IU l?bl 0u5 3 ΠΝ lüRONTO LIBRARY dH ΜΉ Υ T e v 4 Ἰ N ] I u 1 jJ i ἡ mA ἊΝ Od Fo ΤῸΝ ΒΥ ΙΗ Mis E τ νὼ ! "n ΜΝ 1 UP M qi ἡ | M τι " . Ls UM "Wu y hi PL | ἢ : L » À ! j ; nos am Γ ᾿ Pt MAS Auge Uo Te 1 NE iM. 10.4 nd k 1 ἢ ἢ y n D ) " » 4 438 ! ἯΙ τ i Ἢ MNA IM. ] IA ἢ un. : MS " "won "t Ἦ [ ἡ Υ i ITO Ba M. E M. a MN Ina. τ 1 n T ἣ ΤῊΝ ἢν ) ἢν} Ww. x Uri iy NT ἢ ι / NM bU. ; : e 1 : | ' D νὴ ὌΝ. τῷ "m E "n A ΠΩΣ 217) ἀν ΠΝ: ip HP Cae utri DOM MULT MN : ] Nt UC ΕΝ ANNIS ALBERTI FABRICII THEOL. D. ET PROF. PVBL. HAMBVRG BIBLIOTHECA GRAECA SIVE NOTITIA SCRIPTORVM VETERVM GRAECORVM QVORVMCVM OVE MONVMENTA INTEGRA AVT FRAGMENTA EDITA EXSTANT TVM PLERORVMOQVE E M88. AC DEPERDITIS AB AVCTORE TERTIVM RECOGNITA ET PLVRIMIS LOCIS AVCTA BID TITO Q4 Rd VARIORVM CVRIS EMENDATIOR ATOVE AVCTIOR CVRANTE GOTTLIEB CHRISTOPHORO HARLES CONS. AVL. ET P. P, O. IN VNIVERS. LITTER. ERLANG ACCEDYVYVNT a. L A. FABRICII zr CHRISTOPH. AVGVSTI HEVMANNI SVPPLEMENTA INEDITA 41“ y FOLFMEN TERTIVM MÀ e d HAMBVRGI APvD CAROLVM ERNESTVM BOHN A. C. MDCCUXXEXEXIIIÍ τὰν τοι τος t LIPSIAE, EX OFFICINA BREITKOPEFI A. MEI ee CURPEDAT A 4593 2i dias ra i e UD E I Mixx D Sr fad JBedxova. iem à Aon caro ela UR T HUM r ut: v s “ἃ 5 , à ME "t P6 a. x q WAGY δι ρώτα ed. uan ox: doe D E. errem pu M | eu mo T pu Y uei QU AVGVSTISSIMO zr POTENTISSIMO REGI zT DOMINO DO M.IN OQ FRIDERICO WILHELMO II REGI. .BORVSSIAE MARGGRAVIO BRANDENBVRGICO - SACRI ROMANI TjMPERII ARCHICAMERARIO ET PRINCIPI ELECTORI SVPREMO SILESIAE ὌΝΟΣ PRINCIPI SVPREMO ARAVSIONENSI NOVI CASTRI ET VALENGIAE NEC NON COMITATVS GLACENSIS GELDRIAE MAGDEBVRGI CLIVIAE IVLIACI MONTIVM STETINI POMERANIAE CASSVBIGRVM VANDA- LORVM ET MEGAPOLIS NEC NON CROSNAE DYCI BVRGGRAVIO NO- RIMBERGENSI VTRIVSQVE PRINCIPATVS PRINCIPI HALBERSTADII MINDAE CAMINI VANDALIAE SVERINI RACEBVRGI FRISIAE ORIEN- TALIS ET MVRSII COMITI HOHENZOLLERAE RVPINI MARCAE RA- VENSBERGI HOHENSTEINI TECKLENBVRGI LINGAE SVERINI BVRAE ET LEERDAMI DOMINO RAVENSTEINII ROSTOCHII STARGAR- DIAE LAVENBVRGI BVTOVIAE ARLAYI .BREDAE REL. REL. REL REGI ET DOMINO SVO LONGE INDVLGENTISSIMO HEROI ET VICTORI FELICI ET SPLENDIDISSIMO . TERRARVM PACIFICATORI BENEFICENTISSIMO PATRI PATRIAE LENISSIMO » HOC VOLVMEN BIBLIOTHECAE GRAECAE EA CR V-M.-ES.S.E IV Bb ET THEOPHILVS CHRISTOPH. HARLES CVLMBACO- FRANCYS ; n i idada T Dy Ae gin VOU AR A ma. ὃ; ἧι: du 3 ec E dt x A PEE ^ hcc (puma "oJ CUR αὐλή, vhs us ipt εν rr euud cd Lr tot tamque fplendidas, quibus caput TVVM Avavsris- SIMVM circumcinétum eft, laureas, inter tot tropaea, quae virtus TVA 2i et inter tam infignes, quas, TE aufpice et duce, exercitus TVVS, cuius vel nomen hoftibus a multis an- nis incutere folet terrorem, reportauit victorias, permittas velim, REX AVGVSTISSIME vt purpuram TVAM adorem, TVOque NourN: REGIO, quod tot millia ciuium, imperio T V O fubiectorum, mecum pie veneran- tur, hoc volumen ad teftificandam TIBI meam animi fubmiffio- nem religiofe deuoteque infcribam. ^ Equidem, quid audeam, et perpetrem, ipfe facile fentio: at, quum omnibus cognitum fit at- que exploratum, TE, DOMINE! ad benefaciendum non fa- &um, fed natum, et erga ciues TV OS leniffimum effe; equi- dem blandam concipio fpem, fore, vt meae, fi qua eft, temeri- tati, aut potius incredibili pioque, meae mentis deuotae TIBI declarandae, ardori clementiffime ignofcas. l'*a.3 | Ego Ἐρο vero Deum precor, vt TE, DOMINE! inter ftre pitus armorum et inter tot tela hoftium, Dupus TVO periculofa, iu fartum. tedtumque conferuet, cum LIBERIS. TVIS REGIIS, vir- tutum TVARVM TVORVM QVE maiorum aemulis, vt TV patriae et vniuerfae Germaniae orbique, hoftibus deui&is, dlabi- lem firmamque reddas pacem, et quam diütiffime rebus adhuc fe- lix fauftusque interfis humanis. TV AE vero tutelae fideique me meosque vt commendatos habeas, fupplex et cum fumma animi fubmifhone oro T E rogoque. Sum ΓΙ ΘΩ͂ NOMINIS ΤΥ͂Ι AVGVSTISSIMI AC POTENTISSIMI.... CLIENTS DEVvOSTwvXÉE : 221225 THEOPHILVS CHRLISTCPHOR. HARLES GYLMBACO -FRANCYS ΒΑ ΝΑ ΤΟ τὸ woniam in vtraque praefatione, duobus prioribus voluminibus prae- miffa, de inflituto et confilio meo me iam fatis difputaffe arbitror: jn praefenti T E, necrOR BENEVOLE! haud diu morabor. Id tan- tum, nonnullorum hominum, ctiam haud inuidorum, cauffa repetam necefle eft, me nec nouum plane opus molitum effe, nec adeo multis infertis parenthefeos fignis moleftiam, quae quibusdam vifa eft, creaífe le&oribus. (πὶ etiam, ne fenfus turbaretur longioribus füpplementis, nec aliena immifcerentur. | Hinc multa, quae dicenda et addenda viderentur, conieci in notas aut epimetra. Nam,librum aut romaneníem aut philofophicum haud compofui, in quo vel ad delectationem ànimi vel ad doctrinam et ordinem demonftrationis perpetua, nec notis amplioribus interrupta, oratio efl neceflaria, — Atqui, fi ea, quae a me aut ab alis addita fuerunt, ab oratione F'abriciana fignis quibusdam non fcgre- gaffem:. credo, non defuturos fuiffe, qui me vel arrogantiae incufarent, vel pari modo culparent in hoc opere, quod a quibusdam in noua Fabricianae bi- bliothecae latinae editione, nullo diícrimine corum, quae a Fabricio fcripta, et quae ab Ernefüio mutata aut adiecta fuiffent, fa&o, notatum efle fcio. Neque omnem rerum atque capitum ordinem plane immutare licuit mihi, FABRICIA- XAM bibliothecam locupletanti. Attamenin hoc volumine ordinem multorum capitum vt defererem, capita, in quibus de philofophis eorumque fcholis et ad- feclis, tum de verfionibus ct de libris apocryphis V. 'T. graecis agitur, artius con- jungendo, neceffarium, faltem comznodius yifum cf. Eamdem ob cauffam ca- pita vfi PRAEFATIO ge pita de aftrologis et mathematicis, de quibus Fabricius in tomo IT. veteris edi- tionis differuit, baud feiungam. | Cur vero capiti de aftrologis antiquiffimis ea, in quibus vita fcriptaque Lyeophronis, "Theocriti et Callimachi recenfentur, praemitterem, hae potiflimum fuerunt cauííae. — Primum pes mihi facia erat, fore, vt alius quidam vir do&us, in hoc litterarum genere veríatus, curam vete- rum mathematicorum fufcipiat; tum quia, fpe illa abfciffa, woNTvcrax hifto- riam matheni, diu fru(traque quaefitam, quam tamen mihi Opportunam et vero neceffariam fore arbitrabar, nuper demum, opitulante cl. Breitkopfio, a cl. M. EICHLERO, (cuius liberalitatem atque humanitatem gratus agnofco et laudo;) communicatam accepi. Celebranda quoque eft opera, qua me viri dó&ti iuuerunt, nec fua laude defraudandi funt iij quorum humanitati atque eruditioni multa me debere lu- bens meritoque profiteor. Summe Venerabilis tracoBvs LINDBLOM, epifco- pus Lincopienfis in Suecia, aeftate fuperioris anni media, mihi fponte mifit ad- notationes, haud quidem numerofas, at doctas, quas ERICvS BENZELIVS, epifcopus quondam itidem Lincopienfis, cuius nomen adhuc eft in fumma au- étoritate, exemplari fuo B. Gr. Fabricianae adleuerat. Quam raram viri fumme venerabilis humanitatem ac liberalitatem vt religiofe veneror et palam praedico; ita, vtalii imitentur, in votis habeo. Nonnullas illarum, quae ad locupletan- dum hoc volumen conducerent, calci fubieci; nonnullas ills plagulis, quas fiondum ad typographum miferam, adtexui. Caput de XENOPHONTE b. zE v- NivS, Profeffor quondam Witteberzenfis, atque de plurimis Xenophontis libel- lis egregie meritus, adhuc paullo ante obitum fuis ornarat fupplementis ; vti illa, quae de LXX reliquisque graecis V. T. interpretibus et de libris apocryphis ad- dita funt, b. SCHARFENBERGIvs, doctor quondam Lipfienfis, : fludiofe college- rat et digefferat. Quoniam vero vterque iam aliquot abhinc annis vita deceffit ; ego poft Zeunium, etcel.PrEIFFERVS, noftras atque collega mihi amiciffimus, poft Scharfenbergium fpicilegia collegimus. srvRzivs V. C. et Profeffor Gera- * nus, - à PRAEFATIO VIIII mus, indicem fcriptorum, a Platone cet Ariftotele laudatorum, mihi, quod cum fignificatione grati animi profiteor, fponte fuppeditauit. Cel. ACkERw ANN, qui in fuperiore volumine caput de Hippocrate eximie omnibusque plaudenübus ela- borarat, de '"Theophrafl arte medica iisque fcriptis, quae ad hiftoriam natura- lem. pertinent, more fuo, hoc eíl, doce atque intelligenter difputauit. Reli- quas illius capitis fectiones ego recenfui. Cel autem 1AEGERvs, vniuerfitatis litterarum Altdorfinae decus, caput de Callimacho gratis ornauit et auxit fup- plementis: | Ad hiftoriam Platonis atque Ariftotelis litterariam vber:us et diligen- tius exponendam, recentiores operum, quae philofophi illi reliquerunt, et nos ad noílram vsque aetatem feruata habemus, editores, mua contulerunt. Mul- ta illos debuiffe Fabzicio, nec pauca a me fuifle iam antea congefta, nemo, in hoc litterarum genere verfatus, mirabitur. Editor igitur Platonicoyrum operum Bi- pontinus fingulis tomis notitiam praefixit litterariam et multa collegit. Cel. au- tem FISCHERvS, Profeffor Lipíienfis, in praefatione ad nouiffimam dialogo- rum quorumdam Platonicorum editionem de codicibus atque editionibus copio- Íe do&eque egit. Quae igitur a viris illis do&is congefla fuerunt, eorum, quae mihi ad manus non eflent, aut nondum conqui(ita, plurima, (namque omnia repetere, moleíftum ingratumque fore putabam,) digeffi, in vfum meum aut potius publicum conuerti, atque, lima interdum adhibita, fuo intexui loco, et tamen infigniter auxi. Δα caput de Ariftotcle neceffariis obferuationibus et ad- ditamentis illuflrandum, mihi admodum frucuofa fuit diligentia cel. Rvzr 1r, Profefforis Gottingenfis. llle enim tomo primo operum Ariflotelicorum vbe- riores et eximias de vita fcriptisque philofophi, de codd. msstis, editionibus at- que interpretibus tam graecis, quam arabicis et latinis praemifit commentatió« nes: quibus ad amplificandam noftram bibliothecam ita vfus fum, vt, quae in hac antea deeffent, eaque multa fuerunt, et quae fcitu neceffaria viderentur, fuo qüaeuis loco adnotarem, aut paucis verbis indicarem. Ἐπ tamen, ampliffi- ma licet illa mefle, contigit, vt, praefertim inindice editionum, haud exiguum mibi relinqueretur fpicilegium. Id vero nolim arroganter dixifle. Nam tanta, Vol. Ili. b qua x PRAEFATIO qua fere premimur, librorum, editionum, ac verfionum copia, facile fieri fo- let, vt vna alteraque editio manibus aut memoria elabatur, aut plane incognita μι. — Quis enim reperitur, qui iure quodam gloriari poffit, fe omnes, qui ad vnum litterarum genus pertinent, libros vidiffe aut plenam illorum notitiam. comparaffe fibi; tantum abeft, vt audeat pronuntiare, fe omnes illos legiffe, aut, quae legit, memoria tenere? Qnapropter ego co minus dubito fateri, a me quoque plura, quae mcam vel induftriam in conquirendis fubfidiis, vel no- titiam effugerunt, vel in tempore non venerunt in manus et memoriam, effe practermiffa. Infuper haud paucorum vltimae antiquitatis hominum, rerum et monumentorum notitia et fcientia partim exigua, partim adhuc obfcura eft, et plurium virorum fedulorum reique peritorum induflrriam, curam atque inuefti- gationem, partim maiorem poftulat lucem communeque ftudium. — Atque Cel, HEYNIVS in cenfura voluminis IL. B. Gr. in ephemerid. litterariis Gottingenfibus ann. 1792. plag. 19. pag. 179. (tanti vero viri iudicium et auctoritas ad meam ex- cufationem non minus. valebunt, quam ad fceueritatem aliorum, qui cum illo quidem haud comparandi fibi tamen vnice placent, et in. carpendis aliis glorio- lam ingenioli fui quamdam quaerunt, mitigandam,) Heynius igitur iam bene ob- feruauit, dcfiderari adhuc catalogum omnium hifloricorum, qui ante Herodo- tum ct poft illius aetatem innotuerunt, intelligenter contextum: deeffe adhuc hi- floriam poetarum et epicorum, qui pofl Homerum vixerunt, et iambicorum, et lyricorum, atque dramatis antiquiffimi plenam et adcuratam. . Quae quidem fin- - gula fingularem requirunt inquifiionem, multumque temporis atque diligen- tiam haud vulgarem. Vt autem vcl omnium, quod vero viiius hominis aetatem et vires fupcrabit, vel vnius partis tantum hifloriam ab origine rite deduücturus, fontes ipfos adire poffit, linguaeque ct antiquitatis graecae fcientia fit, bene im- butus, non efl, quod praecipiam. — 'T'um in hiftoria philofophiae et philofopho- rum critica, in explicandis veterum placitis, in examinandis et corrigendis re- centiorum erroribus quid poft Stanleii, Bruckeri aliorumque operam, fane laude dignam, fit emendandum et adhuc pracflandum, eruditos homines haud praeterit. Nóndum PRAEFATIO X1 Nondum habemus veram omnibusque numeris abfolutam linguae graecae hifto- riam. Quare, credo, inique mecum is aget, qui forfan, quod non vbiuis omnium exfpectationi aut defiderio refponderim, me acrius vituperet. De phi- lofophis quidem eorumque dogmatibus interdum iudicaui et ab aliorum difceffi fententiis; at vberiorem placitorum expofitionem et acrius illorum examen, ab infituto noflro alienum, aliorum diligentiae reliqui, materiam tantummodo, cuius auxilio fplendidius aliquando exfurgat opus, potiffimum colligendam effe ratus. Sed delabore meo et, quibus hoc volumen ditatum εἴ, acceflionibus, penes le&orem aequum atque peritum fit iudicium. Id tamen adnotandum eft, me omififle quaedam, quae alibi formulis typographicis iam defcripta funt, m. ALBINI PLATONICI introdu&ionem in Platonis dialogos, εἴ fpecimen Hexaplo- rum, caput I. Genefeos hebracis graecisque litteris dupliciter defcriptum, cum verfione graeca quadruplici. Atque in fequenti volumine, quod, fi deus vitam viresque conceflerit, reliquam voluminis fecundi et magnam voluminis tertii ve- teris editionis partem complecetur, plura, quae Kabricius ingefferat, monenti- Ὁ bus viris doctiffimis, excludam. ^ Suafu autem virorum prudentium, reique ipfius confideratione motus, confilium nimiae et flerilis breuitatis, quod propter quorumdam metum , ne nimis crefceret operis moles, olim ceperam et in prae- fatione ad volumen fecundum paullo fufius declararam, abieci; at tamen ftudui, quantum fieri poterat, brcuitati. In calce huius voluminis adieci fupplementa, quae Fabricius ad capita de Xenophonte et de Alexandro M. orae exemplaris fui adfcripferat, et quae, poft- quam illa capita formulis iam fuerunt defcripta typographicis, demum accepe- ram. Atque ad Xenophontem multo vberiora, quam ad reliquos, dedi fpi- cilegia. Ceterum repetenda eft gratiarum actio, quam debeo celeberrimis ΒΈΕΌΚΙΟ, qui more fuo doctas ctiam eruditasque hinc indc inícruit adnotationes, et ΚΕῚ- E bs LIO, ΧῚΣ PRAEFATIO LIO, amicis fuauiffimis, quod fummam curam ac diligentiam in tollendis ope- rarum peccatis pofüuerunt, Eamdem mentem gratam profiteor cel. küNOELI10; Profeflori Lipfienfi. Nam poflquam ven. kE1L1vs Wittebergam euocatus no- visque laboribus implicitus, operis amplius praeeffe non potuit, (tamen, qua de re gratulor Vniueifitati litterarum Lipficae, Mori, interea fatis praematuris intercepti, fucceffor in ordine Theologorum ven. eft defignatus,) doctiffimus mi- hique amiciffimus küNOELIvsS, qui eruditionem et peritiam graecarum littera- rum haud vulgarem iam pluribus demonflrauit libris, in focietatem venit ad plagulas a mendis typographicis, quantum fieri poteft, liberandas. , Diligen- tiam igitur, curam εἰ follertam virorum illorum àacutiffimorum mecum, L. B. laudabis, quod illi quantum cognoui, fedulo cauerunt, quo minus hoc volu- men vitiis typographicis inquinaretur. Qzae vero mea culpa aut per infirmitas tem humanam commiffa funt peccata, "T E, L. B. vt ea mihi ignofcas, et, fi lubet, aequo placidoque animo indices, mihique faucas, oro rogoque etiam at- que etiam, Vale. Scr. Erlangac d. xxiii, April. cIoIoccrxxxxiu., a———————ÁÓáüÓ—Ó—Má E A. H. 4. FABRICH PRAEFATIO VOL. Ildo VETERIS EDITIONIS PRAEFIXA] AD EECTORPLI y Tibi, Leffor Beneuole, | Hifloriam Graecorum. Scriptorum ,| eorum. cune primir, qui exflant, a me dedu&lam vsque ad tempora geniti fo[pitatoris mofiri lefu Chrifti. — Eodem filo, quo coeyi fuperioribus libris, telam haue continuaffe mt, mec minore fludio vfum in hoc effe reperiet, quod pro aequitate tua mon, fpero, amprobabir. — Saltem venam aperuiffe me confido ad pleniorem δὲ accuratiorem notitiam &u&orum eius linguae, qua res diuinas et humanas, ommium gentium antiquam mte moriam, et difciglinarum ac Japieutiae omne genus traditum accepimus. — Erunt forte, vi funt varia hominum ingenia, qui videbuntur fibi Scipiones, fi odio habebunt mi- mium diligentem, volentgue multa me omififfe, quae vt minuta vel nullius momenti iyfi afpernantur. — His me. excufatum. velim, licet nom folis illis fcripfi, magis etiam reue- ritur iudicia caeterorum , qui praetermiffa: mihi vel. perperam. pofita imputabunt. — Ve- rum in hoc fcribendi genere nemini contigit ita omne ferre pun&um, vt mec liturae mec Jupplemento locum faceret, — . Nam quod in. Zpollonio Rhodio reprehenfum eft a Criticir iz TO TOV, (ἄπτωτος ὃ ᾿Απολλώνιος, Longin. 11. (ἐξ. 23.) vel quod. reprhendit in oratore fui temporis PLiN1vS LX. 26. epif. nihil peccat, nifi quod nihil pec- cat; in huiusmodi fcriptione numquam vt carperet liuor reperire potuit, meque in prae- Jenti, vt gulcre fcio, eft inuenturus. b 3 Veolueram RE PRAEFATIO FABRICII. Volueram tertio hoc libro referre. etiam Gtographos, fed. poflea. conflitui eos fub- iungere. horum. grincipi Straboni, cuius infignem αὐ praeciaram editionem iam debere coepimus praeftantiffuno ct doBiffimo Alinclouenio : de Strabone autem , qui fub. Tiberio - fcripfit., locus erit dicendi libro I, quem ne cum hoc ipfo prodiret , modus. voluminis prohibuit. Sequetur idem, vt [pero, breui, tun, Deo ter Opt. Max. valetudinem. [up- peditante quintus quoque ac extus, in quo pofiremo difera de Megaflhene, Berofo ac reiguis, quorum, nomine Znnius commenta fua profcripfit.. — Hoc momere vifum, me mirareris graeteritos állos hoc libro a me, ad quem referre eos aetas fua, qua vixere, videbatur. Quae fingula fim in pracfenti volumine gerfequutus, malo te, ipfo in[petfo , vide- rt, v fi paucis dfungi placeí, ex indice iutelligere capitum, quem hoc loco infra Jubieci. INDEX τ E'X C A PIT V.M LiIBERrIGTERTII CAPVT L.(olm-LVY De ΧΕΝΟΡΉΟΝΤΕ, Zlihenieft , eiurque ftriptis editir ac deperditis e£ vulgatorum editionibus atque iuterpretibus. — Cum: fupplementis 1, c. zEv N11 et G. C. HARLE 8. pag. t CAPVT II (olim VIIT) De fmiptis &X EXANDRI M. REGIS MACEDONVM (£f catalogus. fcriptorum, - qui rer geflar huius Alexandyi tradidere, tum de variis ALEX ANDRIS, qui graece. fcripferunt. — Cum. fupplementis G. C. HARLES. pag. 25 CAPV T III. (olim I) De rr ATONE ef tiur fcriptir editis perditisque et eorum, quoe exffant, | editio- mibur atque interpretibus. — Mii ex A TONES. — Scripta varia de Platone ef platonita. philofophia per coffee. digefía ac vecenfita. — Cum. fupplementis G. C- HARLES. pag. 57 sTvRzIr index fcriptorum, im operibur Platonis laudatorum.. pag. 112 CAPVT IV (olim III) Notitia et 4A TON1CORVM ef ACADEMICORVM philofoplorum, €t vL ATO- NICARVM, diz/fía ordine alphabeti, cum varii obferuationibus Y ABRY- €1I οἰ HARLE S. pag- 159 CAPVT xvt jt LNJ).E-X- CAPIT ΨῸΜ CAPVTT V (olim VI) De &nisTOTELE turque firiptis editir ef eorum editionibus a£que interpretibus antiquis ar vecentibur, — Scripía varia de Jriflotele et ariffotelita. philofophia per daffes digeffa ac verenfita. Cum auflario G. C. HARLES. pag. τοῦ Jufer alia exhibentur variae lefhioner codicis amtiqui Πρ βόα de Xenophume, Ze. none αὐ Gorgia. ) : pag. 248 sTvRz1 index fcriptorum etc. αὖ Zfriffotele laudatorum. pag. 284 EvsERIL RENAVDOT: de barbaricir. Zdriffotelis. librorum. verfouibsr dirqui- Μία. pag. 294 CAPVT VI (olim VII) Scriptorum AR1sTOTELIS deperdiforum catalogus, | digeffue. fecundum ordinem ltterarum, cwm variis obferuationibus. pag. 398 CAPVT VII. (olim IX) Es» ruzoruhRàsTO ERESIO fPiumue firiptis edilis et. deperditir, de vulgata- vum editionibus otque interpretibur; — fimgulatim de Prifiiano Lydo. | Studio T. CHR. GOTTL. ACKERMANNI εἶ G. C. HARLES. pag- 4o8 siEaENKEESIU fupplem. de codd, romanis, pag. 457 CAPVT VIII. (olin XD Catalogus. philofophorum v κι ATETICORYM, ordin litierarum digeffur, eum varür obferuationibus. Cum au&ario G. C. HA RLES. pag. 458 In his MN ATOLII inedita quaedam. pag. 462 Index. fcriptorum, im operibus Sox T Rit vniwerfi laudatorum. p2g- 413 CAPVT IX (olim XIII) Catofognr; philofophorum cy N1comvMw, diggfPur ordise Jiferarum, | cum varir vobferuatiouibur, — Cum auGarie. G. C. HARLES. pag. 5n CAPVT (INDEX CAPITVM ido CAPVT X (olim XV) Caíalogu: philofophorum sTro1cogvxM, digefur ordine alphabeti, cum variir obferuatt. e£ auario G. C. HARLES. pag. 526 CAPVT XI (olim XXIII) .De g?icvRO eb eius fcripti. — Catalogur geeiCVREORVM ef CYRENAICO- nva, quibur acceffere Mnefifratii. De evRRHONE (f sCEPTICIS, Quo- rum iidem, mec nom MEGARICORVM, μηδ DIALECTICORVM cafalo- gu Jubücitur. De EvpAEMONICIS, ELPISTICIS δὲ alis huiurmodi ft&lis minoribur. [1296 g&crgcTiCA philofophia. Cum fapplementis G, c. HARLES, pag. 582. CAPVT XII (olim X) De Harmonicit AR1sTOXENI, ftriptirque sius deperditir. — Tum de ftriptir mu- fitit AR1STIDIS, QVINCTILIANI, BACCHII, DIONYSII, ALY-. PII, GAVDENTII δῇ MANVELIS BRYENNII, Catalogus feriptorum de Jufca et Mufiis, .quae vel perierunt, vel MSS. delitofcunt im varür Bi- bliothecir, Cum fupplementir G. C. HARLES. . pag. 632 CAPVT XIII (olim XII) De hiforia LXX interpretum, | quae. ambulat. fub nomine &AR1sTEAE. De ver- fione ipfa LXX fimum, ef .alür graecis librorum veteris inffrumenti inter- préetibur, ^AQVILA, SYMMACHO, THEODOTIONE, de verfione quin- ta, fexta ett. — De. Hexaplir, | O&laplis, tetraplir Origenis, | de. eiusdem afferifeis e£ obelifeir, quibur editionum LXX. interpretum in hexaplis dir- punxit. De editionibus Lv στα νι, HESYCHII, EVSEBII; /aftina HIE- RONYMI de graeco, et graeca verfione Hieromymianae de hebrateo. transla- tioni. — Cum fupplementis 1. G. SCHARFENBERGII (f AVG. FRID. PFEIFFERI. pag. 658 CAPVT XIV (olim XXVIIIT) De igsv sinAcurpE vet alüs frriptoribus fatrir, qui mom fuere in camone Hebraeorum , — primorumque. Chriffianorum. — De. librorum. illorum interpreti- bu. De Pfahmo CLI. Pfalterio Salomonis aliisque pfeudepigraphis propheti- Vol. III. c εἰς, Se INJD'EXC CA ΡΒ ΤΙΝΙ de, de quibus finguloris liber. promittitur ,: codici apocrip pho ᾿ς T. refpoz- nr m ^21. ]p 11. jurur, | Cum eorumdem fapplaneutu. ὃ pag 118 CAPVT XV (olim XVI) De tx corukgoxE, Chalidenf, | eiusque. Alexandrae | editionibur | atque imterpre- Lbus. [06 firiptis x ycoenRowrs deperditir, et index Jtriptorum, iu. com- suentariis T'setzae citatorum. | Cum au&lario G. Cc. RARLES. pag. 750 CAPV'T XVI (olim XVII) De vrukocniTO δὲ graeir im eum fcholiis; de BroNis, Smuyruaei, woscnr, Syracufi, sYMMIAE t£ DOSIADAE, Rhodiorum, fiviptir editis ac deper- diti», de ftholis MANvEL1s HoOLOBOLI, rhetoris, qui temporibus JMi- thaelis. Palaeologi εἰ /indronici, filü, vixit; — de inftriptionibus HEROD1s at. REGILLAE £c. — ladex TB im ftholis ad Teocritum citatorum. Cum fupplementis G. c. HARLES. pag. 164 CAPV'T XVII (olim XVIIIT) De cariiMACHO eiusque fcriptis et in eum ftholiis editis ac. deperditis, ium eorum, quae exflant, caALLIiMACHI poematum editionibus aique interpre- tibus. ludiculus fcriptorum, im fiholiis graecis. ad. Callimachum laudatorum. Cum fupplementis w. VAEGERI εἰ G. C. HARLES. pag. 814 τ. A. FABRICII Supplementa sursta ad capp. de Xenophonte et Zlexandro MM. pag. 833 ξεῖν 29 BIBLIO- 7 a ; γι. : - —— P! * — e LLLA IILILERLLC————— [unnasemmminminzre mann ΓῚΠ ΠΤ ΠΙΠΠΤΠΤΤΤΤ U TEETRIL ΠΤΉ ΠΤ ἢ AÁ / M, P —————— HÀ BIBLIOTHECAE GRAECAE | LIBER III ᾿ Ὲ ΘΟΚΙΡΤΟΕΙΡΥΘ QVI CLARVERVNT A PLATONE ET XENOPHONTE VSQVE AD TEMPORA NATI CHRISTI SERVATORIS NOSTRI. e τῷ 5.-- CA DV ΤΙ’ Vol. II. p. 7o DE ΧΟ, P. ION DL E.AJTICXIENIEN SIE I. De Xenophontis vita atque aetate. YE. Scriptorum eius editorum notitia cum variis ob/eruatio- sibus. VL Suppofita ilii cripta. IV. Editiones. : Scripta item deperdita, et interpretes eius deperditi. [Cum fupplementis Zo. Caroli Zeunii, Profefforis quondam Wittenbergenfis, et G. C. Harles. «- ΄ ENOPHON Grylli 5 F. Erchieus ex tribn Aegeide, Athenienfis, natus eft Olymp. LXXXII 2. Adultior factus Socrati fe in dilciplinam dedit; poflea in(inuauit in a) Menagius p. 104. ad Laertium inter plures Xenophontes, ab hoc diuerfos, (quibus addendus Xenophon, Solenfis, a cane adamatus, tefte Aclia- no lib. I. cap. 6. de animalibus, et Xenopho», Si- «ulus, ineptus Sophifta, de quo Philoftratus pag. 511.) refert ex. Chronico Alex. fiue Pafchali p. 168. Xenophontem, Orzylai F. fed pro Orzylai legcn- dum Gry/, vt Menagius ipfe pulcre obferuat, p.100. b. Fabric. Xenophon, Corinthius, apud "then. ΧΙΠ. p. 573. Xenophontis, Ephcfii, memi- nit Politian. Mifc. cap. 51. - Lipf. ad "Tacit. p.226. Reine/. Infcript. nr. XII, 103. edit. a Cocchio. 1726. Heumann. b) Haec eft fententia vulgo recepta et probata, quae quidem non diferto fcriptoris teftimonio niti- tur, íed colligitur ex eo, quod SSteficles apud Laertium 11. $6. tradit, Xenophontem anno Olymp. CV. primo mortuum effe , atque eumdem nonaginta annos amplius vixiffe, Lucianus de Lon- Fol. 111. amicitiam gaeuis adfirmat. Quodfi horum auctoritatem pro- baueris, eíficitur primo, vt ille circiter anno Olymp. LXXXII. tertio natus fit: deinde vt, quum pugna ad Delim anno Olymp. LXXXIX. primo committeretur, cui ipfum interfuiffe Laertius II. 22. et Strabo lib. IX. p. 618. confirmant, anno- rum fex et viginti fuerit: denique circiter quin- quaginta annos natus expeditioni Cyri interfuerit aduerfus Artaxerxem regem, quae cadit in annum Olymp. XCIV. quartum. Verum Steficlis aucto- ritatem vanam reddere videntur duo: primum, quod Xenophon Hift. Gr. VI. 4. extr. adhuc Ale- xandri, Pheraeorum tyramni, necem commemorat, quae, fi Diodorum Sic. XVI. 14. audis, demum anno Olymp. CV. quarto facta eft; ergo, fi fidem Diodori probas, tribus aut quatuor annis pofterio- rem ex vita difceffiffe Xenophontem ftatuas neceffe eft. Deinde, quod Xenophon , quum Cyrum fe- queretur, vocatur νεανίας Exped. 1L. 1, 13. et ΠῚ 1, 15. vbi 2 Lib. 111. c. I. XENOPHON Vel.1I. p. 20 P 0 amicitiam Cyri iunioris 2, eique, Olymp. XCIV. 4. aduerfus fratrem Artaxerxen profedo, adfuit. Quamuis vero Cyrus in proclio ifihoc interficeretur, Xenophon tamen, qui de- cem millibus Graecorum ^), in auxilium illi mifforum, praeerat *) [f] non modo in cornu, quo fleterat, vicit, fed etiam exercitum fuum ab hoflium vi et infidiis tutum praeflitit , do- mumque reduxit ^). Agefilao, Lacedaemoniorum Regi, percarus, quem etiam praeceptis im- buit 5). tefte Cicerone ΕΠ. de Oratore cap. 34. Ab Athenienfibus exfilio damnatus eft ^), at- que in Scillunthio, praedio Elidis*), tum in Lepreo, atque Corinthi *) fenectutem exegit, ibi- que hiflorias, ad quas idoneum illum Z/ocrates ^) iudicauerat, et alia fcripta per otium com- pofuit. Dictione vfus eft, melle, vt ait Cicero "), dulciori, ita, vt Mufa atque apis Attica 25. vbi de imperio exercitus fufcipiendo eft fermo, ipfe, ἐδὲν προφασίζομαι τὴν ἡλικίαν, inquit, ἀλλὰ καὶ dx Cay ys etc. atque IH. 2, 57. fe ipfe di- cit ducum νεώτατον. Quae igitur quum in virum quinquagenarium minus conuenire videantur, nu- perus Amabafeos interpres Gallicus, Larcherus Cel. in. praefatione ftatuit, Xenophontem, quum Cyrum fequeretur, tantum fex aut feptem et viginti annos natum fuiffe, negatque adeo, eumdem proe- lio ad Delium intereffe potuiffe, quoniam tum mon nifi quinque annorum puer fuiffet. Iam Forfferus in Differt. quae eft im. Spelmani interpretatione Anglicana Expedit. Cyri, idem ftatuit. — Vtraque fententia, fateor, magnis impedita eft difficultati- bus. Nam aut Stcficlis numeri funt vitiofi exifti- mandi, aut Diodorum a vero aberraffe eft conce- dendum. Pofterior ratio aliquid ponderis accipit &b Eufcbio in Chron. qui ad annum Olymp. CIV. primum notat: Z/lexauser Pheraeus agnojcitur : id quod de nece iilius intelligendum efle videtur. Ceterum loca Anabafeos illa ad fententiam vulga- rem confutandam minus vaknt. Nam νεανέχς» quemadmodum dudum Carpentarius in. pracfat. ad verfionem Gallicam Agcfilai Xenophontei et Hut- chinfonus in differt. prima de Xenophonte ciusque fcriptis docuerunt, de /iomiue temerario rerum- que gerendarum tudi, ἡλικία de aetate ingra- ve/cente et imbecilliore, atque νεώτατος de tempo- re militiae facile accipi poteft. Zeune. Sed com- para //effeling. ad Diodor. Sic. tom. IH. p. 62. et (Schneider. praefat. ad Xen. hift. gr. pag. X fqq. Cor/in. in Faft. Attic. tom. II. p. 279. fufpicatur, Xenophontem natum fuiffe circa Olymp. LXXXIV. εἰ mortuum Olymp. CV. Zarí. €) H. e. commendatus a Proxeno; cuius horta- tu, non fine Socratis magiftri confilio et refponfo Apollinis Sardes ad Cyrum, iam iam inde cum exercitu profecturum, venit. Vid. Xenoph. Exped. HI. 1, 4—1oc. Zeune. dictus d) Plutarch. Agefilao p. 6oo. Alii etiam proe- lio interfuit Xenophon; vbi, victis Athenienfibus Xenophontem equo delapfum videns Socrates, qui iam ipfe equum amiferat, Xenophontem in hume- fos receptum per multa ftadia portauit atque eri- puit, tefte Strabone IX. pag. 403. e) Haec perperam dicuntur. Nam hoc tempo- re nondum vllam imperii partem adminiftrabat, vid. Exped. l. I. fed demum exercitus ducibus frau- de fcelefta "Tiffaphernis e medio fublatis, et rebus Graecorum propemodum defperatis, ipíe impe- rium fufcepit, et alios, vt idem fortiter facerent, hortatus eft. Zeune. Heumann. quoque in not. msta, id falfo dici probat, quia Xenophon ipfe init. lib. II. fateatur, fe poft mortem demum Cyri factum effe ducem. Zarí. f) Etfi nec folus, nec fummus erat militum dux; nam communibus fere fuffragiis res adminiftraba- tur: quum tamen confulendo, fuadendo, monen- do, agendo, profpiciendo et vigilando eius opera, «ura et induftria prae ceteris confpicua exítiterit, merito Graecorum faluus reditus, quem emnes tantopere admirantur, ei tribui poteft. Zeune. 6) Eumdem fecutus eft in Afiam aduerfus Per- fas, ct inde cum eodem rediit in Graeciam aduer- fus Bocotios, interfuitque pugnae ad Coroneam. vid. Exped. V. 3, 6. Zeune. h) Hoc fa&um eft ἐπὶ" Λακωγισμιῷ, quum effet apud Agefilaum in Afia, vt Laertius refert: fed, fecundum Paufaniam, propterea, quod contra Ar- taxerxem, Athenienfibus beneuolum, a partibus fte- terat Cyri, populo infenfiffimi. Zeune. i) Plutarch. de exfilio p. 605. et 6os. Fabric. Inprimis confule ipfum Xenophontem eiusque in- terpretes ad Expedit. V. 5, 5 — 15. Zeune. k) Laertius in Xenophontis vita lib. II. fe&. 55. D Photius cod. CVI. t) Cicero in Oratore cap. IX. et XIX. XENOPHONTIS SCRIPTA EDITA Vol. If. p.71 P 72 Lib. HT. c. TH. i - dictus fuerit, et Mufae ipfae Xenophontis ore loquutae viderentur ἢ). atque ab fri/fide ?) aliis que in exemplum flili tenuis, fiue fimplicis elegantiffimi ac vere Attici proponatur. [Δ poe- ticis tamen formis non omnino abftinuit: et laconicas formas interdum occurrere apud eum, obferuat Z"alcken. in Diatribe de fragm. Furipid. pag. 292 fq. Har1] In fapientiae fludio So- cratis difcipulus, atque, vt ait Kufzbius XV. 61. Praeparat. “ταύρων γνωριμώτατος fuit. Pla. tonis aemulus ?) potius quam amicus: elegantiarum *) in arinis praecipue ftudiofus. Vxo- rem habuit Philefiam, filios Diodorum, et, qui in pugna Mantinenfi fortiter pugnans ceci- dit ^), auo cognominem Gryllum. Obiit Corinthi Olymp. CV. τ. (ante Chriftum CCCLX.) annos natus XC. vt teflatur Lucianus in Longaeuis, qui in libro de fcribenda Hiftoria tom. I. . 630. breui, fed infigni elogio eum vocat δίκαιον συγγραφέα. idoneum ac dipsum. Hiffcri- cum (einen rechtfchaffenen Gef: hicktfchreiber ) ita enim malo reddere*), quam ἐφ είν, vt p. 704. Ταῦτα ξίφη δικαίων τυραννοκτόνων. Sic apud Sopatrum in Hermogenem pag. 22. extrem. δίκαιος ῥήτωρ c Platone, quod mox exponitur ῥήτωρ γαϑθός '). H. Scripta Xenophontis *) haec ad nos peruenerunt: [T] KYPOY HAIAEIYAZ de Cyri maorir, (qui Olymp. LUI. 1, Croefum vicit [) vita at difüplina libri / 111. opus lectu digniflimum *). Veteres quidem nonnulli, vt Zu/o- 4») Menag. p. 155. ad Laert. — Attamen Helía- dius apud Photium cod. CCLXXIX. pag. 872. Xe- nophontem "Azzeucjss: νομοϑέτην haberi vetat. ,.9) Zriftides libro IL. artis Rhetor. qui eft περὶ «Qe.Es Aoyz. p) Vide ad Laert. 31.34. Gellium ΧΙΝ. 3. ZAfthe- naeum XI. p. 504 (4. Aemilianumi MI. 17. Var. Syncellum p. 255. Fabric. Gellius l.c. negauit, Pla- tonis mentionem fieri in Xenophontis libris, idque tribuit aemulationi, quae inter eos fuiffe tradatur. At in Mem. Socr. III. 6. 1. vbi vid. Ernefti, Xen. meminit Platonis: quo loco iam víus eft Muretus Var. Le&t. V. 14. ad Gellium refellendum. | adde Valcken. ad Xen. M. S. IV. 7, 5. pag. 250 fq. edit. Ernefti. Harl. 5 4) “εἴα. ΠῚ. 24. Var. - v) Laert. Yl. 52. et 54. Aelian. YI. 2. Var. 5) At male reprehendit interpretem latinum Fa- bricius. Nam Latini eodem fenfu dicunt zuffum. vid. Rulimken. ad Xenoph. M. S. p. 236 fq. de üigni- ficatu voc. δήκαεος eleganter difputantem. Harl. 1) De Xenophonte pluribus agit Sran/eius hift. phil. p. 209 fqq. (Brucker. hiftor. crit. phil. vol. I. p.571íqq.] Vita Xenoph. in Bibl. britann. tom. VI. p. 352 (qq. de ftilo Xenophontis vid. /'auaffor p.8íqq. Xenophon pro Chaerephon male legitur in Plutarcho. vid. Bay/e Diction. voc. Lycurge, not. 2. p. 1818 (ᾳ. Heumans. A2 mitis u) Laert. Yl. $6. ait Xenophontem fcripfiffe Big iu πρὸς τὰ τετταρώκοντα. Deinde enumerat fclos illos libros, qui hodie exftant, et fane proxi- me accedunt ad numerum quadragefimum, funt enim XXXVH. exceptis Epiftolis. Menagius qua- tuordecim fola fuperefíe, perperam fcripfit, ne- que enim Cyripaediam pro vno, fed pro octo com- putauit libris Laertius, atque ita in alis. Ne- que valde audiendus Suidas, qui ex Laertii loco, obiter infpecto, Xenophonti tribuit libros plures, quam XL. v) Confer Heumanni Poecile, tom. II. p. 2 fqq. Harl. — Vulgo vertitur de inflitutione Cyri. Ma- le. Παιδείαν enim hic fignificare di/ciplinam. mili- lares, ipfe Xenophon docet pag. 98. Sic apud eumdem Cyropaed. p. 122. παεθεία fignificat di/ri- plinam militarem, ct p. 241. eadem vox fignificat mores receptos et inftituta publica. Ibidem p. 218. memoratur zcdeéx τῶν παίδων, atque hac defcri- ptione fatis difcernitur a παιδεέέᾳ regia. ἃς fane toto hoc opere nihil aliud. agit Xenophon, item- que circa difciplinam aulae domefticam. — Ceterum illud peccauit Xenophon, quod nec in prooemic, nec in conclufione operis pofteritatem edocuit, e quibus monumentis hiftoriam Cyri depromferit. Illud vero totum opus legenti manifeftiffimum eft, Xenophontem non fictitiam, fed weram fcripfiffe biftoriam ; ctfi facile credo , infertas paffim oratio- ncs 4 — Li.IHl.c.T. XENOPHONTIS CYROPAEDIA Vol, IT. p. 72 niur cap. XXIX. nr. 3. Panegyrici, et plures e recentibus adfenfcrunt fententiae Ciceronir, Pla- tonem lil. de legibus fecuti, qui lib. T. cpift. τ. ad Q. Fratrem, Cyrus ille, inquit, a Xzno- phonte non ad H fforiae fidem firiptur, fed ad effigiem iuffi imperii, cuius fumma grauitar ab illo Philofopho cum fingulari comitate coniungifur, quos quidem libros mon fine caufa noffer ille fricanus. de manibus ponere mon. folebat. — Confer Acta Erud. 1718. p. 395. et 1723. p. 273- Biblioth. german. III. pag. 125 — 133. JMenagii notas δὰ Laertii IIT. 34. p. 151. et To. Crenii tom. Ilf. Methodcr. p. 579. Differtatio autem. Francifci Car pentarii , quam huic fententiae Ciceronis oppofuit, edita non eft, quod fciam *). Ὁ des et colloquia maximam partem deberi ingenio Xenophontis, hac in re imitati hiftoricos graecos ceteros. Inepte Hieronymus hoc opus citat lib. I. adu. Iouinianum, p.36. ita: Xenophon fcribit iz Cyri maioris infantia. Melius idem lib. Ε1.. ad- verfus Iquim. pag. 55. fcribit: Perfarum regis Cy- ri vitam Xenophon octo luminibus explicat. Con- fer Fabro - Cellarianum Lexicon νος. Paeüia. Cyropaediam εξ hiftoriam fictam, contendit Scaliger. in Prolegomenis ad Emendat. Temp. p.3ríq. Contra, Herodotum eífe hiftoricum fa- bulofifimum , Xenophontem vero effe hiftoricum iudiciofifimum, ex collatione hiftoriae Cyri, ab vtroque defcriptae, luculenter oftendit Zardtius in Memoria Ximenii p. 5—16. Idem ftatuit Pri- deaux Hift. V. 'T. tom. 1. pag. 159 qd. — —. Xeno- phontis Cyropaediam femper in manibus habebat Scipio Africanus, tefte Cicerone lib. II. "Tufcul- «ap. 26. Heumanm. Ab vtraque parte peccatum efle videtur. vid. fupra lib. II. cap. 20, 3. p. 331 fq. vol II. Equidem reor, Xenophontem in his li- bris imperium regium, f. monarchiam, feliciter moderateque adminiftratam, commendaturum atque praecepta fuiffe daturum, quomodo princeps ab pueritia bene recteque inílitui, prudentiae, fa- pientiae omnisque virtutis legibus mature erudiri perpetuoque exerceri, corpus cius animusque ri- te formari ct ille fuis ciuibus fide, cura follertia- que imperare, denique ita regnare debeat, vt iu- cunde fecureque cum fuis viuere et, fuis virtutibus reCtique et gratae pofterorum memoriae confcien- tia fretus, quiete mori poffit, Cyrum tamquam ex- emplum boni perfe&ique regis quod imitarentur reliqui, propofuiffe. .Ex vera igitur hiftoria Per- farum Cyrique ea delegit, quae confilio fuo apta viderentur: fed multa, quibus potiffimum fua praecepta virtutemque, a Socrate traditam, etiam regibus regnisque vtilem, commendaret principi- bus, ingeniofe Cyro íuo adfinxiffe, multa exor- παῖς atque amplificaffe, adeoque libellum fere Latinc quemdam romanenfem, vti dicunt, politicum eumque egregium confcripfiffe arbitror. ^ Hinc multus eft de educatione et principis et ciuium , de difciplina militari, regio imperio, maxime vtili ac neceffario, de- temperantia aliisque virtutibus. Idem de obitu Cyri ab aliis difcedit fcriptoribus, vt multa adhue falubria confilia hac ratione com- mode dare regibus, et vtilitatem Socraticae doctri- nae, tamquam in exemplo, laudare poffet. "Vera, quae plurima fuerint, falfis, ingeniofe excogitatis lepideque et probabiliter expofitis, fuauiter mi- fcuit. Harl. 10) Infcribitur Cyri inffitutio a primo libro: in fequentibus vero libris vfus ac fructus illius difci- plinae traditur et exemplis idoneis omnis generis comprobatur. Pari modo ᾿Ανώβασις Κύρα non nifi a primo libro nomen accepit: pofteriores vero fex libri continent Graecorum reditum, qui cum ex- peditione arcto copulatus eft vinculo. Quum vero Xenophon in Cyropaedia multis modis ab Hero- doto aliisque fcriptoribus difcrepet, de eius fide in hoc opere viri eruditi inter fe diffentiunt. Vete- res quidem, in his Cicero, Plato, Dionyfius Ha- lic. Aufonius, atque ex recentioribus, praeter Iof. Scaligerum, Petauium , Sethum Caluifium et Ger. Voffium, inprimis Fraguier in differt. fur la Cy- ropédie de Xenophon, tom. II. pag. 63. Mem. de I Acad. des I. et B. L. [Leuttwein. Re&or fcholae Halae Sueu. in prol. de Paedeut. Xenophontis, Ha- lae Sueu. 1779.] negant, Cyrum Xenophonteum ad hiftoriae fidem fcriptum effe: fed fidem defen- dere conantur Freret in Obferuatt. fur la Cyropé- die de Xenophon, principalement par rapport à la Geographie, ibidem tom. VI. p. 340. tom. X. p.678. Baxier in Reflexions fur la Cyropédie et fur l'hiftoire de Cyrus ibid. tom. IX. p. r. et in- primis Zutchin/onus in Differt. prima de Vita et fcriptis Xenophontis. Verum, quemadmodum to- ta operis defcriptio et forma prodit, Xenophon fummum fuisque numeris abfolutum regem et irn- peratorezm Ψ 1. ΠΡ. XENOPHON. CYROPAED. EDITIONES 7.111. ε.1. ὃς : Latine [Paedia, de venatione, de republ. Lacedaem. de Agefil. pro Socrate, de tyrann. lat. Florent. 1504. 8. Harl] interprete /ulio Gabriele Eugubino cum eius caíligationibus prodiit Cyropaedia, Venet.1569. 8. Laudat hanc verfionem Z'iom. Crenizs parte XI. Animaduerff. p.214. Deinde cum aliis quibusdam per Joach. Camerarium, Parif. 1572. 4. apud Wecheluim. Et ante hos, Frani/to Philelplo interprete, [Romae, 1474- 4. per Arnold. de Villa. vid. “.- di/fredi catal. rom. editt. faec. XV. p. 443 fq. Morell, ad Pinclli catal. nr. 2626. tom. IL. p.53 Íq. Harl.] Bononiae, 1520. fol. *) et in editionibus Xenophontis latinis ac graecolatinis Bafi- -eenfibus, et H. Stephani. Fabrir. Lib. l. lat. cum enarrationibus grarmunaticis Kauffm, Ar- gentor. 1575. 8. Harl. Graece excufa efl Louan. 1527. 4. et ex parte Lugd. Bat. 1625. 8. 1627. 8. niae e theatro Scheldoniano ann. 1679. 12. Fabrir. — Graece [libri IV. priores Parif. ex offic. Chr. Wechelii 1538. 4. — libr. IV. poflerior. ibid. 1539. HarL] — graece, ex recenfione Caffalionis, fed non (ine multis vitiis, quatuor priores libri Argentorati apud "Theodofium Rihelium 1565. 8. in vfum fcholarum [funt recufi. — Libri I. 1I. VIII. in vfum fcholarum graece Lugd. Bat. ex officina Bonauenturae et Abr. Elzevir. prodierunt 1647. 8. textus eft Ste- phanianae recenfionis. — Pari modo tota Cyropaedia edita e(l Amílelodami 1671. 8. [— -Xen. Cyrop. orationes, gr. apud lac. Bogardum. Parif. 1543. 12. — Ex Xen. de educatione liberor. apud Perías, gr. et lat. Parif. apud Guil. Morel. 1563. 8. Hai.] — Verum textu ad editiones, codicem Bodleianum et virorum doctorum, vt Murcti, Stephani et Leonciauii, coniecturas recenfito, cum Leonclauiana, fed faepe reficta, verfione latina, et fuis animad- verfionibus, quae fere ex Mureti, Stephani, Leonclauii et Raphelii notis funt compilatae, fplendide Cyropaediam edidit Thomas Hutchinfonur Oxonii 1727. 4. praemiífis duabus differ- tationibus de Xenophonte, eiusque fcriptis , atque addito triplici indice, vt: vocabulorum orientalium, a Xenophonte memoratorum ; vocabulorum, ad rem militarem fpeclantium, et rerum memorabilium. — Etfi textus efl purior, nec contemnendae funt notae fubiectae, non tamen femper diligens lectionum habitus eft delectus, praetermiffis faepe plane, aut in notas reiectis lectionibus optimis; atque notae interdum continent res alienas, quae ad Xenophon- tis orationem illuffrandam minime faciunt. Eadem haec editio inde ab anno 1730. fepties re- petita eft Londini 8. [Glasguae gr. lat. Foulis 1767. tom. IV. 8.] non nifi differtationibus et "indice vocabulorum orientalium praetermiílis. [graece Oxon. 1772. mai. 8.1 — Haec minor A 5 Hutchinfon: Integra Oxo- peratorem deícripfit, Cyrumque adeo finxit, qua- — feculo XVI. fine loc. et anno, vna cum Xenophontis lis quidem in omni genere effe debuerit, non qua- lis re fuerit. Ergo ex fcriptoribus et inprimis He- rodoto, quem ob oculos faepenumero habuiffe fa- cile animaduertitur, fumfit, quicquid ad rem cau- famque pertinere exiftimabat , praetermiffis aut mutatis iis, quae a perfona optimi regis, qui regnum recte et honefte partim v1, partim confilio et humanitate parit, partumque prudenter et tuto «onferuat, abhorrere videbantur. ZZeun£. X) Eadem interpretatio edita eft quoque octonis cum epiftola PÁil. Beroaldi, Bononienüis, incunte libello de Venatione latino per Leonicenum , Phi- lelphi verfione lat. libelli de Rep. Laced. et Agefi- lai laudibus; et £«on. “γε πὶ verfione lat. Apo- logiae pro Socrate et libelli de tyrannide. [conf. Solgeri catal. tom. III. p. 285. et paullo infra, ad fe&t. de Lacedaem. rep. notata. Eadem e verf. Be- roaldi f. l. 1511. 8. expenfis Trot.) Haec et Bo- nonienfis- editio horum libellorum .ob vfum cri- ticum. eft. praeferenda editioni, quam Mich. 1fin- grinius Bafil, 1551. octonis curauit: haec enim ca- fligata eft ad textum graecum editionis Caftalio- ncac, quam idem lngrinius ediderat. Zemnte. 6 Lib. 111. ε.1. XENOPH. CYROP. VERSS. ET CODD. SCRIPTA EDITA Vol... ν.γὲ Hutchinfoni editio repetita eft nuper Lipfiae 1774. et 1784. 8. fed tantum cum felectis Hut-- chinfoni notis, fine verfione et indice rerum, pro quo indicem Graecitatis, breuem quidem, at elegantem, addidit ZMoru; Cel. Profeilor Lipfienfis. — Mera Hutchinfoniana recenfio fine vilis notis, fed cum indice graecitatis, qui fere ex Mori indice compilatus e(l, et cum indice rerum, repetita eft Francof. et Lipf. 1776. 8. — Cyropaediam, ad omnes libros editos, codi- cem Guelferbytanum, loca veterum Grammaticorum, verfiones antiquas, e libris fcriptis fa- ctas, Brodaei aliorumque lectiones et emendationes diligenter recenfitam, edidi (1. C. Zeu- niur) Lipfiae 1780. $. cum notis fubiectis, quae vel lectionem diiudicant, vel illuflrant hifto. rias, vel loca difficiliora explanant, vel orationis elegantiam oflendunt, addito indice tripli. ci, graecitatis, qui eft copiofiffimus, nominum, qui loca et homines comprehendit et illu- flrat, atque fyntactico et rhetorico: praeterea capitibus.et minoribus fectionibus argumen- tum breue eff praemiffum. — Recenfio Zeuniana, a qua in quibusdam locis maxime libri primi eft receffum , cum indice graecitatis Germanico et pari modo argumento breui capi- tibus et fectionibus minoribus praemiffo, repetita eft Berolini 1784. 8. ftudio ZMart. Henr. Thiemii, Zeune. — gr. ad "Th. Hutchinfoni recenfionerh, cum indice, Stutgard. 1789. 8. Harl. Graete. εἰ latine [libri IIT. priores Ingolftad. 1600. Harl] Lond. 1648. 8. [ibid. 1660. 1674. 1698. 1713. 1720. Oxon. 1727. 8. Lond. 1729. 1756. Harl] Librum I. II. et V. latine etiam tranítulit et notis illufirauit Jof. Cafeliur. Fabric. gr. etlat. Lugd. 1612. 12. Harl, Gallite vertit Francifcus Carpentarius Parif. 1659. Amft. 1661. 8. Fabrir. Yam ante Cyropaediam Gallice interpretati effe dicuntur De P'intemille 1547. et Goulart 1613. atque nu- per idem fecit Dacier , Parifüis 1777. 12. Zeune. - Italice, Tatobus Poggiur Bracciolini, Florentinus, (Flor. apud her. Yunt. 152r. 8.7 im TTufculano 1527. 8. Fabrir. vide Paitoni Bibl. degli autori antichi gr. e lat. volgarizzati, tor. IV. p. 4o fqq. vbi memorantur verfio fine loc. et ann. in 4. — verf. Dominici, Venet. 1548. (in calce 1549.) 8. mutato tituli folio. 1558. etc. conf. Frejtag. Adparat. litter. tom. II. pag. 1203fqq. Harl. "Aglice libros quatuor priores Francifcus Dighy, pofleriores Joh. Norrir, Lond. 1685. g. praemiffa Xenophontis vita, Germanice primus vertit Hieros. Boner , Auguft. Vindel. 1540. fol. Idem fecit Lafiur quidam, Roftochi et Wismar. 1761. 8. Zug. Chr. Borhet, Lemgouiae 1778. 8. et Frid, Grillo ipfiae 1785. 8. Zeune. — In linguam Bohemicam nefcio quis? vertit 1605. 4. Har/. Codicés Cyropaediae, qui quidem ad noftram peruenerunt notitiam , funt: 1) Budenfir, quem, ex bibliotheca Budenfi allatum, Vincentius Obfopoeus communicauerat cum lIoach. Ca- meratio, qui interdum inde Jectionem laudat in notis ad fuam Cyropaediam Latinam. Vbi nunc hic codex lateat, nosfugit. 2) BHodleianus fiue Oxonienfir, quo vfus eft Hutchinfonus. 3) Guelferbytanss, quem excutfit Zeunius. 4) Leiden, nondum fatis infpectus et vfurpatus. 5) Parifienfes regii duo numero MDCXXXV. et MDCXLI. qui adhuc diligentem infpectorem rcligiofumque criticum defiderant. [De cod. J/imdobonenfi vid. Lambec. in Schelhorn i Amoenit, litterar. tom. V. p. 103 fqq. Har.] Idem dicendum eft de codicibus, qui in Italia, et maxi- ine XENOPHONTIS ANABASIS Lib. III. εἰ. 7 me in regia bibliotheca T'aurinen/i [vid. Catal. MSSt. illius bibl. p. 254. et 397. Harl.] latere dicuntur. Zeune, — Matritenfir, tefte Iriarto, pag. 369. Hürl. KYPOT ANABA'ZEQE ) de Cyri minorir expeditione *) in Afiam, admerfus fra. trem Artaxerxen Olymp. XCIV. 4. infeliciter fufcepta, libri I7 11. a Xenophonte editi fub no- mine Temi/logenir Syracufíi ^), fi credimus Johanni Tzetzae Chil. IV. hiftor. 154. — Sane "Themiflogenem de expeditione Cyri fcripfiffe, adfirmat Xenophon initio tertii libri de rebus Graecorum , cuius loci meminit etiam Suidas in Θεμιςογ. [ct ex illo Eudocia in "Iovi p.233.] addens, eumdem et alia fcripfiife de patria fua. — Huic expeditioni Xenophon ipfe interfuit praeclari ducis partibus functus, et in fuo cornu victor 2: licet Cyrus, [δ] cui opem fere- bat, vinceretur. Confer, quae viri docti adszf/lian. IIT. 7. Var. et 2M. ZIntonii Mureti notas ad Xenophontis Cyropaediam et ᾿Ανοΐβασιν. Ingolflad. 1602. 8. Fabric. inprimis cel. Mormm in Prolegg. ad Xenoph. Hift. gr. pag: XXXV Íqq. cap. VI. vbi adferit librum Xenophonti, et diuerfas variorum fententias adfert atque excutit vberius. adde cl. ScAneideri not. ad Xenoph. hift. gr. III. 1, 2. p. 124 fq. Πανὶ. : ^Vol. IT. p. 72 73 Ad imitationem huius operís Xenophontei Zfrrianur, Nicomedienfis, Xenophon iwmior dictus, fcripfit libros VII. ἀναβάσεως Alexandri M. vt Oneficritur παιδείαν Αλεξανδρα com- pofuerat, Xenophoatem imitatus, tefle Laer/io VI. 84. De eo, quod in hoc opere prooe. mium nullum praemittat Xenophon, vide Lucianum, quomodo (cribenda hifloria fit, tom. I. p. 618. — Latine vertit hos libros Romulus /mafatur, ad Lud. Auilaim, Caroli V. imp. cubicu- larium, Bonon. 1533. fol. “2 et Janur Laftarir. — Gallice Claudius Seiffelius, Parif. 1529. fol. e latino (vt ipfe profitetur) Iani Lafcaris. Nouiflime Nicola: Perrotur Ablancurtiur, Parif. 1648. 8. quam verfionem Menagius II. 57. p. 103. ad Laertium ita celebrat, vt Xenophontem ipfum, (cuius fermonem Gratiae finxifle dicuntur, tefle Quin'iliano, X. 1. Inft.) elegantia vi- citfe cabant ἀνάβασιν, profectionem vero ex Afia im Graeciam κατώβασιν, idque nos docct Xenophon vltimis verbis lib. VII. de Expeditione Cyri. Sic nos, inferioris Saxoniae íncólae, dicimus, ii Ober- Sachfen hinauf reifen. Ἐπ ἀνάβασιν. Heumann. aa) Hinc forte dubitabant Zndreas Mafius, vir fummus, Commentario in Iofuae cap. 2. an hocopus genuinus fit foetus Xenophontis, quod ex Laertii II. 5o. et 57. teftimonio et ex ftylo reuincit Vo[fius 9) ᾿Ανάβασιν vocat, i.e. Cyri adícenfionem in Afiam. Initio libri fecundi vocat ἄνοδον. Ergo hic titulus conuenit foli libro primo. Ipfe Xeno- phon initio libri quinti fcribit, fe primo libro de- fcriptiffe ἀνώβασιν Graccorum eum Cyro: item ini- tio libri feptimi. Ceteri libri nil habent de Cyro €iusque in fratrem xv«f&ce. Recte fex libros re- liquos dixeris Itinerarium Xenophontis. ^ Atqui fciendurn eft, a Xenophonte feptem illos libros de expeditione Cyri non tam honori Cyri, quam fuae ipfius memoriae dicatos effe. In folo enim primo libro hiftoria Cyri minoris vsque ad mortem eius deferibttur: im ceteris fex. libris memorantur fata exercitus Cyriani vsque ad eius in Graeciam redi- tum, ct potiffimum dicta factaque Xenophontis in illo temporis artieulo, quae ita defcribuntur, vt vere dici poffint vtramque facere paginam. — Epito- men librorum feptem de expeditione exhibet Szam- jei. hiftor. philof. part. Il. in vita Xenophontis cap. L II. HI. Feumana. 2) Profectionemv e Graecia in Afiam: Graeci vo- lib. I, cap. 2. de Hift. graecis. Fabri. Haud du- bie probanda eft eoram íententia, qui ftatuunt, [{- brum Themiftogenis, quem laudat Xenophon, du- dum periiffe, quemadmodum nonnullorum alio- ruz libri ad mos non peruenerunt, quos idem ar- gumentum tractaffe accepimus. Zeune. bb) Perperam hoc dici, (fupra oftendimus. Zeune. £c) Eadem verfio, a Caftalione recenfita, rcperi- tur in Colle&ione Xenophontis verfionum latina- rum, quae Bafil. apud Ifingrinium 1551. 8. eft edi- ta: item in editionibus Brylingerianis. Zi£aue. $ Li.IIL:.I. ΧΕΝΟΡΗ͂. ANAB. VERSS. EDD. ET CODD. ἐς VoL.IT. p. 7$ ciffe illi videatur Ablancurtius. Fhbrie. Sed hic magis peruertit, quam vertit Xenophontem: Ita omittendo , addendo, tranfponendo, perperam intelligendo graffatus eft in. fuum aucto: rem, vt faepe, magis hominis temeritatem, an infcitiam admireris, fis incertus.- Melius igitur rationibus fuorum popularium, qui graeca ignorant, confuluerunt nuper duo viri do. cli, qui fideliter, et tamen eleganter, hos Xenophontis libros, Gallice funt interpretati. Primus quidem nomen fuum non profeífus eft, fed aliunde fatis conflat, effe Eguitem de fa Luzernue, rei bellicae pariter atque politicae peritiffimum, .qui apud Americanos Legatus Re- gis Gallorum fuit: alter efl Larzherus **), vir docliffimus et fcriptis aliis celeberrimus. — Il- lius verfio, quae aliquem vfum praeflat ad tacticen Xenophontis intelligendam, prodiit Pari- fiis 1777. 8. huius vero, quae notis criticis et hiftoricis, haud contemnendis, eft ornata, ibidem 1778. 8. 1I. voll. — talice vertit Ludouiz, Dominicus; Venet. 1547. 8. [et faepius, vid. Pai- $onil.c. pag. 42. Harl.] Germanice vertit Hier. Boner vna cum Cyropaedia, de qua fupra. — Zblancurtii verfio. nem reddidit Germanice adolefcens quidam cum Longolii praefatione, Curiae 1747. 8. e Grae- co autem Z2ug. Chr. Borhek, Lemgouiae 1780. 8. et Frid. Grillo, Francof. ad Moen. 1781. 8. "Anglice vertit fideliter et eleganter Eduardur Spelmanus, Londini 1742. 8. cum notis cri- ticis et hiftoricis haud fpernendis et diíTertatione Forfleri geographica, quae viris, rei peritis, valde probatur. Separatim hos libros Xenophontis fplendide edidit Thom. Hutchinfomur, Oxonii 1735. 4; recenfitos ad editiones et codicem Etonenfem cum notis criticis et hiftoricis, cum appendice varietatis lectionis ex eodem codice , quam nondum commemiorauerat in notis, textui fubie- étis, et indice Geographico. Praemiíla eft primum Differtatio de Cyri Expeditionis auctore et toto, quod Graeci confecerunt, itinere: deinde varietas lectionis e codice regio Parifien(i di- ligénter, vt videtur, a Fr. Bern. Montefalconio haufla, cuius vfum vero Hutchinfonus fece- rat plane nullam. — Ceterum quod de Hutchinfoniana Cyropaediae ante diximus, idem valet et de hac editione. — Haec recufa eft ibidem paullo poft, et repetita 1745. [et 1772. gr-] octonis, fed fine differtatione, varietate lectionis Montefalconiana et appendice varietatis le- élionis Etonenfis. — Haec minor editio Lipfiae 1775. 8. repetita eft, fed tantum cum Huf- chinfoni notis felectis , addito graecitatis indice a cel. Moro. Quemadmodum in edenda Cy- ropaedia verfatus eft Zeuniur, fic quoque idem Zfzabaffhi edidit Lipfiae 1785. 8. recenfitam ad «odices Guelferbytanum, Parifienfes, Etonenfem , Brodaei librosque editos et alios fontes. Codices Anabafeos funt: 3) Etonenfir, ab Hutchinfono adhibitus: 2) Regius Parifienffr nr. MMDXXXY. a Montefalconio excuífus: 3) Guelferbytanur, a Zeunio collatus: 4) Aegit Pavrifienfer tres nr. MDCXXXV. MDCXL. MDCXLI. a Larchero in paucis tantum locis infpe- dli. Ergo iterum et ex toto et diligenter funt conferendi. Zeune. —P'indobon. vid. in fine cap. Taurinenfir. vid, catalog. pag. 229. Harl. ἙΛΛΗΝΙΚΩ͂Ν, de rebur Graecorum libri PII. hiftoria annorum. XLVIIT, deducta ab Olymp. XCII. 2. vt notauit etiam Diodor Sir. lib. XIII. p. 552. et lib. XV. p. 504. Pri- mores quidem libri duo hiftoriam belli Peloponnefiaci ab anno XXI. in cuius Augufto ineunte "Thucydides dd) Vid. cenfuram in Bibliotheca critica, vol. I. part. IV. Amftel. 1779. pag. 97 — 105. Harl. Vol, IT. p. 75 *74 XENOPHONTIS HELLENICA Lib. I1. c, I. 9 Thucydides definit, vsque ad finem yperducunt, ad captas nempe a Lyfandro Athenas, Olymp. XCIII. 4. Reliqui quinque libri compiectuntur rerum Graecarum et Perficarum Hi- floriam continuatam ad pugnam vsque Mantinenfem, qua vicli ab Epaminonda ^) funt Spar- tani Olymp. CIV. 2. Hoc Xenophontis opus ἀκέφαλον elle, ac praeter prooemium defi- derari hifloriam biennii a fine aeflatis anni XXI. belli Peloponnefiaci ad exitum aeflatis anni XXIII. contendit 7/f/eriur in Annalibus ad ann. Per. lul. 4303. et ante Víferium Sam. Petitus lib. I. Obff. cap. 12. Petauio aliter vifum, hic enim lib. X. de docirina temporum cap. 29. Xenophonti parachronifmum biennii impingit. Ab vtraque fententia alienus eft H. Dodwel- lus, cuius Annales Xenophontei cum 'T'hucydideis Oxon. 1702. 4. excufi his libris noflri fcri- ptoris eximiam lucem adferunt, In illis perinde, vtdiff. VIII. de Cyclis p. 342. negat, hia- tum inter "Thucydidem ac Xenophontem intercedere, nec Xenophontem in annorum ratio- ne hallucinatum, fed Olympiadum, tum Athenienfium Archontum et Ephororum Lacedac- moniorum notationem Xenophonti additam eífe ab aliena manu, quod obferuatum etiam 4Marshamo Canonis Chronici Saec. XVI, capite de prima Olympiade p. 487. [δ] Fabric. adde Corfinum , qui Dodwelli fententiam probauit, in faftis attic. tom. III. pag. 256. 26t. — Prae- clare omnem controuerfiam expofuit et compofuit cel. /Morur in cap. I. prolegom. ad fuam hift. gr. Xenophonteac editionem. adde Sc/meideri praef. ad fuam editionem, qui iam Korp- peni progr. in quibus de locis quibusdam Xenoph. fententiam fuam dixit, laudauit et con- fuluit. Harl. Hos libros Xenophontis, fub titulo Paralipomenon, "T'hucydidi Graece fubiecit Aldus, anno 1502. fol. prodierunt ét Graece Louanii, libri IV. 1529. 4. Fabrir. Editionem hanc di- citur curaffe Francift. Craneuridiur, qui eosdem ibidem anno 1530. latinos factos edidit. — Nuper Cel. Morus Lipfiae 1778. o&tonis Hiftoriam Graecam egregie edidit, ad libros editos plerosque recenfitam, et animaduerfionibus criticis; hifloricis, geographicis et grammaticis eximie illuftratam, addito vberrimo graecitatis indice, atque calci adiuncta eft Leonclauii ver- fio Latina. Zeune, — Xen. hiíl. gr. — et Agefilaus, ex rec. Ed. Wells gr. et lat. Glasguae. Foulis. (762. II. tom. 8. — Zeunius quoque editurus erat hos Xenophontis libros; fed mor- bo morteque impeditus tantum peruenerat ad libri 1I. cap. L. fect. 25. — Succeffit igitur cl. Schneiderus , Prof.-in vmuerfitate litterar. Francof. ad Viadrum, qui contulit praeter edd. ve- teres tum a Moro iam comparatas, tum Tuntinam 1517. cuius V. L. Zeunius ad marginem libri fui adnotarat, alias ab illis non infpectas, Parifienfem,, 1625. et edit. Caftalionis, nec non Fr. Porti commentarios in Xenophontem, editos 1586. atque filii eius Aemilii Porti ad- notationes, quas Schn. ex editione Leonclauii Parif. 1625. excerpt. — "Textus efl fere is, quem concinnauit Morus V. C. cuius etiam notae magnam partein funt in hanc edit. trans. latae. Alia addidit, collatis veterum hiftoriis, aut fragmentis, ad emendandum aut interpre- tandum Xenophontem, idemque praemifit Dodwelli Chronologiam Xenophonteam, tura curas fuas fecundas in hanc hifloriam et cl. Fr. Zug. ΠΟΤ epiftolam, in qua V. D. de mul- tis locis critice et fagaciter-differit. ΕΤαΐας vero editionis infcriptio haec efl: Ξενοφῶντος — ; Xenophontir εεῪ Grauiter errat vir doctus lib. I. eap. 5. de Hift. gr. qui, Cyripacediam in hoc tempore definere, aliud agens fcribit. i Vol. III. B τὰ Lib.III. ε.1. XENOPHONTIS LIB. DE REP. ΓΑΟΕΡΑΕΜΟΝΙΟΆΥΜ Vol-1l. p.74 Xenophontis hifloriae graecae libri V 11. recenfuit , motar To. Car. Zeunii in librum primum εἴ indices adiecit Io. Gottlob Schneider, Saxo. Lipfi ae 1701. mai. 8. arl. Compendio latine complexus eft Leonhardur Ziretinus in. commentario rerum graeca- rum, ad equitem Angelum Acciarolum Lipf. 1546. 8. et in Gronouii thefauro Antiq. Grae- car. tom. IV. Integros vertit Bilibaldur Birchheisernr, editos lens praefat. "Thomae Vépitodi f ) Prodiit et Gal/ite: Hiftoire de 'Thueydide et Xenophon par Nic. Perrot d^ Abloncourt, Parif. 1671. 8. tribus Volum, — Z£a/ire: Delle Guerre de Greci libri VII. tradotti dal idioma Greco nel ltaliano da Francifco di Soldo Strozzi, con la correttione, alla traduttione di Ludovico Domenichi. Venet. 1550. 4. Fabric. Item anno 1562. in eadem forma. Vid. Zac. Mar, Paitoni Bibliotheca degli Autori antichi etc. Venet. 1766: quaternis. Germanice vertit primum 10. Extf/ach. Goldhageniur, Berolini 1762. 8. quae γῶν io val. delaudatur. Deinde /7uz. Chr. Borhek, Frf. 1783. 8. Ex codicibus, qui contineant hos Xenophontis libros non nifi vnus Venetus in bibliothe- ca Diui Marci nobis eft notus, cuius fpecimen exhibitum eft in Catalogo bibliothecae Diui Marci, qui Venetiis 1740. prodiit; pag. 173. Zeune. Parificnf. memorat Schneider. in prae- fat. Harl. AAKEAAIMONIQN IIOAITEYA, De Rep. Lacedaemoniorum, quem librum Xenophonti noftro abiudicauit Demetrius Magner, (qui de Homonymis fcriptotibus librum compofuit,) tefle Laertio M. $7. — Graete lucem vidit cum Ariflotelis Ethicis; Politicis:et Oe- conomicis, Bafil. apud Ioh. Walderum. 8. abrir. Praeter vtramque auctoris remp. conti- net quoque Oeconomicum, et exhibet merum textum luntinae, feruatis omnibus vitiis. Idem libellus cum Rep. Athenienlium graece editus eft Argentorati 1555. 8. apud Wendelin. Rihe- lium, vbi textus editionis Caflalioneae eft expreffus; item e recenfione Welfii cum Leoncla- vii verfione et notulis aliquot edidit vna cum Agefilao aliisque libellis Bo/tonur- Simpfon, Oxonii 1754. 8. Libellos quoque de vtraque republica ad editiones nonnullas recenfitos. et animaduerfionibus illuflratos addidit fuae lib. de Expeditione Cyri editioni cel. Morus. ...Eos- dem vna cum libellis de Vedligalibus, de Re equeftri, de Magiflri equitum officio, de Venatione et Arriani libello de Venatione ad editiones et loca veterum receníitos et explicatos, ita, vt in Cyropaedia factum effe fupra oftendimus, edidit Zeunius, Lipfiae 1778. 8. Zeune. .— Libellos de vtraque republ. graece edidit M. Bergius ἡ Altorphii, typis Gerlachianis perquam nitidis, cum praefat. metrica, fed fine notis, 1583. 8. — de Rep. Lacedaem. gr. et lat. Glasguae, apud Foulis. 1256. 8. dau - Prodiit et feparatim. (gr. Lugd. Bat. 1626. 4. II. plagg. Har/.] Amft. 1647.8. — Latine vertit Francifeur Püilelphur , Bononiae 1502. fol. [vid. 7Maittaire A. T. indic. pag. 349 fq.] et in editionibus latinis ac graecolatinis Baileenfibus, atque H. Stephani. Poft Philelphuni tranflulit et notis illuflrauit Ioath. Comerari iur, praemiffa Xenophontis vita, Lipf. 1543. 8. [1556. 8. vid. infra de re equeffri libr.] Parif. 1572. 8. Καῖ. Hic mentionem faciam libri raritlumi, qui efl in bibliotheca publica Noribergenfi, ab Ormonto in Diclion. typograph. ff) Alis fcribitur Pirkhemerus. Ceterum haec — peritur, fed et in Colle&ione verfionum lat. quae verfio non folum in editionibus Brylingerianis re- ^ apud láingrinium Bafil. 1551. 8. prodiit. Zeune. Vol. IT. p. 74 XENOPHONTIS LH. DE REP. ATHENIENSIVM Lib.III.:.l am typograph. tom. II, pag. 350. obiter, plenius in Pineí/; Catalog. tom. III. nr. 7573. vbi vid. pag. 294. cel. Morelli notam, et in ZMaittorii Ann. typ. voc. Xezopíon p. 348. memoratur: Plurium Xenophonteorum librorum verfiones latinae continentur: — . Xvnophontir opera, De venatione, per Omnibonum Vincentin. in latinum traductus. Eiusdem liber de republica et de legibus Lacedaemoniorum. Francifcus Philelfus e graeco traduxit. —Eiusd. oratio de regis Agefilai Lacedaemoniorum laudibus per Philelfum traducta. Fiusd. Apologia pro So- crate per Leonh. Arctinum in latinum conuerfa. Eiusd. opafculum de tyrannide, per Leonh, Arctinnm traductum. — Eiu:d. libellus de aequiuocis. — Paedia Cyri Perfarum regis.* In cal- ce legitur: ,, Huic autem Cyripaediae idem Franc. Philelfus eques — extremam impofuit manum Mediolani ad XI. Cal. Oct. ann. 1467.^ — Nec vero illo anno eft typis excufus liber, fed intra ann. 1495 — 1500. fol. adde Goetz. Memorab. biblioth. Dresdenf. tom. L. p. 475. et fupra ad fect. de Cyropaedia adfcripta. — — X'en. de rep. et legibus Locedaemon. interpr. Phi- lelpho. (Venet) f. l. et a. 4. vid. Szhzizer von der Kirchenbibl. zu Néufladt an der. Aifch. faíc. II. pag. 29 fq. — francice de vtraque republ. per G. P. apud Guil. Morel. Parif. 1565. 8. — cod. gr. mst. qui continet Xenoph. Cyropaediam, de Cyri min. expeditione ac de republ, et legibus Lacedaemoniorum cum infcriptione huius particulae, νομοϑεσίος Avxseya πρὸς A«- κεδαεμονίας , eft in biblioth. 'Taurinenfi, tefte Catalogo pag. 254. cod. CLXVIL. Harl. 'AGHNAIQN IIOAITEIA, De Rep. Athemienfíum. | Graete. hoc opufculum, non vt in editionibus Operum Xenophontis integrum, fed mutilum, nefcio quomodo extre- ima parte libri Xenophootis περὶ προσόδων adtexta 88), excufum eft poít Ariflotelis Ethica, Politica et Oeconomica, quae fine temporis nota prodierunt apud loh. Walderum , Bafileae ing. Fabri, . Graece cum veilione germanica et animaduer(ionibus edidit. 2, H. J//acer, Dresd. 1744. 8. |. De aliis huius libelli editionibus modo diximus. Zeune. Latine vertit et notis illufirauit Zoach. Camerarius , Lipf. 1543. 8. tranflulit et. Seb. Caffa. lio, cuius veríio in editionibus Xenophontis Bafileen(ibus atque H. Stephani occurrit. — Exftat et liber vterque Xenophontis, de Lacedaemoniorum et Athenienfium Rep. gallice, interpre. te G. P. apud Federicum Morellum, Parif. 1579. 8. 'AHOMNHMONETM ATQN EGKPATOYZE'2, Commentariorum de diflis tt falis Socratis libri 17. ad quorum imitationem Xeuophom iunior, fiue Zfrrianur, Nicome- B a3 dienfis, £9) Cauffa eft, quia. fic eft in Iuntina vtraque, Halenf et Brylingeriana prima. Zeune. — At in luntina ex cod. quodam orta fuifie videtur illa tonfufio. In cod. enim XCVII. Matritenfi nr. XXX. et XXXI. tcfte 7;iari; catalogo p. 185. reperitur primum Xenophontis πολιτεία Aexedosguoytuv , tum eiusdem περὶ τῆς πολιτείας τῶν ἀϑηναίων. Atque Iriarte notat, eum libellum longe aliter. definere, ac excufum , idemque, quod Fabricius obferuaf- fet, commixtionis vitium accidiffe msto, et inci- pere poít verba (p. 694. verfu 31. edit. Wechelia- Qo libri de prouentibus: quaecumque igitur hinc ad finem huius libelli confequantur, ea omnino ad opufeulum de prouentibus referenda. ^ Cauífam commixtionis hanc fuiffe putauit, quia citatum lo- cum libri de Athenienfium republica, vbi de ipfo- rum pecuniis lucrisque fermo, cum altero libri de prouentibus, in quo de eorumdem Atbenienfium commercio, quaeftu, pecunia etiam agitur, con- iungere non alienum vifum fuerit, neque enim adeo mirum, fimilia fimilibus confociari. Bene concludit, ex aliis exemplaribus in alia iam du- nae 1596. fol.) οἵτινες φίλοι μάλισα ἦσων ᾿Αϑηναέων, ad librum de republ. Athenienfiwm pertinentia ab hisce verbis (p. 950. v. 20.) xpd cogaso] xu) φιλόσο- dum propagatam fuiffe illam confufionem. Hari. hh) Libri I. capitibus tredecim prioribus Socra- tem optima ratione defendit contra accufationes il- Jas, Lib. ILI. c. 1. XENOPHONTIS Vel. IT. p. 74P 75 1z dienfis , fcripfit libros quatuor οὐπορνημονευμοίτων magiftri fui Epidett. lta autem vccauit Xenophon, quae ex ferinonibus Socratis adnotauit. Laertius Yl. 48. Καὶ πρῶτος ὑποσήμε:ω- σάμενος τοὶ λεγόμενος εἰς ονθρώπες ἤγαγεν οπομνημονεύματα ἐπιγράψας. — Hephaejlionis librum περὶ T8 παροὶ Ξενοφῶντι ἐν τοῖς ἀπομνημονεύμασιν Ἀντιφῶντος, quem [I] per plegium ille fibi adtribuerat, memorat Zfthenaeus XV. p.673. Etiam fancta euangelia de dictis et factis lefu Chrifli, feruatoris noflri, Iuflinus Martyr Xenophontis vocabulo plus fim- plici vice adpellat ἀπομνημονεύματα, vt obferuauit H. Dodiwellur diff. I. ad Irenaeum δ. 4o. Hos libros feparatim graece [Louan. per Refc. et Sturm. 1529. 4. — gr. et feorfim lat. Parif. apud Bogard. 1542. 8. Her/.] — gr. edidit Petrzr V'ifloriur, apud heredes luntae an- .nis aliquot ante 1561. — Hanc editionem, quae in his terris rariffima eft, magno fibi adiu- mento fuitfe praedicat enr. Stephanur. — Anno 1541. quaternis Parifiis apud lac. Bogardum prodiit editio, inferipta: Ξενσφῶντος ᾿Απομνημονευμώτων βιβλία τέσσαρα: Xenophontis Commentariorum libri quatuor , ad fidem vetufli et. mauuferipti codicir diligenter emendati. Sed titulus librorum numerum mentitur, quoniam non nifi duo priores funt editi , quibus ac- ceífit Beffarionis interpretatio latina in totidem libros. Ceterum hic reperiuntur lecliones non- nullae praeftantiffuinae. — Ibidem anno 1559. in eadem forma apud Martinum luuenem prodiit editio, cuius pars prior repetita eft ex illa Parifienfi, quam modo laudauimus, pofle- rior autem textum luntinum exhibere videtur. — Eiusdem faeculi anno 85. etiam quater- nis Roftochii cum epiftola Jo. Cafelii ad Hermelingium editio graeca prodiit, repetita anno 89. ibidem. —Expreflus eft textus Stephanianae; fed non fine multis vitiis operarum. — [Xem. inflitutio Herculis gr. Parif. apud Fed. Morel. 1579. 4. — gr. et lat. cum comm. per Mich. Neandrum, Lipíiae 1577. 4. αν]. — Quinquies hos libros edidit Lipfiae octonis Jo. Zug. Erneffi recenfitos et notis illufiratos, adiecto graecitatis indice. Prima editio prodiit 1737: altera 1742: tertia 1755: quarta 1765. in qua Reisk coniecturae accefferunt: et quinta 1772. quae fuperioribus longe pracflat. Nam textum non modo plenius et diligentius ad fidem quatuor MSS. et nonnullarum veterum editionum, adiutus animaduerfionibus Hindenburgis praeclaris, recenfuit et emendauit, (ed et &uAmkenii et lalckenarii obferuationes addidit, mul- ta doctrina refertas. — 'T'oties quoque Oxonii inde ab anno 1741. in eadem forma Beltonur Simpfon edidit, hoc eft, repetiit Erneflinam editionem cum notis et indice, addita tantum verfione Leonclauiana, adfperfis notulis perpaucis Stephani, Leonclauii, Porti et fuis leuif- fimi momenti. — In quinta, quae prodit 1780. fub calcem accefferunt paucae adno- tationes anonymi et coniecturae, e quibus perpaucae funt alicuius pretii. — (— M. S. cum apologia Socr. cum not. varr. a /o. Gillmam. gr. lat. Londini, Bowyer. 1720. 8. Har] --Ξ Vt pauperes minore pretio hos libros emere polfent, folum textum ex edit. Erneflina quinta cum quibusdam lectionibus variantibus repetit Fr. “πάν. S'roth. Gothae 1780. octonis. [editio Str. emendata ct aucta, Gothae 1788. 8] — ius em fas, ob quas ad. mortem fuerat damnatus. In re- liquis capp. enarrat colloquia Socratis cum aliis babita de rebus vtiliffimis, Sed vereor, ne ple- raque debeantur ingenio Xenophontis. Quis enim credat, Xenophontem tam accurata fuiffe memoria praeditum, vt et feriem fermonum et verba Socra- tis retineret. Vix dubito, idem de his libris, quod Cicero de eiusdem fcriptoris Cyropaedia tulit, ferre iudicium. Tamen Laertius l. c. nobis perfuadere conatur, hiftoriam Xenophontis de Socrate effe verifimam , quippe quum Xenophon dicta Socra- tis exceperit notis tachygraphicis; Aeumamn. Nol. Tl.p.75 MEMORABILIA SOCRATIS Lib.1H.:.1. Ὁ dem quoque ob cauffam eodem anno, Halae Saxonum octonis editionem, quam minimo pre. tio vendibilem, curauit Chr. Godofr. Schütz, Prof. lenenfis, vbi textum ad editiones diligen- xiffime recenfuit eumque a librariorum et typographorum vitiis liberauit, additis notis breui- bus criticis. — Anno fequente Lipfiae in octonis Zeuxiz editio in lucem prodiit, denuo re- cenfita, et Ernefti, Ruhnkenii, Valekenarii, Hindenburgii fuisque animaduerfionibus illu- flrata, cum triplici indice, quemadmodum in Cyropaedia factum effe fupra fignificauimus. Zeune. — — Xenophontis Memor. Socratir. — Recenfuit, notis illuflrauit, variisque lectionibus auxit Eduard. Edwardr, S.'T.P. Oxonii. E typographeo Clarendom. Londini 1785. 8. Praefatus eft D. Oiwcen poft Edwardi mortem. — Lectiones variae, calci libri adnexae, funt excerptae ex XI. codd. msstis, nempe III. Vaticanis, V. Mediceis et HI. Parifin. — IT'extui fubiecla efl noua veríio: atque adnotationes Ernefli, Ruhnkenii, Zeumii aliorumque funt confultae. — Idem EmWwordr edidit: The Socratie Syflem of Morale, as delivered in. Xeno- phos Memorabilia. 1773. opinatus, Xenophontem in M. S. philofophiae moralis ambitum difciplinamque complexum fuiíle, prooemio fumto a Socratis defen(ione, De qua opiniun- cula, et libro illo atque editione copiofius egit cl. Scmeider. in praefatione ad fuam «zditio- nez, infcriptam : Ξενοῷωντος — Xenophontir Meomorabilium Socratis di&orum libri IV. reeenfuit, Er- ntfi, Zeunii et fuas annotationes adiegit 1o. Gottlob. Scámeider. Lip(iae, fumtibus Cafpari Fritích. 1790. mai. 8. graece. Quasdam virorum doctorum adnotationes , quae falfa, aut vulgaria, aut ἃ Xenopbonte plane aliena tradidiffe fibi videbantur, refecuit, quasdam contraxit, multas Zeunii omifit, ipfe vero multa ad emendandum aut interpretandum Xenophontis opufculum contulit. — Prodierunt quoque Xenoph. M. S. libri IV. gr. et lat. 1789. 8. Bafileae, apud Schweighaufer. Baíis eft editio Erneftina: fed quibusdam locis aliae lectiones funt receptae: verfio latifia, quae Leonclauiana effe videtur, non femper refpondet graecis, admiffis in textuin, lectioni- bus. Additae funt V. L. vtplurimum ex Erneftina. editione fumtae. Har]. Latine vertit Beffario, Cardinalis Nicaenus ad Tulianum, epifcopum Cardinalem T'ufcu- lanum [Romae 1521. 4. Harí.] Louan. 1533. 8. quae translatio occurrit in editionibus Xeno- phontis Bafileenfibus et H. Stephani. Jul. Cafelius, Koftoch. 1676. 4. Gallice, Francifur Carpentariur, qui vitam quoque Socratis fcripfit. Parif. 1657. et Amfl.1699. 12. ) — Germanice e Carpentarii liberiore verfione Chziffiamus "Thomofiur, Halae Sax. 1603. 8. Fabric. Eadem repetita cfl ibidem 1720. 1765. et Tiguri 1738. 8. — Ex grae- co textu vertit et notis aliquot illuflrauit. 7o. /Mich. Heinze, Vinar. 1777. 8. et eodem anno prodüt verfio 7. C. Künzelii, lurauiae oclonis. Zrmme. — Heimzü verfio germanica iterum prodiit auctior et emendatior. Vinar. 1784. 8. —JVeide, Socrates aus dem Gr. des Xenoph. Lipfiae 1789. 8. Harl. If. Faujfii differtatio praefide D. Jacobo Scha/lero: in 1V. libros me- morabilium Socratis lucem vidit Argentorati ann. 1650. Fabri. Animaduerfiones in hos li- bros edidit cel. Car. Fry. Hiudenburgiur, Lipf. Y169. 8. quae merito ab omnibus laudantur. — In quaedam obícuriora loca obferuationes haud contemnendas edidit Jo. JZelch. Faber, Co- B 5 burgi $i) Vid. Bayle Epift. pag. 853- Hewmannm. Gallice, Levesque. Parif. 1782. 12. Harl. 14 Σἰδ. ΓΙ 1. XENOPHONTIS APOLOGIA SOCRATIS Vol.II. p.75 burgi 1772. 4. Zeuue. Nouas obfervationes in Xen. M. S. nuper fcripfit idem cl. Faber in programmate peculiari , Onoldi. | JZ/. Schroer adnotatt. quaedam in M. S. in Magazin für óf- fentl. Schulen. Bremae, tom. ll. part. 2. p. 392 (44. Har/..— Herculis cum. voluptate et vir- tute colloquium ex libro fecundo Xenophontis, latino carmine expreffit Zo. Stigliur, Ro- ftoch. 1591. 8. Graeco Peirus Iuarus. Borrichius ,. Lugd. Bat. 1595. 8. Fabrice, | Eumdem de Hercule locum faepe Germani verterunt. Antiquiffima veríio videtur effe ea, quae eft im libro, qui inferibitur: Hi/forica commentatio de Hercule ex fzeundo libro Xenophontis per Lu- cam. IMuizelouium. ab eodem in gratiam iuuentutis in vernaculam linguam translata et praeterea gei manicis rhytmis expreila.. Barthae in Pomerania 1593. 8. [Nuper Reiskia hunc locum vertit in libro: Zur Moral ans dem Gr. überf. Deff. et L. 1782. 8.] Codires, qui nobis quidem innotuerunt, funt duo apud Batauos, Voffianus et Meer- mannianus, et totidem in bibliotheca Vindobonenfi: quorum omnium excerptis iam vfus eft Ernefüi, — Praeterea dicuntur Excerpta Manuícripta e Xenoph. Memorabilibus latere in Biblio- theca Auguílae Vindel. vid. Reiferi Index MSStorum pag. 9o. Zeunr. '"EQKPATOTZ AIOAOLIIA ΠΡΟΣ TOYZz AIKAZTAZ, fpologia So- tratis ad. ludices ). — Auctor Socratem ita defendit, vt cauffas commemoret, cur Socrates reus factus iudicibus non fupplex fuerit, fed mori maluerit, quam viuere. Cum vero hic libellus neque in primis editionibus, luntina et Aldina exflet, neque multa hic reperiantur, quae non tradantur in Memorabilibus Socratis, eum Xenophonte indignum elle flatuit aZ ckenariur. ^ Verum huius opinionem nuper refutare fluduit Zeiuziur, in Prolufione, quae in- fcribitur: Jindiciae Zlpologiae Socratie Xenophonteae. Zeune. [repet. et locupletauit in II. edit. verfionis fuae M. S. Etiam Heumanno in n, mata videtur liber effe fuppofititius. adde eius- dem Act. phil. Ill. p. 498. ar/.] . Graece primus edidit Zo. euchlinus , Phorcenfis, vna cum Agefilao et Hierone, Hage- noae ex officina Thomae Anfelmi 1520. in quaternis. — Hinc textus eius repetitus efl in edd. Halenfi, Caffalionea et Brylingerianis: atque ipfe Henr. Stephanus fe huic editioni multum: debere teflatur. | Separatim Lutetiae Parifiorum ann. 1579. [apud Maitt. A. T. ind. ann. 1553.] edidit ZMorellur. — Verum cum ipfi non potuerimus infpicere, fitne noua recenfio facta, an Stephaniana repetita, dicere non poffumus. | Stephani recenfionem datam effe, fufpicamur. In Chreflomathia Graeca Gesnerus ex editione Caflalionis repetiit, perpaucis mutatis; et notis breuibus adfperfis. [Apol. Socr. gr. cum verf. lat. interlineari et expofitione grammati- ca. Parif. 1662. $.] — Cum verfione latina et ex recenfione JZeí/ii, adíperfis notis quibus- dam Stephani, Leonclauii, Porti et Raphelii, hunc libellum addidit calci fuae editionis Me- morabilium Socratis Bo/tonur Simpfonur. — Anno 1749. vna cum Oeconomico, Sympofio, Hierone et Agefilao recenfuit et animaduerfionibus illuflrauit Zo. zug. Bach'ur, Lipfiae octo- nis. — Eamdem libellorum collectionem, fragmentis auctoris tantum auctam, more fuo re- cenfuit et Bachii, Ernefli fuisque animaduerfionibus et indicibus illuflrauit 7. C. Zeune, Lip- fiae 1782. 8. Zeune, | Eadem, et M. S. cum n. varr. a Zo. Gillmann. gr. ct lat. London. 1720. 8. apud Bowyer. Harl. NI Latin kk) Cl. Schneidero in praefat. ad Xenoph. M. S. grammaticis multis in locis interpolata et mutilata. in Addendis, Apologia videtur olim partem feciffe — Har. extremam Memorabilium , cafu inde diuulía et a οὶ. ΤΡ... " XENOPHONTIS SYMPOSIVM ET OECONOMICVS Lib. IlL.cI. 15 Latiae vertit Leonh. Zfretinur. Bononiae 1502. fol. Fabri. Eadem verfio reperitur in Collectione Ifingriniana et editionibus Brylingerianis. τ Germanice verfam. Apologiam edidit primum Go/dhageniur in tomo ΠῚ. Anthologiae germ. tum Z. JM. Heinzius, et addidit calci fuae verfionis Memorabilium Socratis. Zeune. [et Zug. Guill. Pohlmann, cum notis, praemiífa comment. de Genio Socratis. Lipfiae 1790. 8. Harl.] Codex MSStus latet in Bibliotheca Auguflana. vid. Reifzri Ind. MSStorum p. 69. Zetnr. Georg. Hinr. Martini, in praef. Rector fcholae Nicolait. Lipfienfis, adhuc Annabergae fcri- pfit Coniecturas in Apol. Socr. $. 4. 1263. 4. Harl. . - ΣΥΜΠΟΈΣΙΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ, Conuiuium Philofophorum ). De iis, quae aduerfus temporum rationem in hoc libro finxiffe Xenophon arguitur, vide Cafaubonum V. 17.2d Athenaei V. p.16. Idem /Jffienaeur alia quaedam in Xenophontis conuiuio reprehen- dit V. pag. 187 fq. — Prodiit feparatim : Graece, Lovan. 1530. 4. Haganoae ftudio Vinc. Obfopoei, i531. 8. Fabri. De col- le&ionibus Bachii et Zeunii, vbi idem libellus reperitur, paullo ante dictum eft. Zeune. Latine vertit Janur Cornariur, Bafil. 1548. 8. [Reperitur haec verfio in libro, qui in- fcribitur de Conuiuiir, vbi quoque Platonis aliquot fcripta continentur. Zeune] et Ioh. Ribit- iur, cuius verfio exflat in editionibus Xenophontis Bafileenfibus et H. Stephani. Gallice, "Tan. Faber. Salmurii 1666. 12. Fabrit. εἰ 1610. ibidem. — Sed nec verfio, nec notae adiectae, funt alicuius momenti. ; — Germanice interpretatus eft Seyboldur , Lemgouiae 1773. 8. Zeutte. 'OIKONOMIKOZ AOTOZ, Okcconomicur liber, quem a iuuene fe translatum te- flatur Cicero 11. Officior.cap.24. Ex verfione illa, cuius meminit et Hieronymus M. in. Ru- fin. feruauit quaedam Cicero ipfe lib. de feneclute, cap. 17. Columella, Macrobius, Dona- tus et Prifcianus, quae cum graecis Xenophontis collata videre licet poft ἢ. Stephani Lexi- con Ciceronianum pag. 44 — 49. Fabri, Xenophontem tamquam quintum Memorabilium Socratis librum feripfiffe hunc Oeconomicum, efl haud improbabilis Ga/eni fententia. Ce- terum argumentum libri, quod fuauius eff, quam. polliceri videtur, fcre huc redit: prae- τοῦ difputatione de coercendis prauis cupiditatibus, et agriculturae honeflate laudibusque, Socrates verbis Hchomach: primum copiofe et luculenter differit de officio matrisfamilias, pa- trisfamilias villicique tum: praecepta de agro recte colendo addit. Zeune. Hic liber graece excufus efl [apud Theod. Martin. Louam. 1527. 4. — Parif. in aedibus Io. Lodoici Tiletani. 1535. 8. — ibid, apud lac, Bogardum. 1544. 4. Harl) — cum ID). Diogen. Laert. V. 14. Plim.libe. XXXIV. apud quem (Cliniam) ita fatus eff Xenophom. cap. 8- p- 518. In hioc conuiuio fub Cuitobuli pez- | Nam Sympofium illud habitum cile fingitur apud fona latere ipfum Xenophontem , docet Arifüppus Climiam. An vero hic liber forte eft fuppofiti- apud [Jioger-ll.48. Verba enims, quae ibi Laer- tius? Vide quae adfcripü ad A&a philof. part. X. tius.profert, funt Critobuli in Sympofio. — Cete- pag. 129. Hewmann. : rum πρὸς o» apud Laertium malim fic vertere: W JEN OR XENOPHONTIS AGESILAVS Vol. IL. p. 75 P 26 cam Ariftotelis Ethicis, Politicis et Oeconomicis, Bafileae apud Toh. Walderum. 8. Fabric. 'T'extus eft merus Iuntinus, omnibus vitiis repetitis. — Emcndatior vero textus reperitur in Colledione Bachiana, de qua ante dictum eft. Denu» autem ad omnes editiones, verfiones antiquas et codicem Guelferbytanum recenfitus exflat in Collectione opufculorum Xenophon. teorum Zeuniana, de qua fupra. Zretmz. gr. et latine. Oxon. 1695. vid. catal. Menken. pag. 150. Harl. Citat praeter alios Stobaeus ferm. 83. vbi et Brifonis et. Hieroclir Oecono- micum laudat. [IP] [adde infra de Ariflotele $. 34.] E recentioribus /afii* vertit. Raphael P'ilaterranur, dicauitque (Titae Minutiae. Exfiat ad calcem commentariorum vrbanorum, Parif. 1515. fol. et in editionibus Xenophontis grae- co-latinis, Ba(ileenft et H. Stephani. Fabri. Latine quoque interpretatus eft Zac. Lodoicus Sivebaeur, quinque libris manufcriptis vfus, ^ Haec veríto eft in Collectione Z/ngriniaza, Ba-- fil. 1551. et in editione Xenophontis Brylingeriana pofleriori. — Denuo ad latine reddendum hunc librum acce(lit Zoach. Camerarius , codice MSto vfus, additis notis haud contemnendis, vbi interdum lectio codicis commemoratur, et coniecturae proponuntur. Prodiit haec ver. fio Lipfiae 1564. 8. [1580. 4. Francof. ap. her. Wechel.] vna cum Ariftetelis Oeconomicis, la- tine redditis. Zeutie, ὶ ; Gallice, Stephanur Boztiur, Parif. 1572. 8. Fabric. Sub titulo: La Menagerie de. Xe- mophon. [vid. Sammarthan. Elog. libr. 11. cap. 5. nr. 4. Heumanz.] Atque Dumas eumdem et libellum de reditibus tranftuliffe et notis illuflraffe fertur, Parif. 1768. 12. Anglice, Richardus Bradleiur, — (per Gentian. Hervet, London 1534. 8. Harl.] Germanice vertit, et cum textu graeco e recenfione ὍΝ εἰ ΠῚ edidit Bartholdur Henr. Bro- ther, Hamburgi 1734. 4. Vertit nuper Fr. Gu. Jonoth. Dillenius, "Tubingae 1778. 8. addi- tis notis hifloricis. Zeune. — Io. Herold. libros Oeconomicorum ex Ariftotele et Xenophonte germanicos fecit tefle Mich. Neandro Erot. ling. hebr. p. $62. Heumann. Codices, qui inprimis nobis innotuerunt, funt 1) Camerarianus, qui vbi nunc lateat, ignoramus. 2) Guelferbytanus, quo vfus eft Zeunius. 3) Excerpta ex hoc libro fcripta la- tent adhuc in Biblioth. Auguflana. vid. Reiferi Ind. pag. 9o. Zeune. 'ATHEI AAOE, de Agefilai regis Lacedaemonior. laudibus, de quo "Thucydides, Nepos, Plutarchus, luflinus et alii. — Cicero V. Epift. ad Lucceium τῶ. Nez. minus eff. Spar- tiates Agefilaus ille perhibendus, qui neque piflom neque fiam imaginem fuam po(fJus eff. effe, quam qui in eo genere laborarunt. ἔπι enim Xenophontis libellus in eo rege. latidando. facilt omnes imagines omnium, flatuasque fuperauit. | Confer Plutarchum in Pompeio f. 663. "The. miflium Orat. 2. p. 27. edit. Harduini, Fabri Etfi hunc librum veteres multi laudant Xe- nophontemque faciunt auctorem , nuper tamen 7"alckenaritts [in Diatr. de fragm. Eurip. poft edit. Hippolyti Eurip. p. 266. A. B. et ad Herodot. IIT. 134. 9.] eum Xenophontis ingenio in- dignum effe pronunciauit, profectum a Sophifta aliquo. Verum argumenta viri refutauit Kühniur, Lipiae 1777. in Fragmentis vindiciarum Agefilai Xenophontei, [ct Reitz. in comm. de profodiae gr. accentus inclinatione, p.38 fq.] Conf. Zeunius ad initium Agefilai. Graece primum ediderunt Tuntini cum. Plutarchi operibus, quemadmodum teflatur Fy. "Afulanus in Praefatione ad edit. Aldinam Xenophontis. Poftea vna cum Apologia et Hiero- ne, gol. ν.γό ^ ΧΕΝΟΡΗΌΝΤΙΒ HIERON Li.lkel aq ne, vt fupra fignificauimus, haud dubie € codice edidit Reuch/inur, certe haec editio non. nullas continet lectiones exquifitas. — [cum Hierone, gr. exc. Wendel. Rihelius. Argen. tor. 1553. 8. — gr. et lat. Lutet. Parif. ap. Seb. Cramoify 1630. g. vid. Maittaire A. Τ᾿ ind. p.349. Harl] — Recenfuit inprimis ad codicem Harleianum et animaduer(ionibus quibüs- dam illuftrauit et calci fuae editionis Anabafeos Xenophonteae in quaternis adiunxit Hufchiz- fonur, addita Leonclaüiana verfione, interdum mutata. — Hutchinfoniam recen(ionem cum eiusdem notis feleclis repetiit Oxonii 1754. octonis Botomur Simp/onus vna cum Xeno- phontis Hierone, Republica vtraque et de Reditibus ex Welfii recenfione, additis fub finem adnotationibus ex Leonclauio, Stephano, Porto, Cragio decerptis. Etfi vero in fronte libri eft, recen/uit Bolton Simpfon: hic Artium Magifter Coll. Reg. Oxon. Socius aut ignorauit, quid effet recenfuit, aut vanus homo fuit. De Bachiana et Zeuniana libri recenfione fupra eft dictum. Zeune. — Latine. vertit Francifeur Philelphur, Bononiae 1502. fol. Gallice, Francifiss Carpentariur, ad calcem Cyropaediae. Parif. 1659. Amft. 166r. 8. Fabri. —— Germanie, Lafíar vna cum Cyropaedia. Melius vero Go/dhagenius cum Hifloria Graecorum Xenophontea. Praeter Harleianum, quó Hutchinfonus vfus eft, alius codex non nobis eft cognitus. Zee. adde Koeppen. Direct. Gymnafii Hildeshem. progr. ad Xenoph. Agefilaum notae et emendationes, 1788. 8. Harl. TEPQN, ἢ Τύραννος, Dialogus Simonidis eum Hierone primo, (qui, fratri Geloni ia tyrannide fuccedens, Syracufas in poteflate habuit ab Olymp. LXXV. 2. ad. LXXVIII. 2.) docens, miferam effe prae priuatis "T-yrannorum conditionem; et quae facienda fint tyran- nis, vt minus miferi fint, et a fubiectis fuis non diligantur, fed amentur. Fabric. ὦ Graect cum Apolog. et Agefilao primus edidit Reuch/inur, vt fupra dictum eft. [— στ. apud Theod. Martin. Louan. 1528. 4. — Parif. exc. Chrifti. Wechel. 1547. 4. Harl] — Cum verfione Gallica textum graecum, vel ad Stephanianam vel Welíianam recenfionem in- terdum mutatum, edidit Petrus Coffe τηιι. 8. Amflelodami, adíper(is notis criticis; ^ Hanc omnino editionem recudendam curauit 1736. 4. Noribergae, JZMax. Rud, Heluetius, verfione Coftiana et notis germanice redditis. Idem liber reperitur in Colledione Zachii, Simpfoni et Zeunii, qui ad textum emendandum praeter editiones omnes aliaque fubfidia, etiam in lo- cis, e Stobaco excerptis, vfus e(l lectione MSSti. Zeune. Latine vertit Leonh. Afretinur, Bononiae 1502. fol. [Eandem verfionem non ita multo poft recudendam curauit Phil. Berealdur, f. |. et a. octonis. Hanc habere vfum criticum, facile ex €o patet, quod e libris fcriptis eft ducta. Zeune, — item vertit Jac. Grifolur in libro: De- mo/Ih. oratt. I. Olynth. lat. et 1. ac IT. contra Philippum latine, interprete 7a. Grife/o. item AXenophontir Hieron vel tyrannica, lat. per eumdem. Florent. Laur. Torrentinus. 1550. 4. Harl] et Erarmur, Bafil. 1530. 8. et tomo IV. Opp. Erasmi, atque in editionibus Xenophon- tis Bafileen(i et H. Stephani. [lo. Fraxin. Parif. apud Wechel. 1550. 4. Har .] Gallice, Yacobus Miffant. Parif. 1550. 8. Fabric. Vol. III. C Germanicr 18 1ἰδ. 111.ε.1. XENOPH. LIB. DE PROV. ET DE RE EQVESTRI εἰς, νοι ΤΠ. p.76 Por Germanice super vertit Goldhagenits in parte prima Anthologiae, pag. 235. [etiam 10. Geo. Sthloffer.] id Codicem M$Stum reperiri in Bibliotheca Auguft Vindel. teftatur Reiferus Ind. p. 9o. Zeune. I O'POI ἢ περὶ προσόδων. | De prouentibur, argentifodinis et vectigalibus terrae Atti- cae, commerciisque promouendis et augendis reip. reditibusque atque ciuibus. Male περὶ srogey interpres Laertüll. s. 7. reddit de feminibur, quafi περὶ σπόρων legilfet. — [Graece cum verfione Leonclauiana edidit Bo/. Simp/onur vna cum Agefilao aliisque opufculis, vt fupra oflendimus. --- Recenfuit et animaduzríionibus illuftrauit Zeuniur in Xenophontis Opufculis politicis, equeflribus et venatieis, cum triplici indice, Lipíiae 1778. 8.-Zeune.] Laíime per Joach. Camerarium , Parif. 1572. 4. Tranftulit et Zoh. Ribittur, cuius verfio in edit. Xenophontis Bafil. et H. Stephani. Fabri. Germanice vertit et animaduerfionibus hi- ftoricis et politicis illuflrauit D. Georg. Her. Zink, Guelferb. 1753. 8. Ζ uar. ΠΕΡΙ "]HIIIKH'Z, de re eque//ri. In hoc Xenophon teflatur, fe fcribere, quae Simon "") (Athenienfis in fuo de equitatu libro, quem laudant Plinius II. 4. Hippiatrica et Suidas) minus perfecte tradiderant. Fubri. ^ Graece ex Welfii recenfione cum fua verfio- me germanica et paucis notis edidit 7. C. Zagnifh, Frf. 1743. 4. — Recenfio Zeumii reperi- tur in Xenophontis opufculis politicis etc. de quibus modo diximus. Zeune. "Tranftulit /oach. Camerariur, [Tubingae 1539. 8.] Parif. 1572. 4. — [Sed iam 1556. Lip- fiae .octonis eandem interpretationem ediderat, addita prolufione de nominibus equeflribus. Zeune, — Infcriptio libri haec e(t: n hoc [sbro haec infunt...Hippocomitur, quae di[putatio de curandis equis. — Xenophontis liber de re equeflri latinus factus. — Nomina equefüria graeca et latina. Xenophontis libri de republica Lacedaemoniorum et Athenienfium. — Itemque de praefectura equeftri, conuerfi in fermonem latinum. — Hiftoria rei numariae fiue de no- mifmatis graecis et latinis. — Autore Joachimo Camerario, Paberg. Elaborabantur Lipfiae in officina Valentini Papae. 1556. 8. Harl] loh. vero Lewudeuius bis; prior verfio "Taurini edita, altera in editione Sylburgiana exílat, graecis ad latus adiuncla, priore reiecta ad [δε] calcem. [] « 'IHIIAPXIKOT, de pracfe&iura fiue difciplina equeffri, ad filium, equitum Athenis praefectum. Latine vertit et notis illuftrauit Joach. Camerarius, Lipf.1543. S. At Jeh. Ri. bitti verfio occurrit in editionibus Xenophontis Bafil. et H. Stephani. Fabri. de Camerarii verfione modo dictum efl. Harl. Graece recenfuit et notis explicauit Zeuniur in Opufculis politicis etc. quod idem valet de fequente auctoris libro de Venatione, — Codex huius libri latet in Bibliotheca Auguft. Vindel. vid. Aviferi Ind. MSStorum etc. p. 79. Zeune. Ἱπσπαρ- χικὸν gallice vertit, et hiflorice perfequutus eft fata atque conditionem rei equeftris in Graecia per diuerfas periodos, tum eius emendationem et rationem ad peditatum, Jo/j de Maixeroy in 'Tablcam général de la Cavalerie grecque, feparatim Parif. 1780. et in Mem. de Litterature — des Inícr. ibid. eodem anno, tom. XLL p. 295 fq. arf. à; 1 KTNHIE- mm) Suidae Cimon in "Ajveres et Κίμων, mole. Vide eumdem Suidam in Tow, εἰ Meurfium Biblioth. Atticae pag. 1461. & Vol M. p.77 XENOPH. SCRIPTA SVPPOSITA AC DEPERDITA Li$.1II.c.], τὸ KYNHIETIKOT, de Venatione, à "Themiflius orat. 19. nonnihil ex hoc Xenophon. tis maioris libro laudans, auctorem vocat τὸν σγοντος coQev. Quae vero audor praetermi- fit, fuppleuit Xenophon iunior , fiue Zérriauu:, Nicomedien(íis, in libro eiusd. argumenti, de quo infra fuo loco. Latine vertit Omnibonus Leonicenus, Bononize 1502. fol. Fabri. — Cgnegetica, or eífays on Sporting; confifting of οδίεγνας. on Hare- Hunting, containing an Accoumt of the Hare- Hunting and Cour(ing of the Ancients from Xenophon and Zirrian, etc. — by J/il- liam Blant etc, edit. noua Londini, 1788. 8, Hol. Quaedam EPISTOLARVM Xenophontis fragmenta, a Stobaeo feruata, e Conradi Gesneri verfione editioni fuae adiunxit H. Srephanur. {1125 ad Aefchinem et Critonem tranítu- lit etiam Zoh. (αἰεί. Locum ex Epiftola ad Aefchinem profert Exftbius XV. 12. Praeparat. De aliis EPIS TOLIS, Xenophonti tributis et ab ///atio editis, dixi lib. IT. cap. ro. $.35.. Thuiydidir quoque hiftoriam a Xenophonte noftro in lucem prolatam dixi Itb. If. capz 25. δ. 5. (e Lacrtii M. 57.) et Scholia Graeca in Thucydidem, a nonnullis tribui nefcio, cui Kenophonti. Ibid. $. 6. IL Suppofita Xenophkonti. Praetereo libellum Xenophontis noflri nomiai fuppofitum ab Znnio Vitesbienfi, qui in- fcribitur AEQVIVOCA, et latine prodiit cum aliis eius furfuris fcriptis, et Annii com- mentariis, Komae 1499. 4. [Bafil. 1550. 4. — Witteberg. 1612. 8. etc. Har/.] Vide, (i pla- cet, quae de his dicta funt in Bibliotheca latina. Xenophontis feripta deperdita. Βίος Φιλοσόφων. Suid. in Ξενοφῶν. nifi tamen falus Suidas, — Vide Jonfum lib.L €ap.7.") Jnagium ad Laert. lI. 48. .Hegi ἀληϑεέίας. Pollux VI. 33. Τέχναι Ῥητορικα! — Pollux ibid. ᾿Αναμετρήσεις vero τῶν ὅλων, Stephano Byz. in ᾿Ωρωπὸς laudatae, funt Xenophontis Lampfaceni, Geographi, Plinio plus fimplici vice ac Solino memorati. — Periplum vocat il- lud opus iniu: III. 48. Hift. et Zaleritir Max. VIII. 15. Interpretes Xenophontis deperditi, T— * - - 1 : 3 . JOE: , Longini va περὶ Ξενοφῶντος, et, quod Suidas memorat, Zenonis Citiei ὑπόμνημα εἰς “Ξενοφῶντα, itidem intercidit, perinde vt Heronir ὑπόμνημα et. «ἀρ Harpoerationis περὶ 2 τῶν 55) Qui p. 37. 38. dilucide probat, erraffe Sui- hiftoriam Philofophorum: fed ifte: Xenophos dam, male capiendo verba Laertii, fcribentis: Philofophorum primus c(t; qui fcripit hiftoriam. Ἱκορίαν QuXocóQu» πρῶτος ἔγραψε. quorum verbo- δ ΜΉΝ. rum non εἰ is fenfus: Χοπορῆοπ primus fcripfit ao Lib.lIL:r.I. EDITT. VNIVERS. XENOPHONTIS LIBRORVM Vol.IL p.77 τῶν παροὶ Ξενοφῶντι τάξεων. [vid. Fudoc. in Ἰωνιῷ p. 66.) et Hphaeffionis liber de Anti- phonte, cuius mentio apud Xenophontem in libris de dictis et factis Socratis. [TP] ἢ IV. Editiones vniuerforum Xenor^ouíit librorum. 1) Princeps editio prodiit Florentiae anno 1516. forma maiori, in aedibus Phil. Iuntar. Curauit eam Euphrofymis Boninsr, qui dedicauit Laurentio Saluiato, Leonis X. Pontificis . Romani nepoti. Continet vero tantum, et hoc ordine: Cyropaediam, Anabafin, Apomne- moneurata, Cynegeticum, Hipparchicum, Hippicen, Remp. Laced., Remp. Athen., Oe-. conomicum, Hieronem, Sympofium et Hifloriam Graecorum. — Defunt igitur libellus de Agefilao rege, Apologia, de Vecligalibus, atque pars poflerior de Rep. Athen., cuius loco adiunctum: eft fragmentum libelli de Vectigalibus. Etfi vero hic vitiofae lectiones non 45- funt, haud dubie hauflae ex codice, vnde defcripta eft, et praeterea, inprimis in libris Me-- morabilium Socratis, nonnullae reperiuntur lacunae: cum tamen malis multae immixtae fint optimae iectiones. fitque fere omnium pofteriorum facta bafis editionum, facile intelligitur, víum criticum illius haud effe contemnendum. Zerme. conf. Gosízen. Memorabilia biblioth. Dresdenf. tom. 1. p. 476 fqq. vbi aliae quoque editiones ac verfiones defcribuntur. Harl. 3) Anno 1525. fequuta eft eiusdem formae Zf/dina, Venetiis in aedibus Aldi et Andr. Afu- lani foceri, vbi plures libri et hoc ordine comprehenduntur: Xenophontis vita ex Laertio, Cyropaedia,: Anabafis, Hiftoria Graecorum, Agefilaus, Apomnemoneumata, Oeconomi- cus,"Miero, Resp. Laced., Resp. Athen., de Vectigalibus, Sympofium, | Hipparchicus, Hippice et Cynegeticus. Deeft igitur et hic Apologia. Ceterum eft integrior, lacunae funt repletae, et interdum meliores lectiones reflitutae. — Afulanum igitur, qui editioni praefuit, codicibus vfum effe, a vero non abhorret. Veruntamen non pugnabo, fi quis interdum in- genio fuo eum indulfiffe contenderit. Hoc certe non dubium eft, eum lIuntinae, qua pro bafi vfus eft, multa vitia intacta reliquiffe. 3) Anno 1527. iterum Zlorentiat, etiam folio, per heredes PAil. Iuntae fine vlla prae-. fatione opera Xenophontis funt recufa. n titulo quidem libri recenfentur eo ordine, quo funt im Aldina: verum, fi recefferis ab Agefilao, de Vectigalibus et opufculis Dionis περὶ βασιλείας καὶ τυραννίδος, περὶ πίξεως καὶ ἀπιξίας, πεοὶ τύχης. καὶ πεοὶ δόξης. qui li- belli hic denuo accefferunt, non modo librorum ordo, fed et cetera omnia omnino conue- niunt luntinae primae. Quae vitia, quae lacunae, quae interpolationes , quae tranfpofitio- nes funt in prima, eadem plane omnia repetita funt in hac altera, — Igitur valde errant, qui opinantur, luntinam fecundam eífe meram Aldinae repetitionem. 4) Anno 1540. Xenophentir opera Halae Sueuorum octonis, in tres tomos diutfa, funt edita cum Melanthonis praefatione; in qua vero nihil nifi Xenophontis ingenium laudatur. "Textus omnino repetitus eff cum omnibus vitiis luntinae, quae tum multo parabilior erat, quam Aldina, quae, tefle Henr. Stephano, quinque coronatis amplius vendi folebat. Ce- terum huius alrn/i editionis titulus eft duplex: verus enim locum annumque exhibet , fictas autem vtraque caret nota. 5) Anno 1545. in folio vniuerfa opera prodierunt Bafifeae apud Nic. Brylingerum, cam praefatione /4Ibani Torini F'itodurani ct variorum interpretatione latina, vt Fy. Philelphi in. ᾿ Cyropaediam, EDITIONES VNIVERSORVM XENOPHONTIS LIBRORVM — Lib. HI.c.l 21: Cyropaediam, Agef. et Remp. Laced., Amafaei in Anabafin, Pirfhemeri in Hift. Gr., Jieffarionir in. Memorabilia, Acphi. /"olaterrani in Oecon., Zfretini in Apolog., Erafmi in Hieron, Ribittiin de Vecligal., in Hipparchicum Sympofiumque, Camerarii in Hippicen, Leonittui in Cynegeticum, et Ca/lalionis in Remp. Athenienfium. — Textus eft merus Halen- fis fiue Iuntinus. Zeuue. conf. Goetz. Memorabil. biblioth. Dresdenf. tom. I. pag. 479 fq. Harl. 4 6) Non ita multo poft, (nam annus non efl notatus,) prodiit noua editio mere Graeca, (Βα ίραο octonis apud Z/imgrinium , in duo tomos diuifa, quorum prior continet Cyrop. cum Anaba(i, poflerior reliqua auctoris fcripta cum indice rerum. — Praemi[fa eft praefatio duplex, altera Hingrinii, qua declaratur, exemplar Xenophontis, multis in locis partim vetuftate, artim librariorum incuria deprauatum, a Seb. Caffalione inter femel atque iterum praelegen- dom difcipulis fuis et relegendum effe reftitutum : altera Phil. Melanthonis ifla, ex Halenft editione repetita. "T'extus quidem eft Iuntinae, fed multis locis emendatus a Caflalione fiue coniectura, fiue codicum auctoritate. Igitur haec eft prima recenfio textus Xenophontei,. quae in Germania efl facla. Ceterum haec editio a viris doclis modo vocatur Bafilienfis, fed minus accurate, modo 7/iugriniaua, modo Ca/lalionea, 3) Anno 1555. iterum edidit vniuerfum Xenophontem in folio Nic. Brylingerur, Bafi- leae, curante M. Joanne Petri; fed ita, vt textus Caflalioneus repeteretur, et interpretatio variorum Latina quoque adderetur ex recenfione Caflalionis, quam Ifingrinius 1551. Bafileae octonis ediderat. taque in hac Brylingeriana frcunda funt quidem eaedem verfiones, quas diximus effe in prima, fi recefferis ab Oecomomico , in quem loco /olaterranzae hic fubflituta e(t Jac. Lod. Straebei, íed a Caflalione ad textum fuum Graecum mutatae; adeoque hae, quamquam ad intelligentiam funt aptiores, ad vfum criticum tamen ineptiores, — Eadem haec Brylingeriana anno 1568. fraude heredum] Nic. Brylingeri, fucata eft nouo titulo, at- que, vt homines ad exemplaria in taberna libraria obfoleta emenda allicerentur fortaffis rei nouitate, ibidem iactatur, acceffiffe Zo. Brodaei Turonenfir in ominia Xenophontis opera an- notationes, ' Verum hoc ipfum ex parte eft fictum et vansm. — Nam illae annotationes prae- clarae iam anno 1559. apud ΝΣ. Brylingerum feparatim prodierant. Ergo, fi rem iudices. ex titulis, videntur effe rer editiones Brylingerianae; fed re funt duae tantum. 8) Sed noua Xemophontis receníio facta eff ab Henr. Stephano, tum Hulderici Fuggeri typographo, qui anno 1561. graece forma maiori valde nitide edidit. Hic, Aldina bafi facta, non modo meliorem interpretationem ex ingenio recle reftituit, et verba conílata et confufa diflinxit; fed vfus eft etiam a) codicibus; δ) veteribus editionibus, in quibus inprimis laudat Petri lV'ifforii editionem Iuntinam ᾿Απομνημονευμοτων, et Jo. Reuchlini editionem Agefilai, Apologiae et Hieronis: c) cafligationibus, quas enr. Serimgerus ex codd. in itinere, per Ita- liam facto, collegerit: d) emendationibus ex codd, περὶ ἱππικῆς, in Hipparchico ac Cyne- getico, quas ei Romae dederit Guil. Sirletus: e) coniecturis Zudazi in Comment. L, gr. ait, fe cffe víum tum, quum intellexerit, eas alicuius antiqui exemplaris teflimonio comprobari : f) fatetur denique, ope Plutarchi, Pollucis, Athenaei, Stobaei aliorumque, Xenophontem laudantium , fe plurima emendatfe loca. Zeune. — De hac editione, cuius fecundam partem verfio plurium interpretum latina conflituit, et Xenophonte multus eft Frey/zg. in Adparatu litter. tom. II. p. 1288 Íqq. Exemplum membranaceum huius editionis fplendidum adfcrua- C 3 tur 22 11.111. ε.1. EDITIONES VNIVERSORVM XENOPHONTIS LIBRORVM tur in biblioth. Elifabeth, Wratislau. tefte Kranaio in Memorabil. illius bibliothecae, Whratis- lau. 1699. 4. pag. 75. Harl. | 9) Anno 1569. cum verfione latina, Bafífrae apud Thom. Guarinum, etiam in fol; edidit. Joannes Leonclauiur, (Lówenklau.) calci adiectis annotationibus. ὦ Expreffit textum Stephanianum, a quo interdum, inprimis in fua verfione, receffit, fequutus Jeclionem mar- ginis Stephanianae. 10) Eadem illa Leonclauii editio, fine vlla acceffione et mutatione anno 1572. Βαβίεας repetita eft apud eumdem "Thomam Guarinum. Fabricius quidem ponit annum 1577. fed haud dubie a vero aberrauit. Nam nec ipfe vnquam editionem de hoc anno vidi, nec ab alio vfpiam commemorari memini. 1) Anno rsgr. Henricus Stephanus iterum ad Xenophontem in fol. edendum acceffit. "lU'extum non modo retractauit, fed et annotationes fuas locupletauit. Quare dubium non eft, quin haec poflerior fuperiori ifti, fi non fplendore externo, certe bonitate interna, prae-- ftet longe. Zeune. — Latina verfio, quae feorfum excufa eft, non adhaeret omnibus editioni- bus. vid. Goctzii Memorab, biblioth. Dresdenf. tom. I. pag. 478 fq. Har. 12) Anno 1594. [ann. 1595. apud Goetz. l. c. p. 481.] tertium coepit edere Xemophon- tem Io. Leonclauius, fol. Francof. apud Wecheli heredes. | Perpauca funt, quae in textu mu- tauit, adco, vt vix recenfio dici poflit. Inprimis, fequente fpiritu afpero, apoflrophum fu. fiulit. — Verum verfionem (uam Latinam denuo expoliuit, et fuperiores anirnaduer(íiones no- vis auxit multis. In quibus vero faepe nimiam animi impotentiam prodit erga Stephanum, ui eius interpretationem Letinam nonnullorum Xenophontis libellorum per aliquot annos fastneficcat Ceterum prorfus Leonclauius morte impeditus hanc editionem abíoluere non potuit, Ergo Frid. Syiburgiur praefationem operi praemifit. Zeune. — Inueni edit. citatam: Aenoph. opera ab Io. Leonclauio in latinum fermonem conuerfa, cum argum. et notis ab Aein. Porto edita. Francof, 1595. 8. IL tom. Har. 13) Anno 1596. eadem illa editio nouo ornata eft titulo, atque calci Zfemilii Porti et Fy. Porti notae funt additae cum indice graeco verborum phra(íiumque. [vid. Goetz. 1. c.] 14), Haec ipfa anno 1625. fol. Parif. [typis regiis per Ant. Steph.] fine vlla acceífione repetita eft, fi exceperis operarum vitia, quae hic funt commiífa, 15) ' Anno 1705. edidit Eduardur W'elfur, Oxonii, cum Leonclauii verfione latina, vo- luminibus quinque, octonis. Recenfuit quidem textum, fed fere temere. , 16) Eadem haec ἢ εἰβαπα editio repetita eft Lipfiae 1763. quatuor voluminibus, 8. cura Car. Aug. Thiemii, Sed non modo eft correctior Oxonienfi, verum etiam ex Hutchinfoni editione maiori infertae funt differtationes. ^ Quodfi tomus quintus, qui indices habuiífet, ac. ceífiffet, eius praeftantia prae Oxonienfi valde aucta fuiffet, [ Eius editionem, opibus Cl. Z/Aie. tuii adiatus in fe fufcepit Cl. Sturz, Prof Gymn. Gerani] — ^ Qui vero feparatim vel in omnia vel in nonnulla Xenophontis fcripta fcripferunt obfer. vationes, fere funt hi: Io. Brodaei Turonenfir in omnia Xenophontis opera adnotationes. Bafileae , apud Nic. Brylingerum , 1559. fol. IK. “πίον. EDITIONES VNIVERSORVM XENOPHONTIS LIBRORVM Lib/!LeI. 53 - JM. “πίοη. Murtti Notae in Xenophontis Cyropaediam et Anabafin; fub calcem Mureti Commentariorum in Ariftotelis libros Ethicorum, Ingolftadii 1602. 8. [rec. tom. III. Mureti Opp. a Ruhnkenio editorum. Leidae 1789. 8. Zar/.] " Fy. Porti Commentarius in varia Xenophontis opufcula. Morgiis, 1586. 4. [1594. Ge- neu. in fol] Zeume. M. Zo. Grammii, Philof. et gr. linguae Prof. in vniuerf. Haunienfi diff. Hiftoria deorum ex Xenophonte, fiue antiquitatum Xenophontearum prodromus. Cui accedit Specimen Sup- plementi lexicorum ex -Xenophoute. Wauniae, 1715. 4. Freret Remarques fur la Bataille, donnée a "Thymbrée entre les Armées de Cyrus et de Crocfus, (ad illuflrrand. Cyropaed. lib. VI. et VIL.) in Mem. Parif. — des Infcr. vol. VI. pag. 532 fqq. Bizjot Ícripüt coniecturas in Xenophontis Cyropaediam, quinque codd. ex bibliotheca regia Parif. vfus, in vol. XXXIII. Hiftoriae acad. Parif. Infcript. Parif. 1770. vbi pag. τι fq. nominat codices illos. Pelloutier commentatus eft fuper Xenoph. lib. de expeditione Cyri iunioris, in vol, X. Mem. de l* Acad. de Berlin, et in tom. HI. fuae hifloriae Celtarum, gallice expofitae, Parif. 1710. 12. ' Bernhard Georg. Ialch. de Cyri expeditione ín Maffagetas comment. — Gottingae, 1761. 4. De Xenophontis methodo Socratíca agit Graef/e in libello: Die Sokratick nach ihrer ur- fprünglichen Befchaffenheit in katechetifcher Rückficht betrachtet, (quae eft quoque pars al- tera libri, Katechetifches Magazin etc.) Gottingae, 1791. 8. Saxii Onomaft. litterar. tom. I. pag. 57 fq. Fyagment de Xenophon, nouvellement trouvé dans les Ruines de Palimyre, per un Anglois et dépofé au Mufaeum Britannicum, à Londres, traduit du Grec par un Francois et lu à l' Affemblée publique du Mufée de Paris du Jeudi 6. Mars 1783. à Paris de I' Imprimerie de Pierres et fe trouve chez Prault 1783. ΕΠ allegoria abbatis Hrizard ingeniofa de conucr- fione rerum americanarum in America feptemtrionali. Conf, Journal Encyclopédique à Bouil- lon. 1783. tom. V. part. III. pag. 433 fqq. De verfionibus iam eft paffim dictum. — Hic addam, Xeoph. opera germanice. prodüífe Aug. Vindel. 1540. fol. conf. de verfion. germanicis: Schriften der Altdorf. deutfchen Ge- fellfehaft, pag. v7— 185. [Nuperrimi interpretis, Borliecki, verfionis vol. IV. et vltimum prodit Lemgou. 1791. 4] — Hifpamite, interprete Didaco Gratiano de /lirete, Salmancae 1552. fol. — De Italicis v. Paitoniwm l. mem, — Latine per diuerfos, Bafil. apud Andr. Cra- tandr. 1534- fol. — Lugd. 1551. 12. II. tem. — De libro rariflimo, Petri Pauli V'ergerii ad Ybertinum Cararienfem de ingenuis moribus librum e magno Bafilio, Leouardi Zfretíni tradu- lionem ad Colucium eque AXeiophonte Leon. Arctini traductionern de fyraznide, typis Z4da- mi (de Ambergau, qui Venetiis imprimebat 1471.) vid. ScAel/horm. ad Angeli Mariae Card. Quirini libr. fingularenr de optimorum fcriptorum editionibus etc. Lindau. 1761. 4. p. 83 fq. not. et Zudif/redum in Catalog. hiflor. critico romam. editionum faec. XV. pag. 125. — et pag. 363. 44 LibIILc. I. VERSIONES VNIVERSORVM XENOPHONTIS LIBRORVM pag. 365. de alia eorumdem Bafilii et. Xenophont. libellorum eiusdemque interpretis editione apud Georg. Lauer. 4. fine a. etl. — Xezoph. de vita tyrannica, lat. ex verf. Leonard. Are- tini, fine vlla nota, faec. XV. in 4. vid. cl. Morell. ad Pinelli Catalog. tom; I. pag. 199. — De Candidi Detembrii, fiue potius Lompugnini Biragi verfione Xenoph. de adfcenfu Cyri etc. vide Saxii hiflor. tvpographico-litterar. Mediolanenfem, ad ann. MCCCCLXXXVIIIT, P. 295 fqq. (vbi Candido Demitrio tribuitur) et eiusdem Jof. Zntonii Saxii Epiflol. ad Car- din. Quirinum p. 49. in calce tom. lf. Argelati de Ícriptor. Mediolanenf. vbi Lampugnino B'rago adferitur , et tamen vna eademque epiftola, r460. fcripta, in qua de hoc opere nar- ratur, vtroque loco formulis defcripta efl typographicis, — Locum JDiogrnir Laert. VI. 48. de Xenophonte, cui occurrenti Socrates baculum praetendit, explicat Zgnat. Roffiur in Com- mentationibus Laert. p. 34 Íqq. — Multa Xenophontis loca paffim emendant aut explicant D' Orville ad Chariton.. /alcken. et Jeffeling. ad Herodotum, Frid. Ludou. Abrefch. in Di- lucidationibus 'Thucydideis, 10. Toup. in Emendation. in Suidam et Hefychium, Oxon. 1790. per quatuor volumina, Petrus Horreur in. Obferuatt. criticis in fcriptores quosdam graecos hifloricos, Leouardiae et Harlingae 1736. 8. p. 515 — 532. Georg d' Arnaud in Speci- mine animaduerfionum criticarum ad aliquos fcriptores graecos, Harlingae 1728. 8. vbi cap. 31. p. 171 — 177. loca quaedam in Xenoph. Anabafeos libris interpretatur aut corrigit; et ita alii critici in libris et editionibus fuis, occafione oblata, multa Xenophontis loca illuflrrarunt aut tentarunt, —— Georg. Frid. Brnecke Ícripfit Animadueríiones, quibus Xenophontis ᾿Απομνημονευμάτων libri 1. caput illuftrat, (atque in calce, germanice vertit) Auguflae Vin- delicor. 1780. 4. vbi ex cod. Auguft. quasdam profert lectiones varias et pag. 13. notat, Reife- rum in Catalog. MSS. Aug. conficiendo negligentem fuiffe et catalogum innumeris fcatere vitiis: atque codicem Xenophonteum faec. XIII. aut XIII. continere primum excerpta e Me- mor, I. cap. 1— 5. ll. cap. 1. IV. cap. 3. tum Hieronem integrum, dein ex Memor. lib. IT. cap. τ. 5. 4. 6. 7. lib. III. cap. 13. 14. loca, denique fragmenta nonnulla Sympofii cap. II. et cap. IV. Oeconomicon. ldem animaduertit, in Reiferi Catalog. pag. 85. nr.56. lineam: Narratio de Cyro forte Xenophontis fic corrigendam effe: Cyropaediae exitus, inde a libro VIII. 7. vsque ad finem. — In Sche/hornii Amoenitatt. litter. tom. V. p. τοῦ fqq. e libro IX. Lambecii commentar. de bibliotheca Caefarea, recenfetur cod. biblioth. Caefareae Vindobon, qui continet Xenophontis libr. VII. de Cyri iun. adícenfu f. expeditione in Afiam cum adnota- tionibus anonymi cuiusdam antiqui fcholiaftae graeci marginalibus; tum eiusdem libros de magiflerio equitum, de re equeflri, de republ. Lacedaemoniorum , Mem. Socratis, de ad- miniftzatione domeflica, Sympofion, denique Cynegeticon fiue de Venatione. Harangues tirées d Herodote, de "Thucydide, des Hiffoires grecque. du. Xenophon, de fa retraite des dix mille et de fa Cyropédie — traduites par Mr. l' Abbé /Zuger. Parif. 1788. mai. 8. II. voll. Extraits de Lucien et de Xenophon, avec des notes par M. l' Abbé Gai/, Docteur agregé de l'Univerfité. Parif. 1786. mai. rz. — — — Extraits — traduits par Mr. l' Abbé Goi/. ibid. eod. anno. In priore tomo funt graece exfcripti Xemophontir libri de republ. Lacedae- moniorum et Athenienfium cum notis grammaticis puerilibus : 0 pofleriore autem verfio eorumdem libellorum cuim notis hiftoricis;- In iip io: τος SAALEXANDER MAGNVS — Lib.JII.c.11. olm PII. ὃς In Excerptis Peirefcianis fuerunt excerpta ex Xenophontis Cyropaedia et Anabafi, vid. infra, Fabric. lib. V. cap. 5. vol. Vl. pag. 492. In. 70. Patufae Encyclopaedia philolosica vol.L et MIL tum in ANvasdzi Anthologico graeco-latino, et in Camerarii collectione fententiarum particulae integrae aut fclectae fen. ᾿ tendae funt excerptae. Harl. —^ . . CAP'VT II. (quondam VHI) DE ALEXANDRO MAGNO, REGE MACEDONVM. JA. De fcriptis Alexandri Magni. II. Catalogus Scriptorum , qui res geftas lexandri tradiderunt. 1Π. Parü diexandri. [V] — ῖ [Cum fupplementis G. C. Zarles.] EET I No exigua Ariffotelis gloria eft, ALEXANDRVM, Macedonem, inflituiffe: igitur, cum hic et ipfe aliqua, rex licet, fcripferit, et plura ei, velut auctori, ab aliis tribuantur, longe plurimi autem res ab illo geflas fiue vera narratione tradiderint, fiue monflris impli- Cuerint fabulisque, et ifla et hos praefenti capite breuiter referre , aliosque iis, Alexandri no- mine caros, fiue reges, fiue fcriptores, fubiungere conflitui. . Natus Alexander Pellae, Macedoniae oppido, Olymp. CVI. 1. ante Chriftum CCCLVT. Hecatombaeonis menfis ,' qut Augufto vel Septembri refpondet, die fexta, eadem, qua tem- "plum Dianae Ephefi conllagrauit *). — A prima aetate cupidifimus gloriae, fiue inter pueros 4) Locus clafficus eft apud. P/utarchmm in vita Alexandri pag. 7 fq. edit. Reisk. Is vero ícripfit, «heroa*illum fuiffe natum fexto! menfis Hecatcm- baeonis, quem ZLoum vocent Macedones, et quo die fanum Dianae Ephefiae- conílagraffet. etc. etc. Hic locus, praefertim quaeftio, num menfis ous refpondeat Hecatombaconi, mire torfit viros do- €os. Jfferius in Annal. p. 144. et Dodte:il. de Cyclis Graecor. diff. IX. fect.3. et 5. et diff. IIII. fe&. 150. contendunt ,. Plutarchum effe lap(um: ad- de //ferium de Macedonum et Afianorum. anno -folari p. 4 fq. edit. cum Zo. Se/deni lib. de.anno ciuili veterum Iudaeorum, Lugd. Bat. 1685. 8. Sed fecus fentit Cor/in. Faft. att. tom: I. diff. 5. fect. 21 Íqq. p- 143 fqq. in primis tom. II. diff. XIV. p. 459. Rem tanien omiiem late docteque expofuit et di- verías veterum fententias recenfuit atque examina- vit St. Croix in libro claffico,: ad quem le&ores 'ablegare licebit, Examen critique des Anciens Hi- ftorieus d' Alexandre le Grand. ;Parif. 1775. 4. in diff. vltima für l'année. de la Naiffance.d' Alexan- Vol. 111. deberet dre, et fur les derniéres époques de la Chronique de Paros, p. 325 — 348. et qui p. 324. eorum am- plectitur narrationem , Alexandrum in lucem fuiffe editum Olymp. CVI. t. primo menfe, et Eufebium in Chronico, ex MSto reftituto, confentire animad. . vertit. ZJarduiu. tamen ad Piin. H. N. libr. 34. fect. 19. p. 674 fqq. primum tredecim nummos, in honorem Alexandri M. cufos, adtulit explicuitque, tum geminam Alexandri chronologiam digeflit, al- teram vulgarem; alteram ; quam habet veram, et putat cum facris litteris, cum calculo Olympia- dum Pliniano , nec non cum numifmatibus veteri- bus fiderumque obferuatione ccnípirare. — Sed, quoniam vereor, ne iufto longior fiam excerpen- dis illius rationibus et opiniunculis, id indicaffe ÍufBciat; et conf. Gibert. in recitat. de nonnullis Babylon. et Perf. regibus, germanice vería in Ab- handlungen und Auszüg. der Kón. Akad. der In- .fchriften, alte. Gefchichte. vol... Lip 1782. pag. "441 fqq. et Cuper. in "Thef. epift. Lacroziano, vol. IIL.pag. 267. Apud Saxium in Onomaft. tom. I. D P- 79- 268 Lib.III.c. 1]. olim V TIT. - ALEXANDER MAGNVS Vol. IT. p. 204 deberet concurrere, fiue feras venaretur, fiue fub Ariftotele tractarct litteras, fiue largiretur amicis, Ílue armis experiendum cum hofle effet, hoc vnum defiderauit, vincere omnes, p. 79. arnus imperii illius aufpicalis eft, ἃ. mun- di, circ. 3669. Olymp. ΟΧΙ. r. ante C. N. 334. 8. V. C. 418. (fecundum Harduinum l. m. Olymp. CXIV. τ. ante C. N. 336.) Tanta vero antiquiffimi generis fuit rpfi Alexandro aliisque perfuafio, vt paternum genus ab Hercule, maternum ab Achille duceretur. vid. Plutarch. vita Alex. init. Julian. Caefar. (vbi cum Caefare comparatur et loquens indlucitur,) ibique Spanhem. p. 116. 117. Freins- hem. in Supplem ad Curtium, vbi vita Alexandri ex nionumentis veteribus copiofe exponitur, cep. 1. adde eumdem Freinshem. in prolegom. ad Cur- tium, cap. 5. vbi genealogiam Alexandri dedit. Nummi, qui Alesandri effigiem referunt, apud Vrínum, Patinum, Begerum in thefauro nu- mifm. Palat. in Catalogue d'une colle&ion de Me- dailles antiques, faite par la Cffe Douair. de Ben- tinc, Amfterd. 787. vol. I. p. 3 fqq. in editione Curtii Snakenburgiana ad p. r. Supplement, apud Spauhem. et Heufinger. ad Iuliani Caefares et al:- bi occurrunt. adde S;geberti Havercampyi diff. de Alexandri M. numifmate, quo quatuor fumma or- bis terrarum imperia continentur, vt et de numis contorniatis. Lugd. Bat. 1722. 4. de numis Ale- xandri Seiler. in Additamentis ad catholicam hi- ftoriam, (A//gemeine [lelthifiorie, 1V. 53 fqq.) i:Spanhem. de cornutis Alex. M. et fuccefforum nu- mis, in dif. de Pr. et V. Numifm. I. 387 fqq. et, quem citat /7eumarn. in nota msta, de facie Alex. bicorni Libetanzium in difp. cap. 3. $. 2. fin. ad- de Sponii diff. de l' vtilité des Medailles: pour Y Etude de la Phyfionomie, adiectam editioni Iu- liani Caefarum Heufingerianae , pag. 237 fq. quae: diff. pluribus abhinc annis etiam conuería eft in linguam germanicam. De Eurydice, antea illyri- co nomine 7Zudata dicta, auia Alexandri M. vid. Heumanni et Jac. Frider. Heufingeri diff. de Eu- rydice Plutarchi, adiectas editioni Plutarchi de «ducat. liberorum Heufingerianae, p. 183 fqq. — Inter codd. biblioth. regiae Matrit. cod. LXXII. nr. 123. πὲρὶ ᾿Αλεξώνδοι refert hiftoriam regni Ma- cedonum a Carano, primo Macedonum rege, ad Perfeum vsque, a Paullo Aemilio vi&um captum- que. Atque 7riarie in Catalogo p. 261 fq. obfer- vat, id opufculum exfcriptum effe ex Dexippi de Macedonum regibus fummario, quod in Thefauro temporum Eufebii Caefarienfis, Scaligeri opera il- vinci luftrato, Amfterd. 1658. vol. I. prodiit inter grae- «as eiusdem Eufebii Chronicorum reliquias p. 57. ita tamen, vt nonnulla in codice msto et in edito exemplo viciffim vel abundarent, vel deficerent, vel difcreparent. — De Expeditione Alexandri M. Perfica SSecou[/e fcripfit in Mem. de l'acad. des Infer. vol. V. pag. 415. In Hift. de l'Acad. des Scienceg, ann. 1731. pag. 157 fqq. funt Buache Re- cherches géogr. fur l'etendue de l'Empire d' Ale- xandre et fur les routes parcourues par ce Prince dans les differentes expeditions. — Eos, qui fe Alexandri M. fimiles dixerunt, recenfet Zndr. Schottus Obferuatt. hum. lib. III. cap. 10. — At omnes, qui fiue in compendiis, fiue in maioribus operibus hiftoriam vel omnis aetatis, vel antiquae Graeciae, vel hominum illuftrium perfequuti funt, de Alexandro M. iam adeo fufe difputarunt, vt, vberiore illius vitae expofitione inftituenda, a&a agerem. Lepidi tamen Luciani dialogi in dialo- gis mortuorum, XIII. in quo Diogenes et Alexan- der differunt, et XIV. in quo Philippus, pater, cum Alexandro colloquens inducitur, digni funt, qui legantur, et JJemflerhu). in notis, (tom. I. Oper. Luciani, p. 389 fqq.) multa adícripfit ad vi- tam moresque regis illuftrandos. — De fucceffori- bus iliius «egis doctum librum, (Ge/chichte der unmittelbaren Nachfolger Alexanders,) confecit cl. Conrad. Mannert, Lipfiae 1787. mai. 8. In ""Thefauro Epiftolico La Croziano vol. I. quaedam reperiuntur, quae hic adnotabo. T/oph. Sigefr. Bayerus p. 25. tefert Palladium de Brachmanibus p.3. dicere, Alexandrum ad Gangem vsque non peruemiffe , ὠλλ᾽ ἄχρε τῆς Σηρικῆς (Indiae Sericae) φϑάσας ἔνϑα τὴν μέταξαν οἱ σῆρες (ἢ. e. vermes) τίκτασι, κακᾷ λιϑίνην «ήλην εἰς. Idem p.57. fcri- bit, fe in recitatione, de Scytharum origine et re- bus geftis vsque ad Herodoti aetatem, oftendiffe, vetufto errore traditum effe, Alexandrum res gef- fiffe ad Caucafum; prodit idem, eumdem regem ad continendas ab excurfione barbaras Scythiae na- tiones, a Cafpio mari ad Euxinum vsque condi- diffe murum, a Lucano, Claudiano, Hegefippo, et in primis Procopio memoratum, et, quod qui- dem equites, qui imperatorem Petrum M. in expe- ditione Cafpia fequuti, et ab illo miffi eo vsque eue&cti funt, retulerunt, exítare adhuc integrum murum a Derbento triginta admodum leucas; de- nique Vol. IT. p. 204 ALEXANDRI MAGNI SCRIPTA — Lib.IIT. c. H. olim V III. 2] vinci a nemine. Sed laudem, quam magno haud dubie animo ac virtute, fiue fimillima virtuti, fi fortuna adípiret, temeritate fibi parabat, vana diuinitatis etiam apud fuos adfecta- tione, iracundia, ac voluptatibus corrupit, fam hoffium pernicies ? quam amirorum, qui fum. mun bonum duceret , terrori effe cuntGkis mortalibus. Per paucum omnino tempus rebus prae- fuit; nam ab Olymp. CXI. τ. quo pater eius Philippus fuit obtruncatus, vsque ad mortem Alexandri, Olymp. CXIV. r. ante Chriftum CCCXXIV. non plurcs ei eflluxerunt anni, quam duodecim, et octo menfes 2, laboribus, bellis, periculis, vulneribus confumti, dignum Ícilicet operae pretium tot excifarum ciuitatum , tot gentium vaflatarum, tot millium inter- fectorum. otii De Epifolir Alexandri ad matrem, ad Antipatrum aliosque, quae vel a veteribus et frequentiflime a Plutarcho citantur, vel fub Alexandri nomine feruntur hodie, ctiam de lon- giore illa ac fuppofititia, quae latine tantum exflat fub titulo de fitu δὲ mirabilibur Indiae ad Ariflotelem, perinde vt de epiflolis P/ilippi, Parentis, dixi fupra lib. I. cap. X. $. r7. [vol.L. p. 683. Atque ea, quae ibi Fabricius de epiflolis Alexandri M. fcripferat, ego. vero confulto omiferam , hoc commodiore loco reflituam. — Fabricius igitur haec, quae- fequun- tur, adnotarat:] P/utarchus in vita Alexandri p. 668. poft adlatam Alexandri epiftolam ad Ariftotelem teftatur, ex aliis etiam regis epiflolis adparere, quod medicinae fludio ab Arifto- tele fuerit imbutus, et amicos laborantes confilio iuuerit et victus rationem praefcripferit, [De Alexandri peritia medicinae vid. infra in elencho vett. medicor. vol. XIII. p. ὅτ Harz] Epi- ftolas Alexandri iterum citat p. 674. 686. 698. — Epiftola ad /Zmtipatrum p. 675. 688. 691. 696. 794. etc. ad Philoxenum p. 676. ad Parmenionem p. 671. ad Agonem 'Teium ibid. ad Leo. nidem p. 679. ad Zlthenienfer de Samo p. 681. ad Darium p. 681. ad Gratcós p. 685. ad Pho. tionem p.681. ad Peuceflam p. 688. ad Hephaeftionem p. 689. ad Paufaniam medicum ibid. ad Megabyzum ibid. ad medicum Zexippum ibid. ad Craterum, Zlitalum et Alcetam p. 696. ad Cleomesem de morte Hephaeflionis, Arrian. VII. de Alexandro p.164 fqq. Plures Ale- xandri M. epiflolas laudat praeter Hefychium in Lexico tribüs locis, idem Plutarchur de lau- de fui pag. 545. Laertius VL 44. Dio Chryfoft. XLVIL pag. 525. et P/iniur lib. VI. hift. nat. cap. 17. Curtius lib. IV. cap. x. etc. vide et Eu/zbium de praeparat. XV. 2. p. 792. A. 795. B. Plutarchum in Phocione p. 749. vbi e Duride et Charete narrat, Alexandrum poft victum Darium in epiftolis fuis nemini fcripfife Xezes, nifi Phocioni et Antipatro. Confer Zfelian. lib. T. V. H. cap. 25. Calani cpiftolam ad Alexandrum, Philo περὶ τῷ πάντω σπϑδδαῖον ὄναρ ἐλεύϑερον p. 680. — Illas vero ad diuerfos, quae Alexandri nomine leguntur in collectione la- D 2 tina nique adnotat, Samaritanos in chronico Iofuae res Alexandri iftic geftas adtigiffe: credit tamen, fub $eleucidis conditum effe murum, aut fub Ponticis regibus. (adde Bayeri Memories Scythicas: ad Ale- xandrum M. in Opufculis) — — Bartholom. Zie- genbalg. in epift. ad La Croze, ibidem pag. 385. cribit, fe in libris praecipuorum Damulicorum auctorum, quorum amplum tatalogum dedit in bibliotheca Malabarica, numquam inueni(fe, men- tionem fieri rerum belli ab Ebraeis, Acgyptiis, Graecis et Zlexandro M. geftarum. Har. b) Seneca lib. I. de beneficiis cap. 13. €) Praeter Cor/im. in F. Att. St. Croix p. 159. Gibertum , Freinshem: et reliquos auctores cita- tos, vide Eduardi Cor/ini diflfertationes agonifti- cas, Lipfiae 1752. mai. $. diff. IIL. p. 85 fq. Hi- ftoriam mortis Alexandri M. et eius colloquia cum fapientibus, arabice fcripta, continet cod. in Bibl. Lugdun. nr. DCCCCXCIV. in Catal. Libror. illius bibliothecae p. 450. add. M. CAirifl. Pyiti ob(eru. de eruditis, de quorum morte falfus rumor. in Miícell. Lipfienf. tom, IV. p. 92 fqq. Hart. 28 Lib.III.c. HI. olim V 11. ALEXANDRI MAGNI SCRIPTA tina Epiftolarum, [quae in cod. Parif. MMMMMMMMDCTVII. nr. 3. tefle Catalog. MSS. reg. Parif. vol. IV. p. 474. reperitur et] quae prodiit Argentor. ann. 1593. 8. fub titulo: Epi- Jfclae Procerum tiunt, regum, principum, vertmpubl. et. fapientum virorum pro fuppofiti- tiis habet Z'om. Reinefius in Epiftola 38. ad Chriftoph. Adamum Rupertum pag. 312. praefer- tim , quas Illyriis, Lacedaemoniis, Dario, Poro, (ita pag. act. legendum pro Pyrrho.) et Didymo, (lege Dindimo,) Brachmannorum regi, qui apud Syncellum p. 261. male "Afda- pus, mififfe dicitur. Idem dixeris de epiftola Alexandri, quae de fits et mirabifibur Indiae 4 ad Ariflotelem, interprete, vt falío iactitant, Cormelio Nepote, fertur, editaque eft latine, (non graece, vt adfirmat auctor Pandectarum Brandenburgenfium,) a Jacobo Cantalaunenfi cum eius aenigmatibus in officina Io. Gormentii, fine nota loci, vel anni, quo imprelfa eft, tum Venetiis 1499. 8. [vid. J//o/f. biblioth. hebr. pag. 188.] Bononiae z5ot. Parif. [1520. vid. Catalog. biblioth. Leidenfis pag. 390. nr. 95.} 1537. 8. et ad calcem quarumdam editionum Curüi, vt Pafil. 1917. — Recufa eft curante Zudrea Paulino, qui nec de auctore, neque de interprete dubitat, atque ideo in fchola fua Darmfladienfi praelegendum difcipulis fuis infli- tuit, Gieífae 1706. 8. [Genuinas elle et Alexandro tribuendas epiflolas, quarum Hefychius paffim, cum primis in voc. ᾿Απόρανοι et Σ κοῖδος meminit, cum aliis viris doctis exiftimat Fal. Ern. Loefcher. in diff. de scriptis principum, praefertim Germanorum, Wittebergae 1698. pag. 3.1 Exflat et msta in membrana Hamburgi in bibliotheca Iohannea, et in aliis-bi- bliothecis pailim. . [Epiflola Alexandri de mirabilibus Indiae, et altera ad Dindymum, regem Brachmannorum, insta, cuítoditur Oxoniae in biblioth. collegii corporis Chrifti, tefte Zonfio — in libro de fcriptor. hiftor. philof. edit. Dornii, lib. T. cap. 13. $. 2. p. 8r. vbi ille de epiftolis Alexandri diiferit. — JAlrx. Epi/f. de itinere fuo et fitu Indiae in catal. biblioth. regiae MSS. Parif. vol. IIl. et IV. in XIL. codicibus, et refponfio ad Dindymum in VIII. codd. feruatae di- cuntur. — n biblioth. Leidenf, tefte catalogo, p. 370. cod. XXXI. circ. med. funt Epifto- lae mutuae //exandri regis ad Dindymum regem: ibid. p. 378. cod. XX. et p. 379. cod. XXIX. lex. epiftola ad Ariftotelem de itinere vel fitu Indiae: quarum alteri cod. adhaerent Gefta Alexandri: ibid. pag. 494. cod. XI. Hiftoria Alex. M. atque vita Alexandri narratur in tribus codicibus p.325. 349. 378. €t p.460. cod. arab. CCCCXCIX. de re militari Alexandri M. ac dicitur Alexandriae inuentus et ex graeco in arabicum fermonem conuerfus. Atqui ita paffim occurrunt eiusmodi opufcula fabulofa atque fuppofititia, quorum inuefligatione atque enume- ratione tempus perdere nolo.] | Memoratur etiam a Palladio lib. de Brachmanibus p. 2. edit. Billá: διήγημα δὲ, inquit, φέρεται Αλεξοίνδρε τῇ τῶν Μακεδόνων βασιλέως, ἐξηγησωμέ- yB πισῶς τὸν βίον αὐτῶν ( Ἰνδῶν.) Δα calcem eiusdem Palladii p. 85 fqq. latine. fübiiciun- tur epiflolae mutuae JDindimi, regis Brachmanorum et Alexandri. — (Alexandri regis Macedonum et Dindimi Brachmanorum regis per litteras collatio e cod. MS. et. ex edit. Pallad. cum animada. Geo. Henr. Martini ad calcem Operum Alcuini a Frobenio For- ftero editorum "Tom. II. f. vol. II. Append. III. Bezf.] De Alexandri epiftola ad ma- trem Olympiadem, memorata. Plutarcho in. vita Alex. p. 680. thenagorat p. 31. Apologiae, Polluci Vl. fe&. 537. Tertulliano cap. 3. de pallio, JMinucio Felici cap. 21. qui infigne volu. men adpellat, /4uguffino VIII. s. εἰ 27. ac XII. το. de ciu. dei aliisque: vide notas epifcopi Oxonienfis oh, Feli ad Cyprianum de idolorum vanitate p. 12. et Georgium Gentium ad ca- nones ethicos Maimonidis p. 17. Fallitur itaque Ce//ariur, qui ex Alexandri Polyhiforis Aegyptiacis d) Conf. Fabricii Biblioth. latin. tom. I. pag. 117. edit. Ernefti. “Πα, |» VohTL p.:04 δος — ALEXANDRI MAGNI SCRIPTA Lib.III.:c.II.olim Y' IIT. 29. Aegyptiacis petita illa exiftimat pag. 70. ad Minucium. Zfrtemom ὁ ves ᾿Ἀρισοτέλδς ἀνώ- γοώψας ἐπιξολὼς, qui Ztriflotelis epiffolar recenfuit , memoratur a Demetrio libr. zreg] 'Eg- μηνείας.. [fect. 231, vbi vid. Gale, p. 124. edit. Fifcheri, f. fed. 225. edit. Schneideri, cuius notam p. 173. confules.] Ita enim locum intelligo, licet alii putent, eum Ariflotelis epifto- las exferip/ffe [vti Gale vertit,] et Meuagius p. 157. ad Laert. lI. 27. et 5o. vel commentario illufvaffe, vt Meurfus in biblioth. graeca, vel ce/legiffe, vt Bernardus Monefa tom. ill. Menag. p. 587. Sic Laeríiur in Democrito, IX. 45. τοὶ δὲ βιβλία αὐτῷ καὶ Θράσυλλος ἀνωγέγοαφε κατοὸ τάξιν ὅτως. — Proetereo epiflolia quaedam Alexandri, e variis fcriptoribus ᾿ collecta a Gi/berzo Cognato, et latine edita in eius farragine epiflolarum laconicarum pag. : 441 fq. Philippi regis epiftolae quaedam in Demoflhenis orationibus fcriptis memorantur et exhibentur, quibus adde fis epiftolam eius ad Zfriffofelem apud Gellium 1X. 3, et Sarisber. 1V. 6. Policrat. Epiftolarum fcriptione σῴόδοο εὐδοκιμεῖν Philippum, eloquentiam edoctum "Thebis apud Epaminondam, [cribit Dio 2. de regno p.23. Eius epiflolam ad Menecratem,.me- dicum, commemorat Z4/Aenaeus VIl. p. 289. λύγε dewórgri coQusmos κωλλωπιζόμενος Phi- lippus perftringitur a P/utarcho in vita Alex. p. 668. - Cicer. IL. 14. Offic...Exffant. epiflolat et Philippi ad JAlexaudrum, et Antipatri ad Caffandrum et Antigoni ad Philippum fium , trium prudentifmorum, (fec euim accepimur,) quibur praecipiunt, vt oratione benigua multitudinis animos ad bentuolentiam adliciant , muiliterque blande adpellando deliniant. --- — Parmenionis 'epiflola ad Alexandr. memoratur ab /fAenaeo Xlll. pag. 607. "Theopompi pag. 595. Gorgi μεταλλευτῷ Chalcidenfis apud Strabonem IX. pag. 407. vbi confer Cafaubon. commentar. Olympiadis ad eumdem Alexandrum Poilux VIL fect. og. et Plutarch. in vita Alex. pag. 688. fntipatri longa epiftola, Olympiadem criminantis, ibid. et Zfrrian. VI. de Alexandro p.155. dntigoni ad Zenonem Citieum epiflola, Laert. VII. 7. etc. Strabo lib. 11. p. 69. [p. τοῦ. B. edit. Almel.;] ex Patrocle refert, Alexandeum ipfum ac- curate omnia in expeditione fua indagaffe, curaffeque fibi locorum defcriptiones a peritiffimis hominibus, (JDiogneto puta et Haetonz,) exhiberi. Hinc eft, quod Alexandri Magni Aode- goricon, a Strabone laudatum, viri docti memorant 2. Ἐ,τολῶς eius Zyygom ras Cratero a rege traditas, et ὑπομνήματα τῷ βασιλέως fiue commentarios poft mortem Alexandri re- pertos, in quibus de variis fumtibus in memoriam Hephaeflionis faciendis perfcripferat, me- minit Diodorus Sic, XVIII, p.588. [f] Fabri. De fcriptis Alexandri M. agit JSixtur Senen- fit biblioth. S. lib. 2. p. 49. /Teumann. Ephemerider Alexandri fiue Diavium citari a Plutarcho in eius vita pag. 706. notauit in indice auctorum, Plinio citatorum, Harduinus. At ephemerides fequutum fe ait Plutarchus, tum hoc loco, tum pag. 677. ὥς £s; λαβῶν & πῶν ἔφημιρίδων. — Sed et lib. T. Sympof. quaeft. 6. ἐκ τῶν βασιλικῶν ἐφημερίδων. — Verum ab Alexandro ipfo fcriptas non addit: quin ab alio, (rcgis comitum aliquo,) compofitis vfum fe innuit, dum extrema eius, et mor- tem ipfam quum p. 706. retuliffet, fubiungit: σότων τοὶ zAesa xar λέξιν ἕν τοῖς ἔφημε- εἰσιν Erw γέγραπται. “ἤγνίαπτι lib. VIT. p. 195. οὐ βασίλειοι ἐφημερίδες ὧδε ἔχεσι. p. τ66. ὅτως ἐν τοὺς ἐφημερίσιν ταὶς βασίλεέοις ἀνωγέγρασται. — Ab dcumene Cardiano , (Aelianp JL 23. Var.) et Diodoto Erjthrato fcriptas efle Alexandri ephemerides, teflatur /ftfiepaeus X. pag. 434. et Strattidem Olynthium Suidas [atque Eudocia àn "Leva p- 381-] referunt, compo- . D 5 fuiffe €) Conf. SI. Croix Examen pag. 2o. Harl. 3o 76. ΠῚ c. IT. olim VIII. ALEXANDRI MAGNI SCRIPTA "Vol. IT. p. 205 Ὁ 206 fuiffe libros quinque περὶ τῶν 'AAe£odes ἐφημερίδων. — Confer H. Dodwellum dii. IX. de γος fect. V. qui iunioris aeui illas ephemeridcs effe putat; in eo tamen certe fallitur, quod pag. 372. negat illas vir doctilimus vnquam mentione dignatum Arrianum. [conf. St. Croix Examen ete. pag. 20.] Idem P/ufarchinr in Alexandri vita p. 677. refert, quod, vbi fuiffet otium, tempus in- - » L3 E - D LX , 7 fumferit rex ἤ κυνηγῶν. ἢ συντώττων, ἢ δικάζων τι τῶν πολεμικῶν, 9 ἀναγινώσκων. Vere ba 4 συντώττων Οτυΐετίας reddit: ve/ comentando, Amiotus: i| compofoit quelque. chofz. Sed Guarinus Veroneníis: auf componendis rebus. imperticbat. Ἐπ rectiffime, ni fallor, awr- τάττων non minus quam δικάζων participium referri poteft et debet ad id, quod fequitur Ti τῶν σπολεμικῶν. vt fenfus fit, quem Xylandri etiam verfio admittit, eum in rebus milita- ribus vel conítituiile aliquid ac compofuiffe,' vel ius dixiíle. Teflomentum Alexandri, quo fingulis fatrapis fuis prouincias, quibus praeerant, re- gendas legauerit, memorat Zfmmianus Marcellinus XXII. 6. vt. bella praetereamus. Alexan- dri, et teflomento nationem omnem im fuccefforis visius iura translatam. — Coram hoc confli- tuille rcgem, conuocatis ante lectura fuum ducibus, tradit fcriptor libri 1. Maccabaeorum cap. 1. v. 7. [cuius auctoritatem 7*/lier ad Curtii locum memorandum , aliique vindicare ftu. ducrunt.] Sed fi auctorem excerptorum chronologicorum, a Scaligero editorum, p. 72. audi- mus, veniens ad mortem Alexander, fe//amentum ftripfit, vt vnusquirque Principum regna- rent. finguli in. proprias eorum prouincias, fic, Macedonia quidem. Zfrideum εἰσ, Diodorus quoque διε XX. p. 809. auctor efl, teflamentum, {τὴν ὑπὲρ ὅλης βασιλείας διαϑήκην,) ab Alexandro depofitum fuifle apud Rhodios/). Sed famam eius rei vanam fe comperiife fcribit Q. Curtius X. 10. 6. [vbi vid. interpr. in edit. Snakenb. p. 809.) et apud Lucianum in dialogis [IP] mortuorum tom. I. p. 290. negat Alexander, fibi per inopinam mortem inte- grum fuiffe de regni fuccefforibus quicquam flatuere. Vetus interpres latinus Kyranidum in prooemio: J"olo et fzire, inquit, quod eff apud Grartor quidam liber. Alexandri Mogni de VII. herbis VII. planetarum e£ alter qui dicifuy - The[]Jahi Mufferium ad Hermem de. XII. herbis XII. fignis attributis, et de V 11. aliis herbis per V/11. alias fella. Sed hoc non maioris fidei eft, quam quae de lapide philofophorum epiftola fub Alexandri nomine fertur a chemicis inter fcriptores artis auriferae, Bafil. 1593. et 1610. tomo 1. vel quae Aiebraice exftare. teftatur Bartoloccius I. Biblioth. Rabbin. p. 482. di&a memorabilia Alexandri Macedonis Cornuti, ΕἼ epiffola Alexandri ad motrem tempore mor- tis miffa, et de verbis a matre prolatis dum illam legeret, et de morte Alexandri £2. Me 15 ΄ f) Conf. St. Croix in Exam. p. 159 fqq. qui lo- imitatus eft, eos quoque regem in ordinandis pro- cum lib. I. Maccab. ita explicat, Alexandrum diui- vinciis fequutum effe contendit; idem vaticinium fiffe regna fua et prouincias inter fuos duces, non vt hi tamquam reges, fed tamquam fatrapae poffi- deant. (qu' Alexandre partagea fon royaume aux Grands de fa cour, pour le pofféder, non pas en toute fouveraineté, mais feulement en qualité de Satrapes.) Idem p. 165 fqq. alios excitat, qui di- vifionem illam imperii, ab Alexandro mandatam tefientur, et, quod Alexander mores Perfarum Deniel. XI. 4. de diuifione imperii poft mortem Alexandri effe intelligendum exiftimat pag. 167 fq. Hart. 6) De Alexandri fcriptis nullius fidei apud Tu- daeos vid. //'o|f. in biblioth. hebraea tom. I. pag. 185 fq. de dramate quodam graeco fupra, iu vol, IL. cap. 22. pag. 406. Zarl. Vol. II. p. 206 SCRIPTA ALEXANDRO TRIBVTA Li5IIIcILolm III. 3i lis etiam adícribas licet, quae de Alexandri codice hebraico legis Mofaicae, in quo nomen Dei aureis vbique fcriptum fuerit litteris, garriunt 'T'almudici ^ in tractatu Sopherim. Quae vero de Alexandri veneratione aduerfus nomen Dei et Pontificem Iudaeorum Iadduam tra- dit 7ofzphur XI. 8. Antiq. confentientibus "almudicis in Ioma f. 69. 1. et auctore commen- tarii maioris in Leuiticum (Vajikra Rabba) fect. 13. his vtpote a Curtio, Diodoro, Arriano, Plutarcho non modo praeteritis, fed etiam cum iftlorum narratione ? aegre conciliandis, ita quisque, vt voluerit, addet vel demet fidem. ^ Vti nec Chryfoftomo *) facile accredas, Alexandrum Senatus Romani decreto Deum habitum decimum tertium fuiffe. Fabric. | Ma- humedani falfa quoque de Alexandro tradere folent. Huc pertinet Zórahim Ben Marigi Hi- ' floria Alex. M. in cod. Leidenfi MCLXXXVII. tefle catalogo, pag. 484. Harl. — Bohemi hodienum oftantant priuilegiüm ab Alexandro M. fibi datum : quod exflat et νοϑείοις conuin- citur in Rengerifchen Staat von Boehmen, pag. 13 fqq. FZeumanz. : Vir, munerum amplitudine illuftris , fed ingenio et humanitate nobilior Girbertus Cupe- rur in commentario ad ὠποϑέωσιν Homeri pag. 162. iam pridem fpem fecit fuarum differ- tationum de Zllexandro vero ac falfo: quae vbi lucem viderint, nihil non veri atque certi in hoc genere illufiratum confirmatumque, quicquid contra eft falfi ac commentitii, argumen: tis haud inficiandis reiectum atque conuictum exhibebunt. [1] Fabric, lis, qui iam laudati funt, addi poffunt: Io. ]'agneri difp. praef. M. Theodoro Kirchmaiero, de virtutibus Alexandri potioribus, Wittenbergae, 1670. 4. : Fr. Vincentii Faffinii de Alexandro M. ingreffo Hierofolyma , antequam fe ad Hammo- nis oraculum conferret, Exercitatio, in qua Flauii Iofephi narratio. defenditur, —4ecedif al- tera de eiusdem vegis imperii diui/ione, ad lib. I. Macc. cap. 1. Florent. 1780. 8. I. C. de Berger. diff. de meritis Alexandri M. in diuinam humanamque fapientiam. Witteberg. 1739. 4. ον ἃ B. A. V. A. M, (h. e. Zar. Bruckeri, Aug. Vindel. Art. Mag.) meditationes philofo- phicae de falfa virtute, exemplo Alexandri M. lenae. 1720. 4. » - Idem Zac. Brucker. in hiftor. critica philof. tom. I. pag. 1349 — 1355. Batailles d' Alexandre le Grand. — peintes par C. /e Brun et gravées par Seb. 16 Clerc, avec le texte. Parif. 1784. 4. 1 Hifloriam Alexandri perfequitur et multos tam veteres, quam recentiores fcriptores de illo rege, eius bellis aliisque rebus, quae ad noflrum in(litutum non pertinent, excitat cel. Bek in Anleitung zur Kenntnifs der allgemeinen — Gefchichte, tom. II. Lipf. 1788. pag. 2 Íqq. Harl. - II. Catalogus kh) Locum profert. Guil. Schickardus de lure Δ Homil. 26. in 2. ad Corinth. Confer Pe£a- Regio Hebr. pag. 96. edit. Carpzouianae. vium dogm. "Theol. de incarnatione lib. XIV. pag. 1) Vide Znton. van-Dalen in diff. de Hift, Ari- — 509 fq. et Steph. [e Moyse not. ad Varia facra ftcae cap. 10. pag. 75 fq. pag. 150 fq. 35 Lib. LII. c. IT. olim VTIT. SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. VolIL p. 207 P258 II. Catalogur feriptorum de rebur geflis. Alexandri M. e Matthaei Raderi proluf. et Ioh. Freinshemii Prolegomenis ad Curtium, et Tho. Reinefii Epiftola ad Hofmannum XXXVII. quorum obferuatis mea adiunxi. [S?. Croix in Examen etc. fect. I. pag.7 — 42. inultos veteres, qui vitam geflaque Alexandri varia fortuna expofuerunt, recenfet, et de fingulorum fide atque auctoritate iudicat, : - quod femel adnotaffe fufficiat. Har!.] AMbrahamur Alben Phareg Mfuli, arabice MS. in biblioth. Bauarica, extrema parte mutilus. “4416, Archi-Ep. Viennenfis, faeculi IX. fcriptor latinus in Chronico, et Chronicorum vni- verfalium fzriptorss ad vnum omnes, graeci, Eufebius, Syncellus, Malalas, Glycas, Cedrenus, Zonaras, Conflantinus Manaíles, Chron. Pafchale fiue Alexandrinum etc. latini Freculfus, Marianus Scotus, Otto Frifingenfis, Abbas Vrfpergenfis etc. "efopus , latinus interpres hifloriae graecae fabulofae de Alexandro, quam ad Ca/liffhenem auctorem referunt codices MSS, — Vide Coengii gloífarium graecum in Ἐβέλλινος- luritum ad Symmachi IV. 33. edit. primae et Barthium Il. 1o. Aduerfar. — Verfionem fuam Aefopus ifte dicat: Con(lantini M. filio. [vid. paullo poft ad Ca/liffAenem et Julium Valerium. "gatharchider fiue. Agotharchur. Cnidiur, Grammaticus et. rhetor, amagnoftes Heraclidae Lembi, Cinnaei alumnus, Peripateticus , quem fub Ptolemaeo Philometore ^) ac dein- ceps vixitfe obferuant Voílius de Hift. Gr. et Reinefius p. 31t. ad Hofmannum. De eius aetate adeundus eft Henr. Dodwell. in diff. de aetate fcripti de mare rubro, quae prae- fixa eft tom. I. Geographorum minorum Hudfoni. Agatharchidae nomen non modo apud Rufinum et Freculfum corruptum eft, vt obferuat praeter Voffium JMeurfius pag. 1200. Biblioth. Graecae, fed et apud TAeophglatium Simocattam VII. 17. Hift. pag: 190. edit. Régiae pro ᾿Αναρχίδης legendum ᾿Αγαθαρχίδης ὁ Γνίδιος. Mttice fcripfit, non Cretenfium dialecto, vt ex male intellectis Photii verbis tradit A. Schottus atque inde Freinshemius. — Alexandri M. res attigit in libris περὶ Ασίας, quos laudant Diodorus Sic. Phlegon, Lucianus et Athenaeus, a quo decimus liber laudatur. Hunc [IP] vlti- mum fuiife illius operis conflat e Photii cod. CCXIII. In eodem forte fuccefforum quoque Alexandri res fuit perfecutus, vnde lofepho XII. τ. laudatur ὁ τοὺς τῶν διωδό- ^ xev (Αλεξάνδραν) πράξεις συγγραψάμενος, ex quo. habet quae retulit lib. I. contra Apionem pag. 1050. Eiusdem forte operis pars fuere Devy;xxe, quae laudat Plutar- chus de Fluminibus. Scripfit praeterea hiftoriam τῶν εἰς τὴν εὐρώπην libris XLIX. tefte Photio, ἢ Vide H. Dodwelli diff. de aetate fcripti de mari rubro, quae praefixa eft tomo 1. Geogra- phor. minor. Hudíoni. Peripateticus dicitur Siraboni libr. XIV. "Aya3«gxidys ὁ ἐξ περιπάτων, συγγραφεύς. Attice fcripfiffe notat P/iottws cod. * CCE. ὅτι κέχρηται P συγγραφεὺς, ἀττικιςὴς καίτοι ὧν, τῇ τῆς καμάρας λέξα, Jcriptor, licet atticae di&ionis obferuans, tamen καμάρας vocabulo (mi- nus attico) véifur; ita enim vertendus ille locus, non, vt Schottus, Camarae tamen, (vrbis in Creta,) dialetto vtitur. Conf. Ez. Spanhem. diff. IV. de víu numifm. p. 309. edit. Amftel. [conf. iu. fra, libr. V. cap. 38. tom. IX. pag. 449. libr. VI. cap. 8. δ. 1. fin. vol. XII." pag. 749.] VoLILp.2689209 SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Lib. 111. c, IT. olim I III. 33 i" Photio, et de mari Erythraeo fiue Arabico finu libros V. quod opus Strabo XVI. pag. 719. et Plutarchus VIII. 9. Sympof. legifle fe teflantur. Excerpta a Photio cod: CCL. feruata Graece primus edidit H. Stephanus ann. 1557. 8. cum Ctefiae et Memnonis qui- busdam et Appiani: latine vertit Laur. Rhodomaumur ann. 1594. 8. [conf. fupra ad Cte- fiam in vol. ll. p. 741. not. 7] et Δ᾽, Brettus Anglus Oxon. 1597. 8. praeter /4. Scot- ium in fua Photii editione. Hinc recudi curauit cum interpretatione Rhodomanni Zoft. Hudfon. tom. I. Geographor. minorum, Oxon. 1698. 8. adfperfis notis. Scripüiffe praeterea Agatharchidem refert Photiur, fed quae ipfe non viderit, ἐπιτομὴν τῶν περὶ τῆς ἐρυθρᾶς θαλάσσης ἀναγεγραμμένων libro vno. Περὶ τρωγλοδυτῶν libros V. ct Epitomen Λύδης '") Antimachi. Epitomen τῶν συγγεγοαφότων περὶ συναγωγῆς ϑαυ- μασίων. torum, qui de mirabilibus ante eum fiipferant, vt titulum illum exponit Zon- fius YI. 12. "). Περὶ ἀνέμων. (vt eidem lonfio vifum,) '"EzAeyas ἱςοριῶν, et περὶ τὴς πρὸς Φίλες ὁμιλίας. Incertum, idem ne fit Agatharchides, quem Samium adpellat - Piutarchus in Parallelis minoribus P- 305. vbi librum fecundum eius περσικῶν.. et libro de Fluminibus, vbi librum quartum eius laudat περὶ λίθων. — Nifi pro Agatharchide le. gendum ibi Zgafhyr/ider, — Certe ZAgathyrfides Samius quarto Περσικῶν memoratur a Stobazo Serm. 7. de Fortitudine. "gir, Argiuus peffimorum carminum poft Choerilum conditor, quibus Alexandro adulatum refert Curtius VIIL 5. 8. Meminit et Z/riazu; IV, p. 262. de Expeditione Alexandri. 4Amyntianus, qui ad Marcum Antoninum imp. fcripfit librum de Alexandro M. illaudatum Photio cod. CXXXI. — Praeterea librum de Olympiade Alexandri matre, tum vitas parallelas Philippi Macedonis et Augufli imp. Dionyfii , Siciliae tyranni ac Domitiani. Dubitat Freinshemius, idem ne fit Amyntianus, cuius περὶ ἐλεφάντων laudat Schol. Pindari pag. 33. ' dnaximener: Lampfacenur, rhetor, qui Φιλιππικοὶ, quorum feptimum citat [IP] Suidas in Μάςαρα, εἰ τοὺς ᾿Αλεξανδος πράξεις, telle Laertio M. 3. fcripit. — Vide, quos cita- vi lib. 11. cap. XXiV. $. 9. [T. il. p. 652.] Vfus hoc Anaximene etiam P/inius lib. XII. Hifl. quo defcribit arbores, quas in orbe Indico mirata eft Alexandri victoria. Me- minit et J/aleriur Max. VII, 3. "Andronicus , qui res Alexandri fcripfit, memoratur in Volaterani Anthropologia. Freinshe- mius ait, eum citari a Plutarcho in Ariflide. — Sed fruftra hoc in vita illa quaefieris. Refpicirurne Zndronicur Ziypitis, quem inter Graecorum Hifloricos ad extrema Danie- ls intelligenda neceffarios laudat Hieronymus praef. ad illum prophetam? [diuerfus ab "Andronico, peripatetico, aliisque, de quibus vid. Catalogum Peripateticorum.] "Indrofihenem, "T hafium, qui cum Nearcho nauigauit, citat S£rabo XVI. p. 766. Periplum Indiae Athenaeus III. p. 393. et Marcianus Heracieota in Periplo p. 6s. Plura J^offiu: de Hifl. Graecis pag. 463. Mentio et apud Zrrianum VII. pag. 162. "Ingelns 1) Mentio huius libri Antimachi apud Suidam — fit ϑαυμάσιος, et qui fuerint fcriptores ϑαυμιασίων, in ᾿Οργεῶνες. negatque, Agatharchidem illis cffe adnumeran- 5") Pag. 206 fq. edit. Dorn. vbi explicat, quis dum. arí. í Vol. 111. E 44 Lib. IIT. ες 11. olim IIT. SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M, οὶ. 0 Ρ.309 Ὁ z1o Ingelus Cofpur, Bononienfis, vitam Alexandri M. a Iohanne Monacho fcriptam, latine ver- tit. [Subnedtitur editioni Curtii, Lugduni 1584. 12. Hesmann.] Praefigitur editioni Diodori Siculi, quae prodiit Bafileae apud H. Petri, ann. 1545. et e Iohanne Zonara eft excerpta. [Anonymi cuiusdam auctoris hifloria graeco- barbara de vita et rebus geftis Alexandri M. in biblioth. Caefareo - Vindobonen(i, tefte Lambetio vol. V. cod. CCXCVII. nr. V. p. 547. Atque eiusmodi hiíloriae Alex. in biblioth. Leiden(i aliisque feruantur mstae. Hor/.] "Huticlides, citatur a Plutarcho in Alex. pag. 691. et. Laertio VIII. 11. ᾿Αντικλείδης ἐν δευτέρῳ σερὶ Αλεξαάνδρε. — Mhenienfem fuiffe, teflatur Athenaeus. — Laudat eum etiam Harpo- cratio in Κωλαύρερα, et Ἐξηγητικοὶ ipfius tribus in locis, [in Θξυϑύμια, Παλαμναῖος, et IIeoxovix] vbi quidam codices interdum habent. Αὐτοκλείθης., vti legitur etiam apud Plutarchum in Nicia p. 539. Hanc lectionem praefert in Biblioth. Attica Meurfius, fed altera praeplacet Mauífaco, et apud Zfhenaeum quoque XI. pag. 473. eft ᾿Αντικλείθης ἐν ἐξηγητικῷ. Atque ita fcriptum eft in Scholiis minoribus et apud Euflathium ad Home- rum, [et in Schol. Marcianis p. 177. ad lliad. ΝῊ. 44.] Scripüit et νόφων libros, quo- rum octauurm et feptuagefimum citat idem IX. p. 384. Meminit ciusdem operis prae- ter Athenaeum, Clemens Zlex. Eufsbius YV. Praeparat. Scholia(les Arifloph. et Suidas. De illius Δηλιακοῖς. aliisque fcriptis Z7offiur in Hifl. Graecis pag. 322. Jfmticlidem in hymno folis laudat Kircherus tom. lI. Oedipi p. 128. Fabri, conf. Burette in Mem. de l' Acad. Parif. des Infcr. voi. XIII. p. 215. et St. Croix. Exam. p. 22. qui fidem tribuit eius narrationi. Zar/. 4dfutidamantir, Heracleopolitae, hifloria Alexandri M. et libri morales citantur a Fulgentio in Vefpillones, et fabre. Onod vero Freinshemius hinc eum latine fcripfiffe colligit, parum verifimile id Reinefio videtur, qui obferuat, eumdem Fulgentium laudare et alios graecos fcriptores, Stefimbrotum "Fhafium, Diophantum Lacedaemonium, [P] Soficratem, Mnafeam (Callimachum, Demoflhenem) ex latina interpretatione, perin- de vti rhetores latini Aquila et Rutilius Lupus Demofthenis, Hyperidis, Ariflotelis et aliorum Graecorum verba latine producunt. Notauit hoc de Fulgentio etiam Voffius erudito opere de Hifl. Graecis. 4Tnligenes, citatur a Plütarcho in Alex. P. 69r. incertum, an idem de quo p. 703 fq. et quem laudat Plinius. Fabri. Diuerfus ab Antigenide, de quo Bure/te in Mem. de I Acad. Pa. rif. des Infcr. tom. XIII. pag. 397 fqq. adde /"illoif. prolegg. ad Apollonii Lex. Homer. peg.2o. Harl. N "ntiflhenes, qui a Phlegonte laudatur, efl Rhodius, hifloricus, vt recte coniiciebat Voffius, et conflat ex Polybio Excerpt. Peirefc. p. 69. — Ceterum narratio de Alexandro M. quae Volaterrano memoratur, et graece adhuc fub Antiflhenis, vel Calliflhenis nomine ex- ftat MS. in quibusdam Bibliothecis, commentitia videtur viris doctiffimis. Vnde Alla. tius Pfeud - Antiflhenem vocat, locum ex ea adferens capite 2. de Engaftrimytho, 4fntoninur, Archi - Ep. Florentinus, in prima parte fummae hiflorialis, latine compofitae, fabu- las de Alexandro refert non paucas, quas depromfit e Iulio Valerio, fiue Aefopo, de quibus fuo loco. "AIgpianus, ,MekTM.p.soPr? SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Li, HT. c. ΤΙ olim P111. ὃς 1 "dppisnus, Alexandrinus, praecipue in Syriacis: quae, guisquir fegerit , inquit Reinefius, vj. delit nigar, quas de /llexandro nugatus eff Suidar. : ppion Pliffonices, Alexandrinus, grammaticus, inter alia de Alexandri regis laudibus fcri. pt, tefle Ge//o VI. 8. — Cetera cius feripta retuli infra in capite de Flauio lofepho. 4Prchelous. chorographus τῆς ὑπὸ "AAe£atvdeg πωτηθεσης γῆς. Laert. IT. 17. Iubae et. Ac. . chelai regis libros citat Sofinur, vbi de rebus Indicis agit cap. 52. et Plinius XXXVII. 3. Archeiai vel Afclepiadae, tum Parmenionis, Pofidippi et aliorum in Alexandrum epi- grammata leguntur lib. IV. Antholog. pag. 454. lib. lll. pag. 347. iretinur. — Vide infra in Qualchino. riffobulur, Ariftobuli F. Caffandrus, f. Caffandrinus, Alexandri comes, ec fuperftite fcri. pferat de fingulari certamine Alexandri cum Poro, quem librum ob incredibilem adula- tionem in fluuium Hydafpin rex proiecit, tefle Luciano de fcribenda Hiftoria cap. ra. - tom. I. p. 6ro. [tom. II. pag. 16. vbi vide interpr. in edit. Reitziis at conf. Zrrian. in praef. et δέ, Croix in Exam. p. 19 4.7 Sed poft regis mortem, (annos iam octoginta quatuor natus, vt idem Lucianus in Macrobis [cap. 22. p. 224. tom. III. Reitz.] auctor efl.) fcripfic Hifloriam , quam vt fide digniorem prae ceteris fequi adfirmat et frequen- ter laudat /frrianu: libris de Alexandro. — Laudat et Pi/utarzhur in Alexandro pag. 672. 673. 674. 616. 691. 706. Strabo, Athenaeus etc. vide 7"offum de Hift. Gr. pag. 55. [T] De Ariftobulo, ludaco, dixi infra in Catalogo Peripateticorum. Ariffoxenus in fuis ὑπομνήμασι egit etiam de Alexandro, vt adparet ex Píufarcho Alex. pag- 666. forte etiam in Hifloriis, quas Suidas memorat. — De fcriptis eius dixi infra ca- pite X. 4rifius εἰ AMclepiades τῶν το ᾿Αλεξάνδρε ἀναγραψάντων. Arrian. VIL. p.158. — Vide quae de Arifto, Salaminio, 7"offur in Hift. Graecis p. 62. " Zhrriani, Nicomedienfis , libri VIL περὶ ὠναβώσεως ᾿Αλεξώνδοι adhuc fuperfunt, qui prae ceteris fequi fe ait auctores Ptolemaeum Lagi et Ariflobulum. [conf. infra, libr, V. cap.8.] Laudatur Zfrriamus Aeneae Gazaeo in 'Theophraflo p. 23. ὅτε ᾿Αὐῤῥιανὸς , ἐπὶ τὸ ἀληϑέξεφον μῶλλον, ἢ μυϑωδέξερον συγγράφων, μνήσϑη. — Exllant etiam eiusdem Arriani Indica, Faéric. conf. Giüfrhard praef. ad eius verfionem "Tactic. Arriani: eum- dem in Mém. milit. tom. I. difc. prélim. p. 38. et Mém. milit. fur les Grecs et les Ro- mains. tom. Ll. p. 280 fq. atque S£. Croix in Exam. p. 22 Íq. et p. 197.. Hai. Alius Zfrricnur, poeta, qui carmine heroico graece 'AAe£avdgercdo condidit libris XXIV. et Virgilii Georgica reddidit graecis verfibus et poemata in Attalum, Pergami regem, con- fcripfit, Suida tefte. Fabrice. adde Eudoc. in 'Iowz pag.67. Harl. Zfilepiades. — Vide paullo ante “γίγας. [Athinacur multa profert excerpta ex Ícriptoribus de vita Alexandri M. add. Bay/; Diclion. crit. v. Macedoine, et pluribus articulis ibi citatis. ZZenmann.] ἂν Bacton fiue Breton ὁ τῇ Αλεξώνδος βηματιτής, fiue itinerum eiur menfor, memo... 's Polybio, Piinio VI. τη. et 19. VIL 2. et Indice libri VI. et XII. Sofimo cap. 52. Scrip... σαϑμὲς τῆς Αλεξανδρε πορείας» tefle Athenaeo lib. X. pag. 442. Hi funt forte ᾿Ασιατικοὶ E 2 saei, 36 Lib.IlI.c.Il.olmT'I4J. SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. VolIl Ρ. 916 2. saOyo, Straboni laudati. De Bitone, qui iunior fuit, et ad regem Attalum fcripfit, dixi infra inter fcriptores rei militaris. ^ ^D » $ . Βάρων ἱφορικὸς. (Farro) ἐπιτομὴν τῶν κατ᾽ ᾿Αλέξανδρον Τὸν Μακεδόνα. Suid. Petrus Bisarrur, Sentinas, fcriptor recens, in Ρεγῇςα Hiftoria, latine edita ct XII. libris per- fequente res Perfarum ab Affyriorum vsque imperio ad annum Chrifli isgr..- Callinicur, Sutorius Syrus, fiue Arabs Sophifla τῶν κατ᾿ Αλεξανδρειαν iscgioy libros X, fcri- pferat, Suida tefle. — At Freinshemius Ca//nium, Syrum, lcriptoribus de Alexandro accen- fet, memoratque Plutarchum in Ariftide. — Sed eft haec citatio ad baliftam, vt ait Rei- nefius. Nam a Plutarcho nusquam nominatur. At, Suida obiter infpecto, Callini- cum de rebus geflis Alexandri fcripfiffe adfirmant Volaterranus, Carolus Stephanus in. Elucidario et alii. Sed Alexandrinarum rerum, fiue ciuitatis Alexandriae Hiftoriam fcripferat hic Calf/nirur, quam refpicit et Hieron. praefat. in Danielem, vt Votfio pro- be animaduerfum. Sed male idem Voffius, [P] inemendato Suidae codice deceptus, ait, Callinicum hunc fcrip(iffe ad medicum Galenum. — Nam ad imp. Gallienum mifit zeos- Φωνητικόν. vide Zonfium p. 284. et /alefium ad Ammiani XXIII. 5. Calliffhenes, Olynthius, propter condifcipulatum fub Ariftotele, cuius confobrinus fuit, Ale- xandro primum percarus, et ab ipfo rege ad prodenda memoriae acta eius accitus, tefle Iluflino XM. 6. deinde propter afperius ingenium inuifus, et ab eo interfectus condidit hiftoriam Alexandri, quam praeter Strabonem XVII. pag. 813. refpicit Plutarchus. Alex. pag.680. 684. 685. — Quae vero hodie fub Callifthenis nomine de Alexandro fuperfunt MSta graece in quibusdam Bibliothecis, [e. gr. Parifina. vid. Catal. MSSt. bibl. Parif. tom. IV. cod. MMMMDCCCLXXVII. et decies adhuc; item fragmentum, cod. MMMMMNMNXLI.] ea ex Perfico vertit Simeon Sethus, et nomen Calliflbenis, (vel An- tifthenis, de quo fupra.) plane mentiuntur, cum inepta quaedam contineant commen- ta, deflituta omni prorfus vtilitate et amoenitate, vt iudicat {0 /offur pag. 33. ad Me- lam 2. Loca quaedam ex illo fcriptore graece produxit Julius Caefar Bulengerus de Circo cap. 13. 30. etc. Meminit et Cafaubonus ad Polyb. Salmafius ad Solin. Idem Cafaubonus Epift. ad Iofephum Scaligerum CCCCII. Ex//at in Bibliotheca (Regis Gal- liae) Pfmudo- Calliflhenis hifforia rerum Alexandri, — Obferuaui hot. μύϑευμα totidem fere verbis in Ebraeorum fermonem verfum a Pfeudo- Gorionide. — Et fane cum voluptate quaedam contuli, multaque in textu etiam Italico emendaui, praefertim virorum et. loco- rum nomina. admiror vero impoffuram. — Staliger ad Cafaubon. Epiflola CXII. P/eu- do - Calliflhener, puto, idem efl cum eo libro, quem in calce Georgii Syncelli habeo. ΕΠ opur fabulofumn. 470 eo mom potuit accipere. Pfeudo- Gorionider, fed a latino, quod JdStum me aliquando vidi/Je memini, vbi multa quoque ineptiffima erant. adde Epift. CXV. ad quem Cafaubonus Epift. CCCCXIII.. Pfeudo - Calliffhenes: non. eft. ille ftriptor, quem haber o) Cic. de Oratt. II. cap. 14. init. iudicat, Cal. fqq. in primis Hem/terhuf. ad Polluc. IX. 93. pag. lifthenem fcripfiffe rhetorico paene more. add. Cir. — 1075. vbi is plures Ca/li/fhenes do&e difcernit, eo- ad Quint. fratr. IL. 13. coll. Mureto in Var. Le&t. — rumque, praecipue Olyntlii, opera, a veteribus lib. II. cap. 5. Longin. de fubl. fe&. III. 6. ibique memorata, recenfet. ZZari. interpr. p. 19. edit. "olli, St. Croix Exam. p. ta οι. Π. Ρ. 915 δι2 SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Lib. 1170. HH. olim V III. 35 haber Codici Monachi adnexum, fed alius, laud paullo κομψότερος εἰ qui decenter ἐπίεε- κῶς mimum agit. [λεπῖρον impoflores illo; nom ante multa fatcula. prodiiffe id frag- mentum, fatis conflat, |. Ezff autem libro, quem habes , idem μύϑευμα continetur, Pfeu- do- Gorionidem tamen, qui non femel Colliffhenem laudat, liunc potiur, qui penes me eff, transferipf/]é καὶ μεταφράσαι non dubito, fiue graece eum legerit, quod mon puto ,. fiue latine; aut gallice. Ὡς latina verfione huius fcripti dixi in Zefopo, infra de Iulio I/ale- rio et Qualinchino: de germanica in Zoaume Hartlizbo Mollero. — [ Clement. in Bibl. cu. rieufe bifl. et critiq. tom. I. p. 179 fqq. citat defcribitque latinas verfiones: Zifforia Zile- xandri magni — de preliis. Argent. 1486. 1489. fol. 1490. 4. 1494. fol. — editionem antiquiorem, ante annum 1480. factam, memorat Goetze in Memorabil. biblioth. Dresd. vol. 1. p. 259. et lepida barbari fermonis latini profert exempla. — Fabulas quasdam ab- fardas ex illo libro iterauit cl. /alch, Rector Gymnafii Schleufingenfis, in program- mate III. de quibusdam antiquis libris, germanice fcriptis, Schleufingae 1773. p. 1 fqq. — Ex hifloria Alexandri — de proeliis orta fuerit verfio germanica, in qua Eu/zbiur, ne- Ício qua de cauffa, auctor hifloriae nominatur, vel potius fingitur: ] Die Hiflorie von dem groffen. Alexander , wie die Enfcbius befthrieben hat. In calce: Hie endet fich di Hiffori Eufzbii von dem grojfen Künig Alexander. 41: die der - hochgelehrt dolor Iohann Hartlieb zv münchen durch lieb des durchleuchtigen fürften etc. Herzog Albrechts feligen gedáchtniff in teutfch transferirt vnd befchrieben hat , gedruckt vn volendet durch Znthoni Sorgen in der keyferlichen flat Aug[purg —. 44nno — Inu LXXVFLI. (1418.) fol. vid. cel. Zapf. Augsburg. Buchdrucker- Gefchichte, tom. I. p- 46. de antiquiore edit. an, 1472. p. 23. et cel. Panzer. in Annalen der àültern deutfchen Literatur — Nürnberg 1788. 4. pag. 106 fq. qui plures antiquas editt. refert, Auguflae . Vindel. ann. 1472. p. 70. — ibid. ann. 1473. p. 74. — ibid. ann. 1480. p. 115. — ann. 1483. p- 144. — Argentor. 1488. p. 175. — ibid. ann. 1493. p. 206. — ibid. aun. 1503. p.263. — ann. 1569. p. 313. et ann. 1513. p. 569. Hori] De aliis Calliflhenis genuini fcriptis praeter Voífium in Hifl. Gr. agit Zeurfiur in Biblioth. Graeca εἰ ad Chalcidium p.33 fq. [δ] conf. Eliae Ehingeri velitatio epiflol. p. 260. Caryflium Pergamenum in ἱσορικοῖς ὑπομνήμασι res. Alexandri attigifle; ex Athenaco obfer- vat Freinshemius. Cephalion, Getgethius, antiquus Straboni, Dionyfio Halic. Diodoro Sic. aliisque laudatus fcri- ptor, eta Suida [et Eudocia p. 268. a quibus Cephalion nofter cum Chephalaeone, qui fub Adriano vixit, eft confufus,] male ad Adriani tempora relatus, in Erato, fiue libro fexto Mufarum Alexandri res geflas complexus fuit, tefle Photio cod. CLXI. pag. 177. Ceterum aduerfus Scaligerum ad Graeca Eufebii pag. 415. /Meurfium in Biblioth. Graeca V'ofiumque de Hift. Gr. 11. cap. 12. qui plures Cephaliones faciunt, videndus latius libro de Patria Homeri cap. 1. Mentio huius Cephalionis apud Syacellum quoque in Chronico pag. 92. et 167. vbi ci dicitur ἐπίσημος εἰς 8x, ὁ τυχὼν. et pag. 192. Κεφαλίων τ D (leg. Γεργήϑιος) συγγραφεὺς πάνυ παλαιός. [vid. St. Croix Exam. pag. 21 fq.] Chare: citatur a Gellio V. 2. Plutarcho in Alex. p. 675. 678. 703. ὁ εἰσαγγελεὺς p. 601 .My- tilenaeus p. 696. ἐν πέμπτῃ τῶν περὶ ᾿Αλέξανδρον ἱξοριῶν. Athen. Xll. p. 514. ἐν ἐβδό- E 5 Hx 28 Lib. HI. c. IT. olim 111. SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. —VollL p. 13 Ὁ 214 μῃ XM. p. 403. ἐν τῇ δεκάτῃ XM. p. 538. et XIII. p. 575. Laudat iterum P/uarchus in , Phocione p. 749. et II. de fortuna Alex, p. 341. At in indice P/inii lib. XII. Hift. male Characis nomen pro Charetis irrepfit, notante Harduino. Sed ipfe viciffim de Chara- ce adfirmat, quod de Charonte Lampfaceno apud Suidam legitur. Charon, Lampfacenus, de Perfarum quidem et Graecorum rebus commentatus eft, fed ante Alexandrum fcripfit, vt ex Dionyfii Halic. et Tertulliani teftimoniis iam notauit prae- ftantilfimus Vofífius. [conf. £udor. p. 455.] Δὲ Charon alter, Carthaginienfis, Alexan- drum non praeteriiffe videtur in opere, quod memorat Suidar [et Eudocia p. 436.] de tyrannis, fiue regibus Afiae et Europae. — Videtur et Alexandti res geílas attigiffe Charon [Xeseov fcribitur ab Eudocia pag. 436.] tertius, Naucratites, nifi fallit nos idem Suidas, qui ait, eum feripfiffe βασιλέςς τὸς ἐκ πώλαιδ γεγονότας ἐν ἑκάφῳ ἔθνει. Chocrilur, de quo fero ad Horatii artem v. 357. Choerilr, porta, fuit, qui, Alexandrum A. fequutus, bella eiusdem defcripfs: cui Alexander. dixilfe fertur , malle fe "Therfitem Ho- meri effe, quam huiur Achillem. — Choerilur, Alexandri poeta, depa£fus eff cum eo, vt, καὶ verfu. bonum faceret , aureo mumifinate. donaretur : fi malum, colaphis feriretur;. per- faepe male dicendo colaphir ne&ius eff. — Vide, quae Meurfiur ad Hefychium illuflr. pag. 220 fq. et viri docti ad Horat. lib. II. Epift. 1. v. 233 fq. et Curtium VIII. 5. 8. [St. Croix Exam. p. 114. et interpr. ad Curtii locum in edit. Snakenb. pag. 593 fq.] De antiquiore Chocrilo, tragico, confules, vbi lubebit, quos laudaui lib. 11. cap. 19. [V] Chriflophorur Roffnur, fcriptor recens, in fenatu. Burdegalen(i praefes, in commentariis omnium 2b orbe condito Hifloriarum ad Albertum de Gondi, latine editis Lutetiae ann. 1571. tit. /Macedonum origines, res Alexandri M. accurate, iudice Reinefio, perfe- quitur. ἡ Sed longum effet Hifloriae vniuerfalis et Chronologiae fcriptores recentes vni- verfos recenfere, lof. Scaligerum, Ed. Simfonem, Reinerum Reineccium, Sethum Caluifium, Tac. Vflerium , Auguflinum Torniellum, lac. Salianum, Henr. Sponda- num, Dionyf. Petauium, Ioh. Cluuerum, Matthaeum Dreíferum in millenar. M. Zuer. Boxhornium, loh. Micraelium , Chriftianum Matthiae, Vlr. Huberum etc. qui fin- guli res ac gefta Alexandri pro inflituto fuo adtigerunt: nec minus fcriptores Lexicorum Hiftloricorum, Lud, Morerium, Ioh. Iacobum Hofmannum, Petrum Baelium etc. Clrarchus , Solenfis, difcipulus Ariftotelis, in libris vitarum etiam de Dario egit per Alexan- drum euerfo, vt teflatur Zfthenaeur XII. pag. 539 . Coruinur Celer. Clemens, Apuleii familiaris, eruditiffimus, (vt ait idem lib. I. Floridor.) et fuauiffimus poetarum, omnía Alexandri facinora adgreffus eft pulcherrimo carmine (latino, vt opinor,) illufirare. [Zon/ius III. 11. pag. 267. Heumann.] Cleo Siculus, Alexandri adulator, de quo viri docti ad Curt. VIII. s. 8. Clitarthur, Dinonis, hiflorici, filius et Alexandri comes, in primo τῶν περὶ ᾿Αλέξανδρον ci- tatur ab Zfrhenaeo IV. pag. 148. in quarto Xll. pag. 530. — Ingenium eius probari, fi- dem infamari, tradit Quin&ilianus X. 1. Inft, Or. [adde Cic. in Bruto cap. wu. nr. 42. ad Diu. II. τι. de legib. I. 2. Long:n, de fublim. III. 7. ibique interprr. p. 19. Tollii] Pla. ra de Clitarcho /offiur lib. I. cap. 10. de Hift. graecis et Aeisefitis Epifl. ad Hofm. pag. 313. Coniecturam vero eorum, qui Curtium Clitarchi hiflorias potifime fequutum, 1c VoL TI. p.i49:s SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Lib. 111. c. H. olim I/1II. 39 ac veluti interpretatum latine fufpicantur, deffituit ratio: neqve dubitat Curtius a Cli- tarcho nominatim diffentire IX. s. 2t. [De loco quodam C/itarchi vid. not. Schneideri ad Demetrium de eloquut. pag. 249 fq. edit. Fifcheri, et p. 187. edit. ipfius Schneideri. De Clitarcho ipfo Sf. Croix Exam. pag. 17 [4] "Cornelius Nepos in opere Chronicorum, quo omne aeuum tribus explicauerat libris, Alexan. dri quoque gefla perfequutus fuit. Auctor hiftoriae Mifcellae XII. 19. maximas ;/lar Styihicar genter, formidatarque cunBlis maioribur, Alexandro quoque illi magno ficut (Trogus) Pompeius Corueliurque teffati funt. Dicitur etiam Nepos tranfluliffe epiflo. lam, quae latine exflat fub Alexandri nomine de Indiae mirabilibus, Craterur, Macedo, Alexandro cariffimus, in epiftola ad matrem Ariftopatram varia miran- da εἰ incredibilia tradidit, quae in expeditione Afiatica obferuaffet, —Teflis Strabo XV. pag. 702. Aiunt etiam , rcs geflas Alexandri fcripfiife, quo auctore antiquo, nefcio. Nam quae P/utarchus [δ] in Ariflide p. 355. e Cratero, Macedone, profert, videntur elfe petita ex eius opere περὶ ψηφισμάτων. de quo /Mauf/atur ad Harpocrationem in "Avdgav et Νυμῷαῖϊον. [vid. Bayle Diction. voc. Craterus, not. B. et C. Heumanm.] Q. Curtius Rufus, ícriptor latinus difertiffimus, de quo in Biblioth. latina. Videntur etiam huic Catalogo inferendi effe Cyr/f/ur, fiue Cer/ylur, Pharfalius, et Mrdiur, Lariflaeus, qui cuseerevóres 'AAe£otvdgo, Alexandri caftra fequuti, citantur a Strabone Xl. pag. 530. vbi de Armenia agit. Demodamautem, Seleuci et Antiochi, regum, ducem in itineribus Alexandri defcribendis maxi- me fequi fe profitetur. Pliniur IV. Hift. 16. vbi male Demonactis nomen pro Demoda- mante habent priores editiones: quod ab Harduino recte emendatum ex indice Plinii et e Solini cap. 49. et pridem monitum Sa/mafío ad Solin. p. 985. Stephanus Byz. in "Av- 1770; notat Demodamantem, Milefium, et Philonem, (Thebanum, quem inter fcripto- res de rebus geflis Alexandri landat P/ufarchur Alex. p. 691.) meminiffe Antiffae Indicae. 4fthenato XV. pag. 682. Δημοδώμας ὁ ᾿Αλικαρνασσεὺς, ἢ Μιλήσιος ἐν τῷ περὶ 'Αλικαρ- νωσσξ. Daimachi quoque, Plataeenfir, Indica huc fpeclant, de quibus Voffius. [Meminit eius δέγα- bo lib. I. pag. 121. Almel.] At huius Daimachi plagiarium fuiffe Ephorum, hiftoricum, idem vir doctus contra Porphyrium apud Eufcb. X. 3. de Praeparat. pag. 464: audacter negat ex temporum, quam repugnare putat, ratione. Neque tamen adeo diuerfo tem. pore ambo vixerunt, vt Ephorus Daimachi fcripta legere et expilare non potuerit. Vide Baci Lexicon in Ephoro, nota C. apud Laertium in Thalete hbro l íect. 3c. pro Δαόδακος Πλατωνμκὸς nori dubito legendum cum 1f. Cafaubono Δαΐμαχος Πλαταϊκὸς, etfi hoc non probatur Meurfio in Biblioth. Graeca. Dexippus Herennius, Athenienfis, faeculo pofl Chriftum natum tertio clarus, non modo in X5govix; isopie gefta Macedonum regum a Carano ad mortem vsque Alexandri adtigit, ex quibus fragmentum legitur apad Cedrenum, atque inde a Scaligero defcriptum lib. I. Chron. Eufebit. Sed et rc μετὰ ᾿Αλέξανδρον compofuit libris IV. τεῆς Photio cod. LXXXIL Fabri. ldem Fabric. infra lib. IV. cap. 26. $. 7. haec, quae huc retraham, adnotanit, de Dexippo, lamblichi difcipulo, vol. IV. pag. 155. differens: , Conftat ex Simplicio - 4o Lib.IIT. c. IL.olim 111. SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. YeLTLp asa Simplicio in Categor. p. 1. Dexippum (philofophum) Iamblichi fuiffe difcipulum, adeo- ue iuniorem Dexippo Herennio , Athenienfi, cuius “ιϑονικὴν isceiay continuauit, teíle Photio cod. LXXVII. Eunapius, qui eum in Porphyrii vira teflatur vixilfe temporibus Gallieni, Flauii, Claudii, "l'aciti, Aurelianiet Probi. ldem docet Suidas [et Eudocia pag. 130.] Neque exfcribere placet, quae de ifloc Dexippo, hiftorico, erudite Voffius in hift. graecis et Meurfius in biblioth. attica , atque 77. /cle/iu: ad Euagrii librum V. ex- tremum, et ad excerpta e Dexippo, quae de legationibus inter hifloriae Byzantinae fcriptores exflant. Recte autem Zon/ius p. 299. reprchendit Voffium, quod, Tzetzam fequutus, Dexippum, qui in Categorias fcripfit, cum eo, qui Scythica et Chronico- rum libros, confundit eumdemque putat, a quo certe non minus, quam a Dexippo, Coo, medico, difcipulo Hippocratis, oportet diftingui.^ ldem tamen Fabricius lib. IV. cap. 32. vol. ΠΠ. pag. 482. fui forfan oblitus, in Elenclio rhetor. graecor. fcribit : , Dexippus Herennius, Athenienfis, Suid. incertum , idemne fit, de cuius Ícriptis alte- rius argumenti dixi fupra cap. 25. [26.] ^ vide fupra ad $. I. notata. Hic quoque recentior quidam fcriptor memorari poteft: Précis des Hiflories d' Alexandre jn Grand et de Jules- Céfar, et de leurs faits militaires, foit comparés, foit oppofés entre eux, fuivis de differens points de comparaifon ou d'oppofition entre ces deux ἡ Generaux par Mr. Defclaifonr, Brigadier. Parif. 1784. 12. 11. voll. Harl. Ditacarchur: de. Alexandro egiffe videtur in libris de vita Graecorum, de quo opere, vt de aliis eius fcriptis infra cap. XI. Dio, Prufaeus, cognomento Chryfoffomur, in differtationibus fuis, quae exflant, varia de Alexandro iucunde et eleganter refert, vt in illis de regno Alexandri congreffum cum Diogene, tum fabulam Libycam, [I] Alexandro a Diogene narratam : fed et a Suida ci tribuuntur περὶ τῶν Αλεξανδρα ἀρετῶν λόγοι 1. : Diodorus Sieu/ur in Bibliothecae fuae, fiue hiftorici operis libro integro XVII. res geflas Ale- xandri eft perfecutus. [de quo iudicium tulit St. Croix in Examen etc. p. 31 —33. adde cl. Manunert 1. c. pag. 363 Íqq.. Harl] Diodotus Ergthraeus fcripfit ephemerides Alexandri. "Vide infra in Eumene. Diogene: Babyloniur , incertum efl, vtrum fingulare opus de Alexandro fcripferit, licet haec ex eo Quinclilianus libro et capite primo Inflitut. Orator. Siquidem Leonider, Alexandri paedagogus, vt a Babylonio Diogene traditur, quibusdam eum vitiis imbuit, quae robu. flum quoque et iam maximum regem ab illa inflitutione puerili funt. profreuta.. Fabric. vid. infra in catalogo Stoicorum, nec non in catal. Epicureorum h. v. Har/. Diogueíur, itinerum menfor, quo Alexander vfus eft. "Vide fupra in Bae/om. — Alius 2) Diognetus, Rhodius, architectus, cuius meminit Zitruumus X. 22. 3) Divzmetur, Erythraeorum dux, de quo Parthemiur Erotic. cap. 9. 7yginur pag. 275. Polgaenus VIII. 36. et Plutarchur de virtute mulierum pag. 254. 4) Diognetus, Carthaginienfis, Clitomachi pater. Steph. in Kagyndwv. 5) Diogretur, qui Antoninum imp. pingere docuit, τοῖς Capitolino cap. 4. ad quem conferendae Cafauboni et Salmafii notae: [cum Salma(io Diognetum pictorem a Diogneto , alio Stoico, eiusdem imperatoris ma- giflro, diflinguendum cenfet Reimar. ad Dion. Caflium libr. 71. cap. 1. $. 9. tom. II. pag. u77. Vol-IL Ρ. 16 E 21 SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Zib.111. c. H. olim III. ax .. pag. 1177. vid. infra in Catal. Stoicor. h. v. Har] 6) Diognetus, Megarenfium prin- ceps Polyaen. I. 27. i Dionyfiur, a Ptolemaeo Philadelpho miffus, et Megaflhenes cum regibus Indicis morati, vires quoque gentium prodidere, tefle P/imio VI. 17. ldem, vt videtur, Dionyfius, in in- dice Plinii lib. IV. : ᾿ Diotimum ihenienfzm quoque de Alexandro fcripfiffe aliquid et Macedonica tractaffe, conii cit Freinshemius e loco Zrhenari X. pag. 436. vbi cum Arifto, Salaminio, iungitur, et ex vtroque refertur perquam bibacem fuifle Alcetam, Macedonem. [vid. infra in Catalog. Stoicorum.] Dorotheus libro fexto τῶν περὶ ᾿Αλέξανδρον ἱξοριῶν. Athen. VIT. p. 276. incertum, num Do. rotheus, Afcalonita, vt videtur Freinshemio et Voíflio, an Athenienfis. - Tves Duchat , recens fcriptor Gallus, hymnum graecum in Alexandrum Magnum compo. fuit, ediditque cum gallica fua interpretatione, Parif. 1624. 4. Durir, Samius, citatur a Plutarcho in Alex. p. 672. 691. refpiciente, vt videtur, eius Μακεδὸ- yita * quorum quintum citat /henacur VI. p. 249. leptimum IV. p. 167. quintum de- cimum Schol. Comici ad Nubes v. 397. [δ] Fabrir. — Schol. ad Arift. Nub. (vbi vid. quae adnotaui pag. 308.) fumtum eft ex Schol. ad Apollon. Rhod. IV. 265. vbi Durir citatur ἐν πέμπτῳ καὶ δεκάτῳ τῶν Μακεδονικῶν. Plura dabit de Duride, eiusque fcri. ptis, in primis Macedonicis, Zonffus de fcriptor. hift. philof. 1I. 2, 3. pag. 145 fq. edit. Dornii. adde fupra in Notitia tragicorum deperditorum h. v. vol. lI. p. 297. citatur quo- que ab Euftathio ad Homerum, vt ex indice, in vol. I. prolato, cognofci poteft. Sz. Croix in Exam. p. 22. laudat eius fidem. Harl. ΟἹ Heynius in Commentatt. Soc. Gott. Vol. VII. pag. 112. claíf. philol. Becí. Ephemerides Alexandri fcriplerunt 7f:frhrion Mytileuaeus, vt colligo e Tzetze Chiliad. VIII. hifl. 196. is ipfe, quem Alexandri comitem fuiffe Suidas adfirmat. — Praeterea Diodotur Erythraeus, Eumenes Samius et Sirattir Olynthius, de quibus fuo loco. Ephippur Olynthiur περὶ τῆς ᾿Αλεξαάνδρε καὶ Ἡφαιςίωνος μεταλλαγῆς καὶ ταφῆς, then; III. p. 120. IV. p. 146. et X. p. 434. εἰ XII. p. 537. [alius hifloricus, Cumanus, apud Eudor. p. 154. alius, comicus, vid. fupra in Notitia tragicorum et comicorum deper- ditorum h. v.] Eratoflhenes Cyrenaeur citatur a Plutarcho in Alex. p. 665. 683. frriano lib. V. de Alexan- dro p. 102. et 103. vbi ab eo diffentit, et p. 104. Μεγασθένης τε καὶ Ἐρατοσθένης δο- κίμω ἄνδρε. Fabric. conf. Eratoflhenir geographicorum fragm. edita a GüntA. Car. Fyic. Seidel. Gottingae 1789. 8. p. XVII fqq. prolegom. infra lib. HI. cap. 18. fect, 12. Har. Eumcncr, Cardianus, e Cardia, Thraciae Cherfonefi oppido, inter duces Alexandri celeber, (de quo Nepos et Plutarchus) fcripfit ephemerides Alexandri, e quibus nonnulla producit "Aelianus MI. 23. Var. Confer Paulum Leopardum lib. IT. Mifcell. cap. 12. "ffhenaeur quoque X. p. 434. Ephemerides Alexandri ab Eumene, Cardiano, et Diodoto Frythraeo Ícriptas effe teftatur. — Confer quae fupra p. 205. Fabri. — .Eumener non eft fide dignus Ícriptor rerum Alex. M. iudice Ze/iaso V. H. lib. III. 3. Heumann. Fol. ΠΙ. F Ingenio- 45. 148. 17]... 7]. olim ΠῚ. SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Vel!L Ρ. 917 Ὁ 918 Ingeniofiffimus et elegantilTimus fcriptor recens Gallus Euremoniur, (Charles de Saint Denis, Seigneur de Saint ÉEvremond,) nonaginta annis maior in Anglia denatus IX. Sept. ann. 1703. binas diífertationes, dignas lectu, de Alexandro lingua patria compofuit, quarum altera Caefarem cum Alexandro confert, tom. l. Opp. pag. 191. (edit. Amft. 1706. 12.) altera continet cenfuram tragoediae Aacini, ciuis fui, qua Alexandrum Poro inferiorem fecit et magno illo, quem in hiftoria vbique habet atque imperterrito animo exuit, Po- rumque velut Gallici ingenii, non Indorum principem introduxit. tom. lf. Opp. p. 300. Chriflianus Fridericus Franckenfleiniur, qui Lipfienfem Academiam eruditione fua illuflra. bat, edidit anno 1674. exercitationem de Alexandro, virtutibus et vitiis magno, qua de- Ícriptionem Alexandri apud Q, Curtium X. 5. illufirauit. Paganinus Gaudentius, Rhaetus ), Eloquentiae in Academia Pifana profeffor, ann. 1649. denatus, Hetrufco idiomate Alexandri M. gefla celebraffe dieitur, Pifis 1645. fol. quod opus haud vidi. [0] Philippi Gsalteri, de Guaffzllione, Iofalenfis, epifcopi circa A. C. m74. Magalonenfis, Alexandrzir, fiue de rebus geflis Alexandri carmen heroicum latinum, libris decem con- flans, et infcriptum R. D. Guiliermo, antea Senonenfi epifc. tum archiepifc. Rhemenfi, prodit Argentinae ann. 1513. atque inde alibi, vt dixi in Bibliotheca latina. — Hunc Gualterum, Virgilio et Lucano exfulare iuis, fua aetate per fcholas receptum con. queflus eft Henricus Gandaueníis: Alanus vero in Anticlaudiano perítinxit his wer- fibus: Maeuius in caelis audeRs os ponere mutum, Gefla ducis Macetum tenebrofi carminis vmbra Pingere dum tentat; — -ο πο — Non contemnendus tamen pro illa aetate poeta videri poteft, qui in plerisque Q. Cur- tii hifloriam expreffit: nam Curtium e Gualtero haufifle fua abfurdum eft, et, ne alia 1am adferam, a Ioh. Sarisberienfi, qui ante Gualterum fcripfit, Curtius nominetenus citatur. vid. Ehinger. l. c. pag. 266. MHarpotration a Radero inter fcriptores de Alexandro relatus eft propter pauca illa, quae de variis buius nominis in Lexico fuo habet V. ᾿Αλέξανδρος. Joh, Hartlieb Moller, Monacenfis Beius, medicinae-Doctor, iuffu ducis Bauariae Alberti, hifloriam Iulii Valerii de Alexandro M. e latina lingua in germanicam conuertit, Au- guítae Vindel. ann. 1478. fol. Vide Lambecium lib. II. de Biblioth. Vindobonenfi pag. 949. [fupra ad Callifthenem.] Hecataeur, Abderita, Alexandri comes et σύντροφος, hiftorias fcripfit, Flauio Ioftpho [libr. T. contra Apion. $. 22.] laudatas, in quibus Alexandri res quoque videtur adtigiffe. Aliusne ab f) Ipfe hoc in fe fecerat Epigramma: Rhaetia me genuit, dotuitque Italia, Roma Detinuit, nunc audit Heiruria cuntta docentem. Sed heredes vocabulum nimis ambitiofum cusa mutarunt in culta. VollLp.s$82$ SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Lib.III. c. I1. olim V LI. 45 ab hoc Hecatatn: , quem Eretrien/2m vocat Plutarchur laudatque in. Alexandro P. 691? [conf. Zorn. prolegom. ad Hecataei eclogas et in notis ad illa fragm. Altonae 1730. $.] Hegefander, Dilphus, in libris ὑπομνημοτων multa, ad Alexandrum pertinentia, tradidiffe a Freinshemio obícruatur ex iis, quae ex hoc fcriptore profert Athenaeus. Hegefar, Blagyefiur, de rebus Alexandri fcripfiffe colligitur ex eius fragmentis apud Dionyfium Halic. de nominum compofit. p. 18. et Agatharchidem lib. V. de mari rubro apud Pho- tium cod. CCL. vbi inepta eius dictio reprehenditur. —Eumdem ridet Plutarchus in Alex. p. 665. quia fcripferat, Dianam templo fuo, Ephefi conflagranti, opem ferre non potuiffe, quoniam adfuillet Olympiadi, eodem [P] tempore parienti Alexandrum 9; Hoc vsque adeo frigidum effe adfirmat Plutarchus, vt incendium illud potuiffet exflin- guere. Helymon, poeta ineptus, quem, interpres Ouidii in Ibin et ex eo Gyraldus dial. 3. de Poeris, ait, ab Alexandro in cauea mori coactum, quod minus luculenter res ip(ius geflas fcri- pts prodidi(fet, | Sed ignotus antiquis ille Helymon. Itaque alii ad Callifthenem rectius haec Ouidii referunt v. 521. [vbi vid. Salvagni, et reliquos interpr. in ex. Burmanni, tom, IV. p. 130 fqq. vbi vero interpres, a Fabricio notatus, Callifthenem intellexit Domitius autem de Choerilo narratam rem efle opinatus dicitur; de Helymone nullus interpres Ouidii l. c. cepit. αν]. Iuclufusque necem cauea patiaris, vt ille Non profe&urae conditor hifloriae. Heraclides memoratur a. Plutarcho in Alex. p. 669. incertum, an Cumanus, qui Perfica fcri. plit, an Ponticus, vt Reinefio vifum, an alius. Nam Freinshemio quidem caue ad- fentiaris, qui Heraclidem a Laertio citatum putat fcripfiffe de fucceflionibus regum, cum Sotionem de fucceflione philofophorom in compendium miferit. Hermippus citatur a. Plutarcho in Alex. pag. 695. Hieronymus, Cardianus, τοὶ ὑπ᾿ Αλεξανδρα πραχϑέντα fcripfit. Tta enim apud Suidam le- gendum. Scrip(it et de rebus geflis ἐπιγόνων ct διαδόχων ') Alexandri. Fa W'olfzongus 7) In hiftoria διαδόχων nimis fauebat partibus 4) Timaco hanc fententiam frigidam tribuit, eamque concinne dictam iudicauit Cicero de N. D, lib. 11. cap. 27.. vbi vid. Dauifii, qui Turnebum Aduerf. lib. XXVII. cap. 4. iam laudauit, notam. Ciceronis tamen iudicium probat Au/inten. ad Ru- tilium Lupum de figuris p. 25 fqq. 'vbi multus eft de hoc Hegefíia, (de quo iam vid. ad vol. II. pag. $73.) multaque veterum memorat loca atque iudi- cia, denique notat, Hegcfiam, Magnetem, cum /7e- grfia, philofopho Cyrenaico, temere confufum effe a P. Burmanuo ad Quiniilian. XII. 10. pag. 1085. et 7o. Boherio ad Cicer. 'Tufcul. difput. I. 34. a Voffio támen de hiftoricis gr. I. 12. iam dis- cretum. adde de Hegefia, Magn. St. Croix in Exa- men etc. pag. 15 fq. Zar/. Antigoni contra Ly(imachum aliosque, iudice Pau[an. Attic. cap. IX. p. 23. 24. XIV. p.53 q Mortuus eft aun. 104. natus, tefte Luciano de lon- gaeuis cap. 22. Plutarchus in vitis Eumenis, De. metrii, Pyrrhi etc. et Diodorus Sicul. in tribus vl- timis, quos habemus, libris, eum, Eumenis fami- liariffimum, valde laudarunt, et praecipue fequuti funt. /'"o/lius de hiftor. graecis lib. I. cap. τι. pau- ca de illo dat, idemque illum confundit cum Hie. ronymo, Phoemic. f. Aegyptio. Mcliora pluraque de illo collegerunt F. Sevin in Mem. de l acad. des Infcript. tom. XIX. p. 30 — 53. et cl. Conr. an. nert in Gefchichte der unmittelbaren Nachfolger A-.xanders, pag. 352 — 357. Hari. L| 44 Lib. ITI. c. HH. olim 111. SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Vol.II. p. 19 2:6 Wolfgangus Hildebrond , Germanus, patria lingua collectam a fe ex variis monumentis Ale- xandri hiftoriam edidit Erfurti ann. 1618. 4. Hiftoria Mifcella de Alexandro M. agit iib. XII. cap. το. Johannes Antiochenus in Chronico, e quo fragmentum de Alexandro legitur in excerptis Pei- refcianis, ab H. Jalefío cditis atque illuflratis p. 786. — Diuerfus hic Iohannes Antioche- nus a 10. /Malela, in cuius Chronographiae libro octauo agitur de Alexandro. loannes WMouachur, cuius narrationi de Alexandro M. multum tribuit Coelius Rhodiginus, eamque perfaepe laudat, III. 5. XVIIL :g. XXII. 20. XXIII. 4. Latine e Zo/i. Zonarae Chronico excerpta fubiungitur editioni Diodori Siculi Bafileenfi, quae prodiit aano 1545. interprete Z/ugelo Cofyo, Bononienfi. [vid. paullo ante, de Angelo Cofpo.] Jlofiphus Gorionides, — Vide fupra in Calliflhene. — F/lanius quoque lofzphzr huc fpedaat propter ea, quae de Alexandro M. fcribit XI. 2. Antiq. et I. 21. de Bcllo Iud. Ifier (Callimachius, vt exifiimo, patria Paphius,) laudatur a P/utarcho in Alexandro p. 69r. inter eos, qui res geflas huius regis tradiderunt, [P] Fabri. conf. de eo Suidam h. v. et Eudociam in Ἰωνιῷ p. 246. infra lib. IIl. cap. 19. de Callimacho $. τ. Ex libro Plu. tarchi de Mufica vol. X. pag. 665. patet, I//rum et Anticlem iam fcripfiffe ἐπιφανείας. vid. Burette in Mem. de l' Acad. des Infcript: tom. XIII p. 216 fq. 'offjum de hiflor. gr. IV. cap. 12. Toup. in Epift. critica, Opufc. edit. Lipf. pag. 141 fq. fiue vol. II. pag. 613 fqq. edit. Oxonii 1790. Harl. lulianus ὁ παραβάτης in hoc Catalogo a viris doctis ponitur propter pauca illa, quae de Alexandro tangit in Caefaribus. Iulius F'alrius quibusdam vocatur latinus interpres fabulofae de Alexandro hifloriae, quem alii Zfefopum vocant. — Vide fupra in Callifthene, BartAism Π. το. et V. 14. Aduerfar. luffinus, "Trogi Pompeii Epitomator notiffimus, res Philippi et Alexandri, fuccefforumque eius non indiligenter, eti flrictim , aliquot libris perfequitur. Philippum patrem cum Alexandro confert libro IX. cap. 8. Wolfgangus Loziur, Ferdinandi I. imp. Hiftoriographus ann. 1565. die r9. Iunii denatus, in commentariis rerum graecarum libro I. p. 22 fq. aliquot numos, Alexendri imagine in- fignes, exhibet et illuflrat. Leo Byzantiur, Alexandri temporibus clarus, fcripfit inter alia, Suida tefte, τοὶ κατοὶ Φίλισ- to» καὶ τὸ Βυζάντιον, βιβλίοις ζ΄. et τὸ κῶωτ᾽ ᾿Αλέξανδρον. In T. Liuii, romanae hiftoriae principis, Decad. I. libro IX. cap. 17. elegans disquifitio oc- currit de Alexandro M. vtrum ille, fi Romanos aggreífus fuiffet, aeque vt a tot aliis gentibus victor fuiffet rediturus, Neque abfurde hoc videtur negare, quamquam non dubito, Alexandrum, fi, ita vt Hannibal, ante Romae portas terrorem armorum fuorum proferre potuiífet, victoria rectius vtique vfurum fuifle. In transcurfu autem abfoluen- dus Liuius ab impacla ipfi ab ingeniofiífimo viro ?? nota eft, quafi fibi manifeflo con- tradixerit, s) P. Baelius Lexico voc. /Macedoine nota Ὁ. fon peu αἱ attention, fa contradi&ion ew un mot, on nt peut difculper Tite Live; fa diflra&ion, —fautent awx yeux, ΨῸΙ Τ|. ν.220 221 SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Lib. IIT. c, IT. olim V I1T.. 45 tradixerit, iam negans, vel fama notum Romanis Alexandrum fuiffe, iam iterum ad- firmans, parem animis magno Alexandro ducem a populo romano deftinatum Papi- rium Curforem, Miror enim, viro erudito non fuilfe obferuatum , quod verbum -dr- Jfinarat hoc loco apud Liuium idem eft ac deffinaturus fuerat, (i nempe Alexandrum Romanis bellum inferre contigitfet. Fabric. conf. M. Zo. Frid. Erkhardt , Directoris Gymna(ii lfenacen(is, progr. de comparatione Alexandri M. cum imperatoribus rom. a Liuio IX. 17. facla. Ifenaci, 1760. 4. Harl. M. Janaeur Lucanus libro X. Pharfal. Alexandri fepulerum Alexandriae a Caefare vifum referens, in immenfam felicis illius, vt vocat, praedonis ambitionem prolixe inuehi- tur. Conditorium et corpus Alexandri ab Augufto quoque fubiectum oculis narrat Sue- toniur in Avguflo cap. 18. [TP] Lynteur Samius in fois ὐπομνγημονεύμασ; de. Alexandri dictis et factis fcripfiffe colligitur ex (. "thenatí X. p. 434. Manechwnr (ue Meneechintr Siryoniur, fub Alexandri fuccefforibus clarus hifloricus,, fcripfit, Suida [atque Eudocia p. 299.] teftibus, hifloriam Alexandri, Macedonis. αν γα: Pellatu, Alexandri σύντροῷος et Antigoni, regis, qui poft Alexandrum regnauit, frater, fcripfit μακεδονικῶν fiue rerum. Macedonicarum libros X. a Carano vsque ad Alexandri in Syriam ingreffum : et librmm de educatione Alexandri, ᾿Αλεξανδρξ ἄγω- γήν. Vide Suidam, [Eudoc. p. 298.] et Κ΄ οὔ lib. I. de Hift. graecis cap. το. Megaflhenis libri Indicorum huc quoque pertinent, quorum Zer?ium Clemens I. Strom. Ρ- 305. quartum lofephus laudat X. Antiq. 11. pag. 350. εἰ I. contra Αρίοῃ. p. 1045. Inter alia "oflendere voluit eo loco Megaflhenes, maiora fuiffe Alexandri quam Herculis gefla. Multa fabulatum effe adfirmat δέγαδο lib. II. pag. 70. [p. 119. 120. B.] Laudat practer Plinium aliosque, Voflio iam notatos, Zefianur de Animal. VIII. 7. XVI. 4x. et XVII. 39. [4intigon. Caryf?. cap. 147. Mirabil. vbi vid. Beckmann.] PA/egom in extremo libr. de mirabilibus. [conf. MMeinerf. hift. doctrinarum etc. tom. I. pag. 385 fq. qui valde vitu- perat Megafthenem. Aobert/on tamen in hiftorical disquifit. paullo poft memoranda, lau. dat eius narrationes de India geographicas et inter abíurdas fabulas multa vtilia repe- ri. Harl] Sed inter fragmenta, a Scaligero ad calcem operis de emendatione tempo- rum illufirata, nullum eft Megafthenis, vti idem vir doctus memoria lapfus adfirmat. De Metafthene Annii conuenit inter eruditos, omnia eius, etiam ad nomen ipfum γ8- que , effe commentitia. : Μονόβιβλον, ὃ εἰς τὸν ᾿Αλεξανδρε βίον ἐπέγοαψαν οἱ ᾿Αλεξανδρᾶς. Niteph. X. 36. Hift. Ecclef. vbi et oraculum Pythium, quo Diis Alexander adícribitur. ——- Haufit haec. Nice- phorus e Socrate , apud quem III. 23. legitur zo μονοβιβλον ὃ ᾿Αδρίας εἰς τὸν ᾿Αλεξαν- dea βίον ἐπέγοωψεν. — Valefius in verfione pro ᾿Αδρίας habet “7 riauus; verum is non faripfi μονόβιβλον. fed libros feptem de Alexandro, neque Alexandrum retulit inter Deos, quod libro illo factum effe tota Socratis oratio innuit. —Zoh. Langms ad Niceph. legit ᾿Αδριανός. — H. V'alefiur, vir eruditillimus, ad Socratem putat refpici ψευδόμαν. τιν Luciani, qui ᾿Αλέξανδρος infcribitur. | Verum et alius eff ifle Alexander, et tantum abeft, vt hunc inter Deos referat Lucianus, vt pro impoflore aperte traducat. Practerea nimis 46 Lib.IlI.:.1I.olim ΓΗ. SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Vol.Il.p.221T 222.225 nimis longe abit a Luciani nomine illud ὁ "Adela, pro quo Florentinus codex, Valefio tefte, habet ᾿Ανδρίας. Forte per compendium fcriptum erat 'AAvdgais pro ᾿Αλεξαν- dee , vnde factum illud ' Avdelas ac demum ᾿Αδρίας. In Hilt. tripartita VII. 2. hic los cus plane omittitur. [δ] Nearchur aurea. corona ab Alexandro donatus ἐπὶ τῷ περίπλῳ τῷ ἐκ τῆς Ἰνδῶν γὴς κατὰ τὴν μεγάλην θάλασσαν. tefte Zrriano ΝΤΙ. pag. 149. ἡγεμὼν vocatur a Plutarcho in Alex. p. 702. 706. Nauarchus τῷ ᾿Αλεξανδο; vavTixB, EX ὠγύμναςος τῆς θαλαττία σοόξεως in oppido Patala prope indum fluuium fepultus: Philofir, lI. 15. [cap. 53. pag. 137. edit. Olearii, cuius notam confules. Hari] de vita Apollonii. Periplum eius fiue defcriptionem nauigationis, qua Plinius etiam vfus eft et Strabo, Arrianus magnam partem in Indica fua transfcriptit, ex quibus excerptam feparatim graece et latine cum variis lett. codicis Bodleiani edidit praeflantiffimus vir Jo. Hud/onur tom. Y. Geogra- phorum minorum, Oxon. r698. 8. Incertum eft, num peculiari opere et a periplo illo diuerfo res Alexandri tradiderit, et(1 Suidas ei tribuit συγ δα ἣν ὑπὲρ ᾿Αλεξανδρξ. [conf. Fabric. infra lib. IV. cap. 8. fect. 8. vol. ΠῚ. pag. 275. edit. fuperioris.] . Plurima mentitos, qui de India fcripferunt, S/rabo notat lib. IH. p. 7o. in quibus primas. malae fidei partes tribuit Daimacho et Megaflheni, fecundas Oneficrato ac Nearcho. Fabric. conf. Seidel. proleg. ad Eratofthenis geographicoruim fragmenta pag. XVIIIL. Harl. Ὁ Neflor Larandenfis , e Lycia, fub imp. Seuero clarus Suidaeque laudatus, fcripfit ᾿Αλεξαν- dgio , fiue poema heroicum de Alexandro, cuius librum 1, citat Stephanus Byz. in , "Ysoc7 aj. j Nicanor, qui res geftas Alexandri, Macedonis, fcripfiffe traditur a Varrone apud La&fantium lib. 1. cap. 6 et inde apud Sabellicum Enneadis fecundae libro tertio, aliosque: Reine- fio videtur idem cum Seleuco Nicatore, fiue, Macedonum dialecto, Nicanore, nomina- tiffimo inter duces Alexandri, cui Spitamenis filiam, tefle Arriano, rex iunxit. Sed hic fi res Alexandri fcripfiffet, non omiffuri eum fuerant nominare Arrianus, Plutar- chus etali. Fuitet Saeusur Nicanor, cuius commentarios fuo iam tempore deperditos teflatus eft- Suetonius cap. 5. de Grammaticis. Mentio quoque Nicanori; cuiusdam (Sta- giritae, Diodor. Sic. XVII p. 592. vbi epiftola Alexandri per hunc Nicanorem ad grae- cos exfules miífa: et Harpocrat. in Nixvee,) in teflamento Ariflotelis apud Laertitm V.1s. Idem forte de quo Rhetor. ad Alex. cap. τ. Alius, cuius caedem memorat II. Rhetor. cap.23. JVitaror, Parmeniouis F. praefectus fcutatorum , cuius fubitae mor- tis mentio apud Curzium VI. 6. qui alium Nicanorem, Indorum telis obrutum, memo- rat VI, 13... Nicanor , Caílandri frater, iuffu Olympiadis interfectus. Diodor. Sic. XVII. p. 66o. Nicanor, Balacri filius. Harpocrat. in Νικαν. Nicanor, Balacri pa- ter. /drriam.lib. ΠΠ. Nicanor, nauarchus Antigoni, illaudatus Po/yaeno, [1] et Caf- faüdri dolo interemtus, Diodor. Si. XVIIL p.647. — Nicanor, dux Demetrii. Soteris, victus a luda Maccabaeo, 1 Maccab. VII, et lib. 2. cap. VIII. εἰς. Nicanor, Cypriarches. » Maccab. XI. 2. — Etiam ANicanorem quemdam Cyprium, qui de diis fcripfit, citat praeter Arnobium Clemens in protreptico. Sed et Nicanor Samius fecundo de Flumini- bus citatur a Plutarcho in lib eiusdem argumenti. Praetereo grammaticum "Nicanos reni, Varrone iuniorem, fiue Alexandrinum, fiue Hierapolitem, Phrygem, de quo dixi γοἹ. ΤΙ ». 33: 9.4. SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Lib. 71]. c. H. olim V'TIT. 47 lib. 1I. cap. 5. [adde Exdociam p. 311.] Tum Leandrum Nicanoreg, Cyrenaeum, cuius , " 5 37 » Φ ἘΣ d, , - μετονομασίαι Harpocrationi laudatae in Ακη et Stephano Byz, in Y da et Πάρος, Athe- -' maeo VII. p. 297. et Schol. Apollonii IV. 2t. Pro Nicanore, medico, apud Hofman- — mum in Lexico, vel apud fcriptorem, ex quo hoc haufit, Nicandri nomea reponen- dum exiflimo. — Fuit et JVicanor quidam ex primis feptem ecclefiae diaconis, tefle Luca Act. VI. 5. de hoc martyrologia ad το. lanuar. et menologia 5. Cal. Aug. Celebratur et alius martyr Nicanor, in Aegypto paffus fub Maximino. Sed inflitutum noflrum per- fequamur. Nicobule: nomine olim fcripta ferebantur de Alexandro, de quibus dubitatum docet 7f. natur X..p. 434. Νικοβϑλη δὲ ἢ ὁ ἀναθεὶς ταύτῃ τὰ συγγράμματα. ἴῃ Plinii codici- - bus adpellatur Nicobulur, et Harduino videtur Alexandri expeditionum comes fuiffe cum Oneficrito et Nearcho, vel cum Diogneto ac Baetone itinerum dimenfor. Aymphis Heracleotes libros XXIV. fcripfit, tefte Suida [et Eadocia pag. 309.] de Alexandro eiusque regni partiaris et fucceiforibus vsque ad tertium Ptolemaeum. Olympiadum defcriptio, a Tof. Scaligero graece cum Eufebio edita, et ab ipfo, vt videtur, e '.. graecis fcriptoribus collecta, Alexandri etiam res fuo loco non negligit. Olympiodorur, quo Plinius Hifl. naturali vfus eft, videtur Harduino Alexandri M. res geftas fcripfiffe, et cum Nearcho et Onelicrito expeditionum eius comes fuiffe. Oncfieritus, (apud Luciauum 9 de fcribenda hift. tom. I. p. 630. Plutarchum Alex. p. 668. et Palladium de Bragmanibus p. 21 et fq. Ὀνησικρώτης) Aftypalaeenfis, (,4;/ian. XVI. 39. de Animal.) (vid. Diogen. Laert. VI. $4. ibique Menag. p. 259 fq. edit. Meibom.,] fiue Aegineta, (Laert. VI. 75.) Diogenis Cynici difcipulus, (PIutarch. Alex. p. 701.) Alexan- dri nauarchus (id. p. 702. praefectus claffi Macedonicae, Solin. cap. 53. imo nauarchum fiue praefectum claffis, quod muneris [f] Nearchus geffit, fe mentitus, cum tantum vnius nauis regiae gubernator fuerit: Zirriau. VI. p. 124. κυβερνήτης τῆς νεὼς τῆς βα- esie Arrian. VII. p. 149.) [vid. Zac. Gronou. ad Arrian. VI. 2. pag. 237.] Calanum, Indorum philofophum, ad Alexandrum adduxit, quem fefe comburentem videns in ignem ipfe quoque infiliit, «(fi vera tradit Lucianur de morte Peregrini tom. IT. p. 576. ") Strabo enim, Plutarchus et Arrianus, mortem Calani narrantes, de Oneficriti morte vo- luntaria tacent.) Scripfit, Xenophontem imitatus, "AAe£ovdes ἐγκώμιον et πῶς AM- ξανδρος ἤχϑη. — Laert. Vl. 85. τὸ ἐπὶ ANeZotvdgg, Lucian. Macrobiis tom. 11. p. 470. ξυγγραφὴν Two ὑπὲρ ᾿Αλεξανδρα ξυνέγρωφε, Arrian. VI. p. 124. Laudat. Plutar- chus terpr. lbi dicitur ὁ 'AXeZzvdps. κυβερνήτης. Quo- 1) Apud Lucian. Macrob. cap. 14. tom. ΠῚ. modo Lucianus fit interpretandus, bene viderunt Reitz. p. 218. fcribitur Ovzeéxprros, ὁ τὼ περὲ AXe- Ζάνδρα συγγρώψας, vbi Benner incertus cft, num Oneficr. Aftypalaeenfis cum Aeginenfr idem fit, nec ne, ct locum Luciani in morte Peregr. male inter- pretatur Oneficr. feret ipfum conieciffe in ignem ac periiffe. Heumann. in nota mst. laudat Pop- mam ad Curt. X. t. το. αν. $4) Tom. IlI. pag. 348. edit. Reitz. vbi vide in- M. du Soul et Opfopoeus, nam in gr. textu verbis ὡς 'Ovzixgizos εἰς. vel addendum eft φησὶν» vel fubintelligendum; quare Gesner. bene vertit, vf Onefitritus narrat ; hic igitur ipfe non infiliit, fed male narraffe arguitur, Brachmanes infilire im ignem. Harl, 48 Lib. 111. e, 1H. oli 77.111. SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Volll. p. zzaP 225. "1.- thus in Alexandro p. 668. 672. 698. 699. et 69r. vbi quartum librum Lyfimacho, iam regi, praelcgiffe traditur: quod fi verum efl, fabulis illad de communi cum Calano morte fuerit haud dubie adfcribendum. — Multas hiftoriis fuis immifcuiffe fabulas con- flat ex his Strabonis XV. p. 698. Ὀνησίκριτος ὃν ἐκ ΔΑλεξάνδρε μᾶλλον ἢ τῶν παρα- δόξων ἀρχικυβερνήτην προσείποι τις ἂν. Πάντες μὲν γὰο οἱ πεοὶ ᾿Αλέξανδρον τὸ ϑαυ- pois ἀντὶ Too Bs ἀποδέχονται μᾶλλον, ὑπερβάλλεσθαι δὲ dox& τότες ἐκένος τῇ περατολογίο- (adde Strabon. Il. p. 121. B. edit. Amel] —Vtitur Oneficrito etiam. P/i- nius libro I. IV. VIL. etc. Fabri. — conf, St. Croix l. c. pag. 14 fq. et Seidel. l.c. pag. XVIIIL arl. Orthagoras cum Oneficrito de rebus Indicis citatur ab /4e/iano XVII. 6. de Animal. qui Ortha- goram iterum laudat XVI. 35. ἐν τοῖς νδοῖς λόγοις. Hinc cum Oneficrito eum naui- galle, atque adeo expeditionem Alexandri aufpiciis fufceptam defcripfiffe colligit Freins. hemius. QConfirmat eius coniecturam P/Aotiur cod. CXL. pag. 534. e Philoffrati {Π 53. vitae Apollon. [p. 137. edit. Olearii, cuius notam confules,] Orthagorae narrationes de mari rubro, flatim poft Nearchum commemorans. — Alius Orfhagoras, Sicyoniorum tyrannus. Ariflot. V. 12. Politic, — Alius item Orthagoras, "Thebanus, mu(icus, cuius meminit Plato in Protagora. Alius denique Orfhagorar, vates Corinthius, de quo Plutarchus in. "Timoleonte pag. 237. Parmenionis epiftola ad Alexandrum Athen. XII. p.607. Epigramma in Alex. fub Parme- nionis nomine legitur in Anthologia lib. 1]. p. 347. — Praetereo alias, ad Alexandrum aliorum epiftolas, memoratas fupra lib. II. cap. 1o. Patroclem , qui d: rebus Indicis fcripfit, et propter dignitatem, (nam fub Seleuco Nicatore Indicum mare claífe luflrauit ac praefectus illarum regionum fuit) et quod geogra- phiae fverit peritus, fide cum [IP] primis dignum ait Strabo IT. p. 68. et p.69. ex co re- fert comites expeditionis Alexandri obiter tantum fingula cognouiffe, αὐτὸν δὲ ᾿Αλέξαν- δρον ἀκριβᾶσαι ἀναγραψαντων τὴν ὅλην χώραν τῶν ἐμπειροτάτων αὐτῷ. τὴν δὲ ὠνα- γοαφὴν αὐτῷ δοθῆναι φησιν ὕΞξερον ὑπὸ Ξενοκλέες TU γαζοφύλακος. | Alexandrum υε- ro ipfum accurate omnia rimotum , cm ei regionum defcriptioner a. peritiffmis traderen- iur , otque hanc defiriptiouem fibi peflta temporis exhibitam a Xenocle, gazae regiae prat- fto. Laudat hunc Patroclem etiam Plinius Hift. Alexandrum vero etiam Athenagoras, vel quisquis eft auctor amoeniflimae fabulae, gallice editae, de vero et perfecto amore lib. V. pag. τότ. refert in templo Iouis Hammonis dedicaífe tabulam auream longam octo pedes, largam quatuor, in qua effet defcripta magnitudo et fitus regionum orbis terra- rum. [adde St. Croix 1. m. pag. 21.] Phanias Erefius, Ariftotelis difcipulus, fcripfit praeter alia, Voffio memorata, etiam nonnihil de Alexandro, quoniam Cfemen: Y. Strom. pag. 337. refert Phaniae, Ephori, Timaei, Clitarchi, Eratoflhenis, et Duridis fententias de tempore, quo Alexander in Afiam traiecit. * Philippus Chalcidenfir, itemque alter Philippur Ifongelur laudantur a Plutarcho in Alex. pag. 691. [alius Philippi Amphipolit. hiflorici, opera memorat Eudoria pag. 442.] Philonem, Vol.IL.p.2502:6 SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Lib.I]H.c. IH. olim V IIT. 49 Philonem quoque, Thebamum, citat idem Plutarchus dicto loco; refpicit forte Stephanus Byz. in "Ayr;gca,, vbi Philonem cum Demodarante coniungit, de quo fupra. . Phylarchum his fcriptoribus fine magna caufa accenfuit Raderus, quum fuos ille XXVHT. - hiftoriarum libros orfus fit ab expeditione Pyrrhi in Peloponnefum , et Philippi atque Alexandri obiter forte aliquando meminerit. — At nulla plane ratione huc fpectat Pin- darur, qui diu obiit, antequam Alexander nofler nafceretur. Et pauci eius verfus, qui apud Dionyfium Halic, leguntur lib. de vi dicendi in Demoflhene pag. 179. ad Ífenior.m Alexandrum, Macedonem, fpectant cognomento Philellenem, vt e Dionis Chryfofro- - mi Diff. Il. de Regno pag. 25. iam obferuauit Freinshemius. Pliniu: vero latinorum doctiffimus fcriptorum non praetereundus, qui in Hifloria Nat. paf- fim non modo Alexandri res tangit; fed etiam multa excerp(it, libro pracfertim XII. et XIII. e fcriptoribus, qui Alexandrum in Afiam et Indias funt fequuti, et admiranda illarum regionum ftilo fignarunt, Callifihene, ligono, Clitarcho, Anaximene, [TP] Duride, Nearcho, Oneficrito, Polycrito, Olympiodoro, Diogneto, Nicobulo, Àn- ticlide, Charete Mitylenaeo, Menaechmo, Dorotheo Athenienfi, Lyco, Antaeo, Ephippo, Chaerea, Democle, Ptolemaeo Lago, Marfya Maccdone etc. Plutarchus praeter vitam Alexandri, quem cum lulio Caefare confert, fcripfit libros duos de Alexandri fortuna et virtute, cui pofleriori primas partes adíignare non veretur. Eiusdem Plutarchi altera diflertatio, vna vel plures, quibus fortunam Alexandri praetu- lit, aetatem non tulerunt. Sane non dubito fubfcribere Curtii iudicio X. 5. 35. Zf/exan- drum cum plurimum viríuti debuerit, plur debuiffe fortunae. [conf. cl. Mannert. 1. c. pag. 367 Íqq-] : Polgarnu:, Philippi et Alexandri M. flrategemata bene multa adnotauit libro quarto. Idem fparfim fecit e latinis lulius Frontinus. [conf. Mannert. l. c. pag. 577] Polycletur Lariffaeur, quem Reinefius Alexandro in expeditione Indica comitem fuiffe conii- cit, in libris hiftoriarum res Alexandri perfequutus videtur, quoniam ex octauo eius operis libro Zrhenaeur XII. p. 539. refert, Alexandrum in aureo cubili dormiuifle, tibici. nasque et tibicines eum fequutos in exercitu, et ad auroram vsque illum potaffe. Citat et Sírabo XI. p. 509. et XVI. p. 728. Zfelianur XVI. Animal. cap. 41. et Piniu: XXXI. 2.14. nifi ibi Po/ycritur '*) legendum. — Potuit tamen Polycletus etiam idcm tradere, quod e Polycrito adfert Autigonur Carufliur cap. 150. Mirabil. — Alius antiquior fuit Po. lycletur, Sicularum rerum fcriptor, qui circa Olymp. ΧΟΙ, militauit, vt e Diodori Si- culi lib. XIII. Reinefio obferuatum. Polycritus v) Phylarchi narrationem de Baccho, ex India primum -adducente duo boues, de nomine Sara- pidos etc. abfurdam effe, pronuntiat P/utarchus de Iüide et Ofiride, vol. VII. edit. Reiskii p. 429 fq. Idem in Sympof. lib. V. quaeft. 7. vol. VIII. p. 708. aliam refert ex Phylarcho narrationem. | Opera eius enumerat Éudocia p. 422. et memorat, cius hiftoriam pertinere vsque ad. mortem Ptolemaei Fol. I1. Euergetae et Berenices atque Cleonymi, Lacedae- monii. adde /"offium de hiftor. gr. libr. 1. cap. 17. pag. 1t1 fq. et de eius vita atque operibus Seri: in Mem. de l' Acad. des Infcr. vol. VIII. pag. 118 fqq. Harl. w) Atque Harsuin. edidit. Polycritus et (ic quoque apud Plinium corrigere iubet Meurfius ad Antig. Caryft. cap. 150. Har. G se Lib. 171. c. H.olim 11]. SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. 7. 1.226 P 227 Polycritus (Mendaeus Siculus) citatur a. Plutarcho in Alex. p. 691. Eodem vfus Piinius lib. XII. et XIIL — Confer /"offium dc Hift. Graecis. Fabri. Plura de hoc hiftorico atque poeta apud /Jongitor. in Biblioth. Sicula, II. p. 189 fq. qui tamen fufpicatur, Polycri- tum, poetam, diuerfem efle ab eo, quem Plutarchus et Plinius citant, nec non ab eo, quem Flinius XXXI. 2. et Antig. Caryflius cap. 150. mirab. memorant. Harl. Trogus Pompeius in libris XLIV. Hiftoriarum Philippicarum, quos contraxit Iuflinus, latino ftilo condidit res omnis aeui, et totius orbis hiflorias, praecipue vero Philippi, Ale- xandri, et fuccefforum gefla. Hic e(t Pompeius qui de Alexandro citatur in Hifloria Mifcella XII. 19. Potaemon Mtylenaeur, Lesbonactis, rhetoris, F. rhetor et ipfe, fcripfit praeter alia, Suidae laudata, de Alexandro, Macedone. Piolemaeur Logur, Aegypti rex, qui promtiffimus licet bellator effet, pacis tamen artibus, quam militiae maior fuit et clarior, vt ait Curtiur IX. 8. Hiftoriam rerum geflarum Alexandri, quibus ipfe interfuerat, fcripfit, quam refpicit praeter Plinium lib. XII. XIII. Plutarthus Alex. ΠΡ] p.691. Curtiur IX. 5. — Arriznus vt prae ceteris fide dignum eft fecutus. — Ceterum his, quae de eo apud Voffium in Hift. Gr. et Humfredum Hody de textibus Biblior. Originalibus p. 44. bene notata funt, in praefenti tantummodo addam, quod hebraice adhuc opus iftud fupereffe traditur, edendique eius fpem fecit Seb. God- fridur Starckiur, Orientalium linguarum in academia regia Gryphis- Waldenfi Profef- for digniffimus. Modo ne, vt in Callifthene vidimus, thefaurus, quod aiunt, carbo- nes. [Atque ipfe Fabricius in calce fere codicis pfeudepigraphi deceptus erat. vid. J7olf. epift. in thefauro epiflolico La Croziano, tom. ll. p. 58. atque Heumann. in nota msta citat Fabricium in cod. pleudepigr. V. T. p. 1164. et J/olfii bibliothec. hebr. nr. 1821. Harl] — Geographia Ptolemaei, quae a Marciano Heracleofa p. 2. 6. et 55. citatur, non efl Ptolemaei Lagi, vt Harduino vifum: fed alterius, Eratoflhene iunioris, vt idem Marcianus pag. 6. diferte teflatur. [conf. St. Croix 1. m. pag. t9.] Magifiri Qualichini, (Aretini;) lifloria Alexandri multis millibus verfuum latino elegiaco car- minis genere circa A. C. 1236. fcripta memoratur Labbeo Biblioth. nou. MSS. pag. 68. Incipit: Stellarum curie Zcgyptus dedita quondam etc. Deíinit in hoc tetrafticho: Hifloriam ditam ditfauit carmine quidam Qui Qualichimus nomine di&us erat. Pofl natum Chriflum funt anni mille ducenti Terque duodeni, quando fit iflud opus. Videtur verfibus reddidiffe hiftoriam Alexandri, nefcio quo auctore, latina profa con- fcriptam et editam. Argentorati anno 1489. quae fimiliter incipit: Sapientifimi Zfeguptii füientes menfuram terrae. — Poflremo agit de fepultura Alexandri M. quid diuerfi philo- Íophi de ea dixerint. Etiam auctor rhythmi germanici de S. Annone e comitibus de Dafífel archiep. Colon. qui obiit A. C. 1064. eadem, quae nugator ifte de Alexandro refert, quomodo inclufus dolio vitreo ad profunda maris, nofcendis marinis belluis, fe demiferit. Martinus Opitius editor verfificis iftius, vnius ex aulicis et M S. Γ : nnonis - — — Vu.Ibp.zz7?::3 SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Lib.1.:.II.olim V Ilf. 51 - Annonis Germani, in notis ad cap. 14. excerptum de vita Alexandri MS. in codice char- ᾿ς taceo habere fe ait; fed quod in narratione, quomodo Alexander peruenerit ad arbores folis et lunae, ab edito Argentoratenfi difcrepat, et fortafis fic in aliis: erfi quomodo . Alexander 7. per grifones im aere leuari fecerit, paene iisdem verbis repraefentet. — Eius. dem generis, ex eodem fonte, vt notat Reinefius, [P] haufla Godíridus Viterbienfis in fuorum Chronicorum partem XI. aliquam multa tranflulit, refectis nimis fabulofis et incredibilibus, Vnde cognofcas, quamuis futile fcriptem habitum in pretio, in mani- bus omnium verfatum, varie interpolatum, ct in diuerfa exemplaria propagatum fuif- fc, cum fpretis frugibus mallent vefci glandibus: etfi vetufliffimorun: etiam fcriptorum, Megaflhenis, Oncficriti, Hegefiae, Daimachi et fimilium exemplo feciffe videri pof- fint, quorum commentarii de Álexandro, rerum incredibilium et. fabularum pleni, at- que, vt Iuliani verbis vtar Orat. I. ad Conftantium p. 17. € πόρῥδω τῆς ποιητικῆς ἐξεσίας Íuerunt, ne dicam de fabulatoribus Ariflea Proconnefio, liigono Nicaeenfi, Ctefia, Polyflephano εἰς. Memorat et Labbeus Hiftoriam. Alexandri fabulis refertam , quae fcripta eft A. C. i217. exícripta vero ann, 1465. antiquiore characlere in membrana, ad- ditis figuris. UPilliam Robertf/n in: An hiftorical disquifition concerning theKnowledge which the Ancients had of India etc. Londini et Edinburg. 1791. mai. 4.. laudat et admiratur Alexandrum M. in toga fagoque, et legibus ferendis excellentem. et inquirit, quid iile, fi diutius vixiffet, adhuc facere potuillet et effet facturus. — Ver(io illius libri germanica, a For- Jfero facta, prodiit Berolini, 1792. mai. 8. Harl. Ante eum Zamer Kennel in: Memoir of a Map of Hindollan, Lond. 1788. 4. diligenter expeditionem Alexandri Indicam illu- - - firauerat. Add. Cl. Hecreu Corm. 1. de Graecorum de India notitia, in Commentatt: Soc. Gott. Vol. X, p. 134 fq. clai. phil. Ber] M. ZAntonius Coctiur Sabellicus, recens fcriptor latinus, qui opus fuum deduxit vsque ad A. C. οἴοίοτν. triennio poít defunctus, de Alexandro agit Enneade IV. libro IV fq. Satyrur, Peripateticur, in. vitis illu(irium virorum 5) Philippi quoque Macedonis (et Alexandri forte) vitam fcripfit. — Certe Philippi vitam, ab eo fcriptam, laudat Athenaeus. Confer de hoc Satyro lenfium lib. 11. de fcriptor. Hift. Philof, cap. 11. Seleucus Nicanor. — Vide fupra in Nicanore. Quod hic Seleucus de rebus Alexandri fcripfe- rit, apud Diodorum δὶς. legiffe fibi vifus eft Freinshemius; qua in parte meraoria eum videtur fefelliífe. Carolus Sipouiu;, recens, fed perquam eruditus fcriptor, in libello de temporibus Athe- nienfium, C. Julius Solinus, Plinii veftigiis infifens, in Polyhiftore fuo hinc inde aliquid adípergit de Alexandro M. Sopater, Sophiffa, libra decimo Eclogarum ex Cephalionis maxime Eratone fine libro fexto Maufarum Alexandri M. gefla retulit, tefle Photio cod. CLXI. G 2 * ^ Soterichus X) Vid. Pfeudo- Píutarch. in. X. Orator. vitis βίοις citat Eudocia p. 169. et p. 368. locum ex Sà- pag. 367. vol. IX. edit. Reisk. — Satyrum iv τοῖς tyri hiftoria profert. Harl. ca. Lib. III. c. 11. olim III. SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Vel.II. pos P229. 236 Soterichur Oafiter, (Steph. Byz. in "Y &cic) fub Diocletiano clarus, (Suid. inBaccagixot) Poeta, fcripfit ἜΣ carmine vt Suidas [εἰ Eudocia p.384.] in Σωτήρεχος teflatur, Πύϑωνα ἥ ᾿Αλεξανδριακόν. ἔπ: δὲ ᾿Αλεξαάνδος τῷ Μακεδόνος ἱξορία,, ὅτε Θήβας παρέβαλε. De hoc Sotericlo praeter Voffium videndus Reinefiur pag. 316. Epift. ad Hofmannum et Ru- pertum. [i] Sotion iunior, de quo 7"offiur lib. YT. de Hift. Gr. cap. 7. p. 189. Fabric. Floruit Tiberii Au- guíli aeuo. vide infra, in Catalogo Peripatetic. h. v. et Jonfitum , II. 10, 1. pag. 196 fqq. Harl. Strabo, geographorum princeps, praeter ea, quae in opere fuo Geographico fuperftite, paf- fim de Alexandro retulit, peculiarem commentarium fcripferat de rebus geftis Alexan- dri, vt ipfe teflatur lib. I. pag. 7t. xo; ἡμῖν d ὑπῆρξεν ἐπὶ πλέον κατιδῶν ταῦτα; ὑπομνημωτιζομένοις τοὺς Αλεξανόδρε πράξεις. Strattis Olmthinr, tefle Suida, fcripferat περὶ τῶν ᾿Αλεξανδοξ ἐφημερίδων libros quinque. Non videtur, (inquit Dodiwellur de Cyclis Graecorum p. 371.) vel ephemerides A]exan- dri fcripfifle, vel ex Ephemeridibur Afexandri, (ab Aefchrione, Diodoto Erythraeo, et Eumene Cardiano fcriptis,) famquam e monumentis fide digniffimir, Alexandri hifto- riam conge[ifje ; fed potiur de illis, quid fentiendum effet , librir fuis expofuiffe. — Seu il- lar defenderit, feu oppugnarit, innuit , ni fallor, fuiffe tamen, qui de earum fide du- bitarint. Suidar in Lexico. — Vide fupra in Zfppiaxur. Taarich Mircond fiue Annales Mircondi, qui fcripfit Perficum Chronicon praeflantiffimum pluribus voluminibus, cuius aliquot partes MSS. habuit Iacobus Golius. Confer. fabu- las de Alexandro, quas e Perfarum hiftoricis confignauit /damur Oleariur lib. V. Ytine- rarii Perfici cap. 26. Petrum Texeiram, Lufitanum de regibus Perfarum in fuo Itinera- rio diílerentem , "T'aarich fiue feriem regum Perfiae a Guil. Schickardo editam "Tubing. 1626. 4. Herbelotum in Bibliotheca Or. etc. — Etiam Turcam ?) quemdam res geflas Alexandri in fuam linguam iuffu Selimi I. tranfluliffe, teftatur Joh. Boterur in politia illuflriuim lib. IT. cap. 2. et Ludouicus Tubero lib. X. in fine comment. de fuis tempori- bus. Inter MStos codices arabicos ex Mauritania a Golio arceffitos video etiam Jbn AMufrih, "Tyrium de vita Alexandri M. p. 2r. Catalogi MSS. Iacobi Golii. —Eutychiur, Seith filius Patricii notione Aegyptius, religione Chriflianus Melchita, medicus infignis, et ab A. C, 935. vsque ad 95o. Patriarcha Alexandrinus in Annalibus, quos arabico idio- mate contexuit et ab orbe condito ad fua vsque tempora deduxit, Alexandri res flrictim perfequitur non fine fabulis quibusdam admixtis, tom. I. editionis, quam cum verfione Íua adornauit Eduardur ille Pocockiur p. 267 (4. — Inter alia exhibet commentitias Darii ad Alexandrum et huius ad illum litteras, [ΠΡ] tum p. 283. morituri Alexandri epiftolam ad y) Videtur hic fuiffe Zc/imet Molla, fiue ."Meu- | compofuit, et Emiris Suleimanni nomine publica- lana zchmetes , hoc eft fapiens fiue doctor Ach- — tum edidit, ab eo viciffim liberalibus praemiis ad. metes, qui tefte Leunclauio lib. X. hift. Turc. fecus. zhythmicis verfibus librum hiftoriae Alexandri M. Voll Ρ. 239 21: SCRIPTA DE REBVS ALEXANDRI M. Lib. 117. c, IT. olim V III. 53 - ad matrem, et philofophorum in Alexandrum iam defunctum dicla pag 288 fq. No- — - amina illorum in Pocockii verfione funt Philemon, Plato, Arifloteles, Naren, Nilon, Lotas, Metron, Demetrius, Philocaton etc. In Gregorii Zbulpharagii, itidem Me- dici chriftiani fectae Iacobitae, Compendio Dynafliarum per eumdem Pocockium rabi- ce et latine edito , quod in Anno Chrifli 1284. definit, tribus vix verbis mentio fi: Ale- xandri Magni propter potentiam Cornuti fiue Dulcarnain dicti. Dynafiia VI. pag. 96. [vberius de eo exponit in Chron. Syr. Dyn. VII. p. 39 fq. et verf. lat. p.37 fq. ed. Kirfchii.] imagenes citatus a Curtio IX. 5. 21. videtur de Alexandro egiíle libris de regibus, quorum primum laudat Stephanur Byz. in MiAveg. — Patria Alexandrigus fuit, rhetor et hiffori- cus Auguílo imp. primum carus, mox ob maledicendi libertatem inuifus, ^ De hoc Quinélilianur X. 1. Longo poff interuallo natur Timagener, vel hoc eff ipfo probabilir, X quod intermifJam hifforias fcribendi induflriam ποῖα laude reparauit. — dmmianur XVI. g. Sed poffea Timagenes et diligentia Graecus et lingua (Syrum vocat Plutarch. de Flum.) haec, quae diu funt ignoraia, collegit ex multiplicibus libris, (e Calliflhenis Sybaritae libris Γαλώτικῶν. teíle Plutarcho) euius fidem fecuti ob[iuritate dimota etc. — Confer Vale(ii notas et /7offi:m lib. I. de Hift. Gr. cap. 24. et lib. II. p. 420. Murrtum XIII. 6. Var. et Lipfium ad Senec, ΠΙ, 23. de Irá, et epift. ΧΟῚ, Alius imagenes vel Timoge- nes, Milefius, de quo Suid. 2 Timagenis, in Afia culti meminit Epiphanius in Ancorato nr. CVIIL . M. Terentius P/arro. — Vide fupra in Βάρων Nicanor. Vincentius. Bellouacenfir, Ord. praedicatorum monachus 9, faeculo poft Chriflum natum de. cimo tertio clarus, de Alexandro agit libro quinto fpeculi hiflorialis, nec pauca fabulofa repetit ex epiflola de mirabilibus Indiae, Pfeudo- Callifthene etc. Raphael Maffeus. Volaterranur, vir eximiae eruditionis anno 1521. in patria denatus, de Ale- xandro diíferit libro XIII. commentariorum vrbanorum, Joh. Zonarar, "Vide fupra Johanner Monachus. [Ρ] Zofmur, Graecus fcriptor Hifloriae, a Freinshemio catalogo huic adiicitur propter illa, quae fuccincte de Alexandro tradit lib. I. Hift. cap. 4 fq. TII. In hiftoria Troiana decantatiffimus /[exander Parir. Apud JMacedonar ante Alexandrum M. fuerunt Zffexandzr, Magni proauus, Amyntae I. F. rex decimus a Carano, et Alexander Amyntae Hl. F. Philippi frater, cognomento Philel- len. — Occurrit praeterea in Alexandri M. hiftoria mentio Alexandri, Lynceflae, fiue fratris G 3 Lynceflarum, Reges ac Principer illufires, AMiexandri nomine. 2) Timogenes iv τοῖς παραζράσεσιν ad verfum lliadis citatur in /Zpo/lonit Lexico Hom. voc. "Ag- swa, pag. 205. tom. I. edit. Villoifon. Harl. a8) Falluntur, qui epifcopum Bellouacenfem effe adfirmant. Vide Bo//andum praef. ad tom. I. A&. San&or. lanuarii pag. 19. Natalem lexat- drum Hift. Ecclef. tom. VIL. pag. 138. edit. in fol. Fabric. conf. Jo. Frid. Eckhardi Nachrichten von einigen feltenen Büchern der Bibl. — zu Eifenach. Ifenaci 1775. p. 31 fqq-. ndr. Sam. Gesneri fcle- €tas exercitatt. fcholafticas varii argumenti, a me editas, Noribergae 1780. 8. p. 349 fqq. ari. $4. Lib. III. c. ΤῸ olim VIII. ALEXANDRI. VARII, - Vol IL. pou Ὁ Lynceflarum, tut; ducis Alexandri, ex Lycia in fubüidium regi venientis, alterius item ducis, quem rex nominis, quod fibi cum eo commune effet, admonuit, vt eft apud Curtium VIII. π. το. Memoratur et Alexandro cuidam, timide pugnanti, dixiffe: vel zomen vel morer mata. Fuit et Alexander, Polyfperchontis F. et Alexander, filius Lyfimachi. ^ Alexandri Magni quoque filius e Cleofide, regina Indorum fufceptus, qui in India regnauit, itemque alter poftumus, e Roxane natus, Alexander dictus eft, quem Caffander interfecit. Sed et filius Caf- fandri Alexander cum Antipatro fratre fuo tenuit Macedoniae regnum, perinde vt Alexander, Pyrrhi F. Sed Alexander, Perfei F. a Paulo Aemilio, Cof. romano, vna cum patre captus eft. Vide Iuftinum XXXIII. 2. - . Apud Syros poft Déliletrium Soterem Olymp. CLVI. 4. regnare coepit Alexander, Bala, fiue Βάλλης, Θεοπώτωρ, εὐεργέτης quibusdam etiam Epiphanes dictus. Fuit et Alexan- der I. Zebina, ab Antiochenis Syriae rex adueríus Demetrium Nicatorem conflitutus Olymp. CLXII 4. : Apud ludaeos Alexander Tannaeus, Ariftobuli frater. a Demetrio III. Syriae rege, vi- &us Olymp. CLXXII. 4. obiit Olymp. CLXXV. Alexander, Ariftobuli F. Alexander He. rodis M. filius, ταῦτα patris flrangulatus. — "liberius Alexander, procurator Iudaeae. — : Rex Aegypti, (et Cypri Olymp. CLXVI. 4.) Alexander I. Lathuri frater, matrem Cleo: patram interfecit Olymp. CLXXII. 2. inde ἐξοθεὶς fiue [W] pulfus. — Alexander II. a Sylla in Aegypti regnum reflitutus, et Alexander 1II. qui populum 10m. regni fui inflituit heredem. - Epiri rex Mexander, frater Olympiadis. Regnauit et poflea in Epiro Alexander, Pyr- rhi F. qui regnum quoque Macedoniae occupauit, vt ante dixi. : Alexander, PAeraeur, Pheraeorum in Theffalia tyrannus. Diuerfus, vt videtur, ab Alexa&dro, "Theíffalo, apud Polyaez. VI. 46. qui de Alexandro, Pheraeo, agit VI. 2. de quo vide (is etiam J"alefium ad Harpocrat. pag. 7. Omitto dicere de Alexandro, Moloífo, Alexandro, Spartano, quem occiderunt. Ar- gini, Alexandro, Phrurarcho Aeolidis, Alexandro M. Antonii filio, Tiberio Alexandro, Alabarcha Alexandriae, filioque cognomine, procuratore Iudaeae. Inter /mperatorer Romanos notus eft Alexander Seuerus, Mammaeae F. conceptus in templo, Alexandri nomini dicato et natus eodem die, quo Alexander diem obiit: Nutrice Olympiade, nutritore vfus Philippo. Sed magni cognomen a fenatu ingeflum recnfauit, Alexander, Phryx, praefeclus Africae imperatorem [86 Carthagine venditauit; fed captus peuit A. C. 506. Inter Conflantinopolitanos Imperatores Alexander, Bafilii F. A. C. 912. denatus. Inter pontifices romanos octo Alexandri hactenus occurrunt. Celebrantur et Alexan- dri plures , patriarchae et epifcopi , nec minus reges, vt Scotiae, Poloniae etc, — Principes (Hetruriae, Parmae etc.) fed iam dicla fufficiunt ad demonftrandum, quam late per omnes gentes nominis Alexandri celebritas et fauor patuerit.— De fingulis pleni funt hiftoriarum libri, et plerique omnes in Lexicis Hifloricis iam tum adnotati leguntur. Alcxandri » ol. I. p. 43: 35 QVI GRAECE SCRIPSERVNT | Lij. 117. c. IT. olim VIII. ss — Alexandri varii, qui graece. fcripferunt. : [conf. onffum de fcriptor. hift. philof. lib. IT, cap. 16, 6. τ. 2.] "Alexander , A4tgatur, de quo infra cap. XI. in Peripateticis. [Eudoc. pag. 56.] Vlrxander, Zfetolur, Pleuronius grammaticus et poeta, de quo in tragicis poet. dictum lib, II. cap. 19. Cir. ad Attic. 11. 22. [infra, libr. UIT. 28. 7. fupra, vol. 1. pag. 563. vbi ali- quot Zexandri Homeri commentatores nominantur, et alibi.] VMlexander ,. Zfphrodifenfir, de quo infra lib. IV. cap. 25. W "Mlexander , Alexondrimur epifcopus, cuius tempore Arius haerefin fuam fparfit, [WF] [et quem ín concilio Alexandrino , ann. 324. et Nicaeno ann. 325. damnauit. vid. infra, lib. V. cap.24. vol. VIII. pag. 340 fqq. et pag. 342. de altero Zflexandro, qui Ambrofium habuit fuccefforem , atque de Zexandro, CPolitano. Harl.] aMlexhnder , Caefareenfir, Cappadociae primum, deinde Hierofol. epifcopus circa A. C, 212. de quo, vt de fuperiore, vide, fi placet, praeflantiffimum Fcclefiaflicae Antiquitatis vin- dicem, Guil. Caueum in Hiftoria Scriptor. Ecclef. litteraria ^^. MAlexander, Cappadox, Sophifta, de quo Philoftratus in Hippodromi vita pag. 613. — [/ffex.. ᾿ epifcopus Cappadociae etc. infra lib. V. cap. I. vol. V. yag. 268] ; "Hloxander ,. Cherfonefius Car, € Cherfonefo Cariae, qui de Caria fcripfit. Schol. Apollonii - ad lib. I. v. 34, et 22. Stephanus Byz. etc. "Alexander, Citieus, Euflath. ad Homer. [Fortaffe leg. Cozyaeus, de quo flatim agit Fabric. Heumann.] Cornelius. Alexander, Afclepiadae, Grammaticus ac Polyhiflor, patria non Milefius, (vt Suid. et Eudoc. p. 62.) fed Cotjaeur , de quo [ Diogen. Laert. VM. 24. 36. Meinerf. in hiflor. doctrinarum apud Gr. et Rom, I. p. 236. Fabric. infra, lib. IV. 30. p. 379. et co- piofe] Zonfiur lib. II. cap. 16. de fcriptoribus Hiftor. Philof. AIeurfrur ad Chalcidium pag. 1Íq. et in Biblioth. Graeca, 7offur de Hifl. Graecis et ad Plinium Harduinus. Alexander , Damafcenus,' Ariftotelis placita fectatus. Galen. σερὶ τῷ “προγινώσκειν cap. 5. "Alexander, Ephefiur, cognomento Lychnus, de quo 770. Hift. Graec. pag. 318 fq. et qui duos perperam facit, Ephefium ac Lychnum, Meurfius in Biblioth. Gr. ZVlexander , Epicureus. Plutarch. II. 5. Sympof. "Alexander ,, Epiroter, Pyrrhi Ἐς. "Tackica fcripferat, tefle Aeliano. Alexander, Grammaticus, qui M. Antoninum inuflituit. Vide Ariflidae Orat. XII, tom. I. p. 142 fq. et Gatackerum ad M. Antonin. lib. I. 6. ro. : ς Alexander, Hierapolitanur, de quo Suid. "Alexander, bb) Alios Ilexandros, m. Choniatam; alium, libr. V. 45. vol. X. p. 473 fq. et multos alios paf- Monachum Cyprium; Eremitam; Abbatem Coe- fim in hoc opere, quos index facile fuppeditabit ; nobii Acoemerarum ; fratrem Leonís, imperatoris, neque ego cuncios hic enumerare volo. Zarl. et alium. veterem haeretienm recenfet. Fabricius (6 Lit. IH. s. IL.olim 111. ALEXANDRI VARIL, QVI GR. SCRIPS. —YeILpspPese Alexander, Lychnur, | Supra in flex. Ephefiur. Alexander , Lycopolita, cuius eximius libellus de dogmatis Manichaeorum editus eft à Com- befifio. Alexander, WMilefiur. Chalcid. pag. 155. verficulos adfert Alexandri. Milefii, qui apud 'Theo- nem Smyrnaeum MS. tribuuntur Alexandro, Aetolo. Vide et fupra in Cornelio Ale. xandro, Polyhiflore. Aiexander ,' Molojfur, citatus ab Zfmmonio in Nec. Euftath. ad Homer. Alexander, Monachus, de inuentione crucis a Gretfero editus. Confer Hendreichii Pande- ctas pag. 109. b. Milexander, Myniiu:s, de quo [Eudocia pag. 5o.] praeter Voffium Jon/fur pag. 199. et Meurf. Biblioth. Graeca. Citatur et ab Euflathio ad Homer. Alexander, Numenii F. Syrus, rhetor, de quo idem Meurfius. Huic Laurentius [U] Nor- mannus, vir cum primis doclus, tribuit libros duos, qui exftant, de figuris fententiae atque elocutionis, [edit. ab Aldo Manutio inter rhetor. gr. p. 582 Íq. gr. et lat, a Laur. Normanno, Vpfal. 1690. 8. cum Phaebammone et Minuciano,] vt infra in rhetoribus dicam, [lib. IV. cap. 32. vol. IV. ibid. cap. 25. p. 75 fq. ibid. cap. 31. p. 458.] Alexander , Paphiur. Euflath. ad Homer. Alexander , Philalether, Medicus Afclepiadeus atque Herophileus, qui de pulfbus fcripfit, Galeno tefle: et de femine, tefle "Theodoro Prifciano. Meminit et Alexandri, philo- fophi, nefcio cuius, Z/rtemidorus IV. 31. Onirocrit. caput eius aCynico percuffum ligno teflatus; [In elencho medicorum vett. vol. XIII. plures Zffexandri, medici, occurrunt.] Alexander , Pleuromiur, fupra in dex. /4etolo. Alexander, Pyrrhi F. fupra in Zfex. Epirota. Alexander , Seleucienfis, Cilix Sophifta, dictus Peloplaton, de quo Piloffratur, [de vit. So- phift. V. pag. 570 Íqq, edit. Olearii] Incertum, idem ne fit Platonicus Alexander, a uo M. Antoninus lib. I. fect. 12. teflatur fe didiciffe, ne crebro neque nifi neceflitate adactus aut dicto aut fcripto fignificaret cuiquam, non vacare fe, neue hoc praetextu officiis vitae deeffet. Fabric. copiofe egit de illo Eudoria pag. 52 fq. Harl. i "lexander, Syrus, fupra in flex. Numenii. LAlexander ( Tiber. Claud.) philof. Stoicus in vet, infcript. apud Fulu. Vrfinum elog. p. 79.] "lexander , Thafiur. — Etymolog. in Διόνυσος. [Alexander , Trallianus, medicue, de quo lib. VI. 7. 5. vol. XII. pag. 595. ibid. p. 573. vol. XIII. pag. 52. et 618.] CAPVT Vol. II. p.172 —— ONES FLVKES p AN BM UT PLATO FLAT ΄-ν-ν-- -- MV] £z Lib. LT. t. II. III ΠΕ PLATONE ET EIVS SCRIPTIS ATQVE INTERPRETIBVS. IL. Platonis nomen , aetas εἰ vita. Platonis, moreque tradendi per dialogos. Zdlii Platoues, circiter viginti. II. De di&ione ac philofophiá ΠῚ. Scripta Platonis genuina , vecenfita fecundum ordinem: Tetralogiarum Tárafylli ,| adiun&tis variis obferuationibus et interpretum. veterum recentiumque notitia. Jeripta. IV. Scripta Platonis dubia atque fuppofita. VI. Index a'/phabeticas eorums qui in dialogis Piatonis colloquentes inducuntur. V. Deperdita Platonis "VH. De editionibus operum Platonis graecis, latinis, gvaecolatinis, εἰ vernacularum lingua- rum aliqua vulgatis. VIL Scripta varia de Platone et Platonica philofophia, in varias claf- Jes digefia et ordine recenfita. [e] [Cum fupp'cmentis G. C. Harles.) Ῥιατο, non, P/afon, (vid. Quintil. a) Platonis nomen accepit a Socrate, vt "Tze- tzes adfirmat, fiue, vtalii, ab Ariftone, Argiuo, Palaeftrita: vel 1) ob humerorum latitudinem, Seru. in 6. Aeneid. vel 2) ob latitudinem pectoris Stn. Epift. 58. ὅτε πλατύσωμος, Tueiz. Chil. 6. Hift. sx. Chil. τε. Hift. 390. πλατὺς rà ςέρνα, Olym- piodor. Hefych. illuftris Suid. et Ioh. Sarisberien- fis VIL. 5. policratici. Πλατὺς τὸν joy σο(φιεὴς, Afterio homilia V. cx Ducaei emendat. tom. II. au- Gtarii, in notis p.3. Evgis, πλατὺς τὸ σῶμω καὶ τὐόφϑαλικος, Simplic. IV. in phyfic. p. 183. Πλάτος καρδίας pro /apientia Naz. orat. XX. p. 368. Pla- toniae, latae laminae marmoreae, Aringh. tom. I. Romae fübterran. p. 274. νοὶ 3) ob latitudinem frontis, /Veanthes Cyzic. apud. Laertium III, 4. [vbi vid. intezpr.] Hefych. illuftris,, Olyinpiodor. Nel 4) Jio τὴν εὐεξίαν fiue bonam habitudinem cor- poris, Alexauder Polyhift. apud Laertium, Apu- leius de dogm. Platonis, vel 5) propter πλατὺ five copiofum atque apertum dicendi genus, (πλάτος Ariftot. in rhetor., latitudinem vocat Plinius lib. I. Epift. 1o.) Laert. Hefychius illuftris, Suid. Olym- piodor. [vid. Duport. ad 'Theophrafti char. p. 179. Heum.] Auctor incertus apud Damafcenum in pa- rallelis tom. II. p. 313. τί ὠφέλησεν Πλάτων τὸ μὲν εύμα πλατύνας, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ εὐεργετήσας; 6) Denique Timon in Sillis nomen Platonis perftrin- Xit, tamquam dictum a verbo πλᾶσα!, quod εἴ fingere ac comminifci: ws ἀνέπλασε Πλώτων πε- πλασμένα ϑαύματα ad, — Apud Laert. III. 26. Jthenaeum. XI. p. 505. et Pefychium élluflfrem. Sed et Antifthenes per conuicium pro Platone dixit SSathonem, dialogum edens, ita infcriptuen. Laert. Ill. 35, et VI. 16. Zfthenaeus V. 20. pag. 220. XI. vlt. pag. 507. Repetitum autem Sathonis nomen Fol. 111. L cap. 5. pag. 67.) 2 Ariflonis et Peridlyo. nes ab obfcoeno σώϑη vnde ἀνδροσιέϑης apud Hefych. Piatonia pro ampla concameratione , Sarazan. ad carmen XXX. s. Damafi. Fabric. Hae coniectu- rae omnes de cauffa, cur adpellatus fit P/ato , ex eo refelli, et vno quafi ictu profterni poffunt, quod Platonis nomen in Graecia iam ante Platonem fuit vficatum, quod colligere licet ex Platonibus, quos auctor ipfe hac pagina producit nr. t. 4. 5. 9. vide omnino Zfelian. var. hift. IV. cap. 9. Zesm: vid. hunc Heum. in actis philof. tom. III. p. 675. Harl. Fuere et alii P/atones in veteribus monumen- tis memorati; ac fedecim hoc nomine obferuaffe fe indicat lonfius pag. 12. de fcriptoribus Hift. Philo- foph. licet quos, quoue in loco, non addat: Ecce vero 1) Plato, prifcae comoediae pocta. 2) P/a- to, iunlor, pocta nouae comoediae, idem epi- grammatum fcriptor. De vtroque dixi libro II. in notitia comicorum. 3) Píato, 'T'hebanus, magifter equitum, de quo Plutarch. lib. de genio Socratis f. 578. 4) Plato, Peripateticus, Ariftotelis difci- pulus, Laert.HHI. 19. Jo. Philoponus in X. prior. Analyticor. 5) Plato, Athenienfis, dux fub Ale- xandro M. apud Curtium V.7.12. 6) Plato, Cy- nicus, apud ZLaertium in Diogene VI. 26. neque enim probo coniecturam ABaríhii XLM. το. [Sed ipfe Fabricius fuam fententiam retractat infra in catalogo Cynicorum: nec eumana. in AGis phi- lof. tom. II. pag. 919 fqq. hunc agnofcit Platonem Cynicum, et corrigit in Diogene Laert. rore ézàr Πλάτωνα αὐτὸν κύνα n. a Platone illum fuiffe ca- nem adpellatum. Zarí/.] 7) P/aío, Praxiphanis difcipulus, (eiusdem, ni fallor, de quo Laert. III. 8. et quem Epicurus aufcultauit, te(te apud eumdem X. 13, Apollodoro,) Laert.lIl. rog. 8) Plato, Sardianus, Epicureus, (diuerfus a fuperio- H rey) xe,) de quo Cicero lib. 1. Epift. 2. ad Quintum fra- trem. 9) Plaio, ex Lycaonis, Arcadum regis, fi- lis quinquaginta, apud Zpollodor. lib. 111. [cap. &. δ. 1 10) Plato, νομικὸς Ῥήτωρ, patria Gera- fenus, Stephano Byzantino memoratus in Γέρασα. 1) Plato, Stoicus, Panaetii difcipulus, Rhodius patria, tefte Seleuco, granimatico, apud Zaert. I1. Yog. 12) Plato, wicdicus, cuius catapotium τὸς 'fert Galenus lib. VII. de medicamentis κατὰ τόπας tom. II, edit. Bafil. pag. 264. 12) P'afo, de quo infcriptio. vetus apud Gruterum: M. ELPIDIVS PAMPHILVS PLATONI TATAE SVO BENEME- RENTI FECIT. aía Varroni apud Nonium eft Pater. Hoc loco videtur fonare fenzx, patris in- far colendus, adde Martial. 1, zor. et Scaligeri Le&ion. Aufon.lib. 1. cap. 29. 14) Plato, mar- tyr, Ancyrae fub Maximiniano, de quo Martyro- logia ad 22. Iul. 15) Pjato, praefe&us vrbi Con- ftant. apud Vicorem "Tununenfem et Marcellinum in Chronico, fub confulatu: Probi A. C. 513. Ana- ftafii imp. 13. Valef. ad Euagr. p. 98. 16) Piato, pater lohannis VIL Pontifiis Maximi, natione Graecus, tefte Píating in Iohannis vita et Onufrio Panuinio in Clironico Rom. Pontificum ad anu. 405. 17) Plato, Abbas Monafterii Studitarum, cui fub Conftantino Copronymo fuccefEt "Pheodo- rus Studites, qui eius vitam compofuit, graece MS. in biblioth. regis Galliarum, tefte Comóe/i/io in biblioth. concionatcria patrum tom. l. p. 45. leti- ne apud Surium 16. Dcz. gr. ct lat. Papebroch. € MS. Vatic. ad IV. April. | Vide [77n£or. Pa- gius ad a. C. 812. $. 3. ct 4. Πρ. A&ta San&tor. snenf. Iun. tom. I. p. 229. nr. 23. 24. p. 230. nr. 50. Lainbec. in Comm. de biblioth. Vindob. ΝΠ]. p. οι (4. 598. Harl.] A&a Sanctor. tom. I. April. p. 364 Íq. Menologium Canifianum τιν Nou. et 4. Apri. Barouium ad A. C. 795. tom. IX. Annal. 18) Plato, Oreftidenfis legatus, apud Ciceron. de arufp. refponfis cap. 16. — 19) P/ato Saecudionis Xaxsieyos monaflerii Hegumenus f. Abbas. Can- gii Gloffar. in Mero? et p.73. ad Zonaram. In- terfuit fynodo VII. fiue. Nicaenae II. adde hiftor.- mifc. XXII. 36. 20) IS. Plato, frater S. Antiochi, «ui aedes facra aedificata CPoli ab Ana(tafio Dico- ro, de quo Codinus Origg. CPolit. nr. 94. — 21) Pilato, Pi&urienfis epifcopus in Gallia, quem lau- dat Venantius Fortunatus lib. X. carm. 17. tom. IV. Galliae chriflianae pag. 872. 22) Joannes Plato, aliis Platina, exarchus Rauennae, ann. 687 — 702. 23) Plato, Edeffenus rhetor, qui Miesrobum in litteris Armeniis inuenienlis tempore "Theodofii imnioris adiuuit. vid. Io. Ioach. Schroederi diff. de PLATONES MVLTi antiquitate linguae Armenicae pag. 33. 24) P/ato, qui interfuit Synodo V. tom. il. Binii pag. 731. 25) Plato, cubicularius, eunuchus, qui in aula Ze- nonis a tyranno Bafilifco viuus exuítus fuit. vid. Combefif. p. το fq. fafciculi rerum.CPolitan. Codi- num Origin. CPolit. nr. 55. [cuius flatuam paren- tes, Zenone permittente, in aedibus Procopii, mar- tyris, CPoli dedicarunt: poftea in Hippodromion translatam. vid, Suidam voc. Πρόκοπος. /'erpoor- tcn.] 26) Alius Plato, inclufus, ZyxAzsos, hift. mifcell XXIV. 1o. et 31. 27) Plato de Benedi- Kis, typographus Bononiae ann. 1488. 1495. filius; Io. Antonius Platonides. [Ruffia quoque ct Ger- mania noflra aetate habuerunt P/atones, viros do- &os.] Πλατωνὶς, virgo, martyr, d. VI. April. A&t. Sanct. tom. I. p. 599. His fi adnumeres Platonem noftrum, iam habebis Platones non fedecim, fed vltra viginti. Praetereo recentiores, P/atouem, "'Yiburtinum, qui Albategnii librum de fcientiis ftellarum et Sphaerica "Theodofii, "l'ripolitae, ex arabico latine tranftulit , [Venet. 1518. conf. Cafiri Biblioth. arabico - bifpan. I. p. 345. b.] Matthiam Platonem, gente Germanum, cuius meditationes de libro vitae prodierunt Ambergae 1619. 12. Sed fi ad tam noua defcendere volumus, nullus finis Platonum eílet, vt re&e Marquardus Gudius in Epiftola ad Menagium, cuius vtriusque obferua- ticnibus plerosque hofce Platones debere me libens profteor. Neício, fitne hoc loco etiam a me ad- ferendum, quod Eratofihenes Cyrenaeus dictus eft δεύτερος ἢ νέος Πλάτων, tefte Suida: quod Alexan- der Seleucienfis, Cilix, fub Antonino Pio clarus, (de quo Philotlratus in Sopliiftis,) per ignominiam vo. catus cft Πηλοπλάτων, quafi Plato quidam ex luto conflatus ac compofitus: quod Philonem vel alte- rum, vel fecundum Platonem lIudaeum pronuncia- runt Critici, vt tradit Hieronymus Epift. ad Ma- gnum Oratorem, et tritum confirmat prouerbium ἢ Φίλων πλατωνίξα,, ἢ Πλώτων Φιλωνέζε: 5 quemad- modum viciim //a£o Numenio apud Ciersentem I. Strom. pag. 342. ct Eufebin;n ΧΙ. 10. Pracparat. audit Movszs ᾿Αττικέζων: et quod Georgius Ge- miftus Platonis aemulatione fe vocari amauit Ple- thonem, vt faltim quam proxime ad nomen acce- deret Platonis, quod ex Manucle Peloponnefio et Georgio Chariandro retulit Z4//aties de Georgiis p. 333. 384. quod denique Profper Mandofius in theatro Archiatrorvm Pontificis Romani pag. 70. narrat, Franciftum Columbum, medicae artis fcientia clarum, tanto amore profecutum fuiffe fcripta ac philofophiam Platonis, vt eum femper in ore habuerit, et ipfe Platonis cognomentum tu- 3 lerit, Vol. TT. p 23 nes) F. e Collytto O pago, [IP] Athenienfis ^: cler ^. lerit, quo poftezi eius poz multunr temporis fue: runt τη ἐσ τε. b) Quae a Solone genus ducebat. vid. Harduin. ad "Themiftium pag. :82. Procss ad "Timacun: lib. I. pag. 25 fq. Ha/. * £) Χολλιδέα e tribu Leontide, fecundum Ste- phanum e codice, fuiffe Platonem, iudicat Jón//ws de fcr.ptor. hif. philoC lIL. cap. 12. 5. pag. 66. Hatl. d) An fpurius fuerit, orta eft quaeftio. vid. Hallifche Biblioth. tom. H. pag. 597. Praefat. ad Stanleii hift. philof. p. 9. edit. Olearii:. Heumann. adürmat in Act. philof. part. XVIL. tom. 1HI. pag. Sos. Harl. : £) Pro Ariftocle viticfe legitur Zri/Toteles apud Sarisberiesfem VIL. 5. Polieratici, ct Boethium iu lib Ariftotelis de interpretatione p. 300. quod e Laertio lI. 4. et 43. Sexto Empizico, Ammo- nio in libro περὶ 'Eguzvees f. 9. ex Anthologia et aliis obuium eft emendare. Pro Perictyoue Plato- nis matrem Potonem nonnulli vocarunt, tefte Laer- tio, [et Eudocia p. 262.] quod fororis nomen eile teftatur Suidas e Laertii HI. 4. Amphictyonem vo- cat plus fimplici vice Origenes contra Celfum, fa- cili in praepofitionibus &«g? ct περὶ, ex quibus vtrumque componitur, permutatione, qualem et in aliis nominibus propriis memini me obferuare. Quod vcro ab Apolline compreffam tradunt Peri- €tyonem , Ariftone interim per fomnium iuffo, illa per decem menfes abftinere, indeque natum Pla- tonem, vt narrant fcriptores, a viris dotis laudati ad Laertii MI. 2. perinde credat, qvi volet, vt apes me] in cius admodum pucri os congeílite, quod fcribunt Cicero ἴα diuinat. [cap. 56. vbi vid. Deuif-] Plinius XY. vz. /alerius Max. Y. 6. ext. 3. Zelianus X. 21. Var. [ibique interpr. Diog. III. 4. Plitarch, de plac. philof- I. eap. 7. Laertius Platonem /z7;v;Q«vev dicit, quod de orationis dul- cedine intelligit-Olearius ad Stauleii hift. phil. p. 284, etc.] Quod fimiliter de S. Ambrofio ctiam traditur in eius vita, a Paulino fcripta. Piatoni puero aurem perforatam, in qua ἐλλόβιον fiue in- aurem geítarit, narrat S^xtus I. Mathem. pag. 5t. Fuerunt, qui "Thebis natum.effe Platonem trade- rent, in loco, cui nomen Cynocepbalos. — Vide Tzeizae Chiliad. XI. hift. 390. — Sed fcriptores pracftantiffuümi conueniunt, patria Atticum fuiffe. Fabric. PLATONIS PHILOSOHPÜI AETAS ' Lib, HI. c IHE. 86 primum aui fui nomine didus Zfriflo- Natus: efl fex poft [focratem anais, die ViL Thargelionis, Olympiad. LXXXVII. H2 Crolius, qui in notitia de Platone litteraria, praemifia editioni Bipontinae, caput hoc Fabricii aliter digeffit, cmendauit, auxit et continnauit, et quem in fubfidium vocauimus, pag. LXIII. verbis Fabricianis addidit: » Ceterum de genere Platonis et maioribus vide praeter Laertium,, Procíutn ad "Timaeum flat. p. 25. et quae fufe adfert 77. Stau- leius part. IV. p. 279. quocum conf. Zo. Meurfiuns de regno Atben. lib. HI. cap. ro fq. pag. 204 fqq. vbi pluribus de Melanthio et Codro agit.« — Vi. tam atque dogmata, aut peculiares opiniones Pla- tonis plures expofuerunt, et modo in maioribus, modo in minoribus libris, modo generatim, mo- do fpeciatim illuftraruut, aut examinarunt, aut compararunt. Atque cum paffim in hoc capite, tum praccipue in fine illius haud fpernenda colli- gam ct iis, quae Fabricius congefferat, adiiciam fupplementa: e quibus ea, quae de vita, ingenio atque philofophia Platonis dici poffint, atque ma- gna iudiciorum de placitis, virtutibus vitiisque philofophi diícidia facile cognofcentur. Mihi qui- dem, quamquam latiflimus patet campus, exípa- tiari non licet; hoc tamen loco, vt eos, qui hi- ficriam philofophiae concinnarünt, Diogenem Laeriium 111. τ. et commentatores ad eum, P/zg- Go - Origenem in Philofophum. cap. 19. Grauium, Stenleium , Adelungium , Buddcum aliosque im vcl. H. cap. 24. p. 612 fq. laudatos praetermittam, tantum memorabo, Cudiorth. eiusque interpr. Moshemium in Sy» ftemate intellectuali, tom. I. cap. IV. 6. 36. I. lac. Bruckerum in. hiftoria. critica philofo- phiae vol. I. part. 1I. lib. II: cap. 6. p. 626 fqq. et in Adpendice f. vol. VI. p. 227 — 234. Remavis on the life and. writings of Plato. With anfwers to the principal Objeétions againft him; and a general View of his Dialogues. Edin- burgh. 1760. 8. Chriflo. Meinerfiunt in: Gefchichte des Vr- fprungs, — — der Wilffenfchaften in Griechen- land und Rom, toin. IL. lib. VIII. cap. 3. qui, euim cum Socrate comparando, de ingenio, doctrina ac difciplina, de virtutibus vitiisque crationis nom minus quam philofophiae, cum primis de placitis illius de Deo, rerum ortu, animo humano, ideis etc. et de argumentandi ratione copiofe acuteque diíferit. Nactus tamen eft doctum et fagacem ad- verfarium , cl. Pleffingiusi, acrem Platonis patro- nun 3. (ante Go — Lib.III.c. HI. PLATONIS PHILOSOPHI AETAS 3. (ante Chriflum CCCCXXX. V. C. 324.) Archonte Apollodoro. num et Ariflotelis oppugnatorem, cuius libros in- dicaui vol, II. p. 613. Neque tamen viris doGtis, qui in bibliotheca vniuerfali Berolinenfi et in actis litterariis Ienenfibus et in aliis ephemeridibus litte. rariis eius libros atque iudicia examinarunt, et in- terdum in alia omnia abierunt, omnino fatisfe- cit. Quod vero praecipue in Periculis ad illu- firandam vltimae antiquitatis philofophiam, (Z"er- fuche zur dufklürung der Philofophie des ülte- cita Platonis atque Ariftotelis expofuit et compara- vit: cenfores librorum varias illius opiniones at- que interpretationes impugnarunt. Eruditae igi- tur primi voluminis cenfurae cum examine non- nulorum, praecipue de ideis, prolatorum, legi poffunt in Gottingenfib. ephem. litt. ann. 1789. pleg. 2. in Salisburgenfibus actis litterar. (Ober- deutfche allgemeine Lilteraturzeitung,) a. 1789. Ícida 18. pag. 274 fqq. vbi quoque de ingenio et meritis Platonis iudicatur, in biblioth. vniuer(ali Berolin. vol. 89. part. I. p. 220 fqq. in Ienenfibus acus litt. eiusdem anni, mení. Mart. nr. 72. etc. Contra cl. P/e(fingius in parte II. vol. II. aduerfa- riorum interpretationes atque cenfuras collegit, examinauit fuasque íententias atque expofitiones tuitus vberius corroborauit atque explicuit. Enim- vero cenfores in ephem. Gotting. litt. ann. 1790. nr. 170. p. 1699 fqq. Ienenfibus eiusdem anni men- fe Oct. nr. 3o9. Lipfienfibus ann. 1791. nr. i. p. 18 fq. nondum acquicuerunt in fententia et defenfio- ne cl Pleffingii, et quaedam capita philofophiae Pythagoricae, Eleaticae et Platonicae breuiter per- fequuti funt. Nouiffimus liber, qui huc pertinet, eft Dieterici Tiedemasn | Geift der. fpekulativen Philofophie etc. pars IT. Marburgi. 1791. 8. Hos adeant, qui de Platone eiusque ingenio, ar- gutiis ron magis quam fagacitatc, ac philofophan- di ratione plura fcire cupiant. Ea tamen potifli- mum , quae Mceinerfius latius expofuerat, in com- pendium redegit A. Gurlitt in feiagraphia hiftoriae philofophiae, Lipfiae, 1786. mai. 8. p. 62 — 69. Ciceronis et aliorum. veterum teftimonia de Plato- ne collegit Frid. Gedicke in M. 'T'. Ciceronis hifto- ria philofophiae antiquae , Berol. 1782. 8. pag. 125 fqq. Harl. [Nuperrime prodiit: δι θην der Pla- tonifchen Philofophie von M. HAlhelm Gottlieb "l'ennemenu. Erfier Band. Lipf. 792. vbi in In- trod. p. XXVI fq. fcripta plurima de Platone com- snemorantur, Ber&.1 . Vol. II. p.34 M CMM ΄ Anno aetatis [IP] vice- fimo, f) De die, quo in lucem editus fuit, confüat te- füimoniis tum aliorum, tum gnaxime Pluzarchi, qui VIIL. τ. Sympof. teftatur, die VII. "Thargelio- nis genethlia Philofophi celebrata: quae Πλατώνασ videntur adpellari Porphyrio in vita Plotini, vbi fe carmen folenni illo die recitaffe de facro connu- bio memorat apud Eu/ebium X. 3. Praeparat. [ad- de G. Horn. hift. philof. III. cap. 14. p. 192. Jon- . fium de fcriptor. hift. philof. p. 59.] Α Longino fien Alterthums etc. vol. 1. et IL. part. I. 1L). pla- " quoque celebrata IIAezuvec referuntur, etfi codi- ces quidam in co loco male IlAwzóex referunt. Eoden die natus Carneades, et, vt nonnullis tra- ditum , Delius ipfe Apollo, ἑβϑομαγέτως inde ad- pellatus: Pridie illius diei, vt fupra obferuatum, Socrates, philofophus, lucem vidit. De anno pu- gnant veteres fcriptores. Ego fequutus fum the- naeum, cui Plato natus Archonte Apollodoro, qui poft Euthydemum fuit. Vide lib. V. Dipnofophift. p. 217. De aliis fententiis confulendi.Chronologorum filii, Arnold. Pontacus ad Eufeb. Chronol. p. 418 (4. et quae notata Aldou. et rel. viris doctis ad Laertii ΠῚ. 3. Gudioque in Epift. ad Menagium, [pag. 135. ad Diog. Laert. et comprobat Cro//ius p. 64. not. 1. qui memorat quoque Zamium de S. S. "Trinit. lib. Il. cap. r. pag. 82. Peíau. mifc. exercit. cap. 7.) "Thema natal;tium Platcnis e veterum fcriptis pro- fert Iulius Firmicus lib. I. Aftrolog. &oro/copatte aquario, jole in pijcibus, luna in geminis: quin- to circiter die a nouilun'o. Falfum effe contendit Scaliger. Praefat. ad Manilium: fed ibidem annus natalis Platonis, (in editione faltim Manilii, qua vtor Argentoratenfi) vitiofe editur annus primus Olymp. LXXXIIL ^ Nam ex Scaligeri notis in Chronicon Eufebianum conftat, «cum fcripfiffe LXXXVIHI. .Vide etiam Caro'i Pais! differtatio- nem de numo, cuius vna facie effigies Augufti imp. altera exftat Platonis, recuf. tom. IX. thef. Gronou. p. :5$9- Platonis effigies variae antiquae occurrunt in Jac. Gronouii thef. antiqq. graecarum , tom. II. tab. 83. Spon. Mifc. pag. 149. Faluium Prfinum pag. 53. elog. in Laertio Wetfleniano et alibi. [Ad Olymp. LXXXVIII 4. refert-Platonis annum nata- lem Saxius in Onomaft. ltter. tom. I. p. 61. ^ Ad idem teripus, aut lubentius ad an. primum Olymp. LXXXVIIL mox incepturae ortum confert JJod- well. de Cyclis diff. X. fe&. 8o. p. 6c9. Sed di- verías rationes variorum collegit, —^exarigauit fuamque fententiam, Platonem natum effe anno exeunte tertio Olymp. LXXXVIL. fexto mezfis 'Tharge- Vol. I. p. 4 ᾿ς PLATONIS STVDIA Lib. III. c. IHT. 61 fimo, Olymp. XCII. 3. valere iuífa athletica $), pictoria, et mufices poeticesque flu- dio 2, quibus hactenus operam dederat, atque, vt .4e/ianus 111. 27. Var. tradit, etiam mili- tia 2, [anno aet. XX. Diog. Laert. li. 6.] coepit audire Socratem, philofophum, qui nocle, priusquam ad fe a patre deduceretur, vidit cygni pullum 1) ex ara, quae in academia Cupi- dini confecrata fuit, volaífe atque ia gremio fuo refediífe: et poflea olorem illum pennis coelum petiiffe, canore mufico auditus hominum deorumque mulcentem. Addit Orige- nes, Platonem ipfum tertio fe oculo auctum fibi vifum. — Socrate circa Olymp. XCV. 1. ") defuncto, cum interim Cratylum Heracliti difcipulum et Hermogenem Parmenidium 5), phi- lofophum, fectatus effet, annos natus duo de triginta varias regiones adiit, Euclidem, Mega- renfem 53, Theodorum, mathematicum, tum Pythagoreos 4), Archytam, Philelaum *), "Thargelionis attici die, probatum iuit Cor/imus in differtatione de natali Platonis die, eiusque aetate ac itineribus in Gorii Symbolis litterariis, vol. VI. Florent, 1751. 8. p. 80 — 116. in qua permanfit fen- tentia in faftis attic. tom. III. p. 230. /Zar/.] Vt Plato PAilofophorum Homerus vocatur a Ciccro- ne Tufc. I. 32. f. 79. ita Virgilium Poetarum Pla- tone; dixit Alexandcr Seuerus, tefte Lampridio cap. 51. g) Cyrill. VI. in Iulian. pag. 208. Harl. h) In Muficis audiuit Draconem, Athenienfern, et Metellum, Agrigentinum , tefte P/utarcáo p. 1136. de Mufica. i) Vid. in vol. II. in notit. tragic. deperdit. pag. 317. Hail. k) Quod quidam collegerunt ex Platonis refpon- fione apud //iog. Laert. MI. 24. fed reliqui vett. auctores tacent de Platonis militia: nec probabilis jla cft. Harl. ἢ Apuleius de dogmate Platon. p. 249. Laer- tius III. 5. ibique interpr. Pau/anias in Atticis, [cap. 3o. pag. 76.] Origrszs Vl. contra Gelfum, Olynpiodorus: [et aconymus graecus fcriptor ab Heerenio in diario litter, bonar. editus] in vita Pla- tonis: Tertull. de Anima cap. 46. Cygnus de finu Socratis, demulcens. homines, difcipulus Pla- to eft. m) Origenes VI. contra Celfum p. 280. 4) Supra lib. II. cap. 23. $. 30. o) Laert. Il. 6. l'a6ric. Sed Cratylum audiue- rat iam ante Socratem, vid. Ziri/Tot. Metaph. I. cap. 6. Brucker. «t Croll. Har/. p Laert. 11. 106. q) Cicero V. de Finibus, [cap. 29. vbi vid. Da- vi£] Zugu[lin. IV. $. de Ciu. Dei et ΠῚ, 15. con- tra Academ. et Hieronymus Apologia contra Ru- Bn. H 5 Eurytum, 1) A Pythagoreis et ab Anaxagora, etiam ex Or- phicis multum profecit Plato. vid. loca, quae larga manu congeffit- //7yttenbach. ad Plutarchum. de S. N. V. p. 27 íÍqq. p. 73 fq. 78. etc. adde fupra, im vol. 1. p. $64. Plura congeflit cl. P/effiug. in: Verfuch etc. vol. II. tom. I. part. ΠῚ: p. 81 — 137. Atqui iam Proclus Lycius, et Syrianus Zlexan- drinus, teftibus Suida in vocc. Πρόκλος et Evgiavoss atque Zudocia p. 366. et 389. fcripferant συμφωνίαν Ὀρφέως, Πυϑαγόρα καὶ Πλώτωνος. adde Zaler. Max. VII. 7. ext. 3. et Brucker, in Schbelhornii Amoenitt. litter. tom. VII. Pythagoreorum tamen neminem potius Plato fequutus videtur Meinerfio l. c. tom. II. pag. 791. not. quam Philolaum, qui pracexiftentiam , quam vocant, animorum adfeue- rabat, et vitam, quam degerent homines in hac rerum vniuerfitate, loco poenae, nec tamen fine dei voluntate deferendam putabat. vid. P/at. in Phaed. init. et Clement. Aiexandr. lib. ΠῚ. $18. Fama quoque erat, at propter varietatem et difcre- pantiam narrationum lubrica, nec forfan certa vera- que, Platonem. (fecundum 4. Gellium N. A. ΠῚ. 17.) Philolai libros decem millibus denariorum fuiffe mercatum; at narrante. Diog. Laert. III. 9. et VHI. τς. Dionem Platonis rogatu hos libros emiffe centum minis, fed nummis, quos Plato acce- perat a Dionyíio. Atqui id fi verum fuerat, tamen inde.effici nen poterit, Platonem ex Philolai libris arcana philofophiae pythagoricae, iam antea euul- gata, RR eaa atque haufiffe. Vide plura de Phi- lolao in vol. 1. p.862 (q- adde Valcken. ad Theocr. Adeniazuf. p. τος fq. — Quare, num plagiariis ea de cauda (it accenfendus , et num iudicio 7zeizae, prodents, Chil. X. hift. 355. et XI. 362. a Platone non Timaeum tantum , fed alios quoque dialogos fuiffe fcriptos, fit (ubfcribendum, equidem dubi- to. Har/. 63 718. Π7. c. 111. PLATONIS ITINERA Vol. II. p 4«Ὅ Σ΄ Eurytaum, Timaeum Locrum, [vid. infra ad nr. XXXT.] Echecratem, Acrionem aliosque [primum.Olymp. XCVIIT. τ. Co»fino l. c. p. 100 fqq. rationes fubducente, ct locum Cicerenir de fenect. cap. 12. explicante, tum iterum, tertiumque Olymp. CHI, 2. vid. Corffz. pag. 118 fqq.] acceffit, Perfarum magos et prophetas *) Aezypti frequcntauit, nomiaetenus [IP] Sech- nuphidem, Heliopolitam ^). Ex Acgypto reuerfus Deliis expofuit fenfum oraculi *), quod Graecos iullit aram, quae in Delo erat, cubica ratione duplicare. Inuentum aliud. Platonis de agro metiendo refert Vitruuius XI. τ. —T'er adiit Siciliam ") varia fortuna, et modo gra- 5) Cic, V. 29. de Fin. — Lucatt. X. 191 fq. Zm- brof. in v8. Pfalm. tom. I. p. 1195. Eufebius XI. $. Praeparat. obferuat, Platonem: tum in Aegypto verfatum , cum Hebraei patria fecundo. pul(i Perfis dominantibus in Aegypto degerent. Fabric. Sed Platonem a facerdotibus Aegyptiacis ad arcana do. &rinae Hermeticae fuiffe adrniffum, quod quidem Platonici iuniores finxerunt, omnino non videtur probabile. vid. Bruc&er. de Platone fec. I. cap. 5. Lenfant in Bibl. German. tom. II. p. 124 — 146. et Croll. Dc praeceptoribus Platonis difícruit /.. 45- dreas Ritter, rcípond. M. Brufewitz. Gryphiswal- diae, 1797. 4. de Inftitutione Platonis, M. auus in diff. Witteb. 1706. et de percgrinationibus Pla- tonis autor refpondens Joacitim. ANorefius, prac- (ide eodem M. 70. Guil. /ano, Wittebergae, v706. 4. Crollius cum Bruckero aliter itinera Platonis defcribit p. 65 fq. Platonem poft mortem Socratis, Athenienfium faeuitieni timentem, a. aetatis XXX. cum ceteris Socraticis Megaras ad Euclidem fe con- tuliffe, ab eoque humaniffime exeeptum , in dia- lectica profeciffe, tum, tcfte Apuleio , cogacícen- dae pythagoricae difciplinae cauffa, primo Italiam petiile; poftea ad "Theodorum, vt gcometriam difceret, Cyrenas effe profectum: deinde ad Ae- gyptios acceffiffe. Ex Aegypto reuertentem in Ita- liam iterum ad Archytam et Eurytum veniífe; Athenas denique reducem vixiffe Mufis et aperui (e fcholam. Loca vett. quaedam vid. apud Cro/- lium. Harl. C£. de fontibus philof. Plat. 'Tenne- mann l.l. T. I. p. 267 fq. Bec£. t) Clemens Y. Strom. p. 303. Ieremiam quoque prophetam a Platone auditum fcripferat 7ugu/ti- nus II. 28. de Do&rina Chriftiana. — Sed praeter rem fcripferat, vt ipfe fatetur Ii. 4. retraéiatio- num. Ceterum fuere, qui occafionem fufcipiendi in Aegyptum itineris Platoni fuiffe fcriberent, quod oleum ibi voluiffet vendere, vt narrat Plutarchus in Solone p. 79. Fabric. Immo fuerunt, qui tra- derent, Platoném multa ex pande&is facris haufif- fe. Sic Jumenius, philofophus pythagoricus, tia Apsmia oriundus, Platonis ingenium perftrinxit, quod veluti plagio fubripuerit e tofaxis libris, quae de deo et mundo prodidit, (τὴν Πλάτωνος Qid- vouxy ἤλεγξεν, ὡς ἐκ τῶν μωσοώτῶν βιβλίων τὰ περὶ Se καὶ κόσμε ὠποσυλησαταν") ideo dixit: τό yap isi Πλάτων ἢ Μωσῆς ὠττικίζων, tefte Hefgchio illu&r. pag. 36. ex biblioth. Ioannis Sambuci, Antwerp. 1572. 8. f. p. 29. edit, Io. Meurfii. Eiusdem Nu- menii iudicium profert 7/;eodoret. Ἕλλην. He. Θεραπ. YI. pag. 57. nec non ufebius, at dubius, libr. XI. praepar. Euangcl. cap. X. p. 527. edit. Vi- ger. (vid. /onfium "de fcript. hift. phil. III. τό, 4, p. 58. vbi plura de Numenio reperies: Gaíack. de ftilo N. T. cap. 44. p. 155 fq. item Clemens Alt- xandr. (qui in fuis libris Platonis eiusque dogma- tum mentionem iniicit admodum irequentem,) Strom. lib. I. pag. 342. C. edit. Sylburg. praeter ea obíeruat, Ari(tobulum quoque adfirmaffe, Plato- nem fequutum effe leges Hebraeorum, (xo3yxoXA£- Saxe — τῇ xe «£s vouo3scóz) et illum aeque ac Pfthegoram multa ex facris litteris tranftulif(fe in fuorum dogmatum traditionem, (είς τὴν ἑαυτῷ δογκατοποιΐαν) adde eumdem Strom. lib. V. pag. 560. À. et lib. E. p. 274. B. comparato Salomonis, Prou. cap. 5, praecepto cum lege Platonis, dicitur lato ὁ ἐξ Ἔβραΐων φιλόσοφος — Ydem Clemens in admon. ad gentes pag. 46. poftquam contenderat, Platonem didiciffe geometriam ab Aegyptiis, aftro- nomiam a Babyloniis, rectas fanasque incartatio- nes a "Thracibus, ab Aflyriis multa alia, conclu- dit, leges, quaecumque verae efíent, et de deo opinionem, illi fuppeditatas effe ab Hebraeis. Lo- cuní zZmbrof. vid. infra ad nr. XLIX. not. Sed plura de hac re difputabimus iníra ed $. VIII. Harl. u) Plutarchus de genio Socratis f. 576. v) Ad Laert. IL. 18 fq. ibique vid. Menag. P/s- ὦ tarchus Dione. “δε. Xl. p. 507. Synceilus p. 259. Nonnus hift. 22. ad Naz. Zériffides or. Pla- ton. III. pag. irr. 581. εἰς, Fabric. Corn. Nep. in Dionc cap. 2, 4. vbi vid. interpr. in primis Staue-: ren Vol. IT. p. 5 PLATONIS DICTIO Lib. HT. c. I1 I. 63 tiam modo incignationem vtriusque Dionyfii expertus. [Ab Archyta per litteras a fupplicio mortis fuiife liberauum , tradit Eudocia in Violario p. 74. in Z/rcAj/a.. adde Diog. Laert. l. c. Frid. Meuz. in Arifüppi vita, Halae Sax. 1719. p. 35.] | Rempublicam gerere noluit *); con- filiis tamen adfuit Dioni et multis viris principibus: Archelao. etiam, Macedoniae regi, carif. fimus, licet de eo non aeque meritus praeclare *): Philippum quoque, Macedonem, Perdic- cáe primum comzmendauit, qui prouinciae ab hoc praefectus copiisque auctus reguum poft eius obitum inuafit. II. Di&ione vfus eft peramoena, vt non defuerint, qui dicerent Iouem *) ipfum, fi Attice verba facere vellet, non aliter locaturum , et Cicero in Oratore cap. 3. Platonem ap- pellet non iutelligendi folum, fed etiam dicendi grauifmum autorem *), — Idea fermonis eius inter poema et profam media eft, vt notauit Zfri/fofelzr apud Laertium II. 57. et licet abfita- verfu, tamen, quod incitatius fertur et clariffimis verborum luminibus vtitur, potius poema putandum aliquibus vifum eft, quam comicorum poetarum ^^), apud quos, nifi quod ver- ficuli funt, nihil e(t aliud quotidiani diffimile fermonis. Apophthegmata quaedam eius refert Laertius MI. 38 fq. prae ceteris narrans, rogatum, num et ipfe inflar ceterorum philofopho- rum memorabile aliquod dictum effet ad pofteros transmiffurus, refpondiffe, prius effe opur, vi nomen ac celebritateri.fibi comparet ; tunc enim. futurum, vt facile quamplurima ipfur mt- morentur. Dicitur idem gratias egilfe deo, quod homo non beflia 65), quod Athenis, et quod tempore Socratis natus effet, cui etiam, noii fibi fcripta fua voluit tribui in Epifl. 2. ad Dionyf. Fabri, : ÉIPRISUM ÉVTZR ΟΝ. Adde Crollium l.c. p. UXX fq. De Platonis flilo et huius vitiis ac virtutibus iam vete- res libere iudicarunt. —Acutum efl iudicium Diowuy/i Halic. in epift. ad Cn. Pompeium de Pla- tone, p. 750 Íqq. de adinir. vi dicendi in Demolth. cap. 5. p. 964 fqq. cap. 23. p. 1024 fqq. vol. VI. Opp. edit. Reiskii, et multis aliis locis, quae index in edit. Reiskiana voc. P/afó fup- pedirabit. — Longiaur de fublim. paflim laudat eius fcribendi genus; fed culpat quoque in eo fugidas fententias (IV. 7.) nimiam transistionum multitudinem et allegoricum. tumorem (XXXI. 9.) putidas faepe et. pueriles periphrafes, (XXVIIII. 1. ad quae loca ccnfules inter- pretes ren in minore edit. 7MMeincrf. l. c. IT. p. 688. not. Harl. 10) Laert. ME. 23. [Cicer. -ad diuerf. I. ep. 9. . fe&. 45. qui cauffam illius confilii adfert.] a) Alhenatus XI. pag. 506 fq. s) dimianus XXII. vlt. et ibi Valef. [Cic. in Bruto cap. 3t. /ATefner. 1. c, p. 691 fqq.] 2) De filo Platonis vid. Z'auaffor. pag. 8 fqq. Heum. Blackwal de pracfiantia claffic. au&or. pag. 64 fqq. ibique Ayrerum. Hart. 43) Cicero in Oratore cap. 2c. adde Thumiftii Orationes pag. 319. edit. Harduini. [Quin&il. Inft. oratt. X. r, 81.] y bb) Baslii Refp. ad quaeftiones hominis e pro- vincia tom. 1. pag. 138. Nov. Rep. lettr. 1703. tom. IL pag. 565. Vide Lipfium ad Senec. epift. 58. Fabric, — Leffant. diuin. inftitt. ilL. το. ὁ. 17. quod quum is male interpretatus, Platonem vitu- peraffet, M. /o. (e. Geret in difputat. praefide Io. Guil. Pergero ventilata, et infcripta: Exercitatio anti - Lactantiana, qua de mendofa euchariftiae Pla- tonicae interpretatione agitur, Witteberg. 1722. 4. Platonis euchariftiam f. gratulationem fufius expo- fuit et euin liberauit ab iniuria. /ar/. 64 Lib. 111. ε..1]. -. PLATONIS DICTIO pretes in exemplo Tollii) Neque tamen idem ille non celebrat Platonem. δὶς eum V. rr. (vbi vid. Langbaenium pag. 36.) nominat Sàcy diuinum, vt Cicero, Vlatonis adtnirator at- que imitator, de N. D. IL. 12. (vbi vid. Dauif) quafi quemdam: deum philofephorum. τὰ plures vett. modo iure laudarunt eum, modo vituperarunt: atque bene multas fententias et iudicia auctorum quorumdam veterum vtriusque Ícrmonis de Platone eiusque oratione εξ li- bris coaceruauit cl. Ffzherus in edit. quorumdam Platonis dialogorum, Lipfiae, 1783. prole- om, p. 211 — 220. Methodi et ordinis defectum in Platone carpit Hurtiur in Huctianis pag. 218 fq. Quamquam Dor Halicarn. notat, Platonem ad octogefimum vsque ae'atis an- num non ceífaffe dialogos fuos κτενίζειν καὶ βοφρυχ ζειν (rolasijiris irurere) καὶ πάντα τρό- πον ἀναπλέκειν , merito tamen Taurus, philofophus, apud Ge//um N. A. lib. I. cap. 19. mi- "ratur eorum ftultitiam, qui Platonem euoluant et legere poflulent, nom vitae ornandae, fed linguae et orationis comendae gratia , nec vt modeflior fíat , fid vt lepidior. Atque JMetropha- mer, Lebadienfis, fophifta, fcripferat περὶ τῶν χαρακτήρων Πλάτωνος, Ξενοῷωντος, Ni Xo go TH. Φιλοφράώτε- teftibus Suida voc. Μητροῷανης , et Eudocia in Violar. p. 301. — Alii eius flilum cum Homerica dictione, tamquam fonte, ex quo multa illum haufiffe, Longi- nus aliique veteres iam animaduerterunt, in libris peculiaribus compararant. A Schol, Ve- net. a Villoifonio edito , ad Il. I. 536. citatur Zmmoniur ἐν τῷ περὶ τῶν ὑπὸ Πλάτωνος μετε- γηνεγ μένων ἐξ 'Ouses. «driffotles Me[fenius quaefiuerat, πότερον σπϑϑαιότερος “Ομῆρος 3 Πλάτων. auctore Éudocia in Viol. p. 7τ. et T'efephur, Pergamenus, grammaticus, fcripfe- rat περὶ τῆς Ὁμήρε καὶ Πλώτωνος συμφωνίας, vid. Suidas voc. Τήλεφος. adde infra, 6. VII. Io. Frider. Hillerur, Profetfor quondam Wittebergenfis , fcripfit commentat. de dicendi ge- nere Platonis, (quem Themiflius orat. XV. p. 319. Harduini notauit κεροωσούμενον ἐκ ποιήσεως ἜΣ ψιλο μετρίας ex poltico ac umeris foluto temptrautom,) Wittebergae, 1763. Nec mirum id videbitur. Plato, viuido feracique ingenio praeditus, iuuenis poefi valde delectabatur, et conílanter amabat Homerum, quamquam ab eius et tragicorum poetarum Jectione ciues no- vae, quam finxit reipublicae arcere voluit ^). Hine colorem duxit poeticum, et ingenium : Íformauit, A ct) Quantum Plato debuerit Homero, et in qui- — f. examine cauffarum, cur ftudia liberalium ar- bus vterque confpiret , docet Maf[fieu in compa- ratione Homerzi cum Platone, in Ais focict. rc- giae Parif. Infcr. fecundum | Gottíchediae verfio- nem, tom. II. pag. 1— 22. et ibid. pag. 158 — 175. oftendit Fraguier, quomodo Plato vfus fit poetis. Vtriusque fententiam impugnat et lib. X. de republ. potiffimum perfequitur-Garnier in comparat. Ho- meri ac Platonis in Hift. et Memoir. de l' acad. Infcr. vol. 42. ann. 1786. De caufis et fententia, cur Plato poetas a noua fua ciuitate abeffe iufferit, alii aliter fenferunt. vid. Maxim. Tyrium dif. 25. (olim VIL) et ibi Dauif.. G. 7. Foffium de artis poet. natura et conftit. cap. 3. $..3. pag. 21. cap. 8. 6. 1—6. p. 41 fqq. Amfítel. 1647. 4. Locos, in quibus Plato inique ftatuit de poetarum fcriptis, fedulo collegit, addito interdum iudicio, adíper- fisque eruditis obferuationibus, cel. Beck. in. difp. tium, inprimisque poefeos a philofophis veteri- bus nennullis aut negle&a aut imnugnata fuerint. Lipfiae, 1785. 4. cap. 2. p. 37 íqq. Ludo. Ca/alis fcripfit diff. apologeticam , quare Plato poetas re- publica fua eiecerit. Romae, 1670. italice. vid, Giornale di Roma , 1670. p. 72. /Maffieu in Vindi- iis poefeos, (in Mem. de l'Acad. — des Infcr. vol. II. p. τότ fqq. germanice verfis.a Loui/a Zdel- gunda l/i£oria Gott/chedia in eiusdem academiae commentatt. (ausführliche Schriften etc. part. lI. Lipfiae, 1754. p. 248 fqq.) leuibus ac ieiunis argu- mentis tam adcufauit Platonem, quam defendit poe- fcos vtilitatem ac praeftantiam: nec fatis exacte Platonem vindicauit eiusque explicauit fententiam Fraguier in eodem vol. (Memoir. p. 168 fqq. cum Couturio. adde eumdem Zraguier in Hit. eius- dem acad. tom. I. p. 168 fqq. aut in verfione Gott- fchediae PLATONIS DICTIO Lib, ΠῚ c. 11]. 65 formauit , omnibusque phanta(matibus quafi apertum idoneumque reddidit poefcos illecebris. Hinc in dialogis ipfe multa ornauit atque illuminauit, interdum obfcurauit poc'ica imitatio- ne, quam ideo 72//;2acu; Dipnof. libr. XL. p. 5os. B. in eo notat: atque mos ibidcm, Pla- tonem , fcribit, finxille πεπλασμένα θαύματα εἰδότα fimulatorum verborum prritum. Οὐα- re vel grandaeuus fludiofe lectitabat Aviftophanis comoedias ac Soplronis mimos ct imitatione expreilir. vid. Brunck. ad Ariftoph. Nubes p. ὅσ. et 66. illufliiT, Comi. de Finkenflein in peri- culo de carmine bucolico, (praemiffo illius libro, ZZret&s/a. oder die bukolifchen Dichter des Alterthums, part. 1. Berolini, 1789. 4-) pag. 19 fqq. pag. 26 fqq. /alcfen. ad ''hcocr. Adon. p. 194 fq. et quae ego d« Sopárone atque Platone, fedulo illius.ectore, fcripfi fupra in vol. ΤΠ. p. 492 fq. atque ad «ἄρ οἱ, A. P. cap. 1: p. 8 Íq-.— Pofiuam ad amicitiam Socratis et inrerius philofophiae doctrínarumque reconditarum ftudium acceflit, temperauit quidem fcribendi ge- nus; fed neque ingenium leclione poetarum ct exercitio nutritum atque incitatum, neque orationem poeticam omnino midgare et cohibere potuit. Hinc fluxerunt omnes illae vene- res. gratia, vbertas et ornatus oratioris Platonicae, vt Fauor'nus apud Gel ium N. A. M. 5. recte iudicaret; ,Si ex Platonis ora'ione verbum aliquod demas, mutesue, atque id commo- dilime facias, de elegantia tamen detraxeris.^ | Hinc etiam ortum eft perpetuum et anxium illad elegantiae et venvflatis fludium, crcbrior ille nouorum, obfoletorum , et obfcurorum vocabulorum vfus, illae imaginum, fimilitudinum, fictionum, allegoriarum ac dcfcriptio- num illecebrae, Haec omnia fi quis ex Platonis fcriptis colligeret, explicaret atque illuflra- ret, is fane fi praeter ea ex hifloria et antiquitate aut antiquiore philofophia lumen accendere£ obícuris locis, et difcrimen Socraticae atque Platonicae philofophiae paucis oftenderet; ille fane ad interpretandum et intelligendum Flatonem plus conferret, quam colligendis omni- bus apicibus litterarum atque congerenda cunctarum variarum lectionum filva. (vid. quoque AMeinerfum l.c. M. pag. 691 fqq). — Atque forfan cl. Fifcherus, qui iam pluribus abhinc annis clauem promilit. Platonicam, faltem magnam partem fatisfaciet piis hisce defideriis. Eodem ingenio viuaci et priflino poefeos amori ac fiudio ductus et deceptus Plato amabat mythos, (a quorum quidem vfu Socrates, potillimum Sophiflae non abflinuerunt.) et po- pulares f;bulas popular: mque theologiam : nec tamen follicitus videbatur, num illi veri εἰς fent, nec ne. | Potius vtebatur mythis, quorum fundus in Pythagoreorum opinionibus par- tim fub(tructos erat, (vid. cel. ZZeyne ad Virgil. VI. 703. de mythio Platonis de reditu animo- rum in vitam,) vt per occafionem et ope eorum varias formas f. ideas explicaret, et modo ad ornandam atque illuminandam orationem , modo vt iis vteretur pro argumentis, modo for- fan ea quoque de cauffa; vt illis, fenfui tantum adcommodatis, practer exfpectationem. pu. riores magisque idoneas et digniores fubiiceret formas feu perceptiones, (Hegriff?) Sed de mythis veter praecipue Platonis varii varia diuerfaque ratione iudicarunt et fcripferunt. vid. cel. Hyne in commentatione: temporum mythicorum memoria a corruptelis nonnullis vindicata, tom. VIII. commenitatt. Societ. Gotting. antiq. Gargier in Mem. de l'acad. — des Inícr. tom. 32. pag. 164 fqq. (germanice verf. in Hif/manni Magazin für die Philofophie, * — tom. IIT. fchediae germanica, tom. I. pag. 189 fqq. Merian — mate, germanice fcripto, de his; quae Plato poetis von dem Einflufs der Wiffenfchaften auf die Dicht- — vitio vertit, Helmfladii, 1789. 4. etc. vt mittam kunít, tom. L. p. 175 fqq. B/ackiwall. l.c. pag. 32 eosj,qui in hiftoria philofophiae eamdem materiaui fqq. ibique Ayrer, cl. /iedebwrg. im program- —adtigerunt. Acl. 11]. I 66 ΤΑΝ, PLATONIS DICTIO tom. ΠῚ. p. 341 fqq.) qui mythos Platonis minus commode diuifit in theologicos, poeticos et politicos, c]. Hense, theologus Helmfladienfis, in Obfzruatt. variis de philofophia mythica, Platonis praecipue. Helmflad. 1776. 4. cl. Eberhard, Profeilor Halenfis, de confilio philofo- phiae Platonis, in Neuen vermifchten Schriften; idem in Vermuthungen über den Ur- Iprung der heutigen Magie, in menflruo lib. Berolin. menf. Iul. 1787. cl. Jof. de argumen- to Sympofii, pracf. eius editioni pag. 72 fq. 70. Chriffian. Hüttner. de mythis Platonis, Lipfiae, 1788. 4. qui in dialogis Platonis tredecim mythos notauit. ^ De Platonis opinio- nibus et placitis theologicis ac philofophicis b. l. non eft differendum. — Eum tamen incon- flantiae iam adcufauit Cirero de N. D. I. 12. qui etiam in acad. quaeft. I. 13. (vbi tamen vide Dauif.) , Platonis in libris, ait, nihibadírmatur, et in vtramque partem multa diíferuntur; de omnibus quaeritur, nihi] certi dicitur. * Nullum tamen Platonis placitum ab omni aetate magis decantatum efl atque exagitatum, et nullum fere obícurius, cuius explicatio viros doctos mire torfit, quam illud de rerum for- mis, quas Plato vocabat idear, Cirero autem acad. quaefl. 1. cap. 9. ct "T'ufc. difp. 1. 24. (vbi Dauif. copiofe docteque de iis diflerit) /pecies recte fe, putabat, dicere poíle, et Semera epift. 58. definit, eorum, quae natura fiunt, exemplaria aeterna. — Duplex autem quaeflio orta c(l, num illae habitae fuerint naturae (fubflantiae a. noftris philofophis nominantur,) aeternae, aut ab aeterno intellectu feparatae, extra diuinam intelligentiam feparatim exfli- terint, quae omnia rerum exemplaria iu fe continent, quae aeterna funt, et per fe, ac vere talia, et naturam in fe habent perfiflentem, per quas rebus iluxis ac mutabilibus naturae f. formae (rf utiaim barbare dicunt) imprimuntur; an notiones tantum mentis diuinae, ab ae- terno pofitae in intellectu diuino. ἴῃ quas diuerfas partes omni tempore abierint V. D. latius expofuit et nubem tam veterum, quam recentiorum fcriptorum excitauit Brucker. tum in hi- floria philofophica de ideis, Auguflae Vindel. 1723. 8. cum fupplementis in ScAc/Aoraii Amoenitatibus litterariis, tom. VII. de conucnienti'a numerorum Pythagorae cum ideis Plato. nis harumque ex illis origine, p. 173 Íqq. et tom. VIII. p. 299. ad hiílor. doclrinae de ideis, rec. in illius Mifcellaneis hiftoriae philofophicae litterariae et criticae etc. Anguflae Vindel. 1748. mai. 8. nr. 3. et 4, tum in hifloria critica philofophiae vol. I. p. 695 fqq. Εἰ recentiori- bus priorem fententiam cum Eufebio et Auguflino tuentur Bruckerur, ll. citt. P:effing. et Schulz. pofleriorem vero cum Clemente Alexandrino, Tertulliano, Ambrofio etc. (vid. liene- dictinor. notas ad Ambrof. p. 530.) Cudworthur, Morhemiur, Meinerf. atque Z4gotopiff. Cro- s;azion. (h. e. Appianus Buonefede). P/effingiur fuam fententiam expofuit in Periculis etc. (erfuche etc.) tom. II. part. 11. pag. 117 fqq. p. 273 fqq. comparat atque examinat Ariftotelis doctrinam, et pluribus locis tomi I. et tom. If. part. I. illius operis, tum dübegdie Platonif hin ldeen, in wie fern fie fowol! immaterielle Subflanzen, οἷν auch veine. lernt griffe vorflel- Íen, in Caefar's Denkwürdigkeiten aus-der philofophifchen Welt, vol. III. nr. 2. Lipf. 1786. $. coll. ephem. Gottingenf. litter. ann. 1787. plag. 43. p. 422 fqq. — Scipionem Zfgsellum de ideis Platonis, Venct. 1615. 4. vehementer laudat 7Morávof. lib. I. Polyh. philof. cap. 7. p. 39. Cl. Schulz, Profeíor Helmfladienfis, quum adhuc Wittebergae doceret, fcripfit dilfer-" tat. philofophico-hiftoricam , de ideis Platonis, Wittebergae, 1786. 4. llle contra Moshe- mium et Meinerfium exiflimat, Platonem, ideas feparatim ex(litiffe, ratum, pro naturis (fub- flantiis) babuiffe illas; (quod quidem e loco Parmenidis non tamquam certum demonflrari, multo PLATONIS DICTIO - Lille! —6 multo minus ex Ariflotele effici poffe, alii cenfent;) tum contendit, fecundém Platonis ge- nuinam opinionem. illut idearum complexum non diuerfum fuifle a diuino, (τῷ Geta) fed id ipfum contlituiifes (quod quidem cum claris in Timaeo locis pugnare, aliis videtur.) Buonafédi iudicium exflat in illius hiftoria philofophiae, italice fcripta, vol. TII. edit, Venet. cap. 39. vbi de Platone sgitur, pag.rsr. cl. AMeinerf. fententia legi poterit in hifloria doélrinarum ctc. part. IL. pag. 729 fqq. ec 8oo fqq. — | Cucteorthi autem et AMoshemii iudicia funt expofita in libro: Syflema intellectuale, tom. T. p. 661 fq. (aut p. 856 fq. edit. Lugdun, Batau. in 4.) adde cl. Tizdemauzi Principes Οἱ acciae philofophos , (Griecheuinds erfie Phi- lofopheu,) pag. 416 fq. in priis p. 480 fqq. et in Gat der fpckulativen Philofophie, part. II. P. 89 fq. qui vtramque fententiam atque interpretationem fagaciter confociat, — De Tay. lori conamine, docirinae chriflianae deflruendae, et ruinis illius fuperflruendi. fyflemaris platonici in comm. de doctiina idearum platonica, cui addita eft hiftoria theologiae platoni. cae per recentiores Platonis adfeclas, et comm. de natura animi etc. praemiila verf'oni eius anglicae Procli dif. philofophicarum ac mathemat. vol. !. 1788. vol. II. 1789. 4. vide the moathly Review, menf. Octobr. 1789. et Allgem. Litteraturzeitung ann. 1789. menf. Nou. nr-346. p. 332. inprimis nr. 4S. ann. 1702. p. 377 fqq. vbi opinionum fingularium errorum- que fpecimina exponuntur. Librum ipfum non vidi. Ex his iam perfpici poteft, Platonem a magiflro fuo Socrate frequentem feciffe difcef. fionem. — Socrates omnia probabat ex experientia; Plato vero ex principiis, quae opinabatur eim prima et firmitfima, nec-adeo crebro adhibebat inductionem, anak giam aliaque ad per- fuadendum facilia commodaque praefidia. — lucundus quidem erat Socrati, (vid. «Χεπορᾷ. M. 5.111. 6. 1. ibique Ernefti:) docebat more Socratico, et, vti Socrates, (quem fuum illud, nihil v* adfirmaret, tenuifíe ad extremum , Cirero Tufcul. difput. 1. 42. fcripfit) de induflria dubirabar aut dubitare videbatur vel de iis, quae certa efle fciuit, ad irridendos et contunden. dos fophifas, qui, quafi omnia cernere ac definire poífent; de omnibus rebus cum intempe- rantia fermonis et fiducia impudenti, et vel in vtramque partem difputare folebant, Neque tamen acque incertus vagusque haefitabat in definiendo et decernendo, ac poflea multi acade- E ipfeque ἜΠΕΣΕ ΧΕ ΕΘ 3 Ar popularem theologiam, forfan cautior, ne, vti Socrates in reprchenfionem crimenque impicratis, et vitae periculum incurreret, frequenter amplexus, alienarum praterea, fuarumque, quas finxerat, doctrinarum connexione atque commixtione, et quod viuido ingenio abreptus, haud quiete omnia ponderauit, nec femper ideas inde confu- fas, rire difcreuit, nec obfcuras, quas habuit, formas clare explicuit, contra fermonis poe- tici veneribus, et lenociniis haud raro magis implicuit, difciplinam adulterauit Socraticam, et Socratem fccit multa dicentem, de quibus veracis Xenopbontis Socrates fe dilferuiffe πο. garet. (vid. 41. Gellium N. A. XIV. 5. et J/alctin. ad Xen. M. S. IV. 7, 5. P. 251. edit. Ernefli.) "Tum quia frequenter refpexit immifcuitque opiniones factaque fuae aetaris nobis Ignota, de- finitoque fermone philofophico, quem artis f. technicum vocamus, nondum, quod quidem cum fuperioribus philofophis habuit commune. vfus eft in fuis dialogis, ct ipfa horum for. ma ac natura, (quamquam in illa arte ingenii eius felicitas atque vbertas maxime eminuit,) faepe impediunt, quo minus, quae propria eius fuerit fententia, recte perfpiciamus.- Quae quidem omnia interpretes Platonis, ne temere et quafi e tripode iudicent, cautos pruden- tesque et verecundos reddere debent. — Multa enim diligentius inquifiuille, fagacius ex. I2 pifcatum 68 ^ LibIIIc.III. PLATONIS ΠΙΟΤῸ — YUdLpsRé | p'catum effe, fubtilius explicuiffe, meliusque digeffifTe Platonem docilem atque ingeniofum, et magnam omnino fuifle ingenii vim in illo, multamque litterarum copiam, negari non poteri. — Quare iniquum Buonafedii Storia etc. l. m. p. 157 fqq. praecipue p.165. Heumanni in Actis philofoph. tom. I. p. 156. Stojlii in kurz. Nachricht. von den Büchern in der Stollifch. Biblioth. vol. 1. p. 62. (qui vol. |. p. 285. Platonem nugarum captatorem, garrulum, ineptum prudentiae magiftrum, ct paene defipientem infipienter vocat) aliorumque iudicium mihi effe videtur, Platonis ingenium fuiffe mediocre. Iniquus quoque cft Bayíe in Reponfe aux Que- flions d'un Provincial. Rot'erd. tom. I. 1706. m. 12. cap. 12. De philofophia ac meritis Pla- tonis ct de difcrimine philofophiae focraticae et platonicae praeter VV. DD. fupra memoratos nuper fubtiliterque difleruit cl. Gun. Goftl. Tenaemanz in libro erudito: Lehren und Mei- nungen der Sokratiker über die Unflerblichkeit. Ienae. 1791. 8. part. I. fect. I. et II. p. 5r fqq. inprimis pag. 224 fqq. coll. cl. E^erhardo in neuen vermifchten Schriften. Halae Sax. 1788. pag. 354 iqq. Syflema philofophiae Platonicae editurus eft Tennemann, atque tomus pri- mus nuper iam prodiit, Lipfiae, 1792. 8. De methodo Platonis Socratica egit F. Ch. Gráffe in: Die Sokratik nach ihrer ur[prüuglichen Befchaffenheit, in vol. W. des meueffen katéchet. Mazazin, fedt. IV. iuitque vindicatum Platonem a culpa, et probatum, illum omnes phi- lofophiae focraticae partes amplexum, methodum iílam omnibus partibus ingeniofe adcom- modaíle cum copia et permuratione, omnes perplexas, et dógmaticas inquifitiones adplicuif- Íe doctrinae de moribus, ofliciis et virtutibus. ono apud eum Socrates Ípinas profert metaphyficas, putat Gracífius, eas pertinere ad difciplinam Socratis, quam hic iuuenis ex Anaxagorae difciplina fuam feciifet, et Platonem id vel ab ipfo Socrate confirente vel a fama accepile. Ατ multa in hac fententia eife dubia incertaque, facile patet, et confer cenforem in Allgem. Litteraturzeitung annt 1791. nr. 136. quaedam praeclare diflerentem. — Contra fue- runt, (vtait /Zugx/Hinur de doctrina chrifliana cap. 28.) quidam Platonis leclores et dilecto- res, qui dicere auderent, omnes 761; Chrifli fententias, quas mirari et praedicare cogeren- tur, de P/atonis libris eum didiciffe: recte tamen adiecit Auguftinus, id credere effe demen- tiffimum. — Pariter irridet ac refutat Origeuer contra Celfum, lib. VI. p. 285. hoc adfirman- tem, Chriffum fententiarum fuarum optimas e P/atonir haufilfe l:bris. — Locum, vbi Plato docuit, fuiffe locum amoenum, fcademiam dictum, indeque fectam illius academicam vocita- tam, eft notilfimum. vid. plura in Hieron. Ma/rangae libro: de academia, in qua Plato de- cuit, fyntagmata VII. Panormi, 1657. 4. — Meur/ii Ceramico gemino cap. 19 — 27. et Cri- tic, Arnobian. IV. cap. 1. apud Brucker. Y p. 642 fqq. addeque Diogen. Laert. MI. fect, 20. et ad ἢ. 1. Jgzuatii Roffii commentatt. Lacrtianas, Romae, 1788. p. 42 fqq. 7. P:tr. Ludewig prima academia, villa Platonis, cum noua Halenfium collata. Halae, 1693. 4. et in Opufc. 1720. tom. II. pag. 359. et Struuii Biblioth. philof. 1. pag. 215 fqq. Harl. Diem coelebs obiit fupremum praetore Theophilo, Olymp. ΟΥ̓ΤΙ. τ. ΠΡῚ [vid. Corf. l c. pag. τοῦ [4.1] CCCXLVIIL. ante Chriflum, Philippi Maced. XIII j^), anno **) aeta- tis 81. dd) Hermippus apud Laertium YI. 2. Cenfo- e£) Laeriius IV. 40. Zfthenaeus V. pag. 217. rin. cap.15. JPontac. pag. 435. ad Eufebii Chro- Cic. de Sene. cap. s. nic, Vol. TI.p.6 PLATONIS DICTIO Lib.IIIL:HI. “τ 69 tis 81. 27) fucceffore in academia relico Spenfppo, feptem annis ante natum. Olympiade CIX. 3. Epicurum, vt auclor Apollodorus apud Lacrtium X. r5. Fabric. Sepultus eft non procul sb Academia, poít mortem honoribus cumulatus. Statuam et in academia pofuit Mithridates, Perfa, Laer/. III. f. 25. ὁ. 20. aram Ariftoteles, vid.'epigramma apud auctorem vitae Ariflotelis, Brackér, otium Vindelicum melet. Il, pag. 268 14. 7. Jo. Frider. Preufer. comm. de ara, Platoni ab Ariflotele pofita, Wittebergae 1753. 4. iufra ad $. VIII. Harl. Primus dia/cgor et analyticam methodum philofophandi introduxiffe quibusdam vifus eft, vt legas apad eumdem Laertium ll. 24. Sed dialogorum imuentorem negat Zhenaeus XI. pag. $5. cum Alexamenes Tcius ante eum Socraticos dialogos ediderit, tefle ifto. itle περὶ ποιητῶν 55). et Zeno Eleates dialogos fceipferit prior. (Laert. Ill. 48.) .At ex- poliuille hoc genus fcribendi Platonem, nemo dubitat, [Audlor vitae Platonis a cl. Hee- ren ex cod. Vindobon. apud Lambec. in Ca:al. vol. VI. pag. 277. primum publicatae in Bibl. der alten Litterat. und Kunft part. V. inedit. p. 1g. fcriplit, etiamfi quis-dicat, ante Platonem fcripfiffe dialogos Zenonem ct Parmenidem, fe adfirmare tamen, cri ὅτος μάλιτα αὐτῷ ἐχρήσατο] Conf. Baüilium ep. 167. atque, fi placet, Caro'i Sigowi librum de dialogo ad Ioh. Moronum Cardinalem, Venet. 1562. et Lipf. 1596. 8. Georgii Pajchii, Profefforis Kilo- nienfis, diatribam de víitata, veterum exemplo, ratione tradendi per dialogos. Kilon. 1700. Barth. ad Claudian. p. 100. et praef. libri gallici Nouv. dialog. dcs Dieux. Colon. 1713. 12. In naturali philofophia Pythagoreos atque Heraclitum, in morali Socratem, in diale- &lica Zenonem ac Parmenidem Eleatas fequitur. Confer , quae viri docti ad Laert, IH. 8. et quae notaui fupra lib. II. cap. 15. vbi inter Pythagoricos Platonem recenfebam ^). E65 IIT. Scripta hh Ecde&icam philofophandi rationem fequu- tus eft Plato: qui tamen inuidiam hominum cflu- gere non potuit. Hinc alii Aríftotelem praetule- runt illi; alii imputarunt ei Platonicorum inter- ff) Natali fuo die VIL 'Thargelionis. Senec. epiíl. 58. Exempla eorum, quibus dies, quo nati fuerunt, fatalis fiue emortualis contigit, nota- runt Jonifacius- hift. ludicrae XIV. τς. Theodor. Crujius in fchediafmate hiflorico de die natali, vi- ris-infügnibus ct cruditis emortuali. —Vratislau. 1708. 4. [o. Sam. zdaini, (fub Mifandri nomine lat^ns,) in deliciis biblic. V. T. part. HI. pag. 5536 fq. Chrilloph Andreas. Bruunerus iu fato theo- log. hift. part. IL. pag. 650 fq. et au&or der V«r- gnügung mufliger Stunden. Lipfiae, 1731, 8. part. 2. pag. 25 fqq. — Laurentius Medices ftatuam Pla- tonis cx ruderibus Academiae Athenieníis erutam et adlatam e Graccia, magno redemit ab Hiero- nymo Piftorienfi, vt traditur apud /ac. Midden- dorpium lib IV. de academiis. — De genefi fiue . themate natalitio, quod habet Firmicus, vide 7i- cinum 110. ΓΝ. Epift. ad Francifcum Bandinum tom. L. p. 739. vbi de philofophi huius vita. 8g) Conf. /aicken. adnotatt, ad T'heocriti Ado- niazuf. pag. 194. Zar, pretamenta; ali aliorum criminum eum infimula- runt. vid. Stan/ei. hift. phil. IV. de Platone cap. 1. p. 3152 fq. Brucker. l. c. $.9.et1o. Alii eum atheís, alii Spinozae praecurforibus adnumerarunt. Vtriusque criminis reum eum fecit /Vic. Henr. Gunáling. parte II. Otiorum cap. 3. p. 86. et, vbi 1. Chrifl. ll/olfius cauffam Platonis fufceperat in Manichae:fino ante Manichaeos $. 34. p. 142. et in diff. de Atheifmo falfo fufpe&tis, Witteb. r710. Güundling. in parte 3r. nouae bibliothecae iterum inue&us eft in Platonem. At alii bene defenderunt philofophum ab illo crimine. vide Reimmanni hi- floriam athei(mi, cap. 22. pag. 159 fqq. atque 70. Iac. Zünmermaun. in Opuículis tom. 1. p. 762 — 960. et in Schelhornii Amocnitt. litter. tom. IX. pag. $27 fqq. tom. XII. pag. 369 fqq. tom. XIII. p3g- 48 fqq. adde infra $. VII. Harl. 1ο Lib, III. c. III. PLATONIS SCRIPTA EDITA Vol. 1T. p. 6 ΤΠ. Scripta Platonis *) perfzquar eo ordine *), quo fecundum Thraflli tctrologias (vid. Laertium lll. 56 Íq.) digefla leguntur in editione graeca dina εἰ Bafinf: neque ii) Quo facilius poflit notitia de fingulis fcriptis a lectore repeti, adpofui catalogum illorum alpha- beticum, fubiuncto numero vnicuique fecundum ordinem fuum adícripto: [et, notantc Crollio, ad- didi romanum numerum, qii ordinem indicat ad Syzygiarum rationem , et vncis feclufi ] Acephalus. 42. [vel Sifyphus VI. nothus.] Alcibiades I. et II. 13. et 14. (II. 3. 4.] Alcyon 41. [VI. nothus.] Anteraftae (Eraftae) 16. [1]. 2.] [Adanticus, 32.] Axiochus 43. [VI. eft Acfchin.] Charmides 18. [IV. 5.] Clitopho 29. [VI. inter nothos.] Cratylus 5. [HII :.] Critias 32. [V. 3.] Crito 3. [1.3.2 efinitiones 49. [VI.] Demodocus 45. [VI. nothus.] Epigrammata 37. Epimenides 47. [VI. nothus.] Epinomis 35. [IV. vltim.] Epiftolae 36. [VI. 1.] Eryxias 4o. [VI. Aefchin.] Euthydemus 21. [Il. 5.] Euthyphron τ. (I. 1.] Gorgias 23, {Π|. 2.] Hipparchus 15. [IV. 8.) Hippias maior et minor 25. ct 26, ἔνι XE 2] Hirundo 46. [VI. nothus.] Ion 27. [Π|. 3. De Iufto 5o. [VI. nothus.] Laches το. [IV. 6.] De Legibus 34. [IV. pen] Lyfis 2c. [IV. 7-] Magicarum inftitutionum lib. noth. στ. Menexenus 28. [IV. 4.] Meno 24. [IV. 2.1 Midon 39. [VI. nothus.] Minos 33. [IV. rr.] Parmenides 9. ΓΝ. 4.] Phaeaces 44. [Vi. nothus.] Phaedo 4. [[. 4.] Phaedrus 12. [V. 6.] Philebus ro. [IV. 1.] Philofophus 30. Poemata varia 52. alium [Politicus 8. IV. 1o.] Protagoras 22. De Rep. 3o. (iV. 12.] . Sifyphus 42. [Acephalus. VI. nothus.] Socratis Apologia 2. [10 2.] Sophifta 7. [IL. 2.] Sympofium ii. [V. 4.] 'Teítamentum 538. 'Theaetetus ὅ. (1I. 3.] 'Theages 17, [1]. :.] 'Timaeus 2:1. (V. 1.] De Vacca 51. [VI. nothus.] De V.r&ute 49. [eft Aefchinis.] kk) Is ordo quoque indicatur in MS. Bauarico chart. n. 174. fol. quem in manibus habui, et vbi prolegomena in Platonem graece fcripta fuperíunt. Hic codex, quantum memini, vt plurimum con- fpirat cum iis, quae cl. θεν ex cod. Vindob, loco paullo ante memorato: euulgauit. Ordo au- tem fccundum Thrafylli et Dercyllidis, (quos au- Gores facit Zbimus in introductione im Platonis dial. δ. 6.) tetralogias haud commodus eft neque conncxioni fericique argumentorum aptus. Hinc Zibinus l.c. $. 4. et 5. aliam inftituit diuifionem, Alium feu nullum ordinem /Marjiius Ficinus in- duxit in vertendis et fic edendis fcriptis, et fequu- ta eft Gracco- latina Lugdunenfis 1590. — Áptiorem Heur. Stephaeus 1578. et Wechceliani. heredes 1602. fequuti funt partitionem in Syzyzias, quam infüituit fo. Serratus, de qua vide infra in indice editionum, de edit. Serrani. Hunc ordinem rece- perunt editt. Bipontini. Quem fyfiematis fui or- dinem probabiliter tenuerit Plato, /Meinery. 1. c. II. p. 706 fqq. definire ftu&uit. adde eumdem p. 703 Íqq. et Jac. Geddes in: An Eflay on-the compofi- tion and Manner of Writing of the Antients parti- cularly of Plato, Glasguae, 1748. 8. fe&t. VII — XV. de Platone p. 104 fq. (Geddef. lib. germanice verfus legitur in Sammlung vermifchter Schriften εἰς.) M. Dau. Christian Grimm, Re&or — de ordine et nexu dialogorum Platonicorum, an et quali ftatuendo? — Epimetrum fapientiae platonicae florilegiis II. et lli. interponendum. — Annaemon- .tani: collata tamen cenfura in Zau/li Bibliothek von Anzeigen und Auszügen kleiner — Schriften. tom. Il. part. III. Ienae, 1791. p. 89 fqq. lile ve- ro doct Grimm. in progr. Platonicae fapientiae flores Vol.II. p. 6 7 Li.IILeIIL — 7 PLATONIS SCRIPTA EDITA alium videtur amplexus fuiffe arro, qui "Thrafyllum aetate anteceffit, et libro VIIT. de lin- gua lat. non nihil e Phaedone Platonis proferens ((*] citat Platonem in quarto. Confule. Pr- irum l'iforium XVII. 2. Var. le&, — Diuerfam ordinem fecuti funt alii, quorum fententias vide apud Laeriium VI. 5o. et 62. Francifcum Patritium de dialogorum Platonis ordine, et Sam. Petifum IV. 2. Mifc. Fabri. De dialogis Platonis non magnifice iudicat Bier/ing. in methodo fludiorum p. 25. Plane eos contemnit TAomaf. oratt. p. 4u fqq. ZZeum. QE T RAM LOG IM I ET'OY'ÓPON.5 περὶ ὁσίς "), πειραξικός. — De vera et falfa pietate, fiue de iuflitia aduerfus deos. — Hic dialogus eft inter decem illos, quos Zfudrear Dacerius eleganter gallice vertit, et praemiíla Platonis vita atque in philofophiam eius introductione edidit Pa. rif. 1699. 12. "") hoc ordine: Alcibiades r. et 2. "Theages, Euthyphron, Apologia Socratis, Criton, Phaedon, Laches, Protagoras, et riuales (iue evrsgaso; Ante Dacerium Mau- ero£ur "") gallice reddidit Euthyphronem, Hippiam et Euthydemum. Latine vertit Franc. Philelfus, tefle Trithemio. Italice Euthyphronem, Apologiam Socratis, Critonem, Phae- donem, ac Timaeum tranftulit notisque illuflrauit Sebeffianur Ericius. Fabric. conf. Car. Nürnbergeri difp. de confilio Platonis in fcribendo Euthyphrone, me praefide ventilata, Er- flores legere inftituit ex Euthyphron. a cap. I— XIT. Annaemontani 1786. — Contenta dialogorum Plato- nis breuiter enarrantur a 7o. Fabricio in hiftoria bibliothecae fuae, tom. HI. p. 189 fqq. [copiofius a Diet. Tiedemanno in lib. Dialogorum Plat. ar gumenta expofita et illufl rata. Bip. v786.] De me- thodo Platonis philofophiam tradendi dialogica diff. cl. /o. Jac. Heur. Nafl in comment. peculia- ri, Stuttgard. (787. 4. Harl. 11) Platonis exemplo Lucian. duplices titulos praefgit dialogis fuis, vt Τόξαρις ἢ περὶ φιλίας. mm) Conf. A&a erudit. Lipf. 1700. pag. 49. — repet. Amítel. 1700. 8. IL tom. — Aitera cditio au- €tior prodiit Parif. 1701. 8. II. tom. praemiffae quo- que funt commentation. de Platone, (Difcours fur Platon.) de ftilo Platonis et de interpretibus atque commentatoribus illus. — rev. Amftclod. 1708. 1745. 12. Il. tom. — Poftea Grou e foc. Ic(u gallice interpretatus eft et edidit: La Republique de Pla- ton, Amilel. 1763. et Loix de Platon, 1769. 8. II vcll. dialogues . VII.) de Platon. II. voll. Hanc editionem , quum eruditis placere vidiffent biblio- polae Parifienfes, typis repetendam curarunt. Ad- diderunt Dacierii interpretationem — dialogorum paullo ante laudatam opusque infcripferunt: Bi- bliotheque des Anciens Philofophes, voll. VI. in 12. 1771. praemiffo F/eury Difcours fur Platon, et fini fubiun&a duorum dialogorum, Hippiae et Eu- thydemi, verfione a /lJaucroix facta, et (tom. V. langae; pag. 519.) parte conuiuii a Racino translati. Ho- rum omnium interpretatio tamquam continuatio — fuperioris Grouanae venditur. 'Tlotum vero opus conflat Xi. voll. Initium verfionis conuiuii, a Ra- cino factae, proftat in Oeuvres de Iean Racine, avec des Commentaires, par M. Luneau de Boisjermain, Paris. 1768. 8. part. V. Gallice quoque vertit Eu- thyphrona Znton. Martin. Delespellus Lugd. 1579. 8. Germanice vertit Euthyphronen 7. F. Kleukerus 1778. [. G. Schloffer in kleinen Schriften, part. V. Bafileae, 1737. adiecta vberiore illius quaeftionis expofitione: in praefatione agitur de methodo Pla- ton:s res philofophicas tractandi in dialogis. So- cratem, exiftimat, acquicuiffe in probabilibus; Platonem fuiffe dcgmaticum metaphyficum , vlte- rius progreffum. conf. cenforem in Allgem. Litte- raturzeitung ann. v788. n. 179. b. p. 249 íqq. La- tine verfum a Petreio Tiara iu eius fcriptis fuper- fuiffe, ex Adami vitis philof. p. 158. notat editor Bipontinus. Quaedam loca Platonis in Euthyphro- ne, Phacdone et Apologia Socratis illuftrauit. 70. Car. Zeune , Prof. quondam Witteb. in Animadu. ad Anacr. Platonem et Xenophontem, Lipfiae 1775. $. Editiones fingulorum librorum notitiae editio- num infra fubiungam. Zarl. un) Pranc. de Maucroix dans fes ocuvres de Profe et ἐς Poéfie tom. L. (Parif. 1685. 12.] nouv. rcp.littr. 1685. pag τοῖο, addita Fontani obferu. avec quel efprit il faut lire les dial. de Platon. 1 — Lib.lIL.cIIL. — PLATONIS SCRIPTA EDITA Yol. IT. p. 78 langae, 1787. 4. Lud. Cafidhutrii animadu, in quaedam loca pag. 284 — 288. opufc. varr. critic. Harl. I) ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ 'AnOAOLIIA, Sms Socratis /fpologia ad iudices, com- tra accufationes Anyti, Melitique et Lyconis. — Vide Leérfium 1T. 39. Ex quo difces, falfos fuifle eos, qui cum Themiftio Orat. XXIIL p. 249. accufationem Socratis, a P'olycrate fcri. ptam, putarunt eand:m εξ. qua Melitus et Anytus in iudicio aducrfus Socratem vfi funt. Polycratis enim oratio, (qua inprimis ille fibi placebat, tefle Ifocrate in Orat. de laude Bufi- ridis,) fcripta demum eft pluribus poft Socratis mortem annis, qnia, vt probe obfzruatum Fauorino, in illa ment'on. m fecit murorum, a Conoue inllauratorum, quod factum eft Olymp. XCVI. τ. Confer Jonfíum de Scriptoribus hifl. philofophicae pag. 36. :7. — Praeter Platonem pro Socrate fcripferunt Demetrius Phalereus, Galenus, Libanius, Lyfias ??), (qui viuo Socrati apologiam, pro eo fcriptam, exhibuit, fed, vt illa vteretur, neutiquam potuit per- fuadere: vide /Menagium ad Laertium 1l. 40.) FPluterchus, "Theon Autiochenus Stoicus, Xenophon et Zeno. Horum omnium fcripta, exceptis Libanii, Xenophontis et Platonis, perie- re. Contra Colotae, Epicurei, calumnias Socratem etiam tuetur Plutarchus p. 1117. Rectene Socrates fe non defenderit in iudicio, disquirit /aximus Tyriur ditf. XXXIX. [ct ex recen- tioribus Zo. Clericus in filu. philol. cap. 3. feck. 8. p. 217. Quum vterque probaucrit intermif- fionem defenfionis, /ar. Zimmermanaur in apologia Socratis contra calumnias Ariflophanis, (imul aduerfus Maximum Tyrium et Io. Clericum oftendcre fluduit, male egiife Socratem, uod cauifam fuam coram iudice non perorauit, in Mufeo heluet. part. XXIIIT, — TTurici, 175». dil. I... Ex Crol/i additamentis] ^ De Platonis [P] apologia, diferta licet et eleganter fcripta, Coffius Seuerus apud Senecam, patrem, pracfat, libri 3. Controuerf. (Epit. decl. praef.) Klo juenti[fini viri Platonis oratio , quae pro Socrate fcripta efl, nec patrono, mec eo digna eff. Non patrono quidem, qui fciret , magiftrum fuum illa neutiquam indigere: nec reo, qui iniquiratem ininicorum fuorum indignam refponfione habebat. — [Particulam. huius apologiae Cicero Ταΐς. Y. cap. 41. pulere expreflit.] | Initium huius apologiae illuflrat Zohanmer Clericus in arte Critica tom. I. p. 165. 196. Alium locum, ingeniofe tentatum, vid* fi placet in Ephe- mer dibus litterariis Berolinenfibus ann. 1698. p. 561. — Gallice apologiam vertit pofl ZZutonium Verderium , qui verfionem fuam memorat p. gr. Bibl. Gallicae, Franci/r.. Hot/omann. Lugd. 1549. et Ludou. Girium, cumque notis edidit Zndrear Daceriur, italice Seba/T. Ericiur, vt aullo ante in Euthyphrone dixi. Hieromytmur quoque Cardanus accufationem Socratis fcri- pfit, idem, qui volumine fingulari laudauit Neronem. — Cardano pro Socrate refpondit Georgius Raphelius, Hamburg. 1696. 8. Ὁ , D B B II) KPIT QN i$ περὶ ποακτϑ. z9ios. Dc τὸ quid agendum, Socratis, in carcere ex fomno excitat, cum Critone, fuadente, vt aufugeret, difputatio. — Inferibitur etiam in » Ὁ ' , . E * editionibus, zregi δόξης &An98s xg δικαίδ, praecij ue continet pulcram profopopoeiam legum, i in- oo) De hac pro Socrate Apologia videtur acci- piendus locus P'utarchi lib. de auditione pag. 40. vbi ait, Platonem refcripfiffe orationem. Lyfiae, fiue argumentum, a Lyfia in oratione tractatum, de &ouo tractaffe. Idem p. 45. Ke γὰρ ὁ Πλατων τὸν Λυσίκ λόγον ἔτε κατὰ τὴν εὕρεσιν ἐπαινῶν καὶ τῆς ὠτα- ξίας αἰτιώμενος, ὅμως αὐτῇ τὴν ἐπαγγελίαν ἐποινᾷ, καὶ ὅτι τῶν ὀνομάτων σαφῶς καὶ σρογγύλως ἕκαςον ἀποτετόρνενται. [adde fupra de Lyfia in vol, II. pag. 768. et in Socrate pag. 685.] Vol. ΤΠ p.8 PLATONIS SCRIPTA EDITA —— LiZILell 13 increpantium Socratem, fi, licet iniufle damnatus, fugere vellet, et egregie docet vulgi opiniones contemnere, calamitates ferre patienter, inimicos non vleifci, animo elfe erecto ad fola honefla et acterna. — Laudatur a Cicerone de diuin, I, cap. 25. — Eft ct hic dialogus ia- ter eos, quos practer Giriuu [cum apologia Platonis, Parif. 1643. ra.] gallice vertit et notis illufirauit Aadreas Daceriur. Italice Seba/f. Ericiur [et Molza, vid. Paitoni etc. ΠΙ. p. 113. etc.] Praeter ea gallice vertit Simon de P'aliembert, Parif. 1542. Philib. du Jal, Epifcopus Sagien-. fis, (vid. /"crdierii bibl. gallicam pag. 723.) et Petr. du //al dicitur Crucimanio bibl. gallicae pag. 118. 244. 459. etc. iuffu regis Critonem vertiffe, Parif. 1547. et cum notis Io. de Maffe, (Mafculi) Andegauenfis, ibid. 1582. 4. Fabri. Dialogum, Criío, teutonice vertit, adfper- (is obferuationibus, Zzizze, Director quondam Gymnafíi Wimarienfis, Weimar. 1781. 4. et vna cum tribus Aefchinis dialogis, Déeílau. et Lipf 1783. &. — Francogallice Saílier im Hiftor. acad. infcript. Parif. vol. XIV. pag. 38 fqq. cum notis critic. et phi-, lofophicis; cod. reg. MMLXXXIX. vfus eft. — —llluflratur in fingulari programmate a Rumpelio, Erford. 1768. — M. Zfbrah. Gottlieb Raabe in Specimine interpretandi Platonis dialogi, qui Crito infcribitur, Lipfiae, 1791. de confilio, ordine, oeconomia etc. huius dia- logi differit, et II. priora capita obferuationibus varii generis vberioribus illuflrat, dialogos Platonis redigit in clafles, et hunc dialogum ad claffem philofophico - dramaticorum refert. Harl. IV) ΦΑΙΔΩΝ 75 περὶ Ψυχῆς, ἡϑικός. De animi. immortalitate ""), quam variis argumentis confirmat, licet fateatur, plane certam demonflrationem afferri in preefenti vita vel plane non poffe, vel difficillime poffe, ei μή τις δίνωιτο ἀἐσφαλέφερον. xg] eiyduvoregoy ἐπὶ βεβαιοτέρς ὀχήματος ἢ λόγε Oeig τινὸς diezregeuO yog , nifi detur fermins Jécuriusque niti diuisio aliquo tefimonio. Hunc dialogum Platoni ffir abiudicaffe traditur Pamaetiur, Stoi- cus *), cuius fententiam eleganter refellit Epigramma 77) lih. I. Anthologiae cap. 44. p. 94. quod in MS, tribuitur Leonidae Alexandrino. Eis τὸν Φϑωίδωνα διάλογον Πλώτωνος γοϑευόμο. voy ὑπὸ Πωναιτίξ. ᾿ Εὔμε Πλάώσων £ γράώφε, δύω ἐγένοντο Πλάτωνε Σωκρατεκῶν δάρων ἄνϑεα πάντα φέρω "AAA νόϑον κ᾿ ἐτέλεσσε llavairios, ὅς ρ᾽ ἐτάλασσο Καὶ ψυχὴν ϑνητῆν» καμὲ νόϑον τελέσαᾳ 55) Nempe gp) Conf. Fabricius , libr. de fceiptor. de ve- δὲ Plato non fcripfit me, binos vone (fige) ritate religionis chriftianae p. 148 fq. Z/eum. - Piatones, . ΓΕ Socratici foetus, cui decor omnis adeff. 44) Fallitur clegantifimus Mureius tom. II. Suppofitum facit ille Panaetius, qui fimul audet orat. 8. p. 286. tradens, fuiffe, qui Platonis Phae- JMortales animas reddere meque nothum., drum Panacetio tribuercnt. ) Latinam huius epigrammatis verfionem me wr vr 3 - S , tricam exhibet Camerar. in Aphthonio fuo p.224. . Si Plato me kaud fcripfit, duo forte fuere Pla- tones, SSocraticae foboles, nam decus omne fero. $5) Hoc epigramma /ernsdorfats, Prof: quon- “1 dubium facit ille Panaetius: fuflinet idem dam Dantifcanus celcb. ita dupliciter vertit: AMorítales animos reddere meque πο τι). Vol. 411. K Heunt. 34 1ηϑ.ΠΠ1... 11. PLATONIS SCRIPTA EDITA Vol. ΤΠ. Ρ. 8 δ 9.15 Nempe Panaetius a: Platone de animae immortalitate diífenticbat, vt auctor [ΠΡ] etiam Cicero I Tufc. qu. [cap. 32. vbi vid. Dauif] Ait igitur poeta, non mirum effe, fi Pbaedo Platonis in dubium vocetur ab eo, qui ipfam negauit animorum immortalitatem. | Sed forta(lis falfus eft poeta, nec recle cepit, quod apud Laertium Il. 64. legas a Panactio folos, tamquam genui- nos Socraticos, admiíTos dialogos, quos edidiffent Plato, Xenophon, Antiflhenes, Aefchines: de Phaedonis et Euclidis addubitatum , reliquos vniuerfos reiectos. — Ex quibus verbis perfpi- cuum efl, Panaetium non in dubium vocafle Phaedonem Platonis, fed dubitaffe, an dialogi, a Phaedone et Euclide editi, vere Socraticorum nomen mererentur. — Scripfit autem Phaedo, Elienfis, tefte eodem Laertio IT. 1c9. dialogos, Zopyrum, Simonem et forte alios; fed de quorum auctore ambigebatur, Niciam, Medum, Antimachum, fiue Senes, et fermones Scy- thicos, Ceterum hune, de quo in praefenti agimus, dialogum Platonis Phaedo ipfe legit, tefte ZMthenaeo lib. XI. p. 505. et negauit, fe quicquam eiusmodi dixiíle, qualia a Platone lo- cutus fingatur. ldem Cicero, ne alios iam nominem, fine controuerfia adfcribit Platoni. Píatonir, inquit, liber, qui eff de animo, ['Tufcul. quaeft. I. cap. 11.] is alio nomine Phaedon dicitur, [adde eumdem Tufc. I. 24. de N. D. III. 33. extr.] Librum de bono mortis vocat Aurel. Victor de viris illuftr. cap. 8o. — Ft licet inter ZZe/rhiuir Socratici dialogos quoque fue- rit Phaedo, fi Suidae credimus, falfo faepe atque incerto tefli: Platonis tamen nomine hunc omnes laudant, chrifliani praecipue fcriptores, Tertullianus, Origenes, Eufebius et alii *^: fed ethnici quoque, graeci et latini. — Notum praeterea vel ex For; IV. 2. 7t. quod Cato, an- tequam mortem fibi conícifceret, lecto noctu ad lucernam Platonis Phaedone paululum quie- vit: tum circa primam vigiliam flricto gladio reuelatum manu pectus femel iterumque per- cuffit. ldem refert Dio XLIIL p. 218. 7ppian. 11. de B. Οἷα. fol. 489 fq. Flures fcriptores, eandem rem narrantes, in notis ad Florum laudarunt Iohannes Camers et Freinshemius. [conf. P/utarch. in vita Cat. min. cap. 89 fq. Lo&ant. MI. 17. Dauif. ad Max. Tyr. pag. 1o. edit. 1.1 Simile quid apud Ciceronem T'ufc. I. cap. 34. Lactantium l. c. Hieronymum tom. V. p. 6o. Auguflinum, [Eudociam in Violario p. 272 fq.] Nonnum hift. rs. in Greg. Nazianz. epigr. pag. 275. Wechel. et alios legitur de Clzombroto "*), quem ᾿Α μίβρακιωτικὸν μειρούκιον vocat Georgius Pachymeres in. Diatriba de fex philofophiae definitionibus. — 1n eumdem Cleombrotum exflat Ca//imachi Epigramma lib. IIl. Antholog. cap. 33. [et in edit, Erneftina Callimachi epigr. 24. pag. 292. vbi vid. Bentlei.] quod occurrit etiam apud Sextum Ewipiricum lib. I. cap. 2. p. το. contra Mathemat. Ammonium Hermeae in Porphyrii Ifagogen p. 6. alte- rum Ammonium ἰῃ Γρώμμω et Theodofium Alex. in fcholiis ineditis ad Dionyfium 'Thracem, vbi Cleombroti facto, qui poft lectum Platonis librum de muro fe praecipitauit, (fiue vt Cal. limachus ait, ἥλατο εἰς cios» , defiliit in mortem, Sen. Epift. 77.) oppofitum legas iudicium Olympiodori, philofophi, qui adfirmauit, iam pridem fe e vita excedere volui(fe, nifi de fla- tu animae ex Platonis Phaedone certior redditus fuiffet: [P] Ei μὴ ypxupm Πλώτωνος ἐμὴν ἐπέδησεν ἐρωὴν, "Hà λυγρὸν ἔλυσω Bíx moXuxqdfo. decr. Paulino i?) Adde Iac. Pontani Φιλοκαλίαν VIL. 13. pag. magne id potius, quam bene fz&um ab illo, ex 435 fqq. ipfo ait eum Platone potuiffe cognofcere, tom. V. uu) Theobrodus vitiofe apud Petrum Abaclar- thefauri anecdotor. Marteniani. dum lib. ll theolog. chriftianae pag. 1224. vbi Vol.fl. p. re- PLATONIS SCRIPTA EDITA —— LilLeIL — 4 Paulino (Antonio) tamen iudice, carmine aduerfus paganos ν. 38. Platonis de anima liber praeter titulum mil certi continet. intur.— Certe ne Arifloteli quidem períuafit, fi credi- mus '"Theodorito lib. V. Θερώπευτ. Argumenta Platonis confutanda fibi fumíit Gomef. Pereira in margarita philofophica p. 619 — 632. Olympiodori refponfionem ad obiecliones varias, Phaedoni oppofitas, vna cum commen- tario ad capita CLVII. habeo msst. Meminit in illa commentariorum Zaml/ic£i, et Plutarchi et Suriaui. — Olympiodori commentarius in Phaedonem MS. exflat in variis bibliothecis. Fabri. |n quibus lateat bibliothecis, cl. Fifzherur in notitia codd. msst. Platonis ex Mont- fauconio aliisque indicat. — Laudantur particulae a J/y/tenbarhio ad Plutarchum de S. N. V. p. 8o. 83. uinken. ad Xen. M. S. p. 220. cdit. Ernefli etc. atquc Fi/zherus particulas, ab aliis viris doctis publicatas, in nouiffima dialogorum IV. editione fuo quamque loco pofuit. 1)ε- mocriti, Flatonici, Longini tempore viuentis, commentarios in Phaedonem et Alcibiadem laudat Olympiodorus in particulis, a umnkenio in diff. philol. de Longino $. 4. editis. Longi- πὶ comm. in Phaedonem laudat Olympiodorus in commentarii inediti particula, a Auhmkenio 1. mem. $. 6. p. 13 fq. vulgata. Eft vero mst. in bibl. Vindob. vid. Lambec. comm. ΝῊ. cod. XX. p. 114 fq. edit. Kollarii. Harl. Procli in Phaedonem intercidit, et latina Zfpuleii verfio, [quae memoratur a Sidonio "Apollinari lib. 11. ep. 9. et Prifziano lib. X. Supereft vero alia Zfriffippilatina in bibliotheca corporis Chrifli Oxonii, qua vfus eft Nathan. Forf/ferur. Crollius.| Ficini verfio lat. fepara- tim prodiit Parif. apud Caluarin. 1536. ibid. apud Morel. 1554. 4. Harl.] E recentioribus Phaedonem illuflrauit Sebof/ianur Foxiur, cuius commentarius vulgatus eft Bafileae, 1566. fol. Anglice Theobaldus, (idem, qui vitam Catonis vulgauit.) Londin. 1716. Gallice cum notis edidit Zudrear Daterius. — Yralice. Sebaff. Ericius. — Germanice 7o. Bernhard. Koehler, Lubecenfis, Frof. quondam Gottingenfis, Lubecae, 1769. 8. et fug. Guil. Ortlob, cum notis, Francof. et Lipfiae, 1771. 8. Hofimannrwaldau in fuis verüi: ctc. Vratislau. 1679. 8.1. Nec praetereundum Danieiis Heinfii Poema eximium. de contemtu mor- tis, cuius argoincntum magnam partem petitum e Platone: [Lugd. Bat. 1621. 12. ex offic, El- zeu. recufum in collectione poematum eius lat. et graec.] | Dum autem Plato immortalem animam elfe defendit, ex altera parte incidit non modo in falfum dogma de animabus, ante corpora pracexiflentibus, et de μετεμψυχώσει » quam recidiuatum et reciprocum difcurfum animarum appellat Tertullianus: fed et in alium incucurriffe videtur errorem haud leuem, quod immorralitatem hanc, ztque, vt ita dicam, indeflruclibilitatem fuperflruxit dogmati de αὐτοκινησίος animae, vnde fequatur, illam aeternum effe et increatum 1notus princi- pium ""), quod foli deo proprium εἢ. Vide Joh. Bap/if/am Crifpum de Philofophis caute legeadis di(lribut. I. lib. I. et P. Bayli librum, gallice editum, fub titulo refponfionis ad quae- ftiones cuiusdam hominis e Prouincia tomo 1. cap. 12. — Nicol. le Nourrij apparat. ad biblioth. K 2 patrum vv) Huc fpetat illud Arnobii lib. II. pag. 47. deus effe narratur. Rc&ius idem Plato in Ti. nimus, qui inmortalis vobis (neceffitate nimi- —maco: Oso? Θεῶν, ὧν ἐγὼ δηκμιικργὸς πατήρ τε ἔργων, rum effentiae, qua ratione folus deus habet im- ἃ δ 4«z γενόμενα ἄλυτα ἐμὲγε ϑέλοντος, Cont. 70. mortalitatem. 1 'Tim. VL. 16. non Dei conditoris — Turner? epift. contra Dodwell. pag. 83. voluntate immortalem ipfi naturam tribuentis) δέ PLATONIS SCRIPTA EDITA 16 Lib. ITI. c. ITI. Vol.H. p. 10 P τι patrum fol. 420. — Vsque adco abeft Plato '") et abfuit procul 4b Epicuri opinione, animum noflrum natura mortalem [If] ftatuente, quam vtinam: profanis hominibus incruftandam nuper reliquiffet doctiffimus et pracflantiffimus Dodwellus. Fabri. — Praeter Pfzudo- Orige- ncm in philofophumenis, p. n8 fqq. edit. Wolfii, qui in notis plura de hoc argumento diffe- rit pluresque citat viros doctos, tum praeter Cud worthum eiusque interpretem, Moshem. ac Bruckerum, Meinerfium et Tiedemannum in variis libris illuftrata e(t Platonis fententia de animo eiusque ortu et immortalitate : Mar filii Ficini Florentini tüologia Platonica de animorum immortalitate ad Laurentium AMdiren virum mognanimum. ἴῃ calce: fnpreffum Florentiae per Anton. Mifcominum , an- no falutis MCCCCLXXXIH. fol. vid. de Bure Bibliographie inflructive. vol. de la Iurispr. et des fcienc. nr. 1266, p. 159 fq. rec. Parif. 1559. 8. et in eius Operibus, Bafil. 1561. fol. II. voll. in vol. I. nr. 2. De Platonica animorum immortalitate differit Zoach. Sam. JF'eickhmann, Wittebergae, 1740. 4. Chr:f. Ern. de Iindheim cxamen argumentorum Platonis pro immortalitate animae humanae, diff. Gottingae. 1749. 4. Georg. Henr. Ribou in diff. de anima brutorum, adiecta Hieronymi Rorarii libro, quod animalia bruta faepe ratione vtantur melius homine, Helmflad. 1728. 8. cap. 19. p. 682 Íqq. D. JHichael Gottlieb. Hanfchiur in diatriba de enthufiafmo Platonico, fect. HI. IV. etc. Lipfiae, 1716. 4. conf. Acla Erud. 1716. pag. 434. et Heumann. in Actis philof. tom. II. pag. $01 — 310. "ndr. Chr. Cletriann diff. de neceffitate Serg τῆνος Aoys, ex fententia Socraticorum ad Plat. Phaedonem cap. VII. so. Mifcnae, 1746. 4. £210) Platonem, veluti fuae fententiae fauentem, citat Dod/ge(/us in Differtat. Epiftolica anglice edi- ta Lond. 1706. 8. de anima, per naturam mortali, p.22.59. 96. et in praemonit. p. 21. Sed aduer- farium ipfe agnofcit p. 33. o. et 66. vt probe ob- ' feruauit Sa: Clarke Epift. ad Dodwell. pag. 25. [conf. Mr. Dodiwel?s Hypothefis concerning the Immortality of the Soul, exacted from his Wri- tings upon that Subject. By the Author of his Life, (Francis Brokesby,) London, 1714. $.] Sane in "Timaeo etiam, vbi nihil non extra Deum, atque adeo animas quoque natura diffolubiles docet Pla- to, hoc neutiquam eo fenfu intelligit, quali a deo non ipfis data fuiffet natura immortalis, quae viri clariffimi fententia eft. opinantis in folis illis, qui- buscum foedus iniit deus, animos ab ipfo poft fa- fa conferuari, praeter naturam illarum, per ipfius emnipotentiam ad poenas infligendas, vel per fpi- ritum Chriüi in baptifmo impertitum et ab anima Jo; hominis diftin&um ad vitae fempiternae perfrui- tionem. Platonis contra Timaeus animas diflolu- biles fuiffe innuit, nifi deus, qui eas progenuit, vni- verfas immortales effe iuffiffet. εἶ Martyr. dialog. cum "Tryphone pag. 224. Jrenaeus lI. 64. Faüric. | Controuerfia, inter Dodwellum et Clar- kium agitata, prelum mire exercuit, et vterque na&us eft fe&atores aut aduerfarios. Plurium fcri- pta recenfet /Zindhtim; in Bemühungen der Welt- weifen vol. Il. part. V. p. 333—354. Atque alii, qui multi funt, et de animo eiusque immc:talitate fcripferunt, modo breuiter, modo fufius Platonis fententiam argumentaque expofuerunt. — Idem IV'indlieim l.c. vol. V. p. 188 — 209. recenfet Co- liber libr. Free Thougths concerning Nouls εἴς. Londini, 1734. 8. vbi nr. ΠῚ. et IV. Platonicorum fententiae examinantur, et p. 209 fqq. aliorum de hoc argumento fcripta indicantur. Far. ; Vol. IT. p.t PLATONIS SCRIPTA EDITA Lib. ITI. c. III. 17 Jo. Chrifloph. Gottleber animaduerfiones ad Platonis Phaedonem et Alcibiadem 11. in Aétis erudit. Lipfienf. 1769. Febr. pag. 53 fq. April. pag. 187 fqq. Maio pag. 218 fqq. tum vno fingularis libri fafciculo coniunctae, ct adiunclo.Excurfu in quaeíliones Socraticas de animi immortalitate, Lipfiae, 1771. 8. conf. K/ofz acta litter. vol. VI. part. III. nr. ΝΠ], pag. 345 fqq. : Io. Car. Zeunii animaduerfiones in Phaedonem, Lipíiae, 1773. 4. in Actis erudit. Lip- fienf. 1772. April. pag. 169 fq. tum mutatae, caíligatae, auctaeque in libro eiusdem : Animad. veríl. ad Anacreontem, P/afonem et Xenophontem. Lipíiae, 1775. mai. 8. p. 113 fqq. Caroli Frid. Guil. Schmidii difp. praef. Godofredo Plouquet, fuper Phaedone Platonis, "Tubingae. 1781. 4- Agit primum de Socraticis difcipulis, a Platone memoratis, Tum per- fequitur placita et opiniones, de quibus in dialogo diíputatur. Fran. Vol, Reinhardi diff. ad Phaedon. 6. de morte voluntaria, quid et quam clare praecipiat philofophia. Witteberg. 1778. 4. Ern. Godofy. Lilie difp. Platonis fententia de natura animi. Gottingae, 1790. 8. coll. ephem. Gotting. litter. 1790. plag. 176. et Paulli Biblioth. von Anzeigen — kleiner — Schrif- ten, lenae, 1791. vol. II. part. IV. p. 179 fqq. Har. Saniuel. Gottlisb Linde. Commenratio de folatiis| aduerfus mortis horrores in Platone et Nouo Teflamento obuiis. Lipf. 1792. 4. T' E EB ALIO ΘΕ -IE ΟΝ) KPATTAOEZ ἢ περὶ ὀνομάτων ὀρθότητος, λογικός, Librum de reditudine no- minun: vocat Philelfus XXXI. 9. Epifl. — Vterque titulus huias dialogi exftat etiam apud Sui- dam in ὑπὲρ τὸ ἐσκαμμένα. — Agit de rela nosiuum ratioue, vtrum φύσει an S£ce rebus impofita fuerint, et difputat quaedam ὑπὸ θειοτέρας δυνάμεως clle ἢ τῆς τῶν ἀνθοώπων. lu Etymologiis non raro infeliciter verfatus eft Plato, vt obferuatum Haefio in Huetianis p. 222. et Aegidio Menagio ad Laert. III. 25. qui Origines linguae graecae edere voluit et cap. 76. Anti- Bailleti teflatur, fe vix fex bonas etymologias reperiffe, cum fimili fludio Platonicas examinaffet, quo Iofephus Scaliger Varronianas. ldem pag.149.ad Laertium: P/atonis in Cratylo funt fere omnia Pfzudetyma, pace tanti viri lizeat. dixiffe: fed de his alibi. [Sed in alia omnia tranfit ZMviserf. in hift. doclrinar. apud Gr. etc. I1. p. 762 fqq. ratus, Platonis con- filium fuiffe, contortas Prodici et aliorum etymologias rifui exponendi; tum Cratylum refu- tandi, omnia vocc. effe exemplaria, imitationes et quafi imagines rerum: quam fententiam vberius perfequitur et probat exemplis. Harl] Seorfim excufus Philofophi Cratylus graece et latine 1527. Argentorat. 1541. 4. — Gallicae fuae translationis meminit Zntonius V erderitr Bibl. Gallicae p. 81. [Cratylus illuflratur a Garnier. in Comm. acad. Parif. Infcr. tom. XXXII. p. 190— 2t. ab Hif/micnio germanice verf. in Magazin für die Philofophie, tom. V. p.319 fqq. et a loh. Frid. F/fthere, Kcct. Schol. 'Thom. Lipf, pluribus Commentatt, , quarum prima prodüt Lipf. 1791. extr. 4.] Prorli Commentarius fiue fcholia MSS. exflant in variis bibliothecis, [Barberina et aliis Italiae bibliothecis, et inter libros MSS. Iaaci Voffii. /Moximi Tyrii fcholia in Cratylum exfti- terunt in bibl. vet. Palat. tefle Sylburgio in Cat. msst, graec. nr. 586. in monument. pietat. et K 3 litt. 18 Lib. III. c. III. PLATONIS SCRIPTA EDITA Vol. Y. p. n iz litt: p. 723.7 vtalibi dixi. [vol. VII. p. 530. Excerpta in bibl. Bauar. Monac. cod. CLXII. tefte Catal. pag. 62.] : ! VI) GEAYTHTOXE ἢ περὶ ἐπιτήμης, ποραξικός ^7). De fcientia, fiue aduerfus falfo iactatam fophiflarum fcientiae comparandae rationem : et verae philofophiae fludium propter ipforum vanitatem, auaritiam, imperitiamque ac fraudes non cífe negligendum. In- - ter alia in hoc dialogo perflringuntur obfcura fcripta Heraclii et Philofophi Heraclitei, vt in. Phaedone fcripta Anaxagorae. Protli commentarius in Theaetetum intercidit, nec minus Luperci Berti liher περὶ TR παρὰ Πλώτων, ἀλεκτρύονος . ad verba in ihcaeteto pag. 77. edit. Bafil. φαινόμεϑό μοὶ ἀλεκτρύονος ὠγενδς δίκην πρὶν νενικηκέναι. ὠποδήσωντες ὠπὸ τῷ Aoys ἄδειν. . Locum ex Theaeteto, quo Socrates confert Philofophum cum viro, ciuilibus ad(lri- cto negotiis, gallice tranftulit Claudius Florus (Fleury) ad calcem libri de delectu ac. me- thodo ftudiorum: [aliumque, qui ad doctrinam Protagorae pertinet, in tom. XVI. hifl. acad, Infcr. Parif. 1752. — Sa/lier in Memi. de l' acad. Par. des Infcr. vol. XII. pag. 317 fqq. pars verfionis in. Hift. eiusdem acad. a Gottíchedia in fermonem german. translata part. VIII. pag. 102 fqq.] VI) ZOOIZTHE 47:0 T8 ὄντος, λογικός. De Sophifía, quod ita differat eius doctrina a vera fapientia, quemadmodum res falfa a vero ente. Conferenda elegans 7hemi- fii Oratio 1V, (in Harduini edit. XXIII.) qua Platonica zerrágix fophiflae fibi non conuenire difputat. [£] — Latine reddit Petreius Tara. Louan. 1533. Porphjrii commentarii "*) Boethio laudati interciderunt. Latina Petrei Tiarae veríio prodit Louanii 1552. 8. VII) ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ͂Σ ἢ περὶ βασιλείας. λογικός. De prudentia politira, ac de regno, eiusque origine, fine, et quod rex debcat efle pater ac paflor populorum. YT EXER AEUGTJZEZW-HE ἢ IX) ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ. ἢ περὶ ἰδεῶν. λογικός. — friflider tom. IIT. pag. 508. vocat σύγγραμμα Soy. — Subtilis diflertauo de ideis et eílentia rerum intelligibili. Fingit Parme- nidem cum Socrate confabulantem , licet hoc temporum rationi aduerfari notarit ZZthenaeus lib. XI. p. 505. F. et ZacroL:us lib. 1. cap. τ. Saturnal. — Similiter Hieron. Epifl. ad Nepotian. tom, IV. p. 262. de alio quodam dialogorum fcriptore, vnur quidam, inquit, poeta nomina. fur, homo perlitteratur, cuiur funt illa colloguia poetarum ac p'lifophorum , quum facit Euri- pidem et. Menandrum iuter f2, et alio loco Socrateim et. Epicurum differentes , quorum aetates son annis, fed faeculis e[fz diriun&as , quautos ir plaufur et clamores mouet! — Multos euim condi/cipulos habet in theairo , qui frmul litteras uon didicerunt. EMT xflat xx) De Theacteto hoc Athenienfi vide Antho- Olymp. LXXXV. Thieaetetus. Mathematicus. co- log. epigrammat. pag. 137. edit. Wechel. Quinque — gno/citur. corpora regular, mundo et elementis aptaffe et [ magnam in Aftronomicis famam fibi conciliaffe no- yy) Vide Holflenium in Porphyrii Vita pag. 54. tat Ricciolus in Almagefto. Euícbius in Chron. cap. Vl. - PLATONIS SCRIPTA EDITA Lib. I HI. c. 11. 19 Exftat Procli **) Commentarius MS. Afclepiodoto infcriptus, et Γλαηιαεϊ., [in bibl. Va- tic. tefte Gesnero in Bibl. p. 340. et Labbeo Bibl. noua MSs3. ***) Marini Jamblichique, quem laudat Syriantur in 1I. Metaphyf. pag. 29. b. periit, et Firmi Caflricii quoque ac Galeni, vt e Damafcio in vita Ifidori apud Photium p. 571. edit. Hoefchelii colligo. ' Sane Galenus fcripfe- rat libros trcs πρὸς τὲς ἑτέρως ἢ Πλώτων περὶ ἰδεῶν δοξαντας.. vt ipfe teflatur de libris pro- priis tom, IV. pag. 368. — Ceterum fallitur Menagiur, ad Larrt. ΤΠ. 58. adfirmans , Marinum putaffe hunc dialogum infcribendum περὶ Θεῶν, non περὶ εἰδῶν. Potius fenfus eft, Mari. num aduerfus Proc'i fententiam contendifle, quod Platonis Parmenides non fit interpretandus περὶ Θεῶν, fed περὶ εἰδῶν. [τὰ Suidas et Photius. — Scipionis, Agnelli difceptationes de ideis, in tres libros diflributae, viderunt lucem Venetiis 1615. 4. Confule etiam, fi placet, quae de ideis ex Platonis mente difputat Syrianus ad Metaph. XII. Seneca Epifl. 58. et 65. Fabric. [Parmenidem Platonic. ἐξα τε vertit et illuflrauit, praemifitque diff. /ntonius Contiur, abbas, patricius Venetus, 1743. 4. (conf. Journ. des Scavans lan. 1750. tom. 150. et de J//'ind- heim Góttingifche philofoph. Bibliothek vol. IIT. part. VI. pag. 523 fqq.) Exiftimat Contius, Parmenidem aequalem fuiffe Socratis, Metaphyficam Platonis a philofophia pythagorica non fuiffe diuerfam,, agit de flilo Platonis, de fententia illius de deo et materia, metaphyficam Platonis ab Ariffotelica verbis, nou re, fuiffe aliam, et perfequitur argumentum dialogi etc. Sed eum aeque ac Serranum, quod ad intelligentiam Procli adtinet, reprehendit et excerpta ex Parmenide dedit Jar. Stz/[inur, philofophus Patauinus, (mortuus 1770. aetat. 71.) in Ope- ribus variis, italice fcriptis et ab Antonio Euangel. curatis vol. V. Patau. 1783. — Meliora ta. men dedit Tiedemannur in noua bibl. philol. et critica Gotting. vol. I. fafc. II. p. 246 fqq. et in argumentis Platonis p. 339 — 356. — Idem S/e//ini ibid. tom. IV. pag. 124 — 143. reliquerat lucubrationum ethicarum librum fingularem de fcopo et ordine dialogi Platonici, Πα. a Serrano male intellecti, et p. 193. dialogi, PAilebus, Harl.) Vol. IT. p. 12 X) ΦΙΛΗ- zz Cl. M. Nürnberger de cod. Veneto haec ad me fere fcripfit: Proclum in hoc commentario eumdem effe, qui eft in reliquis fuis in Platonem commentariis, i. e. parum refpicere ad hiftoriam philefophiae, et Platonem, vbi tantummodo fieri poffit, myftica ratione explicare: dialogum hunc ab co referri ad. dogmaticos in eoque, illius mente, explicari Platonis fententiam de fummo bono, de deo. Illum codicem iam adhibuit 7o. Gul. Thom- fon in fua illius dialogi editione, Oxon. 1729. At, indice Nüurnbergero, "Thomíonus non obferuauit ex codice, alteram dialogorum infcriptionem non profectam e(Te a Platone ipfo, quum Proclus difer- te adnotaffet, veteres quoque infcripfiffe περὲ ἐδέων, €x quo patere concludit Nürnberger, inícriptio- nem libri non habere ipfum Platonem auctorem. Aliquoties in codd. bibl. Ambrof. Mediolan. tefte JMonifaucon. apud Fifcher. pag. 18r fq. De cod. Vindobon. Procli et Damafcii in Parmenidem et de verüone Procli commentariorum lat. vel potius epitome illorum ab nt. Herm. Gogaua, Grauienfi, fa&a, vid. Lambecium et Kollar. comm, de bibl. Vindob. VIL. cap. 18, pag. $8 fqq. Fabric. in vol. VIIL. p. 530. Zar/. a ααα) Exftat Procli comment. fcriptus in bibl. Laur. Medic. Flor. Cat. III. p. 251. Ven. D. Marci cod. CXCL. in biblioth. Athenaei reg. "Taurin. cod, CXXXI. vid. Catal. huius bibl. tom. I. pag. 230. in bibl. Scorialenfi, vid. P/Her itiner. hifpan. p. 187. in bibl. Bodleiana vid. Catal. MSS. codd. Angliae, tom. I. pag. 132. nr. MMDXXXIII. Particulas ex Procli comment. dedit Runken. ad Xen. M. Soc. III. p. 220. ét in diff. de Longino $. 6. p.16. Tou- pii edit. Longini praefixa. Damaf/cii comment. ex- ftat mstus in biblioth. //eneta D. Marci, in codd. CCXLV. CCXLVI. tefte catel. in. bibl. Dauarica et /Matrit. tefte Iriart. in catal. p. 328 fq. vbi de Damaftii libris agitur: item in bibl. Scorial. olim in bibl. Didaci Hurtadi Meudozae, tefte Gesner. in bibl. adde I. M. Gesner. inter fragm. Orphei pag. 406 fq. Harl. qo — LiLIILcIIL —— PLATONIS SCRIPTA EDITA Voll pre Pus X) ΦΙΛΗΒΟΣ A περὶ ἡδονῆς. ἡϑικός, — De V'oluptate, quod nec in illa bonum ho- minis confiflat, nec in Qeovycer, fed in €triusque communicatione cum fummo bono, deo. Schol. ineditum gr. in Philcbum laudat Zf//azits cap. 10. de menfura temporum p. 10. Galeni liber περὶ τῶν ἐν Φιλήβω μεταϊβάσεων,, tum Eubuli et Procli commentarius in- tercidit, nec minus /arini ab auctore ipfo flammis traditus. Ex(lat O/ympiodori commen- tarius MS. cat. MSS. graec. Seguierii, pag. 16. Fabri. Vindobon. in bibl. Caefarea, tefle Lambicio VIL, cod. XX, 3. pag. 115. funt eclogae fcholiorum in Philebum ex ore Olympiodori exceptorum. — Bononiae in bibl. S. Saluatoris fuerunt Ofympiodori comm. graeca in Phaedo- fem et Philebum, et "Theonisemathematica Platonis. vid. Conr. Gerneri biblioth. v. Olym- piodor. p. 641. 786. edit. Frifii. in bibl. Scorial. tefle Plüer in itiner. Hifpan. p. 187. — Saepius in bibl. regia Parif. fecundum Catalog. cod. MDCCCXXII. MDCCCXXIII. MDCCCXXIV. MDCCCCLXXVIII. p. 407. et 428. cod. MMXV. p. 432. — in bibl. Augufl, Vindelic. Rei- fer in catal. p. 82. p. 88. in quorum pofleriore codice funt breuia in plures dialogos fcholia, quorum partem, editione dignam, vulgauit Fifcherus in fuis Platonis dialogis. — In Platonis Alcibiadem, Phaedonem, Philebum et Gorgiam comment. O/ympiodori fuerunt in bibl. Nefleri, archiatri Saxon. vid. Thom. Reinefi Epp. ad Nefleros, patrem et fil. ep. 10. p. 19. fragmenta tria dedit Gesnerus inter fragmenta Orphei p. 410. Serranum, qui confilium dia- logi haud recte percepit, Sfei/imi in Opp. vol. V. correxit. Harl. XI) EYMIIO'ZION, ἢ περὶ ἔρωτος. ἠϑικός. — Conuiuium fiue de zfmore. — Yta. vul. go hic dialogus infcribitur, tum in editionibus, tum apud Laertium, licet verum titulum Platonici fympofii effe περὶ ὠγαϑ8. de bono, contendat Lambecius lib. VIL de Bibl. Vindob. p.2 Sane de Amoris laude tota eft difputatio, qui p. 329. definitur ὁ ἔρως τῷ τὸ ἀγαϑὸν οεἱυτῷ ναι ce adpetitio, qua bonum fibi femper. effe cupit **, — Athracus lib. I. Dipnofo. - phift. obferuauit numerum conuiuarum duodetriginta. — Plures Anachronifmos [16] in conui- vio Platonis notauit ;4ri/lider Oratione Il. Platonica tom. III. p. 475. 476. or. MI. pag. 55r. et "Hthenaeus **) V. p. 187. 192. 216 fq. Confer Ca/aubonum ad Athen. V. 18. Ariflophanem in eo comice fuggillatum, atque adeo fui in Comoedia profectus fpecimen editum a l'latone, tradit Olympiodorus in vita ipfius p. 585. — Diophanir defenfio pro Alcibiade, in Platonis Sym- pofio pag. 333 fq. Socrati fe proflituere volente, memoratur a Porphyrio in Plotini vita cap. 15. qui illam adplaudente Plotino confutauit. Ceterum apud antiquos vulgati moris fuiffe, in conuiuiis eruditas ventilare quaeftiones, antequam pfaltriarum, cithariflriarum et faltatricum vfus in illis obtineret, notatum poft alios Z/po/fo/io VIII. 3. Prouerb. — Platonis fympofium imitatus JMethodiur in Conuiuio virginum. — Platonico Xenophonteum praefert P/ii/o lib. de "Therapeutis p. 694. de Platonico vide et Origenem praef. in Canticum Canticor. Francifci Catauei Diatetíi fenioris, qui ann. 1522. Florentiae in patria fua aetat. 55. obiit, enarratio in Platonis Sympofium prodiit Bafil. fol. cum libris ΠῚ, de pulcro, libris III. de amore platonico, aliisque bbb) De argumento, confilio et ratione dialogi —editorem Bipontin. Opp. Plat. vol. X. is notit. lite- vid. cenforem editionis Fifcherianae in bibl. criti- — rar. pag. IV. Harl. ca, vol. I. Amftelod. 1779. p. 34 fqq. Meinerf. in ὃ vermifchten philofoph. Schriften tom. I. pag. 9o. ccc) Quem Platoni infenfiorem e(fe, Cafaubom. F. A. W'oif. in prolegom. ad fuam editionem, ct ibi pag. 187. adnotauit in margine. ZZeum. |. Vol. II. p.t3 PLATONIS SCRIPTA EDITA Lib. HI. c. HT. 8t aliisque fcriptis, quibus Platonis Theagenem, Ariflotelisque phyfica et politica illuflrat. La. tine vertit Sympofium Platonis cum Sympofio Xenophontis Zanur Cornariur Bafil. 1548. 8. [Anno i561. filius eius poft obitum patris tetum Platonem Cornarii cum eclogis euulgauit.] Gallice, additis etiam tribus libris commentariorum, Lud. Regius Parif. 1569. (1559.) 4. [ conf. Gedoyn in Hift. acad. reg. Parif. Infcr. tom. IL. verf. Gottíched. pag. 65 fqq. — Priora capita — Sympofii pulcre vertit Jo. Racine, quae in eias Operum Parif. 1768. 8. fub finem tom. V. le- guntur. Racinius hanc opellam fuíceperat in gratiam feminae humanitatis antiquae ftudio aeque vt natalium fplendore illuflris, Mariae Magdalenae de Rochechouart, filiae Gabr. Ro- chechouartii, ducis de Mortemar; quae ipfa dein verfionem, a Racinio inchoatam, ad finem cap. XXIX. vsque pari felicitate perduxit. .— Itaque Aacinio- Rochechouartiama haec verfio idea legitur in bibl. vett. philofoph. gallice fcripta, Parif. 1771. 8. tom. V. p. $19. — Zugfize EFloyer Syden'am:'s cum textu gr. et notis vberioribus Londini 1761. et cum Syuopfi Platonis, lone ét Hippia vtroque 1767. I. vol. dial. Platonis. vid. infra de verfionibus. Germanice 7. G. Sthult^s/. "Turici 1782. mai. 8. eonf. editorum Bipontin. notitia, vol. X. Opp. pág. V. Huc quoque pertinent, a Paifox. in bibl. degli autori — volgarizzati tom. III. p. 114 fqq. vberius defcripti, addita antiquiorum edd. notitia, 7/ Commento di Mar/ilio Ficino fopra i1 Convito di Platone. ΕἸ εἴ Convito. "Tradotti in lingua Toftana per Hercole Barbaroffa da Terni. Ve- net. 1544. 8. et /| Convito di Platone e Lezioni fopra [a definizione d* Amore di Girolamo Sor. boli da Bagnacavallo 'Yeologo e Medico Fifico di Brefcello. Modenae 1590. 4. — Mich. Zr. geli Andreoli, medici, in Galleria di Minerua tom, VI. p. 217 fqq. — Gallice vertit Mathur. Heretus, medicus Parifienf. Paris 1556. 4. Guido Fabric. Boderianus, ibid. 1578. Gandouin. ibid. 1732. 12. Harl.] Johannis Pici Mirandulani in Platonis Conuiuium, fiue potius in Hiero- nymi Beniuieni carmen de amore, ad Platonis mentem compofitum, libri ΠῚ. hetrufca lingua fcripti leguntur inter Pici opera. [quos a S£eníeio anglice. verfos, Olzarius latine reddidit in Hiftor. philof. p. 557 — 380.] ΧΙ) &AT'APOE, ἢ περὶ τῷ καλξ. H9ixos.. De pultro falfo ac vero, eiusque amo- re, contra Lyfiam. [Cicero eius meminit de Orat. I. 7. 'T'ufcul. I. 22. vbi vid. Dauif. de diui- nat. T. 57. cum nota Dauif. in Orat. cap. 4. 12. et 13. vbi extrema verba Socratis, in Phaedro lo- quentis, latine exprimit, et de optimo gen. or. cap. V. fect. 17.] Vide Laertium III. 25. qui fedt. 58. ex Ariftloxeno refert, hunc primum fuifle ex iis, quos Plato fcripfit; habere enim quaeflionem in illo propofitam nonnihil μερακιῶδες, fiue iuuenile.. Eodem in loco Dizarar- thus dicitur fcribendi charadterem in praefenti dialogo ὡς φορτικὸν fiue vehementiorem re- prehendiffe, fiquidem , vt Olympiodorus auctor eft, totus fpirat dithyrambum. [τὰ enim in Platonis vita: "Oz; τὸς Διϑυρώμβες ὁ Πλώτων ἤσκητο, δῆλον ἐκ τῷ Gudes τῷ διωαλόγε πάνυ πνέοντος τῇ διϑυραμβωώδες χαροωκτῆρος, ἅτε τῷ Πλάτωνος τῶτον πρῶτον γρώψαν- ves διάλογον, ὡς λέγετα!. Nonnullas etiam defcriptiones, lliffi, viticisque et σγαιηίποί flrati, vt alienas et fuperuacuas culpat Plutarchus in Erotico. Vtrum Dicaearchus librum fcripferit Dudes περισσοὶ, in quo füperflua et Qeeriua: Phaedri notauerit Platonici, vt conii- ciebat Simeo Bo/iur ad Ciceronis XIII. 39. ad Atticum, [vbi vero vid. notas varior.] et Jera- giur p. 152. ad Laertium, valde incertum effe arbitror, et Reinefiur IIT. 3. Var. Lect. putauit, a Tullio potius refpici Phaedri Epicurei librum περὶ Θεῶν. qui Phaedrus memoratur apud eumdem Cic. ad Diu. XIII. 3. Philipp. V. 5. de Legib. I. ac. de Fin. V. 1. Porro Zff/enaeo iu- dice lib. XL p. 505. Phaedrus Socratis aetate viuus effe non potuit, ne dum ab illo amari; fed Vol. 11]. L eiusmodi 85. — LibIILc.IIL ^ PLATONIS SCRIPTA EDITA 500 VeTLp- 9 δ eiusmodi anachronismos iam plures in Platone obferuatos annotaui. Alii quaedam in Phae- dro minus cafle ac pudice dicta carpere non dubitauerunt, e quibus illuflris Nico/fonz in. col- latione cum Deiffa, anglice edita, part. Il. p. 44. 24 man finds there (in the Phaedrus of Pla- ton) fo much of the ἐρῶν and the ἐρώμενος. with fueh odd ollufous tho that execrable vite, thát. - one had need cf a veri vertuous thougthr and a very charitable [6] mind to allegorize all the Jirauge metaphor: of that difcoxrfr into a chafl meaning. Phacári amores, Platoni obiectos, no- τὰς etiam Laertius Ill. 29. et 3t. Lud. Cafleluetrii animaduerfion. in qnaedam loca p. 307 — 314. in Opufculis variis eriticis Lugduni 1724. 4. Phaedrum , tamquam exemplar dialeclicae Flatonicae nobililfimum edidit Dazid. Chytraeu: Rofloch. 1572. dicatumque Fabricio publicis lectionibus fuit interpretatus. vid. Chytraei Epiftolas p. 138. — Sripionis Maji 100 conclu- fione amorofe, Torquati Tof 5o conclufione amorofe, cum Vitalis Zuccoli Commentar. Procli commentarius in Phaedrum, cuius meminit V. in Timaeum Ρ- 329. intercidit. Hermiae, fiue Hermeae Ammonii Commentariorum libri ΠῚ. MSti exflant in variis Biblio- thecis, [nempe in bibl. Vaticana et S. Auguflini, &omae. vid. Conr. Gesneri Bibl. p. 185. 340. edit. Frifii. Medic. Laurent. vid. Bandini Catal. tom. III. plut. $6. cod. IV. pag. 290. — Flo- rent. in bibl. Benedictin, Montfauc. Bibl. bibliothec. MSS. tom. I. p. 415. A. — in bibl. Z7ene- ta D. Marci, cum Procli comm. in Parmenidem, tefle catal. p. 311. (ex hoc codice Hermiae commentarium doctum et ad cognofcendam Plat. philofophiam commentario Procli vtiliorem editurus eft cl. Siebenkees, Prof. philof. Altdorfinus:) in bibl. S, 10. de Carbonaria Auguflinia- nor. Neapoli, vid. Montfaucon. Diar. ital. pag. 310. — Huius autem bibliothecae hifloriam, vt ait cl. Z'illoifon. in Anecd. gr. tom. 1L. p. 251. not. eiusque codicum graec. recenfionem, Her- miae in Platonis Phaedrum commentario graeco a fe cum fua verfione et notis, cumque noua ipfiusmet Phaedri verfione mox edendo praemittet Boffius, nouae neapolitanae academiae fo- cius, — . Hermiae Scholia in Phaedrum et Proc comm. in Parmenidem in bibl. athenaei 'Taurinenfi$, cod. CXXXI, vid. Catal. codd. tom. l. pag. 250. — In bibl. Scorial. vid. Alex. Baruoetii catal. MSS. illius bibl. apud Zaderum de biblioth. pag. 143. edit. II. et P/uer. itiner. hifp. pag. 172. — In bibliotheca regia Parif/ua, Hermiae , Olympiodori, Porphyrii, Procli Diadochi, (JMontfanc. Bibl. bibl. msst. tom. 1L. p. 955. D.) Hermiae comm. libri ΠῚ. quater, in Catal. MSSt. cod. MDCCCXXV. MDCCCXXVI. MDCCCXXVII. tom. II. p. 408. et cod. MDCCCCXLIII. pag. 423. — In bibl. If. Voffi, nunc publ. Leidrnfi, vid. Catak bibl. Lugd. p. 391. nr. 7. Ruhnken. ad "Timaei Lex. Plat. p. 108. edit. II. et alibi, Goenf. ad Porphyrii antr. nymph. pag. 94. 101. 108. — In bibl. Zndobon. vid. Lambec.. Comm. de bibl. illa lib. VII. p. 122. p. 90. et Νεεῖ. Catal. part. IV. p. 554. C. — In bibl. Zfugnfl. "indelic. telle Reifero, in catal. pag. 82. et p. 88. Scholia breuia in honc et alios dialogos, quae vulgare coepit cl. Fi- fcher. in editt. fuis: in bibl. Hamburg. vid. Müller. ad Plat. Ion. pag. 47. in bibl. Bauar. cod. CLXIV. HarL] Locum ex illis profert Z//atius cap. 8. vitae Homeri, et alibi: [it. Ruhn- ken. ad Timaei Lex. faepius: ZZalcken. Diatr. de deperd. trag. ad Eurip. Hippol. p. 157. B. C. Müller. ad Plat. Ion. p. 47 fq. qui locum ex cod. Hamburg. adfert, emendat et illuflrat. Har.] Rhetorica praecepta et de Rhetoribus antiquis iudicium ex Phaedro Platonis excerpfit et latine retulit. Beffarion lib. l. in calumniatorem Platonis cap. 4. — Platonicam de amore honeflo do- étrinam illuflrat praeter alios Leo Hebraeus tribus dialogis, [tom. 1. fcript. art. Cabbal. ex bibl. Io. Piflorü. Bafil. 1587. fol.] qui ex Italico in alias quoque linguas translati leguntur, vt lati- nam, |! Vol.TL.p.t4 PLATONIS SCRIPTA EDITA —— LihIH.nl1 $j nam, tum gallicam a Dionyfio Sylveflro. Lugd. 1551. 8. etc. UI Fedro — tradotto in fingva "Tofcana per Felice Figlaucti Seefe. Kom. 1544. 8. vid. Paitoni Bibliotheca etc. tom. 1lI. pag. 116.] JT.ET'R AE Q'GI A EV: XIII) 'AAKIBIA'AHE ὦ fiue ᾿Αλκιβιάδης ὁ μείζων, ἢ περὶ Φύσεως ἀνθοώπε. de matura homini, Μωμευτικός. Non hunc, fed Timaeum refpicit Meletius, quum in libro eiusdem argumenti Socratis libcum greg! φύσεως ἀνθρώπε videtur memorare: Σωκρώτης δὲ ἐτυμολογίας μᾶλλον μορίων καὶ ὀνομώτων ἐν τῷ περὶ Φύσεως συντώγματι αὐτῇ ὡς Γραμ- ματικὸς, ἢ φιλόσοφος συνετάξατο. In hoc autem dialogo Socrates Alcibiadi pudorem im- ponit, quod ignorans fe ipfum, et a fapientia regendi homines alienus, audeat cupiatque rempubl. capeíffere; deinde docet, animum hominis effe hominem, corpus inflrumentum animi, Conf Simpliium praef. ad Enchiridion Epicteti p. 5. et Jamb/irhi protrepticum fedt. 4t fqq. | Ex hoc dialogo expreffam Peri ftir, 1V. obferuat Politian. mifcell. cap. 4. Ex Procli commentatio, qui definit in verbis Platonis p. 219 fq. edit. Bafil. Büiv ow τῶν καλῶν, καϑόσον καλὸν, κακὸν. εὐὲ τῶν αἰσχροὼν καϑϑόσον αἰσχρὸν, ἀγαθὸν. et grae- ce adhuc ineditus occurrit in variis bibliothecis, [quondam in bibl. Palatina, vid. Sylburg. ca- tal. in monumentis pit. ct litt. pag. 28. nr. 63. adhuc in bibl. Medic. Flor.-7eneía D. Maci ter, Eftor. in Hifpanis: Parif. biblioth. regia, ac bibl. Coislin. Oxcnii in bibl. coll. corpor. Chrifli, in Zindobon. Caefar. JMonaro-Bauar., in Bodleina, Leidenfi etc, vid. Fifiher.] fragmenta latine vulgauit Marfilius Ficinus. Olympiodori commentarius MS. citatur non vno loco a Rigaltio ad Onofandrum et a Sam. Peíito lV.-2. Mifc. vbi ex eo profert locum, quo Alcibiadem primum omnibus reliquis Platonis fcriptis praemittendum contendit 4D, ^ Vterque, Proclus et Olympiodorus, e lega- to Holfleniano exílat manu exaratus in Bibliotheca Zaimburg. lohannea. — Vterque Zambüchi etiam commentarium laudat; Olympiodorus praeterea Damafcii e£ Harpotrationis, [item De- mozrili; vid. locum in uhnienii diff. de Longino $. 4. ac Fabrir. infra, de Proclo, lib. V. cap. 26. 6. 15. (vbi de Procli comment. eft copiofior;) tom. VIII. p. 525. colligit, auctorem vi- deri iuniorem quemdam, et diuerfüm: ab Olympiodoro, Procli praeceptore, quod ipfi veri- fimilius eft, quam quod Lambec. comi. lib. VII. p. 51 fq. (xr. edit. Kollarii) comminifcitur, praclectiones iftas Olympiodori effe a iuniore quodam interpolatas. Har/.] At Joh. Bapti/fae Cam:tii ineditum commentarium habuit Naudaeus, tefte Labbeo Eibl. nou. MSS. pag. 233. Gallice Alcibiadem priorem: vertit Tau. Faber **? et notis illuftrauit ann. 1666. Salmur. «t Andreas Dacerius ann. 1699. 12. Parif. [1] Fabric. ex gallico interprete inepte tranftulit in linguam german. anonymus quidam Glogau. et Lipf. 1755. 8. melius Gedicke. conf. infra in notitia verfionum. — Proclus in Platonis Alcibiadem, latine. Venet. 1503. fol. Particulas gr. Procli comment, euulgarunt £eizh. Bentlei in ep. ad Millium pag. 3 fq. edit. Oxon. Fabric. ad Sext. Empir. p. 597. Gerner. in Fragm. Orphei p. 407 Íq.. Ex Olympiodori comm. dederunt excerpta Au/mktn, ad "Timaei Lex. aliquoties et in difput. de Longino $. 4. Fabric. ad Sext. L 2 Empir. - ddd) Con£ Lambec. de B. Vindob. VII. p. 111 tt) Vid. Journ. de Sav. 1666. 4. pag. 85. fqq. Harl. 8) - LibIlLr.III. ΡΕΝΤΟΝΙΒ. SCRIPTA EDITA ; Vol. TL ρας Empir. l. c. Caf mbon. ad Perfium p. 429. Hemffcrhnf. ad Lucian. tom. T. p. 133. Pierfon. ad Mocrin pag. ὅο. Keuchen. ad Sammonic. p. 222. //alc£en. not. ad Eurip. Hippolyt. v. 380. p. 205. C. cum correctione. — Germanice verterunt Müller ac Gedicke; auglice Sydenham in νοὶ]. Π. Har]. XIV) 'AAKIBIA'AHE f, ἢ περὶ προσευχῆς, μαιευτικός. [126 volo fiue precibus od Deum, quod plerique nefciant, quid orent 7), atque imprecentur fibi mala impruden- tes, vnde vehementer probat verfus poetae, qui exílant et in Anthologia lib. 1. cap. 31. Ζεῦ βασιλεῦ, τὼ μὲν σϑλὰ καὶ εὐχομένοις καὶ ἀνεύκνοις "Agua δίδε, τὰ δὲ dava s) εὐχομένοις ἀπώλεξον, τ Da bona, [iue rogere Deus, feu mulla rogere: 4t mala, quantumuis pofcentibus, vsque negato. Non minus laudat Lacedaemoniorum formulam; τοὺ κωλοὶ ἐπὶ τοῖς ὠγαϑοῖς τὲς Θεὲς διδόνω! αὐτοῖς. vt hont/la fibi ac bona lergirentur Dii. | Neque vero Deum in pre- cibus refpicere pompam et munera, fed animum iuflum purumque fceleris. — Sub extre- mum dialogi Socrates ait, exípectandum, donec mittatur a deo, qui recte ad deum et homines fefe gerere doceat. A nonnullis Xenophonti effe tributum hunc dialogum, ex Zffhenaei XI. p. 506. teflatur Muretus Orat. 6. [vid. Placcium de Anonym. 51.] — fatif/Aeni quoque fuppofitus dialogus quidam Alcibiades fuit a Poffphonte Eretrico, vt eft apud Laertium lI. 61. vbi et inter 2de- fihinir dialogos Alcibiades recenfetur, ex quo locum adfert Ariflides Orat. I. Platonica p. 35. Inter. Euclidir quoque Megarici dialogos Zribiader fuit, vt teflatur Laertiur 1I. 108. Ce- terum vtrumque Alcibiadem fine controuerfia Platoni tribuit Laertius V. 5r. et $9. e 'Thra- fyllo. Gallice ct hunc vertit Zndr. Dacerius. Fabric, — Germanice Müller et Gedicke; quae- dam loca Goldhagemiss in Anthol. vol. 11. liberius anonymus quidam in Mufeo german. menf. Mart. 1778. Latine. verfum a Petreio Tiara in eius fcriptis foperfuifle, prodit Melch. Adami in vitis philof. pag. 158. — Plat. dialogi duo Alcibiad. fecundus et Axiochus. In- terprete Zoan. Sambuco. Viennae. 1558. 4. (conf. Denis Wiens Buchdruckergefchichte, pag. 554 Íq.) Zo. Chriftoph. Gotileber fcripfit VI. progr. f. fpecimina obferuationum in Alcibiadem IL. Annaemonti 1767. et 1768. et iunctim in: Animaduerff. ad Platonis Phaedonem et Alcibia- dem fecundum, cum excurf. in Phaedonem, Lipfiae 1771. 8. idem progr. de Archelao, Mace- donum rege, e Platonis Gorgia et Alcibiade lI. Annaemont. 1771. 4. Harl. Vernaculo fermone adnotationes in eum compofuit et edidit cum dialogo Io. Henr. Kóppen, Brunou. 1786. 8. XV) ἽΠΠΑΡΧΟΣ ἢ φιλοκερδὴς de lucri cupiditate ἡϑικός. — Male editiones quaedam περὶ QuAexegdBs. Ἐχ hoc dialogo quum nonnulla adtuliffet /4e/ianur VIII. 2. Var. Hift. fubiungit: λέγε, δὲ Πλάτων ταῦτα, εἰ δὴ ὁ Ἵππαρχος Πλάτωνός ἐξ! τῷ ovri. — lta legen- .. dum recle monuit Gesnerus et ad Phaedrum p. 10. Tan. Faber, adfentientibus Schefero, Kuh- nio, et Perizonio, licet editi et manu exarati codices miro confenfu addant, fed inepte pro- fecto, vocabulum μαθητής. Docet in hoc dialogo Socrates lucripetam quemlibet lucro, velut bono alicui, inhiare; fed illud demum laudandum effe lucri fludium, quod non fal. fam fff) Conf. Paler. Maxim. VIL 2. extern. L — sedifti 4fuerani diff. XL. in anthol. pag. 105 fq. Per/ium fat. X. le Spectateur tom. 11. diff. 7o. Be- — tom. 1. - .. Vol. TI. p. τς διό PLATONIS SCRIPTA EDITA Lib. III. c. IIT. 85 fam lucri fpeciem captet et adpetat; fed eiusmodi lucrum profequatur, quod vere fit vtile ad finem et fummum boni coníequendum. —Hipparchus, iuuenis Athenienfis, qui cum Socrate colloquens hic inducitur, diuerfus eft ab Hipparcho, Pififlrati F. de cuius fludiis lite- rarum εἴ caede. per Harmodium et Ariftogitonem,: Olymp. LXVI. 4. perpetrata adfper- guatur hic quaedam, alibi non obuia. Gal/ire Hipparchum Platonis et Axiochum vertit Steph. Doletur Lugd. 1544. 12. qui totum Platonem lingua illa reddere infüituit, vt tefla- tur Franc. a Cruce Cenomana pag. 77. Bibl. Gallicae. XVD 'ANTEPAZTAT (Ita Laert. lI. 4. vbi vid. Menag. pro quo in vulgatis ἐρώταὶ) et in ipfo dialogo) 7 πεοὶ φιλοσοφίας. ἡϑικός 853), De Philofophia, quod [1] non fit pro- leraria cognitio variarum artium, aduerfus ncfcio quem, qui in hanc fententiam acceperat ilud Solonis: Γηράσκω δ᾽ αἰεὶ πολλὰ diduaxégsvos. Commendzt Socrates inter alia infcriptionem Delphicam, quae praecipiebat σωφροσύ- γὴν ὠσκϑν wo] δικαιοσύνην. Gallice vertit Zmdrear Daceriur, Fabric. Ficini verfio latina huius dialogi feorfum recufa εἰ Vienmae per Hier. Vietorem. f. a. in 4. v. JDenir Wiens Buchdruckergefchichte pag. 321. Har. i TETYRAXLSUGTImx:. XVII) GOEAT HZ 5, ἢ περὶ σοφίας, μαιευτικός. De Sapientia, cuius ftudiofus 'Thea- ges, Demodici F. Socrati in difciplinam dari fe cupit, et a Socrate conuincitur, quid fapien- tiafit, ignorare, neque fapientiam doceri a fe, nifi daemonio fuffragante, poffe. Inter Plutarchi fcripta, n. 68. Lamprias refert, ὑπὲρ 78 Πλάτωνος Θεάγες. ita enim legendum. Gallice vertit Zfudrcar Dacerius. Fabric. — Theagen imitatus eft J. Zar. JV/ieland vol. I. fcriptorum profaicorum. Har!. XVII) XAPMIAHZE, ἥ περὶ σωφροσύνης. πειραφικός. — Peramoenus, qui poft pugnam ad Potidaeam, quam Philippus cepit Olymp. CVI. r.- habitus fingitur cum Char- mide adolefcente et Critia ,. de temperantiae natura et definitione. . ' Latine vertit praeter Ficinum, Cornarium, Serranum, Zgeus Politianu;, [Bafil. 1555. inter opera Politiani nr. 7.] XIX) AAXHZ, ἢ περὶ ἀνδρίας» de Fortitudint, μωιευτικός. [Nomen habet a La- chete, Athenienfium praetore, quem memorat Cicero de diuinat. 1. cap. 54.] ' Difputat, ar- morum difciplinam gladiatoriam iuuemibus honeflis effe parum dignam, deinde disquirit de forütudine, quid fit, vel potius, quid non fit, eamque a fapientia et virtute non effe aliam. Gallice vertit /ndrear Dacerin». ν Ι, 3 XR XX) AT". Egg) Conf. doctam Zug. Magni Kraftii com- hhh) De 'Theage vid. 4felian. IV. 15. Heu. mentat. de notione philofophiae in Platonis Ἔρα' ros: obuia. Lipfiae, 1786. 8. Harl. 86 Lib. 111. c. HII. PLATONIS SCRIPTA EDITA Vol.Tl. p. τό ὃ 17 XX) AT'ZIZ, $3 πεοὶ φιλίας. [περὶ Φιλοσοφίας in cod. Bauar.] De Zfmicitia, μεμευτικός. Munc dialogum quum recitari audiilet Socrates, adeoque illo adhuc fuperflite (ante Olymp. XCV. 1.) editum, exclamaffe fertur: pro Dii immortales! quam multa de me mentitur adolefcens. Laert. MI. 35. Hieronymus 1. in Iouinianum: fofa amoris infiffatio apud Platonem expofíta eff, et ommia eius incommoda [αι τ, (male Lyfar in edit. Francof. tom. II. pag: 58.) explicat , quod mon iudicio, fed furore ducatur, et maxime virorum pulchri- tudiai grauius cuffos accubet. — Hinc Iulius Caefar Scaliger pag. 13. Poem. Fix vuum verbum multis ex millibus aiunt Quae pofuit (Plato) de Socraticis exiffe fauifis. k Ceterum in hoc dialogo docet Plato, Deum ipfum effe verae amicitiae conciliatorem, neque illam reperiri, nifi inter bonos, in quibus folis intercedit fimilitudo. ^ Gallice Lyfi- dem Platonis cum Ciceronis Laelio et Luciani 'T'oxari edidit HÍefiu: de J/izenere Parif. 1579. 4. Ante Vigenerium verterat gallice Bonauentura des Perirrs ( Dereriur) , inter. cuius opu- Ícula legitur Lugd. 1544. 8. Fabri. Con(lium huius dialogi melius, quam Serranus, per. fpexit atque .expofuit Zac. δέεί μιὰ Opp. tom. 1V. lucubratt. ethicar. Patauii 1779. 4. p. 124 — 143. Harl. TCOEST-RCOAMJLoO G I A.^VE XXI) 'ET OH'AH MOX, 5 ἐριξικὸς, contentiofur, evaroezrrixos. In [V] boc dia- ,£8 $ logo Socrates Euthydemum οἱ fratrem huius, aetate prouectiorem, Dionyfodorum, patria ᾿ 8 : P " P Chios, domicilio Thurios, pollicitos docere virtutem, tantummodo fophiflicis interrogatiun- , P P culis auditores fuos ludere ac fufpendere notat. Docet idem, bonum elfe non diuitias, li- bertatem,, eruditionem, honores, potentiam, quin imo ne immortalitatem quidem, fed fa- pientiam recle his vtendi. Hanc effe τέχνην βασιλικήν. Gallice vertit Franc. Maucroix 1685. XXII) HPOTAT OPAZ, ἢ EeQisoj, ἐνδεικτικός. — Laudatur. Gellio V. 5. "In hoc dialogo Paralus et Xanthippus, quibus Pericles pater fuit, cum Protagora differunt, fecun- : do aduentu Athenis morante Olymp..XC. t. quos malto ante infamis illa peflilentia Athenis abfumferat, vt notatum Macrobio lib. 1. Saturnal. cap. τ. et ZZ/henaeo lib. XI. p. 505. vbi re. fert, Protagoram, lecto hoc dialogo, dixiffe, Platonem optime nouiile ᾿ωμίβίζειν. hi e. crimina- 5j. Nimirum Plato Protagorac, Sophiflae characterem perflringit σὴν ἰδέαν αὐτῇ μακρῷ μύϑῳ “αρακτηρίσας, vt eft apud PA/offrat. ViII. το. cuius verba recle interpretatur Petr. Wetleling. ll. 25. var. obferuatt. p. 257. — Aliis obiectionibus Zft&enaei lib. V. p- 218. quas probat Ca/aubo- fius V. 18. p. 586. refpondere conatur Zndrecs Daceriur, qui Protagoram gallice tranftulit. Inducitur autem Protagoras, /bderites, Sophifla celeber, (de quo vid. Gel/. V. 3.) promittens, Hippocratem, Apollodori F. qui ei fe in difeiplinam dare volebat, artem ciuilem docturum; fed Socrates negat, poffe doceri virtutem, (εόσδοτον boni ac verae voluptatis fcientiam, cuius vnius defectu peccant, quiqui peccant. Eleganter quoque explicatur dictum Simoni- dis, ἄνδρα ayoOov γενέσθαι χαλεπὸν, minusque probabile dictum Pittaci, χαλεπὸν, ἐσθλὸν ἔμμεναι. Fubric, Conf. Georgii. Fricd. Richteri Prof. phil. progr. de loco Platonis in Protagora, cur voluptates quaedam malae fint. Lipfiae 1742. 4. Har. Latina Ciceronir verfio, cuius faepe meminit Prifcianus et Hieronymus, periit. Inter Critonis quoque Dialogos Protagoras fuit, tefle Laertio, 11. 121. et inter Heraclidis Pontici Ícripta Vol. II. p. 17 P 1:5 PLATONIS SCRIPTA EDITA LiCINMOGUM. 187 fcripta περὶ τῷ ῥητορεύεν ἢ Πρωταγόρας. id. V. 88. Lamprias inter fcripta Plutarchi refert nr.158. Πρωτογόρε περὶ τῶν πρώτων. adde Lud. Cofleluetrii animaduerif. pag. 238 — 272. opufc. var. critic. Lugd. 1724. 4. italice. ; XXIII) TOPITlAE ἢ περὶ Ῥητορικῆς. de Rhetoriza, ἀνοατροητικός. In hoc dialogo Socrates cum Gorgia et Polo, rhetoribus, difputans, poflquam contendiffet, rhetoricam nihil aliud effe, quam artem perfuadendi in foro, ceterisque coetibus, non docendo accu. rate rei nazuram, fed fidem qualemcunque faciendo oratione, δημιεργὸν ποςικῆς, (ita pro πιτευτικὴς legit Sextus 2. contra Mathemat. pag. 64.) ἀλλ 8 διδασκαλικῆς. colligit, eam parum effe vtilem artem aut praeclaram , fed malam potius κολοακεῖον, corruptricem Πολί- τικῆς.» nifi ad iuflum et bonum referatur: vfum videlicet quemdam et peritiam venuflatis in dicendo ad voluptatem audientium, et ornandas oratione caufas iniuflas; itaque pari paífu ambulare cum fophiflica, ὀψοποιητικῇ et fucatoria, fiue κομμωτικῇ» quae et ipfae volu- ptatem .feclentur folam, corrumpantque νομοϑετικὴν et medicam artem ac gymnaflicen. "Tum vero aduerfus Calliclem probat, nihi] vtilius elfe ftudio philofophiae ac virtutis, et hanc veram artem ciuilem [IP] a fe exerceri folo, vel cum paucis aliis. Clauditur dialogus infigni defcriptione diuini iudicii, cui poft mortem anima cuiusque hominis, maxime princi- pum, fubiiciatur. Laudat Gellius, quem vide X. 22. et Cirero I. de Or. cap. 11. f. 47. adfirmans, Platonem in Oratoribus irridendis Oratorum fummum videri. adde Libanum, qui eiusd. argumenti dialogum a fe compofitum innuit lib. I. ep. 64. ad Aphemium, Cicer, de Orat. III. cap. 52. fect. 129. 'T'ufcul. V. cap. 12. Agricola quidam Corinthius quum in Gorgiam Platonis incidiffet, agrum vitesque defe- rens animum fuum excolendum Platoni deinceps dedit, vt narrat T'hemiffius Orat. XXIII. p. 295. Gorgias ipfe qu'dem, lecto boc dialogo, dixit, fe nihil eiusmodi vel audiuiffe a Socra- te, vel ad Socratem loquutum eífe, tefle Zthenazo lib. XI. pag. scs. Idem Gorgias Plato- nem vocauit νέον ᾿Αρχίλοχον, ac fi dicas aliorum criminatorem. Δὲ Athenaeum, qui eo- dem loco chronologicam hallucinationem. commiffam Platoni obiicit, cafligat Petauius IX. 39. doctrinae temporum. Confer Cafaubonum. V. 18. ad. Athenaeum pag. 217. Leonardi Aretini verfio MS. in membr. bibl. Ehrencroniana pag. 425 fq. A iflides, thetor, vid. Fabrir. infra, vol. IV. 3o. pag. 386 fq.] huic dialogo oppofuit orationes fuas Platonicas, quibus rhetoricae pariter et quatuor virorum, quos in extrema parte Plato perflringit, Cimonis, Miltiadis, "T hemifloclis et Periclis apologiam eft comple- xus. E recentioribus Hieronymus Cardauu: Zfnti - Gorgiam fcripfit. Exflat et in Gorgiam Platonis O/ympiodori commentarius MS. ex quo nonnulla profert Zl/atiar de fcriptis Socratis p.16. [Scholia ex ore Olympiodori excepta funt in cod. Vindobon. vid. Lamber. comm. VIL coc. XXI, 1, pag. 117 fqq. δὲ ibi laudatum Philipp. Labbeun in Synop( graecorum Pla- tonis interpretum p. 18. Lamber, ibid. p. 269 fqq. multus eft de codice, qui continet Praead- notamenta mifcellanea in Platonem, auctore, vt opinatur, loanne, Nicolai Myflici, pa- triarchae Cpolitani, grammatico f. notario: ibid. pag. 271. excerpta ex Olympiodori com- mentatrio. item Aunken. ad "T'imaei Lex. Platon. p. 87. edit. II. et faepius, ad Xenoph. Mem. Socr. I. 2, 16. Reinzfiur Epp. ad. Nefleros p. 19. et V. Lection. II. 18. p. 298. Sa/imaf. Exercitt. Plin. p. 74c. b. Fabrir. ad Sext. Empir. p. 383. Zllbert. ad Hefych. tom. II. p. 1072. /"alcken. Diatr. pofl Euripidis Hippolyt. p. 70. p. 84. not. p. 86. not. Ex fcholiafle MS. ad Platonis Gorgiain 9g [6 1Π| 2 11 PLATONIS SCRIPTA EDITA — Vol. TL. p.i 19 Gorgiam Koen. ad Gregor. Corinth. de diale&tis pag. 155. quaedam praebet, additque, hunc quoque fcholiaflen a RuAnmkenio aliquando iri editum. Har/. Praefationem Oflympiodori Scholiis in Gorgiam praemiíffam e Cod. MS. edidit arf. of. Rout& in ed. Platonis Gor- giae et Euthydemi, 1784. pag. 56: 1. Becé.] Δὲ Hirroclir duplex exegeíis a "Theofe- bio excepta, cuius meminit Damafcius apud Pho£ium cod. CCXCI. pag. 555. cod. CCXLII. p. 551. edit. Hoefchel. numquam vidit lucem. — Periit et Tauri Beryfii commentarius, laudatus Gellio VI. 14. et Eubuli, memoratus a Porphyrio in Plotini vita cap. 20. — [Lud. CajHeluetr, anim. p. 288 fqq. — Ad Gorgiam fpectant Zo. Chri/fph. Gottleberi progr. Y) de Archelao, Ma- cedonum rege, e Gorgia et Alcib. II. Aunaberg. 1771. 2) de Periclis moribus etc. Mifenae. 1775. 4. Germanice vertit 1. G. Schulthef/, "Tiguri ry75. 8. et particulam 70. Euflach, Goldhagen, in commentatt. hebdomadariis, der Greir. Magdeb. 1764. 8. vol. I. part. octaua.] XXIV) MEN QN D, ἢ περὶ ὠρετῆς, πειραφικός. de l'iriute, an doceri poffit, quod negat Socrates, diuino eam munere contingere concludens. Neque aliud effe fcientiam, quam recordationem *4*) (uperioris vitae, quod confirmat aduocato pufione, e quo inter- rogat quaedam Geometrica de dimenfione quadrati. Meminit Cicero 1. T ufc. cap. 24. notat- que, eundem locum accuratius explicatum in Phaedone. adde Hoethium lib. 111. de Confolat. metro XI. et profa 12. [conf. Meinerf. II. p. 702. not. contra Geddefium difputans. Anglice vertit Sydenham 1769. rec, in vol. Il. Plat. Dialog. 1774. 4.] Latine fubiicitur philofophiae morali Guil. Adolph. Seribon. Francof. 1666. 8. TETRALOGGIRGQG^VELE XXV) IHIIAE, μείζων, [πρῶτος. in cod. Bauar.] ἢ περὶ τῷ wxA&, de Puliro, ἀνωτρεπτικός. ln hoc dialogo Hippias, [de quo vid. Cicer. de orat. III. cap. 32.] Eleorum ad Athenienfes legatus, et fophifla celeber poít varia, de fe arrogantius commemorata, re- fert, fe [Ρ] Lacedaemone cum incredibiii adplaufu dixiffe de praeceptis Nefloris, quae de- dit Neoptolemo, defideranti noffe pulcherrima vitae inflituta, quibus iuuenis gloriam confe- qui poflit. Hinc Socrates petit occafionem ex Hippia audiendi, quidnam fit, quo aliquid eft pulcrum, ac variis, quae adferuntur Sophiflae, defcriptionibus, oftendit, rem acu, quod di- citur, neutiquam tangi, pulcrumque differre a decoro, ab vtili, a bono, et ab eo, quod delectat, età voluptate coniuncta cum vtilitate. [Gallice vertit Franc. de Matcroy in. Opp. prof. et poct. tom. I. Parif. 1685. 12. et Amficl. 1688. mai. 12. p.164 fqq. Io. P. Croufaz fubie- cit edit. II. libri Traité du beau, Amflel. 1723. Zar/.] se cSeLls XXVI) ἹΠΠΙᾺΣ ὁ ἐλάττων. [Ó. in cod. Bauar.] ἢ περὶ 78 ψεύδες, de Mendatio, ἀνοτρεπτικος. [ Diogen. Laerí.ML 60.] In hoc dialogo eumdem Hippiam exagitat Socra- tes, et oftendit, ex eius doctrina fequi , quod inter mendacem et fludiofum veri nullum fit diferimen, et minus peccet, qui mala faciat de induflria, quam qui inuitus. [ Vtrumque dia- logum, Hippias infcriptum , indicat Cir. in Bruto cap. 8. et 85. Lud. Caffeluetrius in Opufc. var. criticis ital. edit. Lugd. 1727. 4. dedit animadu. quasdam in vtrumque Hippiam , pag. 277 [44.} XXVII) ἼΩΝ, ii) Mic Mero fuit Theffalus, eiusque mentio- kkk) Conf. Phaedon. ' pag. 382. edit. graeco- uem facit Plutarchus libri, msg? πολνφιλίας, ini- lat, T : dio, pag. 93. eum. ΜΟΙ. ΠΡ τῷ τ PLATONIS SCRIPTA EDITA Lib. IH. c. L1. 89 XXVII) ἼΩΝ, 7 περὶ Ἰλιάδος, resgessixoe , de poetico chara&feré, fiue de poetarum exponendoruim ratione, — Refpicitur a Suida in Διϑυραμβοδιδάσκοωλον» vbi ait, exítare Socra- tis λόγον εἰς τὸν "Iova... Idem ne fit Ion, Ephefius, (cnius nomine dialogum infcripfit Plato) .cum Zone, Chio, dequo libro 11. in Tragicis a me dictum, vide difputantem Zonfium lib. M1. de Scriptoribus Hifl. Philof. cap. 13. Quod in hoc dialogo et poetis et aliis viris non paucis, per populi praecipue fuffragia 2d honores euectis, detrahat, tamquam δυσμενὴς et inuidus perflringitur Plato apud Z4fA- sa um lib. XI. pag. $06. Inter Aefchinis quoque dialogos Zon fuit. Ceterum Laerzit; IV. 5t. vbi de Arcefila fcri. bit: Ἴωνα δὲ καὶ ἐχαφακτήρισε νέος ay, non refpexit huac dialogum Platonis, fed fcripta lonis Chii, Tragici. Fabrit. —. Hunc Platonis dialogum adeo fine ratione fcriptum effe, vt abfurdius quidem a nemine philofophorum proditum fit, iudicat Cafazbon. lib. de Enthufiasmo cap. V. pag. 156. eum. Enimuero iflud iudicium durum eft ac temerarium. — Atqui, de con(ilio Platonis in fcri- bendo hoc dialogo non ormies confentiunt. —SydenAam, qui anglice vertit hunc dialogum . cum quibusdam aliis, vol. 1. et Zfrnaldus (Arnaud) in Commentt. Acad. Parif. Infcriptionum tom. XXXVII. pag. 1 Íqq. 1774. (qui Sydenhamum compilafle eiusque fententias ipfaque ver- ba reddidiffe, nec tamen Sydenhami nomen adpellaffe arguitur a Müllero , editore dialogi, in praefat.) quid fenferint, et, quae verior fit Mülleri explicatio, verbis editoris Bipontini vol.IV. in notitia p. 4. declarabo. , Platonem, ait, Sydenb. et Arnaldus arbitrantur, tecle voluiffe reprehendere poetas, qui diuino numine correpti canant fine ipfarum rerum intelli. gentia ; fed, vt ne poetis. bilem moueret, aut in Graecorum, illis fauentium, inuidiam incur- reret, rhapfodos, qui illorum carmina recitabant, infipientiae arguere maluiffe. | Verius au- tem /Müllero, nouo Jonis editori, videtur Plato rhapfodos, vanum hominum genus, fimile fophiflis, cxagitare voluiffe. Poetarum certe fimise erant rhapfodi illi, carminum recita- tores,/ interpretes et cantores: atque fuos quisque pocta inuenit rhapfodos, maxime Home- rus homericos, qui aliorum poetarum carminibus, fiue recitandis fiue interpretandis inepti vi- debantur. Sumto igitur et conceffo, poetas non fcribere carmina, nifi furore diuino, qui poeticus dicitur, commotos; neque adeo arte propria pollere, aut ea, quae cecinerint, intelli- gere; fed miniflros efle dei, carmina dicentis: rhapfodos colligit, poetarum miniflros, poe- tarum adflatu, non fua arte, recitare vel interpretari carmina, et auditorum animos occu- ' pare. Pujcre fatis deum, poctarum auctorem, confert cum magnete lapide, qui annulos ferreos concatenatos non folum adtrahit, fcd.iis etiam vim fuam infundit poetae animum, a deo occupatum, cum annulo, qui proxime trahitur a magnete, et ab eo fimilem vim fufci- pit et fpcclatorem f. auditorem cum annulorum extremo; inter quos medius fit rhapfodus, poetae recitator, et animus. Hinc concludit, rhapfodos fua mente captos, nulla arte et fcien- tia earum rerum, quas cecinerint poetae , inflructos, in recitandis et interpretandis poetis ver- fari; Ionemque tandem facetiffume eludit.* — Pl/atonir dialogus de furore poetico, multo, quam antea, emendatius aeditus. — ——. Opera Pefri Raymundi /madoui, publici ac ordin. gr. linguae profefforis. — —— Viennae Auflriae in coenobio praedicatorum Io. Carbo excudebat r55t. 8. — Plura vide in Denis Wiens Buchdruckergefchichte, p. 464. fq. /alira vetfio eft: I] Lifide di Platone de l' amicitia, tradotto da Francefco Colombi: et i/ Furore Fol. III. ; M pottico, 9o Lib, 1II. c. 1H. PLATONIS SCRIPTA EDITA Vol. V. p.79 20 poctico, tradotto da Nicolo Trivifani in lingua "Tofcana. In Vinegia 1549.8. vid. Paifoni Eibl. degli autori. — volgarizzati, tom. Ill. pag. 113. Harl. XXVIII) MENEZENOZ, ἢ ἐπιτάφιος. ἠθϑικός 13). — Exhibet orationem in aéfod- ctos pro patria in variis praeliis Arhenienfes,. tamquam fcriptam ab Z/pa/ía ""), Milefia, di. €lam a Pericle, quem perinde vt Sac illa rhetoricatn docuit ""). Ex hac oratione Cicero locum adfert "Tuífc. V. cap. 12. ipfam. vero idem Cicero in. Oratore cap. 44. fic proba- tam teflatur , .vt quotannis Athenis in panegyri recitaretur: et Sau: Dione p. 37. vbi con- fert Periclis orationem ZzraQcov eiusdem argumenti, quae occurrit apud "Thucydidem lib. 1.35 —46. Vide et Lyfiae ézyrocQuov, Miraris Euagoram, nec non Dionyfum Halicern. de Demoflhenis vi in dicendo toin. II. pag.r78. Cafleluetrii anim. l.c. p. 273. Fatrir. adde J. Chrifloph. Gottlcber animaduerfionum hifloricaram ad Platonis Menexenum fpecim. I. et 11. Mifenae. 1779. 4.. Meiner]. l. c. tom. ΕἸ, p. 656. De verfione italica vid. Paitoni bibl. etc. tom. IIL p. n8. Zar. — Píctous Menexenrs im. Grundrifs. Nebíl Unterfuchungen über den Zweck und die Zeit des Dialogs, die Characlere des Menexenus und der Alpafia e etc, von Ioh. Heinr. Infl Küppen, Eeil. 1790. 8. Ber. TETRALOGIA VII XXIX) KAEITOOXYN, ij προτρεπτικὸς, ἡθικός. Inter dubios dialogos exflat in editionibus quibusdam Pjatonis, vt Serraniana, Lugdunenfi ann. 1590. Francofurt. ann. 16c2. fed agnofcitur a Thrafyllo apud Zacrtirg HI. 6o. eta Laertio Vif. 5c. teflato, [P] non- nullos Clitophontem primo loco pofuiffe inter Platonis faiipta lil. 62. In hoc dialogo Cli- topho, Ariftonymi filius, rogatus a Socrate, cur "Tbrafymachum pracferat, refpondet, quod, quuin praeclaras ab ipfo (Socratc) exhortationes ad. virtutem faepius audiiffet, non potuerit ab eodem hactenus percipere, qua in re virtus ipfa confiflat, et quomodo f.liciter in illius fludio fit progrediendum; itaque fi hoc vel. ignoraret Socrates, vel docere fe nollet, merito fe ad "Thrafrmachum vel alium Eieroer que potius Pasfeike fe difcendi caufa. — Quid vero Socrates Clitop! 10nti refponderit, non additur. "Videndum igitur, an vere fcripferit Parri- cius p. 558. difcuff. Peripatet. folum P'hilebum, Minoa ac Critiam e Platonis fcriptis truncos ad nofi aetatem perueniffe. Fabri. Latine vertit cum aliis, Platoni vulgo adfcriptis, Bilibaldus Pirkheymerus, Noribergae 1525. 4. apud Frider. Peypu:. 77a. XXX) IIOAITETA ἢ περὶ doceg , βιβλίω δέκα. πολιτικός. — De optimo flatu Kup. libri X. "*) Exordium huius operis, bis terque in ceris fcriptum Platonis manu, pofl eius mortem inuentum eft, tefle Euphorione ac Panaetio apud Laerfium llI. 37. vnde Dian. Ha- ? lic. Μενέξενος ἡ περὶ Tgixoos , dialogum de SS. tri- nitate, vtrum ludaei et Turcae rcétius fimplici- ter vnum credant deu, an Chriftiani deum trinu- , num. vid. Lambccii comment. de biblioth, Vindo- 4) Infcriptio haec a Platone non profecta vide- — fit: tur: nàm vario modo citatur a veteribus. vid. Gottleberi notam ad ἢ. orationis initium pag. 15. Harl. numm) De Afpafia dixi lib ΠῚ, cap. 23. δ. zr. De Pericle lib. 11. cap. 26. ad $. 2. [adde editor. Flatonis Bipont, vol. V. in notitia pag. 6.] 1un) Ex(itit olim. etiam. Ariflotelis Μενέξενος &, tefte Diogene Laercio, in vita Ariflotelis. Α Pla- tonis Menexeno Michael Zfpoflolius mutuum fum- bon. Vil. cod. LXIX. pag 245 fg. Kollarii. arf. 000) Hos decem litros plane contemnit C. 'Tho- mafius Orat. pag. 412 fqq. /Zeur.. et δέοι δ in Hi- ftor. eruditionis. edit. I11I. Ienae 1736. p. 739. qui hinc inde in illo libro Platonem valde fpernit et obtrectat, vid. inprimis pag. 623 fq. Har/. "€". VoL ΤΕ. p. 30 P2 PLATONIS SCRIPTA EDITA Lib. 1I. c. HT. ^. ot - dic. Quin, ὙΠ: 6. pag. 75--Muret. V. L; libr. XVIII. 8. et Beffario colligunt, quanto fludio vfus fuerit in pe&tend a fva et ornanda oratione. deri, ait Iofeph. IJ. in Apion. cap. 3t. p. 489. Platonem a peritis politicis tantum non deri- Idem Laertiws ex Ariftoxeno et l'auorino no- tat, totam fere Politicam Platonis fuifle in Protagorae ὠντιλογικοῖς 115 37. et 57: Apud Minucium cap. 22. ciuitas, quam in fermone infütuit, Rigaltius interpretatus, iu cialogir. Platonem finxiífe ciuitatem , Liuius XXVI. 22. Cicero de Orat. aliique. et res ipfa declarant. Commemorat et Z/teniji//iur Oratione XXIII. p. 295. Axiotheam, philofopham, lecto quodam c Platonis de Rep. libro, tanto philofophiae ftudio inflammatam fuifle, vt Athenas proficifce- retur, et virili vfa πόδε Platonem aufcultaret ΚΡ’), Vtrum Plato recte Homerum e Rep. fua ablegauerit, difputauerat olim Zfeliur Serapioi, rhetor Alex. tefle Suida, [et Eudoc. p. 58.] Reinef. ep. ad Daum. p.322. Confer, quae in hanc rem dixi lib. II. cap. 7. $. το. [fupra in Epimetro, et ἔασι; zr in Liflor. foc. re 3522: B- Par it: - tom. I. verf. Gottíched. p. 189 fqq. Socratis lib. IX. in principio loquentis verba latine reddidit Cicero de Diuin. cap. 29. conf. IMélkerf. 1. c. p. 696. not. et p. 784 fq. Hat1.] Epitomen Reip. Platonis libris duobus fcripferat Z'eophra/us tefle Laertio V, 43. ἘΔ non minus temporum iniuria amiíla eft, quam Ciceroni? de Rep. fex libri, e Platone ma- gnam partem Pas 39). et commentarii in Remp. Platonis graecorum fcriptorum, ἤ7υπαεεΐ. "i Alopeconnefit , Onofandri et. Potamonis 777), Alexandrini, quorum meminit Suidas. Zr. moxi;, Stoici, contra Remp. Platonis opus Plutarcho meinoratur lib. de Stoicis contradict. ct Numenio apud Ἐπ εὐ. pag. 732 fq. Praeparat, vbi Zenonem tamquam iniquum et imperitum Platonis oppugnatorem perflringi. — Proc/us I. in Tim. pag. 24. rcfert, Crantorem, primum Platonis ἐξηγητὴν. teflatum, Platoni quosdam infulta(le,, μεταγοάψωντι τὼ Αἰγυπτίων. De nonnullis, in quibus Plato ab Ariflotele repreheuditur , exflat breuis diatriba Z/brti Folitíae ad o Απα Vaccam, ICtom, edita Romae ann. 1574. 4. atque recufa in th:fauro Antiqui- tatum Italiae Graeuiano ton. I. p. 1237 fq. 55) Iam pridem quoque ea, quae Zr ifioteles ad. verfus Remp. Platonis fcripfit, ad examen reuocauerat Fubulur, tefle Porphyrio , in Plotiui vita cap. 20. p. 128. Xenotratir περὶ τῆς Πλάτωνος Πολιτώας [δ] Suid. Clearchi, Solenfis, Peripatetici περὶ τῶν ἐν τῇ Πλάτωνος Πολιτείας μαθηματικῶς εἰρημέν cy. Athen. lib. 9. E 393. Dionyfi Holicarne ffenfis, mufici, qui fub Adriano Imp. vixit, libri quinque σερὶ τῶν ἐν τῇ Πλώτωνος πολιτειο μϑσικῶς εἰρημένων Suid. Narrat etiam Photius cod. XXXVII. Pla- tonis rempubl. reprehenfam ab auctore dialogi περὶ πολιτικῆς inter Men. Patricium et "Thom. Refcrendarium. Contra in Epicteti fententiis LiT. ἐν / ῥώμῃ dicuntur eg vyurezxes uera. χὅ- eas ἔχεσι τὴν Πλώτωνος πολιτείαν. OTI κοινοὺς αξιοῖ eva uc γυναῖκας. Τοῖς y«e δήμασι “προσέχεσ, τὸν γϑν, ὃ Ti] ἢ διανοίᾳ τονόδρός. E Platonis de rep. libro V. Prudentius I. contra Ppp) An Plato lib. IL. de rep. loquutus fit de Chrifto, vid. 7. Eckhardus in Non- Chriftiano- runt de Chriíto tefimoniis, cap. 3. /eunt — In bibl. Vindobon. cft, indice /Vef/zlio, in catal. part. ΠῚ. p. 37. cod. XXVII. nr. 2. codex chartac. non adeo antiquus, in 4. qui praebet Scriptorum quo- rundam Graecorum veterum, in his P/atoiis, vo- ces de Chri(to et religione chriftiana. Zar/. 444) Sed v. Io. Sarisóer. VI. Policrat. cap. 21. M 2 Symma- vrr) Vid. Eudociaz in Viol. p. 36ς. Gloe&nzr difp. de Potamon, philofophia eclectica etc, Lipf. 1745. Hail. 555) Schurz/Teifch. in Epp. fele&t. p. 276. putat, Platonem in libris fuis de Rep. nil nifi ideas et nomen dei ingeminare, et Foxium vix bene ope- ram pofuiffe in eo adnotationibus illuftrando. Harl. Vol. II. p. 2x 92 Lib. I1I. c. ITI. PLATONIS SCRIPTA FDITA Symmachum: Nimirum pulcre quidam do&iffimus, publica rer, inquit, tunc fortunata fatis, fi vel reges faperent, vel regaarent fapientzs. ἴῃ quatuor priores libros acutae quaedam notae et reprehenfiones Lud. Coffelueírii in eius Opufc. critic. p. 197 — 237. Ex Gratcir aetatem tulit Prorli commen'arius "'), in quaedam Politicae Platonicae lo- ca"). Nefcio, an etiam alij, quoniam in libris de Rcp. interpretandis T/eop """) vterque, - Plotinus, Procus, Iambüchur, Marjfilius Fiziuur hircum mu! gere videntur Bodino in collo- quio Heptaplomere MS. iib. III. - Ex Zfrabibur, Averroc: Paraphrafin Reip. Platonis compofuit, (Excerpta quaedam in bibl. Bodl. inter codd. Pocock. XVII.) quae edita cft latine, lacobo Mantino, medico ludaeo, in- terprete, Venet. 1552. 4. et ínter Auerrois Opera. [Platon. libr. de cep. cum comment. ZZbu- Na[far Aipharabi in bibl. Medic. cod. tete Montfaucon.] E recentioribus nominare iuuat [/ofizam Manuelis Chyyfolorae ver(ionem, quae latet in bib]. Vaticana, tefle /Vontfaucon. in Bibl. bibothecarum eodd. MSS. tom. I. p. ss. B: / berti Dceibrii et. P. Candidi verff. latinas, quae funt in bibl. Ambrof. Mediolanenfi, vid. Catal. MSS. Angliae IT. p. 212. et Moutfauc. l. c. tom. I. p. 522. A. Β. Ficini verf. lat. additam grae- co textui in cod. Vindobon. apud ZLamber, in comment. bibl. Vindob. lib. VII. p. τς. et ΔΙ. in catal. part. IV. cod. 1. p. τ. "berti Derembrii mst. verfion. lat. in bibl. Bernenfi, tefle Siz- nero in catal. codd. msst. bibl. Eernenfis tom. V, p. 574 fq. (De verfone P. Candidi latina vid. 10. Lelend de fcriptor. Britann. p. 443. et Saxii hilloria typogr literaria Medioianenfis, pag. 295. et 299.) Harl. tum] commentarium Shafl. Foxii, Moizilli Hifpalenfis, Bafil. 1556. fol. "Antonii Montecatini Partitiones et Paraphrafin, Ferrar, 1594. fol. 17. Zltonii Mureti notas in libzum I. et H.. Ingolflad. 1602. 8. 70}. Sc/leidasi fummain. doctrinae Platonis de Rep. et de legibus, Argentorat. 1548. 8. "'*). cf. Sosomtmus libros X. de Rep. e graeco in latiuum et e itt) Col, Procli in Politian cum fcholiis mar- gin. eft in bibl. Medic. vid. Baneni cctel. tom. Ill. pag. τος. Procli Lucii in Polit. in bibl. regia Parif. tefle catal. tom. II. cod. MDCCCXXXI. p g. 408. Procli Diadochi in Poli. tres codd. ibi- dem, !. c. codd. MDCCCXXAH. MDCCCXXXHI. MDCCCXXXIV. p. 408. Procli in Polit. in bibl. Oxon. corp. Chrifti. vid. cat. codd. MSS. Angliae tom. L nr. MDLXV. p. st. Procli / jcii de cogni- tione reip. Platon. Cantabrigiae, vid. Catal. cit. tom. l. part. HI. nr. MX. pag. 118. Procii in li- bros Platonis de rep. colle&io variarum diff. fiue praclectionu:m edita cft in vtraque graeca Platonis ed:t. ad calcem operi: Procli in "Timaeum. Ex iisdem comonentiriis demonftraticnes Procli ex li- bro IV. de rep. quod tres fint anii humani par- te:, graece 5. a. Bafil. apud Io. Valderum, cum Platonis, Ariftotelis; Xenophontis, Pluc. et Alex. Aphrodifei fcriptis quibusdam ethicis ac politicis p:473— 496. A Suida memorentur Procii in. Po- iliam Platonis libri Il. quod opus magis inte- Ἢ Dialogis grum fuiffe videtur, quam differtationes edite. Ex iis in ora cod. Medic. funt fcholia quaedam inedita paflim adtexta. arl - usu) Vnicum diff in lib. X. exemplar mst. re- ftabat fuperiore faceulo Florentiae in biblioth, no- biliuzi Saluatiorum, (vid. Syliog. epift. Burn:an. tom. V. p. 757.) ex eoque Z/ex. Mortis adnotetio- nibus fuis in N. 'T. quaedam inferuit; fed hodie nu:piem poteft reperiri. vide //'yttenbach. ad Plutarch. de S. N. V. p. $9 fq. conf. Fabric. infra de Procío, lib. V. cap. 2€. $. 16. p. 5:6 fqq.. vol. VHI. Harl. vvv) Cod. Tluen. in Plat. de materiis, in bibl. Ven. D. Marci laudatur a /Montf/auc. in Bibl. ete. tom. 1. p. 476. Harl. weis) Non eft liber peculiaris: fed addito li- bro Sefellii, a Schleidano latine verfo, cuius in- fcriptio eft: Claudii Sefellii, viri Patricii, de re- publica Galliae, et regum cificiis libri H. To. Schleidaro interprete. dista cfl jumma do&tri- nae Plalonis de rep. et legibus. Avgentor. pri 1b. Vol. II. p. 2 P22 PLATONIS SCRIPTA EDITA Lib. 1I. c. 111. 95 Dialogis in perpetuum fermonem redactum edidit Venet. 1626. 4. (vid. Goztz. Mem. biblioth. Dresd. 1l. p. 56. Politica Platonis et Ariflotelis cum Phacdone; Phaedro et Gereiae parte, ad- ditis notis et argumentis, ga//ize, interprete Lud. Wegio, Parif. 1559. et 1600. fol. [La Repubi, de Platon — traduit par Mf. d /a Piloniere, London. 1726. 4. vid. de JF'indhein Bemühun- gen der Weltweifen etc. tom. III. pag. 63. — it, 1731. — etiam interprete P. Groz, Amft. 12063. — italie vertit Pamphil, Fierembene da Faf/embrone. Venet. 1554. 8. vid. Goetz. Mem. bibl. Dresd. tom. 1I. fafcic. l. pag. 56. Po:toui Bibl. degli Autori — volgarizzati tom. IIl. p. *e116 fq. vbi quoque ver(io ital. rzipu^I. et Jeg:us etc. — Difciplina ciuile di Platone diuifa in quattro parti et riformata da 7roilo Loucetta Benscinfe etc. Venet. 1643. fol. recenfetur. — "Inglite vertit Spence cum diff. de philofophia veterum, 1764. 8. Har/.] ; Platonem de Rep. hebraice ex(lare MS. in Bibl. Vaticana, legas ia lulii Bartoloccii Bibiiotheca magna rabbinica tom. IV. p. 353. 5) [conf. Zrnáii bibliothec. politico- beraldicam p. 7o fqq. de commentato- ribus Plat. Politic. et p. 72 fq. quae tulerunt iudicia .V. D. de illis libris Plat.] XXX!) TIMAIOZ ἢ περὶ φύσεως, ᾧυσικός. — De natura dialogus, qui arx quaedam εἰ vertex. philofophise eft, ἢ Clcudionum Maisertum audimus lib. ll. de (tatu anfmae cap. 7. p.123. ρου πεν "Theol. Platon. lib. 1. cap. 7. 17» περὶ φύτεως ἐπιτήμην σύμπασαν o Ti- μωίος περιέχειν ὑπὸ πάντων ὁμολογῶται τῶν καὶ σμικροὶ συνορῶν δυναμένων. — Apuleius in Apologia: Plato, philofophus, $1 110 prasiariflimo Timaeo, catl-fli quadam facundia vniuey[um mundos mbtus 9". — Fingit vero Socratem difputantem de rebus naturalibus et. vniuerfi conflitutione cum 7'aco, Locro, Pythagoreo, quos conflat «odem faeculo. mon fuiffe, vt ait Macrobius, lib. I. Saturnal cap. τ Sed fallirur Macrobius, fi verum e(t, quod Ci-: cro V. de finibus cap. 29. et 1. Tufc. Hüeros. in Apologia contra Rufin. non longe ab extremo, alique teflantur, "limaeum bunc a Platone in lralia fuiffe auditum 559). De hoc Timeo, quem e Pythagorae magiflerio aflronomiae difciplinae perfecle peri- tum vocat Chalridiu: peg. 75. pauca quaedam dixi lib. 2. cap. XIII. [vol. I. pag. 877. vbi vid. additam.] quibus in pracfenti addere iuuat, quod libelius illius, Dorice fcriptus, “περὶ ψυχᾶς κόσμδ καὶ Queics adhüc exflat feruatus a Proclo et commentariis fuis in. [IP] Pla- tonis Fimaeum praemiilus, hinc cum Platone faepius editus graece et latine de anima mundi M 3 À et γοροίων doy struy ὃ ἀκριβὴς διδασκαλος. — Quod ve- dib. Wendelni Rihelii 1448. 8. De Sefellii libro ro Picto pridie differuerat de republica, 70. Pot- gallico et Schleidant verfione copiofus ef (7oetz. in Mem. Bibl. Dresd. ΗΠ]. 5. p. 233 fg. Harl. xxx) Hebraice ex Arabico conuerfa a R. Samuel Ben iehudah, A. C. 1322. exftat MS. in bibl. Cae- farea. Chr:;/oftlomi Tavelli philofophia ciuilis ad mentem Pla:onis. Venet. 1536. — Rudo/phi Gocliiii politica Platonis. Marpurgi 1607. 8. — Politiam Platcnis et Arifletelis contulit inter fe Dan. Heirfi-s oratione NX. — Marci. Mufuri praef. in rempubi. Platonis citat /Vic. Comuenus Papedopo!: pag. 281. praenot. m;ftagog. yy S. Zdvguflinus fermone 241. tom. V. edit. Amfkcl p. 70:. Pato in libro quodom fuo, quem Jeripfit de. conflitutione mundi. τὸ Laffantius VIL. t. vocat de undi faóricatione. Hierocíi in surca carmina p. 5. ὁ Πλάτωνος Τιμοῶος τῶν Πυϑα- teus ad Clement. Alexandrinum pag. 420. notat, 'fimacum fuübiiciendum libris de republica, vt Epinomidem libris de legibus. -. Horatii Bur- gundi, S. L commentarius promittitur in. Mem. de "'revoux ann. 1798. menf. Iul. pag. 1281. zzz) Laudatur vero ctiam a Platone temquam csporouixuT&TOS, et naturae vniuerfae diligentiffi- mus inquifitor. [Se5a/tiazus Foxius Morzillus in prolegom. comment. fui in Timaeum Platonis ad- feuerat quidem, "Timaeum longe ante Socratis et Platonis aetatem fuiffe: fed «contrarium docet Lambec. in Comm. de bibl. Vindob. lib. VII. pag. 21 fq, edit. Kollarii, vbi codic. V. qui Timaei Locri libr. de anima mundi et natura pluresque Platonis dialogos atque cpiftolas continet, vberius defcribit.) - 94 Li&IILzIIL. — PLATONIS SCRIPTA EDITA * Vot. TE. p.a εἰ natura. — [Prodiit primum /a£ine cum aliis veterum libellis ex Georgii Vallae verfione, Ve- net. per Anton. de Strata 1488. et per Sirn. Papienfem, dictum Beuilaquam, ibid. 1498. fol, - vid, Fabric. Bibl. lat. med. et inf. aetatis, edit. Jo. Dos: Πα, Patau. 1754. 4. tom. VI. pag. agr] — Tranftulit poft verfionem primam Zudosicus Nogaroía, cum cuius interpretatione et commentariis prodiit Venetiis 1555. 8. Recufus eft codem anno graece et latine Parifiis ea- dem forma octaua, et a Zona Ga/ro cum eadem Nogarolae verfione et Joh. Serrani argu- mento ac notulis editus iterum inter Opufcula Mythologica, Phyfica et Ethica. Cantabrigiae 1671. 8. et Amíl. 1688. 8. In praefatione edit. Cantabrigienfis haec inter alia doctiffimus Ga- s leus:: Timaeus maior, occafione huis Jiripiur a. Platone, pote: dubitare, illuffrioremue an obfturiorem reddiderit κα), Certe. dum dialogum fum κτηνίζων xeu βοςφουχίζων hnic Lorro 2 Iucem dare fiuduit Plato, in nonnullis locis fmplicem et ve&vm firiptorem aaili f'uperfiitione cor- rupit. Erat auimur quaedam huc, quod facile fizri poterat , ex Iasbüicho περὶ κοινῆς Μαϑη- JUL IIIS Proclo Syriauo. et Damafzio (qui quidem et ipfi i» maiorem Timaeum commentati funt, aliosque eiusdem. comingntatorer, Crantorem, Longinum, Numeniun, Origenem, Por- phyrium, Seurum, Taurum, faepe multis verbis citant) [ed in aliud tempus reieci, [gr. in editt. Platonis Ald. et Bafileeníi; gr. et lat. in edit. Platonis Bipontina vol. X. cum Oceilo a Batteufio, Parif. 1768. III. tom. 8. gr. et lat. ibid. 1778. 8. vid. fupra, in vol. I. pag. 859. gr. et gallice cum notis amplis d' Zrgenr, Berol.1763.8.] Anglice verfum Timaei Locri opufcu- - lum eft ἃ T'oina Stanleio, in cuius Hiftoria philofophica iam faepius lucem vidit. Ex hoc orro Timaei ^55) libello Platonem concinnafle dialogum praefentem, iam pridem notauit Ti- tion, fillographus, apud Gellium ΠῚ, 18. et Jamblicium ad Nicomachi Arithmetica p. 148. n. Proclus p. 3. ὁμολογξται rage πάντων.» ὅτι τῷ Πυϑαγορικ8 Τιμαίδ τὸ βιβλίον ὁ Πλώτων λαβὼν, 8 περὶ τῇ παντὸς αὐτῷ σύγκειται.» τὸν τῶν Πυϑαγορείων τρόπον τιμαιογραῷ ιν ἐπεχείθήσεν. Synefus de dono Aftrolaxii P. 397. Ἰταλίω μὲν yao L3 277] τὸς ουτδς ἔχε- σω Πυϑαγόρε τε οἀκδτοὺς καὶ τῶν πόλεων cojos, Ἑλλάς 5 μεγάλη προσαγορεύετο. Καὶ μάλα ἐν δίκῃ, παρ᾿ οἷς Χαρώνδας μὲν ἐνομοθέτε; καὶ Ζαλευκος., ἐπροτήγδν δὲ A gy oret xe Φιλόλαοι, ὁ δ᾽ οἰπρονομικωτῶτος Τίμαιος ἐπολιτάφχει TE καὶ ἐπρέσβευε ng] τἄλλα ἐπολι- τέυετο. lag ὃ καὶ Πλώτων ἡμῖν περὶ κόσμε Φύσεως διαλέγεται. — Alii dicunt, Platonem in- flitife Philolai vefügiis, cuius libros ab eius heredibus magno pretio redemerat. vid. ad Laert. VIII. 85. et Gellium III. 17. — Citatur Timaeus a P/iwio il. 8. Hifl. Nat. (et ia indice libri V. et lib. XVI. 22. —Timaeur, mathematicus, nefcio, an diuerfus; plu. res enim fuere "Timaei et praeter /os/fa pag. 32. et 125. notatos, Timassr, Crotonia- ta et Timacur, Parius, Pythagorei, Jambii/o memorati (in vita Pythagorae cap. vlt.) a Clexien/e Alex. V. Strom, pag. 664. Theodor:to lib. 1. "Thcrapevt. p. 36. etc. Suidas, non fatis accuratus fcriptor, Zimaro Locro praeter libellum hunc περὶ φύσεως tribuit Μαϑημωτικο et librum de Vita Pythagorae. Sed de vita Pythagorae merito ambigunt viri docti, Vide Ionfium pag. 32. 7*2 — Porro librum περὶ φύσεως refpicit Syríanus, in XIV. Metaphyf. vbi ΤΡῚΣ docet, aaad) Adde Meincrf. hift. docirin. apud Grac- £CCC) Secus fentit Bardili. vid. vol. I. p. 877 fq. cos etc. I. pag. 225 fqq. dddd) Gyraido in libello aenigmatum pag. 25. bbbb) Falitur Zo. /eurfiws, qui infpicilegio — edit. Reusneri, nil aliud effe totus Platonis Ti- 'Pheocritico (cribit, quod 'Timaeus fequutus fit maeus videtur, quam aenigmatum catenae quae- Platonem, — Inigum 'Timaci Locri latine vertit dam. Ze. adde Meinerf. hift. doctrin. apud Philelfas XXII. 1. Epift. Ad 'limaei Platonici Graecos etc. tom. 1I. pag. 707 fqq. Cren. dift. II. prima verba refpicit Athenaeus IX. p. 351. F. de furib. librar. $. 62. Harl. Vol. IL Ρ..22 23 PLATONIS SCRIPTA EDITA Lib, 1I. c. HI. 95 docet, Peripateticam [IP] Philofophiam Ocelli et Timaei vefligiis infiflere. — Timaeus Platonis, quem aetate prouectum fcripfiffe notat Gajezus tom. L p. 326. edit. Bafil, plurimos nactus eft interpretes, quia omnium dialogorum huius philofophi eft obfcuriffimus. | Cicero quidem II. de fin. cap. 5. quum dixiffet, obfcuram orationem duobus modis fine reprehenfione fieri, fi aut de induflria facias, vt Heraclitus: aut cum rerum obícuritas, non verborum facit, vt non intelligassr oratio, quali, inquit, eff im Timaeo Pliciomir. Sic etiam IV. Acad. cap. 39. Confer Cial / ium initio commentarii ct p. 4290, Praecipue numerorum harmonico- rum, qui ia hoc dialogo pag. 478. edit. gr. Datiieent. tra&tantur, ratio plurimum caliginis habet, atque ab interpretibus Platonis intacta fre transmiffa eft, notante Sex£o Exrpirico lib. LI. contra Math. pag. 6o. — [Siue aduerf. grammaticos L. cap. 13. fet. gor. vbi vid. notam Fabric.] Inde in prouerbium abiere Platonis 2 numeri, ldem Cicero VII ad Attic. 12. “72: nigua Opriorum ex l/elia uon plate intillexi, eff enim mumero Platonis obfeuriur. — Hierong- pus lib. 1. comment. in Amofum: Olfcurif£inur. Platouir liber, qui ne Ciceronis quidem aurto ore fit pleuior. ldem pracíat. ad lib. XII. in ΕΓ Deique T'imaeum de mundi harmo- nia affrorurique curfu. et. mumeris d fputantem ipfe, qui iaterpretatur eff. Tulliur, fe uon intel. ligere confitetur... Claudii Galeni libri YV. de iis, quae in Timaeo medice dicla (unt, iam pri- dem iatercideruut, exceptis fragmentis, quae lat. exflant e translatione Z/ugu/'ini Gadaldini, Mutinenfis, tom, V. Parif. p. 275 — 284. — Periere etiam commentaria in "Timaeum Platonis, fcripta ab 4dra/fo, Peripatetico, (Porphyr. p. 270. in Harmonica Ptolemaei) /e/iano, Platonico, Gd. p. 216.) Zllbizo, Ariffocle, Zdfiltpiodoto, (Olympiodor. in 4. Meteorolog.) 2/7) Clrarcho, Crantore, Damoftio, Dereyllide, laniblicho, Longino 588), Numenio, Origene, '(diuerfo ab Adamantio) /"jutarcho, Athenienfi, Porphyrio, Pofidonio, Stoico, (Sext. pag. 154. VII. contra Mathemat. [aduerfus logic. I. 19. pag. 389. edit. Fabric.]) —Pr/olemaeo, | Platonico, Seuzro, Syriano, Tauro (Philopon. Vl. 8. 21. 22. 27. ΧΙ 15. -de mundi aeternitate) et Theodoro, Afinaco, quos propeimodum omnes laudat ct hinc inde expendit. Proclus. Cuius. et ipfius intercidit ἐπίσκεψις τῶν πρὸς Πλάτωνος Τίμωιον ὑπ᾿ Αριξοτέλες av- τειρημένων, Coufderatio eorum, im quibus Platoni Timaeo costrod xit Zr floteler, quem librum | íaepius cjtat 70, Páilopomur de mundi aeternitate contra Proclum 11. 2. IV. r1. 14. VL 7. 15. 27. 29. VIII. 1. 1X. 2. XML. αν 15... XVI. 4.. XVIII. 5. Fabrir. adde infra, ia vol. VIII. lib. V. cap. 26, vbi Fabric. de editis atque ineditis ac perditis Procli commentar, in aliquot Platonis Sbros fu(ius difputat, 14. p. 514. — Latent, tefle ZMonfaucom, in bibl. bi- bliothec. codd, mstorum, in bibl. Z/iticaua Platonis Timacur, (tom. I. psg. 37. C.) Timaeus, de legibus vnus, (l.p. 89. B) — Chalcidiur in Timaeum, (I. p. 24. A.) et in bibl. FJorent: Domninir. in qua etiam eft T'imaeus Piat. cum gloflis in'erlinear. ac fcholiis, idemque Clalcidio interprete (I. p. 424.) in bibl. Ambrof. ZMediol. (I. pag. six. C.) Proclur Diadochur in Ti- 1 maeuim, eee£) Vide, quae his illuftrandis praeter Chalci- — rat lib. I. cap. 15. de philofophia mundi gloffulas dium p. 99 1. et Procium p.163fq. MacrobiusIL2,. — fuas fuper Platonem,) atque e recentioribus /o. in fomnium Scipionis. (Fabric. in nota ad Sexti — eplerum de harmonia wundi, et /o. 'aptiftam Empirici memoratum locum laudatpraeterca 77εο- — Rticciolumi lib. VI. Almagefti noui cap. 7. αν ἢ nem, Smyraaeum, de mathematicis in Platone p. 777) Conf. Lambecii Comm. de bibl. Vindob. 151 fq. [o. PAilogonum XIII. 18. de mundi aeterni- — VII. cap. 18. p. 86. nota, edit. Kollarii. Zar. tate, Honorium, Auguflodunen/em, lib. I. de ima- 9655) Conf. Ruhauken. diff. de. Longino 6. 7. fine mundi cap. $1, et $3. (qui Honorius memo- p. 14 fqq. in edit. Longini Toupiana. Zarí. o5 ^ Lib.lill.cIll. | PLATONIS SCRIPTA EDITA (7 NokH. p.85 maeum, (I. p. 28. C. et p. 89- B.) et in bibl. Chiggiana (tom. I. p. 175. A.) in aliaque romara biblioth. gr. (I. p. 158. B.) latine, (II. p. 1242.) — /a£. Timaeus cum aliis dialogis Plato- nis in bibl. Mfedir. Laurent. (Bandini catal.tom. Ill. pag. 273.) — V'imaeus cum Platon. de republ. lib. X. (ibid. Bandin. pag. 208.) — Procdur in Timaeum ter, et Platonis Timaeus, tum bis Procli in "Theol. Platonis libri VI. in bibl. Veneta D. Marci (Catal. p. 190 — 194.) — Timaeus Plat. Pafauii in biblioth. Tac. Zaraballae ((Tomafini bibl. Patau. MSS. etc. Vtini, 1639. 4.) — Procli, Diadochi, in Theol. Platonis l;bri 1. 2. 3. 4. 6. tum in Tíizazwn et Parme: nidem libri VI. in bibl. Scoricl. (Plürr in Liner. Hifpan. p.88) In bibl. regia Parif. funt Piatonis Timaeus, (qui etiam fuit in bibl. Baluziana, tefle catal. illius bibl. part. HI. p. 59. nr. 264) Timaeur Locrus, Chalcidii comm. in "Vim. Platon. latine, aliquoties, Prodr Diado- chus in Plat. theologiam fexies, idem in 'T'imaeum Flat. quater, (tefle Catalogo paffim) idem in Timaeum Platonis in bibl. Cois/in. (in Montfauc. catal. illius bibl. pag.444.) — Proi "Theologiae platonicae lib. VI. gr. Oxoni in bibl. Bodieiana, et Zimaews ibid, in bibl. coll. corporis Chrifli, (Catal. libr. MSS. Angliae, tom. I. part. I. pag. 55. nr. 704. tom. 1. part. II. p. 169. nr. 3511. pag. 5t. nr. 1563.) idem in bib). acad. Cantabr. lat. MSS. Angl. I. part. III. p. 167. nr. 2273. (etin bibl. J/iudobon. Lombhet. comm. VIT. pag. 91 (q. N(fe/ Cat. part. 1V. pag. 160.) Chalcid. in Plat. Tim. in bib]. Cantabr. S. Trinit. Timaeu: Plat. ibid. in bibl. aulae Pem- broch. vid. cat. cit. tom. T. part. ΠῚ. pag. 97. et p. 161. — Chalcidius in "'im. et Ciceronis - difp. in "Timaeum, in bibl. Votfii Logdunenfi, Montf. Bibl. tom. I. pag. 677. B. — idem Chalcid. in bibl. Ven. D. Marci. (catal. pag. 469.) — Proclus in 'Timaeum in bibl. /7indob. (Lambec. VIL. p. 44 (26. fqq. et Neffel. part. 1V. p. 7.) — | Procli, Lycii, Iib. VI. de 'Theo- logia Platonis et inflitutiones Theolog. Platonicae, ibid. (IVeff/f. IV p. 27. adde codd. notatos p. 28. cod. XXXX. pag. 42. cod. LXXI. p. 97. cod. CLXXV.) et in bibl. ZJorac. Bau. (catal. p.64) — Prodi Diadochi de Flatonis Theol. lib. L et princ. libri Hl. in biblioth. Augufiana Vindel. al. libri VI. eiusdem comment. tom. Il. eiusd. lib. V. Timaetts Plat. (Reifer, catal. p. 35. et 41. pag. 74. p. 82. p. 89.) — Chal itii expo(itiones in libros Platonis, ia bibl.monaff. Elnonen(íis. (Sanderi bibl. Belgica MS. part. I. pag. 56. nr. 271. Infulis, 1641. 4.) — ciusdem "Timaeus et in eum 'expofitiones in bibl. monat. S. Martini T'ornac, (Sander. 1. c. p. 11o. nr. 57) — Platonis "Timaeus, Meno, Phaedos; item commentaria in 'Timaeum Platonis, in- certi auctoris, in bibl. mona(l.. Dunenfis Ciflert. in Flandria (Sander. ]. c. pag. 201) Chatci- dius in 'Timaeum Platonis, in bibl. collegii Soc. Icf. Lovan. (Sander. ]. mem. pag. 329.) 7i- maeus Locrur, in bibl. templi Parcen(is ord. Praemonflr. (Saader. l. c. part. II. pag. 166.) — Platonis T:maeu: cum aliis dialogis Platon. in bibl. 'T'ubingenfi. vid. Fifcheri praefar. tertiam ad nouiffimam IV. dialogorum editionem p. VI — VUII. — — fat. Timaeus, interprete Chal. cidio, in bibl. Bernenfi, tefte Sinzera in Catal. codd. msstor. bibl. Bernenfis tom. I. p. 574. Harl. In Bibliothecis latet Mich, P/zli εἰς τὴν Πλάτωνος Wuyeycvimv. — Vide Allatium de Pfellis p. 87. et p. ot. [vid. Bandini catal. MSS. gr. bibl. Laurent. tom. lI. p. 474. cod. XXIX. im bibl. Ambrof. Mediolan. vid. 7Mon£fauc, Bibl.- MSS. I. pag. 502. A. in Bibl. Voff. Lug- dun. vid. p. 61. nr. 2262. Cat. MSS. Angliae. P/7//i expofitio mathem. in Timaeo, cod. in bibl. Auguftana Vindelic, vid. Rifer. catal. p. 82. eiusd. de Pfychogonia Plat. ibid. Haz. Ex editis graecis fcriptoribus huc fpectant Plutarchi liber περὶ τῆς £v Τιμαίῳ Ψυχογο- νίας εἴ p. 1138. Íq. lib. de Mufica et Prozli commentarius in Timaeum, in quinque libros di- flributus, ὶ ΜοἹ. ΠΡ. ΕἼ 7:4 PLATONIS SCRIPTA EDITA .— LilIL.cllL οἹ flributus, fed vix tertiam partem 'Timaei perfequens Platonici. — Latinae verfionis, a Cicerone factae, non nili fragmentum ad nos peruenit, quod illufirare aggreífus eft Georgius J7alla ad, calcem commentarii in Ciceronem de fato; Venet. 1492. fol. et cum graecis Platonis confert loath. Perióniur ad calcem verfionis Nicomacheorum Ariflotelis Parif. 1546. 4. et Bafil 1542, 8. atque 17. Steph»sur in Lexico Ciceroniano. — C&alzidii quoque verfio integra non eft, [IP] ac ne dimidium quidém dialogum refert, neque commentarius eiusdem Chalcidii, (de quo in Bibliotheca latina, quemque emendatiorein edere, fi tempus ferat, animus efl,) vlrerius pro- cedit, quam translatio. abrir. Prodiit primum ex Zfugsfini. Iuffiniani, epifcopi Ncbien(is recenfione Parif. apud Iacob. Badium Afcenfium 1520. fol. infcrtis paffim figuris mathematicis et variis quibusdam lecion. ex alio codice in margine notatis; deinde cum fragmentis Cice- ronianae verfionis Parif. 1563. 4. qua eadem forma ibidem aeu ipfe Flatonis graece ex- cufus eft 1579. apud Guil. Morellum. — Chalcidii Timaeus Platcnis translatus et comment. illuflratus cum fragm, verf. Cicer. ex recenfione Io. Meurfii cum eiusdem notis. Lugd. Batau; 1617. 4. fed in vtraque poflériore edit. et Morelliana et Meurfii omilTae funt figurae mathem. quas luílinianus e MS. Auguílano ediderat: quare denuo fcriptorem integrum cum graecis Platonis et veríione Cicer. collatum recenfuit, adnotationibusque illuflratum, reflitutis figg. geometricis et Meurfii notis adauctum, edidit Fabriciur nofler ad calcem vol. II. operum S. Hippolyti etc. Hamburgi 1718. fol. * Ex notitia Bipontin. edit. de Platone, vol. IX. pag. V fq. conf. J/r. Spachii nomenclatoz philofophic. p.32 fqq. vbi effe dicitur catalogus commentato- rum, tam veterum, quam recentiorum copiofus, /Morhof. Polyhift. philof. lib. II. part. 1. cap. XI. $. 3. pag. 207 fq. Vitam Fabricii, a Reimaro confcriptam, p. 146 fqq. p.158. Far/. E recentioribus Timaeum Platonis illuflrarunt praeter ea, quae illuflrandis numeris * Platonicis difputata funt a oh. Keplero in Opere de Harmonia mundi, Seb. Foxiur Morzillus Bafil. 1554. fol. Matthaeus Fragillanur, Bellouacus. Parif. 1560. 4. — Paulus Beuius in Platonis Timacum, decades III. Rom. 1594. 4. Gel/ice vertit illuftrauitque egregie Lud. Regit, Parif. 1551. 4. cum nonnullis lfocratis, Deg:oflhenis et Xenophontis, et 1581. 4. 7 αἶρε, Sebaffia- mur Ériciur, patricius Venetus ^^). cum notis, in quibus fubinde etiam obferuat, Marfi- lium Fieinum quaedam non fatis recte interpretari. Venet. —[Venet. 1558. 4. vid. Paifoui bi- blioteca degli autori etc. tom. IT. p. 112] Idem fimiliter illuftrauit Platonis Euthyphronem, Apologiam Socratis, Critonem ac Phaedonem. (Venetiis. 1574. 8] ^ Confer. Lambctium lib. VII. Commentar. de bibl. Vindob. pag. 37. [p. 76 fqq. edit. Kollarii, vbi plures codices Procli recenfentur, et pag. 96 fqq. a Lambecio et Kollario de Proclo agiur.] Spectat et ad "Tiinaei locum infignem illu(trandum Ce/f Mancini, Rauennafis, fynaugia Platonica, fiue tra- élatus de modo, quo fit vifio. Ferrar. 1591. 4. Fabric, — Jani Birchercdii fchediasma in Pla- tonis Timaeum, Aldorf. 1683. 4. — Noua ingeniofaque explicatio loci in Timaeo de ortu animi humani exflat in. Zbichts und Borss Neuem philofopbifchen Magazin, vol. [I. part. I, et II. Lipfiae 1790. 8. pag. 1— 7o. — Var. lection. in Plat. Timaeum funt in Mifcell, obfer- yatt. vol.lf. tom. HT. p. 416. — — Rarmund de Puteo, Meffan. Circulo Tufculano, ove fi trat- .tano propofitioni Platoniche del "Iimaeo , e fi aggiunge la fcola Ariflotelica con le fette de Filofofi. Meffan. 1656. 12. &tri Pauli F'ergerii allegabilia dicla ex Timaeo Platonis ann. 1388. vid. Ahhh) Vid. Nicol. Comnenum tom. II. hiftor. gymnafii Patauini, pag. 82. ^ot. III. N 98 10. 1Π||.1Π0 ΡΙΑΤΟΝΙΒ SCRIPTA EDITA Ve. Π. p.a vid, Giornale d'Italia tom. 1X. pag: 188. Horatii Burgiondi S. I. Obff. mathematicae in Ti. maeum ineditae, Journ. des Sav. 1708. lI. pag. 209. — Latine fe 'imaeum Flatonis feciíe eumque Marcello Ceruino, Cardinali, dicalfe, teftatur Ludos. Nogarola epi(t. de ltalis, qui graece feripferunt p. 215. not. Fabricii MSta. Zar. XXXH) KPITIAEZ ἢ ᾿Ατλαντικὸς, ηἡϑικός. Adpeudix veluti Timzei, diligentius perfequens narrationem de Z4tlautide infula, cuius in "Timaeo facia fuerat mentio. conf. Píu. zarch, quod non fuauiter poffit viui fecundum Epicurum, peg. rc93. — Per hanc Atlantidem Olaus Rudbeckitr tom. 1. Atlanticae cap. 7. Suconiam intelligit, argumentis variis et non- nulla veri fpecie lectori blandientibus, auctorisque "") commendantibus ingenium. — At pleri- que alii Americam innui a Platone exiflimant; quam fententiam propugnauit Zams Birche- rodiut in Schediafinate de Orbe nouo non nouo, Altdorf. 1683. — (Neque, fi fabulae, femper aliquid veri habentes, a fabulofis difcernantur, (qualia illa de Meropide terra 4//ano H. V. III. 18. et ab Apollodoro apud Sírabouem p. 207. edit. Cafauboni videntur,) Jac. Perizoniur ad Aclianum, et, qui ei adfurgit, Chriffophor. Cellarius in additamento ad vol. II. Notitiae O. A. valde ab ea opinione abfunt, quod veteres quafi per nebulam de America portim ex antiqua traditione ab Zlegyptiir vel Carthaginienfibus acceperint, partim ex ratiocinatione de forma ct fitu orbis terrarum aliquid collegerint , fuperef]e in hcc orbe etiam alias terras, praeter fam, ZAfritam et Europam. conf. ArifTotel. de Mundo cap. 3. | Ex notitia Bipontin. edit. litter, de Platone vol. X. p. 1 fq. adde JDiodor. Sicul. lib. III. capp. 6o. et 6r. p. 229. edit. Wetfelingii in quo loco cum Platone comparando viri docti occupati fuerunt. Har] Exflat et Georg. Cafparis Kirchmaieri, τῷ μακαρίτϑ, Exercitatio de Platonis Atlantide ad T'imaeum et Critiam - Platonis, Witteb. 1685. qui putat, a Platone refpici tractus extremos Africae verfus Auftrrum atque Occidentem. Sobmerfam iam pridem terrae motu Atlantidem fuam Plato haud vno: loco diferte teflatur: itaque operam et oleum forte perdunt, qui eam quaerunt in terris, ho- die ex(lantibus, nifi tota fit fabulofa narratio, ac de induflria conficla vel ab aegyptiis facer- dotibus, quod vifum ZMallimeroto p. 95. paralipom. de Hift. graecis: vel«a Platone ipfo, vel Solone * ^), quod tamen non credo, εἰ bella, quae ante nouies mille annos ab Atlanticis gefta Plato fcribit, fabulis fine controuerfia accenfenda funt. Non abfolutum effe hunc dialo- gum, fed a Platone, morte praeuento, imperfectum relictum, dolet P/ufarchur in vita Solo- nis, quem vide p. 96. et 92. [(. pag. 583. edit. Reisk. tom. EL] | Similiter Soon, cum Ἀόγον ᾿Ατλαντικὸν carmine Graecis explicare confliruiffet, fiue quod aliud deinde maluit agere, fiue prae fenio et operis magnitudine deterritus, id facere omifit. [P] vid. fcholion graecum in Harmonicordem Ptolemaei, codice Coislin. p. 228. catalogi a Platone editi. Pauca quaedam Lud. Cofleluctrii animaduerff. p. 274 fqq. Opufc. var. criticor. Fabri. Hunc Platonis librum carmine gracco reddidit Zo/iewr, tefle Porphyrio in vita Plotini cap. 7. — Quemadmodum vero 41) Obiit feptuagenario maior Vpfalae, anm. 1902. Fabric. In Suecia Atlantidem Platonis ve- re exftitiffe ,. fibi quoque perfuafit JV. Zac. 7L ilde in libro: Sueciae hifloria pragmatica, quae vul- go ius publicum dicitur etc. Holmiae 1731. p. 33. Hart. kk&&) Solonem ex Pfenophe, Heliopolita, et Son- chefaita, facerdotibus aegyptiacis, audiuiffe XzAa- τικὸν Ad yov, aut drÀ. λόγον 5 μῦϑον, et Plato- nem τὴν ἀτλαντικὴν ὑπόϑεσιν exornaífe atque expo- liuiffe, tradit Plutarch. in vita Solonis, et plura deilla fi&ione difputat, tom. 1. p. 369. et 582 fq. edit. Reisk. ZJarí. ῬΙΑΤΟΝΙΒ - ΒΟΚΙΡΥ͂Δ EDITA Lib. HT. c. III. 95 vero ciuitas Platonica eft non-ens et idea mera, ita et Atlantica platonica. ζει. Atqui ab omni tempore fententiae virorum doctorum de infula Atlantide, eius (itu et de PJatonis nar- ratione mirum quantum fuerunt diuifae. Fuerunt enim, qui Atlanticam platonicam meris fictionibus, fabulis romanenfibus, earumque politico generi adnumerarent, e. gr. praeter Fabricium noflrum, Ce//ariur in Notit. orbis antiqui libr. I. cap. tr. $. 1. tom. I. pag. 40. item Tiedemannus in argumento Critiae p. 339. edit. Bipontinae. Origenes, Proclu:, Porphyrius, Cosmas libro XIII. defzriptionis orbis illam allegorice interpretandam efle iudicarunt, — In rimis Michael Fii/fimaun. in additamento ad ver(ionem fuam germanicam libri Mere I"elt- und Menfcüengefchichte, aur dein Franzififthen. —. Alte Gefchichte," erfier Band. Münfler, 1781. 8. p. 173 — 186. copiofe oftendit, omnem illam Platonis de ifta infula narrationem effe ficiionem. Alii vero, qui veram effe illam hiíloriam, et exftitiffe quondam iflam infulam autumarunt , de fitu illius in alia omnia tranfierunt. Rudbeckii opinio iam memorata eft a Fabricio. Alii fomniarunt, Palaeflinam effe intelligendam. — Iam Zo. Serranur in argumen. to in Platonis Critiam, , ex Moflaicae, inquit, hifloriae regula omnis haec narratio de Atlan- tibus-expendenda ell. ^ De Ofiuerii opinione poflea erit fermo. Hoc, quo viuimus, faecu- lo ex contortis praecipue etymologiis, aliisque vanis argumentis, probaffe, Palaeftinam, (quae tamen numquam a mari eft abfumta,) effe infulam atlanticam ; fibi vifi funt M. 70. Eureniu: et Frid. Corol. Bacr, quorum prior edidit Zftlanticam orientalem, primum in lingua Sue- cana conícriptam, ann, 1754. qui liber deinde in fermonem latinum translatus et infcriptus prodiit : L Atlantica orientalir, fiue ήσος Atlantis, a multis retro annis a M. Io. Eurenio Suecanae linguae idiomate deftripta, iam autem latine verfa. Berolini 1764. 8. Poflerior autem illam fententiam propofuit et tuitus eft in libro, pofthaec etiam in lin- guam germanicam conuerfo: Εὔαν hifforique e£ critique fur Ies Atfantider, par Fred. Charler Baér , Paris 1762. Alii, qui haud pauci funt, (vid. Effay fur la population de l Amerique, tom.I. p. 25. 29 fqq. et de [a Bord: in difcours préliminaire ad tom. I. illius Hiftoire abrégée de la Mer du Sud. Paris 1791. mai. g. qui varias variorum fufpiciones de America culta et fragmenta ob- fcura de Atlantide etc. recoquit,) quaefiuerunt illam infulam in America, atque Zi//annur 1. c. in nota p. 177. memorat duas tabulas geographicas, in quibus illa orbis pars diuifa inter de- cem Atlantis reges cernitur: altera eft: ,, Nouus orbis, potius altera Continens, fiue Atlantis infula, a Nic. Sanfon antiquitati reftituta, Nunc demum maiori forma delineata et in decem regna iuxta decem Neptuni filios diflributa. Praeter ea infulae noftraeque continentis regiones, quibus imperauere Atlantici reges, aut quas armis tentauere ex conatibus geographicis Gui. Sanfon, Nic. fili, Parif. 1689. * — — altera tabula efl: ,, Orbis vetus, iu vtraque continente iuxta mentem Sanfonianam diflinctus, nec non obferuationibus aflronomicis redactus, accuran- te Robert de l'augondu. 1762. * — Tournefort in Relation d' un Voyage du Levant tom. II. : 406. opinatus cil, infulas, quae vocantur Canariae et Azores, atque Americam efle reliquias ifulae Atlant. Platonicae. — adde Hwtii demonflrat. euangel. propof. IV. cap. 7, 6. pag. m. 173. et de infulis Atlanticis Plutarch. in vita Sertorii cap. 8. p. 520. vol. HT. . Multa etiam, quae ad quaeflionem de oceano marique atlantico et infulis in illo fitis ex antiquitate illufiran- dam pertineant, reperies in Z. JH. Gesneri praclecit. de nauigationibus extra columnam Her- N2 culis, Ioo Lib. III. c. ΕΙΣ PLATONIS SCRIPTA EDITA " T culis, eius editioni Orphei fubiundtis; vt mittam , qui de nauigationibus popnlorum antiquif- fimorum Ícripferunt. — Qnod Voltarius Indiam efle pütauit primam artium et doctrinarum .patriam et veluti genetricem, Zai/l fententiam fuam, quam protulerat in Hifloria veteris aftronomiae tom. I. verfionis german. de Atlante, inuentore aflronomiae, et populo Atlantico, in Aegyptum, Aethiopiam et Phoeniciam migrante , pag. 22 fqq. tum, ex feptemtrione, in primis ex magna "lataria, non, quae aliorum eft opinio, ex Aegypto, aut Perfia, aut. Chal. daea, aut India, doctrinarum ortum et initia eífe repetenda, (p. τοῦ, 114. ac tom. 11. Ρ. 8. 19 fqq.) vberius probatum iuit, et de infula Atlantica Platonica ingeniofe fubtiliusque difleruit τὰ Litteris de ortu doclrinarum et populorum afiaticorum , ex vezfione germanica, Lipfiae 1778. 8. inprimis epift. VIII. p. 164 [qq. et Lettres fur V ZAtlantide de Platon et fur l'ancienne hifloire de I Affe; pour fervir de fuite aux Lettres fur I! erigine des Íciences — . Londini et Parif. 1779. 8. (coll. tamen cenfura in Supplem. ad ephzm. litter. Gotting. ann. 1780. plag. 40. p.632 fqq. vbi cenfor multa contra argutas Bailly opiniones acute monet, et Magazin .der neuern franzófifchen Litteratur, Lipf. part. V. p. 426 faq.) Ex ephem. litrerariis Gotting. ann. 1792. rir. XX. p. 186. cognoui Guil. Zones in Afiatick Refearches , Calcuttae, 1790. vol. IL. nr. 2. vbi de Tataribus, horumque doctrinis, religione et moribus agit, reieciffe Bailly opiniunculas, atque "Tataros Indosque penitus difcreuifle. Bailly fententiam et argumenta late recenfet atque fub examen vocat auctor gallicus libri mem. et ab Hiffmanno verfi, Neue Welt- und Menfchengefchichte, (qui in integro primo volumine originem, hifloriam et iti- nera Atlantum perfequitur, et plarium VV. DD. opiniones librosque, huc pertinentes, comme- morat,) p. 201 fqq. Idem p. 162 fqq. p. 349 fqq. et p. 555 fqq. fragmentum Platonis verfum refert; p. 247 fqq. inquirit, num patria Atlantum in vicinia poli fit ponenda, num infula Ca- Iypfus fit habenda Platonis Atlantis; tum adfeuerat, hanc reuera quondam fuiffe, p. 276. et quidem coloniam antiquioris populi. Idem p. 234. cenfet, collata p. 454 fqq. in Tartaria exftitiffe quidem populum Atlanticum: bunc vero non fuiffe indigenas terrae, fed coloniam aliorum Atlantum ; e contrario (p. 334 fqq.) fententiam copiofius explicat, Caucafum fuiffe primam Atlantum fedem, ex qua coloniae reliquorum Atlantum in alias infulas, partem Africae (pag. 445. p. 504 fqq.) et Afiam Europamque, fuiffen: deductae (p. 403 fqq.) ; nomen . maris Atlantici olim fuiife latius fumtum (pag. 340 1q9.); Platonis T'yrrheniam effe noftram Etruriam, fiue 'T'ofcanam illiusque Atlantem in vicinia Sardiniae, in mari mediterraneo intra Italiam et Carthaginem effe quaerendam, (p.555 fqq. et, vbi ea, quae antea latius diputa- rat, in compendium quafi redigit, p. 564 Íqq.) eamque poflea vi maris abfumtarn. Quae omnia licet acute et ingeniofe c(lent explicita, tamen quoniam permulta in con'ecturis vagis, partim audacibus funt pofita, nondum valebunt ad fidem illi opinioni omnino adhibendam, et veritatem infulae l'latonicae firmiter flabiliendam. — Veram effe narrationem Platonis, et infulam Atlanticam reuera quondam exflitiffe, eamque ab Ariflotele quoque, Eudoxo, Stra- bone, Philone aliisque in Oceano, eaque parte maris, quod a monte Atlante nomen accepit, effe collocatam, contendit Hauc'elot in recitatione de bello Athenienfium contra populos in- fulae atlanticae, in hifloria fociet. Parif Infcr. part. ΠῚ. p. 6o fqq. verf. german. Gottfched. In Continuatione relationum Sa//engrionartmr, ad rem litterariam hifloriamque fpectan- tium, (Continuation des Memoires etc. auctore P. Dermoletr.) Parif. tom. L. part. T. 1726. mai. 12. pag. 19 fqq. exhibetur Claudii Matthaei Oliuerii, apud Maffilienfes cauffarum patroni, diff. in Criicm Platonir, qua «uctor hiftoriam infulae atlanticae, quac in hoc dialogo enar- ratur, La , » », Vol. II. p 25 PLATONIS SCRIPTA EDITA Lib. 111. c. HHI. IOI ratur, nihil aliud effe,; quam rempublicam et hiftoriam populi iudaici fub decem filiarum Neptuni nomine tecte propofitam , demonflratum iuit, quam f'lato a Solone, Solon autem a. facerdotibus aegyptiacis acceperit. Non Americam, putat, fed Palaeflinam, cui defcri- ptio ipfius infulae atlanticae, fertilifimae atque amoeniflimae valde conueniat, ficta illa nar» . ratione defcribi. conf. Acla erudit. Lipf. ann. 1728. menfe Aprili, pag. 166 Íqq. Bibl. francoife ann. 1726. menf. Iul. Ρ. 291. fourn. des Savans 1726. Oct. p. 222. Hift. litter. de l' Europe, ann. 1727. Septemb. p. 27 fqq. Cum fcriptore illo facit Henr. Scharbau Obff. Sacr. tom. II. pag. 381 fqq. — 4o. Harcuini Atlantica Platonis infula, cod. chart. in bibl. regia Parif. faec. 18. formae mai. cod. MMMMMMMMDGCCXCIX. tefle Catal. pag. 494. adde Monatiche Un- terredungen etc. menf. Martio , 1690. p. 226 fqq. menf. Maio eiusd. ann. p. 426 fqq. 448 fq. 454 Íqq. Harl. j TRIN IO GIA X XXXil) ΜΙΝΩΣ j περὶ vous, de lege, πολιτικός. ἴπ hoc dialogo, quem et ipfum volunt imperfectum ad nos peruenifle, praeter difputationem de eo, quid fit lex, continetur apologia pro Minoé legislatore Cretenfium, quem alii defcribunt tanquam Τυραννικὸν, βίαιον καὶ δασμολόγον» τρωγῳδξντες το περὶ τὸν Μινώταυρον καὶ τὸν Λαβύρινϑον, καὶ τὰ Θησέ; συμβάντα καὶ Δοιδάλῳ, vt notat Strabo lib. X. p. 476. qui addit, difficile dictu effe, . vtra fententia vera fit. Fabri. — ([M..Frig. Bellouaci Íchol, in Platonem de legis perfectio- ne, Parif. ap. Thom. Richard. 1561. 4.] b XXXIV) NOM QN 3 περὶ νομοθεσίας, βιβλία iB, πολιτικός. [0 legibur opus. Scripfit Plato iam fenex, tefte Plutarcho pag. 370. de Ifide et Ofiride. | Omnem Platonis ora- tionem peroratam eíle vno aefliuo die, obferuat Cicero IL. vlt. de legibus. — Socrati tribuit Saluianus lib. VIT. de Dei prouidentia pag. 257. //ideamus ergo, quas Socrates de pudicitia leges fauxerit. — V xorem, inquit, propriam vulIur habeat , matrimonia enim cun&lis debent e[]e communia — -——. De hac re et libros condidit, (libr. V. de republ.) et memoriae haec pudenda mandauit. Olympiodorus in Platonis vita obíeruat, Platonem a Solone genus ducere, huiusque aemulatione legum libros et de Republ. fcripfiffe, | Arcadibus, Cyrenaeis ac T he- banis, quantumuis rogarus, leges ferre noluit, quia furdas eorum aures rcperit ad aequabi- lem honorem et partitionem bonorum admittendam; vt referunt Zrfianus 11, 42. Var. Larr- tiu; MI. 23. et P/utarchur ad principem ineruditum, — Zthenagus vero Platonem reprehendit, quod leges fcripferit non hominibus, quales funt; fed quales ipfe finxit imaginatione, lib. XI. pag. 568. Ludovicus: Cefliluetriur , fcriptor acutiffimus, in commentario ad Ariflotelis poeticam, Hetrufca lingua edito, p. 1:0. reprehendit Platonem, quod has de legibus differtationes vno vefpere factas dictasque fingat. properanti lectori vix intra quatriduum abfoluendas, et ta- men easdem in tredecim libros "?) diuidere non dubitauerit. Sed ad poflremum hoc refpon- deri poteft, diuifionem librorum non effe a Platone ipfo, verum a Philippo Opuntio. Vide Ν 3 quae Ὁ Adnumerato Epinomide. Fabric. Errare Ὡς hoc opere de legibus iudicium vid. in C.'Tho- videtur Fabricius. Nam de dialogo Epinomis hoc — mafíi oration. p. 414 Íqq-. Heum. dici poteft, qui infcribitur »vxrspocs. vid. nr. 55. 102 Lib. HT. c. HI. PLATONIS SCRIPTA EDITA Vol. TI. ρὲ 55} 26 quae infra nr. XXXV. Fabri. [Sed et Cicero, qui Platonis ad exemplum, abfolutis de Re- publica libris, illos de Legibus fcripfit, haud dubitauit, etiam in eo fuum fequi P]atonem., I quidem lib. II. de legg. f. 69. vlt. δὲ quomam , inquit, Dóifum eff vobis, me ad àaec impel- lere, hodierno fermone conficiam, [pero, hoc praefertim die; video enim, Platonem idcm feciffe, omnemque orationem eius de Lezibur. peroratem effe via aefiuo. die. — Scripferat autem Cicero libros quinque, quorum duo vltimi plane periere. — Edit. Bipont. vol. VIII. p. 1 fq. Haz/.] Aliud in Platone reprehendit Seneca Epift. XCIV.. 7n fiac ve diffentio a Pofidonio; «0n probo, quod Platonir legibus adie&ia principia fiat. Legem enim breuem effe oportet, quo facilius ab. imperitir teneatur , vt velut emifja disinitur vox fit, — Inbeat, mon difputet. ΝΙΝ mihi videtur. frigidiur, milil ineptius, quam lcx cum prologo. — Ad hoc qnoque refponderi poteft, philofophi fimul partibus fungi voluiffe Platonem. Faóri. [Cictro quidem de Legg. Iib. II. fect. 14. cap. 6. hanc in rem fcribit: ftd. vt vir doEiiffinrus fecit Plato, idemque grauif- fimus philofophorum omnium, qui princeps de Republica coufcripfit, idemque feparatim de legi- bur eius, itein mihi, credo, effe faciendum, vt, priusquam ip/am legem vecitem , de eius legis laude dicam, quod idem et Zaleucum et Charondam feri//e video; quum quidem mon ffudii et deleFlationis, fed vei publirae cauffa leges. ciuitatibus fuis feripfzrunt. — Quor imitatur Plato, videlicet hoc quoque legis. putauit. effe, perfuadere aliquid, non omnia vi ac mimir cogere. Edit. Bipont. l.c. Harl.] Contra Platonis leges Perfzur, Stoicus, fcripferat libros feptem, tefle Laertio VIT. 36; Paffim quoque in leges Platonicas inuehuntur veteres fcriptores Chriftiani """"), eorumque exemplo Georgius Cretenfis, qui adpellari maluit Zrapezuntiws [V] in comparatione Ari- ftotelis et Platonis Venet. 1523. 8. contra quem operae pretium eft videre, quae pro legibus Platonis vel excufandis, vel defendendis fcripfit Cardinalis Beffario ann. 1472. denatus """7), libro quarto operis, quod contra calumniatorem Platonis, (ita Trapezontium vocat,) inferi- pfit, [quod Romae primum apud eosdem typographos excufum, dein cum aliis eiusdem Beffarionis fcriptis, (librorum Platonis de Legibus correctio, Georgio Tapezuntio interprete, ac de natura et arte aduerfus 'T'rapezuntium et Plethonem) Venetiis 1503. fol. ab Aldo recu- fum, itemque] Venet. 15316. fol. *"") Idem Beflario fingulari libro reprehendit craffiores quosdam errores, ab eodem Trapezuntio admiffos, in latina verfione librorum Platonis de legi- bus, iuffu Nicolai V. fcripta, dicataque reipubl. Venetae, fed necdum edita. vid. Allatium p. 316. de Georgiis. Giornale de' letterati d' Italia tom. XVI. p. 415. 429. et tom. XVIJ. pag. 21ς. vbi Hermolai Barbari ad Trapezuntium epiflola data 1452. qua interpretatio ps valde enmni) De bello philofophico, inter Platonicos et Ariítotelicos orto, et de iis, qui in hac contro- veríia in primis fleterunt, et acriter pugnarunt, Laur. Valla, Gewiftio Plethone, Beffarione, Gc- orgio Trapezuntio, Marco, Ephefino epifcopo, M. Muíuro, Marf, Ficino aliisque vberius differit Ilonjius de fcriptor. hiftor. philof. III. cap. 21. fcét. 9 fqq. p. 1πό íÍqq- edit. Dornii. Hail. nnnnu. Qui iam antea defenfionem diui Platonis Romae apud Conr. Schweinheim et Pannarz edi- derat, f. a. probabiliter ann. 1469. fol. vid. Qui- rinuz de optimorum fcriptorum editionibus — p. 227. ibique not. Schelhornii, Lindau. 1761. 4. "Audiffred. catal. editt. rom. faec. XV. pag. 21 fq. Catal. Ducis Vallieri 1. p. 369. Harl. 0000) Conf. Hunphredi Hodii lib. de graecis illufiribus linguae graecae litterarumque human. inftauratoribus, Londini 1742. 8. pag. 168 fqq. de Beffarione, et pag. 122. de Georgio "Trapezuntio. Harl. Vol.II. p. 26 PLATONIS SCRIPTA EDITA Lib.IlLrIIL ^ 13 valde laudatur. ^ Aldus editionis fuae praeflantiam in titulo commendat his verbis: paffum verba grata ipfiur Platonis recitantur et einendata et cum fuis accentibus. Nom in libris, Romae olim impreffis, defunt. — Deinde a Be[Jarione faepe, argumento praemifJo, in latinum vertuntur. Poflremo Trapezuntii tralntio eorundem verborum Platonir fubiungitur , quod eff perquam vtile ür, qui graecis. literis inflituuntur , atque ex graecis bouir bona lotina f'atere volung "FF, "Trapezuntio, qui admodum fenex obiit Romae ann. 1486. etiam in epitaphio exprobratum legitur, quod Platoni paulo acerbius infultauit, ᾿Κοωινοτίμων, fiue nouus 'T'imon et Eriunys ideo dictus a Io. Alerienfi, narrante P. Crinito III. r. de hone/ta diíciplina. Hac vrna Trapezuntii quiefcunt Georgii offa, parum Diis amici, Quod acri et nimium gprocace lingua Platonem fuperis parem petiuit. Confer Zllatium de Georgiis pag. 378. [de verfione italica, vid. Paitonil e. pag. w7.] Vt ad Platonem reuertar, éius legem de communione vxorum vide quomodo purget Zeffarion lib. IV. cap. 3. cui adde, fi lubet, Epictet. Sentent. 53. Zo/zl/antm ad Gelli XVIII. 2. Li- vium Galantem in comparatione Theologiae Chriflanae cum Platonica lib. 1. p. 26 fq. [Cre. nii Animadu. IX. 227.] | Cotelerium ad Patres Apoflolicos tom. IT. pag. 582. etc, — Reprehen- dit Chryfo/Tomus homil. IT. in Toan. et Vicefar IV. 10. thefauri. — [Sed obfcura ea de re videtur Platonis fententia. Vid. infra ad $. VIII.] rifotelis τὰ ἐκ τῶν γόμων Πλάτωνος, fiue tribus, (vt Laert.V. 22.) fiue duobus libris opus conflitit, (vt Anonymus, a Menagio editus, in Ariflotelis vitaj) interciderunt, perinde vt epitome legum, a T/ophraffo concinnata. Separatim excufi Platonis de legibus libri cum priori, qui infcribitur Minos, et Epino- mide graece Louanii ***!) , graece et latine librum decimum inter dialogos fclectos edidit Jofi. Nort, Cantabrigiae 1673. 8. In illo agitur de Dei exiflentia, prouidentiaque et ἀδωροδοκίω, exiflimauitque Plato; eum inftar prooemii legibus praemitti poffe, σχεδὸν γὼρ τᾶτο ἡμῖν ὑπὲρ ἑπαντων κάλλιξον προοίμιον ὄη. Fabric. [Libri de legibus, latine conuerfi a Georgio Tra- pezuntio. Venet. 1516. fol. vid. Catal. bibl. Barberin. tom. IL. pag. 222. — Martini Gregorii verfionem loci platonici apnd Galenum caftigat H. Stephan. p. 79. de inflituendis gr. linguae fludiis. — Locum pulcerrimum libri X. de legibus, quo Plato prouidam dei curam, non . vniuerfum modo , fed et eius fingula complectentem, tuetur aducrfus hos, qui curam rerum humanarum, vppp) MSS. Beffar. codd. plures exftat in bibl. Veneta S. Marci et clector. Baüarica. vid. Fifcher. notit, codd. Platon. pag. 191. Ge. "Trapezunt. in Plat. in bibl. Scorial. id. p. 193. Harl. 4444) 153t. 4. ex recognitione Franc. Craneucl- dii, et cura Autgeri Refcii, ICti et Prof. gr. lin- guae, qui, Louanií officina inftituta typographica, editionem fuam exegit ad exemplum a Craneual- do, cui is editionem etiam infcripfit , antea. re- cognitum, operasque rexit, vt liber quam emen- datiffime prodiret. Hinc etiam adfirmauit Refcius, fuum exemplum non in paucis locis effe ceteris exemplaribus (Aldinis, 15:3.) emendatius. vid. editor Bipont. vol. XI. p. XI fq. de hac editione difputans contra 70. Georg. Schultheff. qui Plato- rislibros de legibus germanice vertit, notasque fubiecit, etiam criticas, pariter illas P, Grou, ex gallica illius verfione fumtas, et in praef. Crol- lium, in vol. VHI. pag. 3. editionem ex rec. £r. Craneueldii prodiffe fcribentem, erroris arguc- rat, Harl 104 — Lib.IIL.c.IIl PLATONIS SCRIPTA EDITA - Vel. ΤΙ. p. 96 37 humanarum, vt nimis exiguarum, deo indignam iuueniliter putant, Zo. Euflach. Goldhagen in comment, hebdomadariis, infcriptis der. Geir, vol. IV. part. 159. pag. 153— 140. cdit. nou, 1787. probabiliter expre(fit germanice. Edit. Bipont. l. ς, αν]. Platons Unterredungen: über die Gefetze aus dem Griech. überfetzt und mit Pere Grou's und eignen Anmerkungen be- gleitet von £. G. Schulth;[s , Zürich 1785. 1787. 11. 8, Georgii Gemniffi in I. de legibus MS. fntonii Montecatini Epitome librorum de legibus, legumque in ordinem redactarumz Ferrar. 1594. fol.'""") — Ioh. Sleidani fumma doctrinae Platonis de Republ. et Legibus, Argen- tor. 1548. 8. [P] [vid. not. ad nr. XXX. fin.] XXXV) ἘΠΕΝΟΜΙ͂Σ ἢ νυκτερινὸς σύλλογος. (ἢ φιλόσοφος) πολιτικός 5). — Theo- ni p. 9. de locis in Platone Mathematicis vocatur £zyejuov. — Vicilfim Philo, Iudaeus, Deute- ronomion Mofis ($n πο Deut. XVII. 18.) vocat ἐπινομίδα» in libro: Qui heres rerum diuinarum. — Sed et Iulius Caefar Scaliger librum poflremum Poetices fuae infcripfit 2z;yo- μίδο. quafli acceffórium munus. Νάτο et flrenam ἐπινομίδα dixit Vlpianus apud Athenaeum, ét recte quidem , vt notauit Cafaubonus lib. III. cap. 18. — Caeterum mirum efl, quod Sui. das, et folus, ni fallor, tradit, quod paulo ante dixi, auditorem quendam Platonis, PAi- lofophwm opus de legibus in duodecim libros diflribuiffe, et decimum tertium, (banc nempe ἐπινομίδοω..) loco accefforii, de fuo addidiffe. ^ Quia res infolens videri poteft, et plura huius difcipuli Platonici fcripta eo in loco recenfentur, en tibi ipfa Suidae verba: [quae repetiit Eud'cià in Violar. pag. 425.] φιλόσοφος, oc τὲς τῇ Πλάτωνος νόμες διέίλεν εἰς βιβλία ifo. Τὸ γοὶο ἵν αὐτὸς προσϑέϊνω! λέγετα!. Καὶ ἦν Σωχρόάτες καὶ αὐτῇ Πλάτωνος ἀκδοὴς», qj» λώσας τοῖς μετεώροις. Ὧν δὲ κατὸ τὸν Φίλισπον Μακεδόνα. συνεγοάνψψατο v&de. Πεοὶ τῆς ἀποξάσεως AIR i) σελήνης, περὶ Θεῶν β΄, περὶ χρόνδ α΄. πεοὶ μύθων ὦ. περὶ ἐλευ- E - γ , -» τὰ “5 " 3 Deplac οὗ, περὶ ὀργῆς c6, περὶ ἀνταποδόσεως wb. Περὶ Λοκρὼν τῶν Οπεντίων c. Περὶ , , , ἡδονῆς ὦ. Περὶ ἔρωτος οἰ. περὶ φίλων καὶ Φιλίας a. [ἕν Fudocia.] Περὶ v8 γρώφειν. ITe- gi τῇ Πλάτωνος. περὶ ἐκλείψεως καὶ περὶ μεγέϑες ἡλίᾳ καὶ σελήνης καὶ Ὑῆς οὖ. ; Περὶ ὠπραττῶν, περὶ πλανήτων. ᾿Δριϑμετικο. Περὶ πολυγώνων οφιϑμῶν. Ὀπτικῶν 5 ἐνο- πτικῶν β΄. Κυκλιακο, Μεσότητας. wo] ἄλλα. Aliter Suidae locum accepit Menagius ad Laertium pag. 1538. Sed nec emendatio viri praeftantiffimi mihi probatur hoc loco, neque interpretatio, quam nec ipfe fecutus Menagius eft pag. 428. Miror, viris doclis non animad- verfum, quod Laertio idem Philofophus III. 37. vocatur PAilippur. Aitenim, plerosque arbitrari, Philippum, Opuntium, leges Platonis ex cereis, in quibus auctor eas fcripferat, ta- bellis transfcripfiffe , et tertium decimum librum addidiffe. "Ey;o/ τέ φασιν. ori Φίλισσος ὁ Ὀπεέντιος τὸς νόμες Πλάτωνος μετέγοαψεν ὄντας ἐν κηρῷ. — Téve καὶ τὴν ἐπινομίδα Qae- σὶν ἐἰνα!. Eiusdem Philippi inter Platonis difcipulos mentio IIT. 47. Hoc poflea vidi etiam notatum accuratilfimae eruditionis viro, Ludos. Küflero ad Suidam., Non praetereundus porro locus, Nicomachi Gerafeni lib. I Arithmet. p, 6. Πλάτων δὲ ἐπὶ τέλϑ τῇ τρισκαίδε- XOTS8 τῶν νόμων, ὅπερ τινὲς QuNocoQov ἐπιγραωῷϑσιν; oT) ἐν αὐτῷ περισκοή ει» i dt €£ yrrr) In Strunii bibl. philof. edit. Kahlii tom. ssss) Platonis libéum, qui philofophus inferi: IL p. 145. vbi de Politicis Plat. libris agitur, Mon- — bitur, laudat Chalcidius p. 221. et 343. tecatini comm. in Plat. libr. de Rep. et de Legibus citatur edit. 1590. Zarl. - Vol IL. p. 2768 PLATONIS SCRIPTA EDITA 'LX.III.cIH, τος dà τὸν Φιλόσοφον &vay. Fabrir. — Sallier in Hiftoria fociet. reg. Parif. tom. III. pag. 146 [η1. verf. german. Gottfched. late oftendit, hoc opuículum effe fuppofititium. Harl. XXXVI) 'EHIETOAAT /y, s9ixoj. Epiffolae X111 '*') de ;his aliisque Platoni tri- butis dixi lib. II. cap. X. vbi fcriptores Epiftolarum recenfebam. — Prima, Dionis, fzeunda ct tertia Platonis fcripta eft ad Dionyfium, quarta ad Dionem Syracufanum, quinta ad Per- diccam, fexfa ad Hermiam Eraflum et Corifcum Scepfios, /ep/ima (liber pro Epiflola) et οὔατα ad Dionis amicos: zozaad Archytam, "Tarentinum. ZJzcima ad Ariflodorum, qui Laertio efl Ariftodemuss; vadeima ad Lcodamantem, duodei:sa iterum ad Archytun, et tcrtia decina ad Diounyfium. | [Huc referam, quae fupra vol. I. lib. IH. cap. X. $. XVI. con- fulto omiferam. Fabricius igitur haec: praeter ea adaotarat. Epiflola Platonis ad Dion, qua centum minis fibi emi rogabat commentarios pythagoricos Pbilolai, Crotoniatae, memo- rata a Laertio VIIT. 15. et 85. inter tredecim illas, quas dixi, non exflat, fed intercidit. Pla. tonis epiftolam ad Archytam exhibet idem Laertius VII. cap. IV. de Archyta nr. IV. fect. gr. quae inter editas eft duodecima. — Decima ad Zr flodorum , in eiusdem Laertii codicibus III. 61. infcribitur ad Zfriffodesum. — Duodecimae ad “γεμίση, ct fertiae decimae ad. Dionyfum nefcio quare in editionibus Platonis Criticorum γοϑέυεται praefigitur, quum a "Thrafyllo et Laertio agnofcantur. Fallitur etiam /Menagiur ad Laertium pag. 155. et 158. fcribens,, inter tcedecim illas defiderari epiftolam ad Era(tum et Corifcum, quae laudatur a Clemente et Ori- gene, et videri a Chriflianis fuppofitam. ΕΠῚ enim /zxa inter eas, quas habemus, et quas agnofcit Thrafyilus. — Alterius epiftolae ad Dionyfium feniorem meminit Laert. HI. de Pla- ^tone, nr. XV. fedl. 21. Corifci et Erafli ad Platonem Po/lux lib. X. fect. 150. — Hactenus Fabritiur, — De mutuis Archytae et Platonis epiílolis apud Laertium egit 7" iucentius Conta- remus in variarum lectionum libro cap. IX. pag. 43 fq. Traiecti ad Rhen. 1754. 8. et putat, Diogenem Laert, VIII. $. 8o. et 8t. parum diligentem fuiffe. HarL] Ordo apud Laertium a vulgato fic differt: [19] Mulptai uiia tac WEeneeLo16, 7034. 08.4 9 Oo. ἀξ ον 322 Ἔν 11. IGNI NET $6: aor on" 799033; 715. X : ey nen Y τῇ T" Epiflolis fuis Plato folitus praefigere εὐπρώττεν., vt alii χαίρειν vel γαϑϑν vel εὐδιώγειν vel ὑγιαίνειν νεὶ εὐλογῶν. Vide JMericum Cafaubonum et Menagium ad Laertii IIL. 61. Paulum Colomefium in obferuationibus facris ad Act. XXIII. 26. — Primae et fecundae epiftolae argumentum a Ludou. Cafleluetrio pag. 283. Opufc. var. critic. Fabrir. — Phileleutherus Lipfien/s, h. e. Bentleius in Animaduerfionibus in nuperum fermonem de cogitandi libertate, (Remarks vpon a late Difcourfe of Free- Thinking.) Londin. part. fec. 1713. 8. pag. 38. Íqq. epiflolam Platonis ad Dionyfium, quae eft decima tertia in ordine, et quam TTolan- dus vel potius Collierius, contra quem difputat, ex Cudworthi Syftemate intellectuali p. 403. a Chriflianis ipfi fuppofitam fcripferat, contendit, tam genuinam effe, quam reliquas. vid. Adta eruditor. Lipfica menfe Ian. 1715. pag. 7 fq. Illam tamen Platonis epiflolam ad Diony- fium et reliquas eff fpurias pronuntiauit cl. Meinerf. in iudicio de quibusdam Socraticorum reliquiis, in Commentatt. fociet. regiae Gottingenfis ann. 1783. claffis hiflor. et philolog. — rec. titt) XIII. epiftolas Platonis agnofcit etiam Suidas in Εὖ σράτταν, Vol. III. Oo 100 — LibIILc.IIl. —— PLATONIS SCRIPTA EDITA rec. in tertia Aefchinis Socrat. dialog. trium editione Fifcheriana-p. XXXXIL ᾳ. At cl. M;- Guil. Gottlieb Tennemann in: Lehren und Meinungen der Sokratiker über Uníteiblichkeit, (lenae, 1791. 8.) contra Meinerfium probabiliter difputans, demonflrat pag. 17 fq. epiflolas effe genuinas. Animaduertit igitur, in epiftola XI. Socratem, morbo σραγγδβρίως laborane tem, non effe illum celebrem philofophum, fed iuniorem quendam, de quo JMraag. ad Dio- gen. Laert. IL. 8. 47. pag. 1o. agit. Atque ita reliqua perfequutus argumenta Meinerfiana; ea infirmare atque diluere fludet, legitima dubiorum locorum interpretatione adhibita, Promittit tamen, (pag. 29.) fe alio loco oftenfurum effz, alteram epiftolae XIII. partem effe omnino genuinam , alteram vero fufpectam. — De epiítola XIII. num genuina fit, nec ne, quaerit quoque J7ffzling. in Epiftola ad Venemam, 'Traiecti ad Rhenum, 1748. 8. p.36— 48. fecat epiftolam XI!I. in duas partes, quo facto patefacit, ambas, fic diuulfas, figillatim- que pofitas, probabiliter videri genuinas. adde fupra lib. II. cap. X. 35. vol. I. p. 693 fq. Secundum Montfaucon in Bibl. bibliothecarum codd. MSS. et fzcundum Fifcherum in Elencho MSS, Platonis Epiflolarum codices MMSSti funt in bibl. Z'a/icana tres, quorum pri- mus habet epiflolas VI. fecundus XIIT. tertius XIV. — in bibl. Laur. Medicea duo codd. qui habent epiftolas VIII et vnus, qui praebet epiftolas XIII. vt in edit. Cuiaciana pag. 276 fqq. cod. epifl. ad Dionyfium, et alium, in quo funt altera ad Dionyfium, cuius initium eft: πῶς χεῆ ἐμὲ καὶ σε ἔχειν πρὸς ἀλλήλδο.» altera ad Ariftodorum, quae eft editarum decima, — in bibl. regia Parif. 1I. codd. gr. alius cod. MXL. nr. 12. Epift. — cod. MDCCXXXIX.- nr. 29. Epiflola ad Perdiceam. cod. MMDCCLYV. Epiftolae, cod. MMDCCCC. nr. 4. ep. ad Dionyfium, et tres alii codd. epiflolarum, et quatuor codd. qui exhibent latinam ZLzonir Zrt- lini verfionem: — in biblicth. Bod/riana Oxon. cod. Epiflola ad Axiochum, et epiflolae V. quae nondum editae dicuntur. — in bibl. J/effiana duo codd. epiftolarum, — in bibl. 7im- dobon. codex epp. et alius qui habet excerptum. — in bibl. Z/eneía S. Marci, cod. epiftoll. — Putauii cod. Leon. Aretini verfio epiflolarum. — Louanii in biblioth. Canonicos rum S, Augullini in valle S. Martini, cod. epiftolae cuiusdam, — In bibl. Bernenf cod. epp. VI. litine.. — In bibl, Matriz. regia fecundum Jriartum epp. cod. XXXVI. pag. 139 fq. cum Platonis dial. de republ. et excerptis ex multis aliis eiusdem dialogis. conf. Cardin. Zfngeli Marise Quirini M. epiftolae ad Bernard. Montefalconem et Praefidem congregationis Bene- dictia. S. Mauri de codd. Platonicis biblioth. Vaticanae et de locorum quorumdam difficilinm fententia in eius Epp. fludio. Ni. Colzti digefüis, Venet. 1756. fol. Epifl. VII, et VIII. pag. 17 — 34. Hic fimul memorabo edi£iouer epiflolarum Platonicarum, praeeunte potiffimum edito- re Platonis Bipontino tom. XI. in notitia litteraria pag. III fq. Epiftolas cum reliquis Platonis opp. /atine dedit /arfiliur Fiiuur, de quo infra in catalogo editionum Platonis erit fermo. — Plato». epift. quar Leon. (Bruaus) Zfretinur ex graecis latinas fecit, Sine vlla nota. 4. (fed Parif. per Vlr. Gcring etc, circ. 1470. Δ. vid. Crevez. Cat. I1. 8. pag. 40.) Platonis epiffolae eiusdem liber de phllofophia. 4. fine vllo loci anni et typographi indicio. In Ge. Matth. Schni- zer II. notitia librorum in bibl. ecclcfiae Neoflad. ad Aifch. p. 24. fed num graec. textus fit, Dcc ne, non memoratur, Graece primum prodierunt in Colleclione epp. graccarum apud Allum, Venetiis 1499. 4. — dein graece ct latine feorfim, interpr. Marfilio Ficino, Parif. apud fac. Bogardum 1544. 4. (vid. JMaitaire A. 'T. lil. Ρᾶρ. 363.) — graece cum transjatione lat. Vol. IL. p.28 | SCRIPTA SVPPOSITA. PLATONI LiblII.:IIL — oT "lat. ab “άγίαμο Turnebo dictata Keslero "Tigurino, Parif. apud Chriftian. Wechel. 1548. 4. apud Eugel. pag. 124. et edit. Bipont.) tum adnotante Fifchero, pag. 204. in notitia editt. Pla. ton. Epift. XII. graece apud Andr. Wechel. 1558. 4. in catal. autem bibl. Pinell. tom. I. Pag. 215. graece, apud Wechel. Parif. 1548. 4. — In collect. epiftolarum apud Chrift, Wechel. 1557. 4. et in lac. Cuiacii Collect. epiftol. etc. Geneuae 1606. fol. — P/atonir epiftolae, lat. veríae et diíalecticis rerum fummis expofitae a Petro Ratio. Parif. fecunda editio ex typogra- phia Matthaei Dauidis 1552. 4. et adiectae eius praclection. in Cic. orat. VIH. conful. etc. Ba- fileae per Petrum Pernam editis 1575. 4. p. 359. et 1580. 4. pag. 52t — 606. graece, Lutet. apud Cl. Morel. 1619. 4. — gr. et latine opera et fludio 7v. Zac. Beureri, Prof. Friburg. cum notis logicis, ethicis et politicis, Machiauellifmo oppofitis, Bafileae 1586. 4. cf. Gce!zii memor. bibi, Dresden. vol. II. fafc. I. pag. 55 fq. — De coileclione Allatii epiftolarum Socratis et Socraticorum in quibus epift. XXIV. Platoni tribuitur, et de octaua in cod. Barocciano, male tributa Platoni, de binis, ab Oleario editis, et Stanleii editione ac verfione vid. fupra in vol. I. p. 693 fq. et Olzarium in lat. verfione Stanleii hifloriae, Lipfiae r711. 4. p. 321 fqq. — De Platonis atque Ariítotelis epp. de anima hominis etc. vid. fupra vol. I. p.695. Hari. XXXVII) 'EIHTPA'MMATA. Epigrammata quaedam Platonis leguntur apud Zaer- tium III. 29 fqq. 4pulsium in Apologia, Gelfium XIX. 11. — Athenaeum, et in Authologia veterum Epigrammatum. Fabri. item in Brunckii Analectis vett. poet. graec. tom. I. pag. 169 — 175. coll. tom. IIT. p. 39 — 3t. — Varia epigr. occurrunt in cod. reg. Matrit, teíle Zriar- fo in catalogo pag. 9x. 92. 98.103 fq. 105. 450. — An vero Platonis fint omnia, quae leguntur in Brunckii analectis, dubitat cl. Bec in difp. f. examine cauffarum , cur fludia liberalium artium inprimisque poefeos a philofophis vett, nonnullis aut neglecta aut impugnata fuerint, Lipf. 1785. 4. pag. 37. not. 4. Epigramm. quaedam et Teflamentum ex(lant quoque in Stan- lei hift. philof. e verfione Olearii, Lipfiae r7ir. 4. pag. 312. 324 fqq. adde Lambee. comm. de bibl. Vindob. VII. pag. 275. vbi epigramma quoddam Platonis explanat. !n cod. Bauarico illa non memorantur. Zar/. : XXXVII) ΔΙΑΘΗ͂ΚΑΙ. Trfamentum apud Laertium 1. 4x. IV. SCRIPTA DVBIA VEL SVPPOSITA PLATONI. Quibus aflerifcus praefixus cft, illa non exflant amplius, fed interciderunt *""*, * XXXIX) MIAQN ἢ Ἱσποςρύόῷος. — Laert. MI. 62. e "Thrafyllo. XL) 'EPTZIAE ἢ Ἐρασίςρατος. Laert. MI. 62. Sed et inter Z4efrhinir Socratici dialogos a Suida refertur in "A;eyjivge, apud quem duo diverfi funt dialogi ἐρυξίαως οἱ ἐρασί- Seas. In Platonis editionibus infcribitur: teu£ias a περὶ zA&TS. Ἔν ἄλλῳ, Ἐρασίςρα- τος. Sane vterque in hoc dialogo cum Socrate colloquuntur, Eryxias Stirieus, et Erafiflra. . tus. — "Tota autem difputatio e(t de verir et falfir diviti. — Latine vertit Stbaff. Corradur, [cum aliis V. dialogis, Lugd. 1543. 4.] Fabric. Hodie inter dialogos, qui fub nomine /4e- O a Jthinis *«uuw) Sic ex dialogo quodam, qui intetiit, pe» cum, de encomiis cap. 6. p. 46. edit. cl. Heeren. tita funt quaedam apud Menandrum, grammati- Harl. ΄ 108 71}. 111....11]. SCRIPTA SVPPOSITA PLATONI Vot. T. p. :8 0:9. f ῖαϊε Socratici eircumferuntur, locum fecundum occupat. vid. cl. Fifrher. de codd. et editio- nibus illorum dialogorum in edit. HII. praef. pag. XVIII fqq. et de dialogo Ἐρυξίας. not. p. 49 Íq. et quae adnotata funt ad noflri Fabricii B. gr. vol. lI. p. 693 fq. Notanda eft pro- babilis verfio latina Pir&heymeri: Dialogi Platonir, 4xiochus, vel de morte; Eryxiar, vel de diuitiir; de iuflo; mum virtus doceri poffit; Demodocus, vel de confultando; | Sifugphur, fiue de confulendo;. Clitophon feu admonitorius; | Definitions Platonis. Bilibaldo Pirkheymero interprete. Nurimbergae apud Fridericum Peypus. Anno M. D. XX.1II. (1523.) 4. Hanc editionem , admodum raram, ipfe habeo, eamque idco hic memoro, quia et plura, quae Platoni adfcribuntur, continet, in latinum fermonem translata; et Pirkhey:erus in longa amoenaque epiftola nuncupstoria, 1521. fcripta, de fao feceffu Neopagano, fuoque vitae et fludiozum genere multa lectu iucunda enarrat. — Omnes vero illos, a fe verfos, dia- logos, quippe qui haud vbique lili venuflate vel fententiarum felicitate platonicae re[pondeant maieflati, nothos effe putat: at tamen iudicat, eos plerumque effe argutos et figuratos, nec non grauitate fua haud parum decoros. Har. 3 XLI) 'AAKT QN Leoni, Academico, tribuitur. a Nicia Nicaenfi apud Zfhenacum lib. ΣΤ. et Fauorino apud Laertium iil. 62. atque ctiamnum exílat, non quidem inter Platonis ope- ra, fcd. Lucieni 'T. 1. p. 176. edit, Amflelod. [toi. I. p. 176. edit. Reitzii, vbi vid, interpretes.] Siquidem vera eft conieclura elegantiffimi Jureti Orat. IV. Dau. Hoefchelii ad Catalogum MSS. Bibl. Auguftanae et T'au, Fabri p. 10. ad. fuauiffimum fabulonem Phaedrum. — nteger titulus ibi efl: "'AAvudv 5 περὶ μεταμορῷώσεως, et totus verfatur in admirabilibus Dei ope- ribus celebrandis, cuius potentiam homines ne cogitando quidem adfequi valemus. [latine, interprcte AugiZino Datho, praemittitur Platonis Opp. Parif. apud Afcenftum, 1522. fol, εἰς. XLH) ἈΚΕΦΑΛΟΣ ἢ EIET OE. Laertius lI. 62. In Platonis editionibus in- fcribitur Σίσυῷος ἢ περὶ v8 βδλεύεσθαι!. — Suidae et Laertio V. 60. inter Aefchinis Socratici dialogos referuntur οἱ κωλέμενο; [δ] exéQoAo. —Difputat hic dialogus, quid fit deliberare ac quaerere, et quomodo haec inter fe differant. — Latine vertit Sebo/fionur Corradur, [item Pikheymer. conf. teflimonia veterum apud Clericum et Fifcherum in dialogis Aefchinis.] XLI) 'A ZTOXO EZ ἢ περὶ Savoir, de morte mon metuenda propter vitae praefentis miferiam, εἴ fdicem auinarom immoitalita'em. — Aefchincs Socraticus et ipfe Axiochon Ícripferat, teflibus Laertio, Harpocratione et Suida. Sed quae ex eo laudant veteres, vt Athenaeus εἰ Pollux, in hoe dialogo, qui exflat, non leguntur. Hunc Zarfüins Ficinur laine vertit, ediditque fub titulo JXemocratis Platonici de micrfe. Sane inter Xenocratis fcripta Laertius 1V. 12. refert librum περὶ Gavere. [quem quidem Xenocratis libellum non diaiogorum more. fcriprum fuiffe, ipfa Laertii verba videntur fatis declarare. Xemotrati tamen, Platonis difcipulo, Speufippique in Academia fucceffori, illum dialogum, ᾿Δξίοχον. vindi. candum putauit Cafrar. Barth'ur in Aduerfariis ΕΠ]. 20. — Quod Laertius Il, cap. VIT. $. WI. f. 61. et, ilium exfcribentes, Suidas ac Phauorinus Acfchinem Socraticum auctorem effe, di- ferti tradiderunt, illi adfcribere eum non dubitarunt. /Meurfiur de Areopag. cap. 9. pag. 76. ATofacus, (Mauflac.) ad Harpocrat. voc. ᾿Αξίοχος et diff. critica de Harpocr. p. 582. edit. Parif. et vag. 599. edit, Blancard. Gafacerus Adveiff. cap. 12. p. 516. Spauhem. ad Callimachi H. in Del.255.et292. Clericus atque Horreus in. fuis editionibus. Plura vide de hac re, tum de edidonibus ' VaLlhp.290 —— - SCRIPTA SVPPOSITA PLATONI Lib. HI. c. Il]. — 109 editionibus atque verfionibus fupra in vol. IT. pag. 691 fq. et pag. 694 fqq. — Hic addam ple- "niorem edit, Bafileenf. notitiam: P/atonir Zxiochus , fiue de morte dialogus gr. et lat. logica amalyfi per. quacffioner im vfum fzholarum explicatus per. Io. ac. Beurerum Saccingenfem, acad. Friburg. prof. publ. Bafileae per Hier. Frobenium cIoIoXXCV. (1585.) 8. conf. Frey- fag. adparat. litterar. tom, III. pag. 587 fq. — lrinoi de doctrina Platonis, — Speufippi liber de Definitionibus, Xenocratis liber de morte. Bafil. per Mich. Ifingrin. 1532. 8. (vid. Chri- ftii Catal. part. I. pag. 250. et Iriarte pag. 229.) — P/at. Z1xiochur, f. de morte dialogus , gr. Coloniae f. a. — De verfione Ficini et edit. Aldina, vid. infra in indice editionum, vbi de Ficino copiofius differitur. HarL] Lucem adfpexit faepiflime, et ad calcem librorum Ficini de veritate Religionis Chriflianae ann. 1507. Argentorati iu 4. [vid. infra in catalogo editio- num, ab iuitio.] Latine tranflulit etiam Audo/phus /Jgricola, [Antwerp. τσττ. 4. Bafil, 1518. 4. et Opp. tom. II. pag. 258. Colon. 1539. 4.] cuius verfio in quibusdam Platonis editionibus occurrit, vt in graeco-latina Lugd. 1590. fol. [et lat. edit. praemiffa, in edit. opp. Parif. ap. Afcenfium.] et Aayanur Jesdolur, ex cuius verfione vna cum ipfius fcholiis prodiit Colon. 1568. 4. Bafil. 1577. 8. [it. Zo. Philowur; acceff. eius Tiliano, (. de fcientia bene moriendi. Bafil. 1553. 8.] Gallice Axiochus et Hipparchus Platonis Stepzano Doleto interprete , Lvgd. 1544. 12. Guil. Poftelli interpr. gallic. memorat Crucemann. bibl. Gall. p. 485. — Laudant ex merito , fed Platoni perperam tribuunt 'Thom. Magiller in voc. Βόλομαι p. 166. et in Ezi- σρέφομαι» ac. Theodorus Prodromus (fiue Hilarion, qui vixit faeculo ΧΕ, ineunte;) in Ama- ranto fiue de fenili amore pag. 442 fq. reprchenfus eo nomine a Gilberto Gaulmino in notis p.564. """) Praetereo recentiores, ad Platonem auctorem referentes, vt /Mich. Neandrum, virum optimum et docliffimum, in Anthologico graeco- latino pag. 400. [ Erasmum in Ada- giis p- 586. Sa/maf. Exerc; Plinn. p. 521. Seberum ad Polluc. IX. 9.] : * XLIV) GB ATAKEEZ. Laeríius Ill. 62. e "Tlirafyllo. " XLV) AHMOAO'KOX ἢ περὶ τῇ συμβελεύεσθαι. quinam ad confilium dandum idonei et fide digni fint babendi. Meminit Laertiu: MI. 62. et Clemens lex. Y. Strom. p. 315. addens εἰ δὴ τὰ Πλάτωνος τὸ σύγγοωαμμα. Latine vertit Sebaffianus Corradus: [item Pirk- beynicr.] * XLV) XEAIACYN ἑβδόμη. Laerius vti fupra, in. cuius editionibus tamquam duo diuerfa feripta referuntur Xe2udgv ct ἑβδόμη. Sed ita, vt feci, coniungenda effe, fuait H. Stephanus, licet fatear, tituli rationem neutiquam me capere. me XLVII) 'EHIMENIAHE, Laert:us I. 62. et citatur fub Platonis nomine ab Eufe bio X. pracparat. 4. pag. 471. et XI. 16. pag. 534. Sed pofleriore loco legendum Epinomide pro Épinw aide. XLVIW; "»POI, Defmitionzt, a Laertio non. memoratae, Platoni tribuuntur ab Am- monio in IIcs4Jsucys , fane ex Platone colledlae (unt. Sub δρεν βρρὶ nomine edidit latine a O 5 fe vvvv) Gilb. Gaulminus edidit illum Theodori 1625. 8. de qua editione plura vide in Freytagii Prodromi dialogum de fenili amore, /4maran- adparatu litterar. tom. III. pag. 587 fq. vbi quo- fus infcriptum eum eiusdem Tod. Prodromili- qve de Do/eti verfione gallica paucula notantur. bris IX. de Rhodantis et Doficlis amoribus, Parif. — Zar. uo — Lib. IHT. c. 1H7. SCRIPTA PLATONIS DEPERDITA Vol. II. p. 30.630 fe translatas Marfilius Ficinus... Vertit etiam Corradus vir doctiffimus: item Pirkheymer. vid. quoque ad nr. XLIIL] Speufippum quidem ὅρεις fcripfiffe, teftatur Laertius IV. ς. Fabric. Hunc librum Platoni omnino tribuit Cafaubon. ad "T'heophraflum p. τῷ. Heum. XLIX) ΠΕΡῚ 'APETH'E, εἰ διδακτόν. — Ynter ZArfchinir Socratici dialogos refertur a Suida """"). Contendit, vt faepe alias Plato, Virtutem [9] neque difciplina neque natura comparari, fed Sex μοίρῳ ineffe illis, qui eadem praediti funt. — Latine [poft Stobae! fenten- tias, a Conr. Geraero latine redditas, "Tiguri, 1559. fol. pag. 628. vbi quoque eft pag. 630. ver- fio lat. fequentis dialogi.] vertit quoque S:óaffianu Corradur, [nec noa Pirkheymer.]. Ger- manice ad calcem Stobaei Georgiur Laetur, vna cum fequenti dialogo. L) ΠΕΡῚ ΔΙΚΑΊΟΥ, de iuffo, quid fit, Plures dialogos Platonem fcripfiffe, qui- bus conetur deinon(lrare, quid fit iuflitia, neque tamen quicquam potuiffe proferre, quod fit perfpicuum, aut quod lectoribus perfuadeat, adfirmat //fdorur Pelufioia lib. 4. Epift. 9r. [de hoc et fuperiore dialogo vid. ad Aefchinem, fupra vol. II. pag. 693.] Hunc quoque dialogum latine verterunt. Corradus [et Pirkheym.] LI) Platonis de //arca fuppofititium, quod citat 'Thomas Bradwardinus de caufa Dei contra Pelag. et quos vocant Zn/fitutionum libro, Magi circumferunt, explofos a Joh. Pico Mi- randulano lib. I, in Aftrologos p. 284. V. SCRIPTA PLATONIS DEPERDIT & , POEMATA. Laertius VI. 4 fq. εἰσὶ δ᾽ οἱ καὶ παλοῶσα; φασὶν αὐτὸν IoSjaor, καϑὸὼ καὶ Δικαίαρχος ἐν πρώτῳ περὶ βίων, καὶ γοαφικὴς ἐπιμεληθῆναι, καὶ HOIHMATA γράψαι. πρῶτον μὲν ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΥΣ, ἔπειτα «cj ΜΕΛῊ καὶ ΤΡΑΓΩΙΔΙΣ. His poemata heroica addit /elianur, 11,30. Var. caque a Platone igni tradita memorat, quod Homericis multum inferiora videret. Adde P. ;i&forium XXXVI. 13. Var. lect. et Jfaa- cum T^offium de viribus rhythmi pag. 53. τοὶ πρῶτα ἐπὶ ποιητικὴν ὥρμησεν καὶ HP OVKA ἔγραφε μέτρω, ὦτα αὐτοὶ κατέπρησεν ὑπεριδὼν αὐτῶν, ἐπεὶ τοῖς Ὁμήρξ αὐτοὶ ἀντικρί. νων ἑώρα κατοὶ πολὺ ἡττώμενα. “ Mufomiur in dedicatione gryphi ternarii: auf vf Ρίαίο, iuuante Vulcano, /iberabir infonia. Non minus tragoedias ****) quoque fuas et dithyram- bos commififfe flammis, cum Socratis philofophia captus effet, praeter Laertium lll. 5. et "elianum loco laudato refert Olympiodoru: ia Platonis vita, pag. 584. edit. Meibom. ἐποίησα δὲ καὶ τραωγικοὶ ποιήματα καὶ διϑυραμββικοὶ καὶ ἀλλο τινὸ, ἅπερ πάντα κατέκαυσε τῆς Σωκρώτες παραϑεὶς διωτριβῆς, εἰπόντι τοιᾶτον ἔπος "55 5). "House πρόμολ᾽ ὧδε, Πλάτων νύ Ti σᾶο χατίζει. Euffathius www) ZImbrofius vero in P(alm. u8. p.rr95. tom. I. edit. Benedictinorum: » Difcite4 vnde Pla- to haec fumferit. Eruditionis gratia in Aegy- ptum profe&us, vt Moyfis gefta, legis oracula, Prophetarum dicta cognofceret; audiuit confola- tionem populi, qui fupra peccati modum videba- tur fuiffe punitus, et hunc locum quadam adoper- tum dote verborum in dialogum tranftulit, quem fcripfit de virtute. 4 xxxx) 'Tragoedias combuffiffe, quod poeta di- cendi genere forfan ab aemulo fuo, Euripide, fupe- raretur, ait Zanus Jincentius Grauina orat. I. P. 44. Sed Euripidem, Socratis aequalem, et annis etiam anteuertentem, cur Platonis aemulum vocet vir do&tiffimus ac difertiffimus, non fatis video. uyyy) Simili parodia ex Iliad. Z. 392. vfus Me- trocles apud Laert. IV. 95. Vol. Il. p. 30 31 SCRIPTA PLATONIS DEPERDITA Li.IILcIIL. m Euflathiur ad Yiad. €. p. 12... Ὁ σοφὸς ἐκᾶνος, ἦν δὲ ὁ μέγας Πλάτων εἰς vrontmi- xiv φασιν ὁρμήσας, xo] HP O'ZQN. κατέπρησεν, ἃ ἔγρωψεν, ὡς Ὁμήρε ἡττώμενω κατα πολύ. ^ Eyre ἐπιθέμενος τρωγῳθίο; καὶ μέλλων οἰγωνιὥσϑαι» καὶ οἰκέσας Σωκρατεο, καὶ καϑάπαξ αἱρεϑεὶς ὑπὸ τῆς Seve σοιίρῆνος, ἀπεδύσατο ἐπὶ Φιλοσοφίαν, ἐφ᾽ ἢ καὶ εὐδο- κίμησο πάνυ. Conf. ad Iliad. eg. p. 1143. “Ἵρεϊεῖμς de dogmate Platonis, pag.17. Pifurae non afpernatur artem , tragoediir et ditlyrambis fe vtilem finxit, — Iamque carminum confidintia elatus certatorem [5 profiteri cupiebat, mifi Socrates humilitatem cupidinis ex eiur mentibus expu- liffet, [1] et verae laudis gloriam in eiur animam inferere curaffet. add. Apulei. in Apolog. p. 466. Gilliur XIX. τι. adferens diflichon lepidiffimum Platonis in 4gathonem , addit, hoc ipfo eum adolefcentem tragoediis codem temporc faciendis praelvfiffe, ^ Epigrammata eius in Stellam, fiue Afferem, puerum, cum Apuleii et Mureti metaphrafi leguntur in Geuartii lectio- nibus Papinianis cap. 14. p. 58 fq. Praetereo dubios dialogos deperditos, de quibus dixi nr. 39. 44. 46. 47. 56. δὲ truncos, de quibus nr.29. tum ἀγοώφες cuvecias Platonis, e quibus Ariflotelem fubinde profeciífe notat Fyanrifeus. Patritius tom. ΠῚ, difcuff. peripatet. lib. 6. p. 345. ἄγρωφω δόγμοωτα vocat "Ariflotel. Phy(ic. IV. vbi Simplic. pag. 126. adpellat ὠγρώφες συνεσίωας. — Jhemi/l. pag. 37- b. itidem γοαφα δόγματα. Dictum eius, quo adfirmauit, Deum «e γεωμετρεῖν» in fcriptis Platonis hodie non Occurrit, exponitur a P/utarcho VIII. 2. Sympof. Ariftoteles I. de anima citat Platonis ze περὶ φιλοσοφίας. vid. 'Themiftium p. 66. b. et quae infra de deperditis Ariflotelis fcriptis ab initio et circa finem περὶ φιλοσοφίας. Platonis fcripta diuulgaffe et in Siciliam transportata vendidifle Hermodorum, ipfius au- ditorem, referunt Zenobiur et Suidas in. λόγος Ἑρμόδωρος ἐμπορεύεται. atque Cicero XIII. 21. ad Atticum. Fabri. — Simpliiur in Comm. inl. phyficorum narrat, eumdem Hermo- dorum fccipfiffe librum de decretis Platonis, teflemque adfert Dercyllidem, qui et ipfe multa volumina de Platonis philofophia ediderit. Zar. Vetufliores Platonis interpretes ad minimum LXV. reperire fe ait Francifeur Patricius tom, ΠῚ. difcuff. peripatet. lib. VI. ante Ammonium Saccam, qui Alexandriae vixit circa A. C.2c0. Nec pauciores polt illa tempora clari fuere. Horum plerosque commemoratos le- lor reperiet infra capite tertio. — Pulcre autem obferuat Chalidiur pag. 340. Sentent iis Platonir plene et diligenter elaboratis iuniorer Philofophor, vt non optimos heredes, paternum cenfum in fruflira diffipanter, perfr&am atque vberem fententiam (non raro) in mutilas opinium- enlar inüdife. Similiter Numeniur apud Eufibium XV. praeparat. cap. s. pag. 720. queritur; Ylatonem a fuis Penthei iuflar hinc indequc mifere diflrahi, [0] VI, Index 12 Lib. IIT. c. 11]. SCRIPTORES PLATONI LAVDATI VI. Iudex Striptorum, Pái'ofophorus, Midicorum, Oratorum, Sophiffarum, ΑΙ tificum, aliorumque virorum seuorabiliun, quorum in optribur Platonir tam genuinis, quam Jpuriir, mentio fit, paginis editionis Stephanianae accommodatus. (Au&ore M. Friderico Guilielmo Sturz , Profeffore Gerano.) Abaris II, r59. B. Acumenus lil, 227. A. 269. Α. Cf. Eryximachus. Acufilaus III, 178. C. Adimantus II; 3271. C. ὃ Aeisavos , l, 53. E. ὁ Kqzidos , Y, 315. E. ὃ Λευκολοφίδε.» 1, 315. E. Aeacus L 41. A. 124. C. 523. Ε. 524: À. 11, 12r B. III, 292. E. ὁ τὴς Αἰγίνης υἱὸς, Ll 527. Δ. Aeantidorus I, 54. A. Aefchines I, 33. E. 59. B. Aefchylus 1, 29r. D. IT, 56r. B. 362. A. 380. A. 353. A. 550. C. 563.B. Ill, 18o. A. Eius Τήλεφος. I, 108. A. Aefculapius Il, 405. D. 406. C. 407. C. E. 408. B. 599. C.. III, 186. E. Aefopus I, 6o. C. Eius Λόγοι, I, 60. ἢ. Μῦϑοι, I, 61. B. TI: u123..À. Agamedes (architectus) III, 567. C. Agathocles, At hinienfis I, 316. E. II, 180. D. Agathon I, 315. E. III, 172. A. 173. À. 174. A. Aglaion, vid. Leontius. Aglaophon, vid. Ariflophon, Polygnotus. Alcibiades lj. 2:54... 309. A^ 71; ἂν Α. lLi2r Á. 123. D. E... HT, 212. D. 212. A. ὁ KAen/g, L 481. D. 482. Δ. Il, 103. A. ics. D. 113. B. Alcinous Eius ὠπόλογος ll, 614. B. Scil. εἴ in Odyff. Θ. Alexidemus, vid. Menon. Amphilytus, ZZhenienfis 55124: D: Amphion Il, 677. D. Amycus (pugil) II, 796. ἃ. Anacharfis ὁ Σκύϑης, 11, 6oo. A. Anacreon Ll r25. D. ' II, 157. E. ὁ Τήϊος. II, 228. C. Anaxagoras . : I, 26. Ὦ. 73. C. 97. B. Di 112. Α. 4no. A. 409. A. 413. C. 465. D. II, ri8. C. lI, 270. A. 281. C. 283. A. 31r. A. 389. A. ὁ Κλαζομένιος. T, 26. D. οἱ ᾿Αναξαγόρειοι. T, 409. B. Andron ὁ Ανδροτίωνος, Y, 315. C.. 487. C. Anthemion, vid. Anytus. Antimoerus ὁ Mevdexos , T, 315. ἃ. Antiphon ὁ Κηφισιεὺς. T, 33. E. ὁ Πυριλώμπες. ΠῚ, 126. B. ὁ Ῥαμνόσιοςν II, 236. A. III, 235. C. Antiflhenes SCRIPTORES PLATONI LAVDATI Antiflhenes I, 59. B. Anytus T, 18. B. 23. E. 25. B. 28. A. 29. C. 30. B. C. 31. A. 54. B. 56. A. ὁ ᾿Ανθεμίωνος 11, 9o. A. Apemantus, vid. Eudicus. duos I,.34. A..38. B. 59.:A: B. n7. D. E Φαληρεὺς ἘΠ᾿ 172. A. μανικος IIT, 173. D. ὁ Κυζικηνὸς 1, 541. C. Archedemus IH, 310. B. 312. D. 5155. D. E. 339. A. 349. D. Archilochus L, 531. À. 532. A. II, 365. C. ἯΙ, 397. E. nic 234. B. Mm. Tarentinus Ill, 358. C. 339. A. D. 350. A. 359. Ὁ. 360. C. 319. ἃ. 557. E- Ariphron L, 320. Δ. Ariftides III, 76. C. ὁ Λυσιμάχϑξ τῷ Agiseióa T, 130. A. 150. E. 526. B. 1I, 94. A. 179. A. Arifüippus Ilzo.6. ὁ Λαρισσαῖος 11, 70. B. Ariflocrates ὃ Σκελλίς 1, 4n. Δ. Ariflocritus III; 319. À. 363. D. Ariftodemus Κυδαϑηνεὺς IIT, 173. B. Ariftodorus III, 358. C. Ariflon, vid. Adimantus, Glaucon, Hege- fippus. Ariftophanes III, r76. B. 177. E. 189. B. 215. C. Vol. III. Lib. III. c. LIT. 119 ἐν τῇ κωμῳδίᾳ, I, .19. C. Verfus (Nubb. 561.) omiffo poetae nomine III, 221. B. Ariftophon e "AyA«oQavros I, 448. B. Afpaíia ἣ II, 235. E. 226. A. 1 MiAqciz ll, 249. D. Aftyllus Π 840. A. Axiochus ᾿Αλκιβιάδῃ TE παλαιδ 1, 275. À.. Conf. Clinias. Bacis I, 124. D. Bias IT, 355. E. IIT, 28x. C. 282. A. 368. P. ὃ Ies 1 » 343. A. Bryfon Τ 36o. C, Βυζάντιος ἀνὴρ. vid. "Theodorus. Cadinus I, 95. A. B. Callaefchrus II, 169. B. Conf. Critias, " Callias l, 315. D. 391. C. H, 19. B. Conf, Pro. tarchus. ὁ Iz7:0ví«8 l, 20. À. 164. E. 311. Δ. 314. E. 435. Ὁ. Ill, 366. D. 395. A. ὃ Καλλιώδο II, u9. A. Callicles 1:487. €. 927: Δὲ ὁ ᾿Αχαρνεὺς l, 495. D. Calus, vid. Sannion, Cebes I, 45. B. $9. C. 6r. D. 62. A. E. 77. A. III, 363. A. Cephalus Il, 330. B. Conf. Lyfias, Polemarchus. Cepis, vid. Adimantus. P Chaeredemus He — a LDGCBL Chaeredemus i L..297. E; Chaerephon I, 21. A. ὁ Χαλκηδόνιος, | vid. Thrafymachus. Charmantides ὁ Παιανιεὺς IT, 528. B. Charmides i ὁ Γλαύκωνος Y,128. D. 314. E. IT, 154. A. Ml, 222. B. 364. A. Charondas Hi, 599. E. Chilon Λακεδαιμόνιος I, 343. A. Chiron τος ΕΘ Il; τς: Cineflas ὁ Μέλητος L, Sor. E. Cleobulus ὁ Λίνδιος T, 343. Δ. Cleombrotus L 59. C. Cleophantus ,. "T hemiftoclis filius ll; 93. D. Ex ΠῚ 377. A AC. Clinias ἢ II, 1:2; C. é'ALexs lat Δ. 273, Δ. 275. A. II, 364. A. frater Alcibiadis min. I, 320. A. (conf. 49r. JO) STIS EE ὁ Κνώσσιος M, 629. C. Cli(thenes IlL, 36s. D. Clitomachus I, 129. A. Clitophon e Δριστωνύμα V, 528. Β. III, 406. C. Comicus If, r1. D. Connus (citharifla) 1,2295. D. ὁ Μητροβίε, γεσοντοδ, δάσκαλος L, 272. C. 115. 235. Ε. ; SCRIPTORES PLATONI LAVDATI Corifcus . IIT, 3223. D. 523. A. Cratinus ee. AI osea. E. Creophilus I!, 600. B. Crifon f. Criffon. (curfor) II. 846. A. ὁ Ἱμέεραῖδος 1, 335. E. Critias III, 20. A. 392. A. 304. E. ὁ KaAAosoxe8 l, 316. A. II, 155. C. ὁ Δρωπίδε M, 157. E. Conf. III, 2o. E. Crito I, 3g. B. 53. D. 59. B. 6o. A. Socratis δημότης 5.25. E. Critobulus, Critonis filius I, 35. E. 38. B. 59. B. Ctefippus H, 206. D. arr. C. l ὁ Παιανιεὺς I, $9. B. 273. Δ. II, 203. A. Cypfelus, vid. Periander. Daedalus IE. C. D. 15. B. 5:9. D. 671. D. ὁ Μητίωνος 1, 533.,A- Il 97. D. 21. A. III, 282. A. Daimnon II, 118. C. rgo. D. 197. D. 200. A. B. 4oo. B. 424. C. . ὁ μεσικὸς III, 364... Democrates IE 205. C; o AiEoveos 1E, 204. E. Demodocus I; 33. E..122. 477 ᾿Αναγυρόάσιος 1: 127. E. - Demophon, vid. Menexenus. Dinomache (mater Alcibiadis) II, τος. D. 135. C. Dio II, 234. B. Ilf, 210. B. C. 315. D... 316. C. D. 317. A. . C. E. 518, A. B. C. 525. D. SCRIPTORES PLATONI LAVDATI — Li5IILcIIL 323. D. 324. ἃ. 327. A. 44. 355. A. 558. C. 361. D... 362. E. Diocles, vid. Euthydemus. Dionyfius, grammaticus T, 132. A. Dionyfius, tyrannus III, 3:5. B. 320. E. 327. C. fqq. 353. A. 354. D. E. 556. A. C. ὁ Διονυσίξ καὶ Aceidos, MI, 313. A... 356. B. Dionyfodorus 1; 271. p. Diopompus (athleta) 11, 840. A. IDiotima IIT, 261. D. Doris, vid. Dionyfius, tyrannus. Draco lll, 565. D. Dropides, vid. Critias. Echecrates 101, 358. B. v6 Ἐλεατικὸν ἔθνος 1, 2423. D. Empedocles L 15.E. 1I, 76.C. ill, 489. A. Eusko] μξσαι. l 242. D. Epeus (pugil) II, 796. A. : ὁ Πανοπέως (flatuarius), 1, 533. ἃ. IT, 620. C. Epicharmus L, 152. E. 5o5. E. Epigenes I, 33. E. 59. B. Epigramma HI, 264. D. Epimenides II, 642. D. 677. D. Er, ὁ ᾿Αρμένιος, vo γένος Πάμφυλος IT, 614. B. Erafiflratus . IIT, 592. D. ὁ Φαίακος, lll, 593. A. III, 366. D. Il Eraftus IIL, 522. D. 323. A. ὁ Αἰγινήτης. III, 362. B. Eryxias ὁ Στειριεὺς, III, 392. A. Eryximachus ὁ ἰατρὸς, MI, 185. D. Conf. 176, D. 186. A. B. 214. D. 2 Ax&uévB, 1, 315. Ὁ. III, 126. B. 198. A. 268. Δ. Euathlus (curfor) 1, 129. A. Euclides, Jegarenfar Eudicus vs ᾿Απημάντϑ, Y, 373. A. TII, 286. B. Eudorus (luctator) 1H, 378. A. Conf. Euodorus. Eudoxus III, 560. C. 'Euenus I, 20. B. 61.6: Πάριος. 1, ον τὴς “ΗΠ 367. K. Euodorus, i. q. Eudorus. II, 94. C. Euphemus, vid. Stefichorus. Euphraeus III, 321. C — E. Euphronius ὁ Esvicie , T, 144. C. Euripides I, 125. B. D. 154. D. 484.E. 48ς. Ἑ. 492. E. 533. D. 1I, ri3. C. 151. B. 568. A. IT, 268. C. 36g. D. Eius MeAxvizz5;, lil, 177. A. Eurybius II]; 318. C. 348. E. Euthydemus I, 271. B. 386. D. II, 328. B. o Διοκλέδς, lI, 222. B. Euthyphron I, 599. A. 400. A. ὁ Ylavrie, I, 396. D. P2 Glaucon u6- Lib cL. Glaucon I, 530. D. '. H ;s158.:B.c868: ^. o ᾿Λρίξωνοςς, lh, 347. A. 427: C... 580. B. Conf. Charmides. Gobryas III, 375. A. : ἀνὴρ μάγος. lI, 571. A. Gorgias I, 449. À. 527. À. 46. €. 95. C. 96. D. 261.6: 269. N- o Δεοντῖνος, I, 19. E. 3271. E. Hecaérgus III, 371. A. Hegefippus 6 Δρίξωνος , III, “τᾷ. E. Helicon ἐκ KC, MT, Heraclides 11 318. C. 319. A. 320. Ἐν. 321. B. 348. B— E. 349. A. B. C. E. ὁ Κλαζομένιος. I, 541. D. Heraclitus : I, 152. E. 166. D... 401:.D., 402. A. B. C. I, 30, B.:73:C. III, 198. C. Ill, 282. B 560. C. I], 498. B. III, 187. A. 289. A. B. Heraclitei, I, 179. D. E. 440. C. Hermocrates HI, 29. À. 108. A. Hr I, «9. B. zs ἱππονίκδι τ 384. A. 406. B. Herodicus ἘΠῚ 7227: Dx ι ἶ e Σηλυμβειανὸς » f. Μεψαρεὺς, I, 316. E. Gorgiae frater, medicus, I, 438; B. ^ II, 406. A. Hefiodus In A, τ A. 516. D. 345. D. 206. C. 397. E. 402. B. 406. C. 428. A. 55314 A... B: c. 53243. E 1635 BC. 215. C. 318. E.. 319. ἃ: 320... 563: A. 371. D. E» 466. C.; 498.-E.| 546. E. δοο. D. 612. B. 658. D. 677. E. SCRIPTORES PLATONI LAVDATI 690. E. 718. E. 990. A. HI, 2r. D. 178. D. 195. C. 2069. D. 359. A. Eius verfus, omiffo poetae noinine, Il, 564. D. gor: A. Hieronymus, vid. Hippothales. Hipparchus Η, 229. C. D. e Πεισισροτει, Π. 228. B. Eius ᾿Ἐπιγρώμματα, M, 228. E. Hipparinus III, 524. Δ. 355. B. 354. D. 556. C. ὁ Διονυσίξ, MI, 357. C. Hippias I, 337. C. II, 229. B. IIT, 276. B. 289. A. ὃ Ted L9. E. 314. C. 315. B. 365. C. Ill, 287. b. Eius oratio περὶ ἐπιτηδευμώτων κοωλῶν; Π|, 286. A. ὁ Πεισιστραάτξ, I, 124. D. E. Hippocrates ᾿Ασκληπιάδης, MI, 270. C. ὁ Κῶος, LI, 31. B. ὁ ᾿Απολλοδώρε. l, 310. A. 316. B. Hipponicus I, 51s. D. 384. A. Conf. Càllias. Hippothales ὁ Ἱερωνύμδ » II, 203. Α. 204. B. Homerus L 34. Ὁ. 41. A. 95. A. Β. 112. Α. 135. À: 152. E. 153. A. C. 160. D... 170. D. 183. E. 194. C. 216. Α. 309..À. 315. B. 316. D. 340. ἃ. 348. C. 364. C. 365. A. C. D. 569. C. 370. A. B. C. 311. 4. C. 291. C. D. E. 392. A— E. 393. A. B. 403. B. 407. A. 408. A. 410. C. 417. C. 449- À.. 516. C. 525. A. 525. D. 526. D. 530. B. C. D. 531. A — D. 532. A — C. 533. C. D. 534. B. 536. B—E. 537. A. B. C. 538. B — E. 5359. A— E. 541. B. E. 542. A. B. |. 11, 62. D. 109. A... 4g: C. 150. D. τότ. A. 19r. A. 2or. Β;1 228. B. 318. E. 319. A — D. 321. C. 314- À. B, SCRIPTORES PLATONI LAVDATI A. B. 5463. k.' 364: 377. D., 578. B26579. Ὁ, 285 4; P387:0098B« ^. B. C. 389. Δ. E. 390. A— E. 391: A. 595. B. D. .396zE- 4944 B.. C. 44t. B. 468: C. D. 5ot. B. 516. D; 545. D. 595. Β. 598. D. . 599. C. D. 6co. A—E. 605. C. 606. E. 601. A. D. 612. B. 624. A. 658. B. 68o. B. 6gr. E. 706. D..:858. E. ^ Mar. D. 174.B. C. 179. B. 189. A. 19o. B. ὯΝ D. 198. C. 209. D. 243. A. 2:18. C ::9 70. 9.5. 493: 19: "ades nce, I, a. D. e Ἰωνικὸς “ποιητής. ML, 104. D. Eius "Auc, I, 363. B. 1365. C. 539. B. D. II, 112. B. 392. E. 658. D. ἐν Areas, l, 428. C. ἐν Οδυσσεία.» 1. 94. D. 363. B. 365. C. 538. E. 539. D. II, t12. B. 395. B. 658.D. Ὀδυσσείας ἐν vexulo. M, 319. Ὁ, Conf. Alcinous. Eius Μαργίτης » n: 147. B—D. Verfíss fine nomine, I II, 47. E. 214. A. 804. A. 944. A. Cf. Poeta. Ὁ μήρειοι» [^ 179. E. Ὁμηρίϑα!,Ἱ, 530. Ὁ. 11, 599. E. ΠῚ, 252. B. Icdec μϑσαι!. vid. Homerus. Yccus ὁ Ταραντῖνος T, 3:6. D... IT, 830. E. Ion Τ 541. B. ὁ Ἐφέσιος l, 530. A. 533. C. Ifis Eius ποιήμωτα M, 657. B. Ifocrates lll, 278. E. 279. A. B. 360. C. Italicus quidam l, 493. A. Laches ΠῚ, 221. D. Laco ΠῚ, 260. E. . 28. C. 44. B. 194. E. ΤΣ ΤΙ. 1v Lamachus Il» 167. C. Lamifcus lI, 355. B. Lamprus (imuficus) Ilo 236: Leochares (artifex) II, 461. A. Leon L,:52. D. ὁ Σαλαμίνιος 1, 32. C. Leontius ὁ ᾿Αγλαΐωνος ΤΠ, 459. E. Leucolophides, vid. Adimantus. Licymnion ΠῚ, 267- C. Lycon IL, 23. E. 36. A. Lycophron III, 314. D; Lycurgus (legislator) IL, 318. C... 599. D... 630. D. 632. D. 858. E. III, 209. D. 258. C. 320. D 354. B. Lyfanias II, 310. B. o Σφήττιος ἴ, 33. E. Lyfíias 1L, 328. B. IL, 228. A. 269.D. 277. Ὦ. 27 18. B. 219. A. Eius ἐρωτικὸς.» ll, 230. E. Íqq. 262. D: E. 263. D. fqq ὁ Κεφάλε i. or. A. 263. D. Lyf(iclides II, 314. E. Lyfimachus Arifüdis filius IIT, 377. Ὁ. Conf. Arifli- |^. des. Lyfis | : II, 26ς. C. ὁ Anpexeoras 11,204. E. 209. A. Marfyas P3 ug I, 285. D. 1l, 318. B. 399. E. 677. D. ΠῚ. 215. G ὁ σάτυρος III, 215. B. Meles, vid, Cinefias. Melefias III, 378. Δ. Conf, Thucydides, Meliffus : I, rgo. E. 183. E. Meilitus I, 3. D. 5. A. C. 12. E. 15: E. 19. B. C. 23. E. 24. B. C. 25. B. D- 98. A. 30. C. 31. D. 34. A. B. 35. D. 36. A. 37. B. 210. D. Π,τϑεὺς 1, 2. B. Menexenus L1, 59.B. II, 206. D. air. B. πος Δημοφῶντος M, 207. B. Menon il, 78. D. σοὺς ᾿Αλεξζιδήμδ II, 76. E. Metion, vid, Daedalus. Metrobius, vid. Connus. Metrodorus ὁ Λαμψακηνὸς I, 930. C. Miccus IT, 204. Δ. Minos I, 4t. Δ.. 523. E... 524. A. - Ib 318. D. 39. ἃ — 321. B. 624. A. 630. D. 652. D. 106. A. III, 3π- B. Mithaecus : ὁ τὴν ὀψοποιίωαν συγγεγφαίφως τὴν Xe λικὴν d, 51g. B. Mufaeus LI, 41. Δ. 316. D. 555. BAXUILiSdste. 364. E. Myfon ὁ Χηνεὺς Los. Nauficydes ὁ Χολαφγεὺς V, 481. Ὁ. Niceratus ὃ Νικία IL 327. C. Nicias Lib. 1II. c. 11. SCRIPTORES PLATONI LAVDATI ὃ 'Heorxepuxvdga T, 129. B. ὁ Νικηρώτε l, 472. A. IL, 200. D. Nicoflratus ὁ Zorids 1, 33. E. Oenopides 1352. A. Olympus L 535.B. II, 677.D. III, 215, C. ὃ Φρὺξ II, 318. B. Opis Hf, 371. A. Oraculum I, 566. C. TIL 288. C: Oromazes, vid. Zoroaftres, Orpheus l, 41. Δ. 315. A. 316. D. 460. C. 402. B. 533. B. 536. B. 1l, 66.C. 364. E. 62c. A. 669. D. 677.D. 182. C..-829. E. ὁ Oic*ygs ΠΙ, 179. D. Verfus eius fine nomine I, 69, C. Orthagoras (auletes) . ὁ Θηβῶος Y, 318. C. Palamedes j 1, 41. B. II, 522. D. 671. D. . III, 261, B. qu. B. : Ἔλεατεκὸς MI, 261. D. Panopeus, vid. Epeus. Paralus ὁ Δημοδόκα T, 33. E. e Περικλέδς l, 314. E. IL 94.B.. H8 377. D. Conf. I, 328. C. Πάριος ἀνὴρ l|, 20. ἃ. Eft Eueüus, vbi vid. plura. Parmenides 1, 152. E, 180. E. 183. E. 216. A. 217. C../237. A. 241.D.. 242: C; 244. E. 258. C. II, 126. B, 127. B. 128. A. C. 178. B. 195. C. Patrocles I, 297. D. E. Paufanias Ill, 176. Δ. Ὁ», me * * SCRIPTORES PLATONI LAVDATI e ἐκ Κερωμέων Y, 315. D. Ο 5 Λακεδαιμόνιος ΠῚ, 3u. Δ. Periander 1. 336. A, ὁ Κυψέλε 1, 124. C. E. ὁ Κορίνθιος ΠῚ, 311. A. M Pericles : I, 126. A. 314. E. 319. E. 320. A. 32g. A. 455. E. 472. B. 503. C. 515. D. E. 516. A. B. D. 519. A. 1I, g4. B. uig. € D 236. D. HE'S B. C. 369."A.E. 2j6.A. an. "A 75. C. 577. D. ὁ Ξανϑίππε |l, 104. B. 235. E. Phaedon I, 102. B. Phaedondes Vel» sg: Οἱ Phaedrus ὁ Μυῤῥινέσιος T, 515. C. IIT, 176. D. 244.A. ὁ Πυϑοκλέες lll, 244. A. Phaenareta (Socratis mater) Il; 1or.-E. Phemius ὁ ᾿Ιϑακήσιος ῥανψψωδὸς I, 553. C. Pherecrates ὁ σοιήτῆς ΤΡ 327. D. Phidias IL. gt. D. HI. aoc. A. 0 Αϑηνοῦος L, 31. C. Phidoftratus III, 286. B. Phils ὁ Φιλημωνίδε 1, 129. B. Philippides ὁ Φιλομήλε. Y 315. A. Philippus, vid, Phoenix. Philifuon III, 314. D. E. Philolaus I omD:E. Philomclus, vid. Philippides. Lib. 111. c. I4]. το Phocylides H7 407.'A: B. Phoenix ὁ Φιλίσπε lll, 172. p. Phrynichus - IL 59A 0 t Phrynio ΠῚ, 358. B. Pindarus 1, 173. E- 3o4- B. 484.B. 488. B. II, 16. Ὁ. 81. A. 331. A. 365. B. 408. B. 714. E. III, 227. B. ὁ Θηβαῖος M, 690. B. Pififlratus I, 124. D. ὁ ἐκ Φιλαίδωνος 11, 228. B. Pittacus l1, 3:9. C. :34o. CJ. a4r. C. 543. B. D. 344. B. 345. C. D. fqq. 1L, 335. E. ΠῚ, 281. C. Λέσβιος Y, 341. C. ὁ Μιτυληναῖίος 1. 343. A. lato I, 34. A. 38. B. 59. B. III, 314. C. 322. A. 324 fc fqq. ἔν τῇ περὶ τὸν ccQusiv ζητήσεε M, 266. D. 284. B. 296. B. ἐν τῷ περὶ ψυχῆς λόγῳ MI, 363. A. Pocta anonymus . ,12. A. 344.D. 485s.D. WM, 77. B. 142. E. 212. E. 214. A. 328. E. 368. A. 396. C. D. 3gr. E. 414. C. 424. B. 776. E. 778. D. Ill, 197. C. 214. B.. 341. D; 252. B. 310. A. 545. E. 367. D. E. 574. A. 383. b Polemarchus IIl, 257. B. ὁ KeQeAe |L, 327. B. 328. B. Polus L, 527. A4. II, 267. C. ὁ ᾿Ακραγωντῖνος 1, 128. A. Polycletus po — Lib. HI.c. III. L, 528. C. 6 Agyés L 3m. C. Polydamas (pancratiafles) II, 338. C. Polygnotus (pictor) L 533. À. ὁ Αγλαοφῶντος, L 532. E, Polyidus III, 31r. A. Polyxenus III, 310. C. 5314. C. 360. C. Prodicus I, 151. B. 277. E. 305. C. 315. E. 341. A. 384. B. Il, 75. E. 96. D. 163. D. 197. D. Ill, 177. B. 267. B. 366. C. 369. B. 399. A. SKGos. h το. E. τ27. Ε. 514. C. 315. Ὁ. I, 605. C. HI, 397. C. Inprimis le- dionis Kéics veritas apparet e IlI, 282. C. Protagoras , 152. A. B. C. E. 154. B. C. 155. D. 160. C. D. 161. B. D. E. 162. A. C. D. 164. D. E. 165. E. 168. C. 169. D. 170. A. C. E. ir. P. C. R-. 172. D. 178. B. E. 179. C. 183. (296. C. 509. D. 310. E. 311. E. 335. A. 349: A. 3585. E. 386. A. C. 391. C- II, gi. D. E. Ill 267. C. 282, D. ὁ ᾿Αβδηρίτης. 1T, 600. C. περὶ πάλης καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν n 232. D. Protarchus — qs Καλλία IL 19. B. Proteus | τς. Ὁ. s4c E. HI, 381. m ὁ Αἰγύπτιος σοφιτὴς T, 288. B. Prouerbium I, 89. C. 183. D. 2ot. D. 208. B. 209. B. 231 C. 261. B. 285. Ὁ. 287. b. 392.E. 299.C. 384. À. 447. A. 493. B. 499.C. su. E. ML, 1g. Ὁ. 45. D. 48.C. sg. E. 124. B. 164. D. E. 165. A. 167. ἃ. 187. B. 196. D. 207. SCRIPTORES PLATONI LAVDATI C. 216. C. 247. E. 3oo. C. 341. C. 362. D. 408. D. 424.A. 426. Ε. 435. C. 449. C. 451. B. 493. E. 493. D. 491. D. 701. C. 723.D. 739.C. 751 D. 753.E. 780.C. 818. Β. 843. A. 919. B. 968.E. IL r74.B. 195. B. s17.E. 223.B. 240.B.. 25. 219. C...50t. C. 304. E. :374. A. : Pyrilempes l, 481. D. $15. B. Antiphon. Pythagoras II, 60oo. B. Pythagorei II, 530. D. Pythocles, vid. Phaedrus. Pythoclides I, xig. C. ὁ Koc, l, 316. E. Pythodorus III, 126. B. C. ὁ IcoAoxg, l, πο. A. Rhadamanthys I, 41. A. 523. E. 524. 4. E. $26. B. II, 318. D. 319. D. 320. B. 321. B. 624. B. 948. B. C. Sappho ΠῚ, 235. C. Scellius, vid. Ariftocrates. Sibylla L 124. D. llf, 244. D. Σικελικοὶ μᾶσα! » vid. Empedocles. Siculus quidam L 493: A. Simmias I, 6r. D. 102. B. ὁ Θηβαῖος, 1, 45.B. 59. Ο. ξένος Θηβαῖος, Y, 92. Δ. Simonides I, 3:6. D. 339. Δ. E— 347. 1I, 331. D. E.. 332. A. B. C. 334. B. E. 335. E. IH], 311. A. ᾿ Κῶος, 1, 541. D. E. II, 1558. 4. Conf; IIT, 363. A. Hl, 242. P. II, 22 8. C. Socrates SCRIPTORES PLATONI LAVDATI Socrates i02. B. 143. E. 217. C. aga. C. 241. A. 4753.E. 474. À. 5ar. B, d, aat. Δ. 153 im 438. B. III, 126, B. 127. C. 176. C. 215 fqq. 324. E. 32$. B. 358. D. € tribu ᾿Αντισχίδι, 1, 32. B. $ Αλωπεκῆϑεν, 1. 495. D. Eius pater 1, 297. E. lI, 151. E. 180. D. E. IL 298. b. mater I, 210. C. IT, 131. E. δαιμόνιον » I, 128. D — 13o. 151. Aa, AE, 103. A. τος, D. E. 124. C. 496. C. 1], 242. B. Socrates alius I, 218. B. Solon ; Eu353:€::5345-A- Hi; 34554. 357 E. 188. B. 189. A. 536. D. 599. E. 858. E. 11], 20. D. 21. B—E. 108. D. 1160. B. 113. A. 209g. D. 258. C. 278. C. 285. E. 311. A. Sophocles 11,.529.B. C. III. 1268. €.. 269..A. Sophronifcus, vid. Socrates. Speufippus IIT, 314. D. 561. E. Sta(imus f. Stafinus omiífo eius nomine I, 12. A. Stephanus ( Thucydidis filius) 1I, 257. D. I, g4. C. III, 378. A. Stefichorus IT, 586. C. TII, 243: A. 319. E. ὁ Εὐφήμϑδ Ἱμεροῖος MI, 244. A. Stefimbrotus ὁ Θάσιος. Y, 530. D. Stratonicus IIT, 587. B. "Terpfion, Megarenfi L, 59. C. 'Thales I, 174. A. Vol. 11]. Lib, IT]. c. HT. I21 ὁ Μιλήσιος. I, 342. E. 281. C. 51. A. "Thamyras Ι, 535. B. "Theaetetus I, 142. B. 143. E— 144. D. 209. C. II, 251. D. ὁ EuQegovia, 1, 144. C. Ed I, 53. E. 121. C. D. 122. D. II, 496. B. "Theodorus (flatuarius) ὁ Σάμιος» ], /$33.À. "Theodorus CES III, 261. C. Βυζάντιος» IIT, 266. E. "Theodorus (geometra) I, 143. B. 145. A. C. 164. E. Eius fcripta L, 147. D. 148. D. Il, 600. A. III, Il, 620. A. 829. E. 'Theodotes III, 3:18. C. 320. E. 321. B. 548. B. C. E. 349. B— E. "I'heodotus 1; 4s. E. 'Theognis II, 95. D. F. 63o. C. τῶν ἐν Σικελία Μεγαρέων, IM, 630. A. — "Thefpis IL 221: A. 'Theuth I 15; b^. HES 274-6. Dé E; "Thrafymachus, Glauci filius, Sophiffa. lI, 336. B. fqq. MI, 261. C. 266. C. 269. D. a71. A. 406. C. 410. C. ὁ Χαλκηδόνιος, 11, 328. B. ΠῚ, 267. C. "Thucydides Il, 94. C. D. III, 376. C. 3578. A. B. ὁ Μελησίε, τῷ Θεκυδιδρ 1, ro. Δ. II, 179. À. "Timaeus T1727. A. ὁ Λοκρὸς, II, 93. A. τῆς ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρίδος, III, 20. A. Q. "Timarchus - 12 ΖΡ Η]. ε.111. SCRIPTORES PLATONI LAVDATI "Timarchus l, 129. A. Tirefias III, 31r. A. 'Tifander 0 AQuveios, 1. 487.C. "Tifias IIT, 267. À. 273. A. C. 549. C. Tragici L, 425. D. - 1I, 31g. E.. 320. E, 381. D. 522. D. 568. B. Trophonius (architectus) IIT, 367. C. Tynnichus ὁ Χαλκιδεὺς Eius Παίων. l, 534. D. ΠῚ, 509. D. "Tyrtaeus - Ἢ], 629. A. B. C. E. 630. B. C. 667. A. 858. E. Xanthias It, 94. C. III 578. A. Xanthippe Lj 695X Xanthippus 1,'328.:G. ollegmAfa?, l, 315. A. 317. D. Xenophanes l, 242. D: Zamolxis , II, 156. D. 1ς8. B. ὁ Oe£, If ag ss Zeno : I, 216. A. II, 119. ἃ. IIT, 126. B. 127. B. C. 128. A. B. Zeuxippus (pictor) ὁ Ἡρακλεώτης, Y, 318. B. Zeuxis I, 453. C. D. Zoroaflres 6 Queouxéa , V, 122. A. Zotides, vid. Nicoflratus. IL, 104. B. 255. E. ll. 94. B. Ill, Jndex eorum, qui a Platone loquentes im dialogis inducuntur, Fabriciano plenior. Dialogorum illorum nominibus, qui non genuini putantur, aflerifcus praefixus. eft. Adimantus De republ. et in Parmenide Agatho iu Conuiuio Alcibiades im Protagora, /leibiade vtroque, Conuiuio Antipho in Parmenide Anytus, Menonis F. in JMenone Apollodorus in Phaedoue et Conuiuio Ari(lodemus in Conuiuio Ariflophanes in Conniuio Athenien(is hofpes (Plato ipfe, vt nonnullis vifum, diffentiente Laertio III, 52.) De legibus et in Epinomide * Axiochus inm dialogo cognomine Callias ἐπ Protagora Callicles ἡ Gorgia Cebes in Phaedone Cephalus. De republ. e£ in. Parmenide 5 Chaerephon in Gorgia et Charmide Charmides ἦι Charmide Clinias in Euthydemo et * Zxiocho Clinias, Cretenfis, De Legibus et in Epimomide Clitophon 72 cognomi; dialogo Cratylus ἐπ Cratylo Critias ἦν Protagora, Charmide, Timato, Critia, * Eryxia Crito in Critone, Phaedone, Euthydemo Ctefippus ig Euthiydemo εἰ Τα Πα Demodocus in Theage et * Demodoco Dionyfodorus in Euthgdemo Diotima in Conuiuio Echecrates. in: Phaedone Eleates, hofpes, (Parmenides, vt vifum qui- busdam, diffentiente Laertio III, 52.) $m Sophifía * Erafiílratus - CODICES PLATONIS Lib.IILc. IE —as- *FErafiflratus in Erjxia Menon is ZlIenone *Eryxias in Eryxia Minos iu Mio: Eryximachus im Conuiuio Nicias is Lachete Fuclides in Theaeteto Parmenides iz Parmenide, | Conf. Eleates. Eudicus ἐν Hippia Paufanias in Conuiuio Euthydemus in Euthydemo Phaedo im Phaedone Euthyphron ig Éufhyphrone Phaedrus iu Conuiuio e£ Phatdro Familaris in Protagora Philebus ἐν PAilebo Familiaris Apollodori im Conuiuio Polemarchus Je republ, Glaucon De republ. in Parmenide et Conuiuio — Polus in Gorgia Gorgias in Gorgia Prodicus i» Protagora Hermocrates in Timaeo et Critia Protagoras in Protagora Hermogeues is Cratylo Protarchus im Philebo Hipparchus in ipparcko Pythodorus i2 Parmenide Hippias iu Protagora et Hippia víroque Simmias im Phaedone Hippocrates in Profagora *Sifyphus in Si/jpho Hippothales is Lufide Socrates fere in omnibus, pratter libsor de La- Hofpes in Politico gibus et Epinomidem Ion iu Jon Socrates minor iz Politico Laches in Lachete í "Terpfion in T'eaeteto Ly(imachus iu Lachete "Theaetetus in T'eaeteto et Sophiffa Lyfis in Lyfide "Theages im Teage Megillus, Lacedaemonius, De Legibur et in ^ "Theodorus im Táeaetefo, Sopüiffa, Politica Epyinomide "Trafymachus De re publica Melefias in Lachete — Timaeus in Timaeo et Critia Menexenus in Lyfide εἰ Menexeno Zeno im Parmenide. VIL CODICES MSS, ET EDITIONES PLATONIS [Codices mzsti, qui vel plura vel pauciora Platonis opufcula continent, et in diuerfis cuftodiuntur bibliothecis, funt haud pauci, quos quum fere omnes (paucorum notitiam adde- re mihi licuit;) cl. Fifoheru: in notitia codd. MSS. Platon. praemiffa editioni Platonis Euthy- phronis fqq. gr. Lipf. 1783. 8. pag. 176 Íqq. diligenter enumerafífet , generatim tantum, vt chartae parcam, illos indicabo. ^ Cuius intereft, ille confulet Fifcheri indicem. — "Omnia aut plurima Platonis Opera continent codd. H. in-bibl. //aticama. — codd. If. cum fcholiis anti- quis, Alcinoi epitoma dogmatum Platonis, Albini Ifagoga aliisque opufculis, et I, cod. duobus tomis comprehenfa Marfilii Ficini interpretatio lat. in Bibl. Laurent. medicea, — r) Opera quaedam, 3) Platonis dialogi, cum comment. Procli. 3) Dialogi XVIII. de legibus libri XII. Ἐπινομὶς . epiftolae III. 4) Dialogi XIV. 5)dialogi quidam cum commentariis Hermiae in Phaedrum, et Procli in Parmenidem, 6) dialogi et epiflolae, in bibl. Florenz. Benedictino- rum, (vid. /Montfaucon diar. ital. p, 367.) — 1) Opera omnia, 2) dialogi XXXVIIII. 3) omnes dialogi, exceptis libris de rep. de legibus et epiflolis, 4) dialogi XVIII. cum Timaeo Locro, in bibl. //eneta S. Marci, — Plures dialogi in bibl. J7eneta S. Michael. vid. 7Mittarelli Catal. illius bibl. pag. gro. in illa quoque efl, tefle eodem, Phaedonis verfio Leon. Aretini Ω 2 latina 124 Lib. HI. c. III. CODICES MSS. Ξ latina et Galenus de Hippocratis et Platonis dogmatibus libri feptem. — Dialogi in bibl. Bar« berina, Romae. — dialogi cum fcholiis ineditis, in bibl. Z4zgelira, ibid. — opp. cum . fcholiis, in.bibl. Caefenat. — Platonis opp. in Bibl. Mediol. Aubrofiaua. — dialogi quidam, Proclus et Herinias in Platonem, tres codd. in Bibl. Veapo/itaua S. loannis de Carbonaria Au- guflinian, (vid. 7"illoifon. Anecd. gr. tom. M. pag. 251.) — dialogi fere omnes, praeter libros de legibus in Biblioth. Scoria/enfí. — 1) dialogi XXVII. 2) dial. XXXV. cum fchol. margg. 3) dialog. XXXVII. 4. 4) Opera latine, 5) dialogi quidam, 6) dialog. XII. 7) dial, XXVIII. 8) dial. XXI. 9) dial. VII. in bibl. Pari/ira regia et codicem nr. MDCXLIL. illius bib]. qui con- tinet Plat. de republ. lib. X. Sympofium, de legibus et Definitiones, tum quaedam Xenophontea aliorumque auctorum opufc. defcribit editor Bipontin. vol. VII. p. 34: fq. — dial. XXVIII. in bibl. Coir/im. nunc Sangerman. — Operum pars in bibl. templi cathedr. Dunelm. in Bri. tannia. [De cod. Bodlei. bibl. qui Gorgiam continet, vid. Routh. pracf. ad Euth. et Gorg. p.IX.] — 1) dialog. XXH. 2) dialog. ΝῚΠ. et de republ. libri V. priores, 3) dialogi X. cuin Íchol. margg. 4) dial. VIII. de rep. libri X. epiftolae X. Definitiones, et Timaeur Locrur, in Bibl. Z'indobon, vid. Lambetii Comment. de bibl. Vindob. VII, pag. 1t— 15. pag. 20 — 22. vbi plures codd. plurium dialogorum vberius recenfentur, variis adnotationibus litterariis ad- fperfis. — Plures dialogi in bibl; Zugu/lana P'iudel. et in bibl. academica, T'ubingenfi , quos contulit Fifcher. Tubing. codicis V.L. adtulit quasdam edit. Bipont. vid. vol. ΠῚ. Oper. notit. p.r — 1) dialogi XIII. cum Albini lMagoga, 2) dial. de rep. epiflolae, et excerpta ex plu- rimis dialogis, in bibl. Zafritfenfi regia, tefle Iriarto pag. 132. et pag. 138. — Publica Er- langenfis Biblioth. feruat cod. mst. recentiorem, quem Cyrillus Lucaris, patriarcha Conflanti- nop. quondam Ludouico Camerario dono dederat, et in quo funt Platonis dialogi, Gorgias, Lyfis et Clitophon. Singulorum et feparatim fcriptorum, tum dialogorum tum fcholiaflarum, codd. numerus eft infignis, quorum indicem, cui volupe et fcitu neceffarium erit, praebebit notitia Fifcheriana, cui addam, dialogum, /om, reperiri mstum in bibl. Mairitenfi regia, cod. CXV. pag. 458. nr. 109. pag. 228 Íq. Definitiones Plat. et pag. 459. collectionem fenten- tiarum, quas quidam veteres philofophi, in his Plato, de deo habuerunt. Leonardi Zfretini latina Gorgiae verfio msta. in bibl. Dresdenfi. vid. Goetz, memorab. illius bibl. vol. II. fafc. Ill. pag. 249. Platonis libris notas criticas fuiffe adpofitas a criticis veteribus, conílat ex Dio- gene Laertio IM. 65 et 66. vbi vide Cafauboni et Menagii notas. Scholia graeca et commentarios ineditos gr. in opera Platonis, quos Arlenius Henrico .Petri, Bafileenfi librario, vna cum Procli, Hermiae, Damafcii, Olympiodori, "Theonis Smyrnaei, commentariis commiferat, Zopperur erat editurus; (vid. praefat. ad gr. Platonis editionem a. 1556.) at fpcs illa euanuit. Nouam tamen fpem fecit Ruhnkeniur: is enim fcholia gr. inedita in Platonem fe editurum promifit; quo quidem labore fibi mire deuinctos reddet omnes Platonis ipfiusque antiquitatis amatores: eriam criticos iuuabit, veterumque commen- tatorum ope multa loca mclius dilucidiusque illuflrabit. ^ Veterum gr. commentatorum et fcholia(tarum multos codd. in bibl. Vindobonenfi adferuatos recenfet Lambecius in Comm. de bibl. Caefar. Vindob. lib. et vol. VIT. a p. 755—123. Idem p. 91. nr. 2, citat Phil. Labbei breuem confpectum graecorum Platonis interpretum. Nondum enim omnes Platonis dialogi funt aeque critice ac philologice pertraclati, ac in quibusdam a Forflero, Fifchero, Gottle- bero paucisque aliis factum eft. Multa loca lucem demum accipient a veteribus commenta- toribus Hinc dubito, num, nifi omnibus dialogis criticorum et philologorum ftudio legi- / time ET EDITIONES PLATONIS LiIILcIH. τὼς tine emendatis et explicitis, et fcholiis antiquis, faltem potioribus publicatis, de meliore, adcurata tutaque Platonici fyflematis intelligentia atque interpretatione cogitari poflit. | Prae- ter ea interpres, qui non tantum in apicibus vocabulorum et V. L. haerere cupit; fed fen- tentias quoque ou:nemque lIa:onís doctrinam rite explicare fuflinet; eum oportet nullis par- tibus addictum , neque Platoni neque Arifloteli vnice faucre; et philofophia antiquiore, prae- cipue pythagorica, qualis adhuc fuit Platonis aetate, eife probe imbutum. At progrediar ad enumerationem edifiomum. — Prius tamen latine verfa, quam graece promulgata fuerunt Opera Platonir. | Princeps igitur latine vertit ediditque ZMarfilius Ficinus, fludiofilunus platonicae fcholae ac philofophiae feclator atque inflaurator. Fato quodam et fiderum pofitione ad platonicam philofophiam reflituendam effe adactum Ficinum , difputat Janur Paunoniur lib. Vll. epit. Ficini, tom. I. Operum pag. 899. De inflitutionibus eius platonicis, antequam Gracca ποίει, compofitis, p. 955. Is vero, effufo et immodico aduer- fus Platonem íludio abreptus, non folum magnam in praecipuis Mofis ac Platonis eiusque fectatorum concordiam videre (ibi vifus eft; fed etiam dialogum, Crito infcriptum, doctri- nae chri(lianae fundamentum continere, in praefamine, ipfi praemiffo, adfeuerauit. Εο infa. . niae progreílus eft, vt philofophiam platonicam tamquam facram legendam in facris inque templis docendam adfirmare haud dubitaret, (vid. eius epift. lib. VIII. fol. 153.) et, quum nullam Chrifli aut beatae virginis aut alicuius fancti imaginem domi coleret, Platonis tamen fimulacrum in cubiculo haberet, an:eque illud dies noctesque ardentem perpetuo. fufpenderet lampadem. Idem eos, qui eodem fecum in Platonem fludio et amore ferebantur, fuos in Platone fratres adpellauit. Socius erat academiae platonicae, a Magno Cosmo excitatae et a Laurentio Medice renouatae. Idem cum aliis viris doctis, Platonicae philofophiae admirato- ribus ac fectatoribus, intererat Platonis anniuerfariis , conuiuio Florentiae celebratis. Sermo- nes, in illis epulis habiti, late recenfentur in prolegomenis, Platonis conuiuio a Marfilio Ficino praemiffis. | vide Znge/i Mariae Bandini fpecimen litteraturae Florentinae. faeculi XV. etc. tom. lI. Florentiae 1751. 8. $. 33. 34. 36. 38. 39. Fabric. tamen in nota msta notat: , Zen. Acciaiolus praef. ad T heodoreti libros de veritate euangelica ex gentium philofophia, .Ficinur, inquit, faepius mihi dicere inter Joquendum folebat, factum prouidentia Florentini praefulis Antonini, quominus e Platonis lectione, quam inde a pueris fummopere adamauit, in pernicio- fam haere(in prolapfus fuerit. Bonus enim paflor quum adolelcentem clericum fuum nimio plus captum Platonis eloquentia cerneret, non ante paffus eft in illius lectione frequentem effe, quam quum D. Thomze Aquinatis IV. libris, contra gentes confcriptis qua(i quodam anti- pharmaco praemuniret,^ — Ficinus autem, Cosmi et Chriftophori Landini confilio potiffi- mum motus, Platonis opera in linguam latinam conuertere fuflinuit, et, antequam publica- ret laborem, plures viros doctos adhibuit ceníores. vid. ipfius Firini praefationem εἰ Bazdi- nii libr. laudat. tom. I. ann. 1748. pag. 150 fq. De Marfilio Ficino eiusque fludio Platonis in- figni et editionibus verfionis latius difputatum eft in pluribus libris; inprimis memorandi funt: Cemmentarius de platonitae philofophiae pofl renatas litteras apud Italos. inflauratione, fue Marfilii Firii vita, au&fore Joanne Corfio, Patricio Florent, eiur fanáliari et. difripulo : nunc primum in lucem eruit Ang. Mar. Bandinius, Laurent. bibl. reg. praeficitur et. modera- tor, qui adnotationes vberrimar ex ipfius Fini. epiflilis drfumtas adicit, Pifir, apud Augt- βίη. Pizzorno, 1771. 8. vbi praecipue pag. 15 fq. 22 fqq. de eius in Platonem amore et meritis Ω 3 ἃς 126 Lib. 11. c. HIT. PLATONIS EDITIONES ac pag. 37. de codd. mistis verfionis aliorumque Marfilii librorum , qui ad Platonem perti. nent, agitur. 1. G. Schelhornii Amoenitater literariae etc.. Francof, et Lipf. 1730. 8. vol. I. inprímis pag. 81 — 96. I. P. Nicron in. Nachrichten von. den. Begebenheiten und Schriften ber. Gelehrten, ex verfione Baumgartenii germanica, part. V. "pag. 311. ex Schelhornio plurima haufit. Add. Freyfag. in Adpar. literario tom. I. pag. 408 fq. et Fabricii bibl. lat. med. et infimae aetatis, edit. Man(i, Patau. 1754. 4. tom. II. pag. 165 fq. Quando autem prima interpretationis operum Platonis, fidae quidem, at moleflae nec omnino perfpicuae, editio lucem adfpexerit, non liquet: Edita funt charactere gothico minuto; multis vitiis deprauata primum; (vid. ipfum Ficinum querentem tom. I. Opp. p. 9oo.) P/atonis opera a Marfilio Ficiuo latine reddita, commentariirque illuftrata , Florentiae per Laurent. Ve- net. in fol. II. tom. fine anni nota. Schelhorn. l. c. p. ot. not. ex epiftola libr. IX. f. 162. con- iicit, euulgatam effe illam edit. anuo circiter 1482. vel 1485. nifi iam circ. ann. 1480. prelo illa exierit.. Anno quidem 1470. praefatio exarata videtur. vid. locum apud Bandinium in Specim. litt. Florent. I. p. 151. not. 2. Elegantiorem editionem, magnifico fumtu formaque regia exprimere iuffiffe Laurent. Medicem, celebrat Marfil. Ficinus in litteris, ep. libr. XI. f. 178. lib. X. f. 171. ann. 1491. d. 24. Nou. exaratis. — Alius, quam bibliotheca noflra pof- fidet, eodem anno (1491.) Venetiis in fol. curatae, idem meminit Epp. lib. XI. fol.177. In aduerfa primi folii parte incipit: Naldur Nandiur Florentim. in huius operis laudem. — ({85 quuntur 14. verfus) Diuus Plato. In altera f. auerfa flatim pagina eft Prohemium Marf. Fic. in libr. Platonir, cum Platonis vita. etc. fol. 46. inferta eft. Epitoma Mar/lii in. Theetetum Platonis de-fcientia. — Libros de republ. excipiunt fol. 241. Compendium AMarfilii Ficini in Ti. meum et feptimum de füubie&o libri. — Epiftolas denique fequitur fol. 338. fin. Marfilii Fic. Pla- tonita theologia de immortalitate animorum. in calce huius theologiae: Impre[fum Venetiis per Simonnmm Richardum de Luero.. XUI. Aug. 1491. fol. conf. quoque Goetz. Memor. bibl. Dresd. vol. Il. fafc. T. pag. 54. Brat. notit. — de libris — in bibl. ad SS. Vdalr. et Afram Auguft. part. IT. p. 21 ἴα. — Antea tamen iam dialogum, Axiochum de morte, quem Xe- nocrati ab illo perperam adfcribi, adnotatum efl, cum libro de religione chrifliana et fidei pietate, in 4. fine ]. et anno edidit. — Epiftola quidem praefixa fcripta eft Florentiae XXV. Iul. 1477. in alio exemplari, quod cufloditer in bibliotheca D. Marci Praedicatorum manu ipfius Ficini epiftola legitur, exarata Kal. Nou. MCCCCLXXVIII. Florentiae. vid. Bandinii not. ad Οοτῇ commentar. ]. mem. p. 52. et 33. atque Aam/ium ad Fabricii bibl. lat. med. etc. l.e. Libellus ille de relig. chrifliana cum dialogo, Xenocrati a Ficino male adfignato, fae- pius recufus eft, Zdrgentiuaz per Yo. Knoblouch. 1507. 4. (de qua rara edit. vid. Freytag. in Adparatu litter. tom. IL. p. 1204 fq.) — Parif. r$10. 4. (vid. Maitfaire A. T. 1l. p. 207.) — Florentiae 1568. 9. Parif. 1578. 8. — cum notis Ludouici Crocii. Bremae 1617. 12. (quae editio in Catal. bibl. Salthen. p. 517. nr. 2604. raris libris adnumeratur.) et faepius: tum inter opera Ficini iunctim edita Venet. 1516. Bafil. 1561. et 1576. Parif. 1641. fol. 1I. voll. etc. vide fupra in vol. M. pag. 694. — Ia collectione Operum Ficini (exceptis verfionibus Platonis et Plotini, quae in iftis non continentur,) reperitur quoque illius TAzologia P/atonica, de im- mortalitate videlicet animorum et aeternae falulir, primum Florentiae typis Antonii Mifcomi- ni ^ Lib. 1H. c. 111. PLATONIS EDITIONES 121 Vol. IT. p. 35 - ni defcripta 1483. fol. rec. Parif. 1559. 8. vid. Handin. ad Corfi commentar. pag. 71. et 73. — Infunt praeter ea in primo volumine collectionis /Marfilii Ficimi opu/?:la, de philofophia .platonica; vita Platonis, apologia de moribus Platonis; de Platonicorum contemplationi- bus; Excerpta ex Proclo in rempubl. Platonis; in IL vol. in Platonem epitome, feu argu- menta, commentaria, collectanea et adnotationes; Alcinous de doclrina Platonis; Speuíip. pus de Platonis definitionibus. — Ex latina Ficini verfione prodierunt Zamblicius de Myfte- riis, Procíus de anima et daemone etc. Porphyritr de diuinis atque daemonibus; 7/ropára- fiut de anima, phantafia, et intellectu cum Prifciani et Marfilii expofitione, 2Aírinou; — Speufppus — . Pythagorae aurea verba — Xenocrates de. morte etc. Venetiis apud Aldum, 1497. fol. et 1516. fol. vid. Creuennae Catal. vol. Il. p. 23. et 24. in 4. Reliquit quoque com- mentarium in Philebum de fummino bono, et verfionem Hermiae in Phaedrum Platonis. vid. Cor/ii commentar. p. 43. Bandinium ad Corfium, p. 77. et Scheihorn. 1. c. p. 107 fq. De labore Ficini, aliis editionibus pretioque, quod verfioni fit flatuendum, ita differuit Fabricius, qui editionem Venetam 149r. a me paullo ante curatius defcriptam, principem fuiffe, male iudicarat; fed in nota msta primam laudat editionem, quam fufpicatus eft prodiiffe in lucem circa ann. 1485: Dicitur Ficinus verfionis fuae primum fpecimen ofltendiffe Marco Mufuro, et eius cen- furam rogaíle. At hic, infpecto Ficini labore, digitos atramento protinus immerfit, eis- que prima Ficinianae verfionis pagina obliterata, demonflrauit, alia verfione opus effe, hanc non nifi vna litura poffe emendari, vt refert Menagius tom. II. Antibailleti pag. 157. 777^ Itaque Ficinus, denuo rem maiori fludio adorfus, illam, quae in omnium manibus verfatur, compofuit Platonis verfionem, quae pofl primam, ac Venetam, et FJorestinam ἀπαλὰ p ab- beo memoratam editionem, faepius lucem vidit cum eiusdem Ficini argamentis. Jonott. 1516. Venet. 1517. fol. apud Phil. Pincium, et Parifir in aedibus Afcen(ianis ann. 1518. 1522. 1535. fol. Lugduni, 1550. 12. V. voll. Bafileae apud Froben. ex recognitione, [emendatione et ad graec. codicem collatione, aut potius contaminata correctionibus] Sim. G:/aei 1532. 1539. 1546. 1551. 1556. fo]. Venet. 1556. 1571. Geneu. 1592. 12. tum Lugduni 5555) ann. [1548.] 1557. apud Antonium Vincentium, in qua editione acceffere fex dubii Platonis dialogi e verfione Seba/lHiani Corradi, quae feparatim viderat lucem Luedtni apud Gryphium 1543. 4. Ab eo tempore iterum pro- diit Plato,a Ficino verfus, Lugd. 1567. [in bibl. T'igurina: Fifcher l. c. edit. Lugdun. 1557. ci- tat, zzz2) Spongiam, atramento plenam primae, pa- ginae induxiffe, fcribit Theodorus Zwingerus tom. I. theatri vitae humanae p, 136. Pro fabula tamen habet Bernardus Moneta, ratus, Mufurum fortaffe numquam vifum à Ficino, certe hunc non- dum veniffe in Italiam. aaaaa) Apud Fifcher. praef. p. 264. ann. 149r. apud Maittarium, (fed ex Orlandi,Origine e Pro- greffi della (tampa ete. pag. 387.) ann. 1492. at En- Eel. in bibl. felectiffima p. 127. refutat pofteriorem et adnotat, in fuo exemplo, infcripto: Platonis opera , latine per Marfilium Ficinum, Florentiae per Laurentium. P'inetttn. fol. nullam. prorfus adeffe notam anni, et impreffionem videri longe antiquiorem. ΕΠ vero illa ed. prima, de qua paullo ante vberius differuimus. Auctor catalogi bibl. Salthen. p. 504. confudit quoque dias prin- cipes edd. Far/. bbbbb) Hanc editionem ann. 1557. multis recen- fet Abbas Morlierius, Dottor Sorbonicus, in li- bro, gallice ann. 1703. edito, Eífais de literature pour la connoiffance des livres tom. I. p. 248 fq. et tom. II. p. 3 fq. Fabric. —Sfolle in Nachricht von den Büchern — in feiner Bibl. vol. I. p. $7 fqq. copiofus de edit. Lugdun. 1548. fol. Zar. u$ — Lib. HI c. IlI. PLATONIS EDITIONES Vol. II. p. n P 4 «at, 1590. fol. in bibl, Vffenbach. [. pag. 637.] fol. et ex recenfione Stephani Tremulaci 1592. 12. tribus voluminibus. In Ficinianis editionibus fcripta Platonis exhibentur hoc ordine: Hipparchus, Ἔραφα), Theages, Meno, Alcibiades vterque, Minos, Euthyphro, Parme- nides, Philebus, Hippias maior, Lyfis, "Theaetetus, Io, Sophifta, Politicus, [I] Prota- goras, Euthydemus, Hippias minor, Charmides, Laches, Clitopho, Cratylus, Gorgias, Conuiuium, Phaedrus, Apologia Socratis, Crito, Phaedo, Menexenus, De Republica libri X, Timaeus, Critias, de legibus, Epinomis, Epiflolae XIII. dialogi nothi VI. Axio- chus, de iuflo, de virtute an doceri poflit, Demodocus, Sifyphus et Eryxias. His omni. bus fubiiciuntur ὅροι fiue definitiones. — De Ficini verfione ita Joh. Bapiifla Crifpur de ethnicis philofophis caute legendis pag. 307. — Jacóbur Carpentarinr in Platonis verbis exponendir nc- gligenter vni Fidno filem adhibet , qui potius, quid rele. fentiendum, ex naturae, quam ex Platonis fundamentis vbique offendit. Fude faepenumero ab ipfo fa&um eff , vt pueriliter ad- wviodum fe ipfum primum, deinde eum plurimos in Platone iuterpretande deluferit, fiue quod pudeat. fui laboris in vno Ethnico interpretando , fiue quod ita fentiat fortaffe D. Thomam in- terpretatur, qui Zfriffotelis verba raro non ad Exclefiam vel ad tolerabilem fenfum trahit, .L.u- dovitur Regiur, qui dialogos quosdam Platonis ('imaeum , Sympofium ete.) gallice vertit et commentariis illuflrauit Parif. 1559. 4. in praefat. de Ficino loquens, ce fzroit femps per- du, inquit, de m' areffer à reprendre ze perfonnage en. tous les endroits, ou il a fally tra- duifant Platon, mair plutot luy convient rendre graces du labeur, qu? il a pris volontairement. — -— L« bon Seigneur οὐ efloit gueres expert en grec my en latin , et à foilly infiniment tra- duiffant cet awteur, memement en telles. difficultezs qui dependent de [a connoifJanze de P anti- quité ou de naturel, 7) en ay conferay avec Mr. G. Pelifier Eveque de Moutpellier et à Mrf. Turnebur οἱ Goupil Profe[feurs du Roy et m? a. fecouru chacun à fon pouvoir. — Ficini lapfus adnotauit etiam Hetrufcus T'imaei et aliorum quorundam dialogorum interpres, Sebaffianus Evicius. Petri autem Nanni **) iudicio, eFicini quidem traductione vtcunque fentimus, quid Plato velit, fed ita, vt, fi ipfz Plato legeret, pro fuir non agmofteret. — Ibi enim in latinis Heroica illa vis et. fubtilitar grandilogua , vbi illa bata nec tamen otiofa verborum luxu. vier? [Ρ] Fabri. adde Bruker. in hift. doctrinae phil. de ideis p. 33 fq. Har]. Princeps editio graeca eft Aldina: Ommia Platonis opera, in calce: Zemetiis in aedibus Aldi εἰ Andreae Soceri, menfe Septembri. 1515. fol. I. II. tom. Praefixa eft Aldi ad Leonem X. fupplicatio pro bonis litteris amplificandis. — In hac, quantum ipfe fludium ad libros emendate excudendos pofuerit, pluribus refert, atque inter alia de praefenti fua Platonis editione haec fcribit: Ef opere im magno far eff, obrepere fomnum, (ion enim vnius. diti hic labor eff πο εν; fed multorum annorum, atque interim nec smora mec requies, ) fic tamen doleo, vt, fi po[fem, mutarem. fiugula errata mummo aureo. — Vfus efi Manutius in edendo Platone opera et diligentia Mufuri Cretenfis "^^*,, qui Platonem fu mina eccec) Nide Gaddium tom. Yl. de fcriptoribus L. Gr. litterarumque humaniorum infítaurator. non ecclefiafticis pag. 144: Londini 1742. 8. pag. 294 fqq. et de edit. Platonis ddddd) Conf. Andreae Z/ulani praefat. ad Pau- p. 301. et Boerner de doct s hominibus graecis gr. faniam edit. 1516. odium de graccis illuftribus litterarum in Italia inftauratoribus p. 219— 232. PLATONIS EDITIONES ' —— LiIILcIH. 29 fumma cum cfira fideque recognouit ad entiquiflima fcripta exemplaria. Παλαρὼ καὶ ἀξιό- “πιξὰ ἀντίγροίῷος vocat ea Manutius ad calcem infcrum dialogorum. Horum COrpori prae- miilum eft elegans Muf^ri carmen elegiacum in laudem Platonis, quod ita probatum efl Leoni, ponüáüci, vt ab eo non aliam, vt creditur, ob cauffam archiepifcopus Epidauren(is crearetur. vid. Don. Heinfíi praefat. ad peplum epigrammatum graecorum et 7/of/um de poetis graecis, ag. 84. /Iufuri carm. gr. in Flaton. feorfim edidit gr. et lat. ῬΑ], Munkerus cum verfione iu: profaica, calei fubiecta, et metaphrafi latina Zenobii Acciajoli. —Amílel. 1676. 4. ““2 Idem Junieur in epift. ad Heinfium tom, V. Syllog. epift. Burmann. pag. 424 fq. de ra- ritate exemplarium Platonis Aldinorum diílerit. — In bibl. T'hom. Fritíchii, librarii Lip- fienf. fuit exemplar edit. Aldinae cum notis msst. Conr. Horneii. ^ Comprehendit vero illa editio praeter dialogos fecundum T'hrafylli tetralogias, feptem quoque fpurios, in his Axiochum, item Definitiones, atque tredecim epiftolas. conf. Fi/zheri pracf. ad quatuor Platonis dialogos, edit. primae, repet. in edit. III. pag. x4 fqq. vbi de editionibus Plat. fobrie atque diligenter difputatur. add. Goztzii Memorab. bibl. Dresdenfis, vol. II. fafc. I. pag. 49 Íqq. vbi plures Platonis editiones recenfentur, /Maittaire A. T. IL pag. 345. In bibl. Me- dicea eft exemplar in membrana imprcílum. . Ex Aldino exemplo fere dimanauit editio praeftans et admodum rara nitidaque, inícripta: “Ἄπαντα Πλάτωνος — JPiatonir ommia opera cum commentariis Procli iu Timaeum ef Politica, thefauro veterir philofophiae maximo. Προστέθειται — —— diclus etiam eft in Platonis omnia, fententiarum et. verborum memorabilium index. — Bafileae apud Ioan. V'alde- . rum, menfe Martio, ann. M. D. XXXIIIT. (1534.) fol. gr. Il. tom. — Alter tomus hanc peculia- rem habst infcriptionem: Εἰς τὸν τῇ Πλώτωνος Τιμοῦῶον — — ταν In Platonis Timaeon commentariorum Procli libri quiuque, totius veteris philofophiae thefaurur , et in eiusdem Poli- ticen difficiliorum quaeflionum omnium enarratio, opus excellens. Haec editio, cui praefuit 70. Oporinus, (vt teflatur Grynaeus in epiflola ad Io. Mo- rum nuncupatoria, et illum adhuc iuuenem impulit ad libros Platonis recognofcendos atque cafligandos,) pracftat Aldinae. — Nam et textus verba funt multis in locis egregie emendata, multaque, nec tamen omnia, Aldini exempli vitia fublata, (quamquam interdum etiam loci fani integrique funt corrupti nimio corrigendi ftudio,) et noua accefferunt ornamenta. — Prae- fixa enim funt in meo quidem exemplo, Platonis vita ex Diogene Laertio, Mufuri carmen gr. et duo indices graeci, alter verborum ἂς fententiarum, alter paroemiarum: fubiecti au- tem Procli commentarii, quos Grynaeus in bibliothecis Oxonienfibus repererat, atque de. fcripferat adiutus facilitate et humanitate Jo. Claimundi, add. AMait/aire A. 'T. indic. f. tom. V. part. II. pag. 150. 5 Ex hac ducta eft editio IIT. cura potiffimum Arnoldi Arlenii, qui codd, msst. in ltalia contulit cum exemplo Valderiano, et JMarzi Hopperi multis quidem, immo, fi verbis Hop- peri etece) Egregium, publica omnium commenda- cum M. celebrat. Obiit Romae 1517. tumuloque tione, cum antiquis elegantia, nitore, acumine, infcriptum hoc diftichon: : grauitate comparandum dicitur ἃ /Vic. Comneno Mufuri manfure parum, properata tulifli Papadopoli hift. gymnafii Patauini p.295. vbi et Praemia: namque cito tradita, rapta cito. epigrammata eius, et praefationem in Etymologi- Fabric. in nota msta. Vol. III. KR : 130 Lib. LIT. c. HT. PLATONIS EDITIONES peri in pracfatione fides effet habenda, infinitis locis emendata, quae tamen magnum pecca- torum numeruni cum exemplo Valderiano habet communem, οἵ caret Procli commentariis, Patonis omnia Opera, ex. vetuffiffiorum exemplorivm collatione, multo nwie quam at- tta emendatiora, (graece,) Praeter ea in. Platonir omnia fententiarum et verborum mcmorabi- lium index. | Baffleae per Henricum Petri ann. 1556. fol. Vid. Ffiher. 1. c. qui Hopperi praefationem f. epiftolam ad Bafil. Amerbachium recudi fecit ad calcem Cornarii Eclogarum vna cum Aldi et Grynaci. pracfationibus ad Platonem, et Goriz. in Mem. Bibl. Dresd. ], m. pag. $1. Accefferunt tamen illi editioni Diuini Plato- nis elogium ex libro quinto C. Mylaei hiftoriae de rerum vniuerfitate, qui eft de claris et eruditis viris, exemtum, et Marci Mufuri carmen gr. cum latina Zenobii Acciaioli inter- pretatione. Nouum lumen adfuderunt Platonis libris Janus Cornarius, medicus, graece docliffimus, defunctus 1558, et Houricus Stephauus. — Prior latine vertit et 3lluflrauit Platonis opera. —Pri- mum vero edidit librum De conuiniis, item de amoris praeflantia et de Platonis et Xenophontis diffenfione, P/a- fonis εἰ Xeuophoutir Sympofia, Pafil. apud Oporin. 1548. 8. tum Platonis dialogor II/. cum praefatione Ioni. Cornarii, Bafil. ex offic. Froben. 1549. 8. (téfte catalogo bibliothecae Ludewigianae, part. IV. pag. 1306. nr.10975.) — Poft cius obi- tum comparuerunt: Platonis Athenienfir, philofophi fimumi ac. penitur. diuini, Opera per Tavum Cornarium, medicum. phyficum lativa lingva το τρία. — Eiusdem Eclogae decem , additis Ficini argumentis et commentariis. Bafil. ex typographia Froben. 156r. fol, Cura et cum praefatione AchatisCornarii, filii, medici quondam Crucenacenfis. | Ver. fio illa ordinem tetralogiarum fequitur, at, quamuis: ab Hieronymo Mercuiiali de arte gy- mnafl. IV. cap. 1o. pag. 217. edit. luntae aliisque laudata fit, tamen Ficinianae haud deroga- vit: et hodie rarioribus libris adnumeratur. Seorfum vero editae funt lani Cornarii Eclogae in dialogos Platonir owner, nunc primum feparatim editae cura Io. Frid. Ff heri. — hee ferunt. preefationes lái. Manutii, Simonis Grynaei. Marcique Hop- peri, editioni. dialogorum Piatonir I'enetae et Bafileenfi. virique praemifjae. Vipfiae, apud Schwikert. 1771. 8. Cornarius, et ingenii felicitate adiutus et codice Haffifteniano editionibusque, Aldina et vtraque Bafileenfi, vfus, permulta loca luxata corruptaque cgregie fanauit, partim obfcura perite illuftrauit. — De cod. Haffiflen. vid. Fifcheri pracfat. ad Cornarii eclogas et in notitia codd. Plat. l. c. pag. 201 fq. Fabriiur memorarat. Pompeii Garigliani verfionem. quorumdam dialogorum Platon, fibi numquam vifam, Enimuero, adnotante editore Platonis Bipontino, vol. I. pag. &8 fq. Gariglianus nullam confecit Platonis interpretationem latinam, fed, tefle eius aequali, Jano Nicio Eryihrazo Pinacoth. pag. 69. edit. Lipf. 1712. librum edidit latine fcriptum, quo aliquot Platonis dialogos interpretatione fua illu/Irare conatur; fed tanta rerum verborumque obfcuri- tate, vt non tam lucem Platoni adferre, quam tenebras obducere voluiffe videatur. Nouam x Vol. IL. p.35 PLATONIS EDITIONES Lib. H1. c. IHT. 1 Nouam textus recenfionem , quam deinde omnes dialogorum Platonis editores funt fe. queti, conflituit, Cornarii quidem opibus atque correctionibus fraudulenter vfus, et nitidam, eamque hodie raram, et a mendis valde purgatam editionem fumma diligentia curauit Hen- gicus Séephomtr. Platonis Opera, quae extant otia, — Ex noua Io. Serrani inferpretatione, perpetuis eius- em notis illuflrsta: quibus et methodus et. doffrinae fiimma breuiter et. perfpizus. iudicatur. Eiusdem anuotetioner im quordam fuae illus interpretationis lotos. — Henr, Stephani de quo- rumdan locorum interpretatione iudicium e£ multorum. contextus. graeci emeudatio. gr. et (at. Excudebat H. Stephanur. 1578. VI. vol. fol. Aldinum textum praetulit illi; quem Bafileenfium editionum curatores concinnarunt: praeterea contulit lectiones, quas vel Ficinus fequutus videtur, vel Arlenius reperit et Hoppc- rius in edit. Bafil. II. recepit, vel Cornarius in Eclogis protulit. — Nam codd. ad quos prouo- cat Stephanus, non fuerunt manu exarati, fed ii, quos adhibuerant Arlenius atque Corna. rius Atque illis fubfidiis fuisque infinitis graecae linguae copiis ingeniique fertilitate inflru- tus textum emendatum et editionem adhuc praeftantem curauit. Αἴ plerasque, quas adtulit coniecluras, effe alienas, et e verfione Ficini, aut Hopperii, Cornarii aliorumque penu de- promtas, nomine auctoris celato, cl. Fifrherur in praefatione pag. 18 faq. vbi quoque prae- claras huius editionis dotes celebrat et alibi acriter lateque monflrauit; Stephanum tainen ex- cufauit editor Bipontinus. conf. Richard Simon in Noüvelle Bibl. choifie, tom. I. pag. 560. Ceterum de hac editione Fabricius ca, quae fequuntur, fcripferat: Diftribuit Serrapus £7) fcripta Platonis in Syzygias fex, quarum primam, fecundam et tertiam priuum [^olumen complectitur. In primo Syzygia, quae cum prima 'Thrafylli tetralogia conuenit, occurrunt, qui ad Socraticae doclrinae defenfionem fpectant, Euthy. phro, Apologia Socratis, Crito et Phaedo. In /zeunda Syzygia dialogi lfagogici in vniuer- fam philofophiam qui vel de vera philofophia agunt, Theages, Eraílae, "Theaetetus: vel oppugnant fophiflicam, Sophifla, Euthydemus, Protagoras et Hippias minor; In fertia dialogi Acy;«ci, Cratylus, Gorgias; et lo. — 'ofumen fecundum. complectitur Syzygiam quartam , five Dialogos Platonis ethicos generales, Philebum , Menonem, Alcibiadem pri- mum ethicosque fpeciales, Alcibiadem fecundum, Charmidem, Lyfidem et Hipparchum : tum politicos, Menexenum, Politicum, Minoem, libros de Rep. ac de legibus et Epinomi- dem. Z/olumen tertius: complectitur &yzrgiam quintam, in qua dialogi, phyfici ac metaphy- fici fiue theologici, "Timaeus, Critias, Parmenides, Sympofium, Phaedrus et Hippias maior. Denique Syzygiam fzxtam, in qua epiftrolae XIII. et dialogi nothi, (quibus immerito accenfetur Clitipho,) et definitiones. | Leone Zllatio iudice p.119. de fcriptis Socratis, iure merito plerique hac noffra tempeflate viri ingenui et do&li ad Ficini interpretationem, tamquam fideliorem, ad Scrrani, tamquam elegontiorem confugiunt. De eadem Serraui verfione, quam H. Stephanus in nonnullis cafligauit, Cafaubonur item. fuis ad Theophraflum notis, Tuna. quil Faber lib. 1. Epift. 40, ita illuflris ZZuctittr de claris interpretibus p. 280, Srmzeztiis con. 1 0tu5 vtrba difpexit , fidelem abique. to et. perfpicuam, quam pollicetur , conuerfozem. praeffi- Ἀ 2 turus, fff) De hoc Serrano videndae additiones ad de hac Platonis editione Serraniana Rich, Simon. Epiftolas Petri Baelii, editas gallice ann. 1714. 8. et — bibl. felecta tom. I. cap. vlt. ga Lib.IIl.c.THI. PLATONIS EDITIONES ὁ Vol, HI. p. 5555 turur. — Claudiur Fleurius diff; de Platone p. 289. I'ay apprir, mon fone quelque. furprift, que τς 1ean Serzomus dont lo Platon eff. fí eflimé, (foit à caufe de Henri Eflienue, qui l'a im- primé, [0] foit par quelque autre vaifon.) efl. le meme Iran de Serrer, qui à £iit lH ftoire de France fous le titre d' inventaire, — Je ne connais point d'auteur, a: qui il ait mieux vevf]l de degvifir fon nom. — —— Sa tradu&lion eff plus latine, que celle de Ficin, mais elle w cff pas fi fidelle, 11 abandonne la plus part dzr allegories et des myfleres de Marfile, eu retimant. feule- ment quelques unes au befoin, pour expliquer ce qu il w entezd par, — — Reprehendit dein- de Serranum uris, quod ordinem librorum immutauerit, et analyfi fcholaflica defor- mauerit fcripta Platonis; hanc tamen ipfe mox non diffitetur vtilem lectoribus effe, quod fa- cile per fe quilibet aequus iudex aeflimabit. Fabric. Imperitia atque negligentia Serrani a multis aliis, quos Fifcher. pag. 19. pracfat, not. s. commemorat, eft notata. Inprimis K/fferur in epiftola ad Fabricium noflrum, (in huius vita, a Reimaro confcripta p. 284 — 291.) monet et multis exemplis, ex Phaedone tantum Yla- tonis fumtis, oflendit, Serranum plures errores in verfione fua commififfe, quam Ficinum; idemque ipfe loca docte interpretatur atque illuflrat. adde Zac. Brucker. in hift. philofophiae crit, tom. T. cap. XII. de Plat. edd. p. 659. qui, Serrauus, inquit, quum UÜlatonem «om fatis intelligeret , fententiam magis fnam,, quam Platonis expreft , eiusque verba contemfit, et. ana- lyfi. fcholaflita peregrinam. Platoni faciem induxit: et Baillet Jugemens des Savans tom. II. nr. 868. p- 405. edit. Amflerd. 1725. 4. nec non Nizeron in vitis eruditorum , tom. V. pag. 65 Íqq. verl. germanicae Baumgarten. Halae, 1751. 8. T8 9&s Πλάτωνος ἅπαντω σωζόμενα. —Diuini Platonis opera omnia ; quae exflant. Marcilio Ficino interprete. Graecus contextus quam diligenti[nse cum. emendotioribur exempla. ribus collatus efl: [atina interpretatio a quam plurimis [uperiorum editionum mendir expurgata, ZAygumentir perpetuis e£ commentariir quibusdam eiusdem Marfílii Ficini, iirque mnc multo emen- datius, quam antehac, editir, totum opus explauatum efl atque illufiratum, — Quae cur in cal. cem operis translata fiut , et quid pro hac traieflione vepofitum fit , ex epiftola ad lectorem patet. Fita Platonis a Diogene Laertio copiofifime defcripta : atem pereruditum. T'imaei Locri opufcu-. lum , (quo latina exemplaria carebant,) aliaque plurima nom contemnenda , hic editioni: acceffe- sunt. — ZAdieffur eft. index verum omnium locupletiffmu:. Lugduni apud Guillelmum Laema- rium, 1599. fol. gr. et lat. Editor, qui, quae fint exemplaria illa emendatiora, aut quis editioni pracfuerit, non memorat, fcd confilio Π Cafauboni vfus videtur, Stephanianam lectionem fequitur, ordi. nem vero fcriptorum Ficinianum retinet. Verfio fpuriorum librorum latina habet auclores, anonymum quemdam , Rodolph. Agricolam et Sebafl. Corradum. 70. Fabricin: in hifloria bibl. fuae tom. lI. pag. 189 — 200. copiofiffime defcribit hanc editionem, quam (bonam, et praeftantem hodieque raram;) nec non Wechelianam, male cenfet, longe praeferendas effe Stephanianae. (idem iudicat /Monzfaucon in anonymi Voyage literaire p. 6o.) Recenfet Io. Fabric. fingulorum dialogorum argumenta, Ficinum in fummis et noflrum Fabricium fequu- tus: tum de Platone et Marfilio Ficino quaedam adnotat. ! Platonis Opera omnia — (vti in priore editione,) Francof. apud Claudium Marnium et heredes Io. Aubrii. 1602, fol. Ex Stephaniana aut Lugdunenfi editione ducta cft haec Francofurt. Poft PLATONIS EDITIONES » Lib. TI. c, IIT. 133 - Poft longum temporis interuallum boc, quo viuimus, demum faeculo exeunte, omnium Platonis operum editionem, addenda claue Flatonica, molitus efl et pollicitus cel. Fifiherur, Rector fcholae 'Thouenae Lipfienfis et Profalor vaiuerfitatis, (vid. praefat. eius ad editio- nem I. tetralogiae primam :) fed hucosque aliquot tantum dialogos, vt poflea videbimus, cu. ra fua politos atque illufiratos, praclo exire iuífit. Medio, quod degimus, faeculo, bis pro- miífae fuerunt nouae Platonis Opp. editiones: 1) a typographis Glasgou. Robert et Andrea Foulis, 2) a Z/oma Blactvell , qui in peculiari epiflola Londini 1751. nouam recenfionem ct editionem, fuperioribus emendatiorem, pollicitus eft, (vid. J'indkem philofoph. Biblioth. vol. V.p. 469—473) Sed neutra, quantum equidem fcio, lucem adfpexit. [A Zac. JToore no- vam edit. Opp. Plat. effe promiífam traditur in ephem. Gótting. 1753. p.103 fq. In iisdem 1772. p. 1164. memorantur Speciimina editionis cum Scholiis graecis ed. 71g. Mar. Bandini.] Tandem viri docti Bipontini Crol/ et Ex/tr nouam omnium Platonis operum editio- nem eamque vtilem et adcuratam, praemiffis vita et notitia illius fcriptorum atque editionum litteraria, mihi quoque fructuofa, item fubiundtis variis lectionibus et coniecturis virorum do- élorum curarunt: Πλατων. Platonir philofophi quae exflant. Graete ad. editionem. Henr. Stephani accurate exprejJa. zum Marfil Ficini interprztatiowe. — Accedit. varietas le&lionir ftudiis focietatis Bi- gpontimae. vol. I— XI. Biponti, ex typographia Societatis. 1781 — 1787. mai. 8. addito fepa- rato tomo: Dialogorum Platonis argumenta expofíta et illuffrata a Diet. Tiedemanno, phi- lof. Profeffore in academia Marburgenfi. 1786. Dialogi Platouis plures vel iunctim, vel feparatim formulis typographicis funt defcripti: primum memorabo edd. in quibus p/urer dialogi coniun&im excufi reperiuntur. Plat. Minor, de iegibur libri 12. et Epinomis: ad calcem libri; venundantur Louami a Barthol. Grauio ex officina Rutgeri Refcii, prid. Cal. April. 1531. 4. vid. edit. Bipont. vol. T. p. 91. et vol. ΧΙ. p. τι. 7Maittaire A. T. II. p. 753. efl quoque in bibl. cl. Schwarzii, Altorfini Profefforis. Io. Sturmiur edidit primum feparatim Zfpologiam Sorratit, Argentor. 540. 4. Crito- fem, 1540. 4. et Gorgiam, ita vt cum prioribus communi titulo iungeretur, 1541. 4. acceffit Cratylus 1541. 4. apud Wendel. Rihelium. De moribus philofophorum ex Platone. gr. etlat. Bafil. 1552. 8. Hipparchus , «παίοντες et "Theager, gr. Parif. per Chrift. Wechel. 1549. 4. Singuli peculiari infcriptione, Σωκράτες τϑ συμποσίβ ἐρωτικὸς λόγος. tum Πολιτερῶν ἢ περὶ δικαία λόγος €, — λόγος ἕκτος, — λόγος ζ΄. graece. — apud Guil. Morel, Pa- rif. 1551. 4. JMai/taire A. 'T. indic. p. 153. Euhyphro, Zimatores, Hipparchur, gr.etlat. Legum fecundus , gr. Parif. apud Guil. Morel. Parif. 1560. 4. Platonis de rebus dininir dialogi feleKli, (n. Apologia Socratis, Crito, Phaedo, liber X legum, Alcibiades 11.) gr. ct cum verfione Ficini latina: cura 70, Northi, Cantabrig. 1673. 8. (1683. in bibl. Burmanni HI. p. 160.) Northus textum diuifit in fecliunculas, in quo eum fe- quuti funt For(ler et Fifcherus: fed textus, ad exemplum Stephanianum defcriptus, innume- ris operarum vitiis eft deturpatus. vid. Fr. Bez. Corpzou. epifl. ad Nic. Heinfium in Sylloge K 5 t epp- 133 Lib, III, c. HT. PLATONIS EDITIONES epp. Burmann. tom. V. p. 321. — Iidem, tefte quidem catal. bibl. Erneflinae, ibidem rcpe- dti funt, 1687. 8. | * T8 Sas Πλάτωνος διώλογο; ἕξ. — Sehr aucerlefene. Gefpráche Platonr, griechifch und deutfch, nebfl der Herrn Dacier lV'orrede und Zhmitekungen, herausgegeben durch. Io. Samuel AMüller, des Hamburgifchen Iohannei Rector. Hamburg. 1736. 4. Sunt Alcibiades I. Laches, Protagoras, "Thesges, Alcibiades II. Eraffae f. Amatores. Πλάτωνος — Platonis dialogi I7. (n. Amatores, Euthyphron, Apologia Socratis, Cri- ton et Phaedon.) Recenfuit, notisque illufirauit Nathaa. For/ter, A. M. C. C. C. focius. Oxonii ex typogr. Clarendoniano. gr. ct lat. 1745. inai. 8: — repet. ibid. 1752. 8. et 1765. 8. [v772.] Ficinianam verfionem latinam plurimis locis immutauit. | Graecus textus eft is, quem Stephanus conftituit. In notis non folum Stephanianas et aliorum coniecturas ac lectiones, in his eas locorum, quos Eufebius, Stobaeus, lamblichus, "Theodoretus et Cyrillus Alexan- drinus citarunt; fed et fuas et Zarhar. ZMudge emendationes atque interpretationes, in quibus etiam Platonis fententias atque opiniones explicuit docte, tum e cod. Bodleiano quaedam Olympiodori fcholia praebuit. In Actis erudit. Lipf. ann. 1749. menf. Ian. pag. 2o fq. cenfor illius editionis emendationum fuarum fpicilegium dedit. Platonis dialogi irtr, (n. duo Alcibiades et Hipparchus,) opera et ftudio Guil. Ettwal. Oxon. 1771. 8. mai. Cel. Fiftherus de Platone bene mereri coepit prima quorumdam dialogorum editione, infcripta: Platonis dialogi quatuor, Euthyphro, Apologia Sotratir, Crito, Phasdo, graece, e re- cenfione Henr. Stephani , varietote le&ionis, animaduerfioniburque criticis breuibur illuffrati ab lo. Frid. Fifthero. Lipfiae, 1760. 8. In praefatione intelligenter differuit de exemplaribus Platonis editis, qvae follerter con- tulit eorumque V. L. enotauit. — Poflea maiore ftudio curaque adhibita iterum acceffit ad emendandos illuflrandosque eosdem dialogos, pluribus collatis exemplaribus, ac libris vete- rum, qui excerpferant ex illis dialogis locos, et obferuationibus recentiorum criticorum, quae altera multo locupletior, variisque acceíTionibus auclior editio prodiit Lip/iae, 1770. 8. Tertiuwn idem eosdem dialogos edidit, ad fídem codd. 2155. Tubing. Zuguff. aliorum- que et librorum editorum. veterum. vecenfuit, eiendauit, explicaiit I. Fr. Fifcherus, ibid. I783. mai. 8. . Hec eft editio, ad cuius opes collectas ornamentaque adiedla, faepe prouocauimus. Noua eft recenfio e codd. potiffimum, in fronte libri nominatis, aliisque veteribus recentiori- busque editionibus, e quibus omnes V. L. funt excerptae, et ex recentiorum animaduerfioni- bus facta; notae doctae, quae funt criticae et grammaticae, interdum antiquariae, incredibili fedulitate diligentiaque adhibita, nimium quantum auctae comparent. Praemiífa funt varii generis prolegomena: praefationes ad fuperiores Fifcher. editiones, vita Socratis, et Platonis auctore Diogene Laertio cum notis criticis; Hefychii Milefii vita Platonis; Alcinoi ifagoge in dogmata philofophi; Albini ifagoge in dialogos; Excerpta ex Athenaeo ΧΙ. 15. Exc. ex Sam. Petit mifcellan. lib. IIT. cap. 2. de ordine librorum Platonis; de Platone caput e Fabri- cii PLATONIS EDITIONES 18 ΠῚ ε.11.. τς cii Bibl. Gr. noflrum; elenchus codd. msst. Platonis eiusque interpretum ex Montfaucon. bibl. codd. MSS. cum adnotatt. Fifclieri, adiuncto auclario; fupplementa clenchi Fabriciani edi- tionum Platonis; denique fententiae et iudicia auctorum quorumdam veterum de Platone - eiusque oratione etlibris Jn calce funt adiecta Olympiodori fcholia in Phaedonem , fcholia quaedam gr. in V. dialogos e codd. bibliothecae Laurent. excerpta atque edita ab Ang. Maria Bandino, Küflezi litt. ad Fabricium, in huius vita pag. 284. Fifcheri programma fiue defen- fio locorum quorumdam Platonicorum ab emendandi libidine Henr. Stephani aliorumque, denique tres indices. conf. ephemer. litter. Gótting. ann. 1784. p. 962 fq. Idem vir dociffmus, graecarumque litterarum callentiffimus emifit feparatim alios dialogos: Platonis dialogi duo, Cratglus et T'eaefetur, graece e vecenfone H, Stephani, varietate IeBlionir, animaduerflonibus criticir breuibus illuffzati ab Io. Frid. Fifthero. Lipfiae, 1770. 8. Píatonir dinlogi tres, Sophifla, Politicur, Parmenider. gr. e recmfione H. Stephani, animaduer fJ. crit. illuffrati ab Io. Frid. Fifehero. Lipfiae, 1774. 8. In praef. ad hanc edit. aeque ac fuperiorem de fuo confilio et ratione in edendis illuflfran- disque dialogis, de editoribus antecedentibus, praecipue Stephano, in quem fere iniquus videtur, et quem cum Valckenzrio (in diff. de fcholiis in Homerum ineditis p. 1:7.) inuidum dixit alienae virtutis obtrectatorem, de fubfidiis, quae habuit, aliisque rebus differuit. lam vti coepit excerptis codicis et fcholiaflae Auguflani. Platonis drey Dialogen, Protagoras, [on und "Thrager. Grierhifch, mit kritif:hen und erklarenden. Anmerkungen herausgegeben von. Frid. Aug. I/olf, uebfl einer Abhandlung der "dbbts Arnaud über. den. Ton. Nordhufae, 1782. 8. [Haec ed. nunciata quidem eft in Catal. nundin. Lipf. eius anni, fed, quantum fcimus, non prodiit. Beck] Platonis Euthydemus et Gorgiar. — Reznfuit, vertit, motasque fuar ediecit. Martinus Jofephur Routh, A. M. Collegii D. Mariae Magdal. focius. Oxon. e prelo Clarendon. 1784. 8. mai. In contextu retinuit Stephan, recenfionem, nec quid mutauit, nifi quod in fuperioribus edd. melius fuit animaduerfum , et Stephanus perperam exfulare iuffit.. Vfus tamen efl Routh codice Oxon. atque Parifienfi, et notis fcriptis defuncti Thomae Waldgrauii. Olympiodori raefationem ad fua fcholia [e cod. Parif.] tautum nancifci potuit, et typis exprimendam cura- vit: ipfa illius in Gorgiai fcholia nufpiam [in Anglia] licuit inuenire. In notis, fini adiectis, omnem dedit criticum adparatum , addito iudicio, verba et rcs philofophi explicuit, nouam- que confecit verfionem latinam. conf, ephemer. litter. Gotting. ann. 1786. part. 128. p. 1277 fq. Platonir dialogi 1, Meno, Crito, Alcibiader vterque. cum animaduer fonibur Gedike, Gotfleber ,| Schueider , | priorwnque editorum. — Curauit .Bisffer.. Berol. 1780. m. 8. — rec, emendatius et auctius, textu quoque hinc inde immutato, accentibus graecis, qui in priore editione omittebantur, atque excurfu quodain et indice additis, ibid. 1790. m. 8. — Eosdem quatuor dialogos germanice vertit Fried. Gedife, Berol. 1780. 8. Noua ratione dialogum Menonem explicuit cl. 7.1. Engel'in ει μοί, einer Meihode, die V'ernuufilehre aur Platoni- δεν Dialogen zu eutwickelu. Berol. 1780. 8. Antequam 136 Lib, LII. c. 11H . PLATONIS EDITIONES Antequam editiones fingulorum dialogorum enarrem, paucis commemorabo verfones omnium vel nlurium opufenlormm Platonis, | Num vero Platonis dialosi ita trausferri pof- fint in aliam linguam, vt Plato graecus in verfione sguofcatur, valde dubium videtur. Nam color ille poeticus vmbraque, compofitio illa vocabulorum rerumque et dictio venufia leuis- que, harmonia illa, muíicam fere acquiparans, fyllabarum et verborum exquifita, quae Íenfibus tantum capi poteft, illa clegantia particularutn ac tropica dicendi ratio, vbertas ora- tionis fine loquacitate, et breuitas fine obfcuritate, quae praccipuae funt dialogorum plato- nicorum virtutes, pari ornatu, vi, dignitate fenfuque vix in verfione vlla exprimi, reddi . atque compenfari poffunt. — De /atinis Ficini et Cornarii, de ga/lici; Dacierii ac Grou fu- pra iam differui. — Platonis dialogos latine verfos a Pal/avtz Strozzi, Florentino, qui A. C. 1462. aet. 9o. obiit, téflatur Ju//iur Negri fiue Niger, Ferrarienfis, S. L in hifloria fcripto- rum Florentinorum p. 443. — Claud. Fraucift. Fraguierius latinam verfionem elegantio- rem Platonis meditatus, morbo interpellante confilium deferuit. vide 7of. Oliuetum in eius elogio, quod carminibus, Parif. 1729. 12. editis, praefixit, pag. 11 fqq. Bibl. francoife tom. 14. pag. 84. Ludou. Regius quosdam dialogos, vt Timaeum, Sympofium etc. gallice vertit, Pa- rif. 1559. 4. Phaedonem — in calce, Lutetiae Parif. M.D.LII. (1552.) prid. Calend. lanuar. (vid. Maittaire A. 'T. III. pag. 624.) tum de republ. Phaedoa. et Phaedrum iunctim cuius libri . haec eft infcriptio: La Republique de Platon, Diuifte en dix. liurer, ou Dialoguer, traduiffe de Grec en Francois , et enrichie de commentaires par Loyr le θη. Plus, quelgues autres trai&lez Pla- foniques de la tradu&iion du mefme interprete, touchant P immortalité de l'Zme, pour ἢ cfrlar- ciffement du. X. liure de la. di&ie Rep. — Le tout. veueu et conferé auec l'original Grec par Fed. - Morel, Le&leur et. interprete du Roy eic. à Paris 1600. fol. — "Totum Platonem Stephanus Dolrtus, (qui Hipparch. et Axiochum gallice edidit Lugd. 1544. 12.) pollicitus efl. vid. Bibl. Cruciman. et Annales Maittarii typograph. tom. llI. pag. 85 fq. iInglica quaedam ex verfione Dacierii gallica profecta, et ad textum graecum exacta quorumdam dialogorum interpretatio, Ae works of. Pla! abzif'gd, prodiit Londini rTor. 4. et 1749. cum diff. de vita, dogmatibus et dialogis Platonis. — —Floger. Sydenham. promifit et fufcepit Opp. Platonis verfionem anz/icem; fed ad exitum rem non perduxit. Edidit A Synopfis, or a general view of the writings of Plaío, de ratione legendi fcripta Platonis, pri- mumque verfionis publicauit fpecimen 1759. [1749. edd. Bip. auctoribus] alterum Hippiam, 1758. et 176r. tertium , de porfí 1759. 11. edit. 1768. quartum , Sympoffumi 1761. εἴς. conf. cl. Wolf de labore Sydenham. in pracf. ad Platonis Sympofium, ab illo editum, pag. XI fqq. Plures dein verit dialogos, qui, communi titulo infcripti et in II. volumina collecti, prodie- runt: Dialogues of. P/sto, vol. 1. Lond. 1767. 4. — vol. 1I. 1773. 4. Sunt VII. dialogi. vid. plura apud edit. Bipontin. vol. MI. pracfat. pag. 4. Jtalice verterunt. Platonis opera Dard. Bembur, nobilis Venetus, partt. V. — Venet. 1601— 1607. 12. — rep. III. vol. 1742. et 1745. 4. de qua verfione vid. Jo/f. in praef. ad Plat. Sympofivm p. X fq. et Paitoai in Bibliotheca etc. lII. pag. 109 fqq. — Obiit Bembus d. 37. Maii 1633. — Euthyphrona, Apologiam Socratis, Critonem, Phaedonem, 'Ti- maeum, SebafHianu; Éricius (Exizzo) cum adnotatt. et comment. Venet. 1574. 8. Ericii ver- fionem ΄ PLATONIS EDITIONES Δ Δ ἙΝ τὴ fionem Timaei feparatim euulgauit Rufcelli. Venet. 1758. 4. — De Ericio eiusque verfione vid. Lambecii comm. de bibl. Vindob. libr. VII. pag. 76 fq. — Lyfidem Francifcus. Colom^ur. et Ionem Nic. Triuifanus, iunctim Venet. 1548. 8. — Hipparchum et Amatores Oa, AMzg- gi, Venet. 1558. 4. Plura leges in Paizoni bibliotheca degli autori — volgarizzati, tom. III. pag. 109 fqq. : Germanicas 1. Sam. Mülleri et I. Fy. Gedikii verfiones iam laudaui. Omnia Plat. opera in germanicum fermonem transferre coepit cl. Zo. Frid. Kleucker. Lemgou. 1778 fqq. de ver- fione vero Menonis compara iudicium Gedickii in pracfat, ad niemoratam dialogorum IV. verfionem, et de vol. IV. edit. 1786. Algem. Litteraturz. ann. 1787. nr. 114. Verfiones fingu- lorum dialogorum germanicas recenfet auctor libri: Vollflàndige Sammlung aller Veberíez- zungen der Griechen und Rómer etc. Francof. et Lipf. 1785. p. 103 fqq. Zrabice: Platonis lib. de legibus, atque Ariflotelis de oeconomicis in bibl. Scorialenfi cod.. vid. Cafíri bibl. Arabico - Hifpanam Efcorial. tom. 1. pag. 300. et pag. 301 fq. de Pla. tonis vita et fcriptis ex arabica philofophorum bibliotheca fol. 19 — 33. arab. etlat. in qua Platonis quoque fcripta fecundum ordinem /eonir Alexandrini enumerantur: infunt quac- dam aliena. Ibidem adnotatur, arabice conuerfos effe Po/iticorum librum ab Honaino et Ifaaci filio, de fegibur ab Honaino etTahia Ben Adi, 7imaeum eífe cafligatum ab Iahia Ben . Adi. — In Timaeum fcripfit commentarium arab. Mohamad Ben Zacharia Abubaker Ra. zaeus, Perfa, tefle Cafirio l. m. pag. 263. — Ex Syriace arabice vertit Schehabeddon, | vid. Acta Erudit. 1720. pag. 419. /7erbelot Dibl. Oriental. in /flathoun. Perfice translata. effe Platonis fcripta iuffu Chofrois, Perfarum regis, Iufliniano imper. aequalis , teflatur Agathias lib. IT. Hebraice exftant quaedam excerpta ex eius libro de republ. in bibliotheca Zodíeiana, inter codd. Pocockianos hodie nr. XVII. vide Io. Chriffoph. JPolfíi bibl. hebr. vol. ΠΙ. p. 938. Idem vol. I. pag. 983 fq. adnotat, libros Platonis decem de republ. MSS. reperiri ebraice in bibl. Vaticana et Medicea: Gregorius Bar - hebraeur in Chronico citat Platonem , cuius fcripta apud Syros exítare, tradit Z/femannus in bibliotheca orientali Clementino- Vaticana tom. II. Romae, 1721. fol. pag. 315. Denique fingulorum opufculorum editiones, quae feorfim curatae funt, in meamque venerunt notitiam, paucis perfequar. Argumenta dialogorum et epiftolarum Platonis in /Mor- lierii Effais de literature, tom. I. et 11. qui laudat etiam Abb. Bellefortium (. Beaufort) dum tom. II. pag. 48. Nous avons, inquit, depuis quelques années un excellent extrait de Platon, fait par Mr. I Abb de Braufort, Prieur de S. Eloy etc. Εὐθύφρων “περὶ oig , 1. 6. de {ππῦϊο infignis Platonir dialogus — accurata fert ad ver- bum interpretatione et tribus analifibur, dialetfica, vhetorica, et grammatira — [flerili et puerili —] »ec non aliis quibusdam notir, publice explicatus a 4M. Theodoro Victore, graec. litt. Profeff. Marpurgi, 1596. 8. typis P. Egenolphi. "Apologia Socrati, graece Louan. apud Refcium 1529. 4. — cura praef. Sturmii, gr. per Vendel. Rihel. Argentorati 1540. 4. — Parif. apud Bogard. 1544. 4. graece. — gr. ex Vol. 111. 8 edit. 138 Lib, III. c. III. PLATONIS EDITIONES edit. E/fromi Rudingeri, Noribergae ex officina Luft. 1573. cum Serrani verf. ex rec, Mich Bofchii. (vid. JMenken. Catal. p. 155.) Argentor. 1591. 8. — cum verfiorte ac fcholiis Efromi Rudingeri , Norimbergae apud Chrifloph. Lochnerum et Io. Hofmannum, 1591. 8. — gr. et cum verf. germanica 10. Sam. M//leri, Rectoris fcholae Hamburg. Hamburgi, 1739. 4. — Germanice vertit, addiditque criticas obf. 7. H. /7off, in menítruo libello, german, Mu- faeo, Lipf. 1776. part. X. et XI. Crito gr. Louan. apud Refcium, 1529. 4. — gr. Argentor. 1540. 4. — gr. Lutetiae apud Vaícofan. 1551. 4. — gr. et lat. ibid. apud Bene- nat. 1571. 4. — gr. δὲ lat. (cum ver- fione Serrani) in vfum fzholarum. cum praefat. M. Michael. Bofchii, W'inffmii, Prof. L. Gr. in acad. Argentoratenfi. Argentorati exc. Anton. Bertramus, 1592. 8. — In Patufze Ency- clop. philol. vol. I. p. 123 fqq. — germanice vertit Heiuxe, Weimar. 1781. — 1. Sam. Miül- Íer, Hamburg. 1740. 4. — vertit addiditque obff. G. C. Fr. Boerká, Nordlingenfis, Auguflae Vindel. 1785. 8. : Phaedon gr. Parif. apud Adr. Turneb. 1553. 4. — latine, Ficino interprete, Parif. ap. Caluarin. 1536. 8. et apud Guil. Morcl. ibid. r554. 4. — gr. et lat. cum commentatt. 7o. Henr. Iinklri, Lipf. 1744. 8. — graece in vfum fcholarum, fine accentibus, (cura Wolfii, Prof. Halenfis,) Halae, 1790. 8. —: cum Critone in Eclogis gr. Halae, part. I. 1780. 8. Craíj/ur gr. Louan. apud "Theodor. Martin. 1523. 4. — Lutet. apud Aeg. Gormont. 1527. 8. — gr. ct lat. 1527. et Argentorati, 1541. 4. — gr. Parif. apud Bene. nat. 1573. 4. — Germanic. vertit Zierlein, in Schirachs Magazin vol. 1. part. II. Cratylus. gr. et lat. annott. crit. et gramm. illuflratus, particula I. progr. Fifcheri, Lipf. 1791. 4. Continet introduclionem. part. Hl. (f. caput 1.) 1792. Theacietür Í. de fcientia, Argent. 1567. 8. "Theaeteti particulam contulit Hier. ΠΟ in libellum , qui infcribitur Do&riza recte vi- vendi et moriendi. Ba(il. 1577. 8. p. τι —18.. — Garve in dii. legendorum philofophorum veterum praecepta nonnulla et exemplum pag. 13 — 26. praeclarum excerpendorum vett. ex 'Theaeteto exemplum dedit. — De arte Socratis obfletricia ad hunc dial. exercitaiio in : Teut- fchen Mufeum part. IX. ann. 1779. pag. 214. Parmenides f. de ideis et vno rerum omnium principio, dialogus cum verfione Ficini, fludio Jo. Guil. Thom[on. Oxonii. 17:8. 8. conf notam fupra ad nr. IX. Conuiuium graece Parif, apud Chrifli. Wechel. 1543. 4. ibid. 1551. 4. apud Guil. Morel. Conuiw'um, f. de amore — gr. Salmanticae, exc. Andreas a Portonatiis, 1553. 4. (vid. Maittaire A. 'T. indic, pag. 152.) Πλάτωνος συμπόσιον, Platoni Gaffmahl, ein Dialog, hin und wieder verbe[fert , und mit. kritifchen und erk/á-euden Aamerkungen herausgegeben von Frid, Aug. Wolf. (in praefen- ti Profellore Halen) Lipfiae, 1782. mai.g. De fub(diis, quibus vfus e(t, et de hifloria argumentoque dialogi docte differit, et in notis res verbaque philofophi fite explicat editor eruditus. — Germanice vertit 7. G. Schulthe[J. "Tiguri. 1782. mai. 8. Phaedrus graece. Lutetiae apud l'ed. Morel. 1581. 4. — gr. cum pracf. Io. Poffelii. Rofloch. 1572. 8. : icibiades PLATONIS EDITIONES Lit. I1. c. IT. 139 - - Alcibiades primus, graece. Lutet. apud Vafcofan. 1551. 4: ---- Gallice verfus, cum no- tis Tznag. Fabri. Salinur. 1666. 12. — Germanice, Glogau. 1755. 8. "Alcibiades poflerior et Menexenus. gr. apud Wendel. Rihelium. Argent. 1538. 4. "Alcibiadem V. cum Menone recepi in Antholog. graecam profaicam, Noribergae, 1781. 8. — germanice eum vertit V. D. in: Teutíchen Mufeum, part. III. ann. 1778. pag. 213 fqq. Platons Allcbiader der zweyte, —. herausgegeben von. Do. Henr. Koeppen. — — Branfui- ci. 1786. 8. In prooemio fummam dedit dialogi, quem proptcr memoratam regis Arche!ai mortem fcriptum putat Olymp. XCV. — Textus e(t fecundum edit. Stephano- Bipontinam correcte defcriptus, interdum tamen mutatus, cuius confilii rationem dedit in notis criticis, quibus quasdam adiecit excegeticas et indicem vocabulorum breuem. —- adde Salfizr in Hi- Ítor. Soc. Par. Infcr. HII. p. 160. verf. Gottfched. 'Eexsej] gr. et lat. Parif apud Bene-nat. 1573. et.apud Guil. Morel. ibid. rssr. 4. — Beniam. Coberi exercitationum Platonicarum pracludium, Í. dialogus de philofophia, inter- pretatione latina et perpetua, Analyfi logica et diiudicatione controueríiae Socraticae, et Ícholiis ita explanatus, vt fchola(licae iuuentuti vtiliter proponi, et a ftudiofis philofophiae, qui Platonem cum Ariflotele coniungere volunt, penitus cognofci poflit. Spirae. r6os. g. "T'extus gr. eft in VII. capp. diffectus, et vària ratione, interdum bene intelligenterque, inter- dum fubtilius copiofiusque explicitus. Theager gr. Parif. «apud Guil. Morel. 155r. 4. — gr. et lat. ibid. 1558. 4. | Gorgias, gr. curante I. Sturmio, Argentor. apud Wendel. Rihelium, 1541. 4. — Vi- tuperatio philofophiae ex Gorgia, gr. 1587. 4. Platonis dialogus IO , fiue de furore poetico, ad fidem cos. V'enct. veterumque edd. ve. voratur, vma cum interpr. lat. editur et animaduer[J. illuffratur a. Marco Guil. AMüller, Ill. Gymn. Zdllton, SubreGlore. Hamburgi apud Bohn. 1782. 8. fine accentibus; textus liaud fatis cu- rate expreffus, Alias commoda eft et a variis, ex cod. Veneto, olim Beffarionis, a cl. Morelio excerptis atque communicatis, lectionibus aeque ac interpretatione commendabilis. — gal. lice per ich. le Blanc. Parif. 1546. 8. Platonis, Thucydidis et Demoffhenis oratt. funebres. gr. apud Manut. 1549. 8. Orationes duae funebres; altera Platonis, di&a Menexezus, altera Lwfiae, e receníio- ne et cum notis /ZlTich. Bufleed. Cantabrig. 1696. 12. Thucydidis, PLATONIS εἰ Lyfae orationes funebres, cum notis et obferuatio- nibus anglicis. Oxon. 1746. 8. —— iidem iunclim editi funt ab Edwardo Bentham, ad. ditis obferuart.- Oxon. e theatro Sheldon. 1753. mai. 8. — — Sed multo praeflat ab fub- tilitate critica et grammatica atque interpretatione hiftorica bonoque indice commendabilis editio : . Blatonir Menexenus et. Periclis Thucididei oratio funebris, — Retenfuit et animaduer fio- nibus illInftrauit Io. Chriffoph. Gottleber. coll. prouinc. Misnici Rector. gr. Lipfiae, 1782. 8. Nüfiheleri germanica verfio legitur in Plutarchi opufc. felect. germanice redditorum, vol. I. S 3 Platonr 140 Lib. 111. c. HH]. PLATONIS EDITIONES Platons Menexenur im Grundrifs: Nebff. Unterfuthungen über den Zweck und. die Zeit dis Dialogr, die Charaktere des Menexenur. uud. der Z[pafia, und erklárenden und. kritifihun Inmerkungen von Io. Henr. Iuff. Kozppen, Dite&tor des Andr. zu Hildesheim (poftea Han- noueram ad Gymnafium moderandum euocatus, fed haud multo pofl habitam orationem aditialem praematura morte anno 1791. iam abfumtus eft;) Berol. et Stettin. 1790. 8. conf. All. gem. Litteraturz. menf. Nou. 1791. nr. 327. pag. 824 fq. —. De republica , vel de Iuffo, gr. ét lat. Marfilio Ficino interprete, Parif. apud Iacob. Bo- gardum. 1544. 4. - D: republica liber Y. gr. Lutet. apud Fed. Morel. 1587. 4. Sortitur animarum ex Eris Pamphuylii narratione de fine πολιτειῶν 1. graece eum verf. lat. loach. Camerarii, in JJ/o///; edit. Epicteti et Cebetis. Colon. 1595. 8. tom. I. p. 68 fqq. Platonis de republ. fiue iuffo libri X. verfionem emendauit notarque adiecit. Edmundur JMaffey , "Trinit. Collegii Cantabr. A, B. Cantabrigiae, 1713. 8. IL voll. Nitida eruditaque, at mendis plurimis deformata editio. Textus eff variis in locis, quamuis breuiter, vel ex conieclura, vel rationibus adduclis emendatus: verfio Ficini faepius correcta.. In notis non admodum multis loca ex Ariflotele potiffimum , quando hic vel a Platone difcedit, vel cum eo confpirat, Cicerone, Seneca aliisque, quae vel ex Platone de- fuinta,. vel ipfi parallela funt, cum ftudio adnotata legimus. Quod opinatur, Platonem in Aegypto facram fcripturam euoluiffe, loca ex hac protulit Maffey, quibus fimilia apud phi- lofophum leguntur. conf. Ala erudit. menf. Od. 1714. pag. 453 fqq. Journ. des Sav. menf. Augull. 1715. pag. 139. Οὐ. Ern. de I/indheim Bemühungen der Weltweifen vom Iahr 1700 — 1750. vol. HI. Noribergae, 1752. p.58 fqq. Neuer Pücherfaal XXXIX. p. 153. Platonis Φιλόσοῷος excerpta ex V. et VI. de republ. diatriba, feparatim edita gr. in 4. Summa und Inhalt der Platonifchen Lehre von der Regierung des gemeinen Nutzens. ins teutfch gebracht von G. Lauterbecken , Isleb. 1554. fol. La Republ. de Platon. — premiere partie. Dresdae, 1787. 8. Continet V. priores li- bros, iufto liberalius verfos, et Plato, quafi in Galliis natus, loquens inducitur. Efl vero nonus tomus libri: Collection de moralifles anciens etc. — Anglice vertit Spenr, Londini , 1766. et in praefatione tam hiflorica, quam critica agit de conditione philofophiae, aeuo Platonis. Plato über den Grund der Sittlichkeit , aur feiner Republik von G. L. Spalding in men- ftruo libello Berolin. menf. Iul. pag. 62 fqq. ann. 1791. Oflendit Spalding nexum orationis; euius partem vertit atque explicat; in fineque ait, fe dubitare, num ante Kantium, philofo- phum cel. aliquis de felicitate, more Kantieno, melius fit philofopbatus , quam in hac dialo- gi parte Plato fecit: atque alia Kantiana dogmata, faltem illorum femina inuefligare atque reperire licet in Platon's Operibus, "Averrois paraphrafis fuper libros de republ. Platonis, interprete Zar. AMoutino, Romae, 1539. 8. (in bibl. Marq. de S. Philippe, Haagae Com. 1726. g. p. 114.) alias edd. vid. fupra nr. XXX. circa fin. Timaeus gr. Parif. apud Chriflian. Wechel. 1532. 4. — ibid. apud Io. Lodoic. Tiletan. 1542. 4. — ibid. apud Guil, Morel, 1551. 4. — gr. et lat. cum Chalcidii explanatione. orn apu Yo. Π. p.36 PLATONIS EDITIONES LiblIlcIH. — d spud Bene-nat. 1579. 4. — latine. ibid. apud Caluarin. 1536. 8. — apud Bogard. ibid. 1544. 4. et ibid. apud Guil. Morel. 1563. 4. — lat. Ficimi verfio fcorfim Parif. 1556. 8. — 1554. 4. j Ἐκ Πλάτωνος Τιμαίβ τμῆμα TO τῷ Κικέρωνος περὶ παντὸς βιβλίῳ συμφωνᾶν. ἔχ Platonis Timaeo particula, Ciceronis de vniuerfitate libro refpondenr. Qui duo libri inter e coniun&i, «t refpondentes, nunc primum opera Ioachimi Periouii, Benedicini Cormoeriacim, proferuntur in. lucem. Parif. apud Io. Lodoicum Tiletanum, ex aduerfo collegii Remenfis. 1540. 4. In aduerfa pagina verfio Ciceronis efl pofita: quae Ciceronis perierunt, ea Perio- nius in obferuationibus vertit adnexis, in quibus et Ciceronis verba emendat faepe et vtrum- que comparat. Timacu; , lat. ex interpretatione et recenfione Io. JMeurfii, Lugd. Batau. apud 1. Cofte-- Tum, 1617. 4. Minos, gr. et lat. Ficino interprete. Parif. apud Guil. Morel. 1558. 4. Politicus. gr. Parif. apud Wechel. 1548; 4. JDe legibur, gr. Louanii, 1331. 4. — vid, ad nr. XXXIV. Πλάτωνος νόμων προοίμιον — gr. cura lo.Cafrlii. Melmeftadii, 1594. 4. Epinomis f. philofophus, gr. Parif. apud Io. Bene-natum. 1573. 4- Denique memorandae veniunt (Ferd. Coriftl. Müller) Chreftomathia Platonica , gr. etlat. "Turici, 1756. 8. Frid. Wilh, Ion. Dilleniur Platonianifche Chreflomathie, Griechifch und Deutfch , mit eritifchen und philologifchen Anmerkungen. Fin Lefebuch für 'ünglinge, Winterthur, 1782. 8. Quae chreftomathia multo melior eff, quam prior Mülleri, de qua vide Gesner. 1n lía- goge in erudit. vniuerf. edit. Niclas tom. I. pag. 169. Diuini Platonir gemmae, f. illuftriorer fententiae, lat. a Nic. Liburnio colleElae : apud Benedict. Preuofl. (fed priuilegium datur Martino laueni) Parif. 1554. 12. .Maittaire A. T. 'ándic. p. 153. — — Platonis Gnomologia, gr. lat. Lugd. 1555. 12. ibid. 1582. et Colon. Allobr. 1615. 12. Harl. VIII.- SCRIPTA VARIA DE PLATONE ET PLATONICA PHILOSOPHIA. VITAM PLATONIS fcripferunt £559 e veteribus Diogener Laertius libro ΠῚ. [UP] S 5 [Secund um gzggg) Conf. Philippi Labbei confpe&us Ari- 15. Heum. | Porphyrius, tefte Suida, fcripfit li- ftotelis et Platonis interpretum , Parif. 1557. 4. [de bros VII. περὶ τὸ μίαν ἄναι τὴν Πλάτωνος καὶ Δρισο- quo libro vid. 7ου μι) de fcript. hif. phil. ΠΙ. τέλας aspecv ,. quod. Platonis et Zriftotelis fea 31, rt. p. 130 [4.1 TAieoporapus librum olim fcripfit "vna eademque fit, In Zon/ii libro III. de fcriptor. contra Platonis fchol«m, in quo ait, multos eius — biíft. philof. paffim excitantur veteres, hiftoriam dialogos effe fuperuacaneos, imutiles et falfos, Platonis aut eius librorum fe&aeque illuftrantes eumque plures furripuiffe ex dilfertationibus Ari- aut explicantes. Zar. füppi, Antüfthenis et Bryfonis, tefte Athenaeo XI. - 142 Lib. 1HI. c. HT. SCRIPTA DE PLATONE ; . Vol.ILp. 2f [Secundum anonymum gr. in praeannotamentis nifcellaneis in Platonem (cod. mst, in bibl. Vindobon. apud Laubzr. in commentar. de illa VII. pag. 270.) Zfriffoteler f-ripferat ἐπα tegram orationem in Plstouis defuncti laudem, in eaque eius vitam expofuit. Idem Ariíto- teles in elegiis fuis laudauit Platonem; verfus ipfos dedit ibidem anonymus (fufpicante Lam- dbecio, Ioannes, Nicolai myftici, patriarchae CPolitani notarius,) et verfionem illorum, a Betfarione factam, adpofuit Lambecius. | Conf. “7.1. Srhotii vitas comparatas Ari(lótelis et Deumwflhenis, | Auguílae Vindel x6o3. 4. pag. 79 fq. Ibidem a paz. 78. agit Schortus de Platone, et Ariflotelis reucrentia erga ilium. Lambecius 1. m. pag. 277 44. recenfet codicem, qui continet O/ympiodori, (vti putat.) Alexandrini prolegomena generalia in vniuerfam Platonis philofophiam, in capita XI. diuifas- . cuius codicis editionem cum noua Alcinoi Epitomes dogmatum Flatonis editione optat Lam- becius, quoniam eius beneficio non folum vita Platonis apud Diogenem Laeruum et vita eiusdem apud Olympiodorum in prolegomenis fcholiorum in Alcibiadem primum, verum etiam ipla Platonis opera non mediocriter poffint illuflrari atque fuppleri. Harl. Olympiodorus in prima praxi, fiue praelectione ad Alcibiadem I. [quam eum verfione et notis Iac, Windeti fuisque JMericur Cofcubon. intulit edit. Lond. 1663. fol. Zfeibom. in edic. Laertii tom. II. Amflel, 1693. 4. et Fifiher. edit. ΠῚ. dialogorum, e fua recenfione, gr. cum notis criticis. conf. Fabr. infra, lib. V. cap. 26. $. 15. vol. VIII. p. 525 fq. Zonféum de fcriptor: hift. phil. III. 18, 2. p. 101 Íq. Harl.] d LHefgchius illufris , Milefius, cuius compilatio primum prodiit gr. e bibl. Sambuci cum veríione Hadr. lunii fini fubiuncta, Antwerp. Plantin. 1572. 8. tum a H. Stephano ad caleem Diog. Laertii, 1594. 8.161 Genev. ap. Vignon. 1615. in Hefychii ill. opufculis, a Io. Meur- fio editis, Lugd. Bat. 1613. 8. et in opp. Meurfii, a Lamio collectis, Florent. tom. VII. et ex eo vita Platonis praemiífa edit. III. Fifcheri cum notis criticis. adde Zonfium 1. c. ΠῚ, 19, 4. p. 105 fq. edit. Doraii. ; M itg Alii veteres, quos partim JDiogener Laertitts libr. IIT. de Platone, fect. 2. etc. Dionyf. Halic, in. epift. ad Pompeium, vol. VI. Opp. edit. Reisk. pag. 757. et Proclus in Timacum (vide Fabri. vol. VIII. pag. 524.) citarunt, modo vitam Platonis enarrarunt, modo illuflra- runt atque expofuerunt illius Ícripta. Sed illorum commentarii partim interierunt, partim, latent mssti ín bibliothecis, — Vitam philofophi compofucrant Speufppur, Porphyrius, (vid. catal. codd. gr. in bibl. Scorialenfi, in Pfüri Itinerar. Hifpan. et &eifzr. catal. bibl. Augufla- nas p. 73.) Zlriffoxenur , (Laert. V. 35.) Phauórinur, (Svid. voe. Φαβωρῖνος.) Zofimur dlz- xandritus, (Suidas in Ζώσημος οἵ Eudocia in Viol. pag. 205.) Clearehus, Hermodorur, Xe- socratés et alii... Commentatores et Ícholiaftae, qui magmam partem adhuc latent in codd. msstis, Domafriur, (vid. Zonffum l. c. ΠῚ. 19, 4. pag. τος. Eudoc. 1. c. p. 134.) Dexippur, ztr- chimedes Tvalliamts (Eudocia pag. 74:) “Πίσης, (Reifer 1. c. pag. 84.) Heriniar, Zdimouius ((chol. Venetus edit. Villoifon. ad Homer. ;. 536.) Olympiodorur, Proclus, (Fabric. infra, lib. V. cap. 26. S. 14 fqq. Pfallus, (vid. 7o/: MI. 20, 2. pag. 107 fq.) Theon Smtrnacus étc. iam fupra in indice dialogorum memorati funt, et Fifcherus in notitia codd. MSS. Platonis indicauit bibliothecas, vbi latent; adde eumdem ibid, pag. 207 fq. — Didymus Areius tem- pore forfan M. T. Varronis fcripfit περὶ τῶν ἀρεσπόντων Πλώτων; σύνταγμα. vid. Jonfituns de fcriptor. hift. philof. II. 1, 3. pag. 2. edit. Dornii, — Numeuiur, Apamenfis, (vid. infra in Catal. ^ Vehlhpi? c ET PLATONIS PHILOSOPHIA Lib. ILI cOHMIÍ. τά Catal. Platonic. ἢ, v.) fcripfit libros de Platonis et Academicorum difcrepantia, quos laudat Eufzb. X1V. praep. euang. c. ἐκ δὲ δὴ φορᾶς. — Galeuus pro Socrate et Epicteto fcripfit contra Fauorinum, atque Hippocratis et P/atosir decreta IX. libris profequutus efl. vid. Zon/rau; 1. c. IlI. 11, 5. p. 62. et fupra in epi;netroz E recentioribus praeter interpretes Diogenis Laertii, vtrumque Cafaübonum, Aldo. brandinum ac Menagium, et praeter conditores hi(loriae philofophiae aliosque, a me ad ini- tium huius capitis iam laudatos, de l'latone egerunt Leonh. Aretinur, cuius opufculum nondum eft editum. Guarinur, Veronenfis, cuius vita Plston's exftat ad calcem vett. editionum Plutarchi latinarum, Venct, per Nic. lenfon , 1478. fol. etc. et feorfim cum vita Ariílotelis, Euagorae et Homeri. adde /on/iun 1. c. IM. 21, g. p. 15. Marfilius Firinuz, de quo fupra in catalogo editionum iam difputatum efl. — Eius vita Platonis efl in illius Operibus et praemiffa illius Platoni latino, item in Magni Dan. Omeilii Ethica Platonica, Altdorf. 1696. 8. Piiri Bini Apologia Platonis, et in eius opera diífertatio lucem publicam non vide- runt, vid. Jcuffuai VI. 22, 13. pag. 1:8. fed praelo paratae ab eo funt relictae. vid. Elogia aca- demiae incognitorum p. i15. Conr. Lagi orat. de vita Platonis, in Phil. Melanthonis Declamatt. Argent. 1541. 4. pag. 263. ibid. 1558. 8. tom. II. pag. 347 fqq. — Serueflae 1587. 8. tom. II. p. 347 fqq. 10. Mich, Bofthius, in edit. Apologiae Socr. Argentor. 1501, 8. Platonicus moriens, praef. adr. Kunado, refp. a. G, Moehring , Serueflae 1704. 4. Renatus Fepinus in vitis parallelis Platonis atque Ariflotelis cum aliorum excellentium eruditorum vitis, gallice, Parif. 1684. 4. et in operibus (Oeuvres du P. Rapin) Amflel. 1769. 12. vol. I. Hagae Comitum 1725. 12. vol. I. cap. IIT. Platonem praefert Arifloteli: multa, ex Fi. cino maxime dcpromta, notatu digna adtulit; fed paullo confufe fcripfit. — Plura de eo leges apud Z.y'e diction. voc. αμην. Toach. Lanzii iedicina mentis nag. 150 fqq. edit. IV. Halae Magd. 1718. 8. I. Bwckhardi et Frid. Ottou. Men: nioruin biblioth. virorum, militia aeque ac fcriptis illfiium. Lipfiae, v7:4. 8. p. 350 fqq. Dacierii et Pillonnierii vitae iam fupra commemoratae funt. Liossrdus Cozzandur, Brixianus, iu lib. de magiílerio antiquorum, Geneuae 1684. 12. p-37 fqq. 124 [7 26-. 301. 358 fq. Guulier La Dibl. des Ehilofophes et des Scavans. Parif, 1723. 8. coll Heumagni Actis phil. tom. Ill. pag. 450 fqq. 463. et Jindhzim Bemüliungen der. Weltweifen etc. tom. V. pag. 3oc. (Derlandec) hifloire critique de Ia philofophie etc. III. partt. Amflerd. 1737. 8. vid. Bru. eher, hill. erit. phil. F. p. 25 et 27. JZ'idácim 1. c. p.3«6— 337. lu vol. H. lib. IV. cap. 15— 22. agitur de Socrate ciusque difcipulis fectisque. Abregé 144 1.11... SCRIPTA DE PLATONE Vol. II. p.57 Abregé des Vies des anciens Philofophes, avec un recueil de leurs plus belles maximes, par MJ. D. F. Parif. 1726. 12. Inter XXVI. philofophos, quorum vitae exponuntur, eít etiam Plato. : ; (Gilbert le Gendre, Marquis de St. Aubin) in Traité de l'Opinion, ou Mémoires pour fervirà l'Efprit humain. — Parif. VI. voll. 1733. 12. in tom, I. cap. 3. conf. Jiudhuim Bemü- huugen der Weltweifen etc. vol. VI. fe&t. II. pag. 291 fqq. Har.] ὑ DISSENSVM AB ARISTOTELICA PHILOSOPHIA oflendere fant co- nati, poft deperdita fcripta ( Numeri de quo paullo anteegimus,]. Tauri Bwrytii et itid, Platonici, e quo egregia fragmenta feruauit Enfebzus lib. XV. Praeparat., Georgius Gemiftur Pletho de Platonicae et Ariílotelicae Philofophiae diff:rentia, Bafil. 1574. 8. [conf. Jriarti codd. gr. bibl. reg. Matit. pag. 346. Falriz. vol. X. pag. 43. lonf.. c. ΠῚ. at. pag. 117 fq. Morhof. Polyhift. philof. lib. I1. part. I. cap. XI. pag. 204 fqq. vbi haud pauci excitantur libri, huc pertinentes. Harl.] Giorgiur Tyapezuntius in. comparatione Ariflotelis et Platonis. Venet. 1523. 8. Michi. "Apoftolius Gemi(li contra Gennadium et Gazam ὑπερασπιτῆς MS. in Bibl. Bodlei. Apofto- lium impugnauit Audrouicus. Calliffl, Andronicum Air, Secundinur. Fabric. [Georgium, quem Cretenfem vocat Philelfus XXXI. Epift. 14. a Barlaamo effutita recoquere idem Philelfus ait XXXI. epift. 56. Conf, fupra ad nr. XXXIV. Zflatium libr. de Georgiis, Jean. Boivin le Cadet diff. hiflorique fur la querelle des philofophes du quinzieme fiecle, (vbi haec contro. veríia vberius enarratur, et verfio Beffarionis epiílolae gallica addita eft) in Mem. de l' Acad. des Infcr. tom. II. pag. 775 f4q. edit. Parif. aut tom. IV. pag. 481 fqq. edit. Haganae, quae re- citatio germanice verfa efl a C. 7. Heumanno cum adnotationibus litterariis, in-Adlis philof. tom. IÍ. pag. 537 Íqq. et ab H.ffinauno in Magazin für die Philofophie etc. tom. I. p. 215 fqq. adde Nouv. Rep. lettr. 1707. I. pag. 248 fqq. — De Τλεοάονὶ Gazae lite et fcriptis aduerfus Plethonem vid. Zumphredi Hodii lib. de graecis illaftribus L. Gr. — inflauratoribus, Lon- dini 1742. 8. p. 77 fqq. Befarionis Epiflola ad Mich. Apoflolium, | (ad controuerfiam de praeflantia Platonis prae Ariftotele fpectans.) gr. cum verfione lat. Zo. Boiumii, iunioris, in hil. acad. Par. In- fcript. tom. Il. pag. 456. edit. Hag. rec. in verfione, hifloriae etc. Gortíched. tom. II. pag. 471 ἴ4η. Harl.] Bernardinus Donatus, Veronenfis, de Platouicae atque Ariflotelicae Philofophiae ἀ rentia, Venet. 1540. 8. Parif. 1541. 8. [eft Plethonis libellus in formam dialogi redactus, vid. Heumanni acta phil. II. p. 567.] r Francifcus Patricius difcuffionum Peripateticarum (Pafil, 1581. fol.) "Pun III. Fabric. vid. Ionfrum l. c. Hl. 25, 1. pag. 137 fq. M. “πέσον, Mur:t, in. ethicam Ariflotelis pag. 76 fqq. tom. ll. orat. 22. — Henr. Vffelmauni exercit. de Platonis, Ariftotelis, Stoicorum et Epicuri plilofophia . morum etc. Helmílad. 1668. 4. — Zo. Safenius in diff. de differentia philofoph. Platonicae et Ariflotelisae Holm, 1695. 8. : Hubertus Vol. IT. p.37 ET PLATONIS PHILOSOPH!A Lib. ITE. c. TEX... τάς Habertut Folicía de nonnullis, in quibvs Plato ab Ariflotele reprehenditur. Romae 1574. 4. vid. fapra nr. XXX, Tum ii, qui Arifioteli nimis fauent, tum ii, qui Platonem, fpreto illo, vnice am. plectuntur, modum excedere nec tempora, ingenium confiliumque vtriusque tite difcernere mihi videntur. Suus cuique honos tribuendus efl: fuos quisque habet naeuos fuasque aetatis indolisque infirmitates. — Ariftoteles praeflitiffe videtur ingenio, (quod Genie hodie vocatur,) plura faltem inuenit, aut melius conflituit et ordinauit, valuit ingenio philofophico et, quod hodie nuncupatur, fyflematico. Hinc omnes doctrinas in artis formam redigere fluduit. Atque fi breuitas e(t fignum eximii ingenii, hoc in Ariílotele, faepe nimis breui, concifo, ideoque obfcuro aut difficili intellectu, fplenduit quam ntaxime. — Contra Plato, quem ZHe- ricus Cafaubon. de enthufiafmo, cap. L pag. 6. et cap. III. pag. 35. 36. et 78. Heumann paf. fim in Actis philof. Stolle, '"T'homafius aliique fuperflitiofum , enthufiaftam et. nefcio quibus aliis conuitiis laceratum depexuerunt, et iniquius vituperarunt,; et quem Gatacker. in praef. ad M. Antonini lib. εἰς ἑαυτὸν male putat, nihil aliud egiife, quam vt fophiflarum artes fub perfoua Socratis traduceret, floridiore, amoeniore magisque perfpicuo et populari dicendi genere vtitur, philofophiam calluit et popularem et fubtiliorem reconditamque, fecum rapit lectores et eloquentiffimus eft philofophorum. | Hanc ob cauffam Cirero videtur Platoni pri- mas tribuiffe, Libro quidem V. Fin. cap. 3. Zfriffotefes, excepto Platone, philofophorum princeps dicitur, et lib. T. "T'ufc. quacft. cap. 10. Zfriffoteler, ait, [onge omnibus, Platonem femper exci- pio, prac/lans ingenio et. diligentia εἰς. At de fingulorum vitiis ac virtutibus, de placitis vtriusque diuerfis, eorumque veritate aut falfitate, aliisque, quae V. D. in diuerfas traxerunt fententia, rebus atque contronerfiis , difputare haud vacat, et de quibusdam rebus iam fu. pra, quid equidem fentiam, aperte nec vllarum partium cupidus dixi, Zar/. CONSENSVM PLATONIS CVM PHILOSOPHIA ARISTOTELIS, iam tum profeífus eft fe agnofcere Antiochus, Academicus, eiusque auditor Cicero ^^"^), Jib, V. de finibus $. 12. Admmonius Θεοδίδακτος, de quo Hierocles apud Phot. cod. CCXIV. p. 283. Simnplic. in libro ITI. de coelo et alii paflim: at fingulari fcripto docuerat Porphyrius libris VIL. fed qui pridem interciderunt. (confer Holffen. de Porphyrii vita cap 8-) Fabric. Porphyrii aetate frequens, et vulgaris erat fententia, Platonicam, (n. ve- teris academiae, iudice iam Cireronz Academ. I. 4. de Offic. IIT. 4.) et Ariflotelicam philo- fophiam effe vnam eamdemque. conf. Jonfium 1. c. VII. 15, 4. pag. 84. Har. Hierocler in libris de fato ac prouidentia, ad Olympiodorum, philofophum, libro prae- cipue fexto. — Vide Photium cod. CCXIV. Fabric. Ionfum 1. c. MI. 18, 2. pag. 99 Íq. et ΠῚ. 21, 9 fqq. de bello illo philofophico; fupra ad fec. III. 12. 34. ποῖ. Harl. De eadem re commentarium promifit e latinis veteribus Boethius lib. 2. de interpreta- tione, fed qui elaboratus ab eo non videtur, certe lucem non vidit. Bernardi Carnotenfir fimilem conatum laudat Sarisberienfis II. 17. Metalogici. , Egerunt operofius Bern. Carnoten- fis hhlihh) Ydem Cicero Lucullo cap. ς. Peripate-. congruentes, a. quibus Stoici ipfi verbis magis, tici, ait, et Zlcademici, nominibus differentes, re quam fententiis diffenferint. 7 οί. 111. S 146 Lib. HT. c. HI. SCRIPTA DE PLATONE Vol. IT. p. 57 P 38 ; E fis et eius fectatores, vt componerent inter Ariflotelem et Platonem: fed eos tarde veniile arbitror, vt reconciliarent mortuos, qui, quamdiu in vita licuerit, diffenterint. 4 | E recentioribus confenfum Platonis cum Ariftotele probare conatus efl 705. Dies. (adde Politiani Mifcellanea cap. 1.) Fabric. conf. Jonf: MI. 21, (vbi plures enumerantur.) feet. 22. pag. r2. Har. Fyancifeur Patritinr difcuffionum Peripateticarum tomo II. Seb. Foxiur de naturae philofophia feu de Platonis et Ariflotelis confenfione, libris V. Louan. 1554. Parif. 1560. 8. Witteb. 1589. 8, Lugd. 1622. 8. Confer.j Obferuatt. Hallenf. tom. HI. p. 268 fq. [I] (diff. 14. vbi Buddeus iilud iuuenile opus minoris facit, quam Hoivin. iun. . qui illud tamquam optimum hac in re fcriptum celebrat.] [Vere' conclufioni di Platone conformi alla dottrina chrifliana et a quella d' Ariftotele di Frauc. di uri. Florent. 1590. 8. Harl. Iac. Carpentaritus Claromontanus Parif. 1573. 4. Gabriel Buratellusr, Anconitanus, in conciliatione praecipuarum eontrouerfiarum Ari- flotelis et Platonis 8. Venet. 15753. Fabri. — Buratelli chartas expertes cífe eruditionis, nec illas fcire tam platonicas, quam ariflotelicas opiniones, iudicat Gaudentiur de Romanorum philofophia cap. 166. vbi de iis agit, qui confenfionem Ariftotelis ac Platonis tentarunt. nr. IV. pag. 220. in noua variorum fcriptorum conlectione, fafcic. Π. Halae Magdeb. 1727. 8. cum iis fentit, qui putant, conciliari cum Platone nequaquam poffe Ariflotelem, et cap. 18. p. 136. huic praefert Platonem. lacobur Mazoniur Caefenas libris Yl. praeludiorum | ad Corparationem Ariílotelis et Platonis, Venet. 1597. fol. Eiu:dem de triplici hominum vita libri III. εἰς, Caefenae 1577- 4. de quo opere vid. Rich. Simon tom. I. bibl. felectae cap. 26. Fraucifeur Diacetius, [vid. Bayle diclion. voc, Jaccetiur.] Petrsis Maffolus, Symphoriamur Champeriur, (aut Campegiur, Lugdun. medicus, fub Francifco, rege Galliarum. Libri infcriptio cfl: D. Syiuphoriani Champerii fy mphonia Platonis cum Ariflotele «t Galeni com Hippocrate; Eiusd. Hippocratica philofophia; it, Platonica medicina de du- . plici mundo cum eiusdem fcholiis: fpeculum Platonicum etc. Parif. (1516.) 1518. 8. adde Joufium VH. 23, 1. p. 130. Harí.] ; Addi his poffunt Pagazinus Gandentínur de dogmatum Ariflotelis cum Platonis Philofo- phia comparatione Florent. 1639. 4. — Beniamin Coberur in Exercitationum Platonicarum prae- ludio, fiue dialogo de Philofophia, pro iis, qui Platonem cum Ariftotele volunt coniungere. .Spirae 1605. 8. — Znireae Riuini, alias Bachmánni aequilibrium de fuperpondio diuini Plato- nis cum Ariflotcle Parallelo, fiue Arifloteles cum Platone comparatus. Northufae 1629. 12. Iac. Furnentius in Synopfi vniuerfae philofoph. Parif. 1655. 4. vid. Richard Simon tom. IV. bibl. critic. p. 104. Eiusd. Lettres, tom. IV. p. 86. D. Io. Phil. Treunerus in. diff, de 'Theologia Platonis et Ariflot-Jis comparata, lenae 1690. 4. [ Hear. Fergii diff. de "Theologia Platonis, Gicffae, 1664. 4. eum. Confer Vol. IT. p.83) ET PLATONIS PHILOSOPHIA Li.IILcIlL τ Confer, fi placet, Zo. Bapt. Roefchtíii difp. de philofophia conciliatrice, Witteb. 1693. 4- Jacobum Thomofium Oratione XV. de Syucretifino Peripatetico, et Obferuationcs Hallenfes ΜΠ. 14. $. 3 — 7. vbi etiam de 70. Baptiffae du. Hamel. loris Hl. de confenfu veteris ac nouae Philofophiae diileritur, PLATONEM CVM ARISTOTELE COMPARAVIT [/ar. Carpentariu: án Platonis cum Ariftotele in vniuerfa philofophia comparatione. Parif. 1573. 4. etc.] fingulari et erudita diatribe, gallice edita, Philofophiam vtriusque inter fe contendens Renatus Rapinur. [con£. C. Thomaf. orat. pag. 462 fq. Act. erud. ann. 1686. pag. 195 fq. Heum. vid. ad initium huius paragraphi.] - HIPPOCRATIS ET PLATONIS DECRETA libris nouem explicuit et ia- ter fe contulit, atque aduerfus aliorum fententias defendit Galenur, qui exftant. — Proclus συμφωνίαν Ὀρφέως, Πυϑαγόρε καὶ Πλάτωνος. — Cum Orpheo confentire Platonem, obfer- vauit et ZZieroc[es libro quarto de fato ac providentia, et O/ympiodorur commentar. in Phaedo- nem, zrayrox8 yog o Πλώτων zragoderrog Ορφέως. [conf. epimetron ad Q. 1x. DE PLATONIS THEOLOGIA "") Zenodoti liber πρὸς Πλώτωνω “περὶ Θεῶν, Suidae memoratus, intercidit. — Exflant Procli libri VI. de "Theologia Platonis, et ςοιχείωσις Θεολογικὴ . in quam Nicolai Methonenfir, epifcopi, animaduerfiones et fratris Berealdi expo- fitio MS. (uperfunt, illa graece, haec latine. [Maximus Tyrius in diff. XVII. 'pag. 188 fqq. edit. II. Dau. (diff, I. edit. prior.) quid fit deus fecundum Platonem, vbi vid. Dauifium.] His addendus /Marfilius Ficimur, cuius exflant "Theologiae Platonicae libri XIX. de immortalitate animorum atque acterna felicitate et Theologiae Platonicae Compendium tom. I. Opp. pag. ' 611. — 616. [1] [vid. fupra in recen(ione editt. ab initio.] Paulus Beniur Eugubinus in Theologia Platonis atque Ariftotelis. Patau. 1624. 4. Pstrus Lefcaloptrius ad Ciceronem de Natura Deorum lib. I. p. 49. fq. Efasiae Pufendorfii diff. a iuuene fcripta de Theologia Platonis. Fabrie. Lipfiae, 1653. 4. rec. in eius Opufculis, Halae, 1699. 8. pag. 70 fqq. Stol/berg de λόγῳ et νῷ Platonico, diff. Witteberg. 1676. 4. adnexa eius libro de Soloecimis N. T. pag. 194 fq. et de σοφία, ibid. pag. 348. — G. Frid. Schroeeri diff. de λόγῳ, idea dei, diff. Witteberg. 1715. — Tob. Exkard Non- Chriflianorum de Chrifto teflimonia, edit, IT. Quedlinburgi, 1736. cap. 3. de iufto platonico, e lib. 1I. de republ. p. 86 fqq. Uber. den. Güttlichen V'erffand, (vEc ,— λόγος.) aur der. Platonifchen Philofophie (von M. Tenuemann] in Henr. Eberh. Gottlob Paulli Memorabilibus, einer philofophifch- theolo- gifchen Zeitfchrift ete. part. 1. Lipfiae, 1791. 8. nr. 3. Contra vulgarem opinionem de trini- tate platonica offenditur, λόγον et νῶν Platoni effe eadem, nec Platonem vtrique tribuiffe hy- poflafin, aut tamquam naturas, f. vt barbare dicunt, fubflantias, extra deum habuiffe. Io. Bodini vniuerfae naturae theatrum. — Hanouiae 1625 8. libr. I. de Platonis et Ariflo- telis theologia, T 2 Platonem * - ii) De Platonis theologia, vid. Clericum inm Bibl. fele&a tom. 27. p. 424 fqq. Heu. 148 Lib, HT. c. II. SCRIPTA DE PLATONE Vot. TL. p.59 Platonem incufarunt atheismi atque Spinozismi Chriff. TAomof. in fommarifchen Nach- richten von. auserlefenen — in der "lhomaf. Bibliothek vorhandenen Büchern, partic. VT. pág. 546. Nic. Hürongym. Gundling. in noua biblioth. part. 31. psg. 1 fqq. atque inter eius Obff. felectas tom, ΗΠ. p. 105. Halae 1737. 8. tum in Gundlingianis, part. 32. pag. 163 fq. et part. 43.ac 44. 10, Bapt. Crifpus, (vid. Heumanni Acla philof. vol. IE. pag. 932 fqq.) etc. Sed eum vindicarunt ab hoc crimine JZ/olf et Sehelhora, (vid. Relation. de nouis libris, vol. 11. Gótting. 1753. 8. pag. 34 fqq. notamque fupra ad $. II. fin.) 7ac. TAomaf. de exuftione mundi floica, di(f. 1I. $. 25. pag. 29. Brucker. in hiflor. philof. doctrinae de ideis pag. δι. et fo. Fran. Buddeus in. Compendio hiftoriae philof, cap. IV. δ. 25. (vbi praecipua theologiae et philofophiae Platonicae capita perfequitur) pag. i66 fqq. Atque fuerunt, qui eum nu- mero coelitum propter virtutum meritorumque fplendorem effe adfcriptum , adfirmarent. vid, Plato: beatus, fiue de falute Platonis, pia contemplatio .F. Nico/ai Securi, Relig. Erem. Mag. Venetiis ap. Valu. 1666. 12. de quo libro copiofe diffzrit ZZeumarn. in Actis philof. vol. ll). pag. 244 fqq. adde 10: Siberi Confiderationes de falute philofophorum gentilium, Pla- tonis, Ariílotelis, Ciceronis et Senecae inprimis, Dresdae 1659. 12. arl. PLATONEM HEBRAEIS PHILOSOPHEMATA SVA NON DEBE- RE, oflendit 7o. Clericus Epiftola critica VIL — Mofaicis quidem e fcriptis qui fuam credit haufife philofophiam Platonem , idem fidem facile quoque habebit fabulae de cadauere Pla- tonis, reperto tempore Conf/lantini M. et Irenes cum tabella aurea in pectore, cui verba in- fculpta: Chriffur ex. virgine, uaftetur , in quem ego credo. — 4t fol tu me iterum adfpicies fub Conflantini imperio e£ Irener. Vel quod a multis traditum eft, primum fuiffe Platonem, qui apud inferos Chriflo. praedicanti fidem habuerit atque ab eo fuerit ex inferis liberatus. Vide Inoflof. Sinaitam quaeft. CXL. Barthium ad Aeneam Gazaeum pag. 153. et Zfflatium de libris Ecclefiafticis Graecorum pag. 259 íq. ^^ Ὡς Cabbalae ex Platonismo origine vid. J//o/f- Bibl. hebr. p. 66. CONSENSVM PLATONIS CVM CHRISTIANA KELIGIONE ΝΟ 'oftendere conantur praeter Chriftianos vetercs, Clementem Alex. [7:/7/v. Martyr. in Apologia Tr. pro Chriftianis cap. 13. et in Cohortat. ad Graecos cap. 27. aliosque, (quorum loca col- legit ZMericus Cafaubonus de credulitate et incredulitate, anglice, Londini 1670. 8. pag. 122 Íq.) tum recentiores, Auguflinum Steuchum Eugubinum in libris de perenni Philofophia "n, Beffarionem contra calumniatorem Platonis, Guil. Poflellum de orbis terrae concordia, "Theophilum Galeum in Atrio Gentilium, anglice edito, [Oxon. 1672. coll. Barmage in hifl. des luifs, lib. III. cap. 17: δ. 4— 18. et cap. 18. S. 13. cap. 19. $. 4.] et in Philofophia Generali, [vid. Zwmauni acta philof. tom. VI, pag. 793 fqq.] Marfilium Ficinum in Variis feriptis, Philippum Mornaeum libro de veritate Religionis Chri(lianae, atque Zndream Dacerium in diff. de Platone, notisque ad gallicam dialogorum verfionem paffim, Mutius Pana, Pinneu- fis, in tractatu de ofculo, feu confenfu ethnicae et chriftianae philofophiae, Marpurg. 1605. 8. qui kkkkk) Pro Platone et Plutarcho preces ad {41 Conf. Fabric. de fcriptorib. de veritate re- Chriftum fudit Ioannes Metropolitanus fub impe- lig.chriílian. cap.8. p. 304 fq. eum. rio Alexii Comneni, vid. Epp. Bofii et Reinefii p. nmmm;in) Vid. Bruckeri otium Vindelic. pag. 339. J/erpoorien. 65 Íq. Harl. ΟΝ. ΤΙ p.39 ET PLATONIS PHILOSOPHIA [ἰδ 1177.:.11. — 149 qui plures huius argamenti libros molitum fe tefiatur pag. 115. 291. 485. — Liuius Galantes, Ordinis Minorum, libris XX. de Chrillianae "Theologiae cum Flstonica comparationes Bono- niae ann. 1627. fol. quo in optre iter prinsur continet Platonis vitam et encomia, quibus praecipue veteres ecciefiae doctores eum maélarunt, tum quae iidem in ipfo damnauere, et quibus argumentis d:fendi poflit. | Kiber !J. III. IV. confiderant dogmata Platonica de Deo. Liber V. Vi. VII. de Angelis, Liber VIII. IX. X. de Creatione. — Liber XI. XII. XIII. de ani- ma. Liber XiV. XV. XVI. de Daemonibus, — Liber XVII. XIIX. XIX, de felicitate fumma hominis. Liber denique vicefimus colligit dicta veterum poetarum, capitibus fidei chriftianae eonfentientia. —.Peirur Calanna in Philofophia Seniorum, facerdotia et Platonica, Panormi 1599. 4. TÀom. Campauella de geutilismo non retinendo; Francifzus Patricius in Ariflotele exoterico, (in noua de vniuerfis philofophia Venet. 1563. fol.) vbi oflendere conatur, Platonem cum doctrina chrifliana confpirare per capita XLIII. in quibus diflidet Ariftoteles. ^ Confer Io. Launoium de Varia Ariftotelis fortuna cap. 17. """") — Francifcus de l/ieri in compendio doctrinae Platonicae, quatenus cum chrifliana fide confpirat. Italice ann. 1577. 8. . His ad- de, quod Plato a Numenio **") dictus eft Moyfes Zftticiffanr, et ab Hebraeis plurima repe- tiiffe a multis creditur, qua de re prae ceteris confulendus Huetius demonflrat. Euangel. pro- pofit. IV. cap. 2. $. 14. Tob. Pfannerus in Theologia gentili etc... Fabric. Vide ad $. 1. not. m. Scriptores quoque rabbin. Platonem facrorum oraculorum lecto- rem habuerunt. vid. ///o/f. iu bibl. hebr. vol. L p. 984. not. Qnod in animis feriorum py- thagorico- platonicorum et fcriptorum ecclefiaflicorum, quibus facra cum profanis compara- re follemne fuit, ea opinio infederat; id haud adeo mirandum videtur, conf. /Menagiur ad Diogen. Laert. III. 6. p. 139. qui plura veterum loca in hanc fententiam collegit. Δὲ quan- do viri docti poft renatas litteras in eadem haerefi verfantur, Platonem legitfe Moyfeos et reli- quorum diuinorum legatorum libros facros, atque multa ex illis fumfiffe mutua; id omnino videtur temerarium. — Et tamen eam fouerunt opinionem JMar/ilius Ficinus in Comm. ad Pla- tonis libros, cap. 24. extr. Henr. Moru in Cabala philof. ad cap. I. Genefcos, Londini 1679. p.553 Huctiur, hac in cauífa nimis credulus, tum in demonflrat. euangelica, loco a Fabri- cio iam citato, tum ibid. cap. XII. 3. p. 280. Lipfiae, 1694. 4. et in Alnet. quaeflion. lib. II. cap. 1. p. 77- Francof. et Lipf. 1719. 4. /Marsham in Canone chronico, faec. XI. porsr. Fra- nequerae , 1716. 4. Franc. T'urrianu: ad Conltituit. apoftolicas VII. 21. pag. 100. 7 ifi in Aegyptiacis p. 275 fqq. — Peter van Eys in. difp. de Platone Mofaizante, Franeq. 1715. Da. cer in comment. de doctrina Platonis, praemifía verfioni illius gallicae Platonis, edit. LI. Parif. 1701. p. 95 fqq. p. 190 fqq. et alii. adde 70. Gui/. /ani 11. difpp. de Platone iudaizante, La Wittebergae, nnznw) Scriptores ecclefiafticos doctrinam de λόγῳ a Platone eiusque adfeclis fumfiffe mutuam, et Platonem ratiocinando ad cogitationem de my- fterio trinitatis delabi potuiffe, oftendere conatus eft Souveratn in libro famofo: /e Platonisme de- voilé, ou Effai touchant le verbe Platonicien, di- vifé en deux parties. à Cologne, (vel potius Am- ftelod.; 1700. 8. cuius vero opiniunculas multi op- pugnarunt. vid. Reimmanni Catal. biblioth. fuae theol. p. 669. Baldi defenfionem patrum εἰς. 70. Lamii libros IV. de recta Chriftisnorum in co, quod myfterium diuinae Trinitatis adtinet, fen- tentia, Florent, 1733. 4. aliosque apud Stolium in Nachricht von den Büchern etc. vol. 1I. part, 13. pag. 459 fq. Baumgarten in Nachrichten von einer Hallifchen Biblioth. tom. IIL pag. 533 — 544. Harl. A 00000) Vid. Eudoc. in Viol. pag. 398. Hari. 150 Lib. IH. c. HH. SCRIPTA DE PLATONE Vol.1L. p. 59 4o Wittebergae, 1705. 4. Chriffian Korizol! in pagano obtreclatore, cap. IT. $. 9. — acq. Lenfnt idit. fur cette Queütion: fi Pythagore et Platon ont eu connoiflance dcs Livres de Moyle et de ceux des Prophetes, in bibl. germanique tom. 1L. p. 124 fqq. Brucker. vol. 1. p. 635 fq. et in Otio Vindel. p. 97 Íq. At, (quod didici ex Zac. T'àomafi; diff. de plagio litte- rario, edit. I. $. 22 et 23. vbi de Platone, furti infimulato, agitur,) Paullus Benius, qui, vt ait Thomaf. hanc de mofaica Platonis philofophia controuerfiam adcurate tractat, libr. X. in Tim. Platonis p. 679. » nihil, inquit, vnquam inueni apud Platonem, quod deprehende- te potuerim ex vna Mofis hiftoria fuiffe expreffum : in multa vero incidi, ob quae exiftimem, eam legiffe numquam. ^ /— Praeter ea Sam. Parferur in fua philofophiae platonicae cenfura, libro, anglice fcripto; Oxoniae, 1667. negat confenfum illum Platonis et Moyfeos. Nec Georg. Horn. in. hiftoria philof. libr. IH: cap. 14. nec Crifpus libro mox citando pag. 36. 39. Hodiur lib. IV. de verfionibus bibl. cap. τ. JDale diff. de Ariflea cap.27. Barnage Hift. Iud. lib. 3. cap. 20. δ. 18 — 24. nec Bacdeur in hifloria ecclef. V. T. tom. M. period. II. fedt. VI. ad $. 13. p. 1066. et in Compendio hill. philof. p. 143. et Fourmont in Hifl. acad. Parif. Infcript. germanice verfa a Gottfchedia part. ΠῚ. pag. ror. probant ineptam iflorum opinionem, Plato- nem Moyfeos fcripta compilaffe. Atque Clericus in Epiflolis criticis et ecclefiaflicis etc. Am flelaedami, r700. 8. (de quo libro pluraleges in Sto//i Nachr. von den Büchern — in der Stollifchen Bibl. tom. IIT. part. 17. pag. 3— 6. quae epiftolae quoque conflituunt partem IIT. Artis criticae Amflel. 1712. 8. Lipfiae, 1715. 8. etc-) in epiftola VII. vtriusque partis, tum eo- rum qui adfirmant, tum qui negant, profert fententias atque argumenta, ab corumque flat partibus, qui confenfum iftum repudiant, et docet vberius, Platonem philofophemata fua non debuiffe ludaeis. — Contra eum tamen difputat Ba/íur in Vindiciis patrum ab imputatio- ne Platonismi, lib. IV. cap. 17. gallice editis Parif. 1711. 4. qui oftendit, Platonicos poft Chri- fium natum doctrinam de Trinitate demum e difciplina Chriftianorum fumfiffe aut furatos eífe, ad difcipulos fuos a profeffione doctrinae chriftianae retinendos, neque Platonem, neque Platonicum vllum ante Chrifli tempora illud Chriftianorum caput de Trinitate nouifle aut docuiffe. Atqui, vt mittam Clerici, Buddei aliorumque argumenta, quantum differt diflat- que Plato a Mofe! EtPlato, qui plurimam vitae partem in cognitione et perfcrutatione re- rum diuinarum humanarumque ponebat, multa ex Orphicis aliisque libris fuperiorum philo- fophorum, ex doctrinis et difciplina orientalium et Cosmogeniis fabulisque antiquiffimis fuin- fiffe, fuo modo amplificaffe atque exornafle, et nouum quoddam fyflema vi fui ingenii fplen- didiffimi, feruidi ac phantasmatum capacis excogitaff? videtur. Enimuero alii, ad quos haec eriinet controuer(ia, dirimant illam. adde Guil. Ludou. Steinbrenzeri proluf. Y. Sententiae Mofis et Platonis de orta mundi comparatee. Erlangae, 1786. 4. Har/. et auctorem libri: Hi- floire critique de l''eclectifme ou des nouveaux Platoniciens (Avignon 1766.) tom. II. p. 75 fq. DISSENSVM PLATONIS ἃ RELIGIONE CHRISTIANA [T] multi etiam e veteribus ecclefiae doctoribus fatis perfpicue obferuarunt, qui Platonem habebant cum Tertulliano coudimeztarium haereticorum """"F), Vnde Bernhardus Epifl. 19. cap. 4. de baelardo: dum multum fuat, quomodo Platonem faciat Chrifliamum, fe probat Ethnicum. Hanc in rem operae pretium efl legere, quae fcripfit Joh. prxppp) Vid. Strutii bibl. philofoph. edit. Kahlii, Gotting. 1740. 8. tom. L. pag. 28 fqq. et pag. 110 íÍqq. Har. Vo!. lf. p. 40 ET PLATONIS PHILOSOPHIA LiMID MI. ag foh. Bepiifla Crifrnr, Gallipohtanus, in erudito Opere de Ethnicis Philofophis cate legendis, Rom. 1594. fol. 99/ quo praecipue Platonis doctrinam de Anima ad examen reuo- cauit, et pag. 235. moriet, Platonem fun praecipue coveudum ejfe, apa piis dogmatibus megis fimilis effe videtur. Idem vifum Cardinali Bellarmino, nam vt refert Malinkrotus de fummo bono p. 4. Platonitan Philofophiam Clemens 111. Pontifex Max. in [i holar, vti propofitum habiébat, reduxifft, nifi vuiwr Ci araizalir Bellarmini dehorratione abffentur fuijut , quac tamen vepulfa f£. caufam illius et. vatiouer, quitur illa perfuofa fuit, perpendamur, plus gloriae, quam ignominiae Platonito dogmati cónciauit , vij apud Fuligatum et Sylucflrum de Petra Santia in vita praedifli Cardinalis videre eff. — Nec. enim vel ipfe Bellaruánus prae Zfriffotelita aufus eft Platonicam Philof. contemnere, ideoque non alio argum«nto vfur eft, quom quod prae aliis Gen- tilium Philo. St&is ad. chriflianae religionis placita proxime accederet, ideoque ad. feducendos homines et fimplicitatem fidei corrumpendam maius ob illa periculum. immineret. — Vraeterca de diffenfu Platonis a chriflianis dogmatibus egerunt E/regott Daniel Colberg , Profeifor tum Gryphiswaldenfis, in Chriflianifmo Platonico Hermetico, edito germanica lingua, Lipfiae, 1690. et 1710. 8. Frid. Chriffianus Bucher, Ecclefiaftes Gedanenfis, in Platone Myflico in Pietifla rediuiuo, itidem germanice, Gedani, 1699. 4. [/ar. Thomaf. progr. myflerium S. S, "Trinitatis — gentilibus ignotum fuiffe, in eius Diflertatt. LXIII.. Halae, 1693. 8. p. 30 fqq. Harl] Aibertus Chriflionus Rothe, ecclefafles Lipfienfis in "Trinitate Platonica, Lipf. 1695. 4. loh. Heinricus Feufl&ingiar de tribus Hypoflafibus Plotini, Wittcb. 1694. 4. 77,7) et /oh. Frid. [ucherer , Meinungenfis in diff. II. de defectibus Theologiae Platonicae. lenae 1706. 1707. 4. Faubrir. AM. Io. Mich, Sonntag difp. de fimilitudine noflri cum deo pythagorico- platonica, lenae, 1699. 4. Io. Gil. Ianur in diff. fub praefidio Georgii Neumanni habita, de Trinit«te, Platonismi vere et falfo fufpecta. Witteb. 1708. 4. : Ehrrgo!t qqqqq) De Crifpo eiusque libro, hodie rarif- fimo, atque argumento imultus eft Zeurmannus in A€tis philof. tom. IL. p. 421—950. . Quarido vero Heum. eos arguit erroris, qui librum illum fub titulo: de ethnicis philofopkis caute legendis, lau- dauerint, au&tor catélogi Bunau. vol. lI. tom. I. p. 1518. exempli fui teftimonio oftendit, primam paginam omnino habere illam infcriptionem, alte- rum autem folium infcriptum effe de Platone cau- 1e legendo, (nam cum hoc tantum rem h:bet Cri- fpus;) difputationum libri XXIH. εἰς. Nec Mor- hofio, vti putarat Heumannus , incognitum fuifle iftum librum, patet ex eius Polyh. philof. IL. part. 1. cap. ΧΙ. 8. pag. 212. idque etiam monuit Bru- cker, in hiftor. phil. doctr. de ideis, p. 34. Har/. rrrrr) Per traditionem notitiam hanc trirnitatis ad Platonem aliosque perueniffe, funt, qui cre- dant, nec tamen dogma de inyflcrio trinitatis e philofophia platonica in coetum Chriftianorum de- rivatum. vid. Basnage hift. iud. lib. IV. f. tom. III. cap. 3. p. 10 fqq. Heddeus in Comp. hift. phil. p.!69. Sed cautc hac in re eft verfancru et ver- ba fententiaque Platonis legitime interpretanda. adde 7. Benedi&f. Cargzou. difp. 'Trinitzs platoni- ca, Lipfiae, 1693. Georg. Pojcthii lib. de variis modis moralia tradendi, pag. 538 fqq. 70. Laur. Moshem. commentat. de turbata per recent'ores Platonicos ecclefia, im eius diff. ad hift. ecclefiaft. Altonae, 1753. 8. Pagan. Gardentium de dogma- tum Origenis comparatione. Florent. 1639. 4. Veffuch uber den Platonicmus der Kirchenváter: oder Unterfuchung über den Einflufs der platon. Philofophie auf die Dreyeinigkeits- Lehre in den erften lahrhunderten. Aus dein Franzóf. (des Sou- verain) herausgegeben, und mit Vorrede und An- merkungen begleitet von /. F. C. Loeffler; edit. 1L Zullichau. 1792, mai. δ. Harl. 55. Lib LT. c. HII. SCRIPTA DE PLATONE οι. ΠΡ. qt Ehregott. Daniel. Colb;zgüi Specimen hifloricum de origine et progreffu hacrefium et errorum in ecclefia, in 400 oflenditur , quod haercfes in primitiva ecclefia, in primis faecu- lis prioribus natae, pleraeque philofophiae platonicae originem debeant et cum modernorum fapaticorum deliriis in multis confpirent. 1694. 4. De quibusdam, non de omnibus haerefi- bus, ex pbilofophia platonica deriuandis, certum id efle, atque recte commonflratum, exi- ftimat Buddets in. Compendio hift. philof. pag. 162 fq. idem iam indicauit, Heumannum in actis phil. part. I. $. 28 fqq. pag. 51 fqq. (vti fecerant Renat. /MofJuetus in diff. I. ad Irenaeum, et D. Hooper in diff. Londini 1711. edita;) arceffetg originem Valentinianae haerefeos ex phi- lofophia platonica: qua de re fuam idem Buddeus expofuit fententiam in diff. de haerefi Va- lentiniana ad $. XV. p. 619. De Platonis Θεογνωσία., diff. praef. Io. Mich. Ellrodio, refp. Y. Georg. Frofch. Baruthá 1701. 4. De purgatione P/atonica egerunt Jar. Thomafius in praefationibus, iunclim editis 1681. praef. XX. et Buddeur in exercitat. de Καϑαρσες Pythagoraeo-Platonica, in Analedis hifto- riae philofophicae pag. 363 fqq. Io. Dieter. I'inckleri diff. inauguralis, praef. Io. Engelh. Steubero, de philofophiae Platonico- pythagoreae fraudibus feu placitis erroneis a Paulo atque Petro 1 Tim. I. 4. IV. 7. etc, improbatis ac vitari iuffis. Rintel. 1744. 4. Harl. Confulendus et Sam. Parkerur in Philofophiae Platonicae Cenfura, anglice edita, an account of the Platonik Philofophy. Oxon. 1666. 4. [δ] DE PLATONIS PHILOSOPHIA 559, (ne iam deperditos memorem, Didy- mum, Dercyllidemque) libros ΠῚ. edidit Georgius Zcanthiur, a patria dictus Kelhaimerur. Bafil. 8. 1554. 4. qui recenfentur in Felleri Monumentis ineditis, p. 395 fq. Stephani Theupoli, Patricii Veneti, academicarum contemplationum libri X, quibus Pla- tonis dogmata ordine explicata aduerfus Peripateticos vindicantur. Venet. 15;6. f.l. (Bafil. 1590. 8.} — 10. Zfnton. de Saura votum Platonis de iuflo examine doctrinarum. Caefaraugu- fiae 1659. 4. — Praeclarum eft Nizolii de Platone iudicium lib. IV. Antibarb. philof. p.344 fq Elegans de Platone eiusque Philofophia differtatio, auctore Claudio Fleurio fubiecta legitur huius tractatui de delectu ac methodo fludiorum, qui gallice lucem vidit Bruxellis 1687. 12. recufus ibidem 1706. 12. Confer Acla erud. ann. 1688. pag. 370. Fabric. M. Io. Frid. Dammauni differtat. philofophico.hiftrorica, de humanae fentiendi et co. gitandi facultatis natura ex mente Platonis, fectio prior, praefide Friderico 7fug. J'idcburg, P. P. O. etc, habita, Helmfladii, 1792. 4. Doctiflimo auctori, qui in hac difp. multa Pla- tonis dogmata explicat et rem faepe habet cum recentioribus hiftoriae philofophicae fcriptori- bus aut Platonicorum placitorum interpretibus atque ipfis philofophis ,, efl in animo, vt verbis eius vtar, quidquid diuinum Flatonis ingenium de ortu et ratione idearum in mente humana, et omnino de tota facultatis cogitandi et notiones formandi natura atque vi excogitauerit, id in quandam doclrinae formam redactum, fub oculos fiflere, vt, quid interfit inter placita ingenio- 55555) At probe difcernendae (unt fententise ipfius Platonis ab opinionibus Platonicorum. Harl. ET PLATONICA PHILOSOPHIA Πυ|ΓΆΡΙΙ ΠῚ τον iageniofiffimi Graeciae philofophi, et recentiffima ποῇτοτιητι philofephorum fubtiliter in- venta, facilius, qui volet, diudicare queat. Hinc $. 2. breuem eorum, quae ante. Pla- tonem de ortü ct formatione notionum tradita erant, exbibet defcriptionem, $. 3. agit de Pla- tonis pfychologia rationali, $. 4. enumerat omnts facultates et actiones mentis , quae Platoni ad cogitandum vidcbautur neceffariae , et δ. 5. explicatur animae mundi creatio ex Timaeo. ΠΗ. Io. Chilian. Sprembergeri Oratio de praeftautia et vtilitate artis dialecticae, deque dc- finitione eiusdem platonica: Witteb. 1508. 4. Rodolnhi Goclenii idea philofobhiae Platonicae, Marpureg. 1612. 8. Ρ ! Martini Schookii oratio 11. eft de Platone et philofophiae platonicae laudibus. Seminarium philof. Ariflotelis et Platonis per 7. B. Berzardum, Lugd. Iac. Stoer etFranc. Faber. 1599 — 1605. III. tom. fol. Thom. Burnet atchacologiae. philofophicae, |fubiunctae eius facrae telluris theoziae. Amflel. 1699. cap. 13. . Theoph. Galci: philofophia generalis, in duas partes difterminata, vna de ortu et pro- grefíu philofophiae, eiusque traduclione e facris fontibus, in qua fufius tractatur de philofo- phia Platonica etc. Londini 1676. 8. libro ΠῚ, pag. 187 — 699. qui tamen iure culpat praepo- flerum amorem eorum , qui omnia in Platone indifferenter ament, et talem reuerentiam vo- cat inhoneflam et plane inofficiofam. "Ant. Poffevini tractatio de philofophia Platonica, in Poffeuini bibliotheca felecla, tom. M. pag.18 fqq. Omittam /Morhofii in Polyh. philof. IJ. part. I. cap. 11. δ. 9 (4. Bruckeri, Cudworthi etc. cogitata atque citationes librorum. V'al. Era. Locftheri hiftoria enthufiasmi philofophici, praefertim Platonici, Witteber- gae, 1697. 4. Car. Toath. Sibeth de ideis platonicis, diff. Rofloch. 1720. 4. conf. Jindhrim Bemtihun- gen der Weltweifen etc. tom. V. pag. 240 — 243. Hifloriae philofophicae fynopíis f. de origine et progreffu philofophiae, de vitis, fe. &lis et fyflematibus omnium philofophorum, libri lV. — a 20. Baptiffa Capafjo, philof. et medic. Doctore, Neapoli, 1728. 4. libro III. cap. 4— 7. conf. Journ. litt. tom. XV. p. 156 [ῃη. I. Frid. Hilleri difp. de campo veritatis Platonico, (h. e. loco, vbi animi, corporis vin- culis foluti, vitae ante actae rationem reddunt, vt aut pracmiis, aut poenis iuflis adficiantur;) Wittebefg. 1741. 4. ΠΗ. Io. Ge. frt. Oclrithr comment. de doctrina Platonis de deo a Chrillianis et recen- tioribus Platonicis varie explicita et corrupta. Marburgi 1788. 8. Dod huius libelli cenfuram confer in Gottingenf. ephem. litter. an. 1789. n. 125. p. 1235 fqq. Allgem. Litteraturz. an. 1788. nr. 292. b. p. 665. et in bibl. vniuerfali Berolin. vol. 95. p. 213Íqq. Diffenfum quoque fuum declarauit Pl/fing in Verfuchen zur Aufklàrung dcc Phi- lofophie des ülteflen Alterthums , vol. Ii. part, II. p. 741 Íq. Io. Sigism, Kripuer, Philof. P. P. O. refpond. Io. Sam. Wiesner, diff. de anima mundi fz- cundum Platonem ex eíleatiae diuinae particula et rerum elementis compofita. Erlang. 1745.4. Pol. II. V Gedanken 154 Lib. 1II. c. IHI. SCRIPTA DE PLATONE Vol. Tl. p. at Gedanken. über die Weltfeele des Plato, in biblioth. philol. Gotting. vol. I. part. I. pag. I1Íq. ann. 1770. JM. Gotilob Ernft Schulz , Prof. Helmftad. progr. de fummo philof. fecundum Platonem fine, Helinflad, 1790. 4. conf. Paullus Bibliothek von Anzeigen kleiner Schriften vol. I. part, IV. pag. 411 fqq. Idem V. D. de ideis Platonicis duas differtatt. edidit Viteb. 1787. 4. — cl. Meinerf. philofophi(che Schriften part. l. pag. 40 (44. Blanchard Platonis et aliorum veterum fententiae de anima mundi, in Hift. acad, Parif. Infcr. tom. VI. verf. Gottíched. p. 147 fqq. Filofofia di Paolo Mattia Doria con la quale (i fchiarifce quella di Platone etc, Amflerd. part. l1. 1728. Prior pars continet introductionem in philofophiam, atque logicam ac meta- phyficam, altera doctrinam de moribus Platonicam illuflrat examinatque. — Plura vide in Mem. Trev. 1732. p. 657. et Zindhrim Bemühungen der Weltweifen, vol. V. p. 449 — 464. Qnod JZ'arburton in Opere de diuina Mofis legatione negauit, Platonem. potuiffe fla. tuere, poft hanc vitam fupereffe aut poenis diuinis locum, aut praemiis, et quod idem dupli- cem Platonis philofophiam, efotericam atque exotericam , adfumft, Geddes in libro, fupra ad initium laudato, p. 128 fqq. oppugnauit eius opiniones, cf. Relation. de nou. libris Gotting. vol. II. fafc. VII. p. 8. D. Tiedemonn über Platons Begriff von der Gottheit, in Mem. de la Societé des Antiquités à Cafífel, tom. 1. Cafcllis 1780. Eius mente Plato deum et materiam duo naturarum habuit genera; fed emanationem poflerioris ex priore non docuit; coutra duae illae naturae, (fub. ftantias vocant- noflri philofophi,) funt fimul aeternae et a fe inuicem disiunctae. — At deum Plato cogitauit fubtilem, femper actiuum, aethereum lucis phaenomenon, (Lichtwefen.) — Eiusdem diff. de doctrina Platonis de materia in vol. I. nouae biblioth. Gotting. philol. fafc. I. nr. I, ann. 1782. Philofophia experimentalis praefide Platone in concilio veterum et neotericorum con- vocato, feu Phyfica reformata Platonis, auctore Michaele ZIngelo /ndriolo. Clagenfurti, typis Mathiac Kleinmayr. 1708. fol. Platonis phyficam, qua nullam melius poffe cum fcriptura facra comparari putat, praefert Ariflotelicae, quippe quae ad atheismum ducat, iflamque renovare fludet. conf. Acta erudit. ann. 1708. p.39. — Neuer Bücherfaal der gelehrten Welt, IV. Oefnung, Lipf. 1710. p. 303—306. — JVindheim Bemühungen der Weltweifen etc. vol. lI. p. 406 fqq. Harl. Syflem der Platon. Philofophie von M. JZ'ilh. Gottlieb Tennemann. Ἐγβον Band. Ein- leitung, Lipf. 1792. 8. In Prolegg. vniuerfe de hac philofophia iudicat, p. XVII fq. vett. biographos Platonis, et p. XXVI fq. recentiores fcriptt. de eo copiofe recenfet ,. p. 1 fq: vitam Platonis diligenter ex- ponit, p. 87. fq. de fcriptis P. quae genuina fint, eorum ordine chronol. interpretatione etc, difputat, tum p. 267. de fontibus philof. Platonicae. Partes eius fingulas fequentibus Tomis perfequetur..| Becf. ET HICAM Platonicam confcripfit Magnur Daniel Omeir, Profeffor Altdorfinus, Alt. dorf. 1696. 8. et ante eum Chryfoffomur Iavellut, Canapicius, [in moralis philofoph. plato- nicae difpofitione, Venct. 1536. 4. oll. Heumanno in actis philof. tom. III. pag. 210 — 241.] cuius Vol II. p. 4t ET PLATONICA PHILOSOPHIA ΣΙδ. ΠΠ ε. 111. τὸς cuius exílat quoque epitome CIVILIS Platonis PHILOSOPHIAE, tom. II. Operum. Lugd.:58c. fol. Fasri. — Ditciplina: civile di Platone divife in quatre parti e iiformata da Troi/o: Lancetta, Ven, 1687. fol. La Morale de Platon par ἐξ Cointe. Pati, 1643. 8. — 'Sebaff. Foxii Ethices philofo- phiae compendium ex Platone, Ariftotele, aliisque optimis quibusque auctoribus collectum. Heidelbergae excud. Lud. Lucius. 1555. 8. (CAriffii Catal. I, pag. 317.) — Georg. Pafthiü in- troduclio in rem litterariam moralem veterum fapientiae antiflitum, (adnexa eius libro, de variis modis moralia tradendi ,. Kiloni 1707. 4.) de Socrate, P/afone, cuius praecipua placita in primis perfequitür, et copiofe recenfet a S. VIIL) et academicis, p. 517 — 569. et in priore libro p. 20 — 26. p. 471 fqq. varia tradit iudicatque de Platone. Gottlieb Sto!le Hiftorie der heidnifchen Moral, (hiftor. doctrinae moruni philofophicae gentilium,) Ienae 1714. 4. pag. 71 fqq. Eiusdem Hiíloria eruditionis germanice Ícripta, edit. lV. pag. 623 Íqq. 4 lo. Ioach. Zentgrauii dil. fpecimen doctrinae I. N. fecundum difciplinam Platonicam, exhibens genuinam Platonis philofophiam de idea boni. Argentorati. 1679. 4. Philofophorum fententiae de fato, et de eo, quod in noflra eft poteflate, collectae partim, partim de Graeco verfae per Z7ugon. Grotium. Amftelod. apud Lud. Elzeuir. 1648. 12. p. 36 fqq. (editus liber primum efl Parif. 1648. 4. eft quoque in Opp. Grotii tom, III. Amftel. 1679. fol. — Rodolrhi Goclenii politica Platonis. Marpurg. 1607. 4. — Petri Lindfforphii, Smolandi, diff. de meo et tuo Platonico. Aboae. 1689. 4. Har. POETICAM Platonicam Paulus Benius Eugubinus, Venet.1622. Eidem RHE- '"TORICAM quoque Platonicam debemus. De locis apud Platonoem MA THEMA TICIS praeter deperditum PAi/ippi Mendaei opus, fcripfit Teo Smpyrnarus. Fabris. cuius liber in codd. frequenter occurrit. de edit, Ism. Bollialdi Iuliodunenfis, Lutet. Parif. 1644. 4. vid. Baumgarten. Nachricht von merk. "würdig. Büchern. tom. X. p. 309 fq. Harl. : Ὁ εἰς τὰς παρὸ Πλάτων; παροιμίας γοονψψως laudatur ab Anonymo de incredibilibus cap. IX. vbi non fpernendum occurrit ex illo fcriptore fragmentum fuper feníu fabulae no. tiffimae de Narciffo. EXAMEN PHILOSOPHIAE PLATONICAE Ludovicus de Moroinvillizr d'Orgveville, presbyter Oratorii et doctor Sorbonicus, Maclouii, (S. Malo, ciuitate Galliae Celticae) 1650. 8. dialectica et tom. II, phyfica 1655. 8. LEXICA PLATONICA fcripferunt olim Bocthur, Harpocration Argiuus, et Timaeus iunior, Platonicus, Fabric. "Timaei lexici partem edidit Montfaucon in catal, bibl. Coislin. pag. 477 fq. dein totum Dau. Ruhnken. Lugd. Bat, 1754. 8. repetit. cura Fifcheri Lipf. 1756. 8. edit. II, Ruhnken. auctior. Lugd. Bat. 1789. 8. Harl. loh, Baptiffae Bernardi, Patricii Veneti, Seminarium totius philofophiae Platonicae, fiue Index copiofus materiarum, in Platone et Platonicis occurrentium, Venet. 1582. atque inde Lugduni [tom. I. II. 1599. tom. III. 1605] et Geneuae plus fimplici vice in fol. Non ex le- €lione ipforum librorum, fed ex indicibus compaginatum hoc opus videtur Morhofio I. Polyhifl. p. 344. | V2 Platonis z 156 Lib. IHI. «. HT. SCRIPTA DE PLATONE Vol. I. p. ἦν Platonis Gemmae fiüc fententiae collectae a Nic. Liburnio. Bafil. 9. [0] Lugduni 1555. 12. Fabric. : : Q»aedam alia maioris minorisque molis opüfcula, in quibus de Platone varia ratione differitur, hic adiiciam. De illo. Platonis, philofophiam effe meditationem mortis, practer alios, feparatim ege- rat Fac. Thomaf. in progr. XIV. pag. 124 fqq. illius differtationum LXIII, a fiiio, Chrifliane "Thomafio, Halae 1693. 8. iunctim editzram. Franc. de la Mothe le Voter Difcours de la Lecture de Platcn et de fon eloquence. in illius Opp. Parif. tom. II. 1656. fol. pag. 7 fqq. Reflexions fur les Caracteres de P/atos, de Ciceron et de Lucien, in Zrchimbaud Nou- veau Recueil des pieces fugitives, tom. III. pag. 68. Parif. 1717. 12. loach. Oporini epift. de vinculo, quod ex Platonis fententia deo cum materia intercedit, exflat in Nouis litterariis Lipfienfibus ann. 1719. p. 109 — 116. Barth. Bredelo de numero, quem Plato rebus publicis fatalem ftatuit libr. VIII. de rep. diff. mathemat. Lipf. 1668. 4. In toin. IT. V. VI. VIL. VIII. X. hiftor. fociet. Parif. Infer. verfion. Gottfched. plures oc- currunt animaducrfiones et recitationes, quibus Platonis fententiae librique explicantur. ententiam Platonis in libro VI. de republ. (vid. fupra nr. XXXIV. circa finem.) de commn- nione vxorutn alii aliter interpretati funt, Alii enim putarunt, Platonem cum ratione infauire; alii non explicant de communione corporum, fed de concordia animorum: alii excufant phi- lofophum, de republica, prouti fibi animo concepit, fere philofophica loquutum. vid. Buq- deum in. difp. de ἀσκήσει philofophica $. 19. Schilter. in dit. de difciplina pythagorica $. 56. . 57. Cifpum, Omeis, Pafchiumque ll. citt. Reimhard. Henr. Rollium, Profe(l. "Tremon. (Dortmund in Weftphaliz,) in progr. de bonorum communione platonica, Tremoniae 1715. aliosque apud Heusaznzm, qui in Actis philof. tom. 1. pag. 809 — 848. copiofe interpreta- ἡ tur reiicitque argutam iflam Platonis opinionem - De prifcorum fapientum placitis ac optimo philofophandi genere. — Sententiae et theo- remata varia, ad ingenuas difciplinas pertinentia, ab 7f/oyffo Pifaurio, Marini filio, Patritio Veneto, propofita etc. Patauii 1567. 4. In $. 41. difpefcit academicos philofophos in fex aca- demias earumque tres priores in Graecia, et primam quidem fub Xenocrate, alteram fub Arcefila, teriam fub Carneade, floruiffe; tres fuifle peregrinas, n. Acgyptiam , fub Am- monio, Romanam fub Plotino, et.Lyciam fub Proclo, contendit. "Tum mire commendat philofophiam academiae veteris, et exponit, quae placita Plato ab Pythagora, quae a So- crate, et quae ab Heraclito mutua fumferit. vid. Feumatini acta philof. 1I. p. 635 fqq. Platonis de deo et vniuerfi origine placita explicantur quoque.a JMeinerffo in bifloria do- ditinae de vero deo, fect. VI, peg. 394 fqq. — in BartAe/eniy Itinere Anacharfidos iunioris, , tom. V. verfionis german, pag. 25 Íqq. — a Baf/rux in Hifloria opinionum philofophorum de principiis rerum , german. verfion. Lipfiae 1773. g. p. 208 fqq. — De reminifcentia Pla- ' tonicorum programma fcripfit Zo. “πάν, Buttflád;. Erlang. 1761. 4. —— | O/ai Petri A4fiübom, Sinolandi, difp. de ἀνωμνήσες Platonica, Aboae. 1695. 4. : AMursti Vol. ΤΠ. p.42 ET PLATONICA PHILOSOPHIA ΣΤ c. HI. — 92 Jureti Commentar. in I. et II. libr. Platonis de republ. eft in tomo UI. Opp. Mureti a Ruhnkenio editorum, Leidae 1789. 8. | Luxdorphiasa & Platoue fumtibus Petri Frid. Suhmii cum adnotatt. edidit απ J//or- miur, Mag. et Rector fcholae Hothersnef. part. 1. Hauniae 1790. 4. In hac particula compa- rationem locorum V. et N. 'T. cum Platone, ἃ Luxdorphio quondam exemplari Platonis ann. 1590. adícriptorum, fecundum ordinem vtriusque foederis difpofuit ediditque Wormius. — 1n notis fubieclis vberrimis doctisque," quae librum maxime commendant, doctrina Platonica cum facra frequenter a Wormio comparatur atque illufiratur. Originein notionis de immortalitate et transmigratione animorum atque opiniones iudi. «iaque Platonis inquirit et examinat Dardili in menflruo lib, Berolinenfi, menle Febr. 1792. pag. 106 fqq. In Mifcell. Obff. Belgic. tom. II. pag. 27: — 283. leguntur Zmtouii Mariae Solwinü in Platonem adnotata, infertis (Car. Andr. Duckeri) cafligationibus, et tom; III. p. 410 — 418. eiusdem Duckeri varietas lectionis e codice Corronii in Platonis Timaeo. asde cl. Saxii Onom. liter. I. p. 62 fqq. et 545 fq. Clar. Sciritz, Prof. Yenenfis, in pluribus prolufionibus academicis Philebi, Sympofii etc. loca emendauit atque illuflrauit, Ienae 1784 fqq. CI. Polf, Prof. Halenfis obferuu. in Platonis Apolog. Socrat. cap. IX. in Magazin für óffentl. Schulen etc. vol. II. part. II. Bremae 179r. 8. p. 403 fqq. Platonis opinionem de aftris, et alia, ad illum pertinentia, quae a Diogene Laertio nar- rantur, explicat illuflratue aut emendat 7gmatius Roffur in Comm. Laertianis, P. 42 — 51. Denique adnotabo, Turcas adhuc habere et amare Euclidis elementa, Ariflotelis phi- lofophiam , et omnia opera P/afonir, quem vocant Fi//etum el Lillahi, h. e. Platonem di- vinum, obferuante Peyffonelo in: Des Herrn Baron von Totts Nachrichten von den Türken und Tataren, mit des Herrn von Peyffonels Veibefferungen und Zufützen aus dem Franzó- fifchen, part.I. Francof. et Lipfiae 1787. 8. Arabibus dicitur ///athoun, vid. Herbelot. in h.v. Harl. [de verfionibus arab. librorum Platonis v. excerpta ap. Sii. Zd/femaunum Catal. de Codici Orientali della bibl. Naniana, p. 59 fq. Platonis Sententia de natura animi — Com- mentatio Ern. Godofr. Lilie, Gótt. v790. 8. Na/! progr. de methodo Platonis philofophiam tradendi dialogica. Stuttg. 1787. 4. Beck. Hic inferuerat b. Fabricius /Zlbini Platonisi introdutflionem in Platcnmir dialogos, ex codice Ho!fleniano defcriptam, et primum in lucem editam cum verfione latina 10. Z4ntouii JV'inkleri, Hamburgenfis, qui poflea ab ann. 1712. reipubl. patriae Syndicus fuit et defun- €tus eft ann. 1728. d. IV. Dec. — Quod vero cel. Ffzluru: in edit. III. Platonis IV. dialogorum Lipf 1283. 8. pag. 125 fqq. eam emendatiorem, (omiífa tamen verfione latina cum fuis et Fabricii adnotationibus iterum. excudendam curauit, et codices msstos, vbi illa exflat, enu- merauit, hic illam εἰσαγωγὴν repetere nólui. Retinui tamen ceterum de Albino. Platonico 1eflimonia, ἃ Fabricio eollecia. Heuman. in not. msta citauit Lilienthal. felect. hift. litt. pag. 105. Harl. V 3 Galenus “8 1.111... 11]. DE ALBINO PLATONICO Nol. TL. p. 422 43 LC Galenus de libris propriis, T. IP. edit, Bafil. p. 372: Τρία δέ μοι βιβλία παρό τίνων ἐδόθη γεγραμμένα πρὶν εἰς Σμύρναν ἐκ Π-ιργάμϑ με- ταβῆναι Πέλοπός τε τῇ laTgB καὶ Αλίβίνς 78 Πλατωνικϑ I" χάριν. Tertullianus lib. de anima cap. XXV III. — Quis ille nunc vetus Sermo — — Pythagoricus, vt volunt, quin et dininus, vt AI- binus exiftimat, aut Mercurii forfan Aegyptii. Cap. XXIX. Haec et Albinus, Platoni fuo veritus, fubtiliter quaerit contrarietatum genera diflingue. re, quafi non et haec tam abfolute in contrarietatibus pofita fint; quam et illa, quae ad fen- tentiam magiftri fui interpretatur, vitam dico et mortem. Proclus Lib, II. in Platonis Timaeum p. 67. Ὅ γε Πλατωνικὸς ᾿Αλίβῖνος ἀξιοῖ κωτὰ YIAoerovo τὸν κόσμον ὠγένητον ὄντα γενέσεως ἔχειν ἀρχὴν» ὃ καὶ πλεονοίζε; τῇ ὄντος. (IP) ldem Proclus Lib. P/. pag. 3u. Μόνον τὸν v&y ὠϑαάνωτον διωτηρᾶντες., ὡς μόνον καὶ μένοντα καὶ ὁμοιόμενον τοῖς Seores καὶ μὴ Φϑειρόμενον, ὥσπερ οἱ παλαιότεροι » καὶ ἕπεσϑαι τῇ λέξει. κρίναντες δὲ ἧς ὁ Πλά- τῶν φϑείρει τὸν ἄλογον, θνητὴν αὐτὸν καλὼν» τὸς Αττικδς λέγω καὶ Αλβίνδςο, καὶ Toid- τὸς τινας. Etiam inter philofophos, quibus vfus eft Stobaeus in florilegio fuo, mentio fit apud Photium cod. CLXVII. In bibl. quoque Coisliniana p. 598. inter nobiles Platonicos Zf/binus memoratur. Toy μὲν Πλάτωνω ὑπομνημωτίζεσι grAéisoi. Χρησιμώτεροι δὲ Γαϊος. ᾿ΑΛβῖ- vos, Πρισκιανὸς, Ταῦρος, Πρόκλος, Δαμάσκιος, Ἰωοίννης ὁ Φιλόπονος, ὅςις καὶ κατοὶ Πρισκιονε ἡγωνίσωτο» πολλώκις δὲ καὶ κατοὶ ᾿Αριξοτέλες. lfagogen hanc “δι in Dialogos Platonis laudat etiam Petrus Alcyonius in praefatione : ad libros de exilio, Gerhardus Langbaenius in Academia, fiue notitia firiptorum Platonicae Phi- lofophiae, et Nic. Rigaltius ad Tertullianum pag. 87. qui cum hoc "Albino confundit alterum, longe diuerfum hoc nomine ftriptorem lotimum, cuius meminit Boethius lib. 2. de Mufica cap. 12. et Caffiodorus cap. $. de Mufita: Apud Latinos autem vir magnificus Albinus """"") librum de bac re compendiofa breuitate confcripfit , quem in bibliotheca Romae nos habuiffe, atque ftudiofe ttttt) Fuit igitur Albinus aequalis Galeni, certe feripfit poft Thrafyllum ac Dercyllidem, quorum meminit cap. VI. uuwuuu) Idem forte, qui praefectus Vrbi fuit A. C. 414. et 426. cuius facundae commiffa pa- latia linguae. Vide Labbeum ad excerpta Pho- tii ex Olympiodoro tom. I. Hift. Byz. p. 67. Fue- re et alii hoc nomine, vt Ceionius Rufus Albi- tius, philofophus, conful, an. V. C. 1087. a. Chr. 335. in vetere infcriptione apud H. Norifium in aduent. adu. Mal. tom. 2. Opp. Auguftini p. διό. edit. Amftelod. | Zíbinus, ad quem fcribit Luci- lius, poeta, apud Lactantium VI. 5. A. Pofihumius legiffe "Albinus, de quo Voffius in Hift. Graecis et Lati- nis, Z/binus iunior, qui res Romanas carmine latino fcripfit, e quo verfus nonnulli afferuntur a Prifciano VII. p. 741. Zbinus Eremita, de quo S. Nili narrationem edidit Poffinus, quem vide, fi placet, in notis p, 183. Albinus, cuius librum de metris citat Maxirmus Victorinus de carmine he- roico p. 1959. Zllcuinus quoque alio nomine ad- pellatur Zlbinus. Praetereo L. ZJlbinum, de quo Plutarch. Camill. p. 139. et alios /binos, in hift. romana obuios, de quibus Glandorpius in Ono- maftico, qui tamen Albinios, plebeiam gentem, cum Albinis confundit, [De alio Z/bino vid. Fabricii Bibl. lat. lib. IV. cap. 7. p. 789. not. Heumann.] "Vol. IL. p. 43. “1 CATALOGVS PLATONICORVM Σ δ. 11]. ε. 11]. IV. 159 legiffe retinemus. — Falfitur quoque au£or. PandeBarum Brandenburgicarum ,. qui Alcinoum εἴ: fufpicatur lfagoger, quam hic edo, au&torem , cum verifimilius ft, ἐπιτομὴν τῶν Π λάτω- γος δογμάτων, quae fub Alcimoi nomine ambulat , effe huiur Albini. F'um de Alcinoi fcri- pto iuf^a libro 177. cap. 23. Fabric. adde Fifzher. prol. ad edit. III. Platonis IV. dial. pag. 86. Jricrt. in Catal. MSS. gr. bibl. reg. Matrit. p. 229. Fabric. in nota msta putat, idem effe fcri- ptum, quod Alphonf. Ciacconius in bibl. MSt. memorat huius Albini de ordine librorum Pla- tonis, aitque haberi gr. MS. Venetiis apud S. Antonium. .Har/, — De alia I(agoga cf. p. 161. CNASP OV τοῖν NOTITIA PLATONICORVM ET ACADEMICORVM (QVORVM NOMINIBVS DISCRIMINIS CAVSSA HEVMANNVS PRAEFIXIT ASTERISCVM, DIGESTA ORDINE ALPHABETI 5). [ A itlondus, Plotini condifcipulus. Illius fcriptum quoddam fe poffidere, fcribit Io. Picus Mirandula. epiíl. 20. pag. 66. Heum. not. mst.] 4) Περὶ eofusa«s aduerfus Academicos fcripfit Hermogenes , Stoicus, tefte Suida. Mr. Foucher Hiftoire des Academiciens. 1690. 12. vid. Hift. Ouvrag. 1692. menf. Aug. p. 533. Fabric. Quos- dam Platonicorum libros latine vertit Viforinus, rhetor, tefte Zugu/lino libr. VIII. Confeff. cap. 2. Platonicorum Alexandrinorum feriem repraefcntat Jon[ius MI. 16. p. 88. edit. Dornii, et III. 18. pag. 96 fqq. exhibet idem feriem Platonicorum Athe- nienfium. eum. Idem /onfius I. 16, s. p. 6o fq integram Platonicorum fucceffionem in claffes di- geílit. — De libello, litteris gothicis Erphordie per Wolffgangum Schencken f. a. impreífo et ra- ro: Cathalogus Platonicus Jo. Iocarii Autropo- lenfis , in 4, folior. 6. vid. Freytagii adparat. lit- terar. tom, 1. p. 361 fqq.. — Leonardus Cozzan- dus de magifterio antiquorum philofophorum, Ge- neuae 1684. 12. lib. I. cap. 4 — 8. de magifterio Platonis, Athenienfis, p. 42 faq. perfequitur hifto- riam fcholae platonicae fecundum illius aetates et viciffitudines, atquc cap. IX. (ex quo noftrum ca- put augebimus,) alios Platonicos et Academicos enumerat. At quae ille p. 42. animaduertit, ea facio mea: quis pof? tot /aecula omnes, (Platonis difcipulos et adfeclas) dare, vel [pondere audebit? Neque ego fpondeo. Atqui nefcio, quid damni adferat vnius. alteriusque aut plurium, praecipue ignobilium aut obícurorum, omiffio. Quis hodie enumerare poteft omnes Cartefianos, Leibnitia- nos, Wolfianos, Kantianos ct aliarum fectarum A dimantar, ftudiofos? 'Tum non omnes, qui in quibusdam. dogmatibus Platonem fequuti funt, in aliis au- tem in alia omnia tranfierunt, aut qui fata atque hiitoriam tantum philofophiae ac philofophorum, fiue plurium, fiue Platonicae fcholae, expofuerunt, iure poffunt haberi Platonici. Quare ex fchola Plotini, Porphyrii, Iamblichi, Aedefii, in ge- nere ex fecta eclectica apud Brucker. in hift. crit. phil. vol II. period. 11. part. I. lib. I. fect. ΠΗ. numerus Platonicorum, cui volupe eft et neceffa- rium videtur, egregie poteft augeri. At num omnes re&e vocari poffint Platonici, equidem du- bito, nec tamen cum vllo litigabo. Catalogum tamen vere Platonicorum Fabricianum locupleta- vit Heumannus in actis philof. tom. III. pag. 904 fqq. atque fuo quemque loco ego inferam. 70. quidem Langbaenius fubiunxit Zlcinoo, ex Hein- fii editione Oxon. 1667. 8. feparatim euulgato, Ca- talogum Plaronicorum; fed doleo, illum librum ad manum mihi non effe. Recentiorum ac:demi- corum hiftoriam, in primis quibus in placitis illi difcefferint a doctrina et fententia Platonis, et qui factum fit, vt illi poft Chriftum natum ad ineptias abfurdasque opiniones et ad artes Neo - Pythago- ricorum delaberentur, erudite expoíuit cel. C. Meinerf. in: Beytrag zur Gefchichte der Denkart der erften Iahrhunderte nach Chrifti Geburt, in einigen Betrachtungen über die Neu - Platonifche Philofophie. Lipíia, 1782. 8. adde Gedickium in M. T. Ciceronis hiftoria philof, antiquae p. 193 [44 0SILEIB. 160 — L&TILUIV. — CATALOGVS "ty Hd Adimantus, Platonis frater: Laert. IIT. 4. í Eius Filius ibid, III, 41. Y [Acdefiur, Cappadox, Yamblichi difcipulus atque familiaris. vid. Cozzandiwm cap. VII. de ma- giflerio Ammonii Alexandrini, p. 88 Íqq. Euncpium in Yamblicho p. 21. et in Aedelfio p. 33 fqq. edit. Antwerp. 1568. 8, Brucker. hift. crit. phil, vol. II. pag. 270 fqq. vbi quo- que hiftoria illius difcipulorum, adeoque academicorum, explicatur. Har/.j Zclianur, Platonicus, cuius commentarios in Timaeum Platonis laudat Porphyrius in Har- monica Ptolemaei p. 216. Proclus etc. ; "Aena: Gazaeur, Platonicus chriftianus, fcripfit dialogum de immortalitate animi et refur- rectione: latine verfus ab Ambrofio, Camaldulenfi, Bafil. 15:16. 4. — [4femear Gozatus.&t Zacharias Mitylenaeur de immortal. animae et mortalitate vniuerfi ex rec. et cum. anim- adu. Ca/p. Parthi, gr. et lat. Lipfiae, 1655. 4.] Dixi de hoc Aenea in libro de verita- te religionis p. 107. [Nouam edit. cum Comment. Gottl, Wernsdorfii parat Zo. Ciriffi. IWeruidorf , N. C.] * defthines , Neapolitanus, academicus, Melanthii, Rhodii, difcipulus, Clitomachi condifci- pulus. — Laertiur in Aefchine II. 64. Plutarch. an feni gerenda Respubl. p. 79r. uzocia in Violar. pag. st. vbi octo Zdefzhiues enarrantur: a Carneade inflitvtus, vid. P/utarrk. l.c. et Cir. de Orat. T. rr. E. vefligiis codd. apud Cic. quaefl. acad. IV. 6. Dauif. p. 88. legere malit im Zfefchine.] / "gapeffor fiue Zgame/tor , de quo vide Plutarchum lib. T. fympof. quaeft. 4. p. 621. Agnon , academicus, Athen. XIII. pag. 602. Fabri. More plurium academicorum rhetori- cen adcufanit tefle Quinclil. 1. O. II. 17. vbi vid. Burmann. pag. 193 fq. arf. lbinus , de quo dixi capite fuperiore. Zleinous, de quo infra lib. IV. [vid. Letmbecii comment. de bibl. Vindobon. VII. pag. 267. Brucker. hift. crit, H. p.165 fq. Zarl. —Columen philofophiae platonicae vocatur ab Huetio, Quaefl. Alnet. I. 8. 3. p. 125. Hum. Alexonder, Seleucienfis, Cilix, Peloplaton dictus, difcipulus Fauorini ac Dionyfii Milefii: Dhilofir. 2, de Sophift. p. 568. Apollon. Tyan. epift. 13. [Alypiur, Alexandrinus, aequalis Tamblichi, qui vitam eius defcripfit. Multa inde produ. cit Euxapiur in vita Iamblichi et ex Eunapio Bar/iur in Diction. Hewmann. in act. phil.] Amnelius, "Tufcus, proprio nomine Gentilianus. — Vide Syrian. XII. Metaphyf p. 47. a. 61. b. 69.2. 88.2. melius, Plotini difcipulus, ab Eufebio et aliis Chriflianis laudatus. vid. Frid. Adolph. Lampe in Ioannem tom. I. p. 239 fq. et Lexic. Baelii. Fabrir. vide multa apud Porphyrium in vita Plotini, et apud Holflenium in vita Porphyrii, cap. VI. pag. 240 fq. Moshem. dif. de turbata per Platonicos eccle- ^worthi Syftemati intelle&uali, ab illo latine ver- fia, quem tamen in multis fingenti, quam docen- fo, tom. II. pag. 747 Íqq. edit. IF. Lugdun. in 4. ti fimiliorem effe, pronuntiat Rulimken. in diff. de Huc quoque referri poteft Her. Ledermülleri diti. vita — Longini $. V. p. ro. praefixa editioni II. de "Theurgia et virtutibus "Fheurgicis, praefide Toupii. AMoshemii dil auctor addita eft Cud- — Ge, Andrea Willio, Altdorf. 1755. 4. habita, Harl. (7 Val. II. Ρ.59}}53 Lib. TII. c. IP. 161 j PLATONICORYM -24o0Íq. Zeumann. — Eufebipm praep. pag. 540. Longini de eo iudicium *adfert Por- ghyriur in vita Plotini cap. 20. p. 130. in vol.IX. Fabr. bibl. Gr. — adde Philcleutherum Lipfenf h.e. Zeni/ei. i Remarks upon a late Difcourfe of Free - "Thinking. part. II. London. 1713. 8. p. 36. Hari. ; mmoniur, Alexandrinus, Plotini et Origenis praeceptor. Porphyr. vita Plotini. Fabric. vi- de Fabric. infra, lib. IV. cap. 26. 5. vol. IV. pag. 172. — Ozar. bibl. fcript. eccl. p. 42 fq. Hewnann. adde Cozzaud. 1. cap. 7. pag. 75 fqq. — Jonff«m de fcriptor. hift. philof. LII. | 38. I. pag. 97. et III. 15. 3. pag. 76. qui tamen confundit Zmonium Platonicum cüm Zlumouio Peripaieti;ra: quod etiam fecerat Olearius ad Philoflrat. vit. Sophift, II. 27. pag. 618. notante Aulaken. in diff. de Longino p. 8. $. IV. edic. "Toup. Longin. Har/. ZImmoninr, iunior, Hermeae F. Procli difcipulus, de quo infra lib. IV. cap. 26. δ. 12. Faérir. — —— ^Hieroclem apud .Páo/ium, bibl..cod. CCXIV, pag.55o. JMorshem, diff. de turbata per Platonicos ecclefia $. ViI fqq. etc. Harl. dnyclur fiue Zmyclar potius, Heracleotes, Platonis difcipulus, Laert. IIT; 46. 44e/ian. III. 19. Var. [Afnatoliur. vid. infra, in Catalogo Peripateticor.h. v. Zetm.] dunicrius, Aegineta, qui Platonem, a Dionyfio eiectum, emit, atque hoc facto nomen fibi - comparauit, obícurus alioqui futurus, vt ait Syncellus pag. 259. Laert. [HI. 20. quem locum explicat et Meibomii lectionem caftigat &o///:s in commentatt. Laertianis pag. 42 fq. Harl.| 4riffifes orat. VI. Platonic. —.Ab hoc diuerfus eft iunior /Zunizeriur, fectae Anniceriae conditor.. vid. Κι 76». ad Suidam in 'Agizizzes. [Anonymus fcripfit Introdectionem in. Platoriis philofophiam, quae eft in cod. bibl. Vindob. vnde vitam Platonis edidit ZZeereuius Bibl. d. alt. Litter. und Kunft, vol. V. inter Inedita pag. 3 fq. Becf.] : 1 - Zintiockus, Philonis auditor, Afcalonita. "Vide ZJugu/finum II. 6. contra Academicos et III. 18. vbi foeneum Platonicum vocat, et Mnefarchum quoque, Stoicum, ab eo auditum refert, quod teflatur etiam Eufibiur XV. 9. praeparat. e Numenio. Claruit circa Olymp. CLXXV. Hunc admiratus M. Brütus, tefle P/nfarc&o in illius vita pag. 984. etiam Cicero 2 audiífe fe eum refert, quintae auctorem Academiae, in quam Stoico- rum fcita tranflulit. — (Szx£as I. Pyrchon: Hypotyp. cap. 33.) ἐν δευτέρῳ τῶν Kawovikav, Sextur VII. contra Math. p. 175. Eum fecum habuit L. Lucullus, quum in Afia quae- florem et poft aliquot annos imperatorem ageret. Confer [Wf] Ciceronem Lucull. fiue IV. Acad. quaefl. cap. 2 et 4. — Plutarchum in Cicerone p. 862. — Zfelian. V. H. lib. XII. 25. ct Zlugiu/iinum XVHIL 3. de Ciu. Dei. [et infra, in voc. PAifo.] Scripfit volumen contra vbi vide Fabric. p. 62, adde Cozzaud. p. 7o fqq. Brucker. hift. crit. philof. vol. I. pag. 727 fq. εἰ b) Aurelius Γ δον de viris illuftribus cap. 8r. de Cicerone: Jtnas fludiorum gratia | peti- vit, vbi Antiochum, philojophum, fiudiofe audiuit. Fabric. vid. Fabricii Hiftor. Ciceron. XXVIII. 11 fqq. Heum.' vid. infra, in Catalogo Stoicorum h. v. Zfntíocho Stoici cum Peripateticis ve cou- cinere videntur , verbis difcrepare, Cicero ait de N. D, I. 7. qui vero illam fententiam impugnat. Cicer. YV. acad. quaeft..43. eum vocat germa- nifimum Stoicum. Idem fentit Sext, Emp. 1. cit. Fol. 111. 77: Íqq. 4M 70. Iac. Horfler in difp. Conciliato- rum et eclecticorum diuerfa philofophandi ratio, Altdorf. 1742. agit de Antiocho, et docet, hunc fuiffe. conciliationis auctorem, contra Buddeunt, qui in Obff Halenf. tom. Iii. obf, AIV. $. LIT. Hieronymum, Rhodium, au&orem fuiffe putauit, difputans. /Zar/. X τὰ Li. ΠῚ, LIP. ^ ECATABOGES | Vol ΤΠ. p. contra Platonis, doctoris fui, libros II. cui titulus fuit Sous, ct de academica fscta acutiffi- me, vt cft apud eumdem Ciceronem l. c. Ἵ [Zfntoninur, Euflathii, -Cappadocis, filius. umap, in Aedefio, et Brucker. vol. TI. pag.276 fq. - Harl.] "Intoniur, Rhodius, Porphyrii et Amelii fub Plotino συμφοιτητής. Fabri. — Proclus lib. VII, ad Timaeum Platonis, pag. 187. Zum. . Zfpolloniades, Platonis feruus, Laer:. {Π|. 42. Mpolloniur, Syrus, Platonicus. Spartian. in Hadriano cap. 2. JHich. Apoffoliur, de quo lib. V. [1. AMpuleiur, fiue Zppuleiur, Maudaurae natus , Africae ciuitate, philofophus platonicus; de quo in Bib]. Jat. Fabriciana et a me in Notitia breuiore litteraturae rom. pag. 498 fqq. et a Cozzaudo p. τοι fq. agitur. adde Bruw£er. hift. crit. philof. Il. p. xz fqq. Harl.] 4rcefilaus, fiue Zrcefilas, Pitanaeus, ex Pitane aeolica. vid. Georgii Zrnaudi lectt. gr. p. x15. Phyficus, Crantoris difcipulus O, clarus circa Olymp. CXX. auctor mediae academiae, et Epicuri aetate ad inuidiam illius philofophi peramatus magnique habitus, vt notat Pfutar- £hur contra Colotem p.n21. Vide et Selin. cap. 15: Zuguffinum 1. 6. contra Academicos et ΠῚ. 17. vbi Zenonis, Stoicorum principis, fub Polemone condifcipulum et poflea aduer- farium fuiffe Arcefilam, refert. — Conf. Ciceron. HI. Acad. quaefl. cap. 5. [inprimis I. cap. 13. ibique Dauif. lI. cap. 20. οἵ 21, et cap. 24.] Audiuit et 'Theophraflum, Diodorum . (Cronum) et Pyrrhonem, vt notat Numenius apud. Eufeb. XIV. Praepar. p. 279 fq. vbi plura de Arcefila, lectu digna; [adde T'imonis verfus apud Diog. Laert. IL. 33. et &of- fium in. comm. Laert. p. 68 fq.] Verifimile aliquid, (cum Carneade,) pofuit, fed nihil effe certum, vt notat Zieronymus 1. in Rufin. adde Ciceron. MI. de orat. 18. de N. D. I. cap. 5. Sext. Empir. adu. Logic. I. fet. 150. ibique Fabric. pag. 402.1 La&antiumn MI. 4 Íq. et 6. et quae ad Hefychium illuftrem Meurfius, ad Loeriium IV. 28 fq. viri docti, et Hugon. Gro:zium ad Capellae p. 46. Ex eodem. Laertio IV. 29. et Plutarcho de for- tuna Alex. pag. 328. cognofcimus, nullum librum ab Arcefila fcriptum effe, licet epi- graumata eiusdem quaedam referat, IV. 30 fq. ^) et feffamenta tria memoret IV. 43. et Epi/lolam ad T'hawnafiam, neceffarium fuum, exhibeat, 44. Hinc patet, illud πιροσεφῶνες IV. 58. non poffe accipi de librorum infcriptionibus, vt facit interpres *); fed quod fo- lum e regibus Eumenem accefferit et cum co locutus fuerit Arcefilas. Cleanthis ad eum dicta, apud-iog. Laert. VII. 171. Φιλόβοτρυν fuiffe, notauit Phanocritus apud /Ae- nae VW. p. 276... Difcipuli eius, Lacydes, Damophanes, Ecdemus. Fabric. Infra in catalogo peripateticorum quoque memoratur. De eius epiftolis vid. fupra lib. II. cap. το, $. 56. voll. pag. 694. — Adde Sextum Empir. Pyrrhon. hypotyp. I. cap. 32. fect. 232. p. 61. Eudoriam in Viol. p. To. Foucherum in diff. de philofophia academica, Parif- 1692. €) Polemonis fuiffe dicitur a Cicer. de Fin. V. €) Conf. Ro(fium 1. c. p. 75 fqq. qui προσφωνᾶν 52, Harl. intelligit, ad Eumenem folum ex omnibus regibus d) Vid. Ro[fíi comment. Laert. pag. 63 fqq. vbi — Arcefilam /iiteras dediffe. Harl. Diog. Laert, emendatur atque illuftratur, et Al- dobr. cnm Meibomio corrigitur. Zar/. M ^ Vol. II p. $$ | —. PLATONICORVM vo ib HE Ἐν 365 M X MÓ — 1693. t2. qui lib. T. cap. 5. pag. 36. eum ab Ariflonis, Chionis ct Hieronymi accufatione impudicitiae infamisque lafciuiae'et, qnod iuuenum corruptor fuiffet, liberare fluduit; item P«triun Don. Huctium, Ícepticifmi patronum, in libro, de imbecillitate intelle- élus humani, Amflel. 1723.12. Jajy/e, cuius ipfius animus ad dubitandum erat procli- vis, in Diction. voc. Zfrzefilar, vol. l. pag. 284 qq. qui tamen, verfione Diogenis latina deceptus, perperam p. 286. adfirmauit, Arcefilaum libros Ícripfiffe et Eumeni dedi- caffe. Drucker. hift. crit. philof. vol. I. p. 746 fqq. Cozxand. pag. 53 fqq. Buddei com- pend. hiflor. philof. pag. 147 fqq. (7. 10. Iac. Προ ον in difl. ad Antiochum Afcalon. -citata, $, VIII. qui putat, ZZurtium quidem de imbecillitate intellectus humani lib. L, cáp. I4. δ. 31 fq. acu rem tetigifle videri, quum duas tantum academias, alteram Pla- tonis, alteram Arcefilae vindicaret academicis; tamen opinatur et probatum it, omnes academias in vnam, cuius Plato auctor fuit, poffe reduci, et Arcefilam, notante Sex- to Empirico, diffimulandi animo tantum dubitafle, vt auditores exploraret, num ad percipienda Platonis dogmata effent idonei, — Tiedemaun Gei(l. der fpekulativen Phi- lofophie, tom. 1I. cap. 13. p. 566 fqq. Alius Z£rvefflau;, de quo Plutarchus in Agide p. 803. alius, Mefopotamiae princeps, polt Ale- xandrum M. Cedrenus tom.l. p. 155. Harl. Pro Zírche'ao in latina verfione Philopoemenis Plutarchi p. 366. reponendum nomen Zéhrceflai, vbi legitur, Demophanem et Eudemuin, Megapolitanos, ipfius in Academia familiares fuiffc. Ziriheflratus , Phrearius, Laert. YI, 41. Zridelus , Arcelilae aequalis, cuius mentio Lacr/. IV. 41. «riflander. Proclus IIT. in 'Timaeum pag. 186. "riffider, Locrus, Platonis difcipulus, P/utarch. 'Timoleonte peg. 238. "triflides Quinclilianur, de quo infra in Muficis cap. IX. - "riflippur, Cyrenaeus, Lacydae auditor. [Exdoria p. 71. quae quatuor 227i/7ippo: recenfet,] Nuntius apud Eufcb. XVI. Praeparat. p. 736. diuerfus ab dri//ippo antiquiore, Socrati- co, itidem Cyrenaco, de quo dixi lib. 1L. cap. 23. $. 35. [et ab Zriffippe, qui de Arca- dia fcripfit] riflo, Platonis pater. [Quo iure hic refertur inter Platonicos? Tamen Lutheri pater etiam fuit Lutheranus. Heumann.] 4triflo, Afcalonita, frater Antiochi, de quo fupra. vid. P/utarclum in Bruto, p. 984. [Sed Dauif. ad Cir. quacfl. "Tufc. V. 8. animaduertit, fratrem Antiochi a Cicerone femper nominari Zrif/um, non /friffonem, et "Agisoy quoque in Plutarchi loco eíle refcriben- dum; tum illum Z////u: fuiffe Ciceronis (in Bruto cap. 97.) hofpitem et familiarem. Denique notat, 4rif/ostn, ininfula Ceo natum, fuiffe peripateticum. — Ipfe Fabricius in fequentibus verbis et paullo pofi in nota msta vel femet ipfe corrigere, vel fecum pugnare videtur. JZarl] Zfrifwm, Antiochi fratrem , et praeter ea familiares, 7ri/fo- nen et Diosem , memorat Cicero Acad. quaeft. I. 3. 1I. 4. abrir. Diuerfus fuit 7fri//o xd Chius, τό [10 ΠῚ ΙΓ. —CATALOGVS .- (0 Ve. TL p sg Chiur, Stoicus, de quo infra: item 4ri/fo, Maffilienfis, a Sulla ciuitate donatus, Cicer. or. p. Balb. 22. adde infra in Catal. Peripatetic. voc. Zfriffo. Harl. «eriffocles , Meffenius , (licet Peripateticus fccta,) fcripferat- πότερον ozredeuzreges [UU] “Ὅμη- ees. ἢ Πλάτων. tefte Suida, [et Eudocia p. 71] Plato quoque, an'equam tlatonis no- men adícifceret, dictus fuit Arillocles. [vid. infra in Catal. Peripateticorum.] "rifflodemus, Aegienfis, Plurarchi aequalis. qui in limine libri aduerfus Colorem vocat illum: τὸν E ᾿Λκαδημίως 8 ναρϑηκοφόρον, ἀλλ᾿ ἐμμωνέξωτον ὀργιατὴν Πλάτωνος. | [Differt ab aliis Ariftodemis. vid. V. 7, 15. vol. VIL. pag. 53.} "riflompuur, ad Arcades, reipubl. conflituendae caufa, a Platone miffus. Plutarchur aduerfus Colotem pag. 1126. [Huius multa mentio in Stobaeo. Hewoaun.] "riflotiler, Stagirita, Platonis difcipulus fuit. fed propriam dcinde condidit fectam, de quo infra cap. feq. — Quare a Platone factus fuerit alienior, dicet 7Jeliauus Ml. 19. Var. ἄγ, Antiochi frater, quem Athenis Brutus audiuit, tefle Cicer. Y, Acad. quaeft. cap. 5. "εἴ de Finibus V. 3. Fabric. in nota msta.. vid. Dauif. et Buher'um ad Cic; "l'ufc. V. 8. et - quae paullo ante ad voc. “7; {0 notauumus. — Zjriffus lupra p. 35. inter fcriptores de Alexandro M. Harl. | "ftlipiodotur , Alexandrinus, Pro.li difci; ulornm optimus, Damafcii megifler. Vide Tone fium ΠῚ. τῇ. Commentarius im Piotouir Tisnseum citarur ab Olymyiodoro in IV. Meteo rolog. [corf. infra vol. Vill. p. 5»4.] Multa de hoc Afclep:odoto et diligenti eius nae turae inquifitione Suidas," qui Z/ciepioilofi quoque, medici, meminit in Σωρανός. [Multa etiam apud Zim in Excerpiis ex: Dainafeii opere de vira Ifidori, philoiophi,. cod. CCXLII.— Scripfit aus forfin. ertem ta&ficams | vid.- Lombecii comment. de bibl. Vin- dob. tom. VIT. pag. 85. edit. Kollari. Z74r/.] - Sed alius. qui fub Dioc!etiano vixit, et . eius res con^gnaife videtur, vt conicere licet e /"opifto in- Aureliano: cap. XLIV.- [Af lepiod. Stoicus. vid. catal. Stoicor. ἢ v.] "frlepiur, "Vrailianus, Ammonii Hermeae difcipulus. [infra, de Ariflotelis fcriptis. n. 26. et in catal. Peripateticorum etc. f : Aii commentaria in Platoncm temorat Porpfyr. in vita Plotini. "thenngorar, cui Boethus. infcripfit librum. περὶ τῶν παροὺ Πλάτωνι ἀπορεμένων λέξεων: Photiur cod. CLV. Ἢ : "ticus, Platonicus philof. fub M. Aurelio Antonino claruit, tefle Sync/fo p. 153. Ex eius- dem aduerfus Ariflotelem difputationibus loca praeclara feruauit-Zufibiur XV. 4 — 9. Praeperat, et 12. et 15... Non diuerfum cfle puto, quod inm cod. Bauarico CLXIH. exftat, "Attici adu. Zdriffotelem a. Bloufe et Platone difentiestem. — Mtrici, Platonici, ὑπομνημοωτα: memorat ον ἤει αν vita Plotini, cap. r4. Fabrir. Videtur effc Herodes Atticus, cuius crebra mentio: fit ab A. Gellio: Heumonu.- conf. Brucker. hift. crit, philof. vol. II. pag. 175 fq. Harl. [ Muguffimte, epifcopus Hipponenfis: quem Cozzand. p. 108. obfervat, platonicae doctrinae * addictum fuile, eumque dixide lib. VH. confeffionum cap. IX. et lib. IT. contra acade- micos cap. 20. lib. de vera religione cap. 4. doctrinain illam quam proxime accedere ad chriftianam - Ε / νῶν: c PLATONICORVM Lü.HLeIF. τὸς Pto. chriflianam veritatem. Immo contendit, eo Latinorum nullum platonicam maie(tatem tum fapientia, cum eloquentia exactius expreíliífe : quod, num vere dictum: fit, alii dubi- t;bun. conf. 2. Ge. “νη. Oclricis commentar. de fcriptoribus ecclefiae latinae prio- rum Vl. facculor. Lipfiae, 1791. p. 202 fqq. Harf. ; lean. Bajuariur, Venetus, aequalis Bembi, viri purpurati, quos duo Cozzandus p. rai fq. academicis accenfet. 7ar/.] Bersardur, Carnoren(is , quem perfedlifimum inter Platonicos faeculi fui vocat Joan. Saris- berienfir libr. IV. metslog. cap. 35. E Cardinalis Aeffarío, de quo libro V. Bifur, Platonis feruus, Laert. IIT. 42. - * Bionic, Boryflbenitae, vi'a inter academicos recenfetur ἃ LorrHio IV. 46 fq. licet fedt. 5r. ad- firme, eum τὴν «ex», h. e. omnino, τὰ Ακαδημαϊκοὶ παρητήσασθαι» Cratctis, Àca- demici, faclum primum auditorem IV. 23. tum "I heodort, achei, denique "'Tbeophrafli Peripatetici. [ad.e Eudociam pag. 94. ex Diog. Laert. IV. 58. decem iones excitantur.] Ὅς hoc Bione fufe Baylius in Lexico. — Xenocrates eum refponfo indignum habuit, refte Lact: WV. το. Vide et Numenium apud. Eufebium XIV. Praeparat. pag. 731- Fabric.- Ap:d Cic acad. quaeft. IV. cap 6. vulgo legitur: imgemiü mom mimus in hoc, quam in Chr mada elosuentiat, vbi Lambin. pro in hoc malit a B;one ; fed refellitur ad Ciceronis locum a Petro Fabro «t a Dau'(io pag. 88. et 250. vbi Faber monet, eum factum fuifle trauslügam, adde catalogum Peripateticorum ἢ. v. et Cynicorum h. v. Harf. Boihur, cuios λέξεων ΠΙλωτωνικῶν συναγωγὴν €t πεοὶ τῶν παροὺ Πλάτωνι απορδμένων λέξεων rcfert. Phorius cod. CLIV. — [Laudatur a Gemino cap. 14. add. infra vol. IV. par.552.] —Nefoo, idemne Boethus, ad quem de anima refcripfit Porphyrius, tefte Euf;bio XIV. το, XV. τι. et 16. Praeparat. Evangelicae. [Differt a Boitho, floico, de quo infra. — Differt quoque- oZ hur, Carthaginienfis, Paufan. V. cap. 17. caelator et flatuari.s, Cic. in Verrem IV. 14. Plin. H. N. XXXIII. 55. XXXIV. 8. Harl.] [Bo?thiur, quem Fabricius infra inrer Peripareticos refert, iure etiam adícribitur Platontcis. Nai ipfe Fabricius p. 397. ct 285. (edit. veteris,) docet, omnes Platonis dialogos ab eo latinam traductos in linguam fuiile, iterum eum ingreffum effe Platonem et Ariflotelem redigere in concordiam. — Ac Lawrent. J/aíla praef. in libros fuos dialecticos: agir, inquit, mi/i Platouiruy videtur Bo/thius, quom Zfriffotelicur. — Certe Bo?thius lib... de confol. philof. profa 3. Platonem vocat s ffrum, et profa 4. fcribit, Platonir ore fo- wo quutam εἴς philo/or iam. | mo imaginem philofophiae profa I deferibens, eius tunicae infcribit litteras I] et &, quibus fignificari puto P/atonem τὸν S&cy. Heumaun. in act. philof. IIT. 904.] Byrfon, Academ:cus , Platonis auditor, quem perflringit Ephippus, Comicus, apud “4 ελε- saenm ΧΙ. p. 5o9. Alius Βχείῦπ, Gue Bryfon Pythagoricus, de quo fupra lib. I. cap. 13, Caii, Platonici, συγρώμμωτα memorat Porphyr. in vita Plotini, cap. 14. Idem Caius. cuius difcipulos cole: audiuiffe fe teflatur cap. 8. de dignof. adfectuum ton. VI. cdit. Parif. pag.532. Inter nobiles Platonicos laudatur Γαΐος in biblioth. Coislin. p. 598- X3 Ccllimachur, Lit, HI. «IF. "CATALOGVS ᾿ dlinachus, quidam Platonis amicus. Laert. IIT. 42. 43: l4», qui virtutem cum voluptate fummum dixit effe bonum. ) τ Cir. K. de fin. cap. m. Fubric. adde Ciceros. Fin. V. 25. Acad. quaeft. IT. 42, Eas. Vol. IT. p. $5 Callppu:, Athenienfis, Platonis difcipulus, Dioni familiaris fien. XI. pag. sog. Laert. IIT. 45. Plutarch. Dione et 'Timoleonte, et Nicia p. 533. Suid. : Carnesder, Cyrenaeus, Olymp. CLXII. 4. defunctus 72, nihil fcripfit, praeter Epiftolas, et in -his quandam ad Ariarathen, Cappadociae regem, LXXXV 9, eloquentia nulli fecundus, et ἐποχῆς affertor aduerfus Chryfippum maxi- me flrenuus. T'ertiae princeps Academiae, fucceffor Hegefini, Pergameni, aduerfus Vixit annos XC. 8) vel faltem - ^ Zenonem, Stoicum, fcripturus, fiue (vt rectius Z'aleriur Max. ΝῊ], 7.) difputaturus, cere- - brum elleboro purgauit, tefle Ge//io XVII, 15. Summum bonum defendit, effe, frui rebus primis fecundum naturam, tefle Cicerone de Finib. V. 7.. Eius difputationem, nullum eífe ius naturale, confutat LaGanf. epitom. diuin. inflitut, cap. 1. et libr. V. Inflitut. cap. 16. pro iuflitia idem cap. 15. De eo vide, quae viri docli ad Eaertium IV. 62Íq. Plutarchus Catone Maiore pag. 349. Cicero, Sextus Empiricus, Numenius apud Eufebium XIV. pag. 736 fq. Praeparat. — Auguftinus Ilf. 17. contra Academicos fq. Atkenienfem vocat Synefius f. 19. et Philoffratur Y. Sophift. p. 490. quia Athenis docuit, ^ f) Natus eft Olymp. CXLI. exeunte fere anno terüo, die feptimo "Thargelionis attíci, quo Car- nia fefta Cyrenae in Libya, patria noftri, ageban- tur, (vid, Plutarch. Sympof. lib. VIII. quaeft. 1.) Legatus miffus eft Romam cum Diogene, Stoico, et Critolao, Peripatetico, Olymp. CLVI. 2. a. V. C. 598. (vid. Cicer. Acad. quaeft. IV. cap. 45.) vt in Senatu. patriae Athenienfium cauffam agerent, et poenam, a Sicyoniis iniunctam Athenien&bus, de- precarentur, (Cicer. "Tuícul quaeft. IV. cap. 3. vbi vid. Dauif. P/nzarcít. in vita Caton. mai. tom. 1. p.349. Zelian. H. V. lib. III. cap. 17. circa fin, pag. 259 (aq. edit. Abrah. Gronou. vbi Scheffer. Kühn, et Perizon. alios laudarunt et copiofius de illa lez:tione difputarunt, adde Cor/im. in faftis ettic, IV. p. 97 et 108.) Quando: demortuus fit, non eonucnit inter viros doctos, — Apollodorus in Chronicis. apud Diogen. Laert. IV. 65. fcribit, eum rebus humenis excefiffe Olymp. CLXII. 4. atquc huius anni mortisque finitionem contra Stauieium etPetauium firmis rationibus propugna- runt / 222.fqq. edit. Dornii et Cor/inus in F. A. IV. pag. 12 fqq. nifi vt pofterior annum $- Olymp. CLXILi. fisnaxct. Conf. praeterea de noftro eiusque aetate ac legatione et de locis quibusdam Ciceronianis H. V'alef. in Emenglatt, lib. I. cap. 29. ibique Bur- manni notam pag. 33. De tempore, quo legatio fa&a e(t, et num Carneades aequalis fuerit Epicu- fits de fcriptor. hift. philof. If. 14, 3. pag. Suidas ri, controuerfia orta fuit inter Foucfrer, Canoni- cum Diuonienfem, et Laziis, fupremi collegii in. eadem. vrbe (Dijon) confiliaium. Ad aetatem Epicuri confert eum J'oucher in fua hiftoria aca- demicorum et in journal des Sav. 169r. menf. Aug. p. 509. et ann. 1692. menfe Mart. p. 704 fqq. loco Ciceronis acad. quaeft. IV. 45. vitiato nixus: fecus fenfit Lantin ibid. ann. 1692. p. 206 (qq. et p.704 fqq. menf. Decembr. Huius litis hiftoriam vberius expofuit, fuamque dixit fententiam Bai- lius in Di&ion. voc. Carngeade not. N. tom.;lI. pag. 63. idemque a pag. 58. copiofus de Carneade, eius aetate, cloquentia, placitis philofophicis, le- gatione etc, mulia loea Ciceronis et Lactantii, hue pertinentia, collegit partimque explicuit, denique Saldeni ac Moreri pe«cata correxit; v. Buddei com- pendium hift. philof. p. 150 fqq. De Arcefilao et Carneade, Croniazzau. (Buonatede) in hiftor. phi- lof. ital. fcripta, tom. III. cap. 41. p. 172 fqq. ed. Venctae, — BHrucker. hift. crit. phil. 1, p. 759 — 71ι. et vol. VI. pag. 237 fq. T?edermaun Geift der fpekulativen Philofophie, tom. If. pag. 572 faq. Hail. 5) Secundum Cicer. acad. quaeft. IV. 6. et 7a- . ler. Max. VEI. 7. ext. 5. de eo narrantur. Zarí. Í)) Qui numerus cfr exactior, et tribuitur illius vitae a /)iog. Laert. ΤΥ 65. et Lucian. in Macrob. cap. 26. tom. III. edit. Reitz. p. 222. vbi fingularia quaedam ^ ᾿Ξ VeL p sss ..— PLATONICORVM LiHLgegE) το Suidas autem a Cyrenaco Carneade (quem perinde vt Hefychius Illuftris vocat λίβυν, forte propter Clitomachum, eius difcipulum,) perperam diflinguit, ct Anaxagorae dilci- pulum vocat, fcilicet, quia Íceptices princeps creditur Anaxagoras. Deetate Carnea- dis vide Peauium cap. 8. Exerc. Mifcell. Gaffendum IV. 8. de vita Epicuri, et Jonfzum JI. 14. contra Petauium difputantem, [it. eiim in vita Clitomachi p. 9o fq. vid. infra in Clitomacho.].. Orationem eius pro philofophis Olymp. CLVI. 2. a. V. C. 599. Scipio- ne et Marcello coff. Romae habitam in fenatu, ex ingenio confingere reddereque aufus eft graeco (lylo Petauiur p. 217. Orat. Imaginem Carneadis exhibet editio Laertii Wetiic. niana, nec non praeterea Gronovius tom. lll. thefauri Antiq. graec. litera u. In veteri fla- tua, fed capite manca, apud Fuluium Vrfin. p. 66. celog. KAPNEAAHE OIAOK Q- MON'KYPHNAIOS. Fuit et Carneades, Cynicus, de quo Eunapius: tum Coriacer, Anaxagorae difcipulus, et Carseader, frigidus pocta elegiarum, cuius Laertius mentionem facit. Carneadem, Epicuri, vt ait Cic. de Fin. V. 3; perfamiliarem, fi de Epicuro ipfo, non de fcriptis et placitis intelligas, a noftro effe diuerfum, neceífe eft, quia inter mor- tem Epicuri et annum V. C. 599. quo Romae fuit Carneades, intercedunt plus quam centum anni, Fabric. vid. lonfium, Corfinum , Bayle et reliquos ad notam in margine imo citatos. —Cor//nur pag. 114. apud Ciceronem de fin. V. 31. putat, alium prorfus Car- neadem effe intelligendum; contra Dauifit? ad locum Ciceronis coniicit, legendum effe Corniader, de quo Pluiarchur tom. IL. pag. 1089. C. adde Prarcium ad Ciceron. de Orat. I. cap. 1i, vbi ego quoque in mea editione notaui, cod. Erlang. habere Clasia- dom, pro vulgata lectione Carneades, adde paullo poft ad. Charmidem notata, infra in Catal. Peripateticorum, fub voc, Crizolaus, Cozzand. p. 58 fqq. Ionfium 11. 1, 7. pag. 143. Loca Ciceronis de Carneade collegit Erze//i in claue Cicer. hiftlor. h. ν. Har/. [Caffriciur. Porphyr. in vita Plotini cap. 7. Heum.] * Cenforimts, Academicus, cuius meminit Zf/exander Aphrodifeus lib. I. cap. 15. quacftionum et folutionum. Ε Chabrias εἰ Phocion, Imperatores fortiffimi Athenienfium, ex Academia prodierunt, tefle Plutarcho aduerfus Colotem pag. 1:26. Phocion Platonem primum, dein Xenocratem audiuit. idem in Phocione p. 743. [09] Chaeron , Pelleneus, Platonis et Xenocratis difcipulus, /4zhen. XI. p. 599. [Chalcidius , de quo vide Fabric. bibl. Iat. HI. cap. 7. eum. * Charnider, Clitomachi difcipulus, quem nonnulli cum Philone quartae faciunt principem Academiae. Vide Sex£um lib. I. cap. 33. Pyrrhon. Hypotypof. [fect. 220. vbi vid. notam Fabricii.] et Eufeb. XV. praep. p. 726. Ciceronem Oratore cap. 16. Fabrir. — Quod fcri- bitur quoque Charmadar, hoc nomen reflituit Daufjur Ciceroni iu acad. quacflion. IV. 6. vbi Petrus Faber pag. 550. et Dauif. pariter atque ad. Cicer. "T'ufcul. quaefl. I. 24. plura de fcriptura et mutatione nominis adnotauit. -adde Zurmanm. I. ad Quincliliani I. O. XI. cap. 2. pag. 989. qui de confu(ione nominum Carneades et Charmadar pariter agit, 771- &orii Varr. leclt. 52, 24. — Pearc. ad Ciceron. de Orat. 1. cap. τα, onfrum M. 14, 4. pag. a227íq. Palefum in emendatt. 1, cap. 29. pag. 33 fq. ibique et p. 221. notam Burmanni. Charmadar fcrip(it quoque contra Rhetoricam. vid. Sextum Empiric. contra Mathemat. LI. fect. 20. Har. d Cio, 308 ΤὴΈ|9. ΠῚ. eI. ὈΛΤΑΤΟΟΥΒ ^... | Yo.1L p.56 Chion, Meracleenfis. Vide, quae dixi lib. I. cap. το. δ, 5. vid. infra in Euxenone. [ον τοῖν, Perfarum rex, platonicis dogmatibus bene imbutus. vid.-Cozzaud. pag. τοῦ fq. Harl. 94 ' e [Chrifiur à quibusdam deorum cultoribus dictus eft fuiffe Platonicus, tefte Zugn/fiuo lib. IL. "doctr. Chrift. cap. 28. Heumann.] ἡ $n Chryfppus, floae columen notiffimum , audiuit etiam academicos, Arcefilam et Lacydem, tefle Diogene Laertio VII. 183. Fabric. — Inde autem non fequitur, nomen cius inter Platonicos aut academicos effe recipiendum. ZZarí. Ciceronem. Zduguflimts academicum | vocat IV. 5o. de C. D. quod philofophica fua fcripta compofuit εἰς roy ἀκαδημαϊκὸν φρόπον. Plufarth. Cic. pag. 886. Fabric. Illum ma- gnum academiae columen vocat H'tefíus quaefl. aInet. lib. I1. cap. 2. $. 13. Thomaf. phil. aulic. cap. 1. δ. 44. pag. 21. vid. Cicero ipfe II. de diuin. 72. de fato cap. 2. ZTeumam. Clearchum in. Platonis. eucomio laudat Laertius ΠῚ, 2. Hizron, I. in louinianum. — Clearchur, Heracleae Ponti tyrannus, Platonis difcipulus, tefle Memanone apud P/ofium cod. CCXXIV. cap. 1. f 1 Clonens, Alexandrinus, in fcriptis fuis fatis teflatur, Platonis fc dogmatibus fauere; Confer Albertinum de Euchariflia p. 266 fq. Alium Clementem, ad quem fcripfit P/iuius lib. T. Fyift. το. (vbi vid. Catsnaeum,) pro Pla- - tonico philofopho fine caufa habet Zaroniur sd A. C. CIX. 53. [Cleombrotur, qui, Je&o Platonis libro de immortalitate auintae, . fe praecipitem dedit de muro, aíque ita ex hac vita migvauit ad.eam, quowy credidit e/fe-sucliorém. [τὰ AugufHinus lib. I. de C. D. cap. 22. vbi vid. nota Coquei. Zewmanm. in act. philof. II. pag. 905. adde Cicer. Tufcul. I. 34. — Sext. Empir. adu. Mathem. 1. fect. 48. ibique Fabric. pag. 22. Harl. k Clitomachur, Diogneti F. Cartbaginienfis 2, (JZax. Tyrio inde diff. XXIX. psg. 294. λίβυς:) patria lingua. Asdrubal, Carneadis difcipulus atque in Athenienfi fchola, (curiam vocat Symmachus X. 25. Epift.) fucceilor, εἰδενὸς δεύτερος τῶν cimo τῆς νέας ᾿Ακαδημίας κατοὶ σὴν Θεωρίον ὧν. Athen. IX. p. 4o2. et fcriptor voluminum vitra CCCC, in quibus ma- giftri fui potifhimum dogmata illuflrauit. Vide Numenium apud Eufzb. XIV. praeparat. p. 739. Lairtium YX. 61. Ciceronem IV. Academ. quaeft. cap. 6. qui eum cap.-33. ad Lu. cilium, poetam, et L. Cenforinum ait feripfiffe (qui Anno V. C. DCIV. Olymp. CLVIT. 4... Conful fuit) memoratque cap. 31. eius qua/uor libror de fuffinendis affenflonibus e£ confolstionem ad capiior ciues fuos poft patriam a Romanis euerfam. [Cirero Acad. 1V. 4. 44. Or. 16. 'Tufcul. quaeft. 111. 22] Primum ipfius de frClis l/brum laudat Larrtiur in Ariflippo IW. 92. De Atheifmo, ei imputato, vide Reinefii Var. Lect. WI. 6. p. 444 fq. [ Reiuimiamni hiftor. atheifmi etc. pag. 171 [4.1] | De Clitomacho etiam diligenter agit Zon- με M. 14- p. 219. edit. Dorn. Fabriz. adde infra in Catalogo peripateticorum, Cozzand. pag. 63 fq. i) Stephan. in. K«ggy!d» , Euftath. ad Dionyf. v. 196. οϊ. 11, p. 569 5? PLATONICORVM Lib. 1II. c. 1I. 169 pag.63íq. Brucker. vol. T. pag. 771 fq. in primis Hzinitm in recitatione in Commentt. Íocietatis doctrinarum regiae Berolin. ann. 1748. p. 295 fqq. et germanice verfa a J/ina- hemio in biblioth. philofoph. vol. VI. part. II. pag. 97 fqq. — Inter difcipulos eius fuit " celeber Philo, de quo infra. — Alius Clitomachur, pancratiafles, Z4elian. VI. x. H. An. Harl. - Corifzur, Scepfius, Platonis difcipulus. Laert. YII. 46. cum Socratem prius audiiffet, tefte Strabone lib. XIII. p. 6og. — Ad Eraflum et Corifcum exftat Platonis Epiftola. Cormus, Medices, vid. Schellhorn. amoenitatt. litter. cap. 2. pag. 39. 40. vol. I. Zeunanm. not. msta, [C. Aurelius Cotta, qui in dialogo Ciceronir de N. D. academicorum partes tuetur. vid. Coz- zand. p. 99. Cir, Brut. cap. 49. ad Attic, XIIL. epift. το. Har/.] Crantor , Solenfis, Polemonis auditor, Laert. IV. 17. et prius fub Xenocrate condifcipulus id. 24. πρῶτος Πλάτωνος ἐξηγητὴς tefle Proclo I. in Timaeum, p- 24. in academia vel in primis nobilis, Cicer. Tufc. 1I. 6. qui locum adfert ex eo, [et graeca verba exhibet Plutarch, Conf. ad Apoll. pag. 102. vid. Dauif. ad Ciceronis locum et Cicer. ad Attic. XII. epift. 21.] Cratetis, Athenien(is, amicus et Arcefilae. Vide Laert. IV. 22. Eufebium praeparat. XIV. pag. 731. Commentaria ad tres myriades ςύχων fiue verfaum 300co. re- liquiffe, quorum nonnulla ad Arcefilam referebantur, praeterea poemata compofuiffe teflatur idem Laertius IV. 24. et Ὡς. E fcriptis eius nullum celebrius libello breui fed aureolo, vt ait Cicero in Lucullo 9, quem fecit de /u&u. Laert. IV. 27. [vid. interpr. ad Diog. Laert. IV. 24 fqq.] | Ex Crantoris commentariis locum adfert Sexéu: X. [P] contra Math. p. 447 fq. [Iect. σι fqq. 59. pag. 701 fq. edit. Fabric. Laudatur ab Hora. tio Epift. II. libri L vbi vid. Dacier. Plura vide apud Bay/e in Dic. voc. Crantor. tom. II. pag. 220 fq. et Brucker. vol.L. p. 743 fqq. Hari] Fuit et alius Crantor, Comicus, Stobaeo laudatus. Craíer, "Tarfen(s. Laert. IV. 23. vide etiam in Polemone. Fabri. conf. Cozzand. pag. 5t. Bayle Did. voc. Zireefílar (D) pag. 284. Diogen. Laert. YV. 21 fqq. ibique interpr. vbi plures Crateter enumerantur, Drucker. vol. 1, p. 742. εἰς. Harl. Cronius Pythagoricis et Platonicis a Porphyrio accenfetur in vita Plotini, cap. 14. 20. et optimis Platonicis a Syriauo in XII. Metaph. p. 6t. b. Eius περὶ παλιγγενεσίας Ne- Ὁ. cap. 2. p.35. de anima: de regenerations legendum zpud Godfr. Viterbienfem Chron. pro generatione, Fabric. — Suidas in 'Xogry£yge, tom. lI. pag. 761. ait, Origenem quotidie lectitaffe Numenii, et Cronii et Apollophanis — aliorumque, qui inter Py/Aa- goricor praecipui habentur, fcripta, — Hinc Fabricius eum fupra in vol. I. p. 840. inter Pythagoricos recepit, Harl. Acipocxec Πλαταϊκὸς eft apud Diogenem Laert. in IThalete fedt. 30. pro Δεύδαχος Πλατω- γικὸς legendum, vt notaui infra cap. VIII. Fabric. Daedachus laudatur a Laertio I. 30. vbí k) ἢ qu&eft. acad. TV. 44. vbi Crantor vocatur ftotele nihil magnopere diffenfit, au&ore Cicerone vetus academieus, h.e. e vetere academia; ab Ari- de Oratore III. τ. 7a, Vol. 111. Y uo — Lib.lllcoIV. «EATALOGVS .,.- - Vol.H. Ps vbi Ifaac. Cafaubonus refcribendum cenfet Daizachur. Heun. in, stis, conf; fupra Y in hoe vol. p. 39. li. v. Harl. Danaftius, Syrus, de quo libro V. cap. 58. pag. ai et. 437. Fabric. et infra inter Peripa- teticos h, v. add. 7onf: MI. 19, 4. psg. 104 fq. — A/exandri JMori not. ad Coloff. M. 18. pag.179. Ofrari difl. de eclecticis cap. 3. Acta erudit. Lipf. 1715. pa2.398. .Damafcii fragmentum exhibet, 7 olftu: in anecdotis gr. tom. HL. p. 195 fqq. ZZeunaona. conf. Lant- Let. in. comment, de bibl. Vindob. VII. pag. 87. not. et Okyinpicdori locum MS. in Α]- cibiadem Platonis apud Rubnken. in diff. de vita et fcriptis Longit $.IV. Harl. Daphnu:tr, Ephefius. Laudstur in argumento, Athenaei operibus praefixo. Zeum.in actis phil. Delius, Epl hefius, Platonis amicus, qui Alexandrum M. ad bellum contra Perfas fufcipien- Mur maxime eft adhortatus, tefle Plutarcho p- 1126. contra Colotem, Denirtrius, Platonis amicus, Laert, 1T. 43. et&ifcipulus, patria Amphipolites. id. III. 46. Alius Demetriur, Platonicus, qui vixit tempore Ptolemaei vndecimi, cognomento Dionyfii, memoratus Zzciano lib. de calumnia, et forte Marco Antonino VHI:25. Nam Gatake- rum puto falli, qui-Demetrium Phalereum ab Antonino innui fufpicatur, Demochares, Arcefilae familiaris. Laert. TV. 4x. Danotritur, iunior, cuius meminit Porphyriur in vita Plotini, cap. 20. Syrian. in XII. Me. aph. p. 59. Fabri. — Democritur , Platonicus , fcripfi it comm. in Platonis XÍcibiadem, quem laudat Olympiodorus comment, MSt. in eumdem dialogum p. 29.B. auctore RuAn- kenio in diff. philolog. de Longini vita et pong IV. pag. 7. ante 'Toupii cdit. Lon- gini. ltem eodem tefle p. 8. Demorritus Ícripfit commen:arium in TFhaedonem, qui ab eodem Olympiodoro in éumdem dialogum commemoratur. Har. * Denop&auer, Megapolitanus, Arcefilae difcipulus ,. P/utarch, Philopoemene p. 356. Deioffener, rhetor, Platonis auditor. Laert. YII. 46. et II. 108. [Victorius varr, lection. - lib.26.cap.4. Heroum] — Confer Dionyf. Halic. et Epiftolas Detmoflh.- Sunt, qui referant, a Platone dimiffum, quod nimius verborum captator eflet; Anonymus Schol. in Ariflotelis Rhetor, | lib. 5. pag. δι. Ἐπεὶ «oj o Πλάτων ὠπεδίωκε τῆς αὐτϑ dievr eine τὸν Apes ὡς ϑηρολὲ ἥν. Derayllides ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ τῆς Πλώτωνος Qi λοσοφίας laudatur a Porphyrio apud Simpfic. inl. Phyf. Idem opus puto refpici ab Albino in Ifagoge cap. VI. ' Scripfit et ἐπ. Ti- snacum Platonis , Proclo tefle... Alius Dercyllider, Lacedaemonius, ad Pyrchum legatus, cuius dictum us rt Plutarchus, "popbthegm: Lacon. et Stobaeus ferm. 7. vnde emendan- dus Maximus, apud quem male editum eft Κερκυλλίδας. 4 Dexippur. In Iriarti catalogo codd. Matrit. cod; XXXIV. . pag. 155. et cod. LXXVI pg. 274. eft gr. Δεξίπστδ Φιλοσόφε HAATO LNIKO T^ τῶν εἰς οριξοτέλες κατηγορίας οστο- οιῶν TS Xo λύσεων xeQeiAtua μ΄. (atque indices capitum librorum I. et II. 1riarte graece excudi fecit) tum libri ll. et ΠῚ. At potius ille fuit philofophus peripateticus , vid; infra in catalogo peripateticorum, h. v. Jovf. de fcript. hift. philof. IIT. 17.4. pag. 95.fq. Fabricii infra in lib. 1V. cap. 26. fcclione 7. vol. IV. p. 155. — Diuerfus eft a Dexippo Hercnnio, Athenienfi, hiflorico, quocüm, tamen, philofophus a "Tzetza et Voflio eft confüfus, vid. fupra p. 39 fq. de detiptoribus Alexandri M. Harl. Diadumenus, Vol.IL p. s7P σβ PLATONICORVM DHL. in Diadumenus, quem colloquentem inducit Plutarchus aduerfus Stoicos. Didymus, Areius, πιϑανῶν κα] σοζϑιτμάτων Nocess libri 2. Suid. περὶ τῶν ὠρεσκόντων Πλα- E τῶν. — Enfib. ΧΙ. 25. praeparat. De hoc Didymo, vid. Zonfus MI. 1, 3. pag. 2 fqq. Fabric. adde Eudoc. p. 135. vbi vitiofe fcribitur: Aid. Ατηϊος, fupra in vol. I. peg. 842. 2o h.v. Hart. j Dio, Alexandrinus, Antiochi familiaris, philofophus academicus. . Cicero quaeft. acad. IV. 4. orat. pro Coelio cap. 21. 22. .Fabrir. Legatus Alexandrinorum miílus eft Romam, (vid. Strabon. lib. XVII. pag. 1147.) qui adcularet Ptolemaeum Auletem : at Romae in- terfectus eft, eaque caedes collata in M. Coclium, Har/. Dio, Syracufanus, inter Platonis difcipulos refertur a Laertio MI 46. — Confer Plutarch in Dionis vita, in Nicia p. 539. et contra Colotem p. 126. Aelianum IM. 4. Var. et 17. [Ad imitationem Platonis apud Eudociam p. 137. fcripfiffe dicitur multos dialogos, item epiflolas ad Platonem aliosque. Har/] lnter eos, qui Sympofia fiue λόγος παροὶ πό- τὸν γεγροαμμένδο litteris confignarunt, refertur ab eodem Zlutarcho in limine quaeftio- num Conuiualium. dem teflatur, Callippum interfectum [IP] effe eodem pugione, quo Dionem , amicitiam fimulans, interfecerat, p. 553. de fera Numinis vindicta, — Res buius Dionis Z/hazar, (de. quo plura leges in Z/ongitorir biblioth. Sicula, tom. I. pag. 85.] Syracufanus tradiderat libris XIII. teflo Diodoro Siculo extremo libri XV, tom. 1I, p. 402. Fabric. conf. Mongitor. l. c. p. 159 fq. et Szaueren ad Cornel. Nep. vitam Dio- nis cap. I — 3. meae edit. ZZar[. Dioríer, Cnidius, e cuius dy re;(2e2« nonnulla de Arcefila profert Numenius apud Eufcb. XIV. paepara'. p. 731. Diodorur, praetor Adramyttenus, philofophus academicus, cauffidicus ac rhetor, Strabo: XIII. pag. 614. Diodorus, Samius, apud T^rodorum Prodromum in Amarantho p. 430. [Dionyfur, iunior, rex Syracufanus, Platonis difcipalus et patronus. vid. Plutarch. tom. IT. Opp. p. 5a... Clearchum libro quarto vitarum apud Zfihenaeum XII. 9. pag. 541. “ε1α- num H. V. lib. VI. cap. 12. ibique interpretes, aliosque apud. Mongitor. l. c. p. 165 f. et Staueren ad. Cornelium Nepot- in vita Dionis cap. To. p, 121. m. edition. Zar/.] Dionuyfur, Artopegita, de quo liboIV. : Dionyfus , Halitarnaffenfir , iunior. Dionyfur, Platonis feruus. Laert. IT. 42. Domninu:, Laodicenus fiue Lariffaeus, Syrus, Syriani difcipufus, de quo JMarimur in vita. Proclicap.25. Damafcius in vita Ifidori apud Photium, et ex vtroque Suidas, [et Eu- docia pag.138.] Scripfit ὅλην πρωγματθαν καϑαρτικὴν τῶν δογμώτων τῇ Πλάτωνος. Alius Domninus, chronographus, qui frequenter in Malalae Chronico citatur, et Bent- leio videtur fuiffe epifcopus Antiochenus, et hifloriam ab orbe condito deduxiíle ad tempora lufliniani, p. 75. Epift. ad Iohann. Millium. * Eideuur, Megapolitanus, Arcefilae difcipulus. — Plutarch. Philopoemene pag. 356. Ecde- lum vocari videas apud eumdem in Arato p. 1028. 1030. Y:.3 [Eleucadius, ἘΠΣ 1.0.1]. c. IF. CATALOGVS ΜΟΙ. ΤΠ. p. 58 Ὁ τὸ [Elcucadiur, mortuus à. Chr. 112. Petrus Damianus fermonem habuit in eius die natali, apud. Surium tom. VII. die II. Febr. Cozzand. p. τοι. Har/.] Erafius, Scepfius, Platonis difcipulus. Laert. III. 47. Eraftlum, et Corifcum, (de quo fu pra.) Socraticos vocat Stra?o lib. XIII. p. 608. Eratoflhener, Cyrenaeus, (Stoicus) ἐν τῷ Πλατωνικῷ laudatur α 'Theone Sinyrnaeo. — Aeóre- ρον fiue γέον Πλάτωνα dictum refert Suidas in 'Eecrcc9. (Erennir. | Porphyrius in vita Plotini cap. 3. Heumann. aliis Herennius. Harl.) Euacon, Lampfacenus, Platonis difcipulus. Laert. YII. 46. KEuagon, Lampfacenus, Platonis difcipulus. Athen. XI. pag. 508. Idem cum Euaeone, iam memorato, fed vtra fcriptura praeferri debeat, incertum eft. * Euander, Phocenfis, Lacydis fucceffor, vt Euandro fucceffit Hegefinus. ^ Vide Ci. ctrontm Lucullo, cap. 6. et Laert. IV. 6o. — Numenitm :apud Eufcb. XIV. Praeparat. Ῥᾶρ. 756. Eubulur, Athenis Platonicus διώδοχος. Porphyr. vita Plotini, eap. 15. et 20. ex Longino qui συγγοάμμωτα eius quaedam περὶ ITAavrevixy ζητημάτων, Romam miffa, memo- - vat: Fubrir. eiusdem notas in Platonis Philebum et Gorgiam, et de his, quae Ariftote. les reipublicae Platonis opponit, atque quibus haec rationibus confutentur. Har/. Euclider, cuius meminit idem Porphyr. in vita Plotini, cap. 20. LEucliden, claeum illum geometram, de quo infra agit Fabricius, fuiffe Platonicum, de- monfílrat Sam, Reyherus in difp. de Euclide, cap. III. Heum. Sed eum numero Plate- nicorum excludendum effe, iam vidit Brucker. in hift. erit. philof. vol. Y. p. 645. not. g. Harl.] Eudorum, Academicum, in categorias Ariftotelis fcripfife, teflatur Simplicius in Categ. — Eudori, Alexandrini, academici, βιβλίον ἀκιόκτητον de diuifione philofophiae laudatur apud Stobaeum pag. τότ, Eclog. Fabrir. Fuit quoque Endorzr, quem dogmata Pyiha- gortorum diligenter tradidiffe prodit Simpliziur ad lib. I. Que. exe. comment. XL. — Vi- xit poft Nicomachur, quod oftendit ZMeinerf. in hifloria dogmatum apud Graecos ete. tom. [ν᾿ p. 539. not. Is num ab Eudoro, academico, differat, nec ne, 7onfiur de feript. hift. phil. ΠΕ 2, 4. pag. 9. fe ignorare profitetur; fed plura in hanc rem fcripfi fupra in catal. Pythagoreorum, vol.l. p. 845. Harl. Eudoxzr, Cnidius, Platonis auditor, aftrologus infignis, de quo dixi infra cap. V. [adde in vol. L. p. 845. catalog. Pythagoreorum, h.v.] Platoni, in Aegyptum proficifcenti, co- snes fuit, tefle Szrabone lib. XVII. Platonem audiifle teflantur Sofiom apud Laertium [I9] VIII. 26. [et apud Eudociam p. 193.) Cicero, Plutarchus aliique, fed poflea σὴν we- “χὴν αὐτὸν παρεπέμψατον omnino ipfum miffum fecit. Laert. VIII 87. — Voluptatem Ífuinmum boni effe flatuit, quod refellit Ἄν οί, X. 2. Nicomach. Jxuphratus, Orcites, quem Plato mifit ad Perdicam, commendaturus Philippum , qui poflea rex foit Macedonum. 44íhem. Xl. pag. 506. — Idem pag. 5o. non euQecies adpellatur, fed εὐφρατος. Euphrates, ΜΟΙ. 17. p.55. PLATONICORVM Lib. 111. c. I. 173 KEuwphrater, natione Syrus, quem laudat Plinius lib. I. Epift. 1o. non Platonicus fuit, vt vi- fum Baronio ad A. C. CIX. 53. fed Stoicus, licet Plinius, eum, dicat, Platonicam illam fublimitatem et latitudinem: difputando effingere. vide de eo Olrar. ad Piiloffrat. in. vita Apollonii J. 13. p. 16. Fabrie. Ἑυὐφράώτης pro Σωκρώτης ex cod. Gerdef. et Arriano apud ZpiÉ/e/. cap. 29. 4. correxerunt Wolf, Meibom, Vpton atque Heyne, quos vi- de. — Euphrates, "Tyrius, philofophus, qui inuidebat Apollonio, (PAilo/frat. in vita Apoll. V. 33. p. 215.) Polemonis magiller. vid. vit. Soph. I. cap. s. p. 536. Harl. Alium tamen Euphratem, Platonis difcipulum, ex Athenaeo memorat Zae/iu; in Di&ion. voc. Euphrates, Heumann. LEunapiur. | .Brucker. vol. 11. p. 303 fqq. De eo Heumannus promifit, fe alibi dicturum effe. Jonfiur MI, τὴ. pag. 93. Harl.) Eurgmedon, Myrrhinufius, Platonis amicus, Laert. ΠΠ. 42. 45. [Euf'ochius, Porphyr. in vita Plotini cap. 7. Hewmnann.] [Eufzbius Emefzus :: Fabricius infra in libro V. 15. p. 554. not. e. Heumann.] [ Euffathia: , Cappadox, Iamblichi et Aedefii, eui in Cappadocia fucceffit in fchola, difcipu- lus. vid. Éunapium in Aedefio p. 5o fqq. Brucker. in hift. crit. philof. vol. II. p. 273 fqq. Euftrophur , Athenienfis , quem loquentem inducit P/uzarchus de Ej. p. 387. Eutropius, de quo Sidoniu VI. epift. 6. Euxenon, qui cum Chione et Leone Clearchum, Heracleae tyrannum, interfecit, tefle Memnone apud P/o£ium cod. CCXXIV. c. 1. Fauorinus, Arelatenfis, Gallus, Hermaphroditus et Eunuchus exeA«zoec D, quem paulo an- te fuam aetatem claruiífe teflatur Lucianus in Eutucho tom. 1. p. 483 fq. [cap. 7. tom. ΤΙ. Reitzii, cuius notam conferes, pag. 356.] Καί τὶς ᾿Ακαδημαϊκὸς Euv&yos ἐκ Κελτῶν ὀλίγον “πρὸ ἡμῶν εὐδοκιμήσας ἐν τοῖς ἕλλησ;. Sub Traiano nimirum et Adriano, illi in- vidente, floruit, vt notatum Suidae in Φωβθωρ. et 'Ade. — Confer. Spartiauum in Adria- no cap. XV. (conf. Bruckeri hift. crit. philof. vol. IT. p. 166 fqq.] Dionem lib. LXIX.. in Excerptis Peirefc. p. 713. [tom. IL. p. 1152. $. 32. et 56. ibique Valefium &c Reimarum, | Syncellum pag. 250. Dionis (Chryfoftomi) difcipulus et Epicteti (Ge//. XVII. 19.), tli vtriusque valde diffimilis fuit: familiaris Herodis Attici, quem bibliethecae fuae ct do- Ys mus, b Confer MMuretum X. 11.-Var. Le&.. Fabric. Muretum tamen, Voffium de hiftor. graec. lib. II. eap. το, atque Gottf. Olearium ad Philofiratum de vit. Soph. lib. I. cap. VIII. (vbi multus eft et Phi- loftratus et Olearius de Fauorino;) p. 489. erraffe, dum ex loco Luciani in Eunucho cap. 1o. not. 59. male intelle&o collegerunt, Fauorinum fuiffe in adulterio deprehenfum, animaduertit /oy/es du Soul ad Luciani libr. memoratum cap. 7. et 10. pag. 356. et 358. tom. IL. edit. Reitzii, cuius etiám notam 13. p- 356. conferes, adde Tillemont. in vit. Adriani, tom. IL. p. 468 fqq. Zon/ium ΠΠ. cap. 7. fect. 7. p. 35 — 37. Dicta quaedam Deimonactis ia eum, quia habebatur Eunuchus, adfert Lucianus in Demonaécte , cap. 12. et 13, pag. 580 fq. tom. II. edit. Reitzii, adde eumdem in Eunucho loco fu- pra laudato. adde Philoflrat. p. 541, — — Fauori- num autem, a fauore, non Phauorinum latine fcribendum effe, monuerunt Oj/earius ad Philo- ftrat. pag. 489. et Aeitz. ad Luciani Demonaéten, tom, 11. pag. 380, nr. 62. ari. nae ΟΣ ΤΈΣ, CATALOGVS - - Vol.II. p. so δόδ mus, quam Romae habuit, heredem reliquit. — Pofemonir, Smyrnaei, fophiflae, aemu- lus, vt traditum PAi/o/irato x. de Sophift. pag. 493 fq. [pag. 490. et in vita Polemonis, Θ. 6. p. 536. edit. Olear.] Plurima compofuiile Suidas auctor eft, et fcriptorum mul- titudine cum Plutarcho Chaeroneo contendiffe. | De amicitia, quae inter vtrumque in- terceflit, teflatur liber de primo frigido, quem Fauorino Plutarchus infcripfit: et inter deperdita Plutarchi memoratur a Lampria éz;scAy| “πρὸς Φαββωρῖνον περὶ Φιλίας. Sed et Fauorinus librum fcripfit, cui titulum fecit, Plutarchus. [Conf. Paetiniawa pag. 56. Gaudentius de philof. Roman. cap. 953. Baillet Yugemens tom. 1. pag.509 fq. Fauorinum hunc fuiffe fcepticum, exiflimat ILipfíur II. manud. ad philof. ftoicam di. 23. Lipfius fortaffe eo adductus fuit, quod Ge/liur lib. XI. cap, 5. fcribat, Fauorinum X. libros compofuiffe zrugówviev τρόπων. Ac fane fuit Fauori- nus ille fcepticus vel potius academicus, vt patet ex Gel/io XX. N. A. cap. τ. vbi Fauori- nus ita loquitur: Scis, folitum effe me pro difciplina fectae, quam colo, inquirere potius, quam decernere.^ et ibidem Caecilius ad Fauorinum, digrediare, inquit, pau- lifper ὁ curriculis iffis difputationum vefIrarum academicis , omiffoque ftudio, quicquid übitum cf? , arguendi tuendique , confiderer grauius etc. Heumann,] E plurimis Fauorini monumentis haec in veterum fcriptis laudantur : - Πρὸς ᾿Αδριανὸν περὶ τῆς καταληπτικῆς φαντασίας. Galen. tom. I, pag. 6. libello περὶ οὐἰρίφης διδωσκολίας. : Περὶ τῆς ᾿Ακαδημαϊκῆς διαϑέσεως, infra in Πλόταρχος. ᾿Αλκιβιάδης Galen. tom. I. p. 6. ᾿Απομνημονευμώτων libri faepe laudati Laer?io, qui quintum citat IIT. 4o. VIIT. τῷ, Fabric. Un iis multa fuiffe, quae ad criticam proprie fpeclarent, fufpicatur 77. /7alefiu lib. I. de critica, cap. 15. addito libris Emendationn. p. 164. vbi Valef. et.Durmann. quaedam de eo habent.] ; Πρὸς "Aeisogxcv περὶ τῆς κατωληπτικὴς φαντασίας. Galenus tom. I. p. 6. Ἐπὶ τῷ ὠώρῳ [de to qui saorte intempefiua 'obierat,]. λόγος. Philoffr. p. 495. [p- 401. edit. Olear. vbi cod. S. habet ἐπὶ τῶν κληφῶν.] Λόγος ὑπὲρ τῶν βαλανείων. Philoflrat. loco laudato. [quam et antecedentem germanas et bene compofitas- iudicat Philoflratus. ' Ergo quaedam Fauorino fuppofitae fuiffs videa- tur orationes.] : Τνωμολογικα, Suid. [0] Περὶ τῆς διωίτης τῶν Φιλοσόφων Suid. Περὶ τῆς καταληπτικῆς φαντασίως πρὸς Δύσωνα;. Galen. tom. I. p. 6. Πρὸς Ἐπίκτητον. ln hoc introduxerat Onefimum, Plutarchi fernuum, cum Epicleto collo. quentem, Meminit Galeuas tom. I. pag. 6. et contra fcripfiffe fe teflatur librum ὑπὲρ Ἐπικτήτε πρὸς Φαϊβωρῖνον : de libris propriis tom. 1V. p. 367. Ἐπιτομὴ τετάρτη. Stephanus in ον εν. YS T» Vol. II. p. 60 P ὅ: ; PLATONICORVM Lib, HLctIP. aq Tov ἥλιον μὴ ἄνα! κωταλήπτόν. Galen, tom. 1. p. 8. Κυρηνανπού, Stephanus in ᾿Αλεξανδρεια. : Laudes fcbris et Therfitae. 4. Gel/ius XVII 12. Ms'reaiv inter Fauorini fcripta male refert 77offur de Hifl. Gr. cap. 1o. pag. 213. e male in- tcllecto loco Laertii II. 40. Confer Jonftum MI. 7, 7. p. 244. [p. 35 fqq. edit. Dorn.] Λόγος ὑπὲρ τῶν μονομώχων. Philoftr. pag. 495. [p. 491. quam genuinam ct bene cornpofi- ^ tam iudicat Philoflratus.] ^ Περὶ τῆς "Opes φιλοσοφίας Suid. [vid. vol, I. p. 512. LHI.] Ἐπιτομὴ τετάρτη τῆς Παμφυλίας. Stephanus in Pezés. Sed recte Holllenius pofl τε. τάρτη facit, syyyuy. ἊΝ Παντοδαπῆς ἱπορίας libri, fiue vt apud Stephanum in Τετράπολις, παντοδαπῆς ὑλης ἱσορικῆς, faepe citantur a Laertio, qui octauum librum laudat III. 24. et VIII, 47. [Me- morantur quoque ab Exudocia in violar. pag. 53. de 7/rsacone-] | Ex Photii cod. CLXT. vbi refert, Sopatrum ad librum tertium Eclogarum fuarüm vfum fuiffe σαντοθαπῇ ὑλῇ Fauorini, colligas, hoc opus digeflum fuiffe ordine literarum. Περὶ HAcT&ves Suid. | Πλόταρχος, ἢ περὶ τῆς ᾿Ακαδημοωϊκῆς διαϑέσεως, — Galenur in libro contra Fauorinum “περὶ ἐρίφξης διδασκαλίας tom. 1. pag. 6. vbi teflatur, eum in hoc libro concedere, quod detur aliquid βεβαίως *yvescv. [conf. infra de Galeno, lib. IV. cap. 17. pag. 529. nr. 14. vol. 117 Ta εἰς Πρόξενον Fauorino fuppofita, atque indigna, iudice Philoflrato p. 495. [pag. 491. Olear.| Προτεχνολογήμωτ'ῳ ἐθνικῶν. Steph. in AiS/oy. Iludómvetov τρόπων libri X. Gell. XI. s. Hifce inter phifofophicar Fauorini difputationes palizam tribuit Philoflratus pag. 495 [491. Olearii edit.] fq. teflatus, eum his inter alia eflenditle, Pyrrhoneos quoque, licet de omnibus dubitantes , tamen polle iudicio ciui- li experiri, et caufas agere. Περὶ Σωκρώτες καὶ τῆς κατ᾽ αὐτὸν ἐρωτικῆς τέχνης. Suid. Hunc librum impugnauerat Galenus in feripto, οὐϊ titulus, πρὸς τὸν Φαϊββωρῖνον κατὰ ΞΣΞωκράτες. Meminit ipfe de libris propriis tom. IV. p. 568. [Sententiae quaedam funt in Collect. fententiarum Frobeniana. vid. fupra vol. 1, pag, 726. Harl.] Fuit et alius Fauorimus iisdem temporibus, Peripateticus, Plutarch. VIII. το, Sympof. et alius, rhetor latinus, antiquior, e cuius oratione, qua legem Liciniam de fumtu minuendo fua(it, refert nonnulla [I] Gellius XV. 8. Sed ibi pro J'auorini nomine Auguriuup repo- nere malit Iacobus Gronouius, refragantibus licet veteribus libris. [Ficinus , de quo fupra ad Platonem pluribus egi. Zar/.] Claudids 16 ΓΙ. ΠΠ. 1. CATALOGVS —— Vol. ΤΡ. δι Claudius Galenus, de quo infra lib. IV. praeter opus, etiamnum exflans, περὶ τῶν Ἱπποκρά- ves καὶ Πλάτωνος δογμώτων, fcripferat, vtipfe de libris propriis tom, IV. pag. 368. refert, περὶ τῆς Πλάτωνος αἱρέσεως librum 1. περὶ τῶν ἐν τῷ Πλώτωνος Τιμαίῳ ἰατρι- κῶς εἰρημένων commentarios ΕΝ. πρὸς τὸς ἑτέρως ἢ Πλάτων περὶ ἰδέων δόξαντας, libros HL. περὶ τῆς κατὼ Πλάτωνα λογικῆς ϑεωρίας. Πλατωνικῶν διωλόγων συνό- ψεῶς libros VIII. Περὶ τῶν ἐν Φιλήβῳ μετα βάσεων. Περὶ τῶν τῆς ψυχῆς μερὼν καὶ δυνάμεων. Fabrir. Fuit ecleclicus. conf. Gaudent. de philol. rom. cap. 36. Brucker. hift. crit. II. p. 183 fq. Harl. Georgius, Corinthius, "Themift. Fabrie, — Georgiv: Gemiffur, vid. fupra de Platone, VIII. et Cozzand. pag. tia fqq. — Buddtum hiflor. philof. p. 368 fq. Harl. Glauco, Platonis frater. Laert. YII. 4. Harpocratio, Argiuus, Caefaris eri (vid. Capitolinum in Vero, et C. Barth. sd Aeneam Ga- zaeum p. 97.) familiaris, fcripfit ὑπόμνημα in Platonem libris XXIV. et λέξεις Πλα- φῶνος libros II. Suid. (Proclus II. in Timaeum, Eudoc. p. 73.] Hegefander, Delphus, ἐν τοῖς ὑπομνήμασι περὶ τῆς πρὸς πάντας T8 Πλάτωνος κακοηθείας λέγων. Zitlen. ΧΙ. p. 507. * Hegefinur, Pergamenus, Euandro fucceffit, vt Hegefino Carneades, tefle Cicerone in Lucul- lo et Laertio IV. 6o. — Clementis lex. codices I. Strom. pag. 3o1.! vocant Hegefifaum et mediam academiam in eo defecifle teflantur. Fabri, —.Egefinum male fcribunt nomen Manutius aliique in loco Cicer. quaefl. acad. IV. 6. fed vid. ad illum locum Vríinus etDa- vif. Male quoque Brucker. vol. L p. 759. et 728. Egefinum exarauit manu. Harl. Hgiar, Platonis amicus. Laert. III. 43. : Hedicon, Cyzicenus. Plutarch. Dione p. 966. Heraclides Zfenius, Platonis difcipulus. Lae;t. III. 46. Vide infra in Pithon. [vid. Cozzand. pag. 46.] ( Heracleodorur, ad quem Demoflhenis epiftola. Particulam ex illa Demoflh. epiftola dedit Olympiodor. in comm. msto in Gorgiam Platonis, vbi dicitur Heracleodorus Platonis exigui temporis auditor, dein per fecordiam ab co auerfus eiusque fermones negligens, in Lanibec. comm. de bibl. Vindob. VII. p. 271. Har/.] Heraclides Pontietr, Platonis difcipulus. Laert.III. 46. — Suidas Ἡρακλείδης. De eius fcri- ptis Menag. ad Laert. V. 97. Chalcid. pag. 10. Meurf. Fabrir. — Cir, de diuinat. I. 23. "Fufcul. quaeft. V. cap. 3. Cozzand. p. 46. Harl. Heraclitur, "Tyrius, Antiocho familiaris Alexandriae, qui et Clitomachum atque Philonens multos annos audiuit. vid. Cicer. quaeíl. acad. IV. 4. (Herennius idem ac Erennius.] Hormiar, Syriani difcipulus, dequo infra lib. V. memoria et philofophia actionis praeclarus, conf. Damafcium apud Photium cod. CLXXXI. et CCXLII. — Bay/e Diction. h. v. vol. II. pag. 755. fupra ad Platonis Tetralog. III. nr. XI. circa fin. Lambec. comment. de bibl. Vindob. lib. et vol. VII. p. 89 fqq. de codice, qui continet Hermiae fcholiorum in -Platonis οι. π᾿ δι δ: ——- ... PLATONICORVM Li.I.tIFK. — vn ᾿ς Platonis Phaedrum libr. IIT. — Mythos veterum etiam hiftorice explicuit, quod colli- gi poteft ex Eudoria p. 9t. p. 440. vtroque loco iisdeni verbis, de Borea. Harl. Hermodorur, qui Platonis libros apud Siculos diuulgauit. Cic. XIII. 21. ad Attic. Zenobius, Vaticana appendix et Suidas in prouerbio: Λόγοσιν 'Egncdweos ἐμπορεύεται. Fabri. Laert. I. 2. Jonfiur l. 10. p. 49. (57) Heumann. Hermophilus, philofophus coecus, qui Theopompum geometricam fine radio docuit, tefle Claudiano Mamerto V. 0. de flatu animae. à [Herodes , rex Yudaeorum, fait Platonicus, fi fides Harduino. vid. Acta erud. Lipf. fupplem. tom. II. p. 378. 380. Heumana.] Hoefliatus, Perinthius, Platonis difcipulus. Laert, III. 46. lufiinus Hefychius. Infra in Numenio. Hieriur, Procli difcipulus, filius Plutarchi Athenienfis. Hierotler , dc quo fupra lib. IT. cap. 12. δ. 7. [ Bayle dic. h. v. [p. 759 fq. edit. nou.]. Huetiur quaeft. Alnet. lib. II. cap. 2. $. 8. cap. 23. p. 297. -Heumann.] -Hippothaler, Athenien(is, Platonis difcipulus. Laert. III. 46. Hyperider, rhetor, auditor Platonis. Laert. ΠῚ, 46. lamblirhus, de quo infra lib. V. [Zonfrus VI. 16, 2. p. 88 fqq. Coxzand. p. 86. minus autem recte philofophis platonicis aduumeratur. Zar/.| i los, Platonicus, Chaereae praeceptor, quem ob grauitatem morum Κανόνα vulgus vocabat. Lucian. Conuiu. tom. If. p. 636. [et Liban'us, infra; in libro V. cap. 9. p. 301. Heumaun.] (Joanner Italur. vid. Oudinus comment. de fcriptor. eccl. tom. II. col. 434. Fabric. infra in libro V. cap. 5. p. 394, 395. 396. et 435. Heuinann.] lfidor:r, Procli et Marini familiaris, Gazaeus, cuius vitam fcripfit Damafcius [P] apud Photium cod. CCXLII. Vide et Suidam in Συριωνὸς, Ἰσίδωρος ete. [Cozsand. p. 97 íq.] [Iuliamur, Imperator, - Hunc purpuratum philofophum adpellat Huetiur quaeft. Alnet, lib. III. cap. 6. pag. 330. A Platonicis fuit pertractus in ipforum caftra et a Chriflianismo auerfus, tefle Libanio apud Fabric. infra in libro V. 9. p. 232 fq. ibidem de Iuliani phi- lofophia fit mentio pag. 215. 234. 238. 239. 3o1 fq. 377. Pag. Gaudentius fcripfit libr. de Iuliani imperatoris philofophia, Zeumann.] luflinus Hefychiur, Apameenfis. Vide infra in Numenio. lufiinur, martyr, antequam Chrifto nomen daret, profitetur, fe fuiffe Platonis χωέροντῶ διδώγμασι, in apologia breuiore p. 6. in dialogo cum Tryphone p. 219. et apud Eu/z- bium YV. 19. hift. Fabrice. — conf. Gaudentius de philof. Rom. cap. 116. fin. eumannm, * Lacjdes, Cyrenaeus, Arcefilai fucceffor, nouae princeps Academiae fecundum Laertium IV. 59. Suid. in voc. Λωκύδης. Attalo, regi Pergameno, carus, obit Olymp. CXXXIV. 4. ante Chriflum CCXLL. — Meminit P/ufarchus de dignofcendo adulatore pag. 63. et Numtnius apud Eufcb. XIV. 7. Praeparat. vbi ab auaritia οἰκονομικξ cognomentum tulif- fc, et a fecuis furibus dogmate ipfius, quo nihil comprehendi pofle fentiebat, pulcre Fol. LII. ἈΚ: delufum 2 58 —LillLclE --CATALOGVS - - etes pfe delufum commemorat. | Lacyden audiuit Euander, Euandrum Hegefi nus, hunc Car- neades. Cir. in Lucullo, f. quaeft. acad. IT. 6. Fabrit. adde Citer. 'Tufc. quaeff. V. 37. Cozzand. p. 56 ἴᾳ. Brucker. vol. I. p. 751 fqq. Bayle Diclion. h. v. tom. lI. p. 3o fqq. Harl. Lo (iue Leonidzr. — Vide lib. YI. cap. το. δ. 5. et hoc libro IIT. cap. r. inter fcripta Platoni fup- posita nr. XLI. fupra in Euxeuouz. — Leo, Byzantius. Suid. Dionyfius Longinus, de quo infra lib. IV. Fabri. — Porphyr. in vita Plotini cap. 14. V alt- fur ad Eufcbii Hift; ecclef. lib. VI. cap.19. p.1o8. Aeumauz. . Scriplit comentar. in Phaedonem et in prooemium T'imsei. "Teflimonia et loca quacdam indicauit Au/mken, in diff. de Longino $. V. et VL... Sed Longinus fuit fobrius phil ofophiae platonicae ad- fecla atque interpres, nec vero Py PME quamuis more illius aeni ftudium doctri- nae pythagoricae adfumfiífet. vid. uhn&en. 1. c. $. VII. adde fupra, in.vol. I. pag. 851. voc. Longinus. Harl. ; [Longinianur. vid. “αρι πὶ Epp. 20. 21. et 22. Heuann.) Lupercus , Berytius, fub. Galieno imp. clarus grammatice E fcripfit inter alia, tefle Suida, περὶ τὸ παροὶ Πλάτωνι ἀλεκτρύονος,, ad locum iu Theaeteto p. 77. edit. Bafil. Lycurgus, rhetor, auditor Platonis. Laert. ΠῚ. 46. |Olympiod. in comm. mst. apud. Lame bet. in Comm: de bibl. Vindob. VII. p. 271.] Lyficler, Athenienfis, Leert. in Cratete Athenienfi IV. 22. — SN. τ [Lyfimachzs.. Porphyrius in vita Plotini, cap. 3. Heumana.] [acrobiur. Huetius lib. II. quaeft. aln. cap. 8. δ. 3. p. 125. Heumann.] [Malchur, "Tyrius, cognomento Porphyrius, de quo Cozzazd. copiofus eft pag. 83 fqq. Harl.] HMlallius Theodorus, ad quem Claudianus v. 149 fqq. Scilicet illa ἐπὶ patriam praecepta Platos nis Erexere ttagiry quam qui z:fponfa feguutur Obruit Eoar claffes etc. Manaechmus ,. Alopecenfis ,;.philofophus Platonicus, qui tefle Suida et Eudocia pag. 299. fcri- P t P q pag. 99 pfit praeter alia philofophici argumenti , libros tres in Politiam Platonis. [Marcellus Orontiur ,/ Porphyrius in vita Plotini cap. 7. et 20. Henmarn. in act. p.907: et in nota ex Plotino alios obfeuros platonicos nominat, e cap. 7. Caffririum, Paulinum, Rogatianum, Sabinillum, TAeodofum, Zotitum; e cap. 1o. Olynipiam; e cap. 14. Philarchaeum € cap. 1T. Tryphonem ; e cap. 20. Moderatunm. Harí.] Mariuur, Neapolitanus, Procli fucceffor, de quo infra lib. V. cap. 26. Jonfiur V. το. r, 2. Maxiustr, "Tyrius, fub Antonino clarus, Num etiam Veriflimi imp. p cum Apol. lonio, Stoico, ct Bafilide, Scythopolita?. Ita videor mih: poffe colligere e Sparelfo p. 351. Dixi de hoc infra lib; IV. Fabric, — JMaxiuns alius, Porphyrius in vita Plotini cap. 17. conf. Jonfr ll. 9, 4. pag. 49. eumanmn. - AMaximus, Epirota vel Byzantius, Iuliani apoflatae praeceptor, Cozzandur pag. 107. Byzantinum fuiffe credit Zonffur 1, c. adde AMosheinii difp. de turbata per Platonicos ecclefia ᾧ. 28. Drucker. hift. crit, phil. vo]. II. p.n des Maxinii Tyrii fententiam etc. vnde mala oria fint, dill, 25. fiue in altera Da- vifi. - T .* LS »ιὅ2 63. 7 ες PLATONICORVM Lib.IILcIP. | vg s i5] - U — vifi edit. 4r. enarrat et oppugnat Jayír in Diclion. voc. Pauliieus. not.L. — De Maximo, Ephefio, theurgicae artis perito, Iuliani amico, poft illius autem interitum ma- -- la atrocia pa(fo, vid. Brec£er. M. p. 281íqq.. Har. A JMegalophaner , Arcefilai diícipulus. Suidas in Φιλοποίμην. Fabric. vid. Küfter. ad h. 1. tom. .. Ill. p. 6c7. nr. 3. et p. 60g. nr. 5, Harl. JWeiantas, cui Boethus Lexicon Platonicum infcripfit, tefle PAotio cod. CLIV. Mclonthius, Rhodius, cuius fuauitatem praedicat Cirero in Lucullo cap. 6. "Fuit Carneadis difcipulus, praeceptor 7fe/zhinir Neapolitani, Laert. IJ. 64. JMenecrater, Eleita, Xenocratis difcipulus. Sírabo XM. p. $30. Jenedemus, a Platone miffus ad Pyrrhaeos, reip. conflituendae caufa. Plufarcí. contra Colo- tem p. 1126. Eretrienfis, Platonis auditor, Laert. l.134. Zefych. lllufiris, et Cyrillur VI. contra Iulian. pag. 208. i Meutor, Bithysus, Carneadis difcipulus. Vide LaertiwmIV. 63. Numenium apud Eufcb. XIV. p. 738. Praeparat. [add. Bayle Diction. in Carneade not. M. p. 63. Har] Jüctrodorus, Stratoniceus. Cir. acad. quaeft. IV. 6. vbi Carneadis difcipulum fuiffe innuit. JMetrophauer, Lebadienfis, rhetor, fcripfit inter alia gregi τῶν χωρακτήρων Πλάτωνος » tefle Suida. Miltas, "Theffalus, Plutarch. in Dione p.967. c. Fabric. f. in edit. Reisk. vol. V. pag. 291. vbi Plutarchus illum vocat dydec μαΐντιν. καὶ μετεσχηκότω τῆς ἐν Axoddupdos διωτρι- ἢ fs. Vixit tempore Platonis. Πανὶ. AMnefiffratus, "Yhafius, Platonis difcipulus. Laert. IIT. 47. [09] Lutius Nero, (alias 'Tubero,) cui Aenefidemus Pyrrhonios libros octo infcripfit, tefte PAoio cod, CCXII. ] . ANeffor , 'Yarfenfis, Strabonis aetate clarus, qui eius meminit XIII. pag. 675. Fabric. adde Cozzand. pag. 99. ater Stoicos recenfet eum Zonfius 11. 18, 1. p. 250. ipfeque Fabricius infra in catalogo Stoicorum, arl. Nicolaus Domaftenus dicitur etiam Platonicus a Suida in NjxeA. [et Eudocia pag. 308.] Sed Peripateticum fuiffe, praeter Suidam ipfum confentiunt Plutarchus, Athenaeus et alii, [vid. infra; in Catal. Peripateticorum.] Nigrinus, de quo Lucianus tom. I. p. 21. [p. 37. edit. Reitz. vbi vid. M. du Soul.] Numeniur, Apameenfis, Pythagoricis ") et Platonicis a Porphyrio in Plotini vita cap. 3. fin. Cap. 14. cap. 17. cap. 20. 21. accen(itus, fcripfit libros περὶ τῆς τῶν Ακαδημαϊκῶν πρὸς Πλάτωνος διας σεως, € quorum primo praeclara fragmenta feruauit Eufzbiur XIV. 5 Íq. Praeparat. ") περὶ τῶν llAcrevos ἀποῤῥήτων id. XHI. 5. e libro greg) τώγαϑξ La XV. 17. 4“) Vide fupra in catalogo Pythagoricorum, | s) Vide Z"alefias ad Eufebii hift. ecclef. lib. VI. vol. I. pag. 854 fq. udoc. pag, 399. Harl. cap. 19. Heumauüun. ,/ D ΄- - 180 Εἰ ΠΕΣ CATALOGVS . - : Vol.II. p.63. 2 "wm ΧΨ. τη. 5) Plura eius fcripta memorat Origeuer 3. contra Celfum p. 198. Ἔποπα. et - περὶ ὠριϑμῶν, περὶ τόπϑ ct τρίτον περὶ τγαϑ8. et lib. V. p. 269. libr. περὶ ἐῷϑαφ- σίας ψυχῆς. Alius Numeniue, grammaticus, -qui inter Arati interpretes recenfetur, et medicus, cuius Θηριωκὸν laudat Nicandri fcholiafles. [vid. Eudos. pag. 310. et Fabric. in catalogo medicorum infra in vol. XII. p. 35]. Numezii, philofophi, dogmata omnia edidit Zmeliur, qui inde centum fere libros commentariorum collegerat, tefle Porphy- rio, quos deinde dono dedit Ju//izo Hefijchio, Apameenfi, quem filium adoptauerat. Fuit et Numeniur Heracleotes, cuius gA;eur;xoy, et zregi deizrvav laudat Athenaeus, VII. pag.282. Ne dicam de Numenio, ab Antiocho rege, Mefenae in Arabia praepofito, qui in eadem die claífe et aeflu reuertens equitatum vicit. P/in. VI. 28. Fabric. . INume- nius, Pyrrhoneus, Diog. Laert. 1X. 68. et 114. conf. Jonfu: VL. 16, 4. p. 57 fqq. qui de aetate, (fub Antonino Vero,) fcriptisque Numenii, Apamceenfis, et de aliis Numeniir agit Íollerter. Secundum Procium in "Timacum pag: 93. finxit duos Demiurgos, patrem et alium, mundi conditorem, adeoque theologiam contaminauit Platonicam. adde Cud- worth. tom. 1. p. 827. et Stobaeuin in Eclogis phy(icis lib. I. cap. 40. ex quo loco aliis- que argumentis colligit J/orhem. ad Cudiworíh. fyfiema intcll. cap. IV. 13. n. g. fin. pag.. 311. tom. II. Numenium duo principia, bonum alrerum , alterum malum credidiffe, — Locum Origenis IV. contra Cclfum pag. 545. edit. Maurin. de Numenio ZIpamceenf aliter vertit et expofuit Ao//ur in Comm. Lacrt. pag. 206 fqq. (vbi de noflro Numenio, Plato- nico agit.) ac Z/uilizrur, a Ruaeo cum Origene editus Parif. 1733. et. Brucker. hift. crit. phil. vol. IT. (in fect. IIT. de philofophis platonicis, in his pag. 176 fq. δ. IX. de Nu. senio,) etJ/al;fius ad Eufeb. H. E. VI. cap. 19. fecerant, quorum omnium interpreta- tiones ille culpat reiicitque. αν]. ; Olympiodori, Platonici, duo fuerunt, vnus, ad quem Z/iderus Pelufiota IT. 256. Epifl. alter Damafcio iunior, cuius commentarii in quosdam Platonis dialogos exflant MSS. Fuit et tertius O/ympiodorur, Peripateticus, quem audiuit Proclus. — Vide quae infra libro V. cap. 26. pag. 526. et cap. 36. pag. 354. Fabri, — Nedlami praef. ad Hieroclem pag. x9. Heumann. adde infra, in catal. Peripateticorum h. v. . De Olympiodori comment. in . quosdam Platonis libros fupra ad Platonis dialogos egimus, De hoc Olympiodoro pla- tonico copiofus eft Lamber. Comm. de bibl. Vindobon. tom. VII. p. 99 fqq. p. 271 fqq. et pag. 278 fq. cum nota Kollarii. Plures Ofympiodoros enumerat Fobrit. lib. V. cap. 36. tom. IX. p.351 fq. — .Ruhnken. ad Timaei Lex. Plat. p. 36. εἰς. dedit fragmenta. Harl. Qnofandir. de quo infra cap. XXX. $. XI. Origrner. Porphyr. vita Plotini, cap. 3. qui eius librum de daemonibus memorat. Fibrir, Vide Pearfon. Prolegg. ad Hieroclem p. 29 fq. Fabric. Bibl. Gr. IV. 26. pag. 97 et 160. not.e. Hewmnann. Pearfon, loco ab Heumanno citato, confudit cum Io. lonfio de fcriptor. hifl. phil. HIT. 16. 2. hunc Origenem, deorum cultorem, cum Origene Ada- mantio; fed errorem reuocauit in Vindiciis Ignat. II. pag. 10. quem fequitur Z/uetiur in : Origenianis o) Vid. Küfler. ad Suid. in Ναμήνιοσ, — Citatur et Numenius a Syriano in XII. Metaphyf. p. 61. b. ΨοΙ.Π. ρ. 65. τσ εδανμ; 5 ΞΕ τὰ Origenianis lib. I. cap. r. fc&. VII. adde P'alef. ad Eufeb. H. E. VI. 19. pag. 120. Hic Origenes cum Amelio et Aquilino fuit condifcipulus Porphyrii. vid. Eunap. in vita Por- phyrii p. 17. qui trium illorum volumina, fua quidem aetate, Ícribit, exflare, fed exi- flimationem prope nullam effe, quia nullae adíint dicendi veneres, quamuis dogmata pulcre habeant, fciteque fint orationi intexta.— Ex Eunapii tamen loco Huetius fruflra tertium aliquem fingit Origenem. | Nofler fcripfit zregi deupiovey , (Porphyr. in vita Plo- tini cap. 3. pag. 97. in Fabric. Bibl. Gr. vol. IV. pag. 97. et cap. 2c. p. 128.) ex Longini prooemio; tum, vti quidem vulgatum efl in textu. Fabriciano p. 97. ὅτι μόνος ποιητὴς ὁ βασιλεύς" quae verba quum fenfum obfcurum gignant, nec Valefii expofitio in notis ad Eufebium p. 121. probata fit a Fabricio ]. c. aliisque, JBrurker. in hifloria critica phi- lof. vol. II. pag. 216. (vbi $. IX. de Herennio et Origene agit eosque adnumerat philofo- phis ecieclicis,) not. s. voc. Bac;Aeus, non ad imperatorem Galienum , fed ad deum, regem vniuerfi, referendum fufpicatus efl. — Acutior tamen eft emendatio unkenii in dif. de Longino, (vbi $. V. docle eruditeque difputat de Origew, Longini magiflro,) p. τι. edit. II. Longini Toupianae, ὅτι γὃς ποιητὴς xg] βασιλεὺς. i. e. mcntem. hoc. vni- verfum condidif]e e£ conditum regere; et ita liber fcriptus illi videtur ad refellendos eius aetatis philofophos, qui tria rerum principia flatuerunt, de quibus vide T. Galeum ad Iamblichum de Myfleriis p. 297. et ἄς, Cudworth. Syftem. intell. tom. I. p. 884. Idem ARuhnken.: memorat Origeuir commentarium in T'imaei Platonici prooemium, faepe a Proclo in eumdem "Timaeum laudatum ,.in quo, vt ait Ruhnk. interdum ἃ Longino, qui illud ipfum prooemium fingulari libro explicuerat, diffentit, vt cognofcere licet ex Proclo pag. το. 26. Harl. Alius Origenes Zdamautiur, Chriflianus, fed in multis et ipfe Platoniffaus, de quo infra lib. IV. [qui ab ipfis ethnicis philofophis habitus eft pro fummo philofopho, tefle Eufcbio, H. E. lib. Vi. cap. 18. et το. Heumaun.] [Olympius. | Porphyrius in vita Plotini cap. το. Sozomenus VII. τς. Heumann.] [Orontius.. vid. Marcellus. Heumann.] Pamphilur, Platonis auditor, quem Sami audiuit Epicurus, tefle Cicerone de nat. deor. I. cap. 26. cum Pemphilo, grammatico Alexandrino, vt fecit Suidar [tom. lll. vbi vid. Κι όχι contra Lambec. qui lib. 1l. de bibl. Vindob. cap. 7. pag. 535. 536. de vtroque Pamphilo eorumque fcriptis agit, docte difputantem,] non confundendus. conf. Bur- mann. ad Quinclil. I. O. tom. I. pag. 246 fq. p Panaretus, Arcefilai auditor, corporis habitu perquam gracilis: Mentio apud Z/t/enaeum, lib. XII. p. 552. et Zfelian. H. V. libr. X. 6. : [Paulinur, Porphyr. in vita Plotini, cap. 7. Zeumann.] i Dhilippu: Opuntiur. — Vide quae fupra cap. I. inter fcripta Platonis nr. XXXV. — Alius Phi- lippur Chollideur. Laert. IIT. 41. - Philo, quartae Academiae auctor, non magifter Carneadis, vt Hieronymo dicitur , fed Cli- tomachi, qui Carneadi fucceffit, per multos annos difcipulus, de quo Numeniur apud Exujibium XIV. 9. Praeparat. LariTaeum patria fuiffe, docet Stobaeu: p. 160. Eclog. Ci- cero eum audiuit XIII. 1. ad diuerf. — Itaque Philonis partes fibi fumfit in libris academi- 3 cis, ni ΙΕ ΥΣΣ CATALOGVS Ἦν Vol. IT. p. 65 δ 64 eis, vt teflatur IX. ad Diuerf. epift. 8. | Audiuit eum Heraclitus, "Tyrius, (Ciz. acad. quaefl. II. 4.) et Antiochus. (Cic. ibid. Y. 4. .vbi Philo dicirur magnus vir; idem de Ora- tore III. 28. Philonem in academia maxime viguiffe fcribit, atque in Bruto 89. eum vo- cat principem. academioe, Cum Antiocho tamen Philo habnitlitem. ^ Nam P/ilo in 11. libris negauit, duas effe academias, erroremque eorum, qui ita putarunt; coarguit; at Antiochus contra fuum doctorem edidit librum qui Sofur infcribitur. vid. Cicer. quaeft. acad. 1. cap. 4. et lI. cap. 4. Philo autem artem bene dicendi non minus quam acute phi- - Jofophandi exercuit. ^ Cicero quidem "T'ufcul. quaefl. IT. 3. circa finem; voffra, ait, memoria Philo, quem nos frequenter audivimus , inflituit alio tempore rhetorum praecepta tradere , alio philofophorum. Harf.] | Plutarthur in Cicerone pag. 861. ἀπαλλαγεὶς δὲ vay ἐν παισὶ διωτοιββὼν Φίλωνος ἤκεσε T8 ἐξ Ἀκαδημίας. ὃν μάλιτα Ῥωμοῖο; τῶν Κλι-. voc συνήθων καὶ die τὸν λόγον ἐϑαύμωσοων, xo] Ot τὸν τρόπον ἡγόώπησαν. adde Ciceron. de N. D. lib. I. cap. 3. et 7. Zuguffinus, qui eum fuiife Antiochi magiftrum quoque tradit, eum vocat Lomiuem circumfpeBlifimum, qui ad Platonis aufforitatem, Academiam, legesque reuocare aduerfarios cedentes iam coeperit. IIT. 18. contra Acade- micos. adde Brucker. hift. crit. phil. vol. I. pag. 773 fq. vol. II. p. 35. Alius Pilo, dia- lecticus et longe antiquior, quocum familiariter verfatus eft Zezo Cifieur, Laert. VII. 16. taque fallitur Aldrobandinus, qui confundit. Fabri. confundit quoque Sranlri. hift. phil. part. IV. p. 409. De PAilorte, floico, vid. infra in catalogo Stoicorum. — Alius Philo Bybliur, de quo Brucker. l. c. Y. p. 238 fq. Philo, architectus, Cicer. Orat. I. 14. “εἰ lunius de Pictura, in catal. artificum. —.D. Philo, Romanus, Cicer. in. Caecil. 19. Alios PAilozes enumerant Zonfis lib. III. cap. 4, 4. p. 17 fq. et Fabric. infra in lib. IV. cap. 4. vol. IV. pag. 118 fqq. Harl. ΩΝ Philo, Iudaeus, de quo libro IV. cap. IV. δ. 1. [Του II. 4. p. r4 fqq. .Buddei hi(l. phil. pag. 661íqq. Clerici epift. 8. tom. IIl, artis crit. p. 209. — Cozzaud. p. xoo. — Buddeus in introd. in hift. philof. Hebraeorum p. 215 fqq. edit. 1T. ar/.] [Philopoemen, Achaeorum magifler equitum et demum praetor, Ecdemum et Demopha- nem, Arcefilai, philofophi, conuictu vtentes, eft fectatus. — Polybius in collectancis Con- ftantini Porphyrog. a Valefio editis p. 41. 42. et ex eo Suidar in G;Aoz'o ary , tom. HI. p. 607. edit. Küfleri, cuius notam confules. Har/.] Phocion, Athenienfium imperator, Platonis auditor et Xenocratis, tefle P/ufarcko tom. IV. edit. Oxon. p. 179. Vide fupra in Chabria et Cleone. [WU] Phormio, ad Eleos a Platone miffus, reipublicae conflituendae caufa. — Plutarch. p. 1126. con- tra Colotem. t Dithom, Aenius, qui cum fratre Heraclide Thraciam, Coty interfecto, tyrannide liberauit, Platonis difcipulus fuit, tefle Laert. III. 46. et Plutarcho contra Colotem p. 1126. — Aliis Python, vt Philo/frato VII. 2. at apud Zfriffotelem V. 10. Politic. male Paron. — Vide Me- nagii notas ad laudatum Laertii locum, [et Báyíe Diction. voc. Cotys. not, C et D. Heumann.] . Gemiflus Pletho, de quo libro V. Plotinus, de quo; vt de Plutarcho Chaeronenfi, dixi libro IV. ᾿ Plutarchus, Vol. IL. PLATONICORVM Lib. HI. c. IV. 185 p. 64 LA. : Plwtorthur, Athenienfis, Syriani praeceptor, de quo libro V. Fabrice. Conf. Lilimthel ^ felect. hift. lit. p. xi. Hewmann. — Coxzond, p. οἵ Íq. fuit Neflorii filius, quem, fcho- lae athenien(is regimen obtinentem , pec, integrum fere biennium audiuit Proclus. vid. Lambzt. comm. de bibl. Vindobon. VIL. p. 93 Íqq. vbi notatu digna leguntur, et p. 1t. adde /Mo:hizm. de turbata per Platonicos cccle(ia, $. 12. pag. 162. arl. EPíutarchut, Chaeronenfis. In plerisque eum fequi Platonem, ipfe obfcruauit Fabiicius bibl. gr. lib. IV. cap. 11. . 1. p. 331. — Poffe eum iure et Platonicum et Peripateticum ad. pellari, iudicat Zfuetiur Quaefl. AInet. lib. III. cap. 2. p. 253. qui etiam videndus lib. 1I. cap.2. $. 13. Heuman, adde Hrucker. hift. crit. phil. vol. Hl. pag. 178 Íqq. at cum. aliis contaminauit philofophiam platonicam. vid. JJcinerf. Beytrag zur Gefchichte der Denk- art der erflen Iahthunderte nach Chrifli Geburt ctc. p. 35 fq. p. ὅτ. p. 73: etc. in.primis Cudiworth. in. fyftem. intellectuali, cap. IV. δ. 13. in diff. num Plutarchus duplicis dei patronus fuerit, tom. I. p. 298 — 305. et in fequenti comm. num Plato bina nuryina cre- diderit, vbi multa Plutarchi loca examinantur atque illuflrantur, pag. 306 — 313. cum doctis Moshemii adnotationibus. 7arl.] Ὁ Polemarchur, Eudoxi familiaris. Simplicius ad II. de coelo. Poleho , Athenienfis, Xenocratis auditor ἢ), quo vifo et audito ad frugem rediit, et qui lu. xuria antea diffluxerat, philofophiae operam ded't D, vt praeter Plutarchum et alios, JMenzgio ad Laert. YV. 15. landatos, traduit Cicero 1V. Acad. quaeft. [cap 42. lib. T. το. vbi academiae veteri addictus perhibetur,] “ργίαππ ML αν et ἼΝ, τι. Epictetearum, 'üeniffis yog gs. Orat. Origener VII. contra Celf. pag. 152. Choricius. in laudatione Procopii Gaza-i incita, Nazianzenus aliique, laudati a Bi/rio/a tom. II. hor. fobcefiu. lib. V. cap.g. Xenocrati faccefli in Academia Olymp. CXVI. $. O, ante Chriflum CCCXV. Multa fcripfiife Laertiur IV. 20. et Suidas teflantur, fed nullo eius monumento ingenii nomine tenus laudato, et fuo iam tempore nullum amplius exflitiffe Suidas, [qui plures recenfet Pofemoner,] adfürmat. Polemo ἐν τοῖς περὶ T8 xcoro Φύσιν Dig citatur a Clemente VA. Strom. p. 117. et forte ex eodem libro petitum, quod de beatitudine ex Pole monis fententia refert IL. Strom. p. 410. et quod Cirero IV. de finibus, cap. 7. Polemonem, ait, planiflime fummum bonum dixiffe fecundum naturam viuere. adde eundem quaefl. acad. IV. cap. 42. Phyfiognomica, quae exftant, alterius Polemonir effe videntur, vt dixi infra cap. IV. de Ariftotele nr. XXXVII, not. f. cap.1o.. Difcipuli Polemonis, Athenicnfis, fuere praeter Zenonem et Arcefilam (Cic. l. Academ. quaeft. Eu/tb. praeparat. XIV. pag. 729.) Crates (cui fcholam trarismiüit, et de quo Doufa ad fragm. Lucilii p. 135. et Petr. Viclor. VI. 2. variar. leclion.) et Crantor, in quibus defüit vetus Academia, tefle Clemente I. Strom. pag. 301. [Sed Cicero 1. c. diferte, pofl Aor, n. Speufippum et Xenocratem, P'lemo, ait, et Crates vnaque Crantor , in academia congregati, diligenter eir, quae τὰ furerioribur acceperant, vtebantur. Iam Polemonem audiuzrant adfidue Zeno εἰ Zfr- , cefílas.] p) Ciz. de Orat. III. 18. vbi dicitur non ma- tus fapientium doctrinae cum corona in capite gnopere ἃ Tenfiffe ab Ariftotele. Zar]. frequentaffe. j 7) Conf. Corfini F. A. III. p. 61. et Eudoc. pag. q^ Refpieit Plinius XX. 3. nazrans, "Athenis 364. Cozzand. p. 50. Brucker. vol. L p. 740 fqq- comieilasuados iuuenes ante imneridiem conuen- Zarí, 14 Ζιδ. ΠῚ, ες Π,. CATALOGVS ὁ | Vol. Lp. 64 erfilas.] Alius Peleo, Platonicus, Plotini difcipulus, de quo Porphyrius in Plotini vita. Fabri. — Alius Polemon, Eucgeti filius, aequalis Ariftophanis, Byzantii, Ariflarcho, qui Olymp. CLVI. floruit, paullo fenior, et circa illam Olymp. viuis excedens, fuit - Athenienfis ciuis, (de patria ipfa non convenit inter vetercs)) rerum atticarum fcriptor, et aliorum operum, quae perierunt, auctor: Panactii, Stoici, auditor, fecundum Suidam, tom. III. pag. 139. quocum tamen conferes, quae Zov/iu; |I. 13, I. pag. 212. regeflit, et infra ad Po/emonem in catalogo Stoicorum notata. — Deco, illius aetate fcriptisque vid. quoque 7/ofjium de hiftor. graecis lib. I. cap. 18. p. τιο fq. edit. III. et Cor/im. F. À. tom. IV. p. τοῦ fq. — Alius Polemon fophifla, ex confulari familia, patria Laodicenus, de quo copiofus eft Philoffratus de vit. Sophifl. 1. cap. 25. (vbi pag. 530 fqq. Olearius plu- ra adnotauit,) et Fabricius infra in libro IV. cap. 30. nr. 2. vol. IV. p. 368 fqq. qui in not. b. feptem diuerfos PoJemoner recenfet, Harl. — Polit, Spartanus, cui, Siciliam adnauiganti, Plato exportandus a Dionyfio traditus fertur. Syntell. pag. 258. Zfriffider tom. II. pag. 381 fq. Porplwrius, de quo dixi libr. IV. Potamo, Alexandrinus, Plotini difcipulus, tefte Porphyrio, in vita eius cap. 9. Fabri. [De Potamone magna eft antiquitatis obfcuritas, nec minor iudiciorum, a viris doctis latorum, diuerfitas. A Potamone, de quo Fabricius laudauit Porphyrium, diuerfum fuiffe alium, fenfilfe videtur Heumannus. Namque cum in nota msta ad Fabricii B. Gr.h. l. tum in Actis philof. vol. III. pag. 908. locupletando- hoc Fabricii caput, adfcripfit: , Potamo, Zllexandrinur, qui poflea condidit fectam eclecticam. vide G. Olearii dif. de ecleclicis cap. 1. et 2. ^ quae diff. adnexa eft latinae verfioni hiftoriae Stanleianae philof. * Atque hunc a Porphyrio memoratum Potamonem confundi non decere cum alio, a Diogene Laertio et Suida excitato, monuerunt abrir. B. Gr. lib. IV. cap. 26. pag. 109. et Olearius in diff. laudata cap. I. fin. — Antea fecus fenfiffe videtur. Heumanuus in iisdem actis philof. vnde liticula quaedam orta efl. Res fic fe habet. "Tria tan- tum de Potamone, philofopho, nota funt clara antiquitatis teflimonia, | Dioge- nis Laertii, Porphyrii et Suidae, qui quidem de vno eodemque homine egiffe vifi funt viris doctis; at de aetate illius valde difcrepant: Eudociac, quae Suidae ver: ba repetit, locus pag. 365. nihil decernit, — Diogenes igitur in prooemio fegm. r4. fcribit, zo ὀλίγα paullo aute fua tempora, ortam eíle feclam eclecticam , aucto- re Potamone, Alexandrino, eiusque formam atque philofophandi rationem defcribit. Hoc ergo duce Potainonis aetas faeculo fecundo fiue medio fiue vergenti adliganda eft. Secundum Porphuyrium (in Fabric, B. Gr. lib. IV, cap. 26. pag. 109.) Potamo , fiue prae- ceptor fiue Gifcipulus fuerit, faeculo tertio in viuis fuit. — Suidar denique fub voc. Αἵρε- cic , toin. T. pag. 656. repetit tantum Diogenis Laertii verba; at tomo IIT. pag. 161. fub voc. Ποτούμων tradit, hunc fuiffe philofophum Alexandrinum, qui vixit σρὸ Adyssa καὶ μετ᾽ αὐτόν" Psi» αὐτὸ εἰς τὰς Πλάτωνος πολιτείας ὑπόμνημα. Haecloca, quo- : modo intelligenda et comparanda fint, valde exercuerunt ingenium et diligentiam viro rum doctorum, aliis aliter iudicantibus, aut modo Laertium, modo Suidam corrigen- tibus, Qui Laertii narrationem amplectuntur, Lipffur in manudcctione ad philofo. . phiam ftoicam lib. I. diff; V. pag. 12. edit. Antwerp. 4. 'Gor/f7. Olzarius in diff. de phi- lof. PLATONICORVM ἰδ. ΠῚ. — as lof. eclect. cap. I. $. r. et Iac. Brucker. in. hift. crit. phil. qui tom. II. pag. 193 fqq. de Potamone copiofus eft, et diuerfas variorum fententias recenfet atque examinat, illi ipfi de aetate Potamonis valde diifentiunt. — Lipfius quidem contendit, a Potamone paullo ante M. Antonini imper. aeuum inflitutum eclecticae f. electiuae philofophiae effe in- ventum. Olearius putat, philofophi aetatem a Suida indicatam, ex Laertio quidem emendandam, neque tamen ita coarctandam effe, vt ille Dione, philofopho, aut Traia- no imperatore iunior flatuatur. — Brucker. denique millo ambiguo Porphyrii loco, quod fchola eclectica, faeculo IlI. ineunte, auctore Ammonio enata, antca a Potamone con- ciliatio reliquarum fectarum cum Platoue tentata eft, in ea verfatur fententia, Potamo- nem non quidem ante faeculi II, finem quaerendum, nec tamen diu pofi ea tempora in- claruiffe videri. Ex Porphyrio veram Potamonis aetatem, fub Alexandro Seuero, impe- ratore, effe cognofcendam, indeque Laertium atque Suidam emendandos, iudicarunt Hewnonaur et 1. Whatth, Gesner. in. Heum. Actis philof. vol. I. pag. 330 fqq. et p. 85t fqq. et p. 859. qui tamen in diuerfas abierunt fententías in Porphyrio emendando expli- candoque; Heumaanus demum in refponfione ad Gesnerum ibid. psg. 868. concludit, Potamonem Alexandriae docuiffe philofophiam, quunv Plotinus coepiffet eam difcere. Suidae aucloritatem fequuntur Ger. Zo. //offius de fectis philof. cap. ar. et Menagius ad Diog. Lcert. pag. t. atque, quoniam Heumannus Suidae fidem labefactauerat, hanc lac. Hof»eus in dif. de acetate Potamonis, Alexandrini, eclecticorum philofophorum prin- cipis, Aclis phil. Heumannianis, vol. IIl. pag. 711 fqq. inferta, omni eruditione adhibita, ftuduit flabilire, μετ᾽ Avyaescv, imperante Zuguffo apud Suidam interpretatus. — Atque Hafaci interpretationem probauit //oshiem. in dilf. de turbata per recentiores Platonicos ecclefia δ, 2. quae et fübiuncta e(t Cudworthi fyftemati, ab illo latine verfo, et recufa in vol. I. illius differtationum ad hiftor. ecclefiafl. pertinentium. Iam Fabric. infra de philo- fophia ecledtica, Potamonem Augufílo imperat. fupparem fuiffe, haud negat. Quod Heumannus litem dirimere noluit, Jruckerus l. c. pag. 196 fqq. Hafaei fententiam ar- gumentaque fob examen vocauit et refutauit. At enim omnis controuerfiae cardo in quaellione potius vertitur, num Porphyrius, Diogenes et Suidas de vno eodemque, an, quod equidem arbitror, de pluribus iisque diuerfis Potamonibus loquuti fint. Plures quondam eiusdem nominis exftitiffe, vcl inde patet, quod Suida: alium quoque memo- rat Pofaniongm, Mitylenaeum, filium Lesbonactis, oratorem, qui, Roinae fub impera- tore Tiberio eloquentiam profeffus, fcripfiffe dicitur de Alexandro Macedone, Fines Sa- miorum, Bruti encomium, Caefaris encomium, et de perfecto oratore. ldem ex Suida tradidit Exdocia pag. 355. quae tamen in fine addidit vocc. πάνυ Savas zs. quae illa forfan in Suidae codice etiam repererat. — Quare fi tres illi Potamones, de quibus Diogenes, Porphyrius et Suidas differunt, probabiliter fuerunt diuer(i et diuerfis tempori- bus vixerunt, Diogenis Laertii narrationem de Potamone, eclecticam philofophandi rationem coram diícipulis intra faeculum medium 1I. et medium faeculum tertium pro- fitente, eífe intelligendam, fit credibile: id quod etiam M. Hieronymus Georgius Gloeciner. in difput. docta de Potamonis Alexandrini philofophia eclectica, recentiorum Platonicorum difciplinae admodum diffimili, Lipfiae 1745. 4. vidit, et vberius expo- fuit, ldema paragrapho XI. fingula Potamonis philofophumena, a Stoicis plurima qui- dem funita, ita tamen, vt nulli fectrae vnice adhaereret, fed, quae fibi veriora videren- Fol. I1I. Aa tur, 186 Lib. HT. c. IF. CATALOGVS | VoL TI. p. 64v 65 tur, eligeret, mutaret, aut pouis augeret inuentis, duce Laertio perfequitur illuflrat- que, Bruckeri aliorumque feutetitias examinat, et multa alia fufe docteque difputat de eclcctica Potamonis fecla, eius fatis, quid editi de ea iudicarunt, de origine fectae recentiorum Platenicorum, num hi a Potamone originem traxcrint, qponidéls com- parari poflint, de infigni inter Potamonem atque iuniores Platonicos dif himilimdine, et nin Ammosius eoe d«d-fectae occaltdatmi. a: Potenio s-daflitute arripuerit, quod Gloeckner negat. Diu igitur iam ante Meinerfum., qui paucis tantuin tetigit Poramo- nis nomen, aetatem, (b Ámmonii tempore parum remotam.) et philofophiam in Beytras zur Gefchichte der Denkart εἰς, pag. P Gloeckner. philofophum illam^a neo- platoni cis effe diflinguendum, vidit et demonflrauit. Pauca etiom funt vagaque quae Horfier in difp. fupra memorata, 8. 13. Buddeus in:hiflor. philof. p. 525 f]. aliique de eo litteris mandarunt. Zar/.] Prifáauur, Lydus, Simplicii aequalis, tefle Suida in Πρέσβε:ς. Dixi de eo infra cap. IX, vbi de "Theophrafto. [P] Inter nobiles Platonicos refertur in bibl. Coislin. p.598. vbi Philoponus aduerfus eum fcripfifiz traditur. , Procits, Xenocratis difcipulus, cuius /ibrun: de Zf/miis cita Plutarchzs V, 3. Sympof. PLURES. qui in Troade verfatus eft. Porphyr. in vita Flotini, [cap. 20. p. 128. vol. IX. B. Gr. et lib. V. cap. 16. p. 692. vol. V1f.] Proríur, Syriani difcipulus, de quo-infra lib. V. cap. 26. et ad vitam eius, a Marino fcriptam. Fabrit. conf. Lambst. comment. de bibl. Vindob. VIL. pag. 98 fqq. — Cozzand. pag. 93. lonfu:r ML 18. p. 96. Harl. d ΤΙΝ. Pfellus, de quo itidem lib. V. Piolazacur, Platonicus, qui fcripfit in Timaeum, tefte Proclo. Pyralliauzr, Ariflidis, rhetoris, amicus, ἐκ v8 ἱερᾷ ἀνήρ καὶ πεοὶ τὲς Πλάτωνος λόγες εὖ γδ- “υμνασμένος, vir, de fano et in platonica philofophia egregie exercitatus, vt ait 2fri/£i- der orat. IV. facra, tom. I. pag. 593. 594. Fabric. [edit. Steph. 1654. 8. vhi lepidae quae- dam hifloriolae natrantur.] Pythocles, Avcefilae familiaris. Laert. IV. 4. ANicolaus Rhetor, Plutarchi, Athenienfis, et Procli difcipulus, de quo Suidas et Marinus in Precli vita [ Rogatianus , E dol in vita Plotini cap. 7. Heumann.] [Sabinillus, Porphyr. in vita Plotini cap. 7. Hetmnann.] [SNalfuffiur, vid. infra in catal. Cynicorom, h. ν. Heumann.] Swopio, Alexandrinus, rhetor, qui deinde philofophiae operam dedit fub Plotino, vt re- fert Porphyrius in huius vita, cap. 7. Suidas voc. Σαρωτπείων, Seuerüt, Platonicus, cuius συγγσομματο memorat Porphyrius vita Plotini cap. 14. Seri- pfit in Timaeum Platonis, tefte Proclo, et librum gregi ψυχῆς. € quo fie agmentum .apud Eufebium XIII. 17. Praeparat. Mentio Seueri, Platonici, apud Surienum 1n XU. Metaphyf, pag. 44. et faepius iu Dama/tio de vita Iíidori apud Photium cod. CCXLII. Eum ΜΟΙ Il. p.63 - PLATONICORVM ΡΠ ΠΡ. τῶν - Eum cum Seuero imp. perperam confundit Photii interpres, A. Schottus. Fabric, — Seue- fi! tamen, imperator, perfectus fuit Platonicus, tefle Eutropio in breuiar. hift. rom. VII. Io, 1o. cuius ct vxor Zz/ia Douma fuit philofopha. vide Bay/e diction, voc. Iu/ie. Heu- maem. Αἰ Eutropins cap. 19. edit. Veiheyk. tantam. feribit, Seuerum p'lofophiae ftientiam ad plenum adeptum. effe. — eliur. Lamprid, in vita Mexandri Seucri cap. 3. inter illius praeceptores nominat pAilo/ophum Stilionem, qui, fi Stilpo eft, vti fufpicatur Cafaubonus ad h. 1. p. 884. edit. Hackian. hic alius ac philofophus Megarenfis. fucrit neceffe εἴ. Apud eium Sparzianum in vita Seueri cap. 18. dicitur philofophiat ac di. - cendi fludiir fatis deditue, doclrinae quoque nünis cupidus, vbi vid. p. 625 fqq. Saluafum, de Septimio Seuero, philofophiae laudem adfcdlante, inprimis de eius vxore, Zz/ía, quae philofopha audiebat, et totos dies philofophando difputandoque terebat cum philofophis et fophifis, copiofe difputantem. De Zu/ia, rhetoricae et philofophiae fludiofa, vid. quo- que hiloffr. vit. Apollon. I. 3. p. 5. edit. Olezrii, eiusdem epit. ad Iuliam Auguflam p. 919 fq. vbi illa laudatur pro Aefchine, Socratico, erudite diffzruiffe, et /IJenag. de mulieri- bus philofoph, cap. 16. Ha. Seuerianur, Procli difcipulus. Suid. Σείβηο. € Damafcio in vita Iidori. [Sextur, Platonicus, Plutarchi ex forore nepos. vid. infra, in libr. VI. cap. 7. vol. XII. pag. 613. fq. et in elencho medicorum, vol. XIII. p. 394 fqq. Zeumann.] : Simplicius , Cilix Ammonii Hermeae et Damafcii difcipulus, de quo infra lib. V. Soflleuer , Platonis amicus. Laert. IIT. 43. [Sopater. Soxosuen. lib. 1, cap. s. — Gaudent. de philof. rom. cap. 171. et add. cap. 31. Fabric. B. Gr. IV. 26. p. 148. nor. vol. IV. Heumann. : conf. παρ. in Aedefio pag. 39. — Lam- "ber. de bibl. Vindob. vol, VII. pag. 18 fq. ibique Kollar. Zrucfer. hift. crit, phil. vol. II. p. 262. not. τ. Fabric. V. 38. vol. IX. p. 423. Harl.] SPEVSIPPVS, Athenienfis 2, Potonae, Platonis fororis, filius, Laert. IIT. 4. et teftamenti eius vna cum Soflhene et aliis curator. id. IIT. 43. difcipulus, 46. . Platoni fucceffit Olymp. CVilI. r. ante Chiiftum CCCXLVIII. et academiae praefuit per annos octo, idem lV. τ. fucceffore relicto Xenocrate, idem 2. et Suidas. Scripta eius refert Laertiu:IV. 4 Íq. verfuum 34075. 2 fuiffe teftatus, quae Ariftoteles poft Speufippi mortem tribus talentis fiue 2250. thaleris emit, vt praeter Laertium narrat Ge//ius II. 17. — fa his fue- runt praeter alia Λυσίως, Κέφαλος; Κλεριόμονχιος 5 "Agisiz ros , Μανδρόβελος “πρὸς Γρύλλον et "Oeo; fiue difiuitioner, quas viri docti easdem efle putánt cum iis, quae inter Platonis fcripta leguntur, vt fupra cap. 1. [in h. edit. cap. IIT.] nr. XLVIJL dixi 9. De- Δα 2 finitionem s) Soleus dicitur apud Probum in VI. Eclog. Xenocratis, Platonici, de tnorte, graece εἰ lat. Mar- Virgilii. filio Ficino interprete, Parif. apud Michael. Va- fcofanum. 1553. et 1550. 8. — Alcinoi, philofophi Pla:on. de doctrina Platonis liber. Speufippt, Platonis difcipuli, liber de Platonis definitioni- bus; Xenocratis, philofophi Platonici, libcr de 4) Sic in editione: Zf[cisoi, Pl;tonici, dePlato- morte. "Potius diuinae Platonis philofophiae bre- nis do&rina liber, et liber de Platonis definitio» viffimum iuxta ac pulcherrimum compendiutn, Ba- nibus, ab eius nepote, Speu/ippo, compofitus, et fileae per Michael. Ifingrinium. 1532. 8. Zar/. f) Non 43475. vt legas in praeclara Wetftenia- na edit. Nam «ἔχοι κι, γ΄ explicoendum myriades 7 porro δ quatuor chiliades denotat. se o Mig | "CATALOGVS ^- Vol. YL p.66. finitionem beatitudinis ex Spenfippi mente dat. Clemens TI. Strom. pag. 418. Speüfippi librum, cui titulus ( P] Πλάτωνος περὶ derzrva fiue Hegiderzrvov, vt Meurfius leoit p. 1610. Bibl. Atticae, laudat Laertius Il. 2. [vbi vid. παρ, pag. 134.] nec abfurde tum idem Meurfius, tum Zonfisr lib. 1, cap. 10, t. fufpicatur, non aliud fuiffe fcriptum, quam Laertio IV. 5. memoratum Πλώτωνος ἐγκώμιον, quad videtur etiam citare Hieronymus Y. contra louinian. — Epiffolam ad Philippum, Macedoniae regem, Zdtenaeur XI. p. 506. Epiffolam ad.Dionem Plutarchus de amico ab adulatore difcernendo p. 7ζο. Speufippum ἐν τῷ περὶ Φιλοσόφων Larrtiur in Parmenide IX. 29. — Idem liber fuit, fi Meurfium audimus, qui Laertio IV. 4. vocatur Q;AoseQos, fiue, vt fcribendum coniicit, QA- coQo. — Ibidem Laertius inter Speutippi fcripta etiam memorat librum περὶ φιλοσοφίας. Sed et μαθηματικὸν» e quo petita videntur, quae Speufippum laudans refert Procíus 3. in Euclidem pag. 50. Vide eumdem lib. II. p. 22. Libellum de numeris pythagoricis auctor Theologumenon Arithmeticae p.61. Καὶ Σπεύσιππος ὁ Ποτώνης μὲν υἱὸς τῆς v8 Πλάτωνος, διοίδοχος δὲ ᾿Λκαδημίας παρὸ Ξενοκράτες ἐκ τῶν Ἐξαιρέτε σπεῦα- σϑεισῶν oes Πυϑαγορικὼν ἀκροούσεων. μάλιςα δὲ τῶν Φιλολάξ συγγοαμμάτων βιβλί- διόν τι συντάξας γλωφυρὸν, ἐπέγραψε μὲν αὐτὸ περὶ Πυϑαγοδικῶν ὠριϑμῶν. Βτίαπα in aliis dogmatibus vefligia Pythagoricorum preffiil: Speufippum, conílat ex 7friffotele Iib. 1. Erhic. Nicomach. cap. 6. ad quem locum Euflratius vocat Speufippum Ge2Acyov fiue, vt interpres, qui de diuinis apud Graecor f ripfit. [vid. fupra in catalogo Pythagor. vol.l. pag. 875] Speufippum ἐν δευτέρῳ ὁμοίων LMthenaeus V. pag. 61. 1T. pag. 86. et 105. VII. 303. 308. 313. 319. 327. 339. IX. 369. 391. ἐν τετάρτῳ IV. p.133. Ιάςπι opus re[picitur IV. pag. 3or. (ueque vllum fuit eius de pi/tibus fcriptum, vt ex interprete, male intellecto, auctor indicis,) 1T. pag. 68. VIT. pag. 324. vbi Speufippus citatur. Speufip- pum ἐν τῷ πρὸς Κλεοφώντω πρώτῳ Clencus Alex. IStrom. pag. 367. Laudatur etiam Speufippus a "Theophraflo in Metaphyfic, — Dionyfii, tyranni, literas ad Speufippum, quibus auaritiam et voluptates ipfi exprobrat, profert Zfthzgaeur VIL. pag. 279. — Plato apud Pluzarchuzi pag. 71. de dignofcendo adolatore, dixit, vitae fe fuae exemplo ma- xime emendaíTe Speufippum. Fuluisr Frfnur p. 54. elog. exhibet veterem flatuam 5 fed capite trunca, cum infcriptione Σπεύσιππος Εὐουμέδοντος ᾿Αϑηνοῖος. Fabrir. Ni. hil magnopere ab A:iflotele ditfenfitfe dicitur apud Cicezor. de Orat. ΠῚ. cap. 18. — Plura de eo vide apud Bayle Dicl. voc. Zfrif£ote, not. F. vol. I. pag. 324 fq. — Coszand, p. 45. Drucker. hift. crit. phil. vol. I. pag. 728 fqq. vt Stanleium reliquosque hifloriae philof. auctores mittam. De morte eius, nec eum obiifle phthiriafi, copiofe difputat, ver- fusque Diogenis Laertii de Speufippo paullo obfcuriorcs libr. IV. fect. 3. illuflrat vfus in coinmentatt. Laert. p. 53.fqq.. Har. Syneffur, ὡς quo dixi libro V. cap. 22. S. XI. Syriamis, quo de ipfo etiam lib. V. cap. 26. Foórir. vid. Lilienthal felect. hiflor. Iit. pag. 112; Ofrariu: diff. dc Eclecticis, cap. 3. lonfur ML 1g. x. Heumann. —. Lamber. de bibl. Vindob. VII. pag. 95 f]. et, pag. 456. vbi in nota cod. m:ta Syrianus inter rej militaris Ícriptores, quos adhibuit imperator Leo, nominatur. —Jrucker. hift. crit. phil. vol. LI. pag.315.fjq. de fecta ecleclica, vbi pag. 317. alius Syríawur ex hac fécta, fed Procli praeceptore iunior, ex Photio p. 564. ac p. 339. memoratur; ibid. p. 464. — Syrianus in fexta Peripateticorum aetate numeratur. Zai/. Licinius Vol.IL p. 66 ó7 PLATONICORVM Lib. I1I. c. IV. 189 N Liciniur Sura, ad quem Plin. iunior. lib. IV. epifl. 2o. [vbi vid. Catanaeum et Cortium,] et libr. VIL. epift. 27. qua ex eo quacrit, num fint aliquid phantasmata. Fabric. vid. Neue biblioth. tom. IV. p. 276 fqq. Zewnann. [ Tationus, Syrus, fub exitum faeculi II. qui multa fcripferat. — Platonicis accenfetur a Coz- - mando p. 105. conf. Tenzel in exercitationn. felectis, part. I. exercit. V. $. 39. p. 218 fq. et p. 455. in Addendis Fabric. B. Gr. lib. V. cap. 1. S. 19. vol. V. p. 8t fqq. Zr! ] Taurus, Berytius, fub Antonino Pio clarus. Syncell. p. 351. Scripfit gregi τῆς τῶν δον μο- τῶν διωφορᾶς Πλέτωνος καὶ Δοιξοτέλεςν Suid. item de diffenfu Platonicoram a Stoicis Gell. ΧΙ. 5. Commentarium [IP] in Gorgiam, idem VI. r4. in Platonem, Philopon. VI. 18. de mundi aeternitate. Fabric, conf. Haf/üeus de acad. Beryt. cap. Xl. $. 7. {οι αμην. adde Cozzand. p. 104. Brucker. l. c. vol. If. p. 169. Harl. Theaetetur, Heracleotes Ponticus, Platonis difcipulus. Suid. in Θεαύτ. Telecler, Phocenfis, cui et ciui eius Euandro viuus fcholam tradidit Lacydes. Ζισορέ. 1V. 60. Theo, Smyrnaeus, de quo infra lib. III. cap. 5. $. οι, [.Brucfer. VI. p. 165.] Theo , item Alexandrinus, de quo infra lib. V, [ Brucker. V. p. 351, not. 4.7 Thcodohatus, Gothorum rex. vid. Procop. lib. I. de bello Gothico , cap. 6. pag. 322. Fabrir. Dion. Sammarthanur in vita Caffiodori lib. Il. Zeusiamm. — conf. Leonard. Zrctiumr lib. I. de bello italico contra Gothos, F. D. de Sainte Maríhe, in vita Caffiodori, '"Theo- dorico Magno — olim a fecretis — tandemque Abbatis Viuarienfis, fecundum ex- emplar Parifin. 1695. 12. (gallice fcripta,) libr. I, — Acta erudit. Lipf. ann. 1695. inenfis Octobr. p. 447 fq. Harl. TheodeEler , Platonis difcipulus. Suidas in Θεοδέκτης. Thtodorur, Atheus, Cyrenaicus, Cratetis, Athenienfis, auditor, auctor poflea fectae Theodo- reae, Laert. IV. 23. Fabrir. | Ab eodem Diogene Laert. M. 85. et 86. dicitur fuiffe quo- que difcipulus Zriflippi, Metrodidadti. adde Suidam h. v. vbi Zenonis auditor nomina tur, Plurium igitur fectarum doclores audiuit, et a Fabricio infra etiam reeenfetur inter Cyrenaicos. Athenis et Cyrenis eiectus efl. Diog. Laert. lI. 100 fqq. idem tra- dit fect. 97 fq. (vbi vid. interpr. inprimis Menagium,) "Theodorum omnes de diis opi- niones fuflulife et fcripfiffe librum Περὶ θεῶν. ex quo Epicurus complura fumfiffe av- guitur. alde Sixtum Émpir. Pyrrhon. hypotyp. lib. III. cap. 24. fect. 218. et adu. Ma- them. IX. cap. 49. fect. sr. ibique Fabric. pag. s61. — Cor//nio in fyllab. philofoph. pag. XXX'V. edit. Plutarchi lib. de placitis philof. floruiffe videtur circa Olymp. 130. Apud Ciceronem eius fit mentio de N. D. I. cap. 2. et Τ οἴου], quaefl. L 43. vbi, quum rex Ly- fimechus propter libertatem linguae crucem minaretur, "Theodorus refpondit, /ua n hil ivtereffe , humiae on fublime p'írefcatz plurium teflimonia ad illum locum congef- fit Πα, Num iore, an iniucia adnumeratus fit atheis, tzm antiquiores, quam re- centiores valde diífentiunt, quorum magnam vim iam contulit Aeipmcnnur in hiflo- ria atheismi et atheorum pag. 174 fqq. Atque ego cum Clemente Alexandrino in ad- mouitiohe ad gentes nr. 15. JMureto, in variis leclion. libr. IX. cep. 17. — ^ Aa 3 ift. 8 Τρ ΠΟ ΕΠ CATALOGVS -. ἼΔΟΙ. ΠΡ. 6 hif. crit. phil. vol. I. de fecta Cyrenaica pag. 602 fqq. (vbi copiofus eft de 1110.) aliis- que, qui mitius fentiant, lubentius facio: omnis vero quaeflionis cardo vertitur in no- tione athei, — Diuerfus eft Z/icodorus, Cyrenaicus, geometra, quem audiuerunt So- crates et Plato. Har. : Theodorus Afinaeur, quem Procíu: fc audiffe teftatur 4. in. "Timaeum p. 246. et alibi, J'abrir. vid. indicem fcriptorum in Procl. ad Timaeum, infra in vo]. VIII. pag. 5st. adde Ho/- Jienium in vita Porphyrii cap. 6. pag. 242. Fabric. lib. IV. 26. $. I. vol. IV. pag. 148. et V. 53. δ. 43. vol. IX. p. 184. vbi plures Theodori enumerantur. Fuit e Porphyrii fcho- la, tefte Photio, cod. CCXLIL. p. $63. Platonicus Nemefio cap. 2. de anima vbi citatur eius liber, ὅτ, ἡ ψυχὴ παντα τῶ ὀδη. adde Brucker. M. p. 232. de fucceffione fcholae Plotinianae et Porphyrianae. — Zar. Theodofius, Ammonii, Platonici, auditor. Porphyr. in vita Plotini cap. 7. "Theodotus, Athenis διοδοχος. Porphyr. vita Plotini, cap. 20. vbi memorat eius in Phile- . bum et Gorgiam, et de his, quae Arifloteles Platonis Reip. oppofuit. Fzbrir. Sed errat, nam l. c. haec fcripta tribuuntur Eubulo, Heumasn. Alius Theodotfur, Valentini difcipulus. ^ Clemens Alexandrin. in excerptis hypotyp. pag. 7193. — Buddeus in diff. de haerefi Valentin. $. XVII. pag. 685 fqq. fubiuncta cius Introd. ad hift. philof.-Hebraeor. Harl. Theomedon, cum Eudoxo Athenas venit, Platonem auditurus. Laert. VIII. 86. Theomnefius, academicus, quem audiuit M. Brutus, Athenas delatus poft. Caefarem infe- Cum. Plutarch. in Bruto p. 994. [ Therapeutae.. Heumanni act. philof. tom. TIT. p. 526. adde Cudworthum , Bruckerum alios- que, quorum nubem h. 1, colligere nolo.] "Theophraflur, qui Ariflotelis poflea fucceffor fuit, Platonem prius audiuit. Laert. IIT. 46. Thtopompus, Chius, ἐν τῷ κατοὶ τῆς Πλάτωνος διατριβῆς. “οι. XI p. 598. Theoftbiur, Hieroclis difcipulus, praeceptor Ifidori Gazaei. — DJamafciur apud Phot, cod. CCXLIL pag. 5:r. Suidasin Ἐπίκτητος. Fallitur enim Mericus Cafaubonus, qui per Theofcbium ibi intelligit Marcum Antoninum imp. [conf. Fabric. B. Gr. lib. IV. cap. 23. $. . p. 22. vol. IV. Heumazn.] Theudatus, de quo Procopius lib. I. Gothicor. [vid. fupra 'Theodahatus.] Thrafippus, Platonis amicus. Laer?. Il. 45. Thrafyllus. Schol, Zuuenalir VI. 576. et quae viri docti ad Suetonii Tiberium. Jormfur lib. TIT. cap. 3, 2. p. 13. de fcriptoribus Hift. Philofoph. vbi et plures T'rafjl/or recenfet. — Vide- tur autem hic ipfe, qui Platonis libros, (vt Democriti quoque,) digeflit in tetralogias. Fabric. vid. fupra de Platone 6. III. infra de Aftrologis cap. 2e. $. XT. pag. sig. et libr. IV. cap. 22. pag. 2, 3. not. c. vol. IV. Porphyr. vita Plotini cap. 20. Gaudent. de philof, Roman. addend. cap. 14. Heumanz., le Thrafymachus , Platonis difcipulus. Suid. in Θρασυμ. Tünaeur, ΨοΙ. ΤΊ. p. 61 Ὁ 68 PLATONICORVM Li.IlLceIFV. τοι Timaeus , Cyzicenus , Platonis difcipulus. Athen. XL pag. 509. Alius Timacu; iunior, fo- ΡΠ Πα, qui ad Gentianum fcripfit Lexicon. Platonicum, memoratum Páco/io cod. CLI. [De quo fupra fab fin. capitis de Platone.] vid. Jon. i. 6, 32. Timolau:, Cyzicenus, Platonis difcipulus. Laeert.lll. 46. Num idem cum Timaco iam memorato ? [Tryphom. Porphyrius im vita Plotini cap. 17. .Fabrir. Bibl. Gr. IV. 36. pag. 179. vol. IV. — hunana.] Tychon, Platonis feruus.. Lacrt. IIT. 42. Valentinur, haerefiarcha, platonicae phil. fectator. Τρ 1], de praefcript. cap. 30. adde cap. 7. ^^. Fabri. adde fupra ad cap. de Platone $. VIII. 7offium de hiflor. gr. lib. IV. cap. 17. Coszand.pag.104. Buddei dil. de haerefi Valentin, $. XIV. contra Colbergium difpu- tantis, pas. 615 fq. quae diff. fobnexa eft eius Introductioni ad hiftoriam philofophiae Ebraeorum, edit. II. Halae 1720. 8. vbi $. 2. et 3. de patria ct aetate Valentiniagit; lo. Chriffoph. ΠΟΙ de Manichaeismo ante Manichaeos. Hamburgi 1707. 8. pag. 194 Íqq. qui quaedam contra Buddeum adnotat, aliosque, qui de fecta Valentin. egerunt. Har]. [Farro. Huetius quacít. Aluet. lib. M. cap. 2. $.33.. Heumans.] XENOCRATES, Chalcedonius 2, Platonis difcipulus, Laert. IIT. 46. Aefchini ab eo fubtractus, Zihen. Xi. pag. 507. itineris in Siciliam comes, Zaert. IV. 6 et 11. valdeque probatus Platoni, Zdelian. MT, 19. Var. poft Speufippum academiae praefuit ab Olymp. CX.2. per annos quinque et viginti, hoc eft vsque ad Olymp. CXVI. 2. (ante Chri- flum CCCXV.) [IP] relicto fucceifore, Polemone, Laert. IV. 3 et 14. ) obiit anno acta- tis LXXXIT. vt idem Laerdius; at Lucianur [in Macrobiis cap. 20. p. 222. tom. III. edit, Reitz.] LXXXIV.. ZTeirjiuc CMI. quem vide IV. 12. de Archontibus Athenienfibus. Ima- ginem Xenocratis, aíino ?) vehentis, e Chifleti Socrate, itemque aliam in Spozii Milc. pag. 136. t) Conf. Cor/ini F. À. tom, IV. pag. 6r. v) Male interdum Καρχηδόνιος pro Xo). vt apud Clementem V. Stromat. pag. 590. et in Pro- treptico pag. 44. Faóric. De hoc Xenocrate vid. Joufius 1. 10, 5. Ρ. τῷ fqq. vbi de eius setate, mor- tis tempore, in quo non confentiunt veteres, fcri- prtisque egit, et Zuylor. in pracf. ad Lycurgum p. t3 faq. vol. IV. Orator. graecor, edit. Reiskii. Quaedam, quae ad Xenocratem pertinent, adno- tat cl. Bulie, in vita Ariftotelis, tom. I. Operum pag 85.92. et 94. edit. Bipontinae, Seucri(limus philofophorum fuit, ideoque magnus et clarus, at- que ciscs, quia ei, non iurato, crederent, eum durare non permiferunt: ab Ariftotele nibil magno- pere diffenfit; vide Cicer. acad. quaeft. I. cop. 4. ad Attcum L epift. 16, fprcuit Alexandri dona magna, quinquagints talenta, Cic. quaeft. Tu/cul. V.22. sbi Dauif. not. 9. p. m. 413 fq. plura con- geffit telimovia, elian. V. H. lib. 11], cap. 19. ibique Perizon. Zarl. x) Ob tardius ingenium , quod in eo notauerat Plaio. Faóric. Gemma cum figura Sileni, manu thyríum tenentis, afinoque veCi eft nr. 320. in Gorla?i da€tyliotheca: repetita quoque ἃ Peri- zonio ad eliaui V. H. libr. IlI. cap. 18. peg. 245. edit. Abr. Gronou. nomen JXenocratis in ea exhibetur; atque Perizon. de philofopho ctiam ex- plicat, quia Silenus fit philo(ophus antiquiflimus, tum quia JXenocrates inter bibendi cupidos refera- tur, et in certamine bibendi in fefto Bacchi, quod Congiorum dicebatur, difceffi(fe victor tradatur apud Z4r/ian. V. H. lib. II. cap. 41. vbi vid, Peri- zon. pag. 173 fq. et Plato cum afino adfimulaffet. At quid Xenocrates cum thyrfo, qui proprius e(t Baccho atque Sileno? | Quare Menagius, Perizo- nius iique, qui illos fequuntur, erraffe iure vifi funt Herrmanio J/lrico a Lingen in minoribus opufculis, germanice fcriptis, part. I, Witteber- gae, 191 Lib. IH. c. IV. CATALOGVS Vol. II. p. 68 pag. 136. et in Laertio Wet(leniano etiam obuiam , habes tomo fecundo IThefauti Anti- quitat. Graecar. Gronouiani. tab. ΧΟῚ. — Fu/uiur 77. finus p. 55. elog. exhibet vetus mar- mor, fed capite truncum, cum infcriptione Ξενοκρώτης ᾿Αγαϑθάνορος Καλχαδόνιος. ---- De vita eius et dogmatis confer, ἢ placet, Lexicon Hay/ii, voc. Xenocraíes, et notas viror, doctor. ad Orat. Cic. pro Balbo cap. 5. tom. V. p.528. [Brucker. vol. I p. 732 44. et vol. VI. p. 235. it. vol. I. p. 781 et 1041. Platonis dogmata iam contaminauit fen- tentia de daemonibus malis, fecundum P/u£arch. de Ifide et Ofiride Opp. tom. VII. pag. 425. edit, Reiskii. Hari] Stoicam fectam condidiffe, ait Nomuu hift. 23. ad Nazianz. [Pythagoricam potius philofophandi rationem artius coniunxit cum Platonica, et, id, quod etiam fecit Ariftoteles, omnem philofophiam diflinxit in tres partes, logicam, natüralem et moralem. vide Tiedemonni Geift der fpekulativen Philofophie part. M. pag. 328 fqq. Harl] Scripta eius bene multa refert Laertius IV. τι — t4. in. quibus Καλλι- κλῆς, περὶ τὸν Παρμενίδε, Αρχέδημος, Κεφώλαμον (pro quo forte legendum Kéga- Aes, vt fupra in Speufippo;) Πυϑαγόρεια» πρὸς Δρύβαν, πρὸς ἩφΦαιΞίωνα, et περὶ ϑανώτε. de morte: quod fcriptum Ficinus exiflimauit effe dialogum huius argumenti Axiochum, qui inter Platonis fcripta legitur et ab aliis tributus eft Aefchini Socratico "). Animam definiuit ὠριθι μὸν ἑαυτὸν κινδντα » vt legitur in Scholiis ineditis ad Dionyfium 'Thracem. In dialectica tractatione initium fecit a φωνῆς fiue vocis confideratione, quo nomine reprehenfum narrat Porphyrius ad Mufica Ptolemaei, pag. 193. — Praecepta de regno a Xenocrate petiit Alexander M. tefle P/utarcho contra Colotem p. 1126. et Laer- tiur inter Xenocratis fcripta refert Eoi eie πρὸς ANéEovdoov περὶ βασιλείως. — Vitam Platonis fcripfiffe, teftatur Simplicius, vti Laertius libros duos compofuiffe περὶ Μαϑη- τῶν de difüipulir, tum de Geometris, περὶ Γεωμετρῶν libros quinque. Συμποτικὸς νόμες memorat Zffhenaeus V. pag. 186. Inter "Theophrafli fcripta etiam τὴν τῶν Zeve- κρώτξς συναγωγὴν memorat Laertius V. 47. Diuerfus ab hoc Xenocrates fuit 2, ZMedicur, qui de percipienda ex animalibus vtilitate περὶ gae, 1730. pag. 94 fq. τῆς ἐπὸ τῶν ζώων ὠφελείας , (Clementi Alex. 1. Strom. pag. 117. περὶ τῆς ἀπὸ τῶν H , ζώων Nomen vero additum merum [yllabarum, quas elementa et litterae al- fed ar- ZENOKPAT non defignat philofophum, tificem illum celebrem, quem Fabric. ipfe paullo pof laudat, et qui, vt ait Plinius H. N. lib. 34. cap. 8. Tificratis difcipulus, aut, vt alii, Euthy- eratis, vicit virosque copia fignorum et de fua arte compo/uit volumina. Hic nomen adiecit gemmae, cui Silenum infculpferat. — Fabulam quamdam, quae num probabilitatis fpeciem. ha- beat quamdam, fubdubito, de Xenocrate narrat Hübner, in comment. de fcholarum peítibus pae- dantismo et galantismo, in Mifcell. Lipfienf. tom. IV. p. 75. laudatque Richerii obftetricem animorum c. 2. p. 22. nimirum, vt oftenderet, quosdam ftu- diis inutiliffimis operam fuam addicere: fecit id, ait, Xenocrates, Platonis difcipulus , qui, vt uu- phabeti, varie inter fe collata, componerent, re« ftire£, maximam vitae fuae partem in computan- dis litteris et fyllabis fubducendis, impenditfe le- gitur; neque tamen ex hoc labore aliud, quam centies millena et ducenta circiter fyllabarum mil- lia confzquutus eft. Harl. y) Vid. fupra inter deperdita Platonis fcripta, IV. nr. 43. et paullo ante, ad Speu/ippum. Harl. 2) Edidit lib. Fabricius infra in vol, IX. lib. V. cap. 58. pag. 453 fqq. feparatim vero prodiit: Ξε- yox oat rss περὶ τῆς ἀπὸ ἐνυδοῶν τροφῆς. cum latina in- terpretatione Io. Bapt. Rafarii et Conrad. Gesneri Ícholiis: nugc primum integritati reftituit, varie- tate le&tioni& animaduerfionibusque illuftrauit at- que gloffarium adiecit 10. Georg. Frid. Frauzius. - R Francof. ü d τὴ L^ 1 ὃ’ ταν -PLATONICORVM | ΠΡ ΠΣ. o5 ζώων Toss) libros fcripfit, quorum primum laudat Ga/euus X. de fimplic. tom. II. p.n2. Zpárodifenfir hic fait, tefte Galeuo prooem. lib. VI. de fimplic. medic. tom.H.. pag. 68. et /£rtemidoro VV. 4. Onirocrit. vbi idem opus refpicit, quod facit etiam “είτε "etrab. 1. lib. 11 cap. 82. Vixitfub Tiberio, imperatore, vt ex eodem Galeno colligo Jag. Ho. ὁ Ξενοκράτης ἄνθρωπος 8 πάλαι γεγονὼς» ἀλλο κατοὸ τὸς πώππϑς ἡμῶν, τῆς ῥωμωϊῆς βασιλείας ὠπηγοφευκυίας ἀνϑρώπεος ἐσθίειν. Ἐκ hoc Xenocratis opere Oribafiur M. 58. collectan. medic. (quae latine tantum exftant e verfione Jof. Bapiif/ae Rafarii) feruauit locum prolixum de alimento ex aquatilibus, | Graece minus integrum edidit cum verfione fua et fcholüs Conradus [1] Germerur iunctum. Iani Dubrauii, Olmocenfis epifcopi, libris de pifcinis et pifcium, qui in eis aluntur, natura, Tiguri 1559. 8. Integrius exflat in codice MS. bibliothecae !ohanneae huius vrbis Hambur- genfis, ne de Vaticana et regis Galliae bibl. dicam, de quibus vide Zabbeurs Bibl, Nou. MSS. pag.174. et 127. Nefcio, an cum hoc confundendus (it Xenorrafez, Ephefius, quem de gemmis egiffe docet et nuperrime fcripfiffe adfirmat Plinius XXXVM. 2. Sans pro eodem babuit Za5beur pag. 174. Xenocratis librum σερὶ λίϑων iu Vaticana adhuc fupsreífe teflatus. | Ex hoc S. /4mbrofiur in Pfalm. r18. tom. 1. p. 1:82. nonnulla adfert de Topazio lapide. Fuit et Xenocrazzr, cuius zrgerov “χιρονμκῶν citat Etymol. Magnum ἐμ ᾿Ασσυρία. Et Philofophus hoc nomine, cuius οἰκοσκοσίκὸν οἰωνισμω de fignis domi adparentibus, (confer. Cafaub. cap. V. lection. Theocrit) laudat Suidas. [Ex eius libro narrat pluícula Éudocia in Violar. p. 41. Harí.] — Xenorratir Ἐλεγθον fiue, Epi- gramma in Imaginern Mercurii exftat IV. Antholog. cap. 12. nefcio, an illius philofophi hoc nomine, quem Elegias non fatis feliciter fcripfiffe ait Laertius IV. το. Idem me- morat, Xenorratcm, "Tacticum perantiquum, tum flatuarium huius nominis, difcipu- lum Tificratis, vt e Plinii XXXIV. g. conflat, qui de toreutice fcripfifle traditur in in- dice libri XXXIII. et de pictura, XXXV. το. (conf. Franc. Iunii catalogum architedto- ᾿ rum, mecbanicorum etc. additum cius libro de pictura veterum. — Roferod. 1694. fol. p.328.] — Praetereo Xenocratem iuniorem, Chalcedonenfem, auctorem Aéya 'Ag- civonTix8, et alium, auctorem G7 |AGET GOV» Ariftoxeno antiquiorem. His denique accedit Xenocrates, Agrigentinus, Ifthmionica, quem celebrat Pindarus If!hm. Od. 2, [conf. Cor- fni diff. agoniflicas, Lipf. 1752. 8. p. 199. et 227.] Zenodotur, Procli difcipulus. Damafcius apud Photiun cod. CCXLIT. Zethur , 'Yheodofii, philofophi, gener, Plotino familiaris, Porphyr. in vita Plotini cap. 7. . [Zofunus, chemicorum fcriptor. vid. Fabric. B. Gr. lib. V. cap, 5. p. 613. Heunann;] LZoticus.. Porphyr. l. cit. pag. 1. Heumann.] PLATO. Francof. et Lipfiae, 1774. et cum nouo forfan εἰς. Ienae, 1777. 8. adde biblioth. philolog. vol. IV. tuli tantum folio, 1779. 8. cel. Grunerus, medi- part. 1, Nouam libelli editionem curabit doctiff. cus lenen(is, edidit varias le&ügnes Xenocrateas, Caietanus Zdncora, Neapolitanus, 74], Fol. 111. Bb 194 1418. ΠΡ ΤΣ CATALOGVS PLATONICARVM LS Vol. TI. v. 69 Ὁ 70 PLATONICA E /"*2 - Aldefía, vxor Hermice, de qua Suidas. "uphitia, Ariflonis filia, filii Iamblichi vxor, quae Plotinum audiuit, tefle Porphyrio in Plotini vita, cap. 9. 4frria. Galenus, fiue quisquis auctor, cap.2. de theriaca ad Pifonem, tom. II. edit, Bafil, P3g- 485. Ἄρτεμις, Platonis ferua, teflamento eius libera dimiffa. Laerz, YII. 42. Axiothea , Phliafia, iLaert.1V. a. et ΠῚ, 46. Clemens IV. Strom. pag. 523. Themiffius XXIIL pag. 295. Caercelis, fiue Caerellia, de qua Corradus ad Cic. XII. sr. ad Attic. [Ὁ] Gemina, mater et filia, quae Plotinum aufcultauerunt, tefle Porphyrio. Huypatia, Alexandrina, Ifidori, philofophi, vxor, filia 'Theonis Alex. de qua Sozrates VUL. τῷ. Hift. et Menagius in Hifl. mulierum philofopharum, [p.29 — 33.] qui tamen fallitur, quum Hypatiam a Salmafio Hippiam vocatam fcribit: Salrafio enim fermo eff de Hip- pia, foplifla, cuius folertiam in omni genere opificii celebrat Apuleius in floridis: Fabri. De hac praeflantiffima femina, nata circiter ann. Chr. 350. imperante Con- flantio, et in feditione populari fecundum Pagii rationes ann. Chr. 414. mifere pereun- te, infra in libro V, cap. 22. $. X. vol. VIII. p. 219. vberius difputabitur. . Iis, quos iam laudauit cl. Saxius in Onom. litterar. vol. T. pag. 458 fq. addi poffunt quatuor doclae difputationes cel. Zo. Chriftoph. Wirnsdorfii de Hypatia, philofopha Alexandrina. Witte- bergae, 1747. εἴ 1748. 4. Heumann. in actis philof. tom. II. Ρ. 96. et Cozzandus p. 168. Har. Laffhenia, Mantinea ex Arcadia, Laert. IV. 2. et ΠῚ. 46. Clemens IV. Strom. p. 523. Athe. naeus VII. pag. 279. vbi male Zaegduis pro ᾿Αρκαδικῆς, et XII. p. 546. vbi Speufippo peramatam notat e Dionyfii tyranni ad Speufippum Epiílolis. Faoriz. adde in vol. 3. ca- talog. Pythagoricarum, ἢ. v. Harí. [Sofpatra, Euflathii, Cappadocis, vxor et Antonini mater, de qua Exnapizt p. 57 fqq. lepidas mirasque narrat hiftoriolas, aut potius fabulas Milefias. 777] Hic adde foeminam, (nifi Zrria eft, de qua füpra,) cui Laertius vitas Philofophorum infcri- pfit et Φιλοπλάτωνο vocat, ll. 47. tum TAcodoraz, cui Damafcius infcripfit vitam lüdori. Páot. cod. CLXXXI.. (IP) 45) Conf. degidi; Mnagii Hiftoria mulicrum philoforharum, Amüclod. cIoIoCVIIIC. (1692.) 8. pag. 27 — a5. dari, CAPVT V τς 5 Vol. IT. p. τοῦ ᾿ "ARISTOTELES Lib. II. cV. | x9; | GA PXT X | DE|ARISTOTELE, $TAGIKITA, EIVSQVE SCRIPTIS EDITIS. Y— V. De Zifletelis vita atque aetate. Scriptorum eius, vel ipfi tributorum, quae ex/lavt, moti- iia critica, cum. variis obferuationibus, et interprolum grüecipuorum | commemoratione. SStripta Logica. Vk. VIL. Ahetorica. — VIIL. Poetica. ΙΧ — XXHI. Phyfica..— XX1V. Phty- fiognomica. ^ XXV. Problemata. — XXVI. Metaphyfica. — XXVII. XXVIII. [Vathematica. XXIX — XXXI. Ethica. - XXXIIM. Políitca. — XXXIV. Oeconomica, — XXXV. Peplus et alia quacdam. XXXVI. Philofophia fecundum Aegyptios , quae fub Ldriftotelis nomine exftat. lati- nc. — XXXVII lia Zriftoteli tributa, quae latine tantum leguntur. — XXXVIIL Zriffotelis Operum editiones. XXXIX. J/aria fcripta de Zfriflotele eiusque philofophia. [Cum au&ario G. C. Haríes.] Indicem fcriptorum in Ariflotelem eiusque interpretes dare animus eft libro quinto, [cap. 29. de Simplicio vol. VIII. etc. At jam fuperiore faeculo edidit Philippur Labbcus, Bi. turicenfis, Zriffotelir et Platonir graecorum interpretum , typis ha&ienus editorum, f'ynopfin, Parif. 1657. 4. cui, (vti Dorniur ad Jonftum de fcriptoribus hift, phil. II. 3r, tr. p. 180. adno- tauit,) adnectit primo quadruplicem adpendicem de Ariflotelis et Platonis praecipuis omnium operum editionibus; deinde fyllabum librorum Ari(totelis et Platonis, in quos exflant vete- rum Graecorum commentaria aut paraphrafes; tertio indicem virorum eruditorum, quorum opera graeci Ariftotelis et Platonis interpretes et philofophi in lucem prodierunt, aut latini- tate donati fuerunt; quarto catslogum cognominum ad nomina fua feu praenomina reuoca- torum. Quem librum oculis vfurpare inihi non licuiffe, doleo; at Fabricium et Buhlium illo iam fuiffe víos, fufpicor. Ego vero flatim catalogum plurium, qui vitam et philofophiam , Ariftotelis vberius expofuerunt, ab initio praefigam. Vitam igitur Zriflote!ir compofuerunt eiusque philofophiam illuftrarunt cum antiquio- res, tum recentiores numero haud pauci. Primum memorabo antiquiores vitae Ariflotelicae fcriptores, quorum multi iniuria temporis perierunt; dein e recentioribus eos potiffimum , ad quos poftea erit interdum prouocandum , miffis fcriptoribus de fectis vitisque philofophorum, partim a /ozfío de fcriptoribus hifl. philofoph. libr. IV. p. 249 fqq. et alibi paffim atque in dif. fertat. de hiftoria peripatetica p. 387 fq. laudatis, partim a me in tomo fecundo noftrae bi. bliothecae p. 612 et 620. atque fupra ad Platonem memoratis. Ea tamen, quae Fabririu: infra initio fec. XXXIX. de fcriptoribus vitae Ariflotelicae congeffit, huc referam, meisque inferam obferuationibus. Reliqua, quae de Ariítotelis fatis etc. ibi collecta referuntur, h. l.- nondum attingam. Cel. Br/c in Ariflotelis vita plurimos enumerauit. Ad eos igitur, quo- rum fcripta perierunt, pertinent Hermippur et Z4pellico Triur, quorum libri de Ariftotele apud Eufzbium de Praeparat. euangel. XV. 2, /ffhenaeum Dipnof. XIII. p. 589. C. Diogenem Laert. V. x. et alibi occurrunt, (de Zfpellicone vid. Jonffur Y. 15, 3. p. 332 fq. infra in catalogo Peripateticorum, de Hermippo idem in diff. de bifloria peripat. pag. 394 fq.) Jpollodorur, Athenienfis, cuius chronica Laertius in vita Ariflotelis exfcripfit, Z4ri/foxenus in Βίοις vdgave vide Suidam voc. 'AegisoZevos , infra in capite de eo et vett. muficis, 7friffocfes, Meffenius, qui in libris de philofophia Stagiritae inprimis vitam et placita expofuit; ex quo. de Ariflotele quaedam citat T'heodoretus Qegaczevz. ferm. ΠΧ, et XII, Sotion ἐν τῇ διωδοχῇ τῶν φιλοσό- Qo», opere magni ambitus, poítea ab Heraclide Lembo in epitomen redaclo, (vid. infra ca. Bb 2 tal, us ue HE RU. VITAE ARISTOTELIS tal. Peripateticorum;) Denetriur Magnzfiur, de poetis ac fcriptoribus aequiuocis, (Diog. Laert. V. 3,) Timotheus, Athenienfis, de vitis, (Diog. MI. 5. ibique Menag. V. t. etc.) Di- taearchtur, peripateticus, probabiliter quoque de Ariflotele, in opere περὶ βίων. (de quo Menag. ad Diog. Laert. ΠῚ. 4. fin). Damo/cium, YMidori et Simplicii difcipulum, coacinnaffe vitam Ariflotelis, probabile videtur cl. Buhlio, p. 8o. (conf. Zozfii fcript. hiflor. phil. III. t9, 4. et dilf. de hiftoria peripatet. p. 392.) De fide quorumdam quid flatuendum fit ex. mente cl. Meinerfii, vid. in vol. I. de Pythagora p. 770 fq. — Aliorum vitae Ariftotelis graecae, par- tim a librariis editae, latent adhue in bibliothecis. — Nicander, Alexandrinus, tefle Suida in ΑἸσχοίων , librum feripferat περὶ τῶν ᾿Αριξοτέλες μαθητῶν. Quorum veterum vitae Ariflotelis adhuc exflant, eas iunctim edidit, recenfuit, notis- que doctis varii generis, maxime criticis, illuflrauit cel. BuÁle et vol. I. editionis fuae Ariftote- lis praemifit. Ηος autem fequuntur ordine: 1) Diogenes Laertius, ex libr. V.. (ad quod ca- put in primis conferendae funt animaduerfiones Menagii, in- edit. Meibomiana, et Aoffius in Commentatt. Laertianis €. 38. p. 83 fqq. de Hermia, apud Diogenem Laertium, loco Dioge- nis, a Meibomio male intellecto, et Suidae loco quodam agit. 2) /mmoniur Hermeae vel Jo. Philoponu:. "Aeiso. βιίος XOT ᾿Αμμώνιον. in prolegomenis commentarii ad Categorias. "Textus tamen graecus non integer ad nos peruenit. Ad Z/mmonium igitur plerique referunt hanc vitam, vt librarii quorumdam codicum, Fabricius nofler, (qui in nota obferuat, Am- monio Saccae hanc vitam perperam tribuifle Zon/ium de fcriptor. hift. phil. IT. 15, 3. pag. 86.) Iriarte in Catal. codd. graec. Matrit. vbi in cod. XV. varia Ariflotelis fcripta continentur, p. 54. nr. 46. aliique. — At quoniam in nonnullis codd. vti Matrit. nullum auctoris nomen addi- tur, tum in illa vita occurrunt minus graece dicta, denique abfurda, quae neque ab Ammo- nio potuerunt proficifci, neque a Philopono, fuerunt, qui hanc vitam Ariflotelis abiudicarent | Ammonio, et librario potius cuidam imperito ,. aut feriori grammatico adfignandam cenfe- rent; inprimis id validis argumentis oftenderunt Fr. Pairicius in difcuff. peripatet. tom. T. lib. I. pag. 7. et BuA/e in notis ad illam vitam p. st fq. graece exftat praéfixa Opp. Ariftotelis edit, Aldinae 1495. fol. et Ammonii commentariis in Categorias Ariflot. apud Aldum 1503. fol. gr. et lat. in edit. Arift. Duvalliana. — 3) J^ita ex vetere franilatione , horrido fermone ex- preffa. Facta eft translatio maximam partem ex vita graeca, quam modo vidimus a non- nullis tribui Ammonio : at multa in ea infunt, quae in graeco defideramus; defunt alia, aut aliter narrantur, quae in illo legimus: quare fufpicatur Buhle, vitam, quam nunc habemus, alius tantum antiquioris effe epitomen, a librariis paffim denuo interpolatam. Praefixa eft ifla vita latinae editioni Operum Ariflotelis Venetae, 1496. fol. — Hinc Petr. Io. Nwmefur, Hifpanus, qui praeterea D'ama/tium *) auctorem perperam habuit, iam refutatus.a 77offo li- bro II. hiftor. gr. cap. a2. fruftra conatus eft perfuadere. viris doctis, vitam illam primum a fe in lucem efle protradtam. Nunncfius autem edidit illam in libro inferipto: De recla atque vtili ratione conficiendi curriculi philofophici P. Zo. Nunnefi, Valenti- ni. — Aceeflit huic libro duplex ratio exp/anandi Zfriflotelis breui indicata: vna folis metho- dis eiusdem conterta: altera, quac fit praelucentibus explanationibus, atque vtraque illuflra- tur 4) De quo vid. 7ox/ii libr. cit, IIT. 19, 4. pag. 104 fq. SCRIPTORES Li&HIL.cF. 039, tur cap. I. lib. Perihermenias. για /friffotelit ex. veteri tranrlatione cum eiurdem Petri Io. Nunnefíi notir. Barcinone ex typographia Sebatlian? a Cormeilas, 1594. 8. Vid. Gregorii Maianfü Ípecimen bibliothecae hifpano - Maianfianae — ex mufeo Danidir Clementir, Hanoucrae 1753. 4. pag. 84 fq. — Vbi Maianfius, ,hic libellus, ait, de- monílrat, Nuuneíium fuiffe peripateticum infignem, et iater eos eruditione nemini fecun. dum. Vtinam in lucem prodiiflet eius Jiber de claris peripatetirir: quo in libro, vt ipfe ait fol. 178. quae fingularia in quoque fuifjs potuimus obferuare, colligimur, vt paullo antea in ZÁndronico fecimus." — Idem INunnefius , tefle Maianfio l. c, p. 80. edidit de cau/jir obfzuritatir riflotelsae , et de illarum remtdiir orationem; librum de conflitutione artir dialeBicae, iu quo exemplo Galeni docetur ex notione finir, eur fingula praecepta artis tradantur. etc. — Valentiae, typis Io. Mey, Flandri. 1554. 8. . Orationem, fubtiliter et erudite fcriptam, atque eloquentiam philofophicam eíle, cenfet Maianfius, — Pofl haec vita Zfriffoielit, (quam ab Ammonio aut Philopono fcriptam plurimi erediderunt,) feparatim gr. et lat. vta cum veteri transíatione et Ρ. 1. Nunnefíi erudito commentario, (in quo de moribus philofophi, de ratione philofo. phandi, de fcriptis, auditoribus et fuceeiforibus egit) item eiusd. N'unnefíi inflitutione philo- fophiae peripateticae f. de recta atque vli ratione conficiendi curriculi philofophiae peripa- teticae atque memorata oratione, iterum typis defcripta eft, (cura Lucae Holffenii, vt ipfe innuit in libello de vita et fcriptis Porphyrii cap. t.) Lugd. Bat. 1651. 8. et Helmftadii 1666. al. 1667. 4. (add. Zor/ii lib. de fcript. hift. phil. II. 26, x. pag. 142 fq.) — Adnotante Buhlio, fubiuncta quoque eft vita ills cum JVuzne/i notis libello Sebaffiani Foxii Morazilli de ratione fludii philofophici. Lugd. Bat. 162r. 12. — .Foxii autem JMorzil/i libellum ita citat Maian- fius: — Seb. Foxii Mors. de philofophiae ftudii ratione Epiffola ad Francifcum fratrem, earn- que ex(lare fcribit in libello, eui titulus eft: H. Grotii et aliorum dilT. de ftudiis in(tituendis. Amflerod. ap. Lud. Elzeuir. 1643. 12. in qua quidem collectione vitam illam Ariftotelis deeffe arbitror. 4) Sequitur in edit. Buhlii anongymur graecus de vita fcriptisque Ariftotelis. Copiofior eft ceteris, quod ad fucceífores eiusque libros adtinet. Innotuerat libellus ille mstus iam Octa- viano Ferrario, (vid. lib. de fermon. exoter. pag. 16.) — /Menagiur autem, nactus illum a Philippo Loialtaeo publici iuris fecit notisque illuflrauit ad Diogenem Lacrtium lib. V. fect. 55. tom. lI. p. aot fq. 5) Dionufur Halicarn. in Epiflola ad Ammaeum, tom. VI. p. 727 (qq. edit. Reisk. 6) Hifjchiur illuffrir, Milefius, περὶ σοφῶν, p. 9 fq. — 7) Suidas voc. 'AgigeréAge. E recentioribus, vt ad hos veniam, praeter Nunnefium , de quo paullo ante fermo fuit, et Laertii interpretes, Grauium, Stanleium, Adelungium aliosque hifloriae philof. conditores, faepe a me iam laudatos, memorandi funt : 4 Franrifá Patricii difeuffonum prripateticarum tomi I F. quibur ariffotelicae philofophiae vniuerfa hiftcria atque dogmata cum veierum placitis collata, eleganter et erudite declarantur, Operis, ,veteri rerum nouitate gratiffimi, argumenta fequens docebit pagina. Bafilcae ad Per- neam Lecythum. 1581. fol. Quatuor tomi, qui antea feparatim in lucem editi fuerunt Venetiis, (quando autem hic lucem viderint, nusquam, quamquam multos, poflea partim nominatos, confului, reperire : Bb 3 potui:) Li 198 Lib. II. c. V. VITAE ARISTOTELIS potui:) in hac editione iunctim prodierunt. [Venetiis primum prodiiffe 1571. 4." obferuat Gerdef. Flori]. libr. rar. pag. 273. Βεικ Patricius, coeco Platonis amore abreptus, Ari- flotelem inique tractauit, adeo illi infcafus, vt Ferrarae contra Stagiritam, docerct, immo vero in epiftola ad Gregorium XIV, f. dedicatione, nouae [uae philofophiae praemiffa, huic auctor effet, vt Ariftotelis libri e manibus iuuenum excuterentur, ac Plato reflitueretur. Qua- re in difcuffionibus peripateticis philofophiam Ariflotelicam inprimis fumfit fibi refutandam. At enim non fectatus eft philofophiam platonicam veterem, fed quae «b Alexandrinis acade- micis mutata erat et adulterata. Neque tamen laude fua de£raudandus eff liber; maxime to- mus . ad vitam fectamque Stagiritae cognofcendam multum confert. — "Tredecim enim libris differitur de Ariflotelis vita, moribus, libris, (de quibus a cap. 2. fufius difputat, et, qui genuini aut fpurii ipfi videantur, fludiofe inquirit,) auditoribus, feclatoribus, expofitoribus, interpretibus, fectis, philofophendi ratione. — De Patricio et hoc libro, haud admodum fre- uenti, plures viri docti diuerfimode iudicarunt, aut notitiam illius dederunt 7Morhof. in polyhift. philofoph. lib. I. cap. 8. pag. 45 fq. et lib. II. part. I. cap. 12, 2. pag. z16 fq. — /on/fur III. 15. 1. p. 137 fq. lan. Niciur, Erythraeus, in Pinacotheca, part.l. p.203. Jo. Launcius de varia Ariftotelis in academia Parifienfi fortuna, cap. 14. pag. 279 fqq. edit. Elswichii, Pa. gadopolus in hift. gym. Patau. tom. II. lib. II. cap. 35. nr. CCXII.. P. Bayle in di&tion. voc. Patrice, vol. MI. Auctor Thefauri bibliothecalis, tom. I. Noribergae 1738. 4. pag. 252 — 254. Bruckey. hift. crit. phil. tom. IV. part. L. pag. 422 fqq. qui alios VV. DD. laudat. — Batn- garten in Nachrichten von einer hallifchen Bibliothek, vol. T. pag. 209 — 215. [Niceron T. XXXVI. p. 15.] — Defendit tamen Ariftotelem M. Melchior Jrinrich in orat. apologetica pro Ariftotelis perfona aduerfus calumnias et criminationes Fr. Patricii, philofophi platonici, Lipfiae 1614. 4. — E contrario Patricium in adcufando Ariftotele temere fequitur V. D. in Obferuatt. Hal. tom. HT. obf. X. — Couriug. in epift. ad Rachleium adfirmat, Patricium omnium Ariflotelis hoflium optime de ariftotelicae philofophiae hifloria meritum effe. Οἷα fendi diff. aduerfus Ariflotelicos Rich. Simo. tom. IV. bibl. criticae p. roo. ait, effe epitomen operis Patriciani , de quo idem multa tom. I. bibl. felectae cap. 25. p. 166 fqq. Aliquoties citatum legi opufculum Paíricii, cui fit nomen 2r floteler exofericur; at enim pars eft vltima, duobus foliis conflans, operis, quod tantae eft raritatis, vt, iudice So- rello de perfect. hominis pag. 517. eius pretio bibliotheca quaedam parua poffit coemi P, et quod infcriptum eft: Noua de vniuer/i philofophia librir quinquaginta comprehenfa: in qua ariftotelica tmetáo- do non per motum, [ed per lucem, εἰ lumina ad. prünam can[Jam afzenditur. — Deinde noua quadam, ac peculiari methodo tota in contemplationem venit diuimitar. Poflremo methodo pla- tonica verum vniuerfitar a conditore deo deducitur, — ---. I'trrariae apud Benedict. Mam. imerellum , ann, MDXCI. (1591.) fol. Exemplar huius editionis fuit in bibl. Baumgartenii, et ab eo in Nachrichten von einer hallifchen Bibl. tom. I. pag. 199—209. copiofe defcriptum, vbi pag. 260. Bayle emendatur. Nomen Patricii in fronte libri non indicatur. Altera autem editio quam in manibus habeo, repetita b) Admodum parua fit bibliotheca neceffe et: — Noriberg. habeo, adfcripfit con/f. ob /ummam ra- nam Solgerus exemplo fuo, quod e bibl publica ritatem 12 flor. -^ , SCRIPTORES Lib. HI. «. P. 199 repetita tantum fuerit, fed in titulo ita differt, vt, iactationibus prioris ed. omiífis, reliqua, quae Patricius in priore editione iam euulgauerat, fimul indicentur; quare poft verba: deo deduci- iur, haec fequuntur: Zduore Francifto Patritio, philofopho «minentiffimo et. in cehbirrimo romano Giymnafío fiuuma cum laude eamdem philofophism publice interpretante. Quibur pofrt- eno funt adit£a Zuroaf'ris oracula CCCXX. ex. Plotonicir colletia, — Hermetis Trimegifii libelli, et fragmenta, quotcunque reperiuntur, ordine fiüientifco difpofita. — dfclepii difcipuli dres libelli. — MTuflica Aegyptiorum, a Platone diBfata, ab Zfrifotele excepta εἰ percripta philofophia. — Platonicorum dialogorum nouus pruitus a Francifco Patritio inuentus ordo f:iene üifiur. — Capita demsm multa in quibur Plato concorr, Alriffoteler vero catholicae fidei aduerfae vius offenditur. l/enetis. Excud. Robertur Meiettur, 1553. fol. — Capita repetiit Launoius 1, c. pag. 283 fqq. Quoniam Patricius Bernardino Telefio, adnotante I. G. Lotttro in commentario de vita et philofophia Telefii, Lipf. 1733. 4. pag. 56. 57. 6r. multa debuit, per hanc occafionem me morabo opus, in quo Telefius multa contra Ariftotelein difputat,, et ab aliis argumenta ari- flotclica expenduntur: TraBlationum philofophicarum tomus vus, in quo continentur T. Philippi Mocenici, P't- neti, vniuerfalium inf'itutiontm ad hominum perfeBlionem, quattmur induffria parari potef, con- templationer 17. 11. Andreae Caefalpini, ZIretini, quaeflionum: peripateticarum libri V.9 ILL Bernardini Τείοβὶ, Confintini, de rerum natura iuxta propria principia libri LX. — Excudeb.. Ewfathius Vignon Zitrebat. 1588. fol. Adde, quae infra ad $. XXXII. adnotantur. Ad Ariflotelem redeo. D. 10. Georgii Niemeieri diff. refp. Chfti. Günth. Gódeke de Ariftotele eiusque philofo- phia. Helmfladii 1703. 4. quae diff. exhibet breuem quidem, at plenam tamen hiftoriam et veluti imaginem Ariflotelis, eius philofophiae et huius fatorum ad recentiffiuma vsque tem- pora. — Ibidem comparuerunt Herm. Conringii Zfriffotelis: laudatio, ^ Orationes duae (de Ariflotele et eius philofophia,) 1633. 4. quae iure laudantur ab Hugone Grotio epift. 358. Re« cufae funt illae lI. oratt. in tom. V. Operum Conringii, Brunfuig. 1730. fol. p. 726 Íqq. Rapinur in: Comparaifon de Platon et d'Ariflote, Parif. 1671. 12. et in Rapini Opp. tom. 1. pag. 268 fqq. fequutus eft Schottum. conf. Bayle diction, voc. Kapin. A Fabricio haec notantur: , Hieronymus Gemufatur de vita Ariflotelis et cius operum cenfura 9, Guorinur Veronenfir et Leonardur Aretinur de vita Ariftotelis, Philipp. Melanch- 1hon tom. 11. Declam. pag. 370 fq. et alia vita Ariflotelis ab eodera fcripta, tom. Ill. p. 679 fqq. cui denique Jo. Ier. Beurirus Bafil. 1587. 8. [a Bruckero 1. pag. 777- not. o. edit. 1581. et ad Jonfíi lib. de fcript. hift. philof. lI. x5, s. p. 139. edit. ann. 1589. 8. citatur ^).] Cum primis vero t) liber Care/aipini, Profeff. academiae Pifa. δὴ At Lcon. Aretini vita Ariftotelis som exftat: nac, primum ed;cus eft Venctiis apud [untas, 7593. 4. adiicitur libellus Daemonam inuefligatio piri- gatetica , vbi e principiis ariflotelicis de daemo- nibus fuperftitiofe agit, a«que refutat Galenum, d) Ex Io. Philopono, praeixa eft Ariftotelis Opp. Lugd. 1578. fol. fed c(t eadem , quae auctorem habet Grarinum, et adhaeret calci vitaznm parallel. Plutarchi, Ve- netiis per Nic; Ienfon, 1478. fol. et praemitfa Ari» ftot. Opp. B36l. 1531. fol, reperitur autem im alia antiqua Plutarchi editione £ ἃ. et L. in calce huius fecotentiae; P/ntarchi de vita atque ge/iis Arifio- telis Lib. IH.c.V. VITAE ARISTOTELIS 200 vero dolendum ,. non vidife lucem 7o, 7onfi differtationes reliquas de hifloria peripatetica, quarum prima tantum edita eft Hamb. 1652. 4. in qua. plures Arifloteles recenf-ntur, et peri- paíetica philofophia nomen accepife docetur a peripato, in quo Ariftoteles docuit. ln reli- quis voluit Ariflotelis vitam, mortem, vitia, virtutes, diligentiam etc. tum anteceffores eius, eorumque fententias ex ipfo, fucceífores item et aduerfarios, denique libros eius, cum in ge« nere, tum in fpecie genuinos, fpurios ,. deperditos et mutilos perfequi.^ — Hlam differt. fub- jecit Jo. Hermannus αὖ Elrwich cditioni fuae Io. Launoii lib. de varia Ariflotelis in academia Parifienfi fortuna, Vitembergae, 1720. 8. pag. 385 — 438. In Gronouii thef. antiqq. graecar. edit. Venet. vol. X. varia funt fcripta, quae huc petti- neant: n. 1) P/zudo - Origenis, philofoph. p. 283. (cap. XX. pag. 135 fqq. in editione illorum philofoph. curata a I. Chrflph. Ἡζοίῆο, qui in notis quaedam explicuit illuftrauitue.) 2) Guil. Morelli, 'Tiiani, de veterum philofophorum origine, fucceffione, aetate et doctrina cum Hier. Wolfii adnotationibus, p. 332 fq. de Ariflotele, 3) Defiderii Jarotii, Vandoperani, de philofophorum dodrina, pag. 365 fqq. La Vita de Arifloteles per E/fevan de Villa, in: Las Vidas de doze Principes de la Me. dicina, per Eflev. de Villa, en Burgos, 1647. 8. - .M. Io. Mich. Schwimmers — academia prifca Graeciae, fiue traclatus hifloricus de Graeciae prifcis profefforibus Socraticis, Platonicis feu. Academicis, Peripateticis et Stoicis aliisque , opufculum fingulariter vtile. lénae, 1674. 4. valde culpatur ab Heumanno in Actis phil. tom. I. p. 1070 fqq. et ex Hornii Vofliique libris compilatum effe arguitur. WMorhof. in Polyhiftore philofophico libr. 1, cap. VIIT. copiofus eft. de Ariftotele fcripto. ribusque de fecta ac philofophia peripatetica ifagogicis atque hifloriciss cap. IX. de interpre. tibus Ariftotelis graecis; cap. X. de interpretibus Arift, arabicis; cap. XI. de interpret, Arift. latinis; cap. XlI. de Ariftotelis impugnatoribus. τ Heumannur in Actis philof. vol. ΠῚ. p. 345 fqq. praemiífa notitia, ex editione perantiqua Problemata Ariffotelir, fine 1. et a. nota in 4. lat. recudi fecit et explicuit poema vetus fcho- lafticum de vita et morte Ariffotelir, idemque adnotauit, Cornelium Agrippam in libro, de vanitate fcientiarum cap. 54. pag. 221. teflatum efle, theologos Colonienfes, coeco Ariflotelis amore impulfos, non folum librum de falute (aeterna) Ariftotelis edidiffe, fed et alium verfu et metro de vita et morte Ariflotelis; quem (librum) tAeologica infuper gloffa illuffrarunt, im cuius calce concludunt ,. Ztriftotelem fi fuiffe Chriffá praecurforem in naturolibur, quemadmo- dum Iloanner Baptiffa in. gratuitir. Iu tatis tom. I. p. 293. fcribit, Leon. Aretini vitam Ariftotelis nondum prodiiffe. Curatius tamen rem telis ger. Leonard. Aretinum , hifloria, in Lati- aum tradu&a linguagium. Quae vita vna ea- demque e(t cum vita, a Guarino confcripta, quaui- vis infcriptiones tantum diuerfae, id quod cx vtriusque collatione adparere, et Fabrieium alios- que, vt duplicem effe Guarini atque Aretini vi- tam putarent, déceptos effe, monct auctor catal. Bunau. tom. I. vol. II. pag. 1036 fq. /Man/ius qui- deu in edit. Fabricii bibl. lat. med. et infimae ae- expedit Zpo/lol. Zenus in: DifJertazioni lofia- ni, tom. I. p. 88. Aretinum primum collegi(fe vi- tas Plutarchi a diuerfis auctoribus latinitate dona- tas, Romae per Vdair. Gallum, 1470. fol. rep. fae- pius, et Venet. 1502. fol. vbi aliae vitae acceffe- runt, im his vita P/atonis atque Ziriflotelis, a Guarino confe&ta. Vol. IT. p. 107 ^X SCRIPTORES Lib.II.cF. 201 x -In bib/iothera philofoplica Struuiana — cuta a. Lud. Mart. Kahiio, Gottingae, 1749. 8. tom. I. p. 40 fqq. 223 fqq. tom. Π. p. 147 fqq. et p. 379 fq. multi fcriptores de Arifto- tele eiusque philofophia ac libris etc. citantur. E recentioribus potiffimum laudandi funt Bay/e in Diclion. vol. I. voc. Ziflote. | Io. Froncfé. Buddeur in compendio hiftroriae philofophicae, Halae Saxon. 1731. 8. cap. IV, 6.27 —33. p. 186—234. — 70. Zfnton. Falpii fcholae duae, 1) de Ariflotele eiusque lau. datoribus et reprehenforibus; 2) quae praecipue ei vitio vertantur. Adiectum eft fyntazina de veteribus philofophis, libro I. Phyficorum ab Ariftrotele memoratis. Patauii, excud. Iof. Co. minus. 1728. 4. — Brucker. in hifloria critica philof. vol. I. pag. 779 fqq. et vol, Vf. pag. 238 ἴηη. — AMeinerf. in hifloria doctrinarum apud Graecos et Romanos, (Gefchiclite T Urfprungs, Fortgangs und Verfalls der Wilfenfchaften in Griechenland und Rom,) tom. I. pag. 165—206. qui potiffimum defendit Ariftotelis fidem hifloricam in tradendis atque exa- minandis Pythagoreorum veterum placitis, eumque a calumniis aliorum vindicat; — (Guy. litt in Sciagraphia hift. philof. (germanice fcripta) pag. i13fqq.. — Dieterich Tiedetnazin in: Gei(t der fpekulativen Philofophie, Marburg. 179t. tom. I. cap. VIT. pag. 212 fqq. t Capi ffur in introductione ad verfionem gallicam librorum Ariflotelis de hiftoria animalium; ZuA- Iz in vita Ariftotelis, per annos digefla, praemiifa vo!. I. Opp. Ariftotelis pag. 8o fqq. — Ex his Fabricii narratio abunde poterit fuppleri. In altera editione Introductionis in hiflor. LI. Gr. tom. I. pag. 432 fqq. de Ariftotele copiofe diflerui. — Bene mult alii qui vario modo variaque fortuna de fcriptis, opinionibus Ariflotelis aliisque rebus, ad eum pertinentibus fcri. pferunt, paffim in hoc capite memorabuntur. Zar/.] t WEUTIOLELES 7). natus efl Stagiris Macedoniae 5), in agro Olynthiaco, [vrbe Macedoniae, in finus Strymoniaci litore fita.] Olymp. XCIX. 1.") praetore Dio- trephe, ante Chriflum CCCLXXXIV. — Patrem. habuit Nicomachum, medicum Amyn- tae, regis ^), qui Alexandri M. auus fuit, matrem Phae(tidem. — Educationis illius curam poft : parentum f) Fuere multi hoc nomine, nam duos et tri- quem Panormi 1654. 4. euulgauit, eft commenti- ginta recenfet 7o/. Jon/jus in diff. I. de Philofo- phia f. hiftoria Peripatetica, et lib. 1. de Scripto- ribus Hift. Philofoph. cap. tz. XE Ionfio /Mena- gius δὰ Lacrtii V. 3;. Fabric. Margini exempli -fui adfcripfit Fabricius: 5 Zfriflotelzs, Rhodius, Phocaeae princeps, Proclus pag. 27. in Timaeum, Ariftot. lib. II. Occonom. — Zfrifloteles, Echinea- tenfis , epifcopus, qui fubfcripfit concilio CPoli- tano a. C. 459. Lambec. comm. de bibl. Vindob. VIIL p. 423. (p. $93. edit. Kollarii.) — “γ110- teles, Argiuus, Polyb. IL. $3. Plutarch. Arato pag. 1018. 1047. εἰ Cleomene pag. 814. — 41. Licinius Arifloteles, quem commendat Cicero XIIT. epift. ad Diuerf. 52. — Zrifloteles aliquis, qui Iuftino IL. 2. Ariflaeus Battus, Cyrenes conditor. — Zrifloteles, Panormitanus, orator et philofophus, de quo Philadelphus Mugnós in fuo Laertio nouo, Fol. 11. tius, vt iam notatum-cít a Mongitore in Bibl. Si- cula 1, p. 84 fq. vbi quoque agit de Zriftotele Si- tulo, oratore. ^ adde /IMolleri Honionymofcopiam paz. 287 fqq. Bayle Di&ion. voc, Ariftote, archi- te&te.. Hari. : . g) Ali ad Thraciam referunt, minus bene. Vide Nunnefitm ad vit. Ariftotelis, latine ab Ano- nymo fcriptam. [et Buhlium pag. 82. h) Dionyfius FHalicaru. Epiftola ad Ammacum p. 121. Z/po/lodorus apud Laert. V. 9. “μάγεας Schottus in vitis comparatis Ariftotelis ac Demo- fthenis. Auguftae Vindel. 1505. 4. i) Ammonius fiue Philoponus in vita Ariftote- lis, quam latine vertit etiam. Petrus Zlcyonius ad calcem paruorum maturslium et aliorum artis fcriptorum, Venet. 1521. [conf. Fabric, in elencho' medicorum infra in vol. XliI. pag. $5.] Cc 202 Lib, 11]. ες ΚΖ. parentum obitum geffit Proxenus, Atarnenfis^). Hinc literis humanioribus imbutus, ad. ARISTOTELIS VITA : Vol. TI. p. τοῦ P108 philofophiam iuffu Oraculi) [16] fe contulit. Athenis per aliquod tempus pharmacopolam et medicum egiífe, tradunt “ἤθη, VIII. pag. 354. aliique, [quos laudat Buhle psg. 84 fq.] Ab anno actatis decimo feptimo '") (Olymp. CI. 1.) frequentauit Platonem. | Cui cum inda- ftriam fingularem ἢ), fed non item probaffet praefidens ?) ac liberius ingenium et declinatio- rem corporis cultusque curam ^), Arifloteles ab eo difceffiffe, atque ipfe fcholam Athenis condidifle, vel expulfo Platone, in ipfa eius peripato *), vel faltem in, Lyceo 7) traditur *). &) Id. Philoponus. Alterius Proxeni, Boeoti, qui Xenophontem Cyro iuniori commendauit, mentio apud Laert. 1I. 49. f) Idem Philoponus. m) Dionyfius Halicarn.. Laertius V. 6. et Syn- £ellus p. 258. Profper. in Chron. p. 694. Zfriftote- les XVIII. aetatis [uae auno. Platonis auditor £f. Apud Philoponum legas per triennium Ari- ftetelem etiani fuiffe difcipulum Socratis; fed er- ror eft, cicutam enim biberat Socrates Olymp. XCV. τ. duodecim annis ante Ariftotelem natum. Fabric. Leo Allatius in dialogo de Socratis fcri- ptis Parif. 1657. 4. quaeftionem mouit, vtrum So- crates Ariftotelis difcipulus effe poffit, nec ne? quod iam adfirmarant, faltem prodiderant memo- riae Ammonius in vita et Olympiodorus in Gor- giam Platonis prax. 42. Socrates, qui cicutam bibit, intelligi nequit, vt Niemeierus aliique, quos iam citat, in diff. mem. δ. VII. animaduer- terunt. At Zonfius ΠΙ. 29, 9. pag. 168. controuer- fam ita componendam effe putat, vt ponatur, duos tum vixifle Socrates, quos in Platonis Politi- co obferuauit, et quorum ille; Platonis praece- ptor. ante Ariftotelem natum mortuus; hic vero, Platonis condifcipulus atque familiaris, Ariftotelis praeceptor, fine vla contradictione effe potuerit. Socrates ὃ νεώτερος occurrit in Metaph. Ariftot. VII. i. Hari. 71) Vnde Plato domum Ariftotelis adpellabat domum Anagnoftae, tefte Philopono. 2) Aelianus 1Π. 19. Var. adde IV. g. p) Laert. V. τ. 4) Eufebius Praeparat. p. 791. faudato. 7) Philoponus; qui tamen hoc refellit. 5) De illo inter Platonem et Ariftotelem diffi- dio, quod alii nimis exaggerant, εἰ de ingrato aduerfus praeceptorem animo, cuius notam mor- sulli Stagiritae philofophi nomini inurunt, abun- de difputarunt, et Ariftotelem bene purgarunt ab illo crimine Perizonius ad Aelian. H. V. lib. III. Aelianus loco Alii, το. init. Niemeierus, (in diff. cit. 6.34.) Bayle, Brucker atque Buhle. Cl. tamen 7o. Zdam Enmm- rich, Infpe&or Lycei Meiningenfis, in progr. de ingrato Zriftotetis erga Platonem animo, Μεῖ- ningae 1786. contra Bayle et Brucker. difputans, renouat adcufationem, argumentis ab indole et charactere Ariítotelis et teftimonio Diog. Laert. atque Aeliani fumtis, Ammonius quidem in vita Ariftotelis pag. 44 fqq. qui hunc defendit, diffen- fum inter vtrumque haud omnino negat; at, in- grati animi fufpicionem ab Ariftotele remoturus, prouocat ad aram, fupra im cap. de Platone iam memoratam, quam ille dedicauerit Platoni cum infcriptione. Atque 77. 7o. Frider. Preufrr, qui in commentat. de ara, Platoni ab Ariftotele pofita, Wittebergae 1753. 4. de illa eft copiofus, vel ope ilius monumenti crimina mentis ingratae, Ari- ftoteli fa&a, diluere adlaborat, idemque pag. tr. prouocat ad teftimonium Olympiodori in comm. in Gorgiam Platoris, Ariftotelem fcripfife in lau- dem Platonis integram orationem, in qva vitam eius primo defcripferit, poftea eius celebrarit leu- des. Argumenta, quibus vtitur ad Ariftotelem de- fendendum, firma funt, nec tamen noua: at quod ad infcriptionem , quae arae addita et ab Ariftote- le ipfo compofita putatur, adtinet, cl. Bue ad Ammonii vitam p. 53. ex Olympiodori commenta- rio fragmentum illud integrum adfert; tum negat; i&ud pertinere ad Ariítotelem, et illi potius effe videtur fragmentum carminis, quod ab alio im laudem Ariftotelis confe&um, atque Eudemo, huius difcipulo et £.miliari, infcriptum, poítca in numerum elegiarum Ariftotclis ad Eudcmum tranfiiffet. Infaper, ara licet pofita, tamen ori- ri potuerunt inter vtrumque altercationes et dis- ceptationes de rebus philofophicis acriores, et £cri potuit, vt Plato, dum: viueret, eiusque. fa- miliares, inuiderent laudi Ariftotelis: fed ab ingi- dis credulisque hominibus res eft mire agitata ef exaggerata. vid. Buhle pag. Ss6— 9o. De Lycto, loco in fuburbio Athenarum, et a templo, Apol- lini ΄ Vol. If. ». 10$. ARISTOTELIS VITA Lib. IIT. c. V. 203 Alii), Platone fuperftite," negant, hoc accidiife; fed Ariftotelem illius fuiffe auditorem per annos viginti *) vsque ad defunctum fcilicet Platonem Olymp. CVIT. 1. auno aetatis Ariflo- telis XXXVII. [Platone Olymp. CVlII. 1. mortuo, et Speufippo in academia locum illius oc- cupante, Ariftroreles ad Heriniam, eunuchum, Platonis difcipulum, Atarnae, A[li, aliarum- que vicinarum vrbium tyrannum, fe contulit, ab eoque per tres annos vna cum Xenocrate honorifice babitus eft. — Hermia, cuius virtutes fcolio celebrauit, (vid. fupra in vol. II. lini Lycio ibi dicato, nomen fortito, vid. Suidas tom. II. h. v. p. 467. 7Meur[ii Athenae atticae II, 3. Phil. lac. Crophii diff. praefide 70. Andr. &chmidio, de gymnafiis litterariis Athenienfium, repetita ἃ Clir. Fr. Bruckero adiectaque Scip. Zquiliano de placitis phil. ante Ariftotelem, et Frauac. Dominici, Haeberiin comm. Lycei Athe- nienfis cum Georgia Augufta comparetio, Gottin- gae 1741. 4, collata animaduerüone Bruckeri l. c, vol. VI. p. 239. — Vnde fecta eius nomen Peri- pateticorum acceperit, haec quaeítio multos exer- cuit. Alii, vt Ionfius, cui accedere videtur Mei- bom. ad Diog. Laerí. prooem. I, i7. et V, 2. plu- ra colligens loca, deriuant a peripato, ambula- cro, in Lyceo, (conf. Perizot. ad Acliani Η. V. lib. III. cap. tg. pag. 255 fq. de vi voc. Περίποτος erudite differentem,) vbi docuit Arift.teles, alii, quae antiqua et vulgaris eft expofitio, a περιπατῶν, quod Ariftoteles et cum maxime eius fcétatorcs in- ambulantes difputabant in Lyceo, (vid. Cicer. 1. academ. quaeít. cap. 4. vbi Dauifii, illam fenten- tiam probentis, notam conferes, Diogen. Laert. ll.citt. 24mmon. in comment. in Ariftot. Categ. p. 4- et alibi apu Fabric. lib. IV. cap. 26. p. 169. vol.IV. aliique) quae explicatio haud omnino fpernenda effe videtur, fi dixeris, id nomen de Ariftotelis difcipulis per eminentiam fuiffe vfurpa- tum, deinde ad fectas dignofcendas in confuetudi- nem abiiffe. Feumannus in actis philof. tom. II. pag. 876 fqq. fe&. de nomine peripateticorum pri- mum reiicit Ionfii et alteram. vulgatam explicatio- nem, tum docte recenfet varias fignificationes voc. περίπατος Ct περιπατῶν atque concludit, Ariítoteli- cos fere per ignominiam idco vocatos fuiffe peri- pateticos , quia 1) περιπατᾶν et. difputare in illo- rum fchola fuiffent fynonyma, 2) Ariftotelici in arte difputandi praecipue excelluiffent, 5) audito- rium Ariftotelis fuiffet in peripato ct peripatum Lycei κατ᾽ ἐξοχὴν ita dictum, quique ibi doce- bant, οἱ ix περιπώτε adpcllati, et 4) Ariftoteles fuas le&tiunes vocaffet περιπώτεας, Quae quamquam ingeniofe excogitata et probabiliter expofita. vi- pag. Cc 2 ui iq. dentur, ac Bruckeri adfen(um promeruerunt, in hift. crit. philof. vol. I. pag. 788. (vbi de nomine ifto fufius di(putatur:) tamen nondum ad perfua- dendum et conuincendum vnice faciunt. Atqui M. Chriflian Eliefer Genfel, in difput. Peripate- Ülicorum nomen, libelli argumentum, Lipfiae, 1760. 4. in co potiffimum verfatus eft, vt praeci- pue $. XII fqq. Heumaani interpretationem rcfu- taret, argumentaque, quae firma putabat ille, funditus euerteret. Ποᾶς fciteque id quidem fe- Cit, nec tamen omnem ita diremit controuer(iam, vt nullus locus relinqueretur dubitationi, et pa- rum modefte verecundeque egit cum aduerfario. Collegit primum aliorum cum veterum, tum re- centiorum fententias, tum eas examinauit, atque loca antiquiorum, quae ab'aliis male intelle&a exiftimabat, aliter interpretatus eft: denique il- lam ornat amplificatque fententiam, περίπατον quo- que fignificare di/vuzationem, et ab Ariftotele fuas ad auditores difputationes dictas fuiffe περιπάτας, adeoque a ratione docendi ortum cffe illud Peri- pateticorum nomen; compara tamen Perizon. ad Aelianil. c. p. 255. — In fine explicat illuftratque locum Cebetis in Pinace, vbi occurrunt περπατής τικοὶ, qui adnumerantur τῆς ψευδοποαδεέας amatori- bus. Harl. j t) Philoponus [f. Ammon. p. 45. Buhl.] in vita Ariftot. quae praefigitur Ammonii, fiue Pbiloponi commentariis in. Categorias. ^ Quae de Ariftotelis fcho*a Alexandriae, viginti auditoriis diftindta, narrat Beniamin Tudelenfis, fabulam olent, vt alia eius non pauca. abric. Secundum Aódollatipki in compendio memorabilium Aegypti , arabice, c cod. msto Bodleiano edito, a D. Iof. White — praefat. £/. E. G. Paulus, "Tubingae 1789. m. 8. p. 62 fq. vbi defcribitur columna Pompeii fic di- &a, quam ille Seueri columnam dicit, et porti- cum, 400 columuis inftructam, circa illam effe du- Cam narrat, quam ab Alexandro M. exítructam et Ariftotelem in ea docuiffe tradit. Zar, 4) Apollodorus apud Laert. V. 9. 2332 Lib.1IJ. c.F. ARISTOTELIS VITA . Vol. I. p. roS 10 nIíq. Buhle in vita Ariflot. pag. 9r. et quae. notaui ad alteram editionem meae anthologiae gr. poeticae pag. 87 fq.) crudeliter interfecto, Atarna Mitylenen profugit.] Vxorem duxit Pythiadem, Hermiae iam defuncli fororem, [fecundum alios, fororis germanae filiam, aut pellicemm Hermiae, vid. Jri/el c. et Brueker, V. pag. 782 Íq.] illaque exflincla, Herpylli- dem, cicem fuam, equa Nicomachum fufcepit. Confer infignem locum Arifloclis apud Kufibiun: XV, 2. praspar. vbi calumniae, a fophiflis, vel inuidis philofophis congeflae, refel- luntur, Pythiadis, filiae Ariflote!is, apophthegmata laudat Purus Zficyoniu; V. de exfilio p. 205. De cius tribus maritis liberisque vid. Sextum Ewpir. I. Mathem. fect. 258. [vbi vid. Fabricium noflrum pag. 271. add. Bu//e pag. 103. de familia philofophi.] Ad Philippum, regem, venit. relicta Academia ") anno aetatis fuae XLII. atque ALEXANDRI Magni, quintum deci- mum annum agentis, fludiis eft praefectus Olymp. CIX. 2. '^) eumque erudiuit per quinquen- nium 5). hoc elt, vsque ad Olymp. CX. 3. aetatis XLVIL. Philippus, Alexandri pater, interfe- ctus fuit Olymp. ΟΧΙ, 1. hinc Alexandro M. mouente in Perfas, reuertit Athenas. Arifloteles Olymp. CXI. 2. anno aetatis quinquagcefimo, ibique per tredecim *) annos in Lyceo docuit. [Atque, fi vera narrat ZZ. Gellius N. A. XX, 5. ille horis matutinis paucos tantum eosque fa- miliares inferiorem remotioremque docuit philofophiam ; vefpertino autem tempore, omnmi- bus, quotquot adeffe vellent, fui fecit copiam, et coram iis, exotericir diclis, de rebus leuio- ribus minusque grauibus di(leruit.] Gratia regis wtriusque vfus eft fingulari, vt Philippus Stagiram, ipfius patriam, a fe prius euerfam, Ariflotelis precibus inflaurauerit 5). et Alexander incredibiles fumtus ^) impenderit, quo felicius naturae arcana fcrutari philofophus poffet: eumque habuerit parentis prope loco, donec adfectus hic fub extremum vitae ^) [IP]. per fu- JMpiciones de Calliflhenis coniuratione refrixit. Denique poft Alexandri mortem, quae acci- dit Olymp. CXIV. r. et cuius auctorem Antipatro fuiffe Ariflotelem, venenumque ^^), quod illi daretur paraffe, nefcio, quam vere a nonnullis traditur, aliis de caufis fycophantias Athe- nienfium **), quia illis impietatis fufpectus fuit, pertimefcens exfulatum 'conceffit Chalci- dem “ἢ. Euboeae metropo!in, nólens eodem modo ia fe peccari, vt in Socratem, (vid. Ori- ge. in Celfum L pag. 51.) ibique aconito hauflo diíceffit e vita, eodem, quo Demofthenes, anno v) Pluiarch. de exilio pag. 603. 10) Zdpollodorus ibid. x) Juftiuus XlL 16. Hiftor. [alii feptem , alii octo annos eum coníumfifle in rege inftituendo tradunt. vid. Scfioitum p. ται. Patricium in di- fcuff. peripat. p. s. Buk/e p. 94 fq. Harl.] 9) Laertius V. 4. ct «. et 1o. Falluntur itaque, qui Ariftotelem Alexandri coraitem fuiffe in expe- ditione Afiatica narrant. 2) Pisiarch. in Alexandro pag. 668. et contra Colotem pag. 1126... Dio 2. de regio p. 36. et orat. .$25. Ammonius, fiue Philoponus in vita, qui addit, Stagiritas im eius honorem -'"AgrsoréAax quotannis celebraffe. 45) Plinius ViIL.16. Hift. nat. bb) Plutarchus Alexandro p. 668. 696. Lari. V. το. Fabric. Male audit apud Lucian, in diak mort. XIII. 5. «bi Alexander Ariftotelem propter turpes adulationes lucrique cupiditatem. vehemen- ter carpit: in nota pag. 393. tom. II. edit, Reitzii, Hemfterhufius comparat laudes, quibus Alexander quondam mactauit fuum. praeceptorem. Zar. cc) Plutarch. Alexandro pag. 707. 4rríauus, Piinius ete. "Vide Patricii difcuff. Peripatet. lib. I. qui eft de vita Ariftotelis p. 6. Fabric. Curt. X. 10, 14. ibique interpr. in edit. Snakenb. Bufg pag. 99 fq. Harl. dd) Jeiian. 1L. 36. Vat. €2) Strabo X. pag. 448. Eaertius V. s. Anony- mus auctor vitee a Menagio editus, Hefychius il- luftris, et Suid. in 'ApsoréAgs. Fabric. Bayle, Drucker, lozis citt, Buhle p. 1co fqq. Har/. Vol. II. p. 169 |: ARISTOTELIS VITA LibIIl.c.U. | sos anno Olymp. CXIV. 5. aetatis LXII. ante Chriftum CCCXXII. fucceffore Athenis relicto 7) Throphraffo. ' Quae alii de morte Ariílotelis ex taedio, quod Euripi naturam non valuiffet ex- plicare, tradunt vel fabulantur, vide, (i lubet, ANomai ΒΗ]. 33. ad. Nazianz. et hift. 12. et . apud Lilium Gyralium dialogismo 30 tom. II. Lamp. Gruteri pag. 451 fq. [edit. Venet. 1553. 8. pag. 157. et in eiusd. Opp. Lugd. Bat. 1696. fol. tom. lI. pag. 912. et, vt multi putant, Ju/iin. Martyr. Paraenet. ad gentes pag. 34. Gregor. Nazianz. orat. lll. p. 79. — Ad fabulas milefias ablegat Tan. Faber Epiftol. critic. part. 1. epift. 14. pag. 49 fq. narratiunculam iflam, Arifto- telem fe in Euripum mififle praecipitem: fed conf. Hay/e Dict. voc. Ariflote, not. z. p. 329. qui Iuftinum ác Gregorium ab ifla credulitatis nota liberat ope melioris interpretationis: adde I. G. IV/'alch. in Parergis academ. pag. 362 fqq.] Vtrumque in dubium vocat JMich. Lilien- thal in Ariftotele, a crimine autochiriae defenfo, Regiomont. 1706. 4. et in felectis hiflor. et litterar. ibidem 1715. 8. pag. 113 fqq. obferu. V. vbi morbo eum obiiffe, non aconito, neque in Euripum dedille fe praecipitem, contendit: ita etiam Zfuerauius diff. IV. in Euripidem. [Hodie res incerta manet, vtrum morbo quodam fit exflintus, an fibi ipfe mortem confci- verit. — Certiora fciremus, fi /]ntipatri de morte. Ariflotelis epiftola ab interitu fuiffet fcruata. vid. Jonfium 1. 13, 2. p. 81. et Buhlium p. 1o2.] Praeter alia σιθανῷ. feu perfuadendi vi eum valuiífe, etiam poft mortem Ariflotelis profeífus eft Antipater in epiftola de philofophi obitu; tefle Plutarcho, in Catone maiore peg. 335. et Coriolano pag. 234. Dictionem eius aureo flumini comparauit Cicero, vt notatum ab eodem P/utarcho pag. 872. In vetere marmore, quod Venetis vidit Fortun. Licetus, ᾿Δριξοτέλης Κάλλιξος τῶν φιλοσόφων: legitur. vide Jéeinef. Infcript. claf. XVI. 17. pag. 819. Fabric. ΄ 1 E.P. EM*EE-CRNO.N3 Si de quo philofopho in vtramque partem eft difputatum , et a partium cupidis eft pec- catum, id Arifloteli eueni(Te conflat. — Nimii fuerunt alii in eo vituperando, alii in illo lau- dando; prouti vel auctoritas hominum, vel confuetudo temporis et fcholae cuiusdam, vel maior fiue Platonis fiue Ariflotelis amor aut maior cum alterutro vfus fere ac familiaritas ad iudicandum. impulerunt homines. Infinitum foret, fi, quae tum veteres tum recentiores di- ver(imode fenferint et pronuntiarint de noflro, eius ingenio moribusque, ct philofophia, colli- gerem ; atque plenae enumerationi me imparem effe, in tanta omnis actatis iudiciorum copia, profiteor. Quaedam. congeífit Zomor Pope Blount im cenfura celebrium authorum. pag. 32 fqq. edit. Geneu. et Bay/r Dict. voc. Ariftrote not. H. pag. 326. — Quae fata et vicilhtudinem eius philofophia per omnia faecula fit experta, quot adfeclas et quot oppugnatores illa habue- rit, iam mult docuerunt. E multis b. l. nominare liceat Patricium in dife. peripat. I. Iib. 10 —12. pag. 127—193. Launoium et Elfieichium de varia Ariflotelis — fortuna, (de quo libro infra pluribus difputasitur)) Niemei:rzn in difput. laud. in primis Brucker. in. hift. crit. phil. vol. 11. p. 463 fqq. vol. III. p. 534. etc. «t vol. IV, part. T. p. 148—552. Quatenus Ariflo- teles cum Flatone poílit coniparari, et alter alteri pracflare mihi videatur, fupra in capite de Platone nieam qualemcumque fententiam dicere memini ;; de moribus cius et habitu corporis Cc 3 quaedam ff) Conf. Strabo XIIT. p. 906. edit. Ahncl. vbi biblioth. ariftotelicae vid. infra àn catal. editio» quoque de bibliotheca Aziftot. agitur, et de fatis mum. arl. 206 Lib. III. c. V. ARISTOTELIS VITA quaedam poft alios noteuit cel. Bu//r in vita Ariftotelis pag. 103 (4. adde Fr. Patricium in difcu(T. peripat. tom. I. lib. I: pag. t1 Íqq. Fac vero, Ariftotelem fuiffe Jaud:s cloriaeque cu- pidiorem , quod quidem proprium elle videtur fummorum ingeniorum, hominumque, qui non femper habitant fecum; fac, eum aliorum inuenta pro fuis interdum vendidiffe, aut, vt vnus quali videretur, qui ceteris praeftaret acumine, fagacitate et eruditione, aliorum veterum lacita- aliquoties peruertiffe, et, vt facilius refutaret, obícurius expofuiffe, aut omnes fere philofophos acriter et inique ποιαῖς, aliaque multa, quae philofophum dedecerent. patraf- fc 55); tamen fatendum eft, multa ab inuidis et obtreclatoribus, qui numquam deetle folent magnis ingeniis, fuiffe excogitata, aut exaggerata et multo plures nitui/Ie in co ingenii animi- que virtutes. conf. Bracker. l.p. 793 fqq. — Obfcuritate illum faepius laborare. haud omnino quidem eflinficiandum. Etenim, dum brcuitati fluduit, praecepta perfpicui fcribendi generis crebro migraffe videtur. At in fumma verborum breuitate eft maxima rerum vbertas; nec po- terit negari, calumniam obfcuritatis faepius ortam effe ab ignorantia linguae et philofophiae graecae eta fuga laboris". De furto, cuius nofter incufatur, literario legi poteft JM. Jar. To- mofíi dill. de plagio literario, edit. IT. Lipfiae 1679. 4. $. 364 Íqq. p. 160 fqq. Splendidiffimum in eo fuit ingenium, quod in nouis inueniendis ftudioque doctrinarum, quas Íciuerat, in for- mam artis redigendarum maxime cernitur, fumma acies iudicii atque fagacitas, ardenriffimus amor litterarum earumque, licet diuerfarum, et librorum amplitfima cognitio. Indefeífus erat naturae perfcrutator, acutiífimus philofophus, qui noluit in verba magiflri iurare, nec vnice in philofophia habitare ac regnare, fed cum feuerioribus litteris etiam amocniorcs atque hifloriam Ícite vtiliterque iunxit, et cuius follertiam, fubtilitatem , ordinem et exei2esxv vel illius ad- verfarii atque calumniatores laudare folent. — Vrbanitas vero tanta erat in illo, vt a maledictis in eos, a quibus diffenfit, et durioribus verbis perpetuo ab(ineret: quo nomine in exemplum modefliae proponitur a BrfJarione in epiftola ad Michael. Apoftolium. — Atqui, illam virtu- tem fi omnes philofophi, qui vel ab eius fleterunt partibus, vel eius oppugnarunt fententias vniuerfamque philofophiam, omni aeuo fuiffent imitati, tot tragoedias, vel cum atrocitate et faeuitie interdum excitatas, non vidiflet sut memoriae traditas accepillet orbis litterarius. Sed vela funt contrahenda, quia in fine huius capitis de aliis, quae huc pertinent, quaeflioni. bus atque controuerfiis , commodius diflerere licebit. De eius philofophicis placitis veris fal. fisque aut incertis confulendi funt Buddeus, Brucker, "T'iedemann, Cudworth eiusque inter- pres atque commentator, Moshemius, atque alii, qui multi funt; et de Ariflotele, Platone aut philofophis graecis Ícripferunt. — Omni faltem aetate manebit illi laus et honor, licet iugo illius philofophiae excuffo , et fordibus, quibus cum ab illo ipfo, tum in primis end adífeclis gg) Vid. quae cougeffit et difputauit Brucker. bitrum et cenforem, etiam corum , quae non nof- in adnotatt. ad Zquilioni librum de placitis philo- fet, ageret. - fophorurm ante Ariftotelem p. 2. not. a. et in hift. hh) Conf. Nunnefiíi fupra memoratam orat. de crit. philof. vol. I. p. 893 fq. et vol. VI. pag. 240. cauffis obfcuritatis Ariflotelis carumque medela, vbi memorat, Paganinum Gaudentium in diff. quam vna cum Bart, Jof. Pa/chalii orat. de opti- de contemtu veterum Ariítoteleo, (in coll opu- mo geuere explanandi Ariftotelem, et 7o. Bapt. fculorum Pag. Gaudent. Pifis 1641.) exemplis lu- /onforii orat. de vtilitate analyítos Ariftoteleae culentis oftendiffe, male in plerisque accufari recudit Wechel. Francof. 1591. $. item rucker. veteres ab Ariftotele, et hunc eius morem inOtio Vindelico p. 104 Íq. et in hift, crit. philof, fuiffe, vt in omnibus prorfus controuerfis ar- vol. I. pag. 8o: fqq. Vol. H. p.109 |». ARISTOTELIS SCRIPTA LOGICA Lib. I.E. aom adfeclis et fcholaflicis confperfa, fuit fapientia, coeli filia, recentiore aetate abflerfis. Μασ autem et mortuo fummi honores illi funt habiti. Statuam illius memorat Pau/anias lib. VI. cap.4. p. 462. lllius imagini diuinos honores exhibuifle dicuntur Carpocratiani, vid. Jay/r didt. voc. Ariflote, not. 7. p. 328. Effigies illius barbata e tabella quadam marmorea apud Fuluium Vrfmum pag. $6. elog. alia imberbis, quam 'T. Pomponius Atticus domi fuae te- fle Cicer. ad Attic. IV. 9. habuifle dicitur, apud /7rffmum inter illuflrium imagines nr. 35. et Schottum, nec non in Wetfleniana Laertii editione, tum in Mufeo Capitolino, tom. I. (ex Fuluio et Bellorii imagin. ill. vir. part. 1. nr. 8.) Romae 1741. fol. nr. g. pag. 12. de Ariftotelis effigie differitur, et in Mufeo Florentino , tom. II. tab. 42. nr. 8. (vbi tamen Goriur pag. 93. putat, Senecae potius referri imaginem) de qua vid. 70. Fabri commenta. in Vríini imagines illufirium pag. 20 fq. Selotiwum in vitis comparatis Ariftotelis ac Demoflh. p. 152 fq. ex Vr- fino, Brucker. in hifl. crit. phil. I. p. 793. not. z. et VI. p. 229. Vtraque, forfan commenti- tia, cum primis, vt Schotto p. 153 fq. videtur, barbata, apud Gronou. tom. II. thef. antiqq. gr. tab. 9o. apud Lambec. de bibl. Vindob. tom. VII. p. 77. (p. 166. edit. Kollarii,) et Graeuium ad Hefiodum pag. go. edit. primae. — Ariftotelis faciem Michael Hofpitalius; (vt Fabric. in not. msta adfcripit;) vifus referre, vti Beza in epigramm. et Sammarthanus in elogiis p. 119. notarunt. adde Bayle dict. voc. Ariflote N. [τὰ Lutheri Muretus. — Pariter in margine Fabri- cius iam laudauit Cornelii Dicterici Kochi comm. de Ariflotele in nummo aureo Stagirita- rum, in cuius vna facie APIZTOTEAOTYEZ TOY NIKOMAXOT, in altera pie- tas, manibus expantis, Helmflad. 1703. 4. Kochius illum nummum habuit genuinum et pro- bum; fed iftum probabiliter aereum et commentitium fpuriumque effe, oflendit Feumanm. in act. phil. tom. III. pag. 7o fqq. Alium nummum aereum et adulterinum, in quo Ariflo- teles audit maturae miraculum, commemorat Schottus l. c. pag. 154. — Quanta auctoritate apud Arabas floruerit Arifloteles, infra oflendetur: fed incredibilem rem narrat Philppsr Cat. titrur in exercitatione fiue oratione III. an abolenda fludia, Parif. 1647. p. 39. — Sunt ef, qui arbitrentur , codicem graecum hodiernum ex arabico fuiffe reflitutum, quum ipfum zrewroyea- Qov perierit : quod adnotarat Fabric. qui etiam orae adícripferat: » Fallitur. Zfexander. de Rhode: , S. I. quilib. de regno Tunchinenfi p. 43. Confufium, Sinarum philofophum, eo- dem tempore, quo apud Graecos Ariflotelem, Ícribit vixiffe. Nam Sinenfium Confufius ex traditione natus eft anno ante Chriflum 551. ducentis fere ante Ariftotelem annis. ^ — Mabo- metani adhuc valde amant magnique aeflimant fcripta ariflotelica: vt fupra ad Platonem iam animaduertij. — Sed haec fufficiant. Har. SCRIPTA ARISTOTELIS, QVAE EXSTANT 5 ἢ LOGICA^9 I. KATHI OPIAI, Categoriae fiue Praediramenta; hunc enim titulum fuiffe, (non περὶ κατηγοριῶν» vel, vt Laertius V. 26. κοτηγοριῶν,) teflatur Sümpliziur, | Confer YMido- rum 1) Ga[/tndus Exercit. paradox. IV. δ. τ. 2. 3. 4. tur, (quos quidem $. 12, nomirnat,) ab Ariftotele contendit, incertum effe, an Ariftoteles fit au&or — feriptos effe. /7eumamn. — Inter Caelii Secundi librorum, fub ipfius nomine exítan&um. Immo Curionis Epiftolas felectas, Bafil 1553. 8. eft pag. f. 15. plane negat, libros, qui in fcholis tractan- 84 — 9o. epiftola, an libri, qui Ariftotelis nomi- ne ARISTOTELIS Lib. III. c. V. Vol. TI. p. 109 P tto 208 rum II. 26. Orig. Apbrodifeus tamen in Y. "Topic. pag. 35. περὶ τῶν δέκα Κατηγοριὼν- [[υάϊ- cium de hoc libro vid. in Gaffeudi Exercit. Parad. V. $. 2. VI. $. 1. VII. $. x. VIII. $. 1. Heumann.] Dubitatam fuit a nonnullis, num Ariflotelem auctorem agnofcat hic libellus, praeci- pue quum et alius. exflaret liber κωτηγοριῶν, ab i(lo diuerfus , fub Ariflotelis nomine, eodem numero s/yey, vt Adraflus apud Simpliciurn refert, et meminit Ammonius, Boethiusque. Francifeus Patritius, (qui exceptis Mechanicis et libro de dogmatibus Zcnonis, Xenophanis et Gorgiae, omnia, quae hodie exftant, Ariftoteli fuppofita effe fufpicatur,) libro Catego- riarum obiicit, tom. L difcuff. Peripatet. pag. 21. quod alibi in fcriptis Ariflotelicis, vbi Cate- goriarum mentio fit, non citetur, etiam vbi decem κωτηγορίος memorat, vt 1. "Topic. cap.T. Addit Felix Zd«orombonius , quod in. eo multa reperiantur, quae non confonant iis, quae in Metaphyfica Arifloteles confirmat. — Ludouicus. iur lib. HL. de caufis corru- ptarum artium pag. 99. ait, Pythagorici illum, nefcio cuius, vel Megarenfis effc fibi videri. Viuem, mi fallor, fequutus Jomfius pag. 4. Zfu&ior libri de categoriis, inquit, quicunque PÍaionicorum vel Pythagoricorum is demum fuerit. Ac verum quidem eft, (IP] Pythagori- cos, et in his JArzhytam libro περὶ παντὸς Ícripfiffe de decem praedicamentis , ante Ari(lote- lem; fed ideo nolim Arifloteli librum hunc abiudicare contra diferta Ammonii in quinque voces p. 16. b. et aliorum veterum teflimonia , quae produxit Voflius de Natura Logicae cap. 10. Maxime notandus locus Ammonii in Categor. pag. 13. Ἐκρίθη δ᾽ ὑπὸ τῶν ἐξηγητῶν, κατηγοριῶν μὲν τῶτο εἶναι γνήσιον TE ᾿Ἀριφοτέλες, ᾿Αναλυτικῶν δὲ τέσσαρα. ᾿ Ἐκρίϑη δὲ ἔκ χε τῶν νοημώτων καὶ τὴς φράσεως. καὶ TB αἰεὶ ἐν τοὺς ὥλλαις πραγ novercae ue avr) ot φσότ τὸ βιβλίε τὸν φιλόσοφον. — Inter hos interpretes fiue exegctas fuit etiam Zfudronicus Rhodius, qui tamen fufpicatus eft, partem tertiam , quae agit de poflpraedicamentis, a ca- pite 1o. ad finem libri, ab alio effe adiectam. Τινὲς μὲν ye? inquit Simplicius, ὧν καὶ ᾿Ανδρόνικός ἐσιν. παωροὶ τὴν πρόθεσιν v8 βιβλίβ προσκεσθοή φασιν ὑπό τινος ταῦτα. — Con- fer Boethium praef. libri IV. in Categ. — Itaque et Grotius ad Matthaei XIV. 4. laudat Ícripto- rem τῶν uera τοὺς κατηγορίος inter opera Zfrifloidlir, et ad eb. V. vlt. Κατηγοριῶν fcri- ptorem, Ariftotele non nominato. . Falfi tamen funt, qui cum Cozlio Secundo Curione libr. 1I. Epp. p. 359. Andronici paraphrafin , non Ariflotelis ip(ius fcriptum habere nos opinantur. Scripfere Κατηγορίοις et στερὶ ἑρμηνείας εἴ ὠνωλυτικὴν etiam. Ariflotelis exemplo Kudemus et Phaiuus et Theophraffur, Peripatetici, tefle Ammonio, ibid. In Ariftotelis Κατηγορίας commentati funt e Graecis, qui exflant 2 et editi leguntur, Porphyrius, Ammonius, Hermeae F. Simpliciur, Michael P/zllur, et cuius libri tres quaeftionum in ne cireumferuntur, fint Ariftotelis, nec ne? ΟἹ, Bulle p. 104. promifit , fe de libris, quos Arifto- teles fcripfit, vti de tempore, quo illi compofiti funt, a&urum effe in commentatione, (quam non- dum vidi,) de librorum ferie et nexu. Za;/. kk) Quam difciplinam ab Ariftotele et inuen- tam et perfectam fuiffe, notat Zpliroai/eus in ex- tremo commentario ad Sophifticos Elenchos. Fabr. — conf. G. 1. Poffium de natura. et conftitut. Io- gicae cap. 10 faq. 7. G. J/alchii parevga academ. p. sa1fqq. Brucker. L. p. 805 fqq. Har. 1) Editiones indicaui, vbi de fingulis egi, fuo loco. De perditis dictum infra in notitia Peripa- teticorum. Fabvic. Sollerter egit de interpreti- bus librorum Arift, gr. et eorum editionibus cl. Buhle tom. 1. Arift. prolegg. Harl. Yn gi SCRIPTA LOGICA Lib. 11. c. V. 209 in Categorias latine tantum editi funt, Dx; pur, in quibus refpondit ad ea, quae aduerfus / categorias difputauit Piotiuur Ennead. Vl. lib. 1. 2. 3. — Zohanmir vero Philoponi commenta- rius Ammonii ὑπομνήμευτε in editis permixtus, ab eo diftinctus legitur in MSto Codice exi- mio Bibl. Caefareae "2, qui etiam vitam Ariflotelis, Ammonio tributam, ad Philoponum au- Clorem refert, et praeterea exhibet fynop(in Κατηγοριῶν ἃ Phctio concinnatam ").— Eadem Photii Synopíis et Scholia /o4. Darnafteni MSta funt in. bibl..regis Galliae, teft Labbeo "*), qui etiam pag. t14. Bibl. nouae MSS. memorat Georgii Stchularii prolegomena in quinque Voces, . Categorias, et de interpretatione, tum pag. 115. Sop/ioniae, monachi, in Ariflotelis Categorias, tractationem de Homonymis, Synonymis, Paronymis, Heteronymis, Polyo- nymis; et pag. 201. Z/nonymi graeci in categorias commentarium. Jauidis cuiusdam com- mentarios graecos in Ariflotelis praedicamenta et quinque voces Porphyrii, Venetiis in. Bi- blioth. Sanctorum Iohannis et Pauli Mstos indicauit Gesnerus. — Mich. Pfelli 2Eyyneiy MS. εἰς τας κατηγορίας, quae incipit: σῶν πραγμάτων TX μὲν κοινωνέ etc. latius de Pfellis p.85. [δ] Dauidir, philofophi, comment. in Ifagogen Porphyrii et in Ariflotelis praedica- menta in cod. Bauar. CLXXII. Fabrir. — Codices msst. enumerat cl. Bulle pag. 157 fqq. in primis pag. 164 fqq. commentarios graecos, quibus Ariflotelis Organon, aut finguli libri, eo pertinentes, illuflrantur, et qui necdum editi, nec ab aliis diligenter fatis notati funt. Hic commentatores, qui in bibliothecis latent, paucis referam, ^ Variorum fcriptorum 4ri- Jfotelir ciurque graecorum interpretu:xi codd. reperiuntur in bibliotheca Coisliniana, et enume- rantur ἃ /MMontfaucon in Catalogo biblioth. Coislin. part. I. cap. VI. pag. 2f8 fqq. — Sic in cod. CLVII. Organon riflotelis cum commentariis Magenteni etc. p. 219 fq. p. 227. cod. CLXX. fol. 164. Porphyrii ifagoge cum interpretatione Magenteni, fol. 174. eiusdem Magenteni in decem Categorias. — In cod. Veneto S. Michaelis, tefle /Hitareilo in catal. MSS. pag. 73. Logica cum lMagoge Porphyrii, cod. gr. In eodice Mediceo plut. LXXII. nr. 5. Organo praemiffa e(t Porphyrii introductio vna cum Dauidir prolegomenis philofophiae et commen- tario in illam ab ore Heliae, philofophi, excepto, (Fabric. B. gr. vol. IV. p. 157. Bandini ca- tal. bibl. Laurent. toin. IIl. pag. 29.) Dauidis commentar. in Porphyrii ifagogen et in Zfri/To- teli: mm) "Tom. VII. p»g. 143. vbi Lambec. eft de eo ad Logicam pertinentium, n. in Ifagogen Porphy- multus. adde /riarte de codd. Matrit. pag. 137. nr, CLXXXVIIL it. p. 54. vbi varia funt Ariftote- lica nr. 46 fqq. Harl. na) 10. Philoponum, non, Zmmonium, quam- quam fub eius nomine in quibusdam codd. exhi- beatur, commenta:ii effe auctorem , docet Bulle pag. 5t. tom. L Opp. Ariftot. auctoritate cod. Vindobon, praecipue nixus. In tom. VII. Lambe- cii comment. de bibl. Vindob. pag. 125 fqq. multi libri Ariítotelis eiusque interpretes copiofe recen- fentur. Har/. 00) Idem cod. continet organon Ariftotelis, Por- phyrii ifagogen et Mich. Pjeli comm, in libr. de interpret. vid. Bue pag. τότ, Expofitio totius Organi Zriflotelis, (iue omnium eius librorum, Vol. III. rii de quinque vocibus, et in ipíius Ariftotclis Categorias, librum de interpretatione, analytica priora et pofteriora, Topica et fophifticos elen- chos, auctore Georgío Pachymre, Protecdico magnae ecclef. et dicacorhylace aulae CPolitanae, (qui obiit circa a. Chr. 1340.) in cod. msto Vindo- bon. vid. Lambec, VII. p. 153 fqq. ibique Kollar. qui in nota pag. 156. alia refert. ib. cod. LXVII, p. 234. copiofe defcribitur: Paclymeris epitome vniuerfae Ariftotelis philofophiae, ex quo latina Bechii verfio, haud bona et ex IL. codd, lacunofis et corruptis facta, Bafil. 156v. fol. emendari et lo- cupletari poteft, tefte Sambuco et Lambecio. add. Buh/e pag. 1$6. de cod. Medic, II. plut. $6. Hart. Dd 210 Lib. I1I. c. V. ARISTOTELIS iir Categorias nondum editus in cod. Veneto D. Marci (catal. pag. 117.) in cod. Bauar. CLXXII. in Mediceo l. plut. LXXII. et cum aliis in Mediceo (Bandi. tom. III. pag. 239.) ni- mirum in horum-vltimo funt praeterea Z/nonjmi commenter. ia quinque votes. Porphyrii, initio mutilus, tum alius in eumdem librum commentar. cui in-margine adfcriptum legitur τῷ Μαγεντήνδ, (at Buhle p. 165. dubitat, num illud vere a Magenteno fcriptum fit) Eius- dem /Magen:eni, (cuius tamen nomen recentius adfcriptum efl;) commentar. in Categoriar, atque 10. Philopori comm. in eumdem librum, diuerfus ab eo, quem in bibl, Vindobon. effe teftatur Neffelius catal. part. IV. pag. 79. Leonir Magenteni commentarii in. Categorias non- dum editi, cum Ariftotelis Organo etc. in cod. Parif. CLVII. — Inter codd. ANanianor, (catal. pag. 454.) cod. CCLXVI. nr. 2. eft δα (β) δ, τὸ φιλοσόφε , ἐκ τῆς ἑρμηνείας τῶν πέντα Φωνὼν. σχόλια. — εἴ pag. 497. cod. CCXCVI.. zfmmonii ὑπόμνημα εἰς τὰς πέντε φωνὰς ἀπὸ φωνῆς ὠμμωνίβ T8 ceueig. — In bibl. Efcorial. funt quinque codd, msst. gr. 1) Cate- goriae. 2) Categoriae cum expofitione Ammonii, 3) in easdem incerti paraphrafes, 4) tum Dauidis expofitio, 5) denique Porphyrii comment. tefle P/ürr. in itiner. hifp. Zgnatii, philo- fophi, Metropolitani Selybriae, in firipta Ariffotelir logica commentar. inedit. in cod. Medic. XVI. plut. LXX. In cod. Peneto D. Marci Categoriarum et libri de interpretatione primum eft longa quinque vocum Porphyrii expofitio, auctoris, vt e nota adparet, anonymi, in omnibus Ammonium Hermeae et Ioannem Philoponum fequuti. Categoriis praefixa funt fcholia fub nomine O/ympiodori Alexandrini adhuc inedita — in cod. Mediceo 35. plut. 7r. Categoriae. et lib. de interpretatione cum fcholiis 4mmonii ct Pfzlíi. — et cod. 20. Categor. cum Porphyrii lYfagoge et Zmmonii in hanc et in illas commentario. — Inter codd. Nania- 105 gr. (catal. pag. 451.) in cod. CCLIX. nr. 4. eft Georgii Scholarii logica: titul. γεωργία τῷ σχολαρίξ ἐπιτομὴ τῆς αἀριτοτέλες λογικῆς. — ln cod. Mediceo 11. plut. 86. Georgii Pa- chymerae , Diaconi Protecdici et Dicatophylacit compendium philofophiae ex mente Zfrifotelir, libris conflans XII. titulis XLVII. capp. CCXXXIIX. — in cod. Bauar. CLXX. (vid. Catal. pag. 65 fq.) etiam Georg. Pachyierae libri XI. de philofophia: liber I. refpondet Organo Ari- ftotelis, II. libris Phyficorum; 1lI. libris de coelo; IV. de ortu et interitu; V. de meteoris; VI. libris de partibus animalium; VII. de motu et inceflu animalium ; VIII. de fenfu et fen- fili; IX. de generatione animalium; X. libris Phyficorum; XI, Ethicis ad Nicomachum. — graece quoque exílat in cod. medic. XXII. eiusdem plutei tum in Vindobon. XXXIII. (vid. Lambec. tom. VII. pag. 150.) et in cod. Coislin. CLXIV. (vid. Montfauc. catal. bibl. Coislin. part. I. pag. 221.) — Latinam eius verfionem e duobus aliis codd. fed lacunofis et corruptis edidit Philippus Bechius. vid. Bandini catal. gr. codd. toin. III. pag. 286. 366. — In cod. Bauar. CLX. (catal. pag. 61 fq.) Prolegomena loannis cuiusdam in Porphyrii Ifagogen: in eamdem commentarius Zmmonii; Zdmmonii prolegom. in categorias et fcholia: Zriffotelir libri de interpretatione cum fcholis. Eiusdem priora amalytica. — AJphrodifienfir in libros priorum et pofleriorum. — Ariflotelis /opica. — Porphyriur in categorias, cuius tamen vna tantum pagella adeft. — Nicephori Blemmiydae commentar, in VI. pofleriora praedicamenta, in cod. Bauar. ΟἹ], (catal. p. 60.) — In bibl. Guelpherbytana eft Organi codex bonae notae; de quo Buhle in praef. ad vol. 1I. pag. XIII fq. intelligenter differuit. Exflant quoque in codd. anonymorum plures fingulorum Organi librorum paraphrafes , et in eos commentarii atque Ícholia. Harl. Perierunt Voi IT. p. ITI SCRIPTA LOGICA Lib. III. c. P. 211 Perierunt «7πάγοτιεὶ Rhodii et "Tariff, Eupliradae, metaphrafis, turg et liber, a Suida laudatus, de fcopo et infcriptione Categoriarum. Commentaria λίγο δὶ (qui Categorias vo- cabat “πίε Topica, teflante et improbante Porphyrio,) ZZ/exandri Zphrodifienfis et Alexandri Zegati , /A[pafü , [vid. ad fetion. 2g. not. δ. — Zfriffoniz, Eudori, Hosthii, Sidon, Her. mixi"), Ludi, Maximi**), (qui lamblichi difcipulus fuit et Alexandrum Aphrod. in pleris- que erat fecutus, tefte Simplicio,) JVicoffrati, Macedonis, et Pafiratir, Rhodii, et quae aduerfus Categorias fcripferant 74/&:uodorus et. Cornu£ur, Stoici. Fabri. — fn ecclefia graeca magni fuit habita, et commentariis illuflrata philofophia Ariflotelis. — Sic exflant Theodori Metothitae commentarii in libros philofophicos Ariflotelis. vid. Fabricii Bibl. Gr. V, 33. p. 216. item O/ympiodori comm. in Ariflot. meteorol. vid. Fabric. libro cit. cap. 36. pag. 352. Sic Jo. Philopon'is fuit clarus in Graecia interpres Ariflotelis. ZTeumaun. E latinis exflant Seuerini Boethii libri IV. quos conful fcripfit, et praef. lib. T. adfirmat, fe alium practerea commentarium componere propofuiffe de iisdem Categoriis ad docliores, in quo ad fcientiam Pythagoricam perfectamque doctrinam introducere illos voluit. — Sed numquam lucem vidit alter ille commentarius, | Sub Zugu/lini quoque nomine ad Adeodaz- tum legitur liber de decem Categoriis; fed quem inter fpuria tomi primi reiecerunt nuperi editores Benedictini. [In cod. Vaticano apud Montfaucon bibl. bibliothecar. tom. T. pag. 37. funt Categoriae Zlriflotelir e graeco. in. latinam translatae a S. Auguflino cum prologo Alcuini ad Carolum Magnus.] — Auctor forte eft Z7egetiur Praetextatur..— 'Themiftii quidem ma- giflerio vfum fe teflatur, quem fuae aetatis egregium atque eruditum plilofophum vocat cap. 3. et 2. memorat et Augurium cap. 12. et inter docliffimos habere fe ait, qui primus latine dixit praedicamentum Siti, quod auctor libri vocat iacere. — Zo. Scoti Erigenae. commentarii memorantur a Baleo, Hugone et Petro de S. Victore, et mssti codd. fupereffe dicuntur in quibusdam bibliothecis. : Auerroir *"), Arabis (Ebn hof f. Rofihd) qui faeculo XII. floruit, commentarius in Categorias latine verfus a lacobo Mantino, Iudaeo, exflat tomo primo eius operum. Fabric. Opera eius, in primis commentarios in libros Ariflotelicos, arabice fcripta, recenfet Cafri, (tom. I. bibl. Arabico - hifpanae pag. 304 fqq.) et illorum verfiones hebraicas, /7oif. in libris infra ad notam rr memoratis, idem ///olf. in citata bibl. hebraea, vol. III. p. ra fqq. quod femel notaffe fufficiat: Wolf. quoque animaduertit, in quibus bibliothecis lateant codd. In. fuper cl. Buie p. 169 fq. indicat verfiones Organi aut fingulorum cius librorum /ubraicar, /g- riacar, arabiras et artmenicar , quae mstae exílant. In bibl. 7 f/eubach. (telle Maio in Bibl. Dd 2 : Vffenb. pr) Apud Boethium 1. in Categor. p. 151, pro. de&tis Brandenburgicis confulendus Nicolaus /45- Hermia íufpicor reponendum nomen Zermini. Hic eft Heriiinus, ad quem Demonax apud Lu- cianum tom. I. p. 870. ἀληϑῶς ἄξιος & inu κατηγο- ρῶν. Beethii verfionem laudat Zretinus ἘΝ. vlt. epift. ) Illum tamen exftare in Parif. cod. reg. DCCCCLXVI. cum Gregorii Nazianzeni (ynopfi, Labbeus apud Buhlium p. 167 fq. teftatur. Zar. rr) De aduerroe praeter Hendreichium in pan- tonius tom. II. bibl. veteris Hifpanae pag. 240 fq. [Herbelot in bibl. orientale, voc, Rofchd P. 79. Cafiri in bibl. arabico - hifpan. tom. I, pag. 184 fq. p. 298 fq. 446. 450. et 466. Io. Chriflph. ΠΟΙ in bibl. hebr. tom. I. p. 17 fqq.] Scripta eius ex ara- bico hebraice, atque inde demum latine verfa ef- fe, notat Rich. Simon fupplemento ad Leonem Mu- tinenfem p. 104. adde Po/feuinum XII. 16 fq. bibl. qui, quam male verfa (int ct edita, adnotat. 21Σ Lib. 11I. c. P. ARISTOTELIS Vel. TI. prr P r2 Vffenb. MSS. I. p. 17. n8.) fuit cod. LXXXVI. continens 1) Zuerroit commentar. in. Porphy- rii lagogen, f. libellum περὶ πέντε φωνῶν, de quinque praedicabilibus; 2) eiusdem com- mentat. in. Ariflotelis κατηγορίας. f. praedicamenta, ex arabica lingua in hebraeam conuer- fa| a larobo, fil. R. “να Mori, fil. R. Simfon /intoli, p. m. vti quoque vocatur in cod. CXXV. biblioth. Caefareae in catal. Neife]l. et a Maio copiofe deferiptus. Harl. Latine verterunt Categorias e recentioribus Zamotius JManettur, Ioh. ZrgyropylIur, By- zantinus, Zac. Ludouicus Strebaeus , aliique, infra in indice editionum laudandi, vbi et me- moraui verfiones, hebraicam, gallicas etc, commentarios item felectos virorum doctorum, Jac. Schegkii etc. Pauli Rabi commentarius in Categorias feparatim mihi laudandus eft, qui lucem vidit Regiomonti, 1704. 8. IL. ΠΕΡῚ EPMHNEILAEZ, de interpretatione nominum et verborum, atque adeo enunciationum vi ac fignificatione liber acroamaticus,,. grammatica veluti quaedam 2 philo- fophica, quam quum fcriberet Ariftoteles, non in atramento '2, fed in mente calamum tin- xifle [IP] (τὸν κάλαμον ἀποβρέξαι εἰς v8v, Suid. in "Agigor.) ait ἐβάονι M. 27. Orig. "9 Vt mirum fit iudicium Francifci San&ii, qui lib. I. Mineruae cap. 5. librum hunc indignum profecto Axiftotelis nomine effe adfirmat. — Obfcuritatem f. τὸ ἀσαφὲς τῆς λέξεως notat Zdm- monis; comment. in Porphyrii quinque voces pag. 28. et in hunc iplum περὶ Zgurvesxs librum p. 92. ait, quosdam ob neglectum in eo ordinem habuiffe illum pro fcripto ὑπομνηματικω- £go fiue commentario potius, memoriae cauffa in chartam coniecto, quam elaborato volu- mine. Sed et nonnulla huic libro obiicit Pafriciur di(cuff. Peripatet. tom. I. lib. 3. p-2t. ἃς pridem eum Arifloteli abiudicauit vndecimus ab Ariflotele in fchola peripatetica fucceffor, Andronicus Rhodius, (tefle Ammonio et Boethio,) fed ab hoc diffentit Alexander Aphrodi- feus, qui inter alia hoc argumento confutauit Andronicum, quod Theophraftus, vt in aliis folet, quum de fimilibus rebus tractat, in libro de adfirmatione et negatione iisdem aliquibus verbis fuerit vfus, quibus in hoc libro Ariftoteles vfus eft, et leuius ea tangit, quae ab illo dicta ante cognouit. Alexandro accedit Ammonius, oflendens vtique in libris Ariflotelis de anima τοὶ νοήματα. παθήματα τῆς ψυχῆς adpellari, quod Andronicus in memoriam fibi non reuocans, de alterutro lorum operum addubitauit, Bocthiusque et tota Peripateticorum fchola, ni(i quod partem quintam, fiue poflremam (cap. XIX fq) a iuniore quodam adiectam fufpicati funt Porphyrius et Ammonius, pag.108. — Meminit inter Ariflotelis Ícripta etiam Laertius V. 26. Fabric. ludicium de hoc libro vide in Gaffendi exercit. parad. V. $. 3. VI. $.2. Vil. δ. 2. VHI. δ. τ. Heumann. Exfiant s$) Une efpece de Grammaire raifonnée. Ra- in hoc libro, capite quarto $. 6. diferte fcribat, fe pini reflex. fur la Logique pag. 735. Fabri. — Heumsnaass in Poecile, tomi II. lib. I. p. 6. pri- sum. contra Piccertum in Ifogoge in lectionem Ariftotelis cap. 14. $. 33. pag. 155 fqq. cum Durrio contendit, librum hence γνήσιον effe Ariftotelis foe- tum; tum docet, male verti titulum libri περὶ &- μιηνέας ab interpretibus de interpretatione; fed oportere hanc latinam libri ariftotelici effe inferi- ptionem de e/oquutione logica; quia et feu» ctiam fignificet eloguutionem , et ipfe Ariftoteles b. l. non agere de cloquutione oratoria aut poeti- ca; fupereffe igitur, concludit Heumannus, vim et fenum eloquutionis logicae. Harl. tt) Sic Bafilium, ait Nazianzenus, non atra- menio, fed in Spiritu S. calamum, quum fcribe- ret, tinxiffe, uu) Ex Idoro Sarisberienfis VI. 4. Metal. 4f- cuin. Epift. 62. p. 1278. Opp. Iudice feriptore bar- baro vitae Ariftotelis verfibus Leoninis, qui licet ob/curus, mentem [olidat quaf£ murus. Lib. 11]. c. V. SCRIPTA LOGICA 213 Vol. IT. p.T2 Extant in hunc librum e graecis editi Zfmmoniur "2, et huius vefligiis infiflens Magen- femur, metropolita Mitylenaeus 7"), tum Mich. Pfefur, cuius paraphrafis graece et latine lucem vidit. Alias eius ineditas ἐξηγήσεις in eumdem librum memorat Z//atiur de Pfellis pag. 86. [etiam in cod. Veneto D. Marci. vid. Buhle pag.157 fq. adde pag. 164 fqq.] 7οή. hiloponi , (cuius etiam Pfellus meminit,) fcholia, manu exarata, habentur in Bibl. Vindobo- nenfi, quemadmodum in Bibl. Regis Chriflianiffimi commentarius PAofii, tefle Colome- fio de Photii fcriptis [cod. de interpretat. cum comment. Hermiae, et alius in bibl. Efcorial.] itemque Georgii Scholarii, vt notauit Labbeus Bibl. MSS. pag. 316. qui et Johannis Itali com- mentarium MS. in librum de interpretatione memorat pag. 113. [eft cod. Parif. ref. MCCMXLIII. adde notata ad nr. I. decodd. --- “ἔν }}. περὶ ἕομ. cum Mathufalae, mona» chi, adnott. marginalibus et interlin. in cod. Vindob. Lambec. VII. p. 228, 6.] Perierunt commentaria ///paffi, Zlexandri Aphrodifienfis, Galeni, Hermini, Porphy- fii, quem excellentiffimum expofitorum Boethius vocat, feque fequutum prae ceteris tefla- tur; Syriani Philexeni, et Procli aliorumque: multos enim interpretes nactum effe hune li- brum, teflatur Ammonius. [Etiam Euphrades Themiffius laudatur in cod. CLVII. Coi/in. apud Montfaucon bibl. Coislin. pag. 219. itemque ibid. ἐκ τῷ ZIMIIAIKI'OT αἱ es τοὶς κατηγορίως προσϑῆκαι.] ; E latinis veteribus huc fpeclat Zfpu/eii liber, qui a Coluio editus eft fub titulo περὶ ἐρ- μήνείοις fiue de Syllogismo Categorico, in quibusdam editionibus infcribitur: 126 Philofo- phia rationali. — ater Seuerini Boethii Opera duplices commentarii ix hoc Ariftotelis fcriptum exílant. Minores fiue primae editionis libris II, et maiores fiue fecundae editionis libris VI. quibus biennium fere commentando fe infumfife teflatur praefat. libri vlt. — Addi quoque debet eiusdem Boethii introductio ad libros Categoricos, tamquam breuiarium , quod pro- mifit praef. libri IV. et commentariis fubiücitur. Zo. Sarirberieufir in Metalogico periertminia- rum librum vocat tum aliis locis, tum II. 6. Sicut autem elementaris eff. praedicamentorum, perierminiarum vero fyllabicur, ita et topicorum liber quodammodo diclionalis eft. — Licet tnim in perierminiis agazur de fimplici emuntiatione. etc. à; Ex arabibus /Zuerroes.— [vid. ad fegm. antecedens.] E recentioribus praeter Tomam Zfquinatem , lacobus Sthegkiur, uguflinus Niphur, Allfonfus Baroccir, Venetiis, 1569. fol. aliique, de quibus infra, [VU] Dd 3 Latina Ex Veneto vv) Qui e Procli ftholis fe profeciffe teftatur. Bmmonius vero, Magentenus et P(ellus, diuidunt in Ταήματα quinque I. cap. 1— 6. II, cap. 7— 1r. III. cap. 12 — 15. IV. cap. τό — 18. V. cap. 19. 20, Fabric. conf. omnino /. amberii comm, de bibl. Caeíarea Vindob. VII. cod. XXIX. nr, 2. pag. 146 fqq. vbi is ovferuat, illum comment. Ammonii editum quidem efle gr. ab Aldo Manutio Venet. 1503. fol. et a Io. Bernardo Feliciano, Venet. typis Nicolinianis, 1545. $. atque latine a Bartholom, Syluanio Salonenfi, Venet. apud Io. Gryphium, 1549. 8. fed. omnes illas editiones beneficio cod. msti Cacfarei poffe valde emendari. fratrum Nicolinorum exemplari, fed co ad amuf- fim msti Bodleiani recufo, et mendis, quae late- bant, liberato, auctarii loco fubie&us eft libro Alexandri Aphrodifienfis de fato et de co, quod noftrae poteftati f. hie&um , cum fingulori epigra- phe p. v79 fqq. /£mmonii Hrermiae in libri Arifto- telis de interpretatione, fectionem fecundam com- mestarius, gr. et lat. Londini. 1658. 8. Harl. ww: In bibl Coislim. Montfauc. p. 227. Zfm- monii comm. et /Magenteni expofit. in bibl. Vin- dobon. vid, Lambec. tom. VII. p. 143. Har/. 2u — LibII.cF. ARISTOTELIS VollL pnus? Latina Joh. Z4frggropuli, iunioris, vt notat Gesnerus, [conf. Humphr. Hodius de Gr. illuftribus L. Gr. inflauratoribus, pag. 205.] verfio in antiquis latinis Ariflotelis editionibus oc- currit: Romuli Laurenzoni, Florentini; libri IV. de eloquutione, in Ariítot. Is. 1544. obiit, III. ANAATYTIKXYN προτέρων βιβλία β΄, ὑτέρων βιβλία β΄. — Aualyticorum priorum libri duo, Znaliticorum pofleriorum libri totidem, Acroawatici. Analytica citan- tur cap. I2. περὶ ἑρμηνείας. Galenur de libris propriis tom. IV. pag. 367. innuit veram et antiquam infcriptionem Analyticorum priorum fuifle περὶ συλλογισμΒν» quod confirmat et Boethius 2. de interpret. edit. primae pag. 253. — Scripfit autem duos refolutorior libros de Syl- logitmo, | Pofteriorum Analyticorum antiquum titulum idem Gafenur indicat fuiffe zegi ἀποδείξεως, de demonftratione. ᾿Ἐπιγράφεσι δ᾽ αὐτοὶ σχεδὸν ἅπαντες oi vov ᾿Αναλυτικῶν vo ' ' » LA » M γ ^ προτέρων, ὥσπερ woj δευτέρων. Τοὶ δὲ περὶ ἀποδείξεως αὐτὸς ὁ ᾿Δριφοτέλης τῶν μὲν προ-. φέρων ὡς περὶ συλλογισμὲ γεγραμμένων μέμνηται. τῶν δὲ δευτέρων ὡς περὶ ἀποδείξεως. Suidas in Ἐπιτήμη citat Ariftotelem ἐν τῇ ἀποδεικτικῇ. —Analytica quidem, quorum memi- nit Zriffoteler VI. 3. ad Nicomachum, diuería fuifle ab iis, quae hodie habemus, contendit Samuel Petitur M. 2. Obfetuatt. pag. 175 fq. Et Laertiur V. 25. memorat priorum Analyti- corum libros octo: (vel nouem, vt Patricius, vel decem denique, vt H. Stephanus in codice fuo reperit) et ᾿Αναλυτικῶν ὑφέρων μεγολων libros duos. ^ Quid? quod "mmoniur in Cate- gorias pag. 13. teftatur, Ptolemaei Philadelphi tempore repertos in bibliotheca Alexandrina * . : 3 , A. Ὁ Ὁ , T $m e quadraginta libros Analyticorum. Au£Ae φασὶν ἐν τῇ μεγάλῃ βιβλιεθηήκῃ εὐρησϑαι Avat- λυτικῶν μὲν τεσσωρακοντα βίβλες --- ἐκρίϑη δὲ ὑπὸ τῶν ἐξηγητῶν, τέσσαρα εἶναι Ὑνήσιω v8 ᾿Δριτοτέλες. Philoponus in t. Analyt. pag. 4. φασὶ yag ὡς τεσσαροίκοντα εὑρέθη τῶν ἀναλυτικῶν βιβλία ἐν τοὺς παλαιὸς βιβλιοθήκαις., καὶ τὰ τέσσαρα μόνω ταῦτα ἐκρίϑη- σαν dvo ΔΑριτοτέλες, καὶ πρὸς TETo Ede ἀμφέβαλλεν. Rationem tituli ᾿Αναλυτικῶν reddit idem Philoponus dicto loco, et ἤζογμι de natura Logicae cap. 12. **) — Videndus et lofwphur Blaucamus, Iefu focius, in locorum Ariflotelis, quae ad mathefin pertinent, expo- fitione, quam cum differtatione de Mathematum natura et Chronologia clarorum Mathema- ticorum vulgauit Bononiae ann. 1615. 4. ^) — Non infcite de his libris, Ariftotelem laudans, Iacobus du Portus p. 223. poematum. Quando ergo in Logica primas tulit atque fecundas, Rite priora ille et pofleriora dedit. Nec immerito Voffius reprehendit Proclum, qui fcholis ad Platonis Cratylum Arifloteli vitio vertit rem inprimis dignam laude, quod analytice eius nimis fit perfpicua et a quouis, non plane hebete ac flupido, poffit intelligi. Contra Petrus Ramus, acutus fane et difer- tus, [IP] fed nimis acerbus Ariftotelis infeclator, libro feptimo fcholarum dialecticarum, in Analyticis hifce adfiduam obfcuritatem queritur et reprehendit. Alia in eis carpit ZMariur Nizoliut IV. 2 fq. Antibarbari philofophici. Exftant xx) Conf. εἰ. Buhle in notis ad Analyt. vol. Π, Exercitt. paradox, V. δ. 4. VI. $.3. VII. $. 3. VIII. Opp. pag. 84 fqq. Harl. $. à. Heumann. yy) ludicium de hoc opere vide in Gaifendi “ὦ Ἂν» Lib. ΤΠ]. e. V. 215 Vol. I. p. ΗΖ SCRIPTA LOGICA Exflint e graecis commentatoribus editi quidem in primum priorum Analyticorum, "Alexander Aphrodifienfis **): (qui vero in librum fecundum circumfertur MS. ^^") non eft Alexandri, iudice /4ndrea Schotto in vita Ariflotelis pag. 155.) in vtrumque Leo "^^) Magente- nur (ex Zmmonio, et quem Leo fere fequitur /o&. Philopomir **), vt Zfnonymi ""*) de Syl- logismis, ct Ni/i, qui latine tantum exfílat, de ratiocinationibus libellum praeteream. In pofferiorum Analyticorum libros vtrosque TAemiffiur ***) et Ioh. Philoponus, [vid. Lambec. VII. pag. 149.] in librum fecundum Ewfiratiur, Zdnonymus, et, qui latine tantum editus eft, £Mich. Pfellur. — Nicomedis, (an Pergameni rhetoris, de quo Philoflratus pag. 587-) Ícholia in priora Analytica fuiffe in bibliotheca Strozzea, teflatur Frifius in Gesneri fupple- mento 27). Theodori Prodromi 88) in pofteriora, Romae in Vaticana exílare iam notauit Conradus Gesnerus. [adde Buhle pag. 158. /Montfaucon. bibl. bibliothecar. tom. T. pag. 1o.] Johannem Tzetzen. in Analytica priora. inemorat Index Interpretum, Aciflotelis operibus Ífubiectus, in edit. Du Valliana. zz) Cod. Vindob. apud Lambec. VII. p. 127, 4. Pfeli paraphrafis libri primi Analyticorum priorum mst. in cod. Medic. vid. Bandini catal. bibl. Laurent. III. p. 239. et Buhle p. 165. Harl. aad) Qui cod. Bau. CLX. habet in vtrumque li- brum. Har. bbb) Magentinus adpellatur in commentario in Ariftotelis analytica priora, cum Zo. Philopono graece edito a //i&fore Trincauello , Venet. typis Bartholom. Zanetti. 1535. fol. v. Lamibec. de bibl. Caef. VII. p. 147. Harl. (τ) Cuius comm. in libros IT. priorum analyti- corum cum textu Ariftotelis eft in cod. Mediceo XX. plutei LXX. vid. Zu/ie pag. 160. Arift, lib. I. Analyt. prior. cum Philoponi comm. et Philoponi comm. in Anal. prior. libr. II. in cod. Vindobon. XXX. Lambec. VII. p. 148. et 149. ilid. p. 128 fq. in cod. Coislin. Montfaucon. p. 220. Harl. ddd) Hic libellus de Syllogifmis fepzratim edi- tus eft graece et latine cum notis et difputationi- bus /Mich. J/^o!ffii, profetforis Ienenfis. Ienac 1621. 8. Graece fuübiicitur Philoponi in priora Analyti- ca Commentariis. Fabric. Zdlexander Iuflinianus, genere Venetus, natu Chius, 70. Pfiiloponi comm. in Zri/lotelis duo priores analyticos libros latine edidit, emendato mille locis exemplari graeco, msti codicis ope, Venet. 1560. vid, JZumphred. -Hodium de graecis illuftribus L. Gr. — inftaura- toribus, Londini 1742. 8. p. 315. Harl. €££) In cod. Taurinenfi, Veneto D. Marc. Vin- dob. Lambee. VIL. p. 150, 7. et 1531, a, Harl. Georgii fff) Nicomidis fcholia exftare quoque in cod. regio DCCCCLXVI. notat Labbeus, tefte Buhlio p.167 fq. In cod. Coisliniano CCCXXIII. (Most- fauc. catal. illius bibl. part. II. p. 444.) funt fcho- lia in analytica priora, quae dicuntur effe τὰ ὑπάτα τῶν Φιλοσύφων. Hoc loco non Ioannem 1 α- lum , Michaelis Pfelli difcipulum, fed, quia no- men fummi philofophi pluribus Ariftotelis inter- pretibus commune fit, haud dubie Joannem Pe- dia/imum qui diu. poft Io. Italum floruit faeculo XIV, intelligendum effe, opinatur cl. Buhle p. 167. Ie. vero Itali libri de interpretatione fuccinctam expofitionem et libellos de /y/logismorum figuris, et de eo, quod efl in nojfra poteflate fecundum Zriffotelem e codice Naudaeano XVI. citauit Lab- bens bibl. nou, MSS. p.11, — In codicibus IV. Eícorial. (tefte P/üero in itinerario hifp. p. 158.) Priorum analyticorum lib. I. cum commentario Alex. Aphrodifaei, 2) priora et pofteriora analyti- ca cum expofitione Philoponi, 3) prior. lib. L fine commentario, 4) priora ct pofter. analytica. In cod. Mediceo X. plut. LXX. eft commenterius ano- nymi ineditus in libr. I. Analyt. prior. tum fcholia anonymi in lib. I. Analyt. poíter, et in cod. XV. eiusdem plutei anonymi expofitio libri II. Analyt. pofter. — Scholia anonymi ad Anolyt. pofter. iri cod. XXXI. Vindob. apud Larzibec. VM. p. 150 fq. et ad analyt. priorum librum IL in eed. XXX. Vindob. apud ZLaribec. l. c. pag. 149, 4. Harl. Egg) Et Leonis IMagenteni, cuius comm. in priora et pofleriora Analyt. mst. in bibl. Coislin. cum textu Organi. vid. Buhle pag. 162, Harl. 3216 Lib, HII. c.V. ARISTOTELIS Vol. YI. p.a Pus Georgii Scholarii ἐξήγησιν MS. in Ariftotelis Analytica laudat ro Zfllatiu: de Georgiis p. 406. quem de Georgu Pachymeris paraphrafi et expofitione in plerosque Ariflotelis libros vide pag. 366 fq. Perierunt Theophrofii Analyticorum libri, et ᾿Αναλυτικῶν compendium, et περὶ συλλογισμῶν λύσεως, Etidemi et Porphyrii Ícripta, quibus vfum fe libro II. de fyllo- gismo categorico teftatur Boethius. Galeni libri VIfl. in Analytica priora, et XI. in pofte- riora, Themiflius in. priora ^), /pollinarir in primum pofleriorum MS. dicitur exfliiffe Venetiis, Theodorus Prodromur Romae, Georgi Gemifi paraphrafis apud Hurtadum Mendozaimn. Interciderunt fcripta Zlbini, latini fcriptoris, et J/egetii Practextati, qui, Themiflium fere fecutus, Analytica latinis auribus expofuerat tefte Boethio. E latinis exftat idem Boz/hiur, qui quatuor Analyticorum libros latine vertit, et priores duos libris duobus de fyllogismo categorico illuflravit, in quorum calce promittit Analytica fua, quae lucem non viderunt. Subiecit et idem Boethius libros binos de Syllogismo Hypo- thetico ad Symmachum, librum item de diuifione, et alium de definitione. [δ] Auerrois commentarium, Arabis fcriptoris, in Analytica priora habemus e latina ver- fione lohannis Francifci Buranae, [De verfionibus fyriacis et arabicis vid. Cafiri tom. I. pag. 305.] E recentioribus vtraque Analytica interpretatus eft. praeter Jae. Ludouicum Stribaeum, 4. M. Torquatur Colon. 1545. 8. lacobus Schegkiur Tubing. 1570. fol. priora Zuguflinus Ni- phus, Joh. Baptifía Monlorius, Francof. 1593. 4. pofleriora Jacobur Zabarella '"), Paulus Crellius alique, de quibus poflea. In pofleriora Analyt. et Topicorum libros comment. Cap. Cardilli Villalpandei, Compluti. 1558. 4. /frgyropuli verfio exflat in antiquis editio- nibus latinis. — Vertit et priora Simon Simoniu:s Lipf. 1575. 4. IV. TOHIKQ?N βιβλία s. — De locis, vnde argumenta probabilia petuntur, libri VIII. Exoterici. — Citantur ab Zriffotele ipfo lib. 1. prior. Analyticor. cap. 1. καϑώπερ ἐν τοῖς τοπικοῖς ἔρηται» Cap. 15. περὶ ἑρμην. et lib. I. Rhetor. cap. 2. Φανερὸν ἐκ τῶν τοπικῶν, licet Patricitir tom, I. lib. IIL difcuff. Peripatet. pag. 22. neget, inlibris, quos habemus, re- periri ea, quae ibi citantur, quod tamen accuratius infpicienti falíum videbitur. — Obiicit ibi- dem, quod Cicero in 'Topicis ait, "Trebatium obfcuritate ab Ariflotelis T opicis reiectum effe, cum Simplicius contra tefletur, σωφέσαωτα , fiue clariffime Ariflotelem tradere Meteora et Topica. hhh) De Themiffii paraphra( in Ariftotelis po- fteriora et phyfica, in libros item de anima, mc- moria et reminifcentia, fomno et vigilia, in fo- mnis et diuinatione per fomnum, interprete Her- molao Barbaro, vid. infra in vol. VIII. p. 28 fqq. et Zpoflol. Zenum in Differtazioni Voffiane, tom. IL p. 377 fqq. Editionibus paraphrafeos "Themi. ftii in Analytica pofteriora, a Buhlio tom. I. Opp. Arift. p. 315. excitatis, adde edit. 7/;em. commen- tar, in pofler. Ariftot, Venet. apud Anton. Iuntam, 1520, fol. Harl, ii) Zabarclla, (natus Patauii 1553. defunctus ibid. 1589.) edidit veterem 1I, analyticorum verfio- nem latinam, cum graeco textu comparatam at- que emendatam cum commentario in duo libros, primum 1:82. poftea rec. in Zabarellae Operibus, cura Iul, Facii apud Io. Marefchallum, Lugdunen- fem, 1587. fol. tom. IV. conf. Brucker. hift. crit. phil. vol. IV. part, I. p. 29 fqq. et Baumgartetn Nachrichten von einer halliíchen Bibliothek. tom. I. pag. 216 fqq. art. A 3 E : * Vol. H. p r$ P t6 ! SCRIPTA LOGICA Lib. HI. c. F. 217 Topica. Sed T'rebatio ob plures rationes obfcurum effe potuit, quod Simylicio refpeclu aliorum obfcuriorum fuit admodum perfpicuum. | Liberius quoque, vt folet, verfatus eft in interpretandis Arifloteiis 'Topicis Cicero, perinde vti e graecis T'emiffiur, vt operam mihi videatur lu(iffe /futonius Quaerengur, qui (tefle Allatio in apibus vrbanis pag. 45.) probare fmpulari libro conatus cft, "'opicorum libros, qui exftant, non eos videri, e quibus Cicero ac "hemiflius fusm locorum-enumerationem defumferunt. — (Iudicium de hoc opere vid. in GajJ;idi Exercitatt. parad; V. δ. 5. VI/ 6. 4. VII. $. 4. VIII. $. 2. Heumann.] |Reprehendun-: tur Ariflotelis "Topica a Zario Iizolio 1V. 1. Antibarbari. — Samuel! Petitur, Vir certe doctus, fed in coniecturis fuis faepe praefidentior atque inde infelicior, II. 2. obferuationum p. 173 fq. contendit, libros noftros 'T'opicos a Laertio memoratos efle fub aliis titulis, hac ratione: Τὸ πρὸ τῶν Τόπων Topicorum quae exflant liber τ; 4 “ΩΝ » ΄ ξ ὡ - “Ὅροι πρὸ τῶν τοπικῶν Ὁ accidente, a genere, a proprío etc; 3-4. 4. δ᾽ Τοπικῶν πρὸς τῆς opac ot , [à 6.5 T. 'Eeerüceos ^) καὶ ἀποκρίσεως οἱ 8. Exflant e graecis comment. Zf/examdri Aphrodifei; [cod. mst. fcriptus 1486. inter codd. Nanianos, tefle catalog. pag. 447.] ") periit TAemi/lii. commentarius e quo non- nulla feruauit Auerrces. —Zohonnuir vero J:ali, qui “οι. Pfvili difcipulus fuit, in. librum ΠῚ HI. et JV. manu exaratus occurrit in bibliotheca Caefarea Vindobonenfi, vt notatum Lam- becio, quem vide lib. IV. p. 522 fq. et lib. VII, pag. 257. [Integer Zfali comment. in omnes Topicorum libros in bibl. Vatic. Joz/faur. bibl. bibliothecar. tom. I. p. 1o.] E latinis . Ciceronis "Topica huc fpectant, quae libris feptem expofuit BoefAiur, —Exftat εἴ eiusdem Boethii latina Topicorum Ariflotelis interprefatio, qui et commentariorum fuo- rum, (fed quae lucem non [f] viderunt) meminit in extremo libri quarti de differentiis "Topicis. ldem libro Il. pag. 871 fq. "Themiftii locorum partitionem confert cum Ciceronia. na. Libros quatuor Boethii de differentiis ''optcis recenfuit ad vetuftas membranas Iobannes Voegelinus, et ad tres priores metaphralin graecam fiue fcholia graeca Anonymi adiecit, Augufítae Vindel. 160g. 8. Ex Arabibus /fverroer, e latina verfione Zfbrahami de Balmer'et Iacobi Martini. [ex verfione hebraica T"jeodori Thodro[fi. vid. Labbei bibl. nonam MSS. p. 306. nr. 2270. Wolf. bibl. Hebr. vol.T. pag. 18. — Logira et Topica Ariítot. hebraice tranftulit a. C. 1314. Clemenz, fil. Clementis, filii Mei, vid. Jof. l. m. vol. IV. p. 963. — De verff. arab. et fyriacis, Cafr. bibl. arab. Hifpana I. p. 305] - E recentioribus //ntonii Demochari (iue Democharir, 'Theologi Sorbonici, Hypomnema: Parif. apud Simonem Colineum 1534. fol. 1535. 4. Eiusdem Democharis latina verfio Τὸ- picorum exflat in editione latina Ariflotelis. Bafil, 1542. fol. — Iofephi Saems de /4gvirre in Logicam κι) Miexander Aphrodifeus ad lib. VIII. Topic. editus cum gr. Organo Ariítot. in cod. Coislin. p. 240. did τῶτο καὶ «dici τινες ἐπιγροίφοειν τὸ βιβλίον — CLVII. et in alio cod. Coisl. CLXX. Topica cum τῆτο περὶ ἐρωτήσεως wg] ἀποκρίσεως, ἄλλοι δὲ περὶ Í[choliis Magenteni. Montfauc, bibl, Coislin. part. τάξεως wu) ὠποκρίσεως͵ I. p. 227. Buhle p. 162, Harl. Uf) Znougymi commentar. in Topica nondum Voi. 1I. S Ee 2 zg Lib. II. c. F. ARISTOTELIS “Το. ΤῸ p. 116 Logicam et Metaphyf. etc. Salmant. 1675. fol. Jar. She. kii Commentarius Lugd. 1584. 8. 10. Eberhardi Busmanni dialectica Regiomontana, V. ΠΕΡΙ ΣΟΦΙΣΤΙΚΩ͂Ν EAETXQN βιβλία β΄. De Sophifliis Elenchir fiue argumentationibus /ibri 11. """) exoterici, — Libris T'opicis ab ipfo, vt videtur, Arifto- tele fubiecti, vt Samuel Petitur lib. M. cap. 2. Obferuat. pag. 173. colligit ex capite vltimo libri poflerioris Elenchor. A Laertio non memorantur, vnde Patriciu: pag. 23. alia infuper cau- fatus, Ariftoteli eos abiudicat. Reprehenduntur a. Nizolio IV. 4. Antibarbari philofophici. Fabri. Iudicium de hoc opere vid. in Ga/ftudi Exercit. paradox. VI. δ. 4. Vll. $. 4. VIII. $.2. Heumanu. E Graecis commentaria exflant edita quidem Alexandri Aphrodifei, quem Pfeud- Ale- xandrum vocat Andreas Schottus, et inedita Johanuir Philoponi, quae fuerunt etiam apud Thomam Reinefium. |. Sed et JJich. P/eili prolegomena in Sophiflicos Elenchos, quae Msta funt in Bibl. Regis Chriftianiflimi, Zllatius memorat pag. 86. libri de Pfellis, teflatus ea iu alio codice tribui /Michaeli Ephefo, quem a Pfello diuerfum effe contendit pag. 4o fq. [etiam in cod. Medic. vid. Banudin. catàl. tom. IIT. pag.10.] Anonymi paraphrafis graeca msta in bibl. Bauar. pag. 8, — Elenchi fophiflici cum fcholiis IMagenteni in. bibl. Seguieriana, vid. Catal. msst. graec. pag. 23. et /ontfaucon. cat. codd. bibl. Coislin. pag. 225. cod. CLXVII. et P. 219. fin. cod. CLVII. — [In bibl. Scorial. tefle P/üer. Itinerar. Hifp. pag. 159. funt. codd. Ὁ reprehenfiones Sophiflarum. 2) eaedem cum expofit. Ephefii. 3) eaedem cum adnott. "Iphrodifari.] In Bibliotheca Hurtadi Mendozae fuerunt Mich. Ephefii et Stephani, philofo- phi, in Elenchos commentarii. Scripfit et Galenus librum περὶ τῶν παροὶ τὴν λέξιν σοφισμάτων , qui occurrit tom. II. edit. Charterii pag. 73. Latine vertit libros Ariftotelis de Sophiflicis Elenchis Boethius, cuius interpretatio inter eius fcripta, faepius edita, legitur. Arabis Zfucrroir commentarium latine vertit Zbra&am de Balmer, tom. I. Opp. οἱ E recentioribus illuflrarunt. Zuguflinur Niphur, qui Hermini nonnulla, veteris come. mentatoris, Boethio laudati, legifle fe teftatur: tum Joach. Periomiur, loh. Habichorffiur Colon. 1556. 8. alique mox memorandi, Tranflulit et Nic. Fauentiuus, et Simon Gry- natus, cuius verfio exflat in latina Ariftotelis edit. Bafil. 1542. fol. — [Ariílotelis librorum phi- lophicorum noua translatio Jo. Zfrgyropoli. Lipfiae 1503. fol.] Analyfis Grifingii Powellii prodiit Oxon. 1664. 8. "ipharabii commentarium Arabice MS. in Logicam Ariflotelis memorat Labbeus Bibl. nou. MSS. pag. 255. (IP] Ariflotelis paruum logicum libellum, hebraice, Riuae Tridenti editum, commemorat Jo. Chri//ph. ΠΡΟΣ, in accellionibus ad notitiam Karaeorum pag. 43. ORGA- syiniti) Τὰ indice Ptolemaei apud Cafirium in bibl. bibl. Bernenf eft tefte Sinnero im catal. pag, 283. *rabico -hifpan. 1, p. 397. Jiber vnus citatur. Im cod. graecus de Elenchis. Har. Μοὶ. 11. νι. Τῇ ΠΝ SCRIPTA LOGICA Lídb Jt δ OR GA NV.M Scripta Logica Ariftotelis, hactenus recenfita, iunctim excudi folent, (praefixa Porphyri: lfagoge in Categorias, de qua infra lib. IV. in Perphyrio dixi.) fub titulo OR GANI ""», quia notum e(t, dialecticam a Philofopho adpellatam effe ὄργανον ceyavov , inflriumentum infirumentorum: et in academiis quibusdam, vt in patria mea Lipfienfi, qui rationalem di. fciplinam profitentur, Profetlores Organi adpellari folent. Hoc quidem opere Ariflotclem omnium mortalium ingenium longe foperaffe, fcribit Ca/auboz. ad Perfium pag. τις. [Su- perbo hoc iudicio num philofophi noflri fubfcribant, dubito. luftam tamen laudem Arifto- teli, cum antiquioribus comparato, tribuit T/emi/liur orat. XXVI. pag. 320 fq. edit. F'ardui- ni. HarL] o. Neldelii inflitutio de vfu organi Ari(lotelici in difciplinis omnibus Francof. 1607. et Helmftad. 1666. 4. praefixa Hermanni Conringii epiftola. Latine prodiit cum commentariis Themiflii, Ammonii, et Boethii Parif. 1511. fol. (reliqua vide infra in indice editionum.] - Liber Categoriarum, de interpretatione, Analytica et "Topica, Hebraice ex Zrabico vet- fa, exílant MSS. in bibl. Vaticana, tefle Bartofoccio Bibl. Rabbinicae tom. T. pag. 480: Ex Arabibus R. Mofe.ben Maimon et Ebn Netzer E]pharati, qui ebraice exftant in bibl. Caefarea, cui adde, quod Labbeus Bibl. noua MSS. pag. 202. teflatur, in bibliotheca Caroli de Montchal fuiffe Logica Ariflotelis per Zfbwchamnd, ebraice, et defiife in tractatu de locis Topicis, fimiliter gloffam R. Moyfir filii ofuae, filii Mar Dauid, quae defit in tractatu de demonftra- tione. Syriare vertit Ariflot, dialecticam Iacobus Edeífenus, clarus circa a. C. 650. vid. 71//z- manni bibl. oriental. pag. 475. 493. Fabri. fupra, vbi de codd. Opp. et Organi ipfius egi, quaedam iam notaui.) Commentarios recentium fcriptorum in Organon, et Logicae peripateticae fcriptores enumerare difficile fuerit et plenum taedii, vt fi quis telas aranearum percenfere adgrediatur. Solent etiam in editionibus [IP] quibusdam Ariftorelis, Du Valliana praecipue et in Poffzuini Bibl. felecta XII. 4 fq. Pauli Bolduani Bibl. Philofophica pag. 440 fq. fatis prolixi catalogi, vtinam perinde diftincti et accurati, exhiberi eorum, qui in libros Ariftotelis Ícripferunt. In praefenti itaque fuffecerit laudaffe Organi Ariftotelici illuflratores praecipuos, lacobum Fa- brum, Francifcum "Toletum , Collegium Conimbricenfe, Iacobum Schegkium, Ludou. Lu- cium, (cum cuius commentario analytico et paraphraflico tabulisque fynopticis prodiit gr. et lat. Bafileae r619. 4.) lacobum Carpentarium (Parif. 1564. 4.) Petrum Ramum (cuius libri XX. Animaduerfionum in Organum Ariílotelis emendatiores prodierunt Francofurti apud An- dream Wechelum rs81. 8.) Auguflinum Niphum, Antonium Bernhardum Mirandulanum, Zachariam Vríinum, (lacobum Zabarellam , de quo vid. Zcumgart. Nachrichten von einer Ee 2 Hallifchen "5»57) Iudicium de organo Ariflotelis vid. in poli, quem au&orem fcholiorum in vtrumque li- Go[fendi exercitat. parad. V. $. t. Heumann. | brum fuiffe, contendit. Humphred. Hodius de Editiones, verfiones etc. infra fimul indicabo. In graecis illuftribus L, Gr. —- inílauratoribus etc. cod. gr. MS. bibl. Bodlei. Baroc. LXXXVII. funt p. rg5. eumque multos Ariítotelis libros interpre- Porphyrii Vfagoge cum fcholiis marginal. et Zri- tatum e(fe, idem /Zodius pag. 202 fqq. fignificat. flotelis Organon cum fcholiis cum eífgie Argyro- Zar. ἵ 5325. Li EIE. .. ARISTOTELIS Ὁ γα z Hallifchen Bibliothek. tom. I. p. 216 fqq.) et, qui Ariflotelem aduerfus Ramum defen(itarunt Iohannem Cafum et Balthafarem Keckermannum. , Epitome Organi Ariflotelici graece et latine exflat auctore Georgio Pachtymere, diacono, cum verfione Phil. Bechii, Cantabrigiae 1666. 8. itemque altera Nicephori Bleumidae, cum verfione Ioh. Voegelini, Auguítae Vindelicor. 1605. 8. et tertia /Mici. Peli libris V. cum ver- fione Eliae Ehingeri Witteb. 1597. 8. quarta 170}. Damafteni, inter eius opera faepius excufa ex verfione incerti: quinta Gregori Zfneponymi cum verfione Ioh. Voegclini, Auguflae Vin- del. 1600. 8. et fexta denique Gerardi 7Maz&/fii Colon. 1569. 8. E Latinis huc. fpectant JMMarciani Capellae Liber IV. Caffiodori de difciplinis caput IIf. Jfidorur 11. 22 Íq. Orig. Johannir Sarisberitnfir Metalogicus, etc, ID) RHETORICA. VIL TEXNHEZ PHTOPIKH' X βιβλίῳ γ. rtis Rhetorica libri ") 711. Acroa- matici: in quibus dicendi artes omnium fuperiorum, a Tifia vsque, expofuiffe Ariflotelem, te flatur Cicero 11. de Orat. 39. et de Inuent. ll. Sexzur Empiricus I. contra Mathemat. p. 66. lau- dat Ariflotelem ἐν τῷ πρώτῳ τεχνῶν ῥητορικῶν. Dionyfius Halic. de nominum compofitione p. 29. ἐν τῇ τρίτῃ βίβλῳ τῶν ῥητορικῶν τεχνῶν. — Et Epiflola ad Ammaeum p. 122. [p. 733- tom. VI. Reisk.] ἐν τῷ τοίτῃ βίβλῳ τῶν τεχνῶν. — Quin&ilianus M. τὴ. efrifoteles , vt folet, quaerendi gratia quaedam fubtilitatir fuae argumenta excogitauit iu Gryllo, fed idem et de arte Rhetorica trcs libros fcripfit etc. — Poft Topica et Analytica hoc opus compofuiffe obfer- vat idem Diontyfiur epift. ad Ammaeum pag. 121. [tom. VI. Reiskii pag. 729 — 733. Dionyf. nempe, in tota illa epiftola euicturus, Demofthenem artem rhetoricam non haufiffe ex prae- - eeptis Ariflotelicis, inquirit in vtriusque aetatem , et docet, Ariflotelem fcripfiffe libros rhe- toricos (τῶς τέχνας) poft bellum Olynthiacum, (cap: 9. pag. 734.) et poft bellum, cum Philippo ab Athenienfibus geflum, (cap. 12. pag. 745. vbi vocantur illae οὐ ógrcema,*) contra Demofthenis aliorumque oratorum exemplis adiutum Ariflotelem confcripfiffe τοὺς τέχνας" (cap. vlt. pag. 749.) Quare fi libri rhetorici Ariflotelis, quos habemus adhuc, iidem funt, quos Dionyfius nominat, illos circa Olymp. CXI. 2. ante C. N. 305. exaratos fuiffe, fafpica- tur Bulle p. 95 fq. Horl] De aliis eius Rhetoricis fcriptis vide JMenagium ad Laertii V. 24. Non enim adfentior Maioragio, qui alios rhetoricorum libros, a Quinctiliano lectos, vel hos, quos habemus, mancos effe mutilosque contendit IV. 6. Antibarbari philofophici: neque pla- ne certa mihi videtur 701/i coniectura, qui caput fextum et feptimum libri primi Rhetorico- rum putat refpici ab eodem Laertio, cum inter Philofophi fcripta refert librum περὶ evuf2s- Alas. [Iudicia de his libris εἰς. collecta leges in: -Bai/let Iugernens des Savans. tom. VII. P. 12— 23. edit. Amflerd, 1725. 4. Ha?.] , d Infignis eoo) Cardinalis de! Bagni librum omnium — Ari(totelis exemplo zfugtféinus Valerius, epi- praeftanüilimum poft facras litteras duxit. effe | fcopus Veronenfis, fcripfit libros {Π|| rhetoricae Khetorica Ariitotelis. — Vide Naudaeana p. 3, /ac. ecclefiafticae. — Quinctilianum vero praeter rein Buvckhardi libellus de fummo eruditorum in faepius recedere ab Ariítotele, notat Vo[fius de rhetoricis Ariftotel magni aeftimandis confenfu. rhetoricae conftitut. cap. VI. pag. 47. Vol. IT. p. 118 P τσ. 120 . SCRIPTA RHETORICA IAN LPS τ 3 Infignis horum librorum editio graeca Parif. 1559. 1562. 4. ex officina [P] Guil. Moret- li, cum notis. Prodierunt et graece Bafil, 1529. 4. et Parif. 1549. 8. apud Vafcofanum. [de editionibus infra in recenf. edit. fingulorum librorum vberius differitur.] Ariflotelis Rhetori- ca cum (choliis Gregorii Nazianzeni manu exarata legiffe fe, teflatur Erarmur Adagio: f:ffi- sa [enie. —Paraphrafin graecam docliffimam et antiquiffimam ineditam memorat Labbeus pag. 732. Bibl. nouae MSS. et p. τοῦ, /7/poff commentarium. Sed et Stephani fcholia grae- ca???) in Rhetoricam Ariflotelis memorari video in Frid. Sylburgii catalogo MStorum Bibl. Palatinae p. 30.. Eadem fcholia graeca Szephani in librum I et 1l. memorans Labbeus p. 271. teflatur praeterea in codice regis Galliae centefimo primo occurrere fcholia MSS. graeca, edi- tis ad extremum libri tertii, trium foliorum acceffione auctiora 444. Nimirum Conradus JVeo- bariur*""), typographus regius, graece edidit Parif. 1539. minoris folii forma, et Georgio Seluae, epifcopo Vaurenfi, dicauit fcholia fuccincta et erudita, nefcio cuius, fcriptoris fub titulo: εἰς τὴν Δριςοτέλες Ῥητορικὴν ὑπόμνημα Ανώνυμον. Neque tantum extrema parte mutila funt, vt iam dixi, fed initio quoque defideratur commentarius in caput primum et di- midium fecundi. [In bibl. Parif. regia cod. MDCCCXVIII. continet rhetoricae compendium, et habet fcholia anonymi eadem, quae Conr. Neobarius edidit; reperiuntur tamen in eo fub ' finem nonnulla, quae in edit. Neobariana defiderantur.] Auctor autem minime eft Z/exan- der Aphrodifeur, vt ex eo, quod Daniel Barbarus Alexandrum fubinde in commentariis fuis laudat, coniiciebat Gernzrur in partitionibus rhetoricis titulo 2, Nam certum eft, auctorem, quisquis fuit, Conflantino et Balilio Magno fuiffe iuniorem et Chriftianum, atque, vt vide- tur, Conflantinopoli fcripfifle. p. 25. habet quaedam de miore iudiciorum, Conflantinopoli peregrinis iniquiore. p. 18. b. memoratur ipfi ὁ ἐν τῇ νέο Ῥώμῃ περιώνυμος τῆς TB Θεδ σο- φίας ναός. p. 13. b. 50. 52. 60. citatur Hermogenes et p. 13. b. Minutianus. p. 32. b. mentio metropolitarum et ῥητορεία fiue muneris docendae rhetoricae. pag. 42. citat prouerbia Zeno- bii, e Tarrhaco collecta pag. 50. Kc vov οἱ ὠνα γινώσκοντες To uecervecy eet Qua. pag. 70. b. Xgéie δὲ μᾶλλον φωνῆς μεγάλης, Mos πὴ μὲν ὑποκρίνηται τας τυροιννικος φωνοὶς. πὴ δὲ τας γυναικείας, πῇ δὲ Τὰς ἀνειμένας. ὡς iw idezv ὑποκοινομένδς ἐν τῇ ὁ γίω σορῷ (intelligi- tur Ífepulchrum Conf(lantini M, vide Cangii Conflantinopo!in Chriflianam p. 108.) ἀὠναγινώ- σκοντας. Magni Bafilii meminit p. 6o. b. et p. 57. εἰ μὲν ὄπῃς, ὅτι ἔμελλεν ἄρω πολλαὶς ἡμῖν ὑποϑέσε:ς τῶν λόγων ἀεὶ προτιϑεὶς ὁ μέγας Βασίλειος; ἑαυτὸν ἡμῖν νῦν προθήσειν ὑπό- ϑεσιν. pag. 61. Χριφὸς γεννῶται, θοξάσωτε, pisos ἐξ Bona - ὠπαντήσατε. Mterius fcho- lii, a fe reperti, mentio in librum III. p. 64. ς. εὗρον δὲ καὶ σχόλιον, λέγον, ovi ἐκ 78 Ἰσοκρού- τες ἐσὶ τᾶτο. Similiter pag. 70. et p. 65. b. εὗρον σχόλιον τοιξτο etc. atque iterum eadem pagina: εὗρον σχόλιον., ὅτι αἱ ἐκκλησίαι ἴδια! exei τῆς [1] Δημοκρατίας. — Vtitur et quan. doque vocabulis graeco- barbaris, vt pag. 68. b. verbo μεγκρίζων et τῴντζιρίζειν pro ψε- Ee 3 xou Ce. ppp) Sunt quoque in cod. Taurinenfi CIIT, ftat quoque in cod. Bauarico. CXXXIX. psg. 56. vid. Catal. bibl. Taurinenf. part, 1, p. 213. Buhle Catalogi. pag. 197. Harl. rrr) Epitolam Neobarii exhibet /ich. Mait- taire tom. III. Ann. typogr. p. 7. Diuerfum hoc 44) Idem forte opus, quod in biblioth. Cae- efe ὑπόμνημα a commentariis Nazianzeni, Erasmo farea exftare teftatur /Vef/elius IV. p. 13$. Incer- inípectis, putabat ogerus Zf/chamus epift. ad Io, ti auctoris explicatio in rhetoricam Ariítotelis ex- Stuzmium pag. 292. 222 ΤΡ ΟΣ ARISTOTELIS * Vol. II. p. 126 uae). pag. 73. Δομέσικον ponit pro eo, qui in ecclefia pfalmum praeit cantoribus, qui locus addendus Cangio in glolfario graeco p. 321. Fabric. - Codd. rhetoricorum, et rhetoricae ad Alexandrum, (de qua in fectione fequenti fermo eft,) reperiuntur in bibliothecis, Vaticana, Veneta, (in bibl. /7en. S. Michaelir, tefte Mitarel- lo in catal. codd. msst. p. 70. frs rheterica et Topicorum libri, cod. gr. faec. XV. in tabulis, codicem obtegentibus, adnotatur: i/fa rhetorica Ztriflotelis efl Fraucifci Patritii ' euetiarum et amicorum fuorum.) Neapolitana, Florentina, Medicea, (in qua codex, Ariftot. de arte rhe- torica libri 177. fed primus liber in codice in duos diuiditur) Taurinen//, (in qua etiam ex- flant Ariftotelis rhetorica ex hebraica interpretatione "Todros Todrofi cum commentario Ben Raíchid.) Matritem/í, (cod. ΕΥ̓͂ ΤΙ. apud Iriarte p. 196 fq. initio occurrunt tres libri Ariflote- lis, tum aliis aliorum libris infertis fol. codicis CXXII. prolegomena in Hermogenis rhetori- cam vtilia, et in Zfriflotelir rhetoricaz, opus anonymum , cuius auctorem Iriarte fufpicatur eumdem effe, cuius fragmenta vulgauit Aldus Manutius in Veneta rhetorum graecorum edit. 1509. pag. 196. 197. quod tamen, quia Aldinam non vidit editionem, pro certo dicere non conatur.) Parifíenf] regia, in bibl. E/frorial. Rhetorica ad Alexandrum, (vid. Per in itinerario per Hifpan. p. 159.) in bibl. Bauar. rhetor. Ariflotelis ad Alexandrum, cod. CXLIII. (vid. Catal. p. 57.) Auerroes fcripfit commentarium in Ariflotelis rhetoricam et poeticam Auenione anno Hegirae 570. Hunc ex lingua arabica tranflulit in hebraicam Δ᾽. T'odror a. 1537. et cod. mst. adferuatur in bibl. Z/indobonenfi. vid. Lattibzcii comm. tom. I. p. 292. — ἴῃ bibl. regia Pa- vif. (vid. Catal. tom. I. pag. 455.) funt in cod. Zfri/Totelir Rhetoricorum libri duo, ex Syriaca lingua in Arabicam ab anonymo conuerfi, et ibid. (catal. 1. p. 32.) rhetorica et poetica in duo- bus codicibus, hebraice, in vno, interprete anonymo, in altero, cum Juerráois commere taris, hebraice a 'Táeodoro f. Theodorida conuerfis. Harl. Verfionem /aizam MS. Rhetoricorum Ariflotelis, auctore Guilielmo (Dorotheo, 'Ve- neto, ni fallor) Labbeus teflatur exftare in codice DCLX. regis Chriflianiffimi. [In cod. Beruenfi, tefle Sinnero in Catal. codd. etc. p. 282. eft latina verfio rhetoric. Ariflotel.] In an- tiquis Operum Ariftotelis editionibus latinis, vt Veneta 1496. fo). rhetorici libri defiderantur, qui e veteri translatione prodiere Lipf. 1504. fol. [9] Fuérir. — Apud Leicht. de origine et in- crementis typogr. Lipfienfis, in Annalib. typogr. Lipfienf. ad ann. 1504. hanc editionem non reperi indicatam ; at ad ann. 1503. p. 81. Zfriffotelis rhetorica per Franc. Philefphum tradu&ia, er Melch. Lotter. fol. 1503. — Atque Fuübriciu: in margine exempli fui notarat: ,, Fyancifti Dhilelfi verfionem , qui admodum iuuenis, quum Florentiae doceret, hos libros tranflulit et Alphonfo, regi, [vel potius patri purpurato,] dicauit, in antiquis Ariflotelis recurrere, et ad calcem orationum Philelfi legi, notatur in Diario Veneto, Giornale d' Italia tom. XIV. p. 338. 4 vid. Zpo/loli Zenum, (auctorem illius obferuationis in Giorn. d' Italia,) in Diflertazioni Voffia- ni, tom. I. pag. 295 fq. vbi vero diferte additur riff. rhet. ad. Alexandrum. adde ipfum Fabricium in fine fequentis fegmenti. — Atque huius verfio deprehenditur in colleclione rhe- torum $s5) Vnde nec Gregorii Nazianz. effe poteft, cui comment r. in rhetcrica tribuitur ab Erasmo in Adagiis , ZM/cinoi apologus et fftina lente. Lib.1I.c. V. 223 Vol 1. p τοὶ δὶ 122 SCRIPTA RHETORICA torum Jatinorum apud Aldum et Andr. Afvlanum, focerum. Venet. 1523. fol. — Veteres duo latinos interpretes, qui in membrana msst. in bibliotheca Helmfladienfi adferuantur, memo- rat Chriffophor. Schroderus ad libr. rhetor. L pag. 4. — De Hermolai Barbari verfione latina vid. Zeni diflertazioni Voífiane, tom. II. p. 381. et in diario eruditorum Italiae tom. 28. p. 2or. 211. 212. 24τ. Omnia quidem Ariflotelis Opera Hermolaus Barbarus latine vertere voluit, et. bonam partem iam pridem peractam effe, profe(Tus eft in praefatione ad Pomponium Melam. conf. Zehi dil. Voffiane 1I. p. 386. Ceterum plures codices latini librorum de arte dicendi et rhetoricorum ad Alexandrum exflant, notante cl. Bulio p. 190. in bibliotheca Parifienfi, et variis quidem interpretibus, Guilelmo, Philelpho et aliis; — Codici VIIMDCXCIV. additus eft commentarius Zfrgidii de Roma , ordinis fratrum Eremitarum Sti Auguflini. Har]. Ceterum falluntur hi, qui libros iftos tres infcribunt Ariflotelis Rhetorica ad Thzode- Brem. Nam illa in his libris citantur libro III. eap. 9. αἱ δ᾽ exe τῶν περιόδων σχεθὸν ἐν τοῖς Θεοδεκτείοις ἐξηρίϑμήνται» quae verba in illa verfione p. 188. male funt omiffa. Praetereo. Zpharabii, Arabis, declarationem in Rhetorica Ariftotelis, latine editam cum "egidii Columnae, Romani, in eadem commentario Venet. 1481. fol. /uerroir commentarium fcriptum a. Ch. 1174. Abrahamo de Balmes interprete tom. 1I. Opp. [conf. Buhle p. 322 Íqq. Opp. Ariftot. tom. I.] VIL "PHTOPIKH'Z ΠΡΟΣ AAEZANAPON βιβλίον à. Rhetoricae ad. Zlíc- xandrum liber, Exotericus, quo continentur praecepta ciuilium et iudicialium orationum. Hunc Ariftoteli abiudicant duplici nomine viri docti, quod Προσφωνητικῷ prooemio "*) vta- tur, et quod Laertius eius non meminit. Itaque auctorem volunt "Auaximenem. Lampface- num κ΄“). rhetorem, Ariflotelis aequalem. [τὰ Petrus Victorius, Robortellus, Nunnefius, Muretus pag. 286. Orationum (edit. lac. Thomafii)) Aldobrandinus in nota ad Laertium lI. 5. aliique apud Menagium pag. 7t. ad Laertium , qui his adfentitur: perinde vt Zfndrear Srhottur in vita Ariflotelis pag. 164. — //offiur de Rhetoricae natura pag. 63. et de hifl. graecis p.57. Non videntur tamen plane explorata effe liaec argumenta, et pro Ariftotele auctore facit, quod liber de mundo itidem ipfius efl ""), vt infra adparchit, qui habet προοίμιον eiusmodi: et Laertiur alia etiam Ariftotelis in Catalogo fuo praetermifit, et in hoc libro cap. 1. auclor fibi tribuit τέχνας τῷ Θεοδέκτῃ γραφείσας , quas Ariflotclis fuifle, Laertius et multi alii teflantur, et con(lat ex teftimonio Zfriffotelis ipfius, paulo ante adducto lib. III. Rhetor. cap. g.— Patricius quidem praeterea obieclat doctrinae diuerfitatem et lili, aliaque, vtait, multa, [P] per quae a prioribus tribus hic diferepare liber ei videtur tom. 1. difcuff. peripatet. lib. III. pag. 25." Sed nec multa illa nominat, et doctrinae diuerDtas aliqua inter- cedit foetum Ariftotelis: at epiftolam ded:catoriam itt) Dan. Heinfius p. 622. Oratiom, Zriftoteles alium habere auctorem. Ziumann. nunquam. προσφωνητικοῖς προοιμίοις efl vfus, meque dedicare libros fuos foiet , vnde liber Rhetorico- rum quoque ad Alexandrum vi inter. Arifloteii- ca ἀτεϑάται eb rvbücitur. Fabric. Prius argu- mentum inuertit Coz/ius Sec. Curio lib. II. Epp. p. 348. prouocans fimul ad Ciceronem. F'erpoorten, — Dixerim, librum hunc ipíum εἴς genuinum uuu) Sub 4naximenis nomine videtur laudare Quin&ili«nus. vide p. tst. edit. Capperonerianae. vvv) Id tamen ab aliis negari, fuo loco videbi- mus: argumentum igitur inde peti non poteft. Harí. Lib. HI. ΣΟ κα ARISTOTELIS SCRIPTA POETICA : 224 Vol. T. p. 122. -.....-..- cedit fortaffis, at contrarietas nulla, nec fiili ita magnum eft difcrimen, ad regem praeci- pue fcriberitis,'vt alium auctorem neceffario arguat, vel audiendus fit Dan. Heisfiur, qui Ρ. 563. Orat. critica plane auctoritate, nemo am efr imperitus, inquit, gui Zlexandri Matedonts astate ftriptum perfacdert aliisque aut. fibi po[Jit, multo minus γνήσιον τὸ πωτρὸς eve τὸ τεκνίον. Latine verüt, ne de Ioh. JHasinelli expofitione; Venet. 1573. 8. edita dicam, Francdi/rus Philtlphur, cuius verfio occurrit in Graecolatinis Operum Philofophi editionibus, etiam.Du Valliana tomo III. [vid. ad antecedens fegmentum notata.] — 7225/ire prodiit cum tribus li. bris Rhetoricorum, qui lucem viderunt Lond. 1686. 8. : Un) POETICA. VIL ΠΕΡῚ ΠΟΙΗΤΙΚΗ͂Σ βιβλίον ὦ. Liber. de arte. Pottica, (primus fortaffe ex tribus) quo praeflantiffima epici carminis et tragoediae praecepta traduntur ^"), Sane Laertius M. 46. et Plutarchis libro de Hoinero laudant Ariflotelem ἐν τρίτῳ περὶ ποιητικῆς: vbi male viri docti Cafteluetrius, Nunnefios et Voffius (quos citauit /euagiur ad locum Dio- genis pag. 98.] iubent reponere σερὶ σοιήτων. Nam et Boethius in limine libri primi maio- rum commentariorum in librum de interpretatione pag. 29a. citat Ariflotelem im ἰδεῖς, quor de arte poetica ftripfit ***). wipt?) De hoc libro copiofe agit /orhof. po- lyhift. litter, VII. r, 2. et 3. Heumaun. Xxx) Nolo ea repetere, quae in Introductione ad hiftoriam L. Gr. edit. II. p. 444. in primis tum in praefatione ad editionem meam Ariftotelici li- belli egregii, vbi quoque "offi iudicium ex $. 5. cap. V. de artis pocticae natura et conftitutione re- cudendum curaui, atque editiones aliaque fubfidia et interpretes recenfui, tum pilim in notis et in adpeudicibus, de hac lite et de ipfo libelli argu- mento diflerui, variorumque libellorum, :n qui- bus capita poetices aut fententiae praeceptaque Ariftotelis iliuftrantur, frequentem inieci mentio- nem, Scriptores de arte poctica et fpeciatim cos, qui in Ariítotelis et Horatii artem poeticam funt commentati , excitant 70, Maria Cre/cimbenius in hiftoria pocfeos italicae libro fexto, AMorítof. po- lyhift. litterar. lib. Vif. cap. r. p. 1002 fqq. atque Hadrianzs Bailletus in 1udiciis eruditorum, ( ju- gemens des Savans,) tor. Il, pag. 44 Íqq. quorum catalogus valde poteít augeri, Ze[fmgius enim in raeclaro libro: Hamburgifche Dramaturgie, R. Hurd Auglus, eiusque interpres germanicus 70. Ioach. Ejchenburg in Horazens Epifteln an, die Pifonen und an den Auguftus mit Kommentar und Anmerkungen etc. Lipfiae, r772. 8. Laelius Bi- fciola lib. 1. cap. iz. horarum fubfeciu. Cooke "Grundfitze der dramat. Kritick. — /yanc. Medeiin Libro fecundo videtur egiffe de Comoedia, Dithyrambice, No- morum d' Zubignac la pra&ique du 'Theatre, Amfterd. 1715. 8. etc. german. verf. a /JPol/g. Balthaf. Zdolph vou Steinieclr , Hamburg. 1737. 8. Boffu "Traité du poeme epique, Parif. 1675. 12. et fae- pius, Z/aac. Cafaubonus de fatyrica Graecorum pocfi — —. edit. 7. ac. Rambach. Halae 1774, 8. Curius in verfione artis poeticae Ariftotel. ger- manica, Hannou. 1753. 8. [4tÀ. Z4tiger de la 'Tra- gedie Grecque, et du nom qu'on devroit lui don- ner dans notre langue, Par. 1712. vbi fextum caput francog. verfum et illuftratum eft] etc. multa Ari- ftotelis loca et praecepta erudite explicuerunt. Alios, qui de pocfi fcripferunt, praecepta dederunt, aut illuftrarunt libellum Aciftotelis, et quorum copia infignis eft, enumerant cel. 7), Chrifian Heinr. Schmid in Auweifung der vornehmften Bücher in allen 'Theilen der Dichtkunft. Lipfiae 1781. 8. in fpecie de Ariftotele p. 6o íqq. et cel. de B/auken- burg ad Sulzeri "Theorie der fchónen Kün&ge, tom. 1. voc. Drama p.11 fqq. voc. Dichtkunft pag. 629 — 683. edit. ann. 1752. mai. 8. et tom. IJ. voc. Heldengedichit p. 41 fqq. — Multa "Ariftotelie iudicia ariftotelicique libelli et poetices praecepta perfequitur 7o. Georg. Müller in Exercitatione de satura medta poefeos. inter philofophiam et htfioriam e fontibus graecis, maxime loci cardi- nalis cap. 1 X. poeticorum Zriftoielis. Yenae' apud Io. Adolph. Müllerum, 1707. 8. cuius libri fum- mam ct vberiorem notitiam dedi in praefatione ad hd Vol. ΤῈ p.122 151 ΤΡ, ARISTOTELIS SCRIPTA PHYSICA Lib. TIL c, K ... 225 morum. poefi, Satyra, Aulctice et Cithariflice: tertio vero, vt nuperus editor coniicit, tra- clabat de animorum purgatione a prauis affccbbus, deque emendatione morum, vtpote poe- ticae imitationis, recte inllitutae, praecipuo apud veteres ac proprio fine. Sane illud argumen- tum in Pocticis fe tractalfe innuit Zrifofeler VIII. 7. politic: vti de variis ridiculorum gene- ribus in eodem opzre egife conflat ex III. 26. Rhetor. — Simplicius quoque in. Categorias profert ex. Ariftotelis de poetica. definitionem fynonymorum, quae in edito libro non ex- ftat 7). — Etiam alium quemdem Zri/fotelem, Cyrenaicum s, greg) ποιητικῆς fcripfiffe, teflatuz Laeríiur V.35. 5532) Sed noflro Stagiritae Ariftoteli, quem οὐ ipfum de poetica egiffe idem Laertius notauit, liber praefens tribuitur ab Ammonio, Simplicio, Hermia, aliisque vetc- ribus, vt notatum /"offio de artis poeticae natura cap. V. fedt. s. pag. 29. qui pag. 27 fq. agit etiam de [IP] Critone, Socratis aequali, Zenone, Citieo, ct Democrito, qui itidem de Poetica arte fcripferunt, vt longo poft tempore fecit Procíur, e quo Chreftomathiae feruatae a Pho- tio cod. CCCXXXIX. [WP] Fabric. Codices IMSSti funt in bibl. Veneta D. M. quatuor in bibl. Laurent. Medicea; in Tauri. nenfi ex. interpretatione 'T'odros ''odrofi aun. 1337. facta; duo in bibl, Matritenfi, (de quibus vid. Jriarium catal. pag. 294. et 366 fqq.) fex in bibl. regia Parif. ; in Voffiana; in Guelpher- bytana, cuius V. L. excerpfit Curtius in commentario, verfioni fuae teutonicae fubiecto. vid. Buhle de codd. Aviftotel, "uerrhoer fcripfit in Ariftotelis poeticam commentarium, quem ex arabico in hebrai- cum fermonem tranílulit 10, Todror, et cod. mstus exflat in bibl. Vindobonenfi, teíte Lam- δεεῖο in commentar. tom. T. pag. 292. — Khetor. et poetica hebraice in duobus codd. Parif. regiis, in altero, interprete anonymo, in altero cum Auerrhois commentariis, hebraice a "Theodoro fiue 'Theodorida quodam verfíis. Arabica et poet. verfio, interprete Abou Da. Íchar, infcribitur aboutika fiue aboti&a poetica. vid. Herbelot, bibliothecam orientalem p. 49, et p. 78. b. in voc. idi, Harl. I) PHYSICA. IX. ΦΥΣΙΚΗ͂Σ 'AKPOA'ZEQE βιβλία y. — Phuyficat 'auftultationir fiue do&rinae Naturalis libri VIII. Acroamatici, quorum primo agit περὶ ἀρχῶν fiue de principiis, in fe- cundo de natura, fortuna et cafu, in reliquis libris de affectionibus generalibus corporum, praecipue de motu, cuius doctrinae compendium ex Ariftotele perfequutus eft binis de motu libris Proclus. — Ac libros tres poflremos phyficae aufcultationis refpicere videtur Arifloteles, quum lib. I. de coelo cap. 7. τοὶ περὶ κινήσεως citat, quem titulum iisdem Andronici ac Sim- plicii ed meam Ariftotelis A. P. ed. p. XXXV fqq. vbi quoque p. LXII. iam commemoraui, fummam no- ftri libelli, adfperfis paucis animaduerfionibus, ex- hibuiffe Buffer in: Suite de la graminaire fran- coife fur un plan nouveau , ou traité philofophi- que et pratique de Poefie. Parif. 1725. p. 113 — 11$. vt alia mittam fcripta, quae numero permulta funt. Harl. Vol. 111. yyy) Hoc argumento, fane non grauiffimo, li- brum hunc abiudicat Ariftoteli Cae/its lib, II, epift. pag. 349. /"erpoorten. mem) Libri tres de poetis memorantur in indi- ce apud Cafirium. biblioth, arabico - hifpan. tom. L. pag. 306. et pag. 307. tamquam diueríi a fupe- rioribus, de arte poetica /ecundum Pythagoram, iusque feGatores, libri duo. Harl. Ff ΄ » 226 19.111. c. ARISTOTELIS Vol... p. 124 P 25 plicii auctoritate vindicare conatus eft Iacobus Schegkius. — Laertiur tamen V. 23. diftincdtum ὦ Ariftotelis. opus memorat libros duos de motu, et conflat, Ariftotelem perinde vt cius difci- pulum "Fheophraflum idem argumentum quandoque faepius tractaffe. — Libro fane quarto de coelo, locum de motu ex phyfica aufcultatione citans non τοὶ περὶ κινήσεως » fed πρρώτες Ao- yas vocat, vt notauit Sisipliciur fect. 14. ad libr. 1V. de coelo ^"*").. Nicomachur quoque, Stagi- rites, Ariftotelis filius, tefle Suida, [et Eudocia p. 308. περὶ Nixouozy,g.] praeter Ethicorum li- bros fex, fcripferat zregi τῆς φυσικῆς ἐκροώσεως τῷ πατρὸς αὐτῶ, ec Xenocrates, Ariflotelis ae- qualis, [I] feripferat φυσικῆς ὠκροώσεως libros fex, tefle Laertio 1V. 13. Zuflinur Martyr in dogmatum Ariílotelicorum euerfione, qualis hodie liber ille exflet, impugnat libros octo Phyficorum et libros quatuor ^^^") de coelo, vt Photium, qui cod. CXXV. duos tantum pri- mos Phyficae aufcultationis libros impugnatos a Iuflino fuiffe affirmat, codicem minus inte- grum habuiffe notet 7oh. Erzeflur Grabe tom. M, Spicilegii Patrum pag. 152, Galenus quo- .que in libris ὠποδείξεως, qui interciderunt, omnes Ariflotelis demonflrationes, quae in libris phyficis exflant, excuíferat, vnde Ariflotelis ἐξεταςφὴς dicitur a. d'Aenii/fio in I. de ani- ma, obferuante Petro Petito apud Menagium p. 2c8. ad Laertium. Fabri. ludicium de hoc opere vid. in Gaf/zudi Exercit. parad. V. $. 6. VI. $. 5. VII. δ, s. et 6. VIII. δ. 4. Heumann. In libros octo phyficae aufcultationis ex(lant e graecis eruditiffima commentaria Simpli- ci, et Themiflii **) paraphrafis: et quae latine tantum e Camotii verfione edita funt ZMich. Ῥ ΙΕ ***^) commentaria, et paraphrafis Theodori JMetochitaz ""**), Gentiano Herueto inter- aü43) Adraftus apud Simplicium teftatur, pri- mos quinque libros a quibusdam inícriptos fuiffe περὶ ὠρχῶν, de principiis, reliqua tria ep! κινή- vtes, de motu. Libros quinque primores pleri- que vocarunt το Quzixa , ct tres pofteriores περὶ κι- γήσσως, id. p.216. Sed Porphyrius quatuor pofte- riores de motu infcripfit, tefte Si;mplicio ad exor- dium libri V. Franc. Caballus fcripfit de numero partium, ac librorum phyficae doétrinae Ariftot. Venet. tefte catal. biblioth. Barberinae tom. I. pag. 203. bbbb) E quarto quidem nihil adfert Ioftinus vel quisquis au&or, fed tantum e primoribus tribus, At p.137. pro ix τῷ ἐννάτα legendum óy2s«. Iufti- ' nus enim Ícripferat ἐκ τὸ €. quod in his Ariftote- lis phyficis perinde, vt in Homeri libris, non de- iotat numerum nonum, fed oQauum. Confer quae infra poft nr. 15. €£CC) interpretes graeci haud raro textum Ari- ftotelis pro lubitu mutare, interpolare , eique de fuo aliquid addere aufi funt: quae mutationes poflea fine auctoris nomine in libros, ad eorum exempla feriptos, tranfierunt: »Ita, vt ait cl. Bu- lein praef. p. XX fq. Themiffius «otum fere ca- put fecundum libri fexti Aufcultationum phyfica- rum paullo liberius propter obfcuritatem mutauit, pro ipfis Ariftotelis verbis paraphraíi fua inferta, prete. Ex 'Themiflii codice fluxere alii, ex quorum vno editio Veneta Camotii expreffa eft; ficut ex eadem codicum ftirpe fuit is, quem vetus interpres lati- "us aute oculos habuit: nam et Camotius et vetus interpres nonu ipfa Ariftotelis verba, fed Themiflis expofitionem in textum reccperunt. Conradus Gesnerus autem et Simon Grynaeus in editione Ba- fileenfi alium codicem fequuti. ipfa Ariftotelis ver- ba reftituerunt, paraphrafi huius loci Themiftia- na, cum ea in ipfo "T'hemiflii commentario in Au- fÍcultationes phyfica: non reperiatur, ad ealcem li- brorum phyficorum reiecta, id quod ctiam in editione Moreliana obíeruatum eft. "T'extnm edi- tionis Bafileenfis vere Ariftotelicum effe, docet ISismplicius , (ad Ariftot. aufc. phyf. fol. 245. a. ed. Ald.) qui 'Themiflii fraudem fimul aperuit, vt adeo huic rei fides derogari nequeat. & — Z/imiflii para- phrafin latjne verterat //ettius Praetextatus, quod opus periit; poftea (a. 1480.) Hermolaus Barba- rüs. vid. ZZeni differtazione Voffisni, vol. IL. pag. 378 fq. idem firipfit praelectiones in illam para- phrafin. Zen. 1. laud. p. 383. adde p. 567. et infra ad fect. XIV. notata. Za. ddgzd) Pfelíi fcholia in. VIII. libr. Phyfic. in cod. Bauarico CXLV. eee?) Conf. Fabr. Bibl. Gr, vol. IX. p, 216. Spe- «mima operum T/eodori Metochitae edidit Tam. Bloch Yol. ΠῸν. ἴας SCRIPTA PHYSICA 18. 111. εὐ am prete ff)... In libros qua'uoq primores lucem vidit graece etiam Jofanzir Philoponi expofi- tio. [ad librum fextum vsque comment. gr. Philoponi efl in cod. CLXVI. bibl. Coislinianaé] Tuonjgmi Synopfin Graecam MS. memorat Labóeus Bibliothecae novae MSS. p. 116. (Gror- gii Pachymeris expofitio in. Ariflotelis naturalis aufcultationis fiue phyficorum libros octo, msta ell in cod! Z'indobonen/i, tefie Lambecio, tom. VII, pag. 181. et in cod, XLIV, nr. 2. Lambec, ibid. p. 132. et cod. XLII. p.173. Georgii Pachvmeris prolegom. in Ariftotelis libros VII. phyficorum, tum Simpficii Prolegom. in eosdem libros, 7/enmijlii dap equd in eosdem et eiusdem paraphrafis in libros IIT. de anima, librum de memoria et reminifcentia etc. Harl.] Mich. Pfilli argumenta et confiderationes fiue ἐπις σεις in librum VI. et VII. MSS. graece in Bibl. Caefarea, tefle Ne//2io IV. p. 66. Confer Zlllatium de Pfellis p. 66. — Perierunt com- mentaria /ffexandri Aphroaifzi, faepe laudata, hinc inde reprehenfa a Simplicio. Fabric. Commentarius Georgii Pachtymtrae, adhuc ineditus, cum phyficis Ariflotelis exflat tefle Bandinio tom. III. in bibliotheca medicea, cod. V. plut. 87. — In hibl. regia Matritenfi tefle Iriarto pag. 52 fqq. cod. XV. varia Ariflotelica comprehendit, epitomen dictorum ab Ariíto- tele in phyfica aufcultatione nondum editam, (conf. infra ad $. X.) prolegomena in phyfic. aufcultat. tum metaphrafin II. priorum libr. aufc. phyf. eum fcholiis, quae nondum edita et dinerfa a reliquorum paraphraf. etc. funt. — De codicibus gr. vide Jule pag. 171 fqq. [Codex Lipf. de quo infra pag. 247 fq. partem Phyf Aufcult. habct.] Biblioth. Ér/an- genf. habet codic. qui continet textum latin. omnium libror. phyficorum et recent, qui praeter alia continet Ariflot. aufzu/tationer phujficar graece cum fragmento ex Simplicii in eas commentario. Alios quosdam codd. in quibus funt phyfica, metaphyfica, mechanica alia. que cius generis fcripta Ariflotelis, praecipue eos, qui exhibent commentatores veteres , pau- eis commemorabo. Zeueta S. Michaelis bibl. docente JMittareílio cat. illius bib], p. 70. habet cod. graec. ann. 1419. fcriptum, qui complectitur Ariflot. de naturali aufcultatione, libr, VIII, de coelo lib. III. de generatione et corruptione libr. M. fed fecundus eft in fine aliquantulum mutilus. In eadem bibl. funt MSS. (vid. Mittarell. pag. 73.) Excerpta ex Ariílot. libris de problematibus Alexandri Aphrodifei et Marci Antonii Zimarae; tum excerpta ex libris Phyfi- corum et Meteororum. —- In bibl. Z7eneta D. Marci. 1) aufcultat. phyficarum libri VIII, cum prolegomenis Simplicii et 'Themiflii paraphrafi, Metaphyficorum libri XIV. 2) mem- bran. continens aufcultatt. phyficas et alia phyfica atque metaphyfica Ariftot. 3) duo codd. Aufcultatt. phyficae, quorum pofterior. praeter commentarium Simplicii adiunctam quoque habct particulam operis Procli Diadochi, iufcripti:: φορχείωσις Quoi. et alios. nouem codd. fine commenta. varia phyfica, logica et ethica Arifiot, continentes, et a Buhlio diflia- cle expofitos. In cod. CCXVIIL eft anonymi (os Cena in Arift. auf/ultatt. phyficas, et Ffa in Bloch fub titulo: Specimina Operum "Theodori Metochitae quae infcribuntur Ὑπονη κατίσκοι καὶ σημαώσας γνωμιχκαὶ, € codd. msst. cum pracfat. et adnotatt. vulgata. Hauniac, 1790. 8. [vbi in praef. etiam de Tb, M. paraphrafibus Opp. Arift.. agi- tur.] Theod. Metochitae paraphrafis aufcultatio- num phyficarum, librorum de «oelo, de gene- ratione et corruptione, de metcoris, dc anima et paruorum naturalium, (quae quidein latine tan- tum prodiit ex verfione Herueti,) paraphrafis de animalium partibus et libri de feníu et fenfili, gr. in cod. Mediceo IV. plut. 85. (Bandini cat. MSS. bibl. Laurent. IIL pag. 250.) item in cod, Veneto D. Marci (vid. Catal. pag. 121.) et cod. Ba- var. CXL. et CXLII, (vid. Catal, pag. 56 fq.) Har, 77) Georgii Metochitae antiquioris expofitio gr. inedita, in cod, Medic. Baniin. Catal. MSS, gr. Ill. pag, 250 fqq. Hart. 228 Lib. HI. c. P. ARISTOTELIS in cod. CXXIV. anonymi fcholia in quatuor primores phyficorum libros. — Tu bibl. /Medi- £a, tefle Bandinio in catal. et rcferenre Buhlio funt fere XXIX. codd. in quibus modo plures libi; modo pauciores, modo vnus tantum phyficorum et metaphyf. etiam alius generi; feri- po-exflant. — Inter hos cod. Vl. plut, LXXXVIL continct fragmentum libri quarti aufcuitatio- num phyficarum cum Zoaz. D& lop: ni commenrariis, cod. XIX. plutei 86. pracbet prolegome- na et pracmeditariones ex Thomae ZIqnicatir in Aciflotelis phyfica commentario, haud du- bie a Georgio Seholario e latino. ferimone in graecum conüería: — anonymi prolegomena in eadem et excerpta ex Simplicii commentario, "Thomae Aquin. librorum de anima in eraecum fermonem tronslsta a Georgio Schelario, patriarcha con(lantinopolitano, aliaque; in cod, XXVI. plut. 87. Meteorologicorum libri IV. cum fcholiis partim graecis, partim lati. nis, quae videntur effe Francifci Philelphi. — n cod. XVII. aliis Ariflote!icis additus eft Thomae Aquin. in. libros de anima commentarius e latino in graecum fermonem conuerfus a Georgio Stholorio , qui tamen "Thomam fua a lo. Pbilopono furatum effe contendit. -— in cod. XXVII. plut. 87. funt de animalium hifforia libri X. — Libri autem decimi paragraphus vltima, quae in editis latine tantum legitur, in hoc codice graeca habetur. — Practer ea libri in editionibus VII. VHI. IX. in codice funt IX. VII. VIII. et libri octaui in codice, (in edd, noni) caput vltimum defideratur. — Pariter in cod. IV. eiusdem plutei , fuut practer alia ari- flotelica, de hiftoria animalium, diui(ione et difpofitione librorum ab editis diuerfa, Ex fecundo enim libro duo fiunt in codice, quorum prior definit in verbis σαρκὸς τὴν φύσιν (lib. 11. cap. ΧΙ. in πε.) alter incipit ἃ verbis, τῶν d' ἐνύϊρων ζώων — quae funt: prima capitis XIII. feptimus vero liber efl vltimus in codice, in quo etiam reperitur de animal. in- ceffu lib. cum fcholiis marginalibus: — cod. XX. plut. 87. continet praeter libros de coelo, libros 111. de anima cum fcholiis marginalibus interlinearibus et Zemi/!ii paraphrafin libro- rum de anima, quae in cod. in VII. libros diflribuitur, quum in editt. fit tripartita. Codex facit ex primo loco duos, totidem ex fecundo. ex tertio tres: quam librorum diuifionem etiam agnofcit Suidas voc. Θεμίξιος. — — Themiflii paraphrafis graece quoque exflat in IJ, codd. Mediceis, (Bandini cat. tom. III. pag. 278.) et in. bibl. Vindobon. (effe. catal. part. IV. pag. 66.) — cod. Medic. 23. plut. 87. lib. HI. de anima, cum anonymi prolegom. et cod. XXV. iidem cum breui librorum de anima fummario. — cod. vetuflus XII. plut. 87. Ariftotelis metaphtjficorum lib. XIV. cum Zffexandri /Iphrodifti commentario; quatuor poflre- mi libri eodem ordine difpofiti funt, quo in edd. Duualliana antiquioribus. In eodem plu- teo funt duo codd. metaphyficorum ct in pluteo 7o. cod. XVI. duodecim tantum continet libros, in cod. XV. plut. 87. funt probJemafum naturalium fectiones XXXVII. et eorumdem pars, fed diuerfo ordine a recepto in editt. in cod. XX. eiusdem plutei. | In bibl. Perifna regia multi funt variorum phyficorum etc. codd. commentatoribus graecis deflituti, a Buhlio pag.179 fq. iterum enumerat. Contra in bibl. Coirliniana tefte Montfaucon in cat. I. pag. 220 fqq. plures eum commentariis: Znonywi et Mich. Pfelli fchol. graeca in octo libros aufcultatt. phyfic. Zfufcultationes phyfiae cum commentario 10. Phfo- goni integro vsque ad librum fextum; inde a feptimo incipit Simplicii expofitio. — Libri de τοϑίο Y. et II. cum commentario ampliffimo , libri autem III. et IV. cum commentario dupli- ci, fine interpretum nemine. — Libri de generatione et corruptione cum comment. 70. Philoponi. — Meteorologita. cum comm. eiusdem, flexandri /fphrodifti hypomnemate, eiusdem fcholiis in librum quartum, et O/ympiodori Alexandrini in omnes libros. — Seho- lia uides. ^ Vol. ΤΙ. p.126 P 127 SCRIPTA PHYSICA - Lib HILF. — 2m lia addita funt libro de mundo ad Alexandrum de fenectute et iuventute, vita et morte, et de refpiratione. ΞῊΝΣ à Bibliotheca "indobonenfis ad(eruat multos, antiquitate et bonitate praeftantes cod. a Lam- becio to:. VI. copiofe recenfitos. Memorabimus tantum cod. XXXVII. qui continet av/7ui- lationes phyficar cum anonymi dieugéces τῶν φυσικῶν πραγμάτων praemiffa et praefatione de variis philofophorum veterum opinionibus phyficis fub titulo: δόξαι παλαιῶν, et alios libellos ariftotelicos cum antiquis fcholiis ac Guarini adnotationibus propriis, ipfius manu fcri- ptis, partim graecis, partim latinis. — Codici XLII. parua quoque naturalia complectenti, adíperfa funt fcho.ia Mathufalae Machiris, monachi S. montis Sinai, qui totum cod. XLII. (Lambec. VII. pag. 173 fqq.) plura fcripta Ariflotelis aliorumque manu fua defcripfit. In co- dice XLIV. (Lambec. VII. p. 132 fqq.) funt Simplicii, Georgii Pachymeris et Themiflii paraphra- fes phyficorum. — in cod. XXXXVL. Zllexandri Zphrodifi/nfir commentaria in Ariílotelis libros quatuor Meteorologicorum. — cod. L. habet Ariftot. de anima libros III. et librum de infecabilibus lineis: — cod. LII. (Lambec. VII. pag. 206 fq.) Simplicii comm. in Ariflot. libros de anima, et cod. LIIT. Sop&oniae paraphrafis in eosdem, nondum edita. vid. ad nr. XIV. — cod. LIV. Arifloteles de partibus animalium lib. IV. cum Michaelis Ephefii fcholiis, et Arift. lib. de animalium inceffu cum.eiusdem fcholiis atque Ariftot. de generatione animalium libri V. cum JMathufalae Machiris aduotationibus gr. fparíim in margine adiectis, — cod. LVI. praebet libr. dePhyfiognomonia, libelli partem de ventorum regionibus et nominibus, ex Ariflotelis li- bro de fignis, libr, de mirabilibus aufcultationibus a fuperioribus editt. valde difcrepantem et alia Ariftot. — ced. LVIII. JMetaphuficorum libri XIV. cum eclogis fiue excerptis ex o. Pailoponi in eosdem expofitione. adde notata ad $. XXVI. Verfiones librorum Ariflotelis argumenti phyfici hebraicas, arabicas, fyriacas et armenicas in bibliothecis Parifienfi, Taurinenfi, Scorialenfi, Bod- ]eiana, Vindobonenfi et Leidenfi cufloditas enumerat cl. Buh/e p. 188 — 190. quibus addes cod. Vjenbachiamum, qui continet commentarios Z4uerroir in Ariflotelis octo libr. phyficae aufcul- tationis ex lingua arabica in hebraicam translatos. vid. JMaii catal. MSSt. bibl. Vffenbach. I. pag. 116. fqq. Har/. Ex Arabibus Zfuerroir commentarius exílat, fubinde laudantis praeceptorem fuum «urmpace, habetur autem ex latina verfione Zac. Martini tom. IV. Opp. et cum Tiberii JBaci- Ierii lectura, Papiae 1507. fol. 555) [TP] Memoro tantum adhue commentarium Conmimbricenfum philofophorum, — Colon. 1600.4. — Joftphi Sainz de J4gu rre Salmantiae 1672. fol. 11. voll. Joach. Perionii verf. librorum VIII. phyfi-orum per Aic. Gruchittm. emendata. Parif. 1577. 4. Caefarir Cremonini apologiae dictorum Ariflotelis. Venet. 1613. 1616. 1627. 4. — n editione operum Ariflotelis graecolatina Du Valliana adiuncta occurrit Zu/i Pacii translatio: cum cuius verfione prodie- runt hi libri Hancu. 1629. 8. X. ΠΕΡῚ OYPANO'Y βιβλία ὅ΄.. De roro libri 177. 9) qnorum primus agit de mundo et corporibus, circulariter mobilibus, quae incorruptibilia iii* e(Te exiflimat Ariíto- Ff 5 teles gEZg) Bene eft, quod Alpharabium, (vid. Gra- qui ne femel quidem illud euoluerint. fian. Afchpan. de fuperftitione erudita pag. 6o.) hhhh) Iu cod. arabico apud Cafir. |. m. I. pag. aiunt, feptuagies hoc Ariftotelis opus perlegiffe: —307. citantur de coelo e£ mundo libri decern. Hart. fexcentos eni e philofophis videas nofira actatc, iii) Axiítotelis dogma de aeternitate mundi fin- 3 gulari 239 Lib. 1HI. c. V. : ARISTOTELIS Vot. IT. 7p. 125 - teles, fecundus de fphaeris cosle(tibus ac flellis: fertius de fimplicibus eorporibus, 'quae funt fub luna, fiue de quatuor elementis, et quarzus de grauitate ac leuitate ^^^), ^ Hos libros non de coelo, fed de mundo potius infcribi debere, exiftimabat Zlexander. Jphrodi- feur HU). cuius commentarius, frequentiffime laudatus a Simplicio, intercidit, non minus quam Syriani et Zmmonii. Exílat e graecis in hos libros eruditus Simplicii commentarius, et quae latine tantum prodiit metaphrafis Theodori Metochitae. (graec. in cod. Bauar. CXL. vid. catalog. p. 56 ἴᾳ. et cod. CXXXIX. ineft Arift. de coelo cum aliis.] | Dama/cii parecbolae in librum I. Labbeo pag. 112. Bibl. nou, MSS. memoratae, necdum viderunt lucem ""^7), | Paraphrafis Temiflii, quae latine prodiit Venet, 1474. fol. non e graeco translata cft, fed ex hebraeo, per Moyfem latinum, Spoletinum. | [Ex arabica lingua in hebraicam tranflulerat Serarhia ben Jizchak et hebraicam verfionem editurus erat doctus Hebraeus, Meier Benedi&l. Compers, cum verfione Arif. libelli ebraica. vid. Baumgarten in Nachrichten von merkwürdigen Büchern. tom. X. pag. 465 Ííqq. Num vero praclo exierit illa verfio, equidem neício.] — 4uerroir paraphra- fis et comment. latine, tom. V. Opp. Paullo Ifraelita interprete. E recentioribus iuuat laudare editionem graecam Parifienfem Guil. Moreílii, cum no- tis, tum Z/omae Zquinafir commentarios, praeterea Commentaria Luc. Philelfi 1563. ct Co. nimbricenfium Philofophorum, Colon. 16o0. 4. et Joh. Lud. Hauenreuteri Francof. 1605. 8. "uguflini Niphi expofitionem. Venet. 1525. fol. j In graecolatinis Operum Ariflotelis editionibus feruatur latina verfio Zohonnir Zfrgyro- puli, et Joach. Perionii (Parif. 1577. 4.) verfio, ab Oporino excufa. In Chinenfem fiue Serum linguam translatos hos libros a Rodzrico de Fiqueyredo ann. 1625. legas in Bibliotheca Iefuitica Nathanaclis Sotuelli, [adde infra in catal. editionum.] ΧΙ. ΠΕΡῚ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΚΑΙ ΦΘΟΡΑ͂Σ βιβλία β΄. De generatione et cor- ruptione libri 1I. """") E grae- gulari opere oppugnaturum fe promifit oft. ῬΠὶ- ioponus in libro erudito eiusdem argumenti ad- verfus argumenta Procli VIII. 6. X. 5. et XIII. r1. [vid. infra in lib. V. cap. 26. $. 13. vol. VIII. pag. 522íq.] Confer ΧΙ. 9 fq. vbi paucis et obiter contra Ariftotelem difputat. [cont, Cudtwortfi. ἔν. intell, cum notis Moshem. I. pag. 166. 188. 274 fq. 366. 310. 642.] kkkk) Iudicium de hoc libro vid. in Gaf/endi exercitt. paradox. V. $. 7. VI. $.6. VIL $. 7. VIII $, 4. Zeunmann. llf) At veteres sexi vocab. interdum pro z:- do vtuntur, vid. Procíum in 'lTimaeum pag. 85. Fabric. conf. Gifanii conlectsn. in Lucretium, v. mundus. Macrob. in fomn. Scip. I. cap. 20. et II. cap. 11. J/aler. Flacc, 1, Argon. 565. ibique Car- rion, Bulaeum et Burm. etc. Zar. smmmm) In codice Matritenfi LXXXIIII. apud Iriart. p. 321 fqq plura reperiuntur variorum au- &orum opufcula. In his problemata Zriffofelis, multa medica et phyfica, eiusdem de animalium: proprietate prooemium nondum editum , (de quo infra differetur,) eiusdem problemata, tum (pag. 3:8 fqq.) plura Damaftii opera , et quidem ex Damajcio- in primum librum de coeío nonnulla, Damafzii epitome in quatuor primos et octauum Phyficorum Ariftotelis. — In cod. Scorialen/i, te« fte Piier in Itinerar. Hifp. p. 158. funt duo codd. de coelo. Hart. nnn) Iudicium de hoc libro vid. in Gaffendi ]. m. V, δ. 8. VL. $7. VIL 6$. s. VII. δ. 5. Heum. Codd. Ii. mssti in biblioth. Scorialenfi, tete P/üer Itiner. pag. 158. ari. -u- SCRIPTA PHYSICA Vol. IT. p. 126 127 Lib. HI c.F. 231 E graecis οχἤαμτ commentaria Joh. Philoponi, et quae latine tantum vidit lucem, T/o- dori Metorhitae 5559) Paraphrafis. | Spectat et huc. Zflexondri Aphrodifei de. mixtione liber, qui cum eius commentariis in Meteora [P] prodiit. Epitomen ZIichaelir filli in Dibliothe- ca Caefarea exílare legas apud /7offium de Philofophia pag. 29. e Verderio, vt fufpicor, vel líracle Spachio hoc Ícribentem. Sed in Lambecii et Neflelii catalogis hoc non inuenio. Auerrroir commentar. ex arabico hebraice verfus exílat in bibl. Vaticana et Caefarea nr. CXIX. Vertit R. Mofes Tabora, ben Samuel, ben Schudai. Latine legitur tom. V. Opp. Expofitio Auerrois et paraphrafis, Vitali Niffo interprete. In graecolatinis editionibus Ariflotelis habetur latina verfio Frameifti "atabli. Para- phrafis M. ZIntonii Maioragii prodiit Bafil. 1554. fol. — Vertit praeterea Petrus Zllcyonius, Ve- netiis 1521. Bafil.1546. 4. et Joach. Perionius, cuius verfio per Nic. Gruchium ernendata 1577. 4. nec non Georg. Trapezuntius. ΧΙ. METEOPOAOFLIKXYN βιβλίῳ δ΄. De meteorir ?"^) libri 17. Horum primum nonnulli olim abiudicarunt Ariftoteli, quorum argumenta adfert ac refellit Olym- piodorus 475). Librum quartum Aphrodiíeus, et, cuius perierunt commentaria, Z/mmo- niur, fubiunxerunt, eodem Olympiodoro tefle, libris duobus de generatione et corruptione, quibus etiam magis congruit, iudice Aphrodifeo. Idem Zphrodi/tus lib. VT. ἀποριῶν καὶ λύ- σεῶν cap. 14. ἐν τῷ ἐπιγοωφομένῳ μὲν τετώρτῳ μετεωρολογικὼν. ὄντι δὲ μᾶλλον οἰκείῳ τῇ περὶ γενέσεως καὶ φϑορᾶς πρωγματείφ. Ἐχίϊδηϊ e graecis ,)οχαπάγί ph odifei "**), (fiue alterius et vetuflioris auctoris, vt videtur 27. Sehofío pag. 157. Vitae Ariflotelis, et Petro V/i&iorio XXV. 22. Var. lect.) commentaria , et O/ympiodori , (fed libri fecundi et quarti ex- 0000) Graece in cod. Bauar. CXL. (catal. pag. 46 4) Cl. Buhle 1. p. 185. » Commentarius, ait, in libros de generat. et corrupt. in cod. /"eneto D. Marci (vbi plures Metochitae comm. in. multos Ariftotelis libros iunétim exhibentur, p. 120. ca- tal) Theodoro Metochitae adícriptus a Fabricio Bibl. Gr. vol. IX. p. 365. tribuitur /ichaeli Ephe- fio, in alio autem codice Veneto nr. CCXXXVII. cat. p. 117. €t quidem in nota, a librario adiecta, Ilohaani Philopono. Rectius tamen videtur ad Michaelem Ephefium, (diuexfum a. Michaele Pfi- lo, qui íaec. XI. inclaruit: etenim. £oAiefium Α]- Jatius coniicit fuiffe Ducam Parapinaceum, Pfelli difcipolüm. vid. 4//afii dietr. de Pfellis edit. Fabric. ad calcem: vol. V. pag. 21.) referri: adfti- pulentibus huic fententiae duobus codd. mediceis. Nam exftat primum in cod. mediceo, Oceanus in- fcripto, plut. 85. — deinde in cod. medic. IX. plut. $5. in vtroque fub /ichaelis Eplie/it no- mine.* far. PEpp) Mereegohoyins πραγματεία a veteribus fcri- ptoribus interdum accipitur pro parte Aftrologiae, vt docet 7 Cafaubonus ad I. Strabonis p. 7. /^oJ- trema fius YII. τ. theologiae gentilis. Sed Ariftoteles in his libris agit de Meteoris, quae infra lunam gig- nuntur, quae μετάρσιος vocat “ες Tatius YMa- goge in Aratum cap. 22. Perinde vt Clemens lex. VI. Stromat. p. 549. di&inguit τὴν μετώρσιον τῶν ^ κατὰ τὸν ἀέρα συμβαινόντων, καὶ τὴν μετέωρον τῶν xaT τὸν ἐρανὴν κινεμένων (ιλοποίβίαν. De μεταρσίοις 118- dem difputat et Seneca in quacftionibus neturali- bus, qui Ariftetelem plus fimplici vice laudat. T'tophraf[li περὶ aezaeciu» librum IV. citct Plutar- chus in quacftionibus graecis. At Laertius ct Olym- piodorus περὶ μετεώρων, 4444) Olympiodorus, iuuenis forte, in Arift. mcteorologias fcripfit commentarios, quos cum Jo. Philoponi fcholiis in. lib. E. edidit Aldus Man. Venet. 1551. fol. graece cum latina interpretatione, IV. libr, anctore 70, Baptif//a Camotia, | prodiit ibidem 1555. et 15:7. fol. fecundum Zon/ium de feript. hift. philof. IH. 18, 2. pag. τοι, Harl. yrrr) Huic adfignantur in cod. Vindob. apud Lambec. ΝῊ, pag. 185 (4. cditi funt Venet. 1527. fol. Harl. 232 Lib. II. c. V. ARISTOTELIS Vol. IT. p. 27 P 128 trema parte mutila,) et 7oh. Páifoponi, qui Alexandrum laudat, in librum primum neque illum iategrum 55?) , tum paraphrafis "ieodori /Hetochitae [graece in cod. Bauar. CXLII. Ca- tal. pag. 57.} ex latina Gentiani Herueti interpretatione. D/z//i paraphr. nist. in Seguier. bibl. pag. 26. Exarabico hebraice vertit R. Salmon Aben TTybbon. Habuit mstum Bartoloccius T. pag. 48r. Fabric. — Iudicium de hoc Ariftotelis opere fert Ga//tudur in Exercitt, parad. V. $. 9. VI. S. 8. VIL $.9. VIII. δ. 6. Heumann. — Zriflotelis sietheororiwm: libri IV. cum commentario Caietani de Tienis. Venetiis per loan. et Gregorium fratres de Forliuio. 1491. fol. vid. infra in catal. editionum Operum. — rep. Venet. 1507. fol. — Meteorologira cum Iac. Fabri Stapulenfie paraphrafi et. commentario Jo. Corc/ai Norici, iu officina Frederici Peyruff. Norimberg. 1512. 4. Harl. In graecolatinis editionibus Operum Ariftotelis occutrit verfio latina Francifti J/atabli. E. recentioribus poft Conimbricenfes non praetermittendus Nic. Cabei commentarius Rom. 1646. fol. et Francifci Vicomercati Parif. 1556..1565. fol. uguflini Niphi Venet. 1531. fol. Vertit et Pefrus Alcyonius, Venetiis 1521. Bafil. 1546. et Joh. Genefius Sepuluzda, Parif. 1532. fol. [cum paraphrafi Iac, Fabri Stapul. Lipf. 15315. fol.] 177. “πίον. Laureiur. Neapoli 1605. 4. Thomae Linacri adfectam verfionem laudat Th. Morus p. 298. Opp. XII ΠΕΡῚ KOZMOT, De mundo liber, exotericus, fiue epiftola de vniuerfo ad Alexandrum. In codice Dan. Heinfii infcribebatur περὶ κοσμοποιίας. Sed verus efl titulus ΠΡΟΣ AAEZANAPON FIIZTOAH ΠΕΡΙ TOY" HANTOY, vt e Stobato notaui lib. 11. cap. το. δ. 17. [in hac editione infra in fect, XXXV. de epiflolis Ariflotelis:] ne- que [] dubito, hoc fcriptum inter γνήσιος Philofophi monumenta referre, tum ipfius Sto- baei auctoritate, tum Demetrii lib. de elocutione cap. 253. et Zpuleii "^, qui, latine prope- modum ad verbum cenuertens, Zfri/lotelem prudentifFmum εἰ do£iffimum Philofophorum, e£ Theophrafium fequi fe ait, Praeterea Jufliui Marígrir in Adhortatione ad Gentes pag. 6. ᾿Αριτοτέλης δὲ ἐν τῷ πρὸς ᾿Αλέξανδρον, τὸν Μακεδόνω, λόγῳ σύντομον τινὰ τῆς ἑαυτῷ Φιλο- σοφίας ἐκτιϑέμενος ogov. Ioh. Philopeni de mundi aeternitate contra Proclum VI. 18. duo- bus in locis: ὡς φησιν Αριφοτέλης ἐν τῷ περὶ X60|48 λόγω: ὡς ἐκ 9:8 πάντα εἴς. — Auctoris denique vitae Ariftotelis, a Menagio editae, qui inter eius fcripta refert librum περὶ κόσμϑ γε- νέσεως. lum graecorum codicum msstorum fides, qui diferte Arifloteli tribuunt, vt Cae- farei IL. vel III, Aldinus, et is, quo vefur interpres víus eft, qui in latinis veteribus exftat editionibus. Praetereo tamquam non fatis explorata nec diferta Ciceronis, Origenis, P/u- tarchi V. 20. de. placit. philofoph. "Theodoriti, et Themiflii teftimonia, (de quibus vide, fi placet, Naudaeum diatriba de fato $. XVIIL) et recentiora fuffragia Thomae Bradwardini lib. I. de caufa Dei contra Pelagium cap. 29. Be/Jarionir IIl. το. contra calumniatorem Platonis, et “Ἄν πὶ 5555) Cod. mst. meteorologicorum primus lib. fe fatis clare conditorem illius libri profiteatur, cum expofitione Zo. Philoponi in bibl. Scorialenfi, hinc credo, Apuleium verum effe illius libri au- tefte Plüer àtiner. pag. 158. Πανΐ. Corem; graecum vero textum effe verfionem, Sic habemus Eutropii hiftoriam romanam, graece red- ttti) Quum Apuleius libri fui de mundo initio | ditam, item hiftoricos libros Iulii Caefaris, grae- non dicat, fe verfionem libri graeci fcribere, fed — ce veríos. Heumatin. Vo'. HI. p. 128 P 1:9 SCRIPTA PHYSICA Lb ΠΣ ΚΣ. 25 Zfrfenii Monembaffae Archi- Epifc. in limine Apophthegmatum. | [Ariftoteli tribuit Briffo. niu: lib. I. de regno perfico $. 73. Heumamn.] Fateor, addubitalfe Procium lib. V. in 'Ti- maetm pag.322. ὥς πὸ Qoi πάλιν Ἀριξοτέλης. exzreg ἐκείνε τὸ περὶ κόσμε βιβλίον. et longe plurimos e recentibus abiudicaffe audacter Arifloteli, vt faciunt ZMuretur II, g. Var. Ledl. diuerfum dictionis genus obüciens, Sreliger vterque, Ifaacus Cafaubonus, Salmafiur pag. 1247. ad Solin. Dam. Hiinfiur orat. V. pag. 75. edit. IT. et pag. 25 fq. ad Maximum Ty- rium, Zlenogitr ad Laert. pag. 203. 323. ojus de fcientiis Marh. pag. 272. et de Philofophia pag. 28. [/"offiur de fec. philof. cap. 17. δ. 13. Huetiur in quacft. Alnet. lib. IL. cap. 2. δ. 13. et cap. 5. pag. 141. 77iuer ad Auguflini libr, IV. de C. D. eap. 2. adde ΤᾺ. Crenii animaduertf. philol. part. XT. pag. rrt. qui aliorum de hoc libro fententias collegit, et Z. 74. Fabric. Opufc. p.68. Heumaum. | Naudarur loco laudato, et D. Philippus lacobus Spenerus *"""), ὁ μα- καρίτης : vel Theophra/fo tribuiffe, vt Petrus. /leyoniur praef, et nonnulli apud Coelium ἰθῆο-. dig. VIII. 16, vel Nicolao Damafteno, vt P. F'iclorius XXV. 13. Var. Lect. refutatus a Mu- reto, et Nic, Lornfis VI. 12. """) Epiphyllidum, nec non Simon Porfius apud Iac. Thoma- fium cap. XI. Phyficae quaell. 15. et Dan, Heinfus in differt. qua. multis argumentis hoc feri- ptum Arifloteli eripere [f] fummo ftudio conatur p. 565. Orat. , vel Znaxinieni Lampfaceno, eidem, cui Rhetorica ad Alexandrum adícribi fupra dixi, vel denique Pofidonio, Stoico, [vid. infra in catal Stoicorum, ἢ. v.] vt Tom. Giannisus, Ferrarien] et T^om. Zldobrandinur et Menag. ad Laertii VII. 138. 152. Adde Gaffendum tom. l. Opp. 145. Gabr. Neudaeum de fato $. 18. 19. et Jar. T'homaf. de fioica mundi exuflione pag. 179. — Vicillim Arifloteli librum hunc vindicant praeter teftimonia veterum, paulo ante laudata, veterumque codicum auctorita- tem Petrus. Petitus VHdto. Obf. (qui Ariftotelem in exotericis fcriptis vfam prooemio obferuat e Ciceronir IV, ad Atticum 16. et nihil in illo contineri, quod placitis Aci(lotelis non fit con- fentaneum , contendit:) [Caelius Sec. Curio lib. 1I. Epift. pag. 347. 7erpoorten;] Elmenhor- lius ad Apuleium de mundo, et Fortunius Lictus in Allegoria Peripatetica, Joh, Philippus Pfeifferus wuuu) Verba eius haec funt praef. ad Tabulas in Hodofophiam Dannhauerianam D.3. b. Non ne- go, ab illo tempore, quo iuuenis non indiligeuti opera libros Philofophi euoluebam, non valde me ipfo dele'atum, quod male me haberet, dum minus im eo imuenirem, quod aliquam Theolo- giam naturalem faperet, quam in multis aliis antiquorum philofophis diuinitatis alicuius. [lu- dio[ioribus, cuius tam rara in operibus Jatis dif- fufis veftigia con[piciuntur, fi librum de mundo excipias, qui ob id prae aliis placuit, fed pojl alias ex hac etiam caufa Zfri/Toteli abiudicandus. Simile iudicium /uw/li Lipfii ib. I. de conftantia cap 18. Et talis in diuinis vbique fere Ariftoteles efl: libellum illum de mundo. excipio, qui, totus aureus, ab alia mihi videtur et coelefli aura. Me- lius tandem confultum fub finem vitae hunc li- brum confripfiffe Ariftotelem exiftimat Ga/jendus de Phyfiologia Epicuri pag. 369. Fabric. Conf. Fol. 11]. Gaudentius de Rom. philofophia cap. 106. et 196, fin. Heumiann, vvvv) Horum fententiae fauet cenfor editionis libelli Kappianae in ephemerid. Gottingenfib. ann. 1792. pag. 1286. qui praeter ea laudat Simplicium in comment. ad Ariftot. de coelo, vbi is in prooe- mio: «AX ἄπερ, alt, βελοιτό Tis τὴν ᾿Δριτοτέλας πε- gi κόσμα ϑεωρίαν ἰδᾶν, ἐν πάσκες ὅμξ ταῖς Φυσικοίες αὐτὰ πραγματείαις περὶ κόσμιε πραγματεύεσϑαι ῥητέον, Διὸ καὶ Νικόλαος 0 περιπατητικὸς περὶ πάντων τῶν ἐν τῷ κόσαῳ κατ᾽ ἄδος ποιξίται λόγον. Neque Conringius in Conringianis pag. 128. parum abeft, quin illum librum a Vie. Dazicíceno fcriptum effe, cum aliis iudicet, Spurius quidem illi omnino videtur, quia nec ftilum habeat Ariítotelis, nec vllius Peri- patetici teftimonium: praecipue quia Britanniae fiat mentio, quum tamen notum fit, eam Iulii Caefaris aeuo demum innotui(fe Romanis ac Grac- cis. Harl. Gg / 234 Lib. HH. c. IF. ; ARISTOTELIS . Vol. IL. p. 129 Pfeiffrur fingulari dillert. Regiomonte ann. 1667. tum qui commentariis et notis librum illufirarunt, Ofautr J/orzius, pater, Roftoch.1577. 8. Joh. Langius, philofophus et medi- cus, Francof. 160:. 8. '^'"*") et. Bonas. Lulcaniur, qui graece cum veteri Zpuleii et recen- tiore Guil. Budaci verfione edidit, fcholiisque et cafligationibus in contextum graecum et in» terprétum vtrumque illuflrauit, fubiuncto Gregorii Cyprii encomio maris, et Pauli Silentia- rii Ilambicis quibusdam , Lugd. Bat. 1591. 8. Budaei verfio exílat in graeco - latinis operum Ariflotelis editionibus. — «tri Zfryonii, qui librum Theophraflto tribuere mauult, interpretatio prodiit in edit. lat. Opp. Ariftotel. Bafil. 1542. fol.: Venet. 1521. atque Bafil. 1546. 4. inter alia quaedam Ari(lotelis fcripta, ab eodem translata. — "Tranfítulit et. Zo. Genef/us Sepulueda. Pa- rif. 1548. 4. Fabric. [Hic liber infcribendus eft Cormogrophia fiue Compendium cosmographiae. — Liber ve- ro de mundo, adnotante Sebaff. Baffo philof. natur. p. τοι. fiue fit Ariflotelis, vt fert. ipfius zomen, fiue, vt quidam volunt, fit Ariftoteli alienus, non tamen aliena eft doctrina, quam ex libris eius ariflotelicam effe, fatendum efl. Ego vero fic argumentor: fi Arifloteles au- élor effet libri de mundo, ob riobilitatem argumenti id ignotum e(fe non potuiflet Ariflote- licis, Ariftoteli aetate propioribus, nec aliis viris doctis. — Atqui veterum nemo hunc librum tribuit Arifloteli. Ergo eius auctor non eft Arifloteles. « Ariftotelicum vero quempiam effe auctorem, inde colligo, quia haec ipfa videtur fuiffe occafio, librum hunc Arifloteli tribuendi, Heumauz —— Conf. Buddei lfagogen hiflorico - theologicam, lib. I. cap. IV. ad δι΄ XXX. pag. 289. Nec recentiore aetatate defuerunt, qui in vtramque partem difputarent. Cudworth. in fyftem. intellect. cap. IV. $. 21. pag. 605. librum de mundo nomen Ariftotelis falfo gerere, fed eius antiquitatem non pofle ia dubium vocari, iudi&&t. ^ Ex eodem Empe- doclis verfu, quem Cudworth adtulit, ab auctore libri citato, colligit Bracker. in. hift. crit. phil. tom. I. pag. rri2. not. c. falfo tribui libellum Arifloteli ; idem alio argumento vtitur l. m. Pag. 799. not. 9. Fufius autem ructer. yo9eixy libri demonfirare et Fabricii. rationibus fatis. facere fluduit in Otio Vindel. mclet. III. pag. 120 fqq. 174 fqq. — Argumenta, quibus alii auctoritatem libri vindicatum iuerunt, bene quoque diluit, et grauiora, quibus eum genui- nis Ariflotelis monumentis docuit abiudicandum ,. protulit 7. G. /7/alch, in parergis academicis pag. 272—276. At tamen litem, quae paene coufopita videbatur, refufcitarunt, et libel- lum effe adferendum Arifloteli duxerunt SZ. Croix. in Examen critique des Hifloriens d' Ale- xandre p. 296 fq. ac Bat/eux, (qui librum hunc edidit eum Ocello Lucano ac Timaeo Locr. additis verfione gallica et obferuationibus, Parif. 1768. 8.) in pracfat. et in adnotationibus pag. 156 fqq. Hic arbitratur cum aliis, ab Ariftotele iam fene confectum effe librum extre- mis imperii Alexandri M. annis, Secus tamen fenfit illius cenfor Gottingenfis, (forfan cl. Meinerf.) in bibliotheca philolog. vol. I. p. τις fqq. Zeinerfius quidem in hifloria doctrinae de vero deo, in fect. VII. in qua pag. 420 — 455. Arillotclis de deo fententiam perfequitur, pag. 454 fq. argumenta, opinionibus Ariflotelis aperte repugnantia, ex ipfo libello colligit 801 repetit, quibus fides libri impugnetur. Spurium quoque illum iudicat cl. Zuhle in difputat. de diflributione librorum Ariflotelis in exotericos ct acroamaticos eiusque rationibus ct cauflis Góttingae amiibip) Vid. Lambec. comment. VIT. peg. 156 fionem lat. cum commentario editam effe a. 1606, íq. vbi cod. mst. recenfet, et notat, Lawgiiver- typis Matth. Becker. Zar/. Voi, ΤΡ ον : . SCRIPTA PHYSICA - FilMgP. o dw Góttingae 1796. 8. pag. σι fq. — Inprimis diligenter verfati: funt nouiflimus huius libri editor cl. M. 70. CAri/'icnur Kappius εἰ él. M. Zo. Zuguflur Goereux. — Prior, ia excuríu pri- mo p.335 Íq. contra Battefium docte difputans, ita fidem et auctoritatem libelli imminuit fran. gitque, vt oflendat, noftrum libellum praeceptis, fententiis et opinionibus Ariflotelis non con- venire, et vero iis repuguare, tum, adcurate in Ícripturae geuus, in noflio iibello obainm, inquirendo, id, doceat, ab Ariflotelis fermone effe diuer(um, — Pag. tamen 353 íq. concedit, nofirum libellum confcriptum effe haud longe poft Ariflotelis tempora ab homine, qui, Ícriptis Ariftrotelis perlectis, huic ariftotelicae doctrinae nonnulla praecepta et placita Pytlia- gorae, Platonis et Zenonis admifceret; vnde factum effe, bene coniicit, vt multa Stagi- ritae praeceptis modo conuenientia, modo repugnantia in hoc opufculo offenderemus. 'Tum alia de ratione argumentandi ,. probandi dicendique erudite differit, denique fummam libri praebet. — Poflerior, JJ. Goerenz, in difp. de libri περι κοσμϑ. qui inter Ariftotelis fcri- pta reperitur, auctore, Wittebergae m. Aprili 1792. 4. illam fententiam, quae Ariflotelem auctorem refpuit, probabiliorem animaduertens, primum examinat diffentientium rationes, tum argumenta alia, ab aliis omiffa, a Kappio tamen partim adlata et expofita , cogit, et contra Petitum ac Battefium tela potiffimum dirigit. Denique fufpicatur, auctorem Ari- ftotelis nomen li5ro fuo quaeflus cauífa fuppofuiffe, qui eum regi Ptolemaeo Philadelpho pro Ariflotelis libro venderet... Quidquid eft, fatis euictum effe puto a Kappio et Goerenzio, fuperiorum V. D. vefligia prementibus, Ariflotelem non fuifle libelli parentem. — 4. G. Schwuitle[J. qui germanice vertit libellum fecundum recenfionem Pattevfii, infcripfit Zfriffoteler Brief an Alexander. den Grofren über. die Wet. — "Tiguri 1782. 8. et a pag. 38. fübiunxit ad. notationes, cum fuas, tum Patteufii excerptas; a Batteufio tamen interdum difceffit et p.38— 41. yominauit, qui diuerfimode iudicant de auctore libri: inprimis Heinfii argumenta, (dif- fertatt. pag. 563 fqq.) quibus, libello Ariflotelis nomen male praefixum effe, oftendit, pau- cis repetit. Zar/.] : XIV. ΠΕΡῚ ΨΥΧΗ͂Σ βιβλία γ΄. de anima libri III. quorum primo veterum Phi- lofophorum hoc de argumento featentias ad examen reuocat, fecundo agit de anima fenfi- tiua, «ertio de rationali. Fabri. — De hoc opere iudicium fert Gaffendus exercitt, paradox. V. 6. το. VI. $. 9. VIL. $. το. VIII. $. 7. -Heumann. — Ariftotelis effe negat. Caelius Sec. Cur. M. epp. p. 349. F'erpoorten. | Meminit tamen, vt Fabricius in nota msta notauit, huius " : , : Σ , πρωγματειας Avifloteles ipfe libro περὶ ἑρμηνείας. Inter codd. JNarianos eft cod. CCLXIX. (catalog. pag. 456.) qui continet Ariflotelis-opus de auima et de fenfibur, — in bibl. Bernenfi, (tefle Simuro Cat. 282 fq.) duo codd, fed mu- tili. — in bibl. Scorialenfi, (auctore Plüero I. m. pag. 158.) eft cod. de anima, et alius de ea- dem libri IIT. cum argumentis Simplicii, adhaeret fragmentum ex eadem. — De verfionibus librorum et interpretum graecorum arabicis et Íyriacis vid. Cafir. bibl. arab. hifp. I. pag. 305 Íq. Harl. Perierunt Z/exandri Aphrodifei et P/ufarchi Neflorii F. commentaria Simplicio laudata, et quae de anima fcripferant Z"ieophraffus a 'Themiflio citatus, Porphyrius et Iamblichur. Intercidit quoque Ariflotelis ipfius dialogus Eudemur, qui de anima agebat, et ab eo. dem Simplicio plus fünplici vice in teflimoniam citatur. Gga Ex Is IH y ARISTOTELIS Vol. VI. p. τοῦ 236 Exflant e graecis commentaria erudita Simplicii tet Joh. Philoponi, tum Themiflii para- phrafis, Lud. Nogaroiae commentario illuflrata ****), et cuius verfio latina fola Zerueto auctore prodiit, Metaphra(is ZAeodori Metochitae "*). — In Zlexandri quoque Zfphrodifien- fis libris quatoor ozregigv et λύσεων quaedam librorum de anima loca illuflrantur. Fabric. — Inter codd, Vindobonenfes apud Lambec. VIT. pag. 199 fqq. funt codd. XLV et XLIX. con- tinentes libr. lII. de anima et reliqua paruorum naturalium Ariflotelis; cod. L. de anima libri III. et liber de Infecabilibus lineis; cod. LI. lib. I. de anima, fed imperfectus; ced. LI. Sim. plici commentaria in Ariflot. libros Ill. de anima, quae ctiam typographicis formulis deferi- ta funt Venetiis 1527. fol. latine vertit Euangclifla Laugur Afulanus et edidit Venet. 1554. — Eclogas fiue Excerpta ex iisdem Simplicii commentariis, fub titulo βραχείας ἐξηγήσεως f. breuis expofitionir graece edidit Jacob. Schegkius, Bafil. typis Io. Herwagii, 1544. 8. vid. infra in Catal. edd. librorum de anima. — In cod. LII. Vindob. eft Sop/oniae paraphrafis, non- dum edita, in Ariflot. libros tres de anima, in totidem libros diuifa. Idem Sophoniae opus exílat in cod. XXXII. bibl. Mediceae, plutei 71. (Bandimi Catal. tom. HI. pag. 21.) et in cod. Bauar. CXIX. vbi Sophroniur, vitiofe forfan, dicitur. — Quis ille SopAonia: et quando vixerit, non liquet; Lambecius tamen VII. pag. 209 fq. fufpicatur, hunc effe eumdem Monachum, cuius commentarium graecum mstum in Ariflotelis Categorias Philippus Labbeus in noua bibliotheca MSStorum p. 115. commemorat. adde JuÁ/e I. Opp. Arift. pag. 187 fq. Fabric. in vol. X. lib. V. cap. 45. pag. 545. coniicit, eumdem effe Sophoniam, ad quem Simon Conflan- xxxx) Themiflii paraphrafis trium librorum Ariftot. de anima, cod. CXXVIII. in bibl. Tau- rinenfi, (catal. codd. gr. pag. 229.) cum ciusdem paraphrafi librorum quorumdam paruorum natu- ralium et librorum octaui-et feptimi naturalis au- fczultationis. — conf. ad $. IX. adnotata. —7L- miflii, Peripatetici lucidiflimi, paraphra[is in Ari- ftot. pofteriora et phyfica, in libro item de ai- ρα, memoria ac reminifcentia; fomno et vigilia, infomniis et diuinatione per fomnum, interprete Hermolao Barbaro. Vir quidam do&tus in Ais eruditorum Lipf. ann. 1685. meníe Octobr. p. 460 Íq. primum notat, /Znionio Zímarrae, qui ta- bulas fuper Ariftotelem edidit, Themiftium falfo «reditum effe Alexandri Aphrodiíaei abbreuiato- rem, et Hermolaum obferuaffe, ^ "Themiftium haud timide diffenfiffe ab Alex. Aphrodifaeo, quum ccllibuiffet, ordinemque ac feriem eius variaffe, veftigiis tamen eius infiftentem Ariftetelis pofte- riora et reliquos memoratos libellos eleganter ac perfpicue explanauiffe, feque ipfum paraphraften Ariftotelis non obícure eífe profeffum. 'T'um ad- notat cenfor, hos libros Themiftii paraphrafticos ab Hermolao Barbaro latinos redditos et Venetiis editos effe r570. fol. vna cum Themiflii eiusdem paraphrafi in Jibr. 11]. de anima a Comite Lu- tinopolitanus douico Nogarola, Veronenfi, translata et fubti- liffimis fcholiis illuftrata; fed, iudice 7/offo de philofophia p. 8. 'Themiftium ab Hermolao, dum nimium ftuduiffet elegantiae, tanta conuerfum εἰς fe libertate, vt faepiffime longe aliud diceret, quam fenferit 'Themiftius, optandumque adeo ef- fe, edi tralationem veterem, quam apud Carpe- tanos alicubi delitefcere aiunt. Eumdem annum edit. 1570. defignant Bayle et Fabricius infra de 'Themiftio vol. VIII. lib. V. cap. 18. VI. p. 29. et P. 30. indicat editiones verfionum Hermolai Bar- bari. At Zesus in Differtazione Vofliani tom. II. p.377 Íqq. vbi de verfione Hermolsi Barbari, No- garolae atque editionibus agit, errorem notat, et animaduertit, Hermolaum ann. 1580. conuertiffe Themiftium. Editioni Parif. 1528. fol. apud Si- monem Colineufn additus eft Alexander Aphrodi- feus de anima ex Hieron. Donati verfione. Zar/. yyyy) In cod. Bauar. CXL. (Catal. p. 56 fq.) funt Z/eod. Metochitae, magni Logothetae, com- mentaria in libr. Ariftot. de phyfico auditu, de anima, de coelo, de ortu et interitu, tomus I. et in cod. CXLH. comment. in tertium de anima, in parua naturalia, in libros de inceffu, partibus et generatione animalium, in meteora, in librum de fenfu et fenfili, tom. II. Za. ^ Vol. TI. p. 129 P 150 SCRIPTA PHYSICA Lib. HI. c. V. 237 tinopolitanus faeculo XII. fcripfit. — Inter codices Naniamor eft cod. CCLXXIII.. (tefle Catalogo p. 458.) qui continet Cor;jdallri commentarios in duos Ariflot. de anima libros. — An idem fuit "Theophilus Corydalleus, cuius logica in eodem codd. Nanianorum catalogo nr. CCLXXIV, exílat msta, et qui praeterito vixit faeculo? — In cod. Veneto D. Marei eft paraphrafis in libros Ariflotelis de anima, cod. mst. DCXXXV. fecundum illoifon in anec- dot. graecis tom. II. pag. 248. — Jduerroir comment. hebraice exftat MS. in bibl, Caefarea, (latine tom. VI. Opp.) commentar. &. Schem Tob ben R. Ifaac Spret fcriptus a. Chr. 1471. Lipfiae in bibl. Senatoria. Vetus /atima verfio in cod. Gottingenf, circiter faec. XII. exarato. (Huhle p. 183 fq.) Editt. antiquiffimas vid. infra in catal. editionum Opp. et editt. poft faec. XV. in indice editionum librorum fingulorum. Zar. In editione graeco-latina Cafaubgniana et aliis quibusdam occurrit [IP] verfio 7o. Zr- gyropuli, in Du Valliana tomo IT. /u/ii Pacii. Bonauenturae Belluti, Catanenfis Siculi, ord. min. difputatt. in Ariflotelis libros de anima. Venetiis 1643. 4. — [δ απ a Fico Mercato commentarii in libr. de anima. Venet. 1574. foi. Benze.] Commentaria Petri Martinenfíi, "Toletani, prodiere Segunti 1575. fol. XV. PARVA 2 NATVRALIA, libelli XT. a) ΠΕΡΙ 'AIZOH'ZEQE (fiue potius 'AIEZOHTHPIQN) ΚΑῚ 'AIEOH- TXYN, de finfu, fiue fenforiir et rebus fenfibilibur, | Laudat hunc librum Simpliriur p. 205. in Phyf. ThimifHiur pag. 81. δ. Porphiriur ad Ptolemaei Harmonica pag. 328. et refpicit Pri- ftianur Lydus in commentario ad 'Theophraflum de fenfu. Exflat e graecis commentarius /Z/exandri Zfphrod. [graece in cod. Bauar. CL. catal. pag. 60.] et metaphrafis, quae latine duntaxat prodiit Teodori Metochitae. /pafiur, ab Alexan- dro Aphrodif. laudatus, periit. : uerrois paraphrafis huius et fequentium libellorum , tom. VI. Operum. — Hebraice excufus eft Venetiis eum. commentario R. Leui ben Gerfon, — Plautauitius [fi nomen recte fcriptum efl,] habuit MS. cum commentario Raphaelis, infignis medici ac philofophi. Fabric. — [Maynetti Maynttii commentarius in librum Ariflotelis de fenfu et fenfilibus. Florent. 1555. fol. in bibl. Vpfalienfi, Benzz/.] zzz2) Parua Naturalia verterunt Petrus ZAl- cyonius Venet. 1521. et Bafil. 1546. 4. atque in ed. latina Opp. Ariftotel. Bafil, 1542. fol. /oh. Gene- fius Sepulueda Parif. 1532. fol. qui etiam Bono- niae cdidit errata. Petri. Alcyonit im. interpretat. riflotelis a 1. G. Sepulueda. collefla. —. Com- mentaria 7/ugu/lini INiphi prodierunt Venet. et Rom. 1525. fol. cum praef. Franc. Palmerii, qua Alcyonius perítringitur. /|Vic. Leon. Thomaei ex- plicat. [Venet. 1523. fol.] Parif. 1530. fol. ap. Sim. Colineum. Petri Pomponatii commentarium MS. habuit Naudaeus, tefte Labbeo p. 234. Bibl. nou. MSS. Fabric, Variorum libellorum codd. msstos Gg 3 In atque commentarios graecos misst, iam paffim com- memoraui. De /7ermolai Barbari verfione quo- rumdam libellorum latina et de cod. Bau. qui //Ze- focliitae commentaria continet, vid. ad fectionem antecedentem adnotata, In bibl. Scorialzn/i funt, tefte Plüero, itinerar. Hifp. p. 159. codd. ΠῚ, 1) parua naturalia, eum expofitione 7/:eod. Meto- clitae, 2) de memoria et reminifc. liber vnus. 3) .De fenfu et fenübili, fomno et vigilia, liber vnus, De infomniis, vnus. De diuinatione per fomnum; de longitudine et breuitate vitae; de iuuentute et f(cnectute; de vita et morte; et deni- que de coloribus. Har/. 238 Lib. ΠῚ. c. F. ARISTOTELIS Vol. TI. p. 130 Pit In graeco-latinis editionibus Operum Ariflotelis occurrit hic liber et quatuor proxime fequentes cum latina verfione Francifci /"atabii. 5b) ΠΕΡῚ MNHMHE ΚΑΙ 'ANAMNH'EEQE, de memoria et seminifientia; citatur a Stobaeo, Suida in Μνήμη. Gellio VM. 6. VIII. 7. Nonio in, meniiaiffe εἴς, Extant e graecis Scholia /ich. Ephzfi, et Themifiii Paraphrafis, et latine tantummodo edita metaphrafis TAeodori AMefochitae, Fabric. cod. gr. Bauar. /Mich. Ephefii comm. in. libr, de memoria et reminifc. de foinno et vigilia, de diuinat. per fomnum, de motu animae, de breuitate vitae, de fenect. inuentute et refpirat. in Cat. p. 60. de Metochitae com. vid. ad fedt, praec. Hunc libellum effe Ariftotelis negat Coezliur Sec. Curio lib. M. Epift. p. 349. 'er- goorienio notante. Editus autem eft cum fuperiore, commentariis Simonis Simonii, Lucenfis, illuflratus, Geneu. 1566. fol. Harl. e) ΠΕΡῚ ὝΠΝΟΥ ΚΑΙ 'EPPHITOPZEJQZ, de foumo et vigilia. Cum fupe: riore libro tamquam vnum fcriptum citatur a Suida in Μνήμη. — Exflant e graecis Thzmiffii Paraphrafis, Scholia Jic. Ephefi, et latine tantummodo edita Metaphrafis 7/odori Meto- thitae. [In bibl. Bernenfi, tefle Sinnero in Cat. p. 285. cod. Ariflot. de fomno et vigilia, et de diuinat. per fomnum , idem de memoria.] Graece et latine prodiit hic libellus, et duo proxime fequentes, cum verfione JViro/. Leonici Thomaei, fubiuncto Hippocratis libro de infomniis, Iul. Caef. Scaligeri commentariis illufirato. Gieff. 1610. 8. ; d) ΠΕΡῚ 'ENTIINI QN. de infommir. Exflant e graecis Themi//ii paraphrafis, et Jic. Ephe/ii fcholia, et verfio latina para- phrafeos T'jeodori Metcchtac. e) ΠΕΡῚ ΤΗ͂Σ ΚΑΘ᾽ ὝΠΝΟΝ ΜΑΝΤΙΚΗ͂Σ, de diuinatione per fomnum. Exílant e graecis T/iemi/fii Paraphrafis, et Scholia /Mich. Ephrfíi, et latina verfio Para- phrafeos Theodori Metothitae, — Prodiit feparatim, graece, Cracou. 1529. 8. — gr. et lat. cum verfione et fcholiis Chriffoph. Hegendorfini , Ball. 1536. f) ΠΕΡῚ ΤΗ͂Σ ΚΟΙΝΗ͂Σ ΤΩ͂Ν ΖΩῺΝ KINHZEQ E, de communi motio- mir animalium caufa. Graeca emendatius edidit Florentiae Thomaeus, et Parifiis Guil. Mo- rellius. I Exftant et e graecis Scholia Mick. Ephiefii, et cuius latina verfio duntaxat lucem vidit, Theodori Metochitae Paraphrafis, In graecolatinis operum Ariflotelis editionibus habetur latina [IS] verfio Nizolai Leonizi Thomati. "Tran(tulit et Petrus ZAlcyonius, cuius verfio. edita cum Gazae hiftoria animalium. Bafil. 1534. fol. g) ΠΕΡῚ MAKPOBIOTHTOEZ ΚΑΙ BPAXTBICTHTOSYX, dre longitudine εἰ breuitate vitae. [Cozlio Ser. Cur. l. c. epift. non videntur effe Ariflotelis. Z"erpoorten.] Exflant e graecis Scholia Mich. Ephefi, et cuius latina tantum verfio edita eft, Para- phrafis Theodori Metochitae. : In Vol IT. p. tst SCRIPTA PHYSICA Lib, 111. c. .. 239 In graecolatinis Ariflotelis operum editionibus hic et proxime qui fequuntur libelli duo occurrunt cum verfione Francifci J/atabli, Cum verfione et Ícholiis Chriffoph. Hegez- -dorfini, Bafil. 1536. “πον οἱ Paraphrafis tom. VI. Opp. 4) ΠΕΡῚ NEOTHTOZ ΚΑΙ ΓΗ͂ΡΩΣ, ΠΕΡΙ ΖΩΗ͂Σ ΚΑῚ GANATOT, dr iuuentute et feueclute, vita et morte. [cod. gr. inter codd. Nanianos, tefle Catal. p. 447.] ^ In hoc libro citantur libri de anima et de partibus animalium. — Alium Ariflotelis librum de vita et morte laudat po/loniur cap. 26. Hi(l. commentitiae. [at /Zpolfon. non ex fcripto libro, fed ex memoria locum citaffe et fenfum tantum exprefliffe videtur ita, vt, prouti verba fonant, ex illis nolim colligere, alium Ariffotelis librum de vita etc. ab Apollonio effe lau- datum. Harl Exflant e graecis Scholia Mich. Ephefi et latina verfio paraphrafeos T'odori /Me- tothitaz. “ἢ ΠΕΡῚ 'ANAHNOH'Z, dr refpiratione. Extant e graecis fcholia ZMfich. Ephefíi, (vid. Lamber. de codd. bibl. Vindobon. VH. pag. 213 fq.] et cuius latina verfio tantum prodiit, paraphrafis T/jeodori IMetothitae. Verfus XXV. Empedoclir, qui cap. 7. adferuntur, latina metaphrafi praeter J"atablum donauit Jofephus Scaliger. ἅ) ΠΕΡῚ ZQ'ON IIOP EYAZ, de animalium inceffu fiue gre[fucommuniliber, Emen- date edidit Guil. Morellius, Pari(iis, et Florentiae Nicolaus Leonicur T'homaeur, (quem pefime de Ariflotele meritum eífe, iudicat Cafaubonus cap. VI de enthufiasmo p. 153. Heumann.] , Exflant e graecis fcholia JMich. Ephefíi ^^^"), et, cuius latina tantum verfio edita eft, Paraphrafis Theodori Metochitae. [in cod. Bauar. CXLIT.] » In graecolatinis Operum Ariffotelis editionibus occurrit latina interpretatio Nic. Jeo- nici Thomaá, qui libros Ariflot. omnes, paruorum naturalium nomine venientes, latine , vertit, et commentario illuflrauit Bafil. 1566. fol. 7 ΠΕΡῚ TOY" HINEYMATOTZ, de fpiritu animali libellus, cum anonymi interpretis latina translatione legitor in editionibus graecolatinis Operum Ariftotelis. — Ariflo- telis effe negat Hier. Mercurialis YI. 12. Var. lect. et Sylburgio ílilus Alexandrum potius Aphrodifeum , aut alium, quam Ariflotelem, refert. — Videtur tamen ad eum prouocare Ari. floteles ipfe lib. I. de motu animalium, et Galenus V. de fimpl. medic. facultate. — Perplexif- fimum librum faepe verüife fe, faepe verfionem concerpfiffe, tandem etiam commentariis illuflraífe teftatur /u/its Caefar. Scaliger Exerc. CCLXXIII. — Vertit etiam et illuftrauit Dani? Furlanis. cum fcriptis quibusdam 'Theophrafli. Hanou. 1605. fol. Ac Meurfius exiftimat, hunc ipfum eife librum περὶ πνευμώτων, quem inter TheophrafHi fcripta memorat Laertius V. 45. aaaaa) Textus Ariffot. graecus cum fcholiis in ΠῚ. libros Ariftotelis de anima et Zlexandri Michaelis Ephefii in cod. Vindobon. LIV. nr. 2. Zphrodi/ienf. commentariis in librum de fen(u et té(te Lanibecio VII. pag. 217 fq. Scholia gr. edidit fenfilibus, typis Aldinis. 1527. fol. Harl. Francifcus Afulanus, cuin Simplicii commentariis kb. ἈΝ ἀπ Σ ARISTOTELIS Vol.1T. p. 132 V. 45. [I] Stratoui Lamp/faceno tribuendum coniicit Patriciur difcuff. peripatet. pag. 74. inter cuius fcripta idem Zaerf. V. 5, 9. laudat. Latine primum prodiit in editione latina Ariflote- lis. Bafil. 1542. fol. interprete, vt videtur, Hieronymo Gemu/aco. Quae hactenus recenfui fcripta Phyfica, (excepto libro de mundo;) apud ZLaertium V. 26. memorari videntur füb titulo φυσικῶν xerox scixeiov 9, βιβλία An, qui numerus XXXVIIL confirmatur etiam ab Anonymo Menagii, Sed Cafaubonus fufpicatur legendum xJ' Rerum naturalium ordine literarum frripti libri X.X1/. | Rationem infcriptionis illuflrat Coclius Rhodiginus XVII. 17. /ugenio illi inenarrabili Ziriffoteli, qui ex nobili le&fionis mul- tiiugat variantirque cura eft a Platone anagnoffes nuncupatus, tria Philofophiae munia fuftepta pertra&ataque funt | Phufum, Metaphyficum, Morale: fcd ita, vt Alphabetis tribur omnia Jit complexus ; nam Phyficorum libri eementa. implent oumia, fiquidem o£fo leguntur de rerum naturalium printipiir, de coco ac mundo quatuor , de generatione ac corruptione duo, de metto- ri; quatuor : de animae hifloria tres, de animalium motu vnus, et duo, qui parua, vt modo dicitur, naturalia comple&untur. — Huic vero. fintentiae vetus fuffragatur attitulatio, in qua more Homzrico ifa enotabatur librorum ordo, vt Phuftcorum.diceretur *) alpha, qui primus ; bea, qui fecundus; et. deinceps. — Quam. rationem in Moralibus ifem eff fecufur..— Nam ni de- mulilati forent temporum incuria, ac praecurtati, plenum literarum numerum in Ethics, Po. liticir, Oetonomicir agnof/ceremus. — Id ipfum et in Metaphy(icis confequeremur , mi pleroque deprauaffet vetuflas. — Quae autem. de plantis aut de animalibus tanto funt concinnata Philofo- pho, iam elementa mon. funt, fed velut ex elementis coaptatae fyllabae, in quam feriem veniunt et magna moralia. — Omnia vero haec, problemata εἰ Phfionomica add'uinatio confequebantur, quae ab elementis diffita longe funt. In omnia alia abit Samuel Petitur, qui lV. 8. Mifcell. per φυσικὸ κατὰ Soryéicy putat ἃ Laertio intellig opus, quo veterum Phyficorum ordine literarum digeftorum opiniones recen(itae fuerunt et ad examen reuocatae et cuius fragmenta hodie fuperfint libelli de dogmatibus Xenophanis, Zenonis et Gorgiae. Merito non proba- tur et multis refellitur haec Petiti fufpicio a Zom/fo p. 56. de fcriptoribus Hift, Philof. nec /Me- nagio ad Laert. p. 196. XVL ΠΕΡῚ ZQ'QN ἹΣΤΟΡΙᾺΣ βιβλία i, Hifloriae de animalibus libri X. 44999) quorum primi quatuor agunt de partibus, fenfu, memoria et aliis affectionibus hominis et animalium omnis generis: tres proximi de eorum ortu, octauus et nonus de vita, et decimus "'*') de caufis flerilitatis. Cic. V. de finib. 4. Perfzquatus εὐ driffoteler animan- iuum bbbbb) Nifi fubintelligendum vocabulum προ- βλημώτων, Vide, quae infra nr. XXV. [Sic Pro- cli τοιχέάωσις φυσικὴ, cuius cod. eft in bibl. Mona- co-bauarica. vid. Catal. p. 6o. cod. CL.] bri XIX. fyriace et arabice verfi dicuntur apud Cafir. 1. pag. 306. "ari. 66666) Decimum tamen operis librum Ariftote- lis non effe, contendit Conringius Introduct. in artem medicam cap. V. δ. 14. pag. 192. At Zn- dreas Laurentius anatomiae fuae lib. VIII. quaeft. 30. Ariftoteles, inquit, omnia fere, quae de na- ccctc) Sic "Theophraftus fcripferat νόμων κατοὶ sogar, κθ΄, Laert. V. 44. dd.ldd) Conf. de infcriptione libri Perizon. ad Aelian. H. V. lib. IV. το. p.374. Is practer ea Ísop. z. €. vertere iubet cum Ca/aubono ad Diog. Laert. I1L 18. fcientiam f. cognitionem animalium. — Li- tura animalium fcriptis mandauit, ab vno didicit Hippocrate: quum tamen ingratifimus vir cius numquam meminerit. Zeumann. -L / Vol. II. p.122 P τη. HISTORIA ANIMALIVM Lib. HI. c. V. 541 dium omuium orfur, affury feguras εἴς. — Plura volumina de animalibus (οτίρίεται Ariftote- les, ad quinquegista ferme, tefle Plinio, vel, (vt Zfntigomus Hifl. conimentiiae cap. 66.) ad feptueginta. — Plinii locum adfcribam ex VHI. v7. Hift. Zfriffoteles diuerfa tradit, [B] vir, quim. in his magna fecutus ex parte, praefandum reor, Alexandro Mcgno, vege, afianmato cupidine atimalium naturar nofcendi ,. delegatague hac commentatione Zriffoteli, fummo iu omms do£rina L/iro, aliquot millia hominum in totiur Zfffáe Graeciaeque tratIu parere inffa, omnium, quor venatur, aucupia, pifcatusque alebaut , quiburque viuaría, armenta, alucaria, pifrinae, auicrio in cura erant, me quid vsquam gentium iguoraretur αὖ 80 :, quor percontando quinqua- ginis fivme volumina ilfa praeclara de animalibus condidit ; quae a ane colleGia in avfium , cum ür, quee igmorauerat, quaefo, vt legentes boni confulant , in valuerftr rerum naturae operibus mtdiogue clariffmi omnium regum defiderio cura noflra breuiter peregrinantes. — Athenaeus IX. pag. 398. refert, Ariflotelem in fumtus huic operi neceífarios ab Alexandro accepiffe talenta octingenta, hoc eft fummam , (non, 480009. vt efl in Chevraeanis tom. I. pag. 214.) fed 650000. amplius thz;lerorum /77), vnde πολυτάλαντοσ πραγματεία audit eidem Athenaeo. Johaunes d' E/pagne error. popular. IV. rt. iudicat, id opus omnino effe admiratione dignum, et multa, quae vera fint hsbenda, in illo reperiri; at putat, multa tamen ineffe, quae, per famam tantum audita, fuilfent recepta, duas dale repugnare fenfibus atque experientiae, vti Scaligerus multique alii animaduertiffent. Inde non fine caufa miratur ZfLenaeu: VIII pag. 352 Íq. vnde tam multa prodiderit Ariftoteles, quae captum humanum excedere videantur. Pleraque tamen illorum, quae velut parum credibilia ab Athenaeo ibi notantur, conflat eífe certillima, — Olaus Borrichius de Medic. Hermet. pag. 244 fq. et 70. Li/ferus in epift. ad Io. Raium notauit, Ariftrotelem, paucis contentum experimentis, obferuaticnes fuas praecipitaffe. vid. Bibl. Angloife tom. IV. pag. 7. et το, atqui Li/ferur l. c, exiflimat, pro tantis ad hoc opus, quae habebat, fubfidiis, exfpectationi non fatisfecilfe Aciftotelem. — Is tamen aequius forfan iudicaffet, fi Ariilotelis temporibus vixiffct, et ἢ totum in noftras veniffet manus. — [felia- nur H. V.lib. IV. cap. 19. (vbi vid. interprr. in exemplo Abrah. Gronouii pag. 373.) tribuit Philippo, patri Alexandri, iftam liberalitatem ac munificentiam, atque Ki/m. ita componit litem, vt fufpicetur, Philippo operis incepti, filio vero, confummati impenfas deberi. — At .enim, Zfelionum, quia definite tradit, Arifloteli Philippum copiofas praebuiffe diuitias, et philofophum per diuitias Philippi cognitionem ipforum animalium confequutum effe, ma- lim putare, id quod faepius ei accidit, in nomine regis erraffe, ^ Nam tantos fumtus Philip. pus nondum potuerat erogare, atque num ad coufilia fua perficienda, reliquasque impenfas, ad bella gerenda Graecosque, fuis confiliis profuturos, corrumpéndos maxime neceffarias, faciendas, tantam vim nummorum perdere quafi potuerit, valde dubito. Quare, Plinii et Athenaei locis citatis et maiore probabilitatis fpecie motus, drbitror cum Bruckero, Buhlio - etc, libros de animalibus effe ferius, quam volunt alii, immo vero poft Olymp. CXI. 2. ante Chr. n. 336. (quae quorumdam fuit fententia;) compofitos, et tum demum, vbi Alexan- der, magua Afiae parte fibi iam fubie&a, tantam nummorum copiam non tam profundere, quam praeceptori fuo commode largiri potuerat. 7767]. Quod 77) 1440000 Carolin, aequare talenta o&tingenta fcribit Perizon. ad Acliani l. c. Hat. Το]. III. Hh 243 Fab. Π|. ε H. ARISTOTELES ol. TI. p.133 P 134 Quod vero ad numerum librorum adtinet, praeter hos decem alii etiam ex editis ad hoc argumentum fpeclant, vel iam a me memorati, vel mox recenfendi: de partibus anima- lium IV. de generatione V. de inceffu I. de motu I. de fpiritu L.— Neque diuerfa ab his conti- neri fufpicor in libris XIX. de hiftoria animalium , quos ex Zfrabico in latinum translatos a Mich. Stoto memorat Labbeus Bibl. nou. MSS. p. 201. vel in libro XII. XIII. XIV. et XV. quos arabice ex Oriente fecum adtulit lacobus Golius, [adde Cafir. 1. m. I. pag. 307. 5.1 Ceterum longe plures interciderunt, quorum- fpeciales quosdam titulos notaui infra , capite proximo, vt funt, ᾿Ανατομὼν libri VIII. Ἐκλογαὶ ἀνατομῶν. l. περὶ τῶν ζώων n9. Περὶ τῶν μυ- ϑολογεμένων ζώων. ὑπὲρ τῶν συνθέτων ζώων, ζωϊκὼ πεοὶ Dy uev 95959), περὶ θηρίων, περὶ ζωῆς καὶ ϑανώτε diuerfus ab eo quem habemus, etc. Laertius nouem tantummodo libros περὶ ζώων memorat V. 25. et nouem duntaxat libros vertit, qui poft Trapezuntium "^9 hoc opus interpretatus eft, Theodorus Gaza, "Theffalonicenfis. | Confer offi lib. de Philofo- phia pag.34. Decem libros agnofcit Anonymus vitae Ariflotelis fcriptor graecus, quem Me- nagius edidit. De ordine iterum turbat nos Samuel Petitur, qui p. 145. cornmentarii ad Le- ges Atticas ita fcribit: Harpocraiio in ἑβδομευομένο laudat ZAriflotelem im nouo hifloriae de animalibur, quod videri po[fit μνημονικὸν Grommatici fuif]t ὡμάώρτημο- nam ea habentur VI.i2.. Verum. nullus dubito, plures fuiffe libros Zriffotelis περὶ ζώων ἱφορίας, quam graece hodie exflent , et. certe. apud Arabes fuperfunt. ad mouendecim , (potius mihi perfuadeo, illos XIX. vt iam innuebam, effe libros X. hifloriae, et libros IV. de partibus, ac libros V. de generatione animalium,) Zum etiam im vnum coaluiffe librum, qui olim apud veteres duo erant. Nam, vt [P] puto, primus liber generalia illa comple&ebatur tantum, quae fex pri- mir capitibus ad haec vrque verba: Ταῦτα μὲν ἂν τᾶτον τὸν τρόπον &omrog vov ὡς ἐν τύπῳ» γεύματος χάριν. Hinc incipit liber. fecundus, cuius argumentum τοὶ τῷ ἀνθρώπδ μέθη- Sequitur fecundus, vt vulgo editur, qui veteribus tertius fuit. — Tertiur vulgati ordinis eft quartus veterum, fed quartus, qui vulgo cenfttur, in duos rurfum diflribuendus ft , quorum prior, qui quintus eff, veteribur feptem. primir copitibur definitur. — 4b hac vero claufula al- ter, qui fextus eff, incipit: τοὶ μὲν ὃν μέρη etc. — Libros duos de animalibus contra Arillo- telem fcripferat Z//mius Pollio 'Trallianus, tefte Suida in Πωλίων. ! Cum ESZSG8) Videant, quibus integrum eft, vtrum €x Ariftotelis ζωϊκοῖς περὶ ἐχϑύων aliquid exftet in sod. hebraico biblioth. Vaticanae, quem memo- rat Bartoloccius 1. pag. 481. fub. titulo: — — (ἘΞ. mumj ἼΩΝ Dwn ΣΡ Ὁ vivbs ΝΘ hhhhh) G. Trapezuntii veftigia paflim legere, lieet diffimulet, "Theodorum, notat Politianus «ap. XC. Mifcell. Fabric. Theod. Gaza obtule- rat Sixto 1V, pontifici romano, libros de anitna- hbus, latine a fe verfos, et exhibuerat codicem, fumtuofius ornatum, fperans, magnum fe nactu- rum effe laboris praemium: fed pontifex, interro- gans, quanti ornaffet librum, nihil praemii prae- ter eos fumtus rependit; (n. quinquaginta aureos, μῆς Pierio lib. II. de infelicitate litteratorum,) quam iniquitatem Gaza aegerrime tulit, et ob in- opiam, Roma deferta, in Apuliam fe contulit. Plura vid. apud Zumphr. Houium de graecis il- luftribus L. Gr. — inítauratoribus etc. p. 62 fqq. De Georgio Trapezuntio vid. eumdem lib. I. cap. 4. et de cius verfionibus quorumdam Platonis at- que Ariftotelis librorum latinis p. ti2fq. Ὡς edi- tione.Gazae verfionis Aldina vid. infra in catalo- go editionum. — Verfio autem illius, € codice gr. fa&a, plurimis in locis mire difcrepat a vulgata le&ione, adeoque aberrat a veritate naturae fen- fuque verborum graecorum: quo factum eft, vt recentiores hiftoriae naturalis fcriptores, illa de- cepti, multos errores immerito imputarent Arifto- teli. Harl. E Vot. If. p 13i P 155 DE ANIMALIBVS 18.111. ὦ, 344 tur ognur: ex Arabibus Zfuitenna ne de perditis loquar, Teophraffo, Eudemo etc. et aliis infinitis, opportuniore fortaífis loco a me recenfendis, Tantum adfcribam in praefenti verba Zirtemidori lib. IV. 24. Onirocrit, Πολλοὶ δὲ καὶ ἐκ τῶν Apis , , € , Giews πωρακήκοοτες υῷ 8 2 ^ ' ^ οτέλθς περὶ ζώων, καὶ Agxshaa., καὶ τῶν Ξενοκρώτες Αφροδι- ἕκατον τῶν ζώων θεραπεύεται. καὶ Ti ἕκαφον φοβᾶται» ᾧ μά- λιξῶ χαίρει, εἰς συνταγὰς καὶ ϑεροιπτείος ἀναπεπλάκασι, 0 μάλιτῳ κατακόρως ἐν τρίτῳ τῆς ἑαυτῇ συντάξεως κέχρηται Bros, ἃ ἐγὼ καίπερ εὖ εἰδὼς τὸ ὄνομα; Bk ἐπιμνήσομω. — Mi- chaclir Ephefii Scholia, (nec dum edita) in hos Ariftotelis libros memorat hinc inde Augu. flinus Niphus in fuis commentariis. [IP] MS. codicem, e quo loca nonnulla, habita a plerisque pro fanis, emendare poffit, poffidere fe teflatus eft. ezinefíus epift. 58. ad Hofmannum pag. 522. : Hebraice etiam lecti funt Ariftotelis libri de animalibus. vid. /7/o//£i bibl. hebraeam pag. 320 et 265. In latinis antiquioribus Ariftotelis editionibus hi libri de hiftoria animalium plane defi- derantnr, bent Gazae, decimus Scaligeri translationem. In aliis Gazae interpretatio occurrit. In graecolatinis libri nouem adiunctam ha- XVII. ΠΕΡῚ ZO'ON ΜΟΡΙΏΝ βιβλία δ΄. De partibur animalium, earumque caufa ac ratione "****), [iri IV. citantur a Syriano pag. 25. b. in 2. Metaph., ab Zfthenaeo, $i) Auicennae verfionem arabicam ante ann. 1290. latine fecit Michael Scotus, dibri XIX. te- fte Lahbeo bibl. nou. MSSt. p. 203. adde G. Ma- ckenzie de Scriptoribus Scotis, tom. I. p. 210 fq.) Illa Albertus Magnus vfus cffe, Scotus vero a graeco textu faepius abiiffe et a fenfu verborum aberraffe dicitur. ^ Alia praeter ea latina verfio, faeculo XIIL, facta, incerto auctore, adhuc manu exarata, frequenter in bibliothecis reperitur. Quae, quod textum graecum fequitur verbotenus, codi- cis graeci fcripti vice fungitur. —Vtramque ver- fionem mstam adhibuit Camas in editione et in- terpretatione fua librorum Ariftotelis de animali- bus, earumque lectionem cum codd. graecorum varietate adnotauit. At quia exfpectationi ea com- paratio non fatisfecit, cel. Sc/ineider in. cenfura editionis Camianae, (in commentariis de rebvs in fcientia naturali et medicina geftis, vol. XXV. Hh 2 ad part. I. Lipfiae, 1782. pag. $94.) optat, vt vtrae que verfio latina tandem in lucem proferatur, et diligenter vbique cum graeco textu et Alberto M. contendatur. — In codice /Matritenfi oceurrit fragmentum libri, Ariftoteli adícripti, de anima- lium proprietate, '"AgsozíAas περὶ ζώων ἰδιότητος προοίμιον. Hoc vt ineditum, et quod Conftanti- nus Lafcaris manu adfcripferat, ἔσεκεν yg 'Agizoré- ^e, [riarte in catal. gr. codd. Matrit. p.322. pu- blici iuris fecit; ipfe tamen faffus eft, ad rem potius medicam pertinere. Clar. vero Bulle I. pag. 178. fufpicatur, illud prooemium potius effe initium commentarii fiue in Hippocratis aphoris. mos, fiue in alium Hippocratis aut Galeni librum- Harl. kkKkR) Lib. 2. cap. τ, ἐκ τίνων μὲν ἂν μορίων καὶ πόσων συνέτηκεν ἕκατον τῶν ζώων lv τοῖς περὶ αὐτῶν de- δήλωται σαφέςερον,. Δὲ ἂς δ᾽ κἰτίας ἕκασον τῆτον ἔχα τον - Li.IHl. c.F. ARISTOTELIS Vol. TL. pris 136 244 ad quem vid. Cafaubon. VI. 15. matis. Exflant e graecis fcholia Mich. Ephefi !!), Cui nonnulli addunt Danic/em Creenfem, fed adhuc ineditum. | Ex Arab bus Zwerroem, qui inter alia Ariflotelem aduerfus Galeni obie- Emendatius graeca. edidit Florentiae Nic. Leonitur Tho- - &iones. defendit, tom. VI. Opp. e verfione i Mantini, qui etiam &. Leui expofitionem ex hepraico fe vertiffe teftatur. ; Latine vertit Z/zodorus Gaza, cuius verfio occurrit in graecolatinis Ariflotelis Operum editionibus. Librum primum commentario illuflrauit Leomirus Thomatus. [Venet. 1540. 8. adnexus eft P/zlíi verfioni latinae.] XVII. ΠΕΡῚ ZQ'ON FENEZEQ EZ βιβλία &. 106 generatioue Animalium libri P. quos et ipfos Vic, Leonitus Thomaeus emendatius graece edidit. E graecis exflant fcholia oh. Philoponi. [Mathufalae, monachi montis Sinai, adnotatio- nes fparfim adiectae funt codici Vindobon. LIV. fcripto 1550. ex libro valde antiquo, tefte Lam- bec, VIE. p. 214.] Ex Arabibus Zuerroer, qui Ariflotelem fuum itidem tuetur aduerfus Gale- num, tom. VI. Opp. Zar. /Manfino interprete. "Theodori Gazae ver(io exftat in graecolatinis Ariftotelis editionibus: XIX. ΠΕΡῚ ΦΥΤΩΣΝ βιβλία β΄. De Plantis libri IT. memorantur a Laertio V. 25. et de Plantis fcripfiTe fe teflatur Ariftoteles ipfe fub extremum libri de breuitate vitae, et initio libri quinti Hifloriae de animalibus. Citat et Zfzhenaeus XIV. pag. 652. et Simplicius prolegom. 1n libros phyficos, vbi hiftorias et cauffas plantarum ab Ariftotele fcriptas perinde vt animalium docet. At qui hodie exflant libelli duo de plantis fub Ariftotelis nomine, graece a recentiore quodam (Zfufuro, vel Laftari, vel, vt Simoni Grynaeo vifum, Theodoro Ga- za, vel potius //aximo Planude, vt fufpicatur Caef ar Scaliger p. 26. in lib. L) tiuslat [e] dust e latino Galli, nefcio cuius, qui ex Arabico BUS tranflulerat , quae arabica verfio ex altera priore. latina fuerat concinnata, vt prooemiui in graecum, libris hifce pracfixum, perfpi- cue docet. "AAAM τις Κελτὸς τὸ γένες ἐκ τῶν ᾿Αρὰ βικῶν λειμώνων εἰς τοὺς Ἰτωλικοὶς με: τακηπεύων Φυταλιὰς εἴς. Νοη mediocrem vcro auclor greecae verfionis fatetur corruptio- neni huic opufculo illatam, διὰ τοὺς συχνοὶς τῶν μεϑερμηνεύσεων tue Aes ἐκ τῆς ἑλλή- "ns εἰς, τὴν τῶν Ἰταλῶν, εἰς τὸς ᾿Δραίβας ἐκέϑεν., καὶ πάλιν ἐξ 'AegBov εἰ εἰς Ira Age, Xd εἰς ἡμᾶς (ἕλληνας) ἐ ἐκ τέτων ἐπ᾿ ἔσχατον. — Hinc latinismi frequenter in his libris obuii, et Romae mentio lib. I. cap. 7. — Sed et res ipfas earumque tractationem, non mediocriter ab Ariftotelis rationibus diffidere contendit Zulu; Coefar Scaliger, cuius eruditi in hos libros commentarii, fiue accufationes potius (vti vocat Zercur ialis var, lection, I1I. 16.) lucem vide- runt " τὸν τρῦπον, ἐπισκεπτέον ELE UU UR : τῶν ἐν τοῖς isOpiess εἰς γκένωνς - » - 91, Ὁ LL χορίισαντες καὶ (VT HD Adrillotelis- textus g. de par&bus anima- lium libri IV. cum /Vichaelis Ephefi? [choliis, MS. exftat in. bibl. caefarca Vindobon. teíte Lambecio s comment. VII. pag. 215. quae a Petro Z'iftorio cur Porphyrii libris IV. περὶ ἐποχῆς ἐμψύχων de abfinertia ab efu animalium, f. vt ille vertit, de non necandis ad epulandum animantibus, Floren-. tiae, 1548. typis Bern. Iunclae, graece in. folio, latine autem Dominico Moutle/auro, Veronenfi, interprete, Bafileae, typis Petri Pernae, 1559. g.- edita funt. Hark. ^ Ae : ἢ Ϊ οὶ. ΠΡ. 136 δ 17 —— SCRIPTA PHYSICA Σιν. ΜΙ ᾿ς Ὁ. ag runt Geneuae ann. 1566. fol. et Marpurgi 15:98. 8. Jubaene fint , inquit Sylburgius, an mujto retentiorir Arabis , peritiorer iudicent. — Menagio iudice funt centones, male affuti e locis variis Ariflotelis, et libro primo hifloriae plantarum "Theophrafli. [add. Ha//eri biblioth. botan. tom. I. pag. 29 fq. vbi de argumento et edit. illorum librorum agitur] Memorantur hi li- bri ab Zuerroe lib. 1. Phyfic. cap. 1. — Sed Zdlexander 4phrodifzus in lib. de fenfu et fenfili cap. 4. iam fua aetate negabat, exflare fcriptum philofophi de Plantis. [graece exílat in cod, Scorilian. tefte P/iiero Itin. Hifp. pag. 159.] In antiquis latinis editionibus exftat """""") vetus translatio anonymi, ex Arabico facta et Rogero cuidam , quem dilectiffimum vocat, dicata, nec in duos libros di(tincla, fub titulo libri de vegetabilibus. Eamdem verfionem, fed quibusdam mutatis, video comparere in graecolatinis editionibus Operum Ariflotelis. Interpres ait, fe, Ariflotelis librum ex arabico latine transferentem, noflri idiomatis anguftias quantulacumque adiectione ampliaffe. Graece primum prodierunt Bafileae 1539. 8. ad calcem Geoponicorum, ex officina Ro- berti Winter, cum praefatione Simonis Grijnaei,.— Deinde cum operibus "Fheophrafli, ibid. 1541.fol. Hinc in graecis et graecolatinis Ariftotelis editionibus. Tam enim comparent in lüingriniana Bafil. 1539. fol. p. 435 fqq. [de natura flirpium, lat. interprete Z/ndrea- a Lacuua: . Colon. 1543. 8] AU XX. ΠΕΡῚ XPOMA'T QN d, de coloribur liber, magna eruditione refertus, fiue Ariftotelis fit, fiue ZAeophra/li, vt fentit Mercurialis 11. 13. Var. lect. vel Stratonir Lampface- ni, vt vifum H. Conringio in epiflola ad Rachelium , et lib. de habitus corporum Germano- rum caulis cap. vltimo, nec non Patricio pag. 44. difcuff. Peripatet. Exflant in hunc librum Michaelis Epheffi, graeci fcriptoris, fcholias fed latine tantuni edita. Meminit et Pachymeres, Simone Portio notante, et Plutarchus, qui bina de colori- bus volumina ab Ariítotele fcripta [P] teflatur. — Latine vertit praeter antiquum interpretem (cuius verfio in editione latina Veneta ann. 1496. male difcerpta eft in libros duos, quorum alter perperam infcribitur de plantis) Lud. Coelius Calcagninur , cuius interpretatio Occurrit in lat. et graecolatinis Ariflotelis editionibus """*), Du Valliana quidem tom. II. p. 793 fq. XXL a. ΠΕΡῚ AKOTYZETKXYN, de audibilibus, fiue de hir, quae fub auditum ca- dunt , libellus, feruatus a Porphyrio in commentario ad Harmonica Ptolemaei p. 246 — 254. edito graece et latine tom. III. Opp. Ioh, Wallifii.. Oxoniae 1699. fol. Idem Porphyrius p. 231. tellatur, πῶν τὸ evy'yee ipo , totum librum """) fe commentario fuo inferuiffe. Latine primus vertit dutonius Gogasinus, Grauienfis, ad calcem Harmonicorum Ptolemaei , & p. 151-- Venet. 1562. 4. De Abulpharaio, celebri philofopho ac medico, refert Gabriel Sionita cap. 2- de vrbibus ct moribus Orientalium, quod librum Ariflotelis de auditu, inuentum in Harran;. Mcfopotamiae vrbe, quadragies perlegit, εἴ eidem libro fuprafcripfit: Z"ellem iterum legere. Hh 5 Fabrit.. mmmmm) In iisdem editionibus praecedit alius 00000) Sollemne fuit Porphyrio, integros alio-- libellus, qui infcribitur de Plautis, fed malc: eft rum tractatus fuis inferere commentariis. Sic enim pars libri de coloribus. Incipit: im omnibus | commentariis in Platonis Sophiftam inferuerat An- autem plantis principium colorum herbeum ὁ. dronici. Rhodii, librum de diuifione, tefte Zoe ninnn) Calcagnini pracfat. exftat XIV. 14, Epift. £/io lib, de diuifione pae. 633, 246 Lib. 1T. c. V. CCPNRRISTOTELES- . : τ VoL Tt. p. 137} 138 Fabric. — Abu- Bacharis — commentarium fuper librum Ariftot. de auditu citat ZJaimo- nidur, More Nevochim 422. Buxt. Benzel. b. ΠΕΡῚ GAY MAXION 'AKOTZMA'TQON fiue, (vt in alio, fatis fideli magis- que pleno exemplari, fe reperide teflatur Petru: /7oriur VIL. 24. varr. lection.) ΠΑΡᾺ AO" ZQN. Liber de adinirandis narrationibus """PP). — Graece poll 'Thomaceum aliosque emen- datius editus ab H. Stephano, cum libro fuperiore, Parif. 1557. 8. Multa ex hoc rcfert, Ariflo- tele auctore laudato, Zfuíigouur Caryftiu; Hiftor. mirab. cap. XXXI — CXXVII, — Sequutus etiam Paullur Silentiarius in poematio in thermas Pythias, vr pulcre obferoatum efl ab Hue- tio. Citat et Z/henaeur XII. p. 541. ΠΡ] Suidas in Κοτίνῳ. Stephauur Byz. in Τῆνος et alibi. [in voc, Τῆνος, ad quem locum iudicat Holílen. fragmentum illud, ab H, Stephano in MSto repertum, reuera effe Ariftlotelis. conf. Beckganni notam ad Ariftotelis libzum p. 367. Harl.] Sed in Γελωνοὶ male quaedam editiones et in his Bcrkeliana habet, πέμπτω περὶ ϑαυμα- σίων ὠκϑσμάώτων. quum illud πέμπτῳ a Xylandro recle fit expunctum, ' Recurrit idem error in Berkelii verfione, voc, Γέρμαρα. Etiam Laertiur, Patricio iudice, per euvocyoyas &, (3, V. 25. hoc fcriptum intelligit. Meminit et ϑαυμασίων ἀκδσμάτων inter Ariílotelis fcripta Anonymus Menagii, Si qua conieBuras venia, inquit H. Dodu:llus ἀπ. de aetate peripli Hannonis cap. 21. crediderim, hoc opus e variir Ariffotelis operibus colle&kum ee a dis- cipulo et fucce[Jore illiur, T'heophrafto, verbis nonnumquam fuis, nonnumquam ipfius Zfriffote- lir. Ariftotelis effe negat praeter Erasmum et Lud. //iuem ad Augullini lib. IV. de C. D. cap. 2. pag. 385. Philander ad Zitruuium VIII. 3. idque fe multis poffe demonflrare argumens tis, Jonfiur lib. II. cap. ri. pag. 176. //offíus de Hifl. graec. p. 514. Ioh. Bodaeur a Stape! ad TTheophraftum pag. at4. [et «Mol/er. in Homonymofcopia p. 288.] εἰς. Etiam Theophr: fli effe, e Plinio obíeruaffe vifus eft fibi Ioh. Camers ad Florum, et Harduin ad Plin. H. N. IIX. 57. tom. lI. pag. 361. [Hi(toriam, mures exedere ferrum, (cap. 24. vbi vid. Beckman. pag. 56.) Pliniur tribuit "Theophrafto, at /4e/ian, hift. anim. V. eap. 14. Arifloteli] Contra tamen Julius Caefar Scaliger ad eumdem T'heophra/'um de caufis plantarum pag. 325. Com- mentariur de miraculis auditir, Zfriflottlis efl, non "Thcophraffi. ἘΠῚ enim illiur neGareus ffy- lur. Liber ipfe genuinus Ariflotelis, fed fragmentum, quod ad calcem huius libri legitur, ὑποβολιμαῖον e(t Mauffaco in limine notarum ad Plutarchum de fluminibus, ex quo multa in illud conge(ta et inde auulfa effe obferuat. Repetita etiam ex illo nonnulla a Pf//lo in διϑασκα- Aia παντοδαπῇ . quam edidi vol. quinto huius bibliothecae. — Infcriptionem veterem fiue hexaftichon fub finem libelli, (cap. 145. pag. 295. edit. Beckmanni,] ab auctore adlatum eru- dite poft Salmafium ac Z/aac. P'offitm [ad Periplum Scylacis, ann. 1639. pag. 4. et, mutata priftina fententia, viginti poft annis, ad Pompon. /Melam. VI. 6. p. 809 fq. edit. Abr. Gronou. ann. 1748. 8.] emendat et interpretatur Jo. Bouhieriur ad Scipion. Maffeium in huius antiqui- tatibus Galliae felectis, Parif. 1733. 4. pag. 161 fqq. adde Bibl. raifonnée, tom. XII. p. 350 fqq. Fabric. De libro περὶ ϑαυμασίων ἀκεσμώτων vid. Sallier in hiloria acad. Parif. regiae In- fcript. ppppp) De auctore libri, codicibus, verfioni- auditiones vel hifferias auditas) ϑαυμαάσια. — At- bus atque editionibus diligenter egit cel. /o. Beck- que Hemflerhuf. ad Ariftophanis Plutum v. 586. mann in praefat. ad fuam huius libri editionem, pag. 181. a. citat opus zd mirandorum, idque cor- de qua infra in catalogo editionum agetur. Ca- rupíiffimum vocat. Ipfe Fabricius in vol. I. lib. I. faubonus in notis ad Aeneae Poliorcet. pag. 1808. cap. 6. 6. το. pag. 40. librum negauit effe Arifto- verum libri indicem eífe putat «xszgera , (h.e. telis. Harl, VolIlp.15$ DE DOGMATIB. XENOPHANIS, ZENONIS erc. Lib. III. c. V. 247 fcript. tom. VII. pag. 273. adde cl. Niclar not. p. 297 fqq. et cel. Hynii correctiones p. 419. in Beckmanni editione libri Ariflotelei; atque ipfe docti. Bectmanzue non folum Bouhierii differtationem de illa infcriptione adiecit pag. 402 fqq. fed etiam praemifit iudicia virorum doctorum de libri auctore. Ipfe vero pag. XIII fq. pracfationis putat, aliquam faltem, etfi fortalle minimam, libelli, quem-nune habemus, partem confcriptam effe vere ab Ariflotele. Hunc, fufpicatur, multa notatu digna, fine ordine fibi ad fubfidium memoriae adnotaífe, et in aduerfaria quafi coniecille, quibus aliquando vti poffet: multa fuis exemplaribus adfcri- pfife fubinde poffeffores, quae pofThac in contextum recepta effent, vnde repetitiones eius- dem rei exflitile fit credibile. Probabilior tamen videtur effe coniectura cl. Bu//ii in differ- tat. de diflributione librorum Ariflotelis etc. p. 77. hunc librum ex aliis Stagiritae fcriptis, in rimis ex animalium hifloria et meteorologicis absque vllo confilio et delectu effe confarcina- tum. adde cl. //illoifon. anecdot. gr. tom. II. pag. 129. not. qui auctorem libri περὶ ϑαυμ. οὐκδσμ. incertum efle pronuntiat. Ex loco quodam, (cap. 179. p. 352. vbi vid. Beckmann.) colligit cl. Schneider. in periculo critico in Antholog. Conflantini Cephalae pag. 152. auctorem nofiri libelli effe recentiorem Nicandro, ex cuius verff. 128 fqq. illa, de nigra vipera, ab au- étore libri Savp. ὠκδξσμ. trauslata. In editionibus graecolatinis Ariffotelis occurrit incerti auctoris latina interpretatio. — Ver- tit etiam Dominicus Montefaurus, Veronenfis; cuius verfio legitur inter opera Auerrois, Venet. 1552. fol. tom. VII. [et in edit. Becbmanni, pag. 372 fqq. qui in praef. pag. VI fq. de illa ver- fione et editionibus agit.] XXIL ΠΡΟΣ TA'*) ZENOOANOTEZ, ΠΡΟΣ ΤΑῚ ZHNOQNOZ, ΠΡΟΣ ΤΑῚ ΓΟΡΓΙΌΥ, aduerfur dogmata quaedam phyfica ac metaphyfica Xenophanis, Zenonis Eleatae et Gorgiae, libelli tres, graece tantum leguntur in editione graecolatina Ari- flotelis Lugdunenfi Cafauboniana; fed in ceteris exflant cum latina verfione oA. Bernardi Filiciani, wt in Du Valliana tom. ll. pag. 834 fq. — Vertit etiam latine zirnoidur Ferronus Burdegalenfis, qui Ariflotelem aduerfus Xenophanem ac Beffarionem defendit, Lugd. 1557. 8. Franciftur vero. Potriciur tom. 11. difcuff. Peripatet. pag. 26. et 34. hos folos libros et me- «hanica, quod Ariftotelis fint, omnem controuerfiam effugere exiflimat 7777: merito ta- . 4444) Ἤδης infcriptionem probat librorum argumentum, et Laertii Anonymique Menagiani auctoritas, et quod fimiliter philofophus fcripfe- rat πρὸς τὸ Μιελίστε, πρὸς τὼ ᾿Αλκααίωνος etc. lta- que omifi titulum, qui in editionibus et Codice Lipfienfi, περὲ EevoQuvas , περὶ Ζήνωνος, περὶ Γοργίᾳ, Fabric. n vol. II. lib. II cap. 345... vbi de Xe- nophene difputatum eft, p. 61$. diuerf;s Fabricii shorumque fententias iam memoraui et doctam Fülleborni laudaui differtationem, in qua is non folum variorum de illo libello iudicia collegit at- que partim diiudicauit; fed etiam totum fragmen- tum critice atque exegetice perfequutus eft: num vero Ariíloteles certo dici poffit huius libri au- ftor, dubitauit, — In bibl. J/indobonen/ cft, tc- fte Lambecio comment. vol. VII. pag. 218. codes, qui praeter alios libros Ariftotelicos continet li- men brum de Xenophane εἰς. Hunc codicem , ceníet Kollarius in nota, futurae nouae editioni fore vtilem, pr.efertim, quum alias etiam fiue )c&io- nes, fiue coniecturas, Pclitiani manu probabili- ter, marginibus adícriptas, conferuet. Inter codd. Vo[fianos fuit quoque liber nofter manu exaratus. Harl. Poft Fullebornium libelli priorem parcem nuper tractauit Clar. G. L. Spalding, Gymn. Berol. Prof. in Difput. infcripta: Zindiciae philofopho- vum Megaricorum tentantur ; fubiicitur Comrmen- laríus in priorem partem libelli de Xenoph. Zen. et Gorgia ( Berol. et Hal. 1792. $.) p. ἃς fq. Beck. rrrrr) Eamdem Patricii fuiffe fententiam , pu- tabant Vaudaeus in Apolog. des grands hom. cap. VIL. p. (ot fq. ee. rtcker. in. hiftor: crit, phil. I. Ρ- 799. not. p. fed Patricio fieri iniuriam, bene monuit Fü/leborn, in diff. m, p. 10. nos. 11, Patri- cius Λ * 7 Lib, HII. c.V.. VARIAE LECTIONES IN ΠΡ E Vol. TI. g. 138 P 139 men dubitari aít Zoufrir I. cap. rr. δ. 4. pag. 6s. Meminit inter fcripta Philofophi Laertius V.25. et Anonymus Mensgianus. |n editis graeca admodum funt corrupta, et hinc inde etiam manca, quae fuppleri et emendari poffunt ex codice MS. eximio Bibliothecae Paulinae, uae eft Lipfiae in patria mea: ex quo hoc facere pridem [18] inflituit Ienen(is Academiae iumen Zoh, Zndrear Bofiur; fed his eius. conatibus, vt egregiae. quam parabat, lofephi edi- tioni fata interceflerunt. — Habeo et ipfe lectiones eiusücin codicis, quas mecum olim pro fua in me voluntate communicauit ciuis meus cariffimus idemque doctiffimus Godfridus Olca- riu, atque hoc loco pace ipfius, in lectoris vfum integras inferere non dubitaui. Fariae leiliones Coditir Bibl. Paulinae. Lipfienfis, cum If. Cafauboni. editione libri Ariffotdlis : de Xenophane, Zeuone et Gorgia collati. Primam partem huius libri non περὶ ZevoQwves; vti Cafaub. editio habct, fed περὶ Ζή- . a 5 EUN jS , : : vavos infcribit MS. fecundam contra infcribit περὶ Zevoxvas , quae repudianda procul dubio e[t lectio 5555). Ed. Caf. pag. 7523. co]. τ. v. 3. πάντα di ἀμῷοτ.] πάντα cdi οἐμ- Qoréeos. τ ibid. lacuna fuppletur verbo γενέσθαι. 5. προὐπάρχειν. ἐξ τῷ τινῶν] προὐπάρχειν. ἔτ᾽ ὄντων τινῶν 6. ᾧ δὴ] εἰ δὴ 2. ἠδ᾽ ἐν] καὶ 89 ἐν 9. ἕν eio] ὃν εἶναι 10. πλέον] πλέω ibid. πέρατα] περ « « « λίων ibid. ὅμοιον] ὃν ὅμοιον τι. πάντα] παντή ibid. ὠνόμοιο.) οὐνόμοιον ἔτι ἕν θεῖναι!" ἔτι εἶναι f. ἕγ τι εἶναι 12. μέτριον] ἄμετρον 13. ἔτι) εἰς τι : ibid. ὑποχωρῆσαν di, ἀναγκ} ὑποχωρῆσαι δὲ ἀγνοίγκ. cius enim non dixit, eos effe fpurios, qui non fint a Diogene nominati, fed controuer[os:; at- que ipfe plures eorum vindicat Ariftoteli, tom. I. libr. IV. Earl. ss555) Enimuero Fabricius ipfe hanc fuam re. tractauit fententiam ad. Sexíunm Empir. Pyrrhon. L 225. pag. 59. not. N. aíque im exemplo fuo bibl. graecae manu ita noftrum locum correxit — — περὶ Eroxves , quae haud repudianda eft 16- Bio: nam licet in priore Xenophanis, in pofic- riore Zenonis ineniio: tamen dogmata vuiuer[a, quae in pofieriore parte referuntur ,. agis in pag. 752. ccl. τ. v. 14. δοξασϑα!)] δέξαεϑαι 15. τοιδτων δὲ ὄντων ἀνωδύνων Te καὶ ἀναλ: γήτων ὑπες . . . . καὶ ἄνοϑον εἶναι] τοι- &ro δὲ ὃν τὸ ἕν ἀνώδυνὸν τε καὶ ἀνοίλγη- τον. ὑγιές TE καὶ ἄνοσον εἶναι. X8. μὴ ὃν] ἕν , 20. πολλοὶ] πολλό TE καὶ 23. “χιωριζόντων] “ωρίζοντῶ 24. τὸ ὑπ ἄλληλα] τὰ ὑπάλληλα. 25. τῶτον δὲ τὸν τρόπον] τότων δὲ τῶν τρό- “πῶν 27. ταὐτὰ} ταῦτα 28. ἅπασαν) ἀπατῷ 20. εὐναιφεῖ] ὠναερεῖν - ibid. ἀλλ᾽ edv] ὠλλοὶ ἕν αἰΐδιον ! 20. csi] ej ibid. v βέβαιον] εἰσὶ βέβαιοι 31. βϑὲν] οϑὲν Ξ pag. Xenophanem, priora iu Zenonem Fleatem com- veniunt. Atque Fülleborn. in Beytrügen zur Ge- Jclickte der Philofophie, Züllichau et Freiftadt, 1791. 8. part. 1. nr. 3. vbi agit de fyftemate Xeno- phanis, ad hunc Xenophanem pertinere cenfet Ariftotelis librum. ZZarl. Nec Zenonis, nec Xe- nophanis dogmata capite 2. exponi, fed Me/iff diicipuli Parmenidis efficere ftuduit Spalding. 1. 1. p.57 fq. Caeterum lectiones cod. Paullini non di- ligenter ab Olcario enotatae funt, dabiturque omnis le&. Cod. varietas ad Arift, fzripta a mc alio tempore, Becf. Vot. 1f. p. τ30 P 140. 141 DODGE ek Sow tali ὅτι M. : ΕΣ H ' , M ^ ibid. ex δὲ μὴ} es 98 μή ἦν A ι , , 35. 36. ἐπιδείξαι Ts τοιωύτας ποιότητας 2 N^ esa] mideiZavrea, τοιαύτην ποιότητῶ τοῖς uisa, diflinctio vero non poft - eg9ais fed po! fü δοκέσας ponitur 40. z πολλά. “γένοιτο *yeig ὧν ὃν] πολλοὶ γένη. TO ὃ yoe ὃν ibid, ὅτι ἐς)ν] ὅτι &ely, forte ὅτι si ἕν. fimi. li enim. modo etiam fupra ἵν pro ἕν fcri- ptum reperi. 43. ἔχοντος) ἔχοντες 44. poft ὑπολήψεις ταύτας, ifla adduntur in MS. ΜΟΙ ὡς ἂν 8 γένοιτ᾽ ὧν Sdtv ἐκ μηδενὸς πολλὸ δὲ ue iid pag. 752. col. 2... v. 2. συμβαίνειν à ἂν Tis &veq] συμβαίνες ἐναν- τίας εἶναι 3. βέβαιον] βέβαια ibid. λαμβανεται] ὑπολαμβανεται 18. poft TO “γενόμενα additur in MS. εδὲ y«e ἂν ἔτ; αὐτοῖς ἅπαντα γίγνοιτο. 20. ἐωτέον)] λεκτέον 21. αὐτο) αὐταὶ 22. ἕτερα ys ἀντὶ τῷ τὶς ὡς ἐκείν ein] pe gov ye ἀντὶ τῦτ᾽ ἴσως ἐκείν εἴη 23. ἀνακάμπτει) ἀνγακούμπτειν 28. κινδμένξ) κειμέν 29. diflinctio poft ἐκεῖνον ponitur, poft προσα- γορεῦσαι omittitur: particula quoque ἐν non comparet. 30. ὥπαντα)] τὸ ἅπαν 22. ἔτι ἅπαντα] ἔτι εἰ ἅπαντα ibid. σρὸς ἐν αἰδιον] πῶς ἕν αἰΐδια εἴη. prae terea adduntur ifta: ἀλλὰ γὰρ τῷ μὲν εἶναι τι, ὡς ὄντος καὶ κειμένε de era, εἰ γαρ Quei μὴ ἐγένετο. ἔξω δὲ ὠΐδιον εἴη 46. T αὐτὰ] ταῦτα ibid. ἔκ ve] ἐκ TE 37. ἄῤῥηκτον] ἄπρηκτον 38. ὅπη καὶ τις αἰέν. ἐρεῖ δὲ ὅμως. τῶν ὃν- Fol. Π]. DE DOGMATIBVS XENOPHANIS grc. Lib.lH.c.V. 249 pag. 752. col. 2. τῶν] ὅπη κε τὶς αἰὲν ἐρεΐθη. ὅμως τῶν vv- των V. AT. διωλλαξιο] καὶ δάλλαξις ibid. ὀνομάφεταῃ ὀνομοίζετ᾽ 42. 7. eciesoey] εἰ “πρὸς ϑσίαν ibid. ὅτι] ὄντι ibid. ἐπὶ ἐπεὶ 43. ὦτε τὸ πὼς y ἄν] ὦετο “πῶς yao ibid. Zzee£ie iere] ἐπαυξησείετο. Verfuem Empedoclis hic recitari patet, qui tamen nec prout in editis, nec prout in MSto legitur, commodum fuudit fenfum. 46. φϑείρεσϑαι. πλὴν καὶ εἶναῃ Φϑείρεϑαι πάλιν ΜΟΊ εἶναι. 41. ἢ ἕν. ἢ εἰ] ἡ ἕν εἴ ἢ ibid. εἴη ταῦτα] ταῦτω φησι. pag. 353. colez V.IO. ποτε] πολλῶ ibid. pon γίγνεσθαι adduntur ifla: καὶ da. λύεσθαι εἰς σώματα, ὅτως δὲ ἀνωλυόμε- ya koh ἴσα γίγνεσθαι I. εἴ Ti μᾶλλον] εἰ omittitur 15. γίγνοιτο) ἤρξατο 21. πᾶν ἕν εἶναι] πᾶν. ἕν ὃν [[] 24. in MS. poíl ἀγένητον exigua quaedam lacuna eft, poft illam autem fic legitur: ποιεῖ. καὶ ὡς αὐτὸς 25. εἰ τάδε] εἰ omitt. 26. εἶναι 8..-..- ἄλλῳ] in MS. ita: εἶναι! ἔχ, ὡς ὠλλ΄. ΒΓ τινί. 28. πρὸς αὐτὸ] ἐμὸν τὸ αὐτὸ 29. γῆν] vy" 30. 4 εἴ vi] εἰ omitt. ibid. ros] ϑτως 33. ἀνομοίων ἀμερῶν) ἀνομοιομερῶν ibid. ὅτω γε εἶναι] γίνεσθαι 34. ἅπασαν γῆν] ἅπαν γῆ 38. ἔχον) ἔχοι 39. πολλαὶ. Omittitut et mox pro ἑνώριϑμώ legitur ἐν οριϑμῷ 42. ἀδίνατα] ἀδίνατον 1 pag. 55... Lib.HLcP. pag. 753: col. 1. ν. 43. ezeigova] ἄὥπειρω 44. βὐὲν] ὀλίγον 46. εἰ δὴ δὴ] εἰ δὴ δεὶ . ὄντος E οὗτος ἐν . μηδὲ] μ . διοὶ Ἐν καὶ ἐν réT9] διὰ τὶ καὶ ἕν τῶτο 53. πῶς vae a] πὼς “γορ ἤν ibid. ὅσων" ἢ 7i κενὸν μὴ ὅλον ἂν οἷοντε εἶναι] Ὅσον ἢ τὸ μὲν ὅλον ὧν oioyTo εἶναι. κινεῖται] xivEic dot TO γέ τι! TETÓ γε ἴσως] ἥσσον . lacuna fappletur his verbis: greó αὐτὸ : κινέμενα | A iN ὡς ὃ] eo9 ἐν . ὁτιὃν εἰς} t ὁτϑ ὃν καὶ, εἰς τὸ 7e-] καὶ εἰ τὸ 7g. . ἢ ἀλλοίωσιν] ἥν ἀλλ. . &diy omitt. 13. poft ἀκίνητον additur 8 εἶ ἕν 14: poft ἑτεροιᾶσϑαι additur v ὄντα 55: 56. pag. 753. eol. a. v. 6. Φέρεται] φαίνεσθαι vt μιγνυμένα! τὸ μιγνυμένξ: 9. ἅπαν τὶ] ἅπαντι 11. Ζήνωνος} Ξενοφάνες ὁμοίων} ὁμοίε ἀνομοίων) evene 9] ὁμοίοις} ὁμοίως ὅτ᾽ ἀνόμοιον] τὸ ἀνόμοιον "τὸ 8x ἐκ. avres γενέσθαι} c Ὄντος ὧν γενέσθαι προσήκειν αὐτὸν} coro Φοοσήκειν εἶναι . euro εἶνα!} αὐτῶν εἶναι Eat κρείττων Θεὸν} τὸ Θεῖον ἕνα μόνον] ἕνα ἄρα εἶναι μόνον 37. ἄπειρον qae τὸ μὴ εἶναι] ἄπεερον. μὲν ὃ μὴ ὃν εἶναι 41. περανεῖ)] 7regetvQehy moxque fequens ἂν omittirux 9 A 8x ον ἐξ VARIAE LECTIONES IN LIB. Vol.IT. p. τ41 14^ pag. 573- col. 2. v. 46. ἠρεμεῖν ydel ἠρεμεῖ δὲ καὶ 52. καὶ ὅτος τὸ ,Ὑἱγνόμενον, γίγνεσθαι ἐξ ὃν- τος] τὸ γιγνόμενον καὶ ὅτος γίγνεσθαι ἐξ ὄντος 54. εἰ xa] ἢ καὶ 55. 4 ἀνομοίβ] ἢ καὶ ἐξ ἀνομοίξ 56. περὶ] παρά. In eodem verfu dee ἅπαντα MS. non agnofcit 57. ἐπικράτιπο») ἔτ; κρώτιξον 59. κατοὶ omitt. 62. ἐπεὶ ye T£] ze τοί γε 3. ἀλλὰ διὸ τὴν] ἀλλο τὴν διὼ 61. eioyren] οἷον τε 69. 76. τᾶτο δέ τινι ναι οἰνοίγκή ἕνα τὸ πάντα] TÉTO δὲ τιν ἔνα! ἀνάγκη ἕνα τὸν τοὶ πάντα 1ο. ὁρᾷ ἴσως τᾶτο βελ.] ὁρῶ, ἀλλ᾽ ἴσως T8- To. β8λ, pg. 754. col. I. v. σῶμα y καὶ ὶ ἔχων] σὼμα γε ὦν καὶ ἔχων 1. ἕν yere] ἐγγίγνεται 8. ἄν μὴ] εἰ μὴ ibid. ὅσον] ὃν 10. &zéxev] « πέχε: ibid. pott ἀφαιροειθὰς ὃ ὃν adduntur ifla τῶτο γαρ EET σφαιφοε;δὲς ὃ δ ibid. pro συρὰς leg. πρὸς I. διαφορῶ] διαφέρει ibid. aA] ἄπεξι 12. ταῦτα AEXS θῆναι TE ὄντος] ταῦτα ἂν 'λεχϑῆναι κατὰ τὸ ὄντος 15. pofl τότε additur yoe ὃν ibid. αἰσθάνοιτο. ἃ v ἄμφω] αἰσϑάνοιτα γὺν. de νοητοῦ] καὶ διαν. cr 14. EN ἃς. ταύτὸ omittitur E 16. poft dy additur οἶμαι, contra mox ox omittitur 18. poft ἔχον ἐσὶν additur ἅπαν 20. ἴσον omitt. 12. cx] ἔχειν. pag: Vol. TH. p. 142 145 pag. 754. col. 1 v. 32, poft πεπεράνϑαι additur πρός τι συνό- πτῶῖν» τοῖς δὲ τ πεπεροίνϑαι μὲν. μὴ μέν- vo: πρός Ti πεπεράνθαι. 35. raveis on] τῷ kiveimdo ibid. μὴ τὸ ἶσον. ὥσπερ} τὸ μὴ ἴσον ὅπερ 31: τὸ ὁ dese] τῷ cese 38 ἔτι] ἐπὶ 40. ἐπὶ τῷ] ἐπὶ τὸ 41. ὅπερ καὶ] ὅ ὅπερ TE Καὶ lin. 243. ἀποφασητ ἐλεχϑέντων] ἀπόφασις ἢ TO j| λεχϑὲν 44. μεταλαμβάνει] μεταλαμβάνειν 45. ut R2) μὴ ἑνὸς 41. τοσαύτας n e x7 oic ess ὃν. ibid. “πλῆϑος, d ἢ καὶ μὴν ws ἢ] πλῆϑος 4 μὴ ὡς ἢ 49. σῶμο;» 5] σῶμα ἢ 51. μὸν} μόνον. ibid. αὐτὸς] ὅτος 52. τὸ κύκλωθεν o] 78 i... κύκλῳ qs 2 ENS. ur ξον 53. Φύσει Φησὶ 54. & τε δὲ] δὲ omitt. 56. μηδομᾶ τε] μηδαμὲ γε 61. ἄλλῳ] ἄλλοις 65. ἄν} ἐτι 68. γαρ μὴ ev] μὴ omitt. τι. ἥν omitt.. [IP] 7 ' , LI ὧν] τὰς αὐτὰς pag. 154. col. 2: v.4. ἔξ ; δὲ Tavrz) εἰ δὲ ταὐτὸ, 1 poft yag additur καὶ 8. εἰ 76] ἢ τὸ et mox ἔξιν omitt. 9. ὡς περὶ] 97 σπερεὶ 10. ὄντος τῷ δ᾽ ἐχ ὄντος] ὄντοιν τῷ μὲν ὃν- τος TÉ δὲ δοκῶντο ς ibid. TZ δ᾽ ἐκ a. ] τὸ δ᾽ ἐκ «A. NH. τὰ ἄμφω] τ θὲ aqu po 12. lacuna fupp: etur voce ὅτε 14. TÀ ὄντι] τῷ μὴ ὄντι ibid. καὶ esi. ἔτι εἰ dà] καὶ ἐξὶν ἔτι. εἰ δὲ ^pE DOGMATIBVS XENOPHANIS zrc; Li nP. cx - peg. 754: col. 2. v. 16. , πότερον] πρότερον 17. τότε μὴ ὃν ἐ s] τότε μὴ ὃν ὃν és 22. ταὐτὸν μὴ ὃν] T αὐτὸ τὸ μὴ ὃν ^ 25. 5 μὴ γενόμενον eva] ἢ γινόμενον pec omilla negatione. 29. μηδαμϑ, ὅξον 84e] μηδωμὲ ὃν ἐδὲν 30, τὸν eis] γᾶν 8dty 33: ed ὧν ἐκ μηδενὸς ὧν γενέσϑα; εἰ δ᾽ £5 τὸ μὴ ὃν haec MS. non agnofcit ibid. ἐκ τῷ ὄντος] ἐκ τῷ μὴ ὄντος 34. διὰ ταῦτα SÀ ἐκ τῷ μὴ ὄντος haec MS; non agnofcit 46. & ἢ] ἕ ἕν ἢ εἰ paulo poft pro &ze μὴ ἕν leg. e δὲ μή τε ἕν 37. ἐν μὲν] ἕν μὲν 38. ἐν σχομεν] ἔχομεν. Poft hanc vocem au- tem in MS. iterum lacuna, et poflea fe- quitur: ye TOS TB Ζήνωνος etc. 38. inter ὧν et ναι vacuum denuo in MSto inuenio fpatiolum quemadmodum et inter μὴ οἵ μήτε. 409. εδ᾽ 2] &dév és AY. £4 ἂν ém] &x ὃν em ibid. κινέται 5 KH j εἰ] κινεῖται ng] ἕν 43. πάντω] πάντως ; 46. δε] δέν 50. μῶλλον φῶμεν] μᾶλλον ὦ ὁρῶμεν 51. exero]. ἐχεῖ 54. ese xj εἰ] ὧξε εἰ καὶ ibid. ἡμῖν ψνως οἱ eben) ἡμῖν γε ἄγνος, ἄν ibid. εἰ δὲ γνωτοὶ εἰ δὲ καὶ γνωτὰ 54. Φασὶ) φησὶ ibid. εἴποι] εἰπῇ 57. εἰ &v τις μετεννοεῖ ὃ ἂν τίς μὴ ἐννδεῖ 59. pofleriorem lacunam MS. nou agnofcit, in quo fic legitur: 8 λέγει δὲ χοῶμος ἐλ. An λόγον. se zd: etc. 61. AN dixe) rd ἄκϑειν à 63. é&mi ἐν] εἴ τε E 68. σχολὴν P σχολή. ἄλλῳ ibid. ἕν ési] evesi TO. AexTa] λόγδς li 3 XXIII. | xp. LiIlLtV. — ARISTOTELIS PHYSIOGNOMICON Vol. IL. p. 1439 144 XXII. 'ANEM QN GEZEIZ ΚΑΙ IIPOZHIOPTAI, ventorum certis regio- nibus vel oppidis adtributorum /oza et adpellationer. Fragmentum ex opere Ariflotelis περὶ σημείων χειμώνων, de fignis tempeffatum, quod memorat [δ] Laertims V. 26. In editione graecolatina. Ariflotelis Cafanboniana Lugdunenfi tantum graece exflat. — In ceteris legitur cum verfione Joh. Bernardi Peliciasi, vt in Du Valliana nouilfima tom. II. p 848 (ᾳ. Pro genuino Ariflote!ss foetu habent viri docti, ex his. Cariflophorus . Cellarius in Notitia orbis antiqui lib. I p. 39. et Saluafius ad Solinum, vbi de ventis differit. | Occurrit et inter 'Theo- phraíli opera, p. 244. editionis graecae Oporinianae. PPIET.S IO. 60 N'OUMI.C O N. XXIV. BTZIOFINQMONIKON, de Phyfognomia liber, cuius veluti compen- dium quoddam exftat lib. 1T. Analyticor. prior. capite vlt. Memoratur a Laertio V. 25. Sto- bogo, etc, ""') In editionibus graecolatinis, etiam nouiffima Du Valliana tom. II. pag. 640. legitur eum verfione incerti. '"Tranflulerunt praeterea latine Zfudreas Lacuna Parif. 1535. 8. lodocur I 'illithiur, Refellianus. Witteb. 1538 8. — llluflrarunt. Franciftus Sanchez, [in com- mentario, qui exítat inter opera medica, "T'olofae Tectofagum, 1636. 4. et cum libr. quod nil feitur. Rotterod. 1649. 12.] Camillus Baldur, Bononiae et Mantuae 1621. fol. εἰς. Polemo- ni; 7) et Adamantii libros eiusdem argumenti in graeca fua Ariftotelis editione fubiunxit Sylburgius. —'Practarunt Phyfiognomica etiam Zwerroes tom. VIT. Opp. Michael. Scotus, de quo operae pretium fuerit confulere gloffarium Cangii in ceruellerium [et Bay/e diction. voc. Scot , not. 7). atque] Zlbertur Magnus lib. I. de animalibus, vt recentiores praeteream, loh. Baptiflam Portam, qui pag. 259. libr. Ariflotelis de phyfiogn. arabice fibi monflratum teflatur Romae ab Antiocho, patriarcha, [vid. Franz. 1. c. pag. X fq. Guil. Gratarolum, (de quo Baelius tom. II. Lexici pag. 1380.) Zoh. Euelinum (Act. Erud. 1698. pag. 338. aliosque quos refert in Bibl. Philofophica Martints. Lipeniur p. 65 fq. In hebraica verfione, quam bibl. Caefarea feruat, dicatus eft hic liber Alexandro M. vid, δια ΕΠ catal. fcriptor. orienta- lium nr, 96. l BRO.DLIZEM.AJX. XXV. HIPOBAHMA' T QN Ὑμήματα Aj """*) Prob'einatum, fiue quacftionum omnis . generis, cur refponfionibus non minus acute plerumque, quam modefle propofitis, SeBioner XXXV IL. ttf) Si liber vere Ariftoteli debetur, ad ge- nus librorum exotericum referendus videtur cl. Buhie in diff. de diftributione librorum Ariftote- lis etc. pag. 78. fed, quoniam fide tantummodo Diogenis Laertii et Stobaei liber ae phyfiognomia tribuitur Áriftoteli, nec apud antiquiores graecos interpretes eius fit mentio, praeter ea nimis ieiu nus eft, quam vt vere ab Ariftotele profectus fue- yit, et fragmentum potius eft; idem cl. Buhle ma- lit fere. fuppofititium habere, 17. 7o. Georg. Frid. Franz in. praef. ad fcriptores phyfiognomo- niae veteres p. VII fqq. (vbi de hoc libello, eius- que interpretibus, commentatoribus et cditioni- bus agit) partem aliquam vtique genuinam effe, alias vero partes mutilatas et. philofopho fuppo- fitas effe cum Auerroe, Sanchezio aliisque cenfet. conf, Lo[fii, Prof. Erturt. comment:t. de plhyfio- gnomonica Ariftotelis, in A&is acad. elect. Mo- gunt. doctrinar. vtil, ad ann. 1777. Erfurti 1778. 4. Havl. ἧ uuunuu) De his infra, nr. 38. vvvvv) Apud Laertium V. 26. vna ferie me- morantur: φυσικῶν κατὰ φοιχᾶον Ag, ἐπιτεϑεὰκκένων προβλημάτων X, β΄. Forte igitur et poft Quzixav fubintel- Vot pru ARISTOTELIS PROBLEMATA Lib. I1. c. V. 253 XXXV III. maiorem partem .phyfici argumenti, nonnullae etiam medici, vt fect. T. et mathematici, νὲ fec. XV. et mufici-fect. XIX. et philologici fect. XVIIL. et ethici fec. XXVII — XXX. Scripferat Ariftoteles. Prob/emata P/tfta, quae laudantur ab Zfpol/onio Hifl. mirab. cap. 7. 9. 21. 22. 28. 37. et σι. Ge/lio XIX. 4. 5. 6. [D] Plutarcho VII το. Sym- pof. Aihenaro lib. I. pag. 24. etc. horum plures fuere libri, nam feptimum citat Ge//ius III. 6. Ex Problematis fecl.30. qu. 1. petitum quoque videtur, quod Cicero lib. I. Tufcul. cap. 33. et I. de diuinat. cap. 38. [ad vtrumque locum vid. Dauif. ac P/utarch. in Lyfandro p. 334.] ex Ariílotele notant , melancholicos eíle ingeniofos et habere aliquid diuini. Scripferat et Problemata Encyclia (quacflioner orbiculares, fiue.ex orbe vniuerfo libera- Iium difciplinarum petitas, vocat Tiraquel/ur de legibus connubial. pag. 338. mi/cellanear Sal- maf. pag. 240. in Simplicium), quae ab eodem Ge//io laudantur XX. 4. Horum duos libros fuiffe, teflatur Laertius V. 26. qui eodem loco addit, totidem libros ἐπιτεϑεα μένων προβλή- μάτων, totidemque προβλημάτων ἐκ τῶν Δημοκρίτε ab Ariflotele fcriptos fuiffe. . Non perueniffe ad nos vniuerfa haecce problemata, certum efl, quia Ariftoteles ipfe non vno in.loco teflatur, fe in problematis quaedam traclaífe, quorum in his, quae exftant, nulla fit mentio, vt offendit Sylburgius in praefat. — Deinde in illis fruflra quaeras, quae ex Ariflotelis problematis proferunt Athenaeus, et quae Ge//ius lib. I. cap. ir. lib. ΠῚ. cap. 6. et XIX. cap. 5. et 6. — Z4lixander lib. 1. probl. 41. Macrobius Vl. 12. e problemat. phyficis; “ριον in Apologia. —Viciflim leguntur in noflris VIL 5. quae Geil/iur XIX. 4. profert e problematis phyficis, et quae idem XIX. 2. et quae /Macrob. 1I. 8. Saturn. ex eodem, vt vide- tur, opere adferunt, exílant XXVIII. problem. 7. vnde notandus Patricius p. 79. difcuffion. peripatet.: exílant itidem in noftris XXX. ro. quae Ge//iur XX. 4. adducit e Problematis &yxv- κλίοις. Et quae e Problematis Ariftotelis adducit Galenus 5. in VI. Epidem. tom. V. p. 478. occurrunt in noftris V. 31, Hinc colligo, non habere nos integra problemata vel ἐγχύκλια vel phyfica, vel denique ἐπιτεθεωαμένω fiue. penitius confiderata '*""), neque rurfus inte- Ii 5 grum fabintelligendum vocabulum προβλημάτων. Ita rogationes graece fubiecit /riarfe pag. 523 — 327. inanes fuerint coniecturae virorum doctorum fu- per illo loco, quas adtuli f pra. poft nr. XV. Fabric. Horum Problematum verum auctorem effe Ariftotelem, ftatuit Ca/aubon. de enthu(iasmo cap. 11 pag.28. — Ariftotelis problemata vocat εἰπορίας "ilirmaeus lib. I. p. 19. Heumann, — In cod. regio Matritenfi UXXXIV.. tefte /riarto pag. 321 Íqq. occurrunt practer alia multa variorum auctorum fcripta Zfrifloteis problemata multa suedica e£ phyíica, eiusdem de animalium pro- prietate operis prooemium, 7J/exandri Zdphrodi- fti problemata phyfica, ex Caffii Iatrofophi/lae problematibus ete, — Quae Ariftotelis problemata 47. m?dlica fol. 4. cod. et probl. p/ufica 14. fol. 18. cod. exftant, illa etiam in excufis proftant exemplaribus. Δὲ fol. cod. 23 fq. rep:riu.tur fc&ionis IIL. problemata 22. et fol. 27 fqq. probl. médica et phylica 175. Horum fingulorum in£er- quia arduum ei videbatur vel oftendere, ex qui- bus problematum editorum íc&ionibus delecta fint, vel pronuntiare, an ex libris eorumdem amit- fis excerpta fuerint, Enimuero graece edita funt, fed valde mendofa, a Victore Trineauello, Ve- nct. 1535. fol. vna cum Alexandri libro de fato: lat. Hieronymo et filio Jo. Baptifla Bagolino in- terpretibus, Venet. 1541. 1549. 1555. 15:9. 1563. Quod Bagolinus vterque multa emendarunt, ad- hibitis etiam msstis illa verfio futuro textus grae- ci editori diligenter erit confulenda. Alia exftat veríio Gentiani Heructi. Bafil. 1548. 8. apud Io. Oporin. Illi autem /c/toliorum , dubiiationums et folutioz:m libri V. ab Iriarto male relati funt. ad problematum phyfic. collectionem, Alexandro tri- butam. vid. Bulle p. 259. Opp. Harl. 12 1 1121) Eadem eft fententia /J/'oigerii de Po- Iymath. cap. 13. $.5.. Heumann. Lib.IIIc.V. ARISTOTELIS PROBLEMATA ἡ Vol ΤΊ. p. 145 P 126 254 erum ex hiis opus nos defiderare, vt opinabatur J/eurffur p. 1259. Bibl. Graecae, (et Coslius lib. I'epp. pag. 350] nec denique phyfica et ἐγκύκλιο fuiffe eadem, vt eidem Viro doclifli- mo vifum fuit, neque auctorem Problematum, quae hodie exflant, effe T'eophra/fust, quamquam “εἰ ipfe problematum συναγωγὴν fcripfit pluribus libris, tefte Laertio V. 45. et 48. et quae de fenibus, difliculter fternutantibus, e 'Theophraflo refert P/iniur XXVIII 6. in pro- blematis hodie leguntur XXXIII. 12. — Praeterea in libellis zregi κόπων et περὶ ἱδρώτων. qui exílant inter "Theophra(li opera, multa eadem leguntur, quae in problematibus, vt ex Arie ftotelis problematis conflatos dixerit Mercurialis lib. 1. var. Lect. cap. 9. — Veri(imile itaque eft, ex vniuerfis Ariftotelis pariter. et Theophrafli et aliorum fortatlis fcriptorum ***^*) pro. blematis hoc, quale hibemus, opus conflatum fuifTe "/"7), indeque fieri, quod notat H. Stephanur ^77*7), vt multa im eo fint repetita , quaedam etiam ter pofita, mutatis tautum ali- quot verbis: mulla longe maximam fHli differentiam inter fe habeant , multa etiom ne mediocri quidem Philofopho, medum ipfo Zfriflotele, aut omuium eius difcipulorum. praeflantiffmo, Theophrafto, digna [ΠΡ] imueniantur. — Denique inde fieri, vt in IMStir codicibus, iis quidem, qui antiquitatem prae fe ferunt, multa eorum , quae in vulgatir edition:bus leguntur, defidee venum, quae autem állic exflaut ,. alio plerumque ordine collocata seperiamuz. [Hinc etiam in cod. mediceo XX, plutei 87. continetur probJemattm phuyficorum pars, at diuerfo ordine a recepto in editionibus, vid. Bandini catal. III. p. 405.] Suidas in Ματρέας» ex ZIthenacilibro I. pag. 19. — Ἐποίησε δὲ roc καὶ περὶ τοὺς Agi soriAes ἐπορίως. Cafaubonur lib.l. cap. 16. ad Athenaeum pro περὶ legit παροὺ, et inter- pretatur in hunc fenfum, JMatream compofuiffe quaeftiones ad Ariflotelicas, hoc efl, quae cum Ariflotelis problematis poffint comparari, Alios problematum fcriptores laudat 7/eo- phuífa&us Simocatta in extremo οἰστοριῶν φυσικῶν. — Ov γα τὲς Δημοχρίτϑ σφετερίζομαι πό- νες, δὲ τὴν Δοιτοτέλδας εὐκλείῶν ἐμαυτῷ περιγροίψοιμι, εδέ ri λωποδυτήσω 78 Πλάώτω- vos» 8 τὸν Ιαμβλίχον ὠφεφάνωτον κωταλίποιμιγ € Πρόκλον, 8 Γαληνὲν, τὲς ἐν ἐπιτήμῃ. χομψὲς. 8 Πλωτῖνον. 8 Σωσίωνα (Σωτίωνα). Sx Δλέξανδρον, s Θεέφρατον τῆς γνώσεως Θόλασσαν, SX Αἰλιανὸν. 8 τὸν τῆς ἐπιξήμης πλϑτον τὸν Πλδταρίζονν 8X Δμβρω- νὰ, Sx Ἰμβοάσιον ἢ Δαμάσκιον ἢ τὸν Τιμαγένδς Ἱεροκλέω. — Non meminit Cajfli, de cuius problematis dixi infra nr. XXXVIII. nec 7Mafreae, de cuius lepidis et ad ri- fum compofitis problematibus Z4f/ezarus ct Suidas, qui σταροὶ τὰς Αριξοτέλος ἀπορίας adpellantur. vid. (απ, ad Athemaeum libr. 1. cap. 16. D'exippus in Ariflotelis. proble- mata, mst. fuit in bibliotheca cancellarii Seguieri. vid, Catalog. eius MSS. graec. pag. 3. Vide etiam Georgium Pallom libro tricefimo expetendorum fugiendorumque problemata phyfica ex Ariflotele et aliis fuo tradentem flilo. — Problemata eiusmodi phyfica fcripfit Seipio xxxxx) A Thoma Gatackero cap. IX. p. 4oc. Aduer(ar. citatur Ariftoteles, an Alexander Tral- lianus in problematibus. "Videtur viri docti co- gitationibus fefe obtuliffe, quod aliqui tribuerunt Alexandro huic "Tralliano problemata, quae ex- ftant fub nomine Alexandri Aphrodifei. fabric. — Opus problenaticum e(t ex variis centonibus veterum Peripeteticorum confutum. Conríng. de German. corpor. habitu p. 4o. JVaudaeus lib. X. de magiae fufpe&is cap. ΧΗ. $. 2. fin. 7f. P"offius ad P. Melae liL. 8. pag. 587. /eumaa.- yyyw4y) Hanc fententiam. maxime probabilem adoptauit quoque cl. BuA/e in difp. de diflvibu- tione libr. Ariftot. p. 85. Earl. zz5xz) In praef. ad Ariftotelis et "'heophrafti fcripta quaedam, ann. 1557. 8. ψο.Π, νι 67 ὀ ἑ ARISTOTELIS METAPHYSICA — Lb.IILt.Y 985 Scipio du Pleffis (Pleix) la curiofité naturelle redigée en queflions felon I ordre alphabetique; à Rouen 1648. 12. /cach. Camerarii problematum συμμίκτων decuriae XXI. ann. 1595. 8. et tomo IV. thefauri critici lani Gruteri. — Adpendix problematum, 1596.8. ΒΕ AP H'YSTC-KA XXVL ΤΩ͂Ν META TA ΦΥΣΙΚΛ᾽ βιβλία d. Metaphyfiorum libri XIT". Acroamatici ^*^"), quod opus ablAriflotele vulgatum indignatus fertur rex Alexander, fihi foli hanc fublimioris fapientiae partem feruatam [I] eupiens. Sed refpondit Ariftoteles ἐκδε- δωκέναι καὶ μὴ ἐκδεδωκέναι, vulga[fe fe, et non vulga[j?: quia nempe non fatis plene ac per- fpicue fingula tradiderit. ᾿Αληθῶς yag. addit Plutarchur, haec narrans in Alexandro pág. 668. ἡ μετὰ τοὶ φυσικοὶ πραγματείω πρὸς διδασκαλίαν καὶ μαϑησιν δὲν ἔχεσω χιρήσιμον ὑπόδειγμα τοῖς πεποωιδευμένοις απ ἀρχῆς γέγραπταρ Quorum verborum hic eft fenfus: in metaphyficis non docere Ariftotelem rudes, fed eruditos iam et philofophia imbutos monere; et hoc primum flatim fcribentis fuiffe inflitutum. — Anno 2. Olympiadis CXJ. fcriptum effe ab Ariftotele hoc opus contendit Sam. Pets ad Leges Atticas pag. 64. — ldem diuerfum quoque librorum ordinem probat; eo modo, quo vides in hac tabella, vbi varias editiones, inter fe difcrepantes, cum Petiti fententia contuli ^*^^), aaaaaa) Vide Faftos Altdorfin. 1719. pag. 67. Ariftotelis metaphyficam fub cenfuram vocat SSyr- bius in difputatione quadam. Iudicium de Ari- ftotelis libris metaphyficis fert Ga/endus Exerci- tatt. parad. I. $. το. p. 20. V. $. τι, VI. $. 20. VIL δ. i. et VIIL δ. 8. Heumann. — De codd. msst. vide fupra ad fe&ion, IX. in enumeratione codi- cum, Metaphyficorum /ióri XIII. numerantur in indice arabico apud Ca/iríim bibl. arabico - hifpan. pag. 307. b. Nomen inde ortum effe quidam pu- tant , quod Andronicus Rhodius, quum fcripta ariftotelica, quae perturbata, nec naturali ordine collocata reperiebat, in nonnullas πραγμιατείας, quarum vltima fuit φυσικὴ, diuideret, ca opufcu- la, quae in quamnam cla(fem coniiceret, neícic- bat, poft vltimam, n. poft phyficam pofuit, et totam illorum opufculorun congeriem vocauit τοὶ μετοὶ τὸ φυσικά, — Liebler in praef. ad fuam cpi- tom. philof naturalis Ari(tot. »non ita multis, ait, ante annis quidam Theologiae door Ko- ma ad nos Tubingam venit, qui mirari fe dice- bit, qnod ftudiofis theologiae fancta biblia pro- ponerentur: potius ctim metaphyfica. atriflotelis docenda cfe , in quibus recondita effent admiran- da inyfleria, quum in facris libris vulgaria tan- tum traderentur, quae quiuis e populo facile intel- lgere queat.* Harl. Vetus bbbbbb) Peripatetici foliti erant libros Arifto- telis litteris graecis ex ordine alphabeti defignare, vt notat Simplicius ad initium 6. Phyfic. — Air. Damafcenus apud Alexandrum et Auerroém pro- oemio libri X. ait, Ariftotelis libros interrurba- to, confufoque, faltem obícuro ordine congeftos. Patricius a "T heophrafto emendatos cffe fufpica- tur. Contra Franc. Fatricii obiectiones difputat, et metaphyfica Ariftotelem agnofcere auctorem contendit. Theodorus Zngelutius, [italice ZInge- luccí, medieus, mortuus ann. 1600. . Hic contra Franc. Patricium , qui Platonem extollere ftuduit, depreffo Ariftotele, fcripüt Sententiam , quod Metaphyfica fint eadem, quae Phyfica,. Venet. 1584. 4. apud. Franeifcum Zilettum, (fol. 83. con- tendit, metaphyfica. Ariflotelis ad phyficam tra- &Gationem pertinere.) Quod Patricius in Δροίο- gia, Ferrerae 1584. 4. fuam tuebatur fententiam, Angelutius oppofuit Exercitationum cum Patri- cio librum , im quo. de metaphy[icae autore , ad- pellatione, difpofitione ete. Venetiis 1585. 4- (pag. 16 fqq. auctorem: effe Ariftotelem. efficere adlabo- rat) Contra hunc librum. Francifcus. Vati fcri- pfit di/cepta!iones contra. calummias Zngilutis. in Patricium, Eervarae 1988. 4, Harl] Ariftoteles in veteri metaphyfica citatur α J/incentie Beliou. in fpeculo do&trinali lib. 1, cap. 22. 34. — Alexandie 256 Lib. IH. c. F/. Vetus et] Befariouis Graec. “ηρυτο- pyli ver- fio L L ἃ τὸ μεῖζον r. ; IE A) το ἔλωτ-"ΠΠ. τον IIT. Ul. B'. 2. ΠῚ. IV. IV. p^ IV. . V. V. A. 4 ν. VI. VI- E^. VI. VII. VH. 7*6. ΤΥ. ΝΠ. [ΜΗ]. η΄. T. VIII. IX. IX. ji. IX. X. X. r. 9. X. XI. XI. li. VIVUS: fo. Ixur. ZAlxander de Burgo , Meffanenfis, metaphyficarm Ariftotelis tuetur in oratione pro ítudiis primae philofophiae, Patau. i714. 4. — Hodierna, qua- lem a fcholafticis accepimus, metaphyíica, velut Lexicon vocum quarumdam abftra&arur: philofo- phicerum vix ea adtingit, quae Ariftoteles habet libro V. et X. vt notauit /acob. Thomafius in hi ftoria metaphyfices, qu^e adiuncta exftat Erote- matibus eius philofophicis, faepius excufis Lipfiae in 8. Vide fis etiom Sam. Chriflian. Holisan- num tom. I. Introduct. in philofophiam, Acta eru- dit. Lipf anu, 1755. p. 189 íÍqq. Fabric. Cl. Buh- ig in difp. de diftributione libror. Ariftotel. p. 86. An libri ozin£s, ait, quos nunc in Metaphyficis numeramus, vere Ariftotelem auctorem agnoícant, id noftro tempore vix cum certitudine adfirmari aut negari poteft, quum iam veteres interpretes in varias opiniones de fingulorum librorum fince- ritate difcefferint. Harl. cccccc) Hunc librum primutn minorem praepo- nendum in fronte libri fecundi phyficorum puta- bat Francifcus Beatus, Venetus. confer /Vizolium IV. Antibarbari philof. p. 339. Auctor eius qui- busdam creditus Paficrates, (Rhodius, Bon:ei F. Eudemi frater,) teíte 7o. Philopono in Παραβο- λαοῖς pag. 1. At deridendos eos, qui hunc librum fpurium exiftiimant, non dubitat Syriazus ad lib. B. p. 17. quia Ariftoteles ipfe ad illum ibi refpi- cit. Zlexander quoque ZZphrodi/eus p. 55. et 8a. ARISTOTELIS METAPHYSICAÁ ψ ΣΤ, p. 147 Du Valli] Sam. Petiti V. 9. Mifc. cuius. rationes pro- bantur Zac. Tiomafio in Hifloria Mctaphy- ficae cap. X. et Fabiano Türrero iu diff. de fatis metaphyfices, Vpfal. 1706. 8. V. περὶ αὐχῶν .α. Laert. V. 23.- II. σερὶ ἐπιτημῶν» cw. Laert. V. 22. VI. περὶ ἀοχὼν. β΄. IV. “περὶ ἐπιξημῶν. L περὶ τῶν ποσαχῶς λεγομένων. Laert, V. 23. VIL | VIL. j IX. περὶ ὕλης X. περὶ ἐνεργείαις IT. ἡ ἐκλογὴ τῶν ἐναντίων. Laert. V. 22. |xiv. περὶ ézisiune. Laert. V. 23. [] , περὶ εἰδῶν «gd γενῶν, ee. Laert. V. 22, XII. Ariftotelis effe putat, fed mutilatum, et praefa- tioneni quamdam videri naturalis difciplinae. Ab Ariftotele etiam refpici adnotat ad 11. Sophift. Elench. peg. 62. edit. graecae Venetae 1529. dddddd) in hoc libro cap 5— 9. multa repe- tuntur ex libro y et ὁ. Quam ἀνακεφαλαέωσιν Arittotelis effe negat, vtilem interim fatetur Vo/- fius Vb. de Philofophia p. 142. Fabric. Cl. Buh- íe iw Siblicthek der alten Litteratur und Kunft, part. TV. pag. t fqq. do&te difputauit de finceritate Metaph vficae Ariftotelicae, in variorum fenten- tias, num? et quinam libri illius genuini habiti fint, collegit atque examinauit, fuumque tulit iudicium. Nec Cicero, Diogenes Laert. aliique - antiquiorum plurimi citant illos libros; nec ipfe Ariftoteles contra fuam confuetudinem. ^ Docet autem do&. Bue, neque fub libris περὶ Φιλοσοφίας, neque fub ἐγκυκλίοις Φιλοσοφήμασι περὶ τὰ Θᾶα, Ari- ftot. metaphyficam poffe intelligi: coniicit, Ari- flote!'em refpexiffe ad metaphyficam fuam vbi (Aufcult. phy£. I. 10. p. 462. A. etc.) πρώτης Φιλο- σοφίας mentionem facit, et oftendit, partem me- taphyf. quamdam eífe genuiaam, muita diuería et aliena: Buhlii igitur mens eft, tres priores libros efle feparata et a metaphylica omnino diuerfa frag- menta: genuinam Ariit, metaph. incipere a libro quarto: librum quintum non pertinere ad meta- phyficam; genuinum autem librum fecundum efle eum, qui hodie fextum occupauit locum: dubium effe Lib. II. c. V. Vel. TL prat ARISTOTELIS METAPHYSICA (agn ἘΠῚ [ XI. A LPS. Os | JXiV. XIII. περὶ φιλοσοφίας γ΄. Laert. V. 22. deeft — | XIII. μ΄. 33) 1τ2.. [XT. XI. περὶ Φιλοσοφίας «. ἀεεῖ | |XIV. N. 13. XII. X!L “περὶ Φιλοσοφίας β΄. Sünpliciur in lib. 1. de anima text. 26. meminit fuorum in metaphyfica commentario- rum. Sed illa interciderunt. | Perierunt ab Alexandro Aphrodif. laudati Afpafus, (pag. το, 26. edit, lat. Parif. 1536. fol.) Eudorur, (ibid. pag. 26) Harmoflur, [a cl. Buhle in catalogo interpretum graecorum omiffus.] Exflant e graecis vniuerfi Jaime tantum editi, in omnes hos libros quidem 7o. Philoponur [graece in bibl. Vindobonenfi,]. ex verfione Francifci Patri- cii, Ferrariae 1583. fol. In libros duodecim primores ZZ/zxander /phrodiftur ex loh. Genef. Sepuluedae, Corduben(is, verfione : (in libros XIII. ac XIV. fuit MS. in bibliotheca Z:&. 7/iu- centii Pinelli, tefle “4. Schotto in vita Ariftotelis pag. 160. Meminit et Po/fzuinus XII. a5. et 29. Bibl. felectae). — In librum XII. (Graecis XI.) 555556) Themiffiur, ex interpretatione effe decimum: vndecimum profe&um effe a ferio- re compilatore, et duodecimum eífe fragmentum elius operis: praeter IV. et VI. adhuc libr. VII. VII IX. XIII. XIV. fecundum vett. editionum ordinem pertinere ad genuinam Ariítot. metaphy- ficam: per Andronicum Rhodium ortam effe con- fufionem. Har!. eteeee) Hic liber graece editus eft emendatius Parifiis a Guil. Morello. JIf/ff) Libri duo poftremi, quamuis "Thomae Aquinati haud le&i, et omiffi in Argyropyli ver- fione, tamen Ariftoteli tribuuntur a Syriano et Philopono, tum ab Aphrodifeo quoque. Ariíto- telis vero effe et ad hoc opus pertinere, probat Du Vallius etiam ex eo quod VIIL t. Philofophus ipfe promifit, fe dicturum de entibus mathematicis at- que ideis. Librum metaphyf. nonnulli finiebant, tefte Syriano in XII. p. 99. verbis fere poftremis capitis penultimiz ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν ἀριϑιμῶν. ἱκανοὶ τὰ διηπορη μένα καὶ διωρισ μένει Sed vulgata libro- rum diuifio eft ex mente Alexandri Aphrodifei. EEPgEg2) Aegaeo Alexandro tribuit Patricius, qui putat, Genefium confuditfe Alexandrum Aphro- dificníem cum Alexandro Aegaceo. Atqui Gene- fius Sepulueda praefixit nomen Z/ex. ZIphrodifei, nullo alio argumento nixus, quam quod dictio fit cadem fere, quae in ceteris Aphrodifei libris ob- fcruatur, et quod illi faepius a Syriano et Auer- rhoé fub Alexandri Aphrodifei nomine citentur. Varia contra Genefii opinionem monuit Patricius; quae partim grauia funt, partim leuia, et quae recenfet atque, quae inania funt, refutat cl. Juft- le tom. J. Opp. Ariftot. p. 292 fq. (vbi et ipfe du- bitat, an commentarii vere Alexandrum Aphro- difienfem auctorem agnofcant, et de Alexandro Fol. 111. Mofis vtroque a p. 287. copiofe agit.) Graui(fimum cft argumentum quod auctor iterum prouocauerit ad So/igenem, praeceptorem, (in Metaphyf. pag. 239. 362.393.) et /pafium (ibidem pag. τῷ. 26. edit. Parif. fol), aequalem fuum, cuius quidem vtriusque actas cum acetate Alexandri Aegaei con- veniat, minime vero Alexandri Aphrodifienfis. In codicibus quibusdam, nifi vela libcariis, vel ab confectoribus catalogorum nomen plenum ad. ditum fucrit, adíignantur commentarii Alexandro Aphrodifienfi. Sic in cod. Bauar. CXLIX. p. 6o. catal. commentarii Alexandri Aphrodifienfis in Zrifloielis metaphyficam: in cod. mediceo XII. plut. 87. ( Bandin. catal. tom. ΠῚ. p. 594.) Zfrifto- telis metaphyficorum libri XIV. cum Z/exandri Aphrodifienfis commentario, qui totum codicis marginem ambit: in cod. Taurinenfi CX. Z[ex. Aphrodifei comm. in. feptem libros metaphyfico- rum Ariítotelis, fcilicet à libro VI. vsque ad XII. εἰ cod. CXXXIV. (catal, msst. graec. pag. 226. et 230.) qui continet commentaria Z/exandri Zphro- difei in vltimos nouem libros metaphyficorum Ariftotelis: (editores catalogi adiecerunt hanc animaduerfionem: »notatu digna funt fcholia in XIII. et XIV. librum, quae nec graece, nec lati- ne adhuc prodierunt, quamuis nonnulli dubitaue- rint, vt obferuat Fabricius tom. IV, Bibl. Gr. (de Alexandro Aphrodifeo,) num ea Zfexandro Aphro- difeo , an potius /J/exandro "legato , vel alii cui- libet, aut ctiam /Vicharli Ephe/io tribuenda fint. « etque cl. Buhle p. 185. Opp. tom. I. Ariftot. iudi- cat, ex tribus illis codicibus, n. mediceo et duo- bus 'laurinenfibus, poffe integri commentarii graeci editionem adornari.) in cod. Coisliniano CCCXXXI. (apud Montfaucon catal. p. 446.) fol. 1. Kk Alexandri Lib. LI. c. V. ARISTOTELIS METAPHYSICA e M. fuo loco dicam. «Περὶ ('Yralliani) fcholia in VT. primores libros ex ore Zmmonii Hermae excepta, MSS. occurrunt, [in bibl. reg. Parif. cod. MDCCCCI. et MDCCCCIV. atque forte cadem funt, quae in cod. MDCCCXLIX, Parif. regio fub nomine Zmuonii exftant, manu eleganti Auveri Germani Romae ann. 1544. fcripta, atque in cod. Bauar. CLVI., (catal. pag. 61.) funt Zmmo- mii Ícholia, an cadem? in VJ. priores libros non fine lacunis, Metaph. cum fcholiis Her- miae in cod. Efcorial. tefle P/üero p. 159. Harl] tum tefle Labbro p. 1:3. Bibliothecae nouae MSS. in codice fcripto Venetiis ab Antonio Eparcho anno 1574. Idem teflatur Joh. Bapftiffae Camotii (qui medio faeculo poft Chriflum natum XVI. Venetiis floruit) fcholia graeca ines dita in librum XIII. Metaphyf. fuiffe in bibliotheca Renati Moreau. . Habetur et Georgii Pa- chimtris Epitome, [in cod. Bauar. CLXXI. cat. pag. 66.] et Herennii Philonir Commentarius MS. qui in Leidenfem tranfiit ex bibliotheca Ifaaci Voffii, et citatur a Diouyf. Petauio dogm. theol. de deo III. 4. et . Dodiwello in diff. de Sanchoniathone pag. 16. Fabric. Eft quoque ZZrrenniü explicatio in metaphyficam in cod. Βασαν, CLXXIX. catal. pag. 70. — In cod. Coisliniano CLXV. tefle Montfaucon. pag. 222 fq. eft. TAeodori Metochitae Logothetae opus de rebus philofophicis , politicis, ethicis «tc. in eoque zregi τῶν ᾿Αριφξοτελικῶν βιβλίων τῶν uera Φυσικοὶ., item περὶ τῷ AeisortAas δοξοσοφίας» καὶ περὶ τῶν μαϑηματικὼν, tum πεοὶ ᾿Αριξοτέλες καὶ τῆς εἰς τὸ φυσικὸν καὶ λογίκον εὐδοκιμήσεως T8 ἀνδρὸς, atque ὅτι περὶ T8 Λριτοτέλες κα) περὶ TB φυσικβ κατ᾽ αὐτὸν καὶ λογικᾷ etc. — In bibl. Efcorialenfi, te- Alexandri Aphirodifei in. 4. lib. Ariftotelis meta- phyficorum. — Sed in codem cod. Coisliniano reperiuntur Zichaelis Epshefii fcholia in 5. libr. metaphyf. Ariftot. tum eiusdem /icraelis Epheft, (vt putat /Montfaucon, non enim fcribitur no- men,) in lib. 7. 8. 9. 10. tt. I2. I5. 14. metaphyfi- corum: tum in ccd. CLXTY. Coisl. (p. 222. catal.) funt varii libri Ariftot. ethici, politici, oecono- micus, in primis metaphyfici XII. cum commen- tariis, in his /ichaelis Ephefii fcholia in. meta- phyfiium libr. quintum. — Atqui zZüfou. Scaynus copmunentarios im metaph. malit vel Z/exandro Jumaeo, wel alteri cuicumque, aut /Michaeli Zyhe[ie tribuere. Zar/. hühhhh) Themifii, Paphlagonis, paraphrafis in librum duodecimum metaphyficorum Ariftot. latine tantum ex hebraico a /o/2 Finzio, He- braco, conuerfa, edita eít Venetiis, 1558. 1570. fol. vid. Bulle tom. 1. Opp. Arift. p. 3131. Harl. Integra Syriani exhibentur in codd. Parifienfibus MDCCCCXII. et MDCCCXCIII. (ex cod. Parif. quodam deftumtum eíle videtur Syriani fragmen- fle tum, quod adtulit Auhn&en. in difp de Longino, δ. IV.) tum in codd. Parif. MDCCCXCIV. legun- tur in libros I. XII. et XIII. cum fragmento libri de prouidentia; in cod. MDCCCXCV. comment, in librum fecundum; in cod. MCCXCVII. in li. bros III, XIHI XIV. (et hunc, putat Bue V. C. p. 157. tom. 1. Opp. ante oculos habuiffe Bagoli- num;) — in cod. mediceo XXV. plut. 85. et Hamburgenfi, olim Holfteniano , comm. in libros III XIII XIV. metaphyf. — in codd. Coislin. (Montfauc. catal. part. 1. p. 220 fqq. et 446.) in quorum priore funt praeter alia Ariftotelica, ano- nymi prooemium et Ariftotelis metaphyficorum I, cum ampliffimis commentariis, «um alius 1. liber et lib. II. item lib. III. cum commentariis ignotis (cuius nomen deletum eft;) nec non Syriani Phi- loxeni, lib. IV. metaphyf. cum commentariis τῷ κὐτξ, lib. V. poftea liber VI. cum fcholiis, ini- tium librorum VII. VIII. VIIIT, X. XI. XII. XIiT. pofthaec Syriani Philexeni in Ariftotelis meta- phyficorum librum II. eiusdem in Ariftotelis dubia circa mathemata et numeros in XI. et XII. meta- phyficorum, adde ad $. IX. Har. , Vol. IT. p. 148 8119 ARISTOTELIS METAPHYSICA Lib. HI cV. 259 fte Plüero in itinerar. Hifp. pag. 159. funt codd. 1) metaphyficorum a libro 1— 15. eum glof- fematibus, et 2) metaphyficorum paraphrafis incerti, 77ar/. Hebreice extant metaphyfíica Ariftotelis in codice DLXXXV, regis chiiflianifmi, vt notat Labbeus p. 279. Et cum commentariis /uerrois ex Arabico hebraice verfis, in bibl. Vaticana, tefle Hartolocrio l. pag. 481. et Colbertina, vid, Jol/. bibl. hebr. tom. IIl. p. 8:6. [et Leideu//, vid. catal. bibl. Leid. p. 446. 405.] | Commentarii Zuerrois ver(io latins, Patav. 1474. 4. Auerrois commentarii et epitome leguntur latine, Opp. tom. VIII. Venetiis 155r. fol. — Alexandri, Arabis, commentarius, a R. /Jofe ben Salomon verus hebraice. vid. //75/f. bibl. hebr. pag. 187. — Arabice vertit Zfuicznua libro 740i Nafri 4ípkarabii de Ícopo meta- phyficorum et ortu. vid, tom. 1, thefauri diff. exegeticarum Ikeniani pag. 68. Fabric, — lu Ca/iri bibliotheca arabico - hifpana tom. I. pag. 304 fqq. recenfentur Ariftorelis fcripta ex ara- bica philofophorum Libliotheca, vbi pag. 306. ex metaphyficorum libris litterarum graeca- rum ferie d'geflis, atque inde fic dictis, Z/aacur, dicitur, praeter “ἴδηι Zacharia ben Ad: litteram ἃ. minutam tran(flulife: exflare etiam apud Arabas graece litteram N. hasce litteras arabice reddidiffe fertur Statius Zllchindus; litteram A. bu Mafchar /Mata arabice et Hottai- suf Íyriace tranfluliffe: 'emiffii commentarium vna cum textu Z/bu Bafrhar Mata et Sthamlaen: in arabicam linguam conuertiffe: ex iis libris metaphyficis non paucos arabice vertiffe //zacum Honaini filium; denique Syriani commentarius in litteram B. arabice exflare perhibetur, teflante Zahia Ben Zddi. Harl. In editionibus graecolatinis leguntur eum verfione Beffarionis 5***), vt tomo IV. Du Valli, qui notas et argumenta addidit, E recentioribus illuftrarunt praeter Thomam Aqui. natem, lohaun. Scotum [vid. Buhie de interpr. lat. Ariflot. pag. 339. tom. I. Opp. Arifl.] et Alexandrum de Haler, Petrus Fonfzca ^), (qui tamen fallitur, cum alios praeterea libros octo de philofophia prima ab Ariftotcle fcriptos adfirmat ex deprauatis codicibus latinis Eu- Jibi praeparat. XIV. 17 fq. vbi ex Ariftotelis libro octauo de Philofophia magnum fragmen- tum adfertur; fed Arifloclis, non Ariflotelis [P] recte legitur in graecis editionibus). Paxl/- lus BHarbus, (V'icomercatus vid, Bulle|de interpr. Arift. lat. I. Opp. pag. 347. vbi quoque de reliquis interpretibus lat. agitur.] Francifeur Suarez, lacobus Cheyneitr, Scotus, /dntomius Sragnur , [cuius commentar. prodiit Romae 1587. fol.] Petrus Ramus, [cuius fcholar. me- taphyficar. libri XIV. excufi funt. Parif. 1566. conf. Freigii vita Rami, huius praelection. in Cicer. oratt. VIII. confulares praemiffa, Bafil. 1575. 4. Payle Dick. artic. Ramur. Bra. cher. hift, crit. phil, tom. IV. pag. 54o.] lac. Carpentariur, [duguflimus Niphur, Euty- chin;, didus Sueffanus, qui vixit faec. XVI. ineunte, et cuius expofitiones in Metaphy- fica prodierunt Venetiis 1547. fol. Nicolaur Dorbellur , 1. de Orbellir, (mortuus ann. 1434.) Kk a comment. kkkkik) Beffiriomis, (mortui Rauennse ann. dium de graecis illuftribus L. Gr. inftauratoribus 1472.) verfio lat. Metaph. faepiffime edita eft. Ar- gyropyli et Beffarionis verfio cum metaphyficis Theophrafli lucem vidit Parif. 15316. fol. apud Η. Stephan, auum, 7/Lomae Aquinatis expofitio in XII libr. metaphyficorum cum verfione anti- qua et Bffarionis, Venet. 1560. fol. [conf. Bultle de interpr. lat. p. 332. 345.] cf. Humphred. Ho- p.167 fqq. Fabric. Bibl. Gr. vol. X. p. 405. etc. Beflarionis veríio lat. exftat quoque inter Be/a- rionis opera. Venet. apud Aldum. i516. adie in- fra in c«tal. editt. Metaphyf. Ear. {1} Cuius verfionem vt elegantem ac diluci- dam commendat Suarefiws apud Sotwellum pag. 672. biblioth, Iefuitar, 2606 Lib.11I. e. V. ARISTOTELIS SCRIPTA MATHEMATICA Vol. TI. p. 149 comment. in Arifotelis phyfica, metaphyfica, ethica et libros de anima, Bafil. 1503. M. lo. V'erforis quaefliones fuper metaphyücam Ariflot. cum textu eiusdem. Colon. f. a. (per Henr. Quentell) fol. vid. Braum. notit. de libris — bibl. ad S. Vdalrici et Afram. M. pag. 16. Harl] et Chriffianur Dreierur, Philofophus ac "Theologus Regiomontanus, cuius Philofophia prima, ex Ariflotele aliisque commentatoribus accurate conícripta, lucem vidit ann.1644. 4. Franft. V'icomercatus in partem libri XII, vbi de deo et mentibus diuinis. Parif. 1551. 4. — oachimi Henrici Eicholzii ftudium in metaphyficis Ariftotelis explicandis laudat Schurzfieifrh. 2. Epill. arcan. pag. 520 fqq. — Jar. Chynaei analy(is et fcholia. Hanou. 1616. 8. — Ernefli Soneri, Prof. Altdorf. commentarius poftumus in libros XII. metaphyficos Ari- flotelis, editus a 7. P. Fzlwingero, lenae 1657. 4. Fubric. — Propter raritatem addam men- tionem antiqui libri, a Frzyfagio in Adparatu literario, tom. I. pag. 538. curatius defcripti: Duodecim libri Metaphyfite ab Zfriflotele fummo: philoscphorum. principe pro confumacione to. cius philofophie editi. — In calce: — -— fummo ffudio Magiftri Ioaunir Peylick de Czertz, (fuit n. Ciza in Saxonia ortus, Magiíler, Ictus, decretalium Profeffor et fenator Lipfienfis,) vbi mendofwum vifum efl, elimatum. — —— Impre[Jum Luptzick per. baccalarium Martinum Landrpergk de Herbipoli. arm. 1499. fol. — rec. 1503. et 1509. Huc quoque referri pof- funt Exercitationer ftholaflicae in varias partes philofophiae, praefertim in Zfriflotelis meta- phufcam, íiue feries difputationum ontologicarum maturali ordine difpofitarum; quibus praemiffum e(t breue compendium philofophiae, opera et fludio Exm. Purchotti, Lugd. 1711. I2. conf. Acla erudit. Lipf. 1715. m. Aug. adde infra in catalogo editionum libror. meta- phyficorum. Harl. Praetereo alios, magno numero laudatos in bibliotheca philofophica 72 μακαρίτε Mar- tini Lipenii, cui tamen caue credas memoranti, inter alios Olympiodorum in metaphyfica Ari- flotelis Venetiis editum. — Nam in meteora quidem, in Metaphyfica vero nusquam exflat Olympiodori commentarius. [adde BuA/e de latinis Ariflotelis interpretibus tom. I. Opp. Ari- ftot. pag. 327 íqq.] SiC RDBPRE-A ^: NAT-HEMA TI ΟΠ. XXVII. MHXANIKA IIPOBAH'MATA, Quaeflioner Mechanitat, Αἰτιολογίο τῆς τῶν Μηχιωνικῶν ἐνεργείας infcribitur apud Labbeum pag. 200. bibl, nouae MSS. Laertio ἩΜηχανικὸν οὐ, lib. V. fect, 36. In mmmmnmm) Codd. MSSti fun? in bibl. Z7eneta D. Marci, codd. CCXIV. CCXV. qui praeter multos alios Ariffotclis libres continent librum de snfecabilibus lineis et quaeflionum mechanicarum lib. 1 — in bibl. Medicea cod. XXI. plut. 87. de lineis infecalilibus , cod. XLV. plut. 28. quaeft:o- nes eGthematicae, eum mathematicis figuris, in margine minio expreilis, (Zazdinii catalog. tom. il. p. €.) — in pluribus Vaticanis codd. de iu- fecabilibus. lineis et alii libri Ariftot. (Monifaau- &on bibl. bibliothecor. part, l. pag. 8. 1o. 11.) — mechanica in bibl. monafterii S. Seuerini Neapoli (Montfaucon bibl. biblioth. I. pag. 237.) — In bibl. Parifina regia duo codd. wechanicortim et libr. de infzcabilibus , (catal. tom. III. p. 475.) — In bibl. Z'indobon. cod. LVI. nr. 6. et 8. Mecha- nicorum liber et de infecabilibus lineis. ( Lambec. commentar. tom. ΝῊ. p. 217 fq) — Huc referri poffunt, quae Ca/iri in bibl. arabico - hifpan. I. p. 306 ex arabica philofophorum bibliotheca de Ariftotelis &riptis notat, »in librum de fpeculis hue dz optica, commentarium edidit Z4/hagiag | Kbn Ve.T.p.1pPro ARISTOTELIS SCRIPTA MATHEMATICA Ζίδ. 111. ες V. 5261 In graecolatinis editionibus, etiam Du Valliana poflrema tom. II. p. 159. leguntur cum verfione Nic. Leoniti Thomaei. [Separatim cum notis T/jomaei et fig. Parif. 1530.] — In- terpretatus praeterea eft /'i&or Faufur, Venetus, et Zlexander Piccolomineur , Romae 1547. 4. Venet. 1565. 8. eiusque verfionem vertit italice Oreffes //annocti Romae 1582. 4. et illu. flrauit Jofephus Blancanur, praecipue vero Henricus Monantholiur, medicus ac mathematicus regius, qui graeca recenfuit, nouamque verfionem et doctum commentarium addidit Parif. 1599. 4. [et Lugd. Batau. typis Commelian. 1600. 4.] Idem Monantholius hunc librum Ari- ftoteli vindicat aduerfus obiecliones Francifci Patricii et Hieronymi Cardani lib. de Porpor- tionibus, Bernardini Baldi commentarius lucem vidit ann. 1582. Joann. de Greuarra , Ro- mac 1627. 4.1 Ex Baldi comm. pleraque fe excerp(iife profitetur Dan. /Moegling, medic. et mathem. in tomo I. operis, mechanifche Kunflkammer, p. 127 fqq. Francof. 1629. fol. XXVIII ΠΕΡῚ ATOMQN IPAMMAXQ'N. De lineis infecabilibus liber Laertio V. 42. memoratus, ac graece primum editus inter nonnulla Ariflotelis ac Theophrafli ab H. Stephano ann. 1557. 8. — ltaque in editionibus fcriptorum Ariftotelis omnium vel quo- rumdam, quae hunc annum antecefferunt, vt Florentina Leonici Thomaei, et Bafileenfibus - legitur tantum graeca huius libri paraphrafis, quam Camotiur in Veneta fua Ariflotelis edi- tione tribuit Georgio ?""""") Parkymerat ^"^), Íub cuius deinde nomine in Sylburgiana tom. IV. p. 26. et graecolatinis comparuit, atque in his quidem cum latina verfione Zacobi Scheg- &ü. Liber ipfe Ariflotelis graece tantum legitur in editione graecolatina Lugdunenfi ann. 1590. fol. fed in ceteris infecutis, quemadmodum et in Duvalliana poflrema tom. II. p. 809. latinam verfionem Zulii Martiani "'?""P) Rotae adiunctam habet. — Zeophraffo a quibusdam fuiffe tributum. teflatur Simpliciur in III. de Coelo comment. 8. et. [ΠΡ] Joh. Philoponus 1n lib. I. de generat. ac corruptione, quorum loca iam attulit Menagitr ad Laertium pag. 205. Conringius orat. 2. de laudibus Ariflotelis: Superat hodieque de infzBlilibur lineis libellur, Xe- nocrati oppofitur, cuiur acumen fummi etiam geomttrae admirantur. Fabric. [Pitrur Catena, Veuetus, Theol. D. etLL. AA. Profeffor in gymnafio Patauino, ea, quae in Porphy;ii lfagoge et Organo Zfriflotelir e mathefi adducuntur, commentario feorfim illu- Kk 3 flrauit, 236. recenfet illuftratque loca mathematica praeci- pua, quae in Ariftotelis fcriptis fparfim inueniun- tur. arl. nunnnn) Conf. Allatium de Georgiis, pag. 566. Ebn Mathari.* ᾿Οπτικὸν quidem, tamquam Ari- ftotelis librum, a (e le&um, indicat Zndreas Bbellu- nen(is, Avicennae interpres, tefte Nunefio ad vi- tam Ariftotelis | Apud Hefychium vero pro ὄπτι- καὶ potius legendum εἰς rez, monuerunt H. Ste- phanus et Cafaubonus. Δὲ ex Andreae adducti. tc- ftimonio liquet, eo in libro Ariftotelem nouam adtuliffe fententiam de cono vifiuo, quem non, vt alii, vcl rotundum putabat, vel quadratum; fed, quod. inter ca medium eft, hexagonum etc. quac vberius a Joanne Keplero in Paralipom. ad Vitellionem explicita et correcta effe fcribit /o. PAPER Heilbronner in hiftoria mathefcos vni- veríae etc. Lipfiae 1742. 4. p. 170. Idem a psg. 168. incipit de Ariftotele, et de eius fcriptis ma- thematicis, horumque editionibus agere, Ρ. 171-Φ 000000) In cod. Vindobon. L. eft liber de li- neis infecabilibus; fed additam effe paraphrafin graecam Georgii Pachymerae , (vt c Buhle pag- 182. Opp. 1. Arift. f:ribit;) e Larmbecii narratione tom. VII. p. 20. et 210. non pa'et. Harl. rpprpp) Eadem Rotae verfio legitur inter ope- rà Auerro!s tomo feptimo, Venet.-1542. 1651. fok At in antiqua editione latina operum Ariftotelis, Venet. 1396. alia, nefcio cuius, interpretatio le- gitur, quae incipit: J"trum funt indiuifibiles Ii- neae, et totaliter in omnibus quantis efl aliquid εἰς, 62) Lib.IIL εἰ V. ARISTOTELIS SCRIPTA ETHICA ——- Vai. pete firanit, Venet.1556. — Jofzphi Blancani loca mathematica Ariffotelis, ex vniuerfis ipfius operi- bus collecta atque explicata, Bonon. 1615. 4. — Zo. Borofzhi apologia pro Ariflotele et Euclide contra Petrum Ramüm ct alios de numeris perfectis. Dantifci 1652. 4. — Pailippus ΠΕ. vus, Profeff. Lip(ienf. ex operibus Ariftotelis excerpfit ecogar mathematicas , (n. arithmetica tantum et geometrica capita, omilIis aflronomicis,) et Z'ogelii Zdriffotzli vefolutt fubiunxit. Lipfiae 1625. 8. — De Arillotclis fcientia et dogmatibus aflronomicis agit Jo. Frid. Jvidler. in hifloria aftronomiae. Wittebergae 1741. 4. pag. 109 fqq. nec non 7e. Frid. Pfaff. in com- mentat. de ortibus et occafibus fiderum apud auclores clafficos commemoratis, Gottingae 1786. 4. p. 41 fqq. Har] é S CUR ΤΡ TM ETHICA. XXIX. 'HOIK€"N NIKOMAXEI'QN £thicorum ad Nicomachum libri Xe 2) Acroamatici, quos Nicomacho """?*") ipfi, (Ariflotelis filio;) tamquam auctori, tribuit Cicero V. s. de finibus, [vbi Dauif. tamen adfeuerat probatque, Arifloteli libros illos effe tribuen- dos] atque, vt videtur, Laertiur VIII. $8. [ad quem locum confer Menagium.] Compa- ra Marii Nixolii Antibarbarum philof. IV. 6. pag. 335. [Ciceroni adftipulatur Caeliu: lib. 11. Epift. pag. 349.] Δὲ Samuel Petitur 1V. 1o. Mifc. Nicomachum ne natum quidem fuiffe contendit, quum hos libros Ícriberet Ariftoteles, vt ipfi videtur circa Olymp. CXI. vnde con- fequitur, nec ipfi dicatos fuiffe, quod tamen praeter Ammonium fiue Philoponum in vita, adfirmat vno ore totus veterum chorus. Sed nec de difpofitione librorum quisquam facile Petito adfenferit, qui, videns, a Laertio memorari z9;ày libros V. et a Suida Nicomacho tri- bui ἡϑικῶν "bros VI hoc vnvm et idem opus putat, et ad hoc quoque referendos effe titulos apud eumdem Laertium librorum περὶ r*y«92, περὶ ἡδονῆς et φιλίας. hoc pacto: ᾿Ηϑικῶν ὦ, β΄. γ΄. δ΄, & οἱ δὲ ἕξ. Περὶ τάγαϑξ a. Liber I. Ethic. Nicom. ] v. ri uie , Περὶ ὠρετῶν οἰ. oi δὲ δύο. 1. III. IV. V. VI. VII. Περὶ φιλίας ex. VIII, IX. Περὶ 5dcvzs «x. Libri X, prior pars. Περὶ τάγαϑϑ δεύτερον Libri X. pars poflerior. Idem qqqqqq) Iudicium de hoc opere fert Ga/fendus Exercitt. paradox. V. $. 12. VE. S. τι. VII. ὁ. 12. ' NIHIL δ. 9. Heumaun. [Sed Gaffendi. criminatio- nes funt falfae, aut iniquae.] vrrrry) Vide Menagium ad Laert. pag. 203. et 391. De Nicomacho haec habet Ariftocles apud πεν. XV. 2. Praeporat. Μετὰ δὲ τὴν Πυϑιοδος τῆς “Ἐρμεία τελευτὴν ᾿Δρισοτέλης ἔγηιεν Ἑρπυλλίδα Xzaye- piri, ἐξ ἡ vios αὐτῷ Νικόμαχος ἐγένετο. Ὑξτον δέ Quei ὀρφανὸν vox(Qiyra παρὸ GuoQuso, καὶ δὴ μαρα- κίσπον Qyr& ἀποϑανᾶν ἐν πολέμῳ. — Alius [Vicomachus apud Plutarch. in vita Alexandri p. 692. Ariftote- les ipfe citat fuos libros I. Metaphyf. Fabric. Si - filius Ariftote!is fuit moriente patre puer, fequi- tur, hos libros ei non fuiffe dicatos ab Arifto- tele, quippe qui ne adole(centem quidem iudicet lib. I, cap. 3. idoneum horum librorum lectorem. Hewnann. Adde Nunnofium ad Ammonii vitam Ariftotelis p. o. (ΟἹ. Bshle in diff. de diflributio- ne librorum Ariítot. p. 79 fq. poft alios viros do- &os oftendit, ab Ariftotcle ipfo, Platone proba- biliter adhuc florente, confcriptos effe hos libros. Hay. * Vol. IL. p. r5o Prst ARISTOTELIS SCRIPTA ETHICA Lib. ΤΙ t. V. 265 Idem Petitus coniicit, Nicomachum nonnulla in opere parentis interpolaffe. Capitum diftinctionem, vt in aliis fere Philofophi libris, veteres codices babent nullam; fed librorum diftinctionem praeter MStos codices confirmant interpretes graeci, qui exflant ****), Exflat autem 1) Parcphrafir, quam fine nomine auctoris primum Lugd. Batau. 1607. 4. deinde fub "ludronici Rhodii nomine edidit cum latina fua verfione Dan. Finit !''''^) 1617. 8. recufam Cantabrigiae 1679. 8. Quamquam antiquiflimi illius Zndronici, de quo infra in Peripate- ticis dicam, (et cui audacter tribuit Reincffur pag. 312. Epifl. ad Hofmannum.) non effe ,. do- cet Sa/mofius """""*) ad Simplicium pag. 227 fq. 241. et Olympiodoro potius tribuendum [IP] putabat Naudaeur in Bibliographia politica """"""), Sed et in Bibliotheca Caefarea occurrit fine nomine auctoris, tefte Nz///io parte IV. pag. 7. ac Lambec. VII. et Heiufius adfirmat, 5555551 Codd. msstos etÁicorüm, (choliis aut paraphrafi vett. paxtim ftipatos, partim deftitutos, enumerat cl. Ba//e tom. 1, Opp. Ariftot. pag. 190 Íqq. et p. 286 fqq. de interpretibus illorum agit. Hic fcholia potiffimum, commentarios etc. tan- tum paucis perfequar. Primum laudandus eft cod. elegantiffimus LIX. decem librorum ethico- rum fine vllo commentario, in bibl. J/indobonen/i puleerrimis miniaturis inauratis in frontifpiciis fingulorum librorum exornatus. vide Lamnibec, comment, tom. VII. p. 220 fqq. qui fpeciminis lo- co quatuor imagines, aeri incifas, exhibuit; idem pag. 224. docct, illos libros omnino confcriptos fuiffe ab Ariftctele, laudatque 7heophil. Golitm, vberius^de hac re dif;utantem in Prolegomenis epitomes doctrinae moralis, ex decem libris ethi- corum Ariítotelis ad Nicomachum collectae, et er quaeftiones atque refponfiones difpofitae. — Im eadem bibl. (Zambec. pag. 224 íqq.) in codice LX. funt quiuque priores Ethicorum ad Nicoma- chum libri; in cod. LXI. decem libri, in cod. LXIL et LXIIL. iidern bis cum anonymi cuiusdam auctoris /choliis graecis marginalibus; in cod. LXIV. itdem X. libri a Monacho. /at/ufala in Aegypto defcripti: in cod. LXV. atnouymt cuius- dam antiqui auctoris paraphrafis in Arift. ethico- rum libros X. vbi Ko//ariis in nota pag. 229 fq. probat ea, quae Fabricius de cod. Vindobon. εἰ aué&tore paraphrafeos fcripfit, additque, fe ca, collato cum Heinfii editionibus codice Vindob. da- re pro certo poffe. — in cod. Bauar. CXLV. (p. 58. Catal.) eft paraphra/is ethicorum ad Nicoma- chum, incerto auctore, — In bibl. /l/encta D. Marci funt tres codd. Ethicorum, (catal. pag. 114 fq.) — in bibl, regia Parif. ex(tant vndecim codd. illorum: codici MMDCCCLIV. adfcripta funt ícholia- varia manu eaque recentiore, quae /Mi- Andronici, chael. Pfelli effe verofimile habetur. — in bibl. AMedicea funt nouem codd. ethicorum: in his cod. feptimus plut. $t. cum vberrimis notis marginali- büs et gloffis interlinearibus, fcriptus a 70. Aiofo ann. 1475. emendatus a JF, Zenobio Arciaiolo, alius, (Bandini catal. tom. IH. p. 221.) cod. me- diceus XI. plutei eiusdem eft membranac, in folio min. faeculo X. fcriptus, omnium antiquiffimus. — In bibl. Scoria/en/i (tefte Plüero in itinerario hifp. pag. 159.) funt in codd. 1) £t/ica cum para- phra(i incerti, 2) eadem cum paraphrafi 7o. Canta- CUZei, 3) eadem cum paraphrafi Pachymeris, 4) eadem (ine commentario. 5) in decem eorumdem libros paraphraíes Ioan. imperatoris, 6) ex iis- dem libris fragmentum. In bibl. Qued/inbur- genfi eft cod. qui continet Ariftot. libros magno- rum moralium, latine, cum fuis capitulis. vid. M. Tob. Eckhardum de codicibus msst. Quedlin- burgenfibus. Quedlinburg. 1723. 4. p. 19. vbi quo- que is memorat, in cod. XVI. nr. 9, reperiri Ípu- riam Z/exandri M. epiflolam δὰ Ariftotelem. Harl. tittit) Magnam huius paraphrafeos editione gratiam apud Ca/aubomnum iniit Heinfius, £t urul- tum , inquit is, tibi grauiores illae litterae hoc nomine debebunt, Nam. Euffratius meo iudicia porfaepe friget. Scholaflici, quos vocant , rem aperuiffe contenti, de verbis au&oris parum funt folliciti. Recentiores interpretes contrariam pia- ne viam, ni fallor, infliterunt etc. vide Epift; Caíaubonui 507. edit. Graeu, uuuuuu) Conf Pag. Gaudentius lib. de philo. rom. cap. 21. Zeumann. vvvvvv) Confer Placcii τῷ jxxvpiz« librum de Anonymis friptoribus pag. 62. editioris primae; "Theatrum anonymorum p.341 fq. et Baclii. Lexi- con tom. I. pag. 252. editionis fecundae; Lib. III.«.V. ARISTOTELIS SCRIPTA ETHICA Vol. IT. p. 15x 264 Andronici Rhodii nomen in Codice fuo adícriptum fuiffe a manu recentiore atque indocta. ᾿ Capitum diftin&dionem, (diuerfam ab ea, quae eft in editionibus Ariflotelis,) hic fibi tribuit, quisquis fuit auctor paraphrafeos VIII. 1. recentior fortaffis etiam Olympiodoro. Nam fuit- quoque Zudronicur quidam Ca///fur, philofophus Peripateticus Theflalonicenfis, tempore Gregorii Palaeologi, ad quem epiflola eius exflat in codice regis Galliae 955. tefte Labbeo Bibl. nou. MSS. pag. 98. Idem pag. τοι. memorat JVirolai &ecundini epiflolam ad Androni- cum Calliftum, philofophum, et pag. 99. Cardinalis Beflarionis ad eumdem, et pag. 12. Audronici Call;ffi, Peripatetici, de Phyfica fcientia et fortuna, eiusdem diuifiones phyficas, et librum περὶ παϑῶν, de animi affe&lionibus ^"), quem itidem fub Zmdronici Rhodii nomine edidit Dauid Hovefzheliur ann. 1593. 8. atque paraphrafi Nicomacheorum deinde Hein- ur fubiunxit, cuius latinam verfionem elegantem, non tamen vbique fidelem, eífe adfirmat Samuel Rachelius introductione ad Nicomachea pag. 136. Idem Labbeus pag. 114. memorat [et effe in cod. Scorial. paullo ante notauimus,] /oh. Cantacuxemi paraphrafin librorum ad Nicomachum, fcriptam fub nomine /cféphi, fiue Joafaphi, monachi. Eiusdem Cantacuzeni in libros quinque, et aliam Georgii Pachymerir, quae fuit in bibl. Hurtadi Mendozae, lau- dat etiam Gesnerus. Eadem Pachymerae paraphrafis exftat Mediolani in bibl. Ambrofiana. [in bibl. Veneta D. Marci, eod. CXXII. in cod. Bauar. CLXX. (Catal. pag. 66.) vbi eft vltimus librorum XI. Georg. Pathymerae de philofophia.] — 2) Exftant Commentarii Graecorum in Nicomachea, graece primum edita a Paulo Manuzio ******) Venet, 1536. fol. et latine verfa a Ioh. Bernardo Feliciano, qui interpretationem fuam Cardinali Alexandro Farnefio infcripfit, Venet. [ap. heredes Luc. Anton. luntae, Florentini,] 1541. Bafil. 1542. Parif. 1543. Venet. 1589. fol. et Sam. Rachelio curante Helmft. 1662. 4. Felicianus alio codice vfus eft, quam Manutii editione, 'et in libros 2. 3. 4. duplicibus commentariis imutilis et diuulfis, quae vtcunque compofuit, vnde non mirum, eius verfionem a graeco edito hinc inde diffidere, et quaedam interdum in illa addi, alios quoque fubinde auctores commentariorum ad fingulos libros de- notari, vt ex hac tabella patebit: Maaaut. Euflratius 57/7") In Lib. r. utu) Indronici liber περὶ παϑῶν exftat in cod. Bauar. CLXVIII. (catal. p. 64.) Seporatim prodiit graece et lat. ad difputandum propofitus, praefide Schallero, et refpondente ac interprete latino Larizio, Argentor. 1652. 8. Cenringius ta- men lib. de prudent. ciu. cap. IX. pag. t54 fq. exi- ftimat, libellum effe tribuendum cuidam Stoico. —. Fabricius orae exempli fui adfcripfit e», quae fequuntur. ;Laudat Ca/aubonus ad "Theophra- ftum pag. 149, Ex/lant definitiones κοσμιότητος et εὐταξίας im libello, qui eft Ῥέμες MOS, περὶ παϑῶν ψυχῆς, Andronici philofoghi, quem de adfettioni- bus animi fcripfiffe accurate, ex Gateni aliquot locis fatis conflat. Laudat etiam Turríanus ad Conft. Apoft. V. 12. pag. 67.* Harl. Felician, Euflratius. [iP] In xxxxxx) Manutii praefatio exftat in editione eius Epiftolar, Lipf. 1720. 8. p. 942. Fabric. In- fcriptio libri eft- Evegezés — Euftratii et alio- vum iufignium pevipateticorum commentaria in libros decem Zfriftotelis de moribus ad Nicoma- chum vna cum textu fuis in locis adie£fo ; in calce: F'entetiis in aedibus haeredum Aldi Manutii et Andreae Afulani foceri. M. D. XXXVI. 7Zar/. UJJJyJ) [Inter codd. Nanianos, (catal. pag. 482.) eft cod. CCLXII. qui continet Eu/iratii com- mentar. in tertium et quartum Ethicor. Ariftote- lie] Fuit hic Euffratius, Metropolita Nicaenus fub Imp. Alexio Comneno, faeculo poft natum Chriftum XII. circa ann. Chr. 1117. clarus, cuius etiam commentarius in librum fecundum pofterio- rum ΨοἹ. 17. p. 152 ARISTOTELIS SCRIPTA ETHICA Lib.III. e. V. 26; Monat. Felician, In Lib. 2. Anonymus vel Afpafius *77777) Eufiratius, “ἢ Anonymus. Euftratius. 4. . Afpafius Euflratius. 5. Mich. Ephefius *) Mich. Ephefius. 6. Euílratius Euflratius. T. Afpatius ^) Afpafius. [09] In rum Analyticorum exítat, et prodiit graece Ve- net. 1534. fol, et latine, Andrea Graterolo inter- prete, ibid. 1542. 1568. fol, — Scripfit eruditam hane Ethicorum illuftrationem fenio iam confe&us et morbis, in gratiam coniugis Imp. aut in gratiam cuiusdam reginae, Cypri forte, vel altcrius. Praef. libri VL. εὖ σοι γένοιτο βασιλὶς ϑεοσεβὴς, βατιλὶς Qi- λόλογε, βασιλὶς φιλάγαϑε καὶ Φιλόκωλε, ὅτι ψυχὴν εἰς, Καέτοιγε ἡμᾶς ὀλιγομαϑᾶς, καὶ γήρᾳ καὶ νέσοις κατακαμπτόμενοι etc. — Euflathium wale adpellat Francifcus Patricius; et Philelfus XXVI. τ. Epift. fol. 178. b. perperam tribuit Euftathio "T'ieflalo- nicenfi [item Leon. Zrefiius epift I. libr. V. p. 188 fq. edit, Bafil. 535.] Eius ἐξομολόγησις) qua fatisfacit pro erroribus, quos in libris duobus ad- verfus Armenios admiíerat, feruatur manu exa- rata in Bibl. Caefarea, tefte JVef/elio part. 1. pag. 422. Alia Euflratii fcripta memorat Allatius, quem, fi placct, vide II. το. de confeníu p. 6:9. [conf. infra in vol. IX. pag. 512.] ' Laudat hunc nna Comuena XIV. Alexiados pag. 453. qvaae- pru» δὲ τάτῳ Evsoxrios ὁ τῆς Νικαίας πρόεδρος, dywp τά rt ϑᾶα σοφὶς καὶ τὰ ϑύρκϑεν αὐτῶν ἐπὶ τοῖς διαλέ- £e μᾶλλον ἢ οἱ περὶ τὴν «οὖν καὶ ᾿Αχαβδη μίαν ἐνδιατρί- Bovres. bibl. P.P. pag. 4:0. G. — Alius fuit 1) Euffratius apud Agathiam lib. III. pag. 9o. D. — //ius, cuius mentio in Epiftola XV. Aeneae Gazaei. 2) Éu- firatius 'Thaumaturgus faec. IX. de quo Bollandus IX. Ianuar. tom. 1. pag. 598. 3) Euflratius, pres- byter CPol. de quo P/Aotiíus cod. CLXXI. et eru- ditiffimus Caueas, qui eum circa ann. Chr. 57$, flo- ruiffe obferuat. Licet ad faec. VII. vel VIII. refpi- ciatur in perpetuitate fidei catholicae circa eucha- riftiam tom. IV. 3. Vitam Eutychii ab illo fcriptam citat 7/!atius lib. de interftitiis ordinum apud Graecos pag. 131. Edidit graece et latine Pape- brochius ad calcem tomi I. Aprilis: — Quemadmo- dum librum de vita functorum flatu Photio le- &um vulgauit idem Z//atius de confenfu vtrius- que ecclefiae circa purgatorium p. 319 — 581. Rom. Fol. IH. Meminit etiam .Vanuel Ca!ecas tom. 26. 16$. 8. latine ex Allatii verfione tom. 27, bibl, PP. pag. 362. Male huic commentarios in Ari- ftotelem tribuit Oudinus p.174. 4) Euftratius, monachus, facrorum praepofitus, ad quem Theo- dori Studitae epiftola. 4) Euffratius, ad quem epiftola 39. Firmi, epifcepi Caefarienfis, qui a, Chr. 459. obiit. 6) £ufiratius, Comes, idein epift. 5. : zzzzz2) J/pafo potius, quam Euftratio tri- buendos ducit commentarios in lib. II. et IV. H. Conringius epiftola ad Rachelium pag. 423. Hie eft Z/cafius celeber Peripateticus, cuius com- mentarios in fchola Plotini le&os teftatur Porphy- - rius, et cuius difcipulum audiiffe fe refert Gale- nus, (qui fub Antoninis floruit,) lib. de cogno- fcendis et curandis animi morbis , Opp. tom. VI. p. 5:2. edit. Parif. vnde de aetate Afpafii conftare poteft. Eius commentarios in plerosque Arifto- telis libros, fingulatim in lib. de interpretatione memorat Boethius pag. 195. A/pajius et Alexan- der, ficut in aliis driflotelis libris, ita in hoc quo- que commentaries ediderunt. Laudat deinde Ajpa[ium pag. 252. 291. 563. 316. 521. 333. 347. 356. 394. In libros phyficorum fcripfiffe conftat e Sim- plicio, vt in metaphyficorum libros ex Alexand, Aphrodifeo: in Categorias e Galeno de libris pro- priis cap. τι. Scripfit et in Platonem, Porphyrio tefte. Diftinguuntur quoque iu cod. Coislin. pag. 220. [conf. Bulile tom. I. Opp. Ariftot. p. 296.] a) Michaelem Ephefium molti eumdem faciunt cum Mi:h. Píello, qui faeculo poft Chriftum na- tum XI. claruit. Sed diftinguendos monet Z/la- tius libro de Pfellis p. 4o fq. et Michaelem hunc Ducam Parapinaceum Píelli difcipulum fuiffe con- iicit, [conf. BuAle l. c. p. 3o6.] b) Afpajii, veteris Peripatetici, effe dubitat Her- mannus Convingius, propter mentionem τῶν 4yy- λων, Sed hoc argumentum non adco firmum mi- hi effe videtur, quum apud plurimos 3s ἔξω iftud vocabulum pro bonis geniis occurrat, vt notaui in bibl, antiquaria, 44/pa/ii commentarios in ethi- 1 ca a66 13. ΠΕ ἐν. ARISTOTELIS SCRIPTA ETHICA. VoL TI. p. τὴς 155 ; Manut, Fslician. in Lib. 8. Afpafius Afpafius. 9. Euflratius 2) Euf(lratius | vel fecun. 10. Euftratius ^) Euflratius ἢ dum alios ΤΠ. Ephefius. l'abri. 1n cod. Coisliniano (ap. Mont- fauc. cat. bibl. Coisl. p. 220 Íq.) J4ri/fotelir ethita cam commentariis veterum con- tinentur, in eoque in libros IX. et decimum commenta- rii diferte adfcribuntur JHi- chaeli Ephefo. Harl. Intercidit Zadranti [qui vixit circa a, Chr. 204.] περὶ τῆς τῶν ἐν τοῖς ἡϑικδὶε Aegisore- Aes ὠμφιβόλως παρατιϑεμένων ἐννοίας, quem librum Zephaeflion per plagium fibi tribye- rat tefle Zdfhienaeo XV. p. 673. Ex Arabibus exftant commentaria Zuerroir, latine, Jacobo Mantino interprete, tom. ΠΗ, Opp. [In bibl. Parif. (catal. tom. 1. p. 32.) Zfuerrhoir comment. in Ethica ex arabico hebraice vertit R. Mofes fil. Iofuae Narbonnenf(is. ibid. funt effica, hebraice verfa e graeco, auctore R. Mir Alvarez. Taurinenfir cod. (catal. part. 1. pag. 12 fq.) continet eZhica et libros de re» publica. — Auerrois Epitomen Ethicorum, a. Chr. 176. [De veríf. arabic. vid. Cafiri bib!. arab. hifpan. tom. I. pag.306.] arabice fcriptam, in hebraicam linguam a. Chr. 1550. vertit Joftph bim Cafpi, quae verfio MS. habetur in Bibl. Caefarea, [ILamber. comm. tom. I. pag. 392.] Ariflotelis Ethica per Don Meier, medicum regis Cafliliae a. Chr. 1405. — Hebraice verfa cum Commentariis A. Sche Tov [al. Tob,] fuit MS. apud lulium Bartoloccium, [IP] [et eft in cod. Vaticano, item Bodleiano CCCXCIV. et cum aliis anonymor. comment. he- braice ex graeco cum fcholiis R. Don Meier Zlguaderhi in cod. Bodleiano CCCLXXXXVII. et vid. JZoJf. tom. IIT. bibl. hebr. pag. 666, adde BuAle tom. I. Opp. pag. 194 fq. de F. Jo- fephi, filii Schem Tob. comment. vid. /ol/ii bibl. hebr. tom. IV. p. 860.] , Commentariis, infra memorandis, "Thomae Aquinatis, Alberti M., Donati Acciaioli, Melanchthonis, P. Victorii, Mureti, Lambini, Zwingeri, Gallutii, Gifanii et aliorum, addi voffunt Jofeph. Saer de /dgvirrs Salamant, 1675. fol. V. voll. Io. Magirur in corona virtutum moralium. cà MSS; habet Iofeph. Valetta, Neapol, fol. Iu. lius Niger quid fibi vult, quando de Cyriaco Strozea diflerens p. 124. hiftoriae fcriptorum Flo- zentinorum ait? ὦ ἐμὶ dobbiamo la iraduzione £he fece dal Greco in Latino de' libri XT. et Xi I. dcl? Eiica d' Arifloisle, fno al fuo tempo incog- miti e tutti i fecoli antichi. i €) zfpafo tribuitur in catalogo MSS, Bibl. Mediaeae , £ed perperam , auum anctor fuerit ho- "a* " PI" mo Chriftianus. p.150. ὥσπερ sj 9 μοέγοις ἐν Oechayie azt Γρηγόριος ἐν τῷ 78 μεγώλα Βασιλαα iritoío, quin ψυχὴ ἐν duci σώμιοσιν, 8) Re&ins Ποῖ. Ephefitts habetur auctor Com- mentariorum in lib. IX. et X. nam Heraclitum ciuem fuum xocat, et meminit commentariorum fuorum in Sophifticos Elenchos, Phylica ac Meta- phyfica, , Vo. 11. p. m5 . ARISTOTELIS SCRIPTA ETHICA Li5.11]. c. V. 965 moralium. Francof. 1604. 8. Jar. Sthegkiur Bafil. 1550. fol. Rob. Bafforeur, Lugd. 1652. 4. Eduardus Brerawood. Oxon. 1640. 4. etc. Quanti fecerint iam pridem plerique hos Ariflotelis libros, patet vel ex Apologia Augu- flanae Confeflionis, quam compofuit Melanchthon, pag. 62. Jfudiuimur quosdam pro con- cione ^), abizgato Euangelio, Zfriflotelis Ethica enarrare, — Nee errabant iffi, ff vera fant, quae defendunt aduerfarii, (fcilicet, per opera rationis nos poffe iuflificari.) — Nam 21iffo- teles de wuoribur ciuilibur adeo ftripfit erudite, nihil vt de his vequiredum fitt amplius, — Chri- ftianis tamen virtutibus, Chrifli doctrinae et gratiae diuinae male cum Ethics Ariftotelis con- venire, itaque ex illis non inflituendos effe Chriflianos 7), probe fenfit D. Luthertr tom. f. Altenb. p. 178. — [Tam ann. 1521. eo nomine a theologis Pazifienfibus notatus. Idem tamen poflea in commentario in Genefin fol. 708. et 709. a. laudat A«iflotelis ethicam, praecipue librum quintum adpellat praeclori(Fuum.. vid. Hewmannusm in act. phil. tom. IL a p. 579 — 615. de Lutheri ac Melanchthonis iudiciis de philofophia, praefertim ariflotelica, adnexa Jo. Chrifloph. Coleri epift. ad Heumannum de philofophia et thefibus Melanchthonis. Heu- mann. pag. 382 Íqq. ex Lutheri fcriptis loca eius et iudicia excitat, caufasque iudicii inquirit, et pag. 59r fq. adnotat, duo profeílores argentoratenfes, Laurentium Thomam JFalliferum, profefforem philofophiae practicae, et Joammem Ludou. Hauenreuterum , profefforem phy- fices, defendife Lutherum in duabus d:fputationibus, in Actis academiae argentoratenfis in iubilaeo lutherano ann. 1617. habitis editisque ann. 1618. 4. priorem vindicaffe Ethicam Arifto- telis atque expofuiffe duo Lutheri loca, in quibus Arifloteli iniuriam feciffe videtur, et alia loca, in quibus ille fententiam mutauit; pofleriorem confideraffe Lutheri iudicium de fcriptis Ariflotelis. Harl] Ethica Ariflotelis cum moribus Chriftianis contulit Zudrear Hyperius, Lichae, 1600. 4. cum lege Mofaica R. Jofzph beu Schem Tov , (T ob.) de quo vid. J7o/f. bibl. hebr. pag. 571. [et lof. Rodriguez de Caflro Biblioteca Efpa&ola, T.I, Madr. 1781. pag. 246] De Arillotelicae Ethices ab hiflorica et poetica Ethice differentia liber H. Ste- phani prodiit Bafileae 159c. 8. in quo multorum Ariftotelis locorum fidelior interpretatio quorumdam et emendatio adfertur, ad calcem Mufae, principum monitricis. — Gebhardi Theodori Meitri analyfis et expofitio Ethicorum Ariflotelis. Helmftadii 1659. et 1670. 4. — Chriftophori Landini, Florentini, commentaria memorat Zu/iu Negri pag. 138. de fcripto- ribus Florentinis; Gil. Brcchii, epifcopi Fefulani, qui ann. 1480. obiit, ibidem p.316. — ["irgilii Salzburgenfis Moralogium ex ethicorum Arillotelis libris. Lipf. 1509. fol. — Quae- flioneés M. 70. "erforir, Colon. 1494. fol. [vid. infra in indice editt. Opp. ad ann. 1491] — Ciuitas veri fiue inorum BarfAol. Delbene, Ariffotelis de moribus doctrinam carmine et pi- clura complexa et illuflrata commentariis Theodori Monilii. Parif. 1609. fol. Bruneti Latini, Florentini, compendium, italice, et Lugduni 1568. latine, commentarius. Fabric, — Leon. "Irttinis in longa Epiít. I. libr. V. edit. Epiflolarum illius Bafil. 1535. 8. declarat contra calu- mniatores, fe recle ex graeco τ΄ aya oy fummum bonum tranfluliffe, et multa docte profert L'197*3 ex £) Vid. Baclii Lexic. in Zri/lote not. (V-) C. 44. $. 1o. lib. XVI. cap. το. δ. 18 fqq. [coll. Feuman- Heéumanni ata philof. tom. I. p. 712 fq. [vbi tria mi act, philof. tom. II. pag.ó6oa2 íq.] bibliothec. Mclauchthonis loca lepidasque de infano Ethicorum — Schraderianam nr. 3223." Ariltotel, amore hiftoriolss profert.] Go?/fr. Zr- — f) Confer Joh. Francifci Buddei diatribam de ποιά. Kirchen- uad Ketzerliftorie lib. XV. cap. 2. naeuis Ethicae Ariftotelicae, Lib, IH. εἰν. 268 ARISTOTELIS SCRIPTA ETHICA Vol. Il. p. 155. ex graecis interpretibus ad fuam fententiam atque interpretationem tuendam. — —Clryfoftom. laudllus Couapitius edidit Ariftotelicae moralis philofophiae difpofitionem, 1534. et moralis philofophiae platonicae difpofitionem Venet. 1536. in quo libro comparat et defendit Platonem. conf. Heumamai acta philof. II. pag. 210 fqq. — His addi poffunt 7ac. T/iomafíi breuiarium ethicorum Nicomach. Lipfiae 1638. 8. — Zfri/lotelis ethica, ad facrarum litterarum normam emendata, a 70. Crellio, eiusque ethica Chrifliana. Cosmopoli 1651. 4. et Cre/lii Opera, tom. IV. irenopoli 1656. fol. — fac. Thomofii oratio pro Ariftotele, quod iure fuo vfus fuerit, negans, lib. I. Nicom. cap. 3. idoneum ethicae auditorem effe iuuenem, inter eius Orationes (Lipfiae 1685. 8.) pag. 162 fqq. — 70. Burcard. Maius in diff. an Zfri/loteler doctrinae moralis demonflrationem in incerto flatuerit? refp. Andr. Lud. Kornigsmanno , Kilon. 1706. contra V. D. in Halenf. Obf. 2. part. II. defendit Ariflotelem, negatque, eum in incerto flatuiffe illam demonflrationem. conf. v. J/indheim Bemühungen der Weltweifen vol. V. pag. 349 fq. — --- lo. loath. Zentgrau. difp. If. et HT. de fine hominis — ad Ariftot. I. Ethic. cáp. 10. et cap. 5. in eius fpecimine antiquitatum moralium. Argentorati 1696. 4. — ---- Iniqua iu- dicia de Ethicis Ariftotelis tulerunt Gaffendus in Exercitatt. paradox. tom. III. opufc. philofo- phic. Lugd. Batau. 1638. et Bracker. in hifl. crit. phil. tom. I. pag. 835 fq. fed plura defende- runt aut praecepta de moribus ariflotelica illuflrarunt atque interpretati funt Platnerus V. C. multis in locis Aphorismorum, (vid. part. II. 6. 2r. 22. 23. 28. etc.) et 7o. Frid. Gottl. Del- brück in docta difput, Ari/Totelis ethicorum Nicoina. τ. orum adimbratio accommodate ad noffrae philofophiae rationem fa&la, fub praefidio cl. Frid. Aug. ΠΟΙ ΠῚ ventilata, Halae 1790. 8. coll. erudita cenfura in Bibliothek von Anzeigen und Auszügen kleiner — Schriften etc, vol. III. part. If. lenae 1792. pag. 206 — 226. — Ariflotelem eiusque praecepta morum iam iuflis laudibus celebrauit multaque expofuit deque Ariftotele, eius vita librisque et fententiis vario modo differuit et plures citauit libros, in quibus diuerfimode iudicatur de ethicis illius, Georg. Pafthiur in libro: de variis modis moralia tradendi et introdudt. in rem litterariam moralem veterum fapientiae antiftitum, Kilon. 1707. 4. per caput dimidium VI. prioris libri pag. 469 . fqq. S. 1— 1r. et in pofleriore libro cap. II. de Ariflotele et peripateticis p. 5669 — 603. atque p.593 fqq. enumerat multos; tam veteres, quam recentiores moralium Arift. commentato- res. — Nec fpreuit omnino, nec vnice laudauit Stagiritae opiniones decretaque, paucis comprehenfa , Gott/. Stolle in der Hiftorie der heidnifchen Moral, lenae 1714. 4. $. 65 fqq. pag. 79— 93. Harl. XXX. HOIKQ'N ΜΕΓΛ ΛΩΝ, AMagnorum Moralium libri 171. qui Arifloteli ἢ) vindicantur a J/offio lib. de philofophia cap. XVIII. $. 8. et in graecolatinis editionibus legun- tur cum verfione Georgii J/allar, Placentini ^). Ad patrem Nicomachum fcriptos effe ab Ari- flotele, nefcio quo argumento, adfirmant viri quidam docti. Requiro etiam rationem , cur magna £) Dubitant de au&ore Hugo Grotius ad Luc. VIT. 15. et Zonfius p. 4. de Scriptoribus Hift. Phi- lof, [et Caelius lib. II. epp. p. 559. de codd. MSS. vid. Bulle tom, L. Opp. Arift. p. 190 fqq.] h) Separatim edita cft magnorum ethicorum verfio lat. Georgii l/allae cum Nicephori blem- midae logica — "Fimaco de mundo — Cleome- de de mundo — Ariffot. de mundo et poetica aliisque, e graeco latine verfis, Venetiis, per Ant. dc Strata 1488. per Sim. Papienfem, dictum Beui- loquam, 1498. fol. — J4rif/. magna moralia, la- tine vería, a G. //alla. Parif, 1497. fol. et eum va- riis Ariftot. operibus, Venetiis per Bernardin. Ve- nctum, 1504. fol. conf. Fabricium in B. L. edit. Manfi vol. VI. pag. 281. /ar/. Lib. IIT.t. V. — 269 Vol. IT. p. 155 P 156 ARISTOTELIS SCRIPTA ETHICA magna moralia auctor infcripferit, quum fint breuiora reliquis, et fuccinctius fingula perfe- quantur. Meminit Simplicius in'Categor. [P] [Magnarum ethicarum difputationum Ari. flotelis libri IL. ex interpretatione J7iti Zlwerbachii cum. — explicatione quinti libri Ethico- rum et difp. de vfuris: Bafil. 1554. 8. "aliae verfio eft inter fcripta varia, a Georgio Valla edita. Venetiis 1498. fol. eadem cum verfione Arift. moralium VII. ad Eudemum, inter Ari- flot. opp. moralia et politica, Lugd. 1560. 12. Harl. XXXL 'HOIKQN ἘΥΔΗΜΕΊΩΝ, Moralium ad Eudemum libri VII. *) ab aliis *) Kudemo, vel 1heophraffo, tamquam auctori, tribuuntur; fed Arifloteli adfcribunt codi- ces antiqui, etíam Simplicinr in Categor. et Fauorinus apud Laertium V. 21. (nam quod ibi ex feptimo Ethicorum profertur, feptimo Eudemiorum legitur) Gemiffur Pletho, qui poft Nicomachea fcriptos exiflimat, et velut in illorum fupplementum atque emendationem. Euderiur vero, cui hos libros Arifloteles infcripfit, non. fuit Eudemur Cypriur , Ciceroni I, de diuinatione memoratus, qui prius occifus efe videtur: neque Eudemur, qui Archontis munere functus eft Athenis Olymp. CVI. 4. vt fufpicatur Sam. Petitur IV. το. Mifc. fed Eu- demus, Rhodius, auditorum Ariflotelis poft Theophraftum praeflantiffimus. In graecolati- nis Ariflotelis editionibus leguntur cum translatione imcerti, Bafileae pridem edita, quam Leonhardo Aretino ἢ) perperam tribuunt Sylburgius et alii quidam. — Prodierunt Ethica ad Eudemum et Magna Moralia cum Nicomacheis Politicisque ct Ariflotelis atque Xenophontis Oeconomicis graece. itidem Bafileae apud loh. Walderum, fine anni notatione, 8. Ariflo- telem in EfAica noua citat Vincentius Bcllou. in fpeculo doctrinali IV. 4. 5. XXXI. ΠΕΡῚ ἈΡΕΤΩ͂Ν ΚΑΙ ΚΑΚΙΩ͂Ν, de virtutibur et vitiir libellus, fiue fragmentum feruatum a Stobaeo Serm. 4. '") in cuius prima editione graeca, Veneta 1536. 4. et prima graecolatina Gesneriana integrum vna ferie legitur; fed in poflerioribus per diuer- fa loca dilractum. — Latine vertit 4mbrofitr Leo ad. calcem dialogi fui de Nobilitate, Venet. 1531. 8. ZIndreas τὶ Lacuna, qui fcholia etiam et exempla addidit vocauitque librum aureum et adamantinum. Colon. 1543. 8. Nicol. Perottur, vid. Giornale d'Italia tom. XIII. pag. 455. (f. Zeni dii. Voffiane tom. I. pag. 265. qui edit. ann. 1504. 4. memorat,] et Simon ἘΠ Ll 5 Bafil. f) In bibl. atrit. (vid. Iriart. p. 228.) eft cod, Ethicorum Eudemiorum libr. VIII. quod liber VII. in excufis exemplaribus, in cod. in duos eft diui- fus, — cod, Mediceus XII. plut. 8t. optimae no- tae praeter Ethica continet Éudemia, in quo, vti in cod, IV. med, eiusdem plutei, et in cod. XV. et XX. feptimus liber in duo eft diftin&us. (vid, Buhle Opp. tom. 1. pag. 192. Harl. K) Chriflianus Dreierus p. 347. Metaphyf. egre- gius autor, fiue Theophraflus, iue Eudemus fue rit Movalium Eudemiorum. | Franc. Patricius difcuff. Peripatet. p. 25. et 49. μιαροὶ potius cre- dendi [unt effe, cum praefertim flylo et rerum aliqua diuerfitate fint ab. Nicomachiss differentes a quibus videntur v[urpaffe quartum, quintum et [extum libros, qui iidem ipfi funt et rebus et verbis cum quinto, fexto et feptimo Nicomachiis. Sane Eó/yuec Ἠϑικα dici poffunt, quae Eudemum habent auctorem. Sic Alexander Aphrodifeus in II. "Topic. laudat Εὐδήμαα ἀναλυτικὰ ἢ Εὐδήμα ὑπὲρ ἀναλυτικῶν, vt iam Nunnefio annotatum. vide et Ion/ium lib. 1. cap. 15, qui Eudemo hos libros ad- iudicat. I) Ab hac verfione differt Zretini [cuius verfio- nis ed. vet. vid. in indice edd. Opp. ad ann. 1475.] liber de moribus ad Galeotum , ex Eudemiis ex- cerptus, qui legitur in edit. latina Ariftotelis. Ve- net. 1496. tom. IL. p. 123. Etiam liber de forts- hd , qui in eadem edit. pag. 348. exftat, decerptus eft ex Eudem. H. $8. et Ν ΠῚ. 14 fq m) Vid. Hamburg. Briefwechfel. 1751. pag. 609 fqq. Harl. 529 ZibITIL:; PF. | ARISTOTELIS SCRIPTA ETHICA Vot IL p. 5569 157 Bafil, 1539. 8. cum cuius verfione etiam occurrit in graecolatinis Ariflotelis editionibus, etiam Du Valliana tom. Ill. pag. 387. [AHlex. Chamaillardi verfio e(t inter Ariílot. Opp. moralia et polit. Lugd. 1560. 12. et alibi; vti mox indicabitur.] | Prodiit et additem Gzimniffi Plethonir libro de virtutibus, cum luii Vel(i verfione , P/atonir 'Theaeteto cum verfione Adolfi Occonis, Nemefi de voluptate, cum verfione Nicafii Ellebodii, Platonis Axiocho, cum interpretatione H. J//o/fíi et notis, Demetrio. denique Cydonio, íiue Nemefio Emefe- no de contemtu mortis cum verfione Raph. Seileri et H. Wolfii notis, Bafil. 1577. et 1586. 8. [fafciculus illorum fcriptorum iufcriptus eít dofrina re&e viuendi ac morieudi.] cum verfione Georgii Hirmonymi Spartani MS. in biblioth. Alex. Petauii pag. 420. — Ex- flat quoque feparatim hic libellus [P] cum quadruplici verfione, tetraplorum more ex- hibita, Zlexandri Chamaillardi, Sim. Grinati, | Zindreae de. Lacuna et. Iuffi Velfi, Hu- gani, Bafil. 1552. 8. — Alexandro Chanaillardo interprete, tom. III. Ariftotelis et Averrois edit. latina, Venet. 1551. fol. Vtraque Grynaei et Chamaillardi interpret. in edit. latina phi- lofophi Bafil. 1542. Seorfum quoque Georgii Gemiffi Picthonis liber de virtutibus editus gr. et lat. ab /do/plio Occo, medico Auguítano, vna cum fri/fotcli libello de virtutibus et vitiis, Bafil. 1553. 8. — tum lib. de virtut. et vitiis ab Zfexandro Chamaillardo, gr. et lat. Venetiis 1545. 8. — dein cum verfione ac praefatione Pari Sperlingii, Rectoris, in vfum fcholae Ham- burgenfis anu. 1603. 8. — cum commentario et ifagoge Pranrifri Tidirati, Colon. 1609. 8. — (cum Gem ffio*Plethone recenfuit Eduard Fawconer, (qui quoque Zndronicum peri- pateticum, iudicat effe auctorem,) Oxon.1752.8. adde infra notit. editt. Ethicorum etc.] Auctorem non effe Ariflotelem, fed e conciliatoribus Platonicis aliquem, exiflimabat Zac. Thomafius, ὁ μακαρίτης, Exerc. 2. de virtutibus quatuor cardinalibus $. 4. 7firibiadem quem- dam eífe auctorem ,. ex Arfenii, Monembafiae archiep. collectaneis obferuauit A. Schottus in vita Ariftotelis pag. τός. Equidem Ariflotelis πραγμώτείαν περὶ ἡϑικῶν οἰρετῶν, ab Am- monio explicatam, memorat Zacharias, Mytilenes epifcopus, in dialogo de aeternitate mundi p. 207. fed videtur potius refpicere librum fecundum et fequentes Nicomachcorum, in quibus de virtutibus differit Philofophus. | [Codd. MSSti funt quinque in bibl. reg. Par. vnus in bib], Matrit. 109. cum alius (Chriftiani) lib. de virtutibus. Zriar/e p. 429.] XXXIII, HOAITIKXYN, fiue vt Laertius V. 24. vocat, ΠΟΛΙΤΙΚΗ͂Σ ἌΚΡΟ Α΄. SEQ, de Repullia libri [7511]. Acroamatici, Nicomacheis ab auctore fubiundli, quod illorum. extremum caput cum Politicorum initio conferenti patebit. Opus haud dubie prae- clarum ἢ; fed quod nec integrum, fi viros quosdam doctos audimus, neque eo ordine, quo ab auclore fcriptum efl, ad nos peruenit. .Nam quod ad ordinem adtinet, Zmtoniu; Srainus, Salodienfis ^), in quinque quaeflionibus ad octo libros de rep. (quem librüm, non . vbique 8) Id eximie laudat Zretinus-lib. VIII. ep. r. et slt. Sed Hobbefius in hi/Toria eccicfiaflica, carini- ne elegiaco coucinnala , authore Thoma Hobbio, Malmesburienfi, Augufta: "Trinobantui, 1683. 8. valde carpit politica Ariftotelis praeccpta. vid, Baumgartenii Nachrichten tom. X. pag. 2:9. de libro Hobbefii raro. asi. 9) Hic Srainus, quem male Antonium Sere- num vocat Bolduani atque inde Lipenii bibl. phi- lofophica, Paraphrafin in Politica edidit Hetrufca lingua, cum adnotationibus quibusdam dubiisque, Romae 1578. 4." Eius quinque quaeítiones vero prodierunt latire ibid. ann. 1577. 4. [Cor£ Cle- sient. bibl. 11. p. $7. not: 67.]. De prima et fecun- da iam dizi. "Tertia éiíputat ; ab Ariftotele ciui- lis facultatis doctrinam tradi potuifle, etfi remp. ipfe non adminiftrauerit. Quarta, contemplatiui, non aCtiui philofophi perfonam gerere Ariffote- lem. ; Vot. H. p. 1570 658 : - ET POLITICA 1. ΤῊ. cV. 27ι vbique obuium , et Heinfio Conringioque incaffum quaefitum, mecum olim communieauit Vincentius Placcius, 6 μακαρίτης.) quaeftione prima p. 7. et 16 fq. non dubitat libros VII. et VIIL quibus de optima Politia agitur, praemiilos fuiffe ab auclore libris IV. V. et VI. qui funt de rebusp. a recliffimo flatu aberrantibus. Idem fere in mentem venit /4ngelo Szgnio, vt teflatur Petr. J/icor. ad lib. IV. cap. III. pag. 297. tum Jureto XIV. 14. Var. Lect. et Her. manuo Comringio in Introductione lectu digna ad hos Ariflotelis libros, editos Helmfladii 1656. 4. cap. V. Idem Scaimur pag. 20. quum negaffet, librorum dilHinctionem efle ab ipfo Ariflotele, fed ab Andronico, Rhodio, vcl alio prifco philofopho profectam contendilTet, ob. feruat, verba poílrema libri tertii fupplenda effe ex initio libri feptimi hunc fere in modum: ᾿Ανώγκη δὲ τὸν μέλλοντα περὶ αὐτῆς (ἀρίτης πολιτείας) ποιήσασθαι τὴν προσήκεσον σκέ- Ψιν. διορίσωσθαι πρῶτον εἴς. — Porro integrum. non perueniffe ad nos hoc. opus, [δ] fed libros quosdam poflremos defiderari, ze/fer fumt, (Gifanii verba agnofcis, Prolegom. in Ariílotelis Politica pag. 9.) e£ vetur interpres, qui ear parter diligenter. couquifftar vaperire ft non potuiffe ait, e£ Petrus V'i&foriur, qui in lib. Rhetor. 1. decem: Politicorum libros (e Laer- tio, πολιτικαὶ oc, β΄) , praeter oclo libros πολιτικῆς e eoo T eoo memorante,) addurit , εἰ in noti ad hos libros eit , eorum optimam et. pirfeEiffimam partem defidirari. — "Tum quia et "riffoteles ipfe lib. I. Polit. cap. vlt. ait fe pofleriur. de viriute mulierum, et V 1I. 10. de feruis explicaturum, quae tamen meuira im hoc opere reperism!ur. — Praeterea, quod caput eff. ei Jirmiffimum arg:auentum , optimae Rüp. inflitutionem ad adolefcentes duntaxat perduxit , quam famen per omes aetates deducendam momuerat X. υἱὲ. Nitomach, vt fua crique offitia et partes, Jaque Jludia attribuerentur 9). Haec vero multis idem Scainus quaeflione fecunda refellit, et docet, nihil plane tamquam propriam ac legitimam partem acroafibus Ariflotelis Politicis deefle, quod vel ex profeífo fe tractaturum, vel incidenti fermone indiceuerit. taque et Cyriaci Strozizae ??, Patricii Florentini, conatum fuperuacaneum fuiffe, qui duos hbros ex in- genio lem. — Ouinta denique, quod forma diíciplinae facili ac populari vfus fit Ariftoteles in opere poli- tico contexendo, Haec porro Stain eft italica il. la peliticorum verfio, in qua aliam librorum di- ftinctionem exfítare fcripfit Sy/bimrgius in praefat. et quam a fe vifam negat Conriugzus p. 613. Intro- ductionis. p) Laert. V. 24, atque iterum 22. πολιτικῇ x, β΄. 4) Multas lacunas in Ariítotelis libris Conrin- gius obferuauit, qvas ftellulis notanit.is editio- ne, Heluítad. 1655. 4. — | Hertius in elementis prudentiae ciuilis part. IT. fc&t. r. δ. 1. queritur, in Ariftotelis politicis nihil tradi de religione, ri- hil de vniuerfitatibus feu collegiis, nihil de im- portandis et exportandis, ct fingillatim de anno- n3, nihil de-acrario, nihil de belli, pacis foe- deruinque ratione, nihil de legationibus, pauca de nummo, de munimentis ciustatum, de conful. tationibus, de legibus, de tudiciis Gimilibusque, — Ariíloteles apizongar/ay adfirmat mcliorem cíle ftatum, quam regnuu: vnde Guil. Bigotius, vt ariftotelicus inductus, im contemtum venit apud Francifeum X. regem Galliarum. vid. Ba/uztum ad vitam Petri Caftellani pag. 164. ») Obiit Pif;is ann. 1565. aetat. 63. vti leges in elogiis /Maffomii, part. 11. pag. 2:8. vbi vitam Strozzae defcribit, et ia bibliotheca Kielmannia- na tom. IV, p. 21. at 1569. 6 credimus. 7u/io. Ne- gri pag. 124. hift. fcriptor, Florentin. — Vide eius vitam in tomo fecundo Operum Ariftotclis editio- nis poftreimae Du Vallianae p. 461. vbi libri dao Sirozzge, Framciíco Medices dicati, leguntur gracce cum latina ipfius auctoris verfione. Prodic- rant etiam Colon. 1801. ad calcem VIII. librorum politicorum Ariftoiclis, qui cum Genefit Sepu'uc- dae exhibentur, et feparasim Florcntiac 1562. 4, graece et ann. 1565, [1575-].4. latine. Gallice. im- terpretatus eff. Feder. AMorcvilus, Parif. 1509. fol. £vid. bibl. philof. Stzuuieram, ^ edit. Kahli IL pag- 155] 212 Lib. III. c. V. ARISTOTELIS SCRIPTA POLITICA - Vol. HI. p. 156 genio fuo graeca oratione Politicis Ariflotelis veluti in fupplementum fubtexwit, quibus de bellica facultate, de principatu et de facerdotio differit, ita, vt, quum non pauca cumulet poe- tarum loca, Arifloteli libenter concedat fcientia et iudicandi ac dicendi facultate. [P] Fabrir. [Codd. mssti funt V. in bibl. regia Parif. cum Occononitis vnus in bibl. Mairit. (vid. lriart. pag. 149.) in bibl. Florentina cod. medicei V. et XXI. plut. 81. cum oecomomicir, ibid. cod. VI. (vid. /Monrfauc. Palacogr. graecam lib. I. p. 85. et Bandinii catal. tom. MI, p. 225 fq.) — Anonymi graecus commentar, imst, in Politica Ariftotelis memoratur cup infigni laude in catal. Io. Riolarii, medici parif. Londini 1655. 4. p.65. — Verfio ftebraita in bibl. Tau. rinenfi, (part. I. p. 12 fq. catal.) arabira e graeco facta a Jahia, in bibl. Leidenfi, (catal. pag. 451.) et ex arabico in hebraicam linguam a Iehuda Charifio translatus liber de adminiflratione regni oclopartitus, memoratus a 1. C. I/olfio p. 221. bibl. hebr. quem aliud agentem fcripfif- fe in graeco Ariflotele fruflra quaeri et procul dubio fuppofitum, Fabricius in nota msta ob- feruat. De alia verfione arabica operis defiderati, in quo respublicae centum et duodefexa- ginta defcriptae fuerant vid. Heróelot. et V'illoifon. in Anecdot. graecis II. p. 157. ποῖ. Sim- gilicium in Politica Ariflotelis et verfionem illius latinam Nicolai Perotti in cod. Vatic. nr, MDCCXCVII. memorat Zpo/fol. Zenus in Differtazioni Voffiane, vol. l. pag. 266. Harl. Commentariis illflrarunt, praeter alios infra laudandos [Libri politicorum Arift. cum commento — M. 70. /erforir Colon. per Henr. Quentell. 1493. fol. vid. ad $. feq.] Ioh. Buridenus, philofophus circa ann. Chr, 1340. celeber, in quaeflionibus ad VIII. libros Politicorum, Oxon. 1640. 4. Donatus .4cciaiolur, qui ann. 1488. diem obiit. [MSt. in bibi. Bernenfi. vide Simneri Catal. pag. 286.] Venet. 1566. 8. 1569. edente commentarium 10. Bapti/a Rafario. Iac. Faber Parif. 1516. fol. Francifcus Robortellus Venet. 1552. 4. Joachimur Camerarius Francof. 1581. 4. , Obertus Gifanius Francof. 1608. 8. — Huius verfio, definens in cap. 7. libri VIT. feruata ab Hermanno Conringio in latina fua Politicorum Ariftotelis editione, Helmftad. 1637. 4. fed in graeco- latina 1656. 4. praetulit P. Victorii verfionem. ; Paulus Benius Patau. 1613. Phil. Scherbius, Profeffor Altdorfinus, Francof, 1616. 8. Mich. Pictartus, in eadem Academia Profeffor, argumenta politicor. Ariflotel. Lipf. 1615.8. Ienae 1659. 8. [Is multa, ab.aliis omiffa, fuppleuit. Laudantur eiusdem obferua- tionum politicarum decades fex, priores atque pofleriores. Noribergae 165r. 8. — Eiusdem dilfertatt. politicae Altdorfii 166r. 8. Piccarti argumenta, cum praef. de naeuis iflius operis Ariftot. etiam prodierunt Helmfladii 1715. 4.1 vt omittam Z'/eoph. Golium, cuius quaefliones in Politicam exftant, aliosque. lohannis Frldeui Analyfis lucem vidit Helmft. ann. 1654. Gibk. Voli p do “ ARISTOTELIS SCRIPTA POLITICA —Li1ILc.PF. 2g Gebh. Theodori Me'eri analyfis politicorum Ariflotelis, [in pracfat. de variis interpre- tibus agit] ibid. 1669. 4. [potius per partes in diff. academicis a5 ann. 1664 — 1667. 4. emifit.] "Intonii Montecatini interpretatio tabulae, et commentarius in libros r. et 2. Ferrariae ann. 1594. fol. et in librum 3. ibid. 1598. fol. & Exf(lant et ch. Sturinii fcholia, Martini Borrhai (iue Cellarii ac Dionufi de Burzo τἀ. notationes in librum primum. Chryfoffomi Iavelli analy(is politicorum Ariftotelis. [Tauclles, cognominatus Canapi- cius, cuius opera iunclim edita prodierunt Lugduni 1580. 1I. voll. fol. edidit philofophiae moralis P/atouicae difpofitionem, Venetiis, in officina Aurelii Pincii, Veneti, 1536. 4, De- dicatio fcripta eft Placentiae 1555. die Nouembris primo: fubiuncta eft a fol. 74. vsque 155. ci vilir philofophiae od mentem Platonis difpcfitio, in quo libro comparantur dogimata Arifictc. lis et Platonis politica, et Plato in ciuilibus defenditur contra Ariflotelem. conf. Eeumanni acia philof. tom. III. pag. 210 fqq. in primis pag. 235—241. Harí.] Theodori Zwingeri argumenta , fcholia et tabulae in Ariflotelis politica. Fabric. [berti Folictae diatribe de illis, in quibus Plato ab Ariflotele reprehenditur in republi- ca, Romae, 1574. 4. Henaingi Aruifaei, Halberfiadienfis, de republica, feu refledtionis politicae libri IT. — Reuocantur hic non tantum omnium neotericorum fcripta ad ordinem et principia Ariflotelis ac Platonis, fed et hodiernae respublicae conferuntur cum praeteritis etc. Francof. 1615. 4. M. Dan. W'ülferi Synopfis philofophiae ariflotclicae, recufa fludio Io. ZMirh. Dil/eri tom. 11. difp. academ. nr. XXI. p. 588 fqq. vbi inuefligauit doctrinas Ariftotelis politicas. Ferdinand. Rhoenfis, (de Roo,) commenterii in politicorum Ariftotelis libros. — Accef- ferunt repetitiones tres de domino et feruo, de iuflitia et iniuflitia, de felicitate, edit. a Mar- lino de Friur. Salmanticae. 1714. fol. Gotíilob Sam. Treuer de naeuis librorum politicorum Ariflotelis. Helmflad. 1715. 4.. — praefat. ad Picrarti argumenta politicorum Ariflot. Helmfl. 1715. adde Chr. Thomafii oratt. academ. pag. 437 fqq.) Hirmann, Conrizgii Yntroduclio in politicam Ariflotelis, Helmfladii, 1646. 4. vbi quo- que de verfionibus atque interpretibus agit. — Eiusdem liber de ciuili prudentia, ibid. 1662. 4. huc referri poteft. us re De Atiflotele et reliquis prudentiae ciuilis fcriptoribus praeter Gabr. Naudaeum , cuius bibliographia politica Venetiis, 1633. 12. primum prodiit, deinde faepius recufa eft et alio- rum fcriptis aucta cura Herm. Conringii, Francof. 1673. 12. et praeter Conringium in intro- ductione etc. copiofius difputatur in Memoirer de Trevoux ann. 1710. art. 1, pag. 1 fqq. quam ' commentationem germanice vertit multisque obferuationibus, maxime litterariis, locupleta- vit Gottl. Stol[e in: Kurze Nachricht von den Büchern — in der Stollifchen Bibliothek par- te XII, pag. 285—363. JMorhof. in Polyhift. practico, pag. 489 fqq. Struuiur in bibliotheca philof. tom. II. edit, Lud. Martin. Kahlii, cap. 11. pag. 146 fqq. Sto/fe in Hiftorie der Gelahr- heit p. 732 fqq. etc. Har!.] Fol. 111. Mm XXXIV. 214. Lib.IH. c. V. ARISTOTELIS SCRIPTA OECONOMICA Vol. TT. p. tot ro XXXIV. 'OIKONOMIKKXZN, de cura rei familiaris librum vnum memorat Laer- tius V. 22. Hodie duo fub Ariflotelis nomine leguntur. | Priorem folum. Leouhardur Zirt- timüf vertit et Cosm. Mediceo infcripfit ?), quae translatio exflat in editione latina Operum Ariftotelis, Venet. 1496. [0]. aliisque. — Suppleuit vero ipfe pofl caput fextum, fiue addidit, quatuor capita de officio vxoris et mariti, quae ex latino Aretini graece poflea vertit [D]. 7a- cobits Tufatmr, Aretinum in graeco illa codice reperiffe ratus. — Poflerior, qui Oeconomi- corum publicorum liber a nonnullis infcribitur, licet eiusdem argumenti videatur effe, non eft tamen eiusdem. generis, iudice 72. Sehoirto pag. 164. Vitae Ariflotelis. ^ Neque Ariflotelem habere auctorem exiflimat /^offus pag. 155. de Philofophia. — Non poffum, inquit, mihi per- fuadere, pofHeriorem ab. eodem fonte e[fo..— Neque enim verifinile fit , Ariflotelem tot veluiffe cougerere exempla, quibus J'iyranni. poffent. ciues. expilare. — Refpondent , adferre ea, non ví imitentur principes viri, fed vt doceat alios, quid fieri foleat. — F'erum uou eft Ariffotelici morir, in tam breui. libello tof condenfare exempla, praefertim tam rei foedae,. quam, qui narrat, do- rf. Partezm priorem huius fecundi libri non effe Ariflotelis, difputat quoque Samuel Ptitur ]V. 12. Mifc. fed pofleriorem exiftimat effe filuam exemplorum ab Ariflotele collectam illu- [lrandae de diuitiis πρωγμωτείο. — Fragmentum flrategematum vocat Erasmus. — Ex Co- rijdalei commentario in oeconomica Ariflotelis quaedam graece profert Nir. Comnemus p. 257. praenot. myflagog. Latine vertit vtrumque librum Zoachinur Camerarius, Francof. 1583. cuius interpretatio in graecolatinis editionibus Ariflotelis occurrit, vt Duvalliana poflrema tomo III. "Tranflulit et Jacobur Ludouicus Strebaeut vna cum Oeconomico Xenophontis, Parif. 1544. 4. non fine notis, et Jacobus Faber, Stapulenfis. Parif. 15c6.. Bernardi item. Donatur Venet. 1540. et in edit. latina Opp. Ariflot. et Auerrois Venet. 1551. fol. tom. ΠῚ. [item Gilbertus Capnatur No- zerents in Operibus, Bafil. 1562. fol. part. I. nr. 10. p. 223 fqq.] Epitomen . concinnauit &a- ghael D'oleterramir. | Commentarius Zotanuir Caf, (eiusdem qui Sphaeram Ciuitatis fcripit;) fiue thefaurus Oeconomiae prodiit Hanou. 1598 et 1610. 8. cum vetf. dupliei notisque 7. Conr. Dieterici, Francof. 1587. 4. — 77. Zfutonüi Mureti notae cum eiusdem adnotationibus in Ni- comachea et Xenophontis ac Platonis quaedam, Ingolfladii 1602. 8. Fabric. [De codd. vide ad fedt. antecedentem et Bude l. cit. — Arabice fcciffe dicitur, et com- mentarium in oeconomica Ariflot. feripfit σα οὐ Zbulpharegiur Ebn Αἰ ἐπα) εν. vid. Cafir: bibl. arab. hifpau. tom. I. p. 300: et Gregor. Zbulpharag. hift. dynafl, p. 233. ^rbraice. vertit R. Zfbraham fil. Tibbon , cuius cod. mist. eft in bibl. regia Parif. — In bibl. P'ffenbach, tefle catal. biblioth. tom. ΠῚ, (pag. 119. in cod. CLXX, nr. 15.) Arift. libri oecon. latine, (p. 510 fq. in cod. VE) excerpta latina ex oeconomicis et reliquis fcriptis Ariflotelicis. — In bibl. Ber- σε} tefle Sinnero Catal. p. 285. cod. verfionis gallicae a Laurezfio ann. 1405. confectae. — l 70. s) Erasmus: Tre oeconomicis Laertius non re- nec cohacret cum fuperiore, nec refipit ingenium cenfet, nifi vnum librum, quum Leonardus Are- | Ariftotelis.« Fabric, In bibliotheca /"f'enbachia- tinus verterit duos. Quaniam[pofterior non inue- 5a (vide catal. bibl. Vffenb. tom. Ill. 1$ 8. p. 549. nitur, in huius locum Aldus fuppofuit fragmeu- nr. 8) fuit cod. qui continet Zfriflot. oeconomic. . tüm ftrategematam, nihil faciens ad rem oecono- libr. HI. a Leonardo Zretino nouiflime trauslatos micam. Prior γνησιώτατος cít Ariítotelis; fed vti- cum. commentario vberrimo. — vid. indic, editt. xam abfolutus* Secundus, quem vertit Aretiuus, — /7ax/. οἱ 17. Ρ. τόρ raft ARISTOTELIS ΡΕΡΙ 5 Lb HLuE cg 10. H»roldur libros oeconomicorum ex Ariflotele et Xenophonte germanicos fecit, tefle AMich. Neaudrzo; erotem. linguae ebr. p. 5601. Zarj.] XXXV. ΠΕΊΤΛΟΣ fiue fragmentum Pei 2, epitaphia heroum "Troianorum Grae- eorumque vitra quadraginta, diflichis elegiacis compofita, quae fine nomine aucioris graece primum ex codice Mediceo vulgauit ad. calcem Anthologiae Epigrammatum graecorum. 77. Stephanus Parif. 1566. 4. Deinde Arifloteli vindicauit Guil. Canferus et latino verfu reddidit anno eodem, Bafileae 4. cum notis, ct Zufonii heroum epitaphiis emendatioribus, qui Pc- pli ds ier n in plerisque exprefit. — Recufa: eft Canzeri. editio Antwerpiae ann. 1571. & in ciusdem Canferi nouis lectionibus p. 1g. Hinc cum fua, (qui prior Cantero reddidiffe veriu Peplum fe teflatur,) et Canteri verfione, et Mufonii epitaphiis edidit 77. Stephanur ad calcem certaminis [P] Homeri et Hefiodi et fragmentorum ex Matronis aliorumque Parodiis Ho- mericis, Geneu. 1575. 8. Ab eo tempore et in editionibus Antlologiae, ( Bruuckii Analectis "veterumi poetarum graecor. tom. 1. p. 178 — 383. coll. not. in tom. III. p. 22 fq.] et cum Can- teri verfione in graecolatinis Ariftotelis editionibus plus fimplici vice prodiit, etiam in pofire- ina Du Valliana tom. IV. pag. 671. Ceterum Ariftoteli vindicatur ex hoc loco Euffathii in Iliad. β΄. P: 216. isegei δὲ ὁ αὐτὸς Πορφύριος, xe oTi ᾿Αριξοτέλης σύγγραμμα, πραγματεῦυ- σοίμενος. ὅπερ ἐκλήθη Πέπλος, γενεωλογίας TE ἡγεμόν ΩΥ ἐξέ ἐϑετο καὶ νεῶν ὁ ἑκοίς toy RI μὸν, 0H ἐπιγφάμμωτα εἰς αὐτὲς, ἃ xe) avoryeaQer eu ὃ Πορφύριος ἐν τοῖς εἰς τὸν “Ὅμηρον, ez AG ὄντα Kel δὲν τι παχὺ ΚΑΙ φλεγμαῖνον ἔχοντα. Δίξιχια διτὰ ἐλ Σ Brera dio T8 ῥηϑέν- τος εἰς τὸν Διαντα. Ἴσως yoe ὃ ἐπιγραμματοποιὸς ἐφιλοτιμήσατο ἀπεναντίως ἐλθὼν τῷ “ποιητῇ ἐπὶ μὲν τῷ λαμπρῷ Αιαντ, πολυλογῆσαι. TES δὲ ἄλλες ἧττον σεμνῦνα!. Latinae verfionis inflar adfcribam haec oz. Heinfii , ex praefatione; Peplo Graecorum fuorum Epi. grammateum praefixa: Summis vir omnisque vel fcieutiae vel eruditionir printepr, 7friffoteles, cum Home: wm offidue legeret , qui in eius ftriptir exff'arent , heroum gencalogiam conftripfirat, Jingulisgue fingula epigrammata tribuerat, quae duobus mon ampliur. verfitulis, excepto. vno, quod Ziaci dederat , conflarent. — In quibus. mira erat. ffmplicitar, uulla ajfe&atio ,. diclio cafía ac graeca, acumen rarum, non, quemadmodum Laeitii, putidum plerumque et ineptum ; mihil ot- currebat denique, quod Critici de eo iudicant παχύ τε καὶ φλεγμοῖνον. — Quia autem in. Pana. thenaicir Mineruae cireunfei vi peplus folebat, in quo pugna. Titanum, Deae vi&loria, ac exi- mia virorum magnorum fpeéfabantur opera, vrbauitatis omnis ac amotnitatis paren: opur, in quo vuiuerfa pariter deorum at heroum gefla perfeentus erof,. Peplum vocarat, — E quo paucos Mm 2 ^ ^ lor A Á f) De vclo Panathenaicae nauis, quarto quo. que anno inftrui folitae, cui victoriae Palladis et heroum res geítae intextae erant, vide Diodorum Siculum XX. pag. 757. (T83-) Suidam in Πέπλος, Plutarch. in Demetrio p. $92. et 894. Schol, Eu- vipidis Hecuba v. 469. Lutatium ad X. Thebaidos Stalii p. 342. Proclum I. in Timaeum p.4r. ete recentioribus Loenfems VIII. 23. Epiphyllidum, Meur/ii Panathenaea cap. 17 fq. Benedicti Zluera- nii diff. 25, ad Euripidem tom. I. Opp. p. 456 fqq. εἰς, Fabric. — In arabica philofophorum biblio- theca, vbi fcripta diclis genuina, dubia fpu- - riaque ac verfiones fyriacae arabicaeque enume- rantur, in Cafiri biblioth. arabico-hifpana, tom. L. p. 305. citantur Áriftotelis Epitapkia heroum, quae Pepli nomine cenfentur , libri fex. — De epigrammate bv. f. ἜΡΡΕΙ τ: clegiae ad Eu- demum vid, cl. Buhle ad Zmmornit vitam Ariíto- telis tom, 1. pag. 53. qui, id carmen, putat. ab alio in laudem Arift. confe&um effe atque Eudemo infcriptum, poflea in numerum elegiaruns Ariíto- telis ad. Eudemum tranfiiffe. Zar. 2156 Lib.IHIL.c P7. ARISTOTELIS PEPLVS PAEAN ET EPISTOLAE Vols. p.76" Hos verfus, qui nuuc Pepli nomine cenf£atur ,| excerpfzrat Porphyriur, Nan de fota' fcripti raiione ac im/tuto quaesam alibi, nondum farte fatis intelle&a, ditemur.- — Vide etiam 10, AMrfi Pauathenaea, cap. IS. tom. VII. Gronou. thef. pag. 98. Sam. Prtitusi ad leges Atti- cas p. 24 fq. Meminit et Pepli inter Ariflotelis fcripta auclor vitae Anonymus, a Menagio editus. — /friffatelir Pallium vocat "Yripartita VII. 2. quod apud Sorratem MI. 23. et. Nicepáo- vum X. 36. efl πέπλος, Gellio etiam in praefat. et Clementi Alexandrino V]. Strom. pag. 617. fed fine Ariftotelis nomine memoratus. Alteri tamen cuidam Zfriffoteli tribuit Joh. T'setzes ") ad Hefiodum pag. 3. 'AgisozéAns "ye , ex ὁ φιλόσοφος, μᾶλλον δὲ εἶμαι ὁ τὸς πέπλδς συν- τάξας ἐν τῇ Ὀρχομενίων πολιτεία. Fabric, Atque alterius Ariftotelis foetum eíle contende- runt Pafriciur tom. 1. difcuff. Peripat. p. 18. ac 49. et Z/Joller. in Homonymofcopia p. 288 fq. qui etiam laudat Fabric. in Decade decadum nr. 58. litt, K. 4. b. Har. EKOAION, Carmen, fine Paean in Hermian, eunuchum, de quo vide fi placet quae dixi lib. IL. cap. XV. δ. 18. [tom. II. p. 111 fq.] Fabrie. adde cl. Bu/e Opp. Ariflot. tom. I. p. 90 fqq. vbi de Hermia late ditferit, et pag. 32. ac 34 fq. in notis ad Diogenis Laertii vitam Ariftotelis, vbi metricam verfionem huius carminis latinam ex edd. Laertii Veneta 1497. fol. et Parifienfi recudi fecir. Ego id recepi in Anthologiam graecam poeticam, edit. baruthi- nae, p.87 fqq. De eius fludio poefeos et Homeri obferuantia vid. fupra in vol. 1. p. 507. in notitia commentariorum deperditorum de Homero, voc. zfriffoteler, et in libro ac vol. 1I. cap. 19. in notitia tragicorum deperditorum voc. Zfriffoteler; Num inter muficos quoque re- ferri poffit vid. infra, in catalogo fcriptorum deperditorum de mufica p. 267. veteris editio- nis. Harl. 'EIIIETO AAT, Epiffolae, de quibus dictum eft lib. 11. cap. X. δ. 17. [vol. I. p. 683. huc vero referam, quae ibi omiferam, quibusdam additis. — Fabricius igitur haec fcripfit; » Aliam Ariflotelis ad Alexandrum epiftolam, fiue volumen potius (σύγγοαμμο ἀντ᾽ ἐπιξο- λῇς.) memorat Demetrius libro de eloquutione 6. 253. cuius iudicio $. 239. Arifloteles ὡς μώ- Quse ἐπιτετευχένα! δοκέ; TB τύπε ἐπιξολικΒ. Ἐχ illa longiore epiflola, περὶ τῷ παντὸς» fragmenta exftant apud Stobacum eclog. p. 7. 14. et 70 fqq. quae omnia ad. verbum leguntur inlibro, quem fub Ariflotelis nomine habemus de mido. — Vnde perfpicuum effe puto, et fcriptum illud vere effe Ariflotelis, et tamquam epiftolam miffum effe ad Alexandrum. [Sed vide, quae fupra 2d fectionem XIII. adnotata funt.] — De deperditis Ariflotelis epifloiis agit Cafanbouu: ad Zdtüenaeum XV. 22. Tonfrus de fcriptoribus hifloriae philof. I. 13. p. 83. et AMena- gius ad. Laertii lib. V. fect. 27. quorum obferuationibus eruditis adde, epiftolam Ariflotelis de Alexandro ad Zniipatrtm. memorari a P/utarcho de profectu virtutis fentierido p. 78. et in - Alexandti vita p. 675. 688. 691. 694. 697. 699. 705. Idem p. 668. poft adlatam Alexandri epi- ftolam ad Ariflotelem, de qua jam dixi, teflatur, ex aliis etiam regis epiftolis adparete, quod medicinae ftudio sb Ariftotele fuerit imbutus, et amicos laborantes iuuerit confilio et victus rationem praefcripferit.* — De Epiftolis Z/exandri vide fupra in hoc vol. p. 37 fq. — Hic ad- dam, Zdriffotelis epiftolas ad Olympiadem , graece fcriptas cum aliis aliorum epiflolis exftare in bibliotheca Berneníi, tefle Simmero, pag. 276. Sex epiflolae Zfriffot. funt in cod. Naniano, £vid. Catal. graecor. Nan, codd. p. 475. cod. CXII.) Maiorem quandam copiam spifolanp olim 4) Cui adíentitur Fabric. in B. L. lib. III, cap. X. & 2. nr. 5. p. 142. edit. Ernefti tom. III, Harz. N ΜΟΙ. ΤΡ. τό γιός ^ ARISTOTELIS EPISTOLAE ET TESTAM. 1:10. 111. εἰ Κ7. 2j; olim exflitiffe, aut fub nomine Ariflotelis fuiffe circumlatam, cognofcimus ex arabica phile- fophorum bibliotheca τὰ Cofiri bibliotheca arabico -hifpana tom. L. p. 398. vbi notantur ri. fotelis epillolae, quas in / 411. libros contulit vir. qvidam nomine “τείας, — — “Πὰν epiflolar AX X. libris Zndronicus recenfuit , praeter tllar, quae in libro V. Andronici memorantur , vbi et Ariflotelir librorum index occurrit. — Ariflot. epiflolas in corpus redegit, f. in plura exem- plaria defcripfit, (yea e) adrtemon, tefte Denietrio, de cloquutione fect. 231. vbi vide no. tam in exemplo Fifcheri pag. 125. fiue fect. 223. edit. Schneideri, cuius notam confules. Hic vero V. D. p. 173. obferuat, Simplicium , qui epilolarum Ariflotelis mentionem facit in prolegomenis ad Categorias p. 2. illas integras adhuc legiffe videri, ΑΒ auctore libri de εἰο- quutione Ariflotelis epiflolae aliquoties memorantur. Adde infra in catalogo deperditorum Arift. fcriptorum voc. '£ziseAef, De epiftolis Ariftotelis, in codd. Parif. Matrit. et Mediceo obuiis, vid. Jule I. Opp. Arift. p. 20r. — De Platonis et Ariflotelis epiflolis de anima vid. in vol. I. lib. IT. cap. 1c. $. 39. p. 695. notata. ibid. $. 48. p. 701 fq. Photii iudicium de Ari- flot. epiftolis. — 2frifforelis et Philippi, vegis, epiflolae in Zo. Patufae encyclopaedia philolo- gica, vol. I. pag. 186. De editionibus epiflolarum infra commodior erit differendi occa(io. Harl] , ΔΙΑΘΗ͂ΚΑΙ, Trffamentim , quod defcripfit Laertius lib. V. fe. αἰ fq. [δ] [Expli- ruit quoque ἱεροὶ ὠποφϑέγματα.» vid. fupra libr. II. cap. 12. δ. 5. vol. 1. p. 788.] Practereo feripta, ex Zfriffotele colle£a, quales funt ὅροι ἀπὸ τῶν ἠϑικῶν καὶ πολιτικῶν, qui in thefauro librario AugufliíTimi Imperatoris MSti exílant tefle Ne/Jz/io IV. pag. 149. [et Lambetio comment. vol. VII. cod. LXV. nr. 2. et 3. pag. 230 fq. vbi vid. not. Kollarii: adde Cofiri bibl. mem. I. pag. 307. b.] tum sauifz/le fuppofita, vt quae in eadem bibliotheca fer- vantur προῤῥήσες fiue praediffioner de Chrifli incarnatione, id. l. pag. 230. et IIT. p. 37. quales qui ab Ariflotele profectas fibi perfuadet, idem nullo quoque negotio fidem adhibuerit fabellis Iudaeorum, Ariflotelem 9, Iudaeum Hierofolymitanum, e tribu Beniamin ortum fuiffe gar- rientium, vel adfirmantium '2, quod ommir fapientia Zfrifotelis furtim ablata fit « fapientia Salomonis, Nam cum Alexander. Macedo. Hierofolymas. fibi fubegiffet , Ariffotelem, (fi Τὰ daeis placet,) praefecit ihefauro librorum Salomonis. — Ille vero, quicquid boni in illis inuenit, id omme fio ipfius nomime edidit, admixtis faltem. quiburdam με πη! opinionibur, v. g. de AIundi aeternitate ; aut denique nugantium, Ariflotelem, in extremo vitae conflitutum, retra- &lafIe vniuerfam fuam philofophiam, eoque nomine epiffolam dediife ad /lexandrum , quam hebraice et latine exhibet Zulinr Bartoloctiur tom. I. Bibl. Rabbinicae pag. 475. e R. Gedaliae Scialfcéleth hakkabbála: latine Johannes a Lent p. 6. Theologiae Iudaicae, et Jo. 1v/f. Lo- Mm 3 fius Il'oifii bibl. hebr. tom. I. pag. 218. 7o. Morini Exerc. Biblic. p. 283. Fabric. Jo. Fridericum de religione Ariftotclis contra Indacos, Regiomont. 1705. Bricker. hift. crit. philof. L p. 794. Clearc. in fpurio libro apud /o/rphum contra Apion. I. v) Bartoloccius Y. p. 471 fq. et Joh. Francifcus Buddeus de Philof. Hebraeorum pag. 165. 10) Vide Jar. Thoma/ium de plagio literar. $.364. Theod. Hack/pani differtationem, Lipman- no fubiun&am p.284. J//. E. Tentzelii dialogos menftruos ann. 1689. p. 1216 fq. Bartoloccium p. 474 480. Batlii Lex. in Ariítotele, nota B. C. Jonfium de fcriptor, Hift. Philof. lib. I. cap. 18, cap. 22. Clementem atque Eufebium, de confue- tudine Ariftotclis cum. quodam Iudaeo; citatur a Meiner/io in hiftor. dogmatum apud Graecos ct Romanos, tom. L. pag. 212, Hari. 518 Lb. HILc Y. ARISCOTELIS MYSTICA AEGYPT. PHILOS. We1Jt p.162 P 165 ει ad librum, Ariftoteli tributum , de potuo p. 48 414. aut perfuaferit fibi, Ariflotelem quo- tidie fummo mane vfüm fuif: hac precum formula ), quae ab eodem Bartoloccio profertur ex bibliothecae Vaticanae codice MS. cui titulus. t»eso»on "v5 Eruditiones. Philofo- phorum : d Terribilis, cuius dominio me fubiiciam, Kt Aeterue, qui numquam (regnare) ceffas, Kt Autor omnium verut. Libera me ab igue tuo magno. ΄ Ii Brigittae reuelationibus leges, Salomonem et Ariflotelem non fibi, fed aliis didiciffe: quod repetit auctor fafciculi temporum. XXXVI. Haud dubie quoque fuppofiti font Arifloteli, qui latine faepius prodierunt, Theologiae fiue, vt lib. IV. cap. 5. ipfe auctor adpellat, //j/flizae ergyptiorum. Pilofophiae libri Χ 17. *) quos ex graeco, vt aiunt, arabice ab Abenama, Saraceno, translatos reperit Da- mafci Francifrur Rofeur, Rauennar, et medico ac phyfico Cyprio, Iudaeo, cui 2er Κο- var nomen erat, transferendos tradidit, qui primus ex arabico vertit, non italice, vt pleri- que 7) adfirmant, fed latine, verum incondito et femibarbaro [P] ililo, atque, vt ait Petrus Nicolaus, iuxta arabicum incigeflo, ac ob imperitiam latinitatir et ditionem compofitam illi- iterato. Haec interpretatio numquam edita eft, quod fciam. Sed mox rurfum, fere eo- dém tempore, latinitate, atque, vt auctor ipfe loquitur, Romanae ecphrafeos toga donati funt a Potro Nicolao ex Caflellanzir, medico ac philofopho Fauentino, cuius verfionem Romae ann. 1918. ^) 4. edidit et Leoni X. dicauit Francif:ur, quem dixi, Rofiur. Αἱ Leo, pontifex, in epiftola, ad Rofeum data, 30. Dec, ann. 1517. teflatur, gratum hoc fibi munus fuiffe, et edi- tionem fcripti huius, egregia doctrina referti, fuo hortatu a Rofeo fufceptam. . Quamquam vero latinani magis et compofitam dictionem Petrus ifle Nicolaus lectori pollicitus eft, ta- mcn huius quoque interpretatione nihil effe et in verbis et in orationis compofitione infulfius, adfirmat Jacobus Carpentarius Claromontanus Bellouacus, philofophus Parifienfis, qui no- vam interpretationem horum librorum, fiue potius verfionis, a 'etro Nicolao olim compofitae, metaphrafin , (ipfe enim Arabismi penitus imperitus Carpentarius fuit, vid. Cafauboniana pag. 18.) condidit, Ícholiisque illuflratam edidit Parifiis 1571. 4. — Qum vero Nuper ifte, x) Io. Chr. Il'olfii bibl. hebr. p. 223. tom. I. y) loannes Dee, Londinenfis, praef. ad libr. "Mahometi Bagdedini de fuperficierum diuifioni- bus, Pifauri 1570. 4. ait, fe Zuaxagorae, illius antiquiffimi philofophi ac praeftantiflimi, libellum vnum in philofophia occulta myfticaque incompa- rabilem , Ariftotelis nomine per multa iam faecu- la infignitum , ipfi Anaxagorae reftituiffe, idque argumentis certiffimis. Fabric. —. Vide Ca/a- bon. ad Laertii V. 27. in Cafaubonianis pag. 18 et 215. Fabric. cod. apocryph. V. T. pag. 221. Heu- mann. Aviftoteli tribuuntur ἐνὶ de theologia, et lchindus commentariis arabicis eos illu(traffe dicitur in Ca/iri bibl. mem. pag. 306, 6. Harl. 2) Italicam fuiffe Rouae translationem | exifti- mauit praeter Carpentarium et Francifcum Patri- cium in:praefat. ad. myfticam hanc philofophiam, Stephanus le Moyne prolegomenis ad varia facra, tum Zolt. Gottlieb Hardt in exercitatione de hoc opere, edita Lipfiae ann. 1688. $. VII. Verum re- €ius Michael Neander in. erotematis linguae he- braeae pag. 558. et //aac. Ca/aubonus in Cafaubo- nianis p. 18. verfionem Rouae /a£inam inconditam adpellant. Sane Petri Nicolai verba, a me adducta, hoc perfpicue videntur fuadere. | aa) Clement in. Biblioth. cur. hiftor. et critiq. tom, IL p. roo. adnotat: excuf. effe Romae apud Jac, Mazochium, 15:9. Kal. Iun. Ear. - Vol.H. p τό3 4 ARISTOTELES MYSTICA AEGYPT. PHILOS. Lib.1II.ceU. 279 E " ifle, vt fermo tolerabilior foret, paraphrafles effe maluerit, Francftur Patrkiur, qui libros de myflica Ariflotelis philofofhta recudi fecit in fua de vninerfis philofophia, Ferrariae 159t. et Venetiis 1503. fol. practulit Petri Nicolai verftonem licet barbariufeulam, quoniam mon tam ^o jfumur, inquit, dWlicat£, vt verla featen'üs proeferamur.— Ex. eadem verfione legitur etiam in tomo antepeaultimo edit. latinae Opp. Ariftotelis Wechclisnae, Francof. 1593. 8. Car- gentarii vero interptetationem , at fine Ícholiis, in vtraque fua Ariftotelis editione expretfit Guil. Du allius ann, 1629. tom. lI. p. 1035. et ann. 1639. tom. IV. p. 603 fq. à In hoc opere, de deo, λόγῳ, anima, vniuerfo, rerumque principiis non Ariftotelico more, fed ita fere, vt in Hermetico Poeimaudro fit, difleritur, muadusque flatuitur intelli- gibilis,-in quo per fapientiam diuinam anima noflra ideas rerum contemplatur, ita fere, vt Malebranchius, (vid. Mem. "Trevoitinas ann. 1707. pag. 48 ) aetate recentiore fibi imagina- tus eft, vt Platonicum: potius aliquem, quam Ariflotelem auctorem | effe res ipfa clamet, quamquam Zrancifrus Patricius »^) in prolegomenis [IP] ad fuam editionem, et Zfihanofiur Kircherur in praefatione paraenetica ad Obelifeum Pamphilium illud audacter tribuunt Ariflo- teli. Α΄ Thomar Z/guinar libro de vnitate intellectus apologetico aduerfus Averroem (tom. τ. Opp. Opufculo XVI. pag. 99.) teflatur, fe Ariftotelis libros XIV. de fubflantiis feparatis vi- dille graece, necdum in linguam latinam translatos, in quibus multarum quaeftionum de deo et aninvo explicatio contineretur, quae in phyficis et metaphyficis Philofophi fcriptis non fatis effent expofitae: additos fuiffe neccefliiios tamquam metaphyficae adpendices ipfo- que ab Ariflotele phyfices fecundo, et metaphyfices duodecimo promiífos. ' Arabi cuidam philofopho tribuendum ratus eft Petrur Ramus, (quem fub Theffali methodici titulo per- flringit Carpentarius,) praefat. ad fcholas metaphyficas, et Euduarzus Siilling fletus refpon- fione ad Creflyum pag. 83. Et fane Arabim fcriptorem fapit, quod XIV. rs. legitur: Quare 9 | probatunr, bb) Sententiam fuam de his libris Patricius, qui eis plurimum tribuit, complexus eft hoc titulo, quem operi praefixit: /uflica Aegyptio, um et Chaldaeorum, a Platone voce tradita, ab Zri- flotele excepta et confirigta Philofophia: Ingens 4liuinae [g;xentiae thefaurus. — Putat enin, Ari- ftotelem, qui ὠγράφων Platonis meminit IV. 2. Phyfic. ita hofce libros ex Platonis, qui per trede- cim annos Aegyptiacae fapientiac ftudiofus fuerit, orc collegiffe, prout indies ab eo fermo de eis haberetur, et ita eos vcl tunc in aduerfaria con- geffifle, et poftca nulla habita ordinis ratione per- fícripfiffe. Confufos igitur ob cam caufam videri eífe, et in meliorem ac fcientificum ordinem haud multo labore poffe digeri. Quod εἰ frciffemus, inquit, gif. mordaciur: hominum reccn[iones ve- veremur, idque non fine grauium veterumque autforum exemplo feci/eriss, qui Platonis dia- logos in trilogias vel tetralogias, Plotini fcripta in Enneades dige[/erumt. ldem Patricius exifti- :at, Anmonium Saccam his libris vfum fuiffe, et Piotinum 1V. 4. (imilitudinem. duorum lapidum ex libri IV. cap. 2. in librum fuum de intelligibi- li pulchritudine deriuaffe./ Sane auctor vult vide- ri Platonis fuiffe auditor, vtlib. 1, cap. 5. P?ato igitur olim dedit animae plura adiributa, quo- rum nos auriti fuimus tefles , fed non fcripfit wl- lum. Praeter Platonem , qui Philofophi nomine etiam hinc inde innuitur, citantur Zaficlzs lib. I. cap. 4 et 5. Pythagoricae fectae adfec]ae, quorum opinio de anima, quod fit harmonia, refutatur IH. 5. Attici quidam, qui animam entcelechiam vocauerunt III. 6. — Sapienres Aegyptii XIV. 14. et rj. Sapientes et Archifophi Babyloniae X. 17. XIV. 3. 14. Auctor ait, in metaphyficis fe de fubftantiis, a materia abftractis, egiffe, XIL. 7. et Metaphyfica fua, libros de anima, et de natura laudat lib. I. cap. τι libros de anima iterum X. 1c. Regis Babyloniae mentio XIV. 15. Ariftotelenr por- ro auctorem effe horom librorum, recte negat Fa- tricius ipfe in diícuff. Peripateticis p. 26. qui ne- fcio an acque feliciter coniicit, auctorem ele Pa- laephatiin, licet ab hoc Acgyptiorum theologiam fÍcriptam fnifle Suidas adnotarit. 280 Kit. HI. c. 77. ARISTOTELES DE NILO Vol. P. p.164 P155 probatum, quod Deus, cuius nomea exafietur , creat?t vniuerfau ab; que confüitatione feu co- gitationt. ^ Verum hoc et alia eiusmodi non ininus ab interprete Arabe addi, quam ab aucto- re proficifci potuerunt. lique nihil defiait Hc/ezur in notis ad vitam Pythagorae, a Por- phytio Ícriptam, pag. 68. — /^r/ur cf. iecgnitur oudcr aémirasdi operis de diuina fapientia: fecundum Aegyptios. D. Lutherur in epiftola, data 7. Dec. ann. 1519. [edit. Budde: pag. xo. nr.14. Hewmenu.] dtulit Dotior Iohanzeg Heffus ex Italia. "Theologiam Zfrifotlis muffi- cam, muper im Syria. vt firibitzt , repertam, fot c3 per fycophantam eliquem fomuiotom, vt ego fentio, quo nobis huc hoflem Chrifli, illuffciorem faclum, fpeciofo titulo aduerfus Chriftum diutiwr olant. Vide et Obferuat. Hallenf. tom, VIII. pas. 232. Zabri. — Conf. Io. Laurent, Betkh diff. de theologia Ariftorelis, fiue myftica philofophia fecundum Aegyptios, libro, fu. periori facculo Damafci reperto, praef. Jo. Gotil. Hardt, Lipfiae 1689. 4. Harl. XXXVII. Ia antiquioribus latinis Ariftotelis editionibus, vt Veneta ann. 1496. 1557. eté. occurrunt libelli quidam, in graecis ct graecolatinis editionibus haud obuii, quorum 1) efl De Nilo, fiue de caufis incrementi [P] Nili, in quibus refertur inter alia, quid hac de re ferr. ferunt Thales, Examii F. Milefius, Diogenes, Nachythennus F. Apolloniates, Anaxagoras, Hegefibuli F. Clazomenius, Athenagoras, Arminifci F. et Nicagoras, Cyprius, Neque quic- uam video *^), cur hic liber non poffit ad Ariflotelem auctorem referri, praecipue quum inter Philofophi fcripta Anonymus virae auctor, a Menagio editus, referat ze?! NeéAg ἀνωβά- σεως c, et idem fcriptum laudet Alexander Aphrodifeus in Meteorolog. Saue dignus erat hic libellus, qui, emendatius defcriptus, ederetur ad calcem Herodoti, vbi veterum de Nilo teftimonia collegerunt viri doc. — Zfriffonir effe ""), quem de Nilo fcripfiffe teflatur Strabo; vix crediderim, quoniam ille ffius hoc argumentum fuit perfcquutus, neque Arabes Ariflo- nis libros interpretatione dignos habuerunt. [In catalogo librorum Ariflot. arabico, vbi tamen plures fpurii quoque occurrunt, in Cafiri bibl. I. p. 307. memorantur de aeguptiaco Nilo libri 11. Zar.) 2) Liber de proprietatibus elementorum, qui, Ioh. Pico iudice **), cuiuscumque potius cft, quam Ariflotelis, varia enim continet, cum Philofophi dogmatibus puguantia, v. g. de anno 366c0. annorum, de diluuiis, pzflilentia et ventis e coniunctione planetarum in pifcibus, ge- minis et figno virginis orientibus. Memorat et Romam, et Arabum feclas, et ridiculam fabulam refert de Socrate in hanc fententiam: Fut ἐπ diebur. Philippi, regis, via iu monte Zfr- meuiae, intey. duos monter, εἰ fuperuenitbat ei im quibusdam momentir hora, qua non tranfiret fuper. illam viam aliqui: cqvitum et peditum , qui nog caderet mortuus, qzando erat iuter illos duor monter... Interrogauit ergo de illo rex, Philippus, quosdam fapienter fuos, et mefciuerunt caufam illius, donec pratceperit Socrates ei facere fabricam altam, — Fotit ergo εἰ. εἰ Socrates pofuit * t.) Non tamen ex hoc libro petitum, quod fltotelis p. 47. adfentitur vtrumque laudans Zaco- apud Strabonem lib. XVII. p. 790. legitur, Ariíto- bus Thomafits de ftoica mundi exuftione p. 6o et telem imbres aeftiuos habuiífe pro caufa incremen- 72. Eadem quoque fententia Francifci Patricii ti Nili, idque didicif'e eum a "Thrafyalco "Thafio. p. 26. lib. I. difcuff. Peripatet. Occurrit hic liber dd) Ita fentit Patricius difcuff. peripatet. lib. — etiam in editione Operum Ariftotelis latina cum X. cap. 13ς. Auerrois comnientaris, tom, VIL p. ro. Venet. £e) Ioh. Picus lib. I. contra Aftrologos p. 284. 1551. fol. cui praeter Nunnefium dg caufis obícuritatis Ari- Μοὶ. Π. pésPió6 ARISTOTELES DE POMO Lib.IIL c.P. 281 pofuit. in ea fpeculum de chabjbe. — Appofuit ergo infpicere in fpecülo, quod praeparanerat op- pofi'wm duobus montibus. — idit enim duos dracones magnos, vnum ex hoc monte, et alium ex monte fecundo , e£ vuusiquirque eorum aperuerat os fura aduerfus focium fuum, et egredieba- fur ex Orifitis eorum: vapor, vt corrumpebat illwn airem, ΕἸ din iterum Socrates fedebaot afpiciendo im. fpeculo, εἰ confideraret. dracouer , tranfibont. fuper i/lam viam equiter. — idit ergo Socrater eos. cadentes de Defliis. — Sciuit ergo, quod fuit illud propter vaporem, qui fuerat egielus de veutribus draconum, et quod ille corrumpebat a£rem iliius loc. — Feflinauit ergo difteudere ad: vegem [18] et marrauit ei, prarcepitque exire in montam et videre, quare inter- δι funt, faluatusque efl locur , et non accidit in «o quod acciderat, — Miratur eff ergo vex de fapientia Socratis, etc. 3) Libzr d: Pomo, quod Arifloteles, morti vicinus, manu tenere, (quod etiam de Ho- mero narratur in eius vita;) eiusque odore fe recreare fingitur, atque interim de morte con- temnenda et animae immortalitate amicos docere. Hunc librum iam Erasinus in praef. ad Ariflot. recte iudicauit chriftiani effe fcriptoris;; meminit quoque Abrahami et Noae,. qui fuerint omnibus fapientiores £^. Equidem Manfredus 55), qui in pracf. eum ex Arabico hebraice pridem ab Abrahamo Leuita ben Chasdai cirea ann. Chr. 1200. (conf. 7o. Chrifioph. IV ol/ii bibl. hebr. tom. I. pag. 57.) translatum latinam in Jinguam vertiffe fe ex Hebraeo tcfta- tur, air, Ariftrotelem hunc in exitu vitae fuae edidiffe, quo probaret, fapientes de hofpitii lutei exitu non dolere. Etiam loquens et ad' fcripta fua prouocans Arifloteles inducitur. - Qui cult. intelligere, inquit, philofophiam, et effz fapiens, legat et addifcat oBlo primos libros (Phyficorum,) quor aggregaui, quotrque peruemist ad librum de anima, et de ipfo cognofcet — — —. Et rationabiliter decet , philofophiam frire omnes huiusmodi rationer, vt fophiflita non falla^ur, nec verbis capiatur , et intelligat locos et propofitiones, in quibus fit ei fophisma : et in his libris efl veritar omnium fcientiarum; fed mon funt particularia, ΕἸ aggregaui quem- dam alium librum, qui dicitur Meiaphufica, et declaraui in e2, quod firmamentum fuperius et Jfellae mon. funt de naturis, quar videmur εἰς. M.minit pomi illiur fcriptor barbarus vitae Ariflotelis, compofitae verfibus leoninis in C. 41. Heumanui actis philof. XV. p. 366 fq. — Sed : nemo [/) Neque tamen eft credibile, avctorem effe Güileln. de Campellis, vt fufpicatur /Vic. Stap- horfi tom. 3. hift. ecclef. Hamb. pag. 425. £E) Verba cius haec funt: Quapropter os JVauf/redus, diui Adugufli imperatoris Frideri- €i 11. filius, dei gratia priuceps Tarentinus ho- toris montis fandi angeli dominus et illuftris regis Conradi ferui it »egno Siciliae baiulus. ge- seralts — cum corpus noftrum grauis infir- mitatis adeo molelia maceraret , vt nulli de ce- tero μοι] corporaliter viuere crederemur — in- ter theologica et. philofophica documenta nobis occurrit liber Zriflotelis, principis plilofopho- rum, qui de pomo dicitur , ab eo editus in exitu vilae juae, in quo probat, /apientes de hofpi- tii lutei exitu non. dolere — — quibus adflan- Fol. III. ; tibus diximus, vt eum librum legerent — — quem librum cum mon inucniretur inter Chriftia- nos, quoniam eum in hebraico legimus, transla- tum de arabico im lebraeum , fanitate rehabita ad eruditionem multorum de hebraea lingua tranflulimus in latinam, in quo a. compilatore quaedam recitabilia inferuntur. — . Nam. diftum librum. Arillroteles uon vocauit (non titulum de pomo indidit libro) (δα vocatus ab aliis extitit, qui caufam lilaritatis mortis faae (Ariftotelis) di[cere voluerunt, ficut in libri ferie continetur. Occifus eft Manfredus ifte ann. Chr. 1266. Sici- liae adminiftratonem fufcepit ann. 1251. Rex au- tem a Siculis falutatus, Saracenorum fubnixus fub- fidío, 1250. conf. £. C, J//olfii bibl. hebraic. p. 57 et 222. Nn 283 Lib.lIl.:.F. ARISTOTELIS SCRIPTVM DE POMO Vol. TI. p. 166 P 167 nemo facile erit haud obefae naris, qui lecto libro dubitabit, otiofi effe hominis commen- sum. — Exflat et hebraice excufus Riuae Tridenti 1562. 4. fub titulo menn ^22 vna cum libro R. Salomonis ben Gavirol virtutum animae, fed et Venetiis 1549. 4. et Francofurti ad Oderam 1693. 8. Etiam MStum occurrere in Vaticana, teflatur Bartoloccius I. p. 482. He- braicam veríionem cum fua latina interpretatione notisque edidit Zo. Juffus Lofius in diff. [infcripta: 2... L. biga differtationum, quarum prima exhibet libaum de pomo Ariflo- telis, quod moribundus in manu geflauerit etc. ex arabica lingua olim in ebraco-rabbi- nicam translatum a A. Zbr. Leuita, nunc laüne verfum et notis illuflratum; altera oflen- dit confenfum Kabbaliflicorum cum philofophia academica et peripatetica dogmatum, cum praefat. Zo. Henr. Maii. Gieflae 1706. 4. vid. Catalog. Bunau. vol.l. tom. 1. pag. 742. et tom. ll. pag. 1040.] qui fola editione Francofurtenfi vfum fe teflatur, et pag. 47 fq. ob- Íeruat, ab ipfis reiici ludaeis, Maimonide et Gedaliah, tamquam librum fuppolititium, | perinde vt alium Bez Haffabath et libri myfleriorum. (vid. Works of the learned, 1768. pag. 405.443.) Ceterum veteris latinae verfionis nullam facit mentionem, et male pag. 56. contra Buxtorfium (vid. eius biblioth. rabbin. pag. 427.) negat, Abrahamum Leuitam vixiffe circa ann. Chr. 12co. — Nam valde iunior efle nequit, quum verfione eius vfus fuerit Mau- Íredus. 4) Liber de Caufir, et doctrina philofophorum, diuifus in capita 32. Ariflotelis non effe, deprehenditur [IP] ea ipfa ratione, quod multa, ab Ariflotelis "*) dogmatibus diuerfa, con- tineat, vt monuit Patricius pag. 26. diícuff. Peripatet. vid. Se/demi Opp. tom. III. p. 1885. 5) Libellus de iatelligentia, qui infcribitur, manifefle non eft Ariflotelis, fed cuiusdam, qui in Ariflotelem eft commentatus, et in librum de inundo praefatur. 6) Liber de bona fortuna, qui a Pomponatio de incantationibus pag. 209. citatur, etin. iisdem antiquis latinis editionibus occurrit, nihil aliud eft, quam cento confutus e locis qui- busdam Eudemiorum Moralium, vt fupra ad nr. XXXI. notare me memini. 7) Sunt et alia quaedam, non inter fcripta Philofophi quidem edita, quod fciam; at quae tamen fub.eius nomine feruntur, (Librum de prudentia praefecli militaris pofi vicloriam εἰ cladem fub Ariflotelis nomine iactant Arabes. vid. Acla eruditor. tom. VIII. fupplem. pag. 419. nec non Zeffament:um zfriffotelir et Hippocratis, ibid. pag. 422. [Cyromancia Zfriftotelis, ^ Vimae 149c. 4. vid. Genieizer. von den in der Regensburg. Stadt- bibl. befindlichen — Bü- €hern etc. pag. act, (Strav[/) Opera rariora bibl. Rebdorf. pag. 231. de Platonis teffamento libri 1. fecundum arabicam philofoph. biblioth. apud Ca/frium 1. m. tom. I. pag. 307. vbi alia deperdita aut fuppofititia indicantur.] — Scriptum breue de lapide. philofophorum et de gerfétlo Magiflerio, (quod infcriptum, Lapidarius /friflotelis de nouo e graeco trauslatur pro- diit Merfeburgi 1472. 4. cuin Ariflotelis, Polemonis et aliorum phyfiognomonicis, et exftitit Mindae apud Io. Lud. Bünemannum, rectorem Gymnafii,) occurrit latine inter fcriptores verae Alchemiae, a Guil, Gratarolo collectos, Bafil. 1561. fol. et inter fcriptores artis auriferae ibid, 1593. 8. 1610. tom. I. pag. 232. in theatro chemico, Vrfellis 1602. 8. tomo III. pag 56. et hh) In editione Veuet. 15531. fol. inter Opera —conueríus, et Auempaei ab aliis, vel Alpharabio Aucrrois tomo VII. pag. £14. traditur ex Hebraeo — vel Proclo adícriptus. Vol. II. p.167 .. ET ALIA SVPPOSITITIA ' Li&.IHL.cV. — o et Argentorati 1613. 1622. et 1659. 8. tomo III. et V. Incipit: cum folerti indagine vniuerfa- rum verum etc. [adde BuÁle 1. Opp. pag. 265. Fabric. infra in vol. XII. pag. 709 fq.] Ariflo- telis de. Genumis et de /Alchomia Arabice MS. memorat Lab£eu nouae Bibl. MSS. p.255. [adde Buhle tom. l. Opp. p. 266.] Similiter fub Ariftotelis nomine librum de regiminibur coeleffi- bur (de Aftrologia, arabice, Hofting. pag, 255. Bibl. Or.) iactarunt nugiuenduli: quos explo- dit Joh. Picur Miraadulanus lib. 1. contra Aftrolog. pag. 284. Idem reiicit /ibrum de fzcre- tir fecretorum, [eu de regimine regum , ad Alexandrum M. qui MS. exítat in Bibl. Vaticana, vnde iconem ingentis cornu flentorei, quo per roo fladia exercitum conuocare potuit rex, exhibet //Z&anafiu: Kircherus in lib. IL. part. I. cap. 7. in arte magna lucis et vimbrae pag. r59 Íqq. et Phonurgiae pag. 132. tom. IT. pag. 374. Conf. Georgii Pafráii inuenta nou-antiqua pag. 103 fqq. Iourn. des Sauans 1713. II. pag. 230. et MMorhofii ftentorem hyaloclaflen cap. 7. et 14. Fuerunt et in bibliotheca Renati Moreau tefte Z,abbco pag. 2:5. — Ariflotelis fecreta fecretorum εἰ Epiffola de conferuatione humani corporir, verfa per nefcio quem Nicolaum, (eumdem forte, qui myfticam philofophiam tranflulit, de qua nr. XXXVI) — Platonis et Ariflotelis Epi/folae de anima hominis, et quatuor temporibus. — [In bibliotheca Erlasgenff Arifl. epift. in fecreta fecretorum, f. de conferuatione Tanitatis ad Alex. M. a Io. Hifpano e graeco in latin. translata, (vid. Hocker. cat. pag. 81.) in bibl. Bernenfi, tefle Sinuero pag. 283. catalogi, e(l codex membranaceus , Zfri/Totelir liber fecreti fecretorum ad. "Ilexandrum, quem tronflulit Pailippus Dom. Guidoni, Tripolitano epi/topo, ex arabico in latinum, et Sinnerus ex libro exemplum fubiecit. Exflat quoque mstus in bibliotheca monafterii S. Michaelis, J7eme- tiis, (vid. Mittarelli catal. pag. 894-) et in ssedicea, tefle Montfaucon. bibl. bibliothecar. pag. 399. Editionem vetuftam fine loci et anni et typographi nota, e verfione Philippi, iuffu Guidonis, habet bibliotheca Rebdorfiana, eamque delcribit cl. “πάρ. Strauf/ in Operibus ra- rioribus, quae latitant in bibiioth. — in Rebdorf, Eich(ladii 1790. 4. pag. 13. Cod. autem membran. fragatus integer Zlriflotel, de fecretis fecratorum f. de regimine principum , ex tranr- latione Phil, ad Guidonem de Valentia elt in. bibl. Erlangenfi. vide Hocker. l. c. — Le Se- cret des fccrets d" Ariflote etc. litteris gothicis, fine l. et a. vid. Denis Suppl. Annal. Maittair. tom. lL. pag. 494.] — In bibl. Gu/F. Schroederi pag. 828. iu bibl. Groningenfi, Zfri/fotelir fecreta. 2eretorum fiue. de regimine priscipum, ex arabico verfa latine a Magiftro PAilippo, clerico in l/a'entia, cum anonymo de Ariflotelis vita et morte, [adde Braum in notitia — de libris — in bibl. — ad S. Vdalricum et Afram, part. Il. pag. 58.] In catalogo MSS. Bibl. Auguflauae pag. st. infcribitur Zriffotelir liber de arte viuendi, qui etiam dicitur. fecretum et regimen principum. ΕἸ outem liber de feruanda fanitate per medicinam et diaetam, — Exflat et hebraice ex Arabico translatus fub titulo n5 00, cuius meminit ZZoftingerus p. 57. Bibl. Or. et Bartoloccin; Y. pag. 482. — Sed et Mexander Achillinur, medicus ac philofophus, Bo- noniae ann. 1516. fol. poft editionem ann. 1501. ibid. fol. impenfis Bened. Hecloris, in lucem emifit opus. feptifegmentatum, in quo latine reperiuntur I. Ariflotelis fecretum ^) fecretorum Nn 2 ad ordin. praedicatorum. vid. Jac. Echardum tom. I. de fcriptoribus ordin. praedicator. p. 467 fq. — fa dei contra Pelagium. — Ex graeco arabice, cx In. opere /zpti/rggmentato memorantur Afclepia- arábico latine verfum reperit, et ex latino gallice des, medicus, p. 10. liber Acfculapiorum pag. 5. vertit faeculo XIII. Gotofridus de l'aterfordia, (Afclepius,) Hippocrates, medicus, pag. 6. b. p. 8. - di) Librum de /rcretis fecretorum fub Ariftote- lis nomine laudat 7/iomas Bradwardinus in cauf. Sanayes, Lib. HII. c. V. SCRIPTORES 284 Vol. T. p. 157 P 168 ad Alexandrum Μ. de Regum. regimine, de [10] Sanitatis conferuatione, de Phyfiognomia etc. cum, prologo Iohannis ^*), (qui tranflulit librum) Hifpanenfis, filii Patricii ^). 2) Ari- flotelis ((Theophrafli potius) de fignis aquarum, ventorum, tempeflatum. 3) Ariflotelis de mineralibus, lapidibus et metallis, ex arabico, vt videtur,' translatus, 4) Alexandri Aphrodifienfis de intellectu. 5) Auerrois de beatitudine animae. 6) Alexandri Achiilini Bononienfis de vniuerfalibus. 7) Alexandri Macedonis in feptentrionem monarchae de mi- rabilibus Indiae ad Ariftotelem. — Etiam Philippi fecretum fecretorum fuit in Bibl. Thuanca. Et Ariftotelis bri quaeffionum. babylonitarum. memorat Gueuarra Horologii Principum II. 17. [Ariflotel: falfo tributus Zabaiflarum liber JZoiclamchur, item alius, de imaginibus lo- quentium. Maimonides More 427. Buxt. Jemzel.] Parabolas, de cauenda mulierum con- fuetudine, hebraice ἃ R. /Meir verfas, vid. 1. C. J//ol/ii bibl. hebr. pag. 222. — Liber, cuius meminit Zbertur Magnus in fpeculo aftronomico de libris licitis et. illicitir incipit: Dixit rifloteler Alexandro: regi, fi vir pertipere etc. addit Albertus: Hic eff liber, quem quidom vocant sorte animat. germanorum eius operum recenfeam. [iP] At tempus eft, vt, millis fuppofititiis Ariflotelis fcriptis, editiones XXXVII Editiones et verfiones Operum Ariffotelis. 4ndex Scriptorum. aliorumque virorum memorabilium , ab Alriffotele laudatorum ad edit. /durtl. "lllobr. 1607. $. confeElus a M. Friderico Guilielmo Sturz ""), (Achilles, Anal. pofler. IT, 14. III, 16. Mirab. aufcult. 114. Rhet. I, 3. Sanayes, Graecus, p.9. Plato, p. 6. Adam, in- ventor medicinae, p. 10. Enoch p. ro. b. fancti prophetae p. 6. 13. b. i7. b. "Themiftius, magni cornu ftentorei repertor, p. 17. (conf. Abulphara- gium p. 86 et 56.) Hermogenes, medicus, pag. to. Hermes p. ts. Hermes triplex in philofophia pag. 12. b. eius tabula fnaragdina, ibid. vbi bis pro Hermete male excufüm Hermogenes, vti etiam Ῥ. 5. b. 3. b. in praeceptis magni do&toris Her- mogtnis, ibid. pro regno calculorum legendum Chaldacoruni; liber cuiusdam Medorum pag. 15. quidam antiquorum philofophorum, (Salomo, ni fallor;) p. 15. Ariftotelis liber de viribus lapidum, herbar&in ac plantarum , p. 12. — Liber incipit: Fili gloriofifüge, iuflitiae imperator. — Mi- «hae! Neander in Erotematis linguae hebraicae p.558. eius libri meminit his verbis: Zri/lotelis liber de fecretis fecretorum ad Alexandrum M. per Johannem quendam, filium Patricii e graeca lingua in CAaldaeam (in. pracfat. Iohannis legitur in Romanam.) translatus, ex chaldaea (fyriaca,) in arabicam, poftea per Philippum quemdam, cle- ricum, (vocat fe ipfe minimum Clericorum Gui- 4onis de Valentia 'ripolt gloriofi pontificis, cuius Aeíchines, περὶ Κρατύλξ . Rhet. III, 16. Aefchylus, Meteor. L, 6. bis. Hifl. animm. 1X, 49. iuffu opus illud vertiffe fe adfirmat;) ex arabica in latinam , impreffus olim in Italia, quaternio- nibus 1r. diuifus per capita 24. "Tractat autem primo de moribus, officiis et virtutibus, quae re- gem decent: deinde de corporis cuftodia, de ho- ra eligendi in aftronomia: alchymiítica quaedam, et copiofius de fanitate tuenda. [an hic eft liber I. de alim:ntorum regimine ?. memoratus a Cafi- riol.c.tom. 1. p. :o8.] Poftea de quatuor tem- poribus anni, de quatuor membris principalibus, de cognitione ciborum, aquarum et virorum, de balneis, de apertione venarum, de iuftitia,. de electione baiuli, fiue miniftri et confiliarii, nota- rii, nuntii, praepofiti, de proceribus et corum virtutibus, de forma pracliandi, de phyfiogno- mia. kk) Baleus hanc verfionem libri de regimine principum male tribuit Ioanni Scoto Erigenae. ll) Scriptum manifefte fuppofititium, et Arifto- tele longe recentius, in quo Plinius citatur. com- fer Petrum Pelitum. de Nepente homerico, cap. 18. pag. 58 fq. mm) in Metaphy(icis fequutus fum. rationem Betfarionis, quam cum reliquis contulit Fabricius: B. 6. ARISTOTELI LAVDATI e. IX, 49. Doo. 22. Νιόβη. Poet. 19. Σίσυῷος. fine Aefchyli nomine, | Poet. 18. Φιλοκτήτης., Poet. 22. XonQogoi, fine nomine, Poet. 16. Aefion, Rhet. IIT, 10. Aclopus, Rhet. lI, 20. bis. οἱ Αἰσώπϑ μῦϑοι Meteor. IT, 3. οἱ Aiea- zteici Aye; Rhet. Π. 20. ὁ Αἰσώπε Μῶμος. De partib. animm. 1l, 2. Agathon, Ethic. Nicom. VI, 2. 4. Eudem. Ill, τ. 5. V, 2. 4. Rhet. II, 19. 24. Poet. 9. I5. 18-ter. (Aiax, Anal. poíler. IL, 14. 1. et faepius. Alcaeus, Polir. lIT, 14. Rhet. I, 9. ἔν τινε τῶν σκολιῶν μελῶν. Polit. IIT, 14. (Alcibiades, Anal. pofler. H, 14. Hift. animm. VI, 29. Rhet.Il, τς. Poet. 9. Afbdstiss; Rhet. 15,23. III, 3. quater. ἐν τῷ Mecenviaxo , Rhet. T, 15. it. fine nomine, Rhet. lI, 23. Alcmaeon, Hi(l. animm. I, r1. 2. Problem. XVII, 35. Metaph. I, 5. ὁ Κροτωνιάτης. Hifl. animm. VII, 1... De generat. animm. III, a. Metaph. I, 5. Blcoón; Hifl. animm. V, 3r. Amafis , Rhet. II. 8. “περὶ TÉ E ποδανιπτῆρος, Polit. T, ra. Anacharfis, Anal. pofter. 1, το. Ethic. com. X, 6. Anaxagoras, Phyf. 1, 4. bis. 6. III, 4. 5. IV, 6. VIIL τ. bis. 5.9. De coelo I, 3. I, 12. ΠΙ; 2.3. bis. 4. IV,2. De ge- ner. et corrupt. Lr. quater. Meteor. J], 3. 6. 8. 12. 1T, 7.9. De partibus problem. XXX. Ni- animm. 1V,2. 10. De generat. animm. E. 6.3,6. 26. Libri de mirabilibus aufcultatio- nibus editione vfus fum Beckranniana. Nomina «orum, qui non vulgo inter viros doctos nume- rantur, vncinis includenda putaui. S?urz, Hunc Ethic. Nicomach. III, 2. Poet. De anima I, Li.lllc.V. ag L:8.bis. IIL6. IV,r. De anima l2.quater. ΠΙ, 4.815, De refpiratio- ne 2. bis. Ethic. Nicom. VI, 7. X, 9. Eudem.1,5. V, 7. Rhet.1L 23. Pro- blem. X1,33. XVlIl,g. De plantis I, 1. ter. 2. bis... De Xenophane, Zen. et Gorg. 2. bis. Metaph. I, 5. 4. 6. bis. 7. bis. 1V;4.5.bis. 7. X,6:^X1, 6. XII, 2.6.10. XIII,s. XIV, 4. 6 Κλαζομένιος. Meteor. II. 7. 4. Metaph. [, 5. Eudem. I, Anaxandrides, Ethic. Nicom. ΨΠ, τι. Eu- dem. VI, g. Rhet. IIT, 10. r1. Γεροντομανία. Rhet. III, 12. οἱ Εὐσεβῶς, Rhet. III, 12. Anaximander, Phyf. L4. IIT, 4. De coe- lo H,1:2. De Xenophane etc. 2. Με- taph. XII. 2, Anaximenes, De coelo II, 12. . Meteor. II, 7. De Xenophane etc. 2. bis. Metaph. I, 3. ὁ Μιλήσιος, Meteor, ll, 7. Androcles, ὃ Πιϑεὺς, Rhet. IT, 23. Androtion, εἰς Ἰδριέα, Rhet. IIT, 4. Anonymus, poeta, Ethic. Nicom. II, 5. V; 8. VII 14. VIII, r. IX, τι. 12. Magn. moral. II, τ. Eudem. Ir. ΙΝ. 3. VI, 13. VII, 1.2. 5. 10. Polit. I, 15. IL, 7. Rhet.I,6. 1. HL, 9. 1o. 21. 23. Ill, 6. 8. 9. 10. 1t. 14. 17. Rhet. ad Alex. 26. Poet.21.22. Problem. XXV. 7 XXVI, 21. 43. 48. 59. De mundo 6. — In rhetoricis faepe quoque afferuntur loci ex oratoribus, quorum nomen non additum efl. Conf. Epigramma , Ora- culum, Prouerbium. Antimachus, Rhet. Hl, 6. (Antipheron, 4 ὃ 'Ogerrns , De memoria I. Antiphon, Elench.L 310. Phyf.I1,2. ἢ, τ᾿ Nn 5 Blidem. indicem , multis vtilenr, ct diligenter confe&urr, beneuole mihi mifit δέησις, profeffor eloquentiae in gymnafio Gerano celeb. quod grata mente pro- fiteor. Harl. 386 Li fH. ny. Eudem. HI, s. Rhet. H, 6. mechan, prooem. ἡ Λνδοομούχη. Eudem. VII, 4. ὁ Μελέαγρος. Rhet Π 23. conf. cap. 2. Antifthenes, '"T'opic. T, g. Polit. ΠῚ, 13. Rhet. Ill, 4. Metaph. IV, 29. οἵ ᾿Αντισϑένεεο;, Metaph. VIIL, 3. Apollodorus ὃ Λήμνιος , Polit. T, rr. ᾿Απόπλες. pars Odylfeae, Poet. 23. vid. Euflath. Archilochus, Polit. VII, 7. IIl, 17. Archytas, Rhet. IIT, r1. Metaph. VIII, 2. Ariphrades, Poet. 22. Ari(tides, Rhet. Il, 25. Ariflippus, Metaph. II, 2. Ariftogenes, De fpiritu 2. Ariftophanes,, (apud Platonem) Polit. IT, 4. Ariflophanes, Comicus, Poet. 3. ἐν τοῖς Βαβυλωνίοις. Rhet. III, 2. Aflydamas / o Ἀλκμαίων ὁ ᾿Αστυδώμαντος, Poet. τά. Autocles εἰς Μιξιδημίδην. Rhet. II, 23. Bias, Ethic. Nicom. V, 3. — Eudem. IV, x. Rhet. lI, 15. Bryfon, Anal. pofler. I, 7. bis. Rhet. Ill, 2. Herodoti filius, Hift. animm. VI, 5. Sed IX, τι. eft Ἡρόδωρος ὁ 78 Βρύσωνος v8 σοφιστξ πατήρ. Caeneus, Anal. pofler. I, 9. Callias, Elench. II, 2. 3. Rhet. IT, 4. tdph D 1. 7. VII, 5. 8.10. i1. XII, 3. XIII, 4. et faepius. Callippides, Poet. 26. bis. Quaefit. Rhet. IT, 23. Problem. XVI, 9. IT. r4. Rhet. 2, 23. Elench. L, 10. Me- X, g. SCRIPTORES ἐν τῇ Αλόπῇ. Ethic. Nicom. VII, 8... Eu- dem. VI, 7. Kt nd : ἐν τῷ ues; , Poet. τό. ἐν τῇ Midsi; , Rhet. HT, 23. ἐν τῷ Oidizodi, Rhet. III, 16. ἐν τῇ Τυροῖ, l'oet. 16. Cephifodotus, Rhet. III, ro. ter. Chaeremon, Rhet. If, 2s. III, ra. 24. Problem. III, 16. Chares, Rhet. HL ro. ὁ Πάριος, Polit. T, rr. Charondas, Polit.I,2. IV, rr. 13. ὃ Korovenos , Polit. 1L, 12. Chilon, Rhet. IL, r2. 23. Choerillus, "Topic. VIIL 2. Chonnides, Poet. 3. Cleon, Metaph. VIT, rs. X, 5. Cleophon, Rhet. IIT, 7. Poet. 2. 22. κατο Κριτίᾳ. Rhet. I, 15. iy τῷ Μανδροβέλῳ .. Elench. I, 14. Clidemus, Meteor. IL, g. Clifthenes, Polit. ΠῚ. 2. V,12. VL4: Corax, Rhet. Il, 24. Rhet. ad Alex. 1. Corinthus ὃ Λευκάδιος, De phyfiognomonia 3, Corifcus, Anal- pofler. I, 21. Elench. I, 13. Poet. t. Rhet. III, r4. 11.2.3.4.5.6. Phyf IV, n... V. 4. De partib. animm. T, 4. De generat. animm, IV, 3. De memoria 1. De in-. fomniis 3. Eudem.ll, 1. Metaph. V, 6515 22 Heure Crates Λόγοι 5 μῦϑοι. Poet. 5. Cratylus, Metaph. I, 6. . III, s. Critias, DeanimaT,2. Rhet. IIT, 16. Ctefias, Hift. animm. II, 1. 111, 22. VIII, 28. : ὁ Κνίδιος. De generat. animm. 1I, 2. Callippus, Rhet. Il, 23. bis. Metaph. XII, SilcCydias, Rhet. II, 6. Calliflhenes, Mirabil. aufcult. 144. Calliflratus Cypria f. Cypriaca, Poet. 23. Deliacum , epigramma, Ethic. Nicom. I, 9. ἐν τῇ Mecomiaxg ἐκκλησία. Rhet. II, 17. Demades, Rhet. lI. 24. d Carcinus, Poet. 17. Demaratus ,- vid. 'T'emaratus. Democrates, Ψ ARISTOTELI LAVDATI - Democrates, Rhet, IIT, 4. Democritus, Phyf. 1, 2.5. 11,2. IIT, 4.bis. — IV, 6. ΠῚ, 1. bis. De:€oélo I, 7. 1l, 12. DT, 2.7. bis. S. IVGoDsise- ner. et corrupt. I, 1. bie, 2. quinquies. 7. 8. bis. 9. Meteor. I, 6. bis. 8. - Il, 3. 7 " Hifl. animm, IX, 59. De partib, animi. ], τ. bis, IlL 4. De generat. animm. lI, 4. bis. 7. in verfione latina. g. ter. ἘΝ, r. ter. 3. 4. V, 8. bis. De anima I, Ὁ. ter, 3. bis. 4. 5. bis. 1I, 7. De fen- fu 2. 4. bis. De diuinatione per fomnum 2. De refpiratione 4. De plantis T, τ. De fpiritus. De Xenophane etc, 2. Me. zuapheLlog. bV. 5 ter. VIL; 13... VII, 2. Xlla. XIII, 4. ὁ ᾿Αβδηοίτης ; De coclo Hf, 4. Meteor, IT, 1. . De generat. animu. II, - IV, 1 Dercfpiratione 2. ὁ Xioc , Rhet. III, 9. Demodocus, Ethic, Nicom. VII, 9. Eudem. VI, 8. " Demoflhenes, Rhet. 11, 25. 24. III, 4. Dicaeogenest ἐν Κυπρίοις. Poet. 16. Diogenes, De gener. et corrupt. L6. Hif. animm. IlI,2. De animal, 2. Dere- fpiratione 2. bis. 3. Metaph. L 3. δ᾽ Απολλωγν,άτης. Hifl. animm. III, 2. Dionyfius, . Topic. VI, 6. ὁ σοφισὴς. De phyfiognomonia 32: ὁ χαλκῆς ἐν τοῖς ἐλεγείοις. Rhet. IIT, 2. Diophantus, Polit. lH, 7 Empedocles, Topic. I, 12. 4.bis. 6. 1I, 2. 8. coelo IT, 1. 12. ter. III, 2, ter. 3. 4. 6. 7: bis. 1V,2. De gener. et corrupt. I, r. fepties. 8. quinquies. — M, r. bis. 3. 6. ter. IU, 3... PHyf. P, VIH, r. ter... De Meteor.l], 3.9. IV, 9. De partib. animm.], r.bis. 11,2ώ. De gencrat. animm. T, 18. ter. 22. II, 8. bis. IV, r. V,1 De anima I,2. ΠΙ, 3.6. De fen quinquies, 3. 8. 4.5.ter. Il, 4. 7. Ls HERR De refpiratione 7. 287 fu 2. bis. 4. bis. 6. 14. ter. Ethic. Nicom. VII, 5. VIII, 2. Magn. moral. Il, ir. 12; bis. Eu- 'dem. Vi,3.- ὙΠ .Rhet.lL 1. lil, 5..- oet. a 2L. XXIV, τι. XXX,r. De plantis I, t. ter. 2. quater. Ὡς fpiritu3. 6. 9. .De infecabilib. lineis, in fine. De Xeno- phane etc. 2. ter. Metaph. I, 3. 4. qua- ter. δα bis. 7. bis. . TII, 1.3: 4. bis. IV, g.bis. V,4. XIL2.6.1o. XIV, 4. o Axeeyoyvives, De coslo I, 10. ó φυσικὸς. De mundo 6. Φυσιολόγος, Poet. 1. ἐν τῇ κοσμοποιίο;, Phyf. II, 4. ἐν τοῖς Περσικοῖς, Problem. XXI, 22. ἐν τοῖς φυσικοῖς. Meteor. IV, 4. ἀποδείξεις καὶ ἔπη, Ethic, NicoHb VII, 5. Eudem. VI, 3. it. omiffo nomine, Metaph. Xs 2. Epicharmus, De generat. animi: I, 18. Ethic. Nicom. IX, 7. Rhet. I, 7. III, 9. Poet. 3. Metaph. IV, s. XIII, 9. M9o, loct. 5. Ep:gramma, Rhet. L 7. 9. Mirabil. αὐ εν 145. Conf. Deliacum. Epimenides, ὁ Κρής, Polit. I, 2. Rhet. III, 17. Eubulus. (omiílo nomine) ἐν Muccis, Poet. 24. Euclides o οἰρχιαῖδος s Poet. 22. it. line nomine, in Commentario in l- brum περὶ ὠτόμων γραμμῶν 2. Eudoxus, Ethic. Nicom. 1,12. X,2. Me taph L7. XILg.bi. XHLs. Mi rabil. aufcult. 187. Euenus, Ethic. Nicom. VIT, n. T. VlL1io. Devirtutib. et vitiis. taph. IV, s. Euripides, De fenfu 5. Ethic. Nicom. V, τι, VIL,o. VIILl,2. Magn. moral. IL, 11. bis. Eudem.lV, 72. V,g. VII, το. Polit. 11,4. V; 9.10. VJILs. Rhet. Lir. Problem. XIV, 14. Eudem. IT, Me- 288 Lib. HI. c. ζ΄. pr. EL. II,2.14 1. bis. 17. 18. 22; 25. bis. ᾿Αλκμαίων eius, Ethic. Nicom. Ill, t. *Exa[24, Rhet. II, 23. Myfje , Poet. 14.18. et cap. 15. fine poe- tae nomine. Τήλεφος , Rhet. III, 2. Φιλοκτήτης. Rhet. ad Alex, r9. Φοίνισσαι! , Ethic. Nicom. IX, 6. non addi- to Euripidis nomine, quod faepius fit in poetica, wt "EAA4 Poet. 14. "IQryfve ἴῃ Aulide Poet. rs. in 'Iauris Poet. rr 14. 16. bis. Κρεσ- Φόντης Poet. 14. ᾿Ορέφης Poet. 15. Conf. 25. Eurypylus, poema, Poet. 23. Eurytus, Metaph. XIV, 5. Geryones, poema, Problem. XIX, 48. Glauco, Poet. 25. ὁ Τήϊος, Rhet. IIT, τ. Gorgias, Elench. M, o. Polit. I, 13. IIT, 1. 5. t6580752-18. ὃ Λεοντῖνος. Polit. III, 2. ἐν τῷ Ὀλυμπικῶ λόγῳ, Rhet. III, 14. "E-yxoo juicy ες HAess, Rhet. lll, 14. Hegemon, ὁ Θάσιος: Παρῳδίαι. Poet. 2. Hegefippus, Rhet. II, 23. Heraclitus, "Topic. I 9. I, o. bis; » HL s. Rhet. VIIT, 3. bis. Phyf. Meteor. lI, 2. De partib. animm. I, 5. De anima I, 2. De fenfus. Ethic. Nicom. Il, 2. VII, 5. ΝΠ δοῦν SS 5. Eudem. Il, 7. VI, 34. VIL:. Polit, V, m. Rhet, III, 5. bi. De mundo 6. Metaph.IL, 6. IV, 4.5.1.8. XL5.6.10. XII, 4. moral. II, 6. Metaph. I, 3. ὃ σκοτεινὸς. De mundo 5. ei Ἡρακλειτίζοντεο. Problem. XIII, 6. XXIII, 5o. Metaph. lll, 5. ρακληϊδος auctor, Poet. 8. o Ἐφέσιος. De coelo L; το. HI, r. Magn. SCRIPTORES Poet. 13. Hermotimus,- ὁ Κλαζομένιος, Metaph. I, 5. (Herodicus, Rhet. l, 5. If, 23. 1 Herodorus, Bryfonis pater, Hift. animm. IX, n. Conf VI, 5. ὁ Ἡρακλεώτης, Π|, 6. Herodotus, Hift. animm. IIT, 22. (VI, ς. VIII, 18. De generat, animu. II, 2. Fudem. Vil, 2. Rhet. IIl, 16. . Poet. 9. ὃ Θϑριος , Rhet. HII, 9 : ὁ μυϑολόγος, De generat. animm. Ill, s. Heroica, Ethic. Nicor. 1I, rc. Hefiodus, Phyf. IV, t. — De coclo III, x. Ethic. Nicom. I, 3. Polit. I, 2. V, το. Oecon. I; 2. 4. De Xenophane etc. r. 3. Metaph.], 4. bis. 7. 1L, 4. it omiffo nomine Rhet. II, 4. το. blem. IV, 26. Hippafus; ὁ Μεταποντῖνος , Metaph. I, 5. Hippias, Metaph. IV, 29. ὁ Θάσιος. Poet. 25. Hippocrates, Elench.I,ro. Meteor.I, 6. T Eudem. VII, r4. Polit. VII, 4. o Χῖος. Meteor. I, 6. Hippodamus Εὐρυφῶντος Μιλήσιος. Polit. lI, 8. bis. Hippon, De anima T, 3. Metaph. I, 5. Homerus, "Topic VIII, 2. — Elench.T, 9. Meteor. L, 14. Hill. animm. lI, 3. 12. VI,50.21.28. VIIL,28. 1X,32. 44. De partib. animm. Ifl, ro. De generat. animm. V, 5. ἴδε animal,2. ΠῚ, 5. De animalium motione 4, — Ethic. Ni- com. lll, s. ri. bis-13. V, m. — VII, τ. 4. VIIL 12. 13. Magn. moral. I, ac. (21) Eudem.llL r 7. Ι΄. σ᾿ Vlr. 6. Polit.T,2.bis.12. IIl, 5 r4. IV," 4. VIII, 4. — Oecon. I. append. bis. Rhet. I, 6. 11. 15. 11,3. 23. IH, r1. 12. De . generat. animm, Pro- 16. Poet. τ. 2. 3. bis. 4. ter. 8. 15. 23. 24. ter. Problem. X,38.(29.) XXIII, 23. XXVL3s. XXX,rbis. Demundo 6. Metaph. IV, 5. Ilias ARISTOTELI LAVDATI Ilias Anal. pofler. IT, 7. Hitt. animm. IX, 12. 18. 25. 24. 26. bis: Vll, 4.bis. VIII, 6. Margites, Ethic. Nicom. VI, 7. Eudem. V,7. Poet. 4. bis. » Odyífea, Poet. 4. 8. bis. 15. 17. 25. 24. bis. 26. "EzSsc;cf.lib IX. Poet. 34. Νύπστρα f.lib XIX. Poet.16. Cf "AmoT ABS. Verfus, fine Homeri nomine, Elench. I, 3. Ethic. Nicom. II, 9. — Polit. III, τό. Rhet. T, 7. bis. II, 2. quinquies. 3. ΠῚ, 4.14. 15. 16. 17. Poet. 25. Pro- blem. IX, 9. Metaph. XII, ro. Mi- rabil, aufcult. 113. 11g. Conf. Ano- nymus, it. Poeta, οἱ ore eoi Ὁμηρικοὶ, Metaph. XIV, 6. "(lafon, Polit. ΠῚ, 4. ὁ Θετταλὸς. Rhet. I, ra. Tleus, Magn. Moral. HI, 7. llias parua, Poet. 23. bis. Iphicrates, Rhet. I, 9. II, ar. 25. bis. 1C. bis. “πρὸς ᾿Λριτοφῶντα. Rhet. V, 23. ἐν τῇ πρὸς ἑΑρμόδιον , Rhet. II, 23. lfoérates, Rher. IT, 19. IT, τι. 14. 17. Ἑλένη, Whet. H, 22. ΠῚ, 14. ἐν τῷ ἐπιταφίῳ. Rhet. III, 10. Εὐαγόρας. Rhet. Π 23. ἐν τῷ πανηγυρικῷ, Rhet. IIT, 7. (9.) 1o. 17. ἐν τῇ ἀντιδόσε,, Rhet. UI, 17. ἐν τῷ συμμαχικῶ. Whet. ΠῚ, 17. ἐν τῷ Φιλίππῳ. Rhet. ΠῚ, 17. Italici," vid. Pythagorei. Λακαινα!. pocma, Poet. 23. Lamprus, Magn. moral, II, 7. Leodamas, Rhet. I, 7. Leophanes, De generat. animm. IV, r. Leptines, Rhet. II, to. Leucippus, Phyf. IV, 6. De coelo T. 7. III, 2.4. De gener. et corrupt, I, 1. ter. 2. Vol. III. Poet. 4. 8. 15. Metaph. V, 24. III, 2, Elench. II, 4. Lib. IHLc.F. 239 bis. 8. fexies. De animm. I. 5. Metaph. 1; 4. -X!l, 6. bis. £y τοῖς καλεμένοις λόγοις, De Xenophane etc. 6, Leuinus, Elench. I, 12. Λιβυκοὶ λόγοι. Rhet. IT, 20. Lycimnius, Rhet. III, 2. r2. ἐν τῇ τέχνῃ, Rhet. III, rs. Lycoleon ὑπὲρ Χαβείε, Rhet. III, IO. Lycophron, Elench. I, r4. Phyf I, 3. Rhet, llf, 3. bis. 9. Metaph. VIII, 6. ὁ σοφιΞτής» Polit. IIT, 9. (Lyfander,- Anal. pofler. II, 14. XXX, r. et faepius.) (Lyfithidas, Rhet. ad Alex. 2.) Magnes, Poet. 3. Maracus ὁ Συρώκϑσιος, Problem, XXX, r. Megarici, Metaph. IX, 5. Meliflus, "Topic.I,g. Elench. T, 4. 5. 5. Phyf.T, 2. quinquies. 3. ter. — III, 6. IV, 6.7. De coelo ll, t. De Xenophane εἴς, 4. 5. 6. — Metaph. I, s. bis. Mnafitheus, 'Ozsvrios, Poct. 26. Moerocles, Rhet. III, το. Mufaeus, Hifl. animm. VI, 6. Polit. VIII, s. Mynifcus, Poet. 26. Neoptolemus, poema, Poet. 23. Nicanor, Rhet. ad Alex. t. Nicocharis, ὁ τὴν Aquados σοιήσας, Poet. 3. (Oeneus, Rhet. III, 16.) Onomacritus ὁ Noxgós , Polit. IT, 12. Problem. II, "OzAov κρίσις, poema, Poet, 23. Oraculum, Rhet. IIT, 5. Orpheus, Oecon. I. append. τὼ OeQixo , De mundo 7. vx Ὀρφικὼ καλέμενα ἔπη. De anima δι TX καλέμενα ᾿Ορφέως ἔπη, De generat. animm. Il, 1. Oo COxylus, 29e Lib. IH. c. V. (Oxylus, Polit. VI, 4) (Pamphila Aaree ϑυγάτης» ἘΠΕ, animum. V, το.) Pamphilus, Rhet. 1l, 23. Parmenides, Elench.lT, 7. Phyf. , 2, ter. 3. ter.5. 0. lI 6. Decoclolil:. De gener. et corrupt. T, 3. 1T, 3. De par- tib. auimm, Il, 2. Commentar. in li- brum περὶ οἐτόμ. γὙραμμὼν 1.ter. 5. De Xenophane ctc. 2. 4. — Metaph. I, 3. 4. 5. ter. 11,4. HT ς. ΧΙΝ, 2. Farmenon ὁ ὑποκριτής. Problem. XXVII, 3. Paron Pythagoreus, Phyf. IV, 15. ὁ Ames, Polit. V, 10. (Paffon, Metaph. IX, 8.) Periander ὁ Κορίνθιος. Rhet. T 15. Pericles Rhet. IL, τς. IIT, 4. το. bis. 18, et fae- pius. τὸν ἐπιτάφιον λέγων, Rhet. L, 7. Πέρσις [Aig, Poet. 18.253. — ' Phaleas, ὁ Χαλκηδόνος ἐν πολιτείοι. Polit. 1T, 7. ter. (Phaylus, Rhet. IIT, 16.) Pherecydes, Metaph. XIV, 4. ὁ Σύριος, Hifl. animm. V, 31. Plidon, Polit. V. 10. ὁ Κορίνθιος. Polit. V, 6. Philaegides, De diuinat. per fomnum 2. Philemon , ὁ ὑποκριτὴς , Rhet, ΠῚ, 12. Philippus, à κωμῳςδώσκαωλος,. De anima Iosg: Philocrates, Rhet. Il, 3. Philoctetes, poema, Poet. 25. Philolaus, Eudem. II, 8. ὁ Κορίνθιος. Polit. II, 15. Philoxenus, Polir. VIII, z. Problem. XXVIII, 7- ὁ i£" Y eios, Eudem. Ill 2, Μακεδὼν. Oecon. H. Eius Κύκλωπες, Pot. 2. Phocylides, Polit. IV, ux. Phormis, fcripfit μύθες, Poet. 5. Phrynichus, Problem. XIX, sr. SCRIPTORES Phrynis, Metaph. II, τ, Phyfiologi, Metaph. I, 7. IV. 23. Pindarus, Oecon. 1. append. — Rhet. II, 24. vid. Poet. 26. omiíTo nomine Rhet. I, 7. Pifholaus, Rhet. III, 10. Pittacus, Anal prior. IT, 27. Polit. II, x2. 1II, 14. Rhet. II, i2. 25. Plato, Topic. IV, 1. Vl, 2. bis. 5. Phyf. I, 4 ll4.ter. 6. VID, x. De gener. et corrupt. I, 2. 8. 11, 3. Ethic. Ni- com.L2. 11,2. X,2. Magn. mo- ral.I,r. 96 virtutib. et vitiis, ab init. Polit. IT, 12 Rhet. τὶ. Problem. XXX,1.6. De plantis I, 1. Commen. tar. in lib. περὶ ἀτόμ. γραμμ: 1. bis. De mundo 7. Metaph. I, 6. quater. 7. bis. - 11, 1. 4. νος - V3 Y. VES. VI,2. X,a. Xl8. ΧΡ. συ, ΧΙΠ. 8. Conf. Ariflophanes. ἐν τῷ Φαΐδων;, De gener. et corrupt. IT, 9. Meteor. 11,2. Metaph. I, 7. XIII, s. Εὐϑυδήμε λόγος, Elench.ll, 3. Rhet. 1I, 24. ἐν τῷ Τοργία » Elench. I, 12. ἐν τῷ Mévovi, Anal. prior. II, 2r. pofler. I, τ. ἐν τῷ egre io, f. Menexeno Rhet. IIT, r4. ἐν τῇ “πολιτείω» Magn. moral. I, 33. (all. 44.) Polit. II, το IV, 4. 7. V, 12. VII, T1. Rhet. IIl, 4. τὸς γόμδο yea , Polit. II, 7. ἐν τοῖς vó- neis, Polit. Il, 9. ὶ ἐν τῷ Τιμαίῳ. Phyf. IV, 2. bis. De coe- lol,15. E12. 1i :.2.8. IV, 2. De gener. et corrupt. I, 2. 8. II, 15. Deanimal,z. De fenfu, De refpiratione s. Conf. "Timaeus. - ἐν τῷ Φαίδρῳ , Rhet. ΠΙ, 7. Poeta, Phyf, 1,2. De mundo 6. bis. Polus, Metaph. I, 1. Polybus, Hift. animm. IIT, 5. Polycletus, Phyf. H, 3. — Ethic. Nicom. VI, 1. Eudem. V, 7. Aiial. Polycrates, P lycrates, εἰς Θρασ βελεν, Rhet. II, 24. εἰς τὸς jos, Rhet. IL, 24. Ῥι lycritus, ὁ τὸ Σικελικοὶ γεγοαφως ἐν ἔπεσιν. Mi. rabil. aufcult. τ22, — Conf. cap. 142. ibique Beckmann. Polyeuctus, Rhet. III, το. Polyides, Poet. 17. ὁ σοφιτὴς πεοὶ τῆς Ἰφιγενείας, Poet. 16. Prodicus, Τορίς, Π,2. Rhet. III, 14. ὁ ἰατρὸς, Eudem. VII, το. Protagoras, Elench. 1, 13. Ethic. Nicom. IX, r Rhet.1L,24. il, 5.. Poet. 19. Metaph. III, 2. IVA. ἼΣΟΙΣ Xj 1. XI, 6. Protarchus, Phyf. II, 6. Prouerbiales verfus, Ethic, Nicom. V, 3. ΙΧ. το. Eudem.IV, ΨΊ, 2. VII, 2. Polit.I 7. VIL. Problem. XX, 2. XXVI, ag. 31. 41. Iroxex, poema, Poet. 23. Pythagoras, Magn. moral. I, r. Metaph. I 5. Pythagorci, f. Italici, Anal. pofter. IT, rr. Phyf. HI, 4. s. 1V, 6. De coclo I, 1. 1,2. ter. 9. 12. bis. Ill, r. Meteor. T, 6.8. JDeanimal,2. De fenfus. 5. Ethic. Nicom. T, 4. 1,5. V, 8. Magn. moral. 1; 33. (a4) Eudem.1V, 3. Oe- con.I, 4. Problem. XV, 3. Com- ment. in librum de infecabilib. lineis 2. Metaph. I, 5. quater. 6, fexies. 7. bis. Miu; 4. VII, 1... (X52. XII 7. Xlll, 4.6. bis. g. XIV, 35. ter, IuSayoeitoi μῦθοι, De anima L 3. Sappho, Rhet. I, og. IT, 25. bis. Sardo, poema, Phyf. IV, ir. Satyrus, ὁ Φιλοπότωρ, Ethic. Nicom. VII, 6. Fudem. VI, 4. ὁ Κλαζομένιος, Problem. LII, 26. Scylax, Polit. VIT, 14. Sibylla, Mirabil. aufcult. 97. Rhet. IL, 25. ARISTOTELI LAVDATI LibII.vP. sq Ethic. Ni- II, 16, lii, Simonides, Hifl. animm. V, g. com.1V,2. Rhet. I, 6. 9. 2. Metaph.I, 23. XIV, 5. Sinon poema, Poet. 23. Socrates, Elench. II, g. ,partib. anim. I, x. 4. Phyt. V, 4. De Ethic. Nicom. JMIz1. IV,1:. — Vl, 13. bis. VIE, 5. bis. 5. — Magn. moral. I, t. bis, 9. 2o. (21).34. G5) 11, 6. Eudem.l,s. IIT, l.bis. V,i5.bis. Vl,2.bisg. VH ni4 Poil, x Ib οἱ 3. bis. 4. bis. s. quinquies. 6. ter. - IV, 45V. 1d. VIHI, 7. bis. — Rhet. 1, 2.9. II 4. i. 20.23. quater. Ill, ra. 1g. Froblet. XXX,r Metaph.l,r.3.6.7. IlI,6, IV, 2. 4. ^ V, 7. 9. 29. VII, 6. 8. το. τι. 13.15. X,s. XIl35.8. XIII, 4. ter, .9- Socratici , Rhet. IIT, r6, Σωκρατικοὶ λόγοι. Poet. 1. Socrates, ὃ vewT'egos , Metaph. VII, tr. Solon, Ethic. Nicom. I, i. bis. X, 9. . Fu. dem.ll,r. Polit], 8. IL,7.12. III nu. IV,1. Rhet L1. 10,25. ἐν τοῖς ἐλεγείοις, Rhet. I, 15. Sophocles, Rhet. I, r4. II, 23. III, 9. 14. 15.16. 18. — Poct. 3. 4. 18. 25. Metaph. Mars. ᾿Αντιγόνη, Rhet. I, 13. 15. IIT, 16. 17. Cf, Poet. 14. Ἠλέκτρα, omiílo poetae nomine, Poct. 24. Λυγκεὺς. Poet. tr. - ' Oidizss (τύραννος), Poet. tr. bis. t4. bis, I5. I6. 24. 26. ἐν τῷ Τηρέξ, Poet, 16. Φ,λοκτήτης, Ethic. Nicom. VIT, 5. ro. Eu- dem. VI, 2. g. Sophron, Μίμοι» Poet. 1, Sofiflratus, Poet. 26. Speufippus, Ethic. Nicom.T, 4. — VII, 14. Eudem, VI, 15. Metaph. VII, 2. XII, 7. Oo 2 Steficho- 202 Lib.III. c. P. Stefichorus, Hift. animm. V, 9. ^ Rhet. II, 20. bis. 211. HL, ur. ) Sthenelus, Poet. 22. Stratis, De fenfu s. Stratonicus, Eudem. III, 2. Syennefis, Hil. animm. III, 2. ὁ Kvzrgice , Hifl. animm. III, 2, 'Telecles, ὁ Μ,λήσιος: ἐν τῇ πολιτεῖος y Polit. IV, r4. 'Telegonus, ἐν τῷ τραυματίᾳ Οδυσσέ!, Poet. 14. "Temaratus, f. Demaratus, Mirabil. aufcult. 192. 'Terpander, Problem. XIX, 32. (Thales, De anima I, 2. 5. Ethic. Nicom. VI 7. Eudem.V, 7. Polit. I, rr. bis. IL, 12. Metaph. I, 3. bis. ὁ Μιλήσιος. De coelo lI, 12. Polit. I, ir. "Themiflocles, Elench. lI, 2. et faepius. 'Theodamas, Rhet. III, 4. "'Theodectes, Rhet. IT, 23. Alex. 1. ἐν τῷ Αἴαντι, Rhet. Il, 23. bis. ἐν τῷ Αλκμαίων,. Rhet. lI, 25. ἡ Ἑλένη. Polit. 1. 6. ἐν τῷ Avyx&, Poet. 18. ἐν τῷ Ορέξῃ,. Rhet. ll, 24. ὁ Σωκράτης. Rhet.ll, 23. ἐν và Tudé, Poet. 16. ὁ Φιλοχτήτης. Ethic. Nicom. VII, g. Eu- dem. VI, 7. É "Theodorus, Elench. Il, 9. Rhet. II, 25. IIT, 2.11.13. Conf. Poet. 20. e τὴς τραγῳδίως ὑποκριτὴς» Polit. VIL, :7. "Theognis, Ethic. Nicom. IX, 9. X, το, Eu- dem. Ill, 1, VII, 2. το. Conf. Anony- mus. II, g. Rhet. ad SCRIPTORES ARISTOTELI LAVDATI "Theopompus, Polit. V, rr. '[hefeidis auctor, Poet. 8. "Thibron, περὶ πολιτείας Λακώνων, Polit. ΝῊ, 14. "Thralymachus, Elench. ll, 9. Rhet. ΠῚ, 8. 11. : ἐν τοῖς ἐλέοις. Rhet. IIT, τ. Timaeus, De anima], 3. Defenfua. Cf. - Plato. ὁ Λοκρὸς, Mirabil. aufcult. 193. "Timotheus, Metaph. II, x. bis. Πέρσαι. Poet. 2. 'Tifias, Elench. II, 9. 'Troades poema, Poet. 23. "T yrtaeus, Εὐνομίω.. Polit. V, 7. Xenarchus, Μίμοι, Poet. 1. Xenocrates, Topic. IT, 2. VI, 2. VII, τ. bis. Commentar. in librum de lineis infeca- bilib, 1. bis. Xenophanes, Rhet. L τς. bis, — IL 23. bis. Poet. 25. De Xenophane etc. 3. Me- taph. I, s. bis. III, s. Mirabil. aufcult. 31. ὁ Κολοῷωώνιος. De coelo II, 12. (Xenophantus, Ethic. Nicom. VII, 8. dem. VI, 7.) Xutlus, Phyf. IV, 9. Zaleucus, Polit. IT, 12. Zcno, Anal. prior. lI, το. 'T'opic. VIIT, 5. Elench.T,9g. το. 11, 4. 7. Phyf IV, τ. 3... VI, 2. οὐ ὙΨῊ ἘΝ ΣΕ Rhet. I, 12. De infecabilib. lineis, ter, Commentar. ad hunc librum 1. bis. 5. 6. ter. De Xenophane εἴς, 2. 4. 5. 6. bis. Metaph. II, 4. Eu- Hafenus. index. [Contextum graecum ad nos nec integrum nec incorruptum perueniffe , nec priflinae integritati fuae omnino poffe reddi, propter fata, quae Ariftotclis manufcripta pofl eius mortem fubierunt, veteres iam funt conquefli, et hodie inter omnes conflat. εἰ Codices enim, Ariflotelis manu exarati, diu fub clauflris ferisque retenti, indeque humore corrupti blattis- que OPERVM ARISTOTELIS CODICES MSSTI Lib. HI. c. V. 295 que arrofi tandem ab Apclicone Teio, magno pretio emti atque Athenas translati, et in. no- va exempla transfcripti , funt ex eius ingenio fuppleti et emendati. — Alia exempla ab ineptis librariis romanis et graecis funt deformata, poílquam Andronicus, Rhodius, cui libri Ari(lo- telis per "Tyrannionem innotuerunt tempore Sullae, illos in πραγματείας diflribuerat, plu- ribusque bibliopolis defcribendos diuulgandosque dederat. conf. S/rabo XilI. pag. 609. (f. pag. 906 fq. edit. Almelou.) ibique not. Cafauboni. Denique interpretes graeci pro lubitu multa mutarunt, interpolarunt et addiderunt: quae mutationes poflea fine auctoris nomine in li- bros, ad'eorum exempla fcriptos, tranfierunt. Quod tamen interpretes graeci, de lectione ariflotelica folliciti, ipfum nouum textus librorum Ariflotelis quafi recenfum fecerunt, et co- dices, qui vetuflate omnes, qui adhuc fuperfunt, vicerunt, vtiliter vfurparunt, opera et víus illorum ad innumera Ariflotelis loca mendofa, quae ex codicibus librorum ariflotelicorum fuperflitibus nihil auxilii et medelae accipere poffunt, fananda mire facit. De fatis bibliothe- cae Ari(lotelicae cauffisque textus corrupti vid. Bayle Diction. artic. /fudronique , praecipue Tyrannion not. D. Froncift. Patritiur in. difcuff. peripatet. tom. I. lib. 4. p. 36. Brucker. in Otio Vindelico pag. 8o fqq. et in hiflor. crit. phil. vol. I. pag. 799 fq. 7/illoifon. Anecd. graec. tom. lI. p. 136 fq. not. r.. fene in Opufcul. acad. tom. I. p. 126 fq. in-primis BuAe in praef. ad tom. I. Opp. Ariflot. p. XVII Íqq. qui in nota p. XIX. conciliat ez. Deipnof. I, p. 5. B. cum Strabone et Plutarcho, qui repugnare ifli videntur. adde infra δ, XXXIX. Coditer MSSti fingulorum librorum ariflotelicorum, et interpretum graecorum non minus, quam arabicorum aliorumque multi fuperfunt, et paffim latent in bibliothecis. Multos quoniam paflim commemoraui, omnes autem fere enumerauit cel, BuÁ/z in tom. T. Oper. Ariflotelis, in. elencho codicum Arifl. p. 155 — 201. atque librorum philofophi interpre- tes graecos, arabicos, eorumque commentarios, atque latinos pag. 275 — 358. diligenter co- piofeque recenfuit, nolo repetitione illorum chartam tempusque perdere. Id tantum adno- tare iuuat, codices, qui omnia Zfri/lotelir opera exhibeant, admodum raros effe, et tres tan- tum in bibliotheca Vaticana exflare, obferuante /Honmzfaucon in bibl. bibliothec. tom. 1. p. 35- Idem Zfontfauton in diario italico prodit, reperiri in bibl. ambrofíana Mediolanenfi (pag. 14.) multos Zfriffoíclis operum codices, item Simplicii, Syriani, Porphyrii, Herennii, Joannis, rammatici, commentarios in Ariflotelem manu exaratos, P/zlum in phyfica Arift. cod. membran. XII. faec. et ZZammonis comment. in libros Ariftot. περὶ ἑομηνείας » in bibl. 7ene- ta D. Marci codices bene multos Ariflotelis (p. 64.), in bibl. Neapolizanir Stagiritae codd. be- ne multos cum variis interpretibus, (p. 306 et 310.) in bibl. B. Mariae Florentina , “Ἄγ οἱ. rhetor. Simplicii in Arifl. categorias et Porphyrii ifagogen (pag. 367.) Argyropyli et Leonardi "Aritini verfiones latinas (pag. 375.) — In bibl. ZMutinenft, Mexandri ZAlphrodiféi,! Simplicii, "fpafi, Blemmydae, Io. Philoponi et aliorum paene innumerorum codd. in Ari(lotelem, (p.33-) — In bibliotheca Re/digeriana Wratislau. exftare multa Ariflotelis mssta; nude no- tat Kranz in memorabilibus illius bibl. pag. 88. Arabes, praecipue, quos illi potiffimum fequuti funt, Syros in vertendis atque inter- pretandis Ariflotelis fcriptis multum verfatos effe, aliquoties iam notauimus. — Cafiri eos codd. qui in bibl. regia Efcurialenfi cuflodiuntur, in bibliotheca arabico-hifpana Efcurial. Matriti 1760. fol. IT. voll. diligenter recenfuit. 4. Petr. de Ludewig in diff. fiue hifloria phi. lofophiae apud "Turcas, (Halae 1691. rec, in Chr. Ern. de JV'indheim fragmentis hiftoriae phi- Oo 3 lofophicae, σοέ — Lib.IIL.c. V. EVSERIVS RENAVDOTVS lofophicae, Erlangae 1755. 8. p. 1 fqq.) $. 3 faq. $. to fqq. fata philofophiae ; dialeclices in- primis ariflotelicae, apud "Turcas et Arabes, atque praecipuos icriptores perfequitur, "Qu- ratius tamen verfatus eft in hoc argumento pertractando Io. fuir. Michael Nagsi in. diff. de fludio philofophiae graecae inter Arabes, Altdorf. 1745. rec. in /Z'indhemii farregine f. frag- mentis mem. p. 56 fqq. llle vir, poít fata quoque celeberrimus, $. 4. docet, Arabes prae- cipue philofophiae ariflotelicae operam dedifles $. 5. recenfet quosdam cultores philofophiae graecae apud Arabes; δ. 7. interpretes quosdam arab. enumerat, et $. 8. ac 9. docet, inter- retationes arabicas librorum graecorum non admodum magni effe aeftimandas, ideoque mi- feras fuiffe primas Ariílotelis verfiones latinas ex verfionibus arabicis factas, et cauffas aperit, quia ipfius linguae graecae flos illis temporibus periiffet, et Syri, quos Arabes faepe tam- uam duces in verfionibus fuis fequebantur, vocabula graeca non intellexiffent, eamque ob cauffam Arabes, ea fi vertebant, plerumque maie vertiílent; $. τι. epiflolam Ariflotelis ad. Alexandrum M. quae infipidam redolet fabulam, et in qua Arifloteles fuos ipfius libros flam- mis tradendos cenfet, ex Gedaliae libro: n?5pm τυ p. 83. col. 2 fq. repetit. — . Docte etiam difputàt cl. Bu/e de ftudii graecarum litterarum inter Arabes initiis et rationibus, in Commentatt. fociet. reg. doCtrinarum Gotting. ann. 1791. et de verfis praecipue ariflotelicis fcriptis atque interpretibus arabicis, quos fecundum ordinem litterarum enumerat, eorum- que libris atque editionibus, in vol. I. Opp. Ariflot. p. 315—327. (Cf. Herbelot. Bibl. Orient. Art. Ketab; Giamb. T'oderini Letterature "Turchefca T. Y. p. 79. et in Catal. Bibl. Conflant. "T. II. p. 73. etc. Iof. Rodriguez de Caftro Bibl. Efparola T.I. paffim, v. c. p. 346.] — Ad- dam, quae Fabric. orae adleuerat: ., Arabice commentariis Ariftotelem illuftrauit Zbulpharaiur, monachus Neflorianus, qui a. Chr. 1647. obiit, diuerfus a Gregorio Zbulpharaio, qui dyna- fliarum fcripfit hiftoriam , et dcfunctue eft ann. 1286. vid. Z4 ffemannum tom. 1I. bibl. orient. p. 309. ^ vide quoque infra de verfionibus. Idem in nota msta iuffit h. 1. inferere Eu/zbii Benaudoti de barbaricis Ariflotelis librorum verfionibus disquifitionem, quam ab auctore Pari- fiis miffam acceperat, et in vol. XII. p. 246 fqq. primus dederat: eius confilio eo lubentius obtemperaui, quia faepius ad illam a viris doctis prouocatum effe cognoui. EVSEBII RENAVDOT'I dr barbaricir Zriffotelis. librortim verfiouibur dirquifitio, ad virum eruditiff. Zdutonium Mariam Saluinium, Gr. L. in acadesaia Florentina Profefforem. 1) De barbaricis Ariftotelicorum librorum interpretationibus prolixa fane, fi quis omnia perfequi vellet, neque multum vtilis forct tractatio, quae, fi ad aliquot hiftoriae litterariae capita reducatur, praeter raritatem , (paucos enim de hoc argumento recte Ícripfiffe , mani- fefium eft;) habet vtilitatis nonnihil: coenofos enim philofophiae fcholaflicae, horridae illius, et ab ariftotelica mundicie alieniffimae, fontes aperit; in qua plus, quam oportebat fapere, ne- que faepe ad fobrietatem maiores noftri fibi vifi funt, dum philofophiam, multis modis conta- minatam, ambitiofe profitebantur; neque tamen quicquam minus, quam Ariftotelem fcirent et docerent. Ex prauis enim interpretationibus ratas illas plerorumque maciflrorum fenten- tias, feu κυρίας δόξας eorum , qui Reales, Nominales, aut aliter quomodocumque adpella- ti funt, vanifimas propemodum omnes, ortas fuiffs, certifüinum eft: quae quo magis la- boratum fuit in illis recenfendis aut emendandis, tanto obfcuriores illae factae fuerunt, adeo, vt nihil minus in fcholis, quam Ariftoteles praelegeretur; antequam illuftriflimae familiae mediceae beneficio, comparatis ipfis Graecorum codicibus. graue illud virus verfionum bar- bararum DE BARBARICIS ARISTOTELIS VERSIONIBVS Lib.111. c. V. 205 bararum pelleretur, et ariflotelica philofophia ex ipfis fontibus ferio a tot ftinmis viris, quod Florentia produxit, illufiraretur, non minus, quam platonica. Magna quippe et iam a pri- mis poft Chriflum faeculis fuit ariftotelicae doctrinae obfcuritas in occidente, eum etiam florente romana republica, Ariftoteles non nifi Sullae, Dictatoris, tempore legi apud Roma- nos coeperit, cum eius ille libros, captis Athenis, Romam deportatos in bibliotheca fua collo- cauiffet, transfcriptique fuiffent a "Tyrannione, Grammatico, et quodammodo lucem afpicere ea ratione coepiffent. Quamuis porro tunc Ari(lotelis acumen et eloquentiam, omnes pro- pe. Cicero prae ceteris, admirati fuerint, Platone tamen femper excepto, cum tot effent no- biles Philofophorum familiae, Epicureos, Academicos, Stoicos, qui fe profeffi fuerint, mul- fos reperimus, Peripatcticum inter 'T'ogatos ferme neminem. 2) Aduerfus Ariftotelem , et omnem eius philofophiam, praefertim dialecticam artifi- cem, vt eam Tertullianus vocat, flruendi et deftruendi, S. S. eeclefiae doctores acriter in- vecti funt: cum Platonicam, vt religioni magis confentaneam, longe anteferrent. — Itaque pri- mis ecclefíae faeculis Platonici fuere prope chrifliani omnes, Ariflotelici praeter haereticos paucillimi. —Verfiones porro latinas Ariflotelis librorum antiquiores Bo&thii aetate, fi quae fuerint, fatis obfcurum eft; atque illae folius prope dialecticae fuerunt, reliqui libri vix co- gnofcebantur. Multas S. S. PP. aduerfüs Ariflotelem tetras fententias collegit Joannes Las- noiur Cap. 2. libri de varia Ariftotelis fortuna. 3) Vsque ad Caroli Magni et poflerorum eius tempora, cum ingens totum occidentem barbaries occupaffet, vix quidqnam , quod ad ifla philofophiae ariflotelicae continuata ftu- dia pertineat, in hiftoriae monumentis reperitur. Fuerunt autem Carolino faeculo viri grae- ce docli, a quibus nouae verfiones aliquot librorum faétae funt, nec aliis. vfi videntur eífe quicumque philofophiam ,. vsque ad annum moo. et ferius adhuc tractauerunt. — Talibus porro verfionibus víos fuiffe Petram Abailardumv, Rofcelinum, eius magifirum ,, Petrum Lombardum, Petrum Pictauienfem. Gilbertum Porretanum, et alios illius temporis philo- Íophos verifimile omnino eft, vt etiam, quod dialecticos folos libros haberent, reliquos ignorarent,' Suadent id Abaelardi ipfius epiflolae et apologia, tum oarines Sarisberienfis in Metalogo: accefferunt, fed ferius, nempe arite Concilium Senonenfe, Parifiis celebratum ann. 1209. libri metaphyfici, qui eiusdem concilii fententia cum Almerico condemnati funt; 4) Cum vero tricis illis dialecticis, occupata per multos annos fuiffent omnium ferme, qui doctrinae opinione florébant ingenia, graecaeque linguae peritia omnis. intercidiffet , ne- que fupereífet, qui verfiones veteres emendare poffet, maxima ex defcribentium ignorantia, et exemplarium diuerfitate, perturbatio codices illarum ferme omnes inuafit, vt ex contextu, quem antiqui Scholaflicorum in Ariflotelem commentarii repraefentant ,. fatis adparet. 5) Emendatae tamen, aut magis corruptae verfiones illae fuerunt, a nonnullis homi- nibus, qui circa annum 12co. codices graecor ex oriente in Europam adtulerunt, ex quibus primae tantum, vt in re obfcuriffima coniectando adfequi poffumus , metaphyficorum ,. natu- ralumque verfiones prodierunt, quas tamen ab interpolatis, de quibus deinceps agendum erit, dignofcere impoffibile omnino efl: operae pretium omnino nullum. — Nam licet ab an- n9 19099. quo Hierofolymitana vrbs in chriflianorum poteflatem venit, multa effent Graecos inter atque Europaeos commercia, pauci tamen admodum ex iftorum numero graece fcie- bant, ct ex ipfa Graecia ftudiis humanioribus aut philofophieis , fubfidium ex transmarina ex- peditione 296 Lib. III. c... EVSEBIVS RENAVDOTVS peditione exiguum omnino comparatum eft vel prope nullum. Vérum plures europaei ara- bicam linguam ex commercio cum Syris Palacítinis, quam graecam ex bellis, in Graecia ge- ftis, aut Con(lantinopolitano imperio latinorum didicerunt. Itaque nonnulli arabicos codi- ces Aritotelis ex oriente ad nos detulerunt et latine fuat interpretati, atque aliquorum cius librorum, praefertim politicorum, et ethicorum verfiones barbarae, et obícuriffimae adhuc in bibliothecis reperiuntur. ^ Quod, fi quis arabicas verfiones interpretari poífet, eius opera tunc potiffunum infumebatur in emendandis antiquioribus aliis, quae cum iam effent non bonae, ab illis hominibus, qui Ícientiarum expertes omnino erant, corruptiores exiuerunt. 6) Atque illud fatum vltimum fuit librorum Ariftotelis, qui toties a fciolis emendati et recenfiti iuxta veteres latinos interpretes, tum iuxta recentiores, tandem ex comparatione illorum cum verfionibus, ex arabica lingua factis, quae et ipfae corruptiffimae erant, tales tan- dem euaferunt, vt auctor ipfe, fi reuixilfet. fua vcrba recognofcere non potuiffet. — Longe maior autem iftarum vltimarum, ex Arabico exemplari verfionum, copia in Galliam, et alias regiones, inuecta eft ex Hifpania et Africa, vbi florebat inprimis philofophiae ariflotelicae ftu- dium, Nam qui Africam et Hifpaniam tenebant Muhamedani principes, quum litteris et littera- tis fauerent, magnam ex oriente librorum arabicorum multitudinem conquifiuerunt, quorum exemplaria maiorem in modum multiplicata, totam deinceps Europam, nouis in Ariflote. lem commentariis repleuerunt. Accefferunt hebraicae verfiones multorum de philofophia et medicina fcientiisque mathematicis librorum, qui, a Iudacis in alias linguas transfufi, nouam commentandi materiam dederunt, adeo, vt certatim Arabes, tum Africani, tum Hifpani, Iudaei, et ipfi tandem Chriftiani, Ariftotelis philofophiam,:ab Auerroe, Cordubenfi, prolixis commentariis explicatam, excolere tanto: animi ardore coéperint, vt omnes eam quoque ad fuarum religionum placita accommodauerint, et in fidei fubfidium, non commode modo, {εἀ vtiliter adhiberi poffe, cenfuerint. ^ Vnde autem haec íludia apud Arabes inceperint, paucis eft exponendum. 4) Initio Muhamedani imperii nulla Pfeudoprophetae, aut inprimis eius difcipulis fcientia exculta eft praeter gentilem illam, qua Arabes gloriabantur facundiam , et poeticam. Facundiam vocabant verbofitatem, et eam praefertim, quae ex vocuin obfoletarum et rario- ris vfus copia eonflaret, adeo, vt qui pauca multis verbis, iisque non vulgaribus , inodo per homoeoptota difpofita ferent, diceret, is eloquentiflimus iudicaretur. —Poeticae par apud eos ratio, quae fyllabarum quidem certa menfura, eaque multiplici conftaret, artem vero, plane nullam, adeo, vt neque poematis epici, neque dramatis, aut odes, aut alterius cuiuscum- que poefeos formam vel fomniando viderint, eodemque flylo decurrant hymni ad deum, hiftoriae, tum ioculares, tum ftriae, et quidquid tandem verfu fcribi potefl, eodem modo ab illis fcriptum reperiatur. Comparationes et fi quae funt orationis lumina ex tentoriis, camelis, venatu, vetuflis arabum moribus translata funt, magna copia, nullo delectu, nul- lo iudicio. Poemata eius generis , maxime ea, quae ad geatis fuae laudem pertinerent, me- moriae commendabant, qui plura memoriter fciret, is doctiffimus habebatur: ingeniofiffi. mus, qui, ad principes adiens, extemporanco aliquo poemate eos falutarct; quo "2 in genere Hali, ^n) Emir Cond in cius vita etc. DE BARBARICIS ARISTOTELIS ΝΕΚΒΙΟΝΊΒΥΒ. Lib. HT. c. V. 207 Hali, Muhamedis gener, maxime excelluiffe dicitur. Haec erat omnis Arabum litteratura, Me- dicinae quidam (ludiofi fub primis Califis Ommniadis fuerunt et primus inter eos memoratur Hareth f.Calda, qui initio rerum Muhamedanarum vixit. | Sed omnes vsque ad Maferjowia, Chriflianum Neflorianum, qui fub Moruano fuit, fola experientia medicinam exercebant: fcientiae ipfius plane expertes." Is autem graecos recentiores 'aliquot tractatus, atque inter alios Aaronis Alexandrini Pandeclas arabice tranflulifle dicitur *?).Philofophiae vero naturalis, quac fundamenta artis explicaret, cura, apud primos illos arabes medicos nulla omnino fuit. 8) Itaque certior inchoatae apud eos philofophiae fecundum Graecorum difciplina: epocha referri debet ad Abaffidarum initia: poft annum imperii Muhamedanorom CXXXII. l. C. DCCXLIX. Familia haec, ex Chorafana profecta, duce Abul Abbas Safah, Califas, Ommiae filios, extinxit, et imperio fimul atque pontificatu in fe translato diu regnauit, Ex ea familia fecundus Abujafar Almanfor fcientiarum graecarum fludia ad Arabes tcanftuliffe di- citur, conquifitis libris, et adhibitis doctiffimis viris, qui eos arabice interpretari poflent. Sed quamuis communiter ita flatuant arabes hiflorici, cum tamen vix quidquam extet prima- rum illarum interpretationum , laus illa ad fuccefforem eiusque pronepotem, Almamonem, feptimum ex Abaffidarum flemmate Califam, referri vulgo folet a melioribus autoribus. Vi. xerunt quidem fub Almanfore Syri non pauci, medicinae fludio et profeffione clariffimi , at- que inter alios Bochtiechua ?*) et eius filii, qui non pauca medicorum veterum opera arabice verterunt, et nonnulla philofophica. Fuit etiarn "Theophilus, Syrus, Edeffenus, quem Ma- ronitam fuiffe dicit Abulfaragius, quamuis alii Neflorianum dicant, a quo multa, ante Al. mamonis imperium ex graecis fyriace verfa funt, atque inter alia Homeri libri, fi quidem Abulfaragio. credendum ; neque enim quidquam in monumentis Syrórüm occurrit, vnde eius teftimonium confirmari queat, aut inter illos quisquam, eruditus licet, Homeri quidquam nifi nomen fciuiffe videtur: vnde illum Emir Condus, et alii non inter poetas, fed inter [apientes, feu philofophos referunt. 9) Vertebant autem Graecorum libros in vernaculam fuafn linguam Syri, quia quotidie fub Arabum imperio graecae vfus cbfolefcebat, et cum neque iam ad academias chriflianas commeare liceret, quae in Graecia fupererant, Alexaudria quoque, olim philofophiae, medi. cinae, aflronomiae et mathematicarum artium fludiis florentiffima, Muhamedana feruitute premeretur, graecique illi doctores omnino conticuiffent, Syri docti, vt fuis ciuibus, qua fola ratione licebat, auxilio forent, multos fyriace libros interpretati funt, vt, qui graece nefci- rent, poíTent ex verfionibus fyriacis fanctorum patrum opera, canones conciliorum, omnia tan- dem, quae ad theologiam et ius ecclefiaflicum fpectabant, intelligere, philofophiae quoque et re- liquis [-ientiis dare operam, ne, fi barbaries, quam victores Arabes inuexerant, etiam aduerfus liberalia fludia inualefcerct, facilius ex fumma ignorantia ad impietatem Muhamedanam dilabe. rentur, Igitur verfiones illae fyriacae, quae omnium antiquiffimse fint, priuato primum confi. lio Chriflianorum inflitutac, arabicarum exemplar fuerunt. Fuiífe autem multas, non modo di. x fcimus 00) Dynaft, pag. t27. pp) |ta fcribendum hoc nomen, non vt Pocockius Bachiua. V'ol. LII. Pp ag8 ΠΟΙ c. — . EVSEBIVS RENAVDOTVS . fcimus ex catalogo fyriacorum librorum Hebed lefu, metropolitae Sobenfis; quem Abraham Ecchellenfis edidit, fed ex multis aliis Syrorum et Arabum autoritatibus. — Nam quod ad res facras pertinet, praeter fcripturae vtriusque teflamenti libros, quorum inter omnes fyriacae verfionis praecipua eft antiquitas, SS. Patrum opera multa extant eadem lingua, tum philo. "fophica, mathematica, et medica longe plurima, et ex illis libris, quorum multi iniuria temporuin interciderunt, reperiuntur in gloffariis excerptae voccs graecae multae, quod fy- tiacis reddi non facile potuerant. — Plenum illarum efl Lexicon Bar Hali. 190) Verum fub Almamone potiffimum floruerunt ccleberrimi omnium prope librorum interpretes, de quo referre libet verba Abulfaragii, quia folus ex arabicis autoribus, qui latine ed'ti funt, de hoc argumento fcripfit; ita tamen, vt emendari ct illuflrari aliquibus in locis nar- rationem eius oporteat. Is porro hifloriae Dynafliarum p. 160. fecundum Eduardi Pocockii verfionem ita fcribit: Primus eorum (Arabum), qui feientiis operam dedit, fuit Califa fecundus, (ex Abbaffidarum numero) Zbuiaafar Zlmanfur, qui praeterquam, quod legis peritia excel- luit, philofophiae etiam fludio incubuit , ac praecipue aflrongmiae. — dt vbi devolutum eft inter ipfos imperium ad Califom feptimun, Zbdallam A mamunem , Zdaronir Refchidi filium, perfe- cit ille, quod orfus fuit auus ipfius, Zdmanfur , et fcientiam locis fuir quaerere aggso[fJur, cum Graecorum regibus intercedens , petit ab. illis, vt, qui apud illos effent, libros philofophicos ad ipfum mitterent ; qui, cum ad ipfam, quos haberent, mififfent, conguifitis ille interpretibus peritir, £05 ipfis accurate. vertendor impofuit. Ita Arabes multi, tum Mubamedani, tum Chriftiani, qui hunc autorem fecuti funt: at antiquiores plerique et quorum iudicium reliquorum opinio- ni praeferendum eít, Emir Cond et eius epitomator, Cond Emir Schah, a quibus hifloria generalis accuratiffime fcripta efl, tum autor Leb Tawavikh, et alii non pauci teflantur, ver- fiones arabicas, quae Almamonis aufpiciis prodierunt, ex fyriacis non minus quam ex graecis codicibus fuiffe expreffas, quod quidem praeter alia multa fuadet vetus Diofcoridis interpretatio arabica, in qua fyriacae multae voces ad marginem adiunctae reperiuntur, tamquam primae- vi, quod illa verfio repracfentabat, exemplaris. 11) Omnes tamen verfiones illas arabicas veteres, nonnullae ferius a Syris chriflianis elucubratae, prorfus aboleuerunt. Inter alios celeberrimi duo interpretes fuerunt Neflorianae fectae, Honain, filius Ifaaci, et Ifaac, eius filius, qui anno Hegirae 298. deccífit, L.C. 91c. octo- ginta circiter annis poft Almamonem. — Primi quippe interpretes, vt de illis autores varii obferuant, Syri quidem, graece fciebant, magis omnino, quam qui eos fecuti funt, fed ara- bicae linguae aut erant expertes penitus, vt illi, a quibus Íyriacae verfiones faclae funt, aut non ita periti, vt arabice eleganter fcribere facile poffent. Οἱ primitus fub Almamone ex fyriacis interpretationibus arabicas fecerunt, graece plerumque nefciebant, atque adeo pri- mitiuum exemplar confulere non poterant. Hinc faepiífime ab illis peccatum in vertendo fuerat. Honsin autem prae caeteris illud habuit, quod Hirae natus, et iuuenis Bagdaduin profectus, arabicam linguam, cuius in ea vrbe fumma puritas erat, accurate didicerat: poflea, eum a leanne, filio Mafowia, (quem vulgo Mesue appellant homines noflri) receptus in fcho- Jam ad medicinae fludium non fuiffet, in Graecorum ditiones fe contulit, vbi biennium in graeca lingua addifcenda confumfit: mox in patriam rediens Baforae aliquamdiu fubflitit, quo arabicae linguae maiorem facultatem confequeretur. fub celebri magiflro, Chalilo, Ahmedis £lio. Baforeníes autem eximia prae caeteris linguae illius peritia commendabantur , ita, vt prouerbium DE BARBARICIS ARISTOTELIS VERSIONIBVS Lib. ΓΠ1 c. Y. 399 prouerbium iade natum fuerit. — Is igitur, praefidiis inlructus, qualibus ante eum nemo, ad iaterpretandos libros animum adiecit: feliciter omniao, cumque medicis interpretandis plus operis impendiffet D, filius eius, Ifaac, Ariftotelem et multos alios pari fucceflu arabice red. - didit, Ita de vtroque fcribit autor infignis, Ebn- Chalican, in vitis virorum illu(lrium , et alii fcrme omnes. Quanta porro verfionum illarum fama fuerit, vel eo folum conftat, quod Ariílotelis, et praecipuorum Galeni, Hippocratisque librorum arabica exemplaria anti- quiffima, quae in bibliothecis reperiuntur, Honaini, aut lfaaci, eius filii, nomeu prae fz fc- rant, reliquae vetufliores prorfus interciderint: illae Ícilicet, quibus antiquiores medici inter Syros et Arabes vfi fuerant, Georgius f. Boctiechuae, et alii eiusdem nominis et familiae ce. leberrimi: Iohannes f£. Mafowiah, feu Mefue: Zacharias Tifurieufis, Mafeyowiah, Iolian- nes f. Batrick, interpres, et multi alii, ; 12) Ita factum, vt ab eo tempore Honaini et Ifaaci verfiones librorum Ariflotelis, de quibus potiffimum quaerimus, apud Arabes inclaruerint, et paffim lectae ab (ludiofis philo- Íophiae fuerint. Iuxta illas Auicenna in oriente, Alfarabius, Elgazali, (quem Algazel vo- cant) Abenbeia, (vulgo Avenpace) omnes tandem Ariftotelis interpretes eum legerunt, et explicare aggreffi funt, quorum in Europa celeberrimus Abznrached (vulgo nobis Auerroes) uit, cuius tamen in oriente fama omnino mediocris olim erat, nunc ita obliuioni traditus eft, vt rariime opera eius arabice iaueniantur. —Floruerat autem ab Almamonis tempore philofophia inter Arabes, ita tamen, vt apud plebem, et omnes, qui traditionibus fuperflitio- fis addicliores erant, quicumque philofophiae fludium profitebantur, magna contemtae reli- gionis fufpicione, et Zindicaeismi, feu athcismi fufpicione laborarent. — Hinc faepe feditiones aduerfus philofophos multae, maledicta aduerfus Alfarabium, Auicennam et Auerroem fre- quentiffima: fed tamen fauore principum, ex familia Bowiae, et Seljutkidarum, tum alio- rum, cum iam Califae vix quidquam ex antiqua dignitate retinerent, auxerunt vehementer philofophandi libertatem. ^ Chriftianis orientalibus philofophia maxime culta efl, occafione controuer(iarum de religione chriftiana aduerfus Muhamedanos et ludaeos, qui eam ratio- nibus philofophicis impugnabant: tum magis adhuc propter antiquas de incarnati verbi my- flerio difputationes inter Melchitas, feu orthodoxos concilii Chalcedonenfis defenfores, et Iacobitas, Diofcori Monophyfitarumque fectatores, et Neflorianos, vtrisque infen(iffimos. Hinc multi et quidem fubtiliffimi in tribus illis partibus extiterunt dialectici et metaphyfici, quorum extant in bibliothecis difputationes de propriis ecclefiae fuae doctrinis circa incarna. tionis myflerium variae: de veritate religionis chriftianae aduerfus philofophos, ludaeos et Muhamedanos, in quibus de deo vno et trino, de Chrifto, deo et homine, philofophice dis- putant, nam de reliquis theologiae chriflianae capitibus numquam prope philofophati re- periuatur. 13) In Aegypto et Africa, quae proprios ab aliquot faeculis principes habebant, labente decimo faeculo, cum non modo nulla effet fpiritualis Califarum / autoritas, nam Fatimidae, qui primo Africae magnam partem occupauerunt, tum nouum in Aegypto regnum funda- verunt, quad Salaheddinus de(lruxit, et in fuam, quae Yubidarum dicta eft, familiam tranítu. Pp2 lit. 44) Vid. Abulfarag. pag. 172. 300 Lib. ΓΕ c. V. EVSEBIVS. RENAVDOTVS ONT lit, Califis Bagdadenfibus anathema dicebant, eosque non modo vt imperii vfarpati per ty ranuidem , fed vt occupati per vim, et caedem Hali pontificatus reos diris deuouebant. — Ita maior omuino fub illis principibus philofophandi libertas, quia maior quam alibi traditio- num. et hifloriarum, per manus acceptarum, in quibus fundata erat iurisperitia eorum, qui Califis adhaerebant, contemtus inter eos homines fuit. Neque minor in Hifpania libertas tum fub illis principibus qui reiecta quoque Califae communione et autoritate Africam tenebant, et Maroci fedem regui conflitueramt, vbi non minus quam Feílae, Segelmeffae et in aliis populofis vrbibus magnopere florebant liberalium artium fludia, Ea igitur libertate vti com- plures tum Africani, tum Hifpani Arabes totos fe philofophise ariflotelicae tradiderunt, quo- rum celeberrimus Auerroes fuit et multi alii, quorum nomina occurrunt in appendice bi- bliothecae Hifpanicae Nicolai Antonii, quamuis ex arabicae linguae ignorantia plerumque adeo corrapta fint, vt agnofci vix queant. ' 14) Ex Africa et Hifpania idem philofophiae ariflotelicae fludium per Iudaeos in omnem prope Europam fe diffudit, praefertim in talia. et Gallia, vbi tunc ingens erat. eorum nu- merus, quantum ex hifloriis publicis, tum ex íudaicis intelligere facile efl, quae latine editae funt, et quas confulere quiuis per fe poterit, qui hebraice nelciet, nempe Tribus Juda, verfa a Georgio Gentio, Germen Dauidir a Vorflio praeter ftinerarium Rabbi Beniamini, et qui- dam alii de rebus iudaicis libri, a Chriflianis editi, ' Erant quippe tunc ludaei in aulis omnium ferme principum, non modo Muhamedanorum, fed ctiam romani pontificis, qui, dum Beniaminus fcriberet, ludaeum habebat Rabbi Iechielem nomine, qui domeflica ipfius negotia adminiflrabat. In principum vero miniflerio magnam ex medicinae profeffione autoritatem acquifiuerant, Eam vt magis excolereut, cum artis medicae principes tunc in Europa fere. ignorarentur, vixque extaret Hippocratis, Galeni, aut aliorum latina verfio, in euoluendis Arabum libris multum fe exercuerunt, qui tunc erant in Iudaeorum manibus; nam in Africa et in Aegypto arabicam linguam vernaculam habebant, eaque erat Hifpauis quoque Iudaeis notiffima, cum Arabes maiorem adhuc Hifpaniae partem tenerent. Igitur arabicorum libro- rum ope ludaei quoque philofophari coeperunt, circa vndecimum faeculum, vt philofo- phiae medicina accederet, quod vix antea feciffe reperiuntur. 15) Quippe in oriente, praefertim vero in famofis fcholis Sorae et Pumbeditae, ex qui- bus praecipui doctores, obfignato vtroque Talmude pofleriores prodierunt, in vnico facrae Scripturae fuarumque traditionum fludio occupabantur Iudaei omnes, vsque ad poflrema tempora eorum, quos Gheonim appellabant. Vnde quantum ex autore Zemakh Dauid, R. Abraham filio Dior, et aliis, qui de fuae gentis viris illuflribus memoriae aliquid prodiderunt, mahifeflum eft, opera eruditorum omnia in colligendis explicandisue traditionibus iuridicis occupabatur ; adeo, vt, cum vtrumque "Talmud lingua corrupta, quam dialectum babylonicam aut Hierofolymitanam vocant, fcriptum foret, eadem in commentatorum fcriptis barbaries occurreret, qui purius hebraice feriberet, vix quisquam reperiebatur. Nam ipfa facri biblio- rum textus hebraici peritia rariffima erat: linguae fcilicet aliquem vfum: ex affidua illius in fynagogis lectione, habebant, fed cum neque grammatica vlla extaret, neque Lexicon, pauci aut nulli commentarii, qui literam explicarent, fed antiqui tantummodo , allegorici praefer- tim, aut ex fola magiílrorum traditione conflantes, quales illi, quos Aabbof vocant, aut quo- rum DE BARBARICIS ARISTOTELIS VERSIONIBVS — Lib. III. t. V. 3ot rum excerpta, vndique collecta, in vnum librum compegit autor lalkuth, tunc ex ignorantia puri fermonis hebraici, pauci admodum ludaei eo fcribebant, fed arabico. x ^ 16) Coepit in Africa per Rabbi Iudam Chiug, R. lonam, aut Giannai, et nonnullos alios excoli grammatica, et commentarii literales aliquot in lucem prodierunt, qui, a Iudaeis, Hifpanis et Gallis auide excepti, eos ad maius linguae fuae ftudium acuerunt. Itaque cum eodem ferme tempore haec fludia grammaticalia, tum literalis facrarum fcripturarum interpretationis nata et propagata fuiffent, maior omnino quamr antea fuit librorum, in omni difeiplina, a Iu- daeis compofitorum, copia. — Africani quidem et Aegyptii, vt Orientales nonnulli, arabice Ícri- bebant, atque ita R. Saadias Gaon Mofis Pentateuchum, vel, vt aliis placet, totam fcripturam facram interpretatus fuerat, quod alii quoque fecerunt, vt interpres ille; quem Erpenianum vocant, quia eius verfio a Thoma Erpenio edita fuit, et alii, qui in bibliothecis reperiuntur. R. Mofes, filius Maiemonis, compendium Talmudicum eadem arabica lingua fcripferat, qua etiam poflea More Nebuchim, fiue doctorem. perplexorum ediderat: et multa alia. Haec vero fcripta, quum Iudaeis, quibus arabica lingua familiaris erat, vfui effe poffent, reliquis, qui in Gallia, Italia, Germania, Poloniaque erant maximo numero, inutilia plane fuiffent, fi in aliquam notam ipfis linguam non forent interpretata. Vulgares quidem, praetcr quam minus erant commodae ad fcientias tractandas, non adhibuerunt, idque duplici videntur ra- tione feciffe: nempe, ne fimul, dum Iudaeis fuis prodetfe fatagerent, Chriflianorum quoque fludiis promouendis darent operam, quod feciflent, fi vernaculis interpretationibus autores fuos publicaffent: Latine vertere non poterant, quum primis. illis poff annum millefimum faeculis nullius ferme, qui eam linguam fciret, ludaei memoria fit: perpetua potius in ea- rum fcriptis appareat illius non minus, quam graccae ignorantia, Vnde cum in aliqua voce ab(irufiori explicanda, cuius fynonymon non facile in hebraica lingua reperire licebat, labo- rant facrae fcripturae Iudaei commentatores, Aben Ezra, Salomon larchi, Dauid Kimhi, vti folent non latinis, etfi tunc in Europa fatis notis, fed Aben Ezra et Kimhi, vtpote Hifpani, apud quos vernacula arabica tunc erat, arabicis, rarius aliquando vulgaribus hifpanicis : Salomon, in Occitania natus, Iarlii enim ab oppido Lunel dicto vocabatur: quamuis alii Tre- cenfem fuiffe perhibeant, tamen in Gallia, proprie dicta, et Lutetiae etiam cum diu vixiffet, vernaculas noflrates adhibet. Tales quoque Gloffae in variis bibliothecis reperiuntur, anti- quiores quidem, "hifpanicae, italicae, aut gallicae; recentiores, germanicae, latinae vix vinquam, ita, vt etiam, fi ea lingua fcribere voluiffent, vix potuiffent. 17) Cum igitur, vt mox obferuatum fuit, hebraicam linguam, et eam Talmudica dis- lecto longe puriorem, iam in promtu haberent ludaei prope omnes, eaque, vt latina in fcholis apud nos, ita in fynagogis publice inter eos doceretur, coeperunt ea, quae Chriflianis patere nollent, hebraice fcribere; et poft commentarios omnis facrae litteraturae varios, tam in fa- eram fcripturam, quam in Talmud vtrumque, cum Mofes, Maiemonis filius, magna in Ae- gypto medicinae et philofopniac* lande inclaruiffet, coeperunt multi eius exemplo animum ad philofophos Arabes legendos adiungere, aut Graecos qui arabice extabant. 18) Ab ea circiter aetate repetenda initia funt verfionum illarum hebraicarum, quae poflmodum Europam repleuerunt. Nam Mofes et Iuda, filii Tybbon, omnia fere, quan- tum ex variis codicibus adipifci licet, Ariflotelis opera, arabicis exemplaribus vfi, hebraice Pp 5 tran(lu- 3.2. Li.IILcP. EVSEBIVS RENAVDOTVS tranflulerunt; nec enim extabant alia in hominum manibus, Verfiones porro arabicae tum Ari- ftotelis, tum Hippocratis et Galeni, ipae erant quas Honain, aut Ifaac, cius filius clabórauerant. Ab illis et aliorum autorum exemplaribus quibus Ebn Sina, Ebn Beia, Ebn Rached, Alfarabi, at- que alii, tum philofophi, tum medici, in commentando vfi fuerant, omnes prope ludaeorum he- braicae verfiones prodierunt; dici quippe vix potefl, quanta philofophandi libido eos ceperit. Ex hebraicis poftea verfionibus, quae, ad exemplaria arabica comparatae; tcliores omnino barbaris illis latinis multoties interpolatis videbantur, iflae dum emendari coeperunt, factae funt adhuc deteriores: cum non aliter recenferi, nifi electa inter diuerfilimas lectiones, quae veri- fimilior videretur, ab imperitiffimis emendatoribus poflent. —Calonymus etiam, vel vt bebrai- ce vocabatur, Chem tob, et obfcuriores alii multa fimiliter ex arabico conuerterunt; adeo, vt Hippocrates, Galenus, Aétus, Oribafius, et nonnulli alii graeci medici tum demum he- braice loqui coeperint, quos confecuti funt, qui maiori apud illos obefae naris homines in pretio erant, Razis, Serapion, M«fue. et multi alii, qui fyriace vel arabice de medicina fcripferunt: praefertim Auicenna, quem etiam ante-annos centum octoginta aut circiter Iu. daei hebraice integrum Neapoli typis ediderunt. [τὰ hebiaice verfa Mathematicorum infignioe rum opera praecipua Euclidis, Ptolemaei, "Theodofii, Archimedis, quae verfiones in bi- bliothecis extant. 19) Sed nullus magis fuit in manibus, quam Abenracbed, feu Auerroes Cordubenfis, cuius cum exigua aut prope nulla in oriente apud nobiliores Arabum philofophos fama effet, at in Europa commentator per excellentiam appellatus, caeterisque omnino praelatus eff. Ea vero, quae antiquiffima fuit eius editio, fimul cum Ariftotelis contextu, cum primum ex arabicis codicibus facta fuiffet, et ex collatione hebraicorum exemplarium mire interpolata, tandem obícurata maiorem in modum fuit per lacobum Mantinum, et Abrahamum de Bal- mis, ludaeos, qui, cum latine fcirent, nouam, fed ex hebraica verfionem dederunt. Itaque omnium deterrima illa vltima fuit, quamuis recufa multoties et magnifice Venetiis fuerit. De qua minutatim fecundum diuerfa vltimae editionis volumina egit diligenter Nicolaus An- tonius in bibliotheca hifpanica. Vbi illud tamen animaduertendum erit, laudari ab autore. virum noflratem clariffimum, qui in differtatione de optimo genere interpretandi fcripfit, fe verfionem Auerrois quorumdam librorum arabicam diligenter cum latina editione contuliffe, reperiffeque fideliter confentientem. — Illud cum vir clariífimus fcriberet, aretalogo cuidam fortaffe nimium detulit, nihi] enim facilius ab linguarum peritis, quam fumma arabici et latini Auerrois difcrepantia agnofcitur; neque vir ille, quem intime nouimus, etfi fumma ' conditione celeber, arabice tunc adeo fciebat, aut fcit etiamnum, nam adhuc viuit, vt vel commata duo nifi alienis oculis conferre poffet. Verum id certiffime conflare debet, vete- res Auerrois et ariflotelici textus verfiones, quae coniunctim extant, factas fuiíTe ad arabica exemplaria: pofteriores, Mantini, et Balinefti, ad hebraica. — Vnde fraudi efTe memini debet, uod vir fummus, Ioannes Viues, libro V. de caufis corruptarum artium fcripfit de Auerroe: Ariffotelem vero, quomodo legit, non in fua origine purum et integrum, non in lacunam lati- mam deriuatum ; non enim potuit, linguarum expers, fed de latino in arabicum transuafatum. Quidquid enim Ariflotelis operum arabice verfum fuit, in oriente, non in occidente, verfum eft, neque ex latino codice, fed primum, vt diximus, ex graeco, fyriace; tum ex vtroque arabice. Quidquid autem Abulfaragius et nonnulli alii dixerint de Honainorum, patris et fili, in DE BARBARICIS ARISTOTELIS VERSIONIBVS Lib. III. c. V. 303 im vertendis autoribus peritia et elegantia, quam parum potuerint Syri in Ariflotelis libris in- terpretandis, fatis quisque intelligit, cum difficultas eorum, fiue materia fpecletur, fiue ora. tio, acutifimos quoque graecos et in philofophia confummatos tantopere exercuerit; etfi linguam a pueritia familiarem haberent, eífentque ab omni graecanica eruditione, quae Ara- bibus prorfus incognita eft, paratillimi. Quanta vero fit verfionis illius ariflotelicae, quain Auetroes commentario fuo explicare aggreffus eft, inconcinnitas et obfcuriras, vere et elegan- ter allato exemplo demonftrat eo, quem indicauimus loco, Viues, quem confulere operae pretium erit. 20) Multa, fi opus effet, eiusmodi fpecimina dari poffent, ex quibus commentatoris illius, fama, quam vsque ad bonarum artium ex graecis fontibus inftaurationem apud noftros obtinuit, parum digni, obícuritas et infantia deprehenduntur. Vnde, quod Scholafiici noflri veteres, dum ariflotelici videri volunt, nihil minus quam magiflri fui doctrinam difcipulis praclegerint, manifeftum eft: quamuis enim Themiftii et Alexandri Aphrodifaei quaedam arabice et hebraice vería fuiffent, maior adhuc exemplarium et ipfarum verfionum corru- piela erat. Neque mirari fatis poffumus, D. "Thomae Aquinatis, qui Ariflotelem talium interpretationum fübfidio vnico legerat, acumen et induflriam, cum facpe Ariftotelem verius, faltem verifimilius non modo, quam illi, quos fequebatur, Auerroes, et Arabes reliqui, fed quam Graeci nonnulli, interpretatus agnofcatur. 21) Longioris operae foret philofophicos omnium librorum, qui in Arabum manibus extiterunt. iam ante annos octingentos, catalogum texere, nam fuerunt fane multi; quorum plurimi in hebraicam linguarn eo, quo diximus, trium circiter faeculorum interuallo a Iudaeis translati fuerunt, eo fucceffu, vt poflea doctiffimi quique inter Hebraeos ita philofophiam cum religione coniunxerint, vt, quod inter Chriflianos accidit, idem apud illos obferuetur. Scilicet ficut exorta theologia fcholaftica, quae dialecticae phyficae et metaphyficae ariftote- licae principiis, nouam res diuinas tractandi methodum in fcholas induxit, ita Iudaei, qui omnia ex Ícripturis, et patria traditione probare contenti erant, nec progrediebantur vlterius, ex eadem philofophia audacius et faepe non fine fimpliciorum fratrum fuorum feandalo, omnia explicare aggreffi funt. $2) Primus hoc fecit, aut faltem inter primos, R. Mofes Maiemonides, edito libro JJore Nebochim, feu Do&fore dubitantium ; quo titulo citatur a D. Thoma: erat enim antiqua eius- dem verfio, priusquam fuam Buxtorfius ederet, quae inter eruditos notiffima eft. — Liber ille, qw. praeter Hebraeorum confuetudinem, philofophiae placitis religionem explicat, omnibus erme, qui tunc erant maiori apud fuos autoritate, ludaeis ita difplicuit, vt facile aduerfus eum Rabbi quidam, Salomon e Montepelfulano, magnas turbas excitauerit, quae ad anathe- mata, inter varias fynagogas, Narbonenfcs, Biterrenfes, et Catalonicas vtrimque pronuncia- ta, exarferunt. — Extant acla pleraque huius controuerfiae, fed hebraice tantum, in collectione variarum epiftolarum hebraicarum Ioannis Buxtorfii. — Male quoque audiit autor libri Be//o- suman Domin, R.Leui til. Gerfon, et alii nonnulli, quamuis, vt apud nos factum fuerat erga primos theologos, qui philofophiam theologiae, ariftotelicam praefertim , coniunxerant, vt initio tamquam parum orthodoxi exagitarentur, et tam ipfi, quam corum difcipuli, fcholis poflea reguarent, ita ct Iudacis illis contigerit, Nam Mofes Maiemonides ct alii philofophi Íuperiores 3o4 Lib. 111.c. P. EVSEBIVS. RENAVDOTVS DE BARBAR. ARIST. VERSS. fuperiores tandem euaferunt, imo quod haberent fua hebraica lingua autores multos, quo- rum verfiones latinae intelligi vix poterant, quod faepius ex comparatione cum aliis, non me- lioribus, interpolatae fuifTent, demum omnes fcre autores Peripateticae doclrinae ex illorum libris aut commentariis publice praelegebantur. —Auerrois et Auicennae, Alfarabii, Algaze- lis, Auempace, et aliorum latinae editiones ab illis recognitae funt, aut de nouo factae, ficut illae, quas vltima Ariflotelis cum Auerroe editio repracfentat; donec tanéem editis in Italia graecis commentatoribus, Arabes et Hebraei ex fcholis philofophiae et inedicinae faceffere iuffi funt. 23) Vt vero paucis verbis intelligatur, quos potiffimum autores haberent Iudaei illi phi- lofophi in pretio, quosque arabice et hebraice legebant, referemus particulam epiftolae Mo- {ἐς Maiemonidis ad Samuelem, filium "T ybbon, quae hebraice extat in collectione Buxtor- fiana. Duos quosdam libros, qui Ariftoteli tribuebantur, et erant quoddam philofophiae compendium, reiicit vt Ípurios. Razis metaphyfica non probat, quia, inquit, medicus erat magis quam philofophus: nec aliter iudicat de Iíaaco lfraclira vulgo dicto, qui funda- mentorum et defimitionum libros ediderat. Concludit ex recentioribus, neminem in logicis Alfarabio praeferendum: mox Abubceker, filium Elfaieg, vulgo Auempace. Arifotelis li- bros legendos prae omnibus tamquam omnis philofophiae fundamenta, quidquid noui auto- res habeant, accepiffe ex Alexandro, Themiflio et Abenrached fcu Auerroe. Pythagorae, Her- metis, Procli et Porphyrii libros veteris philofophiae fpecimina continere, fed in quibus le- gendis tempus inaniter collocetur. Habent quippe tum Arabes tum Hebraei multa Pythago- rae et Hermetis: de Porphyrio mirum quod ita iudicet, lfagoge quippe eius aequalem pro- pe cum Ariflotelis libris apud eos habet autoritatem, — Platonis profunditatem laudat, fed pa- rabolas fcripfiffe tantum ait, res fcilicet ablrufas eleganter explicatas: nec mirum, nam vix quidquam Platonis tranflulerunt , quod quam boni elegantiae et ingenii iudices forent Syri, Arabes et Hebraei, fatis oftendit. — Verum Ariflotelem fufficere, vt qui omnia ab aliis ante fe traclata perfectius expofuerit, et ad eum fcientiae gradum peruenerit, qui, quantum humani ingenii vires poffunt, perfectitlimus iudicandus fit, adeo, vt folo luniine, per prophetiam di- vinitus infufo, fuperetur. Laudat Auicennam et Abulpbarabio praefert. Ex ipfius opere doBhoris perplexorum feu. dubitantium, quo titulo laudatur a D. Thoma, intelligi poteft acu-- tiffimi hominem ingenii fuiffe, Peripateticumm vero Graecorum aut recentiorum comparatio- ne vix mediocrem. . Scholafticos vero doctores non minus quam Iudacos philofophos di- vinaffe potius legendo Ariflotelis libros quam eos ad litteram explicaffe. — Agnofcunt id, quam verum fit, qui vel pagellam graecam cum iis conferent interpretationibus, quas aut Auerrois latina editio, aut commentarii S. "Thomae repraefentant. lllarum, et aliarum qua- rumcumque omnium, nulla eft, quae non infignes mutationes paffa fit εχ diuerforum exemplarium comparatione, quorum alia ad graecum codicem, alia ad arabicum vel fy- , riacum, alia ad hebraicum reformata erant, ita tamen, vt cenfores verfionum, quae vera ef- fet lectio, difcernere non poffent, fed eligerent duntaxat, quae verifimilior illis videre- tur. Quod cum in ipfis arabicorum librorum interpretationibus adeo frequens efl, vf, quae ante ducentos prope annos habebatur, et Venetiis edita eft Auicennae philofophia, tantum abeat ab autoris fenfu, vt, qui eam legat, nihil minus quam Auicennam teneat, multo magis fane erga Ariflotelem accidit, perplexum et obfcurum autorem. Quod ARISTOTELIS -EDITIONES Lib.HI. c. V. Vol. II. pps $e5 Quod latinae verfiones prius funt formulis typographicis defcriptae; quam graeca edi- tio parata εἶδε: primum ea, quae Fabricius de verfionibur et. editionibus latinis fcripferat, hic ponam. Latinae ver(iones antiquae operum Ariftotelis praeter libros logicos, s Bo/^io conuer- fos et inter eius opera obuios "2, memorantur duae: prima, quae circa ann. Chr. 1220. iuífu Friderici 11. imp. *) partim e graeco, partim ex arabico fermone compofita eft per viror [e- &or et in vtriusque linguae prolatione peritos, vt eft apud Petrum de Pineir MI. epift. 67. Huius verfionis pars legitur in prima editione latina operum Ariflotelis, fed valde imperfecta et inemendata, licet viciffim fuppofititia quaedam et in aliis plerisque editionibus haud obuia fcripta compleclente, Venetiis, non ex Aldi officina, vt habet Labbeus, fed per Gregorium de Gregoriis, expenfis Benedicti Fontanae ann. 1496. fol. e Altera rogatu Thomae Zfquinatir e graeco facta effe fertur (fiue a Guiliz/mo de Morbeka in Brabantia, ordin. Praedicator. ann. Chr. 1273. vide Chronicon Slauicum in Erpoldi Linde- brogii fcriptor. feptentrion. p. 206. et Zac. Echardum de fcriptoribus ord. Praedicat. p. 396. “Ὁ fiue a Z'homa [P] [aliis Zoazn. al. Henrico, aliis Guilelmo] Cantipratano "2, vt notat Alfon- fus Fernandes,) aun. Chr. 1271. quod ex Auentino lib. VII. Annalium pag. 566. obferuat Zac. Po in diatriba, inferta obferuationibus Hallenfibus tom. VI. p. 160. et in commonefa- tione de verfionibus latinis Nicomacheorum p. 166 fq. — Huius verfionis mentio apud ZLe/an- dum de fcriptoribus Britannicis p. 351. vbi de Zoamse Baconthorpo, qui omnia Ariflotelis ope- ra, latine fua aetate verfa, commentariis illuflrauit. . , Saeculo decimo quinto Nicolai V. "52 pontificis, et Petri Medices aufpiciis, tum priua. to etiam motu, Leozhardus Brumte Aretinus, anno 1440. denatus, Georgius Trapezuntiur, Theodorus Gaza, Beffarion, Cardinalis, Joh. zdrgyropulus, Georgius Κ᾽ αἰΐα ^"), et alii vi- rr) Conf, Bulle de interpr. lat. Ariftot. tom. I. Opp. pag. 335 fq. de edit. vet. Venetiis per Io. de Forliuio et Gregor. fratres. 1497. fol. vid. Siraufi opera rariora bibl. Rebdorf. p. 241 fq. Har. 55) Confer Leonhardum Zretinum IV. vlt. et VIL 4. epift. Zuentin. lib. VII. annal. Boior. ἢ. Conringii Antiquitstes Academicas p. 95 fq. et in Supplem. p. 343 fq. 349 fq. Bulaei hift. acad. Pa- rif. tom. 5. pag. 102 fq. 711. J'incentium Placcium de Anonymis p. 53 íq. editionis primae. “πέοι. JVood. in antiquitatt. Oxon. Zottinger hift. ec- clef. tom. III. p. 92. ex Viue, 4o. Georg. Schel- hori. amoenitatt. litterar. tom, XIII. pag. 203 fq. etc. ἐξ) Chronicon Slauicum ad ann. 1279. apud Lindebrog. l. c. » Anno domini 1279. ZVilhelmus de Brabantia ord. Praedicat. tranftulit omnes li- bros Ariftotelis de Graeco in latinum, verbum e verbo, qua translatione Scholares adhuc hodierna die vtuntur in fcholis, ad inítantiam S. Thomae de Aquino doGtoris, « Fol. 11]. I1 uu) Vide Natalem Alex. Sec. XIII. et XIV. cap. IV. artic. 4, £. Conringii introduction. in Ari- ftotelis Politica cap. 9. et Valerii Andreac Bibl. Belgicam in Guil. Moerbecanus , quem cum Hen- rico Brabantino et Thoma Cantiprantano eumdem facit. [Fatricii bibl. M. et I. aetatis lib. XIX. tom. VI. p. 247 íq. Sed, Bulaeo iudice, illa lat. ver- fio eft antiquior.] vv) Beffario praefat. ad verfionem Metaphyfi- corum. wis) De verfionibus Gazae vid. Humphr. Ho- dius de graecis illuftr. L. Gr. inftauratoribus pag. 68 íqq. de Georg. Trapezuntio idem pag. rro fqq. de Be[Jarione id. pag. 167 (qq. de Zrgyropy!o id. pag. 202. 205 fqq. vbi de fingulis aliorum iudicia adducuntur. Curatius tamen de ver(ionibus quo- rumdam, codicibus atque editionibus differit 4fpofl. Zenus in differt. Voffian. de G. Trapezun- tio, tom. II, p. το fq. atque in catalogo editionum de fingulorum edd. difputabitur. Z7a7/. Q4 3966 71}. ΗΤ7. ΤΣ. ARISTO'TTELIS Vol. M. p.172 ri dodi, elegantius et lucidius Ariflotelis fcripta e graeco in latinam linguam transferre coe- perunt. Hinc e variorum interpretatione prodierunt [Venet. 1507. vid. in cat. edit. ad b. an- num,] Bafil. 1538. fol. 2. voll. quae editio a Simlero recenfetur: [item a Buhlio pag. 218.] Saepius deinde recufa tum ibidem 1542. tribus voll. fol. **) Hieronymo Gemufato curante, et 1563. fol. tum Lugduni 1542. *2 apud lacobum Iuntam 8. et 1549. fol. ex officina Ioh. Fre- lonii, cum indice locupletiffimo: tum ann. 1551. 12. decem voluminibus, et 1580. apud Ioh. Berion, 12. [VI. "Tomis| nec minus [Lugd. 1578. fol. et] 1581. fol. apud Stephanum Michaelis, ex recognitione Zar. Jartini, et Venetiis apud Octauianum Scotum 1538. 8. et apud Cominum de "Tridino 1560. 8. et apud fignum feminantis 1572. 12. et cum fuerroir **) commentariis [labore I. Bapt. Bugolini. Venet.] 1550. et 1560. 1562. vndecim voluminibus, fol. [editio ap. luntas 1562. conflat XI. voll. 8. Exemplum eft in bibl. Vniu. Lipf. Bec£.] et 1575. 8. XII. vo- luminibus ^2, et Geneuae 1608. Denique finc Auerrois commentariis Francofurti ann. 1593. 8. typis Wechelianis, paginis editioni graecae Sy/burgianae refpondentibus. Haec editio di- finta nouem voluminibus, in quorum antepenultimo leguntur ctiam tria feripta fappofiti- tia: 1) de cauffis, 2) de proprietatibus elementorum, et 3) de myflica philofophia fecundum Aegyptios. — Prodiit quoque latine Ariftoteles Romae 1668. 4. cum paraphrafi et indice co- piofo Sylueftvi Mauri, Icfuitae, fex voluminibus, [1] vid. Giornale di Roma 1669. pag. 1. [Nunc in notitia editionum primo latinarum antiquiorum , in quas etiam editt. fingulo- rum opufculorum vetuflas recipere fas erit, vsque ad primam graecam Aldinam, et vero ad exitum faeculi XV, vsque, tum reliquarum fecundum temporis ordinem pergamus. Quod cel. Bulle xx) 'Tomus L infcriptus eft: 44ri/fotelis — — Tuntinís typis prodiiffe, annis videlicet 156r. et Opera, quae in hunc vsque diem extant omnia, 1579. — conf. infra, in catal. editionum Opp. latinitate partim antea, partim nunc primum a viris doctiff. donata, et graecum ad exemplar di- ligenter recognita. Omnia in tres tomos digefta: acc. — fupra cenfurom Io. Lud. Viues Valentini de libris Ariftotel. et Phil. Melanchthonis .com- — gnentationem doct. adiecta nunc primum fuit de ordine librorum Ariftotelis, deque illius fcriptis legendis differtatio etc. Melanchth. comm. prae fixa eft tomo ΠῚ. Zr. vy) Lugdunenfen edit. ann. 1542. neque Buhle refert, neque Zngel. Maria Bandinius de Floren- tina Iuntarum typographia etc. tom.I. vbi cap IV. p. 36. de Lugdunenfi lunt. typographia agit; con- tra hie meminit editionis: Jrifzot. Opp. VIT. voluminibus in 12. comprehenfa, in quorum po- firemo, quod indicem vberrimum comple&itur, fam in prima, quam vltima pagina lcgitur, ZLug- duni apud heredes lacobi Iuntae MDLXI (1561.) —. in fine tom. II. et IV. Lugduni ex typogra- phia Theobaldi Pagani: — in calce tom. VI. part. IL. legitur — Excudebat Boquetus; at in fronte tomi V. Lugduni apud [oamnmm lacobi Juniae F. MDLXXIX. (1579.) vnde eoniicit Ban- din. bis fortaffe haec Zri/lorelis Opera. in lucem Ariftot. ad ann. t-80. aliam /untinam verfionis ZAriftotelicorum latinae "editionem Venetiis 1560. 4. memorat Z/jts 1. m. II. pag. το, arl. 22) Circa A. C. n98. vid. Nic. Zntonii bibl. vet. hifpan. adpend. pag. 240 fq. z4;ton. Pagi ad ann. Chr. 1197. nr. ΧΙ. [ebraice pleraque vertit Rabbi Leui. vid. J»/f. tom. IV. pag. 1122. adde pag. 751 fq. 790 fq. 818. Fabric. Auerrhoes qui floruit circa ann. Chr. 1173. Ariftotelis libros in arabicum fermonem, ex Syriaco, non e Graeco denuo tranftulit, et plerosque triplici commenta- rio inftruxit: in quibus tamen fere femper Alexan- dri Aphrodifienfis interpretationem et fententiam fequutus eft. Illam verfionem arabicam vna. cum commentariis poftea /;£braice reddiderunt docti Rabbini plures, et ex hac hebr.ica verfione tluxe- runt antiquiffimae illae barbarae et incomtae /aft- nà2, quibus fcholaftici doCtores vfi funt, prius- quam textus Ariftot. graccus effet repertus, vt ait Buhle pag. 323. Opp. 1. et probauit, qui quoque commentariorum Auerrh. interpretes quosdam ng« minat. [Πα]. aag) De qua edit, copiofus eft Bulle pag. 324. Opp: I. Hari. EDITIONES Lib. HT. c. V. 307 Jluhle in. enumerandis editionibus in tom. I. Opp. Ariflotelis magnam adbibuit diligentiam, et potiores quasdam copiofius recenfuit, nobis eo brcuioribus de iis interdum efle et cupidos lectores ad illum ablegare licebit nec commemoratio Maittarii aliorumque, quando a Bublio jam laudati funt, neceífaria videbitur; At tamen, quod in hac rerum unbecilltate et incre. dibili fere editionum copia fieri folet, nec vero vlla inde oriri poteft criminatio, fpicilegium relictum eft. — Quarum igitur adhuc editionum, praecipue antiquiorum, exempla, quae haud pauca funt, adhuc vel vidimus, vel alibi notata deprehendimus, earum notitiam aliaque di. cenda, aut a Fabricio olim iam obferuata, fine vllo verborum ftrepitu et ambitione interfper- gemus. Zuerroir commentaria in libros Ariftotel. de aniza latine, (cum textu latino Ariflotelis) in fine, ,, Nobilis Vicentini Ioannis Philippi Aureliani et fratrum impenfa: Opera vero atque ingenio Laurentii Canozii, Lendenarienlis, impreffe Pataui. A. C. M. CCCC.IL. et LXX. « (1472.) fol. Vid. Seemilferi bibl. acad. Ingol(tadienf. incunab. typograph. tom. I. p. 44. τς Zliiflottlir oeconomica, Leonardo Ziretino interprete, cum eiusdem commentariis, 4. fine vlla loci, anni et typographi nota. - Mazzuhelli in gli fcrittori d'Italia vol. IT. part. IV. pag. 2207. coniicit, "Taruifii, (Tri. vigi) per Gerard. Lifa, 1471. id. memorat alias edd. Venet. 1508. et 1550. Senis 1508. 4. Lip- fiae ap. B. Mart. Herbipolenfem 1510. fol. adde infra catal. edd. Politicor. atque oeconom. librorum. Lapidariur Zfriffot. cum eius aliorumque phyfiognomic. Merfeburg. 1472. 4. vid. ad 6. XXXVII. nr. 7. init. "Ariffotelir ethicorum decem libri, latine, Leonardo Zretino interprete per Conr. Svreyn. heim et Pannarz die lunae vndecima Ianuar. Romae. 1473. fol. Vid. Laire fpecim. typograph. romanae, (Romae 1778.) pag. 193. et Zudif/redi catal. roman. editionum faec. XV. p. 126, : "Ariffotel. libri metaphyficae cum commentariis Zuerroi, Cordubenfis: in calce, (vti in exemplo, primo loco notato,)) — Opera atque ingenio Laurentii Canosii, Lendenarienfis: Impreífa Patauii ^. C. MCCCCIII. et LXX. (1473.) fol. Vid. praeter Buhlium, Seemiller 1. c. I. p. 51. 4triflotelis parua Naturalia cum commentariis Zfuerroir, f. 1. et a. fol. mai; "riffotel. octo libri phyficorum cum commentariis Auerrois, ἢ}, et a. et typographi nota. fol. mai. Vtramque edit, propter characterum fimilitudinem ex officina Laurentii, Canozii circ. ann. 1475. aut 1474. prodiiífe fufpicatur Seemiller |. m. tom. IV. p. 134. riff. de generatione et corruptione, cum commentario Zuerroir per Laurent. Cano- zium. Paíauii 1474. (quarto decimo Kalendas Iulii) — et Zri/. de meteoris libri IV. cum commentariis Zurrroi; in librum quartum. — Pa/auii per Laur. Cauoz. 1474. (octauo Kalend. Iulii.) Ω 42 Vid. 308 Lib. 111. c. V. - ARISTOTELIS Vid. Seemiller. l. c. tom. Y. p. 55. Denis. fupplem. Maitt. T. p. 54. i "Traducdiio noua problematum Zfriflotelir ad Nicolaum Pont. M. per Theodorum Gazs Grecum per particularum diuifíonem. In calce: Mantuae — per Ioamem V'urfler de Campi- dona (Kemptem) et Joannem Baumeiffer focios, volumen etc. fol. fine anni nota. 4. Referendam autem effe editionem faltem ad ann. 1474. docet Juá/e: ante ann. 1478. editam quoque exi- fiimat Denis in fupplem. Ann. Maitt. tom. II: circa ann. 1472. fuiffe excufam, fentit Bure in Catalogo bibl. Vallier. I. p. 373. Zriffotelis problemata, ex interpretatione Z7eodori Gazer, cum praefat. Nicolai Gu- X palatini, Veneti phyfici. Aomae per 4o. Reynhard. de Exjniugen. M. CCCC. LXXV. (1475.) in 4. mai. Vid. Zudiffredum 1. c. pag. 198. Lairel. m. pag. 2322. Conf. Mittarelliwm in. bibl. mo- naft. S. Michaelis Venet. Adpend. p. 183 fq. (vbi de Gupa/atino eiusque praefatione, quam ty- pis curauit repetendam, agit) et ex illo Buh/r. Eadem autem praefatio exílat quoque in edd. Venet. 1488. 1501. quae igitur merae funt repetitiones. Problematum 7r flotelis fectiones duo de quadraginta Theod. Gaza interprete. — Proble- matum Jexaudri Zdphrodi/zi libri M. codem "T'Aeodoro interprete, f. l. et a. 8. In bibl. regia Berolinenfi. vid. JZ/ivekind — Verzeichnifs von raren Büchern I. p. 203. Zriflot. de moribus ad Eudemum, latine, Leonardo Zretino interprete, per lo. de Weflphalia — —- Lovanii. d. X. Iun. 1475. Vid. Maittaire A. ΤΟ IV. part. I. p. 113. "riffotelir de animalibus libri latine, interprete Theodoro Gaza; in calce: quos Ludoui- eus Podotatharus Cypriur ex archetypo ipfius "Theodori fideliter et diligenter aufcultauit, et formulis inprimi curauit per Ioann. de Colonia, fociumque eius loannem Manthen de Gher- retzen. Venetiis 1476. fol. Vid. Catal. bibl. ducis de la Valliere tom. I. p. 470. — Pars eft editionis fequentis, apud Braunium in notitia hiflor. litterar. delibris — in biblioth. — ad S. S. Vdalricnm et Afram exiflentibus part. I. p. 68 fq. ac Venetiis apud Io. de Colonia etc. 1476. typis defcriptae: Zriffotelis de natura animalium : libri nouem. — De partibus animalium libri quattuor. de generatione animalium: libri quinque. Interprete 7/5eodoro Gaza. fol. Conf. (Schwarz) de libris quibusdam, faec. XV. excufis in Actis eruditis, et curiofis Fran- conicis, fafc. XIV. Noribergae 1728. 8. p. 115. vbi defcribit illam edirionem elegantem ac ni- tidam. — Quod Georg. Trapezuntius libros de animalibus quoque latine verterat; odium. inter illos ortum et diuerfa de vtriusque interpretatione iudicia funt lata. vid. Pulifian. Mi- fcell. cap. go. Parrhafium in Quaefit. per epift. pag. 131. ed. H. Steph. 1567. 8. Zdilat. diatr. - de Georgiis p. 381. et Zenum in differt. Vofliin. tom. II. pag. 10 fq. ac 20 fq. vbi e cod. no- tatur Georgii Trapez. in peruerfonem problematum Zriflotelis a quodam "Theodoro Cage, (ita enim per ignominiam nominabat Gazam,) editam, et problematum Zriflotelis philofophiam protetlio. adde infra in catal. editt. Problematum. "hriffotel. Politicorum libri VII, Leonardo J4rztino interprete, Florentiae 1478. fol. Alias -BDITIONES LibIIL:Y. 39 Alias faec. XVI. edd. infra in cat. editt. politicorum indicabo. In variis bibliothecis, Vaticana, reginae Sueciae, Laurentiana, Brixienfi, Gaddiana et Riccardiana Florentiae, Veneta D. Marci, Patauina, Mediolaneníi etc. feruantur codd. verfionis Aretini. vid. ZMaz- zuchelli gli fcrittori d Italia, vol. II. part. IV. p. 2207. "riftotelir libri X. moralium, libri VIII. moralium, libri IT. oeconomicorum a Lreo- nardo Bruno Ziretino latine verfi, fol. fine vlla anni, loci, typographique nota et fine reli- quis fignis, Eft exemplum in bibliotheca noflra academica e bibliotheca Heilbronnenfi. Incipit flatim (A) Riflotelir ethicorum libros latinos facere nuper inflitui etc. fed a manu vetufla fu- prafcriptum efl: Liber fan&e marie virginis im hailrbrun. Leonardi arctini in libros ethirorum noue tramrationis prologus incipit feliciter. — Initio politicorum praemiffa efl epiftola ad Nicolaum poft vacationem apoflolicae fedis in concilio conflantienfi, quam fequitur, vt ma- nu fupra fcriptum legittr, prologus im politica ariff. ad Semenfzs. — Oeconomicorum ver- fioni praemiíla eft adnotatio msta: Zeon'hardi Zdretini in oeconomica arifl. noue translotionis incipit feliciter ad Cormam de mediris prologur. — Denique in fine fequuntur Exp/anatio Zfretini ad fandi. Nicolaum, epilola ad Senenfes, fcripta Florentiae 8. Kal. Dec. 1438. et eorum- dem refponfio, data Senis d. 28. Dec. 1438. Cum his confpirant ea, quae Sremi/ler de ex- emplo in bibl. Ingolfladien(i, l. c. tom. I. pag. 146. copiofius adnotauit, fufpicatus, hanc edi- tionem effe forte omnium primam, faltem ante annum 1477. a lo. Mentelin. excufam. Omnium prima quoque videtur Jraunio, l. m. tom. I. p. 14. illam defcribenti, adde BuAlium pag- 209 fq. "Ariffot. ethicorum libri X. latine redditi a Leonardo Zfretino, fine vlla nota. faec. XV. 4. Vid. cl. Moreilum ad Pinelli catal. T. p. 216. nr. 1213. — — Alia editio illius verfionis fine anni nota Coloniae. vid. Braun, part.I. pag. 61. — Fiorent. 1478. fol. — Parif. apud Hig- man, et Hopyl. 1497. — Oxon. 1498. conf. Mazzuchelli fcrittori d'ltalia vol. Il. part. II. pag. 2208. vbi quoque in nota III. codd. verfionis indicantur. Ariflotelir Fthica ad Nicomachum latine, interprete 7oazme Z/frgyropylo, Byzantio. Finit per me Nicolaum (de Lorenzo, vt opinatur Maittaire IV. part. 1T. A. "T. p. 756.) oren- tiae f. ἃ. (per Nicolaum Alemannum, circa ann. 1478. fufpicatur Creuenna in Cata]. vol. 1I. p. 27. 28. edit. 4. et vol. II. p. 73. edit. in 8.) Pinelli Catal. 1. p. 216. "fr flot. opera quae!am logica, latine per Vdalric. Geringh. Parif. 1478. fol. riflot. Ethita ex verfione Leonardi Aretini. Oxon. 1479. 8. vid. Denir Annalium fup- plement. etc. tom. I. pag. 102. nr. 699. ex Meerm. adpend. pag. 26. — ldem Demi: tom. II. p. 493 Íq. aliquot peruetuflas editiones fine anni nota indicat: n. Zriffot. hifforiem animalium. Eiusdem quaefliones varias εἴς, — Problemata cum vita Ariflotelis, 4. (nifi ea eft edit. quam Heumannus memorauit, et effe quoque dicitur in bibl. Gothana.)) —— —Erhicorum liber ex Leonardo Aretino traductus, (probabiliter Io. Wurfler, Mantuae 1472. fol. —— oeconomica cum coroment. /eonardi Zretini, (intra 14370 — 1480.) — J'onomicorum lib. Leonard. Are- tino interprete, f. l. et a. in 4. "rift. rhetor. lib. IV. ex interpr. Georg. Trapezuntii. Venet. 1478. fol. Q.453 “Περί αι 315. 1290. Τὴ: t. V. ARISTOTELIS Aegidii Romani. commentarii ia libros. pofleriorum ciatis (Gc) Aiiftot. Patau 1478. fol. vid. ducis de /"ailiere Catal. tom. L p. 310 fq. n Plura Zfrifloteli: opufcula funt eodem anno Auguflae Vindelicorum fcorfum et iunctim excufa: nimirem ZAriflottlis phyfica f. phy&corum libri VIII. — Auguflae Vindelic. pec Ambrofium Keller 1479. fol. min. 3 4hriffoielis opufcula logicalia continentia τ) Porphyrii Ifagogen in cathegorias Ariftotelis. 2) Arift. cathegoriar. librum. 3) eiusdem libros Il. Perihermeniarum, 4) Gilberti Porretani libr. de fex principiis, 5) libr. divifionum Boethii, 6) rif. priorum analcticorum (fic) libr. L et ll. — in calce: Impr. per Ambrofium Keller — -fub anno Millefimo quadringentefi- mo feptuagefimo nono. (1479.) min. fol. "Ariflot. analyticorum pofleriorum liber primus et fecundus, ibid. per eumdem Keller 1419. min. [0]. Arift. Elenchorum libri IT. ac "Topicorum VIII. ibid. eod. anno apud eumdem Keller. Tagoge Porphyrii in cathegoremata feparatim quoque ibid. apud eumdem, 1470. min. fol. k De his omnibus Kellerianis exemplaribus vid. Seemillzr part. II. pag. 43 fq. (Strauf monumenta poe — bibl, Rebdorf. Eichfladii 1787. 4. pag. 143.) Zapf. Augsburgs Buchdruckergefchichte part. I. Auguflae Vindel. 1786. 4. pag. 49. 52. ui etiam Maittario refert edit. Er e E Ariflotelis ethica ad Nicomach. latine, Auguftae Vindel. 1479. fol. Ariffotelis libri de generatione et corruptione cum expofitionibus Zfegidii Romani. — Ac- cedunt quaeftiones Marii Inguen faper iisdem libris Ariflotelis. Patau. per Io. Herbort de Scligen(ladt. 1480. in fol. magno. : Vid. Seemiller 1. m. 1T. pag. 62. Ariflot. poetica, ex arab. in latin. per Henr. Zlomannum. Venetiis. 1481. Vid. Catal. bibl. Bodleian. tom. I. p. 71. Pars effe videtur edit. eiusdem anni mox me- morandae. Themiffii paraphrafis pofleriorum analyticorum Ariftot. octo phyficorum, de anima memoria et reminifcentia, de fomno, et vigilia, de infomniis et de diuinatione per rovs Omnia ex interpretatione Hermolai Barbari, Patricii Veneti, "Taruifii per Bartholom. Confa- lonerium et Morellum Gerardinum. 1481. fol. min. Vid. Seemiller tom. II. p. το. Zeni differt. Voffian. II. p. 577 fq. vbi plures enumerantur illius paraphrafeos editiones faeculi fequentis. Rhetorica, (a Lanzelloto e graeco translata;) e£ Poetica, (ab Hermanno , forfan. Con- tracto, ZMlemanno ex arabica verfione Auerrhois latine facta.) cum compendiofa dedaratione Zlpharabii, ad formam clariorem redu£fa per Lonzellotum de Zerlir, artium et medicinae doGio- rem εἰ phuficum V'eronenfem, Venetiis per Mag. Philippum Venetum ann. 1481. fol. vid. in- fra, edd. Rhetoricor. Eadem EDITIONES Lib. HI. c. ΜΆ 3n Eadem eífe videtur edit. de qua cl. Morellius ad Pinel/i Catalog. lII. pag. 5. differit vberrime. é ; i Porphyrii Ifagoge, /friflotelir praedicamenta, Gilberti Porretani lib. fex. principio- rum, fif. de interpretatione, topica, elenchi fophiflici, analytica priora et pofleriora. Ibid. per eumdem Phil. Venetum, 1481. fol. ? De vtroque libro vid. BuAle p. 205 fq. "Ariflotelis libri de anima, cum expofitione Gaetani Thienenfis fol. In calce: ,— Gaetani Tiennenfir Vicent. commento in tria volumina Ariflot.de anima — finis impofitus eft: "Antonii de Strata de Cremona impenfa ingénioque diligenter impreffo:: et per clariffimos artium doctores Mag. Cafparem et Iohannem Antonium de Sicilia conterraneos follerti cura emendato. Venetiis. 1481. 2do Cal. Octobr. ^ (rec. 1486. vide ad ἢ. annum.) Exemplo, quod eft in bibl. academ. Erlangenfi, additus eft liber, cuius initium eft: ἤν cipit qua:flio de fenfu agente difputata per Gaetanum de Tiennis arcium et. medic. doBlorem famofiffimum, et in. medio fere libro fol. D. quae/f. fuper textu /friffotelir de fubflantia orbis, edit. a oh. de land: philof. clariff. ibid. eod. anno, vudecimo Cal. nouembris. Liber praedicabilium Porphyrii. Liber praedicamentorum Zfri/fotelir. Liber-fex prin- cipierum a Gilberto Portitano editus in fupplementum breuitatis Ariftotelis circa fex vltima praedicamenta. — Zriffotelis liber peri armenias, libri diuifionum et topicorum Boetii. libri analecticorum — topicorum ——- elenchorum. haec omnia e graeco in latinum translata. fol. fine l. et a. : Bure in Catal. bibl. Valler. tom. T. p. 375. circa ann. 1480. excufus liber effe videtur. "riffotelir x) libri octo Phyficorum; 2) libri HII. de coelo et mundo. 3) libri duo de ge- neratione et corruptione. 4) libri IV. meteororum. 5) libri ΠῚ. de anima; 6) liber de plantis. 7) liber de coloribus. 8) de morte. 9) de intelligentia. 10) de lineis indiuifibilibus. m) de inundatione fluuii. 12; liber phyfiognomiae. 13) de cauffa motus animalium. 14' Epiflola ad Alexandrum M. 15) Ari(lotelis vita. 6) liber de fenfu et fenfato. 17) de memoria et remmi- nifcentia, 18) de fomno et vigilia. 19) de cauffis. 20) de bona fortuna. 21) de longitudine et breuitate vitae. 22) de iuuentute ct lenectute. 23) de adfpiratione et refpiratione. 24) de morte ct vita, 25) libri XIL. metaphyfices. — Accedit feorfim impreffus Averrhois tractatus de fub. flantia orbis. In calce libri duodecimi metaph vfices legitur: , Expliciunt opera Arifl. de na- turali philofophia impreia Z7enetiis — per magiflrum Philippum F7enetum: eiusque impen- fis diligentiffime emendata: anno domini Millefimo. CCCC.LXXXII, (1482.) pridie Nonas Aprilis. Vid. Seemiller l. c. fafcic. IT. p. 97 fq. Probleumota. /friffotelir determinantia , multar quaeflioner de variir corporum humanorum difpofitionibur. valde audientibus fuaier, cum eiusdem Zdriffotelir vita et morte metrice defcripta, JubiunGlis mitrorum cum interlineali glofa fententialibur expofitionibur. fine ]. et a. et typograe phi et paginarum nota. in 4. charactere gothico. In bibl. Erlangenfi. Ariftot. probl. funt per quaefliones et refponfiones in compendium redacta, et cum aliis, Hippocrate, Conflantio, Aucrrhoe, Auicenna ete, comparata. Verfus , 312 Lib. III. c. V. ARISTOTELIS Verfus et expofitiones hominis Chrifliani, qui in vltima pagina Ariftotelem preecurforem Chrifli in naturalibus habet, fchola(licorum fapiunt aetatem. vid. infra ad ann. 1488. "riffotelir problemata, cum expofitione — ——- Petri de Ebano, (ab Abano, Apono,) Patauini, — in fine: , Explicit expofitio problematum Ariffotelis, quam Petrus edidit Pa- duanus, ea nullo prius interpretante. — —— impenía Jo. Herber! Zllemanui. — aun. 1482. d. XXV. Febr. fol. Vid. de rariffima hac editione .BuA/e pag. 206. ct infra in indice edd. Problematum ann. 1505. In prefenti volumine le&or fubfzripta reperies opufcula philofophorum principis. Zdrifote- lir per diuini Thomae ZAquinatir commentatia compeudiofe expofita: de fenfu et fenfato, de memoria — —- de morte et vita, de bona fortuna. — Vltimo altifI. proculi de caufis cum eiusdem Thomae commentationibus. In calce: Parua hec Zfriflotelir uaturalia cum S. thome aquinatir expofitione diligentiffime emendata fuere per. clar. artium et medicine doctorem Magi- firum Onofrium de Suntania Platentinum: ac inpre[Ja Padue per hizranimum de durantis, a. dom. MCCCCLXXXIII. (1483.) fol. In biblioth. regia Berolinenfi. vid. Jidekind ausführl. Verzeichnifs von raren Büchern. part. I. pag. 207. Ariflotelis tra&fatus varii, de anima libri III. de fenfu et fenfato, de memoria et remi- nifcentia, de fomno et vigilia, de longitudine et breuitate vitae, de flructura orbis, (Aver- rhois,) meteorologicorum libri IV. metaphyficorum libri XII. de praedicabilibus (Porphyrii); de praedicamentis , periherminias; Analecticorum priorum libri II. Analecticorum poflerio- rum libri I. topicorum libri VIIT. politicorum libri VIII. oeconomicorum Jibri IL. phyfico- rum libri VIII. de coelo et mundo libri VI. de generatione et corruptione libri ll. — Omnia latine, AAverrho? interprete, Venetiis per Andream de Afula. tomi Ill. 1483. fol. Vid. Pinelli catal. tom. I. pag. 218. ibique cl. Morellium. Buhlel.c. pag. 206 fq. hane latinam edit. principem omnium fere operum Ariflotelis habet: fed antiquiorem collectionem atque editionem iam ad ann. 1473 fq. et 1482. notauimus. Liber Arifl. de celo e£ mundo εἰς. In calce: Gaietani V/incentini philof. praeffantijf. im libros Arift. de celo et mundo expofitio eum ipfo Zriflotele diligenter. Venetiis impre[Ja a. Ch. MCCCCLXXXIII, (1484.) fol. In biblioth. academ. Erlang. et exemplo fubiectus eft commentarius recent. mstus in Phyfica etc. Ariflotelis, f. vberior logiea operum diuifio. Ariftotelir liber, qui dicitur, fecretum feeretorum. | Louanii, 1484. 4. Zriffot. libri 1Π|. de anima, cum commentariis Gaietani T'cmenfir. Vincentiae. im- preff. impenfis Henr. de Sancto Vrío. 1486. fol. Vid. Seemiller l. c. IIT. pag. 44. et fupra ad ann. 1481. "Autoritates Areflot. Senece ,| Boetii Platonis Zpuleg african ,| Porphiri? et Gilberti por- ritani. 4. fine a. et l. Vid. ÉDITIONES Li.HILeP.- su . Vid. Strauff in Opp. rarioribus bibl. Rebdorf. Eichfladii 1790. 4. pag. 229. qui coniicit, opufculum prodiiffe ex offic. 7Mich. Kryfer typographi Eichflett. intra ann. 1480 — 1492. Idem liber. fol. in fine: finitum eft et completum hoc opufculum. | Per me Michael. Gryffeu. Ciuem Rutlingenfem — MCCCCLXXXVII.. (1438.) Vid. Sirauff. lib. m. p. 230. et p. 258. recenfet aliam ciusdem libri editionem Spirae per Conradum hift. ann. 1496. fol. “ * ; Quefliones vener. domini lohannir P'erforis fuper veterem e£ nouem logicam Zfreffotelie (fic). Coloniae per Conradum de Bopardia. 1486. fol. min. Vid. Seemiller 1. c. pag. 68 fq. Ariffot. problematum particule viginti, Gaza interprete, ger vliimam emendationem, Ue. etis per Antonium Cremenfem de Strata. ann. 14$8. fol. ἘΠῚ repetitio editionis ann. 1475. "Alexondri Zfphrodifíi problemata, | Georgio Palla Placentino interpretes — Zfri/fotelis problemata, Theodoro interprete, a. Calphurnio emendata: per. Anton. de Strata Cremonen- fem, Venetiis 1488. fol. Georgio J/alla interprete. Nicephori Blemmidae logica. — — — 4riffot. de mundo, magna ethica et pottira, etc. ζεῖ. per Anton. de Strata 1488. — per Sim. Papienfem di- ctum Beuilaquam. 1498. fol. vid. fupra ad $. XXX. Ariflot. de moribus, Io. Jrgyropulo interprete. Parif. per Io. Higman. 1488. 4. adde fupra edd. f. a. poft a. 1478. z "Ariflot. et aliorum propofitiones vniuerfales. Bononiae per Vgonem Rugerium. 1488. 4. vid. Denis Supplem. Maittair. I. p. 239. vbi quoque occurrunt Copu/ata fupra vet. artem «νι. cum textu, Colon. 1488. et Zfuerrois in meteora Zfriflof. Venet, per Andr. de AfuJa. 1488. fol. Problewmata. areffotilis. In calce: ,Finiunt probleumata Areflotilis. — Et fic eft finis; fit laus et gloria trinis. Impreffum AMagdeborch, a. domini M. CCCC. LXXXVIII. (1488.) Finitum in vigilia Iohan- nis ante portam latinam.* —— Exemplum habet bibl. academ. Erlangenfis. — De ratione probleumatum idem tenendum eft, quod fupra ad a. 1482. notaufmus de editione f. |. et a. quam quidem verfibus de vita et morte Ariflotelis auctam effe fcripfimus. Num vero haec Magdeburgenfis, an illa, (quod equidem opinor,) aetate fit fuperior, dicere nequeo, nec altioris inquifitionis fludium in praefenti neceílarium videtur. Ariflotelir opera omnia cum commentariis Averrois — — — V metit ftudio et impenfis Bernardini de Tyidino , tom. V. fol. 1489. — it, //euet. expenfis Octauiani Scoti per Bone- tum Locatell. 1497. fol. vid. Seemill. IV. p.84 fq. Queflioner ven. magiftri Iohannis P'erforis fuper oo libros Phificor. —./ Eiusdem que- ffiones fabtiliffane in via S. Thome fuper libros de telo et smundo Zfriffotelis. — — Ttem fuper 5 bror de gentr. e£ corruptioue: fuper libros 17. meieororum: fuper 111. libros de anima: fuper Vol. 11]. r parsa da^ A ΠΡ s j ARISTOTELIS parua naturalia copuleta iuxta doEirinam. excell. do&lorir S. Thome de ZAgquino. — Impreffe per me Henric. Qeeniel, incolam ciuitatis — Colonienf. ann. 1489. In bibl. Neoflad. ad Aiffum, tefte Scimizero in IlI. Anzeige der Kirchenbib]. zu Neufladt an der Ailch. 1784. 4. pag. 43. Cyromantia Zrifoielis: in calce: Z7me a. millefimo quadringentefimo monagefmo. (490). 4. Vid. Zapf 3ltefte Buchdruckergefchichte Sch wabens pag. 105. Queflioner mag. Io. 'erforir fuper libros ethicorum Adreflotelis et textus eiusdem. — Yn ealee: — — per Henric, Quentel. ciuem. — Colonienf. 149:. fol. — rep. 1494. fol. Vid. Mylii memor. bibl. lenenf. pag. 200. ,Srrauff opp. rariora biblioth. Rebdorf. pag. ax fq. Helmfchrott part. 1. pag. 148. Repertorium authoritatum Zrifofefir — per (Petr.) Wagner. Nuremb. 1490. 4. Zriffot. Meteororum libri cum comment. Caietani de Tienir. — omnia autem emendata per — Francifeum de Macerata et — ngehan de Moute. — ulmi, ordin. Minor. 7ens-: fiir, cura Ioann, de Foroliuio et Gregorii "fratrum. 1491. fol. Conf. Braun l. c. part. IT. pag. 227 fq. Seemille* fafcic. IV. pag. 17. Textus paruorum naturalium 47: 0 611 cwm commentario clariffmo fecundum do&rinam Zlberti M. — | De fenfu et fenfato. — De memoria et reminijcentia. — De fomno et vigilia. De dongitudine et breuitate vitae. — Accedunt comnient. in Arillot. De iuuentute et fene&ute. — De in/piratione et refpiratione. — De vita et morte. — De motu animalium. —.De motu corporir. In calce legimus, haec commentaria effe M. Zoanmir de Mechilinea — in acad. Colon. quon- dam Vicecancellarii — nunc primum emendata per eiusdem acad. Rectorem, Zocobum Ty- mens de Amorfordia, — lmpreíla — per loan. Koelhoff de Lubeck Colonienf. ciuem a. 1491. fol. Vid. Seemiller VV. pag. 19 fq. Denir fupplem. p.3or. Poflerior ibid. memorat quoque riflot. textum 1II. libr. deanima cum commento — per Zoh.de AMechlinia — reuiía — per Gerh. de Herderwick.. Colon. 1491. fol. Verfo librorum IX. Arifl telis de animalibus, fue de natura. animalium (per 'Theodo- rum Gazam) — de partibus amiualium, librorum IV. de generatione animalium , Lir. Κ΄. loan. et Gregorius de Gregoriis opera et impenfa /"enctiis imprellerunt.. Sebaffian. Mar dius Romanus recognouit, et per capita difpofuit. — ἃ. 1492. fol. Vid. Buhle, — rec. impen(is Octau. Scoti, Venet. 1494. et 1498. fol. Aiifiot«l. politicorum libri VIII. latine. ex verfione Leonardi Ziretini, cum comment. D. Thomae Aquinotir, et conclufionibus Fr. Ludouici Kalentiae Ferrarienfis. — Komae, per Mag. Eucharium Silber, alias Franck. a. 1492. fol. — ibid. 1495. fol. fi vere 'exfillit editio poflerior. Vid. Laire pag. 274. 283, inprimis Zfudiffredum pag. 305 fq. et pag. 3:6. Ethica Ariffotelica: Ioanne Zdrgyropylo interprete. Romae per Eucharium Silber, alias Franck. a. 1492. fol: d » ' id. ί EDITIONES . . Lib.III. «. F. 515 Vid; Loire pag. 275. Zludiffredum pag. 306. Seemiller YV. pag. 26. Jlriffotelis libri politicorum cum commento Zo. J7erforir: — — Zriffot. Iconomicorum cum comm. /Zerforis. Colon. per Henr. Quentell. 1492. fol. Vid. Braun part. M. pag. 233. et Straufj Opp. rar. bibl. Rebdorf. pag. 233 fq. riffotelir problemata; Alexandri Aphrodienfir problemata; | Mechanica Zfri/fotelir eiusdem metaphyficorum libri XIV.: Theophrafli metaphyficorum liber vnus. netiis apud Aldum. 1493. fol. [Non memorat Serie dell' Edizioni Aldine, ed. fec. Pad. 1790.] "riflot. ethica, lat. interprete /degidio Delfo. per Georgium Wolf. Parif. 1493. 4. Scquentium librorum editiones fine l. a. et typogr. nota -Helmfchrott ,' Coloniae circa a. 1493. et. 1494. typis Henr. Quentell excufas effe fufpicatur; praecipue ob id, quod primo eft additum. Copulata pulcerrima in nouam logicam ZAfrifTotelis, textum fimul impre[fum , luce clarius exponentia fecundum viam — "omae Zfquinatis, quorum Írequens exercitium eft apud magillros in florentiffimo /Pudio Colonienfi , burfam montis regentes. fol. Liber. "Topicorum Ariflot. fol. Quefliones M. Io. V erforis fuper metaphificam Ztreffotelis cum textu eiurdem. fol. (conf. quoque Braun. IT. pag. 16.) Copulata fuper libros de anima JAreffotelis cum textu iuxta do&rinam Thome de Z4quino hic continentur. fol. Queflioner fübtiliffime in via fan&i "Thome mag. Io. V'erforis fuper libros de celo e mnn- do Zreflotelig cum textu eiusdem εἴς. fol. Que/fion. F'erforir fuper parua naturalia cum textu Zireffotelis etc. fol. Copulata totius noue logice ArefTotelis. fol. "reflotelir liber Y. et IT. Elenchorum fol. Epitomata ftue reperationer logice veteris e£ noue Zfriffotelir iuxta viam — Jlberti dolo. rir magni etc. 4. (it. Colon. per Henr. Quentel 1496. fol. vid. Seemiller IV. pag. 70.) Plura de fingulis adnotat Iofeph Maria Helmfchrott in Verzeichnifs alter Druckdenk- male der Bibliothek — zum ἢ. Mang in Füeffen. Vlm. 1790. 4. part. II. pag. 26 — 30. Ἐπ Idem Helmfchrott. pag. 135 fq. part. I. copiofior eft de quatuor libris, huc pertinentibus, qui fequuntur: Copulata pulcerrima. — fuper offo libros phificor. Zlriflot. cum textu. iuxta doBrinam — Thome de Aquino. Colon. per Henr. Quentcl. 1493. fol. — it. 1494. ibid. (vid. He/m- J'thrott. pag. 148.) Quasfliones mag. Io. 'erforis fuper libros de generatione ct corruptione eun textu Zfre- flottlir. (Coloniae per Henr. Quente],) ann. 1493. fol. Io, 'erforir quaeft. fuper IV. libros meteoror. Arifl. (Coloniae per Henr. Quentel,) 1495. fol. : Rs Libri 11. 316 Lib. I1I. c. V. ARISTOTELIS Libri 11. Elenchorum Aiiflot. (Colon. per H. Quentel;) 1493. fol. Pofitioncs cirta libros phifitorum ct de anima. Zfreffotelis iuxta ordinarium et difputati- wum proce[Jum mogiflrorum Colonie in burfa montis regentium etc. 1494. fol. (Colon. per. Henr, Quentel.) Vid. Helmfthrott. |. m. part.I. p. 148 fq. Porphyrii 1fagoge et Adriffotelis Organon lat. exaratum per mag. Vdalr. Geringh. Parif. fine anni nota fol. : Lipfae ine anni et typographi nota formulis typographicis funt defcripti: Zfriffotelis libri IV. de coelo et mundo. — meteororum in latinum translati libri quatuor — liber de anima. (conf. Seemiller, IV. pag. 122.) — Paruorum naturalium libelli. — Ifagoge Por- λιν! ad Categorias Zriftotelis, fol. Vid. Leich. de origine et incrementis typographiae Lipfienfis, p. 104. "friflot. de celo et mundo libri IV. cum Auerrois expofitionibus. Venet. ftudio et impen- fa Octau, Scoti 1495. fol. Eiusdeni de generat. et corruptione libri II. cum Zfuerrois expofit. ibidem 1495. fol. drift. libri VILI. Phyficorum cum commento Z£uerrois, Venet. 1495. fol, Vid. Denir fupplement. etc. II. pag. 385. : Tertius abbreuiatus Zfriffotelir fuper octo libris phyficorum et tota naturali philofophia: compilatus a magiflro 7705:a Bricot etc. Parif. ap. Wofg. Hopil. 1494. fol. vid. //allizre ca- tal. I. pag. 371 fq. Tot editionibus verfionis latinae et commentariorum, hodie a raritate potius, quam ab vtilitate commendabilium, factis, tandem cura Z4/di Mauutii graecus textus, typis excufus, lucem vidit, "riffotelir Opera, graece, vna cum fcriptis Ttophraffi et Philonis libro de mundo at- que hifloria philofophica Galeno adícripta. Zenetiir apud Aldum Pium Manutium , quinque voll. in fol. min. 1495. 1497. et 1498. i Aldus vfus eft Alexandro Bondino, f. Agathemere, cuius epiflola graeca praefigitur, correctore , et dicauit edit. Alberto Pio, principi carpeufi. De hac editione, quae iam Eras- ini aetate fuit admodum rara, et caro pretio fletit, (conf. Erasmi praef. et Zmtonii [7 γερὴ Codri epift. 4. Memoires litteraires pag. 296 fq.) docte copiofeque egerunt et fingula volu- mina, quae ab aliis quatuor, ab aliis rectius quinque numerantur, diligentius deicripferunt Clement in Bibliotheq. curieufe, hiftor. et critique etc. tom. IL. p. 91 fqq. not. 75. Hamberger in zuverlifigen Nachrichten von den vornehmflen Schriftflellern etc. tom. I. pag. 267 fqq. Seemiller IV. p. 61. nr. 52. pag. 80, nr. 11. pag. 87. nr. 51. 52. cl. Morelli in Catalogo bibl. Pi- ncllian. vol. 1. pag. 212 fq. Goetze memorab. bibl. Dresd. III. p.132 fqq. .BwA/e Opp. Arift. I. pag.216Íqq. lam Fabricius, quae alii quoque monuerunt, adnotauit haec manu in exem- pli fui ora: , Puto, falli Andream Chevillerium, de origine typographiae Parif. pag. 235. qui primum putat fuiffs Ariflotelem ex fcriptoribus, quos graece Aldus excudit. Sane logica: Ariflotelis abfoluit demum menfe Nou. [Calendis Nov.] ann, 1495. Sed Apollonii Syntaxin, "Theodori EDITIONES. ᾿ LiIlLceP. γὼ "Theodori grammaticam etc. iam edidit menfe Decembri ann. 1494. "Theocritum, Hefiodum aliaque ei adiuncta, menfe Februar. 1495. fol.* — adde Serie dell' edizioni Aldine etc. II. Patau. 1790. 12. pag. 3. 5 fq. 8. [Defunt ed. Ald. Rhetoricorum et Poétices libri.] Diui Aquimatir — in libros Zdriffot. de celo εἰ mundo. preclariff. commentaria cum ad- ditionibus Petri de Zlueruia, — Venetiis — per Gregorium et lo. de Gregoriis fratres. 1495. fol. Vid. Sremiller IV. pag. 64. "rifl. Opp. omnia, latine, impenfis Benedicti Fontanae per Gregorium de Gregoriis, Venetiis 1496. fol. Argyropylo, Aretino, Hermolaoque etc. interpretibus, Defunt tamen in hac collectio- ne plures libri, qui in ferioribus edd. demum acceflere; contra alii, qui in illis omitti folent, funt recepti. — Praeter Bu&liwum pag. 214 fqq. confer Braun. de libris in bibl. Vdalrici et Afrae M. pag. 285. Seemiller 1V. p. 75. Conwentaria diui Thome Aquinatis. — ἐπὶ libros perihermenias et pofleriorum Zfriffotelis et ciusdem. fallaciarum opus. — Quefliones mag:flri dominici de flandria — in libr. pofferiorum "Ariflotelis et in fallacias S. Thome de Aquino. — Impr. per Otinum Papienfem. 1496. fol. Vid. Seeuiller lV. pag. 71. "riflot. de anima lib. III. de fenfu etc. impenfa — Octau. Scoti. Venetiis. 1496. fol: Ariflot. lib. X. Ethic, Politicorum VIII. Econom. lib. et Phyfionomia cum pracfat. et com. Leonardi Zfretini ibid. 1496. fol. "Ariff. Ethica cum introduct. Parif. 1406. 4. Quo: flioner V'erforis iuxta textum de anima 4drefloteli. — — (Colon.) per Henri: Quentel. 1496. 4. Vid. Seemil/er fafc. IV. pag. 65. Zrifl. de anima III. libr. cum comment. — Colon. impenfis Henr. Quentell. 1497. Ar.fl. de natura animalium libri IX. de partibus animalium lib, IV. de generatione ani- malium lib. V. interprete 7/ieod. Gaza. Venetiis per M. Otinum Papienfem de Luna 1497. vid. Denis fnppl. A. Maittair. I. pag. 42r. : Goaictani l'icentini in libros Alriffot. de celo et sundo expoftio; cum ipfo textus in fine — accuratiflime emendata per eximiim. artium et medicine doctorem Mag. Jo. Zntonium Sicanium Veronenfem; ac diligentiffime impreff. per Otinum Papienfem de Luna, anm. MCCCCXCVIIT. (1498.) etc. fol. Vid, Straiff opera rar. bibl. Rebdorf. pag. 242. vid. ad ann. 1481. et 1484- Arifloteles de mundo, magna ethica, portica s lat. cum multis aliis variorum opufculis, Georgio Κ᾽ alla interprete. Venet, per Sim. Papienfem, dictum Beuilaquam. 1498. fol. "riftotdis Pofleriora analytica com 7o. P'erforir quaeflionibus explanatis, refolutis et recollectis per 10. Glegouienfem. — im opido Lipfenfi prr Bactolarium JW'olfgangum (Stoe- kel) de /Monaco. 1499. 4. vid. Denis Annal. fupplem. tom. I. p. 450. Kr 3 Philofophiae ag Π[ΙμὉ. ΠῚ ὦ. .ARISTOTELIS Philofophiae naturalis compendium libris phyficorum , de generat. et corruptione atque de anima Zfri/fotelir correfpondens, mon fime accurata lucidiffiague £ xtus eiusdem elucubra- lione. ex variis — Thomae — Egidique Hhoswani — voluminibus attente congeflum. .— In calce. |, Impreffum — in infigni oppido Liptzenff opera — Melch. Lotter. 1499. fol. Vid. Leich. 1. m. p. 65. Strauf/ Opp. rar. — Rebdorf. p. 243 fq. "riftotelis Opp. latine, cum commentariis Zfverrhois, per Toam. Baptif. Bagolinum, tomis.X. Venet. apud Iuntas 15co — 1502. fol. — curante Octauiano Scoto fecundo, Vene-- * tiis. 1538. 8. — 47 ἰῆο!. Poetica, rhetorica, ethica Nicomach. oeconom. et politica, inter- pretibus variis, Venet. fol. per Bern. Venetum de Vitalibus 1504. vid. /Mait/airz A. 'T. tom. II. part. I. p. 167. [Vallae interpr. Poeticorum | Philelphi Rhetoricorum, Argyropyli Ethicorum, et'alia infunt. Exemplar eft in Bibl. Paullina Lipf. Be:.] "riflot..Onp. quae a Io. Argyropylo, Hermolao Barbaro, Leonardo Aretino, et G. Valla e graeco traducta funt. Cum noua errorum cafligatione, vt ftudenti patebit. Venet. fumt. heredum Octauiani Scoti. — Maxima diligentia Barthol. de Zanis de Portefío. 1507. fol. (vid. Bulle p. 216. et Clement. pag. 99.) riffotelir opera varia, latine, Petro /dlcyonio interprete.- Venetiis, 1521. fol. Vid. Clement. 1. c. p. 98. qui obferuat, Io. Genef. Sepuluedam edidiffe Errata Petri AI- cyonii in interpretat. Ariflotelis a I. G. Sepulu. collecta; Alcyonium igitur omnia, quaecum- que nanciíci potuit, emiffe exemplaria et flammis tradidiffe: idque in cauffa infignis exftitiffe raritatis. conf. Bayle Dict. artic. Zf/ryonius. Τάδε Zvesi ἐν τῇδε τῇ βίβλῳ. — In hoc libro haec fant, Porphyrii introductio, Zfriffo- telis praedicamentorum lib. I. periherminias L. T. priora et pofleriora refolutoria lib. IV. topi- corum libri VIIT. Elench.lib. I. Florentiae per hecedcs Philippi l'untae 1521. 4. graece. "Textus edit. Aldinaé mai. efl repetitus. In auerfa prima pagina, quae titulum prae- fert, legitur εἰς Ὄργανον " AeisovéA8e ᾿Ανώνυμος. etc. vid. Zug. Mar. Bandini Iuntarum ty- pographiae annales, part. II. Lucae 1791. 8. p. 164 fqq. : Τῶν ἐν τῇδε τῇ βίβλῳ περιεχομένων ὀνοματο «gy τάξις. ᾿ΔριΞοτέλες περὶ ζώων Iao- ρίας. βιβλία 9΄. — περὶ ζώων μορίων — — περὶ ζώων πορείας. ---- περὶ ψυχῆς. (et re- liqua opufcula graece defignata, quae in indice fcriptorum fupra, nr. XV. XX. XXI. b. XXII. XXIII. XXVIIT. nominata. funt, tum) Θεοφράςξα περὶ ἐχϑύων. — ἰλίγγων — κό- Tv — ὀσμῶν --- ἱδρώτων. Omnia ex exemplaribus N. Leonici Thomaei diligenter emen- data. Florentiae per heredes Phil. Iuntae. 1527. 4. Vid., Bandinium |. mem. pag. 213 fq. Bernard. Iunta in epifl. dedicat. gloriatur loca circi- ter duo millia, quae in illis mendofe mutileque legebantur, fedulo reflituiffe. ᾿Αριξοτέλες ἅπαντα. riflotelir — — opera, quaecumque impreffa hactenus ex- titerunt omnia, fumma cum vigilantia excufa. — Per Dcf. Erasm. Roterodamum. afi]. apud Io. Bebelium. 1531. fol. II. voll. In plurimis fcriptis κατοὶ πόδα fequutus eft Erasmus, adiutus, vt ipfe in praef. ad Io. Morum ait, ftudio, vigilantia, fideque Simonis Grymaci, Aldinam lectionem, [π dialecti- cis tamen, vt ipfe profitetur, adhibitus eft emendatiffimus codex, in quo vix vlla fuiffet pa- gina, quae non aliquod operae pretium adtuliffet: in phylicis aufcultationibus confulta funt Simplicii EDITIONES Lib. 1II. c. ΤΣ 319 - Simplicii commentaria, ex iisque libro feptimo, (fol. 106. b) pro "Themifliana paraphrafi repofita funt ipfius Ariflotelis verba: in libris de animalibus loca nom pauca repurgata funt praefidio translationis "heodoricae. In Topicis fol. 63. b. et 65. b. ex vetere exemplari funt "quaedam notata: et hinc inde V. L. adícriptae. In meo exemplo V. D. ad Problem. A«. pau- cas adícripfit correctiones. — Praerniffa e(l vita Ariflotelis, a Guarino Veronenfi compofita. — Erasmi pracfatio legitur quoque inter eius Epiftolas XXVIII. 13. Adde Aule p. 216. ctc. — Εχ hac prima Bafileenfi cxpreífa eft altera, cum praef. Erasmi, emendante Sigione Gryg- naec. Bafil. per Io. Bebelium'et Mich. Ifingrinium. 1539. fol. II. voll. (De latinarum verfio- num editt. circa hoc tempus vid. ad initium huius fectionis; inprimis de edit. Bafileenfi, ann. 1542. Stolle in: Nachtieht von den Büchern in der Stollifchen Biblioth. (ob. I part. I. pag. ὅς fqq. vbi fingulorum voluminum contenta enumerantur, et de Ariflotele atque Gemufaeo agitur.) : Noua lux orta eft textui graeco et noua fere plurimorum fcriptorum recenfio facla eft, adhibitis Iufli Velfii; Matthiae Flacci et Petri Viclorii cafligationibus, in tertia editione Ba- fileenfi : "AgisoréA8s ἅπαντα. Mriftotelir Opera omnia , graece, cum praefatione Erasmi (et vita Ariftotelis ex Laertio;) per Io. Bebelium et Mich. Ifingrinium. 1550. fol. Plura fcripfi de luculenta et praeclara hac editione in praef. ad Ariflotelis A. P. p. XIX fqq. adde HuÁl. pag. 219 fq. ) Triffotelir Opera, (cum commentariis Georgii Pachymerae in textum Ariftot. de lineis indiuiduis, Alexandri Aphrodif. problem. et 'T'heophrafli hifloria plantarum,) ftudio 7o. Ba- piiflae Camotii. graece. J'enetiir apud Aldum filium (hinc haec editio vulgo dicitur Z/dina minor ;) impenfis Feder. 'Turrifani, 1551. 1552. 1553. min. 8. Vl. voll. [Tertium volumen reli- quis ferius prodiit, a. 1553. v. Serie dell' ed. Ald. p. 9s. x Efl critica editio, et probata leclio reflituta, adhibitis nonnullis codd. MSS. ac veteri- bus interpretibns gr. atque editionibus: hinc Sylburgius in principio notarum ad vol. Ariflot. de animalium bifloria iam animaduertit, illam a Florentina Thomaei, et Bafileenfi Iingrinii in multis diferepare. adde Jule pag. 220 fqq. — De latina édit. Opp. “γι οί, et Zfuerroir, Venetiis apud luntas XI. voll. 1552. fol. — ibid. 1562. XIV. voll.g. et alia apud eosdem 1573— 1575. vid. Brekmenni praefat. ad. Ariftotelem de mirabilibus aufcultatt, pag. VI fq. — Buhle autem cit. loco etiam copiofus eft de editione /fri/l. Opp. latina cum commentariis Zluerrhois Cordubenlis //eveta, apud Cominum de Tridino. 1560. et 1562. XI. voll. 8. — tum de edit. /atina Bafileenfi cum praefat. C. Profperi Cyriaci etc. 1563. fol. IV. voll. — nec non de edit, Opp. fzre omnium philofophicorum Zr ftot. ex. duplici interpretatione, altera ani- quo, a Thoma Cantipratano, v£ fertur, adormata, altera recentiorum voriorum , exltant cum commentariis S. Thomae /Iquinatis, inter Opp. omnia eiusdem Thomae, Romae 1570. fol. tom. 1— V. et Anrwerpiae 1612. fol. tom. I — V. et aucta commentariis Caietani aliorum- que. Parif. 1660. fol. vol. T — VI. Odo libros PA firmum, poetica et oeconomica verfibus expofita, Mediolani 1578. 4. a B^nosdimo Boldino, Mc'iolanenfi, memorat Philippur Picinelli p. 86. Athenaei eruditorum Mediolanenfium, id quod adfcripfit Fabric. orae exempli fui. 4triffoteli 119. ΤΠ]. t. V. ARISTOTELIS - 320 - riffotelis Stagiritae: Opera. Poft omnes, quae in hunc vsque diem prodierunt, edi. tiones fummo fludio emaculata et ad graecum exemplar dilizenter recognita. ΑΒ Z4. Joc. Martino — Lugduni apud Stephan. Michaelis. 1578. voll. H. fol. (vid. BuÁle p. 226 fqq.) "Arift. Opp. latine ex variorum interpretatione, cum iadice. Lugduni apud Iacob. Be- rion, 1580. 12. tom, VII, Sic Buhle citat ex catal. bibl. Cafanat. at vereor, ne eadem fit, quam Clement. tom. M. pag. 99 fq. in not. copiofe defcribit: eodem igitur adnotante, primus tom. Organos, Lugduni ap. loannam lac. Iuntae F. 1579. 16. tom. II. Phyf. apud eamdem ex typogr. "Theobaldi Pagani, 1579. tom. III. IV. V. et pars prior Vlti ap. eamdem: pars po- ἤει. exc. Baf. Bouquet, tom. VIL. index apud eamdem exc. Baf. Bouquet. 1579. 16. Eadem eft, quam fupra initio h. fectionis inter lat. edd. (p. 306.) nominaui. Nouam lucem opemque graeci textus locis haud paucis adtulit Sy/^urgius ^) in prae. clara raraque editione, de qua iam egi in pracf. ad Ariflot. A. P. pag. XX fqq. atque in In- troductione ad hiftor. L. Gr. tom. I. pag. 437. et cuius fingulos tomos diligenter defcribit Cle- sient in Biblioth. curieufe etc. IT. pag. 92 fqq. Bafis tamen eft editio IIT. Bafileenfis. Con- ἤϊε autem integra editio XI. tomis, non vno eodemque anno excufis, qui modo in plu- ra, modo in pauciora volumina redigi et compingi folent. Hinc Fabricius quinque volu. minibus illam conftare fcripferat. Singuli autem tomi peculiares habent infcriptiones: quo factum efl, vt plena integraque exempla omnium partium f. tomorum raro inuenirentur, Sed antea Wechelus praelo fuo exire iufferat editioriem Ariflotelis, multis ignotam, de qua. in recenfione Sylburgianae editionis plura differam: Tomi L quem in manibus habui, infcri- ptio haec eff: "Ariflotelir Organum, f. logitae tra&'ationes ommner; — ad exemplaris fidem, quod po- ffremum Lutetiae excufum eft, diligenter emendatum et im capita diflintium, graece. Francof. Excudebat Andreas Wechelus fibi et 'homae Guarino MDLXXVIIF (:577.) 4: Praefatus eft Simon Gryzaeur. | lnfunt Porphyrii Ifagoge et reliquae Organi partes. Poíl decem fere annos apud Wecheli heredes comparuit editio Sy/urgiasa, cuius primus tomus habet generalem hanc infcriptionem: 97 "AgisoréA8s va εὐρισκόμενώ. — eriflotelir opera quae exflant, | Addita monnurquam ob argumenti fünilitudinem quaedam. T'heophrafl, Aiexandri, Ca[Wi, Sotiouir, Zthenati, Pole- monis, Z4ddamantii, Melampodir. — Im tomi cuiusque fime αὐϊοῦδα varians locorum fcriptura, € praecipuis editionibus, nonmumquam etiam δ msstir codd. Eonendationer quoque non paucae ex in- terpretum bbb) Virum hune, fine oftentatione atque alios exagitandi libidine do&iffimum et praeclaris ac- curatisque veterum fcriptorum editionibus im- mortaliter meritum, fuftulit lues epidemica Hei- delbergae die XVI. Februarii anno 1596. (aetatis 60.) vt refertur in Abr. Sculteti vita p. 54. conf. Epitaphium eius in monumentis Heidelberg. pag. g2« et Adami Bernhardi curiofa eruditorum hi- ftoria, edita germanice pag. 757. 4o. Fabricii, Helmftadienfis theologi, biblioth. tom. IV. p. 585. Difcipulus" fuit Laur. Rhodomanni , et Wechelía. nae ac Commelinianae typographiae, quibus haud meliores Germania vidit," ἐργοδιώκτης, ^ Vitam 'eius et fcripta petes, vbi libebit, e Zelchioris Adami Vitis Philofophorum, — Zntonii Teifforii elogiis Thuaneis parte 2. Pauli Freheri theatro, et Rüdigeri fiue perfonati Zdolphi Clarmundi Vi- tis clarorum virorum, germanice editis, parte 1. Fabric. Cvm EDITIONES Lib.!LoV. 0n ferpretum. verfouibur, eliorumque do&iorum virorum auimaderfonibur proeter ea capitum index, et duo rerum ac verborum , notatu digniorum $nucntaria , latimun: tt proccum. — Initio proemiffa quaedam de /Ariffotelir vita et ftriptir ex auGoribus tum veteribur twn. recentioribur. Opera et. ftudio Frizerici Sylburgii Veterenfir. Francofurdi, apud Andr. Wecheli heredes, Claudium Marnium et Ioannem Aubrium. 1587. 4. graece. Ex praefatione quaedam excerpfit cl. Buhle pag. 227 fqq. — Primo tomo nihil variarum leclionum atque aduotetionum eft adiunclum, nec indicem habet ille. Quibus vero tomis ad- haerent obferuationes, ab initio illarum Sylburgius dedit notationem diuerfae lectioais e prae- cipuis editionibus, et quae alia adhibuerit fubfidia, indicauit. Libri autem Erhicerum prio- ris editionis flatim in fronte dicuntur opera do&iffrmi viri Petri Γ᾽ δον erendati. Francofurti 1511. Libri Politicorum ex caffigationibur P. /i&torii emendatiorer fa&i, eodem anno: vtecque tomus in priore editione caret notis et indicibus, Nam nifi omnium, vti reór, tamen pia- rium tomorum duae, eaeque interdum diueríae, editiones, factae fuerunt. Exempli, cuius partes enumerat Clement , tomi figuati funt ann. 1584. aut1585. aut 1587. — Illius autem exem- pli, quod ego habeo, partes aliae ann. 1577. aliae ann. 1584. praelo exierunt. Duplex quo- que exemplar habuit et recenfuit Freyfag in adparat. litterario tom. I. pag. 541 fqq. qui titulum primi voluminis L. 1577. etiam ponit, et diuerfitatem indicat. Mei exempli tomus, qui continet Ariflotelis e/Àica, in fronte tantum habet opera do&if. viri P. F'i&orii emendati ; apud Clement fequuntur adhuc: additae in fine praeter Γ΄. L. a l/i&lorio adnotatar, aliae quo- que fcripturae diuerfitates e Bafileenfi, Veneta et aliis editionibus: emendationer etiam momn- nullae ex dotlorum virorum obfzruatt. cum indicibus, 1584. Meum exemplum conflat 192. pagg. id, quod Clement habuit, pagg. 232. Apud Clem. vltima pars infcripta eft: /friffo. felis politicorum et oeconomicorum libri qui exflant. — Addita in fine diuerfa locorum Ie&iio — emendationes — Indices. 1587. iu meo exemplo funt duo feiuncti tomi: prioris infcriptio eft, "Hrifl. oeconomica fiue de rebus. domeflicir, ex typographia Andreae Wechel. 1577. pagg. 33. pollerioris fententia eft, Zriffotelis Politicorum f. de optimo flatu reipubl. libri olo ex typogr. A. Wecheli 1577. pagg. 230. — Tertiae partis prior editio infcripta eft de phyfica au/zulfatio- nt, de coelo — — de longitudine εἰ breuitate vitae. 1. Ad exemplaris fidem, quod poffre- sum Lutetiae excufum efl, emendati, ex typogr. Andr. Wecheli 1577. fine notis et indicibus, pollerior editio: de phufia aufcult. — — et breuitate vitae. I. Z/4ddita in traflatur cuiur- que fine varia locorum le&lio, e libris tum impre[s tum manufcriptir. “414 haec index capitum, et rerum ac verborum notatu digniorum bina- inuentaria, alterum graecum alterum latinum. apud heredes Andr. Wecheli 1584. Quouiam vtriusque editionis huius tomi exempla habeo, pracfationes atque interdum recenfionem textus graeci effe diuerfas, nouis fubfidiis acquifi- Jis, poffum adfirmare. Hinc patet atque ex quibusdam locis fit manifeflum , primum ann. 1577. Wechelum typis fuis, meliores tantum editt, recufas dediffes poftea Sylburgium ann. 1584 fqq. nouam fingulorum tomorum curafle editionem, plura exempla aliorumque virorum doctorum animaduerfiones confuluiffe, atque lectionis varictatem notasque adieciffe: toti vero operi generalem praefixifle infcriptionem; fingula quoque huius editionis exempla, quod fuum quodque infcriptionem habct peculiarem, feorfum occurrunt, atque in eatalogis tamquam fingulares editiones aliquoties defignantur. Mei autem exempli partes non vnius, fcd diuerfae editionis funt tomi. — Hinc forfan, prouti priorem aut pofleriorem compares editionenr, editio latina Francof. 1593. quemadmodum Fabricius adnotarat, poteft paginis Fol. I11. $5 edit, 222 Lib, III. c. V". ARISTOTELIS Yol. IT. p.169 P 170 edit. graecae Sylburgianae refpondere ; aut, id quod. Clement contendit, difficultate quadam. laborare. Sed ii, quibus poteftas data eft vtriusque editionis curatius conferendae, ceriora; edicent. adde /o. Fabrir. in hiftoria bibl, Fabricianae part. ΤΠ. pag. 453 — 457. vbi quoque de lis, quorum libri adiecti funt in hac editione, agitur... Ceterum adiungam, quae Fabricius; de hac editione et quibusdam, qui infunt, alienis libris obferuarat.. Har. Editio nitida, emendatiffima, locopletiffima, in qua praeter fcripta Ariflotelis graece vsquam edita, (exeepto Peplo. ) exhibentur Theophrofii «(Ὁ Metaphyfica , Characleres Erhici et ἐκλογαὶ περὶ κόπων περὶ ἱδρώτων, περὶ παραλύσεως, “περὶ λε;ποψυχίας, “περὶ ἰλύγγων, et quem fub incerti auctoris titulo publicauerat, Aldus, zregi σημείων ὑδούτων καὶ ἀνέμων, tum Zfjexandrzi "4*) Aphrodifei, feu cuiuscumque ᾿αἰτεγίας. Problemata, et libellus, quod: virtus non fufficiat ad beatitudinem fiue potius cap. 43. ex libedidodéamima. fol.156 fqq. Caf- fii 9, latrofophiflae, Problemata LXXXIV. — Excerpta e Sotione 2^ 1s ] περὶ ποτωμῶν καὶ κοηνῶν £ct) De Theophrafii fcriptis vide cap. fequens, mata. Honierica feripferit. — Citatur. et quidam dád) De ícriptis Zphroatfienfis Alexanuri. in- fra lib. IV. vbi et de problematis, quae nonnulli tribuunt //exandro Tyalliano. 866) [In cod. Matrit. apud Iriart. pag. 328. funt ex Caii, Iatrojophiflae, problem. fex problemata: quae in editis funt 12. 20.25. 35. 63. et 64. fequun- tur ἀδέσποτα quinque problemata.] Caffius Felix vocatur in MSto codice, quem memorat Labbeus Bibl. nou. MSS. pag. 49. «bi teftatur, in codice MCXXV. regis chrifhaniifimi exítare latinam problematum Caffii verfionem, adornatam Arda- bure et Afclepio fiue Callepio Coff. anno Chrifti 474. Et video, praeterea memorari Ca[fii Felicis, fub Claudio imper. medici, libros duos de curatio- ne morborum *,, (vide (onringii Introduct. in Medic. pag. 43. et catal. codd, msstor. 7o. Mori, epifcopi Noruiceníis, n. 55.) Graece . prodierunt Ceafüi problemata Keeci« ixrgozofusS izcgiwod οἐἶπο- gíaj xa) προβλήκατα περὶ ζώων καὶ τετραπόδων , Geor- gio de Sylua, epifcopo, curante, Parif i541. 8. et ibidem eodem anno latine in 4. interprete Zdricno Iunio, cum graeci exemplaris caftiga- tionibus. Quis hic fcriptor fuerit , inquit Iunius praef. ad Cornelium Rhemnium, qsove tempo- rwn trafu vixerit, nihil equidem , vt ingenue fatear, compertum habeo. Memorat Suidas Longiaum cognomento Caffum magni illius Por- vhyrii praeceptorem , qui quaefliones et. proble- *) Ca(fii Felicis mediciaa de Graeco in latinum translata, Ardabure et Afclepio feu Callepie τοῦ. ἢ. e. anno Chr. 447. mst. rariíf. bibl. ἡ regiae notante Ge. Eier. JL el/chia im Speci- " medicinae [criptor, Caffius Calpitanus; vier vero. huius fit auctor libri, an alius quispiam et an 15, quem Galenus IP. 7. et LX. 4. de compoj[itione. medicamentorum fecundum locos citat ; nec jemel Hippiatrica, malim. dabium filentio tranfire, quam temere ajfeuer ando iurpiice notam incur. vere, Certe quisquis tandem [it, vt non infimae in ve medica: claffis, ita leione mon perfunBo- ria, fed Jaepius iterata. dignifimus efl, adde- rem et aequali cum veterum multis nominis aufforitate, ni aliorum cen[urae praeiudicium diiiare primus formiaarem. [conf. infra, in elen- cho medicorum vol. XIII. p. ro9. fupra in hoc ca- pite fe&. XXIV. et XXV.] Plerique viri dodi, vt Hieron. Mercurialis 111. 11. Var. lect. et IV. 13. F'ojfus lib. de Philofophia p. 94. et Daniel Cleri- tus Hift. Medicinae tom. IL. pag. 126. 70. Conr. Barchu[en in hiftor. medicinae p. 522. Zo. Rho- dius ad Scribonium p. 263 mon plane certa cone iectura haec problemata tribuunt. Caf/io, medico, qui Augufti et Tiberii temporibus floruit, quem ingeniojiffimum [aeculi fui Medicum. vocat Celfus pracf. ldem IV. r4. et V. 25. plafma Caffii coli- cum refert, quod laudat praeter Ga/emum IX. 4. x«rz τόπες Scribonius Largus compofitione 120. vti antidotum compof. 176. et-eollyrium 7etiws tetrabibl. ^, lib. 3. cap. 99. Afclepiadis fc&tae ad- dictum problematum ícriptorem obíeruatum eft Mercurial: mine fupplem. ad biblioth. Gesnero - Simlero- Frifian. in JSehelhlornii amoenitt. litterar. tom. VL pag. 496. Zarí. - Ὶ Vol- 1T. p. 170 ; EDITIONES Lib. TIT. Y. Xxeuov καὶ λιμνῶν παδοωδοξολογδμιένων, εἴ εχ ZAthenaei $89) libro IT. fimilia excerpta de aquis quibusdani "et fontibus imirificis τι PoZéruonir ^5) ee I ddainantit! ) Phyfiognomiea, et AMelanz- T f Σ 519 s yi? v 52.02 podi; ^ περὶ παλμὼν μαντικὴ €t σερὶ ἐλάμων v8 σωματος. [C] 113 Mercuriali, et laudat nominetenus Aflepiadem Caflius problemate ftatim primo , tum. problemate 40. citans eius librum περὶ ἑλκῶν, Andr. Iunii ver- &o latina'et caftigationes recufae funt ab Εἰ. Ste- phano inter medicae artis principes tom. T. p. 752. ann. 1467. fol. Prodierurit et graece emendatio- ra cum noua Conr. Gesneri verfione et fcholiis et zIntonii Schnebergeri catalogo medicamentorum fimplicium ac parabilium ; quae peftilentiae vene- no aduerfantur, 'liguri 1562. $. Hinc graece cum T/heophylatti Simocattae, (de quo infza lib. V.) szopicus φυσικοῖς et epiftolis e' recentione Bo- man. J'ulcanii, Lugd. Batau. 1596. 12; Denique graece et latine ciun notis ab Zfüdrea Riuino, Lipf 1653 4 Gesnerus in Bibl. notat, vnum dun- taxat problematum {ΠῚ librum excufum effe, /z- vetiis; inquit, alterum quoque haberi audio. Ín calce msti codicis , Iunio tefte, legebatur aliquid de differentia ἄμωμα εἰ dixo». quod veluti alie- num reiicit merito 7ac. Tu/axus. ^ Alius fuit Γέ- vios fiue Γέσσιος i2rpezoQusne; ad. quem. Procopii Gazaei éxftant epiftolae; et cüius e Damafeio me- minit Suidas, tum Stephanus Byz. in Té. [vid. infra. in volum. XIII. p. 170.- Eudoc. in Violar. p.99 fq.] Fuit et Δ, Znnius Caffius, Mithrado- rus medicus, cuius mentio in veteri infcriptione apud Sponíum in Mifc.'eruditae antiquitatis pag. 142. né dicam de Jiony/io Ca[fio , Vticenfi, qui de re ruftica fcripfit tefte Varrone et Columella, et cuius ῥιζοτομοικοὶ laudat 'Scholiaftes Nicandri: tum de aliis Caffiis compluribus, de quibus Baelius in Lexico, quibus addendus Caffius Maximus , cui Onirocritica fua infcribit Artemidorus, et Caffius, Scepfius, Laert. VIT. 32. et 34. . fff) Ediderat H. Stephamus Parit, 1527. 8. Con- fer Photium cod. CLXXXIX. /offium IL. ἡ. hift, graec, et Zon/itug p. 166; qui Sotionem hunc fub "Tiberio claruiffe notant. ! Eg2) Lib.2. pag. 41fq. . hhh): Polemon hic, quisquis fuit, (Xenocratis enim difcipulum, Athenienfem, vix credo;) anti- quior fuit Origene, qui eius meminit lib. I. con- tra Celfum p. 26, Ἐὰν δὲ καὶ τῶν φυσιογνωμιἔντων κρατῇ, ert Ζωπάρκ, ἄτε Λόξκε, ere IIOAE'M Q- ΝΟΣ, ἄτε k τινός ποτ᾽ ἂν τοιαῦτα γράψαντος καὶ ἐπαγγαλα μένα ἀδένω vi ϑαυμιατὸν eixeiu. τοῖς ἤϑεσι τῶν οὐ 8 si igivon aequalem. facit. Hactencs ψυχῶν ποίντ᾽ ἄνα τὸ σώμυτα, Albettus M. Quro- γνωμεικὸν. fiue. (υσιογνωκκικῶν ἐγίκαρίδεον tribuit Poje- toni, rbetori, parum veriümiliter, libto 8. de animalibus: v£ autem melius /ciautur ea, quae dicenda funt, pouemus fingulorum membrorum - per fe fignificationes , fequentes autores. magnos huiusmodi artis, Wriftotelem videlicet et' Auicen- nam, Conflantiuum ipfun, et ipfum, quens zom- -Amenadat Zriftoteles, Plhilemonem, (Philo quidaim laudatur a Polemone) Loxutm quoque-et Palaemo- ^ft, (Polemonem,) : declamatorens, qui Phy- Jfiogrmomica perfeflius ceteris tradiderunt. (Atqui Philenionis, Phyfiognomi, librum fyriace. verfum memorat Greg. Vibulphavagius hiftor. dynaftiar. VI. pag. 86. et p. 56. vbi eum Hippocratis, medici, Sed et in libro fecreti: fecreto- rum, qui-Ariftotelis nomine fertur latine verfus ex arabico; capite vltimo, quod tractat de Phy- fiognomia fol. 18. Philemon fummus laudatur do- Gor et mogiíter phyfiognomiae, atque de. Hippo- cratis forma refertür etc.) Adamantius (de quo paullo infra) fimiliter teftatur, fe Polemonis vefti- giis infiftere, fed quem exi(timauerit Polemonem, non addit. Διὸ παρχφράσαι μὲν εἱλόμην τοὶ Πολέμω.. yos «9j κοινῷ τῆς λέξεως. In multis dictio adeo eft -mpura, vt, iudice Sylburgio, non Polemonis, Athenienfis, fed hominis femibarbari effe videa- tur. . Etiam .42»253v7& vocabulum, chriftianum magis, quam ethnicum Philofophum refipit , nifi a recentiore manu interpolatum Polemonis fcri- ptum malis. [Polem. Adamanti ac Melampodis Phyfiogn, et de maculis fchediasma Hermanni Ve- mii, 'mst. fuit in bibl. Vffenbachiana.] " Graece primum edidit Camillus Perufcus cum. Acliani Variis , Adamantio et Mclampode [item ex Hera- clide de reb. public. comment. et de feuis cum ep. gr. Peruíci et indice vocc, in Aeliano.] Rom. 1545. 4. Latine vertit /Vic. Petreius, Corcyraeus, cum Meletii et Hippocratis de ftructura hominis, Dioclis epiftola de tuenda valetudine ad Antigo- num, regem, et Melampodis de naeuis, Venet. 1552. 4. l'igneul Marville tom. 3. p. 258. mifcell. hift. et litterat. », Nous avons, ait, le livre de Po- lemon, traduit de Grec en Latin par le Comte Charles de Montecuculli, qui l'a illuftré par des remarques favantes, Mais je n'y a trouvé, de quoi pouvoir 324 Lib. 111. ΣῈ: pouvoir contenter un efprit raifonnable, touchant cette efpece de divination, qui fe fait par la Phy- fionomie.« Prodiit edente Francifto. Montecuc- coli. Mutinae 1612. 4. ldem Francifcus e Caroli, fratris fui, verfione latina Polemonem vertit itali- ce, quam editionem euolui, Venctiis 16:2. 8. cum lo. Baptifiae Portae phyfiognomia humana et diuina, itidem e latino italice translata. — /talice «um Porta et aliis, Patau. 1626. 4. [Venet. 1:668. 4. de his verfionibus italicis, et alia a Paullo Pintio fa&a, ac ftudio M. Z4aton. del Moulin edi- ta, Lugduni per Io. de T'ournes, 1590. 8. copio- fius differuit Paitoni in biblioteca degli autori an- tichi — volgarizzcti, tom. III. p. 173 fq. Hari.] De Polemone, Athenienfi, dictum fuperius cap. 5. De Polemone, vtroque rhetore, infra fuo loco lib. IV. De Polerone, Periegete, Panactii difcipulo et 'lTimaei, Hiftorici, aduerfario Voffius in Hift, graecis. iit) Adamantii, fophiftae, libri duo Φνσεογνωμει- κῶν ex Ariftotele et Polemone, vt ipfe fatetur, magnam partem expreffi (hinc Adamantium Pole- monis imetaphraíten vocat Har. [unius pag. 514. Epiftol. et Conftantio, quem φίλτατον adpellat, (illo opinor, qui Placidiam Honorii vxorem du- sit, de quo Sozomenus IX. 16.) infcripti viderunt Jucem graece cum Polemone et aliis Rom. 1545. 4. feparatim primo ex epiícopi Vaurenf(is bibliotheca, Parif. 1540. 8. apud Conradum Neobarium et cum verfione 7/ani Cornarii Bafil. 1-44. 8. Bafil. 1556. 4. [Cornarii editio rara εἰ inícriptaque: J4da- manti Sophifice Phyliognomonicon , 1 e. de na- turae indiciis cognofcendis libri Ii. per Janum Cornarium, medicum pbyficum,. latine confcripti. Jani Cornarii, medici phyfici, Profeífo:is fcho lae Marpurgenfis, de vtriusque alunenti recepta- culis, differtatio, contra quam fentit Plutarchus. Piutarchi, Chaeronentis, philofophi, loci duo, ad idem argumentum pertinentes, fed xreprobati. -Adamantii etiam exemplar graecum eft adiectum. Per Robertum Winter. Bafileae anno M. D, XLIIII. (1544.) 8. Cornarius in epiftola nuncupatoria, proderit , inquit, hoc fcriptum. (Adamantii) ad intelligendum multis in locis Ariítotelem. — Sicut Ariftoteles adhibitus mihi profuit ad multos cor- ruptos in Adamantio locos reftituendos.. — Adie- ci graecum exemplar, tum quod rara admodum e(t eius copia, tum, vt, G quis id malit, 2raece legere poffit. Quin et vt conferri mea lectio ac verfio poflit ad eam graecam, quam fequutus fum. — Videtur fuiffe Adam: ntius hic fophifta , pofte- rior illis, quos Philoftratus defcripfit, homo, vt ARISTOTELIS adparet, multae do&rinae ac eloquentiae; quam cum pbilofophia coniunxit. Tales enim quendam fophiftae adpellabantur etc. ^. Har] ] Gallice per Ioh. Bonum , medicum , Parif. 1556. 8. atque in- terprete puero duodecenni Zeurico de Bozsvin du Pavróuy, qui Adamantium et Melampodem ς graeco gallice verfum cardinali Richelio dicauit Parif. ann. 1656. 8. [germanice in "Trifolio phy- fiognomico, edito cum Elsholzii lib. de fymme- tria corporis humani, Noribergae rá95. 8) Vi- detur hic fuiffe Adamantius gente Iudaeus, j«rgi- κῶν λόγων coQisys, qui tempore Attici epifcopi - CPolitani chriftianam amplexus religionem, Ale- xandriam fe contulit ibique fedem fixit tefte .So- crate VIE. 15. Hift. | Citatur Adamantius, (idem fortaffis, confer Marfilium Cognatum IV. 17. Va- riar. Obferu.) ab. 74etio 'l'etrabibl. I. 3. 163. vbi de ventis, lI. 4. 27. et 31. vbi de dentium curatione. Alia Adamantii medicamenta laudat Oriba/fíus lib. 3. Synopf. Adamantium ἐν τοῖς περὶ ἀνέμων citat Schol. Hefiodi ad "Theogoniam. —/damantti li- ber de ventis MS. in Bibl. regis chriftianiflimi cod. MCCXIIL. tefte /.aó6e0 p. 111. Bibl. nou, MSS. [in caral. mstorum bibl. Parif. nr. MMCCCCi XXXI. in bibl. reg. Matr:t. apud /rsarí. pag. 342. nr. CXIX.] 4damantii et .liorum de ponderibus et menfuris, maxime Medicorum, MS. id. p. 12 . et Casgius in gloffario graeeo. Fabric. Nouiílima Ariftotelis, Polemoni:, Adamantii et Melampodis phyfiogn. editio eft: Scriptores Phyfioznomoniae veteres, ex recenfione Camilli Perufci et Frid. -Sylburgii, graece et lat. recenfuit, animaduerfio- nes Sylburgii, et Dan Guil Trilleri in Melam- ,podem. emcndationes- aüdidit, fuasque adíperfit notas Jogn. Georg. Frideric. Frawzius | Altenburg. (780. 8. Idem Franz in praef. de illis auctoribus ,atque editionibus, Fabricio noftrro maxime duce, fufe differit. | At milta .orrigenda reftant. in illis fcriptoribus phyfiognomicis, quos Augeae ftabu- Ium eff- fcribit .ScÁmeider in Periculo criti.e. in .Anthologiam Conftantini Cephaláe, p. 141. idem a p. 136. quaedam Polenionis atque Adamantii loca" fagaciter emendat. —. E codice biblioth. regiae Matrit. ab 7ria;t. pag. 268 fq. copiofe deícripto Adamantii opus multum. lucis et medelae forfan petere poterit : falten Iriorte prodit, opus mstim frequentiffme ab impreffo. (romeno) exemplari eum capitum, vel feginentorum ordine, numero ac titulis, tum maxime ipío verborum contextu, qua pleniori, qua defectiori, (nonnumquam etiam prorfus alio,) diffidere. /7a:/. ἀκί De Melampode dixi lib. L. cap. 15. Fabric. ῃ : EDITIONES LiblllcV. 35 Hactenus Fab;iiw;. A lecüione Sylburgiana parum diíceffit Cafaubonu', qui baud leuem quidem, ob penuriam temporis, tumuituarjam tamen operam, rogatu aliorum, im- pendit Arillotcli , adnotandis (vt ipfe ait in praefatione fub finem,;) in ora libri, tum varian- tis fcripturae diuerfitatibus, quas vel editionum, vel aliquot veterum codicum collatio pepe- riffet, tum ipfius locorum multorum emendationibus : ibidem profitetur: , effi vom plur tem- porir eff. impenfum, quam, quantum partim operae vix aliquando interiungentes , partim aliae occupationes nobir concedebant, fpero tamen, mon defuturor gratos homines, qui noflro hot labore fe adiutum iri fatebuntur. — Quare curfim egiffe Cafaubonum, aperte fcribit Lip/iu: in epiftola, ad eum data tom. I. fvlloges Burmannianae p. 368. — Inífcriptio haec eft : ᾿Δριτοτέλος τοὶ σωζόμενα. — Operum Zfriffotelis Stagiritae — mona editio. — Graece ei latine. — Graecus contextus, quam emeudatiffime praeter omues ommium editionum eff editus: adftriptis ad oram libri et interpretum veterum vecentiorumque et aliorum dolorum virorum emendationibus: án quibus plurimae nuuc primum in Iucem prodeunt , ex bibliothica Ifaaci Ca. faubeni. ^ Latinae inierpretationi adicciae funt, quae graeco contexte meliur refponderent, gartim recentiorum, | partim! veterum interpretums; $n quibur et ipfe multa nunc emendatiur, quam antchac, eduntur. — Zderefforunt. ex libris /frifotelir, qui hodie defiderantur, fragmenta quaedam. "diei funt etiam. indicer duo perut iles etc. Lugduni apud Guil. Laemarium 1590 fol. typis minoribus fatis elegantibus: II. tom. I. volum- — recuf, Geneuae 1596. — Lug- duni 1597. ex. A. Iac, Martini recognitione fol. — ex catal. bibl, Cafanat. I. p. 266. ap. Buhl. Aureliae Allobrogum apud Petrum de la Roviere, 1605. II. voll. Eadem editio vero in (Graf) memorabil. bibl. S. Auguflini Neuftift in Tyrol. (germanice,) Brixiae 1790. 4. p. 73. citatur an. 1606 — 1607. 4. IH. voll. [Equidem vtor exempo, huius edit, Aureliae Allobrogum ap. Samue- lem Crifpinum, MDCV. IL. voll. fol. Beck.] Labbeus memorat quoque editionem Geneu. 1646. Praeterea in editione Cafauboniana accefferunt Kyriazi Strozar Politicorum libri Il. et de fecretiori parte diuinae fapientiae fecundum Aegyptios libri XIV. conf, 70. Fabricii Hiflor. biblioth. Fabricianae, part. lll. p. aco. Zriflotelis Opera omnia, graece οἱ latine, (ex variorum interpretatione) Latinae inter. gretotiones graeco. contextui. conuenientiores et. emendatiorer, quam antehac editae funt (per {π|- lium Pacrium,) Geneuae apud Guil. Laemarium, 1597. 8. II. voll. (litteris minutis. Pacius in praefat. fignificat, fe ordinem librorum, praecipue phyficorum atque eorum, qui ad ciui. lem philofophiarn pertinent, melius immura(fe omniaque philofophi opera ad feptem claífes retuliffe, foique confilii rationem exponit. Exemplum huius editionis cum notis H. Grotii msstis feruatur in bibl. Leidenfi, vid, Catal. p. 153.) — rec. minutis atque inelegantibus typis Geneuae, (al. Aureliae Allobrogum,) apud Sam. Crifpinum 1607. 8. — In Catal. Pinell, tom. 1. pag. 214. Pari: editio gr. et lat. Aureliae Allobrogum ,. 1606. II. tom. 8. Coljegii Conimbricenfit im. vniutríam Logicam, Phy/cam, libros de generatione ef. tor. eruptione et. parua naturalia Zfriffotelis commentarii cum textu graeco- latino. Coloniae et Mo- guntiae, 16oc. 4. ΠῚ, voll. ὴ ͵ Multa iactitauit in fronte libri, parum praeflitit Du Pal, Cafaubonianumque exemplar, venuflioribus tamen typis, vt plurimum recudi fecit in editione, ita infcriptaz Zriflotelis Opera omnia, quae ex/fant. — Graece ef. latine, veterum ac recentiorum in- terpretum, vt Z4driani. Turmbi, lfaací Cafauboni, lulii Pacii fludio emendatiffima, cum $s 5 Kyriazi 336 Lib, HLc. V. ARISTOTELIS Vol. IL. p. 173 Kygriozi Strosat, patricii florentini, libris duobus graecolatinis de republica, in fupplemen- tum Politicorum Ariftotelis. — Nouiflimae liuic editioni, oninium, quae hactenus prodierunt, ornatilimae, acceílit breuis ac perpetuus in omnes Ariflotclis libros commentarius, fiue Jynopfir analjtica do&rinae peripateticae, non antehac vifa. — Auctore Guileluio du. Lal, Poatefiano, philof. gr. et lat. in academia Parif. F'cof. e: Doctore med. qui. ct practer opero- fam illam fynopfin adiecit ZnrAclogiem anatomicam ex fcriptis Hippocratis et Galeni, ad li- bros Ariflotelis de hiíloria, generatione et partibus animalium , et practer ea libb. XIII. me- taphyficorum notis et argumentis auxit ac illuftrauit, quatuorque eorum poftremos hacle- nus male collocatos in legitimum ordinem re(lituit. — Adiecti funt indices tres ex edit. Cafau- boniana. Lutetiae Parif. 1619. fol. II. voll. — ibid. 1629. Il. voll. fol. — tertium, cum noua propaedia ad philefophiam aliisque nonnullis ab eodem εἶμ /7/ additis, ibid. forma maxi- ma 1639. — denique ibid. forma paullo minore, at vitiofe excu(a, IV. voll. fol. 1654. Harl. Franiftus quoque Ximeniur, Cardinalis poft illuftre Bibliorum Complutenfium opus infignem Ariflotelis editionem fuit molitus, de quo fic A/zarur Goneciur libro fecundo de rebus geílis Ximenii pag. 44. — Von fatir animi fui mognitudini Xineniur iugenr hoc Bibliorum edendorum opus effe arbitrabatur, adhuc alia fecum voluebat , quoe, anorte praeuentur, abfoluere non potuit. Nam vt loh. Fergarom , aliosque complures, qui.eo tempore apud eum vixerunt, dicentes. audiui , ZAriflotelicorum voluminum editionem paraba, vt fiugulae paginarum facies teyuis columnis diflinguerentur , quarum primae graeca Ziriffotelir verba emcndatifime contine- rct, sedia vulgatam translationem, extrema vero nouam quandam et meliorem verfonem :. vt eis veluti commentariis ftriptorir. alioqui. dificilis fenfus. abditi illuffrarentur. —. Nam et carum difciplinarum cognitionem, quas in (πλοία fua íraflandar propofuerat, eum quoque au&Forem perneceffarium. effe intelligebat. | "tque ad nouam illam verfonem fariendam viros aliquot, in graecis et. philofophicis litteris do&liEmos arcef]endos vndecumque curaffe. — Huic rei inter alior, qui adhuc conquirebautur , Iohannes Vergara defguatur eff, qui diligenter latinos fecit o&fo de phyfto auditu libros, tres de anima, Metophyfizes vero quatuordetim. — Hi Toleti in. 1empli maximi Bibliotheca feruantur. — At cum. Bibliorum editioni Zfriffotelica effet fucceffura, atque illa nondum abfoluta. Ximenius ?) e viuir fublatus fit, mortir praeoccupantir iniuria, quae femper virir magnis periniqua e£ immatura accidit , praeclari operis ingenti fpe fludiofos homines frufirauit. Fabric, [Ab eo tempore vsque ad noflram aetatem Ariflotelis opera, a nonnullis libris fi difcef- feris, paene abiecta iacuerunt. Nullus quidem omnium Operum vel typis repetendorum, vel caftigatius edendorum curam fufcepit. Noflra demum aetate felicitas contigit Ariftoteli, vt doctum is. idoneumque nancifceretur veluti patronum atque editorem, ab ingenio, litteris di- ligentiaque infrudium Julium , Profefforem philofophiae in vniuerfitate ; Gottingenfi cel. quem faepius iam adpellaui. Is fuafu cel. Hzjnii operam ftudiumque Ariftoteli addictu- rus, primum in fingulari commentatione confilium et rationem operis aperuit orbi litterario : Nouam omnium operum Zriffotelir editionem impenfts focietatir Bipontinae propediem euul- gandam indicit Ioonnes Gottlieb Buhle.. Gottingae typis Io. Chrift. Dieterich 1790. 4. Doédte differit de hodierna textus graeci Ariflotelici conditione, de ftudio fuperiorum editorum in edendis emendandisque libris ariflotelicis laudabili quidem , at nen fatis cauto, conílanti li) Obiit ex praebito veneno dic 8. Nouembzis anni 1517. aetat. 8o. EDITIONE Lib. HI. c. V. 327 conflanti εἴ curato, de fatis librorum Ariflot. atque editionum cauffisque textus corrupti, in. terpolatiue, de commenrariis graecis, ad priflinum et genuinum Ariflotelis textum, quan- tum fieri potefl, reflituendum faltem ad vulgatae lectionis ariftotelicae emendationem admo- dum vtilibus, et maiorem ferme opem ferentibus, quam quae.e codicibus, hodie cognitis, pett poterit; denique de via et ratione, quam tenuit in edendis. emendandisque Arifl. operibus. Praeter codices, quos naclus eft, atque editiones, praecipue veteres, confuluit graecos in- terpretes fere omnes, quotquot euulgati exflant; verfiones latinas antiquiflimas , quas e co. dicibus graecis factas effe conítat, commentarios editorum et alias virorum doctorum hinc inde fparfas obferuationes, — Ba(in fuae editionis fecit Duuallianam, quam typis exfcriben- dam operis daret, hac tamen lege, vt manifeflos errores, qui e codicibus aut certa conie- ctura tolli poffent, corrigeret, rectius, vbi fenfus popofcit, interpungeret, manifeflas inter- polationes vncinis ineluderet, et vulgarem librorum Ariflot. in capita et fectiones diflinctio-. nem mutaret, nouamque 3n plurimis libris adderet verfionem latinam, aut faltem refingeret veteres. — Infupe: librorum argumenta elaborauit, Hanc conument, poflea praefixit vol. pri- mo praefationis loco. Quae vero pollicitus eft vir doctiffimus in illa commentatione, ea quoque praeflare flu- duit: anno enim fequenti lucem vidit volum. I. infcriptum: ᾿ΑριΞοτέλης. Lriflotelis Opera omnia graece, ad optimorum exemplarium fidem vecen fuif, annotationem criticam, librorum arguinenta, et nouam verfiouem lotinam adiecit Io. Theoghi- lur Buhle, Prof. philo. — volumen primum. Ziponti, ex typographia focietatis. 1791: mai. 8. — Vol. II. ibid. 1792. : Primum volumen ornant varia praemiffa, a quibus me quoque profeciffe lubens merito fateor. Comprehendit autem id 1) Ariflotelis vitam a) auctore Diogene Laertio, cum notis Buhlii, ὁ) auctore Ammonio, c. not. c) ex vetere translatione, 2) auct. anonymo, δ) Dio- nyfio Halic. f) Hefychio Milefio, 2) Suida: 2) Arifl, vitam, a Buhlio per anuos digeflam. 3) Buhlii commentat, de libris Ariflotelis acroamaticis et exotericis. 4) Elenchum codicum et editionum librorum Ariflotelis. 5) de librorum Arift. interpretibus graecis, arabicis et la- tinis fecundum litterarum ordinem. | Recenfum commentatorum in Ariflotelem fecundum librorum eius ordinem, in quos illi commentati funt, (ex quo vno obtutu in fingulis libris interpretes graeci, arab. et latini poffunt cognofci,) excipiunt Porphyrii líagoge περὶ τῶν πέντε φωνῶν «tque Ariflot. Categoriae, gr. et lat. cum notis criticis. — Vol. II. continet libr. de in- terpretatione atque analyticorum priorum et pofleriorum libros. — Reliqua volumina fe- quentur. Zarl. De Ariflotelis libris fyriare et arabice """") redditis confulendus Zoftingernr Biblioth: Oriental. pag. i9 fq. /erbelotur in bibl. oriental. [etiam in linguam germanicam conuerfus,] in Zriffoth. Lofiu: ad libr. Arifloteli tributum de pomo p. 24 fqq. vbi et varia Arifloteli haud dubie mipinr) Interpretes. Arabes ab Auerroé nomi- ἔς, refert Io. Leo Africanus, ab Hottingero cdi- nantur Matthaeus quidam , tum Alkindus et Ifaac tus. Fabric. — Cafirii, IP'olfii, atque Buhlit et Albefagar atque Ioannes. vide Patricius difcuff. operam io recenfendis verüonibus Ariftotelis ori- peripatet. pag. 145. Iosnnem Mefuem, Chaldaeum — entalibus patfim faepiusque laudauimus. J7ar!. arabicam operum Arif£o:clis verfionem concinnaf- 328 Lib. 1HHI. c. P. * ARISTOTELIS Ven e steg dubie ab Arabibus fuppofita, nec cuiquam veterum Graecorsm ve! Latinorum memorata funt, De verfionibus Aebraicis ex [1] Arabico fere confeciis, Julius Bartofocciur tom. !. bibl. Rab. binicae p. 480 fq. Zo. Chrifloph. IV/olfiur biblioth. hebr. p 217— 223. qui epifiolam Ariflote- lis moralem arabice et hebraice commemorat pag. 144. et 221. de commentariis lcbraicis, vel hebraice ex arabico verfis in Ariftrotelem. J7"olf. ibid. de Auerroé, pag. 18 fqq. Abu Chamed, p.7. Abunafar Alpharabi, p. 7 fq. Iudae T'oletani, p. 437. Mofes Maimonides graecum Ari- ftotelem euoluiffe videtur, graecae etiam linguae gnarus, qua tot epiftolas ad amicos exara- vit, licet id. p. 835. malit arabice verfum. — Add. et Zo. Francifeus Buddeur introductione ad philofophiam ebraeorum p. 162 fq. In Per/icam quoque, (de qua Agathias Jib. 2. Suidas in Χοσρόης5) εἰ Turcicam translatos linguam, et Tar/aricam, teftimoniis Belonii, Adami Olea. rii et Bergeroni notauit /Moftanur "") P'ayerur. — Libros de coelo in Tfrhinenfium linguam translatos a Roderico de Fiqueyredo, an. 1625. legas in bibl. Iefuitica Nathan. Sotvelli. Faóric, [Nunc progrediar ad enumerationem editionum fingulorum librorum, et quidem 1) ad Organon pertinentium. — Editiones et verfiones faec. XV. vide ad initium catalogi editionum Opp. Ariflotelis, memoratas. "Ariflot. Praedicamenta et alia opufcula , cum Porphyrii introductione, graece. Venct. apud Aldum. 1495. fol. vid. Nicol. Roffii catalog. Romae 1786. 8. pag. 6o. Ariflotelis Logicorum libri recogniti Boetio Sruerino interprete et paraphrafes in eosdem, cum adiectis adnotatt. ordinatore Jac. Fabro Stapulenfi. Parif. ex offic. Wolphgangiana 1503. fol. — fecunda recognitione ibid. ex offic. H. Stephani, 151. fol. (cum fingulari tituli for- ma typis expreífa: in biblioth. Erlangenfi.) — rec. ibid. apud Sim. Colinaeum 1520. 8. — apud eumdem 1530. fol. — τς31. et 1537. — Venetiis 1588. 12. et inter Boethii Opp. Bafil. 1546. fol. etc, — Praedicabil. Porphyrii et Zfri/lot. Categor, interpr. Boétio Scuerino. Parif. 1544. 8. — et Topic, cum eleuchir etc. — ibid. 1545. S. apud Colin. [O-ganon, lat. eum Auerrois Comment. Venet. ap. Bon. Locatellum 1508. fol. "Textus praedicamentorum. Lipf. 15:9. fol. Conr. Kachelofen, De interpretatione, lat. Lipf. fol. f. a. ap. Mart. Herbipolit. — ib. per eund. 1506. fol. — Libri Topicorum, lat. 1503. fol. Lipf. Melch. Lottcr. — L. Analyticorum priorum , lat. ib. 1503. fol. Melch. Lott. — L. Analyt. pofleriorum, lat. Lipf. 1502. fol. Wolf. Monac. 1595. fol. ap. eund. 1508. fol. ap. Melch. Lotter. — L. Sophift. elenchorum, lat. Lipf. 1503. Mart. Herbipol. 1598. Wolfg. Monac. fol. — L. Categoriarum, lat. Lipf. 1506. fol. Mart. Herbi- polit. Bech.] 3 “4εἰΠοὶ. Organon, latine, cum commentariis Themiflii, Ammonii et Boetii, Parif. 1511. fol. "Ariflotelir pars logice — Analyt. — "Topic. et elenchorum libri. In calce: Auguft, Vindel. in officina Milleriana. 1517. fol. vid. Zapf: Augsburg. Buchdruckergefchichte tom. IL p. 99. — Perihermenias, Eutycho Aug. Nypho plilotheo Suelf. interpr. Venet. 1519. fol. fumt. Octauiani Scoti. Veteris atis: id eft Porphyrii vniuerfalium: et predicamentorum Ziriflotelis: Periher- meniarque expofitio — ——- opus maiu; lfenathcen. — opere precium, cum JMaterni Piffot. hexaflicho. mun) Vide Baelii Lex. in Zfriflote, nota K. sie EDITIONES . Lib. IH. c. FF. 329 hexaflicho. 4. f. vlla nota, — — Compeudiaria et admodum breuis paruulorum logicorum - explanatio —. cum ciusdem alio hexaflicho, 4. — —— fualiticorum: Topiorum: et Elem. chorum Zriffotelir fuccin&um et breuiculum interpretamentum. — — cum AZaterni Piffotien-" fis alio hexaflicho. fine vlla loci, anni, typographi nota. 4, litteris gothicis, faec. XVI. init. probabiliter: in bibl. acad. Erlangenfi: in vno volumine. Zriflot. Dialedlica cum quinque vocibus Porphyrii — —Zrgyrophilo traduclore: a Is; KExhio — declarata. — In calce: Excufa in officina Millerana, Auguílae Vindelic. 15:6. fol. (1517. in Grar memor. bibl. Neuflift in Tyrol p.13.) vid. Zapf Augsburg. Buchdruckec- gefchichte part. II. p. 95. et meam Introd. in hift. L. Gr. I. pag. 439. De edit. Organi Florentina, curante Antonio Francino Varchienfi, 1521. vide fupra in Catal. Operum Ariftot. ad h. an. "riflot. Organon et Porphyrii Yagoge, Louanii, apud Theodor. Martinum Aloffea- fem. 1523. 4. : Ariflot. Organum et alia. Gr. Venetiis apud Zanett. 1536. 8. Porphyrii Yagoge, graece, cum Peíri Oliuarii lalentini cafligationibus ex graecis vetuflis tum codicibus, tum interpretibus Ariflotelicis. Parif. ex offic. Chriftiani Wecheli. 1537; - 4. --- Vriflotelis Praedicamentorum liber. graece, permultis nitori priflino reflitutis, cum ex vetuflis codicibus, tum ex interpretibus graecis, per Zo. Oliuarium F'alentinum. ex offic. Ch. Wecheli. Parif. 1538. 4. Conf. Bulle p. 232. vbi memorabilem locum ex Oliuarii praefatione excerpfit, de codd. et fubfidiis , quibus Hermolaus, Leonicenus, Sepulueda, Faber, Auguílin. Niphus, Dane- fius et Soarius vfi funt. Exercitium veteris arti: fuper predicabilia Porphirii: Kathegoriar οὐ peri. armenias "Artflotelir: fex principia Gilberti Poritani: ego magiffer Iohannes Glogowienfir —.— per quefliones in leuiorem modum inflitui. Cracou. 1504. 4. Exercitium fuper omnes tra&atur paruorum logicalium 11, Petri hifpani: per IM. Iohan. Glogouiemfem —. Cracou. 1504. 4. De vtroque opere, quod Ottomar Nachtigall Argentorati 1517. recudi fecit, vid. I. Dan. lanozki in: Nachricht von den in der Zaluskifchen Biblioth. fich befindenden raren pol- nifchen Büchern. part. IV. p. r6 fqq: Ibidem pag. 118. memorantur: Quefliones in libror priorum et elencherum ZAriffotelis μὸν IM. To. de Glogouia tolleRle im- penfisque Io. Holleri mouiter vecognite ac impre[fe. Cracou. τότ. 4. Epitoma figurarum in libror phificorum et de anima Areflotelir. in fines — per IM. Mi- thaelen. de 'ratislauia. — opera et impenfis — — Io. Haller. Cracou. (ann. 1503. aut 1504.) 4. vid. Janozki l.c. pag. 126 Íqq.. vbi multus efl de Ioanne Vratislauienfi, et pag. 130. ra- rum librum indicat: Libri de anima Zfriflotelir —. fub gemina translatione , (per Rudolph. Agricolam iuniorem.) Z/oriamur J^nglerius impref]t. Cracou. 1512. 4. Hos libros, vti mul- tos alios, non tam propter vtilitatem, quae hodie exigua aut nulla erit, quam ob rarita- tem excito, Vol. 11]. Ti 4riffot. 330 Lib. 111. c. V. ARISTOTELIS "riffot. analytita pofleriora, latine, ad graecam veritatem diligenter reflituta. Parif. ap. Io. Lod. Tiletanum. 1540. 4. — praemiíla eft. Rapáaeiis /"olaterani lagoge. "Ariflot. Elenchi fophiflici. latine, cum expofitione Zug. Niphi, (qui vetufliffimum Pontani codicem adhibuit) ibid. apud T'iletan. 1540. fol. Ariffct. "Topica inuentio in octo fecla libros, latine ab /Zugu/lino Nipho interprrtata at- que expofita. ibid. apud eumdem 1510. fol. Porphyrii inftitutiones quinque vocum, ad Chryfaorium. — Zfri/fotelis Categoriae. eius- dem de interpretatione liber. — Joachitmo Pirionio , Cormoeriaceno interprete , vna cum eius- dem quoque annotationibus. His coniunximus in dialecticae fludioforum gratiam, JMirhae- lir Pfelli, Peripatetici, Blemmidae , Georgii Pachiymtrii in eosdem Porphyrii et Ariflot. li- bros Epitomen atque paraphra(in, vna cum compendio de fyllogismis, autoris incerti. Omnia nuper (Parifiis) et e graeco fermone in latinum translata, et in lucem edita: adiecto — in- dice. Bafileae. — in calce: Βαμίεαο in offic. Roberti I'inter. ann. 1542. 8. Non folum propter verfionem atque adnotationes, in quibus fedulo comparantur Cice- ronis loca formaeque loquendi, fed etiam propter cafligationes graeci contextus atque conie- cturas fini fubiectas haec editio efl notanda atque commendanda. — Idem dicere licet de fe- quenti libello: “ riftotelis de arte inueniendi, fiue "Topicorum libri o&lo, nuper *"^) latinitate donati, Joachimo Perionio Cormoeriaceno interprete. — Eiusdem 7. Periomi commentationes, in qui- bus Topica Ciceronis cum his Ariflotelis coniungit, vt omnes, quid Cicero in fuis ab Ariflo- tele mutuatus fit, intelligant. Item, Efleuhorum (iue de reprehenfionibus fallacibus et ca- ptiofis, eiusdem Ariftotelis liber, codem Zeriomie interprete. — Adieclis quoque locorum ali- quot primae editionis, ab ipfo Perionio diligentiffime recognitae, caftigationibus. Bafileae. — in calce: Excudi faciebat loannes Oporinus. a. M.D.XLIIT. (1544-) menfe Februario. 8. Ariffotelir Praedicamenta cum commentariis Ammonii Hermeae, a Bar/hol. Syluanio Salonenfi, nuper latine conuerfis, et a Ga/fone Sa/a nuperrime recognitis. — Imprim. Sim. Colinaeus pro fe et lo. Roigny. 1542. fol. Zriflot. lib. de interpretatione, latine, cum Zoamnis Zdrborei Laudunen/is commenta- riis, apud Simon. Colin. Parif. 1542. ἃ. Zliflot. 'Topicorum libri VIIT. latine, cum Alex. Aphrodifei commentario, Guil. Do. rotheo interprete, apud Ioann. Roigny ; excud. Io. Lodoic. Tiletan. Parif. 1542. fol. lidem gr. et lat. cum magni Auguftini Niphi , medici, philofophi Sueffani, comment, ibid. apud lac. Kerver. 1542. fol. Zriflot. Elenchorum libr. IJ. cum adnott. Alex. Zfphrodifti, latine, Guil. Dorotheo in- terprete; apud Sim. Colin. Parif. 1542. fol. | "riffot. 000) Prima n. editio prodiit Parif. t$41. certe — Cal. Iulii M. D. XLI. — Elenchi infcriptionem ícripüt Perionius in pracf. Lutetiae Pari. XVIL — quoque habent peculiarem EDITIONES Li ΠΡ. aa “Ἄν Ποῖ. Analyt. pofteriora, latine, cum Jo. Grammatici Philoponi commentariis, e graeco fermone in latinum, iam ante aliquot ennos conuerfis, fed nuper cum graeco exeim- plari collatis, apud Io. Roigny, exc. Io. Lod. Tiletanus, Parif. 1543. fol. ᾿Αριξοτ. περὶ ἑομηνείας libri II. lat. apud Sim. Colin. Parif. 1544. 8. Ariffot. Analytic. priorum et poflerior. libri, latine, feorfim excufi per Sim. Colinaeum. Parif. 1545. 8. Jriflot. Dialectica, Zfuitio Manlio Seuerino Bo£tio interprete, per Martiant Rotam reflituta. Venetiis apud Iuntas. 1547. fol. ες in Catal. apud Baudinium de Florentina luntarum typogr. part. I. pag. 19. Porphyrii Inflitutio, (1550). Zfriffotelit Categor. lib. de interpretatione: libri Analyt. priorum et pofleriorum , Zac. Lud. Strzbaeo interprete. apud Vafcofanum. Lutct. 1551. 4. Zfriflotelis Categoriae, graece, cum graecis Simplicii in eosdem commentariis et latinis Iufli eifi, Hagani, fcholiis. apud Mich. IGngrinium. Bafileae, z55r. fol. friflot. aralyticorum pofleriorum liber primus. graece. ap. Guil. Morelium. Parif. 1552. 4. Zriflot. "Topicorum libri octo, cum fex. Zphrodif. explicatione, latine; feptimum Muretus nunc primum latine et eleganter interpretatus efl; in ceteris libris vfitatam interpre. tationem fequuti fumus, fed multis partibus, quam antea, emendatiorem. Io. Gryphius ex- cud. Venet. 1554. fol. [Liber feprimus ex verfione Mureti et cum eius Comm. legitur T. LII. Opp. Mureti ed. Ruhnk. p. 487 íq.] Zlriflot. Dialectica, Boeth. Seu. interpr. adiectis recens Ang. Politiani in fingulos li- bros argg. Lugd. apud Anton. Vincentium , 1553. 8. Organum riflotelit vniuerfum vna cum Porphyrii Eifagoge. — Joach. Perionio, Be. nedictino Cormoeriaceno interprete. Adieclae funt eiusdem — Obferuatt, Bafileae per Io. Oporinum, 1554. 8. vid. ad cdit. ann. 1542. Ariflot. de interpretatione, latine, Joach. Perionio interprete, per Nicol. Gruchium cor- rectus et-emendatus. Lutetiae apud Vafcofan. 1555. 4. Zfriffot. Logica, latine ab eruditilIimis hominibus conuerfa. ex officina Mich. Vafcofani. praefatus eft Guil. Guerentaeus. pars [. Lutet. 1556. 4. pars LL. 1557. 4. JAriflot. liber de interpretatione, Boétio interprete, cum Mich. Pfelli paraphrafi nunc primum latinitate donata. apud Io. Lodoic. Tiletanum. Parif. 1559. 4. Porphyrii — Yfagoge in dialecticen. — Viennae Auflriae typis Aegidii Aquilae. im. penfis Io. Lieb. 1550. 4. — “Ἄγ οἱ. lib. praedicamentorum. — ibid. rgo. 4. ---- “γηοΐ. perihermenias Jibri IT, — ibid. 1551. 4. — friffot. prior. analyticorum libri Il. ibid. 1551. 4. -— pofleriorum analytic. libri Il. — ibid. 1552. 4. — Topicorum libri VIIf. ibid. typis Mich. Zimmermann. 1553. 4. — Elenchorum libri II. ibid. 1553. 4. vid. Denis Merk wüirdig. keiten der Garelifchen Biblioth. pag. 275—284. — Eiusdem 'Wiens Buchdruckergefchichte, pag. 483. 496. 507. i Organum Zfri/lotelis, graece: Porphyrii Yagoge, Zfriflotelir Categoriae, de interpre. tatione; Analyticorum priorum et pofleriorum libri, "Topicorum libri VIII. Elenchor. fo. {0.2 phift. 32 Lib.lIL.cuF. ARISTOTEL!S phift. libri II. Parif. apud Guil. Morel. 1562. 4. —- rec, ct in capita diflindum, Francofurti apud Andr. Wechel. 1577. 4. cum pracf. Sim. Grynaci. “Ποῖ. Organum — Joach, Perionio, Nic. Gruchio, Firmino Durio interpretibus, Ba- fil. 1563. — id. partim interprete /oach. Perionio, partim Nic. Gruchio, Khotomagenfi, «üm adnotatt. Gerardi 7Matthifi, Geldrienfis. Colon. 1565. ᾿Δριξοτελὸς — — Zhiffotelis Afilepiadae — — Organum το — graece. cum pracf. Grynaei. Bafil. apud Thom. Guarinum. 1566. 8. De hac vitiofe excufa edit. vid. Buhle. De organo tamen nemo hucusque melius meruerat, quam Zu. Paci a Beriga, vir vtriusque linguae et philofophiae peripatet. peritillimus, et If. Cafauboni praeceptor. Sae- pius quidem prodiit ex eius noua recenlione Organum: at probe dignofcendae funt editiones. Prima editio, ad quam curandam praeter varias edd. et gr. comment. vno tantum codice msto vfus eft Pacius, infcripta e(l: ᾿Αριξοτέλες Ogyawvoy. — Lriflotelir — Organum h. e. libri omnes ad logicam perti- nentes, graece et lat. /u/jo Pario interprete, cum argumentis, notis et tabulis fynopticis. Morgiis, ex officina Laimariana. 1584. 4. Conf. Jo. Fabric. in hifloria bibl. Fabricianae, tom. lI. p. 458 fq. vbi quoque de Por- phyrio et Pacio differtur. — In Pinelli catal. tom. I. p. 217. nr. 1221 occurrit editio: Zfriffot, Organ. cum aliis a Iul. Pacio, graece, (Viennae) 1584. 4. Poflhaec Pacius nouis fubfidiis inflructus, iterum ad emendandum contextum acceflit in edit. infcripta : ᾿Αριξοτελες — Organum, — --- στ. εἰ lat, Iul. Pario a βεγῖσα interprete. — Cum tri- glici indice, — Editio fecunda sccurate recognita et emendata. Francofurti ap. heredes Andr. Wecheli, Claudium Marnium ct Ioan. Aubrium. 1592. 8. Eft in bibl. publ. Erlang. Quare quum illam manibus verfem, adfirmare poífum, eam editionem neque in forma quartam eífe, neque prioris repetitionem, — Nam typographus ad lectorem ipfam vtriusque editionis differentiam diferte indicat aitque, Pacium in bac editione II. ad quinque exemplaria manu exarata Palatina contextum graecum diligenter recognouiffe, multis locis emendaife, alia in multis locis fuppleuiffe, et coniecturas de quibusdam locis emendandis, in fpatio prioris editionis 'adfcriptas, nunc ferme omnes propter librorum msstorum auctoriratem recepitfe in contextum; latinam recognouiffe interpretationem , at- que in diflinctionibus capitum, diuifionibus fignisque quaedam mutafle etc. — Additi funt III. ;ndices; fed notae f. fcholia omiífa: Haec melior editio repetita eft; at in fronte auctior: i hriflotelis — Orgamun — graece et latine. Zul, Pacjur a. Beriga recenfuit, atque ex libris tum msstis tum editis emendauit: e graeca in latinam linguam conuertit: tracta- tuum, capitum et particularum diflinctionibus ac perpetuis notis illuflrauit. — Additi funt tres indices. — | Francofurti apud heredes Andreae Wecheli etc. 1598. 8. In hac editione, quam quoque in manibus habeo, vti in praecedenti, eadem eft prae- fixa typographi ad Lectorem epiflola , paullo contractior, iidemque indices additi, at mar- ginem opplent fcholia: quo factum eft, vt illa pluribus conflaret plagulis: at typi funt mi- nus EDITIONÉS Lib.HLcV. 35 nus luculenti atque venufti. Clar. Buhlur, qui ad manus tantum babuit edd. ann. 1598. 1666. 1682. fcribig Orgauon nouis curis a Pacio calligatum, Francof. 1597. 4. mai; apud heredes A. Wecheli prodüile, (quod quidem de editione 1592. rectius dici, iam animaduertimus,) illi- que eodem anno comitem accefliffe commentarium analjtizum in Jfagogen Porphyrii «t Orga- nou Zriffottlir, de eoque videndum effe Cafaubonum in Exercitatt. pag. 81. editioni autem ann, 1598. Pacium vitimam manum impendiífe videri ^77), Commentarium tamen fuiffe fimul excufum, patet ex longiore titulo in Catalogo Buna- viano, vbi praeterea additur: ,acceílit eiusdem ἐπεὶ in vniuerfum Organum commentarius analyticus nuuc primum in lucem editus,^ tum ex epiftola dedicatoria editioni Geneuenf, quam noflra quoque academica bibliotheca pollidet, praemiffa, illa vero editio hanc habet epigraphen: "riflstelis — Organum. — Iul. Paciur recenfuit, atque ex libris cum manufcriptis tum editis emendauit: e graeca in latinam linguam conuertit: tractatuum , capitum et parti- cularum diflinclionibus, arguimentisque, nec non perpetuis notis et tabulis fyaopticis illuftra- vit. Additi funt indices tres — —— itio fertia. Tot lotir emendata et auta, vt noua editio videri pojfit. — Acce[fit eurdem Pacii in vuiuerfum Organon commentarius analytitus nunc primum in lucem editur. Gencuae. ex typis Vignonianis. ann. M. DC. V. (1605.) 4. typis lu- culentis. Quatenus haec editio differat a fuperioribus, et num , quod Hambergerur in zuverlaff. Nachricht. tom. I. pag. 275 fq. obferuat, textus graecus idem fit, qui reperitur n edit. ann. 1508. an mera repetitio edit. ann. 1597. ii decernant, quibus otium eft ct poteílas data (in- gularum editionum curatius comparandarum. Praefia quidem eft eadem typographi ad lectorem epiftola, quae praemiifa eft editioni ann. 1598. 8. — At fingulis capiribus praemit- titur argumentum , et notae funt mulro ampliores, et ad intelligentam auctoris multo effi- caciores. — His quidem haec edit. praeflat fuperioribus, quas in manibus habui. Commen- tarius peculiarem habet infcriptionem: /ulii Paci a Beriga in Porphyrii I/azogen et Arifto- telis Organum commrn'arius analyticur.. Adureline Allobrogum «x typis (minutis) F'ignenienis. 1605. Epiftola nuncupatoria data eft Ka/. Martiis 41. R. S. cI2/D2XCV 11 (1597. Nulla vcro additur praefatio de confilio aucloris. — Adnotar c1. Buhlius edit. Francofurt. ann. 1598. faepius repetitam effe, tum eodem illo loco, tum Hanouiae 1666. 1611. 1617. 1625. tum Helm- fladii cura Zndreae Frolingii 1682. 4. eiusque praefationem fub fincm effe videndam. — Fa- cii translationem | in graeco-latina fua Operum Ariftotelis editione retinuit Guil. Dn aij. At in editionibus ceteris graecolatinis occurrit Nicolai Gruchii interpretatio fiue recoguitio interpretationis Zouchimi Perionii. Grarcolotini Zriflotelir — Organi, fiue inflrumenti inflrumentorum aut philofophiae manus, par; prior. n qua Porphyrii lfagoge, Categoriae, liber de interpretatione, et vtraque analjíica comprehenduntur. Oninia correcta, in capita, praemiíüs argumentis, TUÉS diflincta, rpp) Kara effc videtur illa editio. In biblio- 1597. 4. Sed plena infcriptio caque longa reperi- theca tamen Pinelliana, (vol. 1. pag. 217.) exfti- tur in Catalogo Bunau.l. pag. :2o. vbi dicitur tit, ita autem indicata: /ri/Jot. Organum ct alie, Editio fecunda, emendata ei aufta. a Julio Pacío, gr. lat. Francof. hered. Wechelii * 334 Lib. III. c. V. ARISTOTELIS diftinda, conuerfaque a Jo. Hofpiniazo, Steinano. — Adieclus cft. — index. Bafileae ex Offi- cina Oporiniana 1573. 8. i s In epiflola dedicatoria fcribit Hofpinian. fe nouem ante annis edidiffe Organum graccun, partim diligenti variorum exemplarium, partim interpretum infpeclione et collatione corre- ctum, atque in capita, et partes capitum, in periodos item et articulos di(lincdtum, et pro munufculo chartaceo a fcholarchis et Bafilienfis academiae principibus accepiffe donum ar- genteum; huic editioni poft alios, quos enumerat, addito iudicio fuam adieciffe verfionem, de qua multus eft, latinam. In praefatione promittit lectiones fuas in Organum, et de fuis in Organum meritis niendisque corredtis modeíle. difputat. — Ego vero priorem editionem non vidi, Organon Zriffotel's, gr. et latine fludio Io. Spondani. Bafil. 1583. apud Oporin. Quacflionum δὲ commentariorum in Organon Arijiotelis pars I. 1I. et 111. in qu. et tex- iur graecus integer quatflionibur accommodatus eff, et tum verborum tum Jeutentiac habita ra- tione in latinam linguam conuerfur: praeteptorum vero artis differendi Ariffotelicorum vfus, exemplis philofophicis , oratoriis, et poeticis commonfhratur, — Induftria et fludio Guil. Hildenii. Berlini, fumtibus ac typis autoris ann. 1585. 8. Verfionem et commentarium laudat Buh/e. adde S£o/fe Nachrichten von den Büchern — — in der Stoll. Bibl. tom. I. p. 345 4. qui adnotat, Nicol. Hieron. Gundlingium in fua Logica lib. I. cap. 5. lib. II. cap. g. lib. III. cap. rr. fummam atque hiftoriam logicae Ariflot. dediffe. R. Balfourei Scoti comment. in libros Zfriffotelir de philofophia vol. I. II. quibus illu- flrantur, quaecumque funt difficilia in Organo etlibris Logicae, — Editio f;eunda auctior et correctior. Burdigalae 1620. 4. "Textum graecum effe vitiofilfime impreffum, et copiofum commentarium parum fru- ctuofum, ait Jule p. 238. Ariflotelis Organon cum explanatione M. 10. de Lapide, praemiffa ifagoge Porphyrii, fol. fine I. a. et typographi indicio. Mich. Pfelli Synopfis Organi Ariflotelici eraeco-latina, nunc primum edita ab Elia Ehingero. Witteberg. ex typograph. Zach. Lehmanni, 1597. 8. Vid. Catal. Bunau. I. pag. 120. vbi et in Menkenii ac Rofílii catal. plures interpretum graecorum et lat. editt. indicantur. ? Iofephi Rotellae fructus honoris in Porphyrii Ifagogen et Zriffotelis Logicam. Caefenae 1662. (Fabric. in nota msta.) — Ca/i fumma veterum interpretum in Ariflotelis dialecticam, Francofurti 1606. 8. — Organum rifloteleum in quaefliones et refponfiones redactum a M. AMichaele Piccarto (Prof. Altdorfino,) Lipfiae 1613. 8. — Kiurdem VMagoge f. introductio ad organicam doctrinam Zfri/fotelir. per quaeftiones et refponfiones. Altdorf. 1614. 4. — PAi- lippi Zaphiri in. pofler. analytic. Ariflotelis explanatio. Venet. 1567. fol. vid. Nic. Roffi catal. bibl. pag. 135. vbi variae interpretum graecorum editt. occurrunt, quas hic repetere nolo. Bernartini Pitrellae in. duos. Ariflotelis libros pofleriorum analyticorum commentarii, Patau, 1595. fol. — adde fopra in fine $. V. Har/. Editiones EDITIONES Lib. III. c. V". 335 MA Editiones. librorum vrhetoricorum. d "Ariffotelir Rhetorica ex arabico latine reddita interprete Hermanno Alemanno, praemiffa ZIlpharabii declaratione fuper eadem rhetorica. — Excerptum ex eiusdem 7friflotelir poetica per eumdem Hzrinanmum , de Auerrois textu arabico latine redditum, ex recenfione Lanci//o- ti de Zerlis Veronen(is. Venetiis per Philippum Venetum. 1481. fol. De hac editione admodum rara intelligenter fufeque difputat cl. JMforelliur in nota ad Pinelli Catal. part. III. pag. 3 fqq. atque fufpicatur, fub nomine Zermanni Zllemanni latere de Schildir, Wettphalum ordin. Herem. S. Auguflini. vid. fppra in catal. edd. Opp. ad ann. 1481. riffotelir rhetorica et. poetica, graete, in rhetoribus antiquis graecis , (vol. 1.) ap. Al. dm. 1508. 1509. voll. 1]. fol. — ex officina Frobeniana per Hieron. Froben, et lo. Heruag. Bafil. 1520. 4. — typis Froben. 1529. 4. — ex otfic. Gerardi IMorhii Campenfis ap. colle- gium Sorbonae. Parif. 1530. 8. "Ariflotelir rhetorica, lat. cum fegidii Romani commentariis, Venet. 1515. fol. (vide fupra in fine $. VL.) — rhetorica ad "l'heodecten, interprete Georgio Trapexuntio, conf. Zeni differt. Votlian. tom. ll. pag. to. et fupra ad ᾧ. VI. vbi quoque edit. Lipfienfem ann. 1503. memoravimus, adiuncta rhetorica ad Alexandrum, ex interpretatione Fr. Philelphi 44) cum G. Trapezuntii rhetoricorum libris V. etc, Venet. apud Aldum 1523. — (vid. Serie dell" edizioni Aldine, edit. IL. p. $7. ad h. 4.) — lisdem interpretibus iidem Zfri/fot. libri, Parif. impenfis Sim. Colinaei. 1530. fol. ibid. 1540. et Bafil. 1534. 8. G. Trapez. verfio eft quoque in latinis Ariftotelis editionibus ,. Veneta apud Iuntas, Bafil. 1542. fol. "riflot. Rhetorica, graec. Bafil. apud Froben. 1529. 4. (Pinelli bibl. tom. III. pag. 2. nr. 5659.) Ariflotelis de rhetorica libri IIT. de eadem ad Alex. M. lib. I. de poética; graece, in ae- .. dibus Bartholomaei Zanetti; aere et diligentia Io. Franc. Trincauelli. Venet. 1536. 8. — Ve- netiis ap. Gryphium. 1546. 8. (Pinelli bibl. tom. III. p. 2. nr. 5657.) “νοι. de arte rhetorica libri III. gr. cum commentariis anonymi. Parif: apud Conr. Neobarium. 1539. fol. Zriflot. xhetor, libri ΠῚ. interpret. Hermolao Barbaro, cum commentario Dan. Barbari et Hermolai N;potis. Lugd. apud Seb. Gryphium 1544. 8. (notante Buhlio fed animaduertente Fabricio) Venetiis 1544. 4. --- Bail. 1545. 8. Lugd. 1545. Parif. 1549. 8. Lugd. 1558. 8. conf. Zeni dil. VoT. IL pag. 381. et fupra ad 6. VI, friflot. de arte rhetorica, libri III. graece, Bafil. apud I(ingrin. 1546. gu Argentor. apud Windel. Rihel. 1547. 8. hriflot. de arte rhetor. libri IIT. ex verfione latina et cum commentario Petri 7/itforii pofitis ante fingulas declarationes graecis verbis auctoris. F/oremt. in offic. Bernardi Iuntae. 1548. fol. — reper. Bafil. 1549. fol. — et Florent. ex Iuntarum typographia 1573. fol. Vid. qqq) Antea cxcufa cum Pfiilelphi orationibus ct aliis opufculis. Venet. 1494. fol. fol. 45 fqq. — item latine Lip(iae 1503. 230 Lib. 11I. c. P. ARISTOTELIS Vid. Bazdisi Annales luntar. typogr. perr. ll. pag.248. Prima Victorii editio op- pido rara eft, et apud Fabricium aliosque "netiis lucem adfpexiffe dicitur. Fabric. no. tam addidit mstam; , Bina aureorum millia fibi a nobili quodam oblata presbytero, vt rhe- toricae volumen recufum eius infcriberet nomini, conflantilime reiecit, — Zmperiaf. p. 153 fq. Mufei. * “πο. rhetorica, graece, ex recenfione Petri Viclorii, et fcorfim latine, Hermolao Barbaro interprete. Parif. apud Vafcofan. 1549. 8. "riflot. xhetoricorum libri IIl. ex verfione Confu/ti Chirii Fortunatiani, caftigatiores iam redditi, opera Petri Nannii Zlcmariaui, Louanii 1550. 8. Ariflot. libri de arte. dicendi, graece, cum verfione latina Hermolai Barbari, et com- ment, J/art. Borrhaei Baüil. 1551. fol. (vid. Menken. Catal. T. p. 68.) — rep. ib. 1555. fol. — et cum V. L. et obferuationibus, quibus in locis a graeca vulgata lectione Hermolaus varia- verit. Parif. apud Thomam Brumenium , defcribebat Guil. Morelius. Parif. 1559. 4. Ariflot. libri IIL de arte rhetorica, latine, interprete Carolo Sigomio, Bononiae apud Alexandr. Benatium , 1565. 4. Venetiis apud lordan Zilettum 1566.8. — recuf. curante Zo. Cafilio, Roftoch. 1577. 8. et cura Chrifloph. Sthraderi, Helmflad. 1634. 8. — latine per Zcr. Carpentarium. Parif. 1567. 4. — ibid. 1572. et 1578. 4. Ariflotelis rhetoricorum libri VI. in latinum fermonem conuerfi et fcholiis breuioribus explicati a Io. Sturmio, nunc primum in gratiam et vfum fludioforum dicendi doclrinae editi: Argentinae. Excud. 'Theodof. Rihelius. in calce: Argentorati excud. Theod. Rih. M. D.LXX. (1570-) 8. graece et lat. Scholia nzta funt e fcholis 1. Sturmii, a difcipulis excepta. — Editio- nem curauit Zo. Cocintts, Pifecenfis, Boiemus, qui in epiftola nuncupatoria ad Confules et fenatum reipubl. reginae Hradeczii in Boieinia id tradit; at ipfe fatetur, non omnia effe ex- quifita et aeque polita, ac fi a Sturmio fuiffent retraciata; at tamen Sturmii ingenio apta dignaque. j "hriffotel. de arte rhetorica libri ITI. cum 777. Zitosii Maioragii commentariis, — Addi- tis nuper graeco textu ad ipfius Maioragii verfionem et. Petri Victorii fententiam emendato, noua capitum diuifione etc. — (Maioragio iam defuncto, primum in lucem prolati funt commentarii ab eius amitino Primo Comite) Venctiis 1572. fol. — dein cum duplici indice, per Fabium Paulinum V'tineufemi philofophum et graecarum litterar. publ. Venetiis docto- rem. J/enetiis gr. et lat. apud Francifcum de Francifcis, Senenfem (1591.) fol. — rec. Pata- vii, (nitide quidem at vitiofiffime,) ap. Ioan. Cagnolum 1689. 4. Δ Natali Comite et Giberto plagii, omnia e commentariis Victorii furripuiffe, adcufa- tur /Maioragiu:; fed defenditur a Koh/io in praefatione de vita et fcriptis Maioragii, Deliciis epiflolicis, Lipfiae 1731. 8. editis, praemiffa p. 84 fqq. — Plura de altera praefertim editione, et de Maioragio leges in Feyfagii adparatu litterar. tom. I. pag. 544 — 548. "Ariffot. de arte rhetorica libri ΠῚ. graece. Parif. apud Benenatum. 1575. 8. Rhoetoricae Zfriflotelis ad '"Theodeclen libri III. quos 7: “πίοι. Meioragiur. vertebat: eiusdem Zri/lot. lib. ad Alexandrum de rhetorica, Fy. DAilelpho interprete, cum expofitione Io. Mayinelli. Venet. apud Io. Valgrifium, 1575. 8. ; riflot. : EDITIONES XIERLES 358 | 7 Zriflot. rhetorica, interprete Z/nfonio Rirtobono, cum eiusdem cxplanstionibus. Venet. apud Paul Mciettum. 1579. 8. Pars effe videtur fequentis editionis, peculiari titulo munita. riffot. ars rhetorica, graece ab “πὲ. Riecobono, Rhodigino, latiac conuerfa. —Eius- dem Aiccoboni explicationum liber, quo Ari(fotelis loca obfcuriora declarantur. — — fri Jfotelis ars poetica ab eodem in latinam linguam verfa, cum eiusdem de re comica difputa- tione. Venetiis apod Paui, Meiettum. 1579. 8. — Editio R/wtorires libri HT. ab. zfnfou. Ric- tobono latine conuerfi, feparatim editi funt cum paraphrafi, interiecta rerum explicatione et collata Riccoboni multis in locis conuerfione cum Maioragü, Sigonii, Victorii ec Murcti con- verfionibus, et feparatim edita Francofurti apud heredes Andreae Wecheli, Claudium Marnium et loan. Aubrium. 1588. 8. fubiunctis XXV. de vfu artis rhetoricae Ariílorelis com- mehtariis, ibid. 1595. 8.. Hanouíae 1606. 8. et 1630. 8. Sed in talia feparatim antea fuiffe editam, conicio ex epiftola Riccoboni dedicatoria ad Richardum Bar. a Staremberg,, audito- rem íuum, praemiíla paraphra(i et data Pataui; ann. MDLXXXVII. (1587.) Ab initio paraphrafeos agitur de autore, et infcriptione horum librorum rhetoricorum. . Riccoboni verfio retinetur in editionibus Opp. Ariftotelis graeco - latinis , etiam Duvalliana tom. ΠῚ. Zriffot. rhetorica ad 'Theodecten, cum commenteriis P. /iBorii , pofitis ante fingu- las declarationes graecis verbis auctoris, iisque fideliter latine expreífis. Florentiae apud lun- tas. 1579. fol. | Praeclara raraque eft haec editio. ἱ "liffot. libri IIT. de arte rhetorica. Brixiae, apud Petr. Mariam Marchettum. 1584. 16. “4 οἱ. artis rhetor. libri ΠῚ, .— Duos priores vertit /M. Zutoz. Muretus, Romae, 1585. 8. — 1598. 8. Huetius de interpretat. lib. IJ, Stadae 160g. 8. p: 258 fq. laudat operam Mureti fcien- tiamque bene interpretandi. adde Clement Bibl. If. pag. 106. — Publicis illum praelectionibus quoque illufiraife bos libros, patet ex Murcti oratione VII. (edit. Thomafii VIIL) volumi- nis I. Mureti commentarius cum verfione librorum II. rhetoricorum prodiit Ingol(t. 1602. 8. [Repetita eft ver(io cum Scholiis Mureti in eius Opp. omnibus a Dau. Ruhnkenio editis, T. HIT. pag. 615 fq.] Ariflotelis artis rhetoricae — libri TIT. 2M. /femilio Porto, Francifci Porti F. — noua interpretatione illuflrati et nunc primum in lucem emiffi. — Item rane. Porti Cretenfis in eosdem libros perpetui latini commxentarii, ante non excufi. — Spirae ap. Bern. Albiaum clololIC, (1598.) 8. — Londini. 1619. Conf. Clement Bibl. TI. pag. τοῦ fq. ᾿Αριξοτελὲς — riffotelis de vhetorita feu de arte dicendi libri IIT. graecolat. Con- textu graeco, ad exemplaria felecliora emendato; latino, paraphrafi, vbi opus, intertexto ; vtroque etiam in particulas diftiacto. — Margini interiori, adfcriptis locis aucloris, ex ipfo citatis vel ex zrzga AMA fimilibus; exteriori, adpofita analytica methodo; cuius tabulae fynop'icae in fua loca dillributae. Londini typis Eduardi Griflini. cI51o CXIX. (1619.) 4. rec. ibid. 1696. 4. (editore Teodoro Goul/fon.) Meo exemplo adfcripfit vir doctus ad p. 27. lin. 2e. (libr. T. cap. 5. fub finem): , Arifto- teles quatuor tantum exercitia cominemorat , neque eo minus eum , cui quatuor iftae facul. tates infint, vocat σεντώϑλον. — Mendum igitur fubeife videtur, — C/ericu£ in filuis philol. lol. 111. Vv . lib. I. 38 — LikIILcF. ARISTOTELIS B - * , b € ^ E ^- lib. reftituit: ὁ θυνάμενος τῶ σκέλη ῥιπτέιν πὼς ἄνω, ἁλτικός" ὁ δὲ κινῶν etc. adde de hac edit. Clement ]. cit. Pauli Benii Eugubini, philofophiae et faerat. theologiae do&loris, gni quatuor ac viginti «annor in Patauio Gysmafo profejjur eff eloquentiam & prima fede, in ZAriflotelis libros rhe- toricorum commentarü: im quibur Zfriffotelea de arte dicendi praecepta mon. folum copiofe de- carantur, verum etiam centum oratoriis controuerffs interpofitis illuffrantur: cum Platone, etiam in decretis multis, cum ΠΗ͂. Tullio in toto dicenai artificio conferuntur. “ἤρετο Ρία- ionis rhetorica ex eius monumentis excerpta. — Ald illuffviff. et reurendiff. Barbarinum Prbani V 11. üepotzm, — Venetiis apud 1o. Guerifium cI51a1X XIV. fol. Hic quidem annus fignatus eft in meo exemplo, quod tantum continet primum Ariflo. telis librum, in particulas 332. diflectum. ^ Cuilibet particulae graecae fubiecta eft Riccoboni et Maioragii verfio latina cum commentario operofo et nimis verbofo, fententias tantum au- toris praeceptaque illuflrante. Αἱ pluribus partibus opus conflitiffe, certum eft, atque in numero anni romano, quo editi dicuntur commentarii, C excidit, et fcribendum erat 'cI2I5CXXIV. 1624.) Nam in praefatione iudicat Jen. de fuperioribus editoribus atque inter- pretibus, in his, de P, Victorio, M. Antonio Maioragio, (i514 nato;) Bernardo Mirandu- lano et Antonio Riccobono. Tum in grandi, quod habeo, volumine initium nefcio cuius, an bibliopegae culpa, capeffunt Ραμ Benii Eugubini — oratoriae di/putationer, feu. rheto- vicae controuer/iae, im quibus cum veterum multoruwz, tum maxime /friffotclir de ratione dicendi gracter ea explanantur et cum Platonis Citeronirque decretis conferuntur. — Hic praeter ra, quat ἐπ lrifloteleae rhetoricae commentariis εἰ controurrfir dubitantür , vt "yiflotelita de arte di- cendi praecepta. declarentur , et cum. Platone et. ΠΗ͂. Tullio conferantur, controuerfiarum vela panduntur expliratius: et Platonis rhetoria fubiicitur, ex variis eiur locis excerpta, (eidcm Barbarino funt dicatae: et in fronte prodiiffe rectius fcribuntur,) Venetiis apud Io. Guerilium cIoDCXXV. (1625.) In calce vltimae partis, f. Platonis rhetoricae fcriptum efl: Zolumtnir quiati finir. — Cl. Bulliur ex catalogo bibl. Cafanat. tom. I. p. 269. paucis verbis illam citat edit. — 1624. tomi II. — Partes autem efle videntur editionis: Beni Opera omnia. | Scilicet de hifloria libri IV. In Sa/uffium commentarii. [πὸ P'irgilium, in. Zfriffotelis. rhetoricam commentari. Oratoriae difputationes. — In Ciceronem. pro L. M. commentarii. Orart, 75. His acceffere epiílolae, pracfationes, epitaphia, elogia. Item in “ἄγ οί εἰ poeticam com- mentari. Venetiis, 1624. fol. V. voll. Multas fingulorum librorum editt. vid. in Rob. Fyfcher. catal. bibl. Bodlei. tom. I. pag. 138. adde ///idrkind — Verzeichn. von raren Büchern. 1. pag. 385 fq. Idem Zemius edidit commentarios in Virgilii Mar. Aencidem. Venet. 1625. fol. Meum exemplar continet tan- tum textum librorum V. cum initio libri VI, et cum verbofo-commentario atque indice. Jriflotlis libri de rhetorica tres, de poetica vnus; graece et latine: Dan. Heinfo huius, Zutomio Riccoboro illorum interprete, collatis inter fe excufis aliquot exemplaribus, recenfiti et fumma cvra prifano nitori reflituti. apud Io. Libert. Parif. 1629. 8. Ariffot. rhetorica, graec. et latine, Z/ntonio Rictobono interprete, editio poflrema ,- a mendis, quibus fcatcbat, expurgata. apud Sebaft. et Gabr. Cramoify Parif. 1648. 8. — — graece et lat. cura Chriffophori Schraderi, Helm(lad. 1648. 4. — repet. ibid. 1661. 4. 1672. 4. atque EDITIONES Li.lllcP1 ^ sg atque cum commentario infcripto:. de rhctoricorum Zfriffotelis fententia ct vfu, ibid. 1674. 4. Graecus textus eit i$, quem Victorius conflituit; latina autemi;verfio duorum priorum libro- rom eft Antonii Mureti; tertii vero libri, Antonii Maioragii. / Singula capita Schrader. in fe- Cliones di[Uinxit minutiores, — zer rhetor, gr. ct lat. Londin, 1696. 4. cam notis variorum Cantabr, 1628.8. memoratur. in. Vir. Aoffii catalogo biblioth. Romae, 1786. mai. 8. pag. 134. vbi inultae librorum Ariflotelis, eiusque interpretum graecorum editiones paucis indicantur. "Aiflatelir de rhetorica — libri tres, graece et latine. Contextu graeco ad exempla- ría felecliora emendato; latino paraphrafi, vbi opus, intertexto, vtroqve in fecliones di. flincto; appofiti: locisauctoris, ex. ipfo citatis vel ex παρωλλήλς fimilibus, cum methodo aualytica. — Huic editioni acceffere notae quaedam e 7it/orii, Maioragii ac Fabii Paulini commentariis felectae, (fingulis libris fubieclae,) variae lectiones (ex edit. Morel. et Bafil.) in- dexque rerum memorabilium. Cantabrigiae typis academicis, fumt. Gui. "Thurlbourn. 1728. 8. mai. Conf. Acla eruditor. tom. X. Supplem. pag. 440. ᾿Αριφοτέλες τέχνης ῥητορικῆς βιβλία volo. — Ex theatro Oxon. (cum notis et V. L. ex edd. Camot. Bafil. et P. Victorii). 1759. 8. (curante Oluell) —. — graece ex aliquot editio- num collatione, (cura Garuii et Reitzii) Lipfiae fumtu Suikerti. 1772. 8. — Ex rhetor. 1. 21. fabulas Ste(ichori et Aefopi recepit Jo. /7pton in fuam chreflomathiam, infcriptam: 70i- κίλη ἱξορίου , fiue nouus hifloriarum fabellarumque delectus cum notis et verfione. Londini 1701. .8. Ἐ t Raph. Cyllenii Angeli tabulae rhetoricae, quibus omnia, quae ab Ariflotele tribus:de arte dicendi libris, et a Demetrio Phalereo fuo de eloquutione libro tradita funt, praecepta explicantur. Venet. 1571. fol. — Jar. Brorardi partitiones oratoriae, quibus rhetorica Ari. ftotelis praecepta explicantur. Venet. 1558., 8. ZIntonii Bernhardi Mirandulani in librum III. Bononiae 1595. 4. fndreae Godfredi Ammonis: rhetorica Ariftotelis in breues aphorismos contracta chm diff. de imitandi nece(fitate et Ariftotelis rhetoricorum vfu ac praeftantia recudi curauit ar. Burkhard, Coburgi 1715. 8. poft edit. Guflrou. 1663. 8. et Hannouer. 168r. 8. — Fabricius dubitat, num 7o. Bapti/fae Pignae Ferrarienfis cozmentarii, in quibus, vt ille ipfe ad Hora- tii A. P. fcribit, ex fcriptoribus optimis, graecis et latinis omnis generis, exempla adiunxerat lucem viderint. — Ger. Io. Γ᾽ οὔ commentariorum rhetoricorum f. oratoriarum inflitutio- num libri fex, (quarta edit. auctiores et emendatiores, Lugduni Batau. 1643. 4. etc.) funt in- flar commentariorum in Ariflotelis rhetoricam. Vid. fupra ad fect. IT. et δ. VI. fin. notata. — Gibert in Jugements des Savans fur les Auteurs qui ont traité de /a Rhetorique — tom. I. Parif. 1713. mai, 12, de l''atone et Ariftotele huiusque commentatoribus eft copiofus. Editiones artis. poeticat. uae vna cum rhetoricis aliisque libris iunctim prodierunt editiones, et quae fupra ad fectionem IIl. iam adnotaui, tum edd. faec. XV. fupra in notitia Opp. Ariflot. enumeratas, hic omitto. Vv2 hriffotelis ap ΤΠ. c. ARISTOTELIS riflotelir poetica interprete Georg. P/alla Placentino, rhetorica — Ethica -— oeco- nomica et politica, — moralia: magna etc. (variis interpretibus) per Bernardin. Venetum de Vitalibus. Venetiis 1504. fol. — ar: poetica, latine, Georgio //aíla interprete, cum J4uer- *hois fumma, Venet. 1515. fol. "riflot. poctita , gr. et lat. feorfim, Zlexandro Pacco, (6 Pazzair) Patricio Florentino interprete, (qui tribus admodum vetuflis codd. msstis, vno praelertim Vaticano, vfus efl;) V'enitiir apud Aldum 1536. 8. (cuius editionis exemplar cum. notis mestis fuit in biblioth. Al- meloueniana p. 221.) — rec. graece, Ba/f/, apud Robert. Winter 1537. 8. — gr. et lat. Pa- rif. in offic. Chrift. Wécheli 1538. 8. Lugd. 1549. V'euet. 1572. €t cum Auerrhois Corduben- fis paraphrafi, 77enet. 1600. 8. Vid. Bulde p. 258. tom. I. Opp. et Zulium Negri p. 22. hiftor. fcriptor. Florentinor. In «dit. Parif. apud Wechel. p. 57 fq. funt variae lectiones ex edd. excerptae, et Paci verfio lat. feparatim pofita peculiarem habet infcriptionem. — Paccii verfio eft quoque in tomo 1I. Ope- rum Auriflotelis et Auerrhois latine editorum, Venetis 552. fol. et in editione Ariftotel. lati- na. Bafil. 1542. fol. : Francifci Robortelli in librum Zfriffotelis de arte poetica explanationes — qui ab. eodem auctore ex msstis libris, (duobus n. Mediceis, perantiquo alio membran. et edit. Aldina,) multis in locis emendatus fuit, vt iam ditficillimus atque obfcurifimus liber a nullo ante de- claratus facile ab omnibus poffit intelligi. Florentiae in offic. Laurentii Torrentini 1548. fol. — commentarius eft recufus Bafil. 1555. fol. Addito eiusdem commentario in Horatium de A. P. et differtationibus de fatyra, epi- grammate, comoedia, falibus et elegia: vid. Morhof. Polyhift. litt. tom. I. pag. 1004. et Buhle pag. 259. J 4Ariflot. de poetica liber, cum lat. verfione Alexandri Pace, P'incentii Madii, Brixia. ni et Bartholomaei Lombardi communibus explanationibus ae propri eiusdem Madii aunotatt. Venetiis apud Vincent. Valgrifium. 1550. fol. Addita eft Madii de ridiculis et in Horatii librum de arte poetica interpretatio. Robor- tellum potiffimum fequitur Madius. Huius et Robortelli editt. valde laudat, ac Madium qui- busdzm in locis pracfert Victorio Curtius in praef. ad fuam Ariflorelicae A. P. verfionem ger- manicam, etaliorum editiones atque interpretationes ibidcm recenfet. 4hriffottlis de arte poetica. graece, apud Guil. Morel. Parif. 1555. 8. (cum variis editio- xum lectionibus.) Eft noua textus recenfio ex vet. cod. msto. Ῥεὶνὶ Vitlorii commentarii in primum librum Ariffotelis de arte poetarum, ^ Pofitis ante fingulas declaraiones graecis vocibus auctoris: iisdemque ad verbum latine expreffis. acc. in- dex. Florentiae ia ofiicina lantarum, Bernardi filiorum. 1560. fol. — ibid, 1573. fecunda editio, (quae fuit in catal. Menken. L peg. 69 fq. alia ex ann. 1563. funt fignata.) Vt rara, ita praeftans eft editio ex antiquis exemplaribus emendata aliisque litterarum, antiquitatis, ingeniique praefidiis ornata. "riffot, EDITIONES Lib. HI c.V. 3441 4friffot. poetica, gr. et lat. interprete “πίον. Rictoboso, Venet. 1579. 8. — rep. cum partition, ac notationibus, Venet. apud Fel. Valgrifium. 1584. 4. — iriffot. 4. P. ab eo- dem in L. L. verfa, cum eiusdem de re comica dilputat. Venetiis apud Paul. Meiettum 1579, 8. (cum Arift. rhet. vide edd. Rhetor. h..a.) τ Poctica Zntonii Riccoboni, poeticam Zfrifloteis et nonnullas Ludouiti Cofleluetrii ca- lumnias refellens: eiusdem ex Ariflotele ars comica. Vicentiae 1585. 4. — repet. Patauii 1591. 4. (Patau. 1587. 4. apud Fabric.) Hilius verfio feruata efl in edd. Opp. Ariflot. graeco . latinis, etiam Duualliana poílrema, tom. IV. Ludouicus enim. Coffeluetro, Mutinenfis, (quem ex hac vita migraffe a 157r. prodit Morhof. in Polyhift. litter. lib. VII. cap. τ. fect. 3. pag. 1004.) edidit gr. et italice La Poetica d' Arifloie volgarizata e /pofla — Viennae Auflriae per Cafp. Stainofer 1570. 4. — repet. Bafil. per Pietro. de Sedabuoni (Sedabonis) 1576. 4. 1582. — Mire laudant operam Caflcluetri Iul. de la MMesnardiere in fua poetica, Parif, 1640. 4. Laur. Cra(fus in Teatro d' Huomini let- terati, tom. J. pag. 65. et alii. Sed praeter Riccobonum carpit eum ZDacizr. vid. quae notaui in praef. ad Ariftot. A. P. p. XXXII. in primis Clement in Biblioth. II. p. rox fq. de vtraque Ca- fleluetri rara editione. — Fabric. de Caffelustro eiusque commentario, quem eruditiffimum di- cit, haec notauit: , Nic. Comnenus Papadop. hifl. Gymnaf(ii Patau. p. 224. laudat quidem Ca- ficluetrii comment. at multa carpit. — Quum incendio correptas fenfiffet aedes fuas Caflelu, uihil prius exclamauit, quam αἱ Poetica, αἱ Poetica, vt lioc potiflimum ingenii fui praeflantif- fimum monimentum flammis eriperent.. Refert 77ezagiur in Menagianis tom. ll. p. 82. conf. quae de Caffelueirio, acuto, fed paullo acerbiore critico notata funt a Teiffirio in elogiis T hua- neis, Morcrio, Baelioque in Lexicis, Gaddio tom. Y. de fcriptoribus non ecclefiaflicis pag. 122. et a Beniloio prolegom. ad apologiam diflertationis de epiflolis Phalaridis pag. 102 fq. ^ adde Bulle p. 272. et Poitoni in Biblioteca degli autori antichi — volgarizzati, tom. I. pag. 96 [η. — Spo/itione della p«ética d' Ariflotele con Lud. Cofielvetro ,, del Sig. Horatio Marta: in Rime et. Prefz del Sign. Horat, Marta. Neapoli 1616. 4. Ar flotelis de poetica liber. Daniel Hemfiur recen/uit , ordini fuo reffiiuit, (n. capp. VH. et XIII. transpofitis,) Jaftine vert, ποῖος addidit. — Accedit einsdem de 1rogira confliimtione Bi- ber. in quo praeter cetera, toia de hac ZIeiffoteás fententia. dilucide explicatur. Lugduni Batau. apud loan. Balduinum, — Proflat in bibliopol. Ludou. Elzeuirii 1611. 8. Epiftola dedicatoria fcripta eft 1610. at editionem huius anni exflare, dubito. Multis autem annis pofl fecundis curis calligata prodiit editio paullum diuerfa: Dan. Heisfíi de tragocdiae conflitutione liber. in quo inter cetera tota de bac Ariflote- lis fententia dilucide explicatur. Editio auctior multo. | Cui ct ;4riffotelis de poética libellus «um eiusdem notis et interpretatione accedit. Lugd. Batau. ex offic. EJfeuiriana. 1643. 12. De vtraque editione iam copiofus fai in praefatione ad Ariflot. poet. p. XXIIT fqq. et n adpendice I. pag. 221 faq. Heinfii cogitata de ordine Ariflotelis, et cauffas, cur immutauerit vulgatum capitum ordinem, recudi feci, — At Curziur et Batteux in. pracfatt. ad. fuas verfio- nes libelli et poflzrior quoque in Mem. de Litterat. — de l' Acad. des Infer. vol. 41. Parif. 1782. (vbi ille praercer ea quaedam libelli ariflotelici Joca. corrigit, aut coniectando emendare adnifus efl) Heinfianam camque audacem transpofitionem improbarunt. ludice Auch. Simo- Vv3 πὸ 42 — Lib. ILcV. ^— 2L ARISTOTELIS se tom. I. bibl. felect, cap. 24. Heinfius, fi cum aliis poeticae oriftotelicaé interpretibus con: feratur, et cor folus habet , folus e£ ingenium. a Q. Horatii Opp. cum notis D. Heinfii. atc. Horatii ad Pifones epiflola, et Afriffctelis de poetica libellus, ex offic. Plantin. 8. (in Vffenbach. Catal. tom, V. pag. 684.) 4A: iflutel. de arte poetica, graece et lat. cum commentariis Pardi Beni, in quibus ad obfcura quaeque decreta plenius Jilucidanda, centum poeticae. controuerfiae explicantur, Patauii, per Francilcum Bolzettum, 1613. fol. (vid. Catal. bibl. Menken. I. p. 68. οι Ca- tal. p.134. — rep. Venetiis 1623. — Num, (quod equidem fufpicor,) haec fit eadem edi- tio, an ab illa diuerfa aut repetita, quae dicitur eum verfionibus Paci et. Riccoboni, at com- mentariis P. Benii apud Io. Guerillum prodiile, Jeueziis 1624. fol. decernere non poffum. Fabric. tamen in obferuatione msta notauit, editioni ann. 1613. additam elle duplicem Paccii et Riccoboni verfionem. — Bezius vero etiam P/atonis poeticam ex eius dialogis collectam adiecit. conf, de Benii Opp. paullo ante ad ann. 1524. ediüonum r/etorir. adnotata. "Ariflotelit poetica analytica methodo illufirata: gr. et lat. ex verfione Theod. Goul/foni, Londini1623.4. — haec editio, in qua textus graecus mera eft Sylburgiani repetitio, eft recuía, ita tamen, vt accederent integrae notae Sylburgii et Dan. Heinfii, nec uon feleciae alio. yum, Cantabrigiae 1696. 8. — Atque eamdem effe fufpicor, quam eodem anno eademque forma, te(te auctore Catal. bibl. Bodleianae pag. 17. Zptonus curaífe fuasque etiam tam im- pre[f. quam MSS. immifcuiffe dicitur. j m Videfis, quae de vtraque editione et Gotllftoni interpretatione fcripfi in praef. ad Ari- ftot. A, P. pag. XXVI fqq. et p. XXXIII fq. adde L. Ncorori (Küfleri) bibliothecam librorum nouorum, "Traiccti ad Rhen. 1697. 8. tom. I. pag. 92 fqq. Acta erudit. Lipf. ann. 1697. pag. 311 fqq. et Clemen: Biblioth. IL pag. vor. "Ariflotelis poetica, gr. et lat. Edinburg. 1751. 12. — gr. cum verfione Theod. Goul/foni et variantibus legionibus, (ex Sylburgio fere collectis,) Glasguae 1745. 12. — graece et lat. cum notis, (fine accentibus) Oxoniae e typographia Clarendon. 1760, 8. x Le quatre poctiquer:. D' Ariffote, d' Horace, de Vida, de Derpréaux, avec les 'Tra- du&tions et des Remarques par M. P'Abbé Zat/eux, ProfeíTeur Royal, de l' Académie Fran- coife et de celle des I. ct B. L. tom. IT. à Parif. 1771. 8. Elegans eft editio, et quodammodo nova textus graeci Ariflotelici recenfio. — Batteux vt plurimum quidem fequitur Sylburgium et Victorium; ex duobus tamen codd. Parifin. ex Calleluetro et Dacier. loca quaedam feliciter emendat. [πὸ paucis breuibusque notis, textui fubiectis, de lectione, (quod tamen faepius et curatius fieri debuerat) et fenfu loci agit, in "adiectis vero obferuationibus vberrime explicat fenfum rerum ac praeceptorum, comparat gallicos tragicos, et frequenter prouocat ad Cornri/le difcours de la ''ragédie. Cl. Schütz (in praefenti Profeffor Ienenfis,) Zfriffotelir librum primae parti Chreffoma- thiae fuae graecae, Halae Saxon. 1772. 8. inferuit , additis quibusdam variis lectionibus. La Pottita de Arifloteler dada a nueffra lengua. Caffellana por Dou Alonfo Ordonnez. — ZAnnade/e. wueuamiente εἰ texto Griego, la eyfion. Latina y Notas de Daniel Heinfo, s las del Abad Baiteux , traducidar del Francér, y fe ha fuplido y corregido la traduccion. Caffel. lana por tt Lic 40 Don Cafimiro Florez Can/eco, Cathedratico de Lengua Gricga en los Reales Eftudior de fla Corte. JMMadrit. 1778. 8. con el retrado de Ariftoteles. . 'T'extus / EDITIONES Lib HLcoV. 0d "Textus gr. eft is, quem Heinfius conflituerat. — Animaduerfiones effe dicuntur aefthe- ticae, criticae atque antiquariae cum variis lectionibus ex codd. in bibl. Efcorialeufi. [Prima cditio prodierat Mar. 1626. 8. La poetica de Ariftoteles dada a nueflra lingua Caflcllana por D. Alonfo Orporiez das Seixas y T'obar, Seior de San Payo etc. - Diuerfum eft opus Goz/aleffi, quod fatis indicat titulus: Nueva idra de Ja tragedia anti- qua o Iluféracion ultima al libro fingular de Poztica de Zfrifloteles Stagyrita, por Don lufepe "dutonio Gonfalex de Salar, En Madr. 1633. 4. Recufum cum additamento: Tragedia prati- ta 3 Obferuaciones, que deben preteder a [a tragedia Efpoiiola intitulada las Troyeries. 1718- S. II. voll.] ZAiiflotelis de poetica liber: ex verfione. T/eod. Goul/foni. Lectionis varietatem e codd. JV. bibliothecae mediceae: verborum indicem et obferuatt. fuas adiunxit T. //iffanlty — Oxoniae ex offic. Clarend. 1780. 8. "Textus graec. eft Sylburgiauus: indicem nudum vocabulorum excipiunt Vallae lat. in» terpretat. cum Goulft. notis paraphraflicis et notae. — Notae autem tam variorum, quam edi- toris funt criticae. Ego vero edidi Zfriffoteli de pertica librum graece et latine (n. cum verfione latina Goul- flonij) cum rid. Sylburgii meisque notis, (tam criticis quam grammaticis) Lipfiae, ime penfis Crufii 1780. mai. 8. "riffotelir de poetica liber — cum praeledtione, verfione et notis editoris G. Cooke. Cantabrig. 1285. 8. — graece recenfuit Fvid. Volgangur Riitziur Lipfiae 1786. 8. eft omni- no noua recenfio, multis immutatis, atque dolendum, Reiizii commentarium lucem non vidifle. [Oflendit tamen Cel. J7o//iur, Prof. Halenfis, fe eum editurum efle.] Nuper adnunciata eft noua editio, (fub praelo iam fulans,) et recenfio cum notis copio-. fis criticis atque exegetieis Tyrrinzitt, (qui XVI. annos labori impeuderat, et a cuius fagaci- tate atque eruditione multa praeclara poífunt ex/pectari,) cura Burgeffii, cum indice. Tex- tus effe dicitur mutatus fecundum crifin T yrrhwitti additaque Goul(loni verfio, fed correcta. Morh:f. in Polyhi(l. litter. VII, x. 3. pag. 1004 fq. memorat commentatores Zf/exandrum Piccolomincum , qui italico fermone fcripfit commentar. in Ariflotelem, Venet. 1575. 4. Fran- cifrum Patricium in libro: D.lla poetica la deca hifloriale, et la Deca difputata Ferrarae, 1584. — /nton. Sebafl. Mintur-um, libris VI. de poeta, Venct. 1559. 4. — Alibi et fupra ad δ. VIII atque in Introd. in hift, L. Gr. tom. I. p. 463 fq. plures maioris minorisque molis libellos, in quibus res verbaque Ariflotelicae artis poericae varia imparique ratione illufiran- tur, iam adduxi, Multae funt commentatt. huc pertinentes in Actis focietatis reg. Parif. In. fcriptionis. Quare paucorum libellorum faciam mentionem. — Ger. Zo. J"offitr in poetica- rum inflitationum libris III. multa Arift, praecepta illuflrat, et eft vcluti commentator aut fcholiafles Arifto:elis. Valde iniquus eft auctor libelli: Zmmerkungen überr Theater, Lipfiae, 1774. 8. et ni- mis alto fupercilio contemnit Ariftor, Reflexions fur la poetique d' Ariflote, de Mr. Rene Ropin. Parif. 1674. 12. qui de edito- ribus atque interpretibus A. P. ariflotelicae graue tulit iudicium; fed cafligatus effe dicitur in: Remarques fur ces reflexions, (per Franc. /aua[forem,) ibid. 1675. 12. — — ' Fyid. Nap- poli obferuationes, Lipfiae 1687. 12. — Peri Laurbechii commentarius, (per difputationes acade- 344 Lib. III.c. V. ARISTOTELIS : : academicas,) Aboae 1675 Íqq. 4. — Ad cap. IX. poet. quid fit imifa£io, fenfu Ariftotelis, eft erudita commentatio in noua bibliotheca artium bonarum Lip. vol. 42. part. lI. 1791. pag. I Íqq. Auctor intelligit ficionem. fiue adfumat formam dramaticam, fiue tamquam narratio a poeta ipfo proponatur. — Μίμησιν ct μιμέσθϑαι apud Ariftotelem in A. P. effe, res non tam fludio et voluntate, quam ex mero aliquo animi adfectu, imitando exprimere et quafi praefentes fiflere probatum it, et quid fit μίμησις προξεως, explicat //gem in proluf. I. dis- quifitio actionis principis in Iliade Homeri. Numburgi 791. 4. — De vi vocabuli illius di- Íputat quoque aliosque V. D. laudat cl. Renat. Gotthelf Loebel in docta 1. commentat. in. Ari- flotelis notionem tragoediae, Lipíiae 1786. 4. [Ariftotele's T'reatife on Poetry translated with Notes and two Dillertations on postical and mufical Imitation. By T. Twining. Lond. 1789. 4. The poetic of Ariftotle translated with notes by Henry fames Pye, Lond. r-88. 8. Sex- tum caput francog. vertit et notis illu(lrauit 22/5. Z4uger in libello: De la Tragédie Grecque, Pauif 1792. 8. Be] Editiones Phyficorum. ! : Latine, Ariflot. libri V 111. de phifico auditu phifitorum appellati Nouiter correBHi etc. f. a. (vid. Buhle p. 239 fq. Lipf, probabiliter ann. 1499.) et ibidem libri de coelo et mundo; tum libri meteororum, porro liber de anima, praenotata in fronte Zac. Fabri, Stapulenfis, in libros de anima introductione fol.f. a. Libri metaphyficae per Mart. Landsberg de Herbi. poli. Lipf. 1499. fol. rec. 1503. 1509. vid. Leicht. p. 75. et 104. Freytag. adpar. litterar. I. pag. 538 fqq. Phufica Zriffotelir po(t veterem. interpretem verbum verbo inepte quidem, vtait Vi- comeratus, fideliter tamen reddentem , vertit et Petro Mediceo dicauit 70. Zrgyropylur, By- zantius, (de quo vide fupra in Catalogo editionum Operum latinarum , vbi quoque alias vetu- flas faeculi XV. edd. enumeraui,) cuius verfio occurrit in editione latina Operum Ariftotelis, Venet. 1496. fol. aliisque etiam in graeco-latinis, excepta Duualliana. — Ex verfione du- | plici, veteri vna, altera, quae priore femper loco ponitur, zfrgyropuli, et commentariis Thomae Aquinatis, Venet. 1501. fol. “Ἄν, οι. phufica et metaphifca, cum cominentario et dialogo Zac. Fabri, per Henr. Stephanum. Parif. 1504. 4. — Zfriff. deasima: incalce: Lipiz& impenfis Iac. Thanners 1502, fol. (vid. Freytag. adpar. litt. T. p. 540.) T Samuel Caffinar, f. de Caffinis edidit Commentaria fub triplici tnodo expofitionir in I7 IIT, phyficor. Ariflotelis: in calce: in oppido cunei in Pedemontium opera Sim. Beuilaqua 1510. vertit Biliur. vid. Saxii hiflor. typogr. litter. etc. p. 82. et reípon( ad Quirinum etc. p. 5o. Ex phijfiologia 4rifotelis libri duodetriginta, de aufcultatione naturali, octo; de coelo, IV. de anima lll. Zo. Zrgyropylo interprete. de generatione et corruptione If. meteorologi. corum IV. de fenfu et fenfili I. de memoria et reminifcentia I. de fomno et vigilia I. de in- fomziis 1. de diuinatione in fomno L de longitudine et breuitate vitae L de iuuentute et fene- ctute et vita et morte et refpiratione. Francifco /ataólo interprete. Quibus omnibus, an£i- qua tralotio, tricenos libros continens, ad Graecum per eumdem /'atab/um recognita ; columnatim fefpondet. In calce: Parifíür in aedibus Henr. Stephami. — Men? "Augufto. M.D. XVIII (1518.) fol. : In bibl. acad. Erlangenfi. — In eadem bibl. absque vetere translatione, eadem opufcula, Lugduni ap. heredes Sim. Vincentii, f. a. in 8. in calce: Lugduni excudebat Mathias Bonhomme. — nnt. EDITIONES LiIlhY. — 5s “εἰ. de generatione et corruptione. "Aügnflino Nipho interprete et expofitore. Venet. per Bonetum Locatell. 156. fol. vid. Clement biblioth. 11. pag. 88 fq. “4 70. liber phyficorum. Lipfiae 1503. fol. — de generat. et iuterita IT, Meteoror, IV. de mundo; ex opere de animalibus libri X. Petro "llcyonio interprete. Venet. ap. Bernard. de Viralibus 1521. fol. — Bafil. 1546. 4. — αν βού δ᾽ τοῖα naturalis philofophia cum paraphraft et adnotatt. Francifzi F'atabli. Parif. apud Sim. Colinaeum i531. fol, —— — Auguftini Niphi expofitio Venet. 1519. 1525. fol. — Gualteri Burlari 1589. fol. — 10. Baptiffae Rubaei Ve. netiis 1598. 4. de natura libri VIII. interprete Joachimo Perionio, cum eius. obferuatt. contra Tac. Lud. Strebaeum et praefatione de ordine librórum de ratione naturae, Bafil. 1552. 8. — rep. et per Nic. Grircchium correcti, Lutet. 1556. 4. — Parif. 1577. 4. — Phyfica de coelo εἰ anima libri, Jo. Z/rgyropylo interprete etc. Lugduni 1546. 8. ibid. 1558. 8. — libri IV. phy. ficornm cum commentariis Philoponi e graeco in lat. conuerfi per Guil. Dorotlieum, 'L heo- logum Venetum. Venetiis 1554. — naturalis philofophia latine, variis interpretibus. Cole- niae 156g. 4. voll. II. vid. Clement ll. p. roo. adde ad fect, XII. "Alberti M. — introductiones in lib. Zfriff. phy(icor. de coelo ct mundo, de generat, meteororum, de anima etc. Cracou. 1516. 4. 4riflot. textus de generatione et corruptione cum expofitione Zfegidii Romani etc. Ve. net. 1520. fol. vid. Clement bibl. II. p. 89. et Bu&le 241. ex Maittaire A. T. ind. part. I. p. 74. riffoteles de naturali aufcultatione, cum paraphrafi 'Themiflii, graece. Excud. Chri- flian. Wechel. Parif. 1532. 4. Ξ Hriflot, de mundo, graece, cum Guil, Budari ver(ione latina et Simonis Grinaei Ícho- liis; accefferant Pailonis et Cleomedis libri, graece et lat. Georgio alla interprete, Bafileae. apud Io. Walderum. 1533. 8- In lib. Ariftotelis textus graec. ex edit. Erasmiana Opp. fum- tus et nouis mendis typographicis auctus eft: ita, vt haec editio, quamquam rara, nullum prdibeat vfum criticum. friffot. de anima libri IIT. graece, cum introductione latina Zac. Fabri Stapulenfir, Ba- fil,.1538. 8. Jac. Stapulenfis introdu£liones im libros phificorum et de anima ἤν οἱ. cum Todoci nro. portuenfis. amnotatt. declarantibur candide di&a fingula obfeuriora ipfftur introdu&lionir prodic- runt quoque Crazou, curante Gregorio Sthavifthya, Prof. Cracou. impenfis Io. Haller. I510. 4. vid. Jauozki Nachricht von denen in der — Zaluskifchen Bibl. fich befindenden raren polnifchen Büchern. part. IV. pag. 54. Quefliones M. Ioan. lerforis faper tres libros de anima Zfri/fot. per M. 70, Gllogowien- jtm — nouiter emendatae. — Cracou. arte et impenfis Zo. Haller. 1514. 4. vid. Zanozii l. c. part. IV. pag. 110. ; "riflotelir et. Philonis de mundo libri, graece, per Conrad. Neobarium, regium typo. graphum. Parif. 1540. ra. "riffot. de torlo libri YV. de generatione et córruptione libri IT. Meteorologicorum lib. IV. latine, ex verfione veteri recognita, cum argumentis Aap/. Zolaterrani , et digrefTioni- bus Zuerrois. Venet. apud Hieron. Scotum. 1541. 8. Fol. II. Xx "triffot, 346. Lib ILcEÉ ARISTOTELIS “ἄγος. et Püilonir libri de mundo; Orellus Lucazus de vniuerfi natura, latine. illi Bu- saco, hic Chrifliano /durelio interprete, et Simonis Gryaaei annotatiunculae in “γι οί. dt. mundo. Parif. apud lac. Bogatd. 1542. 12. "Ariflotelir de anima libri tres, et e prolixis ac copiofis quidem illis Simplicii commen- Rationibus breues excerptae interpretationes corumdem , Zar. Schegkio collectore. Bafil. per Io. Heruagium. 1544. menfe Martio. in 8. graece. Epiflola dedicatoria, in qua etiam differitur de Ariftotelis libr. de anima et de Simplicii comrnentatt. fcripta eft Tubingae 1543. Cal. Aug. à; Quartus liber merteororum Zfriflotclir omnibus naturae fludiofis commodus: Franc. 7/a- :ablo interprete, Wittebergae per Iof. Klug. 1543. 8. Editorem fuiffe Hermannum Tulichium, cognofcimus ex carmine eius praemiffo. 4hriflotelis de coelo liber primus, graece, apud Chriflian. Wechel. Parif. 1544. 4. "Ariflct. de naturali auftultatione libri VIL graece, cum lat. verfione et commentariis Francifci licomercati, Mediolanenfis. Parif. apud Vafcofan. 1550. fol. et Venetiis, 1564. fol. Ariflot. de undo liber. item Theophra/fur de ventis, gr. Lutetiae apud Vafcofan. 1551. 4. — — de anima et parua naturalia lat. Perionio interprete. Bafil. 1553. 8. — JM. ZIntonii Maioragii commentarii in duos libros Ariflot. de generatione et interitu: eiusdem paraphra- fis in IV. Ariflot. libros de coelo. Bafil. 1554. fol. — "Tranflulit lib. de mundo Peirus Zllcyo- miu. vid. paullo ante notata; item 4o. Geuef. Sepulueda.. Parif. 1548. 4. ᾿Αριξοτελὲς —— riflotelis de naturali aufcultatione, íeu de principiis, cum praefa-. tione Doctoris Zanchi, (Bergomatis "Theologiae ia Gymnafio Argentoratenfi Profefforis;) Argentorati excudeb. Vuendelinus Rihelius, 1554. 8. graece. Praemifit Zanch; docta copiofaque prolegomena de Ariflotelis philofophia et hoc libro eiusque infcriptione.. Cum Melanthone Ariflotelem in hoc gencre praefert Platoni, ePre- fpondet argumentis fecus fentientium. — Sturmius in longa ad Zanchum epiflola fubie- cta non omnino quidem diffentit; at tamen Platonis cauílam grauiter defendit. — Margini textus graeci hinc inde adíperfae funt variae lectiones; fol. irr. in lib. VII, "Themiflii verba, quae pro ariflotelicis, auctore Simplicio, legebantur, funt eiecla, ct fol. 15: — 155. fepara- üm pofita. Zriffot. libri de coro; de ortu et interitu, IMeteorologica et de anima, graece etat. per Ioach'm. Perioniton et per Nic. Gruchium correcta. voll. IT. Lutetiae Parif. 1554. 4. — de ortu et interita libri II. Zoach. Perionio interprete, per Nic. Gruchium correcli Parif. 1560. 4. — Mcteor, — de animo — parua naturalia, eodem Per, interpr. per Nic. Gruch. correcti ib, 1566. 4- : "rijlotel. lib. de mundo, lat. Guil. Budazo interprete apud Mich. Vafcofan. Lutet. 1555. 4. Exflat quoque in Judaei Opp. Bafil. 1557. a pag. 445. Jo. Genef. Sepulueda iuffü pontificis rom. verfionem ariflotelicorum operum fufceperat. Latina libr. “ἀνε. de ortu et interitu vér/o lucem vidit 1526. — repet. cum aliis Madrit, 1773. ideo autem ia Operibus Sepuluedae YV. voll. Madrit 1781. ined. 4. verfio latina librorum ariftoteli- .EDITIONES Lb. HT. e D. :541 ariflotelicorum: non iterata efl: contra in vol, I. infertus index vitiorum typographicorum, atque emendationes Politic. Ariflot. et fcholiorum e msto Sepulucdae. - dfriffotelir. commentationum de natura ΠΕΡῚ VIII. de coelo IV. de ortu et interitu II. Meteorologixzy 1V. de anima lll. et parua naturalia; graece: cum variis lectionibus, apod Guil. Morel. Parif. 1561. 4. et faepius. —"AgisoréAsse περὶ ψυχῆς βιβλίω veia. — Vraefixa eft praefatio, in qua neceffarins et legitimus philofophiae vlus indicatur, autore Zuolfgaugo JMeurero, waedico, philofophiae ariflotelicae in inclyta academia Lipfica P, P. Lipfiae in officina Ernefii Voegelini, Conflan. tienfis. 1564. 8. graece. Α pag. 115. adpofuit Themiflii locum de praeflantia librorum Ariftot. de anima et Tac. Stapulenfis breuem in illos libros introductionem. : “Ἄν ]οιοί. libri de generatione et interitu, lat. per. Faminium Nobilem. Lucae. 1567. £91. "riflotelir de anima libri ILI. cum Averrois commentariis ex antiqua. tralatione fuae integritati reflituta. — His acceffit eorumdem librorum noua tralatio, ad graeci exemplaris veritatem et fcholarum vfum accommodata, Michaele Sophiano interprete, etc. Venetis apud luntas 1574. 4. "riffoteles de Mundo, graece: cum duplici interpretatione latina; priore quidem LL. "pulsi; altera vero. Guil. Budaei, cum f(choliis et cafligationibus Bonauenturae I ulcanis tam in Ariflotelem , quam in vtrumque eius interpretem. — Acceflit feorfim Gregorii Cyprii encomium mari, graece, numquam antea excufum et Pauli Silentiarii Iambita, Lugd. Bat. ex offic. Plantiniana, apud Franc. Raphelengium. 159r. 8. In epi(lola nuncupatoria contendit Vulcan. plumbeis illos niti argumentis, qui hunc excellentem librum, qui non nifi a Naturae genio fcriptus cenferi poflit, Ariftotelis effe ne- gent. Apuleii verfionem, quam e codd. potiffimum emendat illuftratque, mire laudat. Multa Ariflotelis loca corrigit, comparat explanatque, vt haec editio critica bonaque iurc habeatur. Gregorii encomium peculiarem habet infcriptionem, et nouam paginarum feriem. Silemtiarii carmini pag. 13. praemifit epiflolam ad Henr. Stephanum, in qua fcribit, illud in Stephani Anthologia epigrammatum graecorum peffime effe habitum ab correctore, et a fe reflitutum et breuibus, vt putat, aliquot notis Emanuelis Chryfolorae, (fini fubiunctis,) illu flratum. — In bibl. Leidenfi, (catal. pag. 156.) feruatur exemplar cum adnotat. If. Voffii. Zlriflot, de generat. et interitu, lib. primus a F/aminio Nobilio in L. L. conuerfus —. edit. I. Patauii apud Petr. Paull. Tozzium et Io. Speron. 1596. fol. vid. Clement. bibliotheq. curieufe etc. tom. II. p. 89. nr. 69. '"AgizoréAas — — hriflotelis — naturalis aufcultationis. libri 77.111. Iul. Pacius c Beriga cum gratcis tam excufis quam fcriptis codd. accurate contulit , latina interpretation auxit, et commentariis ἀπο εἶς illuffrauit. — Adie£us eff geminus index. — .. Francofutti ap heredes Wecheli, Claudium Marnium et Io. Aubrium. 1596. 8. — recuf. Hanouiae 16c8. et ibid. typis Wechelianis, fumt. Clem. Schleichii et Petri de Zetter 1629. 8. Pacius in epiftola, Sedani Kal. Martiis 1596. fcripta, ipfe gloriatur, fe ex codd. Hei. delbergenfibus et edd. hos libros ita emendaffe, vt haec editio reliquis multum antecelleret. Xx a Atque 348 ΠΡ IHT. c. V. ARISTOTELIS Atque omnino efl editio praeclara, quamquam in verbofis commentariis multa fint, quae nollris philofophis non adeo: probentur. Ego vero primam et vltimam, quae in margine graeci textus vtilia habet fcholia, in manibus habui. Aviflótilir de anina libri 111. gx. et lat. cum commentario Zulii Pacii. Francofurti 1596. 8. rec, Hanouiae 1611. 8. et Francofurti 1621. g. Ariffotslis libri de coelo, ortu et interitu; meteorologica, de mundo, parua natura- lia: gr. et lat. per /u/. Pacium. Francofurti , 160r, 8. Ariftotelis phificorum libri VIII. graece et latine, cum commentario 70. Ludouici Ha- venreuteri, Fraucof. e collegio Mufarum Paltheniano, 1604. 8. S. Thomae Aquinatir, doctoris angelici, ordinis Praedicatorum iz oZ'o Phuficorum Zfri- fl'otelis libros commentaria ex vetufliffimo ac fidiffimo msto exemplari, nuper diligentiffime calligata, et locis quam plurimis integritati reftituta: cum duplici fextu: trauilatione, anti- qua et Zfrggropoli recogaitis. Δα haec acceffit Roberti Linconien/ir in eosdem fumma etc. Parif. apud viduam Dionyfii Moreau et Edmundi Couterot. 1649. fol. S. Táomae Aquinatis — in quotuor libros Zfriflotelis de coelo et mundo,commentaria. Quae quum moite praeuentus perficere non potuit, abfoluit Petrur de Zlluernia: cum duplici textus translatione, antiqua videlicet et Jo. Zlrgyropoli noua, diligenter recognitis. Quae omnia nuper funt maxima diligentia cafligata etc. Parif. apud eosdem, 1649. fol. S. "Thomae Aquinotis — in tres libros Ariflotelir de anima praeclariffima expofitio: eum duplici textur 1ranslatione, antiqua fcilicet et noua Zfrgyropoli, nuper recognita et doctiffi- morum virorum cura et ingenio ab innumeris expurgata erroribus, nec non curiofis et ante- hac non vifis exactillimis adnotationibus copiofitlime referta: cui etiam. fingularum lectio- num fummae mira breuitate collectae, ad íludioforum commodum additae funt, — cum indicibus. ibid. 1649. fol. Misa . . . n . j 3 i DUNT. p S. Thomae Aquinatis — in libror meteorologicorum Zfriffotelir praeclariffima commen- taria, cum duplici textus interpretatione, vna Francifti l/atabli, antiqua altera. Denuo maxi- ma diligentia et fidelius, quam antea a mendis et erroribus expurgata. Addito indice. Parif. 1649. fol. — Ariflot. de mundo , gr. et lat; Glasg. apud Foulis (745. 12. Ariffotelir de Mundo liber. Curait editionem 70. Chriffian Kappiur, (Conrector Gym- nafii Curienfis)) Altenburgi ex officina Richteria 1792. 8. graece. Summam diligentiam adhibuit cl. Kappiur in curanda hac editione, — Orationem grae- cam ex editt. quas vfurpare ei licuit, et quarum V. L. fubiecit gr. textui, cóncinnauit eamque delegit lectionem, quae ipfi aptiffima videbatur; in notis tamen vberrimis, in quibus verba et fententiam auctoris docle explicuit, plura loca ingeniofe tentauit. — 'T'res adiecit Excurfus locupletes diligentiae ingeniique teftes: in quorum primo agit de parente huius libri, et Ari- ilotelem non fuifle opufculi auctorem oflendit: in altero differit de aetheris aeternitate; in tertio de ventis, corum apud veteres diflributione, numero variisque nominibus efl multus. Indici amplo plenoque inferit varii generis animaduerfiones. Huc "EDITIONES LiblI.t.V. 349 , N * Huc pertineat Hermolai Barberi compendium fcientiae naturalis ex Ariflotele. Vene- tiis. T9548: 8: -—— Pafil. emeudat. per. Conrad. Gesnerum apud Oporinium. — Parif. apud Perr. Roigny 1546. ct 1553. 4. — Laufannae1579. — Marpurgi cura P. Egenolphi. 1597. et 1657.8. vid. Zexi diff. Vofliane II. pag. 381 fj. — Das. Heinf oratio in librum de munde, qui.v2lgo Arifloteli tribuitur, inter eius Orationes, edit. nou. Lugd. Batau. 1615. 8. editus, p. 75 Íqq. praecipue p. το fag... Multis argumentis fultus abnegat is Arifloteli illud opufcu- lam. — 70. Cour. Don'autri colleg. pfychologicum, in quo maxime controuerfae quaef(lio- nes circa Lil. libr. Ariflot. de anima ventilantur, explicantur. Argentor. 1660. 8. | Epi'ome philofophiae naturalis, ex lrifotel:s librir ita excerpta, vt eorum capita bre- viter et dilu£i.le explicet, et ad eosdein cum fructa legendos praeparare fludiofos poffit, mul- tis locis auclior et emendatior: quae ctiam fcholarum Petri Rami in octo libros acroamati- cos Ariflo:elis errores paffim detegit, per Georg. Lieblerum, profefforem phyfices in fchola "Tabingenfi. Bafi.-ex offic. Oporiniana. 1575. 8. — Epiftola nuncupatoria ad priorem editio- nem data eft Zu/inzae Kal. Zug. 1561. Hippozratir ophorifmi ex. noua Claudii Campenfi medici interpretatione, (gr. et lat.) eiusdem aphorifimos aunotatt, quibus illuflrantur- euidentiffima Galeni errata. Ηΐς deinde nexae funt. auimaduerfionzs. funul cum apologia in Galenum, itemque naturales animaducr- fiones in. Alriffotilem. — Lugduni apud Claudium Ravot, 1579. 8. i Conr. Gesneri — — phyficarum | meditationum, annotationum et fcholiorum libri V. , nunc recens cx variis Gesnerianae. diligentiae relictis fchedis et libris fludiofe collecti,, me- thodice difpofii, et confcripti per Cafpar. JV/olphium, Tigurinum medicum —. Tiguri, in offic. Frofchouiana 1586. fol. Inflar commentarii opus hoc haberi poteft in multa Ariflotelis loca phyfica. — Praefer- tim liber V. qui efficit partem II. et peculiarem habet infcriptionem continet, fcholia et adno- tationes Gesneri tum proprias, tum ex Graecorum commentariis breuiter et ingeniofe colle- Gas in Ariflotelis libros de meteoris, de anima et reliquis, qui ad parua Ariflot. naturalia pertinent... Interpres et editor futurus varia in his reperiet vtilia: criticas tamen animaduer. ones hinc inde quidem, fcd rarius deprehendi. Graecorum , qui Phyfica Arift. illuflrarunt, editiones varias memoratas inuenies in Ca- tal. Bunau. I. p. 122 14. Zu/. Caffellanii in libros Ariflot. de intellectu humano difpp. etc. Ve- met. 1567. 4. " Simoni Simonii in librum Ariftotelis de fenfuum inflrumentis — 5 in librum de memo- ria et reminifcentia commentar. Geneu. 1566. fol. : CI. Berigardi circulus Pifanus de veteri et peripatetica philofophia, in Zfri/fotelis libros phyficorum de coelo, ortu, interitu, meteoris, anima edit. Il. pars I— VI. Patau. 1660. et 166r. 4. À Boncouenturae Belluti Catanenfis Siculi, ordinis Min. difputationes in Ariflotelis libros de anina. Venet. 1643. 4. — Eiusdem difputatt. in libros de coelo et mundo et meteoris. Venet. 1640. 4. — Eiusdem in Organum Ariflotelis, Venet. 1659. 4. 1646. 4. et Neapoli 1660. 4. — in octo libros phyficorum Romae 1637. 4. et alibi. — in libros de generatione et corruptione. Venet. 1640. 4. Hae omnes difputatt, quinque tomis comprehenfae, prodie- Xx3 runt -— qj LibIIl.c.F. — ARISTOTELIS runt ita infcriptae: Philofophiae ad mentem Scoti curfus integer. Venetiis apud Nicol, Pezra- na, 1688. fol. vide Mongitor. biblioth. Siculam, tom. 1. p. i12. — Hier. Dandiui comm. ia libr. de anima, Parif, r71r. fol. At infinitum prope foret omnes veterum commentarios Zfrgidii Romani, (de quo vide Freytag. adpar. litterar. tom. I. p. 536 fqq. vbi plures antiquae Lipfienfes editiones Ariflot, re- cenfentur.) Thomae Aquinatis et aliorum fcholaflicorum, eorumque editiones, aut aduerfario- rum fcripta fpinofa recenfere. Nam quis hodie leget haec? Editiones paruorum | naturalium. Aliquot verfiones vetuítas latinas et editiones iam in praecedenti fectione, et fupra ad - δ. XV. et in catalogo editionum Operum Ariftotelis enumerauimus. "riffotelis de animalibus libris parua naturalia; cum T'heophraffi opufculis quibusdam graece, Omnia ex exemplaribus V. Leonici Thomaei diligenter emendata Florent, per here- des Phil. Iuntae 1527. 4. Exemplar cum multis emendatt. adfcriptis eft in bibl. Leidenfi. vid. Catal. p. 146. Ariffotelir parua, quae vocant, mazuralia, lat. interprete. Nic. Leon. Thomaeo, cum 'eiusdem commentariis , impenfis Simon. Colinaei. Parif. 1530. fol. "Ariffot. de diuinatione per fomnum, graece. Cracou. 1529. 8. “ἴοι. de longitudine et breuitate vitae et diuinatione per fomnum, gr. etlat. Chriff. He- gindorphio interprete, cum fcholiis, apud Weflhemer, Bafil. 1536. 8. repet. anno proximo ibid. Arift. de longa et breui vita et de diuinatione etc. per Sim. Gryzaeum latine. Bafil. 1539. 8. — de generatione et corruptione, meteorologica, de anima, parua naturalia, lat. Fr. Vatablo interprete, Lugd. 1546. 8. — parua naturalia, lat. per Joach. Perionitum, Parif. 1550. 4. "AegisoréAgs — riffotelis de fomno et vigilantia, de iuuentute et fencGlute, et vita ei morte , de refpiratione, Francof, ex offic. Brubachii 1550. 8. gr. LI In calce additae funt varr. lectt. paucae, quae in alio exemplari adnotatae fuerunt. oath. Curaeur de fenfu et fen(ibilibus. — Libelli Zriffotelir de fenfu et fen(ibilibus cafti- gata verfio et analyfis logica. Francof. 5,90. 8. — de fenfu et fenfibilibus, ex verfione et cum analyfi ac quaeftionibus Rodo/phi Gorlenii. Francof. 1596. 8. Editiones librorum X. hifforiae de animalibus, de partibus et generatione auimalium et de plantis. Confer ad $. XVI — XIX. et de ed. "Thomaei cum paruis naturalibus paullo ante notata. De latina Georgii Trapezuntii verfione hifloriae animalium, ortaque inde lite cum TAeo- dero Gaza, aliorumque de vtraque verfione iudiciis diuerfis agit Zemus in Differtazioni Voflia- ne, tom. IL. pag. τι. et 20. adde fupra in catal. editt. Opp. ad ann. 1476. atque in nota ad $. XVI. quatenus Gazae verfioni fides fit habenda. Fabricius haec, partim manu fua correcta, Ícripferat: , Letitam verfionem Georgii Trapezuntii prae illa Gazae, Politiauo cap. go. Mifc. laudatam non vidi: nec, quantum fcio, lucem vidit, quam ad editionem paraífe fe teftatur Petrus ZdMlryoniur. Politiano vero, "Trapezuntium Gazae pracferenti, indignatur /amur Parrhafius quaefitis per epiílolas LX. Interpre- -XEDITIONES Lib. 1I. c. V. 351 Interpretatio liborum nouem cum libris 1V. de partibus et V. de generatione animalium, per "Theodorum Gazam, qui Nicolao V. (non Sixto V. vti legas in alteris Scaligerianis pro Sixto 1V.) illam deftinauerat, prodiit nitidillimis typis Venet. 1476. fol. Bafil. 1533. fol. — Gazam praefert /7offiz: 1V. 3. Inllitutt. orator. Ipfc quidem Gaza profitetur, non minus eleganter fe illos libros latine exprefiiffe, quam Arilloreles graece fcripfit. — ondeletio tamen iudice (pag. 124. libri de infectis et zoophytis cap. 18.) Gaza, dum latinam linguam locupletiorem reddere ftudet, latine fcribendo, graeca maxime fugiens, nominibus latinis omnia exprimere voluit, aliquando tenebras rebus ipfis offundit, ita, vt de ipfis difficile ancepsque iudicium re- Jiquerit. — Pinzdo ad Stephanum Byzant. pag. 306. — Decimum librum vertit etiam Zo. Bernardíaus Felitienur, cams translatio exflat tomo VI. Operum Auerrois, Venet. 1551. fol. * Hactenus Fabricius. MOT. [Ariflot. Hiflozia animalium, lat. Lipf. 1503. Iac. "Thanner. fol.] Aviflotlir de natura animalium libri IX. de partibus animalium 1V. de generatione ani- mal. V. Theophroffi de hiftoria plantarum libr. IX. et decimi principium 5. eiusdem de cauffis plantarum ; ZAexaidri Aphrodif. problemata. — Omnia latine, Tod. Gaza interprete. 776- nit. in aedib. Aldi et Andr. Afulani. 1504. et 113. fol. vid. Serie dell? Edizioni aldine, ed. IL. Patau. 1790. 12. pag. 24. et 55. Due pag. 240. "riflotelis de animalibus libri XX. latine, partim Gaza, partim Zfryonio interprete, ex officina Simonis Colinaei. Parif. 1522. fol. — rec. ibid. apud eumdem 1524. fol. — et 1533. fol — gr. [ed. Leos. T^omaeo] per her. Iuntae 1527. 4. in Menkenii Catal. p. 91. [in bibl. acad. Lipf. ] | “νοΐ. libri V. de animalium generatione, cum Philoponi commentariis, gr. Venet. 1526. fol. — repet. Lugduni 1560. 12. et 1579. 12. — de plantis lib. Il. graece, in Geoponicis. Bafl. 1539. p. 494. et in ed. "Theophrafli. ibid. 1541. fol. rifloteles εἰ Theophraflus. — Hiftoria animalium et plantarum. — Teodoro Gaza et Petro Zlcjonio interpretibus. Bafil. per Andr. Cratandrum. 1534. et 1550. fol. — cum prae- fatione Cratandri, correctius Lugduni apud 'Theobaldum Paganum, 1552. 8. — — De ge- nerat. et corruptione, Afro interprete et expofitore. Venetiis, fumtibus Oct. Scoti per Bo- netum Locatell. 1566. fol. — — Zfriffotelir liber primus de partibus animalium, lat. cum ex- planatioue Leoniei Thomati et /Mich, Ephefii fcholiis in IV. libros de part. animalium. Ba- fil. 1559. hiffotelir liber, qui decimus hifloriarum infcribitur, a Iu/. Caefare Staligero ct com- mentariis illuftratus. (Edidit Stephanus Syluius filius.) Lugduni, 1584. 8. [ riffot. de animalibus, graece. Frf. 1585. ex offic. Wechel. Hiftoria animalium, graece, ibid. 1587. ex offic. Wechel.] lriflot. hiftoria animalium ,. graece et lat. cum ver(ione noua et commentariis 7t/, Car. ἡ farir Staligeri, (pofl huius fata ex filii Stcphani Siluii eutographos) atque animaduerfionibus Philippi lecobi Mauffaci, (ad calcem voluminis reieclis.) acc, fragmentum, quod decimus hiftoriarum infcribitur. 'Tolofae, 1619. fol. Mauflacum ad hoc opus fufcipiendum infligauerat Pranciftus Peirefeiur. vid. Ga[fendum in vita Peirefcii, lib. 111. ad ann. 1619. Alius codex mstus in bibliotheca Leidenfi, inter li- bros 352 ΖΕ c. F/. ARISTOTELIS bros Scaligerianos. vid. Syllogen Epiftolarum Purmannianam ,: tom; T; pag.560. Gazae ini- quiorem notat Gabriel Naudaeus in iudicio de Cardano. ᾽ν UE ΗΜ ΤΠ Hijloirs der Animaux d' Ariffote, avec la "Traduction francoife, par'Mr. Camur, Advo- cat au Parlement, Cenfeur Royal etc. à Paris chez la Veuve Defaint, Libraire. 1783. tom. E. — Note: fur i hifloire des Animaux d'friflote, par Mr. Camur. tom. II. ibid. eod. anno. 4. Prius volumen continet prolegomena de fontibus hifloriae ariflotelicae aliisque zebus , et textum graecum, fatis nitide, quamuis non vbique diligenter excufuin, atque hinc inde le- ctione codicum (quorum V. L.. Camus acceperat,) veterumque editionum. emendatum, nec raro ftudio emendandi corruptum. | Sub finem voluminis adiecta eft colleclio variarum le- ctionum ex codd. msstis, verfionibus duabus antiquis, (quarum altera, faeculo XIII. facia, in- certum habet auctorem, alterius vero ex arabico concinnatae, qua vfus eft Albertus Magnus, perhibetur auctor Michael Scotus,) et recentiore Gazae excerptarum , "interfertis paucis et breuibus editoris animaduerfionibüs ac iudiciis. — Poflerior tomus commentarium Cami etc. Camus tom. I. p. 55. animaduertit, duplicem efle MSStorum claffem , τᾶς vt noflri codd, ex duobus diuerfis fontibus fluxerint, et Gazam videri msto duplicis illius generis: vfum fuiffe. Sed de virtutibus et vitiis huius editionis copiofe intellienterque agit, et acutas emendationes fcitasque interpretationes textus graeci bene multas profert, docet luculentis exemplis, quan- tum hedieque ad illuftrandam veterum hifloriam naturalem Antonini Liberalis excerpta mythi- ca habeant, et codicem graecum, qui fuerat Beati Rhenani, et priores libros fex ex hifloria animalium continet, atque interdum integram veramque Ariflotelis feripturam feruaffe videtur, paucis curateque defcribit cel. Schneiderur in longa doctaque illius editionis cenfora in commen- tariis de rebus in fcientia naturali et medicina geftis. voluminis XXV, parte I. Lipfiae 1782. 8. Ρ. 580 --- 637. Ita docte egregieque perfunctus eft labore cenfor graecae linguae et hift. natu- ralis fcientiffimus, vtlectores futurique. interpretes atque editores illorum Ariílot. librorum cenfura carere nequeant. adde cenfuram operis in Gotting. ephem. litterariis, ann. 1783. plag. 145. p. 1426 fqq. Idem doct. Schneider. permulta loca Ariftotelis fcienter interpretatur, .aut critice pertractat in commentariis ad Fridericum II. de arte venandi, tum in 'fpecimine primo amphibiorum, phyfiologiae, Francof. ad Viadr. 1799. 4. in primis loca, vbi Arifloteles de pifcibus fcripferat, egregie illuflrat corrigitue in opere inferipto: Petri Artedi Synonymin pifcium graeca et latina. emendata, au&fa atque illuffrata. — Siue hiftoria pifcium naturalis et litteraria ab Ariflotelis vsque aeuo ad faeculum XIII. deducta, du- ce Synonymia pifcium Petri Artedi. — auctore 70. Gottl. Schneider , eloquentiae et philof. Profeffore. Lipfiae, 1789. 4. Pag. 179 fqq. eft anatomia et phyfiologia pifcium ex Ariffotele aliisque collecta. pag. 227 fqq. index auctorum , qui de pifcibus eorumque vario vfu fcripferunt, — δά faec. XIII. de- ductus, vbi pag. 230. iudicat, libros Ariftotelis de hiftoria animalium, de partibus, genera- tione et motu animalium , cum aliis ad animalium phyfiologiam fpectantibus hodieque ex- flantibus, nondum rite emendatos atque explicitos, accuratiorem interpretis operam exfpe- clare: p. 247 fqq. adpendix exhibet hiftoriam Hippopotami veterum criticam: pag. 343 fqq. fubiicit obferuationes criticas, poflquam inciderat Lipfiae in codicem bibl. Paulinae, qui vete- rem Thomae, wti putant, verfionem, notis quam plurimis et difficilibus fatis fcriptam et ex graeco ita factam, vt antiquiffimi codicis graeci fidem atque auctoritatem obtineret, in mem- — branis 'EDITIONES Lib. ITI. c. V. 555 branis habebat, eamque diligenter comparauit cum verbis graecis Ariflotelis. — Inde multa Ariílotelis loca luxata fanauit. — Conr. Gerneri animalimn hifforia, lib. IV. inflar commen- tarii in Ariflotelis libros de animalibus haberi poteft. conf. de eo BuAle de interpretibus Arifto- telis latinis p. 337 fq. Opp. tom. I. — -Add. ZW. Frid. Z4udr. Gallifch comm. de Ariftotele rei naturalis fcriptore. Lipíiae, 1776. 4. : De Ariflotele eiusque libris de animalibus atque editt. aliisque, qui multi funt, fcripto. ribus Zoologicis tam antiquis, quam recentioribus vide D. Georgii Rudolphi Borhmeri, Prof. Witteberg. bibliothecam hiftoriae naturalis etc. part. II. vol. I. Lipfiae, 1786. 8. p. 1 fqq. — . adde Stephani Pace, Francifcani, la Fifica de' Peripatetici, Cartefiani, ed Atomi(li, al para- gone di vera-Fifica d' Ariflotele. ' Venet. 1718. 12. HI. voll. — B/afíur Merrem in: Verfuch eines Grundriffes zur allgemeinen Gefchichte und natürlichen Eintheilung der Vogel part. I. vol.I. Lipfiae, 1788. de Ariflotelis fcriptis et fyflemate memoratu notabiliora tradidit, fed temporis rationem interdum effe curatius definiendam, notat cenfor libri in Berol. biblioth. vniuerf. vol. g2. part. II. pag. 486. Editiones librorum de coloribus, de audibilibur, et de admirandir narrationibus. Conf. ad $. XX. et XXI. et fupra in Catal. edd. Opp. notata. 4triflotelir de coloribus libellus, graece, cum lat. verfione et commentar. Sim. Portii, Neapolitani, ex officina Laurent. Torrentini. Florentiae, 1548. 4. — rec. Parif. apud Va. Ícofan. 1549. 8. ; Portius graeca contulit cum duobus codd. msstis, et teflatus eft, fibi potius videri fape- re Theophraflum, quam Ariflotelem. —. Prodiit etiam /ib, de coloribus latine εχ Calcagnini verfione cum Anton. "Thylefii de coloribus libello, ad calcem Z4&uarii de vrinis. "Traiecti ad Rhen. 1670. 8. e /riffotelis et Theophrafli feripta quaedam , quae vel numquam antea, vel minus emen- data, quam nunc, edita fuerunt, - graece, cum ZZenr. Stephani ad calcem adnotationibus, ex officina H. Stephani, Parifienfis typographi. Parif. 1557. 8. Praeter characteres aliaque T/ophraffi fcripta et Sotionis quaedam, edidit Stephanus graece primus Zfriffot. de audibilibus, ac de lineis infecabilibus, librum vero de admirandis narrationibus, veterum exemplarium opera renouatum. vid. Jule p. 245 fq. Opp. tom. I. Libr. de audibilibur integrum Fyranciftur Patriciur deinde inferuit libro fexto tomi I. difcuffionum peripateticarum pag. 85 fq. et latinam fuam verfionem pag. 9o fqq. fubiunxit, quam feruarunt curatores editionum graecolatinarum Ariflotelis ante Ju 7" allium, qui tom. II. p. 783. hunc libellum exhibet cum verfione Z4driani T'urnebi ; (vide Turnebi Opp. omnia. Argentorati, τόοο. tom. IL) fed male infcribit fragmentum, quum fit liber integer, etfi in epitomen contractus: Φέρε αὶ τοὶ r&T& συντέμνοντες di τὸ μῆκος ἔνια παρατιϑώμεϑα. Cum Porphyrio denuo latine tranflulit 70. /7allifiur. vid. fupra $. XXI. a. Irifloteles de atomis, de auditu et miraculofis auditionibus, graece. apud H. Stepha. num. 1573. 8. “εἰ οι: de coloribur libellus, latine per Emmanuel Margunium. — Acceffit Michaelir Ephefii explicatio in eumdem. Patauii, 1575. 8. J^ol. LII. Yy " Keiduede d ΣῊΝ τῶ ᾿ΑΚΙΞΤΟΤΈΕΙ5 "AeiscréAds — riffotelis liber. de. mirabilibus auftultotionibur explicatus ἃ To. Beck. mano, Prof. Gotüng. additis adnotationibus Henr. Stephani, Fr. Sylburgii, If. Cafauboni, 1, N. Niclas, fubiectis fub finem notulis C. G. Heynii; interpretationibus anonymi, Natalis de Comitibus et Dominici Montefauri, atque lectionibus variis e codice eaefar. bibl. Vindo- .bonenfis. Gottingae apud viduam Abrahami Vandenhoek. 1786. 4... Res ct verba docte explanantur. In praef. de auctore libri, codd. atque edd. fufiusque de aliquot rarioribus Operum Ariflotelis editiotibus, de Montefauri verfione etc. agitur, vid. fupra ad ᾧ. XXI, b, ! m , "driffotelir liber sduerfus Xenophanem , Zenonem et Gorgiam, interprete Zfruoído Fer- Youo; Beffarionis Nicaeni difputat. de infinito pro Xenophane aduerfus Ariftotelem; rnolai Firroni pro. Ariflotele adueríus Beífarionem libellus Lugduni apud "Tornaefium. 1557. 4 adde fupra in δ. XXII. notata. Editiones libri de. Phyfiognomia. Verfiones latinas vide-$. XXIV. indicatas. add. de PAy//ognom. libellus a Matthia Leuco- szanno eygneo edita Lypzik per Baccal. Wolfgang. Monacenfem. 1517. 4. Meo exemplo V. D. permulta fcholia, aut interpretationes gloffasque interlin. adfcripfit. — Fraae, Sanchex. com- ment. in eius tractatu quod nihil feitur. Rotterod. 1649. 12. p. 294. — Zfriffot. Pliyfiognomo- nica lat. per lac. Fontanum. Parif. 1611. 8. alia edit. et verfio lat. cum Ariftot. tractatu de pomo etc. finel.eta. apud βηλίε pag.248. — Papiae 1515. fol. — De editione Frazsás vide ad not. Fabricii g , de editione Sy/burgiana in catalogo editionum Operum Ariflotelis. Editiones Problematut, De editt. faec. XV. vide fupra in catalogo edd. Operum. Probleumata Zdreflotelis, cum eiusdem vita et morte metrice defcripta, £l. εἰ 8. 4. Vid. Heumannui At. philof. tom. I. p. 345 fqq. — aliam edit. 4driffotélir ct. “ἰἰοχαιαῖ)ε ZAphrodif. problematum, Theod. Gaza interprete, f. l. et a, in 8. memorat Jidr&ind in aug» führl. Verzeichnifs von raren Büchern, part. L pag. 203. — Probíemata latine fine l. et a. 4- vid. BuÁ/e p. 239. €t 248. in primis Clement Biblioth. etc. I. pag. 104. vbi vid. de edit. Venet. per Jo. Herbort 4dlemaunum 483. — Ab exemplo, ab Heumanno defcripto, paullulum; faltem foliorum numero, dinerfum effe videtur id, (faec. XV.) cuius vberiorem notitiam de- dit Freytag in adparatu litter. tom. II. pag. 930 fqq. : Ante Gazam vetterat Problemata Georgius Trapesuntiur, cuius translationem repre- hendit idem Gaza in praefatione et Perottus: vnde ingentes inter eos exortae funt fimultates. vide füpra in catal. editt. Operum ad ann. 1476. et Humphred. Hodium de graecis illuflribus L. Gr. — inflauratoribus p. 61. et i04. — Exftat MSt. Venetiis apud patres "Theatinos et Oxo- &iae im collegio corporis Chrifli. "friftotelis Problemata , latine, cum duplisi translatione antiqua et noua TAsodori Ga- iar et expofitione Petri ab pono. Venetiis, 15ot. fol. — rec. Parif. 1520. fol. hriffotelis problemata ia duas XL. fe&iones eum Ariftot. de natura animalium lib. IX. aliisque phyficis fcriptis Aviftot. — Zheophraf/i de hiftoria. plantarum ete. et Zslexamádri πρῆτι dif. ὌΨΑ, - . EDITIONES - LiblilLeE. ws dif. problematibus nou vmquam antca impreffis, Trodoro Gaza interprete, Venetiis apud Aldum. 1504. fol. et 1513... fol. "Vid. fupra, catal, editt. de natura. snimalium; Problonata Zfriffotelir cum duplici translatione, antiqua videlicet et nona, fiue To. deri Gazae, cum capofitione Pefri de /4pono. — "Tabula, (ἢ. e. repertorio in commentaria Aponi,) fecundoim Mum de T'ufiginano per alphabetum. — Problemata Alexandri Aphro. difti, ' Problemata , (f. potius quaeíliones romanae) Z/ufarchi: in calce: Venctiis per Ge. gorium de Gregoris a. 1505. fol. " . De Petro de Apono copiofus eft Henna. 1n actis philof. tom. II. p. 69 — 115. vbi pag. 1:0 fq. curate defcribit illam editionem, et pag. 112. recudi fecit praefationem AMaffariae, in qua hic agit de Theodori verfione ac Petri de Apono commentario, ct fcribit, fe, vt meni- bra melius adhaererent, problematum ordinem, quo a Gaza confcripta funt, de induftria immutaífe. — ecufa eft illa editio expen(is Lucae 7ntosii de Giunta, Florent. 1518. fol. Cvid. Clement l. c. pag. 104. et Catal. bibl. Bunav. tom. I. pag. 125. item JF'idekind Verzeich. uifs von raren Büchern. I. pag. 203. qui edit. apud Gregorium de Gregoriis, Venet. adfignat anno 1500. Éngd in bibl. feledtiffuna, (Bernae 1745. S.) pag. 10. ac p. 1 fq. de raritate coni- mentar. P. de Apono, qui habuit edit. Florent. raram ann. 1518.) — Fabric. de Alex. Aphro. dif. in B. G. lib. IV. cap. 25. vol. IV. p. 74. notat, Gazae νοῦ πόποι Zfri/fotelir et Alexandri "Zphrodif. groblematsiii lucem quoque vidifle Venet. 1524. 1552. fol. et cum copiofo indice Ba- fil. apad Andr. Cratandr. 1537. fol. Fabric. ibidem citat edition. Parif. 1520. fol. forfan diuer- fis annis fignatum idem eft exemplum. vid. Clement 1, c. qui etiam laudat raram editionem riftotelis et Alexaudri problematum, interprete Z/eod. Gaza. Parif. ex officina Sim. Coli. naci. 1524. fol. «Sriflotelir Problemata, latine. Coloniae, ex offic. liberorum Henriei Quentell. 1508. 4. Problematum ZAriffotelis feiontr duae de quadraginta. — Problematum Alex. Aphrodifei libri duo, Theodoro Gaza interprete. “αὶ haec eruditiffma problemata Plutarchi (a Petro Io. Nunnefio conuerfa) apud Borbonium bibliopolam. //alemtiae, typis Io. Mey, Flandri. 1554. 8. Vid. Specimen bibliothecae hifpano — Maianfianae — ex mufeo Dau. Clementis p. 79 fq. /friflotelis problemata et metaphufca, graece. Bafileae 1531. fol. "riflotelis problemata, quae ad flirpium genus et oleracea pertinent, cum aliis varii argumenti libellis, apud Sim, Colin. Parif. 1533. 8, Ariflot. problemata, latine, Theodoro Gaza interprete. Parif. 1539. 8. — repet. Co. lon. 1571. 12. — Logduni 1579. 12. — Colon. 1601. 12. — Amflelod. 1643. 12. In editt. graecolatinis occurrit verfio Theodori Gazae. Problemata. Zlriffotelis ac philofophorum medicorumque complurium. — Marci 4s loni Zimarae, Sanclipetrinatis, problemata, his addita, vna cum trecentis "riffotelir et "luerroir propofitionibus, fuis in locis infertis. Item Alexandri Zphrod. fuper quaeftioni- bus nonnullis phyficis, folutionum liber, Angelo Politiano interprete. Parif. 1552. 12. — 1558. 12. (quam editionem copiofe deferibit Frey/ag. in adpar. litter. tom. MI. pag. 135 fqq.) Lugduni apud "Theobald. Pagon. 1561. 12. et Parif. 1650. 12. Amflelod, 1680. 12. "Ty Addita $6 — LibIH.cnF. — ARISTOTELIS Addita funt Zuf. Caefarir Staligeri problemata Gelliana. At, quae in parte prima oc- currunt, ea non funt mera ariflotelica, nec eft problematum Ariflotelicorum verfio latina ; fed inepta compilatio variarum quaeflionum , quae ad hifloriam naturalem hominis et ani- malium fpectant, ad quas ex Ariflotele, Hippocrate, Galeno, Auicenna, Auerroe aliisque philofophis et medicis et nonnumquam e fcholaflicis theologis refpondetur. vid. Freyzag. 1. mem. Editionis primae, quam paucis verbis Buhle indicauit, veifió germanica facta fuiife videtur. Nam Freytag. librum, (in philofophifchen Bücherfaal, part. Y. Lipfiae 1741. 8. p. 30 Íqq. defcriptum:) Problemata Zfriflotelis. — Mancherley zweifelhoftiger Fragen gründliche Erocrierung. vnd Aufiüfung des hochberhümpten /Ariflotelis vnd vieler anderer. bewerten Na. turerkundiger — ——. — Newlich aus dem. Lotein. ins Teutfch gebracht. 1553. 12. effe verfio- nem libri iflius latini, putat exemplisque probat. adde Cement l. c. pag. 105 fq. et fupra in catal. editionum Opp. poft ann. 1482. aliam edit. Francof. ad Moen. 1557. 8. JV/idekind p. 203. aliam huius verfionis editionem Bafil. 1566. 8. Fabricius indicarunt; fed Juhle p. 274. memo- rat illius verfionis editionem Bafil. apud Emanuel Koenig, 1666. 8. — 1668. (de antiquio- ribus verfionibus germanicis et editionibus vide infra in catal. verfionum, fub finem;) galli. eam vero Lugduni per Iean de 'T'ournes 1587. 12. memorat Freytag. 1. m. p. 157. Ari(t. Problemata cum Alexandri Aphrod. et Caffii problematibus et '"Theophrafteorum quorundam Collectaneis, graece. Francof. 1585. 4. ex off. Wechel. "Ariffotelis problemata, graece et lat. ex verfione Ludomici Septalis, cum eiusdem com- mentariis. Francof. 1602. 1607. fol. tom. I. et II. — apud her. Wecheli. Lugduni apud Clau- dium Landrium. 1632. fol. vid. Catal. Bunau. tom. I. p. 125. Iulii Guflauini , patricii Genuenfis, medici Pifani, comm. in primores decem fectiones. Lugd. 1608. fol. Iulii Guflauini xeliqui commentarii et Roberti Titii comment. f. fcholia in vniuerfa Ari- flotelis problemata, quae ille promiferat in litteris, ad Velferum Boiioniae a. 1602. datis, non viderunt lucem, adnotante Fabricio, qui praeter ea prouocauit ad Giornale d'!talia, tom. 33. part. II. pag. 21. At enim Guflauini commentarios abíolutos effe et perfectos, indicat JWorhof. Polyhift. tom. II. lib. 2. cap. τ, $. 8. "Alexandri et Caffis problemata fubiunxit Sylburgius in graeca fua editione. . Ludouiti Reuzaei problematum mifcellaneorum Antariflotelicorum centuria dimidiata ad dom. fludiofos in academia Leydenfi. Lugd. Batau.1616. 12. Problemata, interdum ri- dicula lepidaque, ad recentiorem aetatem pertinent, et ipfc in praefatione, in qua iageniofus videzi voluit, antariffozelita explicat, misime ariflotelica, ἐς e. nugatoria. Editiones Metaphyficorum. Vide in indice editionum Operum et ad $. XXVI. "riffoitlis Metaphyfica, cum commentariis Thomae Aquinatis. Venet. 1502. fol. [Axift. libr? Metaphyficorum lat. Lipf. pez Mart. Herbipol. 1503. fol. lat. ib. per Mart: Lantzperg, 1506. fol.] "riffotslir Phyfica et Metaphyfica cum commentario et dialogo Jar. Fabri per H. Ste- plian. Parif. 1504. 4. Beffarionsr, -ὸν ulii: EDITIONES Lib. IIT. c. V. 237 Beffarionis , Cardin. Niceni, in calumniatorem Platonis libb. IV. eiusdem corredlio li- brorum Platonis de L. L. Georgio Trapezuntio interprete. Eiusdem de natura et arte ad- verfus Trapezuntium. Eiusdem AMearhyficornm Ariftotelis XIV. libb. tralatio. Theophroffi Metaphyficorum lib. I. Venetiis in aedibus Aldi et Andr. Soceri. 1516. fo]. [Lat. iuxta Beffarionis translationem. Lipf. per Wolfgang. Monacens. 1519. f. ib. 1520. £.] riflot. Problemata et /Me£aphufica gr. Bafileae 1531. fol, Zlriffotelir: metaphyficorum libri XII. latine, interprete Joach. Periomio, Parif. per "Thom. Richard. 1558. 4. [4riffotelir et 'Fheophrafli Metaphyfica. graece. Francof. 1585. 4. ex off. Wech.] Nic. Teurtlli lynopfis metaphyfices Ariftotelis ad normam chriflianae religionis explica- tae, emendatae, completae. Hoanou. 1596. 8. — rec. cum notis Jac. Feuerlin, in Feucrlini Tau- rello defenfo. Norimbergae 1734. 4. Feuerlini diff. apologetica pro Nicolao Taurcllo, philofo- pho Altdorfino, atheismi et deisrai iniufle accufato. Altdorfii 1754. 4. — Jamer Burnet de AMonboddo antient Metapbyfics, or the fcience of vniuerfals etc. Londini 1784. "Theismom Platonis atque Ariftotclis zeflaurare fuflinet. conf, ephem. Gottingenf. litterar. a. 1784. nr. 132. lac. [ilh Feaerlin. difp. refpondente Io. Soph. lof. Herrn. Schülin, de authgntia et infcriptione librorum Ariftot. metaphyficorum. Altdorfii 1720. 4. Contra Patricium, Ma- rium Nizolium , qui in libro de veris principiis et vera ratione philofophandi etc. libr. IV. cap. 6. omnes, qui Arifloteli tribuuntur, libros, nonnift excerpta e libris Stagiritae genuinis a filio Nicomacho fada putat, (improbantibus Patricio pag. 16. difcuff. perip. et Leibnitio im notis ad Nizolium,) contra I. B. Hamelium. Ramum, Gsffendum, et Cael. Curion. | Se- cundum vindicat authentiam metaphyfic. Arifl. conf. G. 7. //off. de philof. fedis cap. XVII. 6. 13. et de philofophia cap. XVII. 6. 3. [Add. Fiilleborz in praef. ad verfionem lib. I. Meta- phyf. in Beytrágen zur Gefch. der Philof. P. II. p? 1 fq.] Editiones feviptorum | mathematicormm. Conf. fupra ad $. XXVII. et XXVIII. notata. Quaefliones mechanicas vertit Leouicus Thomaeur, cuius verfio, figuris illuflrata, occurrit tom. Vll. operum Auerrois, 1551. fol. Zriflotelis snechanica, graece, emendata, latina facia et commentariis illuflrata ab Henrico Monantholie. Parif. 1599. 4. et Lugduni, ex bibliopolio Commeliano 1600. 4, — Eadem ex verfione latina N;coloi Leoniceni inferta funt. /Michaelis P/slli compendio mathema- tico etc. Lugduni Batau. 1647. pag. gg. tefle BuÁlio pag. 247 fq. Editiener fcriptorum. ethicorum. | Conf. fupra in indice editionum Operum Ariflotelis, et ad δ. XXIX — XXXIL iam ob- feruata, citatasque editiones, quas hic nolo iterum indicere. Latinos illorum librorum in terpretes antiquiores perfequitur Euble iu catalogo interpretum latinorum, librorum Arifio- telis, tom. I. Opp. p. 327 fqq. 4riftotelis ethica ad Nicomachum, graece. f. a. vetufüiffima ed. in folio vid. Buhe p.348 fq. [Libri morales ex verfione triplict cum «ormmentario. Parif. exc. Io. Higrnannus et Wolfg. Hopylius 1497. f. — Libri Ethic. ad Nicom. lat. Lipf. ap. Mast. Herbipol. f. — lat. ib. 1498. Wolfg. Stóckel. — lat. ib. 15co. f. Iac. "Thanner.] Yy 3 “ἤρ1Ποἱ [2H A Lib, HL ἃ, ARISTOTELIS "Bheiflotelis. ethicovam iei iuxta antiquam. translationem δέρειν, Korea, cum comen. tarío ad mentem Martini Magiflii et Io. Buridani, Parif, 1566. fol, — /zutenfía ef expo/t:o tutti. gaacflionibur Heraldi Odonis fapet libros ethicorum Áriftotelis ctm textu eiurdeti lain. P'enetiir, per Simom de Lucre: impen(is dni Andreae "orzefani de Afula. 15co. fol. guhica Zfrifotelis cur comtnentariie: ex offic, Henr. Stephani. Parif. 1502. fol. Ar iflot. ethica, interprete Leonardo zfrerino, Parif. apud H. Steph. 1564. 1506. tsto. et τοι. fol. — frggropulo interprete, qui Florentiae hos libros illuflrauit commentariis, quos ex ore eius collectos vulgauit Donatur Zfciajolur, Florentinus, cum comment. Fabri Stapu- lenfüs. Venet. apud lac. Peucium, 1506. g. — Parif. apud Sim. Colinaeum, 1530. g. Ve- fict. 1535. fol. in offic, Luc. Antonii Iuntae, Lugd. rg6r. 8. Parif. apud H. Stephan. vid. edi- tionem paullo poft pluribus indicatam, Acgyropui verfio occurrit quoque in edd. latinis Ariflotelis Venet. 1496. Bafil. 1943. Parif. 1565. fol. Logd. 1517. fol. Venet. 1576. fol. ete, — Leonardi Bruni Aretini verfio re- petita quoque eft Parif. apud Afcenfium 1516. — e recenf. Fabri Stapul. ib. apud Sim. Colin. 1520. 1527. 1542. fol. Venet. 1508. fol. Laudatur a pluribus Bruni Aretini verfio. vid. Mazzu- chelli gli Scrittori d'Italia tom. II. part. IV. Brixiae, 1763. fol. pag. 2208. ; "Agisorixec περὶ ἀρετῶν βίβλιον A. τῇ σοφωτάτε Μιχαὴλ τῇ Ψέλλς ἰάμβοι εἰς ἐρε- τὰς καὶ κακίας. “Ὅροι Πλώτωνος. Francofurti ad Viadrum per lo. Eichhorn. 8. fine auno. Decem librorum. eth. Ariffotelis ires. conuerftones: prima Zfrgyropyli Byzaritii , fecun- da Leonardi “νει, tertia vero antiqua per capita et numeros. conciliate '''), communi fami- liarique commentario (n. vt fol. fequenti diferte dicitur, Jacobi Stapulenfir, qui praefatus efl,) ad Argyropylim adit&o. Parif. impenfis — Henr. Stephani 1510. fol. — repet. verfio Ar- gyropyli, cum comm. Fabri 1514. 8. apud-H. Stephan. tum rec; eft editio anni 1510. fed ad- dita epigraphe circa oram tituli: Tec quarta recognitio typir abfoluta eff in officina Henrici Ste- phani. addita eft Jac. Stapulenfir iutroduBlio in ethicen Adriflottlir. Vari. 1316. fol. — εἰ apud Sim, Colin. 1542. fol. Exemplar ed. 1516. eft in bibl. acad. Erlang. prima pars continet Argyropyli verfionem cum commentario Tacobi Stapulenfis: cui additur tamquam altera pars fine nova infcriptione et dilindione, at nouo foliorum ordine: Zfriflotslir magnorum moralium lib. 1. Georgio Valla Plotentino interprete , praemiffa Zar. Stopulenfis epiftola ad Guil. Budeum. — Tum fe- uitur Leozardi Zfritini dialogus de moribus; et in fine: in alma Parifiorum litteraria día- triba 1516. Continuo at noua foliorum ferie incipit friffotelis ethicorum libri ad Nicomachum interprete Leonardo Aretino. Yn calec: ., Omnia vno volumine comprehenfa et accuratiílime recognita — — abfoluta impenfis — Henr. Stephani in almo Parifienfium fludio. anno 1516. die ro. menfis aprilis, ^ — 2frgyroptii verfionem eff: quoque recufam apud Sim, Co. lin. Parif. 1530. alibique, paullo ante memorauimus. "riffotelir yrr) Duarum antiquiorum meminit Zretinus [Ὁ ei Jriffoteiis Fthica latiniffime loquentia : id IV. vit. epift. Lelandus autem de fcriptoribus quod vt in exemplari meo msto adparet , edita, Britanniae p. 443. ZIretinus, ait, (notante Fabri- (forte addita) p; acflitit: at poflea auaritiae ftu- cio in nota msta,) captabat Hunfridi Ducis Clau- — dens romanum pouiificem operi praefixit. diani amicitiam, vnde pollicebatur, dedicaturum EDITIONES Lib. Hl. c. V. 45$ riflotclis ethica. Nicomachea, graece. Louamii. spud "Theodor. Martin. Aloflenfemi. 1ugenfe Octobr. 1513. 4. à ) ' "riot. moralia magna, interpretibus Girardo Κη 70, Vaccarienfi, et Georgio Κ αἰία, Placentino. ex offic. Sim. Coliuaei. Parif. 1522; fol — | driftot. de virtutibus-et vitiis libellur. graece, cura. Cheredami. Lutet. 1529. 4. "riftot. ethica, lat. cum Ze. /Maigrir, theologi Parifietifis, commentariis. apud Fodoc. Badium et Io. Paruum. 1530. fol. De editione cum Ex/fratii etc, commentariis Z/dia, et editt. verfionis Feficiani iam fu- pra ad $. XXIX. efl vberius difputatum. | o. Bernardi Fsliciaui verfio efl in editione Ariflote- lis latina cur Auerroe Venet. 1562. 1575. €t 1592. atque in editionibus graecolatinis in 8. fepa- ratim quoque Louan. in 8. editam efle; manu adnotauit Fabricius. Zrifloislis ethica ad Nicomachum , libri X. graece. excudebat Io. Lodoicus Tiletanus. ' Parif, 1538. 4. —— ibid. 13540. | — ZHriffotel. liber de virtutibus, gr. et latine per Zdofphum Ocronem, £l. eta. 8. — Ἔχ. flat quoque hic libellus graece in opu!culo inferipto: Compendium vitac. et mortis. Bafil. 1586. p. 3r. et cum admomifionibur S. Nili, Franeckerae, 1608. in fine. ᾿Δριξοτέλος — Ariflotelis de moribur ad Nitomachum libri decem. (cum praefatione Io. Sturmii,) Argentorati per Wendelinum Rihelium, 1540. 8. graece. Non fpernenda cft haec cditio; at tarien fequentes duae eum eadem Sturmii praefatio- ne, et ibid. recufae: /4r;flor. de moribur libri decem. cum variis leBfiomibus in fine adieBlis τ' ex- cudeb. J/'endelimi Rihelii hereder 1556. 8. (quam edit. memorat Buhle,) — repet. ibid. excud. lofias Rihelius 1563. 8. (quam edit. ipfe habco.) funt magis criticae et praeferendae. | Stur- fnius, aut quicumque praefuerit operis, non folum plura, quae tuto corrigi putatat. re- pofuit, ex codicibus tum Jtripfis, ad quos aliquoties, et femel ad antiquilfimum et fidelit- fimum codicem, prouocauit, tum editis, vefligiisque latinae veteris verfionis atque Argyro- pyli, delegit, addito faepius iudicio fuo, leclionis varietatem:, et ipfe [oca aliquot fufpecta coniectando emendauit. Zrefini vero interpretationem non citauit, quia (vt ipfe profite. tur,) plarimis coniecturis intellexit, illum non fatis fidele exemplar habuiffe. : riflotclit εἰ Xenophontis Ethita, politica εἰ otconosica, Baileae 8. Balle addit an. 1340. Num eadem fit editio, ac illa, cuius exemplar habeo ; nefcio. Étenim meum exem- plum, quod quidem eamdem prae fe fert infcriptionerm, praeter ca habet additamentum : tum alis aliquot. ex Plitarcho, Proclo e£ Zlexandro. Aphrocifenfi commentationibur.- Bafil. aped Io. Vualder: fed anmi indicio caret. laitium eapit PLofozis (fiue potius Zdefchinir) dia- logus de virtute. Zhriflotslis de moribur, quae Éthica nominantar, ad Nicomachurn filiam libi decem, a Ioathimo Perionio latinitate donati cmm eiusdem conimentariis. Parif. apud "Tiletanum 1540. 4. in cat. bibl. Auguflano p. 578. at a. 1542. 4. in catal. Bunau. l.c. — iidem», cüm particula Tinati Vlatonis; a Cicerone verla; et rati plrctiormenis, a Cic. conuerfis Bafil. ap. Robert. Win» teran. 1542. 8. — iidem correchi 4 Nirh. Gruchio apud Mich. Vafcófan. Lutet. 1552. 4. Lngd. 1556. 8. — Ethicorum libri X. latine Zo; Bern. Feliciazo interprete, cum Aaph. lofaterrons argumentis, 360 Lib. 11. c... ARISTOTELIS argumentis. Venetiis per Hieron. Scotum. 1542. 8. et inter friffot. opera moralia. "Lugd. 1560. 12. — Arift. de virtutibus libellus, nuper quidem graece inuentus, iam vero primum per Sum. Grynaeum latinitate donatus. — Venet. 1545. 8. riffotelir de moribus ad Nicomach. libri X. graece et lat. a Petro Victorio editi. Flo- rent. apud luntas 1547. 4. In Maittaire indice, et Pinelli catalogo vol. I. pag. 215. ac Bandini annal. Iuntarum ty- pogr. part. Il. p. 239 fqq. : Magnarum ethicarum. difputationum libri duo, ex interpretatione 7/i£i Zmerbachii. etc. Bafileae apud Io. Oporin. 1554. 8. Ariflotelis de moribus ad Nicom. libri X. graece cum variantibus lect. codd. tum Victo- rianorum tum aliorum. apud Adr. Turnebum. Parif. 1554. 4. Ariflot. de moribus ad Nicom. libri X. ita graecis interpretatione recenti cum latinis coniunctis, vt ferme fingula fingulis refpondeant, in eorum gratiam qui graeca cum latinis comparare volunt. apud Zfdr. T'urnebum, Parif. 1555. fol. in calce: excudebat et cum graecis latina coniungebat Guil. Morelius. : Hoc eft vltimum opus e typographia Turnebi, qui in praefatione ipfe prodit, verfio- nem latinam, graecis accommodatam., a quodam litterarum ftudiofo fibi fuiffe oblatam. — repetita eft haec editio cum Turnebi praefatione Heidelbergae typis Ludouici Lucii 1560. 8. — Bafil. apud Oporin. 1573. 8. ibid. 1586. 8. (vtraque Bafil. editio totidem paginis et plagulis conftat et pagina refpondet paginis) et 1592. 8. — Vim φράσεως recte quidem interpres ad. fequutus efl in multis; at tamen ea eft illius verfionis obfcuritas, ac paene adfectata inaequa- litas, vt difcentibus paruo poffit effe vfui, iudice Rachelio pag. 146. introductionis, quae olim Bafileae 1563. et 1592. poft, Zo. Magiri commentariis aucta, Francofurti prodiit 160g. et 1627. And. Hyperii in Ariftotelis Nicomachica annotat. Bafil. ex offic. Oporin. 1586. 8. Ariftot. Ethir. — latine, Zfrgyropylo interprete, ad graecum exemplar recogniti et cum Donati Zcciajoli commentariis editi ab. //nfonio Franco. Parif. apud 1, de Roigny. 1555. fol. — recogn. et nitide rec. Lugduni apud Antonium Vicentium 1567. 8. (conf. introd, meam in hift. L. Gr. tom. I. pag. 456.) — Zriffot. philofophia moralis, Lugd. apud luntas 1560. 12. (vid. Engel. in catalogo librorum rariffimorum p. 16.) Ariftottlis de moribus ad Nicom. libri X. graece, cum Petri Κ᾽ δον et Guil. Morelii variantibus lectionibus, Parif. apud Guil. Morel. 1560. 4. lidem — graec. et lat. a J7ifforio, Florent. apud Iunt, 1560. 4. in Pintlli catal. tom. T. pag. 215. ) Ethicae doctrinae elementa et enarratio libri quinti Ethicorum (Ariflotelis, a pag. 163.) ete, autore. Philip. Melanthone 1565. 8. in fine: Lipfiae Io. Rhamba excudebat. Melanthonis praefatio fcripta eft menfe Octobri 1550. Aviflot. de moribus — latine; Dionufio Lambino interprete; nunc de integro ab eo- dem recogniti ac correcti, cum eiusdem annotationibus, apud viduam Guil. Morelii. Lute- tiae 1565. 4. j riftotelir πε: EDITIONES ς 118. 111. εὙΣ. 8361: * "riflotelis de moribus — libri decem. — In quibus latina graecis, Dionufo Lambino interprete € regione refpondent. Libri per capita meihodice difiribuuntur. — Capita fingula at guqnentis fuis. declarantur. — nec non aunotationibus Lagnbini nouisque Zuingeii Ícholiis - illufirantur, Opera et ftudio 7AeoJori Zuingeri, Bafilienfis, medici et philofophi. Adie- ἐϊα funt fragimeuta quaedam. Pythagorcorum vetufliffana, ex emendatione et verfione Guil. Caaíeri. Bafileae, per Io. Oporinum et Eufebium Epifcopiam 1566. 4. — rec. ibid. 1593. Íol. additis 'ophraffi character. interprete cl. Auberio. i Verfio Latbizi edita 1566. elfe Lutetiae apud vidvam Guil. Morelii, ab aliis dicitur. Ea ex(iat quoque in graecolatinis Arifltotelis editt. Cafauboniana et Duualliana, ac in noua edit. Wiikinfon. Zlriffot. De virtutibus et vitiir, cum Gemiflio Plethone et aliis. Bafil. 1577. 8. vid. ad $. XXXII. alias quoque edd. "Ariffotelir Ethicorum liber quintus. M. Antonio Murito interprete , Venet. apud Marc. Amadorum 1571. 8. — 1583. 8. lriflot, Ethita, latine, per. Sam. Heilandum, Londini 1581. 8. apud cl. Buhle. Sed vereor, ne prior editio in Germania comparucrit, aut ifla Londinenfis editio, minus curate citata ab aliis, fit repetitio libelli; quem in manibus habeo, fic infcripti: "hriffotclis ethicorum ad Nicom. libri decem, in grotiom et vfum ffudioforum, breuiter et gerfpicue. per quae/Hones expofiti per Sam, Heilondum,, "Tubingen(is fcholae Profetforem Ethi. ces. Tubingae, Excudebat Georg. Gruppenbachius. 1579. 8. (in Catal. Vffenbach. tom. f. p. 655. adfignatur illi editioni annus 1580.) — praefatus cft praeter auctorem etiam Schegkius. — repet. ibid. 1588. 8. ; [Ethicorum magnorum libri II. Ethicorum. Ethicorum Eudem. libri VII, de virtatibus et vitiis, T'heophrafli characteres etc. omnia graece. Francof. ex off. Wechelii 1584. 4-] Putvi V'i&orii commentarii in X, libros Ztriflotelis de moribur ad Nicomachum. Pofttir ante. fingulas. declarationes graecis verbis au&orir iirdemque ad. verbum latine expreffir. — Ac. cft rerum et. verborum meonorabilium index plenif/mus. Florentiae ex offic. lunctarum. cIofoLXXXITV. (1584.) fol. : Hoc anno fignata funt exempla et meum et alia in Cat. Menken. atque in Catalogo ir. Roi pag. 135. et id, quod Hambergerus indicauit. Adde quae in Introduct. in hift. L. Gr. toin, I. p. 453. iam notaui. Buhle annum 1583. in elencho edd. pofuit. Ethicorum /riftotelis Nicomachiorum explicatio accuratiffina Ioachimi Camerarii, Paber. genfir, nunc primum poft eius obitum a filiis in lucem edita, — In qua commentatione textus noa modo ex. diligenti Afrifloidicorum eum alür comparatione , exquifitaque obfruriorum vocabulo. - sui expo[itione luculenter enarratur ; fed etiam mulli in locis ex fludiofa diuer farum editionum εἰ veteris libri manuftripti collatione emendatur , non fine magno ethicae philofophiae et vtrius. que linguae fludiofozum emolumento. — Aldic£hus rerum. verborumque memorabilium index lati- nus et gratcur, Francofurti apud Andr. Wechelum 1578. 4. Epiftola Ioach, Camerarii nuncupatoria fcripta cfl Lipfiae d. IX. menfis Septembris 1570. lam vero ex infcriptione patet, librum lectoribus atque interpretibus pracbere infignem víum tam grammaticum quam criticum. — Petri Martyris commenter. Tiguri 1565. 4. et Fi. δέον οι Strigelii paraphrafin potius perfpicuam praecipuorum locorum, quam iuflam totius Vol. 111. Zr operis 2642. 110. 11]. Γ΄. ARISTOTELIS operis verfionem Lipfiae 1572. 8. nec non Simon, Simonii, Lucenfis, verfionem libri I. cum eximio commentario , Geneu. 1567. 4. laudarat Fabricius. "Ariflot. de virtutibus et vitiis, graece in víum fcholarum, Lugd. Bat. apud Franc. Ràá. pheleng. 1595. 8. Ἶ Ion. de Groot in praemifo epigrammate ait, auctorem fiue Ariflotelem fuiffe, fiue alium non inferiorem, ὅν re παρέσχεν ire Σταγειρίτης μέγας. ἤτε τις ἐδὲν ἐλάττων. “Ἄγ θοι. ethicorim libri X. cum notis; adiecta ad contextum graecum interpretatione latina Dionyfii Lambini, fed innumeris locis interpolata, ac parte libri IX, cum X. toto proprio marte verfa — fludio et opera -Marthiae Bergii. Francof. τορι. 8. — edit. altera emendatior et notis, (ex Victorio et Sylburgio excerptis) auclior ex ipfius Bergii recogni- tione et indice graeco, (curante Conrado Rifferrhufo, qui praefatus efl,) Francof. apud he- red. Andr. Wecheli 1596. 8. gr. et lat. — Hanou. 161. 8. (12.) De Matthia Bergio, Brunfuicenfi, tandem poft varia fata, Profcífore Altdorfino, dena- to ann. 1592. vid. cl. Georg. Zndr. Willi Nürnbergilches Gelehrten Lexicon tom. 1. p. οἱ fqq. riflotelis I. tomus ethicus in quo ethicor. ad Nicom. libri X. latine. (interprete Diony- fio Lambino,) — 1l.tom. in quo Ethicor. wagncyrum lib. I. Ethic. ad Eudemum, L. V 11. dc virtutibus et vitiis I. (interpr. Georg. Valla, V. quodam D. et Sim. Grynaeo,). tom. llI. po- liticorum lib. VIII. (interpr. Dion. Lan:bino) acc. libri IX. et X. (a Stroza lat. facti) Oeconom. 1I. (interpr. loach. Camerar.) Francof. apud Wechel. 1595. 8. MT. tomi. “Ἄγ: οι. ethicorum. — libri X. graece et latine, ab Zfníonio Riccobono conuerfi, et com- gnentariis illuflrati, Francof. ap. hered. Andr. Wecheli. 1596. 8. — Fabric, memorat edit, Patau. 1593. 8. et Hanou. 1610. 8. Ariflotelis ethicorum. Nicom. libri duo, cum explicatione Petri Martyrir F'ermilii, et ciusdem librorum ethic. libri X. cum fcholiis 44ndreae Hgperii Flandri, et Rodo/phi Goc!enii notis et lemmatibus /ogicir, Lichae 1598. Oberti Giphanii —.tommentarii , (verbofi., nec tamen fua laude defraudandi,) in dr- cem libros ethicorum Zriffotelis ad Nicomach. pofl fat bene longam fuppreffionem, boni publi- ci gratia, iam primum in lucem editi. Francofurti, impenfis Lazari Ζ. tzneri- 16c8. 8. friflot. Ethicorum ad Nicomachum libri quinque priores, graece, cum noua inter. pretatione, comment. et quaeflionibus Tarqu mi Gol/utii, Soc. Icf. Parif. apud *ebafl. Cro- moify 1632. fol. — E'w:den Gallutii in libros V. pofleriores noua interpretatio, comm. et quaeflion. ibid. 1645. fol. ᾿Αριξοτέλες — Zriffotelis Ethicorum ad Nicomathum libri decem. — Cum Dionyfi Lam- Bini verlione latina a /MMatfhia Bergio interpolata. — Acceilerunt huie editioni loca parallela — cura Saulis Rachelii, (Prof. quondam Helmflad.) cuius etiam praemiffa eft in vniverfam Ariflotelis philofophiam moralem introductio. Helmaefladii, typis Henning Mulleri 1660. 4. "Textus eft fecundum edd. Florent. Victorii et Sylburg. emendatus. pag. 349 fq. adhae- ret fyllabus variarum lectionum et notarum maxime neceífariarum, ad graeci contextus expeditam confiderationem, partim ex P. Victorii, partim ex Fr. Sylburg. notis excerptarum : partim aliunde depromtarum opcra M. Brrzii collectus. "nif. "M dc EDITIONES Lib.INH.c. V. ^ 363 "rift. ethica contra&a. gr. et lat. in Huberi fpecimine philofophiae ciuilis. Franequerae 1686.8. — .Erhita ad Nicom. Magna moralia et ad Eudemum, politica et oeconomica, cum paraphraíi Sy/ucffri Meuri S. Y. Venet. 1696. 1698. 4. Verfionem vero non fuam ad- iunxit, fed eam, quae in tomis Auerrois legitur. ἱ "riflot. Ethica ad Nicomachum, | Zo. Zrgyropylo interprete, cum comment. Zo. de "Aguirre, Romae ap. Anton. de Rubeis. 1698. fol. "riffotelis Ethicorum Nicomacheorum libri X. graece, eum lat. verfione Dionyfii Lam- bini, curante cum notis Gu/. H'ikinfon. Oxonii e theatro Sheldoniano. 1716. 4. Arif. de virtutibus, gr. et lat. Oxon. 1752. 12. Io. Cafzlii in librorum Zfri/fotelir de vita et moribus interpretationem, prooemium. Ro- floch. r569. 4. . Eiusdem in eorumdem librorum interpretationem programma. Helmaeflad. 1593. 4. Ficetini cuiusdam verfionem vidiffe fc teftatur Obertur Gifanius, V'icentinum vocat Iac. Thomafius, qui /íudreae praeter ea. Trebatii. et Zindreae Bilii meminit in Commonefaclione de verlionibus latinis Nicomacheorum, quae fubiicitur breuiario et analyfi eorumdem, editae Lipfiae 16:8. 8. : M. Antonii Mureti notae in libros decem Nicomacheorum , oeconomicorum etc. pro- dierunt Ingolftad. 1662. 8. — in Mureti Opp. Veronae 1727 fq. 8. tom. V. p. fqq. — au- éliores aut emendatiores cum aliis Mureti verf. et interpretationibus Ariftotelicorum Ícripto- rum, in tomo III. Opp. Mureti, edit. Dau. Ruhnken. Leidae 1789. Theatrum Ariflotelicum , pandens doctrinam librorum X. Nicom. a Ckriffoph. Prebifío I. V. D. et P. P. quondam Lipf. antehac apertum, nunc vero recognitum , notisque neceffa. riis et perpetuis illuflrstum publiceque difceptatum a M. Zo. ΕἸ. Ré, cum auctario quaeftio- nis de virtutum moral. dyrexoAgOqces etc, Altdorf. 1662. 4. — | rec. 1665. 8. 1. Crellii ethica ariflotelica, eiusd. ethica chrifliana. Selenoburgi. 4. vid. biblioth. Bente- fian. 1, Pag. 142. Veterum fcholiaflarum graecorum, Fuftratii, Afpafii aliorumque commentatt. in Ariftot. opus ad Nicomacb. cura Sem. Rachelii, Helmft. 1662. 4. "Arift. Ethicor. ad Nicom. lib. Y. lat. cum explicat. /ftcdom. Talae?, in huis Operibus. Bafil. ex offic. Petri Pernae (cum praef. Io. "Thom. Freigii, fcripta Friburgi 1575. menfe Iulio.) 1576. 4. p. 641 fqq. Ariftot. placita late examinantur, et modo confirmantur, modo refelluntur. Caclii Calceguim paraphrafis in. librum Y. ethicorum Ariftot. — in Caíeagnini Opp. Bafil. 1544. fol. pag. 453 fqq. — Emanuelir Thefauri — philofophia moralis, deriuata ex alto fonte magni Zdriflotelir etc. italice, "T'urin. 1671. Venet. 1674. 12. et 1728. latine verfa a Cyriaco Lentulo, Noribergae 1692. (apud Kahlium in bibl. philof. Struviana part. IJ. p. 3o.) 1699. 12. melius verfa a. PAilippo Zldamo I/Irith. Dod. et Prof. Wirceburgenfi. Wirceburgi 1731. £. vid. Acla erudit, 1731. p. 139. von JZ/indheim Bemühungen der Weltweifen etc. vol. V. p. 520 fq. adde fupra in S. XXVIII. [Ariftotelis Ethicorum Nicomacheorum adumbratio ad noftrae philofophiae rationem facta, auctore M. 70. Frid. Gottl. Delbrizf, Hal. 1790. 8. qui etiam Specimen verf. vernac. edidit, a Garuio factae, in libell. menflr. Berol. (Berlin. Mo- natsf hr.) 1791. menfe Nov. pag. 459 fq. Beck.] L2 ἃ Editione: “δ. DUM CPI ARISTOTELIS Editiones librorum Politicorum. εἴ Oeconomicorum. |. Praetermitto editioner, fupra in elencho edd. Operum Arift. et ad $. XXXIII. ac XXXIV. iam memoratas. " "Ariftot. Politica et Economia, /rgyrop. interprete. Venet. ap. Iac. Pencium. 1506. 8. — Leonhardi Aretini verfio occurrit in antiquis latinis Ariflotelis editt. vt Lipfiae 1502. fol. etc. et in graeco - latin. octaua forma editis. Politica /friftotelis, Leon. Aretino interpretes Economica et Hiratonomiarum libri VII. lac. Fabro Stapul. interprete, cum illius fcholiis. Econom. publicorum lib. I. Leon. interprete, cum illius fcholiis. apud Petrum Portam et Beatum Rhenan, 1566. fol. Buhle citat hanc edit. ex cata], libr. bibl. reg. Parif. at vereor, ne eadem fit, quam actutum indicabo. Contenta. Politicorun libri O&lo. commentarii. Economicorum duo, commentarii. Hecato- nomiarum feptem. Economiarum publ. vuur. Explauationis Leonardi im oeconomica Duo. ex recognitione et cum pracfatione Tac. Fabri, (fcripta 15-5.) Ex officina H. Stephani apud Pari- fios 1509. fol. — Hec fecundaria ef coffigatiflima ex offic. H. Stephani ib. xri. fol. in calce: » Recognitoribus in officina quam accuratiffime Petro Poría et Beato Rhenano εχ offic. H. Steph. M.D.XI. Vltima Martii. ^ (exemplum eft in bibl. Erlangenfi, etiam in Academ. Lipf. bibl. vtriusque cdit. 1506. et 1511. exempla.) — rec. ibid. 1516. et apud Sim. Colinaeum 1426. — cum comment. ac annotatt. variorum. ibid. apud H. Steph. 1517. fol. citat hanc editio- nem Aule — Otcologium ex Zfriffotelir oeconomicorum libellis — congeftlum — per W. Stockel, Monacenf. — Lipf. 1511. fol. Ariflot. — | Oeconomicorum libri duo translati e greco in latinum a. Leonardo Zfrethino. — in calce: , Impreffum Liptzik per Baccalarium Martinum Herbipolenfem. a. 1507. ^ fol. Exemplo, quod eft in bibl. Eclangenfi, multa manu V. D. funt adfcripta. conf. fupra in cat. edd. Opp. ab initio. — Fad. edit. et verfio Senis. 1508. 4. Oecouomicorum αν οἱ, libri, graecis et latinir aunotatt. fuis lotir illuffrati, — in cal. ce: Cracouiae per Matthiam Scharffenberg. M. D. X. X. X. VIV. (1537.). 4. Editor eft Georg. Libaniur, Lignicienfis. "l'extui graeco fubiungitur Leonardi Zfretini verfio lat. ad marginem adiectae funt pauculae adnotationes, textui vero litterae infertae, ad notas, fini adnexas, refpicientes, — De hac rariflima editione copiofus eft Zo. Boguslaus Proft- thowski (h. e. Friefe, Saxo, in notitia libri graeci, omuium primi, in Polonia typis excufi, in . Mifcell. Lipf. nouis, tom. V, part. lI, p. 367 — 374. add. o. Dan. lanoz&i in: Nachricht. von den in der Zaluskifchen Biblioth. fich befindenden raren polnifchen Büchern. part. V. Breslau. 1753. 8. p. 194 Íqq. qui vero monet, iam ante illam editionem Cracouiae typis fuiffe excufa Sibyllae Erythr. et Phocylidis carmina. — : "Aiiflot. Politicorum libri octo. Argentor. cum praef. Jar. Bedroti, graece, per Wem- delin, Rihelium, meuf. Martio 1540. 8. ' iriffot. Polifixa, graece, apud lo. Lod. "Filetanum. Parif. 1540. 4. Infunt tantum liber primus , fecundus et tertii pars, cum emendationibus et notis mar- o Τῆς iS. ginaibti Ariflot. e Xenophontis ethica, politica, oeconomica, graece. Bafil. 1540. 8, vid. paul- lo ante de editionibus ethicorum , ad h. a. ift. - EDITIONES Lib.lIL:.V. 365. Aiffot. oeconoimit. libri IT. graece. Parif. (apud Neobarium) 1541. 8. — lat. Bernuardi- no Donato l/eronenfí interprete. apud lac, Bogardum. Parif. 1541. 8. — gr. et lat. a Bera. JDonato. Venetis 1542. 8. "Ariffot. de republira, qui Politicorum, libri VIII. Zoazhimo Perionio, BenediBino Cor- moeriaceno, interprete, acce(Terunt eius in eosdem libros obferuationes et argumentum. Pa- rif. apud Tiletanum. 1543. 4. — recuf. Bafileae furnt. Io. Oporini 1544. 8. cuius editionis in- dici fubiunctum eft in Ariftot. Politicorum lib. I. argumentum per Raph. Volaterranum. "triflot. Politita, a Iac. Ludouito Strebaeo e graeco conuerfa, cum .animaduerfionibus ad verfionis Perionianae libros III. primores. Parif. 1542. 4. apud Vafcofan. — --- ibid. ap. Io. Roiguy ; excud. Matth. Dauid 1549. 4. — rep. ibid. 1550. et addita Perionii verfione ibid. 1553. 4. (1554.) — — I. Π. III. IV. et V. libr. (eth.) enarratio per P/i/. IMMclanthon. acc. orat. de Arif. collatio actionum forenf. attic. et roman. in Políticos aliquot libros Zfri/fot, comm. Lugd. Seb. Gryph. 1548. 8. “ οι. Politicorum liber primus, Leon. interprete, cum Raphaelis V'olaterrani args- mentir. Venct. apud Hier. Scotum. 1543. 8. : AAriflot. Politica, graece, apud Vafcofan. Parif. 1548. 4. — lat. a Cornelio J/alerio ab "huuater, Vltraiectino, apud Vafcofan. ibid. 1548. 8. — —— interprete et enarratore o. Gt- nefio Sepu/usda, Cordubenfi, Parif. apud Vafcofan. 1548. 4. (cuius interpretatio omnium optima videtur Gifanio, proxima Lambini.) repet. adiectis Cyriaci Strozat de republica libris duobus, latine. Colon. in offic. Birckmanica, 160r. 4triflot. Polit. graece, cum praef. 7ar. Bedroti. Argentor. 1549. 8. Ariflot. Ozconom. lat. Gilberto Cognato, Nozereno,, interprete, apud Guil. Morelium. 1551. ἡ. — ibid. 1560. 4. (adde ad $. XXXIV.) — cum Felicis Figliuecii expolfitione. Venet. 1583. 4. | “οι, Politicorum liber primur, gr. et lat. cum commentario a Jf'chaele Toxite con- fecto, “εχ fcholis Zo. Sturmii matutinis, "Tiguri, apud Chrift. Frofchouerum. 8. fine an- ni nota. Zriflotel, P-liticor. libri VIIT. graece, ex Petri l'i£fcrii recognitione, apud Guil. Mo- relium. Parif. 1556. 4. 55 acc. Strozae Kyriari de republ. libri II. octo Zriffotelir eadem. de re additi. gr. et lat. Florent, apud lunt. 1562. et 1563. 4. Ar flot. Politira, Leonardo interprete, cum D. Thomae Zfquinatir explanationes. nec non 6ecomomica ex antiqua interpretatione. Venctiis, apud luntas. 1558. (1568. fol. in cat. Menken. 1l. pag. 67.) Zz 3 Oeconomica $55) Sed anteceffit alia. Vior& editio critica. nonnullis adnotationibus." Atque im praefatio- Certe Conringius in introductione p. 647. » Hanc, ait, lfingrinianam edit. (15:0.) biennio pof? exce- pit -/lorentina editio, a Petro Fi&orio, magno talium rerum artifice, plurimis locis feliciter, collatorum multorum exemplarium et veteris in- terpretationis ope, emendata Jimulgque illufirata ne, Sylburgium maxime fequutum. fuiffe Petri Fiorii illam editionem, quae Florentiae anno fuperioris (προ quinquagefimo fccun- do (1552.) !ypis excufa cfl, difertis verbis de- ciarat. 366 .Lib.IIT.c.V.. ARISTOTELIS Oeconomica fcripta, quae extant nomine 7friffotelis, lat. cum interpretatione oecono- mici libri Xemcphostir, per loaci. Camerarium. Lipfiae (1564.) 8. in Menken. Catalog. I. pag. 127 Zriffot. de Politicis libri VIII. latine, Dion. Lambino interprete, apud Io. Benenatum. Lutet. 1567. 4. Lambini verfio eft quoque in tomo tertio Ethic. Ariflotelis, Francof. apud Wecheli he- redes 1593. 8. in graecolatinis Ariflot. edinonibus Cafaubon. et vtraque Duualliana, in pofe- rioris quidem tomo III. riflot. politicorum libri offo, graece, apud To. Benenatum. Parif. 1574. 4. Putri Vilorii commentarii in V 111. libros Ariflotelis de optimo flatu ciuitati. — Pofitis ante fingulas declarationes graecis verbis auctoris: iisdemque ad verbum latine expreffis. ac- ceflit — index. Florentiae apud Iuntas, 1576. fol. Admodum rara funt huius nitidae nec laude fua defraudandae editionis exempla. — 'Tex- tus graecus eft, quod moleftiam creat, in infinitas particulas diffectus, cui fubdita eft verfio latina, et hanc flatim excipit commentarius perpetuus isque mire copiofus, in quo vero verba nec grammatice nec critice perpenduntur aut explicantur, fed fenfus particulae vberius ex- glanatur aut cum aliis auctorum locis et ciuitatum confuetudinibus ete. neque tamen accurate pleneque comparatur, In longa praefatione neque de confilio, quod fequutus fit, neque de fubfidiis, quae adhibuerit, alisque, quae in praefatione dici folent, bus agit Victorius. Equidem non fperno operam Victorii ct vero bonitatem editionis praedico; at Victorius ille graecae latinaeque linguae, critices, hifloriae atque antiquitatis peritiífimus, meliora et eru- ditiora in hac edit. praeftare potuerat debueratque : at in antecedentibus, quas e Buhlio lau- daui, neque vero ego ipfe vidi nec tractaui, editionibus immaius critices fludium adhibuife vi- detur. Alia ratione iflam cditionem , quam ipfe habeo et infpexi, defccibit Freytag. in ad. paratu litterar. tom. I. pag. 548 fqq. Politicorum et oeconomicorum Zfriffotelir inferpretotiones et explicationes acturatae, nunc primum a filiis in lucem editae, auctore Joac/. Camerario, Pabepergenfi. Francof. ap. Andr. Wechel. 1581. 4. —. Ariflotelis politicorum libri oco ex Dion. Lambini et P. V;&orii interpretationib. pu. riff. graecolatini, Theod. Zuingeri argumentis atque fcholiis, tabulis quin etiam in tres prio- res libros illuflrat: 7/ifforii commentariis perpcztuis declarati. Pythagoreorum veterum frag- menta politica, a Io. Spondauo conuerfa (gr. et lat.). Index rerum et verborum pleniff. Ba- fileae Euf:bii Epiftopii opera ac impenfa. cio1oXXCII. (1582.) fol. "Ariflot. libri Politicorum et Oeconomicorum, graece. Francof. ex off. Wechel. 1587. 4. Ariflotelis politica, ab “πίοι. Monttcatino lat. verfa et commentariis illufirata, Ferra- riae 1597. fol. vid. fupra δ. XXXIII, fin. — a Petro Kao Jatine facta et dialecticis rerum (fammis breuiter expofita et. illuflzata, Francof, apud Claud. Marnium et heredes Io. Aubrii. 1601. 8. — Jatiue, interprete £o. Genefo Sepulueda , Colon. Agrip. 16c1. 4. Zriflot. Politicorum libri VIII. graec. et lat. cum perpetua Dan. Heinfi in omnes Ii- bros paraphrafi. accedit accuratius rerum index. Lugd. Bar. ex oflic. Eizeuiriana, 1621. 8. mai. . Nitidae . EDITIONES 1ιἰδ. 111. εὐ. 561 Nitidae huic editioni a p. 971. acceífferunt ex Heraclide de politiis, ex Nic. Damafceno de moribus gentium reliquiae, et Ariflotelis, quae de variis rebuspublicis citantur, fragmenta: denique p. r041 fqq. "Andreae δικοί animaduerfiones criticae. in priores Politicorum Ariftot- libros. Laudat operam Heiufii Conringius in introductione p. 648. edit. ann. 1656. Zriflotelis Politicorum libri FAI. graece, (vti fcribit Buhlius)) Oberto Gifanio, cto, interprete, cum prooemio Hermanni Conringii, et in politiea Ariítot. introductione. Helm- fladii apud lac. Lucium. 1637. 12, At num graecus textus additus fit huic editioni, quam non vidi, propemodum dubito. Saltem ipfe Conringiu: in praefat. ad editionem alteram, infcriptam : ᾿Αριξοτέλες — Ariflotelir politicorum libri fuperflites. — Editio noua, Cura. Herman. ni Conringil, cum eiurdem Introdu&lione et. emendationibus. Helmftadii typis et fumtibus Hen- ningi Mulleri. 1656. 4. In pracfatione igitur fcribit, fe ante annos nouemdecim edidiffe politicorum Ariftotelis la- tinam verfionem, quam Obertus Giphanius confecit; tum pergit de hac noua editione: ,, lam voluo quafi — idem faxum, ΠΌΝΟ tamen et infolito modo. — Edo videlicet politica eadem Ariftotelis, fed graece latineque, idque ratione hactenus haud vfitata, edo introductorium libellum, fed plus quam altera parte auctiorem et quafi nouum ; addo denique librum emen- dationum mearum , quo graecus textus infinitis locis corrigitur, atque integritati fuae refli-- tuitur.4 Bafis eriticae huius editionis efl quidem Sylburgiano Victoriana: at Conring. per- petuum fermonem, in fuas periodos incifum, dedit: dein (lellulis paffim fparfis indicauit, vbi hiare orationem et lacunam fubeffe arbitratus eft: fragmenta Ariflot, de hifloriis rerumpubl. qualia collegit Cafaubonus, et Victorii verfionem latinam reddidit. 1n introcuctione multa modo hiflorice, modo critice, modo philofophice eruditeque de hoc opere, eius auctore, confilio, argumento etc. pertraclantur, et cap. IX. de editoribus, interpretibus et commen- tatoribus huius operis intelligenter iudicatur, — In emendati» nibus fubiunclis varias easque po- tiores lectiones collegit Conring. quas interdum examinauit, faepius foas propofuit coniectu- ras ingeniofas, interdum locum obícurum lucida intzrprctatione illuitrauit, — Illa editio recufa e(t gr. et lar. in tomo III. Operum Conringii, 'unétim fex voluminibus in fol. excu- forum, curante D. To. Guil. Goebelio, Brunfuic. 173c. fol. pag. 49: fqa.. et p. 422 fqq. funt Herm, Conringii paratitla politicorum Ariftotel. et p. 457 (qq. Conringii Introductio. "Ariflotelis Politira, cum notis et paraphrafi »erpetua Dan. Heinfíi et Seueri Chrift. OI. 211. gr. et lat. Ienae 1660. 4. Neque tamen omnino criticam ct fatis emendatam habemus editionem: atque quantum fuperfit ingcnio ac diligentiae futuri ediroris, patet ex particula operis, a Fr. Ποία. Reitzio, Profeflore quondam Lipfienfi, graece doctitlimo, edita: Ex τῶν Αριφοτελδὲς Πολιτίκῶν περι τῆς πολεω: μακαρίας. Lipfiae 1776. 8. Multa etiam fuperfunr ex antiquitete et hifloria graecarum ciuitatum diligentius ex- plicanda. ! Coeli Calcagnini paraphrafis Politicorum Ariflotelis exflat in illius Operibus, Bafil. 1547. fol. pag. 457 (qq. — “πίον. Stcinur edidit Quar/fionzz in o&o libros Iriffotelis, qui ex. Jfant , de republita. Komae 1577. 4. (conf. Clement Bibliotheque etc, 1], p.87) — De libris oeconorni- 368 Lib. H1. c.F.. ARISTOTELIS oeconomicis conf, D. Georg. Rudolph. Boshineri bibliothecam fcriptorum hifloriae naturalis, oeconomiae etc, part. 1. vol. Il. Lipíiae 1786. mai. g. fect. XI. p. 567 fq. — De veríionum latinarum editionibus, vid. Bunau. Catal. I. p. 126. Editiones epiffolarum. Ariflotelis epiflolae fex, trer ad Philippum, binae ad Alexandrum, et vna ad ITheo- phraftum: Exflant in collectione epiflolarum graecarum /d/dina, Venetiis 1499. et Cuieria- na, Aurel. Allobrog. 1606. p.314. quaedam in Joach. Camerarii collectione epiftolarum, ('Ex- λογὴ καὶ οἷον ἀπάνϑισμα διαφόρων ἐπιξολῶν ἑλλήνων etc.) "Tubingae 1540. 8. — addc fu. pra vol. l pag. 683. et in hoc cap. δ. XXXV. circa finem. — Latine cum apophthegmat. ex variis auctoribus decerptis, et fe/famento in ΤᾺ. Stanleii hift. philof. p. 421. 424. 425. 440. edit, Lipf. zt. — | Ter epiftolae Zriffoielir graece inferrae funt Jo. Patufae encyclopaediae, Venetiis 1710. tom. I. pag. 186. — Infertae quoque funt reliquis editionibus Opp. Ariftote- lis graecolatinis , vt Cafaubonianae et Duuallianae, rg "Ariftotelis epiffolat, quae extant. cum duabus Philippi Macedonis , et vna Zllexaadri M. Philippi F. Lubecae. ex oficina typograph. 70. Zfjbini. 1615. 4. curante Joach. Dreiero. Vid. Clement bibliotheque tom. II. p. 85 fq. i Ariffotelis epiftola ad Alexandrum M. qua vniuerfam fuam philofophiam retraclat, (a nugacibus Rabbinis conficta) hebraice et. at. exflat in bibliotheca Rabbinica Iu/ii. Bartoloctii. Romae 1675. tom. 1. p. 476. conf. δ. XXXV. fin. Dicta notabilia ex libris Zri/Totelis excerpta. Venctiis. apud Io. Patauin. 1537. 8. — ibid. in offic. D. Bernardini 1536, — Sententiae ex Zfriffotele aliisque collectae a Joach. Camerario in libello περὶ γνωμικῆς διδασκαλίας σύνοψις. gr. et lat. Lipf. fine anni nota, 8. — Senten- tiae Ariflotelis nobiliores in libro: Zpophtheggmata graeca regwm ac ducum, philofophorum item aliorumque — ex Plutarcho et Diogene Laertio cum Jat. interpretat. Excud. H. Ste- phan. 1568. 12. pag. 594 fqq. Y OESRSSUD ΟΝ ES. De latinis jam fatis difputatum efl in indice editionum: de reliquis vid. BuAlz tom. I.- Opp. Ariflotel. pag. 268. — Quare equidem ero breuior: ἀσύμίβολος tamen non difcedam. Hifpanicae.. Vincentii Marinerii Vaientii: verfio Operum Ariflotelis latet adhuc πιεῖ in fcriniis bibl. Madritenfis. vid. /riaríe catal. MSSt. gr. vol. 1. pag. sis fq. Simi. Zfprilis verfio hifpan. Ethicorum libr. X. Saragoffae 1584. 4. quidem prodiiffe dicebatur in catalogo quodam librorum venalium; at librarium, qui catalogum confecerat, fuiffe deceptum, nec illam verfionem exflare, monet JMaianfiur in fpecimine biblioth. Hifpano-Maianfianae, e mufeo Clementis p. r2. — rfem port. hifpanice vertit Afonfo Ordonnez da: Seyiar y. Tobar Ma- drit. 1636. 8. — repet. cum textu graeco, (vti fupra in catal. edd. A. P. iam fcripfimus,) ibid. 1778. 8. — Primera Parte de la Filofofia llamadala Logica, o Parte Raciona! — —. Colegida de la dotrina de los Filofofos antiguos, i particularmente dz Zfriffoteles por Petro Sinon VERSIONES LibIlLc.V. 369 Simon Abril, Dotor. — impreffa en Alcalà de Henares. 15387. 4. Non. tam verfio Ariffor, logicae e(t, quam potius compendium ex illa factum. vid. Specimen bibliothecae Hifpano- Maianfianae ex mufíco Dau. Clementis pag. 113. — Nicomachea hifpanice vertit Carol. Prin- ceps de V'iono. vid. Iourn. des Sav. 1726. p. 457. Gallicae. Organum Ariftotelis interpretatus eft. PAiliopur Canaiur de Fraxinir, cuius paraphrafin commendat Ao/andus /Marcfiur pag. 46. epift, εἰ Poffesinus XII. 4. bibl. feleclae. — δὲ onima libros II. gallice vertit Lugou. Regiur, dein Petrus Morcoffur, Parif. 1641. 8. Problem. Lugdun. 1570. 8. — Rhetorica verterunt 7. du Sis. Parif. 1608. &ob. Stephan. Parif. 1624. 8. repet. tertium librum vertit addiditque Job. Stephan. nepos ibid. 1630. 8. (vid. Mait- taire A. T. III. part. Il. pag. 895. coll. tom. II. part. lI. pag. 722. vbi in nota 2. annus editionis fcribitur M.D.XXX. — Poetica Noruillio interprete. Parif. 1671. 12.) — Fran. Caffandre Pa. rif. 1654. 4. emend. 1675. 12. 1685. Amflel. 1698. 8. 1717. 12. ἢ — Haagae Com. 1718. 8. Art. Port. cum notis elegantibus atque eruditis Zfmdr. Dacier. Parif. 1693. 12. (conf. acta eru. ditor. Lipf. 1692. p. 560. Hifl. des Ouvrag. 1692. Sept. p. 38. Iournal des Sav. 1692. p. 429.) Amílerdam 173:. 8. — — Nicolai Petr; Bof interpretatio, cuius mentionem fecit Zigsoliur Morvilliurs, per(onatus fcriptor, tom, I. mifcellan. hiflorico - litterar. p. 211. num lucem ad. Ípexerit, equidem nefcio. — Za/feux verüonem cum textu graeco iam fupra me laudare memiui. — Aorv//[: interpretatus efl poeticam, Parif. 1671. 12. — — Franc. Carpentarii verfio rhetor. et commentarius ineditus memoratur in lourn. des Sav. 1675. pag. 134. in eius elogio, quod exhibent ephem:rides Parif. 17c2, 31. Iul. et in memoriis acad. Infcript. tom. I. pag. 4to. — Rhetor. ad Alex. gallice vertit Balduinue f. Banduinur Parif. 1669. 12. — — Gallicam ethi- corum verfionem a Cardin. Perron compofitam et III. tom. eius Opp. infertam, memorat Du Pin bibl. ecclefiafl, tom. 17, pag. 37. — — Ethicorum librum I. vertit du Perron: in eius Opp. Parif. 1622. fol. p. 805 fq. libror. X. verfio gallica Nicol. Orem, (Nicole Orerme,) cum glof- fis. Parif. apud Aut. Verard.. Parif. 1488. fol. de qua edit. et de Oremo copiofus eft Clemenz in Bibl. curieufe etc. IH. p. 38. adde Labbe bibl. nou. MSS. p. 349. — eosdem vcrterunt P. L. Parif. 1553. 4. — P. de Tyard. ibid. 1578. 4. — gallica paraphrafis Beneuentani, dicata re- ginae Galliarum Margarethac, lucem vidit (Parif) Rothomagi, 1644. 8. — La Morale d' Ari- flote, traduction nouvelle, par Cafe. "Tolofe. à Paris. 1644. 4. — D mundo libr. poft Oresmium verterunt Lud. Migret, Parif. 1541. 8. et P. Saliat, Lugd. 1543. 8. — — Lauri Hayarti, presbyteri, interpretationem Ethicorum memorat Crucemannus p. 496. bibl. gallicae. — Politita verterunt Nicol. Orerme Parif. 1486. 1489. fol. (vid. Clement. Biblioth. Il, p. 103.) et Loys le Roy, dit Regius, Pari, 156g. 4. 1576. fol. et 1600, in qua tertia editione accceflit verfio libri noni et decimi Politicorum, quos graece compofitos a Cyriaco Srroffa in gallicum fermonem tran(lulit Frider. Moreliur. — — Le gouvernement des princes traduit du Grec d' Ariflote en Francois, parle Docteur PAilippe, f. l.eta, — "Trois traités, le-Gouverne- ment — par PAilippe; le trefor de nobleffe — et les fleurs de Valere le Grand, qui par- lent des faits des Romains, trad. par Simon de Hedin. Parif. apud Ant. Verard. 1497. fol. —— Oeconomica (£^) Caffandri verfio in exemplum optimae — Baillet. tom. HI. iudiciorum de fcriptoribus pag. verfionis commendatur ἃ Boilauio De:praco, 626. conf. vitam Boilauii pag. 109 fq. (pracf. ad Longin. ed. L) Fureterio aliisque apud Fol. 41. Àaa 370 Lib. III. c. V. ARISTOTELIS í Oeconomica. vertit. Nic. Orermiur, (vid. Iourn. des Sav. 1732. pag. 453.) poflea Regius Parif. 1566. 1600. fol. — Gabr. Hounin, Parif. 1544. — cum Xenoph. oecon. Steph. de [a Bostie. Parif. 1600. 8. — Phyfiognom gallice vertit Jo. Bomur, medicus, Parif. 1553. 8, — de mun- do vertit, Lud. Meigret, Parif. 1541. g. — Lettre d' Ariflote en. Grec fur le fy(leme du mon- de, cum ΟΡ; Ba£fefii, Varif. 1768. 8. — Varias Polititorum libr. verfiones gallicas, hifpani- cas, italicas, germanicas et polonicas memorat Tendreich. in pandectis brandenburgic. pag. ago. — Le feciet de fecrets Ariftote etc. in 4. fine l. et a. vid. Ducis de Valiere catal. I. pag. 514. vbi quoque de M3to quodam, origine et auclore huius libri agitur. Italicae. ui pleniorem verfionum italicarum, quae multae funt, notitiam cupit, is adeat Clement biblioth. curieufe ete, tom. II. pag. 86 fqq. 7Melehior. Lud. Widekind ausführli- ches Verzeichnifs von raren Büchern, part. I. pag. 196 fqq. in primis Poironi Biblioteca degli autori — volgarizzati tom. I. pag. 92 fqq. qui praeterea aliarum verfionum breuem iniicit mentionem, ducibus aliis auctoribus, — llJarum notitiam, ne nimis fiam verbofus, filentio hic tranfeo, atque eas, quarum certiorem aut ampliorem notitiam dedit Paitoni cum rcliquis, h. ]. paucis indicare fufficiat. — —P/uyfíca Ariflot. verterunt italice Zufom. Bruccioli, Venet. per Bartholom. Imperatore, 1551. 8. 1558. — Mettorol. Sebafl. Fauflus da Longiano 1542. f. lettypographo. 8. — eadem anonymus, cum comment. Venet. 1554. 8. — Franciftus Vii, iunior, Florent. 1575. et 1582. 8. — philofophiam naturalem etc. Venet. 1554. 8. — AMechanira cum declaratione. (Zfutou. Quarits:,) Modenae 1573. fol. — ΑἸ χαπαγὶ Piccolo- mini paraphrafin mechanicorum vertit Or://. //anocci, Romae 1582. 4. — dc coclo et inun- do libr. Zzton. Bruccioli, Venet. per Barthol. Imperador. et Francifcum, generum, Venet. 1552. et 1556. 8. — de generatione et. corruptione libr. Zfnton. Bruccioli, Venet. per Barthol. Imperadore et Francifc. 1552. 8. 1556. "9 8. et 1579. 4. eosdem Z'anci/r. Sanfouinwr, Venet. per Barth. Imperadore 1551. 8. et Framifzur Denier. ibid. 1579. 4. — de anima libros Franc. Sanfouin. Venet. per Barth. Imperadore 1551. 8. Hirn. Segni. Florent. 1549. 1583. 4. — eos- dem ibid. nf. Bruccioli 1557. 8. paraphrafin eorumdem librorum edidit /ngel. Huonrictius, Venet. 1565. 8. Ex Crefcimbeno, Fontan:no etc. aliorum librorum Ariflot. phyficorum et philofoph. vcrfiones obiter indicat Paitom pag. 129. — --- — Rhetoriram Brunettus Latinus Rom. 1541. de qua et alia Hruccioli 1:45. 8. dubiis aut falfis vid. Paitoni pag. 92. "Tradottio- ne antica de la Rettorica d'Ariflotele, nuovamente trovata. Patau. per M, Fabrian. 1548. 8. — Phil. Arrighetti, Florentini, verfionem italicam et commentarios in A. P. et rheto- ricam memorat {π|. Niger pag. 166. hifloriae fcriptor. Florentinorum. — Ahetor. et poetic. in linguam vulgarem Florentinam vertit Bem. Segni, Florent. per Laur. Torrentinum, 1549. 4.155t. B. — Actor. Venet. 1551. 8. et 1561. ---- Polit. rhetor. post. et libr. de anima, Segni, Florent. 1583. 4. 1594. 4. — rhetor. in linguam tofcan. Haznib. Carur, Venet. 1570. 4- (5711). IH. Pyanc. Petrarchae epift. italice fcripta ad auctorem praefationis, praemiffae Cari verfioni, prodiit Venet. 1732. 8. — λείου. in tom, IV. part. 4. degli autori del ben parlare, Venet. 1643. 4. —— rhsfor. cuin praef. Biag'o Sthiavo. Venet. 1732. 8. — eosdem 4/ex. Pic- | colomini.. uuu) Vid. D. lo. Gr. Schelhorus Ergótzlich- IV. pag. 643 fqq. de vita et fcriptis Brucioli co- keiten aus der Kircherhiftorie und Litteratur, vbi piofe agitur; pag. 533 fq. tomi IV, illius verfiones tom. III, Vimae, 1762. $. pag. 379 fqq. et tom. librorum Ariftot. italicae enumerantur. | ^-VERSIONES Li ΠῚ εὐ. ens tolomini, Venet. 1571. ἃ. (de edit. Venet. 1597. 4. vid. Pa'ton. p.95) — — Postic. vert Zfex. Piccolomimis, Sieoae, 1572. 4. et edidit cum adnotatt. Vehet. 1575. 4. — — Poztie. Otfouian. Coflelli, Spoletinus. Rowae 1642. 12. fide aliorum alias verfiones obiter indicat Paitoni pag. 100 fq. — — Erhirorum librorum verfiones italicae exflant numero plures. Zaddei verfio eft in libro: i/ Teforo di Bruaetto Latino etc. Venet. 1528. 8. 1533. 8. — Éthir. cum rheto. rica Cicer, etc. Florent. 1734. 4. — — Eihic. e verfione et enm comment, Bern, Segni, Florent. per Laur. Torrentinum 1550. 4. et Venet. 1551. S. — — .FHicis Figliucii, Senenfis, verfionem paraphraflicam, Romae 1551. 4. et aliam Florentini cuiusdam, verbum verbo exprimentem, vidile fe teflatur Gifanius. — De libro rariffimo: 7 E/hiza d'Zériffotile, ridotta in £ompen- dio da fer Brunetto Latini. ... Et oltre Traduttioni et. ftritti di quei tempi. .. Con alcuni dotti avvertimenti - intorno alla lingue. In Lione per Giovanni di Tornes. 1568. 4. commentat. Paitoni fcripfit et primum euulgauit in Racco/ta d* Opuftoli, tom. XLVI.. tum emendatius, ct de Bruneti Latini Thefauro ( Γείογο) eiusque editionibus raris accuratius egit in Biblioteca degli autori etc. p. 103 fqq. adde Ccmest biblioth. II. pag. 87. — Ethica nore paraphrafeos cum notis, vertit //n£. Scainu;, Romae 1574. 4. — libr. de virtute δὲ vitür vertit Zul. Bali. "us, Venet. 1564. 8. vid. Paitoni pag. 123. (vbi verfiones quorumdam, nonnullas italicas libr. ethicorum in MSS. enumerat:) Clement p. 109. ex Haym notizia de' libri rari p. 252. citat an. 1565. — Politicorum libros italice vertit zfnf. Brucciolur, Venet. 1542. 8. (1547) — more paraphrafeos cum adnotationibus et fermonibus etc. auct. M. Zn. Sraino da Salo. Romae, 1578. 4. vid. Clement l. c. p. 165. et Paitoni l. m. 124. qui confectorem catal. bibl. Hulfianae, citantem edit. Florent. 1546. 4. errorem commififfe monet, et arbitratur, fuiffe ver//onem Bern. Segni, quae prodiit Florent. 1549. 4. — Venet. 1551. 8. 1599. 4. — Fabric. in nota msta citat quoque edit. Sraini interpretat. Romae 1558. 4. — Dello flato delle republiche fe. condo la mente di Ariftotele con effempi moderni Giornate otto e CCXXII. avertimenti civili di M. Nic. l/ito di Gozzi. Venet. Ald. 1591. 4. — La Morale politica d^ Arifotele, tradotta e dirhiaratta da Panfilo Perfico. Venet. {. ἃ. — Col nome de Dio Il Segreto dg Segreti , [e Moralita et la Phifionomia d Ariflotele, Doe fi tratta à mirabili ommaefframenti ch? egli feriffe al Magno ZlHelJandro fi per il reggimento de P Imperio, come per la confervatione de la fonita, et per conoftere le per fone à che fiano inclinate, ad efempio et giovamento d' ogm' uno accomodatif- fmi, Fatti nuovamente volgari per Giovanni Manente. Stampata in Vinegia per Ioan "Tacui. no da Trino. 1538. 4. — Alia verfionis eiusdem editio de conferuatione valetudinis, Phy- fiognom. et fecretorum, Delle maravigliofe occulte etc. Venetiis 1669. 12. vid. Paitoni 1, m. p. 121. et pag. 128. — [ἃ morale d" Ariflotcle dal' Carolo Zgtcn. Donadovi, Venet. 1709. — Curiofi problemati filofofici, fcelti da quelli, che Ariflotele intitolo, delle cofe naturali, da Tommnofo l'inrenzo Falleti. τη86. 8. Ex problematibus delegit atque explicuit XL, at vbi reperirentur apud Ariftotelem , non indicauit, "Angliae, Meteorologica verfa funt anglice ab Edmund Pargiter. — postica a. Rimero, et edita cum Renati Rapin obferuationibus poeticis, e gallico in anglicum fermonem transJa- tis. Londin. 1674. 8. — Zfri/lotle't Poitic. — Londin. 1775. 8. — The Poeti of Zfriffotle, translated from the Greck with notes. By Henry lamer Pye. Londin. 1788. 8. auctor promit- tit commentarium in A. P. Ariflot. vid. Tbe monthly Review menf. Febr. et Nou. 1789. — Ariflot. Treatife on Poetry translated ; with Notes on the "Translation and on the Original, Aaa 2 and 222 — LibIII cV. ARISTOTELIS VERSIONES and two Differtations on poetica! and mufical Imitation. By Tom. Ting. London. 1789. 4. Notaea p. 137 — 565. con'inent emendationes textus, illuflrationes, confirmationes et in. terpretationes effatorum ac iudiciorum philofophi, et commentationes in piures libelli parti- culas, Laudatur in ephem. Gotringenf. litterar. 1789. plag. 195. adde L' Esprit des Iournaux ^ m. Sept. 1790. tom. IX. Parif. p. 45 — 58. — Rhetor. anglice verfa Londini 1686. 8. iisdem auctoribus, qui artem cozitaudi galiice verterunt. — T'Àe Problems of. Alrifl. and other phi- lofophers and Phyficians. London. 1607. 12. 1680. 12. — Libri, Secreta Secretorum , veríio anglica prodiit Londini 1702. 8. Bilgice Rhetor. ad Alexandrum M. vertit Guif. vau Schaep. Lugd. Batau. 1677. 12. Gerinanicae, conf. Scmmmelr Ueberfetzer- Bibliothek p. 83 fq. et auctor libri: Vollftàn- dige Sammlung aller Ueberfezzungen der Griechen und Romer, Francf. et Lipf. 1785. p. uo fq. (vbi vero eadem notitia eademque verba ex Schummelii libro translata funt.) Memorantur igitur verfiones 1) Probfematum 1557. 8. Colon. 160g. 8. Argentor.1631. 8. Sunt tamen an- fiquiores verfiones germanicae: Propíiemata. — "Vitulum excipit efhgies Ariflotelis ligno inci- fa: Tum infcriptio: Ein Tra&fat mancherley früg menfchlicher vnd thierlicher natur, vnd ge- Jihiklichlsit zu. laiein. genant. Propleumata. Alreffotelir vnd. onderer natülich πιεῖ εν, als ir hernach finden werdet, | Sub fin. gedrükt vnd vollennt am Tag Seruacy a. dom. Ixxxll. (1482.) fine loci nota, typis gothicis. vid. Theophili Sinceri bibliotheca — oder analecta litteraria von lauter alten und raren Büchern, Nürnberg. 1736. 8. pag, 152 Íq- — Antiquae et rarae funt editt. Proplemata Areflotilit, germanice, (probabiliter, Auguflae Vindelicorum.) 1492. 4. eft potius nonnullorum Ari[lorclis aliorumque problemarum compilatio. vid. cel. Panzer in An- nalen der ültern deutfchen Litteratur, Norib. 1788. 4. pag. 197 fq. — recuf. Auguflae Vindel. per Hamnfin Schatwren 1493. 4. vid. Panzer l.c. p. 206. qui alias editiones vetuflas recenfet, (p. 240.) menfam per lo. Zainer 1499. 4. — (p. 312.) Zfugt//ancm per Frofchauern 1509. 4. — (p.38o.) Zfrgentorat. per Mathiam Hupfluf. 1515. 4. adde fupra in indice editionum groblematum, et in indice editionum Opp. pofl ann. 1482. vnde forían verfio prima confe- cla eft. Aliam adde, a Bulio indicatam : Kin Biüchlrin, da: durch die natürlichen mailer Ari-. Jflotilem.. Avicennam. Galienum.. Zbertum vnd andern von mancherloy feltzcm:m wunaerlichen Fragen. befchrieben. — — vnd. hoyff. Propleumata. Ariflotels. — Getruckt. zv. Zugspurg. von Jofthawer i512. 8. τς Probleinata “Ἵν. germanice verfa et explanata occurrun in 7. Gottfried /'oigtr neuvermehrten phyfikalifchen Zeitvertreib etc. Roflock. 1675; — 2) &áe- iorier pars de motibus animi et moribus in libro, a Schirachio edito: Ueber die Harmonie des Stils aus dem Marmontel, Bremae et Lipf. 1768. 8. — 3) Occonosicorum libri fecundi verfio in: C. F. Hugo Abhandlungen aus dem Finanzwefen. Berol.1774. 8. — 4) Poetirag ver(io auctore JMMich. Conrad. Curtio cum doctis notis et commentationibus. Hannoner, 1753. 8. Loca quaedam vertit et expofuit Leffingiur in der Hamburg. Dramaturgie. — 5) Die Ethik rer "Avifloteler in X. Büchern, aus dem Griechifchen, mit Anmerkungen und Abhandlungen von Dan. Itnifzh, Prediger zu Berlin, Dantifci 1791. 8. cf. cenfuram in ephemerid. litterar.. Erford, 1792. plag. 24. Super hac verfione Frid. Delbrück fcripfit, loca quaedam examinauit, fuam- que verfionem , iudicio Garuii interdum addito, comparauit in menflruo Berolin. libro (Berli- nifche Monathsfclirift) menfe Nou. 1791. 8. p. 459 fqq. Delbrück antea dederat verfionem libri. ectaui Ethicorum germanicam, veluti fpecimen, in Eberáardi philofophifchen Magazin vo]. III. Vol. IT. p. 175 SCRIPTA-DE ARISTOTELE Lib. 1II. c. V. 373 vol II. Halae 1790. 8. — 6) Metaphyfic. librum I, vertit Fü/leborn in Beytràgen zur Ge- Íchichte der Philofophie, part. M. nr. 11. 1792. Polouice vertit Politica atque Oeconomica. Se£aff. Petricegur, tefle Nicol. Comneno lib. 2. hif. gymnafii Patauini, p. 379. prodiit vero Cracou. 1605. fol. eft quoque illa editio in bib], Vpfalen(i, notante Erico Benzelio. ZHar/. XXXIX. Scripta de Zriflotele et Ariftrotelita Philofophia. DE PHILOSOPHIAE ARISTOTELICAE CVM PLATONICA confanfa ve dif/zifa confulendi fcriptores quos retuli fupra in cap. de Platone $. vlt. [Conf. Dorv. ad lon/ium de fcriptor. hift. philof. III 21, το. pag. n6 fqq. cap. 23. pag. 129 fqq. cap. 2$. p2g. 137 fqq. cap. 57. fedt. 3. et 6. p. 151 fq. Vorhof. in Polyhiftore philofoph. lib. II. part. I. capp. XIl fqq. pag. 214 fqq. Zac. Corpentarii Platonis cum Ariflotele in vniuerfa philofophia comparatio. IT. partes. Parif. 1573. 4. — ac. Mazonii, Caefenatis, comparatio Platonis et Ari- flotelis. Vcnet. 1597. — rof. Zenus in differt. Votfiane tom. II. pag. a1 fqq. vbi citat ra- rum librum: Comparationer philofophorum riffotelir et Platonis a Georgio Trapeziuntio viro clorifino. P'euctiis per Iac. Penfium de Leuto a partu virgineo IM D X XLI, non. Ianua. vii in g. vt Drucker. aliosque, iam fupra memoratos, praetermittam. Zar/] Rationem cur Plato Dininur, [vid. Procl. ad Euclidem 18. 22. 23. edit. Bafil. gr.] Ariftoteles dictus fuerit Daemonius, quod fcilicet res naturales, orbi lunae fubiectas, in quibus daemonum genus verfari exiflimabant, diligentillime tractaflet, exponit Zef/arío lib. 1, contra calumniatorem Platonis cap. 3. N DE FORTVNA SCRIPTORVM ARISTOTELICORVM, quomodo in tenebris diu iacuerunt et in lucem denique fuerunt proiracta, atque emendata a T'yramuione, grammatico, nota funt, quae fcribunt Sfra£o XIII. pag. 609. et P/uiarchur in Sylla p. 468. "Athenaeus pag. 3. Zmmoniu: in. vita Arill. et Suidas in Τυρωννίων. quae loca illuflrauit idem praeftantiff. Baeliur, vbi de "Cyrannione agi. [Adde, quae fupra ad imtium huius capitis no'ata funt.] Aapimus in comparaione Platonis et Ariflotelis, [in: Les Comparaifons des grands Hommes de l'an'iquit& tom. 1, Parif. 1684. 4. vid. Acta eruditor. ann. 16$6. meufe April. psg. 195 [ 4. mire laudat Ari(torelem.] atque auctor libri: Zer amrmitez de Critique Parif. i717. 12. qui. narrationi Srrabonis detrahit fidem. vid. lourn. des Savans 1717. pag. 655 Íqu. Το». du Sonl ad. Vlutarchi Sullam, tom. IH. edit. Londin. pag. 548; qui apud Plutar- chum legit ἐπιδιασκευώσασϑαι re enfuiffe pro ἐνσκευάσασϑαι compila]. bibliotb. raifonnée tom. V!!! pag. 3 1 fq. Zudr mei hod πίνακας, qui Arillotelis ac "Fheophrafli Ícripta in - πραγματείας digellit, memorat praeter Plurarcham loco Jaudato, Porphyrius in vita Plo- tin. Zf/ra/'um vero. Zfpirodifen/tm περὶ τῆς τάξεως τῆς ᾿Αριτοτέλος Φιλοσοφίας laudat Simplicius in Categor. Occalionem, varia ^rifloteli Ícripta fupponendi, narrat Ammonius in Cat: gor. his verbis: Πτολεμαῖον τὸν Φιλαδελῷον πάνυ ἐσπεδατέναι Φασὶ περὶ τὰ Mer φοτελικὸὶ συγγοώμματα.. ὡς καὶ περὶ τοὺ λοιποὶ» καὶ χρήματα διδόνα) τοῖς προσφέρεσιν αὐτῷ βίβλες τῇ Φιλοσόῷε. ὅθεν τινὲς χρηματίσασϑαι βελόμενο; ἐπεγροίφοντες συγγοοίμ- ματα τῷ τῇ Φιλοσόφᾳ ὀνόματι, προσῆγον. ᾿Αμέλε;. φασὶν, ἐν τῇ μεγάλῃ Βιβλιοϑήκῃ εὑρῆσθαι ᾿Αναλυτικῶν μὲν [] τεσσαράκοντα βίβλες, κατηγοριῶν δὲ δύο εἰς, Simplicii: * Nas 3 ἐγραῴη 513 Lib. HT. c. V. . SCRIPEA DE ARISTOTELE Voli p. 176 " [4 δ LU 3»: nb , ^ ᾿ τ ἐγράφη δὲ πολλὸὼ βιβλία κατ ἐκέννον μάλιφτω τὸν χρόνον, ὅτε πολλὸὶ τῶν βασιλέων (Ae- E . ^ n , hr Ὁ ^ , - gypti et Pergami) περὶ τὰς βηβλιοθήκας az adaCovres πολλξ χρυσί τῶ ὠπεξενωμένω τῶν βιβλίων. ὠνδντο. * De diflin&ione fcriptorum Ariftotelis in EXO TERICA, quae exfrisfecur auftultaz- tibus , Seueca. epift. 34. popularifer firipta Cicero V. 5. de fin. adpellat, et ACROAMATI. CA, limatioribur comprehenfa conimeutariis , Acyoig, videndi e veteribus PInzarchus in Alex. pag. 668. Gellius XX. ς. Galenur initio libri de facultatibus naturalibus, 77:/Ziu; Orat. pag. 319. edit. Harduini, etc. Εἰ recentioribus OZiauianus Ferrarius in. libris duobus, de fermoni- bus exotericis et difciplina encyclio "2, qui poft edit. Venet. 1575. 4. cura Goldaíli cum huius epiftola de Cryptica veterum philofophorum difciplina ad Rudolph. Goclenium , recufi funt Francof. 1606. 8. Salmafnu:s ad Simplicium in Epictet. pag. 228 fq. P. /7i&or. VI. 18. varr. lection. D»fid. Heraldus pag. 615. animaduer(f. in Salmaf. ZJHMe/chior Zeidler in tractatu de gemino veterum docendi modo exoterico et acroamatico,, dialeclico et analytico, Regio- monte 1685. 4. Petrus Ioh, Perpinianus epiftola ad Muretum, quae inter Mureti epiflolas le- gitur lib. I. epift. XL. Zdrear Chr ffianur Efchenbachiur lib, de Poefi Orphica pag. 4 fq. Joh. Hur. Meibomiur commentario ad Hippocratis iusiurandum pag. 95. /Mich. Piccartus, lfa- goge in Ariftot. cap. το. pag. 32 fqq. abrir. — 1o. Lomeier de bibliothecis cap. V. pap. 69 Íqq. in libro: de bibliothecis acce[Jo altera, colle&ioni Maderianae adiuntfa, a I. A4. S. D. (h. e. 10. "lndrea Schmid, Do&ore;) Helmflad. 1765. 4. qui putat, libros Ariftotelis, quos hodie habemus; non exotericos, fed acroamaticos effe. In primis commendanda eft docta cl. 7. Gottlieb Buhle commentatio, (quam faepius laudauimus, et in qua de vi et origine vocabu- lorum , ac librorum exotericorum, acroamaticorum s ἐγκυκλίων etc. de eorum diuerfitate atque fignis, ipfisque Ariftot. libris praeclare diflerit;) de diffributione librorum riffotelis in exotericor et acroamaticor. eiusque rationibus et caufir, Gottingae 1786. 8. maximam par- tem recufa in primo volumine Operum Ariftgotelis. fure is exiflimat , plurimos librorum, quos adhuc ab interitu feruatos habemus, Ariílot. ad claíffem. acroamaticorum effe referen- dos. Confentit quoque eius cenfor in ephem. Gottingeníib. ann, 1786. pag. 85. qui tamen monet quaedam , et. cenfet, iudicia, quae paffim Cicero tulit de egregio dicendi genere Ari- (totelico, probabiliter valere de exotericis fcriptis deperditis. - DE ARISTOTELIS RELIGIONE praeclare fentiunt Zulius Cae/ar. Scaliger, qui Platoni etiam anteferre eum in diuinis non dubitat Exerc. CCCLXV. Peirus. Lefthalope- riu; in Ariftotelis theologia defcripta, ad calcem commentariorum in lib. 1. Ciceronis de na- tura deorum: Joh. lon/íu: de Scriptoribus Hifl. philofophicae pag. 8. Forfumius Licetur in libris duobus de pietate Ariftotelis erga deum et homines et de animarum rationalium im- mortalitate fecundum opinionem Ariflotelis, Patau. 1629. fol. [Vtini 1645. 4. idem de alle- goria peripatetica Patau. 1630. 4.] Hieronymus: Capraedonug "'""?). -Soncinas, Ord. Praedic. ibris tribus de theologia Ariflotelis. Venet. 1609. 4. Zfrtonius Sirmondus, Zuguflinur Niphus [ Venet. 1518.] et Ca/p. Contarenu: in libris de immortalitate animae contra Pomponatium, Cafpar vvv) Ἐγκύκλια res obuiae εἰ vulgares, Meur- a Valentino Loefchero in relatt. nouantiquis ann. fius II, 5. exercitatt. criticar. 1705. pag. 54$. τισι) Huius opus inter libros atheos refertur € Vo.ILp76P:17 — ET ARISTOTELIS PHILOSOPHIA 70.117]. ε: Κ΄. 375 Cafpar Cardillur de Villalpando in apologia Ariflotelis aduerfus eos, qui aiunt, fenfiiTe, ani. mum cum corpore ex(lingui. Compluti 1560. 8. Salomo Germerus in XXX. teflimoniis Ariílo- telis de dei prouidentia explicatis et vindicatis, ad calcem commentarii ad Ciceronem de fato. Wittebergae 1594. 8. Seraphinur Pircinardus in. dogmatica philofophia peripatetica chriftiana. Patau. 1673. 4. (Giornale di Roma, 1694. p. 97 fq-) Melchioris Cornaei , S. I. Ariftoteles re- diuiuus romano - catholicus. Herbipoli 1652. 4. 1660. 4. partes III. Notandum eft Cardinalis Pallavicini dictum :: Senza Z4riffotele noi mantavamo di molti articoli di fede. [Iulius Caefar Vaninur in Amphitheatro aeternae prouidentiae diuino — magico, chriftiano — phyfico — aduerfus veteres philofophos, atheos, Epicureos, Peripateticos et Stoicos. etc. Lugduni 1615. mai. 8. in exercitat. 36. Ariflotelem a Chalcidii calumnia vindicat, probans, illum opti- me de dei prouidentia fenfifIe: exercit. 32. difputat ex mente Ariflotelis, an deus polTit agere in his inferioribus fine medio inítrumento coeleflis corporis etc. conf. Sto/fe Nachricht von den Büchern — der Stollifchen bibl. tom. II. pag. 181 fqq. in. primis pag. 185.] Ger. Ioh. V'offiur de Idololatria lib. I. cap. το. et lib. de philofophia pag. 143. Chriflianus Dreierur pag. 43. Metaphyf. qui totam philofophiam peripateticam in deum reduci in eoque vltimo ac- quiefcere adfirmat. Quid? quod Coloniae a Lamberto ***) quodam de Monte, chartis de-- cem in folio edita eft quae/Hio Magiffralir, offenes per. au&loritates Scripturae. diuinae, quid iuxta faniorum do£forum fententiam probabilius dici poffit de faluatione Zfriflotelis Stagiritae. Ana.1487. Et notus eft Johannis Zeifoldi liber de Ariflotelis in illis, quae [P] ex lumine naturae innotefcunt, cum fcriptura facra confenfu et ab ea adparente ditlenfu, lenae 1661. [1664.] 4. at confer Buddei obíeruat. de conciliatione philofophorum cum S. S. in Obferuatt. Halenf. tom. Π1. obf. XIIT. δ. V. et VI. p.239 fqq. — [Num Ariftoteles falutem fuerit ade- ptus fcmpiternam, Jick. Walther in mifcellan. pag. 589. — Liceti opinioni aduerfatus eft Chriflianns Schotanur , «loctor. et profeffor theol. Franequeranus, in libro de eAmicismo Zfri- Jffotelis ,. Franequerae 1664. 8. 17] Siberi. confiderationes de falute philofophorum gentilium, Plaronis, Ariftotelis, Ciceronis et Senecae, Dresdae. 1659. 12. Lepidae funt de Ariftotele fabulae P. Chirzfoffomi Henriguex et lac, de Paradifo. — Vrior narrat, deum adparuiffe Boni- facio, epifcopo Laufanenfi, et dixiffe: (γα, eefJa iam et moli orare pro anima tius, quia non fundauit. ecclefiam iam , fiut. Petrus et Paullus, nec lezem mcam; alter ex Jac. de l/orogint refert, Ariflotelem adparuiífe poft mortem cuidam difcipulo fuo, et refpondiiTe, fe modo ni- hil fcire, nifi poenas, quas fentire coger:tur. vid. Acta erudit. ann. 1713. p. 532 fq. etc. conf. Dorn. ad Ion(ium de fcripror. hift, philof. IIl, cap. 24. pag. 135. cap. 29, 3. 4. p. 164 fq. cap. 80. 13. pag. 173. Cudiworth. in fy(Yem. intellectuali, cap. IV. δ. 24. ibique Mosheim p. 628— 643. vbi docetur, Arift. cenfuiffe, plura effe numina, atque eífe fummuern omnium rcrum principium xxx) Gesmeri bibl pag. 475. 7"oetii diff. fele. tom.IL pag.602. JBaeíii Lex. in Ariftot. nota R. conf, Nouantiquas relationes, Un/chuldige INach- vichten , ann 1726. p 66 fqq. Fabric. ^ De hoc libro ririffimo, quem alii ann. 148r. alii ann. 1437. alii vt Marchand , | Oppenheim. ann. 1498. ali faec, XVI. editum effe fcribunt, copiofus eft Clement in bibliotheque etc. tom. II. pag. 110 fq. isque fufpicatur, quoniam de illo libro nihil cer- ti apud vIlum reperit, forfan adnexum effe inflar adpendicis libro aeque raro: Expo/fitio textualis probatijima in offo libros Phyficorum Ariftote- lis, ex ommi granario saturali$ philofophie, maxime tamen ex gpreclariflmis commentariis iSt. Thom. dquiratis per ven. Mag. Lambertum de Moute, δι. Pagine Profe[f. Colonienjem : — Colonie a. M.CCCC XCV7IIL. (1498.) opera atquc impenfis ΤΠ θην, Quentel. fol. Hart. 35 — Lib.IILc.V. SCRIPTA DE ARISTOTELE Vol. IT. p. 177 principium et numen. — Adde 7. 4. Fabricium in delectu argumentorum pro veritate religio- nis chriftianae cap. VIII. $. 3, pag. 307. — Hoc etiam referri. poteft liber, a magiftratu Parificafi fuppreílus, et cuius auctor fuill dicitur Faydi;: Z/cration du dogme theologique par la philo- fophie d' driflote, ou fauffr idées des frhoicfliques for toutes les matieres de la. Religion. tom. 1. Zraité de [a Triaité. (1696.) in 12. Refutavit eum Hugo, Canonicus regularis or- din. Praemonftr. Luxemburg. 1699. et Faydit refpondit 1704. vid. Lud. ΕἸ. du Pin bibl. des auteurs ecclefiafliques, tom. XVIIIL. pag. 308 fqq. et Clemen/ biblioth. curieufe etc, tom. II, pag. rir fq. Iourn. des Savans tom. 71. pag. 333 fq. — Mox alios excitabimus. Har/] De iis, qui Iudaeorum facra amplexum fuiife Ariftotelem fabulantur, dixi fupra $. XXXV. Alii viciffim Atheis eum audacter adfcribunt, vt La&antiu: qui Ariflotelem, fcribit, nec deum coluiffe nec curaffe, J'a/eriamur /Maguur libro de Atheismo Ariflotelis, ann. 1647. [conf. Dorn. ad Ionfium de fcriptor. hift, philof. MI. 29, 4. pag. 165.] et Hallenfes tom. Ν ΠῚ]. Obf. 10. Auctor praefationis in. J'ittichii inueftigationem epiftolae ad Hebraeos, poft fata viri illius acutiffimi editam, qua Ariflotelis et Spinofae eamdem de mundo Deo fuiffe fenten- tiam difputat, Guil. Poflellut. tom. 7. bibl. Bremenf. pag. 726. Multa etiam de impietate Ariftotelis et ad detrahendum eius famae colligit Olaus Borrichius de medicina hermetica libr. II. cap. to. p. 237 fqq. cui adde [Mich. Mourgver Plan theologique du Pythagorisme etc. tom. I. epift. ll. pag. 75. [44.] — D. 7o. Fauuffium, theologum Argentorat. in examine theo- logiae gentilis, qualem docuit Ariftoteles. — Conringium in Conringianis p. 124 fqq. edit. in 8. — D. I. Conr. Danhaueri dialogos de Ariftotele rediuiuo ex orco, et in orcum recidiuo contra Melchior. Cornaeum, Argentor. 1654. 4. Zachariae Grapii diff. an Ariftoteles fuerit atheus, Rofloch. 1703. Quin imo Samue/ Parkerur diff, x. de Deo p. 65. Ariftotelem Zffhro- rum omnium Principem, atque ipf Epicuro apertiorem veligionir hoflem pronunciat. Ani- inorum ab eo negatam fuifle iminortalitatem, integris libris contenderunt Petrus Pompona. : tius, et Simon Portius, Di prouidentiam vsque ad lunae regionem ait progredi, infra vere neque prouidentiae fetis vegi, nec angelorum ope confultisque fuflentari, nec vero daemonum profpicientiam. putat interuentre , proptereaque tollit omnem diuinationem , negatque praenofci futura , obferuante Chalcidio pag. 345. Confer To. Campanellam de gentilismo non reti nendo, Gewiffum et Patricium in fcriptis, quibus Platonis ab Ariflotele diflenfum demonflrare adgrediuntur. Quod prouidentiam circa res fingulares atque infra lunam a deo negaucrit, vide teftimonia veterum apud Fyancifium Baltum, S.Y. p. 85 fqq. libri, qui infcribitur, Iuge- mens des SS. Peres fur la Morale de la philofophie payenne. Faóric, — Varia patrum alio- rumque do&orum ecclefiae romanae finiflra de Ariftotele iudicia cumulat JM. PAilagriur [e Ruy f. focii Sorbonici, (homo perfonatus,) in libro infcripto: Páilofophia radiralis ecleBica intor. Peripateticos et. Aatiperipateticor media ex feleCHifimis autoribus compilata et iuxta ordi- nem alphabeticum dig:ffa in tra&iatus L. —. Antwerpiae apud Io. Meurfii heredes. 17:3. fol. Ipfe vero pronuntiat, nulJam effe prauam doctrinam, (haerefin vocant;) quae non in Ariflo- tele fulciatur, et flultos fciolos putare oftendit, Ariflotelem aut alium philofophum effe ab ecclefia tamquam principem et ducem conflitutum. vid. Acla erudit. Lipf. ann. 1713. menfe Dec, pag. 531 fqq. — Jo. Guil. Zieroldur, quo fere nemo acrius fcripfit contra Ariflotelem; in introductione folida in hiftoriam ecclefiaticam , et, inutato titulo, recofaque prima prioris partis plagula atque infcripta: PAilofoghia Zfriflotelio - ftholaffica haercfram patrona et. obffe- frix, Vol. 77. ». 177 178 ET ARISTOTELIS PHILOSOPHIA Lib.lll.cPV. 43 frix, 1713. platonicam philofophiam mire laudat, contra in Ariflorclis fyftemate omnium haerefium vefligia, nata!es aut occafionem deprehendere fibi videtur. « Plura de Platonis at- ue Ariflotelis philofophia ac religione diuerfisque variorum de illa iudiciis, collecta reperies in Chriff. Gortl. lorchefi philofophia haerefium obice, Lipfiae 1732. 4. Actisque eruditor. "Lipf. ann. 1733. menf. Febr. p.16 fqq. — Deum effe vnicam motus cauflam aeternam, ab omni mortali concretione fegrcgatam, eui eífe ordinis ac puicritudinis auctorem, beati(Ti- mum, et diuina prouida cura mundum gubernari, docuit Arifloteles. Eam quidem philofo- phi fuiffe doctrinam , .oflendere fstegit. Meinerf. in. hiftoria doctrinae de vero deo, fectione VIT. p. 420 — 455. nec reticet falfas opiniones. — Aichard. Blackmore, Eques et medic. D. in. E//ayr vpon feveral fubjeéts εἰς. vol. V. Londin. rz17. 8. Ariflotelis et fequacium, ab vniuer(i huius productione pariter deum remouentium, atheismum perfequitur. vid. Acta ecuditor.Lip- fienf. ann. 1718. pag. 265. Harl. Mihi quidem non videtur temere inter Atheos reiiciendus effe Arifloteles, etfi mundum aeternum a dco naturaliter emansffe fenfit, et multos docuit graucs atque maximos errores, quorum vim fi omnem penetraífet, vel confequutiones vniuerfas fuiffet amplexus, in ἀϑεό- τήτα forte potuiilet incidere; vel faltem perinde omni fe exfoluere religione, vt Epicurus Íccit. Neque difputo, quali ipfe fucrit animo erge deum, vel num omnem eius confcien- tiam amore;nque mente eliminauerit, in cuius operibus conremplandis per omnem fere vitam tam adfidug fuit verfatus... Hoc faltem adfirmo, ex fcriptis Ariftotelis, qualia hodie exftant, hoc neutiquam conílàre, nec poffe firmiter concludi, Ariflotelem fuiffe Atheum 559), neque adeo Hippocratem, ex fcriptis Hippocratis, quod conatus gft demonflrare vir acuti et acris Angenii: [Gundling. in Otii.] Nam, quod non plura de deo dixerit vterque, ferendum in philofophis, qui rationes proximas rerum naturalium exponere volebant, non ad cauffam primatn, quam praefupponcbant ^2, tamquam ad aram femper confugere, fiue, vt Ariffo- teles Anaxagoram lib. 1. Metaphyf. cap. 4. eo nomine reprehendens loquitur; tragicorum more deum ex machina inducere ad explicandum argumentum; Ex eo autem, quod in ;idea dei, .vel modi, quo ipfe in creando aut operando vtitur, peccauerunt, non magis licet ,€0s ad[eribere Atheis, quam .alios quoscumque, qui e/fentiam dei aut adtributa eius defcri- bere, et rem homini incom prehenfibilem aequare conceptionibus bumanis fatagunt, Quam .primum enim aliquis conabitur [1] exponere, quid fit deus, quomodo produxerit atque conferuet omnia, qua ratione interit mundo, illico alius, qui aliter fentit, clamabit, ab - hoc tolli deum. | Neque vero Tertullianus erat Atheus, cui deus erat corpus in apologetica orat..neque Sabellius, qui Nazianzeno audit athcus ; neque omnes δἰ πεῖ, qui dei praefcientiam EE wl [4 - funt: qui vero dubitant, vtrum nix fit alba, nec ne, fenfu indigent, Conf.lib X. Nicom. cap. 8. vbi videbis, prouidentiam quoque et curam re- rum humanarum diis tribui. Fabric. adde 7om- fium de fcript. hiftor. philof. L. t. 5. pag. 2 (qq. Harl. zzz) Conf. Jac. Frid. Reimmanni liadem poft Homerum pag. v78. ex ErLhardi Weigelii analyfi ariftotelica, ex Euclide reftituta pag. 174. Bbb VVJ) Certe contrarium diferte voluit ipfe in fcriptis fuis docere, vt quum lib. I. "Topic. cap. .XL ait, neutiquam dubitandum de quibuslibet: fed tantumr de iis, quae cum ratione poffunt in dubium vocari: οὗ jv yZo ZopEvzes, πότερον δᾷ τὲς Suis σιμᾷν, καὶ vis γονὰς ἀγαπᾷν, ἢ 9, κολάσεως δέονται" οἱ δὲ, πότερον καὶ χιὼν λευκὴ, ἢ ἐ, αἰσϑήσεωε, Nam qui ambigunt, vtrum oporteat deos colere εἰ parentes diligere, mec ne, poena. cotrcendi Vol. I1. 518 Lib. 1I. c. V. SCRIPTA DE ARISTOTELE Vol. II. p. 178 vel infinitatem, quia capere non poffunt, negint: ueque athei vniuerfi illi, quibus perfuafum eft, a deo homines ferri ad imalum , nec denique athei nos, licet Michaeli Seruero. athei di- . camur iua) qui deum vnum patrem , filium et fpiritum S. credunus, et hominem jzesa- τικῶς vnitum deo. Omitto dicere, quod infelix fortaffis , religioni certe et humano generi parum vtilis, nec honorificus labor efl, principes ingeniorum et praeflantifliinos totius anti- quitatis viros, inuitos trahere in focietatem atheorum, et vniuerfum ethnicismum confunde- re cum Spinofismo atque Atheisimo, quum Apoflolus quoque in ethnicorum fapientibus noa tam defideret cognitionem dei, quam, quod deum, quem ex operibus cognofcebant, non tamquam deum honore funt fuper omnia profequuti , Rom. I. 2r. Fabric. Moderatam cau- tumque hoc iudicium equidem amplector: id laudat quoque Zo. /rancifz. Baddeus. in thefibus theologicis de atheismo et fuperflitione cap. I. $. 15. p. 38 fqq. vbi de Ariflotelis atheismo vbe- rius difputat, memoratque Zen&ini Thomafi hiftoriam philofophicam de atheismo cap. H. pag. 48 fqq. aliorumque fententias, Idem tamen putat, ipfum philofophiae, quod Arifloteles con- flituit, fyftema, ita comparatum eíle, vt quilibet atheus id admittere poílit, immo vero do- ctrinam Ariflotelis parum abeíle ab atheismos eos vero in magno verfatos effe errore, qui Ariflotelis cum fcriptura facra confenfum demonflrare adgrederentur. adde eumdem Bud- deum ibidem pag. 238 fqQ. Contra Buddeum difputat Reimmransur in hifloria atheismi et atheorum cap. 27. pag. 182 fqq. et Ariflotelem eximit turba atheorum: idem facit Agatopift. Cromazian. (h. e. Buonafzde) in hiftoria philofophiae, italice fcripta, vol. III. p. 248 fqq. edit. Venet. 1782. 8. — Moderate etiam iudicat /oshem. ad Cudworthi fyftema intell. IV. $. 24. Ῥ- 642. propenfior tamen eft ad fentiendum, Ariflotelem non poffe omnino abfolui ab cri- mine atheismi, atque fatetur, deum Ariflotelis talem fibi videri, qualem nec amaret ipfe, nec metueret, i.e. nomine potius, quam reapfe deum; immo vero, inter deum Ariflotelis et deos Epicuri parum effe difcriminis arbitratur. Argumenta eius, quae multa funt et gra- via, quibus ad id iudicium ferendum inductus eft, repetere aut excutere hic non vacat. ld tamen monendum exiflimo, cauendum effe, quo minus ex locis librisque, quorum fides in- certa eft, aut qui interpolati habentur, rationes defumantur. — o. Chriffoph. JF/olf. in. Ma- michaeismo ante Manichaeos etc. p. 147 fq. fubfcribit philofophi accufatoribus, quos ille ad- ducit — Brucker. in hift. crit. phil. I. p. 832 fqq. oftendit, prouti notio atheismi formetur, Ariflotelem vel immunem effe ab illo impietatis crimine, vel ad claffem atheorum effe refe. rendum. — Vberrime tamen explanauit controuerfiam , permultorum, qui in vtramque partem difputant, fententias et rationes congeffit atque partim examinauit, denique argumen- ta, quibus atbeismi conuinceretur philofophus, in claffes redegit 7. Georg. J/"alth. in exerci- tatione hiflorico- philofophica de atheismo Ariflotelis, in Parergis academicis, Lipfiae 1721. 8. p.197 — 366. Ita in his fuerunt, qui inter Spinozae praecurfores Ariftoteli principem lo. cum adfignarent. Har/. DE VARIA PHILOSOPHIAE ARISTOTELICAE FORTVNA 5) librum fingularem Pari/í, ad Henr. Ludouic. Monmorium 1653. 8. edidit oh. Laumoiur, "Theologus aaaa) Vide Memoirs of literature, tom. Lp. bbbb) Conf. Romani Telleri diff. de exiftima- 371. b. 374. b. Londini 1712. fol. et tom. IL;p. tione philofophorum gentilium , in primis Arifto- 45. b. 76. a. ibid. 1712. 4. telis apud Chriftianos, Lipfiae 1695, — .Duplef- Jis VoL. IT. p. 178 ET ARISTOTELIS PHILOSOPHIA Lib. HI. c- V. 319 "Theologus 'Sorbonicus, recufum Hagae Comitum 1656. 4. et tertium 1662. 8. “42 editio au- tior et correctior, atque ex ifla in tomo IV. Operum Launoii p. 173. Geneu. 1732. fol. cuius fumma haec eft: Capite I. ex Rigordo, S. Diony(íii monacho, in vita Philippi Auguf(li refert ann. 1209. ^*^/) Parifiis in concilio Senonenfi Ariftotelis libros flammis addictos fuiffe, quod Almarico errorum anfam praebuerint, et nouis erroribus dare impoflerum queant. Capite If. profert teflimonia duorum et triginta veterum ecclefiae doctorum *'9, quibus fubtilitas Arifto- telica, tamquam euangelicae ac pifcato-iae Íimplicitati aduerfa, improbatur ac reücitur, n. [α- - flini, Clementis Alex., Irenaei, Tertulliani, Origenis, Lactantii, Eufebii, Hermiae, Bafil, Nazianzeni, Epiphanii, "Theodori presb , Fauflini presb. , Gregorii Baetici Eliberitani epilcopi, Ambrofii /7), Chryfoftomi, Hieronymi, Simpliciani Mediolanenfis epifcopi, Auguflini, Cyrilli, Socratis, "Theodoreti, Aeneae Gazaei, Nemcefii, Sidonii Apollinaris, Mantueti, epiícopi Mediolanenfis, Bedae, Rabani Mauri, Remigii Lugdunenfis, Leonis IX., Eraulfi fis Argentorat. in collectione iudiciorum de no. xis erroribus ab initio faeculi ΧΙ], ad ann. Chr. 1713. Parif. i724. fol. tomo primo; Iourn. des Sa- vans 1725. pag. 678 fqq. — Seraphinus Piccinar- dus de imputato fcholafticis ftudio effreni in Ari- ftotelem ab effrenibus in philofophia recentiori- bus. Patau. 1676. 4. Eiusdem /icrinardi exí(tat doginatica philofophia peripatetica, chriftiana, ibid :67r. 4. Lipfiae a magiftris olim in philofo- hiam :riftotelicam iuratum: formulam vide in Frid. Gentzkesii hiftoria. philof:;phiae pag. 164. et in C. A. Heuniauni 2^tis philof. XVI. pag. 627. Fubric. | Quanta auctoritzte floruerit. Ariftoteli- ca philofophia in vniuerfitate Oxonienfi, patet ex ftatutis illius ann. 1705. 'it. ann. 17:0. quo equi- dem exemplo «tor,) 8. recufis, vbi tit. VI. ἐς, 2.6 9. p. 36. haec lex exftat: 7riffotelis Jupre- ma fit autoritas: ct altcra: Zriffotelem totam- que Peripateticorum dotfrinam defendere tenean- tur, fub poena, quod, [i quis fecus fecerit, eius refpos[io minime {ἰδὲ cedat pro forma et injuper mulBietur quinque folidis, vid. Aa erudit. Lip 8. 1720. menf. Febr. p. 76. vbi de libro: Gultelni Taswell, S. T. P. phyfica Ariflotelica modernae acconinmodatior in vfum iuucn'utis academicae, Londini 1715. 8. agitur. Auctor illius libri eft fe- verus peripateticus : Ariftotelis enim opinio, mun- dum creatum effe ab aeterno, οἵ in aeternum du- raturum, fi non omni modo defendenda, faltem excufanda illi videtur, εἰς, Adde in Bruckeri hiftor. crit. philof. totum caput tertium periodi ΕΠ. part.L lhbr. I. de philofophiae ariftotelicae genuinae reftauratoribus, in tom. IV. part. I. p. 61— 352. vbi fimul nubes auctorum et librorum excitatur. Za. Bbb a . . et cccc) Haud erat, quod de fecunda edit. dubi-: taret Chrift, Auguft. Heumann. in actis. philof. tom. I. pag. 69: fq. [vbi Heumann. longam libri L:un. cenfuram, additis hinc inde animaduerfio- nibus confecit] Tertiam recenfet auctor der fummarifchen Nachrichten von der "Thomaíi- fchen Bibliothek , III. pag. τος fqq. adde pag. 753 fqq. — Denuo recudi curauit 7o. Hermaun. ab Elfwich. [addita Ioan. Ionfii de hiftoria peripate- tica diff. ct docto Eifuichii fchediasmate de varia Ariftotelis in fcholis Proteftantium fortuna prae- miffo, Wittembergae 1720. 8.] vil. Iourn. des Sav. 1722. 8. A&a eruditor. tom. VII. fupplem. pag. 405. [et Dorn. ad Ionfium de firiptor. hi- ftor. philof. III. 3, u. pag. 181. Zar/.] &ddd; Adde Bulaeum, tom. III. hift. acad. Pa- rif. pag. 51. £2£€) Confer Benedictinorum notas ad Ambro- fium tom. II. p. 459. Caf/autbon. ad Nyffeni cpiít. p.10) fq. 139. H. Ernjlium in Sopho Afopho, et Ludou. TAonmafinum de philofophia lib. I, cap.i7. Rectius tamen fortaflis feciffent quandoque ían&i patres, fi, quod facere poterant, rcfpondiffent ad argumenta, quam vt, querentes de fubulitate, eamque euangelicae (implicitati ctiam atque etiam opponentes, ípeciem praebuiflent detrectantium pugnam, aut logicam difciplinam omnino repu- diantium :. vti Nicephor. Gregor. X. 8. p. 513. ne- gat, locum effe fyllogismo, vbi de rcbus diuiais difputatur. Jfff) Nic. Crufeus lib. de docta ignoraniia, ἴδε gitur , inquit, beat. Zdmbrojius litaniis addidi//e, a diale£iica ZdrifTotelis libera nos, Domine ! 380 1.71]. ε. Υ͂. SCRIPTA. DE ARISTOTELE Vol. II. p. 1739179. 180 et Bernardi, quibus addit coetum epifcoporum Ponti, epiftola ad Leonem [iP] Thracem, et fextam Synodum. | Capite Ill. Bernardum refert Abailardo dialeclica Ariflotelis exprobran- tem, et Ottonem Frifingenfem "Trithemiumque eodem nomine illum argucntes, tum Gal- teri opus, sÁbailardo et Lombardo oppofitum. — Narrat praeterea, a Roberto Corceone, Pa-. rifienfi theologo, derideri eos, qui philofophicas, (hoc eft Ariftotelicas, nulla enim alia eo tempore philofophia vigebat;) propofitiones in doctrina de facramento Eucharifliae intrudunt. Capite IV. profert conflitutionem, qua idem Roiertus, a papa Innocentio III. acade- P P q , ἃ pap miam Parif? reformare iuffus A. C. 1215. Ariflotelis metaphyficam et phyficam legere vetuit, ' DialeBlira eius recepta in locum Logicae S. Auguftini, quam an:ea Lutetiae traditam obfer-- vatcap. V. Capite VI. Gregorius IV. in concilio prouinciali A. C. 1231. Ariflotelis libros phuficor et metophyfitos legi prohibet, guourque examinati fuerint, et ab omi errorum fupi- cione purgati. Qvo ipfo concilii Senonenfis decretum emolliendo confirmaffe videtur Lau: noio cap. VII. qui notat, Simonem "T'ornacenfem fub idem tempus ob nimiam in Ariflotele operam nauatam haerefeos poflulatum, alios itidem eodem nomine ab Odone reprehenfos. Sanctum quoque Ludouicum, Odonis aequalem, magiftrorum commentarios, quos eüm non libenter legiffe teftatur Gaufridus Bellilocus (Beaulieu), fanctorum patrum libris poflpo- fuiffe. . Nihilominus Albertum M. et Thomam Aquinatem vetitos Ariflotelis libros etiam il!u- flraíle commentariis, forte quod decretum illud nefcirent, vel potius, quod interpretatione . fua malis, per Ariftotelem, male intellectum, illatis, optarent occurrere, ?ontificis ipfius, wt videtur, indultu. — At capite VIII. adfertur Simonis, fedis apoftol. legati, decretum, quo. A. C. 1265. Ariftotelis phyficorum et metaphyficorum dectionem , non vt Gregorius IX. fece. rat, addita claufula, fed fimpliciter interdicit. - Viciffim capite IX. occurrit inflrumentum duorum Cardinalium, Ioannis et Aegidii, com- miffariorum, ab Vrbano V. ad academiam Parifienfem reforimandam miíforum A. C. 1366. quo praeter organum Ariftotelis permittitur, imo iniungitur lectio Jibrorum de anima, de ge- neratione et corruptione, de coelo et mundo, paruorum naturalium et metop^tyficorum. | Capi-. te X. A. C. 1387. a facultate theol, Parif: notatur Thomas Aquinas, quod in pluribus locis do- €lrinae fuae ipfe evrarit ideo, quod principia philofophiae, fiue potius verba quaedam Arifto-' telis, ad conclufiones theologicas nimis applicauit. Vti Clemens VII. tum Petrus (I^] de - Alliaco, Toh. Gerfon et Nic. de Clemangis, Parifienfibus theologis, philofophiam Ariflotelis exprobrarunt, Vicentius etiam Ferrerius inter alia his verbis: Praedicare verba. damnatorum, . damuatio ed: Dicit enim Hieronymus , quod Plato et. Ariftoteles in inferno funt. — Nicolaus. - v d LE tamen V. A. C. 1447. laudatur a Beffarione, quod omuium rifles fcriptorum lectionem non modo probauit, fed et iuflerit, de integro latinitate donari. | Orta et inter eümdem Beffarionem ἂς Marcum Ephefium controueríia , quorum hic ex recentiorum academiarum fententia Ariflotelem, ille ex veterum eccle(iae doctorum fuffragio Platonem in chriflianis fcholis praeferendum eife contendebat. Capite Xl. Guilelmus, Cardinalis "Fotauillaeus A. C. 1452. a rege Carolo VII. ad reformandam academiam Parif. miffus, praeter libros, a commilfariis Vrbani V. conceffos, etiam Joralia. Ariflotelis legenda fludiofis praecipit. An- tea quoque a Buridano et aliis lecta et illuflrata fuerat philofophi ethica; fed primus, vt a Launoio cap. XII. obferuatum, auctoritatem publicam huic rei addidit "T'otauillaeus, "Tunc publicus ethicae lector Parifiis fuit conflitutus, quem fingulis bienniis quaelibet natio vice I^ Vol. IL p.180 t$t -ET ARISTOTELIS PHILOSOPHIA Lib, III. c. V... 38s vice et ordine legebat. ^ Subnedtit hifce Launoius querelas de theologicis quaeftionibus, per Ariflotelica fophifmata infufcatis, Hieronymi Hangefli libro de academiis contra. D. Luthe- rum, Ioh. Maioris, lacobi Almaini, lodoci Chlichthouei, (qui primus theologorum Parif. contra Lutherum fcripfit) Alberti Pighii, Melchioris Cani, Ioh. Maldonati, Ioh. "Urithemii, Francifci, Rothomagen(is archiepifcopi, et Francifci Rogerii, archidiaconi Tullenfis. E contrario facultas Parif. Lotherum ann, 1521. inter alia notauit eo nomine, quod Ari- ftotelis moralem philofophiam cum Chrifli doctrina conuenire negaffet. Capite XIII. de Petro, Ramo £88) aeitur, cui, Ariítotelem oppugnanti, fefe oppofuit "atonius Goucamus ^9), Qui. plures flatim ex academiae magiftris in fuas partes traxit, ita, vt poft multas altercationes ad arbitros demum deueniretur, quos Ramus optabat, Ioh. Quin- tium in decretis doctorem, et Ich. Bellomontanum, artis medicae magiflrum: Goueanus Petrum Danefium et Francifcuri Vicomercatenfem , quibus Francifcus I. rex proprio motu Ioh. Salignacum, theologiae profeílorem adiunxit. Ramus vero ab iudicio arbitrorum pro- vocauit, donec, rege omnem prouocationem: vlteriorem prohibente, libros fuos arbitrio cenforum: fobmittere efl coactus. A'quo tempore fübtraheutibus fefe [P] Quintino et Bel- lomontano, Ramus "2 folus relictus, eiusque libri damnati funt, hinc regis ediclum, per E828) In Theodori Zwingeri theatro vitse hu- manae , tóm. II. pag: 1177. traditur Ramus; quum Lutetiae, fufcepturus titulum magifterii, pro.more liberam difputandi. copiam. examinatoribus facere cogeretur, oftentandi ingenii cauffa, paradoxon illud fuüfcepiffe; guaecumque αὖ Zriflotele dicta effent, cominentitia effe. Attonitos nouitate et infolentia problematis magiftros, quuin auctorita- tem Ariftorelis; quo, tamquam fcuto, fefe ad omnes infultus munire confueuerant, fibi ereptam viderent, irrito conatu per diem integrum magi- ftrandum | oppugnaffe... Ex hoc fortuito fucceffu anfam. deinde arreptam a Ramo animaduertendi et inquirendi et ferio et libere in Ariftotelis fimias potius,. quam in ipfum Ariítotelem, cuius, in- quit, dininum ingenium memo [anus merito, ve- prehendevit.. Fabric. — . Add. Petri Rami vita per Thomam Freigium , praemiffa Kami praele- €tionibus in Ciceronis orationes octc, Bafileae per P. Pernam, (475. 4. vbi pag. 9 faq. cadem hiftoria narratur, Zorn. ad Ionfii de (cript. hift, phil. ΠῚ. 23, 3. 4. p. 130 Íq. cap. 25, $. 4, 6— 9. p. 138 fq. cap. 30, 16. p. 174. vbi plures plurium, in vtram- que pàártez difputantium et Ariftotelem defenden- tium, libri enumerantur. adde nctam fequentem. Harl. hhhh) Ὅς μος vid. Zofzph. Aurel, de Iawuario in Republ. Ictorum pag. 190. Bbb 3 quod iii) Quanti denique conftiterit bono Ramo, Ariftotelem /oppüznaffe, narrat Thuamus lib. 52. Hift. 44. ann. 1572. vbi de nuptiis Parifinis: Pe- trus Kamus, in l/erumanduis uatus, quum diu bonas litteras, philo[ophiam et poftremo mathe- máticas f[cientias in-Prelaea fchola, cui praeerat, et pofiea in regio auditorio docuiffet , poftremo erroneam in phio[ophicis do&yinam | inuexit, Ziiftotelem voce et [criptis importune oppuguans, qua de re cuim Jacobo Carpentario, Clare- montano, magnae contreuerfiae εἰ fuere , et ante maiores cum zIntonio Goueano et. Ioachimo Pe- rionio. Tamen ex eo commendatione dignus fuit, quod ingenio, diligentia, a[fiduitate, et opibus eliam [uis, quantum im ipfo fuit, rem litera- riam fuuit ac promouit , inftituta mathematices profe[one, cui annuum. vettigal I5. librarum € facultatibus fuis adiribuit. «s a Carpentarto aemulo: εἰ [editionem adiuuante immi[fis ficartis e cella, in qua latebat , exira&us, et pojl depen- Jam pecuniam. iufliis aliquot vulneribus per ft- nefiras in. aream praecipitatus eft , effufis vi/ce- vibus , quae pueri furentes, magtiflellorum, part rabie incitatorum , impulfu, per vias /par[erunt, et cadauer ip[um /cuticis in. profejoris oppro- brium diuerberantes, contuimeliofe ct. crudeliter raptauerunt. Contra Petr. Ramum pro Ariftotele duas orationes fcripfit Joach. Perionius, Parif. 1543. $. cum libris 111, dialeticae [conf. Cafaubo- niana En Wy cy. SCRIPTA DE ARISTOTELE "m Vol.!T. p.181 132 quod Arifletelis fcripta non dialectica tantum, de quibus praecipue cum Ramo lis erat, fzd vniuerfa adferuntur et commendantar. — Ait igitur Launoius cap. XIV. primum feciffe Fraa- cifcum, regem, quod nulli ante eum reges vel imperatores fecerunt: nam Philippum quoque Auguftum igni tradita Ariflotelis fcripta vidife, ac tacuiffe. Capite XV, in noua reforma- tione academiae Parif. ann. 1601. Ariflotelis libri logici, ethici, phyfici ae metaphyfici doceri praecipiuntur. Cap. XVI. Facultas theologica Parif. ann. 1624. thcfes Anti - Ariftotclicas, a Ioh. Bitaudo, Antonio de Villon et Stephano de Claues vulgatas, notauit cenfura; Bitaudus vero cum reliquis duobus intra viginti quatuor horas Lutetia exire iubetur SCto, nec cuiquam, poena corporis propofita, permiffum, thefes illas vendere, vel in publicum protrabere, aut contra veteres et probatos auctores vlla dogmata tenere. Capite XVII. leguntur loca veterum fcriptorum ecclefiaflicorum , qui fauent Arifloteli, vt Hieronymi et Lanfranci Cantuarienfis; — Et quod Anatolium, Laodicenfem epifcopum, Alexandriae philofophiam Ariflotelis tradidiffe fcribit Eu/zbiur VII. 26. Hift. Beda fententias, ex Ariftotele excerptas, in vnum corpus compegit. | Petro Celleufi mos difputandi Ariftoteli- cus exprobratur a Nicolao, S. Albani monacho. Ariflotelem laudavit et Rhodienfis epifco- pus feffione quarta concilii Florentini, et Pius II, papa, in bulla retractationum fuarum. — Io- hannes Sarisberienfis Ariflotelis libros defcriptos mitti. fibi flagitat a Richardo, archidiaco- no [I] Conílantienfi Epifl. 202. et e recentioribus Melchior Canus X. s. Locor, theolog. "Thomae Aquinatis fententiam praefert Auguftinianae, quorum illa Ariflotelis, haec Platonis philofophiam retinendam exiflimauit, ita tamen, vt ne per diuum "Thomam, quod Audo- , marus quoque Talaeus iure reprehendit, ex Ariflotele deus fieret, — Aviftotelis doctrinam re- : tineri etiam voluit Antonius Bernardus Mirandulanus, Cafertae epifcopus, libro XXVI. euerfio- nis fingularis certaminis fect. 6, Francie. vero Patriciur ^, (poft Guil, Poftellum, qui in niana, a Wolfio edita, pag. 18. vbi Carpentarius dicitur fceleratus non tam falfae Rami do&rinae oppugnator, quam caedis illius viri boni au&or.] In eumdem Ramum hoc exítat Dauidis αν οὶ te- traftichon : »Quae mutas, perdis, dixit Democritus, et quae Seruas in phyficis, funt, Epicure , mea. Nonne idem Zrifloteles in. Ramum maft;iga dicat ? Quae mutas, perdis; quae rat mea unt. « Vide et bibliothecam gallicam Francifci Grudei Crucimanii p. 410. Aa erudit. tom. V. fupplement. p.381. Bibl. Lubecenf. VI. p. 219 fqq. Clrriffian. Frid. Lenz hiftoriam Petri Rami, Wittebergae 1713. Fabric. Multa diligenter congeffit de phi- lofophia Ariftotelica eiusque fatis, bene difpotuit, do&teque explicuit 1. G. ///alch. in comment. de progreffu ac fatis logicae, libr. II. cap. t. fe& 1. in parergis academic, pag. 521 fqq. et, poftquam fta- dium antiquioris eetatis emenfus, ad temipus re- centius litterasque renatas peruenerot, in fect. ΠῚ. pag. $og. ete. Aami molimina fataque,' eiusque adíeclarum et propugnatorum non tinus, quam aduerfariorum conatus ícriptaque indeque ortas controuerfias, magno cum ftrepitu et acrius at- que crudelius, quam philofophos decuit, agita- tas, ordine perfequutus eft. Multos alios, qui vitam et philc(oph'am Rami expofuerunt, excitat au&or f/efauri vibliothecalis tom. I. Noribergae 1738. 4. pag.254 fqq. vbi librum recenfuit, im- fcriptum: P. Rami profeffio regia, h. e. feptem artes liberales in regia cathedra, per ipfum Pa- rifis apodi&ico docendi genere propofitae, et per Io. Thomam Freigium in tabulas — relatae etc. Bafil. per Sebaft. Henricpetri. 1576. fol. Vtilia fcitu de Ramo, fatis atque interitu etc. adnota- vit Freytag. in adparatu litterario tom. I. pag. ξος —«1t. vbi Carpentarius a. culpa. crimineque necis liberatur. Zar. kkk£) De quo et Telefio vide ad initium huius capitis; et de Tv/e/jo eiusque adfeclis atque op- pugnato- Vol.'T. p. 182 P 183 ET ARISTOTELIS . PHILOSOPHIA Lb.1H.c. P. *83 in praefat. ad luflini Martyris euerfionem Ariftotelicorum dogmatum, dicatam Carolo, Car- dinalijLotbaringo, bellum aduerfus Ariílotelem, velut baereticorum et atheorum parentem, fufcepiffe [Ὁ luftini lorica tectum αἷς.) acriter adaerfus Ariflotelicam phiiofophiam difputauit tomo iquarto difcuflionum Peripateticarum ann, 1581. et ann. 1591. in noua de vniuerfis philo. fophia, vt Gregorio XIV. fuaderet, ablegandum effe Ariflotelem, eum cum Platonis philo- fophia contendit, et in tribus et quadraginta capitibus hanc ei praeferendam, chriflianaeque religioni propiorem eífe contendit. | Quae publicus cenfor Iacobus de Lugo eatenus probauit, vi minime negetur, Ariflotelir philofophiam effe ancillam theologiae. Neque Patricius Grego- rio, vt Ariflotelem, Platone recepto, profcriberet, perfuadere pofuit, neque illud facere aufus efl Clemens VIII. a Bellarmino monitus, quod eo magis cauendus fit Plato, quo faci- lius poffit, dum ad placita chrifliana propius videtur accedere, erroribus fubtilioribus prae- bere anfam et decipere incautos. Concludit Launoius, neque Platonis, neque Ariftotelis phi- lofophia in religione effe opus, cui fufüeere debet dieinorum fcriptorum auétoritas, et, quam ex Vincentio Lirinenfi et T heodorito addit, ecclefie catholicae traditio. Quamquam autem ab illo tempore etiam late imperium obtinuit Ariflotelis philofophia, quae Graecis primum, hinc Arabibus atque inde fcholaflicis doctoribus per plurium iam pri- dem faeculorum fpatium probata fuit: tamen auorum patrumque noflrorum memoria prae- clari quidam viri pulchre aufi funt imperium eius excutere, quod contra ipfius voluntatem, (neutiquam enim fibi potius, quam naturae rerum credi, aut nihil a pofleris addi inuentis fuis voluit Ariftoteles,) plane in tyraunidem abierat. Prae ceteris Petru: Gaffendur hoc egit in Exercitationibus paradoxis /? aduerfus Ariflotelicos, monens, hos ex gewmana philofo- phia feciíIe fophifticam , et immerito philofophaudi libertatem fibi ipfis ademiffe, apud ipfum "vero Ariflotelem innumera deficere, fuperfluere, [IP] fallere et contradicere. — 'Tum Seba- Jfianur Baffo 7) in philofophiae naturalis aduerfus Ariflotelem libris XII. Parif. 1621. Am- flel. 1694. 8. Inprimis vero Renatur Carteffur pomoeria fanioris philofophiae, quomodo pace Ariftotelis feliciter proferenda effent, laudatiffimo exemplo demonflrauit, qui de Ariflote- le """), quum ille homo, inquit, fam felix. exffiterit, vt, quaecumque olim fiue cogitans fius incogitanr feriptitauit , hodie a plerisque pro oraculis habeantur, nihil magis optarem, quam vt a veri- pugnatoribus Lotter. in comment. de Telefio f. 52. Hail. 1) Gratianopoli ann. 1624. 8. Hagae Comit. 1656. 8. et tomo III. Opp. . Aduerfus has exerci- tationes oratio exftat enr. /"fjelmanni Helmftad. 1665. 4. — Le petit livre que Gaffendi a publié adueríus Ariflotelicos, pour avoir lieu de donner plus de cours à fa mouvelle philofophie, m'efl qu'vn ires petit abregé d'un excellent ouvrage, tompof? par un Italien fur [es ouvrages et la doR'riue d^ Ariflote.. (Francifci Patricii difcuffion. peripateticarum, tomi IV.) Haec Aichard. Simon. tom. IV. Bibl. critique chap. 12. pag. 100. Fabric. conf. de illo libro Bauwngarten. in. Nachrichten von ciner Halli(chen Biblioth. vol. IV, pag. 514 fqq. adde 1. G. /V/alchii parerga academ. p. 656 fqq. Dorn. ad Ionfium de feript. hift. phil. pag. 177 íq. Morhof. in polyhift. philof, lib. I cap. 12. de Ariflotclis impugnatoribus pag. 65 fqq. Har!. nimmnm) Hunc Baff. virum acerrimi iudicii et fcientiae maximae vocat Launoius p.200. de va- ria Ariftot. fortuna, edit. 1662, ὩΣ ἘΝ nnnn) Cartefius epift. de motu cordis ad me- dicum Louanienfem, quae exílat in Beucrouicii quaeft. epiftol. p. 125. Philofophiam Cartefianam contulit cum Ariftotelica Renatus le Bo[ju in li- bro, qui infcribitur: Para/lele de la Philofophie de Descartes εἰ d'riflote. Parif. 1675. 12, — vid, lourn, des Savans 1675. pag. 109. τ΄. SCRIPTA DE ARISTOTELE Ὁ Vo IE. p τς 384 a veritate won recedendo , eius vefligia in omnibus fequi poffem. : "Tantum viciffim optandum erat, vt multi ex Cartefit adfeclis non pro libera et diligenti veritatis inquifiione, quam ma- gifter ipforuim praeiuit, nouam fectariam et áeque vt Ariftrotelicorum feruilem, nec mino- ribus adeo difficultatibus ^^?) obnoxiam philofophiam; coepilfent introducere. [At haec olim fuerat philofophiae facies, hodie valde iminutata.] ne ἷ COMMENTARIOS ET INTERPRETES in Ariflotelem veteres graecos 'recenfuit Philippus Labbrur in. breui confpectu Ariftotelis et Platonis Graecorum interpretum typis editorum. Pacif.^r657; 4. [vid. ad initium^h. eapitis,] ' Catalogi eorum, qui in. Ariftote- lem fcripferunt, fed non fatis diftincti neque accurati, leguntur in editionibüs graecolatinis Ariflotelis, in Poffeuint Bibl: felecta, in Bibl. Philofophiea Bolduani et Lipenii: im Hend- - reichii Pandectis Brandenburgicis etc, [Morhof. et Buhlium itidem recenfuiffe interpretes ve- teres, aliquoties iam adnotatum efl. ] x 7 Filicis Accoromboni, Nobilis Eugubini, cinis Romani, commentarius obfcuriorum locorum et fententiarum in omnibus Ariflorelicis fcripis, et controuerfiarum inter Platonicos, Gale- num et Ariflotelem examinatio lucem vidit Romae ann. 1590. fol. o000) Suite du voyage du Monde de Mr. des Cartes p. 105. Les. Peripateticiens ont auf leurs dificultez a refoudre, on m'en peut. pas douter, mais fujfent elles. encore plus graudes de b«an- coup , qu: elles me font, tandis que les Cartefiens m auront rien de plus intelligible à nous dire, il faut s en teuir là εἰ raifonner [ur ce point parti- culier , comme fut fur toute la PhiloJophie un. "grand Miuiffre d' Etat il y a.vingt cing aus. - Qn luy coufrilloit de ne point, faire .appreudre à -fon. fils aifné l ancienne Philolophie, par ce que luy difoit on, ilm y a dans citte Pilofopkie que dés miaiferies et des folies. On m'a dit απ, refpondit-il, qu'il y a bien de fadaijrs et des chimeres dans la nouvelle ainfi , contia --t- il, "folie ancienne, folie nouvelle, je croy qu' ayant d choifir , il faut preferev l'ancienne “ἃ la mouvelle. .Edi&a regis Galliarum et, decreta facultatis Parif. pro Ariftotelica. philofophia contra Cartefianam refert Jo. Du Hamel ad calcem philcfophiae fuae fiue commentarii in vniuerf:m Ariflotelis philofo- phiam; Parif. P765. 12. conf. Aéta erudit. ànn. 1708 p. 518. Ad illa exübilanda compofitum eft a Boilageo- Defpraeo edictum ludicrum: nomine magni fematus in Parnaffo pro tuenda Ariftotelis do&rina in regno chimaerarum aduer(us " inimi- cam ei rationem pag. 264 fqq. Opp. edit. 1702. Cauffam Ariftotelis tuendam fufceperunt philofo- DE phi fummi nominis. Leibnitius in epiftola ad Bo- leuetum ann. 1697. aprés avoir fout péfé, je trou- ve, que In plülofophie des anciens efl jolide y "et qu'il faut je Jekvir de celle des modernes pour l' eurichir , et non pas gour:'la defiruire. — Hue- tius lib. VI. commentar. de vita fua p. 385. quami. vis, ait, fuis quoque laboret vitiis artftotelica difciplina ; quae excujare velle ," hominis fit inue- vetuhaivel imperili : «nultis tamen pax Hbus eam - quisquiliis Carte/iauis autecellere fatebitur , quis- quis vtramque attente introjpexerit. — Hugo Grotius pract. ad libros de iure belli et pacis, 2n- ter philojophos , inquit, merito principem locum obiinet Arifloteies, fiue tra&'anti ordinem; fiue dijiinguendi acumen , fiue rationum pondera con- fideres.. F'tinain tantum principatus ifie ab αἰῖ- quot hinc faeculis von in tyrannidem abiiffet, ita, vt veritas, cui Zrifloteles fidelem nawauit ope- ram, mulla. iam *c magis opprimatur,. σι δὴ Zdriflotelis nomine. — Add. Iofephi de Vunnana dignitas Ariftotelis acclamata et vindicata. Hifpali 1702. 4. Fabric. — | adde M. Sam. Mafecouii exercitat. academic. Vter in fcrutinio veritatis re- &ius dubitet, Ariftotelesan Cartefius? Regiomon- ti, 1704. 4. Singula perfequendo et comparando praefert^ille Ariftotelem, 'et concludit veritatis ferutatoribus, non Cartefii, fed omnino Ariftote- lis dubitandi veftigia fedulo legenda effe. Ear/.^ Yol IL p. 133 8134 ET ARISTOTELIS PHILOSOPHIA ^ —LiJILc.V. 38ς DE LOCIS IN ARISTOTELE MATHEMATICIS, Jofephur Piancanur Mathematum ia. Gymüa(io Parmenfi Profeffor librum vulgauit Bononiae 1615. 4. cum diff. de Matbematicaroni rerum natura, et Chronologia illuftrium Mathematicorum. ISAGOGEN ad lectionem Ariflotelis 7", cum fingulorum eius librorum Ícopo et partitione fcripfit /Mizi, Piccartur, Norimb. 16c5. 8. recufam, [IP] Z. Cour. Durrio curante ann. 1660. [4. rec. 1665. 8. vid. Jil/ Nürnbergifch. Gelehrten. Lexicon, part. ΠῚ, pag. 171. adde Dorn. ad Ionfium lll, 27. 3. pag. 151.] cum epiflola H. Conringii, qua non dubitat boc Ícriptum praeferre libris, fi exflarent, Andronici Rhodii et Adrafli, quos de.ordine Ícripto- rum Ariflotelis conciderunt. Analyfin et Epitomen fcriptorum philofophi compofuere Car- pentarius, Du Κα μι etc. LEXICON Philofophiae Ariflotelicae, vt Platonicae et Stoicae, fub titulo feminarii edidit (tom. II. editio altera Lugd. tom. 1. II. 1599. tom. 11}. 1605. fol.] Joh. Báptifía Bernar- dur, cuius viri mentionem feci fupra in extremo capitis primi. — Petrus quoque Petitur, medicus Parifien(is, Lexicon vocum philofophicarum Ariflotelis concinnauerat; fed illud: lucem non vidit. | C/i£archi librum de interpretatione vocabulorum Ariflotelis laudat £zfra- tiu; in IV. Nicomaeheorum. | [Index rerum omnium , quae in Ariftot, Opp. continentur exc. Bergon. 1580. 12.] DE ARISTOTELIS DISCIPVLIS fcripferat Nicander ;/ Alexandrinus, tefie Suida in ᾿Α,σχρίων. — Maximi ὑπόμνημα πρὸς Αριξοτέλην quale fuerit, non poffum dicere. Memoratur a Suida, | ARISTOTELIS DETRACTORES e veteribus fuere Cephifodorus, Y(ocratis difcipulus, de quo dixi lib. I1. cap. 26. in lfocrate, [conf. Joufium I. 15, 1. pag. 79 [4.}] 73- matur hifloricus, cuius inuectiuam in Ariflotelem improbat Polybiur Excerpt. Peireíc. p. 46. [conf. Bu'lium in vita Ariftotelis pag. 103 [4.1 Eubulider, Laert. M. xog.. eiusque difcipulus "Alexinus, [vid. Zonfum Π 2, t. p. 145 fq.] contra quorum criminationes videndus Ariftocles apud Eufb;um XV. 2. praeparat. Epicurus, qui Arillotelem traduxit in epiflola περὶ ἐπιτή- δευμάτων apud Athenaeum VIIT. pag. 354. Dicaearchuim: quoque his adnumerat 'T hemiflius ja Sophifta p. 285. Singulare praeterea odium in Ariftotelem fuit Caracal/ae, Imp. qui fcripta eius comburi iuflit, quum fidem haberet iis, qui Alexandro M. venenum Ariflotelis confilio datum fuiffe tradiderunt. — Vide Xiphiliuum pag. 329 (4. [7onfium MI. de fcript. hift. philof. cap. 13. δ. t. pag. 73 f4.] Antiquioribus philofophis, quos fübinde impugnat Ariftoteles, in- iuriam fecifle, et vetufliores illos rectius pleraque tradidiile contendit Paganinur Gondeutius in difT:rtatione exoterica de Arifloteleo veterum contemptu, edita Fifis 1640. 4. Fabric, Re- centiores paffim nominauimus: adde JorAof. Polyhifl. philof. libr. I. cap. XII, pag. ὅς Íqq. De Thoma; Campaneilae, Aciflotelicae philofophandi rationi inimiei, fcriptis aliquot vid. Bawngartenii: Nachricht von einer Hallifchen Bibl. tom. I. pag. no [(qq. eiusdem. Nachrich- ten von merlwürdigen Büchern tom. VIII. pag. 319 fqq. ét 418 fqq. — Iudicium de antiquis inuidis et aduerfariis et de fide Ariflotelis fobrium tulit /Meiner/. in hiflor. doctrinarum apud vett. pbrp) Similem Introdu&tionem a Nunnefio fcriptam effe, fupra iam ob(eruatum eft. Harf. Fol. IIT. cc ΄ 336 Lib. HT. c. V. SCRIPTA DE ARISTOTELE Vol. 17. p. 184 vett. tom. L. pag. 201 fqq. acrius vero iudicat de eo Pief/ugiur: de quo vide fupra ad Plato- z Ν i 1 x - nem p. 59 fq. obferuata : inprimis in Caefars Dentwürdigkeiten aus der philofopinfchen ΠΤ εξ, tom. Il], Lipfiae 1786. 8. — Plefling. contra Meinerfium difputans et graditer inuectus in Ari- ftotelem, huius dectrinam, ingenium, fidemque in recenfendis aliorum placitis atque opi- niouibus, culpat et vehementer impugnat. Idem adcufat eum atrogantiae, plagii atque contra- dictionum: tribuit praeter ea Arifloteli, vti Plato«i, idearum innatarum doclrinam. Enim- vero Pleffingii crimina diluerunt cenfores in ephemerid. litter. Gottingenf. ann. 1787. plag. 43. pag. 422 fqq. et Lipfienfibus ann. 1786. plag. 118. pag. 1880 fqq. atque Lipfienfis cenfor "non vult quidem Ariflotelis fuperbiam, plagia, contemtum aliorum philofophorum et libi. dinem alienorum. inuentorum fibi arrogandorum omnino defendere : at aegre fert, fidem at- que auctoritatem philofophi adeo improbari atque frangi ac negat, quod libri Ariflot. genui- ni diu delituerunt, a blattis vermibusque arrofi humoreque putridi facti funt, et poflea; re- perti, ab aliis interpolati, corruptique; alia fcripta philofophi nomine prauo confilio lucri- que cauffa fuppofita fuerunt, ea, in quibus philofophus fecum pugnare videatur, ipíi effe imputanda. Atque iuafa: ideas cum Platone credidiffe Ariflotclem , vix credibile videtur. vid. pierde Aphorism. II. pag. 78. et Guríitt. fciagraphiam hifloriae philofoph. pag. 122. Q7. EX ENCOMIIS, in philofophum collatis, iuuat vicum, cui lubens adfentior, ad. fcribere Quintiliani X. 1. Inflitut, Θά, Quid. Zfriffotelem , | quem dubito fcientia rerum, an Jiriptorum copia, an eloquendi fuauitate, «m. inuentiomum acumine, an varietate operum cia- riorem. putem. Ceterum nimias et humanum captum fuperantes laudes, quibus eum onera- vit praeter alios Auerroes, vt merito exfibilat /Za/ebranchius lib. 1T. de inquirenda veritate, cap. 7. [IP] ita illis fubfcribere non mirum eft, auctorem ineptum vitae Ariftotelis, fcriptae verfibus Ieoninis fubieclaeque Problematis. philofophi ante annos ducentos circiter latine in 4. fine anni. nota, [fupra ex Zeunamni Actis philof. XV. pag. 350 fqq. iam memoratae,] quo iudice: A Fmquam comperta, mec funt fua verbula certa Errorem fapere, γα! quicquam vel habere. . Quicquid contexit , rationis lumine rexit etc. [vid. verff. 62 fqq. apud Heumannum p. 355 fq.] — 7o. Sarisberienfis Yl. 16. Metalogici, ait, Ariflotelem commune omnium philofophorum nomen-praeeminentia quadam fibi proprium fecille. Idem Quintiliani locum laudat]. 2. Alia vide in Heumanni actis philof. IV. pag. 6c6. IX. pag. 595. 598 fqq. et XI. peg. 711 fq. — M. 10. Bohemus in progr. de vita Ariflotelis edito ann. 1657. Summus, ait, Zriffoteles rationis sueta, theatrum Naturae, veri vis, fapientiae apex. — Ariflotele fatto prigione per la lanterna proibita, Amflerd. 1698. 12. di Michiel Milano romano. Galleria di Minerua. tom. ll. pag. 363. — S. Zfvguflinus theologortim Zrifoteles diclus eft a Ludouico, Cardinali Arelatenfi, in Concilio Bafileenfi: oratio hoc titulo edita a Stephano Dechames S. I, ann, 1656. — Notandum adhuc eft, quod Garot de Pifeval Bibl. des geas de Cour tom. III. pag. 470. natrat: Un Efpagnol avoit mis tout Ariflote en Son- nets: Cw θ... «΄ RENS ET ARISTOTELIS PHJ/LOSOPHIA Lib. HI. D... 3897 nets: il demanda au Roi d'Efpagne la permiffion de faire imprimer fon livre: le Roi au lieu de mettre fir le Placet que l'on lui prefenta: permis de l'imprimer, mit: permis de ren- fermer P Auteur de cel Ouvroge.. Fabric. ; : Coronidis loco varia per lancem faturam quafi adponam. Aretinus in libro inferipto, et a Stollio in Nachricht von den Büchern — der Stollifchen Bibliothek tom. I. pugi478.— 380. copiofe defcripto: ZIndreae Cae/alpini Zfretini quaeftionum peripateticarum libri V. — Daemonum inue- fligatio peripatetica — editio fecunda. — Quaeflionum medicarum libri II, de medicamen- torum facultatibus libri II. — nunc primum editi," Venctiis apud Iuntas 1593. 4. s multa Ariflotelis loca citat atque interpretatur; atque fenfum philof. optime perfpexiffe, at multos eosque periculofos admififfe errores, dicitur. In praefat. is mirifice laudat Ari- flotelem, cuius ingenio et fludio philofophia fummum honoris gradum confequuta fit: quamquam haud diffiteatur, Ariftotelem philofophis, qui ante illum vixerunt, plurima de. bere. Contra illum feripfilfe fertur Nzco'anr Tanrel/ur in libro: “ρον caefae, h. e. Andreae Caefalpini monft-ofa et fuperba dogmata difcuffa et. excuffa. feriptum acre εἴς, Francof. 1597. 8. mai. vid. ἢ Nürnberg. Gelehrten- Lexicon, tom. IV. p. 7. et 9. Sennert. de chemicorum cum Zfriffotele et Galeza. confenfu et. diffenfu. Wittebergae 1655. 4. Io. Frid. Ke[fleri differtatio ifagogica in definitionem ariflotelicam nominis Logici, re. - fpond. Valentino Schinid, Suinforto- Franco, Lipíiae. 1662. 4. M. Georgii Pauli Roetenbecrii difp. refpondente Andr. Theoph. Ambergero, Ariflote- licae philofophiae diuifionem fub examen vocans, Altdorf. 1705. 4. — ldem edidit oratio. nem de philofophiae ariflotelicae per fingulas actates fortuna varia, Altdorfii 166g. — tum difput. de principio ariflotelico et Cartefiano, ibid. 1685. — et difp. de Stoicorum et Peri- pateticurum circa gradum neceffitatis bonorum externorum ad fummam beatitatem difcepta- tione, ibid. r709. — Add. eiusdem Logica vetus et noua. Francof. et Lipfiae, 1703. 8. Erhordi Reufthii diff. hiflorico moralis, Vir prudens Ariftotelicus cum fapiente Stoico collatus , prazfide Magno Dan. Omei(io habita, Altdorf. 1704. 4. : Antiquae germanae ac folidae, i. e. ariflotelicae philofophiae principia in academia Iulia tradita editaque a Zona Conrado Schrammio , "Theol. D. et P. P. Helmfladii 1718. 4. "Adaini Tribbechouii de doctoribus fcholaflicis et corrupta per eos diuinarum humana- rumque litterarum fcientia, liber fingularis. Ediiio fecunda cui accellit Chrift. Περι} Hcki- miami praefatio etc, lenae 1719. 8. In Boc libro et in praefatione de Ariflotele, eiusque interpretibus, "Thoma Aquinate, Aucrroe, Auicenna et philofophis arabibus, de Alberto M, Ariílotelis fimia, aliisque adfe- clis et fatis philofophiae Ariftotelico- fcholaflicae multa bene difputautur. lat, Carprníarii vniuerfae artis differeudi defcriptio, ex Ariftotelis organo collecta, et in libros ΠῚ. diflincta. edit. 11. Parif. 1564. 4. Io. ““πίοπ. Vulpii fcholae duae, altera de Ariftotele, eiusque laudatoribus et reprehen- foribus, altera, quae praecipue eidem philofopho vitio vertantur. ^ Acc. eiusdenj Z"ulpii fyn- Ccc 3 tagma 488. — Li.IIL.CV.VIL - — ARISTOTELIS VoL TI ports tagma de veteribus philofophis libro I. phyficorum, ab Ariflotele memoratis, Patau. 1728. 4. 4: —:Saxius in Onomaftico litter. tom. I. p. 76 — 78. et 548. Di/zorfo di Rinaldo Odoni , per via peripatetica, ove fi dimoflra, fi l'anima fecundo Ariflotele & mortale o immortale. Venet. apud Aldum 1557. 4. Iv. Erici Strengnenfis, (poftea Stiernftrá'e) difputationes plufeulae in libros VIII. phyfi- eorum Áriflotelis, Dorpat. 1642. — Eiusdem diíputation. in lll.libros περὶ τῆς ψυχῆς, τ 1671. 4. etc. Martini Erici Gefrini, in. Ariflotelis mechanica, argumenta et notae, in quibus non folum fumima eorum, quae in quolibet capite tracfantur verum | ctiam. problemata fingu- la e fundameutis partim geometricis, partim phyficis refoluuntur et explicantur. Vpfaliae 1621. 4. Breuiarium politicorum Ariflotelis, auct. 70. Scheffero, Stockholm apud Heinr. Kejfer. 1684. 8. τς Vid. Fant hiflor. litteraturae gr. in Suecia p. 69. p. 121. et 132. Sallier in hiftoria fociet. Parif. Infcr, tom. V. p. 51 Íqq. verfion. germ. Gottfched. adfert Meziriaci fcriptas adnotatt. ad libr. σερὶ ϑαυμασίων ὠκϑσμότων. Sed vela funt contrahenda, ne lectoribus ipfis fiam moleflus. Nec finem M. nam intra ducentorum annorum fpatium ad 12606. volumina de philofophia Ariflotelis pro- düífe, ait auctor libri: Reflections upon learning, Londini 1708. 8. Har. ΟΡ OT VE SCRIPTA ARISTOTELIS DEPERDITA, DIGESTA SECVNDVM ORDINEM LITTERARVM 5). II? ταγαθϑ, γ΄. Laert. V. 25. Alex. Aphrodifius in T. metaph. p. 26. in IV. p. 119. et inm XII. p. 386. Simplicius in I. de anima text. 26. vbi teflatur, Ariflotelem in hoc opere Pythagorica Platonicaque περὶ τῶν ὄντων decreta, e Platonis fermonibus memoriae man- data, tradidife. Idem refpicit Philoponur in IV. Phyfic. comment. 28. αἀγφάφες 78 Πλα- τῶνος cuvacios perferipfifle Ariflotelem teftatus, -PAiloponus i in libr. I. de anima.ad ver- ba: ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τοῖς περὶ φιλοσοφίας λεγομέν cis etc. το περὶ τώγα!ϑϑ8 ἐπιγφωφό. μενα περὶ Qu Nego Dime λέγει" ἐν ἐκείνοις ὲ τοὺς ὠγφεφες συνδσ ieu Πλάτωνος iecgei i ὃ ᾿Αφιξοτέλης. ἔς, δὲ γνήσιον οαὐτϑ τὸ βι βλιίον. ἱπορῶ ὃν dxà τὴν Πλάτωνος Kc τῶν Πυϑαγορείων περὶ τῶν ὄντων καὶ τῶν ἀρχὼν αὐτῶν δόξαν. Meminit et Suidas in "Aya S8 δαίμον cs. Vide infra, quae de libris περὶ φιλοσοφίας. Anonymus Menagii et MStus Laertii codex rcgius partus: περὶ τῷ ὠγαθ8 &. male. Nec melius Sam. ὲ- titus, a) Commentat. de libris Ariftotelis deperditis iam fpecimina quaedam £mendationum dedit. adiecturus eft cl. Bu/le editioni fuae Ariftotel. arl. vid. eum ad Diogenis vitam philof. pag. 36. vbi b ΄ Vol. JL piri διό. SCRIPTA DEPERDITA LiiHl.:.VI. 380 - titur ,. qui IV. 10. Mifc. legit à, β΄., Fubric. conf. Dauif. ad Cise. de N. D. I. cap. 13. p»g.39. Harl. Αὔτια ποιητηκοὶ» liue euriog greuprixorg. Anonymus Menagii. Πεοὶ τῇ eger? καὶ συμίβεβηκότος., c. Latrt. V. 25. et Anonymus Menagii.. ^ Περὶ ᾿Αλεξάνδοι libros VIIT. memorat Anonymus Menagii. Librum quintum, fed non vi- fum fibi, citat Exflathiur ad Dionyfii periege(in v. 1140. 'AgiseréAns ὡς φασιν ἐν πέμ- ZTo περὶ Αλεξανθρξ. ᾿Αλέξανδρος ἢ ὑπὲρ ἀποίκων α΄. Laert. V. 22. περὶ ἀποίκων. Anonymus Menagii οὐποικιῶν. . L . - : . * » LU 5 Idem Anonymus memorat librum, Ariftoteli falfo infcriptum, cui titulus AAcEovdon ey- χλησία. Fabrir. Alexandri laudes ab Ariftotele fcriptas fuiffe, coniicere licet ex. TAe- miffio orat. III. p. 45. fin. edit. Harduin. vbi praeconium Xenophontis, quo celebrarat Agefilaum , coniungit cum eo, quo Arifloteles ornauit Alexandrum. Harl. Ies τῶ "AA uet es e. Lacrt. V. 25. Anonymus Menagii. ᾿Αναλυτικῶν libros quadraginta in bibliotheca Alexandrina fub Ariflotelis nomine repertos effe, teílatur Ammonius ad Categor. et 'hiloponus et Magentenus in I. Analyt. ᾿Ανατομῶν. libri οὔἶο; Latrt. V. 25. fiue libri fx, vt Anonymus Menagii. Ex aliorum narrationibus pleraque fcripfille, contendit Hieronymus IMercurialir 2. o. Var. Lect. eo- rum nempe, quos per totius Afiae Graeciaeque regiones animalia alcre et Arifloteli pa- rere Alexander iufferat ,- πον percunclando, inquit Pliniur VII. 16. Hift. praeclara [Ὁ] illa de animalibus volumina condidit. Anonymus Menagii inter ψευδεπίγοαφα Ariflo- telis refert ᾿Ανωτομὴν o9ewz s. Menagius eandem effe putat fuccinctam et elegantem tractationem certe ex teffellis ariflotelicis compactam , περὶ τῶν ἐν ὠνθοώποις μορίων uam Petrus Laurembergiur Hamb. 1616. 4. [ Amflel. 1618. 4.] cum verfione fua edidit fub titulo: Anonymi Philofophi antiquiffimi eicaryoryz ὠνωτομική. De hac videtur ac- cipiendum illud Galeni, fiue quisquis auctor, in lfagoge cap. X. tom. IV. pag. 375. περὶ ^ E] Ὁ ^ , » ^ €.» » v Ὁ € δὲ τῶν ἐκτὸς μερῶν TB σώματος ἢ μορίων καὶ τίνες αἱ ὀνομασία! αὐτῶν πρῶτος μὲν o » 1 c , ΄ ' ΄ὔ 1 : Js E. ᾿Αριξοτέλης ὑπελάβετο dio, τε καὶ γοώψαι. add. Fiucemntii Platcii Anonymos n. 996. pag. 240. Fabri. In arabica philofophia de fcriptis Ariftot. apud Cofirium biblioth. arabico- Hifpan. tom. I. p. 397. citantur de animalium motu atque eorum anato- me libri feptem. — Laurcmbergii editio εἰσαγωγῆς eve rej. recufa eft cum notis Trilfr- ri et Bernardi. Lugd. Batau. 1744. 8. Harl. | Ἐκλογαὶ ἀνατομῶν c. Latrt. V. 25. Anonymus Menagii, Zfpolloniur hift. mirab. cap. 39. Refpicit ipfe Arifloteles, (iudice Menagio,) III. 2. hift. animal. Περὶ συμβιώσεως ἀνδρὸς καὶ γυναικός. Anonymus Menagii, Νόμο, οαὐδρὸς καὶ γαμετῆς. idem. ; Περὶ ἀνθρωώπϑ φύσεως. Idem Anonymus. ᾿ ᾿Απολογία. Athenaeus lib, XV. p. 697. addens cautelam: εἰ μὴ κατέψευξαι ὁ λόγος. i- . . ] » -- L ^ , m tulus integer fcripti: ὠπολογία Εὐσείβεξως πρὸς Εὐρυμέδοντα; et ab Anonymo Menagii inter Pfeudepigrapha refertur. ! Ccc 3 ᾿Απορημάτων * xo "L&ILcKL. - 09 ARISPOTDUS | Nn ᾿Αποῤημάτων ποιητικῶν o» Anonymus Menag. ᾿Απορημώτων Hauoóe ov. id. ᾿Απορημάώτα AgxiAox S. Εὐρισίδε, Χοιρίλδ ἐν βιβλίοις γ΄. id. Ε , € , . . . € Απορήματα Ὅμηρικα. Vide infra in Ὁ μήθ. » t4 , ! . Απορημώτων ϑείων, c. id. ΤᾺ A? Ὁ [4 ^ , » F Προτάσεις περὶ egeris o, D. γ΄. Laert. V.23. δαὶ "Ἔνφασις fiue ἐνστάσεις c, vt Ambro- fius Laertii interpres et Anonymus Menagii. m , T » : : : Περὶ ἀρχῆς ὦ. Lacrt. V. 23. quo in loco Somuel Petitur V. 9. Mifc. legebat περὶ ὠρχῶν &, (δ΄. et ex(tare hodie putabat fub titulo libri I. et ΠῚ. Metaphyf..— In Anonymo Mena- “. ὯΝ ΩΡ - » *, , ^" ci m D: . . gii eft περὶ ὠρχῶν ἢ φυσεως α΄. et περὶ τῶν οἰρχῶν τῆς ὁλής Φύσεως. Theft. in IL. de anima pag. 75. b. et 74. 76. b. mo , , ,ὕ L Περὶ τῆς ᾿Δροχύτε Φιλοσοφίως ὦ, β΄, γ΄. Laert. V. 25. Anonymus Menagii. ἢ - / » , , VS - Svo Ss Ex τῶν Τιμαίβ καὶ Agxors c. fiue To ἐκ τῇ Tiuoáe καὶ τῶν ᾿Αρχυτείων, Laert. V. 25. Anonymus Menagii. ᾿Αφξονομικον οὐ. Laert. V. 26. Anonymus Menagii, Fabrit. conf. Heilbronneri hiftor. ma- thefeos pag. 169. Harl. "Avawra i2. Laert. V. 26. Male Cafaub. πρότακτα. Male etiam Anonymus Menagii ? , τ τὰς TA Ἢ E E διωτάκτων i2. pro ἁὡτακτων. Alios ora rov, h. e. Mifcellaneorum fcriptores vide apud /Z/eweranum cap.13. Polymath. et Hezr. //alcfium ad Harpocrat. in IIeuoviess. [conf. Buhle pag. 39. Opp. tom. I.] N , * . . N € - Περὶ βασιλείοις o6. Laert. V. 22. Ammonius in vita: Μερικοὶ μὲν ὃν esi ὅσω πρός τινα ἰδία c M3 NA 3 Mes UN EE - ͵΄ : γέγραπται ὡς Emisohot, ἢ eso ἐρωτηθεὶς ὑπὸ ANeEavdon τῷ Μακεδόνος περί τε βασι- λείως. ἈΘῚ ὅπας OGk τῶς οτοικίοις ποιεῖσθα!. γεγρώφηκε. Anonymus Menagii, ct Nunnefianus, cuius haec funt verba: //7f oinmibws hominibus vuinerfaliter benefaceret, fivipfit Alexandro. librum de regno, docens ipfum, [P] qualiter oportet regnare: et in tantum wmiowit amimum JWflexavdri ad faciendum, (leg. benefaciendum) quod dicebat: quo mon benefici aliquibur hodie, mou regnati. Πεοὶ T8 βελτίονος c. Laert. V. 25. Anonymus Menagii. Περὶ γάώμε, fiue γωμικοὶ παρωγγόλμωτα. Hirron. 1. contra Youinian. fcripfere Ariftoteles e£ Plutarchus et Seneca nofler de matrimonio libros. Ὑπὲρ T8 μὴ γεννῶν. Laert. V. as. Anonymus Menagii. Τεωργεκοώ. Anonymus Menagii rcfert inter. fcripta Arifloteli fappofita. Fabrir. conf. Niclar ad Gcoponic. librum 11. cap. 26. pag. 1032 fq. de hoc Ípurio Ariflotelis opere, ex quo alii, in his Zdrouandus in. Ornithol. Ill. 3. qui auctorem libri Zri'otelir fimium vocat, quaedam excerpferunt. Arabes etiamnum habent tale opus Geoponicum, quod ALIS ftoteli tribuunt, et apud .Herbelotum in bibl. orientali pag. 975. infcriptum eft Ke/ah al Falahat le ἄν ἤδη. Τὰ Cafíri bibliotheca arabico- hifpana, vol. I. pag. 308. inter libros Ariflotelicos, (v^i etiam fpurii aut deperditi occurrunt.) ex arabica philofophorum bibliotheca citantur de agricultura libri X7. Georgicon infcripti. Harl. 5 ΠῚ UE Artem Voll. ponp (c SCRIPTA BEPERDITA - LiblILc.V IE. — 59x "Artem grammaticam Zfriffofclir Pipino inter alios libros mifit Paullus pontifex, nifi in epi- flola Paulli potius legendum 2ia/e£ica, vt recte Duchefniur coniecit. Nam mox Ícqui- tur: Diomjfüü recpog;tas libros, georuetritam , orihographiam, grammaticam , oues : graeco eloquio. fcriptores, mec tion ef horologium nociurnum. Γρύλλος. Vide infra περὶ Ῥητορικὴς. Laert. V.25. QuinüfamusVl.17. Peri Burmanni epift. ad Claud. Capperonerium, p. 78. Προβλήματα ἐκ τῶν Δημοκρίτα &, β΄. Laert. V. 26. Anonymus Menagii. Πρὸς Δημόκριτον c. Laert. V.27. Tractatus fuifle videtur, licet a Laertio inter epiftolas male referatur. Aucagéceis eoQusixor], δ΄. Laert. V. 22. Anonymus Menagii, fed vnum duntaxat librum nu- merans. Fabri. In cod. CCLVII bibl. Venetae D. Marci pag. 128. catalogi indicantur Ariflotelis diuiffones variae, atque Zanrffi putabat, id efe opufculum διαιρέσεις diui- fíones, inter deperdita recenfitum: enimuero /illoifon. in anecdotis graecis, tom. IT. p. 254. qui eum codicem diligentius excuflit, fe deprehendifle, prodit, in hoc Veneto codice opufculi nihil aliud occurrere, nifi diuifiones e variis Ariflotelis operibus ex- cerptas, quibus ctiam quasdam de fuo adiecitle buiufce collectionis auctorem, nec ger- manum efíle Arií(lotelis foetum, oftendit. Attamen δικερέσε:ς ᾿Αριτοτέλθς ibi citari; exemplo adducto, probat. Zarí. Autugécers «ζ΄. id. 23. ᾿ Διαιρετικῶν οὗ. id. Διαερετικὸν οὐ. id. 24. Simplicius in Categ. Διώλογοι. Dio Chryfofl. Orat. 53. de Homero, (qui locus eontra Dauifii coniecturam vin- dicatur in Adlis erudit. ann. v712. pag. 6.) et 'Bafiliur epift. 167. qui docet, eum mature ἃ dialogis fcribendis deflitiffe, quod cum Platone paria facere non potfet. Fa&ric. conf. Bulle p. rax. Opp. Ariftot. tom. 1. in nota, vbi praecipue de dialogo deperdito, (cuius tamen fragmenta fuperfunt,) Eudemus, eft copiofus. Har. E diatribir Ariflotelis locus adfertur a Sfobaeo ferm. 43. pag. 303. Au Qceex.. Anonymus Menagii, nifi hoc vocabulum loco motum fit, et referendum ad ἐγ- κώμια.. aut exciderit aliquid , ad quod referri debebat. — Vide fupra in "Arexra. Διδασκαλίαι!. Vide fupra lib. 2. cap. 19. in notitia Tragicorum, vbi de Ariflotele. Suidas in voc. "Ove exi«. Περὶ δικαιοσύνης d. Laert. V. 22. Anonymus Menag. Demetrius de elocutione fect, 28. Περὶ δικαίων β΄. Laert. V. 24. Anonymus Menag. Δικαιώματα οἰ. β΄. Laert. V. 36. Harpocrat. in Δρυμός. Δικαιώματα πόλεων vocat Euflathiur in IMiad. x. p. 559. et Anonymus Menagii. Nunnefia- mus: [uffificationes graecorum ciuitatum, quibus, inquit, fes Graecorum determinabat. Scripta autem ef! ab co poflerius hifforia Politiarum. | Male δικωιώματα πολέμων apud Ammonium Grammaticum in Nes, licet fint iam fua belli, ficut pacis iura, et illam lectionem tueantur viri magni ZZugo Grotius praef. de iure B. et P. 6. 56. ac J"alefius ad Harpocration. 3232. ΓΗ 1Π|Ὸ ΓΙ ARISTOTELIS um. Vol. ff. p. 127 Ὁ res Harpocration. pag. 273. [P] (του fq.) Fabri. conf. Bulle ad Diog. Laertii vitam Ari- | ftotelis pag. 59. Opp. I. Arittotel, Har. k m πον ES ' , ' , A B M θὰ C 2 d Διονυσιωκῶν cosixcYy καὶ Ληνοίων προοιμίων, c. Anonymus Menagi. Ceterum, vt docet fcholia(tes "'hucydidis, hymni apud veteres proozmia adpellabantur. — - Νίκαι Ausvucixxoj. Vide infra in Níaoj. Περὶ δόξης. Anonymus Menagii. Ta ἐγκύκλια, Zril. Y. v. Nicomach. cap. 5. Καὶ περὶ μὲν T8 καϑ' ἡδονὴν Dig wo] T8 πολι- quB ἅλις. Ἱκανῶς γορ καὶ ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις ἔρηται περὶ αὐτῶν. Puto, falfos fuif- fe eos, qui tefte Exffratio p. 10. exiftimarunt, ab Ariflotele refpici poema quoddam he- roicum, in quo poft certum numerum verfuum fübinde vltima verba primis refponde- rint, atque ideo opus infcriptum feilfe ἐγκύκλια. Φασὶ τὸν ᾿ΑριΞοτέλην ἔπη τινα ἐκ- ϑέσϑαι ἐπίτηδες κωτά τινα ἀριθμὸν συμποσόμενα (leg. συμπονόμενα) ἐν ἑτέρα καὶ ἑτέοο; ϑέσε; καὶ τέξει, ὧν fuoi ἀπὸ τὸ αὐτῷ τε ἤρχετο καὶ τὸ αὐτὸ κατέληγε:. dio καὶ ἐγκύκλια ταῦτω ὠνόμασεν. — Verius eft, hoc opere comprehenfas fuiife promifcuas et exotericas de variis rebus difputationes, ad Encyclopaediam fpectantibus. Hic enim fenfus vocis ἐγκυκλίων, vt obferuarunt J/oweranur cap. 24. polymathiae et Salmojiur p. 240. ad Simplicium, Francifrur Patricius tom. Y. dilcuff. peripatet. lib. 6. /of. Stali- ger. fine πιο Villiomarus aduerfus Rob. Titium IIT. 20. [ Buftíe p. 133 fqq. Opp. Arift. tom. I. docte fufeque agit de diuerfis ἐγκυκλίδ fignificatibus.] ἘΕγκύκλιο Ariftotelis problemata citantur a Ge//io XX. 4. ᾿Ἐγκυκλίων duos libros memorat Anonymus Me- nagii et Laerfitr V. 26. Problematum faltem pars hodie exílat; vt fupra in editis Philo- fophi fcriptis noraui, nr, XXV. ᾿Ἐγκώμια ἢ ὕμνοι. Anonymus Menagii: in his vnum in Hermiam, tyrangum Troadis, “ Δ θη. XIV. pag. 696. In hunc vere aureum de virtute bgmnuum Zriffot. ex flat nofler fufior com« mentarius , nondum editur, inquit Zl/ativs ad S. Methodii conuiuium virginum p. 388. [De carmine in Hermiam v. Himer. Or. VI, 6. ibique Wernsdorf. p. 505. .Beck.] Ὑέχνη ἐγκωμιαςική. id. ᾿Εγκώμιον λόγξ. id. — Ἐγκώμιον πλότξ. id. Περὶ εἰδῶν καὶ γενεῶν. Laert. V. 22. Anonymus Μεπᾶσ. περὶ εἰδῶν. Περὶ ἑκασία ew. Laert. V. 24. Anonymus Menag. περὶ ἑκεσίων. Ἐλεγέω in Eudemum Cyprium, quorum initium: Καλλιτέχνδ μητρὸς ϑύγατερ. Laert. V.27;. Anonymus Menagii. Ofgmpiodorus commentar. in Gorgiom Platonis, et ex eo Patricius diícu(. Peripatet. pag. 94 fq. Beffarion contra calumniatorem Platonis lib. I. cap.3. vbi verfus aliquot latine redditi, in Platonis laudem. Andr. Schotius in. vitis comparatis Ariftotelis et Demofthenis, pag. 79. Περὶ ἐναντίων &. Laert. V. 22. Anonymus Menagii. ἐκλογὴ τῶν ἐναντίων dicitur Zfriffoteli IV. 2. Metaphyf. et San. Pstito iudice exftat hodie fub titulo libri X. Metaphyf [] Ἐνϑυμή- Vol.TL. p. 189 P 190 SCRIPTA DEPERDITA Lib. IIT. c. V I. 393 Ἐνθυμήματω Parce. Ἐνϑυμημάώτων οἱοέσοις, (al. minus bene δναιρέσε:ς.) o. Laert. V. 24. Anonymus Menagii: Ἐνθυμημώτων ῥητορικῶν, a. Ἐνϑυμημάτων καὶ αἱρέσεων. Ἐνξάσεις, α. Videfi upra in ᾿Αρετῆς. ὃ Περὶ Εὐβοίως. Schol. Appollonii lib. I. fed refpicit partem operis πολιτειῶν, quae erat de Rep. Euboeorum. — j ᾿Εξηγημένα κατο γένος. Laert. V. 26. — Aliae editt. ἐξηγμένα. Anonymus Menagii ἐξητα- σμένων κατοὶ γένος» id". 5 "Eg, quorum initium: ᾿Αγνὲ Θεῶν πρέσβισϑ᾽ ἑκωτηϊβόλε. Laert. V. 27. Anonymus Me. nag, ! Περὶ ἐπιστημῶν. wd. Laert. V. 23. Anonymus Menag. Somuel. Petitur IV. 9. Mifc. opinatur, hos libros hodie exftare fub titulo libri II. et IV. Metaphyf. Ὑπὲρ ἐπιτήμης» αὐ. id. 23. "Ezisehoj. De Aiiflotelis epiflolis deperditis pariter, et iis, quae exflant, iam dixi fupra in Epiitolographis lib. II. cap. 14. nr. 17. et 37. [et fupra in cap: de Ariftotele ad nr.35.] Ano- nymus Megagii memorat epiftolas viginti. Laertius V. 27. epi(lolas ad Philippum, Se. lymbriorum epiftolas, (hoc eít, vt intelligo, fcriptas Selymbriorum nomine, quae fuit vrbs Propontidis:) Ad Arillonem, r. Δα Hecphaeflionem, x. Ad Mentorem, r. Ad Philoxenum, x. Ad Themiflagoram, 1. Ad Democritum, 1. Ad Antipatrum IX. Ad Alexandrum IV, Ὑπομνήματα ἐπεχειοήτικξ liue ἐπιχειρημωτικϑ (Aog), vel, vt alii, ἐπιχειρηματικοὶ, γ΄. {μιενῖς V. 23. Simplicius in Categor. Anonymus Menag. ὑπομνημάτων E7I X eren ik aovsty Videndus Z'emiflius ad haec libri de memoria et reminifcentia: ὅσο ἐν τοῖς ἐπεχεερη- ματικοῖς λόγοις Ési ἀληθῆ» dei τιϑέναι ὡς ὑπάρχοντα. ' Ἐπιχαερημότων. [2. Laert. V. 24. Anonymus Menagii. Περὶ Ἑρμιόνης ἱερβ. Schol. Theocriti ldyll. 15. 64. quem vide. Περὶ NE». &, β΄. Laert. V. 22. et 29. Hefyth. illuflris, licet H. Steph. tefletur, eo in loco codices nonnullos legere ἐρωτικῶν. Anonymus vero Menagii hofce libros eosdem facit cum fophillicis elenchis, qui exítant. ᾿Ελέγχων ceQusikiy ἡ περὶ ἐρισικῶν νικῶν. Λύσεςς ἐρισικα , δ΄: Laert. V. 22. Anonymus Menag. Προτάσεις ἐριξικαὶ. infra in Προτ. ᾿Ερωτικὸς. c. Laert, V. 22. Sed Zfthenazo XV. pag. 674. laudatur fecundus liber ἐρωτικῶν, et Anonymus Menagii memorat ἐρωτικῶν libros fex. — Forte ex hoc opere funt, quae profert Athenaeur XI. p. 564. Ἐρωτήσεως καὶ ἀποκρίσεως. οὖν β΄. Laert. V. 23. Ex Sam. Petiti fententia [0] hic eft li- ber octauus topicorum ex iis qui extant, — Ceterum va περὶ ἐρωτήσεως a topicis diflin. guuntur apud Laer/. V. 29. - Εὔδημος ἤ περὶ ψυχῆς. ἴῃ Eudemum €yprium, familiarem fuum defunctum, dialogue. Plutarch. in Dione et Confolat. ad Apolion. pag. 115. Proclus 5. in Timaeum et in Phae- Vol. III. 5 D dd donein 3224. LibHI.cVI , ARISTOTELIS - | Vol. II. p. 196 P 191 donem pag. 957. ac Gorgiam. Vide Patricii difcuffiones peripateticas lib. VII. pag. 95. Refpicit Cirero 1. de diuinat cap. 25. Laert. V. 22. Inter alia in hoc dialogo confutaue- rat eos, qui animum tantom bhabuerunt pro harmonia, tcfte Sizp/icio in I. de anima text.-54. qui illius iterum meminit lib. ΗΠ. text. το O/ympiodozus mst. in Phacdonem Platonis: ὅτι ὁ ᾿Αριξοτέλη; ἐν τῷ Εὐδήμω ἕτως 6zeyecet τῇ οἱομονίῳ ἐναντίον ἐσὶν ἡ eyaguosie , τῇ δὲ ψυχῇ δὐὲν ἐγωντίον, ἐσίω γάρ. ὅτι ἐν τοῖς περὶ ψυχῆς ὅτως. ἡ ψυ- xg T8 ζῶξ μία ἑμεῖς, αἱ δὲ οἱρμονίοι πολλα,. Fobric. adde cl. Huhle de dillcibut. li, brorum p. 93. f. Opp. Ariflot. tom. I. pag. 121. not. et ad Diogenis Laertii vitam, ibid. p. 37. ad lin. 16. Ha. IIsei εὐγενείας. c. Laert. V. 22. Anonymus Menagii, — Zffhenaeur fob init, libri 13. vbi co- dices quidam male περὶ συγγενείως. An genuinum Ariflotelis , dubitat P/ufarehur in Arillide extremo. | Sane inter "Fheophrafli fcripta fuit etiam liber huius argumenti. ^ Sed in fragmento libri, quod etiamnum inter opera Ariflotelis exílat, e Stobaei Serm. 84. verba illa, ad quae Plutarchus refpicit, occurrere, adnotatum eft a Se/deno in pracf. ad praeclarum opus, quod-de titulis honorum edidit, — Aliud fragmentum apod eumdein Stobaeum Serm. 86. Plutarchus libro de nobilitate: ᾿Αριτοτέλην γοὶρ ὁρῶμεν ἐν Cudedo- μένῳ περὶ εὐγενείας βιβλίω, κρὴ ἐν τοῖς ἐποῳινετοῖς διωκεκοσμηκότα etc. Περὶ εὑρημώτων. Clemens Alex. V. Strom. p.308. [vid. fupra in vol. II. p. 150. not. AAhhh. Harf. Περὶ εὐχῆς. c. Laert. V. 22. Simplicius in II, de coelo. Anonymus Nunnefii et Menagii. Refpicit Varro Eumenidibus apud Nonium in /7Miras. |» Vide Scaligerum fiue Iuonem Villiomarum aduerfus Rob. "Titium. IV. 15. Περὶ τῶν ζώων ἠἡϑῶν καὶ (βίων. dthemaeus VM. pag. 282. et 307. — Eadem leguntur tamen in edito de animalium Hifloria libro IX. Ζωϊκο. -Apolloniur cap. 27. hift. commentitiae, vbi hoc opus ab altera πραωνμωτείος περὶ ζώων diflinguit. Vide infra περὶ ἔχϑύων et cumdem Apollonium cap. 28. Sam. Petitus ll. 19. ΟΠ pag. 143. ζωϊκοὺ explicat, quae in animalibus proueniunt, fiue fint animata, vt pediculi, lumbrici, etc, fiue inanima et excrementa, lacrimae, fudor etc. Περὶ τῶν μυϑολογδμένων ζώων. οἰ. Laer. V. 25. Anonymus Menag. Ὑπὲρ τῶν συνθέτων ζώων. Laert. V. 25. Anon. Menag. Περὶ ζωῆς καὶ Sovecrs, liber diuerfus ab edito. Mpolloniu: hifl. mirab. cap. 26. Περὶ ἡδονῆς, d. Laert. V. 22. €t 24. — Vel Arifloteles bis traclauit idem argumentum, vel, quod hoc loco probabilius mihi videtur, eumdem librum bis numerauit Laertius. .Me- morat et Anonymus Menagii. Ὑέχνης τῆς Θεοδέκτϑ συναγωγή. infra in Τέχνη. [] Θεολογέμενοι. Macrob, Y. Saturnal. cap. 18. nifi. diuerfus a. noflro Ariftoteles intelligitur: nam, velut a celebri illo Stagirita eum diflincturus, 24riffoteles, inquit, qui Theologu- mena fcripfit, Jpollinem ct Liberum Patrem vnum emudemque Deum effe, cum multis argumentis affurat etc. De noftro quidem Ammonius in vita: Tz δὲ Θεολογίο ei xoj , γ E ^" ? - 5 a - , » ' oo x μηδὲν προσέθηκεν. ἀλλ ἂν εδὲν αὐτῆς EANIZIES ἐπρωγματευσῶῦο. ὃ γὰρ τῶ ἐγκοσμιο , 39) 5» M ^ 3E , H . c , μόνω 30er, ἀλλο καὶ τὰ ὑπερκόσμια. Idem admmionius ad lib. περὶ ἑρμηνείας fol. 12. SN ὑπὲρ Ν NE Vol. II. p. τοῖ Ῥτο5 SCRIPTA DEPERDITA Lib. HT. c. T- $95 ὑπὲρ ἧς (ὠληϑείας τῆς κατο τὴν vmwglv τῶν ὄντως ὠπλδεάτων ὄντως ϑεωρθμένης) καὶ αὐτὸς ἔν τε τῇ ϑεολογικῇ διείλεκται πραγ μωτείο καὶ ἐν τῷ βιβλίῳ τῶν ὑπὲρ ψυ- - χῆς. luterpres Raíacius per hanc theologicam Arillotelis πραγματείαν intellexit Phi lofophi metaphyfica. Haud abfurde. — /uiienus Epit. ad 'Themillium p. 265. Aciftotelis dictum refert: ὅτι μὴ μᾶον αὐτῷ προσήκει, Qeoveiv ἐπὶ τῇ ϑεολογικῇ συγγοαφὴ τῷ καϑ- ἑλόντος τὴν Περσῶν δύναμιν, nin minus ingeníer fe animos ob theol: gicumi, quod elu- cubrorat opu, gerere po[je, quam Alexandrum, qui Perfarum oper euerterat. ὃ Θέσες ἐπιχεεημωτικαὶ lue. ἐπεχεερητικαὴν κέ. Θέσεις ἐρωτικοὴ, δ΄. Θέσεις Quake, β΄. Θέσες περὶ ψυχῆς: οἱ. La£it. V. 24. et Anonymus Menagii, qui addit Sécee πολιτι- xag librisll. Memorat Theon quoque in progvmnafm. ct Suidas in Τυμνώσια ex Aphrodifeo in "'opic. Arifl. pag. 16. et in Θέσις ex codem pag. 43. 45. Θέσεες, Ariflo- telis pariter et Theophrafli, de quo infra. Περὶ ϑηρίων de beffiis venenotir. EPateffhener cap. 41. Cataflerifm. Ἰατρικοὶ libri duo, Laert. V. 26. Jicet in antiquioribus editt. legatur τακτικοῖ. quod probat — Jenjus l. 12. p. 62. Anonymus Menagii: περὶ ἰατρικῆς, β΄. et poflea περὶ ἰατρικῆς, C. Medicinae operam dediile Ariítotelem, teíiarur praeter Anonymum Nunnefii et Aclia- num 1X.22. Var. Plutarchus in Alex. qui hoc nomine gratum regi fuiffe adfirmat, Etiam φαρμακοπώλης aliquando fuit Arifloteles, fi vcra funt, quae narrat Z4eliantr V. g. Var. Vide etinfra in Συναγωγή. (Arabibus adhuc effe /bror quinque de medicina fub Ariflotelis nomine, teftatur Herbelotus pag. 972. b.) Fabric. conf. BuAlz pag. 38 fq. Opp. Arift. tom. I. arl. [De meritis Ariflor. in medicinam et hifloriam nat. egit inpri- mis Cl. Kur£ Sprengel in Verfuch einer pragm. Gefch. der Arzneik. I. pag. 318— 349. De anatomia Arifl. et inprimis num humana cadauera fecuerit, fcripfit ndr. Πζεβρλαί. Gryphisw. 1745. Bek.] Περὶ ἰδίων. οὐ. Laert. V. 22. an ἰδεῶν ξ de quibus duos libros fcripfiffa teftatur Syrianur in extremo commentarii ad XIII. Metaphyf. Περὶ τῆς ἰδέας. ὦ. Leert. V. 23. Anonymus Menagii, /f/ex. Zphrodifzus 4. in. Metaphyf. . NH . , B ^4 , * » 4 Scholialles- MS. ad Dionyfium "Thracem: isi» δὲ, ὅτι οἱ ὅροι τῶν καϑόλδ καὶ ἀεὶ " , c 3 - 3 ΕΒ ΚΡ ὃ ι ' μενόντων εἰσὶν. ὡς καὶ Δριφοτέλης ἐΐρηκεν ἐν τῷ περὶ ἰδεῶν, o6 πρὸς τὰς LiAcérQYoc ἰδέας Ésw αὐτῷ πεποιημένα. ; Περὶ Ἰχϑύων. Athen, lib. VV. pag. 302. nifi pars potius operis de animalibus refpicitur. Περὶ ἰχϑύων ἢ ζωϊκόν. AAthematus VIE pag. 286. 320. vbi rcfert quaedam in hifloria animalium Γ haud obuia. Confer fupra in Ζωϊκα. Περὶ καλξ, αὐ. Laert. V. 24. Anonymus Menagti περὶ καάλλες. Κατηγοριῶν liber alter diucrfus ab eo, qui exftat. Memoratur ab. Zfdra/fo apud Simplic. et Aminonio ad Categorias, fed pro ἰρυτίο habitus. — Vide Patricii difcuff. peripatet. tom. I. . pag. 2c. [TT] i Κήρια. Eutoriur ad Archimedem de circuli dimenfione sit, plures hoc problema foluere co. natos εἴτε, vti non fugiat eos, qui Eudemi hifloriam geometricam legerunt, καὶ τῶν 'AgisereXikav μετασχόντας κηρίων. Idem Eutocius (ub extremum libri laudat Porum Ddd 2- Nicaenum; "| 396 Ιἰ ΠῚ ΨῚ. ARISTOTELIS — Voll. p.192 Pis Nicaenum, Philonis Gadarenfis difcipulum, ἐν κηρίοις. — Commandinus vtrobique legit Κυρίων εἴ Κυρίοις, 1nale. ; » * ΄, , , . " n Περὶ κινήσεως. οἱ, β΄. Laert, V. 33. Philoponur VII. 3. contra Proclum ct Anonvmus Me- nagii, qui vnum duntaxat librum memorat. Sunt; qui putent, hos efe libros poflre- mos φυσικῆς ἀκροώσεως, in quibus de motu agitur. : Κορίνθιος. Vide infra in Νήρινϑος. Περὶ Κυάώμων. Laert. VIL. 34. [vbi vid. Menag. et Meinerf. in hiftor. doctrinarum apud Gr. et Rom. tom. I. p. 431 fq. Har/. i Krices fiue Origines V'rbium. Plutarch. quod. non. fuauiter viuitur fecundum Epicurum, pag. 1093. Κύκλος a quo diuerfum opus περὶ ποιητῶν, *y. licet Anonymus Menagii legat. Κύκλος ἢ Ὁ , “ποιητῶν. 'y- Κωμικοί. Erotianur in Ἡρακλείης yorg. — Videtur fuiffe pars δι δωσκαλιῶν, qua de Comicis egit. Confer Jomfium pag. 55. de fcriptoribus hifler. philo. cui tamen non adfentior, opus hoc iuniori cuidam Arifloteli, grammatico, tribuendum efle, coniicienti. Κυρήνη. Menagius ad Laertium pag. 204. notat, Ari(lotelem ἐν Κυρήνῃ citari a Polluce IX. 6. Forte refpexit defcriptam ab Ariflotele in opere πολιτεεῶν Remp. Cyrénaicorum. | Pof- funt etiam verba Pollucis ita intelligi, vt, tefle Ariflotele, adfirmet, tetraflaterem aureum in vfu fuiffe Cyrenis. ; Περὶ λέξεως καϑαρῶς., c. Anonymus Menagii. Περὶ λέξεως. β΄. Laet. V. 24. Forte iidem, qui Simplicio ad Categorias: τοὶ παρὸ λέ- &v, vt Menagius adnotauit. Περὶ τῆς Aga de Magmete, Loert. V. 26. Galenus, vel quisquis auctor libri de incantatione, laudat Ariflotelem in libro de lapidibus. Sie et Anonymus Menagii. — Et Philippus Lobbeus pag. 255. Bibl. MSS, teflatur, librum Ariflotelis de gemmis arabice exflare MS. In fecreto fecretorum, fub Ariftotelis nomine pag. 12. in aliis fiquidem libris noftri ple- narie de proprietatibus lapidum et vi; ibus herbarum et uatura plantarum declarauimus. Ἐγκώμιον Acy8. Anonymus Menagii inter Pfeudepigrapha refert. Μαγικὸς fiue Μαγικόν. Anonymus Menagii, inter Pfeudepigrapha philofophi referens, tum Laert. prooem. feck. τ. et 8. Plinius XXX, 1. Suid. in ᾿Αντισϑένης . vbi teflatur, hunc librum ab aliis Antiflheni, ab aliis tributum Rhodoni. [P] Refpicit fortaffe Aabanur “- Alauris XV. 4. de vniuerfo tom. I. pag. 204. εχ Ariílotele referens de Zoroaflre, primo . Magorum, quod vieies centum millia verfuum, ab ipfo condita, indiciis voluminum cius declarentur, Μαϑηματικόν. Lat. V. 24. Περὶ τῆς ἐν τοῖς μαϑήμασιν Scias. Anonymus Menagii. Περὶ μακροίβιότητος. ldem Anonymus. τὰ Περὶ Μεγέθες. Leer!. V. 24. et Anonymus Menagii. Vnde non probo Meurfii coniedlu. ram, qni apud Laertium μέθης pro μεγέθθς fcribere jubet pag. 123. ad Hefych. illu- flrem, et ipfe rectius de bac coniectura fua ambigit p. 128. ad Apollon. : Ilse; ῆς Vol. IL Ρ. 103 194 SCRIPTA DEPERDITA ^^ LibIILc. VI. 3091 lie), μέθης. dpollouims Hift, mirab. cap. 25. 4dthenaeur. Macrobius VII. 6. Plutarch, lI. 5. Sympof. | : Μεϑοδικόν. Laert. V. 94. Περὶ μεϑόδε Anonymus Menagii, qui inter Pfeudepigrapha refert. Μεϑοδικοὶ ἡ. Laert. V. 23. et 29. Hefychius illuflr, Arifloteles ipfe in Rhetor. et ex eo Dio- nyfius Holic. epift. ad Ammaeum p. 121. 122. Πρὸς τοὺ Μελίσσ &. Latrt. V. 25. Anonymus Menagii. Μενέξενος. αὐ. Laert. V. 22. Anonymus Menagii. Περὶ μετάλλων, μονόβιβλος. Olympiodor. in Meteor. T. pag. 5. Simplic. praef. in libros Phy. ficorums Philopoms in I. meteorol. p. 76. a. Ariftoteles fiue 'heophraftus ἐν τῷ περὶ μετάλλων laudatur a Po//ute VII. {εξ}. 99. Fabri. Sed ab eodem Polluce X. 144. fim- pliciter dicitur Geópeeses ἐν τῷ μεταλλικῷ. adde vol. IX. p. 608. in indice fcript. in Philoponi comment... αν. i i : Περὶ μίξεως fcriptum fuum memorat Zfrifleteler cap. 3. lib. de fenfu, nifi refpicit locum lib. T. : de generat. et corrupt, cap. το. vbi de hoc arguinento egit, vt a /Menagio notatum pag. 195. ad Laertium. "wh Μνημονικὸν, ο. Laert. V. 26. Anonymus Menagii, Gelliur IX. 8. περὶ τῆς μνήμης. — Frag: mentum apud Stobaeum Serm, 25. : Πεοὶ Μονώδος. Lacrt, V. 25. Anonymus Menagii. Περὶ Μεσικῆς, Laert. V. 26. et Anonymus Menagii. — P/utarchur lib. de Mufica pag. 1139. ex Ariltotele locum bene longum adfert, quem ex eius libro de Mufica petitum effe non dubitat Patriciu; diícu. peripatet. pag. 76. Ariftotelis problemata, quae ad muficam fpectant et Auerrois in Ariflotelem de mufica MS. in codice regis Galliae MMCCLXX. te- fle Labbeo p. 116. Bibl. nouae MSS. Περὶ τῆς τῇ Νείλε ἀναβάσεως. Anonymus Menagii, auctor de vita Pythagorae apud Pho- tium cod. CCLIX. fub extremum. — Alexander in lib. Meteorolog. Videri poffit hoc fcriptum aeratem tuliile: nam latine in veteribus editionibus Ariflotelis exftat libellus de Nilo, vt dixi capite fuperiore $. 37. Νήρινϑος ὦ. Anonymus Menagii et Leert. V. 22. vbi Meurfius legendum putat Κορίνϑιος. Sane Themifliur Orat. V. pag. τῶι. (iue Orat. XXIII. pag. 295. edit. Harduini,) narrat, Ariflotelem in dialogo, cui titulus KogiyS;es , celebraffe Corinthium quemdam agrico- lam, qui, le&o Platonis Gorgia, agrum colere defiit, et Platoni in difciplinam fe de- dit. [ΡῚ [conf. BuA/e de libris Ariflotelis exotericis et acroamaticis pag. 121. not. Opp. tom. 1.} Περὶ νήσων de infulir fingulari libro egilfe Ariflotelem , incerta valde coniectura colligitur e loco Plinii IV. 12. vbi Ariftetele auctore refert, Delon ita dictam, quod repente adpa- ruerit enata. Ddd 3 Niko 398 — Lib. HT. c.f. ARISTOTELIS Vol. TI. p. τος δ 193 Nic Διονυσιοικαὶ *y fue liber de ἢν, qui inu D'oufis viciffent. Loert. V. 26. Ccrtabant enit tragici tetralogiis five quatecrnione tragoedierum in Dionyfiis, Lenaeis, Panathenaeis et'Chytris | Vide Libanii argumentum in Orat. Demo(lhenis aducrfus Midiam, et quae viri docti ad eumdem Laertirm ΠῚ. 56. Idem argumentum noftra aetate illuflrandum fibi fumfit Ezechiel Spanhemius, cuius praeclarum opus de Dionyfiorum feflo et Ajcvv- σιονίκεες iam pridem ex(pectamus. Nam Meurfii quidem de iisdem Dionyfiis liber fin- gularis, cuius fpem facit in Graccia feriata, vna cum ipfo auctore intercidit. Fabrir. — conf. fupra in vol. 11. pag. 194. notata et AuAuken. in auctario ad Helychii lexic, vol, II, Harl. tv T Νόμιμω Ῥωμαίων. Anonymus Menagii, qui illudere lectori videtur. Νόμιμα βαρίβαρικοὶ fiue βαοβαφικῶν συναγωγή. Idem Anonymus, et "'Theophraft. Ci- cero, Varro 6. de lingva lat. , /4polloniur hift. mirab. cap. XI. [de quo loco vid. Schuei- X» der. in Periculo critico in antholog. Conflantini Cephalae etc. pag. 145.] Ariflotelem-£ Τυῤῥηνῶν νομίμοις laudat Zihenaeur lib. 15. — Vide et iufra σπολιτέϊαι » tum JZFoweranum cap. 9. Polymathiae, 74. Schottum ad Zcnobii V. prouerb. 25. et Jonf/'um pag. 49. 50. vbi de aliis νομίμων fcriptoribus. Fabric, adde Toupii Emendatt, in Suidam et Hefych. vol. I. Oxon. 1790. p. 232 fq. Harl. Νόμων. δ΄. Laert. V. 26. Male apud Anonymum Menagii νομίμων δ΄, Refpicit forte Gel. lius YT. 12. Νόμοι εἰνδρὸς καὶ γαμετῆς. Anonymus Menagii. Νόμος συξατικὸς fiue νόμων συφατικῶν. c. Laert. V. 20, Anonymus Menagii et Proclus in praef. ad Remp. Platonis, ex emendatione Meurfii, vbi alioqui legitur συσσιτικός. Sed Laertius et Anonymus potius ex Proclo emendandi. Sane Cafaubonus ad Athe. naeum pro CUSOTIMOS apud Laertium legit συνεσιοισικὸς, Ionfius pag. 57. συμποτικός: et νόμξς συμποτιρκδς.. leges conuivales, Ícripíiffe Ariftotelem, diferte tradit /thenaeur XV. s. et V. p. 186. Adde quae infra in Συμπόσιον. Πρὸς τὸ Ξενοκρατϑε. Laert. V. 25. Sed in codice MS. Florentino Laertii Ξενοϑώνδο. Ac - fane exftat etiamnum libellus Ariflotclis de dogmatibus Xenophanis; cui adde, quod paulo ante Laertius memorauerat librum, Anonymo Menagiano etiam notatum, περὶ ! ^ S , , τῆς Σπευσίππε καὶ Eevoxgoeras φιλοσοφίας. [T] Ὀλυμπεονίκα. Laert. V. 26. VIII 51. Anonymus Menagii. ᾿Απορημώτων Ὁμηρικῶν. libri fex, Laert. V. 26. fiue μρέσπι, vt Anonymus Menagii, Páry- nichur in Βασίλισσαν. Anonymus Nunnefii: Zriffoteler autem iuuenis adhuc exiffenr do- Brinam cloqueutiae docebatur, vt. declarant Homerica commenta firipta ab eo, et IHiadis diflamen, quod dedit Alexandro. Refpicit et Plutarthur, Ariftotelem laudans lib. de audiendis poetis 33. De ἐκδόσε; Homeri Ariflotelica, quam ἐκ τῷ vateOuos vocabant, didum fupra lib. I. cap. 2. ὁ. 12: Ta Ὁμήρε προβλήματα meinorat Zfmoains in vita b) Definitio legis apud Athenaeum ex Ariltotele: νόροοε iei Ἀόγον ὡρισμένος καϑ' ὁμολογίαν κοινῆς TE , € o , e miter, M Var, TUS dà πράττον ἕκαφα, e Voll pros διοδ SCRIPTA DEPERDITA L4 IM. ^ 399 vita Ariflotclis, et Anonymus Menagii libros decem προβλημάτων Ὁμηρικῶν, qui praeterea inter fcripta Ariflotelis rcfert e δέ σσοτε Ὅ μηρος ἐποίησεν τοὺς 4Aie βξς, fiue dillertationem. de folis, bobus ad Odyi. οὐ. v... Etiam de Homero fcripüile, teflatur Plutarchus libro, quod non fuauiter viui poffit fecundum Epicurum p. 1995. Ξ t P- 1995. Ὀπσ τικῶν. Laert, V. 26. et Anonymus Menegii. Hunc Ariflotelis librum a fe letum indicat Andreas Bellunenfis Auicennae interpres, tefle Nunnefio ad vitam Ariílotelis. Verum apud Hefychium illuftrem 'in "AeiszoréAss, non 'Ozzixz legendum, fed Τοπικοὶ. vt apud Laeriimn V. 20. Περὶ παϑῶν Ὀργῆς, c. Laert. V. 23. Anonymus Menagii περὶ zx Sec ὀργῆς. Ὁρισμῶν βιβλία ey. Latrt. V. 24. Anonymus Menag. Περὶ ὄψεως. ὦ. β΄. Anonymus Menagii. Confer paullo ante 'Ozrrixo»- IIx95, e. Laert. V. 24. Περὶ zreudetoee , οἰ. ἢ παιδευτικόν. Laert. V. 22, et IX. 53. Anonymus Menagii. Παραβολα)- c. Laert. V. 26. Anonymus Menagit. : παραδόξων liber fecundus laudatur ἃ λίαν εἶο in Parallelis, Ὁ. 312. Παροιμίω , &. Laert, V. 26. Hoc opus reprehendit Crephifodofur, (fiue, vt rectius fcribi- tur, Cephifodorus , Mocratis difcipulus, de quo fupra lib. 11. cap. vlt.) tefle Zftzenaso lib. If: pag. 66. vbi Delechampii verfio emendanda *. | Vide J7igeri notas ad Eufebii praeparat, euangel. pag. 75. /Menagins ad Laertium pag. 197. ex Andr. Schotti praef. ad prouerbia Graecorum, at, Ariflotelis παροιμίας citaria Zenobio, qua in parte virum doctiffimum memoria fcfelli. — Refpiciunt eodem notante Menagio Didymus in Odyf- Íeae X. v. 19. et Schol. Zpo/lonii lib. I. p. 10. vbi de Ancaeo.. His adde Synefium, qui in caluítiei encomio [IP] p. 85. ex Ariftotele prouerbium definit zaAeude φιλοσοφίας ἐγκατάλειμμα περισωθὲν dioi συντομίαν καὶ δεξιότητα. — Videtur idem Ariflotelis opus refpicere Zdpoffolius VII. 44. vbi de aere Dodonaeo et IX. 12. vbi de prou. εἰς κορωκος: Fabric. vid. Bulle in vita Ariftotelis p. 95. tom. Y. Opp. Ariftot. Harl. Περὶ τὸ πάσχειν ἢ πεπονθέναι, οὐ. Laert. V. 22. et Zrifloteler ipfe IV. 3. de generat. animal. quamuis Jenffur l. t, pag. 19. putet, refpici lib. I. de generatione et corrapt. cap. 6. non, librum fingularem. à In Platonis laudem Orationem praeclaram confcripfit Ariftoteles, vt ex Olympiodori cóm- mentario in Gorgiíam obferuat Be/fario lib, I. cap. 3. in calumniatorem Platonis, Τὰ ἐκ τῶν νόμων Πλάώτωνες. &, β΄, γ΄. Laertiur V. 22. Sed duos tantum libros numerat Anonymus Menagii. Arifloteles ἐν Πλατωνικοῖς laudatur a F'utarcho in Colotem pag. ing. Vide et Laert. ΠΠ, $0.109. 1926 Pliatonir Philofophia. Syrian. in XII. Meta- phyf. p. 93. b. (fupra in vita Platonis $. XXX. fin.] Περὶ πλότϑ, «. Laert. V. 22. Cicero M. de Officiis, 16. Anon. Menag. qui ᾿Ἐγκωμιον πλἕ- v8, praeterea meirorat: atque inter pfeudepigrapha recenfet, Περὶ £) Emendationem dat Fabricius lib. IV. Bibl. Gr. cap. IX. pag. 281, vol. ΠΕ. Earí. qoo - ΤΡ ΡΕ ARISTOTELIS Vol. II. p. 96 P197. Περὶ ποιητῶν. c. β΄, y. Anonymus Menagii, Laert. V. 22. IIT. 48. VIIL 57. Macrobius V. 15. Saturnal. et Zftüenaeu: Xl. τς. [ Eudocia pag. 170. ex Diogene Laertio in Empedocle, citat Ariflotelem ἐν τῷ περὶ ποιητῶν.) —Dialogum de posti5 memorat Anonyanus Nunncefii. Ποιητικώ. Laert. V. 26. Πραγματέαι τέχνης ποιητικῆς» o, β΄. Latrt. V. 24. Librum tertium περὶ ποιητικῆς id. 2. 46. Plutcrch. de Homero. — Libri de arte. poctica Boethius in 1. ἐς interpretat. pag. 290. [vide fupra ad fectionem Vii] τὸ ἐκ τῆς (Πλάτωνος) zreMireses oi, β΄. Laert. V. 22. Proclus pracf. in Platonis Remp. xo] Ὑοὶρ ᾿Αριφοτέλης ἐπιτεμνόμενος τὴν πραγματνεταν ταύτην ἑτωσὶ φησὶν ἐπιτέμνε- σϑαι τὴν πολιτείαν, καὶ ἐν τῷ συσσιτίκῳ (Meurfius legit συτατικῷ) τὅτον αὐτὴν προσ- αὐορεύε; τὸν τρόπον. — Vide [upra in νόμος συξτατικές. Πολιτέαι! πόλεων ert. Respublicae ciuitatum CLVIII. 4) Laertius et Anonymus Menagii ; (Respublicas CCL. numerat Anonymus Nunnefianus; fed Ammonii fiue Philoponi co- dices CCLV.) feorfimque gubernationes democraticae, oligarchicae, ariflocraticae, et tyrannicae, Laert. V. 27. vnde apud Anonymum Menagii pro σόλεων ἰδιωτικῶν legen- dum Ἰδίως τυσαννικῶν, καὶ δημοκρωτικῶν, καὶ ὀλιγαρχικῶν. — Cirantur in Schol. ad riflophanis Vefpas v. 157. 642. — Opus praeflantiffimum, in quo, vt ait Cicero V. de finibus cap. 4. omuium [1] fere ciuitatum, non Graeciae folum, fid etiam Baybariae, mo- ror inflituta ac diftiplinas expofuerat. In his fuere praeter alias, quarum ipfa etiam nomina nos fugiunt, defcriptiones Reip. In Politicis memorat Ariftoteles eorum respub]. quos litteris maiufculis defignabo: ABYDENORVM. ᾿Αδραμυττηνῶν. Steph. Byz. in ᾿Αδρωμύττοτον, 'AGHNAILAQN. Schol. Comici ad Acharnenfes v. 233. ad Aues v. 1354. ad Plutum v. 278. Harpocrat. et Suidas in Στρατειού. Zenobius prou. Vl. 29. Hefych. Epiro RR Περίπολος. et aliis fex locis. AEGINENSIVM. Αἰγινητῶν. Athenaeus VI, pag. 272. Cafaubon. ad h.l. pag. 468. AireAGy. Strabo VII. 321. ᾿Ακαρνανων. Strabo VII. 321. ᾿Ακραγαντίνων. Pollux IV. 24. fedt. 174. et IX. 6. fect. go. x 'AMBP A- d) In arabica huius operis verfione, quae me- Critias, de quo Cafaubon. ad Athenaeum XI. 3. moratur ab Herbeloto in bibliotheca orientali, item /Jicaearchus, de quo infra, IIs3«rad» fuarum CXXIV. ciuitatum mentionem fieri adfirmat Zagi meminit ipfe Ariítoteles in extremo Nicomacheo- Ka/fah. (adde Villoifon. anecdot. graec. II p.157. rum. mot] Politas fiue de rebuspubl. fcripfit quoque Vedbprpo SCRIPTA DEPERDITA LésNLUEL - 4g AMBPAKIQTCQ'N. Steph. Byzant. in ᾿Δεξαμεναῦ. AMPHIBOLITARVM. - ANTISSAEORVM. | APOLLONIATARVM ad mare ionicum et àd pontum Euxinum. APTEIQN. Pollux X. 46. fedt. 179. ᾿Αρκάδων. Harpocrat. in Μύριοι. ᾿Αχαιῶν. Sopater apud Phetium cod. CLXI. δ Βοττιαίων. Plutarch. "Vhefeo pag. 6. BYZANTIORVM. IsAwov. Schol. Pindari Pythionic. I. pag. 171. GILENTIV M. DELPHICORVM. Δηλίων, Laert. VII, 13.7 ZHrhen. VAI. pag. 269. EPIDAMNENSIVM. j ERYTHRIENSIVM. Εὐβῥέων. Videtur refpicere Sírabo, Ariítotelem laudans, lib. X. pag. 445. et 447. Schol. - Apollonii lib. I. verf. 558. ZANCLAEORVM. HERACLEOTARVM. SEE HERAEENSIVM. HESTIAENSIVM.. ἨΛΕΙΏΝ. Harpocrat. in Ἑλλανοδίκαι. Ἠπειρωτῶν. Stephan. Byz. in ᾿Αμύνται: THEBANORVM. THERENSIVM. THVRIORVM. OETT A'AQN. Zfhen. ΧΙ. p. 499. Harpocrat. et Suida in Τετραρχίον Photius cod. CLXI. ᾿Ιϑακησίων. Tzetz. in Lycophr. v. 799. Euffath. ad Mid. €. pag. 100. In toto opere baec fuit quadragefima fecunda, vt praeter fclioliaften Comici docet Suidar in EkvroAn. IAPYGVM. Ἱμεραίων. Pollux YV. 24. fect. 174. et IX. 6. ISTRENSIVM. CARTHAGINIENSIVM. CATANAEORVM. | Fol. LII. Eee (Καρων, 402 Lib. II. c. P I. ARISTOTELIS Vol. HI. P. το "n (Καρων. "d1pollonitr Hifl. mirab. cap. 11.) Kegxveoacv. Schol. Zpollouii IV. 983. Κιανῶν. Schol. Zpollouii Y. 1177. Κίων. Sopater apud P/of. cod. CLXI. CLAZOMENIORVM. CNIDIORVM. Κολοφωνίων. Zithen. XIV. pag. 618. COORVM. CORINTHIORVM, CRETENSIVM, Κροτωνιατῶν. 4fhen. Κυϑνίων. Harpotrat. in. KoOvioi. KY M AI'QN. Schol. Sophoclis in argumento Oedipi "Tyranni: Suidas in Τύρανγος, KYIIPIQN. Harpocrat. et Suidas in "Avaxres. KYTPHNAIJXQN. Pollux IX, 6. Schol. Ariftophanis ad Plutum v. 925. AAKEAAIMONI'QN. Harpocrat. in Mógoy, Euflath. ad Yliad. 1, pag. 741. [0] Schol. Z"riflophanis ad Acharn. v. 319. Zenobius 11. 24. prouerb. Schol. Pindari Ifüunionic. T. pag. 476. Plutarch. Cleomene pag. 808. LARISSENSIVM. LEON TINORVM. AEYKAAIQN. Strabo VII. pag. 322. AOKPQ"N. Clemens L Strom. pag. 352. Cafaubon. ad Athen. VI. 18. Polyb. lib. XI. in εχ: cerptis Peirefc. pag. 49 fq. Λυκίων. Sopater apud Phot. cod. CLXI. MANTINAEENSIVM. ΜΑΣΣΑΛΙΩΤΩ͂Ν. them. XTIL p. 576. Harpocrat. in Μασσαλίω. MEFLAPEQN. Suid. Strabo VII. pag. 322. MeSwvesov. ZAihen. Vl. pag. 235. MHAIE QN. Suid. in Τῶν φιλτάτων, MILESIORVM, MYTILINAEORVM. MOLOSSORVM. NAZIQN. Zthon. VIIT. p. 348. Videtur refpicere P/utarchus de virtute mulierum f. 254. 'Ozerriav. Hifych, in "Aezeros. Harpecrat. in "ApQieao. Siyabo VIL. pag. 322. ORAEEN- Vol. ΤΠ. p. o8 159 SCRIPTA DEPERDITA Li&.IILcV IL — qo ORAEENSIVM. Ὀρχομενίων. Pollux X. 38. fet. γ7. Appendix Vaticanà prouerb. IV. 3. Tzefzer ad Holot pag.3.b. vbi de auctore dubitat, et ad alium Ariftotelem, qui peplum fcripfit, refe. rendam arbitratur, Παρίων. Sopater apud Photium cod. CLXI. Πελληνίων. Harpocrat. in Mazees. RHOBIORVM, RHEGINENSIVM. EZAMIQN. Zemobiu: V. 1a. prouerb.. /fpoffoliu; XVII, 35. Schol. Comici ad Aues v. 472. Suidas in Σαμίων. Σαμοϑοαζκης. - Schol. Zzpollonii lib. T. v. grz. ΣΙΚΥΩΝΙΏΝ. Pollux IX. 6. fect. 71. ΣΥΒΔΑΡΙΤΩ͂Ν. fih. Xil. pag. 520. EYPAKOTEZIQN. Zihem.X. TAPANTINJXN. Pollux IX. 6. fect. o. Teyecràv. Schol. Ariftoph. ad Nubes. Schol. Apollonii IV. 22. Τελώων. Schol. Pind. I. Pyth. (imo Γελώων ] TENEAIQN. Steph. Byz. in Τένεδος. Schol. Comici ad Nubes v. 397. "foffoliur XVIII. 28. Prouerb, TPOIZHNIQN. Athen. I. Τυῤῥηνῶν. Athen. I. OO KEQN. Clemens I. Strom: CHALCIDENSIVM IN SICILIA. CHALCIDENSIVM IN THRACIA. CHIOR V M. Fragmenta ex hoc opere collegit If. Cafaubonus , quae in recentioribus operum Arifto- telis editionibus, et in editione Politicorum Heinfiana lenae etiam repetita et in graecolatina Conringiana ann. 1656. leguntur. — Licet vero in notis ad Laertium idem Cafaubonus tefletur, tantummodo. guflum quemdam fe euulgaffe, plenam fyllogen cum accuratiore de fcriptis Philofophi tractatione alii loco feruaífe: numquam tamen locupletior [P] illa colleclio ad. fpexit lucem. — Vide et Zo/fFum de hif. graecis lib. IV. cap. g. et fupra in Δίκοιώματα εἰ No- pup. ἴῃ itinere, quam Alexandrum comitaretur Arifloteles id a(iatica expeditione, hoc conditum opus Ammonius tradit: ᾿Αμέλες καὶ συνώδευσεν αὐτῷ μέχρι καὶ ἔσω τῶν Βραχμά- νῶν. ἔνθ᾽ ἔξησε τοὺς διακοσίας πεντήκοντα πέντε πολιτείας — Simplicius prolegom. in Ca- tegor. laudet γνησίως Ariflotelis πολύτείας., quafi et fpuriae fub Philofophi nomine ambulaf- fent, vt obferuat Nunnefius, et de Orchomeniorum Politia paullo ante notabam. ^ Alii, : Eee 5 cum 404 Lib. III. c. VT... ARISTOTELIS Vol. TI. p. 199 P z06 cum docdiífimo lonfio, negant, Ariflotelem in afiatica expeditione Alexandri comitem fuiife. “ῳ , S | Ἂν . ^ Πολιτικϑ, ὦ. β΄. Laert. V. 22. codices vulgati. Pro quo MS. regis Galliae πολιτικῶν. c. Anonymus Menagii πολιτικὸν. e. Πολιτικο» οὐ, β΄. Laert. 324. Idem forte cum fuperiore. Περὶ τῶν ποσαχῶς λεγομένων ἢ κατοὶ πρόσϑεσιν, al. πρίϑεσιν. εὐ. Laert. V. 53. εἴ Me- nagii Anonymus, licet in quodam Laertii codice fint notati libri , non οὐ. Samuel Pe- titur IV. 9. Milc. putat, hunc librum bodie exflare et eife quintum Metaphyficorum. Ariftoteles quidem περὶ τὸ σοσωχῶς λέγεται tkosov egille le πρότερον teflatur lib. VI. Metaphyf. extrem. lib. VII. cap. 1. et lib. X. . Megi ποτα μῶν liber quartus laudatur ἃ Plutarcho in extremo libri de fluminibus. Προτάσεις , c. Laert. V. 24. et 20. Hefych. illüftr. Anonymus Menagii. Προτάσει:ς ἐδιξικο» δ΄. Laert. V. 23. et, qui vnum duntaxat librum memorat, Anon. Me- nagianus, Προτάσεις περὶ ὠρετῆς. Supra in ᾿Αρετῆς. Προτρεπτικὸς s &. Anonymus Menagii, Laert. V. 22. ad Themifiomem, Cupriorum regem. 'Teles apud S*obaeum Serm. 93. — Arfenius , Monembafiae archiepilc. in Apophthegma- tis, vbi de Zenone. Περὶ τῶν Πυθαγορείων, c. Laert. V. 25. Anon. Menag. Πρὸς τὲς Πυϑαγορείδς, οἰ. ibid. — Confer fupra in '"Aexvr- Συλλογὴ TOY τοῖς συϑαγορείοις ἀρεσκόντων libris pluribus, quorum fecundum citat Simp/i- cius in2. de coelo et 4. Phyf.— Lau δὲν «t Alexandro Aphrodif. in I. Metaph. pag. 18. in opinionibus pythagoricorum, et liber fecundus p. 33. — At Jamblicho cap. 6. fect. 3r. de vita Pythag. citatur Ariftoteles ἐν τοῖς πυϑαγορικῆς Φιλεσοφίας et Theoni Smyrnato Arithmet. cap. 5. ἐν τῷ πυϑαγορικῷ. — Aenigmata pythagorica explicaíTe, teftis Hiero- nym. Apolog. in Rufinum. Pythagorica apophthegmata Stoboenur Serm. 41. Refpicit Plutarchus apud. Gellium YV. vt... Laertiur Vill. 19. 536. Z/pule:us de Deo Socratis pag. 697. vbi ex Ariftotele refert, Pythagoricos miratos, (i quis negaret, fe vmquam vi- diffe daemonem. — Porp^yrius [IP] vita Pythag. /elianur VM. 26. Var. Hift. Zpollomius cap. 6. Hift. mirab, Confer /onfium pag. 54. [vid. infra ad notitiam libr. περὶ φιλο- ecQias.] Ylu9y«oc, c. Laert. V. 26. Ἡυϑιονικῶν ἀναγραφὴ fiue ἔλεγχοι αἰ. Laert. V. 26. Plutarch. Solone p. 83. Refpicit He- fychius in Βεϑός. Πυϑιονῖκαι Μεσικῆς, ὦ. Laert. V. 26. Περὶ Ῥητορικῆς. Γρύλλος, c. Laert. V. 22. Quintlil. 2. vz. Anonymus Menagii et MS, Laer- tii codex περὶ πολιτικῆς de politico dicendi genere 5I ούλλος. Idem Anonymus: περὶ ῥήτορος ἤ πολιτικδ., hoc eft, de artifite Acys πολιτικὰ οἱ ῥητορικῆς πολιτείας, vt vO- : ; ^ egt VoL TI. p. 2: 301 SCRIPTA DEPERDITA Lib. HI. c. IL 405 cat Dionyfius Halicarnaffeus, Apud cumdem Anonymum: περὶ Ῥητορικῆς τῆς μετ Quzix& ; i. Putolegendum, περὶ ῬῬητορικῆς. Τῶν μετὰ τὸ φυσικοὶ. ἰ. Ἐπιτομὴ Ῥητορικῶν. Laert. lib. H. fct. 104. Σημξα Χειμώνων. Laert. V. 25. et Anonymus Menagii, apud quem male συμμαχίαι χειμώ- γῶν pro σημασία! vt doclillimo editori obferuatum. Ἔχ Arillotelis περὶ σημείων lu- perefl fragmentum de loco et nominibus ventorum , de quo capite fuperiore $. XXXIII. r , Περὶ τῶν Σόλωνος ἀξόνων, & Anonymus Menag. EoQusne, c. Laert. V. 22. et VIII. 57. [et ex Diogene Laertio Eudocia pag. 170.] -Refpicit Sextus. Empiritur Vll. contra Logicos p. 139. « ^ Περὶ τὴς Σπευσίππϑ καὶ Ξενοκράτες φιλοσοφίας. Laert. V. 25. É Περὶ sengeiav s οὗ. β΄. γ΄. Laert. V. 22. Anonymus Menagii; Zfri/foteles ipfe cap. 4: libri de fenfu. Nec facile adfentior Ionfio 1. r. pag. 19. qui non fingulare opus innui putat; fcd lib. II. de generat. et corrupt. cap. 2. 3. vbi περὶ φοιχείων.. Συλλογισμοὶ. αὐ. Lotrt. V. 23. Anonymus Menagii. Συλλογισμῶν c, β΄. Luert. V. 235. Anonymus Menagii. XuAAeyis iov καὶ Qgei. c. Laert. V. 23. fiue vt Anonymus Menagianus, CUAAOISIKGY ὅρων ά. In bis fcriptis, iudice Som. Petito, Ariftoteles tradiderat ἐξωτερικῶς. quae deinde in Analyticis poflerioribus ὠκροωαματικῶς. Vide eius obferuationes lib. M. cap. 2. Περὶ Συμβελίας x. Laert. Ν 25. Anon. Menagii περὶ συμβελῆς. — Nec adfentior Ionfio r. D pag. 19. putanti, nihil aliud de hoc argumento fcriptum ab Ariflotele, quam libri 1. Rhetor. cap. 6, 7. licet hunc forte locum refpiciat Philofophus 1. Rhetor. cap. 18. et lib. IL cap. 19. Συμπόσιον, c. fiue περὶ συμποσίων 5 συσσιτίων. Anonymus Menagii. Laert. V. 22. Athe- natur lib. 15, p. 674. Refpicit et Plutarchus initio [IP] fympofacar. quaeft. et Mare. bius VII. 3. Saturnal. Vide fupra in Νόμος Xuzarios. — Etiam συσσιτικῶν προβλημά- τῶν libros tres inter Ariflotc[is fcripta memorat idem Menagii Anonymus. Συναγωγῆς &, β΄. γ΄. Leert. V. ας. Non libri περὶ ϑαυμασίων ἀκεσμάτων intelliguntur, vt fenfit Patricius, neque opus de coilectione fyllogiítica, quo fenfu συναγωγή ^ mitur apud Laert. V. 29. et Hefych. illuflr. fed intelligirur σωνοα γωγὴ ἰατρικὴ. Vt Ronsfius pag. 34. Var. Lect. obferuat ex hoc loco Galeni 1. ad Hippocr. de nat. hum. zrges: 7&5 τῆς ἰωτρικῆς aovoryaryie ἀνογνῶναι βίβλες ἐπιγεγφαμμένας μὲν "AgisoréAer, ὁμολο- vysjttvots δὲ ὑπὸ Μένωνος Ὑεγρωῷϑα). Διὸ καὶ Mevavere (male Μηλώνεεω apud. Plu- tarch. VAM. 9. fympof. pag. 733.) προσαγορεύξσιν vic) ταῦτα vc βιβλία. Τακτικοὶ male adnumerantur fcriptis Ariflotelis, neque ab Aeliano, TTaclicos fcriptores lau- dante, omifla fuiffent, fi quidem exflitiffent. — Vide fupra Ἰατοικα. Τελεται. Schol. Zfpollcnii lib. IV. p. 280. Τεχνῶν συναγωγὴν» Latrt. V. 24. Anonymus Menag. Τέχνη ἐγκωμιαςική. Anonymus Menagii. Eee 5 — Τέχνης - 405 Lib. 1II. c. P I. ARISTOTELIS Vol. ΤΙ. p. Ξοῖ P 203 Ὑέχνης &. idem. " τέχνες τῆς Θεοδέκτο συναγωγὴ ἐν y. Idem. Zbriffoteler ipfe Rhetor. ad Alexandrum cap. r. περιτεύξαι δὲ δυσὶ τότοις βιβλίοις, ὧν τὸ μέν ἐφ» ἐμὸν ἐν τοὺς ὑπ᾿ ἐμιβ τέχναις Θεο- δέκτῃ yeaQeieus , τὸ δὲ ἕτερον Κόφακος. dem Π]. 9. Rhetor. αἱ ὥς χαὶ τῶν περιδ- δὼν σχεῖὸν ἐν τοῖς Θεοδεκτείοις ἐξης ἰϑμήνται Lacitius V.-24. memorat librum non nifi vnum τέχνης τῆς Θεοδέκτο συνωγωγῆς. recle. — Libros trcs Ariflotelis Rhetor. Theo- decli a quibusdam tributos , docet Quinibanus Y. i5. [τος vbi vid. Gesner.] et 'Theo- decti ab Arifiotele, vt pro fuis ederet, donatos narrat P'weris Max. VW 14. 3... Lau- datur praeterea Theodectes Rhetor a QvzZiliano pluribus locis: [vid. indicem edit. Ges- ner. et infra, lib. IV. cap. 32. p. 488. vol. IV.] De Theodecte, Phaíelite, qui Olymp. CXL 2. iam obierat, vide Plutarchum Alexandro p. 674. τὸ ἐκ τῇ Τιμαίξ καὶ τῶν Δρχυτείων. Vide fupra "Agyvr. ? τὰ “πρὸ τῶν τόπων Latrt. V. 24. et Anon. Menagii. Ex Sam. Petiti fententia hic eft li- ber I. Topicorum ex iis, qui exflant, Confer Suidam in Τόπος ex Alexandro Aphrodif. in I. Topic. “Ὅροι πρὸ τῶν τοπικῶν. ζ΄. Laert. V. 23. Idem Petitus legit πρώτων, et putat, hoc opus concneri libris Topicorum, quos habemus, 2. 3. 4. 5. Á Τοπικὼν πρὸς τὲς coss, [À. Laert. V.24. Eodem Petito iudice, funt liber 6. et 7. 'Topi- corum. Anonymo Menogii memoratur τοπικχῶν πρὸς τὲς or8s καὶ ποώθη liber vnus. Porro non puro, edita;in Antonii [P] Quacrengi exercitationem, qua, tefle Allatio p. 45. Apum. vrbanarem , difputauit, quos babemus Ariftotelis Topicorum libros, non eos iieri; ex quibus Cicero ac Thewiflius fuam locorum enumerationem defumfe. runt. Ariflorchs τόπος memorat Plufarcáur lib. I. Sympof. quaefl. 2. p. 616. Περὶ τρωγωδιῶν e, Laert. V. 26. Anonymus Menag. Περὶ τύχης &, β΄. y. Anonymus Menagi. Ἐγκώμιω ἢ ὕμνοι. idem. Vide et fapra in Διονυσιακῶν. “ποϑθῆκαι. 3dem Anonymus. Περὶ φιλίας. c. Laert. V. 22. licet Ἡ. Stephanus tefletur, in quibusdam cod. Φιλοσοφίας co ioco !egi pro φιλίως. Anonymus Menagiauus tres Ariftotelis περὶ φιλίας agnofcit. "Tractatus ad. Philippum, quibus Athenienfes regi commendaíle legitur Ariftoteles apud Ano- nymum Nunnelii, nihil aliud fuerunt, quam epiflolae, Laertio V. 27. memoratae. Περὶ φιλοσοφίας &, β΄, y, δ΄. Laert. V. 2:. in MS. regis Galliae, et vita Ariflotelis, quam edidit Menagius: etfi in vulgatis Laettii codicibus tantum numerantur libri tres. Apud Suidam in Σωτάσδας Hieron. Wolfii verfio laudat librum fextum Ariftotelis de Philofo- phia; Ícd in Graeco 4friffocles eft, non Ariftoteles, cuius tertium de Philofophia li- brum citat Cicero L. de Nat. Deorum fect. 32. [cap. 13. vbi vid. Dauif.] primum Laertius prooem. fe&t.g. ldem opus fuit fupra fub titulo zegj rxyx98 ?. Suidas in 'Aya98 δαίμονος. e) Minime fuit idem opus, quia Ariftoteles li- . tom. IV. Opp. vid. BuAe in Bibl. der alten Lit- bros περὶ τῇ ἀγαϑϑ feorfim citat et dicernit ἃ li- teratur, part. IV, pag. 1o fq. vbi Mureti et Petiti bris ξερὶ QivoroQ. in Metaphyf. IV. 2, pag. 303. 2. opiniones reiicit. Zur. οι. 11. p. 22 P 203 SCRIPTA DFPERDITA LiHLuVL ao δαίμονος. "Ori πεοὶ τγαϑϑ βιβλίον συντάξας ᾿Δριξοτέλης τοὺς ὠγράφες τῇ Πλώ- Τωνος δήξας ἐν ταυτῷ κατατώττει. καὶ μέμνηται T8 συντώγματος ᾿Δριξοτέλης ἐν τῷ “ουτῷ περὶ ψυχῆς ἐπονομάζων αὐτὸ περὶ φιλοσοφίας. Simpücius in L 2. de anima, vbi Ariftoteles iple fe laudat ἐν τοῖς περὶ φιλοσοφίας. Περὶ Φιλοσοφίας νῦν λέγει τὸ περὶ τώγαθξ, αὐτῷ ἐκ τῆς Πλάτωνος ἀνωγεγοωμμένο συνϑσίας., ἐν οἷς ἱξορέξ ταῖς Te πυϑωγορείας ng πλατωνικοὶς meg) τῶν ὄντων ὀσξως. Confer ἤἤπροίτηι VII. 21. Var. Lec. ldem opus obferuante Patricio refpicit Phi/opouur in 4. Phyf. comment. 28. τοὺς δ᾽ ἀγρώφες συνεσίως τὸ Πλάτωνος αὐτὸς ὁ Δριφοτέλης συνεγρώψνωτο. — Ceterum non minus fallitur meo iudicio S; Petitur, qui IV. 9. Mifc. putat, libros 'Ariflotelis de philofophia hodie exflere- fub titulo Xil. XIII. et XIV. Metaphyficorums quam Petrus Mari, qui librum περὶ φιλοσοφίας exiflimauit efTe vniuerfum opus metaphyficorum, fecundum libros φυσικῆς ἀχφοώσεως,, tertium libros de coelo, in Commentar. in Cice- ronem de natura deorum. [I] Zubrir. Forfan in hoc opere itidem perfequutus erat Ari- ftoteles diuerfa philofophorum, praecipue Pythagorae et Platonis. dogmata: et for- fan libri de pythagorica philofophia, fupra in: συλλογὴ τῶν τοῖς Πυϑαγ: ἀφεσκόντων; ex Iamblicho et 'Theone citati, eut libri “περὶ τῶν [υϑα γορείων etc, partes et capita praecipua fuerunt. Locus Simplicii a Fabricio iom adlatus ie, id vt crederem, addu- xit. At, prouti aliquis exemplar plurium aut paucorum capitum po'fediife: videtur, ita is, tribus aut quatuor libris conflitiffe opus, fcripfit; fi numeri &, β΄, y. d' in cod. regio funt veri. vid. Zu//e ad locum Diogenis in Opp. Ariflot. tom. I. pag. 36, Harl. Περὶ Φύσεως ὦ. Anonymus Menagii, Φυσικὼῶν κατο sor ξον libri XXXVIII. Laert. V. 26. et Anonymus Menagii, (Οὐηξοῦ.. quae capite fuperiore inter edita fcripta pofl nr. XV. fed et quae nr. XXV. Pollux X. cap. 41. Ícct. 170. καὶ ἐν "AgigoréAes dé ἢ Θεοφροαίςξ φυσικοῖς γέγραπται — Quo in loco (1 Qv- τικοὶς legendum fit, vt fibi perfuacent viri erudiriffimi, refyicientur libri φυτῶν, Ari floteli tributi; non, "Theophrali fcripta de plantis, de quorum auctore non «ft dubi- tatum. Sed omnino legendum mihi vidctur φυσικοῖς. Fabric. υτικοῖς, propier men- tionem arborum hic factam, legendum putabat Hemflerhu( ad locum Pollucis. arf. Περὶ φυτῶν Ariftotelis libri genuini interciderunt. — Vide ibidem nr. XIX. Περὶ φωνῆς. Anonymus Menagii. Xeco,. Stob. Sed iunioris effe Ariflotelis notat Franci/c. Patricius difcuff. Peripateticar. pag. 98 quod in illis mentio Zenonis Citiei, Περὶ φωνῆς. Anonymus Menagii, Περὶ xeéve. ldem Anonymus. Περὶ χρωμάτων, β΄. Plutarch. — Confer, quae capite fuperiore nr. XX. Περὶ ψυχῆς. οζ. Laert. V. 22. Anonymus Menagii. Suid. in 'AyaS98 δαίμονος. — Vide fupra in"Evdmuos, et adde haec Prfri Pompenatii lib. de iacantationibus pag. 207. /4Ibertes M. in fine. libri de licitis libris et. illicitir: dicit, Zfriffotelem firigfifje librum ad Zlexan- drum AM. qui infirijitur de morte animae, im quo multa ponuniur aduer/us deo, leges εἰ λοϑ Lib IIL. ΟῚ DE. ὙΒΕΟΡΗΚΑΘΤΟ SCRIPTORES Vol. Il. p. 203 οἱ facerdotes , et liber ifle fortaffis per facerdoter gentilium et fortaf&r per noflror ponti- fice. penitus exflirpatus eff. — Platina enim in libro de vitis Postifitum feribit , per pon- tifier multos libros fuiffe exflirpator. ^ Verum ad haec confirmanda antiquiore tefle opus erat, quam Alberto, et firmiore argumento, quam Pomponatii fufpicionibus. Alia Ari(totelis fragmenta, non citatis libris apud veteres occurrentia, collegit Fran- ciftur Patricius tomo I. difcuff. Peripateticarum libro VII. "T'enendum vero eft, ea, quae fub Ariftotelis nomine in antiquorum fcriptis leguntur, aut Ariflotelis fcripta memorantur, non Ariílotelis Stagiritae effe omnia, quum fuerint etiam alii fcriptores hoc nomine, iunio- res. [δ] C AB. V. T. IH DIE: PHIEOPHRASTO ἘΠΕ ΒΤ. 1. Theophrafli aetas, fcripta, quae exflant. — Hiftoria plantarum. Πι De plantarum. caufis. IIL— XI. De lapidibus et alii tra&tatus minores. ΧΙΓ, Fragmenta, a Phetio feruata. XIII. Charatteres ethici, — XIV. Metaphyfica. — XV. De fenfu liber et Prifciani Lydi in illum expofi- tio. XVI. Tzfíamentun. | X VIL. Scripta, quae perierunt, recenfita ordine alphabeti. [Studio 7o. Chr. Gottl. Ackermanni et G. C. Harles.] heophraffi hiloria non folum admodum manca eft apud veteres, fed ctiam multis fabu- lis impedita. | Nos vero hic neque vitam illius vberius exponere, neque fabellas repetere atque refellere iuuat. — De eius autem vita, eruditione, philofophia et libris:confulendi funt: Diogenes Laertiur libro V. et interpretes ad illum, praecipue Menagius, qui tamen -colle&ta minus bene difpofuit. Patricius in. difcuff. peripateticis, tom. I. pag. 157. ; D.fiderius Iacotiur de philofophorum doctrina, in Gronouii thefauro antiqq. graeca- rum, vol. X. pag. 370 fq. edit. Vénetae. T" G. I. V/offur de philofophia, cap. XI. 6. 32. et de philofophorum fedtis cap. XVII. $.20. Ionfius de fcriptor, hift. philof. lib. I. cap. 14, 2. pag. 85. inprimis Heumonn in actis philofoph. part. XVII. tom? Ill, pag. 66r fqq. qui aliquot fabulas expunxit. NUR : Stanleiwr in hiftoria philofophiae part. V. tom, IT. pag. 87 fqq. verfion. lat. Olearii et edit. Venetae. Brucker. in hift. critica philof. vol. I. pag. 840 fqq. de Haller in bib]. anatom. tom. I. pag. s1fqq. inprimis bibl. botan. tom. I. pag. 31— 38. [Sprengel Vecfuch. ciner pragm. Gefch. der Arzneykunde 1. pag. 350—362] --- Meur- ffi liber paullo poft indicabitur. — -Hierom. Cardanus in' Operibus, (Lugduni 1663. fol. tom. X. nr. 15. de clarorum vita et libris;) pauca habet de "T'heophra(lo, plura de Platone at- que Ariftotcle. — | escas Gazaeur fcripfit librum fub titulo, 7 Aéophra/iur.. vide Okcarii bibl. ecclef. tom. I. pag. 16. Ego THEOPHRASTVS Li.III. c. VIL — 4c9, Ego vero hoc loco, ne perpetuis notis et vncis moleflus fiam lectori, ea pauca, quae Fabricius tum typis defzribi fecerat, tum adleuerat margini fui exempli, comprehendam, measque ita intexam adnotationes, vt nouus labor efle videatur. Theophrcftr, infignis philofophus, patriam habuit Erefum, fiue, vt alii fcribunt, Eref- fimi, maritimam Lesbi vrbem in colle pofitam; (vid. Bay/e Dict. tom. Il. art. Er/fz;) vnde ' Erelius cognominatus εἴ. Male igitur ἐξ ἐφέσξ pro ἐρέσε. apud P/utarch, de exilio p. 6o5. . -emendsnte Gesero ad Stobacum, ferm. 38. pag. 230. vbi P/u£archi locos adfertur. | Simi- liter Phauiar apud Etymologum et Suidam in Κύρίβεες perperam. vocatur Ἐφέσιος pro 'Eef-. cios, quod a Scal:gero Votfioque obferuatum efl. — Natus eft probabiliter Olymp. CIT. 2. nec Co:finio in faflis atticis, tom IV. pag. go.. Τ heophra(li natiuitas Ol ymp. C. antiquior effe vi- detur. In Eufcbiüi chronico, in:erprete Hieronymo, pag. 537. edit. Vallarfii, ad Olymp. CXV. 5. Throphr. flus. philofnphur agno/zitur, qui a diuinitate loquendi , vt ait Cicero, mo- men acctpif, — Qui quidem praefationem Theophrafli ad characteres genuinam nec lectionem de aetate. murandam cenfent, illi, (vt Saxius V. C. in Onomafl. l. pag. 85. pofuit,) eum fcribunt in lucem edirum fuiffe Olymp. XCVII. 1. fed de numero annorum, quos vixiífe fer- tur, paullo poft difpiciemus. Primum vfus eft in patria doctore Lei; po, aut, forfan re- Chius, Zflbppo. Poftea pater Me/antar , vitae genere fullo, qui opibus haud deflitutus fuiffe - videtur, eum valde iuuenem, vt philofophia aliisque artibus imbueretur, Athenas mifit. Num, quod plerique produnt, Platonem audiuerit, mihi haud liquere videtur. d autem certum eft, illum in primis fectatum effe Ariflotelem et huius fauorem amorcmque alacritate difcendi ingeniique praeítantia fibi conciliaffz. "Fabulam vero fapit, quod vel veteres de ori- gine nominis tradunt. Suidas igitur in voc. QeoQeeses prodit. noflrum vero nomine ad- pellatum [ΗΕ Tyrtamum, (vid. quoque /mrmon. ad libr. ΠῚ. σερὶ ἑρμηνείας fol. 19.) ab Ari- flotele utem propter eloquentiam effe dictum Euphra//um; ac deinde Theopára//m. De hoc:pofleriore nomine conípirant alii. Strabo quidem libr. XIII. pag. 918 fq. edit. Almelou. narrat, "lheophrafto antea nomen fuiífe Tyrtami; fed Ariflotelem illud 'Theophrafli ei no- men feciffe, parrim vt prioris (T'yrtami) afperitatem fugeret, partim vt diclionis Theophra- fleae praeflantiam commendaret ,. tamquam diuinae: omnes enim fuos difcipulos facundos (λογίες vid. Almelou. notam.) hunc facundiífimum feciife Ariftorelem, | Confentiunt Dio- gestr Laertius V. fegm. 58. Stephan. Bgzantin. voc. Ἔρεσος et alii, laudati a Colomefo pag. 249. Opufcul. et a Menagie ad Laertium V. 38. quibus adde Bo«/hium in Ariflotelem de in- terpr-tatione pag. 3c9. Zzetzam Chiliad. VI. hift, σι. et Olympiodor. in vita Platonis *). At IHeum ns ac Biucterur fatis oftendunt, vix effe verofimile, ab Ariflotcle ipfo id nominis illi fuifle inditum. | Neque Theophrafti nomen Athenienfibus fuit inauditum. | Sic Olymp. CX. τ. in faflis atticis apud Cor/in. IV. pag. 37. et Olymp. CXVI. 4. ibid. pag. 6r. occurrunt Theophrzfli archontes, a noflro diuerfi. Atqui, (i philofopho noflro id nominis honoris et mirae eloquentiae caufa fuerit inditum, illud probabil'us effe viderur, a difcipulis aut aliis eius eloquentiae admiratoribus fuiíle inuentum. — Cicero quidem in Orat. cap. XVIIIT. fect. 62. Theophroffus, a) Hirronymus autem lib. II. contra Rufinum, eft, qui antea vocabatur "Theophraftus, ingentis cni": balburicm perftringit, per ironiam illum bibliothecae poffeffor, temporibus Luculli, teíte vocat Theophraftum. Vicillim Tyranaion dictus — Hefychio illuftri ac Suida ἐπ Τυραννίων, Vol. 11. Fff a 4ϊτο Lib. IIT. c. V IT. THEOPHRASTVS Theophraflur, tantum ait, diuinita'e loguendi nomen inuenit, et Pliniur H. N. pracf. lib. 1. aduerfus T'eophraffum, inquit, hominem in eloquentia tantum, vt momeu diuinum inde inuc- nerit, Quinclilianus autem 1. Orator. X. 1, 8:. famae tantum id tribuit, dum in. TAeophraffo ait, fam eff «loquendi nitor. ille diunur, vt ex eo nomen quoque traxi[fe dicatur. — 1dem tamen libr. VIII. τ, 2. et Cieero in Bruto cap. 46. referunt, ab anicula quadam Theophraflum, ad- notata vnius verbi adfectatione, holpitem fuiffe dictum; quod quidem tuliffe eum molefle, Íe non effugere hofpitis fpeciem , quum aetatem ageret Athenis, optimeque loqueretur ^). Ex his autem perfpicere quoque poterimus, quanti eius eruditionem atque eloquentiam fece- rint antiquiores. "'heophraftum τρυφὴν ἰδίων. fiue deliciar fuar vocare Cicero folcbar, tefle Piutarcho in Cicerone pag. 872. amicum fuum, qui TY ϑεωρητηκὸν βίον longe omnibus ante. ponat, in Epift. ad Atticum 1I. 16. "Avze. QuAmucos “καὶ iscpixcs πιο ovrivév τῶν Φιλοσόφων - vocatur a P/u/archo in Alcib. p. 196. Seueca natur. quaeflion. lib. VI. cap. 13.. iudicat, "Theo- phraflum effe non, vt Graecis vifum eff, diuini, tamen et dultir eloquii virum, et mitidi fine labore. . Recentiorum quorumdam iudicia collegit Z/tomas Pope- Bleunt in cenfura celebr. authorum pag. 36 fq. edit. Geneu. — Quamuis autem. Arifloteli perquam gratus iucundus- que effet ; tamen vix credibile eft, eo fuperftite, "Theophraftum Athenis docuiffe, aut-ab Ariflotele, morti vicino, fuccefforem iocofo modo fuifle de&gnatum: quam quidem lepi- dam fabulam a Ge//io N. A. lib. XIII. cap. 5. enarratam ornatamque, Zeumaanur l.c. pag. 675 fqq. exagitat. Eum tamen Arifloteli magiflro fuo in fchola Athenienfi fucceffile Olymp: CXIV. 2. a. V. C. 43r. ante Chr. nat. 321. ex Laertio V. 36. Corfinur faft. att. IV. pag. 53. et Saxius in Onom. pag. 83. aliique colligunt, — Probabilius eft, eum, magif!ro fuo defuncto, Athenis fcholam aperuifle. "Vt autem litterarum, fic patriae fuit amantiffimus. ^ Hanc qui- dem ab eo bis liberatam fuiffe a tyrannide, prodit P/utarchur aduerfus. Colotem p. 1127. fiue tom. X. pag. 631. edit. Reisk. idem in libello, non poffe fuauiter viui fec. Epic. tom, X. pag. 515. tradit, illum patriae fuae tyrannos excidilfe (xxcv/og.) ; pag. autem 508. et 509. laudat, Theophraflum in conuiuio de concentibus vocum diíferuille, eumque delectatum cffe difpu- tationibus et doctrinis de choris et quaeflionibus (προίβλήμασι) de tibiis, numeris et concin. natione fonorum. Criticis eum adnumerat Henr. J7-j/fiur de critica cap. VII. p. 155. libro- rum V. emendstiorum etc. ἃ Burmanno editorum. | Eloquentia, doctrina, fuauitate et fub- tilitate dicendi effecit, vt magnus numerus, et fecundum Diogenem Laertiom bis mille difci- puli, in his viri magni nominis, ad eum audiendum coniluerenr ^). / Vt autem in doctrina fcriptisque, ita quoque in veffitu fuit elegans. — Hermippus quidem aped Z/Aenaeum l. p. 2m narrat, eum (latis horis veniffe in fcholam, vefle fplendida ornatum: "Tcles vero apud δ70- barum ferm. 95. prodit, "Theophraflum vfum effe calceis nitidifimis, vefle molliffima, vi- €tuque lautiffimo. ^ Neque tamen cffugere potuit inuid'am et obtrectationes aliorum. ΑΒ Eumolpidarum aliquo, Agonide, crimen impietatis f. atheismi illi obiectum eff: at nani fuc- «εἴα; vid. Diogenzm Lacertium 1. cit. fect. 57. in primis 4. du Roudel in: Reflexions fur un chapitre &) Adde Salmaf. funer. hellenift. p. 240. Henr. — Plutarchus de profectu in virtute: Ζήνων δρῶν τὸν Stephan. pag. 4o. paralipom. grammat. graecae, (Θεόφρατον ἐπὶ τῷ πολλὲς Fyay μι«ϑητος ϑαυμαξόκε- Bernard. |Wonet. tom. lHl. Menagianorum pag. vez, ὁ ἐκεῖνα μὲν χορὸς ec», ἐμὸς δὲ ev Qué egor. 589 fq. adde infra in catal. Peripateticorum. voc, ZAev- c) Laert. N. st. Hefychius illuflyis et Suidas. phraftus. THÓOPHRASTVS LiHILcVIL — 4n chapitre de 'Theophrafle, ov Difcours de la fupertition. Amflelod. 1686. 12. qui de cauta Th:ophrafli ratione de fuperíliione rebusque facris differendi pluribus agit. /« Idem pag. 25- integrum ex "Theophrafti fragméntis, apud Simplicium," locum, in quibusdum Phitelphi litteris repertum, primus edidit: in quo ipfo loco Theophraftus grauiter fatis de innato nobis numinis fenfu difputaife deprehenditur. Idem Rondellus in extremis libells paginis quaedam loca vulneraque in hoc "Theophrafli capite a Cafaubono praetermiffa aut minus feliciter cu- rata, fanare fuílinet. conf. Acta'erudit. Lipf. ann. 1686. pag. 383 fqq. "Tum, Sophocle, Atmphiclidae filio, Olymp. CXVIII. 2. contra philofophos iuiquam legem ferente, Athenis cedere cogebatur; fed anno fequenti, quum Athenienfes legis latae puderet et hanc illi ita abrogarent, vt Sophocli quinque talentorum mulciam irrogarent, rediit et docendo difpu- tandoque fcholae fuae famam atque auctoritatem comparauit. vid. Diog. La«rt, V. 38. Zthe- naeun XM. pag. 6:10.. Meuvfium de fortuna Athen. cap. 3. Sam. Petiti comment. in leges at- ticas, p. 390 fi. edit. Wetlelingii / Aduerfarios quoque nactus eff Epicurum, et Leontium, meretriculam iflam Epicuream, quae contra Theophraftum eleganter fcripfifle dicitur. vid. Ciceron. de N. D. I. cap. 33. Zay/e Diction. art. Leontium, GofJindum vit. Epicur. libr. VIT. cap. 5.6. Vtut diutillime vixiflet, tamen moriens adcufaffe naturam dicitur, queflus, übi tunc egrediendum effe e vita, quando fapere coepiffet. vid. Ciceron. Τα τα. MI. ag. ibique Daui(ii notam, Diogen. Lazct. V. 41. εἰς. Obiit autem, viribus naturae exhauftis et decre- pius, Olymp. CXXII. 5. Enimuero, quot annos natus vita decefferit, de ea re certant viri docti. Equidem malim fequi Diogenem Laetium qui lib. V. 4. ἐτελεύτα, ait, dy γα- gaucs , βιὲς ἔτη gre, annos quum vixif]ct LXXXV. at locus, qui eft in praefatione ad chara. Cteres, et aduerfatur Diogenis indicio, valde exercuit in'erpretes tum Diogenis tum 'Theo- phrafti aliosque viros doctos: aliis aliter interpretantibus aut emendaturis. — Fabricius, Laer- tium erraffe contendens, ita feripferat. —,, Hunc (Laertii) numerum corruptum effe conflat ex praefatione 'Theophrafli ad characteres, in qua teflatur, fe, quum sllos fcriberet, anno- rum fuiffe XCIX. quem numerum confirmat 70. Tze/ze: Chiliad. VIIII. pag. 943. — Neque audiendus Sam. Petitur, qui lib. lI. cap. 9. contra MSS. codicum confenfum pro XCIX. le. gendum efle contendit LXXIX, c9". pro v9. Hieronymus epift. 2. ad Nepotianum: JZnde fa- piens vir Graeciae T'eophraf!us, (τὰ legendum pro, Themilflocles,) quum expletir CFI. annis Je mori cerneret, dixiffe fertur, fe dolere, quod tum egrederetur e vita, quando fapere coepiffet. Confer /enapi:m p. 205. et 211.^ Hactenus Fabricius. Repetiit ille et ornauit fuam fententiam fub finem huius fegmenti: annos natus, ait, XCIX. characteres fcripfit, quemadmoduii ipfe cap. I. teflatur, neque neceile eft, illa, quae de Polyfperchonte et Caffandro memorat cap. 9. eodem accidifle anno, Olymp. CXV. 5. quo liber fcriptus eft, (qui longe poft fcriptus vide- tur;) fed exempli faltem loco adduxit rem. ante plures licet annos geflam; verum notiffi- mam. Videtur fane 'Theophrafltus, qui tefle Hermippo apud Athenaeum T. pag. ar. inter docendum, quuin de moribus ageret, gulofum exferta lingua labra circumlingendo, alios mores aliis gellibus argumento congruentibus exprimebat, in fingulis horum characterum capitibus non morum virioforum naturam perflringere vniuerfe; fed notare ac de(cribere cer- tos quosdam homincs fuae aetatis; eorumque mores ridiculos, quos forte per vitam obfer. vaucrat, ad viuum exprimere ac depingerc. ^ Haec Fabriciur. Enimuero fagaciflimi do- &iffimique viri, Pal.nerius in Exercitatt, in optimos fere gr. auctores p. 616 fg. Cafaubonir in priore characterum editione, (nam poflea murorat fententiam, exiflimans, mendum elle in Fffa libris “52. Lib. IHLGVIL. THEOPHRASTVS libris Laertianis, et pro o9" emendari debere eS, quam rationem probauit So/anu: ad Lu. ciani Maxeo[2. p. 223. tom. III. edit. Reitziij) Cor/im. in falis attic. tom. IV. p. 89 fq. Fifthe- v1; jn nota ad charact. pag. 6 fq. aliique arbitrantur, "Theophrafli libros efle corrigendos e Laertio, et pro ἐννενήκοντα ἐννέω refcribendum ἑβδομήκοντο; ἐννέα. — Heumann, in aclis phi- ^of. ]. c. pag. 679 Iq. et Brucker. 1. m. pag. 842. cenfent, locum, in praef. charact. gloffema, quod in textum irrepfiilet, aperte prodere. ^ At probabilior eft fententia cl. Car. Gottlob Sonníag , qui in epi(l. gratulatoria in prooemium characterum "Theophrafli, Lipfiae 17:7. 4. ex tota orationis forma, tum quod auctor filios fuos commemoret, quorum et ne matrimo- nii quidem in antiquis fcriptoribus nulla omnino reperitur memoria, porro, quod ratio tem- poris cap. 8. et cap. 23. non conílét, nec cap. 26. de laude oligarchiae recte intelligi poffit, ex aliisque argumentis acute commonflrat, totum illud prooemium effe Ípurium, neque ex eo argumentum contra Diogenis Laertii teftimonium de aetate Theophrafti poffe deduci. — Succeffit ei in Lyceo Strato: qui fecundum Diogenem Laertiun V. 58. σχολαρχεῖν δὲ καϑώ ᾧησιν ᾿Απολλόδωρος ἐν o, govixcis , ἤρξωτο τῇ τοίτῃ καὶ eios καὶ ἑκατοτῇ Ολυμπιοίδι» τῆς σχολῆς ἀφηγησάμενος ἔτη ὀκπωκαίδεκο, fcholir praefii coepit | vt Apollodorus in chronicis refert, Olympiade centefina vicefima tertia. — Stratoni fucceffit-Lycon, Lyconi “ἄγ ο Cenr, Ariftoni Critolaur, Critolao Diodorus. vid. Ionfium de fcriptor. hift. philof. lib. I. cap. XI. pag. 68 Íq. — T'eophraffi eiligics in veteri mermore apud Fuluium Vrfinum pag. 59. elog. atque inde in Laertio Wetfleniano atque apud Gronou. tom. II. thefauri tabula 92. in Z/madu- Δ 11. charact. Theophrafli hactenus ineditis, ex ruderibus hortorum Tiburtinorum Pifonum apud equitem et Hifpaniarum regis legatum Azaram cum fubfcriptione EJEL16 P AZ TEC, item Romae quondam in aedibus Marchionis de Maximis, tefle /Ioutfaucon. in diario ita- lico.pag. 255. ([vid. Amadut. pracfat. ad characteres recens editos pag. 67.] — Quae eius in doclrinis phyficis et philofophicis fuerunt fententiae, eas conditores hifloriae phi- lofophiae referunt. [14 quidem tenendum, neque vero mirandum eíl, eum a magi- flro fuo interdum difceffiffe. Inconílantem eum fuiífe in fententia de diis, et modo men- ti diuinum tribuiffe principatum; modo coelo; tum autem fignis fideribusque coeleflibus, monet Cicero de N. D. I. cap. 13. Idem in Academ. I. cap. 10. et mire laudat 'Theophra- flum et reprehendit: Theophraffur, ait, vir et oratione fuauig, et ita moratur, vt prae ft probitatem quamdam et ingenuitatem ferat: vehementius etiam fregit. quodom modo au&lorita- tem veteris difciplinae: fpoliauit enim virtutem fuo decore, imbecillamque reddiait , quod nega- vif, inca fola pofitum effe, beate viuere. Quod. Ariflotelis bibliothecam habuerat, illius fen- tentias placitaque multo melius fcire et tractare potuit, quam, illa bibliotheca diu occultata, multisque poflea partibus erofis, antiqui peripatetici. vid. Strabon. libr. XIII. pag. 906 fq. Al- melou. "Theophraflus autem magiftri fui exemplo fcripfit infinita; eiusque fcripta in ordi. nem redacta fuiffe ab Andronico Rhodio, teflatur PorpAyriur in vita Plotini cap. 24. ab initio. Primum, ducibus Diogene Laertio et Fabricio, recenfebimus ea, quae vel integra vel ex parte faltem fuperfunt : et quidem nr, I— XII. pertractauit cel. Zickermannus; quibus et eg, quae Fabricius orae fui exempli adleuerat, et alia quaedam adfpergam: reliquis fegmentis ego adieci fupplementa. Zar!. Ι. Περὶ φυτῶν izogietc , fub qua iufcriptione hi libri a Varrone citantur libr. T. de re ru- flic. cap. s. pag. 1or. in vol. I. fcript. rei ruflic. edit. Bipont. vnde etiam a Galeno aliisque Grae- εἰς fimplici tantum περὶ φυτῶν titulo citantur, fiue περὶ φυτικῶν ἱξοριῶν βιβλία ἰ. Hifloriae , plantarum CODICES MANVSCRIPTI Lib. III. c. V IT. 413 plantarum libri X. ex quibüs priores nouem integri funts decimi vero fragmentum exiguum, "fiue initium tantummodo exflat, quod incipit: περὶ δὲ τῶν ῥιζῶν. ^ Scripfife hoc opus "Theophraftus fertur circa annum Romae conditae CCCCXL. dicaileque Nicodoro, archonti, Olympiad. CXVI: 3. vti ex P/inii loco libr. VI. hift. nat. cap. 5. probare voluit Joannes Meur- fius im Theophroffo, fiue de illius librir, qui iniuria temporis intevciderunt fingulari libro , edi- to primum Lugd. Batauor. 1658. 12. et recufo in ac. Gronouii thefaur. antiquitatum. graetar. tom. X. p. 604. Δ. et poft eum Fabricius: fed ipfa dedicatio in TTheophrafli de hiftoria plan- tarum libris, vti nobis hodie reflant, non legitur. Apud Diog. Laertium libr. V. fegm. 46. pag. 294. edit. Menag. pro φυσικῶν ἱξοριῶν legendum. φυτικῶν, vt notarunt Cafaubonus et Menagius ad Laertium et Zo. Meurfiur in 'Theophraflo, in tom. X. thefaur. antiq. graecar. Gronouian, p. 640. C. : ! Cum libzi Ariflotelis de plantis genuini interciderint, quique adhuc exflant, libri duo, fint fpurii, TAeophraftus ^) princeps corum auctorum omnium cenfendus eft, qui de plantis fcripferunt, Eti quidem non medicis fcripfit, fed ad phyfiologiam potius plantarum, et ad vfus earum oeconomicos refpexit, mirum tamen fuiffe in viro fagacitatem cum fumma dili- gentia coniunclam , omnes reperient, vt quasque flirpium vel communitates, vel difcrimis na, propriamque in vitae duratione, modo proueniendi et germinandi indolem cognofceret. Ea fere omnia reperient non ex aliis fcriptoribus compilata, fed in itineribus per vniuerfam Graeciam in ipfo natali folo adnotata *), praeter ea, quae ab Alexandri comitibus de rebus Arabicis, Aegyptiacis et Indicis habuit. Palmarum cultum, fexus, fpecies, foecundatio- nem accurate expofuit, Goílypium arboream, papyrum, iuncos, harundines Aegypti, ce- dros Syriae, aromata Indiae, cinnamomum, myrrham, cognita habuit. Defcriptiones multo meliores et ornatiores dedit, quam veterum quisquam : planis plures, quam quin- gentis memorauit et defcrip(it, rariores potiffimum, ^ Hortum ipfe poífedit, vt hortenfium plantarum indolem cominus fpeculari poffet 7). Codices. manuftcripti. τ. Grati, Duo codices graeci, alter faec. XIV. alter faec. XV. fcriptus, qni valde, et varia fortuna a lectione vulgata recedunt, exftant in biblioth Laurentiana Medicea. : Exem- pla textus ex libri IX. cap. 8. et ix. edidit Bandini in catal. tom. IIl. pag. 431 fq. "Theophrafli hifloria Á d) Cicero de fin. B. et M. lib. V. cap. 4. vbi ornatum in Peripateticorum difciplina laud:t, ;Ariftotelem cum "Theophrafto compar.;t, et quae- dam eorum et aliorum Peripateticorum | fcripta ^ atque fcribendi rationcm. percenfee, "Theophra- ftus, ait, ftirpium naturas, omniumque fere re- rum, quae e terra gignerentur, cauílas et ratio- nes períequutus eft εἰς, /7a77. £) Non multum peregrinatum eíle "T'heophra- ftum, adeoque pleraque omnia aliens fide re- ferre, notat Tournefortius tom. I. itineris, gal. lice editi, pag. 19. edit. Amítelod. . Idem monet, difficillimum faepe effe, definire, de quibus plan- Fff 3 tis loqu:tur "Theophraftus. — In 7lmamis pag. 441. refertur, Beveuittum Manznolum ,. epifco- pum poflea Kegienfem. in Theophrafto de plan- tis, ope MSS. et induftria fua reftituendo, pluri- mum operae pofuiffe. Hic diu de loco aliquo cor- rupto follieitus quum fuiffet, eum aliquando, | praefente Claudio Puteano, monftrauit Iul. Caef. Scaligero, qui protinus reflituit. ve Manzuolus admiratus diceret, genium ipfi effe familiarem, Fabric. not. msta. f) Vid. in primis de "Theophrafto, botanico- rum principe, Za/ierum, in bibliotheca botani- ca, libr. L cap. XI. tom. 1, pag. 31 fq. aa ΠΡ ΠΙΕΙ͂Ν THEOPHRASTI hiftoria plantarum exílat graece inter codices MSS. collegii corporis Chrifti Oxonienf. vid. catalogos codd. MS. Angliae et Hiberniae F. ll. pag. 5t. nr. 1580. 112. porro graece in bibl. S. Marci Κ᾽ ἐπεί. vid. Monrfaucon. tom. I. pag. 476. etin mufeo Anronii Capelli. vid. Mont- faucon. tom. l. p. 480. [De cod. Veneto D. Marci, qui continet hiftoriae plantarum libr. IX, cum fragmento libri X, et de generatione plantarum, libr. V. ac iuffu Beflarionis per Demetr. Sguropulum ann. 1443. fcriptus eft, vid. Catal. codd. illius bibl. gr. pag. 134. in prumis Zi/foi- fon. in anecdot. gr. tom. Il. p. 251. not. 2. Hor] — Librorum VIII. non integrorum, codex graecus extat in biblioth. reg. Parifin, (Fonteblandenfi) nr. MDCCCXXII. — Heidelbergenfi codice graeco, qui poflea cum bibliotheca reliqua in Vaticanam tranfit bibliothecam, vfus elt in operum Theophrafli editione Danie/ Heinfitir, at-parum, vt refert ipfe, ab eo adiutus. (vid. praef. Heinfii edit. praefixam.) In bibliotheca Holflenii exemplar Theophrafli erat cum MSS. Romae collatum. vid. 7Aom. Bartholim. epift. med, Cent. IV. epift. 66. [In quinque codd. in regia bibl. Parif. varia ex "Theophrafti hifloria reperiuntur, nr. MDCCCXXIII. MDCCCCLIII. MMLXIX. MMLXXX. MMCCCCVIIT, tefle Catalogo.] Alio libro Dan. Heinfius vfus eft, in quo doctus quidam vir lectionum varietatem par- tim e codicibus, partim ex Plinii et aliorum auctorum locis correxerat. Opera Theophrafli ab Ifaaco Vollio cum codice MS. collata exflant in biblioth. Leiden(, vid. catal. biblioth, Lugd. Batau. pag. 137. Exftant in eadem bibliotheca 'Theophrafli opera. graece Bafil. 1541. fol. in quibus adparet Iof. Scaligeri mauus, fed et in fronte praefertur Toxvve Κϑοόσῶς 2. cuius fiue alterius viri docti manus vehementer hunc librum correxit, ex collatione MS. fiue ex meditatione. vid. catal. bibl. Lugd. Batau. pag. 335. Aduerfaria in Theophraflum in biblioth. S. Germani. Excerpta ex "Theophrafli hiftoria plantarum exflant in biblioth. reg. Parif. nr. MMLXXXII. Georgii Gemifli Plethonir excerpta ex "Theophraflo de plantis exflant in bib]. electoris Bauar. vid. Montfaucon tom. I p. 5900. Aldina prima graeca hifloriae plantarum et librorum de caufis plantarum editio, variis lectionibus ex duobus codicibus aucta, quam I. Alb. Fabricius ex bibliotheca Marq. Gudii acceperat, cum MS. Fzbricianis in bibliothecam vniuerfitatis Haunienfis tranfit. — Infpexit cl. JVofdenhciwer. (entauz. in hiffer. plantar. Th«o- phraffi, Hawburg. 1791. 8. p. 14.) exemplar. Codices nec defcripti, nec nominati funt, — AI- terius codieis letiones in ora libri adferipfit Hermolaus Barbarus, alterius ex Hermolai Bar- bari et Scipionis Carteromachi fchedis excerpfit Marq. Gudius. — Quae horum codicum variae lectiones, illis, quas editio Heinliana exprimit, omiílis, prodierunt in programmate Abrah. Kali: nonnulla de Theophraffi hifforia planzarum bene merendi fubfdia. Hawniae, 1772. 8. Codicem, ex quo Hermolaus Barbarus varietatem lectionis exfcripfit, praeflantiffimum fuif- fe, ab Herm. Barbaro accurate collatum, et corruptis inueteratis medelam inopinatam adfer- re: alterum minus veterem et minus praeflantem fuifle et fparfim folummodo- infpectum vi- deri, cl. Moldenbawer refert in libr. cit. p. 14. Nomina plentarum ex "Theophraflo magis obuia exítant graece in biblioth. reg. Parif. nr. MMCCCCVII. — [Perierunt Zadranti libri V. περὶ τῶν παρὸ Θεοφράςξῳ ἐν τοῖς περὶ φυτῶν καϑ' ἱπορίαν καὶ λέξιν ζητεμένων . quos 1πὸ- morat Athenaeus XV. pag. 673. Fabric. not. msta.] i. Latini. Libri de hiftoria plantarum ex Theod. Gazae interpretatione ex(lant latine in biblioth. S. Marci Venet. et in biblioth. Laurentiana Medicea. vid. Montfaucon in bib]ioth; MSS. tom. T. pag. 400. et in biblioth. Fratrum Minorum Cefenae. — Libri X. de plaatis latine faeculo XV. EDITIONES Lib. IH. c. 1I. 415 faeculo XV. fcripti, hiftoriam plantarum T heophrafti exhibentes, exflabant in biblioth. C. Chrift. n. MDLXXXVIIL. ZAeophrafii de plantis libri funt, vt puto, latine, in bibl. Guil. Pelliferii. vid. Montfaucon. tom. If. pag. 1199. Theophrafli opera et epiflolae exflaat in bibl. Ambrofiana Mediolan. an graece, an latine, dubium. ^ Aliquid "'heophrafli exflat latine in biblioth. Lugd. Batau. vid. catal. eius bibliothecae, pag,342. ^ Aduerfaria in Theophra- flum de plantis funt in biblioth. Coislinian. San- Germanenfi. vid. Montfaucon. tom. 1]. pag. 14. Editioner. τ. Greta. Θεοφραςα περὶ φυτῶν ἱτορίας βιβλία δέκα. — fubicctis libris de canf. plantar. et metaphyf. Zdv.ffot. problem. mechon. metaphuf. Zexamdri αράνοα!, problem. (omnia graece) — Ad calcem: Exferiptum Venetiis, in domo Aldi Manutii, Calendis [ὰ- nii. MIIID. fol. vt quartum tomum editionis Aldinae primae Ariftorclis conflituat. Sed hic tomus faepe in duo volumina diuulfus, ita vt prior hifloriam plantarum et libros de caufis plantarum contineat: inde quibus hoc folummodo volumen contigit, recenfent Aldinam fineanno. Alii annum, quo incepta, (MCCCCXCV.) alij, quo finita eft (MCCC CXCVIIL) haec Ariílotelis et "T heophraíli editio, adferuat. — Alii, Halleri exemplo, biblioth. botan. lib. I. cap. rt. tom. I. p. 35. ex vna hac editione tres diuerfas efficiunt, alteram fine anno, al- teram 1495. tertiam 14608. editam. — Acceffiffe huic editioni "Theod. Gazae verfionem latinam hifloriae plantarum ex ltalico libro: Serie dell" edizioni Aldine. edit. II. Patau. 1790. pag. 5. et 8. memorat /Zaríer, in introdu&. in hiflor. linguae graec. tom. l. fe. Ill. S. το. pag. 478. edit, Altenburg. ann. 1792. 8. [conf. fupra in catal. editionum Ariflotelis.]. Praefixa eft Aldi Manutii ad Albertum: Pium principem epi(lola, qua fe exemplaribus vfum profitetur. — Princeps haec editio et reliquarum omnium fundus, quam Oporinus variis lectionibus et coniecturis auxit, Heinfius correxit, Bodacus fuis et aliorum coniecturis eu- mulauit 5). Th.ophrofli opera, fummo ftudio partim hinc inde conquiffta, atque in vnum veluti cor- gus redacfa: partim a multir, quibus etiam ha&lenus fratebant mindir dolorum virorum indu- iria ac meliorum exemplarium ope repurgata. — Per. 1o. Oporinum. Bol. i541. fol.") Eius editionis exemplis quibusdam ZZier. Gemufaci, aliis loach. Camerarii pracfatio praemittitur, quorum neuter fibi arrogat notas margimales. — Coniectura Ca/p. Hofwanni e(t, Oporinum illas collegiffe, collatione facta cum Gazae verfione. Αἱ quum raros emtores inueniret, pracflrinxiffe oculis lectorum nomine Camerarii. vid. epift. Hofianni ad Reinef. pap. 681. In textum paucae coniecturae receptae fün', eacque apertiflimae, conf. de hac edit. cl. Fi- ' Ácher. in praefat. ad characteres T heophrafti fol. 5. QecQedis8 περὶ φυτῶν isoplay, καὶ περὶ φυτῶν αἰτιῶν, καί τινὰ ἄλλα αὐτῇ βιβλία "περιέχων τόμος Vl. Theophrafli lifloriam de plantis et de caufir plantarum et φμοταίαηι alior ipfius £) Theophrafti de hiftoria plantarum. Ὡς for(an ex Aldina, errore facili, dubitat CI. Mel- caufis plantar. caet. gr. fol Venet. apud Aldum, denbawer. rag. 6. : 1503. recenfet Quesnel, catal. bibl. Thuan: part. h) Afterifco xotatos libros coram habui. Zcker* AI. p. 200, memorat etiam Hallerus, Dc ca, orte fnann. | 416 Lib. III. c. V 11. THEOPHRASTI ipfius libros continens tomus Fl. Venetis, apud Zldi filios, 1252. $.* — Prioribus tomis ope- ra Ariftotelis contenta. Edidit hanc editionem, quae repetitio Aldinae primae fere cfl, et expenías ad eam praebuit F edericus de Turr/fanis, Aldi filiorum auunculus. τι. (Hraecolatinae, Θεοφρος8 τῷ Ἐρετίξ ἅπαντα. Theoph. Erefi? gvaece et latine opt- sa omnia, Daniel Heisfius tcxium graecim. locis in^nitir ραν ΠΗ ex ingenio, partim e libris emendauit: hiulca fupplevit , m le concepta reccifuit, interpretotionem paffim tuterpolauit. Cum indice locupletifimo. Lugd. B tauor. ex typogi aphio Henr. ab. Hoeffeus.. Impenfis Ioh. Orlerr, Aud. Cloug, εἰ foh. Maire, 16v. fol. * — Vfus eft Heinfiur cod. Heidelbergen(üi et Aldina edi- tone prima, cui doctus quidam vir notas adlcripferat, correctiones textus ex mznufcripto quodam exemplari et ex Plinii locis Ur ua continentes. Vfus quoque eft nonnullis, quae líaacus Cafaubonus ad eum transmiferat, Textum vtique correxit: fed quum nusquam in- nuat, manufcriptorum fide, an Plinium fcquutus, an conieclura ductus, tenuis fane huius editionis efi auctoritas. Gazae verfionem textui oppofitam paffim correxit, meliorem lectio- nem, quam fubinde Gaza obferuare non poterat, fcquutus. — "Textum mendofiilimum fe de- prehendile et Gazae vitia minime emendata Hallerus refert, in biblioth. botan. lib. I. cap. 1. p. 36. tom. L conf. ceterum de hac edit. Exech, Spanheim. obf. ad Arifloph. Plut. v. 1088. cl. JMoldenhawer pag. 6. 1 Theophrofli Erefíi de. h florin. plantarum libri decem graece et latine. — In quibus textum graecum variis lectionibus, enesdationibur, hiwlzorum [upplem:ntis: latinam Gazae verfionen noua interpretatione ad margines: tofum opus abfolutifimig «um motir, tum commentariis 2 item rariorum plontarum iconibus. illuffrouit. Ioannes Bodaeur a. Stapel, Medicus Amfleloda- menfr. ZAecefferunt Iulii Caefaris Scaligeri in eosdem libros animadue:floner et Roberti Con- Jfantini annotationes, cum indite locupletiffimo. A4mflelodami, apud Henricum. Laurentium, 1644. fol.* Edidit hoc opus, octauo poft obitum auctoris, filii fui, anno ἢ) Egbirtur Bo- daeur, pater, medicus praclicus. —Praefationem compofuit et reliqua, quae ad editionem fpectant, curauit 10. ZIrnoldus Coruinur, I. C. "Textum graecum Heini recepit. Varias lectiones editionis Aldina fecundae, Bafileenfis, negligentius [σεῖς tum fuas, Scaligeri, Conflantini, Salmafii coniecturas margini addidit. Gazae interpretationem adnotationibus copioíis in margine adpofitis caffigauit, ipfe nouam auctoris verfionem meditatus. — Scali- geri ac Conftantini animaduerfiones fuis praepofuit. — Notas ipfe copiofitlimas addidit, in- primis ad plantas a Theophrafto defcriptas facientes, et fane omnia effecit, quae eius actate, qua herbarum Ícientia confufa iacuit, qua Graeciae finitimarumque regionum flora nondum culta erat, qua pracfidia, ad botanicam praefantiffima, quibus nos inflrructi fumus, defi- derabantur, effici potuerunt. Vaftam eruditionem in hoc. opere effufam effe et omnia col- lecta, quae Ariftoteles, Athenaeus , Plinius, Diofcorides. Bucolici, Geoponici, Nicander, Pollux et Suidas. nuperi denique "Fheophrafleis adfinia haberent: abundantia tamen et vber- tate ipfa peccare hoc opus, et ad aliena. nonnumquam fermonem abduci, vt etiam accepta- rum a capite bonae Ípei plantarum icones adiecerit, monet Zal/er. in bibl. botan, lib. T. cap. τι. pag.36.tom.l. Icones ligno incifae et obfcurae funt. conf. /Holdenhawer. -pag. 8. "Ackermann. i) Immortuus eft nono libro Io. Bodaeus, Amftelodami, hieme anni 1636. i EDITIONES Lib. 117. e. V 11; 4H Ackomann. | In: calce commenterii p. 1187. pater Ezberttur-Borarur notas filii ad [i^ror etiam de caufis plantazum, de quibus faepius ad libros de plantis ille facit mentionem, abfolutas e(le, fuit teflatus: quos, inquit, fgeramur pridem eliam: publici inris facere , ot opus de plan- {ἰὴ perfiEtum fiat. — Sed non viderunt lueem, vt nec commentarius fiue notae in '"Fheophra- . fli opera," quarum fpem fecit Da, Heinftu,./ adde 4. Cuef. Scaliger de plantis. Parif. apud Valcofan. 1556. 4... Fabrir. not. mst. οι w : "urn. La'inae. Latine ΗἰΠοτίδην plantarum poft barbaram Guilhelmi, néfcio cutus, (for- te de Morbecka) interpretationem: iutlu. Nicolai V. Pontificis Romani. vertit. Z/ieodorus Gaza, "Phetlalonicenfis, ipfe Graecus ac gráecarum aeque ac latinarum ἡ literarüm perstiffimus; Magnum huius viri acumen et linguae vtriusque: facultatem hanc vérfionea demonflrare recte monenr Zolleru: biblioth. botan. lib. I. cap. r1. tom. I. p. 35. et cl. JM oldenhiwper, 1. c. p. 8. Quum vero omncs voces graecas vellet lasinas redd.re, et verborum adeo ordinem atque con- flructionem adfequi, factum eit, vt latina minus intelligantur, quam'ipfa graéca. — In plan- tarum nomimbus facpiffime deliquit, quod in ea. rei herbariae acetate non mirandum" In- conflanter etiam vocibus graecis latinas fajpofuitle ixm dudum notatum eft. - "EA zy modo abietem. vertit, modo pinum: πεύκην modo pinum, modo piceam: omnes folani fpecies, licet inter fe differant, veficarias vocat. In capi'um quoque diflinctione, quam primus in- flituit, interdum peccafle, cohaerentia difcerpfiife, diflinguenda coniunxiffe obferuat Salma- fius in prolegom. ad Solin. et Goufalez dc Sales in mantiffa ad libr. de duplici terra viuen- tium fect. Il. Vno codice folum, et eo corrupto, praeflantiore tamen Aldinis, vfus eft, ni(i omnia coniecturae tribuenda. .'Texrus ex ea verfione varie ab editoribus emendatus eft, Exempla quaedam emendationum dedit cl. Moldenhawer , 1. c. p. 8. ἢ Eius verfionis editiones hae prodierunt: Zabentur hoc volumine haec "Theodoro Gaza in- terprete "Theophr fli de hifl y'a plantarum lib. ΓΔ. Et. decimt: principium duntaxat. | Eiur- den de caufis planta am, lib. P7. (ex typographi errore: nam fex funt.) ** fine vlla loci et anni mentione. Prima. ef! pars operis, cuius altera. pars problemata Ariflotelis et Alexandri Aphrodifiei complectirur,' pariter fine loci et anni mentione vlla edita, — Eft éditio, vt vide- tur, ineuntis faeculi XVI. i Porro prodür eum libris de caufis plantarum, Ta"tifi, per Bar!holomaeum Confalones rinm de Saladio xags. fol. Maittaire. Cl. raum. notit. hit. litterar. part. 11, pag. 10r... [ ure bibliograph. inflructive de la Iurisp. etc. nr. 1549. p. 315.] Ven-tiis, 1469. fol. cum Ariflotelis et Alexandri Aphrodifei problematibus, Ariftotelis mechanicis, inetaphyficis et Teopliraffi mctaphyfcis. vid. catal. biblioth. Auguflan. p.875. — Feutiüs apud Al^wn Ma-^utium, cum libris VI. de cauffis plantarum et Ziffo/elis qui- busdam libris, nec non [exar dvi Zphrodiffenfis problematibus, fine anni mentione fol. * Aldus Manutius vero hunc librum Matthaeo Longio dedicauit fubferipto dedicationi an- no1504. Veirfio cum graecis exemplaribus collata et correclior «(l. — Adiecli funt quatuor gracecarum vocum in Ariftotelis et "Theophrafti libris obuiarum indices, a "Theodoro Gaza compofiti, — Repetitam effe hanc editionem in aedibus Zdidi, P'enetiis, 1513. fol. Cl. Mol- denhawer. xefert, |. c. pag. 9. T'rophraff; 1) Corf. Matthiolus lib. IV. epift. medicinal. fol. 147. Fabric. Vol. LI. Ggg 418 19.111. IT, 'THEOPHRASTI 'Theophrafli de hifforia e& de caufir plantarum. libri quindecim. | Theodoro Gaza. interpre t. Eiusdem Tabulas iuas capita librorum compleentes: quorum vnam libris de hifloria, al teram de caufir plantarum, vna cum vocabulir quibusdam Graecorum et. Latinorum mom, protfixac inuenies le&or.. Theodoro Gaza &uterprete.. 'aenit Parifiis, apud Chriflicnum {7765 chel. — 1529. 8. * — Porro prodiit eadem "heodori Gazae verfio cum libris de cauílis plan- tarum et Zfriflotelis hiloria animalium Βα], apud Andr. Cratandr. 1534. fol. vid. cl. Bue de Ariltot. edit. in Oper. edit. Bipont. tom. I. pag. 242. et 1550. fol. Ariflotelis et "Theophrofli hifforiae, Cui de natura animalium , fum. de plantis e£ earum caufis — Lugduni, apud Theobaldum Pagenum, 1552: 8. * Isque primus tomus eft, qui "Ariftotelir de hiftoria animalium, de partibus animalium et earum cauífis, de generatione ani- malium, de communi animalium greffu ac motu libros continet. — Alter tomus huué titulum habet: Tec phraffi plülofophi clariffrmi , de hifforia plantarum libri LX. cum Decimi principio : et de Cauffs , fiue carum generatione libri 771. Theodoro Gaza interprete, Quantum. diligen- 216. huic editioni: Joanmws Jordanus. — . adhibuerit im reflituendir, quoe corrupta eront, ex Graeco κυ docebit te. fequens Epiffola ad LeGorem. Lugd. apud Theob. Poganum. 1552. 8. Ex- flat eadem plane editio apud Guil. Rouillium, ibid. eod. ipfeque Iordanus in epiftola ad le- corem ait, Rouillium ,. typographum diligentiffimum, hanc editioncm parafle. — Impref- for fuit Nicolaus Bacquenoius. Gazae verfionem, exemplari graeco Bafileenfi adhibito, mul- tis in locis Iordanus correxit. ιν. Editiones. horum librorum mon ommium. Io. lar. Pauli. Moldenhatber. fenfomcn in. hifforiam plantarum. Theophraffi, Homburgi, 1791. 8. * Edidit vir doctillimus capita quatuor priora libri primi de hifloria plantarum grae- ce et latine. Adiutus omnibus, quae ad obfcurum atque corruptum hunc auctorem illuflran- dum atque emendandum vllo modo pertinere poffint; manu quoque fcriptis praefidiis , fupra memoratis, inflructus, nec non linguae graecae, botanices infigni peritia, nouam "T heophra- fli librorum de hiftoria et. de caufis plantarum editionem meditatur, quam cupidi exfpecta- mus, "Textum collatis editionibus omnibus et varietate lectionis in Hafnien(i codice reflituit, lectionis varietate fubiecta. ^ Verfionem "Theod. Gazae emendauit. — Notas copiofiffimas, etiam ad plantas Theophrafli illuftrandas, addidit. ^ Praemifir. editorum "T'heophrafli libro- rum recenfionem, fummo fludio factam, qua et nos potifTimum hic vfi fumus. T'heophraffi de fuffeuticibur herbisque ac frugibus libri quatuor. "Theodoro CIaza interprete. atc. Plimi Natus. iff, lib. XX. capita iria. Δα calcem: Zirgentorat. ger Henr. Sybold, menfe Augwílo. 8. * — Libri funt 7heophra/li de hiftoria plantarum ἃ fexto vsque ad nonum, latina. Auctor editionis ipfe Henr. Sybold eft. Exemplari 'Trewiano, quod coram habeo, annus editionis adfcriptus eft 1528. v. Ferfiomas in. alias linguar. Libri de hiftoria plantarum tres priores italice. prodierunt titulo: 7/oria della Piante di Teofraffo libri 111. tradotti in Italiano da Michel /4gnolo Biondo. In ['enezia 1549. 8, vid. «t. Moldenhawer l. c. p. 10..et auctores, quos ibi citat. vi. Com. COMMENTARI ; ΕἸΠΕΙ͂Ν" 9 νι. Commentarii. Iulii Caefaris Scaligeri commentarii in T heophrofli libros de hiffToria plontarum cum Rob. Conflantini adnotationibur prodiere Lugduni, apud loannam, ac. Iuntae f. 1534. 8. ^ 1533. 8, vid. catal. biblioth. Lugd. Batau, pag. 133. et in To. Bodaei a Stapel editione hifloriae planta- rum graecolatina fupra nr.ll. dicta. — Correxit Scaliger, pro vtriusque linguae cognitione, quae in eo fumma erat, graecum "Theophrafli textum et.Gazae verfionem infinitis in locis, nullis tamen, vt videtur, codd. MS. vfus. . Multa acute et fubtiliter fecit: at quum herba- rum cognitionem non haberet, quae fubtilius obferuauerat auctor, perturbauit primum, tum confutauit atque cafligauit. Roberti Conflantini adnotationes ad calcem additae paucae quidem funt, at acutifTimae, Icones ad "Theophraflum fculpi cerauerat, quae interciderunt. vid. Ha/ler biblioth. botan. libr. I. cap. IL. p. 56. cl. Moldenhawer 1. c. p. το. nr. Felicis Accoromboui explanatio fzntentiarum difficilium in Theophrafli libris de plantit prodiit in eiusdem interpretatione ob/curiorum [ocoruri et fententiarum. onmium operum Zriffo- telis et Galeni de temperamentir, Romae , apud Sau&iium et Soc. 1590. fol. p.697— 727. [πα falebrofis impeditisque locis fententiarum ordinem felici faepe fuccetfu indagat. - In libros V. priores Solenandrum commentatum effe, Ha/lerur memorat in biblioth. bo- tan. lib. . cap. 11. tom. I. pag. 55. : Differentias plantarum Theophrafto obferuatas ordine fy flematico difponere conatus eft Conr. Gesnerus in libro : de f'irpibur ef carum partibus tabulae, .ex Theophraf'i praecipue li- bris confe&ac, Cum eiusd. de flirpium collectione tabulis. Argent. 1553. 8. — Rec. per Cafp. Wolphium. 'Tiguri, 1597. 8. Pertinet huc quoque Co/pari Bauhifii πίναξ thestri botauic. fie index in Theophrafi, Dioftoridis, Plinii et botanicorum , qui a faeculo feripferunt ,. ope- ro, plantarum circiter fex milium ab ipfis exhibitarum nomina eum earundem fimonymüs et dif- ferentis methodice fecundum genera et. [pecier proponens... Opur AX L. annorum, Bafil. 1623. 4.* et faepius. conf. de hoc libro Zal/zri biblioth. botan. lib. VI. cap. 386. tom. I. p.385. 586. — Ildephoufi Sorellae epitome medica de. differentiis herbarum ex hiftoria plantarum Theophraffi l/alentiae, 1621. et 1642. 8. — | Dommici. V/ignae animaduerfiones ffe obferuationer in libros dc hifloria et de caufis plantarum Theophro[li. — Fa&lae εἰ obferuotae circa arbores, frutices, Jibfrutices, fLirpes, plantas et herbas, quibus omnibus difficile nomen fit et ad nomen Italicum εἰ vulgatumepro viribus reda&lae. Pifis, apud Sylu. Marchettnm et. Cor. Maffiuum, 1635. 4. * Aliam editionem memorat-Zal/erus in biblioth. botan. lib. Vli. $. 456. tom. I. p. 436. Pifis, 1628. 4... Compilauit auctor botanicorum fententias. — Porro huc pertinet: Te Colendar of Flora by "Thoophraftus. — At. Athens. Latitude 27? 25. By. Benj. Stilling feet. Τὰ eiusd. 3sdifeellaneous. tra&is relating. to nofural hiflory, huibandrg and phufk. —The fecond edition Lond. 1162. 8. p. 319—327. Collegit plantas graecas, quarum efflorefcentiam Theophra- ftus tradidit, maxima tamen longe parte omiffa. Pertinent porro ad "Theophrafli de hifloria plantarum et de cauffis plantarum libros: Theophrafli fparfae. de. plantis fzmtentice in continuatam ftriem ad propria capita reuccatae no- minaque ficundum litterarum ordinem difp fita per Caefarem Odomum. — Accefferunt difputa- liomz; duae —. Bononiae, apud Zlexandrum Benaccium , 1561. 4. *— Prior cditio prodiit Bo- : Ggg a nonae, 420 Lib. HH1.c. VH. THEOPHRASTI: noniae, 1556. 4. Inflituti. ratio iam ex titulo patet, — Eamdem operam et Ári(totelis de animalibus libris impendit, Oconur. — Deinde etiam Georg. JFolfg. IFedelii. exercitatio de corthoro T'eoparafli , in exercit. medic. philulog. facer. et projan., Cent. Y. Dec. VM. 6. pag. 4t. Eiusd.. exercit. de. bulbo veterum , in. exerc. med. gihilorep. Dec. X. exerc. 6. pag. 48. Eiusd. exerc. de T hefro dÀeophrafli Ereffi , in exerc. med. philolog. Cent. V. Dec. lI. exerc. 2. pag. 13. Eiusd. de oenonthe Theophrofli Erefi , ibid. exerc. 9. p. 83. Ad textum "Theophrafti in libris de hifloria plantarum emendandum pertinent: Zoonzis Meurfü le&ioner Theophrofleae, im. gcibus eorum librorim, qui fuperfunt, loce aliquot emen- dantur. Adnexae funt eiusdem clariffimi viri Theoph: t. fiue. de ilius libris. qui ániuria 1emporis interciderunt , libro fingulari Lugd. Batan. ex ofr. Elzevir. 1640. (1628.) ig Rec. in thefaur. antiq. Graec. Gronou. tom. X. pag, 647. * et in operib. Meurfii ex recenf. lo. La- mi, vol. lV. pag. 122—131. Acutiffimae in plura Theophralli loca coniecturae et emenda- tiones funt. Loca quaedam corrupta correxere, emendauere, obfcura explicaucre Zdrianur Tur- nebur, in aduer[or. tomis MI. Petr. πάν. Matthiolus , in conanent. in 77]. libror. Diofzoridir. Venet. 1565. fol. * Marfilius Cagnatur, in, variarum obfrrunt. libr..1F7.. Rom.1587. 8... Hie- ronym. Mercurialir, in variar. le&. lib. L1. leet. apud Juntas, 1988. 4. * — Tofephus Scali- ger in animaduer[[. in Gulondini comm. in tria Plinii capita de poptjro in opufc. Parif. 1610. 4. Sahuaftur in exercitat. Pliniau. im Solini polyhiflore. . Thom. Reinefitis , in var. leBhionib; Ca/p. Hofmaunus in variar. le£iomin librir, — Jacobus Paimeriur, in exercitationibus in opti- tos auctorer graecos, Lugd. Batau. lé hg. 4. pag. 582 — 603. vi. Do&fornin virorum opera im. T'heophrofli: de. hifloria plautarum libros, quae non. ediia funt. Nouam librorum de hifloria et de caufis plantarum editionem, verfione noua et tela animaduerfionum tali, qualem in Athenaeum Cafaubonus texuit, inftructam, triginta anno- rum labore molitus efl Caf/par Hofimmum, Ariftotelis, Galeni, Hippocratis, Athenaei, Dio- fÍcoridis aceurato fludio, linguae peritia, herbarum cognitione pro iflis temporibus inflructif. fimus; notis praeterea Dalechampii MS. a lungermanno fubminiflratis, adiutus, — Quae anno demum 1645. ineunte abfoluta et prelum expectans in bibliothecam Gothofredi "T homafii ex eaque ad incertum poffeflorem , Anglum forte, tranfit, vid. Azineffi epift. XXXIIE. pag. 188. XXXIX. p. 317. XLIl. p. 360. XLIV. p. 376. — Hofmn»i epift. ad 1. C. Bauhin. Richter man- tif. I. p. 320. cl. Moldenhatwrr pag: 15. [vitas Altdorfinorum medicorum I. Iac. Bajeri p. 65.] Scheferus eriam, medicus Francofurtenfis, emilurus erat vtrumque "Theophrafli de plantis opus, notis illufiratum. vid. Aeinefíi epift. XXXIII. pag. 188. A lolphur Vorfliur i in Theophraílo, cum commentariis notisque criticis edendo fummo ftudio per plures annos elaborauit, et fere abfoluit opus. vid. TA. Jartholini epift. medicinal. Cent. IV. epifl. 66. et 79. qua Ioannem van Horne vrget Bartholinus, vt heredibus Vorflii edendi "T'heophrafli auctor fit. Peíri Billonii vexfionem gallicam ineditam. refert la Croix du Maine, biblioth. Gallic. pag. 385. ὃ Βεπεά τις CODICES. MANVSCRIPTI Lib. 111. c. V IL. 42i Beueditfus Manzuolis, epifcopus poftea Regienfis, in 'Theophrafti de plantis óuedüas MStoram ope et ingenio reílituendis plurimum Operae pofuit. Notas aut commentarios in '1 l'heophraftum editurus erat Daniel Hei: jur, in quibus quo- que, quae ad eum miferat Ií2acus Cafaubgnus publicare volebat. vid. Dan. Hei: fü pracfat. ad lectorem, "Theophrafii edis. graecolat. praemiflam. — Has Cafauboni in "Theophraflum caftigationes Heiufius | Calp. Hoffmanno per Richterum deflinauit. vid. Richter. epift. p. 158. Rencalini Biaefznfis, medici, emendationes ineditas in Theophrafium et Diofcoridem refert, Renatus Moreau , in epift. ad; Hofmannum, pag. 626. ; IT. Περὶ φυτικῶν αἰτιῶν βιβλία ἡ. De caufis ploutarum libri l'IIT. Eum librorum numerom Diogenes Laertius diferte notat libr, V, 46. pag. 294. σου 70. Meurfius in Theo- phraflo, in thefaur. antiq. graecar, Gronou:tom. X. pag. 640. Ἐχ his fex rantum primores ad nos peruenerunt, in quorum limine bis et lib. IV, cap. το. et 12. fuarum / ἱποριῶν. vt ante αἰτίας [criptarum, meminit. Apud Diogenem. Lacrtium |. c. itidem. pro φυτικῶν αἰτιῶν male legitur φυσικῶν. — Veteres qui idam vtrumque Y heophrafli, Ícciptum de hilloria et de cauíis plantarum vio τῶν QurixQv, aut etiam πεεὶ Φυτῶν de e(igna(le videntur et citaffe in- diflincte. ' Itaque apud Scholiaflen Nicandri ad. alexipba ;rmaca, nifi | noimerus corruptus, ci- tatur liber XIV. GecQedis cs μὲν ὃν ἐν τῷ δ οεεθὰ IP EE: τῶν Φυτικὼν καίρυον αὐτὸ προσ- wycesuse. . lsque erit de cauílis plantarum libet quartus. '"Tuulo περὶ φυτῶν vtrumque opus Galenus, Suidas, alii, citant. Ὁ Farro, (de re ruftic. lib. L. cap. 5.) Clemens. Alexan- drinus, (Stromat, IIT. p. 416. edit. Sylburg.) "Apollonius Aicxandrinus (ον. mirab. cap. 46.) hos libres titulo: 4 τικῶν οὐτιῶν Citauerunt, Magis hi libri in generalibus verfantor, ad plantarum φυσιολογίαν pertinentibus, mi. nus in deícriptionibus: hinc quoque ad characteres plantarum coguofcendos minus conferunt. Codices mauufcripti. Theophraffur de caufis plantarum exílat graece, et quidem bis, in bibliotheca Medicea. vid. Montfaucon. tom. I, pag. 404. €t 405. Exflat quoque inter codd. MSS. collegii corpo- ris Chrifti Oxonienf. et quidem graec. vid. catal, codd. MSS, Angliae et Hibcrn, part. Il. pag. 5t. nr. 1580. 113. in biblioth. S. Marci Venet. Montfaucon. tom. I. pag. 476. in Mufzo Ant, Capelli Venet. vid. Montfaucon, tom. I. pag. 480. Teophra//i de generatione plantarum libri V. iuffu Beffirionis anno MCCCCXLIII, defcripti, exflant grsece in biblioth. S. Marci Venet. T'heophrafl. impreffum exemplar de cauffis plantarum exítar cum emendationibus et notis inter codd. MSS. lfzaci Votfii. vid. caral. MSS, Angliae et Hibern. pag. 7o. nr. 2696. Codex alius in biblioth. Corp. Chrift. Codex latinus exflat in bibiioth. reg. Parifin. nr. MMMMMMDCCXCIV. — Alius ex verfione "Theod. Gazae in biblioth. Medicea. - vid. Montfaucon, tom, Lp. 400. Arabicam verfionem huius operis memorat Abul- Pharagius in hiflor. dyuafl. pag. 94. (Gemifli Plethonis ex "Theophralli libris de Hiftoria plantarum in cod. regio Matrit. tefte Iriart. catal. pag. 23, 106.] Ggg 3 Editio. o 422 Lib. III. c. V II. THEOPHRASTI | Editiones. Libri de caufis plantarum feorfim raro prodierunt, εἴ fere femper cum libris de hiftoria plantarum. — Graecam editionem in bibliotheca Lugd. Batau. adferuari, docet catal. biblioth. Lugd. Batau, p. 153. | Titulus hic efl: 7Aeophraffur de odoribus et de caufis plantarum. grae- tt. fine loco et anno, vt ego quidem puto, in 4to. Multa huic exeimplari adfcripta effe, docet idem catalogus. Prodiere in editionibus hifloriae plantarum graecis, quas fupra me- moraui, omnibus, et in graecolatina Dan. Heiufii operum 'Theophrafli editione. Verfio latina "Theodori Gazae efl. Ea cum libris de hifloria plantarum prodiit, qua- rum editionum recenfionem vide fupra. , Liber I. prodiit folus graece Parif. 1550. 4. vti ex biblioth. botanica Seguierii memorat 'Hallerus. — Liber Vl. de caufis plantarum folus quoque graece et latine prodiit Parif. 1558. 8. Maittaire. Idem liber prodiit graece et lat. Parif. 1588. 8. Haller. bibl. botan. lib. I. cap. 1t. tom, I. pag. 37. Commentarii. Iulii Caefaris Scaligeri , viri clariff. commentarii , et animaduerfi nes. iu fex libros de cau- Jis plantarum Theophrafh. — Exquifitam rerum ac diciionum penitus abflrufarum Graecae La- tinacque linguae explicationem in. his commentariis re ipfa comperient. leGores: et ipfe index operi additus demonflrabit. Lugduni, apud Guli. Rouillum, 1566. fol. [et Lugd. 1584. 8. Fabric] Auctor permultis im locis coniectura acutiflima emendatus. | Argumentum et ratio operis fludiofe enarrata. Quae intacla reliquerat in libris de caufis plantarum Iulius Caefar Scaliger, illuflrauit correxitque Ifaacus Cafaubonus fcriptis animaduerfionibus in libr. de caufis plantarum, quae vero non editae funt. vid. Ca/auboni epifl. ad 'Thuanum, ann. 1598. epift. 158. p. 84. edit. Almeloueen. Pertinent huc quoque Felicis /Zccoromboni, Conradi Gesneri, Iidephonfi Sorellae, Dom. F'ignae, Beni. Stilling fleet, Caefaris Qdoni, lo. Meurfi labores fepra memorati. — Qui enim res in libris de hiftoria plantarum obuias illufirarunt, fimul ad librum de caufis plan- tarum refpcxerunt. , Varia quoque in libros de caufis plantarum meditatus eft Ioannes Bodaeus a Stapel, quae. quod vitimam auctoris manum defiderabant, non edita funt. vid, 70. Zrnold. Coruimi praefat. ad libr, de hiflor. plantar. a lo, Bodaeo a Stapel. | Monuit tamcn Egbertus, bodaei pater, in fine commentariorum in "Theophraflum, pag. 1157. notas filii fui ad libros Theo- phrafti de zaufis plantarum abíolutas effe, eumque Íperare, fore, vt hae etiam publici iu- ris fiant. ε ᾿ III Περὶ λίϑων. De lapidibur liber, fcriptus Olympiade CXVI. 2. — Archonte Praxi- bulo D, vt ex Piinii XXXIII. 7. colligit Meurfrutr, à "T heophra(lo pag. 637. tom. X. thefaur. Gronouian. Memorat praeter Diogenem. Loertium lib. V. 44. Zdthenaeur ll. 13. [Multa ex co ad verbum /inius lib. 57. ct lib. 33. cap. 7. 13. lib. 36. cap. 18. Fabrir.] Codicem f) Meminit eius 'Theophraftus pag. 12, Fabric. EDITIONES LiblIL cV IL — 4m Codicem MS. graecum, quem Palatinum vocat, eumdem forte, quo Dayiel Heinfius vfus eft; memorat et lectionis varietatem ex eo fubinde notat Jo. de Loet, in libris duobus de gemmis et lapidibus, mox enarrandis. Codex graecus eius libri exílat in biblioth. Lugd. Batau. vid. catal. pag. 396. et inter codd. MSS. Ifaaci Votlii. vid. catal. libr. MSS. Angliae et Hibern. tom. lI. pag. 6o. nr. 2207. [cod. gr. 'Theophrafli de igne, Metaphyf. lib. I. de lapi- dibus, de vertigine, de laffitudinibus, de pifcibus, de ventis, de odoribus, in bibl. Veneta D. Marci. vid. catal. pag. rag.] Eius libri rariffimos codd. MS. elfe queflus e(t Dan. Furlanur in dedicatione libri de lapidib. ad Io. Vincent. Pinellum fcripta et in fcholiis et emendatt. in "Theophrafli librum de lapidibus, in "Tbeophrafli operibus plerisque, p. 16. ; Editiener graecae. — Prodiit, vt puto, graece in prima Aldina editione graeca. Venet. MIIID. fol. deinde Bafileae, 1541. fol. deinde Venetiis, apud Aldi filios, 1552. 8. vbi a-pa- gina 569. vsque ad pag. 582. legitur. De his ominibus edit. vid. quae fupra nr. 1. diximus. Porro -prodiit graece Parifiis, apud Morellum 1577. 4. vid. catal. biblioth. Pinelli tom. I. pag. 292. Editioner graecoletinae. — Theophraffi libri de igne, de odoribus et de lapidibus gr. et lat. fludio Zdr. T'urncbi. Pari. 1566. 4. — "Textus ex Ariflotele, Plinio emendatus, Tücophrafli Ereft, Peripateticorum poft Arifotrlem printipir, plerague antehac latine num- quam, munc Graece et latine fimul edita. — Interpretibus Dauiele Furlano Cretenfi, Adriano. Tur- nebo. Zccejfwrunt liber de innato fpiritu, Arifloteli attributur et Danielis Furlemi vbores ad omnia comm:ntarii, |.Ex bibliothera Joannis. Vincentii Pinelli, — Hanouiae, tipi W'ethelianir, apud Claudism [Harrium ef haeredes Ioannis. Zubrii, 1650, fol. * — Primum de lapidibus liber in hac collectione locum occupat. — Textus fecundum Aldinam editionem recufus efl: eum ta- men imults coniecturis, at nullo codice MS. adiutus, emendauit Furlanus. Commentarii Furlani in hunc librum ampliffimi fant, partim coniecturarum, quibus textum emendauit et hiulca fuppleuit, rationem, partim corrc«ctiones errorum, quos Adr, Turnebus in verfione eius libri commifit, exhibentes. Contulit q»oque Furlanus fententias Ariftotelis , "Theophra- fti, cum recentiorum, inprimis Georgii Agricolae placitis. Theophrafli Ecefi? opufzula graece et 'atine emendatiora. Lugdun. Batanor. 1613. fol. * Hiec alterum quafi to num edi'ionis Heinfianae con(lituunt. — Primum locum occupat Theo- phrafli liber de lapidibus graece et latine, ct quid.m fecundum textus Aldini emendatio- nem et interpretationem, a Furlano profectas.: Ginmnorum et. lapidum h floria, quam olim edidit Anfelmus. Boetiur de Boot, — pcftra Adr. Tollius recenfuit , figuris melio: itus. et commentariis pluribus illsfl-auit. — Tertia éditio longe pug atifna.. Cui accedunt loannis de Last de peumis et lapidibur libi H. et Theophraffi liber de lapidibur, pr. et lot. cum breuibur uotir. Lud. Batauor. ex offc. Io Maire, 1641. 8. ἢ Praemi(it T'heophrafli de lapidibus librum o;'eri de gemmis lo. de Laet. Textus efl Furlani, attam«n ex codice Palitino aliquot locis reflitutus, in aliis quibusdam coniectura editoris emendatus. —Verfio pariter Furlani efl. — Breuibus in notis leclionis varietates, conieclurae ex Plinio, aliis, et Plinii loca parallela, emendationes plurimae continentur, fubinde acutif- fimae. [Mei exempli orae permultae funt adfcriptae V. L. Har/.] Theophra- dap Lib IBS PU THEOPHRASTI IE Theophraffus's hiffory cf. louer. Iit eu Fnyli[h ver fon ond trit'taland phil fophical no- fer, including the modera-ifory of the gems diforibed by thuat author, of niouy other of the: native -fo[filr. By Ichn Hill. Londen, 1746. 8. Q ac Hillii editio grcece ct. germanice pro- diit verfa ab “εν Henr. Boum zürtner:. T heophsa/] von den Steinen, griechifch uud d.utfch, mt Hill phyfikalifihim uid. krififchen Zn»arkungen, Norimbergae, vy;0. 8. "Textum. Hillius reflituir, lacunas fuppleuit, nou tamen codicibus MS. fed coniectura et Plinio, quem 'Theophraflum exacte faepe tranflulite rcfert, et Salmafii eniendationibus atque coniecturis vfus. Notae partim emendationuim rationem, partim loca ex Plinio exhibent, nec non multa dc iis lapidibus, quos Theophraflum defcripfiiTe verofimile eft. Editiones Latinae, Duplex huius libri verfio in latinam linguam exflat; altera. Adr. 'T'urnebi , altera Dan. Furlani. "Tuinebi verfio non inelegans eft, fed cui tamen abfolutae pirfectionis manus deeffe videatur. Fundamentum Furlano Turnebi verfio praebuit, vt ipfe factur in praefat. ad comm. in lib. de lapid. pog. 16. —. Libri ἐς lapidibus et de odoribus latina "Turnebi verfio prodiit Parifiis, apad Morellum 1578. 4. vid. catal. biblioth. Pinelli tom. I. p- 292. et cum "'Turncbi operibus. Hillii editio gallice verfa prodiit, at absque graeco textu: TYaité der pierres de Théo- phraffe, traduit du Grec, avec des notes phyfiques et criiques , troduites de ' Angloir de M. Hill. a Paris. 1754. 8: min. * Mulra ad. honc librum illuflrandum et ad textus vitia, quae copiofiífima funt, delenda habet Saliofius in. exercitat, Plinianis in Solini polyhiflora. « [Nonnulla cius illuftrat et ex- pendit. Georg. Agricola libro IV. de ortu et cauflis fubterraneorum ] IV. Περὶ ἀνέμων. Liber de venti, a Diogene Latrtio V. 45. .7 'exandso "ATphrod fient in IT, metaphyficor. et Olympiodoro Alexandrino, in commeptar. in iveteor. memorarus. Con- tinet de ventis particulares quacíliones, quas in meteoris non cx; licauit Arifloteles, Codex n MS. exflat in biblioth. Lugd. Baiau. vid. catal. pag. 396. et inter codd, MS. Ifaaci Voffii. vid. catal. MSS Angl. et Hibern. tom. 11. pag. 60. 2207. — Exflat graece in editione prima Aldina, in Bafileenfi, in altera Aldina, a pag.5i2. vsque ad pag. 5:9. — Exflat porro graece cum Ari- flo:clis libro de mundo, Lutet. 1551. in 410. vid. catal. bib]. Lugd. Βαασα, in qua exemplar eft cum perpetuis anonymi notis et adnotationibus, pag. 156. Editiones graecolatinae funt: in —- 'Theophrafli plerisque antehac latine numquam, nunc graece et latine fimul editis interprete Dan. Furlano et Adr. 'Turnebo, Hanou. 1605. fol. a pag. 55 fq. "Textum mifere lacerum. córruptumque reflituit Furlanus, adiutus inprimis problematibus Ariftotelis, in quibus faepe eaedem fententiae , eadem verba. ^ Latina vcrfio Furlani efl... [ Zirneli verfio huius libri nec non lib, de lapidibus, de igne, de odoribus eft in illius Ovp. tom. II. pag. 27133.] |. Commen. tarii in librum de ventis a pag. 72. adiccti funt vberrimi , explicationem dictorum a 'Theo- phraflo ex Ariftotelis libris continentes. — Altera graecolatina editio eft in Theophrafli opufcu- . τς eimendatioribus Dan. Heinfii, a pag. 402. qui Furlani textum et verfionem repetiit, Ex- lis eme: a pag flat et latine, ex verfione Fcderic! Bonauenturae, cum ciusdem commentario atque anemo- logia. Vrbini, 1593. 4. [gallice vertit Ludouic, Regius.] ew aS , , Ἔ EE A V. Περὶ σημείων ὑδάτων καὶ πνευμάτων. ονέμων. “χειμῶνος καὶ εὐνὰς D* βραῖε plu viarum, veniorwm , tempeflaüis «t ferenaatis. — Male a librariis in frufla diffectum effe hunc librum " ΝΣ τ U—ÓÉÁPHREREP 4 EDITIONES Lib; HK c. F.H. ^ aas librum memorat Fabricius: attomen hacc frufla antiquiffimae editiones exhibent, | Memorat Diog. Laert/us V. 45. et. Proclu: |V.. in Timaeum; eum tamen fub iocerii auctoris titulo, aut. potius l'heophra!li nomine, in infcriptione non memorato, edidit Aldus. Codex MS, (3ec. XV. exílat cum 77"//loiclir quibusdam libris, ad phyficen pertinentibus, in biblioth. S. Marci Venet. nr. CCXV. (de ventis, de odoribus, de pifcibus, in ficco degentibus, cod. in biblio:h. "Parif. nr. MCCLXXVIIL. tom. Il. catal. p. 475.] Prodiit graece in edit. vtraque Aldina et in Baileenfi. συ. et lat. Dan. Furlawo interprete, qui primus hunc librum interpretatus eft, cum "Theophrafli plerisque Hanou. 1605. fol. Annotationes, in commenteriis additae, funt docti fimae, coniecturae acutiffimae. — Furlanum in editione fua fequutus eft Dap. Heinfius, quo fato vero factum fit, nefcio, vt poft alteram fectionem librum de igne poneret, poft eum. que fcctiones de fignis tempeflatis et ferenitaris.: Latine exílat cum Ariftotelis fecreto fecre- torum ad Alexandrum Magnum et aliis, fub Ariftotelis nomine editum ab Alexandro Achil- lino. Bonon. τοι. fol. [Latine fub Ariflotelis nomine, in opere feptifegmentato; item € in notis Federici Bonauenturae, Vrbini, 1594. 4.] VI. Περὶ πυρὸς & εἰ β΄. De igne libri duo, Diog. Laertio memorati, V. 45. ex quibus modo vnus luperell. -Codex graccüus efl inter codd. MSS. líaàci Voffii. vid. catal. MSS. Angliae et Hibern. tom. II. p. 6c. nr. MMCCVII. et nr. MMCCXXXII. MMCCXL. [in bibl. Veneta D. Marci. vid. catal. p. 128.] in biblioth. reg. Parif. ar. MMCCLXXVIII. in biblioth. L'gd. Batau. vid. catal. pag. 396. "heophrafli απὸ τῷ πυρὲς exftant MS. in eadem pag. 397. Alius codex eius libri exflat in eadem p. 398. — Excerpta ex "'heophraflo de igne funt in bibl. Laur. Medicea. vid. Montfaucon tom, I. p. 386. "Theophraflus de fenfu et igne exflat graece in biblioth. Alex. Patauii in Vaticana. vid. Montfaucon. tom. I. p. go. "T heophraflus de igue ex[lat in bibl. Laur, Medicea. Montfaucon tom. l, p. 410. Eiusdem libri codex, at principio mutilus, exílat in bibliotheca Caefar. Vindobonenf. graece. vid. de Neflel in catalog. MSS. bibl. Vindob. part. IV. p. 117. cod. CCXVII. [cod. MDCCCCXXLI. in bibl. Parif. de fenfu et de igne, tefle Catal. II. p. 418] — Prodiit graece in. vtraque editione Aldina et in Bafileenfi, nec non Parifiis, 1552. 4. — Porro graece, cum libro de odoribus et de lapidibus et lati- na Adr. "T'urncbi verfione et netis, Parif. 1556. 1567. 4. in «uo libro "Turnebus textui quoque eimendando operam dedit. Maximo vero fludio in textu emendando laborauit Dan, Furía- mur, anxilio inprimis problematum Ariftotelis et Plinio vfus. — Prodiit Furlani editio gr. et lat. cum "Theophrafli plerisque Hanou. 1605. fol. Latinam "Turnebi verfion: m retinent Fur- lanus, aliquot in locis correctam. — Prodiit quoque gr. et lat. in Dan. Heinfii editione; * La. tina verfio Adr. Turncbi prodiit cum notis Lutet. 1553. 4. et hoc tirulo: ΤᾺ oph'afli libelli duo: vnus de igue, al'er-de odoribus, interprete Adriano Turnebo. (Harderouici) 16,6. 12. * [Gallice vertit Ludouicus Regius.] VI. Περὶ ὀσμῶν, De odoribur. Memorat, praeter Laeríiu, V.-44. Athenaeu: et Suidas in 'OcQeavrixcv. Codex graecus efl in biblioth. Lugd. Batau. vid. catal. pag. 396 et inter codd, MSS. Ifaaci Voffii. vid. catal. MSS. Angliae et Hiberniae tom. IT. p. 60. nr.220]. Impreffum exemplar cum emendationibus et notis efl inter eosdem nr. 2695. pag. 70. Con- tinetur graece in vtraque Aldina et in Bafileenfi editione. — Prodiit et graece cum libris de cau- fis plantarum fine loco et anno. 4. (vid. fupra nr. II.) deinde cum libro de νομεῖς, Lutctiae, 1551. 4. Graece et latine prodiit interprete Adr. Turnebo, Parif. 1556. 1567. 4. quam cditio. Fol. 11. Hhh ncm 4:6 -— Lib. III. t VIL THEOPHRASTI nem repetiit, emendationibus tamen et textus, et interpretationis in adiectis commentariis traditis, Dan. Furlanus, in 'Theophrafli plerisque, Hanau. 1605. fol. Eam editionem re. petiit Dan. Heinfius. [Gol/ite cum obferuatt. 7oanuir de ἢ Effrade, Parif. 1556. 8. — Refpicit "Theophrafli librum Galen. 1. 3. de fimpl. medicam. fac. F'abric.] VH. Περὶ ἱδοώτων. fiue περὶ ἱδρῶτος, vt Diog. Latriiur, V. 44. De füdoribur. —Co- dex graecus eíl in biblioth. Lugd. Batau. vid. catal. pag. 396. et inter codd. MSS. Ifaaci Voffii. vid. catal. MSS. Angliae et Hiberniae tom. lI. pag. 6o. nr. 2207. Editioncs graece eaedem funt, quae librorum 'Theophrafti, hactenus memoratorum. — Graece et latine prodiit cum libro de vertigine ex verfione et cum animaduerfionibus Bonauenturae Grangerii, Parif. 1576. 8. Eam editionem quidem non damnat aut improbat Furlanus;' nouam tamen interpretatio- nem compofuit, quam cum textu graeco et commentariis edidit j in Theophrafli plerisque Hanou. 1605. fol. Excerpta quaedam ex his libris exhibet Potius in bibliothec. cod. CCLXXVIII. pag. 1576. edit. Hoefchelii, quae fubiecla etiam a Sylburgio funt problematibus Ariflotelis, graece editis pag. 357. et ab Henrico Stephano graece vulgata funt in libro: Z4ri- flotelir εἰ Theophrafli fzripta quaedam, quae vel numquam antea, vel minus emendata, quam munc, edita fuerunt. — Graece, cum Henr. Stephani ad calgm adnotationibus. — Ex officina Henr. Stephaui, Parif. 1557. 8. IX. Περὶ ἰλέγγων, De vertigine fragmenta. | Meminit libri regi ἰλίγγων καὶ σκοτώσεων inter T heophiafli fcripta Diog. Laertius V. 44. Leguntur apud PActiuin, cod. CCLXXVIIT. pag. 1567. edit. citat. ex maiori libro fine dubio excerpta. . Codex MS. graecus efl in biblioth. reg. Parif. nr. MMCCLXXVIII et in bibliodh. Lugd. Batau. vid, catal. pag. 396. et in Bibl. S. Marci Venet. Occurrunt graece in vtraque editione Aldina et Bafileenfi, nec non ad cal- cem problematum Ariflotelis editionis graecae Sylburgianae p. 360 Íq.- et in editione Henrici Stephani, Parif. 1557. 8. Graece et latine cum libro de fudoribus edidit Bonauentura Giran- eriur, Parif 1516. 8. et F'urlanur cuius et verfio textus noua εἴ commentarii leguntur in "Eheophraíti plerisque faepius citatis. — ''extam Fuilanus exhibuit, penitus fere a Photii textu diuerfum. — Alia verfio Andr. Schotti eft, qui Photii bibliothecam, et in ea haec fragmenta in latinam lingaam tranflulit. X. Περὶ κόπων, De lofftudimnibus. Eius, praeter Díog. Laertium, V. 44. Galenus meminit, libr. lI. de fan'tate tuenda, tom. IV. pag. 228. Fere totum ex Ariftotelis proble- iatibus conflatum effe, in quibus id: i argumentum pertraclat em legitur, notant Eier. Mer- curialis libr. I. var. lect. cap. 9. et iua Furlonzs, in delicat. commentarior, in hune libr. | in "Theophrafli plerisque pag. 272. Mutilus etiam in fine eft. Codex MS. eftin biblioth. Lug. (Mm vid. catal, pag. gum et in biblioth. S. Marci Venet. et in biblioth. reg. Parif. nr. MMCCLXXVIL Edius eít hic liber graece in Aldinis et in Bafileenfi.— Graecum textum cum latina verfione et comtentatiis exhibuit Daz. Furlouss, quem in operum Theophrafli editione in texta et verfione penitus fzquutus eft Jas. Hrinfur. Excerpta paucula ex hoc. hbello habet PAotiur, cod. CCLXXV!ÍL. pag. 1571. edit. Hoefchel, quae leguntur ctiam poft problemata Arillotelis edit. Sylburg. p. 356. et inter opulcula, vulgata ab m Stephano. XI. Περὶ τῆς τῶν ἰχϑύων 2 ἐν ξηρὼ 2 δια μονῆς, de pifiihits in ffeco degentibur. | Cafaubonus putat elle aro zem gex riav. fcripti "Flicophralti περὶ τῶν ἐν ξηρῷ δικκιτωμένων. quod praeter Lacriium E! FRAGMENTA Li&lILeVIL — qm Laertium V. 43. memorat Ztlenaeur VIT. 18. et 19. quintum eius operis librum citans. [Se- neca: Theophraflur adfirmat, pifees quibusdam in locis erui. — Mulía hoc loco tibi ia seu em ventre, Quae vrbame in re incredibili f bulolagne dicar, uon (um rttibur aliquem cut cim kauds, fed cuin dolabrir ire pifeotum. — Exfpetta uf aliquir in mari Uenetur. Conf. Z/heu. VM. pag. 33t. 532. et Lerücri Lithotheolog. p. 93 fq: Fabric. Refpicit etiam P/inins hift. nat. TX. 57. nec non Z/heanaeur, "lheophraflum laudans libr. XIV. non procul ab initio, ἐν ἰνδοῖς δὲ φήσι Θεόῷροατος τὸς ἰχϑῶς ἐκ τῶν ποταμῶν εἰς τὴν Ὑῆν ἐξιόντας, ctc. — Auctor indicis fcripto- rum in editione Atheneei Bafileenfi perperam exillimauit, hoc loco citari Theophraflum in fcripto, cui titulus fuitlet Ἰνδοί. Codex MS. elt in biblioth. Lugd. Batau. vid. catal. p. 396. et inter codd. MSS. I(aaci Voflii. vid. catal. MSS. Angliae et Hiberniae tom. II. pag. 6o. nr, 2207. Exílat graece in Aldinis et in Bafileenfi, — Prodiit etiam graece Parifiis, apud Morel- lum, 1578. 4. vid. catal. biblioth. Pinelli tom. T. pag. 292. graece et latine, interprete Dan. Furlano, in 'Theophrafti plerisque, Hanou. 1605. fol. pag. 283. et in editione Heinfiana. Lstina verfio, praeter Dan. Furlani interpretationem, exftat quoque Couradi Gerneri, non vero integri libri, fed poflerioris partis, ex Ariflotele et Athenaeo emendata, quae liberior efl et minus verbis graecis refpondet, quam Dan. Furlani. Fa Generi verfio legitur in eius hifloriae animalium libr. IV. qui eft de pifcium et aquatilium animzntium natura, in edit, . Tiguri, apud Frofchoverum, 1558. fol. pag. 442. — Vtramque contulit in commentario in librum TTheophrafli de pifcibus, in ficco degentibus, Z7arcur Zfureliur Seuerinus , quem mox dicam. Commentarii in hunc librum hi exfiant:. Τίποιδεὶ Camotii (To. Baptiflae F.) com- meitaria in librum Tcophrafli de pifcibus MSta memorat Labbeus, in biSlioth. noua MSS. pag.213. Commentatus quoque cft ia hunc librum, wtin reliquos, az, Furlauur. — Pro- prio commentario inftruxit hunc librum Marcus Aurelius Seuerinus, in libro, cui titulus: Zntiperipatias, hoc eff aduerfus Zlriftotelzos de refpirotione pifcium diatriba. — De pifeibur in fero viuentibur commentarius in librum Theophrofli Erefii huius argumenti, — Phoca illuffratur, filizet. anatome fpeBlatur, et. philofophico criterio examinatur. — De radio turturir marini eiur- que vi, medicina, veneno Marci Aurclii Seuerini. — Amftelod. apud lanifonium, 1661. fol. * Comanentarius in 'Theophraftum de pifcibus in ficco degentibus, Fortunio Liceto dicatus, qui in hac collectione continetur, prodiit primo Neapo!i, typis Camilli Caualli , 1655. fol. * Minus ad textus interpretationem, quam ad Ari(lotelis confutationem fpectant. [Cafp. Schotti Phyfic. curiof. lib. X. pag. 1340 fqq. Claud. Dau;queiu: de terris fluitantibus II. pag. 183 fqq. Fabric.] XIT. Fragntenía cx libris fex, feruata a PÁotio cod. CCLXXVIII. pag. 1566. et ante Photii editionem, ab Hoefche]io curatam, graece vulgata ab Henrico Stephano. Parif. 1557. 8. haec funt: 1) Περὶ τῶν μεταβαλλόντων τὰς χρόας, de auimalibur, quaz colorem mutant. — Meminit Diog. Latriíin: V. 44. Aihenarur VIT. τ6. Refpicit Plinius X, 29. . [De libro de cofo- ribur, quem Theophra(lo tribuit Sim. Portius, dixi fopra in Ariflotele δ. 2o. inter cuius fcripta lucem faepius vidit. Faric.] 2) Περὶ παραλύσεω;, de miruorum refilutione. Hhh 2 3) Περὶ 418 Lib. I1I. c. VIT. THEOPHRASTI. - 3) Περὶ λαποψυχίας, de animi defeElione , quod fragmentum cum fuperiore de paralyfi legitur etiam. ad calcem problematum Ariítotelis edit. graecae Sylburgianae, p. 359 fq. Meminit Laertius V. 44. | 4) Περὶ τῶν o Deos Qencjc oy ζώων, de animalibur, quae repente adparent, Méminit Diog. Laertiwr V. 44. 5) Περὶ τῶν λεγομένων ζώων Q9over, de inuidentibur bona fua animalibur. — Meminit prae- ter Laertium , apud quem vitiofe. Qeove» legebatur pro Q9ov&y, Apuleius in apologia, refpicit /elianur, animal. MI. 17. et Pliniur VII. 29. εἰ 31. et 57. [Confer Salmaf. ad Solin. pag. 221. In bruta animantia inuidiam cadere negat Plutarchus libr. de odio et inuidia, p. 557. ah E 6) Περὶ μελιττῶν, de apibus, fiue vt reclius Diog. Laertius, V. 44. περὶ μέλιτος, de melle. Latine vertit ediditque haec fragmenta graece et latine ac commentariis illuftrauit Dan. Furlanur in 'Theophrafli plerisque a pag. 290. Repetiit textum et Furlani verfionem Dan. Heinfius. Aliud fragmentum ex Theophraflo, de firangulatis, edidit Oribafus, in fynopf. libr. VIII. cap. 57. Ad.fcriptos codices operum "T heophrafli eos, quod adtinet, quos in enarratione fingu- lorum librorum memorare non licebat, monendum eft, ex(lare 7/vophrafhi et. Plutarchi - opufcula, cum cod. MS. collata, inter codd. MSS. lfaaci Voflii. vid. catal; MSS. Angliae et Hibern. tom. II. pag. 70. nr. MMDCCXIIL. "Thcophrafli quaedam erant im biblioth. cardina- lis Ottoboui. vid. Montfaucon. tom. I. p. 186. "Fhcophrafli codex membranaceus faec. XIV. exftat in biblioth. Ambro[iana Mediolanenf. vid. Montfaucon. tom. I. p. 529. 'heophraflus exílat in biblioth. Auguílan. nr. CXVIII. vid. Montfaucon. tom. I. p. 594. Editiones operum 'Theophrafli iam dixi, in fingulorum librorum eius auctoris pertra- catione, Eas tamen hic in vnum colligere ac repetere placet. — Pria eft Aldina princeps, quae annis 1495. 1497. 1498. quinque voluminibus in fol. minori, Venetiis, apud Aldum Pium Manutium cum Ariflotelis operibus omnibus graece prodiit, de qua vid. Bandi catal. biblioth. Laurent. tom. III. p. 380. O/andi origin. e progreff. della flampa. p. 57. /Moi£faire annal. typogr. tom. I. p. 1. p. 79. Catalog. de la bibliotheque de Crevenna tom. II. pag. 48. Dom. Maria Monni vita di Aldo Pio Manuzio, infigne reflauratore delle lettere. greche e la- tine in Venezia ᾧ. 29. 33. et iuprimis cl. B»Ale in tractatione de Ariflotelis editionibus in Oper. Ariftotelis edit. Bipont. tom. I. p. 210 fq. [adde fupra p. 316 fq.] | /4/tera graeca eft, quae Bafileat apud lo. Oporinum, 1541. fol. prodiit. Eam vid. fupra, nr x. — Tertia eft editio didina minor operum Ariftotelis, cuius fextus tomus T heophrafli opera cornplectitur hoc titulo: OecQedisa περὶ φυτῶν ἱτορίαν καὶ περὶ φυτῶν αἰτιῶν. καὶ Tiv ἄλλω αὐτῷ βιβλία περιξχων τόμος Vl. Theophrafli hifloriam de plantis et de caufis plantarum et. quosdam alios ipfius libror continens tomur F1. J/enetiir, apud Aldi filior, 1552. 8. Curauit hanc Ariflote- lis et "T'heophrafli editionem Joagner Baptifla Caniotius.. conf. de ea. /Moittaire annal. typogr. tom. IIl. part. 2. pag. 624. cl. BuÁ/e de Ariftotelis editionibus, in Oper. Ariflot. edit. Bipont. tom. L. pag. 220. 221. [et fupra pag. 319.] 1 Gracca EDITIONES Lib. HI. c. V IT. 429 Graeca et latina. vnica operum "Theophrafli tantum exflat editio Dan. Hisfi, quam dixi fupra fub nr. 1... Duobus tomis compofita eff, quorum prior, praeter vitam 'T'heophra- fli ex Diogcne Laertio libros de hiftoria et de caufis plantarum compleclitur, alter vero, qui titulum habet T/cophra/li Ere/fi opuízula graece et. latine emendatiora, a p.389. incipit. In: his Furlani editionem opufculorum 'Theophra(li expreffit Heinfius, commentariis tamen Fur- lani omiflis. " uidam libri in his editis continentur: Zfri/fotelis de animalibus libri ; parua naturalia ; eun. Theophrafli ogufculis quibusdam; graece. — Omnia. ex exemplaribus. Nic. Leoniceni: T'ho- maci diligeuter emendata, Florentiae, per heredes Phil. Iuntae, 1521. 4. Quaenam opufcula "T heophrafli in hac editione expreffa fint, nefcio, eam enim non vidi. Exemplum edit. cum multis emendationibus adfcripus cít in biblioth. Leidenfi. vid. catal. biblioth. Lugd. Batau. pag. 146. Eft et in biblioth. Gottngenf. vid. cl. Buhle de Ariftot. editionibus, in Oper. Arillot. tom. f. p. 242. [In hac Florentina edit, continentur "Theophr. de pifcibus, de vertigine, de lafitudinibus, de odoribus, de fudoribss. vid. Bandini annal. typographiae luntarum part. - II. p. 213 fq. fupra ad Ariflotel. editt. ad a. 1527. p. 318.] — friffotelir ei T'heophra[li fcripta quaedam , quae vel nunquam antea, vel minus emendata. quam nunc, edita fuerunt , graece, cum Henrici Stephani ad calcem. onnotationibur, | Ex officina Henrici Stephani ,| Parifienfis ty- pographi. Parif. 1557. 8. Continentur in hac editione liber Theophrafli de fenfu, fragmenta libri de animalibus, quae colorem mutant, libri de neruorum refolutione, de animi defectio- ne, de vertigine, de laflitudinibus, libri de animalibus, quae repente adparcnt, libri de in- videntibus animalibus, de fudore, de apibus, et morales characteres, prout eo tempore «elle potuere, integri. vid. de hac edit. //Tait/a/re annal. tom. IIT, part.ll, pag. 69s. cl. Buhle de Ariftorelis editionibus in Oper. "'heophraft. Bipont. tom. l. pag. 245. 246. Adriani Toruetbi graccolatinam editionem libri de igne, de lapidibus et de odoribus edi- tionem dixi nr. ΠΠ. et nr. VII. Sylburgii quoque editio opufculorum Theophtafti quorundam hic memoranda eft, ob id etiam laudanda, quod hic vir, quem Arifiorelis fofpiatorem recte dixerunt, in 'Theo- phrafti opufculorum , quae cum Ariflotelis operibus edidit, emendatione acutif5mus exflitit. Edita vero funt in eius graeca operum Ariftotelis editione. Francof apud Andr. Wechelii hae- redes, 1587. voll. V. in 4. [vid. p.320 fq.] Continent metaphyfica, characteres ethicos, fragmen- ta de laffitudinibus, de fudore, de neruorum refolutione, de animi defectione, de vertigine et li- brum de fignis pluuiarum et ventorum. — Prodierunt iam anno 1585. Zfriflotelir, Alexondri et Caffii problemata cum Theophra/Teorum quorundam colleBaneir graece, cum variantibus [ἐξ ο- nibur, emendationibu:, additamenis Frid. Sylburgii et indice triplici, Fraucofurti, opud “Πάν. - W'echelum.. vid. biblioth. Günzian. pag. 14. — — Dan. Furlant editionem graecolatinam ple- rorumque T heophrafli dixi quoque nr. II. Furlani exemplar, ad loannem Vincentium Pi- nellum delatum, ab illo ad Marcum Velferum, Duumuirum Auguflanum, peruenit, isque illad Clandio Marnio et Io. Aubrii heredibus vulgandum tradidit. Continentur vero in hac editione lii "Theophrafli libri: de lapidibus, Dan: Furlano interpretes de fignis pluuiarum, eodem interpr. de fignis ventorum, eodem interpr. de fignis tempeflatis, eodem interpr. de fignis ferenitatis, eodem interpr. de igne, Adriano Turnebo interpr. de odoribus, eodem in- terpr. de fudoribus, Dan. Furlano interpr. de vertigine, eodem interpr. de laílitudinibus, eod. Hhh 3 interpr. 45» Lib. IL c PI... €HARACTERVM THEOTHRASTI interpr. de pifcibus, ia ficco degentibus, eod, interpr. de aniimalibus, quae colorem mutant; de neruorum refolutiones de animi defectione; de animalibus quae repente adparent; de animalibus, quae dicuntur inuidere; de mele; notae morales, eodem interprete. Com- mentarios fingulis libris addidit doctiffumos, vtilillimos, [ἢ textu vero, qui longiffime ab Aidinis recedit, corrigendo nimis temerarius fuiffe videtur: neque ad emendationes fuas co- dice MS. fed coniectura tantum fua vfus eft. : Ad latinas operum et opufculorum, fiue libellorum plurium "Theophrafli editiones per- tinent: Zdriffotelir hifforia animalium e£ parua uaiuralia, T'Aeophrafli opufrula.. Venet. apud "Aldum. 3493. fol, Memorantur harum: editionum exempla in membranis vitulinis a Labbeo, in biblioth, noua MSS. pag. 342. Spurius libellus, qui fub Thecphraf/ nomine circumfertur, efl Ler travaux d' Zriffee εἰ d'ilmarille dans Salamitie. Hiffoire de ce teinpr, Premieresient compo/ée par 1 leophraffe, et nouvellement. traduite en francois par Melidor. ΑἹ Paris, jouxte la ccpie imprimée a Rouen. Chez Corneille Piterfon, 16019. 12. * Citantur in eo Virgilius, Horatius, Ouidius. Sermo eft de fyllogismorum formis fcholaflicorum, cet. /fckermaun. XIII. Editionem TZeophra//; Heinfianam , (Lugd. Bat. 1615. fol) in qua exflant omnes libri, hactenus recenfiti, graece et lat. fine notis, claudunt Ἠϑικοὶ χαρακτῆρες. Charabft- sts, figna et notae, fiue uotatioser atque imagines, defcriptiones et εἰκον:σμοὶ morum vitio- forum ad Polyclem. Ιῃ hoc fcribendi genere praeiuit iam Arifloteles: — At l'heophrafti cha- radleres, quos habemus, num, et quinam fint genuini, num fint tantum fragmenta, aut pars maioris opcris, nec ne, hae et aliae quaefliones valde exercuerunt ingenium et follertiam virorum doctorum. Nolo ea hic repetere, quae fcripfi in Introductione in hiloriam L. Gr. tom. I. pag. 458 fq. Petro Viclorio in pluribus locis commentarii ad Rhetorica Ariftotelis vi- fus eft hic liber parum dignus "Theophrafli eruditione atque ingenio, atque Var. lectt. XVII. 1. aperte adfirmat , falfo illi adtribui: qua tamen in re virum praeftantiffimum fefellit indi- cium ipfius alias acutum: nec vlla eft ratio, iudice Fabricio, quare eius iudicio, cui res ipfa et veterum teftimonia refragantur, fubfcribamus. ^ Nec placet durum Stephani de illo libro iudicium. Hinc alii maiore iure, non cunctos quidem , plurimos tamen characteres vindi- carunt Theophrafto. — Recentiffime optimeque de illis, eorum collectione, ortu, indole formaque et de confilio "Theophrafli iudicauit egitque cl. N2/7 in commentatione de fcope. et ratione T heophrafti in effingendis characteribus, praemiífa editioni. — Atque illius fententia excitauit ftudium cenforum in ephemeridibus litteratiis Lipfienfibus vbi nr. 43. ann. 1791. pag. 331 fqq. 'copiofe intelligenterque differitur, Gottipgeafibus ac 'Tubingenfibus. Cenfor Got- ting. in plag. 36. ann. 1792. pag. 355 fqq. exiflimat, totum, quod habemus, efle fragmenta, forfan minimam partem '"Theophrafteorum, admixtis tmultis peregrinis, partim in quibus. dam locis, partim forfan integris capitibus, aut, fi praefatio minus fit genuina, inueniffe aliquem excerpta ex "Theophrafli operibus, collegiffe fimilia ex aliis et praefatum effe, etc. Cenfor in ephem. T'ubingenfibus ana. 1792. fcid. 23. pag. 179 fqq. opinatur, characleres, fub nomine Theophrafti notos, effe anthologiam quamdam minorum opufculorum fimilis ar- gumenti, auctoribus diuerfis: id illi probabile fit ex ratione, qua collectio, quam hahemus, lucem fubinde vidit, primum XV. characteres ἔμ 6 detectos, Camotium octo alios addiditfe ex codice, Cafaubemum fub exitum fuperioris faeculi characteres XXIV — XXVIIL et Ama- dutium ; CODICES Lib. II. c. V IH. 451 dutium in cod. Vaticano duo adhuc reperiffe. "Tum id patet illi ex diuerfitate interni argu- menti; quibusdam putat praemiílam eíle defini&onem minus logice veram , aut notationem videri difcipulo Ariftotelis minus dignam; pracfationein effe probabiliter foppofititiam ; quos- -dam tamen characleres habere '"Theophrafturn auctorem ; effe characteres, in quibus fint no- tationes fingulares adinodum fuetae, et cuicumque homini, qui id vitii aut idem ridiculum prae fe ferat, communes, vt cap. XVI. de fuperftitiofo; alios effe adeo particulares ct figna habere propria, quae quidem ex indicatis erroribus foleant oriri; fed ab hominibus illis, quos auctor ipfe viderit et nouerit, fumta videantur, vt cap. IJ. de garrulo: Quae notatio- nes ad priorem pertinent claffem, eas cenfor habet imitationes rhetorum ;. quae autem ad claffem pertinent polteriorem , eas, cenfet, ex niaiore "Theophrafti opere ἡϑικοὶ χαρακτῆ» ἐς fuiífe feruatas. — Atqui valde probabilis videtur illius fententia, ex aliis libris receptas fuif- a uasdam notationes. Nam et forma atque ratie tum fcribendi turn fingendi in quibusdam characleribus eft diuerfa, et ex /tAenaso IV. pag. 168. C, notum eft, a Safyro, peripatetico, cuius ille characterem ὠσώταε adfert, librum eiusdem argumenti περὶ χωρωκτήρων elle com- pofitum. cl. Fifzherur in praef. ad fuam editionem acute fufpicatur, omnes, qui fuperfunt, codices, quoniam libri omnes non femel confentiant et confpirent in lectionem falfam, ex vno fonte, certe in characleribus XV. prioribus, deriuatos effe et deductos, cauífam vero multitudinis vitiorum, in capitibus maxime poflerioribus, repetendam videri a paucirate co» dicum msstorum.. 1. Everque ad verfionem gallicam, "Theophraftum , negat in his chara- cleribus ingenium philofophi acuti; fed dotes tantum animi, (Talent) demonftraffe ait. A "Theophraflo fene fons eft liber, et circa Olymp. CXVI. exaratum fufpicatur Cafaubon. ad cap. VIII. pag. 240. vbi de Polyfperchonte. Onpando vero Fabricius orae exempli fui ad- fcripfit, , tum certe nondum natas erat "Theophraftus ELXXXXVHII annos, iam fupra vi- dimus, ex prooemio, probabiliter fuppofititio, argumentum tutum poffe haud deduci. Fi- Ícherus V. C. loco cit. colligit ex charact. 23, 2. librum effe tum fcriptum, quum Antipater ab Athenienfibus coactus eífet in Macedoniam fugere. Contra Rrirk. in commentar. ad cae- rim. aulae Byzantinae Conflantini Porphyrogeniti p. 130. auctorem characterum "Theophr. fuiffe e faeculo Iuliani apoflatae opinatur: fed fecus fentit Zmadutitis ad YI. capp. T heophra fli inedita pag. 41 fq. — Mature autem collectio characterum partim "Theophraofleorum, ab interitu feruatorum , partim alienorum, nomine Theophrafli praefixo, fxcla fuitfe videtur. At modo pauciores, modo plures recipicbentur: id quod anget fufpicionem, non omnes, qui in codd. ct editionibus leguntur, eumdem "Theophraflum habuiffe parentem ; neque ta- men omnes, qui latent in bibliothecis, codices mssti , funt rite excu(fi et diligenter collati. Meinoragtur vero Codicer in Hifpanür, in bibliotheca regia Matvitenfi cod. LVIIT, pag. 196, 84. [νίαν Εἰ catal. illius bi- bliothccae, Iafunt XV. priores characleres. — in bibl. Efcorialenfi, tefle Phiero in itinerarie etc. pag. 193. In Italia, Venetiis in bibl. D. Marci cod. DXIIf. teffe catal. pag. 277. — in bibl. FTe- rent. Medic, plat. 6e. cod. XVIII. et cod. XXV. qui continent XV. eharact. (Bandini catal, tom. II. p«g. 609. et 614.) tum plut. 8o. cod. XXHI. iidem charaéteres, (Bandim. tom. Il. pag. 212. et pag. 290.) iidein in plut. 85. cod. IM, — ibidem in monaflerie quodam, tefle , AMoniyaucon λ 432. Lib HILF, CHARACTERVM THEOPHRASTI IMontfauton in diario italico p.365. —— in bibl. Ambrof. /Mediolami. — Romae in biblioth, Barberina, charack. XV. priores, et in bibl. Angclica, (vid. Introduct. mesm in hift. L. Gr. I. pag. 65. et 66.) — Ibidem in bibl. //ari-ana eft: codex bombycinus et ou nium Theo- phrafteorum antiquifimus, tum alius, quondam Palatinus. De hoc codice. intelligen!a funt, quae Pil, Lab/eur in bibl. noua MSS. pag. 372. fcripfit laudans characterum "T'heophra. fli optimae notae codicem , quo vfus eft Calaubonuss at, quod addit, im juo habentur ple- rague, quae in exculis drfierantur , intelligendum eft de editionibus, ante Ifaacum Cafanbo. .num vulgatis. Prior illorum codex continet XV. characteres morales, fcd incipit a cap. XVI, et procedit vsque adcaput XXX. — Ex hoc codice cl. Zmadufius primus publici iuris fecit cap. XXIX. de malorum amicitia et cap. XXX. de turpi lucro: de qua editione infra in cara- logo editionum agemus. De duobus autem illis codicibus copiofus eft c1. 2mazutiur €. ΠῚ, et IV. p. τι fqq. editionis. Ille autem codex neque vnius eft aetatis, neque ciuscem fcri. tu- rae, et-aliorum praeter ea continet fcripta, Hermogeuir rhetoricam , bis, eiusdem de in en- tione prooemiorum, Ar iflotelir categorias, bis, Z/mmonii expofitionem du quinq"e v. ces Porphyrii, ipfius Porphyrii Magogen et alia. — Codex palatino- vaticanus habet quoque poft cap. XV. adnotationem, ab aliquo forte, amanuenfi additam , qvae etiam in cod. Florent, (Bandin. {Π|. pag. 212.) ex(lat: fed quoniam hinc inde difcrepat lectio , illam Zfmadutiur pag. 16 fqq. graece et latine recudi fecit, notasque adfperfit. Addidit quoque e codice p. 19 fqq. tetraflichon , a Diogene Laertio in "Theaphrafli vita adductum, cum variorum verfione — Patauii in bibl. S. loannis exílant in cod. quodam tres characteres, tefle Tomo/ino in Bibl. Patau. pag. 2t. — Ex codice, diuerfo ab iis, e quibus Pirckhamer et Camotius primi edi- derunt characteres, Politianum confeciffe fuam XV. priorum charact. verfionem cl. Fifcherus in nods paflim oflendit. i In Gallir. Needham e tribus codd. in biblioth. regia cufloditis acceperat V. L. nimi- rum e codd. 1) membr. nr. MMMCCLXIV. fcripto circa a. Ch. goo. 2) itidem menibranaceo, nr. MMDCCLVIII. faec. X... 5) bombycino, nr. MMDCLX. faec. XV. Is tamen numerus. variat in catal. bibl. regiae Parif. tom. IT. in quo XI. codd. characterum memorantur: maltis infunt Hermogenis et Aphthonii libri; aliis alii: nr.. MXLV. qui cod. praebet V. priora ca- itas nr. MCCCLXXIII. in quo vltimum caput eff de contumacia fiue procacitate; nr, MCCCLXXXIX. nr. MDCXXXIX. in quo multa paflim Iani Lafcaris manu funt foppleta; nr. MDCCXLIV. in quo exftant XV. priora capita; nr. MDCCCCLXXXIII. faec. X, membr. nr. MMDCCCXXX. in quo dimidia fere pars characterum defideratur nr. MMDCCCCXVI. nr. MMDCCCCXVIII. in quo vltra dimidiám partem. defunt characteres ;.— nr. MMDCCCCLXXVIIL priora capita XV. nr. MMDCCCCLXXXVI. in quo pariter dimidia fere pars characterum defideratur. — In biblioth. Coirliniana fecundum Montfaucon. catalog. p. 584. cod. CCCLXXVIL et p. 588. cod. CCCLXXXIV. cuius L. V. vfus efl Needham. In bibliotheca Leiden tefle catalogo p. 336. nr. LIX. quindecim priora capp. E» In Britannia. Víus eft Needham codd. Barocciano, in bibl Oxonienfi, SS, trinitatis collegii Cantabrigiae, (quem codicem antea quoque adhibuerat Th. Galej) Osbornienfi, et. variis lectionibus cod. msti olim Bonauenturae Vulcanii, depromtis ex volumine If. collecta- neorum Ifaa-i Cafsuboni, in bibliotheca Bodleiana Oxonii repofitorum: de quibus confules quoque cl. Fifcheri pra-fationem. In Bu v TUNER TETTE REM EDITIONES Lib. IH. c. VIT. — 45 In Germania quondam in bibl. Heidelbergenfi five Palatina fuerunt quatnor codices, e quibus: lectiones dedit Cafaubonus, | Cod. /indobonenfzm laudat veriasque cap. X1. lecliones ex illo exhibet cl. Zbimadutius ad IL. charact. ineditos p. 100 fqq. — In. bibiiotheca Guelferbij. tana fümt duo codices, quorum alter XV. priores, alter XXIII. characteres continer praeter alia opufcula: Illorum, poflerioris maxime, lectiones ita conueniunt cum editionis Caino- tianse lectionibus, vt ex vno eodemque fonte luxiüle videantur, ob[eruante cl. Fj/75z;o in praeíatione. Editionscr. De his intelligenter eruditeque egit illarumque contexuit hifloriam criticam cl. Fi/cheru; in praefatione, quem fequutus eft cl. Zinadutius in prolegomenis ᾧ. 1I. p. 5 fqq. GecQeos8 Χαρακτῆφες cum interpretatione per Bi/ibaldum Pirckaymhirum, iam recens edita. Noreinbergae per Io. Petreium 1527. et conílat opufculum tribus plagulis. — Exflat quo. que in operibus eiusdem Pirckbeymheri, Francoturti 1610. pag. 214. Ducta eft haec editio princeps, quae praeter prooemium continet XV. priores characte- TeS, e cod. msto, cuius exemplar, negligentia et tarditate librarii contaminatum, Pircamerus acceperat a lo. Francifco Pico, comite Mirandulano. 7/ita Bilib. Pirckeymeri praefixa eft "Theatro virtutis et honoris oder. Tugendbürhleim — durch JVilibuld Pirckhymern etc. poft eius mortem cum praef, Zaun; im Hoff, Noribergae 1606. 8. edito, pag. r — roo. p. 272 fqq. eft verfio germanica praefationis latinae ad primam characterum Theophr. editionem. — Prae. ter Fifcherum. conf F«ytog in adparatu litterar. tom. III. p. 1326 fqq. vbi quoque de Theo- phraflo, et de aliquot editionibus ac verfionibus characlerum agitur. Illa mater facta eft editionum Cratandreae, Oporinianae, Gesnerianae et Furlanianae. Sunt igitur: GeoQeois& Χαρακτῆρες. etum interpretatione latina, M. D.XXXI. ad calcem: Bo/ffeae in officina. Znd. Cratandri, meníe Septembri a. Ch. M. D. XXXI. (1531.) 8. c. In quibusdam locis textus graecus non omnino feliciter immutatus eft, iudice Fifcbero. Verfio latina, quae excipit textum graecum, a Conrado Gernero (biblioth. pag. 614. b.) tribui. tur Zngee Politiano, eamque conuenire cum verfioue, quae cft in exemplo Morelliano, et quam Morellus oftendit profectam efle a Politiano, rcperit Fifcherus. Ex Cratandrco exemplo fluxit editio Oporiniana: Theophra[li vita et opera, graete. cum gr. metaphrafi Prifciani Lydi , in tract, de fenfu et phantafia. Bafil, per Io. Oporinum, 1541. fol. Iis inferuit Oporin. "Theophrafli characteras quindecim. — Aliis autem exemplis prae. mifTa eft epiftola Ioachimi Camerarii , [cripta "Tubingae 4. d. XI. Kal. Sept. 1541. aliis prae. fixit Hieronym. Gemufaeus praefationem, fcriptam Bafileae prid. Kal. Sept. 1541... Curam vero editionis ;gcffit Oporinus, Exemplum cum multis V. L. aut coniecturis eft in bibl. Lei. den(i. vid, Catalog. pag. 337. nr. 26. At ex ciusdem Oporini exemplo totidem characteres, excepto prooemio, venerunt in fecundam primo, deiide in reliquas eclogarum Stobat edi- tiones, a Conr. Gesnero curatas, quod Gesnerus ipfe teflatus e(l in. praefat. ad fecundam Sto. baci editionem 1550. et ad tertiam edit. 1559. et Fifcherus oflendit. — Quare errarunt viri docli, Ca(aubonus, Needham, aliique, qui putarent, a Stobaco ipfo illos fuiffe illatos. ^ Gesnerus Vol. 111. lii vero 4324 Lit. ΠῚ. ΚΠ... ΟΗΔΆΛΟΤΕΚΥΜ ΤΗΚΟΡΗΆΛΒΤΙ vero non folum addidit verfionem Politiani a fe correctam, féd multa quoque pccata exem- pli Oporiniani emendauit. Nona eaque altera libelli "Theophraftei aetas enata eft fludio Zo. Baptiffae Capmotii, qui 1omo fexto Operum rifletelis, Venetiis apud Aldi filios fumtu Federici 'Turrifani, Venetiis 1552. 8. e codice non folum quindecim antea notos characteres, fed octo etiam alios primus fumma cum fide inferuit: cuius editionis, quae mater facta eft aliarum bonarum, praefian- tiam iuflis Jaudibus exornauit Fifcherus, qui etiam claris argumentis demonflrauit, Stepha- num in editione , infcripta: Arift t Es et The»phrafH fcripta quaedam, quae vel umquam antea, vel animus. emtn- data ed ta fucrunt. graece. Parif, ex officina Henr. Stephani, 1557. 8. pag. 853—103. tres et viginti characteras Theophrafleos, et quidem oclo pofleriores non ex codice quodam, calamo fcripto, vt in epiflola ad Petrum Victorium gloriatus eft et viris perfuafit doctis, Morello, Cafaubono, Fabricio aliisque, qui putabant, Stephanum primum vulgaífe characters illos octo; fed ex exemplo Camotiano ita depromfiffe,. vt quie- dam omitteret confulto, alia corrigeret, alia deprauaret. Addidit tamen notas criticas; at breues et paucas, "Totum characterum libellum, nulla re immwteta, repetiit, adiectis nova verfione la- tina et animaduerfionibus vel criticis vel hiftoricis haud fpernendis, Leomh. Lycus, Hilpolt- fleino Francus, Lipliae 1561. 8. Ex Stephani exemplo ductus eft textus graecus a Claudio Zfiberio, "'riuncuriano, tanc vix annos XX. nato, qui nouam verfionem lat. confecit, et adiecit notas criticas, fed au- daces; notasque hifloricas, maxime morales; quae omnia cum Abrir Zfriflotelis ethiciz edita funt a Zwizgero, Bafil. 1582. fol. apud Epifzopium. Edit. Stephani bafis quoque facta eft edit. Morellianae: Θεοῷρας8 — Theoph-affi de notir morum liber. fiagularis. — cum nugeli Politiani jatina interprétolione, a Federico Morello, Parifenfi, cum ervd:t s viris vecogniia , et ote poflerioribur notis, quae antea defiderobantur , ab eodem in hac editione adau&ia. Lutetiae ap. F. Morellum typographum regium 1583. 4. Morellus partim fuas, partim lo. Aurati aliorumque coniecturas in margine pofuit; nonnullas, haud pari femper felicitate, in contextum recepit. Verfio quindecim priorum charactcrum latina habet Politianum, reliquorum autcm Morellum auctorem. Raram hane editionem laudarunt /l/faiffzire in A. Τ᾽ vol. HI. part. l1. pag. 787. Fabricius in margine fui exempli, cum primis Fifcherus in praefatione. Theophrafli characleres,. ex:Srephani exemplo repetitos, additis V. L. exempli Oporin. et Camot. fuisque emendation bus, adiecit Sy/burgius Zfriffotelir opufculis ethicis, Francof. apad Wechel. 1584. 4. pag. 228. — Inter fcripta “γι οἱ. et Theophr. Olivae 1587.p. 83. Tertiam claffem duxit Z/aacur Cafaubouus, accuratiffimus ille et dodliffimus vt multo- ;um auctorum, ita quoque characterum "T'beophrafleorum interpres: nouam quidem iulii- tuit recenfionem, at prouidus ct cautus fuit criticus, nec aufus efl mutare quidquam fine au- &toritate librorum veterum. Theophraffi EDITIONES Li IK y PAPRV- δὲ Theophrafii notationer morum. - Ifaacus Cafaubomr vecenfuit, im Iatinum fermonem ver- - dif, et libro commentario /In/!riwit. Logd. 1592. 8. (Reperiuatur exempla, auae figuata fant ann. 1593. vt in bibl. T'hottiana, tom. IV. p. 252. vid. Zmadutium in. epiflola ad Bodonium, fubiuncta eius editioni duorum anecdotorum capitum.) . De meritis Cafauboni in hos characteres infignibus et de familia edd. Cafaubon. docte agit Fifcherus. adde eumann in acis philof. Ill. pag. 683 fqq. « Commentarium egregium, thefaurum eruditionis atque linguae graecae et penu antiquitatis primum compofuit Cafaubo. nus in itinere, non pcr otium, (vt ipfc ait in notis ad prooemium p. 13. edit. Fifcheri, coll. adcap. ΧΙ. pag. 115.) in mufzo, fed ὁδῷ ποίρεργον ἐν οἰποδημίο;» omnibus fludiorum prae« fidiis deftitutus, lolius memoriae, (quae in eo admirabilis vaflillimaque fuiffe videtur,) fide adiutus. ΑἹ po(lea'eum locupletauit, ct expoliuit limauitque diligentius. | Adhibuit quatuor codices msstos Palatinos, ex quorum vno Marquardus Frcherus mifit ei quinque characteres, nondum editos cap. 24 25. 26. 27. 28. His ornauit editionem alteram Lugduni 1598. 8. 'Tum ibid. 1612. 8. (exemplar cum MSto collatum ab Ifzaco Voflio, exftat in bibl. Leidenfi. vid. Catalog. bibl. illius pag. 150. nr. 62. Fuerunt quoque exempla in bibi, Menkeniana et Pinelliana, vid. PinelL. catal. tom. T. p. 242.) quartum ibidem 1617. 8. In his et textus grae- cus et commzntarius non idem elfe videtur. vid. ipfius Calauboni epiflolam ad Rutgerfiurf, paullo poft memoratam: et compara, quae de Kirchmanni edit, paullo poft dicentur. uar 'ta aut tertia editio poft Cafauboni fata Lugd. 1658. 8. et aliquoties poftea repetita-efl. ^ Ig biblioth. Barberina reperitur exemplum edit. ann. 1617. cui in margine Lucas Holffenius multas graeci textus cmeudationes adfcripfit et multas addidit varias lectiones, littera V. (probabi/iter. "atirani cod.) adpofita; adnuotante 7madutio loc. cit. in fine, — Οὐαί. boniana autem receníio bafis facta eft plurimarum reliquarum. ΔΕ editores pofleri tex. tum, a Cafaubono conflitatum, vii totum reddiderunt, vel multis locis lcctiones recepe- rant, fiuc a Cafaubouo per coniecturam in notis prolatas, fiue ex ingenio aut e libris fcri. ptis fumtas. "Theophr :fli chara&lerer funt praeter ea in. Theophraffi operibus plerique: cum commen- tariis Dan. Furia, Creteufis, ex bibliotheca Io. Vincentii Pinelli. Hanouiae, typis Wechel, 1605. fol. gr. et lat. editis: Ex edir. Oporia. eft textus quindecim priorum characterum, ex Camotiava antem reliqorum plane repctitus..— De Furlan: commentariis Cafaubonus in ΠΕ. teris ad lanum Rutgerfium, Parif. III. Noàis Tanuarii 1610. ita iudicat: Charaéfzrer Lugda- ni brezi, vt fpero, edentur, non neplipenter recogniti. Nam Fiürlauur, homo graeca , af que is doflifimur, qui in. eamdem arenam poft nos de[teudit , fIomachum wmhi mouit, qui mihi fme perfüafit, eiiam Ciraecos homines in fua lingna poffe aliquid a nobis difterez Φϑόνος δ᾽ ἀπέσϑω τῷ λόγβ καὶ νέμεσις. δ'α eius verfiouem et ποίαν fi vidiffi, et expendifli aliquaxdo , mom aliud , ufi fallor, feuiier. — Atque in epiftola ad Heinfium pag. 93. edit. Hagae Coinitum a. 1638. 4s, (Furlanu.,) air, που γα, in libellum Χαρακτήρων. ἠθικῶν non vidit , et, niff fallor, homo Graecus hoininem Gallum nou fuperauit. b Cafauboni contextum graecum ac verfionem latinam recoxit quoque Dar. Hiinfiur ia Theophrafli Operibus, Lugd. Batau. 1613, fol. in margine vero collocauit vel coniecturas vel lecliones diuerfas. lii 2 Multas 456 Lib.III. c. ΚΠ. || CHARACTERVM THEOPHRASTI τ Multas Cafauboni coniecturas, ab ipfo auctore poflea repudiatas, ex prima illius edi- tione, cum illius verfione lar. recepit Zo. Kirchmannus ") in edit. Theophrafl. charaBerum. (XXIII) Roftochii 1604. 8. in praefatione tamen memorat priores verasque codd. lectiones. Theophr. chara. cum Epicleto et Cebete, in thefauro philof. moral. Lugd. 1589. pag. 92. — Coloniae Allobrog. 1613. 12. — Bonon. 1707. typis P. M. Monti, — cum piis mo- nitis 10. Zlngel. JV/erdenhagenii Lugd. Batau. 1632. 12. 1653. 12. — ἃ Joaune Meurfío gr. et lat. Lugd. Batau. 1640. 8. apud Harwood. Theoph. notationes morum. — If. Cafaubonus recenfuit, im. latinum fermonem vertit et [i- bro commentorio illuffrauit. — Editio noua, prioribus quanto melior et auctior praefatio ad le- &orem , dedicationi jubnexa, declarabit, cum indicibus. Brunfuigae ty pis hered. Andr, Dun- ekeri, impcnf. Chrifli, Gerlachii et Sim. Beckenflein. 1659. 8. j . Haec editio vulgo habetur Cafaubonianarum praeflantiffima. ^— Atque eatenus verum id effe poterit, quod editor multos locos veterum fcriptorum , a Cafaubono nomine tenus tantum laudatos, curatius indicauit, libri, capitis aliusque diflinctionis mentione adiccta, et graecorum verborum verfionem latinam adiunxit. At enim textum graecum et coniecta- ris Cafaubonianis et vitiis operarum contaminauit, atque Cafauboni commentarium ipfum modo truncauit, modo interpolauit. — Idem prauum confilium fequutus efl, at coniectu- ras Cafaubonianas vncis feclufit ab oratione, /Melchior Schmid , qui charact. 'Theophrafli, in particulas nimis minutas diuifos, gr. et lat. edidit Helinflad. 1686. 4. — "Textum, α Cafau- bono rcfictum, at huius et alienis diflinctum coniecturis, edidit, faltem praefatione ornauit, cum latina verfione et prolegomenis Cafauboni, 10. Sche[ferur. Vpfaliae 1668. 8, Fantius in hifloria litteraturae gr. in Suecia, vbi-pag. 123 fqq. de Scheffero agit, illam editionem uon cominemorat, — -—— Ex recenf. et cum verfione lat. Cafauboni, fine illius commentario, cura Adami Rechinbergii, Lipfiae 1679 .8. — Budiilae 169o. 8. Opuftula myth logica, phufica, et ethica, graece et latine, (cura Thomae Gale) Canta- brig. 1671. 8. rec. ita tamen vt prius exemplum nonnumquam a pofleriore ditlideret. Am- ftelod. 1688. mai. S. Charact. 'TFbeophrafli in edit. Amflel, incipiunt a pag. 567. Gale, vfus cod. Cantabrig. et editionibus Camotiana, Cafaub. Oporin, Oxonienfi, (quam tamen, in noris Galei citatam, pon reperi; textus autem Cafauboniani repetitio .fTe viderur;) Stephan. er Sylburg. vt pluri- mum f-quutus ef Cafaubonum, a quo tamen ct fuperioribus editoribus intcrdum difceffit, iuterdum fuas immif-uit coniecturas. Theophr. charaG. cum notis Car. Afdrich, Oxon. gr. et lat. cum Fpicteto, 168o. 1702. 1707. in 8. Cafaubonianum contextum et verfionem latinam "Theophr. cheraBferum , emendate et ni- üde recudi fecit Ericus Benzelius, tum bibliothecae Vpfalienfi praefectus, pofiremum archi- ifcopus 4 epucop ») Ineditum Io. Kirehmanni commentarium — margine manu fcripfit. adde Epiftol. Iunianas pag. feruatum fuiffe a 1o, Melch, Krafft, verbi diuini 276. miniítro apud Hufumenfes in Holfatia, Fabric. in EDITIONES Lib. IILcoVIL | 43 epifcopus Vpfalenfis. Is graecum textum in minores diuifit fectiones, et addidit vtilem ple- numque, quamquam rultis minutiis refertum, indicem graminaticum fiue philelogicum Pe- tri Hedilini , in quo fingulorum vocabulorum vis et vfus traditur, et a Benzelio forían ipfo vel propriae vel alienae proferuntur eonieclurae, Vpfaliae 1768. -8. OsoQeodiss — Thophrafli chara&ierer ethici, graece et latine, cum motir ac emendotio- nibus 1f. Cafauboni et. aliorum. — Zfccedunt. Iac. Duporti praele&iiones iam | pridem | editae, Graeca cum vetufliffimis MSS. collata recenfuit et notar adiecit Petrus INeedham , S. T. B. coll. diu. Ioan. Cantabrig. focius. Cantabrigiae 1712. nai, 8. d Quos codd. msst. adhibuerit Needham , iam fupra in catalogo codd. indicaui. Need. ham vero in hac praeflanti nitidaque editione textum Cafaubonianum multis locis, nec ta- men vbique pari felicitate immutauit, et in notis lcctiones codicum, iudice Fifchero, faepe fruflra adferuit et vindicauit: fuis notis addidit Sylburgii, Salmafii, Palmerii et Clerici animaduerfiones, — ''extum graecum, 'eui iuncta efl e regione verfio Cafauboni, excipit com:nentarius Cafauboni, et hunc fequuntur Duporti in cliaracleras 1— 4. 6. 9. 10 — 16. praelectiones,. doctae. quidem atque eruditae, . at. mulris alienis repletae, nec raro e,notis Cafauboni et Salinafii libris exfcriptae. — Plura vide de illa editione quae reliquarum fere omnium bafis facta eft, Acla erudit. Lipf. 1713. pag. 394. Acta eruditorum germanice fcripta, tom. IL. pag. 304. in noua Halenfi biblioth. (germanice) tom. ΠῚ. pag. 819 Íqq. vbi nouae quaedam emendationes profernntur, Mem. of literature, toin. II. pag. 230. Tourn. de favans 1713. M... p. 17t (4: Iourü. de Trev, 1714. mag. 1308. enam, in actis philof. HL. p. 684 fqq. et Fifcherum in praefat. Duporti praelectiones iam Gale in praefatione fua mem« rarat, et eaedem funt, quae quondam falfo credcbantur fuiile Thomae Stanlei, fub cuius quidem no- nüne exílant msstae in bib), lo, Moti, Elidenfis epifcopi, p. 669. et ei adferuntur ab auctore vitae Stanlei, quae ante hifloriam philofophicam , a S'anlcio lcriptam, praefixa cft. The^phr. delcriptiones morum. graece. Haun:ae 1725. 8. : Thiphraffi charaBeres ethici, graece, cum. verfione ἰαιπα If. Cafauboni, et notit Io. Corn. de Paw. | Vltraiecti Batau. 1737. 8 apud Evelt, - NH Cafauboni textum immutatum reddidi:. fed in notis et nubem coniecturarum protulit, de lectionibusque codicum ét alienis coniccturis differuit, et multa loca interpretatus. efl. Poflremi V. characteres illi non videntur eumdem habuiffe parentem , quem priores; dilfentit vcro ab iis, qui omnes abiudicant "Theophraflo. Mirifice laudat Fifcherus operam f'udium- que I. Corn. de Paw. conf. quoque Profper. Petronii Barcnfis cenfuram in notizie letterarie Oltramontane —.. Romae 1743. toin. lI. parr, ll. art. 47. nr; 4. pag. 350. ephem. Lipfienf. litter. ann. 1737. fcid. 49. pag. 427 fq. in. prunis Hauptmann: cenfuram im acliscrudit. Lipf. ann. 1738. menf. lun. p. 296 fq. , . Theophr. ἐπογαξῆ, cum Epicteti enchiridio et Cebetis tabula, curante Jof. Simpfon, gr. et lat. Oxon. 1729. — edit. tertia Londini 1744. — ibid, 1758. et 1762. 8. Θεοφρώςε — T'rophraffi. choraBferee morum. cum noua. verfione lstina,. ineditis Aug. Buchneri noti:, fupplementis item varr. lectt. MS. ét commentationibus fuis edidit, 70. Cour. Schiearz, 'Theol. Doct. et P. P. O. ac Gymnafii Cafimiriani Director. Coburgi 1739. 4: Texrum graecum iuflo audscins concinnauit- nec "raro. deprauauit e .Cafauboniano, Ncedhamiano, fuique ingenii commentis mixtom. — At (agacitas ingenii et ampla adcurata- lii 5 que 413 Lib.IIIc.V II. CHARACTERVM THEOPHRASTI que linguae graecae fcientia in notis cernitur: Fifcherus tamen in notis plurimas Schwarzii coniecturas et lectiones acrius refutauit et exagitauit.: : mm Ex recenfione Needhami aliquoties recufi fuat Aeophrofli cheraGlerer: ἃ Frider. Gott- hilf Freytag , praemiiTa differt. de "Theophraflo eiusque chaiactcribus, gr. et lat. Lipfiac τ 26. et 1751. 8. — gr. et lat. Glasguae, apud Foulis 1743. 12. et 1758. 8. — — Lipfiae et Halac 1751: 8. quam vero ego non vidi. — a Kicáardo Neuton, gr. et lat. cum notis anglicis , 1154- 8. — cum notis Needhami, at mutilatis et interpolatis in Ec/agir ex optimis graecis fivipto- ribur, gr. Tiguri, 1749. 8. — "Textum Cafaubonianum Z. JM. Gesnerus in. Chreftomathia. graeca, Lipfiae 1753. pag. 124 — 144. maximam partem feruavit, j Caratteri di Teofra/Io greco- toscani, colle loro illuflrazioni, varie lezioni, e note del fenatore Leonardo del Riccio. 1n Firenze, nella Stamperia Mou-ckiana, 176r. εἰ 1763. tom. IV. inia. Fundus eft edit. Cafaub. Lugdun. 1598. collato tamen graeco textu cum quatuor codd. msstis Florentinis, quorum lecliones variae in extrema ora funt adpofitae. (in Piatoni bibl. etc. minus plene citatur et ann. 1760 — 1762. tribus tomis prodiiffe dicitur illa editio.) . Vitima aetas habet Fifcherum V. C. Profefforem in Vniuerfitate Lipfica et Scholae Tho- mae Rectorem, auctorem: - | TheophrafHi chara&eres: vecenfuit. animaduerfiouibur illufftrauit atque. indicem verborum adiecit: [o. Frider. Fifcherur./— Adrce[fit commentarius 1f. Cafauboni. Coburgi ex officina et fum- τὰ Io. Car. Findeifen. 1763. mai, 8. graece. Haec eft, ἢ criticam et interpretationem grammat. fpectas, optima editio. —Fifcherus, criticus fobrius, idemque litterarum graecarum fcientiffimus, in textu graeco defcribendo operas fequi iuffit exemplum editionis Cafauboni tertiae, locis tamen nonnullis auctoritate et fide librorum veterum emendatum. In notis criticis et varias lectiones tum codicum msstorum Guelferbytan. et aliorum, a Cafaubono, Galeo ac Needhamio adhibitormm , tum omnium fere editionum, certe meliorum, et coniecturas virorum doctorum diligenter eno- tauit, aperte examinauit, et fuas interdum adtulit emendationes: Saepius adiecit interpreta- tionem vocabulorum grammaticam, [In indice locupletiffimo pleuiffimoque docte explican- tur vocabula formulaeque, et'ex antiquitate et interiore linguae graecae fcientia multa loca aptílime illoftrantur, interdum obferuationes criticae adfperguntur. — Tir Cafauboni commen- tario, qui vltimum locum occupat, loca, ab illo laudata, diligentius, plene curateque cítantur. In pracfstione, vti jam adnotaui, hifloria editionum critica eaque egregia concinnata efl, et "Theophrafto libellus adferitur. Quod vero Fifcherus Kloizii;: vt aliorum criticorum, conie- duras cum acrimonia verborum faepius vituperauit , K/otzius in actis litterariis, vol. I. patt. 1. Altenburgi 1764. 8. pag. 78 — 93: lepide quidem. at acrius, quam par érat, Fifche- rum ipfum, et editionem exagitauit. Contra laudatur Fifcherus in nouis actis litterariis ann. 1763. m. Sept. part. IL. p. 465 fqq. : Septem. charatF. in. Franc. Fontanii Florilegio ex graecis fcriptoribus. Romae apud Be- ued. Frances. 1778. 8. — Quaedam capita recepit Sfrofh us in. fuam. Chreftromathiam erae- cam. — Char. gr. et hifpanice a D. /rnano Lopez de Ajyola, Madrit. ap. Copin. 1787. 8. ὄ — Ih vfum fcholarum inferiorum editi funt. Zeophraffi charaGeres Magdeburgi. [1773. cum Ce. Cph. Breneri 8. cum indice Fifcheri eontracto].1779. 8. — ἃ 4. G. Chriff. Nude, graece , ^ cum indice. germanico, Magdeburgi 1781..8. — graece, Dresdae, 1788. 8. , — €um. EDITIONES . LiT VIE 459 — cum adnotationibus, (ex Cafauboni et Fifcheri notis magnam partem hauflis)) et indice locupletiilimo, (Fifcheri contracto,) a Jo..Prid. Leonh. Menzel, Baruthi, 1789. 8. Haud adeo ípernenda eft haec commoda. editio, vt a ronnullis factum cft. — Θεοφρά- .sg — Oder T'heophrafls Ah »fchilaerungen der menfchlichen Sitten ait deutfchen Zumerkungen, heranfgegeben von Her. Wlielm Kotermuudt, Rector. an der Schule za Buxtehude. Ham- burgi 1791. 8. cuin indice vocabulorum graeco-germanico. In graeco textu defcribendo Ícquurus ell Needhamium: at Eifcheri editio ad manum ilti nou videtur fuiffe: alioqui ex praefatione illius meliorem , et pleniorem dediflet codicum et editionum hiftoriam. — later ea lucem viderunti ᾿ς εὐ | CharaBierim ethbicorim Τιρορίν affi Eyofi i capita duo, haClenus auecdota, quae. ex ai msto Vaticano faeculi XI. graece edidit, latine vertit, praefatione et adnotationibus illu- ftrauit Zo. Cliff phorus Zinadutius, Parmae apud Bodon. ex regio typographco. 1789. mai. 4; In Prolegomenis multa ad ἢ] luflrandam characterum hifloriam litterariam adtulit, pag: 21 fq. et pag. 60 íq. de pericope'cap. XXX. cum charact. XI. iam edito, valde communi late differuit, pàg. 44. et 67 148: de herimis 'Theophrafli quaedam notauit, ex quibus ca, quae de effigie illius obferuauiaius; plur augeri: ett p. 69 fqqo capp. 29. et 30. graece et latine cum vberioribus doctisque adnotat:onibus euulgavit, Ex fplendida hac editione duo ilia anecdota, quae quidem num 'T'heophraflum reuera qum parentem, viri docti haud immerito dubi- tant , typis repetita funt in Annalibus litterar. Helmflad. a. 1787. menfe Aug. p. 140 in Con- IMS delle Novelle, lett: :di Firenze 1787. nr. 21. fubiunxerunt illa quoque..cel. Beckiur inftitutionis phiiiogiree Mc oie is i ἬΕΙ 1787. 8: atque cel. Na: editioni fuae praeclarae : 1:89 51i τῷ : . GeoQedsa — L Theoph 5 Sitten- Gemálde für hà τ heri Lehranffalten dus neue brarbti- 16} von Ioh. lac. Heinrich Τα —., Stuttgart 179r. 8. | Eft quodammodo noua recenfio, ex editionibus melioribus facta. Hinc faepe difcedit a Fifchero, et interdum Sch'warzii emendationes adoptat. — Criticis notis immifcuit obferua- tiones grammaticas et eas, quibus vis et virtutes notationum pulcre explicantur: addidit indi- cem graeco-grammaticum: praemifit autein commentationem de confilio ac ratione 'Theo- phrafti in moribus notandis: denique illi vindicat librum et adiecit nonnuilas Graecorum ac Romanorum notationes ad illas cum "Fheophrafleis comparandas. — ldem V. D. fciipfit progr. de confilio et methodo "T'heophrafli in fuis notationibus pingendis. Stuttgart. 1791. Jfzacur V'ofIur in notis ad Ignatium p. 289. promiferat, fe librum hunc "T beophrafli pluribus locis meliorem daturum et illuftraturum notis: tum Galeus ab eodem Voflio auctio- rem et emendatiorem exfpectare nos iuflit. — Lomberius Bos in epift. ad Fabricium, (in vita Fabricii, a Reimaro edita, p. 224.) lcribir, fe cogitafTe aliquando de edendis "Theophrafl: chara- cleribus cum animaduerfionibus, et trium Jocorum emendationes proponit. — Funtegn, (Fonteinium) characterum paraife edit'onem, cognouimus ex epiftolis Bernardi ad Reiskium, (in huius vita, ab coniuge fcripta, Lipfiae 1783. 8.) p. 348. 427. quo vero eius obferuatt. fche- dacque peruenerint, equidem nefcio. [Servat eas Dan. W/yttenbach;u: V. C. et editionem parat. v. Bibl. Crit. Amft, Vol. III. P. II. p. rc4fq. Peck] — Latinis vérfibus reddidit /arobus JP/eItou, et cum textu graeco notisque parauerat edere Oxonii 1722. fpecimen metaphrafeos; v. igne es aq [17] c VIT. THEOPHRASTI ' des Savans 1726. menfe Maio p. 135. et New memoirs of Litterature 725. tot. T. p. 453 fq. notante Fabricio ad marginem exempli fui; — Profper Petronius Barenfis, bibliorhecae Alexandrinae in romano archigymnafio praefectus, (morrous menfe-Febr. 178.) promiferat in Notizie etc. (fupra ad editionem Pawianam laudatis.) nou«m characterum edirionem triplo auctiorem ex cod. Vaticano, (atque in hoc codice plura exilare, quam Amadntius notauerat, animadaertit vir quidam doctus, qui illum codicem tractavit, et nobis narrauit,) et contu. lerat cod. mst. Barberinum atque alterum Palatino - Vaticanum. 'Inceperat iam praelo fübiice- re graece cum noua verfione jatima: fed operae tantum proceílerant ad tria folia in foriua octaua, quae continent dumtaxat duodecim priora capita, decimo tertio paucis lineis ad cal- cem intercepto. — At cur haec editio imperfecta manferit, incoinpertum eft; vide cl. Znadu- tiun in prolegomenis δ. IV. et V. pag. 14— 25. et in notis pag. 56 fqq. vbi de illo Profpero Petronio Barenfi eiusque inchoata edit. eft copiofus. j τς Fuerunt etiam, qui T/.ophroff: chzraBlerer de v'rtutibur ") vidiffe fe adfirmarents fed, non ego credulus illis, inquit Menagius ad Laertium pag. 211... Maximi Plonudi expofitionem ineditam in 'Theophrafli characteres memorat Gernérus in praef. ad. lo. Stobaeum.. Eam vero in Italiae. bibliothecis diligenter inquifitam nancifci fe potuiffz negat Leonhardus Lycius. Fewfione:. Latinae: praeter memoratas, Baluziur, (norante Fabricio) habuit verfionem : Zurpi Biragi; Caftellinuculi Florentini, qui Filelfi difcipulus fuit, - Zhzophrofli liber. de impreffibmis bus: incipit: Etfi perindignum ducere etc, — De Weltom interpretatione metrica iam: ἔπ: prà egimus. Letina Cafauboni repetita eft in libello :. .. - ^ Ludovici M [naci morum exemplar, feu chara&feres. — dccefferunt , ob argumenti. fimili- tudinem Τί ον h: afli characleres: ethic et Io. Ludou. iuis introductio ad fapientiam. Lugduni Batau.1654. Haagae Comit. 1662. Hamburgi 1675. 12. prot à 1 Gallicae; factae funt ab Hierongmo: Beneuentano , Ῥατὶϊ 1613. 12. inprimis a. Bruyerio, (defuncto d: X. Maii 1696.) qui et ipfe "Theophraflum imitatus, ex fuo ingenio nouos chara: dt:res addidit, minus quidem preífos nec a tanta naturali pulcritudine grataque breuitate et picturae veritate, quas virtutes n genuinis 'Theophrafleis amamus, commendabiles; at. lectu tamen dignos, atque acumine, quidquid perlonato /^ignoZio Meruillio 5) videatur, neuti. quam deflitutos , Parif. 1698. 12. apud Steph. Michallet. vid. Hifloire Ouyr. 1702. Maii pag. 102. — ibid, 1692. 8. Illius characteres auide lectitati, et gallice Pariliis, Bruxellae, Ame. - lodami Ὁ) Laertius dvobus in locis 33uxd« χαρακτῆρας — Petrus Cofleus in libro: Dcfenfe de Mr: de la inter fcripra. Theophrafti memorat V. 47. et 48. Bruyere et des fes Caracteres contre les Accufa- Vnde Menagius fufpicatur, vno loco ab eo nota-. tions et les objections de Mr. ἐς Vigneul Marville, £i char &etes virtutum; altero vitiorum, Adde Amfterd. 1702. iz. adde P. C Pa(erat paralléle Caf;ubon. in prolegom. ad "Theophr. charact. et de 'Theophrafte et de la Brurere, in Mercure de Amadutium Í cit, pag. 38 fqq. ; France, 1732. Ian. p. 78 ἴᾳᾳ. /Menagiaaa tom, 11, o) l'ignolius Mazuilus tom. I Mifcellaneor. p.241. Acta erudit. germ. part. 240. p. ξδι Íqq. bitoricorum, gallice editorum. — Cui refpondit VERSIONES ΤΣ os lodami'alibique faepilfime funt typis exculi, ita, vt, auctore adhuc fuperfite, iam decima quarta prodiiile dicatur. ἘΠ multis quesdam nominare licet editiones, Parif. 1696 pofl au- -étoris mortem, Pari, 1700. 8. Amf(lel. 1701. mai. (2. IT. tom. Coloniae t713. 5. Il; tom. Am- flel. 1720. III. voll. r2. apud Wetflein. (aucta eft editio defenüione Broyerii eiusque characle- rum a Petro Cofla facta, et laudatur in Tourn. literaire tom. XI. pag. 26. Lipf. ephem: litter. 13730. p.199.) ibid. 1731. Parif. 1733. — auct. per Cofle, Parif. 1739. 1L tom. 8. Amflclod. 43743. 11. tom. Parif. 1756. 8. — 1765. 4. — Dresdae 1755. g. 1}. voll. 1769. 8. 1I. νο!!. In alias quoque linguas Bruyerii characteres. cum "Theophrafleis funt trauslati. — —Ga!- lice funt quoque verli "Theophr. characteres ἃ Levergue. cam. Menandri. fententiis. morali bus, Parif. 1782. 12. et in Collection des moraliftes anciens, Parif. apud Didot 1793. 12. — cum notis vitaque "Theophrafli per M. B. de B. (probabiliter δέν de Bolfu) Parii, 1799. maig. — A : ἷ Germanicae, in. Theatro virtutis et honoris oder "Tugend Büchleim aus etlichen fürtrefli. chen Griechifchen vnd Lateinfchen Scribenten ins T'eutích gebracht durcli Herrn. /Zilibaíd Pirckheymern. ---- Auff deilelben hinderlaffenen Bibliothec durch einen vornehmen gelaehrten Maun mit lleiff zufammen getragen, vnd ietzo ἐγ an Tag geben. Mit vorgefetzten Lebea des Aucloris. Nuremberg 1606. in 8. p. 257 fqq. ex editt. Noribergenfi et Lugdunenfi, cum vita Theophrafli, cuius XXVIII. char. germanice verfi hic leguntur. Praef. ef! Hanns Imhof'; tum a M. Gottfr. Ephr. Müilero, Spiegel menfthlicher Sitten, aus dem Griechifchen des. "Theo- phrafl , Dresdae et Lipfiae 1737. mai. 8. — cum char. Bruyerii a 70. Sigirm. Kiefiling, No- ribergae 1754. mai, 8. — "Theophr. et Bruyerii char. ab anonymo, Ratisbonae et Viennae 1754. 8. Il. part. — ab alio Francofurt. 1772. 1]. part. 8. — ἃ Schultefo. — a Iollbedin. gio, Lipfiae 1783. (vid. Roofii Bibl. für die Paedagogen und Frzicher, tom. II. Gieffae 1784.) — a lo. Das. Düchliug, Halis Saxon. 1791. mai. 8. — a K. G. Sonntag , cum vita "Theo- phrafii.et animaduerfion. philofophicis, Ricae, rz9o. &. [Einige Skizzen zu Sittengemilden, nach dem Griechifchen des ''heophrafl von K. G. Sountag. Riga 1792. 4] — Verfio me- trica charact. [ldi in Zeikenii Vermifchten Gedichten pag. 200 fqq. Danicae per To. Gottfzhalth, Aalborg 1758. 8. — cum Ciceronis Laelio et Plutarcho de difcrimine adulatoris ete, Hauniae f. a. in 8. Hifpanitam Lopezii laudaui. Angliae ab Euffcthio Huddell, Londini 1715. elegantius quam fidelius, male vocatur Dugdill, iu Neuem Eücherfaal ,. 46. Ocfnung.. Lipf. 17:5. pag. 753. — ab Henr. Gally cum nous et disquifitione critica de artis charact. fcriptoribus, Londini 1725. mai. g.. vid. Bibl. Angloie tom, XH. p. 378. — Probabiliter verfioni Bruyerii charac. anglicae, Londini 1698. 8. a Fabricio laudatae, inerant characteres Theophraífii anglice conuerfi. Iialiae. Kiccianam iam fupra in catal. editt. ann. 1760. laudaui. — caratteri (XVIII) morali di Teofroffo , interprerati per ZIufnldo Ceba. — 1n Geneua appreffo Giufeppo Pauoni, 1620. 4. vid. /1/7. Foutanini biblioth. italicae eloquentiae, Venet. 1753. tom. II. cap. IH. pag. 341. Paitoni biblioth. etc. tom. IV. p. 104. praefertira "Amadutium iq edit, charact. "Theophr. 1l. ineditorum pag. 36 fqq. 51 fq. ' ἦ οἱ, 11]. Kkk Imita. μὰ. ἈΝ ὟΣ THEOPHRASTI Imitationmnets. Scriplerant quoque characteres morum e veteribus Dio Chrijfoffomur in orat. de regno, pingendo auarum, voluptuofum et ambitiofum, Libamiur in Orat. a Fabricio in Bibl; Gr.- lib. V. cap. 9. p. 179 fqq. vulgata; e recentioribus in Cauf/mi libr. de eloquentia facra et hu- mana, Joxhorn in poematibus pag. 67. 145. 148. Joach. Kühn charac, mali debitoris in quae- ftion. philolog-pent. JV. cap. 3. Ludowcur Molinaeus, (cuius librum paullo ante commemo- raui) Carolus Pafthaliur, loathimus Pafloriur, ne de aliis 72) recentioris aetatis in praefenti dicam. Sed plures Galli idem tentauerunt, vt tot libellorum gallicorum exempla teflantur, qui in titulo characteres pracferunt, quales funt, (indice Fabricio.) Le Theophraffe moderne, (Hleaume) Suite ces Cara&lerer de Thecphrafle et der ρθη εν de. Pafcal. Vari, τηοο. τῶ. et bel- gice verf. (vid. Tournal de Berlin 9g. p. 53.) Ouvrager danr le gout. des Cara&ierer, Les Ca- raceres des vrais Chrériene, (vid. lourn. des Savans 1715. pag. 343.) Caraclere dum honnéte homme, Ls differens CaraBever des. femmes du. Siecle. — Les hommes, (vid. Mem, de 'Tre- vouxiT7I2. p. 1501.) Lr reflexious moraler , fargriques , et comiquer fur les moeurs de noftre fiecle.. Amflerd. 1711. 8. (vid. Nouv. rep. lettr. 1710. tom. 1l. p. 546. Mem. de Trevoux 1714. p. 2033.) Cara&eres et portraits. critiques fur ler defouts ordinaires der hommes; Mr. Bord- Íon cara&lerer naturels des hommer en cent dialogues. Parif, 1692. 12. (vid. lourn. des Savans pag.150.) Portrait; foieux et critiques, — Caraifere. d'un veritable ami. — CaraGieres tirez de P Ecriture fainte et oppliquez aux. IMoeurs de ce fiecle. — Reflexione fur. le Ridicule et. fur. les moyeus de leviter, ou font reprefentez les Moeurs et les differens Caracleres des Perfonnes de ce Siecle, par Mr. l' Abbé de Bellegarde.. Nouvelle Edit. Parif. 1608. r2. — CaraGieres des "luteurs anciens et modernes , avec les Iugemens. de. leurs Ouvrages, [uivant la Copie de Pa- fit, ἃ Amflerdam 1705. 12. pag. 52. inprimis pag. r17. iudicium fertur de "Theophrafto et Bruyerio, de quorum pofleriore ita iudicatur: , Cet Ecrivain, toujours de mauvaifíe humeur, ne trouva perfonne à fon gré; et laiffa trois places vacantes, * — Cara&eres der Fertur et der vies. — Le Critique et | Apologifte fans fard , ou cara&eres oppofez: danr 35. differens. états 9. conditions etc. , Ex Anglis memorandi funt Jofephus Hollis, Decanus Worceflrienfis, cuius characte- res virtutum et vitiorum recufi exflant in eius Operibus, anglice editis, Londini 1625. fol. pag. 161. (etiam italice verfi ab Octauio Carducci, Florentino, Venet. 1628. et gallice lucem viderunt Geneuae 1619. ac germanice, quantum memini.) atque Boyirus: ihe Englif h. Thro- phroflus, or the manners of the age, being the modern character of the Court, the town, and the City by M. Beyer, 1696 1702. 8. εἰς. Nec intcr Gerusenos aliosque defuerunt , qui vel in libellis hebdomadariis aliisque eius generis, vcl in peculiaribus fcriptis characieres pin- gerent; e. gr. Portrai/s oder eine. Charaéler- Schilderung nach. Thoophrafl und. Bruyere von Ε hord HW flphal, Lipfiae vol.L. 1779. vol. 1I. 1782. Sed de his et characteribus, a poetis, oratoribus atque hifloricis paflim confectis illorumque praeceptis hic multa d:fputare non va- P cat. p) Vid. Georgii Pafchii, Prof. Kilonienf. dia- de characteribus morum adfe&uumque huniano- trib. de philefophia charaéteriftica et paraenetica, rum, Osnabrug. 1714. 4. Boec/er? characteres vel. Kiloniae 1705. 4. et librum de variis modis mora- lejanos, Brockimanni ethicam hiftoricam, Sckaf- lia tradendi, cap. IV. Kilon. 1707. 4. 47ndreae tesbury's gharacterifticks εἰς, : Lud. Koenigsmenni breuem hiftoriam doétrinae Vol. TL. p. 242 IMITATIONES Lib.IH.c. VIL ΔΝ cat. conf. Sulzer ibique cel. de Blauctenburg , Allgemeine Theorie der fchónen Künfle, tom. 1. art. Charaktere, pag. 453 fqq... * Loca "heophraflcorum characterum multi illuflrarunt aut emendarunt.. Sa/mafitr in lib. de vfuris, vbi pag. 365. codi:em laudat antiquiifünum, in commentario ad Solinum et . in aliis [^tiptis, Paímciju: in exercitationibus ad gr. auclores, pag. 582— 621. Iv. Clericus in arte critica, Y e EN Pe | ..- Jo. lac. Feiste in animaduer(ion. ad graecos auctores vol. I. p. 96 fqq. cuius tamen plu- rimas opiniones Fifcheras. grauiter culpat rcfellitque. j Criffi. Adol.h. Klotx, (quem Fifcherus nominat Clofium,) in animadu. in Theophrafli characteres, lenae «761, 8. ad . Chr ffiani Friderici Schmidii Specimen animaduerfionum in "Theophrafli charact. mo- rum. Lipíiae 1761. 4. b: Hour. Friefemoun in colledaneis criticis. Amftel. 1786. 4. pag. 168 fq. P. B. A. A. H. (hee. Frid, Lrd. Abref/h.) ἐξέτασις epiftolica de verbo. ὑπερτίϑεσϑαι. ad Theophr. prooem. in Mifcell. Obíf. Bat. in auck. vol. VIII, tom. III pag. 347 — 352 In vita Z. Z. Rriikii, abeius vxore edita, Bernard in epift. ad Reiskium p. 223 fq. ali- quot characterum loca tentat; fcd pag. 225. reieciíle coniecturas fuas videtur. Idem Bernard ibidem pag. 266. 267 fq. 277. propofuit aliquot locorum emendationes. Ad Theophraftum quoque pertinent: Georg. "ibrah. Pielnhuber, Altdorfini, difput. praefide Georg. Cafp. Kirchmaiero, dr tribulirpotiff/aum oquaticir ad Theophroflum Ereftum (Plantar. lib. IV. cap. 1o.) Diofcoridem et Plinium Sec, Wittebergae 1692. 4. | Chriflian 4g. Kriegel epiflola, de Theophrafto, optimo fidei coniugalis magiflro. Lipfiae 1763. 4. | Rondellii comm. in. cap. XVII. me iam laudare, memini, vid. bibl. raifonnée tom, X. pag.357. — Chr. Arnoldi Eclogas Erefianas, f. praelectiones in 'Theophrafli characteres, 1mnanu cxaratas habeo. XIV. ΤΩ͂Ν ΜΕΤΑ TA OTEZIKA' ἀποσπασμάτιον ἢ βιβλίον α. Metaphufico- vum fragmentum, fiue liber 1, [Codicer. In bibl. //eneta D. Marci cum aliis opufeulis "T heo- phrafteis, cod. CCLX. tefle catalogo pag. 128. — in bibl. Pari/ietf/ regia cod. MDCCCLII, nr. τι. vbi ad calcem 7 heop/roffi metaphyf. adnotatur , nullam-illorum ab Andronico et Her- mippo in operum "Theophrafli catalogo mentionem fieri, ipfi tamen a Nicolao Damafceno tribui, fecundum catal. MSS. tom. II. p. 411. fragmentum metaphyficorum cum aliis opufcu. lis 'Theophrafleis, ibidem, cod. MMCCLXXVII. nr. 7. catal. p. 475 fq. — in bib. Leizeaf, inter codd. Voílianos, inter varia 'Theophrafli et Ariftotelis opufcula. vid. Catal. pag. 396. nr. 25. — in bibl. //indobonenfi, apud Lambec. commentar. de illa bibl. libr. et tomo VII. p. 157 fqq. εἰς, Editiones plures vide fupra in catalogo editionum Ariftotelis p. 322. 557. Har. In editione Heinfiana et Hanouienfi collectiore defideratur. Sed exí(lat im tribus editioni- bus graecis operum Theophrafti: Aldina, vol. MI. Venet. 1497. fol. Oporiniana Bafileeníi Kkk 2 cum , , Lib. LII. c. V IT. SCRIPTA THEOPHRASTI 444 Vol. IT. p. 212 pus cum praefat, Hieronymi Gemufaei edita ann. 1541. fol. et tertia Aldi filii, quae operibus Ari- flotelis in quinque tomos diflributis, tamquam fextum volumen fubiicitur, Venet. 1552. 8. ex recenfione Curmofii, edente Turrifano. .Separatim hunc ipfum librum eum commentariis graecis, ad Arillotelis et 'Theophrafli metaphyfica Joh. Hapti/fae Camctii in tres libros diflin- &tis, ediderat "Turrifanus ibid. 1551. fol. O et absque iisdem, itidem graece, ad calcem Meta- phyficorum Ariftotelis, cum notis criticis Frid. Sylburgii excuderunt A. Wecheli hercdes, Francof. 1557. 4. Latine vertit non Grynaeus, vt Sylburgius fufpicabatur, fed cardinalis eruditilIimus Zef/ario, idem, qui Ariflotelis [P]. Metaphyfica felicifime tranflulit. — Edita eft Beífarionis in'erpretatio vtriusque operis Parif. apud ΕἸ. Stephanum 1515. fol. rec. 1542. 4. et ad calcem librorum praeclarorum aduerfus Georgium "'rapezuntium, calumniatorem Fla- tonis, Venet. in aedibus Aldi 1516. fol. et inter opera Ariflotelis latine variis interpretibus: vul- gata Dafileae 1538. fol. et tomo octsuo operum Averrois Venet. 1551: fol. 1575. 8. Ad. cal- eem libri haec nota legitur adfcripta: T&ro τὸ βιβλίον Ανδοόνικος μὲν καὶ Ἑρμιππος οἰγνοῖ- σιν. 8)2 γοῶο μνείαν αὐτῷ ὅλως πεποίηνται ἐν τῇ ἀναγοα φῇ τῶν Θεοφροςε βιβλίων. | Nie κόλαος δὲ (intellige Damafcenum) ἐν τῇ ϑεωρίω τῶν Δριξοτέλῶς μετοὶ τοὶ φυσικοὶ μνημο- γεύες αὐτῷ. λέγων εἶναι GeoQeoisa. Εἰσὶ δὲ ἐν αὐτῷ ποοὐιαπορήτσεις τινὲς ὀλίγαι τὴς Ans πραγμωτείοις. Laertius quoque metaphyficorum mcutionem inter fcripta "Theophrafli prae- termifit, XV. ΠΕΡῚ ATEOH'SEQEZ βιβλίον. liber de finfu.. [Codizer. In bibl. Mecdicea ; Veueta. D. Marci, Ledenft, Parifina, et Honacenfi in Bauaria, «(cstal. pag. 60.) ari] Laertio V. 42. memoratus, Joh. Baptifla Caniotio curante primum a Frid, Tvrrifano editus eft in graeca editione Venet. ann. 1552. 8. ia reliquis editionibus 'Theophrafii graecis et grae- colatinis defileratur, nifi quod graece vulgauerat /^i£for Trincauelias vna cum. Alexandri Aphrodifienfis quaeflionibus, et Prifziani Ljdi paraphrafi diuerfi operis *) "Theophraflei de fenfu, phantafia et intellectu. Venet. 1556. fol. et /7enrícus Stiphonus vna cum. characteribus fiue notationibus morum et fragmentis ex nouem Theophrafli libris, Parif. 1557. 8. Prifcia- - ni Lydi, (qui Siinplicii er Damafcii aequalis memoratur ab Agathia lib. II. p. 65. et ex Iambli- chi libro σερὶ ψυχῆς prof. ciffe fe teflatur p. 276. quem perinde, vt Plutarchum Nefloris F. γνησίες τῷ ΑριΞτοτέλες ἐξηγητοὶς adpellat pag. 289. — Male Patrifianus philofaphus dicitur àn codice MS. Caroli de Montchal apud Laíbrum p. 194. Bibl. nou. MSS.) paraphrafis eorum- dem librorum exflat etiam graece in Oporiniana 'Thcophrafli editione Bafil. 1541. fol. ex re- cenfione loach. Camerarii, latine vero translata efl a ZZorfiio Fiino, cuius verfio addito 4) De Camotio vid Nic. Comnenus Papadopo- li, in hiftoria gymnafii Patauini pag. 241. Ego vero editionis illius in forma maxima apud Al. dum mentionem nullibi inueniy, quantum inue- füigaui. Id quidem conítat, ann 1551. in ὃ. ex Aldi officina prodiiffe tom. I. et II. Ariftorclis et "Pheophrafti Opp. Alii forfan erunt feliciores. Hail. r) Puto, Prifcianum interpretari locum ex quinto PIryficorum "Fheophratti, qui liber erat commnmere, fecundus περὶ ψυχῆς. Nam tractationem de fenfit Prifcianus claudit his verbis: «AAZ ἐπὲ vd ἑξῆς lut», bm ἄλλης ἡμῖν ἀρχῆς τοὶ λοιποὶ T3 πέμπτα βι- βλίκ ἐπεξεργαζόμενοι. pag. 284. edit. Bafil. — Idem Prifcianus paffim. notat "Theophraftum in his ἐπεξεργάζαϑαι ᾿Δρισοτέλα, fiue Ariftotelis veftigiis infiftere et ab eo dicta magis illuftrare. Ka^rie. conf. cel. /Vernsdorf. Poet, latin. minor. tom, V. pag. 221 fq. Zar. VebdLe 2324. oc . QVAE EXSTANT α΄. LihIILcP IL. — 445 commentario faepius excufa cum aliis lamblichi, Procli etc. Venet. 1497. (male 1597. in ca- talogo bibl. Bodleian.) et 1516. fol. et Bafileae, Parifiis, tum inter Ficini opera iunctim edita, tom. IL. pag. 1801 fq. adde tom. I. pag. 924: vbi prooemium. [conf. Zo. Cor/fii commentar. de platonicae philof. — inflauratione fiue Marf. Ficini vita, edira ab Ang. Mar. Bandinio, Pifis 1771. 8. pag. 76.]. ldem Fiimur in Thcophraftum. commentarios promifit in fuo ad Plotinum commentario. Metaphyfica Theophrafti et librum de moribus memorat Abulpha. ' ragius pag. 94. inter fcripta ex Syriaco arabice translata. [T] - XVI. ΔΙΑΘΗ͂ΚΑΙ, Tzfamentum 'Theophrafli exflat apud Laertium V. 51 fq. [et in Stanleii hiflor. philofoph. Lipf. 1711. 4. pag- 494. fed foppofititium declaratur ab Heimanne in actis philof. tom. ΠῚ. p. 666. leue autem id eft argumentum, quod fumit a Theophrafli prose characleres valde dubio.] ^ Ad conuiuia philofophorum quotannis celebranda pecuniam . egaíIe refert et Zthenaeus V. pag. 186. [Ariftotelis brum de coloribus Portius malit adfcribere "Theophrafto.. vid. fupra in ca- tal. edd. Ariflotel. libr. de coloribus p. 353.] i 3. eced XVII. Tam deperditos 'Theophrafti libros enumerare reliquum eft, ordine digeftos al. phabetico, quem nec Laertius nec Meurfius obferuarunt. Nam apud Laertium quidem tri- plex vel quadruplex fcriptorum 'T'heophrafii ad 230828. verfuum numerum adfurgentium ca- talogus reperitur, vnusquisqce litterarum ordinein quidem vtcunque, nec accurate tamcn ree tinens, quorum primus incipit fecl. 42. alter fect. 46. tertius fect: 49. quartus fect. 5o. bbri V. Verilimile efl, in fingulis alios auctores fuiffe fequutum, quum nonnullos Thcophrali li- bros plane omittat, quosdam repetita vice nominet. De Thcophrafti fcriptis olim egerant "Andronicus, qui in πραγματείας ea digeffit, tefte Porphyrio in vita Plotini, ac Plutarcho in Sylla: tum Hermippus, cuius, vt Andronici quoque meminit fcholion Metaphyficis Theo- phrafti fübiectum, et paullo ante a ine defcriptum. E recentioribus, quorum laboribus vfum me profiteor, Zohauner AMeurfits in notis ad Apollonium Dyfcolum pag. 140 fq. [cap- 46. pag. 9o Íqq. edit. T'eucheri,] et in Theophrafto fno quem locupletare vcluit /onfur, vt teflatur L 14. 72 fq. Francifcus Patricius in. difcuflionibus Peripateticis pag. 128. et AMinagius ad Laertium pag. 206 fq. ᾿Αγωνιξικὸν τῆς “περὶ τὲς ἐριτικὲς λέγες Θεωρίας. Laertius V. 42. Περὶ τῶν ἀδικημάτων, οἰ. Laert. V. 46. Περὶ τῶν αἰϑεμένων, β΄. Editio Laertii Aldobrandina, vbi alii λιϑεμένων, V. 42. Πρὸς Αἰσχύλον, c. Latrt.V. 49. Περὶ αἰτιῶν. Laert. V. 49. . Πρὸς τὲς ἐξ ᾿Ακαδημίας, c. Laert. V. 49. ᾿Ακίχαρος. e. Laert. V. so, — Videtur fuiffe liber ethici argumenti. Confer, quae'de Aci- cari columna. Cfesenii Y. Strom. pag. 303. imemorata, Aeirefíts Var. lect. p. 97. et 381- Steph. Lemonius notis ad varia facra pag. 346 fq. ᾿Αχαΐκαρος vocatur Straboni lib. 16. p2g- 162. qui inter viros fapientiffimos eum laudat. Kkk 4 ᾿Ακροοίσεδιδ» 46 1:9. III. ΣΟ ΡΊῚΙ. THEOPHRASTI NE ΤῸ, uPans "Akgocta ens s. &. β΄. Laert. V. 43. Galenus de fubftantia facultatum naturalium. . Combu- fias a Metrocle refert Laertius V1. 95. Περὶ ὡλῶν. viTQ8. στυπτηρίας ο΄. Loert. V. 42. Περὶ ἀνωλύσεως συλλογισμῶν c. Laert. V. 42. Alexander Zfphroddi, "T in. Analyt. piles Suidas , [δ] Line pag- 229.] ᾿Αναλυτικῶν σροτέρων. γ΄. Laert. V. 42. Suid. Θεύφραςος. [et Eykctia é3 Alixander Aphrod f. in ἈΠ μῆς priora Analyt. Si apliciur in II. de coelo et II, Videtur refpicere: Borthius V. de fyllogismo categorico pag. 594 fqq. vbi notat, "Theophraftum et Eude. mum, fuffragante Porphyrio, quatuor modis primae figurae Iyilogisimorum, alios quinque adiunxiffe, et modis fex tertiae figurae feptimum. [Partitio in V. tes di- flributa ab Ariffotele et 'Theophrafl. inuenta, commodior videtur eíle Ciceroni de In. vent. 1. 35. Harl] ᾿Αναλυτικῶν vstgoy ζ΄. Lari. V. 42. Galenus V. de dogm. Hippocr. et Platonis, Su: das, ( £ud. xia] Eufiratiur in I. pofter. Analyt. Jlexander Zphrodiftus lib. 1. ἀποριῶν καὶ λύσεων Cap. 2T. ᾿Ανωλυτικῶν ἐπιτομὴ., Laert. V. 45. Suid. Eudocia. Πρὸς ᾿Αναξαγόρξ οὗ. Laert. V. 42. Περὶ τῶν ᾿Ανωιξαγόῤε d αὐ. Laert. V. 42. ᾿Ανηγμένων τόπων p. Laert. is 42. Suid. Alexander Aphrodif. i in priora Analyt. qui titulum refert paullo aliter: ἀνηγμένων λόγων εἰς τοὶ σχήματα. Περὶ ἐνϑέων» de floribus. P/in. XXI. 3. Περὶ τῶν ἀνθρώπων, c. Laert. V. 49. $9 sw ; Περὶ τῶν οπλῶν διαπορημότων. Laert. V. 46. Περὶ ὠποφάσεως; αἰ. Lamt,V.46. lofrain zegi καταφάσεως. Περὶ ἀρετῆς. o Laert. V. 46. περὶ ἀρετῶν. V. 50. — Videtur refpicere Cicero I. Acad. χυδεῆ, cap. ro. et V. de finibus, [et reprehenditur a Cicerone "Tufcul. V. 9.] ᾿Αρετῶν die Qogag. Laert. V. 42. ᾿Δριϑμητικῶν iogiav c. Latrt. V. $0. Περὶ aad Lot, V.5o. Nifi legendum ῥυθμῶν. cum Meurfio. Sed de rhythiio et nu- mero oratorio, de I Theophraftum accuratius difputaffe tradit Cic. in Oratore, po- tuit agere in Té ῥητορικῇ , de qua infra. ᾿Αρμονικῶν &. Laert. V. 46. Περὶ τῶν ᾿Αρχελαϑ e. Laert. V. 42. ᾿Αφρολογικῆς ἱπορίας ς΄. Ζιαεγί. V. so. Refpicere videtur Simplicius ad II. de coelo. Περὶ τῶν ὠτέχνων πίςφεων » c. Laert. V. 46. Ileg) τῶν ὠτόμων γραμμῶν, Laert. Ν. 42. ldem liber eíl videtur, qui etiamnum legitur hoc titulo inter Ícripta Arifloteli — Eum enim a quibusdam 2d 'Theophraftlum aucto- rem ^ NebHpms SCRIPTA DEPERDITA Lib.HILcPH. — 44 . rem relatum effe, teflatur Simplicius in Y. de coelo, et Zo, Philoponur in I. de generat. : -etcorruptione, [i] pag. 8. b. Περὶ αὐξήσεως, c. Laert. V.$0. - à Περὶ τῶν αὐτομάτων ζώων. o. Laert. V, 46. ᾿Αφορμαὶ ἢ ἐναντιώσεις. Laert. V. 46. Περὶ βασιλείας. e. Laert. V. 42. Sed: Plutarchus in. "Themiftocle et Dionvfius Halic, lib. V. cap. 73. laudant "Theophraftlum ἐν τοῖς πεοὶ βασιλείας, quibus fuffragatur Laer. iiu; V. 49. vbi duo libri hoc argumento. Librum περὶ βασιλείοις Κοπρίων memorat Suidas in Tu ea. Πρὰΐ Κασανδρον περὶ βασιλείας. Laert. V. 41. Athenaeus libro 1V. pag. 144. vbi docet, ab aliis hoc fcriptum tributum Safíio, quem epinicio elegiaco Cal- limachus celebrauit. Heel παιδείας βασιλέως cc. Laert. V. 42. Περὶ βίων c£, ΄. Laert. V. 42. et refpicit Plufarehur in Pericle, Alcibiade, Ariftide, Ly- fandro, Nicia, Agefilao et Demoflhene. Fabrir. Ad hos libros re'pexifle Porphyr. - de abflinentia cap. 4. videtur quibusdam: fed incertum eíl. vid. Zac. de &hoer ad F'or- phyrium pag. 304. Har. Περὶ yaug, de mnptiir. aureolum "T heophrafli librum landat Hieron. Y. contra Iouinian. pag. 36. fq. in quo quaerebat philofophus, an vir fapiens ducat vxorem. Bene longa ibi et infignia ex hoc libro excerpta, quae reg etit Petr. Blefenfir epift. 79. 10. Sari b»rienf. VU. 1t. policratici, Zugo de l/i&ore libr. de nuptiis carnalibus vitandis, tom. II. Opp. pag. 256 fq. [vid. Cellario- Fabrinum Lexic. pag. 2:9. Balbum libr. de ethnic. philof. morali pag. 428. Hrumann.] Videtur refpicere Stobaeus ferm. 72. et 83. Περὶ γελόιδ. &. Laert. V. 49. Athen, lib. VIII. p. 348. Περὶ γενέσεως, α΄. Laert. V. 46. Simplicio in IV. de coelo infcribirur περὶ γενέσεως φοιχιείων. Videtur et refpicere Philo de mundo. — Etiam περὶ ζώων γενέσεως de genitu animalium fcrip'ii'e teftatur Apuleius in Apologia. Vide et Cenforinum cap. 4. Ἱςοριῶν., (male ἱπορικῶν in edit. cafligatiffima Wetten.) γεωμετρικῶν δ΄, Laert. V. 48. Γεωργίας παρωγγέλμωτω. Tulian. Epift. 24. — Varro et CoJuinell. Geoponic. III. 3. et 4. Περὶ γήρως. o. Laert. V. 42. Περὶ γνώμης. Laert. V. 46. Περὶ δακετῶν ζώων καὶ [βλητικῶν, c Laert. V. 43. Apuleius in Apologia. Πεοὶ τῷ δεδόσθαι. c. Laert. V. 40. Περὶ τῆς Δημοκρίτε ὠφρολογίας ὦ. Latrt. V. 43, Meg Δημοκρίτα οἰ. Laert. V. 40. Περὶ διαβολῆς. c. Laert. V. 46. ct 49. et 5o. Διαϑῆκαι τῶν ἐξ Ἐλευσῖνος Ὀργεώνων. Suid. in Ὀργεῶνες. Δικερέσεις ὦν β΄. Laert. V. 46. Περὶ aj — Li.IHIL.c Vil. THEOPHRASTI (— Vol. V. p. 546 Ὁ 247 Περὶ 78 Διακόσμϑ οὐ. Latrt. V. 45. Dialogo: 'Theophrafli memorat Bofiliur epift. 167. — Nimirum ex fcriptis eius nonnulla τὰ runt compofita more soU licet [1] res ipfas nude tractantia et Platonica fua- vitate, eiusdem Ba6lii iudicio, deftituta, οἱ τες dixA? i; ; ς 3 ͵ καὶ Θεόῷραςφος εὐθὺς αὐτῶν ἡψαντ' - leis MN rou C MPs gas τῶν ἢ o τῶν πραγμάτων, dich τὸ συνειδέναι ἑαυτοῖς τῶν “ Πλατωνικὼν χαρίτων τῆν ἔνδειαν. 7. Περὶ τῶν διαφορῶν » «. Laert. V. 46. fiue vt Athenaeus lib. VII. pag. 317. Ju Tap ME T078$ διαφορῶν. ᾿ Sx Περὶ Δικανικὼν λόγων &. Latri. V. $0. » PRO 5 Τῶν Διογένες συναγωγὴ» οὖ. Latrt. V. 43. Διορισμὼῶν à, β΄, γ΄. Laert. V. 43. Ἐγκώμια Θεῶν: ἐ. Laert. V. 41. Περὶ τῶν εἰδώλων o , β΄. Laert. V. 43: Περὶ εἰδῶν c, β΄. Laert. ibid. Περὶ ἐκκρίσεων οὐ. Laert. V. 46. Περὶ ἑκεσίξ x. Laert. V. 43. Περὶ Ἐμπεδοκλέδς c. Laert. V. 45; Περὶ ἐμπειρίας ὦ. Lnert. V. 46. Περὶ ἐνϑεσιασμδ. Laert. V. 43. Apolloniur Dufcolus cap. 49. hift. coinmentit. (cui infcribi- tur σερὶ ἐνθεσιασμῶν. quod plura, vt verifimile eft, enthufiasmi genera illo in opere fuiifet. perfequutus. Conf. JMericum Cafaubonum cap. 1. de enthufiasmo;) γ᾽ lib XIV. pag. 624. Plin, XXVIII. 2. Locum Athenaei refpicit (δοίην Scaliger , "Fheophita: (i librum laudans Exercitt. 348. Etenim non infrequens erat huic viro doclo et prae- ccptori ipfius, Coclio Rhodigino, atque Alexandro Alexandrio aliisque eruditis illius aetatis, vt libros deperditos citarent ex fragmentis vel locis alicubi menioratis quafi legiffent eos ipfos, vnde reprehenduntur a Jacobo Thome fio de plagio litter. $. »- 56: Περὶ ἐνθυμημάτων. Latrt. V. 41. Scholiaftes Hermogenis prooem. Ἐνςξάσεων γ΄. Laert. V. 43. Περὶ ἑορτῶν , &. Lat. V. 41. Περὶ ἐπαίνα, x. Laert. V. 46. Videtur refpicere Plutarchus vita Agidis et Cleomenis, Περὶ ἐπιλήψεως. Laert. V. 43. de cadutir Apuleius in Apologia. Thes οἱ τρόποι τὸ Enlsnm del » a. Laert. V. 49. ^ Ἐπιφολῶν. e. β΄, γ΄, Laert. V. 46. ad Aflycreontem, Phaniam et Nicanorem id. V. 5o. Epillolam ad Phaniam laudat idem V. 37. et Scholiaftes Apollonii lib. fJ. ZAeophroflum ἂν ἐπιτολοᾶς Ptolemaeus Hephaeflion Iib. IIT. apud PAorium cod. CXC. Ἐπιτομὰ τῆς Πλώτωνος πολιτείοις ὦ, β΄. Laert. V. 43. j Ἐπιτομῶν Volt Ρ. 347) 8. - SCRIPTA DEPERDITA Lib, lll ὦ ΚῚΣ 44g ᾿Ἐπιτομῶν AeisortAgc περὶ ζώων, ς΄. Laert. V. 49. 'Eziyergnam roy, aj Loert. V. 43. eto, β΄. Laert. V. 49. Ἐρωτικὸς, &, (ue περὶ ἔρωτος. Laert, V. 45. qui perperam pro diuerfis libris habet, — Vide AMarguardi Gudi; Epill. 1; ad Menagium. — Laudant δήγαδο lib, X. pag. 478. ihenoeur ᾿ς lib. XIII. pag. 562. 567. 666. — Relpiciunt Ge//ius VM. 8. Plümiu:lX. 8. hift. Szobaeur ferm. 62. Scholiaftes ZAeocriti Idyll. 4. Περὶ ἑτεροφωνίας ζώων τῶν ὁμογενῶν a. Latrt. V. 43. [1] Mthenaeus VMIT. p. 390. ᾿ Περὶ εὐθαιμονίως οὐ. de vita beata liber. Laert, V. 435. Athen. lib. 12. et 13. et Cicero V. Τυΐς. qua-ít, cap. 9. et V. de finibus, cap. 5. quo in loco teflatur, fe "Theophraflum in pleri;- que fequi, nifi quod virtuti plus quam ille, fortunae minus tribuit. — Refpicit quoque capp- 26. 28. 29. ' Evixdes. Lacr!. V. go. Περὶ εὑρημάτων α΄. ΄. Laert. V. 41. Clemenr I. Strom. pag. 408. (et ex eo Eufebiur X. 4. praeparat.) Scholiaítes Homeri lliad. ὡ. Piudari Olymp. X1. Refpicit Plinius ΝΠ, $9. Scholisfles "Apollonii lib. M. * Περὶ εὐσεβείας c. Laert. V. 50. Male Theopompo hunc librum tribuit Voffius de hiflor. grae- cis I. 7. ex fchol. Ariftoph. ad aues, vf. 1354. vt Thom. Gale obferuauit. Ex hoc 'Theo- phrafli: opere plura referre videtur Porphyriur libr. lI. de abflinentia ab εἴα animalium cap. 20 — 32. [p. 137 fqq. edit. 7ac. de RAoer, Traiecti ad Rhenum (267. 4. qui ad cap. 21. pag. 139. notat, Auhnkeniem in litteris ipfi oflendifle, apud fchol. ad Ariftoph. loc. cit. Throphraffum, non, Thropompusi legendum εἴς, — (Ruhnkm. fententiam fuam at- que emendationem vberius explicuit atque ornauit in hifloria critica oratorum graeco- rum, Rutilio praefixa, p. 87 fq. conf. fupra in vol. ll. p. 803.) Idem Rhoer obferuai, Porphirii libro mem. cap. s. t1. 43. et 53. fin. de hominis maclatione refpexiffe illum "Theophrafli librum ; ad cap. 16. pag. 127. pro. T'eopompo malit Θεόφραςος, et Ruhn- Ken. in hift. crit. laudata pag. 88. eumdem animaduertit et correxit errorem. In omni- bus enim illis locis de facrificiis agitur. Idem Rhoer cap. 26. pag. 147 fq. fententiam Theophraíli de Iudaeorum vel potius Effaeorum viélimis contra Vigerum, contenden- tem , ignota vel falfa Theophraftum loqui, vberius explicat. Harí.] c 1- Περὶ εὐτυχίας e. Larrt. V. 41. Περὶ δωκετῶν ζώων καὶ βλητικῶν α΄. Laert. V. 43. Apuleius in Apologia, Athenaeus lib. VIL pag. 314. Περὶ ζώων, βιβλία ζ΄. Laertius V. 44 et so. Librum tertium laudat Athenaeus lib. 9. p. 387. Idem opus rcfpiciunt Zelianus X. 35. XI. 40. et alibi opere de animalibus; Ge//iur XVI. 15. [item Porphyrius .de ab(lin. ab οἵα animalium libro ILI. cap. 25. opinante Zar. d* Rhotr ad illum locum p. 278. ari.) Περὶ ζώων Qeovrcewe καὶ ἤϑες. c. Latrt. V. 49. 'Tractatum de animalibus, qui pifce ve. Ícuntur, memorat 2/iniur XI. 55. Περὶ ἑτεροφωνίας ζώων τῶν ὁμογενῶν ο΄. Lrert. V. 43. Ztthenaeus lib. IX. Pol. 111]. L1] Περὶ 450 Lib. LT. c 1T. THEOPHRASTI | Vol. IL. τ. 248 P 245 Περὶ τῶν αὐτομάτων Quos. Laert. V. 46. Περὶ τῶν φωλευόντων ζώων. Latri. V. 44. Zlthen. lib. H. et IIT. LC. Ilegi ἡδονῆς, ὡς ᾿Αριξοτέλης- oi. [Athen. VY. p. 273. C. vbi tamen notatur, id cpus ab aliis nomine Chamaeleontis circumferri; difzrte vero tribuit Theophraflo 74/5:maeus lib. XII. P. 51t. C. et p. 526. E. conf. Goez; dilp. de Simonide Ceo; p. 5. Harl] Πεδὶ ψευδὰς ἡδονῆς. ei. id. 46. Zfthes. libro VIII. pag. 347. Θεόφραςος ἢ Χωμαιλέων ἐν τῷ περὶ ἡδονῆς, [ideo füppofititium librum habet Heumana. in nota.] ui "HOukgy σχολῶν. Laert. V. 47. Ηϑικαὰ vocat Plutarthur in Pericle pag. 172. librum pti mum Jaudat /l'car] Epheftur in V. 1. Ethic. . Mays 5 Hee) ἡϑῶν libros Theophrafüi ab 'H2,xcis diflinguit, et illorum quoque librum I. eitat ZI7;- shael Ephefíus loco lzudato. Meurfius dabitat, num apud Laeti V. 43. pto περὶ εἰδῶν, οὖ, β΄. fit legendum περὶ ἠθῶν. "Theophraflum ἐν τῷ πεοὶ ηϑῶν laudat quoque "Afpafius ad VI. r. Ethic. Nicomach. et “παγαηέπ: fcripferat libros quinque zegl: τῶν παροὺ GeoQexso ἐν τοῖς περὶ ἠθῶν καϑ' ἱτορίαν καὶ λέξιν ζυτεμένων. quos per pla- gium fibi tribuerat Heplaeflion, tefle Aihenaco lib. XV. pag.673. Male ibi interpres libros de plantis ingerit, pro libris de morbus. — 'Theophrafli librum de moribus me- morat ct Abulpharagius pag. 94. inter fcripta eius arabice e fyriaco trans'ata.. [δ Περὶ θαλάττης. c. Laertius V. 41. — Videtur refpicere Zilxeuder Zdphrodif. ind, et Ofym- . piodorus inl. Meteorolog. “πέϊσοιμις Coryuffius cap. 145. Περὶ τῆς ϑείας εὐδαιμονίας, cw. Lcert. V. 49. Ta» περὶ τὸ Ducv igegixs. s. Latrtiur V. 4$. — Videtur hoc opus refpicere Simplicius ad Epictetum pag. 222. Porpágrius M, [cap. 20. pag. 137. edit. Rhoer.] περὶ αἀπουψῆς.» et ex eo "Theodoritus 7. et 10. Θεραπευτ. Pubrie, At loc, de Ehoer in not. ad Forphyrii locum putat, Porphyrium ibi refpexiffe potius ad-T'heophrafli libros zi εὐσεβείας. Nam apud Ph/otium in Lex. inedito. dicitur. Thcophra/ftts Κύρβεις dezivaile ez Gv Κρητικῶν κορυβαντων. id autem dictum effe α Z'Àeophraffo ἐν τῷ περὶ εὐσεβεΐας ait Íchol. ad Arifloph. aues 1354. ex einendatione virorum doctorum. vid. paullo ante no- tata ad deperditum librum, περὶ εὐσεβείας. Harl. Περὶ ϑερμὲ καὶ Ψυχοὃ αἰ. Laertius V. 44, Galents in Hippocr. Aphorifm. comment. r. Θέσεις γ΄. Laertius V. 49. -- Θέσεις xJ. Laertius V. 44. quod opus oflreo fcriptum (ὀςρέω γεγούφϑα a "Theophrafto tradit Cranzor apud Laertium 1V. 27. afperitatem, πὶ fallor, reprehendens. — Laudat Thco in progymnafm. cap. 2. et Zthenaeur lib, IV. Suidas 3n Γυμνασίος, ex Aphthonio. Ceterum moralis argumenti fuiffe, licet ad eloquentiam exercendam comparatum, col- ligas ex auctore altercationis fynagogae cum ecclefia, fiquidem de hoc Θέσεως opere eo loco fermo eft et Theophrafti nomen ibidem recte eft a Meurfio fupplerum: Efhicae imurntor. Socrates fuit, de quo Thcophrafais X XIV. libror fecundum. pofitiuam. 1uffi- tiam ftripfit. Περὶ Θεῶν γ΄. Latrtiur V. 49. — Videtur refpicere Cicero I. cap. 13. de natura Deor. ZMina. tius Felix in Octauic. τ ^ Περὶ Vel.dL pago SCRIPTA DEPERDITA LiIILeVIL — ag Περὶ Θορύβε «. Laert. V. 41. Περὶ ἱτορίως α.. Laert. V. 47. ἱπορικοὶ ὑπομνήματο Schol. /fpolloait lib. IV. Περὶ καιρῶν, c, β΄. Laert. V. 49. Suid. in Agy;j Σκυρίω et Κυψελιδῶν. |. Vide Reitieffi Var. lect. pag. 385. Lamprias in fcriptis Plutarchi nr. s. memorat gregi GeoQais& πρὸς τὸς κωιρδς. : [ | Καλλισϑένης ἢ περὶ πένϑες o: Laert. V. 44. Cicero 'Tufc. quaeft. III. το. et V. 9. Alexander Aphrodif. extremo libro If. de anima, vbi docet, "'heophraftum in Calliflhene fao do- cuiíle, idem effe fatum et natum. Ἐχ hoc Theophrafli libro petitum dictum, quod re- fellit Z/utarchur libello de fortuna f. 97. Τύχη và ϑνητῶν πράγματα", ῬΑ εὐβέκία; Vitam regit fortuna, non fapieutia. — [1dem diclum exftat apud Stobazum Ecl. phyfic. pag. 14. vbi Chaeremoni tribuitur. Vide Dauif. ad Cic. Tuc. quaefl. V. cap. 9.] Ile καρπῶν. Laert. V. 50. Περὶ καταφάσεως xc] ἀποφάσεως a. Laert. V. 44. - In hoc de ad/firmationibur ef negationi- bur fcriptum fex libros commentariorum confecerat Gefezurs, vt ipfe teffatur de fcri- ptis propriis. Περὶ καταφάσεως fubinde infcribitur ab Alexandro Aphrodif. in III. "Topic. et Metaphyf. IV. et prior. Analyticor. lib. I. Merninit et e latinis Boethius in [W] librum περὶ ἑρμηνείοος lib. 1. edit. fecundae pag. 292. et lib. II. pag. 327. lib. V. 428. Nonnulla ex eo profert Magentinus, graecus Ícriptor, "Theophraflum laudans in commentario ad eumdem Ariflotelis librum. — Porphyrii commentarium in 'Theo- phrafli librum de adfirmatione et negatione memorat idem Boerhius lib. I. p. 294. Περὶ κινήσεως oc, β΄, γ΄. Laert. V. 44. et 49. vbi tantum «c, β΄. — Sed decimum laudat Si. plicius in Y. Phyf. pag. 24. primum Theniflius in VI. Phyf. pag. 54. b. σύνοψιν ἐκδε- doxes τῶν περὶ κινήσεως εἰρημένων ᾿Αριξοτέλε;. idem in I. de anima pag. 68. fiibi non eft de' Alexandro Aphrodif. fed de 'Theophrafto fermo, quae Hermolai Barbari fenten- tia efl. Περὶ κολακείας eb. Latrt. V. 47. Athen. lib. VI. p. 254. Περὶ κρίσεως συλλογισμῶν &. Laert. V, 41. Περὶ βασιλείας Κυπρίων. Suid. in Tie. Περὶ Κωμῳδίας. Laert. V. 47. Athenaeus lib. VI. pag. 261. Dionyfius Halic. de compofitione Nam. [conf. fupra in notitia tragicorum deperditorum vol. IT. p. 325. voc. Theophraft.] Περὶ λέξεως, αὐ. Laert. V. 41. atque Dionyfius Halirarnaf in Lyfía pag. 86. — Vide et infra in Ὁριςικοὺ; et Thom. Galei not. ad Demetr. Phalereum pag. 241. Eximium ex hoc libro ὠποσπασμώτιον videtur adferre Zmmoriur f. 28. ad lib. περὶ ἑρμηνείας, de duplici exce dictionis, vna, quae auditores, et altera, quae res refpicit. Priorem a poetis et oratoribus, pofteriorem a philofophis fpectari. Περὶ τῶν λιϑεμένων. o6, β΄. Laert. V, 42. nifi legendum αἰθε μένων, Λόγων συναγωγὴ. «ὦ. Latrt. V. 47. Περὶ λόγε σοιίχιείων. de elementorum proprietate. Simplitiur in IV. de coclo. Idem hic liber cum libro T heophrafti περὶ λέξεως. Lll a Περὶ 4 — LiIILoVIE 'THEOPHRASTI Vot. II. p. s5o Past Περὶ λοιμῶν. Laertiur V. 44. : Avcess , οὐ. Laertiur V. 4]. Μεγακλῆς; c. Latrt. V. 47. Μεγαρικός. Laert. V. 44. VI. 35. [Eudoria in Viol. p. 158. ex eo commemorst Diogenis Cynici confuetudinem.] Περὶ μείζονος καὶ ἐλάττονος. α. Laert. V. 49. Περὶ μέϑης. ἀ. Lae.t. V. 44. Athen, lib. X. et XI. Περὶ μελαγχολίας ci. Laert. V. 44. Περὶ μετάλλων. Laert. V. 44. et "T heophraflus ipfe in limine libri de lapidibus, vnde non erat dubitandum Po//uri VII. 23. fect. 99. Ariflotelisne an Theophrafli effet. — Laudant practerea Suidas in Θεόφραςος. Olympiodorus in Meteorolog. et Harpocration in Κεγχθεων. Μεταλλικὸν vocant Pollux X. fegm. 144. et Hefgchiur..— Alexandro Aphro- difienfi infcribitur περὶ τῶν μεταλλευομένων in I. Meteorolog. pag. 126. quem titulum loco laudato confirmat ipfe "Theophraflus. [vid. fupra ad Ariflotclis libros deperditos voc. Περὶ μετάλλων pag. 397.] Περὶ ueraociAeoxlac, c. Laert. V. 43. Μεταοσιολογικῶν. ὦ. β΄. Laert. V. 44. Περὶ μετ᾿ αφσίων librum quartum laddat P/utarchur quaeft. gr. [vol. VIL. p. 173. edit. Reisk.] Περὶ μετεώρων, o. Laert. V. 47. Olympiodorus in lib. I. Meteor. actione 15. Zfüulpharagiur hift. Dynaíliar. pag. 94. - Περὶ μέτρων. Laert. V. 46. Vifforinns YV. artis Grammat. [TP] Περὶ τῶν Μητροδωρε συναγωγῶν, c. Laert. V. 44. & Περὶ Μεσικῶν, c. Laert. V. 49. eor : Περὶ Μεσικῆς. Laert. V. 41. Plutarchus lib. I. Sympof. quaeft. V. [pag. 464. vol. VIII. edit. — : Reisk. id. vol. X- pag. 509. opus de mufica aut choris muficis innuit.] Porphyriur in Harmonica Ptolemaei pag.24t. Refpicit idem opus Cenforinur cap. 12. Syrianus in - XIII. Metaphyf. et Capeíla lib. IX. Περὶ νόμων. c. Loert. V. 41. Pollux VIII. 6. [fegm. 52 et 53. Schol. ad Luciani Timon. cap. 29. vol.l. edit. Hemflerh.] Zo/zphus V. contra Apion. pag.1046. (quem locum refpicit Grotius, T'heophra(lum laudans ad Matth, XV. 5.) Zftheraeur. Zenobius IV. 36. Νόμων κατα soryciov, xà. Laert. V. 44. librum III. IV. XI. XVI. XVIII. XX. laudat. Hor- pocraiion, X. Pollux [lib. X, cap. 2. fegm. 19.] et Zfthen. XIII. Suidas in Ὅτι οἱ οἷλόν- τες εἰ Xusoueregov, XV. idem in Φαρομακὸς, XVI. Etymolog. et Suid. in Φρεαττοι et Ἐμφρεατ. De hoc opere Cirero V. cap. 4. de finibus: Omnium fere ciuitatum. non Graeciae tantum, fed etiam Barbariae ab. Zfriffotele mores, infituta, diftiplinar, a 1 heo- phraffo leges etiam cognouimus. — Citat et Suidas in ᾿Αρδήτης et Κατοὶ τὴν yoga , et refpicere videtur Stobaeus ferm. 37. et 42, Νόμων ἐπιτομὴς i. Laertius V. 44. Περὶ —" ΝοἹ. Ὗ. p. 251 pas : » SCRIPTA DEPERDITA Lib. IIT. c. V 11. 453 Περὶ Ne Io edv; γ΄. Laert. V. 45. Viderur refpicere Porphyrius YV. περὶ ὠποχῆς p. 354.2 vbi de Lvcurgo e Plurarclio 9, Piutarchar item in. Solone. Cicero 11. de Legg. et VI. ad Attie epill. r.. vbi de Zaleuco. Paulus ICtus Jib. XVII. ad. Plautium l. 5. D. fi pars he- 1 tis petatur: τὸ yes ἁπαΐξ ἢ δὶς. vt ait "Theophraftus, LS Me cm ei νομο- ETGJ. Τῶν Ξενοκρώτες συναγωγῆς» c. Latri. V. 41. Περὶ οἰκείων λόγων, οὖν περί, Ὁ. 40... Περὶ civ& καὶ 8Xeug. Laert. V. 45. Ὁμιλητίκος, ot; Laert. V. 47. Περὶ τῶν ὁμολογεμένων &. Lnert. V. 40. Ὁριπικοὶ περὶ λέξεως συλλογισμῶν, o. Latrt, V. 50. Περὶ ὅρκξ. Laert. V. 47. Πρὸς ὅρες ον β΄. Laert. V; 49. et 44. vbi infcribitur πρὸς τὸς ὁρισμός. Περὶ ggev8 o. Laert. V. 50. Proclus in "Tim. Simplicius in I. de coelo et in VIII. Phyf.. vbi - "tertius Theophrafli de coelo liber laudatur. Περὶ ὄψεως, δ΄, Laert. V. 40. Chalcidius pag. 361. Περὶ παϑῶν c. Laert. V, 45... Simplicius in Categor. pag. 6o. b. Videtur étiam refpicere Barlasmus Monachus in ethica faenum Stoicos, part. ll cap. 13. et 14. tom. 20. bibl. patrum Pag: 31: Περὶ παιδείας ἢ περὶ ἀρετῶν, ἢ περὶ σωφροσύνης ὦ. Laert. V. 50. Περὶ παιδείας βασιλέως. Laert. V. 42. Περὶ παίδων ἀγωγῆς, o. Δλλο διάφορον, c. Laert. V. 5o. Περὶ παραδείγματος. c. Laert. V. 48. Περὶ παρανόμων, c. Laert. V. 47. [0] Περὶ παραφροσύνης. c. Laert. V. 45. Περὶ παροιμιῶν. e. Laert. V. 45. Harpocration 'n "Aexn avdeo δείκνυσι. | AMpoffolius IV. sr. VI. 56. Prouerb. Srobaeur. Refpicit Suidas ia ᾿Αρχὴ ἀνόρα. Περὶ πήξεων καὶ τήξεων c. Laert. V. 45. Περὶ zA8:&: Laert, V. 47 Cic. de officiis lib. IT. cap. 16. et 18. Ἐπβεναΐίν fiue Mfpafius in Ethic. Nicomach. IV. Περὶ πνευμάτων. &. d V. 45. Mead putat , feribendum “περὶ πνεύματοϑ, et eum ipfum refpici, qui fub Ariflotelis nomine hodieque legitur. Περὶ πνιγμϑ. Laert. V. 45. :dthen. lib. 11. L11 5 Περὶ s) Pag. 304. edit. Tac. de Rhoer, qui in nota mrs, aliis autem videri refpici libros Theophr, ebferuat, alios putare, inteiligendos effe libros περὶ περὶ βίαν. Harl. 34 Lib. 1HI. c. V 1H. THEOPHRASTI . .. VeL. p. 2520 255 ἢ Ὁ E : 2 τ ἘΣ ν Περὶ ποιητικῆς S d. Laert. V.47. ἄλλο. 48. Hinc definitionem tragoediae "Theophra- fteam petiiffe videtur Diomedes, Grammaticus lib. 1], au Πολιτικῶν 292v, δ΄. Laert. V. 45. ᾿ ! ( —- 3! » ἢ * y Ὁ ^ , , Πὼς agis ἄν πόλις οἰκεῖτο, c. Laert. V. 40. πεοὶ τῆς ἀρίφης πολιτείας οὐ. id. ὅς. Cicero ΤΙ. s diuinatione et III. cap. 6. de legibus, et V. 4. de finibus, qui eff; optimus reipublicae atur. Πολιτικὼν d, D. Larrt. V. 50. πολιτικὼν ς΄. id.45. librum quartum laudat Harpocrat. ia Ἀσπασία. πολιτικῆς ἀκροάσεως 5. Latrt. V. 24. Ὁ M , Πολιτικὼν πρὸς 785 KoH0ES . δ΄. Laert. V. 45. quae e[fent im rep. inclinationes verum et. wwo- menta temporum, quibus efft moderandum vtcunque res poftularet.. Cic. V. de finibus cap. 4. Partheuius Erotic. cap. 9. et 18. F'arporra!ion in Ἐπίσκοπος. Huic operi fuc. ceüturiatum alterum in duos libros diflinctum περὶ κορῶν, de quo fupra. Περὶ 78 πολλαχῶς. "lex. Aphrodif. in V. topic. pag. 189. Προβλήμωτα πολιτικοὶ. ἠϑικὸ, φυσικὼ, ἐρωτ᾽ κοῦ &. Laert. V. 47. : , N D 23 eus * Προβλημώτων συναγωγῆς» ei. Larrt. V. 48. et 45. vbi libri quinque numerantur. Memo- rat Anonymus graecus in pofleriora Analytica lib. Il, — Videtur refpicere P/imiur VI. 28. Hifl. licet id, quod ibi profert, legatur hodie in problematis Ariflotelis 33. 22. Vide, quae fopra in Ariflotele dixi. Περὶ τῶν προβλημώτων φυσικῶν, c. Leertius V. 48. et 49. Videtur refpicere Sinrcá ΤᾺ naturalibus quaefl. lib. 11]. et IV. et VI. ac forte Plutarchus VI. 2. Sympof, quaeft. Περὶ προϑέσεως καὶ διηγήματος e. Lacrt. V. 40. ; Προοιμίων ο΄. Laert. V. 48. an παξοιμιῶν ἢ Προτρεπτικὸς οἱ. Latrt. V. 40. et 50. Πρώτων προτάσεων, n. Lari. V. 45. Πρῶτοι καιροὶ. | Supra Περὶ καιρῶν. Παςαγγέλμαωτα Ῥητορικῆς, ὦ. Laert. V. 7. [0] Περὶ τέχνης ῥητορικῆς» e. Περὶ τεχνῶν ῥητορικῶν Gom ιζ΄. — Laert. V. 48. Scripta ὙΠεο- phra(li rhetorica laudant vel refpiciont Cizero in Oratore cap. 24. ét 2. de diuinat. De- mitriur lib. de, eloquutione, Quiniliants Ml. 1. (15. ibique vid. Co/oneftum iu edit. Bur- manni, tom. l. p. 215. Harl.) Περὶ ῥύακος τὸ ἐν Σικελίο &. Laert. V. 49. | Hoc de ardente Siciliae riuo "T heophrafli Ícriptum non extlare, dolet Georgius Zfgricola in epiftola, praemiffa libris de natura eo- rum, quae cílluunt ex terra. TIeci σημείων βίβλος, Proclus IV. in "Timaeum p. 286. Περὶ σολοικισμῶν. Laert. V. 48. Σοφισμάτων, β΄. Laert. V. 45. ε , . . " » Σύγκρισις ὡμωῤτηματων apud Marcum "lniovinum lib. 11. cap. Yo. σῶν εἰς ἑαυτὸν non vide- tur Vel. IT. p.255 Ὁ 25 SCRIPTA DEPERDITA Lib. H1. c. / IT. 455 —— tur eífe libri titulus, vt Meurfio perfuafum ; {δα tantum innuit locus Ethicorum Theo- phraft, quo vitia inter fe contuht, et crimina, quae per libidinem admittuntur, gra. viora eile iis, quae ex ira fiunt, pronunziauit. Quod adfürinatum ctiam γι βολεῖ ΝῊ, 1. Ethic. Nicomach. 2 Περὶ συλλογισμῶν λύσεως c. Latrt. V. 43. Περὶ σωφροσύνης. Laert. V.*5o. Περὶ ταχυτήτων. Simpliciur in 11. de coclo. Περὶ τιμωρίας ok, β΄. Laert. V. 45. : i Τοπικῶν (β΄. Latrt. V. 45. "Mlexauder: phrodif. in Y. "Topic. et V. Metaphyf, Simplizius in Categor. pag. 105. Τὰ πρὸ τῶν τόπων» c. Laert. V. 49. Περὶ τοιχῶν ο΄. Laert. V. 45. ΤΙερὶ τυραννίδος ài. Larrt. V. 45. Περὶ Τυρσηνῶν. Schol. Pinzari Pythionic. Od. II. Neg! ὕδατος γ΄. (fiue περὶ ὑδοότων, vt Athenaeus lib. YL) Laert. V. 45. Alexander ZAphrodif. in librum Ariílorelis de fenfu et fenfilibus. /— Refpicit Au£igonvs Cernffiur cap. 174. ft- lianus 1X. 64. hift. animal. O'ympiodorur ia Y. Meteorolog. ct /'izrauius VH 4- Περὶ ὕπνϑ καὶ ἐνυπνίων ο. Laert. V. 45. Refpicit Pliniur XXVIIL 4. Περὶ ὑποκρίσεως. Latrt. V. 48. Τὸ ὑπομνήμωτο;» a. Laert. V. 49. Ὑπομνημάτων ᾿Αριξοτελικῶν ἢ Θεοφραςείων s. Laert. V. 48. Aftheraeur lib. XIV. pag. 654. '"ApsoréNnge δὲ 3) Θεόφραφος ἐν τοῖς ὑπομνήμασι.» τῶν φασιωνῶν QuaW-8 xao λόγον ἡ ὑπεροχὴ τῶν οἰῤῥένων. Mis verbis obiter infpectis Francifus Patritius p. 128. difcuff. peripatetic, perperam putauit ab Athenaeo citari Ariflotelis vel 'T'heophrali zominenta- rios. Phafionorum. IP] i ; Περὶ Φιλίοις γ΄. Laert. V. 45. Gielliur lib. I. cap. 3. et in elencho capitum ΠΡ. VIII. cap. 6. Refpicit PIttorchur in Catone minore p.777. et Hierouyoms prooemio lib. ML. ia Ho- feam. Idem tria Theophrafli de amicitia volumina laudat in Michae cap. 7. Περὶ φιλοτιμίας d. β΄. Laert. V. 45. Cicero V. ad. Atticum Epift. 5. Fabri. — Vulgata apud Ciceronem lectio cft e coniectura Victorii, fed Tunffaliur epift. ad Midleton. pag. 147. facit περὶ πολιτείαις, eoque fcripto tum opus erat Ciceroni, de republica fcribenti: nee difplicet coniectura Erne/fo ad locum Ciceronis. Har. | Περὶ Φύσεως γ΄. Laert. V. 46. et 5o. vbi. tantum liber vnus memoratur. Ἰδίων περὶ Φύσεως πραγματείαν vocat 1o. Philoponus de natura]. aufcult. lib Y. i Πρὸς τὲς φυσικές. Laert. V. 46. προβλήματα. Φυσικού. Vide fupra in Παοβλήματα. | | : / flee; 46 Lib. IIT. c. Il. "'THEOPHRASTI SCRIPTA DEPERDITA Vo H. p. 254255 Περὶ φυσικῶν m. Laertius V. 46. Librum XIV. laudat Siupliciur in Ariftotelis Categorias p. 1o. ldem in commentario ad Phyfica Sragiritae pailum citat Theophraflum £v qs;- κοῖς. Librum primum φυσικῆς ἱσορίας Sumpli. inl. khyf. pag. 25. b. et Zdlexander "Aphrodif. in Metaphyf. I. pag. 14.. φυσικῶν ἡ. Laertiur V. 46. φυσικῶν δοζὼν «ς΄. id. 48. et "Taurus Platonicus apud Philoponum Vl. 8. de mundi aeternitate, vbi ait, "Theo- phraftum in lib. de Phyficis opinionibus tradere, quod mundus ex Platonis opinione oz- tum habeat. φυσικῶν ἐπιτομῆς c. Laertius ibid. Pol/ux X. fegm. 119. Καὶ à ᾽Ἄριξο: τέλες δὲ ἢ Θεοφοάςε φυσικοῖς λέγεται. Περὶ φυσικῶν ἐπιτομῆς α΄, β΄, Laert. V.46. Ibidem loco φυσικῶν isoguov et φυσικῶν αἰτιὼν vtrobique legendum efl Φυτικῶν. vt fuperius libros "T heophratli editos recenfens adnotabam. Theophra(ltum ἐν éz;rouz laudat etiam Laertims X. 21. ἐν τοῖς Queixeis- IX. 22. Simplicius in lll. de anima text. 40. φυσικῶν δοξῶν ἐπιτομὴν Galmus in. Hip- pocratem de natur. hom. comment. I. ἐπιτομὴν τῶν GecQeocza Qucix&v commentario illufiraffe fe, docet Simplicius in ll. Ariflotelis de anima textu 74. "Theophraflum ἐν τῷ Quam» δοξῶν Taurus in "Timaeum Platonis apud Joh. Phrlopouum. de inundi- aeternitate contra Proclum VI. 8. et 37. Α 'Themiflio autem in ΕΠ. Ariftotelis de anima profertur locus ex quinto Theophrafli φυσικῶν.» quem ait effe fecundum περὶ ψυχῆς. Περὶ τῶν Φωλευόντων ζώων. Laert. V. 44. Hthen. VL. pag. τος. Schol, T/teoc;iti 14γ]. I. περὶ ἄρκτων Φωλεοῖς- Περὶ χάριτος &. Laert. V. 48. Περὶ “χυλῶν.. & Laert. V. 46. Theophraffus ipfe lib. I. hift. plantar. cap. 19. et Galenur libro aduerfus Lycum. Περὶ χυμῶν: “ιροῶν. σαρκῶν » &. Laert. V. 43. Περὶ T8 ψευδομένδ, y. Latrt. V. 40. [] ; Περὶ ψεύδες καὶ ὠληϑείας. Laert. V. 48. Forte ex hoc libro petitus locus Theophrafli apud S/obarus ferm. 12. de mendacio. , Περὶ ψευδὲς ἡδονῆς, Laert. V. 46. Περὶ ψυχῆς ϑέσις μία. fiue, vt Meurfius legit, ϑέσεες μά ftotelem de anima. . Laert. V. 46. Themiflius in Ari- Plures Theophraf'i occurrunt. "Theophraffum, archontem, iam fupra commemora. vimus. TArophrafftus Sinicus vocatur in Milleri catalogo quodam rerum, ex Sinis adlatarum, aut ab illius manu profectarum, tefle Theoph. Sigefr. Bayero in Thefauro epiflolico Lacro- ziano, tom. I. pag. 32. Alii TAeophrofli a Fabricio in nota msta ad marginem exempli fui funt prolati: nempe, Theophraffus , Pierites, muficus, qui nonam chordam lyrae addidit, tefle Nicomacho Gerafeno M. Mufic. p. 35. et in numismatum antiquorum fylloge, edita Lon. dinii7o8. 4. Alius T';eophra//ur, Heracliti F. Acharnenfis, in veteri infcriptione apud Sel. denum II. 5. de Synedrio: Throphroffur, quem, Acrocorintho cedere nolentem, interfecit Ara- tus Sicyonius, P/utarch. in Arato pag. 1057. T'htophrofius, Libanii aequalis, qui eloquen- Ü uam "THEOPHRASTI CODD. Lib.1I.c VIL — a5 tiam eius praedicat lib. 1. epifl. si: ad. Aefculapium. - Trophraffu:, philofophus chriflianus, cuius poema iambicum de arte chémica mstum in bibl. Caelarea, Lambec. Vl. p. τοι. Z7heo- güráfur, diaconus, cuius mentio apud S. baliiiutu epill:. CCLXT. εἰς. Haz. Subiungam hic, quae de codd. Theophrafli ferius. accepi: Cel. Siebenkeeffur, in prae. fenti Profeifor philofophiae in Vniuerlitate litterarum. Norica, de codicibus charact. T'heo- phrafli romauir, quos, dum Romae commorabatur, diligenter tractauit, ea, quae fequun- tur, ex thefauris fuis litterariis communicauit: , In biblioth. Za/iana funt nr. 112. cod. char- tac. faec, XV. continens char, XV. — nr.3126. chart. faec. XV. totidem complectens cla. rack. et totidem in cod. 149. chart. eiusdem faeculi, — nr. 254. chart. faec, XV. priora XL capita continens, nr. 1327. chart. faec. XV. priora XIV. capp. exhibens. | Omnes hi codices funt exigui momenti. — la biblioth. quondam /Heide/l:rgeufi, nr. 21. cod. bom- bycin. faec, XIIl. aut XIV. continet priora XV. capita. — nr. 148. chartac. faec. XV. ha- bet capita XXVIII. Ex hoc codice defcripfit Marq. Freherus capita V. pofleriora, eaque dcdit Cafaubono, — Vel in minutillimis rebus conípirat cum. textu Cafauboniano, et ex multis, quos vidi, "Theophrafli codd. vnus efl, qui omnia capp. XXVIII. habet, — Nr. 110. cod. bombycin, faec. XIII. - Ex hoc codice edidit. el; Amadutius. duo. characteres. Primus, qui illos viderat, fuit Io. Petronius, doctus Romanus et fcriptor (fcrittore) in biblioth. Vaticana. Amadutius conqueflus de hominis iactantia adfirmat, fe nihil praeter duo illos codd. (quos primus euulgauit;) vidiffe, quod illum codicem difcerneret a reli- quis. At fit manifc(lum, Amadutium V. Cl. non legiffe codicem, fed-folummodo char- tis Petronii vfum effe. — Namque, fi legiffet codicem, ingens vulgati textus, et eius, qui proflat in codice, difcrimen reperiffet, quum nullum fere fit caput, quod non ha. beat fingularia additamenta. . Amadutius collocat aetatem codicis in faec. ΧΙ. at erraffe videtur. — Nam 1) fere certum efl, illo tempore nullum chartae bombycinae fuiífe vfum: faltem nullum. monumentum publicum aut privatum in charta bombycina illo aeuo exaratum exílat. 27"Characteres litterarum non referunt aetatem faec, XI. ΠΙς enim codex plenus eft compendiorum fcripturae et fyllabarum, et figlorum, eorumque lectu difficilium. /. Characteres litterarum fimiles funt iis, qui faec, XIII. in vfu. erunt. Plura de his in anecdotis graec. difputabo.* ^ Haec fcripfit Siebenkecf. Vir pari eruditio- ue atque humanitate; atque ego gratias illi palam ago maximas. Zar. Vol. 111. Mmm - CAPVT 48 ΡΥ Σ CATALOGVS : GA PA CT. VIEM CATALOGVS PHILOSOPHORVM PERIPATETICORVM ORDINE LITTERARVM DIGESTVS. ! [Cum au&ario G. C. Harles.) Peiper dicti, Platonis primum, inter ambulandum docentis, difcipuli: deinde, quum Xenocrates in academia, Zfriffeteles in Lyceo doceret; Ariflotelici vocati funt Περιπατή- τικοὶ ἐκ Δυκεδ. Xenocratici Περιπωτητικοὶ ἐξ ἀκαδημίας, tefte Ammonio p. 32. b. ad quinque voces Porphyrii. De Zfriffoteiir ditcipulis olim fcripferat Nicander. Zlexaudrintis , tefle Sui- da in Αἰσχρίων. De claris peripatetieis librum promifit Nuznrfius ad vitam Ariflotelis pag. 153. De tiscem agere voluit Zon/iur in diflertationibus poflerioribus de philofophia peripatetica pott Francifeum Patricium , qui hoc argumentum adiigit libro X. dilcuffionum peripatetica- rum. Attigerunt quoque illud Zeouhardus Coszandss, Brixianus, de magiflerio antiquo- rum philofophorum libro Il. (et Hrucker. in hifloria critica philofophiae tom. IV. et alibi. adde lonfii libr. de fcriptoribus hil. philof. lib. IIl. cap. 26, 1. pag. 142 fq. edit. Dornii, et Chrifliani Elicferi Genfelüi, difp. iam memorata, de peripateticorum nomtne, Lipfiae 1760. 4. Harl] . Zbailardur, είναι, vid. infra in vocc. Bailardur et Palatinur. bur, feruus Stratonis phyfici, teftamento cius manumiilus. Laert. V. 63. dchaicur, a Simplicio in Categor. et Clemente Alex. ac T'heodorito laudatus, peripateticis a Patricio accenfetur. — Sed Stoicus potius fuit, vt infra in buius feclae adfeclis dicam. (Multi veteres fectae cuiusdam adfeclae habiti funt. qui partem tantum dogmatum quamdam adoptarunt, et in aliis alius fectae patroni aut doctores pari iure poflunt cen- feri, aut vniuerfe fuerunt eclectici, id quod praecipue in fcholis peripatetica et floica eueniffe conflat. — Quare, re faepius incerta, aut nomine obfcuro, obícuram diligen- tiam in augendo catalogo praeflare, quid iuuet, equidem non video... Quot homines, partim barbare fcribentes et cogitantes, ex hiftoria ariflorelico-fcholaflica, locum oc- cuparent! At, vt fuo quisque fruatur jngenio, facile patiar. Confer. /eumanni acta philofoph. parte VIII. p. 28: fqq. tom. ll. et part. ΧΤΠ. tom. HI. pag. 1 fqq. 49 fqq. Birucker. in hift. crit. phil. multorum quoque nomina fuppeditare poterit. De fectarum philofophicarum fcriptoribus graecis Ruiz. Hour. Kolliur, quum Roflochii literas pro- fiteretur, duas diil. hiflorico - philologico-criticas ventilauit, Rofloch. 1769. et £716 ] dai, anglus peripateticus, cuius veftigia fequuntur multi, fed pauci, prae inuidia profiten- tur, Sarisberienf. MI. 3. Metal. pag. 145. - ZAHdimantur, "Theophrafli, vt videtur, difcipulus. Laert. V..57. dAiriflur, Aphrodifienfis, dye τῶν γνησίως περιπατητικῶν γεγονώς. — Scripfcrat regi τῆς τάξεως τῶν ΑριΞξοτέλες βιβλίων καὶ τῆς αὐτῷ φιλοσοφίας. tefle Simplicio in Catcgo- rias, qui eumdem librum citat pracfat. in VIII. libros Phyf. Ταυάδε hunc Adrafitum "Achilles Tot/uc pag. 82. lag. ad Aratum et pag. 80. In Categoria Ícrip(iffe Adra(tum teflatur Galeuur de libris propriis. [commentaria eius in Timaeum Platonis perierunt. vid. Vol TI p.a PERIPATETICORVM LbHLUPHES a vid. fupra, p. 9] — Adraffi, peripatetici, libros tres &armonicortm adfervaci in biblioth. vaticana et illa & ardinalis S. Angeli, notauit J7off/us de logicae natura pag. 6r. [Duval re. perit MS. in biblioth. regia Neapolitana : vertetur id et cum inedita commentet, Pjjfo. demi de vitiis et virtutibus defcribetur typis. adde infra, in catal. fcriptor. deperdit. et , MSS.de Mufica $. X. voc. Zfiraftus.. Bui: de librorum Ariflotclis interpretibus graecis, tom. T. Opp. Arillotel. pag. 286 fq.] Citatur opus illud a 'Theone Smyrnaeo et Poi. phyrio ad harmon, Ptolemaei. ^ Huius, ni fallor, Adrafli συγγράμματα in fcholis lecta refert Porphyrius in vita Plotini, Neque alium, puto, notari Zfdraffum, mathe. maticum, a Claudiano Maraerto lib. I. de flatu animae cap. 25. «draftur Philippmmfis, Macedo, Ariflotelis difcipulus. Stephauur Byzant. in Φίλισπτοι. dencfar, Megalopolitanus, "T'heophrafli difcipulus. Stephan. Byzaüf. in Μεγολη πόλις. - Lofchrion, Mytilenaeus,. Ariftotelis difcipulus: de quo vide infra, in capite de Eudoxo et aliis alironomis in nota ad nr. XIX. [Arius , haereticus. vid. Conringii antiqq. acad. pag. 19r. Hermazm.] "Aguthorchider, Cnidius, qui fub Ptolemaeo Philomctore ct diu poft vixit: de eo dixi fupra, pag. 32 fq. "Agatho, f:ruus Lyconis, teflamento eius libertati redditus. Laert. V. 75. 4dgathocles, peripateticus, aequalis Demonactis philofophi. Lucian. in Demonaécte tom. I. pag 866. [tom. II. pag. 586. edit Reitz] — Alii AJ/gothocler, 2) Ztracius, qui aev- τικα fcripfit profa oratione, Suid. in Κικίλιος. 3) Hobtloniur, fiue Cyzicenus, qui fcripfit de Cyzico. 4) Chius, qui de re ruflica, 5) Milefiur, qui de fluminibus; 6) Sa- mint, qui de rep. Pellinuntiorum; 7) grammaticus, qui Homeri quaedam illuflrauit, vt libr. IL cap. s. dixi. De his Meurfius in biblioth. graeca, quibus adde 8) Stoirum, qui de mercede diícipulum in ius vocat, apud Lucian. in Icaromenippo, [cap. 16. tom. ll. pag. 770. Reitz.] 9) medicun, apud cumdem in Tyranno, (cap. 6. tom. II. pag. 6:8.] 10) Zgathoclem Toe» fiue ordinum ductorem füb Alexandro M. idem libro, quod non credendum fit calumniae, [cap.18. tom. III. pag. 149.] τι) Diniae amicum, de quo Lucianus in 'Toxeri. [Samium fuifle eumdem, | Luciaz. ]. c. tom. II. pag. $18. prodit. vid. ibi notas M. du Soul et Reitzii.] | Praeterco Zfgathorlem , figuli filium, no. tilimum Siciliae tyrannum, de quo multa Polybius, Diodorus, Iuflinus. [adde Lu. tian, Macrob. cap. to. tom. IIT. p. 214. ibique notam Maii,] aliumque Ptolemaei falfum tutorem et Z£zathoclem, filium Lyfimachi, regis, de quorum vtroque excerpta Peire- fciana pag. 65. et 257. Vlimmiffus , Cleobuli F. teftis Theophraflei teflamenti, Laert. V. $7. — ! 4llbinur, latinus fcriptor, cuius gcometricos libros, et quos reperire fe potuiffe negat, in Ariftotelem dialecticos memorat Zo.Zhius [:b. I. de interpretat. edit. fecundae psg- 289. Muficam quoque Ícripfiffe couflat e Cv /ffiocoro, qui virum magnificum adpellat, coufer [infra caput de Eudoxo et aliis aflronomis $. VII.] Boethium lib. 11, Muficae cap. xa [paullo infra in catal, fcriptorum, a Boethio citatorum voc, 4dibinus, ] : j Alexander , Οὐαί praeceptor. Plutarch. in CraíTo pag. 544. Mmm-2 —. "lexander 460 - Lib. IIL c.V HIE. CATALOGVS - τ Vol ΠῚ p. 273 P 274 AL xander Zfegeus , difcipulus Sofigenis, (cuius opera ad anhum. ERE ΕΣ ἫΝ vfus efl To. lius Caelar;) praeceptor Neronis lmp. | Vide Suidam, [et-Eudociam i in Violar. p. 56.] Laudatur-a S:mplicro in Categor. Huius effe commentaria, quae Alexandro Aphro- difienfi, hodie. tribuuntur. in Metaphyfica et in libros Meteoron, difputat Patricius difcuff. Peripatet. pag. 325 at commentarios in Topica δὲ Bichiclios neque Aphrodifien- fis, neque adco Damafceni, fed alterius cuiusdam effe Alexandri, longe iunioris. - Alexander Aphrozifonfis, Car, difcipulus Ariftoclis Meffenii, atque Hermini. Propter Commentarios plurimos, quibus Ariflotelis fcripta feliciter inrerpretatus eft, dictus ἐξη- γητής" quem innuit Hieronymus 1. in Rufin. Revolve Ar. iftotclem εἰ Alexanürum,. Zdri- Jn lis voimina. difFrentrm, et quanta. ambigtorum fit copia, corum leflione eognofte, ᾿Δριξοτελικὸς ᾿Αλέξανδρος Cyxillo IV. contra Julian. pag. 133. Puto enam , bunc in- teligi a Porphyrio in Fiotini vita, quum Alexandri Peripatetici ὑπομνήματα in fcholis lea teflatur, — De fcripris eius dicturus f fum libro IV. [conf. Buhlel.c.pag.287.]] De aetate conftat e libro dé fato, quem Aphrodifienfi ποτές tribuit Eu/zbiur VI. 8. prae- pae 261. bunc enim velut prünitias lucubrationum fuarum, Profeffor philofo. pl hiae [IP] Ariflotelicae sb iis conflitutus , (& τῆς Φιλοσοφίας προΐξα μαι ὑπὸ τῆς ὑμε- τέρως paeruelas διδώσκαλος αὐτῆς “κεκηρυγμένος.) dicauit Seuero ct eius filio, Anto- nino Caracallae, qui imperium. iunctim adminftrarunt ab anno Chrifli CXCIX. ad CCXI. quo mortuus efl Seuerus. [conf. οτος de fcript. hift. philof. 1. 18, 2. p. 100." 1V; 8: pag. 2 5o-] 2 ΄ ἌἹοκανάον Dc pil Aphrodifienfi paulo fuit antiquior et Athenis philofophiam peripate- - ticam , (ὁ voy ᾿Α9η» σιν οἰξιέμενος τὲς περιπωτητικες λόγες διδάσκειν δημοσία.) puübli- ce docuit, quum libros ᾿Ανατομικῶν ἐγχειρήσεων. [δοτοὶ Galenus tom. T. edit. Bafil. pag. uo« Eodem praeceprore antea vfus fuerat Flauius Boethus, vir confularis, tefle eodem Galeno z περὶ T8 προγινώσκειν tom. ΠΤ, pag. 455. vbi Al lexander hic ei audit à -yi- νώσκων μὲν vo Πλάτωνος, ἀλλοὶ τοῖς ᾿Αριξοτέλες΄ προσκείμενος μᾶλλον. [conf. Jon- ftm 1. c. T. 15, 4. p. 97.] Alexander IM. vex Macedonum , Ariflotelis difcipulus, de quo fupra cap. II. "Aniniar, cuius mentio in Stratonis Phyüci teflamento. Laer/. V. 64. ae ee 3t dll A'exandrinus , Plutarchi pracceptor, platonicis, peripateticis et. floicis imbutus dogmatis, cuius era pi o alii deinceps, mixtum illud philofo; 'hiae genus ac nulli magi- {το addictum co! ere coeperunt. Confer £i nap. prooem. ad vit. fophill. pag. τι. Pa- ΕΠ dilcuitiones peripateric as pag. 19. De hoc Zmmosio djxi infra lib. 1V. capite de ας Piutarcho. [vid. Porp^yr. in vita Pilotes cap. 20. pag. 129. Fabric. Bibl. Gr. 1V. 26. pag- 172. n. 4, 5. He μάλ. — fpes in catalogo philo Piaton:corum , ἢν v.] Zimmonius, Alixandrinur, priori iunior, Chriflianus, cognomento Saccar , aequalis Origenis; platonicae ac peripateticae fectae decrera probe calluit, et iu concordiain adduxit pri- mus, tefte F'eroce apud Photium cod. CCLI, p. 750. — Huius mentio Animonit in rlo- tini vita. Dixi de eo infra libro IV. cap. 26. $. ἧι. Fabric. Plura vide ἐς δὸς in Gui- lielmi Caue, (criptoram ecclefiafticorum h floria litteraria, vol. I. Bafil. 1741. fol. pag. 109 Íq. in Buh/e comment. de interpretibus gr. mem. pag. 294. Baie B mio I. h. νος. Vol.1L p. 274 375 r3 PERIPATETICORVM Lib. HII. c. V 111. 461 h. vc. pág. 188 fqq. Ruhnken. in diff. de Longino, praefixa Tovpii edit. δ. IV. pag. 8. — De Ammoniis docte difputat cl. 4mmouius noflras , "Theologus Erlangeníis, in praef. ad fuam editionem Amnionii de differentiis vocab. p. XVI fqq. De Ammonio, circa ann. Chr. 372. monacho Alexandrino, vid. Catiz l. c. p. 255 fq. et p. 445 Iq. de Zmmo- : - io, gente Aegyptio, ecclefiae alexardrinae presbytero, ann. Chr. 458. 7a. Ammonius, Hormeae F. praeceptor Io. Philoponi, Afclepii "Tralliani ac Simplicii, difcipu- lus Procli, de quibus dicendi locus libro V. [conf. fupra p. 161. . Jac, Hsfaeum de Bery- tenfium Ictorum academia, cap. X. $,4. pag. 98. Har/.] ZImpái.n , Lyconis difcipulus. Laert. V. 70. [Amyrutzer, philofophus peripsteticus; vixit medio faeculo XV. religione Chriflianorum abiurata, "urcarum haere(in fectatus efl. vid. Bayle Dict. I. p. 187. h. v. Harl.) "natoliur, Alexandrinus, Chriftianus, omni genere litterarum, marhematicis praecipue di- fciplinis excultus, Alexandriae fcholam ariflotelicam conftituit, factus deinde epifco- pus in Syria Laodicenus circa ann. Chrifti CCLXX. — Vide Enfelium VII. 32. Hifl. Hie- roumum Catalogo Script. ecclef. cap. 73. et. Nicepherum VI. 36. Scriplerat libros εἶ rithmericorum , e quibus fragmenta leguntur in "Theologomenis arithmeticae. Paril. 1515. 4. pag. 9. 16. 24. 34. 56. 64. ^) Ex eius Canone [ΡῚ Pafhali refert quacdam Eu- fibiur iam dicto loco et Beda de natura rerum Il. 14 et 35. atque epiftola ad Vichredam presb. Integrum fcriptum e latina veteri verfione Rufini produxit in lucem Les . que Zfrgidiur Bucheriur, vna cum aliis eiusdem argumenti, Antwerp. 1634. fol. ) Alius “7παϊοἱ ur, iunior, neque Chriflianus, ad quem Libanii epiftolae, vt recte monitum prae- flantiffimo Caueo parte fcennda hifloriae litterariae fcriptorum ecclefiaflicorum. Ab hoc ipfo diflinguendus Zfmatoliur, Tamblichi magifler, cui Porphyrius Casp TA rum quaeftionum librum inferipfit. Fa5riz, — [Ab hoc diuerfus cff, (quamquam an alirer fentianr,). Ifaatolinr, fub cuius nomine Fabric, in Bibl. Gr. lib. IV. cap. 29. pag. 295 fqq. publicauit fragmentum de fympathiis et antipathiis, cum verfione lat. e vbi la- Kendtorfii. Sed vid. ibi p. 295. not. Fabricii. adde Fabr-infra, vol. XIII. p. 56. 8) At illi libri videntur Cauo l. cit. pag. 136. non Anatolium, fed aliquem ex feci pythagori- ca habuide auctorem, quod ipfe Fabric. in catal. Pythagoricorum tom. I. p. $29. fufpicatus eft: fed ad Anatolium, Alexandrinum, refert Fabric. infra in lib. IV. cap. 22. $. XV. «ol. IV. pag. 19. cod. Zdnatolii et Nicomacli theolog. arithmctie. in bi- blioth. Scorialenfi. Z4matolii geometrica, cod. in bibl. anglica. vid. Heilbronner hift. mathefeos p. 568.et 653. Harl, . b) Caue, l. m. pag. 36. , cuiusnam, ait, fit antiqua verfio, Auf, an alterius, non liquet; praua certe eft, obícura, parumque fida et adcu rata.^ Idem refellit D» Pin, qui in Bibl. des Aut. ecclef, tom. I. p. 19. fidem illius opufculi vel- Mmm 3 tiffimo licare coratus eft, nulla ratione reddita. Idem. refutat. J/alefium, qui in adnot. in Eufeb. p. 158. fcripfit, hunc An:tolium eumdem cífe cum Ana- tolio, quem Eumapins in vita lamblichi-non lon- ge ab initio Iamblichi praeceptorem facit, eum- que, dicit, fecundum a Porphyrio locum obti- nuiffe. conf. Chaufepié fupplem. ad Bayhi Lex. vol. I. p. 326 fq. Jo. Guil. /a»i hift. cycli Diony- fiapi $. V. p. 87 fqq. opufculorui, a Klotzio edi- torum, Halae r75c. & Zo. Frid. Il/eidieri biftor. aftronomiae cap. VII fcc. TII, 19. pag. 187- Zeil- bronnerí hiftor. mathef. vniuerf;e lib. 1. cap. 15. δ. ess. pag. «8. 6. 362. pag. 363. Ho mberger in Zuverliff; Nachrichten etc. tom. II. vag. 627. qui plures laudat, Saxii Onomaftic. tom. 1. pag. 575 Harl. 462 Lib. I1I. c. V IIT. CATALOGVS Val. TI. p. 275 tiffimo fenfu medicis adfcribitur, infra in lib. V. cap. T, το. vol. V. pag. 277. vbi plures Fabricius recenfet et diftinguit //za£oíios, inprimis cl. Niclas in Proleg. ad Geoponicos, vol. I. p. 48. Confundit Hemberger l. mem. pag. 640 fq. adde Saxii Onom. I. Ρ- 315- Harl| Alius /fuatoliu, diaconus, quem ex Icriptis fibi innotuiffe tef'atur Gregorius M. libr. VIII. epift. 42. ad Eulog. Alex, Fabri. — [Diuerfus Zmafolus, qucm non- nulli fuiffe putant FVindanium 4dnatolium fub imperatoribus, Conflantio et Conflante, a. Chr.339 fqq. Sed nomen integrum fuiffe videtur P/iadavitr ZInatoliur Beryfius, cuius G:orgica, (fundum librorum Geoponicorum collcctionis,) recenfet PAotírs cod. CLXTII. Sub eius nomine circumferuntur de re ru//ica aliquot fregmenta, cum aliis fcriptis eius. dem argumenti gr. edita a Jo. /Z/exandro Brafficano, Bafil. 1539. 8. gr. cum verfione lat. Cormari, ibid. 1540. 8. — item de mulomedicina capita aliquot vulgata in colleclio- ne de R. R. modo memorata, tum graece in collectione quadam fcriptorum de re vete- rinaria, Bafil. 1537. 4. lat interprete 70. de Küel, Bafil. 1550. fol. vid. infra in vol. VI. pag. 501: et IX. p. 426. inprimis Aeedham et Nicíar in prolegomenis ad Geoponic. pag. 32 (q. et 48 qq. edit. Lipfienf. 1781. 8. tom, I. — Difcernendi denique funt Zlnatolius, patriarcha. Conflantinopolitanus faec. V. (vid. Acta S. S. tom. I. Febr.) et Znatoliur, Idus fub imperatore lufliniano, et alius Znato/iu:, Ictus, fub imperatore Phoca initio faec. VII. vid. T'rroffon hift. de la Iurispr. rom. pag. 306 et 358. coll. Bachii hifl. iuris- prud. rom. lib. 1V. cap. 1. δ. 1o. p. 629. Niízlar 1. c. qui fententiam 7/alefíi ad Ammian. XIX. ri. p. 243. Gronou. non plane improbat, Zfzatolium Berytiwmn, cuius meminit Eu-— sapius in Proaerefio, et qui mortuus eft ann. Chr. 360, Ictum, et tandem ad praefectu- *y rae culmen adfcendentem , idolorum cultorem , forfan eum ipfum effe, quem Photius ὦ τι in bibliotheca Z/indanium /fmctolium Berytium: vocat, qui de re ruftica fcripfit. A4de- lungs Fortfetzung und Ergánzungen zu — locchers allgemcinen gelehrten Lexic. vol. I. pag. 779. — Alios Zfmato'ior recenfet, vt iam fignificaui; Fabricius vol. V. Bibl. Gr. pag.277. Harl. n pracf:nti iuuat cum lectore. communicare fragmenta quaedam, Anatolio tributa . quae ante aliquot annos defcripfi ex apographo illuftris Holftenii , qui illa ex Peirefciano fe codice haufiffe eft tcflatus. 'Ex τῶν ᾿Ανατολίβ διώφορα: , τ qiiis» μαϑηματικήν » ἢ » D ^ - ^ ᾿Αριξοτέλης συνεξάναι τὴν πᾶσαν φιλοσοφίαν ἐκ θεωρίας καὶ περοίξεως ὀμόμενος, καὶ τὴν μὲν πρακτικὴν διαιρῶν εἰς ἠθικὴν καὶ πολιτικὴν. τὴν O8 Θεωρίαν εἰς Θεολογίκον xod κι ^ ^ ' , D" N05 ^ TO Qusixiv.xp] TO μαϑημωτικὸνν μάλω co Qus καὶ ἐντέχνως φιλοσοφίαν ὅσαν τὰν * » ,F μαϑηματικὴν ὠτπτοδείκνυσι. - Ὅτι Χαλδοῦο; μὲν ᾿Αφρονομίαν.» Αἰγύπτιοι δὲ Γεωμετρίαν καὶ Δειϑμητικήν (ἐξεῦρον.). "Aro τίνος δὲ Μαϑηματικὴ ὠνομάσϑη; ay i da τῷ περιπάτε φάσκοντες ῥητορικῆς μὲν καὶ ποιητικῆς. συμπᾶσι τε τῆς δημώ- ^ ^^ , ^ Ν ^ , VON , » , ἐς μεσικῆς δίνασϑαι τινα συνῶναι καὶ μὴ jaeOovre. — "Toc δὲ καλέμενα ἴδια μαϑή: E ^ »! , VB , , ΄ ^ pera 8levós. ἐδησιν λαμίβώνειν. μὴ Sx. 7reorepcy ἐν μαϑήσει Ὑενομενον v&vaY- Διοὶ τῦτο μαϑηματικὴν κωλᾶσθαι τὴν περὶ τότων ϑεωρίαν ὑπελαώμίβανον.. Θέσϑαι δὲ ' - m » » , » , bur. λέγονται τὸ τῆς Μαϑηματικῆς ovopum ἰδιαάτερον ἐπὶ μόνης Γεωμετρίας καὶ Aged pan τικῆς Vol. IL'lp. 275 € 27$ PERIPATETICORVM Lib. 171]. c. V 11. 465 τικῆς οἱ emo TE Πυϑαγόρϑ. Τὸ γοὶρ πάλαι! χωρὶς ἑκωτέρα τὅτων ὠνομοίζετο. Koj- »oy δὲ edv ἦ ἥν ἀμφοῖν Ὀνομῶ. Ἔκαλεσε δὲ C Ἀρχύτας 2s ὅτως. 0T) τὸ ἐπισημονικὸν καὶ πρὸς pue a y ἐπιτηδείως ἔχον εὐφίσκων ev αὐταῖς. περὶ yee οὐΐδιο καὶ ἄτρεπτα κοὶ εἰλικς νῆ ὄντα atvorgee Φομένας ἑώρων. ἐν οἷς μόνα ἐπιξήμην ἐνόμιζον. Οἱ δὲ νεῶ- TEGONTEDE ἐσπῶώσαν ἐπὶ πλέον τὴν προσή γορίάν. 8 μόνον περι, τῆν ἀσώματον κα! νοητὴν ὕλην ἐἰξιᾶντες zoo τεύεσϑαι τον ᾿“Μαϑηματικον,, GA AO καὶ περὶ τὴν ἐφαπτομένην τῆς σωμῳτικῆς A04 αἰσϑητὴς gala. Θεωρήτικος γαρ ὀφεῖλε; να!» xg καὶ φορᾶς ἄφρων καὶ τάχες αὐτῶν μεγεϑιῶν τε καὶ σχημάτων na ατοφημάτων. Ἔτι δὲ ἐπισκεπτικὸς τῶν κατεὶ τοὺς ὄψεις παϑῶν, ἐρευνῶν τοὺς αἰτίως δι’ ἃς καὶ &x, ὁποῖα καὶ πηλίκα τοὺ ὑποκείμενα τοιαῦτα καὶ τηλικαῦτα, ἐκ παντὸς διαφήμωτος (δ) δεωφείται. τηρᾶντα μὲν τὲς πρὸς ἄλληλα ACy8E ψευδεῖς. δὲ “φαντασίας X94 τῆς τάξεως κα]. τῆς. ϑέσεως ἐμποιδνται. T8reo μὲν κατ᾽ ἐρανὸν καὶ e £go: , T8TO δὲ ἐ εν κατόπτροις καὶ πᾶσι Τοῖς λείοις, κῶν τοῖς διωφανέσι δὲ τῶν ὁρωμέ ἔγων καὶ τοιδτοτρόποις σώμασι. Πρὸς τὅτοις μηχιαινικὸν eat TOY ἄνδρα δῶν ᾧοντο.. Καὶ γεωδέτην, X04 λογικόν Ἔτι δὲ Xo περὶ TAS αἰτίας, τῆς ἐμμελδς κράσεως τῶν C ϑόγγων M τῆς περὶ μέλος συνθέσεως ἀσιχο- λέμενον. ἅπερ σώματώ ἐξιν, ἢ τήν γε ἐσχώτην evo φοροὶν ἐπι τὴν αἰσθητὴν ὕλὴν groieiTag. , Ti ἐς, MaS uer ix s Μαϑηματική ἐξιν eism npn ϑεωρητικὴ τῷ γοήσες τῈ καὶ αἰσϑήσει καταλαμβανομένῳ πρὸς τὴν τῶν ὑποπιπτόντων δόσιν. Ἤφη δὲ “χαριεντιζόμενός τις ἅμα Kp T8 σκοπϑ, τυγχώ- ᾿ yay Μαϑηματικὴν ἔφη ταύτην ναι. ἡ το ολίγον μὲν πρῶτα κηξύσσεται. αὐτὰρ zer τὰ ἐρανῷ ἐσήριξε kie; καὶ ἐπὶ Xo βαίνει. λρχεται μὲν γοὶρ εἰπὸ σημείδ καὶ 25 γραμμῆς εἴτα θὲ τὴν Sgav8 καὶ συμπάντων ea oA Gro z gay dr oov. Πόσω μέρη Map iiis Τῆς μὲν τιμιωτέροις καὶ πρώτης ὁλοσχερέφερα “μέρη δύο "Agir aem καὶ Γεωμετρία. Τῆς δὲ περὶ τοὶ αἰσϑητοὶ ἀσχολδμένης ἕξ. 5 Aeyisi Γεωθεσίο, Oba]. Κανονι- κὴ. Μηχανικὴ, ᾿Αφρονομική. Ὅτι δὲ τὸ ταῦ τικὸν καλϑμενον ὅτε τὸ οἰφχιτεκτονικὸν, ὅτε τὸ δημῶδες Μεσικὸν ἢ τὸ περὶ ταῖς φύσας λλ ᾿εδὲ TO ὁμωνύμως Ko Speo parete νικὸν ὡς οἴονταί τινες γ μέρη μαθηματικῆς εἰσι» πεδιόντος T8 λογϑ8 σαφῶς τε A94 ἐμο μεθόδως δεξξομεν. i "Ori ὁ κύκλος ἔχει Ξερεοὶς μὲν ἡ. ἐπίπεδα δὲ ἐξ, γωνίας δὲ δ΄. Tiva τίσι προσεγγίζεε τῶν Μαϑημάτων:; Συνεγγ' 'ζε; μῶλλον τῇ μὲν οὖρ:9 μητικῇ ἡ 5 λογιςικὴ καὶ ἥ κανονικῆ, καὶ yere αὕτη ἐν ποσό- τήτι λαβᾶσα κατὰ λογδς eei ug A04 ἀναλογίας πεύσεισι Tz δὲ γεωμετρία ἡ ὀπτικῆ Xg4 " Γεωδεσία. ᾿Αμφοτέραις δὲ καὶ. ἐπὶ πλέον ἡ Μηχανικὴ καὶ ἡ ᾿Αφρολο- yix Ὅτι ἡ μαθηματικὴ τοὺς ἀρχάς μὲν ἔχεν ἐξ ὑποθέσεως καὶ περὶ ὑπόθεσιν. Λέγεται δὲ ὑπόϑεσὶς τριχῶς ἢ M4 πολλαχῶς. καὶ ἕνα μὲν τρόπον͵ ἡ δρωμωτικὴ περιπέτ 6&0, κὰ £) MS. ᾿Αρυίων, 464 Lib. HI. c. V TIT. CATALOGVS Vol.Il. p 2769 277 D SESS E c τὰ , VON , 33 n , xa ὃν λέγονται ἄνα! ὑπδοέσε;ς τῶν Ἐυριχείδε ὑῤωμώτων: καϑ' ἕτερον δὲ. σημοίνομενον ἡ ἐν Ῥητορικὴ τῶν ἐπὶ μέρες ζήτησις. zaQ ὃν λέγεσιν οἱ Σοζιτα) ϑετέον ὑπόθεσιν. Κατοὶ δὲ πρίτην ὑποίβολὴν ὑγγόϑεσις λέγεται ἡ ἀῤχή τῆς ποδίξεως. οὐτησις ὅσα πραγ MT εἰς κατασκευήν TOYS. Cure μὲν λέγεται Δημοκριτον ὑποϑέσς; χοῖσϑαι οὐτόμοις καὶ κενῷ. X9 Δσοκληπιοδης ὄγκοις Wd] TICOcig. ἡ ὃν Manners gregi τὴν τοίτην ema]. CP] "Ori τῆν eigiS rm iy Ε μόνος ἐτ μοῦ Πυϑαγόρας, ὠλλὼ xc] οἱ T8TS γνώριμοι ἐσιελέγον- τες, οριϑμῷ δέτε zrxYT ἐπέοικεν. HU xd ^ v : - μὲν ἔ T S9 ; 9 m / A Jy E 9 f G 2 Ὅτι τέλος μὲν ἔχε; croNB doy eod uar κυρίως μὲν» τὴν ἐπιξημονικὴν Θεωρίων ἧς δὲν soy Ὁ 3, ΄ 7 2 078 í 2 1 A τέλος ἔτε nov ὅτε κάλλιόν ig. ἑπομένως dé, συλλήβδην καταλαβῶν πόσα τῇ c 787 ] 4 ὡρισμένῃ Solo συμβείβηκεν. Τίς τὶ εὗρεν ἐν Μαϑηματικοῖς; Εὔδημος ἱπορέι ἐν τοῖς ὠςπρολογίαις, ὅτι, Οἰνοπίδης euge πρῶτος τὴν TE Coding διοίζωσιν καὶ τὴν 78 μεγάλε ἐνιαυτῷ regis univ. Θαλῆς δὲ js ἔλλειψιν KE τὴν κατο τροπῶς αὐτὰ περίοδον » ὡς gk ἴση ee cuu Deve. Avec uen cpos δὲ eT, ἔξιν ἡ γῆ μετέωρος καὶ xmérpo 7reQi TO TH MocMB. μέσον. ὁ Λναξιμένης θὲ, eni σελήνη ἐκ TS ἡλίξ ἔχε: TO φὼς καὶ τίνα ἐκλείπες τρίπον. Οἱ δὲ λοιποὶ ἐξευρημένοις τότοις ἐπέταξαν ἕτερω. “Ὅτι οἱ ἀπλανῶς κινῶνται περὶ τὸν dio τῶν πόλων c oves μένοντα; οἱ δὲ πλανώμενοι περὶ τὸν τῇ ζωδιωκδ πρὸς ὀρθας ὄντῶ ἄξονα αὐτῷ ὠπέχεσιν ἀλλήλων ὅτι τὸν τῶν ἀπλα- γῶν καὶ τῶν πλανωμένων ἄξονα πεντεκαιδεκωγωνε πλευρῶν ci cio: μοῖραι εἰκοσιτέσ- σαρες. * Andrantus, dequo vide Zthenaeum XV. pag. 673. E. vixitcirca ann. 204. pofi C.N. Andronicus, Rüodius."), in fucceffione ab Ariflotele vndecimus, Boethii Sidonii praeceptor, tefle ZLmmnonio in Categor. pag. 2. et 5. aequalis ''yrannionis, qui a Lucullo captus eft, vt referunt P/utarchue in Lucullo pag. 584. et Suidas in T'yrann. Ariflotelis fcripta et "'Theophralli primus digeffit atque a Tyrannione emendatos edidit in vulgus m- com- pofuitque πίνακας fcriptorum Zriftotelis ar T'eophra Hi, τὰ Λριξοτέλθς καὶ GecQoa- cm εἰς πραγμοτείος διέλλε. τοὺς οἰκεῖας ὑποθέσεις εἰς ταυτὸν συνωγο γῶν. vt tradit Porplujriur in vita Plotini cap. 24. Confer PÍutarthum in Sylla pag. 468. ἴῃ hoc ope- re librum περὶ ἑρμηνείαις Ariftoteli abiudicauerat, vt praeter Boethium et Ammonium teflatur. Zlexander Aphrodif. in primum prior. Analytic. | Notauerat quoque partem poftremam libri de Categoriis non eíTe- Ariflotelis, notante eodem Boecthio. Ex eo- dem, wt fufpicor, Andronici opere Ge//iur XX. 5. Alexandri et. Ariflotelis mutuas literas exhibet. | .Paraphrafin Andronici in Categorias memorat Simplicius. Etiam im Phiyfica d) Conf. Ionfium de fcriptor. hift. phil. ΠῚ, r, r. part. IL p.2. lll z, 4. p. 9. inprimis Bale in - Di&. tom. 1. h. v. p. 236íq. vbi quoque de tribus aliis Zndroticis, 1) M. Pompilio, Epicureo, tem- pore Ciceronis, 2) Calli/1o , 'Theffalonicenfi, faec. XV. e Graecia Romam fugiente, 3) "T ranquillo, natione Dalmato, qui tempore Mof:llani litteras docuit Lipfiae, vberius differit: Bulle l.c. pag. 295. Harl. LA 6) Conf. Valefium de critica IL. cap. 21. p. 169 fq. cum-H. Valefii Emendatt. a Burnianno ἢ]. edi- tis. Harl. P PERIPATETICORVM Lib. ITI. c. HI. Vol. 117p. 2770278 465 Págfica. Ariftotelis fcripfiffe, iam ex eodem. Simplicio Patriciur lib. IV. difcuff. Peri- patet. pag. 41. 0 feruauit. — Librum Andronici, diligentiffimi fenis, de diui/tone Porphy- rius integrum inferucrat fuis in Sophiftam Platonis commentariis, tefle Boethio in li- mine libi: de diuifione. — Liber ille Androuici cum aliis de difcendi cupiditate et virtute, [it. de" mirabilibus aucificiis et fragmento de iisdem] fuit in Bibl, Scorialenfi, tefle Alex. Baruoetios [vid. Pier itiner. per Hifpan. pag. 157.] | Z4nimar: nec corpoream effe [IP] " . mec lece loci teneri, nec fcindi, fenfit Andronicus, Peripateticus, cum Socrate, Platone, Ariflotele, "Theodoro Platonico, et Porphyrio, vt refert auctor libri de fpermate latine editi cap. i. qui ex hoc ipfo, quia Porphyrii meminit, Galenum auctorem habere non poteft. — Laudat Andronicum inter celebziores Rhodios Strabo XIV. p.655. De Para. phrofi Nicomathtorum) et libro περὶ παϑῶν 9), qui ad hunc Andronicum, tamquam auctorem, vulgo refertur, dixi fupra cap. V. $. 29. ZIndronitus (αἱ δι: 9), 'Thefalonicenfis , Peripateticus recens, faeculo poft Chriflem deci. imo quinto clarus, et plurium fcriptorum auclor, vt eodem loco obferuaui Ó. — Fuere preéterea Zfndronicus, praefectus Ptolemaidis circa a. C. 411. de quo Synefius epift. 57. Pompiliur Andronicus, Epicureus, de quo Suetonius in Grammaticis cap. 8. /fadropni- eur lypiur, hilloricus, de quo fupra cap. VIII. Zndronicur Tragicur, hiflrio, de quo lib. Il. cap. XIX. Litiur Zsdronicur, de quo in Bibl.latina. — Z4zdrcnicur Tfianur, medicus, Octrauio Horatiano et Galeno memoratus; vt alios in praefenti oinittam, [ex indice facile colligendos.] ZAudroflhener, Adimanti F. Theophráfli, vt videtur, difcipulus. Laert. V. 51. ZInrfas, fupra in 4denzfiar, Afnonymi, graeci. nterpretes graeci qui in Ariflotzlem exflant, funt 1) in Rhetorica, de quibus dixi cap. 5. $. VI. 2) In libros IT. et ΠῚ. Nicomach. ibid. $. ag. vbi et de para. . phrafi Anonymi, quam fub Andronici Rhodii deinde nomine edidit Dan. Heinfius. 3) In fecundum librum pofteriorum Analyticorum, cum Philopono et Euflratio editum, de quo dicere conflitui libro V. in Philopono. 4) libellum de Íyllogismis, de quo fupra cap. IV. $. 3: p. 114. etc. ZIntipater, Yolai, rex Macedoniae, Ariffotelis difcipulus, quem moriens curatorem tefla- menti philofophus conftituit, vt refert Leerzius V. 11. ézrigoAay P σύγγραμμα fcripfit libris duobus, tefle Suida, in quibus [1] multa haud dubie fuerunt de rebus Alexan- dri M. f) !n editione anni 14t7. Dan. Heinfius huic paraphrafi fubiunxit libellum περὲ &geráv καὶ κακιῶν xu τῶν τάτων μιεσοτήτων, Ariftotceli a quibusdam praeter rem tributum, vt dixi fupra cap. VI. $. 32. tum excerpta e libro Maximi, morachi éuoXoysrs ad 5, Marinum, presbyterum, περὶ Φυσικξ ϑελήωμα- τος ἤγαν ϑελήσεως, quae prius vulgauerat Hoefche- lius. [plura vid. apud Baylium l. c.p. 236. D.] g) Cod. (ub eius nomine eft. in bibl. Veneta D. Marci, vid. 7/iiloifon. anecd. gr. 1I. pag. 248, edi- tus eft libellus ab Hoe(chelio, 1593. Harl. J^ol. 11]. h) Re&ius Cal/iffi, fcil. filius. Hewmann. f) Carmen cius graecum in Beffarionem, in Matrit. reg. cod. LXXII. p. 2:7. cat. lrizrti, vbi omiífo nomine ex(lat, ab Iriarto vero gr. cum lat, verfione editum eft, et in cod. CXV. P. 464. cat. Iriart.- arl, &) Confer lonfium lib. I. Cap. 13. pag. 7o. 71. Fabric. | Eudocia in Violario pag. 45. ἔγραψεν, ait, istpíay καὶ σύγγρωμμα ἐπεςυλῶν dy βιβλίοις δΐκοσιν, Hari. Nnun 466 Lib.11I.c.V 111. CATALOGVS : Vol. TI. p. 279. dii M, quemadmodum ex Alexandri ep'ftolis ad Antipatrum referunt nonnulla Plinius et Plutarchus. Arito:elis qnoque ad hune Antipatrum Epiftolae IX. olim ferebantur ,- vt conflat e Laeriio V. 27. Seripferat € hifloriam Antipater, ταὺς Περόίκκϑ πράξεις "JA- λυρικώς. — Antipatri, Maecdoms, fe alterius iunioris, Epigramma in Cleonicem, nau- fragam, et Medeae imaginem, Romae coinpofitum, legitur in Anthologia. "Ant fihenes , Peripatetieus, citatur a P/legonte cap. 3. mirabil. [vid. Joufius 1. 8, 40. et IV. τ pag.329. AMeuagisr ad Laert. l. 4. Heumanum.] NS Apellico Ter, ciuis opulentus Athenienfs, qui de Ariflotelis confuetudine cum Hermia Ícripfit, tefle Ari(locle apud fufih. XV. 2. praeparat. Ariflotelis libros diligenter coemit, vt refert /dihenarur, quom vide V. pag. 214. vbi docet, eum tloruiffe op magni regis Mirhridatis. — Vide etiam Plutarchum in Syla pag. 468. et Strabonem XIII. p. 608. e quibus difc:s, Apeliiconis defundli bibliothecam et in his Ariftotelis et "Theophrafli fcripta, quae a Nelei Scepfii pofleris fibi comparauerat, fed Φιλέβιβλος μᾶλλον ὧν ἢ QuAezeQos, vt ait Strabo, ex arrofis exemplaribus curauerat non fatis fideliter vel de- fcribi vel fuppleri,. perueniffe Romam, quum Athenas cepiffet Sylla Olymp. CLXXIII. 5. inde accepir illa Tyrannion, de quo fuo loco dixi, et paullo ante in Andronico: [adde cl. Bu/e in praef. ad vol. 1. Opp. Ariftotelis p. XVIII fqq. Zonfium de fcript. hift. phil. ΤΠ. 15,3. pag. 232 fq.] y [ Apollinaris, cuius mst. gr. comment. in Ariflot. T. Ana!yt. pofler, exflat Venetiis.] ZTlyolloniur, Alexandrinur, Peripateticus. Pl:tarch. zer Φιλαδελῷ. Apollonius, Solenfis, praeceptor Demetrii Alpendii. Laert. V. 83. drcefilous. [. Arcefílat, mediae auctor academiae, Theophrafli prius, quam Crantoris fuit auditor, tefle Laertio 1V. 22. et 19. Stratonis Lampfaceni heres. id. V. 61. et 63. [Plu- ra vide fupra in catal. Platonicorum pag. 162 Íq.] "Archijtam, quemdam peripateticum nefcio an ex fuo ingenio confinxit Themiflius, qui Ar- chytam, qui de decem praedicamentis fcripfit, negat elfe pythagoricum-illum anti- quum fed iuniorem quemdam peripateticum Archytam, nouo operi vetuflate nominis auctoritatem comparare voluiffe, Vide Doerhium praefat. in Categor. Arif, "Theophrafli difcipulus. Vide //inneflur. AAriflider, teflamenti Stratonis curator. Lac. V. 62. «ἤει Alcxandrinur. Laert. VII. 164. Hunc, puto, οὔ Ariffonem peripateticom, qui Strabonis aetate de Nilo feripfir, plagii sb Eudoro adcufatus, ipfe forraffis rectius ad- culandus. Vide Straichem XVI. pag. 790. [If] [conf. Jonfium 11. 2, 4. pag.9 cdit. Dorn. //offum de hiftoricis graecis lib. 1L. cap. IV. pag. 179. qui, quod fcholiafles ad "Arollon. Rhodium MH. (v. 269.) Zrifl nem. Chium de origine Nili citat, ab hoc, purat, Chium et Ceum eífe confufos, verifimile tamen effe, eum de Nilo opus vulgafle, cuius de Nilo fententia memoretur. — Equidem fufpicarer, apud fcholiaften corrupram eife lectionem, ex compendio fcr/bendi vocabuli Αλεξανδρινος, qui, quod librario minus notus fuerit, quam Ariflo Chius, is Xice inde fecifle videtur: etiam. propter fimilitudi- nem foni fcripturaeque priorum litterarum in fequenti ὅτε Xeg«ovos librarius errare et decipi $ Voll p.280 — ο΄ PERIPATETICORVM Lib. HI.cLPFIH 467 eda τ decipi facilius potuit. — Quidquid cft, Straboni maiorem fidem habeo, quam fcholiaítae. vid. quoque J2jle in Diction. I. voc. Zriflon. not. H. pag. 322. Har. "riflo Ceu, vide paullo poft, “4.10 Iuliefer. Ziriflo Cows, Cei, de quo mox dicam, difcipulus et heres. — Ita enim intelligo Strabonis verba XIV. p. 658. vbi inter claros Coos refert "Ag/seves τὸν ακροσσοόμενον τῇ Περιπα- τητικὲ (fcil ᾿Αρίτωνος., non "Aydgoviug , vt Patricius p. 135. difcuff. Feripztet.) «oj xAa- ρονομήσαντα. Fuit et Ariftro, Critolai, Peripatetici, difcipulus; vid. Quizzian. 1l. 15, Ig. In/l. Or, [3extus Ewpir. adu. rhet. 1I, fet. 61] - 4driflo Iulistes, e Yulide, Cei oppido, Laert. Vll. 164. Peripateticus, Ζηλωτῆς Bionir, Bo- ryflhenitae. Strab. X. p. 486. — Succeflit Lyconi, defuncto Olymp. CXXXVII D vt Ari- ftoni faccellit Critolaur, de quo infra fuo loco. — Scripti: tefte Cicerone V. s. de finibus, multa et polita, fcd defLtuta grauitate et auctoritate, — T'eflamentum Stratonis Phyfici ex hoc Ari(tone repetit Lorrt. Ν.. 64. vbi male apud interpretem legitur Zfri/fo Cous, et in Graeco ὁ οἰκεῖοι pro Κορ. - Mentio quoque in Lyconis teflamento ibid. V. 70. Ἔρω- Tixo ciusdem Arillonis ὅμοιο laudat Zdfhena us lib. X. p. 4:9. XIII. p. 563. XV. p. 674. et Stobaru: , qui ex Arillonis commentariis quoque locum producit fermone LXV. qui e(t de laudibus Coniugii, Fabrir. EUPBSPIOMSUE POR CCONINS Pauca notant de hoc philofopho /^offiur et Bale, locis, in nota antecedenti laudatis, Brucker. in. hift. critica philof. vol.l. pag. 852. aliique, quos laudat Fabric. ad Ariftonem Chium in catalogo Stoicorum. | Plura collegerunt /Menagius ad Diog. Laert. VII. 164. pag. 332 f]. Stanleiur eiusque interpres latinus, O/eariur in hifloria philof. part. V. cap. 2. tom. II. pag. 98 fqq. edit. Venerae. Docte tamen et curatius difputat de Zriflone tam Ceo, quam Chio, qui faepe confunduntur, vir doctus in Biblio:heca philologica Gottingenfi, (germa- nice fcripta,) vol. II. part. I. pag. 1 fqq. part. II. pag. 1 fqq. et part. VI. pag. 1 fqq. Gottingae, 1773 et 1774. Qnod Zfrhencers X. p. 419. C. Ariflona, philofophum, fcribit, libro fecündo amctoriorum fimilum (ἐρωτικῶν ὁμοίων.) quorum auctor habetur Ariflon, peripateticus, tradi- diffe, Polemonem acadcmicum (de que fupra pag. 183 fq. difputatum efl,) hortari ad coenam ituros, compotationem vt curarent, quae eílet non tantum in pracfens iucunda, fed etiam in craftinum: vir doctus in biblioth. philologica laudata, tom. ll. part. 1. pag. 10. contra Bruckerum docet, Ariftonem Ceum, non, Chium, Stoicum, Polemone etiam doctore vfum fuiffe. Idem ibidem pag. 16. 27 fqq. fufpicatur, multa loca spud Diogenem Lacrtium. de Ariflone, Stoico, apud Senecam, ep. 94. 115. Zfeliai. VII. 5, 33. (vbi Perizonius quoque Ari- ftonem. Stoicum, intelligit, vir autem ille doctus dubitat,) Stebaeum ferm. LXXVIII. p. 712. 7 .T!5- (vbi. Ariftonis ὅμοιο, fcil. ἐςωτικοὶ et quaedam ex illis citat, coll, cum Diog. Laert. δ. 161) pag. 103. coll. cum P/ufarcho de educat. pag. 82. edit. Heuingeri, peripatetico po. tius, quam Stoico Arifloni fuiffe tribuenda; certe Diogenem nos incertos reddere, num ea, quac narrat, reuera Arifloni, Stoico, fint adfignanda. — Diogener Lacrtiur VII. 162. enumerat Nan 2 libros, I) Circiter Olymp. CXL. eum praefuiffefcholae — ad Diog. Laertium, VII. 164. Olymp. CXXXVIII, peripateticae, fcribunt /ozfius I. p. 69. et Menag. — ait Brucker. Harl. 468 — Lib21I. c. V IHI. . CATALOGVS , libros, qui fub nomine Ariflonis, Stoiti, olim circumfercbanturg fed ipfe addit, Panaetium et Soficratem iudicaíffe, folas epiftolzs ipfius fuiffe, cetera Peripatetici Ariflonis, quorum iudi- cium comprobant JZeuagiti; ad locum Diogenis et vir doctus in bibiioth. philol. mem. vol. II. part. VI. pag. 459 fqq. adde Zalel, m. art. Zriffon pag. 323. (.) — Vir igitur ille doctus in biblioth. phil. acute docteque perfequitur libros, qui philofophum peripateticum habuerint parentem, licet Sroico a multis fuerint adícripti. Sunt vero I) Προτρεπτικῶν (δ΄. od 2) Ἐρωτικαὶ διατρίβα!. quae iudicibus quoque Cafaubono, Menagio, du Soul a Plutarchi vitas parallelas , aliisque, ab Athenaeo et. aliis ἐξωτικοὶ ὅμοιοι vocantur, et ex qui- bus plurima, quae fuperfunt, fragmenta feruata videntur: ex iisdem fumta exiftimat vir ille doctus anonymus in biblioth. Gotting. part. VI. pag. 464 fq. loca apud Plutarchum vit. parall. tom. I. pag. 249. ct in Ariflide tom. IL. pag. 250. vbi K&cse pro vulgato Χίος habent codices. 4) Πρὸς τὲς ῥήτορας. lonfius, qui tribuit Chio, putat, ex hoc libro fumtum efíle a Pintarcho. vit. parall. tom. IV. pag. 416. iudicium "Theophrafti de Demofthene, (vbi tamen nonXios, fed Κοῖος; qui difcipulus erat Theophra(li, legendum efl) et pag. 437. narratio- nem de morte Demoflhenis. lila tamen Plurarchi loca V. D. ánonymvs opinatur, etiam ex ἀπομνημονευμοίτων luxilfe. ldem arbitratur, apud Cieeronem de fenectute, init. legendum elle, vt Zriffa Ceius. Secus fentiunt Menagixs et Bayle ll. citat. atque Graeuiuir ad loctm Ciceronis pag. 386. " 4) Λύκων, apud Plutarchum de audiendis poctis cap. I. forfan de fenectute libellus, vbi Lycon eamdem fu(linuerit perfonam, quam Varro apud Ciceronem. Quod Lycon mortuus eft Olymp. CXXXVIII. probabile videtur viro illi doclo, tum temporis: illum librum con- fectum fuiffe ab Ariftone, propemodum odtogenario: mortuum enim eífe 'Theophrafium Olymp. CXXIIL 5. et inter mortem illius atque Lyconis interceflitfe fere fexaginta annos. - 5) Πρὸς τὲς Διαλεκτικός. V. D. coniicit, erraffe Diogenem Laertium, contenden- tem, Ariftoncm, Stoicum, fpreuiffe phyficam, logicam et dialecticam, quod de peripatetico philofopho, non de floico, pronuntia:i poffit. 6) Carmen 739. in Anthologia Cephalae. vid. cl. ScAmeideri periculum criticum in an- thologiam Cephalae, pag. 127.. vbi quaedam de Ariflonibus difputantur. Fragmenta, a P/ufarcho (edit. Xylandri Francof. 1620.) et a Srobaeo, (edit. Gesner. ibid. 1581.) fcruata, vir ille doct. in parte Vl. pag: 470. haec notauit: 1) P/nt. opufc. moral. pag. 804. coll. Stobaeo pag. 405. «cg. Plutarch. vit, parall. tom. Il. pag. 350. opufc. moral. p. 42. 133. στό, 600. — 2) Stob, fecundum ordinem argumentorum, pag. 882. (coll. Diog. Laert. JV. 68.) 676. 760. 347. (coll. p. 755.) 103. 79. 827. 778. 320. 253. 251. 250. (coll. Piutarch. opufc. moral. pag. 59. E.) 243. 247. 621. (coll. Plut, de paeror.educ. cap. 2. lncertior eft ei. locus apud P/ut. opuíc. moral. pag. 365. et apud Sextum Eripir. adu. mathem. pag. 75. Locus P/utarchi de ex(iho pag. 386. vol. VIH. edit. Reiskii, (cuius et Xylandri notas eonferes,) eft notandus, quoniam is feriem praecipuorum fcholae et peripateticae et floicae magiflrorum contexuit. Praeter ea confuli poffunt M. Goftofred.. Buchnerus in dilp. rito Chius, vita et do&irina notur, lenae 1725. 4. S. 1. et (To. Georgii Lotteri) firicturae extempo- rales in dif. Buchneri memoratam, Lipfiae 1725. 4. Burtmanzi Il. comment. ad. Doruillii "ἢ cula, Vol. I. p. 280 P 281 PERIPATETICORVM Lib. HIT. c. V 111. 469 cula, tóm. II. pag. 550, Zo. Bened. Carpzou. difp. de vita et placitis Critolai phafelitae, phi- lofophi peripatetici, Lipf 1743. 4. p.15 fq. fupra in catalogo Platonicorum p. 163 fq. Har. Add. Paradoxon Stoicum Ariflonis Chii, ὅμοιον εἶναι τῷ ἀγωθῷ ὑποκοιτῇ τὸν σοφὸν spud Diog. Laert. VIL 160. illuflratum opera Jo. Beued. Carpzov, L. 1742. 8. vbi Sect. ΤΙ. cap. 2. Ὁ. 200 fq. etiam de Peripatetico Ariflone diíputatur. Diuerfus ab his omnibus, et antiquior iisdem eft Zri//o, δὰ quem Arifloteles literas fcripfit, memoratus Laertio V. 27. Fabric. Plures poflunt enumerari: 7friffo, contra quem fcripfit Alpafius, tefte Suida voc. ᾿Ασπάσιος. Ariffon, qui quoque fcribitur 7477//ien, philofophus Epicureus, (vid. JZ/gttenbach. ad Plutarch. de S. N. V. pag. 71.) Titur Atri- Jfon, et Claudiur Zfriffon, lcti tempore Traiani, quos merorat Zfiiiur Y. epift. 22. vbi vide Catan. et lib. VI. epift. 31, 3. vbi confules Cortium pag. 464. aliique a Meurfio ac Menagio collecti, et quos index fuppeditabit. Harl. Ariftobulur y P'eripateticus, laudatur a Clemeniel. Strom. p.3o5 Eufebio XIII. 12. praeparat. et Cyrillo YV. aduerfus Tulian. pag. 134. Chronicon Pafchale ad Olymp. CXLIX. p. 178. ᾿Αριξόβολος ladzics ἹΤεριποιτητικὸς Φιλόσοζος ἐγνωρίζετο, ὃς Πτολεμαίῳ τῷ Φιλο- μήτορι ἐξηγήσε:ς τῆς Μωυσέως γραφῆς ἀνέθηκεν. — "Inatolius apud Eufeb. VII. 32. Hift. vocat βίβλες ἐξηγητικοὶς τῇ Μωὐσέως νόμε. — Eufibiur ipfe VII. 13. praeparat. τὴν - χῶν ἱερῶν νόμων ἑρμηνείαν. et VIIL 9. τὸ πρὸς Πτολεμαῖον σύγγραμμα. Hierongius in Chron. ad Olymp. CLI. atque ex eo Profper, explanatiouvm in Moyf^a commentarior. Creditur hic Ariflobulus Zu/zbio Vil. 9. praeparat. vbi ariflotelicam cum patria philo- fophia ab eo coniunctam teflatur, idem eífe, cuius mentio exíIat 2. Maccab. I. 10. "Aer sc[98Ao διδασκάλῳ T8 Πτολεμαίδ βασιλέως. Neque abíurdum c(t, eum, qui ad Philomctorem fcripfit, praeceptorem fuiife Ptolemaei Euergetae Il. ) — At enim apud Clementem V. Strom. p. 595. ex errore vel memoriae, vel librarii, Ariflobulus ifle Pto- lemaei Philadelphi temporibus adfcribimr. — Sane ipfe Clemens lib. I. Strom. pag. 342. laudat Ariflobulum ἐν τῷ πρώτῳ πρὸς τὸν Φιλομήτορα, quod ex co repetit Eufebius IX. 6 praeparat. Equidem qui [IP] honc Aritlobulum LXX. Inrerprctibus füb Pto- lemaeo Fhiladelpho accenfent, vt /natolius ' apud Eufcb. VII. 52. Hifl. non tantum temporum ratione rcfelluntur, fed ipfius quoque Ariftobuli teftimonio apud Enfzbinm p. 664. praeparat. Neque clariffimo £/;he»barh:o facile aflentiendum putem , qui car- men fub Orphei nomine, ab Ariftobulo apud Eufebium ibidem prolatum, ex einsdem Ariflobuli ingenio confictum fuiffe haud dubitat, in libro de pocfi Orphica pag. 149. 2 Nun 5 Neque e) Basnage in Hift. des Tuifs lib. IIT. cap. 6. 4) Anatolium erroris arguere potius, quam $. 5. p- 204. putat, difficultate: ea poffe tolli ratio- ne, fi dixeris, Ptolemaeum Philometorem vfum quidem fuiffe Ariftobuli. inftitutione, fcd. Phi- lometore defuricto, honoris cauffa. etiam fub cius fucceflore retinuiffe titulum. regii praeceptoris, atque. profecta 1am fuiffe aetate, quum illa epi- ftol ad Iudaeos, in Aegypto commoratos, exara- retur, Quam fententiam haud improbet, nec ta- men Fabriciamam reiicit Zrncker, hift. crit, phil. 11, peg. 699. Hart. S dios Ariflobulos praeter necetlitatem effingere, ma- lunt 7Foif. bibl. hebr. part. I. p. 216. et Brucker. in hiftor. critica philof. vol. II. p. 7or. vbi a p. '698. copiofus eft de Ariftobulo et controueríia de illius aetate et variorum de illo fententiis. Har. 0) Efchenbachii tamen feritentiam haud. omnino improbandam ἢ, cen(et Mosliem ad Cudworth. Íy(tema intell. cap ΙΝ, $. 17. pag. 347. aut edit. Lugdun. toin. I. pag. 445. not, o. Hari, 410 Lib. IIT. c. VIII. CATALOGVS τ τος c Yeh. p. 581 385, Neque cum viro exquifitae eruditionis, Zwmfredo Ἡοάτο 1. 1. de Bibliis Originahbus cap. 9. aufim adfirmare, duos a Clemente et aliis veteribus confundi Ariftobulos, Peri- pateticum et [udaeum, et fcripta fub. nomine Ariflobuli; feculo demum fecundo poft Chriftum natum fuiffe fuppolita, et Epiftolam 2. Maccab. L. in-qua Arillobuli mentio - occurrit, fimiliter commentitiam efc 7). ^ Neque hoc facile ccediderim, quod legas | apud Buxtorfiuu ad librum Cofri pag. 33. in Bibl. Florentina 1) et 4antuae apud faces Benedictinos latere in membranis Aziftobuli huius opus, Pliilonis, ludaei, Ícripta louge fuperans tam mole, quam doctrina ac praeflantia. — Philone antiquiorem fuiffc, et aHe- goricis perinde, vt Philo, interpretationibus indulfifle Ariftlobulum, teflatur C;:genes 1V. contra Celfum pag. 1:98. Mentio eius etiam apud Sozoremum VII. 18. vbi refpicit ad locum ἔπ δὲ pag. 287. Hifl. quem ita producit Scaliger ad Euíeb, pag. 142. ᾿Αγα- ϑοβέλε τῇ ἐπί λην διδασκάλε, καὶ Agizc(28Ne τὲ ἀπὸ Πανεάδος, ita certe legit Ru- fiaus pro T8 πάνυ. Fübric. — De hoc vid. Huetius demonflr. euang. prop. IV. cap. 2. 6. 27. et cap. 12. $. 4. l/alvfius adj Eufebii hift, eccl. lib. VI. capor3. Prideoux hift. V. T. tom. ll. pag. 38. et pag. 5o fqq. Zeumanz. — Fou: de hiftor. graec. lib. I. p. 55. Harl. | Ariflocles, Me[]rnius, f. Meffanenfis, Peripateticus, praeceptor Alexandri Aphrodifei "), tefle Simplicio in 1. de coelo, et Cyril/o.II. in Iulianum, vbi male: Z4/exomder, Zrijlotelis difcipulus, pro 4frifloclir, vt pulchre obíeruatum Nunnefio ad vitam Ariflotelis nr. 26. Scripfit hic Ariflrocles tefle Suida (vbi vid. Küfter. et Eudocia pag. 71.) πότερον σπεδαιό- τερος Ομηρος ἢ Πλώτων, Artem rhetoricam, et dz Saropidz librum , atque Ethicorum libros X. cum totidem libris de Páilofophia; in quibus philofophos et eorum dogmata eft perfequatus ; vide /ou/ii Hitt. Philofoph. lib. IV. 8. pag. 330. p. 25. edit. Dornii.] Sextum horum librorum Ariftoclis laudat idem Suides in Xorxdys. Ex feptimo Írag- menta feruauit Eu/zbiur XV. 2. et 14. praeparat. Ex offauo XV. 17. 18. 19. 20. 21. His fragmentis vfus et H. Stephanus notis ad [IP] Sexti Pyrrhonias Hypotypofes. Itaque Patritius pag. 133. difcuiT. Peripatetic. male ex illis collegit, libros Arifloclis de Philo- fophia adhuc in Galliis fupereffe oportere. Faüri. —— Placidus Reima part. L. hift. Meffan. p. 204. ftatuit, eum natum fuiffe a. 319. ante C. N. circa Olymp. CXV. alii incer- tum efe tempus pronuntiant, quo is floruerit. Ger. Zo. P'offus de hil. graecis lib. Hr. pag. 333. eum inter hifloricos iacertae patriae collocat, vbi de hoc et aliis eiusdem nomi- nis adnotat quaedam , idemque fe nefcire fatetur, num noflri, an alius fint Arifloclis, de paradoxi, ex quibus S/obarus ferm. 62. de vituperatione Veneris aliqua exhibet. Alrifloclis deperditos in Platonis Timaeum commentar. memorat Fabric. fupra Ρ. 495. - exProclo. Alius forfan Zfriffoclis fuerunt de republica Lacedaemoniorum libri, quorum primum . p) Holdii opinionem fequutus eft Lenfant? in — ftatuit, duo celebres in gente ebraca fuiffe Arifto- biblioth. germ. tom. IL. pag. 134 fq. add. C/;j- bulos. Z/ar/. i yiri biblioth. fele&. tom. 27. pag. 412 fq. Ad q) Confer Bartoloccium bibl. Rabbin. tom, I. - partes Hodii inclinat Huddeus in hiftor. ecclef, pag. 458 fq. ex libro Scialíceleth hakkabala idem V. T. tom. IL. pag. 1117. fed in hiftor. philof. referentem. Ebraeor. $. 18. (vbi agit de Ariftobulo,) pag. 72. r) Ariftocles fuit praeceptor Alexandri imper. cum Bartoloccio tom. 1. pag. 466. bibl. Rabbin. mon, Alexandri philofophi. Zeumanm. , "apt - γοὶ ΤΙ.» 582. 00. PERIPATETICORVM 18,111. ΚΠ. αι primum citat /ffAznaeur IV, pag. 140. B. —. “27 οι], mufici, librum περὶ Χορῶν laudat /Ztheuaeur 1V. pag. 174. C. — — riflocler, Stoicus, (vid. infra in catal, Stoico- rüm b.v.) — riffocler , Pergamenus, fophifta, tempore "Traiani et Adriani. (vid. Suidarh.v.) — E ifloces, Rhodius, tempore Augulli, rhetor et grammaticus, vid. infra lib. V. cap. 7. tom, VII. pag. 52. in catalogo granimaticorum, vbi laudatur Meur- fius , qué in biblioiliela gr. et ad Arifloxenum pag. 145 fq. — Z4ri/focles varios eorumque Ícripta recenfet. Ha. "riflocler, Pergauenur, de quo Philoffratur 11. de Sophiflis | pag. 565. [pag. 567 fq. ibique Olear. £udoria p. 66.] «driflomachur, difcipulus Lyconis. Laert. V. 70. 4 "Ar .floteler, Midiae et Pythiadis F. 'Theophra(li difcipulus, Laer/. V. 53. "rifloteles, iunior, expofitor Arifloielis, Philofophi, citatur a Syriamo in XII. Metapliyf. pag- 55. Zr ifloteler , Erafifirati F. Sextus I, contra mathem. p. 51. Ariftoteles , Mytlellleus; vir, in fpeculatione peripatetica primatum tenens, tempore Cul. a quo memoratur libro de confuetudine, tom. VI. edit. Farif, P- 553. "iffoxenur, "Tarentinus, Ariflotelis difcipulus, de quo in capite de Muficis. Fabric. adde P q P JW. inerf. hift. doctrinar. apud Graec. et Romanos. tom. I. pag. 213. 222. coll. cenfura in bibl. crit. Amflel. vol. IT. part. 8. p. τα 14. Zar. [Afriur, eiusque adfeclae, num Ariflotelicis an Platonicis adferibendi fint, nec ne, late dis. putat et variorum tum veterum, tum recentiorum aufert excutitque fententias IMoxhe- mius ad Cudworthi Syfl. intellectuale, cap. IV. $. 36. tom. I. p. 875 fqq. edit. Leiden- fis. Harl.] "rrianur, bibl. Coislin. p. $98. [Artemon, haereticus, vid. Exufrb. hift. ecclef. lib. V. cap. 28. Heumann.] Afilepiur Trallianur, Ammonii Hermeae difcipulus, fcripfit commentaria in libros primo- res fex vcl feptem Metaphyficorum Ariflotelis, quae adhuc exftant manu exarata... Ha- bentur et eiusdem fcholia MSS, in Arithimeticam Nicomachi Gera!eni. Afpofur, de quo dixi fupra cap. V. de Ariflotelis ethicis $. 29. in nota. Huius συγγράμ- para in Ícholis fua aetate lecta teflatur. "orphyriur in. vira Plotini.— Eius dicipulum audiuit Ga/imur, vt ipfe tcflarur cap. 8. de dignatione adfecluum tom. VI. edit. Parif. pag. 532. [vid. Juhi» l. c. pag. 296.] Afpius, Lyconis frater. Lcert. V. 69. Scd et patri Lyconis Aflyanacti nomen erat, Lacrr. V. 65. F A5flycreon , ad quem fcripfit Theopliraflus. Laert. V, 5o. zihanes , curator teflameuti Stratonis, Phyfici. Laert. V. 62. "thinorur, Seleacienfis, aequalis Strabonir, qui eius meminit XIV. pag. 670. [conf. Faye dicl. voc. Z/thuue not. G.. Har/.] "Athenio, ap Li HLc FIL ὈΛΎΔΕΟΟΥΒ PERIPATETICORVM Vol. YI. p. 232 P283 Aikrnio, Erymnei difjjpulus, fub Mithridate. — Vide Athenaeum V. pag. ai fq. e Pofido. , nio Apamcenfi, n | Ziheodorus, in octauo περιπώτων. Latrt. IL. 5. et V. 56. [ Menag. ad Diog. not. pag. 136. Buhle pag. 297.] ΟΝ : us ZLtocrius , ᾿Ατόκιος. bibl. Coislinian. pag. 598. ZAugorius, quem fe inter doctiffimos habere fcribit Zuguffin. de Categoriis, cap. 12. Baliardu;, de quo /olaterranus lib. XXII. Aathropolog. pag. 228. vbi de Lucio ΤΙ. poatifice, qui fuit A. C. 1144. t145. Hor tenpore Baliardur, Philofophur quidom gallitur ac. peri- patrticus Parifíüs prodüt, vir doGiiffiuur, ab Qrihodoxir tamen in quiburdam aberrans, a quibus nec per Synodum, iuffu vegir Ludouiri (VII. cognomine Pii) Auiur gratia coa- Bam, auelli potuit , quin in loco deferto cum fociis uonnullir omne aeuum abflinendo exegif. Fabrit. — Volatecianus haud dubie deferipfit: Platinam, a quo Baliardus nominatur in vita Lucii II. fol. 202. b. — Intelligi vero debet Zbaelardur. Heum. ---- Ὡς Zfbaelardo, fcholafticae cum philofophiae tum theologiae parente, vid. (Gervai/?) la vie d? Abelard et celle de Heloife Parif. 1720. II. tozm. τ2. HTesmonm. in actis philof. tom. TII. p. $359 — 585. vbi p. 582. not. s. de altero eius nomine Bailardur ditlcrit, Bay/z in Dict, tom. 1. voc. Zlbelard, pag. 18 fqq. MNicerom in Memoriis ctc. tom. IV. pag. 186 fqq. verfion. german. Baumgarten. etc. Harl. Petri Bembi Peripateticur, fiue de nominum inuentione, conciliat fententias, in fpecie contra- rias, Platonicorum et Peripateticorum, diíceptantium inter fe, vtrum nomina fint Quzer, an ϑέσες. Cafauboniana, pag. 34- 1 | Boforio, cardinalis A. C. 1472. denatus, Platoni licet addiQtior huiusque famae aduerfus Tra. ;ezuntium adfertor, Ariftotelem tamen et ipfe magri fecit eiusque philofophiam probe calluit, et illius ac "Theophrafli metaphyfica donauit verfione latina, perquam erudita atque cleganti, ; Bion, Boryflhenites, "Theophraflum audiuit tefle Laertio IV. ;2.. Bionis ξηλωτῆς Ariflo Ceus Peripateticus , de quo fupra. Strabo X. pag. 437. Fabri. vid. fupra in catalogo Plato- nicorum, h. v. Hai. uiis Manlius Torquatus Seuerimus. Boethius 2), de quo in Biblioth. latina dixi, libros Ari. ftotelis logicos vniuerfos, qui hodie exílant, latine eft interpretatus, [ΠΡ] plerosque etiam commentariis illuflrauit, teftarus, reliqua etiam Ariftotclis fcripta ethica et phy- fica latine reddere et commentariis illuflrare, omnesque paritcr Platonis dialogos γε: tendo vel etiam commentande in letinam redigere formain, et de Platoais et Ariflotelis concordia 5) Boethius re&ius habetur pro Platonico, ἵν. proía r. eius tunicae infcribit litteras IT O quae fupra pag. τ65.} Nam in confolatione philofo- fignificare videntur lato ὁ 38o$, An Bocthius hica lib. I. profa 3. vocat Platonem noffrum, et — fucrit Chriftianus, vid. “ποία. hiftor. ecclef, lib, proa 4. Platonis ore loquutum effe philofophiam — VI. cap. 1. $. 6. ct cap. ΠῚ, (.7. Zwman. fcribit: immo, imaginem philofophiae defcribens, Μοὶ, Ρ. 583 δ 34. INDEX SCRIPTOR. QVI A BOETHIO CIT. Li&1ILc ῬΊΠΙ, 473 concordia commeutari inflituiffe. praef. 'ad lib. IT. de iuterpretat. edit. 3. De fcholiis -graecis incerti zuctoris in tres libros Boethii de differenuis 'T'opicis mentionem feci fu- .pra cap. V. 6. 4. Quoniam: vero Boethius multos graecos, et in his peripateticos quosdam atque Ariflotelis interpretes citat, exiftimaui, lectorem non iw laturum, fi hoc loco ci exhiberetur eompofitus olim a me ᾽ν INDEX SCRIPTORVM aliorumque. quorumdam, in operibns BOETHII leudatorum, ad pagiitus editionis Bafileenfis -ann. 1570. fol. Sh. denotat librum Cantipratani de difciplina Scholarium Boethio fuppofitum. Confaff. Conufcflionem fidei inter Boethii Opera non editam, fed vulgatam cum nonnullis Boe- thii opufculis a A«nato L/7allino Lugd. Batau. 1656. 8. - Aggenus Virbicus. Pag. 1540. Agrimenforum veterum indiculus. 1540. Albinus. 1179. eius Geometrica ct Dialeclica fcripta. 289. Alius foratle ἠρέμα, vir confularis. 929. 940. Alius dibinur, Albei F. difcipulus nefcio cuius Grylli. Sch. 1279. 1282. Alexauder Aphrodifeus. 55. 56. 403. Sch. 1278. in librum Ariflo:eiis de interpretatione, 252. 289. 29r. 292. 294. 295. 298. 301. 302. 303. 317. 319. 320. 323. 333. 347. 348. 556- 368. 387. 388. 394. in aiios Ariflotelis libros. 291. , Anaxagorae fuga. 920. ^Andronieus Rhodius, Peripstetge TOI. 292. diligentiffimi fenis liber de diuifione. 638, a Porphyrio infertus commentariis in So- phiflam Platonis. id. [TP] Archytas, "T'arentinus, Pytliagoricus, qui cum Platone aliquantulum vixit, auctorne fit libri de decem praedicameutis, an Archytas quidam Peripateticus, vt "Themiflio vifum. i14. 1352. Eius de diuifione aequali proportionis fuperparticularis, 1428. de diuifione tetrachordi, 1479. 1480. Menta Gcometricalis Archyrae , non fordidi geoietrise difciplinae auctoris. 1926. Alia quaedam 1523. 1526. 1535. Arion Methymnaeus. 1572. Ariflarchi Graunnatica memoratur, 189. Ariftoteles. 297. 1634. 1113, 1205. 1374. Sch. 1288. etc. indifferentis vocabulo numquam vfus. 195. infiniti, primus reperit. 222. 312. in libris de Arte Poetica. 290. Ethica, 174. : i i Phy fica. t) Boethii Vibri in Porphyrinm p. αν, In praedi- | eonfolat. Pbilof p. 955. De Trinitate p. urg, cam. p 12. De interpretat. p. 2:5. Sylog' sm. p. Arithmet. p. 1205. Mufic, 1371. Gcometr. 1487. 55$. de diui£. p. 618. la "Topica Cic. p. 757. De i Fol. 11. Ooo . 414 Lib. IHI. c. V I1I. INDEX SCRIPTORVM Vol.lt p.2840285 Phyfica. 190. 642. 8:9. 1097. libri de anita. 298. περὶ γενέσεως καὶ Φϑορᾶς. 190. Μετὰ τῶ Qusixa. 190. 230. 327. Libros Logicos vniuerfos latine efl interpretatus et plerosque etiam. commentariis illuflrauit Boethius, teflatus fe rcliqua etiam Arilotelis fcripta, Ethica et Phyfica latine reddere et commentariis explicare inflituilfe. 318. Ariftoxenus Muficus. 1417. 1420. 1421. 1472. 1476. 1477. 1478. 1480. Arius. — Confz/J. pag. 173. d : Ariani. 1121. Afpafius in librum Ariflotelis de interpretatione. 252. 291. 303. 316. 321. 333. 247. 356. 394. in alios Philofophi libros, 291. Aífuerus Pocta. Sch. 1288. - Augufti Caefaris cura de agris metiendis. 1537. B. Avguflinus. 1120. Balbus menfor. 1540. Bafilius, delator Boethii. 934. Boethius, Elcaticis ac Platonicis ftudiis enutritus, 911. Regiae laudis orator, magnis digni. tatibus functus etiam iuuenis. 972. 973. focer Symmachus (cuius filiam, Rufticianam, in matrimonio habuit) 943. 972. 977. duo filii Confules. 977. — Philofophiam transfer- re [I ] in actum publicae adminiflrationis oprauit, 939. inuidia philofophiae falfarum reus criminationum. 920. 934. 936. 940. 943. exful. 920. 940. 951. fenex. 005, Com- mentarios in Categorias*Conful fcripfit. 143. commentarium vberiorem in Categorias, ad doctiores, (qui non exflat) pollicetur. 112. Commenraiii in lib. de interpretatione, 560. 581. 858. fecundae editionis expofitio. 251. Breuiarium libri de ;nterpretatione promittit. 579. (quod exílat pag. 558. ad Symmachum pag. 606.) Commentariis in' librum de interpretatione, biennium fere impendit. 440. — Libri de Syllogixmo Hypo-: thetico. 823. 8:8. — Inflitutio Categorica. Gog. — Topica Ariftotelis latine verfa, 165. $57. 887. Libii feptem in Ciceronis Topica. 857: 887. — Arithmetica. 1396. 1297. 1398. 1413. 1428. 1473. Inflitutio Mufica. 1473. Analytica fiue commentarios in Analytica promittit 603. fed haec non exílant, nec Hebdomades Boethii, quarum menrio ngr. Omnia Arillotelis fcripta et Dialogos Platonis latine vertere et commentariis illuflrare voluit, et de Platonis atque Ariflotelis concordia commentari, 3:8. — Plerorumque Eoe- thii fcriptorum mentio Sch. 1276. ct 1278 fq. Boethii liber de Geometria. 1536. Bocthus. 56. ΤΟΙ" Cacfaris Epiflola de agris metiendis, 1537. Caius hbro primo Infktutionum.. 797. fecundo commentario. 797. Caluus, miles. 3ch. 1285. Canius. 920. 936. Caflor, Eufrafiae maritus. Sch. 1295. Dromo Caflor. Sch. 1288. Cato, Orator. 757. Catullus. 29. 1019. Chaldaco- [ Vol. H. p. 285 P ^86 QVI A BOETHIO CITANTVR Lib.IHI.c.VIII. 475 Chaldaeorum praefagia. Sch. 1289. Choroebus, Atys F. 1583. M, Tullius Cicero. 415. 648. 996. 1207. etc. re Ariftoteli confentit, et(i verbis videtar ab co difcedere. grs. 3 in Hortenfio. 867. : libro de Confiliis fuis. 1372. fexto de Rep. 1301. «i in Timaeo Platonis. 795. de diuinatione. 1105. [09] in dialogis omnibus. 650 fq. in Rhetoricis. 650. 656. 658. 659. 660. 824. Rhetoricorum primo. 4. fecundo, 660. in Partitionibus, 658. Topica. 47. 649. Partem eorum libris quatuor expofuit Victorinus. 657. integra libris fcptem Boethius. 853. In Philippicis. 660. pro Ciuentio. 6:8. pro Cornelio. 654. 659. pro M. Cotclio. 654. in Pifonem. 655. pro Sex, Rofcio, 657. fecundo "T'ufculanarum difputationum. 839: Definitio gloriae Ciceroniana. 652. Conigaflus. 929. , Coriandus Sch. 1289. Craffus in Curiana caufa. 813. Cratonis fludia Sch. 1281. 1290. Cyprianus, delator Boethii, 929. Daretis porismata Sch. 1284. Decoratus Boethii delator. τοῖο. Democritus. 1375. Didymus. Sch. 1276. Diodorus (Philof.) 573. 374. Donatus aetate prouectà Graminaticus. 186. Dromo Caftor. Sch. 1288. Elimax. Sch. 1283. Empedocles. 1373. Epicurus. 375. τοῖο. | Vulgus Epicureum. 630. Epiflola epifcopi in Concilio (Romano A. C. 512.) lecla.. 1203. Eubulides. 1406. Euclidis (qui male Megarenfis vocatur) elementa geometrica, a Boethio latine translata, v487. refpiciuntur 165, 207. 1181. Euclides, geometriae peritiffimus, 1523. non fegnis geo- metra, 1526. — Eius "T'heoremata Sch. 1284. Eudemus, de Syllogismo hypothetico, 606. 607. latiorem ingreditur viam, vt veluti femi. Ooo 2 naria 416 Lib. HT. c. V IT. INDEX SCRITTORVM Vcl. IL. p. 2869 237. 283 naria quaedam fparfife, nullum tamen frugis videatur extuliffe prouentum. 606. quin- que modos addidit modis quatuor primae figurae, et feptimum tertiae, -594. 595. [I] Euripides. 1031. τ Contra Eutychem. 1203 fq. 1211 fq. et Ὁ»: pag.150. - T Fabius, cui Boethius inferipfit commentarios in Ifagogen Porphyrii, 1. 45. Fauonius. Sch. 1284. Flaccus | Horatius) Sch. 1278. Siculus Flaccus. 1540. : Fontinus Xenocratis fcrutinia aperuit. Sch. 1289. Magifter Franco. Sch. 1286. Iulius Frontinus. 1540. Ganyimedes, Pyrrhi, dictatoris, filius luxuriofus. Sch. 1280. Gauden'rius, Boethii delator. 934. Glebeonis nequitia; Sch. 1284. "Tiberius Gracchus, orator optimus. 419. a Scipione interfectus, 864. Graecus auctor (oraculi vox, an fcriptoris Chrifbani) 1086. vbi philofophia ad Boethium :- Nam vt quidam me quoque excellentior ait: ἀνδρὸς iegg σὥμα "δυνάμεις οἰκοδομϑσι. Grvllos, Albini praeceptor. Sch. 1279. Hermias (in Categorias). 1591. Videtur legendum Herminus. Henminus in lib. Ariflot-Iis de interpretatione. 252. 298. 303. 347. 387. 388. 394. 401- Herod'ani difciplina, Sch. 12847 Heftiaeus, Colophonius. 1385. Hippafus. 1406. Hippocratis fcrutinia. Sch. 1284. Homerus. Sch. 1290. Poeta xar ἐξοχήν. 424. 832. melliflui oris. 1100. eius verfus. 1037. Vias. Sch. 1284. Hyagnis Phryx. 1383. Hyginus, agrimenfor. 1540. 7 ς Iamblichus, philofophus non ignobilis, in Categorias. 114. 3 " loanues ecclefiae rom. diaconus, cui Boethius infcripfit librum de bono. n181. et de duabus naturis in vna perfona. 1203. Totatius. Sch. 1278. Ifimeuia:, "Thebanus. 1572. Iu !aica trina diuifio polorum. Sch, 1281. logo, Montani difcipulus, 1286. : Lacedaemoniorum Ephororum decretum contra T'imotheum, Milefiim, Muficum. 1572. [TT Leontinus (Gorgias) Sch..1298. Lex Aelia Sanctia. 773. Lex XII. "Tabularum. 797. et Sch. 128r. Longinus Menfor. 1540. Lucanus. rosG. Lucretius, 1322. tortuofa volumina Lueretii, Sch. x279. Alius Lucretius, de quo Sch. 1270. Macrobis Vol. I. p. 258 P 239 QVI A BOETHIO CITANTVR — LPb.HIL.cFVIHL 4n Macrobii Theodofii do&iff, viri liber primus de Somnio Scipionis. το. Marichaei, Confaff. pag. 114. : S Marcianus, cujus non indigna lectio. Sch. r278. Marcianus, cui infcriptus liber de difciplina Scholarium, Doethio fuppofitus, 1276. Maro Magifler. Sch. 1289. Mercurius, inuentor quadrichordi. 1383. Merobaudes, rhetor. 807. 835. Montanus, lugonis Magifler. Sch. 1286. Moyfis libri. Conf: ff. r5. Maficae notae Veterum, 146r. Nafo (Ouidius) Sch. 1278. Contra Nefforium. 1203 fq. 1210 fq. et Confeff. pag. 18o: Nicomachi Arithunetica, 1295. 1323. 1341. 1528. 1542, Mufica. 1283. 1592. 1393. 1496. 1407. 141|, Nicoflratus. Sch. 1293. ; ' M, lulius Nipfus, agrimenfor. 1546. - Opilio, Boethii de]ator. 934. Orphei Mufica. 1583. Papinianus. 1023. Parmenides, 1050. VR Patricius, rhetor, cai commentarios in Ciceronis "Topica infcripfit Bocthius, 757. 823. 847. Idem forte, cui geometricos libros peg. 1487. vbi Geometrarum exercitatiflumum vocat. Paulinus, Vir Confularis. 929. Paulus Inflitutionum libri fecundi titulo de dotibus. 782. Pelagius. Cozfz[J. 116. Peribonii dilectio. Sch. 1284. Peripatetici. 299. 360. 437. 760. 857. diuerfa inter fe feclati, 192. Perfius, Sch. 1278. Petronius. 45. [V] Philo (philofophus). 373. 374- Philola;s, Pythagoricus in Mufic, 1342. 1422. 1423. Philofophi. 1274. Pindarus, "Thebanus. 59. Plato. $6. 15. 15:. 297. 298. 403. 760. 762. 920. 1657. 1058. 1060. IO7I. 1113. III4. 1297. $371. 1392. fludiofiiliinus Pythagorae. 1352. Platoiitas. 339. Eius limaeus. 104t. 1523. 1345. 1358. 1542. a Cicerone verfus. 795. Cratylus. 323. In Soplrflam commentaria Porphyrii. 638. De Platonis et Ariflorelis concordia commentarii ct Platonis dialogos omnes verteg- do ycl comrmentando in latinam redigere formam inflituit. Boethius. 318. Platonici. 186. 779. Porpliyrii llagoge ad Categorias, fiue liber de generibus, fpeciebus , diff.rentiis propriis atque accidentibus, 133. Sch. 1278. Qoo 3 D: 478 Eb. HI. c. V 1T. INDEX SCRIPTORVM Vol. II. p. 239 P 290 in eum daplicia Boethii commentaria, priora in Victorini verfionem, τ. pofteriora in verfionem Boethii, 46. Leer Hagogicus de Categoricis Syilogismis. 5. ἴῃ Categorías. 167. 168. 191. 206. 1n librum Ariílotelis de interpretatione. 252. 290. 292. 294. 255. 298. 299. 301. 305. 315. 51T- 320. 331. 322. 328. 329. 312. 334- 341- 348- De modis Syllogisimorum. 594. 603. gatione. 294. In Sophiflam Platonis commentarii, ne. 638. Probus. Sch. 1276. 356. 362. 368. 387. 394. 425. Commentarii in "T heophraflum de affirmatione ct ne- quibus inferuit libram Andronici de diuifio- Prophraftus Periotes (lege e Nicomacho, "Theophraftus Pierites). 1385. Ptolemaeus (Geograph.) 997. (Aflronom.) Sch. 1282. (Aftrolog.) Sch. 1384. (Mufic.) 1:76. 1393. 14u. 1472. 1475. 1476. 1480. 1481. Pythagoras. 1296. 1298. 1342. 1352. 1367. 1372. 1377. 1378. 1394. Samius. 1284. Menfa Pyihagorea. 1518. Pythagorae αὐτὸς ἔφα. 1393. ἕπε Θεῷ. 941. [0] promiífio. Sch. 1284. Pythagoricam doctrinam de Categoriis illuflrare voluit Boethius in commentario ad Catego- rias vberiore, qui non exílat. 112. 113. Pythagorici. 1372. 1376. 1377. 1393. 1411. 1417. 1423. 1472. 1473. 1415. Sapientiae Pythagorae die heredes. 1342. Sabelliani, Coufe[f. pag. 173. P. Scaeuola Ictus. 787. P. Scaeuola filius. 809. Seneca. 920. 10:3. Sch. 1278. Eius liber de forma Mundi. 1537. Seruius, Sch. 1276. Socrates (apud Platonem). 174. 813. Socraticum decretum, 936. Philofophus fimus, caluus fenex. 326. 4:6. Socratis Philofophiae praeceptoris venenum. 920. Soranus. 920. Spartanorum Ephororum προβέλευμα *). fiue decretum veteri dialecto Laconica, quo Ti- motheus, Milefius, fidicen ob immutatas Muficae rationes ciuitate pellitur. 1572. s) In hoc decreto emendando et illuftrando certauit eruditorum hosninum indufiria, € qui- bus nominare licet Lilium Gyraidum dialogo IX. de Poetis, Paulum Leopardum VII 4. emendat, Jof. Scaligerum p. 585. ad Sphaeram barbaricam Manilii, quem fequitur Jo. Fellus ad calcem Ara- ti, Oxon. 1672, 8. editi pag. 66. If. Cafaubonum VIIL. 11. ad Athenaeum, 7o. Meurfium 1L 5. Mifc. Lacon. Joli. Seldenum 11. 10. $. 8. de Synedr. (vbi Speufippus. peculiari differtatione illud SCtum expofuiffe fe adfirmat, quae non vidit lucem, licet tribus ver- bis idem Ephororum decretum tangat notis ad Chron. Marmoreum p. 197.) Z/m. Bullialdum ad 'Theonem, Smyrnaeum, p. 295 fq. Claud. Salma- fium de Hcelleniftica p. 82. G. 7. /"offium lib. IV. Inít. Or. p. 5o. 74. Schottum ad Procli Chreftoma- thiam et Iac. Gronouium praef. ad tomum quin-. tum thefauri antiquitatum graecarum, ,Siepl., [e Moyne Vol. HW. p. 290 T 291 QVI ἃ BOETHIO CITANTVR 60.111. ὦ. ΚΠΠ. 419 Speufippus. 297. Papinius Statius. 1373. et Sch. 1278. Stoici. 10. 47. 192. 195. 297. 361. 374. 375. 429. 760. 162. 1109. Stoici in libris quos περὶ οἰξιω- “μώτων appellant, agr. Stoicuin Vulgus, 920. De Stoicorum dialectica Porphyrius multa in comment, ad librum de interpretatione. 315. 362, Symmachus, Eoethii focer. 977. 943. 972. Symmacho libros de Syllogismo Hypothetico infcribit Boethius 606. et de "Trinitate. 1121. Alius Symmachus, Elifiae frater. Sch. 1205. [P] Syrianus Philoxenus in lib. Ariílotelis de interpretatione. 295. 321. 352. 404. "Terentius. 657. 757. "Terpander Lesbius, 1372. 1383. 'Thaletas, Cretenfis, Gortynius. 1327. "Themiflius, diligentiffimus fcriptor ac lucidus, et omnia ad facilitatem intelligentiae reuo- cans. 871. in Categorias. 114. in primos poflremosque Analyticos latine vertit Vegetius Praetextatus. 289. in Topica. 871. 872. 875. 876. 877. 8718. 819. "Theocriti Bucolica. 373. s "Theophra[tus, fubtilitatis artifex. Sch. 1289. De Syllogismo Hypothetico, Vir, omnis doctrinae capax, rerum tantum fummas ex- fequitur, 606. quinque modos addit modis primae figurae, et vnum modis figurae tertiae. 594. 595. 603. I Eius liber de adfirmatione et negatione. 292. 327. 428. Porphyrii in hunc librum Commentarius. 292. "eTheophraftus, Pierires, — Vide fupra, Prophraflus. Secundus "Theophraflus. Sch. (285. "Timotheus, Milefius, Muficus. 1372. 1385. [conf. in catalogo deperdit. tragicor. vol. II. pag. 325 fq.] | Lacedaemoniorum contra eumdem edictum. 1372. Tirefae ridiculum vaticinium, quicquid dicata, aut erit, aut non. 1102. (ex Horatio.) "Tragoedia. 968 1027. 1226. 'Trebatinus, Sch. 1278. "'Triguilla. 929. Vairo de mnfiris. 1542. Peritiffimus Latinorum. 1537. Vegetius, Praetextatus, Supra in Thcmiflio. Victorinus, Moyue p. 852. ad varia facra. Tom. Pimedo δὰ — Refpicit illad decretum Dio Chryfoft, orat. 32. Stephan. p^ 776. Edm. Chishull pag. 128, antiqui-. pag. »g » Faóric. Vid. Gail. Fornerium ad Caffio- tat: afiatic,— Mi A. δῆσαι εἶνε ad marmora Oxo- dori libr, 1. epift. 45. pag. 222, Hewmamm. it, (u- nienfia, p.569. $05. 95 et 654. vbi contra Mar- pra, tom. IJ. pag. 325. cum Mcibomium probat, Lacones mutafle E in P; 485 Lib. HHI. e. P I1I. CATALOGVS Y ᾿ς ΜΟΙ. Ρ. 291} 502.. Vidorinus, orator fui temporis docliffimus. τ. Porphyrii Ifagogen tranflulit et Menantio in- fcripfit. s. In eius -verfionem commentatus eft boethius, qui illum reprehendir. τι. 22.33. Victorini quatuor Volumina im partem '"'opicorum Ciceronis. 757. 799. notan- tur. 842. Eius liber de definitionibus. 890. ὦ Tg Virgilius. 413. S6r. 757. toe Ἢ Vlpianus in Inftitutis. 779. [IP] , Xenocrates. 297. 873. Fontini protetuitas Xenocratis fcrutinia aperuit etc, Sch. 1286. Zenonis concretio, Sch. 1284. Lenonis tormenta, 920. 992. Hactenus Index Scriptorum a Boethio citatorum. Flauius Borthus, e Ptolemaide, vir confularis, ab Alexandro Damafceno peripateticis dogma- tis imbutus, et peripateticorum fantor fingularis, aetate Galeni, qui eius plus fimplici vice meminit. [vid. Fabric. B. G. IV. 17. pag. 558. 560. 566.] : Botthur, Sidonius, Andronici, Rhodii, difcipulus. Zmmon. in Categor. Zfphrodif. Y. de anima pag. 154. Cum Sirabone συμφιλοσοφήσως το ᾿Δοιξοτέλεια. vt refert ipfe Strabo lib. XVL pag. 757. Contra honc Porphyrius de anima libros V. fcripfit. vid. Eo/flen. in vita Porphyrii cap. IX. [cap. X. pag. 266.] Bulon, Lyconis difcipulus. Laert. V. 70. 71. Callinus , "T heophrafti difcipulus, cui fundum, quem Stagiris habebat, et alia moriens le- gauit. Vide Laert. V. 52. 55. 56. Alius iunior Callinur, Heraiontnfis, cui Lycon teflamento legauit fcripta fua inedita aliaque. id. V. 73. et 70 Íq. Collipho, Cic. áe finib. V. 8. Diedoro antiquior, cap. 25. Calligpur, Cyzicenus, quem-cum Ariftotele verfatum contuliffe cum eo et emendaffe Eudoxi inuenta Aflrologica notaui fupra cap. V. nr. ro. Callippus Petacens , teftis teflamenti "Theophraflei. Laert. V. 57. Callfihenes , Olyntbius, fororis Ariflotelis filius, de quo vid. Z//hez. X. pag. 434. et 452. et de eius hilloria de Alexandro M. genuina deperdita, itemque altera, quae exílat, fup- ofititia, dixi fupra cap. ΠῚ. [p. 36 fq. et quae in nota addidi.] Interitum Calliflhenis, fodalis fui, libro de luctu deplorauit Theophraítus, tefle Cirerone T, "Tufc, [HI. 10. vbi vid. Dauif.] Alexandri ceimen aeternum. — Sezec. VÍ. 23. nat. quací. / Confer. Zeeinieffi Var. lect, p. 366. et Menagium pag. 207. ad Last. Vide et de Calliflhene Tuin. X1. 6 fq. Suidam, et quae ad Leertíum V. 4 f4. et το. et 29. et'ad Curricm VMESS. 2:1. — Viri docu. [δεν Diction. voc. Zimée not. H. a Fabricio B. Gr. tom. Vill. pag. 19. "Fhe- milii de illo loca citantur. Jeumanm. ^ Cicer. de diuinic. I. 34. 1l. cap?25. init. et 26. fia. De eius recenfione Homeri, vid. fupra in vol.L. pag.257. de eius hiíloria belli troici, Cir. ad diuerfos, V. epift. 12. 5. fupra de Homero; vol. I. pag. 376. not. ii, e Seripfi(fe eum de herbis et anatomica, notauit Fabric, B. G. vol. Xlil. pag. τογ. 968 δἰ Π5᾽ vita, fatis. fcriptisque copiofus efl Scuin. in Mem. de l'acad, Parif. des lufcr: coms VHE p. 128 Íqq. quain recitatiouem germanice vertit Hiffuienn in Megazia für die Phitolobhie ete, toin, I. T— Vol.IL. p. 20:203 PERIPATETICORVM LiblILc VIL 48: dar pag. 274 fqq. ^ Annus natiuiratis ibi refertnr circ. ad a. ante Chri. nat, 365. . Harl] — "V'um de fcriptis Calliflhenis ceteris J^offium lib. L. cap. 9. de Hiíl. graecis, Meur fiumi in Bibl. graeca et ad Chalcidium pag. 55 fq. Calliffhenes alter, "Theophralli difcipulus, cuius mentio in oius teflamento apud Laeriium V. 53. ct 56. [Camotiu:, (f. Bapt.) fcripfit fcholia in XIII. Metaph. Arifl, vid. Labbei Bibl. nou. MSS. pag. 213.] Caffander , Antipatii F. Macedoniae rex, qui ita coluit "Theophraftum, vt Antipater Ari/lo- telem. | Vide Laert. V. 37. Chamacleon , Peripateticus, laudatus Tatiamo, in loco, quem adduxi lib. If. cap. . 4:5: Vi: de etiam, fi placet, quae de hoc ipfo Chasaeleonte lib. II. cap. s. [1] (vol. I. p. 508. item vol. IL. in cap. de Aefchylo pag.166. Jomfium de fcript. hifi. 'philof. I. 17, 2. pag. 107 Íq. vbi de eius aetate et fcriptis agitur, et IV. 35. pag. 259. H^ orth ad 'T'atiani orat. ad Graecos cap. 48. pag. τοῦ fq. in primis Goenr difp. de Simonide Ceo, Traiecti ad Rhe. num 1768. 4. pag. 4 Íqq. vbi docte ct copiofe difputatur de Chamaeleonte eiusque fcri. ptis. Zar] Chares, feruus, cui manumiffo libros fuos editos Lycon teflamento legauit. Laert. V. 73. Chilar, Ephefinus, faeculo XIII. poft Chriftum natum clarus, notante Pazririo P. 144. difcuff. Peripatet. [Ciceronis filius fuit peripateticus. vid. Ciceron. de Offic. III. 3. et 4. E'euann.] Claudiur Severus, quem a M. Antonino. philofopho auditum refert Capitolinus in huius vita cap. 5. Clearchus, Solen(s, Ariflotelis difcipulus. De co eiusque fcriptis videndi F'offur de Hift. Graecis pag. 48 (4. ozffus lib. I. cap. 18. (apud quem pro QvyaMas pag. 98. [pag. t14. n. 2. edit. Dornii] legc Quyadiac) Menagiur ad Laertii. praefat. fect. o. et Meurs in Bibl Gr. Librum περὶ vzv& Clearcho haud fuppofitum effe, contra Tontii fententiam difputat Chriftianus JW/ormius de corruptis antiq. hebr. apud Tacitum et Martialem ve- ftigiis, cap. IV. pag. 112 fqq. Fabric, — V. Zfthenaeus lib. IV. pag. 160. lib. V]. pag. 234. 255. bis. 256. 258. 275. 285. 314. 317. 344. 701. et faepius, Ca/aubonus ad Athen. lib. I. cap. 4. initio, [VII 1. pag. 473. pag. 684. 18. 509, 20.] Zeumann..— En. dota in Violario pag. 352. vbi Clearchi fententia, dier! οἱ ἐρῶντες μετὰ χϑρας ἄνθη καὶ μῆλα Φέρεσι, εχ eius libro, ἐρωτικοὶ, adducitur. — JMeiuerf. in ἈΠ. doctrinarum apud Graecos et Romanos tom. I. pag. 215 Íq. vbi de eius fide agit, et Ionfii fententiae fubfcribit, librum regi vzva elfe fuppofititium, ac narrationem de confuetudine Ari- flotelis cum Iudaceo quodam, a /ofrpho contra Apionem I. cap. 22. Euftbio praepar. euang. IX. 5. et Clem. Zlexandr. (troi. I. memoratam, effe falfam, infuper in nota reiicit opinionem Menagii, in Diogene Laert, I. 6. Clearchum, loco Clitarchi, effe legendum : idem ibid. pag. 550 [Π. de fententia quadam pythagorica, a Clearcho apud Athen, YV. 14. pag. 157. fecuata. Harl..— Alius Clearchur, Comicus, de quo fupra lib, IT. cap.22. Fuit et Clzarchus, Heracleae Ponticae tyrannus, de quo Con, Platonicus Epi. XIII fq. — Huius, ni fallor, fuere Tactica, commemorata Aeliano, i Fol. III. Ppp ΟἸεοάε- 482 Lib. HI.c. VII. CATALOGVS Vol.Il. p. 293 P 294 Cleodemus. Lucian. in Philopfeude , [cap. 6. tom. IIT. pag. 54. Reitz.] vbi legas, eum propter dicacitatem et arguendi fludium a difcipulis dictum gladium ac bipenncm, [et cap. 15. Pag. 428. conf, Rein;f. epi(t. ad Hofmannum pag. 381.] Clitomachus, non in Platonicae tantum, fed Peripateticae quoque et Stoicae feclae dogmatis verfatus, tefle Laertio IV. 67. Οὐ με, Milefius, Ariflotelis difcipulus et comes Alexandri M. de Mileto fcripüit. "Vide Vof- Jfium de Hift. Graecis pag. 57. — Apud ZMenagium pag. 201. ad Laert. male «με, [conf. "Athenaeus XM. pag. 540. XV. pag. 65s. Heuniana.) De 11]. Croffo Plutarchus pag. 544. λέγεται δὲ καὶ πολυμαϑὴς καϑ' ἱξορίαν γενέσθαι καὶ vi od Φιλοσοφῆσαι τοῖς ᾿Δριξοτέλδς λόγοις προσϑέμενος. ὧν διδάσκαλον ἔχεν Αλέξαν- ρον etc. Crater, Peripateticus. Laert. IV. 22. Cratippus '), Mytilenaeus, Pompeium, e Pharfalica clade fugientem, verbis, e philofophia de- promtis, erexit, (μίαν εἶ. vita Pompeii pag. 658.) a Cicerone, qui cum eo verfatus Ephefi efl, habitus princeps cius actatis Peripateticorum. (Cic. Timaeo. [de diuinat. I. 3. Crotippus, ait, familiaris nofler, quem ego parem fimmmis. peripatetitis iudico.]) Pro hoc idem apud Caefarem, iam rerum potitum, egit, vt ciuis Romanus adfcriberetur: ab Areopagitis vero impetrauit, vt Athenis decori futurus inflituendae praeficeretur iupen- tuti, (Plutarch. in vita Cic. pag. 872.) Hinc filium fuum ei dedit in difciplinam, (Cic. Offic. lib, I. 1) qui non vt difcipulum, fed vt filium, Cratippo coniunctiflimum, fe fuiife teflatur, (epiflola ad "'ironem XVI. 2r. ad famil. ^ Videtur quoque Afiam cum eo luflraffe, vt e Trebonii epiflola (XII. 16.) colligas. Sed et M. Brutus poft interfectum Caefarem Athenas delatus Cratippum audiuit. ( P/utarch. in vita Bruti pag. 994.) De diuinaiione e fomniis fcripfiffe adparet e Ciceronis I. de diuinat. cap. 3. 32. 5o. lib. 1L. cap. 48. 52 Íq. et Τί], de anima cap. 46. [IP] Crito, Chalcedonenfis, feruus Lyconis. Laert. V. 72. et 74. €ritolaur quidam, Ariftotelis difcipulus. — Vide Patricii difcuff. Peripatet. pag. rag... Fabric. At enim Patricium difcipulos Ariflotelis cum Peripateticis in geaere permutaffe, nec slium Critolaum Ariflotelicum fuifle, Patricium ipfuim huius Critolai capite fequenti pz145. lin. 35. effe obitum, adeoque Fabricium et 7o. Fr. Puddeum in com pend. hifl. phil, cap- 1Π|. S. 29. pag. 199. in errorem inductos, monet 1. Bened. Carpzou. V. C. in praefenti Abbas et "Theologus Helmfladienfis, in difput. de vita et placitis Critolai Pbalefitae, philofophi . v) De Cratippo diíferunt viri docti ad Cic. lib. 1. Officior. cap. r. et Baylius in Lexico [tom. II. pag. 222 (q.] Fuluius F'rfimus pag. 67. elog. vbi exhibet veterem ítatuam, íed capite truncam cum infcriptione : Kgnvammos Acids Mvsiayoaos, Fabric. adde Aelian. V. H. lib. VH. 21. Cicero lib. III. de Offic. cap. 2. Cratippum vocat principem [uae mt- «moriae plilojophorum, | Sed hoc praeconium non habet multum au&oritatiz, — Exftat enim in libro, quem a Crauppo inípe&tum et lectum iri. fciebat Cicero; adeoque Cicero hic in os laudat Cratip- pum; laudatio autem in os non eft pro certo fido- que teftitnonio habenda. Z/eumansz. — At enim alibi, diuin. I. 5. etc. fummis eum Cicero ornat laudibus. Kar/. Vol. H. p.294 PERIPATETICORVM Lib. II. c. V HT. 485 philofopli peripatetici, (quem Fabricius mox, at perperam, vocat iuniorem,) Lipfiae 1743. 4. ἃ. lI. not. 4. Harl. Σ Critolaus, [alter iunior "2 | Phafelites, qu? Arifloni, Ceo, fucceffit, auditus a Diodoro, tefte Cictrone V. 5. de fiaibus, Plurartho de exfilio et Clemente Y. Strom. ' Vltra anuos LXXXII. vixiffe traditur a Luciano in Macrobiis. (cap. 20. pag. 225. tom. III. Reitz.] Romam ab Athenienfibus miffus efl Olymp. CLVI, 2. vna cum Carneade, Academico, et Diogene, Bsbylonio, Stoico, De qua legatione vide fis Ciceronem IV. 5. Tufc. et Il. 36. de Oratore 7), Plinium VIL 30. Hift. Gellium.VIL 14. Macrobium lib. L. cap. s. Saturn. et e recentibus [/Jion. Puanium ration. tenip. part. I. lib. IV, cap. 12. pag. 156] Zon- fium Vi. 14, 4. [fupra ad. Corneadem pag. 166. in nota laudatos V. V. D. D. Carpzor. l. c. $. VHIL. pag. 21 fq. idem a pag. 25. perfcquitur placita atque opiniones Ctitolai, tum de eius difcipulis, fecetlibus aclisque reliquis agit, denique iudicat de eius ingenio haud mediocri animoque, adde Brucker hift. crit. phil. vol.l. pag. 851 fq. Hcr/] Sententiam Critolai de mundi aeternitate prolixe exponit Páilo περὶ ἀφϑαρσίας κόσμε pag. 130 — 733. Librum eiusdem, qua lancem bonorum animi longe propendere fecit prae illis corporis, laudat Cicero V. 17. "Tufc. Ariflonem, Critolai difcipulum, vocat QuinZiliazus, iuniorem quemdam, vt videtur, Ariflonem denotaus II. 15. *). Tfl, Or. et cap. 17. Cri- tolaum multis contra Rhetoricam fcripfiffe teflatur, quibus artem cam effe eft inficia tus. — Fuere et alii fcriptores Crito/ai, de quibus vide, fi placet, F/offium de Hift. Gr. libro VII. pag. 348 (4ᾳ. Fabric. et Carpzou. difp. laud. pag. 6 fqq. qui non folum notat, omnes Critolaos confufos fuiffe a 7. Zeurfio B. Gr. II. pag. 1331. thef. Gron. et a Voffio, ideoque diftinguit cos; fed etiam ex Paufan. Phoc. pag. 343. l. c. addit Critolaum Hice- tuoii:, Harl, Ctefarchur , 'Theophrafii difcipulus et curator teflamenti. Laert. V. 56. Daippus, in Stratonis, phyfici, teflamento memoratus. Laert. V. 63. Damaftiur, Syrus, Ammonii Hermeae et Heliodori, peripateticorum, difcipulus ; Stoicos etiam audiuit et Platonicos, quibus vtrisque magis adlentire eft vifus. Scripfit praeter alia infra libro quinto [cap. 58. vol. IX. pag. 416. et 437.] diligentius perfequenda, epi- tomen in quatuor primos et octauum Phyficorum Ariftotelis, et paraphrafin, quae ex- flat in primum de coelo. Fabric. Pppa 1/) Non diftinguendum effe a fuperiore, iam antea adnotatum cít. Π ατί. Xx) Quando natus fuerit Critolaus, vix poterit ad liquidum perduei. ^ Nam Lucianus fcribit, eum vixiffe ὑπὲρ δύο καὶ ὀγδοήκοντα, fupra duos et o&oginta. Quod vero annus legationis incidit in A. V. 598. vel 599. Olymp. CLVI. z fiue 3. et Critolaus eo tempore, (fi cx Luciano fumendum eft, eam vixiffe circ, LXXXII. annos,) natus pro- babiliter füit ann, XXX. vel nondum adeo: ille in lucem editus videtur Olymp. CXLIX. τ vel 2. A. V, circiter 567 vel 568. vid. Carpzou, in diff. EP IM:E. laudata δ. III. pag. το fq. idem $. VI. pag. 16. fcri- bit, Critolaum Olymp. CLXI. anno aetatis trice- fimo, in fchola et lyceo fucceffiffe Ariftoni Ceo, praeceptort fuo. Earl. y) 1. cap. τι. coll. Corfit. F. A. tom. IV. pag, 108 fq. qui emendat Ciceronem legitque Peripa- tetici. Critolai Diodorus pro: — Critolaus et Diodorus: quam emendationem firmat cod, Er- lang. et refcripfit Ernefti cum Pearcio. Harl. &) Pag. 23. cum nota Gesneri ad 6.24. adde Sext. Empiric. adu. mathem. II, fect. t2. pag. 29r. ibique not. Fabricii. Zar. 484. ΝΗ Μᾶς — VLODCATAHOSVS 3 E PIUALCE CER) B Conf. fupra, in catal. Platonicorum ἢ. vol. pag. 17c. voc. Damaftits. Ὥς hoc Fabri- cius in bac bibliotheca locis difp«ifis, praecipue vol. IX. pag. 416. 437. 491. vol. XIII. pag. 184. egit; quae, vt ego h. l. colligam aliaque addam, loci et occafionis ratio fuadet, Photius et Suidas plura de co produnt. Prior cod. CLXXXLI. eum vocat patria Damafcenum atque pag. 41. edit. Schotti, eius praeceptores et vim dicendi laudat, cod. CCXLII. pag. 553. (pag. 1027. Schotti) docet, eum fcripüifle regnante in ltalia "Fheodcrico. — ldem PAotiur cod. CXXX. memorat IV. libros; idem cod.CLXXXTI. libr. de vita Ifidori, philofophi, et cod. CCXLH. excerpta ex eius libro de vita magiflri fui, !fidori, philofophi, |J. Chriff. ΠΡΟ in anecdotis graecis facris et profanis ex codd. msstis primum in lucem editis, gr. et lat. Ham- burg. 1722 — 1724. IV. volum. in 8. tomo {Π|, dedit pag. 195 [qq. iuizinm & excerpta ex Da- siafcii oyert ἀπορίας καὶ λύσεις περὶ ἀρχῶν, dubia εἰ folutiones de principis rerum comple- dlens, quod ex Lucae [loiflenii legato feruat biblioth. publ. Hamburgen(is, pag. 195 — 262. graece. ldem in pracfat. memorat cod. mst. Oxonii in biblioth. collegii corporis Chrifti, obferuat, Thom. Galesm ilium cod. in notis ad Iamblichum de mytleriis Acgyptiorum fre- quenter ad partes vocaíle, nunc nuda nominis mentione facla, nunc locis integris ad]atis, aliosque VV. DD. qui laudarunt Damafcii loca, excitat. Ceterum id opus περὶ ἀρχῶν ex. flat etiam in aliis bibiiothecis, et vna cum Damalcii commentariis in. Parmenidem PFiatonis, in cod. Bauarico. conf. fupra in h. volumine pag. 79. adnotata. Quod autem /"aleffus ad Socratem VIL. τς. pag. 86. promifit, fe vitam Ilidori, philofophi, quam difcipulus eius, Da-; anafcius, fcripfit, duplo auctiorem, quam apud Photium feruatur, editurum, intelligit Fabri-- cius de laciniis vitae eiusdem, quae apud Suidam patlim exflant. Certe quae de Hypatia ibi ex Damaício adfert Valefius, ex Suida repetiit, non ex amplioribus ineditis illius excerptis, vel integro Damafcii fcripto. — De fcriptis eius quia plenius curatiusque egit Zriorie in bibl. reg. Matrir. codd. graecis msstis pag. 328. plufcula ex libro illo; parum obuio, excerpere mea- que infercre iuuat. — Pririum pauca praebet de eius vita, — Auctore Suida, (quem fequuta eft Kudotia in Violar'o pag. 134.) eum adnumerat philofophis ffuicir, "Tum períequitur- fcripta Damafcii, quae ipfi innotuerunt: j ᾿Απορίαι καὶ. λύσεις περὶ eeyav, de quo libro paullo ante e Fabricio quaedam adno- tauimus, Suidas, vti Eüdocia, contraclo titulo, memorant περὶ ἀρχῶν. Exfiitit oim quoque codex in Didaci Hurtadi de Mendoza bibliotheca gr. cod. CXLII. cum infcriptionez Damítiw: de primis principiir: fragmenta dederunt Wolf. atque Iriarte: hodie ineolumis adferua'ur inter codd. Efcurialenfes. | Exflat quoque mst. περὶ eov, craffum volumen for- mae maximae in bibl. Bodleiana, quod opus vt peritum inueniret interpretem, et in ]ucem proferrerur, iam iure optauit eur. Docell. in epiflola ad Goctzium de Puteolana et Bojana infciiptionibus, fubiecta I hro: Julii F'italir epitaphium cum notis Heur. Dostwelli εἰ Guil. Ausgrace. VMcae Danmoniorom et Londini 1711. 8. — Quaecam loca cod. msti adfert emen- datque Z'entlei. in epifl. ad Millium pag. 2 fq. fubiecta Malalae chronico. Ὑποεμνήματα εἰς DAcrevts, commentarii in Platonem, teflibus Suida atque Eudocia, In.P/a/onir etiam Timacum commentaria eidem Damaício adfcribunt 74omar Galeus in prae- fat. ad opufcula mythologica, ethica et phyfica, et Fabricius fupra pag. 95. Ex Tu ' que ab vllo, quod fciam , praeteravam a Suida, memoratur. ^ Μοὶ. ΠΡ. 23 PERIPATETICORVM Lib. ITI. c. V IH. 485 Ex Damaftio ia primum librum de cotlo: cod. CCVI. in catalogo biblioth. Mendozanae. vide fupra pag. 230. notata. - Problemata. vid. locum 'Theophyladii Simocattae, fupra, pag. 254. adductum. Παραδόξων λόγοι δ΄. Paradoxorum libri ΓΝ. (vid. Paotium cod. CXNX.) quorum pri- siu inicr:bisur περὶ σαραδοξων ποιημώτων κεφαλαιο qw. αἱ suirabiiibus operibus capy. 352. Secundus : "παραδόξων περὶ δαεμονίων διηγημάτων κπεφαάλαιω v[9. mirabilium de daemcisbus marrofionuwm capp.$2. T'eriiur: cyegl τῶν μετῶ Θάνατον ἐπιφαινομένων ψυχῶν “παροιδοξων διηγημοίτων xeQ. ge. de animabus pofl mortem adparentibur mirabi//um narrationum capp. t05. huius vero libti numerum emendauit, quarti etiam titulum, qui apud Photium in Zoefzhe/i editione graeca defideratur, //udrrzar Schottus in latina interpretatione fuppleuit, hoc ad-. fcripto ad marginem psg. 311. fcholio: Jn gratta leg. zragadeZav διηγημάτων κεφώλαιο Ey - ὁ dé τέταρτος, καὶ παραδόξων φύσεων weQ. ρέ. incredibilium nirrotionum capita LXITT. quartus: denique naiurarum etiam incredibilium capita CF. — 'Toium illud Damafcii periit, quod fi exflaret, non leue fortaífe credulitatis fuperflitionisque ethnicae documentum habere- mus, Fabricio bene iudicante. Φιλόσοῷος isogla , hfforia philofophira, quam Damefrii libris adnumerant Suicas et Eudocia. riarte, , huiusne Operis, ait partem-///dori vitam credas? an potius totum? Haec enim vere Aifloría philofophi:a vel infcribi, vel adpellari meruit, quippe quae non magis Ifi- dori vitam , quam aliorum multorum philofophorum res geflas, vti diximus, complectatur, Praeter ea quaedam Suidas, citato eiusdem Ai/foriae teflimonio, prodidit, quae apud Fho- tium in ea vita certe occurrunt; quaedam vero, quae fecus, vt ab ipfo tantummodo exccr- pente praeteriniffa. Ceterum /foriae huiusmodi pAiloforhi. ce corpus nusquam exflat, ne- Hadct.nus Zricrte, qui pag. 330 — 335. ex Damaícii libro zregj ἀρχῶν amplum excerptum περὶ 78 γενγήτϑ, de generotos ex codice Matritenfi depromptum , primus graece euulgauit. add. JuA/e de gr. interpr. Ari- flot. pag. 297. Harl. Danijl, Cyzicenus, faeculo XIII. a Chrifli natiuitate clarus. Pafric. pag. 144. difcuff. Peri- patet. Dauid quidam, cuius commentarios graecos MSS. in Ariflotelis Categorias et quinque voces Porphyrii memorat Gesnerus. [vide fupra pag. 209 fq. in hoc vol. et βηλίε], c. pag. 298. Har] Demaratus. — Vide infra, hoc capite, in Procle, et Laert. V. 53. [ Becfmanm ad Ariflot. περὶ Sav. ὠκδσμ. pag. 360.) Demetriur Alexandrinur, Fauorini amicus, de quo JMenagiur ad Laertii V. 84. Demetrius Zlf/pendiur, Apollonii Solenfis dileipulus. Laert, V. 33. Deinetriur Byzaitinur, dc quo Foffiur in hift. graecis, JIcnggimr ad Lorrt. V. 83. et Ionfsur pag. 209. [1]. 18, 3. pag. 252 Í1. vbi plures Demetrii recenfentur,] de fcriptoribus hift. philof. qui hunc effe putat Demetrium, peripateticum, de quo Z/utarch. in Catone mi- nore pag. 791. 793- Ppp 3 Demetriu? 486 Lib. ΠῚ. c. V 11I. CATALOGVS ὅν ΟΡ. 29409 295 Demetrius Phalerzus 99), "Theophra(li difcipulus. Laert. V. 39. a Caffandro, [P] Macedoniae rege, praefectus Athenis Olymp. CXVIII. 2. noa oppreffit, [κά inflaurauit populerem illius reip. ftatum. Diodor. Sic. XX. pag 182. Δηλοῖ δὲ τῷ ὑπομνήματα οἷ συνέγραψε περὶ τῆς πολιτείας ταύτης ὅκοινος. Stra^o IX. p. 598. Plura de co ad Laert. V. 45 dq. [in primis Sateren ad Corn. Nep. XIX. 3, 1. in edit, min. quam Erlangae praelo exire iuffi, p. 245.] Eius paeanes ad Serapim, a quo vfum oculorum receperat. Laert. V. 6. Cetera cius fcripta quamplurima id. go fq. — De libro eleganti περὶ ἑρμηνείας. qui hodie falfo fub huius Demetrii nomine exílat, dicam infra inter Rhetores libro IV. cap. 3r. δ. 1: ς Demotimus, '"Theophrafli difcipulus, Laert. V. 53. 55. 56. Dexippur , Vamblichi difcipulus, fcripfit iz Categorias Ariftotelis , tefle Sinplirio in Categor. et Joh. Txetze Chil. 1X. hift. 274. Et hodieque exftant huius Dexippi qguae/Honum in Categorias libri tres; fed latine tantum editi e verfione Iv. Bernardi Felitiani. Venet. 1546. fol. et 1566. vna cum Porphyrio in Categorias, et Parif. 1549. 8. apud Vafcofa. num δ). De aliis Dexippi huius monumentis confules Meuz/ii Bibl. Atticam, et Fof- fium M. 16. *^) de Hift. Graecis, H. //alefitum ad Euagrium pag. 122. et ad excerpta lc- gationum Dexippi, Athenienfis, ab Hoefchelio primum edita. De Dexippis duobus, He- rennio, rhetore, et altero Coo, medico, adi Suidam. DICAEARCHVS, Meffenius, Siculus ^^), Ariftotelis difcipulus, ἱςορικώτατος., Citt- ccroni , Vl. 2. ad Atticum ^). aa) Cic. V. de fin. cap. 19. Phalericus , a Pha- lero Atticae, [Phalereus exftat in edd. Verburg. Dauif. et Erneftina.] Pleraque , pulfus patria, in calamitcfo illo ex(ilio fcripfit. Statuas eius, cioIo Athenis vno eodemque die euerfas, memorat Lio Chryfofl. orat. XXXVIL p. 465. D. Fabric. conf. Eudocia in Violario pag. 136. Bonam vita illius in Mem. de Litterat. — des Infcript. Parif. vol. VIIL pag. 157 Íqq. pid: Reineccius. hiftor. i ag. 542 fqq. Harl. pe P ce ie in biblioth. Medicea, (vid. Holflein in Lilienthalii felectis hiftoricis et lite- rar. pag. 109. et Buhle tom. I. Ariftotel. Opp- pag. 166. adde ibid. pag. 298.) In biblioth. regia Ma- trit. tefte /riarte catal. p. 155. funt 1) capita XL. in Ariftotelis categorias dubiorum et folutionum, fiue index dialogi capitum, cum dia/ogo , Seleu- cus et Dexippus infcriptos 2) fermonis II. capp. XLIIL index, cum dialogo fecundo , 3) Dexippi de quantitate , dialogus III. — At Dexippus hic mi- nus recte dicitur Biatomicus, vid. fupra, p. 170. In eadem biblioth. apud /riart. pag. 274 fqq. cod. LXXVI. eosdem tres Dexippt libros comple&itur, et Iriarte indices capitum primi et fecundi libri Eius Ícripta haec apud veteres memorantur: Περὶ excudi fecit, notauitque, eosdem quoque referri ab auctore catalogi MSS. codd. collegii Claromon- tano- Parifienfis, cod. CCL. Zari. cc) Foffíus duo confundit Dexippos, notante Ionfio Ill. Y7, 4. pag. 96. dé) Hager in Palaeftra geographica, (geogra- phifcher Bücheríaal?) tom. IL. pag. 422. 434. co- piofus-eft de Dicaearcho , praecipue etus fcriptis. Is vero pag. 423 fq. putat, Dicaearchi patriam fuiffe IVef/enam , in Peloponnefo, quia Cicero ad Attic. IV. ep. 2. diferte fcripferit, iilum in Pelo- ponnefo vixiffe. Eius aetatem confert Hager ad A. M. 3636..ante Chr, n. 318. et Olymp. CXV. Hav. ££) Conf. Suidas tom. L voc. Dicaearchus, pag. 585. Endocia in Violario pag 135. Ger, lo. J/o(fius de hiftor. graecis lib. I. pag. 46 fq. Moa- giior. in biblioth, Sicula, tom. I. pag. 152 fq. vbi copiofe de noítro agitur, et plures, qui de eo differunt, nominant VV. DD. 4ZWeinerf. hiftor. de ortu et progreff, doctrinarum apud Graecos et Romanos, tom. I. pag. 223 fq. de eius fide et di- verfis veterum de co iudiciis, coll. illius cenfore in bibl. critica Amftelod, tom. Il. part. 8. pag. 113. not, d. Vol. II. p. 295 ὃ 296 PERIPATETICORVM Lib. IT. c. V III. 481 Περὶ P AAXOHS, (nifr fuit pars librorum περὶ 2/»v,). "fthen. XI. pag. 461 [ᾳ. et XV. p. 666. 667. Schol. A4riffoph. ad Pacem v. 1243. περὶ Ἀλκμῶνος Althin. XV. 668. quo et ipfo lo- co Cafaubonus p. 943. Meurfius et lonfius 'AAxcia nomen reponunt. — [Hager. fufpi- catur, D:caearchum de vtroque, Alcaeo et Alemane, fcorfim fcripfiffe.] ᾿Αναγραφὴ τῆς ἑλλάδος. “πρὸς GecQeasov verfibus iambicis, poema geographicum, quo illuflraife videtur Dicaearchus tabulas fuas geographicas (πίνακας ἐν οἷς τῆς γῆς περίο- dol εἰσιν.) quas "Theophraflo obtulit, et hic in teflamento fuo iuflit in inferiore porticu reponi, apud Laeriium V. 51. Eft haec coniectura Clariff. Dodwelli in diff. de Dicaear- cho $. VI. et VI. Reprehenditur hoc opus Dicaearchi a Polybio apud Sírabonem lib. Il. pag. 104. τος. . Exflant adhuc fragmenta nonnulla, vt fiatim dicam. Περὶ βίων. De Vitis virorum illuffrium libri, de quibus vide Ionfrum p. 9o. [lib. I. 16, 4. pag. 165. edit. Dornii.] et Menagium ad Laert. ΠῚ, s. [09] Βίος 7) Ἑλλαΐδος de vita ffue flatu Graeciae libri I1J. de quo opere confulendae praeter Meurfium in Bibl. Graeca praeclarae Neocori fiue Kiffzri ad Suidam notae ὅ5), Libror antiquitatum et defcriptiomum Graeciae vocari ab Hieronym | V. in louinianum, iam no- tatum /"offio lib. I. cap. 9. de Hift. graecis. Cui addes, quod eodem opere et Dimen- fione montium, (de qua infra;) vfus videtur P/imiur, Dicaearchum laudans libro II. IV. V. VI. etc. naturalis Hifloriae, et Porphyriss lib. !V. ^^) de abftinendo ab animatis p28- 443. vbi ait, Dicaearchum συντόμως τε cud καὶ ἀκριβῶς collegifle TOÀ ἑλληνικά. [íchol. ad Apollon. Rhod. ΓΝ. 272. εἰ 2761 ^ Etiam Ciceronem XIlf. 39. ad. Atticum, vbi petit, fibi mitti Φαίδρῳ περισσῶν et ἑλλάδος. ^ Huius pariter operis, profa fcripti et eva'yexQus τῆς Ἑλλάδος compofitae verfibus iambicis, (quam a (βίω Ἑλλαδος diftin- guendam docet H. Steph. et ΠΗ. Dodwel/ur in erudita dit. de Dicaearcho.) fragmenta hodieque exflant, edita primum et illuflrata ab ΕἾ. Stephozo, additis ad ἀναγραφῆς reliquias etiam If. Cafauboni cafligationibus. Parif, 1590. 8. quae editio recufa eft tomo vndecimo thefauri Antiquitatum Graecarum Gronouiani. Deinde cum Geograplicis Marciani, Scylacis, Artemidori Ephef. et Vidori Characeni vulgauit graece Dauid Hor- Jehelius Auguftae Vindel. 1600. 8. ") — Denique latine vertit ediditque cum breuibus no- tis not. b. Jonfius de fcript. hift. phil. I. 16, 1. pag. 99 íqq. Bayle Dict. tom. 1I. art. Dicearque pag. 28$ ίᾳᾳ. Brucker hift. crit, philof. tom. I. P. $54 Íq. Tiedemant in: Geift der fpeculat. Philof. LI. pag. 416. Hari. ff) Sic Vorro (cripfit de vita Pop. Romant. 7α- fonis βίον Ἑλλάδος libr. IV, Stephanus in. AXe£wv- Je&« , et Suidas in Ἰάσων. Egg) Non fignificat vitam, fed rationem viuen- Ki. In hoc igitur libro egi(fe Dicaearchus vide- tur de veterum Graecorum moribus omnis genc- ris: [etiam de regionibus Gracciae earumque fitu.] Citatur liber II. ab Z4£/;enaco lib. XII. pag. 557. Heumann. liber 1, citatur a Laertio in vita Plato- nis; et ab thenareo lib. XIIII. pag. 636. de Grar- tiae ritibus: Ex Lafcare, .Vores Graeciae. vid. Mongitor. l. c. adde locum memorabilem apud Varronem de R. R. lib. II. 2. Hari. hh) Lib. III. $.2. pag. 294 fq. edit. Iac. de Rhoer. cuius notam conferes. Rhoer notat quoque. Menagium ad Diog. Laert. III. 4. hoc opus forte confundentem cum avxygxQp τῆς Ἑλλαδος. | Por- phyrius autem Dicaearchi fententiam de aetotibus human! generis, praecipue fub Saturno, paucis indicat, ex quibus tamen argumentum operis quo- dammodo cognofci poteft. Zar/. ii) Vid. H:sger. palseftr. geograph. vol, I. pag. 616. et pag. 6ot fqq. de Hoefchelio. Har/. - 4833 — Lib. HI. c. V HIT. CATALOGVS Vol.iL ». 394 ἦ 307 Te Ls ΚΗ tis Δοιιβηηνος et humaniffimus bibiiothecae Bodleianae praefectus Jo&. Eud/onus, to- mo:fecgndo Geographorum graecorum, Oxon. 1703. 8. addito, quod ad eum lubeus mileram defcriptum e codice Gudiano et latina verfione a me donatum, fzcginento de monie Peio ^^). Praemifa efl eidem tomo differtatio erudititfimi Viri-E. Dodwelli, qua de Dicaearchi aetate et fragmentis illis fubrilius difquirit. Vide et H. Stephani fchediasm., VI. 14. 15. 16. 17. Rütershuftum VU. 1o. facrar. lect. Non diuerfa fuiffe videtur a frag- mentis, per ZZ. Siephenum editis, Dicaearchi Geographia, quam apud Heinricum Scrim- gerum, bibliothecarium Fuggerorum. exflitiffe legas in Catalogo MSS. Scipionis TTettii, apud Labbeumi Bibl. nou. MSS. pag. 169. [Graece in bibl. Vaticana, tefle Draudio in biblioth. clatlica pag. 1112. et bibl. exotica, pag. 788.] Coriuthiscus, [f. de animo.] Cicero "Tufc. quaefl. I. το. Dicaearchus. iu eo fermone, quem Corinthi habitum. tribus libris exponit doctorum hominum difputantium: primo libro mul- 105 loquentes facit , duobur Pherecratem quendam Phthiotam feuem, queis, a Dewcalione ortun, cif»: entem inducit, nihil cfe animum, [0] et hoc effe nomen tofum ixazz etc. [adde cap. 22. Academ. lib. IT. 39. vbi Dauif. plura collegit loce.] Perflringit Tzrtull. de ani- ma cap. 15. La&antius cap. το. Epitomes. Refpicit et Sextus. Exipirieus VIL. contra Math. pag. 221. [f. fect. 349. pag. 438. edit. Fabric. id. Pyrrhon. hypc*;p. II. cap. V. fed. 31. vbi vid. Fabric. Dicaearch. negauit efle animum. comp. Bale l. c. not. v. εἴ L. Περὶ Διονυσιοικῶν οὐγώνων. Schol. Comici ad Aues v. 1403. vbi vitiofe legitur Δήμαρχος 4 x pro Δικαίωρχος. Vide Jonfum pag. 88. Fabri. Reste ad Vlutarch. vol. X. pag. 5o9. Har. D. diuinatione.. Cicero YI. de diuinat. cap. s. Zagmur Dicaearrhi Über eff , neftire, quae euentura- fant melius effe quam fcire. Adem lib. 1. cap. 3. [sbi vid. Dauif.] Dicaearchur, Doripateticus, cetera diuiualionir genera fuwlit, fommiorum et furorir reliquit. adde cap. 5o. et lib. 1f. cap. 48. [qui locus eft notandus in Monadologia Leibnitiana, et cum dodrina Chriftianorum comparandus. Sed num Dicaeerchus librum fingularem de - diuinatione fcripferit, iure dubitare videtur Zayle voc. Dicearque, not. H. nam in aliis: quoque hbris id argumentum perfequutus videtur, et numerum librorum, qui partes tantum alicrum fuerint, auctum eíle opinor. ar/. Eyiflola αὐ Ariffoxenum.. Cic. XUI. 32. ad Attic. Περὶ τῆς ἐν Ἰλίῳ ϑυσίας, De Sacrificio (Alexandri M. vt fufpicor,) apud Ilium. them. XIIL pag. 603. | «Liber. de iuteritt. honizum. Cicero 11. $. de officiis: ΕΠ Dicaearchi liber de interitu homi- num, Peripatetici magmi ef copigf , qui colle&tis ceteris caufir elunionir, peflilentiae , va- jitalir, beluarum etiam repentiuae multitudimir, quarum impetu docet quaedam hominum - E E] g "n genera ejfe confumta:. deinde comparet, quanto plures deleti fint homines hominum impstu, id eff. bellis aut feditionibur, quam omni reliqua calamitate. — Forfan in hoc libro tradidit, humanuimn- kk) Plinius Yl. 6s. H. N. Dicaearchus, vir, in — ex quibus altifmum prodidit Pelion MCCL. paf- primis eruditus, regum cura permen/us montes, — juu: etc, Fabric. conf. Mongitor. 1. cit. Hari, N VoL IL. p. 297 E208 PERIPATETICORVM Lib.IILc VIT. 489 humanum genus femper fuiffe, quam ei fententiam ttibuit Cenforinur cap. 4. Fatrir. vid. Huetii quacft. Alnet. cap. 7. $. 2. pag. 146. et 148. Heumanm. Καταίβαάσεως, (in quo libro Chaeron quidam inducitur, narrans, quae in Trophonio viderit.) Cir. XIII. 31. et 32. ad Atticum. — Vide infra: ZYophoniaua Chaeronis narratio. Καταμετρήσεις τῶν i Πελοποννήσῳ ὁρῶν. dimenffozes montium Peloponntft. Suid. — Pro ὀρῶν Clariff. Dodwellus legit σρὼν pag. 15. de Dicacarcho, et multos colligit fcriptores, qui zess ediderunt. «Sed de montium dimenfione fcripfille Dicaearchum, conflat e Plinio II. 65. Hifl. et Gemino cap. 14. element, Aftconom. vt ipfe Dodivellus pag. 24. fa. tetur. (adde JJayle l. m. not. F-] Lerbiaci libri. Cieero '"Tufc. quacft. lib. 1. cap. 31..— Zlcerrime autem deliciae meae, Dicaear. chu: contra hant (animorum) iuumortalitatem difyit, — Is enim tres [bror ftripfit, qui Lerbiaci vocantur, quod JMytilenis ferio habetur , im quibus vult efictre, animos. efje - miortaler. — Confer Exfeb. XV. 9. pracparat. ex Attico Flatonico ἢ). — Refpicit P/u£ar- chus, aduerfus Colotem pag. 973. e quo loco conflat, Platonem in illo opere a Dicaear- cho fuille oppugnatum. — Tvrtullianur de anima cap. 15. LaGantius Inft. diu. VII. cap. 28-12, Πεοὶ Μεσικῆς. Schol. 4friffophanis ad Nubes v. 1367. [T] Fabric. | Plutarch. in lib. non offe fuauiter. viui fec. Epic. vol. X. edit. Reisk. pag. $09. vbi eius quaefliones, difpu- tationes et doctrinae de tibiis, numeris et concinnatione fonorum memorantur. Harl. Περὶ μεσικῶν ἀγώνων. Suid. in Σκολιόν. Schol. Comici ad Vefpas v. 1231. et Ranas v. 1337. Confer Jonffuni lib. Y. cap. 16. [pag. 102.] i ᾿Ολυμπικός. Athen, XIV. pag. 620. Adde Zon/fum pag. 89- [pag. 103.] Παναϑηναϊκός. Schol. Comici ad Vefpas v. 542. Meurfius Dicaearchi παναϑηναιϊκὸν, 5 N E 2 Ages ^ U 3 Ὀλυμπικὸν €t Τριπολιτικὸν habet pro tribus orationibus, vnde a Suida ipfe dicatur Orator. Sed forte non magis fuere orationes, quam Corinthiacus et Lesbiaci. Dore Σπαρτιοτῶν, quiliber, Suida tefte, diu quotannis lectus eft Lacaedaemone in Ephororum praetorio , puberibus aufcultantibus. Fabric. — Baile in Diction. voc. Di- cearque, not. P. pag. 286. arguit ZMeurfium erroris, quod in Mifcell. Lacon. lib. IV. pag. 334. tribuerit illum librum 2Dicaearcho Lacedaemonio; at Brurker. |. m. pag. 855. animaduertit, in indice fuiffe erratum, at in ipfo libro Meurfium nihil habere de Lace- daemonio. arl. Πολιτεία! Πελληναίων., Κορινθίων. ᾿Αϑηναίων. Cicero II. 2. ad Attic. Πελληναίων in mani- bus tenebam, et hércle magnum aceruum. Dicaearchi mihi ante pedes exflruxeram, Ὁ mognum hominem, et a quo multo plura didiceris quan a. Procilio. Κορινϑίων et ᾽Α3η- yia puto me Romae habere. — Mihi eredes , leger; haec doceo ; mirabilis. vir tft. . Haec fcripta videtur refpicere idem Cirero III. de legibus, vbi ait, Dicaearchum huic rationi ftudioque, quod eft de ciuili prudentia, non defuiffe, Leger etiam fcripfiife illum, tra- ᾿ , dit 1) Errat Huetius quaeft. Alnet. lib. II. cap. 8. δ. 2. pag. 155, adfcribens Dicaearcho , doctrinam de animi immortalitate, Zleumann. Vol. 111. Ω qq 4,5 . Lib.IILcVIIIr. CATALOGVS ες ἢ Vol. p. 2988209 dit ZMongitorius tom. I. p. 153. ex Lafcari, Fazello et aliis recentioribus. Fabric. Libros illius geographicos in multis reprehendit Polybius, auctore Sfrabome Geogr. ἢ]. p. 107. qui et ipfe εἰ non femper fidendum monet, in primis in occidentalibus et feptemtriona- libus Europae partibus, notante Ernefli in clau. Cicer. /7ar/. Τριπολιτικός. Cic. XIII. 32. ad Attic. et Zfthenaeus IV. pag. 141... De Dor'enfium Tripoli egiffe in hoc opere Dicaearchum, fufpicatur Dodieellus diff. de Dicaearcho pag. 51 fq. [Trium ciuitatum mores et inflituta narraffe Dicacarchum, exiftimat Dalecamp. ad Athen. pag. 729. adde JMosgi;or.] Fuit et rgizreAiTixcs, incertum an idem, quem "Theopompo a quibusdam, fed male tributum notat Το μάτι I. contra Apionem pag. Io5t. in quo "Thebanorum politiam auctor perflrinxerat. [Sem/er. in Mifcellan. lection. fafcic. II. pag. 27 fq. Dodwelli fufpicionem reiicit, et putat, . Tripoliticos fuifle titulum breuiorem et politias Pellen. etc. fuiffe partes.] Trophoniana Chaeronir narratio. Cic. VI. 2. ad Atticum Tz περὶ τῆς εἰς Τροῷων 8 κατα- βάσεως, ib. XIII, ep. 31. 32. Athen. XIII. p. 574- et XIV. p. 641. Supra in Καταβά- σεως. Hoc opus puto refpici a Phlegonte in mirabilibus cap. 4. Fabric. — — Henffer- huf. ad Luciani dial, mortuorum HI. vbi de Trophonio copiofe docteque differit, tom. I. p2g- 339. oraculum, ait, "T'rophonii, religiofa vaferrimarum pracfligiarum pompa in- flructitfimum, tanta celebritate Hloruit, vt Dicaearchur, peripateticus, gregi τῆς εἰς Τροῷω- vie κωταίβαάσεως lcribere non fit dedignarus, ff«gularime libro, an, quod exiflimori non abfurde μοι, parte faltem maioris oprrir περὶ τῷ [Dig τῆς Ἑλλάδος, haud temere de- ttrno; idcirco miror equidem, in ἀνα γραφῇ τῆς Ἑλλαδος iavb.ca, quae huic philofopho tribui folet , poft Lebadiam recenferi — ἱερὸν TeoQw Je - oz TO μαντῶον λέγεσι γε- γονέναι. Hoc illum vt dixiffe tibi perfuadeas, qui defcriptionem facri totius accuratif- fimam ipfe fuerat perfequutus? — Haclenus Hemflerhuf. — At Erneffi in claue Cicero- niana, in indice hiflor. voc. Dizaearchur, non probabile videtur, partem fuiffe libri maioris, quia e loco Ciceronis ad Atticum pateat, in dialogo fcriptum fuiffe illum li- bellum, quod avaryee Q3 Graeciae non conuenire videatur. 77s. Ὑποϑέσε;:ς τῶν Εὐρ,πίδα καὶ Σοφοκλέδς μύϑων. Sextus Empiricus VT. contra Math Ρ. 84 [fect. 3. pag. 310. edit. Fabric. cuius not. δὶ conferes.] Adde Jonff«m lib. 1. de fcripto- ribus Hift. Philof. cap. 16. [Cafaubon. ad Athen. lib. VI. cap. 7. quem fugit locus Sexti Empir. clarus.] Φαίδρα περισσά. Libellus de iis, quae in Platonis Phaedro fuperflua et omittenda poffunt videri. lta enim cum viris doctis intelligo locum Ciceronir X!II. 39. ad Attic. neque ad- fentior Corrado, qui κατωμετρήτεις ὀρῶν putat a Dicaearcho infcriptas Qeudeov, quod Reineffur epift. 69. ad Rupertum pag. 608. non improbans, recte reiicit HI. 3. Var. ledk. pag. 377. [sbi quaedam de Dicaearcho adnotat,] fed nec maiori probabilitate nititur [ΠΡ] quod ibi putat a Cicerone peti Phaedri, Epicurei, fcriptum, nulli veterum memoratum, gregi Θεῶν. [confer fupra, pag. 8t. nr. XII. adnotata.] Περὶ ψυχῆς duplex opus. Cicer. XIII. 32. ad Atticum. — Vide paullo ante in Corim. fhiato et L:rbiawo, et Pluiarih. pag. 1215. contra Colotem, paullo inferius in voc, AHeratiitiz. Fait Vol. II. p. 299 .. PERIPATETICORVM Lib. ITI. c. V I1T. 49t Fuit et Dicaearchur, "Tarentinus, Pythagoricus, memoratus lamblicho, et, ne de Dicaearcho, 'Teleflino, Helenae fratre; apud Ptolemaeum Hephacfl. lib. IV, dicam, | Dicaearchur, Aetolus, cuius meminit Diodorus Sic. in excerptis Peirefcianis p. 290. tum JDiraearchur, Lacedaemonius, Ariflarchi, Grammatici, difcipulus, Suidae commemoratus, cui non ab re fortaffis fcripta quaedam grammatici argumenti ex iis, quac iam retuli, tribue- ris; [fed quaenam? difficulter id poterit decerni: hinc alii in eo errarunt, vt iam no- tauit Bayle.] — Diceearchur, atheus, qui impietati et iniuflitiae aras excitauit, de quo Polybii excerpta e lib. XVII. 3o. [conf. Reinimauni hiflor. atheismi pag. 233 et 337.] Co- lonia Dicaearthia Puteoli, Plin. HI. 5. H. N. Didymur, Alexandrinus, praeceptor S. Hieronymi, coecus licet, praeter facras litteras et omne genus difciplinarum,' non minus Ariflotelis fyllogismos quam Platonis facun- diam tenuit, vt ait TAeodoritur IV. 29. hi(l. hoc e(t, vt Nicephorus 1X. 17. interpre- tatur, ἐπὶ τόσον τὰς διαφόρες δοξως τῶν Φιλοσόφων ἠκρίβωσεν, ὡς ἀλλὸ μηδὲν εἰδέ- va δοκεῖν. [Dinomachur,| Cicero de fin. V. 8. vbi in controuerfía de fummo bono cum Ca//iphone putaffe dicitur, voluptatem adiungi poíle ad honeflatem. Idem de vtroque tradit Cizero Tu. Ícul. V. 30. quam fententiam damnat ille de Offic. ΠῚ, 32. 16. Δ Luciano tamen in Phi- lopfeud. cap. 6. pag. 34. tom. lil. edit. Reitz. diferte vocatur Stoicus. Har.] Diocles, medicus, Stratonis, phyfici, difcipulus et teflamenti curator. Laeri. V. 62. Di- verfus ab hoc, vt videtur, JDiocler, Stratonis feruus, id. 63. — Alios Diocfer eorumque Ícripta refert Meurfiur in biblioth. graeca. [adde Sem/eri ledtiones milcell. fafcic. IT. pag. 2o. de alio Diocle.] Diodorur, Peripateticus, Critolai auditor, tefte Cicerone V. 5. de finibus et in fchola fuccef- for, Clem. I. Strom. p.3or. Summum bonum flatuit ro ἀνοχλήτως καὶ καλῶς. ho- nefle et fine moleflia viuere. 14. 11. pag 415. Confer Cic. IV. Academ. quaefl. cap. 42. [Doloris vacuitatem illi placuiife, fcribit Cir. de Fin. V. S. et eap. 5. tradit, illum ad honeflatem adiunxilfe vacuitatem doloris, in eoque fammum bonum pofuiffe, Academ. IV. cap. 24. habebam, inquit, moleflor vobis, fed minutos, Stilpontm, Diodorum, Alexinum; quorum funt contorta et. aculeata quaedam fophirmata: fic enim. adpellantuy fallaces contlufiunculae. — Adhaefit igitur etiam fcholae floicae? quod quidem multos, qui Peripatetici habentur, feciffe conítat. Har/] Diodoro fortallis fucceífit Erymnaeus, de quo infra, Diodotus, Boethii, Sidonii, frater. Strab. XVI. pag. 757. [Diuerfus a DDiodofo, Stoico, Ci. ceronis praeceptore.] Diogenes, Phoeniciur, Simplicii aequalis. — Vide Suidam in ITgéc[2ec, ex Agathiae libro II. Diophantur, Stratonis, phy(ici, feruus, teflamento eius liber dimi(fus. Laert. V. 63. Idem forte, de quo in teftamento Lyconis. Laert. V, 71. Diofcorider, Dionyfii F. teflis teflamenti "Theophraflei. Laert. V. 57. Dioteler, Ariftotelis difcipulus, cuius mentio in huius teftamento apud Laert. V. 13. Dorus, Arabs, a peripatetica fchola, cuius dogmatis acriter inhaerebat, ad Platonis facra Q.q4432 fub 4ga .— Lib IILcPV HL (d CATALOGYS ^ Vol. Wl. p. 599 Ὁ 300: 301 fub prouectiorem aetatem deductus «b Tüidoro, philofopho. Meminit huius Dori Photius et Suidas e Damalcio. — Alius 2orur, librarius. Sez. VII. 6. de benefic. [IP] Drono, Stratonis, phyfici, feruus, teflamento eius liber dimiifus.. Laert. V. 63. Exhecratides, Methymnaeus, Ariflotelis difcipulus. Steph. Byz. in Μηϑυμνα. Egidiur, quem inter Peripatcticos refert Joufus pag. 340. eft Zfepidius de Columna, Roma- nus, Ord. Frenitor. S. Augullini et archiep. Bituricenfis, doctoris fundatiffimi .cogno- iine celcber, qui varia Ariflotelis fcripta commentariis illuftrauit, et fcripfit aduerfus corruptorem librorum praeceptoris fui, "Thomae Aquinatis. . Obiit Auenione A. C. 1316. fepultus Parifiis, vbi in epitaphio vocatur inter alia: Zrchiphilofaphiae Zfriflotelis per- Jpicacifmus. Commentator. ; Elamiter, Phryx. infra in Eulaliur. Kphorii, Cumanum, Mocratis difcipulum , atque adeo Ariftotelis aequalem, liceatne Peri- pateticis accenfcre e loco "Tetiani, quod facit Patricius pag. 134. difculf. Peripatetic. ad- modum incertum effe iudico. [vide fupra in vol. II. pag. $00. feripta.] KEpicrater, curator teflamenti Stratonis, phyfici. Laert. V. 62. 63. Erafiflratur, lulietes Ceus, medicus Seleuci, regis, "T heophrafli difcipulus, praeceptor Stra- tonis, phyfici, Laert. V. 61. De hoc infra lib. VI. inter medicos. Fabric. - Conf. Jon- fum de fcvipt. hift. phil. T, ts, 4. pag. 95. et doct. Io. Frid. Henr. Hieronymi difT. exhi- bentem Erafiflrai Eraüiflrateorumque hifloriam, Ienae 1790. 8.. vbi pag. Íq. plures, qui de eo egerunt, excitantur. Har/. Erymneur, Athenionis praeceptor. 7then. V. pag. 211. fuceeffor fortaffe Diodori, eius, quem Critolao facceflifle paullo ante dixi. αὐτς KEucaerur, Ἑὔκαιρος. Anonymus in vita Ariflotelis, edita ab Aegidio Menagio, referens inter fcriptà philofophi libros LXXII. συμμίκτων ζητημάτων, lubiungit: ὥς φησιν Εὐκαίρος ὁ GXesüs QUT8. Eudemus Cypriur, in quem, defunctum, Ariftoteles dialogum de anima compofuit. Vide fu- pra cap. VI. inter [cripta Ariflot. deperdita voc. Εὔδημος. - Euicinr, Rhodius, Ariflotelis difcipulus, cui Ezhica ad Eudenum creditur infcripfiffe, quae alii malunt Εὐδήμειο dici ab Fudemo, tamquam 2b auctore, vt dixi cap. V. nr. XXXI. Scripfit et Zlncly£ica, de quibus ibidem, et forte de Categoriir ac de interpretatione, vt colligas e loco //mmonii ad Categor. pag. 13. οἱ ye μαϑηταὶ αὐτῷ Εὔδημος καὶ Φανίας καὶ QeoQeosos κατὰ ζῆλον TE διδχσκαάλδ χεγοωφήκασι κατηγορίας καὶ περὶ ἕρμη- τείας καὶ Ἀναλυτικήν. ἴῃ Analyticis fuis egerat forte etiam de Syllogisimo hypotheti- co, et quatuor modis fyllogismorum primae figurae quinque alios modos, et fex mo-'s te tiae figurae fzptimum addiderat, quod ab Eudemo factum. notat Boethius: vid. n h c capite catalogum fcriptorum, a Boethio citatorum, νος, Éudemur. — Eius- dem φυσικαὶ laudantur a Simplicio in I. Phyf. fol. v1. a. 21. a. b. 29. a. vbi luculenta co- rum fragmenta occurrunt, et liber gregi γωνίας a Proclo [δ] in Euclid. Scripfit et Hifforiam Geometricam et /1flrologieam, quae fcripta cum. magno rei literariae detri- men o interciderunt. Εἰ geometrica adferuntur quaedam praeclara a Prorío ad 1. i τα dis. TE λα, -..... ΟΜ. ΠΡ. 301 7 PERIPATETICORVM Lib.lIl.t.V1M. 49 dis. Simpíirio in I. phyfic. p. 13. b. .. Ex aflrologica a Laertio, Clemente Alex. Theo. ne Smyrnaco, Simplicio ad Ariftotelem de coelo, et ab Anatolio in fragmentis, hoc ca- pite a ine editis. In Eudemum σεεξὶ A££ewe, commentaria compofuiíle fe teflatur Ga- lenus, qui idem Kudemi opus refpicere quoque videtur libello de Íophismatis παρὼ τὴν λέξιν. cap.3. vbi Eudemum citat. | Eudemi vitam fcripferat Daiiar quidam, tefte 5iim- plicio in VI, Phyf. ^ Vide [Zonfium IV. 14. pag. 253. qui Damo/tiur apud Simplic. legere malit;] et infra in Menedemo et Mzurfim 1I. 9. de Rhodo, infula. [conf. Bulle vol. I. .. Opp. Ariftot. pag. 298 fq. onffur 1. 15. pag. 92 fqq. vbi plures Eudemi recenfentur.] Eudenur, Peripateticus, Galeni aequalis, lib. περὶ τῷ προγινώσκειν , tom. III. p. 452. 458. ἃ tribus hifce Eudemis diuerfus fuit Eudemus , Pergamenus, de quo Δ μίαν εἶ. in Gracchis pag. 830. ; Eudorus, Peripateticus, cuius liber de Nilo.ex Ariflonis, an Ariflonis ex Eudori, exfcriptus fit, dubitat Szrabo XVII, pag. 790. : In metaphyfica Ariflotelis videtur commentatus : id quod colligo ex Zf/exandro Zphrodifienfi ad metaphyfica pag. 26. edit. Lutet. Parif. *. 1536. fol. vbi mutaíTe dicitur loca quaedam in codicibus. Fabrir. aide fupra in vol. I. p3g- 845- obferuata, vbi inter Pythagoricos Éudorur, (an nofler?) quoque Occurrit. Harl. : Eulalius, Phryx, (qui male in quibusdam Codd. fcribitur Elamites) Simplicii condifcipulus. * - ^ - Suid. in Δαμασκίὸς et Πρέσβει. KEuphranor , feruus Lyconis, teflamento eius manumiffus.. Laert, V. 73. AEuphronius, Paeanienfis, teflis tellamenti Lyconis. Laert. V. 74. KEurytheum , fiue, vt in indice legitur, Euxirheum, vnde Tonfius inter Peripateticos p. 340 te- tulerit, non coimperi. Euxitheum quidem, Pythagoricom. e Clearcho, Peripatetico, me- morat Athenaeus IV. pag. 157. De alio Euxitheo, Eleorum proditore, e Demoflhene mentionem faciunt Harpocrat. et Suidas, Eufiratius, Metropolita Nicaenus, de quo dixi fupra cap. V. ad nr. XXIX. Commentario eius in fecundum pofteriorum Aualyticorum hi praefiguntur verfus: Εὐςρατίοιο πόνος vade πρωτοέδροιο Νικαίης Κρύψιν ᾿Αρισοτέλες ἀσαφείης ἐξανελίσσων, Τὴν τεκτῆνατο xávos ᾿Αναλντικῶν ἐνὲ λοίσϑ 9 "Ey3u κεν οὐκὶ μέσκ mm) χα ὅροιο πνυτοὶ διϊάσκα, Τόσσε μέχρι προήκων ὀφῷρ᾽ xmodafa ἐῴκαι- [vid. Βιλίε de interpretib. gr. Ariftot. pag. 299.] Euthidemur ,' Luciani aequalis;: quem vide fis in Hermotimo tom. I. pag. 512. [cap. 1]. pag. 150. tom. I. cdit. Reitzii.] : KEuxitheur. Vide paullo ante in Eurytheo. οἷ ᾳ 3 Fauorinus, nim) Dc medio termino et definitione. ἡ 494 — Lib.IHI. c. HI. CATALOGVS Vol. |f. v. 561 302 Fauorinur, 'AgisortAss ἐραφὴς καὶ τῷ περιπώτῳ νέμων μερίδα τῷ πιϑανβ πλείξην. [] Plutarch. Vill. 10. fympof. diuerlus, vt videtur, ab altero Fauorino, Academico, de quo dixi fupra cap. III. [pag. 173 [44.] Flauiur Boethus, fupra, in Boctho. Claudius Galenus , libro de fcriptis propriis tom. IV. pag. 568. haec fe compofuiffe teflatuc ad philofophiam Ariflotelis [pectantia: Εἰς τὸ περὶ ἑρμηνείῳς ὑπομνήματα γ΄, Προτέρων ἀἰναλυτικῶν, TÉ προτέρα πέρι, ὑπομνήματα «. T& δευτέρε ὑπομνήματα ἑ. Εἰς vas i κατηγορίας ὑπομνήματα ὁ. Εἰς τὸ περὶ καταφάσεως Xl ἀποφάσεως Θεο- φράτε ὑπομνήμωτῶ s. Eis τὸ περὶ T8 ποσαχὼς ὑπομνήματα γ΄. Εἰς τὸ περὶ λέξεως Εὐδήμε ὑπομνήματα γ΄. Περὶ τῶν κατο τὸ διότι ἀποδείξεων, ἕν. Περὶ τῶν ἐνδεχιο- μένων προτάσεων καὶ συλλογισμῶν ἕν. Περὶ τῶν ἐκ μικτῶν προτάσεων συλλογισμῶν ἕν. περὶ τῶν κωτο τὴν λέξιν σοφισμάτων. Εἰς τὸ πρῶτον κινῶν ἀκίνητον. [conf. Buble de iaterpretibus gr. librorum Ariftot. tom. I. Opp. Arift. pag. 299.] Georgius, fiue Gregorius Cyprius. Georgiis Pachymeres. Georgi Scholarivt, aduerfus cuius pro Ariflotele ἀντιλήψε:ς fcripfit Georgius Gemiftus, Pla. tonicus, Vide Allatium de Georgiis. Fabrit. In bibl. Veneta D. Marci eft in eod. DCXXXVIHI. Georgii Scholarii (Gennadii Patr.) contra Plethonem pro Ariítotele, et in cod. DCXXXIX. Georgii Gemifli Plethonir coutra Scholarium, tefle /"illoifon. in Anecd. gr. tom. Il. p. 248. Plura vide de Georgio Gemiffo, Georgio Pachymere, Geor- gio Scholori», Georgio Trapexuntio, eorumque fcriptis, codd. atque editionibus apud Bulle |. m. pag. 3co fqq. Har. Georgius, Trapezuatiar, A. C. 1486. nonagefimo aetatis anno denatus, fcripfit comparationem Ariftotelis et Platonis, qua Ariflrotelem longe praetulit, vt dixi fupra cap. V. nr. XXXIV. "Tranftulit et latine Ariftotelis Rhetorica. Fubrir. conf. Jonfum MI. 21, to fqq. de hoc et Georgio Gemillo. Har/. Grorgiur, Aneponymus, cuius compendium philofophiae graece et latine edidit Io. Voege- liaus, Auguílae Vindel. ann. 1600. 8. Gerardus Mathifius, cuius prolegomena et Epitome Logicae Ariflotelis graece et lat. lucem viderunt, Coloniae 1569. 8. Glyco. Vide infra, Lycon. Gorgylus, Stratonis teftamenti curator. Laert. V. 62. [Gregorius Nazianzemur. Eius quidem Syaopfis organi Ariftotelis msta laudatur e cod. re- gio Parif. a Labbeo bibl. nou. MSS. pag. r3. ] Harmoflir, quem in metaphyfica Ariftotelis commentatam, et Afpafio antiquiorem fuiífe colligo ex Alexandro Aphrodifco. * Hegefías, Hipparchi F. T heophrafli difcipulus. Laert. V. 57. Hiliodoris, Alexandünus. Porphyr. in Plotini vita, Heratlider, Vol. Il. p. 305 Ὁ 303 PERIPATETICORVM 18.111... ΚΠ. 65 Heraclides, Demetrii F; difcipulus Lyconis. Laert. V. 71. Heraclider, Ponticus, Heracleotes, de quo egerat 'Timagenes, cuius librum de claris Hera- cleenfibus memorat Suidas, Ariflotelem audiuit tefte. Laertio V. 86. qui eius fcripta recenfet. Ad hunc practer notas doctorum Virorum conferendus J7offur. pag. 45 íq. de Hill. graecis, et Jonfius lib. I. cap. 17. qui triginta diuerfos Heraclidas refert lib. II. cap... Be allegoriis Homericis Heracliti, grammatici, quae Heraclidi, Pontico, male a quibusdam tribuuntur, dixi lib. 1. cap. 22. vol. I. pag. 192 fqq.] Heraclitus, Peripateticus, cuius meminit P/uzarchus aduerfus Colotem pag. 1915. vbi refert, ᾿Αριφοτέλες τοὶ περὶ 8gova καὶ τοὶ περὶ ψυχῆς, GeoQgeica [I] va πρὸς τὲς Φυσικὲς, Ἡρακλετϑ δὲ Ζωροοίφρην- τὸ περὶ τῶν φυσικῶς ἀπορεμένων., Δικομώρχϑ δὲ τοὶ περὶ ψυχῆς. ἐν οἷς πρὸς τὰ κυριώτώτα καὶ μέγιτα τῶν φυσικῶν ὑπεναντιόμενοι τῷ []λού- τῶν! καὶ μηχαάνθόμενο; dior Ac). Heraclius, dilcipulus Lyconis., Laert. V. 7e. Hermiar, Ammonii pater, Phoenicius, cuius meminit ex Agathia IT. pag. 69 fq. Suidar in Πρέσβεις. De co infra lib. V. Fabric. Vide fupra, in Platone pag. 82. pag. 176. in- ter Academicos, ad quos ille, nifi diuerfus fuerit, eft ablegandus. Zar. [Hermiar, Eunuchus, Atarnenfis, Atarnenfium et Affiorum tyrannus, Platonis et Ariftote- lis difcipulus atque amicus, fcrip(iffe dicitur de animi iimortalitate. vid. Suidam νος, Ἑρμίας, tom. ll. pag. 859. Eudocia pag. 193. vbi Ἑρμείας exaratum eft nomen: con- tra Ἑρμίας fcribendum effe, contendit Suidas. — Vtroque tamen modo nomen iilud apud antiquos fcribi, cenfet Zgnat. Roffiur in commentatt. Laert. pag. 84 fqq. et de loco Suidae atque lectione copiofus οἷ. Eudocia autem addit: ἔγρωψε ϑαυμασίως περὶ ψυ- xis. ὅτι ἀθάνατος. adde fupra de Ariflotelis fcolio in eum, vol. 1]. p. ταὶ fq. et quos ibi laudaui, tum in hoc vol. pag. 203 fq. atque cl. BuAje in vita Ariflotelis, pag. 90 fqq. et pag. 34 Íq. in notis ad Diogenem Laertium, vol. I. Opp. Ariflot. Ha;f. Herminus, Demonactis aequalis [Stoicas.], Vide Lucian. in Demonacte tom. I. pag. 870. Praeceptor Alcxandri Aphrodifei, tefle Simp/icio in 1. de coclo commentar, 23. 112 librum Zriflotelir de interpritatione frequenter. citatur a Bocthio. — Videtur omnes, vel plerosque Ariflotelis libros expofuille , (inquit Parri-/ur pag. 137. dilcufT. Peripatet.) ita vbique ab omnibus Graecis et Boethio citatur, Adpella:ur etiam a Proclo in T'imaeum, vt adpareat, illum quoque librum explanaffe. (vid. HuA/e 1. Opp. Ariftot. p. 302] Hermippur, Peripateticus, de Phaenomenis cecleflibus fcripfit, et inter Arati interpretes re. cenfetur. Fabric. Vid. Hirougmus in praef. ad catalog. fcriptor. ecclef praecipue /on- fius de fcript. hift. phil. IL 9. $. 3. et 4. psg. 191— 195. de libris eius. — Scripfit enim vi- tam Ariflotclis et de ''h«ophrafli difcipulis etc. adde Menag. ad Diog. Laert, lI. fcct. 55. psg. 102. fupra in vol. II. pag. 808. in fin. δ. V. Harl. Merodianur, Apollonii Alex. frater. Hierongymur Rhodius, ex Ariflotelis fchola, Aen. VI. pag. 424. Peripateticus inprimis no» bilis dicitur a Cir. de Oratore cap. 56. Laert. IV. 41. et 42. VIIT, 21. Cum Lycone odia gelht, Laert. V. 68. — Eius fcripta περὶ μέϑης, περὶ ἐποχῆς» tum ὑπομνήματα ἱφόρι- à κοὶ, 496 1.1] Υ͂ΠΙ. CATALOGVS Val3E i 563 sog xo, ""), et epiflolae citantur a Laertio et Atheraco lib. XilI. p.602. Vide Meurffüm in Rhodo lib.1I. cap. io. Summum bonum effc dixit vacuitatem doloris, tefle Cicer. de finib: V. s. et 7. Fabrit. adde Cicer. Acad. quacft. IV. 49. Idem in Oratore cap. 56. animad- vertit, Hieronyaum ex multis Ifocratis libri: triginta fortaffe verfus, plerosque fena- rios, fed etiam anapaeíla elegille. — Siinilia fere cum Cicerone de co narrat Dionyf. Halitarn. in iudicio de lfocrate, tom. II. pag. 90. Secundum. P/uzarchum non. poffe fuauiter viui fec. Epicur. pag. 509. vol. X. edit. Reiskii, lib. quoque. confecit de choris - muficis. Multa igitur vorii generis fcripfiffe videtur. — At partes libri cuiusdam tamquam peculiaria fcripta, (id quod in aliis quoque facpe factum effe iam vidimus,) fuiffe cita. tas, facile effici poteft, — Liber igitur, cuius meminit Plutarchus, pars fuit operis περὶ ποιητῶν. quod pluribus conflitit libris. — Z£Rhenacus: enim lib. XIV. cap. 9. Ἱερώνυμος, ait, ἐν τῷ Κιϑαρῳδῶν. ὅπεὸ isi πέμπτον πέρὶ ποιητῶν. In hoc igitur opere de variis mufices certaminum etc, generibus, forfan ctiam de mythis et fabulis poetarum egifíle videtur. Pars iliius quoque fuit zeg τρωγωδοποιᾶν, qué Bingiit hls OD V gr. rgary.) citat ;Jro/fol. ΧΙ. 4x. prouerb. Κινέςς τὸν avotyopey Dio genian, ccutur; 1M. adap.31. Suidas in ᾿Ανγωγυράσιος. vid. Donfium M. 3, 6. pag.154. ]MMeuag. ad. Diog. Laert. I. 26. pag. 15. fupra in vol. ll. in not a2 tragicorum deperdit. pag. 306. /Muinerf. in hi- ftoria de ortu et progreff. doctrinarum apud Graecos et Rom, tom. T. psg. 294 fq. coll. cenfura in bioi. crit, Δα οι, HI. part. 8. pag. 115. Bracker. hifl. crit. phil. vol... pag. 622. not. d. add. Tcupii Einendatt. in Suidam et Hefych. vol. IL. pag. 62 fq. — Vixit aetate A:cefiiai et T'imonis, iub Ptolemaeo Philadelpho et Eumene Philetaeri, circ. Olymp. CXXVII. δὺς: Hipparchus Stsgirites, Arifiotelis difcipulus, cuius mentio in eius teflamento apud Laert. V. 12. De eo vide, fi placet, Suidam. [et Eudociam pag. 244.] Mentio et Hippar- chi cuiusdam ia teflamento "Theophrafii, Laert. V..63. ; Hippocrates, Stratonis teflamenti curator. Laerf. V. 62. Ἶ [ Hippolorhur. Athen. IV. pag. 128. 130. Heumann.] Hyperochid*s , a Clearcho inducitur Ariflotelis familiaris, apud Zofephum I. contra Apionem pag. 1047. cuius locum transfcripfit Eu/zbius IX. 5. praeparat. lamblihur, Platonicis licet addiclior, quaedam Ariftotelis fcripta commentariis illuflrauit, vt dixi infra libro V. Io. Mrgyropulur, CPolitanus, patria a Turcis capta ad Cosmum Medicem fe contulit, a quo liberaliter habitus filium nepotemque Petrum et Laurentium Medicem inflituit, praeceptor ctiam Angeli Politiani: obiit feptuagenarius A. C. 1480. De eo videndus Iouius in elog. pag. 50. Lambecius VI. de Bibl. Vindob. pag. 278. Bwllartirr Academia fcientiar. et artium tom. I. p. 269. /arillafiur in Anecdotis Florentinis [IP] ete. Inter - primos fuit hic Argyropulus, qui renafcentibus litteris fcripta Ariflotelis elegantius la- tine conuertit et commentariis interpretatus efl. — Praelectiones eius quasdam, Florentiae habitas, nn) Vid. Eudocia pag. 595 vbi dicitur à ἑσορικὸς, et ex eo fabula de Tithono: vnde intelligitur, eum ad mythographos quoque pertinuiffe. ZZar/. Ψο]. Π. 0.305. ^ PERIPATETICORVM Lib. HT. c. P IHT. 497 babitas Donatus "cciaiolur publici iuris fecit." Fabri. — Humphred. Hodiur. de graecis illuftribus L, Gr. litterarumque buman. inflauratoribus etc. Londini 1742. 8. pag. 187 fqq. qui ex cod. gr. Baroc. aei incifam exhibuit Argyropyli, tamquam Cenílantinopoli difcipulos quosdam logicam docentis, effigiem, 7fzgel. Mar. Bandiniur in Specimine litteraturae Florentinae facculi XV. Florent. 1748. 8. part. l. pag. 64. inprimis p. 7o Íqq. vbi de codice, qui illius expofitiones in Ariflotelis ethica, phyfica, in libros de anima et mechanica continet et feruatur in bibl. Kiccardiana: id. ib. part. IT. pag. 49. et p. 108. interfuiffe eum prodit conuiuio mediceo: - Ferdinandus Fols in Monumentis ad Ala- Imauni Rinuccini vitam contexendam ex mstis codicibus erutis, Florentiae, 179r. 4. pag.2 Íqq. pag. 22. 35. 47. 58. vbi Donatus Acciaiolus Iacobo Ammanato commendat Ajgyropolum, omnibus bonis fpoliatum, et in miferis calamitatibus verfantem, item P. 61. 63. 113. quibus locis de eius ingenio, litteris meritisque multa, laude digna, dicun- tur, Zr Jo. Bercus, patriarcha. CPol. ab A. C. 1274. inter Peripateticae fautores philofophiae recea- fctur a Patricio pag. 144. difcuff. Pcripatetic. lo. Damafzenns , faeculi octaui chiiftiani fcriptor celeberrimus, cuius operum editionem pie- niorem ct luculentam poft Allatii, Labbeique promiffa dedit eruditus Ord. Praed. mo- nachus ichael le Quien, hoc loco a me refertur ob prolegomena *) , quae fcripfit in lfagogen Porphyrii, et capita philofophica, fiue dialeclica atque phyfiea, quibus Arifto- telis philofophiam fibi cordi fuiffe eft teflatus, [confer iufra, in vol. VIII. p. 272.] 10. Glyces ue Ghicar..— Meminit. inter Peripateticos, faeculo tertio decimo claros, Patricius pag. 144. [10. Htalur , Mich. Pfelli difcipulus, cuius comm. msst. in librum Ariflot, de interpret. funt in bibl. Parif. et Vindob. vid. Buhle l. c. pag. 305. Harl.] Jracur, in Stratonis Phyfici teflamento memoratus. Laert. V. 63. Ifdorur Gazaeur , Simplicii aequalis. Suid. in Πρέσβεις. Latyder, Peripateticus, fiue Lyrader, cuius mentio apud Jelian. VII. 41. de animal. Sub Imp. Adriano vixile fufpicatur Pafriciur pag. 137. difcuff. Peripatet. vbi pro: marrat- que habuife ZIriftonem, lege: habuiffe anfirem. — Sed Lacydis huius anferisque, illi fami- liaris, iam meminit Pin. X. 22. qui fub Vefpafiano fcripfit. De Lacijde altero, Cyrenaco, dixi fupra cap. IllI. in Platonicis, [pag. 177.] quem cum peripatetico confundit Harduin. ad Plinium. Lamprias, Plutarehi frater. — Vide II. 2. fympof. Lamprjrion, difcipulus Stratonis, Phyfici, vt colligitur ex cius teftamento apud Larr:. V. 61. 63. Leo, Byxantiur, Ariflotelis difcipulus, cuius filii, Me/anter et Pancreos, heredes a Theophrafto inflituuntur. Laerf. V. St. 53. 54. 55. 56. [ÉEudosia pag. 283. /dllatius lib. de Pfellis $.2fq4] 90) Graece edita in Opp. Damafceni vol, I. Parif. 1712. fol. Harl. Vol. 111. Rrr Lto Lib. HI. c. V LIT. CATALOGVS 498 Vol. H. ». 301 305 Leo Magentenur, metropolita Mytilenen(is, euius habemus graece Compendium ex Ammo- nio in Ariílotelem de interpretatione, et commentarium in binos Analyticorum libros. [Saepius eius fupra in narrat. de Ariflotelis fcriptis facta efl.mentio. Floruit circa a. Ch. 1340. vide infra in vol. VI. pag. 383. et BuÁle l. c. pag. 305 fq. Har.] Lyrades. Supra in Lacydes. Lycifur, Vide infra in Praxitele, * Liyrcon ,. Aftyanactis F. 'Troadenfis, fucceffor Stratonis, Lampfaceni, Olymp. CXXVII. clarus, temporibus Antigoni Gonatae, Macedonis, et Antiochi, Syriae regis, (ad quem venire re- nuit) et Pergami regum Attali atque Eumenis, qui eum gratia ac muneribus funt pro- fequuti. Vide Athen. ΧΗ. pag. 547 fq. ad Laert. V. 65 fq. Scholae praefuit Athenis per [IP] annos XLIV. id. nr. 68. — Propter eloquentiam dictus eft. G/ycon, quomodo et apud Plutarchum adpellatur. Laert. V. 66. — [Scripfiffe eum de finibus boni et mali, probabile fit ex. Cicer. "'ufeal. IT. 32. et Clemente Zdlex. Strom. IL. p. 497.] Pro Ly- cone male Lyfar legitur in quibusdam Ciceronir editionibus, vt luculenta illa Hambur- genfi Frobeniana, V. 5. de finibus, [vbi vid. Dauif.] | Perperam quoque Lycus, Peripa- teticus, apud Clementem lI. Strom. p. 416. ^^) — Ariflo, Lyconis fucceffor, librum, fa- bulis plenum, Lyconis nomine infcripferat, cuius meminit Plutarchus initio libri de au- diendis poetis. Lycones alii duo, quorum vnus frater, alter fratris filius fuit, illius, de quo iam dixi. Laert. V. 69 Íq. et 74. Lycus. Vide paulo ante, in Lyon. Lynceur, Samius, "Theophrafli γνώριμος, fiue difcipulus. Zfrthen. IIT. pag. 100. et VIII. p. 337. [de eius fcriptis deperditis egit Jonfius Il. 2, 4. pag. 146. ZIthenatur frequentem facit illius mentionem.] Lyfander, Hybaees, teflis teftamenti "Theophraflei. Laer£. V. 57. Lufimachus. Infra in Simachus. Lyffiratur , 'Thafius, Phidonis F. Laert. V. 57. Vide fupra Lo. AMarinur, Neapolitanus, [Flauia Neapoli, oppilo Samariae, prope montem-Garizim,] Proclt difcipulus, videtur fcriplifle in libros Ariftotelis de anima, vt e Philopono colligit Pa- tricius Magentenus. pp) A Porphyrio de vita Pythagorae fe&. V. pag. 8. edit. Küíteri citatur Αὐκος ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν $sopuy , qui vero eft Lycas, Iafenfis, diuerfus ab Lycone, Troadenfi: de priore vid. Zon/ium; IV. 33. pag. 288. et fupra, vol.I. pag.85:r. At Fa- bricius, Zonfium de fcript. hift. phil. IV. 58. vbi Lycon et Lycus tamquam duo diuer(fi homines no- minantur, forfan fequutus, perperam lectionem vx Lycus in Clemente follicitat. Namque|[Avxos, Λύκων, Λύκιος idem nomen eft, nec nifi forma dif- fert, vti bene monet Au/nken, qui ad P. Rutil. Lupum pag. 99 fq. do Lrcoue erudite diflerit. Negligentem eum fuiffe hiftoricum, iudicat /ei- t£tr[. in hift. de ortu et progreff. doctr. apud Gr. et Rom. tom. I. p. 295 fq. at eius ceníor in bibl, crit. Amítel. 11, part. 8. pag. 115. not. f. Lyci mo- deftiam potius effe laudandam, quam ignoran- tiam illius vituperandam, exiftimat. Zar. Voll. p. 305 306 PERIPATETICORVM Lib.IIl.c.V IIl. . 49g iriciur pag, 140. difcuff. Peripatet. [fcripfit vitam Procli et alia. vid. Eudor. pag. 3oo. loufus li. 18,1. pag. 98. et Ill. 19, 1. pag. 103. Fabric. infra, vol. VIII. pag. 463.] Gerardus Mathifur. Vide fupra in. Gerardur. Maximur, Epirota, fiue Byzantius, fcripfit Suida tefle περὶ ἐλύτων ὠντιϑέσεων, et ὑπόμνη- μα εἰς ᾿Δριξοτέλην. Meminit et Simplicius in Categor. fol r.a. ldem Suidas [quem KEudoria pag. 300. exfcripfit,] hunc Maximum eumdem facit cum Maximo, luliani, τῷ παραβάτε, magiflro. Sed hunc, quem Ephefium vocat, diflinguit Socrafer III. x. Hift. vt iam notatum praeclaro Suidae interpreti, Lud. Küflero. [adde ule l. c. pag. 3c6.] Pro JHegaclide apud "T'atianum legendum AMetaclider. [vid. Jonffur YV. 35. pag. 259. qui Mega- clidem vocat: nec JP/orih ad "Tatiani orat. ad Gracc. cap. 48. pag. 106, de leclione du- bitat.] : JMclonter. Vide fupra in Leo Bys. JMeiander , comicus , 'Theophrafli difcipulus. Laert. V, 36. amicus Demetrii Phalerei. Laerí, V. 79. et Theophrafli atque Epicuri amicas. Alciphron. epift. vlt. Menedemus , Rhodius, Peripateticus, fiflitur in codicibus Gel/ii, tam editis, quam MStis, XIII, 5. fed Eudemi nomen reponendum effe, contendit /7offíur de Hift. Graecis pag. 350. Confer Jac. Gronouium ad Gellium pag. 580. Ariflotclis difcipulis, (e Gellii, vt opinor, loco,) accenfetur /Menedemus a Patricio pag. 128. et 130. difcuff. Peripateticarum, et. lonjio pag. 340. [I. 15, 2. pag. 94. IV. 38. pag. 261.] Menelaus Znaeus, Steph. Byz. in "Aves. [0] [in voc. Εὔτρησις. G. I. V/offur de hiftor, gr. lib. ΠῚ. pag. 388. qui in polleriore Stephani loco et in voc. 'AuQryéveey Menelaum Aenaeum intelligendum fufpicatur: nam fuit quoque Meuclattr , fpgattus patria, poeta, qui "'hebaidem libr. XII. fcripfit: at in loco Steph. Εὔτρητις poetam memorari, opi- - matur Auhuken. in diff. de Longino ᾧ. 10. vbi pag. 27 fq. in Toupii editione II. Longini de Menelao, Aegaeo, quaedam collegit. Har/. Menephyllus, Peripateticus, colloquens inducitur a P/ufarcho IX. 6. Sympof. et 14. Menon, Ariftotelis difcipulus. | Vide fupra cap. VII. in Συνα γωγή. Metaclider, Veripateticus, "T'atiano laudatus et Suidae in Μετακλείδης. Metrocles, Maronites, Hipparchiae frater; antequam ad Cynicos abiret, auditor Theophra- fti, tefle Laertio VI. 49. et Sobaco ferm. XCV. Metrodorus , "T heorematicus, "Theophrafli primum , dein Stilponis auditor. Laert. 1T. 115. Michael, Ephefiwr, et Michael. Pfellnr, de quibus infra libro V. [vid. Allatius lib. de Pfellis $31.32. Buhlz 1. mem. pag. 306 fq.] Midiar (Μειδίας), medicus, qui Lyconem curavit. Laert. V. 72. Mnofon, Phocenfis, Ariftotelis difcipulus. 247liam, VT. 19. Var. Zfthen. VI. pag. 264, Mauefigenes , Stratonis te(lamenti curator. Laert. V. 62. Neleus, Corifci F. Scepfius, Ariflotelis et "Theophrafli , qui ei libros omnes fuos legauit, Rrr 2 CLaert. » 500 not. de illo Athenaei loco. Harl. Lib. 1H. c. V ITI. CATALOGVS Vol. TI. p. 306 Ὁ 307 (Laert. V. 52.) auditor. llic reges ^egypti primus docuit bibliothecas condere. Strab. XM. pag. 608. — Ab eius pofteris pretio deinceps redemta Ariflotelis et "Fhcophrafli fcri- pta. Strab, XII. pag. 60g. et fupra in pel/icon Triur. — Mentio Nelei iterum apud LLaert. V. 53. 55. 56. et ZZthenaeum lib. 1. paz. 3. A. vbi male in Graeco Πηλέα: verba haec.funt: "AgizorfAs ve τὸν φιλόσοφον, καὶ τὸν vc τέτο διωτηρήσαντα βιβλία lg λέω. [at in verfione latina iam correctum legitur IV//eum,] Lr ὃ παᾶντα Φησὶ πριοῤ- μενος ὁ ἡμεδαπὸς βασιλεὺς Πτολεμαῖος Φιλαάδελφος — -- εἰς τὴν καλὴν ᾿Αλεξαν- dgemv μετήγαγε. Fübrit. — conf. Buhle pracfat. ad tom. I. Opp. Ariflot. pag. XIX. ν᾽ [Nemsefiur. vid. Fabric. Bibl..Gr. V. r4, 6. vol. VIT. pag. 549. -Hesinann.] Nisander, Zlexaudrinur, tefte Suida in Αὐσιχρίων.. fcripfit περὶ τῶν ᾿Αριτοτέλες μοιϑητῶν, quo acgre carere fe profeíTus efl iure merito Tonfius pag. 339. Nicanor, quem generum fibi teflamento inflituit Arifloteles. JLazrt. V. 12 fq. "T heophrafli ad hunc epiflolas: memorat Laert. V. 50. ANicephorus Blemunydes et Nicephorus Gregorar, de quibus infra libro V. [ Bu&le l. c. p. 307.1 Nicippus, "Theophrafli difcipulus. Laert. V. 73. N1COLAVS, Damafienur, Auguílo perquam carus, (patcr eius Antipater, frater Ptole- maeus, de-quibus Suidas in ᾿Αντίποατρος,) esc ἐκ τὸ Περιπάτε. Athen. VI. pag. 249. confer onffum [lib. IIl. 2, 6. pag. 10. Dorn.] De eius πολυβίβλῳ ἱπορίω καθολικῇ» libris CXLIV. conflante, ZftAen. IV. p. 153. VI. p. 252. 652. et conlulendi /Hontacutiur Apparatu quinto ad Origines Ecclefiaflicas, 7"»//ur II. -.4. de Hifl. graecis, Jugo Gro- iur epiflola CCLXIV. (ad Gallos 117.) et 4. Z/alefius in excerptis Peirefcianis, qui :daumuiri doclillimi fragmenta Damafceni collegerunt ac. latine verterunt. [adde fupra, inter Platonicos pag. 179. udor. pag. 3o8.] Jofephus ἃ. T. 4. adducit ex libro 96. Nico- lai Damaíceni fragmentum. — Fragmenta quidem de moribur variarum gentium, quae a Stobaeo leruata vna cum fimilibus Heraclidis, fubiici folent Ariftotelis πολιτικοῖς. vi-- dentur petita fuiTe.e Damafceni συναγωγῇ παραδόξων 594v, quam auctor infcripferat Herodi, lodaeorum regi, tefle PAofio ced. CLXXXIX. In excerptis Pcirefcianis pag. 414. leguntur etiam praeclara ὠποσπασμαάτιο ex Damafceni [IP] Πότο de vita fna, περὶ τῷ ἰδίᾳ [318 καὶ τὴς ἑαυτῇ ὠγωψῆς p. 414 fq. tum e Zibrir de vifa Augufli pag. 473. nifi hacc fait par; καϑολικῆς ἱξορίος perinde vt A[lgriaea ἢ}. vin πολύξιχεν βιβλίον, Photio iemoratum]cod. CLXXXIX. Breue huius Nicolai fcriptum περὶ τῶν £v τοὶ προκτι» «cis καλῶν. de pulero in moribus atque offiziis Simplicius ad Epictetum, cap. 57. p. 194. praefert zzeAUs eie aliorum hoc de argumento lucubrationibus. 'Zregoediosr quoque et comerdias cum laude fcripfife, et in omni genere doctrinae egregium fuiife, Suidas retu- lit. [vid jin catalog. tragicorurn deperdit. vol. IL p. 312] Ex, his videtur fuiffe Σωσωνὶς quam laudat Euflathius ad. Dionyf. v. 976. — Eius opus Ve philofophia Zriflotelis citat Simplicius, in ll.|de coelo comment. 12. librum de Jr id. 10 Phyf. De phil;fophia prima id. Paraphrafin in Zfriffotelis Metaphufica, libror de. coelo, de animnm etc. — Vide Patri- £ii difcu(T. Peripatet, lib. X. p. 136, — De palmulis, fiue placentis e dactylis, quas a Nico- lao Damafceno , inueutore, ANizofaor vocauit Auguftus imp. agunt ἤει ας ad Hefych. illu(irem - Vol. IT. Ρ. 307} 308 PERIPATETICORVM 18.111... 111. τοι illuflrem p. 168 fq. et lib. YI. exercit. crit. cap. 12. et illuflris Ez. Spanteminr diff. IV. de víu ac praeffantia numismatum. — Aosweid ad vitas patrum p. 372. Cafaubon. ad Athe- naeum XIII. 18. Z4drian, Relandus part. II. dii. mifcell. p. 299 fq. — Mentio etiam apud "Talmudicos in tractatu Avodah Sarah. vid. tom. 1V. legum Mifhnicarum pag. 366. edit. Surenhufit, Buxtorfi lexicon talmud. in ovp». Fabri. — Sententiae ex eius fcriptis in col'ccüone fententiarum Frobeaiana. Drama Τῆς Xecavides F'o[fius de poetis gr. pag. 31. Colomef. ad Gyrald. pag. 303. noflro tribuunt, Fabric. infra lib. llT. cap. 19, 7. haefitat. Harl. i Niceziachur, Ariflotelis F.. Laerz. V. x. difcipulus Theophrafti. Larmrt.V. 39. Vide, quae " fupra cap. VI. nr. XXIX. et Z/arium Nizolinum IV. 6. Antibarbari philofophici, qui Nicomachum contendit digefliffe fcripta pleraque, quae fub Ariflotelis nomine hodie legimus. Nilur, cuius libellus de ratiocinationibus latine prodiit, Io. Baptifla Rafario interprete. Lugd. 1547. fol. ad calcem Ammonii, Magenteni et G. Pachymeris. Olymuiodorur , "Theophrafti difcipulus. Laert. V. 57. "Olyiipiodorus, quem Proclus anno Chrifli 484. denatus audiuit, tefte ZJarizo in huius vita cap. IX, [ Neihain praef. ad Hieroclem pag. 19.] Olympiodorw; iunior, cuius Commentarii in Ariflotelis libros quatuor Meteoron exflant graece cum Ioh. Philopono Venet. 155. fol. et latine 70. Bapiifla Camotio interprete ibid. 1551. 1567. fol, Alexandrinum fe indicat in lib. II. p. 66. Actatem docet lib. T. p.20. tefta- tur, cometen fua aetate confpectum anno CCLXXXI. Diocletiani, qui refpondet anno Chrifli; DLXV. Fabri. De commentariis eius msstis etc. difputatum e(t in capite de Ariflotelis libris. adde fupra inter Platonicos pag: 180. AuAlel. m. pag. 309. Harl. vid. Olcarii bibl. ecclef. Menag. hift. philofopharum $. ὅς. et 66. Heumann. Olynpiur, Ari(lotelis feruus. Laert. V. τς. » Olympus, difcipulus Ammonii Saccae.. Porphyr. vita Plotini, Opheiien, Lyconis feruus. ' Laert. V. 73. Georgins Pachymeres, de quo infra lib. V. Palaepha/us, Abydepus, hiftoricus, Ariflotelis difcipulus, de quo Suid. [vid. fupra in vol. |. pag. 184 fqq.] Peripateticus Palatinur, (i. e^ aulicus, a palatio) in Io. Sarisberienfis Mctalogico plus fim- plici vice memoratus eft Petrus Zlbailardus, vt ipfe docet lib. Il. cap. 17. Confer πε. Thomafí τῷ μακαρίτε diatribam de ftatu Academiarum [I] poft receptum Ariflote- lem, quae inferta eft obferuationibus felectis Hallenfibus tom. VI. p. 156 fq." Pancreon , fupra in Leo Byz. Paficrates, Rhodins, Bonaei F. frater Eudemi, Rhodii, de quo fuo loco, Ariffotelis difcipafus; Huic quidam tribuerunt A. τὸ ἔλαττον Metaphy(icorum tefte. Philopono pag. 7. Sed deridendos eos, qui Iibrum primum Arifloteli abiudicant, ducit Syriamaur in lib. IT, Rrr 5 pag 17. 402 Lib. HII. c. 7.111. CATALOGVS Vol.lI. p. 308 pag. 17. vbi obferuat, Ariftotelem ipfum eo remittere fuos lectores. [vid. Buhle 1. c. pag. 309.] Y Pafithemis , medicus, qui Lyconem curauit. Larrt. V. 72. Phaniades, Phalannaeus Creten(is. Steph. Byz. in Φάλαννα. Phaniar, fiue Phaenias, e Lesbo Erefius ??), difcipulus Ariílotelis, ad quem epiftolam Theo- phrafti laudat Schol. Apollouii lib. L. v. 36. Laert. V. 38. 50. [Saepe eum citat varios- que illius libros laudat /4;heuaeur, e. gr. lib. HI. pag. 9o. VI. 231. item pag. 232. 233. 352. 311. 406. 658.] Scripfit, magifiri fui exemplo, Categorias, de Interpretatione et Analytica, vt colligas e loco Ammonii, quem fupra in Eudemo produxi: Librum ad- veifus Diodorum, e quo Polyxeni fophisma profert Alex. Aphrodifeus in I. Metaph. p.36. [Scripfit quoque aliquot libros περὶ σπτοιητῶν., item de Alexandro M. vid. in hoc vol pag. 48&.] Tum librum περὶ Σωκρατικῶν , de quo confer, fi placet, Jomfium I. 15, 4. pag. 97 Iq. Alia eius [cripta períequitur “οι de Hifl. Gr. 1. 9. pag. 49. caue- bis tamen ab errore, quo vir doctus PAaziam iuniorem, Pofidonii, Stoici, difcipulum, cum Phania, Erefio, confundit. "Tertium quoque PAaniam, vtroque vetufliorem, obferua- vit Jonfivs, pro quo παρανόμων reo Lyfias orationem fcripfit, tefte ///Aenaeo XII. pag. gp. — Alius fuit Phoniar, Appii Pulchri libertus, Cic. IIl. x. ad famil. Fabri. — —Páa- niat, Siculus, de tyrannis Siculis, vid. Dorville in Siculis pag. 167. 4/th«n. tamen libro VI. pag. 232. B. citat Pbaniam, ἐν τῷ περὶ τῶν ἐν Σικελίᾳ τυροίννων, led patriam eius non addit. Atque Phaniae, Erefio, illum tribuunt librum /Zojjus l. c. et Zoller. in Ho- - monymoícopa pag 328. — Toup. in Emendatt. in Suidam et Hefychium varia P/a- nia? epigrammata emeadat ,-vol. I. pag. 271. epigramma quoddam in Reiskii anthologia pag. 59. vol. ll. p. 210. aliud Phaniae epigramma in tonforem. alia pag. 331. pag. 427. pag. 559 fqq. (apud Reiskium in Anthol. Cephalae pag. 59. et Oudendorp. ad "Thom. Magiflrum pag. 251.) et vol. IIT. pag. 119. aliud , (apud Reisk. 1. m. pag. 58.) Harl) Phofeliter, Ariftotelis dilcipulus, cuius meminit Athenaeus XIII. pag. 566. videtur effe Theo- dectes. Philion , Alopecenfis, teftis teflamenti Thcophraflei. Laert. V. 57. Philo, Ariftotelis feruus. Laert. V. 15. [Ioafrtur 1. 17, 3. et 4| pag. 109 fq. 4rhen, XIII. pag. 610. F. Fabric. infra vol. lI. pag. 119.] Püilcchorum , Athenienfem, liceatne Peripateticis adnumerare e lóco Tatiani, quod facit Pa. tri. ius pag. 134. difcuff. Peripatet. vehementer dubito. Philocrates , "Tifameni F. cuius mentio in teflamento Stratonis apud Laert. V. 64. Dhilomelur , Euonymeus, teflis teflamenti 'Theophraflei. Laert. V. 57. Jo. Philoponus, Ammonii Hermeae difcipulus, de quo infra lib. V. [I] [vid. EuAle pag. 303 fq] Philoffratus, qq) Mole Ephefius dicitur apud Suidam et Ety- Erefo, Phaniae ac "Theophrafti patria, vide, fi mol.in Κύρβας. Perperam quoque Koenigius in placet, Baelium in Lexico. Bibl. Phaniam, Lesbium, ab Erefio diftinguit. De 3: * ᾿ Vol. TT. p. 309 | PERIPATETICORVM Lib. 1I. c. V III. 503 Philofiratur, Peripateticus. /Marrob. 1. Saturnal. cap. 11. At legendum T'eophraffur. [vel Polyflrstur, "Tyrrhenus cognomine, Athenienfis, Theophrafli difcipulus, cuius memi- nit Zfthen, XIII. pag. 607. F.] Ῥάρεῖο, Peripateticus. Schol. Comici (legend. So/io) ad Plutum v. 149. [ibique Hemflerhuf. vid. Jouer. Polymath. cap. 19. pag. 213.] j Phormio, Ephefius, Peripateticus, derifus ab Hannibale, quod homo de fchola, ipfo praefente, per aliquot horas de Imperatoris officio et dé omni re militari dicere inflituiffet. Cir. de Oratore II. 18. [Photiur, patriarcha Conflantinop. vid. infra vol. IX. pag. 369 fqq. Buhle pag. 309.] Phrafidemur, Peripateticus, quem, naturalis difciplinae peritum, ex Ariftotelis fchola ad fe attraxit Stilpo, Megarenfis, tefle Laertio 11. 114. JM. Pifo apud Ciceron. de fin. V. x fqq. Píato iunior, Ariflotelis difcipulus. Laert. MI. 1o9. — Alius item Plato, difcipulus Praxipha- mis. ibid. Polyzelur, cuius c ὑγγραμμα πεοὶ εἱομαομένης, laudat. Zlexand. "AHphrodif. extremo|libro IT. de anima, teflatus, eum in illo fcripto docuiffe, quod idem (it fatum et natura. Pompylur, 'T heophrafli feruus, Philofophus. Laert. V. 36, 54. 55. Porphiyriur, de quo infra libro IV. fcripfit praeter Ifagogen de quinque vocibus in fcholis peripateticis decantatimam , expofitionem in Ariflotelis Categorias. [conf. Βελίε pag. 310.] : Pofidoniur, Lyconis feruus, tefftamento eius manumiffus. Laert. V. 75. Praxiphaner, Rhodius. Strab. XIV. p. 655. "Tlieophrafli difeipulus, Proc/, I. in Timaeum, praeceptor Platonis iunioris, peripátetici. Laerf. ΠῚ. 109. — Scripfit diatribam de poetis, - qua colloquentes induxit Platonem, veteris academiae principem, et Ifocratem. id.lll. 8. [ Txefzer ad Hefiod. Opp. et dies 1. notat, Praxiphanem, "T heophrafli difcipulum, te- flatum effe, (probabiliter in libro de poetis, f in peruetuflo libro non reperiffe decem verfus priores Hefiodei carminis illius. adde Groermi lection. Hefiodeas ad v. 9. pag. 4. edit. Clerici. Harí.] Videtur hic Praxiphanes laudari a Denietrio de eloqnutione fect. $1Íq. Praxiphaner ἐν τῷ περὶ jgcploee ,. IMiscellin, in "Vhucydidis vita, [pag. 15. et ibi Hudfíon. pag.49.] Alius Praxiphaner, Dionyfiphanis F. Mytilenacus, qui primus grammaticus dictus efl. Clem. I. Strom. pag. 309. [conf. H. /"alef. de critica I. cap. 2 P. !48- ibique not. Burmanni II. fübiunct. eius Emendationum libris V. Har/.] — Pra- xiphaner, Sophoclis fcholiafles. Schol. ad So»hoclis Oedipum Colon. v. 894. — Proxi- phanes, quem audiuiffe fertur Epicurus. Laert. X. 15. Praxiteler, apud auctorem vitae Ariflot, a Menagio editae: Διάύδοχοι δὲ αὐτῷ τῆς σχολῆς κατοὶ τάξιν ἐγένοντο eide. Θεόφραςος, Στρώτων, Πραξιτέλης. Λύκων, ᾿Αρίξων, Λύκισκος, Πραξιφάνης. Ἱερώνυμος, Πρύτανις, Φορμίων, Κριτόλωος. Pranigener, Mytilenaeus. Ga/rs. V. τι. ἐς fanitate tuenda, tom. IV. pag. 274. κατοὶ Ortu. gia» περιπατητικὴν 8devos δεύτερος. Prifdanur s BROHLoPHES τ C CATALOGES ( Vel. seo Pao Priftiazur, Lydus, cuius exílat commentatio in "F'heophraftum de fen(u. — Vide fupra cap. VII. nr. 13. de Theophrafto. Proce: et Demarctur, Ariftotelis e filia, Pythiade, nepotes, difcipuli Theophrafii, Sexzur L contra Math. pag. 51. Procius, Lycius, primum audiuit Olympiodorum, Peripateticum , et libris ΠΡῚ duobus de motu ariflotelicam doctrinam. de hoc argumento. in compendium redegit. — Videtur etiam in libros de coelo et elementis fcripfiffe, vt e Pbilopono colligit Patricius P. 141. difcuff. Peripatet. [infra in vol. VIIL. pag. 455 fq. BuA/e l. m. pag. 310 fq.] Profis, Longiniaequalis. | Vide Eufcbium X. 3. praeparat. Prütanir, Vide fupra in Praxitele. Michael Pfellu:, de quo libro V. [ Bu&ie l. m. pag. 507.] Ptolomaeus, Peripateticus, cuius meminit Porpigrius in Plotini vita p. 121. Sextur Empir. Y. contra Math. pag. 15. et 15. 7) et Scholiafles ineditus ad Dionyfium 'Thracem. — Forte non diuerfus a Ptolemaeo, Z1/talonita, de quo dixi monnihil lib. 1. cap. V. [vol. I. p. 521.] atque infra lib. IV. vbi de Ammonii libello περὶ ὁμοίων καὶ διωφόρων λέξεων. — Cete- rum a Simplicio in libros de coelo, vbi Ptolemaei περὶ Sci, eov et Οπτικοὺ commemo- rat, non puto, notari Δ οί: moet, Peripateticun , vtin mentem venit Z'africio P. DT. difcuff. Peripatet., fed Claudium Ptolrmacum, mathematicum celebrem, de quo fuo loco. E Regibus Ptolemacir ἃ peripatetica doctrina non alieni fuere Poftmaeur Logi, qui Theo- - phraflum ad fe arcefliuit, Laert. V. 37. et Pzolemaeur Philadelphus, Stratoais, Phyfici, quem LXX. talentis donauit, inflitutione vfus. id. V. sg. Python, cuius mentio in teflamento Lyconis. Laert. V. το. Rufmus, Cyprius. Lucian. Demonacte. Saiyrus, fub Ptolemace, Philometore, clarus, de quo Zcnfivs lib. M. cap. τα. [3. p. 202. idem in diff. de. hifloria peripatetica pag. 309. ec't. a I, Herm. ab Elswich. cum Launoio de varia Ariflotelis fortuna etc.] et Z/offius de Hift. Gr. [lib. IV. p. 410 fq. Satyri librums σερὶ Χαρακτήρων citat Athenaeus IV. pag. 168. C. adde eumdem lib. VI. pag. 248. 350. XII. pag. 541. C. XII. 556. A. Hieronym. praef. catal. fcriptor. ecclef. Eudocia pag. 366. plufcula ex Satyri opere de populis Alexandriae adfert ex TÀeophili libr. 1I. $. 1. ad Au- tolycum. adde fupra pag. 61. in hoc vol. Harl.] [Claudius Seurrsir, peripateticus, magifler imperatoris Antonini. vid. Capizo/iz. in vita An- tonini cap. 3. pag. 58. /nt.nini ad fo ipfum lib. J. δ. 14. pag. 5 fq. edit. Gatack. cuius not. pag. 22. edit. Stanhope, (Londir. 1707. 4.) conferes, et /Moshetm, in bibl. Bremen(i claff. IL. fafc, I. pag. 865. not. Har] Seueritanur, vr) Eadem fere fcripfit Fabricius ad Sext. Em-.— commemorari. Tum Longinus diferte teftatur, pir- adu. Grammat. L. cap. 3. fect. 6o. pag. 229. eum nihil, practer carmina cet declamationes, Sed Ptolemaeus, peripateticus, quem íe vidiffe fcriptum reliqui(fe, ν εἰ ecute animaduertit Run- ait Longinus in praefatione a Porphyrio feruata, £em. in differt. de vita et Ícriptis Longini $. IV. per temporis rationes vix potuit a Sexto Empirico pag. 8. pracf. edit. II. Longini Toupianmae, Zar/. Vol. II. p. 310 P 311 - PERIPATETICORVM 718. 717:. ΚΠ. —so Seuerifamur, graccus Ariflotelis interpres, apud Io. Sarisberienfem IIl. 5. pag. 152. Metalo. gici, quis fit, adhuc quaero. Simachur, inter T heophrafli difcipulos refertur a Patricio ex latina verfione Zf/fienaei VI. pag. 2:2. fed in Graeco rectius eft Lyfimachus. 'Avr«A& δὲ βασιλέως ἐγένετο κόλαξ καὶ διδάσκαλος Λυσίμαχος. ὃν Καλλίμαχος μὲν “2 Θεοδώριον οἰναγροῷε:, Ἕρμιππος ἊΝ ἐν τοῖς QeoQeais8 μαϑηταῖς καταλέγει. Confer de hoc Lyfimacho Joufium lib. I, cap. a. Simplicius, Ammonii Hermeae et Damafcii difcipulus, natione Cilix, cuius eruditiffima im - varios Ariftotelis libros commentaria graece exflant. De hoc dixi infra lib. V. [adde Buh/e pag. 311 fq. Zoufium Y. 19, 3.] ; Sifiunins , epifcopus Nouatianus, Peripateticis a quibusdam accenfetur, quia apud Sosome- sam; VAS x«t Sotraten VI. 22. dicitur fuiffe [IP] eve ἐλλόγεμος ὅτι μάλιξτα καὶ φι- λοσόφων δογμάτων καὶ τῶν ἱερῶν λόγων ἐπιτήμων., καὶ "recs διαλέξεις ἕτοιμος. Socrates Biliur.. Laerfs M. 41. Virginio-Rufo antiquior. Alex. Aphrod. II. de anima pag. 154. b. Fuit et Ariílotelis quidam magifler Socrates, diuerfus a. celebri illo , quem au- diuit Plato. De eo /Hagitr ad laudatum Laertii locum. Sofigenes, Alexandri Aegaei praeceptor, de quo dixi fupra cap. V. δ. 21. Andronici eum Rhodii difcipulum fuiife, fufpicatur Patricius pag. 134. difcuff. Peripatet. Soffratur, Cleodemi peripatetici difcipulus. Lucian, conuiu. tom. II, pag. 647. [cap. 32. pag. 440. tom. III. edit. Reirzii.] Soetiom Alexandrinur, Apollonii, Peripatetici, frater natu minor; Plutarch. περὶ Φιλαδελφ. [pag. 487. vide infra in catal. Stoicorum h. v.] Sotion, ex peripatetica difciplina haud fane ignobilis vir fuit. . Ts librum, multae variaeque hiflociae refertum, compofuit eumque infcripfit Κέρως ᾿ΔΑμωλϑείας. Gell. lib. 1. cap.g.* e cuius loco videtur et apud Scholiaflen Ariftoph. (Plut. v. 149. vbi Hmflerh. nihil de- cernit.] et /arinum in Acá pro Phocionis, Peripatetici, nomine nomen So£ionir repo. nendum, Confer lonfium II. 1o, 1. Sotionem laudat Simplic. in Categor. Stafzar, Neapolitanus. Ciceronir familiaris. lib. I. de Oratore cap. 22 fq. V. 2. et a5. de fiai- bus, Cenforimur, cap. 14. ᾿ [Stephanus , philofophus peripateticus , vulgo parum cognitus. Commentarius eius graecus in Ariflotelis elenchos fophiflicos fuit im bibliotheca Diege Hurtadi Mendozae, et eius fcholia mssta in Ariflotelis libros de anima et in rhetorica, tefle La55eo, adferuantur in bibl. Parifienfi, vid. ZuÁle l. c. pag. 313. Harl.] Strabo, Gcographorum princeps, Stoicis licet addictior, teflatur, fe cum Boetho, Sidonio, apud Andronicum Rhodium συμφιλοσοφῆσαι τοὶ ᾿Αριφοτέλεια. XVI. pag. 151. Fibrit. Strabonem 55) Callimachus in fuis Πίναξ, φιλοσόφων hunc Phocion. —Ytaque illud nomen potius in Gellii Lyfimachum retulerat inter difcipulos "Theodori editionibus reponendum contendit Chri/loph. IVa- Atbei. ft in animaduer(ionibus NNonianis, £t) Quidam Ge/lii codices habent Fociom vel Vol. IH. Sss Strato, Alexandrinus. Laert. V, 61. Lib. 111. c. VIII. CATALOGVS Vol. IT. p. 311 Ὁ 312 Strabonem poffe Peripateticis adnumerari, negat Cafattbon. ad Strabon. I. pag. n fq. edit. Almelou. adde Haye dict, voc. Andronicus not. F. et voc. Tyronsion. not. F.. Harl. Nefcio, aliumne, an hunc Síratenem innuat Tertullia- ni: cap. 15. de anima, vbi eum a Stratone, Phyfico, diflinguit. Strato Phyficur, patria Lampfacenus, Arcefilai F. "heophraflo fucceffit Olymp. CXXIII. "2 et Ptolemaei Philadelphi praeceptor fuit, Vide, quae ad Laertium V. 58 [4. vbi et fcri- pror. m catalogus, inter quae eft epiflola ad Arfinoen, coniugem Ptolemaei. n tefla- m:nto, quod ibidem nr. 62 [4. legitur, fcholae fucceffor a Stratone Olymp. CXXVII. delignatur Lycon, de quo fupra fuo loco "2. In libro περὶ τὸ ὄντος. definiuit τὸ ὃν. διαμονὴν τῶν ὄντων, quod reprehendit Proclus IV. in 'Timaeum pag.242.243. Ma- teriae tribuit facultatem plaflicam et fpermaticam, in qualibet eius particula latentem, cuius, licet fenfu atque intellectu deflitutae, vi res omnis generis efformentur atque ite- rum in eam recidant et corrumpantur, vt vita quoque et fenfus atque intellectus fint nihil aliud, quam formae, accidentia, ποθὴ et qualitates materiae. — Confer Rad. Cudiworthi fyflema νοητὸν vniuerfi pag. 107 fq. — Librum, quo probauit, fenfum non effe fine intelligentia, memorat P/ufarchus dc follertia [P] animal. pag. 7r9. Idem Plutarchus contra Colotem pag. 1215. [tom. X. p. $87. Reiskii, de cuius loci interpreta- tione vid. ZJorhem. ad Cudworth. pag. 158.] eum ab Ariflotele in plerisque difcedere obferuat, et eafui plurimum tribuiffe. — Vide et quae de Stratone eiusque placitis colle- git Patriciur difcuff. Peripatet. pag. 133. et 155 fq. Fabrir. — Quod de ortu rerum de diis- que liberius fenfit, in variorum reprehenfionem et atheismi fufpicionem incidit. Apud Ciceronem acad. quaeft. IV. cap. 38. negat Strato, opera deorum fe vti ad fabricandum mundum. ' Quaecumque fint, (pergit Cicero;) docet, omnia effecta effe natura, vbi Dauifius praeter Plutarchum , a Fabricio iam laudatum, etiam prouocat ad Epiphanium tom. I. pag. 1090 apud quem vulgo quidem legitur Στρωτωνίων ἐκ Λαμψαϊκεδ, led me- lius cum Petauio legit Στρώτων ἐκ Λαμψόώκβ. ldem Ciro de N. D. lib. I. cap. 15. nec audiendus, ait, Strato, ir, qui phyficus adpellatur: qui omnem vim diuinam in na- tura fitam e[Je cenfet , quae cau[Jas gignendi, augendi, minuendi habeat , fzd careat omni fenfu et figura: vide ad h. 1. Dauif. qui quoque animaduertit, Stratonis fententiam, ver- bis ex hoc loco fumtis, referri a Laffoutio de ira dei cap. X. Horum igitur potiffi- mum locis atque auctoritate commoti multi viri docti Stratonem impietatis adcufarunt, τ » et uu) Schloffer in difp. mox memoranda pag. 7. rationes ita fubduxit, vt efficeret, Stratonem pro- babiliter praefectum | fuiffe fcholae ann. circ. ante C. N. 281. et diem obiiíle fupremum ann. circ. an- te C. N. 263. Harl. vv) Ciccro de Fin. V. 5, poftquam fcripferat, Briftotelis et "Theophrafti pofteros ita degeneraf- fe, vt ipli ex fe nati effe viderentur, pergit,» pri- num "Theophrafti S/rato phyficum.fe voluit: in quo etíi eft magnus, tamen noua pleraque et per- paeca de moribus. Huius Lyco eft oratione lo- «uplés, rebus ipfis ieiunior.* Idem im academ. quaeft. I. 9. » S/rato, ait, eius ((Theophrafti) au- ditor, quaniquam fuit acri ingenio, tamen ab ea difiplina omnino femouendus eít:. qui quum maxume neceílariam partem philofop^5:ae, quae pota eft in virtute et in moribus, reliquiffet, to- tu "que fe ad inueftigationem naturae contuliffet, in ea ipfa plurimum diffedit a fuis.« Alia loca reperientur apud Sextum £mpir. hypotyp. Pvrrh. Ill. 4. pag.:7. vbi vid. Fabricii notam, adu. math. VII. pag. 439. S?of. ecl. phyf. pag. 27. Sim- pli. ad auíc. phyfic. Ariftot. IV. pag. 16$. ete, Harl. * ' PERIPATETICORVM —— LiLIILcPIL — 4 et inter eos, qui deo et religioni bellum indixerunt, atque praeierunt Spinozae, non vltimo loco fuiife iudicarunt, Cudiwor/A. in fyflem. intell. cap. IH. $. 1V fqq. pag. 137 Íqq. edit. Leiden(is, Zay/e in Dict. hifl. crit. art. Spiuofa, 10, Franciftur Buddeur in diff. de Spinozismo ante Spinozam $. 6. in Analect. hift. philof. pag. 316 fqq. et in the(ib, de atheismo, cap. I. $. 16. cl. Platner in aphorism. philof. $. 1085. pag. 430. qui eum qui- dem adgregat atheiflis, (quos vocant) at contra Bayle et Buddeum difputat, aliique. Contra alii eum vel defendere fuflinuerunt, vel, quod, libris Stratonis amillis, pru- dentius érat, fufpenderunt iudicium et id, mon ligue, maluerunt pronuntiare. Cauf. fam igitur Stratonis acute defendit, ab adcufatione Lefcalopierii , Baylii, Buddei, Ien- kii "Thomaf. Clerici, Leibnitiique Frid. Pil. δελίο εν in fpicilegio hiflorico- philofophi- co de Stratone Lampfaceno, cognomine phyfico, et atheismo vulgo ei tributo, Vitember- gae 1728. 4. pag. 22 Íqq. pag. 29. Fabricium noflrum, Cudworthi fententiam adoptan- tem, modefle culpat. — Vindicat, faltem explicat Stratonem /Z/altherur in Eleatic. fe- — uleris referatis cap. HI. $. 2. pag. t4. arbitrans, illius mente naturam neque in atomos, vti apud Democritum, neque in monades, vti fecundum Leibnitii philofophiam fuiffe diuifam. Schloiferi fententiam amplectitur Penze/ in additamentis ad fuam Strabonis yerfionem germanicam, tom. I. pag. 407. Erstofthenes vero apud Srabonem geogr. I. pag. 85. edit. Almcl. laudauit Stratonem, et fragmentum eius de terris, mari quondam tectis, feruavit. — Sed SeAlofferi vindicias Morshemiur in notis ad Cudworthi fyft. intell. I. pag. 139 fqq. docte acuteque adgreffus pro Cudwortho verba fecit, et, amiífis Stratonig libris, caute iudicat, praeflare, ignorantiam fateri, quam incertis fufpicionibus indul. gere, praefertim, quum non vna ratione Stratonis opinionem explicari poffe, fatis vi. deant, qui fapiunt. Sufpicionem atheismi a Stratonis de deo doctrina amouere flu- duit /acob. Bruckerur in epiftolica differtatione ad Iac; Zimmermannum, Tigurinum, ad. cufatoribus illius fubfcribentem, de Stratonis atheismo, in ScAe/hornii amoenitatibss litte- ráriis tomo XIII. p.31 fqq. et in. Zruceri mifcellaneis hifloriae philofophicae litterariae criticae etc. Auguílae Vindelicor. 1748. mai. 8, nr. VI. pag. 154 Íqq. Variorum ille iudi- cia collegit, examinauit argumenta, opinionem expofuit Stratonis, quantum tanta obfcu. ritate et ractura librorum Straton. fieri potuit, oflendit [non minora fuppetere ad excu. fandum et defendendum Stratonem argumenta, quam ad eum adcufandum poffint adferri, Tandem, penfitatis vtriusque partis argumentis probauit Zac, Frider. Reimanni iudicium, non liquere, Reimmanntts vero in hifloria vniuerfali atheismi et atheorum p.186 fqq. poft- quam nonnullorum argumenta excufferat, prudens illud tulit iudicium, cui equidemy;cal- culum quoque adiicio. A Spinozismo Stratonis fententiam remotam effes fed illum deum f. deos extra mundum negaífe, materiae tribuille diuinitatem, quae ipfa originem et motum fortunae coecae debuerit etc, cenfet cl. Bulle in comment. de ortu et progreffu pantheismi pag. 17- Stratonir fententias de ortu rerum, animo humano, fagaciter expli- cat et cauffas, cur illo tempore philofophi licentius fenferint, intelligenter inquirit cl. Tiedemann in: Geift der fpekulativen Philofophie, tom. II. pag. 418 fqq. iPraeter ea confules Bruckeri hifltor. crit. phil. vol. I. pag. 845 fqq. Conring. de habitufjcorpor. Ger- man. pag. 148. Zoz/ium 11. 2, 2. pag. 145. S/anlei, hiftor, philof. part. V. tom. II. pag. 94 qq. edit. Venetae, — Decem Sfratoner, in his peripateticum [quemdam, Alexan- driae olim degentem, enumerat ScA/ofr. in difp. laudata p. 3 fq. Fabric. in nota msta $ss 2 addit, sog Lib. HI. c. V HT. CATALOGVS Vol. IT. p. 312 -! i " — MÀ addit, Pyrrhum Mariam Gobrielium inter academicos naturae curioforum Sfratoni; no- - . mine vfum effe, laudatque Giornale d'ltalia tom. VI. pag. 125. Har. Syrianus. Philoxenur, Platonem et Pythagoricos contra Ariftotclis obiectiores defendit. V. [adde BuAle l. c. pag. 513.1 Tachon, Ariftotclis feruus.. Laert. V. 15. T«mogorar, Gelous, '"Theophrafli difcipulus. Patric. pag. 152. difcuff. Peripatet. in libros IT. XIII. et XIV. Metaphyf. Ariflotelis fcripfit, fiue potius De eo dixi infra lib. Themificgoras, Alciphron. epift. pag. 405. -- Themiflius, cognomento Euphrades, de quo infra libro V. [ Bu/e 1. c. p. 313. ete.] Theodefer, Phafclites, auditor Ariflotelis 2, isprimis, vt hic ipfe faepe fignifitot , politus fcriptor atque artifex: Cic, in Oratore cap. 5t. — Eius artem oratoriam refpicit idem cap. 57. 64. Ad bunc Rhetorica fcripfit Arifioteles. | Vide fupra cap. V. in Τέχνη ΠΩΣ et Patricium dilcuff. Peripatetic. pag. 129. qui ideo, quod nullius e difcipulis in fcriptis fuis facere folet mentionem, "Fheodectis autem faepius meminit, negat, eum audito- rem Ariflotelis fuiffe, licet hoc diferte teflentur Cicero, Z/heuaeur XI. pag..566.. Sui- dar, atque alii. Scripfit et λόψες "Prvcemas -te(te Stephaio Byz. in Φασηλὶς.. et inter eos, qui Maufolum pro funere laudarunt, primas hic tulit, fi Suidae credimus... Acci- eit illud Olymp. CIIL viginti annis, 4ntequam Lyceum aperirct Ariftoteles. — Nec maior quadragenario "Theodectes fuit; quum obiret diem. — Quae, fateor, difficulter con- ciliari poffunt cum eorum fententia, qui Ari(totelem ab eo Sud adfirmant. De "Theodectis "Tragoediis dixi lib. Il; cap. XIX. [vol. lI. pag. 523 fq.] — Sed fuit et alter Theodefles, prioris F. de quo adeundus Suidas. [vbi vid. Küfler. tom. 1I. pag. 173. et Eu- docia pag. 230.] D Theodorus Gaza, 'Theffalonicenfis, latina Ariflotelis Problematum , Hifloriae animalium *?) librorumque de animalium partibus et generatione [δ] et Theophrafii de flirpibus i in- 1/1) Fuiffe eum quoque auditorem Platonis atque Ifocratis, tradunt Suidas et Eudocia. adde fupra, inter Ifocratis difcipulos, vol. lI. p. 8οι. de co adnotata. Horl. Xxx) Conf. Diogen. Laert. V. 24. ibique Me- nag. /'aler. Max. VIIL 14, 3. vbi difcipulus Ari- ftetelie dicitur et Torrenius in nota p. 773. com- parat Sariscerienfis locum lib. VIL. cap. 6. adde L Beuedi&. Carpzou. difp. vita et placita Critolai phafelitae 6. lI. pag. 9 fq. — 'Theodeétes feruum habuit, Sioyntiupi, qui orator fuit. vid. Suidam voc. Σιβύντως, Harl, yy) [Conf. fupra pag. 245. in ἢ, vol. adfcripta.] Apud Pierium /alerianum lib. 11. de literator. in- felicitate pag. 70. legas, Ariftotelis hiítoriam ani- malium a Gaza oblatam Sixto IV. Pontifici Max. a quo totum inauratum íc iri fperans, aurees vix terpr etatione quinquaginta. retulerit: vnde ftudiis indignatus fuis, numos primum in T.berin abiecerit, mox ipfe huius indignitate rei exulceratus infolabili contabuerit aegritudine. Iouius quoque in elo- gis pag. 94. JVouiffim,, inquit, qim (Gaza) uobilifangs lucubrationes, in mimbranis acchrate perjcviptas, Sixto Pontifici detuiifet, nec pecunia, vel ipfius librarii praemio digna, vrddereiur, in- dignatus fubagreffe iudicium, efugcre hinc li- bet, inquit, poftquam optimae fegetes in olfactu praepinguibus afinis fordefcunt, a/que ita in. &ru- tios ad /acerdotii [acram fedem contenait, ldem de Sixto IV. tradunt Scaliger in Scaligcranis fe- cundis (vbi male, perinde vt in theatro aulico Fre- heri et. Eponymologico critico Magiro Eybeniano- editum eft Sixtus V.) Bullariius tom. L Acade- miae fcientiar. et Artium p. 274. Leonhardus Coz- zandus yon. p 35 0314 PERIPATETICORVM Lib,III.c. IIl. 509 terpretatione celeberrimus, 'diem obiit fupremum A. C. 1478. — Dictionem graecam Arilotelis cum latina Gazae his verbis.confert Iulius Caefar Scaliger ad lib. H. de plan- tis pag. 41τ. /driffoteler non hominir poziur,' quam naturae videtur ore loqui. — Tanta cum Jimplicitate tautum munerorum. coniuugit , "wt venuflar matiua, mom amibitiofe quaefitus cultur expleat animu paucorum , fid "Aiticum ulum et Αὐτόχϑονα. Sic in hifforiir cum pleraque oumia feribat : "l'heodorur additis colamifirir fufam, laxam atque etiam turgi- dam interdum trahat orationem, vifur eff barbaris quibuidam , qui temere tumultum ver- borwm quaeritaift , etiam , (fi deo placet, ) Zirviffotelem. ipfuuv. dicendo. fuperaf]t..— Qui. 1a- men hominibur Romanis haud paucis locis latinae. di&ionir puritatem aegre tueri poe vi- deatur. — Auxerit Goza literas latinus, illuf rarit, denique genuerit: domur, cognofcri- mur, laudamus , admiramur optimi, atque inmocentifimi viri ffudium, merita: non cb- trellamus ; amamus, fequimur. ^ lt enimuero dicatur melius, quom fit Zriffoteler locu- ur, loqui, fufzitabitur animus. eruditorum ad. iudicandum... Obferuabunt. impuras. [o- quütioner, anxiar, peregrina: καὶ ὡς καλλωπίζειν Atticam illam Palladem. aufus. fit. — —. Hatrona eff Aviflotelis orotio ,| quae ad fuum decorem nihil fibi petat paefidii. Theodorus Metochita. Nicephoro Gregorae difertiffima in-funus eius Monodia vocatur inter alia ὁ τῆς ᾿Αριξοτελικῆς yAoTTUS τοὺς λαβυρίνθος πλωσας.. [Mortuus eft Conflanti- nopolii312.] |De commentariis eius in Ariflotelemi, quarum latina tantum verfio ha- . &enus edita eft, dicam iufra lib. V. [vol. IX. pag..214.. Bue pag. 314} (Theodorus Prodromus, (iue vt in msstis codd. frequenter adpellatar, Proteprodromus , cla- rus circa initia faeculi duodecimi, praeter alia, (a Fabricio in vol. Vl. Bibl. Gr. pag. 790 fqq. indicata,) fcripfit in pofteriora analytica Ariflotelis. vid. fupra pag. 215. -huius vol. Harl.| Theodofius, Ammonii difcipulus, focer Zethi, qui Plotini difcipulus fuit. Porphyr, in Plo- tini. vita. : b Theógeton, "Tragaeates, Ariflotelis difcipulus. Srephanu; Byz. in Τοαγαίο. Tron, Lyconis feruus, teflamento eis manumiífus. Laert. V. 57. Theophraflus , Ere(ius, Alexandri difcipulus ex primis, de quo fupra cap. VIIT. [T] In difcipulorum eius numero alii deficiunt, alii excedunt. ^ Excedit. Fraacifeus. Patriciur, qui pag. 139. difcull, Peripatet. adfirmat, a Laertio tradi, "Fheophrafluin plus quam quatuor millja auditoruin habuiffe ^ De&ciun* editiones et interpretes priores Suidae, in quibus ridicule legitur "Theophraftus plures habeiife difcipulos, quam duos.. Verum Aces ἢ β΄, non erat spud Suidam interpretandum duo, fed bir mille, vt pridem ad Hefychium illuflrem pag. 159, 70; Mzurfiur adnorauit. — Recte hoc, wt alia infinita, emendatum efl in praeclara, qua ervditiffimus Küflerus nos beauit, Suidae editione. Lasrtiur V. 57. ᾿Απήντων τε eig τὴν διωτοιβὴν αὐτῷ μοαϑηταὶ πρὸς δισχιλίες. e- fych. illuflris : λέγε rej εἰς τὴν GrcQeas8 διατριβὴν φοιτῶν parcs “πρὸς δισχιλίας. 598 3 '— Theophro- zandus de magifterío antiquor. philofophor. p. 119... zam infcripfifTe Ariftotelis de animalibus hiftoriam, Adol;hus Clarmundus parte IV. vitarum, germa- | epiftola, libro praefixa, teftatur, Fabric. Hunc vi-, nice editarum pag $7. εἴς, Scd Nicolao V, qui. de infra in vol. IX. peg. 192. item fupra in elen- ante Sixtum fuit et iam A. C. 1455, diem obiit, Ga- «ho editionum et Bue l. c. pag. 345. Harl. - sto Lib. III. c. VIIT CATALOGVS PERIPATETICORVM VoL n.3uP3t5 T'heophronius, Cappadox., haerefi Eunomianus, qui in libro fuo περὶ γυμνασίας τῷ v8 te- ftatus eft, Ariftotels fe fcripta logica vtcunque triuile. — Vide Socratem V. 24. Sozom. VIL 17. ANiceph. XI. 30. [ Theopomp:im inter Peripateticos refert Grotius lib. V. de verit. rel. chriflianae δ. το. fin. ideo notatus a Baclio Diction. voc. l heopompe, not. ἢ. Heamaan.] Thec/ippus , T hefippi figuli F. teflis Theophraflei teflamenti. | Laert. V. 57. Türepta, '"Theophrafli feruus.. Laert. V. 54. Timarchur, Arillotelis difcipulus, cuius mentio in eius teflamento apud Laer. V. 12. Tyibunur, Ὑριβᾶνος. Biblioth. Coislin. pag. 598. Tyrannio, grammaticus d;AxgisoréAge, de quo fupra in cap. de feriptis de Ariftotele, fedt. 39. etc. laudatus a Cicerone il. 6. 1V. 4. et 6. ad Atticum; auditus 4 S?rabone pag. 548. vid. Bayle h. v. Vegetius Praetextatus, qui 'Themiftium in vtraque Ariflotelis analytica latine conuertit, tefle Boerhio. Fabric. — etti Praetextati, qui hic ipfe effe videtur, meminit Symmachus lib. I. epift. 52. conf. Sponii inifcell. pag. 149. et Fabricii Bibl. lat. lib. lI. cap. 12. $. 7. Heumaan. Viflorinus Orator, in cuius verfionem latinam Ifagoges Porphyrianae idem Boethius eft commentatus. Fabric. — Vide fupra pag. zit. med. pag. 216. et in catal. Peripateticorum fub voc. Boethiur, fcriptores ab hoc citati voc. ZAemifimr. Harl. Firginiur Rufur.. Aphrodif. pag. 154. b. de anima lib. II. Vraniur, Syrus, Ariftotelicae philofophiae iactator potius, quam myfles, de quo Suidas ex Agatiae libro ἢ. Ὁ AXenarchus, Seleucienfis, cuius meminit Strabo XIV. p. 640. Simplicius in 1. de coelo, 4r xander /dphrodif. de anima fol. 154. etc. Zachariar, Mitylenaeum puto intelligi. Biblioth. Coislin. pag. 508. E feminis, Peripateticam philofophiam doctis, vnicam licet memorare Ofympiodori, de quo fupra, filiam, e Marino in vita Procli cap. IX. et Suida in Ὀλυμπιόδωρος. Nam Thro- doram, cui Damafcius vitam Ifidori infcripfit, fororesque T heodorae, ab l(idoro et Damafcio inflitutas, nefcio an Platonicis rectius adfcripferis, vt fupra facere me memini, vel certe illis, quae variarum funt fcctarum dogmatis imbutae. : Inter hofles Ariítotelis et Peripateticorum fingulares nomen fuum profeffus eft Antoni- nus Caracalla, imp. qui συσσίτια eorum Alexandriae [IP] fuftulit, atque immunitatibus eos priuauit tefle D'cne libr. LXXVII. pag. 8713. [tom. HI. p. 1293. E. edit. Reimari, cuius no- tam conferes.] Caracallae addi poteft Leo Zfaurus, de quo Zozaras tom. III. Chron. pag. 85. refert, quod domum, in qua alebantur philofophi **), et ipfos, eorumque praefectum, fiue doctorem oecumenicum et bibliothecam illorum exuflerit, quia iconoclaflarum fententiam probare noluiffent. [Fabula falfa, iudice Heumanno in nota msta.] zz) Sed an hi fuere peripatetici? Zeumann. CAPVT CATALOGVS CYNICORVM Lib. IHT. c. IX. 5n TOUAUTPOVETOUIX PHILOSOPHORVM CYNICORVM CATALOGVS, DIGESTVS ORDINE LITTERARVM. [Cum auc&ario G. C. Harles] Ace fectae Cynicae fait AN TISTHENES, Athenienfis, de quo partim fupra funt plura adnotata in vol. II. libr. II. cap. 23. nr. XXXII. pag. 697 fqq. (vbi plures, qui de eo difputarunt, laudaui viros doctos) partim paulo pofl quaedam a Fa^ricio addentur. Cy- nidi autem dicli funt a Cynofarge Gyimnafio, in quo docuit Antiflhenes. vid. 7Meuzfium ad Helychium illuflrem pag. 115. et de populis Atticae, atque Athen. attic. II. 2. De Cynofarge vid. Nani; hift. 38. ad Nazianz. Eudocia in Violario pag. 264. Ipfe quidem Antifthenes fe- verus erat et auflerus in vita et doctrina, fpernebat diuitias, gloriam atque nobilitatem, alio- rum vitia cum fumma libertate dicendi, dicacitate ct dictorum acumine perflringebat. | Quod vero pofl ea inulti Cynicae difciplinae adfeclae ignaui, turpes, inuerecundi omne decorum neglexerunt, et canina impudentia improbaque dicacitate alios profciderunt: id et nomini: et difciplinae Cynicorum odium, contemtum atque infamiam, tandem interitum conciliauit. Antifthenis igitur vita atque doctrina probe difcernenda e(l ab impudentia et peruerfitate co- rum, qui illius difciplinae adfeclae poflea videri voluerunt, fed ab inflituto placitisque Anti- flhenis defciuerunt. At obtrectatores: multa quoque falfa et fabulas d^ hac fccta finxerunt et narrarunt. Imaginem Cynici veri pinxit Epictetus in Zrriani comimentariis de Epicteti di- fputatt. libr. III. cap. 22. Maximus Tyriur in diff. XXXV. edit. I1. Dauifii pag. 420 fqq. (vul- go; diff. XX.) an praeferenda fit Cynica vita, quaerit, eamque laudat. Sed de Cynica fecta iam multi egerunt. — Vt Diogenem Laertium libr. VI. et Menagii ad illum notas, Luciani Kovi- κὸν tom. IlL. pag. 559 (qq. Reitz. ZZtAenaewn paflim, Julianum imperet. in orat. VI. et VII. mittam, laudandi. funt //offur de fectis philofophicis cap. XViW. | Pagonin, Gaudentius lib. de philofoph. rom. capp. 69. 70. et 72. S£anlri. hill. philof. parte VI. M. Jo. Gecrgius Meu- Jthenius in. difp. de Cynicis, Kilon. 1703. Infra in fine huius capitis alii addentur. —.Brucker hifl. crit, phil. vol. I. pag. 862 fqq. et tom. II. part. I. lib. I. cap. II. fect. VT. pag. 496 fqq. vbi fectam cynicam polt C. N. fufe perfequitur: Gurlit? in fciagraphia hifloriae philofophiae pag. 69 fqq. Meinerf. in hifloria de ortu et progreif. doctrin. apud Graecos et Kom. tom. ΤΙ, pag. 666 (χη. Cozzandur de magillerio philof. vett. lib. IlI. cap. 2. Comes Lrnar de Cyni- cis in: Neue Mifcellaneen hiftor. und polit. Inhalts, part. IIT. — Practer ea Zeumannnus in actis philof. tom. II. nr. 3. pag. 899 fqq. confecit catalogum fcriptorum de philofophia Cyni- €a, et nr. 4. pag. 912. ex catalogo Cynicorum decem exemit, illis perperam adfcriptos. — Fabriciur in margine exempli fui haec adnotauit; ,, Cynicorum σλῆϑος sx ὀλίγον Alexandriae aetate Dionis Chryfoflomi XXXI. p. 363. qui notat, eos plus nocere, quam, prodeífe, quo- niam indecoro vitae generi ct σπερμολογίαις ad(aefaciunt vulgus, vt philofophos contem- nant rideantque. — Canes non Cynici, ait /artial, IV. 53. τὰ κυνικοὶ καϑαροματα; qui An- tiochia, quum periculum ab ira imperatoris inflaret, omnes exceflerunt: Chryfo/fom. homil. 17. in populum Antiochen, tom. II. p. 173. edit, Montfauc, — Plura apud Lucianum. Quinti lion. declam. 283. 170: Cynici ouo. genere ambitus adorationem miferia captatir, inde illa | impudentia, quod verecundiom inter crimina ponitis et adpellationem quoque paffim nuper (fu- gperbiae , malit Burm. alii aliter;) dediffir: — Augujlinur de ciuit. dei XIX, 1. Denique fue- runt, 512 Lib; 111. c. 1X. τς CKTALOGVS VeL. ΤΙ, v. 360 P τόσ rünt, qui, quum diuerfa fequerentur bowo fisalin, alii virtutem, olii voluptateri, eundem ta. man habitum, (de quo Paul. Voét. pag. 119. ad Herodian.) ef cozfuetudinem feuobat, ex guo Cynida adpgllabantur. ' Yade Sirmondos explicat haec Sidonii, caxm, Il. 167. Quidquid evichtheis Cuvicorum turba volutat Gyimnafüs imitata tuos , . Epicure, fodales, Pietiflarum cum Cynicis comparatio, apud Ciriffi-n. Folfferem. amoenitatt. philolog. parte ΠῚ, cap. 31. pag. 193 fqq. ^. Hactenus Fabric. — lla vero, Pietiflarum, (vti vocantor,) com- paratio cum Cynicis, priftinae difciplinae ncgligentibus, omnisque decori et verecundiae ofo-- ribus eff calumnia, quamquam, fi feuerum fludium virtutis tantum fpecies, aliquatenus iu- fta eff: poflit. Zar], fidamas. ἴῃ epigrammate Ammian IT. 5r. Anthologiae pag. 275. Alcidumar. Lucian. in Conuiuio tom. IL. pag. 638. 642. [cap. 12. et 19. tom. TIT. p. 425. 433. edit. Reitz. vbi homo inducitur clamitans atque impudicus, tandem cum fcurra quo- dam pugnans plagisque iflius fatigatus.] Zndroflhenes , Oneficriti filius, Philifci frater, Diogenis difcipulus. Laert. VI. 75. Antiochus, Aegeas, Cilix, Sophifla, vid. Dionem Caffun; lib. LXXVII. pag. 818. [cap. ro. pag. 1304. tom. IL. edit. Reimari,] Suidam in ᾿Αντίοχος. Olcarium ad Philofl. ΤΠ. 4. Íophill. pag. 563. [Eudociam in violario pag. 58. Eius βιβλίον, ὠγοροὶ ἐπεγροφόμε- voy, citatur a Párynitko pag..352. vide infra, lib. V. 34. vol. IX. pag. 266.] ANTISTHENES, difcipulus Socratis, auctor fectae Cynicae, [de quo paullo ante iam plura funt obferuata.] | Oenomaus quidem, probante Ju//n.o, orat. VI. pag. 187. nega- bat, Cyuicos vel in Antiflhenis vel in Diogenis verba iurare, fed fapieniiffimos quos- que ac fortiflimos fibi imitandos [1] proponere, vt Herculem, Socratem etc, [τὰ enim intelligo cius dictum: ὁ κυνσμὸς ὅτε Αντισθενισμός ἐξὶν ὅτε Διογενισμός: — Her- culem praecipue admirabantur, quem exemplum gcnuinae σαίδεζας Alexandro com- mendat Diogenes apul Zion. IV. de regno pag. 64. Vide et Julianum Orat. 6. p. 187. Hinc Antiflhencs Ἡρακλεωτικὸς Tis οὐνὴρ τὸ Qoovupue Horculeo vir animo apud. Euft- bium XV. 13. praeparat. quem locum non cepit eruditus interpres. — Confer Zufonsi Epi- gramma 27. et 28. Inde etiam cum claua Diogen:s confpicitur in veteri imagine apud Fuluium Vrfnum et Alberium Rubenium lib. Y. de re vefliaria cap. 7. et clauam Cynicis non magis, quam pallium tribuunt Lucianus et alii. vid, Siztmoncum ad Sidonium IV. epift. IT. tom, I. fol. 943. Fabric, De pallio Antiflhenis aliorumque Cynicorum dupli. cato et monumentis, in quibus confpictrur, vid. Fabric. ad Sext. Empir. pag. 39. qui e Rubenio Diogenis cum claua imaginem reddidit, et Cári/f. Guil, Franc, JJ alch. in an- tiquitt. pallii philof. vett, Chriftianorum, Tenae 1746. 8. pag. 55— 68. arl. . Antiflhe- nes fcripfit librum de virga Homerica. — Erarmmus Adag. pag. 53. Illum tamen Το ΩΣ lib. IV. pag. 329. alii cuidam tribuit Antiflheni. Heui:ann. "riflogiton, rhetor, ob impudentiam dictus Canis, tefle Suida, Cynieis non magis cetero. quin adnumerandus, quam Ariflippus, quem regium canem Diogenes adpellabat: vel . "Therfites Homericus, quem xvvakov. δημηγόρον Demonax apud Lucian. tom. IL. p..87x.- E Vol. Π. p. 361 -CYNICORVM Lib.lILc.IX. — $8 vel Nabal 5), aui homo zuy;zes audit in verfione graeca T. Sam, XXV. 5. et Iofepho ἐκ κυνικῆς ἀσκήσεως πεποιημένος τὸν βίον, vel Zfuidienus, cui, (vt ait Horat. II. Serm. 2, $5 Íq.) canir ex tivo, (h. e, ex maliguitate victuque fordido.) ducum cognomen adhae. ret, vel Zolur, qui didus κύων ῥητορικὸς. tefle “Πεἰαπο H. V. iib. ΧΙ, 16. vel Eudo. xu, quod canum dialogos vel fcripfit, vel ex aegyptio fermone graece edidit, Laert. VIII. 89. vel denique pafa!ín: (h. e. aulici) caner apud Boetium de confolst, philof. Y. profa 4. (conf. fupra in vol. lI. pag. 858. not. et Éudor. in VioJar. pag. 65.] "Afilepioder.. Tertull. Y. v4. contra nationes, Laert. VI. gr. Alius haud dubie Zffrlepiader, cuius cumSeruiano et Chytrone, Cynicis, meminit lulianus Orat. VII. contra Heraclium, Cynicum, pag. 224. zfmmianus XXII. 13. ddthenagorar, de quo Cicero pro Flacco cap. VIT. Caefus eff virgis Cynicus ille, Athenagorar, qui in fame frumentum exportare erat. aufiis. Scd. meliores codices pro Cynico habent Cymacum, h. e. Cumanum. [adde Heumann. l. m. pag. 912 fq. Sic Cymaeur apud Cur- tium V. 5, 9.] Jietio, Βητίων, Bionis, Boryflhenitae, familiaris. Laert. IV. 54. Bios, Boryflhenites, Cratetis, Cynici, auditor. Laert. IV. sr. [De hoc vid. Bcy/z Didtion. hoc voc.] Bryfon, Achious, cuius aliqui difcipulum tradunt Cratetem fuiffe. Vide Suidam in Kex. et Ἱππαρχία et Laertium VI. 85. Carucader, Cynicus, cuius meminit Eunzapiur in prooemio. Carnets, Cynuleus, (veluti Cynicorum coryphaeus) Megarenfis. /f/henaeur ΚΝ, pag. 156. Διονυσίων γοὶρ ὄντων Αϑήνῃσι παρελήφιϑην πρὸς αὐτόν. Κατέλαβον δὲ Κυνικὲς μὲν ὠνωκειμένες ἕξ. ἕνα δὲ Κύνελκον Καρνέμον τὸν Μεγαρικόν. Fabri, Κύγθλκος figni- ficat canum duclorem, einen Hundeführer. Ita vocatur doctor Cynicus, cuius difci. .puli dicuntur canes. — Senfus igitur Athenaei efl hic: Adfumfi fex cynicos et vnum do. €torem, fiue profefforem cynicum, Carnaeum. — Sic Theodorus vocatus efl Cynulcur ; vide infra in hoc capite voc. Theodorus: Sic Barulcur infra pag. 592. (veteris editionis) ef! nomen adpellatiuum. — Cynulcur igitur fignificat einem Hundrvogt, fiue einen Hundr- fott , vid. ipfe Fabric. B, Gr. lib. IV. cap. 20. pag. 651. lin. penult. Zonfius ΠῚ, 7. p. 246. [fect. 8. p. 37. edit. Dornii, qui, praeeunte Heumanno, correxit Ionfium,] Cyaulcum etiam habet pro nomine proprio. Αἱ Κύνθλκος, proprie camem frahenr, e(t nomen adpellatiuum , et opponitur τοῖς κυνικοῖς. vid. Scapula in Lexico pag.477. Heumanm. Hunc conífules quoque in Actis philofophorum tom. T. pag. 13 fq. inprimis tom. III. pag. 913 fq. vbi Carnzum, quia apud Athenaeum nomen fit fidum, e numero Cynico- rum excludit. Hor. [Cercidas, Athenaeus lib. VIIT. pag. 347. et lib. XII. pag. 554. Heumaza.] Chytron, fupra in Afclepiade. Cicero, a) Conf. de errore verfionis graecae et Iofephi Heumann. in a&. philof. tom. II pag. οἵδ. et 92, Harl. 1 Vol. LII. Ttt gu .— Lib IL cIX. CATALOGVS Vol. IL. p. 361 Ὁ 362 Cicero, a Clodio ob iocos, nigri fatis plenos, dictus Cynicus confularir. vid. vum ad lib. IT. ad Attic. epift. 9. [Scd idem valet, quod Fabricius de Arillogitone modo obferuauit.] De Cleautáe, quem Cynicum vocat ANomur hift. 34. ad Nazianz. vide infra in Stoicis. Fabric. — Euioia pag. 272. Κλεαν 9ής.. ait, ἐς, ἦν Xd) αὐτὸς Τῶν κυνικῶν Φιλοσόφων, Kaz- eios μαϑητὴς Κράτητος" τα Ζήνωγος" δ καὶ διάδοχος γέγονε εἰς, Ziltez. Hercules nominabatur, ibid. Zar. Cleoineer, Metroclis difcipulus. Laert. VI. 95.. eius παιδωγωγικὸν laudat idem 75. Colotus, Lampfacenus, Menedemi praeceptor. Laert. VI. 102. Crater, "Thebanus, Diogenis difcipulus, clarus circa Olymp. CXIII. vxorem habuit Hippar- chiam, de qua infra. — De epiftolis, quae fub huius Cratetis nomine feruntur, dixi lib. I. cap. το. $. 21. [vol. 1. p. 686.] De tragoediis, Laertio 1V. 98. memoratis, vide lib. II. cap. 19. [vol. M. pag. 294.] Veríiculi in Micylum tres lcguntur apud P/rfar- thusi libro de vitando aere alieno p. 830. [0] Ex eius hymno in FézzAex», liue fiu- galitateim Julianus Orat. Vl. p, 199. Ex Cratetis zrzvie;e ibid. et Vll. pag. 213. — Alia eius παίγνιου Laertius Vl. ὃς. [Locum Diogeuis Laertii VI. 91. de eo explicat Aoffur in commentt. Laert. pag. 99 f3.] | Eius Fphemerir id. 86. *) Xcnocratem perfirinxit iíle Crates, tefle 777. /ntonino VI. 13. Demetrium Phalereum, "Thebis exfulantem, folatus eft. Vide Plutarchum pag. 69. de dignofcendo adulatore. — Alia de eo Zfelianus lI. 6. Var. Nonnus hifl. 27. ad Naz. Prouerbium Κράτητος ἀπλότης apud Naz. orat. X. pag. 166. Vita Cratetis huius, a Plutarcho fcripta, periit, — Laudat praeter Lampriam Iulionus Orat. VI. p. 200. Cratetir ἠθικὰ fcripfit Zeno, Citieus. Laert. VIL. 4. Fabri. — Hic a ora fui exempli addidit: In Begeri thefauro Brandenburg. tom. 11]. Pag. 447. lcgi- : Simile exemplum memorat Crater, Thebauur, eX Tele, libro περὶ συγκρίσεως πλξτξ καὶ πενίας. Sed Tiles apud Stobaeum pag. 542. de Cratete aliquid refert non de hoe ile. Ὡς Craiete, philofopho, qui Demetrium ab Athenarum iterata obfidione auertit Olymp. CXXIL 4. a populo miflus ἀνὴρ δυνατὸς καὶ | ἔνδοξος, Plutarch, Demetrio pag. git. F. de facilitate, qua liberum ab opibus fuis, quibus renunciauit, fe praeflitit, vid. Huetium ad Origenem pag. 68. b. ^ adde Suidas -voc. Κράτης. tom. lI. pag. 370. vbi conferes Küfleri notas, Eudorcia p. 273. ui eam quoque recte diftinxit a Crafete, Mal- lote, Stoico; Stolle in hift. philof. moralis ethnic. p. 113 fqq... Brucker. hifl. crit. phi- lof. vol. l pag. 888 fqq. et pag. 743. de aliis Crateibus, Decem autem Cratetes enume- rat Laertius ΤΥ, 21 Íq.. vbi vid. interpretes, Zar. Crato, Cynicus. Lucian. de faltatione. Crefienr, fub Antoninis vixit ety τῇ μεγάλῃ zreAes, h. e. Romae, Iuflinum detulit ad mar- tyrium. Vide Synce!lum pag. 351. Eufeb. IV. 16. Hifl, Feclef.. Hieron. cap. 23. de S. E. Suid. Ἰεςῖνος et Grabei fpicileg. Patrum tom. Il. pag. 159 fq. [vid. Fabrir. B. Gr. vol. V. pag. 51. not. Z] [Ctofibiur, b) Ex Ephemeride Cratetis duo iambi rotun- dial, mortuor. tom. I. pag. 424. not. 71, fin. alte- diffimi in excerptis Teletis apud ,Szobaeum pag. rum illorum iambumn habet etiam Diogen. VI. 86. 524. decerpti videntur £Hemfierhuf. ad Luciani Δαν]. Vol. ΠΡ. 365 CYNICORVM Lib. 17]. c. 2X. 515 [Ctefibius , Chalcidienfis, Cynicus, Menedemi familiaris, de quo vid. Zffenaeus T. pag. τς. IV. pag. 162. ex quo diícimus, eum vixi: [ub Antigono, rege Macedoniae — Fuerunt et alii Ctefbii, vt 1) hiftroricus ille, qui centenario maior iu peripato obiit, vt notant ex Apollodori chronicis Fhlegon et Lucianus in longaeuis. Ciratar Ciefibii liber περὶ Φιλοσοφίας a Plutarch; in Demoflhene ex Hermippo, Smyrnaeo, vnde fub Ptolemaeo Philadeipho vixile eum colligit Voilius in hifloricis graecis. 2) Ciefibiur, amcchani- cus, de quo infra in cap. XXIV. de Herone pag. 591. in not. veteris edit. Fabricius egit. Harl.] Cynifzur, apud Lucicnum in Cataplo tom. I. pag. 427. [cap. 7. tom. I. pag. 628. edit. Reitzii, videtur effe nomen fictitium atque adpelistiuum. vid. Zeumoansi acta philof. HI. p. οἵᾳ fq. et paullo aute ad voc, Cornenr notata. Idem Heumann. in ora exempli F.bric. fcri- plit fic:- Cyif/ae nomen apud "Theocr. Idyll. τ4.. Sic Κορίσκη figuificat puellam: fed nomen proprium Coriftae inde fingit Athenaei interpres lib. XIII. p. 570. fin. Zar4.] Demetrius, Alexandcinus, "Theombroti difcipulus. Laert. VI. 95. Alius Demetrius, Cynicus, vir, Scnecae VII. r. de beneficiis. iudicio, mtageur, etiamf tua. ximir comparetur, et cap. g. quem mii videtur rerum natura noflris tuliffe temporibus, vt offenderet , mec illum a nobis corrumpi, nec nos ab vllo corrigi ρου, virum exatlae, licet neget ipfe, fapientiae, firmarque in hir, quae propcfuit, conffantiae, eloquentiae vero eiur, quae res foriiffmnr decret. etc.) cuius apud. Eunapitm, in proem. vit. philof, Philofiratum [in vita Apollonii "yan. cap. 25. vbi vid. notam God. Oflrarii pag. 163 fq.] etalios mentio, — Vide Zonfhum pag. 248. et quae viri docti ad Sueton. in Flauio Vefpa- fiano cap. 13. Lucian. de faltatione tom. I. pag. 806 fq. [cap. 63. tom. II. pag. 301. vbi vid. Moyf. du Soul.] Alius Demetrius, Rhodii, celebris Cynici, difcipulus, Corinthius Sunienffr, cuius meminit Lu- tianur in 'Toxari. tom. MI. pag. 5t. (cap. 27. tom. II. pag. 536. ibique not. M. du Soul. et cap. 33. ac 34.] et aduerfus indoctum pag. 388. [cap. 19. toi, II. p.o4. Reiz; Cum eo tamen, qui a Philoflrato nominatur fub Vefpafiano, hic Sunius f. Sunicnfis idem efle videtur O/rario ad locum Philoflrati : adde /Moyf. du Soul. ad Lucian. in 'Toxar. pag.536. Brucker. hift. crit. phil. tom, If. p. 505 fqq. qui tamen cuir: Menagio et Fabri- cio malit diflinguere Demetrium, Cynicuimm, Sunienfem, a Demetrio apud Philoflratum et Senecam, ac poflerioris Demetrii vitam vberius exponit. ldem pofl alios animad- vertit, a //enagio ad Laert. VI. 95. V. 85. Demetrium, qui fub imperatoribus Caligula, Claudio, Nerone, Vefpafiano et Domitiano floruit, coufufum effe cum Zemerrio, Ale. xandrino, Cynico, "Theombroti difcipulo, de quo Zructer. egit tomo I. lib. II. cap. 8. 892. Dio Ca(liur lib. LXVI. cap. 13. tom, II. pag. 1687. (vbi Reimari notam leges) tra- dit, Demctrium a Vefpafiano in infulas effe relegatum. αν. Demitritr, Alexandrinus, Gynicus philofophus, cui Cytrar cognomen fuit. — Hic vixit fub Conflantio, et coniurationis in imperatorem fuípectus, tormentisque exploratus fuam Ttt 2 probauit c) Vide Tacit. Annal. XVI. 54, 2. Lipfiwm comment, in Tacitum pag. 445. Tac. Hift. IV. 4o, s. Heumann. $16 - Lib. HI. c. 1X. CATALOGVS Vol T. p. 362, probauit innocentiam, vid, Zfumian. Marcell. XIX. cap. τῷ. ibique Valef. Iuliam. orat. VII. Fabrir. B. Gr. vol. X. pag. 395. Drucker. vol. 1. pag. 505. Quinquaginta vero duo Demetrios notant Jonffus 1l. 18. pag. 359. 210. et Fabric, fupra in catal. peripateticorum, tum vol. IV. pag. 482. VI. pag. 350. X. pag. 390. Harl. Demonax, Cyprius, Epicteti difcipulus, Athenis vixit, Diogenem, Cynicum, prae ccteris ad- miratus, etfi non vnam philofophiae fcctam coluit. — Vide Lucianum in eius vita, tom. IL. praecipue pag. 859. et 871. Fabric. tom. II. pag. 374 (vbi vid. Moyf. du Soul, cui Demonax natus videtur circa a. Ch. XC.) fqq. fuit Luciani familiaris: cap. 3. pag. 376. de eius praeceptoribus; fuit eclectieus philofophus cap.s. pag. 377. videbatur tamen, vt ait Lucianus, Socratis maxime ad familiam fe adplicuiffe, licet habitu et illa victus facilitate aemulari Sinopenfem videretur, neque tamen illum omnino imitaretur, fed viueret liberalius. — Ab Athenienfibus et vniuerfa Graecia ita amatus erat, vt prodeunti in publicum adfurgerent principes, filentium autem ab omnibus illi praeflaretur, et vi- xit annos non multos infra centum, fine morbo, fine dolore, nemini moleflus, vt Lu- cian. l.c. cap. 63. pag. 394. prodidit meinoriae, adde Brucker. hill. crit, phil. vol. II. pag. 5n fqq. Har?. Didymus, Plancetiades. Plutarch. de Oraculor. defectu. [ Diodorus Zfpendiur, Pythagoreus, cynicis moribus vixit, tefle /henaeo lib. IV. p.163. Heum. At hac ratione fi Cynicorum auxeris numerum, hic foret paene infiuitus. Zar.) JDiogenes Sinopenfis , Antiflhenis difcipulus, de quo copiofe Laertiur VI. 20 fq. Apophtheg- mata eiusdem, et nr. 80. fcripta recenfens; in quibus et VII. "Tragoediae, de quibus dixi lib. II. cap. το. Diogenem, Cynicum, ἐν τῷ ποδλῳ laudat idem Laer£ius VI. 20. Defendit eum 10. Mart. Backhufur ia Apologetico, quo a flultitia et impudentia Dio- genes abfoluitur. Regiomont. 1727. Fabrit. [Adde, quae fcripfi in Introd. in hift. L. Gr. tom. I. pag. 469 fqq. Herl. — Diogenir, Cyni- εἰ, Epiflolae, Franc. Aretino interprete, Pafil. 1554. apud Oporin. in 16. vide fupra lib. IT. cap. Io. $.20. (vol.l. pag. 685 fq.) et lib. IV. cap. 16. pag. 497. nr. 42. — Scripfit li- brum de optimo flatu reipublicae, Zffhenaro tefte lib. IV. pag. 159. Diogenis, Cynici, epitaphium exflat apud .4ufonium in epitaphiis nr. XXXI. et apud Hoffmannswaldau epigr. 24. Hemmann. — Hic vir quondam doctiffimus in aclis philofoph. tom. T. et IT. paífim de Diogene, Cynico, egit: tom. II. p. 96r. adfert graecum Diogenis, Cynici, epi- taphium, quod Zar. Sponius fuo quoque inferuit itinerario part. I. pag. 94. et pag. 16. atque part. II. pag. 57.- genuinum habct, ac in Mifcell. erüd. antiq. pag. 898 fq. vol. IV. Poleni fupplem. vtriusque {πεῖ antiqq.: idem epitaphium reddiderunt Tourmefort in Voya- ges du Levant epift. 17. tom. III. pag. 54. et Garg. I'heler in itinerario, a. 1689. pag. £42. Heumann. tamen iudicat, illud confectum fuiffe a graeco quodam ferioris aetatis poeta, qui tamen vixerit ante Aufonium; cuius latinam et Hoffmannswaldau germani- cam verfionem adiecit. Diogeter Laert. VI. 78. (vbi vid. Menagium pag. 255.) tan- tum memorat, nulla iítius infcriptionis mentione facta, populares eius erexiiTe fuper illius tumulum columnam, et canem ex lapide Pario, (ad denotandam cius fectam;) impofuiffe: poflea autem ciues ipfius aereis illum honoraífe flatuis, cum infcriptione, vslde diuerfa ab illa illepida. — Idem ZZeumiannuus tom. 11, pag. 63 Íq. epiftolas, Dio- geni, CYNICORVM Lib. III. c. 1X. 517 geni, Cynico, tributas, cenfet effe fuppofititias. Atque apud Laertium VI. go. vbi fcripta Cynici noflri indicantur, Soficratzr in primo fucceffionum, (τῆς διαδοχῆς) et Satyrur in quarto de vitis, neque epiftolas, neque reliqua, quae fub nomine Diogenis, Cynici, olim circumferebantur , fcripta effe illius adfirmarunt; Sozion tamen epiflolas et quaedam alia vindicauit Diogeni, Cynico. adde fupra in vol. I. p. 685. nr. XX. obferuata. —.Ha/aeur, in epiftola ad Heumannum, in huius Poecile, tom. 1. pag. 588. epiflolas Cynici Dio- genis, ficlas quidem, nihilo tamen fecius Augulleo faeculo certe antiquiores effe exifli- mat. — Praeter ea Heumannus tom. I. pag. 17. cumprimis tom. II. pag. 58-— 69. hi- Ítoriam de dolio, Diogenis domicilio, cuius figuram, marmori infculptam, videre lieet in Jacobi Sponsi mifcellaneis eruditae antiquitatis fect. IV. p. 125. f. in Poleni fupplem. vtriusque thefauri antiqq. vol. IV. pag. 898. fabulam, quamquam antiquam, eíle at. que, Cicerone, Seneca, Valerio Maximo, Aeliano, Plutarcho aliisque veteribus au- toribus, qui multa de Diogene narrarunt, nullam illius iniicientibus mentionem, Ieue- nali, Luciano, Laertio aliisque a Z/ezazio ad Laert. VI. ᾧ. 23. et 78. excitatis, nul. lam fidem effe adhibendam demonflrat. Idem Heum. ibidem pag. 909. refert, D. Jac. Hafaeum, Profefforem Bremenfem, in hifl. crit, de la republ. des lettres tom. XV. pag. 267. promififIe ditfertat. de doliari Cynici Diogenis habitatione , ad vulgarem narratio- nem ab Heumaauni dubitationibus vindicandam, additque breuem Κρίσιν. — In Potcile au- tem tom, I. paz. 586 fqq. exhibuit Z/a/aei difputationem, fane doctam, in qua Heu- manni argumenta [cite examiuantur, et vulgaris hifloriae fides defenditur. Senecae tefti- mouium, Diogenem /z complituiffe in dolio et im eo cubitauiffe, ex lib. I. epift. gg. (al. 9o.) adduxit Hafaeus, ex filentio antiquiorum, vel multis libris iniuria temporis abíumtis, vel nulla commoda hiftoriae illius referendae Ciceroni aliisque oblata, non poífe contra Iuuenalis aliorumque fidem valida deduci argumenta: porro opinatur, Diogenem, Cynicum, fe adcommodaffe ad mores Athenienfium, aut Corinthiorum pau- perrinorum, qui, tefle Zriffophaue Equit. verf. 789. in doliis habitabant. "Tum perfe- quutus eft et explicuit loca Iuuenalis, Luciani et Diogenis Laertii de doliari Cynici habitatione, et, quae contra illos dixerat Henmannus, ea diluere tentauit. At non- dum deferuit Heumannus cauffam fuam ; fed ibidem 614 fqq. in epiftola ad 'Theodo- rum Hafaeum, fratrem lacobi, fuam tuitus efl fententiam, traditionis vanitatem vbe. rius oflendendo. In loco autem Senecae, qui quidem non dixiffet, Cynicum Diog. habitaffe in dolio, fed tantum in dolium quodpiam vacuum irrepfiffe, ibique iacuiffe fiue vigilantem, fiue dormientem, reperiffe fibi videtur natales fabulae, a Iuuenale orna- tae atque amplificatae, et a rcliquis temere repetitae. Tum reliqua Hafaei argumen. ta et vindicias acute perluflrans fuam cauffam ingeniofe perorauit, Contra Heumanni diff. monuit quaedam KozAler in: Hiflorifchen Münz- Belufligung. part.IV. p.150 — 152. Duumuirorum vero illorum fententias contrarias Brurfer quoque in hifl. crit. philof. vol. L. (vbi a p. 871. copiofus eft de Diogene, Sinopenfi, eius vita, fatis, fcriptis, pla- citis et fabulis, de eo fparfis.) p. 870 fqq. in compendio propofuit, et iflam narrationem ad fabulas referendam iure cenfet. llam, coniicit, ex eo ortam effe, quod Diogenes, Cynicus, vitam pauperrimam adfeclans, nec hofpitiis, (vti tradit Zelianus III. H. V. cap. 21.) amplius exceptus, non in aedificiis tantum publicis, fed et in dolio, fiue vafe, quod erat in Metroo, commoratus fit. Firmum quoque robur addit argumentis ad Ttt 35 euer- Lib. HII. c. 1X. CATALOGVS euertendam iftam fabellam, quod Epi£etur apud Zfrrianum lib. IT. diff. 24... vbi multus eft de Diogene, Sinopenfi, commoda de eius dolio dicendi facta poteftate, nihil de hac doliari habitatione refert. — "D:omae Bartolini orat. de dolio Diogenis iuter eius ora- tiones, Hafniae 1669. 8. pag. 584 fqq. — Laudat eam ZZorhof. Polyhifl. lirterar. lib. VI. cap. 3. δ. 3. pag. 278- — Colloquium Diogenis cum Alexandro M. δ μεῖον 1. m. pag. 871 Íq4. iure quoque ad fabularumn regnum tenebrasue ablegat, ct philofophum a cani- na impudentia morum bene abfoluit: faftum tamen animi clatioris, arrogantiam, dica- citatem et acerbitatem reprehenfionum , cynicae Ícholae propriam , contemtumque phi- lofophorum aliorum et magiflratuum nemo probabit nec eum ab hoc crimine liberabit, At inuidi homines famacque Diogenis iuimici, et vitae delicatiori mollique adfueti, aut etiam decori obferuantes, multa in eius contemtum finxerunt. Atque tot conuicia in eum coniecta funt ab omni tempore, tot tamque aniles abfurdzeque fabeilae de illo narratae, vt Diogenes vel fapienter defipere, vel infipienter fapere, vel omnino infanire videretur. Et tamen multa de eius virtutis (tudio egregia, multae eius fintentiae, acute recteque dictae, rcfcruntur ab antiquis, vt vel inde aduerfariorum iniuria et maled;cla pa- tefcant et cognofci poflint. — Schuppius in orat. de dignofc, variet. ingen. pag. 19 fqq. fabulam quidem de dolio et colloquio cum Alexandro M. repetit; at eius mores et difci- plinam a malediccntia aliorum et iniuria defendit. , Diogenem, Cynicum, air, flultum diceretis, fi hodie reuiuifceret, et iisdem moribus fe cominendaret. — Sed tali fapien- tiae gencre corrigenda crant tempora illa, quibus respublicae tyrannis implebantur et fcholae fophiftis, id eft, hominibus difputacibus , qui fapientes videri volebant, et non erant. — —— malebat eos rifu et ineptiis, quam fpinofis argumentis refutare etc. * Sed omnia, quae fere vmquam contra noflrm philofophum euomebantur, conuitia congeílit et comprobauit Gof//ieb Sol/e in. Hiflorie der heydnifchen Moral, lenae 1714. pag. 102 fqq. et tamen pag. 107 Íqq. ex Diogene Laertio et Stobaeo collegit eius fententias et dicla, quae fapientiam et virtutem fpirant; fed acerbum addit iudicium, ficuti flulti homines faepe verum dicant, ita Diogenem quoque interdum fe fapientem geíliffe. Idem cum Laantio in inflitutt. HT. 15, 20. falfo putat pag. 97. p. 102. et τοῦ, €ynicos a canibus, (κυσὶ) quorum vitam imitati fint, etiam vocabulum nomenque tra- xiffe. Idem iam laudauit fecum fentientes Rapin. Comparsif. de Plato et Ariftote pag. 298. eiusque Reflexions fur la Morale peg. 389. 17. Frid. Menz fallum philofophicum virtutis colore infucatum in imagine Diogenis, Cynici, Lipfiae 1712. 4. etalios, Idem Frid. Mentz: edidit Il. programmata de Cynismo, nec philofopho, nec homine digno, Lipfiae 1744.4. Δὲ Heumannu: in actis phil. I. pag. x5t fq. iniuriam , Diogeni a Stollio illatam, P as iam oftendit. Ita illum immerito atheis fuiffe adnumeratum, adfirmauit Julianus, imperator, orat. VII. p. 199. et abunde demonflrarunt Zay/e in. Dict. artic. Diogene p. 294 fq. tom. 11. not. N. Buddeur in thefib. de atheismo cap. I. $. 18. pag. 15. Reimmannus in. hiftoria atheismi p. 181 fq. ct Heamianzuts in adt. philof. tom. IT. p. 9to. Durum quoque de illo fert iudicium, aut veterem cramber recoquit auclor libri: Ex. ofition [Mea et comparaifon de la doctrine des Anciens et des nouveaux philofophes, Parif. 1787. 8. — De Diogene autem Cynico plures in vtramque partem difputarunt. Praeter eos, quos iam memoraui, e veteribus buc pertinent KEubulider in libro de eo, Olympiodorus , Sotion in quarto libro fucceffionum, Eubu/ur in libro, Diogenis πρῶ- σις | Vo IL p. 362 363. . CYNICORVM Lib. IHI. c. 1X. 519 σις fiue au&io infcripto ἢ aliique a Diogene Laert. in lib. VI. cap. 2. nominati, — Vete- rum locos de illo collegit cl. G:dic&e in M. IT. Ciceronis hifloria philofophiae antiquae, fect. 1L. cap. II. nr. Xil. de Cynicis pag. 259 — 271. — Recentiores quosdam adducit Heuniann. in. actis phil. II. pag. 997 fqq. quibus addatur (Marchio Grima!d) la vita di Diogene Cynico, Neapoli 1777. 8. de quo libro egi in introd. in hifl. L. Gr. I. pag. 470. Diogenis Laertii quaedam de noflro loca emendat illuflratque Zgnazius &offus in com- mentatt. Laertianis, pag. g0— 99. Harl. Effigies eius varias vide, fi placet, apud Sponium lV. pag. 125. Mifcell. Zac. Gronouium .tom. If. thefauri antiquitatum graecar. tabula LXXXVIII. [vid. paullo ante voc. Z4i- - flhenes.] | Claruit Speufippi aequalis circa Olymp. CIX. Laert.IV. 3. — Obiit fere no- nagenarius Corinthi, eodem, vt aiunt, die, quo Alexander Babylone Olymp. CXIV. id. VI. 79. [conf. Brucker. vol. I. pag. 882 fq. Saxiur in Onomaft. I. pag. 8o. fcribit, natum elle Olymp. XCI. 3, den. Olymp. CXIV. 1.] Philippum, Macedoniae rcgem, pau- lo acerbius reprehendit, P/ufarcho iudice pag. 76. de dignofcendo adulatore. De Ale- ' xandri colloquio: cum Diogene videfis Diozrm IV. de regno pag. 59 fq. Laert. VI. 58. 68. Pluiarchum Alex. pag. 671. ANomüum hil. 25. ad Naz. Plura Bae in Lexico. voc. Diogene le Cynique. Diogenes iunior, ZoQisus κύνειος » ob petulantiam linguae in theatro exercitam [IP] virgis caefus iuffu Flauii Vefpaíiani, Xiphilin. p. 522. vbi et de Era, altero Cynico, Diogenis huius aequali, ob maiorem infolentiam capite etiam truncato. — Recentior Diogener, philofophus, Juliani imperat. temporibus, a quo laudatur epift. 35. p. 410. KEchecler, Ephefius, Cleomenis et Theombroti difcipulus. Laert. VI. 95. Era: ( Hed) de quo dixi paullo ante in Diogene iuniore. [Effenii, "Thomaf. phil. aulic. cap. I. $. 42. Heuuann.] Eubulider, cuius librum de Diogene citat Laertius VI. 20. Eubulur ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Διο- γένες πρᾶσις. Laert. Vl. 30. — [Sed hos fuiife Cynicos, inde colligi non potefl.) Marcus Fattoniur , quem πλόκυνα et ψευδόκυνω vocabat Brutus apud P/ufarch, pag. τοοο. Hegefaeus, Sinopenfis, cognomento xAcjós, fiue laqueus, difcipulus Diogenis. Laert. VI. 84. Hegefonax, infra in Xanthippus. Hiracliur, contra quem Zulionus Orat. VII. Suidae in "IgA. dicitur Heraclitus. [vid. infra, lib. V. cap. 8. S. VI. VIL. vol. VII. pag. 79 fq:] Hermippus in auctione Diogenis citatur in latiuo interprete Laertii, Ambrofio, et in quibusdam graecis Laertii codicibus VI. 29. vt intelligatur Hermippur, Smyrnaeus, qui de vitis Philof. fcripfit. Sed alii codices habent Menippus ἐν τῇ Διογένδς πρασει. JHermodotus in epigramm. Ammiani II. 5t. Anthol. Hero, Alexandrinus. Infra in Maximo , Coteler. I, monument. pag. 640; Herophilur. | Lucian. in Icaromenippo tom. I. pag. 198. Heofperiur. Ionf. p. 246. [II 7, 8. p. 38. edit. Dorn, — Sed tidiculus eft error, et Zonfiu: de. ceptus eft praua latina Athen, VII. p. 397. interpreta. Nam τῶν Κυνικῶν Ti$ ἑσπέριος ἐλθὼν 520 Lib. HHT. c. 1 X. CATALOGVS « Wol.Il. p. 363} 364 ἐλϑὼν ἔφη, verti debet, Cynicorum aliquis, vereri accedens ; dixit. cf. Heum. acta phil. ll. pag. 415 fq.] Hipparchia , Maronitis, foror Metroclis et Cratetis vxor, de qua Laertiur VI. 96 fq. Antlio- logia pag. 339. e recentioribus magii de mulicribus philofophis p. 63 fq. Bagliur in Lexico. Carpenteriana pag. 375 fq. Tourn. litteraire tom. XII, 2. pag. 326. Suidas ait, fcripfiffe φιλοσύφες ὑποθέσεις καὶ τινω ἐπιχειρήματα καὶ προτάσεις πρὸς (Θεόδωρον ἄϑεον. Non puto autem, Suidam haec Hipparchiae fcripta viditle, fed coniectura e Laertio collegifle. ^ Habet etiam ex Laertio, quae de Hipparchia fcribit in "Hea. [ £u- dot. pag. 244.] [conf. Hem. l. c. pag. 9t. Stolfe l. c. pag. us... Brucker. I. p2g. 89o.] Honorotur, de quo Lucianur in Demonaécte, tom. lI. pag. 865. Horus, Aegyptius, quem confabulantem inducit 7Macrobiur in Saturnal. [vide fupra lib. I. cap. 13. δ. 8. pag. 105. vol.1.] Hoflilius, Cynicus, aut certe Stoicus, cum Demetrio a Vefpafiano in infulas relegatus, Die Caffius lib. LXVI. [cap. 13. tom. II. edit. Reimari, cuius notam pag. 1981. con- fules.] | Iphicles , de quo Iulianus orat. in Cynicos et Zmmian, XXX. 5. vbi vid. Valefium pag. 599. lfidorus." Sueton. Nerone cap. 39. lulianus, imp. Cynicorum philofophiam celebrat Orat. 6. et 7. quarum prior eft πρὸς τὸς ἀπαιδεύτες κύνας. pollerior πρὸς Ἡράκλειον Κυνικὸν πὼς κυνισέον. [Neque ex his fe- quitur, lulianum fuiffe Cynicum philofophum. vid. Zetm. act. philof. tom. II. pag. 916 Íqq.] Lucianus in Cynico tom. IT. pag. 717 fq. — [Lucianum Cynicis adnumerauit 7/fidorur Peluffo- ta lib. IV. epifl. 55. Zeumonz. — Hic tamen illum claffe Cynicorum iure eximit, in Actis philof. tom. 1I. pag. 917 fq... Har/ Maxinitis, Alexandrinus, ad quem Bafilii Magni epiftolae fuperfunt, et quem erat. 23. lau- dauit, fed carmine de vita fua, et oratione 27 et 28, fub Heronis nomine perflrinxit Nazianzenus; indignatus κύνως ποιμένας εἶναι βιαζομένες p. 474. [ /fidor. Pelufiota lib. I. epift. 96. vid. infra lib. V. 13. vol. VIT. p. 517. nr. 23. et p. 518. nr. 28. p. 534. Jonfiur Ill. 16. 4. p. 92. edit. Dorn. Heumanm.] vid. etiam Damafcii epift. ad Afcolum, "Thef. falonicenfem et altera ad epifcopos Macedoniae, quae exílat etiam in concilio III. ro- mano ann. Chr. 531. Athanafii epift. ad Maximum tom. I. edit, Benedictin. pag. 918. - Depofitus hic Maximus epifcopatu CPol. Canone IV. fynodi primae CPol. Hic ipfe efl, de quo Hieron. in Catalogo S. E. cap. 127. Maximus, philofophus, matus Α]εχαη- driae, . CPoli epifcopus ordinatus eff aun. 380. et pulfus, infignem de [P] fide aduerfus Arianor. ftripfit librum, quem Mediolani Gratiano, principi, dedit. Vide et "alf. ad Sozom. VIL. 9. et Baronium, Basnagium et Papi ad A. C. 379. Tillemont tom, IX. pag. 443 fqq. 712 fqq. Blondellum de epifcopis et;presbyteris p. 330 — 340. notas Benedicti- norum ad S. Zlubrofii epift. 13. tom. II. pag. 815. Fabri, — Iuliani, imperatoris, epift. 38. Spanhemii praefat. ad Opera Iuliani pag. το. Heumann. — lonfu; 111. 16. 4. p. 92, Harl. Maximus, CYNICORVM LbIITc TX. — gm Vot. ΤΕ p.354 desechos JMMaximnur, Ephefius, qui Iulianum docuit idola colere, et ad quem «epiftola luliani 38. [ Fabrie. — Ad Cynicos eum refert quoque Heumannus in nota msta, laudatque Zos- hem. difput. de turbata per llatonicos ecclefia $. 28. . Sed eclecticis eum. adnumerat Bracter. in hifl. critica philof. vol. Hl. vbi pag. 281— 285. copiofus efl de ilio. Add. Fabric. vol. VIIL p. 770. inprimis lib. IH. cap. XX. voi. 1l. p. 5:4. «ἀπ. veteris de aflra- logis ineditis, vbi de eius carmine περὶ καταρχῶν agit, quod idem lib. V. cap. 25. vol. VIIL p. 414 (qq. fub titulo περὶ ὠπαρχῶν € cod. Florent. mediceo cem. verlione Rent- dorfi latina primus edidit. — At AuAi&en. V. C. in cel. Heynii Add. ad Virgilium tom. IV. pag. 226. prioris editionis illud carmen, a Fabricio euulgatum, fentit a poeta Ale- xaudrino, Callimachi et Apollonii, Rhodii, aequali, fcriptum. Har/. ΜΙείρασεν. Gadarenus, rifos in fcriptis captator, cuius libros lf. περὶ δοξῶν Larrtiur YT, ga; Qe ΄ P P 2 E $ Yr r Íympofium et χαριτας laudat Athenacus lib. IV. pag. 157. et lib. XI. c2. | /onfius IV. y ud δἰ Ue dic P δ B 4 » Σ 56. pag. 260. infra in catalogo poetar. epigramm. p. 720. vol. 1l. vet. edit. Cres. ad Ca- faub. de fatyrica poefi pag. 203 fq. edit. Rambach. Harí.] Vide, quae viri docti ad Laert. VI. 100. ecius corona epigrammatum infra, cap. de epigramm. graecis. Menander, cognomento δουμὸςγ Homeri admirator, Diogenis difcipulus. La:rf. VI. 84. . Vi- de et infra in Xanlippo. Menedtmur, Lampfacenus, de quo Laertius VI. 102. T heombroti difcipulus, Laert. VI. 95. diuerfus a Menedemo, Ereirienfi, de quo Il. 125. De. Aenedemo, Cynico, capiendus Nunmeniur apud Euf.b. XV. Praeparat. pag. 729. i Menfiratur, Cynicus. In anthologia graeca pag. 272. in epigrammate Lucilii IT. 5r. AMMenippus, Sinopenfis patria, ortu Phoenicius Gadareníis fuit, conditione feruus, Dioge- nis, vtfufpicor, difcipulus. — Eius fcribzndi genus σπαδογελοῖον multi notaucrunt, [vid. Stephan. Byzant. voc. Γώδωρα.] iniitatus eft in Satyris fuis Varro, quas Cynicas alii, ipfe adpellauit Menippeas, tefte Ge//io IT. 18. Macrob. Sat. T. 11... Menippeus hinc ipfe ad. pellaus Athenaeo 2, et "Tertulliano “) Romanur Cynicur. | Ex(lat et Satira Menippea Petri Cunati, viri doctiffimi, et altera Lipfii, qua perflringit profanum vulgus critico- rum), Scripfit et Varro Satiram, cui titulus ταφὴ Mev/zze, tefle Nonio in exodium et pluribus aliis locis. Menippi Sympofum et /frcefilaum citat Athenaeus. (lib. XIV. cap. 7. conf. Cren. ad Cafaubon. de fatyr. poefi Graecor. p. 203. edit. Rambach.] Alia fcri- ptà Menippi, Cynici, refert Laertius VI, 101. « Sunt autem haec: Nekuix 9, Aux93- Xa, 4) Conf, Cafaubom. lib. 11, de fatiries ρος, de, quae fcripfi in Introdu&tione in notitiam lit- eap. 2. libr. II, 4) Item ab Arnobio et Symmacho. vid. ofiae Merteri not. ad Nonium p. 207. Probus in VI. ecl. Virgilii: » arro Mentpprus non a magifiro, cuius aetas longe praeccfferat, fed a focietate in- genii, quod is quoque omnigeno carmine fatiras fuas expoliuerit.4. Ibidem citat Varronem in cy- tico, quem iufcrip(it dolium etc. Fabric. — ad- Fei. 11. teraturae rom. part. IL. pag. 168 ᾳ. Harl. f) Wun&im editae funt: Tres fatyrae Menip- peae , L. Annaei Senecae ἀποκολοκύντωσις, T. Lip- Jii Somnium; P. Cunaei. Sardi venales, recenfi- tae et notis perpetuis illuffratae. Lipfiae 1720. 3. Harl. ' g) Conf. Gatacker. ad M. Antonia. lib. IX. $. 24. Hemflerh. ad Luciani colloquia fclecta, wmi- noris edit. Bafil. 1771, 12. pag. 2. not. Zar. Vvv 522 Lib. IH. c. 1X. CATALOGVS Vot. W. p. 564 565 καὶ, Ἐπιξολαὶ κεκομψευμέναι ὠπὸ v8 τῶν Θεῶν posez. Πρὸς τὰς Φυσικὲς καὶ Μαϑηματικὲς καὶ Γραμματικδρ. καὶ γονοὶς (natalem) 'Ezixgeg, καὶ τὸς Θοησκευομέ- νας ὑπ᾿ αὐτῶν εἰκάδας etc.) — Hunc porro ipfum Menippum non dubito induci a Lu- ciano in dia'ogis mortuor. et in Necyomantia, memorarique ab Eunapio in prooem. vbi celeberrimos Cynicos referre fe fcribit, non. 7Menippum, iuuenem 4Lycium, de quo Philoflratus IV. 25. de Apollonii vita 2. Fuit et /euppur quidam Magnes Pancratiafles, cuius meminit //rzemidorur IV. 44. quemque addes aliis Menippis, collectis a Laertio et Menagio. Fzbri. — De JMeuippo, Pergameno, vid. Fabric. Bibl. Gr. 1V. 2. tom. Ill. pag. 37 et 72. Heumatin. AMenippus, Lyriur, Demetrii, Corinthii, auditor, de quo iam dixi. Metrocles, Maronites, Hipparchiae frater, "Theophrafli primum, poftea Cratetis difcipulus. Vide Laertism (I. 162. Vl. g4 fq. — Eius χρείας citat Vl. 33. Monimur, Syracufanus, Diogenis et Cratetis difcipulus, fcripfit tefle. Laertio [P] VI. 83. zroyvin s quibus ludicra feriis fententiis permifcuits περὶ ὁρμῶν libros duos et protre- picum. Inter eos, qui κριτήριον veri fuftulerunt refertur Monimus a Sexto VII. con- tra Math. p. 146 et 221, quod adfirmalfet τύφον ὥναι τὸ πάντα. Fabri. Plura de hoc collegit, et quorumdam de eo errores redarguit /Movgitor. in bibl. Sicula tom. ll. pag. 81 fi. adde Joufum de fcript. hift. phil. II. 12. pag. 210. Dornii. Zr. — — Alios /Moni- mor et /Monimas memorat Fyeinrhem. ad Curtium lI 13. 15. Hesmann. Mufonius, Babylonius, amicus Apollonii , "T yanenfis, [de quo vid, Brucker. IT. pag. 5o1 fq.] Alius Muf.tiu:, Tufcus, de quo infra in *5toicis, [quem tamen cum Cynico eumdem fuiffe, contenderat O'zar. ad Philoflrat. p. 176. refutatus a Brucker. l, c.] Orucmans, Gadarenus, fub Adriano imp. floruit tefte Synre//o pag. 349. fcripferat πολιτείαν et περὶ τῆς xa.9' Ὅμηθον φιλοσοφίας (confer ouium, llL 7. pag. 37. edit. Dorn.) et σπερὶ κυνισμδ. itemque περὶ Κρώτητος xg] Διογένες καὶ τῶν λοιπῶν. tefle Suida. Quamquam lulianus-imp. ex alio potius, quam ex Oenomao Cynifmi rationes peti velit. Eius κατοὶ τῶν “χιρηφηοίων. idem Zulian. Orat. [Vl. pag. 187 et 199.] VII. f.209. ) Titulus libri fuit φωρὼ γοήτων, dete&lio prae/'igtatorum ? , de Oraculorum falitate. fuiffe Diogenis difcipulum. add. Brucker. L. p. 892. Harl. k) Locus /u/;iani fic fonat: Ἐπιγνωση σαφῶς ἐν τῇ τῷ Kvvés αὐτο ὠνίᾳ, καὶ τῷ κατιὶ τῶν χρητηοίων, Pctauius m-le vertit σὐτοφωνέῳ ex 1p/is Canis uius fermonibus. at cl. JFytten^achio in. epift. critica fuper nonnullis locis Iuliafii imper. etc. Gottingae v769. 8. pag. 19. probabile eft, librum contra ora- «ula fic infcripfiffe Oenomaums; cui coniecturae pulcre faueat αὐτέφωνος χουσμὸς apud Lucianum h) Marcus /utonints: de rebus fuis lib. VI. $. 47. Menippum inter gencrofos humanae vitae contemtores et magna philofophiae liberioris lu- mina rcponit vid. /Zemflerh. loc, cit. Zar. i) Olcaritis. quidem δά Piiloffrat. Apollon. IV. 25. pag. !64. putat; /Menippi Lgcii, iunioris etiam apud Eunapium in prooemio mentionem fieri, et hunc Menippum iuniorem effe, qui paffim p-r- firingatur a Luciano in mortuorum dialogis. Sed Olearium errare, animaduerit docetque /Aoy/es da Soul ad Luciani l. dial. mortuorum, tom. I. pág. 328 fq. edit. Reitziri, remque 1pfam clamare, zit, Menippum, Gadarenfem, apud Lucianum . Pfeudomant pag. 235. et Gall. p. 705. Harl. 1) Vide Neue Biblioth. tom. IV. pag 466 fq. Ocnomai ipfilima verba contra oracula εἰ fatum producit VoL. TI. r. 365 CYNICORVM Lit. IT. ΟΥ̓Χ. (533 faltate. Vide Βα δον. cap. 19. Praeparat. et VI. 6. p. 254. et VI. 7. Socratem ]V. 23. p. τὸς. Wiceph. X. 36. Theodoritum 'Fherapeut. lib. Vi, p. 86. et X. p. 14t. A. //audalen de Oraculis p. 329 — 346. Τραγφῳδίαι. Iulian. orat. Vli. f. 210. — De Diogene Orna- sao, tragico Athenienfi, dixi lupra lib. Il. cap. 19. e Suida in Auc. epigramma altcrius, vt vidctur, Oenomai εἰς ἔρωτα γεγλυμμένον ἐν καυκίῳ Anthol. IV. 18. Oneferitur, Aflypalenfis, fiue Aeginenfis, qui cum Alexandro M. militauit et eius zre;dejory 2c laudes Xenophonteo fere flilo compofuit. Vide Laert. VL 84. Plutarchum. Alex. pag. 705. Pater Androflhenis et Philifci, Laert. VI. 75 fq. difcipulus Diogenis. Vide de hoc Onefitrito fupra cap. IlL. pag. 47. Panucrater.. Alciphron. pag. 409. epiflol. Pancratius.. ῬΑ ο ναί. in Lolliano pag. 526. Poficler, Cratetis, Cynici, Ε. Laertius IV. 8g. Euclidis, Megarenfis. Lor. 1V. 89. Paregrinur, [Vario , vrbe in Hellefponto, ortus. vid. Lucian. tom. III. Ρ- 339. ibique M. du Soul] qui fub Antonino Pio vanam gloriam captans fe publice coniecit in flammas, [Olymp. CCXXXVI, r. ann. Chr. 166. f. 165.] derifus a Luciano, libro fingulari de mor- te Peregrini. — Confer Syacel/um pag. 351. 352. infra in Profeur. Fari. — — Gellius N. A. lib. VIH. 3. et lib. XIL. cap. τι. Tertu/liau. lib. ad martyres cap. 4. Eufzbiur chron. lib. IL. ad ann. Chr. 167. zfimiauus Marcell. hift. lib. 29. Marflius Ficinur de religione chrifliana cap. 35. pag. 478. Spanem. hift. ecclef. pag. 70. Moshem. Obif. lib. I. p. 217. Clericur hift. ecclcf. faec. II. p. 696 fqq. et not. ad Rom. XVI. 17. vt mittam Buddei et Boyfen. difpp. Heumaonn. — 81 opus fuiffet, hic catalogus potuiffet augeri. Sed, cui volupe erit, is iudicia atque teflimonia apud Pruckerum eosque, quos laudavit Heu. mannus, bene multa inueniet. — Fobricinr quoque in vita Luciani, infra lib. IV. cap. 16. pag. 5co. vol. III. vet. edit. quaedam adno'rauit. — Z/ienagorar legat. pro Chriflian. ad imperatores Marc. Aurelium et Lucium Verum cap. 22. meminit huius Peregrini, ho. d ννν 2 minis Fuit t Pafic/er, Cratetis frater, difcipulus tiam defignari. Sic Oenomaum, contendit, vo- cari a /uliauo VII. pag. 209. κύνα, calumniato- Tem, vti Zoilus apud, Zeianim H, V. lib. XI. cap. ro. diétus eft canis vleioricus. Immo malit eum accenfere Epicureis. "Sed videtur Oenomaus producit Eufebius praepar. euang. lib. V. cap. 18. et fq. vkque ad finem illius bri, lib. VI. cap. 6. fin. et cap. T. toto, Eidem libro V. cap. zr. tri- buit Jicacitatem cgnicam. Heumasn. — Et tamen hic in actis philof tom. II. pag. 901 (4. omnem dat operam, vt Oeionigum numero Cynicorum eximat. Argumenta eius funt, quia Zulia. orat, VI. pag.199. et orat. VII. pag. 209. ct 212. nos doceat, Oenomaum nigris coloribus depinxiífe fc&tam cynicam; immo vero pag. 210, Oenomaum a Cynicis diftinguat, et Socrates hift. eccl. IV. cap. 25. difcernat illum & Diogene, Διογένης ὁ κύων, καὶ Οἰνόμαος à Φιλύσοξος, ncc Eufcbius eum vm- quam adpellet cynicum. Quod. Eujebius illi tri- buit dicacitatem. cynicam, id nihil vslere cenfet, fed maledicentiam eius et calumniandi impuden- placita potius Anti&henis faniora fectatus, et fla- gitia vitamque píeudo- Cynicorum inhoneftlam turpemque irrififfe et profcidiffe. Atque Brucker, in hift. crit, phil, vol. 11, pag. £09 fq. argumentis Heumannianis alia iam oppofuit validiora; et IV yttenbach, loc. mem. exiftimat, Heumannum vix iu illum errorem fuiife dclap(um, fi 7u/iani loca attente confideraffet. — 7. //alefius Emen- datt. lib. I. cap. 3. pag. 6 fq. quaedam loca Ex. Jtbii praepar. euang, V. 20. ex Ocnomai commen- tariis face critica illuftrat. Zar, γα. $4 — LiIILc.lX. 5. CATALOGVS : Vol M. p 365} 306 minis diferti, phantasmatum mire capacis, qui, ingenio abundans portenta, miraque dictu factuque in omni vita amauit, et hanc infaniem morte comprobauit. Nam illis temporibus, finitis olympicis certaminibus, rogo ab omnibus praefentibus Cynicis ac: cenfo, in ignem fponte infiluit fe ipfe concrematurus. At num Lucianus de morte: Peregrini tom. Ill. pag. 325 fqq. edit. Reitzii, vbi interpretes multa docle adnotarunt, verum omnino dixerit de illo philofopho, non conuenit inter viros doctos. — Stephano Je Moyar, in prolegomenis ad varia facra fol. το, videtur Lucianus illudere voluiffe mar- tyrio Polycarpi, hoc ipfo forte anno creimati etc. fed Generi ad Lucian. de morte Pe- regrini pag. 325. modeíla animaduerfio cautos iam auocat ab adfenfu. At, aliis omif- fis, Brucker. vol. Il. pag. $18. vbi copiofus eft de Peregrino et Luciani narratione, hanc fufpectam redditurus putat, Lucianum iftius potiffimum viri, non tam vita, quam snorte illuflris, hifloriam ideo delegiile, vt haberet, quibus, fi non omnibus, certe cy- nicis philofophis, grauem dicam fcriberet, et in primis Cynicos more fuo falfe irri- deret, ideo multa ornandae fcenae cauífa cenfinxiffe, et in multis ab aliorum, Peregrino aequalium, teftimonio difceffiffe. Ita perfequitar Luciani narrationem et cum aliis come parat. At cel. Jielandus in erudita diff. de fide Luciani in notitia quam dedit de Pere- grino, adiuncta tom. III. vertioni Luciani germanicae Lipfiae 1788. pag. 93 fqq. fióem Luciani, qui Peregrinum eiusque vltimum fatum ftolidum bene nouerit, a crimine Dru- ckeri aliorumque docte ingeniofeque vindicat, et rem ipfam vberius explanat; denique de eius aetate, (cuius ratio e' inquifitio exercuit Bruckeri fludium,) diíferit, - Coniicit igitur, Peregrinum, anm. Chr. 168. (Fabric. in vol. III. fcripfit, ann. Chr. 169. die XVI. lulii.) quum, tefle Philofirato, iam fenex effet, rogum confcendiffe, tunc circ, ann. 60 — 70. natum et intra ann. 140 — 152. cum Chriflianis verfatum, adeoque intra ann. r — το, faeculi II. in lucem editum fuiffe. n notis, verfioni fubiectis, multa Lu- ciani et hiftoriae illius temporis loca acute explicat illuflratque, et contra interpretes ac Bruckerum difputat, Adde Capperommier recitationem. academicam in Mem. de l' acad. Parif. des Infcript. vol. XXVIII. pag. 69 fqq. Har/. Philifeus, Aeginenfis, Oneficriti F. Diogenis difcipulus, cui tragoedias, quae fub Diogenis nomine ferebantur, nonnulli tribuerunt. / Vide Laert. VI. 84. et 73. 75. et go. lulia. Orat. VI. pag. 186. et VII. 216. vbi male PA /iffur.. [adde Lambec. comm. bibl. Vindo. bon. vol. VII. pag. 274. cum nota Kollarii, et quae fupra in vol. II. pag. 314. contra Lanbecii opinionem prolata funt. Πανὶ. Photion, cognomento yessós, Diogenis, Cyuici, auditor. Laertius VI. 76. Plato, Cynicus. Laert. VI. 27. nifi probanda potius expofitio Cafauboni, [IP] vt fane vide- tur, quoniam ilem Lsertius inter varios Platones llI. 103. nullam Cynici mentionem facit. [vid. fupra in Platone $. 1. not. pag. 57.] Polyselus, infra in Xanthippo. Pofotharsr. vid. epigramma apud Küflerum ad Suidam in Κυνδχος. Proteus, Cynicus, apnd Páiloffratum in vita Herodis Attici cap. 13. p. 565 fq.. [vbi vid. Olea- rium.] - Eft Peregrinus, de quo modo difputatum eft. — Fabric. ad Luciauum de Pere- grini morte, tom. 111. pag. 525. edit, Reitz. Menander rhet. de encomiis pag. 61 fq. ed. Heeren. lia Vol. IT. p. 366 : CYNICORYM Lib. ITI. c. TX. 535 Heeren. παράδοξα (cil ἐγκωμια) — τττ τὸ τῆς πενίας Πρώτεως τῇ Κυνόε. ἢν] Salufliur, κυνίζων. Phot. cod. CCXLII. pag. 556. κυνικώτερον ἐφιλοσόῷε;. Suid. in aes, Diuerfus hic Procli difcipulus fuit a Sa/u/io, cui Orationem quartam infcribit lulianus Imp. Huic potius Iuliani, Platonico, quam alteri Cynico Saluflio tribuerim libellum elegantem, qui exflat περὶ Θεῶν κοὶ «coy, de quo infra lib. V. [vol. VIII. pag. 661. in- primis lib Vl. cap. to. vol Xlll. pag. 643. vbi plures Sa//u/lii recenfentur et Fabric. fuam fententiam firmauit. Hoc autem loco margini adfcripfit manu, , nefcio, idem. ne (it, ad quem Libanii lib. 1. epift. 66. «xilat. — Copiofe de illo agit Bructer. vol. IT. pag. 521 fqq. Harl. — confer Conring. lib. L. de medicina Herm. et cap. 12. pag. 123. NNoudoeum epift. 71. pag. 531. Bibl. Bremenfem tom. ll. pag. 424. Ml/er. ad. Morhof. Polyhift. tom. I, cap. 7. $. 10. pag. 521. Cynico tamen Salu(tio tribuit Iibell. “περὶ ϑεῶν καὶ κόσμε Huetiur quaeft. Alnet. lib. IT. cap. 2. $. 1. 5. 7. 8. o. εἴς, εἰ Ronefíur Ἰῃ] οτῖν ption. claif. |. nr. 2. pag. 4. vbi eum vocat Cynicorum vitinum. Heumann.] Serenianur, fupra in Afclepiade. Sotader, Alexandrinus, de quo Mozmur hift. 25. ad Nazianz. [De aliis vid. fupra in vol. I. pag. 627. εἴ vol. IL pag. 495 [4.1 Sphodrias, cuius τέχνην ἐρωτικὴν citat Zfthenaens IV. pag. 162. Stilpo, Megarenfis, auditor Diogenis, Cynici. Laert. VI. 76. [at poflea nobilitauit fcctam Megaricam f. Eriflicam. vid. Brucker. I. pag. 617 fq.] Theagenes. Lucian. lib. de morte Peregrini, (vol. Ill. ed. Reitz. p. 329. 351. (vbi aequalis Lu- ciani et confirmaíle dicitur, etiam Sibyllam de Proteo eiusque morte voluntaria aliquid praedixiffe,) 353.] Galenus XIII. 15. method. medendi tom. IV. Bafil. pag. 178. 179. Theodorur, Crynultur, fine pluribus; canibus flipatus Cynicus, quem colloquentem inducit Zthenarur in dipnofophiflis, [lib. XV. pag. 669. vbi aliquis Cynulcum ita adloquitur: O "T'ieodore, hoc enim tuum nomen proprium efl; item pag. 692. ᾿ Ceterum nota, hune "Theodorum eífe perfonam fictitiam quamdam, vti ceteri Athenaei conuiuae. Quod Cynulzur non (it nomen proprium, fed adpellatiuum, fignificat Cynicum, plures difci- pulos, (canes dici folitos,) fecum habentem: manifeflum id eritex argumento, Athc- naei libris praefixo. [δ᾽ enim dicitur: aderat etiam. vnus Cynicorum, quem Ku» yeAxcy vocat, fubaudi Athenaeus. — Heumann. injnot. msta et in Actis philof. tom. ἢ. pag. 921.] à Theombrotut , Metroclis difcipulus. Laert. VI. 9s. Theomneflus , infra in Xanthippo. Thrafilur, Cynicus. Seneca M. 13. de benefic, et Plufarrh, Apophthegm. Fabri. Diuerfus eft a Thrafylle, Platonico, de quo fupra, p. igo. /Menag. ad Diogen. Laert. III, r. pag. 133. infra de fcriptoribus Muficis deperditis $. IX. fin. Kudoría pag. 143. in art. de De- mocrito, Hrucker, vol. M. pag. 163 fq. Harl. Timarcur, Alexandrinus, Cleomenis difcipulus. Laert. VI, 95. Vvv 3 Xanthippur, 526 Lib. ITI. c. IX. X. CATALOGVS ^ : Vol. ΤΙ. p. 366 Xanthippur, 'Theomneflus, Polyzelus, Oneficritus, Monimus, Menander, Hegefianax, Diogenes, Crates et Antifihenes, Cynici, quorum fcriptis vfus eft Stobaeus. Aot. cod, CLXVII. Xéniader, Corinthius, qui Diogenem, Cynicum, eniit eique filium inflituendum et domum regendam dedit. Larrt, Vl. 74. 82. Fabri. conf. Brucker. . pag. 885. inprimis p. 888. et quos ille laudat. Zar. Zeno, Citieus, Cratetis difcipulus. | Vide Numenium apud Zufib. XIV. praep. pag. 729. et poflhaec inter Stoicos. Verecundiam et decorum nfagis obícruare, quam Cynici, docnit; in reliquis eorum placita probauit, ipfe auctor Stoicorum, quorum dogmata cum Cy. nicis conuenire, innuit etiam Zuueizalis ΧΙ, 121. ; Et qui nec Cynicos nec Stoica ἀορηιαέα legit, 4 Cynicis tunica. diflantia. Tungit etiam Martial. XI. 85. Tondeat hic inopes Cynicos et Stoica menta. ' Confer Julianum Orat. Vl. p. 185. Laert. Vl. o4. VIT. τῶι. Lipfium lib. T. manududt, diff. 15. Quod vero Sidoniur Carm. lI. v. 168. Cynicorum turbam Epicuri fodal'um imitatricem ad- pellat, de eo vide fis Sirmondi notas pag. 181. Auguflini adhuc temporibus plures fuerunt Cynici, quam Stoici, vt tellatur lib. Ill. contra Academicos cap. 18. —//ague munmc Philofo- phor non fire videmur, wifi aut Cunicor, aut Peripatetitor, aut Pictenitor. — Et Cynicos quidem , quia ens vitae quaedam dele&lat libertar atque liceutia. Adde, ἢ placet, XIV; 2o. de C. D. [δ] Fabri. Auguftinus. tamen fub Cynicis complecti videtur Stoicos, Cynico- rum progeniem. De Stoicorum multitudine vid. Catalogum Stoicorum. Heumanz, — Supra memoratis fcriptis addi poffunt Georg. Gottfr. Richteri dil. de Cynicis, Lipfiae rgor. 4. Chr. Gottl. Ioecher progr. de Cynicis, nulla re teneri volentibus. Lipfiae 1743. 4. Biblioth. philofophic. Struuianam edit. Ka//ii, I. pag. 216 fq. Harl. Q APVT -X CATALOGVS ;.PHILOSOPHORVM. STOICORVM, DIGESTYS ORDINE. ALPHABETI, [Cum au&ario G. C. Hailes.] Ν᾿ ΠΠπσα (o Stoita, Cynicae quafi propago, vid. Ciceron. de Or. III. 17. δὲ emen- data a flagitiis nequitiisque multis purgata, atque elegantius culta, auctorem habuit Ze- monem, Ciliewn, (de quo paullo ante quaedam dedit Fabricius, at poflea fuo loco vberius difputabitor;) nomen autem adepta eft a porticu celeberrima, et reliquas, quae multae fue- runt Athenis, antecellente, Sfoa, etiam Porcile, fenfu eminenti dicla, quam Zeno occu- pauerat et vbi copiam fui fecerat difcipulis: qui quum prius Zenonii audirent, ab illo loco poftea Stoiri dicebantur. — Stoici quidem iam antea vocitabantur poetae ct alii, qui litte-^.— rarum cauffa ibi conuenerant; fed poftea nomen illud Zenonis adleclis vnice adhaefit, vid. Diogen. Leert. VII. cap. 1. de Zenone, fcct. 5. ibique Menagium, Gropá. diff. de gymn. lit- ^ - terariis STOICORVM Lib. IIT. c. X. 527 teraríis Athen. p. 49 fqq. (quam dif. recufam dedit Brucfer. ad. calcem Scipion. Aquiliani de placitis philofoph. ante Ariftotelem pag. 279 fqq.) Ingens olim fuit Stoicorum multitu. do. Hinc Sextus Fimpir. libro T. (adnotante Heumanno.) fcribit, in iis, qui in vnaquaque haerefi philofophantur, plores elfe, qui in philofophia ftoicam fectentur haerefin. vide paul- lo infra in hoc catalogo voc. Zntiochus Zlfcalonita. — Quare dolendum eft, periitle Z4po//onii Tyrii, (de quo h. capite loco fuo fermo ezit,) indicem philofophorum Zenoniorum eorumdcm- que librorum. Δι maior iactura facla eft, libris integris Zenonis, Cleanthis, Chryfippi et aliorum genuinorum Stoicorum iniuria temporis abfumtis. Nam qued in omnibus amplis fectarum familiis factum eft, et adhuc, tanta ingeniorum diuerfitate, euenire folet, pofteri faepius deflectunt defcifcuntque a confuetudine placitisque maiorum. — Quare qui, vt tamen permolti recentiores fecerunt fcriptores, Zenonem et Chryfippum, valde iam diffentientem a magiflro, aliosque antiquillimos ex recentioribus diiudicant, adeoque ex Senecae, Epicteti et Autonini imperatoris libris tamquam ex puris fontibus difciplinam doctrinamque Zenonis vnice hauriunt et, illis ducibus, in fermam artis redigunt; ii, opinor, cgregie falluntur aliosque fallunt. — llli enim et vel antiquiores ab archetypo lapfi funt et deciderunt. — lam ve- teres. fenferunt. Stoicos neutiquam inter fe concordes effe. — Galenus de libris propriis cap. iH. μικροὶ μὲν δήπως ésiv ἡ παρὰ τοῖς Περιπωτητικοῖς διαφωνία" μεγώλη δὲ παρὰ τοῖς ΣΤΩΙΚΟΥΙ͂Σ καὶ Πλατωνικοῖς. add. Plutarch, de Stoicorum repuga. et Eujebiur XI. 5. ,praepar. pag. 728 qq. atque Cieero aliquoties id declarat — infra, voc. Zntipater Tarfcn- fir. Sic in docirina de fato, Zeno et Chryfippus probabiliter liberalius et reclius, quam multi iique recentiores Stoicae difciplinae alumni, fenferunt, nec virtutem ac libertatem illo plaue toli iudicarunt. Inter. ea vel aliquot fragmenta veterum. germanorum Stoicorum feruarunt, vel praecepta et dogmata quaedam pallim collegerunt, et defenderunt aut exa- minarunt Cicero, (cuius loca, in quibus Stoicorum fententiae proferuntur, explicantur aut refutantur, congeffit et aliquoties illuflrauit cel. Ge/ickz in M. 'T. Ciceronis hiftoria philofo- phiae antiquae, Berolini 1782. 8. pag. 271—324.) Gellius VY, noct. attic. cap. 1. et 2. Dio- gms Laertius , libr. VII. Sextus. Empirirur, Plutarchus, iudex faepe iniquus 2). Eufebius praep. euangel. XV. cap. 14 — 22. et Sfobarur. — Stoicorum doctrinam, quae in emendandis moribus ponitur , maximam partem cognofcimus ex Seneca , Epicleto , ZIntonimo, (in culue opus egregie commentatus efl, et multa, quae philofophiam Stoicam illuftrant, ex veteribus auctoribus collegit Gafackerus,) ex Simplirio, (qui tamen ex Peripateticorum placitis Stoi- corum decreta explicare folet)) in commentario in Epicteti enchiridium, Arriano, in differ- tationibus Epicteteis. | Hi funt etiam fontes, ex quibus recentiorum doctorum virorum nar- rationes et libri maioris minorisue molis plerumque manarunt. Magnus autem eft numerue eorum, qui poft litteras renatas vario modo de Stoica philofophia differuerunt aut eam, impari quidem fortuna, explanare fuflinuerunt. — Alii aurem. verfati funt in explicanda vni- verfa Stoicorum hifloria arque doctrina; ali! peculiares tantum illius partes illuftrandas fibi fumferunt. — Caralogum Sroicorum. dederunt. quidem Cozzoeudur de magiflerio antiq. philof. lib. III. cap. 4. et /oufi«r de fcriptor. hift. philof. IT. 1, 1. pag. 251 fq. qui praeter ca lib. IT. τ, 2. pag. 137. (vbi de Zenone quaedam adnotauit) Stoicorum exhibuit fucceffionem. Jlum autem ' a) Loca in Píeudo-Plutarcho de phyficis phi- indicauit cel. Berf. in recenfione fcholarum ete. lofophorum decretis, de Zenone alisque Stoicis — editioni praemiiffa pag. 53 fq. 588 Lib. 11I. c. X. CATALOGVS T autem catalogum auxit Fabricius nofter addiditque citata; folo tantum Ionfii nomine pofito, vbi non alium teflem habuit in promtu. — Catalogum aütem fcriprorum de philofophia Stoi- ca concinnauit Heumanuu: im actis philof. tom. 1. partic. IV, nr, 7. pag. 710 fqq.- praecipue pag. 745 fqq. vbi fcriptores bene ordinat et ita difpefcit, vt primum recenleat fcriptores, quo- rum habuit notitiam, qui 1) de philofophia Stoica generatim, 2) de Stoicorum logica, 3) de eorum philofophia morali, et 4) de phyfica eorum egerunt: nam tribus partibus, logica, ethica et phyfica Stoici cum Ariflotele et Xenocrate comprehenderunt omnem philofophiam, ita tamen, vt multa melius definirent ac difcernerent, ab aliis philofophis quaedam fumerent mutua, aut alia modo bona, modo praua, adoptarent decreta fuaque adderent paradoxa; tum idem Zzumanaur ibidem, tom. IT. pag. τόν fqq. Stollii fupplementa, et pag. 478 fqq. fua ipfius et Lintrupii propofuit additamenta. — Idein tom. HI. pag. 110. quaedam nomina ex- punxit ex Stoicorum catalogo. Et tamen poflea alii acceflerunt, qui de Stoicis eorumque difciplina difputarent. Ego vero neque fpondere poffum plenum abfolutamque catalogum, neque neceffariam effe arbitror repetitam omnium et Bngulorum ab Heumanno, Struuio, in bibliotheca phiofoph. edit. Kahlii tom. 1. pag. 209 fq. Bruckero aliisque, ad quos prouo- cabo, citatorum memoriam; multo minus eos, qui de Epicteto, Antonino et Seneca difpu- tarunt, hic adpellabo. Quare potiores, aut ab aliis omiífos, fecundum Heumanni ordinem ex- citabo fcriptores. 1) Generatim Stoicam perfequuti funt philofophiam omnes, qui hiftoriam philofophiae condiderunt, et quos in hoc ac fuperiore volumine aliquoties laudaui. — Praecipue tamen commendandus eft Bruckerur in hiftoria critica philofophiae vol. I. pag. 893 — 967. de Zeno- ne eiusqu2 philofophia, huiusque vitiis et virtutibus: tum pag. 968 ---- 981. de difcipulis et fuccefforibus Zenonis in fchola Stoica; vol. II. pag. so fqq. de adfeclis Stoicae difciplinae in- ter Romanos pag. 531—599. de fecta Stoica fub imperatoribus romanis. vol. IV. part, I. p. 486 — 5c2. de reflauratione philofophiae Stoicae recentiore. Ego vero non illico omnes, qui Stoicam laudarunt philofophiam aut de illa fcripferunt, adnumerarem philofophis Stoi- cis. Tta quoque forfan inter antiquiores plurium nomina funt. expungenda aut aliis quoque fcclis accenfenda. — Idem analecia dedit in vol. VI. p. 249 — 256. et p. 344 fqq. Francifci de Quevedo doctrina Eftoica, (poft Epicteti enchiridion, hifpanicis verfibus ab eo redditum) tom. lI. Opp. Bruxell. 1671. 4. Thom. Gatackerus. praemifit editioni fuae Antonini imperatoris de rebus fuis, praelo- quium, in quo de difciplina Stoica cum fectis aliis, peripatetica, et academica, epicurea Vero praecipue collata, deque eorum, qui hanc fequuti funt, quae fuperfunt, Senecae, cum primis M. Antonini fcriptis differitur. Jo. Fraucifái Buddei introductio ad philofophiam Stoicam ex mente M. Antonini, prae- miífa.Wollii editioni M. Antonini τῶν εἰς ἑαυτὸν βιβλίων. Lipfiae 1729. 8. Le Sage Stoique par Zfufcn. [e Craud , Hagae Com. 1662. 12. Non admodum multa, nec tamen fpernenda dedit /MorAof. in polyhiftore philofophi- co, lib. II. part. I. cap. 8. pag. 190 fqq. Pitrum Ga[fendum in. explicanda Epicuri philofophia, de Zenone ac Stoica philofo. phia erudite fufeque ditferuiffe, iam imonuit Bruckzr. vol. VI. pag. 249. Cudwerth. C PEL ν [| STOICORVM Lib. III. c. X. 529 Cu "irorth. in fy lemate intellectuali eiusque fagacior interpres Moshemiur paffim, idque fe ]uenrer Stoicorum dogmata varia ratione protulerunt, illuflrarunt aut examinarunt; . Gcorg. Pafthius in introductione in rem litterar. moralem vet. cap. III. de Sto:cis, Cel. Dieter. Tiedewona bis bene meruit de illa philofophia. Primum edidit Suflem der Jtoifc'ei Pàilofophie , Lipüiae 1776. 8. {Π|. part. in quo quidem libro non vbiuis teinpora et diuerfiras ingeniorum ac p'acitorum in fchola floica difcreta videutur: (conf. ephemerid. lit terar. Erfurt. ann, 1776. plag. gg. et Gottingenf. ann. 1777. plag. 7.) fagacius autem explana- vit idem ille philotophiam floicam, ct, quid haec habuerit proprium ant quid cum aliis phi- lofophis illius aut fuperioris aeui commune, curatiüs expofuit in: Gejff der fpeculatives Dhi- lofophie, tom. Il. cap. XII. pag. 427 — $66. Cel. Garu* in comment. ad Ciceronis libros de officiis, ab ipfo germanice verfos, (Bres- lau 1783. 5.) paflim veria philofophiae fToicae capita illuftrauit aut interpretatus eft. : Cl. Gur/1t in Íciagraphia hifloriae philofophiae, (Abrifs der Gefchichte der Philofo- phie.) pag.72— 93. hilloriam et placita illius difciplinae fcite intelligenterque perfequu- tus eft. Stanleism, Adelungium, Buddeum aliosque et plurimos eorum, quos in Heumanni acis iam productos nouimus, vt praetermittam, quosdam primum nominabo qui de Logica. illius fcholae difputarunt. Adami Burfi, Poloni, logicam Stoicorum laudarunt 77offu de nat. et conflitutione logicae cap. VIIT. pag. 40. aliique apud. Heumansum in actis phil. tom. 1, pag. 746. P. Gaffrndur lib. de origine et varietate Logicae cap. VI. p. 49 fq. Samuel Parker. de deo, difp. VI. fect. 9. p. 519 fq. s To. fndr. Sihmidii diff. de Chryfippea brutorum logica , Ienae 1689. lo. Ab. Fabricii difp. de cauillationibus Stoicorum, Lipfiae 1692. et in eiusdem opu. fculis, Hamburgi 1738. 4. pag. 133 fqq. Io. Ge rg. IVilch. in parergis academicis, de progreífu ac fatis logicae, p. 533 — 543- adde B.ucker. I. pag. 915 fqq. Garre in dillertat, de ratione fcribendi hift. philof. pag. ἡ —14. de Stoica definitione vif et vifi compredeuft. Difciplinam et doctrinam Stoicorum ora/em: multi illufirarunt varia ratione: lllam luft. Lipfu: in. primis amauit, docte expofuit beneque digeffit illius partes; fed nimiis exor- nauit laudibus, eo potilfimum conf(ilio, vt iudice 7a. Thomafío in hift. phil. et ecclef. p. 6o. Stoicos fuos maxime reduceret in gratiam cum doctrina Chriflianorum; Senecam autem et Epictetum maxime eft fequutus in libro huius fententiae Iufti Lipfii manudu&ionir ad Stoicam philofophiam libri tres; L. /nnaco Senecae aliirqua Jeriptoribus illiflrandir, Antwerpiae 1604. 4. Lugduni Batau. 1644. 12. et in eiusdem Opp. Antwerp. 1637. fol. tom. IV. pag. 42t fqq. Varia diuerfaque fuerunt de hoc Lipfii libro iu- dicia. Budirus in praef. ad Íelecta iuris naturae et gentium fentit, Lipfium ineptiilimum potius fuiffe Stoicorum adulatorem , quam difciplinae floicae reflauratorem. ^ Copiofe recen- Fol, 111. Xxx fetur go — Lib. III.c X. CATALOGVS fetur illud opus Lipfii, adfperfis vtilibus animaduerfionibus et notitiis aliorum fcriptorum , in. uibus examinantur Stoicorum placita, in Cáriff. "T'homofii fummarifchen Nachrichten von auserlefenen. — in der Thomafifchen Biblioth. vorhandenen Büchern, part. XXII. pag. 825 Íqq. Quae Lipfius vberius expofuit, ea in compendium veluti redegerunt Cafpar Stioppius in elementis philofophiae moralis Stoicae, Moguntiae, 1606. 8. et Dan. Heinfiur in orat. de Stoica philofophia, inter eius orationes Lugd. Bat. 1627. 8. nr. 23. p. 326 fqq. Idem Lipfus in libr. de Conflantia. Francof. 1591. 8, etc. lib, I. cap. 17 — 22. doctrinam Stoicorum de fato illuflrauit atque ita interpretari fluduit, vt minus falfa ac periculofa vi deretur. CI. Meinevfus in philofophifchen Schriften, part. II. pag. 130. de ἀποαϑείο Stoicorum egit: haec ipfa fuit quafi pomum eridos; faltem illius quaeftionis interpretatio , quae faepe prope abeft a logomachia, valde torfit viros doctos. — Sc ex(lant lo. Bienii- ez ae fapientis floici etc. difputatt. tres, Hauniae 1695. Io. Barthold. Niemeier diff. de Stoicorum ezoS9et. exhibens eorum de adfectibus do- Kirinam, rationesque, quibus moti fapientem fuuin 7293 cfle voluerunt. Helmll. 1679. 4. Io. Henr, Fifther difp. de Stoicis, czraSetos falfo fufpectis, Lipfiae 1716. 4: Th. Burnet. in. Archaeologia philof. lib. I. cap. 12. Mich. Frid. Quadiur edidit difput. hiflorico- philofophicam, tritum illud Stoicorum. τ LJ , "aos J Παράδοξον περὶ τῆς ἀπαθείας expendentem, Sedini 1720. 4. Humphr. Ditton, Anglus, in libr. germanice verfo, de veritate religionis chriflianae, ex refurrectione foteros noflri probata, in adpendice fect. XV. fufpicatur, nec tamen auda- cler pronuntiat quafi de tripode dictum, nullius feclae inter idolorum cultores difcipiinam et placita, praecipue doctrinam de moribus, quam Stoicorum magis conuenire cum Chri- ftianorum doétrina difciplinaque. — Ita alii; vt Sreuchus, Pfannerus, Huetius, erc. quoque fenferunt, aut nimiis laudibus exornarunt Stoicorum v:tam et doctrinam: atque Anonymus in: Gefammlete Arbeiten sum. Nutzen uud. V'ergniügei, 1. und 2. vierthel Iahr.. Bremae, (coll. ^phem. litrerar. Gotting, 1753. plag. 141. et Erlan». in fupplem. eiusdem anni nr. 51.) cum nonnullis eruditis contendit, chriftianam religionem confpirare cum praeceptis veteris feclae Stoicorum, prae/er'm ratione horum παθείας. Atillius argumen'a iefutauit Chriflian Bernhard Bücher in commentat. de aro eto: Stoica religioni chriflianae mi- nime conueniente, Wittebergae 1754. 4. Henr. tamen S heurlio in bibliogr. moral. δ, 165. Stoici reliquis philofophis moralibus "tantum viden ur excellere, quantum lenta folent inrer viburna cupreffi, aliaque ad illius fe- clae ccinmendationem adfert. /— Guo/fianzur aurem Zac. Frchr in. dil. praefide ZM:z20 Dan. Omeifo, vindicaturus Stoicorum philofophiam moralem fobriam, eorumdemque placita cum ehriflianismo conuenientia, Altdorfii 1699. 4. perfequitur plura floicae fcholae dogmata. nec tamen fcite femper comparat cum: effatis facrorum oraculorum, vt oflendat, placita Stoi- - corum moralia pler«que, fi non femper et in omnibus, ratione doctrinae, certe. rarione lo- quendi modi, cum facris litteris conuenire, adeoque reliquis philofophorum dogmatibus tan- to STOICORVM - GEBRIHLXEX m to effc pracflantiora, quanto ad fidei chiiflianae finceritatem accedere propius videan'ur. — At prmem Stoicorum recentiorum praecepta funt ab antiquiorum placitis difcernenda, . "Tum vuiucrfum illorum, quod dicitur, fyflema, efl perfpiciendum, non fingula et peculiaria difie- €laque quafi totius. corporis membra funt feorum comparanda, ad iuílum de illa fchola iu. dicium ferendum. In quam multis autem rebus et dogmatibus peccarint Stoici, iam fupe. riore feculo demonflrauit Jo. Jac. Hartmann, in difp. praeüde Georgio Paullo Rortenbercio, de intemperantia philofophiae Sto'cae, Altdorfii 1691. 4. — De mifericordia, a contemtu Stoicorum vindicata, dilput. fcripfit 70. Chriffoph. Sturmius, Altdorf. 1702. 4.. — — Atque Buddeu: in lVagoge hiflorico -theologica lib. 1. cap. IV. $. 22. pag. 200. prudenter, ,in fcri- piis, ait, Stoicorum, quae fuperfunt, Senecae, Epicleti , M, Aurelii Antonini imperatoris et philofophi, multa egregie et fplendide dicta occurrunt, quaeve (ingularem vim ad exci- tandam fouendamque virtutem habere videntur. — Sed fi principia fimul confiderentur, qui- bus füperflructa funt, aut ex quibus fiuunt, pleraque non tantum lubrica, fed et plaue impia depreheuduntur. Nocent itaque meritoque damnantur, in Syílemate Stoicorum Ípcctata, fed extra illud confidecata profunt, recteque laudantur.^ dem Bud/eur conícripfit quatuor: dif. de praecipuis Stoicorum in philofophia morali erroribus, Halae, 1696. 4. recufas in eiusdem Analectis hiflor. philof. Halae 1706. 9. — Atqui /affot in Recueil de Difcours et Pieces prefentées à l' Acad. des leux Floraux de 'Touloufe 1692. pag. 21 Íqq. inquifiuit, num . - Stoici an Epicurei virtutem folidam potius prof.ffi fint et exercuerint, (quels Philofophes ont fait profeffion d'une vertu plus folide ou les Stoiciens, ou les Epiccriens.). — Eft quo- que peculiaris comment. de apatáia Stoicoram in biblioth. philologica Gottingenfi ann. 1770. vol. 1. part. Ilf. pag. 1 fq1. Praeter cz Sexy et aoraexesxv iactitarunt etiam. quidam fane Stoici, fimilitudinem cum deo ὁμοίωσιν τῷ ϑεῷ , quam quidem vanitatem et iactantiam teflimoniis Senecae, Epi. δεῖ atque Ànronini comprobat, et refutat, comparata theologia Chriflianorum ac Stoico- rum, M. Georg. Frideric. Zfthou in 11. dillertatt. excutiens ὠποϑέωσιν, a Stoicis adfectatam et adfertam ,. Witteberg. 1715. 4. Chrifl. Aug. Heumanni dif. de αὐτοχειρίᾳ philofophorum, maxime Stoicorum, lenae 1703. 4- Io. Colmar , pracfide M. Georg Paul. Roetenbeccio, diff. de Stoicorum et Ariflotelico. rum circa gradum neceffitatis bonorum. aeternorum ad. fummam | beatitatem difceptatione, Norbergae 1709. 4. Mulas difceptationes, olim inter Stoicos ct Peripateticos agitatas, in logomachias abiiffe, in multis decretis illos quidem confpirare, et vtramque feclam naclam fuiffe patronos, iudicat, floicam tamen fententiam Ariílotelicae praeferendam eífe cenfet auclor. Io. Iac. Dornfldii difp. de fine hominis floico, Lip(iae 1720. 4. Finis Stoicorum, fiue fummum hominis bonum, pofitus efl in ὁμολογία fiue conue. nientia, vt Cicero ait de finibus ΠῚ, fect. 2r. cap. 6. et Stobaeus Ecl. ethic. lib. Il. pag. {71 fq. fiue, vt alii Stoici dixerunt, in eo, vt naturae conuenienter viuamvs, (vid. Lipfim in ma- nuductione lib. I. diff. XV.) et Cizero de Finib. ll. cap. XI, f. ct. 34. (vbi Dauif. plura collegit.) ita explicat, fines bonorum Stoicis, cenfentire naturae, quod effe volunt e virtute, id f, ho- Xxx 2 nefate $32 Lib. I1I. c. X. CATALOGVS neflate viuere; quod ita interpretantur , viuere cuiu intelligentia earum rerum, quae nafura euenicent , eligentem ea, quae ej]jent. fecuudum' natutrain, reiicientemque tontraria, — De hoc Stoicorum igitur fine docle copiofeque dierit Dorafeldius, oftendit, quae falía infint fe- eundum S:oicorum doctrinam, ct qua meliore ratione cum fobria veraque philofophia et difciplina Chriflianorum, potlint componi ; idemque Lipfii errores patefacit. Baltus, e focietate lefu, in libros: Jugement des S. S. Peres fur [a morale. de la Pailo- . fophie payenne, Argentorati 1719. 4. Stoicorum ron minus quam reliquorum philofophorum dc moribus dogmata oppugnauit, impulfus potilfimum Dacerii fcriptis; quippe qui tum in diilertatione de Platone, tum in praefationibus ad M. Antonini opera et ad fymbola Pythago- rae nimis magnifice de morali ethnicorum philofophia fentiret, aequiparare eam doctrinae chriftianae haud veritus. conf. Acta eruditor. Lipfienf. menf. Febr. ann. 1720. pag. 60 fqq. Doéctrinam S:oicorum, beatitatem hominum vnice collocandam effe in virtute, (quate- nus tantum ad hanc, quam degimus, vitam refpiciamus,) effe nimis feueram falfamque, εἰς que, per fe confiderstae, Epicuri principium effe praeferendum, (quamquam vtraque doctrina a turioribus verioribusque chriflianae doctrinae placitis multum abhorreat,) demonflratur in libello, (II. plagul. in 4.) infcripto: Enarratio et comparatio do&lrinarum moralium Epicuri et Stoicorum: dil. quae. prae. mium — retulit. In ftholis publicie recitata Kal. Iul. 1754. α Io. Fofliv, A. M. Coll. reg. Íocio. Londini 1758. vid. Erlang. ephem. litter. ann. 1758. fupplement. pag. 605 fq. lo. Cafp. Kühnii, refpondente Io. Boeclero, diff. de focialitate, fecundum Stoicorum difciplinam expreífa. Argentorati. 1700. 4. Gottlieb Stolle in Hiftorie der heidnifchen Moral, Ienae 1714. 4. pag. 124—145. late perfequitur Stoicorum de moribus placita et iudicia, faepe nimis feuera. Huc quoque referri poffunt: Seer. W'intheri Stoa Epicurea, feu de feclae floicae epicureismo; II. difputatt. Hau- niae 1695. 1696. Fraücifti Hedelini, Abbatis d'A4ubignae Macaraife ou hifloire allegorique, contenant la philofophie morale des Stoiques fous le voile de plufieurs avantures agreables en forme de Woman, à Paris. 1664. 8. 11, voll. — Memoir. de Literature ann. 1715. pag. 363 fqq. Cum chriftiana doctrina et difciplina dogmata Stoicorum interdum, aliis tamen diffen- tientibus, eífe collata, iam vidimus. Hinc multi, Stoicos recentiores pofl Chriftum natum quasdam fuae doctrinae partes adcommodaffe. effatis (^riptorum diuinorum , arbitrati. funt. Quod quidem feriore pra.fertim tempore omnino negari non potefl: at fines in definiendis partibus, opinionibus controuerfis, temporeque nonnulli funt transgreffi. 70. Gortl e^ Hoi- neccius in diff. de philofophis fcmichriflianis, Halae 1694. 4. cauffas inquirit, cur idolorum cultares philofophiam doctrinis chriflianis interpolarint , et rationem, quam tenuerint, ac viam, qua ad notitiam difciplinae chriflianae peruencrint, inuefligat, atque $. XV. proba- tum it, Ppictetum paullo cautius et occultius χοιςιονίζειν» multa in Chriflianis laudanda ob- feruaffe multasque eorum adoptaífe doctrinas. Jo. STO'CORVM ΧΡ ΣΝ ^53 Io. Wilh. de Neve confcripfit ditfertat. de Epicureorum et Stoicorum, celeberrimi inter philofophicas fectas paris, Chriftianismo intentatis conu:ciis, occafiene loci Actor. XVII. 18. Francof. ad Viadr. 1708. 4. — et Zac. Brucker. dil. de Stoicis, fubdolis Chriftianorum imita- toribus inferuit "emp. Heluet. tom. IIT. pag. 208 fq. rec. in illius Mifcell. hiflor. philof. lit. terar. criticis, Augaftae Vindelicor. 1748. 8. part. I. pag. 225 — 257. Io. Nerb in difp. Verbültnifs der Stoifchen Moral zur Religion. Mogunt. 1791. 8. pri- mum artem philofophiae moralis ftoicae proponit, dcin de eius vi ad fludium theologiae na- turalis. agit. Stoam putat in doctrina de moribus habuifle vera principia ; falfa autem in theologia. conf. ephem. litter. Wirzburg. 1791. fupplem. ad fcidam 67. At Stoici in £erzia philofophiae parte, phjfia, fiue phyfielegia, in qua de corporibus, de principiis, de elementis, de diis, de loco, de vacuo, vel generalius, de mundo, de ele. mentis et de cauffis difputarunt (vid. Diog. Laert. VII. 132.) quas fouerint opiniones, et quos periculofos cominiferint errores, itidem varia ratione a multis viris doctis, modo aequiori- bus, modo iniquis iudicibus, eff demon(lratum. — At tamen in hac potillimum parte fcien- dum eft, Stoicos frequenter inter fe diffenfiffe, ideoque vel boritatem vel preuitatem opinio- pum, ἃ fingulis paucisque Stoicis pronunciatarum, non valere ad legitimum de vniuería fecta iudicium fcrendum. — In primis autem expofuerunt illorum fyflema inter recentiores Lipfus, Iac. Thomafius et Brucker, quos reliqui in exprimendis totius corporis parüculis vt pluri- mum fequuti funt; in quibusdam tamen capitibus fobrius iudicarunt. Iufli Lipfi phyliologiae Stoicorum libri tres: L. Annaeo Senecae aliisque fcriptoribus illufirandis, Antwerp. 1604. 4. — Lugd. Batau. 1644. 12. — ἴῃ eius Opp. tom. IV. pag. 529 Íqq. ; Lipfium cum primis fequuti funt Burnetus, Morhofius in polyhifl. philof. lib. II. part. Y, 8. pag. 190 fqq. et Stanleius, Hieronym. Magiur de mundi exitio per exuftionem, lib. V. Bafil. 1562. fol. Potiora tamen ítoae dogmata clariore et meliore luce colluftrauit lacobus "Thomafiur in differtationibur, ad ffoicae philofoph:ae «t ceteram philofophicam hi- fforiam facientibus, argumenti varii, quibur praemittitur de exuj/Tione smundi /Toica exercitatio. Lipfiae 1682. 4. "Thomafii rationes potiffimum "amplexus eft Buddeur et in pluribus capitibus Brucker, quorum poflerior in vol. 1. hift. crit. philof. pag. 920 fqq. phyfiologiae floicae fummam ex- hibuit mulrosque tam veteres, quam recen'iores laudauit fcriptores. —. Idem in Otio //in- delico pa(fim doctrinas Stoicorum quasdam exponit illu(lratque, e. g. de natura dei, pag. 138 fqq. illorum fententiam de fato pag. 166 fq. et alibi. — Idem exarauit epiflolam, (in Schel- hornii amoenitr. litrerar. tom, VII, p. 443 [qq. rec. in Bruckeri Mifcell. hiftor. philof. lirterar, p32. 147 fqq.) de prouidentia floica, quam contra Lipfium aliosque negat piam fuiffe et cum effaris diuinorum oraculorum confpirare, Mh. την. Reinhardi comm, de mundo Optimo, praefertim ex Stoicorum fententia. Torgauiae 1738. 4. — Idem fcripfit progr. de Stoicorum verbo deo, Torgau. 1737. 4: Xxx 3 |. Ex ὙΚΠΙΕΣ CATALOGVS Ex augurio immortalitatis animi humani et ex opinione de magno anno platonica M. 70. Mich. Sonufag in difp. de palingenefia Stoicorum, lenae 1709. 4. potillunum deriuat cum Pfannero iftam doctrinam. ͵ Pfannerüs autem in. fyflemate theologiae geutilis purioris, Bafil. 1679. 4. paífim fauet Stoae et adfert ornatque Stoicorum de mundo et rebus diuinis fcutcntias: pag autem 56. ex Plutarcho et Miaucio Felice obferuat, Zenonem, Chryfppom, Cleanthem cenfuille, vnum duntaxat efe deum aeternum interitusque expertem. — Illos tamen vera reclaque dei ortus- que mundi notitia et cognitione caruifle, nemo ibit inficias. — Enimucro de dco ipfo, fato, mundoque non omnes Stoici eandem fouerunt fententiam, nec eruditi ad illam quseflionem dirimendam funt eamdem ingre(Ti viam, prouti fiue oppiignatores, fiue pa'roni fuerunt floicae philofophiae. Hine alii Stoicos incufarunt atheismi et, quem dicunt, Spinozismi; abi illos ab hoc crimine liberare fuftinuerunt. — Zac. TAoma/fur diil. XIV, de (loica mundi exuflione pag. 177. Hieronym. Gundiing in noua bibl. part. 31. pag. 12. et 20. et in Otiis part. II. cap. 3. - δι 1r. pag. 123. $. 15. pag. 133. Buddeu: in dil. de Spinozismo ante Sp'nozam $. r8. pag. 22. tum in thefibus de atheismo cap. I. δ. 18. pag. 50. et cap. 2. $. 9. p. 225. atque. in compendio hifloriae philof. pag. 253 f1q.. Batr'e, aliique Stoicos ad claiíem atheorum et Spinozae prac- curfores referunt. — Contra, Lipfius, Gatacker, lacob. Syrbius in. diff. de origine atheismi δ. 16. pag. 28. lenae 1720. aliique vindicant illos. vid. A'eimmanzi hifloriam. vniuerfalem atheismi, cap. 28. pag. 192 fqq. —: Buddei adcuíationem oppugnauit 7. Zac. Zeminermern in dil. de fato Stoicorum, in Mufeo Bremenfi, vol. I. part. I. pag. 1 fqq. probaturus, Stoicos per fatum non intellexiffe coecum atque immutabilem dei et naturae nexum εἰς, At ud- deus in additamentis líagogae in vniuerfam theologiam fuam tuitus eft fententiam. Harum vindiciarum fingula momenta repetiit, examinauit, et primum caute eíle verfandum in de- finienda a'que excutienda hac controuerfia, tum Stoicos immerito poftulari atheismi atque Spinozismi, vberius declarauit idem Zimmermann in examine argumentorum, quibus fuam de fato S:o/corum fententiam oiim impugnauerat Buddeus, theologus lenen(is clariif, in Mufeo heluetico, partic. Vl. "Turci 1747. 8. p. 175 fqq. — lane abfoluit illos Zo. Chriffian. Burg- mann in dilf. refpond. Frsac. ac, Helms. et Andr. Holtermann, de Stoa, a Spinozismo et atheismo exculpanda, Witebergae 1721. 4: Contra Baylium maxime dimicat, nec leu bus vtitur armis; argumenta autem Burgmanni recenfuit, Íuamque dixit fententiam Brucker. T. pag. 931 fq. qui bene monet, Stoicae philofophiae corpus non ex abruptis particulis, fed ex connexione omnium membrorum eíle cognofcendum. — Ipfe Pructer. pag. 936. fententiam Cudibrthi, ab eius interprete docto, /Mos^emio quoque, probatam, iu fyflem. intellectuali cap. IV. $. 25. pag. 502 íqq. fiue tom. I. pag. 644 fqq. edit. Leidenf. adoptat et amplificat, Stoicos quidem inter apertos numinis hoftes non effe rcferendos, illos tamen ea docuiíle, quae veram dei notionem euerterent, et facilem ad negandam omnem diuinitatem aperirent vjam. Cudworth. igitur vberius oftendit, atque Moshemius fagecius inquirit et diftinguit curatius, Stoicos duxille, nihil effe nii corpora, non fuiffe atheos, vnum fummum deum, vniverfi- tàtis redorem, admififfe et prae reliquis, quos plures deos crediderunt inferiores, coluiffe, ad eumque rerum omnium retuliile creationem. — Meliorem tamen et tutiorem viam, ad in- dagandam inueniendamque difci plinae floicae veritatem , munire, fontes ipfos diuerforum iu- diciorum rimari, tempora. follertius diflinguere arque ordinare, et genuinam Stoicorum de deo doctrinam euoluere coepit M. Z0az. Michael Kern in difp. Stoicorum dogmata de dco partis STOICORVM Lib. HI/c X; 535 partis prioris eap. . Góttingae 1764. 4. — Collegit itaque non confufe, fed fecundum ordinem temporis, pofitas fentent'as et teflimonia primum antiquiorum, poflea recentiorum Stoicorum, horumque difcipulorum, et aliorum, n. Ciceronis, Plutarchi, Sexti Empirici, Diogenis Laertii etc, qui quaedam ex iflis retulerunt. — In altera parte, quae, num publici iuris facta fit, nefcio, demonflraturus erat, Stoicorum de deo doclrinam et a Chriflianorum et Spinofae atheorumque in vniuerfum placitis diuerfa effe. — Liberat eos quoque Heumannus in epi- ftola ad Crozium in thefauro epiftolico Lacroziano, tom. I. pag. 155 fq. de Bruno et Spinofa differens, , eadem, ait, fuit oratio Stoicorum, (deum omnia replere;) quos non ignoro idco Spinozismi reos a quibusdam factos effes verum adfentior non temere Aoellio, viro fubtilif- fimo, qui Stoicorum dicla de deo et natura, quae vel maxime Spinozismum redolere per- multis vifa funt, bono fenfu interpretanda cenfet in aureo de religione rationali libello $ 62. cui iungendus 7/offir de fectis philof. cap. XIX. $. 7. et Lir/is phyfiol. floica lib. 1. diff. 8. Scilicet Stoicorum natio fequitur in oratione meteorologiam, indeque multo plus, quam fen- tit, loquitur, εὖ magis rhetorico, quam philofephico, dicendi genere vtitur. ^ — — Cel. d' “π|ὲ de /illoifon in commentat. de triplici theologia myfleriisque veterum, (inferta libro de Sante - Croix Memoires poor fervir à l' Hifloire de [a Religion fecrete des ancicns Peuples εἰς. Parif. 1784. 8: pag. 221 iqq.) paffim illuflrat phy£ologiam Stoicorum, cenfet pag. 231. cum Bruckero f. p. 367 fq. Stoicos mundi ortum atque generationem allegorico fenfu obue- laife, adde pag. 277 qq. 287 íqq. Sententiae Stoicorum, Chryfippi et Epicteti, de fato, reperiuntur in libro: Philofopho- rum fententiae de fato, et de eo, quod in noflra eff poteflate, colleclae partim, partim de graeco verfae per Hugon. Grotium. Parif. 1648. 4. et Auflel, eod. anno. 12. Homericas fabulas inepta ratione allegorice explanare conati funt Stoici, quorum per- uerfae allegoriae et argutiae in Euflathii et fcholiaflarum commentariis fparfim fuperfunt. et in Pfcudo- Heraclidis Pontici allegoriis homericis expreffae atque in vnum locum congeflae, vid. cl. Mir. Scho; eruditam commentat. critic, in Stoicorum et grammaticorum allegorias Hemercas, fibiunclam illius edit. Allegoriarum Homericarum , qua. fub H:raclidis nomi- ne feruntur. Gotting. 1782. 8. pag. 217 fqq. ; De Chriílianismo Stoico egit Paul. Jaenichiur i difp. moderante D. To. Georgio Neu- manno habita, Wittebergae 1706. conf, Meunanni acta philof. tom. I. p. 756 fqq. Omnes medici pneumatici Stoicorum decreta amplexabantur. /orf. VI. 1. p. 119. et II. 8. pag. 157. Fabr c. B. Gr. 1V. 17. pag. 584. notante Heumanno in margiae fui exempli. Stoicorum de animi narura et perenuitate doclrinam minus quidem probat nec late ex- plicat; fed adtigit tantum /oac/. Opor'uu: in. hiflor. critica doctrinae de immortalitate animi etc. Hamburgi 1735. 8. pag. 210. 226. 237. 283. Stoicorum de anima brurorum fententias coegit Georg. Henr. Ribou. in hifloria de ani- ma brutorum, fabiuncta Heron, Rorarii lihro, quod animalia bruta faepe ratione vtantur melius homine, Helmflad. 1728. 8. cap. at. p. 698 fqq. Pluribus Romanis Iclis adeo placuit fcueritas et dialectica fcholae floicae, vt multa praecepta atque principia, ex illa fumta, rcfponfis, legibus omnique juris pradentiae romanae mnmiícerent. Contrariam quidem fententiam. Gaudentiu: de philofophia romana cap. 43. pag. 197. | a6 LbIILoX. CATALOGVS | Vol. Ἵν p. 387 pag. 197. fouebat, ratus, veteres Ioreconfultos cum P'latonicis et Peripateticis porius, -quam cum Stoicis feciffe. At illius error a piuribus eruditis iam patcfactus atque rei. ctus eft. E contrario ex Stoica difciplina multa varii generis mauzff- praecepta in ius romanum, a moltis fatis fuperque e(t demon(lratum. vid. /7e//phal. de ftoa iureconfultorum rom. Rofloch. 1727. — 70. Sthilteri mauuduct. philof. moralis ad lurisprodent. cap. |. $. 3. Inf, F'enn' ng. Boeh- meri diff. de Stoica Idorum philofophias 16. Cua. iu; XXVI. obfera. 40. — — Me i/liu- lih. E. obíf. cap. 8 fq. 17. 8. — an. iacent. Crauina originum iuris lib. 1. δ. 44. ct 45. pag. AT fqq. edit. Lip. — Kucrh. Ottonis de Stoica veterum iurisconfultoram philofoplia, oratio, Duisburgi, 1715. 4. et pofl eius diffzitationes, Vltraiecti 1723. 4. quam. orationem copiofe recenfuit Heurann. in actis philof. tom. IT. p. 164 — 17r. adda:ur idem Heumann. ibid. tom. I. pag. 47 fqq. et Euerh. Otto in. apiniano, cap. IX. — Zomegiur im amocnitatt. juris ciu. cap. r. — Goffrid. Mafcou. de fectis Sabinianorum et Proculian. in iure ciuili, Lipfiae 1728. 8. cap. VI. pag. 92 fqq. — of. Zur. de /anuario in republ.Ictor.:pag. 198. — Zfntom. Srhuliing. fil. in. oratioue de vtilirate ex incisprudentia roinana ad alias artcs et fcientias redun- dante, Lugd. Bat. 1718. 4. pag. 14. et ig [4. — Brucker. vol. 1I. de philofophia Rom. pag. t3 fqq. etc. /H. "Aurelii Galuani lib. de Stoica iuris prudentia vett. Romanorum lucem non vidit. vid. Bibl. raifonnée, tom. lIT. pag 357. notante Fabric. in nota msta. Sed haec fufficiant, ne nimis extra oleas vagari videar, 77a;/. Achaicus, Stoicus. Contia Ariflotelis categorias firipfit, tefle Simplicio. Eius ethica. Laert. VI. 99. [Hie pro ᾿Α'χανμκὸς lcgo "Azceuéc, ipfo La rti» duce, M. 153. de aliis “7.ἠαεῖν vid. Valf. ad Eufebii hill; ecclef; VIL. 15. p. 134. Zeumanu.] | Theodorit. VY. ϑεραπευτ, pag. 120. Clemeus Mex. IV. Strom. pag. 496. Fabri: — chaicur quidam memora- ratur I. Coiinth. XVI, 17. ZZcumanm. L. Aetius , de quo Cirero in Bruto cap. 56. CAgathemerus.| Reinefrus Tafcript. lb. XI. nr. 6. Hiumann.] "Agatloc'er. Lucian. in lcaromenippo, tom. IT. pag. 198, Fabric. — cap. 16. p. 770. tom. It. edit, Reitz. vbi M. du Soul eum a peripatetico Agathocle in Luciani Δήμων. cap. 29. memorato diuerfum e(Te putat at Zeumannus in actis philof. tom. lII. pag. 112. nomen a Luciano fictum habet. Hai. CAgrippinus , Stoicus. Lipfius in comment. in "Tacitum p. 443. Heumeun.] dMcinour, Stoicus. Philofirat. lib. I. de Sophift. pag. 528. Alicmanir, philofophi Stoici mentio in vct. infcript. apud Reinef. et Cangium pag. 25. ad Zo- naraln. Alcyoneus, Antigoni Gonatae, Macedonum regis, filius, a Perfeo, Stoico, inflitutus, Laert. VI. 56. Alexander, Syriae rex, filius fubdititius Antiochi Epiphanis χαίσων τοῖς απὸ τῆς τοᾶς Ao- vois. “Δ με. V. pag. 211. --- 7 δεν; Claudius Αεχαπάθν, philofophus Stoicus, in vet. infcriptione apud Fulu. Vrfinum pag. 7o. elog. M. Annaeus Cornutus. Infra in Cornuto. Junius, Stoicus. Porphyr. vita Flotini. autibian, οὶ. Τ|. p 395 358 STOICORVM Lib.IHT. X. $5T d utibins, /Afeslót uita. S'zphanus Byx. in "AexaAov. dutigonur, Gonata, Macedoutae rex, Zenonem, Citieum, didit coluitque, Cleanthem ter mille minis donauit, Loert. VII. 169. et Perfeum fecum habuit. — Vide ad Laert. IV. 47. Vil. 6. g. 13. 14 f. 56. Antigouf ad Zenonem epiílo/a id. 7. Zuticch e, Afcalon'ta, pide to Cygnus St phonur Ῥυ in ᾿Ασκαλων᾽ Πολλοὶ à ἐξ αὐτῆς πε θη μα τίκασε.- iere Qoi μὲν ᾿Αντίοχος ὃ κύκνος, Xgj Σῶσος. καὶ 'Avri[2ioe κοι E voies ^) Σ τωϊκοὶ DNA. Sof noniine, cmus hoc loco uento, cluls fur, li- brain iiceipfeist. ^ urocaus, quem compofuit contra magiilium fuum, P'hilonem. Af deiicum, felle Cice 022 1V.. Acadein. quaeft. cap. 4. vnde recte colligo, huuc Antio- chum, Af. alonvam, eumdem eflc, quem A'henis audiuit Cicero, de quo fupra iu tla- tonicis dixi. — Meiiiuit er S rabo XIV. pag. 759. Difputauerat aure fingulari itidem libro hic Antiochus, Scoicos cum^ Peripateticis re concingre, verbir difcrepare , quod impugnat Cicero 1. 49 natura Decor, cap. 7 . Sextur Empiric. lib. I. Pyrrhon, ipo E 3}. ἀλλὰ καὶ 0 ἀντι οχος τὴν ςοῶν μετήγαγεν sig τὴν ᾿Ακαδημίαν. ὡς καὶ ero: 9a ἐπ᾽ αὐτῷ ὅτι ἐν ᾿Ακα διμίᾳ φιλοσοζ ει τὰ Στωϊκα᾽ ἐπεδείκνυε yoe ὅτι παρὰ pce «éd TQ τῶν Στωϊκῶν δογματα. [ Fabric. in nota ad illum locum pag. 62. varia ad- norat ; iu his, Antiochum [cholas Mnefarchi, Stoici, frequeuratle ct a Philoue, praecepto- re fuo, in pluriba- ab: ΗΠ. notante etiam Numenio apud Eufebium, et “πο no ITI. ιβ. contra academicos,] Eius liber περὶ θεῶν. Plutarch, Lucullo pag. su. qui Afcalonitam adpellat in Bruto pag. 984. Aatiorhus , Sdlruc'enfir. — Vide infra in Zulio Cane, Aniioc;ur, Cilix, de quo Suidas, alutipat:r , Vanaetii magiller, praeter rem dicitur RAodiur fuiffe a dodtiffimo Harduino ad Plinium. — Fuit enim Tarfenfis. vid. paullo pofl. Quamquam Panaetius Rhodius fuit, et Antipatri librum tertinm regi 'Podg laudat Step. in 'Aeguevia. ZIntipoter, Sidoniur. Laert. VIl. 29. vbi verfus eius in Zenonem adferuntur. Mentio Anti- patri, poctae, apud Cie. de fato cap. 3. Idem VI. 5o. de Oratere: Q«ed fi Zntipoter ille δὲῖο iur, quem tu probe, Catule, meninifli, foltur eff. verfus hexometros alorque variis modir aique mwueris fund re ex tempore εἴς. Varia Antipatri, δι οι, Epigram. mata leguntur in Anthologia. Fallantüur viri eruditi, qui! Antiparrum honc cum Tar- fenfi vel "Tyriis, de quibus mox dicam, confundaut. [conf. /cnfius 1. 13, 3. pag. 81. edit. Dorni:.] Antipater, Tarfenfir, Stoicus, laudatur a Strabore XIV. pag. 674. P'/uterrho in Lyfandri vita extrema pag. 433. et de animi tranquill. pag. 469. et in Gracchis pag. 827. Cum Car- ποις congredi coram recufan: , f-riptis [Ρ] contendere au(us eft, vnde dictus καλάς uc ons. Idem de garrulitate pag. 514. confer. N'umrniitm apud Eufcb. XIV. praeparat. Ρ- 718. Videtur. rcfpicere Cicero ΓΝ, Academic. 48. Antipatrum, Stoicum, laudans, eumq: 16 iungens cum Archidemo, quos duos opiniofiflunos homiues et principes dia- lecticorum b) Lege ὁ καὶ Εὔβιος. Heumann. Fol. 111. Ay $8 LillLeX - CATALOGVS Vol. ΤΙ, y. 388 33s lecticorum ait in plurimis capitibus tam inter fe, quam a Chryfippo diffenfiffe, Vtrum- que inter magnos fectae Stoicae auclores referunt Seneca et Arrianus. — Di genis Baby- lonii difcipulus fuit, homo acutiffimus. — Cic. IT. de Offic. cap. 12. quo in loco de offi- ciis contra Diogenem nonnulla tradidile docet, vt cap. 13. et 23. Praeceptor Panmartii Rhodii et Bloffii Cumani, de quibus iafra O. — Citatur ἐν TO περὶ τῆς KAeavOse καὶ Χρυσίππϑ διωφορᾶς. Plutarch. de Stoicor. repugnant. pag. 1034. ἐν τῷ περὶ Θεῶν. id. . pag.1ogi. — Libri duo de diuinatione Cic. lib. 1, de diuin. cap. 3. 20. 39. 54. lib. II. cap. 15. et 49. "'Overgoxgi xoc ZIrtemidor. IV. 67. quartus. liber περὶ δεισιδαιμονίας. “μεν. Vll. pag. 346. primo περὶ ὀργῆς. XV. pag. 643. libri tres ὅτι κατοὶ Πλάτωνα μόνον καλὸν ἀγαϑόν. Clemens V. Strom. pag.595. τοὺ περὶ δυνατῶν. et περὶ v8 κυριεύοντος. Arrian, V. 19. diff. Epictet. qui cap. 17. etiam memorat συνω γωγοὶς et συντάξεις Chry- fippi, Archedemi et Anripatri. — Zfucipatri περὶ ζώων S. hol, Apollonii, IT. s. — Vfus Antipatro etiam Plinius, vt adparet ex lodice libri Vlil. ὑπομνήματα Antipatri. Schol. «ἄνομα. ad Aues v. 1403. Περὶ yog Stob. Serm ὅς. et 68. Idem Antipater videtur citari a La'rfio VIL 51. 55. 68. 84. 92. et ἐν τοῖς περὶ λέξεων καὶ τῶν λεγομένων. id. 57. ποώτῳ περὶ ὅρων. 60. δευτέρῳ περὶ Écims. Yo. περὶ ψυχῆς. 157. — Vide et infra in Φιλοπάτωρ, et Jew fium in Bibl. Graeca, Ionfiumque ac Vothum. — Fallitur Clemens Il. Suom. 4:6. quod Antipatrum Cleanthis γνώριμον vocat, nifl hoc generaliter fit ac- cipiendum pro Stoico. Autipa'er T'yriur, Panaetio iunior, quem Athenis nuper mor'uum tradit Cirero II. 24. de Offic. — Laudatur ἐν τῷ ὀγδόω περὶ κόσμε Laert. VII 159. 140. 142. 148. De officiis fcripfiffe ex eodem Ciceronis loco colligas. dntipater alius itidem T'yriur, et philofophus Stoicus, fed, vt videtur, antiquior, quem a Catone Vticenfi adhuc viro iuuene adlectum in contubernium tradit Pluzarchur in Cato- ne minore pag. 761. Videtur hunc laudare Strabo NVI, pag. 757. 'Ex Toga δὲ 'Avri- σπατρος. καὶ μινρὸν πρὸ ἡμῶν ᾿Απολλώνιος. De pluribus Antipatris vide, fi placet, Vofhum, loofiumque, [IP] pag. 8t. Bructer. Y. pag. 979 fq. VM. pag. 52. not. z. et pag. 535.] Antipatri érezgos Sofigener apud ex, Aphrodif. libello de mixtione p. 142. [M. Antoninus, imperator, cuius liber floicus adhuc exflat. — Diferte vocatur Stoicus a 7u- lao imperatore in. Caefaribus pag. sto. vide infra, Marcur, FTeumann. adde Dionem C« [fium lib. LXXI. init. ibique Reimari notam p. 1177. tom. M... Har/.] [Astoninur Zlleman, Stoicus apud Rein. Vofeript. libr. XI nr. 21. Heumann.] Aphaner, Ariflonis Chii difcipulus, vide /Z/henaeum VM. p. 281. an. Apollophanes? Fabric. Ita recte Reinefius. [τὰ quoque Athenaeum correxit Zoz/ur Π. 6, 3. pag. 171. vbi plu- res recenfentur Apol'ophanes: item ZZemann. in. act. philof. lIl. pag. 114. Patria illi fuit Antiochia ? Mel potamise oppidum. vid. Stephaz. Byzant. voc. "Avricxesx. — Scri- pit Iib.llom, "Agisoy inferiptum, in quo vitam magiftri fui Ariflouis voluptuariam expofuit, tefle 44, henaeo l. c. vid. infra, Apollophanes. Harl. "Apollo, €) Diogenes, vt eius difcipulus Antipater, et patri/Jae et Panaetiaffae. Athenaeus lib. V. pag. huius difcipulus Panaetius nouazum fectarum au- 186. Eeumann. &ores fuerunt. Vnde dici Diogeuifíae, Jnti- - Vot. 17. p. 389 STOICORVM Li.lII. c. X. 539 "pollo, Nicaenmr? "AgeAAevis T8 uera Δαρδανην γνώριμος. vid. ius graeco - roman. tom. [. pa. «2. ZMyolledoris, Arhenienfir, Stoicos audiuit, Panaetium ac Diogenem, vt infra fingulari capite de Apollo.toris notaui, [cap. 27. pag. 669. vet. editionis. ] 4dpollo./or * Ephillur. Laert. VM, 39. 41. 54. 64. 84. 140. Suid. in Θέων. Eius rS,x5 citatur a Laertio VII. το. 8. 120 129. φυσική μετα τὴν αἀρχαϊαν. id. 125. 135. Hac an bae partes εὐσα ey ae εἰς τὸ deypox ra fie συναγωγῆς τῶν δογμάτων, eidem Lacrto lib. VIT. in Chrfip. memoratae, ΕἸ Φυτιολογιχὴν quidem eimecyoxyszy iluflrauerat "Theo, ,1{6- xasdrinnr, Stoieus, fub Anguílo clarus, vide Suidem in Θέων ct 2 nf M. a7. 1. rag. 245 — ldem forte ᾿Απολλᾶς, coutra quem fcripfit Chryfippus. Incertum. idcm ne fir, qui Ciceroni Zpo/loa rur Syllur; fcd ἀπηνῶς legendum videtur Zpo/lodoraus, Spl/us [ie N. D. E 34. vbi vid, Dauif. vid. infra, 1, c. p. 670. et 671. et cl. Heeren ad Srobaei ecl. pbyf. part. f. pag. 257. a.] ; apollonider, quem moriturus [ecum habvit Cato, Vticenfis. PIutcrch. Catone minore Ρ. 79r. vbi in latina veifione male legitur ZZpollunii nomen. Zfpo/lonidir nomeu faepe recurrit P38- 792. 793. a dpolloniur, Calchedonenfir, fiue Calchidenfis, (vtrumque enim dixiffe veteres, notatem Sirzon. do pag. 175. ad Sidonium,) Bithynus, praeceptor Veritlimi Imp. Marci Luciique Cae. farum. | Vide Gafakerum ad M. Antonini lib. l. fecl. 8. et SyncelIum pag 351. Meur firms de Apolloniis pag. 63. Jonfum pag. 257. Fabric. libr. Ill. 9, 5. pag. 49 fq. vbi multus eft de noflro. Num hic, vt Ionfius fufpicatur. an Apollonius, "Tyrius, quae e(l Fabri. eii opinio, de mulieribur philofophis egit? | Ex hoc opere Sopater decimum librorum fuorum confecit, tefle otio ecl. cod. CLXI. add. Eufrop. breu. hift, VIII, 6. 5. aliis cap. :2. vbi vide ifiterpr. in edit. Verhcyk. pag. 387 fq. Capitelin. in Marco, cap. 2. ibique Sa!maf. pag. 294 fq. dir. Hack. tom. I. et in Pio cap. το, JTrmag. biftor. mulier. philofopharum $. 73. Reimar. ad Dion. Caffium lib. LXXI. r. tom. Il. pag. 1/77. ibid, ΟΡ. 35. pag. 1199. vocatur Z/polloniur N:tomeder et Reimarus inclinat ad Salmafii opi- nionem, Nicomedem efle nomen viri huius, cognomento Z/pol/onii. Harl. ᾿ "Apollonius Nyfaeur, Nucaeos, Panaetii difcipulorum praeflautiffimus. Sirab, XIV. P. 65o. Apolloniur, Tyriur, Ptolemaei, Aulctae, temporibus clarus, de Zenone, Citico, Ícripfit. Laert. VII. 1. 2. 6. 24. 28. et compofuit πίνακα τῶν ἀπὸ Ζήνωνος φιλοσόφων καὶ τῶν βιβλίων, Strab. XVl. p. 757. Idem forre, qui de mulieribus philofophis fcripfit, tefle Sopatro eclog. apud. Photium cod. CLXI. p. 177. Licet /Mallincrotus in paralipomenis de b:flor. graecis malit Ny/faeo illum tribuere. Omnino autem fallit coniectura doctifimi Zo fi, qui lib. 11. de Scriptoribus Hifl. Philof. cap. 1g. huius Apollonii hifloriam in regia Parif. et Bodleiana Oxonienfi manu exaratam exflare fufpicatur. | Longe enim de alteio "pol. lonio, Tyrio, ege, fabula erotica, nefcio quo auctore, fcripta exílat, e gracco, vt vide- tar, verfa, ab homine chrifliano, a Sympofio, vt Barthius LVIII. x. Aduerf. fibi perfua- fi: (lib. XIX. cap. 2c.) ante mille annos, quam pridem e cod. Auguflano edidit latine Marcure V'elferts , Nuguflae Vindel. 1595. 4. atque inter Velferi opera 1682. fol. iterum vulgauit Chriftophorus Arnoldus pag. 681 — 704. graec. 1563. 4. gallice hoc titulo: Ler Yyy 3 avautu- 549 Lib. III. t. X. CATALOGVS Vol TT. p. 330} 398 avantures d' Apollonius Ie. Tyr par Mr. le Br. Roterodami 1710. 8. [conf. //offi«: de hiftor. lat. lib. I1I. pag. 729. qui anfi. 1500. Conflantinum quemdam gr. cum {γι Τα ἔς verfibus politicis tradit.] "polluniur , cum Diodoto, Stoico, diu verfatus, P. Crafli libertus, quem C. Caefaii com- mendat Ciciro XIII. ad. familiar. 16. "pollophaner, Antiochenus. Steph, in ᾿Αντιόχεια. Difcipulus Ariftonis, Chii, de quo librum fcripfit: then. VII. pag. 281. Citatur hic Apoliophanes a Tertull. cap. 14..de anima, a Laertio Vl, 92. ἐν τῇ Quoi] id. 140. Euindem hunc effe cum medico, Apollopha- ne, qui in Antiochi, Seleuci F. aula clarus fuit, audaéler adfirmat Keiwfiur, pag. 335. Var. lect. ambigit Jonfius, quem vide pag. 144. — Fuit et Coinirus ZJpollophaues et αἰτοῦ Epi us, de quibus dixi lib. li. cap. 22. Alius item Sophifla, de quo Suid. in Διονύσιος "Ageozrary. [δ] Fabri. — conf. de Apoiloph. Antiocheno Zonfurl. 6, 5. p. 171. qui iH. 18. t. pag. 251. vocat 47}, l/ophanem Alfibenwin , F'alf. ad Eufebii hiflor. ecclef. libr. VI. pag. 1c8.. Heumann. — Supra ad /Zphouem, Harl. | "Irthedemus Althenienfir.| Pistarch. de exilio pag. 60s. Ὁ δὲ ᾿Αϑηναῖος "Aex tnos εἰς τὴν Παρϑῶν uerascs ἐν Βαβυλῶνι τὴν Στωϊκὴν διαδοχὴν κατέλιπε. Menagiut ad Laert. pag. 282. pro 'A9:vezes apud Strabonem legit € χοσηνὸς fiue Ταρσηνὸς vel Zuvoveros , vt idem fit cum Tarfenfi, de quo mox. a rchedamur, "Tarfenfis. Strab. XIV, pag. 674. Arehedemur, Laert. VI. 40. 68. 84. 88. eius liber περὶ φωνῆς id. 55. περὶ soryeiev 134. 139. Zirchidemus Ciceroni [ Acad. quacft, IV. 48.] et Senecae. Confer Lipfium lib. l. manuduct. diif. 12. et quae fupra in Znti- patro, "Varfenfl. — Citatur ab. Zfrriono V. 17. et 19. diff. Epiclct. et III. 2. [Sexzo Empir. adu. math. XI. 73. ibique Fabric. pag. 705.] Stobaeo Eclog. Phyf. Syrieno in XII. Me- taphyf. pag. 59. Demetrio de eloquutione cap. 34. Plutarcho, Clemente Alex. etc. ares. Alexandrinus philofophus, Auguflo et Maecenati familiaris, *weton. Augufl. cap. 89, [eruditione, etiam varia, repletis ef^ per Zirei, (ita enim legendum effe cum Salmafio, docuerunt Burmann. et Oudendorp. ai ἢ. 1. quos cum reliquis interpretibus confules,) ghilofophi, filiorumque «in. Dionyfii et Nicanoris, contuberuism.]. Pl«rarch. in Antonio p.952. 4lian. V. H. lib. XIL 25. Propter eum Alexandrinis Auguflus pepercit, te(le Dione Caffio lib. 51. p. 454. E. [fiue tom I. p. 647. Reimari, qui in nota 105, de reo, quem alii fcribunt Arium, plura dali] | De eo vide 7. Scotum V; τὰ. obIf. human. Jo. Conr. Ditteric. in vita Augufli pag. 221 fq... Fabric, — | Brucker. V. pag. 536. vbi tamen falfam in Suetonii ]. m. lectionem δράσετε vetiouit, idem ibid. pag. 98. ohferuat, Areum a nonnullis falfo numeratum effe intcr Pythagoreos. Hor. —onjius M. 1, 3. pag.3. vbi et de aliis cognominibus, II. 17. 3. pag. 248. [vid. infra Didywwr. | Baltus lib. de philof. mor. ethnic. p. 103. not. Zeumazn. atriffo, Chiur, Zenonis, Citiei, difcipulus. Laert. VIL 18. et 47. et Cic. IV. Acad. quaefl. [cap: 47. de fin. Il. ui. ct 13, de Ν, D. 1. 14.]. Praeceptor Miltiadis, Eratoflhenis, Apollo- phanis, Diphili, et Satyri, tibicinis, quem fermonibus fuis ita cepit, vt, tibia in ignem abiecta, ad philofophiam fe conferret. — 7eíian. 111. 53. Var. Perfeo, qui Antigoni, re- gis, grata vtebatur, adulatum notat /:henaeus Vl. pag. 251. €t voluptati perquam dedi um γοι. Π. p.390 — STOICORVM Lib, Ill.c..X, τα tum fuiffe. VII. pag. 281. X. pag. 419. ex libris Apollophanis f. Aphanis et Eratoflhe- nis, quibus titulum fecerant 'Agiggy. — Scripta eius memorat Laert. VIT. 163. ex quibus folos ad Cleanthem epiftolarum libros IV. Ariftonis, Stoici, effe, rcliqua Zr ffoni, Ceo, Peripatetico, [de quo fupra inter peripateticos,] tribueada contendebant Soficrates ac Pavaetius, — De hoc aliisque driffoumbus videndi /Zeurffu: in Bibl. Graeca, Joufius de fcriptoribus hift. philofoph. [II 2, 4. pag. 152 [4.] et Menagium ad Laertem. — Chry- fippi dictum ad Ariflonem, difcipulum fuum: — Fo;zuuae et. contemmendae blarditiae. et mon curanda fust minae, fí ommi virtutis clypeo protegere te jro(fiz , vefert Libanus V. 21. epill. ad Polemium. [pag. 759. edit. Wolfii, vbi vero eum Chryfippi difcipulum no- minat Libanius, magis fecta, quam' magiílrum iudicans, opinante J/erusdorfio ad Himer. orat. a me Erlangae 1785. editam p. 124 [4.1] Elhyficam et logicam contemfit, Sextus Empir. Y. adu. logicos pag. 140. Fabric. f. S. 12. pag. 372. edit. Fabric. Diogen. Laert. VW. 160. ibique Menag. Seneca epift. 84. De eius parodia verfus Homerici 1]. "e 181. πρόσϑε λέων, eziOev δὲ δράκαν., μέσση δὲ xjpcuom, in Arcefilaum ,. reae Πλάτων. ὄπιθεν Πύῤῥων, μέσσος Διόδωρος. vide Sext. Enpir. Pyrrhon. hypot. I. cap. 33. pag. 62. Ariflo autem per multa capita difceflit a decretis Stoicis, | Quod adfirma- bat, neque formam dei pofle intelligi, neque in diis fenfum cffe, er argucbztur, omni- no dubitare, deus animanus fit, nec ne, (vid. Cirer. de N. D. lib. l. cap. 14.) gregi atheorum eft adnumeratus. vid. Hayle Diclion. tom. I. art, Arifle, not. C. A esmmaumum in hiflor. atheismi pag. 194 fq. at Brucker. I. pag. 970. (vbi a pag. 969. de Arillone dif- feri) eximendum eum ex numero atheorum et flatuendum exiflinat, Ariflonem di- cendum effe, non negaffe deum in genere; fed deum (locum, qui contia icto ria quafi dogmata contineat. — Scripfit etiam ϑέσες fiue. κτίσεις ἔϑιων καὶ πόλεων. Nam in fchol. ad Arifloph. nub. 397. vbi legitur ᾿Δριςίας ὁ Χίος ἐν ταῖς Θέσεσι malues runt Rutgerfius V.L.IV. 18. pag. 435. lonffus I. 12, 5. yag. τό. Mena», ad Diog. VIT. 163. "Ae/sev ἐν ταῖς Krleeci, vid. quae ibi notaui pag. 308. at cel. /7ryne Opvfc. II. pag. 339. not. k. defendit θέσεις, firus ac. pofitus vrbium. Ια m, , non dicemus, ait, an ἀποικία ᾿Αϑηναίων. quae inter Ariflonis fcripta fuit, pro particula vflius operis ba. benda fit apud P/utarchum de lide ct Ofiride pag. 565 E. Opp.* — Add. Buriann, ad Doruillii Sicula tom. II. pag. 550. in primis M. Goctfr. Buchneri dif. Arifto Chius, vita et doclrina notus. lenae 1725. 4. Contra doclam hanc, at aridam incultan:qve dilpvt, fcripfit Lotzerur. firicluras extemporales in differtationem de Airiflone Chio — ἃ M. Godfrido Buchnero confcriptam , Lipfiae 1725. 4. in qua multa, a huchnero omitfa, Íupplentur aut minus recte prolata notantur, ct hifloria Ariflonis, quém Stoiflim, i. e. Stoici quidem dife pulum, doétrini- vero porticus neutiquam fimplicirer adhinnicnrem, adpcllare malit, eius fchola peculiaris, qnae.p.r exiguum tempus durauir, et doctri. 11a de rebus tam humani» quam diuinis bene explic tur, et aliorum VV, DD. tum recta tum prana iudicia adjucuntur atqu- examinantur, At tamen flricturae funt fugitiuae et nimi;e in r-.prehendendo.' Erudite acuteque perfe quitur vrriusque Arillonis, et Stoi- , €i €t Peripatetici, vitam, doclrinas [τρίψας anonymus in Bibliotheca philologica, tom. ll. part. Ll. pag 1 fqq. et part. Il. pag. 1 fqq. Gottingae 1773. 8. Multa de Ariflo. ne diligenter collecta, er fibtiiiter, erudire, nec raro lepide difputata font in docto cel, lo. Binedicli Carpzouü, (uunc Abbatis et "Theologi Helmíladienfis,) libro: Vara- Yyy 3 doxon 542 Lib. HII. c. X. | | CNTALOGVS Volift. p. 590 301 doxon Stoicum Ariflonis, Chii, ἱμοῖον &vey τῷ ἀγαϑῷ ὑποκριτῃ cv σεφὸν apud Dioge- nem Lacrtium lib. VII. fegm. το. vouis obíeruationibus illuflrstum etc. ] ipfiae i 43. 8. fct. iT. cap 2 «t3. jag 199— 263. —— Titi Zrif'onir, vita, non profe? ore phiio- fophi, meminit eiusque mores atque iuris Íci.ntiem aire laudat P/iuus I. cpifl. 22. vbi vid. Catanaeum. | Za. ἢ "hriflccler, Lampfarrmur, cui fcrpfit 1 bros quateor ἐξηγήσεως in Chryfprum περὶ zd πῶς ἕκαςξα λέγομεν καὶ διανοόμεϑα. Suid. AL ifloereon, ChryÜppi fo.oris filius. Laert. VIL 185. Plutarch. de Stoi or. repugnantiis pag. 1053. A ft demur, qucm oppugnat Γ ματα, libr. de nobilitate. [7onf. II. 18, τ. p. 251.] Zlrriauuc, Nicomelienfis, Epicteti difeipulus, de quo infra lib. IV. [A temidorur.| Fab ic. Bibl. Gr. IV.15, 6. Heumaan.] Afilepiades , louf [M. 18, t. pag. 251. Il. 17,1. pag. 248. vbi plures Afclepiades enumerantur Il. 10, 3. pag. 198. Brucker. 1M. p. 328. cum nota z. fupra inter Cynicos.] Af lepiodotus , Pofidonii auditor, tefle Semea, de quaeftionum | naturalium 'caufis fcripfit. VI, 17. [conf. fopra pag. 164. Brucker. 11. p. 326. not. h.] Athenaeus, Stoicus, cuius meminit Porphyrius 9 in vita Plotini cap. 20. Etiam Athenaei cuiusdam epigramma de Z-none, Citico, adfert Laertius VII. 30. " ZMthenodorus, Soleufir, Zcwonis difcipulus, Laert. VIT. 58. ilem, vt vid: tur, qui contra alio- rum Stoicorum fententiam peccata negabat effe aequalia, id. 121. (P] "Mthenodorur Cordylio, "Tarfeanfis, qui Pergamo arce(litus cum M. Catone, Vticen(i vixit, et apud eum mortuus e(l, Sirabo XIV, pag. 674. Dlsterch. Catone Minore p. 763. [vol. IV. pag. 377 f. edit. Reiske.] | Cuflos bibliothecae Pergamenae, qui aufus fuit e libris Stoicorum exf- indere, quae ipfi fecus fcripfilfent. Laert. VIL. 34. Idem | forte auctor operis contra Ariflotelis categorias, quod memorant Porphyrius, Simplicius et Stobaeus et libri περὶ σπεδὴς καὶ παιδείας, qui laudatur ab. Athenaeo XII. pag. 519. et zregizrec- τῶν, quorum octauus liber ciratur ἃ Laertio lll. 4. ) V. 36. et IX. 42. pro quo 1nale in Aifenii Monembafiae archiepilco». apophthegmatis, graece editis, vbi de Democrito agit, legitur περὶ πάντων pro Trepi oT ay. Fbrit. Scriptorem περιπαάτων fuiffe Athenodorum, Augufli imp. praeceptorem, credit /ezagiur ad Laert. VI. 81. p. 258. Heumonn. —. Confunditur cum altero Zf/henodoro, "Tarfenli, de quo mox difputabitur, a Scheffero ad Zelian, XII. H. V. cap. 25. fed rcfutato ibidem a Kuhnio et Perizonio. adde B. ucker, 11. p. 53. not. 6. M. 1. Frid. Hoffmann. in docta diff. de Athenodoro 'T'ar- feufi, philofopho Stoico, Lipfiae 1732. 4. €. 4. p. 6 fq. Hal. Atheno- d) Crediderim, a Porphyrio innui A*henaeum — loquens inducatur. Etiam lib. VII p. 278. Chry- ilum, cvius libri'XV. de Dipnofoph. fuperfunt. fippum eximie laudat, et paffim infenfiffimum fe Certe lib. VI. pag. 233. dicit meus Pofidonius, et praebet, et lib. VIIL. pag. 535. /Zeumannm. — « lib. XIII. ». 555. laudat Zenonem, Citieum, Item 6) Menagius ad locum Laertii pag. 156. accipit lib. VI pag. 24t. dicit, 4lrxandria mea. "Vide de Athenodoro, TTarfenfi, Cananite, Augufti prae- tamen, an Zihenaeus ibi loquatur ipfe, an alius. ceptore. Zar. Vol. TI. p. 35: STOICORVM Lib. 1H. c. X. 543 "- Mthenodorur, "Tarfenfis. [Glycae, Cedreno, Conftantino Manaffae etc. £) Alexandrinus,] Sando: 85) F. dictus etiam a pago quodam Carnanifer, praeceptor Augufli, Caefaris ^), de .quo- Strabo loco laudato et Luciamur iu Macrobiis tom. II.- pag. 473. vbi octoginta εἰ duos annos vixifle teflatur^). — Laudat et Zofimus lib. I. cap. 6. teflatus, Augu(li mitius imperium fuiffe, ex quo Athenodori maxime con(üliis aures praebuiffet, — Idem, cui Claudius adolefcens in contubernium datus eft, vt ex Auguf(li literis refert Suetonius in Claudio cap. 4. ^) De patria fua, Tarfo, fcripfit, tefle Steph. in "AvyucAs,. et librum ad Odctauiam, Augufli fororem, P/ntarch, in Publicola, fol. 36. aut tom. !. fol. τοῦ. conf. Dio Chryfoftrom. orat. 33. quae prima "T'arfica eft, pag. 498. Dio Cajus lib. LII. pag. 401. A. [tom. I. pag. 689. vbi vid. notam in exemplo Rcimari, et lib. LVI. cap. 43. psg. 841. tom. II. vbi Reimarus ex Zomora p. 544. B. locum clafficum eumque longum adducit de gratia, qua Athenodorus apud Auguflum valuit, et de facto, fere audaci, quo libidinem imperatoris repreffit. SpanAem. ad Iu]iani Caefares pag. s2. At omnem hi(torism huius Athenodori docle expofuit, et quosdam aliorum errores notauit 7. Frid. Hojfinann. in. difput, paullo ante laudata; quam quoque recenfuerunt auctores lib. Aus züge aus Difíputationcn, tom. L. pag. 276. Dillerit igitur primum de Tarfo, eius aca- demia et claris "Tarfenfibus, tum plures enumerat Athenodoros: poflea Athenodori noflri vitam, peregrinationem, víum cum Auguílo , et auctori'atem. qua apud impe- ratorem polluit, reditum in patriam, quam a tyrannide Boethi, mali poetae malique €iuis, Antonii autem gratia florentis, liberat eique immunitatem impetrat, merita, praemia, honores fcriptaque vberius docteque perfequitur, — Practer fcripta, a Fabricio memorata, citant Athenodori gregi σπεῦδὴς καὶ παιδείας. Arhenacur lib. ΧΗ, p?g. 519. et opus incertum πρὸς τὰς ᾿Δοιτοτέλδς Κατηγορίας, Porphyr. iu Categor. pag. 21. a. Simpl'iur Categ. pag. 15. b. Stobaeus ferm. 33. qaae tamen, vt alia nominata, ad. ΔἸ δ6- sodorum, Rhodiwn, refert Meurfius in. bibl. graeca, tom. X. th-f. Gronou. pag. 1271. Pauca habet Hrucfer. vol. II. pag. 536. adde //cbr. Eilardi Haikrm othii coniectanea de Athenodoro, Stoico, in nouis mifcellan. obf, criticis ad ann. 1740. tom. l. pag. 49— 62. qui vitam Athenod, per annos digeftam, perfequitur, et Franc. Seuin dc vita et operibus Athenodori, in Mem. de l'acad. des Infcripr. tom. X!X. pag. 77. edit. Amflelod. Harl. Arius ab his tribus 1) Athenodorus, ph:lofophus, fp-ctra deridens, «e quo Pig. VIT. 27. Epifl. ἢ 2) Zihenodorus, Rhodiur, rhetor. Quin&il. M. v7. 3) thenodorur, medicus, euius primum τῶν ἐπιδημείων citat Plutarchns VIII. 9. fv pof. 4) 4 henodernr, fophifa, qui tempore Pollucis docuit Athenis, Chrefti atque Arifloclis auditor. [Eudoria p. 5t. vbi f) Hes erra(fe in nomine Z/r/xcndrini, monct Hoffmann. diff. pag. 8. Hari. g) De quo veteres tacent. vid. Z7offmann difp. peg 8. Harl. h) Vid. 7. M. Bru'i Opera, pag. 813. eum. 1) Hic Ciceronis aetate vixit, qui eum laudst lib. III. ad diuerf epift. 7. eumque fuiffe Paulli, apoftoli, praeceptorem, ftatuitur in. Obf. mifcell. exiticis nouis tom, 1, pag. 49 fqq. eunann. K) Idem quidem credidit 7'offus de hiftor. gr. II. cav. 5. f-d Hoffiann in diff. mem. 6. το. pag. 26 [4 docet alium fuiffe ^thenodorum Claudii fa- miliarem f. praeceptorem, a n«ítro diftinguen- dum, adde Perizon. ad Aeliani H. V. lib- XII. as, fin. Harl. D Hoffmann in difp. mem, 6. 2*. pag ar. iudi- cium fufpendit, neque malit Athenodoro Canani- tae adtribuere, neque cum Fabricio prorfus de- negarc. Zarj. 344 —— Lib HT. c. X. CATALOGVS Vol.TE p 307 2 vbi dicitur ὁ ῥήτωρ. τὸ γένος ἐπιφανέξωτος" ἐκ πόλεως Alyg τῆς Θρακικῆς.] Püila- Jirat. p.591. 8) Zhlen dorus, Aran, poetae, pater. 0) zraesoderss, frater. Arati. Suid. in "Ageros. 1) dftheuodo us, qui iu Bactris ab Alexandro M. defecit. Curtius IX. 7. Fabric. — 8) Athesodorur, ftater Gregorii "Thaumaturgi, Ewfz^. hift. ecclef. ΨΙ. 30. Hieronym. ca'al. lcripror. ecclef. cap. ὅς. Hewmiana, Scphifla dieitm εὖ yi- νώσκων τὸς ῥητορικὲς τῶν λόγων. καὶ πολυμαθὴς περὶ τῷ δητορικαὰὶ μέτρα sb [iuaocia pag. 51. — 9) “ἐϊπεποάονι, hilrio, in certamine victor renuntarus er ab. Arhcaicn- fibus mul:atus, quod abfailfet a ludis Bac;hanalium, P/ufarchur in vita Alexand: M. pg. 69 fq. vol. IV. edit. Reiskii. vid. inrer Tragicos deperditos, fupra, tou. ll. p. 289. 10) Ztlsitodosur, Dubois. Piutarth. in vita Phocionis ibid. pag. 3:5. coll. /eliano H. V. lib. I. cap. 25. vbi eadem de mutuo nobili Alexandri M. ac Fhocio:is faro et miagnificentia narrarur hifloria, et Athenodorus cognominatur Zimeracur, a Scheffcro autejn. et Perizonio ex Flutrarcho bene correctus, quamuis Kuhaius putaret, Athenodo- rum illum po'uille dici Imbrium origine, Himeraeum beneficio. — 11) Hoffmannus addit 74'henodormm, flatuarium , patria eium, fummum: arti/icem, tefle ^io H. N. XXXVI cap. 5. — 12) 44: henodoi um, quemdam lfaurorum rebellantium. aducrfus imperatorem Athanafium, vid. Ti/odoref. H. F, lib. 11. fol. 559. edit. Vale, et ZAeo- phoner in. Chronograph. fol. r8. et 120. edit. Parif. 1655.) — 13) 4/:heuosorum, difci- pulum Dionylii, Areopagitae, etc. (Suid. tom. I. pag. 72.) — 14) Zfthencdorum, Fre- trienfem, Piotii bibl. cod. CXIX. — Denique p. 8. et 9. addit Hoffmannus 15) Zfihe- nodorum, Sallaftii et Procli aequalem, faec. poft Ch. N. V. tempore Leonis 'Fhracis florentem, et prob:biliter adhaereatem philofophiae Platonico- pythagoricae.- Zar. Zlitalur, fub "Tiberio imp. clarus, cuius non infrequens apud Senecam mentio, qui eum audiffe fe tcílarur Epift. CVIH, | Solum vertit, a Seiauo circumfcriptus, vt leges in Senecae patris fuaforia 2. Eius Libri de fulminibus citantur a Szueta filio II. 48. Nat. uaeft. — Huius quoque Attoli fufpicor effe libros παροιμιῶν memoratos. Hefychio in Κορίννεσι. — Alias Zfifolts, Philometor, qui de agricultura et re medica fcripfit, de qno Harduinus adPlia. — [4t2fu7, Sophifla, fub M. Aurelio, vid. Spazhem. de V. et Pr. Nu- mism. diff. XI. vol. 1l. p. sto. H:r/] Alius denique Zfffalur, Rhodius, Arati inter- pics, quem nota' paflim Hipparchus, vt dixi cáp. de mathematicis, δ. XIX. g. CAugrf'ur, imperator, inter Stoicos refcetur 4 /ufiaro imperat. in Caefaribus p. 48s. et 506. vfus efl praeceptoribus Athenodoro aliisque Stoicis, quod late demon(lrauit Hoffman wur in dif. landa'a de Athenodoro pag. 10 fqq. εἴ pag. 21 — 26. nouem vfus elt argu- m-nris. ex philofoph/a Stoica et vita Augufli ductis, quibus probaret, illum impera- torem fuite Stoicum; 7.:.} Q. Luiiur Bal/is, quem loquentem inducit Cicero libris de Natura Deor. [et de quo lib. I. ita judicat. ,.Ος Lucius Palbus tantos progreffus háb.bat in Stoicis, vt cum excellen- tibus in eo genere Graecis compararetur." Zeumam»] Hic ipfe eff, cuius ex zfusu- Jlini IV. 30. dz ciuitate dei meminit Zgobardus lib. de imaginibus, tom. XIV. bib]. pa- trum pag. 203. Barlanius, monschus Calaber, epifcopus Hieracenfis, qui faec. XIV. poft C. N. floruit. E.hxa, in duas dillributa partes, fccundüm Stoicos, latine legitur, ab auctore gr. fcripta, tom. 26. L boy vnddedb iM LE dale EUR "e oo .- ΜΟΙ. ΤΠ. s 291 5195 STOICORVM Li.lllu.X. — sg tom. 26. bibl. patrum tom. 26. edit. Lugd. pag. 28 — 38. ex cdit. H. Cazi// tom. VI. antiq. lectiouuin pag. 4. ex bibl. Bauarica. Fabrit, adde ewmanni acta philof. tom. I. pag. 739. Har. 1 δαί ίον, Scythopolitanus, quem M. Antoninus audiu'ffe traditnr [0] ab Hieronymo in Chron. et Syn ello pag. 355. Fabric. vid. Burlaens de viris philofophorum cap. t2. qui haec habet. Bafili;ur, Socroconicanes plilofophus, claruit. Athenis tempore Anto- nini Pii, imperator's, cuius et praecepror fuit. *. vid, Fibri-. Bibl. Gr. lib. IV. Cap 17. pag 524. Ho ffmannur in lexico. vniucrlali, ZMoreriur diction.| Heunaun, qui Bafilid.m numero Stoicorum exc'udit; faltem dubirat, in atis philof. Hl. p. 115 Íq. Sed Fabric. marg ui exempli ad'cepfr, idem. Bafflier Sti ur, quem S xtus M. contra logicor fia. 253. ait, docu fe, niii! ἀσώματον iutorporer m ej: et in. nota ad Sextum p. 507. flat in fua fententia, atque tredecim. enumerat. δα] δε. Hari. Baffur, Stoicus, Galeno memora'us, Coclio Aureliano efl ΤΊ οἶς Baffur, de quo Zo. Ro. diur ad Scribonium Largum pag. 101. C. Bloffius, Cumanns, Auripatri, "l'arfenfis, auditor, Romae et ab dedicatione fcriptorum quo« rumdam ph:lofophicorum honoratus. P/u'arch. in vita Gracchorum p. 825 et 834. Male Blaeffur p. 832. Meminit etiam Cicero in Laelio, et or. in Rullum. /alerius /[Max.lV. 7. Boethius, Stoicus. Pho de inundo incorrup'ibili pag. 737. vide et Laert. VII. 142. (et ad fegm. 143: Menagium.) et 54. e quo polleriore loco colligas, ante Chryfippum fcripfif- ἔς, Liber de Natura ciratur Laert. VII. 148. Liber Xlll. de fato. Laert. VIT. 149. [Cic. de diuin. 1. g. et Il. 20. prognolflicorum caufas elicere conatus efl. conf. Cudworth. Syft. intel. tom. I. ibique /Morhem. pag. 190. fapra pag. 165.] CM. Iunius Brutus, qui fcripfit libros philofophicos. —Bayfe dicion. voc. Brufur not. E. Bruti librum de virtute citat Seueca confol. Helu. cap. 9. Eiusdem librum de patientia memorat Diomedes , grammsticus. vide Pagan Gaudentium lib. de philof. rom. cap. 25. De mifera Bruti philofoph:a vid. Baltur lib de philof. mor. ethnic. pag. 293. conf. Quin&il. dialog. XXU τὸ Heumann..— Sed compara. Brucker. hill, crit. phil, II. p.28 fq. q.i cum Gauentio negat, Brutum fuitfe Sroicum. — De eius epiflolis vide fupra in vol. l pag 678 f4. vbi addatur edit. Bruti epp. l;tina. Florent. (437. 4. in biblioth. No- ribergenfi. adde Ernefti indicem hiílor. in claue Cicer. voc. Brutus, Har/.] Calieter, Longini aequalis. Vide Eufzhium X. 3. Praeparat. Ca!lippus, Corinthius, Zenonis, Citiei, difcipulus. Laert. VII. 38. Caffius, L«sert. VM. 34. Cato, 'ticinfir, fiue minor, ab Antipatro, "Tyrio, praeceptis ethicis ac politicis imbutus. Cic. ad Atticum II. t. Sa/[uff. Catil. cap. s. Plutarch, in eius vita pag. 761. Perfectiffimum Stoicum vocat Cicero in Bruto cap. 31. quem vide orat. pro Muraena cap.29. Eius icon apud Lucanum V. 380 fqq. Fabric, | Ad Lucani locum fcripfit Zac. Brummer com- men'ar. de philofophia Caronis Vticenfis, lenae 1755. 4. addantur Cirero pracfat. ad para- doxa. Plorur hifl. rom. lib. IV. cap. 2. pag.129. Jfuguffin. lib. L. de ciu. dei cap. 23. V.5a. Hornius. hift, philof. lib. 1V. cap. 4. pag. 241. - Bayle Diction. voc. Hort;nfiur Fol. I1. Lzz not. N. “26 Lib. HI. c; X. CATALOGVS Vol. IT. p. 392 not. N. Geudentiur de philof. rom. cap. 38 et 39. Heumatm, «πο De eius vita, fatis, cum primis de eius philofophia copiofus eft. Zrucktr. vol. UJ. pag. 51 (qq. add. Δ πο βὲ in. claue Ciceron. ind. hiftor. voc. Ca£o, qui piures eiusdem nominis Roimanos bene diflin- guit. Ha; ^ P. Egnatius CELER, de quo Tacitus XVI. Annal. cap. 32. Chaeremon, Alexandrinus, cui fucceffit Dionyfius Alexandrinus, qui vsque ad "Traianum vixit, tefle uida A;cyus. De eo vide Pf. M. x. de Hift. Gr. et /alrf. ad Eufebium VI. cap. 19. pug. 122. qui apud Se/ecam VII, 5. Nat. quaefl. pro Charimandro."? iubent le- gere Chaeremonem, cuius librum de cometis laudat Origeuer 1. contra ΟΕ pag. 45. Infignis Chaeremonis huius locus de facerdotibus Aegyptiis exflat apud Porphurziur; IV. de ab(linendo ab animatis pag. 560 fq. quem refpicit Hieron. 1. contra louinian. | ]dem Chaeremon ἱερογρα μματεὺς Porphyrio laudatus apud Eufib. V. 10. de praeparat. "Iezo- γλυφικαὰ fcripfit tefle Suida in "IegeyA. δὲ Martialis XI. 57. Chaeremoneii pro quouis paupere Stoico, mortis contemtore, ponere videtur. Alius Chaeremon, ni fallor, qui, Aflronomiae peritus videri cupiens, cum Aclio Gallo Alexandria iter fecir, de qua Sirabo XVII. pag. 866. — Chaeremonir, medici, mentió in narratione fiue fabula de Apollonio, "Tyrio, pag. 691. Opp. Marci Velferi. Fobrir. — Chaeremon , tragicus, fupra in vol. II. inter tragicos deperditos, voc. Chaerepon. Harl. Chaerephon, Lucian. in Hermotimo tom. J. pag. 515. Fabric. — fiue cap. 15. tom. I. p. 754. Reitzii, vbi Pythius dicitur optimos omnium Stoicos praedicens ad horum rationem ab- legauille Chaerephonrem. | Sed Heumannus in actis philof. tom, HI. pag. 117 fq. anim- aduertit, Chaerephontem apud Lucianum efle nomen fictum atque Lucianum adlufiffe ad Chaerephontem, qui Socratis tempore vixit, et quem Apollo Delphicus ad Socra. tem, a quo difceret fapientiam, ablegauit. vid. Sud. in voc. Chaerephon. P/aton. Apol. Socrat. pag. 2t. Heimanun. in. aclis philof. L. pag. 490 4. Senfum igitur. Luciani eífe Heumann. ait: Tene quoque oraculum:'Apollinis, quod olim Chaerephonti euenit, ad Stoicos milit, teflatum, hos efle omuium philofophorum optimos? Zar. Charmippur, .fegarenfis, apud Stoicum in Amsrantho pag. 430. Chremonides, a Zenone, Citieo, adamatus. Laert. VIT. 17. Chru/ippur, Apollonii F. Solenfis, (ob viciniam dictus quibusdam Tarfenfis,) fucceffit. Arhe- nis Cleanthi, a quo ἢ) vt et a Zenone in multis tamen diffenfi. | Vide Lorrt. VII. 178 fq. Vt ad inuentionem fufficeret, ter helleboro animum deterfife fcribit Petronius [cap. 88. m) Charimandri tamen apud Pappurs quoque ajenio lib VII. pag. 247. 2) Antipatri lbrum περὶ τῆς Κλράνϑας καὶ Xev- σίππε διχρορῶς fupra in. voc. “ηιίραΐον Ta:fen[is € Plutarcho memoraui. Fabric. Cicero de fato multus eff de Chryfippo, sg! δυνατῶν argutato, eiusque lib. de fato refutat; cap. 4. C/ryfippi (a- queos nominat, cap. 6 et 7 (vbi vide Dauif.) et Íqq. de graui «ius eertamime «um JJiodoro, va- lente dielectico agit, et cap. 7. fin. dicitur Cleam- this difcipulus, dum, .omnia, inquit Cicero, vera in praeteritis neceffaria funt, vt Clry/ippo placet dij/entienti a magiflro Cleanihe, quia funt immutabilia, nec in fa'fum e vero praeterita pot- funt conuertere.4 — Et fic in eodem libello perfe- quitur placita et argutias Chryfippi. adde Cicer, quaeft. acad. IV. cap. 46 fq. ad diuerf. IX, ep. 4. ibique interpretes. Har. Vat: TI. p. sos .STOICORVM Lib.IILe.X. φάη (cap. 88. Satyr. vbi Bofch et Erhard pag. 425. edit. T. Burmanni, plura de Chryfip»o et de re ipfa collegeruut ] Studium illius in tradendis ingenii fui mcnumentis tantum ope- rae laborisque fuftinuit, vt ad ea, quae fcripfit, penitus cognofrenda, longa vita opus effe fcribat Z/aleriue. Maximus Vlil. 7. extern. το. Acumen eius vsq ie adco admrauo- ni fuir, vt non deeilent, qui dicerent, deos ipfos, fi dialectica vtereutur, vforos haud alia eife, quam Chryfippea. [— Ab Zfthenaro XII. p. 565. laudatur. (στο de Orat. L. cap. 12. ait, Chryfippum acutiffimum quidcm fuilfe, fed in dicendo ieivnum et exi- lem, neque ob eam rem philofophiae fatisfecilfe, quod non habuerit hanc. dicendi ia arte aliena faculrátem. — | De oraculis et diuinatione quid fuperflitiofi Stoici, omnia fe- re din/parionis genera defendenres;-iudicarint, et quae" diuerfimode varii Ícripferint, paucis exponit Cicero de diuin..L cap. 3. et inter alia, accef/t, inquit, acerrimo vir ἐπ genio Chrufpprs, qui totam de diutiaiione duobus libris explicauit fententiam, vno prae- terea de oraculis, vno de fomniir. lbid. lib. 1l; cap. 56. dicitur Chryfippus Apollinis oraculis totum volumen impleuitfe: ibid. lib. I. cap. 70. fertur Chryíppi liber plenus elfe fomniorum. | Cicero lib. I. de N. D. cap. 15. vocat eum floicorum fomniorum va- ferrimum interpretem, qui imagnam turbam congreget ignotorum deorum atque ita ignotorum, vt eos ne coniectura quidem informare poffimus, eiusque de deo mundo- que er natura deorum etc. Jibror 11 vbcrius indicat. add. Gedicte in M. T. Ciceronis hift. philof. antiquae pag. 314 — 3190. 8:d de Chryfippi theologia ac philofophia prae- ter Diogen. Laest. VIL fect. 179 fqq..— Suidam; in. voc. Chryfippus, | tomm. III. pag. 69r. Lip fum in Manuductione lib. 1. p. 56. diff. XI. ac Georg. Pafch in introduct. ad rem |lit- 1e'oriam moralem vett. εἴς, Kilon. 1707. 4. pag. 609 fqq. copiofius diflerucrunt. Bayle in Diclion. art: Ciryfippe,- Brucker. hift cit. phil. tom. I. pag. 974 fqq. qui euin quo- que a crimine Baylit, inter numinis hofles illum rcfcrentis, pag. 976 fq. dcfeudit, alii- que, quos femper nominare longum et moleftum foret, hiftoriae philof. cond:tores, Tiedemann in: Geitl der. fpekilativen. Philofophie, tom. II. pag. 440. 462 fq. etc. — De morálibus Chry&ppeis; e rerum natura petitis, difp. fcripfit Georg, Alb. Ha redorn, Altdorf. 1685. eiusque Erhicae adiecit Jo. Cour. Hajedorn./ Noribergae 17:5. 8. conf. Acta erudit, Lipf ann. 1715. menfe lun. pag. 277 [ἡη. Chryfippi doctrinam de moribus et iudicia partim exagitat Got//, Stolle in: Hiflorie der heidniichen Morale, p.n fag. — Satius tamen, dicebat Chryfippus , effe, nullos comparare amicos, quan comparatos amirtere, vt legitur opud Liban um lib. 1. epifl. s. — Chryfippum credidifle, iion qui« dem omnia, tamen. fagaciora, bruta, rationis adeoque dialectices, (vid. Sexf. Empir. Pyrth. 1. cap. 14. fect 69. ibique Fabricii notam, pag. 19.) non fuiffe expertia ,; cenfet 10. Znd:eos Schmid in dif. Chryfippea brurorum logica, lenae 1689. fubdubitat vero Ribot. in diff. de an ma brutorum, Rorarii libros animalia bruta etc. fubiccla, pag. 969 fqq — Poetarum, praecipue Euripidis, flodiofiffimus erat Chryfippus, ia, vt illorum fententiis, velut qu busdam reftimoniis, quae propofuerat, confirmans, fcripta quaedam oppleret, vt hoc ei etíam vitio verterent aduerfarii. vid. JJiog. Laert. Vil. 186, Gale- "ur περὶ τῶν xaO Ἱπποχρώτην καὶ Πλάτωνα δογμοίτων, (in 4: Ὁ opere Galenus e Chryfippi fcriptis multa rcfutanda fibi excerpfit ^) lib. Lil. pag. 265, 37. l"altkehaer in Zzz 2 diatriba 9) Vid. infra, indicem fcriptorum, a Galeno citatorum, in vita Galeni, lib. IV. cap. 17. Vol. III, pag. 567. edit. veteris. 548 -Lib. HT. c. X. CATALOGVS i Vo! il. p. 392 P 393 diatriba Euripid. edit. Hippolyti Eur. adnexa, pag. 28 fq. vbi quoque ille obferuat, nos, fi litteratifluni Stoici, Chryfippi, commentarii nobis fupereffent, intellecluros effe, ex illis quam multa Cicero deriuatfet in opera fua philofophica. — Idem Z"«fck. in adnotatt. ad Euripidis Hippolytum v. 322. notat. et corrigit vcrlum Euripidis, quem ex Chryfip- po. Stoico, exhibuit Gofenur lib. mem. MI. tom, l. pag. 265, 38. conf. de arcana Chry- fippi theologia cl. /i//oifon. de triplici theologia myfleriisque veterum, (in S£. Croix Mem. — ou Recherches hiflor. et critiques fur les Mylleres du Paganisme) p. 276 fqq. — De Chryfippo, Staico fafluofo, fcripfit /o. Frid. Richter, Lipfiae 1738. 4... Harl.] Compofuit volumina feptingenta et quinque, faepius de eadem re fcribens, [IP] εἰ mul- ta longaque teflimonia aliorum fcriptorum fuis inferens libris. id. 181 14. Sciipta C hry- fippi ἐνδοξοτατα quondam atque in plurimo honore fuiffe, idem Laertius tradit, n. 189. Ex tanto numero tamen ne vnum quidem ad nos peruenit, fiue hoc totum fortunae fuit, laboribus eius haud fauenti, fiue multirudo ipfa vaegrandis, et in hac contorta non pau. Ca et Qoerixe , fubrilesque ineptiae lectores remouerunt, quo nomine fpernuntur vel impugnaniur Chryfippea quandoque non a Galeno tantum et Sexto ac Cicerone, fed ab Epicteto quoque et Seneca ac Plutarcho. | Neque dubito fubfcribere H. Stephani iudicio in praefat. ad Xiphilinum ann. 1592. fol. qui non ira magnam iacturam purabat, quod €hryfippi voluminibus dialecticis CCC XI. atque tot eius libris nobis hodie fit carendum, Rhetoricam C/ry/ppi ita fcriptam fuiffe teflatur Cicero, vt, f£ quis obmutefcere cupierit, nihil aliud legere debeat. lib 4. de fin. 3. [A difcipulis acceptauit mercedes, Quin&il. 1. O. lib. Xil. 7.9]. In Fhyficis, nefcio an aliquid. viderit: in Ethicis, licet illa χρή- σιμῶ τῷ τῶν ανϑρώπων [Dio pronunciet Znun. Corgutur apud Dioncm in Nerone pag. 115. adparet vcl e Seneca, lib. l. de beneficiis cap. 4.. Chryfippum | officia ita circum- fepfiffe et interfecuiffe fubtiliffimis difputatiunculis, vt praeflet, vnas Arriani F picte'eas diflertationes tuliffe aetarem, quam fi omnia Chryfippi fcripta moralia ad nos peruenif- Íent. Hifloricos et grammaticos haud dubie multa docere potu:flent Chryfippi, fi ex- flarent, volumina, quorum catalogus in Xuyr£es digeflorum apud Laertium, licet bcne longus n. 189 — 202. mancus tamen efl, vt praeter viros doctos ad illum fcripto- rem no arunt /o. /Meurfius ad Chalcidium pag. 31. et in biblioth. graeca et 7750. Stanlzius in hift. philofoph:ca lib. VIII. pag. 486 et Jonfius lb. ΠΕ cap 8. ἃ quibus plurima infuper Chryfippi fcripta Laertio practerita recenfi ntur. — ( hrrfíppi περὶ τῶν ἀρετῶν citatur in libro Plurarchi (olim inedito) στερὶ εὐγενείας. --- Περὶ νομὼν in Digeflis lib. I. — — Li- ber, quo aequalitatem demonflrat virtutum, Piutor.h. libr. e nobilitate pag. 29. liber primus de bonis; liber de arte dicendi; liber de is, quae per fe el'gantur, ibid. pag. 4r. — [περὶ παροιμιῶν libr. I. ad Zenodorum, Loert. VII. 200. conf. Fabrir. iufra lib. IV. cap. 9. vol. HI. pag. 281. edit. vet. — De liberorum educatione compofuit prae. €cp2, in iisque etiam cAiromomiatm, h. e. legem geflus, docuit, vid. Qui £ T. O. lib. Y. cap. 11, 17. qui faepius laudat Chry(ippum. | Locum Ciceros. de diuin. 1. 5. vbi non- nulla Chryfippi fcripta memorantur, fupra iam citaui. In caralogo apud. Leer. VII, 198. pro vulgato. περιέχοντος σποράδην καὶ 8 σωματικοῖς ζητήσεις λογικοὶς. αὶ [fic in «ommentatt. Laertrianis pag. 159 fq. corrigit greg. σποραί qv καὶ B σώματι τοὶς ( Δ. quate que [pav traditar, non in rorpur γεΐαξίας quaeffioner logicor roni ment, — Libros, τὴν “πολιτείαν. τὸς περὶ TB καθήκοντος. TOÀ διωλεκτικοὸὶ θεωρήματα. τὴν ποώτην περὶ συλλογισμῶν Vol. HT. p. 393 301 STOICORVM Lib. III. c. X. 549 συλλογισμὼν εἰὐσαγωγὴν, τὸν περὶ δικαιοσύνης paffim laudat Sextus Empirir. aliaque Ga- εις. Harl] — Nefcio, quid fibi velit Ju/ur Niger, non vsquequaque adcuratus fcri- ptor, quando in hiftoria fcriptorum Florentinorum de Lapo Birago diff:rens pag. 343. Chryfipp:m, ai, pariter philofophum graecum. latinum. dedit lialiae mofiroe. — Obiit Chry fippyur Olymp. CXLIII. aetatis 73. [act. 8i. fecundum Lucianum in Macrobiis cap. 20. tom. Ill. p. 222. Reitz. adde /Zaler. Maxim. VIII. 7. exr. το. ibique interpr. in edit. "Torrenii, pag. 738. fed Laertio potius adfentiendum , ideoque annum Chryfippi uata- lem Olymp. CXXIV. 4. adferendum putat (ον πη. in faf!. attic. IV. pag. 80. et pag. 99. Harl.] vt ex Apollodoro notauit Laeriur V Π. 184. Etligies Chryfippi antiquas tres ex- hibet lac. Gronouius tomo tertio thefauri Antiq. graecarum littera S. — Effigies in gem- ma apud Hegerum pag. 67. thefauri Palatini. Caput eius in nummis Pompeiopolitanis apud 44. Morellum in fpecimine rei numariae pag. 240. Chryfippum et Zenonem fibi manus intulille, fcribit Z7incent. Bellou. XXME. 69. fpeculi nat. — [adde Éudociam p2g- 437. de anno et genere mortis. Athenis in Ceramico ftatua fuit Chryfippi fedentis porrecta manu, quae manus quid fignificet, quaerit Cicero de Finib. I. 11. adde Par/an. in Atticis cap. 17. /Men/ium de Ceramico gemino cap. 15. pag. 46. Bruckrr. l. pag. 978 Íq. — A Zenone, Epicureo, Chryfippum numquam, nifi Chefrppum vocarcm eile, tra- dit Cicero de N. D. I. 34. vbi vid. interpret. in edit. Dauifii. Zar/] Alios Chryfippos in veterum fcriptis notarunt Zonfur, Meurfiurque locis laudatis, et ZJenagins ad Laer- tii VII. 186... Quibus adde Clryfrppum, Hierofolymitanum, de quo Zfl/atius ad Euftra- tii libell. tom. 27. biblioth. patrum, edit. Lugd. pag. 363. [conf. Parle Dict. voc Chry- fippe, not. C. D. et Fabririum infra in elencho medicorom vol. XII. pag. t5 fqq. vbi multos Chryfippos, medicos, recenfet, lonfiique notitiam auget.] Catalogus eorum, ad quos fiue aduerfus quos Chryfippus, Solenfis, fcripfit, quorum plerique Stoici fuifle videntur. Diodorus. 2c0. 202. Agatho. Laert. VIT. 194. Alexander. 192. 196. Aiminias. 196. Apollas. 193. 197. [vid. fupra in hoc catalog. voc, Zfpollodorus Ephillus.) Apollonides. 191. Arcefilas. 198. [IP] Ariflagoras. 195. 194: Ariflobulus. 198. Ariflocles. 199. Ariflocreon. 196. 197. 203. Athenades, 190. 195. 198. Athenodorus. 199. Cleon. 202. Clitus. 19r. Dio. t9c. 192. Diocles. aco. Dionyfius. 192. 200. Diofcorides. 19o. 193. 198. 200. 203. Epicrates. 193. 198. Gorgippides. 190 τοῦ. 198. 200. Hedylius (an Heryllus?) τοῦ. 197. Heraclides. 198 Laodamas. 196. 199. 201. Lep'inas. 201. Meleager. 196. Menecrates, 198. M-:trodorus. 189. 101. 198. 196. Nicias. 193. Unetor. 197. Panthoedes. 193. Paíylus. 191. 195. 197. 198. Philarchus. 191. Zzz 3 Philippus. CATALOGVS soo Lib. IHI. c. X. Vol. IL. p.394 Ὁ 1395 'Thearus. τοῦ. "Theofporus. 199. "Timocratcs.. 194. "Tiiionax.: 21. 'T moflratus. 194. Leno. 189. 195. 201. Zcnodotus. 200. Philippus. 193. Philo. 191. Philomathes. 194. 195. 109. 206. Pollis. 198. 202. Pythonax. 201. Sofig.nes. 192. Sphaerus. 198- Stefagoras. 192. 194. 197. S. Chryfoflosum, propter dialogam, neminem laedi, nifi a fe ipfo, Opp. tom. VII, p. 36, edit. Sauil. aut tom. IV. pag. 498. edit. Ducaei, Stoicis accenfet Hcumannus in aclis philof tom. 1. pag. 737. Eiusdem argumenti liber auctore Barihol. Fsfzn, S. I. Vicent, 1708. vid. noua litteraria Hamburg. pag. 267. M. T. Cirero, in multis, [praecipue de officiis, et in paradoxis,] Stoicos fequutus eft, de quibus ct hoc eius dictum exflat: /icef infz£emur Stoicos. vereor , me feli philofophi fint. [vid. Cir. de Officiis 1. cap. 2, το. Heumanuum de Ciceronis paradoxis Stoicis, in alis philof. tom. IL p. 694 — 7n Brucker. vol. II. p. 34 fqq. cum primis p. 45. Har. (Q. Cicero, vide M. T. Cic. de diuin. IL. 3. Heenanm.] Cinna Catulus, quem audiuit M. Antoninus, imperator. Iulius Capitclin. in Marci vita cap. 3. et Zntonimus ipfe lib. L fecl. 13. Claudius Maximur, ah codem M. Antonino frequentatus. — Iu/. Capitol. loco laudato, et Marcus Antonia. lib. I. fet. 17..(15.). ec lib. VIII. fect, 25... Huic, ni fallor, Claudio Ma. ximo. ad Proconfulatus Bithyniae dignitatem euecto, Apuleius in Apologia fe purgat ab impacto Magiae crimine, fretus, vt aii, doctrina eius ac perfecla eruditione, —.'. CLEANTTHES, Aífios D, ex Affo, Lyciae [Troadis,] vrbe, Steph. in "Avcoos, Strabo lib. XII. pag. 998. Zenonis, Citiej, quem per vndeuig:nti annos audiuerat, in porticu: Athe- nienfi fucceíor, mag:fler Chryfippi: Laert. VM. 27 et 168 fq. Ingenio S-rardiore, fed pertinaci fludio et animo conílante folus eft vifus magiftri fui. [6] peram ferre polle. p) Male ΤῊ τις apud Probum in Ecl. VE. Vir- gil. Fabric. vid. Plutarch. de exfilio, pag. 387- ibique X;landr. vol. III. Reisk. Harl. 4) Vide Barthium ad Claudian. pag. rot fq. Fabric. conf. Eudoria in Violar: pag. 272. vbi Cynicis philofophis adnumevatur ; at tamen di- citur difcipulus primum Cratetis, dein Zenonis, huiusque fueceffor: cognominatus Φρείντλης, quod in puteo, Φρεχτί τινι, ftans, practercuntibus haurie- bat aquam ,.et pro potu dato accipiebat panem. Cleanthis fedulitatem, parfimoniam inediamque imitatus eft quoJammodo, fed ncceffitate coactus, Franc. Iunius in iuuentute. vid. Zay/e Dict. voc. vid. Iunius, mot. l. pag. 887. — Cleanthes propter indefeffim laborem dicebatur δεύτερος Ἡρακλῆς, alde Suidam voc. Κλεάνθης, tom, II. p.g. 3.2. fu- pra in comment. deperditis de Homero etc. vol. T, pag. 508 fq. nr. 34. iam adnotata, Brücke. vol. 1. p.972 fqq. Tiedemann. quem ad Chryfippum et initium huius capitis iam laudaui, — In colle- &ione fententiarum Frobeniana, (in vol. 1l. pag. 726. recenfita, , Cleanthis funt fententiae, — Ada- gia noftrum fcripfile, quod putarat Scottus, du- bitat Fabric. infra vol. III. lib. IV. 9, 1. pag. 287, Ro[fius in comm. Laertian. p. i22. — Geüicke in M. T. Ciceroni: hiftoria philof. emtiq. p. 3u fqq. quaedam «e eo collegit. Za. ' Vot. TT. p 395 STOICORVM - ΝΑΙ RA. SEE vid. P/utarch. de audit. p. 175. vol. VI. Opp. edit. Reisk, eumdem de vitando aere alieno pag. 3900 Íq. vol. IX. — Vitam finiit inedia, annos octoginta natus, Laert. VII. 176. vel vndecentum, vt Lucianus et Valerius Max. Indulíie et ipfum argutioribus difputa- tiunculis, adparet e Seneca, aliisque, vnde /piros Cleanthis «t contorta Chrifir pi iungit S. Hieronymus Y. in Rufin. Huius Cleanthis flatuam infignem, magnificentiae Senatus Romani documentum, in ipfa AíTo vidilfe fe te(tatur. Simj/iciur ad Epictet. pag. 329. — Scripta eius, veteribus memorata, et viris doctis ad Laertium, Meurfioque in Bibl. Grae- ca maximam partem obferuata, ecee tibi faciliori ordine: ΤΙερὶ ἀγωγῆς. Laert. VM. v75. Περὶ αἰσθήσεως. Laert. Vll.174. — . Περὶ τῶν ὠπόρων. Laert. VIL 175. Περὶ ἀρετῶν. Laert. VII. της. : Ὅτ, ἡ αὐτὴ ὠρετὴ ἀνδρὸς καὶ γυναικός. Larrt. VIT. τῆς. Πρὸς '“Δρίτωρχον. Laert. VIL. τ75. Forte in hoc libro criticam Ariflarchi, grammatici, in Ha- merum exereitam, caftgauerat Cleanthes. ᾿Αρχαιολογία. Laert. ΝΠ. τπ4. Dubitat Menagius, am diuerfa haec fuerit a μυϑικοῖξ. de quibus infra. ] Περὶ crouev. Laert. VT 134. Περὶ βασιλείας. Laert. VIL. 175; Περὶ βελῆς. Laert, VA. 175. Περὶ Γιγάντων. Laert. VIL τὴς. Idem epus fufpicatür Meurfius effe Cleanthis Θεσμαχίαν» laudatam a Plutarcho de fluminibus, Περὶ Γοργίππε. Laert. VIT. τῆς. d Πρὸς Δημέκριτον. Loert, VI. 174. Πεοὶ Διαλεκτικῆς. Laert. VII. τῆς, Διατριβῶν [9. Laert. VI. 175. Περὶ τῷ Jav. Laert. VAL. 175; Περὶ δόξης. Laert. ΨΊΠ. v75..— Περὶ ἔλευϑερίας. Laert. VII. 17$. Περὶ ἐπιτήμης. Laert. VA. v75. Περὶ ἔρωτος. Laert. VM. 175. Ἐρωτικὴ τέχνη. Laert. VV. 175. Περὶ εὐβελίας. Laert. VIL 175. Περὶ εὐφυΐας. Laert. VII. 175. Περὶ τῇ Ζήνωνος φυσιολογίας, (MS. Palatin. Menagio tefle QueiAcys;) Laert. VII. v4. | Περὶ $52 L5. 4IT. cM CATALOGVS Vol. IT. p. 395 356. 39} Περὶ ἡδονῆς. Laert. VII. 87. et 175. librum fecundum Clemens YI. Strom. pag. 417. [δ] Li^ror conia voluptatem: vocat Cicero |. de natura Deor. cap. 14... De tabula Cleanthis, qua ruborem incullurus Epicureis Voliptatem fccit throno infidentem et virrutes ip mini- firantes vide Cic. II. de fin. cap. at. Zlugu/iinuin V. 20. de C. D. Gaffeudum de Philof. Epicuri pag. 1685 fq. Τῶν Ἡρακλείτα ἐζηγήσεων δ΄. Laert. VIL. 174. Πρὸς Ἥριλλον. Laert. VM. 174. Θεομαχία. Plutarch. de flum. Vide fupra “περὶ Γιγάντων. Περὶ Θεῶν. Laert. VA. ης. Harpocrat. in Λέσχα!.. — Refpicit Cicero II. et IIT. de natura Deor. Macrob. lib. I. Sat. cap. 17. 18. Plutarciur de vitando aere alieno. αμβῶα. Simplic. in Epictet. pag. 329. Senvca Epift. 6. Plutarch. Clemens Alex. Galenus et Stobaeus. Vide H. S:ephaui Poefin philoloph. p. 5t fq. et 124. Περὶ ἰδίων. Laert. VAL. 175. ; Περὶ 78 καθήκοντος. Laert. VY. της. Περὶ καλῶν. Laert. VIV. v75. [4ft/iom. Tib. VTIT. pag. 335.] Περὶ κατηγορήμοατων. Laert, VI. 175. AexT o illa voeaffe teftatur Clemens ΨΠΠ, 784. Περὶ κυριεύοντος » (Sophismatis genere,) «47, 1[αη. ll. 19. Epiclet. Περὶ Aoy8; y. Laert. VlL i75. Περὶ μαντικῆς. Cic. 1. de diuinat. [cap. 3. vbi dicitur Cleanthes femina a Zenone ia commen- tariis quafi fparfa, feciile vberiora.] Περὶ μεταλήψεως. Athe. XY. pag. 467. 471- MuSuxa.. ZHthen, XII. pag. 752. Librum V. Porphyr. in limine vitae Pythag. In hoc opere videtur commmenritiarum fabularum reddere voluitfe rationem , quod Zenonem, Clean- them ac Crylippum facerc conatos tradit Cicero I1]. de Nat. Deor. — Refpicit Cornutus lib. de Diis cap. 31. Περὶ νόμων. Laert. VIL. 75. Περὶ ἑομῆς. β΄. Laert. VIT. 74. Περὶ ὀρῶν libri, quorum primum citat Plutarch. de flum: Περὶ 78 ποιητβ. Lorrt. VW. 175. quod bene poteft exponi de Homero. Nam quod e Cle- men!e V. Strom. pag. 554. Menagius obiicit, laudante Cleanthis ποιητικὴν. nihil huc facit nihil enim ifo loco aliud fignificat hoc vocabulum, quam pocma, quia ex poe- mate quodam Cleanthis quatuor verficuli ibidem a Clemente adferuntur. Fabri. conf. fupra, in vol. 1. pag. 599. voc. Clramtáes. Harl. Texrixec. Laert. VI. 175. Heg πράξεων. Laert. VM. 175. [δ] Προτρεπτικός. Laert. VlL 175. Περὶ / - Vol. Wl. p.gof STOICORVM ' LiIIL:X. 05g Περὶ τῷ τῶν σοφῶν σοφιξεύεν. Laert. VIL. 175. Περὶ cupzrocia. ' Laert. VA. 175. Περὶ véAse. Laert. VIL. 175. Περὶ τέχνης. Laert. Vll. 174... Cic. IV. de Fin. cap. 3. Scripfit artem rhetoricam Cleanthes, Carufippus etiam, fed fic, vt, fi quis obmutefzere concupierit , uihil aliud legere: dibeat, Stoicorum principes de arte oratoria fcripfiffe, tradit etiam Quin&ilianur Ml. x. Tleoi τρόπων. Laert. VIL. v75. Περὶ ὑμεναίᾳ. Laert. VI. 175. Περὶ φϑονεοίας. Laert. VIL 175. Περὶ φιλίας. Laert. VIL. 175. Φυσικὸ ὑπομνήματα. Pintarch. de Stoicor, contradict. — Forte refpicit Stobaeus, Cleanthem faepius laudans in Eclogis Phyf. vt Plutarchus de placitis Philof. et Galenus Hift. Philof. Περὶ χαίριτος. Laert. VII. 175. Περὶ x;xAx, nifi περὶ Xgov8 legendum Laert. VII. 174. Περὶ χρειῶν. Laert. VII. 175. Περὶ xgova. Laert. VIL. 174. Apud Aufonium difputator ad Cleauthem , Stoicum. Eximium Cfeanthir Hymnum ad louem carriine hexametro, quod incipit Kódjjs. ἐϑανά- TOV, πολυώνυμε, παγκρατὲς αἰεὶ, et legitur quoque in Stobaei eclogis, primus e MSto Farnefiano eclogarum Stobaei graece. iuris publici fecit Fauiur Prftous pott fragmenta nouem foeminarum et Lyricorum, Éntwerp. 1568. 8. pag. 272. Deinde cum aliis qui- busdam Cleanthis fragmentis, verfu fcriptis, recudi curauit. H. Stephannr in Poefi philofo- phica ann. 1575. 8. pag. 49 fq. et 124. inter quae et verfus hexametri quatuor ferusti a Clemente lex, V. Sxrom. pag. 554. [f. pag. 715. et in Protreptico cap. 6. pag. 6r. coll. Cud worth. (γῇ. intell. verf. Moshem. lat. tom. V. p. 649.7] Eumdem hymnum Clean- this cum latina /ac bi Duporti viri doctitlimi metaphrali poetica integrum Kadulp'usr Cudworthus inferuit incomparabili operi, anglice edito, cui titulus efl Intellectuale Sy- flema ,vniuerfi pag. 432 (q. [f. tom. I. pag. 662. cum nota, edit. Moshemii Leidenfis. Brunck, recenfuit et exhibuit illum liymnum primum in Analect. poet. gr. tom. III. pag. 224 fq. tum feparatim, denique cum verfionibus latina Duporti, gallica Bougaineille et italica Pompeii, in gnomicis poetis graecis pag. 141 fqq. — — Pompeii verfio metrica atque elegans exflat quoque in illius Operibus, italice fcriptis, Veronae, tom. IL. ann. 1790. — Germanice vertit, adieclo et breui commentario et difT-rtat. de Stoicorum theologia, cl. Gedirke in Mufeo germanico, menfe lul. 1778. . Scparatim ediderunt 1) cl. Frid. Guil. Sturz, in praefenti Profcífor gymnafii Gerani, cum notitia litteraria, tum interpretatione critica, grammatica et philofophica, fubiuncta quoque Gedickii verfione germanica, Lipéiae 1785. 4- 2) cl. Hermama Heimart Cludiss, cum copiofo doctoque com- mentario, Gottingae 1786. 8. Hymnum, e graeco conuerfum numerisque adílrictum, dedit latin. et paucis illuflrauit ndr. Chriffoph. Henr. JV/eift, (quum adhuc gymnafium Fol. III. Aaaa Windshem. Lib. I1I. c. X. "CATALOGVS 54 γαῖ. τις Ὁ. 50 Windshem. moderaretur,) in rrogr. Rotenburgi ad Tubar. 1783. 4. Ego quoque gr. recepi illum hymnum iu Anthologiain. graecam poeticam , Baruthi 1792. p2g. 84 fqq. Harl] —. Neque forte errauerit, qui dixerit, S. Paulum, apoftolum, cum verficu- lum τὸ y? καὶ γένος ἐσμὲν commendauit Athenienfibus Actor. XVII. 28. addiditque ὡς καὶ τίνες τῶν καϑ' ὑμῶς ποιητῶν εἰρήκασι» non relpexiffe'ad folum popularem fuum, Aratum, Cilicem; fed etiam ad Cleanthem, qui Athenis vixerat, et in cuius hymno iam laudato verfo flatim quarto diferte legitur: ἐκ o8 γοὶρ γένος ἐσμὲν, owner Tua nam qu: propago [ P) Nos fumus. Euthalius, a Laur. Zaccagnio editus, p. 420. notat, dictum, a Paulo citatum, efle "Aera, ᾿Αφρονόμξ , oj 'Ouses ποιητῇ. Sane Homero quoque audit lupirer πατὴρ ἀνδρῶν τε ϑεῶν ve. [In Epi&?eti manusli cap. 52. p. 266. edit. Hevni, et repetiti ab //rriano ΓΝ. 1. pag. 565. ac IV. pag. 564. leguntur quatuor Clean- this iambi, a Seneca. epift. 107. latine verfi. HarL] — Fuit et Clran/her quidam Samius, mathematicus , fi credimus Palmerio Grcnresmenilio in notis ad fcriptores graecos pag. 4571. Sed locus Pfvtarchi lib. de facie in orbe lunae p. 923. ita legendus videtur: ὥσπερ ᾿Αρίξαρχον ero δὲν Κλεονϑης τὸν Σώμιον ἀσεβείας προκαλῶσϑοι τὲς Ἕλληνας, quo pasto Cleanthes Zlriflarchum, Samium, putauit viclatae religionis a ΕΥαρεὶς debuiffz poftu- lari, ὡς κινῶνται τῷ κόσμε τὴν ἑςίαν, vtpote qui Κ΄ eflam vniuerfi, (terram enim moueri docuit Ariflarchus)) mouiffet loco. — 1n editis Plutarchi libris male legitur: ὥσπερ Aei- σαρχος cero Κλεανϑη τὴν Σοΐμιον etc. Fabri. — Cleanthes , Ponticus, Heracliti fcri- ptum illuflrans, Diogen. Laert. AX. τς. Harl. Clrarchur, Solenfis, Suidae memoratus, nefcio, an Stoicus. [Clearchi locum apud fte. narum Xll. pag. 540. corrigit Toup. in emendatt. in Suidam et Hefychium etc. vol. ΠΗ Oxon. 1790. 8. pag. t3r.] Clemens Alexondrinar, in Stoicorum difciplinam, propenfior, vt notat Guil. Caueur epift. apologet. aduerfus Jo, Clerirum pag. 60. — Etiam a Lipfio accenfetur Stoicis, libr. X. manuduction. dif. 17. — Sed ego adfentior Zo. Hermanno ab Elrwich, qui eclecticum pe- tius agnofcit, pag. 133. ad Launoium varia de Ariflotelis fortuna. [Cieonider, Stoicus, de quo in capite de Eudoxo et aliis aftronomis δ. XXII. agitur.] Cleomenes, a Sphaero infbitutus. | vid. infra in Sphaero. [Corranur, Stoicus. vid. Lipfius comment. ad (Tacitum pag. 399. Heumann ἢ ANNAEVS CORNVTTVS, philofophus fcclae Stoicae, praeceptor Perfii et Annaei Lu- cani, poetarum, a Nerone in infulam relegatus et prope occifus efl, vt refert Dio lib. LXI. pag. 715. ) quod, quum Nero plurimos iam libros verfibus fcripiffet de rebus δε y) Cap 29. pag. τοῖς. νοὶ, II. edit, Reimar. ruius do&am notam confules. Is iam laudauit, qui de Cornuto vberius difputarunt , J/'alefiuw. ad Eufcbii H. E. VI 19. pag. 122. 8. Scaliger. ad Eu- fcbii Chronicon pag. 197. Cajaulionum ad Perüi fatyram V. Fo(liwm de hift. lat. I. 26 pag. 1355 fq. Suidae locum de Cornuto bene diflinguit, mo- netque, ne quis cum Voffio ex Dionis loco hifto- ricum faciat Cornutum. Denique contra 7.785 montium, qui pag. 523. tempus exfilii fiue potiue deportationis refert ad ann. Chr. 67. h. e. V. C. 820. oftendit, Cornutum effe in infu!am deporta- tum ante Telcfinum confulem ann. V. C. $rg. anm, Chr.66. nempe poft quinquennale Neronis ludi- «yum etum anni $18. Chr. 65. Vol. IT. p.598 309 STOICORVM Lib. II. c. X. $$5 geílis Romanorum , et adulatoribus foadentibus quadringentos effet compofiturus, mo- nitus ef! a Cornuto, nimios fore, neque a quoquam legendos: quumque, nefcio quis, obiceret, Chryfippum, quem ipfe laudibus eueheret et cuius fectator eflet Cornutus, etiam plura volumina fcripfiffe, tulit refponfum, illa vtilia vitae hominum, haec vero, imperatoris fcilicet, effe inutilia ac nullius pretii, —"Tragicus fuit et libros philofophiae reliquit, tefte auctore vitae Perfii, quam ad Suetonium auctorem plerique referunt 7). Suidas [et Eudocia, quae Suidam compilauit, pag. 273.] Leptitanum e Lepti, Africae, fuilTe, refert et σολλὺ Φιλύσοφοα τε καὶ Ῥητορικοὶ fcripfifle teflatur. — Et “ΡῬητορικοὺς Cornati τέχνας et τὴν πρὸς Αϑηνόδωρον καὶ ᾿Αριξοτέλην γραφὴν citant Porphyrius et Simplicius:n Categor. Ceterum ex fcriptis huius philofophi nihil ex(lat, quam QE 4» PIA HEPI ΤΗ͂Σ ΤΩ͂Ν ΘΕΩ͂Ν ΦΥΣΕΩΣ fue liber de natura deorum, fae- pius editus fub nomine PAornu!i et ad phyficas ac morales trahens allegorias, quae de diis apud Graecos tradebantur, curiofiusque inquirens nominum illorum etymologias, exemplo Zenonis, Cleantbis, Chryfippi et aliorum e Stoa philofophorum. Δὲ enim Cornutum elle auctorem, docent TAodoritus 11, "Therapeut. pag. 35. qui “) Ἑ λληνικῆν ϑεολογίαν a Cornuto, philofopho, fcriptam tradit: Ew/zbius VI. 19. Hifl. [IP] qui Origenein e Cornuti fcriptis allegoricum theologiam ethnicam interprerandi modum di- diciile e Porphyrio fcribit, et auctor Etymologici Magni, qui in Ζεὺς profert quaedam e Cornuti Ἑλληνικῇ DSsoAeyig, quae in huius libri capite τ. leguntur, et patfim Etymo- logiis, in eodem libro obuiis, vtitur: denique hoc coimprobant Vaticanus, Rauii et alii codices duo Msti, a Galeo laudati, in quibus infcribitur, non Φβρονότα, fed Κερνότε. ἐπί- δρομὴ τῶν κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν ϑεωρίαν παραδιδομένων. — Quae fententia placet etiam viris doctis lo. Meurfio in Bibl. Graeca et praef. ad Apollonium Dyfcolum, atque Henr. Valefio pag. 122. ad Eufeb. Voflio, Galeo, Barthio [Huetio dem. euang. prop. IV. cap. 8. $.5. pag. 185.] aliisque. In cod. Philelfi XVII. 23. Epift. infcribitur Κορνότϑ περὶ οἰλληγοριῶν. --- [In cod. Veneto D. Marci CCCCXC. reperit οἱ. Zilloifon. Cornuti opus de natura deorum, quod integrum in hoc codice huc vsque delituit. vid. eius anec- dota graec. tom, II. pag. 243.] Graece primus edidit Zl/du; cum Aefopi fabulis, Pa- Aaaaa2 laephato, Adde de Cornuto Hor- tion. criticam in vitam A. Perfii Fl. in Schelfiorni sium hift. philof. lib. IV. cap. 6. pag. 254 fq. M. G*. Nicol. Kriegk in diff. de A. Perfio Flacco, poe- ta fatirico, Ienae t701. 4. Cren ad Ca(aubon. de fatyrica Graecorum pocfi et Romanorum fatira, edit. Rambachii pag. 232 fqq. J/inetum in praefat, ad Píeudo- Cornuti fcholia, Braucker. in hift. crit. phil. «ol. IL. paz. 557 — 540. — Coruuti hifloria, quam /arharem, fophiftam, confeciffe fcribit Suidas in Lachares , tom. II. pag. 419. periit. — De opinionibus Cornuti phyficis f. theologia phy- fica quaedam obferuat cl. //i//oifon. in comm. de triplici theologia myíteriisque vett. pag. 233. pag. 324. psg. 326, refutat Moshemium ad Cudworth. L. pag. 625. εἰς. Harl. $) Conf, doctam /o. Jac. Breitingeri exercita- Amoenitatt. litterar. tom. X. pag. 1103 fqq. qui ne- que Suetonio, neque Cornuto, (ed feriori cuidam exegetae tribuit illam vitam, ab aliis poftca mu- tilatam corruptamque: ibid. (unt Remarques de Mr. Bouhier fur la diff. critique in vitam A, Per- fii Flacci, pag. 1133 fqq. pag. 1:37. credit Boulier, noinen fcribendum εἴς, Znueius Cornutus. adde Oudendorp. ad illam vitam in editione Suetonii pag. 109! Íqq. qui defendit le&ionem, Znnaeus Corautus. Δ Dione Ca[fo l. c. fcribitur ᾿Ανναῖες Kopysros. Hart. t) Non effe hanc infcriptionem ab auctore, pro- be animaduertit Po(fíus Arte Hiftor. pag. 36. et de Hift. Graecis pag. 128. 556 S ^ Lib. HT. c. X. ^ CATALOGVS Vol. 'T.-p. 399 P 409 laephato , Heracliti allegoriis Homericis, hieroglyphicis Hori et prouerbiorum e Tar- raco ac Didynio collectione, Venet. 1565. fol. atque libro ipfi quidem praemifit nomen ᾿ῷδρνότε. lcd in calec bbri: τέλος 78 περὶ τὴς Θεῶν φύσεως Kagverg, et in. titulo to- tius voluminis: PAorsüntur, fem, vt ali, Cornutus de natura deoriti.. 1n. Msto codice d ? Bibl, Auguflanac “) infcribitur Πολυδεύκες Qagvars, et Gernerur pag. 557. Bibl. tefla- tur, fe inter codices Bibl. Vaticanae reperitle Polideucem Furnmium de fabulis Graeco- rum. Fili quoque nomen, cuius ftudiis bunc librunr auclor dicauit, in codice, quo . Gyraldus eft vfus, et in Oxonienfi vno, quem Galeus infpexit, vocatur Georgius: ὃ payée, ὦ παιδίον Γεώργιε | Sed et Pollucis illud praenomen et nomen Gcorgii fubdii- tium mihi et meliorum codicum auctoritate reiiciendum videtur. | Pofl Aldinam editio- nem graecam, lucem vidit /atine quidem Zcdoco P elareo interprete, Autwerp. 1528. 8. et cum Hygino, Palaephato, Fulgentii Mythol. et de voc. antiq. Arato cum Germani- ci Metaphraf. et Proclo de Sphaera, Eaíil. 1549. 1570. fol. — Graece et latine, cum verfone Conradi Clauferi, "Tigurini, additus Palaephato cum verfione Phafianini, et luliani Aurelit, Leflignienfis, libris lll. de. cognominibus Deorum Gentilium. ibid. t$43. S. .In hac editione paginis: ver(ionis fingulis infcribitur Cormuti liber de Natura. Deorum. — Denique cum Conradi Clauferi. verfione et notulis fuis atque ealligationibus eruditis hunc Cornuri libellum edidit vir egregius "TÀo. Galeus inter fcri- ptores "Hilloriae Pocticae, Cantabrig. 1671. 8. et Amltelodami 1688. 8. 401 in praefa- tione duplici [P] pracf. ad edit. Cantabrig. — Cormutnsz, inquit, fpiffiss nobis nego- tium facr[Jebat πολλοῖς ἕλκεσι βρύων. — Suppetias. venere. hic tres. codd. Oxonien[er, τας lamo exarati, quorum mihi copiam ferit. eruditur et. amiciffinu: vir Tho- Hyde, Biblio- thecariur Bodlemusr. — Ex iis noumul'as ipfe emendationes. excerpferom.,. alias, (pare ten. longe maximam.) et capitis vitimi fragmentum, hatlenur defideratum, idem femper mili colendus Exuardus. Bernhardus. /upped tait. — Lilius Gyraldus in f jntogmat bu: (de. Dis) infinitos locos in hoc fet:ptore ex vet. covice f[nnarat, eos quoque huc aduximur. — Coe- pi ve fionem Claeferi fingere, fed abflinui flatim. | Probzi, imqu s? fta. quidem, vt exiflinem , enm vsa tantum litura opus habere. — Velarius item fe et Cornutwm ca em opera traduxit. — liom. interpretationem. conc mare non. lewit. per operar tygographis caf, quibur quotdianum penfum confir ibendt: ilis amotatiouibus Jcluturum: me rette p'ram. Ante Velareum et Cornar'un tranft τε latine Malog»ur, nelcio qu's, cuus verfionem ante lexcentos vel. feptingentos annos compofitam vidiffe fe fcripht Aarthiur ad Sratium tom. II. pag. 20r. [Nouam editionem, infinitis in locis emendsram, cl. F'iloifon, cod. Veneto vfus, promifit in Anecdotis graecis, tom.!l. pag. 243. εἴ in. eommentatr. d« triplici theologia imyfleriisque veterum pag. 324. A57] Víus hoc Cornuti libro etiam Porphyrius eft in fcripto de antro Nympharum et altero depere dito. περὶ c" yxAp Twv, vt notatum Galeo, qi ad vtramque editionem fuam, Can- ta5rigicnfem praefertim, pracfatus non. pauca de Cornuro monuit.— Hic capite XVIT, eum. fabulam Hefiodi de Chao eiusque generatione οὐλληγορικῶς explicafler, come menrarium. in illnm poeram promirtere videtur his verbis: ἀλλὼ τὸ μὲν "Hescde. τε- λειότερόν ποτ᾽ ὧν ἡ ἐξήγησις γένοιτο. το μὲν τινα» ὡς οἴμοι» παρὼ τῶν Gg euo τατων €) Vide εἴων Biblioth. Catalogum MSS. a Reifero editum pag. 8a» Vol. IT p. 400 40r Lomo Lib. HI. c. X. STOICORVM 557 ^ , M 1 , 5 “Ὁ Ὁ - τάτων αὐτῇ παρειληφότος, τοὶ δὲ μυϑικώτερας αὐτῇ προσθέντος, ᾧ τρόπῳ καὶ mAdsm τῆς πολαιῶς ϑεολογίας Φεφϑοίρη. Sed Hofodi quidem. perfellir mterpre- tctio alio. [oco dari poterit , qui nonmilla, vt. exifíimo, ab antiquif/ mis (Y heologis) de- , fumifit ,. fabulofiora vero addidit ipfe, qua ratione plurima capita antiquae theologiae - mon mediocriter. corrumpi coutigif. τὰ vertendus ille locus, nec Claufero nec Velareo intellectus. « Polydcucem vero fiue Pollucem Phurnntunt, qui de Hercule agit cap. 31. fcriphifle etiam opufculum de aerumnis Herculis, quod exílet Venetiis in. bibliotheca SS. lohannis et Pauli, iam pridem tradidit in bibliotheca Gesnerus. Et fane in codice etiam. Oxonienfi pracfigirur Cornuto libellus de laboribus Herculis, is ipfe. qui ab Allatio ") graece et latine editus eft: fed is quemcumque potius habet auctorem, quam Cornutum, Allatio etiam iudice loanni Pediafimo rcbus adfcribendus. Vtrique. co- dici praemittuntur verfus poliici, [D] qui incipiunt: τὸν ἐν Νεμέα Afovro etc. Qui vero in noua Bibliotheca MSS. Labbei pag. 106. traditur exflare Phornutus in Codice XXIX. regis Chrillianithimi, cum "Thom. Magiftro de vocibus Atticis, is nom alius eft ab edito libro de Diis ^). Vfi funt Cornuti f.riptis philofophicis, ceteris dc perditis, Origenes in Srromateon. Opere, tefle S. Hicron. epiflola ad Magnum, Tambl:chus apud Stobaeum, Syrianus, Proclus, Simplicius, Srobaeus etc. — Cornutum, vero, Hi- ftoricum Romanum, de quo Suidas, alium ἃ noflro putauerim, quamuis denique addit: ὅτος ὁ Κορνϑτος Λεπτίτης Φιλόσοζος v, ἡ δὲ Λεπτὶς πόλις Λιβύης εἴς. (ἃς faubono quidem iudice ad Satiram quintam Perfi? Cornuto, philofopho, inferipranr, mulia de hoc fol/a 5) et inepta Svidar, eui fidem habere caucant tirones *). Nefcio, an idem M. Cornutus, e cuivs fatira, latine fcripta, Fulgentius profert haec verbaz {μὲὶ- viller Flocte do tibi, vel L. Annaeus Cornutus, qucm grammaticum vocat Gell uw: V, 6. howd fase indoffum δὲ igncbilem , et lib. YX. cap. το. hominem fane pleraque alia nct indo£fum nec imprudeutem , vbi commenta: ior eius. im Virgilium, laico: cuidam Τα τὶς ptos et: Macrobio etiam Charifioque et Seruio laudatos, et /ibror de f/guris [vuteutiorum, €irat. Non male quidcm hacc elogia quadraut cuni eo, quod. Cornorim, philofo- phum, ἐπὶ παιδείο; εὐδοκιμῆσαι τότε Dio Calfius teflatur, et notum cft. multos illa actate vtroque flilo graeco et la'ino feripfiffe - diuerfos tamen facit Barthiur ad C au- dian. p. 128. Sane diuerfus cffe videtur Cneius Cornntur, cuius de orthographia quae- dam refcrt Ceffiodorur cap. τ. Diuerfus quoque auctor vererum fchol'orun: in Perhum, fi modo illa Cornuti alicuius fint. (vid. Breiting-r. fupra Iaudatum.] Diuerfus et Cor- Aaaa 35 nuíuf, V) Inter excerpta Rhetorum. et Sophiftarum, Romae tó4r. 8. pag. 321. 15) Quod in cod. Vencto. etiam adic&tus eft "Thomas Magifter, nec, vti im cod, regio etiam videtur, Co. n«fj opus de natura dcorum diferte dicitur, fed tantun» a"rgeriae et plisflologiae de nomiribus deorum: infcribnnturs altecuter. codex ex altero manaffe ct defcriptus effe videtur. Hari. x) Videtur £iIfum illud y quod a Nerone oc i- fum tradit Cornetum Suidas, cum in exfil.um ton- tuminodo miflum nazient Dio εἰ Euíebius, quam-- quam vtramque effe poffe verum, motet Tow[ius p.247. Sed filitur vir doctus, cum ibidem {τὰς bit, a Gellio 11. Cornutum (ub Nerone occifum referri. Nusquas enm hoc ref.rt Gellius. yy Locus SuidAt eft tarditate librariorum cor- ruprus et confufüs, ita, vc ex ducbus membris vnum confarctur ^ Nam de duobus Cornutis, al- ἔσο Romano, hiftorico, aequali t iuit, altero, Stoi- co, noflro, agit Suidas, vt bene a:/!notauit locunr- que illius diftinxit Rrimarus ad Dionis Οὐ] lo- cum fupra memoratum, δ ΟΥ̓ de Br CATALOGVS (OY. p. 401 305 siutus, medicus, de quo Reíaef. epift. ad Hofmann. pag. 538. quamquam Cormufi quo- que, philofophi, fcholas cum Perlio frequentarunt Claudius Agaternus, Aeimefiur ibid. et pag. 710. lnfcription. legit Agathemer,) medicus Lacedaemonius et Petronius Ariflo- crates, Magnefius. Diuerfus quoque Cornutus Tertullus, Plin. IV. 11. et V. 15. epift. Vvecundur Cornutus, in vet. inlcriptione apud Spon. pag. 62. mifcell. Diuerfus de- nique Cormutur, quem Pfeudo- Catonem vocat Cicero I. ad Atticum epifl. 9. [δ] Crater Mallofer, grammaticus, Pergamenus, ab Attalo Romam miffus circa Olympiadem CLIII. Panaetii praeceptor fuit, tefle Strabone XIV. pag. 676. quin et ipfe Philofophus Stoicus a Suida adpellatur. De eo videadi viri docti ad Sueton. de Grammaticis cap. 2. et Meurfius in Bibl. Attica. De eius dicc9wcet Homerica dixi lib. II. cap. 2. δ. 20. Fibrit. fupra vol. I. pag. 59. Cratetem Mallotem diuerfum effe a Cratete Pergameno , docue- runt /"offiur de hiflor. graecis libr. ΠῚ. pag. 347. εἰ Burman. ad H. Valefium (qui cum YIonfio II. ri. init. confudit quoque vtrumque,) emendatt. libr. V. cap. 17. pag. 153. alios- q»e VV. DD. laudat de Cratete Mallote: quibus addes 7. E. I. J/alch, de arte critica vett. Romanorum Ienae 1757. 8. et Diogen. Laert. IV. 23. vbi plures enumerantur Cra- ἕο... Harl. Crinis. "trrian. YT. 2. Epiffet. Laert. VIT. 62. 68. 76. ἐν τῇ διαλεκτικῇ τέχνῃ. id. 71. Fuit et Crinir quidam facerdos Apollinis, de quo vide fcholia graeca ad Iliad. αἰ. V. 39. et Suid. Crifpiuur, de quo Zfcro ad Horatii lib. I. fat. I. verf. penult. Crifpini , » philofophi cuiusdam loquaciffimi, qui Aretalogus dictus eft..— Hic Cri/pinur poeta fuit, qui fectam Stoicam verfibus fcripfit." Idem ad fat. 4. — Hic fimiliter, vf Luciliur multos, fzd malos ver- fus. faciebat, Fabric, ἘΠῚ autem apud Horatium nomen ficlum. — Sic alius Crifpinur, fed aeque fictum nomen apud Zuuena/. fat. I. 28. fat. IV. Feumann,. qui in actis philof. tom. 1l. pag. 165 fq. inprimis tom. III. pag. 118 fq. firmius tuetur et amplificat fuarn fen- tentiam. Zar. . | Crifpus Paffitnus.. Senec. praef. libri IV. INat. quaefl. et lib. L. de benefic, cap. τό. Vide de eo Lipfium ad Epigramma Senecae VI. [Falflerum memor. obfcur. p. 46. Heuttann.] [Curtiur, hiftoricus in doctrina de fato fuit Stoicus, vt ex multis eius locis patet. Ceterum fuper religionem publicam abierit, irridens praedictiones facerdotum ex infpectione ex- Ὁ torum, et magiam omaem vocans ludibrium. Heumana.] Damaftius , Damaftenus, qui lufliniani temporibus claruit, Suidae [et Eudociae pag. 134.] Stoicus dicitur, etfi Platonicae et aliarum quoque fcholarum philofophicarumn dogmatis non leuiter tinctus fuit. De illo et opere eius quod exílat, MS. περὶ egy,2v dicendi locus erit infra libro V. «Fabric. vide fupra in catalogo Platonicorum p. 170. et Peripa- teticorum h. v. tum infra vol. IX. p. 416. 437. 491. vol. XIII. p. 784. Jriart. catal. codd. reg. Matrit. p. 328 fq. Harl. — — Pearfon. prolegom. ad Hieroclem , p. 23. Heumaum. Damafippts.| Horat. lib. 11. fat. 3. verf. 16. 64. Fabri. Cognomen Licinorum. — Meminit eius Cicero ad diuerf. XVII. 22. ad Attic. XTli, 29. 33. Alius IL. Damafippus. praetor, occurrit apud Ciceronem YX. ad diuerf. epift. 21. F'elleium Paterc. V. 26. vbi vid. Boecler. et Heinfium p. 797. edit. Ruhnken., et alios. Heumann. tamen in adt. philof. tom. ILI, pag. 119 fqq. Μοὶ. ΠΡΟ: STOICORVM Libli.c.X. τῷ pag. τὸ fqq. Damsfippum apud Horatium fufpicatur, nomen effe fictum. — Num au- tem Damafippus apud Ciceronem fucrit Stoieus , incertum effe putat. Harl. Dardonu: εἰ Menefarchur, principes Stoicorum Athenis, tempore Antiochi Afcalonitae ac Philonis, Academici. Vide Cireronir IV. Acad. quaefl. cap. 22. Demetrius, Diphili F. Bithynus, Panaetii Stoici difcipulus, Laert. V. 84. — Eius Epigram- j ma in Myronis bouem, Aatholog. IV. 7. DDemochares.| Laert. VlI. 14. in Zenone. [Demonax. vid. fupra inter Cynicos philofophos. Hesmannm.] [Dio Chryfoflomus. vid. Fabric, B. Gr. IV. ro, 1. pag. 306. Heumann.] Ex rei Didymi epitome, et Arifloclis Peripatetici libro VIT. de philofophia Eu/zbius XV, praeparat. cap. 14. 15. 18. 19.20. compendio refert dogmata Phyfica Stoicorum. — Simi- liter Larrtius VW. 48 fq. epitomen placitorum Stoicorum exhibet e Diocíir Magnefiüi ἐπιδρομὴ QiAtecQuy. Fubri. ^ De hoc, forfan academico, aliisque “τοῖς docte egit Jonfus ME. 13. p. 2 fq... Suidas in vor, Δίδυμος habet Δίδυμος ᾿Ατήϊος. (et fic quoque Eu- dotía, vid. fupra inter Platonicos pag. 171.) pro quo losfius maluit 'Agecs, fretus au- €toritate Eufrbii XV. praep. euang. cap. m. qui "Agesg cuiusdam facit mentionem, Enimuero Küffer. ad Suidae locum ΕΚ pag. 574. quum non fatis conítet, vtrum Didy- mus apud Eufebium idem fit, quem Suidas, (quocum confentit Eudocia; at codicem «orroptum forfan fequuta,) nominat, et quum fit incertum. num Fufebius cx Suida, in hic ex illo fit corrigendus, Ionfii coniecturam in medio relinquit. — Quatuor alios Didymos Suidas ibidem profert, Harl. Dinomachus, Lucianus philopfeud. tom. IT. p. 330. [nifí nomen fictum e(l ibi. Apud Cicer. aliquoties occurrit Dinom. de Officiis II. 33. ibique Heufing.] - Jio, Stoicur.. Cie. MI. de legib. cap. 5. (Laert. VH. 190. et 192.] Diodorur Cronur, Dislecticus, Zenonis iunioris Stoici patria Sidon'i magifler. Laert. VII. 16. Suid. in Ζήνων Xid. Ceterum apud Ciceronem 7)" ἀντὶ Stoiri nomen hinc inde male 2 irrepfit pro /JJiodoto , a quo M. Tullius inlitum fe refert in. prooem. lib. E. de N. D. et. quo vfus eft familiariter, eumque apud fe habuit. XIH. 16. ad familiar, (vbi vid. P. Victorii not.) et in Bruto cap. go. vbi: domi fuae nuper mortuum rcfert, 1)10- dori Stoici imeminit quoque Zehilles Tatius l'agog. in Aratum, — Sextus Empir. p. 241. Math. [pag. 285. et 286. edit. Fabric. adde iu Pyrrhon, hypor. l. cap. 33. pag. 6o. Plin, H.N. VIE. $3. Diogen. Laert. M. vit. ibique interpretes. — Eudosiam pag. 136. Ciceron, quacfl. acad. IV. 47. vbi vid. Dauifium, qui aduotat, Gruterum, La: binum et alios perperam intuliffe Diodotum. — Diodorus Cronus valens fuit dialecticus, Apollonii Croni, dialectici, difcipulus, a Diodoro peripatetico, de quo fupra in catalogo Peri- pateticorum 2) Nempe lib. IX. ad diuerf. epift. 4. [vbi vid. vbi vid. Camerarium. Cicero Diodo'nm ibi difer- interpretes ]. er lib: XIIL. epift. 16. vide Frame. te vocat /loicum , quem , inquit, a puero audiui, Fabricii niftor. Ciceronis XXIL, 3 fqq. ad A. V. qui mecum viuit. tot anuos , qui habitat apud 669. LHeumans. Cietr. quacft, acad. IV, cap. 36, me; quan; adiniror et diligo. Harl, 560 Diogenes, € Ptolemaide. Laert. VIL 48. [conf. Bay/e Did. voc. Diog. Babyl. not. D. Lib. 1II. c. X. CATALOGVS ο΄ ΜΟΙ. ΤΊ. p. 305 408 pateticorum et aliis Diodoris, (vid. infra lib. IIT. cap. 31. p. 776. vbi de Diodoro Crono rurfus agitur, vet. editionis,) probe diflinguendus. adde Brucker. 1. pag.610. vbi eum adfcribit philofophis fectae megaricae feu Erifticae,) inprimis pag.ór;. ^ Sed quando p.896. Dicdorum Cronum fcribit fuiffe magiflrum Zenonis, parentis (cle floicae,. qui apud illum fe dialecticae ftudio dediffzt, confundere videtur tum antiquiorem Jio /orum, tum iuniorem Zezontm cum aliis eiusdem nominis, fed diuer(ae aetatis. | Atqui Dio- genes Laert. VM. 25. ex Hippoboto id tradens, fimpliciter tantum vocat: Diodorum, adeoque a Diodoro Creno diuerfum. — Neque ego, fi Diogencs aut Hippobotus veruin fcripfcrunt, video, qua ratione Zenonis antquioris ,praeccptor comunode poflit adnu. merari Zenonis difcipulis et floicae philofophiae adfeclis. Harl. — E pag. 298 ] Diogenes, Scleucienfis, trans "Tigrim, B:byloniur, Apollodori, .Athenienfis, tefle Scymno, Chio, fiue Marciano, Heracleota , praeceptor ^2, — Cum [If] Carneade ac .Critolao legationem obiit Romam anno V. C. 598. de qua dictum fupra in Academicis et Peri. pateticis, — Vide et Plutarchum Catone Maiore pag. 349. et quae viri docti ad Laert. VI. $1. [Eudozia pag. 137. Bayle in Dict. art. Diogene — íurnommé Babylouien, tom. II. pag.20: Íq. et addit, vid. Laftarir ac voc, Porziur not. ΕἸ. Brucker, vol. 1. pag. 979. Rojiu: in commentatt, Laertianis emendat locum Diogen. Laert. VII (94. Aeyuxg ὡς λογικῷ pro. vulgato. λον. ἤ ὡς Acy. et illuflrat boni definitionem, quae Diogeni, Baby- lonio, tribuitur. — Idem ibid, p.143 fqq. multus eft de Diogenis; Babylonii , opinione, mundum efle immortalem, et de loco PAi/cnir in libro de mundi inunortalitate p. 650. edit. T'urnebi refutatque Mangeyum, qui ibi Diogenem, Apolloniatem, cuius tamen aetas Stoicorum tempora longe anteiuit, male intelligit, Hor] Eius περὶ φωνὴν τέχνη. Laert. Vll. 55 [η. 57 (4. διαλεκτικὴ τέχνη. 71. | Videtur hic Diogenes etiam ci- tari 84. quemadmodum et 30. — [Eius liber de ZMinerua, quo partum louis ortumque -. virginis ad phyfiologiam traducens, deiungit a fabula, memoratur a Cicerone de N. D. I. cap. 15. fin.] Ξ ( Diognetur. Marc. Antonin. Y. 6. praeceptor Antonini: num vero ab eo Diogneto, quiartem pingendi docuerat Antoninum, diuerfus fuerit Stoicus, nee ne? 'non omnes 'eonfen- tiunt. Vtrumque quidem difcernunt Sa/maf. ad Capitolin. cap. 4. et Keimarus ad Dion. Caffium lib. LXXI. 1. p. 1177. δ. 9. Contra Gafackertr ad locum Antonini et Brucker. vol. II. pag. 583. cerfent, vnum eumdemque fuiffe hominem, et potuiffe Diognetum pictorem, imperatorem impellere ad philofophiae ftudium, monitaque eiusmodi illi fuggerere, etiam qui philofophiam non effet profeffus, aut, (quod quidem e(l proba- bilius,) potuiffe eumdem efle pictorem et philofophutn. adde fupra in'catal. fcriptorum de Alexandro M. pag. 4o. Harl.] - ᾿ wir εὐὐ Dionyfius, v5) Fuit quoque praeceptor Panaetii iunioris, Laelius eum quoque audiuit , Cic, de Finib. IL 8. (Suid. in Παναέτεος,) item Carneadis in dialectica; Chryfippi autem difcipulus. vid. Cic. de Diuin. "8 C.cer. academ IV. 30.ὄ ex quo loco praeter ea 43. vbi vir optimus, et de diuinatione Ícripfiffe difcimus, mercedem: diale&icorum fuiffe minam. dicitur. .adde Cic. de Fin. 1. 2. arl. | ᾿ x ἢ. A. o RN Voll. ρ΄ 403. . STOICORVM LiIILc.X. sh Dionyfur, Alexandrinus, Chaeremonis, philofophi, difcipulus et fucceífor. Suid. in Διονυσ. [Dionyfur, Malicarnaffen(is, fuit Stoicus. vid. 7"offum de idololatr. I. cap 10. infra cap. 32. lib. 114 Dionyfio Hal. pag. 783. vol. lil. edit. veteris et pag. 702. /Teusanm.] Dionyfius , "Yheophanti F. Heracleotes 2, Zenonis, Ci:ei, auditor, fed qui a Stoicis dein- ceps ob oculorum dolorem αὐ Cyrenaicos defecit, Cir. V. de fin. a1. μεταϑέμενος inde dictus. 44/hen. VIL pag. 281. Vide Jonfrum lll. 8. pag. 250. et Laert. V. 92. VII. 23. 37. et 166 fq. vbi et fcriptorum catalogus. [vid. infra in Catal. Dionyfiorum lib. II. cap. 32. pag. 798. vet. edit. et pag. 802. “ἤθη. XT. p. 538.] Alius Dionyfiur, Stoirur, quem ^ Athenis audiuit Atticus, tefte Cic. IT. tufc. quaeft.— Nefcio an diuerfus Dionyfius, Stoi- eus, quem citat Laert, VI. 43. [atque ex eo Eudocia in Viol. pag. 138.] et Reabauur JMauru: XV. 1, de vniuerfo, tom. I. Opp. pag. 20r. Dioftorider. . De eo onfur IT. 6, 4. pag. 172. vbi. praeter eum tredecim adhue Dicfzorida: excitantur. [infra libr, IV. 3. pag. 92. vol. HI. veteris edit. Fabricius de noflro Diofco. ride, (plures enim ibi recirantur,) haec fcripferat, quae huc reducam: , Diofcorides, Stoicus, Zenonis, qui Chryfippo fucccffit, pater, ad quem plures libros fcripfit Chry- fippus. Latrf. VII. 190. 193. 198. 200. 202. Huic Ionfius. tribuit οαἰπομνημονεύμωτα, Laertio 1. 63. et /fthenaeo ΧΙ. pag. 507. memorata, licet Cafaubonus malit ea referre ad Diofcoridem, Ifocratis difeipulum , [de quo Fabricius ibidem pag. 91. egit.] Eum- dem lonfius exemplo Zenonis, Perfaei ac Sphaeri, Stoicorum, putat fcripfifTs πολιτείαν Λακεδαιμονίων, quam citat P/utarchur in Lycurgo pag. 46. et Zthezaeur IV. pag. 140. librum laudans fecundum. — Refpicit etiam ZIuzarchus Diofcoridem, citans in Agefilao pag. 016.^ Hactenus Fabric. arl. Diotimur, Stoicus, Epicuro inuidiam facere conatus, ficis fob eius nomine lafciuis Epifto- lis. Laert. X. 3. fed adcufatus a Zenone, Epicureo, capitis damnatus fuit, teíle /4r/e. saco XIII. pag. 611. qui T/zotimum vocat, ct libros contra Epicurum fcripfiffe teflatur. Pro Theotimo apud Z/hen. XIII. cap. 9. Diotimi nomen reponere iubet Jlonfius VI. vs, 7. (vbi multus eft de noílro,) pag. 234. Sed ita ab aliis quoque obferuo confundi Dio- doros et Theodoros, Diodotos ^) et Theodotos εἴς, — Diotimis variis, ab eodem lonfio erudite colle&tis, adde Diotimum, γυμνοις ἦν» cuius mentio apud "Theophraflum de fudo- ribus, et Diotimum, cuius Epigramm. in Anthologia. Quae Sextrr Empiricur libr. VII. aduerf, mathemat. pag. 164. [fect. 140. p. 400. edit. Fabric. cuius notam conferes,] ex Diotimo refert de Democrito, ea videntur petita ex Diotimi libris variarum leclio- num fiue παντοδαπῶν ὠνωγνωσμότων,, quorum quintum et fexagefimum laudat Stz- phan. Byz. in πασσαργάδα!. Fuit et Diotima vates, cnius mentio apud Platonem in Sympofio, atque inde apud Max. "Tyrium diff. VIII. Lucianum Eunucho, aliosque. "Tüeotimi cuiusdam mentio in Q. Catuli verfibus apud Ge!lium XIX. 9. alterius item, graui oculorum incommodo laborantis, qui prohibentibus medicis cum conucniret vxo. τί. //ale, inquit, amicum lumen, vt legas apud S. ZImbrofiun in 1V. Lucae. ( Diotimus, qui de Alexandro M. fcripfiffe videtur, fupra pag. 41.] Diphilur, bb) Vid. Bayle Di&tion. voc. Heracleotes. s cc) Vid. paullo ante ad Diodorum Cronum notata. ΠῚ]. Vol. I1. Bbbb «a — Lib. IILcX. CATALOGVS Ὁ Vel. V. p.403 ὃ 404 Dighilur, Demetrii, Birhyni, pater, aequalis Panactii,. Laerf. V. 84. Alius Diphilur, cogaomento Labyrinthus, Ariflaeneti, Zenonis F. praeceptor. L:ciaz. Con- viuio, IH. pag. 636. ct 653. [Eum tamen catalogo Stoicorum eíle eximendum, putat Heunann. in acl. philof. II. pag. 1:5.] XEbion, haereticus, Stoicus eft Mario Mercatori. P. Egnatius Celer , de quo Tacitus Annal. XVI. 32. et Dio pag. 714. ") ex quo is in Bery- tenfi academia docuiffe colligitur: adde Zuwemal. l. 33. ibique fcholiaft. II, 116. ae. Hafaeum cap. IV. $. 2. et cap. Xl. δ. 4. de Beryteníi academia. Fabrir. — ls poflea fub Vefpafiano damnatus eft, adcufante Mufonio Rufo. vid, Tacit. hif. IV. 1o, 40. cof, Pag. Gaudentius de philof. rom. cap. 68. Harl. Epifetur, Hierapolita Phryx, fectae floicae decus, de quo dixi infra lib. IV. Erctoflhener, Cyrenaeus, Ariflonis, Chii, difcipulus, thzm. VII. p. 281. De hoc vide, quae capite proximo XVIII. (vet. edit, et fupra, pag. 172.] LEfliaeur, Ponticus, Z4ihen. VI. pag. 273. Heumann.] Etoenozles.. lucia. tom. II. pag. 643. Conuiuio. [eft nomen fictum, iudice Heumanro in actis phil, IIT. pag. 115.] KEubius, A(calonita, Stoicus celeber. Steph. Byzant. in ᾿Ασκάλων. [vid. fupra ad ZJfnrioclum, Afcalonitam. Eubiur quidam occurrit apud Ouid, rift. I1. 416. vbi vid, not. adde Hu- mann, act. phil. III. pag. 121. Har/.] Kutrates ὁ zrcvo, cuius meminit Lucianus in Herinotimo tom. I. pag. 512. [Huius nomen delendum cenfet in hoc catalogo eunann. l. c. pag. 114. Harl.] Eudemus.| Laert. VM. 40. nifi legendum Eudromus. [UP] EKudroriss.. Laert. VIL. 39. Euotles,. Alciphron. epift. pag. 404. Juphrater, Alexandrinus, quem, in Syria docentem, audiuit Plirtius iunior, Iib. Y. epift. 18; Vide Zndreae Schotti Obferuationes humauas lib. V. cap. 9. et &eine/t epill, so. ad Ru- pert. pag. 488. Fabrit. — Ex Plinii loco , (ad quem vid. Caranacum,) etiam patet, Euphratem Komae vixilfe et docuifle, Conf. Ca/eubon. ad Epictcti Enchiridion p. m. $3. Gaudentius de philof. romana, cap.1oc. Quo anno mortuus fit hic Euphrates, docuit Pagi ad a. Ch. 121. $. 3. eumann. — Henr. lalefíus Emendatt. lib. IM. cap. 1. pag. 81. fe, fcribit, mirari, apud Philoflratum in Dionis Cbryfoftomi vita peg. 488. Euphratem philofophum 'Tyrium dici, quum Stejhanus Byzantius oriundum fuiffe di- cat Epiphania Syriae:.ad quam Valcíii animaduerfionem Burmannus haec adnotauit: » Hunc Philoflrati locum, praeter ea, quae et in libris de vita Apollonii 'T'yanei de hoc Euphrate, maximo illius aducrfario, fcribit, ἢ in promtu habuiflet Thomas de Pinedo, nom obferuiffet, vt puto, in notis ad Stephani locum pag. 276. huius philofophi me- moriam tantum exílare apud Xiphilinum in Dionis epitome, cuius lectionem tamen recte dd) Libr. LXII. cap. 26. pag. 1022. tom. IL. edit. Reimari, cuius notam conferes. Zarl. 1 udi Vol. HL p. 404. τος .STOICORVM Lu HEIGS recle contra Leunclauium adferit, Sed et praeter hos eius meminit Eunapiur in vitis philof. pag. 6. edit. Iunii, qui Aegyptium fuiffe refert. Quin et hunc, in Syris docen- tem, audiuiffe, ac familiaritatis vfu nouiffe fe fcribit Plinius I. epifl. το. vbi multis law- dibus illum effert. vide et quae de co habet Ofeariur ad lib. I. de vita Apollonii cap. XHI, nr.17. Hactenus Burmannus. Add. Brucker. vol. lI. pag. 122 Íq. ia primis pag. 565 fqq. fupra in catal. Platonicorum pag. 173. Zar, . Fabiur, cuius meminit Horatius lib. I. fat. 2. Fabio vel iudice vincam. Fabianus Papyjritr, Sexti auditor, philofophiae omnis, naturae rerum peritiffintus, Plinio maiori ac Senecae, qui eum audiuit, laudatus. — Scripfit latine de animalibus et caufa. - rum naturalism libros, quos citant etiam Charifius ac Diomedes. — Libros item ciui- lium et alios philofophici argumenti. De dictione eius et fludio, quod cloquentiae fub Blando et Arellio Fufco, rhetoribus, impendit, vide Sueca, patrem, praef. libri Il. Controuerfiarum, et filium epifl. joo. Marcus Fannius, de quo, fenatore romano, Dio Coffus XXXIX. [cap. 14. tom. I. P- 196. edit. Reimar. | Fuit fummus Catonis iinitator, et iuffu Antonii, triumuiri, interfectus, Sueton. in. vita Auguíli cap. 13. Dio Caffus XXXVIIL 7. pag. 153. vbi Reimarus citauit de co Plutarch. in Cacfare p2g. 718. in Catone minore pag. 775. 781. in Bruto peg. 9g9.- Heumannus adícripfit: /'aler. Max. lib. IT. cap. vlt. Lip/fum comment. in Tacit. pag. 442. Harl. "ἢ C. Fauoninr (aliis Fanninr) Plinii iunioris amicus, qui itidem latine mediocri (lilo fcripfit exitus. occiforum relegatorumque a Nerone, libris tribus... Vide &/iai lib. V. Epifl. et de Faunia infra in. "rifto, de Fanniis due Fanniorum gente Petrum Baelium in Lexi. co. — Alius Famsiur, Stoicus, de quo Cic. in Eruto cap. 3r. [Fauoniur, Epicteti difcipulus. Heumann.] Faueniu: Eulogiur, fcripfit in. fomnium Scipionis. Heumanm. — Auguflini difcipulus, rhetor Carthaginienfis, vid. Saxij Onom. I. pag. 459. /7arl. Cornelius Fronto. Glandorp. pag. 278. Claudius Galrmur elenchos fophiflicos e Stoicorum fententia recenfet libello de fophisma. ti& κατοὶ λέξιν cap. vlt, —Qualitates non effe corpora, probat contra Stoicos libro fingulari. [conf. Neue Bibl. tom. III. pag. 812. ct fupra pag. 176. in catalogo Platoni- corum.] Hecato, Rhodiur, Panaetii difcipnlus, libros de Officii fcripfit ad Q. Tuberonem. Ciz, IIT. τς offi. Eius lecundum περὶ ἀγαθῶν. Laert. VI. 127. tertium ror. vndeuicefimum id, 103. Primum περὶ weeray go. tertium 125. fecundum περὶ zr. 110. tertium de cimum περὶ παραδόξων 124. περὶ τελῶν. 87. feptimum περὶ τέλες. 103. χρείας VI. 4. 32. 95. Vll. 172. Librum fecundum VII. 26. — Citatur et paflim a Seneca in libris de beneficiis, [vid. Lipfur comm. ad "Tacitum pag. 435. Heumann.] Heliodorus , L. Iulii Silani apud Neronem delator. Schol. Iuuenalis ad Sat. I. v, 35, et 35. Heluidiur Prifcur, "Thrafeae gener. — Infra in. Prifcur. Bbbb 2 Heraclides, 864 Lib. HH. c. X. CATALOGVS (20 ον p.401 P 405 Heraclider, Tarfimfir, Antipatri, cinis fui, difcipulus, qui contra aliorum Stcicorum fentcn- tiam pecca'a negabat effe aequalia. Laert. Vll. 121. P 8 4 Herillus, Carthaginienfis, Zenonis, Circi, difeipulus. Laerf. VIT. 121. Idem plura de ee 165 fq. titulos fcriptorum quoque illius referens; quae ὀλιγότιχω μὲν. δυνάμεως δὲ ues fuiffe teflatur. — In his magiftrum fuum Zenonem impugnare non dubitauit: ficuri fintentiam Herilli, qua fummum boni in fcientia et cognitione collocabat, va- riis in locis explodit Cirero. [vid. acad. quaefl. IV. 42. ibique Camerar. et Dauif.. Ab eo dicuntur Herilli, Cicer. de orat. MI. v7. conf. Brucker. L. pag. 9717 Contra Heril- ἡ lum fcripfit Cleanthes, tefle Laertio Vil. 174. forte et Chryfippus iu duobus libris τῶν "HeAAg ὑποθετικῶν., etfi ibid. 156. et 197. editum eft *HduAA& pro quo Menagius in MS. Codice 'HdvAs nomen reperit. De Zzdy/o confulendus Meurfius in. Bibliotheca Attica et If. Cafaubonus ad Athenaeum, Hormagorar, Amphipolitanus. infra in Perfaro. Suid. in Ἑρμαάγορας. Herminus, Porphyr. ia vita Plotini [ΠΡ] cap. 2o. vid. fupra, in catal. Peripatetic. h. v. Herinotimur, Menecratis F. quem colloquentem iuducit Lucian: libro de fectis tom. I. pag. 504 fq. [tom. IL. pag. 758 fqq. &eitzi, vbi M. du Soul Hermotimum dicit hominem ignotum et obfcurum; fed Heummn. in actis philof. HT. pag. 114. nomen ficlum effe pronuntiat, in catalogo Stoicorum expungendum. | Har/.] Ehwrophilur. Ex illius gregi σωϊκῆς ὀνομώτων χρήσεως fragmenta apud Origenem in prole. gom. Montfauconi ad tom. I. Hexaplorum pag. 78. Hierocler, Alexandrinus. Gell. YX. 5. Fabric, vid. Acta erudit, Suppl. tom. ΠῚ. p. 437. Pear fon proleg. ad Hieroclem pag. 9 fq. Hilhnann. Jafon, M-necratis, Nyfaei, F. et Pofidonii e fiiia nepos ac fucceffor, de quo Suidas in Ἰάσων, vbi et eius fcripta recenfentur, e quibus βίος "EAAxdes , Stephano quoque in ᾿Αλεξάν- δρεια laudatus, forte fuit iunioris lafonis, Argiui. — Vide 7οηβιώῃ lib. VM. cap. 2. fcét. 2. [Iciur, qui, Stoicam philofophiam abdicans, militiam exercuit. orat. lib. I. od. 28. Heumana.) Jfidorus, Pergamenus, rhetor. Laert. VI. 34. louinianur, haereticus, cwm Stoicis facere arguitur ab Auguflino et auctore praedeftin. haeref. 82. Julius Caiur, qui, a Caio Caligula interficiendus, recepit, fe poft mortem edocturum “) amni- cos de conditione animae pofl exceffum ex hac vita, vt refert Seneca de animi trau- quillitate cap. 14. Neque vanum hoc fuiffe promiffum, narrat P/uforchur apud Syn. ctllum. pag.3;o. Antiocho enim Seleucienfi de nocle per fomnium adparuiffe Canum, cique e£) Plura huiuscemodi pronifft exempla expo- intermiffurum effe figno aliquo de flatu alterius ui in Exercitatione de recordatione animae fepa- — vitae ipfum certiorem reddere, fi citra terrorem ratae parte L. fe&t. 5. quibus adde /aco^um Bomi- hoc fieri poffet. Vide Menagii Anti. Bailletum fadium, qui, antequam ad fupplicium duceretur, tom. IL pog. 258. et Baeíii Lexicon edit, II. im 1o. Baptiftae Grimaldo, amico (uo, fcripfit, fe nom ^ Bonfadio. n OR enm Vol. IT. ν. 1405 ὶ 406 STOICORVM Lib. IHI. c. X. $65 E expofuiffe τοὶ περὶ διαμονὴς τῆς ψυχῆς καὶ καϑαρωτέρε φωτὸς uero τὴν ἔξοοον. L, Iuniss Zrulenur Το υ σις, occifus a Domitiano imp. quod "Fhrafeae Paeti et Prifci Hel- vidii laudes edidiffet, Vide, quae viri docti ad Suetonii Domitian. cap. το. Rualdux in Plutarchi vita cap. 13. et Aeime/ü epiftolas ad Rupertum pag. 420. 475 fq. — Huius forte filius, (vt Zou/fo ΠῚ, 5. 6. vifum,). Junius Reuflicur, itidem Stoicus, Magifler M. Antonini imp. — Confer Gatarkerum ad libri V. $. 7. [conf. Dio Cc fius, ib. LXXI. cap. 35. pag. i199. ibique; Reimar. Capitoliz. in vita Antonini cap. 3.] Effigies L. lunii Ru- . flici, Stoici, apud Fuluium Frfnum pag. 69. et in thefauro Gronou. tom. III. zg29. Fabrir. — Tacitus in. vita Agricolae IL 1. et XLV. 5. ad quem poflremum locum vi- deantur notae Liplii.. Zeumomu. : Laelius Diogenem, Stoicum, adolefcens audiuit, poflea Panaetium, tefte Cicerone II. 8. de fin. dictus efl fapiens. Leonidar, Rhodiur. Strabo XIV. pag. 655. Idem eft Leonides, fi credimus Meurf lib. YT. de Khodo pag. rco. cuius meminit Hefychius in Ἕκτορες, et cuios praecepta vmmetria- rum celebrat //itruniur praefat. libri VII. quemque ἐν τῷ περὶ [ταλίας laudat "Tzetzer ad Lycophrouem v. 754. Fuit et Leomides, Byz ntinur, inter οἐλιευτικῶν fcriptores me- moratus ab Athenaco, et Lreonides Tarantimur, cuius Epigramma'a bene multa in Anthologia ex(lant, vt omittam Leonidam, forti mum regem Spartanorum. JI. Ainaeur Lucanus, fcriptor Pharfaliae.. Fabric. vid, Fabricit B. lat. lib. Il, cap. το. Gaw- dentur lib. de philof. rom. add. cap. 19. 20. Heumoanm. Lyco et Lycander,' Nicaeni. vid. Freheri ius graeco- romanum tom. I. pag. 92. Lufimachus, Stoicus. Porphyr. vita Plotini. [cap. 20. vid. infra, Semiur.] Marcio, haereticus, floicae feclae fludiofus dicitur Tvrzulliauo cap. 29. de praef-ript. adde cap. 7. et Voffium fragmento de Manichaeis et Stoicis. Marcur Zntoninur, imperator, de quo Io. Zntiorhenur pag. 821. excerpt. Ρεϊγείς, ἐπήνες δὲ τῶν Φιλοσόφων τὲς ἀπὸ τῆς Sos. καὶ ἦν ἄρα ἐκείνων μιμητὴς S μόνον κατοὶ τὴν τῶν διαιτημάτων ἐπιτήδευσιν., ἀλλο καὶ κατὰ τὴν τῶν μαϑημάτων σύλληψιν. Flura de hoe infra, libr. IV. Med'ur.. Porphyr. vita Plotini [B cap. 20. Procíur in Platonis IV. de republ. p. 415. vbi eius difceptatio cum. Longino de paribus animae ref.rtur. Fibrir. adde T'up. ad fragm. VIIT. Longini pag. 201. u/inken. diff. de Longino. δ. 14. fin. "T'oupianae Longini edi- tioni praefixam. pag. 41. Harl. AiInefarchur, Panaetii difcipulus, ab Antiocho, Afcalonita, de quo fupra dixi, auditus. 7fu- guflin. MI. ig. contra Academicos, et Numenius apud. Eu/;b, XIV. praeparat. pag. 739. Inter principes Stoicorum fae aetatis. habitum conflat e Cicerone de fin. I. cap. 2- acad. quae(l. IV. cap. 22. Citatur et a Stobaeo Eclog. Spuriur AMumnmiur, orator doctus ex difciplna Stoicorum. Cicero Brut. cap. 25. Sextus. Heriue. Mu foitiz, philofophus Stoicus, in vet. infcript. apud Fuluium Vrfinum elog. pae. 7o. | Bbbb 3 Mufoniss Lib. II. c. X. $66 CATALOGVS Μοῦ. TI. p. 406. 1 Mufonius Rufus, '"Thufcus, [praeceptor Epicteti, faepe citatus in Arriani diff. Epicleteis, Hiwnaun]] * Nerone exfulare iuflus, a Flauio Vefpafiano reuocatus, ac, pulíis ce- teris philofophis, folus Romae retentus. Vide Tacitum liftor. ΠῚ. δὲ. IV. ro. 40. Àn- nal. XV. 7:1. XIV. 59. ibique Lipfium, Suidem in Μασώνιος ct Κορνδτος. | Eudociam ! pag. 300.] /onfum MI, 7, 9. (vbi plures Mufonii enumerantur,) i/lenont. Nerone pag. 502. Nicol. Antonium lib. T. cap. 1. de exfilio, vbi et de. aliis Mufoniis. — Memi- nit huius Mufonii forte etiam Origenes ΠῚ, coutra Celfum pag. (5o. vbi Mufonium refert inter eos qui vitae integritate adco enituerunt, vt aliis exemplo effe pof. fent. Nili haec malis accipere de Zufonio, Cynuico £). ᾿Απομνημονεύματα Mufonii, philofophi, fciipferat Zfniur Pollio "rallianus f*), Suida tefle, in Πωλίων, qui hunc cum altero antiquiore Afinio Pollione confundit. Mufonium Pamphilium, Suidas re- 7) Mufonium Babylonium, Cynicum, ami- cum Apollonii Tyanenfis, a Mufonio Rufo, Stoico, difcernendum. putant Sra/iger. ad Eu- febium not. pag. 197. et Fabricius, fupra in ca- talogo Cynicorum. — Sed Olearius ad Philoftra- tum, de vita Avollonii "Tyanenfis cap. 35. fin. pag. 176. multus eft de Mufonio, apud Philcftra- tum legit et diftinguit x22 Μεσώ:ος, ὡς Βαβυ- λώνιος, ἀνὴρ ᾿Απολλωνίς μὲν δεύτερος, 22699 ἐπὶ σοφίᾳ, pro vulgato Μεσώνιος ὁ Βαβυλωνιος etc. — Eius au- tem argumenta colligit Bruckeris in hift, crit. philof. vol. II. pag. 5o1 — $55. et refutanda fufce- pit demon&rando, ommno diftingucndum effe Stoicum a Babylonio, Cynico philofopho. Eum- dem, monet, non confundendurm effe cum ZZz- fonio iuniore, difcipulo Eufebii Myndii, eius- que in cathedra Sophiftarum fucceffore, qui vixit fub Iuliano, Valente et Valentiniano, imperatori- bus, quem tamen non diftiuxerunt Z7. J'alefius ad Ammian. Marc. XXVII. pag. 342. et Küflerus ad Suidam h, v. Contra cl. Daniel IZPyttenba- chius in diff. de Mufonio Rufo, philofopho Stoi- co, Amfítelacd. 1735. 4. hune Mufonium, often- dit, eumdem effe, qui a Philoftrato memoratur, ex quo et Eunapio viri quidam do&i alium Mu- fonium, Cynicum, calem actate Romae floren- tem et à Nerone vexatum atque in exfilium rele- gatum, £nxiffent.. Jdem vir doctus obferuat, eius disputationes haud paucas in Stobaei opere ad no- fram aetatem eífe feruatas, quae, cum aliis mul- tis laudibus, tuin hac propria; commendentur, quod folae ex omnibus ftoicae do&rinae reliquiis ad focraticam rationem atque elegan:iam fint com- pofitae. Porro in prima disputationis parte per- fequitur el, au&or vitam fcriptaque Mufonii, in altera illius placita. In priore parte practer ea fert docctur, eum diuerfum effe a Turano Rufo, qui aratrum , dirutis Hierofolymis, impreffiffe fertur in Talmude: cuius mentionem potius accipien- dam εἶξε de "Terentio Rufo, quem cum praefidio in ludaca manfiffe prodit Iofephus. Disputatio- nes vero, quae funt apud Stobacum, duétae vi- dentur ex opere ἀποινη μονευμκάτων Manavix , quod Claudius Políio, memoratus a 'Pliiio VIE. oif. '3r. et diftinguendus a Velerio Pollione, alexan- drino grammatico, et a Pollione Tralliano, fophi- fta, confcripfit ad exemplum Xenophonteum, vt fere poftea fimilem rationem fequutus eft Arria- nus in fcholis Epicteti confcribendis. "Tum no- tantur argumenta disputationum, in quibus etiam funt quatuor ineditace in 70. Damafceni paralle- lis facris, mist. Florent. et vna in Obff. mifcell. vol. VII. e duobus-codicibus, Lugduno- Batauo et Auguftano, prodita a Wolfio. in fecunda parte recenfentur placita Mufonii, ex illis disputationi- bus colle&a, in fuos digefta locos, atque cum vniuerfe, tum ex adcurata ftoicae rationis cogni- tione. conf. bibliotheca critica Amftelodam. vol II. part. 8. pag. 1:8 (qq. Add. P/izium iun. HI. epift. ri, 5. ibique Catangeum et Cortium, 7)10- nem Ca[fium hb. LXII. cap. 27. vol. H. p. re25. ibique Reimari doctam adnotationem, cel. /72;s- derf. in prolegom. ad poetas minores latinos, tom. V. part. IL. pag. 625. — De Mufonii et Apollenii epiftolis mutuis vide fupra, lib. 11. cap. το. δ. XI. vol. L pag. 680. et $. 53. p. 691. fententiae quae- dam reperiuntur in collectione fententiarum Fro- beniana, ibid. cap. Xl. pag. 726. — JMujomii, rhetores, infra, in vol,lV. pag. 485. — Aufo- niss, medicus, infra in vol. XIII. p, 343. Harl. Eg) Sed vide paullo ante notata, Har/. "Tol: HI. i. 106 STOICORVM ἢ Lit. IH.c. X; 561 Γλολφ δ} a va P δ fi quis Mufonii inimicus eifet, hoc fuffeciife, vt vir bonus haberetur. Praeclarum al. terutrius Mufonii dictum apud Gellium ΧΥ!. TS ἂν T4 πρώζῃς καὶ λὸν pere πένξ: ὁ μὲν πόνος οἴχεται» τὸ δὲ κωλὸν jueves. "Ay sa ποιήσῃς αἰσιχεὺν METUS ἡδονῆς, τὸ μὲν ἡδὺ οἴχεται - τὸ δὲ αἰσχρὸν μένε, Idem ante Mufoimum dixerat Cato his verbis: Cogitate cun animis veffrir, fi quid vos per laborem vecie ficeritir, labor ille a vobir eito recedet, beue fatfum a vobis, dum viuitir, mon ab/:cdet : Sed. ἢ qua per voluptatem nequiter feceritis, voluptas cito abibit, nequifer faihum illud apud vos femper mausbit, fert in Merguietves s virtute fua homines probos adtraxiffe, vt magnes ferrum, Atque BMufoniur iunior, Plotini aetate, de quo Porphyr. in huius vita, cap. 20. Per Nauclerum , Ponticum, (lIonf. pag. 209.) spud Tertullianum ^^; de. pracfcript. cap. 30. intelligitur Marcion, Fabrir. monente Heum. in actis philof. I. pag. 46, Harl. [Nicomedes: Zfpolloninr, apud Dionem Caffum lib. LXXI. cap. 35. tom. lI. pag. 1199. prae- ceptor Antonini, imperatoris, et in praeceptis Zenonis exercitatus dicitur. — Alii intelli- gunt Apollonium, quem ceteri omues Chalcidenfem ; feu Chalcedonenfem dixerunt. Reimarus vero inclinat ad Salmafii opinionem, quam 2A Capitoliaum cap. 2. pag. 295. - adtulit, Micomedem efle nomen viri illius, cognomento Zlpollouii. De “ροϊϊοτῖο, Chal- cidenfi vid. fupra h. v. et Reimor. ad Dion. Caíhum LXXI.: cap. 1. $. 6. pag. 177. Hari.) Nicoteles, Pofidonii praeceptor. Suidar in "Ayvixccis. - Paconiur εἰ Palfurius. Paetus et “γυῖα, in veteri faxo apud Gronov. tom. ΠῚ. thefauri littera xxx. Fabrir. vid. Plinii epift. HII. 16. ZZar/. Niflor, "Varfenfis, Stoicus, memoratus Straboni XIV. pag. 674. [Palaephatus fuit Stoicus, Fabric. B. Gr. V. 42. pag. 261. Heumaun.] — Pammener, Etoemoclis difcipulus. Lucian. Conuiuio, tom. Il. psg. 644. Fabri, Eft no- men fictum. vid. Zewmannui act. phil. 1, pag. 113. Zar Panuatiius Rhodius fenior, de quo videndus Suidas, qui etiam ex Afclepiade Myrlezno re- fert, Polemonem Panaztii, Rhodii, auditorem "fuiffe. Pauctlii, patris et filii, meminit S. Ambrofius et vtrumque περὶ 78 καθήκοντος [οὐἸρΠῆς teflatur. ( Eudor. pag. 361. de vrroque. Panaetio.] Panartius/— Bhodiur, iunior, Diogenis, Babylonii, et Antipatri, T Torfenfis, difcipulus, doctor Muefarchi, εἴ Pofaioudi tefle Cic lib. I. de diuinat, cap.3. ") Laelii quoque fapicn- tis et Beipionis *^) (qui eum fecum domi et in legatione Aegyptiaca (Cicer. quacfl. acad. IV. 2.0 ante ceufuram fecum habuir,) Fannii Hecetonis et Apollonii Nyfaei. Suidas in Παναίτιος εἰ Πολύβιος tcflantur; Polybium non fuiffe Panaetii difcipulum; fed Poly- ν bio hl) 'Tertullianus Marcionem, haercfiarcham, i) Magnum Lominem et im primis eruditum vocauit a patria nauclerum ponticum. Érrat hic vocat Cicero lil. de legg. cop. 5. etiam 5agtttarius introduét. hil. ecclef. p. 1048. kk). Vid. Cieero. de Offic. 1. cap. 16. 5. de Fiir. Hawnianun., 1111, 9. Z'elleius Paierc. 1. cap. 13, 1, Harf. 508 ΤΡ ΤΙ ΕΣ ΑΞ CATALOGVS Vol. Wf. p. 406 Ὁ 407 bio Scipionem magiflro, tum Panaetio quoque vfum fuiffe. [Hic Stoicus quidem, fed qui nec acerbitatem fententiarum illius fectae, (v. g. de ἐναλγησίῳ et ἀπαϑείο, vide Gellium XII. 4.) nec. differendi fpimas, probaret "), [P] fempeérque haberet in ore Platonem 5), Ariílotelem, Xenocratem, 'Theophraflum , Dicaearchum, vt notat idem Ciro, extremo libri IV. de finibus. [Qnod folus inter Stoicos reiecit diuina. tiones, (Cic. de diuin. I. 3. et 7. Π 42. et 47.) Bagle in Contin. de cometis $. 144. pag. 726 fq. contendit, eum fuiffe atheum. ZZewmaun. ^ Equidem ex eo id crimen non colligerem. Harl] De hoc Pauaetio celeberrimo videndi Zonfus lib. lI. 13. et IMeurfius in Rhodo pag. 101 fq. ac quae viri docti ad haec ZZvratii lib. Il. od. 39. quum iu co&mtor vndique mobilis libror Panactii. Jccius autem, ad quem Horatii oda, emit Panaetii bibliothecam. abrir. — [Panaetium fine controuerfia de officiis adcursti(fime difputaffe, eumque fe, correctione quadam adhibita, potiffimum fequutum effe, Ci- cero teflatur de officiis ΠῚ. cap. 2, 8. adde Paganimum Gaudentium de philo. apud Ro. manos init. et progr. cap. 7. qui, (vti quoque Auer. O;to in orat. de Stoica veterum I&dorum, philofophia, in (ΤΟΥ εν Sleuogtii opufculis de fetis ac philofophia I&dorum, pag.193. aliique;) putabat, Panaetium, Rhodo relicta, Romam efle pro- fectum, ibique primum publice docuiffz philofophiam. —Enimuero id falfum effe, oflendit Carol. Günther. Ludouici, Prof. Lipfenfis, in programmate: Panaetii iunio- ris, ftoici philofophi vitam et merita in Romanorum cum philofophiam tum iurispru. dentiam illuflrat, Lipfiae 1733. (in meo exemplo correctum eft calamo, die ΠῚ. April, clolocxxxiv.) pag. 12 fqq. — Natum effe eum fcribit, (praceunte ono II. 13. $. 1 fqq) Olymp. CLIHI. fiue a. V. C. 581. fub Philometore: (cl. Saxiur in Onomafl. I. pag. 132. aetatem aut florem Panaetii confert ad a. m. 3858. Olymp. CLVIIT, 2. ante C. N. 145. V.C.60o7.)) Idem Ludouici multus eft de eius maioribus, praeceptoribus, in primis de eius difciplina, et profeffione philofophiae floizae apud Rhodios et Athenienfes, de eius meritis in Romanorum cum philofophiam tum iurisprudentiam, de eius itinere pet Aegyptum, difcipulis, familiaribus et fcriptis horumque fragmentis etc. Cum Zon/fo II. cap. 13. δ. 2. colligit ex Cicerone. dé Orat. I, cap. 11. et 18. acad. quaeft. IV. 22. et de finib. L. cap. 2. Panactium videri ad vlüimam fenectutem, n. an. LXX — LXXX, per- veniffe. Add. Seuin. de eius vits et operibus in Mem. de l' Academ. des infcript. Parif. tom. X. pag. 75 fqq. fiue tom. XIV. pag. r16 fqq. edit, Amflelod. Brucker. vol. I. pag. 980. qui tamen perperam Polybium adícribit difcipulis Panaetii, minusque recte fcri- bit, illum Romae primum docuiffe philofophiam, et vol. II. pag. 13. ac 15. Suicer. thef. ecclef. voc. Παναίτιος. Ro[fus in comm. Lacrt. peg. 122. et 142 fqq. Loca et iu. dicia Ciceronis de eo collegit Erm;fi in claue Ciceron. indic. hiflor. h. v, Quando autem Ernefli ait, Panaetium fuiffe praeceptorem Scipionis Africani maiorir, eum ad. verfis Il) Degenerauit quoque a ftoicis, quod, vt Diogen. Laert. VIL. 149. refert, diuinationem penitus negauit, aut potius, te(íte Cicerone de di- vin. L. 3. (vbi vid. Dauif. de lectione locij) non quidem negauit, vim effe diuinandi, fed dubitauit et quod de exuftione mundi ftoica addubitauit, mundum, ratus, eífe aeternum , nec. corrumpi, vid. Cicer. de N. D. HI. 46. Laert. VII. 142, ibi- que Menag. Siobaeum in phyfieis, Lipfium Phy- fiol. lib. II. diff. 25. animam in fex partes feu vi- res diuifit, Tertullian. de anima cap. 14. εἰς, Harl. sim) A quo tamen.-de immortalitate animi dif- fentiebat. vid. fupra, de Platone, pag. 73 f. Harl, OYmdEpam oo ᾿ς STOICCRVM Lb HltX. τὰ verfis temporis rationibus fcripfiffe, quum ille Scipionis minczi; fuiffet comes, argum. Vellei. Paterc. 1. 43, 3. animaduertit Saxiur |. mem. Har/. Scripta cius haec apud ve- teres memorantur: Περὶ τῶν αἱρέσεων, "De philofophorwa fcBir. Laert. V. 87. De civili flatu Cic. VL. deleg. cap. 6. y | Je dolore patizndo ad Ὁ. "Tuberonem Epiftola, Cic. IV. de fin. g. et IV. tufc, quacf. 'cap. 2. : Περὶ εὐθυμίας de animi. tranquillitate Laerí. YX. 20. [τος Panaetius id fcripferit, incer- "tum videtur Meurfio de Rhodo Iib. I. cap. το. Harí.] Περὶ τῷ καθήκοντος, de οὔ libri, quibus fcriptis triginta annos fuperuixit, natus Olymp. CLIL — Memiuit plus funplici vice Cicero ia libris eiusdem argumenti, qui Panaetii fe vefligüs inflirife non diffitetur etiam XVL 1r. ad Atticum. — S. Z£mbrofies lib. I. de Offic. cap. 7. et ro. pof lius prooem. prouerb. 7 dy «gy o σοφὸς Κικέρων ἐπελάβετο Παναιτίε. Ῥωμαοΐος “Ἕλληνος, cwyysyonQoros μὲν περὶ TB καϑήκοντος etc, — Librem fecundum citat Gz//ius XIIT. 26. Fabric. — Tres libros de Officiis con- fcripfit Panaetius, (vid. Gl/ium XIII. 27. et Ciceron. ad. Atticum XVI. epift. $1.) — Sed ex tribus, quas promiferat, partibus, tertiam non praeflitit, (Cicerone tefle de offic. ΠῚ. 2.) at partem tertiam, fiue materiam, a Panactio praetermiffam ,. Pofidonius in libris fuis de officiis pertra&tauit, vid. Ciceron. ad Attic. 1. c. et Ludouicum in prolufione mem. p. 22 fq. not. 36. qui p. 23 14. congeflit fragmenta, effata et dogmata Panaeti.. Hor/.] {Περὶ προνοίας. Cicero ad Attic. lib. XIII. epift. 8. ; Commentar. in Honerusn, notante Fabricio in vol. I. pag. 518. De tripode, Plutarch. in Aciflide pag. 319. Δ. Har. Tleo) Σωχρώτες. Plutarch. Ariftide, p. 335. Ὁ. Zfthen. XIIT. pag. 556. [Vtrum vero hoc fcriptum Panaetio feniori, an iuniori tribuendum fit, non fatis conflare exiftimat Zeur- Jiss de Rhodo lib. II. cap. το. Ludouiti tamen 1, c. pag. 21. not. cum Zonfo TI. r5, 2. veretur, ne fuerit pars operis Panaetii iunioris de fectis. 7ar/.] Panactii iunioris, περὶ τῶν κωτοὶ Γεωμετρίαν Ἀφ] μεσικὴν λόγων laudat Porphyrius ad Har- monica Ptolemaei pag. 244. Panactiafarum. meminit Zthemaeur V. pag. 186. variorum philofophorum gwvéd&s, conui- vandi caufa Atheuis flato anni die fieri folitas referens, τῶν μὲν Διογενιφῶν (a Diogene Babylonio), τῶν d? ᾿Αντιπατριτὼν (ab Antipatro, Tarfenfi;) , τῶν δὲ Παναιτιαςῶν. Pantaenur, e Stoico "2 Chiiflianus et praefectus fcholae catecheticae Alexandrinae, de quo Guil. Caucus in Hifloriae literariae parte vtraque ad A. C. 1r. et in vitis Patrum, anglice editis, tom. I. [pag. 374 fqq. verfionis germanicae, Bremae 1761. 4.] Halloifiur tomo I. de fcriptorum orientalium vitis, Sam. Basnage tom. II. Annal. ad A. C. 194. nr. IX. et & nn) Syncellus p. 555. poft commemoratum Cle- τῷ ϑέῳ λόγῳ διέπραττεν. Fabric. [addc Hieronym. mentem Alex. llárroavos φιλιόσοίος emo Στωϊκῶν iv cat. S, E. cap. 36. Heumaunn-] Yol. LII. Occ 510 Lib. III. c. X. CATALOGVS Vol. Jl. p. 4070 408. et H. Dodwellus ad. frsgmentum Philippi Sidetae psg. sor fq. qui praeter Eufebii et aliorum veterum teflimonia, Pantaenum, patria Athenienfem, fecta Pythagoreum et poft Clementem Alexandrinum fcholae Alexandrinae praefuiffe, parum verifimiliter con- tendit. Papinienur, lus. — Hunc fuiffe Stoieum, erudite probat Euerhard. Otto in vita Papinianí, edita Lugduni Batau. 1718. 8. cap. IX. Fabric. vid. Clerici 810]. anc. et mod. tom. IX. pag.225. Heumaun. [Papiriur Paetur. Cicer. Fam. IX. 22. Heumann.] Pericles Lydus. Yonf. p. 209. [δ] Fabric. — Videtur hoc nomen errore factum effe ex, Pro- clus Lijcius, de quo vide Fabric. B. Gr. V. 26. pag. 455. Heumann. quem vide in actis- philof. HI. pag. 212. vbi Proclum illum, Platonicum quidem, Stoicis tamen putat etiam poffe adnumerari, quia, telle Marino, in eius vita, praeter Platonicos, reliquarum quo- que fectarum dogmata imbiberit. Zar]. Parfarur "2, Cititur, Zenonis feruus, Gell. M. 18. hinc liber in Zenonis iam fenis contubernio fuit Olymp. CXXX. Laert, VII. 6. et 15. ab eo miflus ad Antigonum Gonatam, qui eum Acrocorintho praefecit, vnde eiecit Aratus Sicyonius. id. 6. 9.56. Adde P/uzarch. Arato pag.1034 fq. οἵ 1037. [Iudor, pag. 362. quae ab eo fcriptam. fuiffe ἱσορίην tra- di. Hari] Lipf. 1. 12. manuduct, Antigono, quum Menedemi, philofophi cauffa, Ere- trienfibus vellet remp. reflituere, auctor fuit, ne faceret, vnde Menedemi Vatinianum inillum odium. id. IL. 143. Eius ἡθικαὶ exoAoj. 28. Ex his Meurfus lib. 11. de Cy- pro pag. 167. putat petita, quae Cicero 1. de Nat. Deorum cap. 15. de Perfaeo refert. Alia ipfius fcripta Laert. VII. 36. Πολιτείων Λακώνων εἰ διαλόγες συμποτικδς» (quae συμποτικοὶ ὑπομνήματα Loertio VII. x. vocantur,) citat Athenaeus. — [Dio Chryfo- lom. orat. LIII. de Homero pag. 276. tom. 1L, edit. Reiskii, memorare videtur: Per/aei de Homero commentationem , neque a Diogene Laertio VII. 37. neque a Fabricio lau- datam: ἔτ, δὲ καὶ Περσοῖος ὁ T8 Ζήνωνος κατοὶ τὴν ὑπόθεσιν γέγραφε" vbi autem Ἀεῖρκε, ,forfitan, ait, libro peculiari Perfaeus hoc argumentum non tractauit; fed aut in libris τῶν διωτριίβῶν, aut illis τῶν χρειῶν. quos ambo Laertius l c. nominat. addere licet, " aut in Zi/Toriir, ab Eudocia citatis. Har/.] — Difcipulus Perfaei fuit Her- aagorar, Amphipolitanus, cuius.dialogi apud Suidam memorantur: Μισοκύων, περὶ ἀτυχημώ- €0) In vita Arati, (a Ruhnkenio e codice Ba- zocciano veterum de Callimacho teftimoniis adie- €ia, tom. I. Callimaehi, edit. Ernefti, pag. 590.) Ícxibitur Περσεὺς Erwixós, atque Per/eus olim le- gebatur in Cir. de N. D. I. 14, (vbi vide Dauif.) atque Minuc. Felir. cap. 24. correctum vero iaim- dudum a viris doctis, editumque in Ge//io 111. 18. vbi vid. Iac. Gronou. Atque Zemfferhuf. ad lo- eum vitac Árati memoratum addidit: »Hic (n. in vita etc.) ad eamdem formam fcribendum Περσοῶος - minus vitiatum in Arati vita breuiore, Περσίῳ τῷ φιλισόφῳ " reCte SSim/on. in chron. cathol. ad a. x. 31:8. De Períaeo autem praeter adductos a 7o. Ionfio de fcriptor. hift. phil. I. 2. 7Menagio ad Diogenem libr. VII. 36. a Fabricio, [rofiro loco;] adeundi Polyaen. VI. 5, “εἴη. V. H. HI. v7. et lac. Perizon. [Athenaeus IV. pag. 162. VL. pag. 251. 607. ter, Paujanias lib. II. peg. 94. eum.) Hiftoriám illufi ab Antigono philofophi, 'quama Diogenes obiter adtingit oratoriis coloribus illu- ftrauit Themifl. orat, XXXIII. pag. 358. vbi vide Harduin.« Hactenus Hemferhuf. adde Brucker. I. pag. 968 fq. Harl. Vel. ΤΠ. p. 408 A. STOICORVM Lib, ITI. c. X. 57: ὠτυχημώτων, ἔκχυτον (cffufum ex ouo) ἔτι δὲ ὠοσκοπία, et περὶ σοφιτείως πρὸς τὸς Δκαδημαίκος. à ; Perfur, pocta latinus, cuius fex fatirae exflant, difcipulus Cornuti, de quo fupra. [Ad erud. Lipf. fupplem. tom. IL pag. 516. Heumanm.] [Phaedrus ,, fuit Stoicus. vid. ipfum lib. IIT. fab. 2o. IV. fab. το. v. 8. et το. Heumann.] Phaniar, Pofidonii difcipulus, fcripfit περὶ Ilocesdoverov σχολῶν, quorum librum I. citat Laertiur VY. 38. [Diuerfus eft a Phania, Arillotelis auditore. vid. Jonfius 1. 15, 5. pag. 91 Íq. Harl.] Pharifaei ??), Stoicis vicini, notante Jofzpho, in vita fua 6. 2. Sed et S. Hieronymus, chriflianus doctor, in XI. Efaiae, Stoicos cum noflro dogmate in plerisque concor- dare fcripfit. Philippur, Prufienfis, Plutarchi aequalis, quem vide VII. 7, Sympof. Philo, cuius περὶ σημασιῶν. de fignificationibus libr. impugnauit Chryfippus Laert. VII. 191. . Sextus Exupiricus lib. IL. cap. 11. δ. 110. Pycrhon. et contra mathemat. Iib. VIII. $. 115 íg. Fabric, quem vide ad priorem locum Sexti Empirici. Philo fuit Diodori Croni difci. pulus, et Zenonis, Citiei, condifcipulus, hoc tamen aetate maior; fed poft Zenonem snortuus, at vix vltra Olymp. CXLVI, fuperíles: ideoque diuerfus a Philone, Clito- machi auditore, circ. Olymp? CLXX. — De Philone, dialectico, plura vide apud /onfrum II. 1. 7. pag. 142 fqq. Dauif. ad Ciceronis quaeft. acad. IV. 47. pag. 255. atque de hoc "Ciceronis loco Brucker. hift. crit. phil. vol. L. pag. 616. Confunditur autem Philo, dia- lecticus, cum Philone, quartae academiae conditore, ab Aldobrand. ad Laert. VI. 16. e Stauleio. vide fupra pag. 181 fq. Plures autem Philones enumerant lonfus lH. 4. 4.. pag. 17. edit. Dornii, et Fabriciur B. Gr. vol. III. pag. 118 fqq. vet. edit. Har/. Philocrates , Chryfippi fororis filius. Laert. VII. 195. Philonider, "Thebanus, a Zenone, Citieo, ad Antigonum miffus. Laert. VII. 9. Püilopator, ἐν τοῖς περὶ εἱμαρμένης. INemef. cap. 35. de natura hominis, quo in loco quem- admodum etiam in codicibus fub Gregorii Nyffeni nomine de natura humana VI. r, duplici vice Philopatoris nomen diferte occarrit. Itaque perperam Zenogius ad Diog. Laert. VII. 54. fufpicatur, legendum effe ᾿Αντύπατρος. Difcipulum Philopatoris floi- cum audiuit Calenus, wt ipfe teflatur cap. VI. de dignofcendis adfectibus, tom. VI. edit. Parif. pag. 551 fq. Cccc 2 Phosbion., Pp) Vide Thomafi phil. aulic. cap. t. $. 40. Buddei introduct.-ad hift. phil. hebr. $. 19. p. 86. Quum vero Paullus, apoitolus, fuerit fecta Pha- rifaeus, quaeri poteft, an etiam is ftoica fuerit imbutus philofophia. Vide, quae notaui ad 2 Co. rinth. XII. 2. eumonn. Xn hac haerefi etiam quondam fuerat Zrucker. in Otie vindelico mel, I. $. 4. pag. 25. at in hifleria crit. philof. vol. II. pag. 752 4, retractauit fuam fententiam, negans, ex ftoa manaffe dogmata pharifaica; Iofephi aw- Goritate fpreta, fequutus eft lubentius Buddei iudicium in nota ad introduct, memoratam ct in hift, eccle(, V. T. tom: If. pag. 1217. Harl. 512 Lib. ILI. c. X. CATALOGVS Vo! Τῇ, p/408 P 405 Phocbion. Porphyr. in vita Plotini, [cap. 20. pag. 13. edit. Bafil. tum in edit. Longini Tol- liana pag. 244. et 246. et edit. Toup. pag. 189. ac 193. vbi a fludio elegantis potius ora- tionis, quam pondere rerum ae fententiarum laudatur... Har/.] Plancus. Quinéfil- X. y. Platcur in Stoicir rerum cognitione vtilis. Fabric, . Eum fuiffe Sto. cum, patet ex epiflolis Ciceronis, ad Plancum fcriptis, quippe in quibus ftoica dogmata proponuntur: e gr. libr. X. ad diuerf. epifl. 12. Hesriann. [Plinium maiorem faepe efle Stoicum, fcribit JMenagiur ad Laert. VII. 145. Heumann.] Plato, Rhodiur, Panactii difcipulus. Laert. Yl. 1c0. , P 9 Rubellius Plautus, de quo. viri docti ad "Tacitum. — Alius Plautiur Lateranur, de quo vide eumdem "Tacitum XV. 60. et Arrian. lib. I, aiff. Epictct. cap. 1. "Polo, Panactii difcipulus, Panaetii puta fenioris. ^ Vide δια. in Πολέμων. Voflium I. cap. 18. p. πο. de hift. graecis, vbi de Po/emone, periegete, [adde de hoc infra in catal. Ícript. de. pictoria III. cap. 24. pag. 6c2. vol. IT. edit. veter.] et Zonfium II. 15. 1. pag. 178 fq. [E (pag. 212 fq. edit. Dornii, Suidas III. pag. 138 fq. qui et plures recenfet, et Pole- monem, periegetam, a Polemone noflro non recte diflinguit, Α Polemone, platonico, aliisque eft etiam difcernendus, vide fupra p. 183 fq. in catalogo Platonicorum. Har/.] Huius Polemonis fcripta eloquentiae laude. clara exfliterunt adhuc Hieronymi aeuo, vt ipfe teflatur prae£. lib. Ill. comimentar. in Galatas et in catalogo fcriptor. ecclef. cap. 17. De patria eius videatur Z/zhenaeur lib. VI. pag. 284. Heumann.] i Pulybiur, Megapolitanus, de quo infra capite fingulari dicturus fum, Panaetii difcipulus fuit, tefte Suida in ITavesr. [vide paullo ante notata ad Panaetium.] Porphyrium defenforem Stoicorum vocat Iulius Firmices de errore profan., relig. Sane vt aliarum fectarum, ita Stoicae quoque dogmatis egregie imbutus fuit. Pofidoniur, Alexandrinus, Zenonis, Citiei, difcipulus. Laert. VI. 58. et Suid. Huius non- nulla videntur, quae mox inter Pofidonii, Rhodii, fcripta referam, vt περὶ τελῶν, 7reo- TQeTTIXO, περὶ κριτηρίβ.» et εἰσαγωγὴ περὶ λέξεως. [vid. Eudor. pag. 365. quae adno- tauit, a quibusdam fcripta Pofidonii, Alexandrini, n. Ai/foriam poft Polybium vsque ad bellum Cyrenaicum et Ptolem. tum μελέτας ῥητορικαςς et εἰς Δημοσθένην ὑποϑέσεις referri ad Polemonem , Olbiopolitam. Hal. Pofidoniur, Zpamuenfis , Syrus, (Strob. XIV. pag. 655.) qui Rhodius etiam vocari folet, quia Rhodi vixit, vbi a Magno Pompeio eft auditus 34) (id. XI. 492.) et frequentatus a Ci- cerone, (Plutarch. in Cic. p, 862.) ibique Prytanis magiflratum geffit (Strab. VIT. pag. 316.) difcipulus ac fucceffor Panaetii: difcipulus quoque JVicotelir. vid. Suidas in 'Ayyi- κέρις. περὶ ΠΠοσειδωνείων σχολῶν fcripferat Phanias, difcipulus Pofidonii, vt paulo ante dixi. Romam venit Con(ule M. Marcello, lr. e. enno V. C. 702. tefle Suida in FHoced. De hoc Pofidonio praéter Menagium, JomfumlL 16, 9. Vofliumque et Lipfium egit Begerur £p Qui ei tántum hosoretr praeftitit, (Plin, VII. càp. 50.) quantum Ludouic, XII. rex Gallia- rum Maino, Bayle, h. v, lI. pag. 286. ΒΕ. arl Ψοΐ. 17. p. 409 — MÀ STOICORVM Lib. IIT. c. X. 513 Biegerur Y. thefanri Brandenb. pag. 276 fq. 77) et /euzfiu* lib. II. de Rhodo cap. 12. ?") € quo notitiam fcriptorum hvius vel fuperioris Pofidonii in praefentem locum conferre liceat cum quibusdam acceflionibus, Περὶ εἰμαομένης. Laert. VII, 149.. Cicero de fato cap. 3. Πρὸς Ζήνωνα τὴν Σιδώνιον. Proclir WI. in Euclid. "H9u8 Acys Liber prímus, Laert. VH. 9r. Libri περὶ ἡρώων καὶ δαιμόνων. Macrob, 1. Saturtal. cap. 25. XII. πέρ Seo. Laert. VII. 138. 139. 149. - [de N: D. cap. 43. vbi vid. Dauif.] L2 Liber quintur de Natura Deorum. Cic. lib. L Περὶ καϑήκοντος liber primus, Laert. VYL 124, 129. Περὶ xocqglib.T. Laert. VII. 142. Fuerunt; qui librum de Mundo, qui hodie inter Ari- Ílotelis fcripta legitur, huic Pofidonio tribuefent, vt dixi fupra lib. HII. (cap. 5. pag. 233. Harl. — . Sed horum opinio facile refellitur. Nam Pofidonii liber de mumn- do copiofum fuit opus, vt patet ex iis, quae inde excerpfit Cleomeder, qui fuam Íe cosmographiam ex Pofidouio deferipfiffe fatetur in exitu operis fui, pag. m. 346, Hieuincun. Περὶ xgrrneia. "Laert. VI. 154. Ἱςξορίω! τῶν μετὼ Πολύβιον ἐν βιβλίοις ν΄, in qüo opere etiarn de rebus Pompeii egerat. Vide /'oflium lib. l. de Hifl. graecis I. cap. 24. fed hoc opus potius eft alterius Pofi- donii, Olbiopolitae, vt notatum a Suida in Πολύβιος ; [adde Eudociam loco paullo ante laudato.) [/fthen, IV. pag. 151. 152. 153. item 176. 233. 252. Hiimanti.] Εἰσωγωγὴ περὶ λέξεως. Laert. Vil. 6o. — Putat Meurfius, refpici etiam ab Etymolog. M. án ὈΨὶς et Ícholiis ad lliad. X. [TP] vr) Vbi tarien nümraus Pofidoriio nos videtur conuenire, vid. Fabric. infra, vol. VIL. pag. 65. Hari. $5) Icon Pofidorii ex marimorc Farnefianó ifi τόποις. thef. antiqq. graec. littéra f. — Quando "Athenaeus XII. p. 549. et. XIV. pag. 657. Pofido- fiium facit Scipionis Aemiliam, Africani, comitem, ilum erroris arguunt ef conüincunt Mar/i/ius Cagnatus variar. obff. lib HL. eap. 20. G. 7. //of. fius I. de hift. graec. cap. 24. e« Zonfius l. c. qui diligenter copiofeque agit de noftre. Nam Pofi- donius erat Ciceronis aequalis et familiaris; at- qué Cicero ipfe de N. D. I. cap. 5. feribit, fea Diodoto, Philone, Antiocho, Po/idonio effe im- fitutum, et ad Atticum II. epift. τ. de fuis grae- cis de confulatu fuo commentariis, »ad me re- fcripíit, ait, Rhodo Pofidonius, fe, nofium 3l- Cccc 3 V. Περὶ lud ὑπόμνημα duum legeret, quod ego ad eum, wt ornatius de iisdem rebus fícriberet, tniferam, fon imodó excitatuni effe ad fcribendumi, fed etiam perterritum, (aut potius, vt Lambinus vo- lebat; deterritum.)* — Atque Cicero in libris fuis philofophicis paffim de Pofidonio differit, et de fáto 3. magiftrum fuüm vocat; at eius de fato fem- tentiam reprehendit. conf, Franc. Fabricii hift. Ciceronis XXIX. 24 faq, Po/idonius fuit Aftrolo- giae deditus, (vid. Zugaufltn. de ciuit. dei V. 2 et s.) atque, vf ai€ Cicero de N. D. IL 34. eumque dicit fatniliarem fuum,) effecit fphaeram, de qua poftea differit Fabrieius. Cizero de diuin. 11. 2r. Pcfidonium nominat /uum ; cumque et Boethum, Stoicum , perfequutos effe, fcribit, prognoftico- rutà cauffas, adde Zrucer. vol L peg. 980 fq. Harl, gu ΠΡ ΤΠ, CATALOGVS (— VaL.TI v aro pd V, Περὶ μωντικῆς. Laert. VIL 149... De prognoflicorum caufit: Cic. VI. cap. 21. de diuin. [hue quoque referri debet, quod ex Pofidonio de faliente particula quadam corporis Eudotia pag. 41. fin. fcribit. ar/.] IIL Περὶ μετεώρων. Laert. VIL 125. liber XVIT. id. 144. Refpicit hoc opus Seneca Nat. quaelt. Cleomedes etc. [vid. infra cap. de Cleomede.] ἹΜΜετεωρολογικὴ ςοἰχείωσις. Laert. VIT, 138.. 152. — Eius compendium fcripferat Geminus, Rhodius, tefle Simplitio in II, Phyf. Ἐξήγησις 78 Πλάτωνος Τἠκαίξ. Sixtus Empir. VM, contra Math. pag. 154. Περὶ παλμῶν» Suid. in Oioyis; et Ioresdov. INonnur, monachus, colleá. Hift ad Nazianz. cap. 62. Προτρεπτικα. Laert. VAI. 91. 129, Ἰέχνη τακτική. Lilian, "Taclic. cap. 1, Περὶ τελῶν. Latrt. VII. 87. Φυσικὸς λόγος, cuius librum fecundum laudat Laert. VII. 134. 140. fetura 145. octauum 153. 154. duodecimum 149. decimum quintum id. 140. Περὶ oxeoy8.. Strabo 11, p. 98. licet Olbiopolitae Pofidonio Suidas tribuat. De Sphaera artifitiofa, ad Archimedeae exemplum a Pofidonio compofita, Cicero. de Na- tura Deor. δὲ in Styihiam aut Britansiom fpheeram aliquir adtulerit. honc, quam nu- per fomiliarir noffer effecit. Pofidonius , cuius fugulae conuerfiones idem efficiunt in fole et in luna et in quinque είς errautibus, quod (fficitur in coelo. ffngulir diebur et no&i- bur. — [Fragmentum quoddam Pofidonii exflat in Iib. Plutarchi de nobilitate, edito a Wolfio tom. IV. anecdot. graec. pag. 239 fqq. Heumasna.] : Fuit et Pofidoniur, Corinthiur, cuius οἰλιευτικοὶ idem fthenaeus Y. pag. 13. memorat, et Po- fidoniur, Olbiopolites, fophifta, cuius fuere declamationes, argumenta in Demoflhenem, Atticae Hifloriae libri IV. Libycorum libri XI. et de regione, quae 'T'yrica adpellatur. [vid. Eudoria pag. 365] Pofidoniwm praeterea grammaticum , Ariflarchi ονα γνώφην, notauit Ionfius, et Pofidonium, caelatorem, Pompeii aetate celebrem, et Pofidonium, medicum, fub Valente imp. qui daeioniacos dari pernegabat. — Vide PAi/offorg. VIII. 10. et etium tetrabiblo II. lib, 1T, cap. 12. Prifeus Hiluidius, Paeti "Thrafeae gener, τοῖς Στωϊκοῖς δόγμασιν ἐντραφεὶς. tefle. Xiphi- lino in Vefpafiano: adde Tacit. hiftor. IV. 5. et vit, Agricolae cap. 2. Huius Prifci et 'Thrafeae vitam. et laudes quod fcripfiffent Tonius Rufticus et Herennius Senecio, a Domitiano funt [IP] occifi: Fannia, Heloidii vxor, cuius rogatu hoc Senccio fecerat, in exfilium pulfa. Vide Zonfium pag. 231. [lib. III. cap. 5. vbi Ionfius verba quaedam citat ex dialogo de cauífis corruptae eloquentiae, quum citanda effent ex Tarito Agrie. 45 3. Heumanm.] Procli duo. Mallotae, Cilices, de quibus Suidas, teftatus, alterum fcripfiffe ὑπόμνημα Διογένες (Seleucieníis) σοφισμάτων , Mo πρὸς Ἐπέκξρον. Alterius horum et fimnl Philonidis, Stoici, LN Vol. T. p. 4it |. STOICORVM Kib. FI c. X. 575 Stoici, de quo fupra, meminit Proclus iunior, patria Lycius, in Timaeumi pag. 166. [vid. Fabric. Bibl. Gr. V. 26. pag. 457. fin.] J : Protagorar, Stoicus, Laertio inemoratus, — Vide quae dixi lib. II. cap. 23. Ὁ. 28. Publius Hierapolita, Steph. in Ἱεράπολις. — Publius Celer. Tacit. YV. hiflor. 10. L. Iunius Zulenur Ruflicur.. vide fupra in Jumio. Fabric. Plin.l. epifk 5. Tacitus, Agric. IL. 1. Heumonn, Publius Rutilius, Senecae variis locis celebratus, et Cic. in Bruto cap. 30. [lib. I. de orat. cap. 53. vid. Rutiiur im vitis létaorum pag. 103. Grauina de origine iuris ciuil, pag. 91. Franc, Fabricii hill. Ciceronis II. 1. et XIT. 6, Heumatin.] Rhodiu: quidam, de quo Lacrtiur VII. 22. Satyrur, tibicen, Aríflonis, Chii, fermonibus captus. Zfeliarr. TIT. 53. Var. Q. Mucius Scaetiola, a iurís cognitione et eloquentia Ciceroni laudatus, qui primus omniutn ius ciuile apud Romanos in difciplinae formam redegit, interfectus a Mario. Ceruidiur Scatuola, itidem iuris peritia celebris, qui M. Antonino a confiliis fuit. — Conftat, et alios bene multos ex veteribus Romanis Iclis floicae potius, quam alteri cuidam fectae addictos fuiife. [vid. Zfthzu. VI. pag. 274. et fupra in prolegg. ad hoc caput.] [Scipio, Zffricauur ,'^ Panaetii: difcipulus, | vid. Pag. Gaudentiwm de. philof. rom. cap. 9. Heunonn.] | , Semíur. lonf. pag. 209. Fabri, Heumannus orae adícripferat, fortaffe Simachur, de quo Athenarur Vl. pag. 252. at in aclis phil. IIT, 123. addidit, in verfione Athenaei latina le- gi Simachum , in contextu autem graeco proflare Lufimachum. Harl. L. Annatu; Seneca, qui plurimis fcriptis philofophiam floicam illuftrauit. Herennius Senecio, fupra in Prifco Heluidio. [de hoc.vid, loufiulll.5,7. Lipfiur comm. ad Tacitum pag. 569. eumann.] Srrapio, Hicrapolita “). Stepli. in Ἱεράπολις. [Fabrie. Bibl. Gr. IV. 11. pag. 454. Heumann.] [Seuerur , imperator, vid. Eutrop. VIII. 10, 1o. Heumanti.. Ionf. 111. 12, t. pag. 63 fq. Harl.) Quiutur Sextiur, de quo Seuera epifl. 64. LeB'ur εἰ deinde liber Q. Sextii, patrir, magni, f quid mihi credis, viri, et. licet uegent, Stoiti. ^ Idem lib. VII, natur. quaeft. cap. vlt. Sextiorum noua et romani roboris fe&la inter initia fua, quum magno impetu coepilJet , ex- Jfin&la cff. — Patri, praeflantiffimus Galeus, tribuendas effe, contendit, fententias au- reolas, quas pro Sexti, Pythagorici, fententiis habuit, et pro Xyfli, epifcopi romani, ven- ditauit in verfione fua Rufinus. Vide Galei praefat. ad Opufcula mythologica phyfica et ethica edit. Amflelodamen(íis. [Illius Sextii meminit P/uZarzhur de profectu in virtu- te pag. 71. Houmana.] Sextus. Chaeoneus, Plutarchi fororis filius, Marci Antonini praeceptor, diuerfus a Sexte Empirico, Stoicorum aduerfario, vt quos imprimis oppugnare fe in libris fuis innuit lib. I. 3) Idem, ni fallor, de quo Seneca epift, 49. 570 Lib. IIT. c. ΣΧ, : CATALOGVS VoU TI! p. 4n 412 Iib. T. Pyrrho. kIypotypof. cap. 14. pag. τ4. Eius effigies ex numismate Srouii aereo, Mifcell. pag. 149. in Diogene Laertio Weifleniano, (vbi male. ad Sextum Empiricem re- fertur, ficuti etiam in gallica verfione Pyrrhon, hypotypofeon Amflel. 1725. 8.) Stoico philofopho recte vindicant Sponius et Iac. Gronou. tom. {Π|. thef. gc. ἀλλά. Fabric; — adde Fabric. infra lib. IV. eap. 18. pag. 591. vol. HT. vet. edit. vol. XII. pag. 6:s. ΤΆ. Gatacker. ad M. Antoninum lib. I. Olrar, ad Philollrat, Soph. II, 1. $. 9. pag. 557. Jenf. III 12, 7. pag. 69. Dorn. Brucker. Yl. pag. 575 fq. Reimar. ad Dion. Caflium lib. LXXT. cap,t, pag. 1177. ποῖ. 7. Exflant eius disputationes aliquot, vid, Fabricii prolegom. ad Sexti Empiriti-Opera, fol. b. 2. Idem Fabricius in Bibl. Gr. vol. XII. pag. 617 Íqq. vin- dicauit Sexto Chaeroneo disputationes antifcepticas, quae Sexti Empirici operibus adiun- gi folent, et emendatius edidit cum latina verfione Io. Northi, Har. Sextur Zdetiue , Iur. [vid. Rutilii vitas Icor. cap. g.] Sextur. Herius, Yonf. pag. 209. Fabri. — Fabric. infra in vol. XII. pag. 615. vbi plures Sextos recenfet, de Herio ita iudicat; , Sex£ur Eeríus inter Stoicos a lonfíio memoratur: non memini, ex quo veteri fcriptóre, — Alius Heriur, Afinii Pollionis filius, de quo Seneca, pater, praefat. ad lib. V. excerptor. e contcouerfía. Κ Idem tamen in Addendis ad hoc volumen adnotauit; Sextus Herius. Mufolur, philofophus floicus, im vet. infcript. apud Fuluium Prfinum pag. 70. elog. Heumannus margini fui exempli adfcripfit: pro Heriur apud Ionfium videtur legendum Herernius vel Sex£us delius, Harl, — Sextus Pompeius. — Cicero Bruto cap. 47. [I0] Sofur, A[ralonifa. Supra in Antiocho. Sotion Alexandrinus, (male Σ, τίων apud Syncellum pag. 318.) apud quem fediffe fe puerum, teftatur Seneca. — Inde Senecae magiflrum vocat Laffantius VI. 24. — —[conf. Meinerf, hiftor. dogmatum ete, apud Graecos et Roman. I. pag. 296. coll. biblioth. critica Am- {πε}. tom. II. part. VIII. pag. 1:5. g. fupra in vol.l. pag. 874 fq. in catal, Pythagoreo- rum; et alios eiusdem nominis in catalogo Peripateticorum h. v. Harí] — Alius So- iiou antiquior, qui de fucceífionibus Philofophorum fcripfit. Vide Lipfíi manududt. lib. I. difl. 12. et Zon/ium lib. II, cap. το, ; Spharrur, Boryfthenites fine Bofporanus, inter praecipuos Zenonis, Citiei, et Cleanthis audi- tores, Lacedaemone docuit atque inter alios Clcomenem inflituit ad virtutem, — Vide Plutarchum Cleomene pag. 805. Laert. V. 37. et VIL r77. [Jonfum Il. 5, 2. pag. 171. Bricker. 1, pag. 971 [4.1] Chryfippi apud Cleanthem condifcipulus. 47cm. VII. pag. 354. Scripta eius refert Laert. VIT, 178. inter quae, περὶ HemxAems ἐ διωτριβων (malim disiungere: zegi 'HeexAerrs, οἵ libros quinque eren) περὶ Λακωνικῆς πολιτείως., περὶ uus, περὶ Σωκράτξον περὶ μαντικῆς, περὶ ἐρετριωκῶν Φιλο- σόφων. Contra Sphaerum hunc fcripfit Chryfippus, id. x98. Cleanthes vero eumdem iniit ad Ptolerazeum Philopatora, (qui regnauit ab Olymp, CXXXIX$. «ὦ CXLIX3.) id.185. Eius librum de rep. Lacedaemoniorum laudat et Athenaeus, et refpicit Pla- ν farchus in Lycurgo. Hominem, inprimis bene definienter, antiquis Stoicis habitum ἡ hunc Sphaerutn, teftatur Cicero IV. 'T'ufc. quaefl. 24. Fabric. — Alius Sghaerur olima habebatur Augufli praeceptor ex dubia lectione apud Suetonium in. vita Caefaris Ocla- viam Vol. II. p. 412 - STOICORVM Lib. IIT. c. X. $71 viani Augufti cap. 89. repleíus Sphatri etc. atque Graeuius opinatus e(l, repletus im Sphaeri, Zrü εἰς, Sed Salmafii corredlionem repletus. eff per Zirsi philofophi — zon- Lubermium etc, adoptarunt Gronouius, Burmannus, et Ondendorp. quorum notas et coniecturas conferes. Δὲ Erne/li retinuit lectionem repletus, Sphaeri, z4rei — com- fuberuium init, et Sphaerum intelligit libertum ac paedagogum Octauii, quem ipfe publico funere extulit, vt ex Dione colligit lib. XXX XVIL cap. 33, tom. I. pag. 550. edit. Reimari, vbi in nota Fabricius in Suetonii loco cit. Sphaeri reddidit. In meo, olim Cortii, codice Suetonii membran. locus mutilus ita legitur: deinde eruditione £liam varia repletus philofophi filiorumque siur dyouifüi nizanorir. contubernium iniit, omiífis vocc. Sphaeri, Zfrei. Harl. Bpurius Zflbinur. Cicero Bruto, cap. 25. Stertininr, philofophafler Stoicus, qui fcribillando victum quaerebat, et quem perflringit Horatius IL. Serm. 3. verf. 33. /f. quid Stertiniur veri crepat, ibid, v. a96. Haec mihi Stertiniur fapientum o£fauns amico Zrma dedit, 1dem Epit. 1. 12, 20: (vbi vid. Wielan- dii notam ad verfionem germanicam,) an Srertinium deliret acumen; fic eius floicismum adpellat propter paradoxa, et vet. fchol. notat ad h.l. , Stertinius ifle ducentos viginti libros Stoicorum latine fcripfit. ^ adde Horzii hiftor, philof. lib. IV. cap. 4. pag. 245 fq. Harl] EU Strabonem, Amafenum, Geographorum principem, licet Peripatetica etiam dogmata edo- Kum, Stoicis tamen mais fauilfe eorumque placita fequutum effe, euincit aduerfus Xylandzum 1 Cafaubonur pracfat. ad Strabon. et in notis haud vno loco, fe. gr. lib. I. pag. .] tum Z'offur M. 6. de Hift. Graecis. — Stoicum pbilofophum vocat Sfepha- nu; in 'AÀuasim. Fabri. vid. lonfus 11. 16. 3. pag. 242 fq. Gaudentius de philofophia Roman. cap. 50. pag. 166. et cap. σι. Heumanun. Fabric, B. Gr. IV. cap. x. δ. 1, pag. 5. vol. III. vet, edit, Brucker. vol. Il. pag. 82. et pag. 468. $. V. Πανὶ. Sura. Reinef. epift. ad Rupertum pag. 476. [ Tacitum fuiffe Stoicum, flatuitur in Gundlingianis tom, II. pag. 202 fq. Heumann.] Luc. Telefinur, conful a, Ch. 66. Philoflrato in vita Apollonii laudatus. vid. Reinefium 1. c, pag- 476. 492 fq. Themiflocler, cuius meminit Longinur p. 244. edit. Tollii e Porphyrio in vita Plotini cap. ao. Syncellus pag. 3580. Alius T'Aemiffocler, Stoicus antiquior, quem colloquentem inducit P/uzarz/ru: lib. I. Sympof. quaefl. o. J Theo, Alexandrinur, Arci, de quo infra inter geometras, et Augufli, imp. tempore clarus, quem Suidas ait fcripfiffe τῆς ᾿Απολλοδώρε (Ephilli) Φυσιολογικῆς εἰσαγωγῆς vzrcjvat- μα et artis rhetoricae libros III, [adde Eu4ociam pag. 229.] Theo, Zntiochenus , qui fcripfit Apologiam Socratis, eodem Suida tefle. Theo, Tithoraeus, Boeotus. Laertius 1X. 82. Theodorum. Chium et Milefium, itemque tertium. huius nominis Stoicos memorat Laertius I. 104. [Ὁ] Fol. 111. Dd dd Thefmopolir. "8 — LLILGX CATALOGVS b Vol. IT. p. 413 J'hefinopolis. Lucian. de mercede conductis tom. L pag. 472 fqq. [Eft nomen fidum, iadice Hewmanno in act, philof. ΠῚ. pag. 114.] Thrafta Paetus, qui vitam Catonis, Vticen(is, fcripfit, hinc mori iuffus a Nerone. Vide Ton- Jium WI. 5, 3. et Z7offium de Hift. latinis pag. 135. Sub huius "Thrafeae titulo librum in adfectis habuit Iuftus Lipfius, quo disquifiuit, quatenus fapienti viro **) fas fit vel ius, fibi ipfi mortem confcifcere. Vide Centur. 2. epifl. mifcell. 22. et epiflolam, quam Velleio fao praemifit ad Theodorum Leevvium. . Thrafonider,. Laert. VM 13o.. Suid. in Ἔρως. Timocler.. Lucian. Ioue tragoedo tom. II. pag. 129 fqq. [Etiam nomen fictum habet Heum. l c. pag. 114.] Fuit et vetuflior quidam Tiocer, Syracufanus, cui Orphei fcripta quaedam tributa fuiffe teftatur Suid. in 'OgQeus. De Tmocfe, Athcenienfi, dixi fupra lib. 11. cap. 22. Trypho, Stoicus et Platonicus. Porphyr. vita Plotini cap. 17. Q. Zliur "Tubero. Plutarch. Lucullo f. s18.. Seneca epift. 96. Cic. pro Muraena cap. 36; et in Bruto cap. 31. Panaeti auditor, Scipionis, Africani, fororis filius, Pompon. I. 2. ᾧ. 40. de orig. iuris. einzffus pag. 413. 414. epift. ad Hofmann. Fabri. — Pag. Gauden- tiur de philof. Roman. cap. 15. Cuiatii OblT. pag. ra24. Lipfii comment. in Tacit. pag. 442. Heumann. Tullianus. Firmicus VII. mathef. pag. τοῦ. qui ffoicam feBfam vero fequuntur adfc£fu. T'aler fuerunt apud veteres Catones; talis πο τὶν temporibus "Tullianus, gui feueritatír merito etiam ordinarii confulatur infignia cou/zquutus. eff. "Fullianum in falis fruflra quaeres. M. Terentium VF'arrontm, Romanorum doctiffimum, Stoicis accenfet Leonardus Cozzandur, quem vide fis libro tertio de Magifterio antiquorum Philofophorum psg. 231 fq... Prodiit liber Geneuae 1684. 12. Fabric. Vtrumque erraífe et Varronem academiae veteris fa- mam atque honorem inter Romanos óptime vindicaffe atque tuitum effe, contendit Brucker. V. pag. 30 fqq. conf. Cic. acad. quaeft. I. 5 fqq. 13. etc. Har/. Xenocrates, Platonis difcipulus, floicam fectam condidifle fertur a Nonno hift. 23. ad Na- zianz. 111) Eiusdem argutneniti librum paullo ante obi. tum conipofuit 70. /"ergerius, Abbas Sencyranus, P e 2 fub inferiptione cafus Regii. lm hoe triginta et quatuor occafiones notauerat, in quarum aliqua horio cohftitutus poflet recte ἐξοίγαν ἑκυτόν, Iohan: nis vero Donnei, Decani Londinenfis, iS 70v, anglice poft auctoris fata et contra fpirantis defiderium, (librum enim ἃ fe forte, amitfum vo: lebat a recuperatore herede aeternis tenebris mait- dari,) it lucem editum et Loniini recufum, quo coritendit;'non omne propricidium fua natura cur- pe atque iniuftum effe; hune, inquam librunt ar- guuentis non inficiandis confutauit 70. zdanmius Ζεπο, in libro cui titulus: Specimen diatribae de Avto- chiria fiue: An Effay concerning Selfmurther, where in is endeavourd to próve that it is unfaw- ful according to Natural principles. Londini 1700. 8: ldem Ienae quoqüe probandum in fe fufcepit Chrilloph. dug. Heumamm, im exercitatione de αὐτοχορίς philofophorum, 1703. 4. conf. Iourn. des Sav. v705. pag. 867. 1t catalogo biblioth. Bar- berinae tom. I. p. 610. memoratur ZZudreae Leo- nis cafus, an aliquis fpoute interficiens fe ipfum; adjerens, licitum ejje, interficere Je ipfum, ob glo» riam dei, fit formaliter haeretigus ? 22 Vol.fl.p 41} 414 *. ; 2i ) STOICORYM Li&.ILt.X. το ᾿ς Zmo, Citieur, quem Poenulum vocat Cicero (Laert. VII. 3. et Suidar Φοινικίδιον.) quod. Ci-- tienfes e Phoenicia fuerint profecti. Xenocratis primum et Polemonis, ( Laert, VI. 2. et 25. Stilponisque id. 2. et 25.) Piatonicorum difcipulus foit: (Eu/zb. XIV, Praeparat. pag. 729.) a quibus exiguam, cur difcederet, cauíflam habuifle docet Cizero IV. de Fini- bus'"). Audiuit deinde Cratetem, Cynicum (Zaer!, VIL 5. 12. 24. 32.), et Heracliti^" libros legit, vnde auflerus euafit [Ὁ] et Cynicus. — Frequentauit ctiam. Dicdorum, dialecticum, cognomento Cronum, quem audiuit et alter Zeno, iunior, Sidonius, (id. 25: εἴ 16. [adde Zudoriam pag.204.]) Hinc ipfe nouam condidit feclam, licet non tam rerum inuentor, iudice Cicerone III de fin. quam nouorum verborum, et qui de- cori magis ac verecundiae rationem haberet. Adfciuit plures diícipulos, qui ab ipfo primum Zezonuii, deinde a poecile Stoa, fiue porticu, in qua docebat, funt adpeilati Stoici. (id. 5.) ^ Magna gratia valuit apud Antigonum Gonatam, Macedoniae regem, de quo fupra dixi. Hic rcbus praefuit ab Olymp. CXXV$. **) ad CXXXV£. et Zenoni diu fuperuixit. Zenonis amicitiae cum Antigono meminit Zfeliauus var. hift. VIT, 14. 1X. 26. ΧΙ]. 25. [conf. Brucker. vol.1. p. 897.] Docuit Zeno per annos LVIIT. (Laert. VII. 28.) Vixit annos faltem octoginta (176.) nifi fuppofititia fit Epiffola eiur ad 7nu- ligonum, quam dat Laertius Vll. 8. At Perfaeus difcipulus, duos tantum et feptua- ginta annos tribuit (id. 28.) alii longe pauciores, (Suid. in Aves) alii duodecentum 59). (Laert, VM, 28.) ^) SuccefTorem reliquit Cleanthem: difcipulos babuit Per/aeum, He- , vv) Cic. acad. quaeft. T. cap. to — fin. et mul- fis aliis locis, quae Ernefti in indice hiftorico «laris Ciceronis, Gedicke aliique collegerunt. Atque de Zenone eiusque difciplina ἃ Bruckero 2lisque, fupra in prolegomenis huius cap. lauda- tis. abuude disputatum eft. Zenonis vitam olim fcriplerat Antigonus Caryflius.. vid. Ailien. VIII. 345. XHI.565. Harl. 1016) 1ta intelligenda Laertii verba, quae Inter- pres male ita accepit, ac fi Heraclitum, quo cen- tum annis iunior fuit, audiuiffet Zeno. De hoc Zenone, Hemmingii δον εἰ diatriba prodiit Vp- falise 1700. 8. xx) Quo anno facile acciuit Zenonem iudice Cor/in. peg. 91. Harl. 44) Quorum rationes Cor/imto videntur veri- fimiliores, atque Küfter. ad Suid. II. pag. g. le- gendum ibi putat. ἐνενήκοντοι ὀκτὼ, nonaptuta oo annos. Harl. mex) Vide Brucker. l. pag. 900 fq. Annum, quo vita defunctus eft Zeno, Erebius «t Hierony- mus in Chronicis conferunt ad Olymp. CXX VIII 1. vid. //alar/. not. d ad Hieronymi chronicon pag. &49. cl Saxius in Onomaít. I. pag. 94. natum eum, fcribit, Olymp. CIV. 5. mortuum, Olymp. CXXVIIII. vel CXXX. Anni claritatis, A. M. 3726. Olymp. CXXV. 2. ante C. N. 277. V. C, 475. fun- Dddd a gillum, dus illi eft apud Suidam in voc. Ξωκρώτης, XeQge- vexs, conf. quoque Simonis chronic. ad A. M. 3443. 3708. et 57!. c&m adnotatione Weflelingia- na. Cor/imi F. A. tom. IV. pag. $7. qui Olymp. CXXVIIL τ. ex Eufebio ponit, et de diuerfitate opinionum differit; ac pag. 91. Zenonis mortem Olymp. CXXX. ineunti adícribere malit, et de de- creto Athenienfium, (Laert. VII. το.) agit, quo Zenoni fepulturae locus in Ceramico et alii hono- res delati (unt, de quibus honoribus, Zenoni de- cretis, vid. quoque Bruckeri Otium Vindelic. me- let. II. pag. 26 fq. et in hift. crit, vol, II. p. gor... vbi tamen is veretur, ne rhetoris potius alicuius, quam Athenienfium opus fit illud decretum. — Zenonis eiusque adfeclarum diuifionem philofo- phiae in phyficam, ethicam ct logicam, illorum. que dc&rinam de fato et peccatorum paritate reiicit, contra illorum fententiam de apathia cum Peripateticorum fobria de temperandis auimi ad- fectibus difciplina conciliat Z//oyfius Pifaurius in libro: de prifcorum fapientum placitis etc. Patau. 1567. 4. vid. Heumiann. aca philof. II. p. 635 fq. — Nonnulla Diogenis Laertii loca de Zenone ex- plicat Ro[fus in commentatt. Laertianis. Sic pag. 137 fqq. quid fit apud Diog. Laert. VII. 98. fecun- dum Stoicos [Περεπατησις, nempe, fermones, prae- fertim dialecticos, i. e. λέγον iv ἐρωτήσα καὶ ἀπο- κρίσα, 585 Lib, 1II. c. X. CATALOGVS Vol. TI. p. 414 Ὁ Z1 rillum, 4riffonem, thenodorum aliosque. — Vide Lipfium lib. I maruduct. cap. 12. Scriptorum catalogus e Laertio aliisque monurnentis *^*), hic eft; ; Περὶ ἀνθρώπϑ Φύσεως. Laert. VII. 4. 87. ᾿Απομνημονεύμωτω., Laert. VIT. 4. Auweeif2o] Laert, VIL. 34. Sextus Eripir. X. pof. ΠΙ. 25. - contta Math. P238. 469. et Pyrrhon. Hypoty- Ἔλεγχοι Laert. VIL 4. Nefcio, an ex his petiti duo verficuli, quos fub Zenonis nomíne adfert Joannes Stobaeus ferm. 1j. de adulatione: Lr Ἐλεγχὲ σαυτὸν, esu ey μὴ πρὸς χάριν 14 , - ΄ ε , "Axz', &QuipR δὲ κολάκων παῤῥησίαν, Περὶ τῆς ἕλληνικῆς παιδείας, Laert. VII. 4. Ἐρωτικὴ τέχνη. Laert. VIL 34. Ὑπόμνημα εἰς τὴν Ἡσιόδε ϑεσγονίαν. Cicero l. nat. Deor. [cap. 14. vbi vid. Dauif. et re- liquos interpretes] Quum vero Hefiodi Theogoniam interpretatur (Leno), tollit ommi- no praeceptar Vifilarque cognitiones deorum: neque enim Iouem , neque Iunonem , meque Veflam, neque quemquam, qui ita adpellatur, im deorum: habet mumero; fed vebus in- animir atque mufit per quamdam fignificationem haec. docet. tributa nomina. [(*] confer Phoenicem rediuiuum P. Penauierei. Berolini 1768. 4. Περὶ τὸ καθήκοντος. Laert. VIL. 4. 24. rog. 129. Sextur Empir.lll. 25. Pyrrhon. Hy- potyp. Καϑολικα. Laert. VIT. 4. Ín MS. regis Chriflianiff. coniunctim legitur tefle Menagio Πυϑαγορικοὶ καϑολικά. [14 fi ita eft, eadem, quae infra fub titulo συϑαγορικοὶ o€- currunt, fuiffe videntur.] Κράτητος Ἠδικα, Laert. VIT. 4. Περὶ λέξεων. Laert, VII. 4. Περὶ λόγο. Laert. VIT. 39. 40. Περὶ νόμξ. Laert, VIT. 4. xpice , quos philofophi habebant, maxime Stoici, in porticu deambulantes, coll. Stobaeo in eclo- gis ethicis pag. 166. — pag. 140. explicatur defi- nitio voluptatis, et pag. 141 —159. varia Diog. Laertii de Zenone eiusque et Stoicorum philofo- phia loca explanantur, aut Diogenes emendatur iluftraturue. add. pag. 102 fq. et το 4. De Ze- nonis atque Stoicorum logica f. dialeclica, ratio- ne et generibus argumentationum, ac fophismati- bus, quae vfurparunt floici philofophi et ἀπόρας Acyss, inexplicabiles rationes adpellarunt, co- piofus e(t Δ G. //'alchius in Parergis academicis, Περὶ pag. 533 τος 543. — Stoicorum diíciplinam {Π|Πὲ Amphicles in hiftoriographo apud Zthenaeurn lib. III pag. roo. add. Pfeudo - Origenis philofophu- mena, cap. 21, pag. 142 — 148. ibique Wolfii ad- notationes. arl. &áa).E recentioribus praeter viros doctos ad Laert. contuli /Veur/ium in Cypro lib. II. p. 168 ίᾳ. — Zenonis et aliorum philofophorum corn- pendium philofophiae moralis, mstum fuiffe apud Lucam Holftenium, refert ον ποῦ. Polyhift. phi- lof lib.I. cap. 4. Verum, non aliud fuit, quam quod exftat dn. Eclog. Stobaei p. 166 fqq. - * -i οι. ΤΙ. Ρ. 415. STOICORVM - LibllleX. — sg - Περὶ τῇ ὅλο. Laert. VII. 4; et 136. 142. 143. 145. 153: Videtur refpicete Sextr' VIII. con- tra Math. pag. 327. Προβλημάτων Ὁ μηρικῶν π΄ῴντε. Laert. VIL. 4. Refpicit Dio Chry feft. diff. 53. [p.'275. Reiske] et Strabo lib. I. pag. 4t. vbi Zenonem fuum vocat; tamquam Stoicorum prin- cipern Stoicus. [vid. fupra, vol. 1. pag. 526. voc. Zeno.] Περὶ ἐσίας. Laert. VIL. 134. Περὶ ὄψεως. Laert. VII. 4. Περὶ copie ἡ. de impetu (defiderii) libri ΓΙ. ita lego apud Laert. VIL. 4. pro σερὶ copie 5» περὶ ἄνθρωπε Φύσεως. Apud Meurfum iu Cypro pag.168. male excufum περὶ ὀργῆς: Περὶ παϑῶν. Laert. VII. 4. et 116. Περὶ ποιητικῆς οἰκροάσεως. Lavert. VIL 4. | Hore. Laert. VIL. 4. 33 fq. 121. 131. ther. XIII. pag. $61. Thtodorit. Therapent. III. ag. 49. Platonis remp. hoc in opere oppugnauerat Zeno; fed hoc fecerat iniquius, et alia parum verecunde in eo, tefle Cicerone, fcripferat, vnde Laertius ait, fuiífe, qui dicerent illud in cauda canis exaratum a Zenone. Vide Plutarch. de Stoicorum contradiclionibus pag. 1034. et "Vumienium apud Eufeb. praeparat, pag. 732 fq. Propter obfcuritatem dictus eft in canis poftico de republica fcripfiffe. Πυϑαγορικώ. Laert. VIL 4.. [vid. fupra, Καϑολικά.} Περὶ σημείων. Laert. VII 4. Τεχνικαὶ λύσεις. Laert. VIT. 4. [vel pars fuiffe videtur τῶν “προβλημάτων ὁμηρικῶν , vel idem opus.] Περὶ τῇ «o6 φύσιν (δία. Laeri. VII. 4. Laudatut-praeterea Zeno nofler faepius a Cicerone; Plutarcho ; Clemente, Cenforino, Sex- to, Eufebio, '"Theodorito et aliis. Ζεπο. Sidoniur, Diodori Croni et Zerionis, Citiei, difcipulus. Laer£, VIL. 16. et 38. Suid. in Ζήνων Σιδώνιος. Menag. ad Laert. pag. 279. — [Scripfit apologiam pro Socrate et Sido- niaca, Éudoc. pag. 204. et Suidar.] Zeuo , Tarfenfi. Laert. VV. 41. et 84. Fabric, — onfur YI. 1,4. pag. 138 fqq. (vbi quin- decim recenfet Zenones,) Zenonem Tarfenfem, et Zenonem, Chryfippi filium, vnum eumdemque effe flatuit.. — —Suidar, qui tom. 1L. pag. 8 fqq. oo vel potius nouem Ze- nomes vberius emumerat, atque ex illo Eudocia p. 265. idem tradidiffe videntur. Nam Ζήνων, aiunt, Διοσκορίδε, Ταρσεύς᾽ ὡς δέ τινες. Σιδώνιος. Φιλόσοῷος, μαϑητὴς Χρυσίππε τῇ Ταρφσέως, Φιλοσόφε Στωιϊκδ καὶ διώδοχος. Suidas et Eudocia Zenonis alis Citiei meminerunt, at ignotum effe pronuntianf, num rhe- tor fuerit an philofophus, eum autem fcripfiffe tradunt “περὶ ξασεως " περὶ σχημάτων" ὑπόμνημα εἰς ZevoQuvra, εἰς Λυσίαν. εἰς Δημοσθένην, περὶ ἐπιχεαρημώτων, Hic ille effe videtur; quem enarrator Demofíhenis orationum , (vulgo dicitur Vlpianus,) Dd dd 3 in ἐπ Lib.III. c. X. XI... CATALOGVS:STOICORVM 20 ΜΟΥ, ΤῈ. v. 41 Ὁ d: 803 in prolegomenis perftringit arguitque flultitiae, quem Eumapiur in vitis fophiflarum vocat Cyprium, (inter oppida autem Cypri numeratur quoque Citium;) et quem tem- poribus Iuliani, Sophiflae ideoque circa annos Ch. 340. aut 350. vixiffe, atque fe in arte tam rhetorices, quam medicinae exercuiile, prodit, vt pluribus demonfitat Chapmans in Obferuatt. in commentarios, vulgo Vlpianeos, praemitfis Ricardi AMountenag edi- tioni Demoflhenis felectarum orationum, ' (edit. quartae Londini et Etonae 1764. 8.) 6. 4. pag. XXI— XXIV. adde fupra in vol. ll. pag. 829. — Eidem epiftolam inferipfit Iulianus, imperator, atque is eft, quem Fabricius in elencho medicorum, . inter quos {εχ Zenones medicos refert, vol. XIII. pag. 454. Cyprium, Oribafii praeceptorem dicit, praeeunte Zonfío 1. c. pag. 146. Har. Zeno, Chryfppi difcipulus et fuccelfor, cuius meminit Laertiur VII. 35. [U] teflatus, pau. ca feripfiffe, fcd plures reliquiffe difcipulos. — Vide et Ew/zbium XV. 15. praeparat. pag. 816. et cap. 18. pag. 820. vbi notat, eum de conílagratione vniuerfi feorfim fenüiile a reliquis Stoicis. : Zumo, Diphili, cognomento Labyrinthi, difcipulus. ZLuciam. conuiuio. [Hunc numero Stoi- corum excludendum eíle, iudicat Heumann. in actis phil. III. pag. 113.] Zenodotus , Diogenis, Babylonii, difcipulus. Laert. VlI. 29. Zenothemis. Lucian. conuiuio. [Nomen a Luciano fictum eífe putat Heumann. 1. mem.] Ὁ Stoicis mulieribus Porciae, Zfrriae vtrique, Fanniae οἱ Theophilae, de quibus ZMenagius in Hiftoria philofopharum , adde Heluiam, matrem Senecae, quam filius inter alia in confolatione ad eum fcripta cap. 16. teflatur fapientium praeceptis fuiffe eruditam. [iP] C APVT XI «(olim XXXIID DE EPICVRO ET EPICVREIS, CYRENAICIS, SCEPTICIS ALISQVE VARIARVM MINORVM SECTARVM PHILOSOPHIS, L.:De!philofoghia Epicurea, de aetate et vita Epicuri. 11. Scripta. . HI. Catalogus Epicureorum. IV. Cyrenaicorum. — V. Scepticorem. ΝῚ De ATegaricis, qui Diale&ici quoque et Eriflici ditti. VII. D aliis variis fe&is minoribus. ΜΠ. De szcletiicis. [Cum fupplementis G. C. Hartes-] L qam de ipfo Epicuro fermo inflituatur, quaedam de ipfa fecta Epicures praemitten-- da videntur. Si qua enim fedla et aduerfariorum iniuria atque conuiiis lacerata, et ipforum adíeclarum haud paucorum vita flagitiisque infamata efl, ea certe fuit Epicurea. Hinc tot tantaque iudiciorum difcidia omni tempore orta funt. — Fontes interdum turbidi vnde notitia de Epicuro, eius opinionibus et difciplina hauriatur, funt Lucretius, Cicero, Plutarchus, Diogenes Laertius, et Seneca. Omnino vero dolendum eft, quod et /4po/lo- dori, DE EPICVRO LbllLiXL τῶ dori, doSoris in illius horto celebris, liber de vita Epicuri, ad quem Diogenes Laertius " faepe prouocauit, et Nroc/ir, Epicuri fratris, liber de fecta fua, (vide Suidam in Neocles, tom. IL. pag. 608.) et ipfa Epicuri fcripta perierunt. — De Seneca autem, (qui tamen epift, XXI et de vita beata cap. XIII. laudat illius egregia dicla;) et Lucretio, cuius carmen fatis notum efl, hic nihil dicam. — Cicero, at partium cupidus, in libris philofophicis grauis eft Epicuri eiusque philofophiae aduerfarius. ^ Loca autem Ciceronis indicarunt et collegerunt Krneffí in indice hiflorico voc. Épirurus in claue Ciceroniana, atque Gedicke in M. T. Ci- ceronis hifloria philofophiae antiquae pag. 324—346. At non omneni Epicuri philofo. phiam aut ipfum philofophum fpreuiffe videtur Cicero. Nam in quaeft. "Tufcul. M. 18. ve- nit Epicurur, ait, hom minime maolur, vel potius vir optimus; tantum monet, quantum in. telligit: Neglige, inquit, dolorem etc. Conf. Ionfium II. 15, 4. pag. 233. Atque ipfius Ci €eronis aetate fuerunt nobiles et generofi inter Romanos homines, quibus Cicero familia- riter vtebatur, qui tamen Epicuri dogmata profitebantur. —Sed varias cauffas fuiffe arbi- tror. eur Cicero Epicuri difciplinam infeclaretur. Primum illius tempore Epicuri de vo- luptate docirina iam ita deprauata fuit, vt multi non illam animi voluptatem, placidam. quietamque in mente conflantiam; quam doloris priuatione terminari ratus Epicurus prae- cepit, fed voluptatem corporis, flagitia, luxuriem omnesque prauas cupiditates fectarene tur, iureque audirent de grege Epicurei porci. lilius enim vocabuli, nempe voluptatis vis et poteflas a fenfu, quo Epicurus fumfit, a multis Romanis et a Cicerone ipfo, non vbi- vis recle percepta aut explicita fuiffe videtur. (conf. Cir. de fin. I. cap. 9 fqq. cap. 18 Íqq. 1I. 2Íqq.) Accedit, quod Epicurus eruditienem , quam Cicero plurimi fecit et ornauit, parui aeflimauit, Nam de Finib. L. 7. te//zm, inquit, auf ipfe (Epicurus) do&rinis fuiffet inffru- Gior, (rfl exi mon fatis politus hir artibur, quar qui tenent, ernditi adpeliantur, ) aut nt detcrruiffet alios a. fludiis. | Porro Epicurus ab omnibus fere philofophis, praefertim a Stoi- cis, qui ideo eum male acceperunt, et (vide de diuinit. II. 5o.) hebetem rudemque dicere folebant, mire diífenfit, totam dialecticam irrifit, et in doctrina de ortu rerum ac de diis, et in ethicis totus fuit alienus. Hinc Cicero de Fin, L 7. 2n altera; ait, phifofophiae parte, quae tf! quatrendi ac differendi, quae λογικὴ dicitur, Epicurus plane, vt mihi quidem videtur, inermis ac rudis eff. — Tollit definitiones , nihil de diuidendo ac partiendo docet etc. — Ibidem: in tertia vero parte, quce eff de vita et moribur, $n conflitutione finir, nil generofum fapit atque magnificum. Nam Epicuri mente fapientem non πολιτεύεσθαι, multi produnt. vid. Meuag. ad. Laert. X, 119. Cireron, quaeft, '"Tufcul. V. 37. ibique Dauif. pag. 427. Cicer. ad diuerfos VIT. epift. 12. ibique Cortii notam. 'Haec etiam praecipua cauffa fuerit, cur Cicero adoriretur infectarcturque Epicuream philofophandi rationem. |» Nam Cicero patriam vitam- que actuofam, laudesque amaris et recte ratus, ad maiora quaedam nos genuiffe naturam atque conformaíle, et quemlibet ciuem debere pro patria et pro fuis pericula, labores, do- lorem etiam fufcipere, nec voluptates captare: aegre tulit, quod multi nobiles Romani, praefertim | turbulentis iliis temporibus, quibus falus et libertas reipublicae ín fummo ver- fabantur difcrimine, voluptatem, h. c. tranquillitatem Epicuream et vacationem a muneri- bus publicis atque oneribus omnibus pracferebant honoribus ac molefliis omnemque-rei- publicae iudício fugiebant procurationem. — fnter ea Cicero gratum hoc fecit pofteritati, quod multa de philofophia Epicurea disputauit et aliquot fragmenta nobis feruauit. — At tamen, num vbiuis peculiares et genuinas Epicuri fententias; quae quidem abruptae a tota orationis connexione x: s4 ΓΕ ΣΝ DE EPICVRO connexione alienum praebere poffunt fenfum, candide, faltem recte dilucideque reddide- rit, equidem fübdubito. Bene quoque meruit de Epicuro et verecundius fenfit. Diogener Laertius libr, X. quem feparatim ediderunt eruditeque illuftrarunt Petrus Gaffendur Lugduni 1649. fol. et in Gaffendi Opp. tom. V. pag. x Íqq. Lugd. 1658. fol. atque cl. Nürnbezrgtr in libro: Diogenis Laertii de. vitis, dogmatibus et apophthegsnatibus liber decimus, graece δὲ la- tine feparatim editur, atque adnotationibus illufzatus a. Carolo Nurnbergero. Noribergae 1791. mai, 8. : À | Primum locum occupat liber X. gr. et latine, e vulgata lectione; tum fequitur Epiruri epiftola ad Herodotum, gr. et lat. ex recenfione Nürnbergeri, duobus codd. Venetis vfi, et 'cum eiusdem doclis, tam criticis quam philofophicis, animaduerfionibus et commenitatione de finibus philofophiae Epicuri, à Iniquus autem plerumque fuit Plutarchur, Stoicorum et Epicureorum aduerfarius, at- que illorum fententias faepe peruertifle arguitur. — Scripfit autem 1) ὅτι 802 ζῆν isw ἡδέως κατ᾽ Ἐπικξρον᾽ 2) πρὸς Κολώτην, fime aduerfus Colotae Epicurei librum, Ptolemaeo dica- tum, quo contendebat, or; xac τῶν ἄλλων. Φιλοσόφων δόγμωτο 208 ζῆν ἐσιν" 3) εἰ κα- λῶς demro τὸ. Aide βιώσας. contra dictum Epicuri, (vel auctoribus pluribus Neoclis po- tius, fratris illius,) qui benz Jatuit, bene vixit. Contra Plutarchi cauillationes Epicurum de- fendit 4. Gellius noct, attic. lib. IT, cap. 8. et 9. — P/f;udo- Plutarchi de Epicuri opinionibus loca, in libris V, de phyficis philofophorum decretis obuia collegit cl. Bref. in recenfione fcho- larum etc, ipfius editioni praemiffa pag. LV. — Neque aequi iudices fuerunt Maximus "Ty- rius, Lactantius, aliique, Epicuri dicta ac fententiam male intelligentes aut perperam inter- pretati. — Apud Suidam (voc, Epicurus, tom. I. pag. 812. ex deperdito Aeliani libro de pro- videntia, vid. Küfler. not.) apud Pfeudo- Origenem in Philofophum, cap. 22. pag. 149 fqq. (vbi conf. doctas Wolfii notas.) et fcriptores ecclefiafticos, faepe iniquos erga Epicurum, et : huius vitam placitaque moribus opinionibusque contaminatorum abiectorumque Epicureorum metientes, haud pauca de Epicuro eiusque fecta narrantur, quae caute prouideque legenda .funtatque excutienda. — Eudora in Violario pag. 173—192. pauca dedit de eius vita et philo- | fophandi ratione, fed epiflolas ad Pythoclem atque Herodotum, quae fub Epicuri nomine circumferuntur , repetiit, in fine autem declarauit, fe nolle dicere περὶ τῶν βιωτικῶν oor, aisi τί χοὴ ἡμῶς ἐκφεύγειν» τί δ᾽ αἱρῶσϑαι.» — πῇ μὲν διὸ τὸ ἄϑεον καὶ βλάσφημον αὐτῇ, πὴ δὲ καὶ Qvo τὴν ἄκαιρον περιττολογίαν. Εἰς. A renatis litteris multi exfliterunt, qui in vtramque partem disputarent. Hinc alii op- pugnarunt atque infamarunt doctrinam Epicuri eiusque fectae: alii defenderunt eum aut ex- cufarunt, mitiusque interpretati funt, fi non omnia, tamen plura eius placita, Vberiorem vero fcriptorum de philofophia epicurea catalogum quia iam contexuit Heumnannus in acis philofophicis tom. II, part. X. nr. 9. pag. 631 — 650. equidem potiores paucis enumerabo . addamque recentiores. Princeps, quiin hiftoria Epicuri enarranda eiusque cauffa diligenter docteque defendenda verfatus, plurimas aliorum calumnias bene rcfutauit, rnultas tenebras flrenue dispulit, ac philofopbiam democritico - epicuream, felici fidere refufcitatam, luce me- liore illuflrauit, nec tamen omnibus ex aífe fatis fecit, fuit Pz/rur Gafendus, cuius vitam, merita, fcriptaque copiofe enarrauit atque fuíius egit de eius feclatoribus atque obtrectato- ribus EPICVREA Lü.llLe. XI. — 8g ribus Peucettr in hifl. critica philof. tom. IIII. part. T. pag. $t6— 529. adde Daumgartenii Nachrichten von einer Hallifchen Bibliothek, tom. IV. pag. 516. Huc igitur pertinent: Petri Gaffendi de vira et moribus Epicuri commentarius , libris VIIT. conflans, Lueduni Gall. typis admodum luculentis formaque auguíta, 1547. rcc. Hagae Comit. 1656. 4. Eiusdem animadueríiones in Diog. Laert. lib. X. iam laudaui. - Eiusdem fyntagma philofophiae Epicuri, Hagae Comitum 1659. 4. Londini 1669. ra. Amflel. 1684. Gaffendi Opera iunctim fex tomis edita funt Lugduni 1658. fol. et Florentiae 1729. curante Nicol. Zfueranio. — Conf. Thomef. bibliotheca tom. Il. pag. 761 fqq. Fxan- εἰ τὶ Bernerii anatomia ridiculi muris h. e. differtatiunculae I. B. Morini aduerfus expofitam a P. Gaffendo Epicuri philofophiam Parif. 165. 4. — Franc. Bernizr Abrégé de la philo- fophie de Gaffendl. Lugd. 1684. 12. VII. tom, — Sto//e in Anleitung zur Hiflorie der Ge- lahrheit, part. I. cap.1. $.84. pag. 411 fqq. — onfius, VIL 31. δ. 6. et 7. ac $. τ. eta. de Andrea Arnaudo, atque M. Antonio Bonciario, Epicuri defenforibus. — 70. Fabrir, in hi- floria bibl. Fabricianae, tom. V. pag. 265 fq. — Gaffendo, quamquam ille non omnia Epi- curi placita probauerat; contra reiecerat multa: tamen Jac. TAoma/iur in diff. de floica mundi exuflione $. 6. not. v. pag. 6. tribuit infanum in abíurdiffimam totius gentilismii hae- refin amorem. | Conringiur in Conringianis pag. 65. et 79. eum habuit Epicuri potius, quam Chrifli fedtatorem, atque 7Merizur Cafautonur apud Almeloucn. in vita Ifaaci Cafauboni pag. 11. Gaífendum arguit, quod vbique loca fcriptorum pro Epicuro corruperit. 77], Henr. "fran. Engelcke Ícripfit exercitationem anti- Gaffendianam, oflendens, minus fufficientem elfe illam, quam Gaflendus in fe fufcepit, Epicuri defenfionem. Roftochii 1697. 4. Αἱ ta- men propter alios Rondellus et Stanleius a partibus Gaffendi in maiore. parte Epicureae do- €lrinae explicanda flare maluerunt. Prior etiam quasdam Epicuri opiniones mitius, quam Gaflendus, expofuit et vindicauit. Sic philofophi cauffam in dogmate de prouida numi- nis fupremi cura deferuerat, et vero impugnauerat Gaffendus; contra Rondellus alios ad. ducere fluduit ad credendum, sb Epicuro prouidam dei curam haud fuiffe negatam: fed conf. ΟΕ ad Pfeudo - Origen. pag. 151. not. i. atque, vti poflea videbimus, illa quaeftio va- riorum exercuit ingenium atque induflriam, Scripfit vero Zacobus Rondelíur La vie d? Epicure. Parif. 1679. 12. Hagae Comit. 1686. 12. (de qua editione, auda Couturii libello, La morale d' Epicure etc. vid. Acta erud. Lipf. 1686. menfe Octob. p. 483 14.) Tum latine vertit illam ediditque auctiorem Amflel, 1693. 12. de qua edit. vid. Acta erud. Lipf. 1694. pag. 121. — Liber Rondelli, vna cum Conturii libro de philofophia mo- rali Epicuri, (primum edit. Parif. 1685. 12.) anglice verfus a 7o. Dighy fub titulo: Epicurus Moralr, trontlated from the Greek Londin. 712. Additum a Iohnfonio fpecimen, Εὔαν en Epicurus Moralr, Euremonio praeter rem tribuitur. vid. Neuer Bücherfaal XXIX. pag. 365 — Adde Biblioth. philofoph. Strunianam edit. Kahlii pag. 65 fqq. et 233 fq. Stanleiur autem in hiftoria philofophiae, tomo tertio, parte XII. per plura capita, pag. $1— 249. e verfione latina Olearii, atque edit. Veneta late perfequitur vitam, fata, fcho- lam et dogmata Epicuri. à Huc praeterea pertinent, qui de vita aut vniuerfa difciplina illius copiofius egerunt Ionfius de fcriptor. hift. philof. I. cap. 20. p. 123 fqq. ^l. LII. Eece Bays ΄ 486 Lib. I11. c. XI. DE EPICVRO Baylz in Diclion. tom. II. pag. 364 fqq. voc. Epicure, adde artic. Epicurien, Lucrece, Sadducéens , Zenon, Sommouocodon. Trogilli Arnfirl de philofophia et fchola Epicuri. Kilon. 1671. 4. Nic. Hilli philofophia Epicurea. Geneuae 1619. 12. Sam. de Sorbiere Lettres de la vie, des Moeurs et de la Reputation d'Epicure, avec des Reponfes à fes Erreurs. — In eiusdem Lettres et Difcours, p. 233 fqq. Parif. 1660, 4. Caroli Frid. Zauder , diff. hiftorica de Epicuro. Wittebergae 1670. 4. Petri de Villenandi manuductio ad philofophiae Arifloteleae, Epicureae et Cartefia- nae parallelismum. Amftelod. 1685. 4. Guf.. Peringtr difp. de Epicuro. Vpfal. 1685. 8. Georg. Pofchiur de variis modis moralia tradendi. — acc. introduct. in rem litterariam moralem veterum fapientiae antiflitum. Kilon. 1707. 4. pag. 673 — 700. Vitam Epicuri, a /MMaffono fcriptam, excudi legitur in Memor. Treuolt. 1768. p. 1093. Morhof. in polyhiftore philof. (iue tom. II. libr. I. cap. 5. recenfet aliquot philofophiae epicureae fcriptores, et paílim de placitis epicureis differit. De Fenelom in vitis et dogmatibus veterum philofophorum, (primum gallice editis, deinde in linguam germanicam translatis, nr. 25. pag. 424 fqq. late difputat, lenius autem iudicat de Fpicuri placitis atque opinionibus, quam interpres in notis fubiectis: pag. 466, nr. 31. nominantur Epicuri defenfores. — In diario literario, euer Bücherfaal der gelehr- Ten. ΠΤ εἶ, part. 49. Lipfiae 1715. pag. 1 fqq. in cenfura Lucretii edit. lac. "T'onfon. Epicuri vita et difciplina exponitur et ab iniuria aliorum defenditur. Brucker. in hiftoria crit. philofophiae tom. L pag. 1229 — 1317. — de Epicuri inter Ro- manos fectatoribus, Pomponio /ittiro , Lucretio aliisque, tom.lL. pag. 64 fqq. — de re- flauratione philofophiae Democrito - Epicureae, per Daniel. Sennertum, Chrufoffozum Mague- num, Goffmndum et alios, tom. lV. part. I. pag. 503 fqq. deniqne in Addendis fiue tom. VI, Pag. 331 Íqq. qui multos quoque laudauit fcriptores. Vt reliquos hifloriae philof. conditores omittam, laude fua haud defraudandus eft 7o, Front. Buddeur, qui in compendio hiftoriae philof. cap. IV. δ. 45. p. 281 fqq. et alibi multa collegit ad hifloriam Epicuri eiusque philofophiae illuffrandam: qui, quamquam multa in eo culpat, tamen p. 288. recle fentit, eum fuifle ab aliis nimis vituperatum, ab aliis nimis lau. datum. Commendandus eft in primis cl. Gur/ifti labor in docirina ac difciplina Epicurea curate dextreque exponenda, in Sciagraphia hift. philof. (germanice fcripta) pag. 98— 112. Alii fpeciatim aut feparatim vel oppugnarunt nec raro calumniati funt, vel vitam aut opiniones quasdam Epicuri, purgarunt a vitiis illi obieclis, vel partes quasdam philofophiae epicureae interpretati funt. Quod multos quoque Heumannus memorauit, plures equidem praetermittam, et in quorumdam smaioris minorisue molis librorum enumeratione et exiguo Ípicilegio colligendo acquiefcam. — De arte dialectica fiue canonica Epicuri egerunt Gaffrndus in libro de origine logicae, cap. VII. et in fyntagmate philof. Epicur. part. l. cap. 2 fqq. nec non de vita et moribus Epicuri, lib. VII. cap. 4. TAomafíur in philof. aulica, cap. V. 8. jm 23. alch, DE EPICVRO 120.111. εἰ ΧΙ. 881 Walth. in parergis academic. pag. 543—550. Brucker. in hiflor, philof. doctrinae de ide's, $. XI. pag. 158 fqq. Doctrina eius de moribus ortuque rerum et diis multas excitauit tragoedias, Praeter Diotimum , acerrimum omnium Epicureorum infectatorem, (conf. ]οπ πηι I. 15, 4. Ρ- 233 Íq.) Hegefippum, comicum, Plutarchum et Auguflinum aliosque Epicuri obtre&latores, ab Heumanno 1. c. pag. 645 fqq. iam memoratos, tum praeter Gaffendum, Bruckerum et reli. quos, qui de tota Epicuri philofophia egerunt, paucos indicabo. Philofophiam moralem, quam Epicurus, (a libidinofis fcabrisque hominibus, illius fententiam male intelligentibus fcelefte- que fectantibus, probe diftinguendus,) cum fobriis fuis adfeclis docuit, alii fufpectam reddi- derunt, alii vindicarunt a contorta aut peruerfa interpretatione. | Ad priorem claflem per- tinent Conr. Horntius in philof. morali, lib.T. cap. 4. δ. 4. M. Dau. Ebersbach. in disp. de Epicuro, foedae voluptatis reo. Lipfiae, 1701. — adde Difcours de JM. de St. Evremont. fur la Morale d'Epicure, in eius Operibus gallice fcriptis, tom. IV. pag. 387. Amflerd. 1726. 8. Walch. in parergis academ. pag. 330 fqq. Epicureum philofophiae moralis principium, uod voluptas animi tolleret dei prouidentiam, minus probauit. — — Buddeur in exercit. de E os morali, in Analectis hifloriae philofophicae, pag. 240 fqq. confutat Epicurum, quod vtilitatem ab honeflate feparauit, eoque naturae legem fuflulit. — Gararíer. in praelo- quio ad fuam Antonini imperat. de rcbus fuis editionem, grauiter infurgens contra Epicu- rum, omnia, quae male de eo dicta funt, congeffit. — Plures tamen exfliterunt, cauffae ipfius patroni et calumniarum vindices. — Samuel JP'erenfelfiu: in lib. de logomachiis, cap. IV. $. ar. et cap. VIII. $. 6. oftendit, ab Fpicuro voluptatem animi virtutis fludio comparan- dam, difcipulis fuis fuiffs commendatam. — In Memoires de Litterature tom. I. pag. 442. eft 10. Francifci Saraffni Apologie de Ja Morale d'Epicure: cuius apologiae auctorem alii, (vt Bayle in Dict. voc. Epicure, not. L.) habuerunt St. Evremont. Magni Omeifii dif. Epicurus ab infami dogmate, quod fummum bonum confiflat in obfcoena corporis voluptate, defenfus. Altdorf. 1679. 4. Olai V'erelii exercitatiuncula declamatoria pro Epicuro babita, 1642. in illius variis Opufculis, Lincopiae 1730. 8. pag. 399— 422. Guil. Henr. Bétkher diff. de praeiudiciis, quse Epicurum foedae voluptatis reum incru. flarunt. Regiomontii 1718. 4. et plures excitat in hac controuerfia et difceptatione occupatos. Vindicias Epicuri fcripfit Franciftus de Quevedo in Defenfa de Epicuro, Barcinone 163r. 8. etiam Matriti et inter eius opera, hifpanice fcripta, Bruxell. 1671. 4. tomo III. item Guil. Trmple in Effay upon the Gardens of Epicurus, in Mifcellaneis part. II. p. 73 fqq. Londini 1696. 8. et gallice verfis, part. I. pag. gs. Vltraiect. 1693. 12. Enarratio et comparatio doctrinarum moralium Epicuri et Stoicorum: diff. quae prae- mium —- retulit, In fcholis publicis recitata Kal. Iul. 1754. a 10. Foffer, A. M. coll. reg. focio. Londini 1758. 4. Fofler, quamquam vtriusque fectae errores in definiendo fummo bo- no repudiat, tamen doctrinam Epicuri ipfius moderatam praeferendam efTe iudicat Stoico- rum feueritati. vid. Erlang. ephem. litter. ann. 1758. fupplement. plag. 43. pag. 605 fq. Eeee 2 Gottlieb 588 Lo TILGNÁ S DE EPICVRO Gottlicb Stolle, alias femerus neque raro partium cupidus -cenfor veterum philofopho- rum Epicurum non infamauit nec damnauit, et vero doctrinam eius de moribus, cuius ca- pita in ordinem quódammodo redegit in: Hiflorie der heydnifchen Moral, pag. 176 — 196. quantum fieri potuit, probauit, faltem leniorem mitioremque iudicem fe prae(litit, quam multi fecus fentientes fecerant. Idem in Hiftoria eruditionis de Epicuro eiusque opinionibus, paffim ditferuit, — In Guadlingianis part. M. pag. 181 faq. exflat: SeAreiben betreffend die In- deleuz der Epicurr, dariunen er die hóch/le Glückfeligkeit gefetzet. La Morale d' Epicure, tirée de fes propres Ecrits, (aut potius ex Gaffendi Opp. excer- pta.) par Mr. l'Abbé Battesx. Pan. 1758. 8. — germanice verfa, Mitau. 1774. — Atqui eflue ille homo omnium flagitiorum, nequitiarum perditarumque voluptatum incufandus, qui exiftimat, non pofle iucunde viui, nifi fapienter, honefle, iufleque viuatur; nec fapien- ter, honefle, iufle, nifi iucunde? vid. Cic. de Fin. 1. 18. Diog. X. 132. 140. Phyfiologia Epicuri plures nacta eff aduerfarios. Atque opinio illius de atomis, quam- quam vel recentiori aetate haud omnino difplicuit philofophis magni nominis, item de vacuo, Ícu inani, de rerum ortu et de diis eft quidem Platonicae, Ariflotelicae, ac Stoicae doctrinae, ab intellectu fiue a priori, vtaiunt, principia ducenti , oppofita , ac phantasmatibus , atque obferuationibus a fenfibus, quos vnicos veri nuntios habuit, vfuque fumtis, maxime nititur, aut, vt Cicero de Fin. I. 7. ait, iudicia rerum in fenfibus ponit: at multas per fe abfurdas, ina- nes et periculofas opiniones ac pofitiones habet adiunctas, — Neque tamen defuerunt, qui ni- mis exagitarent illanr atque plura, quam par erat, in ea quaererent aut animaduertere fibi viderentur, peccata, aut contortas peruerfasque fententias. « Contra alii vel excufarunt Epi- curum vel, quamquam non ab ominibus, quae negari nequeunt, tamen a igultis vitiis pur. garunt. In doctrina de atomis, atque vniuerfim in phyficis Epicurus fequutus eft Democri- tum, (qui eam accepit a Leucippo,) ita tamen, vt quaedam immwutaret. vid. o. Stobaeum in ecl. phyfic. lib. I. pag. 346 et 348. tom, I. edit. cl. Heeren, cuius notas conferes, eumdem lib. I. cap. 11. fecl. 14. pag. 304 fqq. vbi Fpicuri et aliorum philofophorum dogmata de prin- cipiis rerum condenfat Stobaeus, "εἴ lib. I. cap. 21. pag. 418. 497. Ciceron. quaeft. acad. I. 3. de Fin. I. 6. et IV... in primis de N. D. I. 26. coll. Bay/e Dict. voc. Epicure, not. F. qui quidem patat, Epicurum, quod atomos animi expertes flatuerit, Deinocriti Ífyflema non emendaíle, fed corrupiffe, adde Huddei compendium hifl. phil. pag. 295 fq. it. M. Jartini | Gottlieb Pauli disp. Hiftoria philofophiae corpufcularis veteris et recentioris, Lipfiae 1745. 4. — Non ab omni impietatis fufpicione libera efl Epicuri fententia de ortu rerum et dii, quos fiuxit fibi opinionis errore, funt fere ridiculit ^ Verum hoc loco non vacat, vera falfaque, qvae infunt in doctrina Epicurea, latius perfequi, aut examinare: fed fufficit, quorumdam VV. DD. indicare fcripta, quae, cui volupe erit, confulet et comparabit ad iudicium ab omnibus partibus alienum fobriumque ferendum, aut etiam quaedam Epicuri commenta cum recentiorum quorumdam philofophorum opinionibus contendenda. De epicureis principiis phyficis vide L' accord des fentimens d' Ariflote et Epicure, fur la phyfiologie, par Mr. Reflaurant. Lugduni 1682, 12..Morhcf. Polyhift. philof. II. part. I. cap. 7. δ. 5 — 12. pag. 182 fqq. vbi etiam laudauit plures, in his tricis explicandis verfatos, - e. g. (lib. I. cap. s. $. 5. pag. 28. et ll. 1, 5. pag. 183), Gualter. Charíeton, qui anglica lingua' edidit librum: — PAjfiologia Epicuro - GafJendo - Charldtoniana, fue fabrica fcien- Ὁ Ζἰὰ DE EPICVRO Lib.III. c. XI. — $89 tiae naturalis, ex huypothzfi atomorum, | fundata. ptr. Epicurum, reparata per. Go[fendum, au&a per Charletonum , Londini 1654. fol. — ibid. pag. 27. inprimis pag. 185 fdq. oppug- natoris hypothefeos Epicureae docli, Jo. Francifzi Grandis diflertationes aliquot philofophi- cas et criticas, Parif. 1659. 4. nr. 1. pluribus verbis laudat, et pag. 186. adfert E/enriri 7Moh- fi, qui medium quafi tenuit, nec Epicuri partes omnino deferuit, fententiam in diff. de re- - bus incorporeis fuccincta, quae eft in eius Enchiridio metaphyfico, part. I. cap. 8. nr. 3. — Sollertiffimus philofophiae epicureae adfeclator et enarrator effe dicitur Guif. Lamy in lib. IIT. de principiis rerum, Parif. 68. 12. conf. acla erudit, Lipf. 1682. pag. 154 fq. — Contra fy- flema epicureum phyficum dimicarunt Zo. Bapt. Hamel de confenlu veteris et nouae philofo- phiae lib. II. cap. 3. 8. etc. Ifaacur laquelot in difl. gallicis fur l'exifience de Dieu, Hagae 1697. 4. Georg. Chiyse in. philofophical Principles of natural Religion, Londini, tom. I. 1705. tom. II. 1715. S. cap. II. poftea a T'en£atin in linguam Batau. verf, Amflerd. 1716. 8. vide Clerici Bibl. anc. et nouv. tom. ΗΠ. pag. 41 fqq. et 109. tom. IV. pag. 407. Acta erudit, 17ιο. pag. 454. JPindheim Bemühungen der Weltweifen etc. tom. Il. pag. 384 fqq. et pag. 409 fqq. Edm. Dickiufon in Phyfica vet. et vera, Oxon. 1702. 4. rec. Hamburgi 1705. 8. cap. IV. pag. 27 fqq. demonflraturus erat, illam particularum doctrinam inde a Noacho vsque ad Ari- flotelem ab omnium gentium philofophis fuiffe cognitam et fub diuerfis nominibus propa. gatam, atque a Leucippo eiusque adfeclis primum nominatas grópas. — Adde GajJendum tom. 1. Opp. p. 257. Fayle l. c, et Cudworth. in Syftem. etc. lib. I, cap. 1. $. 5— 26. p. 1o fqq. fcd confer Moshemii adnotationes, praecipue pag. 47 fqq. Petro. Siluano Regio in Difcurfu philofophico, in quo hifforia philofophiae antiquae et recentioris recenfetur, (Allendorf.) 1705. 12. pag. 18. Epicurus praecipue eius doctrina de moribus haud omnino difplicet, tamen atheis vidctur adnumerandus: vid. JZ'indheim. Ec- mühungen der Weltweifen tom. II. pag. 278 fq. Efeumanni acta philof. I. pag. 1061. Phyfica Epicuri principia et dogmata expofuit atque examinauit cl. Tiedemamn in: Geift der fpeculativen Philofophie, tom. 1T. pag. 366— 4c2. Αἱ praecipuam de moribus partem omifit. Qnod vero Epicurus deum vniuerfi auctorem negauit, atque, licet infulfe, cafu omnia efle facta, demonflrandum fufcepit, et tamen deos, eo:que beatiffimos, omni- que pietatis cultu profequendoss at inertes et ab omni mundi adminiflratione fubmotos effe contendit: falíitarem atque repugnantiam iudiciorum multi aguouerunt et oflenderunt. Ci- etro in libr. 1. de N. D. cap. 16. et pluribus iam totus in eo fuit, vt Epicurum fecum pugnan- tem fifleret atque refutare. Neque omnino potuit Gaflendus Epicurum ab omni infcitiae atque crafforum errorum culpa liberare. Fnimvero quaefiio, num Epicurus cum fuis fe- tatoribus prouidam deorum curam plane negarit, et atheorum turbae fit accenfendus, nec ne? valde exercuit ingenium eruditorum hosque ín diuerfas traxit fententias, Epicurum fuiffe numinis fupremi hoflem, contendit praeter multos fcriptores ecclefiafiicos, (a Clemente "Alexandr. lib. Y. Strom. pag. 269. dicitur κατάρχων ἀθεότητος printepr athriimi , vid. Bal. fumi iugemens de SS. Peres fur la morale des payens, cap. VI. pag. 38. aliosque antiquiores,) Samuel, Parker: difp. I. de deo, fect. 7. et fect. 13— 24. qui pag. 30. adfirmat, neminem fuiffe, qui tam apertum bellum omni religioni indiceret, aut qui maiori faflu et fidu. cia omnem aduerfus numen pietatem afpernaretur, eumque, vtcumque fimulauerit ant Eece 5 1 potius soo Πρ, 1. ε. XI. DE EPICVRO potius luferit, foli atheismo ftuduiífe, praeter Epicurum. — Idem Parker. per totam tertiam disputationzm pag. 221 44. id egit, vt Epicuri et Carte(ii hypothef, de rerum omnium fabricatione euerteret, — Notam impietatis ei inufferunt quoque Jo, Franc. Buddeur in libro f. thefibus de atheismo $. r9. pag. 66 fqq. in difp. de Spinozismo δ. 9. et in compendio hift. philof. pag. 309—311. Cudivorth. de intellectu humano eiusque interprcs latinus et com- mentator Josheminr, cap. lI. $. 2. tom. I. pag. 94 fqq. Zo. Zfhatius Felix Bieltkius in diff. qua fiflitur Epicurus atheus, contra Gaflendum , Rondellum, Baclium, Ienae 1741. 4. /Vi- nerf. in bibl. philolog. tom. I. part. V. pag. 187 fqq. et part. VI. 389 fqq. über die Wieder- fprüche des Epicurs in feiner Lehre von Gott, Ciceronis adcufationes probans et Gaflendi defenfionem oppugnans; tum in Vermifchten philofophifchen Schriften vol. II. pag. 45 fqq. et in hiíloria doctrinae de vero deo, tom. II. fect. 9. pag. 526 (qq. Tiedemannur et innumeri paene alii. Prouidam dei curam ab Epicuro fuiffe negatam, αἰεί. in, parergis academ. pag. 281 fq. cum perquam multis, etiam Epicuri patronis adfíeuerat, et Zo. Baptiffa du Ha- mel lib. I. de confenfu veteris et nouae philofophiae cap. IV. $. 6 — rr. refutat Epicuri fen- tentiam de prouidentia diuina. — Enimuero propemodum haud minor eft numerus eorum, qui Epicurum, nifi abfoluerent ab illo crimine, tamen excufarent. Gaffendum, Rondellum, Baclium aliosque, quos nominat Fabririn: in delectu argumentorum pro veritate religionis chriflianae cap. 14. pag. 373. vt omittam, Reimannus, l. C. Schwarz. inprimis Brucker. I. pag. 1237 fqq. et 1284 Íqq. eius defenfionem fufceperunt. — Reimannur in hiftoria atheismi et atheorum pag. 195 fqq. quosdam, qui tum reum atheismi fecerunt Epicurum, tum defen- derunt, excitat, et contra Buddeum quaedam monet 70. Conr. Schicarz. in iudicio de recon- dita theologia Epicuri, II. commentt. Coburg. 1718. 4. abfoluit eum a crimine negatae diui- nae prouidentiae et foedae voluptatis; at minus di(lincte pronuntiauit, atomos omnes, ex quibus conflant omnia, ad diuinam naturam pertinere; contra quam interpretationem quae- dam disputat Brtcker. Y pag. 1290 fq. — 70. Henr. Kronmaoyerur in diff. praefide Gottlieb Stollio Ienae 1713. habita, Epicurum creationis et prouidentiae diuinae adfertorem defendit. Antiphon tamen Sophifla iam negauit prouidam dei curam; vide fupra in Antiphonte, vol. II. pag. 732. not. f. 3. et Spaan in difl. de Antiphonte etc. pag. 826 fq. vol. VII. oratorum . graecorum a Reiskio editorum. - Contra Parkerum, inprimis Meinerf. Epicurum vindicare fluduit a crimine Ciceronis ac Plutarchi, at nimiis propemodum cumwlat eum laudibus Franc. Zinton. Zimmermann. in disp. Vita et doctrina Epicuri examinata, Heidelbergae 1785. 4. Atqui, fi rem curatius confideramus, Epicurum neque ab omni animi iudiciique vitio et craífis erroribus immunem omnique impietatis fufpicione liberum effe, neque adeo atro- citer incufandum et condemnandum profitebimur. Omnis quidem controuerfiae cardo ver. titur in notione athei: qui fi is cenfetur, qui deum mundi opificem plane negat, Epicurus cum infigni veterum numero omnino eft impietatis reus atque opinio eius de atomis ortu- que rerum temerario iam diu exfibilata efl. — Qui vero inter idolorum cultores agnofcit deos eosque venerandos cffe iudicat praecipitque, num is gregi atheorum fit adnumerandus, merito dubitamus. Pof(idonii quidem iudicium a Cicerone de N. D. 1. 44. ex eius libro quinto de natura deorum, adductum, nullos effe deos Epicuro videri, quaeque is de diir immortalibus dixerit , inuidiae deteflondae gratia dixife, et illud Ciceronis diu. l1. 17. dror ioeandi cauffa in. duxifft DE EPICVRO Liblllc. XI — sg duxiffe Fpicurum perlucidos et perfabiler et habitanter, tamquam inter duo lucos, fic inter mun- dos, propter metum ruinartm, omnes Epicuri aduerfarii oforesque valde vrguent. adde Dauif. ad Cicer. de N. D. I. g. de loco, diis ab Epicuro adíignato, ibique Velleium ipfum, contra re- liquos philofophos disputantem. — At enim lubricum hac in cauffa et ad inuidiam conflan- dam eft Ciceronis iudicium, — "Tum quia Epicuri fcripta aetatem non tulerunt, incertum eft, quaena:i integra fuerit illius disputatio atque conclufio. — Porro certum eft, multa eius pla- cita fuiffe ab eius fectatoribus prudentibus, et aetate proximis, praecipue ab eius obtrecta- toribus peruerfa et corrupta. Tum omnis repugnantia non vera elle, et vero tolli pof fe videtur. Democriti fontibus Epicurus hortos fuos irrigans. inde doctrinam quidem ato- morum deduxit; fed cum illa coniunxit et retinuit Socraticae vel potius ionicae fcholae opi- nionem de diis: hos, tamquam fuperiores atque eminentiores naturas fibi finxit, et, fuo principio bonoque fummo accommodata doctrina, eos ab mundi adminiftratione remotos, fummoque otio et tranquillitate felicitateque fruentes, at colendos fibi cogitauit. De forma deorum, humana quidem, fed ea, vt fpecies nec corpus fit, fed quafi corpus, nec fangui- nem habeat, fed qua(i fanguinem, ex mente Epicuri, vide Cicer. de N. D. I. cap. 18. 19. 20. Ita quodammodo theologiam popularem docuiffe videtur et tamen ab opinionibus vulgi et fuperiorum philofophorum valde diíceífit. — At ne loquacior videar, alia fcripta, quae hifloriam Epicuri, eiusque difciplinae, aut capita quaedam illuflrare poffint, paucis com- memorabo. Gauger de Gozze la Difcolpa di Epicuro. Roma. appr. Vitale Mafcardi 1640. 4. vid. Rudolphi Autonii Fabricii trigam obfereationum litterariarum, Helmflad. 1731. 4. lo. Faufii diff. de deo Epicuri, Argentorati. 1685. 4. Gothofr. Plougurt de cosmogonia Epicuri, disp. 'T'ubingae 1755. 4. Batteux. Gefchichte der Meynungen der Philofophen von den erften Grundutfachen der Dinge, aus dem Franzófifchen überfetzt. Lipfiae 1773. 8. cap. IV. fect. 1. pag. 276 fqq. De Epicuri et Leucippi atomis; at Batteux illorum et Democriti fententias minus recte Íe- parauit, Garte in. animaduerfionibus ad Fergufonii doctrinam. de moribus pag. 387 fqq. Epicurt mentem de voluptate fcite explicuit, ac cel. P/atnerus in aphorismis philofophicis, parte I, et IL. placita Fpicurcorum paffim adtigit et perfeqnutus efl. — Quaedam notarunt M. Chri- Jlion Frid. Boerner de disputatione Pauli cum Epicureis et Stoicis ad Act. XVII, 18. Ienae 1751. 4. pag. 12 faq. et Zo. Ernfl. Imman. IV/alch, diflert. Stoicorum cum Paullo disputatio, Act. XVII. 18; lenae 1759. 4. Le Sage in Nouveaux mem. de l'acad. des Sc. et B. L. Berolini 1782. coll. cenfore in ep^emerid. litter. Gotting. a. 1785. nr. 134. Cudworth. in Syflemate intellectuali et Moshem. in. adnotationibus pluribus locis de opinionibus aut erroribus Epicuri eiusque fectae disputant; atque Moshem. in nota i. ad tom. M. cap. V. δ. 41. locum Diog. Laert. X. 6. 124. pag. 655. emendat et explicat. Ilo. Stockhaufrm Epicur als ein Kenner und Freund der fchónen Wiffenfchaften, wider fsine Ankliger vertheidiget. Helmflad, 1751. 4. — Eruditionem vero perperam abiudicarunt Epicuro fomes Burmttius in archacolog. philof. cap. XIII. pag. 246. et 252. Londini 1733. Broukhufiur 6902 - Lib, LII. c. XI. DE AETATE ET VITA EPICVRI Nol. IL. p. 803 Broukhufius ad Propert. HIT. a0. 26. Burman. I. ad Petron. cap. 152. at Burmarn. V. ad Prop. Jocum iam adnotauit, Gaffendum de vita et morib. Epic. lib. VIII. cap. 2. et 3. cius doctrinam dcfendiffe. adde, ad Fabricii orationem poflea no*tata. Quam de animis fententiam fouerit Epicurus, et qui eum fectati funt, commemorat Ribou. de anima brutorum, ad Hieronymi Rorarii libr. de animalibus brutis cap. 23. p. 739 fq. et Salig. in disp. philofophumena veterum ac recentiorum de anima et eius immortali- tate, Halae Sax. 1714. 4. pag. 66 fq. adde Tiedemamw.l. c. p. 390 fqq. — Sed inquifitio, quid fit apud Epicurum πρόληψις, quam Cicero de N. D. I. 16 fqq. vocat anticipationem, et de- finit anteceptam animo rei quamdam informationem, planius autem Diogener Laertius X. 33. explicat, ad cognofcendam Epicuri difciplinam neceffaria eft, et homines doctos vexauit. Cicero quidem intelligit anticipatas, h.e. infitas deorum vel potius innatas cognitiones, Δὲ quum innatas formas ac notiones negaffet Epicurus, alii πρόληψιν intelligunt reminifcentiam eorum, quae quondam fenfibus et ope experientiae fuerunt percepta, i. e. rerum notionem, , Íenfuum auxilio mente acceptam, fiue anticipatam ex defcriptione rei alicuius ἔννοιαν ac no- tionem, vid. Sext. Expiric. adu. mathem. VIII. cap. 6. fect. 337 fqq. ibique Fabric. Gaffend, ad Laert. 1. X. in Opp. tom. V. pag. 67 fqq. Brucker. I. p. 1256 Íqq. MMeinerf. in bibl. philol. 1. m, pag. 400 fqq. in primis /H. /o. Michael. Kernü diff. Epicuri prolepfeis fiue anticipationes fenfibus demum adminiftris hauflae, non vero menti innatae, in locum M. TT. Ciceronis de Nat. deor. lib. I. cap. 16 fqq. refpond. Io. Geor- gio Bienero, Gottingae 1756. 4. Ignatius Roffiur in Commentatt. Laertianis pag. 252— 328. multa loca Laertii lib. X. aut explicat, aut a Gaífendi aliorumque interpretum expofitione et coniecturis vindicat, ipfaque multa Epicureae philofophiae capita et teflamenti Epicuri loca illuflrat. Sed hactenus. Zar. .. EPICVRVS, Neodis 2 F. e genere nobili Philaidarum, in Gargetto Atticae matus eft Olymp. CIX3. 2 archonte Sofigene, ante Chriftum 342. 2 Anno aetatis decimo quarto vel duodecimo 4) philofophiae operam dare coepit, cum Sophiflas et Grammaticos incaflum rogaffet, vt Hefiodi fibi chaos interpretarentur. — Demorriti potiffimum fcriptis delectatum ferunt, equibus infinitionem, atomos, inane, imagines, innumerabiles mundos, [vid. Cic. de fin. I. 6. fin.] vti ex fcriptis Zfri/'ippi [vid. Cir. de Finib. I. 8.1 dogma de voluptate hau- fiffs et pro fuo venditaffe eft infimulatus, fta enim intelligo locum ZLaerzii X. 4. Cicerone autem de finib. 1. 6. iudice, Democrito adicit, [aut, Dauifio coniectante, fe Democrito ad- dicit] perpauca mutans; fed ita, vt ea, quae corrigere vult, mihi quidem deprauare videa- tur, et in fine capitis , quod totum cum Ícquentibus eft legendum, quae mufat, ait, za corrumpit : 8) Dc hoc Menander TIT. s. Anthol. ΣΧ αῦὖρε Nes- €) Laert. X. 14. ex Apollodoro: 4ndreas xax, δίδυμον γένος, ὧν 0 μὲν ὑμῶν (Neocles, Thc- Schotius in vitis comparatis Ariftotelis et De- mi&oclis pater, πατρίδα JwMecéves ῥύσαϑ᾽, ὃ δ᾽ moíthenis pag. 9t. ἀφροσύνας, (INeocles, pater Epicuri.) E: 0) Siue 2, fecundum (ον ἢν. in fat. attic. IV. d) Laert. X. à et 14. Ms pag. 35. add. Stanlei. pag. 59 fq. Har/. : Vol. 11. p. 803 804 - DE VITA EPICVRI Lib.IlI.6 XI. ^ 593 corrumpit: et quae fequitur, funt iota Democriti; — τα Demotritum laudatum a ceteris, ab hoc, qui eum vuum fequutus eft , nollam vituperatum. | [Ia eodem capite Cicero, fol De. "mocrito, ait, magnus videtur, quippe homini erudito, in geometriaque perfecto: huius (Epicuri) bipedalis fortaffe: tantum enim effe cenfet, quantus videtur, vel paullo aut maio- rem, aut minorem. Cum bac peruerfa Epicuri, quae etiam fuit Heracliti, opiniuncula conf. Cirerom. quaefl. acad. IV. 26. ibique Dauif. qui plura congeíht veterum loca. adde Weidleri hiftor. alronom. cap. V. δ. 26. pag. 107. Epicuri illa fententia iure irridetur a Clro- mede pag. 425. 467. 472. et tamen defenditur in Zufgrfangenen Briefen, tom, IL. pag. 1125 fqq. et pag. 1133.] — Praeceptorem nullum agnouit 9; fed Pyrrhonis difeipulum, Naufiphanem, qui Epicuri fe doctorem ferebat, grauiffimis profcidit probris. Sunt tamen, qui Xenocra- tem ^), alii, qui Lyfiphanem et Praxiphanem *) tradant audiiffe, vel Pamphilum, Platoni- enm 5), in Samo verfatum. Εχ antiquioribus philofophis [1] plurimum tribuit Anaxagorae et Archelao. Leucippi ne meminit quidem, nec ipfe nec Hermachus '). Adolefcentiam partim Sami, partim Tei exegit, mox verfatus Colophone, Mytilenae "), Lampfaci: de- nique Athenas reuerfus anno aetatis 36. cum ibi per aliquod tempus effet commoratus, hor- tum peramoenum in vrbe ipfa fibi comparauit, in eoque familiares, quos habuit plurimos, docuit. In dictione maxime fluduit perfpicuitati et proprietati verborum 7): vitam fobriam egifle etiam ab aduerfariis conceditur, neque Cicero dubitauit de Epicuri fchola fcribere II. a5. de fin. vt teteri exiflimantur dicere melius quam. fücere, fic hi mihi videntur facere melius, quam dicere. Et dum finem bonorum docuit voluptatem , non adco alienus fuit a fenten- tia aliorum fapientium, quibus fummum bonum eft ex victute proueniens tranquillitas gau- diumque aniini. [vid. Cizerom. quaeft. Tufc. III. 20 fq. vbi tamen acriter disputat contra Epieurum.] Vnde Templeiur in diff. de horto Epicuri pag. 110. Stoici virtutem collotabant im virtute, in voluptate Epicurur. — Sed praeffantiffimir quiburque Stoicorum fummum vide- batur bonum «effe. voluptar, virtutem habens comitem , et praeclariffimi ex Epicuri fthola non dubitabant , maximam et fiucerifmam effe voluptatem, quae ex virtute proueniret. — Confer, quae didiffe fibi videretur, "Tum, quamquam omnem e) Laert. X. 8.13. 14. Sextus initio libror. con- eruditionis fpeciem et opinionem a fe amoliretur, tra Math. Cicero de N. D. I. cap. 26. 33. 43. i:Stanlei. pag. ét fq. f) Eufrb. X1V. Praeparat. pag. 758, Laert. X. 13. ex Demctrio Magncefio. 8) Laert. X. 13. ex Apollodoro. h) Laert. X. 14. [Arrogantia et fuperbia Epi- curi, fe ferc folum fapientem effe putantis, ne- gari non poffunt. Quare ctiam fe, nifi aducría- rii aut ctiam imperiti illius adfeciae in vituperan- do aut laudando modum excefferunt, αὐτοῤίδακτον co fenfu forte poterat dicere, quod ex variorum quidem philofophorum fcholis plura delibauit dogmata; haec autem ita immutauit, et partim coniunxit, partim feclufit, nouisque commentis auxit, vt nouum quoddam fyftema, quod a'rcli- quoruin, praecipue peripateticorum ftoicorum- que philofophorum ditciplina valde differret, con- Vol. 111. vt ex fuo ingenio omnia haufiffe putaretur, eum tamen doctum fuiffe, negari non poteft. vid. Pe- rom. cap. 132. fim. ibique interpr. in edit. Bur- manni 1. Propert. IlL 25. 25. ibique Burmann. II. et quae fupra iam fcripfi. Zar. 1) Laert. X. 12. 13. k) Vbi Olymp. CXVII. 5. primum inftituit fcho- lam. vid. Corin. l. c. p. 63. Florem illius Saxius in Onom, I. p. 93. adfignauit A. M. 3708. Olymp. CXX. 4. ante C. N. 295. V. C. 457. Harl. D) Laert. X. »3. Gaffend. NIIL 7. de vita et mo- ribus Epicuri. Fabric. Vitia tamen cius in di- Gione perftringit Cleomedes , et ridet illum cum Pythagora, Socrate atque Heraclito fe conferen- tem pag. 474 fq. Hari. Ff ff , , Lib.III.c. XI. DE VITA EPICVRI 594 Vol. IT. p. 804 Ῥ so5 ; quae Laurentiur Valla p. 197. 798. Opp. .Bodinur in Colloquio Heptaplomere ΜΞ. lib. I. AMultos deorum contemtores, plures ctiam, qui nihil a beluis nifi fgura differreut, Epicureum tamen adhuc reperi ueminem , 1. e. qui «eos sulla prae niorum fpe veligiofe coleret , "qui frugalif- ἤπιε ac temperatiffFme viueret , qui continentiam , iuflitiam, fidem morum, iutegritatem, vt Epicurus, amplexarctus ; mortales temen animor crederet , mec vllum ab smumoríali deo nggo- tium cuigitam impendere arbitraretur , qui dengue fummum. hominis extramumque bonum non in corporeis voluptctibus, fed in animi exeel/i tranquillitate frena. collotaret. Inter dogmata ipfius fuere haud dubie non impia modo, vt qui praemia et poenas et omnem remoueret re- ligionem Numinis ^), fed etiarn abfurda, vt, (praeter illa ipfa quae iam dixi;) quod nega- ret fines rerum iütentos, oculum v. g. factum ad videndum, aurem ad audiendum; fed cafu illa opinabatur, quia ad hoe, apta coaluifíent, videre et audire, cogitationesque noflras et ideas, et collectiones in animo noflro, adeoque animum ipfum conflare agitatione atomo- rum, et tamen animo conflare libertatem "), quo nihil mihi. vidctur dici pofle ineptius. Cineas apud Plutarchum in Pyrrh. tom. lI. pag. 459. haec tria Epicureorum dogmata notat, quae C. Fabricius optabat, hoftibus cordi effe, neutiquam vero Romanis; τέλος μὲν ἐν. ἡδονῇ τιθέμενοι, πολιτείαν δὲ φεύγοντες ὡς [Aot Duy καὶ σύγχυσιν τὲ μωκαρίε᾽ τὸ δὲ Décy ἄπω- τάτω χάριτος καὶ ὀργῆς καὶ T8 μέλειν ἡμῶν ἐς ἀπρώγμονα [Diov καὶ esci. εὐποϑεεῶν οἰστοι- κίζοντες. Denique dogmata eius quoque fuere ita comparata, vt maxima voluptate homines probos priuaret confcientia ac prouidentia dei, et in rebus aduerfis praefens atque maximum eriperet folatium, quod ex dei voluntate et auxilio percipitur, vt pulcre monuit Plutarchus libro, quód non poffit fuauiter viui fecundum Epicurum. — Alioqui non abnuerim, per ini- micos multa ipfi fuiffe et eius fcholae impacta per calumniam, quae e veteribus Laertius, 6 recentioribus praecipue diligenter diluit Gaflkndus. — Praeter eeindem Gaflendum tom. V. Opp. et reliquos eruditos Laertii ac. Lucretii interpretes , de vita ac philofophia Epicuri con- fuli poffunt Zacobur Rondellus inter prouidentiae aílertores Epicurum referens, libro de vita et moribus Epicuri, Amff. 1693. 12. et Bacíiu: [aliique a me iam citati.] Obiit Olymp. CXXVII. 2. ineunte anno setatis 72, archonte Pitharato ^), flatuis in pa- tria [IP] aeneis, fed multo magis decoratus longa ^) difcipolorum ac frequenti fuccellio- ne, qui memoriam eius, velut dei cuiusdam, coluere, et natalem eius celebrauere 4) annua follemni die decima vel feptima Gamelionis, et vicefimo cuiusque menfis die in eius et Mctro- dori memoriam frequentarunt epulas, vnde dicli etuatdisoj. Vultus Epicuri per cubicula ge- lant, ac ciraunferunt ficum, iaquit Plinius XXXV. 2. et apud Ciecronem V. 1. de Finib. Pom- ponius t) Confer, quae Zimerins in declamatione in Epicurum apud Photium, cod. CCXLITI, pag. 598 iq. [ecl Ill. pag. 66 fqq. Himerii, edit. Werns- dorfii.] $) Quando nonnulli libertatem iu íÍyftemate Epicuri fuperfluam fuiffe contendunt, id non fa- tis recte dictum videtur. Nam Epicurus praece- pit delectum in voluptatibus, et vt confideraren- tur ea, qiiae a&iones fequerentur, praecepit, vt voluptates animi voluptatibus et cupiditatibus fenfuum anteferrentur: quod libertatem require- re videtur. vid. Cir. Tufc. quaeft. V. 33, de Fin. 1. 14. εἰς. Earl. [ 0) Cic, de fato cap. 9. [conf. Corf/u. 1. mem. pag. 85.] p) Laert. X. 9. Suid. in "Ezinseos , Jonfius lib. I. cap. 20. 70. Gerfom tamen duos putauit fuiffe Epicuros , alterum fobrium , alterum voluptatibus corruptuimn. q) Hihen. VYL. p. 298. Plin. XXXV. 2. Cic. II. de Fiu., E aert, X. 18. - Vol. II. p. 805 SCRIPTA EPICVRI LiIILc.XI. τος ponius Epicureus; mer famem Epiruri licet obliuifei, fi cupiat; cuius imaginem nom modo im tabulir nojlyi familiares, fed etiam in poculir et onulis habent. — Effigiem eiusmodi e veteri Io- fephi Scaligeri gemma poft Ericium Puteanum in reliquiis epiftolarum , et Gaffendum exhi- bet Laertii praeclara editio Wetíleniana, et Gronouius tom. Il. Antiq. Graec. tabula 96. De imagine marmorea Epicuri in hortis Ludouifianis vide Gaórielis Naudaei epiflol, pag. 224. Fabri, — in gemma in thefauro Ebermayeriano: Capita deorum et illuflrium hominum —- in gemmis antiqua partim , partim recenti manu affabre incifa, quae collegit Zo. Martin. ab Eberimayer ,' Noriberg. enarrauit obferuationibusque hifloricis illuftrauit Erhard. Renufi. Francof. et Lipfiae 1721. fol. nr. 359. cum obferuatione Reuíchii de Epicuro, pag. 172. — Inter rudera "T'iburtini feceilus Pifonum ann. 1778. effotli funt hermae adfabre fculpti Epicuri, Metrodori et aliorum, graeco lemmate infcripti. vid. Zmadutium ad Charack. 'T'heophrafli capp. II, hactenus anecdota , pag.44. Har. — Quatuor alios Epicuros memorat Diogenes Laertius lib. X, nr. 26. Ad h.l. Menagius addit tces alios. His vnum addit Gaífendus in pracfat. de vita et moribus Epicuri. Z/eumann. II. Succeffor Hermachus fuit [f. re&ius Hermarchus.]. Scripta noftri philofophi exfti. terunt olim vltra volumina trecenta tefte Laertio X. 36. neque placuit Epicuro aliena teftimo- nia libris fuis inferere; vt contra frequentiffime fecit aemulus zroAvyes Qius eius Chryfippus: fed integra fuis verbis ac fententiis impleuit. — Nihil ex eius fcriptis tulit aetatem , exceptis paucis, quae feruauit Laertius, et Petrus imprimis Gaífendus illuflrauit, quem de fcriptis Ep: curi confules in eius vita lib. I. eap. IX. X. — Adiecit etiam pleraque graece Lucretio fuo Gifa- nius. Quac breui editurum fe Epicuri fragmenta ann. 1625. in notis ad Theodori Prodro- mum Amarantum pag. 559. fcriplit Gi/bertus Goulininus , ea lucem non viderunt. Fabricz, — Epicuro autem a prauis hominibus multa fcripta funt fuppofita. vid. onfiur I. 26, 2. pag. 124 Íqq. vbi defendit Epicurum contra obtrectatores. De Diotimo, qui Epicuro libros fuppo- fuit, vid. /oufium l. c. pag. 125. et Π 15, 4. pag. 233 [4. vbi etiam veterum de probis Epicuri moribus teftimonia adtulit. Adde fupra, voc. Diotimus in catalogo Stoicorum. Heumann. — Les fonges d Epicure, traduits du Grec, par M. le Docteur /7gfoogt, Profeffeur en lan- gues Orientales au College de Richel. et publics par M.le Chevalier D ,... Parif. 1755. 8, Harl. 1. Teflamentum. Laert. X. 16. — 22. — adde Cir. de Fin. If. 31. Gaffznd. lib. II. cap. T. 2. Epiflola ad Herodotum. X. 35. — — 83. de principiis naturalibus. 3. Epiflola ad Pythoclem. X. 84. — 16. de meteoris. 4. Kpiflola ad. /Menoeceum. X. 122. — 1η5. de vita. inftituenda. s. Epiflola ad Idomeneum. X. 22. quae latine etiam exflat apud Cir. II. de Fin. [20. vbi tamen ad Hermachum fcripta dicitur. Hinc Gatlendo ad vtrumque exarata videtur. conf. Menagium ad locum Diog. Laertii. Har!.] 6. Κύριαι δόξαι. Laert. X. 3359. — — 144. Alia eius fcripta non pauca mentorantur praeter haec, quae exflant, et quibus aflerifcum deinceps praefixi 7): Ffffa Περὶ v) Conf. Staníeii hift. philofophiae, de Epicuro cap. X. pag. 70, edit. Venetae lat, Zarí. s96 — Lib.III. c. XI. | SCRIPTA Vol. Il. p. Sos 806 Περὶ αἱρέσεων. Laert. X. 27. et 135. vbi eft περὶ αἱρέσεων ug] φυγῆς. [vid. Menag. ad Laer- tii locum, Stanívi. l. m. pag. 71. et Dorsii notam ad Ionfium 1. 20, 1. pag. 123. qui non interpretantur de /z2i, fed de eliGiouibur. Harl.] ᾿Αναξιμένης. Laert. X. 28. "Avridwees , β΄. Laert. X. 28. ᾿Αριφοβελος. Laert. X. 28. Περὶ ἀτόμων καὶ κενξ. Laert. X. 27. EPUM citat Epicurum ἐν ταῖς τῶν ὅλων ἀρχοῦ» quod Gajf/ndo idem opus videtur. Περὶ τῆς ἐν τῇ τόμῳ yovias. Laert. X. 28. [9] Περὶ ἀφῆς. Laert. X. 2g. de atomorum tangibilitate corporumue: tangere enim et tangis nifi corpus, nulla poteft res, vt ex Epicuri mente fcripfit Lucretius. ἡ Περὶ βασιλείας. Laert. X. 28. Plutarch. quod non poffit fuauiter viui fecundum Epicu- rum. pag. 1095. D. Περὶ (βίων fiue βιωτικῶν, ὃ΄. Laert, X. 27. et ττο. 136. : Διαπορία. Laert. X. 119. Plutarch. pag. 1095. C. “πρὸς τὸς Μεγαρικός. Laert. X. 21. Περὶ δικαιοσύνης καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν. Lieet. X. a8. Περὶ δικαιοπραγίας. Laert. X. 28. Περὶ δώρων καὶ χώριτος. Laert. X. 28. in hoc libro docuit, tefte Sexto Empirico I. contra Math. pag. I1. ὅτι evat*yxezov esi τοῖς σοφοῖς μανθάνειν γρώμμωτα: Περὶ edoAev. Laert. X. 28. Περὶ εἱμαρμένης. Laert. X. 28. Ἐπιςφολα,. Laert. X. 28. ad ZAnaxarthum , Plutarch. pag. 1117. contra Colotem. ad "dnflabulum (Ariftodemum). Lacrt. Vl. 9. περὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων ?), Ariftocles apud Eufzb. XV. 2. as "Athenaeus VMI. pag. 354. vbi Epicurum vocat τὸν φιλωληθέτατον. — Refpicit et Laert. in Protag. IX. 41. ad Eurgdicum. Larrt. X. 13. ad Hirmacthwm. Aiken: XM. peg. 558. Cic. II. de fin. [cap. 3o. VIT. ad diu. epift. 26. Se. epifl. 92. vid. quae paullo ante, ad nr. V. fcriptorum Epicuri notaui.] * ad Herodotum. Laert. X. 29. 30. 35. [Hanc a cl. Nürnbergero feparatim et emen- datius eífe editam docteque illuflratam, initio huius capitis iam adnotaui. Eudo- cia eam quoque reddidit.] * ad Idomeneum. Laert. X. 22. Seneca epifl. 21 et 25, 71p0/fol. XVI. 95. Prouerb. [ad Hermachum fícriptam fuifle, Cicero ]. c. teflatus eft.] ad 5) Han: cpiftolam effc fuppofititiam, contendit Zon/ius I, 2e, 2. pag. 126. Har. ΨοΙ. TI. p. 806 Ὁ 307 EPICVRI Lib. 111. c. ΧΙ. 597 ad Leontium. | Laert. X. 5. 6. * ad Meuoecewm. Laert. X. 29. 122. Fobrie, — — Io. Frid. Behrendt , Rector. lycei Serueflani, in programmate, Zauerfaria ad dubia. aufforum (graecorum et lati- noruu:i)/oca, Serueflae 1755. 4. p. 1 Íqq. locum epiflolae ad Menoeceum, et alium locum in epillola ad Pythoclem late explicat, ipfaque nonnulla Epicuri placita il- luftrat: nr. 3. refutat theologos, qui dictum Paulli τ ad Timoth. VI. 6. comparant cum vltima Epicuri epiftola. At enim epiflolae, Epicuro tributae, ab aliis, fed an- tiquis, confcriptae atque adeo fubleflae fidei effe videntur. Harl. ad Polyjaenum. Seneca. epift. 18... * ad Pythoclem. Laert, X. $, 6. 29. 84. [Eudocia eam quoque feruauit.] Hefych. il- lu(tr. in 'Ezr/xeecs. : ad. philofophos Mytilenatos πρὸς τὸς ἐν ΜυτΊλήνῃ Φιλοσόῷες. Laert. X. 6. 1536. Sex- tur Janpir. pag. 2. aduerfus Math. Ἐπιτομὴ τῶν πρὸς τὸς Φυσικδς. Laert. X. 27. Ἐπιτομὴ μεγάλη. Laert. X. 30. 40. 13. μικροὶ ἐπιτομή. id. 85. 135. ad Herodotum, Haud diuerfa, vt videtur, ab epiflola, quae exílat. Περὶ ἔρωτος. Laert. X. 27. Εὐρύλοχος. Larrt. X. 28. Ἡγησιαναξ. Τηΐτα Περὶ ὁσιότητος. Περὶ ἡδονῆς de Voluptate. Cic. M. 3. "Tufc. [] Πρὸς GeoQeosov librum II. Plutarch. pag. 1110. contra Colotem. KaAAmoA«s. Laert. X. 2g. Κανὼν ἢ περὶ κριτηρία. Laert. X. 27. at τά. 30. 31, Damoxenus, Comicus, apud Zftheuaeum ΠῚ. pag. 102. de regtla et iudicio Cic. I. nat. deor. 16. vbi coeleffe volumen dicitur. Ἔν τῇ ιβ΄ περὶ κόσμε. Larrt. X. 14. nifi intelligitur liber XII. περὶ φύσεως. ἘΚύριαι δόξαι. Laert. X. 27. et 29. maxime ratae. Cic. ΤΠ. de fin, cap. 7. feleffae. breuerque Jententiae id. τ. nat. Deor. 30. quae Sexto Empirico λέζε:ς ῥηταὶ. vt obferaat Ga(fendu, quem vide tom. V. Opp. pag. 180. To xeA2usov, ὡς οἶσθα. τῶν βιβλίων καὶ κεῷα- λαιῶδες, περιέχον τῆς T ἀνδρὸς σοφίας τὸ δόγματα. Lucian. peudomante, tom. II. pag. 1714. Πρὸς τὲς Μεγαρικὲς διωπορία!. Latt. X. 27. Πρὸς Μητρόδωρον. Laert. X. 28. Μητρόδωρος. &. Laert. X. 28. ἐν Πρώτῳ Μητροδώρῳ id. 23. Πρὸς Μίϑρην, Laert. X. 28. περὶ νόσων δόξαι. Περὶ Μεσικῆς. Laert. X. 28. ἷ Νεοκλής πρὸς Θεμίφαν. Laert. X, ag. Περὶ γόσων δόξαι. Laert. X. 28. Ffffs5 ITeei 598 Lib. I1I. c. XI. SCRIPTA EPICVRI Vol.IL p. 807 P308 Περὶ τὸ ὁρῶν. Laert. X. 28. Περὶ ὁσιότητος ἢ Ηγησιώναξ. Laert. X. 27. Cir. Y. de nat. Deor. cap. 4τ. 27 etiam de fai- Hitate et. de pietate aduerfus deor, libros fivirfit Epicurus. — At quomodo im hir loquitur? V t Coruntanum, ví Scaeuolam pontifices maximos te audire dicar, sion cum, qui fuffu. lerit omnem funditus religionem etc. adde cap. 44. : Περὶ παϑῶν δόξαι. Laert, X. 28. Πολυμήδης. Latrt. X. 28. ὶ Προβλήματοω Φυσικό. Videtur memorare Laertius et Plutarch. Vtrum. tamquam di- füinctum opus, dubito. ' : : : Ileoyyacikoy. Lacrt. X. 28. Προτρεπτικός. Laert. X. 28. Περὶ Ῥητορικῆς. Laerí. X. 13. et Schol. Hermogenis, p. 377. cuius locum produxit Meurz fius in Bibl. Attica. [Fabric. B. Gr. IV. 32. vol. IV. p. 485.] Στοιχειώσεων lib. XII. Laer. X. 44. Συμπόσιον. Laert. X. 28. et r9. perftringit Zffhenaeur IV. 177. 179. 182. V. pag. 186. 187- Meminit P/utarch. Il. 5. fympof. et lib. L, eap. L. . Περὶ τέλες de finibus bonorum ac malorum Cic. Laert. X. 6. 27. 139. "Aihen. VII. pag. 280: XII. 546. Plutarch. pag. τορι. Hefych. illuflr, Gau/mizus pag. 559. ad Theodor. Pro- dromum. D: fummo bono Ciz. VIT. T'ufe, Πρὸς Τιμοκράτην. Laert. X. 28. Τιμοκράτης Ὑ. Laert. X. 28. et 23. Cicero lib. 1. de nat. deorum cap. 33. Metrodori, fo- dalir fui, fratrem, Timotratem, quia, mefzio quid, in philofophia difJentiret , totis vo- luminibus concidit. adde cap. 49. Περὶ φαντασίας. Laert. X. 28, Περὶ φύσεως λζ΄. Lart, X. 27. et 7. et 30. 39. 40. 73. 74. ΟἿ. 96. uig. Galrm. in T. Hippoer; de nat. hum. [TP] Περὶ φυτῶν. Laert. X. am. licet Gaffendus pro duobus librorum titmlis περὶ αἰρέσεων et περὶ φυτῶν legat iunctim περὶ αἱρετῶν xe] φευκτῶν.- Χαιρέδημος ἢ περὶ τεῶν. Laert. X, 27. ᾿ - IIL. Cafafogur ἢ Epicureorum “2 Agathobulur. Meminit Plutarchus lib. non fuauiter viui fec, Epicurum pag. 1089. [pag. 483. vol. X. edit, Reiske, cuius tamen et Xylandri notas conferes.] T. ZAlbu- * £f) Plerosque horum nmotauerat Ga[fendus de — xianus, de Magifterio antiquor. philofophorum li- vita et moribus Epicuri lib. I. cap. 8. lib. 11. cap. bro VI. Geneu. 1684. 12. Lyttiorum in Crcta in- 6. ct lib. III. cap. 5. Zeonhardus Cozzaudus, Bri- fula feuerum edictum aduerfus Epicureos, quos : d nullo CATALOGVS EPICVREORVM Lib. IIT. c. XT. 599 T. dibutiur. Cic, T- nat. Deor. cap. 33. et V. 'Tufc. [cap. 37. vbi, quid T. Albucitr 2. ait, nonne auimo aequijmo /henis exful philofophabatur? cui tamen illud ipfum non accidif- Jet, fi, in republica quiefcenr, Epicuri legibus parzif]tt. Lucilius apud Ciceron. de fin. I. 3. vbi Manutium et Dauif. confules. Idem Cicero in Bruto cap. 35. Dofus eiiam Graecis T. Jibuciur, vel potiti paene Graecus, loguor, vt opinor: [zd licet vx orationibus iu- dicare, — Fuit autem. Athenis adoleftene, perfe&ius Epicureur euaferat, miuüne aptum i ad dirrudi geuu;. id. in. oratione in Pifonem cap.58. Et faepius eius meminit Cicero, adde Douai ad fragmenta Lucilii pag. 99. Bay/« Dict. voc. Albutius Titus. Harl.] Jl;atur, qui Roma cum aliis Epicureis pulfus cft anno V. C. 58t. tefle /f//enaco XII. p. 547. et /deiiano 1X. 12. Var. "Alixander , Epicureus, 2 Plutarcho colloquens inducitur IT. 5. fympof.. conf. Iac. "Thomafii diil. 14. $. 99. pag. 199. “ἔπι, Ictus. vid. Euerhard.. Oífon. de Stoica veterum Ictorum philofophia pag. 24. [et in Gotilieb Sletogtii opufculis de fcctis et philofophia Ictorum, Ienae 1724. 8. p. 229. not.] C. Zinafaniur fiue ZAmafiuiur. Cir. Y. Acad. et IV. "Tufc. cap. 3. Caflius Epift. ad Cic. XV. 1g. Fabrit. vide Faiffer. mem. obfcur. pag. 13. Fortaffe apud /thezaeum lib. XII. p. 511. pro z7fmaniur legendum eft Zmafimiur. Heumann. Majnomachur, Philocratis F. Laert. X. 16. τῇ. Cicero IT. de fin. Pompiliur Zndronicus, Syrus. Sueton. de Grammaticis cep. 8. Zaylc diction. p. 25a fq. Vo'. IL. p.868 r "Inniceris. Suid. ZIniidorus. Vide infra in Zutodoro. [dutilochus , idem forte, qui Zutilogvs dicitur ab Dionyfto Halicarn. περὶ συν. ὄνομ. pag. 5. lin. 20. De viris eruditis et philofophis fcripfit, et terminat in Epicuro, cuius adfecla, nec multo poft eum vixiffe, sc diuerfus ab 72/;0cho , hiftorico, et alio 74ntiocho, Syra- cufano, vetufliffimo rerum Siculzrum fcriptore, (de quo disputat ZMougitor. in bibl. Sicula I. pag. 41.) fuiffe videtur Dodiwello in exercitatione II. de Pythagorae aetate, pag. 173 Íqq. adde pag. 161. Har/.] 4Latonius, Pd nullo modo apud fe verfari volebant ex Athenaeo — Epicureorum , adparet ex Diogene Laert. YV. 45. et Acliano rcfert Suidas in "Ez«e, Cic. de Finib. I. cap. 7. quod quaeriiur faepe, cur tam multi fint , Epicuréi; funt. aliae quoque cauffaes fed multi- tudinem hoc maxime adlicit, quod ita putat di- €i ab illo, reBa et houefla quae fint, ea facere per fe laetitiam, id ef , voluptatem. | Homines optimi non intelligunt , totam vationem euerti, fi ita fe res habeat: nam fi. concederetur , etiam fi ad corpus nihil referatur , ifla fua [ponte et per Jt εἴς iucunda; per fe ejfct et virtus et cognitio vtrum, quod viinime ille vult, expetenda. 4) Ceteris (φᾷ numerofiorem fuiffe fe&iam Ziennann. — Multo maior, et fere infinita erit copia, ἢ eos numeres, qui vita, flagitiis, di- &isque fecerunt, vt Zéuro atque ἀσελγᾷς de gre- ge Epicuri audirent porci; Neque tamen recen- tifflüuna aetate defuzrunt, qui quidem philofophi perfonam induentes, de deo eiusue prouida cura rerumque ortu aeque impie loquerentur atque: disputarent: e. gr. La Metirie in Oeuvres Berol. 1764, — Kobinct de la nature, Amfterd. i76: — 1766. 4. tom. 8. — JMirabaud in Syfteme. de la Nature, Londini 1771. II. tom. 8. et alii ciusdem generis ac. furfuris. Zar, 600 Lib. III. c. XI. CATALOGVS Vol.Il. p. 80818809 Antonius, cuius librum περὶ τῆς ἐπὶ τοῖς iiec πάθεσιν ἐφεδρείας memorat Goleuur tom. VI. edit. Parif. pag. στο. [conf. Sander. de claris Antoniis pag. 139.] Apelles, cuius meminit Plutarchus f. 1094. de non fuauiter viuendo fec. Epicurum. phrodifius philofophus Epicureus videtur, quem increpat S. Nilus II. epift. 264. Allat. Apollodorus, Epicureus. Laert. X. v3. κηποτύραννος dictus, quadringentorum amplius vo- luminum fcriptor. id. 25. Eius librum 1. de vita Epicuri laudat Laertius X.2. Suc. cefforem habuit Zenonem, Sidonium, Olymp. CLXXiV, [conf, Zonfium ML. 13; 8. Bru- citer. I. pag. 1316 fq.] De pollonio, "T yanenfi, Philoffrat. Y. cap. 5. et Suidas in ᾿Απεσπϑόαζεν. drcheftratur.. Athen. VI, pag. 286. et 312. Heumann,. plura vid, inter Pythagoricos, vol. I. pag. 831. Harl.] friflion, Athenienfis. Zfppiam. Mithridatic, pag. 189. Fabric. — cap. 28. pag. 681. vol. I. edit. Schweighaeuferi, locus eft memorabilis de noftro, nec Appiani iudicium de phi- lofophis, tyrannidis potentia abufis, negligendum. adde Fabricii notam ad Dionem Caífium lib. XXXV. p. 5o. Paufan. 1, cap. 20, pag. 47. Eutrop, hift. V. 5, 12. al. cap. 6. ibique notas Cellarii ac Verheyk. pag. 229. Scribitur 'Agisiov et 'Agisev. vid. JV ytten- bach. ad Plutarch. de S, N. V. pag. 71. Toup. emendatt. in Suidam et Hefych. vol. I. pag. 104. εἰς. Harf.] : riflobulur, Chaeredemus, et Neocles, tres Epicuri fratres, quos cum eo philofophatos refert Laertius X. 3. Ariflobuli meminit Plutarch. pag. 1103. "Artemidorum , num Epicureis addat e Senecae VIII, 15. quaeft. nat, dubitat Gaf/endus tom. V. pag. 190. "Aftlepiader, Bithynus, medicus, Galen, de T'heriaca ad Pifon. cap, XI, tom, IT. p. 462. "Athenacus , Epicuri difcipulus. Laert, X, 22. eius in Epicurum epigramma Zaert. X. 12. [IP] [Athenaeus lib. XI, p. 507. fin. reiicit et ridet doclrinam de immortalitate animi. Idem libr. XII. pag. στο fqq. defendit ftudium voluptatis corporeae. Jeumamn.] Titum Pomponium Atticum, tamquam deditum Epicuro infectari quidam folebant, vt ipfe apud Ciceronem de fin. V. τ, Certe audiuit Zenonem ac Phaedrum, Epicureos. Cicerone ibidem tefle, ldem tamen Cicero ad diuerf. XII, τ. videtur hoc diferte ne- gare. vide etiam mdr. Schottum ad Nepotis Atticum cap. 12. //iforii cafligationes ad Ciceron. p. 993. et Abbatis dz S. Rea Caefarionem et Zonfium MI. 18. 4. p. 255. Fabric. — JBayle Diction, voc. Zftticur, "ndr. Schottum in quaeft. "Tullianis lib. IV. cap. 5. pag. 294. Horn/wm hift. philof. lib. IV. cap. 5. Fabricii bibl. lat. vol. IT. ad pag. 62. Heumann, — adde Reinmanni hifor. atheismi pag. 20r. Brucker. vol. YI. pag. 75 fq. vbi quosdam Epicuri inter Romanos recenfet fectatores, ante Chriftum natum, Zar. "ufoniur, Bucdegalenfis, praeter rem, vt exiflimo, Epicureis adfcribitur. Autodorus, Epicureus. Laert. V. 92. forte leg. Antidorus, cuius nomine librum Epicurus in- fcripfit. id. X. 28. Bafilider, fucceffor Dionyfii, Laert. X. 25. L. Thoriu: Vol. IT. p. $09 Mr - EPICVREORVM Lib. III. c. XT. 601 Renee eil ; : — E. Thoriur Balbur, Lanuuinus. Cic. Il. de fin. cap. 20. vide etiam Thomae Bentleii notas ad lib. I. cap. 7. "ufdiur Baffur. Vide Seuecam Epift, XXX. JBoethur, geometra, Epicureus, a P/utarcho colloquens inducitur in Sympofiacis, Mentio eiusdem lib. de Pythiae Orac. p. 396. οἶσθα γοὶρ τὸν ἀνδρω μεταταττόμενον ἤδη “πρὸς ᾿Ἐπίκθρον. Fabric. adde Bruker. 11. pag. 469. ποῖ. Harl. [Caeciliur. vid. Minuc. Fel. XE. 2. Heumazn.] [C. Julius Caefzr , tenuit characteriflicum dogma Epicuri, quod nempe non fit alía vita poft hanc. Mors, inquit apud Sa//u//Hium b. Cat. cap. 51. cuncta mortalium mala dioluit; vltra neque curae, neque gaudio locus eft, etcap. 52. Cato dicit, Caefzrem falfa exi- flimare, quae de inferis memorentur; vide tamen ale Diction, voc. Caefar. not. H. et Bergerur lib. de pulcrit. orat. pag. 521. 524 Íq. 527. Heumann.] Calliffolat, cuius nomen libro praefixit Epicurus. Laert. X. 28. — Cani. [Carneades, familiaris Epicuri, diuerfus a Carneade academico. vid. P/ufarch. non poffe fuau. viui fec. Epicur. pag. 481. vol. X. edit. Reiskii, qui in nota etiam laudauit Menag. ad Diog. Laert. X. 9. adde Zonffum 11. 14, 1. pag. 2i9. fopra pag. 166 fq. ZaH.] C. Caffe, Caefaris intevfector, de quo Cic. et Plutarch. [vol. IV. pag. 286. edit. Reisk.] Caflii ad Cic, Epiflo!ae quaedam adhuc exflant, vt illa XV. 19. inter epp. ad diu, Bayle Diction, 77. Catius Miltiades, Ynfuber. Cicer. epift. ad. diuerf. XV. 16 et το. Horat. 11. fat. 4. vbi eius praecepta irridet. — Quia£zil. X, τ. im. epicureis leuis quidem, fed uon iniuundus tamen auffor eff Catiur. — Quatuor libros de rerum natura et fummo bono fcripfiffe eum, et conuiuarum praecepta digelliffe, notat fchol. Horatii pag. 460. et 692. edit. Cruquii. Fabric. — vid. Dau. Heinfiur lib. 11, de fatyr. Horat. pag. 98. Jag/e Dicton. voc. Ca- tiu, Bericht von neuen Büchern pag.255. Hewmann. - Maffon. vita Horatii pag. 28. Hune ad Donati vitam Virgilii pag. CLVI. edit. fec. Far/. Cf, duo Epicurei. Origener lib, I. pag. 8. δύο δὲ παρειλήφαμεν Κέλσες γεγονέναι ἐπιι8- geiss, τὸν μὲν πρότερον κατοὺ Νέρωνω. τῶτον δὲ μετὰ Adguuvcy καὶ κατωτέρω. idem lib. IV. pag. 186. et 200. — Hic poflerior, diu poft Adrianum clarus, (confer Do4- ttl. ad Irenaeum pag. 32 fq. et soo fq.) is ipfe efl, qui contra Iudaeos et Chriftianos fcripfit librum fub tirulo, quem ab Antiphonte mutuatus eft, Acya cAz98sc, quemque egregio opere, quod exflat, confutauit Origenes, teflatus, eum in hoc Epicureismum dif[imulaffe pag. 141. 163. 2c0. — Eidem Celfo Lucianus fuum infcripfit Pfeudomantem, in quo libros illius κατοὶ Mozyav extollit, eosdem denotans, quos Origene: I. pag. 55. vocat βιβλία zrAesiovoe κατοὶ μαγείων., vt obferuatum Guil. Spencero in notis ad Orig. quem, ἢ placet, vide, Ad antiquiorem, vt exiflimo, Celíum epiftola Metrodori memoratur Ga/eno de libris propr. tom. IV. pag. 368. edit. Bafil. Fabric. vid. Ionfur lib. IV. 12. pag. 252. (it. I. 20, 4. vbi de Celfo, apud Galenum obuio, agit, at locum corrigit, ita, vt epiflola ad Metrodorum haud intelligenda fit; nempe pro vulgato “περὶ τῶν πρὸς τὲς Σοφιςὰς; ἕν. Μητροδωρδ ἐπιξτολὴ πρὸς Κέλσον ἐπικδόρειον. ἐπιξολὴ Vol. III. Gggg Isde- 602 Lib. HIT. c. XI. CATALOGVS Vol. IT. p. $C9 TP $16 Παεδεντιοόνε ἐπικδρείβ legere et diflinguere fuadet, περὶ τ. zr. τ. EcQusas, ἐννέα Μη- πτροδώρε. ἐπιξολὴ πρὸς Κέλσον etc.] Clerirur hift. eccl. faec. Il. pag. 588. /alefur ad Eufebii hift. eccle. VI. 35. ZZeumonn. — adde Caueum de Ícriptor. eccl. vol. I. p. 96. edit. Bafil. Fabric, B. Gr. lib, V. cap. τ. de Origene p. 219. vol. V. JefJ:lingii Probabil. cap. 23. qui argumenta in vtramque partem, num Celfus, contra quem Origenes libros fcripfit, ex Epicuri fchola fuerit nec ne, erudite examinat. | Epicureum fuiffe eum, con- tendit. H. //alefiur Emendatt. lib. L. cap. x. pag. 4. vbi in nota Burmannus ll. incertus efl. Pluribus argumentis euincere fluduit Bruckerus, 1I. pag. 604 fqq. Cel(um fuiffe Epicureum: quem Cudworth. praecipue Moshemius, Platonicis, alii Stoicis adnume- rare maluerunt. 1467], L. Ceffiur Piur, rhetor, de quo multa apud S?uecam in Controuerfiar, libris. Chaeredemus. Supra in Zfriffobulo. Huius nomine librum profcripfit Epicurus, quo difpu- tabat de diis. vide Laert. X. 27. Cleon., cuius meminit Epicurus Epift. ad Pythoclem. Laert. X. 84. Coloter, cuius librum Ptolemaeo, regi, infcriptum περὶ τῷ ὅτι κατοὸ To τῶν ἄλλων QuAo- σόφων δόγματα de (jv, duobus fcriptis explofit et confutauit P/utarchur, quem vide pag. ΠΟΥ. εἰ 1086. ldem pag. π|7. refert, Colotem, [WP] quum Epicurum, de natura rerum differentein , audiuif[et, ad genua eius protinus accidiffe, atque in difciplinam ei fe dediffe, quod Epicurus ipfe in literas referre non dubitauit, qui hunc Colotem per uzrexogicjuov vocavit Κολωτοόραν vel Κολωτάριον. Adde pag. 100. — Eius librum, quo probare voluit, fabulis non effe vtendum philofopho, oppugnat Macrobius lib. L. in Somn. Scipion. cap. 2. L. Cra(fur.. Cic. 1. de nat. deor. eap. 2r. Damir. Lucian. in Ioue '"Tragoedo. Fabric. cap. IV. pag. 645. tom. II. edit. Reitz. vbi Da- mis Epicureus cum Timocle, Stoico, de diis, quos negauit effe, differens, memo- ratur; ibid. cap. 16. pag: 660. dicitur ἐπίτριπτος. perditur nebulo, et cap. 17. p. 661. κατάρατος faterrimus negare, deos prouidere hominibus: cap. 35. pag. 683. iegoruAcs facrilegus, et vsque ad cap. 52. cum Timocle colloquens inducitur. In dialogo mor- tuorum XXVII. cap. 7. Diogenes, cum Cratete differens, narrat, fecum praeter alios Da- min dinitem Corintho, per filium veneno fubiatum, ad inferos defcendiffe: nifi Da- mis a Luciano plane fictus homo fuerit: quod quidem faepius ab eo factum fuiffe, in fuperioribus capp. aliquoties notauimus. Zar/.] Demarchus. “μόνο X. Epift. 82. ad Vercellenfem Ecclef. (al. IIT. 25.) ^ Clamat. ergo ille (Epicurus in Egifl. ad Menoeceum) ficut Demarchur. afferit, quia nom potationer neque ἡ come[Jationes mec filiorum foboles mec foeminarum copulae mec piftiwm copia aliorumque huiurmodi, quae fplendido-vfui parantur, fuouem vitam faciunt , fed fobria dif/putatio : tom. II. pag. 1027. edit. Benedictinor. qui Demarchum: nomen corruptum effe, atque Hermachum fub eo latere exiftimant. Demetriur, Laco, Epicureus, Protarchi difcipulus. Laert. X. 26. Strabo, Sextus Empir. [lib. III. Pyrrh, hypot. $. 157. vbi vid. not. Fabricii,] rotianur in KAezyyyedq. — Democtrater, Vol. II. p. Slo P 8t EPICVREORVM Lb Lex MÀ Ó—— 623 Democrater, Epicuri plagiarius: Plutarch. p. 1100. de non fuauiter viuendo fec. Epicurum. Danophilur, ex Plutarch. Phocione pag. 759. quemadmodum et JDemocritus, neício quis, iunior, male Epicureis adfcribuntur. Diocler, cuius tertium ἐπιδρομῆς laudat Laertiur X. 11. citat et 12. Diodorus, de quo legendus Seneca cap, 19. de vita beata: Hic e(t, qui quum fibi gulam prae- Íecturus eífet, exclamauit: //ixi, et, quem dederas curfum fortuna , peregi. Perinde ac fi praefcindere telam, idem effet abfoluere. Diogenem Lacríium Epicureis paífitn accenferi video *), adeo, vt Sam. Parkerus, vir egregius, fed in Epicureismo et Atheismo impingendo facilior, Laertium adpellet virum medio. cris iudicii, et Epicureae fectae iminodice addictum, lib. de Deo P3g.39. Argumenta tamen, quibus permoti hoc faciunt viri docti, ni fallor, non funt omni exceptione maiora, vt infra lib. IV. cap. 19. δ. 1. not. b. et g. oflendo. Diogener, e Seleucia Babyloniae, vfus gratia Alexandri illius, qui Antiochi Epiphanis filius fubdititius 2. then. V. pag. 211. vbi plura de eo eiusque in Lyfiodum foeminam amo- ribus, et quod ab Antiocho, Antiochi fucceflore, fit ob linguae petulantiam inter- fedus. [vid. Bayle pag. 1057. not. c. fupra in indice Stoicorum. rumanm.] Diogener , "Tarfenfis, ὁ τοὺς ἐπιλέκτες σχολοὶς συγγοώψας. Laert. X. 26. dogmatum etiam moralium epitomen fcripfit, id. 26. et 18. vbi et 97. 119. 138. duodecimum librum lau- dat, forte Demetrii, Laconis, difcipulus, ex fufpicione Ga/fzmdi lI. 6. de vita Epi. curi. Fabrie, adde Jonfum V. 18. pag. 254. Brucker. Y. pag. 1315 fq. Har. Dionyfiur, (is forte, qui a Stoicis, facta deceflione, μεταϑέμενος dictus eft, vt in Stoicis fupra dixi;) Poly(lrati ficceffor. Laert. X. 25. — Ipfi fuccetfit Bafilides. Dofitheus , ad quem fcripfit Epicurus. P/ufarch. f. 1101. de vita infuaui fec. Epicur. [7] [Enniur. vid. Reimmanni hift. atheismi p. 201.] Epicurur, Metrodori Ἐς Laert. X. το. αἰτοῦ Leontis et "Themiflae Ἐς id. 26. vbi et alii duo Epicuri, Magnefius et alter, pugil, memorantur. Eutratider, Pifidami F.. Rhodius. Vet. Infcriptio apud Gruterum, Fulu. 77;/num pag. 72. elog. et Meurfium in Rhodo lib, II. cap. 9. Ga/fendum 11. 6. de vita Epicuri. Gggga Eurydicur, v) Id facit 'offius de fe&is philof. cap. VIII, $. 21. Bayle epift. pag. 6oo. Heumanm. t) Photius cod. CLXVI. pag. 35$ fqq. edit. Schotti, excerpta dedit ex opere illius, λόγοι κα’ τῶν ὑπὲρ Θίλην dxízov, et putat, eum non diu poft Alexandrum M, vixiffe. Idem opus memorat Por- phyr. fe&. το. 32. de vita Pythagorae. /Meiner/. in hiftoria doctrinarum apud Graecos et Romanos tom.l. 253 44. vbi copiofius de Diogene agit, eius actatem, quod in fragmentis ex A:i(toxeno, Heraclide, Timaeo, Neanthe, Moderato εἰ Ni- comacho quaedam adducantur, exiítimat, in prio- rem faeculi III. partem incidere: at cenfor in bibl. crit. Amítelod. vol. 1L part. 8. pag. 123. not. 4. fubferibere malit teftimonio Photii, cuius ratio- nes ex iis, quae Fabricius h. l. notauit, forte confirmari poffe iudicat, et coniecturam Meiner- fii, Diogenem apud lamblichum multa e Modera- to et Nicomacho fumfiffe, leuem effe pronunclat. Adde JDodiwell. exercitat. de Pythagora pag. 186, Brucker. 1. pag. 13:6. Bayle Di&ion. voc. Dioge- ne — [urnommé Babylonien, not. C. pag, 297. Harl. ἐπ. QU UL CATALOGVS VolIL μετὰ Euryditur, ad quem Epicuri epiftolam memorat Laert. X. 15. Gabinius, de quo Gaffendus IM. 5. de vita Epicuri accipit haec Ciceronis pro P. Sextio cap. 10. quae de P'ifone videntur intelligenda: Laudat komo dolus philefophos, meftio quos etc. M. Fabiur Gallus, ad quem Cicero VII. 26. ad famil. A. Gellius, N. A. libr. II. cap. 8. Epicurum a Plutarcho defendit, frigide et inepte, iudice JHurtto XVI. τι. var. lection. Fabri. — Sed ex eo, quod d«fendit Epicurum, non- dum cum Heumanno in nota msta colligerem ; Gellium fuiffe philofophum epicureum. Ea enim ratione nomina multorum, qui in vita et doctrina abhorrent ab epicurea difci- plina, et tamen vindicant philofophum ab aliorum conuitiis, perperam inferenda cf. fent Epicureorum catalogo. Zarí. Hegefanax, cuius nomini librum zegj ὁσιότητος infcripfit Epicurus. Laert. X. 27. mortem luxit in Epiftolis apud Plutarch. f. utor. 2. aduerfus Colot. Hermachus *), Agemarchi filius, Mytilenaeus, Epicuri fucceffor, cum eodem συγκαταγεγη- ρακὼς ἐν Φιλοσοζῷίο, , Lotrí. X. 10. et 15. vbi et epiflolae eius memorantur. | Epicuri epiflola ad illum apud Ciceronem M. de fin. cap. 50. — Praeter domum in Epicuri tefla- mento et libros omnes, (id. 21.) hortus ei ad(ignatus Athenis, vt in co ipfe cum fuis et poft eum alii διώδοχοι philofophiae operam darent, id. 17. — Vide et 24 fq. vbi baec ipfius fcripta, quae vocat pulcherrima, referuntur: "EzisoAumo, περὶ Ἐμπεδοκλέδς κβ΄. περὶ τῶν μαθημάτων. πρὸς Πλάτωνα. πρὸς ΔριΞοτέλην. adde Senec, epifl. 6. Zfthem. ΧΠῚ. pag. 588. [Zonfium M. 1, 6.] | Succeffor eius fuit Polyfiratus. Hermocles.. Theodor. Prodromus in Amarantho. Hermodorus. Lucian. Ycaromenippo, [cap. 16. tom. IT. pag. 770. ibique M. du Soul. edit. Reitz.] Hermos,| Lucian. Conuiuio feu Lapithis, [tom. IJI. p. 422. cap. 6. edit. Reitz.] [ Hero, mathematicus. vid. caput de Herone. Heumanz. Herodoiur, inter primos, qui obfcura adhuc Epicuri dogmata, ipfo foperflite, illuflrarunt. Laert. X. 5. [oufius I. 1, 5 pag. 141. Hheruacum epicureum fuiffe, fibi perfuadebat Holílenius, quod initio Spirit. de vacuo dif- ferit ad mentem Epicuri. Hippoclider, et Polyflratus, philofophi, eodem die mati, eiusdem praeceptorir, Epicuri, ft- &ani f/equuti, patrimonii etiam po[fidendi, alendaeque {ποίας communione coninnGli, eo- deuique momento temporis vltina feneGlute exflin&li. Valer. Max. lib. Ll. cap. 8. Q. Horatius Flattur, romanae lyrae princeps, de fe ipfo ita lib, I. Epift. IV. ad Albium "Tibullum: Me x) Cl. Filloifon. iw anecdotis gr. tom. II. pag. in inedito Philodemi περὶ ῥητορικῆς libro, cuius vo- 159. notat, in: Antichiti di Ercolano tom. V. p. luminis iam cuoluti fpecimen proferunt Hercula- 71. tab. 17. aeneae 77ermarchi ftatuae fubfcriptum | nenfium antiquitatum editores tom. V. pag. 721.- legi EPMAPXOTC, et ita apud Ciceronem ct nomen quoque fcriptum eft ἽἝρμαρχος, conf. in reliquos nomen cffe reponendu:i; accedit, quod — vol. 1. pag. 726. not, bb. Za. Voli. p. 811 δ δι à . EPICVREORVM Li.Ill.c.XI. ^ 605 Me pinguera. et nitidum bene curata cute vifes Cum ridere voles Epicuri de grege porcum. . "Lib. I. fat. V. ror. — — namque deos didici fecurum agere aeuum; Nec, fi quid miri faciat tiatura, deos id Trifles ex alto coeli demittere teo. libr. I. od. 55. 1 fqq. Parcus deorum cultor et infrequens, Infanuientis dum /apientiae Confaltus erro. Fabri. — | Horatium fuii Epicureum, . oflenditur in: Neue Bibl. tom. IT. pag. 789 fqq. adde ndr. Schottum in quaeftion. T'ullian. lib. IV. cap. V. pag. 296 fq. et Fabri- tij bibl. lat, lib. L. cap. 13. δ. 1. Heumann. — Vitam Horatii moresque equidem non defendam, quamquam ad eius vindicias aut excufationem plura dici poffint... At poe- tam eiusque ingenii lufus aut animi impetus a philofopho, de rebus abílrufis ferio dius que cogitante ac loquente, bene diflinguamus, nos oportet: vti iam pluribus monat in Introductione in notitiam litterat. rom. tom. II. pag. 594. εἴ in notitia breuiore lit- teraturae rom. pag. 256 fq. Hari. ldomeneus, Lampfacenus, ad quem fcripfit Epicurus, Laert. X. 2x. Pfutarch. psg. 1127. con- tra Colotem. Eius adfentator Epicurus dicitur apud Z//emaewm VII. pag. 270. adde Laert. X. 5.25. et 23. vbi vxor eius traditur Batis,; Epicuri foror. Seneca epift. XI. quir ldomenca nojfet , nifi Epicurus illum fuis litteris incidifjst? [vid £onftum M. x, 4-] louinianum Epicurum Chriflianorum vocat Hierozgmur in limine libi 1. aduerfus, eum fcripti. Leo fiue Leonteur, Lampfacenus, Themiflae maritus, Laert. X. 5. ct 25. pater [P] filii, cui et ipfi Epieuro nomen. id.26. ὡς τῶν ἐπ᾿ ἄκρον Ἐπικόρε μωϑητῶν. Plutarch. contra Colotem p. o8. Fabri. Vocatur quoque Leontius. vid. Fabricii b. Gr. V. 1t. p. 458: Hoeumanm. Lio, Epicureus, de cuius opere de diis Aegyptiorum viri docti ad Tatianum pag. 96. cdit. Oxon. Ad Themiflram, Leonis vxerem , epiftola Epicuri apud Laertium. Lepidur, Amaftrianus. Lucian. in Pfzudomante. tom. I. pag. 763. LLiuiur etiam fuiffe videtur Epicureus. Videatur Z'efondi Liuius δεισιδαίμων Hagae 1709. L.pag. 53. vbi is generatim dicit, Liuium philofophorum praeceptis munitum fuille. Heunann.] Luianur, τῆς Ἐπικέρε αἱρέσεως fuiffe notatur a graeco fcholiafte ad Pfeudomantem, et ipfe fe talem pailim prodit Samofstenfis. Fabri. Lucianum pro Epicureo habet 77o/- fitr de fedtis philof. cap. VIII δ. 24. Clericur hiflor. ecclef. faec. 1I. pag. 695. 697. 699. τοι. conf. Fabric. B. Gr. IV. 16. p. 486. not. g. vol. II. eum. — Fypicureis et Atheis clim adnumerabatur Lucianus, — Sed rectius acecnfendus videtur philofophis fcepticis Gzag23 aut 606 Lib, 111. c. XI. CATALOGVS - : Vel. If. p. 512 aut ecleclicis, eta quibusdam, quamquam timide, eximitur atheorum grege. conf. — RICE CR MSN Reimmauni hi(tor. atheisimi pag.224Ííqq. Brucker. IM. pag. 615 fqq. Budeeus in thef, de atheismo et fuperllit. cap. 1. $. 21. p. 92. Scepticis adnumeratur a. /Morhofio ia Polyh. tom. II. lib. 1. cap. 6. pag. 28. eta P. Das. Hucrio de imbecillitate intellectus linehátis lib. 1. cap. 14. iP Oni Add. ea quae de actate, vita fciiptisque Luciani collegit Aei- ixiur et praemifit I. volumini Opp. Luciani pag. XLIII. not, k. p. XXXXIlI É et LXI. Har]. P^E p. XXXIII. p. L fqq. Luytilius, ad quem Seneca epiflolas fcripfit, faepius eas ideo, .quod ad Epicureum feriberet . 2 D Ὁ - r* . B 3 Epicuri vocibus obfignans. [Ita et Lipfius iudicat ad Senecae epifl. 23. vid. epifl. 29. Heunmaun.] ? T. Lucretius Carus, qui eleganti ac fublimi fimplicitate dogmata Epicuri primus explicuit latino carmine , quod exftat, et poíl alios illuftratum eft egregie ab infclici "Thoma Creech; qui in hoc non. diffimilis fuit Lucretio, Diodoro et aliis huius fectae non paucis , quod fibi manus intulit. Lycon. infra in /Huz, τ Lycophron., ad quem fcripfit Leonteus, tefle Plutarcho, nefcio, an Epicureis accenferi de- beat. [id argumentum minus validum mihi videtur.] Lyfías, "T'arfenfis, “Το. V. pag. 215. apud quem obiit Hermachus, Laert. X. fuit et Lr/fiades Phaedri, Epicurei, filius. Ü Maecenas. vid. Meibomium in eius vita cap. V. δ. 7. pag. 31. [Neue Biblioth. tom. lV. p. 797 Íqq. Heumaun.) . 223, , ^ (As " Marcianus , τοῖς Ἐπικδρείοις δόγμασιν αὑτὸν κακύνων. Suid. h. v. tom, IT. p. 499. [C. Matriaius I'alenr, apud Reinef. Infcript. claff. XI. nr. 119. pag. 649. dicitur philofophus Epicur. vid. infra, /"alenr.] Mt. Valerius Martialir Epicureis accenfetur a Boxhornio in Plinii iun. vita, cui adfentitur Cozzandus [ipfeque Fabric, bibl. Jat. Jib. II. cap. 20. $. r.] et fidem faciunt multa epi- grammatum eius loca. Memmius, cui Lucretius libros fuos dedicauit, [Vitam eius defcripfit Lambinur in adpen- dice Lucreiii fui editionis ΠῚ. Zeumiann.] Menander, poeta, cuius hoc exflat epigramma libr. III. Anthol. cap. 5. in Themifloclem et Epicurum: Χαῖρε Νεοκλήδα δίδυ ριον γένος ὧν ὁ μὲν ὑμῶν Πατρίδα δαλοσύνας ῥύσαϑ᾽, ὁ 9 ἐφροσύνας. Metrodorur, Lampfacenus, Epicuri difcipulus, Laert. X. 22 fq. ct paene alter Fpicurus, vt ait Cicero, 11. 28. de fin. Meminit praeter Strabonem et alios etiam Zen. VIT. pag. 279 fq. Epicuro prior obiit: vide Laert. X. 18. 23. et Ga(Jendum de vita Epicuri lib. I. cap. 8. Fabri, Fuit Athenienfis: vocabatur vero Lampíacenus, probabiliter ea de caufla quia Lampfac! diu commoratus fuerit. [τὰ fentit Zon/ffur I. 2, 6. pag. 18. fed compara Menagiwm ad Laert. X. 22. qui Gaffendi explicationem iam adtulit, et Brucker. 1, pag. 1248. τ ὦ - Ve. Π. Ρ. 815 Ὁ i EPICVREORVM Li.lIl.t. Xl 60] 1248. vbi Metrodorus et alii Epicuri amici et fectatores enumerantur. — Apud Cire- ron. de fin. II. 3. patitur, fe ab Epicuro adpellari fapientem:: in quaeft. Tufcul. II. 3. Cicero, Epicurum, ait, et AMetrodorum non fere praeíer fuor quisquam in manus fu- sit. couf, Manutium ad Ciceron. de fin. IL. 7. pag. 25. edit. δι, — Diuerfi ab illo apud Ciceronem quoque occurrunt ZMetrodorus Scepfius Carneadis auditor et excellens pictor. Cicer. de Orat. I. σι. II. 88. Tufcul. quaeft. I. 24. ac /etrodorur, Chiur, Democriti dis- cipulus, vide Ciz. acad. quaeft. IV. 23. Stanlei. part. X. cap. VIII. tom. III. p. 66. edit. Venetae, et plura fupra in vol. Il. pag. 660. S. XXII. b. vbi de iis et aliis Metrodoris fu(ius egi. Harl. Laudat Metrodorum £y τῷ περὶ φιλοσοφίας.» Plutarchus pag. 1127 fq. contra Colotem. ἐν τοῖς cs τὲς σοφιτάς (libros nouem Laert.) Plutarchus pag. 109r. quod non fuauiter poflit viui fecundum Epicurum. ἐν τοῖς περὶ ποιητῶν. id. pag. 1094. Πρὸς Τίμαρχον. Plutarch. contra Colot. ἐν τῷ egi τὲ μείζονα ναι τὴν παρ ἡμᾶς αἰτίαν [] προς εὐδαιμονίαν τῆς ἐκ τῶν πραγμάτων. Clemens Alex. M. Strom. p. 417: Alia eius fcripta apud Laert. X. 24. Περὶ αἰσϑήσεων- Πρὸς Δημόκριτον. Πρὸς τὲς Διαλεχτικδς. Περὶ τῆς Ἐπικόρε ἀῤῥωςίας. Περὶ εὐγενείας. Πρὸς τὰς ἰατρός. Περὶ μεγαλοψυχίας. Περὶ τῆς μεταβολῆς. ῬΙερὶ πλέτε. Περὶ τῆς ἐπὶ σοφίαν πορείαε- Πρὸς Τιμοκράτην. Metrodorus , Stratonicenfís, ab Epicuro ad Carneadem fe contulit. Lamrt. X. 9. τάχα βα- ρυνϑεὶς τοῖς ἀνυπερβλήτοις αὐτῷ χρηξότησιν forte, quod innumeris beneficiis ab £o (Carneade) eumulatur effet... Vt Laertii locum explicat Monnoius apud Bac/itum in Lexi- co tom. II. pag. 1130. edit. fecundae. [voc. Metrodore, tom. III. pag. 385. B. edit. re- cent.] De aliis Metrodoris Του ως lib. 1. cap. 20. $. 3 et 4. ct 7"of/ns de hiftor. graec. lib. III. pag. 389. — Obiter notandus Aircio/ur, qui in Almageflo libros quinque de Zo- nis male rcfert ad Metrodorum, Anaxarchi praeceptorem. Nam. Metrodorus, qui de Lonis fcripfit, fuit iunior, non modo Anaxarchi praeceptore, fed etiam Virgilio, vt patet ex his Seruii ad I. Georg. p. 83. Sequentem rationem Zonarum Metrodorus philofo- phus quinque expre[fit libri, infertir 1am offronomiae quam geometriae partibus, fine cuius lineis haud facile Zonorum deprehenditur ratio. — Idem etiam Metrodorur aderit , fruftra eulpari a plerisque l'irgibum, quafi ignarum affrologiae. — Metrodorum laudat Mar- bodeus carmine de gemmis, vbi de corallo: Et ficut fcribit Metrodorus, maximus autor, fulmina , typhonas, tempeflatesque vepellit. etc. Mithrar, 808 Lib. 11I. c. XI. CATALOGVS Vol. IT. p. 313 Ἐ 311 Mithrar, Syrus, cui auxilio occurrit Metrodorus. — Vide Plufareh. pag. 1126. contra Colo. tem et pag. 1097. Ad hunc Epicurus περὶ νόσων δόξας fcripfit FartiXUge: Mus, Epicuri feruus, cum eo philofophatus. Laert. X. 3. το. Gell. lib. I1. cap. 18. /arrob.T. Sat. cap. 11. teflamento eius dimilfus liber cum Nicia et Lycone. id. 2. Neotler, Epicuri frater. Meminit P/utarchu;, non fuauiter viui fec. Epicurum pag. 1089. (vol. X. pag. 483. Opp. ibique Reisk.] et 1097. 1100. Vide fupra in Ariflobulo. — Scri- pfit de fecta fua, (i.e. Epicurea,) tefle Suida, — Vide Gaffzudum de vita Epicuri lib. I. cap. 8. vbi obferuat, [vti quoque Eudozía pag. 308.] huius quoque Neoclis effe illud λάϑε βιώσας. quod fingulari libro impugnat Plutarchus. Nitanor. Laert. X. 20. * [Nicetas Vofl. de fect. philof. cap. 2o. $. 8. Heumann.] Niias. Supra in Jus. Aurelius Odiliur, Epicurei libertus, Sueton. de Grammaticis cap. 6. [Πα ένα; mem. obfcur. pag. 27. Heuwmann.] €. Sergius Orafa. Infra in Poftumius. Cic. VL, Offic. Pliu. IX. 54. Hifl. 'alerius Max. WX. 1 AMacrob. 111, Sat. Ovion. Laert. X. 26. Panfa, de quo Cic. in Epiflolis VIT. 12. ad diuerf. et Caffius XV. 19. [P] inter Epp. ad di- verfos. ; ΕΙ,. Papirius Paetus, de quo idem Cir. [libr. IX. epiftolae; bomo doctus et facetus.] Patro, Phaedri fucceffor, Epicureus, Ciceronis aequalis, qui eum Memmio commendat XIIT. 1. ad famil. Meminit etiam ad Atticum V. τι. etc, confer Petrum FVilorium IX. 3. va- riar. lection. et Geuartum elect. I. cap. 8. Sextus Peducaeur, de quo Cicero 11. de Finib. cap. xg. oratt, in Verrem I. 7. IT. 56. etc. T. Petronius Arbiter , de quo dixi in Biblioth. latina. (Act, erud. Lipf. ann. 1695. pag. 440.] Phacdris, Zenonis, Sidonii, difeipulus, pater Lyfiadis, Athenienfis, a Cicerone et Attico fre- quentatus. . Mentio eius Cic. XIII. τ. ad famil. XIII. ad Attic, 58. ;n quinta Philippi- ca cap. 5. et in libris de natura Deor. vbi I. 33. dicitur, Phaedro nihil elegantius, de fin.l. cap. 5. V. cap. 1. et apud P//;gontem iu Photii cod. XCVII. Philifcus. Idelian. YX. 12. Variar, ex /4henaco XII. p. 547. [Roma expulfus eft SCto A. V. C. 599. vid. Gellium XV. 1r. Philifcus iunior adcenfendus eft Epicureis. Eius confolatoriam ad Ciceronem, exfülem, refert Dio Caffiur lib. 38. pag. 7o fqq. ? et latine pridem vertit 7oan. /urifpa, Siculus, (qui obiit ann, 1459.) editam Parifiis 1510. 8. vna cum Probi libello de interpretandis Roma- norum litteris. [conf. MMougitor. biblioth. Sicul. I. pag. 322 q.] : Philodemur, 3) Cap. 18 fq. tom. I. pag. 164 144. edit. Reimari, vbi in not. 89. deccm Pilifci ex antiquitate ex- aitantur.. arl. Vol.Il. p. 814 | EPICVREORVM ld 1Hi.XK . ese Philodemur , [minus recte a nonnullis vocatur P/ilodamu:| Gadarenfis, (Strabo XVI. Ρ. 759.) Epicureus Ciceronis aetate nobiliifimus , (κοπῆς: ad Orat. in Pifonem cap. 28. vbi in- telligendus eft, licet nominatim non expreilus)) cuius poeiata, elegantia et arguta, fed lafciua, olim ferebantur, e quibus fuperfunt hodie epigrammata quaedam graeca in An- thologia. Aliud edidit Heiz/iur de Satira Horat. p. 156. emendauit Sam. Petitu: lib. f. Obf.cap.g. Eius librum decimum τῆς τῶν Φιλοσόφων συντάξεως citat Laertius X. 3. Meminit huius Philodemi idem 24. [Cicero 11. 35. de finibus, vbi alii Polydemum ; vid. Dauif. not.] et Horatius 1. Satir. 2. v. 121. vbi vide vet. commentatorem et Menag. pag. 446. ad Laert. — Alius Philodemus fiue Philodamur, Opuntius, de quo Cic. in Ver- rinis, [I.25.] Fabri. De Philodemo , Gadarenfi, vide "'urneb. Aduerf. XXI. τς. Scri- pfit περὶ ῥητορικῆς» cuius libri, ex ruderibus Herculanenf. eruti, Ípecimen iam editum efl. vide paullo ante ad Hermachtum f. Hermarchum notata. — Inedita autem eius opu- fcula de rhetorica, librum fhper virfutibus et vitiir, atque librum de Mufica cum inedi- ta Peripatetici anonymi comm. de Mufiea ex Herculan. inuentis papyris editurus eft Ca. rolus Rofinur, Profeffor linguae graecae in feminario vrbano, Neapoli. Harl. Philomarurs, (in quibusd. editt. PAiluminarir, Epicuri fectator in Epitomis laudatur ab yr. brofto lib. X. Epift. 82. ad Vercellenfem ecclefiam (al. IIT. 25.) fed PAilodemi nomen re- ponendum monent Menagius ad Laertii X. 3. et Benedictini Ambrof. tom. II. p. 1020. L. Pifonem, virum confularem, barbarum Epicurum vocat Cicero Orat, in Pifon. cap. 9. et Cap. 24. 25. 27. 28. et 18. et cap. 16: Confer nune, Epicure noffer, ex hara produ&le, non ex fthola εἴς. Iterum cap. 38. duos Epicureos vocat T. Zbutium et L. Pifonem : et poft reditum in Senat. cap. 6. * Plato , Sardianus. Cir. 1. ad Ο. fratrem Fpift. 2. 4. Pliniur maior, naturalis hifloriae fcriptor, qui libr. IT. cap. 7. tot. de diis leuiter differit, et, irridendum, ait, agere curam rerum humanarttm illud, quidquid eff fummus. Fabric. — Libr. VIL cap. 55. negat animi immortalitatem. ^ Epicureis eum accenfet Parkerur disp. I. de deo fect. 24. pag. 63. et ipfe Fabriciur biblioth. lat. lib. IT. cap. 13. $. 1. Epicu- reum dogmate, non moribus eum nominat: To/andur in Liuio Adeifidaemone $. a. Jar. Thomaf. de exuflione mundi floica th. 8. not. b. Lipfiur in phyfiologia Stoica III. n1. p.169. Pamelius in nota ad "Tertulliani libr. de praefcript. aduerfus haereticos cap. 7. Reimmannur in hift. atheismi pag. 201. Spinoziflam facit eum Spenrerur libr. I. 4. IT. rit. Hebraeor. cap. 4. pag. 89. Heumann. Late disputat de eius philofophia Brucer. Il. pag. 609 fqq. in primis pag. 613 fq. rectiusque exiftimat, eum nulli fectae adhaefiffe, et hiftoricum potius naturalem, quam philofophum fe praeftitiffe. — Liberius cogitabat, more eruditorum illius et fuperioris aeui hominum, de rebus diuinis. Zar. [Plinium Secundum, f. iuniorem, fuiffe Epicureum, patet ex eius Paneg. cap. 8o. conf. Clerici hiftor. ecclef. faec. IT. pag. 549. $. 6. fin. et not. 7. Heumann.] “οι Felix Surrentinur. | Statiur M. 2. Siluav. v. 113. l'olyaenur, Athenodori F. Lampfacenus. Laert. X. 24. quem fecum in conuiuio difputan- tem induxit Epicurus, tefle P/utorcho contra Colotem pag. i09. [p. 483. vol. X. edit. Reisk. quem vide.] Meminit eiusdem pag. rogg. — Obiit ante Epicurum. — Vide Laert. Vol. 11. Hhhh X. 18. 61o Lib. III. c. XI. CATALOGVS Vol.IT. p. $14 P 515 X. 18. magnus mathematicus Ciceroni IV. acad. quaeft. [cap. 33. vbi vid. Dauif. totam geometriam falfam effe credidit. adde Cicer. de fin. I. cap. 6. Fabric. Bibl. Gr. IV. 15. 6. p3g- 482. not. a.] Polymedes, fub cuius nomine librum fcripfit Epicurus. Laert. X. 28. Polyfiratur. Supra in Hippoclide. Hermachi fucceffor. Laert. X. 25. Tpfi fucceffit Dionyfius, Pompedius, fiue Pompadius, inter coniuratos aduerfus Caium imper. Zofzph. XIX. 1. s. T. Pomponius apud Ciceronem lib. V. de fin. 1. vide fupra, Z4tticur. Poflumiur, quem Epicureis aliis iungit Cicero 11. de fin. cap. 22. quid affers cur Thoriur, Poffuxius, cur Chius 2, cur omnium Magifler Orata nou iucuncif/imc vixerit? ΠΡ] Sext. Aurelius Propertius fitne Epicureis accenfendus, minime conflat e III. 20. 26. vbi ele- gantillimus Broukhufius legit: amt hortir, dux Épicure, tuir: pro quo alii: do&e Epi-, curt. [ vid. ibid. not. Burmanni II. fed ne ex hoc quidem loco tutum ducerem argumen- tum: alioquin pari aut maiore iure Catullus aliique multi poetae, verecundiae et pudo- ri in carminibus haud litantes, accenfendi effent Epicuraeis. Z/ar/. De loco Prop. difputant copiofius Fontein. et Hufchke Epift. crit. pag. 65 fq.] Protarchur. Laert. X. 26. Bargyleites, quem Bafilidi fucceffiffe fufpicatur Gaf/zndus lib. II: de vita Epicuri cap. 6. Meminit Strabo XIV. pag. 658. Ptolemati, Alexandrini duo, vnus Melas, alter Leucus cognomento. Laert. X. 25. Pudentianur.. Galen. tom, IV. pag. 368. Pyrfon, ad quem fcripfit Epicurus. Plutarch. pag. 1101. Pythocles, cuius meminit P/utarchur pag. 1124. contra Colotem, et pag. 1094. quod non Ii- ceat fuauiter viuere fecundum Epicurum. Laert. X. 5. et 6. Epicuri ad eum epiftolas commemorat. Sadducaei Epicureae dementiae arguuntur a PAila/frio haer. V. ludaeorum Epicurei funt Maimonidi Sadducaei 5wo3 ΤΟΥ ρον Epicurdismus in Ifrael. Fabri. — Refe- runtur ifli inter Epicureos a Z/0mafe in philof. aulica cap. I. $. 4. et a Buddro in in- troduct. ad philof. Ebraeorum $. 20. .Heumann. Negat id Brucker. vol. I. pag. 726. praecipue pag. 729. adde Reimmanni hiftor. atheismi - pag. 39 fqq. a7. Sander, Lampfíacenus. Laert. X. 22. L. Saufeius, qui cum Attico, philofophiae ftudio ductus, per plures annos habitauit, tefle Ne- pote, in vita Attici cap. 12. Cic. ad Attic. IV. 6. et VII. 1. Sextus vid. in Peducaeo et Propertio. Siron. Stru. ad Virg. Eclog. 6, 3. Ciceroni in Epiftolis VI. vr. et 2, de fin. cap. 35. [vbi vid. Dauif.] Syron; Donato in Virgilii vita Sciroz, [fed ibi cap. 19. δ. 79. dedit cl. Heyne p. CLXXV. edit, 2. Virgilii, audiuit (Virgilius) a Syrone praecepta Epicuri ; pos do- rinae z) De varictate lectionis vid. interpretes, Da-— sius, tur C. Hirrius Poflumius, cum. omnium vif. refcripfit Scaligeri emendationem, cur Tho- magijler εἰς, Harl. Vol ΤΠ. p. 8315 EPICVREORVM Lib. HI. c. XI. 6it Griuae fotium habuit I'arium, atque in nota de illo copiofius differuit,] et Sqyron apud Ciceron. quaefl. acad. IV. cap. 33. [vbi quoque verior lectio Sgrom eífe videtur. vid, Burmann. M. ad Virgilii vitam, a Foca verfibus editam, in Anthologia vett. latinorum epigrammatum etc, tom. I pag- 368. de illo homine, nominisque Ícriptura. Ita Syra- siis idem Burmannus fcribendum putat nomen, ibidem pag. 677. in epigrammate Vir- gilii in villam Sironir, vt vulgo editur, in quo ei fuos amicos, inprimis patrem com- mendauit, ex agro fuo, veteranis adfignato, Romam difcedens: Villnla quae Scironis, (rectius cum Brouckhuf. Syronir) eras et pauper agelíc. εἰς, In cadem anthologia pag. 428. libro IT. epigr. 243. verf. 7 fqq. canit Virgilius, J/ale Sabine: ian: valete formofi. Nos ad beatos vela mittimus portus Magni petentes dolia di&a Scironis, J'itamque ab omni viudicabimus cura. vbi quoque legendum erit Syronir. codex enim Voflii habet Sironir. Harl. . Statilius , de quo Plutarch. in Catone minore et Bruto pag. 989. Dubitat Gaffendus IT, δ, de vita Epicuri idem ne fit cum Statilio Flacco, cuius epigrammata graeca leguntur ip anthologia. [Strato. vide catalogum poetarum epigrammatar. h. v. Heumann,] [So/on. vide argumentum eclogae VI. Virgilii. 77eumann.] Syllus. Cicero de N. D. T. 34. vide Aeinefii varias lectt. III. 2. pag. 524. Fabri. — Sed ibi fermo eíl de academicis, et magna tam codicum quam interpretum diuerfitas, — vide Vi&orium var. lectt. lib. 24. cap. 19. et Boherium ac Dauifium ad Ciceronis locum. Harl. : [Taritus. vide, quae notaui ad eius vitam Agricolae pag. v!t. Prodigia falfe ridet lib. III. hi. ftor. cap. 56. Kirchmaieri epift. pag. 136. Gaudentium de philof. rom. cap. 85 fq. Lipf comment. in Tacitum pag. 373. et 455. Heumann.] ( Terpfion. Athen. VII. pag. 331. Heumann.] T&emniffe, mulier, vna ex omni memoria philofophari docta. La&ant. III. 25. vid. paullo ia- Íra, in catal. feminarum Epicurearum. Thoriur. vid. Balbus. [vid. Ernefti indicem hift. in clau. Ciceron. voc. Z/oriu:.] Tibullur. vid. Zyrmannur in. vita Tibulli 6. CXT. Heumann.] Timagorar. Cicero quaeft. acad. IV. 25. Timarchus, ad quem fcripfit Metrodorus apud Pfutarchum contra Colotem pag. 1117. Timotrater, ad quem fcribit Metrodorus apud eumdem P/utarch, pag. 1125. Metrodori fcili- cet frater. id. pag. 1098. 1126. Laert. X. 6. — Inter primos, qui obfcura adhuc Epicu- ri dogmata illuflrarunt. id. 4. Epicuri heres. id. 16 fq. Cic. 2&de fin. [cap. 3t. totis vo- luminibus ab Epicuro conciditur. Cic. de N. D. I. 35. conf. /onfiur 1. 20, 3. Menag. ad Laert, X. 22.] ' Hhhh a L. Manlius 612 Lib. I1T. c. XT. CATALOGVS (0 VoHlE. p 815 PRIÉ L. Manlius "Torquatur, quem Cicero colloquutorem inducit libris de finibus I. cap. 5 fqq. Trcbatiur, Yétus. — Ei difTuadet fectam epicuream Cirero ad diuerf. VII. epift. 12. [Bayle voc. Trebatius, not. Εν /Menagii amocnit. 1. C. cap. 14.] C. Triariur apud Ciceronem I. 5. 7. et 21. de finibus. [conf. Ernef/i ind. hillor, in claue Cicer, h. v.] : Caiur Matrinus Valens. Vet. infcript. apud Sponiwi pag. 28. Mifc. [vid. fupra Matrinius.] L. Varus, Caefaris amicus, de quo e Quinctiliano V. 3. Gaffeznduz M. 6. Mentio fit apud Donatum in vita Virgilii [cap. 19. fect. 79. pag. CLXXV. edit, 2. Heynii. /MMaf/on in vita Horatii pag. 222. Sed vide cel. Heyne Exc. 1I. ad Virg. Bucolica Ecl. VI. 6. 7. pag. 166 fqq. vbi et de Quinctilio Varo, et Pario, pocta, Virgilii et Horatii amico, (quem Fabricius in nota msta Epicureis adnumerandum cenfet,) docte cauteque agitur. Harl.] Quin& lius /'arur, qui docente Sirone fectam Epicuream didicit tefle Seru. in Eclog. 6. Ne- cem eius luget Zoratiur.l. od. 24. C. F'elleius Senator, ad quem Epicurei tunc primas deferebant, et cui Cicero colloquutoris partes tribuit in libris de natura deorum. [Fuiffe hunc auum Velleii Paterculi, con- iectura eft Fabricii Bibl. lat. lib. II. cap. 2. pag. 511. not. Heumann.] Verrius, Paeti et Attici familiaris. Cic. ad diuerf, IX. 20. (vbi vid. Manut.) epifl. 26. - D. Virgilius, poetarum latinorum princeps, qui in Epicuri hortulo philofophiam doctum fe innuit fub initium poematis, cui titulus Ciris. Cum [IP] Varo edoctum a Sirone, notat Seruius ad Eclog. VI. atque Virgilius ipfe in epigramin. Z/agui petenter do&a di- &a Scironir. [vide paullo ante ad voc. Sirom notata.] Seruius pag. 619. et 620. in X. Ae- neidos.. Videant igitur, quo iure poetam hunc academicum fuiffe fcribat "Tiberius Do- natus in poetae vita ^? et Platonis fectatorem fapientitfimum adpellet Benedi&ius Zfuera- niur dif. 1. in Euripidem tom. L. Opp. pag. 329. Certe negari nequit, in poematis fuis eum interdum legilfe Platonis vefligia, vt idem obferuat diff. VIL pag. 409. diff. X. pag. 419. Fabri. — Virgilium adfectari Platonem, fcribit luetiur quaeft. Alnet. libr. ll. cap. 23. pag. 294. De eruditione Virgilii philofophica egit Horm/u hift. philof. lib. IV. cap. 4. pag. 243. — Virgilius Ecl. VI. 51 fq. defcribit ortum rerum ex principiis Democriti atque Epicuri, [At femina ibi non funt atomi epicurei; fed elementa per chaos fparfa. vid. Heyne.] In Ciri v. 5. 4. fe diferte profitetur Epicureum.. — Conferan- tur ille Georg. Il. 490 fqq. [vbi vide Heyne,] Acla erud. Lipf. tom. I. pag. 418 fq. 4n- drear Schottus quaefl. Tullian. libr. IV. cap. 5. pag. 295. Heumann. X^ nocíem, a8) Cap. 19. fe&t. 79. vbi conferes not. cel. igitur praeter loca quaedam, vbi adluditur tan- Heyne, pag. CLXXV. eumdemque ad Virg. Ecl. | tum ad dogma quoddam philofophicum fiue orna- VI. Atqui, vt aliquoties iam declaraui, pocta, tus fiue veteris cuiusdam imitandi poetae cauffa qui philofophumenis vel placitis opinionibusque id fi&um fit fiue alia de cauffa poetica, non cla- philofophorum ad carmen "ornandum vtitur, a riora exftant teftimonia et documenta, ex fingu- philofopho. proprie fumto aut etiam a pocta dida- laribus illis paucisque locis non femper nec tuto ético, qui doctrinam quamdam verfibus illuminat, collizi poteft, poetam alicui fe&ae nomen dedifie vt Lucretius fecerat, probe cft difinguendus. Si et fuiffe omnino addictum. Zar/. Vol. H. p. 516 EPICVREORVM Lib.Il.c. XI. 6.3 AXenoclom, Plutarchi fratrem, fuiffe Epicureum, fufpicor e lib. IT. fympof. quaeft. 2. Ζεπο, Sidonius, καὶ νοῆσαι Ἀφ] ἑομηνεῦσωι σαφής. Laert. ΨΊΠ. 35. Apollodori auditor, gre. λύγραφος ἀνήρ. id. X. 25. [vid. ἐζοζίι: de fectis philof cap. 8. $.20. Heumann.] ll lum Pbaedri magifirum Cicero Athenis docentem audiuit. Zo, Epicureus, a Cicerone et Attico frequentatus , quem principem Epicureorum (fuae fcil. aetatis) vocat Tulliurl. de nat. Deor. [cap. 21. Zenonem, ait, quem Philo noffer coryphaeum adpellare Epicurcorum folebat, quum Zithenis e[Tem , audirbam frequenter, et quidem ipfo au&ore Philone, Mox eumdem vocat principem Epicuréorum: ibid. cap. 33. et 34. prodit, Zenonem litigaffe et philofophos alios maledictis aut nominibus igno- miniofis laceraffe: in quaeft. Tufcul. Ill. 17. Zeno dicitur fenex acutiffimus et eius opi- nio de vita beata profertur.] confer de fin. 1. 5. V. τι. ad Attic. δ). Diuerfus hic et iu- nior mihi videtur Zezoze fuperiore, qui Apollodorum audiuit, Epicuro non multo iu- niorem: licet eosdern faciat doctiff. Zonfíjur, vbi quindecim Zenones recenfet lib. IT. cap.1. Fazbrie. $.3. pag. 138 fqq. adde eumdem 1L 14, 8. pag. 218. et 15, 4. pag. 233: "fupra in vol. Il. pag. 672 fq. de pluribus Zenonibus. 4/henaeum XIII. pag. 611. .Bayle Diction. voc. Zenon Epicurien. Heumann. — Non difcernit vtrumque Zenonem, nec duo Zenones Sidonios diflinguit JJenagiur ad Diog. Laert. VIT. 35. atque Brucker.. vol. I. -pag. 1317. adfentiens , addit, etiamfi Laertius Apollodorum inter Epicuri difcipulos re- ferat, id tamen de feclatore quoque, fenfu paulifper latiore, poffe intelligi. Harl. Zenobius, contra quem fcripfit Alex. Aphrodifeus, tefle Simplicio in 111. Phyf. comm. 49. Zeuocrater in epiftolis Alciphronis pag. 406. 410. etc. Zopyrur, medicus, εὖ μάλα τοῖς Ἐπικόρε λόγοις ἐνομιληκὼς. Plutarchi aequalis III. 6. Íympof. [conf. catal. epigrammatarior. poet. voc. Aicarcfa:.] Botir, Epicuri foror, vxor Idomenei. Laert. X. 23. Leontium, ab. Epicuro et Metrodoro amata, Laert. X. 4. 5. 6. 23. perinde vt Marmarium, Hsdia, Erotium et Nicidium. (Plutarcho pag. 1097. de non fuauiter viuendo Νικήδιον, vbi et Bc/icv nominat) id. 7. Contra "Theophrafium fcripfit Leontium fetmone fcito et Attico. Cic. I. de nat. Deor. cap. 33. et P/ix. hift. nat. praef. Confer JMenagium in mulierum philofopharum hiftoria, et ad Laert. pag. 446 fq. [.Jayle Diction. voc. Epictre, not. 77. et voc. Leontius. —Leontia baec dicitur apud l'etrum Blefenfem; fed minus recle, iudice Fabricio Bibl. Gr. V. 11. pag. 458. Heuwamz. — Plura collegit ΠΥ οἱ. in ca- talogo foeminarum, olim illuflrium, fubiuncto mulierum graecarum, quae oratione profa vfae funt, fragmentis et elogiis, pag. 385 fq. Harl] Leontium hanc Metrodori legitimam vxorem fuiffe, et falfa, quae de illa, tamquam meretrice, feruntur, conten- Hhlh 3 dit δύ) Vbi fcribitur Xeno, vti epift. 10. nec Er- — hiflor. Cic. plures Xcenoses, ab illo et Zenone di- neft; notat lectionis varietatem ; inmo in indice weríos, adducit, Εἰ αγί. " 614 Lib. III. c. XI. CYRENAICI Vol. 'T. p. S16 Ῥ 817 dit Ga/ffendus in Epift. tom. VI, Opp. p. 128. ^) Filiam eius, Danaen, Sophronis, prae. fecti Ephefi, amafiam, inemorat Zfrhenaeur, lib. XIII. pag, 593. Phaedrium, Epicuri ferua, manumiffa eius te(Tamento. Laert. X, ot. Philatnir, Samia, [Leucadia, incertae aetatis, /ff/em. V. pag. 220. F.] in quam Diofcori- dis epigramma, qua famam de infana libidine propellere ab ipfa conatur, edidit Span- hanius de víu numifmatum diff. IX, pag. 164. [tom. II. pag. 523. edit. IL] — Confer etiam Fleetiwoodi infcriptiontim antiquarum fyllogen pag. 338 fq. qui poflremos binos verfus ita interpretatur: 477 illiur quidem. momen. exfpuct fiue abolebit (ὠναπτύσει:, apud Spanh. efl ἀναπτύξῃ) tempus , mea autem ofa. pofiquam famam iniquam a 1e amoli- ἐα fum, πτερφϑείη. placide quiefcant. [IP] Fabri. — Plura de illa collegit, Olzarius in diff. de poetriis graecis, nr. LX, pag. 176 — 178. fubiuncla editioni Sapphus, a lo. Chrifliano Woltio curatae. Zar/. ; Themifla, Loili filia, Leontei, Lampfaceni, vxor. Laert. X. 5. Cicero in Pifon. cap. 26. Clr- mens Alex. Lactant, IL 25. vid. Thomae. Hentlcii notas ad Ciceron. II. de fin. cap. 2r. pe 1. Fabri Plura leges in Joli catalogo foemin. olim illuflr. citato, pag. 450 q. Harl. | Tophila, Martial. VII. 68, IV. De Philofophir Cgrenaicis ^, qui et ἡδονικοί. Epicureis merito a me fubiunguntur CYRENAICI, ἐκ μιᾶς οἰνοχόης Ἐπικέρῳ πε: “πωκότες., ἐΧ eodem cum Epicuro poti poculo, vt loquitur Plutarchus pag. 1089. de non fuau. viuendo fec, Epicurem. — Paflim quoque cum Epicureis videas coniungi, quia et ipfi in vo» luptate aiebant fummum boni confiflere. Hieron. in Eeclefiaflae IX. — E? haec inquiunt , ali- quis loguatur Epicurus, e£. Zfriffippus, et. Cyrenaici, et. ceterae. pecudes philofophorum. Na- turalia cum rationalibus fufluliffe, et contentos fuiffe moralibus, notat Semera ep. 89. Auctor huius fectae, Epicuro antiquior et ad afotiam proiectior, fuit Zri//;ppus, Socratis difcipulus, de quo vide fi placet Suidam et Eufebium XIV. praeparat. pag. 763 fq. ac quae dixi lib. IT. cap. 24. δ. 33. Ariflippo fucceffit Zfree, filia, de qua nefcio vnde haufcrit "Thomas "Thomae apud Colomefium pag. 550. Opp. [vide fupra, in vol. II. pag. 702.] Huic filius μητροδὶ- δακτος Δγιβέρρις. In J/ibaldi, Abbatis Corbeienfis, epift. 147. tom. Il. monument. Ed- mundi Martene pag.337. Ca//ipho et Inomachus Cyrenaici honeflatem, cum voluptate iunxe- vunt, cc) Vide tamen Zthenaeum lib. XIII. pag. 585. $88. Heumanun. dd) De conditore huius fectae, Zfriffippo, eius- que difciplina, fchola huiusque fatis vid. fupra ad vol. Ii. p. 790 fqq. Diogen. Laert. II. 65 fqq. de Ariftippo, ct fegm. 86 (qq. de Cyrenaicis, coll. Roflio in commentatt, Laert. ᾧ. 14. pag. 56fqq. qui fegm, 84, explicat, atque Cafauboni, Menagii et Aldobrandi crifin atque interpretationem reiicit. Strabo XVII. pag. 837. Sexius Empir. adu, ma- them. VII. fe& τοῖν Loca Ciceronis etaliorum con- geffit Gedicke in M. T. Ciceronis hiftoriae philo- fophiae entiquae p.105 — 112. Hiftoriam et placita illius fe&ae perfequuti funt Stanleius in hift. phi- lof. part. ΠῚ, Brucker. vol.L. pag. 584 — 6o$. Meinerf. in hi(toria dogmatum apud Gr. et Rom. tom. IL. pag. 646 — ὁδός. Gurlitt in fciagraphia hift. phil. p. $7 — 69. adde Tiedemann Geift der fpekulativen Philofophie tom. IL. pag. 403 fqq. Harl. : Vot. Ἡ. p. 817 i CYRENAICI Lib. ILI. c. XI. 615 runt, lege Dinomarhur ex Cicerone lib. V. 8. defin. Eodem loco Wibaldi male Hebillus nominatur pro Herillo. Ex Cyrenaica fecla deinceps prodiere TArodorü, a Theodoro, atheo, qui Ariflippi μητροδιδώκτα difcipulus foit. Laert. I. 85. 86. Suidas in "Heo. Licet audiuerit quoque alios. vt Zenonem, Citieum, Bryfonem et Pyrrhonem. Suid. in Θεόδωρος. Fabri. — De Theo- doro plura fcripfi fupra, in catalogo Platonicorum pag. 189. adde Parker. de deo, disput. I. fecl. 7. pag. 19, Hayle diclion. tom. I. voc. Bion, fuddeum τὰς, de atheismo cap. 1. $. 17. et in compendio hifl. philof. pag. 133 fqq. So//e in hifloria phil. moral. gentil. $. LV. p. 65. qui eum atheismi reum fecerunt, praceunte Cicerome de N. D. lib. L. cap. τ. et 23, Sexz, Exi- gir. adu, mathem. IX. fect. st. (vbi vide Fabricii notam p. 561.) et 55. — Succeflionem fcho- lae Cyrenaicae /Meinerf. l. c. pag. 653. not. hanc fuiffe putat: riffippur, z4réte, Jriflippur minor fiue Aretes filius, /unicerir, (contra Menagium ,. qui ad Diogen. Laert. II. 86. duos Anniceridas, vtrumque Cyrenaeum fuiffe, amplis verbis euincere fuftinuit,) . Theodorus, Hegefar, Euemerus et. Bion. Boryffhenites. — Scd omiffi funt Antipater aliique a Fabricio, Perizonio ad Ael. II. 27. V. Η. Bruckero I. p. 599 Íq. etc. nominati. Harl, Habuit praeterea et alios difcipulos maior Ariflippus, vt Syaal/um '* (nifi pro Σύναλ- Aes cum Menagio, vt fane videtur, legendum σὺν ἄλλοις.) cuius meminit Euftbiur XIV. praeparat. pag. 764. et Zfutipatrui, Cyrenaeum, Laert. 11. 86. quem oculis captum fuiffe Ci- &ero fcribit Γαΐ, [cap. 38. libri V.] tum 4ethiopem ex Ptolemaide, Laert. ibid. Zfriflote/tza quoque, Cyrenaicum, qui de poetica Ícripferit, refert Laert. V. 35. Autipatri difcipulus fuit Epitimedes, Cyrenaeus, Epitimedis Parabater, Parabatae Hr- gefar Piflithanatus, a quo Hegefiaci , tefte Laertio 11. 85. dicli, et Zdunicerir, a quo /dunicerii, vt eidem Laertio ac Suidae in ᾿Αγνίκερις ct '"Agísyzrzres traditum. | Confer, quae de Anniceri viri docti ad Laertium {Π|. 19. et Zfelianum II. 27. Var. ac de vniuetfa Cyrenaicorum fchola praeclarus 77vffius libro de Philofophorum fectis cap. IX. Annicerios Cicero quoque memo- rat de Offic. III. 33. /arflium vero Cagnuetum, qui Obferuatt. II. 17. hunc Annicerium, Cyrenaicum, confundit cum Annicerio, Aegineta, qui redemit Platonem, reprehendit Aei- ntfiur Epift. ad Rupertum et ad Daumium pag. 121. 343. et 473. licet Zoac/. Kuhnius ad Aeliani V. H. lib. II. 27. neget, duo ftatuendos effe Anniceres. Fabric. [De Hege/a, Cyrenaico, qui, vt Cirere 'T'ufcul. difput. I. $4. (vbi conf. Dauif.) 7ζαίε- riu: Max. VII. cap. 9. ext. 3. aiunt, de morte, a malis nos abducente, tam grauiter difpu- tare, aliisque morfem perfuadere potuit, vt multi his auditis mortem fibi ipfi confcifcerent, vide progr. Rambachii de Hegefia πεσιθανώτω. in illius Sylloge diffetationum , ad rem litterariam pertinentium, Hamburg. 1790. nr. 4. — Hic Hegefias non efl confundendus, quod fecerunt P. Burmonnur ad Quinctil. XII 1o. p. 1085. et Boherius ad Ciceronis 'Tufc. I. 34. cum Zegrfía Magnete, oratore et hillorico, vti monuit unen. ad Rutilium Lupum de figuris etc. pag. 27. vbi a pagina 25. docte fufeque difputat de Hegefia Magnete. Difcernit illos quoque poft Voflium Zz5riciur infra in libro IV. cap. 32. vol. III pag. 494. adde fupra in hoc vol. pag. 43. voc. Hege/ar. Eumiri t£) Fuit ctiam Metal/us quidam, pater Ichthyae, diale&ici: de quo vid. paullo poft, inter Megaricor, 616 Lib. IHI. c. XK. CYRENAICI Euemeri fiue Euhemeri etiam mentio eft iniicienda. — Cuias fuerit, non fatis comper- tum elt: alii enim. ex Peloponnefo Meífenium, (quod verum putant Cellar. et Bünemann. ad Lactant. JI. 11. 33.) alii Meffanenfem ex Sicilia, alii Agrigentinum, alii Tegeaten fecerunt eum, Meffanenfem, e Sicilia, eum fuiffe, non dubitat Mongitor in biblioth. Sicula I. p. 189 Íq. vbi copiofus eft de noflro eiusque aetate, opinionibus etc. ac nubem fcriptorum anti- quiorum non minus quam recentiorum excitat. In patriam illius inquifiuit quoque Zar. Nic. Loris in Mifcell. Epiphyll.lib. X. cap. τ. — Floruit tempore Caffandri F. Macedoniae regis cuius aufpiciis longinqua fufcepit itinera per oceanum meridianum. ^ Eius aetatem Mon- gitor cum Avina in not. Meffan. part. I. pag. 212. confert ad Olymp. CXVII. Voffius putat, eum floruiffe Olymp. CXIV,. Ricciolur autem in Chronol. reform. tom. IV. ind. x. pag. 117. Olymp.CXX. Quum infulam Panchaeam perluflraílet, (quod quidem Plutarchus aliique fabulofum effe contendunt,) inueniffe ibi dicitur Iouis Triphylii columnam in eaque legiífe infcriptas res illius geflas; ex qua aliisque infcriptionibus architectatus efl, (multa enim finxif- [c eum, eft credibile,) libros ἱερῶς ἀνωγραζφῆς. fiue hifforiae farrae. — Lo&hant. de falfa relig. I. cap. τι. fecl. 33. pag. 73. edit. Bünen. —Zfafiguur, ait, auffor Euhemerus, qui fuit ex ciuitate Me[fene , ves. geflar Iouis et. ceterorum, qui dii putantur , collegit hifforiamque con- texuit ex titulis et infcriptionibus facris, quae in antiquiffmis templis habebantur , max'me- que in fano louis Triphylii, vbi, auream coronam pofitam t] ab ipfo Ioue, titulus indi- tabat, in qua columma gefía fia perferipfií, vt monimentum «Jet poftrir rerum. fuarum. Initium operis fuiffe videtur, quod feruauit Sextur Emnpir. adu. mathem. IX. fect. 17. pag. 552. edit. Fabric. cuius longam doctamque notam confules. Operis argumentum demonílrauit Cicero de N. D. I. cap. 42. vbi confer Dauifii adnotationes. llam hifloriam et interpretatus eft Ennius et fequutus: fed vtriusque labor intercidit praeter fragmenta, (vid. Diodor. Sir. sn excerpt. vol. II. p. 633. edit. Weíleling.) quae diligenter collegit Hieron. Columna in frag-- mentis Ennii pag. 312 fq. edit. Heffel. Quod autem originem deorum et fuperflitionum aperuit, a multis habitus eft acerrimus pietatis hoflis, et adpellatus ἄθεος; ab aliis autem maiore iure ab illo erimine vindicatur. ^ Praeter Columnam 1. cit. Mongitor. qui ei notam im- pietatis inurit, ac Had ob f pag. 604 Íqq. vide Remmanm. in hifl. atheismi pag. 176 Íqq. (qui quoque a pag. 172. de Zriflippo, Throdoro, et Bione , atheismi incufatis ab aliis, ab aliis autem vindicatis, differit,) et pag. 246. /Meiner/. in hift. doctrinar. apud Graecos tom. IL. pag. 664 fq. Zimmermanni, Seuinii, Fourmontii et Foucheri commentationes de Eue. mero iam laudaui in Introduct. in hift. L. Gr. tom. I. pag. 491 fq. ; Bion Boryflhenites, Antigono, Macedoniae regi, acceptus, circa Olymp. CXX. homo ingeniofus et acutus; fed dicax quoque; qui impietate et contumeliofe in deos dictis fupe- rauit praeceptorem "Theodorum: fed morti quum vicinus eílet, inconflantiam ac poeniten- tiam petulantiae ac procacitatis prodidiffe fertur. — Conf. Diogen. Laert. IV. 46 fqq. ibique interpret, Zfhen. XIII, cap. 6. pag. 591 fq. Senecam V. 7.. Piutarch. de S. N. V, pag. 7a. edit. W yttenbachii, Brucker. Y. pag. 607 fqq. Bayle Dict. art. Bion. I. p. 566. etc. "Apellas Cyrenaicus apud ZMarcian. Heracieot. pag. 63. eius deA Qux citat Clemens Pro- trept. pag. 31. vide infra de Apollodoro cap. 27. vet. edit. pag. 671. Arifloxenur. quoque. nulla re nifi gula celebris et ventrofus dictus, fuit Cyrenaicus. Ahn. 1. pag. 7: diuerfus ab Arifloxeno , de quo cap. feq. $. 2. fin. Har/.] Carneades Vol.II. p. 817 ^— PYRRHO ET SCEPTICI Li. III. c. XI. 617 Carneades etiam fuit Cyrenaeus, vnde Clitomachum eius in fchola Cyrenaica fuccef- forem fuiífe fcribit Stephan. Byzamt. in Καρχηδῶν. Sed academici hi fuerunt a Cyrenai. bon, Bysant. in Καρχ corum ceterorum dogmatis alieni, Mn:fifiratios eum Cyrenaicis et Epicureis confpirare, notauit e Pofidonio Athenaeus VII. pag. 279. 'W. De Pyrrhone et. Scepticis. EÀEPIMETRON. Fontes, e quibus notitia Pyrrhonis eiusque fectae hauriri poteft, partim, vt ita dicam; funt exficcati, partim adhuc adiri poffunt. — zJenefidemi .octo libri de Pyrrhoniis praeter epitomen, a P/otio cod. CCXXIL. feruatam, perierunt. — Pariter Z'auorimi tropi Pyrrhonii iniuria temporis abfumti funt, Diogenes Laert. YX. 61 fq. memorat. Zlfzanium. ZAbderitem, "Antigonum Caryflium án libro de Pyrrhone, tum (fegm. 10.) TAeodofium. in fcepticis capi- tulis. Quorum Ícripta, ia quibus de Pyrrhone differitur, aetatem tulerunt, ii funt Diogenes . Laertius lib. IX. 6o fqq. (vbi interpretes, praecipue Meragius, funt.confulendi: fed illi ipfi aliquoties corriguntur, et multa Diogenis loca emeudantur aut explicantur ab Zgnatie Roffio in Commentatt. Laert. per multas paragraphos pag.204—244-) — Sextus Empiri- tus in Pyrchoniarum hypotypofeon libris tribus, quos Fabricius in praeclara fua Operum Sexti Empirici editione doctis -obferuationibus criticis atque hiftoricis illuflrauit 7). — Pauca dedit, eaque fere omnia ex Diogene Laertio, Suidas tom. lll. p. 245 fq. in Πύρῤῥων «εἰ Πυῤῥώνετοι, et &div μᾶλλον. — Vtiles quoque eífe poffunt, ad hiftoriam placitaque illius fectae cognofcen- da, ii, qui fcepticismum oppugnarunt, Claudius Ptolemaeus, Galenus, Sextus, (cuius dispu- tationes anti. fcepticas poft Stephanum gr. et lat, edidit Fabric. in B. Gr. vol. XII. pag. 617.) aliique, memorati a JMorhofto Polyhift. tom. II. lib. I. cap. VI. pag. 30 fq. a Fabricio in Syllab. fcript. de V. R. C. cap. XXIIL δ. 4. pag. 455. vbi quoque recentiores fcepticismi aduerfarii enumerantur. Loca Ciceronis et aliorum collegit Gedicke in M. IT. Ciceronis hiftoria philo- Íophiae antiquae , pag. 351 fqq. Inter recentiores doctiffimus fcepticismi, «quem tamen vltra philofophiae limites non extendit, defenfor fuit Petrus Dan. Huetius in tractatu philofophico, (gallice fcripto;) de 'inbecillitate intellectus humani , Amflel. 1723. 8. qui infignem quoque fcepticorum, fiue eo- rum, qui fenfus atque intellectum falli poffe, et veritatem effe abfíconditam exiflimarunt, numerum praebet. "Tum Dauid. Hume, Anglus, fummis acutiffimisque fcepticis adnume- randus, multos nactus eft tam adíeclas, quam aduerfarios. Nuperrime eius opiniones ad- greffus, fundamentum totius quafi aedificii euertere fluduit Zacob, philofophus aeque acu- tus, in Kormann. Allgemeinen Magazin für kritifche und populaire Philofophie, tom. I. - part. I. Breslau. 1792. 8. Iobum et Salomonem fcepticos iam fuiffe, contenderunt (ἦα άπ in Opp. tom. IIT. exercitat. paradox. lib.1I. exerc. 6. et auctor Obferuationis XIII, tom. VIII. Obferuatt. felectar. Halenf. 77) Cenfor illius editionis in A&tis eruditorum ἄς Pyrrhonismo eiusque ortu pe. 388 fqq. quae- germanice fcriptis, vol, V. part. $4. pag. 38: fqq. dam monct. Vol. IHI. liii 618 Lib. II. c. XI. PYRRHO ET SCEPTICI Halenf. Enimuero Gaffendum refutauit M, Henr. Zlfcanits Engeften in. diff. de fcepticismi ortu et progreífu, Roftoch. 1702. et auctori obferuatt. fe oppofuit M. Boremaum in doabus de Salomone a fcepticismo vindicato disputationibus, Wittebergae 1710. nec non auctores re- lationum innocentum (der unícluldigen Nachrichten,) ad ann. 1705. p. 181. Contra fcepticismum practer Merfennium aliosque, armis validis dimicauit Petrus de Villeiandy in Stepticirmo. debellato, feu humanae coguitionis ratione ab imis radicibus ex- plicata, eiusdem certitudine aduerfus fcepticos quosque veteres ac nouos inuicle afferta; facili ac tuta certitudinis huius obtinendae methodo praemonflrata. Lugd. Dat. 1697. 4. Σκέψις tamen. fiue dubitatio moderata, fapientiae verae propria et omnium fapientium character, probe difcernenda eft ab immoderato illo fcepticismo, qui, nifi de apertiflimis quibusue, tamen de rebus notis et principiis certis tam humanis quam diuinis dubitat. Prae- iuiffe quidem videntur academici; at enim dif/zrre, aitAl. Gelliur N. A. lib. XI. cap. 5. (vbi de Pyrrhoniis philofophis quaedam deque academicis ftrictim notauit,) infer fefe et propter alia quaedam , et vel suaxime propier ea exiflimati funt, quod academici. quidem ipfum illud mihil go[? compreheudi, quafi comprehendunt , et mihil poffe decerni, quafi decernunt: Pyrrhonii ne id quidem vllo pa&to videri verum dicunt, guod uihil e[J; verum videtur. adde Fabricii no- tam ad Sexti Empirici Pyrrh. hypor. I. 1, pag. 1. ipfum Sextum Empiricum l. m. lib. I, cap.-53. pag. 55 fqq. ibique Fabric. Huetium de imbecillitate intellectus hum. lib. I. cap. 14. $. 32 fqq. pag. 139 (11. qui fimul demonflrare conatur, quo pacto Pyrrhonii cum philofophis acade- miae mediae fiue fecundae conciliari poflint; 7"offium de philofophorum feclis cap. 20. $. 7. et 8. cui tamen difficile effe videtur, difcrimen vllum videres Buddeum in compendio hi- floriae philof. cap. IV. $. 28 f4. pag. 147 Íqq. qui pag. 20. laudat Zbraham. Grauium, eum- que fcribit, egregiam lucem hifloriae fcepticismi adfundere in /pecimine philofophiae vete- fir, in qua motae quaedam oflenduntur, per integrum 1. librum. — Tiedemamm. in. Geift der fpekulatiu. Philofophie tom. 1. cap. 13. pag. 566 fqq, qui pag. 576 fqq. ea, in quibus diffe- runt illi, perfequitur, Sed fubiungam notitiam librorum aliorum, in quibus de Pyrrhone aut fcepticismo vbe- rius agitur, etalii quoque libri, huc pertinentes, meinorantur. Hieronymus Hirnhaim.de typho generis humani, fiue fcientiarum humanarum inani ac ventofo tumore, difficultate, falfiate, iactantia, praefumtione, incommodis et pericu. lis. Pragae 1676. Is fundamenta philofophiae fubuertere conatur, et oracula diuina vni- cum tantum fapientiae fontem habet. Iof. Glonville fcepfis fcientifica aduerfus vanitates dogmaticorum, Londini1665. Euin- cere fludet, in natura effe permulta incognita, quae nulla arte poflint indagari. Martini Sthoozkii de fcepticismo libri IV. Groningae 1652. 12. Franciftus Wothaeur F'ayerius (Franc. de la Mothe le Vayer) in libro: de /a F'ertu der απ ει. Parif. 1642. 4. rec. et aucl. ib. 1647. 12. et Dif/tours pour moutrer. que ler doutes de (a ghilofophie fteptique font de grand vfage dans ler fciencer. Parif. 1669. 12. atque in Operibus a filio illius editis, Parif. 1653. fol. — auct, ibid. 1656. 1I. tom. fol. — ib. 1662. fol, III. tom, — εἴ auct, poft auctoris obitum, Parif. 1684. 12. XV. tom. vid. Niceroz. Memoires, ex verfione Bauimgartenii german. tom. XV. pag. 108 Íqq. et 115. Bayle Dick. voc. Pyrrhon in PYRRHO ET SCEPTICI LhllLeXE — 60 in notis et voc. Z/ayer, atque T'homafii Gedau&en- über sllertiand Eü-her 1689. pag. 670 fqq. Brucker. loco infra citato. . Georg. Pofthius de variis modis moralia tradendi εἰς, Kilon. 1707. 4. pag. 109 fqq. vbi pag. 720 fqq. iam Io. Francifc, Picum Mirandulam, Henr. Corn. Agrippam, (de quo vid. Stolle Anleitung zur Hifl. der Gclahrheit, edit. HI. pag. 57 Íq.) Franc. Sanchez (Sanclium) aliosque, in vtramque partem disputantes, commemorat. Fabricius iu. margine fui exempli manu notauit S. Auguflinum libr. TIT. contra acade- micos, Zo. Fraucifzum Picum lib. IT. exam, virtutis gentium, AZZariu'u Merfznntim de virtute Ícientiarum aduerfes Ícepticos 8), Samuel Parkerum dif. VI. de deo et prouidentia, Zar. "Arrhenii diff. de Pyrrhonia fecta. Vpfal. 1708. 8. Accedunt Dan. Hartnatrii hiftoria breuiufcula fcepticismi veteris et recentioris adiecta Franc. Sauchez hbro, quod nibil fcitur. Stetini 1665. 12. Io. Frid. Heunifchii dif. de philofophia aphilofophia, fiue fcepticismo, Lipfiae 1682. 4. lac. Bruckeri, Augu(lani epiftola de Pyrrhone, a Scepticismi vniuerfalis macula ab- foluendo, in Mifcellaneis Lipfienfibus ad incrementum rei litterariae, tom. V. Lipfiae 1717. 8. pag. 256 fqq. — rec. auctior cum adnotationibus, Pyrrhonis hifloriam amplius illufiran- tibus, in eiusdem Mifcellaneis hifloriae philofophicae, litterariae, criticae etc. Augufiae Vin- delic. 1748. mai. 8. nr. 1. Contra Antigoni Caryflii narrationem , a calumniis dogmatico- rum fophiflarum profe&am, apud Diog. Laert. IX. 61. et 62. defendit Pyrrhonem, et pri- mum ex iis, quae Laertius de eo eiusque dogmatibus prodidit memoriae, tum quod Pyr- rhon dogmaticorum philofophorum fiue fophiflarum inuidiam fibi conflarat, quia illufit eorum captiunculis fimulata ignorantia eosque omnium expofuit rifui, porro ex honore pontificatus, apud Eleos impetrato, ex auctoritate, qua valuit apud Epicurum, denique ex dignitate, qua floruit in patria et immunitate, philofophis illius gratia data, fat multa vali- daque ducit argumenta. Io. Franc. Buddei exercitat. de Scepticismo morali, Halae Sax. 1699. rec. in ciusdem analectis hift, philofophicae, Halae. 1706. 8. pag. 205 Íqq. Bayle in Dick. voc. Pyrrhon vbi multa practer ea Moreri peccata notat, tom. IIT. pag. 731— 136. tum in vocc. Arcefilas, Democrit, aliisque, in quibus aliisque libris quum fe ipfe infignem praeflitiffet fcepticum et multa praecipue in longioribus notis ad locum, Pyr- rbon, in medium adtuliffet, quae ab oraculis diuinis aliena viderentur, a multis notatus at- que vel atheismi reus factus, certe arma fuppeditaífe atheis creditus eft. vid. Juadei thefes de atheismo, cap. I. S. 25. pag. 147 fqq. praecipue pag. 156 fqq. S£o//e in Anleit, zur Hiflorie der Gelahrheit, edit. lII. pag. 416 fqq. Frider. Guiliehni Bierlingii commentatio de Pyrrhonismo hiflorico. Lipfiae 1724. 8. cap. 1. $. 1— 6. atque pag. 11 fqq. oftendit, Pyrrhonem neque infipientem fuiffe, neque fce- leratum, multasque de eo fparlas reiicit fabulas. liii 2 Chr. 66) infcriptio libri eft: La erit des fciern- — ris. 1625. 8. conf. Perrault, Hommes illuftres ces , contre les Sceptiques ou Pyrrhoniens, à Pa- — tom. ILI. pag. 52 (qq. 620 Lib. 111. c. XT. PYRRHO ET SCEPTICI Vol. TL. p.87 818. Chr. Auguft. Hanfin progr. de contradiclionibus fcepticorum.. Lipf. 1735. 4. Tean.. Pierre de Croufaz: Examen du Pyrchonisme ancien et moderne. à:la Haye 1733. f. Gottlieb, Stolle in Anleitung zur Hiflorie der Gelahrheit, edit. 4. pag. 383. de Pyrthone, tum de variis fcepticorum erroribus et placitis pag. 449 fq. 558. de fcepticismo recentiorum morali pag. 642 (4.. De fcepticismi patronis, Sanctio ,, Vaycro, Pigo, Agrippa, Herueto, Sorbierio Huetioque pag. 413— 416. — Idem in Hiflorie der heydnifchen Morale pag. 197 Íqq. de Pyrrhone et fcepticorum placitis, ad doctrinanr morum pertinentibus, agit. Stanleii hift. philof. part. XI. tom. III. pag. sr fqq. Ἐγαπροῖν de Salignar de [a Motte Fenelom Abregé des Vies des anciens Philofophes, avec un Recueil de leurs plus belles maximes:. Paris 1726. 8. rec. tom. HI. des Nouveaux dialo- gues des morts de Mr. de Fenelon ,, Amfílerd. 1727. 12. in quorum dialogo XXVII. Pyrrhon cum vicino fuo: colloquens inducitur (illorum tamen auctorem effe Fenelon, negat Aam/ay in Iourn, des Scavans,. Mai 1727. p. 127. edit. Am[lel.) —. germanice vertit notasque adiecit Jo. Mich. vou Loen: Fenelow Lebensbe[ihreibungen etc, Francof. et Lipfiae 1748. nr. 23. pag. 39rfqq- Fenelon multas repetit fabulas, quas Loen in notis iure profcribit,. et de fcepticismo: probabili eiusque limitibus differit.. Brucker. in. hif. critica philof. vol. I. pag. 1317 —1349. — vol. II. de fecta fceptica fub imperio romano, pag. 627 — 638. vol. IV.. part. I. pag. 557 — 609. de. fcepticis recen- tioribus praecipue Francifco Sanchez, Hieron. Hirnhaym , Fr. Mottaeo Vayerio, Petro Dau. Huetio, Foucherio, canonico Diuionenfi, ct Petro bayle, quorum vitam, fcriptay opiniones et controuerfias inde natas late perfequitur. Denique in adpendice fiue vel. VI. pag- 334 — 336. Le Pyrrhonisme raifonnable par Mr. de Beaufobre. Berolin. 1755. Gurlitt Sciagraphia hift. philof. p. 138.— 144. qui laudat quoque loca. Plafneri apho- rismor, philofophic. tom. I. pag. 129. et 257 — 262. edit. fec. et tom, II. pag: 477 — 479. atque Garuii progr. legendorum philofophorun: veterum praeceptà nonnulla et exemplum pag. 26 — 39. laudat. Godofr. Ploucquet diff. de epoche Pyrrhonis. "Fübingae 1758. 4. Sexti Empirici et reli- quórum Ícepticorum cuniculos et fophismata adoritur. In libros. Literatur und' V'olkertunde a, X784. part. IV. pag. go6 — 908. exftat quo- que commentatio huc pertinens. M. Chrift. Vi&. Kinderuater disp. adumbratio quaeflionis, an Pyrrhonis doctrina omnis tollatur virtus? Lipfiae 1789. 4. Harl. Pyrrho, Eleus "), Anaxarchi difcipulus, Epicurum aetafe panllo anteceffit, piclor pri- mum, deinde in Democriti quum /ncidiffer libros, philofophiae [IP] operatus praeceptore Dryfone, Stilpouis F. fiue, vt Zozffur pag. 191. II. 15. malit ryfone.. Laert. IX... 61 fq. [vbi Menagius &ir) Eudocia im Violario p. 348. Πύῤῥων Πλας- κεδόνος, κατὰ τὴν du ᾿Ολυμιπιαδω, sg) Emixava ctc. wpxi, "HAaos φΦιλοσοίβος" ὃς ἦν ἐπὶ Φιλίππε τὲ Ma- — Harl. ΟΝ. ΤΙ. ν. 818 Pero CATALOGVS SCEPTICORVM Lib. III. c. XI. 621 Menuagius e Suida corrigit Βρύσωνος et fic quoque Eudocial c. Varia deinde itinera adiit fapientiae caufa, reliclis vero praeceptoris et quorumcumque dogmaticorum placitis, nihil prorfus certo fciri poffe, in vtramque partem de omnibus disputando contendit; neque tamen hoc docuit tamquam plane certiffimum , neque in vita communi Scepticum fe gellit, vt e variis Laertii Sextique locis conflat. .Nihil fcriptum reliquit, tefle rurfus Larrtio IX. 102. et Zri/locle apud Eufzbium XIV. cap. 18. praeparat. pag. 758. ct 763. vbi emendandus eruditus interpres: namr verba «egscy μὲν δὲν ὅτε εὑρεν ὅτε Pyowipe, non fignificant, Pyrchonem in Democriti libris nihil boni reperiffe; fed ipfum lectis Democriti libris per fe nihil neque inueniffe neque fcripfiffe praeclari. Homeri ftudiofus lector poema in Alexan- drum M. fcrip(iffe et pro eo praemium decies millia aureorum tuliffe fertur apud Sextum Em- gir. aducrf, Grezamat, I. cap. 13. fect. 272. p. 275. (coll. Laert. IX. 67.) et fect. 282. pag. 279. [vbi conf. Fabricii notam et /Menagium ad Laert, IX. 1c2.] E vita decellit propemoduni nonagenarius, Laert. IX. 62. quo anno, vel qua Olym- piade, non reperi adnotatum. — Difcipuli eius fucre ''imon, Hecataeus, Eurylochus, Nau- fiphanes aliique. Vitam Pyrrhonis T'imonisque fcripferat Z/utigonur Caryffiur , (in opece, quo et aliorum Philofophorum vitas fuit perfcquutus,) tefle Zri/locle apud Eufvbism XIV. pag. 762 Íq. Seclatores eius non modo Pyrrlionii, fed etiam a philofophandi ratione dictt Zdporetici, Sceptici, Ephe&iici ac Zetetic. Laert. AX. 69. 10. Suid. voc, Ἔφεκτικοί. Cui adde; fi placet, Jonfium [111.6, 8. pag. 25. Sext. Empir. Pyrrhon. l. cap. 3. fedt. 7.7] Alios vero philofophos veluti certa tantum et explorata dogmata venditantes, quae Scepticis videbantur incertiffima, adpellabant conimuni nomine Dogrnaticos Hy. quos deinde iterum fingulari nomine difcriminabant, vt apud Sextum lib. I. Pyrrion. Hypotypof. p. 14. κατὰ τὲς μόπ- usw ἡμῖν ἀντιδοξῶντας vov Δογματικὲς ὠπὸ τῆς goZs. Sed pofl Pyrrhonem age Scepti- cos quosdam. ordine litterarum in medium addueamus. Sunt igitur, qui calamo ineo fefe obtulere, hi ^: "enefidemur, Gaofius, Heraclidis, Sceptici, auditor. Laert. IX. n6. tion íta diu ante Ariflo- clem floruit, vt conflat ex Eufebii praeparat. pag. 763. itzque Pyrrbonis συνήθης dici- tur apud La:rt. IX. 102. non quod Pyrrhoacm ipfum audierit, fed eius dogmata fue- rit fectatus. Alexandriae docuiífe ex eodem Eulebio conflat. Hinc aliis dicitur Aene- fidemus Alexandrinus, [vid. Brucker, vol. Y. p. 1328.] Eius Πυρῤῥωνείων λόγων librum primum laudat Laertiur IX. 1c6. quartum Sexfur 7. contra Math. pag. 258. Photiur cod. CCXHI.. fingulorum octo librorum argumentum refert, teflaturqne, opus infcriptum Lucio Neroni, (al. 'l'uberoni romano viro nobili, τῶν ἐξ ᾿Ακαδημίας τιν; δυναμρεσιώτῃ. Ex hoc opere quod in VIII, libros digeftum fuiffe idem Laeriiur 1X. 1:6. docet, forte nouem [f] modorum ὑποτύπωσιν quibus incerta efle, omnia disputabat, refert Ariflocles apud. /u/zbium XIV. praeparat. p. 760. — Vide et Laert. IX. 87. et quae de iisdem modis Sextus Empiricus lib. 1. Pyrrhon. Hypotypof. Fauorini Arelatenfis, Academici, libros X. συῤῥωνείων τρόπων laudat Gellius XI. ς. [vbi liii 3 vide ii) Vid. Sext. Empir. Pyrrhon. hyp. Lr. p. τ. KK) Catalogum praecipuorum Scepticorum cx- ibique Fabricii not. Hinc Sceptici vocantur 2es- hibet Fabricius ad Sexti. Empiric. hypotyp. Pyr- εητικοὶ a TIuflino Martyre, dial. p. 6, Harl. rhort. I. feci. 164. p. 41. Zar. 622 Lib. HI. c..XT. CATALOGVS SCEPTICORVM Vol. IL p. 319 vide not. tom. II. pag. 72. edit. Lipfienfis,] confer Philofiratum Y. de Sophift. pag. 495 Íq. Aenefidemi φοιχειώσεις., Eufib. p. 761. ὑποτύπωσιν εἰς To Ilyéóeverz , Laert.lX, 18. librum xoà σοφίαν (an coQuscis ?) et alium περὶ ζητήσεως, Laert. 1X. 166. πρωτήν εἰσαγωγὴν Sextus 11. contra Phyfic. pag. 417. [conf. Δ Δ comm. Laert. $. 81. pag. 222 fqq. $. 86. pag. 233 fqq. etc. E Scepticismo, non modo ὠφασίων 'et ὠτωραξίαν, vt Timon, fed plane ἡδονὴν confequi aicbat, vt eft apud eumdem Aufzbium pag. 758. [Agrippa. Diogenes Laert. IX. 88. οἱ περὶ " Avyezrzrry font. Zdgrippa. eiusque. fe&atores auf difcipuli, et dicuntur quinque alios oóz&e inuexiffe, et a Sexto Empirico Hypot. I. "cap. 15. fect. 164. vbi vid. Fabricium, dicuntur νεώτερο; σκεπτικο. — Vixit ille poft An- tiochum Laodicenum, Zeuxidis difcipulum et Apellam. — Nam Antiochum atque Apel- lam ἐν τῷ "Ayeizzra, h. e, in Agrippae fcriptis citatos laudat Diog. Laert. IX. 106. Harl.] : "Autiohus, Laodicenus. Laert. IX. τοῦ. ez Aoxe, Zeuxidis difcipulus. id. m6. ZApellas dy ᾿Αγρίππα citatur a Laertio IX. τοῦ. LAquila. Voflius de fect. philof. cap. 20. δ. το. Feumann.] [4riffo, Chiur. Stephan. in Diction. hiftor. conf. Fabric. fupra in catal, Stoicor. h. v. Bayfe diction. voc. Zriffon. not. D. Scripfit librum de fenéclute, citatum a Cicerone de fenect. cap. 1. fin. eumana.] “ΖΠ απ: Zbderiter.. Laert. YX. 6r. [Caecilius in Minut. Fel. Octauio V. fqq. Zeumann.] Caffus, Pyrthonis. Laert. in Zenone, Galenus: in hypotypofi empirica cap. 3. [Menag. ad Laertium IX, 16. fin. pag. 444.] ud Cornelis Celfus, de quo Quin&il. X. v. Scripfit nom parum multa: Coruelius Celfus, Scepti- cor fiquutur, mo fine cultu ac nitore, Dionyfius Afegeus, de cuius Δικτυακοὶς Phot. cod. CLXXXV. CCXI. Diofcorider, Cyprius, '"Timenis difcipulus. Laerz, IX. τις. FEubulur, Alexandrinus, Euphranoris difcipulus. Laert. IX. 116. Euphrauor, Seleucius, ''imonis difcipulus. Laert. IX, ri5. KEurylochu:, Pyrrhonis difcipulus, Laert. IX. 68. idem forte, quem fupra retuli in Epi- cureis. De Fauorino ct aliis Academicis, qui ad Scepticos accedebant, dixi fupra cap. III. [vide pag. 173. de Fauorino. Heocctaeus Abderites.. Loert. YX, 69. ibique Menagius; Pyrrhonis difcipulus, [Ton/iur I. 19, 3. p.122. Hecataei, bderitae, philofophi et hiflorici, eclogae etc. cum notis Petri Zor- mii, Altonae 1730. 8. pag. 5. prolegom, et pag. 1. notarum: Biblioth. gcrmaniq. tom. 3r. pag. 100. Cunacur de republ. hebraeor. lib. I. cap. 2. pag. 9. αν]. Heraclides, Ptolemaei, Cyrenaei, auditor. Laert. IX. 116. Herodotus, " vx -— S d - -- ! « VoL 7. n. 510 6 }29 CATALOGVS SCEPTICORVM —— LibIlLe ΧΙ, 623 - Herodotus, Ατιεὶ F. praeceptor Sexti Empirici, Menodoti auditor. Laert. 1X. 16. [medicus quoque. vid. Zreirhauptii diff. praef. Heuimanno de claris Tarfenfibus, 1748. p. 13.} [De Zudavis Scepticis vide 7/70///i biblioth. hebr. tom. I. p. 914. eumann.] ' JMenodofur, Nicomedienfis, Antiochi, Laodiceni, auditor. Laerz. IX. x16. [Galeaus εἰσουγωγὴ cap..4- 7.] Jilnafzas | Eufib. XIV. praeparat. pag. 731. Naufiphanes, "Teius, quem ferunt auditum ab Epicuro. Vide, quae fupra hoc ipfo capite δ. τ. [Diog. Laert. X. 102.] : Nicolochus, Rhodius, "Timonis difcipulus. Laert. IX. τις. ANuueniur, Pyrrhonis auditor. Laert. IX. 68. 102. 114. diuerfus a Numenio Apameenfi, vt notat Zon/iur MI. 1o. 4. [ Roffius comm. Laert. pag. 205. fupra vol. II. p. 854 fq.] [Philinur. Galemur εἰσ γωγὴ ἢ Ἰωτρὸς cap. 4.] Philo, Athzuiznfir. Laert. IX. 67. et 69, [Zonffus VI. τ: 4. pag. 142.] Phlomelur, cuius meminit Eufzbius XIX. praep. pag. 731. [Pilatur. conf. acta philof. tom. II. pag. 49. J//ollii comment. Heumann.] Praylur, "Troaden(is, "T'imonis difcipulus. Laert. IX. 115. Ptolemaeus , Cyrenatur, qui 'Timonis haerefin reflaurauit, auditor Eubuli. 'Laerf. IX. τις. et 116. e Python, ad quem fcripfit Timon. [1] Fabric. an potius Pyrrhon, Πύῤῥων, iunior, qui, te- flibus Suida h. v. tom. III. pag. 246. et Eudocia pag. 398. fuit Phiialius, "Timarchi filius; difcipulus Timonis philofophi? Harl. Sarpedon, Ptolemaei, Cyrenaei, auditor. Laert. IX, 116. Saturnimur, ὁ Κυϑηνᾶς» Empiricus, Sexti auditor, Laert. IX. r16. [Serapion, Alexandrinus. Galenur loco antea memorato.] Sexiur Enpiritur, cuius fcripta exflant, De eo dixi infra libro IV. cap. 18. Fabric, vol. lll. pag. 590. in primis pag. 591. not, 6. vbi plures Sexti recenfentur. adde catal. Stoi. corum, voc. Sext etc. Zon/rum VII. 12, 7. pag. 68 fq. Fabrir. in Prolegom. ad Sextum Empiricum, Zenagium ad Diogen. Laertium pag. 443 fq. edit. Meibomii. Sexiur, Libyeus, philofophus, cui Suidas et Éudocia pag. 387. tribuunt σκεπτικοὶ ἐν βι- βλίοις ἐ et Πυῤῥωνεια. conf. vero Fabric, et Menagium ll. citt. Harl, Theodas, (Θετώδας) Laodicenus, Antiochi difcip. Laerz. ibid. [contra hunc fcripfit Thieodo- fiur, Pycrhoaius, qui mox fequitur. vid. Suidas gecdoz.] Tlaeodofur, σκεπτικῶν κεφαλαίων Ycriptor.. Laert. 1X. 20. De hoc Theodofio dixi capite de allronomis , praefcntis libri $. 16. Timon, Phliofius, difcipulus Pyrrhonis, cum antea in theatris faltatorem egiffet, animam adpulit ad philofophiam et Stilponem primum, deinde Pyrrhonem audiuit, clarus fub Antigono, rége Macedoniae et Ptolemaeo Phüadelpho. [Docuit circ, Olymp. CXXVII. vid. 24 Lib. 111. c. ΧΙ. CATALOGVS. SCEPTICORVM Vol.TI. p. 820 - wid. Fabric. ad Sext. Empir. Pyrrhon. hypot. I. cap. 33. fect. 223. pag. 58. vbi de Ti- mone eiusque Sillis agit.] Summam eius philofophiae breuiter exponit Ariflocles apud Eufobium XIV. praeparat. cap. 18. pag. 758. [Idem fuit medicus, et filium, Xanthum, docuit artem medicam, teíte Laertio IX. τοῦ. vbi - de Timone agitur fufius, et Menagius plura de illo eiusque fcriptis adnotauit. — Anti- gonus Caryflius: inter vitas eruditorum, etiam 'Timonis vitam confcripíit. vid. Hierom. in praef. de feiiptor. ecclef. qui, vti Zdthenaeur X. pag. 438. eum Φιλοπότην fuiffe tra- dunt. infuper de hoc Timone vide fupra, in vol. Il. inter '"Tragicos aeque ae Comi- cos h. v. tum pag. 616 fq. de Xenophane; nec non pag. 675 fq. de "Timone Milaathro- po. vbi plures Timones recenfui. lis, quae ibi fcripta funt, addantur de &esne/ Re- cherches fur Timon le Mifantrope, in Mem. de l' acad. Par. des Infcr. vol. XIV. pag. 14 fqq. — fupra vol. 1. pag.368. $. XIX. J/aac. Cafaubon. de Satyrica Graecorum poefi etc. lib. IT. cap. 3. pag. 220 Ídq. ibique notas, edit. Rambachii, 7""o[fium de poe- tis graecis cap. VIII. pag. 62. et de lectis philofoph. cap. 20. δ. 9. S£anleii hiltor. philof. tom. III. part. XI. pag. 55 fqq. edit. Venetae. Drucker. I. pag. 1325 fqq.. inprimis M. Ifaaci Frideriri Langheiurich ΠῚ. dif. de "Timone Sillographo, Lipf. 1720. et 1721. qui de Timonis vita, dogmatibus fcriptisque vberius disputauit eiusque collegit fragmen- ta. Harl.] : ; : Timonis Πύϑων [genere heroico.] Ewfib. pag. 761. Laert. 1X. 76. et 105. πρὸς Πύϑωνο- Laert. 1X. 67. Ποὸς τὲς φυσικός. Sextus Empiricus YII. contra mathem. fedt. 2. [ibique not. Fabricii - pag. 310.] Σίλλοι libris tribus, quibus philofophos dogmaticos praecipue derit, etfi οἱ κατοὶ πάν- τῶν ἀνθρώπων βλασφημίαι dicuntur Ariflocli apnd. Eu/tbiusi pag. 761. adde pag. 763. atque ad Laert. IX. 11. et lonfium II. 3. s. pag. 153 fq. Fragmenta habes in H. Ste- phani Poefi Philof. 1574. 8. atque inde in Horatio Dan. Heinfii Lugd. Bat. 1612. 8. Apol- lonidis, Nicaeni, ὑπομνήματα in Timonis cjAA2c, "Tiberio Caefari infcripta, memorat Laertius YX. 109. Confer Jonfium (III. 3, x. pag. 11 fq.] Sotionemzregi Τίμωνος σίλλων Athen. VIII. pag. 336. Fabric. De originatione voc. Σίλλοι vid. Hewflorhuf. ad Pollu- cis Onomaft, lib. IX. fegm. 148. Langheinrich. disp. 1. p. 28 fqq. qui etiam docet, quo- modo Si/li, h. e. maledicta, irrifiones et mordaces fermones, heroico fcripti genere, ex perpetuis fere compofiti parodiis, ex Homero inprimis defumtis (conf. fupra in vol. I. pag. 551. et indicem fcriptorum, ab Euflathio citatorum, in vol. I. pag. 499. voc. Timon. Athen, XV. pag. 699. Eufzb. praep. euang. XV. pag. 855.) a fatyrica fabula dif- feran. Conf. Roffi commentatt, Laertian. pag. 176. pag. 182. (vbi notat, Ariftoclem apud Eu/zbium praep.euang, lib. XIV. cap. 18. Timonis ὠργωλέας παρωδίως dicere.) p. 244 fqq. vbi oflendere conatur aduerfus Stanleium, Fabricium, Menagium aliosque verba Diogenis Laertii VII. fect. 112. ὁ δὲ ὃν φιλόσοφος etc. non de T'imone, Phliafio, fed de Timone Mifanthropo effe intelligenda: denique pag. 27. 44. 68 — 70. et 193 — - 195. Timonis verfus profert eosque partim corrigit, partim interpretatur. Toup. in Emendatt. in Suidam et Hefychium,. vol. IV. pag. 60. in Hefychio voc. Z/AA«s corti- - git ἔμμετρον σκῶμμα pro vulgato ἔμμετρον, σκώμμο. Harl. Ἰνδωλμοί. t ΜΟΙ. ΠΙ p. S20 P tet " MEGARICI SIVE DIALECTICI Γι, ΠῚ τ. XI. 65; ^ . "hégAge Laert. TX. ὅς. εἰ 105. male.apud Sextum pag..442. contra Math. ἐν τοῖσι δήμοις pro ἐνδωλμοῖς, νῖ iam viris.doctis obferuatum. [genere elegiaco fcripti.] ᾧ "Iragoediae LX. et Dramata Satyrica ac Comica XXX. Laert. IX. 110. vbi praeterea eius- | dem ἔπη et xivaides, h.e. heroica et cinaedica carmina cominemorat. Quae porro | profa Ícripferit, mox ex Antigono Caryflio, qui eius vitam compofuit, ait acceífiffe ad ἐπῶν, (forte sio fcripferat Laertius,) millia viginti. Ex hjs fuere, ni fallor: AexeziAncs ἢ περὶ δείσνο. Laert. IX. τις. [vid. Langheinr. disp. I. pag. 27. et disp. 11. pag. τς fq. Ilegj οὐτϑήσεων. Laert.IX. τος. [et κατὰ σοφίας. vid. Langheiarich. disput. I. 4 pag. 27.] Xanthus, "Timonis filius ac fucce(for.. Laert. IX. 109. Zuuxippus, Aene(idemi difcipulus et ciuis, h. e. patria Gnoffius. Laert. IX. 116. Ztuxir, Aenefidemi difcipulus et ipfe, Laert. IX. 106. vbi citatur eius liber-zeg! διττῶν λόγων. Auditor itidem Zeuxippi, cognomento γωνιόστες. id. 116. De recentioribus quibusdam Scepticis infra in Sexto Empirico dixi lib. IV. VL De Whigariir, .qui et. Dial&izi pofiea, «tque Eriffici diBi. [E.P T M E T R O N | De hac fecta eiusque auctore vid, JJ/ogen. Laert. V. fect, 106 — t1. ibique interpretes, praecipue Menagium, J^ojjium de philofophorum fectis, cap. IX. $. 1. pag. 62. Bayle Di- Klion. voc. Euclide, tom. If. pag. 414 — 416. qui quoque AJapin. iudicia in Reflexions fuc la philofophie nr. 28. pag. 353 fu. et in Reflexions fur la Logique nr. 3. pag. 372. corrigit, idem in art. Sti/pon, Stanleii hift. phil. part. ΠῚ. Z. G. J/aích. parerg. academ. pag. 5og Íq. Drucker. hiftor. crit. philof. vol. 1. pag. 610 — 613. et vol. VI. pag.225 fq. Gedicfe in M. « Cic. hiftoria philofoph. antiquae pag.113——124. Gurlitf. in fciagraphia hift. philof. pag. 6o fq. Meinerf. in hiftoria de ortu.et progreff. doctrinarum apud Graecos et Romanos tom. II; pag. 636 fqq. ΠΗ. Io. Cafpar. Guntheri diff. de modo disputandi megarico. Ienae 1707. 4. Io. Ern. Imman. IV'alchii comm. de philofophis veterum eriflicis. Ienae 1755. 4. G. L. Spalding. disp. vindiciae philofophorum megaricorum. ^ Subiicitur commen tarius in priorem partem libelli de Xenophane, Zenone et Gorgia. Halis Sax. 1792. 8. Harl.] ! : Euclides, Megareus, (diuerfus a geometra, cum quo paffim confunditur vt [IP] ἃ praeftan- tiff. Sponio p. 141. Mifc.) difcipulus Socratis, conditor Megaricorum difciplinae, quam nobilem nec multum a Platone diíTenfiffe tradidit Cicero II. "T'ufc. Euclides id effz fum- snum bonum dixit, quod fizile fit et idem! femper, vt notat La&fantius ll 12. ex Cic. IV. Acad. quaefl. [cap. 42. vbi vid. Dauif.] Parmenidis fcriptis cumprimis delectatus eft, tefte Laertio 11. 1906, Xenophanis etiam ac Zenonis Eleatae feclator. Cic.II Tufc. [Hine Vol. 111. Kkkk illorum τ 62:6 — Lib.lII. c. XI. MEGARICI SIVE DIALECTICI - Vol 17. p. 8210 822 illorum fectam continuaffe videtur Ga//zudo lib. Y. cap. 3. pag. 40. logicae, Opp. tom. L. et Bayle 1. c. voc. Euclide.] | Qui et ipfe Zeno a quibusdam auctor Eriflicae difciplinae dicitur, τῆς &gisixs ἀρχηγὸς» vt ex auctore Ηἰογῖδα philofophicae , quae inter Ga- leni fcripta legitur, iam notarunt viri docti. — Vide Z/offm de fectis cap. ΧΙ. Scripfe- rat hic Euclides dialogos fex, quorum hi tituli apud Laertium Il. 168. exflant;; Aoge- ποίας, Αἰσχίνης. Goii£, Κρίτων, ᾿Αλκιβιάδης. Ἐρωτικός. [conf. fupra, in vol. II. pag.715 fq.] Reliquorum dialecticorum nomina haec funt: Jicimur, rhetor eximius, Stilponis auditor. Laert. 1L. τπ4. Fabric, — Diuerfus ab illo fci: mur, hiftloricus, Siculus, incertae aetatis, forfan pofl Chrifti tempora. vid. fchol. TAeo- eriti Y. 65. At henacur X. cap. 10. pag. 441. //offiur de hiflor. graecis lib. IV. part, III. peg. sor. Doruilliur in Siculis pag. 246. Mongi*or. bibl. Sicul. tom. I. pag. 13. Meinerf. hift. doctrinar. apud Gr. et Rom. tom. I. pag. 591. not. Har. " Zlexinur, Klienfis, difcipulus Eubulidis, propter natum ad contentiones ingenium dictus '"EAeyfves. | Olympiacom fectam inflituere quum vellet in Olympia, a difcipulis de- fertus periit. Scripfit aduerfus Zenonem, Citieum, cuius profeffus aduerfarius fuit, et contra Ephorum, hifloricum. Laert.ll. 109 fq. Aduerfus Alexinum fcripfit Arifto, Chius. id. VII. 165. [ Cicero acad. IV. 24. in eo, et Stilpone ac Diodoro notat contorta et acu- leata fophismata. | Contra fenfus disputaffe videtur. Harí.] "ntipater, Cicero Lucullo, Stoicum innuens, qui et ipfi plerique dialeclici. "Apollonius, Cronus, Eubulidis auditor, Laert. Il. 111. de quo in cap. de Apollonio Rhodio. archidemur, Cicero Lucullo, Stoicum innuens de quo fupra cap. de Stoicis, riflider, Laert, 11. 113. "driffeteles, Argiuus, dialedticus. Plutarch. Arato pag. 1028. et p. 1047. Laerí. II. 115. Hunc refpici in dialogo Stilponis, cui titulus Ariftoteles, lonfio vifum. — — , Artemidorus , cuius librum aduerfus Chryfippum citat Laert. IX. in Protagora 53. Clinomachus , "T hurius. Laert. Y. 122. Clitomachus eidem lib. I. fect. 19. Clitarchus, Ariftotelis primum Cyrenaici, tum Stilponis difcipulus. Laert. IT. 113. Crates, Stilponis auditor. Laert. M. 114. et 117. vbi videtur a Cynico diflingui. Diniar, Sicyonius. Plu£arch. Arat. pag. 1028. Diedorur, Cronus, Apollonii difcipulus, de quo dixi fupra in catal. Stoicorum, et infra in cap. de Diodoro Siculo. [Cirer. acad. quaeft. IV. 42. et 47. vbi vid. Dauif. qui ibi Dio. dorum pro Diodoto repofuit.] - ; ' Dionyfius , Bithynus. Strabo XII. p. 566. quem "Theodorus, atheus, audiuit. Laert. it. 98. Diphilus, Bofporianus, Euphanti et Stilponis auditor. Laert. Π. m3. [δ] —...« Eutulides, Milefius, difcipulus Euclidis, praeceptor Alexini et rhetoris Dàifofihenis, ὑβοι- s;xos in Ariflotelem aliosque. Vide Zor/fum [I. 13, 4. pag. 83. I. 20, 2. p. 126. Captio- Ía eius argumenta. notant viri docti ad Laert. VM, 10g. VII 187. [adde Zag/z dict. voc. Euclide not. D. J/aich. parerga acad. p. 5o9 fq. Brucker. Y. 613 1q.] Euphantur, Vot ΠΡ. 822} 823 MEGARICI SIVE DIALECTICI .— ζ|. 111.ε. ΧΙ, 62] Euphkantus , Olynthius, Eubulidis difcipulus, fcripferat librum infigzcm de regno ad Anti- gonum, regem, quem inflituit, tum tragoedias et temporis fui hifloriam. Laert. lI. 110. Heraclides, Bareyleites, qui contra Epicurum fcripfit. Laert. V. 64. Idem, vt videtur, Heraclides, contra quem fcripfit Chryfippus. Laert. VII. 198. liihyas, Metalli F. Fuclidis difcipulus, ad quem Diogenes, Cynicus, dialogum fcripfit Lazrz, II. 112. praeceptor. "'hrafymachi , Corinthii. id. 113. (4then. VIII. pag. 335.] Mietrodorurs ,75 Θεωρημωτικὸς» '"Theophrafli primum, tum Stilponis auditor. Laer. ΤΙ, 113. Ita apud Jufinum Martyr. in dialogo cum "Tryphone pag. 218. ϑεωρηματικοὶ legendum pro ϑεωρητικοί. / JMMufoniur, Stoicus: etiam dialecticus Suidae dicitur in Mac. JMyrmex, Exaeneti F. difcipulus ex aduerfario Stilponis. Laert. IT. 113. et Hefychius illuftr. in Στίλπων. licet Steph. in 'Evezoi male legat ἐξ £ver&, pro E£soére, vt If. Cafaubono obferuatum. Panthoedus, Lyconis, Peripatetici, praeceptor. Laert. V. 68. contra VII. 193. Pafitles, Euclidis difcipulus, Cratetis, Cynici, frater. Laert. VI. 98. Philippur, Megaricus. Laert. IL. 113. Philo, Diodori, Croni, difcipulus. Zaer£. VIT. 6. Hunc Zonffus [II r, 7. p. 142.] eumdem putat cum Philone, Athenienfi, de quo paullo ante in Scepticis. Philonis, Dialectici, Menexenum citat Clemenr Alex. IV. Strom. pag.523. Eadem referens Hieromymus 1. contra louinian. Philonem Carneadis magiflrum adpellat. [ Cicer. quaeft. acad. IV. 47. ibique Dauif.' Brucker. I. pag. 616.] Philovicus, Dionyf. Halic, in vita Ifocratis tom. Il. pag. 99. Phrofidemur, e Peripatetico Stilponis auditor. Laert. IT. 114. Simmias, Syracufanus, Ariftotelis primum Cyrenaici, tum Stilponis auditor. Lact. II. rr5. quem fcripfit Chryfippus. et 114. Stilpo, Megarenfis, de quo dixi lib. IT. cap. 24. S. 43. [vol.II. pag. 7:9 fq.] — Fuit aequa. lis Theodori, athei, fub Demetrio Poliorcete, Antigoni filio, et Ptolemaeo, Sotere, qui ambo patriam ipfius quum cepiffent, Stilponi propter fapientiam pepercerunt. . Fabric, conf. Ciceron. de fato cap. 5. ibique Dauif. coll. P/utarcho aduerfus Colotem pag. 119. C. — JBrucker. Y. pag. 617 fqq. Bayle dict, νος, Stipon. vol. III. pag. 282 fqq. — Num atheus fuerit, nec ne, diífentiunt eruditi. vid. Bayle et quos memoraui fupra vo]. IT, pag. 720. adde JMcinerf. 1. c. pag. 640 fq. Hart. Thraf4machur , Corinthius, Ichthyae difcipulus. Laert. 11. 113. Timagorar, Gelous, '"Theophrafli primum, tum Stilponis auditor. Laert. TI. 115. Zeno, Phoenicius , Stilponis difcipulus. Laert. IT. 114. . Sed et a Zenone, Citieo, [1] audi. tum Stilponem notat id. 120. quo minus mirum, quod inter Stoicos multi fuere, qui Kk kk 2 dialecticis ΄ 628 Lib. III. c. XT. VARIAE SECTAE PHILOS. "Ln NE p. 823 dialeclicis fiue eriflicis tricofarum et fubtilium disputationum ftudio neutiquam ce- derent. — [ta Chryfippus ἐπίδοξος ἐν τοῖς διωυλεκτικοῖς. Lasrt. Vil. 180. et Stoicorum * ^ , ^ 4 * - (Y? . - Ícitum, Διωλεκτηκὸν μόνον &ivo vov σοφόν. id. 83. confer doctiflimi Menagii notas pag. 122. et 296. Kduerfus dialecticos libros HI. fcripferat Arifto, Chius, Stoicus. Eaert. Dialeclicae fuere filiae quinque Diodori, Croni, Jrgea, Z4rtemifía, Menexena, Pottaclea et Theognir, vt e Philone, dialectico, refert Clemens ΕΝ. Strom. pag. 522. His adden- da Nirarefe, Megarica, Stilponis amafia et focrus Simmiae, Syraculani. Lasr£. M. 114. JAihenaeus XML, pag. σοῦ. Νικωρέτη δὲ ἡ Μεγαρὶς 8x ὠγεννὴς ἣν ἑταίρα» ἀλλὼ ἈΟῚ γονέων καὶ κατα πορδείων ἐπέραςος ἣν, ἠκροῶτο δὲ Στίλπωνος τῇ Φιλοσόῷφε. VII. Superfun aliae fectae quaedam, in veterum libris rnemoratae, quas paucis perflrin- gere iuuat. Nam de Zflraficir quidem praecipuis, Parmenide, Zenone Eleate etc. qui etiam ἐλεγκτικοὶ videntur effe adpellati, (vide Menag. ad Laert. lib. I. 17.) didum eft fupra libro WM. cap. XXIV. vbi quoque de Serraticir et plerisque ante Socratem philofophis celebrioribus. De Phaedone item Eleo, a quo E/iacorum fecta, ct de Menedemo Eretrio, Pliffani, qui Phaedonem audiuit, et Stilponis difcipulo, a quo Ere£riaei, Ὡς Pythagoricis lib. 11. cap. XIH. De Zrademitir hocipfo libro cap. IV. de Peripateticir cap. Vll. de Cynicir cap. IX. de Stoiris cap. X. Praeter ca Εὐδαιμονικῶν mentionem ALoeríius facit in prooemio: feet, 17. quos ait cz? διαϑέσεων ita adpellatos. | Mihi autem verba ἀπὸ àyxOéaecy videntur explican- da, ab inffituto , vt εὐδχεμονικὸς philofophus fit, cuius tota. philofophia prae fe ferebat difei- plinam de felicitate comparanda. Golemur hift. philof. cap. 3. ἐκ τέλδς καὶ δόγματος. (Dio- gener Laertiur in prooemio fedt. 17. ὠπὸ diaSécews.) ὥσπερ ἡ Εὐδαιμονική. Ὁ yee ᾿Ανώξαρ- χος T'Aos τῆς κατ᾽ αὐτὸν εὐοογωγὴς τὴν εὐδαιμονίαν ἔλεγεν. Ibidem Galenus, Scepticos, ait, dictos efle ἀπὸ διαϑέσεως. [conf. tabula Cebetir cap. 17. vbi alterae mulieres hilares et ridentes, Opinioner, δόξω, dicuntur perducere eos, qui ad virtutes funt ingrelTi, ad cruditio- nem, ct, dum redeunt, renuntiare, illos iam εὐδαίμονας, beatos efle factos.] Solum ve- ro Zfiaxarchum "), voluptuofum illum Alexandri adulatorem in veterum fcriptis εὐδοέμον εκ nomine venire memini, [apud ZJiog, Laert. IX. 60. vbi de Anaxarcho agitur: conf. Menag.] apud Jf£Aemacum VI. pag. 250. et XIL pag. 548. et XIII. pag. 567. atque ex Athenaeo apud KEuflathium ad lliad. χ΄. pag. 1273. edit. Rom. [item apud Zfelian. H. V. lib. IX. cap. 37. vbi - Kühn. et Perizon. de Anaxarcho plura adnotarunt. adde ibidem cap. 30. ibique interpretes, Tum Sextur Empiricus adu. logicos I. cap. 46. pag. 379. ait, "Ave£eeyov τὸν Εὐδαιμονιακὸν cum aliis (8 στὸ κριτήριον, id, quod iudicat, vbi quaedam notat Fabric. et obferuat, fe. dam philofophorum, quae cum Anaxarcho coeperit et perierit, feclatoribus fuis polliceri felicitatem. Idem Sextus ibid. fedt. 87. et 88. opiniones Anaxarchi refert, fed confer notas Fabricii pag. 387. Eudoría pag. 54. quaedam de eo prodit, et, ἐκαλέτο., ait, διοὺ τὴν ὠπει- Sete (Ε ἀπαϑείαν) καὶ εὐκολίαν τῷ [Dias εὐδαιμιονικὸς ὁ Λνοξξαρχος᾿ διὸ καὶ ἐκ τὸ óds8 δυνωτὸς ἣν σωφρονίζων. — De hoc philofopho, Abderita, qui floruit circ. Olymp. CX. (Diog. I) Alius Znaxarchus, de quo Libanius lib. L epift. ΙΧ. De priore videndus Vonarinus tom. II, 1dag. facror..22. pag. 4. ΝΟ. IT. p.325 824. VARIAE SECTAE PHILOS. Lib. ITI. c. XT, 629 (Diog. Laert. YX. 58.) et inter eos fuit philofophos, quos fecum habuit Alexander M. et quem. Duenocriteum , h. e. pracceptis Democriti imbutum, nominat Cicero "Tufcul. quaefl. IT, cap. 21... (vbi conf. Dauif.) ac de nat. deor. III. 53. vide quoque Zn/Ziu. XII. 15. 4. Plin. H. N. VII. 23. copiofius autem egerunt Brucker. I pag. 1207 Íq. inprimis Zo. Z£ug. Dathe in prolufione de Anaxarcho, philofopho Eudaemonico, Lipíiae 1762. 4. contra Bruckerum potiffimum di- micans. Dathe autem collegit fludiofe, quae de Anaxarcho memoriae prodita funt, eique rationes et teflimoniorum auctoritas, quibus Anaxarchus vcl laudari poffit vel defendi, gra. viores videntur, quam ea, quae ad illum reprehendendum vel adcufandum adferuntur. Ne. gat igitur contra Bruckerum, Anaxarcho illud Eudaemoaici cognomen per irriflonem ab aliis philofophis fuiffe impofitum: et ἐποϑείαν καὶ εὐκολίαν τῷ [2ig intelligit de tranquillitate animi atque conflantia, "um verba gà διαϑέσεων non cum Fabricio noflro vertit ab in//i- zufir; fed cum Aldobrandino ad Laerüum ab adfz&ionibus, h.e. difpofitione quadam animi fiue corporis, feu qualitate quadam. (Ab. adfe£lionibur, n. animi, interpretatur quoque Cuperur, ratus, Eudaemonicos vocari, quia disputabant de beata et felici vita, quam vi- deantur conftituiffe in deliciis etiam, vti haud obfcure pateat ex 4//henaco lib. XII. cap. 12. in epift. ad Fabricium, in huius vita a Reimaro edita, p. 234 Íq.) Porro oflendit Dathe, Ana- xarchum fectae Eudaemonicorum fuiffe quidem addictum ; fed non habendum effe illius, eo antiquioris, parentem; ac verbis tantum philofophiae, quam a Democrito etc. didiciffet, paullulum immutatis, conditorem nouae difciplinae voluille videri. Denique crimen tur. pitlimae adulationis, morum parafiticorum , vitaeque mollis ac voluptariae adcufationem , a fcriptoribus fatyricis factam , a nomine Anaxarchi auertere, et Bruckeri argumenta debilitare ftudet..| Har1.] : Sic Elpifliri philofophi dicebantur, tele Plu/archo YV. 4. fympof. qui nihil magis com- mnendabant atque plenis laudibus efferebant, quam Ípem: haec enim nifi vitam fuauitate faa perfunderet, illam prorfus aiebant intolerabilem fore. vid. Lip/iur ad Senecae epift. 15. Elpiflicus quidam memoratur apud Reinefium Tufcript. lib. IT. nr. «s. Chrifliani poffunt vo- cari Elpiffiri ex Actor. XXHL 6. Contra efAnici vocantur 1 'Thefial. IIT. 13. mom. habentes pem, exfpes. Heum. — qui in actis philof. tom, III. pag. 9u fqq. de hac fecla vberius dis- putat, eamque negat vmquam reuera exílitiffe. Immo vero fufpicatur, Plutarchi loco; a Fabricio memorato, illud nomen Chriflianis propter fpem futurae vitae melioris per irrifionem fuiffe inditum. Ingeniofam illam coniecturam atque interpretationem reiecit Brucfer. in com- mentat. de /r&fa elpiffica, in Mifcellan, Berolinenfib. tom. V. p. 223. rec. in Bruckeri mifcel. lancis hifloriae, philofophiae litterariae criticae, Auguftae Vindel. 1748. mai. 8. nr. VII. pag. 164. et notatos putat Stoicos in qua fententia permanfit in hiflor. crit. philof. vol. I. lib. 1T. cap. 9. et vol. I. pag. 182. Qnae Chr. Gottl. Ioecheri fit fententia, ab eo in programmate, quo aegre careo, de philofophis elpifficis propofita, Lipíiae 1743. fol. equidem dicere ne- queo. Zarl. Sic Pythagoreorum nonnullos vocabant σεβαφικὲς, qui circa Θεωρίαν rerum diuina- rum et τῶν 'σεββαςῶν erant occupati, vt refert fcriptor vitae Pythagorae apud P/Aoftium co- dice CCXLIX. [Metrodorum etiam vocatum effe ϑεωρηματικὸν, paullo ante notatum efl.] Ceteri erant πολιτικοὶ vel μαθηματικοί. ᾿Ανωλογιξικῶν» fiue vt alii legunt ᾿Απολογητι- κῶν, et qui fe φιλαλήϑος profitebantur, (quo nomine Antipho, rhetor [1 et Celfus, Epi- otii Kk kk 3 cureus - " 610.. Lit Hec XI FCLECTICI | Vot, p dal cureus etiam libros ediderunt) mentio exílat apud eumdem JLaertium lib. I. fect. 36. Do- lendum eft, periiffe Συνωγωγὴν Celfini Caflabalenfis , qua omnium fectarum dogmata recen- faerat, tefte Suida Κελσῖνος Εὐδώρε. | Kos mde AeUs , Φιλόσοῷος ἔγραψε συναγωγὴν δογμο- τῶν πόσης αἱρέσεως φιλοσόφων. [adde Kudociam pag. 272. [D. Georg. Philipp. Olearius , Profeffor quondam et "Theologus Lipfienfis, fcripfit prolufionem de philofophis cyclopitis tathedraris et aretalogir, ad monnulla lora auGorums graecorum et. latinorum, Lipfiae 1739. 4. Sed noli peculiares intelligere philofophorum fe- ctas. Nam QCyrlopici illi funt ofores hoflesque verae philofophiae, virtutis iurisque diuini ' atque humani, ventri ac voluptatibus obedientes, qualis Cyclops fuit, ab Euripide in Cyclope v. 315 Íqq. productus, (a quo nomen is fumfit,) et qualem fuiffe putat Epicurum, CafAedrarii philofophi, quorum mentio fuit apud Senecam. de. breuitate vitae cap. X. funt ii, qui in ca- thedra quidem bene docent; fed vitam viuunt, doctrinae haud congruenteto, neque ad amuf- fim virtutis, quam iaclitant praedicantque, morcs exigunt, verba fcilicet tractantes, nou opera philofophiae. — "Tales iam bene deícripfit et fignauit Cicero "T ufcul. disput, lib. II. cap. 4. Atque omni aetate eiusmodi doóctores inter oraculorum diuinorum interpretes non magis quam philofophos multi fuerunt, qui optima de moribus darent ac demonflrarent praecepta decretaque; fed illis ipfi minime parerent. Denique Zfretalogi, (quod vocabulum Romae demum, neque ante Augufti tempora natum eft, fiue id deriues ab eoe7, fiue potius cum Turnebo Aduerf. lib. X. cap. 12. ab adiechiuo, ὠρετοὶ, grata, quae placent, ét λόγῳ.) non veri fuerunt philofophi; fed qui in menfis apud Romanos de virtutibus disputarent ad fui oflentationem et aliorum oblectationem Auguftus apud Suetonium vita Augufli cap. 74. $. 6. dicitur in conuiuiis aut acroamata, et hiflriones, aut etiam triuiales, ex circo, ludios in- terpofuifle, ac frequentius arefalogos; vbi vid. Cafaubon. et Ernefli, qui ad id vocabulum adnotat: , qualis ille apud Plautum miles Pyrgopolinices. Nonnulli philofophos interpre- tantur, Et funt fane philofophi et hodie fere are/alogi: foli fapiunt, foli docti, foli de- monftrare fciunt. — Sed hic ita, vt dixi, accipiendum. * — Sa/ma/iur in "Tertullian. de pallio pag. 334- fcurrarum quoddam genus nomine Aretalogorum infignitum effe iudicat, quod multa falfa de fuis virtutibus praedicarent, ad rifum tollendum. Hos Seneca epift. X XVIIII. vocat circulatorer philofophos : quorum quidem numerus omni aetate fuitingens. ZZarl. De Celtarum Druidibus, Bardis, Eubagibus et Σεμνοθέοις. Indorum Brachmanibus ac Gymnofophiflis, Perfarum Magis, de. Chaldaeis denique et Aegyptiorum fapientibus, dif- íerere non eft huius loci, et multis hic Hylas iam: dictus: pauca illa intelligo; quae de his ex veterum relatione fcimus: nam pleraque de illorum dogmatis totaque difciplinae ration nos etiamnum fugere, haud diffiteor. 5 VIIL Concludet hoc caput breuis fectae ECLEC TI CAE commemoratio, quae a Potamone, Alexandrino, initium cepiffe traditur. Non repetam in praefenti, quae de ea mo- nuere viri docti ad Laert. lib. I. fect. 21. et /7offiur libro de fectis cap. vlt. ac potiffimum Godfr. Olearius. in. exércitat. fingulari, quae latinae verfioni hiftoriae philof. 'Phomae Stan- leii inferta eft. — Tantum notabo, quod res ipfa efl antiquiffima, nec primo Pofamoni, qui Lesbonactis, Mytilenaei, filius, (Suidas in Λεσίββώνα ξ.) et Augufli, imperatoris, temporibus vixiffe traditur, Suid. in Αἵρεσις ac Iorepuov* [vid. fupra in hoc volumine pag. 184 fqq. no- tata;] fed pridem ante eum Pythagorae ac Platoni in mentem venit, et Ariftoteli ac ami tiflimo Vol. II. p. 524 ECLECTICI Lib. 1/1. c. XI. 631 tiffimo cuique philofophorum eft probata, qui in vnius verba magiftri iurare noluere, fed cum varia legiffent vel audiiffent, aut meditati effent, ea quae fibi maxime probarentur, de- ligebant atque in. vnum veluti aptabant corpus philofophiae , aliaque proprio Marte obfer- vata addebant ""), | Pótamon autem primus videtur hoc palam profetfus efe ac prae fe tu- liffe ipfo nomine, fauens alioqui Platoni, cuius etiam libros de rep. commentariis, tefle Suida, illuflrauit. Quum vero edidiffet ςοιχείωσιν fuam, qua, vt eft verifimile, ea, quae ex fingulis philofophis fibi probarentur, fuccincte confignauerat, nemini tamen fere eft pro- batus, quamquam Eclecticam philofophiam poft eius tempora probarunt innumeri fiue Chri- fliani, fiue alieni a Chrifli facris: at nemo voluit dici Potamonius, fiue, quod libris eius, vti Cafaubonus "*) fufpicatur, deeffet genius, fiue, quod non optimo effet iudicio vfus in deligendo, fiue, quod, quum eclecticum profiteretur, gereret fe mifcellionem , κλωϑή- σας ἀσύγκλωξα» atque vnum quidem vultum philofophiae componens; fed eiusmodi, qualis apad Ovidium dicitur habuiffe natura, snrequam difcordia rerum femina non bene iuncltarum digereret in rectum ordincm Deus. [TP] Ceterum Eclecticum fe profitetur Zo. Baptiff. du Hamel libris duobus de confenfu, ve- teris et nouae philofophiae. Giornale di Roma 1670. pag. 15. [Sic prudentiores adhuc phi- lofophi, fuo ipforum ingenio vtentes, nec coeci aliorum adfeclae atque imitatores, ex plu- ribus optima deligere et verum ipfamque naturam expifcari ac fequi folent. [De illo autem philofophandi genere plures egerunt: [vid. J//alchii parerga acad. pag. 833 fq.] ' Jo. Burckard part. MI. quaeflionum de hifloria philofophica , germanice editarum, 12. j 10. Chriffoph. Sturmiur tom. I. Exercitation. academicarum: et de fectatoribus pag. 43 [33 RU Petrus de Villemand:; manuduct. ad philofophiam pag. 76. [Arn. Το ει εἰ di. IV. de natura philofophiae electiuae. Francfurti ad Viadrum 1694. 4. Bockfaal 1695. pag. 220.] lo. Fridemanni Schneideri diff. de philofophia eclectica, ciuilem conuerfationem adiu- uante, -Hslae 1717. 4. Jo. Henr. von Seden epift. de eclectico philofophandi fludio. Lipfiae 1722. 4. 10. Alberti Spier orat. de laudibus philofophiae eclecticae. Altdorf. 1722. [Haec oratio recitata quidem, at typis, quantum fcio, excufa non eft: fed Fabricius deceptus eft infcri- ptione programmatis: ad atmdiendam orationem foll. de laudibus philof. ecl. aufpicandi cauffa habendam inuitat et hot programmate V'ipiani placitum. — de philofophir profz[forum nu- mero mon habendis breuiter illuflrat I. 4, Spies, Altdorf. 1722. Argumentum igitur pro- ' grammatis mm) “Ὅσα ergut ay παρ᾽ ixxcw τῶν αἱρέσεων καλῶς, Ü $9) If. Cafaubonus diff. t. ad Dionem Chryfoft. vt ait Clemens Zllexandr. I. Strom. pag. 188. edit. vbi dicit, Potamonem, Dionis et paucorum fimi- Pari. "Tum τοῖς yap Íxvrds ὠπό τινος αἱρέσεως ἄνα- lium exemplo motum, eam philofophandi viam γορεύσασιν ἀγωνίζσϑαι πρόκαται περὲ πάντων τῶν κατὼ inítituile, At enim Dionem Potamon aetate an- τὴν αέρεσιν, εἰ καὶ jandenilnv ἀναγκοίαν ἀκολχϑίαν ἔχα — teceflit, πρὸς τὴν ςοιχεέωσιν, Galen. IX. 7. de dogmat, Hip- pocrat. et Platonis tom. I. pag. 338. 622 Lit.IILc. XI XIT. —— ARISTOXENI MVSICA Nol. 11. p. ass grammatis fuit diuerfum. — Nec cl. J/il/ius in Nürnberg. Gelehrten Lexicon tom. ΠῚ. Ρ. 144. inter Ícripta Spiefiana illam orationem formulis typographicis defcriptam meniorat.] — Zo. Hinr. Zopf comment, de origine philof. ecleclicae. Aphorismata philofophiae eclecticae. Nouv. rep. lettr. 1710. II. pag. 450. [M. 7. Zac. Hofkr disp. de conciliatorum et eclecticorum diuerfa philofophandi ratione. Altdorf. 1742. 4. Harí.] [De fecta ecle&ica, Brucker. hift. crit. philof. vol. IT. pag. 189—462. vbi multus eft de illa, auctore Potamone, de feclae forma, fyflemate, virtutibus et vitiis, fraudibus, at- que feclatoribus, Zfmmonio, Longino, Herennio, Origene, Plotino huiusque fchola, de ZImelio, Porphyrio, lamblicho, JAedefio, Euflathio, Sofipatra, 4itonino, Eufibio Myn- dio, Maximo Ephefio, Prifto, Chryfanthio, luliano apoflata, Euuapio, Hierocde, Piutar- tho Neflorii, Syriano, Prordo, Aarino, lídoro, Dama[tio, Hypatiaque: idem Brucker. in adpendice, f. vol. VI. pag. 360—387. adde Bude compend. hift. philof. pag. 534 fqq. ad Cudigorth. fyft. intellect. tom. II. pag. 753 fqq. /Morhemii comm. de turbata per recentio- yes Platonicos ecclefia etc. Harl. Hifloire critique de lElectisme, ou des nouveaux 'Plato- nicienf. T. IIl. MDCCLXVI. Avenicne.] CAPVT XII (elim Z) DE ARISTOXENO ET ALIIS MVSiCIS. I. De Arifloxeno et eius libris III. Harmonicovum. W. Scripta riflexeni deperdita. ΤΙ. Scripta siia Euclidis, Theonis Smyrnaei, Plutarchi, Ptolemaei, Nicomachi, Porp'yrii, et Pfelii, de quibus alibi ditum... 1V. De Zirifüide Quintiliano. V. De Bacchio, mufico et aliis huius nà- minis, ac de hymnis tribss Dionyfii, mvfci. NV. De Zllypio, muico et Alypiis alis. ὙΠ. De Gaudentio. — VIII. De Manuele Bryennio. ΙΧ. Scriptores veteres de Mufica, qui intercide- runt. — X. Alii, qui adhuc delitefcere traduntur MSti in variis bibliothecis. XL Scriptores de Muficis deperditi. Xl. Recentium [cripta quaedam de antiqua mufica. [Cum fupplementis G. €. Haríes.] [PROLEGOMEN A. Dy mufica veterum, inprimis apud Graecos, de eius hiftoria, pracflantia, comparatione cum recentiore, indeque orta controuer(ia tot exflant Ícripta maioris minorisque pretii ac molis, vt vel eorum enumeratio plagulas aliquot impleret, atque molcfta foret lectoribus. Neque vero opus efl, vt omnium illorum commemoratione tempus et chartam perdam, quod iam plures VV. DD. vel hiftoriam inufices compofuerunt , vel fat copiofos indices fcriptorum de mufica confecerunt. '"lalem igitur indicem dedit Fabririus in bibliographia: antiquaria: quosdam, huc pertinentes, libros habuit bibliotheca Bünauiana, (vid. Catalog. illius, tom. I, p. 698— 102.) Multo plures laudauit il]. Blanknburg ad Sulzeri Allgem. Theorie der fchó- nen Künlle, voc. Muf, tom. III. p. 365 — 384. (ed. primac) Sed omnium diligentiam fupera- vit Forkel, qui, ipfe artis muficae fcientiffimus, tum infigni illius peritia atque exercitio, tum libris, ad artem et hiftoriam illius pertinentibus, a pluribus annis magnam famam compa- rauit fibi omniaque ENgue 2 hiftoriae muficae fubfidia indefeffo fludio conquifiuit atque it, in v ine fat grandi: erint, in volumine fat grandi uibs ARISTOXENI MVSICA Li&.IlLc.XIL — 65 "Allgemeine. Litteratur der. Muf, oder. Anleitung zur. Kenntnifr mufitalifcher Bücher, enelche vou den <iflen bis auf die neuflen Zeiten ben deu Griechen, Rómern, und. den meiflen neuern europüifthen Nationen find gefchrieben worden, — Syflematifch geordnet , uud mach Κορ. anlajJung mit Anmerkungen und. Urtheilen begleitet von 1. Nic. Forkel. Lipfiae 1792. mai. g. Pag. 44 — 100. per totum cap. quartum exhibet litteraturam graecae et romanae mufices, et cap. fecundo pag. 14— 30. recenfet eos, qui vniuerfam mufices hiftoriam perfequuti funt. . Idem Fork hiftoriam mufices apud Graecos compofuit. in libro: "Allgemeine Gefthichte der Mufi&, tom. 1. Lipfiae 1788. mai. 4. cap. 4to. Ger. 10. l/offiur in variis libris, de quatuor artibus popularibus, grammatiflice, gymna: flice, mufice et graphice, cap. quarto; — de vniuerfae mathefeos natura et conflitutione, cap. 19. 20 — 22. 59. 60. — tum de artis poeticae natura et conflitutione, per aliquot fectio- nes, denique, poeticarum inftitutionum libr. III. cap. II. et III. de mufica antiquiorum, prae. cipue Graecorum agit. "Tanta librorum copia memorabo pados eosque potiores aut recentiores. ZIntoine T'ver Goguet de l'origine, des Loix, des Sciences, des Arts, et de leurs pro- grés chez les anciens peuples. Parif. 1758. 4. IlI. tom. germanice vertit Georg. (με. Ham- berger, Lemgou. 1760 — 1762. III. tom. 4. . Fouffzr Memoire fur la Mufique des anciens, οὗ l'on expofe le principe des propor- tions authentiques, dites de Pythagore, et de divers Syftemes de Mufique chez les Grecs, les Chinois et les Egyptiens. — Parif. 1776. 4. Charles Burzey: a. general Hiftory of Mufic from the earlieft ages to the prefent Pe- riod. To which is prefixed a Diflertation on the Mufic of the Ancients vol. I. Londini 1776. 4. cum VI tabulis aeneis. (Differtationem praefixam in germanicum fermonem tranftulit et feparatim edidit cl. E/zienburg, Lipfiae 1781. 4.) — vol.lL ibid. 1782. — vol.llI. 1789. — vol. IV. 1789. 4. conf. Forkelii biblioth. criticam mufic. (germanice fcriptam,) tom. III. pag. 117 fqq. Dr. Browws Betrachtungen. über die Poefíe tid. Muf, nach ihrem Urfprunge, ihrer Vereinigung , Gewalt, Wachrthum, Tyenuung und Verderbnifsr. ,4ur dem Englifchen über- ΠΕΣ, mit Anmerkungen und. zween Znhüngen begleitet vou Io. Ioach. Efchenburg. Lipfiae 1769.9. In praef. cl. Efchenb. editiones, verfiones et controuer(íias inde enatas memorat. A general hiftory of the fcience and practice of Mufic, by Z. Hawkins, Londin. 1776. 4. V. voll. lo. Adams Scheibenr — Abhandlung vom Urfprung und Alter der Mufik, infonder- heit der Vocal- Mufik. Altonae 1754. 8. Frid. Wilhelm Marpurg kritifche Einleitung in die Gefchichte und Lehrfátze der alten und neuen Mufik. Berol. 1759. 8. Claude- Fraonroir Fragtier Examen d'un Paífage de Platon fur la Mufique, in Memoir. de Litterature de l'acad. des Infcript. tom, ΠΙ, pag. 118. ann. 1723. qui quum ex loco Plato- nis male intellecto, lib. VII. de Legg. p. 637 fqq. C. coll. Platonis Protagora pag. 189. edit. Pol. 111. ΕΝ Ficini 64 ΠΟ XII. ARISTOXENI MVSICA Vol. IL p. 25$ Ficini veteribus harmoniae noftrae fcientiam abnegaffet, id Petrum: Ioan. Bureite commouit, vt non folum de harmonia veterum ageret , fed alias quoque mufices antiquae partes pertra- claret, et Plutarchi librum de Mufiea graece cum verfione gallica publicaret eruditisque illu. - flraret adnotationibus, ac de veteribus quibusdam poetis. muficisque docte ageret, in Hifl. de Τ᾿ academ. des Infcr. tom. IV. pag. 116. et in Mem. de Litterature — des Infcr. tom. V. pag. 133 Íqq- 152 fqq. 169 fqq. et 200 fqq. tum in tom. V. quinque dedit commentationes, qua. rum continuationes exftant in tom. X. XIII. XV. et XVI. — Contra Ziureífii recitationem de fymphonia vett. Guil. Hyacinth. Bougcant fcripfit Nouvelles conjectures fur la Mufique des Grecs et des Latins, in Memoir. pour l'hifloire des Sciences et des beaux Arts, — de 'Trevoux tom. XLIX. menf. Iul. 1725. et in Bibl. frangoife tom. VII. Ei tamen refpondit Burette in. vol. VIII. Mem. Parif. pag. 5 fqq. et pag. 63 fqq. eidem, maxime differtationi du Cerceau , S. T. qui in Mem. de Trevoux a. 1729. pag. 69 Íqq. Ian. et pag. 234. Febr. Buret- tium adgreffus.de mufica veterum fuam dixerat fententiam , plura regellit eorumque dubita. tionibus mederi fluduit. 3 "Abbé de Chateauneuf dialogue fur la Mufique des Anciens. Paris 1725. 12. et in Bibliothe- que francoife ou Hifloire litteraire de la France tom. V. 1725. pag. 179 — 277. collatis obfer- vationibus de Mufica, tibia et lyra veterum, ibid. pag.107 fqq- Compara tamen Buretfii obíI. in vol. VIII. Mem. Parif. pag. 21 fqq. De cantu et mufica facra a prima ecclefiae actate vsque ad praefens tempus, auclore Martino Gerbert ; Monaft. et congr. S. Blafii in filua nigra abbate, S. Q. R. I. P. tom. 1. f. typis San-Blafianis. 1774. 4. In quo praeflanti opere auctor cel. hifloriam quidem cantus et muficae facrae ab origine potiflimum perfequitur; at multa quoque alia capita muficae graecae, docte pertractat, multa e codd. mst. eruit, multos excitat viros doctos, de mufi- ca disputantes, et permulta inílrumentorum ac notarum fpecimina paflim curauit aeri in- cidenda. Barthélemy Entretiens fur l'état de la Mufique grecque, vers le milieu du quatriéme Siecle avant l' ere vulgaire. Parif. 1777. 8. lo. Georg. Purmanni prolufionesz antiquitates muficae. Francof. ad Moenum, 1776 fqq. 4- Sed hactenus. Malto plures libros varii generis excitarunt laudati Blankenburg. atque Forkel. Quosdam Fabricius in vltima huius capitis paragrapho memorauit. Quare ad AAriffoxenum ipfum progrediamur. Har] T Antiquiffimus e fcriptoribus Muficis, qui aetatem tulerunt, eft ARIS'TO XENVS, "Tarentinus 2, Spinthari, Mufici, F. qui patris primum et Lamprii, Erythraei, difcipulus, inde Xenophili, a) Cicero de Fin. V. 19. quantum, ait, Zri- lum Ariflotelis. — Píntarch. de mufica pag. 66r. floxeni ingenium confumtum videmus in muficis? vol. X. edit. Reiskit, pag. 666. 667. atque ad Idem rcfert Tuíc. quaeft. 1. cap. το. Ariftoxeni, primum locum Zurette in Mem. de litter. — des quem muficum eumdemque philofophum adpellat, Infcr. tom. X. pag. 369. vbi de Ariftoxeno quae- íenteritiam de animo, ab harmonia mufíica fum- dam adnotat. add. Zos/iss 1. 14, 3. pag. $5 Íqq. tam: pariter ibid. cap, 1$. vbi eum vocat Dicae- Brucker. 1. pag. 1056 fq. Harl. archi aequalem et condifcipulum , atque diícipu- NE mt Vol.ILp. 255 256 ARISTOXENI CODD. MSTI Lib. HT. c. X ΤΙ. 655 Xenophili, Pythagorici, denique [P] Ariftotelis, a quo "Theophraflum fibi in fucceffione praelarum aegre tulit, et in Ariflotelem defunctum maledicta congeílit, fi fides Suidae in Aeisé£. [adde fupra, in catal. Pythagoric, vol.l. pag. 837. dor. pag. 72.] Αἱ Ariflocles Peripateticus, apud Zu/zbiumn XV. 2. praeparat. contra diferte adfirmat, Ariftoxenum διωπαν- τὸς eUQupev Δριξοτέλην, mumigmam mon de Ziriffotele perhonorifite meminiffe. — Succeiliffe autem Ariítoteli Theophraftum dixi Olymp. CXIV. 5. ante Chriftum CCCXXIV. [Codices .MSti, Muficorum graecorum cod. wii paffim euflodiuntur in bibliothecis. | Anglicos codd. quorum collationem acceperat Meibomius, hic ipfe in pracfationibus et notis laudauit, — In bibl. Ambrofiana Mediolan. Zfriffider Quin&il. (vid. JMontfaucon. diar. ital. p. 16.) ibid. Claudii Ptolrinati et Man. Dryennii harmonica, (pag. 15.) — In bibl. J7eronen/i (tefte Maf- tio in Verona iliuflrata, part. Ii. pag. 244.) praeter alios de Mufica libros exftat Zfri/lidir Quin&iliani Mufica e graeco in latinum conuerfa per 10. Francifc. Buranam, Veronenfem, adhortatione Franchini Gaferi Laudenfis explicit XV. April. 1494. — In bibl. Zneta D. Mar- ci cod. CCCXVHI. (catalog. pag. 147 fqq.) funt Ptolemaei Harmonica, cum Porphyrii com- mentarüs: /Manuslir Bryennii Harmonicorum libri MI. Nicomachi Gerafeni Harmouicer enchi- ridion lib. 1. Bacchii r8 γέροντος lfagoge in anuficam; adiecti funt tres hymni (Dionyfii) ad Mufam (in Muficam) et in Apollinem, atque (Mefomedis) in Nemefin. — cod. CCCXXI. Manuelis Brieniii Harmonicorum libri ΠῚ, Pfolemaei Harmonicorum libri III. Porphyrii Commentarii in quatuor priora capita Harmonicorum Ptolemaei, — cod. CCCXXII. Zfri. - füidis Quiucliliani de mufica libri ΠῚ, Manuelis Bryennii Harmonicerum libri IIT. P/utarchi de Mufica; Eurlidis Magoge harmonica et fectio canonis mufici, Zri/foxtmi elementorum harmonicorum libri ΠῚ, 7/ypii introductio mufica; Gaudenzii introductio harmonica; Ni- cemachi Gerafeni harmonices enchiridion libris Π, P£o/eiaei harmonicorum libri ΠῚ. Por- phyrii commentarii in Ptolemaei harmonicorum primum et partem fecundi, vt in editione Wallifit; Oxeniae 1682. 4. — cod. DXCIII. /ypii introductio mufica, (pag. 311.) at in catalogo nulla facta eft mentio codicis faec. XI. — Is codex continet Euclidis, | Arifloxeni, Bacchii, et Alypii opera mufica, extremis autem paginis Ariftoxeni fragmentum e fecundo Rhythmicorum elementorum libro fere totum habet, quod, vt poflea videbimus, primus euulgauit cel. Morelli. — Idem fragmentum et adhuc aliud eft in cod. J/atic. CXCI. faec. XIV. is continet multos Muficos auctores. adde 7/illoifon anecdota gr. tom. ll. pag. 248. qui omiffos duo codd. memorat, quorum vnus eft collectio muficorum, (idem probabiliter, quo víus ef cl. Morellius,) alter comprehendit Euclidis Harmonica. — In bibl. Z7zneta S. Michaelis, (tefte Mittarellio in catal. illius bibl) pag. 70. 973. 982. 7fri/fid. Quin&il. et Pto- lemati harmon. pag. go. Barthii intred. Porphyr. — In bibl. regii Taurinenfir athenaei. eft, tefle catalogo codd. pag. 193. cod. CIIT. /Manuelir Bryennii Harmonica, vbi deeft liber IIT, — n bibl. /MJedic. Florentina, (tefle Bandinio,) tom. Il. pag. 20 fq. /Manuelir Bryennii har- monicorum libri MT. (vbi vid, Bandinii notam;) iterum, ibid. pag. 472. — Idem Zryennii liber eft in cod. Magdalen. collegii Oxonienfis praeflanti, et duobus codd. bibl. Bodlei. e qui- bus edidit Wallifius; vna cum Ptolemaei Harmonicis etc. tom. 1Π. Oxon. 1699. fol. in bibl. Coll. Eman. Cantabrig, Alrifidae mufica. — in bibl, Bodl. Oxon. Zfriflid. Quin&ilianur et "irifloxenur. — In biblioth, Efcorialenfi (tefte Pliiero in Itinerario Hifpan. pag. 157 fqq.) funt ΕΔ codd. 636 Lib. 2II. c. XII. ARISTOXENI CODD. MSTI codd. Zriflidi; de mufica libri ΠῚ. friffoxeni harmonicorum libri 1Π. «ΑἹ Αἰ (et in Clarkii epiftolis de hodierna Hisp. conditione, ex verfione german. pag. 395. ^4/y/i, probabiliter ZIypii) Ifagoge in muficam, Gaudentii harmonica introductio, T'Azenir de muíica, bis. — In bibl. regia Matrit. tefle Iriarto pag. 163 fq. Euclidis lib. de harmonica fub Zo/itai cuiusdam nomine: ita ab initio cod. dicitur; fed Iriarte eum Meibomio adtribuit Euclidi: nam in fine cod. legitur: eayorys οἱομονικὴ suxAeids. — Atque ZojWuur ille fuit librarius Conflantino-: politanus faec. circiter Xll. 1116 exim cod. Euzlidir fz&ioni canonis mufici Veneto adícripfit: Ζώσιμος διώρϑε ἐν Κωνξαντινϑπόλε; εὐτυχές Zofimur eniendabat in Conflantinopoli felici. vid. cl. Morelli pracf. ad Ariftidis orationem Aritoxeni rhythmicorum elem. fragm. p. XXXVII Íq. — In bibl. Lugdunenf Bat. (tefle catalogo pag. 341) inter libros fcriptos a Scaligero le- gatos, /lypii introduct. mufica, Nizomachi enchir, harmoniae, Z4rifloxei harmon. ele- menta lib. II. Z4riffider QuinGiliauur de mufica, Barchii introductio artis muficae,. hymnus in Nemefin; Ὁ. 315. nr. 38. Zriffoxeni libri MI. elementorum harmonicorum; p. 591. nr. 9. inter Voilianos codd. gr. Zfriffoxezi elementorum harmonicorum lib. I. pars, it. p. 394. nr. 68. Porphirii comment, in Ptolemaei harmonicorum lib. I. Bacclii introductio mufica atque Zfri- ffid. Quintiliani de mufiea libri III. et p. 395. nr. 96. Zriffoxeni elem. harmon. libri Il. — In Bibl. electorali Pauariza, tefle catalogo, p. 6o fq. cod. CLIIII. Pfo/emari libii III. de mufica, cum Porphyrii introductione, muficum opus incerti auctoris, Bacchii fenis introduclio artis mu- ficae; p. 68. cod. CLXXV. Zfri//idae Quin&iliani, Man. Brgennii, Eucíidir introduclio harmoni. ca cum eiusdem Kaereaz Κανόνος, Zfrifloxeni, dMlypii, Gaudentii, Nicomachi Gera/eni opp. mufica; p. 69. cod. CLXXVIIL. JVicomachi Gerof:ni enchiridion muficae cum aliis mathcmae ticis libellis. — In bibl. Zugs/fana Vindel. eft Plut. VIL. nr. 4. Zfriffidae Mufica, nr. 7. Pto- lemaei Harmon. cum | enarr. Porphyrii. infer. bibl. armar. L. nr. 65. Niromachi arithm. et mu- fica. — In bibl. Guclferbytana Zfriflidae mufica, eiusdem, et Ptolemaei, Bryennii et Aly- pii mufica opp. — In bibl. Hamburgeufi ex bibl. Vffenbachiana, Nicomachi, Zfriffoxeni et Zlypii mufica opp. Jo. Mrur/ii adnotatt. in hanc triadem : Excerpta et adnotata ad Zfriffidir mufic. et Pryennii harm. Excerpta ex Gatidezzii introd. harm. Variae lectt. ex Euclidis har- mon. codicis Lugd. Bat. — In bibl. caefarca /7indobon. tefle Neffelii catal. zfriffidir Quin&i- liani libri IIT. de Mufica ad Eufebium et Florentium, (part. IV. pag. 9. nr. 1. coll. Lambecii comment. de bibl. Vindob. vol. VII. cod. CXVII. p. 458. vbi vid. Kollarii notam;) — Gau- dentii et Nicomachi harmon. (ibid. pag. 157. nr. 1 et 2.) — Zn. Bryenaii harmonica, f. mu- fices Ptolemaei libri III. cum expofitione Bryennii et diagrammatibus muficis, (ibid. pag. 39. nr.15.) — Eiusdem harmonicorum libri HI. et Porphyrii expofitio in harmonicorum Pto- lemaei librum I. et II. (ibid. pag. 47. cod. LXXVI. it. cod. LXXXVIII. pag. 51. Porphyrii lib.) — fecundum Lambecii cominentar. tom. VII. pag. 463. Porphyrii expofitio in cod. CXVIII. CXIX. et CXX. tum in cod. XXXVIIL. nr. 15. pag. 168 fqq. vbi vid. Kollarii notam, et in cod. CXX pag. 465. 7Manucl. Bryennii harmon. libri IIT. vbi Lambecius praeter ea obferuat, tres Bryennii libros etiam mstos latine interprete Z/nZouio de Zfibertir in. eadem bibl. Caefa- rea proflare, — pag. 466 fq. cod. ΟΧΧΙ, JVicomachi Gerafeni enchiridion harmonices, II. libr. (vbi Ko/larius de editione Herm. Gongauae f. Gogauae latina, quae lucem non vidit, et pag. 90. in nota de Gogauae huius verfione, vti Lambecio vifum eft, Procli comm. in Platonis Parmenidem differit , atque Gaudentii introductio harmonica, vbi Kollarius ex Mei- bomio notat, Zufiasi verfionem , quae in deperditis iam numeratur; pen magis repertum iri, Vol. 11, p. 256 ARISTOXENI CODD. MSTI Lib. 111. c. XIH. 6351 iri, quam Z/bini muficam cum a Bocthio, tum etiam a Caffiodoro laudatam: pag. 469 fq. collato JVe//?/io catal. MSSt. L p. 274. 1V. p. 110. bis JVagi/fri Ioaunir Cutuzelae ars pfaltica cum variis Canticorum exemplis et adiunctis antiquis notis muficis. — In bibl. Parif. tefle Catal. tom. II. pag. 505 fqq. cod. MMCCCCLLI. Pfo/emaei harmonicorum libri ΠΠ. Porphyrii comment. in illos, (qui feorfam quoque eft in cod. MMCCCCLIV.) et P/utarchi liber de qmufica; — cod. MMCCCCLII. Pío/emaci et. Michaelis. Bryennii harmonica. — cod. MMCCCCLHI. Proíemaci harm. libri HI. cum fcholiis marginalibus. — cod. MMCCCCLV. ex cod. Veneto D. Marci defcriptus, “ἤν δία Quintliliaui de re mufica libri III. et totidem, Manuelis Bryennii harmonicorum. — cod. MMCCCCLVI. frifidae, Man. Briennii, Plutarchi, Euclidir, Zdrifloxeni, Alhypii, Gaudentii, Nicomachi, CI. Ptolemaei, Porphyrii et Bacchi fcripta mufica, — cod. MMCCCCLVII. eadem, exceptis Gaudentio et Bacchio. — cod. MMCCCCLVII.. Zfriffidis Quin&iliani libri HT. de mufica, anonymus de rhythmo, Blacchii fen. ad imuficam introductio, et Diong/i hymni, edi Oxonii in notis ad Aratum. — cod. MMCCCCLIX. Zfriffdi: Quintiliani de muftica libri 111. Ptoleiaei harmonicorum lib. III. capita libri IH. nonnulla deflderantur. — cod. MMCCCCLX. Zífypii, Gaudentii, Bacchi, Euclidis, Nicomachi, Ariflidis Quin£il. Manz. Brzennii fcripta mufica: item anony- . mi introduct. harm. liber ineditus, 7/eouir fumma et confpectus totius muficae, et excerpta ex Pappi fcriptis, ad rem muficam pertinentia; ad calcem accefierunt chartae minoris moduli adíutae, quibus continentur animaduerfiones viri in muficis docti, manus latina et recens. Earum animaduerfionum pars infcribitur, reflitutio figurarum libri fecundi apud Man. Bryennium ;- alteri parti infcriptum eft, notata quaedam ad Man. Bryennium. — cod. MMCCCCLXI, JZan. Bryesuii harmon. libri ΠῚ. P£olemaei harmon. libri MI. defiderantur capita duo. — cod. MMCCCCLXII. et MMCCCCLXIII. etMMCCCCLXIV. Jryennii har- mon. libri II. — p. 517. cod. MMDXXXI. Jicomachi mufic. et alia mathematica. — cod. MMDXXXII. Zriflidis Quin&il. de mufica, anonymi lib. de rhythmo, Bacchi fen. introd. ad artem muficam, hymni in Calliopen, Apollinem et Nemefin, editi Oxonii ad calcem Arati, vbi Dionyfio cuidam tribuuntur. — cod. MMDXXXIII. Excerpta ex Zfriffidis Quin- Gil. libris de mufica ete. — cod. MMDXXXIV. continet eruditi cuiusdam Itali notas atque emendationes in Z/rifiidir Quintliliami, Man. Bryennii et Gaudentii harmonica. — cod. MMDXLIX. Man. Bryennii harm. — cod. MMMXXVII. nr. 9. et το Z/ypii fenioris in- troduct. ad muficam, et Z4lypii ifagoge mufica. — cod. MMMXXXI. nr. 7. Jofephi Raren- dyíae lib. de mufica etc. Occurrunt vero (vt paucis et generatim omnia comprehendarm,) in biblioth. Parif. regia codd. tres Z/ypii; decem “γι Πα; Quin&iil. — tres Idriffoxeni, — quinque Zacchii, — duo Gaudentii; — vndecim Manuelis Bryennii; — quatuor Nicomachi ; — octo Ptolmnati harmonicorums; — quatuor Porphyrii expof. Ptolemaei harm. — In bibl. Zfrgentoratenf? fant riffoxenur, AAlypius et. ZAriflider Quin&lil. manu exarati. — In bibl. Bernenfi, tefle Sinneri catalogo pag. 538. cod. Nicomachi Gerafeni harmonices manuale, cum notis marginalibus et figuris, ad muficam pertinentibus, et quaedam lectiones, a Mei- bomiano textu diuerfae, funt excerptae. adde excerpta ex Salmafii epift. paullo infra ad $. V. Harl.) Exflant huius Zfriffoxeni "Aeuovixgv sorxeiov, quomodo vocant Porphyrius, Manuel Bryennius et alii, fiue vt. Proclus IL. in "T'imaeum Ρ. 193. ὡρμονικῆς ςοχοιώσεως Elemtn- L111 5 torum ARISTOXENI MVSICA Tab; Tl1I.e WE Vol. IL. p. 256 638 torum Harmonicorum libri 111. cum Ptolemaei Harmonicis /at/te vteumque ex vnico exem- plari, eoque non fatis integro verfi et editi ab Zfnfonino Gogauino, Grauienfi, Venet. 1562. d : i lgauit Zoh. AMeur. dice Iofephi Scaligeri, fed neglicenter 5) ad 4.0 Graece primus vulgauit Zo/. Meurfius e codice Iolephi Scaligeri, fed negligenter ?) ad- modum defcripto, in quo praeter Arifloxenum, Nicomacham et Alypium, a Mcurlio iun- ctim editos, Lugd. Bat. 1616. 4. *) continebantur Mufica Bacchii et Ariflidis Quinctiliani, vul. gata poft hac a 4M. Meibomio, et fragmenta quaedam alia mufica, adhuc inedita, quse citan- tur ab eodem viro docto pag. 300. ad Ariftidem, pag. 74. ad Ariftox. et alibi, quaeque grae- ce et latine editurum fe recepit. . Addidit etiam notas Meurfius, fed in emendationibus minus fliciter illi res ceffit, propter muficae litteraturae ignorationem. — Adcuratam itaque cditio- nem Arifloxeni erudititl. AMeibomio debemus, qui cum noua vcr(ione fua et notis Harmonica eius edidit e MSto codice, non paucis in locis emendatiora, vfus praeterea duobus Meurfia- nae editionis exemplis, quae cum tribus codd. MSS. bibliothecarum Angliae collata acce- perat. ἃ loh. Seldeno. Amfl-lodami 1652. 4. tomo primo Zfntiquae ZMuficae: autorum | {8- pem), quos ἃ fe reflitutos notisque illuftratos Chriftianae, Suecorum reginae, inferipft. [Ariftoxenus quoque fcripfit de rhythmo: fragmenta feruantur in codd. Vaticanis et Veneto D. Marci. — Jo. Bept. Doni, qui Ícripfit.de prae(lantia muficae veteris, lib. IIT, Flo- rent. 1647. 4. (repet. in collectione eius Operum muficorum a Gorio facta: Lyra barbarina o fieino. iraiiato di Mufica antica etc. lat. et ital. Florent. 1763. fol. Il. vol. conf. Fork«l 1. c. pag. 8r. 85. gr. 96. et faépius,) infpexcrat cod. Vatic. fragmentum verterat atque editurus erat, In fine quidem lib. ΠῚ. de praefl. muficae vet, pag. 265. in indice operum ab illo in- ceptorum, at ad finem non perductorum, occurrit; Jevfto latina Zlriflidis Quin&iliani, Zfri- Jfloxeni fragmenti de rhythinica , aliorumque fanilium. Proriferat ipfe ; (Oper. mufic. tom. L b) Ariftoxenus in fragm. a Morcllio edito pag. 284. citat auc librum I, indicat: περὶ τὸ 3 pj406 μένον πραγματείαν Πανὶ. ς ; c) Arifloxeni, Mufici antiquifimi, Harmoni- corum elementorum libri ΠῚ, Claudii Ptolegiaei Harmonicorum libri ΠῚ. 2z/ri/fotelis de obiecto auditus fragment. ex Porphyrii commeniariis omnia nunc primum latine confcripta. Edita ab "Anton. Gogauino. - Venet. apud Valgris. :562. 4. Hodie parum vtilitatis adfert haec latina verfio. P. Martini in Storia della Mufica, Bononiae, I. tom. 1757. II. tom. 1770. llI. tom. 178r. 4. (de uo praeftamti opere vid. Forkel allgem. Littera- tur der Mufik , pag. 2t fq.) tomo liL. pag. 249. ci- tat editionem Gogauini 1572. 4. quam vero fe ocu- lis nondum vfurpaffe, ait Forkel pag. 46. forfan e(t error typographicus. — Pofthaee illuftrata eft ars libri Ariftoxenei in: 7/ Patritio, ovvero de' Tetracordi drmonici di AriflofJeno , da rc. Bottrigari, Cav. Bol. Bol. 1593. 4. Harl. d) Vide Meibomium pag. 67. ad Alypium. e) Ariftoxenus , Nicomachus , Alypius au&to- res mufices antiquiffimi, hactenus non editi, 70. pag. 195.) AMeurfius nunc primus. vulgauit et notas addidit. Lugd. Bat. L. Elzeuir. 1616, 4. Hari. f) Hi funt praeter Ariftoxemum Euclides, Ni- comachus, Alypius, Gaudentius, PEacchius et Ariftides Quinctilianus, fubiun&o Marciani Ca- pellae, latini fcriptoris, libro IX. (Singulis prae- miffa eft praefatio, in quarum 4ingulis /Meibo- mius de codd. quorum auxilio emendauit aucto- res, de verfionibus atque editionibus, fi quae iam lucem adípexerant, fueque opera differit; fin- gulis fubiectae funt notae, fingulique a nouo pa- ginarum ordine incipiunt. Prius volumen conti- net fex priores fcriptores; volumen pofterius Ari- ftidem Quin&il. cum lib. IX. Marc. Capeliae. 'To- ti operi praemiffa eft longa prae£. in qua Meibom, de conamine Kircheri, quem valde culpat, alio- rumque et de notis fignisque muficis docte co- piofeque agit. Zar/.] "Tertiae etiam partis Mufi- corum veterum, a Mcibomio edendae,; mentionem facit Vic. Heinfius in epift. ad I, Voflium; data 155r. tom, III. Sylloges Burmannianae pag. 600. Sed illa lucem numquam vidit. T ^ Vol. H. p. 256 P 257 ARISTOXENI SCRIPTA DEPERDITA Lib.11].:. XII. 639 p22- 196.) Quod igitur Donius inceperat, id meliore fortuna perfecit cel. Morelliur. | Hic enun vir erudiriffimus, quum codices Marcianos excuteret, incidit in codicem bonum, qui Euclidis, Ariftoxeni, Bacchii et Alypii opera müfica iam edita continet, extremis autem paginis Ariftoxeni fragmentum e fecundo Rhyrhmicorum elementorum libro habet. Poft. haec et illud et aliud adhuc fragmentum, quo caret cod. Venetus, accepit e codice Vaticano defcriptum. — Praeter ea reperit in cod. Marciano DXXIV. Jifichaelir Pjzi/i iunioris opuf:u- lum ineditum huius fententiae Προλαμίβανόμενα εἰς τὴν δυϑμικὴν ἐπιτήμην, in quod ille nonnulla ex Arifloxeni opere ad verbum intulit. — Hoc igitur opufculum et alios, qui de Arifloxeno bene multa in libros fuos deriuarunt, atque praecepta quoque rhythmica ab eo- dem hauferunt, fedulo comparauit, atque vtrumque Arilloxeni fragmentum e codd. illis, graece cum verfione fua lat. et lectionis varietate, iminixtis coniecturis doctisque varii ge- meris adnotationibus et pluribus Pfelli locis cum aliis primus eunlgauit atque librum in- fcripfit: "riflidir oratio aduerfus Leptinem, Libanii declamatio pro Socrate, Zfriffoxeni Rhyth- amicorum elementorum fragmenta, ex bibliotheca Veneta D. Marci nonc primum edit Jacobur JMorelliur eiusdem bibliothecae cuflos. Venetiis, typis Caroli Palefii, 1785. 8. a pag. 267- fraginentum prius; atque poflerius a pag. 292. vsque ad fin. - Innota, pag. 267. fufpicatur humaniffimus Jorelliur, ex elementis Arifloxeni rhythmi- cis haufifle Dionyfium Halicaraa[f/tm de admirab. vi dicendi in Demofthene, tom. VI. Opp. pag. (ποῖ. Reisk. ac Quinc/icu. I. Ὁ. lib. I. cap. 10. Harl.] Meminit operis Arifloxenii de mufica praeter Euclidem, Ciceronem, Plutarchum, Athenaeum, aliosque J/ifruuiur V. 5. Ariftides Quinclilianus, et Ptolemaeus praecipue, qui in Harmonicis fuis: Arifloxenum fubinde refellit, et e Ptolemaeo Boethius, libris de mufi- ca: quemadmodum a philofophis exploditur dogma eiusdem, Ciceroni, Lactantio VII. 15. et aliis memoratum, quo animam nihil aliud, quam barmoniam effe ad'irmauit. Infinita alia fcripferat Arifloxenus, quorum pauciífimorum vel tituli ex(lant, ΠΡῚ fi verum efl, quod Sui- das adfirmat, libros ab eo fcriptos quadringentos quinquaginta et duos, (uon 4052. vt typo- graphi hallucinatione excufum in Ionfii pagina 73.) II. Quae Meurfio in notis ad Ariftoxenum pag. 135 fq. et in bibliotheca graeca, tum Ionfio I. 14. Menagio ad Laertium, mihique obferuata funt, litterarum digefla ordine hic babes : ᾿Αποφϑέγμωτα Πυϑαγορικοί. Stobaetr ferm, το. 41. 99. et 77. vbi liber quartus citatur pag. 457. [Apud Zamblici. de vita pyth. 209 — 214. quod quidem fragmentum, cum eo apud Stobaeum ferm. 99. collatum, Ariftoxeno adferit /Mcinerf. in hift. dogmatum apud Gr. et Rom. I. pag. 437. not.] Περὶ αὐλητῶν 9 περὶ αὐλῶν καὶ ὀργώνων. Athen, XIV. pag. 634. Refpicit Tationur pag. 86. vbi de Anrigenida, tibicine: ΤΊ dé coi xg] κατοὶ Δριπόξενον, τὸν Θηβαῖον Avrrye- yid4y πολυπραΎμον ἐξν 5 Περὶ αὐλῶν τρήσεως, cuius operis librum I. laudat idem Zfthen. pag. 634. Bio; ἀνδρῶν» in quibus vita Pythagorae, Archytse, Hipponis, Xenophili et aliorum Py- thagozi- 619 Lib.IILt.Xl1l. ARISTOXENI SCRIPTA DEPERDITA ὠΦ1.1. ». 251 55: thagoricorum , tum Socratis, [quem cauillatur, Diogen. Laert. VW. 9. Plutarch. de He- rodoti malignit. tom. II. pag. 856.] Platonis, Teleflae Selinuntii, Dithyrambici, multo- rumque aliorum, forte etiam Heraclidis Pontici, Xenocratis ac Praxidamantis, Mufi- corum , tum Lycurgi etc. Vide /"offium lib. Y. de Hift. Graecis cap. 9. atque in pri- mis Jonfium de fcriptoribus hift. philofophicae lib. I. cap. τα. [Z02/i hiftor. peripatet. ab Elswich, editam pag. 388 fq. Bu/ile in vita Ariftrot. pag. 8o.] Non fine fumma volupta- te illud Ariftoxeni opus legi potuiffe, teftatur P/uarchur lib. quod non fuauiter viui poffit fecundum Epicurum pag.1093. Vitam Socratis citat Porphyrius apud Cyrillem VI. in fulianum pag. 184. [Ev τοῖς Διαξτηματικοῖς ςοἰχιείοις y in Elementir eorum, quae interuallis diffinguuntur, ipfe Ariftoxenus in fragmentis, a Morellio editis, p. 294. citat quoddam ἃ fe explicitum : ' nifi pars fuerit operis maioris de Mufica. 7ar/.] Ἐπιμήϑεια. [τὰ enim legunt viri docti locum Fulgentii I. Mythol. cap. 9. vbi de Pro- metheo: Nam et Ztriffoxenus is Epimetheiorum libro, quem fcripfit, fimilia profert. Alü corrupte in Lindofecemiarum [vti typis expreflum eít in. edit, Staueren. peg. 6sr.] vel /i- neofcyemiarum. Frigidum quoque eft, quod in MS. Leidenfi reperit Tho. Munkerus: in liuido fintentiorum libro; et frigidior eiusdem libri veteris gloffa: im qua di/putat de liuore, id eff inuidia. Fabric. [Semfer in Mifcell. lectionibus, fafcic. IT. pag. 28. acute fufpicatur, graecum titulum in Fulgentii loco intercidiffe, et tantum latinum haberi, ab imperitia ita peruerfum. Feiffe, opinatur, haud dubie in (latine) commixtorum libro, ad quam lectionem illud Lindofzcemiarum: proxime accedere ipfi videtur, graecum au- tem titulum fuiffe συμμικτῶν. qui paffim laudantur. Zarl.] 'scgiog. Suid. Vide infra Ὕπσομνήματα ἱφορικοί, et paullo ante in Βίοι. Πεοὶ Μεσικῇς, libri de IMufica, ab Harmonicis diuerfi, in quibus alias partes muficae rhyth- micam, metricam, organicam, pocticam et hypocritiam, tum et hiftoriam muficam tradiderat, — Vide /eibomiusm ad Ariftox. pag. 78, Jonfium pag. 78. Zriffoxenus. ἐν τε- vere περὶ μεσικῆς. then. XIV. pag. 616. in quarto περὶ ueAczrcizze laudatur a Por- phyrio ad Harmonica Ptolemaei p. 298. — Refpicit forte Suidas in Σκολιόν. [IP] Fabric. — [Plutarchus de Mufica pag. 666. vol. X. edit, Reiskii citat Zriffoxemm ἐν τῷ πρώ- TO περὶ Μεσικὴς de Olympo, auctore lydii modi et de Sapphone inuentrice mixoly- diae; ibidem eumdem citat £y τοῖς izogiecis τοῖς eieovikcie. Δα idem opus pertinuiffe videtur, quod ibidem pag. 667. Zfriffoxenus ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν μεσικῶν, im fecundo swificarum rerum libro Ícripfiffe, ibique perperam culpaffe Platonem fertur, pag. Tot. dicitur ὁ ἡμέτερος Δριφόξενος. Harl.] [Περὶ τῆς μεσικῆς ὠκροούσεως., de cuditione mufca, fcholiafles ad Platonis Phaedonem ineditus, cuius locum longiorem e codd. Marcianis pofuit cl. /MMorzliur in praefat. ad Ariftidis orat. — Ariftoxeni fragin. pag. XII fq. nifi quoque id fuerit peculiaris feclio maioris operis de Mufica. Nam fingulas partes capitaque peculiarem habuiffe infcri- pronem, eft credibile. Har.] ΤΙαιδευτικοὶ νέμοι. — Laudat πρώτον νόμον 7r:adeur iy ZImmonius in Aidus , [vbi vid. 77af- ckenar.] refpiciuntque fcholia graeca ad Hefiodum pag. 54. a. 81. b. Librum decimum Laertius VM. 15. Iourikci Lo CERNI PERPE Vol, IL. p. 253 - ARISTOXENI SCRIPTA DEPERDITA [Ζέδ, ΠῚ ε. ΧΙ, 6gi Πολιτικοὶ νόμοι. liber octauus citatur ab 7/hezaeo XV. pag. 649. Hex£ómpvrem. Harporratio in Maceos. — Confer Reiaefium pag. 39. Var. lect. et Ton- fium pag. 16. [Περὶ δυϑιμικῆς fiue ῥυϑμικῶν φοιχιείων tres libri, e quorum libro fecundo duo fragmenta a cel, /Morellio edita atque explicita efle, paullo ante οἱ adnotatum. 47ar/.] Τὼ σποροίϑην. Laert. 1. 107 fq. Συγκρίσεις. Athen. XIV. pag. 31. Σύμμικτα συμποτικα. then. XIV. pag. 632. Περὶ τραγικῆς ὀρχήσεως librum primum citat Etymol. in Σίκιννις. "Numerus libri ex- cidifle videtor apud Harpocrat. in Κορδωκισμὸς , et in fcholio, quod dat Montfaucon. psg. 610. bibl. Coislin. Περὶ τραγῳδοποιὼν Zfmmonius librum primum laudat in "Pues2aj. Σύμμικτα ὑπομνήματα , e quorum libro decimo fexto varia παράδοξα et ἀπίθανα colle- gerat Sopater libro quarto Eclogarum apud Photium cod. CLXI. pag. 176. Confer fu- pra Τοὶ σποροίδην. Τὸ κατὰ βοωαχὺ Ὑπομνήματα. Athen. XIV. pag. 619. Ὑπομνήματα ἱσορικο. Laertius ἽΧ. 40. 'Hocoopus Meurfius refpici putat a Plutarcho im Lycurgo extremo, etfi Ionfius amauult petitum .ex opere de vitis. Diuerfi a noftro funt, vt Ionfio pridem obferuatum, 1) Zfriffoxenus, Selinuntius, poeta, primus anapaeftico vfus metro, Epicharmo antiquior [atque a fcholiafle ad /friffop/a- ni: Plutum v. 487. vbi vide Hemflerhufii notam pag. 140. diferte dicitur Epicharmo πρεσβύτερος.) εἰ 80 Eufebio relatus ad Olymp. ΧΧΙΧ. Hephae/fion Enchíridio pag. 25. ᾿Αριξόξενος ὁ Σελινόντιος Ἐπιχάρμϑ πρεσβύτερος ἐγένετο ποιητής" δ καὶ αὐτὸς Ἐπί- άρμος μνημονεύε; ἕν λόγῳ: καὶ Λογγῖνος etc. [conf. Mongitor. biblioth. Siculam T. p22. 85. ibique laudatos VV. DD.] 2) Zfriffoxenur, Cyrenaicus, philofophus, nulla re nifi gula celeber, dictusque κωλὴν fiue ventrofus, tefle Zthemarol. pag. 7. Confer Suidam in "Agizc£. 3) Ariffoxenur , medicus, Herophileus, Alexandri Philalethis, qui Demoflhenem Philalethem Ophthalmicum audierat, difcipulus, cuius librum ΧΙ, περὶ HeoQlAa αἱρέσεως laudat Galenus IV, de diff. pulfuum tom. III. pag. 49. IIL De EVCLIDIS Ifagoge Harmonica, a Cíeonide et Pappo olim recenfita, di. ctum eft infra in fcriptis geometrae buius celeberrimi; vti de NICOM A CHI, Gerafe- ni, Ifagoge Mufica, CLAVDII PTOLEMAEI Harmonicis, PO RPHYRIIQVE in ea commentariis, et PLVT ARCHI dialogo de Mufica, egi libro IV: atque de PSELLI fynopfi, libro V. vbi fcripta cuiusque horum fum perfequutus. De THEO- NE, Smyrnaeo, hoc ipfo libro cap. deaflronomis, $. 2x. [P] De ARISTOTELIS “περὶ ὠκϑφῶν fopra cap. V. ὁ. 21. CALLIMACHVM inter fcriptores de mufica, quorum lucubrationes graece feruantur in bibliotheca collegii romani Iefuitarum , tmemorat thanaf. Kircherur lib. VII, Mufurgiae, pag. 545. nefcio, an Bacchi nomen pro Cal/imacho fit repo- gendum. Vol. III. Mmmm IV. ARI- 042 Lib IIL c ΧΗ. ARISTIDES QVINCTILIANVS IV. ARISTIDES QVINCTILIANVS, non poft Fuclidem modo, cuius geo- metricam canonis feclionem fequitur pag. 16 fq. fed etiam poft-Ciceronem fcripfit, ex cuius libris de Rep. quae aduerfus muficam difputata erant, perfiringit lib. IT. pag. 70. opponens illa his, quae idem Cicero in Rofcii, hiflrionis, laudem dixerat. Porro fcripfiffe videtur ante Ptolemaeum £), cuius in tam longo opere non ouniüífet mentionem, fi eius Harmonicis vti potuiflet: quamquam neque alios, excepto Ariftoxeno lib. I. pag. 22. et 23, citat Mufi- cos; fed tantummodo Homerum, Hefiodum, Platonem, et lib. II. p. 106. Heraclitum, tum vetus Oraculum de Medorum clade ad Plataeas lib. III. pag.161. Per παλαιοτέρες vero, (quibus lib. L. pag. 21. πάνυ παλαιοτάτες.» €t pag. 23. νεωτέρες opponit, atque ὠρχαίες fubinde intelligit Pythagoricos, e quibus in prooemio adfert Sé, vt ait; λόγον ἀνδρὸς coQ8 Πανάκμεω T8 πυϑαγορείδ, εἰ illorum vefligiis paflim infiftit, quos lib. III. pag. 145. et 158. vocat coQ8s ἄνδρας καὶ ἀληθείας ᾿χνευτοὶς, εἴ Pythagoram laudat lib. I. pag. 28. lib. II. pag. uo. lib. ΠῚ. pag. 116. 145. Praecipuum vero argumentum, quo M. Meibomius ante Ptolemaeum fcripfiffe Ariftidem euincat, promit ex eo, quod lib. I. pag. 22. et 33. tantum meminit eorum, qui cum Ariftoxeno tredecim, et cum aliis poft Arifloxenum quindecim tonos admittebant; non eorum, qui cum Ptolemaeo feptem folos recipiebant tonos. — J7of- Jffus ?) ait, Ariflidem hunc memorari ab Athenaeo in Dipnofophiflis. — Sed Arifloclem de mufica laudat Athenaeus, et Arifloxenum, Ariflidem, quod fciam, nusquam, et in Indice fcriptorum, ab Athenaeo citatorum, qui in editione Rhotomagenfi exflat, pro Zfri//ide areei τῆς μϑσικῆς 462. 40. legendum Z$riflodler IV. περὶ μδοσικῆς. 620. — Ceterum Marcianus Ca- pella ex Ariflide noflro multa ad verbum in librum fuum nenum tranflulit, vt Meibomio probe animaduerfum, qui pag. 269. monet de hiatu et pag. 208. etiam docet, acceíliones libello Euclidis de mufica, in codice Fuluii Vrfini infertas, quas edidit Poffzuinu: libro XV. Bibl. felectae, ex Ariftide defcriptas effe. Idem praeftantiffimus 7Meibomius , "Agigeidg Koiv- τιλιανᾷ περὶ μδσικῆς βιβλία γ΄. "riflidis QuinEliliani libros 1I. de Mufica, ad τιμιωτάτεε ἑταίοδο luos Eufebium et Florentius fcriptos, primus e codice Iofephi Scaligeri 2, qui ex- flat in Bibl. publica academiae Lugd. Bat. etfi lacero et fexcentis locis corrupto-edidit et latine vertit, notisque illuflrauit, in quibus vfus efl apographo Seldeniano codicis Magdalenen- fis Ὁ Bibl. Oxonii, et variis lectt. codicis Bodleiani, tum [IP] ex codice bibl. regis Galliae et Vol. II. p.259 g) Adde Meibomii notas pag. 235. h) Voft. de fcientiis Math. pag. 94. 4j) Meibomius in notis ad Ariftidem pag. 242 fq. » Ex Scaligeri, ait, Muficorum volümine Ariftidem cedimus. ^ Poftea loca quacdam corruptiora et omnia notarum diagramina:a ex duobus reg. Pa- rifienfibus defcripta accepi: nec multo poft eadem diagramimata ct alia quaedam loca, ex codice Barberino exfcripta a Leone Allatio. Quum au- tem ad finem prope huius auctoris perueniffet ty- pographus, codicem ex Anglia accepi, Io Sclde- no curante, ex codice Oxonienfi defcriptum , et cum eodem et altero diligenter eollatum a Gerar- do Langbainic.* "Tum adfirmat, fe reftituendis diagrammatis plus operis infumfiffe, quam toti Ariftidi interpretando. Iníuper diagrammata il- la, iis notis, eoque fitu depicta, quo in Scaligeri libro reperiuntur, accuratiffime, (vt contendit,) adpofüit, ac deinde reliquorum codd. variantes figuras adnotauit. Idem p. 398. lacunam notans circa finem libri fecundi, fe fex codicum varias le&iones profitetur adf:ribere, et fragmentum, quod ibi fequitur, nec Ariftidis effe arbitratur, et praecedentibus minus bene connecti. Zarj. k) Magdalenenfis codex eft vetuftior. | Vide notas hiftoricas ad Chron. inarmoreum Arundelia- num pag. 171, edit. Pridcaufii. Exftat etiam MS. in biblioth. Caefarea, tefte Lambecio VII. p. 214. [vid. fupra, notitiam codd. MSS.] — VoL TL p. 360 Ὁ 6: BACCHIVS MVSICVS .— LiLIILzXIL 6g et altero Barberino loca quaedam deprauatiora et diagrammata tcflituit, beneficio Salmafii, et Allatii, qui illa cum ipfo communicauerunt. Lucem vidit Zri/fider Meibomii vna cum reliquis fex graecis Muficis, et Marciani Capellae, quem circa Apuleii tempora vixiífe pu- tat, libro nono, qui de mufica traclat ad binos codices MSS. Leideníes recenfito Amfl, 1652. 4. Jacomparabilem antiquae snufitae au&forem et vere exemplar vuicum, munc primum graece et latine damus. Quicquid olim. dviffoxenii de Harmoniia et reliquis artir partibur docue- runi: quicquid ommis antiquitas de moribur, mufica formandis, de naturalibus vebur, mufice ab omnipotenti deo cosflitutir, adeoque de vniuerfi harmonia commentari potuit, vnur Ariflides Quin&iliauur tam coucinua breuitate iribur libris expofuit, vt omnium veterum muficorum difii- glinam aeque ac gloriam in fuum opus cong*[j;ffe videatur. Haec de Ariflide fuo Meibomius; notat tamen p. 311. plura &vaxcAsQs orationis exempla in eo occurrere. — Intercidit eius- dem feriptoris fiber de Poetica, in quo, vt lib. IT. Harmoaic. pag. 87. teflatur, accurate ege- tat de duabus artis poeticae partibus, μιμήσε; et διηγήσει. V. BACCHIVS, Muficus Arifloxenius, (a nonnullis male adpellatus J"arcrur, ex vfitata litterarum B. et V. permutatione,) ^) fcripfit ecez/ceyz» μεσικὴν fiue harmonica et rhythmica elementa, quaeftionibus et refponfionibus. Hanc graece e cod. biblioth, reg. Pa- rif. primus vulgauit Marius JMerfennur in commentario ad fex prima Genefeos capita, Parif. 1625. fol. pag. 1887 fq. — Gallice idem Merfennus conuertit ibid. 8. ") in qua interpretatione nonnulla defiderat M. Meiboinius in extremo prolegomenon ad Muficos Graecos. — Prodiit . €t feparatim grasce cum verfione, feorfum typis expreffa, Federici Morelli, Parif. 1623. g. quam verfioncin, quum fuam ederet, idem Meiboinius non vidit, — Francifzur quoque Ga. furiur de harmonia muficorum infltrumentorum, libro et capite primo, teftatur, fe Manue- lis Bryennii, Bacchii, Ariflidis Qninctil. et Gaudentii commentarios muficos latine vertiffz. Denique JMeibomiu: e codice Scaligeri emendatiorem graece edidit cum fua verfione et notis. Amíl.1652, 4. teflatus, in eodem Scaligeri MSto poft hanc introductionem fequi alterum tradtetum, qui fimiliter infcribitur εὐσωγωγὴ τέχνης μεσικῆς Boxes τῷ γέροντος "). Initium eft: (Τῇ μεσικῇ τέχνῃ πῶσωαν τὴν δογμωτοποιίων συντετώχϑαι φησὶ “πρὸς τὴν οὐκοήν : (quem principio Jeuiter immutato tctum habet Zryemmius lib.lI. fect, VI. pag. 414 fa.) iDeinde alia adhuc fragmenta, quorum prius fic incipit: ῥυθμὸς συνέτηκεν ἔμ ra ἄρφσεως xg, ϑέσεως καὶ χρῖνΒ TB καλεμένα παρώ τισι xev&. — Alterum pofl duas paginas quarta plicatura fcriptas, ita: Mac és ἐπισήμη περὶ μέλος τέλειον. Quae excerpta, in- quit Meibomius, [IP] quum multa iiir fmt Mufiae autiquitatis veTigia, graece εἰ latine ali- quando dabimus. [Sed a promiffis non fletit;] Vltimo fubiunguntur duo epigrammata et totidem hymni. Epigrammatum prius, in quo Bacchii mentio, ita emendatum ibidem Mei- bomius exhibet: Mm mm 2 Tj. I) Dicitur ante Ariftidem vixiffe. Meibomio vi. 4) ta quoque in MS. biblioth. Coislinianae et detur vetuftior Men, Bryennio. Zarl. cod. CLIV. Bauar. (aliisque vid. fupra, in notitia m) Vid. de la Borde Effai fur la Mufique tom. codd. MSSt.) ἘΝ pag. 140. et Forkel 1ἀκίεταίττ εἰς, pag. 49 fq. ari. Lib. II]. c- XII. DIONYSIVS. MVSICVS ye μεσικῆς ἔλεξε BAKXETOZ γέρων o^ Τόνες, τρόπας, μέλη vt καὶ συμφανίαε, Ὑέτῳ cv) ΔΙΟΝΎΣΙΟΣ γράφων * LJ "Tí mau μέγιςον δεσπότην Kuvsuyrivoy 3 t 644. Vol. H. p.261. , EoQóy-igusg» δείκνυσι τεχνη rw». Τὸν τῶν ἁπάντων ydp σοφῶν τεχνήμάτων ᾿ΕΦευρετήν τε καὶ δότην πεφηνότα Ἰχύτης προσῆκεν ἐδα κῶς ἄνα! ξένον. * Huius, vt fufpicor; DIONT'SII, Mufici, fub Conftantino M. clari, fiue, vt aliis, [prae- cipue Burettio] videtur, Dionyfii lambi, Plutarcho et aliis citati, [vid. infra in catal. Diony- fiorum , in hoc libro,] hymnum ad Mufam,, notis antiquis muficis inflructum, alterumque hymnum in Apollinem et Mefomedis hymnum primus cum fcholiis graecis edidit J/incentiur Galilzwr in dialogo: Della mwufíta: autita e della moderna , Florentiae rs81. fol. [exfcriptos,. vt prodit, ex vetuflo quodam codice graeco qui contineret Zfri//idis Quintiliani libros περὶ Μεσικῆς et Emanselis Bryennii libros tres eejkovixay , adferuareturque in biblioth. Cardinalis Angeli] Ex eo reddidit partem Hereuler Bottrigariur in. dif. harmonica, italice edita, cui titulus ἡ] /Meloae, Ferrariae 1602. 4. 'Tum ex fchedis, a Vincentio Galilaeo ad fe transmiffis, graece edidit Eryciur Puteanus in. Hermathena: (primae editionis Hanou. 1602. 8. cap. VII. nam in editione Louanienfi ann. 1615. eft omiffus) | Eumdem hymnum et maximam partem H. [Dionyfu] in Apollinem, aliumque Jefomedis *) in. Nemefin ^) cum fimilibus muficis o) De Mefomede, eius hymno et huiuy editt; plura funt disputata fupra im vol. II. pag. 130 fq. Ilum Hymnum repetendum curaui in Anthol. graeca poer. edit. Baruth. pag. 83. Eum quoque dedit atque explicuit Kozppen. im Anthol. gr. part. Hl. pag. 177 fq. Harl. P) Eosdem tres hymnos memorat Sa/mafius Epift 49. ad Peirefcium: 7^ ay ἡ autre fois deffein de coucilter ia. Mufique ancienne avec le moder- ne, εἰ voir, tm quoy elle. pouvoit differer a^ avec la nofire.. lay vé pour cet. efje! tout ce que j' ay pfi rencontrer d'efcrits en. cette matiere par les Bibliotheques, ou 7 ay € entrée , et prin- eipalement en la langue grecque. ey ay vfi touts ceux que marque le Sr. Doni dans /a lettre , e£ le meilleur de tous, et le plus exa& eft le Ptole- méc, qui ef? en la. Bibliotheque du Roy. Pour ἢ Ariftoxene, que nous a donné Meur[ius, con- me 1} eft le plus ancien, av[F. eft il le plus cor- rompu. Le Nicomache eff. daus /a mote Bibiio- theque , et quafi tous les autres. Quant ἢ P Ari- fides, ἡ eff écrit de maim vecente, et ly a à la Jin. ces 5. hymnes de Dionyfius, que j'avais απ irans[crits autre fois. ὧδ᾽ ἂψ conferé encor les deux MSS. de Boéce, qui font dans la dite Bi- antiquis bliotheque, et fort anciens pour en tirer le de- cret des Ephores contre Timotheus, qui ne /e trou- ve qve là et qve ? ay re[itué em beaucoup d' en- droits par. le moien du IMS. ct de mes conic£u- res, layant remis tout autrement. qv' il n eft dans les animauverfions de Ca/aubon jur P Atke- née ni dans les Notes do Scaliger fur ie Manile. ὁ) αν au(fi un petit. conmentatre tout prefl. de Inftrumentis Muficis veterum , ou jay taché de smonflver , quelle difjtrence il y avo: inter. εἰν tharam et lyram, que beaucoup. confondent, et la quelle de deux approche le plus de noftre Lut, y traittant au(fi. de la Cynire et du Pfalterion des Hebreux.. eje penfots le donner incontinent aprés mes exercitatioss far Solia, mats d'autres pen- [fées n? en ont. diverti, dye me rejouis fort, que lir. Doni (Io. Baptifte Doni dont on a un livee de praeftantia Muficae Veteris, à Florence A. 1647. 4. ct un autre: Generi ἃ modi della Mufi- ca Rom. 1655. 4. et annotazioni fopra quefto libro; id. 1640. 4.) dif entrepris cette bejogne , et efpe- re d'y voir ce que je πὸ pourrois voir ailleurs. Pour ie Pere (Merfenne ,, qui pourtant à.donné Eacchius en Grec εἰ Francois: et à bien fait dans fon Harmonica en VIIL livres, et dans fes ΙΝ, livres Vol.1l. p. 261} 263 DIONYSIVS MVSICVS Lib. 1I. c. XIT. | 645 antiquis notis vuleauit [P] e msto cod. Víferiano et fubiunxit Joh. Felíur ad calcem Arati, cum fcholiis graecis editi, Oxoniae 1672. 8. additis Edinundi Chilmeadi notis et diatribe de mu- fica antiqua graeca, et repetitis iisdem odis gr. cunr notis muficis hodiernis, quas claudit ἔρος cimine alio muficae veteris, fragmento viz. Pindari, ex prima oda Pythionicarum, quod no- tis veteribus muficis inflru&um in biblioth. Monaflerii S. Saluatoris iuxta portum Meffanen- fem in Sicilia reperit, ediditque Kircherus tom. I. Mufurgiae p. 54r. et poft eum Burettur lo- co mox laudando p.317. Nam eosdem hymnos ex cod. msto regis Galliarum MMMCCXXI. Burettur euulgauit in erudita diff. de veteri. mufica 9. inferta commentariis academiae regiae Infcript. tom. V. pag. 185 fq. (tom. VII. pag. 287 fqq. edit, AmfleL) — (atque in vol. XIII. pag 232: ad locum Plutarchi, vbi Dionyfius Iambus citatur, de hoc agit eiusque aetatem con- ἔστι ad Olymp. CXL.. — Víleriani codicis, ex quo Fell. hymnos deferibendos curauit, tex- tus oinuino confentit cum contextu in opere Galilei: codex vero Parifinus, qui complectitur opus Ariflidis Quinctiliani, atque Bacchti ecozyeyzv μδσικὴν» in hymno ad Apollinem ha- bet fex priores verfus, et in hymno ad Nemefin quatuordecim vltimos, qui omiffi erant in praecedentibus codd. atque editionibus. Ex Burettii recenfione reddiderunt tres hymnos Brunck. in analectis, tom. II. ac Szedorf de hymnis veterum Graecorum pag. 65 fqq. cum no- tis eruditis et pag. 6r fqq. quaedam de Dionyfio et Mefomede eorumque hymnis adnotat: num vero Dionyfio Iambo, an alii Dionyfio poetae, (nec tamem, Dionyfio Thebano, Epa- minondae magiflro, de quo fupra in vol. Il. pag. 120.) adícribendi fint duo hymni, haeret incertus, Ego autem H. in Apollinem recudendum curaui, et explicui aliosque, qui eum quoque receperunt aut illuftrarunt, laudaui in Anthologia gr. poetica, edit. Baruth. pag. 8r fq. Harl.] ) Conf. practer ea JP'o/fzang. Gundlingium ad Zialowski delineationem ecclefiae gr. pag. 164. Lamóecii commentar. VIII. pag. 453. Bernardi de Montfaucon. palaeographiam grae- cam lib. V. f. 357. et lib. III. pag, 260. Zo. Nirolai lib. de figlis veterum pag. 110 fq. Zo. Her- Mmmms3g: finium livres des Inffruments Mufiques, a Paris 1648. fol. et dans les autres IV. de la Harmonie id. 1644. 4. et en fon favant Commentaire fur le (ix premiers chapitres de la Genefe,) je n'enteud pas grand clofe de luy: il eff homme de grande. leRure, mcis i ne me femble pas e[crire avec trop de jugement: et pour la piece Arabique , que vous luy avez envoyée, je ne vois non plus qv'il en puiffe bien faire [ow profit, car il n" entend pas la langue et ne [jay perjonne à Paris, qui luy puiff beaucoup aider, fi ce m'eft Mr. Gabriel Sionita. Mr. Golius auroit fort envie de voir crtte ρίεσο 14 a P Avicenne de la Mufique, et encor un autre écrit. Arabe, — Outre cela il a ancor£s un autre moderne latin de CCC ou CCCC ans, qui a écrit. tres-exatfement en cette matie- γε, et m' a dit π᾿ avoir point vá aucun auteuy, ni Grec ni Latin, ni Arabe, ancien ni moderur, qui l'aye mieu traité. Ἐπ fuailietant les Ca- talogues des livres, qui fe trouvent és Bibliothe- que a' Jngleterre, P? y ay remarque les livres de Mufique qui fvivent: Auguftini de Mufica Eccle- fiaftica, /eptem exemplaria in [71]. diuerfis Bi- bliothecis. ^ Boethii Mufica in 77". Bibliothecis: in vna adiun&um efi opus Anonymi de Mufica quod ef? etiam in AMIS. Bibliothecae Bodleianae. Emanuclis Bryennii Zgeowxx βιβλίκ, im duabus Bibliothecis, Ariftides Quinctilianus de Mufica, Graece fzmel in Oxonierfi. Gualtherus Monachus de fpeculatione Muficae, femel in Cantabridgienf. Hogeri, Abbatis, excerpta ex Auctoribus Muficae Artis, femel ibidem. | Anonymi expofitio Mufi- corum inftrumentorum Veteris teftamenti. Arie ftides Quinctilianus de Mufica et Ariftoxeni Har- monica exf/ant /MSS. in Bodleiana. ΟἹ. Ptole- maei Harmonica cum enarrationibus Porphyrii, NEW Findelicorum. — Ariftides Quinctilianus, ibidem. 646 Lib. HI. c. XH. BACCHII FLVRES Μοὶ. II. p. 262 26$ linium de cryptis Kijouienfibus pag. 154. vbi notae muficae Ruthenorum, 7o. Zndr. Schmi- dii diff. de cantoribus ecclefiae V. et N. teflamenti, Helmfladii 1708. 4. Crufi "Turco - Grae- ciam pag. 197. 10. Henr. Maium, fil. in Catalogo MSS. graecorum Vífenbachianorum pag. 491 fqq. [Buritte Mem. — des Infcr. vol. VIII. pag. 75. .Forke! Litteratur etc. pag. 99 Iq. Jo. Ludolph. Walther in Lexico diplomatico. Vlmac 1756. fol. reddidit varia notarum mufic. genera, a medio aeuo vsque ad noflram aetatem vfitata. Guys litterarifche Reife nach Grie- chenland etc. verfionis germanicae, Lipfiae 1772. 8. tom. II. epift. XXXVI. pag. 194 fqq.] Canticum latinum cum antiquis notis muficis, in notis Hug. AMenardi ad Sacramentarium Gregorii M. pag. 78. Fabrir. — Cel. Abbas (Martin Gerbert de cantu et mufica facra etc. tom. Il. lib. 1i. cap. Hi. p. 52 Íqq. multa notarum, tum graecarum, tum latinarum, fpecimina im tabb. aeneis praebet docleque de iis agit. Zar/. De cetero plures fuerunt Bacchi. Nam inter eos, quos audiuit M. Antoninus, imp. primum ipfe smemorat Bacchium, lib. T. fect. 6. — Alius Baechiur, Milefius, quo P/imius in Hift, nat. vfus eft, quemque de re ruflica fcripfiffe teflantur Varro ac Columel/a. — Alius Batchiur, medicus Herophileus et Empiricus, patria Tanagraeus, qui, Erotiano tefle, tribus libris expofuit voces difficiles Hippocratis, et in H:ppocratir libros Epidemiorum fcripfifle re- fertur a Galeno lib. Y. in VI. Epid. tom. V. pag. 442. et If. in III. Epid. pag. 413. vbi τὴν ὑπὸ Βακχείξ γενομένην ἔκθοσιν memorat. Ju “ρμπογίτηιον id. in VIL. 64. pag. 328. Malagmate eius vfus Cacfar (Auguftus) id. tom. II. edit. gr. Bafil. pag. 412. Sententia cius de pulfibus [I] tom. III. pag. 47. ὁ μὲν ὃν Βακχιῶος ἐν τοὺς ἄλλαις ὠκροάσεσι etc — Mentio et Bacchii huius apud Cor/ium Zurelian. Yl. tardar. 10. — Alius. Hacchiur, Iudaeus, Plautio, Pompeii le- gato, fupplex, de quo vide Laur. Begerum thefauri Brandenb. tom. Il, pag. 572. Alius Bac- chius, pro quo et Pythagora orationem Lyfias conícripfit. Alius denique Jaczáius; gladia- tor, de quo Horatius lib. 1, fat. 7. v. 2o. — — — uti non Compofitus melius cum. Biiho Bacchius. — πα τα Mihi quam proxime a vero videntur aberrare illi, quibus auctor introductionis in Mufr- eam videtur is ipfe, qui M. Antoninum primus, et forte in muficis inflituit: nam ante omnia pueros ingenuos imuficam edoctos et litteras, notum eft vel ex "Terentii Eunucho: — — e fac periculum im litteris, Fac in palacfira, 15 Muficis: quae liberum &rire &equunz eff adole/centeny, — follertem dabo. Neque Graecis alium fuiffe morem, probat Quis&ilianus lib. 1. Inft. Or. cap. 17. Marco qui- dem Meibomio, viro, de mufica veterum meritiffimo, Baccbius ifle recte videtur Manuele Bryennio antiquior: quo autem argumento eumdem Ptolemaeo faciat iuniorem, qui fub An- tonino Pio, Marci parente, fcripfit, haud comperi, — Morellus in fua editione vocat Iatrofo- phiflam , eumdem putans cum Bacchio, medico Herophileo. VL ALYPIVS a Caffodoro de Mufica pag. 588. praeponitur Euclidi ac Ptolemaeo: faltem ante Claudium Ptolemaeum fcrijfifle M. Meibomio videtur, licet Meurfius exiftimet, eumdem Vol. TI. p.263 264. ALYPIVS MVSICYS Lib. HT. c. XII. 64 eumdem hunc effe Alypium, Alexandrinum, Iamblichi aequalem €, de quo Eunapius in vitis Sophiflar, δαλεκτικώτατον eum adpellans, et in patria fenem obiiffe teflatus. — Ad alium, vt videtur, 44/ypiun, Caefarii fratrem, (licet et hunc cum fuperiori eumdem Meurfius putet,) binae ex(lant Iuliani opiftolae XXIX. et XXX. quarum priore eum ad fe inuitat im- perator, pofleriore gratias agit pro transmiffa ad fe Geographia, (non, Geometria, vt Meurf.) et tabula geographica, cui lambos adpofuerat, laudatque eius δραφήριον in rep. ge- renda, quod philofopho Alexandiino, qualem defcribit Iamblichus, parum contenire vi- detur; bene autem conuenit ///ypio, Antiochenfit, ex praefecto Britanniarum, cui Hiero- folymitani templi inflaurandi negotium commifit lulianus, tefte Z4mmiano XXIII. x. et cuius mentio Alypii in Libanii Epiflolis, et apud Zmmianum XXIV. 1. ΠΡ] vbi Hicrocles, eius filius, memoratur, a quo diflinguendus Hierocles, Alypii aveuoc, eidem memoratus Libanio Epifl. ad Bafilium. — Ceterum Geographiam, ab hoc Alypio ad lulianum miffam, plane Giuerfain effe a veteri orbis defcriptione, nefcio cuius fcriptoris, cuius antiquam interpreta- tionem edidit atque iterum graece vertit lacobus Gothofredus, recte obferuatum Baelio in Lexico hil. qui videndus etiam de /f/ypio, epifcopo "Tagafleno, amico Avguflini, eum lo- quentem inducentis in libris de ordine et aduerfus Academicos: tum de Fa/tonio Probo /4ly- pio, praefecto vrbis Romae, ad quem Symmachi Epiflolae, Alius ab his viderur Zffypiur, quem Chriflianum Gregorius Naz. innuit et Epift. 147. κοινὸν τῶν φιλοσόφων προφούτην xod τῶν ὀρφανῶν κηδεμόνω vocat. Alius Zffypiur, monachus, ad quem Mich. Glycae epiftola memoratur Lambecio comment. de bibl. Vindob. V. pag. 154. et p. 294. Alius Z[ypitr Aria- nus, ad quem //idorus Pelufíota MI. x12. Epift. cuius ad tres minimum diuerfos Alypios, prae- terea exflant literae. Ab his omnibus non minus, quam ab Zfndrouico Zflypio, quem inter Graecorum Hifloricos, ad extrema Danielis intelligenda neceffarios, laudat Hieron. praef, ad Danielem, diuerfus effe videtur ἐμ ρέμα. cuius σωαγωγὴ jugoix fiue. Introdutflio Mufita graece primum edita eft a ZJeurfío ex codice Iofephi Scaligeri; fed non admodum diligenter defcripta, Lugd. Bat. 1616. 4. — Hinc excerpta ex Alypio dedit Zthanaftur Kircherur libro VM. Maufurgiae editae Romae a. 1650. fol. teflatus etiam, integrum latine fe tranfiuliffe pag. 540. Sed tabula veterum notarum muficarum, quam eodem loco ex Alypio Kircherus exhibet, tam vitiofe expreffa eft, (ne omiila iam memorem,;) vt ducentos amplius errores in illa ex- flare adfirmet 4M. MMeibomius *), qui non tantum graeca ex codice Scaligeri, (quem pag. 79. et Kircheri codicem ex eodem MSto profluxiffe exiflimat,) adhibitis Bodleiani, Barocciani, Barberini et Seldeniani MSS. fubfidiis, emendate edidit, notasque muficas veterum refiituit primus, fed et latinam verfionem ac notas adiunxit. Amíl. 1652. 4. — Exflat et MS. in Bibl, Vaticana. [conf. Forkel. Litteratur etc. pag. 48 fq. De codd. fupra disputatum efl, Har/.] VII. GAVDENTIVS, philofophus, qui videtur et ipfe ante Ptolemaeum fcripfiffe, Arifloxeni vefligiis infiflens, compofuit οἱρμον,κὴν εἰσα γωγὴν fiue inirodu£lionem harmonicam, in cuius limine iniquos et imperitos lectores arcet nota formula: "Ade ξννετοῖσε, ϑυρος δ᾽ ἐπίϑεσϑε βέβηλοι. Hune 4) Iamblichi aequalem, cirea ann. Chr. 36σ. la Mufique ancienne et moderne, tom. III, p. 133. Alexandria oriundum, et in patria grandaeuum — Harl. obiiffe diem , exiftimat de /a Borde in: Effai fux r) Kircherum, virum bene meritum, ocrius habitum Lib. ILI. c. XII. GAVDENTIVS MVSICVS Vol. TI. p. 2640 265 648 func elegantem libellum duobus locis commendat Caffiodorus Senator, licet Gaudentius ἡ ipfe, quis qualisue fuerit, vel quando vixerit, non magis videatur illi, quam nobis per- fpectum fuifle *). — Gaudentius quidam , inquit, [P] de mufica Jeribens, Pythagoram dicit, huius sti inueniffe primordia ex malleorum fonitu *) et chordarum extenfione percuffa, quem amious nofler, vir difertif/mur, Mutianus, franjfulit in latinum, vt ingenium eius affumti ope- rir qualitas indngaret. — Mutianus ifle, Gaudentii interpres, idem eft /Murianur, Scholafticus, qui Chryfoflomi homilias quasdam latine conuertit, ac vir difertiffimus dicitur ab eodem Caffodoro cap. 8. diuin. lect. cuius et alterum de Gaudentio locum adponam: :Gratiffma ergo nimis vtilisque cognitio, quae et fenfum. ncflyum αὐ fuperna evigit, et aures snodula- dione permulcet ; quam apud Grattos Alypius, Euclides, Ptolemaeus ef ceteri probabili inffi- tutione docuerunt. — pud Latinos autem vir Magnificur Albinus Jibrum de hac ve compendio- fa breuitate confcripfit, quem in. Bibliotheca Romae nos habuifJe atque ftudiofz Iegiffe vetine- mur. Qui fi forte gentili incurfione fublatur εὐ, habetis hic Gaudentium Mutiani latinum ; quem , fi folliita intenfione legitir, huius. fcieutiae volir atria patefatit. — Fertur etiam latino fürmone. et "Apuleium. MMadaurenfem *) inflituta huius operis fzciffe.. [De hoc Mu£iono conf. Fabritii bibl. med. et infimae aetatis, tom. V. edit. Manfi, pag. gr fq. ZZermann. Cruferiur latine quoque Gaudentium verterat medio faeculo XVI. cuius verfionem latinam adhuc in- editam habuit Martini, Bononiae.] Iílum Gaudentii librum primus e Patricii Tunii codice, per Seldenum transmiffo, quem cum altero Sauiliano et tertio vetufliore Barocciano Langbai- nus contulerat, edidit landatus /Meibomius, et, perdita pridem Mutiani verfione, nouam ipfe interpretationem et notas adiunxit Amfl. 1652. 4. Editurus eumdem fuerat. Edmuncur Chilmeadur, vir doctus «t illuflrato Malalae Chrenico celeber; fed poftquam de Meibo- miana Muficorum editione inaudierat, licenter illum iftius curis expoliendum permifit. De aliis tribus Gaudentiis Chriftianis, Brixienfi, "Tamugadenfi Donatifla et Nouarienfi, videndus Caueus ad a. C. 381. M. T. Gaudentius quidam memoratur in vet, infcript. apud Fabrettum pag. 254. VIII. MANVEL BRYENNIVS *), idem forte, qui fub Palaeologo Seniore circa a. C. 1320. floruit, (vide Cangii familias Byzantinas pag. 177.) Jibros tres fcripfit Aguovixay, uorum habitum a Meibomio, (Salmafio inftante p. 467.) adeo graue fuit fummo pontifici, (Vrbano VIII) vt, nifi deprecatus fuiffet ipfe Kircherus, in pofic- rum ei vctitum fui(fet aduenarum omne commer- cium. 10. Rhodius epift. ad Nic. Heinfium, in $ylloge Burinanniana, tom. V. pag. 466. 45) Aetas eius a multis confertur in priorem di- midiam faeculi fceundi partem. vid. /"offum de fcient. mathem. cap. 32. $. 4. pag. 94. Saxii Ono- maftic. I. pag. 299. P'orie/ Litteratur etc, p. 49fq. Harl. 1) Experientiae hoc repugnare ait Angelus Bon- tempus. Vide interim. Gawdeutium pag. t3 fq. edit, Meibomii, et cadem narrantem /icomaclium lib. I, Enchirid. Harmonices pag. 1o fq. et ex hoc Boethium lib. I. de Mufica cap. το. et Jamblichum in vita Pythagorae cap. 26. 4) i. e, inftitutiones muficas fcripfiffe, nom ve- ro, quod doétiff. Meibomius ex hoc loco collige- rc videtur pracfat. ad Ariftidem, Gaudentii Har- monica latine tranftuliffe: quod ex ipfo Caffiodo- ro videtur poffe refelli; neque enim Mutianus vertiffet, fi iam exftitiffent translata ab Apuleio. v) In MS. bibl Coislinianae Βριαενέκ, im bibl. Cacfariae cod. [vol. VIL. pag. 168. edit. Koll.] Βραννίχ, In eadem bibl. tefte Lambecio VII. pag. 218. habetur etiam verfio latina antiqua librorum Bryennii, auctore /síonio de Albertis. Fabric. — conf. Forkel Litteratur etc. pag. 56 fq. .Ko//a- ríus ad Luiabecium VII. pag. 169. etc, de verfione Antonii Vel. 11. p. 2650266. MANVEL BRYENNIVS Lib. III. c. XII. 649 quorum primus inflar commentarii eft in Muficam Euclidis, quemadmodum etiam in MS. quibusdam codicibus infcribitur, [ΠΡ] vt colligas ex Labbei Bibl. nou. MSS. pag. i18. Certe Euclidem fere κατοὶ πόδω fequitur, nifi quod particulam poflremam regi «eAczriias tradit demum lib. III. fed. το. et vbi Euclides zo συνημμένον τετραϊχορδον interpolauerat, Bryen- nius id refecuit. — Liber fecundus et tertius pro commentario in Harmonica Ptolemaei poffit haberi, quem nominetenus laudat pag. 377. 387. 459. 476. 499. vt Ariftoxenum pag. 396. 400. 476. 506. Nicomachum Gerafenum pag. 364. Pythagoram pag.565. ac Terpandrum pag. 361. 484. Hermetem pag. 362. 410. antiquiores Harmonicos e Pythagoreorum fecta pag. 499. Quamquam vero ex Euclide, Arifloxeno, Nicomacho aliisque nonnulla paffim. in- erit, neque, vt in Euclide, ordinem Ptolemaei fequitur: tamen, quae Ptolemaeus toto libro fecundo et libri primi binis vltimis capitibus tradit, inprimis recoquit prolixiusque edifferit Bryennius, pag. 410. teflatus, diligenter fe vitare κενολογίων., et faepius profeffus, fe in gratiam iuniorum perfpicuitati ftudere, Hoc ipfius opus, vt reliquos hactenus dictos, edere et illuflrare Meibomius promiferat: fed cum tardaret, laborem hunc, qui optime potuit, occupauit Anglus πολυμωθέτατος Joh. I/allifius "), a quo Bryennii Harmonica ex tribus codicibus MSS. pracftantiffimo vno Magdalenenfis collegii Oxoniae, et aliis duobus bibl. Bodleianae graece edita habemus, addita latina verfione, in tomo tertio operum Wal- {πὶ Oxon. 1699. fol. in quo habentur etiam Ptolemaei Harmonica cum Porphyrii commen- tariis. — Marci Meibomii collectanea msta et notae mstae ad Muficos et fpeciatim Bryen- nium in bibl. Vífenbachiana pag. 572. * Alius Bryenniur, ad quem 'Theophyladii epiftolae 5r. 41. 50. exflant συμπενϑεδὸς τῇ βασιλέως. — Alius Jofephus Bryenniur, de quo vol. IX. pag. 525. [ — Γερόντικον S. Pambonis, abbatis Nitriae, faec. IV. e cod. Vindob. euulgauit cel. Gerbertur in fcriptoribus ecclefiaflicis, de mufica facra potiffimum, tom. I. pag. 1— 5. eft fragmentum. arl.) IX, De mufica plurimi olim fcripferunt, e philofophis, Pythagoricis praefertim, at- que, vt Flutarchus auctor eft, e Platonicis ac Peripateticis. [Incertorum opera et fragmenta de mufica paffim exílant: e. g. tefle Iriarto in cod. Matrit. LXIL. pag. 223. cod. LXX. p. 253. 255. [n bibl, Coisliniana, teíte Montfaucon. pag. 114. et 115. in tribus codd. liber choralis f. officium diuinum Graecorum cum notis muficis, pag. 274. bis cantus ecclefiaft. Graecorum cum notis muficalibus, pag. 303. fragmentum cantus Graecorum etc.] Hifloriam mufico- rum, quam jntercidiffe in primis dolemus, confignauit Dionyfius iunior Halicarn. 7/wo- dorum gregi νομοποιῶν ἃ "Terpandro vsque LaertiurlL. 104. Nonnullos, quorum fcripta pe- riere, adaotauit Joannes Meurfiur in limine notarum ad Arifloxenum pag. 127 fq. quibus et ipfe alios , et fcriptorum loca quaedam adiunxi. dgenor, Mytilenaeus. Zfriffox. lib. 11. Mufic. pag. 36. a quo fecta Muficorum genoria, vt ab Eratocle Eratoclra et Epigonia ab Epigono Ambraciota, et a Damone, qui Socratem muficam Antonii de Albertis latina, (conf. fupra de codi- Poffinus, gr. et lat. in corpore hiftor. Byzantinae cibus notata,) et Lambecius ibidem difícernit a εἰ ibid. Car. du Fresne notis illuftrauit. arl. noftro Bryennio, Aicepliorum Bryeunium, An- ὃ nac Comnenác maritum, cuius libros IV. com- t£) Obiit vir. praeftantiffimus Oxoniae, meníc mentariorum de rebus Byzantinis edidit Petrus Nouembri anm, 1704. uonagcnario propior, Vol. 111. Nnnn ὅξ. ΓΙδ. ΠΠ:. XII. — SCRIPTORES DEPERDITI . Vol. II. p, 266 367 muficam docuit, Ζ7)αμιοπία: ac poft Arifloxenum | Archeffratia, Agonia, Philifcia, . Hermippia etc. Porphyr. in limine commentarii ad Harmonica Ptolemaei. utiflhenes , περὶ μεσικῆς. Lart, lib. I. fect, 17. "Irchitar, "Tarentinus, de cuius ὡρμον:κῷ dixi libro II. cap. 13. "riflocles ty τῷ πεοὶ μεσικῆς. “λει. XIV. pag. 620. £y πρώτῳ περὶ "χορῶν. ib. [IP] [vide fupra intér Peripateticos pag. 470 Íq.] 4trifloteler de quo fupra cap. V. Ceterum a Kirzhero in Mufürgia tom. I. pag. 545. quum inter veteres Muficos, quorum fcripta feruantur in Bibl. collegii Iefuitarum Romani, Ariftotelem nominat, puto, innui eius librum περὶ cxasay, non librum perditum πεξὶ μεσικῆς. [Clonar, poeta et Muficus. vid. Burette Mem. — des Infcr, tom. X. p. 224— 227. Harl. Democritus. Laert. IX. 48. Dicatarchur ἐν τῷ περὶ μδσικῆς. Schol. Comici ad Nubes v. 1367. Ἐν τῷ περὶ μεσικῶν οὐγώνων. id. ad Ranas v. 1335. et ad Vefpas v. 1100. Didymus, Pythagoricus, σερὶ τῆς διωφορῶς τῶν Λριςοξενείων τε καὶ VluOayogeav, de quo fupra lib. II. cap. 13. Didymum, quoque Heraclidis F. grammaticum, qui apud Nero- nem fuit, Muficum valde infignem fuiffe, Suidas teflatur voc. Δίδυμος. Dionyfu: Halicarnaffenfis iunior fub Adriano imp: clarus, tefte Suida in Διονύσιος, fcripfit 2^. μϑσικὴς ἱσορίας libros XXVI. quibus tibicines, citharoedos et poetas omnis generis ce- lebrauit: tum μεσικῆς παιδείας ἢ διατριβῶν (μεσικῶν) libros quinque, et de iis, quae mufice dicta funt in Rep. Platonis. Alius Dionyfius, Muficus. fub Conflantino M. de quo epigramma graecum , quod paullo ante nr. V. in Bacchio adferebam. Dionyfiur, Mu- ficus ἐν τῷ πρώτῳ τῶν ὁμοιοτήτων. Porphyrius ad Ptolemaei Harmonica pag. 219. Halicarnaíleum vocat pag. 267. Epgicurur περὶ μεσικῆς. Laert. lib. X. fect. 28. Eraffecles, [É. Cratocles] quem refellit Ariftoxenus pag. 6. Eratoflhener laudatur in Harmonicis Ptolemaei et a Theone, Smyrnaeo, vbi de mufica agit. Confer Porphirinm pag. 267. vbi laudat et Demetrium, mathernaticum, et Diodorum, Heraclides ; Ponticus. Laert, lib. V. fect. 87. Plutarchus et Athenaeus, quorum loca iam ad- fcripfit Menagius in notis, His adde, quod Heraclidem ἐν τῇ μεσικῇ εἰσα γωγῇ laudat Porphyriur ad Ptolemaei Harmonica pag. 213. [ P/utarch. de Mufica, init, Heraclidem ἐν τῇ συναγωγῇ τῶν ἐν Μεσικὴ citat, quem librum diuerfum effe ab illius lfagoge, pu- tat Burette ad locum Plutarchi et copiofus eft de Heraclide, in Mem. — des Infcr. tom. X. pag. 190 — 193. atque Burettus plures vett. Muficos, a Plutarcho memoratos, : vberius.perfequitur. ZZari] . diri , Jadtt , lose σεοὶ μεσϊκῆς. Didymus apud Pri/tias. de ponderibus pag. 1550. Zafur, Hermionenfis,, , qui. primus de mufica fcripfit, aequalis Xenophanis, vt docet Plu- tarehus de:vitiofo pudore pag. 530. et Simonidis, tefle Arifloph. in Vefpis. Mentio cius αὐ αὖ apud ᾿ ΜΟΙ. ΤΙ. p.267 68. DE MVSICA LibIIl:.XIL δα apud Herodotum, Ariftoxenum et multos alios veteres, vt pridem notatum viris doctis, laudatis a me lib. L.cap. 16. δ. 4. [Plura fcripfi fupra, vol. lI. pag. 128.] Λυσιῳδοὶ et Σιμῳδοὶ, mufici fcenici, ἃ) 6 et Simo. vid. Steph. Bergler. ad Alciphron. p. 67. [ Theodorus Metochita, Logotheta magnus Conflantinopoli fub Andronico Palaeologo, circa a. Ch. 1314. mortuus. a. 1332. Ícripfit 122. capita philofophica et hiflorica mifcel- lanea cap. XIII. agitur περὶ Πλάτωνος καὶ v8 μαϑηματικξ τῆς σοφίας» καὶ μάλιτα σερὶ TÉ ὡρμονικᾷ, de Píatoue e£ mathematica philofophiae paríe, et maxime de har- monica, Mst. exflat in bibl. Caefar. Vindobon. vid. infra vol. IX. pag. 214. 217. 219. Harl. vid. Bloch Specimina Operum "Theodori Metochitae pag. δι fq.] Mintazor, Muficus τῶν κρεματοποιῶν, libro artis muficae, Fu/gent. lib. I. Mythol. cap. x. et Schol. Statii ad 'T'hebaid. III. 661. Nicoffratur, neício an huic catalogo inferendus propter haec auctoris fragmenti Cenforino fubiecti cap. το. RAythmur creditur ditus a [V] Rhythmcnio Orphei F. et. Idomeneac Nymphae Maricae, vt tradit. Nicoffratus libro, quem compofuit de Mufico fratre Rhg- zhmonti. Panartius junior ἐν τῷ περὶ τῶν κατοὺ Γεωμετρίαν καὶ μδσικὴν λόγων καὶ διαξημοτων, Porphyr. pag. 244. ad Ptolemaei Harm. Philolaur, Pythagoricus, plus fimplici vice laudatur in Muficis a Boethio pag. 1542. 1422. 1423. Phrinir et Timotheus, antiquiffimi mufici. — Zflexand. Z4phrodif. pag. 58. ad Ariflotel. me. taphyf. Fabii. De Phryne vid. fupra, vol. I. pag. 134. De Timotheo, poeta et mu- lico, Milefio, Olymp. LXXXIII. 3. ante C. N. 446. fecundum Chronic, Par, copiofus ' eft Burette in Mem. de literature — des Infcr. tom. X, pag. 235 — 238. Har. Phyllis, Delius, libro fecundo περὶ μεσικῆς. Athen. XIV. pag. 636. περὶ αὐλητῶν id. pag. 634. Meminit et Suidar in Σκολιὸν et Schol. Ariflophanis ad Ranas v, 1337. et ad Vefpas v. 1190. Ptolemair, Cyrenaica, ἐν τῇ πυϑαγορικῃ τῆς μεσικῆς φοιχειῶσει. Porphyr. ad Harmonica Ptolemaei pag.207. 208. 209. [conf. JMMemagii hiftor. mulier. philofopharum, ct ἢ Chrifliani JVolfii vaulierum graec. fragmenta profaica pag. 204. fqq. et in catal. foemi- nar. etc. pag. 437.] Pythagoras, Zacyuthius. 2friffox. lib. IT. pag. 36. — Confer, íi placet, quae de hoc dixi lib. II. cap. 12. $. 2. Simmiar, "Thebanus. Laert. lib. IT. fect, 124. Simon, Socraticus. Laert, lib. II. fect. 122, Theophraftur, de quo capite VII. Thrafyllur, a 'Theone, Smyrnaeo, [mathem. cap. 33. p. 133. edit. Builiald.] laudatus et a Por- phyrio pag. 266. vbi lege περὶ τῶν ἑπτοὶ τόνων. Fabric. conf. Sevin recitat, de vita et fcriptis "Thrafylli, in Mem. de Litterat, — des Infer. tom. X. pag. 89 fqq. qui quidem potifunum agit de Zhrofyllo, aflrologo et mufico, item philofopho pythagorico ac Nnnn a Platonico, y 652 Lib. IH. c. XTI. SCRIPTORES DEPERDITI Vol.ll. p. 268 Platonico, tempore Augufli et Tiberii, (vide fupra in hoc volumine pag. 190.) Hune tamen eumdem fuiffe cum TPirafyllo Phliafio, idem fibi perfuadet. Αἱ Burette in Mem. de Littera. — des Infcript, tom. Xil. ad Plutarch. de Mufica pag. 287 fqq. diffentit: Throfijllus quidem tempore Augufli fuit mathematicus et muficus, qui fcripfiffe dici. tur fecundum Nicomachum Gerafenum, "Theonem et Porphyrium, de fectione cano. nis mufici Pythagorici, tum περὶ τῆς ἐν ὀργάνῳ αἰσϑητῆς ὡρμονίας et περὶ τῶν ἑπτοὶ “τόνων. Ad hunc quoque pertinent ea, quae Eudocia in Violar. pag. 134. de Democrito agens prodidit: ὡς Θράσυλλος Ey τῷ ἐπιγραφομένῳ To πρὸ τῆς ἀναγνώσεως τὼν Δη- μοκροίτε βιβλίων ἀναγράφει. Enimuero Burette oftendit, illum pridem 'Thrafyllum fuitle principiorum mufices matheraticorum peritiffimum ; at non folum a fimplicitate antiquiffima receffifle, fed etiam a confuetudine illa priftina, lyricae poefeos cum arte- mufica coniungendae: diuerfum igitur fuiffe a. TAra/y/lo Phliafío, multo antiquiore. Hunc enim, tradit P/ufarchus de mufica pag. 671. vol. X. edit. Reiskii, modum Pin- daricum ac Simonideum, (τρόπον τὸν ὠἀρχιοῖον καλέμενον ὑπὸ τῶν νῦν.) fectatum, et eum Tyrfíaeo Mantint»fi atque Zndrea Corinthio, quibuscum, tamquam eiusdem ra- tionis modique tenacibus, Plutarchus coniungit "Thrafyllum Phliafium, confulto ab- flinuiffe chromate, mutatione, fidium multitudine, aliisque multis in medio fitis rhy- thmorum, harmoniarum, vocabulorum, modulationum et interpretationum generi- bus. Eadem autem ratio non valet de Thrafyllo, tempore Augufli Borente; quein artem poeticam exercuiffe, filent veteres. Ditlinguendi quoque funt, T/rafgllur, Cy- nicus, de quo fupra in capite de illis philofophis, et Thrafj/Iur, Mendefius, qui fcripfit 1) περὶ λίθων, 2) Aegyptiaca, εἰ 3) tragica; quamquam Burette opinatur, duo pofie- riora opufcula haud fuiffe diuerfa fed vnum idemque opus, in quo hifloriae, eae- que tragicae, h. e. ea, quae in Aegypto infeliciter acta fuerint, enarrata fuiffent, (hi- floires d' évenements. tragiques et merveilleux, qu'on fuppofoit arrivez en Egypte.) Hunc Harduin. ad Plin. H. N. tom. I. pag. 67. col. I. edit. Parif. in fol. confundit cum "Thrafyllo fub Auguflo. Atque Thrafyllum apud P/inium H. N. XXXIT. cap. 5. Fabri- cius inter medicos veteres refert in elencho medic. vett. vol. XIII. pag. 437. Hal. Tribonianus Sidetes , fub Iuftiniano imper. clarus, fcripferat inter alia συμφωνίαν T8 xor καὶ deuovix8 διωϑέματος. Suidas. E latini; perierunt arro 2, Zflbinus, Apuleiur, et Mucianur, Gaudentii interpres. Exflant Marzianu: Capella, Auguflinus, Boethius, Caffodorur, Beda, vt Bernardum, Her- mannum Contractum, Guidonem Arctinum, Albertum M, et iuniores omittam, e quibus tamen haud praetereundus Georgius J/alla, qui ex veteribus Graecis, tum adhuc ineditis, Eu. clide, Ariftide ac Bryennio, pleraque congceffit in opus fuum de rebus expetendis et fugien- dis, lib. V — IX. Venetiis apud. Aldum 1497. 1501. fol. Fabrir. Plura vide in Forkel. Lit. teratur etc. pag. 57 fqq. et de Vallae opere pag. 509 fq. in primis apud Reuerendi[f. abbstem Gerbert. de cantu et mufica facra, tom. Il. pag. 1 fqq. vbi nubes celebrium medii aeui in cantu et mufica ecclefiaflica auctorum inflauratorumque excitatur, praefertim ex codd. duo- bus Vindobonenfibus, duobus Monacenfibus, et Blafiano, qui praeter inflructionem mufi. cam X) Meminit Claudianus Mamertus IJ. 8. de ftatu animae. Vol. TT. p. 268 DE MVSICA Lib, 111. c. XII. 653 cam et ἐξήγησιν τῆς παραλλαγίως . nec non totam liturgiam, pauca alia continet, eosque fere auctores, quos antza recenfiti habent codices. Indicem me/odorum graecorum plenio- rem dedit 7. “4. Fabricur in vol. X. B. Gr. pag. 138—139. Ex hoc igitur indice et Gerberti opere fupplementa ad h. l. facile colliget, cui volupe erit plura de hac re cognofcere. Atque laudatus Abbas /Martin Gerbert multos antea ineditos libros muficos, faeculis medii aeui po- tiffiroum feriptos, primus in lucem protraxit in opere: Scriptorer ecclefiaffici de Mufita fa- cra poliffimum. —.Ex varür Italiae, Galliae εἰ Germaniae codd. MSStis colleBli et nunc. pri- mium publica luce donati, "Typis San Blafianis. tom. IIl. 1784. 4: Qui in hoc opere praeflanti continentur fcriptores, fecundum ordinem eos indicat For&z/ in Litteratur etc. pag. 101 fqq. Harl. X. Latent infuper, vel feruntur latere etiamnum, in variis Europae bibliothecis fcriptores quidam graeci mufici, vt: Adrafli, Peripatetiti , ((Theoni Smyrnaeo et Porphyrio plus femel laudati;) Harmonicorum libri tres, quos in bibliotheca Vaticana Alphonfus Ciacconius, et in bibl. Cardinalis a S. Angelo, quae deiude fuit Cardinalis Farnefii, fratris, feruatos teflatus eft Scipio T'ettus, Neapolitanus indice librorum, nondum editorum, quem bibliothecae MS. librorum pag. 167. inferuit Labbeus. De hoc Adraflo Marcus Meibomius praef. libri de proportio- nibus: au&forem ex quibusdam Íocis notum auro redimere vellem. Fabric, Duval reperit M3. ᾿Αδρώξε περιπατητικξ eeoviy βιβλίων libri III. cum figuris. in bibl. regia Nea- politana: vertetur et cum inedita Philodemi de vitiis et virtutibus formulis defcribetur typographicis. vid. fupra inter Peripateticos pag. 458 fq. Har. [E codd. Vindob. Monac. et Blafiano Gerbert. de cantu etc. tom. I. p. 13 fqq. producit "Agallienum , Agathonem, monachum , fratrem Corones, ex Rhodo, (vide paullo poft de hoc ipfum Fabricium,) Zimpelocepetum, Zrgyropulum feniorem, Campanam Celadi- mun, Chaliburen, Manuclem Chryfaphen , auctorem ποιήματος. (ἢ. 1. melodiae feu cantus textus gAAnA&iz) et libri de arte pfallendi, cuius codex cum ipfius et aliorum poematibus ecclefiaflicis adferuatur im bibl, Scorialenfi, Curumam et multos alios fe- rioris aetatis. Curuzeler, — Huius nominis frequens mentio fit in codicibus. Diftinguendi autem funt Zoan- ner ct Jofaphatur. — Prior Joanner Cucuzieler fuit Euchaitarum epifcopus, natione Grae- cus, inter hymnographos Menaeorum infignis: de cuius aetate et fcriptis egit Simon I'ognereck in. Pietate Mariana. Graecorum, part. I. in prolegom. nr. 35. Plerumque occurrit fub folo nomine τῷ μαΐςορος feu magiffri, aliquando τῷ ueisoeos Κύρε Ἰωαν- va. Codices in bibl. Vindobon. fupra iam memoraui. Sunt in cod, CCCCXCIII. τῷ μαΐφορος Κύρε Ἰωάννο τῇ Κακϑζήλη τέχνη Ψαλλικὴ καὶ σημαίδια ψαλλικοὸ μετὰ πά- σής 'χειρονομίως Mou συνϑέσεως , et apud Lambec. IV. pag. 2723. Eiusdem οἰκολδϑίο τῆς ἐκκλησιαφξικῆς τάξεως. — In cod. CCLIII. illius bibl. reperiuntur Joannis, geomt- 1rae, hymni quatuor, verfibus heroicis et elegiacis in B. V. deiparam : in cod. CCCVIII. continetur feries ordinationir vniuerfi offici ecclefiaflici conflruEla et. antiquis notir mu- ficis adorsata, | Eiusmodi generis duo codd. funt in bibliotheca Monacenfi: quorum prioris initium aeri incifum dedit Gerber?. lib. mem, tom, I. pag. 588. — In bibl. Vatic. Nnnn 3 latent 654 Lib.IIl.c. Xll. SCRIPTORES MSTI DE MVSICA Vo. fl. p. 298 P269 latent MSS. eius óratio in dormitionem fandtiff. deiparae, et canones octo deprecator. ad S. deiparam fecundum octooechos Graecorum: in cod. Vindobon. philof. CXCIV. eius μέλος feu moduli: in cod. Monacenfi CCXXV. eius contacía totius anni, compo- fita quidem a Mich. /ncoto, in meliorem dein et concinniorem formam redacta a Zo. Glyceo, denique a Zo. Cucuzele contracta et edita. vid. Gerbert l. c. tom. II. pag. 7 fq. εἴ 15. — Alter fuit 7ofaphatur Curuzeles, iunior monachus, in monte Atho, auctor hirmologii cum notis muficis; cod. exflat in bibl. Barberina. vid. Gerbert 1. m. L. pag. 581 fq. vbi late disputat de Armis, et IL. pag. 7. et p. 17. 2d/latius de libris ecclef. Grae- cor. pag. 99. Har. Diotlis quoque Harmonica aiunt latere in Italiae bibliothecis, Et Diocles, Elaita, Gorgiae Leontini difcipulus ugzixo£ γεγραφὼς memoratur Suidae in ᾿Αλκιδόμας. — Memoratur et eidem Suidae fuo loco Diocizr, Athenienfis, fiue Phliafius, comicus, quem dicit au- étorem fuiffe [ΠῚ] fingularis harmoniae in theatro adhiberi folitae, de quo confule, vbi lubet, Cafaubouum IV. 4. ad Athenaeum. L] Giorgii Pachymerae, Harmonica, graece MSS, in bibl. Caroli de Montchal tefte Labb:o pag. 19r. et 181. In codice Colberteo MMMDCCCCXLVI. hoc titulo: περὶ οἱομονικῆς Wysv μδσικῆς. ἣν σοφωτατός τε καὶ λογιώτατος T Ἑωργιος ὁ Παχυμέρης ἐκ πολλῶν παλαιῶν τε καὶ νέων διδασκάλων ἐν ἀκριβείω. πολλῇ ἐκλεξάμενος ξυνετάξατο καάλ- Auge τοῖς τὰ μεσικοὸ ἐξασκδσιν ὅτως χαριζόμενος. — Citat Cangius in Gloffario in Ἤχος et alibi. Ioh. Pediafimi, de Symphoniis muficis id. pag. rig. [vid. 77off. de Ícientiis mathematicis, cap. 22. $. 4.} Nicephori Gregorae, in Harmonica Ptolemaei. [Michaelis Pfelli, iunioris, opufculum: προλαμβανόμενω εἰς τὴν δυϑιμικὴν ἐπιφήμην latet in cod. Marciano Veneto DXXIV. vid, cel. Morellium in. pracf, ad Ariftid. or. — riffa- xeni fragm. pag. 39. et in notis pag. 266. Har/.] Theodorum Sophianum memorat Gesnerus, et de iufica graece fcripfiffe teflatur in Pande- cis fiue partitionibus vniuerfalibus pag. 82. Ca//imachum quoque nominat Kircherus in Mufurgia lib. VII. tom. I. pag. 546. referens monumenta muficorum veterum, quae graece msta vno ingenti tomo poffidet collegium Iefuitarum romanum. Magis etiam mirandum efl, quod pag. 139. lib. III. cap. 12. Non dicam hoc loro, inquit, de variis ac diuerfis antiquis, Zfriffoxeno, Archyta, Didymo, Eratoflhene, a/üsque, quorum omnium wmanuftripta penes me habeo, fa&lir diuifionibur tonorum etc. — Equidem non praeter rem hac in parte de fide Kircheri addubitauit Marcus Meibomius prolegom. ad muficos antiquos *** Hagipolites fiue liber MS. de mufica ecclefiaflica recentium graecorum, (Zfndreae forte Cre- tmfr,) quem citat Cangius gloffario graeco in "Hays, φωνὴ, πλάγιοι ἦχοι, πνεῦμα» τερον et alibi, In Vol. TI. p. 259 P 270 SCRIPTORES MSTI DE MVSICA Lib.ill.c. XI. 655 In Alex. Barvoetii catalogo MSS. biblioth. Scorialenfis memorsntur Jo. G/ycaei. fiue Dulcis, Lampadorii 9, AMofthiani et aliorum chironomia-muficae artis. — Leonis fapientis ma- tutina poemata Xl. cum notis muficis. Pfalmodia, qua vrbs "Theffalonicenfis et eccle- fiae catholicae magnae vtuntur, compofita a Domeflico magiftro Cucuma. [vid. Ger- bert lI. pag. 15.] Ioh. Glycati fiue Glyce Protopfaltae Rhodi liber muficus, fiue opera, ad notas muficae artis accommodata. [vid. Gerbert l. c. II. pag. 16.] Con/lantini Mofchiani et Gerafni, monachi, poemata diuerfa ecclefiaflica cum notis muficis: Stichologia et Cantica et Pfalmodiae variae ecclefiafticae variorum cum tropariis, hy- mnis ct exapoflilariis etc. Vdgathonis, Anthemii, monachi et Zfrgyropuli poemata ecclefiaflica cum notis muficis recen- tioribus Graecorum, [vid. Gerber? 11. pag. 14.] cuiusmodi volumen eft etiam in bibl. Iefuitarum Louanii, characlere recentiore, forma enchiridii, cum titulo: "Ag σὺν Sed ἁγίῳ T8 μεγάλδξ ἑσπερινὰ ποιήματα διώφορα ποιητῶν παλαιῶν τε καὶ γέων. Ψώλ- Aero, δὲ τᾶτο δίχορον [δ] καὶ ἄρχεται ὁ Δομέξικος T8 δεξιδ χορξ. Sub initium eft explicatio notarum 52 muficarum ac vocum, poílinodum citantur Chryfoftomus in Li- turgia, Manuel Chryfaphe, loannes Lampadarius, Panaretus, Palladas, Georgius, . Agathon etc. in fine mutilus. | Eiusdem farinae fuerunt in Scorialenfi bibl. fub titulis Manuelis Lampadarii, Chryfaphe de pfallendi arte, et ipfius et aliorum poemata eccle- fiiflia ad no:ss muficas accommodata, Fabri. Simile opufeulum, | conftans 184. foliis. in min. 8. manu fcriptum: ὠρχὴ σὺν ϑεῷ eyio τῶν σημαδίων τῆς ψΨαλτικῆς τέ" νής. τῶν τε ἀνιόντων καὶ κατιόντων φωνῶν ; Incipiunt bono cum deo arti pfalticae figna, tam quae eleuare, quam demittere iubent. vocem , fuit in bibl. Víffenbach. MS. part. ΠῚ ρας. 491. Eiusmodi generis collectiones variae cantusque graeci et latini hinc inde reperiuntur in bibliothecis. | Gerberti V. V. laborem et diligentiam in colligendis et aduotandis muficorum, praecipue latinorum, libris iam laudaui. Fore in Litteratur etc. pag. 485 — 504. largum exhibet indicem MSS. librorum mufieorum, praecipue medii aeui, gui in bibliothecis tam publicis quam priuatis adhuc adferuantur. Quorum vero maxima pars, quoniam ad hifloriam mediae et recentioris lat. aetatis pertinet, il- lorum enarrationem in bibliotheca graeca moleflam , minus certe neceffariam fore ar- bitror. Atque quosdam ipfe Fabricius- paullo poft.enotatnerat, aliorumque, quorum nomina adieci, mentionem in nota marginali fecerat, — Qui igitur plurium notitiam fibi sp acquirere y) Lampadarius, (cuius nomen frequens in- ter melodos eft in codd.) non fuit nomen pro- prium, fed officium eo defignabatur ecclefiafti- cum ; atque Ioannes quidam ac Manuel, monachi, κατ᾽ ἐξοχὴν dicti funt fappadarii. Codinus cap. 10. prior ergo iu amóulacrum venit Lampada- rius, lampadem ferens, fotumque feli proprium cautum, (ἰδιο μέλον) decantans. vid. Gerbert ]. m. tom ΠῚ, pag. f. In templo Conftantinopolitano ficterunt ad vtramque chori partem quatuor can- tores; bini ad dextram, quorum prior nomina- batur προτόψαλτηε, εἰ bini ad finiftram partem, quorum prior dicebatur A«ra2xpor, conf. Bur- ney vol IL pag. 49. m, qvi excerpta ex codice Acum] τεχνολογία τῆς jexcix?s τέχνης 8 Marti- nio, abbate Veneto ct poffeífore codicis acceperat. Harl. z) Vide Crwfium. 'Turco- Graeciae pag. 197. Rutgerfii Var. lec, II. 11. pag. 132. 656 18.111. c. XIT. SCRIPTORES MSTI DE MVSICA Vol. Y. p. 270 acquirere et bibliothecas, vbi latent, refcifcere cupit, eum ad Gerbertum et Forkelium ablegamus. - Burney quoque nonnullos codd. msstos indicauit. Zar. Fragmentum cantici ecclefiaflici eum antiquis notis muficis, in latina ecclefia vitatis MS. in biblioth. Vindobonenfi, vide Lambecium lib. II. pag. 765. 785. lib. III. pag. 158. 201. 207. Aliud apud Eug. /Menardum in notis ad S. Gregorii M. librum facramentorum pag. 78- Latini inferioris aetatis qui de mufica fcripferunt plures in bibliothecis feruntur, vt Aurelianus ecclef. Rhemenfis clericus, Anonymus, Guidone Aretino aliquot faeculis anti- quior, quem laudat f. /offius de viribus rhythmi pag. 9t. Berno, Abbas Augienfis, Con- radus, monachus Hirfaugienfis, Guido, abbas S. Leufredi, Guilelmus, abbas Hirfaugien- fis, Helpericus, monachus S. Galli, Hugbaldus, monachus Eluonenfis, Notkerus, epifco- pus Leodienfis, Osbertus, monachus Cantuarienfis, 'Theogerus, epifcopus, [de quibus vid. Forkel Literatur der Mufik. Fabric. quaedam ad oram exempli fui adfcripfit —] Guido, Aretinus, fcriptor micrologi mufici, de quo Oudinur tom. II. pag. ὅοο fq. [micrologus et alia Guidonis opufcula de mufica edita funt a Gerberto in fcriptoribus ecclcf. etc. tom. 1. plu. ra vide in Forkel Litteratur p. 105 fq.] De Guidonis Pt re mi fa fol la vid. Io. [Veit heor- tolog. in hymnum Paulli Diaconi v£ queant laxis etc. p. 264 fq. [item Tyi/hemium de fcriptor. ecclef. cap. 318. Sigeb. Gemblac. ad ann. 1028. Oudin, tom. II. pag. 871. Bayle Dict. voc. Gui Aretin. — Seelen in Athen, Lubec. part. IV. cap. XI. enarrat litem autiftitis facri Lubec. Pou. chenii cum rectore fcholae Crugerio, qui abrogato 77: re mi fa fol pueros canere iufferat a, b. ε, d, e, f. 6.1 Sigbertus Gemblacenfir de fe ipfo cap. 172. arte mufía, antiphona et. re. fponforia de fan&tir Macario et Guiberto melificaui. — Quintini et Petrur, Canonicus S. Aute berti, Cameracenfis, de quibus Henricus de Gandau. cap. 52. de S. E. — -— Regino, Pru- mienfis, [ab ann. 891— 899. abbas Prumienfis, poflea inuidia aliorum hoc gradu deiectus, in coenobio S. Maximini feueram priuatamque vitam egit, et mortuus eft ann. gog.] Κερί- noni; epiflolam de harmonica inflitutione ad Rhadbodum, archiepifc. Treuirenfem poffedit mstam Gerardus von. Maflricht , vt ipfe teftatur in litteris ad Burch. Gothelf. Struuium, in- fertis huius introductioni ad notitiam rei litterariae edit. I. pag. 166. Epiftolae Reginonis in illo codice fubiectum Lectionarium totius anni cum fuperfcriptis notis muficis , illa aetate vfi tatis. Oudin tom. II. pag. 408. Biblioth. Kryfiana, lac. Kryfii, Hagae 1728. 8. pag. 95. Schelhornii Amoenitt. litter. tom. X. pag. 168g. — [Ex biblioth. Maflricht. venerat in biblioth. To, Lud. Bunemanni: ef ex hac tranfit in biblioth. Paullinam Lipfienfem. ^ Ex hoc Lipfienfi codice ZMartini, Bonom. et Marpurg , Berolini, exempla defcribenda fibi curarunt. — Alius cod. fuit quondam in biblioth. Krafftiana, Vlmae; vid. Begfihlagii Syllogen var. opufc. tom. I. pag. 216. In lucem prodire iuffit Gerber in Scriptoribus ecclefiaflic. de mufica facra potiffimum etc. tom. I. Har/.] — Gregoriana Píalmodiae enchiridion, editum ante annos CC. de quo Cangius in adpendice ad gloffarium gr. pag. 8o. vide etiam Baluzium ad capitu- laria tom. IL. p. 1134. et de Guidone O/ero (lege, Notkero,) | Zfribone, JMicrologo εἴς. vid. Bernhad. Pez tom, III. thefauri anecdotorum pag. 618. part. 3. [Balbuli Nofkeri , monachi faec. X. explanatio, quid fingulae litterae in fuperfcriptione fignificent cantilenae, typis pro- mulgata eft in. Canifii letion. antiq. tom. IT. part. IIT. pag. 198. edit. Basnage, et in Ger- berti fcriptoribus ecclefiaíl. tom. 1. pag. 95. Labeomir Notheri, monachi faec. X. δράμε. lum theotfcum de mufica, ex cod. coenobii. 8, Galli edidit. Gerbert. lib. mem. tom. I. pa8- 1 D ^ ^ | wotTLos 270 δγὲ SCRIPTORES DE MVSICIS DEPERDITI Li.7IL e XII 651 -pag. 96— 102. — ibid. pag. 197—229. ;driborir, fcholaflici, qui circa finem faeculi XT. vixit; mufica, ex.cod. Admontenfi, faec, XII... AHizrologur, i.e. breuis fermo in mufica, et alia opufcula mufica, in MSS. funt Ratisbonnae in bibliotb. coenobii S. Emmeran. tefle ca- talogo illius bibliothecae , tom. If. pag. 133. —] Apud eumdem Pezium tom.1V. pag. 600. . spart. II. pag. 69. Bernonir, Augienfis, tonarius, de quo Oudinus tom. !T. pag. 6oo. [e codd. Bernonis opufcula reperiuntur. in Gerberti fcriptor. ecclef. tom. 1.1 7/^//ani pag. soo. Hugbaldi pag. 4/1. De Simone Taillero, Dominicano Scoto, circa anm. Chr. 1340. Jac. &chardus tom. I. de fcriptor. ord. Praedic. pag. CXI. — Hieronymus de Morauia circa ann. 1260. idem pag. 159 fq. adde Anonymi Benedictini librum, 1a fcience et la pratique du plain Chant. Parif. 1677, 4. lourn. des Sav. pag. 269g. — Scriptor faec. XIII. et. XIV. de flatuum ac ventorum operatione muficae, Guelferbyti editus traditur ia Mem, Treuoltinis 1725. p. 2281. [de Joanni: de Muris fpeculo muficae, libr. VII. MSS. vid. Forkel Literatur etc. p. 497 fq.] — De Antiphonario Gregoriano vatio. bibliorh. msto membran. cum notis antiquis muficis, mentio in diario Veneto Giornale d' Italia tom. XIX. pag. 7. de alio codice Nic. Sraphorft tom. AW. hiftor. ecclefiaft. Hamburg. pag. 337. — Plura de notis muficis in Chronico Gottwi. cenfi, pag. 52 fqq. conf. Acta eruditor, Lipf. 1724. pag. 103. Sed haec fufficiant, et pluri- bus de illis, qui de mufica Ícripferunt aetate inferiore, agere non efl praefentis loci, XI. De muficis fcripferant olim Diongfur Halicarnaffeus iunior, tefte Suida, tum. Glaucus, Kheginus Italus , laudatus Plutarcho: et Theophraffur, Praxidamas ac Rufus, de quibus Jonfr pag. 16 fq. et 346. — Ex eodem pag. 77. addcrem Demetrium Páalereum; fed eum non de mufica, neque de muficis, vcrum de poetis fcripfiffe, inuenio apud Zaertiwn V. '$o. Inter recentiores quoque, muficorum notitiam, fed leuiter admodum tradidere: lofephur Blantanus in: Chronologia celebrium mathematicorum, Bonon. 1615. 4. Hugo Sempiliur, Craigbaitaeus Scotus ad calcem librorum XM. de mathematicis difciplinis,. Ant- werp. 1635. 10. Georgius Ebeling in Azchaeologiis Orphicis fiue Antiquitatibus muficis li- bro exiguaé rei, neque vltra A. M. 3920. deducto, Stetin. 1675. 4. /nzouiur Po[feuinus bibl. Íelectae XV. 6. W/ol/zang Cofpar Princeps in hiftorica defcriptione Muficae, quam germa- nice edidit Dresdae 1690. 4. Prae ceteris coníulere operae pretium cft, quae notaue- runt tum editores muficorum veterum JMeur/ius , Meibomius, I/allifur, tum G. I. P'offus libro de fcientiis mathematicis cap. XXII. — [Baney, Gerbert, Furke alique fupra me- morati.) ΧΗ. Muficae veteris inflrumentorümque muficorum accuratior [ΠΡ] pleniorque hiflo. ria adhuc ab eruditis exfpeciatur, etfi nonnulla huius argumedfti attigerunt. Zfthanaffur Kir- chers in Mufurgia fua, libro praefertim fcptimo, Rorn. 1650. et Amft. 1662. fol. Erxyciur Puteanus $n Mulathena, Mediolani 1599. 8. et itinere Noniano: 4o. Guil, Stuckius Antiqui- tatt. Conuinal. III. 20. Guil. Zlardus libello de Mufica veterum, cui coronidis loco Jich. P/iili Synopfin Mufices, graece cum verfione fua fubiunxit: Schleufingae ann. 1636. 15, /Ha- ritur praecipue 7Merfennus et Ioh. Baptifía Donius in fcriptis variis, fupra ad $. V. memoratis, tum J'incentiur Galilaeus in dialogis quinque de Mufica a':tiqua et noua, hetrufco idiomate vulgatis, et Joh. /Indfear /Ingelur Bontempus , Perufinus, in Hifloria mufica, quam eadem lingua Perufiae ann. 1695. fol. edidit 7f. 7c fiu; libello erudito de poematum cantu ac viri- bus rhytlhmi: Petrus Gaffendus libro de Mufica, 7o. Keplerur libris de Harmonia mundi. Vol. IIT. Oooo Claudii 6:8 [ιφ. 111... XLI. XIII. VERSIO. GR. ANTE LXX. NVLLA Veit. ». 271 35.316. Claudii Nicofi, quam parauit differtatio de veterum mufica, non vidit lucem: neque Sa/- . mafi, de qua fupra ad $. V. Neque Zarobi GafJareili liber de Muíica Hebraeorum, memo- ratus Allatio pag. 140. Apum Vrbanarum: neque Ouvrardi denique hifloria muficae veteris ac recentis, de qua vide, fi placet, acutiílimi et elegantiffimi Jatobí Bernardi Nouellas relatio- . nes reip. litterariae ann. 1703. menfe Octobri p. 370 fq. [E] [At vide, quos ab initio huius capitis et paífim laudaui, qui pleniorem muficae veteris et inflrumentorum muficorum *concinnarunt hifloriam.] CAPVT XIII (olim XII) DE VERSIONIBVS GRAECIS LIBRORVM VETERIS TESTAMENTL I. Ante LXX. Iuterpretes de nulla graeca verfione certo conflat. 11. De LXX, Interpretibus, Z4ri- ficae liber, dubiae fidei. Eius editiones et verfiones. - 1. Hiftoria LXX. Interpretum pluribus obfepta fabulis, e£ veterum fcriptorum &vrikoyloa. ΙΝ, Num quinque tantum fuerint interpre- tes, et num Pentaieuchum. duntaxat,cet e qua liagua, an omnes. V. T. libros, atque etians LXXII. Apocryphos verterint. — V. P'trum hodie fuperfit LXX. Interpretum translatio, ac de verfione, quam [ub Herode concinnatam /uf/picati Junt viri quidam do&i. — VY. Perfionis graecae, quae LXX. Interpretibus hodie tribuitur , editiones. | VIL. De verfionis illius fide ct au&oritate, VIL, De verfione graeca Aquilae, quam veteres intelligunt, quandoque ad hebrai- cuim prouocantes. ΙΧ. De verfione Theodotionis. X. De verfione Symmachi, quam videntur veteres intelligere, cum prouocant ad codicem Samaritanum, ΧΙ. De quinta, fexta et feptima verfioue auEtorum fie nomine. — Locus ex inedito Jofephi Hypomneflico.. XII. De Origenis edi- tiose in Hexaplis imflrutfa Obelis e£ Aflerijtis. XVI. De Tetraplis, Hexaplis et Odaglis Ori- genis. Specimen Hexaplorum , caput I. Gene[eos. — XIV. De editionibus graecae verfionis, quas laudant veteres ub nomine Luciani, Hefychii, Eujebii. — XV. De Hieronymi verfione la- iia translationis graecae LX X. Interpretum , ac de graeca verfione latinae Hieronymi inter- precationis. [Ὁ] [Cum fupplementis o. Gottf. Scharfenbergiüi 5) et zug. Frid. Pfeiferi.) r pot tot viros eruditos, laudatos a Carpzouio in Crit. S. pag. 481. 5) dicendum etiam nonni. hil mihi eff de graecis diuinarum litterarum interpretibus, vt lectori graecorum omnis generis fcriptorum veterum notitiam in hoc volumine inquirenti, etiam de facris hisce, quae Ícitu digna funt, compendio faltem offerantur. Iaitio quidem admodum incerta eife exi- 4&-—— ftimo, 4) Quod Scharfenberg , Prof. quondam Lip- fienfis cel. iam fub exitum anni 1784. fua confcri- píerat fupplementa, atque inter ea ad fedes bca- tas tranfit; «el. Pfeifferus, collega mihi amicif- finus, ea, quae addenda viderentur, me rogan- te, adiecit. ai. b) Adde, qui largam fcriptorum de LXX. et graecis interpretibus notitiam litterariam exhi- bent, Zuddeum;, im lfagoge hift. theol. in vni- verf. "Theol. pag. 1516 ἴᾳᾳ. //olfium in Biblioth. Hebr. vol II. pag. 440 fq. vol. IV. pag. 166. Herm. Fr. Koecieri analecta litteraria ad Wolfii biblioth. hebr, part. II. pag. 96 fqq. qui pag. tog. omnes fere de hisce verfionibus fcriptores enume- rat. JHageniana von den furnehmíten Uecberfe- tzungen der heil Schrift pag. 12. Simonis intro- du&tio in L. Graecam pag. 356. Harlefii Introdu- &io in hift. Ling. graecae p. s91. 7. C. Pfeiffer in- ftitt. Hermeneuticae Sacrae 6$. 32. Majchium. in Bibliotheca S. poft 7. Le Long. part. 11. vol. 2. in praefatione, P/iiff. Vol. ΤΙ, p. 316 VERSIO GR. ANTE LXX. NVLLA Lij.IIl.e. XIIL 659 flimo, quae de verfione graeca librorum antiqui foederis diu ante LXX. Interpretes, a ne- fcio quo, compofita , et Pythagorae, Platoni, aliisque graecis lecla tradit Ariflobulus apud Clementem Alex. L Strom. pag. 342. et Eufebium XIII. 12. Praeparat. Fuangel. pag. 663. licet haic teftimonio plurimum tribuant tum alii ^), tum A. Zzarias apud Buxtorf. lib. de puncto- rum antiquitate, pag. 131. et. G. /"ocíerodt in Exercitatione de Notitia diuinarum fcriptura- rum apud Gentiles *). Manifeflus quoque error eft Rufini, qui in epiflola Demetrii apud lofephum XII. 2. verba *): συμβέβηκε δ᾽ αὐτὼ καὶ ὠμελέφερον, ἢ Eyes, σεσημανϑαι inter- Oooo2 c) Vt Joh. IW'owerus Syntagm. de graeca et la- tina bibliorum interpretatione cap. 9. et //. 7of- Jius diff. de feptuaginta' interpretibus p. 14. Scip. Sgambaiws Archiu. Vet. Teít lib. III. pag. 482. quibus nuper acc. flit Sir. de IMagiffris in Apolo- gia fententiae patrum de feptuagintauirsli verfio- ne, de qua vide infra j. I. Hic autem non fo- lum Ariftobuli auctoritatem | oppugnatam ab Humfr. Hodio et Ant. Dalio defendit diff. I. pag. 314 fqq. verum etiam Homerum aliosque fcripto- res graecos vetuftos ex hebraicis fontibus fua baufiffe, barbaricam philofophiam non aliunde quam ex Hebraeorum difperfione ortam effe, et alia, fimilia his, admodum copiofe docere conatus: eft diff, V. pag. 573—629. Sed non dubito, quin periti harum rerum acftimatores malint ad(entiri Ant. Dalio, qui differt. fuper Ariítea de LXX. In- terpretibus cap. 25 — 27. nullam verfionem grae- cam librorum Vet. T'eftamenti antiquiorem feptua- gintauirali exftitiffe oftendit , et cap. 28. Ariftobu- li de hac verfione narrationem, iisdem fcre ver- bis expreffam apud Clementem Alexandrinum et Eufebium, ita examinat, vt cam fide dignam εἴς fe neget. De Ariftobulo eiusque commentariis in libros Mofaicos, haud dubie fuppofititiis, vide Ho- dium de bibliorum textibus originalibus p. 49 fqq. etloh Chr. Wolfium bibl. hebr. part. I. p. 215 ἴῃ. conf. Io. Clerici epift. crit. adic&tas arti critic. pag. 189. edic. Lipf. Scharf. Adde /Faltonium in Prolegoimenis ad Bibl. Polygl. prol. 9. $. 6, .Bud- deum in Ifagoge pag. 1516. et G. 7. Engelbach diff. de verfione graeca Pentateuchi feptuaginta virali antiquiore. Witt. 1706. Aeinmannus hift. theol, Iud. cap. 7. pag. 110. dubius haeret. Petr. Dan. Huetius, in demonftrat. Euang. Prop. 4. cap. 12. $. 3 fq. mediam viam ingreífus, pronunciat non totum Pentateuchum, (de hisce enim Mofis tantum libris agitur, quando de verfione, LXX, viris an- tiquiore, quaerimus;) fed partes tantum quasdam ante Alexandri tempora graecas redditas fuiffe; id quod ex Ariftobulo apud Eufcebium, Demetrio pretatur spud Tofephum et ex hiftoria Arifteae probare ftu- det. Sic fere etiam .Sabaferius praef. in bibl. p.'. Eamdem íententiam fouet Sas. Traug. Mücke in exercitatione hiftor. de Origine veríio- nis feptuaginta interpretum. Züllich. 1789. 8. Neque incredibile effe videtur, plures prius pri- vaias exftitiffe verfiones, quae, collectae tandem publieeque ^adprobatae, noftram conflituerent graecam LXX. viralem interpretationem. | Conf. - Eichhorn Einleitung in das A. T. tom. I. $. 62. Omnium tamen, quae fuperfunt, verfionum an- tiquiflima ea eft, quae Z/exanudrina vel feptua- gintauiralis dicitür. — lis, qui partim Arifto- buli ceterorumque, ab eo pendentium, fidem plane nullam, partim inanem iactentiam de Pythagora, Platone aliisque iudaizantibus euicerunt, adden- dus eft poft Clericum, Jac. Bruckerus in hift. phi- lof. part. II. pag. 687 fqq. Clericum refutare con- tendit Zranc. Baltus in Defenfe des SS. Peres accufez de Platonifme pag. 615 fqq. ^ Pari fere modo Mich. IV'altherus in Officina bibl. p. 125 fq. quatuor veríiones graecas ante Chriftum natum diftinguit, primam, antequam rebus potiretur Alexander M. fecundam Ptolemaei Lagi tempore; tertiam τῶν 05 quartam tempore Herodis, quam κοινὴν habet. .Pfeiff. d) Ienae ann. 1689. 4. p. 249. Confer, fi pla- cct, bibl. vniueríal. tom. XVII. p. 440. et do&tiff. Hodium de bibliorum textibus original. pag. 570. 6) Hacferunt in his verbis Demetrii apud Iofe- phum et Ariftcam etiam alii viri docti, quorum interpretationes et coniccturas de emendanda le- &ione vulgata congeflerunt Sig. /auercampus ad Tofephi Antiq. Iud. lib. I. p. 588. tom. I. Orp. et Ol. Gerh. Tychfenius Append. Vindiciarum ten:a- minis de variis codd. hebr. V. T. MSS. generibus pag.22íq. | Nuper quidem Sim. de Magiftris Apolog. fententiae patrum de feptuagintauirali verfione pag. 537. repudiata Fabricii fententia , fe- quutus eft interpretationem Rufini, ratus, hinc duci poffe argumentum pro verfione ante. feptua- gintauirali E € τὸ L) 662 Lib. I1I.c. XIII. : ARISTEAS Vel. 1I. p. 316 P 417 pretatur fic: contigit etiam mimur diligenter eam , quam habent , transferri. In libro Arifteae ᾿ [pag. τοχ. Adpend. Opp. lofephi, edit. Hauerkamp.] hic locus ita legitur: τυγχάνε; Ὑοὶρ ἑβρωϊκοῖς γοώμμασι καὶ φωνῇ λεγόμενα᾽ οἰμελέφερον δὲ, καὶ Ext, ὡς ὑπάρχει» σεσήμανται quorum fententia efl: conflat enim literis linguaque hebraica, fed negligentius, neque ita, vt (ab auctoribus) fe habent, fcripta interpunctaque funt. Nec minus aperta Serarii halluci- natio, qui in Prolegom. biblioth. cap. 16. quaefl. t. graecam verfionem facrorum librorum, quam fub Ptolemaeo Lagi compofitam tradunt [renacus et Theodoretus, a translatione LXX. Interpretum, quam fub Philadelpho concinnatam reliqui omnes adfirmant, diftinguit... Apud Iofephum quoque incaffum quaeras, quod ex libris contra Appion. proferce fe ait Zn/zlmur D.fiiguiur, Benedictinus, in cogitationibus de vita bene degenda, Ariflotelem facros libros ab Hebraeo quodam graece fibi vertendos curaffe. —Hemr. Dodiwellus ex Eupolemo apud- Clementem Alex. et aliis teftimoniis atque arguinentis conatus e(t euincere, verfionem LXX. interpretum compofitam tempore Demetrii Phalerei grammatici et Ptolemaei Philopatoris, vid. viram Dodwelli tom. II. pag. 504. — Admodura lubrica itidemn videtur coniectura viri praeclariffimi Jok. Heurici Hoitingeri, qui in thefauro philologico pag. 282. et in fafciculo diff. theolog. philolog. pag. 146.:et in Exercitationibus: Anii- Morinianis pag. 28. graecam Samaritenorum verfionem feptuaginta-virali graeca antiquiorem olim exflitifle; graecisque ecclefiae doctoribus fub Zogeeerrix«g nomine laudatam opinatur. Verum, quae ratio nos qusefo moueat, vt tam antiquam illam elfe arbitremur, quum praecipue, vt infra decla- rabo, credibile fit, per Samariticum veteres intellexiffe verfionem graecam Symmachi. [Hotüngero in eo quidem, quod iam Alexandri Magni temporibus graecam Samaritano- rum verfionem exfliiffe coniicit, adfentiri nolim. Nsm poft Origenem demum doctores veteris ecclefiae commemorant lectiones τὸ Zejixgerrix8 : vnde eas ex Hexaplis Origenianis duclas effe credunt 1f. ΚΣ οὔτι differt. de feptuaginta interpretibus pag. 96. et Berv. ZMonte- falconius prolegom. hexapl. cap. 1. $. 8 [ᾳ. Sed vt Fabricius, qui τὸ Σαμαρειτικὸν Sym machi Samaritse verfionem | graecam cíle opinabatur, longius a vero aberrauerit, quam: Ho*ttingerus, non temere vereor, vt infra dicam ad $. X. Seharf. Porro feripturas in grae- cam linguam ante Ptolemaeum translatas negat Auguflinus VIII. rr. de civ. dei. I9] IT. Vetufliffima igitur, de qua certius paullo conflat, efi verfio graeca librorum antiqui foederis, quae.per annos amplius mille et feptingentos celebris fuit fub. nomine LXX. Jn- terpretum. — Antiquiflimus omnium, qui hifloriam huius interpretationis fcripto configna- runt, haud dubie efl auctor, notus fub nomine Zfrifiaei fue ZIri/fene, genere Cyprio, virtute bellica claro 7), qui fe Ptolemaei Philadelphi regis Aegypti miuiflram et. cum Andrea regis eiusdem ὠρχισωματοφύλακι, ad Eleazarum pontificem. librorum facrorum interpretumque impetrandorum caufa, a rege miilum refert. —Kiuius liber ad P&ilozrazm írattem etiam- nun gintauirali minus accurata, e qua tamen, vt ipfe dicit p. 353. LXX. interpretes plurimum lucis hau- ferint. Sed hanc potius repudiandam eífe, recte monet F. //. Reiniardas dif. Í. de verfionis Ale- xandrina^ auctoritate et vfu in conftituenda libro- rum hebraicorum lectione genuina p. 19. Scharf. De Ariftea vid. Hambergers | zuvexliffige Nachrichten, ΤῊ. 1, $.323. nd. Gott. Majcá pracf. ad biblioth. le Long part. IL. vol. 2. pag. 4. qui Arifteae nomen non perfonae, fed dignitatis effe contendit. Jo/zrphes lib. XlL Antiq. cap. 2. φίλον ἐν τοῖς μάλιστα τῷ βασιλᾷ cum appellat. Pfeijf. ΜΟΙ; ΤΙ. pim ὁ DE LXX. INTERPRETIBVS Lib. III. .. XIII. — 661 num exílat, (memoratus "Theonae, epiftola ad Licinium, in Dacherii Spicilegio tom. ΗΠ. pag. 251.) quo tota res fufe exponitur, nomina LXX. Interpretum, regis in illos munificen- tia, quaefliones, a rege eisdem in conuiuio propofitae, iplorumque refponfíiones prolixe re- feruntur. Hunc Eufebius IX. 38. Praeparat. Euangel. vocat zz; τῆς ἑρμηνείας T8 τῶν lg- δαίων vous. Primus latine vertit Pauloque Il. pontifici, dicavit /aztAiar Palmerius Pifanus, cuius verfio Mattheo Palmerió Florentino perperam tributa a Poccianto, Gaddio aliisque, et ab aliis Palmerio Vincentino, quibusdam antiquioribus latinis bibliorum editionibus prae. figitur, vt Romauae a. 1471. 8) fol. et Norimbergeafi anno 1475. — Prodiit deinde faepius tum Ícorfim , [Erfordiae ann. 1483. 9 Parifiis cum Damaíceno de orthodoxa fide, et Olympiodo- ro in ecclef. in typographeo H. Stephani ann. 1512. 4. qui jam ann. 1510. et 1511. prelo earn fubieciífe dicitur; deinde P/7/j.] Colon. 1578. 8. cum coinmentario qualicunque Zarobi JMid- dendorpii: tum vna cum aliis fcriptis, vt Bafileae ann. 1536. 8. cum Olympiodoro'et Gregorio Neocaefar. in ecclefiaflem : atque etiam in Micropresbytico Bafil. 1550. fol. fed et in biblio- theca patrum Parifiis edita, tomo VII, atque Coloniae, tomo I. et Lugduni, tomo Il. Graece ^) primus ex codice, quem in [talia acceperat, edidit et Huldrico Fuggero dicauit Simon Srhardiur, adiunéta feparatim verfione latina meliori /Matthiae Garbitii, Fro- fefforis graecarum literarum in academia "ubingenfi paullo snte defuncli, et variis leclio- nibus, e codice Vaticano collectis, BafN. 1561. spud Oporinum 8. 2 Hanc editionem [expre£ fere Fronto Ducaeus tom. lI. auclarii bibl. patr. p. 856. ann. 1624. et Parifienfes iu edit. bibl. patr. ann. 1654. tom. XIII. p. 756. ΠῚ] fequutus fum, cum Arifleae librum graece et latine fubiungerem editioni lofephi Lipfienfi, quae titulum praefert Coloniae ann. 1601. fol. v5i et notas meas breues ad compendium Ari(leae in lofephi hifloria lib. XIT. cap. à. obuium re- perics. Arifleam 'graecolatinum Eldaui de Parchum Obotritae Francof. 1610. 8. memoratum Inbonato in bibliotheca Latino- Hebraica pag. 347. et Hendreichio in Pandectis Brandenbur- gicis pag. 271. necdum vidi ^), Nouam editionem huius fcripti receperat vir doctif. 7f. //of- Qooo 3 fius, nominat, In título, rcftitutionis ex MSS. grae- cis «tque latinis codicibus et SS. patrum libris, mentio fit. Verfio Palmerii incipit: Cum perma- gni fuper feceris Philocrates etc. Garbitii vero: Cuin, o Philocratts, noftra ad Eleazarumn ete. Pf. ἃ) Quae hic de libelli Ariftesni editionibus et verfionibus latinis leguntur, Fabricius magna ex £) Yam circa annum 1469. in fol. Romae excu- fa waditur, in catalog. Parif. quam tamen editio- nem Clement, in bibl. curiof. partem bibliorum de anno i471. fuiffc iudicat, Pfeiff. Δ) Titulus et: Zrifleae tratfatulus de LXX. interpretibus et de eorundem maxima /apientia, ac nominibus εἰς. — In praeclara Erffordenfi achademia opere peruigili anno LXXXIII. impref- fus. 321. fol. 4. Conf. Pray bibl. vniuerf, Buden- fis, part. I. pag. 72. [eitis ad Maittairium tom. I, peg. 163. Clement. bibl. curieuf.. Pfeiff. i) Hane fequuta eft editio Zo. Bebelit, Bafil. 15:6. et reliquae'a Fabricio laudatae, Ea, quae «um notulis, f. commentario, Middendorpii, Co- lon. 1778. prodiit, non Palmerii, fed Matth. Gar- bitii verfionem, tefte 71delung in continuat. Lexi- ci loecheriani- continet. —/Mafchius l. e. pag. 7. eam plane fingularem et a iam recenfitis. diucríam parte haufit e praefatione operis Hodiani de b4- bliorum textibus originalibus, Editionem, quam deinceps narrat a Íc curatam cífe, repctiit Sig. Hauercampus in sppendice operum lofephi (om. Il. pag. $7 — 156. Scharf. In editione Oberthu- rii vero, quod tniror, deeft. Pfiiff. ἢ (Con£, Clement. bibl. curieuf) Prodiit ite- rum cura 'Theoph. Glaferi. Dresdae. τόοι. 8. Pfof. : 5) Recenfet eam catalog. biblioth, Reimmann, Clement. biblioib, eurieuf, et Mafchius 1. e. P T. lIuterta — 662 LUI. uENHE:- ARISTEAS Vol. Tp. 317 P 31$ fits, quo, antequam promiffa exfoluiffet, defuncto, Oxonienfzr anu. 1692. 8. edidere Arifleae libram, feruata Garbitii verfione locis quibusdam emendata, ct praemiilis veterum teftimo- niis de Íeptuaginta interpretibus cura Eduardi potiffimum Bernardi. Hanc editionem fecuti fant, operibusque [IP] fuis fcriptum integrum graece et latine inferuere viri duo praeftan- tiflimi, qui in Belgio et Anglia Arifleam, fcriptorem fuppofititium, et vniuerfam eius narrae tionem confictam ac commentitiam effe nuper oflenderunt?), Hufredur Hody, linguae graecae profeffor regius et archidiaconus Oxonienfis in libris IV. de Bibliorum 'Textibus Originalibus, verfionibus graecis et latina vulgata, Oxonii e theatro Sheldoniano 1705. fol. et Zutoniur van. Dale, muficus ac philoelogus Harlemenüis in. differtatione fuper Ariflea de LXX. Interpretibus , Amflelod. 1765. 4. Addamne his, quod Zohasner Drufur LXXII. In- terpretum refponfa regi Ptolemaeo reddita ex Ariflea, Garbitii verfione feruata, latine edi- dit libro fecundo Apophthegmatum Hebraeorum, Franequerae ann. 1591. 4. [Iterum pro- dierunt haec Zfpophthegmaia Ebracorum ac Zlrabwm ibidem anu. 1612.4. Adde editionem, quam Fabricius curauit Hamb. 1714. 8. ad calcem lib. III, de vita et morte Mofis pag. 293. Stharf.] 1n bibliotheca Beuariae MSS. exflat Zfriffeas de LXX, Interpretibus. Eiusdem ca- pita 72. de regno, vsque ad finem incolumi feruando. Pf. Compendio hiftoriam de LXX. Interpretibus ex Ariflea refert Rabbi Gedaliar in Catena. Cabbaliflica fol. 23. 24. — Verfione liberiori Hebraica 52 Arifteam interpretatus eft Ὁ. Azarias de Ro[ fiue de Rubeis Ferrarienfis fub titulo zoespr rmn Decor feum , Mantuae 1574. in opere, cui titulus Ἐν Swweo Lumen oculorum. | Conf. Ioh. Morini Exercitat. Biblicas pag. 18r. et Iulium Bartoloccium bibl. Rabbinicae tom. I. pag. 437. Hottingerum bibl. Or. pag. 49. Fabri. Adde Io. Chrift. IVolfium bibliothec. Hebr. part. I. pag. 214 fq. et part. IL. pag. 444- Scharf. Germonice. vertit uffinus. Goblerur. de Sanct, Guuere V. T. D. A. dicauitque Philippo, Haffiae Landgrauio ann. 1561. (vel potius 1562. 8.) Recufa efl haec verfio Amftelodami ann. 1631. 12. D. Simonir Schardii verfio germanica edita ann, 1619. Mühlhufae 8. Gollire lucem vidit per Guil. Paradin, Lugd. 1552. 12. [iterumque ibid. 1564. 4. conf. Clement. l.c. Pfüf. - Italica Inferta etiam eft bibliothecae patrum. Parif. ann. 16:14. Pfeiff. gatae auctoritas: quartus denique de reliquis ver- fionibus graecis et Origenis hexaplis exponit. Dif- 5») Hodius hoc oftendit in di/fertatione contra hiftoriam Zvifleae de LXX. interpretibus , quam primo feparatum edidit Oxonii ann. 1685. 8. dein- de vcro au&am vindiciis aduerfus If. Voffium operi de bibliorum textibus originalibus inferuit, ita, vt locum primi libri occuparet. At fecundus liber docet, quo tempore, a quibus, et quo mo- do confe&a fit verfio feptuagintauiralis: tertius oftendit, quanta fuerit inde a Chrifto ad noítra vsque tempora cum textuum originalium , tum verlionis graecae feptuagintauiralis et latinae vul- fertationis illius Hodianae fupplementum eft liber Dalii, deinceps a Fabricio laudatus, qui fe magis popularitate, quam fubtilitate et diligentia com- - mendat. Scharf, 0) Ex latino Garbitii, non graeco facta. Idem Afarías lib. III, fui operis Meor Enajim cap. 7. denuo de verfione τῶν ὁ differit et quae a Iudacis, patribus et δἰ 115. fcriptoribus notata inuenit, ad. fert. Vberius de hac hebraica verfione egit Zo. Esbergius diff. de LXX. interpr. Vpfal. 1705. 3. Pfaff. : — Vol.TI. p. 318 Ὁ 519 DE LXX. INTERPRETIBVS . Lib.IILe.XIII. 66, Italice fubiectus libris V. T. in. verfione bibliorum italica, quam ann. 1471. edidit Ni- colaus Malermus, Venetus, abbas Benedictinus Ord. Camaldulenfis monaflerii S. Michaelis de Lemo (interprete credito Hier. Squarzafico. — Sequitur in fine tomi primi librum Pfalmo. rum et ex latina Palmerii verfione traducta videtur Mitarellio in bibliotheca Monafterii S. Mi- chaelis Venetiarum. append. pag. 85. Pfeiff] Eadem biblia recufa ann. 1477. 1541. [et 1567. Le Long Bibl.S.tom. Lk pag.354. Pfeif.] Prodiit et Arifteas Hetrufca lingua, nefcio quo interprete, Florentiae w50. 8. [interprete Lud. Domenichi. Denique italice reddidit Leon. Cernotti, Treuigiis 1593. 8. conf. Clement. 1. cit. et Paitoni in bibl. degli auctort volgariz. Prof) - DMuglicae verfiones duae exflant, quarum altera ann. 1633. altera ann. 1715. prodiit Lon. dini 12. Vide Andr. Gottl. Mafchii Praefat ad biblioth. facr. — part. II. vol. II. pag. 6— 8. (De vtraque vide Sig. ac. Baumgarten. Nachrichten von merkvürdigen Büchern tom. X. part. 55. pag. 29 fqq. Sciarf) Tertiam edidit verfionem anglicam, Jil, W'hiffon in: a Collr- Bion of. authrotick vccordr, belonging tho the old and new Teflament, translated in to Englifh. 1727. patt. 2. pag. 493. qui et genuinum hoc effe Arifteae fcriptum contendit probare adpen- dice ad librum: £he literal accomplifhment of Scripturer. prophecier etc. Lond. 1724. pag. 117 Íqq. vid. Acta Erud. ann. 1728. pag. 116. et ann. 1729. πιοπί, Sept. pag. 101. Pfaiff.] Hunc ipfum effe librum, quem legit olim et fub Arifleae nomine laudat Iofephus, et ex quo nominatim compellato hiftoriam de LXX. Interpretibus referunt vel perflringunt T er- tullianus cap. 18. Apologet. Eufebius VIII. 2 fq. Praeparat. Euangel. Georgius Syncellus pag. 272 (4. auctor Chronici Pafchalis pag. 173. Ioh. Zonaras aliique nonnulli, vel collatio fola lectori perfpicue demonftrabit. At ab Ariffea, qualis hodie exftat, non minus quam a Iofepho antiq. lib. XXIT. cap. 2. Philone LII. de vita Mofis edit. Mang. tom. II. pag. 140 fqq. Iuflino martyre admonit. ad graecos nr. 13. et Euf:bio Praepar. Euangel. lib. VIII. cap. 2 fqq. ne quid dicam de Irenaeo, Clemente Alex. Tertulliano, Cyrillo Hierofol. immane quantum difcrepant ^), quae cx Ari- flea refert Epiphanius lib. de ponderibus et menfuris fect. IX ᾳ. Diuecfa quoque funt, quae habet pfeudo-Iofephus Gorionides Hf. 2. 5) Diuerfa infuper nomina [IP] LXX. Interpretum occurrunt in epiftola VIL. pfezdo.Damafíi ad Hieron. Cogifami frater amantifjme, et in Chriflo femper facerdos, vt fecundum f*ptuoginta Interpretes, id eff, Matthiam et Ptolemaeum, MMuchium, Sacreum, Hydronium, Pamphilun, Zoaflirem, Didymum, Sanium , Eyipha- nium, p) Conf. B. Montefalconit prolegom. hexapl. cap. III. 6. 5. et 7. vbi Arifleae exemplaria, quae nunc exftant, genuina, ceterorum autem eddita- menta, velut illa, quae Epiphanius e fabulcfis nar- rationibus hauferit, vel e codice lacuno(o potius- que interpolato quo vfus fit, fpuria εἴς docet. Aliam coniecturam de codice Arifteae, quo víus eft Epiphanius, propofuit Sip, de Vayiffris Apo- log. fententiae patrum de fcptuagintauirali verfio- ac pag. 549 fq. Schaf. 4) Diuerfa Zbulfetachi narratio. im chronico, cuius fpecimen Schnurrer in neuem Repertorium für bibl. und morgenl. Literatur, quod edidit Paullus, tom. I. nr. 2. dedit. Illa in co maximo diuerfa e(t, quod Ptolemaeus Philadelphus certa- men Iudaeorum et Samaritanorum Alexandrino- rum in vertendis bibliis inftituiffe dicitur, p. 1a4- Pfeüf. 664 Lib. III. c. XIII. ARISTEAS DE LXX. INTERPRETIBVS Vo. fl. p. 319 nium, Cictrem, Simonem et. ceteros , in quantum nofira veturrit. confcisntia, de. f»ptuaginta intenire vefligia. Diuerfum quoque narrationis filum et diuerfas Ptolemaei et Hebracorom epiltolas exhiberi a Matthaeo Cigala Cyprio in noua Synopíi variarum hiftoriarum fermone graeco - barbaro confcripta, iterumque alias epiflolas exflare in Petri Comeftoris hiftoria fcho- laflica, notauit Humfredus Hodius libro et capite primo operis paullo ante laudati. /. Vtrum vero hi vel ingenio tantum indulferint fuo, vel ex memoria rem referentes tam varia con- finxzerint, (nam nec Lofephus ex aífe cum Ari(lea confpirat) vcl diuerfum fub Arifleae no- mine codicem, quod doctiffimo Hodio videtur et a iuniore quodam confictum ad manis habuerint, lectoris iudicium eflo. Veram effe Arifleae narrationem, et ab Ariflea, Ptolemaei hyperafrifle, fiue cuffode cor. . poris, vere feriptam, lofepho, Eufebio aliisque antiquis pridem accredidere plerique erudi torum, Biianur Zoltonur Prolegom. IX. ad Bibl. Polyglotta $. 4. Jfaacur praecipue 77ojfiter in libro de LXX. Interpretibus cap. 4. eiusque appendice et in appendice obferuationum ad Ἢ. Melam pag. 58 fq. vbi librum ab Humfredo Hodio aduerfus hicoriam Ariffeae editum Oxonii 1685. 8. ex inflituto impugnat. [Poft Ifaacum Voffium, cuius differtationer de fzptua- ginta interpretibus corumque et traíatione e£ chronologia prodierunt Hagae Comitum ann. 166r. 4. "Appendix ad. brum de LX X. interpretibus ibidem 1663. 4. et obfirsationum: od. Pomp. Melasi appendix, Londini ann. 1686. 4. [et Guil. Whifton, fupra laudatem,] nemo maiori cum adparatu doctrinae ad Arifteae narrationem de LXX. interpretibus defendendam acceflit, quam Sim. de AMagi/fris in Apologia fententiae patrum de feptuagintanirali verfione, adiecta Danieli fecundum: fepiuaginta ex. tetroplis Origenis primum edito e ffngulori codice Chifiano, Romse ann. 1772. forma maxima. Sed hic etfi paffim non immerito reprehendit Hodium et Dalium; tamen apologia illa nimis copiofa narrationi vulgari de LXX. interpretibus fidem conciliare non potuit, vt recle iudicat Jo&. 7fug. Ernef]us biblioth. theolog. nouifi; pa: IH. pag.205. Neque melius rem geffiffe auctorem libelli Angliei, 24 //iudication of the Hiflorg cf the Septuagint from the Mifreprefentations: of the Iecrned Stoliger, Dupin, Hod4, Pri- deaux aud other moderm Critickr, qui Londini ann. 1738. prodiit, quod didici ex 7. S. Sem- leri sdparatu ad liberalem vet. tefi. interpretationem pag.29r. Qaos praeterea defenfores nactus fit Arifteas, oftendit 44. G. 7Mafrhiur. praefat. ad biblioth. facr. part. IT. vol. 1l. pag. τὸ Íqq. vbi et ips illis acceflit, ita, vt ex apologia Simonis de Magifiris modo conimemorata et Οἱ. Gerh. Tychfenii tentamine de variis codd. Hebraicorum V, T. MSS. generihus fabulae, a viris doctis dudum repudiatae defenfionem concizsare£ nouam et miram. Nam cellulas adeo iníiaurare conatus eft olim ab Hieronymo euerfas f. quas Arifleas certe mendacio fuo non exíuxit, et Hieronymus olim deflruxit pag. 50. Scharf. —Zflexiur denique a S. Zfgui- lino in libro: Pentateuchi Hebraeo -Samaritani praeflantia in illuflrando et emendando textu iaforethico oflenfa, vna cum aliis fubfidiis hermeneutico-criticis ad totum textum He- braeum —- recte intelligendum — Colon. 1785. 8. hifloriam Arifleae, quoniam per MD. annos illi non contradictum fuiffet, veram εξ ibidem putat. Pfzif-.] Adíentitur Voflio Nicolaus quoque le Nourry in adparatu ad bibliothecam maximam patrum libro I. diff. 12. cap. t. Sed fateor, re diligenter expenfa, probabiliorer mihi videri fententiam eorum, qui- bus Arifleae liber videtur commentum Iudaei alicuius Alexandrini ante Chrifli nati tempora, et antequam -Ariftobulus fcriberet, concinnatum ad suctoritatem verfoni graecae [facrorum librorum, quae inter Iudaeos Helleniftus obtinebat, conciliandam. Hoc iam pridem fuboluit acutiflimo VM . N HISTORIA DE LXX. INTEEPRETIBVS Là. III c. XIIT. δός acutiffimo Jofzpho Scaligero *) ad Eufebii Chron. nr. MDCCXXXIV. pag. 133. et epiftola XIV. ad Seguinum, fuílragautibus ex ipfa ecclefia romana, (ne Lud. Cappellum et Prote- flantes alios quam plurimos laudem.) H. /7alefo ad hift. ecclef. Eufebii pag. 95. Rich. Simone lib. H. hift. criticae V. Τ᾽, cap. 2. *) et Elia du Piz in Prolegomenis ad biblia lib. I. cap. 6. $. 5. pag.176 fq.*) — Praecipae vero fumma ope et conquifitis diligenter argumentis hoc adnifi Íunt duumuiri fupra Jaudati Hodius et van Dale, vt demonflrarent, parum ineffe fidei vni- verfae de LXX. interpretibus, a Ptolemaeo arceffitis, traditioni, adeoque veram effe priorem If. Voflii fententiam, qui, in notis ad Darnabae epift. [δ] librum de LXX. interpretibus citans, non Arjfteam, fed píeudo- Arifleam adpcllauit. — Ariflaeum ἐν τῷ περὶ Ἰεδωίων laudat, et ex eo quacdam de Iobo refert ffexauder. Polyhiflor apud Eufebium IX. 25. Praeparat. Euang. eumdem, vt videtur, Ariítleam innuens. Fabri. Ex illo loco Sim. de Magiflris adparere opinatur, Ariflcam profelytum praeter hiftoriam verfionis graecae alia quoque fcripfiffe, quo- rum notitiam hauferit e facris litteris graece red litis, apolog. fententiae patrum de fcptuaginta virali verfione pag. 534 fq. Scharf. Vol. TT. p. 210 P 426 III. Etenim adeo incredibilia et pugnantia funt, quae de LXX. interpretibus in Ariflea, Philone, Iofepho, et aliis veteribus leguntur, vt nec cum ceteris hifloriarum veterum mo- numentis, nec cum temporibus moribusque Ptoiemaei, ac Demetrii Phalerei, pec cum in- fütutis gentium facile poflint conciliari, nec denique fecum ipía fatis conveniant, quod a viris illis doctis prolixe eft oflenfum, Si quis igitur cogitet, ludaeos inter gentes illa aetate admodum contemtos, vicilim amplificandis rebus fuis etiam per fabulas *) pronos, pro- fecto is magis magisque detrahet narrationi illi, per fe parum verifimili, fidem, cuius partem iam olim aufus eft explodere Hieronymus prologo Pentateuch. ad Defider. epifl. 103. reiectis cellulis *), quibus inclufos interpretes narrant alii vel fingulos, vt Iuflinus, Irenaeus, Cie- mens, Cyrillus Hierofol. Auguftinus,; Gorionides etc. vel binos, vt Epiphenius et Nouella 146. Iuftinianus, izpcrator, aliique apud Hodium pag. 152 ίᾳ. ἵν. Mirus hift. eccl. V. T. p. 1938. Ifagoge hift. theol. pag. 15316 fq. ]"olfius im bibl. hebr. vol. II, pag. 440. ' y) Primus omnium Arifleae librum in fufvicio- nem fraudis adduxit Lud. /"iues ad Auguftini lib. XVIII. cap. 42. de ciuitate dei, poft quem praeter alios, ab Hodio de bibliorum textibus originalibus p.35. laudatos, ante Scaligerum, vt videtur, idem egit Joh. JVowerus fyntagm. de graeca et latina bibliorum interpretatione cap. 5. (Scharf. s) Adde ciusdem disquifitiones criticas de va- riis bibliorum editionibus cap. τς, pag. 109 fqq. Sed Lud. Cappellum iis, quibus Arifteae narratio de LXX. interpretibus fufpecta fuit, temere ad- numeratum eífe a Fabricio, neminem fugere poteft, fi qua infpexerit vel obiter eius criticam facram. Vide v. c. lib. IV. cap. 15. 16. 17. et lib. V. cap. 1. 2. Scharf. - - t) Idem fecerunt, et alios de hac re fcriptores citant, Car. Lud. Runckel. diff. quaeftiones non- nullas criticas et philologicas fiftente, fub praefid. I. M, Maii, Gielfae 1707. 10. Franc. Buddeus Vol. 111. Zug. Calmet diff. de LXX. interpr. Jo. Aug. Star- kius in Dauidis aliorumque poetarum hebr, car- minibus vol. I. pag. 120. Pfeiff. 4) Tale eft, quod de Alex, M. Hierofolymam intrante, vcenerante fummum facerdotem et im templo immolante legitur apud Iofephum, et re- fellitur ab Antonio van Dale libri laudati cap, X. Nec minus, quod T'helmudici fabulantur, lona- thane legem in linguam Chaldaicam transferente, aues fuper ipfum volantes decidiífe mortuas, mu- fcas circumrepentes diuinitus exuítas etc. id, pag. 165. Á v) Traditionem de cellulis et interpretibus in- ter fe confpirantibus tuetur ex in(tituto aduerfus Hieronymum Zo. Georgius in diff, de LXX. inter- pretibus, anglice poft au&oris mortem cdita, Lond. 1671. 4. Pfeiff. Pppp 666 — ΔῊΝ HL. e XT NVM QVINQVE TANTVM Vol. IT. p. 320 P321 IV. Mirus quoque eft Iudaeorum ipforummet de illa verfione diffenfus. Nam cum LXXII. interpretes arceffitos, e fingulis tribubus fcilicet fenos, ab Eleazaro miffos, Arifteas re- ferat, Gorionides [breuiter et perfpicue idem oflendit B. Montefalconius, qui, quae Arifteae narrationi de LXX. interpretibus aut fauere aut repugnare videntur, fic enumerat, vt non obfcure adfentiatur Hodio et Dalio, prolegom. Hexapl. cap. HI. δ. 9. ^) Lectu quoque digna funt, quae hac de re differit 7. G. Eichkorniur repertor. bibl, et orient. literat. part. I. p. 266 Íqq. vbi diuerfitatem narrationum de origine verfionis feptuagintauiralis ex eo ortam effe coniicit, quod alii, vt Iofephus et Eufcbius, fidem habuerint libro Arifteae, in Palaeftina con- ficto, alii Alexandrinorum rumori vulgi, quod de Iuflino Martyre recte notauit Montefal- conius l. 1. 6. 7. neque minus probabile eft de Pbilone, alii denique, in his Epiphanius, vtrumque fecuti fint. Scarf.] his addit Eleazarum ipfum *). At 'T halmudici in tractatu So- pherim cap.r δ. 7. vocant t»»pi mm»ena mv» *) opur quingat feniorum ,. qui fcripferunt 12) In compendio exhibuit argumenta contra Arifteae narrationem maxime chronologica, JVic. Schiwebelius in. commentat. de Píeudo- Ariften, Onold. 1775. 4. in qua fimul variantes quasdam Je&iones, ex codice Vaticano ab amico Pritanno ipfi communicatas, adfert. Adde Bruckeruri in hift. philof. l. c. SSelerus in nouis obferuationi- bus, quibus ftudiofius illuftrantur potiora capita religionis chriftianae vsque ad Conítant. M. Halae 1784. omnem fabulam de LXX. interpretibus a Chriftianis, e gente Iudaica oriundis, excogitatam effe, iudicauit. Quasdam etiam dubitationes colli- git Sam. Traug. Mücke in exercit. hift. de origi- ne verfionis feptuaginta interpretum. Züllichou. 1789. 8. pag. το, Pfeiff. x) At Iofephus Gorionides apud Hodium de bi- liorum textibus originalibus pag. 128. Eleazarum, quem etiam ÁArifteas LXXII. interpretibus annu- merat, non dicit pontificem fuiffe, vt Fabricius opinabatur, fed a pontifice, qui interpretes iftos ad rezem Aegypti mifit, diferte diftinguit. Schaf. Verba Gorionidis ex verfione Breithauptii funt: »Pontifex itaque feptuaginta facerdotes feniores ac fapientes ad illum (regem) mifit, inter quos praecipuus erat Eleazarus, facerdos, idem il. le, qui a Philippo impio, Antiochi, regis crude- liffÜi, aetate — — interfectus eft.« Pontifex fcil. 5*3 1755, Eleazarus vero q»23 nude voca- tur. Idem confirmat Zreithaupt in nota fubiecta pag. 174. dit. Gorionidis. Goth. 1707. Pfeiff. 4) lacobus Cappellus ad Hebr. III. 8. /"erfio- nis, qua Ptolemaeo Pliladelpho data efl, non vnus fuit au&or. Εα vulgo dicitur LXX. St- niorum; fed tropice, quod fcilicet fa&a fit a [e- gatis LXX- viralis , quod Hierofolymis erat, Sy- Ptolemaeo nedrii. Hos vero legatos fuiffe nonfeptuaginta, Jed quinque, difcimus ex Thalmudis tra&atu de Scribis cap. 1. $. 7. Hos quinque partitos ope- ras inter [e, colligimus ex eo, quod vnam eandem- que vocem faepe videmus aliter atque aliter red- ditam nulla nece[tate. [Conf. Hodium pag. 133. Non admodum difüuilem huic coniecturam de tollendo diffenfu fcriptorum Iudaicorum poft I. Leu:denum et Rich. Simonem, de quibus vide Hodium de bibl. text. original. pag. 133. propofuit loh. Erneft. Fa6er in defcriptione commentarii in feptuaginta interpretes part. I. pag. ro. vbi eam legant, quibus placet, Nam hic quidem com- mentis Iudaicis immorari nihil attinet. Scharf] Iohannes Morinus parum verifimiliter exerc, bibl. P. 186. per opus quinque feniorum intelligit quin- que diuerfas, quibus chriftiani olim vfi funt, graecas librorum antiqui foederis verfiones. Fabr. AMafthius 1. c. vol. II. tom. II. pag. 3t. ex Sim, de Magiftris Apol. cit. δ. 5o. aliam profert quinque interpretum explicationem. Ex LXXII. fcilicet vi- ris quinque legati videntur ad interpretationem legis f. Pentateuchi, reliquis vero reliqua volu- mina, prophetae et hagiographa, concredita funt. Eamdem fere fententiam iam Jofius in Prolegom. ad edit. LXX. interpr. ab ipfo procuratem, et Rich. Simon disq. crit. cap. 15. habuerunt. In chronico orientali, quod ex arabico latine vertit Abraham Eccheleníis fol. 28. dicuntur ex LXXII. fenibus duo in itinere obiiffe: et ex illis interpre- tibus fuiffe non modo Eleazarum, quem occidit Antiochus, fed et Simeonem, facerdotem, qui por- tauit dominum fuper brachia fua. Eadem tradit Eutychius in annal. Alexandr. p. 297. vid. etiam Jof. de V'oifin ad Pugionem Raym. Martini p. 140. Dau. FUERINT EDLIIHNLKIIT Y. AxRW.RIN X TM'Tr»»»r'rrc 31N ἃ iL1XIE τὰκ) ἃ RD Vol. ΤΊ, p. 220 P 321 667 Ptolemaeo regi legem graece. Mox in eodem traclatu cap. τ. δ. 8. lia hifforia de Ptol "aeo, rege, qui congregauit C»xpr ἘΣΘ Ἐπ feptuaginta duos fenes, et. collocauit eor in LXXII. domibur, nec reuelauit eir, cur conuocarit [ΠΡ] i/lor, (in Ariftea et lofepho contra legas, regem hoc per literas Eleazaro fignificaffe,) fed feporauit vnumquemque eorum, (Ari- feas et lofephus teflantur, coniunctim illos interpretationem concinnaífe,) ef dixit: Seribife mihi legem Mofir, magiffri vefi *). — Tunc fugge[it Deur. eonfilium in corda fingulorum, vt tongruerent fententiae eorum in fententiom vnam. — Exarauerunt ergo ipfi Legem, quilibet feor- Jim. —. Idem fibi perfuafere Chriftiani plerique, e quibus IVicetes "*): δρροημένως τὴν τῆς δια- λέκτε μεταβολὴν ποιησάμενοι.» μίων ἐν Cucbgcis ἔννοιαν καὶ λέξιν ὠποδεδώκασνν. Vt fci- licet de illis valeret locus Exodi XXIV. 9. et Dau. Millius perfuafit fibi, verfionem LXX. vi- falem dici, quod probata fuerit a (ynedrio f. col. legio LXX. virorum, non Hiercfolymitano, fed Alexandrino, quod probat ex codice "Thalmud:co Succa, conf. Godofr. /l/eiffii hiftoriam de LXX. interpretibus S. bibliorum V. T. fabulis libera- tam. i687. — Quin praeter aliquos patres Hie- ronymum, (praef. ΟΝ ΤΠ]. ad Domnion. ct Roga- -tian.) Auguftinum etc. Voffius de translat. LXX. cap. 25. ϑεοπνευσίαν eorum praefumit. vid. Sixt. -Imama antibarb. bibl. libr. I. err. gen... Pf?iff.. z) Ex hoc et antea adlato loco Thalmudico Ioh. Lighifoto. primo in mentem venit, fufpica. ri, a graecis hebraicorum V. T. librorum inter- pretibus, quos de vulgari fabula feptuaginta nu- meramus, £ex£um hebraeum ex[criptum acque ac verfum εἴς, Oper. Pofthum. pag, 4. et Hor. Hebr. in epift. 1. ad Corinthios pag. 935. tour. II. oper. edit. Vltraie&t. 1699. fol. Quam coniecturam, parum probabilem, noílris temporibus Οἱ. ον]; Tych/enius ita ornare conatus eft, vt verfionem feptuagintauiralem perinde ac alias, de quibus hic non eft dicendi locus, e codice hzbraeo, grac- cis litteris fcripto, confectam effe contenderet in tentamine de variis codicum hebraieorum ^et. Tefl. MSS. generibus ctc. Roftoch. 1772. 8. et hanc opinionem, impugnatam a 7. 47, Dathio prac- fat. ad prophetas minores, latine veríos p. 23 fqq. edit. Hal. 1773. 7. D. Michaele biblioth. orient, part. V. pag. 48 fqq. [Starckio in Dauid. carm, p. 8o fqq. Ernte neuefte theol. Bibliothek tom. - IL. p. 357. et 4st fqq. Eaffenkampio in entdeck- tem wahren Urfprung der alten Bibelüberfetzung, Mindae 1775. Mic/i. Merkelio in freyen Abhand- lungen pag. 77. δακχίο in Onomaft. litt. part. I. pag. 351. adde Allgem. deutfche Bibl. vol. 34. pag. 66. Eichhorns Einleitung in das A. IT. $. 182 (4. "T heologi(ch critifche Betrachtungen neuer Schrif- n. καὶ ἑβδομήκοντα πρεσβυτέρων Ἰσραήλ ὃ Pppp2 διεφώνησεν ten, colle&ore Ge. Fr, Seilero, ann. 1781. p. 297. Mücke l.c. p. 85 fq. Pfeif.] aliisque acriter de- fenderet in vindiciis libri modo commemorati. Roftoch. 1774. 8. earumque appendice, ibid. 1776. 8. [Vindiciae et appendix in lingua patria fcripta funt; adde illis kritifche Sammlungen, Bitzooiae, vol. HL. pag. 368. 442. 638. Repertorium für bibl. und morgen]. Literatur, tom. III. p.145. not. g. et Chr. Zug. Cru/j comment. in Iefaiam. prol. p. 16. Chrift. Frid. Sclimidt in hiftoria canonis pro- babilem laudat coniecturam. Ante Tychfenium iam de codice hebraeo-graeco cogitauerunt /o/, Lighifootus apud W'altonum in apparatu bibl. cap. 7. δ. 12. et Jo. Hen. Hüpeden in Tr. von der wahren Urfache und Bedeutung der aufferordent. lichen Punkte in der hebr. Bibel. Hannover. 175r. pag. 53. "Lychíenii argumesta breuiter exhibet Hirt in oriental. und exeget. Bibliothek tom. III. pag.89 fq. Pfeiff.] Praeter Joh. Graffmannum, qui Ὑπορινήμοατω hifforico- critica ad luftrandam hypothefin de codicibus ebraeo - graecis interpre- tum graecorum Feieris Tefiamenti edidit Halae 1774. 4. coniecturam "Tychíenianam probarunt I. S. Semlerus apparat. ad liberalem Vet. "T'efta- menti interpretationem p. 287 fq. (conf. 7. 4. Ex- nefti biblioth. theolog. ποι! ἢ patt. III p. £93.) et ZA. G. Majchius praefat. ad biblioth. facr. part. 1I. vol. If. p. 33 fqq. Scharf. nec tamen nouis argu- mentis fulcitam vel a dubitationibus, contra eam motis, liberatam, conf. theologifch critifche Be- trachtungen l.c, Pfeiff. a3) Metropolita Heracleenfis praefat. Catenae in pfalmos, nondum editae. vid. Fabric. B. Gr. vol. VII. p. 737. vnde locum fimilem profert 7o- dius de bibliorum text, original. pag. 153. Conf. pracfat. edit. Sixtinae verf. LXX. et //]fferii fyn- tagaua pag. 71. Scharf. 668 LibIILc. XII. — NVM QVINQVE TANTVM Vol IL. p. 351 διεφώνησεν ἐδὲ ὥς. — Viciffim Arifleas feftum, in memoriam verfionis huius follemne infli- tutuin, narrat, ad dies vitae Ptolemaei celebrandum, Philo ad fua vsque celebratum comme- morat tepipora; [vide Hodium de bibliorum textibus originalibus pag. 534. et quae contra hunc et Dalium pro Philone difputat&im. de Magi(lris apolog. fententiae patrum de feptua- ginrauirali verfione pag. 321 fqq» Scharf. Cum feflis Maiumis. de quibus Riuinus, comue- . nire, putat Éich^orniu; in Repertorio für bibl. und morgenl. Lit. tom. I. pag. 278. Pfeiff.] 'Thilmudici in eodem tractatu Sopherim cap. 1. δ. 7. diem illum teftantur lfraeli accidiffe grauem et luctuofiffimum, non minus eo, quo vitulum conflarunt. "Ne dicam, quod ob legem, graece fub Ptolemaeo verfam, ieiunium anniuerfarium inflituerunt die octaua menfis "Thebeth, de quo adi Seldenum de anno ciuili Iudaeorum cap. VIII. Totum enim hoc fabulofum effe, contendit Hodius pag. 221. de bibliorum textibus original. [Hodio adfentitur Io. Chiift. Wolfius biblioth. hebr. part. T. pag. 443 fq. vbi conie&duram de origine huius fa- bulae valde probabilem proponit. Scharf.] Verfionis graecae inflitutum laudant Arifleas, Philo, Iofeyhus; at Herbanus, fudaeus. difp. cum Gregen'io: κακῶς, inquit, κατέςξρεψαν ci zrart- eec ἡμῶν ἑκοντὶ vs. βίβλες τῷ Ἰσραὴλ εἰς τὴν Ἑλλάδα γλῶσσαν, We ταύταις ἐμφιλο- χωρξντες ὑμᾶς ἐπιξομίζητε παντῶς ἡμᾶς. [Conf. Sim. de Magifirir apologiam pag. 328. et Caitei hi ftor. liter. fcript. eccl. vol. I. p. 521. Scharf.] Omitto, quod conuiuio interpretes ex- cepiffe rex, Ptolemaeus, ab Ariftea fcribitur per dies feptem, a Iofepho per dies duodecim: hsec enim a librario vel memoria diuerfitas effe poteft. Taceo etiam , quod Arifleas aureis literis fcriptam legem Ptolemaeo oblatam narrat, fed "Thalmudici in tractatu Sopherim, librum legis profanari haud dubitant, fi aureis literis fcribatur. At non praetereundum, quod Arifteas et lofephus verfionem factam effe adfirmant ex hebraico δ); Philo et R. Azarias e Chaldaico *), nonnulli apud R. Gedaliam in Schalfcheleth Hakabbala e Syriaco: e Sama- ritano denique chrifliani fcriptores, Poftellus ac Seldenus. — Confer. Hottiugerum thefaur. phi- lolog. psg. :94— 300. vbi laca colligit, quibus graeca verfio cum Pentateucho confpirat Samaiiano. —[Addendi funt Ludouic. Deus, qui auctore Hottingero l. 1. p. 293. notas in Pentateuchum Samaritanum edere conflituerat, quibus confenfum verfionis feptuagintauiralis et Pentateuchi Samaritani declararet. [Jo. Ge. Zfbichit in praef. ad artem diflincle legendi et interpretandi libr. facr. V. 'T. Lipf. 1710. 8. Jo. Buxtorfiur iunior in dift. de litteris hebraicis δ. 4. et IV. I7 ou in: an Effay towards refforing the true text of the old Teffament etc. Lond. 1732. pag. 48. et 149. P/zif.] Noflra aetate latius et diligentius, quam Hottingerus hac de re expofuit, Ioh. Matth. Haffencampus in commentatioue philolopico - critica de Penta- teucho L XX. interpretum graeco mon ex hebraeo fed Samaritano textu consterfo, Marburgi ann. 1765. 4. et in libro, qui fine nomine auctoris prodiit, Mindae aun. 1775. 8. Dir entdeckte waire Urfprung der Bibl - Usberfitzungen p. 163—255. [vid. Eruef/ii neue theolog. Biblio- thek bb) Certe non punttato, conf. Lud, Cape/li Ár-.— braicam Chaldaicae nomine fignificauit, Add. If. esn. punctat. lib I. cap. 8. Zoitinger. thefaur. Voflium de LXX. Interprr. cap. 6. pag. 12. Conf. philol pag. 532. Carpzou. Crit. S. V. T. pag. soa. Joli. Bened. Carpzouii Philoniana praefixa facris Aliter F'ourmont; Que les Septastes n out gu fai- | exercitationibus in Pauli epiftoiam ad Hebraeos re leur iraduR'ion telle qu'elle eff , que jur us. ex Philone p. xo fqq. Sim. de Magiftris apolog. Tixte Hebreu. pon&uc, in Hift. de l'Acad, des — fententiae patrum de feptuagintzuirali verfione p. Inícriptions tom. 14. pag. 179. P/:ijf. 333. et Π offencampi enideckter wahrer Ür[prung ££) Haud dubie Philo hic vt alibi linguam he- — der aiteu Bibel - Ueberfetzungen p. 96 fq. Spharf. f b Vol. IT. p. 321} 322 FVERINT INTERPRETES Lib. HI. c. XI1I. 669 thek tom. VI. part. IV. pag. 379. vbi varia contra hanc fententiam dicuntur. Pfzif.| Huic praeter alios adfentitur et argumeuta, quibus in vtroque libello coniectura illa valde proba- bilis confirmatur, breuiter enarrat 7. 44. Dafhiur praefat. ad. Br. Waltoni prolegomena in bibiia polyglotta pag. 47— 51. Scharf. Nouiffime hanc fententiam defendit Berend Cordes obferuationibus in Ionae oracula, len. 1788. nec longe recedit ab ea Eichhorniur in Bibliothek der bibl." Literatur part. 3. pag. 515. et in editione fecunda introduclionis in V. T, tom. ll. pag. 158. praefidium fententiae nouum inde petens, quod Abulfetachus Samaritanos, certantes cum ludaeis, fub Ptolemaeo Philadelpho libros facros vertiffe narret; id quod ex harmoni- ca Pentateuchi Samaritani et verfionis graecae vlterius probari poffit. D/zif-] Neque in hoc copfentiunt, vtrum legem folam, fiue Pentateuchum, an libros vniuerfos antiqui foederis in Ptolemaei gratiam verterint LXX. interpretes. [Conf. H. Hodii de bibliorum textibus originalibus lib. IT. cap. 7. vbi proferuntur loci fcriptorum veterum , deinceps laudatoruim. Sed illorum quidem Chriflianorum , qui omnes vet. teflam. libros a LXX. interpretibus trans- latos effe crediderunt, auctoritates diligentius collegit Sim. de JMagiffrir ad calcem apologiae — pag. 633—650. Scharf. Habentur etiam apud J//alther. in oflicina bibl. p. 130. Pfeiff.] Vniuerfos enim translatos effe adfirmat ^^) Pfeudo . Gorionides, et e Chriftianis Irenaeus, [UP] Clemens Alex., Epiphanius, Cyrillus Alexandrinus I. contra Iulianum aliique: folam vero. γομοϑεσίαν fiuc TX τῷ vépg, folum , inquam, Pentateuchum Philo libro fecundo de vita Moyfis, Arifleas, Iofephus et tota Hebraeorum fchola apud Hieronym. in Ezech.V. et XVI. et fecundum caput Michae, Ariftobulus item apud Eufebium Praeparat. Euangel. XIIL 12. pag. 664. et "Thalmudici in tractatu Megillah et Sopherim “7; quae fententia probauit fe etiam viris, inter Chriflianos doctiffinis, Andreae in primis Ma/fo praef. in graecam editioncin Yofuae pag. 119. vbi obferuat, veríionem Penteteuchi a verfione reliquorum librorum non mediocriter diffidere et pauciores continere errores 7^). — Idem placet Carttwrigáto IV. 3. Mel- Pppp3 lificii dd) Fallitur Ioh. Morinus, qui exerc. bibl. p. 187. contendit, "Thalmudicos quoque in tractatu Sopherim adfirmare, quod vniueríos legis, pro- phetarum, et píalmorum libros verterunt LXX. iterpretes, Nam verba /cripferunt ei leger: [Ὡ- paratim fignificant, fcripfiffe illos legem, feparatos per cellulas, non vero, vt Morinus contendit, fe- paratim reliquos libros. Ibidem TThalmudici, etti falfo, memorant tredecim loca, quae in gratiam Ptolemaei interpretes immutauerint, neque vllus ex illis locis ex alio libro depromtus eft, quam ex Pentateucho. Vide ca fi pl.cet apud Waltonum prolegom. IX. τό, Humfredum Hodium pag. 170. Hottinger. thefaur. philol. pag. 325 fq. et Bartoloc- cium part. I. bibl. rabbin. p. 452 fq. [Wolfii bibl. hebr. tom. ΠῚ. p. 442. P/eiff. Adde Ioh. Light- foti oper. poflum. p. 2. et in hor. bebr. ac thal- mud, adp. ad I. Cor. VIIL et Luc. III. p. 753. Scip, Sgambati archiu, Vet. Teft. lib. ΗΠ]. p. 489 — 492. ΟἹ. Gerh. Tychfenii tentam. de variis codicum hebraicorum P. T. MSS. generibus p. 5i fqq. et; quem híe vindic. fentan. pag. 240. laudat, Frid. Guil. Dresdii libellum, guo examini fubiicitur fententia. Beui. Kennicotü de locis tredecim a Iu- daeis in codice hebraeo Ptolemaeo vegnaate prae- termi[fis. Vitemberg. 1773. 4. Scharf. recuf. in eiusdem: "f'riga commentt. academ. criticanr tex- tus hebraei concernentium. | vid. irfii orient. tt. exeget. Bibl. part. III. p. 145. ;Starkii Dauidis etc. carmina pag. 125. δύ} ££) Auctor libri Seder Olam Suta f. chronici mi- noris, Ptolemaeum, prodit, fcripfiffe Pentateu- chum (legem) graece. Notgerus Balbulus de in- terpretibus f. fcripturae cap. s. Hebraei dicunt, LXX. translatores non plures libros interpretatos fuiffe, quam Mofis quinque libros. P/eiff- /f) Hieronymi quidem de LXX. interpretibus fententiam hac ratione ornari pofle, Mafius dicit, fed ipfe propenfiorem ad veritatis fimilitudinent efe eorum exiflimat opinionem , qui dicunt, non Joiam Mofis legem , fed reliquos etiam hiflaricos et facrorum vatum libros, rogatu Ptolernaei, αὖ Hibratis 610 Lib.lII. ε..Χ11]. VERSIO LXX. INTERPRETVM Vol. II. p.322 0523 lificii hebraici, 77ffzrio cap. τ. de LXX. interpretum verfione, Ziumfredo Hodio pag. 164 fq. de bibliorum textibus Original. Sam. Petito IV. 8. var. lect. Zlfexendro Moro in caufa dei pag. 147. Zintonio van Dale de Idololatria pag. 635 fq. et libro de Ariflea pag. 179 fq. etc. Epi- hanius vero et Cedrenus ab omnibus exfibilantur, quorum ille praeter vniuerfos V. T. libros etiam LXXIL. Apocryphos, hic decem myriades fiue centum librorum millia, et intra LXXII. quidem dierum fpatium a LXXII. viris docliflimis hebraeorum translata fabulatus eft. Con- fer Hodium pag. 176 fq. [Nihilominus Cedreni narrationem ab Hodio et Dalio repudiatam . vindicat Sim. de Magiftris apolog. fententiae patrum de feptuagintauirali verfione p. 387 fq. Scharf.] Hisce addenda eft fabula de libris facris, per LXXII. interpretes in LXXII. gentium linguas conuerfis, cuius meminit Goldaftus ad. Paraeneticos veteres pag. 369. V. Fuerunt viri eruditi, qui, cum encomia, quae a Philone et in Arifleae libro et paf- fim apud veteres in verfionem LXX. interpretum congeruntur, obíeruarent, et viciffim anim- aduerterent graecam, quae hodie fub illo nomine exítat, interpretationem et Chriftianis olim lecla eft, tamquam: parum fidelem reiici a ludaeis, (confer Z/odism de bibliorum textibus originalibus pag. 241 fq.) et plane non effe vsque adeo adcuratam, vt tantas laudes ferre pof- fit, exiftimarunt genuinam LXX. interpretum verfioaem intercidiffe 55). — Hanc opinionem fingulari libro de verfione LXX. interpretum Lond. 1655. 4. et Lipf. 1695. 4. probandam in fe fufcepit Jac. 7 fferius, vir admirandae doctrinae, contenditque variis argumentis fiue con- iecturis, verfionem illam in bibliotheca Ptolemaei Philadelphi, cum Alexandriam [WP] ex- pugnaret lulius Caefar, conflagraffe: poftea vero aliam, H.lleniftis pridem a teinporibus Pto- lemaei Philometoris frequentatam graecam interpretationem, non tantum Pentateuchi, (quem a LXX. interpretibus folum translatum, vt dixi, exiflimat.) fed omniunr propheticorum li- brorum, cuius iam tum in prologo meminerit Sirachides, Herodis, regis, iuífu ab aliquibus, hebraicae linguae peritis, recognitam , atque adeo κοινῇ fime publica, quae exflet, Helleni- flarum puriorem et integriorem collocatam fuifle in bibliotheca, quam nouam in Serapeo Alexandriae inflaurabat Cleopatra, regina, et in quo thefauro librario fua adhuc aetate ^^) fu- pereffe verfionem librorum facrorum ^) teflati funt Terfulliauur cap. 18. apologetici et Chry- foftomus orat. contra Iudaizantes et cum eis ieiunia celebrantes tom. VI. edit. Sauil. pag. 373. Fabri. — Aug. Pfeiffer in crit. facr. cap. IX. fect. 2. quaefl. 5. e variis verfionibus ias con- arcinatam Hebraeis illis efe conuerfos: id quod deinceps p. 119. et x20. argumentis cohfirmare ftudet. Cete- rum Hieronymo in eo, quod folum Pentateuchum a LXX. interpretibus translatum eífe putat, etiam B. Montefalcenius adfentitur prolegom. Hexapl. cap. ΠῚ. $. &. et το. Scharf. gg) His nuper acceffit Franc. Volkm. Reinhar- dus diff. I. de verfionis Alexandrinae au&oritate et vfu in. conftituenda librorum. hebraicorum (e Bone genuina p. το. vbi, fi vera eft fabula Ari- fteae, non inepte coniicit, eam verfionem Pen- tateuchi , quae Ptolemaei iuf/u ac fwntibus e co- dice. Palaeflino du&a perhibetur, non emana[fe in vulgus , ac pofiea ipforum Iudaeorum conjiiio ^ aliam confe&am effe a codice, Samaritanis literis fcripto. Sed huius coniecturae ratio reddi nou poteft, nifi fabulofam Arifteae de LXX. interpre- tibus narrationem probes. Scharf. hh) Confer Hodium pag. 640. ii) Immo autographum LXX. interpretum, vt loquuntur Hodius l. l. et I. A. Erneftus de Ori- gene $. 15. (p. 304. opufc. phil. crit.) vbi hanc fa- bulam repudiat. Sed hoc alienum eftab ἢ. l. ne- que admi(cendum Víferii coniecturae de verfione feptuagintauirali, cuius fummam, fi quis plenius εἰ diligentius expreffam legere voluerit, adeat Hodium εἰς, Scharf. - Vol. IJ. ». 323 P 324 farcinatam effe atque interpolatam pronunciat ; NVM HODIE EXSTET Lib. IH. c, XIII. 671 rudera quaedam primitisae fupereffe. Hanc aliasque ad[atas fententias refutat /ücke, l.c. pag. 81. δ εἰ. At enim non poffum mihi perfuadere, verfionem illam primam celebratiffimam in fola delituiffe Ptolemaei bibliotheca, ita, vt, hac conflagrante, penitus flatim aboleretur. Quin po- tius a Iudaeis defcripta eft in vfum graece loquentium , editaque dimanauit in vulgus, et Si- rachidis aetate iam dimanauerat. lofephus, Philo, et fcriptores Chrifliani veteres ad vnum omnes ita exiftimarunt, graecam facrorum librorum, qua ipfi vfi funt, verfionem illam ipfam fuiffe, quam in Ptolemaei gratiam compofitam commemorant. — Nolo alia in praefenti adferre, quae Víferio refpondit H. //alefiur in epiftola ad eum fcripta et notis ad Eufebii hi- ftoriam eccl. p. 306 fq. fubiuncta, tum Brianus Waltonus prolegom. IX. :8 fq. Etiam Lud. Cappellus in adpendice criticae facrae ex affe fatisfecit viro doclo alteri **). qui in differt. de locis parallelis veteris et noui teflamenti genuinam LXX. interpretum verfionem fimiliter per- iiffe contendit, quam euangeliflae et apofloli femper fint fecuti, et ex qua chriftiani aucto- res verfionis graecae, quae hodieque exflet, iam fuam interpolauerint, iis maxime in locis, quibus ab hebraea litera illos certo confilio ait difceffiffe. Viri perquam eruditi Francifcus Iunius lib. 1I. contra Bellarmin. de verbo dei cap. 5 fq. et Sam. Petitus (IV. 8.) cap. 28. var. lect. fufpicati funt, Pentateuchum fub Philadelpho ; at libros veteris teflamenti propheticos et pfalmos fub Herode, rege, demum translatos, et ab Effenis qui- . dem, vt coniicit Petitus, in graecum idioma fuiífe. Alii, vt Serarius, (conf. Hodium pag. 573. Stharf.] fub Herode concinnatam volunt totius veteris teflamenti verfionem nouam graecam, priore fcilicet LXX. interpretum deperdita. Verum, non alium [1] habent huius fententiae fuae fundum, quem locum Iuflini Martyris apologia I. p. 72. in quo nifi lateat error librarii ^), neceffe fit optimi doctoris parachronismum confufamque temporum rationem excufare, Sed vir infignis Iob. Erneftus Grahius in praeclara apologiae I. Iuflini editione pag. ὅτ. pro βα- σιλεύοντι Ἡρωδῃ legit feg& εἴ mox pro βασιλεὺς Ἡρώδης reponit βασιλεύων ἱερεύς. — Sed, ne caufer literas, longius recedentes, dubito, an Iudaeorum facetdotem atque iterato quidem Iuflinus βασιλεύοντος vocaturus fuiífet, Illam igitur fub Herode concinnstam verfionem graecam non minus, quam translationes graecas facrorum librorum Ptolemaeo Philadelpho kk) Ez. Valenti. Vid. not. ad Cappelli append. erit. facr. p. 1, edit. Hal. Praeter hunc eamdem coniecturam, parum probabilem, propofuiffe Lam- bert. Danacum et Ioh. Owenum, didici ex £. Ho- dio de bibliorum textibus eriginalibus peg. 276. «et 7. C. JPolfio biblioth. hebr. part. II. pag. 446. Scharf. 1 Nupero editori Parifienfi operum Iuftini M. p. 62. et Chrift. Guil. "T'halemanno p. 2$. ed. Lipf. apolog. videtur e margine in contextum irrepfiffe faltem poft βκσιλεὺς redundans vox Ἡρώδης, quam imperitus quidam. librarius adfícripferit, quum neíciret, pontificem quoque regem adpellari pof- fc: Herodem autem pofuiffe; quia hoc tunc fue- antiquiores rit nomen commune omnium lIudae2e principum. Grabii coniecturam probat Sim. de /|Magifiris spolog. fententiae patrum de feptuagintauirali verlone pag. 353. ita, vt etiam ἐρχιερᾷ pro Ἡρωδῃ legi poffe cenfeat, exemplo Philonis, quem Ju- flinus. Martyr nominatim teflem appellat. | Sed Iuftinum memoria lapfum effe, agnofcunt 7of. Scaliger ad Eufeb. chron. p. 132. Η. Hodius de bibliorum textibus originalibus pag. 156 fq. et B. Montefalconius proleg. hexapl. cap. ΗΠ. $. 4. ne- que Sam. Petitus quidem negare audct, cuius coniecturae, modo commemoratac, locum fecitIu- ftini error, var. lect. IV. 8. edit. Parif, fiue cap. 23. pag. 386. tom. VII. crit, (acror. edit. Francof. Scharf. 612 Lib. 711. c. XIII. . VERSIONIS LXX. INTERPRETVM : Vol. II. p. 322 antiquiores commentis adícribere non dubito. Saluo itaque aliorum iudicio, videtur mihi effe exploratiffimum, non aliam nos habere translationem , quam veteres omnes et Iofephus ipfe pro feptuagintauirali habuerunt, licet varia, vt fit, tractu temporis irruperint fphal- mata, nec paucae interpolationes, aliis codicibus plures, aliis pauciores fuerint illatae. Com- pofitam sutem mihi perfuadeo verfionem illam vniuerforum librorum antiqui foederis, ne- ue a LXX, viris, fiue coniuncto ftudio et labore, fiue per cellulas diuifis, neque ab vno eo- demque """) auctore, quod diuerfa nimis ratio "") interpretandi easdem phrafes et vocabula euincit: [praeter Hodium multis exemplis hoc docuit Lamb. Pofius praefat. ad edinonem Franequeranam verfionis feptuagintauiralis cap. 1, Sc&arf. ld ium Hieromymur comment. ad Ezech. 16, 15. docuit; adde Erze//i Interpr. N. T. part. III. cap. 7. Kenuico:? dift. II. p. 31. et Ge. Chrift. Knappii diff. de verfione Alexandrina in emendanda lectione exempli hebraici caute adhibenda. Halae 1775. et 1776. .Eichhoraii Einleitung in das A. (T. $. 164. Quin Owz- niur in a bricf account etc. 1787. docere voluit, non vnum, fed plures fuiffe interpretes Pen- tateuchi. ΡΠ] fed admodum tralatitie, Alexandriae vt videtur ^^) a variis, etfi haud multum diuerfo fortaffis tempore, non tam in regis Aegypti, quam fuum Iudacorum, aut Profelytorum 57) vfum, quibus gracca familiariora effe incipicbant, vt, quando in fynagogis fiue Parafchae ex lege, fiue Haphtarae propheticae idiomate hebraico praclegerentur, fin- gulos verficulos graeca 4“) potlet ad interpretatio 7). | Vtrum vero interpretatio illa tota iam perfecta fuerit tempore Ptolemaei Philadelphi, vt veterum fuadent tcflimonia, an paullo ferius; vel fub Ptolemaeo demum Philometore **), qui in agro Heliopolitano Iudaeis permifit templum condere, tempore Iudae Maccabaei, impleturus veluti vaticinium Efaiae XIX. 19. eerto definiri non potefl: [Vide, quae hac de re contra Hodium difputat F. 7. Rreinhordus diff. J. de verftouis Alexandrinae au&foritate et vfu in conflitueuda librorum hebrai- corem le£ione genuina ᾧ. s. Scharf. — De tempore .verfionis conf. Perixonium ad Aelian. HI, τ7. Semdlerum in adperatu ad liberalem V. T. interpretationem lib. HL cap. t. IMücke 1. c. pag.65 fqq. Quum vero certum fit, varios fuiffe variorum librorum interpretes, etiam tempus varium conflituendum eft. P/feiff.] — Id faltem negari nequit, quod Sirachides, nepos, quum prologum fuum fcriberet fub Euergete, Philometoris fucceflore, libri prophetici iam in graecain transfcripti linguam exítiterunt. VI. fam mm) Hodius pag. 201 fq. Hodius de bibliorum text. original. p. 240 ἴᾳ. re- ài .- pudiat, nefcio, quam bene. Conf 7o. Chr. //ol- s») Hodius pag. 204—817. fii biblioth. hebr. part. II. pag. 445. [Ex thalmude Hierofol. in Maff. Sota, cap. 8. JVaj/toius iam id i ia docuit in apparatu biblico. jSStarkíus l. c. p. 123. pp) Salmafius funere linguae hellenifticae pag. idem ex luftni imperat. nou. CXLVI. perfpi- 190 fqq. cuum effe adáruit. P/ziff.] Sed id quod Lightfo- Hodiu DM Du fpei tus temerc negabat, verfionem feptuagintauiralem qq) Banivt, Heodinm pog £0 189 du a Iudaeis le&am eífe in fynagogis, Hodius locis pag. 175. veterum fcriptorum fatis claris oftendit 1. 1. pag. gy) ER. haec Rich. Simonis hift. crit. V. T. lib. 224 Íqq. Scharf. IL cap. 17. εἴ disquifit. crit. de variis bibliorum ss) Ant. van Dale lib. de Ariftea pag. 167. Ho- editionibus cap. 16. pag. 155 Íq. opinio, quam Z7. ἜΠΗ 189. c0) Hodius pag. 112 fq. abdL Ρ. 324 ὅ 225 EDITIONES VERSIONES LXX. INTERP. [ δ ΣΙ. ε. ΧΙΠ, 615 VI. lam editiones huius verfionis breuiter enarrare operae eff pretium. — Sunt autem praecipue tres '*) "^, e quibus reliquae omnes profluxeruat. [U] 1) COMPLV TENSIS '"), in bibliis Polyglottis Complutenfibus ftudio cardinalis Francifci Ximenii ann. 1514— 1517. fol. editis et Leoni decimo infcriptis, 6. Volum. quae di- cuntur conflitiffe fumma aureorum amplius 5ooco. n his vulgata verfio latina pofita in medio eft, et ex altera parte graeca, ex altera parte hebraica. — Mediam, inquit Ximenius praef. ad lectorem, | inter. har latinam beati Hieron'mi translationem velut inter fjnagogam εἴ orientalem ecclefiam pofuimiur, tamgnuam duos hinc et inde latrones, guedium autem Jefum, hoc eff romanam fiue latinam ecclefiam colloranter. — Graecis praeterea, (vti hebraicis quoque,) adpofita eft verfio latina interlinearis, quae maximam partem debetur Lopidi Stunicae, Io- hanni Vergarae, cui libri fapientiales explicandi funt commitfi, et Ferdinando Nunnefio de Guzman, fiue Ferdinando Nonio Pintiano, vt teflatur Aluarus Gomefius de Caflro in vita Ximenii pag. 43. et Nic. Antonius bibl. hifpan. tom. !. pag. 293. graeca e variis eximiis codi- cibus MSS. recenfuerunt, praeter eumdem Ferdinandum, Demetrius Cretenfis, Lopes Stu- nica et Francifcus Vergara Iohannis frater: at faepius contra librorum fcriptorum '^*) fidem immutarunt, quo magis Conuenirent cum hebraeo, [Profitentur quidem editores Complu- tenfes, fe, quod ad graecam ftripturam attinet, non vulgaria feu temere ablata exemplaria, Jid. vetufliffinza fimul. et euendatif/ima fequutos elle. Vide Z. E. Grobii prolegom. ad Odla. teuch. cap. 3. δ. 1. et &izh. Simoni hift. crit. Vet. T'eft. pag. 523 fq. - Sed quum corum indo- lem admodum negligenter defcripferint, non liquet, vtrum audiendi fint ii, qui nunc. exem- plar graecum complutenfe fufpicione corruptionis et leclionis paffim ad contextum hebraeum ff) Nunc vero, poftquam Vetus T'eftamentum graecum e codice Alexandrino diligenter expref- fum et a Iob. Ern. Grabio emendatum ann. 1707 — 1720. Oxonii prodiit, editiones principes, e qui- bus reliquae omnes fluxerint, quatuor efte con- ftat. De his praeter odium l.l. Ioh. Morinum exercitat. bibl. lib. I. exercit. 9. cap. r. 7ac. //fft- rium (yntagm. de graeca LXX. interpretum ver- fione cap. 8. Br. //altonum prolegom. bibl. IX, $.28— 3o. Rich, Simonem hift, crit. Vet. 'Teft. lib. II. cap. 3. pag. 192. et adpend. pag. 525. edit. Roterod. quos fere fequutus eft Fabricius , expo- fuerunt Lamb, Boíis prolegom. ad editionem Franequeranam veríionis feptuagintauiralis cap. 2; Joh, Ern. Grabius prolegom. ad Octateuchum cap. 3. δ. 1— 3. et, vt nihil dicam, de Ioh. Gottl. Carpzouio, Ioh. Gottfr. Eichhornio aliisque phi- lologiae, critices et hermeneutices facrae fcripto- ribus, omnium copiofilime Zndr. Gottl. Ma- fchius in bibliotheca facra poft Iacobi le Long ct C. F, Boerneri. iteratas curas ordine dijpofita, emendata , fuppleta et continuata , part. 1I. vol. IL. Ηδος igitur inprimis adeunda eft iis, qui editiones, a Fabricio non commemoratas, cogno- V^l. 11. refictae fÍcere voluerint. Nam nobis quidem non eam cx- fcribere, fed infigniores tantum editione, quae poit aetatem Fabricii prodierunt, breuiter pro inftituti ratione de(cribere pla:et, Scharf. uu) Hodius pag. 634 — 639. vv) Editioni Complutenfi anteceffere variae pfalniorum editiones, quarum prima, quod fio, graeco-latina, etiam latina e recognitione 70. Creftoni, Placentini monachi, Mediolani 148r. 4, vel fol. min. prodiit, memorata Bern. de Mont- faucon pag. 410. Diarii Ital. ec. /Maittairio Annal. tom. I. p. 160, Hanc fecuta Z/exandri ex Can. dace, vrbe Cretae. Venet. 1468. 4. et Z!diua (ine temporis nota. 4. Alia píalteria gracca his nomi- natis addit /a/chius bibl. facr. tom, II. vol. II, pag. 2n fq. Pfeiff, wi) Vide Flam. Nobilium praef. ad verf. lati. nam edit. Sixtinae, Víferium de LXX. interpr. verfione cap. 8. Iohannem Morinum exerc. bibl. p. 202 fq. Walton. prolegom. IX. δ. 28. Rich. Si- monem in catelogo praecipuarum editionum bi- blicarum, ad calcem libri tertii hift. criticae Vet, Tett. et tom. I. bib/. felectae p. 79. ct 214. tom. II. cenfurae bibl. Eccl. Dupinianae pag. 494. Q. 444 6:4 — Lib.]lLce. XII]. ἘΡΙΓΤΊΟΝΕΒ VERSIONIS | | VofLpens reficlae liberandum cenfent, vt 7. G. Eichhoraziur irntrodudt. in Vet. "'efl. part. E. p. 330. (p. 351. ed. fecund.) et P. 1. Brunfius repertor. bibl. et orient, literat. part. IIT. p, 174. part. VIII. p. 109. part. XIIL. p. 178 fq. an Z. Morinus, Br. 'altonur, Kich. Simon ct alii, qui illud omnium maxime deprauatum effe contendunt. — Qua de re vt lectores ipfi iudicare poflint, paucis oftendam, quam rationem Complutenfes fequuti fint in edenda verfione feptuagintauirali, Primum igitur, quia biblia polyglotta componebant, ordinem librorum, capitum atque adeo fententiarum immutarunt, vt graeca hebraeo ct verfioni vulgatae refponderent. — Deinde longius progreffi, lacunas verfionis feptuagintauiralis expleuerunt verbis aliorum interpre- tum: in quo eos paffim, vtin libro lobi, grauiter peccaffe monet 7, £. Grabiur prolegom. ad tom. IV. verfionis feptuagintauiralis cap. 3. δ. 1. et diflert. de variis vitiis LXX. interpretum, verfioni ante Origenis aeuum illatis, pag. 6g. vbi im editione Compluten/i verfionis graecae Ie- remiae pauca fupplementa veGie fz habere, fed plura ex ingenio nupcr confitla fibi videri, certe non e 1155. codd. Origenianir depromía ejfe adfirmat. [αὶ eo autem ab Origenis inflituto, quod cacteroquin imitari voluiffe videntur, difceffcerunt, quod additamenta LXX. interpre- tum, obelo notanda, faepenumero refecuerunt, recte hac de re reprehenfi ab Andr. Mafio maltis locis ednotationuia in verfionem graecam Tofuae, ac praeterea , vt Flam. Nobilii ver- bis vtar, dele£iu ipfarum etiam diBionum habito, collatirque exemplaribur non modo bibliorum, fed ctiam graecorum commentariorum , vbi varia ft offerebat leclio, eam probarunt ac reti- "uerunt, quae ad hebraicam propius accederet, — Huius quidem generis exempla fi quis de- fideret, legat Víferium l.l. pag. 81— 83. edit. Lond. et quae nos paffim notauimus ad Lud. Cappelli ciitic. facr. lib. IV. et alibi, vt lib. VI. p. 993. vbi lectionem ab ingenio correctoris profectam nobis obferuaffe videmur. Stharfenb. — 1. D. WMichaelir in Einleitung in das N. 'T. pag. 715. cit. quartae , obferuat, codices, quibus vfi funt editores, quod ad maiorem adti- nct numerum, nobis ignotos cffe; quo plures vero conferantur et iam collati fint, eo fae- pius lectionem Cormplutenfium confirmari, Idem plura de hac celebri editione l. c. adfert, viteriora et pleniora daturus in introductione in V. 'T. nifi morte fuiffet abreptus. Adde Eich- hornii Einleitung in das A. T. $. igi. Faciem huius editionis externam defcripferunt Goetz& in Verzeichnifs feiner Sammlung feltener und merkwürdiger Pibeln. Halle 1777. 8. et Ma. fihius 1. c. tom. I. pag. 332. qui et plures, de ea agentes, nominat. Adde Seb, Seesmiller progr. notitiam hift. crit. lit. de Bibliis Polygl. Complutenf. exhibens. Ingolfiad. 1785. JV/alchii bibl, theol. fel. tom. IV. p. 167. Quibus addendi ij, qui de rebus geftis cardinalis Ximenii fcripfe- runt, biflorici, Gomefius, Fleíchier, Marfolier, von der Hardt; varia etiem inuenies, quae ad graecam horum bibliorum verfionem pertinent, vel obiter memorata apud fcriptores, qui in cauffa Io. Melch. Goetzii et Io. Sal. Semleri de editione Complut. N. "T. fcripferunt, quos vero hic adducere, non eft locus. P/zif.] — Verfio latina feparatim prodiit Bafileae apud Andream Cratandrum ann. 1526. 4. εἴ comparet hinc inde mutata etiam in editionibus biblio- rum graecolatinis Bafileenfibus ann. 1556. et 1582. 8. quatuor Vol. licet graeca ipfa ibi refe- rant editionem , (de qua mox,) Aldinam. * Veftigiis editionis Complutenfis praeterea infi- ftunt biblia fegía polyglotta Antwerp. 1569——1572. fol. Voluminibus octo, in quibus hebr. chald. graec. lat. et Nouum Teflam. fyriace literis Syrorum et Hebraeorum defcriptum. — Oc- currunt et ibidem Guilelvii Sirleti notae in. graecam pfalmorum editionem. Fabric, | [Prae- terca in his bibliis polyglottis (tom. HI. adparatus facri) itemque Parifienfibus, quae mox commemorabuntur, verfioni feptuagintauirali additus eft libellus variarum lectionum a (πε, Caufero Vol. IL p. 325 P 326 (^ LXXSINTERPRETVM — χω], XIHL ἂς Cartero collectarum e tribus codd. MSS. de quibus vide 7. E. Grabii prolegom. sd Octateu.- chum cap. III. δ. 1. Scharf. — "'Transmifit etiam cardinalis Graucllanus Ariae Montario bi- bliorum graecorum exemplaria fuis impenfis ex codd. Vaticanac bibliothecae defcripta et ad. curate inter fe collata. Inde fit, vt facpius a recenfione Complutenfi diverfam edant leclio- nem biblia Antwerpienfia, cura Plantini excufa cuius in promtu, fi locus, effer: exempia. Vid. praef. riae Montani et Mafth. 1. c. tom. I. pag. 345. Clement. bibl. curieuf, vol. IV. pag. 176. Stheihornii amoenit. litt. tom. II. pag. 308. bibl. Sogerianam tom. I. pag. τ, Kinckii ca- talog. pag. 3. et Henr. Fr. Koccirri analecta ad Wolfii bibl. hebr. vol.1I. Pfij.] Biblia hebraeo- graeco - latina cum notis Vatabli, et ad apocrypha Clasdii Badtelli aun. 1588. fol. apud Commelin et 1596. fol. Geneuae ex officina Sanct. Andreanea, lI. Volum. Fabri. — Fabricium hie erralle, monet 44. G. ZMafihins biblioth. ἔχον, part. 17. vol. IT, pag. 265. Nam, ἢ fides habenda eft infcriptioni, biblia hebraice, graece et latine, primum enn. 1586. iterum ann. 1587. ex GHicina Sanct - Andreana prodierunt fol. tribus voluminibus ; neque ab his differunt Libia, vt vulgo vocant, C ommeliniana , quae deinceps commemorantur a Fabricio, et latius defcribuntur biblioth. fzcr. part. I. cap. 3. pag.384Íqq. Scarf. adde Jal. chium bibl. theol. felect, tom. IV. p. 174. Fabricius ipfe in fuo exemplari annos 1586, et 1599. in nota msta adpofuit. P/ri/. Biblia Commeliniana ann. 1599. et 1616. fol. III. vol. hebraea et graeca cum latina ver- fione vulgata et Pagnini, notisque Vatabli. [Hoc referenda biblia polygl. W/olderi , quae Fabricius.ad Aldina, fed falfo, retulit, vt mox dicam. P/eif.] ; Biblia Polyglotta Parifíenfa ann. 1645. fol. decem voluminibus, hebraea , famarit. graeca, chaldaea, fyriaca, arabica et latina exhibentibus ?*). [I] 2) ALDINA, Venetiis ann. 1518. fo!. ab Aldo accurate ita; vt in MSto codice inuene- rat, eoque licet ab hebraicis et latinis codicibus paffim diffidente ordine, cura Andreze Afu. lani fideliter edita, fine latina verfione. Fabri. — Ex Andreae Afulaui verbis: ego multis vetufiflimis exemplaribus collatir bilia, vt vulgo eppellaut, graece, cuna defzripf , atque in vnum volumen reponenda curauit. 1. E. Grabiur prolegom. ad Octateuch. cap. IIl. δ. 2. recte colligit, eum non idem vbique exemplar fequutum eíle; fed ex variis vnum confaffe, coius cenfura valde difficilis fit, quum ipíe non oftenderit, quaenam fuciat vetufliffima illa: exem- p/aria,. vnde ea acceperit, et qua rationc iis vfus fi. Recte, vt opinor, 4. Maff pracfat. ad verf graecam Iofuae p. 123. Aldinam, et quae ex hac fluxeriut, editiones fni εὶς quidem sinteyprettionir L X X11. [riorum feptuagintauiralis exenzplur efle, fed haud purim, neque ab onmi cdmiffione verborusi T'heodotionis liberatum pronuntiat: cui Jac. 7 ferius Íyntagm. de graeca feptuaginta interpretum verfione p. 84 fq. fic adfentitur, vt illam non folum verbis Ω. 444 23 .. aliorum xx) Conf. Freytagii analecta litt. p. 9 fq. F/a- cum titulo, ita mutato: Diblia Alexandrina fepta- vignii quatuor epiftolae de ingenti bibliorum glotta, aufpiciis S. D. Alexandri VIT. anno feífio- opere. 4Ziriii orient. exeget. bibl. part. II. p. 314. nis eius XII. feliciter inchoato, MDCLXVI. no- de Bure bibliographie infiructive. Vol. Theol. vaque epiftola dedicatoria praemilfa, ipfi obtu- tom. L pag. 14. Mabillon in Mufei Italici tom. 1. liffe. /Z/alchius l. c. pag. rzt. Ma/ch. tom. 1. pag. Ρ- 93. refert, bibliopolas in Belgio Alexandro VIL 349. et ibi egregiam Le Longü differt. de Polygl. pontifici, fucum facere conatos hanc editionem — Parif, Pfeif, — : ἢ 616 Lib. 11I. c. XI1I. EDITIONES VERSIONIS Vol. TI. p. 326 aliorum interpretum, fed etiam gloffis, aliunde dudtis, interpolatam effe doceat. Scharf. conf. Moittaire Ann. typogr. tom. Il. pag. 31:1. /V'edekind Vevzeichn. von raren Büchern, pag. 575. Sinceri Sammlung von raren Büchern pag. 255. Clement. bibl. cur. tom, IV. pag. r4. et /Ma- Jihism tom. H. vol.Il. Editio admodum rara. Pfziff. Ed Hanc fecutae funt: Zfrgentinenfir, graeca, ann. 1526. 8. quatuor vol. cura Jof. Loni- teri, fed qui in ordine ad hebraicos codices reuocando libertatem fibi permifit, vt eius exem- plo deinceps alii. Baflcnfr, graeca, ann. 1545. fol. apud Heruag. cum Philippi Melanchthonis praefatione. Fabri. Ἐχ iis, quae Grabiur 1,1. difputat, adparet, hanc editionem Bafi- leenfem ductam eífe ex Argentoratenfi, quam Fabricius primo poft Aldinam loco comme- morare debebat: et ordo hic inuerfus olim erat, Nam non folum in ordine librorum ad normam verfionis germanicae Lutheri mutato confentit cum Argentoratenfi, exceptis aliquot capitibus prouerbiorum Salomonis et ecclefiaflici, quae in editione Bafileenfi ad feriem he- braicae lectionis reuocata funt; fed etiam variis lectionibus, Grabio iudice non fpernendis, quas Ioh. Lonicerus ex vetufliffimis bibliis. graecis cum Aldina editione collatis excerpferat, alias addit, — Variarum lectionum, editioni Argentoratenfi adiectarum, exempla protulit 7. C. Doedzrliiniur in emendationibus et fupplementis hexaplorum Origenianorum, repertor. bibl. et orient. iterat. part. T. nr. 7. Scharf. : Bafileenfer, graecolatinae, 1550. et 1582. 8. apud Drylingerum, quatuor volum. Fabric, Grabio auclore is, quo curante verfio feptuagintauiralis prodiit ex officina Brylingeriana, Ba- fileae ann. 15:0. nonnifi fic ab editione Heruagiana difeeflit, vt poflrema Exodi capita redige- ret in ordinem, contextui hebraico conuenientem, et varias lecliones prorfus omitteret.. De verfione latina, huic editioni adiecta, latius-differit Zo. Morinus exercitat. biblic. p. 199. Scharf. Hamburgenfis, in bibliis quadrilinguibus Dauidir J/"oldrri ann. 1596. fol. exhibens he. braica, graeca, latinam verf. Vulgatam et Pagnini, Lutherique germaaicam. Fabri. At, vt A, G. Mafchiur biblioth. facr. part. 1I. vol. Il. pag. 265. monet, Wolderus verfionem grae- cam ex bibliis Polyglottis Antwerpienfibus defcribendam curauit. Qoare haec editio referen- da efl ad Complutenfem recenfionem, non ad Aldinam, vt Fabricius ab Hodio, deceptus, opi. nabatur. Schorf. — Nec fic recte; ipfe enim. Wolderus in praefatione ait, fe Plantinianam, ergo Antwerpienfem, editionem effe fecutum, quod, corrt&ior quidem quae effet, mulla fefe ipfi offerret. Hoc ipfum evrev/ie mihi teflatum fecit. Elegans ceterum et nitida editio, de qua Baumparten in Nachrichten vol. I. p. 326. Reinmann catal. bibl. theol. p. 199. Ab Aldina eam in quibusdam differre, iam notauit Cutfouius in bibl. Brervenfi tom. Il. p. 221. Dfriff. Frantofurtenfir, graeca, praeflantiffima ann. 1597. fol. typis nitidis emendate excufa et verficulis diftincta, inflructaque variis lect. et fcholiis a Fyanzifzo Zunio *"), vt nonnulli exi- fümant, fiue vt alii, (dubito an verius *2) a Friderico Sylburgio.. Ordo Aldinae edit. non- " nunquam yy) Franc. Iunio tribuunt ///atíus de purga- tom, I, pag. 157. Ad hanc editionem adernatae torio pag. $89. et J"/f/erius fynt. de LXX. interpr. funt concordantiae graecae LXX. interpr. Kirche. pag. 83. Conf. de ea /Mafchium l.c. pag. 272. et. ro-Trommianae. Pfeiff. quos ibi citat, maxime Zreytagii apparatum litt. zz) Vid. Le Long pag. 430. edit. Lipf. & Vol.Ii » 326 ^ LXX. INTERPRETVM Lib. I11. c. XIIT. 671 nunquam immutatus eft, et quatuor penultima Exodi capitula refcifis Aldinis ex Complutenfi editione reflituta, nec minus pars magna capitis XXIV. Prouerbiorum. Fabri. — Equidem hanc editionem, JZ'echelianam vulgo vocant, quae, vt praefatio docet, ducta eft ex H«crua- giana fupra commemorata , praeflantillimam adpellare non vna de cauffa dubito. Nam ne repetam id, quod de contextu Aldino interpolato et mutilato ab aliis, inprimis Grabio, di- ctum eít, editor ille, nobis ignotus, non oflendit, vt par erat, loco quoque, e quibus libris pstitae fint variae lectiones, hisque temere admifcuit coniecturas fuas, ita, vt nefcias, qua ra- tione has ab illis difcernas. | Qua re in fraudem inducli viri quidam docti coniecturas editoris Francofurtenfis pro variis lectionibus codd. MSS. venditarunt. Sic L. Ceppellhum non raro erraffe, monui praefat. ad tom. II. crit. facr. pag. S. et alibi paffim in notis ad hunc librum, vt pag. 1026. ScAarf. ' enique Francofurtenfem referens J/eneta anni 1687. fol. apud Nicolaum Glycam fiue Du!cem: de qua confule, fi placet, acta eruditor. tom. II. fupplementi pag. 275. a Photia- nis curatam notat Nic. Comnenus ^?" praenot. myflagog. pag. 289. (Ad Aldinam denique recenfionem referenda funt ΕἸ, Hutteri biblia Polyglotta. fex lin is edita, Norimb. 1599. fol. quorum tantum primus tomus, Pentateuchum, Iofoae, Iudicum et Ruthae hiflorias continens, prodiit. Conf. Bauwmgartenii Nachrichten tom. I. pag. 314. Mafchius 1. c. tom. I. pag. 390. ἢ οἱ πὶ bibl. hebr. tom. II. pag. 345. et ad eum Aoecherus pag. | 55. adde JZ'alchii bibl.theol.l.c. pag. 175. Clement. tom. 1V. pag. 184. Unfchuldige Nach- richten ann. 1716. pag. 392. Operis raritatem omnes teflantur. Exílare etiam, refert Wal. chius, libellum epiftolarem, quo continentur aliquot magnorum virorum litterae, quibus iudicium de Elianis bibliis exponitur. Francof. 1587. et Norimb. 1604. 8. Textus graecus non preffe fequitur Aldinam editionem, fed ex editoris fy(lemate, qui harmonicum opus ede- re in votis habebat, modo ad hebraici textus ordinem reuocator, modo ad alias editiones, maxime Francofurtanam Wechelianorum, emendatur; de regula vero Aldinam exprimit. Pfáf) . 8) ROMANA, e Msto codice eximio Vaticano mille amplius annorum recenfita adhibitis praeterea Veneto Card. Beílarionis, aliisque vetuflis codicibus, e quibus etiam, quae - Q.44453 n praefatione prcfitentur, hanc edit'onem tam di- ligenter expreffam effe e codice Vaticano, vt 51e latum quidem vngwuem ab huius libri au&oritate ΘᾺ aaa) Vaticanum codicem ab haereticis non vro loco corruptum legas im epiftolis latinis tom. II. p?g. 8ο. et 84. nec femper fincersm τῶν ὁ verfio- nem, pag. 87. 113. exhibere, neque adco varias lectiones collectas a Maiorano (epifc. Melphitenfi) effe vulgandas, pag. $o. De iisdem variis le&io- nibus p. 54. 16. 12. videndus etiam Petr, Galefinii de bibliis graecis LXX. interpr. Sixto V. pontifi ce maximo editis commentarius, et de illo cen- fura Rich. Simonii in bibl. felect. tcm. I. cap. 13. p?g. ?8. id. bibl. crit. cap. t9. tom. II. vol. IL p. 276. qui confummatam fere de hac editione et codicis Vaticami collatione hifto- riam dedit, Pfeiff. bbb) Neque tamen, vt editores Romani in Adde Majfchium . difcederetur, exemplis docuit 7. E. Grabius epift. ad 1. Millium, qua oftenditur, libri Iudicum ge- nuinam LXX, interpretum verfionem eam efle, quam MS. cod. Alexandrinus exhibet p. 48 fq. et nuper agnouit Sim. de Magifiris praefat. ad Da- nielem fecundum feptuaginta e codice Chifiano Romae editum pag. 55. De codice Vaticano con- fer B. Kemnicotti diff. II. fuper ratione textus he- ' braici Vet. Teft. pag. 391 fqq. verf. lat. et quos praeter hunc laudat 4: Z. Strothus repertor. bibl. et orient. literat. part. V. pag. 104 fq. Scharf. 618 Lib. HT. c. XITI. EDITIONES VERSIONIS Vol. II. v. 3:5 PP 527 ' | in illo deerant (vt capita prima XLVI. Genefeos, Pfalmi CV — CXXXVIII. et libri Macca- baeorum) fapplere licuit. Aufpiciis Sixti //. pontificis, cura Card. Carefae, Flaminii Na- bili, aliorumque virorum doctorum '^) prodiit graece cum Ícholiis graecis, per codices MsStos collectis, Romae ani. 1587. fol. typis perquam nitidis. — Haec editio prae reliquis pu- rior et integrior merito videtur viris dockiflimis ^"), licet et ipfa fuis non deftituatur naeuis, nec veterem. [6] finceram per omnia referat, vt praeter alios /7/ftviur cap. 8. fyntagm. de LXX. interpretum verfione demonflrauit. Poft anni fpatium latinam verfionem afe et 2b /4z- tonio Carafa clucubratam atque ex antiquis doctoribus latinae ecclefiae, quantum fieri licuit, collectam, velut in compenfationem perditae veteris verftonis Ztalae ***), edidit Flaminius No- bilis, Lucen(is, Romae 1588. fol. additis fcholiis et adnotationibus quantiuis pretii. Haec editio graeca pariter et latina vna cum fcholiis iunctim recufa efl, capitumque verficulis diflinéta Parifiis ann. 1628. fol. ML volum. curante Joh. JZoriso, qui in praemiffa praefatione hanc longe purius, quam reliquas editiones, verha et fententias LXX. inter- pretum referre. difputat /f). Verfionem latinam, in hac Parifienfi editione occurrentem, ccc) Richardus Simon in epiftolis (ele&is, lib. Y. pag. 179. et 245. teftatur, in ilis bibliis grae- cis elaboraffe praeterea Petrum /Morinum, tum pag. 182. Joh. Maldonatum.et pag.240. Zntonium Agellium, qui in fuo ad pfalmos commentario te- fatur, in codice illo antiquiffimo a recentiore manu plurima fuiffe deprauata ad libros recentio- res. Fabric. | Vide Petri Morini ad Sixtum V. papam, de LXX. interpretibus et graecorum bi- bliorum editione epiftolam, quae inferta eft cius opufculis et epiftolis, &udio Zac. Quetif editis, Pa- rif 1675. 12. pag. 303 — 312. Schiarf. dád) foh. Morino, Br. Waltono et aliis com- meinoratis ab £I. Εἰ οάϊο de bibl. text. origin. pag. 656 Iq. quibus addendus eft Lamb. Bofius prole- gom. ad editionem Franequeranztn verfionis fe- pivagintauiralis cap. 2. — Sed 7. Ε΄. Grabius epift. ad 1. Millium pag. 47. editionem Romanam adpel- lat cozrugtiffiam, If. Poftus de feptuaginta in- terpretibus diff. pag.56. omnium editionum maxi- tio corruptam et p. 78. omnium vitiofiffimam, vbi omniaüo L. Cappellum ie&te reprehendit in co,' quod nimium triouerit huic editioni, His equi- dem edíentiri malim, quam loh. Morino, qui Romasam ediozem reliquis praeffare cenfet, quia ex[cripta fit ex Origeniana, quae femper habita fit fincerif.ma, epift. ad Patr. Iunium pag. »gr. antiquitat. ecclef. oriental. edit. Lond. 1703. *iam nulla editio. longius, quam Romana, aber- fat ab Origeniona, et propius accedit ad κοινὴν, ^ "hoc eft, vt Hieronymi verbis vtar, veterem. cor- yuotam. ediiionzui: quamquam neque hanc pu- rat rtfert; fed paffm interpolatem ex cditicne . male hexaplari, vt praeter Z"/zrium et Grabium exent- plis docuit Bern, Montefalconius proleg. hexapl. cap. IV. $. 5. vbi recte monct, ex mutationibus, quibus locum dedit recenfio Origeniana, eueniffe, vt editio LXX. interpretum pura, et, qualis erat ante Origenem , hodie fruftra quaeratur. — Cont, etiam repertor. bibl. et orient. literat. part, VIII. pag. 109. Scharf. ££) Vetus Jíala vocatur verfio latina graecae interpretationis bibliorum et verfio noui tefta- menti, qua antc Eieronymum per Ialiam et aliis in locis vía eft ecclefia latina. | Confer Z/aitom. prolegom. IX. 351. P. Pithoeum de latinis. S. bi- bliorum intecprctibus, Kic/. S'monem bift.. crit. V. T. libro Ii. cap. 1r. et lib, IL. hift. crit; N. T. pag. 9o. etc. Hodium pag. 342 fq. Fabrice, Qui poft Flaminium Nobilium a4 noftra vsque tempo- ra in reftituenda verfione Itala elaborauerint, et quid praefliterint, oftendérunt 7. L. Moeshemius commenéar. de rebus Chriftianorum ante: Conítan- tin. M. p. 225 fqq. 7. S. Semlerus apparat. ad li- beralem Vet. "left. interpretationem | p.507 fqq. A. G. Mafchius bibl. facv. part. II. vol. IH. cap. x. Scharf. S. Hieronymus pfalterium bis e LXX. vertit ac recenfuit: primum Romae, deinde ma- iori ftudio Beth)ehemi. Priore verfione vtuntur Romae, Mediolani, Venetiis: pofteriorem «conti- net pfalterium quod vocarit Gallicanum,. Vid. Ca/- “πεῖ di. de antiquis pfalmorum. verfionibus. Mem. de Trev. 17:8. Iul, p. 57. Starkii carmina -Dauidis etc. pag. 29$ fqq. Pfeijf. fff) Latius hoc demozftrare conatus eft exer- cit. bibl. lib. I; exercit. 9. de Romanae LXX, in- terpretuta id sd » LXX. INTERPRETVM Lib. III. c. XIIHT.— 3a τος Vel. H. p.327 619 male ad Morinum,, velut auctorem, refert Lambecius lib. IIL. commentar. de bibl. Vindob. pag ΤΟΙ τ ἐν Exprefferunt 566) praeterea Sixtinam fiue romanam, graeco-latina Lowdinevfis in Po- lyglotis Briani J//altowi ann. 1657. fol. VI. volum. quo in opere praeter Nobili icholia, e Toh. Drufii fcriptis locuplctata, adiectae funt variae lectiones ex MSto antiquiffimo graecae verfionis Alexandiino, ct ex editione Complutenfi et Aldina, tum e MSS. Cottoniano per Genelin, Cantabrigienfi per libros Chron., Rupifucaldiano per Efaiam, et cardinalis Barbe. rini pez minores prophetas, Andreae Mafii in Iofuam, et Patricii denique Iunii rotae cru- ditiffümae in graecam, quam parabat e MSte Alexandrino editionem, fed quas dolendum cft non produxifíe vltra caput XIV. Numerorum. Graeca Londinenfir ann. 1653. 8. typis nitidis, fed quae in ordine librorum, pfalmo- rum numero et aliis nonnullis, a romana recedit, vt notauit 77 fferiu; fyntagm. de LXX. in- terpretum verfione cap. 9. .Fabrir. Idem monuerunt 7. E. Grabiu: prolegom. ad Octateuch. cap .IlI. δ. 3. et Lamb. Bofitur prolegom. ad editionem Franequeranam veríionis feptuagintau. cap. II. vbi etiam editiones, deinceps commemoratas, Cantabrigienfem et Amítclodamenfem, flrictim attigit. — Ceterum auctore ZZ. G. Mofrhio biblioth. facr. part. M. vol. II. pag. 285. Ícholia editionis Romanae adiecta funt ad calcem exemplarium quorumdam editionis Loudi- nenfis, fcilicet eorum, quae impreffa funt quaternis, vt adparet ex iis, quae Longius narrat pag. 228 fq. Caue I. pag. 78. in Londinenfi LXX. editione anni 1655. 8. Sc/iarf. Cantobrigienfir, itidem graeca, Londinenfem preffo pede fequens, cum luculenta Ioh. Pearfoni praefatione, in qua de vfu et auctoritate graecae verfionis agit, et loca quaedam illius erudite vindicat ann. 1665. 12. T. volum. * Anflelodamenfis , graeca, ann. 1683. 12. e Cantabrigienfi, vna cum pracfatione Pear- foni, viri fummi, ad verbum expreffa, curante Ioh. Leusdenio, quod ipfe teflatur in philologo hebraco- mixto pag. 32. [0] Jab£iz, | Caret apocryphis et fcatet operacum vitiis. Δ εἰ. Lipfenfi terpretum graecae latinaeque editionis integritate bibl. S. páz- 193. IMafchius L c. tom. II. vol. IT. et praeftantia, vbi haud dubie modum excedens editionem Romananf opus admirandum et plane diuinum adpellat p. 199. et in hac editione diui- nam (conf. exercit. 8$. in Iudaeorum de diuina LXX. interpretum translatione fententiam,) i//[am LXX. intevprelum translationem graecam, quam fieri poief ab omnibus mendis et. irreptionibns eafligatam et puram prijtinoque nilort et inte- gritati redditam haberi adfirmat pag. 201. Paulo Íinius hae de re difftrit in epiftola ad Patr. Iu- nium fupra laudata pag. 285.íqq. Confer vitam Ioh. Morini, praemiffam antiquitatibus ecclef. oriental. pag. 9. et 71 fq. Scharf. Nonnulla ex- ftant exemplaria, in quorum tiiulis non. folum Morini nomen.omiífuni, fed etiam: adducta anni nota cum ann. 1641, permutata fuit, Conf, Le Long pag.295. JValchius pag. 138. Goetzii Merkwür- digkeiten der K. Bibl. zu Dresden vol. T. p. 198. Clemeit. bibl. cur. tom. IV. pag. rz. P/feiff. EEgg) Non ipfam Romanam, fed Pari/ienfem Ioh. Morini editionem , vt ex variis indiciis fe collegife dicit 7. E. Grabius prolegom. ad Ota- teuch. cap. III. $. 3. (Scharf. Auctoribus, a /Ma- Jchio tom. I. pag. 382. citatis, adde ///ood in Faft. Ozon. part. Il. Athen. Oxon. adiectis pag. 47. Crenii aimaduerf. phil, et hiftor. part. I. pag 42. Koenig bibl. vet. et nou. voc, Walton. Chaufepié nouy. Diction. toin. IV. voc, Walton, JHirtii ori- ent. und exeg. Bibl. tom, II. pag, 314. Bibl. Men- cken. pag. 125. ///oidii notitia codicis Alexandrin, cx edit, Spohnii. Pfeiff. όβ8ο Lib. HI. c. XIII. EDITIONES VERSIONIS Vol. II. p. 328. Lipfienfir, e Londinenfi ann. 1655. expreffa, itidem graeca, ann. 1607. 8. cum fcholiis graecis romanae edit. locis Scripturae S. parallelis et variis lectionibus, eruditaque pracfatione amici noftri clariff. Zohannis Frickii, Vlmenfis, qui nomen fuum prae modeftia diiTimulauit, fiue primoribus tantummodo litteris innuit, [vid. Acta erud. 1698. p. 74. Bawmgarten. Nach. richten etc, tom. XI. pag. roo. Pfeiff.] [Franeguerana, quae cura Lamberti Bof prodiit ann. τος. 4. graece cum fcholiir edi- tionir Romauae, varüs MStorum codicum (Alexandrini, Arundellioni, Barberiniani, Can- tabrigienfis, Cottoniani, Marchaliani, (fiue Rupifucaldiani) Mafiani, Oxonienfis, Sarra- viani et exemplarium duorum Pentateuchi arabicorum, a P. Iunio collatorum,). veferumque exemplarium, (Aldini, Complutenfis et Francofurtenfis,) [r&ionibsr, nec uon fragsuentis ver- fionum Aguila, Symmachi, T'heodotionis et cacterorum interpretum graecorum, prolego- menis porro, lectu dignis, de verfione feptuagintauirali, eiusdemque vtilitate, praecipuis edi- tionibus, codicibus manufcriptis, inprimis Vaticano et Alexandrino, et variantibus leclio- nibus: adiectis denique animaduerfionibus, quibus loci nonnulli ver&onum graecatum V. T. emendantur aut illuftrantur. — Verum hic etfi prolegom. cap. II. diferte dicit, fe textum ex- hibere purwn codicis Vaticani fecundum editionem Romanam, adruratuin et a mendis repurga- iui etc. nifi qnod libros apocryphos in calcem voluminis reiecerit: tamen non ipfam Ro- manain, fed vel Parifienfem Ioh. Morini, vel Londineufera Waitoni editionem fequutus elt, vt clare demonflrauit Jo. Jac, Breitingerur in: praefat. ad tom. I. edit. T'igur. verfionis feptua- intauirali. — Lectiones porro, diuerfas ab editione Romana, omnes propemodum haufit e bibliis polyglottis Londinenfibus, vbi eas parum diligenter notatas effe conflat. Hinc etiam ipfe fub finem praefationis commemorauit /;ca, in quibur biblia polyglotta sninus vele ex- hibuiffe le ionem Alexandrinam monuit cl. Grabius in praefatione O&fateuchi cap. 2. Sed ne fic quidem effecit, vt ad lectionem codicis Alexandrini recte cognofcendam carere vllo mo- do potlis víura editionis Grabianae aut Breitingerianae. ldem, auctore Breitingero, tenen- dum eíl de variis lectionibus codicis Cottoniani, quas longe diligentius, quam Waltonus et, qui hunc. negligentia fuperauit, Bofius, nuper delcriptas dedit, Henr. Owenus, vt infra dicam ad $. X. Conf. Repertor. bibl. et orient. literat. part. XIV. p. 33 fq. An ficlodamenfir , fiue, vt ab aliis adpellatur, 77/fraie£ina, graeca, quam Dau. Millius ex editione Franequerana. L. ΒΟΗ͂Ι exprimendam curauit ann, 1725. 8. duobus voluminibus, Praefationi adicctae funt variae lectiones ad Octateuchum pertinentes, quarum aliae exceptae funt e codice MS. Leidenfi, aliae ab if. Voffio, adfcriptae margini editionis Romanae, fed e quo libro non conflat. Conf. Repertor. bibl. et orient. literat. part. V. pag. 122. Colomef. Opp. pag. 886. catalog. bibl, Leid. pag. 2. Lipfenfis, quae primum ann. 1730. iterum ann. 1757. 8. prodiit graece cum felectis cod. Alexandrini, edit. Complut, et Ald. variis lectionibus curante Chriff. Reineccio. — Hic editio- nem Romanam ita fequutus eft, vt non folum contextum ex aliis libris interpolaret, fed etiam ordinem librorum, capitum et verfuum codici hebraico aut verfioni germanicae Lu. theri adcommodaret: neque tamen negligeret loco quoque lectores hac de re admonere. [Ada erud. anu. 1750. pag. 433. Kraftii theol. Bibl. vol. VII. pag. 260. Sammlung von alten und neuen theol, Sachen. 1752. pag. 881. theol. Bücherfaal. vol. I. pag. τ. Pfeiff.]. Halenfiz, I E ^ x LXX. INTERPRETVM Lib, HT. c. XII. 68: Half, graeca, quae ànn. 1759.12. prodiit, non miuus aberrans ab editiche Romana, quam Londinenfis minor et aliae, quas ex hac dudclas efle Fabricius fupra narraui. OXONIENSIS fiue Grabiaza, quam alii, quia duca et e codice Alexandrino, aut, quae eft quorumdam opinio 4^4). recenfionem Alexandrinam ab antiquis Ícriptoribus comme- moratam refert, Zlexandrizam adpellant, prodiit Oxonii ann. 1767 — 1720. quatuor tomis, fol.et 8. Graece cum prolegomenis, lectu digniffimis, in quibus non folum diligenter de- Ícribitur codex Alexandrinus; fed etiam oflenditur, quo modo exprefífus ille fit in hac editio- ne, qui libri aut editi aut manu fcripti adhibiti fint ad illius vitia emendanda et lacunas. ex- plendas, et quibus locis confugiendum fuerit ad coniecturas, "'omum primum et quartum, quorum ille Octateuchum, hic libros in codice Alexandrino yes Ícriptos, canonicos et 2pocryphos, compleclitur, ipfe Grabius edidit, fed editionem fecundi et tertii, quibus reli- qui libri hiftorici et prophetici argumenti fiue canonici, fiue apocryphi, continentur, curaue- runt Zrancifcur Leu: et alius, cuius nomen non proditum eft, poft mortem Grabii, e cuius fchedis concinnata funt prolegomena his tomis praefixa. Vid. Breitingcri praefat. ad tom. IV. verf. feptuagint. luierat autem Grabius hanc rationem verfionis feptuagintauiralis e co- dice Alexandrino, quem Vaticano pracflare cenfebat, quia propius ad recenfionem Orige- nianam accedit, edendae, vt illum quidem, vbi integer et fanus effet, preífe fcqueretur; fed exemplo Origenis additamenta obelis et lacunas aflerifcis notaret: vbi vero lacunofus et deprauatus effet, in ipfo contextu litteris minoribus exprimeret fupplementa et leclionem emendatam, vitiofa in marginem eiecta. In quo tamen, vt nihil dicam de locis, vt vide- tur, e libris non bonis aut coniectura correctis, illum minorem, quam par erat, diligen- tiam probaffe, neque folum orthographiam antiquam codicis Alexandrini fere femper mu- taffc; fed etiam paffim fuopte ingenio lectionem emendaffe fic, vt vitiofam in margine no- tare negligeret, viri docti monent. — Conf. repertor. bibl. et orient. literat. part. V. pag. 101 Íqq. Omnino valde dolendum eft, Grabium, editorum verfienis feptuagintauiralis facile principem, nom abíoluiffe, praeuentum morte, ποίας, im quibur cmn um ipf contextual in- Jértarum emendatiouum ac fupplementorum rationem reddere promiferat, proiegom. ad Octa- teuch. cap. HT. δ. 8 fq. Specimen earum nuper e bibliotheca Bodleiana edidit P. 1. Brunfius repertor. bibl. et orient. literat. part. IV. nr. 1. De codice Alexandrino confer eiusdem libri pert. V. pag. 96 — 104. vbi etiam ii laudantur, qui de hoc codice latius expofuerunt. Ex hac editione, paucis mutatis, expreffa eft Tigurina, graeca, quam Iof.. Iac. Breitinge- rif Corauit &nn. 1730 — 17532. j. quatuor tomis, Nam recenfionem quidem Grabianam ita fequutus et, vt corrigeret vitia operarum, et in contextum reciperet emendationes, a Grabio propofitas in prolegomenis et diflert. de variis vitiis LXX. iaterpretum verftoni ante Orige- ni; actum illaíir Oxon. 1710. 4. lis porro, quas editio Grabiana habet, praefationibus Pear- foni, editorum Romanorum et Oxonienfium , addidit fuas, in quibus de exemplo Bofiano *et Grabiano codicisque Alexandrini auctoritate, temere impugnata a Lamb. Bofio, I. I. Wet- flenio hkh) Eichhornii fcilicct, et Strothi in reper- prolegomenis hinc inde quaedam, ad V. T. verfio- tor. bibl. ct orient. litt, part. VI. p. 126, Nouum nem graccam pertinentia. Woidii notitiam codi- quidem Tcftamentum cx hoc codice magno Car, cis Alexandrini adiectis notis recudi fecit Go£df. Godofr. Il'oidii cura 1786. prodiit, nec defunt in — Lebr. SSpohu. Lipf. 1788. 8. Pfriff. Vl. lit. Rrrr 682 Lib. 1II. c. XIII. EDITIONES VERSIONIS d ftenio et Caf. Vdino diSerit, et Lamb. Bofii animaluerfiones criticas fupra commemoratas. Denique contextui graeco fubiecit varias lectiones editionis Komanae. | Sed quae praeter haec in praef. ad tom. llI. et alibi promiferat fupplementa, aliorum /MSS. codd. lc&ioner variantes εἰ criticas di/Jertationer, vt in infcriptione tom. I. legitur, non dedit. Praeterea contextus Grabianus cum variis leclionibus editionis Romanae et aliarum in- / fertus eft Bibliüs facris quadrilinguibur, quae cura Chriff. Reineczii ann. 1713. edi coepta funt, fcd ann. 1750. demum abfoluta prodierunt Lipfiae tribus voluminibus formae maximae. Conf. 4. G. Mafthii biblioth. facr. part. I pag. 382 fq. vnde emendanda funt, quae de hoc opere biblico. diflerunt J. G. Carpzouiur crit. facr. Vet. 'T'eft. p. 408. et 1. C. J/olfus biblioth. hebr. part. H. pag. 336. et part. IV. pag. ror. Reflat, vt pauca dicam de editionibus fingelorum. librorum biblicorum , qui aut fepa- ratim prodierunt, aut aliis libris, inprimis commentariis doctorum veteris ecclefiae, quos Catenas vocant, inferti funt; neque tamen omnibus, fed iis, quarum vfum non fpernen- dum efle in re critica viri docti monuerunt. In his igitur non immerito primum locum occupant Pentateuchus et libri nonnulli hi- ftorici inferti Catenae LI. commentatorum in Ofateuchum et libror Regum, quam Nicephorur, hieromonachus deiparae, e duobus codd. MSS. Conflantinopolitanis graece edidit Lipfiae ann. 1772. et 1773. duobus voluminibus, formae maximae. — Nam etfi contextus graecus ple- risque, quod equidem animaduerterim , locis parum diícrepat ab editione Romanas tamen paflim habet lectiones. fingulares, quarum multas noraui in animcdwerfioribur ad fragmenta verfonum graetarum. V. T. — Alia hanc in rem exempla congeflit 7. 4. Erneffur biblioth, theolog. nouiff. part. If. pag. 390. et part. Ill. pag. 293. vbi omnino latius de hac Catena eius- que vilitate exponitur. Neque minus eam. commendat 1. D. JMichaclir biblioth. orient. part. IX. pag. 1 fqq. Exodi particulam a cap. XXXI. 7. vocc. τὴν φωνὴν 78 λα κραζέντων vsque ad-finem libri a£que Leuitizum, ann. 1767. et infequenti f. anno. poft Num:sor e£ Deuteronomii parti- eulam graece Ioh. Frid. Fifcherus Lipfiae octonis edidit e cod. MS. bibliothecae collegii Paul- lini Lipfienfis, de quo- pauca dixit proluf. de verfionibus graecis librorum V. T. litterarum hebraicarum magiftris p. 33 fq. vbi etiam fpecimen fcripturae, in aes incifum, exhibetur; ad- iecit quidem notas gloífas et fcholia illufirantia, fed, quae ibidem et in praefatione ad prio- rem librum vir fummus promifit, vberiorem diíferta:'oncm de ipfo codice eiusque virtutibus et animaduerfiones, alio tempore feparatim edendas, adlmuc exfpectamus. Quare, dum haec prodeant, acquiefcendum eft in deferiptione codicis illius, quam C. δὲ BaArdtiur inferuit pracfationi ad tom. I. Hexapl. Origen. Iofuae imperatori kifforiae illuffratae atque explicatae, quae Antwerpiae ann. 1574. for- ma maxima prodiit, “πάν. Mafur inferuit verfionem feptuagintauiralem ex recenfione Ori- geniana, ad hanc reftituendam vfus cod. MS. fyriaco, vt ex adnotationibus, contextui grae- co adiectis, adparet. In quo tamen illum, cum ledionein graecam ope fyriacae diuinando adfequi fluduerit, faepius a vero aberraffe, monent B. JMMonrrfalconiur prolegom. Hexapl. cap. IX. pag. 62. edit. Parif. et 1. E. Grabiur prolegom. Octateuch. cap. IIT. $. s. qui, fe ceteroquin exemplar Mafianum , tamquam praeflantiffimum, fcquutum effe, profitetur. De ds illo yriaco ᾿ add LXX. INTERPRETVM —— LiIILco XIIL — 68 fyriaco vide, quae ibidem et Prolegom. ad tom. II. cap. III. $. 2. notantur. Confer ctiam I. E. Grobii dillert. de variis vitiis LXX. interpretum verfioni ante Orizenis aeuum illatis pag. 103. 1. D. Michaelir biblioth. orient. part. XIII. pag. 152 Íq. Repertor. bibl. et orient. literat. part. III. pag. 198 fq. et part. V. pag. 153. 3 [Ruzh ex verfione LXX. interpretum, fecundum exemplar Vaticanum recognitum a L. Bof. len. 1788. 8. Nudam Bofii editionem recudi fccit editor. «conf. Ien. Allgem. Literatur- zeitung ann.1790. nr. 5. Pfüff.) : Hifforiae Efffherae verfionem graecam.cum ex Origeniana, tum e vulgata editione, pri- mum e cod. MS. bibliothecae Arundellianae prolatam, Symtagmati de graeca ftptuaginta in- terpretum verfione, Lond. 1655. 4. adiecit az. V fJeriur, qui 1. 1. p. 103 fq. codicem illum ad. modum negligenter defcribit. | Paulo diligentius de eo differit J. E. Grabiur differt. de variis vitiis LXX. interpretum verfioni ante Origenis aeuum illatis pag. ro4. Ceterum hunc quoque librum in confilium adhibitum effe a Grabio in recenfenda verfione feptuagintauirali, adpa- ret e prolegom. ad tom. 1l..c- Ὁ, ΠῚ. $. 6. Pfalmorum verfio graeca non folum feparatim edita eft faepius, wt ann. 1486. εἰ 1521. 4. Venetiis et ann. 1559. 12. Parifiis, fed etiam inferta P/alterio in quatuor linguir, hebraea, grat- ta, £haldaca, fatina, impre/fo Coloniae 1518. fol. cura lohannis Potkenii, et expo/itioni pa- trum graccorwn in pfalmor a Balthaf.:Corderio — tontinnatae Antwerp. ann. r643. fol. tri- bus tomis. (Conf. I. A. Fabricii Bibl, Graec. lib. V. cap. 17?) "His quidem libris fe plurimum adiutum effe narrat 7. E. Girabiur prolegom. ad tom. IV. verfionis feptuagintauiralis cap. ΠῚ. $.5. De rcliquis, quos Zl. G. Mafzhiur biblioth. faer. part. IT. vol. 1I. pag. 310 faq. .enume- rauit, fed criticorum diligentia nondum excullit, quae dicam, non habco. [Alias pfafferi polyglotti editt. quaere apud AMafchiimn tom. 1. pag. 406 fq. Pfeiff-] Pfnlterium iuxta exem- glar Alexandrinum , graecolatinsm, Jfudio homat Gale etc. Sic Mafch. part. IT. vol. M. pag. 316. Sed verf. lat: vtrum vulgata fit, an alia, non dici; E codice Alexandrino pfal. terium exprimendum curauit 7m. Gaíeur, Oxonii ann. 1678. 8. fed, vt Grabius 1. 1. cap. II. δ. 1. multis exemplis docuit, tam negligenter, vt huic editioni fides baberi non poflit. E codice Veronenfi, in qoo graeca latinis litteris fcripta funt, Zof. B/auchiaus ad calcem vin- diciarum canouicarum fcripturartim vulgatae latinae editionir,. Romae ann. 1740. fol. edidit p/cltcrium d«p!ex cum canticis iuxta vulgatam graecam LXX. feniorum et antiquam latinam Italam verfionem, de cuius vfu critico lectu digna exftat 7«À. Chriff. Mtinzaeeii difpntatio Zlnti- Blanchniana. five contra Iofzphi Blanchini cauonicarum | feriyturorum vulgatae latinae editionir. vindicias. lip(iae 1760. 4. Nicetae Catenae. grascorwm patrum in. Iobum, ex duobus MSS. bibliothecoe Bodleionat codd. grace cum verfons latina a. Patric. Tunio editae Londini ann. 1637. forma maxima, in- ferta eft verfio graeca, cuius contextus fere confentit cum editione Romana. Conf. 7ofi, Π7ο- rini epift. ad Patr. Iunium p. 273 fqq. Antiquitat. ecclef. oriental. edit. Lond. Adieclus etiam e(t huic libro textus lobi s; e codice Alexandrino, fed, vt Grabiur prolegom. ad tom. IV. verf. feptuagintauiralis cap. IT. δ, 2. monet, parum diligenter exfcriptus: quem hinc re- petitum in capita ct verfus defcripfit, atque variis lectionibus edit. Antwerpienfi, Heruagia- nae et Londinenfis minoris auxit Zoh. Terentius ad calcem libri Jobi , chaldaice et latine cum noti; in paraphrafin chaldaicam editi, Franoquerae ann. 1663. 4. Rrrr 2 Páilonir, 694 . Liblll.c. XIII. ἘΡΙΤΊΟΝΕΒ VERSIONIS Philonir, epiftepi Carpafii, enarrationem in canticum canticorum graece et latine, cum notis, JMich. Angel. Giacomel!/us edidit Romae ann. 1772. quaternis: quem librum, ceteroqui uon magni faciendum, (ludiofis rei criticae Vet. et Noui Teflamenti commendat 7. 41. Ernefus biblioth. theolog. nouiff. part. III. pag. 483 fqq. Nam commentario illi allegorico infertus eft contextus libri Salomonei graecus: qui, etfi plerisque locis propius accedit ad codicem Alexandrinum, tamen paflim habet lectiones fingulares neque contemnendas, vt exempla, ibidem pag. 488 fq. adlata, docent. [Ad emendandum contextum verfionis Ecclefiaflae multum profunt Gregorii II. Agri- gentini Libri X. explicationis Ecclefiaftae, graece primum editi a Morellio Venet, 1791. f. vid. Neue Leipz. gel. Anz. 1791. p. 481 fqq. Doederlein theol. Iournal P. E. p. 94 fqq. Heck] Procopii commentario in Icfaiam, qui graece et latine prodiit Parifiis ann. 1580. forma maxima , Joh. Curteriur iunxit editionem verfionis feptuagintauiralis Origenianam, ducta e codice Marchaliano , qui omnes prophetas complectitur , et propter infignem vetuftatem praeflantiffimis verfionis graecae V. T. codicibus adnumerandus videtur 7. E. Grabio diflert. de variis vitiis LXX, interpretum verfioni ante Origenis aeuum il/atis pag. tog. atque B. 7Mon- ?rfalconio prolegom. Hexapl. cap. XI. δ. 2. et Palacograph: graec. pag. 224 Íqq. vbi eum la- tius defcribit et fpecimen fcripturae, in aes incifum, proponit... Sed Curterium in illa editione Icfaiae faepe lapfum effe, exemplis docuerunt Grabius l.l. p. 114 fq. /otefalconiur Hexapl. Origen. tom. IJ. multis locis et Rick. Simon (Sainjore) biblioth. crit. tom. I pag. 179 fqq. Ce- terum, (vt Grabius pag. το 8. et Iac. Vífzrius Syntagm. de LXX. interpretum verfione p. 102. narrant;) ex eodem codice quatuor priora Hofrae capita edidit Joh. Paelippaeus (Gallus, lefui- ta, obiit 1643. Long. B. S.) Parifiis ann. 1636. forma maxima cum commentario , vt Grabius iudicat, nimis copiofo. [Jeremiae εἰ Exechielir oracula e codice Syro- Hexaplari edidit Norberg , de quibus in- fra ad δ. XIII. dicendi locus eft. Ieremiae oracula ex codice Pachowii LXX. interpretum in Mufco Britannico contulit J/oide et cum B, Blagney communicauit, qui eorum meminit in translatione feremiae Anglica. Oxford. 1784. Pfeiff.] Denique huc referendus eft Daniel fecundum feptuaginta ex tetraplir Origenis nunc pri- mum editus e fiagulari Chifíano codice annorum fupra DCCC. Romae ann. 1772. forma maxi- ma, qui liber, etfi non integer, repetitus eft Goettingae ann. 1774. quaternis. Illud autem volumen ingentis magnitudinis praeter praefationem, lectu dignam, maxime propter deferiptio- nem codicis Chifiani, non folum feptuagintauiralem oraculorum Danielis verfionem, interpre- tatione latina et adnotationibus Sim. de Mogiffrir illuflratam, continet; verum etiam 'Theodo- tioneam , quae inle ab Origenis aetate illius vulgo neglectae locum occupauit in omnibus, quod nunc quidem fciamus, libris manufcriptis et editis, denuo editam ex eodem codice CL:fiano.cum vérfione latina et variis lectionibus, praefertim ex Vaticano infigni codice accu- ratius erutis, Hippolyti commentarium ia Danielem, apologiam fententiae patrum de fe- ptuagintauirali verfione, aliquoties fupra comrmmemoratam, et alia, de quibus adeunda eft 1. 4. Ernefli biblioth. theolog. nouiff. part. III. pag. 195 fqq. Verfio feptuagintauiralis, de qua do- &le difputat 7. D. JMici«elis biblioth. orient. part. IL. pag. x fq. et part.1V. pag. 4—- 44. grae- ce feparatim prodiit Goettingae ann. 1773. 8. et cum animaduerfionibus Car. Segaar, Traiecti ad Rhenum ann. 1775. 8. Scharf. — Semlerus dubitat, feptuagintauiralem interpretationem im codice Chifíano contineri in thcolog. Briefen fafc. I. pag. 208. Lipf. 1781... Owen in: 3 Brie "NM ——O / Vol.lL. p.328 0329 LXX. INTERPRETVM Lib. III. c. HHT. 685 Bricf'account etc. cit. ad δ. 7. non purum τῶν ὁ textum, fed hexaplarem recen(ionem referre contendit. De noua Zugati Danielis fecundum LXX. Syriaco- hexapl. editione vid. infra $. XIII. Multa editoris Chifiani codicis errata Bugati notauit; proindeque notitia eius hoc loco fieri debuit. δέ. Nouam quicem editioném verfionis graecae, ad MStos codices et veterum ecclefiae do- élorum fidem accuratius recenfendam , pridem moliti funt viri doctiffimi, 1) Fyonto Dutacus, vt conflat ex eius epifíola ad Tengnagelium apud Lambec. lib. T. commentar. de biblioth. Vindobon. pag. 192. tam ex epiftola Sarrauii CLXXXIX, quam re- fpicit Colomefius pag. 128. epift. ad Iufiellum, denique e Gaffendo in vita Peirefcii lib. III. ad ann. 1618. pag. 385 fq. cuius verba adfcribam: Quoniam vero Fronto Ducaeus. parabat eodem tempore editionem eodicis graeci , litteris maiufculis fcripti, magnamque bibliorum partem con- tincntis , et ea quidem antiquitate, vt diceretur corre&fus manu propria Origenis "2, atteflantis eum tetraplis mage vetuflis fuiffe collatum , ideo cum Prireftiur. probe. meminiffet , exfare apud euxidem Cottonsm MStum graecum pretiofifimum ab vsque Theodofis temporibts charaiwibus etiam maiufculis exaratum et a vege Iacobo mille aureis emtum; ideo, inquam, vt ea edifio ex tol- latione fieret completior, fcripfit mifitque in Zngliam, et fide fnonfioneque data codicem obtinuit, eumque Frontone communicauit. Fabric. cf, Mafzhii bibl. facr. part. II. vol. II. p. 304 fq. Scharf. 2) Putritiur Iuniur, qui verfionem graecam bibliorum recenfere voluit e codice mille et trecentorum circiter annorum, quem Alexeudrinum vulgo vocant, quia Alexandria eum Conflantinopolin afportauerat, quem inde dono ad Carolum I. Angliae regem mifit Cyrillur Lucarir, Alexandrinus primum, deinde CPolitanus patriarcha. — Variae lectiones huius co- dicis, fed non fatis diligenter enotatae leguntur in Polyglottis Londinenfibus. Librum inte- grum Lobi, ex eodem MSto ςιχηρῶς antiquo more expreíIum, edidit idem Iunius ad calcem Catenae graecorum patrum in lobum, Lond. 1657. fol. et Iunii exemplo Jo^. Terzvtíur, Fra- neckerae 1665. 4. vna cum variislecl. Eiusdem Junii commentarius, quem in graecam ver- fionem parabat , certe praeclarus; fed non vltra caput XIV. libri Numerorum progreffus, lu- cem vidit in tomo fexto Polyglotton Londinenfium, vt paullo ante dixi. 3) If. V'of/us, qui inflaurandae a fe fcptuagintaviralis verfionis fpem [0] fecit Iib. de LXX. interpretibus Cap. 7. pag. 17. atque a Idh. Pearfono in praefat. ad Cantabrigienfem edi- tionem his verbis ad promiffa exfoluenda inuitatur: Quoniam au£em haee Seniorum verfo, ctiam S. Hirronywmi tempore, corrupta fuit ctque violata, danda ef opera, vt ei priffina puritas re- Jlitui εἰ redintegrari poffit. — Certum efl , exemplaria, quae habemur, Complutenfe, ldiaum, Romanum, pla isum inter fe et ab Alexandrino difcrepare ; alios etiam codices aliquorum S. Seri- gturae poriium [atis autiquos mnc eim eorum-aliquo, mune cum mullo conuenire, — Optime igi- tur fecerit , qui codicer ommer MSS. cum editis diligenter contulerit; qui varias lc&iones nos tantum od hebroiiam veritatem examinauerit , fed et cum antiquiffmorum Iudatcorum, Philonis et Jofephi, et vetujlil]morum petrum firiptis comparauerit, ac denique expofitiones ear, quae apid Lexicographos Scripturarios (Mefychium maxime) efiammum exftant, vel potius. dtli. fefeunt, infpexeri!, atque ifo nobis editionem LXX. maxime puram adornauerit. — Quale opus vtinam aliquando vir doChifnus If. V'offus, qui optime goteff , perficeret ederstque. Rrrr 3 4) Poulur ji) Hoc eredat, qui volet. Nam quae flatim fequuntur, perfpicue, ni fellor, id refeljunt. 4 686 Lib. IHI.c..XI1I. — EDITIONES VERSIONIS Nol. TI. p. 329 P 330 4) Paulus Colomefiur , cuius haec funt verba in epift. ad Tuflellum data 3. Oct. 1685. editaque in appendice obferuationum If Voffii ad Melam pag. 128. δ᾽ Μ plaiff à Dieu de con- tinuer à me favoriftr de fa grate, je tacheray de fupplier au. defaut du Pere Fyouton, en don- mant P edition des Septante de Rome avec le Nouveau Tefeament , corrigée en plufizurs eudroitr, et enrichie d'un grand nombre de pajJager parallele ,. qui tiendront lieu de commentoire, et qui juflifierout clairement , que [a plur part des motr [pécieux et des phrafes particulierer, qu em- gployent les Evangelifler et Ies ZApotres, fout ordinairement tirez der Scptante. [ΠΡ] Fabric. Infer- ta etiam eft haec epiftola, in qua de Rich. Simonis hiftoria critica Vet. 'T'efl. exponitur, Pauli Colomzfii operibus iunBim editis curante Ioh. 44b, Fabricio. Hamburgi ann. 1709. 4. pag. 198 fqq. Scharf. 4) Aldur quoque biblia Polyglotta edere fecum conftituerat, quorum columna fecunda textum LXX. interpr. contineret, conf. JMaittaire Annal. typogr. tom. ΤΠ. P. 4. [Efprit des Jou:naux 1790. tom. 1X. p. 253. Ex Jf: Cafauboni epift. 384. ad fof. Scaligerum difco, diu fuiffe, quum graecorum bibliorum editionein cogitaret. —Aich. Simon, (fiue alius potius vir doctis Nov. Rep. des Lett. 1709. p. 589.) edidit Parifiis epiflolam fub nomine Theologi Sala- manticenfis de reflitutione textus graeci LXX. interpr. ad hebraeam originem conferendi, in qua fpem fecit, fe hunc laborem vel in fe fufcepturum effe vel certe adiuturum; ceterum contendit, ad reflituendam antiquam LXX. interpr. lectionem non modo ad manufcriptos co- dices recurrendum effe, fed et hebraica diligentiffime conferenda; quoniam multi errores li- brariorum fint Hieronymo et Origene ipfo antiquiores neque ab illis emendati, conf. epift. de editione LXX. interpret. Grabiana infertam Ephemeridibus litterariis Parifienf. 1709. menf. Dec. pag. 5t5. Mem. of Literature tom. I. pag. 18. Nouam verfionem verfionis LXX. interpr. condere voluit, atque ideo ab Alex. Maurocordato expetiit fibi copiam bibliorum graecorum, quorum in ecclefia graeca effet vfus. Noua litter. Lipf. 1722. pag. 93. «tc. | Iam fatis fopra difputatum eft de editt. L. Bofti et Io. Ern. Grabii. Cf. etiam Grabii epift. ab 1Hodio editam pag. 639. libri de bibliorum textibus originalibus et alteram ad Ioh. Millium fcor(im excufam Oxonise, 1705. 4. qua oflendit, libri /udicum genuinam LXX. interpretum. verfionem eam eíle, quam MS. codex Alexandrinus exhibet: Roimmanam autem editionem, quod ad dictum librum, ab illa prorfus diuerfam, atque eamdem cum Hefychiana effe. Praeterea fubneclit triplex fpecimen nouae editionis LXX. interpretum cum variis notis et ob- feruationibus. Fabri. Nuper quidem nouae editionis verfionis feptuagintaniralis formam adumbrauit Iofeph. White in epiftola ad Robert. Lowthum, epifcopum Londinenfem, angli- ce fcripta, Oxon. 1779. 8. de qua vide I. C. Doederleinii biblioth. theolog. felect. part. I. pag. 342 (χη. Sed, vt hacc vnquam prodeat, valde verendum videtur. Neque melius fperan- dum, opinor, de editione, quam viros quosdam doctos in Francia promififfe didici ex I. D; Michaelis biblioth. orien*, part. If. pag. 1t. Scharf. — Nouam vero eamque, fi diis placet, criticorum votis fatisfaduram editionem, collectis vndique codicum variantibus lectionibus, moliturin Anglia Roberiur Holiner, ad eum fere modum, quem Kennicottus in bibliis he- braicis fequutus eft. Primam de hoc inflituto notitiam diuulgauit enn. 1788. et 1789. edidit: The firft anmunl account of the collation of the Stptiogint- Verfion, to whith ir prefixed a trafiat etc. 95. pl. in 8. Succeílere 1790. t791. et 1792. continuatae relationes. — (vid. Eich- horn Bibliothek «der bibl. Lit. Tom. iL pag. 935. Ill pag.56 fqq) ^ Non folos codi- ces Vol. ΤΙ. p.330 P351 LXX. INTERPRETVM Lib. 111. c. XIII. 687 ces MSStos; fed. etiam: patrum citationes collationi fubiicere conflituit. — MSSptis, ab ipfo omilfis, varia e repertorii pro oriental. litteratura tom. VIIT. et IX. et Norimbergenfe, pro- phetas continens ,, de quo repertor. tom. I. pag. 219, addi poffunt. Pfeiff. llluflrem quoque virum, Ez. Spanlhemium, potentiffimi Boruffiae regis ad fereniff. Angliae reginam legatum, ad recenfendam et expoliendam graecam bibliorum verfionem inui. tauit his verba poeta et orator, memoria noftra fuauiílunus, Petrus Francius pag. 255. poem. poftum. Vervfa interpretibus diuina volumina: Graiis Quando. falutifera. conciliabis ope? 116 labor tuus eft, qui lingua clarus. vtraque Sanabis mnedica. valnera crebra manu. Haec tibi cun£arum [it cura potifima rerum ; Cera namque homines obligat, illa Deum. Conuenit aetati, do&rinae conuenit ifti, Conuenit ingenio: now magis vila Tuo. Quid quod et exemplar iffa qua viuis in vrbe eff, Mifit Alexandri quod pius vrbe ***) pater. Nil illo. melius,.. nil illo antiquius vsquam Continet vlla fuo. Bibliotheca finu- : Huic infudandum. eff libro Tibi. Confule librum Et quam: conueniant omnim rite doce, Graiorum iuftam Seniorum fufcipe caufans, illorum caufam fufcipe, caufa Dei eft. Dignius haud poteris vacuum difponere tempus z Fila tamen vacuo fi fluit hora Tibi. Poflulat hoc Pietas, virtus Tua, poftulat omnis Ordo hominum, qui Te, qui fludia ifia colunt. [0] VIL Zfu&oritar graecae, de qua baclenus dixi, verfionis magna merito effe debet ac fingularis ",, quia et antiquitate praecellit omnes reliquas bibliorum verfiones, et a tota fere ecclefia per plures annorum centurias audita propemodum vnice eft, et pro diuina fere ha- bita; quin a ludacis non paucis adhibita Chrifli actate, vt e Philonis et Iofephi fcriptis ad- paret """), neutiquam denique fpreta ab apoftolis ipfis atque euangeliflis. Nec minor ver- fionis fionem LXX. non admififfe atque hinc effe, quod Eypiphanio XXIX. 7. Praep. Euang. Pentateuchum repudiaffe dicantur, contendit 7, Rhezferdus de fi&is Iudaeorum baerefibus pag. 32. 43. et 106, Pfeiff. $m) Philonem vfum effe verfione τῶν ὁ, luci- de demonftrauit C. F. Hornemanin in. fpecim. kk) MS. Alexandrinum, quod Alexandrinus: primum, poftea CPolitanus patriarcha Cyrillus mifit ad Carolum I. Angliae regem, feruatur Lon- dini. Ilf) De auctoritate verfionis primis faeculis ma- xima, deinde intercifa, praefertim apud Iudaeos, cgit nouiffime Henri Owen in: a Brief account, hiflorical and critical, of the Septuagint Per- fion of the Oid Teftament. Lond. 1787. (con£ Ien. Allgem. Liter. Zeit, 1788. nr. 276.) Nazaraeos ver- exercitt, critt. in. verf. LXX. interpr, ex Philone pag. 29. de Iofepho non aeque patet, et in diuer- fas abeunt partes, qui de eo fcripferunt, auctores. Cowf 69$ {ΠῚ ΠῚ c XIII — VENSIONIS. AVCTORITAS Nol. IL p. 311} 315 fonis huius vfu: effe intelligitur, tum ad plurima loca V. T. recte intelligenda, tum vt fcia- mus, quae fuerit fententia Iudaeorum ante Chrifli tempora de variis dictis Moyfis ac pro- phetarum, deinde ad recte tractandos veteres ecelefiae doctores, quorum fere omnium ple- raeque interpretationes fundi loco hanc translationem habent. Maxime vero omnium haec verfio conducit ad probe nofcendum fcriptorum noui focderis fermonem, quoniam is, cui LXX. interpretes familiares fuerint, multa melius in fcriptis euangelicis atque apoltolicis per- cipiet atque ánterpretabitur, quam qui in alis graecis fcriptoribus multum diuque fuerit verfatus. Tudicio *?") nihilominus opus eft, tum ne in tanta confufione codicum et corruptione, gloffema aliquod, vel "Theodotionis aut alterins interpretis ῥῆσιν pro verfione Senum am- plediamur, tum, vt fubfcribentes iudicio Sirachidis cogitemus, etiam Senes illos in verfione. fua non per omnia rem acu tetigifle, vcrum haud raro a vero facrorum fcriptorum fenfu aberraffe; quamobrem euangeliftae quoque et apoltoli non raro neglectis ^^") LXX. interpre- tibus loca V. 'T. ex hebraico potius citant. Certiflimum equidem exiflimo, graecam ver- fionem quandoque fuiffe a recentibus fcriptoribus reprehenfam iis etiam ia locis, quum hi potius ipfi effent reprehendendi vel propter graecae vel hebraicae linguae ignorationem, lon- peque magis propter praepoflerum ea, quae non intelligebant, carpendi fludium , quod J/aa- cu; praecipue Z7offius *?") luculentis aliquot exemplis in libro de LXX. interpretibus eiusque apolegiis, tum Joh. Pearfonur in praefat. ad Cantabrigienfem editionem graecae verfionis demonfltrauit. At indigna viro tam erudito praefidentia idem Voflius.ab omni penitus errore immunem illam contendit interpretationem, et in refponfione ad iteratas Rich, Simonii ob- jecliones eum prouocare audet his verbis: Si vel vuum faltem, qui non refe a LX X. inter- prefibus [P] expreffus fft , reperiurum fe P. Simonius perat locum, fruftra femper eft labo- eaturus, etiavfi mille vixerit anuos. — Sane aliter iudicaffet ipfe vir doctiffimus, fi partium ὦ fludio, quas femel publice in fe fufceperat, renunciare voluiflet. — Aliter ctiam iudicauerit iedtor quilibet, critices vel maxime, nec minus linguarum hebraicae et graecae peritus, qui- cumque Conf. 7. B. Carpzowii le&ionum Flauianarum εἰ regiae Goettingenfi per annos 1765— 1768. obla- ftri&urae ct vindiciae Helmft. 1748. Erueffiexcr- tis XV. eft, pag. 181. Pfeiff.] citt. Flauian. I. δ. 5. Michaelis in praef. ad fpici- o00) Vide Chriflami Schotani-diatribam de legium geographiae Ebraeorum exterac poit Bo- uGoritate verfionis graecae, quae dicitur LXX. chartum , pag. X. et biblioth. orient. tom. V, pag. : : interpretum, Franek. ró63. 4. cap. t. et Hodium 221. et tom. VH. pag. ig. Lud. Tim. Spittler ἃς bibliorum textibus decet ba fqq. adde progr. de víu verfionis Alexandr. apud Iofephum. ἢ βοΐ hip. eccl. V. T. ag.lej. — Coett, 1779. Scharfenberg de Iofephi et verfionis iu P aene . Alex. confeuíu. Lipf, 1789. Pfeiff. pp) Cont. 7. PFo[fi variarum obferuationum ὶ liber , editus Londini ann. 1685. 4. pag. 3:5. Huic m/i/) Quantopere varient codices graeci, etiam — enim adie&a eft fecunda haec, quam Fabricius antiquiffimi; vel-in numeris ennorum patriarcha- laudat, itemque prima ad obic&omes muperae rum non modo ab hebraeo et famaritano, íed cwificae facrae re/pon[io. Voflii de feptuaginta etiam. inter fe, vid. A&a erud. ann. 1706. p. 569. interpretibus fententiam latius examinat Aichi. Si- Fr. Spanlieimii Chronol. S. tom. 1. Opp. pag. 149. z0n disquifit. critic. de variis bibliorum editioni- Malucidam: de antichrifto lib. II. cap 5 £q. Fabr. bus cap. XVII et in opufculis criticis aduerfus IC. [I. D. Michaelis comment. de cronologia Mofis Voffium, quae prodierunt Edinburgi ann. 1685. 4. poft diluuium quae in eiusdem commentt, focieta-. Scharf. - - Vol. 1. p. 335 VERSIONIS. AVCTORITAS Lib. HT. c. XIII. — 689 cumque verfionem hanc eum hebraicis contulerit, aut attente confiderauerit obferuata viro- rum doctorum , qui hoc iam ex parte fecerunt, Ludowiri praecipue Cappelli in notis poftumis ad Vetus Teflamentum , (nam in criticae facrae editione caput integrum, quo LXX. inter- pretes examinauerat, a Morino efl omiffum,;) ^") tum Johannis Drufii in commentariis fuis ac H. Hodi*, ne de loh. Lightfoto dicam 777). cuius tralatus, fed vix inchoatus, exflat in "operibus eius poftumis, in quo difcrepantias verfionis graecae a tex'u hebraico digerere et examinare inílituerat fub hifce titulis: 24adita. Reddita in fenfum alienum. Tvaditioner iudaicas ved. rim obfufcantia, vitiantia pulum. olentia. — Hebraica retenta. qgq) Vide Lud. Cappelli de critica nuper a fe edita ad Iac. Víferium epiftolam apologcticam, in- fertam appendici criticae facrae, edit. Hal. $. i1. pag. 475. JVo£ae criticae Lud. Cappelli, quas Fa- bricius laudat, vna cum eiusdem commentariis et Iac. Cappelli, Lud. Fratr. obfíeruationibus in Vetus "Teftamentum cura /ac. Cappelli, Lud; Fil. prodie- runt Amftclodami a, 1639. forma maxima. Scharf. Trr) Huic Lightfot libello, immaturo vixque le&u digno, haud dubie praeferenda eft, quam I. I. Breitingerus praefat. ad tom. III. verfionis feptuagintauiralis laudat, —7oh. Georg. Geretii commentatio hiflorico-critica de caufis difcre- pastiarum ver[ionis feptuagintauiralis a textu originali, Wittemb. 1725. 4. et deinde Onoldi 1742. 8. Sed multo fanius de! auctoritate atque vfu verfionis feptuagintauiralis exegetico et criti- «o in tractandis libris Vet. Teft. praeter I. Pear- fonum, cuius praefatio paraenctica inferta eft edi- tioni Grabianae et Breitingerianae atque feparatim edita Helmftadii 1694. 4. vna cum Phil. Melanch- thouis differtatione eiusdem fere argumenti, prae miífa editioni Heruagianae, L.B fium et I E. Grabium in prolegomenis ad verfionem fíeptua- gintauiralem, difputarunt Jof, Frid. Fifcherus in prolulionious de verfionibus graecis libvormu P. T. litterarum. hebraicarum magiftrris, Lipfiae ann, 1772. 8. Georg. Chr. Knappius in difg. de verfioue Aiexandrina in emendanda leffione. ex- empli hebraici caute adhibenda , Halae ann. 1775 et 1776. 4. et. Franc. l/olcm. Reinbardus in di/p. de ver[ionis Alexandrinae auEoritate et vfu in conflituenda librorum hebraicormn le£fione ge- nuina, Vitembergae ann. 1777. 4. [ΖΔ] εκ. Sund- bück diff. hit. crit. de verfionis Alex. vfu et au- €toritate im emendando hodierno f. codice he- braeo. 1787. in parte fecunda agit de ortu verfio- nis Alex. quibus codicibus víi interpretes, de fa- tis verfionis etc. : Voffio, ;/Pcarfonio €t reliquis, a Fol. 1I. Reddita pro fama gentis. Omiffa ac periculofe decurtata, Senfum cla. Para- phrafer. Fabricio memoratis, addendus eft GerÀ. Outhouius in obferu. ad Píalmos et alios libros Vet. Το, in bibl. Bremenf. 1718. faíc.3. pag.2:3. Plures in- venies in 7. Simonis introd. gram. crit. in ling. graec. pag. 255. — Contra Tychf/enius in diff. philol. crit. de Pentateucho Samaritano ab he- braeo eoque Maforethico defcripto exemplari. Buzou. 1765. 4. Sed feria refutatione vix dignus, qui infolentia omnibus probis cordatisque V. T. philologis principia ftatuit. Pfz/ffA.] in libris N. 'T. interpretandis quis víus fit verfionis feptua- gintauiralis et qui fuperioribus temporibus hac in re recte verfati fint, optime cognoíci poteft ex I. A. Ernefli diff. de diffcultate interpretationis grammaticae Noui Te/tamerti $. 15—19. (pag. 268 fqq. opufc. philol. crit.) et ἐμ ἐπέ. interpretis AN. T. part. III. cap. 7. His interpretibus nunc adnumerandi funt I. D. Micha:lis, I. S. Semlerus, I. B. Koppius, IF. Fifcherus in prolufionibus quinque, quibus varii loci librorum diuinorum vtriusque Tefiamenti explicautur atque éilufiran- £ur, Lipfiae ann. v779. 8. itemque iis, in quibus inde ab ann. 1772. expofuit de vittis lexicorum Noui Teflamenti. [coniun&im editae fint Lipf. 1791. 8.1 Chr. Frid. Schmidius, qui etiam duo- bus libellis academicis, Lipíiae ann. 1765. et 1764. 4. editis, verfionem. Zllexandrinam opti- mun interpretationis librorum facrorum praefi- dium eífe docuit. Scharf. — Fr. Beu. Gantzfthii fpccimen exer.itt. grammaticarum ad illuftran- dum N. T. e verfione LXX. Frencof. et Lipf. 1786. De allegationibus N. T. nouiffime egerunt Koppe in editionis fuae N, T. tom. IV. (f. epift. ad Rom.) Goett. 1783. excurf. 1. Loca V. 'T. quomodo cita- verit Paullus? num ex cod. hebr. aut ex verfione graeca Alexandrina etc. EicAhorn biblioth. vol. II. p. 947 fqq. Ad Ernefli interpretem confer quae "mmonius noftras in noua a fe procurata editio- ne Lipf. 1792. addidit. Pfeiff. 5558 Reddita pro fama textus. ΄- 690 - Lib. III. ε..Χ 11]. VERSIO GRAECA Vol-IT. p.332 333 phrafes. Propria momina in adpcllatiua mutata, — Numeri male calculati..—. Locorum nomina recentiora. — Locales male lé&ae, — Literae sale lecae, — Senfus. foedatus. | l'ariatio mominum. Verfus male coniuncti etc. : VIII. Cum verfione illa LXX. fenum flrenue vterentur Chrifliani, et ex eadem, licet ἃ Iudaeis compofita, fubinde crebrius intorquere coepitlent teflimonia aduerfus ipfos Iudaeos, aliae deinceps verfiones graecae a Iudaeis atque iudaizantibus Chriflianis confectae funt. — Pri- ma harum eff AQVILAE 7*7), Sinopenfis Pontici, aui, ex ethuico Chiiflianus factus et bapti- zatus Hierofolymis fub imp. Hadriano "^, a quo vrbi inftaurendac praefeclus, ipfius nempe, fi diis placet, impzratoris focer vel adfinis (Πενϑερίδης, in chron. Paíchali zreyOegos) fuiffe tra- ditur, Hinc cum Chrifliani aflrologicas eius fuperfliiones probare nollent, circumcifus eft, et acceffit ad Iudaeos. Horum profelytus *"*) factus P, Zffibae in difciplinam fe dedit, vt narrat Hieronymus 7), pofleaque concinnauit nouam graecam librorum antiqui foederis ver- fionem, [I] eo quidem confilio; fi Epiphanio ^") credimus, ὅπως διαςοέψῃ Tiv τῶν - sss) Vide Dru/ii quaefit. per epift. 4t. Caueum hift, literar. fcript. eccl. ad A. C. 128, 7illemont. hift. imperator. tom. II. pag. $11. Hodium pag. 573 fq. et p. 255 fq... Carpzouti crit. €. V. 'T. pag. 552. Kaóric. [Cont. Saxii Onomatt. lit. part. I. p: 295. et quos citat, maxime //'o/um bibl. hebr. tom. Y. pag. 558. et Buddeum in Yagoge l. c. pag. 1525. Pfeij.] Alius 4quila, de quo Suidas: 'Ax/A«s* Φιλόσοφος, σχύλια λογικοὶ yrypn Qus περὶ συλλογισμιῶν. alius ctiam, cuius prophetiarum libros, Britannis in pretio habitos refert 7o. Lelandus pag. 7. ct 8. de fcriptor. Britannicis. ; tH) Epiphanius de ponder. et menfuris cap. t4. "Atlanafius fynopfi fcripturae Γ᾿ Kutlhuymius prae- fat. in Pfalm. pag. r92. edit. Stephani le Moyne: Chronicon Pafchale pag. 255. G/ycas pag. 240 ἴα. etc. Fabric. | Eutlumii Zigabeni praefationem in pfalmos Moyne primus graece edidit tom. I. variorum facrorum. pag. 150 — 2to. "edit. fecund. Lugd. Bat. 1624. 4... Praeter eos, quos Fabricius Jaudat, hic conferri poítunt Epiphanii, fi modo &uctor eft, libellus de /zptuagiuia interpretibus disque, qui perperam interpretati fent, quem B. JMontefaiconius e duobus eodd. MSS, edidit ad calcem prolegom, Hexapl. pag. 86 — 99. et 77:eo- doreti opera tom. V. peg 79 fqq. edit. Hal. vbi eadem fere reperies, quae in /yzopfi fcripfezae facrae Athanafio vulgo tributa lguntur. — Cete- rum non temere, vt opinor, Montefalconius ]. I. eap. V. $. t. coniicit, omnia fere, quae ab Epi- phanio et reliquis, huius auctoritatem fequutis, memoriae prodita: funt de Aquila, praeterquam quod Hadriani imp. temporibus libros Vet. Το, . ῥητῶν» graece comuertiffe dicitur, haufta effe e fabulofis - Iudaeorum narrationibus, Nam etiam id, quod mox adfertur de Z&iba, do&ore Aquilae, incer- tam effe narrationem, adparet e verbis Hieronj- mi comment. in Tef. cap. 8. pag. r8. tom. V. Opp. edit. Froben. quorum (Sammai et Hillel) fu/cepit Jcholauns dkibas, quem magiftrum 4guilae pro- J*lyti autumant. | Ante Montefalconium in eadem fere fententia fuit Diony/. Petauius animaduerf. ad Epiphan. !. L. pag. 395. tom. Il, Oper. edit. Co- lon. Scharf. uwu) Irenaeus I1. 24. et. apud Eufeb.-V. hift, eccl. 8. NViceph. IV. 14. Eufebius VII. 1. demon- ftrat. euang. | Hieron. catalogo fcript. ecclef.. et epift. de optimo genere interpretandi, vvv) Hieron. in cap. VIIL, Efaiae. τοῖσι) Eypiphasn. de ponder. et menfuris cap. 35. At boc diferte negat. Hieronymus cpift, 73. ad Marcellam, quum hoc ipfum obícruaturus vee- fionem Aquilae cum hebraeo contuliffet. — Iam- pridem, inquit, cum volumimibus Hebracorum «ditionem Aquilae confero, ne quid forfitan pro- pter odium Chrifti fynagoga mutauerit: et vt ami- cae menti fatear, quae ad noílram fidem perti- neant roborandami, plura reperio. Fabric. Cri- men hoc /Woztefalconius -:prolegom. hexapl. cap. V. 6. a. et s. ita diluit, vt locos, quos Aquilam dedita opera, ex Chriftiami nominis odio, inter- pretando deprauaffe contendunt lrenacus, Eufe- bius Caefareenfis, Philaftrius Brixienfis et Ana- ftafius Sinaita, excutiat, atque llieronymunmi, quamquam .aliquoties ;bis adíentiatur, vulgarem Íecquutus opinionem, tamen alibi non raro dili. gentiam - . Vol.1I. p. 3332 314 AQVILAE Lib.11I. c. Χ 11. 6g1t ῥητῶν. ἐνσκήψας τῇ τῶν ἑβδομήκοντα dvo ἑρμηνεία. Eius verfionem auide mox arripue- runt Iudaei, vt patet ex fuppare propemodum Aquilae, "ryphore, apud Iuftinum Martyrem et ex Origenis refponfione ad Aíricanum pag.224. qui notat QyAoviLórTegov σεπιξευμένον “παρὼ Ἰδβδαίοις ἡομανευκέναι τὴν yea Qv. Confer PAlofirium haerefi ΧΟ, Zinbrof. in Pf. mg. Hieron. epift. 138. quaeít. 2. Zuguffin. XV. 23. de ciu. dei et Zzaf?sfium Sinaitóm Hode- gi cap. VI. pag. 94. vbi Aquilae verfionem vocat τὴν “λεγομένην aep Ἕβραίοις δευτέρωσιν, τὴν περιέχεταν τῆς ὀρθῆς τῶν ἑβδομήκοντα ἑρμηνευτῶν τὴν εἰναίρεσιν. καὶ TE Oeis vous κατάλυσιν, et pag. 192. quo in loco Seuezum Eutychiamum, quod auctoritatem patrum reípuat, dicit νέον vive ᾿Ακύλων. Publice quoque legenda permittitur Iudaeis ab Imp. Iu. fliniano Nouella 146. ncc raro a "Thalmudicis ***) laudetur Aquila, qui illum cum Onf£elo- fo *"*), chaldaicae iuterpretatioris auctore, confundunt. Sed et Chrifliani fcriptores, fludio. filfimum interpretem adpellantes, diligentiam iu eo laudguerunt, vt Origenes p. 44. Philoca- liae, vbi teflatur, eum κυριώτατα h. e. mexime proprie reddere libros facros fluduiffe, et plu- ribus in locis Hieronymus ^7), licet libi ^^**) eum reprchendat, tamquam conterticfum in- ferprttem, quod non folum verba, fed et etymologias verborum, quin et ὥρϑρα atque erpéceD eo et (yllabas interpretari et literas κακοζήλως fuerit conatus. adde Fullerum mifcell. AV.ig. F'itringam praef. ad lefaiam. idem Aquilam, Tudaeum licet, quaedam vt Chriflia- num vertiffe, teflatur ad cap. HI. Habacuci, et nonnulla LXX. interpretibus mclius reddi- diffe, quaeft. hebr. in Genefin. | Libros duos Samuelis in vnum contraxiffe, (conf. B. /onte- falconii prolegom. Hexapl. cap. TX. pag. 62. et. not. ad Hexapl. Origen. tom. Y. pag. 316. edir. Parif.) notatur in duplici [Ρ] fchoiio graeco apud Cotelerium ad Canonem apoflolicum LXXVI. tom. I. patrum apoftolicor. peg. 448. Porro fecundis curis verionem bibliorum, ab ZIquila emendatem, ex eodem Hieronymo difcimus in Ezechielis caput ΠῚ. 15. Z/guilae vero fecunda editio, quam Hebraei κατ᾽ ἀκρίβειαν nominont 5^). — Merainit eiusdem Agobardus Ssss2 : ep it gentiam et fidem illius intezpretis laudare οπὲπ- theolog. Chriffiauum Kort^o/Ium de variis S. (cri- dat. Neque minus bene Aquilam defendit Peír. Wefjeiingius lib. I. obferuationum variarum cap. 19. pag. 73 fqq. Sed muper Beni. Aennicottis, ni- mium iniquus Iudaeis, denuo Aquilam perfidiae reum cgit diílert. general. in Vetus Teftam. hebr. pag. 148 fqq. edit. Brunovic. prolate etiam hanc in rem e cod, MS. bibliothecae Podleianae loco fcriptoris cuiusdam ignoti , cuius an inaior fit au- Goritas, quam Epiphanii, non inimcrito dubita- ri potcft. Kenhicotto addi potett 7. Zl. Starckius proleg. crit. ad pfalm. pag. 169 fqq. Scharf. Xxx) Vide Lightfoti cap. IX. adpendicis ad Ho- ras 'Thalmudicas in 1, δά Corinth. et eiusdem ope- ra pofthuma pag. 9. Morini exerc. bibl. pag. 341. εἰς. Wolfii bibl. hebr. tom. 1. pag. 959. tom. IIT, pag. 890 yyj) Non re&te hoc ficri, licet Onkelofi no- mcn Babylonica diale&o idem fit cum nomine Aquilac., ícriptores multi Chriftiani confentiunt. Vide Hottingerum pog. 232. Enneadis diff. philol. pturae editionibus psg. 35, Leusdenii philologum hebraeo - mixtum pag. 43. ac Iulium Partoloccium bibl. Rabbin: in t1bpix et t'^zz. Fabric, Adde B. Montefalconium prolegom, Hexapl. cap. V. $. 6. vbi multis exemplis docet, quantopere ver- fio «baldaica:Onqueloüi difentiat a graeca Aqui-' lae, et Zoh. Chr. If^olfium biblioth. licbr. part. I. pag. 959. ct part. 11. pag. 1149 fq. Sc/iary. zzz) Hodius pag. 567 Íq. Caueus hift. litterar. fcript. eccl. ad A. C, 128. Fabric. Multo diligen- tius Hieronymi et aliorum veteris ecclefiae docto- rum auctoritates et fententias de Aquila perinde ac de rcliq^is graecis librorum V. T, interpreti- bus collegit B. MMontzfalconius ad calcem prole- gom. Hexapl, pag. 91— 102. Stlrarf. aaaa) Epift. de optimo genere in:erpretandi et in Efaiae cap. VIII. Adde Epiphanium de men- furis ac ponderibus cap. 2. Z4mbro/ius epift. 73. bbbb) Hanc Hevaplis ab Origene infertam fuif- fe putat B, Montefalconius prolegom. Hexapl. cap. V. 692 Lib 1H.c. XHI. VERSIO GRAECA Vol. II. p.334 epift. ad Fredegifum, tum idem Hieronymus iterum in caput IV. et XL. atque editionis pri- moe in caput XVI. Αἴ in Iufliniani Nouella 146. per ludaeorum ὀδυτέρωσιν non intelligenda fecunda Aquilae editio cum If. Voffio in refponfione ad tertias Simonii obiectiones p. 84. ^) Nam neque Anaftafius Sinaita in loco paullo aute memorato fecundam Aquilae editionem, fed fimpliciter verfionem eius, refpcétu interpretationis LXX. fenum τήν Ακύλα δευτέρωσιν vocat; tum verba imperatoris in dicta Nouella perfpicue oftendunt, eum non loqui de ver- fione aliqua facrorum librorum, fed de opere, a facris literis et, quam paulo ante memora- verat concefferatque, Aquilae verfione plane alieno ac diflincto, quale eft opus ^*^^) Mifchni- cum , vel quales Mofis et Akibae fiue Barakibae, tum Andae fiue Anuae cognomeuto Iudae et filiorum Affamonaei δευτερώσεις fiue traditiones memorat haeref, XXXIII. 9. p. 224. Deu- teronomium S. J/akimus ad epift. IX, Dionyfii Areopag. tom. lI. pag. 160. ὁπερ ἡ "Yee Qn 8 λέγε;, οἱ δὲ ἑβραῖοι ἐν τῷ Δευτερονομίῳ ἔχεσιν. Talis eft traditio, quam praeter Hieron. et Origen. memorat Nazianzenus Orat. I. pag. 21. quosdam libros facros, (Cantic. canticor. et initium Genefeos,) non coneeffum legere, nifi iis, qui vicefimum aetatis annum excefliffent. Alio (enfu δευτέρωσιν accipit Clemens fuppofititius, ad quem vide Cotelerii notas conflitut. apoftol. lib. I. cap. 6: Δευτερώσεις μυϑικοὶς Iudaeorum reiicit et Eufzbiur comment, in Te- faiam I. pag. 362. Hieron. lib. XVI. inlefai. Antequam vero de Aquila dicere defino, dili- genter animaduertendum , quod Chriftiani fcriptores frequentiffime, quando ad hebraicum codicem , Hebraeorum ἐξήγησιν vel ad Iudaeorum ἀντίγοραφο """) provocant, non ipfum hebraeum textum, quem pauciffimi propter ignorationem illius linguae confulere potuerunt, fed hanc Aquilae verfionem intelligere. IX. THEODOTIO Ephefius /7) non, vt alii 855), Ponticus, licet Marcionis Pon- tici, cap. V. δ. 3. Sed quae nunc exflant Aquilae frag- £tCCC) Tertia haec refpenfia adiecta cft 7/. 77of- menta, in opere Montefalconiano congefta, e codd. fii obferuatiouum ad Pomp. Melam. adpendici, MSS, verüonis feptuagintauiralis et libris docto- rum veteris ecclefiae, ex vtraque verfione ducta funt, ncque raro librariorum negligentia aut te- mieritate permutata cum verbis Symmachi, Theo- dotionis, atque adeo LXX. interpretum, vt prae- ter eos, qui noftra aceta:e in Hexaplis Origenia- nis emendandi: elaborarunt, dudum: monuit Petr. IVeffeclingius in epiftola ad H. l'enemam de -4qui- lae in fcriptis Philonis Iud. fragmentis , "Vraie- €&i ad Rhenum ann. 1748. 8. De infigni verfio- num Aquilae, inprimis fecundae, víu in re cri- tica Ve'eris Teítsmenti et philologia orientali la- tius expofuerunt 7o/, Zug. Dathius in di/p. phi- lologico - critica in Aquilae reliquias interpreta- tionis Hofeae, Lipfi'e ann. 177. 4. et Joh. Frid. Fifcherus multis locis fupra laudatarum prolufio- num de verfionibus graecis librorvm V. T. etc. et Clauis reliquiarum verfionum graecarum Vet. Το. de qua infra commodior erit locus dicendi. Scharf. Lond. ann.1:5$6. 4. Voffium nuper fequuti funt I. A. Starckiss proleg. crit. ad Píalm. pag. 170 fq. et Joh. Gottfr. £icklornius in:roduct, in Vet. Te- ftam. part. 1. pag. 342. ct 346. Scharf. ddüd) lta Peiauies ad Epiphan. Morinus exerc. bibl. Ρ΄ 6. 296 fq. Sieph. [e Mosgne ad varia facra pag. 542. Hodius p.577 íq. Rich. Simon εἰς. at- que ante hos Dra/i;s pracf. ad prouerbia Ben- Si- rae et lib. I. quaeft. hebr. 34. eeee) Eufebius VII. τ. demonftrat. euangel. ἐν τοῖς αὐτῶν ᾿Ι«ϑαίων ἀντιγράφοις, κατὼ τὴν ᾿Απύλε με- ταβολὴν φερομένοις, 7,77) Irenaeus MI. 24. et apud Eufeb. V. 8. hift. eccl, et Niceph. IV. 14. Zthana/ius fynopfi fcripturae f. Euthymius pracf. in Pfalmos p. 193. Alius, ni fallor "Theodotion, Iudaeus, inuentor fabu'ofae traditionis, de-qua Suidas in voc. "Iyezs. Eggg) Epiphanius de ponder. et meníuris cap. 17. chcon. Pafchale pag. 263. Jofephus Chriftianus in hypomneftico MS. apud Hodium pag. 581. Vol. lI. p. 334 P535 'THEODOTIONIS Lib. III. c. XII. 693. tici, forte fectator ^) fuerit, atque hinc Ebionita ^) ΠΡ] ***) et profelytus Iudaeorum 1) condidit exemplo Aquilae Pontici translationem alteram facrorum librorum graecam, quae iam exílabat, cum lirenaeus fcriberet M. Aurelio imperante anno Chrifti CLXXVI. vel CLXXVII. """") Symmachi verfione tum nondum edita. In hoc autem differebat T heo- dotionis interpretatio a translatione Aquilae, quod propius accederet ad LXX. viralem """") et inter contentiofi interpretis feruile fludium atque inter licentiam Symmachi veluti media intercederet ^^^). Vnde Hieronymus praefat. in lobum: quafi mon et apud Graecos Zquila, Symmachus , et T heodotio vel verbum e verbo, vel fenfum e fenfu, vel ex vtroque sommixtum εἰ medie temptratum genus translationis expre[]Jerint. — Quoniam vero ἃ LXX. interpretibus minus vtroque difcrepabat, hinc im/er mouos e£ veteres medium incedere ait idem Hieronymus pracf. ad Euangelia. Non mirum itaque videri poteft, quod Origenes editionem graecam, cum hebraeo collatam, et Aflerifcis inflructam, ex Theodotione potiffimum ?""") fuppleuerit, aut, quod liber Danielis 5"?) integer, (non tantum caput quartum, vt If. Voffio vifum,) praeter multa Iobi loca 7777). quae in verfione LXX, virali defiderabantur, ex 'Theodotionis interpretatione iam pridem receptus fit in ecclefiis, et hodieque in graecis bibliis legatur. "Fhrenos 5*5) idem interpres, perinde vt Aquila, in verfione fua omiferat, et Eflherae, (cuius libri verfionem graecam. Luyfimacho "''^) cuidam praeter rem tribuunt,) additamenta ""*). Da- Ssss 2 hhhh) Epiphan. Athamaf. Iofephus MS. chrorr, pafchale , Euthymius. iii) At idem prooem. commentar. in Daniel. "Theodotionem pof aduentum Chrifli incredulum fuijfe narrat, licet eum quidam dicant Ebioni- tam; atque adeo /udaeur: diferte appellat mul- tis locis, quos collegit Z7. ZZodius de bibliorum textibus originalibus pag. 580. Quare /Mortefal- £onius prolegom. Hexapl. cap. VII. $. 1. euin nom Ebionitam; fed vere Iudaeum fuiffe fufpica:ur, nixus inprimis peruería interpretatione loci Da- nielis czp. IX. 26. de nece Meíliae, Sed etiam an- te Chriiti tempora fcptuaginta interpretes, quos 'Theodotio plerumque fequutus eft, nw» verte- rant χρίσμα, quam interpretationem Chriftiani adeo non pauci probarunt. Conf /. D. Michae- lis Verfuch liber die fiebenzig IVochen Daniels pag. 152 fqq. Scharf. κάκια) Hieron. in catalogo fcript, eccle, vbi de Origene, et ad cap. 3. Habacuci, Suid. in 'Qg.- yb. lll) Zrenaeus loco laudato. muumm) Dodwell. de fucceff. pontific; XIV. 17. et dii. ad Irenaeum IV. 59 fq. 7. E. Grabe prole- gom. ad Irenaeum pag. 14. Caue in hift, litteraria S. E. ad Δ, C. 175. [adde Repertor. bibl. et orient, litter. part. II. pag. 76 fqq. Schaf. nnnn) Epipham. Hieron. et Iofephus MS. apud Hodium pag. 582. 588. S nielis 0000) Qui reliquias hexaplorum Orlgenianorum paullo diligentius excufferit, ita quoque 'T'heodo- tionem ab Aquila et Symmacho differre fentict, vt his inferior et peritia linguae hebraicae et faculta- te interpretandi videatur. Montefalconius qui- dem hoc adparere oftendit ex eo, quod paílim verba hebraica, fibi ignota, graecis litteris fcripfe- rit, prolegom. Hexapl. cap. VII. $. 3. Sed et alia, non minus perfpicua, proferri poffunt argumenta, de quibus hic exponere nihil attinet. Scarf. Eppp) V [frius fyntagm. de LXX. interpretum verfione cap. 6. 4444) P[ferius ibid. et. Drufius fiagment: vett, interpret. graec. pag. 1206. ZZodius pag, 282. et 584. Germon de haereticis ecclefiafticorum codi- cum corruptoribus pag. 50. vrrr) [ferius cap. 8. pag. 95. edit. Lipf. [adde Montefalcon. proleg. hexapl. cap. IX. pag. 62 fq. I:Schayf. ] 5555) Origenes apud Drufium fragment. vett. intt. graec. pag. 563. ttt) An. legend. Symmacho? Fabric. Repu- dianda eft haec coniectura. ^ Quid opinioni, fupra commemoratae, locum dederit, adparet e verfione graeca hiftoriae Eftherae cap. X. extrem. Ly/ima- cho vero tribuunt , Scip. Sgambatus archiu, Vet. Tett. lib. III. p. 507. et P. D). Huetius demon(tr. cuangel. Sc/iarf. wuuw) Origenes epit. ad African. pag. 223. Faera. - 694. Lib. 11]. c. XIIT. VERSIO GRAECA THEODOTIONIS Vol 1L p. 335 536 vocant apocryphos, collegit primus,) quum in antiqua verftone graeca inuenerit eadem Ori- genes ^^5*), et quandoque conferat veterem illam cum 'Fheodotionis editione, [P] Parali- ponenon 5999) libros.et librum primum Maccabaeorum 7^7?) graece nos hodie ex verfione 'Theodotionis legere, lubrico nimis argumento contenderunt viri doctiffimi. Quemadmo- dum nec illis temere babenda efl fides, qui ex nominum confpiretione, (Ionathan enim He- bracis idem quod graecis "Theodotio eflj) hunc eumdem effe exiflimant ^^"^*) cum Ionathane, Ícriptore paraphraleos chaldaicae. Feuardentius ad Jrenaei HI. 25. "T'heodetionem confundit com "Theodoto, haeretico, quem Auguftinus cap. 53. de haerefibus vocauit 'Theodotionem.. Idem Feuardentius notat, "lIheodotionem noflrum a Nauclero Bergomate, Antonio Sabel- lico et Platina adpellari difcipulum 'Tatiani; fed apud veteres fcriptores ,' vt iam dixi, voca- tur fectator Marcionis, [Auctore Monftzfalcozio prolegom. Hexapl. cap. XII. $.1. nofler quo- que 'Theodotio a Graecis, qui commentarios in libros Vet. Το, fcripferunt, paffim Gecde- vos adpellatur. — Cenferatur etiam Suidas in voce Κνίζων. Scharf.] — Duar fuiffe editiones verfonis Theodotionzae, obfiruauit haffemur memo, inquit eruditiffiumus Hodius pag. 584. Nempe vir infinitae lectionis non meminerat Huctii, qui hoc iam adnotauerat libro de claris interpretibus pag. 153. Sed apud Hieronymum in Ieremiae XXIX. 17. vocabulum feeundats E non dubito de Aquilae verfione accipiendum effe, vt fecit etiam Π)γη τι pag. 552. fragment, vett. interpretum graec. [Drufio adfentitur ZMonfefalconius ad Ierem. 1. I. tom. II. Hexapl. Origen. pag. 230.] lrenaei teftimonio reuincitur Íententia Antonii Pagii, de chroaologia et ecclefiaflica hifloria meritiffimi viri, qui,. chronicon paíchale fequutus, exiflimauit, "Theo- aielis vero additamenta """") non ipfe primus 'Theodotio pofuit, (nedum libros '"'''"), quos 1 Tabric. Yn codem errore verfatur 77odius de bi- bliorum textübus originalibus pag. 584. dec: ptus ve bis Origenis: ἔκδοσις ᾿Δκύλα καὶ Θεοδοτίωνος ἐν τοῖ; Θρήνοις $ Φέρεται , quibus auctore Montefalco- nio hexapl. Origen. tom. Il. pag. 265. nihil aliud fignificatur,. quam Aquilae et "Theodotionis. ver- fiones Threnorum Hexep'is non infertas fuiffe. Nam fceparatim quidem editss exitiffe, col'igi potcft e notis cod. Merchaliani et edit. Roinanae ibidem alitis, itemque codicis Syro- Hexaplaris M-diolanenfis, de quo vide repertor. biblioth. et orient. liter t, part. III. pag. 170. ct, cur Ori- genes eus non integras, fed, vt Montefilconio videbatur, t»ntum varticulas carum inferuerit Hexaplis, ;pro certo dici non poteft. Conf. pro- legom, Hexapl. cap. 1X. p. 64. Coniecturae qui- detu, quibus 1, C. Doedrleinius repertor. bibl. .et.orient. literat, part. VI. pag. 206 fq. Monte- falconil opinionem infringere et debilitare cona- tur, miht non fatisfaciunt; neque fcio, an his praefcrendae fint eae, quas propofuit C. F. Baárd- fius not. ad prolegom, Hexapl. pag. 26. Dc libri Efihierae additamentis vide verba Hieronym; apud Hodium l.l Contra qirem difputans 7. S. Sem- lorus adparat. ed liberalem Vet, Ὑ εἴς. iatcrpreta- dotionis tionem pag. 165. ait ree dubitari pojft , an. ali- quis ceterorum interpretum. (Zquila, Symma- chus, Theodotion,) hunc librum graece verterit, At f, yt vir fummus coniicit, foli i/fi L.X X. ini- terprefes graecam hiftoriae Eitherae verfionem confecerunt, vnde Origenem in editione. hexapla- ri, ab Víferio prolatae coJice Arundelliano, (conf, fupra $. VL) ea, quae fub aflerifcis in contextum inferuit, accepiffe dicamus? An ipfe, quem non- nulli tam imperitum litterarum hebraicarum fuif- fe opinantur, vt hebraica graece fcribere fuopte ingenio non poffet, haec ex hebraco expreflit ? Scharf. vvvvv) Vide, ἢ placet, Hodium p. 583. Fabric, Adde Sim. de Magiffris praefat. ad Danielem fe- cundum-fepiuaginta edit. Rom. pag. 16. Schasf. wivww) Hodius ibid. xxxx) Origenes epift. ad African. p. 224. ψυν Grotius in Luc, I. s. et Voff, III. eo. Ari- ftarch. Sed ab his difvedit Zodius pag. 584. et Ioh. Francifcus Buddeus parerg. hiftorico - theol. pag. 41. zzozz) Buddeus pag. 39. caaac) Refellic Dzufius quaefit, per epift. 4t. et ZLloxander Morus in.caufa.dei pag. 118. ^ Vol. Il. ». 116 Ὁ. 337 VERSIO GRAECA SYMMACHI LiIII.c ΧΙ; 695 -dotionis verfionem: elitam demum anno Chr. CLXXXI. in honorem quinquennalium Com- modi,imp. Vide eius criticam in Annales Baronii ad iam dictum annum numero IV. X. SYMMACHVS, gente et religione Samaritanus ^^). poflea, Samaritanis defertis, ὑπερισπωσθεὶς I) et fecnndo: circumcifus ^^"^), [P] Iudaeus, denique Chriflianus Ebioni- ta ''''*), poft Aquilam ct Theodotionem libros antiqui foederis graece interpretatus eft impe. rante Seuero Z7), etfi "T'heodotione antiquiorem tradunt nonnulli 55555), quoniam fcilicet bbbbb) Epiphau. de meníüris ac. ponderibus eap. t6. et ex eo chron. pafchale pag. 266. Ev«- μαχός τις Σαριαρείτης τῶν wap αὐτοῖς cou» etc, “ἰπαπαβες fynopíi (cripturae f. tom. III. pag 156. KEuthymius praet. in Píalmos pag. 192. τρίτῃ 5 τὸ Zuwuirs, ὃς ὧν Σαμαράτης καὶ μὴ τυγχ νων ὅσης ἐβέλετο τιιιῆς πρόσασιν Ἰκδαχίοις καὶ δεύτερον σπερι- πσέμνετω etc. — Alius Synimmaclaus, fcholafticus Iu- :daeus , qui ^, C. 526. fub Theodorico rege dicta- vit praecepto , vt Ariani bafilicas catholicas inua- derent, te(te Anonymo, quem ad calcem Ammi- ani edidit Valefius. ccctc) De praeputii adductione per fpathifte- rem vide praeter Epiphanium loco laudato, in- &erprctes ad : Maccab. I. 15. et. 1 Cor. VII. 18. "dndream AMafium ad Yo(wae V. 2, Steph. le Moy- 26 notis ad viria facra pag. 761 fq. qui de hac at- tractione putat etiam agi lerem. IX. 25. 7o. Rhto- diun: cap. VI. de acia pag. 97. Montacutium tom. 1, Originum .eccdlef. p. 79. Tam. Fabrum lib. II. epift. 26. et. 70m. Bartholinum de morbis bibli- εἰς cap. 26. Fabric. — Adde G. Groddeckii diff. de Iudaeis, praeputium attrahentibus, quae infer- ta εἰ. Chrift. Schoettgenii Horar. hebr. et 'Lhal- muldic. in No. 'Teft. tom. I. pag. 159 fqq. Pro περισπασϑεὶςν quod Fabcicius ab Epiphanio certe non accepit, baud dubie legendum eft ἐπισπασϑά:, Hoc enim verbo Paulus 1 Cor. VH, 18. exprimit id quod 1 Maccab. 1, 15. dicitur sw» ἑκυτῶ dxgo- Bvsízv. Scharf. dáddd) Epiphan. ror ydg ἐπὸ Ἰεδαίων Σακκρεί- ταῖς προσζεύγασιν, ἀντιπεριτέμνονται" ὡσαύτως καὶ οἱ we) Σαμαρατῶν πρὸς ᾿Ικθαέκε ἐρχόμενοι. £eze£) Eufebius VI. 17, hift. eccl, et VIT. τ. de- monftr, euangel. Hieron. catalogo S. E. in Orige- ne, et ed eap. 3. Habacuci, Suidas in ᾿ρῤεγένηρ, Hine Sytmmachianos pro Ebionaeis dictos ab Am- brofio, fiue quisquis auctor eft, commentaril in Galatas, praefat, et ab Auguftino lib. I. cap. 31. centra Creícon, grammaticum , obíeruat Hodius pag. 588. Jff/f) Epiphan. Athanaf..chron. pafcbale, Eu- thymius, Glycas pag. 242. ESSES) Epiphanius, Petauius ad Epiphan. etc, Tillemont. not. το. ad vitam Origenis. Con- fer, quae contra hos difputat Elias du Pin, prole- gom. bibl. tom. I. psg. 186 fq. Euetius pag. 256. Origenianor, Fabric. Latius hac de re differue- runt H. Hodius de bibliorum textibus originsli- bus pag. 579 fq. et B. Moxtefa/conius prolegom. hexapl. cap. VI. $. 1— 3. Scharf. δ ΜΙ) Sunt haec verba pfeudo- Athanafii loco fupra laudato. — Sed Epiphanius de menfuris ct ponderibus cap. 16, et de feptuzginta interpretibus lisque, qui etin interpretati funt, pag. 89. dicit, πρὸς διατροφὴν τῶν magi Xomaparoas ipum- γαῶν fiue ἑρμηνευτῶν: vnde Montcfalcoitus prole- gom. hexapl, cap. I. $ 9. coniicit, exítitiffe tunc verfiones Pentateuchi Samaritami graecas, e quo genere fuerit τὸ Zauagarixóv, de quo mox expo- netur, Scharf. pag. 422, itemque alii, 696 Lib. 11I. c. XIII. VERSIO GRAECA Vol. II. p. 337 machus autem reliquos etiam libros propheticos tranftulerat. Librum IV. Regum ἐν τῇ κα- TO Σύμμαχον ἐκδόσορ citat /Maximus ad epift. 7. Dionyf. Areopag. tom. Il, p. 95. Canticum canticorum ex Symmachi verfione nos habere iudicat Lamb. Bos et Lud, Cappellus in notis crit. ad Tef. XLVIT, p.516. — Potius obferuandum exiflimo , Chriflianos fcriptores, quemad- modum Aquilam fere innuunt, quando prouocant ad Hebraicum, ita, quando τὸ Σωμαρει- τικὸν laudant ^****), refpicere ad hanc Symmachi Samaritae verfionem, a quo Pentateuchum ex Samaritico translatum mihi perfuadeo. Neque enim Symmachi meminiffe fimul folent veteres "!), quando inter diuerfas interpretationes Samariticum laudant """""), neque Sa- maritice callebant antiqui patres graeci vel latini plerique, ne Origene quidem excepto, vt ex eius commentar. ad Ezech. IX. 4. obferuat Z/uetius pag. 26. """") Origenian. graeca autem kkkkF) Quamquam in filentio veterum fcripto- rum fubobícurum eft, quid fit τὸ Z«uaperixov, tamen non dubito, quin Fabricius, qui hoc no- mine Symmachi Samaritae verfionem fignificari putabat, errauerit deceptus ab Hottingero. Sym- machum enim Pentateuchum ex hebraeo, non Sa- maritano, codice vertiffe, vel ex co colligi pot- eft, quod faepe diffentit a feptuaginta interpreti- bus, vbi hi haud dubie le&ionem codicis Samari- tani exprefferunt, vt Genef. IV, 8. et Deuteronom. XXVII. 26. Ad quem locum fi quis animaduer- fiones noftras contulerit, videbit, an recte nega- verit Fabricius, veteres fcriptores, vbi τὸ X«««- ρατικὸν laudent, Symmachi mentionem facere. Quamquam, hoc temere dici, etiam c priori lo- o adparet, modo temeas, verba fcholiaftae, map ἐδενὶ τῶν λοιπῶν πᾶται TÀ ῥήματα TE Καὶν τοὶ πρὸς ἸΑβεκλ, ad Symmachum quoque referenda effc. Nam oí Aoiro! funt omnes, praeter feptuaginta, in- terpretes graeci. Quod porro negat, doctores ve- teris ecclefiae chriftianae Samaritice doctos fuiffe, etfi hoc refelli poteft exemplo Hieronymi, qui fe Samaritanorum hebraea volumina relegifje com- ment in Epit. ad Gelat. cap. 3, pag. 85. tom. IX. Opp edit. Frob. narrat , ad rem propofitam nul- lius eft momenti, fi quidem cum Montefalconio ct aliis credas, olim exftitiffe graecam Pentateu- chi Samaritani verfionem, nefcio a quo confe- &am, cuius le&iones fingulares Origenes in mar- gine Hexaplorum notaucrit. Duae denique Sym- machi verfiones, quarum altera, vt B. Monte- falconius prolegom. Hexapl. cap. VI. $. 4. recte coniicit, nonnifi emendatior editio fuit, in omni- bus Veteris "T'eftamenti libris, maxime propheticis, laudantur ab Hicronymo et aliis; fed và Z«gxpa- γικὸν in Pentateucho folo. Quare, donec meliora- edoccar, malim adfentiri Frid. Fmnman. Schwar- £io, qui verfionem Pentatcuchi Samaritanaz, ver. fi bis graecis expreffam τὸ Z«awparixóv adpellari multis exemplis docuit Exercitat. hi/torico - critic. in vtrumque Samaritanorum Pentateuchum pag. 21r fqq. Ceterum etiam Ioh. Frid. Mayero, quem Fabricius forte fequutus eft, coniecturam, modo repudiatam, placuiffe, didici ex 4. G. Majfchii biblioth. facr. part. II. vol. II. pag. 247. Scharf. lll) Io. Morintus exerc. 3. in Pentat. Samarit. p. 232. et Iac. Longus bibl. facr. p. 213. obiiciunt Procopium Gazaeum, qui fub initium comment. in Deuter. quum femel atque. iterum Samariticum exemplar laudaffet, mox Symmachum laudat. Sed laudat, de alio loco Mofis differens. Itaque non abfurdum eft, iam Symmachi nomine ab eo alle- gari, quem modo Samariticum vocauerat. Et li- xet Gazae fuere Samaritani quos confulere potuit Procopius, non facile tamen idem tibi perfuaferis de tot aliis, qui Samariticum laudant, vt lulio Africano, Eufebio, Syncello, Cyrillo Alex. Hie- ronymo, Scholiafte gracco, Rom. etc. taque ad- huc acquiefco in mea coniectura, quae probata etiam eít Simoni bibl. crit. tom. IV. cap. 19. pag. 147. Seldeno praefat. ad Marn.ora Arundel. tom. IIl. Opp. pag. 1442 fq. Mayero hiftoriae verfionis germanicae Lutheri p. 207. (Fabricius manu fua haec addidit in exemplari fuo.) mnmmm). Nide loca colle&a ab Hottingero Exercitat. Anti- Morin. $. 25. p. 28— 32, qui pu- tat, graecam verfionem Pentateuchi e Samaritico confe&am ante LXX. interpretes. — Idem tamen pag. 145. fafciculi diff. theolog. philol. et thefaur, philolog. pag. 302. fatetur et ipfe, Symmachum e Samaritarum codice Pentateuchum vertiffe. nunnm) Hieroymum excipio, hebraea Samarita- norum volumina laudantem et a Symmacho diftin- guentem, comment. in Galat. et alibi, et /aco« bum Edeffenum. qui a. C. 650. floruit et in fchol. Syr. δά Iofuae librum notat Deutr. 27, 4. in Sa- marita- Vol.I.p.337 9358 - SYMMACHI Lib. IIT. c. X11, 691 fi ex(litiffet diuerfa a Symmachiana interpretatione Samaritici Pentateuchi verfio, Origene an- tiquior, cur, quaefo, eam Origenes in Hexaplis omififfet? Quod fi non omifit, vt vifum If. V'offio **""). [P] quare veteres feriptores, de Hexaplis Origenianis agentes, hoc ad vnum vniuerfi tacent? — Supereft igitur. vt operi Origeniano inferta fuerit fub Symmachi nomine, vel extra Origenis Hexapla fit iecta. Duplex etiam editio Symmachi olim fercbatur, vt ex Hieronymo in lerem, XXXII. et in Nahum III. pulcre obferuat Zlodius pag. 586. — Forte igi- tur priorem harum, quae non fuiffe videtur in Hexaplis, veteres fub Samaritici nomine lau- dant. Ceterum Zraucifcur Iuniur, qui Symmachum tertia vice verfionem fuam aemulatione "Theodotionis recenfuiffe adfirmat, fine antiquo tefle hoc dicit-controuerf. de verbo Dei lib. ll. cap. s. Symmachurm porro non verborum καχοζηλίαν contentiofe fecutum, fed fenfum potius fenfu reddidiffe, ideoque tanto magis perfpicuam exhibuiffe interpretationem ΓΈ ΣΡῚ, .ex Hieronymo prooem. in Chron. Eufebii, et in Efaiae I. et V. in Amos III in Ecclefiaflae IX. et quac(lion. in Genefin, nec minus e Theodoro Autiocheno ad Pfal[, LV. 7. notauit idem Zo- diur pag. 588. obiter refeliens fententiam Lindani, qui exiflimauit, Pfalterium graecum hodie nos habere non ex editione LXX, fenum , fed ex Symmachi interpretatione: tum eorum, qui vulgatam latinam, quae exflat, bibliorum translationem ex Symmacho potius, vel Aqui- la vel '"Theodotione, quam ex Hebraeo concinnatam fuiffe putant. In catalogo MSS. grae- corum Conflantini Barini CPolitani, quem Poffeuinus ad calcem adparatus facri et ante Pof- feüinum Verderius ad calcem bibl. edidit, memoratur Symmachi Hebraei interpretatio iu Pal. terium. Dauid, εἰ eiusdem interprecatio in omnia: volumina veteris diuinae feripturae. (conf, repert. bibl. et or. litter. part. XI. pag. 7t. Honorius quidem Augufloduneníis praef. in Ffal. mos, (vid. Bern. Pezii thefaur. anecdot. tom. 11. pag. 97.) Pfalerium gallicium non romanum . explanabimus — — Romanum autem, quod a Symmacho vel nefcio a quo alio eff interpre- latum. Sed vide, quae contra monui in Beytrigen zur Kenntnifs alter Bücher und Hand- fchriften, fafc. 3. pag. 389 fqq. D/zif.j Sed opus ipfum nemo fuit actenus, qui in lucem proferret. Interdum non parum receífit Symmachus tum ab Hebraeo, tum a LXX. interpre- tibus, vt notat Hieronymus ad Ecclefiaftae XII. 5. Symmachus, nefcio quid in hoc loco fentienr, mulio aliter énterpretatur eff (nam pro verbis: et florebit amugdalum, et impinguabitur. ἴο- cufla, et difipabitur capparis , ipfe reddiderat: et obdormient vigilan?es et. dilJoluctur fpiri- fus maritanorum exemplari fcriptum, in monte Ga- Σαρμαρατικῷ hexaplis infertas fuiffe, non temere, vt rizim pro in monte Gabalae. Affemanni bibl. orient. tom. I. p. 489. Franc. /l'ockenii dif. qua Samaritanorum codicum le&iones ex Eufebii chronico confiderat vindicandis fontibus hebraeis. Witteb. t73t. bibliotheca Wittebergenfis 1732. pag. 37. Pfeüiff. quoe TI refponf, ad obiecta criticae fa- crae pag. 305-306. cui adde , quac refpondet Zue- tius pag. 257. Origenian. et Rich. Simon. Fabric. Disquifit. critic; de variis bibliorum editionibus pag. 149 fqq. et opufcul. critic. aduerfus If, Vof- Gum pag. 79 fqq. Sed ctiam Montsfalconius, etfi ceteroqui. de defcriptione Hexaplorum Origenia- norum longe diffentit ab 1f. Votfio, lectiones τὰ Jot. ΠΙ. opinór, coniicit prolegom. hexapl. cap. I. $.8. Con- fer fcholia, e codice Bafiliano prolata, ad Numer. 13, I. et 21, 13. € quibus adparere videtur, Orige- nem in concinnandis hexaplis Pentateuchi Sama. ritani rationem habuiffe. Scharf. . PEppp) De perfpicuitate et elegantia verfionis Symmachianac copiofe et diligenter expofuit Car. fug. Thiemius in di/put. pro puritate Symma- thi, Lipfiae ann. 1755. 4. e qua fimul difcas, fi qua forte non pura Symmacho tribuantur, vt non raro fit in opere. Monteíalconiano, ea libra- riorum negligentia et temeritate ex Aquilae ver- fione aut aliunde in illam irrepfiffe, Scharf. 'Tttt , 698 — Li.IILcXIIL VERSIO GRAECA - Vol. IL. p. 338 P 339 tur fortitudo.) Cuiur. interpretationem CApollinarius) Laodicenur fzcutur, mec Iudaeu pla- cere poteft , net Chriftianis: dum et ab hebraeir procul efl ,. et fequi L.X X. iutevpretes dedigna- iur. Fabric. Ab aliis etiam Symmachum reprehenfum efe in eo, quod propter nimium elegantiae fludium interdum a vero fenfu fcriptorum facrorum aberrauerit, exemplo Theo- dori, Heracleotae, docet b. Montefalconius prolegom. Hexapl. cap. VI. 6. 7. Sed Symma- chum contra Theodorum defendit C. A. "Thiemius difp. pro puritate Symmachi pag. 15. Scharf. "Traditur praeterea Symmachus hic fcripfiffe commentarior in Matthaeum , quibus dogma Ebioniticum conatus eft confirmare. Eufebiur VI. τη. Hifl. Eccl. cuius verba: πρὸς τὸ koc Ματϑαῖον ἀποτενόμενος Εὐαγγέλιον [δ] de commentariis Symmachi in Matthaeum , (non de. fcripto, aduerfus Matthaeum edito, vt Valefius 5912,) acceperunt Rufinus interpres, Hie- ronymus catalogo S. E. in Origene, Suidas in 'Qigryévge, Nicephorus V. 12. vt Abbatem Vr- fpergenfem aliosque iuniores omittam. Iftos commentarios Symmachi μετὰ καὶ ἄλλων εἰς τος yemas ἑρμηνειῶν 17) 8 Συμμώχϑ ἃ Tuliana acceperat Origenes, haec ab ipfo eos habuerat Symmacho, vt praeter Eufebium tradit Palladius in hift. Laufiaca pag. 152. εὗρον δὲ ταῦτα γεγοωμμένα ἐν παλαιοτάτῳ βιβλίῳ ςιχηρῷ. ὅπερ ἐγέγραπτο χειρὶ Ὦ ριγένθς» ὃ παρὸ ᾿Ιϑβλιοόίνῃ παωρϑένῳ ἐν Καισαρεῖος κεκρυμμένον ὑπῆρχεν. ἥτις ἔλεγεν παρ αὐτῷ Συμ- μάχϑ T8 ἑρμηνέως τῶν ledwiev v&ro εἰληφένα!. — [ Eichhornir in Einleitung in das A. T. $. 196. credit, Symmachi verfionem ex catalogo MSS. graecorum Conflantini Barini, Con- flantinopolitani, totam in graecis bibliothecis latitare. Pfziff.] B Latine aliquid fcripfiffe Symmachum, colligit praeflantiffimus Hodiur pag. $87. ex his verbis Hieronymi comin. in epifl. ad "Tit. 2. Symmachur igitur pro eo, quod «fI in graeco (Pfalm. 134, 4.) περιόσιον, in hebrazo 7230. expre[fit gEeigevov, id εἰ, egregium vel prae- cipuumi; pro quo verbo in alio volumine latino fermone viene, peculiarem interpretatus. eff, Sed videtnr Hieronymus loqui de latino veteri interprete, qui in alio volumine, h. e. non in Pfalmis, fed in alio libro biblico σεριθσιον reddiderit pec«liarem 55), — Neque Agobardum vel Catenarum compofitores aliud opus Symmachi quam verfionem bibliorum refpicere exi- flimo, quemadmodum Hodius ipfe probe animaduertit, Symmachum inter latinos patres quandoque referri, quod latini ecclefiae doclores cius translatione vfi fuerunt. Quales fint libri Symmachi, quos apud Syros adhuc exflare auctor efl Hcbed Iefu "25 ex his memo- ᾿44444) Addendus cít Guil. Caucus, qui Syra- machum in his commentariis inprimis genealo. giam Chrifti oppugnaffe fcite coniicit, atque prae- terea ab Hodio, quem Fabricius fuo more com- pilauit, ita diffentit, vt ἑρμηνείας deinceps com- memoratas de Symmachiana librorum Vet. 'T'effa- menti verfione accipiat, hiftor. litter. fcript. ecclef. tom. I. pag. $9. edit. Oxon. ann. 1740. SrÁarf. vrrrr) Rufinus interpretationem bibliorum, a Symmacho compofitam? intelligit, cui adfentitur -Dodwellus dit. IV. ad Irenaeum 6. 4o. At Ho- dius pag. $85. mauult de commentariis fiuc expo- fiionibus Eufcbii verba accipere. Fateor tamen, rans non improbabilem cífe priorem fenfum, et forte ἑρκηνείας pluratiuo nutnero- dixit de vtraque ver- fionis Symmachi editione, priore et pofteriore, 55555) Immo Hieronymus refpexit locum Ec- clef. II. 8. vbi Symmachus rb: vertit mxxux, vfus verbo latino, quod vt σαδώριφν, κιώκελλον., et alia in confuctudinem Graccorum venerat. Fabri- cii coniecturam probat 1. G. Eick/iornius Intro- duct. in Vet. Teft. part. Ll. pag. 352. Svkarf. itftt) Catalog. Scriptorum Chaldaicorum fiue Syriacorum pag. 18.. Sic Caueus l.l. et Hodius de bibliorum text. origin. pag. 588. Schar/f- «- Vol. TI. p. 3308 340 ^. SYMMACHI Lib. III. c. X HI. 699 rans vnum cui titulus de diffin/'ione praeceptorum, dixerint illi, quibus fcripta haec legere conceffum efl. De epiffola commentitia , quae latine edita eft a Rigaltio inter fcriptores rei accipitrariae cum titulo Z/cuilae, Symmachi, εἰ Theodotiouir ad Ptolemaeum regem Zegypti, iam monui fupra lib. I. cap. 25. δ. 6. Ex quo hi interpretes ab Origene in Hexaplis ac Tetraplis fuere cum verfione LXX. fenum iunctim vuigati, faepius confulii funt a veteribus ecclefiae doctoribus, qvando facras. literas exponerent, vt patet tun ex aliis, tum ex Origene ipfo, qui inter alia illis eft vfus ad codices LXX. interpretum in nominibus propriis emendandos, vt teflatur commentariis in lohannem pag. 131 Íq. Frequenter cum ad [TP] illos, quos fubinde communi vocabulo τρεῖς ἑρμμηνευτοὺὶς frer interpreter """") adpellant, prouocare conítat e Graecis quidem "T heodoretum et Procopium Gazaeum, e Latinis Hieronymum. — Saepius quoque aduocan- tur in Catenis, quas in plures libros biblicos e graecis patribus collectas habemus, tum in Ícholiis editionis Romanae LXX, interpretum, atque aliis eiusmodi fcholiis et Catenis ine- ditis. Nonnulla quidem aliter legiffe videntur, quam in hebraicis habemus codicibus, vt exemplis quibusdam iofignibus docuit κριτικώτωτος Lud. Cappellur. — [Criticae facrae lib. V. cap. 4— 6. Sed huic, quia faepe deceptus efl lectionibus vitiofis, quas in fragmentir vete- eum interpretum groecorua, a Drofio coll&lir, inuenerat, addendi funt illi, qui poft Monte- falconium in reliquiis verfionum graecarum V. T. colligendis, illuflrandis et emendandis elaborarunt. Indicem eorum infra proponam. ScAarf.] Εἰ etiam quum interpretationes vnius ex his tribus permixtae funt hodie editioni LXX. viralis verfionis, fiue, quod gloffae loco ex alia verfione additum e margine in textum irrepfit """"), fiue potius, quod Orige- nes veterem verfionem ex ceteris interpretibus fuppleuerat, addito aflerifco, locosque ob- fcnros ex T heodotionis vel alterius interpretis verfione lemnifco adpicto illuflrauerat. [conf. B. Montefalconii prolegom. hexapl. cap. IV. pag. 42. cuius coniecturam de lemnifcorum in hexaplis Origenianis vfu nuper repudiavit editor Romanus verfionis feptuzgintauiralis ora- culorum Danielis praefat. pag. 22 fqq. Scharf. adde J'illoifon. Proleg. ad fuam Homer. liiad. editionem Venet. pag. XXI fq. Har£] Hinc enim factum eft, vt owiffis librariorum negligentia hifce fignis, aliae interpretationes '^'"""*) iam indiflincte cum verfione veteri legantur, et vnum vocabulum non raro bis translatum iuuctim occurrat, vt Exodi XIII. 2. πρωτότοκον πρωτογενὲς, 2 Sam. XIT. 25. — "edded? ἕνεκεν Kugis, quae Aquilae efl interpre- tatio ^****): interdum integra phrafis, vt Prou. XXXI. 29. ἐχτήσαντο zA&TOV, ἐποίησαν δύ- νοῦμιν : interdum integer verficulus, vt Deut. XXIII. r7. et 1 Sam. ΧΧΙ. 13. et a Sam. XV. 20. Certe parum verifimilis eft fententia Nortoni Knatchbulli, qui in notis ad Actor. XIII. 4r. ait, LXX. interpretum morem effe, v? vnum idemque verbum vel pro po[fbili errore. literarum quandoque bis reddant , aliquoties etiam: ter. Quum vero tres illae interpretationes Aquilae, Tttta2 Symmachi, uxuuuw) Vide Hodium pag. «$9. 9 benda eft notae hexaplari apud /ontefalconium vuvvv) Ita videtur Ioh. Vorftio diff. facrarum Hexapl. Origen. tom. I. p. 333. non folum Aquilas, fed etiam Symmachus et LXX. interpretes verba lib. III. cap. 7. hebraica mw *$av2, quae fequuntur τὸ mw, ἃ 5 * [22.7 , ', ! "etri Ita re&e Salmaf. lib. de lingua hel- verterunt ἕνεκεν Κυρίκ, Conf. L. Cappelli crit. (acr. eniftica pag. 245. tom. II. pag. 625. edit. Hal, Δ, 'Iriía. E, ἐγα- XXxxxx) Fabricius errauit. Nam ἢ fides ha- πητὸν κυρία, O, "Id0007, Scharf. τοο Lib. III. c. XIII. VERSIO GRAECA SYMMACHI Vot T. p.340 P 341 Symmachi, et 'Theodotionis non minus, quam pretiofum Tetraplorum atque Hexaplorum - opus iam pridem cum magna literarum hebraicarum et facrae antiquitatis iaclura interciderint, fragmenta faltem, quae fuperfunt, licet perpauca, in veterum fcriptis et antiquis codicibus inuefligare viri docti funt adgreffi, primus quidem omnium Z/aminiur Nobilius in notis ad Sixtina biblia, Romae 1587. fol. [Immo Petrus Morinur, qui fe has adnotationes. fcripfiffe. narrat in epiflola ad Siluium Antonianum pag. 366 fq. Opufculorum, quae ftudio Iac. Quetif prodierunt Parifiis ann. 1675. 12. Scharf.] —Diligentius deinde conquifita et interpretatione. ac notis illuflrata dedit JoAanner Drufiur, non vno hoc nomine praeclariffime promeritus de fludiofis facrarum literarum, in fingulari volumine pofl fata auctoris demum in [WP] lu- cem edito, quod inícribitur: Veterum interpretum. graecorum in totum Vetus. TefTamentum | fragmenta, colle&a, verfa et motis illuffrata. Arnhemiae 1622. 4. [Curante Sixtino zImama, qui Drufio in profeffione linguae hebraicae apud Franequeranos fucceffit. — Ceterum fragmen- ta haec veterum interpretum graecorum ex editione Romana repetita funt in Francofurtenfi, Parifienfi Ioh. Morini, Caue H. L. S. E. vol. I. peg. 78. Londinenfi ann. 1653. 4. et Lipfienfi loh. Frickii, de quibus dictum eft fupra $. VI. Scharf. Drufius iam ann. 1581. fub nomiue Driesfchi edidit: In Pfalmos Dauidis veterum interpretum , quae exflant fragmenta. Ant- werp. ex offic. Plantini 4. 64 pagg. In fine ita adloquitur lectorem: , Amice lector, da- mus hic fragmenta veterum interpretum in Pfalmos, opus non adhuc vifum huic aeuo, quod edendum curaui mihi et paucis, qui hic funt etc. vnde patet, eum, non /Vobilium , primum fuiffe Hexaplorum reflauratorem. Pf] Nobili et Drufii collectanea iunctim exhibentur in tomo fexto polyglotton Londinenfium, cum fcholiis ad editionem Romanam. | Occur- runt et in eodem tomo variae lccliones et fcholia graeca ex codice MS. Barberiniano verfio- nis graecae prophetarum, aliisque antiquis codicibus, nec minus commentarius affectus Pa- tricii Iunii in verfionem graecam in capite XIV, Numerorum definens, in quibus fingulis plu- ra interpretum fragmenta Nobilio ac Drufio praeterita licet obferuare, quae diligentiffime, vt fperamus, vndique inuefligata atque auctiora. dabit proxime praeflantiflimus vir Zoh. Er-' ποῦ Grabe.. Nonnulla Aquilae, Symmachi etc. fragmenta collegit ediditque in Hierony- mo foo, "Tom. II. Opp. col. 83o. 7o. Martianaeus, [cf. A. G. Mafthii bibl. facr. part. II. vol. 2. p. 229 fa.] et diligentiflime idem fe facturum recepit Bernh. de JMonifagcon, qui Eufebii eom- mentarios in Pfalmos et Efaiam edidit, e quibus et ipfis non pauca addi poffunt. Fabric. Hinc excerpta illa in Polygl. Lond. vna cum fcholiis et variis lectionibus codd. MSS. deinceps commemorstis, translata funt in editionem verfionis feptuagintauiralis Franequera- nam, quam L. Bofiuscurauit. Vide fupra $. VI. Poflhaec Bernard. Montefalcomiur, adiu. tus multis libris fcriptis bibliothecae Coislinianae, Colbertinae, regiae Parifienfis, Vaticanae etc. edidit hexaplorum Origenis quae fuperfünt , multis. partibus au&iora , quam a Flaminio Nobilio et lohanne Drufto edita fuerant, Parifiis ann. 1713. duobus voluminibus formae maxi- mae, gracce et latine, cum notis et prolegomenis, in quibus de tetraplorum atque hexa- plorum nominibus et forma, | feptuaginta ceterisque graecis V. T. interpretibus, et reliquiis hexaplorum in codicibus cum manufcriptis tum editis verfionis feptuagintauiralis et libris do- clorum veteris ecclefiae perite et fcienter difputat. ^ Adiecit etiam tomo fecundo Lexica e fragmentis ver(fionum Aquilae, Symmachi, 'Theodotionis et trium reliquarum concinnata, alterum hebraicum, alterum graecum, in quo, quae recte reprehendi poffint, oflendit ZoA. Frid. Fifcherur in. fpecimine clauis reliquiarum verfonum graecarum V. T. Aquilae, Sym-- machi, NC E ; SCRIPTA IN VERSS. GR. V. T. Lib. IHI. c..X1II. ποι machi, "Theodotionir, Quintae, Sextat et Septimae pag. τι. Nouam huius libri editionem: curauit Car. Frid. Bakrdtiur, Lipfiae ann. 1769. et 1770. octonis: duobus voluminibus, in qua tamen peritis harum rerum aeflimatoribus nullo modo fatisfecit. | Nam praeter prole- omena Montefalconii tantum graecum contextum repetiit, auctum quidem lectionibus co- dicis Veronenfis (conf. I. A, Ernefii biblioth. theolog. nouiff. part. I. pag. 196.) et Liplienfis, cuius indolem (vid.fupra $. VI.) in praefatione ad tom. I. defcripfit, fed non emendatum, :vt veriffime iudicat Jof. Frid. Fifcherus proluf. de verfionibus graecis librorum V. T. litte- rarum hebraicarum magiftris pag. 34. Notas porro Montefalconii, quibus aegre careas, aut prorfus praetermifit, aut mutilauit fuisque immifcuit. Lexica denique ad vfum hexaplo- rnm neceífaria, quae in praefatione ad tom. I. promifit, numquam prodierunt. Multo ma- gis et ad vtilitatem communem adcommodatius illud opus Montefalconii vel auctum vel ex- politum eft ab aliis viris doctis libris feparatim editis, quorum indicem iam proponam ita, vt omnino eos commemorem, qui verfiones graecas V. Τὶ animaduerfionibus illuflrare et cum ingenii, tum bonorum librorum ope emendare inflituerunt: neque tamen hic repetam, quae de Grabii, Bofii aliorumque meritis fupra dicta funt, vbi de editionibus, aucto- ritate et vfu. verfionis feptuagintauiralis et de reliquis verfionibus graecis fingulatim expo- nebatur. Huc igitur rcferendae funt ignoti cuiusdam viri docli animaduerfiones ad verfiones £raecas oraculorum Amofi , infertae repertorii biblic. et orient, literat. part. VI. pag. 208 fqq. Neque alienae ab hoc loco funt, quae ibidem pag. 104—124. exflant, nefcio, an eiusdem auctoris, animadüerfiones ad varias lectiones veterum interpretum oraculorum Malachiae. Iac. Georg. Chrift. Adlerur dedit fapplementa hexaplorum Origenianorum e codice Píalmorum Vaticano, e quo Montefalconius fexdecim. tantum Pfalmorum lectiones protu- lerat, repertor. bibl. et orient, literat. part. XIV. nr. 6. Ioh. Iac. Breitingerur, qui editionem verfionis feptüagintauiralis, a fe curatam, tomo quinto augere conflituerat, cui praeter alia ineffet fylloge variantium lectionum e Cottonia- no ct.aliis codicibus MSS. excerptarum, fed, vt fupra narraui, non flctit proiniflis, epi- folam ad 44. M. Quirinum de antiqui[/mo Turicenfis bibliothecae graeco Pfolmorum libro edidit Trici ann. 1748. quaternis, in qua indolem huius codicis ita defcripfit, vt le&iones infignio- res notaret et fpecimen fcripturae in eas incifum exhiberet. Scharf. [codic. pfalmorum argen- τοῖς litteris faec. VIL. fcriptum π᾿ bibl. fenator. "Turicenfi laudat cenfor in Ien. Al/gem. Litt. Zeit. ann. 1793. menf. lan. pag. τ. αν]. Paul. Iac. Brunfí curae hexaplares in librum IV. regum infertae funt repertor. bibl. et orient, literat. part. VILI. nr. 4. part. IX. nr. 4. et part. X. nr. 2. ldem non folum fupple- menta hexaplorum Origenianorum et varias lecliones cod. MS, pfalmorum Oxonienfis dedit repertor. bibl. et orient. lit. part. XIII. nr. 6. fed etiam animaduerfiones ad nonnullas lectio- nes fingulares codicis Cottoniani Genefeos ibidem part. XIV. nr. 2. et in notis ad .B. Kemnicotti diff. generalem in. Vet. Teflam. hebr. e codd. MSS. verfionis feptuagintauiralis multa lectu digna protulit, Ioh. Chrifloph. Doederleinius. fpecimen curarum exegeticqrum et criticarum in. quaedam Vit. Teflamenti oracula edidit, Altorfii ann. 1770. octonis, quo libro etiam fpecimen emen, dationum verfionis graecae Alexandrinae et collationis eius cum textu hebraeo continetur. Tttt 3 Idem qoa 14.111. c. XIII. SCRIPTA IN VERSIONES GRAECAS Idem emendationes et fupplementa hexaplorum Origenianorum , hanc in retn inprimis cod. MS. Noribergenfi vfus, dedit repertor. bibl. et orient. literat. part. 1. nr. 7. et part. VI. nr. 8. neque minus docte de verfionibus graecis V. T. differuit multis locis bibliothecae theologicae Jeleiae. Neque negligendae hoc loco funt, quae verfionem feptuagintaniralem non parum iliu- firant, Joh. Gortfr. Eichhornii obíeruationes ad contextum oraculorum leremiae, infertae repertor. bibl. et orient. iterat. part. I. nr. 4. Ioh. Ern. Fabri Defcripiio commentarii in. feptuaginta interpreter prodiit Gottingae ann. 1768. ct 1769. 4. duabus pertibus, Summam vtriusque libelli enarrauit I. A. Erneílus bibl. theolog. part. X. pag. 574 fqq. loh. Fvid. Fifiheri prolufo, qua loci nonnulli verfonwm graecarum oraculorum. Mala- £hiae ilinffrantur , adiecta eft prolufionibus de verfionibus graecis librorum V. T. fupra lau- datis ad $. VII. Neque minus huc pertinent prolufiones quinque ibidem commemoratae. De vtroque libro audiri poteft I. A. Ernefli biblioth. theolog. nouiff. part. IL. pag. 493 fqq. et I. C. Doederleinii biblioth, theolog. felect. part. I. pag. 183 fqq. loh, Iac. Griesbathii excerpta codicis Coisliniani I. multo pleniora et accuratiora iis, quae apud Montefalconium in adpendice tomi I. hexapl. Origen. exflant; inferta funt reper- tor. bibl. et orient. literat. part. I. nr. 3. et part. II. nr. 9. Ioh. Gottfr. Haffius , fpecimen libri IP. regum Syro- Heptaplarir e MS. Parifienf fu- via. cum textu verfronis Alexandrinae hexaplari reflituto et notir cdidit Ienae ann. 1782. 8. de quo libello vide I. C. Doederleinii biblioth. theolog. elect. part. II. p. 469 fqq. Scharf. [7o. Ge. Chrifli. Hoepfner curarum criticarum et exegeticarum in LXX. viralem verfio- bem vaticiniorum Ionae fpec. I. II. lII. Lipf. 1787. et 1788. 4. Pfziff.] : CI. Fr. Hornemani exercitationum critirarum in verfonom LXX. interpretum ex. Phs- lone fpecimina tria prodierunt-Gottingae ann. 1773. et Hafniae ann. 1776. et 1778. octonis, De primo et fecundo vide, quae differunt I. A. Erneftus biblioth. theolog. nouiff. part, IlI. pag. 416 fqq. et part. IV. pag. 243. et I. D. Michaelis biblioth. orient. part. IV, p. 160 fqq. Scharf. Lo. Gott. Iaegeri obferuationes in Prouerbiorum Salomonis ver(ionem Alexandrinam. Meldorfi. 1788. Pfeiff-] : [1ο. Chrift. Koennecke: progr. de variis caufis diffenfus verfionis Alexandrinae ab Arche. typo. Magdeb. 1771. Pfeiff.] [Berend Korder obferuationes in Ionae oracula fpecimen, ratione potiffimum habita ver- fionis Alexandrinae fragmentorumque hexaplarium. len. 1788. 4. Dfeiff.] - G. To. Lb. Spicilegium animaduerfionum ad hexapla Origeniana e codd. fyriacis poft Branfium et Haffium edidit repertor. bibl. et orient. literat. part. XV. nr. 2. Chrifl. Frid. Loesneri obferuationer ad. veterer interpreter graecos libri Prouerbiorum Sa- lomonir, editas Lipfiae ann. 761. quaternis, comqnendat I. A. Erneflus. biblioth. theolog. part. II. pag. 936. Chrift. VET. TESTAMENTI Lib. HT. c. XIII. 103 Chrift, Frid. Matthaei animaduerfiones ad Origenis hexapla, ex cod. B. SS. fynodi Mosquenfis excerptae, infertae funt repertor. bibl. et orient. literat. part. IV. nr. 6. — Eius. dem libri part. XVI. nr. 9. exftant variae lectiones ad LXX. itemque lectiones Aquilae, Sym» machi, '"lheodotionis et editionis quintae et fextae ad Canticum canticorum ex cod, cel, Matthaei. Ioh. Dau. Mithaclis programma, vernacula lingua Ícriptum, -in quo de fcholis, fuper ver- fione feptuagintauirali habendis, expofuit Gottingae ann. 1767. 8. commemoro, ne quid con- fulto neglexiffe videar. Nam multo plus, quam hoc libello populari, illuftrauit verfiones graecas V. T. egregiis obferuationibus, quas cum aliis libris adfperfit, tum bibliothecae orientali, veluti part. IX. pag. 166 fqq. de interpolationibus codicis Alexandrini. Sed eas hic enumerare nihil attinet. [ldem in Einleitung in die Schriften des alten Bundes, tom. I. p2g- 124. de verfione LXX. virali libri Iobi prolixe egit. Pfziff.] Henr. Oweni exflat liber Anglicus, 7n Enquiry into the prefent flate of the Septuagint Vrfion of the old Tzffament , editus Londini .ann. 1769. octonis, quem, quia Iudaeos cor- ruptae verfionis feptuagintauiralis reos agit, temere, vt opinor, laudat B. Kennicottur diff. general. in Vet. "Ἐφ, Hebr. pag. 152. eti ceteroqui non nego, verum effe, quod ille con- -tendit, verfionem feptuagintauiralem multis et grauibus vitiis laborare, et, vt his purgetur, odd. MSS. diligenter excutiendos effe. — Maioris ad noflrum quidem inflitutum momenti eft &ollatio codicit Cotton:ani Genefzor cum editione Romana a viro clariffmo Ioh. Ern. Grabio iam olim f»5a, quae eiusdem cura prodiit ibidem ann. 1778. octonis. Conf. Repertor. bibl. et orient. literat. part. XIV. pag.3r[q. [ldem edidit Critica! dirquifttionr contaiuing fome re- sarkr on Πα τ editiou of the book of lofhma and on Origeu's celebrated. Hexopla.. Lond, 3784.8. Eiusdem auctoris a Brief accoun etc. iam fupra ad $. 7. mentionem feci. Pfeiff.] loh. Gotifr. Scharfenbergius edidit animaduer fonum, quibur loci nonnulli Danielis et sterpretum eius. veterum praefertim. Graecorum illuffrantur et emendagtur , fptcimen, Lipfiae ann. 1774. octonis, et animadtuerfjonum , quibur fragmenta verfonum graecarum V/. T. a B. AMontefalconio eolle&a, illuftrantur et emendantur , Ípecimina duo ibidem ann. 1776. et 1781. octonis, de quibus vide 1. A. Ernefii biblioth. theolog. nouiff. part. IV. pag. 447 fqq. et 1. C. Doederleinii biblioth. theolog. fele&. part. II. pag. 29 fqq. ldem cum in prolufione de Io- Jtphi et. verfionir Zllexandrinae con[znfu, tum in animaduerfionibus ad Lud. Cappelli criticae facrae tomum If. et adpendicem edit. Halenf. adfperfit nonnulla, quae verfionibus graecis V. T. illufirandis et emendandis profint. y 70. Frid. Sthieusnerus. edidit collationir. Prouerbiorum Salomonis eum. biblir polyglottir Londiuenfibus et. hexaplis Origenianir [pecimen, Lipfiae ann. 1782. quaternis, de quo confer I. C. Doederlcinii biblioth. theolog. felect. part. I. pag. 395. — Neque minus huc pertinent eiusdem curae criticae et exegeticae in "Threnos Ieremiae, infertae repertor, bibl. et orient. literat. part. XIL. nr. r. et eurae hexaplares in Pfalmorum libros ex patribus graecis, quarum particula prima prodiit Goettingae ann. 1785. 4. Scharf. ist [Eiusdem Obferuationes criticae in verfiones graecas oraculorum lefaiae. Goetting. 1788. (conf, Eichhornius biblioth. vol. II. pag. 748.) διαὶ. [Eiusdem Commentarii noui critici in veriones veteres Prouesbiorum Salomonis fpes. 1. et 1I. Goetting. 1790. et 1792, Pfzif/.] fia Joh. -'4o4 LibIll.c Xlll SCRIPTA IN VERSIONES GRAECAS Joh. Sa!. Semlerus in epiftola ad I. I. Grieibachiur de emendandis graetis V. T. intevpre- "fibus, quae Halae ann. 1770. octonis prodiit, neque immerito a I. A. Ernefto biblioth. theo- "log. nouiff. part: I. pag. 200 fqq. Critices facrae ftudiofis commendatur. Nam non folum praeclare docet, quot et quam grauibus vitiis: laboret Montefalconiana editio Hexaplorum Origenianorum, et quómodo emendatior et copiofior parari poflit; fed ctiam exempla mul. . «ta et infignia.efnendationum proponit. Simile fpecimen emendationum , quas lectionis dili- gentia et ingenii fubacti felicitas fuppeditauit, vir fummus protulit in apparatu ad. /iberalem Vet. Teffamenti interprétationem pag. 297—305. lof. Aug. Starckius de multis locis ver. fionum graecarum Vet. "T'eft. docte difputauit fect. V. et VI. prologi critici ad. DDauidir alio- eumgue poetarum ácbratorum carmina, qui prodiit Regiomonti et Lipfiae ann. 1776. et fe- quenti, octonis. G. L. Spohn fyllogen var. lectt. ad verf. graec. ecclefiaft. edidit ad calcem verf. germ. eccl. Conf. 1. C. Doederleinii bibl. theol. fel. part. ΠῚ. pag. 344. Frid. adr. Strothur varias lectiones verfionis feptuacintauiralis, e libris Iuftini Martyris, Eufcbii, Bafilii, Chryfoflomi, "Theodoreti et Hieronymi colleclas, propofuit in repertor. bibl. et orient. literat. part. II. nr. 3. part. III. nr. 6. part. V. nr. 2. part. VI. nr. 4. et part. XIII. nr. 4. verum ita, vt paflim earum originem et indolem excutcret, atque omnino de ve- fligiis Origenianae recenfionis verfionis feptuagintauiralis in libris doctorum veteris ecclefiae perite et Ícienter difputaret. — [Idem Srrofhiur Indicem codd. verfionis LXX. edere coepit in eodem Repert. 'T. V. p. 94. VIII. p. 177 fq. .Bezf.] (Frid. Wilh. Sturz de dialecto Alexandrina ratione fimul babita verfionis librorum V. T. graecae. difput. II. Lipf. et Gerae 1786 —1792. Pfeiff.] [2 Torelli animaduerfiones in hebraicum Exodi librum et graecam LXX. interpretatio- nem notatae et examinatze a 1. F. Frifchio. Lipf. Pfeiff.) [Sam Theoph. [/ald curarum in hifloriam textus vaticiniorum Danielis fpecimen I Lipf. 1785. tangit maxime codicem Chifianum. fif] [1 H. Wepler in philologifch eritifchen Fragmenten , praeter alia ad verfiones graecas, plurima praefertim fafcic. 3. de variantibus interpretum lectionibus in Genef: dixit. Pfaff] Fern. Car. Lud. Zisgler in theologifchen Abhandlungen vol. I. Gostting. 1791. ver- fionem graecam libri fudicum illuftrauit (conf. Ten. A. L. Z. 179r. nr. τοῖς et Eichhornii bibl. vol. UT. pag. 445.) Plura dabit Koecáerur in analectis ad Wolfii bibl. hebr. tom. II. pág. 108 fqq... Pfriff] Tom. II. Opp. Hieronymi edit. Parif. 1699. fol. pag. 830 — 886. exílat Origenis hexa- plorum pars mon minima graece et latine e tomo Il. opp. S. Hieronymi colle&ia et adorna- 4a.. Duo volumina hexaplorum Origeuianorum promifit Iofeph. Blanchinus in epift, dedicat. ad Corfinum Card. part. II. euangeliar. quadrupl. lat. verf. ant. fed non dedit, praeuentus morte. τ UUPráeterhos multa, quae verfionibus graecis V. T. illuflrandis et emendandis prodeffenr, protulerunt ii, qui, vt nihil dicam de Lud. Deo, ἘΔ. Pocokio et Alb. Schultentio, noflra &etate libros hebraicos. V.7T. cum verfionum antiquarum, tum linguarum orientalium ope interpretari conati funt, veluti Frid. Eberh. Bo:/Jenius in libris, vernacula lingua fcriptis - Cri- tifcle - Vol. 1. p. 341 SCRIPTA VERSIONES GRAECAS Lib. I1I.c. XIII. | . 405 4ifche. Erlenteruugen des. Grundfexter der heiligen Sthriften 4. T. Hal. 260 — 1764. 8. de- cem voluminibus, et Beytráge zu einem richtigeu Suffem cer. bebrüifchem SPhilologie , Lipf. 1762. et 1763. 8. duobus voluminibus. Conf. I. A. Erncli biblioth. theolog. part. II. p. 763. patt. III. pag. 67. et part. IV. pag. 615 fqq. [P/um difp. pro gradu doctoris theologiae: ob. feruationes in textum et verfiones maxime graecas Obadiae et Habacuci. Gottingae 1792.] Proderit etiam hanc in rem confulere interpretes grammaticorum et lexicographorum ve- terum, inprimis Hefychii et Suidae, et alios viros doctos, qui fcriptores graecos notis aut peculiaribus libris obferuationum explicarunt et emendarunt, vt P. Weflclingius in proba. bilibur, Chr. Frid. Mattharur in le&ionibur Morsquenfióbus etc. 1,. C. 'alkenaritr. conf, Doe- derlein. bibl. theolog. f. part. III. pag. 268. 278. Scharf.] — Hinc laudanda eft opera cl. Zo. Chr. Gottlicb Ernefli, a quo editae font Glof/ae farrae Hefgyrhii — Lipf 185. 8. et Suidaz et Páauorini gloffae fatrae graece, cum fpicilegio : gloffarum facrarem Hefychii et Etymol. M. Congeffit, emendauit et notis illuftrauit 1. C. G. Erazfli, | Acc. differt. de gloflis facris Sui- dae et Phauorini. Lipíae 1786. 8. mai, Zar. Dictionarium hebraicum ex LXX. Hieronymo, Aquila, Symmacho et Theodotione collectum, item Hellenificum paraffe fe effatus fuit Drufius pracf. ad Praeterita fua. Non- numquam interpretationes Aquilae, Symmachi, ac Theodotionis, quemadmodum LXX. quoque interpretum frequentiffime, aduocat in praeflantiffimo lexico fuo Io. Cocceius. Con. flat praeterea Conradum Kircherum Auguflanum "2, Hoefchelio impellente, laudatillimo fludio compofuiffe concordantias verfionis LXX. interpretum , fub hebraeis vocibus digeflas, et indice graeco (licet non fatis pleno) inflructas. Francof. 1607. 4. Idem de vfu harum Concordantiarum fingulari eft diatriba commentatus. Witteb. 1622. 4. — Brcuiora lexica in LXX. interpretes edidere Zacharias Rofenbach, Herborn. 1634. 8. Mich. Crellius, Altenb. 1646. 12. et Chriftianus denique Schotanus, Franeq. 1662. 12. Fabric. — His iungendae funt "Abr. Trommii Concordantiae graecae in feptnaginta interpreter, editae Amflelodami et Traiedli ad Rhenum ann. 1718. duobus voluminibus formae maximae, quibus praeter indicem he- braeum et chaldaeum adiectum eft B. Montefalconii lexicon hexaplare graecam, de quo fu- pra dixi. "Trommiiliber, fimulac prodit, a 701. Gagniero, qui fimile opus moliebatur, impugnatus eft in vindiciis Kircherianis fiue animaduerfonibur in nouos Abr, Troniaii Concor- dantiar graecas verfonis vulgo diae LXX. iaterpretum , Oxon. 1718. fol. quibus ille, nefcio quam bene, refpondit in zpiffofa apologetiza. — Conf. C. M. Pfoffi introduct, in. hiflor, theo. log. iterat. part. I. pag. 135. Sed etiamfi negari non poteft, "'rommianum non minus quam Kircherianum opus multis et magnis vitiis laborare; quae viri docti, 7. 44. Erneflus diff. de dif. ficultate interpretationis gramraaticae N. IT. $. 18. pag. 271. opufc. philol. crit. et inflitut. in- terpret. N. T. part. IT. cap. 7. 6. 17. Z. F. Fifilerus proluf. de verfionibus graecis librorum V. T. pag. 188 fq. et alii paffim notarunt; tamen, vt nunc quidem eft, neutro adminiculo prorfus carere licet. Neque vero fieri potefl, vt, antequam contextus verfionum graecarum V. T. purgatus fit innumeris propemodum mendis librariorum et vtcunque reflitutus in in- tegrum, yyyyy) Vide Kircheri pracf. et Hoefthelii epift. concordantiae, multis vocabulis ab erudita manu ad Iungermannum, poft Hotomannianas pag. 462 — auctae, fq. In biblioth. Bodleiana exftant hae Kircheri Fol. 111. Vv vv 4 406 70. III. c. XIII. VERSIO GRAECA QVINTA Vol. II. p. 341 tegrum , lexicon ad vfum eorum neceffarium condatur tale, quale peritiores adhuc defide- - rant et exfpectant a viro, graece et hebraice doctiffimo reique criticae. peritiffimo, Joh. Frid. Fifthero, qui duplicem earum clauem edere cou[lituit , alteram Alexandrinae verfiouir integrae, altcrom fex ceterorum fragmentorum, cuius fpecimen prodiit Lipfiae ann. 1758. octonis. Nam Ioh. Chrift. Bicliur, cuius nouum thefaurum philologicum fue lexicon iu LX X. et alios in- tepretes οἱ feriptores apoeryphos Veteris Toflamenti cura E. H. Mutzenbecheri editum Ha- gae Comitum ann. 1779. et 1780. octonis tribus voluminibus cupidi quidam iudices, veluti auctores bibliothecae criticae Amftelodamenfis vol. ΒΕ part. IV, pag. 124 fq. et 7. D. AMchaelir biblioth. orient. part. XVI. pag. 168 fqq. nimiis laudibus ornant; quamquam in fingulis ver- bis colligendis inprimisque ope veterum lexicographorum illuftrandis omnium reliquorum diligentiam fuperauit, tamen, non inflructus fatis a critica facultare, multas lectiones vitio- fas, atque adeo monflrofas, intactas reliquit, et contorte explicauit, vt nihil dicam de ver. bis aut prorfus neglectis, aut male intellectis, aliisque huius libri vitiis recte notatis a Z. C. Doederleinio biblioth. theolog. felect. part. I. pag. t1 fqq. et part. II. pag. 339 fqq. atque 7. F. Schleusnero , qui lexici in interpretes graecos V. T. maxime fcriptores /pocryphor fpicilegium pof! Bielium edidit Lipfiae ann. 1784. octonis, et fecundum /fpecimen Lipf. 1786. — Conf. V. C. Doederleinii bibl. theolog. felect. part. III. pag. 98 fqq. — Ceterum fupplementa et emenda- tiones operis Bieliani etiam editor in praefatione ad tom. III. promifit. Scharf. XI. Supereft, vt reliquas verfiones bibliorum facrorum graecas deperditas breuiter per- firingam, tres maxime Anonymas: Quintam, in Actaco litore repertam, Nicopoli ab Origene, vt ex Origenis ipfius teflimo- nio referunt Rufinus Inuectiua pofleriore in Hieron. et Hieronymus praef. ad Homilias Orig. in Cantica canticor. Confer Eufebium VI. 16. hift. ecclef. 7*7) Hanc quintam cum xong Lutiauea confundunt. Ifdorus Hifpal, VI. 3. Orig. eumque fequuti Ranulphus Higdenus, Ce- flrienfis, Hugo de S. Victore etc. Quaedam ex hac quinta profert Eu/zbiur in Pfalmos pag. 73. 302. 471. 457. 441. 418. 359. 348. 346. 332. 319. 294. 292. 286. 276. 266. 274.240. 241. 219. 199. 162. 148. 139. 106. 94. 92. 597. vbi notat, eam LXX. interpretibus accedere eo in loco, quo Aquila et Symniachus ad iudaicam fententiam propius erant interpretati. In loco Michae quintam traditionem laudat Ambrof. epift. 70. tom. Il. p. 1065. Fabri. — [Errore fere fimili feptimam verfionem hexaplarem cum Lucianea recenfione verfionis feptuagintauiralis confuderunt pfeudo- Athanafius in fynopfi facr. et Euthymius Zigabenus in praefat. ad Pfal. mos, a quibus ita decepti funt Brían. JV/altonur et Lud. Capprllus, vt ille Lucianum Mar- tyrem auctorem ver(ionis Septimae fuiffe crederet prolegom. bibl. IX. 20. hic Origenem crit. facr, lib, V. cap.IIL $. 7. Conf. B. Montefalonii prolegom. hexapl. cap. VIII. $. 2. Srharf.] Sextam zzz2») Ex hoc Eufebii loco Montefalconius origimalibus pag. sot fq. At fi hanc non probes, quidem Hierichunte verfionem Quintam reper- tam fuiffe, colligit prolegom. hexapl, cap. VIII. $. 2. Sed Zodius Septimam , ífequutus Valefianam de emendatione loci illius conie&uram, quam et aliunde confirmari putat de bibliorum textibus verba Eufebii tam ambigua funt, vt equidem Hie- ronymi auctoritate commotus veríionem Quintam Nicopolitanam et Sextam Hierichuntinam adpel- lare malim. Scarf. DM Pn Vol TL p.31: P 3122. VERSIO. GRAECA SEXTA ET SEPTIMA Lib. III. c. X111. 703 Sextam, repertam ab eodem Origene, Ierichunte, quam Eyiphaniur Cap.17. de pon- deribus ac menfur., Athanafius in fynop(i fcripturae facrae, Futhymius praef. ad Pfalmos quintam adpellant. lofephus, fcriptor [1] Chriftianus in Hypomneftico MS. Πέμπτη δὲ ἔκδο- σις εὐρέϑη ἐν Ἱεριχὼ £v πίθοις χαλκοῖς κεκρυμμένη, 8x Ezryeyeata evt τὸν ἑρμηνέα" Φασὶ δὲ αὐτὴν ὑπὸ γυναικὸς ἑομηνεῦσϑαι., τὸ καὶ ἐν οἰκίω γυναικὸς ἐπιμελὲς ἐν τοῖς ἱεροῖς λόγοις εὐράσϑαι τὸς πίϑες. Verba ἐπιμελξς ἐν τοῖς ἱεροῖς λόγοις, miror, omitti a clariffimo Hodio, vbi hunc Iofephi locum ex MSto codice producit pag. 589. et de verfionibus hisce differit di- ligentifime. ^ Vtraque haec interpretatio non omnes libros biblicos complectebatur 744544), fed maxime hor, qui verfibur compofiti funt, vt teftatur Hieronymus com. in epift. ad TT it. IIT. hoc eft lobum, Pfalmos, Canticum canticorum, ac praeterea Prophetas minores. ldem Hieronymus ZJudairor franrlatorer vocat lib. II. aduerfus Rufinum; at in verficulum XIII. orationis Habacuci, ex fexta editione hanc affert translationem: ἐξῆλθες τὸ σῶσαι τὸν λαόν σδ de Ἰησῶν τὸν Xeigcv cg. — Citatur femel ab Exu/zbio in Pfalm. pag. 521. et forte innuitur per ἑτέρων ἔκδοσιν pag. 294. Fabrir. Hinc etiam Montefalconius, qui tamen Habac, III. 13. dic ἴησξ τῷ Xeis8 cg legendum monet, Hodiur de bibliorum textibus originalibus pag. $91. et 1 S. Semlerur epift. de emendandis graecis V. T. interpretibus pag. 49. auctorem Sextae verfionis Chriftianum fuiffe colligunt. Eumdem porro perinde atque auctorem Quirtae ver- fionis fequutum effe rationem interpretandi fere fimilem Symmachianae, atque adeo libe. riorem et minus adfirictam verbis hebraicis, exemplis docet JMMontefalconius proleg. hexapl. cap. VIII 6. 3. et 4. Scharf. Srptimam denique, memoratam Eufzbio VI. 16. hift. eccl. et Hieronymo in Habacuci cap. II. quae Pfalmos et Prophetas minores complectebatur, et alia forte nonnulla ^55), — [n co. dice Marchaliano Efaiae, vbi praeter Aquilam, Symmachum, et Theodotionem fubinde citantur οἱ D, fiue οἱ rgeze, videri poffint anonymae hae tres interpretationes innui, fi, ma- iores etiam Prophetas illis comprehenfos olim fuiffe, aliunde conflaret. Igitur eruditiffimus Hodiur pag. 594. potius fubfcribit coniecturae Waltoni, qui fufpicatus eft, defignari tres vul. gares LXX. viralis verfionis editiones a Pamphilo, Luciano et Hefychio recenfitas, de qui- bus infra $. XIV. et quas non valde inter fe diuerfas fuiffe notat J/alionu; IX. prolegom. 25. γννν 2 et in librum IV. Regum fupra laudatae. | Ceterum aadazaa) Hoc dubium effe putat Montefalco- Montéfalconium, — (conf. ἢ G. Eichhornii intro- nius, etfi certum fit, Origenem in nonnullis tan- tum libris tres illas ver(iones hexaplis inferuiffe. Hieronymum certe, quum diceret, nonnullos li- bros εἰ maxime hos, qui apud Hebraeos verfu compofiti fint, tres alias editiones additas habe- ft, rem parum accurate narraffe , videtur adpare- re ex eo, quod in metricis quidem libris Iobi et Prouerbiorum nullum trium illarum verfionum veftigium exítat; fed non pauca fragmenta verfio- nis Quintae et Sextae e codd. MSS. prolata funt inlibris, quos nemo metricis adnumerat, veluti Pentateucho et libris Regum: quam in rem prae- ter Montefalconii prolegom. hexapl. cap. I. $. 6. eonferendae funt P. 1. Brinfiíi curae hexaplares du&. in Vet. Teít. part. I. pag. 485 fq.) et Affe- manum, qui Píalterium Syriacum MS. quod e Quinta verfione hexaplari expreffum et Florentiae in bibliotheca Medicea exítare narrat, erraffe, monuit Zac. Georg. Chr. Adlerus in libro, quem infcripfit: kurze. Ueberficht feiner biblifch - criti- Jchen Reife nach Rom pag. 66 fq. Scharf. bóbbbb) Huius etiam ver(onis auctorem eam fequutum effe rationem, vt verba hebraica non adnumeraret le&ori; fed adpenderet, inprimis ad. paret ex fragmentis, quae Montefalconius ad Can- icum fiue caput III, Habacuci protulit. Sc/iarf. τοῦ 7.111... Χ 11]. ORIGENIS ASTERISCI ET OBELI Vol. IL p. 242 343 εἰ 27. Fabric, Sed Waltonum ita refutauit B. Monftefalconius prolegom. hexapl cap. X. δ. 3. vt oflenderct, in aliis quoque codd. MSS. nota οἱ T, Aquilan, Symmachum et 'Theo- dotionem fignificari. Confer ctiam Rich. Simoni: biblioth. crit. tom. I. pag. 180. et repertor. bibl. et orient. literat. part. ΠῚ. pag. 216 fq. Scarf. ΧΙ. ORIGENES, Alexandrinus presbyter, cui ab indefeffo labore Adamantii et Chalcenteri nomen haefit, prae ceteris omnibus editione infigni verfionis graecae LXX. in- terpretum praeclare iampridem de ecclefia promeritus effe nofcitur. Haec fuit, quae paf- fim in veterum fcriptis pro emendatiffima "2 celebratur, et cum xo, fiue vulgata ante- Origeniana male confunditur 433439) 4 viris quibusdam doctiffimis: quamquam et LXX. in- terpretes in genere interdum vulgofam *'**) editionon Hieronymus adpellat. — Continebat vero Origenis editio translationem LXX, fenum, diligenter emendatam e codicibus optimis, fpeciatim illo Alexandrino in Serapeo: [vide Hodium de bibliorum textibus originalibus pag. 612. 640 fq. et 1. 4. Erneffi diff. de Origene interpretationis librorum facrorum grammaticae auctore 6. 15. pag. 304. opufc. philol. crit. Scharf.| praeterea cum hebraico vel [1] cum Aqui- lae fortaílis verfione 7.) (neque enim. hebraicarum literarum admodum peritus 555425) erat Origenes,) ita collatam, vt, vbicumque aliquid in LXX - virali abundaret ^"^, id notare. tur obelo fiue virgula: vbi deficeret nonnihil, hoc ex alia verfione, "Theodotionis ccCccc). Videndus Hodius pag. 613, dddddd) id. pag. 67. £££&££) id. pag. 609. Jfffff) Videtur Fabricius hanc cenic&uran, parum probabflem, debere ol Clerico quaeft. Hieronym. pag.37. cuius temeritatem in Hiero- nymo reprehendendo et infcitiae Hebraifmi accu- fando recte caftigauit multis locis nuperus editor operum Hieronymi, Dominicus lallarfius. Ylla quidem, quae quaeft. Hieronym. II. de Origenis peritia linguae hebraicae difputat, omnia prope- modum, vt ipfe profitetur, haufit ex Huetii Ori- genianis, Sed hunc bene refutauit 7. 4. Erueffus diff. de Origene interpretationis librorum facro- rum grammaticae auctore 6.8— 10. . Confer etiam ciusdem biblioth. theolog. nouiff. part. II. pag. 368 fq. et 7. D. Michaelis biblioth. orient. art. V. pag. 49. vbi de fimili fere coniectura Ο. G. Tych/enii exponitur, qui tam parum fibi conftat, vt Origenem, quem Hebraica graece fcri- bere fuopte ingenio potuiffe pag. 59. negat, ver- fiones Graecas V. 'I. e codice Hebraeo genuino correxiffe credat. p. 104. "Tentam. de variis codd. hebraicorum Vet, 'Teft. MSS, generibus. Scharf. E£ESS988) Agnofcunt hoc Huetius IL. 1. 2. Ori- genian. Tillemontius Memor. H. E. T. 5. p. 754. Ibertinus de Euchariflia pog. 553. Petauius tom. NOR maxi- me, I. dogm. theol. pag. 56r. Morinus exerc. bibl. pag. 322. lo. Clericus quaceft. IL. Hieronym. et Elias Bohzrellus ad eruditam fuam gallicam librorum Origenis contra Celfum verfionem pag. 2/7. hhhilihl) De notis criticis Origenis vide praeter fcriptores fupra lib. II, cap. 2, ad $. 18. laudatos, "Indream Maf[ium ad Yofuam pag. 122. 7o. Mori- vi lib. I. exerc. bibl. IV. 1 fq. JZuetii Origeniana pag. 260. Hodium pag. 150. 291 fq. et 605. et 623 fq. P'offius pro libro Grotii contra Rauenfperge- rum cap. 2. Montfaucon Palaeogr. gr. pag. 371 14. Fabric. Addendus eft Montefaíconius, qui proleg. Hexapl. cap. IV. $.3 et 4. ea, quae Fabricius de vfu aíterifcorum , obelorum et lemnifcorum in editione verfionis feptuagintauiralis hexaplari dif- ferit, multis exemplis illuftrauit, víus hanc in rem codd, MSS. Stri&iin eamdem rem attingit Henr. P'alefius de critica lib. I. pag. vzi fq. vbi vid. not. P. Burmanni, Schazf. — [/'illoifon. in laeogr. pag. 188. fabric. XXXIV. 4. pag. 486. μη κείμενον δὲ ἐν τῇ τῶν ὁ ἕρ- μηνείᾳ τὸ, xw] τακήσονται! πᾶσα! αἱ δυνώμας τῶν ἐρα- νῶν, μετοὶ ἀφερίσκων ἐπ τῆς τῶν λοιπῶν ἑρμηνάας προσε- 7£33. ει Vol.TI. p. 345 0344 ORIGENIS ASTERISCI ET OBELI Lib.IIIc. XIl. 709 me, fuppleretur, atque flellula fiue aflerifco notaretur; vbi denique aliquid a LXX. inter- pretibus redditum eílet paulo obfcurius, ei fub lemnifci nota ^*^^) adiungeretur lucidior altera translatio, itidem plerumque e T'heodotione,; nonnumquam et ex Aquila /?) ve] Symmacho repetita: vnde fortaífis eft factum, vt in noflris quoque editis nonnumquam verba facrorum fcriptorum bis """""") eraece reddita iunctim legamus, locis ex Origeniana illa hexaplari transfcriptis, quae integra, perinde vt pura LXX. feniorum ex Origenis tetraplis, hodie in nulla editione fupereft. ^ Ceterum conflat, hexaplarem illam olim veluti praeflan- tiffimam vna cum obelis et reliquis notis criticis non modo graece faepius deferiptam; fed quoque in ecclefia latina frequentatam effe; /azine redditam : et in orientalibus, lingua Syriaca atque Zfrabica. Verum fua iam acetate conqueflus eft S. Hieronymus epiftola 155. ad Suniam et Fretelam ^"""*^), quod, librariorüm negligentia virgulis et aflerifcis fübtractis, diflindio vniuerfa confunderetur, "lanto magis arduum videtur hodie Origeniana illa figna reflituere, uod facturum tamen fe nuper fpopondit Grabius. Quamquam in libris quibusdam praecunt adhuc codices MSti ^"), fiue Graeci, vt Arundellianus, e quo librum Eflher, notis [1] Ori- genis criticis diflinctum, edidit Vfferius ad calcem fyntagmatis de LXX. interpretum verfione [vide fupra $. VI. Ibidem dictum eft de Curteriana editione Icfaiae εἰ Mafiana Iofuae. Scarf] Vvvv3 et KAkkRE) Hoc incertum eífe, fupra monui ad €. X. Sed quod Fabricius mox addit de origine dirroyosQxui»wr in plerisque libris cum manufcri- ptis, tum editis, verfionis feptuagintauiralis, exem- plis confirmauit B, AMontefalcenius prolegom. hexapl cap. IV. $. 5 et 6. Scharf. lli) Hodius pag. 6o6. mminmimm) Vide fupra $. X. pag. 340. 78554) Sunia et Frcetela, virorum nomina, non foeminarum, vt iam notatum viris doctifi- snis. Sic Attila, Totila, Froila, Bliuila, Ceu- rila, Vlphila, Agila, Suintila, Amala, Chintila, apud Iórnandem et Ifidorum: Traquila nomen ferui in chronico S. Benigni Diuionenf, apud Da- eherium tom. I. fpicileg. pag. 364. Sentila, rex Hiípaniae, id. pag. 388. 000000) Hodius pag. 619. Z"fferius de LXX. interpr. verfione fynt. cap. 9. vbi mentio plurium codicum MS. aflerifcis Origenianis inftru&orum. De Rupifucaldiano agit Curterius praef. ad Proco- pii comment. in Ief. et Morinus excrc. bibl. pag. 214 fq. Et excerpta ac variae lect. ex hoc aliis- que codicibus in tomo VI. Polyglott. Londinenf. De codice Chifiano 800. annorum, complexo qua. tuor Prophetas maiores, et altero fimili, Vaticano, meminit /abillonius tom. I. Mufei Ital, pag. 95. Varios codices eximios graeccs verfíionis biblio- rum, in bibl. Caeíarea exftantes, refert Lambecius libro HII. Comment. de biblioth. Vindob. Fabric. [Multo diligentius, neque folum de iisdem, quos Vfíferius et Hodius enumerant, fed etiam aliis co- dicibus Hexaplaribus differuit loh. Ern. Grabius in prolegomenis ad verfionem feptuagintauiralem et cap. III. differtatiouis de variis vitiis LXX. in- terpreium verfioni ante Origenis aeuum illatis. De codice Marchaliano fiue Rupifucaldiano adiri poteft praeter eos, quos Fabricius laudat, Rich. Simonis biblioth. crit. tom. I. cap. 13. pag. 176 fqq. et Repertor. für bib. und morg. Litt. part. ΝῊ, p. 189. Codicis Chifiani defcriptionem debemus Si- moni de Magiflris, qui, vt elibi dicium eít, ex hoe codice ver(ionem feptusgintauiralem oraculo- rum Danielis edidit, Sed latius de his exponere nihil attinet, cum nuper indicem codd. MSS. ver- fionis feptuagintauiralis propofuerit Frid. Andr. Strothus Repertor. bibl. et orient. literat. pazt. V. nr. 2. part. VIII, nr 6. et part. XL nr.2. vbi etiam cos, qui de codicibus nonnullis infigniori- bus, vt Alexandrino et Vaticano, differuerunt, commemorauit. Sed hoc non in omnibus codici- bus, noftra acetate diligentius excuffis, v. c. Cotto- niano, Chi(iano, Marchaliano, factum effe, mi- ror. Scharf. — Codicem Genefeos Cottonianum antiquiffimum contulit. Magnus Crufius eiusque lectiones cum Breitingero inítituit communicare, Owenius. ex fchedis Grabianis, qui eundem con- tulit, edidit Lond. 1778. De codice Claromonta- no vid. Dau. Maiclelium de bibliothecis Parif. p2g. 95 fq. Codicis in bibl, S. Marci Venctiis, va- riantes Strothius exhibuit Quedlinb. 1775. Pfeiff.] Lib. LI. c. XIIT. ORIGENIS 110 Vol.IT. p.514 et codex alter, e quo Efaiam, Procopii commentariis illuftratum, Io. Curterius vulgauit: fiue Syriai, vt ex quo Tofuam in lucem protulit vir, paucis comparandus, Andreas Mafius; teflatus, eiusdem codicis ope alios etiam libros V. 'T. Iudicum hiftorias et regum , praeterea Paralipomenon, et Deuteronomii bonam partem, tum Esdram et Efther, (ludithae quoque ' ac Tobiae libros codex ille complectebatur,) fimiliter virgulis et aflerifcis difpungere fe po- tuiffe ῬΡΡΡΡΡῚ: fiue Zfrabici, vt codex Pentateuchi duplex, qui exflat in bibl. Bodleiana 94), quosque euoluiffe fe teflatur idem Víferius: fiue denique /atini, vt quibus vfi funt Io. Co- chlaeus "7,775).. Iofephus Maria Carus fiue ''homafius 75), Hugo Ferrandus ^), et nu- per in fua Hieronymi editione Io. Martianaeus """""), Nam alios quidem omitto, qui no- va induflria obelos et aflerifcos adpofuerunt, labore non fortaffis plane reprehendendo,, quo latinam verfionem veterem vulgatam ad hebraea et graeca exigerent, vt in bibliis fuis Parif. pprppp) Huius pars altera olim fuiffe videtur codex Syro Hexaplaris, qui nuper repertus eft in bibliotheca Ambrofiana Mediolani. Certe reli- quos Vet. T'eft. libros cum canonicos tum apo- eryphos comple&titur. Indolem huius codicis de- fcripferunt diligenter atque ita, vt locos quosdam in(igaiores Iefaiae, Danielis et Pfalmorum profer- rent, Paul. Iac. Brunfius. Repertor. bibl. et ori- ent. literat. part. IIT. nr. 4. et oh. Bern. de Ro(fi peculiari libello, qui primo prodiit Parmae ann. 1778. quaternis, fed deinde curante I. Ὁ. Eichhor- nio propemodum integer translatus eft in Reper- tor. bibl. et orient. lit. part. [II. nr. 5. Confer etiam. 1 D. Michaelis biblioth. orient, part. XIII. ag. 148 fqq. part. XIV. pag. 76 (q. part. XV. pag. b. et T d. Chr. Hub M Ueberficht feimer biblifch - critifchen Reife nach Rom p. 194 — 200. — Alius exftat in bibliotheca regia Parifienfi co- dex Syro- Hexaplaris, de quo vide P. 7. Brunfii curas Hexaplares in librum IV. Regum, Repertor, bibl. et orient. lit. part. VIII. nr. 4. et 1. G. £ich- hormii differtationem de auétore verfionis Syro- Hexaplaris, infertam parti VII. eiusdem libri pag. z25Íqq. Specimen libri IP. Regum ex hoc co- dice, editum ab Haffio, fupra laudaui ad $. X. De vtroque codice confer B. Kennicotti differt. gene- ral. in Vet. T'eft. hebr. pag. 219 fqq. et quae Brun- fius ad ἢ. l. notauit. Scarf. — Jeremiam. et Kxechielem € codice Syriaco- Hexaplari Ambro- fiano - Mediolanen(i edidit Matth. Norberg , Lon- dini Gothorum 1787. 5or. plagg. in 4. Codex fcri- ptus habetue faeculo VIII. vel faltem X. conf. Repertorium für bibl. und morgenl. Lit. tom. IX. pag. 95. Lectiones ab interprete Syro expreífae maximam partem ad codicem Alexandrinum, non raro tamen etiam ad Vaticanum, Compluteufeve 1558. exemplar "accedunt. vid. Ejchhornii Bibliothek part. 1. p. 837 fqq. Danielem denique edidit Ba- gatus, fub tit: Daniel fecundum editionem LXX. interpretum ex Totraplis defumtam, ex codice Syro- Efiranghelo bibliothecae Ambrofia- nae Syriace edidit, latine vertit , praefatione no- tisque criticis illufirquit. Caietanus Bugatus, S. ΤῊ. I. V. et collegit Ambrof. doctor. Mediola- ni. 1788. conf, Eichhornii bibl. part. II. pag. 259. Denique obferuo, Biornfiall primum fuiffe, qui attentos faceret eruditos ad codices Syro- hexapla- res cognofcendos, et Semlerum in hermeneutifchen. Vorbereitungen, Halle 1760 fq. malta de codici- bus graecis biblicis adnotatffe. Pfei/f. qqgqqq) Vtroque fe vfum effe ad reftituendam editionem hexaplarem verfionis feptuagintauiralis, 1. E. Grabius narrat prclegom. ad Octateuch. cap. HL $.5. De iisdem et aliis codicibus hexaplari- bus Arabicis vide 7. C. Doederleinii biblioth. theo log. felect. part. 1. pag. 348 fqq. De latinis diffe- rit Grabius prolegom. ad tom. IV. verfionis fe- ptuagintauiralis cap. III. $. 7 et 8. vbi Pfalterium latinum e recenfione Hexaplari et cum commen. tario Brunonis primum ann. 1494. editum atque inde ann. 1618. in bibliotheca patrum Colonienfi tom, XL. e recognitione Ioh. Cochlaei repetitum effe monet. Scharf. rrrrrr). Cochlaeus ann, 1531. edidit Pfalterium vetus cum afterifcis et obelis, praefixum commen- tariis Brunonis, Herbipolitani epifc. ssssss) In Pfalterio duplici Rom. 1685. 8. Et in facror. bibliorum titulis veteribus, ibid. 1688. 4- -tt) In Píalmos, Parif. 1683. 4. Confer Coteler. tom. III. monument. ecclef. gr. pag. 586. sutuuu) Vide Acta erud, 1695. pag. 1o. Vol. II. p. 3.4, ὃ 35 HEXAPLA ET OCTAPLA - Lib. l1. «. XIII. Tu 1558. fol. excufis fecit To. Benedictus """"): in noui foederis libris Iacobus Faber wwewww), Stapulenfis, atque Rob. Stephanus ******) in editione minori ann. 1545. et 1545. XIIL Editionem LXX. fenum ita recenfitam, fuppletam et afferifcis difpuncdtam atque obelis, Origenes *"///) hexaplir fuis inferuit *77*77), [IP] operi biblico, cui nullum per vi- derat vel illa vel prior aetas, et quod non tuliffe aetatem merito dolemus. In hoc fex co- lumnis, vno iuxta fe confpectu pofitis, vir egregius collocauerat pria quidem hebraicum con- vvvvvv) Rich. Simon hift. crit. N. T. lib. II. pag. 145. et lib. III. pag. 565. wisipwWIW) Rich. Simon hift. crit. N. T. lib. 11. pag. 134. xxxxxx) Rich. Simon hift. crit. N. T. lib. III. p?g- 496. yyyyyy) De Origenis Tetraplis, Hexaplis et Octaplis perquam diuerfa commentati funt viri docti, ex varie intelle&is locis veterum , Orige- nis, Eufebii, Epiphanii, Hieronymi. [Ex Epi- : phanio, minus curiofo, et de Hexaplis Origeniarris admodum negligenter, ne dicam inepte, differen. te, hauftae funt ideoque parui acftimandae fyria- cae narrationes de verfionibus graecis Vet. T'efta- menti, quas e duobus codd. MSS. edidit P. 7. Brunfius repertor. bibl. et orient. literat. part. XIV. nr.3. Scharf.] Mihi (atis fuit de tota re, quae veriffima viderentur, fuccincte exponere, In- terim euoluat conferatque qui volet A. Mafium praef. ad Iofuam, Petauium ad Epiphan. pag. 404. 1. Rud. Il/etftenium in epit. Origenis ad African. pag. 178. Martiauaeum ad Hieronymum, 'ale- fium ad Eufeb. VI. 16. ct in epiftola, Eufcbio fub- iecta, ad Víferium, contra ea, quae hic vir doé&tus de binis editionibus graecae veríionis LXX. fe- num, ab Origene in hexaplorum opere coniunctis, pura et xo7 , tradidit in fyntagmate dé LXX. int. verfione cap.s. //'altonum prolegom. bibl. IX. ar. ,Huetium Origenian, III. 2. 4. Diony/i de Riuis differtationem de Origenis Hexaplis et O&a- plis. Lugd. 1672. 4. Dan. Heinfii Axiftarch. facr. pag. 796. Lud. Cappellum critic. f. pag. 337. Jf. Fo[fium refponf. ad obiccta criticse f. pag. 305 fq. Rich. Simonem in disquifitt. criticis cap. 18. ct II. 3. et 10. hift. crit. V. T. Hottingerum thefaur. philolog. pag. 288. 10. Morinum exerc, bibl. pag. 87. Caueum vita Origenis nr. 18. Zlexand. Mo- yum in caufa dei pag. 120 fq. Fra[fenium disqui- fitt. bibl. pag. 265 fq. Eliam du Pifi prolegom. bib!. tom. 1, pag. 183 fq. Petr. Galefinium et Io. JWowcrum in fyntagm. de graec. et lat. bibl. inter- textum, pret. cap. τι. et qui diligentiffime in hoc argumen- to accuratiffimeque verfatus eft, Humfredum Ho- dium de bibliorum textibus original. libro IV. [Hodius, fi diligentiam in colligendis et expli- candis locis veterum fcriptorum de Tetraplis et Hexaplis Origenianis fpectes, certe parem non ha- buit ante Montefalconium , qui, adiutus maxime codicibus manu fcriptis, nonnulla ab illo neglecta animaduertit, aut perperam tradita correxit in prolegomenis ad Hexaplorum Origenianorum re- liquias, ita, vt haud cunctanter adfirmem, eum, qui Hodium et Montefalconium legerit, reliquis omnibus libris, a Fabricio commemoratis, facile carere poffe, et fi qui poít Hodium et Montefal- conium de hexaplis Origenianis recte difputaue- rint, hos fua ex illorum libris haufiffe. SScAarf-] E noftratibus quoque -hanc materiam attigere theologi praeftantiflimi, Dor/cheus diff. theologiae Zacharianae praemiffa, (d) 3. Kortholtus de va- riis fcripturae editionibus pag. 374 íq. J//aíthe- rus OfRcin. bibl. pag. 275. etc. Fabric. —[Gale- finum Dupin falío fcribit; motas in graecam verfionem in illo commentario (in quo de edi- tione graeca Romana modo agit,) dediffe. JV. AMatth. Elg. diff. de verfione LXX, feniorum. Aboae. 1701, 8. Neuerófnetes Mufeum pag. 431 fq. "ug. Calmet. tom. I. diff. 6. proleg. in facr, lit. tom. III. pag. 266. ante comment. in L. Eftherae. Jofeph Maria a Turre tom. 11. inftit. ad. intelli- gentiam verbi diuini fcripti pag. 22 fq. Parmae 17:1, Quae nouiter de Origenianis fripfere eru- diti, plures inuenies in Harlefii introduét. in hift. lit. graecae pag. 621. quibus Diony/. de Riuis diff. de Origenis Hexaplis et Roes/erum in Bibliothek der Kirchenviter part. IX. p. 212 fqq. addo. Re- liquos hinc inde adduximus, Pfeiff. Cf. Eichhorn. Einleitung in das A. T. p.332 íq "1. I. ed. fecundae.] zzzzzz) Praeter JH, Hodium de bibliorum text, original. paz. 603, argumentis fatis perfpicuis hoc demon(trauit B. Montefalconius prolegom. Hexapl. cap. IV. $. a. Scharf. Lib. 1T. ε..Χ 11]. ORIGENIS Vol. II. p. 345 112 textum, hebraicis confignatum literis, (non Samaritanis, neque punctis animatum vocali- bus,) *2*7727) fecunda eumdem hebraicum contextum literis graecis deferiptum, tertia trans- lationem Aquilae, quarta Syminachi verfionem, quinta verfionem LXX-viralem, ita, vt dixi, emendatam, interpolatam, et virgis, flellulisque ac lemnifcis notatam, /zx£a denique in- terpretationem "Theodotionis. — In quibusdam libris biblicis heptafclida *^^/^^^) etiam erant et octafelida, et fortean enneafclida, fiquidem verfionem graecam quintam, et fextam et feptimam addiderat Origenes, vbi eam nancifci potuit, de quibus dictum a me fupra $. XI. Hinc O&aplorum apud veteres aliquando mentio, quae tamen ab hexaplis diuerfum opus fuiffe non videntur viris eruditiffimis: [P. D. Zuctio Origenian. lib. III. cap. 2. pag. 259. edit. Rothomag. .H. Hodio de bibliorum text. original. pag. 595 fqq. et B. Moutefalconio prolegom. hexapl. cap. I. $. 5. Stharf.] Praeterea verfionem graecam, ex Samaritico confectam , .vel faltem illius varietates hexaplis ab Origene infertas contendit ^*^) Jf. /"offius. Sed iam fupra S. X. adnotaui, veteres, quando Samariticum laudant, refpicere verfionem Symmachi, Samaritae, e cuius binis editionibus alteram Origenes operi fuo adfcripfit. Specimen hexa- plorum in margine codicis Barberiniani hoc occurrit ad Hofeae XI. τ. vnde illud defcriptum exflat in tomo VI, Polyglotton Londinenf. et in praeflantiffimi Cauei vitis patrum Anglice editis tom. I. pag. 227. [δ] "Tanta vero iam Origenis aetate fuit codicum verfionis στῶν 6 diuerfitas, vt ipfe non eamdem per omnia in "etraplis, eamdem in Hexaplis repraefentaret adde Huetii notas ad Orig. pag. 68. b. Fabrir. Praeter Montefalconium, .cuius etiam pro- legom. hexapl. p. 8. banc in rem conferenda funt, idem Pentaplorum potius (primam enim columnam Fabricius fuopte ingenio addidit) quam Hexaplorum fpecimen, fed diligentius ex ipfo codice Barberiniano defcriptum et in aes incifum exhibuit lofzph. Blauchinus part. r euangeliar, quadrupl. lat. verf. ant. poft pag. DXXXII. Scharf. — Quia autem Fabricius men- 3 dofe, et, fi quidem B. P. L. fequutus eft, tam negligenter fcripferat, vt etiam ab his aber- ἡ raret in verbis LXX. intt, et Theodotionis, J/anchini autem opus melius poterit confuli; [pe- cimen, et breuius et longius vt chartae parcerem, hic omittere malui. Fabricius vero pri- mum aaaaaaad) Conf. Z. “3. Ernefli diff. de Origene interpretationis librorum facrorum grammaticae euctore δ. 12. p. 300 fq. Contextum Hebraicum in Hexaplis litteris hebraicis, non famaritanis, vt If. Voffius opinabatur, fcriptum fuiffe, docet B. Montefalconius prolegom. Hexapl. cap. 1]. δ. 1. Sed fpecimina litterarum hebraicarum veterum, quae ibidem δ, 2. e codice Marchaliano profert, merito fufpecta funt viris doctis. Vide B. Kemnicotti differt. general. in Vet. T'eftam. hebr. pag. 9330. edit. Brunouic. Scharf. bbbbbbb) Siue Heptapla, vt diferte adpellan- tur in codice Syriaco bibliothecae regiae Parifien- fis, cuius mentio facta eft ad $. XII. Confer P. 7. 'Brunfíi Curas Hexaplares in librum IV. Regum repertor. bibl. et orient. literat, part. VIIT. p. 97. et part. IX. p. 173. O&aplorum nomen fatis fre- quenter, fed Enneaplorum; nusquam obuium effe apud veteres fcriptores, monet Montefalconius prolegom. Hexapl. cap. 1, δ. 1. et 5, Scharf. £tccccc) Hoc ego quidem cum 7Todio de biblio- rum text. original. p. 603. et /Vontefaiconio pro- legom. Hexapl. cap. I. $. 8. credere malim, quam adíentiri Fabricio, cuius conie&ura de Samariti- co quam parum probabilis fit, fupra oflendi ad $.X. Nam in marginibus Hexaplorum notas va- rii generis collocatas fuiffe, dudum monuerunt B. Montefalconius prolegom. Hexapl. cap. I. 6. 7. I. A. Exrneflus diff. de Origene interpretationis li- brorum facrorum granimaticae auctore ᾧ, 24. et alii, etfi re&e dubitari poteft, an ea, quae nunc in marginibus codd. MSS. notata reperiuntur, omnia ab ipfo Origene profecta fint, veluti le&tio- nes τὲ "EBgaix , Σύρε et Ἕλληνικξ, de quibus prae- ter Montefalconium 1. 1. $. 9. bene diíferit 7, G. &ichhornius introduct. in Vet. "Teftament. part. I. pag. 368 fqq. Scharf.. adde Semleri hermeneuti- ἴῃς Vorbereitungen vol. 1, pag.52$8 íq. P/eiff. 3 HEXAPLA ET OCTAPLA Lib. IIT. c. X! II. 713 mum dederat breue fpecimen Hex. ex margine cod. Batberin. in tom. VI. Polyzlott. Londin. et Cauri vitas etc. taanslatum: "Tum fubiunxerat amplum fpecimen, n. caput 1, Genefeos, fragmentis veterum interpretum e Philoponi maxime commentario in Hexa&meron conqui- fitis: ad quod Scharfenberg ea, quae fequuntur, adnotauit. 47. — Idem exhibuit /Zontefal- coniu, hexaplorum Ozigenianorum Ípecimen. Quod fi quis contulerit cum noflro, vidcbit, in hebraico contextu, graece fcripto, Montefalconium faepe diffentire a Fabricio, et plerum- que melius diuinare quam hunc, nimis, vt opinor, adhaerentem pronuntiationi Maforethi- cae. Verum non liquet, an femper adfequutus fit antiquum hebraica legendi morem, quem variaile fatis conílat. mmuw*3, vt hoc vtar, Hieronymus etiam legit Erefith, fere vt Orige- nes, quem Montefalconius fequutus in contextu pofuit Βρησιϑ: fed in margine cod. regii, quem in not. ad h. 1. laudat, Ícriptum efl Βαρησηϑ. | Quare contextum hebraeo - graecum, tantum operarum mendis purgatum, trado lectoribus ^44, fimu] eos monens, vt, fi bac de re recte iudicare velint, adeant Joh. Dru/i librum, qui infcribitur ZIphabetum Hebraicum vettir, et B. Montefalconii diflertationem de veteri hebraicarum literarum et vocalium pro- nuntiatione pag. 394 fqq. tom. 1I. Hexapl. Origen. quae hinc translata efl in ZoA. Chr. 17/ol- ffi bibliothecae hebr. part.Il. pag. 648 — 657. — Sed verfionem feptuagintauiralem, a(lerifcis et obelis diflinctam, quam Fabricius c Ípecirainibus, nouae τῶν ὁ ^ditionis adiectis, Joh. Er. Grabii epiltolae ad Ioh. Millium (vid. fupra $. VI. pag. 550.) defcripfit, verom ita, vt non- nulla temere mutaret, refinxi ad exemplar Grabianum, negleclis tamen minutiis, quae ad recenfionem Hexaplarem nullius funt momenti. Neque minus in conllituenda leciione re- liqaoram interpretum paflim ita difceífi a Fabricio, vt in ipfo contextu aut dclerem aut ad- derem nonnulla, nixus auctoritate Montefalconii, et(i lohannis Philoponi, e cuius libris VII. in cap. 1. Genefeos de mundi creatione graece et latine a Za/thof. Cordtrio editis Viennae ann. 1630. quaternis, etiam Montefalconius fua magna ex parte haufit, diligentia et fides in laudandis verbis interpretum graecorum non immerito fufpecta eft viris doctis Conf. Cer. "dug. Thiewii difp. pro puritate Symmachi pag. 2t. Ceterum praeter Montefalconium de fragmentis: verfionum Aquilae, Symmachi, "Theodotionis, variis lectionibus verfionis fe- p'uagintauiralis et verbis, aflerifzo vel obelo notatis, confulendae funt adnotationes Grabii 1. I. pag. 57 Íqq. Hactenus Scharfenb. | Idem Scharf. ad Aquilae vcrfionem Genef. 1, 12. adfcripfit notam, quam cum fequentibus ad Theodotionem et Symmachum retinere," quam delere malui: faltem id quibusdam ledtoribous haud ingratum fore arbitror. Scharfenb, vero haec adnotauit, , Aquila: καὶ συνέΐδεν ὃ Θεὸς ὅτι καλόν. — Praeter haec Montefalconius e fcholiis editionis Romanae, (conf. Grabii epift. ad 1. Millium pag. 64.) profert verba Aquilae σπερ- ματίζον εἰς τὸ γένος αὐτῶν, quae videntur quidem refpondere hebraicis vxo sw »"2, fed haud dubie huc traducta funt e verfu antecedente, vbi verfionem Aquilae σπεερύμενον σπέρμα — εἰς τὸ γένος αὐτῶν mirum im modum corruptam ct e feptuagintauirali in- terpolatam efle videbit, quicumque hebraica cum graccis dilgenter contulerit. Pro σπειρόμενον opinor legendum efle σπερμοῖνον. Nam infra vf. 29. idem interpres hebraica sy x» quae nullo modo differunt a »» »»w6, vertit σπερμαίνεσαν σπέρμα. — Vnde fimul adparet, ddddddd) Ego vero, vt monui, (atius duxi, eerim, nec ne? et vt poffeffores priftinae editio- hoc fpecimen ἢ, ]. omittere; notam tamen Schar- nis poflint de fpecimine Fabriciano iudicare. /7arl, fenbergii retinere, vt intelligatur , num bene fe- - Pol. I1. Xxxx 14 Lib. IH. c. XHT. ORIGENIS 'TETRAPLA Vol! p.358. adparet, ibidem, vbi eadem verba repetuntur in hebraeo, pro ἐσπ'αρμένον σπέρμα referi- bendum eíle σπερμοῦνον σπέρμα» vt vere legitur apud T heodüretum quaelt. σι. in Genef. Conf. I. 4. Ernefli biblioth. theolog. part. IX. pag. 391 fq. In. vf:ao. Theodotion, κατοὶ πρόσωπον segewuoroe ἔρανϑ. Montefalconius hic addidit καὶ ἐγένετο ὅτως, quae, fi excerptis Grabianis pag. 65. credas, neque "Fheodotioni neque Symmacho tribuenda funt, et in verfione feptuagintauirali eadem verba obelo nota- vit; fed vnde haec hauferit, in notis ad h. l. non oflendit. Ego igitur, fequutus Grabium, qui multo diligentius quam Montefalconius et, vt par erat, auctoritate codd. MSS. et do- ctorum veteris ecclefiae docuit, quae verba afterifcis et obelis fi ignanda fint, non folum hic, fed etiam in fequentibus (vf. a7. et 28.) neglexi figna illa Origeniana, quae quo auctore Fabricius adfcripferit , non conftat. Denique in vf. 50. Symmachus πᾶν χλωρὸν χόρτϑ εἰς βρῶσιν. Montefalconius e fcholiis editionis Romanae addit: τὸν ποντα χόρτον σπόριμον. ὃ ἐξιν ἐπάνω πάσης τῆς γῆς» quae funt verba feptuaginta interpretum, errore librarii huc traducta € verfu antecedente. Ceterum in verfione feptuagintauirali particulam xgj ante verba grave χόρτον χλωρὸν, quia fenfum turbat, Grabius quidem vncis inclufit, fed Montefalconius, nixus auctoritate Procopii, prorfus omifi. ^ Hactenus Scharf. Harl. Praeter Hexapla Origenes compofuit. quoque Tefrapía, hoc efl opus biblicum, per quatuor columnas digeftum , quarum prima potuit Aquilam, /fzeunca Symmachum, fertia LXX. interpretum verfionem puram, fine a(lerifcis et obelis, et quarta 'Theodotionem. Quod vero in tetraplis verfio LXX. fenum non fuerit ex aliis verfionibus interpolata, neque criticis difpuncta fignis ee", colligunt viri docti ex hoc graeco fcholio ad Pf. CXXXI. (CXXXII, ) 4. ὅτος ὁ SIS &x ἔκειτο ἐν τῷ τετρασελίδῳ᾽ παροὶ τω Ὁ Θεοδοτίωνι μόνῳ ἀντὶ TB, τοῖς βλε- φάροις μδ-. Éxesro, τοῖς κροτάφοις μ8 νυφαγμόν᾽ ἐν d τῷ ὀκτασελί Q9» παρὸ μόνοις τοῖς ὁ ἔκειτο ωὠ(βελισμένον. Ψατῖας lectiones ex aliis codicibus! poft Origenem videntur aliorum opera adiectae. De hisce variis [e&ionibur, quae in codicibus quibusdam MSS. v. g. Mar- chaliano Prophetarum, non ab ipfo, vt videtur, Origene, fed ab Apollinario vel Eufebio vel alio quodam iuniore in ora fiue margine additae vifuntur, agit ZZodiur pag. 625. et 631 Íq. Fabric. Conf. B. Montefalconii prolegom. hexepl. cap. X. et XI. vbi plenius et melius, quam Hodius de notis, ad tetrapla vel hexspla fpectantibus, et de fatis Hexaplorum poft Ori- genem exponit. Ceterum, ἢ recte fe habent, quae idem Montefalconius ibidem cap. I. $. 5. 7. et feqq. de notis Ἐν ἘΞ ὍΣ: tetraplorum et hexaplorum differit, nihil obftat, quo- minus credamus, partem certe lectionum, in marginibus codd. MSS. qui nunc exflant, no- tatarum , e fcholiis Origenianis fluxiffe. Scharf. XIV. Lucia- £E£££C£) Praeter Hodium de bibliorum textibus originalibus pag. 608. vnde Fabricius fua haufit, pluribus neque leuibus, vt videtur, argumentis hoc oftendere conatus eft /MMontefalconius prole- gom. Hexapl. cap. I. δ. 3. Sed fi fides habenda eft codici Chifiano, e quo nuper Romae edita eft verfio. feptuagintauiralis oraculorum Danielis fe- cundum Tetrapla Origeniana, Origenes ad emen- dandam verfionem feptuagintauiralem notas illas criticas adhibuit in tetraplis non minus, quam in hexaplis, vt editor Romanus praefat pag. 23. et alibi contendit, Scharf. " EON i * Y be Vol. IT. p.352 P 250 ALIAE GRAECAE EDITIONES Lib.IIILc. X1H. qms XIV. Lucianus, Antiochenus presbyter, et Eufobius, Pomphilurque atque. Hefjychiur, Alexandrinus, non adornarunt nouas graecas verfiones 2277) ; fed editionem κοινήν LXX. interpretem vel recenfuerunt, vt Lucianus et Hefychius, vel Origenis labores cum ecclefia commwunicarunt, vt Eufebius et Pamphilus. Luciano et Hefychio iungendus /ohanuer Iofephur eft, cuius editionem memorat Theodoretus. Bofflius quoque Caefarcenfis, cuius op^ra in con- ferendis et emendandis facris libris laudatur a G. Syncello pag. 203. tum Zpollinarius, Laodi- cenus, licet de hoc dubium poffit videri, cum forte commentarios eius, non vero editio- nem bibliorum Hieronymus refpiciat 5585953), — Plura de fingulis hisce dabunt 77ffzriur fyn- tagm. de LXX. int. verfione cap. 7. Hodius IV. 2. ct 3. de bibliorum textibus original. p. 620. et pag. 626 fq. et Hottingerus falcic. diff. theol. philol. pag. 228 fq. Idem odis acute con- licit, verffonem triginta hominum apud Philaflrium cap. 138, videri editionem Luciani, in grae- racleenfis. 1365. cis [IP] codicibus littera A. denotari folitam ^!» Axxx23 ΤΡ Parum abfuit, quin de Hefychio hoc diceret 7. E. Grabius epift. ad Ioh. Millium p. 46 et 47. Lucianum porro nouam veríionem confe- cille, practer editores Romanos verfionis feptua- gintauiralis, coniicit C]. Fr. F'ornemanus exercitt. critic. in verüonem LXX. interpretum ex Philone ἔρες. I. pag. 21 fq. nixus auctoritate Nicetae, He- Sed maior eft Hieronymi auctoritas, cuius loci de recenfione Origeniana fiue Palaeíti- ma, Lucianea et Hefychiana legi poffunt apud Hodium de bibliorum textibus originalibus pag. C:terum etfi non temere, vt opinor, per- fuafum eft plerisque, e tribus iftis editionibus fuxifle omnia, quae nunc vel fcripta vel edita exftant, verfionis feptuagintauiralis exempla: ta- men, cum a fcriptoribus antiquis et fide dignis non fatis perfpicue traditum fit, quibus pzaefidiis librorum víi fuerint, et quem correctionis mo- dum tenuerint Lucianus et Hefychius: admodum diíficile eft, origines eorum certo quodam figno agnofcere, vt vel e coniecturis virorum dociffi- morum, vehementer inter fe difcrepantibus, adpa- rct. Codex Vaticanus, e quo ducta eft editio Ro- mana, Zndr. Ma/io Annotat. in verf graec. Io- fuse pag. i25. videbatur Lucianeam recenfionem fequi, fed /o/. Moríno, qui ceteroquin in epi- ftola ad Patr. Iunium, inferta antiquitatibus eccle- fiae orientalis pag. 273 fqq. edit. Lond. hac de re do&e differit, Origcnianam, et 7. E. Grabio epift. ad Ioh. Millium pag. 47. Hefychianam. Ne- que minus diffentiunt de codice Zlexandrino, quem, quia Alexandriae fcriptus effe dicitur, Ioh. Morinus et If. Voffius praefat. ad appendicem li- bri de LXX. interpretibus editionem Ze/ychianam exhibere opinantur; fed L E. Grabius et B. Mon- ). quae littera numerum triccfimum figni- ficat: tefalconius prolegom. Hexapl. cap. JV. $. 5. fir- miori argumento freti, propius ad editionem Ori- genianam accedere cenfent. ScAarf. SEEEEEg) Eft haec coniectura /7odii 1. 1. pag. 631. quae , vtrum fe prob uerit aliis, ncício. Fabricius quidem infra lib. V. cap. τό, et. Α ἦι. i:Simon hift crit. Vet. Teft lib. II. cap. tc. quibus Villoifonus praefat. ad nouam verfionem graecam Prouerbiorum, Ecclefiaftis εἰς. ex vnico S. Marci bibliothecae Venetae codice editam p. 5 íq. adíen- titur, ex Hieronymi verbis colligunt, Apollina- rium nouam verfionem graecam librorum Vet. Te- ftamentie variis interpretationibus, inprimis Sym- . machi concinnaffe. Sed 4. G. /a/chio bibl. facr., part. II. vol. Il. pag. 245. videtur Hieronymus refpexiffe Apollinarii verfionem librorum Vet. "Teftamenti metricam, de qua confer Fabricium l. 1. Scharf. hhhhhhh) Concidit haec conie&ura, (i cum IMontefalconio prolegom. hexapl. cap. X. $. 1. cre- das, in codd. MSS. nota A et A fignificari λοιπὲς, i. e. reliquos interpretes praeter LXX. — Huic au- tem adíentior, quia Aich. Simon biblioth. crit, tom. I. pag. 18: fq. narrat, in codice Marchaliano fcriptum effe o£ A, quod haud dubie legendum cft οἱ λοιποί, Νηάς enim οἱ, fi, vt etiam Simoni vi- debatur, A eft Aaexeos, i, e. Luciani editio? Conf. verba Hieronymi apud odium de biblio- rum text. original. pag. 627. Omnino autem mi- hi quidem non fit verifimile, in codicibus Hexa- plaribus, quibus Grabio auctore adnumerandi funt Marchalianus et Barberinianus, notatas eífe le&tiones editionis Lucianeae, vt praecunte Zac. J'[:rio fyntagm. de graeca LXX. interpretum ver- fione pag. 87. edit. Lond. Waltonus, Hodius et alii m6. Lib. HI. c. ΧΙ, ALIAE GRAECAE EDITIONES Vol. IT. p. 359 fionem fextam in Origenianis octaplis: denique editionem Heracleenfzm ""), quae ante edi- tionem Hifloriae Sufannae fyriacam memoratur, nullam effe aliam, quam '"T'heodotionis, qui Ponticus a quibusdam habitus eft. — Patrophili Srythopolitani non minus, quam Ewfzbii ver- fio graeca bibliorum apud Sixtum Senenfem e(t commentitia, fimili er Macedonica, memo- rata Gale(inio, et Theodori Mopfuefleni, de qua Salmafius p. 177. comment. de-Helleniflica. [Conf. 4. G. ZHcfchii biblioth. facr. part. I. vol. M. pag. 241. Sch rf] De verfione vero Graecobarbora, quam litteris hebraicis CPoli ediderunt ludaei, quamque Caraitae iis in locis legunt, vide Rich. Simonem V. το. hift, crit. V. T. et Humfredum Hociurm 1 bro laudato pag. 633. Fabrir. — Adde eiusdem ich. Simonis disqui(it. critic. de variis b.bliorum editionibus pag. τοῦ. et 213. 4. G. IMafchii biblioth. facr. part. II. vol. 1T. p. 324. ct 1. C. J//olfii biblioth. hebr. part. IL. pag. 355. et 447. part. HII. adpend. et part. IV. p. 1219 fqq. vbi fpecirnina huius verfionis profert. Ceterum non Caraitarum, fed tironum vfibus deflinatem effe hanc ver- fionem, vt recte monuit Rich. Si;:on biblioth. crit. tom. 1I. pag. 436. adparet ex ipfa libri infcriptione. — Vide 7. G. C. Adler. kurze Ueberficht feiner. biblifzh - kritifchen Reife nach Rom. pag.224. Hic commemoranda etiam efl noua verfo graeca Prouerbiorum,, Exclefiaftir, Can- tii Conficorum, Ruth, "Tarenorum, Danielis et feleiorum. Peníateuchi locorum, quam ex vnico S. Marci bibliothecae codice Veneto-primum erutai et notulis illuflratam edidit Zo4. Bapt. Cafp. δ᾽ “πε de V'illoifon, Argentorati ann. 1784. 8. editione Penfafeuchi integri in aliud tempus dilata, Codex ille quia a fine, id eft, ab ν᾿ πιὰ pagina incipit retro acto or- dine, non a dextera $n finiffram hebratorum sore exaratus, vt ati£jor, Ant. Zanettus, graecae D. Marci bibliothecae codd, MSS. per titules digeflae pag. 15. loquitur, et Penfateuchus in varias fectiones, rmv» vulgo vocant, iuxta Iudaeorum fabbata defcriptus eft, nouam hanc verfionem et ab omnibus iis, de quibus antea dictum eft, prorfus diuerfam, in vfum fyna- gogarum confcctam fuiffe, putant. Sed a quo et quo tempore confecta fit, editor dociiffi- mus definire non audet, nifi quod Iudaeum, more Aquilae verba hebraica lectori adnume- rantem , auctorem fuiffe, e genere dicendi Helleniflico colligit, Praeter Villoifoni pracfa- tionem de hac verfione conferri poffunt repertor. bib]. et orient. literat. part. E 280 fqq. I. D. WMirhaelir biblioth. orient. part. XVI. pag. 185 fqq. 4. G. C. Adler. kurz; Ucbervficht. fei- ner biblifth-kritifchen Reifo nach Rom pag. 21. oh, Dern. de Ro[ Ípecimen variarum leclio- num facri textus pag. 71 fqq. edir. "Tubing. 1 C. DDoederírinii biblioth. theolog. felect. part. III. pag. 230 fqq. et ἐγώ. Andr. Sirethi prolufio, qua Je£fiones monnullar codicir graeci V ete- rir Teflamenti qui in bibliotheca S. Marci l/enetiir adferuatur recenfet , editae Halae ann. 1775. quaternis pag. 5 fq. Scharf. — llura de hac verfione dabit 10. Ge. Dahler in animaduer- fioptbus in verfionem graecam Prouerbiorum Salomonis ex Veneta S. Marci bibliotheca, Argentor. 1786. 8. cuius libri epitomen in Docderlini theolog. biblioth. vol. IIT. pag. 865. et in Seileri theolog. critifchen Bztracht. 1787. pag. 239 fqq. inuenies, Paucis abhinc aunis Villoi- Íon Pentateuchi verfiosem cum voto editionis eommunicauit cum Chriffoph. Frid. Zmmon, qui etiam publici iuris eam fecit, Erlangae 1788. duobus voluminibus. 8. Volumine ran e A HIERONYMI VERSIO de verfionis vfu et indole fat feliciter commentatus eft, et fcripturae fpecimen, a Tac. Morel- lio acceptum, adiunxit. In fediione prima de vfu eius critico erudite egit, et multas, vt ait, bonae frugis lectiones, felegit; in fedtione vero fecunda, de aetate huius verfionis proba- bili; medio aeuo circiter faec. XIV. exaratum codicem effe, verfionemque e textu hebraico, vel nuspiam, vel quibusdam in locis tantum punctis inflructo, a Chriftiano, forte Syro, cou- fectam continere, iudicauit, et difficiliores voces explicauit, Pfziff. Vol. p. 350 Ὁ. 369 10. 1170. ΧΙΣ oq XV. Hieronymus, Stridonenfis, latinorum ecclefiae doctorum facile dodiffimus praeter verfionem latinam librorum V. T. ex hebraeo, quam fub Zrami "^" nomine perflrinxit apud Photium "Theodorus Mopfueflenus, graecam quoque verfionem, cuius variae latinae verfiones antiquiores ἐμ) exflabant , de integro interpretatus eft """""") et Origenis exem- plo aflerifcis atque obelis diflinxit, cuius eius laboris adhuc vefligia fuperfunt in Pfalmis et aliis quibusdam libris """""", amquam Hieronymo etiamnum fpirante librarii figna illa adícribere negligebant, vt [] fupra $. XII. ipfum conqueflum adnotaui. Non integram verfionem antiqui foederis, fed tantum verfionem Pfalmorum ac Prophetarum, (neque il- lam e graeco, vt aliud agens fcripfit vir illuflris libzo de claris interpretibus **^*""), fed ex hebraeo latine compofitam.;) graece vertit amicus Hieronymi, Sophronius, qua eius verfione Procopium Gazaeum et Hefychium Hierofolymitanum ?*??""?) vfos effe conflat. Hieronymus ipfe in catalogo fcript. ecclef. vbi de Sophronio: JDe virginitate quoque ad Euftorhium, «t vi- :am Hilarionir, monochi, opuftula mea, in graecum eleganti fermone tran[lulit ,| Pfalterium quoque et Prophetas, quor πὸ: de. hebraeo im latinum vertimur. [Latius de hac verfione et loco Photii, fupra laudato, differit Zo. Chri/foph. Docderícinius in. dizquifitione. hifTorico- phi- lologica, quis fit à Σύρος Vet. Teff. interpres graecus, edita Altdorfii ann. 1772. quaternis: cuius libelli fummam fi quis breuiter expreffam legere voluerit, adeat 7. 44. Ernefli biblioth. theolog. nouiff. part. IIT. pag. 477 Íqq. De Sopironio Fabricius exponit infra lib. V. cap. ar. Scharf.] Idem Hieron. libro Il. in Rufin. Z7nde me putabam bene mereri. de latinis meir, e£ nofirorum ad difrendum animos concitare, quod etiam Graeci verfum de latino pofl tantor in- s$erpretes mon faflidiunt ; inde in. culpam vocor, et naufvanti flomacho cibos ingero. — De ver- Xxxx 3 fionibus kkkkkkk) Phot. cod. CLXXVII. pag. 205. ad editione Origeniana latine vertit Hieronymus, in- uem locum confer Heur. Nori[iu;m lib. I. cap. 9. hift. Pelagianae, Garnerium ed Marium Mer- catorem tom. 1. pag. 101. 77ιο. /itigii appendicem differtationis de Haerefiarchis aeui apoftolici pag. 469 fq. Rich. Simonis hift. crit. N. T. lib. III. pag. 444 fq. Guil. Caueum | parte I. hift. literar, feript. ecclef: in Theodoro Mopfuefteno, et Ewm- fredum Hodium pag. 629 fa. Illi) Yd. pag. 342 fq. mmmmmmm) ld. pag. 351 fq. unnnnun) Quod nunc quidem fciamus, nonnifi Pfalmorum et Iobi verfíío Hieronyimiana fecun- dum recenfionem hexaplarem reftat, edita a /o/, Martianaeo in diuina Hieronymi bibliotheca fiue tomo I. operum Hieronymi , Parif, ann. 1695. fol, Tres libri Salomonis, et fi quos forte alios ex terciderunt, nondum certe reperti funt. Conf. I. E. Grabii prolegom. ad tom. IV. verfionis fe- ptuagintauicalis cap. III. 6. 7. 8. et differt. de va- riis vitiis LXX. interpretum verfioni ante Origa- nis aeuum illatis pag, 104 fqq. vbi Martianaei edi- tionem Iobi, modo eommemoratam, ope cod. MSS, Bodleiani et aliorum librorum multis locis emen- dauit. Scharf. Ex Codd. emendatiorem reddidit Bibliothecam diuinam Z/a/larfins in edit. Veron. Opp. Hieronymi T.IX.'et X. C£, Schoeuemaut Bibliotheca Patrum Lat, 'T. I. p. 441 fq. 0000000) Petr. Dan. Huttius. Vide Hodium de bibliorum textibus originalibus p. 630. Scharf. EPPPPpp) Vide dibertinum de Euchariftia pag. 848. fed et Rich. Simonis epiftolas criticas gallie«e editas Bafileac , pag. 310 fq. et 31g. - 8 Lib. 11I.c. XIP. olin XXIX. IESV. SIRACHIDAE Vol. II. p. 727 fionibus fyriacis, arabicis, copticis, armenicis, flauonicis, e translatione graeca LXX. inter- pretum compofitis, dicere non eft huius loci. — Fragmenta verfionis veteris Syriacae fiue Grae- cat, ὁ Syriaco adornatae, collegit vir orientalium litterarum ad miraculum peritus, Zudrear Müllerus Greifenhagius iu fymbolis fyriacis; quibus addi poffunt alia pauca e 1u/fino quaeft. 65. ad Orthodox. Procopio Gazato ad 1 Reg. XX. 20. ct in 3 Reg. I. 9- p. 173. et 3 Reg. XII. 10. pag. 215. Suida in Σειρῆνας , fcholio ad MS. Barberin. in Hofeae XI. 5. tom. VI. Polyglott, Walton. pag. 133. δ. Porro in excerptis graecis chronologicis, ante Malalam editis, pag. 12 fq. male tribuit eruditus interpres Origeni commentarios in biblia fyriaea. Fabric. — Prae- ter Rich. Simonem hift. crit. V. T. lib. 1I. cap. 15. et 16. disquifit. crit. de variis bibliorum edi- tionibus cap.2t. et quae alii de his verfionibus obiter diferuerunt, veluti 7. DD. Michaelis bi- blioth. orient. part. II. pag. 108 fqq. part. XIV. pag. 65 fq. et 1. G. C. Adíerur in defcriptione itineris biblico-critici, antea laudata, pag. 68. 178. et 208 fqq. de arabica, p. 165. de arime- nica, pag. 187. de coptica, confer omnino 2. G. Eichhornii introduct. in Vet. Teft. part. 1. cap.3. Lectiones TER Xves, a Fabricio commemoratas, fere omnes, multasque alias e codd. MSS. verfionis feptuagintauiralis et libris doctorum veteris ecclefiae collegit /Jontefalconius in hexaplorum Origenianorum editione, de qua fupra diximus. Sed quis Interpres ille fue- rit, et an e Íyriaco, vt Fabricio videbatur, verfionem graecam adornauerit, non liquet. Conf. repertor. bibl. et or. lit. part. XV. pag. 57. Schazfenberg. C A'P,V T. XIV. .(olim XXE DE IESV SIRACHIDE ET ALIIS SCRIPTORIBVS SACRIS, QVI NON FVERE IN CANONE HEBRAEORVM, PRIMORVMVE CHRISTIANORVM. I. De fefu Sirachidis auo, auftoris Panareti, hebraice fcripti, quem librum adhuc vidit Hierony- mus. Graecam verfionem condidit nepos , quae fola hodie ex/lat, 11. Kius editiones et inter- pretes. Obiter de Jententiis, hebraice editis, Ben Sirae, ib. III. De libro Sapientiae. ΙΝ. De oratione Manaffea. V. De libro Baruchi, prophetae. — Vl. De libris Iudith et Tobiae. VII. De partibus Danielis et libri Eflher , quae hebraice vel chaldaice non exftant. VIL. De libro 111. et IV. Efdrae.. XX. De libris IP. Maccabaeorum. Χ. Pfalmus Ομ. Pfaltevium Salomonis e£ alia pfeudepigrapha prophetica , de quibus alibi. [Cum fupplementis Zo. Gottfr. Scharfenbergii ^) et Aug. Frid. Pfeifferi-] I. (doom de graecis fcriptoribus vniuerfis, qui in lucem editi funt, dicere hoc in opere inflitui, non praetereundus ἃ me eft IESV SIRACHIDAE πανάρετος liber ^, fed propter dignitatem argumenti et antiquitatem vna cum aliis voluminibus ecclefiaflicis, quae a) B. Scharfenberg in limine fuarum adnota- cos paílim, mox ewjí« Ex, vt in edit. Rom. tionum notauit, fe exeunte menfe lanuario 1785. mox s«vzgeros τὰ "Iyc$ apud Hieronym. adpellaba- illas fcripfiffe et d. 8. April. abfoluiffe. /ar/. tur, de eius auctore, lingua, tempore, verfíio- b) De nominibus Ecclefiaflici, qui mox eec — nibus, vid. quae Fabricius in fua librorum quo- "Ics, vt in Complutenf. bibl. et apud patres grae-. rumdam apocryphorum infra memoranda editio- ne, Vol. TL p. 727 ὃ 728 PANARETVS LIBER Lib.III.c. XIV. olin X XIX. 19 quae graece ad noflram aetatem perlata Hebraeorum canoni facro biblico antiqui foederis fubüciuntur, hoc loco mihi cum maxime memorandus. Ὡς λίων εὔχαρις ὁ πολύσπειρος Σερῶχ, συγγοώφων καὶ συντάσσων ὠφέλιμω ῥήματα celebratur a S. Nilo epiftola CXVII. ad 'T'heoclem, presbyterum. Nomen vero auctoris non eft Xezexy, 9, fed Ἰησξς. vios Σεραχ Ἱεροσολυμίτης., vt diferte legitur cap. L. v. 35. Vnde ἡ Igc8 σοφίω ραῆηπν audit, vt apud Clementem Alexandr. lib. I. Strom. pag. 206. J/ídor. Peluf. 1V. epift. 228. III. 66. et alios in- finitos. Huius ^) Iefu [IP] filius, ni fallor, fuit Eleazar*) quidam. ^ Vnde nepos, qui aui librum ex hebraico graece fe vertiffe profitetur, in Aldina editione vocatur Σερούχ, EAez- €xes. At in MSto Palatino, cuius lectionum varieiatem a Kimedontio habuit Drufius, le- €tum fuit '[578« vice Xeigciy, Ἐλεάζαρ (fortafle τῷ Ἐλεώζαρ) ὁ Ἱἱεροσολυμίτης. [Sic quo- que Grabius edidit e codice Alexandrino. Sed illud additamentum editionis Aldinae repu- diandum effe, monet 7. 7. Lindiur not. critic. ad germanicam verfionem Ecclefiaflici p. 226. Stharf.] ihanafius quoque, non Magnus ille, fed ad quem centum annis poft Euthalius Sulcenfis, a Zaccagnio editus, mifit recenfionem Actuum Apoflolicorum et Fpiftolarum Pau- linarum, iisdem hinc inde verbis in fynopfi Athanafiana expreffam: ille inquam Athanafius iunior in fynopfi f. fcripturae, ex qua petitus prologus alter in editione Complutenfi prae- fixus eft Sirachidis libro, nepotem quoque Icfum adpellatum fuiffe auctor eft. Idem confir- ne, prolegomenorum inftar, pag. 342 fqq. retu- lit. Adde Calmetim Preface fur le livre d' Eccle- fiatique pag. 236. Scip. Sgambatum Archiv. V. TT. pag. 461 fqq. Το in prolog. ad comment. Iloifi bibl. hebr. tom. I. pag. 255 fqq. tom. II. pag. 2oo. et tom. III. p. 156. Buddei hiftor. phi- lofoph. Iud. pag. 7o fq. et hiftor. Eccl. V. T. pag. 951. /l/alchii bibl. theol. fele&t. part, IV. pag. 224. Bruckeri hift. philof. tom. II. pag. 789 fqq. Zieg- ler Ueberfetzung der Denkfprüche Salomons, pro- leg. p. 39 fq. De apocryphis in vniuerfum con- ferri praeter hos merentur Er, Benzelii fyntagma diífertatt, Frane. et Lipf. 1745. tom, I. p. 297 fqq. Ren. Ceillier hift. generale des auteurs facrés et ec- clef. tom. 1. Clamieri Panftrat. Cathol. tom. I. pag. 9o fqq. Pfeiff. €) Scribitur et E«zx, vt apud Syncellum, et Σιροκ,, vt apud Iohannem Philoponum in cap. I. Genef. de mundi creatione p. το. Scribitur etiam apud Athanaf. in fynop(. S. S. nifi mendum typo- graphicum eft, Σηράχ. fabric. Simili fere modo fcripturam nominis Ber Sira, quenr plerique a Sirachide diuerfum effe negant, apud hebraicos ' fcriptores variare monet I. C. Wolfius biblioth, hebr. part. I. pag. 255. et part. III. pag. 157. Alio- qui non inepte coniicias, apud Iohannem Philo- ponum, et fi qui forte praeter hunc habeant Zi gx, a librariis permutatas effe litteras, figura fimi- les, X et K, Scharf. mant d) Ne cum IES V, fofpitatore noffro, confun- datur, Iafonem malunt vocare viri quidam doti, vt Gatakerus Aduerfar. pag. 124. et ad Antonin. pag. 106. etc. Sane etymi ratione conueniunt no- mina Iofua, Iefus, Iafon. Fabric. Gozanuus, foc. Ief. in epiftola quadam ex prouincia Chinae, cui Hain nomen, fcripta, teftatur, fe reperiífe fyna- goganr, ante Chriftum natum ibi fundatam; quum- que e Iudaeis quaefiuiffet, qui4 de Mefiia, in lege promiffo, fentirent, docuiffetque eos, nomen huius effe ἤει, refponderunt, illum fe penitus ignorare; at in bibliis fuis mentionem fieri Iefu, filii Sirachi. Vid. Ephemerid. Parif. 1707. menf. Maio pag.222. Mein. de Trevoux ann. 1707. Ium. pag. 103o. Recueil des Lettres de Miffion tom. 7. — Et alios e/u nomine , (ad viginti cir- citer,) ex facris litteris et Iofepho collegit /Mat- thaeus Hillerus in (yntagm. hermeneut, p. 3:8 ἴα. et plures 7o. Henr. von Seelen fingulari fchedias- m.te, edito Lubec. 17:9. 4. Pfeiff. &) Hunc Eleazarum quidam effe fufpicantur, qui in pontificatu Simoni Iufto fucceffit, quod parum cít credibile. Syrus vero interpres ,. vt il- luflris Huetüus coniicit, patrem lefu videtur vnum habuiífe cum codem Simone Iufto, Oniae filio. Vocat certe Ze/um, filium Simonis Alfiro. Sed alium Simonem potuit intelligere. q20 Lib. 111... XIV. olim XXIX. YESV SIRACHIDAE Nol. Hi; p. 728 Ὁ 729 mant Epiphauiur de menfur. et pond. cap. IV. et Damafrez. liba&V. 18. de orthod. fide. Quamquam in hebraeis fcholiis ad fententias Ben Sirae, a Fagio editis, filius Ben Sirae, (qui cum Sirachide idem omnino videtur,) vocatur /zie£/, nepos lofephus Ben Vziel. Si Syacello fides, auus lefus Sirachi F. pontifex maximus fuit Hierofolymis. [τὰ enim ille pag. 276. "Jedeuo rry ὠρχιερώτευσεν Ἰησῶὃς ὁ τῷ Σιροχ,. ὁ τὴν σοφίαν γρώψας τὴν καλεμένην πα- νώρετον, ἐν ἢ καὶ μέμνηται T8 Ovis τῷ πρὸ αὐτῷ, ἔτη s. v8 δὲ κόσμε erg. Sed haud dubie fallitur Syncellus. | Nam Iefus, fiue Iafon ifte, 2 Maccab. IV. 7. et V. 6. memoratus, Olymp. CXI, x. fucceilit fratri, Oniae tertio, de quo 2 Maccab. III. 1. IV. 34. At Onias, Si- rachidi cap. 5o. v. 1. laudatus, fuit Onías ille primus, Simonis Iufli pater, quibus vtrisque defundtis fcripfiffe fe docet, non fub Simone, vt legas in Chronico Profperi pag. 696. et apud Alcuinum contra Elipantum pag. 941. Scripfit itaque fub pontificatu Eleazari, quem alio- qui non illaudatum praeteriiflet. Ad hunc Eleazarum, Simonis lufli fucceíforem, epifto- lam Ptolemaei Philadelphi refert ZofzpAur antiq. Iud. XII. 2. pag. 392. qua viros idoneos, qui legem Hebraeorum in graecam linguam interpretentur, ab co defiderat. Vtcumque vero aliquis narrationem illam de LXX. interpretibus vocet in dubium: tamen tempus pontifica- tus Eleazari lofepho notum fuiffe, adeoque Eleazarum Philadelpho, qui O'ymp. CXXXIIIz. obiit, regnante facra illa dignitate, functum effe, non [1] videtur dubitandum. At nepos huius lefu, qui librum, ab auo hebraice fcriptum, graece interpretatus eft), quae fola graeca interpretatio hebraico codice perdito aetatem tulit, in prologo adfirmat, fe in Aegyptum veniffe fub Ptolemaeo Euergete, anno XXXVIIL | Non primum Euergetem , qui Fhiladel- pho, fed fecundum 5), qui Philometori fucceffit, libenter intellexerim, cuius initia Olym CLVIII. a Philadelphi morte abfunt annis nonaginta quinque, Annum vero XXXVIII. pu- tem ") de interpretis annis aetatis, non de annis rcgni Euergcetae intelligendum. — Neque f) Si fides habenda eft E'ubiganto prolegom. ad Ecclefiaftic. pag. το. edit. Parif. inter veteres fcriptores vnus Jfidorus Hifpalenfis lib. I. de Ec- clef. officiis cap. t2. credidit, lefum, nepotem, non interpretem, fed auctorem ecclefiaftici fuiffe, ita, vt fententias aui colligeret ederetque, atque huic errori locum dedit vitiofa le&io veríionis Vulga- tae in prologo: volui (pro volnit fdlicet auus πο 08) ct ipfe fcribere aliquid horum. Vide P. Sabatieri not. ad h.l. p. 423. tom. III. vbi. mo- net, in cod. MS. Sangerman. legi: volui et ipfe. Sed etiam alios fic erraffe, vt Iefum, nepotem, ec- elefiafticum compofuiffe, aut nonnulla certe de fuo addidiffe dicerent, oftendit Z. Hod/is de bi- bliorum textibus original. pag. 195 fq. Stkasf. g) Ita Grotius, Víferius, Labbeus et Hodius pag. [92 fq. de bibl, textibus original. [Wolfius, Bruckerus, Campeg. litringa obf. £ lib. VI. cap 7. $. 7 €t 8, vbi Lud. Cappellum refutat, qui in adnot, ad Malach. pag. 118. primum Euergetem intelligit, Euergetes fecundus alias Phyfcon au- euim dit. P/eif.] E veteribus quoque Eufebius; Gly- cas etc. h) Sic hunc locum accepere Nic. Liranus, Ioach. Camerarius, Io. Drufius, Huetius et alii, Zof/z- phus vero Scaliger lib. IIT, Canon, Ifagog. p. 295. cumque fequutus £g. Simfon in Chron. ad A. M. 3758. intelligunt annum duodequadragefimum Io- belei, qui in primum annum Euergetae incidit, vel 58. annum periodi Dionyfianac, (Dionyfii, Mathematici, fub Philadelpho clari) Vide IV. de emendat. temp. p. 268. V. p. 4354. Alii apud Torniellum ad A. M. 3898. putant, innui annum 5f. ab infigni illa relaxatione captiuorum fudaeorum, quae fub Philadelpho contigit. Beriramus cap. 5. Lucubratt. Franckenthal. annum 38. a tempore, quo auus, Iefus, filius Sirachi, librum fuum he- braice fcripfit. Petauius denique X. 44. de do- &rina temp. annum duodequadragefimum a tem- pore, quo nepos Icfu in Aegyptum fuit profectus. L4dvsg. Calmet Ecclefiafticum compofitum eff, quum auctor Artiochi Epiphanis fugiens perfecu- tionem VoL H. p. 720 ὃ 735 PANARETVS LIBER Lib. 111. c. XIV. olim X XIX. 411 enim legimus ἐν τῷ ὀγδόῳ καὶ τροιακοτῷ ἔτει τῷ Esepyérs βασιλέως, fed ἐπὶ τῷ Εὐξογέτε βασιλέως παραγενηθεὶς εἰς Αἴγυπτον. εἴ neuter l'tolezeorum huius cognominis t t annos regnauit, vt ex Claudii Ptolemaei Canone et Eufcbii Chron. con(lat. — Hebraicum codi. 'cem *) cuius fe vim atque pondus graece interpretando adí:qui potuiffe nepos infitiatur, vi- dit adhuc fuo tempore Hietonyinus praef. in Prouerbia : Fertur et Panaretos Irfu, filii Sirach liber, et alius pfeudepigraphur, qui Sapientia Salomonis inftribitur. / Quorum. priorum he- braicum reperi ,. non*) Ecclefiafficum, vt apud Latinos, fed Parabolar (wy) prae- mofatum; cwi iunthi erant. Ecclefiofler et Canticum Canticorum, vt fimilitudinem Salomonir, non Jolum librorum numero, fzd etiam materiarum genere roaequaret. — Iofzphus Scaliger quidem P- 592. epift. exiflimat, in hebraicam verfionem Ecclefiaflici, ex graeco concinnatam, Hie- ronymum incidiffe; fed nihil eft in Hieronymi verbis, quod ita effe illa intelligenda necef- fario euincat. Ttaque malo adfentire Dru/fo quaefit. [P] per epift. CVIII. qui ipfum exemplar hebraicum aui Hieronymo vifum fibi perfuafit. Αἱ de codicibus Ecclefiaflici hebraicis Scb. Munflero, qui typis exfcriptum a Iudaeis CPoli fuiffe rcfert, et Paulo Fagio memoratis, re- €le fufpicatur illuflris Haetiur, cam effe recentiorem huius libri hebraicam de graeco ver- fionem , qvalis duplex exílat "Tobiae. Fabrir. —Huetio adfentitur 7. C. J/'olfjiur biblioth. hebr. part. I. pag. 257. Sed Sirachides hebr. MS. quem idem part. III. pag. 157. in bibliotheca Sorbonica Parif. exflare narrat, vtrum Ecclefiaflicus fit, e graeco in hebraeum fermonem translatus, an fententiae Ben Sirae, de quibus infra $. II. exponitur, mon liquet. Srharf. Nouiífime M. Sonntag in comm. de [εἴα Siracide Ecclef. non libro, fed libri farragine, Ri- gae 1792. 4. oflendit, ob nexum fententiarum defideratum, lefu Siracidae Panareton nec effe librum abfolutum, nec farraginem mifcellanearum gnomarum, nec fragmentorum di- verforum congeriem fortuitam ; fed perueniffe ad nos fub ifto nomine materiem operis ali. cuius maioris, defcripti quidem et coepti, non item perfecti: Siracidem, ad exemplum colle- lionis Prouerbiorum, γνωμας fapientum, in illis non ex(lantes, aut poflea cognitas, alia ra- tione collegiffe, fed, antequam abfolueret opus, mortuum effe, et feriorem auctorem illam- collectionem ad finem perduxiffe omnesque reliquias antiquioris aetatis, etiam poemata, re- cepiffe. Harl. II. Editione: et. Interpretes: Ecclefaffici. Ne dicam de bibliis graecis, in quibus Sirachides, vt notum eft, legitur, quaeque fu. pra cap. 13. $. 6. reccnfui, eximias huius libri graecas vel graecolatinas editiones debemus 1) Joach. Camerario, Bafil. 1551. 8. D. et cum latina cius verfione ac notis Lipf. 1568. 8. [ita tamen, tionem in Aegyptum fe contuli(fet, autumat. Pfrif.) "Tot eruditorum virorum diffidia vnico vocabulo praeuenire fcriptor potuiffet, ἢ ipfi hoc vifum fuiffet tanti. ἢ) Gottl. [l'ernsdorf in diff. quod liber fapien tiae ct Ecclefiafticus pro Canonicis non fint haben- - di contra G. Arnoldum, Wittemb. 1702. tueri vi- deter fententiam, non ex(titiffe vmquam textum hebroicum ; fcd argumentis, quae plus fuci, quam veritatem redolent. Pfeiff. Τ οἱ. 117. k) De Ecclefiaffici titulo vide P/alef. ad Eufcb. p. 42. Stephani le Moyne not. ad varia facra pag. 938. 70. Andream Bofium fchediafmate de noti- tia fcriptor. ccclefiaft. cap. τ. Phil. Zac. Hartman- twm de rebus geftis fub Apoft, p. 57.-et Fabricium in prolegom. ad Eccl. ὁ: 1. ἢ Contextui graeco, dcí(:ripto ex editione Com- plutenfi ; quae Camerario praefat. p.n. puriffima omnium videbatur, adiectae funt adnotationes, diuerfae ab iis, quas habet editio graeco - latina. Yy yy Haec 122 Lib. III. c. XIV. olim XXI.X. ECCLESIASTICI EDITIONES Vol. 1T. p.730 tamen, vt latina verfio fingularem libellum, cum notis fuis, conflitnat, et 1567. demum confecta fuerit. Pfeif.] 2) 16. Drwfo, qui ad hebraismi rationes plura reuocauit, verfio- nem nouam et notas addidit, Romanamque editionem cum aliis contulit, variis etiam lectio- nibus a Tac. Kimedontio 2 ad Camerarii ἔκδοσιν e. MS. codice ") notatis Franeq. 1596. 4. 3) Dau:di Hoefthelio, qui Ecclefiafticuin edidit, graece recenfitum ad vetufliffimas membra- nas biblioth. Auguftanae, et quatuordecim praeterea exemplaria, tum MSS, codd. Palatinos, tum varios editos, addita veríione latina Vulgata ex.edit. Romana et fuis notis, Auguflae Vindel.1604. 8. Hoefchelii editio graeca cum eius notis exflat quoque in Criticis Sacris Angli- canis, Francofurti et in Belgio recufis, adiunctasque habet animaduerfiones Claudii /azuelli, "Seb. Cafiellion:s, lo. Drufü et Hugonis Grotii. Drufii editionem verfionemque, fed fine notis, recudendam dedi Lipfiae 1691. 8. quum Ecclefiaflicum graece et latine ederem, iun- cum Tobiae, Iudith, Orationi Manafífeae et libro Sapientiae. Prodierunt etiam libri Apo- cryphi V. T. et in his. Ecclefiaflicus graece Antwerpiae apud Plantin. 1584. 4. et. Francofurti 1694. forma octaua maiore. [De his editionibus, quarum illa Complutenfe, haec Roma- num exemplar fequitur, nec non ea, quae Antwerpiae ex officina Plantiniana prodiit ann. 1575: 4. fed vix dimidiam partem librorum apocryphorum complectitur, confer 4. G. Ma- fihi biblioth. facr. part..I. cap. 4. pag. 428. — Poft haec libri apocryphi-graece feparatim editi funt, Halae.ann. 1711. 8. et ibidem ann.1749. 12. Haec editio ducla eft e Breitingeniano exemplo, de quo füpra.dixi ad $. 6. cap. XIII. Illam G. 7. Henckius curauit, ita, vt loco praefationis adderet infrodu&lionem ad libros apocryphor I7et. Το, quae deinde auctior fepa- - ratim prodiit ibidem ann. 1718. 4. . Vid. 4. C. Joli biblioth. hebr. part. If. pag. 193. et part. IV. pag. 43. Praeterea libri apocryphi inferti funt norinullis editionibus hebraicis Veteris et graecis Noui Teflamenti, e quibus nonnifi vnam, Parifienfem, Car. Franc. Hubiganti, com- memoratu dignam iudico. | Hic enim Liblüs hebraicir, quae cum notis criticis et. verfione. lati- na ad notas critirar faBla. edidit ann, 1753. quatuor voluminibus, formae. maximae; adiecit libros graecos, qui Deutero - Canonici vocantur, fequutus editionem Romanam, eosque non folum verfione latina et notis, fed etiam prolegomenis, lectu dignis, illuflrauit.. Scharf. [Pro- dierunt etiam cura Chr. Reiuertii tamqnam pars bibliorum quadrilinguium , volumen fingu- lare eficientes, Lipf. 175:. fol. fecundum editionem Grabianam, cum verfione latina vulgari et Seb. Schmidii, ac germanica Lutheri, adiectis variantibus lectionibus et notis pauciffimis. Pfoff.] -Rcliquarum indicem videant, quibus lubet, apud Mafchium 1. l. p. 430 et 433 fqq. Scharf] —Graecolatina Ecclefiaftici editio cum verfione et notis Matzhiae Bergii, Brunfuicen- fis, Helmfl. :58o. et Lubec. 1591. 8. Fabrir. 'Textus graecus mire in editionibus difcrepat, ncc vulgata latina ipfi et fibi ipfi per omnia concinit; quin et patrum citationes a graeco, d hodie * drino faepius conuenire, monet 7. E. Grabius prolegom. ad tom. IV. verfionis feptuaeintauiralis cap. III. δ. 3. vbi de Drufiana et Hocfcheliana edi- tione Ecclefiaftici differit, atque fe vtràque mul- tum adiutum effe -narrat. Ibidem $. 6. oftendit, quos codd. MSS. Ecclefiaftici et Sapientiae Salo- Haec enim μος ποὺς ornata prodiit, fi fides ha- benda eft inícriptioni apud AJ. G. Majfchium bibl. ἔλεον. part. L cap. 4. p. 434. Ex eodem libro (pag. 431 εἰ 435.) didici, vtramque editionem Csmera- rianam iisdem locis et eadem forma repetitam ef- fe, graecam, ann. 1555. et graeco -latinam, ann. 1572. Scharf. m) Vide Drufium ad Sir. XX. 6. 5) Codicem hunc Heidelbergeníem cum Alexan- monis confuluerit. praeter Alexandrinum, e quo, vt fupra dictum e(t, libros apocryphos V. T, vna cum canonicis edidit. Scarf. Vot. IT. p. 730 P 731 ET INTERPRETES .Lib.IIIc. XIP.olim XXIX. 433 hodie ex(lat, valde recedunt. - Pluribus id demonflrauit Bem. Bendtfen in fpecimine exercitt. criticarum in V. T. libros apocryphos, Goetting. 1789. vid, len. Allg. Literat. Zeitung 1790. nr.570. Pfij. Praeterea, vt 74. G. JMaf:hiur biblioth. facr. part. I. cap. 4. pag. 431 fq. narrat, Eccle. fiaflicus graece prodiit Argentorati ann. 1628. 8: Lipfiae ann. 1682. 8. recufus ad exemplar lYoach. Camerarii, et Halae ann. 1676. 4. cum 140 difpcfitionibur Ποία. Melchioris Stifferi, et variis L&ionibur e diuerforum exemplarium collatione decerptir. | Sed de his editionibus et variis lectionibus, poflremae adiectis, quae dicam, non habeo. Sikarf. Gratrir elegir Ecclefiaflicum reddidit Paulus λυ] εἴπ: *) Plauenfis, difcipulus Melanch. thonis: vnde Melanchthoni metaphra(in hanc tribuere videtur Antoniüs Teiflierus vir clarif; in elogiis Thuaneis. Prodiit Dolfcii Sirachides Lipfiae ann. 1571. 8. apud Io. Rhambam. [δ] Latinis elegir complexus efl eumdem librum 70. Lorichius Hadamariur, lngol(tadii 1515. et centum amplius annis poft Martinus Nef/zliur Emdae 1654. 8. 70. Serkervvitzii para- phrafis poetica lucem vidit Bafileae apud Oporin. 1556. 8. et Henrici. Hermanni. Lippiani, Lipfiae 1586. 8. Ξ Germanico carminz tranftulit Magdalena: Ηαμπιοίογία., Ratisbonenfis ann. 1571. ac 1578. et Norimb, 160g. 12. tum Jo. Zidebrandur, Halis Sax. 1662. 8. Alii interpretes [afini, praeter veterem Vulgatum, qui pro/a reddiderunt, ex(tant quam plurimi, Camerarius et Bergius, fupra laudati, tum J"iforinur Strigeliur,' qui et notas addi- dit, Lipf. 1571. 8. Zuflus item Zonar, et qui vniuerfos facrae fcripturae libros interpretati fuut Complutenfes, (quos in Sirachide fequuntur editiones Bafileenfes graecolatinae,) Santes Pa- gninus Lucenfis, tum Flaminius Nobilius, Arias Montanus, Sebaft. Caflellio, et Seb. Schmi- dius ὁ μακαρίτης : vel qui Apocryphos libros, vt Petrus Cholinus, in bibliis Tigurinis obvius, et, cuius vetfio in Rob. Stephani opete biblico comparet, Claudius Baduellus, et Francifcus "unius; vel qui veterem vulgatam verfionem intzrpolarunt, l(üdorus Clarius, "Thomas -Malaenda , Lucas Ofiander et Paulus Eberus. ; Germanicae verfiones vel e Vulgata concinnatae funt, vt quae ante D. Lutherum pro- diere in lucem, aut in Romana eccle(ia compofitae fuere a Io. Dietenbergio, Io. Eccio, Melchiore Brunio, Cafpare Vlenbergio: et theologis Moguntinis: aut vero e grzeco funt de. riuatae, vt D. Lutheri noflri, (qui tamen et ipfe e veteri latina frequenter loca quaedam ver- fioni fuae inferuit;) "T'igurinorum, Io. Pifcatoris, et verfio noua germanica Ecclefiaflici, cum notis criticis haud contemnendis edita, Halae Sax. 1706. 8. fub nomine quorumdam f. Ícriptu. rae fltudioforum. Fabric. His iam addendus eft 4. JP/. Lindius, qui Iefa Sirachidae ethicen, ger- manice verfam et notis illuflratam, edidit Lipfiae ann. 1782. 8. Cf. I. C. Doederleinii biblioth. theolog. fclect. part. TI. pag. 721 fqq. Scharf. — Nouiter vertit 4. Z. Onymus, Würceburgi 1186. 8. optima quidem cum diligentia criticen textus curans; verfionem tamen fine notis et rationibus criticis exhibens. conf. len. Allg. Lit. Zeit. 1789. nr. 6o. δέει.) E Lutheri ver. fione in idioma inferioris Saxoniae, in Suecicam , Danicam, et Belgicam translatus eft lin- Yyyya guam: o) De hoc Do/frio, medico et confule Hallenfi, cet, Tfro. Crenii àánimaduerfiones philologico -hi- qui ann, 1589. diem fupremum obiit, vide, fi pla- ftor, parte HI. p. 234 fq. et parte XI. p. 187 (4. 4. Lib. III. c. XIV. olim XXIX. | ECCLESIASTICI Vol. I. p. 7319752 guam: licet praeterea Sueci, Dani, Belgae, vt nunc Eflhones quoque ac Liuoni, habeant et;translationes, ad graecum fontem exactas. In Polyglottis Londinenfibus exflant verfiones Ecclefiaflici Syriaca ") et Z[frabica. cum latina finzulae verfione. — Exftat ibi et vetus vulgata et recens Flaminii Nobilii latina. interpre. tatio. In Syriaca vero et in vulgata veteri quaedam hinc inde aliter et interpolata leguntur, interpretibus, vt fit, quaedam de fuo vel ex aliis locis, vel ex Salomone adiungentibus. Fabrir. [Eft haec fententia P. D. Huetii demon(trat. euangel. propofit. IV. pag. 425. edit. Lipf. haud dubie praeferenda coniecturae parum probabili Petr. Sabaticri, qui dilfenfionem inter verfio- mem graecam et latinam vulgatam ex eo ortam elle putat, quod haec proxime ex Hebraica fonte manauerit pag. 390. etfi libros Sapientiae et. Eccleffaffici ab Hieronymo, qui, vt inter omnes conflat, primus Latinorum adgreffus eft ex Hebraeo vertere libros Vet. "Teflamenti, translator fuiffe vel etiam emendato; effe diferte negat pag. 389. tom. 11. biblior. facr. lat. verf. utiq. Scharf ] . Habentur et Z/nglicae verfiones, et 7rand'cae; tum Hiberniza, et Finnica Aefchilli Pe- traei, et Io. "T'ornaei, Botbnienfis, Lappica; Polonitac [1] quoque celebrantur, tum aliae, tum Yefuitarum Iac. Wieci ct Iufli Rabi: Z7ungaricae praeterea ac BHohemicae et Slauonica atque Ruthenita, fiue edita illa in bibliis ann. 1581. fol. fiue quas ad editionem paraffe nuper dicun- cuntur viri laudatifmi Erneflus Glück et Elias Kopyewifius: denique Zrmenica. Fabric, Armenicam librorum apocryphorum verfionem , cum e graeco fonte manauerit, non con- temnendam efle puto. — Sed Ecclefiaflici verfionem , quae exflat in bibliis Armenicis, cura V ftani editis, Amflelodami ann. 1666. 4. e latino confectam effe conflat, | Vide 4. G. Mojtáii biblioth. facr. part. 11. vol. F. pag. 173. Quare valde dubito, an huius inagis habenda fit ra- tio, quam verfionum orientalium recentiorum , quas idem Mujfchius cominemorat 1. ]. fect, 11. pag. 108. 2:0. εἰς. Nam in re critica quidem quis vfus earum fit, non adparet. De he- braco- germanicis Ecclefiaflici verfionibus, [quae prodiere Amflelod. 1660. 12. Furthae 1695. 8. et Amflelod. 1712. 8. quae vltima ex bclgica verfione translata eft, P/riff.] adiri poteft J. C. Wolfii biblioth. hebr. part.I. pag. 257. part. IL. pag. 200. 457. et part. Ill. pag. 157. δίκη. i Hifpani variis dialectis, Caflellana, Valentina etc. verfiones a longo iam tempore ha- buerunt, vt notauit Fyiderieur Furiu: Coriolanur in libro, quem Bononiam *) profcripfit, pag. ur. ne dicam de translatione Hifpanica Cafiodori de Reyna, Cypriani de Valera etc. Lfitanizam nullam vidi. | Ga/ Cantabricam olim habuerunt fiue Vafconicam , tum Catalo- nicam. Nin de recentibus dicere. nihil adüinet, quas vel romanae ecclefiae addicti Lugdu- nenfes et Louanienies, praeterea Parifiis Renatus Benedictus, Francifcus Beífeus et Francifcus Frifo, ac nouiffime Ifaacus de Sacy ") ediderunt, vel e Proteflantium numero Sebaflianus Cafl:llio, p) Ab hac quantum diftet Syriaca Eccl«fi»(tici verfio, quam in codice Syro. Hexaplari Mediola- nenfi, notis Hexaplaribus inftructam, fe vidiffe nar- rat I. G. C. Adierus itiner. bibl. crit» p. 197. nunc quidem quum adhuc memo fpecimen verfionis iftius protulerit, ignoramus, | [.- codice ille Syro- Heraplari vide fupra. — Adleri et aliorum, qvi de codice illo Syro-Hexepleri expofuerunt, libros fupra laudaui ad cap. XII. δ. 12. Scharf. 4) Prodiit liber Bafileae 1556. 8. r) Nomen verum eít Ifaac Louis le Maitre, Ifiacus Luasvicus le Maitre de Saci. Conf. 7. M. Pfaff introdu&. in hiftor. theolog. literar. part, 1. pag. 123. Scha:f. Vol. TL p. 732 733 INTERPRETES Lib.1Il.c. XIV. olim X XIX. 25 Caítellio, Io. Deodatus et Geneuenfes, a variis deinceps recenfiti et interpolati, ac recens ad- modum fingulari (ludio Dauidis Martini. Jtalicae verfiones notae funt Nic. Malermi, Veneti, abbatis Benedictini, Antonii Brue- cioli et Io. Deodati. — Nam quae tempore Sixti V. ann. 1589. Romae typis exfcripta efl 7), mox iterum fuppreffa fuit. Iam eos paucis iuuat referre, qui notis, animaduerfionibus et ceminentariis Ecclefia. flicum illuflrarunt, praeter eximios illos, quos ante memoraui: vel quorum in vniuerfos aut plerosque libros biblicos induflria enituit, vt funt e noflris Oüiander, et χαλκέντερος Ca- louius, e reformatis Conradus Pellicanus et Paulus T'offanus; e romanae ecclefiae fociis "Menochius, TTirinus et Corn. a Lapide, Antwerp. 1634 et 1563. fol. atque his antiquiores, Nicolaus Liranus, et gloffae ordinariae atque interlinearis auctores, Strabus Fuldenfis et An- felmus Laudunenfis , Dionyfius praeterea Carthufianus, et Hugo, cardinalis. Fabri. Vnum addo Jugu//inum Calmetun, quem C. M. Pf:ffus introduct, in hiflor. theolog. litter. part. I. pag. 158. reliquis commentatoribus pontificiis praeferendum effe cenfet. Commentarii eius in omnes V. et T. libros primum francice feripti (vid. Boerner. biblioth. pag. 53.) deiude lati- ne veríi a Z. D. Manf prodierunt Lucae 17:0 — 1732. tomis IV. fol. et Venet. 1730. 8. voll. fol. Porro de Zugu/fivo Calmeto (Édmundum Calm. vt femper Hubigantus, plane ignora- mus,) haec notat Le Long biblioth. facr. pag. 661. Commentarius litteralis in vniuerfam fa. cram fcripturam 23. voll. (in quolibet praefiguntur 3. vel 4. differtationes varii argumenti) gallice, in 4. Parif 1707 —1716. — Eaedem diífertationes feorfim editae, quae prolegome- norum inílar haberi poffunt, gallice, 3. voll. in 4. ibidem 1720. Conf. J/ol/ii biblioth. l:cbr. part. IV.. pag. 63 fq. Scharf. Ex vetuftioribus Ecclefiae doctoribus nemo Ecclefiafticum integrum, vel maiorem eius partem, commentario aut homiliis efl interpretatus, licet argumenta eius compendio referat Athanafius iunior, Euthalii aequalis, in fynopfi fcripturae f. et in loca quaedam fingula ex- flent homiliae Ambrofii, Auguflini etc. : Rabani Mauri*), (qui octingentis et quinquaginta poft Chriflum [(P] annis floruit,) expofitio Ecclefiaflici libris X. ad Otgarium, archiep. Moguntinum, Parif. 1544. et inter ope- ra Colon. 1627. fol. Alexondri οὐ Alexandria ord, minor. (Romae ann. 1315. fepulti) et Io. Alerii, Carme- litae, commentarius, dubito an editus. Robtrii Holkot (circa. ἃ. Chr. 1340.) lectiones, in prima feptem Ecclefiaflici capita Oxo- nii habitae, prodierunt cum eius lccturis in Canticum canticorum Venct. 1509. Cornelii Zanfenii, Gandauenfis, commentarius. Louan. 1569. 4. Antw. 1654. fol. Pauli de Palatio, Colon. 1593. 8. | Yyyy 3 Οϑαυϊαπὶ $) Vide quae Gregorius Lcti in vita Sixti V. t) Ante Rabanum in Penerabilis B/dae Opp. tom. II. p. 599 fq. et Wagenfcilius iu telis igneis tom. V^ fragmenta quaedam in Ecclefafl. cx- Satanae pag. 25. ad "ow q:6 Lib. 1II.t. XIV. olim XXIX. :SENTENTIAE BEN SIRAE Voll. p. 733 734 O&tauiani de. Τα, Neapolitani, foc. Icfu,. in-primora ΧΕΙ fre lpgn. 168. ce lon. 1629. fol. » Joh. Lorii comment. in Sapient, et, Ecclef. Cols. aan, Io. dc Pina, Madritenfi is, commentarii, quinque tomis, Ὁ 'Lugd. 16:658]. fol. Oliucrii Bonartii, Iprenfis, commentarius. Antwerpiae ann. 1634. fol, Saluatoris de. Leon expofitio et illuftratio in prima. XV. we miriyra 1640. fal Pitri Gorfíi explicatio Parif γδς 4: 8 IBI Zlphonfi de Flores, in caput XXIV. Antwerp. 166i, fol. Cafparis SanGiii in capita primora XXIV. et Francifci de Cela iuediritn commenta- rium memorat Philippus Alegambe. His accedunt:e Gallis, recentibus Sirachidis ;lafrapocibus! Boffüétus: μι τ χε» Melden. ἧς. 'et variis policiffinis fcriptis notiflunus Dellegardeus, T. Breuem, quoque * Ecclefiaflici explicationem Dauid Chytraeus dedit, quae TN finiplici vice recufa eft, vt omittam alios, qui fententias Sirachidis in locos communes digefferunt, vti Lucas: Gcierbergerus et Io. Koenikenius, Car. Lud. Stromeycr , Vlm. 1718. et Steph. Barta Ien. 1725. vel qui eontulerunt cum diclis Ecclefiaflae ac libri Prouerbiorum et Sapientiae, vel qui gun ad populum habitis, explanarunt, aut lingua vernacula germanica illuflra- furi, V Cafp. "HANC igi 1552. ') 70. Mathefius 15986. Eramuus Sarteriur 1575. Frid. Rothie 1587. G ieorg. Edelimamm 1591. Cafp. Hoflerus 1599. Iac. Stoetkerus Y616..— Efi. Lauterbach. 1619. Jo. Lajftnius τόδε. Luc. Frid. Reinhardur 1666. Gottfr. "Arnold. 1706. et alii, 3 Suntentiae Ben. Sirae ") wvo 18 In libro Sthiebet Gehuda, quem latine edidit Gentius, Ben Sira dicitur vixiff poft Au. guftum imp. Sed hoc arguhientó qui vteretur ad démonftéahdüii diuerfos effe lefum SSi- rachidem et Ben Sira, fiue filium Sirae, leuiffimo vterétur. — Peffini enim temporum iofa- 'tores funt recentiores ludaei, Itaque Dauid Ganz in fuo Zemach Dauid pag. 65 fq. audacter eosdem facit, dientiente quidem Guil. Hehrico L7orflio in notis, Drufo ad Ecclefiaftici cap. XXV. 28. (qui tamen IIT. 23. quaeft. Ebr. aliter fenferat,) et Nic. Serario ad Bonifacii epift. x. fed cov(cntientibys plurimis aliis. inter Chriflianos viris doctiffimis, Chriffophero Cartwrigh- fo, qui in Mellificio hebraico V. 13. pag. 3126 fq. Ben Sirae fententias, a "'halmudicis lau- datas, confert cum dictis Ecclefiaflici, | Hugone Grotio a Ecclefiaflici cap: VI. 6. Cornelio Bonaüentura Beriramo, 'qui cap. $. Lucubrationum Franckerithalenfium | teflatur, fe in Ec. clefi4flico enucleando et reuoluendo atque cum quibusdam aliis libris Fabféitdp quam ad- curatillime elaboraffe, Hottingero, Huetio aliisque, quibus haud inuitus accedo. Fabric. His 9) Conf. de Huberini libro D. Goezii, praefu- t) Memora'ur etiam quidam Rabbi www in ex- Iis digniffimi Lubecenfis, bibliothecam mortuorum — cerptis Gemar. tractat. Chagigah , quae nuper edi- IL. pag. 62. et de Mathefii in Siracidem homiliis dit Hottingeri nepos p. 40. Fabric. Conf. 7. C. vitam eius, a Io Balthafare Mathefio, paftore Broc- — ///o/fíi biblioth. hebr. part. 1. p. 263. et part. II. wicenfi, fcriptam, p. I71. P. 871. (p. 706.) Scharf. Vel: TL. p 7149 735 SAPIENTIAE LIBER Πἰδ. 1177. ε. XIV.olm XXIX. 10] His addendus eft Z. C. JV/offus , qui de hoc libello, eiusque editionibus, codd. MSS. et νεῖ. fionibus latius expofuit biblioth. hebr. part. I. pag. 261 fqq. et part. lI. pag. 157. Eodem au- élore part. I. pag. 262. cditio Veneta, quam Fabricius infra commemorat, prodiit aun. 1544; pro quo 1554. operarum errore fcriptum eft apud Bartoloccium 1. 1.: Scarf. Sententias Ben Sirac XLIV, ordine et numero duplicis alphabeti cdidit et prioribus XXII. hebraicum Perufch fiue explicationem , nefcio cuius aucloris, adiunxit Paulus Fog/ur, qui €tiam vertit latine. "Titolus libri efl: Sententiae morales Ben Sirae, vetuffiffmi auforis hebraei, qui a Judacir nepor Hisreiae prophetae fuiffe creditur, cum fuccintio commentario. — Tobias hebraite ctc. lnae 1543. 4. Hinc fententias, omiffo hebraico commentario, vulgauit cum verfioge et notis fuis 70, Druftur Franeq. 1597. 4. cuius editio in criticis facris Anglicanis efl recufa tomo VIII. pag. 1869 fq. edit. Lond. — Critici facri, vt.notum eft, deinceps in Belgio et ἃ Francofurtenfibus funt recu(i. — Exflant praeterea fententiae illae etiam Tatine in Cornelii tine edito, fubiunclae. — [Pofl haec Ben Sirae fententiae hebraice et latine cum expofitione He- braeorum ex verfione latina Pauli Fagii adiectae.funt [bris 111. de vifa et morte Mofis, quos Fabricius cum aliis fimilis argumenti libellis edidit Hamburgi ann. 17:4: 8. Scharf.] lulius. Bactoloccius part. 1. bibl. Rabbin. p. 683. meminit editionis hebraicae Venetae ann. 1554. 8. Sed exflat et alia, antiquior reliquis omnibus, .CPolitana, quam olim habuit Mun(ílerus et deiude Buxtorfur, qui in fynagoga ludaica cap. 4. de fpectro Lilith agens, pertinet huc, inquit, Aifforia, quae legitur in Ben [] Sira, non illo, quem do&liffmur Paulus Fagius lati. ne redditum exceudi curauit, fed £o, quem ludaei ediderunt, ΕἾ meum quidem exemplar CPoli efl excuf' im, et illud ipfum, cuius. mentionem facit Sebaffianus Munfterus fub finem [uae cormographiae latinae, ex quo hiff.riam illam Ebraizam, de Pr.ffegiani ditione, ad extremum librum. cdnexam, hauft et depromfit , illudque mihi de, Iudaeo in vicinia, qui ex JMiunfleri bibliotheca habuerat, emi. — Munflerus enim Bafileae linguae Ebreae profe[for fuit, ibidemque fepsltur quiefcit. Ydem Buxtorfius in bibl. Rabbinica teffatur, in illa editione multa fabu. lofa de fapientia Ben Sirae poft fententias eius morales adfperfa legi: ineffe ct alios tractatus plures, quos ibidem recenfet. [Apologum Ben Sirae vertit germ. Paulus in Memorabiljen P. I. p. 179.] " III. Ecclefiaflicum excipiat SAPIEN' TIAE liber, qui non minus quam ille Panare- tus ^) dictus et Salomoni *) regi tributus fuit οὗ a/iquam eloquii, vt ait Auguflinus, fiilitu. dinem. — Alcuinus: Tres Salomon libros mirabilis edidit auEfor, His. duo iunguntur per Paradigma libri. Quorum quippe prior Sapientia dicitur alma, ANotatur Iefu nomine pofterior. s Librum t?) Vide Cotelerium ad. Clementis Romani buentium, collegit Serarius ad S. Bonifacii epift. I. epiít. L cap. 57. tom. I. patrum apoftol. p. 178, Similiter et Prouerbia et Ecclefiaftes veniunt ipfis x) Veterum loca, Ecclcfiafticum Salomooi tri- titulo Sapientiae. 128 Lib. HI.c. XIP.olan XXIX. SAPIENTIAE SALOMONIS Vol. ΤΠ. p. 755 736 Librum, Salomone dignum nec cum vllo quocumque fcripto humano comparandum, vocat lo. Gregorias, Anglus, praef. ad obferuationes in aliquot loca f. fcripturae. — Salomoni etiam tribuere non dubitauit Nic. Hieronymus. Gundlingiur obferu. Hallenf. V. r3. — Huius enim fe auctorem diatribae profitetur in hiftoria philof. moralis part. I. pag. 73. ) — Sed prae- ftantiffimum lectuque ac memoria digniffimum libenter profiteor; Salomouis effe, num- quam mihi perfuadebo, librum ludaeis ignotum, et, antiquis etiam fcriptoribus Chriflianis doctiffimis confitentibus, fub Salomonis perfona a pio aliquo et erudito viro compofitum: quicumque etiam is fuerit ὁ τὴν πανώρετον σοφίαν εἰς αὐτῷ πρόσωπον ἀναϑεὶς , vt loquitur Eufzbiur ΧΙ. 7. Praeparat. Ευδπρεὶ.. Scripfife autem poft Iudaeos, a σεπεῖδυς iam fubiugatos, patet ex eo, quod memorantur ipfi cap. XV. 14. οἱ ἐχϑροὶ τῇ A8 καταδυναςεύοντες αὐ- vov, vt omittam, cap. IV. etc, alludi ad recentiora longe Salomonis tempore Graecorum facra per voces [U] «eQavnQoeeiv .. βραϊβέϊον, πρυτάνεις. πομπεύειν, ἄϑλα,, ἀγὼν etc. Neque rem conficit, quod Salomonis perfona auctor orat capite IX. — Perinde enim fit in Pfalterio Salomonis, quod vulgavit Cerda, et in teflamento eius adhuc inedito, quae duo fcripta ne- mo fobrius Salomonis effe contendet. [Conf. Fabririi codic. pfeudepigraph. Vet. T'eft. part. I. pag. 1047. Pfalterium Salomonis exflat ibidem pag. 917 fqq. Scharf.] ^ Quemadmodum igitur fub Sapientiae Salomo, ita fub Salomonis perfona loquitur auctor huius libri. Sic fub Timothei perfona fcripfit Saluianus. Malo enim cum hoc illum conferre, quam cum impofloribus, qui falfis nominibus decipere lectores fuos voluerunt 5), vti Hetrufcarum futor fabularum, fiue antiquitatum fub Profperi nomine: id ifa fio ego Pro/perur, et pfeudo- Clementinorum fcriptor: Ego Clemens, Ego Petrus, Nos Apofloli, ac fimilia. Nec vero erediderim, quod auctor voluerit credi a lectoribus fuis Salomo, fed aliquis diuinae fapien- tiae Salomoneae, vt Sirachides in prologo dicitur, ὀπαδὸς atque /z&afor, perinde vt Sal- vianrs numquam voluit exiflimari, libros fuos a T'imotheo effe fcriptos, difcipulo apoftolo- rum; fed fatis ipfi fuit, fub nobili hac perfona delituiffe, — Ecquis vero demum fit fcriptor, pulcerrimi et aurei libelli, nemo adfirmare certo poteft. Nam quod PAilonem quidam vo- lunt, illum Alexandrinum, cuius fcripta plura leguntur, vt contendit 70. Coflabadiu; li bello fingulari, quem edidit Bredae 1648. 12. perfpicue falfum effe opinor, et veterum te- ftimoniis ac genio fcriptorum Philonis contrarium. Pro antiquiore ^^) recte habent, qui Philoni alicui tribuunt fenieri. [His (poft Paino/dum in cenfura libr. apocr. pracl. XXII. et Worniderfium dif. fupra ad Siracidem citata, Buddeum introd. in phil. br. pag. 77. 8t. et Dan. y) Contra Gundlingium di(putat Laur. Rein- hard diff. qua librum Sapientiae non effe canoni- cum, neque a Salomone confcriptum probatur, Witteb. i719. Fabric. Librum Sapientiae Salo- moni vindicandum effe, praeter Huctium et alios, de quibus vide Fabricii prolegomena ad hunc li- brum, etiam Hubigantus contendit, verum ita, vt ipfum quidem Salomonem nouem priora capi- ta hebraice ícripfiffe, fed interpretem graecum reliqua de fuo addidiffe coniiciat, ct omnino li- brum hunc integrum nunc exftare neget. At ve- hementer vereor, vt re&te refutauerit argumenta, in contrarium addu&a ab Edrm. Calzieto , contra quem de auctore libri Sapientiae late difputat pro- legom. pag. 2 fqq. ScAarf. z) Confer, fi lubet, alia exempla apud 7o. Rainoldum de libris apocryphis praelect. XX, XXI. XXII. a8) Io. Drufius de Henocho cap. XI, Sapien- tiae auRtorem fuiffe putarem Páilonem, non iunio- rem , qui Caüi tempore vixit, fed feniorem , qui vixit fub templo fecundo et librum fcripfit de ant- ma, qui menioratur in libro Iuchafim. Fabric. [Hoc incertum efle, monet 7. C. /l"olfius biblioth. hebr. part. 1. p. 975. vbi, vt Fabricius, fatetur, fe ignorare auctorem libri Sapientiae. (Scliat/ 1 : ΓΝ 3 V4. p nó ——— EDITT. ET INTERPRETES Σύ 111. XIP.olm XXIX. q:9 Dan. Solthesium in dii. de auctore libri Sapieutiae Philone potius Alexandrino quam feniore, Regiom. 1739. abr.) nuper acceflit Sim. de Magifirir apolog. fententiae patrum de feptuagin- iain P S ANTE ἀν ἐδ d τὸς ὸ SE aids PB tauirali verfione p. 463 — 469. vbi Fabricii fententiam de Philone, cuius Iofephus, Clemens Alexandrinus et Eufebius mentionem faciunt, ita refellere conatur, vt, collatis in:er fe mul- tis verfionis feprüzgintauiralis et libzi fapientiae locis, oftendat, Philonem illum tamquam Helleniftam LXX. interpretes imitataum effe non minus in hoc, quam in aliis libris, quos : hber. Menu hic commemorare nihil attinet. Deinde hunc librum ante Ecclefiaflicum Sirachidae con- fcriptum, et, quia carminis lege Saloino loquens inducitur, Sepienfiam Salomonir adpel. latum effe docet. Verum etiamíi concefferim, hunc non male difputare, omninoque vel , P propter antiquitatem non improbandam effe opinionem eorum, qui librum Sapientiae Phi- loni cuidam, iudaeo, tribuant, in eo certe vehementer errat, quod Hieronymum auctorem fententiae fuae laudat. Hic enim, dum in praefatione ad libros Salomonis ita differit: fe- cundur (pfeudepizvaphus, qui Sapientia Salomonis infcribitur) apud Ffebraeos. nurquam eff : ΤΥ ΡΤ Ρ qns : quin et ipfe fHiur gramczm eloguentiam redolet, et nonzulli [zriptorum veterum hunc effe Iudaei Philonir adfirmant, non de fua, fed aliorum. opinione loquitur, et Philonem, Iudaeum, com- memorat, qui vtrom fenior fit, quem If. Voffius et P. D. Hurtiur demonf(lrat. cuangel. pro- pof. IV. pag. 418 fq. interpretem graecum huius libri fuille opinantur, an celeberrimus ille Alexandrinus, vt L. Ca^pz!/o not. crit. ad ἢ. l. pag. 562. Fabricio prolegom. in Sapient, pag. 236. et I. ΠΗ. Fabro proluf V. fuper libro Sapientiae pag. 5. videtur, non liquet. Quantum autem eiasdcui Fabri coniecturae de Zorobabele, auctore libri Sapientiae, tribuendum fir, ad. parebit ex iis, quae deiaceps dicam. Scharf.] Verum quis ille Pao fenior, dicere vix pof- fum, quum abfurdum fit de Philone fufpicari, quem de Iudaeis quacdam fcripfifle aiunt To- fephus, Clemens, Eufebius Eum enim Ethnicum conílat fuifle ec Pythagoreum. — Ni- mis quoque acutum efl, quod nonnulli, quoniam 7», h. e. amabilis Salomo dicitur 2 Samuel XII. 35. et R. Azarias Philonem, Tudeeum, vicillim in fto Meor Enajim non y»5 fed zv» adpellat; hinc concludunt, fub Philonis nomine ipfum latere Salomonem. A P£i lone, presbytero, graece conuerfum ait 7f. Zoffur libro de LXX. interpretibus pag. 596 **) ne- que ex ἀεύγασο conuerfum abnuerim ^), etfi füilus graccam eloquentiam 44) redolere vifus eft bb) Grotius in praef. ad Sap. Hebraei hominis babele graece redditum effe ab interprete valde opus vocat, qui vixer:t poft tempora Efdrae, aute do&to et ingeniofo, inductus locis nonnullis, e tempora Simonis, pontificis. Cornel. a Lapide ad quibus, vt ipi quidem vidctur; adparet, fyria- tempora Ptolemaei Philadelphi refert; Calmet ve- cam verfionem acquc ac graecam e chaldaeo con- ro ad tempora poft Antiochum Epiphanem, et textu confectam effe. Verum non Zorobabelem, graece fcriptum. ludaeum fcriptorem agnofcit fed Iudaeum Alexandrinum, qui graece fcripferit, Kleucker, eo tempore viuentem, quo Epicurceo- more philofophorum fuae aetatis, libri Sapientiae rum et Sadduceorum de materiali(mo et annihi- auctorem εἴς, et fyriacam verfionem e graeco latione poft mo:tem philofophumena vigebant fonte manal(fe, recte docuit I. G. Haffius in notis apud Iudaeos nobiliores, fiue cempore, Ptolemae- ad germanicam verfione: huius libri et append. orum. Pfif. obíeruation. δ. 3. 4. 5. et 6. vbi etiam fingulos lo- cc) Sic quoque Huctio et Hubiganto, item Scip. cos, quos Faber conie&urae fuae de origine íy- Sgambato archiu. Vet. T'eft. lib. IIl. p. 527. vide- riacae verfionis fauere cenfet, diligenter exami- batur, vt antea dixi. Nuper autem cl. Zofi. Melcít. παι. [Vlterius affe profequutus eft argumenta, Faber proluf. V. et VI. πριν libro Sapientiae pro contextu graeco in Magazin für bibl. oriental. coniecit, librum hunc, chaldaice (criptum, a Zoro- — Litteratur und gefammte Philologie, Regiomont. Fol. 111. EL odi ZL22z Wt. 130 Lib, 111. c. XIV. olim X XIX. SAPIENTIAE SALOMONIS Vol.IT. p. 7369 737 efl Hieronymo, qui fuo iam tempore nullum [I9] fe hebraicum exemplar reperire potuiífe eft teflatus. — Chaldaire Ícriptum viditle fe refert fcriptor recens R. Mofes Nachmanidcs Ge- rundenfis. Meminit etiam R. Azarias. Sed quae ex illo a Mofe producuntur, conueniunt cum verfione Syriaca, qualis ex(lat in polyglottis, illamque dialectum referunt, vt Βυχο torfio et Hottingero pridem notatum. | Quamobrem verfionem tantum ex graeco factam *'), neque eam valde antiquam vidit, qualis etiam eft Zfrabica, in iisdem polyglottis excufa, et e Íyriaco, vt videtur, concinnata. [Fabricium errare, monet 7, G. Haffius adpend. obferuat. ad german. libri Sapientiae verf. pag. 245. Srharf] Epiphanius vero, qui Ecclefiafticum et Sapientiam accenfet fibris siyneois, non hoc ipfo prodit, eos lingua hebraica carmine ad- ftrictos fuiffe, fed tantum in graecis, quos euoluit Epiphanius, codicibus fcriptos fuiffe in- flar Pfalmorum et librorum Salomonis per s/y'gc, cum fententia definentes 7^), non vna ferie et longitudine procedentes per totum volumen, vt in ceteris libris biblicis fieri confueuit. In Nicephori sjycuergice , Sapientiae numerantur 5/x/;, mille et centum, Ecclefiaflici bis mille et octingenti. Verfionem vulgatam latinam huius libi, quae exflat, Hieronymum auctorem non agnefcere, variis argumentis difputat Lud. Cappellus pag. 563. Opp. Poflum. Fabric. Diu ante Cappellum hoc monitum εἰ conflat a F/aminis INobilio et Ioh. Morino, cuius verba transfcribere non alienum videtur ab inflituti ratione. Hinc enim adparebit, quid flatuen- dum fit de plerisque libris apocryphis, quales nunc exflant in verfione vulgata. Sic igitur ille loquitur exercit. bibl. lib. I. exerc. g. cap. 1. δ. 11. ta translatio S. Hieronymi ex kebraeo vniuerfar ettlefar, vniuerfar bibliothecar a. mille aunir occupauit, vt antiquae {{π|’ Jtalae iranrlafionir corpur penitus interciderit , fuperfmtque tantum tat defiderandi operis in varür SS. Patrum lucubrotionibur fragmenta, nodo exceperit Pfalmorum librum, Maccabacorum virumque, Sopientiae quoque et Ecclefiaflici, Baruch etiam «t. aliorum forte vonnullar partes, de quibur nume non ef) difputandi loer, quae ex antiqua tola, qua ante S. Hieronymum et- clefía Itina vtebatur , in vulgata Hieronimiona reteutae et confervatae videntur. Conf. etiam Calmizti pcoleg. pag. 123. et P. Sabatieri prolegom. ad librum Sapientiae et Ecclefiaflic. pag. 589. toi. 11. et praefat. ad tom. IIT, bibl. facr. lat. vef. antiq. pag. 14 fqq. vbi Blanchinum re- fellit, qui e duobus fragmentis libri Sapientiae, in codice Veronenfi repertis, verfionem vul- gatam, quae nunc exílat in libris editis, nouam ab Hieronymo emendatam eíle, temere coniiciebat. Scharf. Bellatoris, 1758. part. 1, JJoederlinus in theolog. Biblioth. cam verfionem Iefaiae III, ro. praeterito, quod part HL p.810. priorem partem libri verfionem ex hcbraico translatam; pofteriorem alius plane auctoris opus effe putat. P/zif.] De chaldaico libro Sapientiae, cuius mox mentio fit,' Fabricio adfentiuntur 7. C. J//o/fius biblioth. hebr. part. II. p. 199. et 1 α΄. Haffiss l.l. pag. το5. Conf. 7. “4. Fabricii Cod. Pfeudepigr. V. T. vol. I. pag. 1o18. Sckasf. dd) Vide Lud. Cappelli opera pofthuma p. 562. Fabric. et Steph. le Moyne notis ad Varia Sacra p. 592 fq. qui notat, Sapient. II, ra. adludi ad grac- “οἱ longe aliud fonat, Hcbrseo. γε ῇ. ££) Ex eodem quidem fonte manaffe fyriacam . libri Sapientiae verfionem , quam habet codex Sy- ro- Hexaplaris Mediolanenfis, (vide fupra $. IL) fponte patet: fed quid interfit inter hanc et illam, quae inferta eft bibliis Polyglsttis Parifienfibus et Londinenfibus, nondum conftat. Scarf ff) Quemadmodum eos etiamnunc in codice Alexandrino fcriptos effe conftat, Con£. 7. E. Gra- bii prolegom. ad tom. IV. verfionis feptusgintaui- ralis cap. 1. $. 2. Scharf. Vo.ILp.;37073$ — EDITT. ET INTERPRETES Lib.III.:. XIV. olim XXIX. 43 Bellatoris, presbyteri, fexto pofl Chriflum natum faeculo.clari, octo libri in Sapientiam, Cafliodoro cap. 5. diuinar. lect. et Rabano Mauro in epift. ad Otgatium memorati, pridem perierunt. Bedae venerabilis in vnum et alterum locum Sapientiae commentatio exílat, in qua me- minit duplicis latinae huius libri translationis. Anonymi expofitio latina MS. in librum Sapientiae memoratur Lambecio lib. II. de bibl. Vindob. pag. 777. Rabani Mauri libri HE. ia Sapientiam, ad Otgarium, archiepifcopum Moguntinum a. Chr. 827. (cripti, leguntur inter eius opera. , Io. Bonauentura, cardinalis et doctor, (vt fcholafticis placet,). feraphicus, fcripfit et ipfe in hunc librum medio faeculo poft Chriftum natum XIII. (edit. Venet. 1575. 8. et in eius Opp. toin, I.) vti centum annis poft Zobzrfur Holkot, licet fint, qui huius commentarium tribuant Reginaldo de Alna Ord. Ciflercienfis, Fabri, — Prodiit Bafil. 1586. 4. Corn. Janfenii Gandau. comment. Antwerp. 1589. 4. et Lugd. 1580. fol. Jo. Maldonati comment. Parif, 1643. Corm. a Lapide Autwerp. 1657. H:er. Oforiur Boulogn. 1577. 4. Colon. 1584. 8. et in eius Opp. 10. Sartarii, fub nomine ''ofarii, comment. Bafil, 1558. Matthaeum Cantacuzenum in Sapien- tiam Salom. fcripfiffe quidam. memorat; fed tantum editus eft eius commentarius in Cantic. cantic. Pfaff. Petri Nannii lcholia, quae Bafileae ann. 1552. 4. cum eius latina interpretatione viderunt ducem, miror, non adiuncta effe à Criticorum facrorum Angl. editoribus ad notas Baduelli, Caftellionis, Ifidori Clarii et Grotii, quas exhibent in Sapientiae [P] librum, quem Nannio neminem melius elucidauiffe notat Paulus Colomefitis pag. 106. obícruat. facrarum. ἢ Cafparir Barthii commentarius in Sapientiae librum, cuius meminit in notis ad Clau- dianum, numquam editas efl: neque Sixti Senenfis, qui libro IV. bibliothecae fanctae inter fcripta fua refert Sophias Monoteffarum, in quatuor Prouerbiorum, Ecclefiaflis , Sapientiae et Ecclefiaflici volumina: neque Calparis Sanctii denique, cuius commentarium mernorat Alegainbe. ἡ Nic. Selnecceri editio [primo feparatim prodiit Sapientia Falomonir graece Parifiis ann, 1566. quaternis, vt ex /7aittairii annalib. typographic. narrat ἃ, G. Maíchius biblioth, Sacr. part. 1. cap. 4. p. 45r. Seharf.] graecolatina cum noua verfione, argumentis, notisque prodiit Lipfiae 1568. 8. //iclerini Strigelii translatio , (quam in mea graecoJatina apocryphorum edi- tione recudendam dedi,) et animaduerfiones ibid. 1575. 8. Conradi Dieterici homiliae prae- clarae in hunc librum germanice editae Vlm. 1628. et Norimb. 1667. fol. Sam. Bohlii com- ment. Rofloch. 1659. 4. Mich. Hcmpelii comment. Lipf. 1613. 8. Ewald Brochmann priora quatuor capita explicuit Hafn. 1656. Jo. Lorini eruditus commentarius Lugd. 1607. 4. et deinde Moguntiae 1608. 4. atque alibi plus fimplici vice. Commentarius breuior Chri/fophori de Caffro, Lugd. 1613. 4. — Pro- lixior Laurentii de ponte **) Parif. 1629. 1640. fol. Fabric. Graece cum analyfi gramma. LLIXU tica Eg) Ioecher. pag. 708. tom. II, Laur, de Ponte. 5ed Longius bibl. facr. tom. II. Laur. de Zponte vt Fabric. ScAarf. qz Lib. ILI. c. XIV. olin XX1X. ORATIO REGIS Vol.IL. p.733 739 tica verborum fcholiisque Gof£/y. Sthubandi , Magdeb. 1733. 8. praemiffa pracfatione Io. Ad. Steinmetzii, in qua obfervationes in N. T. ex libris apocryphis, Philone, lofepho et anti- quiffimis patribus fe compofuiffe teflatur.. γι. lacobi Col/hilli Angli metricam expofitionem ver(ibus lat. hexametris edidit Daniel Gi- delis Mollerur. | Altdorfi 1699. 8. addito laterculo fcriptorum, qui libros biblicos carmine reddiderunt. —. Le Long: lacobus Callilíur, Anglus, libellus Sapientiae Salomonis verfibus hexametris redditus, cui adnexa eft Epiflola Iudae carmine elegiaco a Renato Guil. Mollero reddita in 4. Norimbergae 170r. Sed idem pag. 1/7. fcribit lac. (αἴ! εἶα H, expolitio et pag. 1118. Zac. Cashille H. Latin. Stáarf. Noua verfio germanica libri Sapientiae cum notis criticis, diligenter collectis, lucem vidit Halae Sax. ann. 1705. 8. Fabr. Elegantiorem, atque vel propter adpendicem obferuationum maioris aeflimandam, germanicam Sapientiae Salomonis verfionem cum notis edidit Io. Gotifr. Ho[fur, Yenae ann. 1785. 8. Scharf. 10. Frid. Kleucker libro infcripto Salomoni- Íche Denkwürdigkeiten adiunxit verfionem cum notis. Rigáe 1785. 8. Pfeiff. Carmine ger- manico reddidit E. S. de Reichenbach. Praeter “δά. Peízi carmine puro galliambico, Francof. 1614, verfionem, Boflueti et Bellegardei obferuationes, non ita pridem Parifiis edita eft Anonymi metaphrafis poetica gallica, ann. 1696. 4. Ceteros interpretes plerosque paullo ante in Sirachide notare me meiini, Fabriz, In. .terpretibus, antea laudatis, Hubiganto et Haílio, addendus eft Jof. Meirh. Faber, cuius.fex prolufiones fuper libro Sapientiae prodierunt Onoldi ann. 1776. et 1777. 4. ii IV. ORATIONEM MANASSAE, regis, quam captiuus orauit 2. Paralip. XXXIII. τ. fcriptam fuiffe in fermonibus regum Ifrael et in fermonibus Zozai, prophetae, facer fcriptor ibidcm teflatur v. 18. 19. | Ea vcro, quae hodie regis illius nomine ὍΝ ver- bis Paralipomenon vno veluti tenore fubiicitur ab auctore conflitutionum apoftolicarum, Cle- menti Romano tributarum II 22. atque, fatente Cofelerio, fiBitia eff, ac extra canonem libro-. rum diuinorum collocata: quamuis pro genuina habuerint etiam feriptor feymonis in publicanum et. pharifaeum om. 771. Operum B. Chryfoffomi, Antonius Monachus lib. IT. IMelif]ze ferm. 94. Theodorus Studita feymone catechetito 93. Theophanes Ceramtus homil. 2. et τό. Freculfur, Georgii duo Syucellus et Hamartolus in chr onicir fuir, atque Sgidas in vore Μανασσῆς, ubi [P] γοξίε exemplar Regium numero 170. 4g] τότε “προσηύξατο πρὸς Κύριον τὸ, Κύριε παᾶν- ᾿ τοκρατορ. Quibus o cue 0mmes ii, apud quos inter Cantica Jtripturaz lj ipie quod fa- Gitatum patet. ex IMSS. Zdexandrino et Regir, et ex.eo quod eam Frecu fts adpeliet. Canti- unm EOmuraP, Zaflafiur Sinaita in. Pfalmum Γ71. τὴν προσευχὴν τῆς 603) c, Geor- gir vero S: Nncellus , Mich. Glyras (2348/0 heophane: Ceraimenr gary. Jn. graeca Tüiodon Sta- ditat: φδὴν ἢ σε τῷ ϑεῷ, ἣν ἕως τῆς σήμερον ἡμέ “φὰς ὥδει ἡ ἡ τῷ 9ὲε8 ἐκκλησία. Quare ad marginem alteriur. Π75. Georgii, monachi fin Hanartoli in bibi: oíheca, vere regia, ehotium iffud comparet: izoemrey παρὸ ᾿Αφρικωνῷ, ὅτι ἐν Τῷ ἄδειν τὴν ὠδὴν τὸν Μανασσῆν. τοὶ dec διερῥώ γήσαν σιδηροὺ ὃ ovra. Pro quo in Damof: eni Parallelis tom. IT. pag. 463. leges 'σορῶται παρὰ Αφρικανῷ; ὅτι ἐν τῷ λέγειν «dry τὸν Μανασδῆ, τοὶ δεσμοὶ diedichyn σι- go Vol. M. p. 739 δ 749. MANASSAE . Lib.llI.c. XIV . olim XXIX. 133 dae Ὄντα καὶ ἔφυγεν ^). Libro 111. commentariorum Pet. Lombetii caefarei. bibliothecarii pg. 30. e cod. IMS. V'iudobonenfi inter theol. graecos 25. ἱξορέται παρὰ ᾿Αφρικανῷ, ὅτι ἐν τῷ λέγειν τὴν ὠόὴν τὸν Μανασσῆν, ἱτὺ δεσμὼ διεῤῥάγησαν cime ὄντ, καὶ ἔφυγεν. S. Anaflafius in Ffalm, VI. tom. MI. Canifüi pag. τι. φασὶ *yxe οἱ ἀρχαῖοι τῶν ἱξοριογφοῦ- Quy, ὅτι ἀπενεχϑεὶς Μανασσῇς wrenNeiaOn εἰς ζώδιον χωλκᾶν eto βασιλέως Περσῶν, καὶ ἔσω ὧν ἐν τοιότω ζωδίω προσηύξατο μετοὶ δωκρύων τὴν προσευχὴν τῆς edis «ord. Graeci etiamnum hodie in Píslterio fuo inter alia cantica facra hac Manaffis oratione vtun- tur, cathismate fiue fect. XX. vt notauit Leo Allatius de libris ecclefiafticis Graecorum p. 62. vbi refert, fe Johannis Geometrae paraphrafin illorum canticorum habcre ianibis graecis con- €innatam. Vide etiam Lambecium Ill. pag. 57. et 379. Orationem hanc nec graece nec hebraice reperiri, a viris quibusdam doctis adfirmatum eft"), quod merito aliquis miretur in Bonfrerio pag. 14. et in praeflantiflimo du Pinio p. 17. prolegom. biblic. Conflitutionum apoftolicarum exflant plures editiones. | Vna graeca Tur- riani Venet. 1563. 4. et quatuor graecolatinae. Prima Frontonis Ducaei ad calcem canonum cum fcholiis Zonarae Parif. 1618. fol. Secunda in conciliis Labbei tom. I. Parif. 1671. fol. Tertía et quarta in. patribus apoftolicis Cotelerii Parif. 1672. et Amft. 1698. fol. Noninii tentum Oratio Manaílae exftat graece, fed etiam in horologio Graecorum, nec non in bi- bliis latinis Roberti Stephani ann. 1540. fol. Graece e MS. Victoriano prodiit. — Praetérea.Auc- mario fuo graecoletino fubiunxit ChrifFophorur Daucerfladius, lenae 1628. 8. Augli vero in polyglottis fuis **) ediderunt cum variis lectionibus codicis Alexandrini, in quo poft Pfalmos anter Cantica facra exaratam inuenerunt. Edidi et ipfe adiuncta veteri latina verfione, Lip- fiae 1691. 8. cum [ΠΡ] Ecclefiaflico, Sapientia, Iudithae ac 'l'obiae libris. — Addidi quoque Metaphrafin poeticam duplicem Manaffeae Orationis, graccam vnam, ante non editam, eamque elegantiffimam, mei quondam praeceptoris ") 7o. Godofredi Herrithen:: alteram latinam, petitam ex Zalduini Berlicomii, Syluaeducen(is, Hieroflichis editis ann. 1598. 8. ex of- ΖΖ τὰ 5 ficina ν Vet. e£ Noui 'Teftamenti Pfalmis adiccta, vt in codd.-graecis, a Cotelerio commemor:tis, Hebrai- ce quoque, fcd e graeco expreffam, legi in libro, qui inf:ribitur Schalfcheleth Hakkabala, didici ex loh. Chr. Wolfii biblioth. hebr. part. I. pag. 778. hii) Confer 'T'hargum ad 2 Paralip. XXXIII. 12 fq. Auctorem Op. imperfe&i ad Matth. 1. tc. Syncellum p.2:4. Suidam e Cedreno in Μανασσ. Glycam pag. 197. Eutychium etc, Fabric. Vide Fabricii cod. Pfeudepigraph. Vet. Teft. part. I. pag. uoo fqq. Scarf. ii) Scilicet in editionibus: verfionis feptuaginta- viralis, quas fuperioribus feculis prodiiffe Fabri- «ius fupra cap. XIII. δ. 6. narrauit, Oratio Manaf- fis non exftat. At in antiquiffimis codicibus grae- cis, velut iis, quibus vfi font vetus interpres la- finus, antiquior Hieronymo, et Acthiops, haud dubie exfiabat, etfi non eodem loco^ Nam in exemplis verfionis vulgatae editis et tribus manu- fcriptis, quae P. Sa/atierus bibl. facr. lat. verf. ant. tom, III. pag. 1038 fq. contulit, reperitur ad calcem libri fecundi Chronicorum , fed in Pfalte- rico Actbiopico, quod cura Jobi Ludo/fi prodiit Francofurti ad Moenum aun, 1701, 4, intex Cantica et Scip. Sgambati archiu. Vet. "T'eft. lib. IL p. 347. Schaf. kA). "Tom. IV. pag. 3, Hinc Orationem Manaf- fis repetiit C/r. Reineccius ad calcem librorum apocryphorum in editione ver(ionis feptuagirtaui- ràlis, fupra commemorata. Sed e cód:ce Alexan- drino defzriptam “εἰ ope aliorum librorum emen- datam eamdem inter Cantica Vet. et Noui Tefta- menti Pfalterio adiecta ediderunt 7. E. Gralrius et, qui hunc fequutus eft, 7. 7. Breitingerus tomo IV. veríionis fep uagintauiralis. Scarf. ἰδ) Obiit vir egregius Lipfiae, vbi recturam fcholae Nicolaitanae gefferat, feptuagcnario maior et rude donatus ann, 1705. V, Cal. Februaii, 7134 Τήν. 11]. ε. XIP.olim XXIX. LIBER. BARVCHI Vol. II. p. 740 741 , ficina Commeliniana. Reddidit etiam carmine latino, quod tunc me fugiebat, praeclarus Claudius Efpencaeur, Parif. 1566. 8. — Denique Oratio Manaflae exftat in libris apocryphis, graece editis Francof. 1694. 8. — [Sed Calmetus in commentariis biblicis et Hubigantus in edi- tione librorum apocryphorum, fupra commemorata, neglexerunt Orationem Manaflis , quip- pe quam ecclefia romana ne Deutero- Canonicis quidem libris adnumerat. Sziarf.] Homiliis ad populum eamdem orationem expofuere Io. Forílerus, Georgius Albertus, aliique. V. Si auctori conflitutionum apoflolicar. V. vlt. credimus, librum, fub nomine BA- R V CHI hodie fuperflitem, qui Ieremiae, prophetae"), difcipulus et amanuenfis fuit, Iudaei in fynagogis fuis lectitarunt quotannis vna cum "Threnis leremiae, die magna expiationur, decima nempe meníis Gorpiaei, qui Septembri refpondet. In dubium hoc vocat /o. Dallaeur, cui Iib. I. de pfeudepigraphis apoftolicis cap. 17. pag. 199. illud non magis videtur effe verum, quam quod lib. VI. cap. 25. aiunt eaedem conllitutiones, legem extra Iudaeam legi prohibi- tam fuiffe ab iplo Mofe: czrayogeves γὰρ αὐτοῖς ὁ Q&os Μωσῆς καὶ ϑυσιαξήριον ἔξω Ἵε- ρεσωλὴμ isa 9 καὶ τὸν νόμον ἔξω τῶν ὅρων τῆς Ιεδωίας ἀναγινώσκειν. — Fortaife vero ex Helleniflis quidam alicubi illa aetate, hoc eft tertio poít Chriflum natum faeculo, Baruchum legerunt, vti conílat. alia etiam lecta a Iudaeis fuiffe in fynagogis, praeter libros diuinos, etiam δευτέρωσιν, quae prohibetur in Iuftiniani imp. Novella CXLVI. — Similiter Chriftiani quoque publice legerunt non modo Clementis Romani epiftolam, fed etiam varia lanctorum acta, varies homilias doctorum ecclefiae. ^ Ceterum S. Hieronymus, ad Ieremiam, praefatus, /i- brum, inquit, Baruch, motarii eiue, qui opud Hebraeos nec legitur, nec habetur, praetermi- finr. [lam temporibus Origenis prophetiam Baruchi non exfliüffe in codice hebraico, ideo- que in editione hexaplari veríionis f-ptuagintauiralis obelis diftinctam fuiife, adparet e nota codicis Chifiani: Βαρθχ, ὅλος ὠβέλιται κατὼ τὲς Ὁ. In eodem codice, vt et hoc addam e praefat. ad. Danielem fecundum feptuaginta ex tetraplis Origenis Romae editum pag. 2r. Baruchi liber inteciectus. eft Ieremiae prophetiae et "'hrenis, ex editione hexaplari defcriptis. Hos excipit perinde ac in Al-xandrino et aliis codicibus Ieremiae epiftola, quam Fabricius Barucho fubisngi folere dicit, refpiciens, vt opinor, ordinem, quem nunc tenent editio- nes vulgatae librorum epocryphorum. Conf. 7. E. Grolhii prolegom. ad tom. ΠΙ. verfionis feptuagintauiralis V. τ. Schaef. ] Ov κῶσϑθαι παρ᾿ Ἑβραίοις Baruchi epiftolas, notauit etiam Epiphaziur de menfur. et pond. cap. V. Conuerfum tamen effe hunc libellum graece ex hebr2co, non valde negauerim. [Videtur huic coniecturae, quam Fabricius Huetio debet, fauere id. quod 7. 7. Biernfl alius repertor. bibl. et orient. lit. part. II. pag. 170. narrat, in margine verfionis fyriacae Baruchi, quam habet codex fyro - hexaplaris Mediolanenfis, paflim laudari verfionem "T'heodotionis, Ceterum Huetio etiam Hubigantus adfentitur in prole- goimenis et notis ad hunc librum, vbi non raro interpretem graecum hebraica male vertiífe exemplis docet. Sr&arf.] Veteres fubinde laudant fub nomine leremiae. —Inter Graecos commentariis illuflrauit Theodoretus et auctor Catenae a [9] Mich. Ghislerio Lugd. 1623. fol." cum commentariis in leremiam editae, atque ex O/ympiodoro, Seuero, qui pag. 245. citantur, et mim) Iofephus X, vv. pag. 343. refert, Ieremiae 2vra, sp) τῇ πατρῴῳ γλώττῃ ϑιχ(φερόντως πεπαιδευ- precibus a Nabuzardane liberatum τὸν μιαϑητὴν ^ utro, Βάρεχον, Νήρα δὲ soia, ἐξ ἐπισήμε σφόδρα οἰχίαε Vo.IL ». 741 EPISTOLA IEREMIAE Lib.III.c. XIV. olim XXIX. 735 et incerto collectae. Latinam vulgatam verfionem non agnofcere auctorem Hieronymum "*), . contendit Lud. Cappellus pag. 564. Opp. poflum, — Alia vetus latina translatio edita eft a cla- riffimo viro lofepho Maria Caro Rom. 1688. 4. Nicephori flichometria numerat libri Baruchi - slxgs feptingentos, computata fimul, vt videtur, EPISTOLA, quae (ψευδεπίγραφος fatente Hieron.) prophetae IEREMIAE tribuitur, et iampridem Barucho fubiungi con- Íueuit. Genuinam eífe perinde, vt Baruchi librum, difputat Guil. Whiflon authentick records pag.1Íqq. qui breues notas in Baruchum exhibet pag. 9 fq. In Polyzlottis occurrit verfio vtriusque fyriaca et arabica. [Praeter banc exflat in codice fyro- hexaplari Mediolanenfi verfio fyrisca Prophetiae Baruchi et Epiftolae Jeremiae. — Conf. repertor. bibl. et orient. lit. part. III. pag. 167 fq. Hebraica quoque libri Haruchi verfio inter codd. MSS. bibliothecae Op- penheimerianae reperitur, auctore I. C: Wolfio biblioth. hebr. part. IIT. p. 165. Scharf] !n Criticis facris Anglicanis habes Baduelli, Caftellionis et Grotii notas. His addes Sancti aliorum- que commentarios, qui vel totum facrum codicem illuflrarunt fcriptis, vt quos fupra laudaui in Sirachide, vel qui leremiam, vt Ghislerii, Io. Maldonati, Chriflophori de Caflro Mo- gunt, 1616. fol. vel denique qui in Baruchum fcripfere feparatim, vt Petri Maucorfii **) et Laelii Bifciolae . Cosmi. 1621. 8. Exílat et in Polyglottis ), fub Baruchi nomine quaedam epiftola, a libro, de quo iam dixi, diuerfa, eique ab Anglis praemiffa: verum exftat non graece, fed fyriace, et, illuflri Hustio**) iudice, ita de futuro iudicio et futurae vitae poenis ac cruciatibus dillerit, vt Chriflia- ni effe hominis foetus videatur, alicuius forte ex his monachis, qui Syriae deferta primis ec- -clefize temporibus incoluerunt. Anglice legendam offert pag. 13 fq. vna cum pofifcripto pag. 22, et genuinam efle contendit JZ/Aiffon l.c. pag.25 fq. Latine dedi etiam in codice Pfeud. epigrapho V. T. vol. IL. pag. 147. Poffit et Epiphanius videri perfpectam babuiffe hanc cpi- flolam, quoniam Epiffolar Baruchi, non epiftolam commemorat. Sed potius Ieremiae tri- butas litteras fimul intellexit, ne dicam graecis fcriptoribus epiflolas pluraliter etiam de vna dici, vt notauit Grofiur ad 1 Maccab. Xll. s. et το. Co:eleritir ad epift, Polycarpi.cap.3. Sic et e latinis Plinius XXXIII. 3. M. Bruti in Philippicir campis epiffolae reperiuntur. frementes, Jibulas tribunitias ex auro geri, Iuflinus XI. Y2. 9. tertias epi/lolas. VI. In sn) Vide fupra 6. IIL — Alteram prophetiae £p) Parifienfibus et Londinenfibus, Sed quia Baruchi verfionem latinam antiquam, a I. M. Caro editam, in capitulis bibliorum antiquis repetiit P. Sabatierus tom. 1L. bibl. facr. lat. verf. antiq. pag. 737 Íqq. adiectis variis lectionibus quinque codd. MSS. De difcrimine vtriusque verfionis confulenda funt eiusdem prolegomena ad hunc li- brum p. 724. Ceterum cpiftolae Zeremíao, quam vtpote fuppofititiam fe non adtigiffe Hieronymus prooem. commentar, in lerem. profitetur, nulla exílat verfio latina antiqua practer Vulgatam, quae nunc cft in libris editis, Scarf. 00) Immo /Maucorpit. Le Long B. S. pag. 852. Mawcorps. Sic et Ioecher. Scharf. haec epiftola ita difcrepat a contextu vulgato pro- phetiae Baruchi, vt alius liber videri poffit, prae- ter hanc e codd. MSS. Víferianis et Pocokianis in- ferta eft bibliis Polyglottis Londinenfibus verfio fyriaca, quae editioni graecae et latinae confen- tit. Confer etiam quae P. 7. Brun/ius notauit ad B. Kennicotti differt, general. in Vet. Τοῦ. hebr. pag.221. 7. B. de Roffi proleg. ad var. lect. V. T. pag. 159. Scharf. 44) Vide, fi placet, demonftrationem eius euangelicam propofit, IV, pag. 450. 451. edit. Li pt 736 Ι{ 6.11], εἰ XIV.olin XX1X.. ΥὙΥΙΤΉΛΕ LIBER Vol. ΠΡ. 11} 545 VI. ἴῃ fo. Maíalae Chronographia tom. I. pag. 203. poft commemoratam breuiter 1V- DITHAE Hifloriam legas pag.203. ταῦτω δὲ ἐν veis Ἑἰβραϊκοῖς ἐμφέρεται γραφοῖο: Scd ἙἽ βραϊκο) γοαφαὶ funt ipfi hiftoriae de rebus iudaicis, qualcs defcribuntur in libro Iu- dith, quantum:is graecam Malala legiffet. Neque enim Hebraico libro hoc víi funt ludaei, x z 1 » ! cole Ms 9.5 vt teílatur Ürigenes epiftola ad Africanum: zegi Τωβία ἡμᾶς Pei ἐγνωκέναι. [ΠΡ eni * lol "V o-— ^ Ὁ ὙΝ wo» MW ΕἸ A E , WEY GEN) s - Ἑβραῖοι τῷ Τωβίω 8 χρῶνται, εὐὲ τῇ Ἰδδιϑ. Οὐδὲ yag ἔχϑδσιν αὐτοὶ καὶ ἐν Αποκρύῷφοις rH EE « τ h E Bectsi , 668 Οὐ OUUT OY μαϑοντες ἐγνωκοαμεν. Sunt, qu! verba gd? yeen his Origenis ad- firnatiue accipiant: quo fenfu notum eft gx ὃν, δ ya et funilia poni interdum a fcriptori- bus graecis, quafi Origenes teflatus fuiffet, ludaeos librum Iudith habuiffe inter apocrypha. Atque ita vel apud Hieronymum eft legendum pracfat. in lib. Iudith, vel Hagiographa laxius ibi accipienda "7: apud Hebraeos liber Iudith iuter Hogiographa ligitur, cuiur auBorittas ad roboranda illa, quae in contentionem veniunt, miuus idonea iudicafur. Cialdazo tamen fer- sone couftriptur inter hifforiar computatur. ἘΞ chaldaico fenfu fenfu exprimens latine vertit idem Hieronymus, cnius translationem cum graeco contulit Z.ud. Cappellus Opp. pofthum. pag. 574 fq. 9) Exflat et terfa editio Ebraica libri l'udith (tcfte *) D. Pfeiffero τῷ μωκαρίτῃ p28. ^ verfio occurrit in Polyglottis Londinenfibus. 191. Criticae Sacrae) fed a recentiori procul dubio manu Judaei cuitisdom ““). Syriaca [Compleétebatur etiam cod. MSS. Syriacus, quo Andr. Mafius ad reftituendam editionem Hexaplarem libri lofua vfus efl, fyriacam ver- fionem hiíloriae Iudithae et "Tobiae, vt ipfe narrat cpifl. dedicat. ad regem cathol. pag. 6. Sed, quod nunc quidem íciamus, codex ille periit. Poctae hebraci rhythinos de Iuditha, (recentibus enim ludaeis, vt auctori Germinis Dauidis aliisque, luditha fatis nota eft, fed e noflris libris, vt notatum Scaligero pag. 96. ad Eufeb.) et Maccabaeis cum verfione fua et notis in lucem edere conflituerat, morte praeuentus, vir vv) Sic videbatur Fabricio prolegom. in T'o- biam pag. 2. et 7. C. /l/olfio biblioth. hebr. part. I. pag. 259. At apud Hieronymum non folum loco laudato, fed etiam in praef.t. ad librum "Tobiae pro Zagiographa legendum effe ;Zpecrypha, con- tendunt 7. /Martianaeus ad vtrumque locum Hie- ronymi pag, 1157. et ti69. tom. I. Opp. et 7. /7o- dius de bibliorum text. origin. pag. 6sr. nixi au- Ctoritate codd. MSS. fcriptorumque veterum et re. centiorum. Sc/ierf. 55) Vetuftiorem ex graeco fa&am verfionem exítare, dudum monuerunt 1, /Martianaeus ad Hieronymum et Z. Hodius de bibliorum text, ori- gin. pag. 354. vbi fe in codice MS. bibliothecae Bod!eianae duplicem editionem latinam libri Iu- ' dithae reperiífle narrat. Hanc P. Sabatierus tom. 7. biblioth. facr. lat. verf. ant. pag. 744 fqq. edidit € quinque codd. MSS. ita inter fe diícrepanti- bus, vt veríiones e diuerfis codicibus fluxiíIe vi- deantur; fed tamen omnes e graeco contextu, ad quem propius accedunt quam Hieronymiana (iue Vulgata € Chaldaico expreíla. Schaf. dodtifIimus 1) Seb. Munfterus praef. ad Tobiam: "tinam δὲ hebraice [ehudith. exemplar liceret. inuenire, quod absque dubio CPoli a Iudaeis, aeque vt Tobiae exemplar , typis eft multiplicatum , ficut et Ecclefiafticum, quem Ben Sira vocaut , audio hinc a [udaets euulgatum. Δ Iudaeis recentio- ribus pro vera agnofci hiftoria, notauit B. Io. Jen. Carpzouius tom. II. Concion. funebr. pag. 13:1 fq. 1:5) Pfeifferum eut memoria lapfum, aut Mün- fteri coniectura deceptum erraffe, fufpicatur 7. C. Iolfus biblioth. hebr. part. I pag. 459. — Atta- men ipfe part. II. pag. 1360 fq. narrat, Hiftoriam Iudithae vna cutn additamentis apocryphis oracu- lorum Denielis hebraice editam efle Venetiis 8. fine indicio anni. Eodem auctore part. II. p. 198. Hebraica hiftoriae Iudithae ver(íio exftat inter codd. MSS. bibliothecae Oppenheimerianae, De Hebraco- Germanicis eiusdem libri editionibus vide, quae ibidem et pag. 458. leguntur. Scharf. Vide fupra cap. ΧΗ]. ὁ. 6. Scharf] - -— M POR Vol. IL. p. 74: P 743 IVDITHAÀE LIBER Li5.17I.c. XIP'. olim X XIX. 132 ᾿ dodiffimus "") Matthia Frid. Beckiur,. vfurus forte editione Veneta ana. 1666. g. quam ín bibliotheca fua theologica eximius Lipenius commemorat. De feflo, in memoriam victoriae Iudith inflituto, confules Seídeu: lI. de Synedriis Hebraeorum pag. 133 fq... Auctor, quein nonnulli e Pfeudo -Philone Arnii, loachimum vel Eliakimum, vel denique loachimi paren- tem, Iofuam, filium lofedeci, faciunt, incertiffimus eft, eritque. T'emporum vero et hiflo- riae difficultates, quibus longe maximis narratio ipfa eft obfepta, nouiffime monflrauit Zo. Chr.flophorus Zrtopoeur "*), Argentoratenfis olim academiae lumen , in meletemate Aifforico uod narratio de Juditha εἰ Holoferne non. hifforia fit , (Iofepho etiam nusquam commemora- ta.) [IP] /ed Époporia. Argentorat. 1694. 4. recuf. ibid. 170. Difpellere eas conatus erat oft Petauii XII. 36. de doclrin. temp. et tot aliorum virorum doctorum conatus Bernardur de dMontfaucot, monachus doctifi. Benedictinus, in libro gallico **): /a [εν de Ρ' Hifloire de Iudi;h, Parif. 1690. 12. et o. de [a Neuville S. Y. in gallica libri Iudithae notis illuflrrata edi- tione Parif. 1728. 12. *") quibus Z/rphaxadus eft Phraortes, Deiocis filius, Nabuchodonofor vero Saosduchinus, quem Affaradino Ptolemaeus fobiicit. [Epitomen operis Montefalconia- ni dedit Dupin bibl. ecci, tom. VI. p. 294. adde Ca/m:ti praef. ad librum Iudith, qui ex fuae ecclefiae principiis authentiam liifloriae et libri defendit et ex patribus probare conatur. Pfeiff.] E veteribus non memini, qui in hunc librum fcripferit ante Bellatorem , qui non exílat, et Rabanurm, et lac. Pamelium, iunctum Rabano in Opp. Colon. 1626. tom. MI, Petri de Ri- ga, cantoris et canonici Rhem., aurora, in qua libros biblicos plerosque et luditham quoque carmine elegiaco reddidit, a multis promiffa nondum vidit lucem. E recentioribus Victori- mus Strigelius, lacobus Zieglerus, Bafil. 1548. Frid. Naufea, Cafpar Sanclius, Nic. Sera- rius, Didacus de Celada, Lugd. 1664. fol. -Iofephus dela Cerda, Lugd. 1655. II. voll. fol. et alii quidam pauci nominari poffunt, qui commentariis vel notis hunc librum iliuflrarunt, prae- ter illos, quorum vel in apocryphis vniuerfis, vel in toto facro codice explanando verfata eft induflria. Collectio Criticorum facrorum Anglicana exhibet tantummodo Baduelli, Caflel- lionis et Grotii notas. Eiusdem Daduelli verfionem retinui in editione mea graecolatina, Lipf. 169r. 8. Praetcreo lonae Heuleri et aliorum in Iuditham homilias , vei dramata ac poemata de luditha, quae latine dederunt Cornelius Schonaeus, Salluflius Bartaffius, et Bartholo- maeus Tortolettus, germanice Martinus Opitius, gallice Boyerur **), cuius tragoedia prodit Parif. vv) Obiit Auguftae Vindclicor, ann. 1702. De profanorum conciliari poffit. In hac autem difpu- co adi Memorias Theologor. a Reu. populari atque amico noftro ΗΠ. Pippingio editas p. 9ir. 48) Obiit eodem anno X. Cal. Iul. maior fe- ptuagenario. Confer noua literar. Hamburgenfia ann. 1701. pag. 189. χα) Vide A€ta erud. tom. II, fupplementi pag. 49 fq. 374. ὃ yy) Montefalconium in eo quidem, quod Zr- phaxadum eumdem effe credit, quem Herodotus Phraortem adpellat, Hubigantus fcquitur: fed de Nabuchodonoforo ct aliis fe ab illo diffentire pro- fitetur in prolegomenis ad hunc librum, vbi omni- no admodum copiofe docet, quomodo narratio de 4udiiha chronolegiae f:riptorum facrorum et Vol. L1. tatione, quam probabili, nefcio, p. 577. ciusdem viri do&i coniecturae de hiftoria Iudithae, pri- mum-hebraice fcripta, deinde vero in vfum Iu- daeorum, in terris Babylonicis exfülantium, chal- daàice reddita, nititur, parum tribuerim propter Origenis et Hieronymi auctoritatem. Bern. de Montfaucon — Veritas hiftoriae Iudith — Gal. lice in 12, Parif 1692. Sic Longius pag. Bóg. Scharf. zz) Maioris ad inítitutum noftrum momenti εἴ. fe Francicam hiftoriae Iudithae verfionem, quam cum notis criticis in locos difficiliores et prolego- menis de ipfius hiftroriae veritate edidit 70. d» /a ANcuville Parifüs ann, 1728. 12. colligo ex iis, quae Aaaaa de Ι 48 Lib. IIT. c. XIV. olim XXIX. ὙΟΒΙΔΕ LIBER Vol. IL. p- 743 P744 Parif. 1695. 12. Egerunt de hoc libello, Chrift. Kortholt diff. in hiftoriam Iudith, Bellarmino oppofitam, et exercit. ad S. Hieronymi praefationem in libr. Iudith. Rofloch. 1663. Phil. Fac. Hartmann diff. an liber Iudith contineat hiftoriam. Regiom. 1671. Eilerz diff. duabus de nar- ratione libri Iudith. Hafn. 1712. Patrum loca, Judithae narrationem pro vera habentium, col- legit Herib. Rofioeyd , in fyllabo malae fidei Iac. Cappelli pag. 85 fqq. T OBIAE librum 7^5 reiectum a Iudaeis iam olim profeffus eft Orizrner libro de ora- tione pag. 47. τῇ δὲ τῇ Τωβὴτ βίβλῳ ἀντιλέγεσιν οἱ ἐκ περιτομῆς. — Chaldaco fermone con- feriptum teflatur Hieronymus; quem quum non fatis intelligeret, quia vicina ef^, inquit, Chaldaeorum lingua fermoni hebraico, viriusque liaguae peritifffmum loquacem reperiens, vnius diei laborem cdripui, εἰ quicquid ille mihi hebraicis verbis exprejft , hoc ego accito nota;io fer- sonibus latinis expofui. Si cum graeco conferas, iam paraphraflae, iam epitomatoris vi- detur partibus fungi vetus, quae hodie exflat, interpretatio ^): Aebraeum 'T'obiae codicem, quem ab Oswaldo Schreckenfuchfio, recore fcholae Memmingenfis, acceperat, vulgauit Bafil. 1542. 4. 1549. 8. 1576. 8. ^) cum latina ver(ione fua et notis Sebafl. Munfferur. — [De hac et aliis, quas Fabricius non commemorauit, hebraicis libri "Tobiae editionibus confer I. C. Wolfii biblioth. hebr. part. I. pag. 363. part. II. pag. 413 fq. ct part. IV. pag. 154. vnde fua haufit 4. G. Mafthius biblioth. facr. part. II. vol. 1, pag. 19 fq. Scharf] Hunc indubi- tatum elfe textuin originarium huius libri, perfuafum eft lo. Gregorio pracf. ad obferuationes in aliquot f. fcripturae loca 443) — Sebaflianwr qnoque Caffe!//iio, "Tobiom, ait, fe ex hebrato auper edito , quod fibi vifur effet verior, interpretatum, οἱ [E] graecae /atinarque. editionir fententias quardam, ad rem pertinentes et in hebrao omiffar, addidif]e. . Sed graecismi, in he- braica editione occurrentes, documento funt, ex graeco conueríai efe, a quocumque tan- dem, vt pulcre notauit lic. Neander in. erotematibus linguae hebracae pag. 449. Nec du- bito idem pronunciare de editione Ραμ Fagii, qui aliud hebraicum "Tobiae exemplar, , CPoli de hoc libro, mihi (quidem) nondum vifo, tradit fub praefidio ΤᾺ. Holzclau Wirceburg. 1777. ha- 1. C. Wolfius biblioth. hebr. part. IV. pag. 43 Íq. Scharf. Fabricius in margine iam laudarat il- lam, et adícripfit: conf. Iourn. des Scavans ann. 1729. Mars. pag. 413. aaa) De Tobiae libro conferenda funt, quae poft Fabricium ct Calmetum in prolegomenis, maiori et exquifitiori ftudio Eichliornius in all- gem. Bibliothek der bibl. Liter. tom. II. p. 411Íqq. dixit. Non ante Darii Hyftafpidis tempora vixif- fe auctorem, ex opere eius colligit, immo incer- tum effe iudicat, an Chrifti tempore nota fuerit hiftoria. Duplicem deinde ftatuit p. 436. textum originarium; Graecum alterum, cui Syriaca et vetus Latina ante Hieronymum accedit; alterum Latinum vulgatae editionis. Duplicem olim fuif- fe recenfionem libellorum Tobiae et Iudith, vn- de diuerfitas le&ionum apud LXX. et in vulgatis bibliis poffit intelligi, coniecit Coe/. Bauer difp. bita, Pfviff. bbb; Multo propius quam Hieronymiana- fiue vulgata ad contextum graecum accedit verfio an- tiqua, quam prius e quatuor codd. MSS. edidit P. Sabatierus tom. I. bibl. facr. lat. verf. ant. pag. 1o6Íqq. [Latinam ante-Hieronymianam Martia- naeus Hieronymi operibus adiecit, Pfrif.] Sed diffenfio inter editionem graecam et latinam Hie- ronymianam vtrum orta fit a varietate codicum chaldaicorum, e quibus non folum hanc, fed etiam illam fuxiffe Huetius, Hubigantus et alii opinantur, an aliunde, non liquet. Scharf. ccc) Conf. "Tenzel bibl. curiof. tom. I. pag. 412 Íq. ddd) Ante Hieronymum nulla hebraici textus mentio. Origenes in epift. ad Africanum teftis eft, ludaeos hebraicum textum non habere. In dubio proinde omnem reu relinquit Eicbhornius. Pfeiff. Ὡς c Ὁ. Vof.iL. p. 744 -- TOBIAE LIDER 46.111. ε. XIV. οἷ! XXIX. 739 CPoli prius ann. 1517. 4. vulgatum a Iudaeis, punctis vocalibus animauit iuffitque adiunctum fententiis Ben Sirae recudi cum fua verfione, inse ann. 1542. 4. Vtraque, Munffleri et Fa- gii, editio verfioque in Polyglottis Londinenfibus exftat, Mun(leri in Tobiam notae, ad. ditis Baduelli, Caftellionis , Drufii et Grotii ad 'T'obiam animaduerfionibus, in collectione Criticorum facrorum, in Anglia editorum, leguntur. lulii Bartoloccii verfio et notae, quibus editionem hebraicam Veaetam ann. 1544. 8. lluflraffe fc te(latur part. 1I. Bibl. Rabbin. pag. 856. adhuc delis(cit manu exarata in.bibl. Vaticana. —Praetereo alios hebraicos Tobiae co. dices, a iam dictis alicubi forte diuerfos, quorum meminere Sixtus Senen(is et Serarius, quemque illuflris Huetius penes fe cíTe fuit teftatus, denique Hottingerianum , qui vniuer- Íos libros apoccyphos V. T. refert a Iudaeo fe dono accepitfe, fed e latino in hebraicam lin- guam conuerfos, [Addendus é(t is, quem in bibliotheea Oppenheimeriana fe vidiffe narrat I. C. Wolfus biblioth. hebr. part. 1f. pag. 200. Scharf.] ^ Graeci "Tobiae eximia editio eft Franequerana fine verfione fed cum notis edita a Zo. Drufío 1591. 4. [Drufius editionem Ro- manam ita fequutus efl, vt vitia eius ope aliorum librorum emendaret, — Quibus praefidiis Grabius vfus fit ia. recenfendo libro Tobiae, difci poteít e prolegom. ad tom. lI. verfionis feptuagintauiralis cap. IIT. $. 6. Sc&arf-] Eam Drufii edit. Íequutus Íum in mea editione grae- colatina, et quia ab aliis hinc inde abit, nouam illi verfionem adiunxi Lipf. 1691. 8. Syriacam verfionem eüoluere licet in Polyglottis Parifienfibus et Londinenfibus. [Syriaca libri Tobiae verfio primum edita eft in bibliis Polyglottis Londinenfibus. Conf. Jr. Waltoni prolegom. bibl. XIII. 9. Alia:n exflitiffe ia codice fyro-hexaplari Mafii, fupra dixi. ScAarf.] —44ra- δία: MS. exflare in locupletiffima bibliotheca Bodleiana, notauit idem, quem paullo ante laudabam, Io. Gregorius cap. 3. obferuationum. — Ab Zdrthiopibur quoque legi lingua fua To- biam et reliquos, de quibus in praefénti agimus, libros, auctor e(t Ludo/fur ἘΠ. a. hift. Aethiopicae : fed translationem illorum Aethiopicam in Europa haclenus vifam dubito. (Vide fupra $. IV. de Oratione Manatlis, et quae infra notabimus ad δ. VII. de additamentis ora- culorum 1) απ οί apocryphis. [π᾿ copticam quoque linguam translatos effe libros apocry- phos, colligi poteft e fragmento libri Tobiae coptici, quod Romae in bibliotheca Borgiana fe vidiffe narrat 7. G. C. Zldlerus itiner. bibl. crit. pag. 186. Scharf] Alias verfiones "**) fu- pra in Sirachide, fi lacet, videbis, cum plerique, qui illum, etiam "T'obiam in alias lia- guas fint interpretati. — Carmine latino elegiaco "T'obiadem faeculo vndecimo exeunte fcripfit, Hierouymi translationem fecutus, Matthacus Vindocinenfis, de quo ct de Petri de Riga me- taphrafi poetica dixi in meis ad 'T'obiam prolegomenis. Inter recentiores eumdem librum latiais elegis reddiderunt 7Zu/oniur Ductus 17) et Lambertur Pithopoeur, germanico carmine Godofridus Feinlerus. — Bellatoris, presbyteri, aequalis fui, commentaria in Tobiae li- brum memorat Caffiodorus diuin. lectt. cap. VI. — llis perditis Bedam habemus, cuius memi- nit et Vindocinenfis 454) his verfibus : [] Aaaaaa2 Trausfert eee) Mebraco-germanicas commemorat 7. C. pág. 756. Duetus — Vita 'Tobiae maioris verfu Wolfius biblioth. hebr. part. IL. p. 209. 458. coll. elegiaco. Scharf. part. IV. pag. 204. et part. [IL pag. 275. vbi etiam Períicam, manu fcriptam, in bibliotheca Herbelo- Eg) Lomgius ll. p. roor. Matthaeus de J"en- tiana cxítitiffe monet. Sc/tarf. dome, Gallus, Benedi&inus, claruit ann. 1280. 2,22) Yoecher, Duetius. Sed Longius bibl. facer. Scarf. 440 Lib.1lI.c. XIV. olim XXIX. DANIELIS ADDITAMENTA Vol. Π. p. 745 Transfert. Hieronymus ,| exponit Beda, Mathaeus Metrificat, reprobat liuor, amicus .habet. Σ Huic accedunt commentarii recentiorum, vt [Frid. Naufeae, qui Colon, 1532. breuem tantum narrationem, laudatam tamen Sixto Senenfi, exhibuit, Pfeiff.] Nir. Serarii, Mogunt. 1610. Parif. 1611. fo], Fabiani Juffiniani, Rom. 1620. Antwerp. 1629. fol. et Didaci de Celada Lugd. 1648. et 1654. fol. Dauidirque Maudeni in ípeculo vitae moralis, Antwerp. 1651. fol. vt alios iam praetermittam, et ceteros huius commatis libros paucis adhuc perfequar. Vete- res guy ope eio diuidunt Tobiam in capita XCIII. s/y ge octingentos, Tudithae librum in ca- ita LX. vel LXIIL et s/ygs feptingentos. — Pro vtriusque Tobiae et Iudithae γνησιότητι puge nat Guil. Whiflon in libro: a collection of authentick records etc. pag. 743. et 1063. VII. DANIELIS, prophetae ^", libro et EST HERIS ^) in graeca editione ad- futae funt hinc inde quaedam laciniae, quas in hexaplis fuis Origenes, quoniam hebraei co- dices illis carebant, obelis confodit, vt teflatur ipfe lib. de oratione pag. 47. ^) Idem fe- cit in verfione fua. Hieronymus, vt profitetur praefat. in Dariielem, et recte feciffe fe ad- verfus Rufinum difputat. Meminit et Hebraei cuiusdam, qui additamenta Danielis non mo- do non probauit, fed a graeco nefcio quo conficla variis etiam contendit argumentis. — Grae- ca, quae hodie habemus in Daniclis laciniis, hhh) Dan. IIT. 24— 90. carmen Azariae ac trium puerorum. Cap. XIII. de Sufanna, et cap. XIV. de Belo et Dracone. iii) Poft Efther. X. 3. kkR) Si fides habenda eft codici Chifiano, e quo nuper demum prodiit feptuagintauiralis oraculo- rum Janiclis interpretatio, etiam in tetraplis Ori- genianis narrationes de Sufanna, Belo et Draco- ne obelis notatae fuerunt. Conf. praefat. cdit. Roman. pag. 2t, Ceterum, quod Fabricius Da- nielis cap. XIII. effe dicit, fequutus editienem Complutenfem et latinam verfionem Vulgatam, quibus iam addi poffunt codex Chifianus et Syro- Hexaplaris Mediolanenfis, id ante caput I. legi- tur in codice Vaticano, Alexandrino, Coislinia- no, de quo vide 8. /onte/falconii bibliothecam Coislinianam pag. 59 fq. aliisque. Conf. 7. E. Gra- bii pxolegom. ad tom. III. verf. feptuagintauiralis V. r. et Hüuetii demonürat, euangel. propof. IV. pag.47t. — Porro //jymni, in Romana et aliis edi- tionibus inferti capiti III. Danielis, in codice Ale- xandrino et editéone Aldina reperiuntur inter Can- tica V. et N. T. Pfalterio adiecta. Quae denique praeter Hebraeum addita fint hiftoriae Eftherae, difci poteft e Bibl. Polyglott. Londin. tomo IV. vbi, vt in editione librorum apocryphorum Hubi- gantiana, haec vnum in locum congefta graece et 'Theodotionem videntur habere auctorem "5 ludaeos latine exhibentur. Nam in vulgatis verfionis fe- tuagintauiralis exemplis non fecus ac in latina verfione antiqua, quam e todice Corbeienfi edi- dit P. Sabatierus tom. I. bibl. facr. lat. vexf. ant. pag. 791 fqq. fparía funt per contextum totius li- bri. Fabricium autem, quum additamenta hifto- riae Fítherae poft cop. X. 3. quaerenda effe mo- neret, aut verfionem Vulgatam refpexiffe puto, aut editionem Complutenfem , in qua vna, quod equidem fciam, additamenta illa in calcem libri rciccta funt, praeeunte interprete Vulgato. Scharf. 1) Ett haec conie&ura 7. R. JFetflenii not. in Origen. epift. de hiftoria Sufaunae p. 183 fq. quae, vnde orta et cur repudianda fit, bene demonftrat H. Hodius de bibliorum text. origin. pag. 583. etfi et ipfe.apocrypha Danielis a Iudaeo quodam Ale- xandrino conficta e(fe coniicit pag. i16. Sed hunc non minus, quam illum, erraífe, nuper oftende- re conatus eft Sim. de /Magifiris non folum in notis et praefatione ad Danielem fecundum feptua- ginta Romae editum; fed etiam in apologia fen- tentiae patrum de feptuagintauirali verfione pag. 433 ÍqQ. — Atque "Theodotionem quidem addita- menta illa non. confinxiffe, neque e verfione fe- 'ptuagintauirali exfcripfiffe, fed, 'vt /ubiganto prolegom. pag. 804. et Joh. Dau. Michaeli bibl. orient. part. IV. pag. 24. videtur, denuo vertiíTe ex 'Wel. 1Π|. p.7458746 ὈΑΝΊΕΙΙ5. ADDITAMENTA Lib. III. c. XIP. olim XXIX. 741 Iudaeos vero narrationes illas ex hebraeis prophetae erafiffe codicibus, recte a Flauignio ne- gatum, Qui enim hoc feciflent, aut quando, et quem in finem pulecrrimos hymnos et documenta virtutum gentis fuae refeidiffent? De Hifloria Sufannae notiffima eft Origenis cum - Africano difputatio, ad quam eruditae Zo. Aodolfi JP'et/Ienii commentationes conferri me- rentur. Bafil. 1674. 4. cum differtatione eius de Sufannae hifloria ibid. 1691, 4. """) Carmen Azariae et trium. puerorum """) cum aliis facris Canticis interpretatur Catena graecorum pa- tram in Pfalmos Corderiana tom. III. | Narratio de Belo et Dracone ^?) in Athanafii Synopfi Ícriptura f. et flichometria Nicephori [ΠΡ] memoratur fub titulo Prophetiae Habacuci, diuerfi ab eo, qui cft inter duodecim prophetas ^^). Nam, vt ex Hieronymo praef. comment. in Daniel. difcimus, Porphyrio Eufibius et Zpcl'inarius pari. fententia refponderunt , Sufannae Belisque ac Draconis fabulas non contineri in hebraito , fed partem cffe Prophetice Habacuc, filii Iefu, de tribu Leui, ficut iuxta fiptuaginta interpreter in titulo eiusdem Belis fabulae ponitur : Προφητεία ᾿Αββακὲμ 8 τὰ Ἰεδὰ (al. Ἰησξ vel A302) ἐκ φυλῆς Λευΐ 4“). Mentio boius narrationis in Ἶ77) Brefchith Rabba fzc&t. 68. et apud pfeudo- Iofephum Gorionidem lib. T. cap. VI[—X. — Verfibus latinis, non inelegantibus, complexus efl Io. Commirius. Neque iufcitum hoc Henr. Harderi epigramma, in quo Sufanna loquitur: * Y Àaaaa 3 Non abfciffis genitalibus in regios fuerint fpsdones ad- lecti.- Cofimas Indicopieufles lib. VIII. pag. 307. ἅτε γοὸρ γάμος [sos (HE αὐτῶν Φέρεται πωριὲ Dam γρα- QR, Ert τέκνον, ἄτετε τῶν ποιΐτων ἠκπάσξη περὶ gU. αἰλλ᾽ ἡ παράδοσις καὶ 9 συνήϑαακ κατοὶ τὴν προ- Φητείαν ὠγενέίὰς καὶ ^35 ἐν vous εἰκόσιν dvoryos (o σιν, Confer Jd;ulpharagium pag. 4s. 48. Ἡπιεέίηπι ad Ovigenem 188. 66. Meminit horum puerorum etiam Muhammed in Corano Sura LXX XV. ex Hebraeo vel Chaldaeo, haud difficulter intelli- gi poteft e comparatione verfionis feptuagintauira- lis cum 'Theodotionea, inferta editioni Komanaé pag. 220 —305. Δὲ quod Si;. de Magiflris, vt auctoritatem canonicam ho:um additamentorum tucatur, praefat. pag τς fqq. contendit, et Apo- log. 1.1. e paraphrafi chaldaica eorum, quae de- Jiderantur $n hebraeo libri Efther , collizi poffe ait, olim exftitiffe nonnulla in archetypo oracu- lorum Danielis, quae Iudaeorum: malitid d:leuc- - των, rit, prorfus repudiandum effe cenfeo: pracfertim quum videam, etiam /a/r. Bern. de ἰοῦ! etfi chaldaicam iftam hiftoriae.Eftherae particulam li- bris Deutero- Canonicis adnumeret , tamen multo Íiniorem de ca fententiam tuliffe in libro, de quo deinceps erit locus dicendi. Scharf. mmm) Eichhorsius de duplici textu LXX - vira- lis interpretationis et "Theodotionis l. c. part. II. pag. 1. vberius egit. Diuerfitas haec, quis hiíto- riola (cripta effe gracce videiur, forte ex iteratis emendationibus venit. "Tres exftant fyriacae ver- fiones. Dc antiquis commentatoribus in hanc hi- ftoriam, S. Hippolytus excufus in. bitl. patrum tom, XXVII. pag. 9. et in operibus, a Fabricio, Hamburgi 1716. editis, p. 273. Chryfoflomi fpu- ria inuenies tom. VI. edit. Montefalconii. Pfriff. mn») Veteres fibi perfuadent, hofce pueros fuiffe filios Ioiakimi, Daniclis propinquos, qui oco) Eichhornius |. c. p. 189 fqq. omnia quae de Peli εἰ Draconis hiftoriis dicenda hodie eflent, dixit, et pag. 205. de cantu trium puerorum egit. Pfeij. wp») Eumdem potius intclligendum effe, con- tra Huctium; cui Fabricius hanc coniecturam de- δεῖ, contendit δὲν». de Mapi/lris ad. cap. XIV. Dan. pag. 8$. vbi de infcriptione huius capitis in codice Chifiano, non diuerfa ab eà, quae mox ad- fertur ex Hieronymo, latius exponit. Scharf. qqq) De verbis graecis, a Fabricio adlatis, vid. Huc! demonft. euang, pag. 468. In editione Ersfmisna non leguntur. Vnde igitur ea accepit Fabricius? . conf, Fabric. cod, Pfeudepigr. V. T. vol. I. pag. tu16. Scharf. d rrr) Vide Chriftoph, Certwrighti Mellific. Hebr. IV. r, et Bochartum Hierozoic. tom, I. pag. 749 fq. jM οὐ ον, zia Li iile ΧΊΡῚ οἴοι XXIX. ESTHERAE ADDITAMENTA ὀὠ ὠ VeLI p.746 Non pudet aeterna canos ad/pergere labe? Non pudet hac famam (abe notare mram? Monfira [enum! uon hic amor efi, infama libido eft, Quasi furor e fiygHi fufcitat igne vogi. Hic vt in irriguis fe mundet e£ abluat vudis, Non vt commaculet, nuda Su/anna fedet. . 4t uegue fraude eminifue labat mens integra, fpernam Teflos nuda, viros foemina, fola duos. S. Zmbrofii Epift. ad Sufannam lapfam, quae fortiffimae illius Sufannae nomen falfo gerebat, inter opera S. Hieronymi tom. V. edit. Martianaei pag. 176. exflat. Sufanna Nini filia memoratur apud. Zzefzzz, Chiliad. IX. v. 554. Damafceni δρῶμω τῆς Xecotvvidos me- morat Euflathius ad Dionyf. perieg. quod num. ad Sufannam noflram fpectet, et Io. Dama- Íceoi fit, an, quod nonnullis placere video *), Nicolai Damafceni, alii viderint *). — Libri Eflher editionem graecam duplicem ex Arundelliana bibliotheca produxit vir. paucis com- parandus lacobus Víferius, Origenicam alteram, qna additamenta obclis coofodiuntur, [conf. 1. E. Grabii diflert. de vaciis vitiis LXX, interpretum verfioni ante Origenis acuum illatis pag. 154. Schaf] itemque alteram auctore, vt videtur, "Theodotione, ad calcem fyntagmatis de LXX. interpretum verfione Lond. 1655. 4. recufi Lipf. 1695. 4.) Zohanuer vero Drufiur addis 555) 7 0): de poet. gr. pag. 31. Colomef. ad Gy- rald. pag. 309}. Fabric. His nuper acceífit zm. de Magiflris, verum ita, vt Nicolaum Damafce- num a rumoze, quo apud barbaros adeo hiftoria Sufannae fuerit peruulgata, fcribendi argumen- tum fumfiffe coniiceret, not. ad Dan. cap. XIII. pag. 82. Scharf. Hit) Fabricius hie neglexit interpretes antiquos, mnefiio quo ca(u. Nam biblia Polyglotta Londi- nenfia, quae ad antecedentes libros apocryphos laudauit, habent non folum omnium additamen- torum JJaniciis verfionem latinam Vulgatam, fy- riacam ct arabicami3 fed etiam hiftoriae Sufannae editionem, vt ibi appellatur, Heracleeu/e;m h. e. fyriacam. verfionem "Thomae Heracleenfis. Conf. 7. G. Eichhornii introduct. in V. '1'. part, I. pag. 490. et 44. G. Mafchii biblioth. facr. part. 11. vol. X. pag. 6o fq. Ab his autem verfionibus fyriacis haud dubie multum diícrepat ea, quae nuper rc- perta eft in codice Syro- Hexaplari Mediolaneufi. ]llae enim expreífae funt e verfione 'Theodotio- mea, haec e feptuagintauirali, fi recte fe habet nota, quae ad calcem duodecim prophetarum le- gitur. Vid. 7. G. C. Aaleri itiner. bibl. crit. pag. 198 fq. et 7. B- de Ro[/ prolegom. ad var. lcát. M. T. pag. 159. Praeterca hymnorum, capiti 1II. infertorum , verfio 4feihiopica exftat ad calcem tarmenta Pfalterii Aethiopici, a o5. Ludolfo editi, (vid. fu» . pra $. IV.) et latina antiqua apud P. Sabatierum tom. II. bibl. facr. lat. verf. ant. p. 850 fqq. Com- memoranda etiam pro ratione inflituti erant Ba- duelli et Grotii adiotata ad locos apocryphos Da- nielis, inferta tomo III. Criticor. facror. p. 2668 fqq. edit. Francofurt.. His interpretibus addi pof- funt Lud. Cappellus et C. F. Hubigantus, quorum hic vnice id egit, vt refelleret, quae ille contra auctoritatem canonicam, additamentorum prophe. tiae Danielis difputauit in notis criticis p. 566 fqq. Oper. Poftum. Scharf. τι) Chaldaica etiam libri Eftherae additamen- ta, fed ita diferepantia a graéeis et latinis, vt vix credas, ex codem fonte fluxiffe, et haud dubie longo interuallo poft tempora Eftherae, (conf. 7. D. Michaelis biblioth. orient. part. XXI. pag. 104 fq.) confi&a , e col. MS. Vaticano protulit Szph. Euod. JA/Jemánnus catalog. codd. MSS. biblioth. Vatican. tom. I. pag. 452. Hinc ea repetiit Sim. de Magifiris apolog. fententiae patrum dc Septua- gin'auirali verfione pag. 434 — 450. adic&ta, vt co facilior eífet collatio, duplici editione graeca, de qua Fabricius fupra dixit, itemque latina cum antiqua, quam [a Sabatiero e codice Corbcienti prolatam effe (üpra narraui, tum Hieronymiana fuc Vulgata. Sed e codice priuatae bibliothecae Pii VI. VeL TT. Ρ. τ47 38 LIBER ΠῚ ET IV. ESDRAE Lib.III. c. XIV. olim ΧΧΙΧ. 141 - menta libri Eflheris de graeco latine tranflulit et notis criticis illuftrauit, ad calcem adnota- tioaum in librum Eflheris, latine ver(um a Soufe Pagnizo, Lugd. Bat. 1586. 8. Leguntur hae notae cum Eaduelli, Grotiique animaduerfionibus etiam in Criticis facris Londinenfibus. Fabr. Lud. Cappelli notas criticas in feptem capita libri Eftherae fpuria atque fuppo(ititia Hubigan. tus ita examinauit, vt illum, multis locis ab interprete vulgato deceptum, erraffe, οἱ olim du- plicem huius libri editionem apud Hebraeos exflitiffc contenderet: quam coniecturam, multo ante propofitam a Bel/armino, (vid. 1. C. Wolfii biblioth. hebr. part. IL. pag. 207.) Htcfio de- monílrat. euangcl. propof. IV. pag. 374. et Jf. J"offo diff. de LXX. interpretibus cap. 19. pag. 61. nuper etiam Zoh. Bern. de offi ornare conatus eft in libro, antea laudato, Scharf. VIII. Librum, qui ESDRAE fub nomine ferziur in latina veteri verfione ambulat, et ex hebraico translatus videtur Zo. 7Morino pag. 225. [0] exerc. bibl. "") Z/idorur Hi/palen£r VI. 2. Orig. vocat /ibrum fecundum, negans, eum apud Hebraeus haberi, et Esdrae ἐνδιϑη- xoy, ac diuinum Nehemiac librum, qui aliis fecundus Esdrae eft, pro vno computans, quod -apud Hebraeos factum teflatur '^*7) S. Hieronymus. Athanafio autem in fynopfi fcripturae f. et in graecis bibliorum editionibus eft /i?^er Esdrae primus ***), quoniam hifloriam paullo altius atque ille repetit, vt notat 70. Rainoldus tom, I. ceníurae librorum apocryphorum pag. 238. Lectus eft a Iofepho pag. 362. Clemente Alex. et ab Origene, Cypriano aliisque fub Esdrae nomine citatus; vnde, quin bene antiquus fit, non eft dubitandum, | Esdrae autem dicitur, non quod ille fit auctor 559), fed quod magna cius pars cap. VIII fq. de Esdra agit. Pii VL P, M. eadem cum veríione latina, variis lectionibus trium codd. MSS. et diífertatiuncula de his additamentis, eorumque fide, auctore ac primigenis variisque codicibus, edidit /oh. Bern. de Ro[ ad ca!'cem Speciminis variarum IcBtionum facri texius, quod poft editionem Romanam ann. 1752. iterum prodiit au&ius et emendatius Tu- bingae ann, 1783. $. Chaldaica Efther. additamen- £a habet ctiam cod. CL. Kennicott. vid. de Roffi proleg. pag. 67. it. pag. 72. 78. 79. 100. 121. 126. Scharf. vvv) Franc. Leus, qui prolegomena ad tom. 11. verfionis feptuagintsuiralis e fchedis Grabianis concinnauit, cap. III. $. 6. vbi variss coniecturas de origine cum canonici tum apocryphi libri Ezrae proponit, hunc etiam a 7ofzp/io Arcbaco- log. ΧΙ 3. p. 551 fqq. hebr:ice lcctum fuiffe fufpi- cetur, cuius opinionis vellem rationem reddidif- fet. Nam Morini quidem coniecturam cur pror. fus repudiare nolim, adparebit ex iis, quae dein- dc dicam. Scharf. twt':U) S. Hieron. praef. ad Esdram et Nehem. Nec quemquam moueat , quod vnus a nohis edi- dus liber e/4 ; uec. apotryphorum tertii et quarti Jfomuiis deleielurz quia et apud Hebraeos Esárae Graece ANeemiaeque fermones in vnum volumen cocrB'an- tur: et quae uon habestur apud illos, nrc ue vi- ginti quatuor fenibus funt, (i. e.c Numero XXIV. librorum. canonicorum V. 'T. quos cum XXIV. fenibus alibi confert) procul abticienda. Xxx) Sie quoque vocatur in codice Colberti- no, e quo latinam verf. ant. diucrfam ἃ V ulgata edidit P. Sabatierus primus edidit tom. ΠῚ, bibl. facr. lat. verf. ant. pag. 104: fqq. Ceterum etiam Vulgatam verfionem libri Hl. et IV Ezrae anti- quiorem οἴ Hieronymo, codenr auct: re. prole- gom. pag. 058. e loco Hieronymiano, infra lau- dato, perfpicuum eft adeo, vt mirer, Fabricium hac de re dubitaffe. SrAarf. yyy) Δὲ fi hebraicum librum Ezree diligentius, quam vulgo fit, contuleris cum graeco, de quo iam agitur, facile videbis, hunc effe verfionem illius altera, quae inter libros canonicos exftat, multo clegantiorem, quae Helleniftae Iudaei cu- iusdam additamentis aucta perperam relata fit in numerum librorum apocryphoruni, vt recte iudi- cat. L. C. /'alkenarius ad Herodot. lib. 1V; pag, 368. edit. Weffeling. additamenta illa, modo cáp. ΠῚ, IV. et particulam V. quorum origo obícura eft, exceperis, € quibus locis libri fecundi Chro- | " nicorum 124. Lib. 117,6. XIV. olim XXIX. LIBER ΠΕ ET IV. ἘΘΡΆΛΕ, Vol. II. p. 747 Graece exflare, negarunt viri nonnulli docti, quia deeft in nonnullis biblior. editionibus. [lis fcilicet, quae fluxerunt ex editione Complutenfi, in qua tantum latine legitur. Sed grae- cum contextum habent, quae ducta funt ex Aldina, Roinana et Grabianz, in qua, vt in codice Alexandrino, vterque liber Ezrae, eum canonicus, tum apocryphus, infcribitur ὁ ἱερεύς. Conf. I. E. Grabii prolegom. ad tom. I. verfionis [eptuagintauiralis cap.lL. δ. 2. Scharf.] in plerisque vero exílat, et in Polyglottis Parifienfibus ac Londinenfibus legitur graece, fyriace ac latine. Graeci eum diuiferunt in capitula CIX. vt in edit. Aldina, ac quae eam fequontur, adparet. In Nicephori sryogereic duobus Esdrae libris, (huic tertio nimirum, qui graecis primus eft, et canonico Esdrae itemque Nehemiae libro, qui ambo fecundum illis conflituunt;) tri- buuntur six; quinquies mille ac quingenti. Latiase verfionis S. Hieronymus non videtur auclor. Sed diu ante Hieronymi tempora latine lectitatum conflat hunc librum e Tertul- liano, Cypriano et aliis. Gérmauice noluit transferre D. Lutherus, Nam quae in recen- tioribus hibliorum germanicorum noftrorum editionibus occurrit verfio libri III et IV. Esdrae, atque ΠῚ Maccabaceorum, B. Dan. Cramerum auctorem agnofcit. Alia exftat in bibliis Dau. Wolderi, quam refpiciunt Concordantiae Lankifchianae, vt notat Erdm, Neumeifler in der Wiochenarbeit tom. IV, pag. δος. -— De quarto Ésdrae libro, qui latine tantum exftat, et graece olim lectus fuiife ex fragmentis, in Barnabae epiflola et Clemente Alex. occurren- tibus, cognofcitur, dixi in codice apocrypho N. T. pag. 936 fq. Monui etiam ibidem: de verfione arabica huius libri MSta in bibl. Bodleiana, et d- codice latino, itidem manu exarato, qui perinde vt Arabicus ab editis plurimum difcrepat 5522. ^ Eos in lucem proferri ab iis, qui poffunt , fortaffis fit pretium operae, propter non contemnendam libri antiquitatem. Latinum veterem interpretem interpolauit Sebaflianus Caflellio ^"^*), Francifcus item Iunius, qui notulas quoque adfperfit. [B] Scripfit etiam notas in hunc librum Cour. Pellicanus tom. V. Opp. Tigar. 15:5. fol. et Germanicus interpres 777. Joh. Zffenbu: gius, fcholae Tangermonden- fis rector, 1593. 4. ΑΒ Anmabaptiftis, Schwenkfcldianis et Weigelianis perperam accenferi libris propheticis , probat DJ. Zo. Müllerus in Anabaptismo, :dito germanice Hamb. 1644. 8. p.30 fq. Fabru. [Exft etiam lo. Vlr. Trefenceuter progr. de libro qui vulgo quartus Esdrae infcibitur ,, Coburg. 1742. 4. Dfztf.] IX. MAG Pfeudepigrapho Vet. ''eftamenti, cuius volumi- ni fecondo infertus eft //ber quartus Efdrae cum locis veterum; illum allegantium et differentiis ac Jupplementis ex verfione arabica, guae manujcri- pta exftat Oxoniae in bibl, Bodleiana p. v75 fqq. His addendae funt variae le&iones verfionis Vul- gatae, quas P. Sabatierus e codice Sangermanenfi collegit ad calcem tomi III. bibl. facr. lat. verf. ant. Scharf. agaa) Fiusdem adnotata ad lib. III et IV. Ezrae nicorum et Nehemiae duCla fint, et quomodo vter- que !iber Ezrae valde diffentiens in de(criptione capitum et verfuum reducendus in concordiam fit, oftendit P. Sabatierss in notis ad latinam verfio- nem antiquam, de qua antea dixi. Conferri etiam poffunt, quae hac de re differit Car. Segaar animaduerf. ad Daniel. fecundum LXX. ex 'Tetra- plis Origenis pag, 2 fq. Scaarf. —Eichhornius, qui bibl. litterat. biblicae tom. I. pag. 178 fqq. fu- fius de hoc libro egit, liberiorem veríionem Efrae hebraici effe pronunciat, auctorem eius Symraacho priorem vixiffe et vfum eius ad crifin fqq. edit. Francof. Ceterum Hubigantus hos li- inferta funt tomo III. Criticor. facror. pag. 2679- textus hebraei valde commendandum effe. P/2i7. zzz) Arabica verfio quantum difcrepet a lati- na Vulgata, difci poteft ex I. A, Fabricii codice bros, quia neuter eft de numero librorum Deute- ro-Canonicorum, neglexit. De reliquis lib. IV, interpretibus vide Fabricium pag. 177 fq. libri an- tea laud ti. Scha;f. is : s cM T P ur RP E VeL ρ. τ "MACCABAEORVM LIBER 1. IL lI ΣΙ. 171... XIV. olim XXIX. 735 IX. MACCABAEORVM ^) fiue Haffamonatorum (f. Mathatiatidatum, Guil. Bri- foni VIII. 665.) dibrum primum hebraitum veptriffe ἐξ teflatur Hieronymus ^). Neque abnue- rim. hebraice primum fcriptum, eti pro graeca lingua contendit Jeucregius in codice cano- num vindicato pag. 277. —litulum hebraicum feruauit Origenes apud Eufebium VI. 25. Hifl. Ecclef. Quum enim libros ἐνδιαϑήκες Veteris "T'eflamenti commemoraífet , ἔξω δὲ τότων. inquit, ἐσὶ τὰ Μακκαϊβω κα, ὥπερ ἐπιγέγραπται Σαρίβηϑ Σαρβανὲ ἔλ, quod δεαίίρσον ad Eufeb. pag. 140. interpretatur r»3 »»v porfa domus et Ὅς 2 Ἔν porta filiorum dei: vel potius m»3à »w»w priuciper fumiliae, et ow »32 vov principes fiorum dei, Bochartus: vas bw x33 "s ftepirum principis filiorum dei 4444). Francifcus Iunius et Huetius pag. 9. ad Ori- gen. bw sm ww jfeptrum, fiu- virga rebellium dei, Fullerus sminus verifimiliter: (Gene- ralio sebellantium. — Graecam verfionem, quae amiífo hebraico exílat, et Flauio Iofepho forte lecta e(1*'*),. ad varias editiones exegit atque cum verfione fua et notis edidit 7. Dru- Φ 98) Macctbaeus, cognomen Tudae, Mattathiae filii, ἐπικαλα μένα Μακκαβαΐα, 1 Maccab.1I. 4. quod a virtute pater ei dederat. Períica lingua fonare Κοίρανον fiue δεσπάτην, notauit //idorus Peluf. IH. 4. Epift. Etymologicum ineditum Adr. Relandi (part. JL. diff. miíc. pag. 188.) Μακχαβαῖος κατὰ Ἰ]έραας κοίρανος, TET di, δεσπότης, ΤῊ δὲ Σύρῳ διαλέκτῳ εἰνδρῶος, πολεμειςη: δυνατώτατος. Mattathias apud Gorionidem: Juda, fli mi , nomen tuum vocaui 25 Maccabaeus, "wai ὃν propter fortitudi- nem tuam. — Drufius ΧΙ. 14. facrar, obf. et initio commentarii in I. Hasmogaeorum 325 exfHin- Éorem interpretatur, a 23 exflinxit. Alii, (vi- de Memorias litterarias 'Triuult. ann. 1701. p. 370 fq.) repetunt a »nc, quod eft delere, perdere, ct 20x defiderauit. Hottingerus profiratorem ab &rabico wz5 proflrauit in terram. — Abraham Ecchellenfis, quod miror, moerentem (in chron. oriental. fol. 3.) Etiam primae litterae verborum Exodi XV. τι. quibus in Symboli vicem vfus Mac- cabaeus fertur, nomen 523 referunt, quae nomi- nis notatio placet praeter Reuchlinum, Iunium, Grotumque εἰ alios /[oasni Smetio antiquitat. Neoimag. pag. 4o. et Petro Pof[fino pag. 378. fpici- legii euangelici. Vide ct, fi1uuat, Fullerum II. 13. Mifc. ac B. Dorfchaei Pentadecadem pag. 397. et Mich. J|l/altheri quadragenam Mifc. theol. pag. 769íq. [Sed hanc non minus, quam reliquas coniccturas, a Fabricio et 7. C. JFoífio biblioth. hebr. part. lI. pag. 202. commermoratas, repudiat orthographia nominis Maccabaeus : quod, fi recte fcriptum eft in verfione fyriaca et iudaico libro Maccabseorum 375, haud dubie originem duxit Bb hebraico 3pm, malleus , vt poft Ikenium, (vid. Repertor. bibl. t orient. literat. part. XV. p. 79.) Fol. 11. fius, muper monuit T. D, Michaelis p. 48. not. ad ger- manicam verfionem libri I. Maccabacorum. adde Kennicott. dif. II. fupra laudatam pag. ;2: fq. Scharf.] De Ha[Jamonaeis vide Seldesum lib. I. de fucceff. in Pontificatum cap. 10. et. Chriflians Noldii hift. Idumacam pag. 412 fq. /V/altheri cen« tur. pag, 5to. σις) Conf, 7. D. Mickaelts biblioth. orient. part. XII. pag. i13 fqd. Ὥς Hebraico vel Chaldaico libro Maccabaeorum, qui nunc exflat apud Iu- daeos, et ex latina veríione Iul Bartoloccii legi poteft apud Fabricium; cod. Píeudcpizraph. Vet. "T'eft. vol. L. pag. 1165 fqq. vide 7. C. //oifii bibl, hebr, part. I. p. 204. part. II. p. 26^. eet part, IIT. p. 13o-et B. Kenaicotti diff. II. fuper ratione tex- tus hebraici Vet. eft. p. 520 fq. ct diff. general. pag. 495. Scharf. dddd) Praeter Euetium , qui duplicem de hac infcriptione coniecturam proponit demonftrat. euangel. propof. IV.-pag. 525. Bocharto adfentitur I. C. [V'oifius biblioth. hebr. part. II. p.293. Sed I. D. Michaelis, quia apud Eufebium fcriptum eft Zap952, non Σαρβήτ, bw *33 -w now inter- pretatur hiforig ducis filiorum dei biblioth. ori ent. part. XII. p. 137. Conf. etiam Repertc: ?bibl et orient. literat. part. XV. p. 147. let G. J//zrus- dor/ii comment. de fide hiítorica librorum Mac- cabaicorum pag. 4. Scfarf. 6666) lofephum fua haufiffe ex hebrzico libro Maccabaeorum, iam diu perdito, neque gr:ecam verfionem confuluiffe, vt Scaligero et aliis vide- tur , contendit 7. D. Michaelis 1. 1. pag. v6 fqq. vbi varias obferuationes et coniecturas de verfio- ne graeca, fyriaca, latina antiqua εἰ vulgata pro- ponit, et fe alibi lagius .de lofephi “εἰ Syri inter- Bbbbb pretis Vol. ΤΊ. p. 748 P 749 - — 4-46 Lib. IiI.c. XIV. olim XXIX. MACCABAEORVM u£, fübiuncta Alberici gentilis differtztione, qua tuetur loca nonnulla, quae in hoc libro re- prehendi folent, Franeq. 16co. 4. — Haec Alberici Gentilis diflertatio cum Drufii et Baduelli, Caflellionis Grotiique notis occurrit etiam in criticis facris Apglicanis. In Polyglottis Londi- nenfibus Vulgatam veterem 757) et latinam recentem Nobili, et fyriacam habes verfio- nem 85:8). Nicolai Toinardi (Galli catholici, qui obiit 1706.) harmoniam libri vt;iusque Maccabaeorum quam pridem typis impreífam, fed nondum publici iuris factam, ante [IP] duodeuiginti annos fcripfit Norifiur de Epochis Syro- Macedonum diff. 2. cap. 1. etiamnum premi exiflimo ?^), ^ Praetereo Bellatoris perditos in hunc librum commentarios , et quos habemus Rabani, "Thomae Aquinatis, atque, vt ad recentius faeculum veniam, Serarii, Sancti, et qui in verfu 22. capitis 1X. fubflitit, diffufi Pstri Redani. Liber Maccabaeorum feeindus poft primum fcriptus videtur, neque vt primus hebraice, fed sraece, notante etiam Hieronymo praef. in libros Regum 55. etfi Philonem auctorem effe neutiquam credsm Honorio, Auguflodusenfi.' Neque Allatio adfenferim, cui audor eft Simon Maccabaeus, facerdos maximus, pag. 200. de Simeonibus, — Poft praemiffas epiftolas binas continet epitomen librorum quinque, a Za/one Cyrenaro graece (etfi dubitet Blondellue pag. 239. de Sibyllis;) fcriptorum, de Iuda Maccabaco. — [Conf. Sim. de JMagifirir apolog. fen- pretis vfu in emendanda verfione graeca difputa- turum effe promittit. Scliarf. fif) Latinam verfionem Vulgatam libri I. Mac. cabaeorum , quia multo elegantior eft, auam an- tiqua, quae propemodum integra prolata eft e cod. MS. Sangermanen(i, ab Hieronymo aut alio emendatam eífe, coniiciunt 1. DJ. Michae/is l. 1, p. 122. et P. Sabatieras prolegom., ad libr. Mac- cab. p. tor5. tom. IL. bibl. acr. lat, verf. ant. Nam aucerem quidem verfionis Valgatae vtriusque libri Maccabaeorum antiquiorem eífe Hicronymo, Sabatierus ibidem monet, et ante hunc Flam. No- bilius et Ioh. Morinus monuerunt, vt fupra dixi ad $. III. Scharf. 5556) Hanc non ex Hebraeo, vt I. D. Mi- chaeli videtur, íed e graeca, quae nunc exítat, verfione confectam eff, oftendit /o/. Georg. Tren- delenburgius iu collatione graeci textus prüimt it- bri Maccabaeorum cum verfione fyriaca, quae inferta eft Repertor. bibl. et orient. literat. part. XV. nr. 5. Scharf. - hhhh) Pro hac fubftitui poteft breuis libri I et II. Maccabacorum harmonia, quam Zrbigantus lo- co praefationis addidit his duobus libris, Nam reliquos, quia non funt Deutero- Canonici, ne- glexit. — Cetcrum Hubigantum et reliquos inter- pretes longe fuperauit 1, D. Michaelis, cuius ger- smanica verfio libri *. Maccabaeorum cum notis prodiit Goettingae ann. 1778. 4. Plurivum etiam vtrumque librum Maccabacorum illuftrauit Gottl, tentiae Wernsdorfius, in commentatione hiftorico -cri- tica de fide hiftorica librorum Maccabaicorum edita Wratislauiac ann. 1747. 4. quamquam, vt I. D. Michaeli in praefat. et notis ad germanicam verfionem, modo laudatam, monet in oppugnanda libri primi auétoritete modum exceffit. — Nam quod /. D. Michaelis in praefat. et notis ad ger- manicam verfionem modo laudatam monet , cum in oppugnanda libri primi auctoritate modum ex- ceffifle, id, vt de locis, oppido paucis, huius libri non temere dici concedam, de fecundo quidem vt vir fummus idem adfirmare aufit, vehementer vereor. Sed plura de auctoritate librorum Mac- cabaicorum canonica aut oppugnata aut defenía hic difputare, ratio infütuti prohibet, SvLarf. Il eruscorfiü fcripta, ad hos libros pertinentia, et hiftoriam cum Froelichio inde enatam eleganter ex- pofuit eius frater cel. Prof. Helm(tadienfis, in ele- ganti praef. ad Himerii Opp. Gottingae 1790. p. 18. 22 Íqq. Harl. Add. I. G. Men/viii Bibliotheca hiftzr. Vol. I. P. HI. p. 275. Vol. HI. P. I. p. 36. iüi) Siue potius, vt in plerisque ver(ionis Vul- gatac exemplis infcribitur,. Prologo Galeato. Huic equidem ad(entiri malim, quam Hubiganto, qui, etfi hunc librum primo graeca lingua compo- Jitur fuiffe dicit pag. 720. forte Iafonis Cyrenaei commentarios de Iuda Maccabaeo intelligens d rumque et latinum interpretem e graeco vertüiffe multis locis recte, vt opinor, monct: tamen paf- fim, veluti pag. 710. varias lectioncs contextus hebraici e graeco eruere conatur, Sc/iarf. 5n" dins Vol. IT. p. 749 LIBER L IL. ΠῚ Lib. 2H. c. XI. ofa X XTX. 7T tentiae patrum de feptuagintauirali verfione pag. 47r. et δεῖν. Sgambati Archiu. Vet. T'eft. lib. ΠῚ. p. 507. Stharf.] Haec efl Μακκαβαϊκῶν Ἐπιτομὴ Clementi ZAlex. laudata V, Strom, pag. 595. vt jam Scaligero obferuatum. Quae narrantur capite tert/&9, quarto, quinto, con- tigerunt ante ea, quae profeqeitur liber primus Maccabaeorum: quae vero liber primus habet poft caput feptimum, de iis nihil amplius in fecundo libro exflat. Apoflolus Paulus Hebr. XI. 35. 36. videtur refpicere, quae in hoc libro narrantur. — Syriaca verfio libri quoque fecundi . Occurrit in Polyglottis. Cui conferenda hiftoria Maccabaeorum, quae chaldaice MSta Lip- fiae in bibliotheca Ampl. Senatus fub. tit. Megillat& Antiochus cum verfione latina Wagenfei- lii, aliaque eiusdem argumenti hifloria, hebraice defcripta e cod. Colbertino, diuerfa ab ea, quam hebr. et lat. exhibet Bartofoccitut tom. I. pag. 583 Íq. et quam in codice Pfeudepigrapho V. T. recudendam dedi latine p. 1166 fqq. Sed quae in Polyglottis fub hoc titulo legitur ara» bica 5^), nihil aliud eft quam verfio pfeudo-Iofephi Gorionidis, vt notatum Z/mfozio vam Dale, viro acutiffimo, diff. fuper Ariflea de LXX. interpretibus p. 136. et Herbeloto in biblio- theca orientali pag. 523. Fabric. Neglexit Fabricius, quae pro inflituti ratione comme- morare debebat, Baduelli, Caftellionis et Grotii adnotata ad librum II Maceabaeorüm, inferta tomo III. Criticor, facr. p. 2861 fqq. ed. Francof, Scharf. 10. Godofr. Haff? germanicam ver- fionem libri fecundi Maccabaeorum edidit 1786. In cuius fübiunctis notis loca difficiliora eru- dite explicauit et de variantibus graeci textus, verfionumque fyriacae atque vulgatae diligenter expofuit, In excurfibus, de hiftoria, fatisque libri egit et flatuit, graece a Iudaeo Aegyptia- co, (eo ipfo, qui librum Sapientiae dedit,) anno circiter ante C. N. r5o. fcriptum effe. — Eich- horuius in bibl. cit. part. L pag. 233. initium libri cap. I— II. 18, ab alio auctore additum effe probare fludet. Pfziff. Liber tertius Maccabaeortm dicitur qui ordine primus eft, aom alia rctione, vt exifli- mat Grotius in. prolegom. ad h. ]. et adpendice de antichriflo pag. 477. quam quia Chrifiia- nir ferius innotuit, uec tam late patentem , quom duo illi, auctoritatem odeptir cff. 'Tem- pora attingit, Maccabaicis priora, et in canone vltimo ex illis, qui falío ad Apoflolos refe- runtur, vna cum duobus prioribus adfcribitur catalogo librorum facrorum. — Sub Ptolemaeo Philopetore fcriptum haud dubitat Petrus Alix in Iudicio eccle(iae veteris iudaicae aduerfus Vnuitarios cap. 5. — Conditus graece, ílilo et char;ctere Alexandrino, ampullofo, et qui proxime abe(t a cothurno, quod iudicium efl Scaligeri, quem, fi placct, vide ad Fufeb. nr, MDCCXCVII. Latina vetus verfio nulla exflat; fyciaca legitur in Pclyglottis Londinenfi- bus. [lbidem exffat Flam. Nobili verfio latina, — Hug. Grotii adnotata ad hunc librum in- ferta funt tomo III. criticor. facr. pag. 2951 fqq. edit. Francof.] Wittebergae ann. 1654. 8. per Vit. Creutzener f. Crucigerum- prodiit D. Icach. Cirembergeri, Phyfici Colbergenfis, verfio libri tertii Maccabacorum gecamanica, melior et nitidior illa, quae in codicibus bibliorum ger- Bbbbb 2 manicorvm kkKÉ) Arabem illum ecpitomstorem hifloriae iudaicae a Seicuco Sotere vsque ad acuurn Tibce- rii Caefaris, cui nomen interpretis libri fecundi Maccabaeorum inditum eft in bibliis Polyglottis Parifien(ibus ac Londinenfibus, diuerfum efie a pfeudo-Iofepho Gorionide, collatis locis nonnul- lis vtriusque fcriptoris oftendit Sip. de Magifiris contra Dalium maxime difputans apolog. fenten- tiae patrum de feptuagintauirali verfione diiT. T. δ. 36. ct 37. pag. 535 fqq. alium autem hoc di- diciffe cx Zodii lib. II. de bibliorum textibus ori- ginalibus pag. 171. monet ibidem $. 56. pag. 351 fq. Scharf. 248 Lib.IILc. ΧΙ ΤΡ. ομη ΧΧΙΧ. MACCABAEORVM LIBER IV Voll p.749 7fo manicorum fertur. Incipit: Als dem Kónig Philopator die Bothfchaft kam. — Anglice in I'ilh. IF'aiffon. authentick record» pag. 162 [44. narratio Iofephi II. contra Apionem, parti fecundae libri tertit Maccab. refpondens pag. 200 fqq. Gallice vertit primo Calmet ín operis bibici parte Ill. ΑΙ Hierony:mo vocari hunc librum PAilopatorem pracf. in libros Regom, coniectura elt viri clari. Marci Meibomii iib. de fabrica triremium pag. 45. Alii Pafforem legunt, et Hermae librum intelligunt, etfi ab aliis inter Apocrypla Noui non Veteris rela. tum T'eflamenti, Franciícus Tunius, qui librum quoque tertium Maccabaeorum latine ine terpretarus eft, et de eo locum Hieronymi accepit, maluit πάξορα , nempe az τῆς πα- exce fine zrasides h. e. ab atrio, in quo facerdos [P] fummus cuin fideli comitatu fuo ioter- ceílit, ne rex veniret in fanctuarium. ^ Verum hanc coniecturam merito refpuit Steph. le Moyne epifl. ad ampliff. Cuperum de Melanophoris pag. 258 fq. Philoflorgius, qui ter&ium reiicit vocatque τερατώδη lib. I. eap. 1. quemadmodum Syn- cellus pag. 293. etiam quartum JMaccabaicorum librum numerat, eumdem innuens, quem in quibusdam graecis et graecolatinis bibliorum editionibus "^) legimus, et in codice biblio. rum Alexandrino graeco MS. exflare teflatur Beueregiur codice canonum: vindicato P2g- 289. breuem, fed elegantem ac difertum fub titulo lofzphi περὶ αὐτοκράτορος λογισμΒ. Deco dixi infra libro IV. vbi de Flauio Iofepho. Hunc im Athanafii [ynopfi fcripturae f. et ab aliis veteribus per librum quartum Maccabaeorum intelligi, teftimonio Philoftorgii, Syu- celli et aliorum certiílime conílat; quamquam Six/us Senenfir lib. I. bibl. fanctae pag. 39. refert, fe Lugduni in bibl. Sanctis Pagnini apud Praedicatores reperiffe libram quartam Mac- cabaeorum longe alium, plenum hebraismis, et hiftoriam XXXI. annorum continentem, atque incipientem his verbis: καὶ μετῶὼ τὸ οἰπεκτανθῆναι τὸν Σίμωνα ἔγενήθη ἸΙωδννης ὁ Uis αὐτῷ ἱερεὺς ἀντ᾽ αὐτῇ. Hac ipfa in eaede Simonis definit liber primus Maccabacorum, additurque, lohannis, filii, gefla fcripta effe ἐπὶ βιβλίω ἡμερῶν ἀρχιερωσύνης αὐτῷ. Quifi fuerit idem, liber Sixto infpectus, dolendum fane efl, noi uiffe in Jucem editum, antequam bibliotheca illa conflagraret, quod factum effe haud diu pofl, e Poffeuino narrat Seldemur- de fucceffione in Pontificatum lib. I. cap. XIII, Farir. In cod. MS. bibliothecae Ambrofia- nac Mediolanenfis, quo continetur fyriaca V. T. verfio, quam fimplicem vocant, libris apo- erypliis, e graeco conuerfis, adiectum effe quintum librum Maccabaeorum fiue Iofephi de ex- cidio Hierofolymitano, marrat P. 7. Brunfíur not. ad B. Kennicotti diff. general. in Vet, Tefl. hebr. pag. 221. I. B. de Kofi proleg. ad var. lect. V. T. pag. 159. et 4, G. C. Zdlerus itiner. ΜΠ) Pzimur im editione Argentoratenfi tribus libris Maccabaeorum addites efl ex vetufliffimis in Graecia fcriptis bibliis Ἰωσίππα liber de Mac- cabaeis a Yob. Lonicero, quem propterea viola. tac religionis accufatum a 7ok. /Morino exercitt. biblic. pag. 198 fq. defendit 7. Α΄. Grabíus prcle- gom. ad tom. Ll. ver(ionis feptuagintauiralis cap. III. $. 2. Argentoratenfem fequutae funt editiones Bafileenfes, Heruagiana et Brylingerisna, Fran- €ofurtenfis et Veneta, quani e Francofurtenfi du- &am εἰς Fabricius fupra narrauit cap. XIIL $. 6. Deinde Grabius e codiee Alexandrino vna cum reliquis libris Maccabaeorum edidit Μακκαβαΐων λόγον A adiectis variis lectionibus codd. MSS, de quibus vide prolegom, ad tom. II. verf. feptuagin- tauiralis cap. ΠῚ. $. 6. et 7. vbi etiam alia lectu digna de hoc libro eiusque infcriptione in codd. MSS. et fcriptoribus antiquis proferuntur. Hinc liber quartus Maccabacoruut repetitus eft in Brei- tingeriang ct aliis exemplis, quae ex eodem fonte fluxerunt, vtalibi dixi. Sc/iarf. - Vol. IL p. 750 P γ5- PSALMVS CLI Lib.lII.:r. XIV. olim XX1X. 449 itiner. bibl.crit. pag. 261. Hanc perinde ac libri quarti Maccabaeorum fyriacam verfionem,. quae in eodem codice legitur, nendum editam efle, Brunfur l.l monet. (Certe non ex- flat in bibliis Polyglottis Londinenfibus et Reineccianis, quae omnino tantum; tres libros Maccabaeorum habent) Confer Ed. Caffelli epilolam; infertam. Ioh. Lightfoti operibus poflhumis pag. 181. Scharf.) X. Superfunt et alia monumenta apocrypha fub veterum prophetarum nominibus, vt r) P/falmur CL. πρὸς τὸν ejua """"), qui ad calcem Pfalterii et in Graecorum horologio graece exílat """"), et graeca inetaphrafi poetica pridem donatus eft ab Apollinario, Anti quam eius latinam verfionem edidit Zofephur /Maria Carus Rom. 1688. — Habetur et in ver- fione fyriaca, arabica, anglofaxonica ""'), Meminit Athanafius fermone ad Marcellinum de interpretatione. Pfalmorum , Athanafius iunior in fynopfi fcripturae f., auctor epiftolae quae fub nomíne Mariae Caffobolitidis exflat ad Ignatium PFPP). Vigilius "Tapfenfis in con- flidu Arnobii ac Serapionis et Euthymius prologo in Pfalmos, — Paraphrafi [ΠΡ] poetica grae- ca et latina donauit Olympia Fuluia Morata, iterum latina Adamus "Theodorus Siberus, gal- lica Blafius Vigenerius. 2) /Zfdditamenta ad librum Iobi V, 9 fq. XLI, 17 fq. [Conf. Fabri- tii cod. pfeudepigraph. Vet. Tefl. vol. I. pag. 791—798.] 3) P/alíerium Salomonis five Pfal- mi Salomonis XVIII. a Ludouico de la Cerda editi graece e MS. Auguflano, ct verfione ac notis illuflrati ad calcem: aduerfariorum facrorum Lugd. 1626. fol. obuii etiam olim in MS. codice bibliorum graecorum Alexandrino, vt teflatur Beueregius, et memorati Athauafio ín Synopfi fcripturae f. Balfamoni ad Cao. LIX. Laodicen. atque in Nicephori Si χομετρίω: Hinc Fabricius libellunr lunc integrum et breuibus cafligationibus auctum trauftul:t in codi. pfeudepigraph. Vet. Teft, vol. E. pag. grz fqq. Vid. Wolfii B. H. IV. pag. 976. Sed in cod. Alexandrino Pfalterium Salomonis iam fruflra quaeri, et, fiue abfciflum fit, fiue vetuflate confumtum, prorfus euanuiffe, monent /. E. Grabiur prolegom. ad Octatcuch. cap. F. S. 2. et Dau. Casleius catalog. librorum. MSS, biblioth. Reg. pag. to. Scharf] 4) Tvflamentum Patriarcharum, 5) Henoch; Fragmentum etc. Longe plura vero deperdita memorantur, quo- zum partem magnam. perfecutus eft nuper Scipio Sgambatus in Archiuis V. T. Neapoli Pune Bbbbb κα e mnimm) Vitam Golíathi atque in hac praefentis Píalmi illuftrationem exfpectamus a Reu. «t do- &iffimo viro, amico noftro, Paulo Chrifliano Hilfthero, Paftore dignilfimo Palaeo - Dresdenfi. Ís illam dedit ann. r7:15. 4. mihique pro fua im uie beneuolentis infcripfit. naünu) Infertus etiam eft a Fabricio cod. pfeudepigr. Vet. T'eft. vol, I. pag. 905 fqq. Graece cum verfione latina antiqua, nec non Apollinarii et Ol. Fulu. Moratae metaphrafibus graecis ct la- tina. Ibidem p. 9c9. proferuntur veterum fcri- ptorum, -einceps laudatorum, loci de hoc palmo. Veríionibus antiquis, a Fabricio commemoratis, practer aethiopicam addemda eft fj, i262, quam in codice fyro- hcx«plari Mediolanenfi exttare nar- rant Z, 1. Biornjlahüws repertor. bibl. ct orient. lit. part. III. pag. 168. et 7. G. C. Adlerus itiner. bibl. crit. pag. r9&. latinam antiquam, vf fotius pfalierii, ita huius quoque píalmi, pof 1. M. Carum e eodice Sangermanenfi P. Sabatierus edi- dit cum variis le&ionibus aliorum codd. M3S. pag. 187. tom. IL. biblior. facr. lat. verf. ant. Ex co- dem didici, pfalmum hunc graece ct l;tine exfta- re in Sixti Senenfis biblioth. fanc. lib. I. pag. 36. pag. 37. et 38. edit. Colon. 1626. 4. et in editione verf. feptuagintauiralis Parifienfi, 8. Ioh. Morino curata, vbi additae funt Flam. Nobilii notae. &f. bibl. huius tom. r4. pag. 160 fqq. Scharf. 0000) MS. in bibl. Bodl, ῬΡΡΡῚ Colomefius obferu. facr. pag. $6. Cotelt- rius ad patree apoftol. tom. 1}, pag. 101. 450 Lib. HI t. XE. LYCOPHRON TRAGICVS Vol. II. p. 7510 416, 417 de quo opere, paucis forte adhuc vifo, fed fingulari reu. doctoris quondam mei Tho. Ittigii beneuolentia mecum communicato , confules δόξα eruditorum anni 1705. pag. 337. Ego qui- dem vt in codice apocrypho Noui Teflamenti, quem ante quadriennium vulgaui , perfecutus fam non exiguo numero Ícripta, quae vel Chrifto, vel Mariae virgini, vel Apoftolis atque Euangeliftis [uppofita fuerunt, ita íimilem in modum fingulari libro eiusdem commatis fcri- pta, facris V. T. patribus ac prophetis fuppofita, recenfere pridem conflitui in codice pfeud- epigrapho Veteris Teflamenti, et edidi Hamb. 1715. recufus eft 1722. 8. cui alterum volumea 1723. accellit. CAPVT XV (olim XVD DE LYC€OPHRONE CHALCIDENSE L. Lycophronis aetas et fatum. M. Eius Caffandra fiue Alexandra tragoedia μονοπρόσωποι. ΤΠ, 754 terpretes Lycophyonis perditi et editus [o. Tzetzae commentarius, quem fub fratris fui, l/aact, nomine exive eft pa[fus. ΙΝ. Lycopkronis editiones. dam Lycophronis MSti. VI. Scripta eius poctae deperdita, ΝΊΙ. Lycophrones alii, ὙΠΙ. Im- dex fcriptorum à Tzeiza ad Lycophronem citatorum , e fecunda Poiteri editione, [Cum fupplementis G. C. Harles.] LE YCOPHRON, ex Chalcide, (Euboeae, quae hodie Nigropontus,) Soclis ) F. a Ly- co Rhegino hiftorico adoptatus ^). a quo fortaffis [P] etiam nomen retulit. Gram- maticus ct frapicus poeta fuit, vnus e P/riade , de qua dixi fupra lib. II. cap. rg. clarus tem- poribus Ptolemaei Philadelphi, cui gratus fuiffe dicitur compofito in illum et Ar(inoen ana- grammate *), vt Ptolemaeus cfíet mutato litterarum ordine, cz μέλιτος, quafi totus melli- tus ac jucundiffimus, Zrfinoe ἴον Ἥρας, Viola fiue flos Iunonis, Neque tamen inde mihi perfuaferim, quod nefcio, quo in loco legiffe fe teflatur Blancus Albienfis, nec improbat in V. Editiones promifJae, et codices quis - a) Tzetz. Chil. VIII. hift. 204. Hunc Soclem, nefcio quo auctore, Grammaticum adpcliat Guil. Canterus. D) Suid. in AuxoQe. et Λύνος, Tzetzes Chil. VIH. hift. 204. — Nomen Lycophromis alioqui Lucarionem, fiue mente illuminatum denotare poffit, fiquidem λύκη veteribus Graecis dicebatur lux, vt notatum erudito Jilheimo Baxtero in gloflario poftumo antiquitatum romanarum p. 271. uod inchoatum tantum prodiiífe dolendum cft. c) Tzeizcs de genere Lycophronis: εὐδεκίμα δὲ σῦτε Λυκεφρών τοσῖνον διὰ τὴν ποίησινο ὅσον διὰ τὰ λέγαν ἀναγραμεαδτισμάς. οἷον, ὅτι ἸΠτολεικαίος ^A ΠΟ. ΜΕΛΙΤΟΣ λέγα μιταγρακματιζομιενον, Ἀρσινόη δ ἼΟΝ ἭΡΑΣ, καὶ Queue τοιαῦτα. {μαι πὲ Ludouici Ligi Lycophron 1599. 4. editus, nihil aliud eft ac femicenturia anagrammatum, verfibus explicatorum. — JZenricus Zbertius , Hafniens fis, anagrammata fua infcriplit foriilegia J.yco- phrontica. li, bicipitem anagrammatismi epitomen, vbi praecepta et regula combinationum ad omnia pof- fibilia, ex quocumque termino deducenda, Nea- poli 1638. 8. Z£ndreae de Ro[Jant Onomaítrophie, quem librum commemorat Jorinicus de Colonia tom. II. hift. lit. de Lyon psg. 787. 2. Οἱ εν τὶ, fiue, qui (ub hoc nomine latere voluit, Chri/tia- πὲ Serpilii libros II. de anagrammatismo, Ratisbo- nae 1731. 8. in quibus de Lycophrone agitur pag. 17 ἴᾳ. vbi pro Chüidemfi lege Chalcidenfen ; lo. Chrifi. Geieri anagrammatographiam, lenac 1732. 4. Adde Bonauenturae Murchi , Sicu- | ^ VésdL pon au LYCOPHRONIS ALEXANDRA . 10.111... XV. — 5 in-Delphis Phoenicizantibus acutiffimus Edmundus Dickinfon, Lycophrenem litteras hebrai- €as percalluiffe, et inde anagrammata conficiendi modum didiciffe. Non enim video, cuf folis hebraeis in mentem venire potuerit, non etiam Graecis illa litterarum cvozeoQr, lu- fusque euifceratis verba quaerentium in verbis. — Periiffe fertur Lycophron, fagitta percuffus ab aduerfaiio, quum de antiquorum poetarum principatu certaret, vt adnotatum reperio ad haec Ouidii in Ibin. v. 551. Ptque cotkurnatun perüffe Lycophrona narrant, Haereat in fbris fixa fagitta tuis. Apud Theodoritum VMI, "Therapevt. pag. 115. vbi Lycophronis monumentum memorat interpres latinus, graeca habent AvxeQeovgy, ct Sylburgius e Clemente Alex. iam obferuauit, legendum εἰς Λευκοφρύνην. — Adde, fi placet, quae e Dionyfio Saluagnio Boeflio pag. 107. commentarii ad Ouidii Ibin ^) notauit Baelius in lexico, vbi de Lycophrone noflro agit. Fabr. Tsetzae praefat. de genere, vita et fcriptis Lycophronis, graece, praemiffarn editioni Io. Potteri; item /7offum de poetis graecis cap. VIII. pag. 64. G. Canteri prolegom. ad ipfius editionem, Sim/om Chronic. ad a. m. 3728. Biographiam clafficam a Mur/imna germanice ver- fam vol. 1. pag. 161 fqq. Barnefium in "Theocriti vita a Wartono primo bucolici illius volu- mini praefixa pag. XXXXIII, Hari. II Exflat fola eius KAEZANAPA fiue 'AAEZ ANAPA, drama obfcurum *) et pioyozreoaoroy , in quo vnica perfona inducitur, Caffandra [IP] fiue Alexandra 7) perpetuo car- miine iambico vaticinans de clade Troianorum et variis molis eam fequuturis 5). Ac primo quidem ea rccenfet, quae ex Helenae raptu ipfi, parentibus, fratribus, fororibus, tot deni- que regiae familiae fint euentura, Secundo, quae Graeci propter Aiacis libidinem fint per- d) Verf, 553. tom. IV. pag. 136 fq. edit. Burm, vbi Ouidius Lycophrona vocat eothurnatum. Harl. £) Hinc atrum Lycophronem vocat Statius V. filuar.3. 157. non £enebrofum , vt. interpres lati- nus Tan. Fabri de poctis tom. X. thefauri Gro- mou. pag. 761. Haud abífurde idem Faber vir in- £eniofillimus et ante Fabrum “νηοί /drlentus Peraxylus, (praefat. ad Lycophronem,) poetam hunc propter tenebras huius dramatis, Cimmeria caligine obícuriores, ait refpondere "εἰ in Pleia- de ob/curae ac nebulo/ce. Vide etiam fis Nouel- las reipublicae literariae ann. 1705. fub initium, vbi non ab re improbat auctor clariffimus inftitu- tum poctae noftri, tam prolixo carmine crucem fgentis lectoribus et grammaticis, tamquam fixu- rus effet (e ipfum cruci, (vt in MSto quodam co- dice legiíle fc ait, vel potius ipfe lepide confinxit "Tan. Faber,) fi a quoquam intelligi drama fuum .contüngevet — //ignerius in libro de zifris, galli- «€ fcripto, pag. 13, refert, Lycophronis poema a pefluri, quodam obícuritatem indignante, medium fuiffe confciffum, pour voir ce qu' il y avoit au dedans, puisq'on wy pouvoit rien difcerner par ἰδ de- hors. Colomef. Opufc. pag. 241 fq. Perfium pro- pter obfcuritatem adpellari Lyzophrozem latinum video in Diario Vencto, Giornali d'Italia, tom, ΨΊΠ. pag.:6. Fabric. — Plures obícuritatis in dramate Lycophronis cauíías expofuit docteque demonítrauit Aeichardus in praefatione ad. fuam editionem pag. XVIIII fqq. Praecipua cauffa eft, quia Caffandram, prophetiífam, more ftiloque ora- culorum loquentem induxit poeta. vid. quae nota. vi in Introduét, in hift. L. Gr. tom, I. pag. 510 14. edit. I, Harl. f) Vide Meziriacum ad Ouid. tom. I. pag. 432. 8) Lycophron Euripidea imitari videtur 7 αἱ- ckenario in adnotatt. ad Euripidis Hippolytum vf. 1423. pag. 317 íq. In fcholiis Venetis ad Ho- merum citatur Zycophrom, vide fupra in vol, I. p?8- 448. Harl, LibIlL: XV. — XYCOPHRONIS ALEXANDRA 495. peffuri, idque partim in reditu, vt Aiax, Diomedes, Vlyffes, Menelaus, alii multi: par- tim domum zeuerfi, vt Agamemnon et ldomeneus. Poftremo Caffandra repetitam altius caufam exponit, de qua perpetuis inter fe bellis Europa et Afia longo tempore condlictatae funt. ln qua quidem explicatione ab louis vsque et Europae raptu per Argonautarum, Ama- zonum, "Troianorum hilloriam, Midae quoque et Xerxis imperia ad monarchiam vsque Ale- xandri Magni , qualemcumque hifloriae feriem deducit. Quo facto, cogitans, nullam fibi apud homines fidem vel auctoritatem fore, poftquam falfos de ipfa rumore Apollo fparfiffet, tandem conquietcit. Aliae «etiam hifloriae fabulaeque permultae per varias digreffiones in- feruntur, in his labores Herculis, Deucalioneum diluuium, Diofcurorum et Apharidarum pugoa. Aeneae peregrinatio et in Latium deducta colonia, aliarumque gentium anigrationes aliquot et coloniae. Quamobrem adfirmare aufim , (inquit Guil. Canterus,) quieramque fog gonna, licet. paruum, (verfuum tamen 1474.) diligenter perlegerint, (adde, et intellectum perfpectumque habuerint.) eor Φί hifloriarum et. poeticarum fabularum partem exiguam pro- be pevfiBieque εἴ cognituros: [atque Rirtard in pracf. pag. XXI. hunc libellum vocat veluti thefaurum mythologiae veteris locupletiffimum.] Qni poema hoc de leuibus caufis alteri, nefcio cui, Lycophzoni olim adiudicauerunt, exploduntur.a 3e/za ad vf. 1226. "Vol. II. p. 4180? 419 TIT. Clemenr Alex, V. Strom. p. 571. teftatur Caffandram Lycophronis vberem materiam racbuiffe grammaticis ingenii fui exercendi, etíane e veteribus in illud olim fcripferunt De&lion ^) , laudatus Etymol. M. in Ἥπιος, Durir, Theon, tefte Stephano Byz. in Aves et Κύτινω. et Orur, quem ἐν ὑπομνήματι Δυκόῷρονος laudat Etymol. in Εἰλενία et videtur refpicere in "Agayres, "AvAas, Βάτεια. Mirum eft, neque hos neque Alios Lycophronis interpretes. nominetenus citari in commentario prolixo et erudito graeco in hune poetam, quem hodie habemus auctore 7xríza, licet aliquando citet et reprehendat antiquiora fcholia his verbis: οἱ τὸ τῇ AvxoQgovos πρὸ ἡμῶν σχολιοσαντες ad v. 1446. vel οἱ σχολιαξαὴ aQaiA- λονται ad v. 1017. etc. Euftathio etiam ad Homerum plu: fimplici vice Jaudantur Lycophro- nis ὑπομνηματιςαὶ - εἴ ἃ Scholiafle Pindari, Λυκόφρονος παρώφρασις. Vulgo quidem cre. ditur, /faacium ize, [0] (loannis Tzetzae, qui circa a. Chr. 170. Chiliades fcripfit, fratrem.) auctorem eífe commentarii, in Lycophronem editi, et fane ei tribuitur a Ioanne, fratrz; his verbis prolegom. ad Hefiodum: xg τῷ ἐμῷ δὲ ἀδελφῷ ἐκπεπόνηται λίαν κάλλιξῶ καὶ φιλοτιμότατο περὶ T8TE ἕν τῇ TB Λυκόφρονος ἐξηγήσε:. adde Chil. VIII. hift. 204. vf. 486. Sed Potterus in editione altera Lycophronis, ann. 1702. edita, in notis p. riz, often. dit, verum auctorem effe Johannem Tetzam; íed, qui fub Ifaaci nomine hoc opus v verit et honori fratris fui illud tribuerit. Primo, inquit, /i Μή et ingenium .Stholiaftae noftri h) Apud Etymolog. pag. 434, 18. voc. "Ha ci- eatur Δεκτίων d» ὑπομνήματι Λυκόφρονος" At J/al- &kenar. in diatribe poft Euripidis Hippolytum p. 291. A.'B. monet, pro deprauato, «et ignoto normi- ne Aexríay reponendum εἴς nomen filiae Afclepii et Epioner, "Axisó , tum. commentarium in Lyco- phrona, ybicumque laudetur in Etymologico M. absque auctoris nomine legi, vt in illo loco, ali- quoties ἦν ὑπομνήματι Λυκόφρονος" «tandem veluti huius interpretem, nusquam ignotiífimum Δελτίω- να, fed Theona memorari alibi. — Denique , ex iftis, ait, /choliis antiquioribus in fuum Etymo- Jogicott multa retuliffe videtur Orus. vid. noftcum 'Etymologic. pag. 191, 47. 298, 30: hinc leuis error natus eft cl. 7. Α΄. Fabricii Bibl. Gr, III. cap, 16. $. 8. fcribendum cét ᾧ. 3) arl. - Vol. IL! p. 41:9 Ὁ 459 LYCOPHRONIS ALEXANDRA LiIILe XP. 4s nof ri confideremus , ea cum feriptore Chiliadum hifforicarum in omuübusr conueniunt. Χίον. que nivis ε in fui laudibus, vterque nomen fuum £olicr infirit , vt eius amore quodam captus ejje videatur. Denique tum in enarvafioue fabular 19, mn m explicatione UOCUT magna inter to: confenfío efl. — Confer Chil. I. hif. 14. cum fcáolir ad v. 721 fq. Chil. IP. hift. 16. cum fcho. ls ad v. 139. Chil. .X I. hiff. 380. cwm. fcholiir ad v.310. etc. Secundo quamuir anta infer fratres morum et opinionum confenfio alia ex caufa proficifzi poffit , tamen loh, Tzetzer fe com- mentarium hunc firipfi [Jt aperte fatetur. Chil. LX. Aift. 26. (lege 208.) quem locum a. nemine haBenus obferuatim miror : Φχλλαινώ τις ἐχϑύε ἔσε ϑαλάσσιοε κητωδας (Jeg. κητώδης) etc. Ἐν δὲ τοῖς ds Λυκόφρονα doi (iid leg. pro ἐμὴ) ἐξηνηϑᾶσι etc. - Quae conferenda funt cum fcholiis ad vf. 83. — Hir denique addam epiffolam Iohannis Tzetzae X XI. in cod. MDLAXV. biblioth. reg. Parif. quam mecum pro. fiugulari fua humani- tate communicauit vir do&iffanur Ludolfus ) Neocorus, (h.e. Küfferur) quaeque hanc reta. pac- nt extra dubitationem pofuit. T2 Πατριαρχικῷ Πρωτονοταρίῳ Κυρίῳ Βασιλείῳ τῷ ᾿Αρχιδηνῷ, Ἔν τῇ εἰς τὸν Λυκοίφρονα Ἰωάννα τῷ Τζέτζε ἐπιγραφῇ εὑρόντι, ἸσαακίΞ T8 Τῴφέτζε. Φειδίας ἐκέῖνος ὃ πλάφης ᾿Αγορωκρίτῳ ποτὲ χάρι "ζόμενος φιλίας ϑεσμῷ γραφικῷ μὲν τὴν τέχνην » ἐλλ᾽ Ex εὐχείρως γράφειν εἰδότι. αὐτὸς εὖ μάλα πρὸς πλαΞικὴν grex ων ἀγαλμάτωσας τὸ ἐν Ῥαμνᾶντι Διὸς καὶ Νεμέσεως ἄγαλμα. TÉTQ ἀνέϑηκεν, ἐπιγεγρώ- φως P ro ἀγάλματι [] ᾿Αγορακρίτε Ilxos, καὶ τὸ τῆς τέχνης ἐνδεὲς à ἐπιγράμματος ἐκείνῳ χαρίζεται, Εἶτα Φειδίας μὲν ξενίας ϑεσμῷ αὐγδρὶ δυσπαλάμῳ περὶ τὴν τέχνην χῶ- οἰσασϑαι περὶ" τοὶ μέγισα 8 κατώκνησεν» ἡμᾶς δὲ περὶ τον ἀδελφὸν, edis Φανόμεϑα dev- T&0i* X94 Sw ἐπ᾿ αὐτῷ ταὐτὸ τότῳ Delo ποιήσαιμεν εὐπαλοώμων TE ὕμνων τελδντι κατοὶ' Πίνδαρον τέκτον; καὶ ἡμῖν Ξξεργομένῳ ἀσύγκριτα» ἥπερ ada ὁ [ ᾿Αγοράκριτος. καϑ᾽ ὅσον ἄρα K04 ade Qorns πρὸς ϑέλγητρω ξονίας ἐφελκτικώτερον. ὅτω Moya A04 d ὡς ἐκεῖνος Tos ἐπιγραφὰς ἐπιγρώψαμεν. ᾿Αλλ᾽ Ere Φειδίως ποτὲ ὅτε o Tr νενόσηκε παρα- “πληξίαν ἢ 5 λήϑαργον. ὡς εἰς τοσϑτον ἐλάσαι τῶν μανιῶν ὡς καὶ τῷ οἰκείξ. λελ ἤσϑαι ὁ ὀνό- ματος. καϑά τινες ὑπετόπασαν. — Conqueritur etiam alibi Ioh. "Izetzes, grammaticum, nefcio quem, per plagium eadem in Lycophronem commentaria fibi vindicaífe, et a difci- pulis fuis furti manifeftum deprehenfum, Chil. VIII. hift. 204. Λυκόφρων ὁ wu) σύγχρονος ὑποίρχων Πτολεμαίῳ. Πολλὰ μιὲν συνεγράψατο δράματα , τραγῳδίας, Καὶ βίβλον ἣν ἐπέγραψεν, τὴν κλῆσιν, ᾿Αλεξάνδραν, Εἰς ἣν ὁ Téhróws ἔγραψεν ἐξήγησιν, «αὐ ἄλλας. Ταύτην δὲ τὴν ἐξήγησιν ἐσβετερίξετό τις, Οὐχὶ τὴν βίβλον παρ αὐτῷ λέγων ἐξηγηϑῆναι etc. Satis i) Conf. Küfteri notas ad Suidam in Λυκόφρων, — k) Conf. Zpo/folium XVII. 12. Prouerb. et quos [tom. ll. pag. 473. qui camdem repetit Io. Tze- laudat Francifcus Junius in catalogo pictorum tzae epiítolam,) et KAich. Bentieium pag. 45. ad f. 8. Horat. edit. Cantabrig. Fol. L1. Ccccc 734 ΤῊ, ΠΙ. τ. ΧΡ. | LYCOPHRONIS EDITIONES Vol: II. p. 426 Satis acerbe nonnumquam in ipfum Lycophronem inuchitur ille commentator. IV. Editiones Lycophronir. x [De codicibus msstis ad parsgraphum fequentem disputabitur. Princeps editio eft dina, graece cum Pindaro, Callimacho et Dionyfii periegefi. Ve- netiis 1513. 8. vid. fupra ad Pindarum in vol. II. pag. 68. AuxeQeovos — Lycophronis Chalcidenfir Alexandra, Jue Coffondra : poema quidem obfcurum etiam doctis adpellatum; fed ita eruditifzimuis Z/zari Tzetzis Grammatici ctommen- fariit, (quae et doctiffimo cuique vehementer defiderata funt hactenus, et fimul nunc pri- mun iu lucem eduntur,) ilufiratum atque explicatum, vt tam hifloriarum et fabularum, quam aliarum quoque reconditarum fcituque dignarum rerum fludiofi, horum editione magno fe thefauro ditetos, agnofcere merito poflint, — Adiectus quoque eft Joannis Teízae variarum biítoriarum liber, verfibus politicis ab eodem graece confcriptus , et Pauli Lacifii Veronenfis opera ad verbum latine conueríus, nec vnquam antea editus. Ba/ffeaz, in calce: Bofileae ex officina To. Oporini, a. fal. humanae M. D, XLVI. (1546.) menfe Martio, in fol. Additae funt 'Tzetzae variae hiftoriae fiue Chiliades. — Z4rmoldur Zfrlenius Peraxylus in epiftola nuncupatoria, ad Benedictum Accoltum, cardinalem Rauennae, Bononiae Idib. Aug. 1542. eleganter feripta, teflatur, fe.ederc illa e bibliotheca collegii, quod Bononiae eft, S. Sal. vatoris et Lycophronem ipfum ad exemplar 4M. Zintonii /Intiiiachi, quem familiarem fuum et praeceptorem nominat valdeque laudat, emendaffe, Hiftoriam vero Zoanzir Zezir, (fic enim nomen exarandum, et Ícripturam . Txe/ze:, afperam vaflamque pronuntiationem, - ac fonum plane barbarum efficere putauit, fed contra confuetudinem ipfius "Fzetzis et contra morem fcribendi in libris, tam editis, quam fcriptis, perpetuo vfitatum, animaduertente Pot- tero in initio notarum ad Lycophronem,) ita dedit, vt eam Kaphae! Regíu: reliquit. — Epiflo- lam excipiunt Nicolai Gerbelii, qui '"Tzetzae variam hifloriam in fuum ordinem ac nitorem reftituit, cafligationes et catalogus auctorum, a 'Tzetze citatorum; at minus plenus. "Tzetzes, quamquam multa bene docuit atque ita explicuit, vt nos, duce illo deflituti, in multis locis coecutiremus, in aliis tamen locis haud paucis foediffime lapfus eft; (vide e multis exemplis Schiteideri aninyaduerfiónem in Periculo critico in Anthol. Cephalae pag. 98.) et quae habet bona, ca ex 'Theonis, aut alius antiquioris interpretis commentariis deriuafle videtur. Eum tamen a Canteri aceufatione defendit Potterus ]. c. Lurophrom, graece, Parif. apud Iac. Bogardum. 1547. 8. vid. Maittarii indic. ad A. T. pag. 38. Lycophron ex profa verfione Bernardi Bertrondi, Regienfis Galli, qui primus Lyco- phronem cum Tzetzae commentariis fiue verfis, fiue contractis vtcumque latine tranf(lulit, Bail. 1558. 8. Bertrandi verfionem atque enarrationem haud probat Canterus. Lycophron, graece cum duplici verfione latina, vna ad verbum a Guil. Cantero, altera carmine expreíla per 70, Scaligerum, cum Catteri adnotationibus etc. Bafileae ap. Io. Opo- rinum et Petrum Pernam 1566. 4. et apud Commelin. 1596. 8. Canteri notae breues funt nec adeo multse, fed eruditae, ex "Tzetzae quidem. com- mentariis magnam partem ductae: at multa practer ca loca vel fanantur perite, vel intelli- xi genter Vol. IL. p. gat LYCOPHRONIS EDITIONES [ΠῚ ΧΡ χες genter explanantur. "Textus inarginem occupant variae lectiones, Epitome quoque Caf- fandrae compofita efl a Cantero verfibus Anacreonticis , graece et latine. - Lucophronis ZJrxaudra fiue Caffaudra, et feorfim eadem iambico latino carmine per Jof. Scaligerum translata. Lutet. apud Fed. Morel. 1584. 4. vid. Maittaire A. T. tom. III. part. IL. pag. 790. et bibl. Menarfian. pag. 332. Cat. bibl. Bünau. I. pag. 139. Lycophr. gr. Oxon. 1592. 4. ab Harizoodio in Profpectu variarum editionum veterum au- Gorum, ex verfione germanica Álteri pag. 58. et italica Pinelli pag. 43. laudatur correcta editio. Lycophr. — 10. [Weurfns ') recenfuit et libero commentario illuflrauit: acceffit of: Sca. ligeri verfio centum locis emendatior. Lugd. Datau. 1597. 8. apud Fabric. et Harwood. et in bibl. Leidenfis catalogo pag. 397. — altera editio, quae melior effe dicitur a Pinellio ad Harwood. 1. c. ibid. apud Ludou. Elzeuir. 1599. 8. Doctus efi Mcurfii commentarius, multaque antiquitatis capita illufirat; fed mole 1a. borat; nec pauca habetaliena. Fallitur autem Hallervordus, quiin bibliotheca curiofa ad- firmsat , 'Tzetzae commentarios Meurflanae editioni eife adiunctos. Lycophr. — cum fasti Tzetzir commentariis, ex fide manufcripti emendatioribus factis. Adiuncla eft interpretatio verfuum latina ad verbum per Guil. Canterum. — Additae funt eiusdem Canteri adnotationes, ncc non epitome Caflandrae graecolatina, carmine ana- creontico. Geneuae. exc. Paul. Stephanus, τόοι. 4. Staligeri metaphrafis, quae propter obíoletum et antiquatum dicendi genus ipfa eget interprete, reperitur quoque inter illius poemata, a Petro Scriuerio iunctim vulgata, Lugd. Bat. ex Raphelengii officina, 1615. 12. — εἰ ad calcem poematum Iulii Caefaris Scaligeri, patris, in 8. Lycopár. graece, cum verfione latina Guil, Canteri, in- Corpore poetarum etc. Gene- vae, 1614. fol. tom. II. pag. 158 fq. Fabricius, ,in catalogo, ait, quoque fcriptorum a Ca/pare Cunrado, Silefio, pro- fopographiae melicae auctore, editorum , reperio Lycophronem, fed illam editionem non- dum vidi.* Neque ego illam noui. Pleniífima et fplendida editio, cuius bafis eft Canteriana, recte iudicatur Potteriana: Δυκοῷρονος — Liyrophronir Chalcidenfir. "Alexandra cum graecis Ifaaci Tzetzis com- mentariis. Accedunt veríiones, variantes lectiones, emendationes, annotationes, et indi- ces neceffarii. Cura et opera Johannis Poftferi , A. M. et Collegii Lincolnienfis focii, (dein- ceps Profeíforis litterarum primum graecarum , deinde facrarum , denique epifcopi Oxo- nienfis,) Oxonii, e theatro Sheldoniano, 1697. —- rec. 1702. fol. -— Conf. Nouv. rep. lettr. a. 1705. p. 1. Thryllitfchio tamen non fatis fecit Potterus; vt paullo poft adnotabitur. Fabricius de vtraque editione iam ea, quae fequuntur, fcripferat. —, In priore editione habentur 1) Poetae textus, ad binos codices MSS, Baroccianum et Seldenianum, cafligatus, Ccccc 2 et I) Meurfius compofuit amplum fuum commentarium annos natus XVII, 456 Lib.IIL.c. XP. LYCOPHRONES CODICES MSTI Vol. II. p.421 422 et maioribus typis nitide exfcriptus cum verfione G. Canteri. 2) Tzetzae fcholia, fingulis pa- ginis fubiecta, emendataque et fuppleta e tribus codd. MSS. adiunctis variis lect. 3) Meta- phra(is Scaligeri ex editione Meurfiana. — 4) Index vocabulorum in. Lycophrone omnium- concinnatus a Aicharde Jrighí, Londinenfi. 5) Index in Tzetzae commentarios ab Edrar- do Dechair, e collegio Londinenfi. 6) Index auctorum, a 'Tzetza laudatorum, fed paf. fim mancus. 7) in Lycophronem [P] adnotationes integrae G. Canteri, commentarius Ioh. Meurfii, et numquam antea editus Ioh. Potteri, qui inter alia obferuat, Lycophronem adfiduum Aeíchyli imitatorem fuiffe. — Alteram editionem anni 1702. iisdém typis, nec minus nitide excufam, auctor infcripfit Ioh. Georgio Graeuio, a quo Balileenfem editionem, cum antiquis membranis collatam, acceperat vtendam, cuius beneficio 'Tzetzae commentarios profitetur fe dare ducentis ferme in locis atctiorem vel emendatiorem, quam in priore. In- dicem quoque auctorum, a Tzetza citatorum, longe quam in altera anni 1697. pleniorem et accuratiorem , et commentarium fuum ipfius, (Potteri,) hinc inde locupletiorem exhibet, * Hactenus Zabricius.] [Nouiffima editio eique, qui vel linguae graecae, mythologiae et hifloriae antiquae fcientia probe imbutus eft, vel exemplum Potterianum cum graeco fcholiafle ad manus habet, valde .fructuofa, ex Cantero- Potteriana ducla eft, nonnullis tantum locis, exigente metro, mutatis z Λυκοῷρονος — — Lüycophronis Chalcidenfis Alexandra fiue. Caffandra cum verfione. et. commentario Guilielmi Canteri, paraphrafin, notas, indicem graecum, e fÍcholiis auctum, adiecit ac praefatus eft Henric, Godofredus Reichardus, A. M. fcholae prou. Grimmenfis Col- lega III. Lipfiae 1788. 8. Reichardur V. Cl. qui a iuuentute paene familiaritatem quamdam cum Lycophrone con- traxerat, tum exempla Aldinum, Bafileenfe, Canterianum et Potterianum et tres codd. qui in bibl. publica Wittebergenfi feruantur, recentiores ac propter expofitionem, intra lineas Ícriptam, potiffimum vtiles, et quos in praefatione defcribit vberius, contulit, tum collationem codicis MS. Mosquenfis a cel. /atthaei nactus ita verfatus efi ia paranda editione, vt po- tiffimum orationem poetae dilucida legitimaque explanaret interpretatione huiusque ope non minus quam paraphrafi latina paullo liberiore, et textui ac verfioni fubiecta, vatis fenfum atque intelligentiam iuuaret atque facilitaret, Canteri verfionem atque adnotationes, cuius breuitatem et eruditionem verbofis Potteri, praecipue Meurfii, vbique antiquitates crepan- tis, commentariis multum praetulit, adiiceret, fuisque breuibus nec admodum multis cum criticis tum inprimis exegeticis illas ditaret, denique tabulam et confpectum totius dramatis praemitteret, et in indice fat commodo difficiliora tantum explicaret vocabula. — lmitatio- nem poeticam, in lingua vernacula fcriptam, tentauit. — Conf. ephem. litter. Gotting. 1788. plag. 139. *t Ien. Allg. Litt. Zeit. menf. Martio 1791. nr. 82. — Loca Lycophr. funt quoque ir Colledione fententiarum Frobeniana, atque in Grofii excerptis ex tragoediis et comoe- diis graecis etc. ZZor/. V. Lycophronem illuftrandum aliquando in fe fufceperat etiam P. Lambecius, cui hanc in rem MS. codicem Tzetzae commentariorum obtulit Zofffenius in litteris ad cum datis, quae leguntur lib. VI. de bibl. Vindobonenfi pag. 242, Binos Mstos codices Lycophro- ' nis cum fcholiis memini me videre Wittebergae in bibliotheca academiae publica, ex quibus alterum Vol. ΤΠ. p. 322423 LYCOPHRONIS CODICES MSTI Li&IILc. XV. 151 alterum vetu(liorem membranaceum commendant Acta Erud. ann. 1695. pag. 435. [De illis Reichardum in pracf. ad Lycophrona copiofe gie, iam fupra adnotaui. adde thefaur. epiftol. Lacrozianum ll. pag. 14.] Neque omittendum, quod ex JJoef/ii, ante laudati, notis ad Ouidii Ibin pag. 77. obferuat Bae/iur "), quod parens iam dicti Boeflii commentarium in Lycophro- nem concinnauerit, fed hactenus, quod fciam, ineditum. [Dolendum eft, editionem, quam G. Fr. Thryllitfchiur parauerat, morte illius praematura, (d. autem XIIII. April. 1715. an- no actat, XXVII. vita deceffit,) fuiffe interruptam. — Contulerat enim (vt auctor vitae illius in Neuem Bücherfaal etc. loco, paullo infra memorato, p. 736 fqq. prodidit) codices tres Wit- teberg. et veterem egregium Auguflanum, multaque errata aut diflicultates, vel a Pottero non fubla:as, remouit, nec de ipfa Potteri ed. adeo bene fenfit. Harl] Erasmi Schmidii notae in Dionyfium Alexandrinum et Lyrophronem Wittebergae in 4. editae ab Henningo Wittenio pag. 414. memoriar. philofophor. memorantur: Clarmundus (h. e. Rüdiger) in vitis etc. ill. pag- 180. ait, editas Wittebergae 1618. 4. et a Dan. Hrinfio fponte decoratas graeco epigram- mate. Contra T/oph. Spizelins, pag. 349. templi honoris, commentationes has, quas ad- pellat egregias , a Schmidio conferiptas modo, non, editas, memorat: neque ego vmquam illas me videre memini. [Atque in MSS. adhuc latent. Certe auctor vitae M. G. Fr. Thryl. litfchii in: Neuer Bücherfaal der gelehrten Welt, — LVIII. Oefnung, Lipfiae 1716. p. 740. in nota fcribit, fe ad illum IThryll. mififfe Canteri editionem Lycophron. cum multis obfer- catt. Erarmi Schnidii manu exaratir.] — Laurentium quoque Begerum,, Lycophronis cditio- nem molitum eíle, notat Z. Cel/pirius, h. e. Chriflian. Serpiliur, libro de anagrammatismo, pag. 239. vbi male Bzyerus excufum pro Begerur. — Ex nouem codicibus mediceis et vati- canis Lycophronem emendaffe fe profefTus eft Francifeur Montanus, Pifaurenlis, et promifit 1719. italiram Lycophronis metaphrafin cum paraphrafi Theonis inedita notisque tam critieis quam exegeticis. vid. Giornale d'Italia tom. 31. pag. 40r. [atque ephemerid. Lipf. litt. ann, 1720. nr. 97. pag. 770 Íq. vbi adeo celebratae funt dotes illius, vt editio in magna effet exe fpectatione: at num praclo fuerit fübiecta, equidem nefcio. — Germanice vertit Lycophro- nis Caffandram cel. de Murr in Schirachii Magazin etc. tom. II. part. Π. /7sr^] | Lycophro- nem cum notis marginalibus et interlinéaribus graecis feruat in tribus minimum codicibus bibliotheca Augufliffimi imperatoris. Qoibus adde codicem, quem cum gloffis interlincari-- bus fcholiisque graecis Petri Nicolii manufcriptis euoluiffe fe teftatur Figditus, auctor "Tele- machomaniae pag. 6. nimium forte tribuens Lycophroni, vt ex his eius verbis adparet, quae infra pofui. — Celui dont je me fuir Te plus fervi, eff Ie Pott: Lytophron. | Tout Iz monde fait que l' unique but qu'il τ᾽ efl propof? das fa CafJandre eff. d' inffyuire Ier jeuner gens de l Hifloi- ve des temps heroiques depuis Hercule jurqu' à Alexandre le Grand, et de toute la Muytholo- gie des Grecs , et qu'en effet rien me [ui a éhap£, et qu'il en a mieux parlé qu' aucun autre Zfu- teur. — Le commentaire d' Ifaac Txcíze- ma pa ptu contribué à me le faire entendre, aufi bien qu: la gloffe interlintaire et les notes [P] grecquer, que feu Mr. Nicole de Port Royal a écri- 16 de fa main fur le texte Grec de. cet οὐ τιν et. [ravant Poete..— C eff un tres excellent Ma- (COE co E nufcrit. m) Verba filii funt: Ture fiquidem Carolus Sal- latine, hifpanice, italice, germanice, anglice, vagnius, Boeffis toparchus, parens meus, vir perinde ac gallice peritus e[jet, in fuis ad Lyco- non minus literis, quam militari gloria nobilis, phronem commentariis εἰς, Meminit iterum pag. vipote qui /yriace, hebraice, arabice, graece, 107. πὸ 118. 111. ΧΡ. LYCOPHRONIS CODICES MSTI fol. TL. p. 425 nuf/crit. Mr. de Beffat Iaifre des comptes digne neveu. du zelebre Abbd de. Bourzeis et ['heri- tier dc fer vertus et de fon amour pour les beller lettres ma fait l'honneur de 1:6 Io communiquer . avec fa generofité ordinaire et toujours ofirieufe. Addit tamen: Ze ae me fiir pourtant pas zoujours altacié au entiment de Lgcophron. — Pay priferé celui. des autres auteurs , lore qui if $38 parn πες fondé; et em tela 7 ai imitd Txetzer, qui, quoique grand admirateur de c& poste, m'a gar fait difficulté de le traiter en bien der endroits d gvrogne Qui me frait ce qu' il dit εἰ ecrit , d'igmoxant. εἰ a impof'eur p&g. 119. 123. 126. 166. 168. 175. €t. 232. edit. Bofil. en 1558. Verfum e Lycophronis Alexandra a Ptolemaeo Hephaeflionis lib. VI. apud Photium pag. 251. citari, qui hodie in editis deíideretur, monet Cofo;nefur pag. 6. Opufc, Sed efi verfus 670. paullo aliter lectus, vt idem vir doctus poftea in notis ad Gyraldum pag. 58. recte obferua- vit. Fabrice, [De codicibus, a Fabricio non memoratis, pauca addam. — 1n bibl. AMatritenfi regia eft tefle Iriar/o in Catal. pag. 24. cod. Vlil. in quo quaedam ex Tzetzae Ícholiis fiue prolegomenis defcripta leguntur: multo plura praebet cod. XIII. ἕδος. XV. exaratus manu, in catalogo pag. 32. nempe Lycophrenis Alexandram, ab Ariftobulo Apoffolide in Creta. de- fcriptam, ct Conflantini Lafcaris gloffis, intra lineas pofitis, illuflratam; tum 7zefaae pro- legomena et commentarius , Ícripta ab Zduzonio Cretenfi, (qui exeunte faeculo XV. multos delcripfit codices, vid. Montfauron Palaeogr. gr. pag. 84. 95. et 12.) In codem lriarti opere p. 513. memoratur MSt. Licophronir Alexandra, cum fcholiis If. zetzae doctitfimis omnia ex graeco latinitatis idiomate donata //inceniio Marinerio Valentino etc. quam interpretatio- pen, emendationibus ex fide MSti factis, valde laudat lriarte — in bibl. Efrorialenfi, tefte Plü:ro in itinerario per Hifpan. pag. 180. Lyr. cum Ícholis Txetzae, idem cum comment. incerti, — In bibl. //encta D. Marci Lycophronis Caffandra exflat in cod. CCCCLXV. in 8. faec. XIV. — Lyr. cum.commentario Jf. 1z«tzae in cod. CCCCLXXV. fol. faec. XV. — in cod. CCCCLXXVI. memorabiliore (p. 251.) reperitur Lgr. Alexandra cum Ícholiis duplicis generis, Prima femper e regione textus exfcripta titulum in initio pracferunt Ἐνταῦθα cvy- ἡϑροισώ etc. — Ego Nictar JDiaconorum tinimns collegi hic Lexic di&lioner: altera, numeris ditiincla, incipiunt Λέξω τοὶ πάντα εἴς. Sequitur metaphrafis in Lycophronis Alexandram (fine auctore.) — Inter graecos codd. MStos epud. INanior, (Bononiae 1784.) occurrit pag. 481. Lyc. Alexandra cum antiquo fcholiafle, fed codex in fol. faec. XVI. fcriptus, initio et in fine mutilus eft. — In bibl. Laerentio- medicea, tefte Baudinio catal. vol. IT. plut. 31. cod. VII. pag. 84. Ljr. cum gloffis interlinearibus. — plut. 32. cod. XVII. pag. 146. et cod. XX. pag. 173. tum cod, XXIX. pag. 177. atque cod. XXXVI. pag. τοῦ. £j;. cum gloflis interlin. et fÍcholiis f. 'Tzetzae, ac prolegomenis, quae in altero codice defunt, in primo exílant in principio — in tertio vero fobiiciuntur in fine. — pag. 210 fq. plut. 32. cod, LII. nr. 6. raebet Lyc. fragmentum cum gloffis interlinearibus et Ícholiis marginalibus Jo. Tzefzae — vol. lil. pag. «gr. plut. 87. cod. X. nr. 21. efl Excerptum paucorum verfuum ex Lycophro- ne. — Vol.l pag.549. Lyc. citatur in viol. compof. — in bibl. Athenaei Zaurim. tefle catal. p. 390. cod. CCLXXXXIX. Lycophr. cum comment. Joann. Tzetzae fecundum JHont- * faucon in Diario italico, pag. 17. in bibl. Mediolan. Zlribrof. Lyc. cum Ícholiis Tzetzae in Ly- cophronem. — pag.3ir. Arapoli in bibl. S. Johannis de Carbonaria, bis, Lycophron cum interpretatione Tzetzae. — In bibl. Cois/iniana, tefte Montfaucon; catal. pag. 494. eft cod. qui continet vocabula (A££esc) Alexandrae Lycophronis et argumentum. —- pag. 238. Lexi- con, fiue συναγωγὴ λέξεων συλλεγῶσοω ἐκ διαφόρων βίβλων etc. in qua etiam occurrit Ly- cophron: γοι. Πρ. 4435 422. LYCOPHRONIS SCRIPTA DEPERDITA LibIIL c. XP. 459 cophron: aliud Lexicon, pag. 482. in voc. Ἐλέγοσαν. — pag. 597. citatur Lycophron cum aliis poetis. In bibl. regia Pari/ienfi decem codd. Lycophr. cuflodiuntur, codd. MMCCCCIIT. MMDCCXXII, MMDCCXXIV. MMDCCXXV. (cui praemittitur vocabulorum index,) MMDCCCEXXXVI — MMDCCCXXXIX. MMDCCCLXXXX. cum gloffis interlin. et fcho- liis Tzetzae ad marginem, aut fubiectis illius commentario, cod. MMDCCCXXXX. fine "Izetzae commentario, — In bibl. Leidenf (catal. p. 399. nr. 74.) inter codd. quondam Vof- fianos. — 1n biblioth. Cacfarea /indobonenfi, apud Neffelium part. IV. pag. 75. cod. CXXIV. nr. 3. fragmentum Ljcophr. cum notis interlin. — pag. 134. cod. CCLVIL. nr. 2. Lyroph. cum notis marginalibus et interlinearibus, pag. 141. cod. CCLXXXII. Lyc cum anonymi commentariis. — in bibl. electorali Hauariza , fecundum catalogum, pag. 85. cod. CCLX. Jf. Tetzae commentar. in Lycophrona — in bibl. Elifabetan. Wratislauienfi, (tefle Kran- zio in memorabilibus iflius bibl. pag. 88.) Lycophronis Alexandra. Har/.] VI. Fragmenta quaedam e fcriptis Lycophronis deperditis collegit et illufirauit Guil. Canferur lib. VI. nouar. le tionum cap.x7. "Teflatur Tzetzes, eum feripfiffe tragoedias LXIV. vel LXVI. (£z enim pro us ?) rectius videtur legere codex Baroccianus,) ex his Suidae memorantur hae viginti: AloAos, Avdgouédm , ᾿Αλήτης, Αἰολίδης, Ἐλεφήνωρ, Ἡφακλῆς, Ἱκέται, Ἱπσπόλυτος, Κασσανδρὶς, Acice, Μαραϑώνιοι; Ναύπλιος *), Oldizac ὦ, β΄. Θ6- Quos, Πενθεὺς, Πελοπίδα!» Σύμμωχοι, Ἰηλέγονος, Χρύσιππος. Locus elegans e Pe- lopidis Lycophronis feruatus eft a Stobaeo ferm. ΟΧΧ, de laude vitae, quem e Grotii ver- fione adfcribam : t AMortem remotam po[cit ardenti grece Quemcumque dura clade fortuna opprimit. t cum fupremus voluitur fluffus, redit Vitae cupido: mon enim fatias tenet. E Σατύροις fiue dramate Satyrico Lycophronis, quo WMenedemum, Eretriacae fectae prin- cipem, et alios philofophos perfirinxerat, (licet [IP] ἐγκώμιον Μενεδήμϑ titulum fecit.) non- nulla profert Laertius Τῇ, 140. Hefychiur illuffririn Menedemo et Zlthenaeur lib. II. pag. 55. et lib. X. pag. 420. ?) Chalcidenfi quoque noflro idem /f/Aenaeur lib. XIIT. pag. 555. diferte tribuit /ibror περὶ κωμωσίως , quorum monum: laudat lib. XI. pag. 487. eiusdem operis meu- tionem faciens lib. VI. p. 278. In his libris videtur veteres Comicos illuflraffe Lycophron, Arniflophanem, Cratinum aliosque. Vide Scholiaften ἀγορῇ. ad Vefpas víl. 91. 103. 662. etc. 5) In cod. Matrit. apud. Iriartum pag. 24. legi- fur ἀλλαχξ γὰρ αὐτὸς 0 Aux, τραγικός ἔσι 20 ἢ az bontom ad Athemáeum {Π| 26, εἰ eruditiff. Neo- corum ad Suidam, e quibus diíces, διασκενὴν εἴα Ὑραγῳλῶν δρώμοτα γεγραφώς, adde tamen notam, in- fra pofitam, ad indicem fcriptorum, a Tzetza cita- forum, v. Lez, Φιλοκον. Harl. 0) Suidas: διασκευὴ δ᾽ de ἐκ vdruv ὁ Μαύπλιωος, : Portus, Wol(ium fecutus, vertit: diafceue fiue. hi- ftorica narratio efl. Gyraldus: /m his dubia Nauplius cenfetur. Vterque male. — Vide Ca/au- drama, fecundis curis perpolitum et in fcena ite- rum repraefentatum, ?) Locum Lycophromis in Menedemo apud Athen. X. pag. 420. emendat Toup. in Emendatt. in Suid, et Hefych. vol. 1I. pag. 276 fq. conf. /on- Jium de fcriptor, hift. phil. II. cap. 2, 6. pag. 148. Harl, - q6o — Li.IIL:. XP. | LYCOPHRONES VARII Vol]. p.424 662. etc. Fabri. item ad pacem verf. or. ad Plut. 1195. ibique Hemflerhuf. pag. 470. adde fupra in vol. II. pag. 309 fq. et pag. 452. Har. . . VII. Fuerunt et alii Lycophrones, veteribus memorati, 1) Lyrophron, Mafloris F. cuius ex Homero meminit Tzetzes VIII. Chiliad. hift. 204. 2) Rex Corinthi, Periandri F. de quo Herodotus 111. 50. Laert. Y. 94 fq. Plutarch. Nicia. 3) Lycophron, fophifla, e quo Z£riffo- teles VIL. 6. Politicorum refert dictum, quod lex fit ἐγγυητὴς ἀλλήλοις τῶν δικωίων. Idem, ni fallor, cuius meminit. in aliis locis I. phyf. IT. metaphyf. Vill. 6. et fophift. elench. I. 14. 4) Lycophron, aduerfus quem duas orationes fcripfit Lycurgus, rhetor, vt dixi fupra lib. II. cap.26. Defendit Hyperides. 5) Lycophrou, Lycurgi, rhetoris, pater. 6) Lyrophron.,. ad quem fcripfit Leonteus, Epicureus, tefle P/utariio pag. 1108. contra Colotem, nifi hic idem cum Chalcidenfi; tempora enim conueniunt. 7) Eft Tragicus nofler. Sedet AvxoQeovide cuiusdam mentio apud Zf£henaeum XV. pag. 670. vbi nonnihil de amoribus caprarii cuius- dam. ' Ariftophanem et Cratinum eíl interpretatus. ex Athenaeo obferuaui. Equidem G. Canterus a noflro diflinguit etiam Lycophronem , grammaticum, qui Sed non diuerfus ille eft a Chalcidenfi, vt iam Index Au&orum, qui a Tzeíze ad Lycophronem. laudantur, ex editione. fecunda Jlohanmis Poiteri 9. ᾿Αγαϑοσϑένης φιλόσοφος ad verfum 704. | 1021 ) In libro menftruo laudato, JVeuer Bücher- faal εἰς. L VII. Oefn. de vita fcriptisque "Thryl- liifchii, haud pauca memoratu digna funt notata, Primum pag. 736 fq. ex epiftola fratris 'Thryllit- fchii particulam excerpere iuuat. » Indices adhaec au&o'um, in fcholiis memoratorum, (n. Euripidis, Pindari, Nicandri, Hefiodi, Apollonii etc.) emendatos (a fratre Georgio Friderico,) adiice- rem: integros autem habeo, a b. fratre confectos, au&orum in fcholiis ad Sophoclem, Zdefchylum, Piudarum, zdpodeniumque citatorum. Scholiis ad Theocrit&gi hac in parte manum admoui iplc: Rudera aliorum ad Eu/tathium et Euripidis ícho- liaftamn b. fratris poffideo: hos fupplere deberem, reliquos de nouo conficere. Sane enim F£.... (probabiliter, Fabriciana,) parum tuta apud me fides... Dedi fpecimina errorum tantum aliqua in adie&o fchediafimate: omnes fi caedere voluiffem, bilem verebar profecto, ne atram collectoribus mouiffem, adco iratis mufis plures tantam ope- ram funt adgreíffi.^ —Grauis eft, nec omnino fal- fa, adcufatio: atque, ni fallor, Valckenarius de indice fcriptorum, ab Athenaeo citatorum, Fabri- ciano pariter conqueítus eft. Enimucro, nemo ᾿λγαμήτωρ Φαρσάλιος ἐν Θέτιδος ἐπιϑαλα- μίῳ 178 [0] Αἰσχίνης aequus verecundusque iudex poftulabit, vt ad emendandos eiusmod: ind:ces ego fingulos aucto- res atque fcholiaftas flud;ofe perlegam et critica face illu(irem. | Íd foret laboris non dicam ingrati et moleftiarum taediique plenifüimi, fed infiniti. Quapropter editoribus potius illorum relinquen- da et couimittenda cít haec prouincia: id ctiam valebit ad Fabricii excufationem, — Porro in ea- dem T7hrylitjchii vita pag. 758. illius de Potteria- na Lycophronis editione iudicium ex epiftcla, an. 1714. fcrip:a, adfertur: 5 De Lycophrone haec ha- be: in conferendo non víus fum recentiore Poí- ieri editione, in qua fane haud pauca ope cod. Graeuiani immutata cífe, me non fugit. Interim illa tanti non funt, (nam etiam recentiorem. fatis infpexi,) vt me deterreant; qui vel ex indice tan- tum recentis illius editionis, vbi auctores, a 'T'ze- tza laudati, comparent , partim MSS. ope, partim aliorum auctorum locis adiutus expungo vel in melius reformmo — [quae in hoc indice emenda- vit ille, ea ego ad fingula vocabula adnotabo.] — Sed plures etiam expungendi reftant. Vides, o amice, quam bene fola auctorum nomina in re- centata editione nobis defcribantur. Quod(i iam eiusmodi Vol. IT. ῥ. 425 P 426 ΄ Αἰσχίνης ὃ ῥήτωρ ad verf. 417 Αἰσχρίων ἐν ἑβδόμῃ Ἐφεσίδος 688 Αἰσχύλος 87. £77. 406. 426. 510. 778. 855. , 1247. 1286. 1345. ἐν Προμηϑεέι 106. 178. Ι 630 ᾿Ακέσανδρος 886 ᾿Ακεσίλαος ΣΤΊ ᾿Αλέξανδρος ὁ o σπολυΐξως r77 ποιητὴς ὁ Αἰτωλός. 259 ᾿Αλταῖος . 212 ᾿Ανδροκλῆς e ἐν τῷ “περὶ Κύπρε 441 ᾿Ανδροτίων ὁ 0 ἱφορικὸς 495. 1206 "Ardea ὁ ὁ ᾿Αλικαρνωσσεὺς 894. 1283 - ᾿Αντικλεΐδης 464 ᾿Αντίμωχος 245. ἐν Θηβαϊίδι 589 ᾿Αντίωνος (ἀλ. ᾿Δντάγονος) 387 ᾿Απολλόδωρος ὁ ἱΞορικὸς ᾿Αθηναῖος 177. 178. 255. 361. 431. 440. 890. 902. 921. 1675. 1327 ᾿Απολλωνιος ὁ Ῥόδιος τοῦ. 175. 417. 480. 883. 890. 1285. 1300, 1521 ᾿Αράτος 219. 1500. ἐν Φαινομένοις 306 ᾿Αριπείδης ὃ ῥήτωρ 836. 1378. 1432 ᾿Αριφοτέλης 255: Mon ἐν ᾿Ιϑακησίων Zo τεῖοῦ 799. ὁ τῶν Πέπλων συγγραφεὺς 488 ᾿Αρίων (ἄλ. ᾿Ωρίων.. 2 1 Εὐφορίων) 91i Aer ejlomgr T^ 633 ᾿Δρτέμων ὃ ἱπορικὸς περγαμηνὸς 177 Ae λόχος ΟἹ, 771 ᾿Ασκληπιαδης 315. 886 Δὐτόϑεπος 630 Bryeidics (ἀλ. Βίγριος- ἢ 1 b. βάγριος) [Βιτοξ ὃν e MS. et Vitruuio reponit '"Phryllitfch.] 1050 Γραφαὶ ἅγιαι 183. 648. 939 Δήμήτοιος ὁ τὼ Παμφυλικὸ γρώψας 449 eiusmodi indicibus fidas εἰς. « | Ha&enus Thryl- lich, Atque opto, vt non folum index omnium fcriptorum, a TTzetza ad Lycophr. citatorum, fit adeo perite emendatus, fed etiam, vt ego char- tas atque emendationes , quae fi adhuc fuperfunt, "Thryllitfehianas nzncifci queam. 7at/, Vel. 111. SCRIPT. A 'TZETZÀ AD LYCOPH. CITATI Lib.III.c. XV. 361 Δημόκριτος σῖο. ὁ Σκήψιος 520. Δημοσθένης . {π Δίκτυς 61 Διόδωρος 110. 148. 355. 827. 938. 1375. ὁ Σ΄ κελὸς 117. Ἰ01] Διονύσιος 911. 912. ὁ Περιηγητῆὴς 188. 695. 847. 925. 1206. 1288. o Σκυμναῖος “2 1247 Δίων 355. 603. 704. 918. 1200. 1312. 1375. ὁ Κοκκειωνὸς 44. 816. 033. ὃ ἱξορικὸς o Tos Ῥωμαίων πρώξεις συντάξας 852. 91a Δομνῖνος 171 A&pis ὁ Σώμιος 103. 143. 183. 513. 847. 851. 1315. περὶ ὠγώνων 610 περὶ ᾿Αγαϑοκλέες T Ἑλλάνικος 224. 462. 460. 513. 827 περὶ Xie κτίσεως 224. ὁ Λέσβιος 1332. ἐν πρώτῃ Αἰολικῶν 1274 Ἐμπεδοκλῆς 7i. “περὶ νείκως 501 Ἐπσιγραμματὰ 411} Ἐπιμενίδης 406 Ἐπίχαομος e oí Ἐρατοσϑένης 589. 1285. ἐν 'E eu 23 Εὔμηλος ὁ Κορίνθιος isogixos ποιητὴς 174. 480- 1024 Εὐρισίδης 15. 143. 175. 179. 245. 315. [t] TE. 1174. 1184. 12CO. 1256. 1374. 1464. dv Βάώκ- oes 209. *Excifon 323. Ἱππολύτῳ 610. ; Ορέςῃ 510. 822. Ἰαλωμήδῃ 384. Τρωό- σι 170.382. Φορΐσσαις 456 EvQegiov. 110. 208. 259. 374. 495. 654. 440. Qi. £y Ἱπσπομέ Uii 451. ᾿Απολλοδώσῳ 513 Εὐφρόνιος 387 "EQoges 148 Ἡ γήσανδρος ὁ Σαλαμίνιος ὃ 983 Ἡλιόδωρος v) Μένανδρον ex Etymologo M. Thryllitfch. Harl. $) ὁ Z»xwvios e MS. membran. et Stephano le- git Thryllitfch. Har/. 4) Thryllitfch. refozmat in Ἡ γησίαν Σαλαμίνιον, ari. Dd ddd legere iubet 162 Lib. 1II. c. XP. SCRIPTORES Ἡλιόδωρος * 2 208 "Has. [leg. ᾿Απολλώνιος T hryllitích. Har!.] go Ἡράκλειτος 171 Ἡρόδοτος 119. 522. 643. 820. 1291 ὁ ποντικὸς ") 662. 1332. 1414. 1424. 1452 Ἡσίγονος "2 (ἀλ. Ἡσίοδος) ὁ igogmcs — 1021 Ἡσίοδος 144.344. 406. 440. 688. 794. 881. 934. 1124. 1175. 1200. 1353. 1396. ἐν τῇ "Hewi«g γενεωλογίος 176. 284. 393. Θεο- vyovios 393. 651. 105 Θάλης 145 Θεαγένης ὁ ἱςορικὸς ἐν τῷ περὶ Αἰγίνης 116 Θεόκριτος 558. 855 Θεοπεμστος ὁ Χῖος 174 Θεύπομπος 806. 1439 Θησεὺς ἐν τρίτῃ Κορινθίων 644 Θεκυδίδης 191 [[Ἰωοΐννην Φιλόπονον addit Tryllitfch. nam ille citatur loco, qui hadenus mutilus cir- cumfertur: ex quo probandum videtur "T hryll. et ipfum fuiife Lycophronis exege- tam et Lycophroni, tragoedo, Caffandram abiudicaffe. Harl.] Ἱππωναξ 234. 424. 4 6. 579. 741. 690. 855. 1162. 1165. 1170. ἐν πρώτῳ ἰάμβῳ κατὰ Βεπαλβ 219. ἐν τῷ κατὰ Mig ᾿ζξωγρώ- ΕΣ Qs c ' , ^ 424 Ἰλιος ἡ μικροὶ» nre τὸν Λέσχην. Iseos 1527 ἐν Συμμίκτοις 467 Ιωαννης ὁ ᾿Αντιοχεὺς Ἰώσηπος 117. 355 104. 154. 836. 887 Καλλίμαχος 45. 143. 152. 208. 350. 409. 494. 589. 607. 717. 138: 817. 871. 941. 1022. 1141. 1178. 1225. 1302. 1316. 1322. ἐν Ὕμνοις 275. περὶ Ορνέων 513. ἐν δευτέρῳ Αἰτιῶν | 869 Καλλισθένης 419 wu) ᾿Απολλώνιος legit 'Thryllitfch. Zarl. v) Sed conf. /illoifonii Prolegom. ad Apollo- nii Lex. homer. pag. 13 fqq. Zar/. 19) 'Thryllitfch. eSotione reponit Ἰσίγονον. Harl. A TZETZA Vol. 1l. p. 426 P 427 Κασσανδρος ὁ Σαλαμίνιος *) 171 Κεφαλίων 117 Κλέωρχος 648 Koivros 61. 1048 Κορνᾶτος 171 Κράτων. [Κρώτης ex Etymologo reponit "Thryllitfch.] 644 Λέσχης 344. 350. ἐν τῇ μικρῷ Ἰλιάδι 783. 1232. 1263 eov ἴδης ἐ £y τῷ περὶ Ἰταλίας 154 Λήσσης ὁ Λαμψώχε 29 Λιβάνιος 836 Avxos, ἐν τρίτῳ 615. τῷ “περὶ Θηβῶν. 1200 Λυκόφρων 46. 50. 61. 143. 156. 177. 178. 184. 186. 234.250. 270. 215. 276. 290. 323. 353. 399. 447. 488. 494. 497. 516. 540. 546. 570. 610. 615. 673. 704. 775. 186. 805. 817. 820. 822. 838. 843. 846. 847. 854. 855. 869. 874. - 886. 902. 912. 914. gar. 932. 938. 980. 997. 999. 1034. 1047. 1048. 1c56. 1075. 1108. [δ] 1133. 1162. 1175. 1186. 1206. 1226. 1253. 1263. 1278. 1283. 1285. 1285. 1291. 1298. 1200. 130]. 1302. 1312. 1322. 1329. 1532 Λυκόφρονος P 980. 1017. 1226. 1446 Λυσίας o ῥήτωρ 1332 Λυσίμαχος (ἄλ. Σύμμαχος) ἐν πρώτῳ Nosav 8714 Μεϑύδιος ὁ ἰατρὸς 1050 Μελαμποδίοις ποίησις 682. 683 Μελαάμπες 31 Μένανδρος 9o Μενεκλῇς 886 Μενεκράτης περὶ Νικαίας 662 Μητρόδωρος 697 Μίμνερμος 610 Nixavdees X) Expungit hunc Thryllitfchius, quia legen- dum fit Ἡγησίαν Z«A«giviv, Harl. Vol. T. p. 327 P 328 ἐν Θα- Νίκανδρος 183. 675. 912. 11π4. 1290. λύκος τὸ: ἐν Αἰτωλικοῖς 199 Ξεναγόφας ἐν τῷ περὶ νήσων 441 Ξενίων ἐν τῷ περὶ Κρήτης 1214 Ξενοφῶν 194 Ὅμηρος 16. 17. 39. 51. 69. 86. 87. 95. 143. 243. 249. 250. 259. 270. 273. 215. 286. 314. 587. 395. 390. 399. 361. 421. 453. 454. 4062. 464. 480. 486. $03. 5t. 510. 529. 561. 567. 570- 586. 622. 645. 648. 664. 684. 695.697.699. 105. 138. 139. 749- 754. 151- 114- 118- 119- 186. 8οο. 80t. 854. 897. 899- 925. 943. 1168. 1133. 180. τι8 4. 1200. 1200. [214. 1285. 1346. 1315. ἐν τῇ Βοιωτίῳ tort. "JA. δ΄. 437. 1034. IA. ς΄. 437. ἸΔ. 7 367. "IA 9. 290. "IA. A. 216. "IA. n? 290. Ὀδυσσ. 384- 423. 433. 431. 659. 675. 818 ᾿Οππιανὸς 396. 419. 421. 194. ἐν Κυνήγετι- κοῖς 654. 7T ᾿Ορφεὺς 215. 410. 417. 738. 9I. ὁ παλαιὸς 1048. ἐν Δωδεκαετηρίσιν 83. 143. 523. Ar ϑικοῖς 219. 275. Θεογονίῳ 399 Παλαίφατος 171. ὁ Στωϊκὸς, ἄλ. ὁ ἱΞξορι- κος 1206 Πίνδαρος 38. 88. 156. 175. 177. 178. 183. 206. 255. 281. 433. 662. 754. 822. 858. 871. 886. 890. 9H. ἐν παιᾶσιν 446 Πιτίδης 1467 Πλώτων ἐν τῇ πολιτεία 699 Πλόταρχιος 494. 921. 938. 1Ο75. 1153. 1200. 1324. 0 Ade 653 Πολύϊδος ὁ AS υραμβικὸς ποιητὴς 870 Προκόπιος δ “καισώρευς 688. 8536. 1200 TIlu9aé;sros ἐν πρώτῳ τῶν Αἰγινητικῶν 175 Πύρανδρος 1439 "Payywos ὁ πολυμνήμων, [Ῥηγῖνος ἐν πολυμνή- μον! e Nicephoro Gregora corrigit Thryl- lich. Suidas: Ῥηγῖνος γραμματικός. AD LYCOPHRONEM CITATI Lib. HT. c. XP. 163 * 7 90V Éyeae πολυμνήμονοι. Harl.) 171 M CMM " Ὁ 3 Σερλῆνος o Χῖος ἐν δουτέρῳ μυϑικῶν [0] ἱξο- , λεγόμενον φιῶν 186 Σιμωνίδης 210. ὁ γενεαλόγος 355 *) Σοφοκλῆς. 3. 352. 464. οττ. ἐν Ποιμέσιν 529 Στασῖνος ὁ τὸ Κύπριωα γράψας 511. 570 Στέφανος 31 Στησίμβεοτος 209 Στησίχε gos 113. 259. 511. 6r. 654 Σύμμαχιος (ἄλ. Λυσίμαχος) ἐν πρώτῳ No- SY. 974 Σωτας (&A. Σωσας) ὁ Βυζαντιος 1349 Σωτήριχος ἐ ἐν Καλυδων,ακοῖς 486 Σωτίων 704. ὃ Φιλόσοῷος IC2I Eegger ἐν Μίμοις 7 Τζέτζης 156. 177. 119. 727. 196. 708. 805. 855. τ 901. 1309 Τίμαιος 796. 1050. 1137. ὁ Σικελικὸς 615. 713. 1141 Τρυφιόδωρος 143. 183. 344. 9t Φαάλαρις (EA Φίλωσις) 313 Φανόδημος ὁ ἱξορικὸς 183 Φερεκύ ifs 145. 175. 355. 510. 662 Φικϑλης ὁ Κορίνθιος 171 Φιλάλιος ὁ Κορίνθιος 67i Φίλαρχος 175 Φιλογένης 1c84 ΦιλοΞέφαι os 586.! 276. ἐν τῷ περὶ Κύπρε 477 Φιλ: eseares Y200. ὁ Φλαύϊος 323 Φιλτέας “γὲ ἐν τρίτῳ Ναξιωακῶν 633 Φίλωσις (&A. Φαλαριο) 413 Oeo ἴχος ὁ τραγικὸς ἐν Πλευρωνίχες 433 Χαραξ I Χάρων ὁ Λαμψακηνος 486 Χρητμοὶ 478. 488. 494. 662. 811. 1378. 1579. 1385. 1410. τῆς Πυϑίας 482. 1378. 1432 ᾿Ωρίων (ἀλ. ᾿Δρίων, ἢ Εὐφορίων) 9it y) Hunc genealozum expungit Thryllitích. quia verfus, ibi a thes citati, legantur apud Apollo. nium Argon. 1, $5» fqq. Harl. &) Leg. Φιλήτας ex Euftathio. Ddddd2o CAPVT - 164 Lib. III. c. XF T. 'THEOCRITVS Vel. IL. p. 428 ὃ 450 CAP V.T. XVI :(olin; XVII DE THEOCRITO, BIONE, MOSCHO, SIMMIA, DOSIADA Ecc. Y. Theocriti aetas, dialeGus, iugenium. — Decem proprie bucolica carmina fcripft, vnde di&us Bs- πόλος, 11. /dyllia XXX. quae hodie ex/laut , vecenfila cum variis obferuationibus. iL. Theo- crit. Syrinx , epigrammata, et fcripta [δ] deperdiia. ἵν, Aiii Theocriti. — V. Editiones graecae [ine [choliis. | NI. Editiones cum [choliis graecis, vbi et perditi fcholiaftae recenfentur, VIL Editiones graeco-latinae. — VII. Metaphzafes gallicae, auglicae etc. ἐξ varia eruditorum fcripta quibus Tlieocrito lux affertur. YX. Index feriptorum, in graecis ad Theocritum fcholiis citatorum. X. De Bione Siyrnaeo eiusque Idyliüts atque editioutbus. ΧΙ. ΑἸ Bioues. ΧΗ. De Mofcho, Syracufio, et eius poematiis atque editionibus. — XML. Alii Mofchi.. . XIV. De Sim- mia, Khodio, eiusque ouo, alis δὲ fecuri. Holoboli, rhetoris, inedita et alterius grammatici edi- ta graeca f[cholia. id. XV. De Dofiada, Rhodio, eiusque ara. XVI. De ara altera incerti au- oris. XVIL lii Dofiadae.. XVII. De duplici injcriptione graeca Herodis Attici ac Kegillae, £ins coniugis. — ^ - [Cum fupplementis G. C. Harles.] [P R OL EGO M E. N A. ἃ heocni vitam plures perfequuti funt. — Z4mbryon, grammaticus, greg! Θεοκρίτε lauda- tur a Diogene Laertio V. 11. fed is de Theocrito, Chio, egife videtur. — Theocriti genus, incerto auctore, gracce, pluribus praemniffum eft editionibus. Pauca de eo dederunt Suidas voc. Θεύκριτος» tom. II. pag. 177. et Kudoria pag. 232. De commentatoribus graecis poflea disputabitur, E recentioribus, qui de illius vita, carminibus, poefi etc. egerunt, huc per- tinent: Vita di Teorrito, fcritta da Vincenzo WM'rabella, (fubiecta eius libro, inferipto: Di- chiaratione della Pianta delle Antiche Siracufe etc.) Neapoli apud Lazarum Scorrigium 3613. fol. tum Palermi 1717. fol. part. lI. pag. 154 fq. et latine verfa a Sigeb. Hauercampo, in the- fauro antiqq. et hiftoriar, Sicil. tom. XI. pag. 261 fqq. Jac. Bonanni delle Antiche Siracufe, f. l'antica Siracufa illuflrata, Meffanae apud Pe- trum Dream 1624. 4. libro II, cap. 2. lat. verfa in thefauro Siciliae tom. XI. pag. 217 fqq. Mongitor in bibliotheca Sicula. tom. II. jig. 246 fqq. qui plures laudat, in his 10. 7/i- gintimillium de poctis Siculis bucolicis, cap. XIV. qui Dapáauin, Siculum, carminis bucolici in- ventorem cum multis facit. De Daphuide plura vide apud TAeocrifum 1. 45. ibique notas, Diodor. Sicul. ἘΝ, 84. Mongitor. l. c. 1. pag. 149 fqq. qui copiofus eft de eo illiusque aetate, et ad raultos VV. DD. qui de eo egerunt, ablegat, Jortilliur in Siculis p. 26 fqq. cel. Heg- niu; ad argumentum Ecl. V. Virgil. — Zflexaud. Goulley de Boir Robert de antiquis poetis bucolicis Siculis, et de Daphnide in Mem. de I' Acad. des Infcr. vol. V. Jac. Hardion hiftoire du Berger Daphnis, ibid. vol. IV. ann. 1746. pag. 534 fqq. "Theocriti vitam praeter ea expofuerunt Gerh. Zo. /7o[jiir de poctis graecis cap. VIII. pag. 61 et 64. auctor biographiae. claíficae, ex anglico fermone in germanicum a Murfinna con- verfae, part. L. pag. 153 fqq. Zac. Gerig in diif. de "Theocriti ftilo (et vita), praefide Car. Frid. Pezoldio, Lipfiae 1710.4. — 7of. Barne; in vita Theocr. praemitfa primo volumini edi- tionis Theocriti Wartonianae. De cius vita dicendique genere variorum, (Fabri, Poffevini, Rapini etc.) iudicia congefferunt Craffur in Ifloria dc' Poeti greci pag. 498 fqq. ddr. Boilet ! in Vel. II. p. 429 'THEOCRITVS Lib. 11I.c. XV I. 465 in logement de Savans etc. tom. III. nrr, 1125. pag. 14t fq. edit. Amflel. 1725. 4. Pope Blount in cenfura celebr. authorum etc. pag. 58. De pocta eiusque carminibus praeter ea iudicarunt Franc. /7auaffor de ludicra dictione, cap. VII. pag. 108 fqq. edit. Kappii; Blackwall de praeftantia claffic, auctor. p. 40 fq. 135 fqq. - et alibi ex verfione latina Ge. Henrici Ayrer, coll. bibl. Angloife tom. Il. pag. 516. Vir qui- dam doctus in bibl. italique tom. XV. pag. 184 fqq. (/[Manfo) in libro: Characlere der vor- . nehmflen Dichter aller Nationen — von einer Gefellfchaft von Gelehrten, tom. I. part. I. Lipfiae (792. 8. p. $9 — 17. — — Sulzer in: Allgemeine Theorie der fchónen Künfle, tom. II. voc. Hirtengérlichte, vbi cl. de Blankenburg pag. 585 fqq. (edit. nouiff. ann. 1792. mai. 8.) nubem fcriptorum de carmine bucolico, et de poctis bucolicis tam antiquiorum quam re- centiorum excitat, nec non editt. ac verfiones "Theocriti paucis enumerat: quae omnia re- petere nolo. Ueber den Geifl des T heokrits und der Idylle disputatur a Chr. Zug. Clodio, Profeffore quondam Lipfienfi, in illius Neuen vermifchten Schriften, nach des Verfaífers 'T'od heraus- gegeben von Iul. Clodius, gebohrne Stoelzel, Lipfiae 1787. 8. part. V. "Theocritum et laudat et mire culpat auctor commentationis:. Ueber Theokritr dich- terifche | Fadoifen, Zotem und. Plumpheten, in /malektem. für Politik, Philofophie und Literatur, in Exórterungen und Nachrichten, welche in Deutfchlands fammtlizhen Journalen vermifrt oerden , Lipfiae 1787. nr. ll. — Grauiter carpit "Theocritum, haud cogitans aeta- tem, vitae conditionem, moresque eorum, quos poeta loquentes agentesque inducit, et dra- matis fcenam, quam ille finxit, multum differre a noftra aetate noftrisque moribus. Et tamen in Sicilia adhuc magna in vita paflorum moribusque effe dicitur fimilitsdo. | Iudex ile feueres negat, fe in "Theocriti idylliis reperire flumen et facilem compofitionem ver- fuum, amoenitatem flexibilis orationis poeticae, et lumen atque, (quam tamen plurimi laudant,) naturalem linguae pulcritudinem : contra, fe fentire, pronuntiat, in illis humile abiedtumque dicendi genus, fcenas, quae haud moueant adficiantque. (st tamen, vt vni- cum adferam exemplum, quid magis adficere poteft, quam illud idyllion, BAdoniazufae infcriptum , quod dum legimus, homines ipfos, qui prodeunt in fcenam, agentes quafi et loquentes nugantesque videre atque audire nobis videmur.) dem repreheudit infulfas Jau- dationes, obícuram breuitatem et alia. — At tamen concedit, Theocritum haud fcripfiffe idyllia arcadica; fed plerumque actiones plebis, nec puleram, fed humilem naturam de- Ácripfiffe, atque idyllion effe 'Theocrito breuem defcriptionem, et breuem imaginem cuius- libet fcenae in vita humana quodammodo mouentis fenfus. Add. D. Chriflian. Heinr. Sthmidt , Profeffors zu Gieffen, Anweifung der vornehmflen Bücher in allen Theilen der Dichtkunft. Lipfiae 1781. 8. cap. XIV. p. 63: Íqq. — Alia, quae huc fpectant, fcripta partim in Introductione in hiftoriam L. Gr. tom. I. pag. 511 fqq. memo- raui, partim deinceps indicabo. Har/] L THEOCRITVS, Praxagorae ^) et Philines F. Syracufanus, [quod verius effe videtur, vid. Mongitor.] an Cous, certe Syracufis verfatus eft, vnde Siculus pocta dicitur Dd ddd 3 Juliano 8) Epigramma fub 'Theocriti nomine: vis εἰμὶ Συρηκοσίων, Suidas: Θεόκριτος Teazzyops καὶ Gu- Πραξαγόραο περικλιοτῆε τε Φιλίνης ὡς ὠπὸ τῶν πολλῶν — Adyns, οἱ δὲ Σι μίχα, Συρακέσιος, oi dé ᾧασι Kao», 466 — Lib.llL.c ΧΡῚ. 'THEOCRITI Vol. IT. p. 429 P 430 Iuliano epift. 3. et Siculoe telluris alumnus "'erentiano de metris. In infula Co vixifTe notat auclor argumenti ad Idyllium VII. [quod aliis dubium videtur:] propter carminum bucoli- corum vero fuauitatem TAeocrifur adpcllatus fertur, quum antea, vt quidam [at perperam, vid. Barnefii vitam Theocriti pag. 44 fq. et Mongitor. pag. 246.] volunt, JMofchus ^) vocare- tur. Dictus eft eriam fecundum nonnullos a fimo vultu, fiue a Sinichide patre potius, Siuichider ^). [8] | Floruit fub Ptolemaeo Philadelpho *^), Aegypti rege, quem idyllio XIV. et XVII. celebrat, vt Berenicen et Arfinoen idyllio XV. — Auditor fuit Fhilippidae *) et Afcle- piadis, Samii, poetae epigrammatum, aequalis ipfe Arati et Callimachi ^) circa Olymp. CXXX. princeps bucolici carminis , κατ᾽ ἐξοχὴν veteribus dictus ὁ ββκόλος., in hoc genere fcr. bendi admirabilis, Quin&iliemo X. x. iudice, et ex Longini etiam XXXUL. 6. pag. 184. fen- tentia πλὴν ὀλίγων τῶν ἔξωθεν. ἐπιτυχέφατος feliciffunur, exceptir paucis quiburdam alterins argumenti *). Decem enim tantum proprie ruftica fiue pafloritia idyliia compofuit, notante Seruio in vita Virgilii, ad quem locum eonferendus Heinfiur cap. τ. Lect. "Theocrit. Z/offiur lib. H'. Inflitut. Poet. 34. et. 7/auaffor de ludrica dictione fect. 1, cap. 7. pag. 103 fq. conf. Zach. Dear.e pag. ro. ad Longinum. Pro numero decem horum Idylliorum, (fiue novem primorum cum vndecimo , ex mente Voffii Heinfique: fiue primorum vndecim, vt vndeci- mum cum fexto coniungatur et pro vno habeatur, ex fententia parum credibili VauaiTo- b) Au&or vitae: περὶ d? τὴν τῶν βακολικῶν ποίη- σιν εὐφυὴς γενόμενος πολλῆς δόξης ἐκ τάτων ἐπέτνχε, κατὸ γὴν τινας Μόσχος καλζμενος) Θεόκριτος ἐπεκλή- 95. Alii vero, vt Suidas, Mo/chum, Siculum, bu- colicorum fcriptorem, a "T'heocrito diferte diftin- guunt: confer, quae infra nr. 12. in Mofcho. £) Idem auctor vitae: Θεόκριτος, πατρὸς Σιριχί- às, (ta legendum etiam apud Suidam non Zigxs. Vide Scholiaften δά Idyll. VII, 21.) ἔνιοι δὲ τὸ Σι- “ιχίδα ἐπώνυμον dw λίγασιν, doxd yxp cis τις τὴν πρότοψιν ἄνα. — Ceterum e fcholiorum loco iam ci- tato patet, cotum hoc admodum effe incertum du- biumque, vtrum fe ibi, an aliquem Simichidam, Coum, cx "mcis fuis innuat Theocritus. [At Id. Vii. Simichidae cuiusdam, Coi, nou Theocriti fuilfe putat Reiske ad gr. Theocriti vitam pag. 2. tom.ll et ad idyll. VIC. pag. 185. vbi quoque du- bitat, num "Theocritus vmquam adierit infulam Con. adde 2arnefii vitam bucolici noftri, ibique Warton pag. 447 Neque fimum fuiíTe perfuadet fibi ícnoliorum au&or, neque Simichidam inde adpellatum. οἱ δὲ λέγοντες Σιμιχίθαν λέγεσθαι τὸν Θεόκριτον di τὸ ἄνα! σιμὸν, κακῶς λέγασι. | Neque fimum, fed probe nafutum obferuare licet in ima- gine Theocriti, quam poft Fulu. Vrfinum pag. 4t. elog. in aes incifam dat Jac. Gronouius, vir cl. tom. III. Antiq. graecarum. [adde (chol. ad Idyll. 11i. 5.1 Eft tamen alius locus in Syringe, vbi Simichidam fe Thcocritus vo«at. Vide Heinfium Lectt "T'hco- ris,) critic. cap. 12. pag. 337. Adri(it hoe nomen etiam illuftri Ez. Spanhemio , vt "Theocritum illo no- taret pag. 402. ad Callimachum. Fabric. Num vero 'Fheocritus Alexandriam commigrarit, dubi- tat Warton ad Barnefii vitam Theocr. pag. LVI. nr. 4. Harl. d) Munati et aliorum errores de aetate huius poetae reprehendit Ca/aubonus c. vlt. Lectionunt 'Theocriticarum. [ad Olymp. CXXV. 4. refert cius actatem iSaxius in Onomaft. L. p. φό, Alii aliter fubduxerunt rationes. vid. Mongitor. l. c. et Pi- gintimillium de poetis Sic. bucolicis cap. 15. pag. 122. qui 'Theocriti aetatem floremque aderit Olymp. CXXIL. circ. et anno 288. ante Chr. nát. Simfon autem in chronico p. 1123. et ui25. A. M, 3128. ante Chrift. 275, A. V. C. 476. Harl. 6) Ita auctor vitae, pro quo Gyraldus et Ful- vius Vrfinus Philetam, Coum, nominant. fabric, Φιλητῷ rectius codd, Vatic. III. V. et Valck. in al- tera editione: accedit lectio Φιλατῷ in cod. Tolet. et edit. Callierg, adde, notas eiskii pag. 2. et Wartoni pag. 64. ad hanc vitam, graece fcriptam. ait. I f) Vide argumentum primi idyllii pag. LXVIII, meae editionis. Earl, 8) Sed in Longino illa. verba nullum habere locum, ideoque inducenda eile, exiftimnat Toug, pag. 344 fq. edit. I1. Longini. Zar/. ΄ Vo'. II. p. 430 ὃ 431 - IDYLLIA Lib. III. c. XV I. 161 ris *,) "Theocritus Syringen fuam feu fiftulam decem paribus verfuum, quafi totidem cala- mis conflantem, dicauit Pani, vt ad poemation illud notauit Salmafius. [conf. J/rton prae- fat. ad tom. I. edit. pag. Xlll fq.j — Vfus eft "Theocritus dialecto dorica recentiori, et quan- doque etiam, (vt Idyllio duodecimo;) ionica. κέχρηται δὲ "lod διαλέκτῳ καὶ Δωρίδ, τῇ νέα. δύο γάρ εἰσι. παλαιοὶ τρωχέϊω Tis Es: καὶ ὑπέρογκος καὶ 8x ἐννόητος. Ἢ δὲ vim. ἢ καὶ Θεόκριτος χρῆται. μαλθακωτέρω παροὺ τὸ Ἐπιχόρμϑ καὶ Σωῷρονος. Οὐ μὴν ἀπολιμπό- yere, καὶ Αἰολίδος. Maec "Theocrito auctor incertus de genere poetae, praefixus editioni Al- dinae anni MCCCCXCV. nam in [Callierg. et] vtraque Heinfiana editione verba il!a defide- rantur: [etiam in altera Valcken. editione pag. 3. fed reddidit illa J7ar/oz tom. I. pag. LXV. Reiske pag. 3. tom. I. in nota 13. adde graecum argum. idyll. I. a Valckenario editum et a me repetitum pag. XLVII. De dorismo Theocriteo vberius disputaui in commentatione, editioni meae praefixa, pag. XIX fqq. adde Barne/ii vit. Theocriti pag. LIV fq. Har/.] Solent etiam ex Domitii Calderini fententia de "heocrito noflro accipi illa Ouidii in Ibin vf. 551. [vbi vid. interpr. pag. 139 fq. tom. IV. edit. Burm.] Ftue Syracufio praeftri&a fauce poetae, Sic animae laqueo fit via claufa tuae. Sed non magis hunc forfan, quam Empedoclem Nafo intellexit, quem ab illo notari fcripfit Valerius Andreas. Certe quouis pignore certauerim, falfum effe, quod ad Ouidium vetus interpres commentatus vel commentus [ΠΡ] eft: Cum Theocritus im. Hieronis, tyranai filium inue&ius effet , ab co ideo eff capi iufi5, vt eum ad fupplitium trahi fimularet, interro- gatvs , fi deincezs a smaledilir defjfleret? — Ille eo acrius etiam vegi ipf. maledicere coepit ; qua- γέ vex indignatus non iam ad fimulatum, fid ad certum fupplicium rapi iuffit. — Quidam laqueo Jirangulatum, quidam capite caefum prodidere. — Non obiiciam, quod nemo veterum, qui ex- flant, hoc ante eum tradidit, fed contendo, longe alium "Theocriti genium ex fcriptis eius adparere, et longe felicius ipfum litaffe Gratiis, quam vt tam ftulta et iniqua morum afperi- tate ac maledicentia fibi ipfe exitium contraheret, licet idyllio XVI. ad Hieronem paullo at- tentius pracfetur de mercede, poetis liberalius foluenda. [Burmannus Epicharmum intelligit.] IL. Exflant hodie T/rorriti *) Εἰδύλλια ^) bucolica aliaque σποιμενικοὶ , αἰπολικο εἴς. nue mero triginta, quorum tituli funt: I) Qvecis h) Vndecimam effe accefforiam et tertiae fimil. limam atque illi adnumerandam eclogam, cenfet cel. J/erusdorf. ad Poet. lat. min. 11. p. 22. Har. i) Bucolicorum fcriptores Graeci, Daphnis, SStefichorus, Diomus, [ficulus paftor, et inuen- tor bueoliasmi , h. e. piítoritii carminis generis, quod tibiae cantu ct tripudio perficiebatur, eoque feiliuo cantus ac faltationis genere animos pafto- rum, greges ad paícua deducentium, demulcebant, et laborum onera lenire curabant, vid, AJhenaeus lib. XI cap. 3. pag. 61s. inc. Auria in Sicilia inuentrice, cap. IX. δ. 2. pag. 25. 70. l/igintimil- lius de poetis Siculis bucolicis cap. X. pag. $0. 8a fq. aliique apud /Mongitorem in Biblioth. Sicula I. p. 159. adde Heinf. Le&. "Theocrit. cap. 7.1 et forían /Vi1a/eas, Patarenfis. vide Fuluium Vrfinum in limine Virgilii, cum graecis fcriptoribus collati pag. 1fq. — Bucolici carminis hanc fuiffe legem, ait P'iforinus libri I. de orthographia pag. 85. vt caefura in quarto pede fenfus impleatur: quam, inquit, per omne opus fui. carminis Theocritus, Syracu/anus, obferuat, exceptis paucis verficulis. Idem repetit lib. III. p. 157 fq. Fabric, De me- tro bucolico verfibusque apud "Theocritum buco- licis egregie disputat //alckenaer in epift. ad M. Roerucrum, praemiífa Vr&ai Virgilio, collatione fcriptorum Lib. HI. c. XVI. THEOCRITI Vol. ΤΙ. v. 4310 4:2 168 Y) Θύρσις fiue gy Cantio, Carmine reddidit latino praeter Eobanum Heffum Dan, Heinfius et Dau. W'hitfordus, [ordinem vulgarem haud feruans,] pag. g&. Anglico Dryde- six5 Mifcell. Poem. tomm. II. pag, 169. [Italice vertit Bernard. Philippinur in. fuis poemati- bus, pag. 477: vid. Paitomi bibliotheca etc. tom. IV. pag. 100. Theocriti Idyllium primu, r. cum graeca paraphrafi et adnotatt. . Federici Janotii , Parif. apud Martin. Iuuenem 1552. 4. Maiitaire A. 'Y. tom. HL. pag. 615... /Hartini Crufíi Ícholia Sturmiana, Argentorati apud Bla. fium Fabritium in τό. memorat Mongitor, in bibl. Sicula IT. pag. 247. (Fr. Luifnur in Parerg. lib. I. cap. 25. pag. 454. in Gruteri Lamp. artium opinatur , tum Theocritum tum Virgilium per Daphnida intellexiffe Borimum Iolam quemdam, Opii, regis, filium, in venatione, mef. fis tempore, interfectum. Har.] 2) Φαομωκεύτριω P fiue J7enefia. Imitatus P'irgilius Ecloga VII... Latino carmine reddidit J"hitfordur pag. 8o. Anglico Bow/lefius : Ytalico Francifcus. Redi, ἢ Mongitori pag. 248. credimus: [qui prouocat ad Iuft, Fontaninum in Z/minta defenfo, cap.3. pag. 68 fq. —— ermanico, Conzisur cum fuis et Wielandii notis, in Wiclandii teutfchem Merkur, ann. 1792. nr. X. p. 4 fqq.] Incantatiomes vero et veneficia, 'Theocrito tnemorata, koToadécqas T. Jigaturas et obligamenta, (Valef. ad Eufeb. pag. 283.) illuflrant Se/demnu: Syntagm. τ. de Diis Syris cap. 2. Cafaubonur ad Zpuleii Apologiam pag. 142. Barneffus ad Euripid. tom. I. pag. 256. Vide et Ouidium I. remed. amoris vf. 250 fq. Propert. VIL. 4, 25 fqq. et quae viri docti ad "Theocritum, Virgiliumque , quos inde magiae ac veneficii non minus abfurde argui notat Naudaeus "), quam Homerum propter incantamenta Circes, Senecam ob Medeae venefi- cia in Medea, Horatium ob incaatationes Canidiae od. 5. Epod. Lucanum propter carmina ct [Ὁ] faícinationes Erichthonis (lib. VI. vf. sog fq.) Statium ob magica Tirefiae minifleria, Lucianum vel numerorum, qui inter fe variant. fcriptorum craec, illuftreto pag. XV fq. et cenfet, [De vi verfum dactylicum dici debere bucolicum, fi duo- bus pedibus poftremis reciíis , remaneret tetrame- ter, qui clauderetur dactylo, terminante partem orationis, atque adeo Alcmanicus. Harl. k) Heinfius le&. "Theocrit. cap. τ, E; Gram- moatici ea opufcula infcripferunt, quae a materia infcribi nen poterant , quod multiplex cífet ες. ἀϊ- verfa. Statii libellos Sy/uarum ; fi graece fcripti effent, à dixiffent et εἰδύλλεα, quamquam et la- tini hac voce vfi funt, (vt Aufonius.) Ea autem nihil definit de toto, fed ad fingula remittit. — Di- verfi itaque argumenti a2:92«« "Theocriti fiue a grammaticis et criticis collecta funt, fiue a pocta, aptiffime Εὐδύλλια infcripta funt et fingula ἐδύλλιον πρῶτον, δεύτερον, atque ita deinceps. Ἐξ ita in Pindaricis:- vbi ipfi libelli tamen non &y hodie, fed.Olympia, Pythia; aut Olympionicae, Pythio- nicae in&ribuntur: vniformis enim: materia eft, quamquam nouus femper ὁ ὑποκείμενος eta (upe- rioribus diftin&us. Singula itaque 42; dicuntur vel difün&Qionis ergo, quia diuerfis fcripta funt, - voc. Zdfllium vid. argumenta vetera gr. carmi- num 'Pheocrit. pag. XLV. m. edit. vbi practerea adtuli 'Toupii fententiam in Add. tom. II. edit. Warton. pag. 409. pronuntiatam: adde Reiskii opinionem in notis illius ad "l'heocritum p. 145. vt recentiores, qui de re poetica praeceperunt, aut illius concinnarunt hiftoriam, filentio prae- termittam. Z7ar/.] [) Plinius XXXIIL 2. Hinc Theocriti apud Graecos, Catulli apud nos, proxime, Virgilii - incaniamentorum amatoria imitatio. 'Theocri- tum Virgilii eclogis praefert Euetius in Huetia- nis pag. 201 fq. Fabric. Ex Sophronis mimis de- fumtum effe hoc idylliura, adnotatur im vet. are gumento graeco. adde J/alcken. adnott. ad '"T'heo- criti Adoniazuf. pag. 193. C. "l'héocritus ἐν. τοῖς Φαρμακευτρίοε.. αὖ Ewftathio Od. XIV, pag. 554» 18. citatur, ct fic nonnulla alia idyllia fuis de- fisnantur nominibus. vid. //ariom praefat. ad 'Fheocr. I. pag. 14. Πα ΤΥ, 2) Naudacus Apologia pro Magis pag. 349. VoldL pasos : ον IDYLLIA Li.IIL;XFI 469 Lucianum et Apuleimm propter cantamina fagarum Theffalarum, Heliodorum ob anum &eheronticae necromancse artem profeífam , atque e recentioribus poetis Coccaium pro ΩΣ artes vetitas Meffalinae, Arioflum propter Angelicae magicas pracfiigias, Taffum ob jer . dae. maleficia, Lohenfteinium propter incantationes necromanticas Zoroallris, in Acrippina adt. V. pag. 93 fqq. et Ícriptorem Aftraeae denique ob veneficos Mandracae incantatus, S 3) ᾿Αμαουλλὶ)ς- fiue Αἰπόλος Caprariur. Infcribitur et Κωμαςὴς quafi comum bu- colicum fiue tripudium dicas. Vide Heinfii lect. "Theocrit. cap. 7. pag. 316. — Latino carmine reddidit Hugo Groíiur pag. 163. εἰ [V hitfordus pag. 110. Anglice D;gdznius. " 4) Νομᾶς d. Paffores Battus et Corydon. — Latino carmine reddidit //Aitfordus p.a [In Analectis Brunckii hoc idyll. eft primum.] : 5) Ὁδοιπόροι I7 iatorer. (conf. de fefliuo hoc vere bucolico carmine Heinf. lect. Theocr. cap. IX.] : 6) Baxe)uxso] &. MBucolico carmine certantes Damoetas et Daphnis, ad Zfratum, poetam. T) Λυκίδας ἢ Θαλύσιω (facra Cereris) ἢ ἐωρινή ὁδοιπορίος vernum iter. Etymol. Magn. in Διεκρωνώσωτε. ὅτως Δμαράντος ὑπομνηματίζων τὸ Εἰδύλλιον Θεοκρίτε, ὃ ἡ ἐπιγραφὴ “Λυκίδος ἡϊθαλύσια. Primo haec feptem idyllia carmine latino reddidit Martinus Phileticur. (floruit Venetiis circ. ann. 1490.) et Friderico, duci Vrbinati, infcripfit: Habeo excufa CE triaé 1512.4... Subiungitur vita Theocriti ex libro de poctis antiquis, fcripta verfibus cultis elegiaeis. Fabric. — Hoc idyllion in aliquo Vaticanorum codice infcribitur GaAucix 5 Εἰαω- givor. cidozregos, Λυκιδας καὶ Geoxgrros in nonnullis fubiicitur, Δωριὰ. — De titulo huius idyllii reformando pluribus fruftra differuiffe Heinfium cap. XIII. ait Warton psg. 79. ad verf. tertium; qui pag. 78 y: fufpicatur, hoc carmen non ab Theocrito, quia omnia fint ab ho. mine Syracufano prorfus aliena, et dubitari poffit,- an "Theocritus infulam Co vmquam in- viferit, fed a Coo quodam homine, forfan a Simichida, pocta quodam Coo confcriptum fuiffe. Id quidem certius eft, Heinfium, grammaticis antiquis obloquutum " dum fcenam flatuit in Sicilia, omni» male permifcuiffes notante Valckenario in X. "Theocriti Idy lliis pag. τοι. adde SanGamandum pag.35:1. in Addendis Wartoni, tom. II. contra Heinfium difpu. tantem. Simichidae quoque tribuendum effe hoc ct XVII. idyll. cenfet Reiske in nota pag. 2. inprimis pag. 186. Harl. | 8) Βεκολιαςαὶ β΄. Bucolico carmine certantes Daphnis et Menalcas. — Verfibus latinis reddidit Henr. Stephanus, Dan. Heinfius pag. 603. et W'itfordur pac. 134. Fabric. — V/alcke- nar. in epift. laudata pag. 8 fqq. complures verfus, vel elegiacos vel pentametros interfertos neque adeo bucolicos in hoc carmine pro fpuriis aut conficlis habet, et fub finem plurimos iudicat defiderari: practer alios tamen pro genuinis fine controuerfia habendos arbitratur pri- mos viginti quinque verfus huius carminis et vltimos cum v. 82. 83. 84. coniungendos. Idem fentit in notis ad plenam editionem, atque verfus 61. et fequentes aliquot non "Theocriti, for- te Mofchi effe opinatur. Zar/. " 9) Νομᾶς ἢ βεκόλοι. — Poffores fiue bubulci Daphnis et Menalcas. — Verfibus latinis reddidit H. Steph. Dan. Heinfius et Dau. W'iitfordus p. 96. — [De exitu huius idyllii a v. 29. interpretes non confentiunt, vid. quae notaui, ZZar/.] Vol. III. Eecee : 10) 'Feya- qo — Li. ΤΠ] ΧΕ, 'THEOCRITI VoL ΠΤ. p. 432 Ὁ 433 10) Ἐργατίναι ἢ ϑεριξαὶ, Optrarli, fiue mefforer. Θεριξιμὸς ἌΝ qualis Διτυέρσης, de quo Suidas. [conf. Sanctamandi notam in Wartoni Addendis pag. 352.] Anglico carmine reddidit Bowlrfitr tom. M. Mifc. Poem. pag. 18 . , - 1) KoxAep, ad Niciam") Milcfium, medicum, Erafiflrati συμφοιτητὴν, [0] qui ad "Theocritum refcripferat poemation de iisdem Cyclopis aduerfus Galateam amoribus, fed quod pridem intercidit — Anglico reddidit carmine Dufius tom. 1. Mifc. Poem. p. 250. — Imi- tatur ZMMarinu:, poeta Italus fuauiffünus in Adonides Oda fiue Cantu XIII, fectione 132 fq. Fabric. Tmitad funt hoc idyllion, aut Polyphemi amorem cecinerunt, Ouidius Metam. XIII. 8. Meraflafius ac Gesner, Heluetus. — Pulcre comparauit priores cel, 7. Ge. Henr. Feder in commentatione Amor Polyphemi ex 'Theocrito; Ouidio et Metaflafio, Erlaugae 1765. 4. De Cyclope conf. Philofirat. Icon. lib. I. cap. 17. pag. 84e fq. — Adde, quae notaui in An- thologia gr. poetica, edit. Baruth. pag. 108 fq. Polyphemus apud 7Z'inkelimann in Monumenti antichi tab, 36. pag. 43. tribus oculis inflructus confpicitur; item. in Heracleenfi pictura in Pitture, tom. I. tab, X. vid. Seruiwum ad Virgil. Aen. lI. v. 656. Bóttiger igitur in comment. Cyklopen. Zrimaspen. Sitte dey Alten, fich den Kórper zu malen und. zu punktiren , in Wiec- lands deutfchen Merkur ann, 1792. part. VI. pag. 139 fq. ingeniofam propofuit coniecturam pag. 144. cur Cyclopes vnum habuiffe oculum fingerentur. Nimirum fufpicatur, Polyphe- mum in media fronte vnum oculum non natum, fed pictum more barbararum gentium habuiife: quemdam vero peregrinum aduenam, aut littori infulae, a Cyclopibus habitatae; ad- propinquantem , natum, non factum effe, hominem, qui magnum illum pictumque ocu- lum, procul confpectum, putarit ita a fe vifum, vocaffe Cyclopa, (rumdiwglichten.) | Ante Homerum illam de Cyclopibus, vno oculo inftructis, fabulam fuiffe iam notam creditau- que, patet ex Homero Odyff. IX. 133. Harl. 12) "Afrgs, quo nomine amicum, fodalrm, "Theffali vocabant. | Scriptum eft hoc Idyl- lium , vt alia quaedam , dialecto Ionica. — Heinfiur in. lection. "Theocrit. cap. 18. hoc idyl- lion a 'Theocrito non profectum effe putat: cui adfentire videntur J"alcken. in epifl. pag. 18. Brunch. in. notis et J/arton. in praef. ad tom. I. pag. XIV. — Pariter. Henfferhuf. ad Lucian. tom. I. pag. 253. pronuntiat, id carmen non Theocriti eífe fed fuauiflimi tamen lonis poe- tace. Alii Theocritum, Chium, auctorem fuiffe fufpicantur. Zar. — Verfibus latinis reddidit Dan. s) Incertum, an d'uerfus ἃ /Vicia Iallote, quem in parallelis. minoribus citat P/utarchus pag 308. ct cuius rd περὶ λέϑων laudat lib, de fiu- viis, Euphrate pag. 1161. et ex Plutorcho forte Stobaeus ferm. 98. περὶ »ócs. Fuit et eodem tem- pore Aicias, regis, Pyrrhi, famnliaris, fed perfi- dus; de quo Gel/ius III. 8. - Medicum regis fuif- fe tradit Plutarchus in Pyrrho 397. fed nomen re- ticet. Citat Niciam Plinius quoque. Alius eft ANicias, medicus Nicopolita, fed longe iunior, aequalis Plutarchi, qui eum inducit colloquentem VIL. t. fympof. Alius Nicias, dux Atheaienfis, cuius vitam fcripfit idem Plutarchus, /Vicias, Me- gorenfis, repertor artis fulloniae. Plin. VII. 96. Hift. /Vicias, pictor, de quo Francifcus Iunius . in Catalogo Picorum. JVicias, Smyrnaeus, quem licet indignum complexum fe comitate ait Cicero lib. L. epift. 2, ad Q. Fratrem. — Curtius Nicia, grammaticus, qui libros de Lucilio fcripfit. Sue- ton. cap. 14. de Grammaticis, Cic. IX. το. ad fa- mil. et XIL 28. et 53. ad Atticum et VII. 3. vbi Coum vocat. Nicias ,"iVicaenus, cuius διαδοχὰς fiue ἱσορίαν φιλοσόφων citat Athenaeus. — Confer Ionfium pag. 349. dem forte /Vicias, cuius 'Ag- καδικαὰὶ ab eodem Athenaeo laudantur XIII, p. 65g. Denique Nea fiue JViciae cuiusdam, eius forte, ad quem "Theocritus fcripfit, epigrammata legun- tur in Anthologia. Vollhp 433: 6 IDYLLIA . lid! o: Du Dan. Heinfiur, et Belgicis quoque pag. 37. Poematum B-lgicorum. Mtaphrafis 2nglico carmine legitur tom. Il. Mic. Pocm. Anglic. pag. 189. Germanice in JMarzini Opi lib. V. filnar, Ἧς ; : .- εν: 1) Ὕλας. de Hyla, puero, a Nymphis rapto-et Herculis fuper eo doloribus, Schol. Apollonii l. 47. Θεόκριτος ἐν τοῖς βεκολικοῖς., ἐν τῷ Ὕλα ἐπιγραφομένῳ. | Vcrlibus latinis reddidit Dan. Heinfius, 14) Κυνίσκας ἔρως Cuyniftae perfidi amorer fiue Θυώνεχος, cui Aefchines maritus illos queritur. : (145) Συρακόσιοι ἢ Αϑώνιοζοσαι Syracufice, feftum Adonidir Alexandriae celebranter. — [Tn hoc lepidiffinum carmen Valcken. in X. Idylliis Theocriti eruditiffumum et doctrinae ac lit- terarum graecarum pleniifimum fcripfit commentarium. | Germanice vertit //off. in Mufen- almanach ann. 1782. Theocritus imitatus eff Sophronem. vid. Valcken. et quae ego notaui ad Idyllium in Anthol. gr. poet. pág. 120 Íq. Har/.] ^46) “Χάριτες ἢ Ἱέρων ad Hieronem II. Siculorum tyrannum, de poetarum. ingeniis prac- mio mactandis ^). Hanc.eclogam z£:/ico pridem carmine expre(fit Claudius Turrinur, Di- vioaen(is, Tolofae 1561. 4. /atino lac. Micyllus lib. IV. filuarum pag- 447. 17) Ἐγκώμιον εἰς Πτολεμοῖον Ptolemaei Philadelphi laur. — Male hoc Idyllion Cáio "Theocrito' tribuit 'zetzes.. Fabric. Hoc carmen, quia non fpirat fimplicitatem Theocri- *team, fed redolet grammaticum, rectius vindicabitur Callimacho , vti Warton. iam fenfit, Reiske Simichidae, Coo, adíerit p. 2. tom. II. aut, neício'cui? tribuendum erit Callimachi imitatori. Harl. 18) Ἑλένης ἐπιθαλάώμιος. — Carmen in nuptias Menelai εἰ Helenaz. | Latino. carmine reddidit Jugo Grotiur et Dauid J/hitfordrs p. 92. Anglico Drydenius tom. Vl. Mifc. Poem, pag.100. Fabric. graece cum italica verüione et adnotationibus in Co/ufo volgarizzato dal Ab. illa, in Milano 1753. 12. vid. Paitoni bibliot. degli autori antichi etc. tom. I. pag. 272 fq. et tom. IV. pag. 100. — JF/'arton in not. ad verf. 48. iuJicat, "Theocritum non effe aucto- rem huius idyllii; aliquem vero potius Theocriti imitatorem. — Poetam in hoc carmine ex- preífiffe Salomonis Canticum canticorum , Sr/iwebelius ad Bionis Idyll. VIII. τ. cum quibus- dam carminis Salomon. interpretibus arbitratur: num recte? iam dubitaui ad notam in edi- tione mea: vbi quoque obferuaui, Koppiers in Obferu. philologicis, Lugd. Bat. 177:. cap. 6. illuflraffe atque faepius emendaífe hoc idylliwm. ^ Loca "Theocriti, quibus videtur ipfi imi- tatus Canticum canticorum Salomonis, collegit Jo. Eufzbiur Nieremberg. VIL 7. de origine S.S. Atque nuper cl. Stáudlin, Prof. Goetting. in Paulli Memorabilibus tom. II. nr, 8. ann. 1792. haud dubitauit Theocriti idyllia et canticum canticorum Salomonis comparare, arbi. tratus, "Theocritum propter fimilitudinem quorumdam locorum videri ex cantico canticorum Eeeee 2 baufiffe. o) Bay!e in Di&tion. artic. Hieron IL. praeeun- edit. Gronou.) et &lii falluntur, dum putant, hoc te grammatico in argumento gr. (qui ctiam de carmen eíle fatiram in Hieronem, Syracufiorum Hierone falía tradidit, corredus a Cafaubono ad regem pofteriorem. conf. quae poft Reiskium et Polyb. V. $. 10. 4. f. 11. 7. pag. 125 fq. tom, III. Warton. notaui in m, editione pag. 261 fq. Har/. 112 Lib. HI. c. XVI. 'THEOCRITI Vol. IL. p: 4330 434 haufiffe. Enimuero propter fimilitudinem carminis. generis et rei obiectae per fe quaedam fimilia et communia ipfi habuiffe videntur. Za. : 19) Κηριοκλέπτης. Amor, fauos mellis depeculans. [Δ Stobato cap. 63, recenfetut tam- quam 'Fheocriteum. ΑΕ Stobaeus, Euftathius et Etymologus Μ. nonnulla, vt Theocritea, citarunt, grammaticos recentiores aut corruptos codd. fequuti, quamquam ea a "T'heocrito profecta non effe, critici demonflrarunt. vid. J"aríon in pracf. ad tom. Lp. XIV fq. ^ Atque hic tom. II. pag. 228. dubitat, num Theocritus Id. XIX. fcripferit. Atque Bionis octo illius carm, verfus effe videntur Valckenario pag. 194. /a;/.] Latinis verfibus reddidit Hugo Gra- iiu: in florilegio Stobaei. pag. 252. Delgicis Dan. Hvinfíus pag. 42. Poematum Belgic. Angli- cis Drydenius tom. II. Mifc. Poem. pag. 194. Gallicis Longapetrátus ad Anacreontem pag, 207. [0^] 20) BexcAlaxce Bubulct, ab Eunica, puella vrbica, contemtum fe conquerens.. Mofcho tribuit Heinfius. [lect. "Theocrit. p. 340. a. ad Mofchum quoque, velut auctorem, referre ma- lit Valcken. quem vid. pag. 157. in Theocr. X. Eidyllis.] Carmine anglico reddidit Hotwlr. fis tom. II. Mifc. Poem. pag. 204. Fabri. 'Theoctito abiudicant Reiske; Warton. 'T'oup. et Brunck. arl. ! 21) 'Axuéie Piftatorer, ad Diophantum. | Tmitatus eft Sanmazariur in. eclogis pifcatoriis, quae etiam exftant verfae anglice, Cantabr, 1724. 4. vid. New Memoirs of Literature tom. I. pag. 188. .Fabrir. | Hoc idyllium, corruptum non minus, quam admodum difficile explicatu, in quo emendando et illuflrando praeter interpretes Strothius et Zeunius valde laborarunt, (vide quae notaui pag. 323 Íq. in mea editione;) ex Sophrone, cuius «λιεὺς citatur ab Athe- naco, effe ductum, fentit Heinfius; "T'heocrito autem abiudicat Warton, leuibus, opinor, ductus rationibus: neque vero primus ita cenfuit. Nam, Brodaeo obferuante, iam diu fue- runt antea, qui id carmen derogarent "Theocrito: cui tamen adferit Brunck, in cuius Ana- lectis eft Idyllium XilI. Zar/. "t 22) Λιόσκϑοο! Gemini, Pollux et Caflor, cum Amyco et Lynceo pugnantes, eorumque vidlores. Ionica dialecto, κοινῇ le). Fabri, "Theocrito nom conuenire Dioftusor, quod hymnus ille fit ἰωνικότερος. exiflimauit Zoachim. Camerariur ad calcem editionis fuae 'Theo- criti 1545. pag. 195. A fcholiafte tamen ad Ariflophanis Plutum 219. citatur Θεόκριτος ἐν τῷ εἰς Auork&ges ὕμνῳ" vnde patet, poema hoc et fic olim fuiife infcriptum , et pertinuiffe ad hymnos, quos a "l'heocrito fcriptos eífe, Suidas auctor efl. Harl. 23) Ἐραςὴς ἢ δύσερως, Amator fiue Amor infelix. — In editione Aldina infcribitur pray QuMfovra , /Luontem exofur. Latino reddidit carmine Dan. Heinfius et Whitfordus p. 118. Anglico Drygdenius tom. II, Mifc, Poem. pag. 107. 24) Ἡρακλίσκος Herculifeus fiue Herculet puer, idylium, poflrema parte mutilum. Fabric. ld alii aut Bioni aut Mofcho tribuunt; "Theocrito tamen adferit Warton. Zar/. 25) 'HeawAi]e λεοντοφόνος Hercules, leonis interfe&lor , idy]lium, initio mancum, quod in quibusdam codicibus inferibitur Avyese κλῆρος, 4fupiae fors, fiue opcr. Yonica dialecto. Fabric. .— Valcken, in Hectoris interitu, carmine Homeri — cum fcholiis vetuflis — € cod. Leidenfi — euulgatis etc. (fub fin. Virgilii collat. fcriptorum gr. illufirati ab Vrfino,) pag. 58. cenfet, carminis huius conditorem, a 'Theocrito diuerfiflimum , ex homericis diclioni- bus VollL p.434 Ὁ : IDYLLIA ΤΡ XEIL- 173 bus magnam conflaffe fui poematis partem. . Idem in nota ad hoc idyllion in editione ple- viore-pag. 234. fufpicatur, hoc carmen et id, quod anteceílit XXIV. partes fuiffe veteris cuius- dam Heracleae: ad initium autem carm. XXV. ,hoc, ait, Wartonus iudicabat "Theocriti fimplicitate digniffimum; mihi videtur ab huius ingenio prorfus alienum. — Sed addiderat Warton, faltem tamen ab aliquo bono veterique fatis pocta profectum fuiffe, vel hinc con- ceíferis, quod nonnulli docti viri eius auctorem Pifandrum crediderint , Eumolpo aequalem, qui fcripfit Zeracleida, fiue Herculis labores, duobus libris etce.* — Quod verbum νωσαίμενος Callimacho tribuit Suidas, id vero in hodiernis Callimachi reliquiis nusquam comparet; fed in "Theocriti Idyll. 26. nimis praecipitanter Datzer in Mifcell. crit. pag. 103. dubitat, annon idyllium iftud, quod hodie "Theocritum auctorem praefert, Suidae temporibus fub Calli- machi nomine ciréumlatum fit: et audacius addit: , pari quidem iure vtriuis tribui poterit, quod vtique a nebulone aliquo, graecae neque linguae neque profoediae fciente, fcriptum effe confirmare aufim.^ . At quam leue et vero temerarium fit iftud iudicium, fatis clare de- monflrat Burge[f. in Adpendice fecundae editionis pag. 389 fq. Reiskio in nota ad verf. 84. gag. 309. animaduerfionumi videtur tam hoc earmen, quam fuperius, fragmentum operis magni effe, quod P;fauder Camirenfir de rebus, ab Hercule geflis. condidit... Koeppen quoque in Introductione, parti tertiae ipfius Griechifz^en Blumenlefe praemiífa, pag. CIX fq. et part. I. pag. 146 fqq. (vbi hoc carm. inferuit eruditeque explicuit,) vel Pifandrum Camir. vel Panya- fin, Halicarnaff. auctorem huius carminis fuiffe exiflimat. — Adde, fi vis, quae in editione adfcripfi pag. 389 fq. Harl. ^ 3 aut zà ἷ 26) Ληνα) ἢ. Βακχα), Bacchae, Pentheum, regem , difcerpentes. Fabri. Verfum 51. in "Iheocrito optimum efle imdicauit Phil. Melanthon. : In officinis fiue fcholis rhetorum na- tum, aut forfan effe aliquid ex /eroinir noflri poetae videtur Wartono pag. 291. Ego vero num auctorem habuerit "T'heocritum ,- dubitaui in nota ad vf. 26. Harl. 27) ᾿Θαρισὺς Δώφνιδος «ἢ κόρης. Colloquium Daphnidis et. puellae..— Mofcho tribuit Heinfius. / [Inter "T heocritea teceníetur. a Calliergo, et in edit. Florent. praefiguntur ifla: Ooxe/r& Δώφνιδος gj Naidos-o&ersos. Sed Sanctamandus,id carmen non inuenit in cod. fcripto, atque récentiores Bionis et Mofchi: editores atque interpretes, Longapetraeus, Hes- kin, Schwebel ac Schier Mofcho id adfignarunt atque expofuerunt. Wartono videtur le- pidum quidem poemation; fed longe tamen abeffe a "Theocriti fimplici feueroque lepore, immo vero Mofcho recentius; - Reiskius opinatur, litem hanc hodie non poffe diiaudicari, — Scaliger. Ípurios aliquot verfus, huic carmini pracfixos, e cod. msto profert. HarL] Latino carmine reddidit idem Hrinfiu et Grotius pag. x24. Gallico inter Mofchi idyllia Longapr- -4raeus pag. το. Anglico Drydenis part. 1I. Mifc, Poem. pag. τι4. [Latine reddidit C. Bar- thiur et longo commentario, nec tamen vbique felici, enarrauit in Aduerfar. lib. IV. 8. 9. pag. 170 f4.] 28) Ἠλακάτάα , Colur, quam eburneam doni hofpitalis loco obtulit "Theocritus 'T'hev- genidi, vxori Niciae, ad quem Ícripferat idyllium XI. [vid. Reiskii et Warton. not. ad ini- tium poematii.] 29) Παωιδικοὶ, morer, cuius idyllii, genere carminis dactylico pentametro fcripti, par- tem pollremas a verfu 26. primus vulgauit 7f. Cafaubonus ad Laertii lib. 1, pag: 49. Fabric. In argumento graeco, quod huic carmini praemiffum legitur im cod, Vatic. Vl. dicuntur Eccee 3 haee za 76.111. XV. THEOCRITI SYRINX Vol. TI. p.434 P 3$ haec αἰολικοὶ παιδικοί. vid. Warton. et Brunck, anal. tom. ΠῚ. pag. 83. Fragmentum, quod Casaubonus fermauit, Warton, Valckenaer et Brunck huic idyllio ftatim fubiunxerunt;: ego vero cum Reiskio poft epigrammata dedi pag. 479 fq. Harl. Ls ! 39) Eis νεκρὸν "Adowiv , in mortuum Idonin, carmine, non, vt reliqua, heroico, fed Anacreontico, quod veríibus Belgicis reddidit JJan. Heinfíur. pag. 40. Poem. Belg. gallico Longapetraeur pag. 26. ad Bionem. Fabric. — Verfiones italicas laudauit Paitoni l. c. p. 100. In fecundo quidem codice Vaticano "T heocriteis adícriptum eft: at "Theocriti aon eff2, cum metri ratio, tum inprimis ipfa carminis indoles; haud,obfcure demonflrant ; iudice Wartor.o. Vaicken. in. vtraque Theocriti editione id reddidit. ^ Anacreonti tribuunt nonnulli; atque Faber, Barnefius, Baxter aliique id odarium fuis Anacreontis editionibus adiecerunt atque ex- plicuerunt. Ego recepi in Anthologiam meam graecam poeticam atque interpretatus fum pag. 138 fqq. edit. Baruthinae. — Adde Βανί Diction. voc. zonis nota C. H. Harl. . ; "li 1 III. Fertur etiam fub "Theocriti nomine Evejy£, Syrinx, fiue carmen verfum XX qui fyllabarum numero decrefcunt, inflar fiftulae TUA I9 n — — cui femper. decrefcit P). arundinis ordo Et calamus cera iungitur vsque minor, [p] " Primus verfus, XveryZ ὄνομ ἔχεις, ἄδε; δέ σε μέτρα σοφίης tituli loco non a 'T'heo- crito, fed ab alio videtur adpofitus, ac reliqui decies bini decem ,cannas fiflulae referunt ex Salmafii fententia, quam retuli δ. r. In editione antiquiffuma Aldina infcribitur: ἤχημα Macy, ἢ Θεοκρίτε Σύριγξ τῷ Πωνί. — [Theocrito adfcribunt Euflath; vbi τῶ σκληροὶ τῷ, Θεοκοίτξ memorat ad Hom. Odyff. ζ΄. (vid. Cafauboni Lection. "Theocrit. Cap. 23. p. 142. cdit, Reiskii,) G. 1. //offus, de poet. gr. pag. 6r. Rapin. in carm. pafloral. pag. τος. Har] Alii Sinmiae tribuunt. [π΄ hoc. poemation exflat eraeca expofitio in cod. Palatino, quae in- cipit 5j μετώληψις τῆς σύριγγος ὅτως ἔχει" τὸ ἐπίγραμμα vB To εἰς πτᾶνος ete: Johannir veto Ρεάίαβηι!, τῇ σοφωτάτε χαρτοφύλακος τῆς πρώτης Ἰεςινιανῆς καὶ πάσης Βελγαρίας Kocs Ἰωάννα 78 Πεδιασίμε ἐξήγησις ese τὴν τῷ Θεοκοίτε Σύριγγω- Incipit Δίκαιος ἂν émn, EY, ἁπλῶς τὰ τῇ ἀληθέα δοκῶντα etc. E recentioribus expoíuit et notis illufirauit iur W'in:shmiss, quae leguntur in editionibus graecolatinis Ioh. Crifpini, [Stephanus in minore ed'tione "Theocriti aliorumque poetarum idylliorum pag. 425 fqq. dedit poemation et infcri- pfit: Simmiae aut. fecundum alior Theociiti Syrinx, id eft, f/ffula cum Viti W'inthemii enar- ratione carminis et graeca Ioannis Pedia(mi expofitione. 7ar/.] ^ Exítat et eruditiflinzus Claudii Salmafíi commentarius, Parif. 1619. 4. recufus in Mufco philologico et hiflorico fz- cundo Thomae Crenii, Lugd. Batau. 170o. 8. Confer etiam, fi placet, [Brunck. in Anal. tom. III. pag. 39 fqq.] quae Fortuniu: Licetur collegit in Encyclopaedia ad "Theocriti Syrin- gem. Vtini 1655. 4. et ad Syringem Publii Optatiani Porphyrii, conftantem quindecim ver- fibus heroicis latinis, litterarum numero decrefcentibus. Lucem vidit haec altera Liceti com- mentatio, Patauii 1635. 4. — Adde “οι βὶ Hereda, fub Baptiflae Bafilidis nomine, Panormi- tani, p) Tibullus II. 5. vbi vid. Brouckuf. pag. 256. veterum. Triflanum tom. IL. pag. 628. Gruteri Confer Ca/parem Bartholinum 111. 6. de tibiis —infcript. pag. XXVII 5. Vol. Il. p. 455 P 436 . THEOCRITI EPIGRAMMATA LiblIII.«cXFI 15 tani, /a Siringa, idyllio. Panormi; 1613. 12; Fabrir. In editione Seceri Hagenoenfi decft Syrinxr fed alia poematia, Sinmiae alias tributa ,' /zcurir, alae et ara, 'Theocrito adfignata et typis funt defcripta. Bah i Ex Epigrammatir Theocriti, quae memorat Suidas, viginti duo hodie lguntur. — Vn- deviginti primus edidit in fuo "T'heocrito Zacharias Calliergus. (XXI. epigr. T'heocritea rece. pit Brunck] Reliqua tria ex Anthologia addiderunt JoA. Crifpinus et Dan. Heinfiur , qui ]a- tinis quoque verfibus reddidit cum Hugone Grotio. [Sed horum vltimum, quod incipit" AA- Aes ὁ Χῖος etc. Brunck. in Analectis inter. 'T'heocritea omifit, quoniam in editione Aldina et in cod. Toletano, ex quo Schottus tamquam ineditum promulgauit, non Theocrito, fed "rtemidoro, grammatico 5 tribuitur. vid. Reiske p. 5. et pag. 332. tom. Il. ac Warton. tom. Lb pag. LXV. et tom. 11. pag. 325 Íq. Contra Brunc&. tom. I. pag. 382. Analect. aliud, 'T'heo- erito adferiptum in cod. Vaticano addidit epigramma: quod vero Valcken. fpurium habuit et omifit. "Epigramma VIII. in cod. Parif. Anthologiae Cephalae tribuitur Leonidae. vid. War- ton. pag. 518. Sed de fingulis epigrammatibus non licet effe copiofo. Conf. Warton, Reis- kium et reliquos interpretes. Cum Aeirkío fubieci poemation, quod e Cafaubono, Brunck et Valckenarius adtexuerunt idyllio XXIX. tum id, quod Graeuius ad Hefiodi O. et D. verf. 619. ex codice Palatino repofuit integrum, denique fragmentum ex Berenice "Theocriti, ferua- tum ab Athenaeo VIT. pag. 284. Aliud epigramma, in vulgaribus editt. Anthologiae (p. 28. Ἢ. Steph.) adfcriptam ; in editione principe, a-Conflantino Lafcari curata, "Theocrito adfcri- bitur. vid; Reisk. tom. L. pag. 296: Harl.] — "Vertit et carmine Zfdolphur Metkerkus, cuius metaphrafis prodiit Wurzburgi cum Parergis poeticis Iohannis Poflhii. Perierunt Theocriti idyllia quaedam, vt Βερενίκη, e qua verfas quinque feruauit Athe- naeus VII. pag. 284. [Meminit eius Euftathius ad Hom. lliad. N. pag. 1c67, 41. vid. Rc//f. not. pag. 332.] Neque hodie fuperfunt, quae ad "Theocritum relata a quibusdam Swidar auctor efl, Προιτίδες, Ἐλπίδες, Ὕμνοι 2, "Heavog, Επικήδεεω μέλη, EAeyei et Ἰάμβοι. IV. Fuerunt et alii "Theocriti τ). Chiur, fophifla 2, quem nofler ipfe [vel potius Zrte- midorur, vti paullo ante animaduerti,] memorat in epigrammate: ὥλλος ὁ ojos, €t cui idyl- lium XVII. perperam adícripfit l'zetzes. — Fuit aequalis Ariflotelis, quem epigrammate per- ftrinxit, quod refert P/utezchus pag. 603. de exfilio, etaliud ex Anibryone ἐν τῷ περὶ Θεο- xeira Eufzbiur XV. 2. Praeparat. et Laert. — Aequalis etiam fuit et aemulus Theopompi, civis fui, qui eum perflringit apud Z4thenaeum VI. pag. 130. [IP] Audiuit Metrodorum, Ifocratis difcipulum. — Scripfit Z'zocritur, Chiur, hiftoriam Libyae, et epiflolas, quas θαυμασίας Sui- das vocat. Petrus Carrera huic 'Theocrito tribuere malit epiftolas; quas fub Diodori Siculi nomine edidit, (vid. infra in eap. de Diodoro Sic.) fed baec eius fententia exploditur a Petro Burmanno praefat. ad tom. VI. thefauri Siciliae pag. 9. — Videtur hic idem Voffio effe, qui "Intiquitatum. Hifforiographur vocatur a. Fulgentio lib. 1. Mytholog. Meminit eius Strabo XIV. pag. 645. Dicacitate fua Alexandri M. et Antigoni inimicitias et tandem ab hoc mor- tem q) Virgilius Eclog. 2. vf. 36. rum fpecimen-idem Heinfius putat effe idyllion . D Heinlius. et Cafaubonus Berenicen ITheocri- XXII. quod fupereft in Caftorem et Pollucem. ti fuiffe coniiciunt partem Heroinarum. Hyisno- 5) Barnefii vitam "Theocriti pag. s1 fq. Zar], 1δ 16.111... ΧΡῚ, 'THEOCRITI CODICES MSSTI τος yo-H. pasó tem et exitium fibi contraxit. — Vide Plufarchum de educatione puerorum pag: τι. et lib. Π x. Sympof. pag. 633. Macrobium VIL 5... Aliud eiusdem "Theocriti fcomma refert. PIu/arciaut pag. 631. vid. etiatn Leopardui 1X. 3. emendatt.| 2) T heocritur, nyTié cuius mentio apud eumdem P/utarchum de Daemonio Socratis pag. 576. 517. 3) T hzocritus fub Anronino Cara- calla, cuius meminit Xiphilinus. 4) Theocritus ὁ τὸ EAxQosikre καλέμενος apud Lyfiam orat. XII. pag. 197. Etiam Danielem, quem vocant Hebraei, lofephus graeco vocabulo Θεύκριτον appellat. ; V. [Theotriti codicer. MSSti. Codices permulti fcripti funt in Italia, aut in Creta, pofl captam Conflantinopolin a: graeculis famelicis, notante Wartono praefat, tom.]l. pag. VII. Hinc, opinor, multi per- tinent ad vnàm eamdemqüe familiam, . Multos codices, quos contulerat Sanctamandus, enu- meraatit JJ/arton. in praefat. IV fq: Notitiam codd. msstorum "Theocriti. e Montfauconii.bi- bliotheca bibliothecarum dedit Reisfe in| tom. 1L. edit. pag. 8 fqq... Haud pauci codices. in- firudti funt fcholiis aut gloffis. Scholia autem, quae nunc habemus, confarcinata funt e com- mentariis antiquiorum gramaaticorum et interpretum , et deinceps in compendium redacta, ab aliis ferioribus grammaticis aut interpretibus graecis, modo ex fuperioribus commentato- ribus, modo ex fuo penu locupletata. . Atque ante tempora Euflathii, qui laudat vx em Θεόκριτον, colle&anea in Theocritum , et pag. 1685, 37. edit. 1550. memorat ὑπόμνημος Θεδ- κρίτε , iftam collectionem et contractionem factam fuitfe, colligi poteft. — Hinc alii codices praebent pauciora, alii vberiora fcholia. Plura de illis disputat JZ/artom. in notitia fcholio- rum Theocriti pag. 135 fqq. tom. I. editionis: praecipue pag. 137. nr. 7. vbi multa proferun- tur exempla omifforum aut additorum in cocd. Ícholiorum. Memorantur autem veteres grae- ci interpretes, 7160. "morantur, qui fcripfit ἔκδοσιν "Theocriti, A/zlepiader, Myrleanus, IMunatur, Neoptolemus, Nicanor, Cous, (vid. ad idyll. VII. 6. et fupra in vol. I. pag. 517.) JAmeriar, Macedo, (vid. fcholia, a Wartono edita, ad idyll. I. 32. 92.) et forfan quoque Éra- zoflhenes : in. quinto quidem codice Vaticano argumentum idyllii XII. infcribitur Ὑγπόϑεσις Ἐρατοσϑένϑε. Conf. paullo infra , vbi editio Calliergi recenfetur. — Per hos igitur criticos et grammaticos multosque librarios. fieri potuit , vt mature exifleret lectionis varietas et de- prauatio, atque dialecti confufio. Sed ipforum codd. notitiam , quantum fieri potuit, da- bimus. ! Roniae in bibliotheca 77azicana e tredecim codicibus varias lectiones, gloffas, atque fcho- lia, partim antea inedita, collegit Sanctamandus , ct Warton publicauit: quorum poflerior in praefatione pag. IV fq. in nota 7. fingulos, qui faepius alios quoque continet auctores grae- cos, curatiüs defcribit. Plurimi illorum aliquot tantum idyllia, eaque vario ordine pro lubitu librarii difpofita habent. Codex IX. praebet quoque Βῶμον. quem Salmafius primum edidit, nec non Securem vtramque cum Ícholiis et gloffis, atque fcholia in Syringem cum Mofchi Europa. In cod. X. Bionis epitaphium 'Eheocrito tribuitur; eft quoque in eo Syrinix. — Cod. romanum bibl. Cardinalis, Offoboni, idem Sanclamandus contulit. — In cod. quon- dam Palatino, nunc Vaticano, qvi continet epigrammata et alia poemata, funt quoque SU. ery£ Θεοκρίτε ; καὶ Πτέρυγες Σιμμία, Δωσιώδῳ Βωμός" vid. Brunck. analecta etc. tom. I. praetat. pag. X et XI. ac pag. XXVI. de apographo. Florentiae THEOCRITI CODICES MSSTI — Li.IILc XVI 34375 Florentiae in biblioth. Medicea f. Laurentiana funt plures codd. — E tribus codd. V. E. fcholia et gloífas habuit Sanctamandus, (vid. Wartoni praefat. pag. V Íq.) Reiske vero e qua- tuor codd. excerptas V. L. ab Abrahamo Gronouio Leida ipfi miílas. BHandiniur in catal, codd. graec. fequentes indicat et vberius defcribit. tom. lI. pag. 8t. nr. 4. idyllia XIII. cum ar. gumentis et fcholiis marginalibus ae gloffis inteclincaribus, quae quidem de(inunt in idyllio '"VII. — pag.gr. idyllia IV. — pag. 98. nr. 2. idyllia VIII. cüm vita poetae, quibusdam fcholiis in principio et gloffis interlinearibus. — pag. 141. nr. 5. idyllia XVIIII. diuerfo ordi- ne, cum gloffis interlinearibus, argumentis, «t aliis quibusdam in principio de dorica diale- co. — pag. 197. Theocriti Syrinx, cum titulo ἤχημα μεσῶν ἡ Θεοκρίτε Σύριγξ» cum fragmento idyllii, quod infcribitur Διόσκθροι et aliis XVL idylliis, diuerfo ordine, in his Aic xjivas ἢ Θεώνεχος et epitaphium Bionis, "Theocrito ad(ignatum: argumenta et alia accef- ferunt. — pag. 293. idyllia XXVIH. cum argumentis, quae interdum ab editis difcrepant, fcholiis nonnullis et gloífis interlinearibus: additur Syrimx, — pag. 205. idyllia XVIII. cum Syringe et “γα vitaque Theocriti, et nonnullis fcholiis atque argumentis. codex fuit Angeli Politiani, — pag. 21ο. nr. 5. idyllia XV. cum argumentis et fcholiis vberrimis. — Praecedit ZIrtemidori, grammatici, fuper colle&ione bucolicorum poematum breuis enarratio. Se. quitur Za f. πτερύγιον. — pag. 458. nr. 4. fcholia anonymi in aliquot idyllia. — "Tom. IlI. pag. 427. idyllia VÀII. cum fcholiis aliquot breuibus. — pag. 368. nr.2. idyll. I et IL et pars quinti cum oloílis et fcholiis. Citatur quoque "Theocritus in florilegio fententiarum (tom. I. pag. 254.) et in violar. compof. (ibid. pag. 549.) — lorentiar in biblioth. monafle- rii Benedictin. B. M. bucolica, duo codd. quos contulit Sanctamandus. adde Jonffaucon in diario italico pag. 369 et 370. — Pa/anii in mufeo Nicolai Triuifani, et mufeo Phil:ppi Tho- maf(ini, tefte Monifaucon. — Mediolani in biblioth. Ambrofiana, nouies cum fcholiis, ter cum notis et Lampridii, (vti dicitur, an Artemidori?) expofitio in Theocritum, tefle eodem Montfaucon, in Biblioth. bibliothecarum pag. 504. 519. 524. adde eiusdem diarium italicum Ἐ35. 17. Venetiis in. biblioth. D. Marci, tefle catalogo MSS. graecorum, pag. 247. idyllia IX. priora cum. vita "Theocriti, — pag. 252. idyllia XVIIT. priora cum fcholiis marginalibus. — pag. 274. Thyríis cum fcholiis marginalibus. — pag. 282. T'heocr. Syrinx cum Ícholiis. — pag. 284. Theocr. Syrinx cum fubiuncta Io. Pediafimi expofitione. — pag. 516. idyllia. Taurini in biblioth. regii Athenaei, tefte catalogo codd. gr. pag. 132. idyllia XVT. cum epigrammatibus et argumentis. Sed Montfaucon apud Reiskium prodit, tres codices in illa reperiri bibliotheca, et Rei:ke addit, in his effe vnum, quem D^Orville omnium codicum "Theocriteorum praeflantiffimum dixiffet. — Dorvillius ipfe, "Theocritum editurus, cuius chartae feruantur adhuc Amflelodami, (vide Reiskii praefat. ad tom. I. pag. 25 fq. et War- ton. pag. XII. not. in praefar. tom. 1.) in animaduerfionibus ad Charitonem pag. 4. ad decem codd. meliorum auctoritatem prouocat, in Vanno autem critica pag. 227. viginti Theocri- teorum codd. fidem adpellat. Neapoli in biblioth. Oliuetanorum Theocriti quaedam, tefle Montfaucon. biblioth, bibliothecarum pag. 231- — ibidem in biblioth. S. Io. de Carbonaria Auguflinianorum, quae- dam Theocriti, auctore Montfaucon. in diario italico pag. 309. Vol. III. Fffff Parifiis 778 Lib.IILe. XP I. | "THEOCRITI CODICES MSSTI Parifiiz in biblioth. regi funt XVIII. codices MSS. qui modo plura continent idyllia, modo pauciora, tum fcholiis gloffisque nunc inflracta nunc deflituta, Brunck, et Valcken. víi funt Parifinorum vnius alteriusue lectionibus variis. In Hritamnia Warton. contulit aut infpexit duo codd. Baroccianos in biblioth. Bod/eia- za, vnum inter Laudiauor, vnum in biblioth. Zu/ei britaunici, Londini; duo Cantaórie gienfer. τὶ ὃ Matriti in biblioth. regia, tefle Iriar/e in catal. codd. graecorum pag. 26. Theocriti Sy- rinx cum gloffis et fcholiis, genus Theocriti aliaque prolegomena editis aucliora et ab iis di- verfa atque idyllia Theocriti, cui in hoc cod. quoque tribuuntur Mofchi epitaphium Bionis, et Mofchi Europa atque amof fugitiuus. — pag. 98. epigr. in "Theocritum, id, quod incipit, "Aes ὁ Χῖος. — pag. 99. Theocriti epigr. in Hipponaclem. ——- pag. 237. nr. 72. genus "'heocriti et adnotationes (Lafearis forfan) in decern priora idyllia. — pag. 277. memoratur "Theocritus eum fcholiis inter eos codices, quos Mendoza ab imperatore Solimanno II. acce- pilfe et Philippo Il. legaífe dicitur. — pag. 513. MSt. Theocriti, Mofthi, Bionir et Simmiae opera omuia quae exftant, cum fzholiis $n Theocritum et in alios. l/intentio Marinerio P alen- tino interprete. — Τὰ biblioth. Efzorial. auctore Plüero in itinerario etc. pag. 191. idyllia cum Ícholis. — Toleti Carpetanorum eft vet. cod. "Theocriti, quem Zndreas Schottus in Obfer- vatt. human. lib. II. cap. 5o. (Hanouiae 1615. 4.) laudauit, eumque cum Pet. Pantino, Bel. ga, contulit, et cap. 49. pag. 97 fq. ex illo "Theocriti quaedam loca emendauit. : In bibliotheca Leidrnfi, tefle catalogo, pag. 331. nr. 155. Throcriti idyllia a Fr. Nanfio Ícripta, cum interlineari ver(ióne, et notis, circumquaque adfcriptis, ab eodem Nanfio quae. dam de 'heocrito incepra, pag. 329. nr. 107. — pag. 341. nr. 39. verfus ex Herculifco "Theo. criti, item uzroJecs τῷ λβ΄ εἰδυλλίβ. Ἡρωκλῆς AcovroQovos. — pag. 397. nr. 28. Theocriti bucolica. — pag. 345. nr. 34. fcholia graeca in Theocritum. — Quae in libro Voffiano ex Palatinis olim codicibus a Salmafio excerptae lectiones proflant in biblioth. Leidenfi, earum nonnullas protulit Valcken. in fua editione. ; In Germania cod. Lipfenfzm ex Vífenbachiana bibliotheca in biblioth. Lipf. fenatus illa. tum, contulit Reiske (vid. pracfat. ad tom. I. pag. 38.) de cod. biblioth. Paullinae vid. Koeft- Ieri emendatt. et not. in Theocritum pag. 26. — e Gothano quaedam enotauit Srrothur in fua edit. — uguflan. Vindel. equidem confului, (vid. praefat. ad meam editionem p. XL.) De codd. Lipfienfibus et Auguflano vide quoque Loerteri praefat. ad Hefiodum. — In bibl. V'inarienfi cufloditur exemplum Theocriti Commelinianum, cui lectiones ex cod. Nicolai Stoj pii et cod. F. V. (forfan Fuluii Vrfini,) item ex edit. Florentina cum coniecturis et anim- aduerfionibus alius generis adfcriptae font. — Illas protulit partim INico/aur N:clas in prolufio- ne, Luncburgi 1764. omnes vero Reiske, cuius praefat. ad tom. I. pag. 28 fq. et ad tom. II. p. 14 Íq. conferes; et in cuius notis auctor illius farraginis incertus audit annotator Jinarienfir, Vindobonae in biblioth. Caefaria, tefle Lambecio in commentar; eft cod. XXT. lib. VIT, pag. πιο. ct fecundum Neffel/um in. catalogo: part. IV. cod. CCXXI. nr. 4. Joannis Pediaff- mi expofitio Fiffulae. — Apud eumdem Neffzitum ibid, pag. 75. cod. CXXVII. 3. et. cod. CC. 2. pag. 1. Theocriti idyllia quaedam, —— ibid. pag. 124. cod. CCLVI. nr, 2. et cod. CCLVIIT, nr. 2. idyllia quaedam cum fcholiis et gloffis. — ibid. pag. 143. cod. COLXXXIX. Theocriti, Ariftophanis wu. δ» THEOCRITi EDITIONES Lib. HI. c. XV T. 119 Ariflophanis aliorumque fragmenta. — Exílat quoque cod. in biblioth. regia Hofuienf, VII. Idyll. Theocr. vid. Erichíen Catalogus (Vdügt εἰς, 1786.) pag. 64. Progredior ad editioner. Familiae hae fünt. Princeps Jediolanen/ir fata e(t maz ter Aldinae, quae accepit acceffiones, atque edit. Callergii, qui fcholia adiecit et quacaam mutauit. Ex Aldino aut Calliergino éxemplo maenarunt reliquae edd. vsque ad Henr. Sre- ghanum, qui Mofchi et Bionis idyllia fcianxit a "Theocriteis et plura immutauit. Honc fe- quuti funt plurimi, nifi vt Dan. Heinfius dorismum frequentius reduceret. Poftea Reirfiur nouam textus recenfionem inflitit, pluribus indignantibus. —Feliciores autem "Theocriti fo. Ípitatores orti funt Brunch, in primis J/elckenaer. — De praecipuis editionibus quia in com- mentatione de dorismo T'heocriteo, editioni meae pag. XX fqq. praefixa et in Introduclione in hiftor. L. Gr. edit. IT. p. 512. vberius difputaui, breuiori de quibusdam hic effe mihi licebit. Princepr editio eft. [Mediofanesfit, 2un. 1493. fol. quae continet Oraiioner lfocratir, XVIII. Zidyllia Theorriti et Hzfodi O. et D. — De rariffima hac editione, quae multas eas- que egregias habet lectiones, vid. fupra vol. I de editt. Hefiodi pag. $96. Sanctamandi et Wartoni iudicium de hac editione pag. LVIII fqq. tom. 1. //alc&en. praefat. ad X. idyllia "Theocriti. Illam fequuta eft Z/íd:na, quam Reiskius et vero paene cundi primam olim habuerant. Theocriti Eclogae X.X X. genus Theocriti et de inuentione Bucelicorum. — Cotonis Rona-- ni fmtentiae paraenaeticae diflichi, — Sententiae feptem. fapientum. — De inuidia, — Theognidis JHregarenfie Siculi fententéae elegiatae. — Sententiae mon-flirhi per capita ex variir peetir. — 4a- rea carmina Pythogorae, — Phocylidae poca admonitorium. | Carmina Sybillae Erythracae de Chr. I. D. N. Differentia votis. — Hefodi Theogonia, fcutum. Herculis et Georgicon libyi IT, — QCura et fludio Aldi Manucii Romaui, ann. 1495. fol. menfe Februar. Vid. Serie dell" edizioni Aldine, edit. II. Patau, 1790. 8. pag. 2 fq. fopra in vol. L. inter editt. Hefiodeas pag. 597. /Maittaire A. 'T. tom. I. pag. 243 fq. qui non folum recudi fecit Aldi epifiolam nuncupatoriam ad Guarinum, praeceptorem fuum; fed etiam ordinem idyl. liorum XXX. quibus quaedam admifcentur, quae Moícho et Bioni adfcribuntur, indicauit, Idem iam vidit duo diuerfa exemplaria, quae in quibusdam inuicem difcrepant, et in quibus tam σύριγγος figura eft difpar, quam idylliorum quorumdam infcriptiones diuerfae, quae fingula vberius declarauit. Reiske pag, VI fqq. tom. I. et pag. 300 fq. tom. II. adnotatt. ad idyll. XXIIL 6t. copiofus eft de illa editione et duorum, quae vidit, exemplarium Aldinorum difcrepantia. adde quae notaui in Introduclione etc. pag. 512 fq. Fabric. habuerat exemplar, cui Dan. Heinf. manu fua adícripfit: ex hac Theocriti editione videntur quaedam mom vulga- ría in reliquis recentioribus poffe. emendari. Bandiniur in catalog. codd. Gr. in biblioth. Medicea tom. IIT,' pag. 424. memorat T/eo- . triti Idyllia XV/1LI. in fol. excufa, fine vlla loci et anni nota; et opinatur, J7orentiae typis Philippi [un£far: quia characteres omnino fimiles fint aliis eiusdem editionibus, quae anno 1497. ex eius officina in lucem prodiere. Idem tom. II. pag. 568. defcribit librum graecolati- num, typis excufum Mediolani 1480. fol. in quo continentur nr. r. 2. 3. 4. partes quaedam grammaticae: in fine: ,hoc diuinum opus impreffum eft Mediolani IIl. Kal. Octobres M. CCCCLXXX. (1480.) et interpretatum per venerabilem — — — 1o. Monachum Pla- ΕἼΠ 2 centinum. * 85. Πρ. 177... ΧΡῚ. | THEOCRITI EDITIONES Vol. IT. p. 436 centinum, ^ tum nr. 5 et 6. fequuntur typis item excufa; fed graece tantum, T/eorcriti Zdyl- lia XV III. et Hefiodi O. et D. graece. Bandinius hanc T'zeocríti et Hefiodi editionem , an- ni indicio deflitutam, ex Philippi Iuntae typographio prodiiffe ann. MD. (15c0.) credit, au- ctore Michaele Maittaire A. T. tom. I. part. 1I. pag. 765. (qui vero tantum fufpicatur, eo- dem charactere, quo Orpheus, Florentiae 1500.) Ego vero crediderim, vtrumque, a Bandi- nio memoratum, exemplum fuiffe partes integrae editionis primae et antea laudatae Mediola- nenfis, in qua tantum fini Ifocratis additum fuit indicium loci et anni. Partes autem inte- gri operis quoniam etiam feorfum compingi poterant, integrae editionis exempla funt rariffi- m2; at partes, figno anni locique deflitutae, hinc inde reperiri poterant. — Accedit, quod in illis, quae inuenit Bandinius in bibliotheca Medicea, exemplis octodecim tantum proftant idyllia, quum tamen ante initium faeculi XVI. plenior Aldins iam comparuiffet. Bandinius, haec ipfa forfan ponderans in Annalibus fuis Iuntarum typographiae Lucae 179r. 8. priflinam fuam fententiam deferuit; faltem illius editionis, quam opinionis errore habuerat, Floren- tinae ann. 1500. nullam iniecit mentionem. T Fabricius in margine notauit edit. Parifiis apud Guil. Gurmontium 1513. 4. — Liber dica- tus Hierontmo Aleandro Mottenfi, trium linguarum doBliffimo, graecus. — /tureliae litteras profitenti. Editor eft Celfur Hugo Diffutur, Cauillanus: Celticarum nec non. hebraizarum apud Parrhifior interprer. Θεοκρίτο Βεκολικα. Theocriti caffigatif/ma omnia, Florentiae im aedibus Philippi Iun- tae, 1515. 8. Philippus Pandulfinus eam a Mufuro, magiflro fuo, emendatam, dedicauit breui cpi- ftola graeca Euphrofino Bonino, gr. et lat. doctiflimo. In biblioth. Card. de Brienne fuit exemplar cum vberrimis comment. mss. Carteromachi Piftrorienfis, vid. Bandini Annales Iuntarum typographiae, part. II. pag. 72. In biblioth. Gudiana Fabricius vidit exemplar, manu Mureti notatum. — Continet vero illa editio XXX. Eidyllia velut "Theocriti, (inter quae nonnulla Bionis et Mofchi funt;) epigrammata quaedam, Fiflulam, Alas, et Securim. Eg:e- gias praebuit Valckenario, illam comparanti, lectiones. Tam H. Stephanus ad eam facpe prouocat: atque editor vfus fuiffe videtur bonis codicibus, forte e bibliotheca Medicea, ab Aldo non adhibitis. Noua lux orta eft Theocriti Idylliis in editione omana a Zach. Calliergo, cum frho-. lir graccir, Romae 1515. curata et primo menfe 1516. edita fumtu Cornelii Benigni Viterbien- fis, et fic infcripta: Tae ἕνεςιν ἔν τῇ 7rotoo βίβλῳ. Θεσκρίτε εἰδύλλια ἕξ καὶ τριάκοντα. T8 αὐτὲ ἐπι- γοάμμωτα ἐννεακαίδεκω. T8 αὐτῷ πέλεκυς xo] πτερύγιον. Σχόλια τοὶ εἰς αὐτοὶ εὑρισκόμε- yo. ἐκ διωφόρων ἀντιγράφων συλλεχϑέντα. 8. Ι)ς hac edit. copiofus eft Reiske p. XII fqq. tom. 1, Ego etiam contuleram iflam. Fabric. haec notauerat de ea. Primus in hac editio- ne dedit Zach. Calliermus, quae à: Aldina defiderabantur, idyllium XXIV. XXV. XXVI. XXVII. XXVIII et XXIX, tum Syringem, et epigrammata XIX. et Securim, alas atque aram, fed quae non Theocriti funt, verum Simmiae. Idem Calliergus argumenta fiue ὑποϑέσεες in XVIII. prima idyllia e MSS. vulgauit, et graeca fcholia primus in eadem XVIII. e variis co- dicibus collegit et editioni fuae fubiunxit, vt ipfe in praefat. teflatur. Καὶ πρὸς T&Tcis, in- quit, Vol. IE. p. 436 Ὁ 437 THEOCRITI EDITIONES χ δ. 77. ΧΡῚ. — 8 quit, τοὶ εἰς αὐτοὶ εὑρισκόμενῶ σχόλια. ἅτινα ἐν πολλοῖς διεσπαρμένα εὑρόντες ὠντεγρώφοις πόνῳ πολλῶ εἰς ἕν συνηγάγαμεν. Τὸ μὲν γαοὶρ εἰς τὅτο, ἐκέϊνο δὲ εἰς ἄλλο ἔχε σχόλιον. Adiunxit etiam o^. Pediafimi commentarium graecum ad Syringem. [If] Graminatici porro illi veteres, qui "Theocritum interpretati funt, fuere Tro 2, (fed cui foli fcholia, quae ha- bemus, praeter rem tribuit Fuluius Vrfinus in limine Virgili, cum graecis fcriptoribus col. lati et pag. 86. licet Theonem in Theocritum fcripfiffe conflitiffet ipfi ex etymologico in- edito in Γριπεὺς.) Zfmarantur, Alexandrinus, cuius ὑσόμνημος in "Theocritum laudat etymo- logici magni auctor in Διεκρανώσατε. Hisce addi poteft Z4meriar, de quo e fcholiis, in "Theocritum ineditis, mentionem facit Cafaubonus cap. 1. lect. Theocrit. tum qui in fcholiis vulgatis laudantur Z/clepiader, Munatur, Neoptolemur et Nicanor Cours. — Ex horum et alio- rum plurium doctiffimis fcriptis collectus eft iam olim commentarius in hunc poetam, de quo Fuflathius intelligit, cum τοὶ εἰς τὸν Θεόκριτον laudat. — "tinam exffaret , inquit idem Cafaubonus, cap. 2. i//a prior colle&'io mera et integra, ea quidem lege, vt, quaecumque recen- tiorum imperitia illi de fuo appinxit, ommia delerentur. — Nam quae hodie circumferuntur, quid funt aliud , quam πολλοὶ μὲν ἐσθλοὶ» πολλοὶ δὲ λυγρά. Ex fcholiis ineditis in 'Theo- critum profert quaedam idem vir doctus cap. το. et 12. — Veterem fcholiaflen cyfxderov in "Theocriti orgy laudat Saímaffur ad Aram Dofiadae pag. 151. /Marianum quemdam Anaftafii, imp. temporibus metaphrafin graecam Theocriti compofuiffe iambis 3159. teftatur Suidas. [Multo plura fcholia Sanctamandi induftria eruit e codd. et promulgauit Warton.] [Reliqui editores vsque ad Stephanum ita fequuti funt fiue Aldinum fine Callierg. exem- plum, vt quaedam vitia vel ingenii felicitate corrigerent, vel negligentia aut incuria cum fua, tum maxime operarum, augerent. Theocriti idyllin. — Graece, Lowani apud "Theodorum Martinum Aloftenfem M.D. XX. (1520) 4. meufe Ianuario. cum notis msstis in bibl, Bodleiana. — eadem, ibidem apud eum- dem 1528, 4. — graece per Celf. Hugonem apud Egid. Gourmont f. a. 8. in eat. Ernelli, p. 167. Theocriti idyllia. Graece, spud Andr. Cratandrum Bafil. 1530. 8. Editio admodum rara. "Torinus autem cperis pracfuiffe, et in corrigendis mendis ty- pographicis Cratandro operam locaífe videtur, vid. Keiskii praef. pag. XVII. De altera Cra- tandri editione poflea differemus. Θεοκρίτε Εἰδύλλια., TÉT. Pei μικροὶ ποιήμωτα ἕξ καὶ τριάκοντα. TE αὐτῷ Ἐπιγράμ- ματα ἐννεακαίδεκα. — T8 αὐτῷ Πέλεκυς καὶ Πτερύγιον. In calce: ἐνετυπώϑη £v ἀγανωο, παρὸ Ἰανῷ τῷ Σεκερίω. ἔτε; ὠπὸ τῆς ϑεογονίας. c. Q. ^. Haganoae apud loan. Secerium 1530.) 8. Addita eft, aut in meo quidem exemplo praefixa, quae fuam habet infcriptionemn peculiarem, verfio latina, huius fententiae: Theocfit Syracufani idyllia triginta fex, latino carmine reddita, Helio Eobano Heo interprete. Haganoae per Ioan, Secerium anno XX X. 1530.) menfe INouembri. : Fffff 5 Hanc f) Rihrken. in praefat. ad Hefychium vol. IL. illuftratum, et de illius ac Didymi lexico et co- pag.!X. ex Etymolegico inedito biblioth regiae mico et trogico difputat. Adde fupra in notio oftendit, Theocritum Z/teonis commentariis cffe codd. MSSt. ab initio. Hari. 783 Lib.1I.s. XP I. THEOCRITI EDITIONES Hanc rariffimam editionem non fatis adcurate indicauit Fabric. in vol. XIII. B. G. pag. £07. inter fcripta loachimi Camerarii. | Nec Warton in nota ad Sanclamandi notitiam de pri- ma edit; pag. 59. nec pag. 235 Íq. in nota certum dicere potuit: plurimi autem vel plane omi- ferunt eam, vel manca falfamue habuerunt illius notitiam. ^ Quare paucis agam de iila. Graeco contextui praemifla eft graeca. Joachimi Camerarii epiflola ad Georgium Hcltum: in hac praeter alia memorat, fc poft Idyllia Theocriti lecta incepiíle graecam amare lin- guam, etíe, antiquis exemplaribus deftitutum, quantum fieri potuerit, emendafíe Theo- critum: in breui praefatione, graece fcripta, indicat, carmen in Adonim, effe Bionis, et idyll. in Bionem, Mofchi carmen, (quae pluribus repetit ab initio illorum idylliorum,) Diofcoros autem, quod carmen fit magis ionicum, "Theocritum non habuiffe auctorem videri. Hinc inde margini adfperfit emendationes, aut verfui fubiecit breues notas, praecipue gramima- ticas. Quod vero caput rei eft, et de quo Warton iacertus varia disputauit, ex hac edi- tione patet, Cameracium fini idyllii 24. (fiue 21. fecundum ordinem Aldinum) verfus triginta et fex, totidem initio fequentis idyllii adieciffe. In exitu enim prioris legitur: Aere: Te σέλος τὸ παρόντος eiluAMS » καὶ ἡ ἀρχὴ τῷ ἑπομένε, ὅπερ ἐξανύοι ἐπιγράφεσϑαι. ἡρα- «λῆς AeovroQoves. Τὸ δὲ ἐλλέπον ἀνεπλήρωσεν Ἰωαχξιμος ἐν τἕτοις" Καῤδ᾽ pe 3 much χωρὶς ἑῥοπαλοῖο μετ᾿ ἄγρην εἴς, Initio autem [equentis pracfigitur: Tere δὲ τὴν ἀρχὴν πιροσέϑηκε Ἰωαϊχέιμος τοιάνδε" et verf. 36. fubücitur. Ταῦτα Ἰωαχῶμος. Eobanus autem. Heffus margini Idyllii XXXII. ad- fcripfit: Huic idyllio principium, ficut et pracccdenti finis deerat, quod et. ipfum a Toachimo Cauerario fcriptum, atque huc adpofitum nos ita vertimur, — Eadem exftant in editione Fyancofuríana ex officina Petri brubachii 1545. 8. quae mera eft fuperioris editionis repe« titio: de qua poflea disputabimus, et quaedam, at minus plene notauit Wartonus, pracfat. p. X. not. 6. et in Sanctamandi iudieio de principe edit. p. 58. not. vbi praeterea editionem verfionis tantum latinae: — Z'ieocriti Syracufani Egdillia triginta fex latino carmine reddita Hio Eobamo He[fo interprete etc. Parifiis, apud Iac. Bogardum 1454. (fic vitiofe, an 1546? ) 12. memorat. ldem Warton in nota ad pag. 235 f4. tom. I, et II. pag. 276. de eadem edit. 1545. paucis agi. Errauit autem, arbitratus, in verfione Eobani latina, ann. 1545. edita, pri- mum comparuiffe illa Camerarii fupplementa. Iure tamen miratur pag. 236. tom. I. qui fa- ctum fit, vt Sca/iger in Emendatt. ad "Theocritum pag. 229. edit. Commelin. proferret fup. plem. ad principium Herculis Ἀεοντοφόνε, conflans verficulis tricinta et offo, et ad finem He- raclifci fupplem. conftans verficulis triginta et fex, nec agnoíceret nomen Camerarii, fed coniceret, ab ignoto quodam poetaflro id efle confictum. Immo fufpicatur Warton, Ioa. chimum Camerarium tantum defícripfiife atque edidiffe, Enimuero Camerar. clare fcripferat, fe fuppleuiffe atque adiecifle. Id tamen notandum eft, et Scaligerum edidiffe id fupplemen- tum , quatuor verficulis auctum, et Wartonum reperiffe duo illa fupplementa, IV. verfibus locupletata, in folio quodam, manu exarato, infititio, adhaerentique his idylliis apud H. Stephaai graecos poetas heroicos: vbi dicebantur transfcripta fuiiIe e veferi codice epifzopi Mel. fitani. Ὁ) Atque hoc anno in Sto/lii Nachricht von — 252. vbi vero infcribitur: 7/ieocr. Eidyll. XXXVI [cinen Büchern II. pag. 673. ignatur illa editio, et lat. carmine ex interpret. Eob. Hefli, grace? ct /a- in Osmont Diction. typographique tom, IL pag. fine. PariZ 1546. 16. "THEOCRITI EDITIONES Lib. HI. c. XP T. 183 ftani. An igitur Camerarius fraudem fecit? Equidem definire non aufim. De aliis Came- rarii et verfionis Eobani editionibus poflea fermo erit. Theocriti Idyllia, ex editione Albani (f. rectius, Labani) Torini. Graece, Venetiis 1539. 8. ΕΠ igitur mera , eaque vitiis typographicis deturpata, repetitio editionis Cratandrinae. Labani quidem, Cratandro operam forfan nauanti, praefatio eft praefixa. vid. Rei;&e praef. pag. 16 Íq. et Maittaire A. T. VIL part. I. pag. 365. qui Labani Torini praefationem in nota fecit recudi. — Sed diuerfa reperiuntur exempla. ^ Ali, forte culpa compactoris librarii, deftituta funt fcholiis graecis; quale fuit in bibl. Pinelli, (tom. II. catal. pag. 503.) et apud Fabricium: alia iis vtique praedita funt, quale fuit exemplar Erneftinum, quo vfus eft Reis- ke; etid, quod indicat Jait£aire lib. mem. — "um aliis adhaeret verfio latina: in exemplo quidem, quod fuit in bibl. Pinelli, addita fuit verfio latina, feparatim edita: Eadem (idyllia) latine reddita a Io. Trimanino. Venetiis 1539. 8. Alia carent illa. Vocatur autem illa Ve- neta etiam Sa/amamdrina, quoniam infigne gerit Salamandram, in flammis viuacem, et hanc fubfcriptionem, /"enetiir apud Salamandram, in vtroque titulo, tam in illoy qui verbis oetae graecis, quam, qui fcholiis-praefixus eft. In calce legitur haec fubferiptio: Jenetiis in aedibus Bartholomaei de Zanettis a Cafflerzago anno a. partu virginir 1539. Inefl ci Bi. pennis et Ala et Ara: fed deeft Syrinx. — Scholiis tamen Pedafimi ad Syringem non carct. — n eatalogo bibl. Tigurinae haec editio fic notatur pag. 496. Theocr. idyll. gr. cum fcholiir graecir, verfions metrica et feholiis Eobani He. Theocr. Idyllia h, e. parua. poemata ΧΧΧΨῚ. Eiurdem epigr. XIX..— Eiusdem. Bipennis et Ala. Florentiae per Benedictum Iuntam M. D. XXXX. (1540.) 8. graece. Θεοκρίτε Εἰδύλλιω v&r. dei μικροὶ ποιήματα ἐξ καὶ τριοίκονται. — T heotriti idillia, hoc ε, parua μονπιαία XXXVI..— Eiusdem epigrammata ΧΙΧ, Eiusdem. Bipennir εἰ la. Practer. haec, acceffore fcholia vtiliffma Zachariae Calliergi, ha&enus paucis vifa. Bafileae M. D. XLI. (1541.) 8. in calce: Baffleae per haereder Zfndr. Cratandi. Hieronim, Genufacir, in. officina Cratandri operis praefuit, (vid. /aittaire A. T. T. part.l. pag. 16.) Hic igitur praefatus eft huic editioni, haud admodum frequenti, et in pec- catis tantum typographicis tolleadis praecipuam operam collocaffe videtur. In margine hinc inde adparent aflerifci, aut emendationes, aut lectionis varietas. Sic in vita 'Theoeriti graeca οἰκϑτῆς Qui dg dicitur "Theocritus; at in margine melior lectio Qiaea notatur. la catal. librorum Burm. II. in calce pag. 44. notatur editio: ZocriZi idyllia gr. et lat. Bafil. 1541. 1531. et l«t, per Eoban. Heífum et per A. Iuflinopolitanum Venet. 1539. cüm notis MSS, M. Lydii, "Theocriti Idyllia etc, P'enetiir ex officina Farrea, M.DXLIII. (1543) 8. Efl e priore Veneta ita ducta, vt praefatio Labani Torini repeteretur et vitiis typogra- phicis fuperaret illam. | Qnare Meurfiu: VI. 17. attic. lection. vam praeter rem laudauit. Quod addita Calliergi fcholia fuam habent infcriptionem, accidit, vt nonnullis exemplaribus, e. g. Erneflino apud Reifkium, qui |. c. multus efl de iila editione mendofiflima , adhaereant illa, nonnullis defat. In bibl, Pinelliana l. m. fuit tantum pars, quae continet Ícholia, a Calliergo collecla. 184 Lib. III. c. XV T. "THEOCRITI EDITIONES collecta. — J7enetam nefcio cuius? editionem ann. 1545. 8. notatam, reperies in Marq. Gudii biblioth. pag. 262. nifi error fuerit fcriptoris aut typographi. Theocriti Idyllias Epigrammatas Dipennis et Ala. graece. apud Chriflian. Wechelum fub fcuto Bafil. in vico Iacobaea etc. Parif. 1543. 4. Maitt. A. T. ΠῚ. p. 354. — Eadem graece cum Eobani Hefli verfione etc. Parif. apud Guil. Morelium. 1550. 4. (Maittaire A. 'T. HI. pag. 592.) — ibid. 1561. 4. tefle Fabricio et Warton. qui in praef. pag. X. hanc Morcl. vocat mendofiffimam. Graecum tantummodo contextum praebet exemplar, quod eft in biblioth. publ. Beroenfi, tefle catal. pag. 370. tom. T. Eadem , cum fcholiis, a Calliergo collectis, a Joachimo Catuerario, gr. Francof. 1545. 8. per Petr. Brubach. i Latina Eobani He[j verfio ibidem eodem anno prodiit: at quod illa quoque peculiarem habuit titulum, modo ea pars, quae graecum continet textum, in quibusdam exemplaribus, vt in Pinelliano, tantummodo reperitur modo ca pars, quae praebet tantum verfionem, indicatur. vid. Warton. locis citatis, et ad ann. 1530. — Sed edit. 1545. eumdem verbatim prae fe ferre titulum, cum fequenti, quam tamen non vidit, Warton. adfirmat ex Maitt, A. T. III. pag. 628. vbi tamen. more fueto plena infcriptio non redditur. At, quoniam babeo il- lam, en integrum titulum? Θεοκοῖτε — Throrriti Eidyllia, ἧ, e. parua poemata X XXVI. — Eiusdem epigram. mata ΧΙΧ. Eiusdem Bipennis et αἷα. Praeter. haec et latina verfo carmine non infeliciter reddita per H. Eobamum Heffum, et loach. Camerarii ftholia mon inerudita. acceffere. M. D.LIIT. (1553) 8. — Addita verfio latina, feparatim excuía, ita eíl infcripta: TAeocrifi Syrocufani Fidyllia triginta fzx , latino carmine reddita, Helio Eobano Heo interprete, — Aic. cefferunt. vecens Theocriti genus ac vita; :de énuentiome ac difcrimine Bucolicorum carminum. Itm fngulic Eidylliis fiugula argumenta, a quodam graece latineque erudito latinitate donata, Francofori ex officina Petri Brubachii M. D.LIIT. (1555.) 8. Haec edit. ab ea, quae 1530. prodiit, ita differt, vt fcholia Camerarii , et variae lectio- nes, quae in prima edit. fuo quaeque loco modo margini adfcripta, modo flatim verfui fub- iccta leguntur, in hac edit. cuncta fimul ad calcem fcholiorum vett. graecorum relegata fint: tum vt duo fupplementa, quae Camerarius in pr. editione idylliis graecis adiecerat, in hac edit. graece et latine additae Eobani integrae lat. verfioni, fuo quoduis loco, inferta depre- bendantur. Sed huius anni editio vel nouum tantum accepiífe videtur titulum, vel ita re- petita, vt paginis prioris edit, ann. 1545. refponderet: id, quod tum ex nota 2. Wartoni praef. pag. 14. colligo, vbi ille, ,Diofcuros, ait, Theocrito non conuenire, credidit Io. Camerarius — ad calcem editionis fuae "Theocriti, Fabricio non cognitae, 1545. pag. 195. * quac eadem eft pagina in hac edit. ann. 1555. tum, quod Warton. tom. I. pag. 235. not. fcri- bit, Camerarium fupplementa duo primum edidiffe in verfione latina Eobani Hefli ann. 1545. fignatura JM. quod plane quidem refpondet edit. 1555. Theocriti Idyll. — cum fcholiis gr. a Calliergo collectis et Io. Pedisfimi commentario in Syringem, edente Gui/. .Xj/andro Francof. apud Petr. Brubachium 1558. 8. graece. Repetitio fuperioris editionis, fed a Xylandro correctae, eífe videtur. — Saltem Reifke in pracf. pag. XX. ita iudicat: , in praefatione Xylander ait, ei fe non adfuifle modo, fed et THEOCRITI EDITIONES ΧΙ 11: ΧΡῚ γς et quodammodo praefuiffe: ex quo fe fperare, fuam editionem omnium fuperiorum effe emendatiffimam. Εἰ effane, pro ratione iflorum temporum, haud contemnenda. Reperi in ea quasdam emendationes, quas antca exiílimaueram a Stephano profeclas; fed funt a Ca. merario, aut a Xylandro profe.lae. Idylliis illis, quae fcholiis antiquis carebant, Xylan- der graecas, vt ipfe adpellat, ὠποσημειώσεις adiunxit; quae quia breues funt, et non plane infructuofae videntur, ideo eas adiungam huic quoque editioni, et in fronte fecundi vo- luminis ponam.^ Atque ia II. vol. pag. x fqq. recepit illas. Warton quoque laudauit i(lam editionem, Jluterpretatio Eidylliorum Theocriti, di&ata in academia T'itebergenfi a Vito Viinfamio. adicBfa funt εἰ fcholia, quibus loca difficiliora explitantur. — Aceoffit. — | index. Froncoforti ger Petrum Brubachium. In calce; Franc. ex offic. Petri Brubachii M. D. LVIII. (1558.) men- Íe lunio. 8. — Praefatio fcripta eft menfe Aprili anno 1558. Singula idyllia, iu his ea etiam, quae Theocritum non agnofcunt parentem, prae- fertim priora, in particulas minutas diffecla , obferuationibus, maximam partem graimma- ticis, interdüm botanicis, rariffime criticis, illuflrantur. — Zozgitor, memorat verfionem V'uinfimii lat. Francof. apud Michacl. Neandrum 1536. — apud Petr. Brumachium, (fic,- fed leg. Brubachi.) 1553. 8. quarum editionum fidem equidem praeflare non poffum. Theocriti idyllium primum, graece, cum grarca paraphrafi et annotationibur Federici Ia- »otii; Parif. apud Martin. Iuuenem. 1552. 4. vid. Freytag adpar. litterar. tom. III. Ρ. 565 Íq. Scholia Michaelis Toxitae Rheti pottae — in Theocriti idyllium primum. — Ex fctholiir Ioannir Sturmii. Tiguri excudebat Iac. Gernerur..— Datur epiftola nuncupatoria, Argentorati 1562. in qua dicitur, Martinum Crufium haee prius edidi(Te, fed multa hic Michaelem Toxi- . tam de fuo Sturmianis addidifle , adnotante Wartonio pag. X. praefat. — Sed vide infra, poft indicem verfionum. ZAnthologicum grato latinum , h. e. infigniores flores feu fententiae, decerptae ex He- fiodo, "Theognide, Pythagora, Phocylide, Arato et Throrrifo — εἴ in locos prope bis centum digeflae, cum expofitione, vfu et accommodatione fingulorum in margine etc, per Mich. Neandrum, Sorauienfem. Bafileae per Io. Oporinum. 1556. 8. ; Hinc inde modo pauciores, modo plures verfus "Theocriti excerpti, et in margine paucis verbis illuflrati funt. In prolegomenis pag. 43— 45. de vita et carminibus Theocriti quaedam, at vulgaria, notantur. Nouam editionum familiam duxit Henricus Stephanur, qui ordinem Aldinum, a reli quis editoribus vsque ad illum ferustum , mutauit, carmina, quae Mofchi et Bionis foetus partim iam a Camerario aliisque iudicabantur , feiunxit a "Theocriteis, et, non e codd. fed ex Aldino, Callie:g. et Florentino, etiam Parifino, exemplis, fuoque, quod omnino fagax et acutum erat, ingenio textum conflituit, dorismo faepius fpreto: at eius audacia ab audaci Reiskio praef. pag. XXI fqq. valde culpata e(t, quamquam: merita eius, quz« multa magna- que fuerunt, etiam a Reiskio iure praedicantur, Bis autem Stephanus bene mereri ftuduit de Theocrito. Primum in Principibur portir graerir heroiti carminis , Parif. 1566. fol. part. II. pag. 183 fqq. locum dedit "Theocriteis, nulla adiecta verfione latina, et praef. p. XXXIX Íqq. plura loca grammatice, inprimis critice explicuit, Stephani obleruationes Reiske in Fol. 11. Gg888 aitero 4896 . Lib 117 ΧΡ. | THEOCRITI EDITIONES altero editionis fuae volumine recudi feci. — "Tum quibusdam locis nouam adtülit Ste- phanus manum medicam et emendationes, in maiore editione propofitas, nouis locupletauit in minore edit, infcripta: Theocriti aliorumque portarum idyllia. eiusdem epigrammata. | Simmioe Rhodii Ouum, Alae, Seurir, Pifiula. Dofadis ara..— Omnia cum interpretatione latina. — Im V irgilianas σί Nas. imitationes Theocriti Obferuationes H. Stephani, — Excudebat. Henr. Stephanus. a. AM.D.LXXIX. iz. Continet praeter "Theocriti, Bionis ac Mofchi idyllia, gr. et lat. exhibita, etiam verfio- nes alias Bionis et Mofchi latinas, a Laur. Gambara, Politiano, ipfoque Stephano et Eobano Heffo factas, tum poematia et fragqenta variorum poetarum graecorum, Orpnei, Lini, Rhiani, Panyafidis, "Tyrtaei, Solonis, Mimnermi, Pofidippi et aliorum; denique eruditas Stephani obferuationes in Virgilianas et Nafonianas "Theocriti imitationes, eiusdemque emea- dationes quorumdam "Theocriti locorum, vide quoque Frejtegii Adparatum litterar. tom. MI. p. 563 [η4. — In bibl. Bodleiana tom. Il. p. 579. voc. T'torr. proflant: Jdyllia quae- dam , gr. lat. per Henr. Steph. Parif. 1577. 8. — et idyllia quaedam lat. per H. Steph. ibid. 1556. 4. — Quo auctore fretus Mongitor citauerit editt. H. Stephani graec. 1561. 4. — cum eiusdem notis 1586. 12. et latinam quorumdam idylliorum verfionem cum Mofcho et Bione 1555. 4. equidem nefcio: fed faepius errauit in enumeratione editionum. Stephanum, cuius recenfio bafis facta efl reliquarum vsque ad Reiskium editionum , vt plurimum fequitur Zo. Crifpinus in collectione: F'etuflifimorum authorum graecorum, Georgica, Bucolica εἰ Gnomica poemata , quae Juperfunt ,| Hefiodi O. e£ D. "Theocriti, Simmiae , Mofchi et Bionis idyllia et epigrammata cte. gr. et [at ex edit. Io. Crifpini. Geneu. apud Euflach. Vignonem. 1569. 12. et faepius. vide Íupra, vol. 1. pag. 602. in catalogo editt. Hcfiod. ") quibus addes edit. Geneu. fumtib. Zo. «e Tournts. 1639. 12. in cuius calce legitur 1 Hortíboni Theocriticarum le£lionum libellur. — Jfaaci autem Hortiboni ^) lectiones ingenio, fagacitate et eruditione Cafauboni dignitfimae, primum, quantum equidem fcio, comparwerunt in editione 7. C. (4cansir Crifpini,) iu- Ícripta GOeoxpira — Theocriti, Simmice, Mofihi, et Bionir Eidullia et epigrammata, quas Juperfunt . euin MMsfaei pocmat/o: omnia graecolatina et expofita. (Geneuae) f. a. 12. Conf. quae notaui in Intzoduclione in hifl. L, Gr. I. pag. 915 fq. Cafaubonn: pag. 363 fq. in epiílola ad H, Stephanum, fcripta VI. idus Augufli 1584. mitto, ait, ad te, quae fuperio- ribus his diebus Euflatbii Vignonis dignifluni typographi mihique amiciffimi rogatu, in quos- dam Theocriti locos fcripfi. — Tum memorat, Íe fchedas fuas collegife atque ex fcriptis duobus v) Crifpir^i fe a Francifco Porto, Cretenfi, 10) h.e. Cafauboni, a veteri gallico. vocab. adiutum praedicat, verfionem caftigauit et ad- Ca/a, quod denotat ortum, εἰ bonus. Vnde iunxit adnotationes. Fabric notauit, in editione finxit nomen Zoríiboni, Geneuae 1:84. i2. exftare If, Ca(auboni Lection. Theocriticas quae forfan eadez eff, quum poftca fine anni nota fignificaui, ; THEOCRITI EDITIONES Ζιδ. 11.:. ΧΡῚ, 187 duobus exemplaribus, altero "Theocriti, altero fcholiaflae exaraffs fuas animaduerfiones. Vt Crifpinus ab initio paucas in Theocritum notas criticas dedit, ta poft indicem fpicilegium. obíeruationum criticarum in quinque priora idyllia ex fchedis praecipue manu exaratis, quas Galefius communicarat, eft collectum, et Pediafimi explicatio in "Theocriti fyringem ad- iecla. Poft ea Cafaubonu: lectiones fuas retractauit, plane immutauit et infigniter auxit. In priore enim editione confiftit libellus capitibus feptemdecim; contra capitibus viginti et duobus in altera editione , feparatim euulgata et infcripta: . Jffaai Cafauboni Theocriticarum. [e&iontm libellus, — Editio altera, vberior et melior. Ex typographeio Hieron. Commelini a. cIoIoxcvr. (1596.) 8. Pars effe videtur edit. Theocriti Commel, huius anni. — Repetita et ex priore edi. tione Caf. epilola ad H. Stephanum. Et tamen prior eaque manca Lectionum etc, editio recufa eftin editione, vetuffif]: authorum Grorgica etc. memorata. Geneuae 1639. 12. — Al- teram vero eamque pleniorem editionem Heimíius, et, ex huius exemplo, Reiskius in fais "Theocriti editt. recudendam curauerunt. Theocrit. gr. Wittebergae, excud. Zachar. Lehmann. 1582. 8. Theocriti idyllia aliquot, graece; in quibus quat ad hanc vrque diem defiderabantur, ve- tufforum exemplarium ope reffituta funt. Lutet. apud Fed. Morellum. 1585. 4. JMaittaire A. T. lI. pag. 793. dedit partem praefationis, graece fcriptae, ex qua intel- ligimus, deeffe Herculifcum, laudem Ptolemaei Philadelphi, Charites, Herculem, leonis interfectorem, Oaryflem et Mofchi epitaphium Bionis, et Morellum accepiffe cod. mstum 4 Francifco Rupiphicaldio, Camerarii autem fupplementa omififfc. Theocr. idyllia quaedam cum Orphei prognoflicis, interprete 10. Zfnf. Haifio, graec. lat. Parif. apud Morel. 1586. 4. Torr. opera cum emendationibus Tof. Scaligeri et Ifaaci Cafauboni. gr. et lat. in biblio- polio Commcliniano. 1596. 8. cum Bione et Mofcho, vid. Catal. Burm. II. p. 185. In catal. bibl. Heífelianae, part. II. pag. 77. et alibi citatur edit. Theocriti idyllia et epigrammata cum MSS. Palat. collata. Mofzhi, Bionir, Simmii opera. e typographio Hier. Commelini. 1596. 8. graec, etlat. — Ibidem in catsl. Heffel. occurrit editio huius fententiae: TAwocriti, Sim. miae , Mofthi et Bionis eidyllia et epigrammata, omnia graeco latina. παροὶ Κειωτίνῳ e Q o (1570) 8. Θεοκρίτε — Thtorriti Eidyllia, h. e, parua pocmata XXXV I. — Pindari, Lyri- corum principis, Argonautica cum expofitione grammaiica de ore JMichaci: Neandri excepta. 1596. (Lipfise,) Impenfis Iac. Apelii, bibliop. ia 8. Neandri notae funt pueris fcriptae. , Θεοκρίτε Εἰδύλλια ἐξ καὶ τρίακοντα. Ἐπιγράμματα ἐννεακαίδεκα. πελέκυς καὶ πτε- φύγιον. Parif. ex. typographia Steph. Prevofleau. 1600. 4. Maittaire A. T. indic. pag. aga. voc. Teocritus. Scholia graeca in T'orriti idyllia, per Z. Calliergum, e typogr. Commelin. 160r. 8. Menken. catal. I. pag. 161. nr. 1761. Ggggg "5 Theocriti 788 Lib. IHI. c. XP I. THEOCRITI EDITIONES ; Theocriti Idyllia et epigrammata; Mofzhi, Bionir et Simmiae, quat exffant, pratce'twm interpretatione latina. — Zlcctdunt. ποίας et. emendationes. Iof. Scaligeri, 1f. Cafauboni , Dam. Hoiufíi in. Theocritum. (item fcholia graeca feparatim excufa, atque 'Heinfii Grotiique metas phrafis latina poetica quorumdam idylliorum.) Heidelbérgae in bibliop. Commceliniano 1603. 8: Heinfius, Stephanum maximam partem fequutus, in dialectis nonnulla mutauit aut fuafit, adecq'e communia ad dorismum frequenter refinxit. — | Dax. Heinfi emendationes et notae ad "Theocritum ex offic. Commcel. 1603. ab gr. textu feparatae, et feorfum editae reperiuntur. [8. Accefferunt Epigrammata eiusdem et Idyllia quaedam ab eodeni et Hugone Grotio ita trauslata, vt verfus verfui refpondeat: Decima item Maronis ecloga ab eodem et lof. Scaligero dorice reddita: alia item non pauca.] vid. Menkenii catal. part. I. p.160. —— De illa autem editione, mendis typographicis oppleta, ipfe Hciufius in litteris ad Eliam Putfchium, datis 22. Martii ann. 1604. ita conqueítus eft: E/fiodum meum ann. 1601. cum praefat. Abr. Sculteti, zibi mitto, breui. Theocritum mifJurur, qui eadem forma, (in quarto,) cum animad- serfionibur noris triplo auGioribur et graecis glojs excuditur. — Ita videlicet Germani veffri nobiscum , fi. diis placet, egerunt, vt remedium flatim a noua editione petendum fit... Neftio, an editionem Heidelbergenfem viderir: exemplaria enim omnia hir nundiuir fupprimenda Com- melinus curauit. — Numquam vidifli facinus impudentiur; mihil foediur, aut im quo maioris negligentiae f[pecimen typographi dederunt. — Rei:ke hanc tantum modo editionem adhibuit et valde fpreuit: at Valcken. aequius iudicauit de ingenio operaque Heinfii. Editio altera Heinfíana eft longe loculentior et lucupletior, de qua egi in praef. ad "Theocr. pag. XXIII fq. Theocriti, Mofthi, Bionis, Simmiae, quae exflant opera, graece et latine; cum graecis in. Theocritum Jf ihotüs , (contextui ftatim fubicctis,) εἰ indice, — Acc. Tof. Scaligeri, et If. Ca- fauboni notae et le&fiones , vt cum motis (longe vberioribus, fub titulo "Theocriticarum lectio- num) Dan. Heinfii. (Heidelbergae) apud Commelin. 1604. 4. Heinfium, virum. omnino doctum et fagacem, dum acumen perpetuo fectatur, in- anem non raro ὠκρίβειων oftentare notat Jo. Clericus tom. I. artis criticae pag. 102. — Iudice autem Zurtio epifl. ad Iac. Larium (in collectione "Tilladeti II. pag. 270.) Heinfius vix quie- quam agit, quam alios magno faílu deprimere, ipfe ὠεροβατν et magno conatu nihi] age- re. Attamen Hcinfianam textus conf(litutionem multi editores propegarunt. Theocr. idyllia et epigrammata, gr. (ex recenfione Stephani,) et lat. in ar. LeBiii cor- pore poet. heroicorum, Geneuae 1606. fol. ; Theo:r. id;jll. aliquot cum verf. metrica, explicata a MJ. Henr. Rsmpio. Hamburg. 1617.8. Fetuflifimorum poetarum Hefodi, "Theocriti, "Theognidir, Mofthi, Mufnei, Biomir, Photylidis et aliorum opera, Georgica, Bucolica, Gnomica. graece et ἰα!. Omnia notis fuo loco nece[Jari s illuflrata et indicibus locupletata. Parif. 1628. 8. apud lo. Libert. Singulis fere auctoribus fuus titulus pofitus eft, ann. 1627. fignatus, — Sic occurrit haee eadem editio aut potius pars illius, infcripta, Theocriti, Simm:ae, Mofthi, Bionis et Au- fati quae exflant etc, ann. 1627. in. catal. Askcw pag. 142. nr. 3502. et in cat. Pinclliano tom. IL p.304. nr. 4320. Omnibus autem, iunctim editis, praefixum eft folium, ann. 1628. no- tatum. THEOCRITI EDITIONES Χιδ. 171. ε. ΧΡῚ. 189 tátüm.. vide ἔσρτα iii vol. 1. pag. 604. Vuroque anno exemplar fignatum in bibl. Vffenbach. tom. I. pag 6719. POR t1 Poe'az minores graeci, Hefiodur, Theocritus, Mofzhur, Bion, Simmiar etc, “Ζεῦ. etiam. Obfzruationes Radulphi JF'intertoni in Hrfiodum.. graec. et lat. Cantabrigiae 1628. 1635. etc. 8. : AZ . , Editionem ann. 1628. indícauit quidem, et fingulorum poemata, in hanc collectionem recepta, enuinerauit, Fabricius in vol. I p. 748. Sed in meo exemplo ann. 1671. praefatio Wintertonii fcripta eft ann. 1655. Winterton quamquam ait, fe retinuiffe contextum, a Ste- phano aut a Crifpino, (edit. 1600. 12.) conftitutum, nonnullis tamen in locis fe diffenfiffe aut orthographiae, *aut orthometriae aut profoliae gratia, aut alia iufta de cauffa, profi- tetur. Atque in bucolicis fiue Heinfianas correcliones , fiue fuum fenfum fequutus, in locis permultis vulgatas formas mutauit doricis. Supra in vol. I. pag. 604. plures editiones iam: indicaui, " Theocr. idyll. gr. Bafil. 1653. 8. in bibl. Bodleiana, tom. 11. pag. 579. catalogi. — ldyl- lia IV. folum. στ. H.Imflad. 1668. 4. Mufaei, Mofthi et Bionis quae exflant omnia, quibur acce[fert quaedam felefliora Theo. - «riti eidgllia. — 1mpr-^a maiore. chara&iere, [culptura adornata, latinoque carmine reddiia, gratis e regione αρροβίι .Z4utore Dauide IWhitefordo.. Londini 1659. 4. Heinfianum Theocr, exemplum reddidit Fz/fiur, Oxon. 1676. 8. vid. Warton. praef. pag. XII. not, 3. Selecta quaedam idyllia cum interpretatione et fcholiis Georgii Syluani, Panonii, Me dici. Londin. 1685. 4. notante Fabricio. — Theocriti Opp. cum fcholiis, per fingulas paginas fubflratis, gr. et lat. cum indice fcri- ptorum rerumque et verborum in fcholiis graecis laudatorum, (ex edit. R. Jeff.) Oxoniae e theatro Sheldon. 1699. 8. Exemplar cum emendatt. mstis fuit in bibl. Pinelliana. — Duplex autem proflat editio. Qnuibusdam enim exemplaribus fubiectae funt variae lectiones et Scaligeri, Cafauboni Hein: fiique notae. vid. Menkenii catal. I. pag.161. Alia carent illis. In bibl. Burmanni ll. vid. eius Catal. fin. pag. 44.) fuit exemplar cum MSS. Burmanni Il. notis. Θεοκρίτϑ τοὶ εὑρισκόμενα» h. e. Theorriti quae exflant, cum gracrir fiholii. Londini, impenfis Guil. Innys. 1729. 8. Nulla praemittitur praefatio, et fuperior Oxonien(is editio videtor hic recufa effe. Edi- tor quidem Wintertonianum reddidit contextum. | Quod quum nefciret Reiske, neque exem- plar Winsertoni neque alteram Heinfii editionem ad manus haberet; praeter rem aliquoties miratus e(t, vnde vir doctus Londinenfis formas doricas, quas Reiske in fuis libris non in- venerat, recepiffet. Paucis indicatur illa editio in nouis aciis eruditorum Lipf. ann. 1732. menfe Aug. p. 355. et in Idyll. XIV. 1r. κατοὶ καιρὸν explicatur pro 3tmpore, et v. 17. emen- datur βολββὸς τοῖς, (poetice pro ἐκείνοις vel αὐτοῖς.) κοχλίας ἐξηρέθη. Theocriti quae exflant, cum graecis Ícholiis, et interpretatione latina, Londini 1743. 8. in Badenhauptii catal. librorum pag. 143. Ggggg5 Theocriti 100 Lib. III. c. XPT. 'THEOCRITI FDITIONES ΤΊ μουν — ex edit. Dan, Heinfii, gr. et lat. Glasguae apud Foulis 1746. 8. — ibid. eodem anno, graece. 4. Theocriti, Mofchi et Bionir idyllia, graec. et lat. cum notis TÁomae Martini. Londini, 1160. 8. Pinelli et Askew catal, ]. cit. Theocriti Reliquiae vtroque fermone, eum fcholiir evaecis et commentariis integris Henr? Stephani, Ilofephi Scaligeri , et Ifaac Cafauboni. ^ Curauit hanc editionem, graeca ad opti- wios codices emendauit, libros tres animaduerfionum indicesque verborum Theocriteorum ad. didit Io. lac. Reiske, Viennae et Lipfiae tom. 1, 1765. tom. 11. 1766. 4. Praeter principem Mediolanenfem, quam ignorauit, vfus eft Reiske editt. antiquiori-. bus, cod. Lipfienfi et lectionibus IV. codd. Medic. aliisque fubfidiis litterariis, e quibus et ingenii fui fertilitate frequenter mutauit verba ct veterem fuo loco mouit lectionem egre- giam, nouamque concinnauit recenfionem, | Valckenario tamen "Toupioque crebro acrius- que indignantibus, atque in libro animaduerfionum non folum varias veterum librorum lectiones, fed ctiam fua iudicia atque interpretationes propofuit; dorismum ex edit. Londin. quam operae reddiderunt, retinuit, indicem copiofum Heslerus, Lipfienfis, fecit. — Additurus erat Reiske tertium volumen: fed noluit operis redemtor obedire: Theocriti Syraeufiü, quae. fuperfunt , eum ftholiir graecis. auBioribus, emendationibus et animaduerfiouibus $n ftholia editorir et. Ioannis Toupii, gloffr feleGlir ineditis, indicibus am- pliffimis , praemittuntur editoris difJertatio de. Bucolitir. Graecorum, vita Thro:-riti a. Iofua Barnefo ftripta, cum monuullis aliis. auGiarür. "ccedunt. editoris et variorum motae perpe« 1uac. — Epiflola Io. Toupii de Syracufís, eiusdem. Addenda in. Theocritum, mec mom. colla- tiones XV. codicum, — Edidit Thomar Warton, S. T. B. Coll. SS. Tyin. fociur, muper pot- zitat publitsir praeleGor. Oxonii tom. I. 11. Oxonii e typographeo Clarendoniano. 1770. mai. 4. "Textus graecus, accentibus orbatus, is eft, quem Heinfius conflituerat: at a Sancta- mando, qui iuuenis "Theocriti edendi cauffa codd. gr. in Italia excuffit, atque a Wartono, qui codd. in Anglia contulit, multis Ícholiis nouis et larga lectionis varietate, tum notis Wartoni copiofis, atque acutis eruditisque Toupii animaduerfionibus flipatus. In praefat. vecenfentur editiones praecipuae. Splendida eft editio, quae decem annos fub praelo fudauit; fed , difperfis fcholiis atque adnotationibus, valde incommoda: de qua in praef. ad Theo- ritum, atque in introductione in hift. L. Gr. l. c. vberius egi. [Io. Toupius Appendicem notarum ad Theocritum , Oxonii 1772. 4. edidit.] Sofpitatorem vero nactus eft "Theocritus Zalckenarium, qui opes, a Wartono colle- é&ss maleque diífipatas, in meliorem ordinem redegit et, quidquid ferme in iflis effet lectio- nibus bonae frugis, fapienter in vfum conuertit. Bis autem bene meruit de Theocrito. Pri- mum eius cura prodierunt correcta, et more illius, h. e. erudite illuflrata: "Theocriti decem (nr. Y. V. ME. IV, V. VT. VII. IX. XVIII et XX.) latinis pleraque nume- rit a C. A. Wctflenio reddita, in vfum auditorum cum motis edidit, eiusdemque "Adoniazufas vberioribus adnotationibur inflvuxit L. C. V'alckenner. Lugd. Bat. apud Ioann. le Mair. 1773. 8. Noua eft recenfio. In "Theocriteis edi'io potiffimum expreífa fuit Cantabrigienfis Ra- dulphi Wintertoni, fed correcta ex codd. Wartonianis aliisque et editionibus, praecipue Me- diolanenfi, Aldina et Florentina. —Przeter ea habuit Parifini codicis lectiones, commuuicatas a Ruhn- THEOCRITI EDITIONES LibIILce. XP L — 79! a Ruhnkenio, qui fuppeditauit quoque emendationes quasdam, et permulta ex ineditis gram- maticis. "Tum vfus e(t lectionibus codicum, olim Palatinorum, a Salinafio excerptis, et 1f. Voffi coniecturis, in margine editionis Heinfianae pofitis, atque coniecturis aliisque qui- busdam adnotationibus, ab Tib. Hemflerhufio exemplo Heiufiano adícriptis. Octo prio- tibus verfio latina Wetftenii, id. feptime D. Heinfii; idyll. XVIII. H. Grotii, et idyllio XV, paraphrafis Helii Eobani Hefli feparatim funt fubiunctae. — Adnotationes in Adoniazufas funt immenfae propemodüm er iditionis et thefaurus graccae linguae a:que antiquitatis. Thcorriti idyllia et epigrammata Brunck in Analeclis veterum poetarum graecorum, Argentorati 1772. 8. tom.J. pag. 263 Íqq. dedit, vfus eodd. Vindobonenfibus et Parifinis. Ncuam vero in(lituit recenfionem, Nam ex codd. partim, partim ex fuo aliorumque in- genio, interdum audacius emendauit 'Tbeocritea, dorismum vbique induxit, et ordinem idylliorum reduxit Aldinum. ^ Quaedam retraclauit in notis, (tom. III. pag. 58.) et de multis locis breuiter quidem , at acute atque ingeniofe fuam dixi: fententiam, Poflhaec J/alc&enaer iterum acce(fit ad contextum Theocriti emendatius promulgandum: Theocriti, Bionit et Mofthi carmina bucolita, graece e£ latine. — Latino carmine plera- que reddita ab Eobano Heffo, nornulla a G. E. Higiio fubiecit , graeca ex edd. primis, codd. et aliunde emendauit , variisque le&ionibus infiruxit L. C. l/alckenaer. Logd. Batau. et Campis, apud Io. le Mair et I. ἃ. de Chalmont. 1779. 8. Eft editio praeflantiffima, et mere critica; et in notis breuibus tantummodo de veri- (οἷς lectionis disputatur, adlatis potioribus codd. lectionibus aut aliorum fufpicionibus atque emendationibus. Brunckii correctiones funt faepe probatae ac receptae; interdum repudia- tae. In idylliis Bionis ac Mofchi deferibendis bafis quidem fuit edit. Bonau. Vulcanii; fed ex codd. (in his, Parifinis, quorum L. V. ei miferat Villoifonius, et Mosquenfi, a cl. Mat- thaei communicato,) Arfenii violeto et editionibus Aldina, Brunckiana aliisque, atque con- iecturis tarn propriis quam alienis emendata. Ego vero edidi T/eorriti reliquias, grate et latine, e cum onimaduer fonibur. Lipfiae 1780. mai. 8. Ornant hanc edition. obferaationes cel. Schreberi, mihi amiciffumi, im quibus vocabula potiffimum , quae in "Theocriteis occurtunt botànica, explicantur, Sirothiur quidem, moderator quondam fcholae Gothanae, in bibl. Berolinenfi quaedam carpere, praecipue ex hifloria atque antiquitate hifloriae naturalis et botanices plura melius explicare ftuduit, at faepe irrito conac , et ipfe valde leuem exiguamque curauit idylliorum "Theocriti editionem , graece, cum felectis fcholiis zraecis et adnotatiunculi, Gothae 1782. ' $. — cuius editiouis exemplaribus diuenditis, cl. Zarcr nouam parasit editionem, e Val. ckenarii recenfione maximam partem repetitam fuisque coniecturis fagaeibus ornatam , ideo- que-et magnam Sérothii notarum partem et' lectiones cod. Gothaai refecuit et nomen illius in fronte omifit, —Infcripta vero illa eff: Tsocriti Idyllia ex recenfione aíckenarii cum feholiir felcBlis feholorum in vfam edita, Gothae. 178g. m. 8. Sel-Ga quaedam "Theocrití idyllia, (nr. T, ἵν, VI. VHT. IX. X.) Rezenfuit , vari fum ποία; adiit, fuarque animadutrfoner, pariin latiue, partim anglice ftriptar (grammatices, maximam 1ο.͵ [0 1Π].ὕ. ΧΡῚ, ALIA SCRIPTA maximam partem leues,) immifcuif Thom. Edwardr, S. T. P. in vfum iuuentutir atademi. cae. Cantabrigiae, 1779. m. 8. vid. Introduct. meam in H. L. Gr. pag. 520. vbi quoque dif- ferui de fequenti editione, fplendida quidem, at in qua curanda minus praeflitit editor, quam promifit: 1 Trocrito, Mofto, Bione, Simmia, greto- latini con la Bucolita di Virgilio latino- grt- ca, volgarizzati e forniti αἱ annotationi da Eritifo Pilenejo, P. 44. Parmze 1786. 4. II. voll. A fplendore tantum graec. typorum et verfione lat. Ber. Zamagnae commendabilis eft edit. Parmae apud Bodon. 1792. 4. ldylles et autres poéfies de Théotrite, traduits en francois, avec le texte grec, des no- tes critiq. la verfion latine et uni difcours prélimin. par M. Gail, Parif 1792. 8. Idyll. IV. IX. XVI. XVIII. gr. et lat. in Jo. Vorflii poetar. vett. graecor. poemat. feledis, Berolini 1674. 8. In antholog. graecam poetic. quaedam recepi idyllia. Baruthi 1792. 8. etc. Metaphrafes εἰ varia eruditorum fcripta, quibur Theocritus illuffratur. Eobani Hefli, Winfemii, aliorumque verfiones /atinar, editionibus additas, iam paf. fim memoraui --- Eobaui Heji metaphrafis prodiit etiam feparatim Bafileae apud 'And. Cratandr. 1531. 8. vid. Erarmus lib. XXVII. epift. V. Barthii aduerfaria LVII. 16. -Maiztaire A. T. IL. pag. 758. — Phormaceutica , latine. Venet. 1533. 8: Colur et Ouuti, in Amphith, Sap. Socrat. : ᾿ ἡ ὁ Theocriti — Idyllia triginta fex recenr e graeco in latinum, ad verbum translatà ,. fa. drea iuo. Iuflinopolitano interprete. Eiurdem epigrammata, 'Bipennis, lla et ra, lati. nitati donata, codem ZIndrea Diuo interprete. Venetiis apud hered. D. Tac. a Burgofrancho, 1539. Bafileae. — In calce: Bafilrae apud. Barptolomaeum IW'effüemerum ,. a. M.D. XLI: (1541.) menfe Aug. 8. — editionem ann. 1554. in 8. praebet catal. Barberin. bibl, IT. p. 452. 1dyllia Y. VII. VIIL IX. XII. ab Heinfio, idyll. autem III. XVIII. XXVII. ab Hugone Grotio et epigrammata ab vtroque latine reddita funt in Heinfiana Theocriti ediione, eta Valckenario repetita. : Theocriti bucolica per Philethium prodierunt ante annos ducentos et vltra, in 4. faec. XV. vid. biblioth. Vffenbach. tom. Il. adpend. pag. 16. — Honorii Dominici Caramellae Panormitani "Theocritum metro latino donatum memorat Mongitor. B. Sic. I. p. agr. Idylli di Mofto , Bione e Teotrito, recati in verfi azini, del Conte Bernardo Zamagna, volgarizzati e forniti d'annot. da Luigi Maria. Buchetti, Mediolani 1784. 4. — Theocriti, Bionis et Mofchi Idyllia. | Omnia! a Bernardo Zamagna, Ragufino, latinis verfibus expreffa. Senis ex typogr. Pazziniana, 1788. 8. . Pars Theocrit. idylliorum verfionis auctorem habot Abbat, Raymund. Cunich. Anglice vertit Zohn Dryden idyll. I. XI. XII. XVIIT. XIX, XXVII. XXXIII. in Mifcellany Poems, part. 1. et II. vbi etiam exflat verfio idyll. H. X. XX. per Guil. Bowler. — anglicis verfibus Thom. Creech. 1684. 8. et 1713. 12. — nglitam Theocriti, Bionir, Mofihi et Tyr. laci verfionem metricam a Rich. Polwhele, factam et editam Londini 1796. 4. iam laudaui fu pra - IN THEOCRITVM ἀΠ|Ρ ΠΠ. τ ΧΡῚ. 1703 fupra in νοἱ. I. pag. 741. — Anglicam Theocriti verfionem cum criticis obferuatt, vita au- oris, indice rariorum editionum et commentatione de carmine bucolico debemus F, Faiz-- Rer, Londini 1767. Hifpanics vertit 1dyllium VI. Z/illegar, in part. II. libri, Erotizar. Nag. 1617. 4. et in Parn. Espagn. tom. 11, p. 122. vid. Don. Luis Jof. Velazquez Gefchichte der fpanifchen Dicht- kunfl, "ex verf. germ. l. Andr. Diezii, pag. 458. De ifalicis verfionibus vide Paitoni bibliotec. degli autori - volgarizzati etc. tom. IV. pag.99 íqq. Sunt vero Zntonii Maria: Saluini, Venet. 1718. r2. (vid. Giornale de letterati d' [talia, tom. 28. rag. 463.) rec. 1726. 3744. — «ditione feconda,, accrefciuta colle annctazio- ni del cel. S'gnore Zibote Regnier Dermarais, (in priora XV. idyllia)) date ora per Ja prima volta in luce. in Arezzo 1754. 8. — Dominici Kegolotti, Romani, Prof. poetices et graecae linguae in vniuerfitate Taurinenfi. "Taurini 1729. 8. (conf. Bibl. italique tom. 1. pag. 289. tom. Yl. pag. 325. et bibl. raifonu&e tom. IV. pag. 97.) — Quatuor 7/eocriti idyllia, cum Mofchi amore fug. et Eu.opa in: Canzoni Pallorali-di Girolamo Pompei, Gentiluomo Veronefe con alcuni idillii di Tvocrito e di Mofzo tradotti dallo fleífo in verfi italiani. In Verona 1764. 8. (Paiton. II. p. 1531 fq.) — Epithalamium Helenae verfibus italicis cum textu graeco et adnota. tionibus edidit Zngzlur Throdoru: Lilia cum Colutho, Mediolani 1753. 12. (Paitoni I. p.272 fq.) Zpologia di Luigi Eredia , nella qualz fi difendovo Teocrito, e i Doriefí Poeti Siciliani dalle azcufe di Battifla Guarini. 1n Palermo, per Gio. Antonio Francefchi. 1603. 4. Galliis verfibus donare Theocritum et illuflrare notis inftituit Longapetraeur (Mr. de Longepierre) idem , cui Anacreontem, Mofchum et Bionum linguae fuae eleganter redditum Galli debent, Parif. 3688. 12. cf. /o. C/erici bibl. vniuerfalem, tom. I. p. 500 fq. Hifl. Ouvrag. 1689. Maii pag. 258. — Gallice quoque verfus eft Theocritus a Chabanon , (Parif. 1777. 9. — a Gin Parif. 1788 fq. 1I. tom. 8. vid. Gothan. ephem. litter. plag. V. auslandifchen Litte- ratür, 1790. pag. 35. — quartum idyllium vertit et obíf. illuflrauit Hardion in Mem. de Litter. de I Acad, Parif. des Infcr. tom. IV. pag. 520 fqq. ann. 1746. In germanicam linguam conuería funt idyllia Theocriti a Lieberíi^nio,, um Bione et Mofcho, Berolini 1757. et 1767. 8. (verfio valde culpatur, eius autem introductio, fectioni- bus nouem con(tans de poetis illis bucolieis, de idylliis in genere, de dictione et metro illo. rum etc. laudatur. vid. Biblioth. elegantiorum litterarum Lipfienfem tom. IT. p. 567 — 396.) a Sc/iwabio cum notis, (idyll. 1. III. IV. VIIT. XVIIL. XXVII. cum carm. in inortuum Ado- nin et Mofchi in funere Bionis.) — a Grillo (XX. idyllia) Halberftadii 1771. 12. — ἃ Car. luguflo Küttnero, cum Bione, Mofcho et Colutho, Mitau et Lipfiae 1773. min, 8. iterum cum alii Alrenburg. 1784. 4. — ἃ Comite de S;oliberg idyll. 1.. 1. VIH. VIIIT. XI. XII. XVIIL XXI et XXV. ia Gedicht. aus dem Griechifchen. Hamburg. 1782. 8. — alia in J/offii Gedichten, Hamburg. 1785. 8. Ρ- 188 fqq. [demque 7. H. 77o/r plura idyllia german. verfa et notis illuflrata inferuit, fingulis particulis collectionis poematum quotannis editae: Ham- burgifcher Mufenalimanach.] --- Hucolica. Theocriti XIV. et VI. epigrammata elegan- ter vertit, eruditeque illuflrauit Comes de Finckenfiein *) et praemiit commceutationes doctas x) L idyllion idem germanica oratione profaica iam illuftrarat in libro menftruo, der Greis , tom. XVI. partic. 188. | Vol. ILI. Hhhhh τῶ ΣΤ pe T, ον λα ΟΕ A MESH dele doctas:de carmine bucolico et vita 'Theoeriti in libro, nitidis typis expreffo et. in- fcripto: ; Arethnfa oday die bukolifehen Dichter der Alterthums. Exfler 'Theil. Berol. typis et fum- tu Io. Frid. Vngeri 1789. 4. Docta εἴ cenfura in fen. Algem. Liter. Zeitung ann..1789. menf. Nou. nr. 351. Theocvitr. Jdy!len und Epigrammen aur dem Griechifchen , metrifch überfetzt , und mit Anmerkungen vou Exnfl. Chriffogh. Bindemaonn, Berol. 1793. ἃ. Laudatur et verfio et magna notarum criticarum pars in ephem. litter. Gotting. 1793. plag. Xl. p. 106 fqq. Specimina 1I. dederat Bind. in Wielandii neuem teutfchen Merkur. 1792. "Tria idyllia vertit Koehler in lib, meuflruo, Unterhaltungen, tom. VII. pag. 156 fqq. atque in fuis NVofir e£ emendationibus im Theocritum Lubecae 1767. 8. — Odam in mortem Adon. vertit C/odiur io: Verfuchen aus der Litteratur etc. part. IV. pag.673Íq. — Cyclopis verfio germ, interdum magis profaica, quam poetica in Go'Ae/f, Guil. Chriflph. Starcke, Berne burg. 1788. Cyclopis et duorum aliorum idyll. verfio &ameri germ. eft in Batteufii libro, ab illo verfo, Einleitung in die fchónen Wilfenfchaften etc. Cyclopi: verfio ab Hindenburgio, in deutfchen Mufeum, Ianuar. 1779. — 7nmton et Goctz, quaedam verterunt idyliia. conf. vollftàndige Sammlung aller Ueberfezzungen der Griechen und Róin. (Francof. 1785. 8.) pag. 54 qq. : Ia illuftrandis et emendandis Theocriteis alii vel feparatim vel paffim aut in notis ad edi- tiones eliorum auctor. alios auctores vett. fimul perfequendo varia imparique ratione verfati funt. In P. Virgilii Maronis bucolica Ioach. Camerarii poft omnes aliorum non contemnen- da explicatio. H. Eobani ΕΠ indicationes et interpretationer locorum Theocriti. 10. Sturmii in priores tres eclogas commentariolus. Argentor. exc. Blafius Fabricius Chemnicenfis, 1568. 8, Infunt. quoque ZTarzini Crufii fcholia in. primum "Theocriti idyllion Sturmiana. vid. Gorizii memor. bibl. Dresd, vol. II. fafc. II. pag. 310 fq. Io. Meurfiur, tum vix feptendecim annos natus, edidit fpicilegium ad hune poetam, Lugd. Bat. 1597. 8. Nonnullis Theocriti locis lucem adfert Sam. Petitur lib. I. Obferuationum cap. XI. plu- ribus Jac, Paluigrius, Grentemesnilius, in Exercitationibus ad auctores graecos p. 701 fqq. Jo. Brodseus VA. 7 f1q.. Mifcellaneorum ; Lamb. Bor in Obferu, crit. cap. 19. — Petr. Henr. Koppiers in Obferuatis philologicis in loca quaedam Antiphauis, "Theocriti, Pauli, apoftoli, Eratoflhenis et Propertii, Lugduni Bat. 1771. 8. cap. Vl. pag. 59 fqq. 1. Piezfon in Verifimi- libus, (Lugduni Eat. 1752. mai. $.) cap. HT, pag. 41. et IV. pag. 4$— 5o. — Gisbert. Korn. in noiis ad Gregor. Corinthum de dialectis, (Lugd. Bat. 1766. 8.) multis locis, — — Toup. pere mulra loca et poctae et fcholiaflae tentauit et explicuit paffim in Emendationibus:in Suidam et Hefychium ete. Oxonise 1790. mai. 8. IV, voll. — Zacobr aliquoties in fpecimine emene dationum in auctores veteres etc, Gothae 1786, 8. ὶ Lud. Cafp. l'alckeariur in epiffola ad Matthiam Roeuerum, praemiífa Virgilio colla- tione fcriptorum graecorum illuflrato opera et indu(lria Fuluii Vrfini, Leovardiae 1747. 8- permulta '"'heocrit loca face critica illuflrauit, et fagaciter explicuit. Jat. EE IN THEOCRITYM- Li& HI: XPL^ sgg lac. Philipp. Dorville, "Theocritum editurus, multos codices graecos contulerat, Hinc ia Animaduerfionibus in Charitonem Aphrodi(ienfem permulta loca poetae en:cudauit; pauca in critica vanno in 3nanes Io. Corn. Pauonis paleas. Amflel. 1757. mai. 8. lo. Bern. Koehleri notae et emendationes in "Theocritum, accedente Ípecimine emen- dationum in fcriptores arabicos, Lubecae 1767. g. Doclae funt et acutae, earumque mul. tae Valckenario probatae. In JMifrell. Obfzruatt. vol. Hf. tom. HI. pag. 570 — 374. funt incerti cuiusdam auctoris Britanni obíeruationcs, infertis paffim H, h. e. Iac. Phil. Doruillii ca(ligationibus. Nirol. Niclar fpecimen Theocriteum cum proluf. Io. Mich. Heinzii, Luneburgi (1264.) 4. conf. Reiske praef. ad "Theocritum tom. I. pag. XXVIII fq. et tom. 1]. pag. XV. Stroih et Zeune fcripferunt commentatt. ad Idyll. XXL. et Se&ütz. Obf. in "Theocriti Adoniazufas vf. 1— 38. lenae 1782. progr. "Alb. Bayeri commentarii perpetui in "Theocriti Charites et Syracufias, -Erlangae 1790. 9. Zur Erklárang der ddyllen Theocrits voti Chriflian Wilhelm "fhlwardt, (qui in pracfenti Rector, nefcio cuius fcholae, effe dicituz,) Roftoch et Lipfiae 1792. 8. Plura acute vidit, et quaedam ingeniofe emendauit. Sed inurbanitate moribusque agreftibus vel vicit Cyclopas et feminas Syracufias apud "Theocritum. Atque ipfe, düm alios carpere et crimineri fuflinuit, craffos commifit errores, a doctis ceuforibus in ephemeridibus Gottingenfibus ac Gothanis acriter notatos. lo. Heinr. Ackeri difl. de characteribus boni doctoris ad "Theocriti Idyllion XXIV. Ienae 1705. 4. Io, Georg. Meufelii, ('Uheocrito primas partes haud eoncedeatis,) diff. de Theocrii et Virgilii poeft bucolica, Gottingae 1766. 4. Add. Hueticna nr. 82. — Ncue critifche Briefe. epift. 38. Tiguri 1765. 8. p. 300 qq. lohonnea ex Theocriti idylliir colle&a ac fcholiaffe graeco yondum ia vulgur edito illu/tra- 1a — a M. Henr, Scholz Sil. Bceitenauiani Ploén. R. (neloco):735. 4. Ineditus ille fcho- liafles repe:itur in cod. Lipfienfi bombycino decem idvlliorum. Zr/.] Neque. praetereundum Jemilii Porti Lexicon Doricum fiue 'T'heocritieum, vuleitum Hanouiae 1693. 8. P Viri nobiliffimi Lucae Langermanai obferuationes, quem in Thcocrito multum operae pofuiffe teflatur Acinefiur in epiftolis ad Daumium pag. 148. numquam lucem ad[pexerunt. Seruantur Hamburgi apud Scheclium. lo. W'eitzii notae 3n "Theocritum, non criticae, fed collectanea fententiarum confi. milium ex aliis fcriptoribus continentes cum Jo/fgangi Seberi indice vocum 'Theocriticarum mernorantur in Iungermanni epiftola ad Salmafium, data 1609. tom, IV. Sylloges Butman- nianae pag. 511: lofephi IV'urtzleri, qui "Theocritum ann. 156r. publice interpretatus cft Rolflochii, ar- gumenta idylliorum fingulis tetraflichis exilant in Io. Fredori choro chatitum et mufarum pag. Π7. Hhhhh 2 [Iofephi 196 Lib.IIT.c. ΧΥ͂Ι. ALIA SCRIPTA IN THEOCRITVM Vol. II. p. 4399 440 [Iofephi W'urzliri breuis commentatio de lectione Theocriti, fol. rog b. fqq. — eius- dem mernorata Tetra(licha XXXVI. idylliorum. argumentorum vice dictata, fol. i7 fqq. in libro: Sripía in atademia Koflochienfi publice. propofita ab a. 1565 — 1567. Koftoch. 1567. 8. eum pracfat. Poff:]ii.] Virgilium cum Theocrito conferunt Caefar Staliger in critico fiue lib. V.poetices cap. 5. Fuluius finus in. Virgilio cum fcriptoribus graeeis collato, ad illius poetae eclogas. [cuius. libri nouam edit. cum epiff. Valckenarii paullo. ante laudaui.] — Renatus Rapinus differt. de esrmine paflorali, Fremcifiur P'aua[for libro de ludicra dictione pag. 105 fq. [cap. VII. pag. 1og Íqq. edit. Kappii, lex. Rofarur diff. de carmine paflorali, in eius Eclogis, Lugd. Bat. 1672. 12. pag. 62 Íqq. T'olliur 3n "Theocriti et Virgilii comparatione in Berkzhii dif. felectis: criticis de poetis graecis et lat. Lügd. Bat. 1707. 8. pag. 577 fqq.] et alii. Neque alia eft fere eruditorum fententia , quam "Theocritum felicius Virgilio natiuam paflorunz fimplicitatem y) expreflille, atque adeo in hoc genere carminis citra controuerfiam excelluiffe, quod Jaxo- λιασμὸν vocat Zi Eematnus et ἃ Diomo quodam paflore Siculo: primum repertum fcribit XiV.. pag- 619: pro quo alii Daphsin, alii Panem ipfum laudant, alii Stefichorum prunum aiunt bu- colicum carmer compofuiffe. — Vide Zoffium MY. 8. lnflirut, Poetic. et quae virt docti ad Ae- lian. X. rg. Var. In bibl. regis Galliae cod, MDCCXXVII. exftat. Zfrzemidor?, grammatici, Ícriptum de inuentione Bucolicorum, graece manu exaratum, tefle Labbeo bibl. nou. MSS. pag. 110. Sed dubito, an alia contineat, quam quae Theocrito graece praemitri folent, et im editione Aldina fubiiciuntur zsgi εὑρέσεως: τῶν Βεοκολικῶν. | Ante haec enim in eadem editione legitur epigramma Zrtemidori, grammatici, (Taifenfis,. an alterius, incertum.) T qui Bucolicos *) poetas colleclos et in vnum coniunctos volumen (a fe, an ab alio non dicit) teffatur hoc diflicho: Βωκολιεκαὶ Μοῖσα! σποροίδην. moe, νῦν 9^ ἅμα πᾶσαρ Ἔντὲ μιᾶς. μάνδρας, ἐντὲ μιᾶς ἀγέλας.. Huic difficho perperam fine vlla diftinctione Aldus coniunxit tetraflichon Theocriti de fe, quod incipit &AAes ἃ Χῖος. itaque Gyraldus, hoc nom obferuans, exiflimauit, fe de patria Theocriti in Artemidori etiam. epigrammate legere, quod alibi in "Theocriti tetraflicho le- gerat. Hoc itaque efl illud Artemidori epigramma, quod vbi cxflet, nefcire fe fatetur Co. lomefur ad Gyraldum pag.rso. [Sed Artemidoro: vindicari a Brunck. Anal. I. p. 263. Reis- kio aliisque, fupra iam obferuatum ell. ] VI. Catalogus y) Et tamen 'Theocritus nom fatis paftoritiue liis et fcriptis coniunctas denique permixta fuiffe videtur Fontenelio im diff. gallice edita, de ecloga. aliis poetis bucolicis, neque omnia videri Theo- critum auctorem: habere, quae fub cius nomine 2) Dan. Heinfius exifümat, "Theocriti bucolica | hodieleguntur. Nonnulla etiam 'Fheocrito, Chio, primum feparatim fuiffe a Grammaticis vulgata et funt tribuenda, in quibus "I/ce dialecti veftigia, a veteribus lecta, deinde cum aliis Theocriti idyl- [Etiam de hac re fupra difputatum cft.] SCRIPTORES IN SCHOLIIS AD. THÉOCRITVM CITATI Τίδ. ΠΤ ες ΧΡῚ. 197 VL Catalogur Striptorum, in fcholür graetir ad. Theocritum. citatorum, ex editions [V'artonii ^9). ͵ A Αἴσχυλος. 1. 56. IV. 62. in Gíauro. X. 18. in Lycurgo. [Sed ibi legitur 'Aeisxexes ἐν ὑπομνήματι Auxspy& AlcyvAS. vlti- mum tamen vocabulum deeft in cod. Va- tic. III] ᾿Αλεξανδρος, T. 36. ad Homerum. VII. 141. 6 Μυνδιος. 'V. 96. VII. 57. "Axxipes , 1. ὅς. [videtur fuiffe natione Sicu» lus et variarum regionum morcs defcri- péfe. vid. Doruillii Sicula pag. 246.] Ἄλκμαν. V. 83- Ἄλκαιος. veruflior VIT, 63. Iunior et epi- grammatifla,. 112. "Apeciss Y. 32. 97. vnus, vt videtur, inter- pretum Theocriti. "Apuvras, medicus Rhodius. Infidias flruit Ptolemaeo Philadelpho, cum Chryfippo, medico, etiam Rhodio, et Arfinoe. Oc ciditur a Philadelpho, XVII. 128. Ἂντιγονος. VII. $7. ᾿Απολλωνιος Ῥοδίος, VII. 16. XIIT. 7. 43. ᾿Απολλωδορος, l. 52. 11. 36. in libro περε θέων. Χ. 4τ. ὁ Δωριευς:, T. 52. ἼἌρατος;, I. 123. IV. g. VI. r. in PAaenomcnis.. ᾿Αριξφαρχος» X. 1g. in commentario ad Zle/chy- b Lycurgum. [vid. ad voc. Αἰσχυλος.} Ἄριξιππος.. 1-3. ἔν τῷ ᾿Αρκαδικῳ. "Agiseidne XVII. 69. "Agisis citharoedus, VII. gg. "AeisoreAne ^ T. 34. 147. Il. 17. in libro zee« ζώων μσριων, 48. IIT. 2r. IV. 6. V. 53. VII. 22. 57. 139. 14r. XIII. g. XV. 64. in ro 7re- £i Eepuevis ἵερω. [vel potius jegov in libro de Hrymiones delubris] forte Zriffophaner, grammatieur. — Legitur in cod. Laurent. nu- merat. XLVI. περι τῆς Ἑρμιονής ἱερω, ἡ, Hhhhh 4 aa) Fabricius dederat catalogum fcriptorum etc. €x cdit. Oxonienfi ann, 1695. 8. cui refpondet edit, διωτριβῃ. ἵξορεε εἰσ. [vid. Toup. in anim- adu. in ichol. p. 220. et J/arton. in emend. Íchol. pag. 205. ad ἢ, v.] "AeisoQavie , L 1. in Nubb»r, 48. in agri- colit, 132. 11. 12. in conuiuir, 14. V.15. 43. in Ranir, ug. lll. 2. in P/uto, X. το. "Aciscdnpos , o Θηβαιος, VM. 103. ἐν ᾧ isb- per περι τῆς ἕορτής τῶν ὁμοίων. ᾿Αρχιλοχος. ll 48. IV. 49. ᾿Ασκληπιαδὴης, Y. 4. à MugAeowoc, 118. Il. 88: V. 21. 94. 102. epigrammatifla, vel Samius; VII. 40. [r. - ΤΓλαυκα. lV.3t. natione Chia. Inflrumen- ta mufica pulfare perita: fub Ptolemaco Philadelpho.] A. Aevixs, XIV. 48. 1 Δημήτριος, ὁ Ka Norriuyos, Y. 65. [cf. Toup. animadu. in fchol. pag. a1o.] V. 85. VII. 151.:- X.'1g. Aix Ane, VIL x12. Διονυσιδωρος. Mar Δισνυσιος, VIL. 45- Διῴιλος, X. t. ad. primuws librum Nicandri GOneiox ay. Διων. 1.147. E. Ἕλλανικος. XVI. 49- Ἐπαφροδιτος, in libro πεσε ξουχείῶν » I. UT. Ἐπιμενίδης. l. 3. ἔν τοις ποιήμασιν αὐτὸ (t. περι avr& ἴς. Πανος. !n pocsa uf de Pune) | Simpliciter ἐν vois. ποιήμασιν, cod. Laurent. XLVI. Nec non cod, Va- τις, Reiskiana. Ego vero pleniorem hic reddidi ex edit. Wartonmna, Harl. ^ 708 | Lib. ΠΕ XFT. | tic. ΠΠ,| Erat, vt id obiter notem, Epi- mienides ὁ ψενεώλογος quidam, memoran- te Diogene Lacrtio l. $. nj. Idem, ni fallor, citatur in fchoi:s ad Phoeniif. Eu- ripidis verf 15, [vid. fupra in. vol, 1. pag. 231 fj. not.] Ἑ ομεσιαναωξ- VII. 55. Εὐπολις. 1.95. Εὐριπίδης . V. 28. V. το, in Hippolyto Ka- AUT TOIAEVOO , 166. Vl. 2. Vil. ror. 149. Εὐῷορίων. M. 2. in Ποτηριογλυπτῃ. X. 28. XIII. 7. Ἔφορος; VIL. 103. 2x Zayodoros , V. 2. H. " Ἕροδοτος, VIT. 36. XIIT. 9. 56, 55) XVI. 100. "Houcdos , 1. 6. 27. “2 48. 107. IV. 34. V. 98. VII. 68. X.75. XVI. 49. e. Θεοιτήτος. T. 18. 148. Θεόπομπος, V. 73. XVI. 35. a L 52.115. 11. 48. IV. 41... V. 15. 92. 9T. Me d XVI. 84. Gsegis , VI. 7. I. «ocv, XVI. 96. ἐν τοῖς πέρι Kid. Ἴβυκος, 1. 1T. παρισορων περι τῆς Ὀλυμ- σιῶς παλῆς. Ἱεροκλής, Y. 56. [Sed Toup. ii animadu. in fchol. "Üheocr. p. 209. corrigit Σοφοκλής.) 'Izzesgaros, Vl. 40. bb) Yn vtroque verfu Ὁ et £6. corrigit Toup. in animadu. in fchol, pag. 219. Ἥροδωρος, qui fuit Ponticus fiue Heracléota et fcripát de Hercule eue rcbus geflis. SCRIPTORES IN SCHOLIIS E Kaos, Y. 136. IT. 17. 147. IV. 62. 16. [de quo loco v. Warton. in emend. fchol. edit. pag. 210. et "Foup. auim. in fcholia pag.212.] VlL.39. VII. 54.66! 103: ΝΗΙᾺ 3o. . XL L XIII. ὃς. ς6. Kaeusios , ὁ Περγα μὴν os, XIII. 22. Κλεανδρος: V. 21. ἐν δευτέρῳ τῶν παροιμιων: Κλωταάρχος. ll. 59. Keereums, ll48: V. 92. Κρατιδης, V. 92. Kemrivos, 1V. 1:8. XI. το. in MNemefí, 46. [Sed Toup. in animadu. in fchol. pag. 218. corrigit Κρατευῶς, et de hoc qusedam tra- dit4 A. Λεστινης. l. rr. Avyysus , IV. 20. Avxics , VII. 78. (Toup. in anim. in fcholia pag. 215. corrigit Aoxos, et intelligit iy cum, Rheginum, hiftoricum.] M. II. 28. 66. Μενανδρος: I. 109. ἐν Tw περι Εὐρωπής; XIII. Μνασεας 1. 04. 15. à [Μόλων καὶ Σίμων, ᾿Αρατϑ evregotsog . ΝΠ: 125. Mavaros, M. 100. |. VII. 106. 158. N- Νεοπτόλεμος, Y. 52. Naxecvdeos , II. 56. .; V. ga. cis, lll 54... XHI. 46. Νικανωρ. 6 Κωος. Vll. 6. ὑπομνηματίζων, Íc. comunentons im Theocritum, X.r. in πενίας [Nuus s tc) Sed in hoc verfu in cod, Laurcnt. non 77e. fiodus, fed Callimachus citatur. vid. Callim. fragm. Bentl. CIX. notante Wartcno in egsendationibus editorum fcholiorum, pag. 199. AD THEOCRITVM CITATI [Νικίας medicus, Theocriti amicus, XIII. 1 Xk1] NujQooaeos , 1. 66. V. a5. ἐν τῷ πέρ, XixeNas, o. “Ὅμηρος. T. Y. 12. 34. 36.:56. 62. 97. 303. 105. 1312. 125. 136. 138. 139. ll. 16. 18. 59. 121. Jl!. 4. 12. 13. 24. 42. 1V. 10. 54. V.2. 15. 5i. 99. 139. VI. 7. 23. VII. 1. 6. n. 25. 29. 68. 69. rr. VIII. 6. 26. 33. 51. 66. in libro Li, JAadír, IX, 1.15. X. 2. XI. 12. ^ Xll.2; Xlli.-15. . XV. 54. 86. 139. Ὀλυμπσιονικος. 1. x21. "Qveres, XML 46. ἐν τοῖς ᾿Αμαζονικοις. (forf. Ὄνασος.) [Μδνατος coniec, Fabri- - eius, fed refutatus a Wartono in emendatt. fchol. editor. pag. 205. ad ἢ. 1. Ὄνασος in primo ᾿Αμαζονίδων avt "ApxCoviuav citatur a Ícholiafte ad Apollon. Nod. I, 1213. 1236.] ὌὈσπιανος, V. 14. ; ; I. . Πίνδαρος, lx. V. 10. ἐν τοῖς κεχώρισμενοις των Παρϑενων, 17. V. 14. 84. Vll. 103. ἐν τοῖς ὑπορχήμωσιν, ἴο. in-cantilenis, quae Jaltantibus acinuntur , XVI. 16. Πλατων- l. 6i. Πραξιλλας: V. 83. [vbi vid. Warton.] [Πυϑαγορώς. Πυϑαγορικοι, IluSoyogizang, " XIV. s.] Tludóes, ὁ Ἔρυϑραιος, ἡ Λεσβιος, μελὼν ᾿ποιήτης. IV. 41. Alibi habetur σοιητής Ἐρυϑραιος» IV. 20. Σ Σασφου. 11. 88. XI 39. "Li&IILc XVI 109 [Σέμων, vid. MeAov.] Σιμωνίδης. 1. ὃς. ἐν τῳ (B) περι Σικελίας. [D' Orville tamen in Siculis, pag. 246 fq. conHcit, pro Simonide hic fubflituendum eie Σίληνος. qui quidem apud Suidam in Σαρδαΐνιος γέλως laudetur ἐν τῷ δευτέρῳ "àv περὶ Συρακέσας. add. fupra in vol. Ii. pag. 149. not. eeee&.] XII. 27. XV. 139. XVI. 34. 36. ἐν Θρηνοις. Σοῴοκλης. 1V. 62. in Ziudromeda, VII. 76. Στησίχορος. XVI x. in primo Ἕλενης ἐσι- ϑαλαμιξ. ΓΣωκϑωώτης, XII. 7.] Σωπατρος, l ug. ἐν τῷ περι οἰρκτῶν. Sed ibi legitur Σωςρώτος in tertio et quinto Va- . ticano. Σωσιίϑιος. V. ga. E«ci9scs , VII. 95. Zwesewros, Vl. 28. XoQegoy, ll 12. et in argumento graeco T. Τιμοσθένης, XIII. 25... Τοιπτολεμοὸς. VII. 115. Tveavviey ,. Y. 136. à. (ayixe , VII. 134... Φτλητας, l. xig. | VIT. 6. Φιλοξενος, Vl. 7. ΧΙ. 1. Q;AoseQavos, V. 14. Φιλοφρατος. V. 15. (X. Χρυσίππος, V. s. XVII. 12s. medicus Rho- dius, vid. fupra voc. 'Auwras.] Denique addam, virum quemdam doctum meditatum fuiife nouam editionem, gr: et lat. cuius. initium n. idyliium l. cun fcholiafle graeco, variis quibusdam lectionibus et adnotationibus vberioribus, maximam partem gramtnaticis et antiquariis, tam in fcholiafles, quam in textum graecum, venufle fcriptum, praeloque paratum penes mec eft: dur E yium - goo Lib. 1II. c. XP I. BIONIS SMYRNAEI "Μοὶ. Π. p. 442 filium fuerit editori, patet ex infcriptione: TArocriti Syrncufani quae exflont. cum. fiholiir 4raecis Zachariae Calliergi, motis 4. Camerarii — τα — et clauz "'scozritea, feu Lexico vo- cabulorsm omnium et idiotirmorum diale&fi doricae plenijmo. — Opera εἰ fludio, (fed nomen omiffum ef.) Editor ignotus in adnotatione, fol. B. fubiscta, hscc ífcripferat: , In Gottor- pienfi bibliotheca inter alia rariflima MSSta habentur etiam No/ri idyllia, nec non vita He- fiodi, Noftrique et Oppiani graece. Obiter quoque memoro, in illa laudata bibliotheca praeter ea etiam poffidec in msstis graecis: Hippocratis opera , " Heavos εἰσωα γωγὴν τῶν γεῶ- μετοεμένων, Cyrilli ἰεχίοοιν graecum, fragmenta veterum anathematicorum, Leóntii Bafilii Ναυμαχικοὶ, Glycac orationes, Alexii vitam, etc.* Supra quoque oblitus fum quaedam adnotare, quae fpicilegii inflar hic adponam: Chariter f. Ydyllium XVI. gr. et lat. edit. 7o. echmenn. Freybergae 1625. 4. "Theotrifi bucolicum f. potius aepolicum carmen a P/Ailetico traductum. Parifiis in aedi- bus Afcenfi. 15910. 4. Antiquiorem editionem fupra iam memorare memini. De editionibus verfionis lat, ab Eobano ΠῚ ἢ faclae, illiusque adnotationum, poftea amimaduerti, etiam Clement in Bibiiotheque curieufe, hiflorique et critique, vol, VIII. pag. 50 fqq. not. 30. egiffe. Dan. Heinf oratio habita, quum "Theocritum aufpicaretur. Lugd. Bat. 1603. 4. Harl. VII. (X.) BION, Smyrnaeus, poeta *2 alter Bucolicus celeberrimus, cuius mortem fuaniffimo carmine luxit Mofchus, eius aequalis et fuperfles, Hinc de aetate quoque Dionis conítat. Mofchus *2 enim Ariflarchi difcipulus, tefte Suida, fuit. At Aniftarchus floruit temporibus Ptolemaei Philometoris circa Olymp. CL. teftibus eodem Suida atque Eufebio. dd) Teíte Stobaco, ex oppidulo Phloifa. Sui- das in Θεύκριτος, Syracufanum faciunt Siculi, vt Io. l'igtniimillius de poetis Siculis bucolicis cap. as. et ZIntonius IMongitor. in bibliotheca Sicula, tom. I pag. 109. vbi de Bione agit. Fabric. At- que Moíchus in epitaphio Bionis, verf. 71 fqq. me- morato, Meletis, fluuii, Smyrnam. praeterfluentis, defiderio, pstriam Dionis, n. Smyrnam, abunde declarat: eum enim et Homerum diíerte vocat Meíetis filios. ἴπ Sicilia tamen meliorem vitae partem transegiffe Bionem, verifimile mihi vide- tur cum ZLongapretraro in vita Bionis et Mofchi, et ELüilio in Di&ion. voc. Zion not. C. tom. I. p*g. 556. adde Cra[fi lftoria de' poedi greci pag. $9 íq. Harl. : zt) Longapetraeus, gallicus Bionis et Mofchi metephraftes, wtrumque putat "Theocriti Kequa- lem, argumentis vfus non plane inuictis. Itaque fnalui in Suidae teftimonio acquieícere: nedum Ex adfentiri Jac. Bonanno, qui in Syracuía illuftra- ta lib. I1. pag. 286. 288. Bionem cum 'Lheocrito eumdem facit. Fabric. At quia "Theocritus vixit tempore Ptolemaei Philadelphi, regis Aegyptio- rum, et Mofchus in epitap^io Bionis Theocritum excitat al defunctum comm nem amicum Bionem carmine celebrandum, adfirmatque, Sicelidem Sa- mium, Lycidam et ^hiletam, Theocriti aequa- les, (vid. Theocr. VII. 35 fqq.) deploraturos effe mortem Bionis, ex hi: a Bai/io et Loungapetraeo locis citatis, ἃ Sc/rvehelio in vita Bionis pag. L. et απ ον» p. VIII fqq. editionibus illorum prac- miffa, iure colligitur, Bionem "Theocriti aetate floruiffe, circ. Olymp CXXIV. et ante Theocti- tum vita exceiliffe, Cl. Saxiss autem in Ono- maft. I. pag. 132. aetatem Bionfs et Mofchi confert ad A. M. 3857. Olymp. CLVIII. 2. ante C. Ν, r45. V. C. 6o. Haámberger wero in zuverliffigem Nachrichten vol. I. pag. 580. ad an, mundi 3807. ante C. N. 177. Harl. Vol. Ὁ]. p. 441} 442 IDYLLIA ET FRAGMENTA Lib.III. c. XI. 8o1 Ex poematibus Bionis, dorice f) fcriptis, fuperfunt haec pauca, lectu fane iucunda: [quae tamen fimplicitate et pulcritudine naturali cedunt "T'heocriteis.] 1) £D Ἐπιτάφιος ᾿Αϑων,δος. Carmen in Z4donidis funere, quod 'T'heocrito in MSS. tribui teflatur Fuluius Vríinus, ac inter Theocritea Aldus [ΠΡ] ediderat, praeter Gambaram, 77ul- canium, [et Janum. Doufam a INoortwyck, in. edit. Vulcanii pag. 71.] nec non JV'ithfordum eleganti carmine latino reddidit Tar. Faber tom. I. epiflolar. pag. 253 fq. 2) Fragmentum , quod incipit "IZevres ἔτι κῶρος etc. — Ex Stobaei ferm. LXII. p. 267. cum metaphra(i Grotii, Vbi et alterum fragmentum feptem verfuum fub eiusdem Bionis nomine legitur, quod incipit: ἽἌμερε Κυσρογένειω εἴς, et ἃ Fuluio Vrfino Heinfioque εἰ practermiilum. 3) Aliud, *A μεγάλα μοι Κύπρις εἰς. Ex Stobati ferm. LXI. pag.245. 4) Aliud, Tog Μωσαι τὸν ἔρωτα etc. id. pag. 241. 5) Ἐπιϑαλάμιος ᾿Αχιλλέος καὶ Δηιδωμείας» in Nuptiis Achillis et Deidatniae Carmen, quod e duobus MSS. primus edidit, fed poflrema parte mutilum Fuluius Vrfinus, poft car. mina nouem foeminarum pag. 240. Confer notas pag. 550. et Gambarae metaphrafin. pag. $61. [conf. Lenmep ad Coluth. anum. M. cap. 10.] Exílat et graece in Theocrito Heinfii pag. 205. edit. in 4. [eft in m. edit, idyll. VIT. vbi vid. not. pag. 81 fq. et 88. in edit. Valck. nr. XV. Longapetr. Brunck. et Schwebelii idyll. VIIL] 6) [aliis, 5.1 Fragmentum E7 μοι καλὸ πέλε: τὰ μελυόφριω etc..— Ex Stobaci ferm, LVI. pag. 223. edit. Grotii, quo in loco et alium Bionis verfum ferüauit Stobaeus: ; Οὐκ oid Z)' ἐπέοικεν ἃ μὴ μάϑομιεν πονέεσϑαι Haec, quae non didici, nunc tandem difcere ferum eft. Fabri. Hunc verfum Brunck. dedit feparatim tamquam fragmentum. Ego, Valckenarium fequutus, eum praefixi idyllio, quod efl in edit. Heskini et al. loco V.] 6) [Hesk. aliisque nr. quoque VI.] Aliud fragmentum, E/xecs ὦ Μύρσων εἴς. Ex ec- logis Stobaei phyficis pag. 147. edit. Grotii. Idem fragmentum e codice Stobaei Farnefiano publicauit Fuluius Vrfinus pag. 239. 1) Aliud ex ecloga in Hyacinthum [al. inter fragm. Bionis nr. r. apud Brunck. nr. 12.] ᾿Αμφασία τὸν Φοῖβον ἕλεν etc. Ἐχ iisdem eclogis pag. 133. Ita autem legendum monuit "Theodorus Canterus lib. I. var. let. cap. 20. non vt alii ediderunt: ᾿Αμῴφακία δὲ Βίων ἕλε, vel vt /7rfinu: pag. 246. et in Virgilio, cum gr. fcriptor collato, p. 3. vulgauit τὸν βίον ἕλεν. [vide, quae notaui in mea edit. vbi inter fragmenta primum locum Occupat, pag. 122.] 5) Aliud: ff) Inde Mofcho dicitur dorica Mu/a, Orpheus dorícus. Eg) Non idem ordo et numerus eít idylliorum epud editores, quorum alii, vt veteres, et Valck, et Brunck. non feparant, et prior, neque eodem tamen ordine numerat XVII. pofterior XVIII. Pol. 111]. idylia: Vulcanius, Longapetraeus, Schwebelius, Heskin, quem Schier et ego fequuti fumus, mi- nora fragmenta ab integris idylliis et minoribus fragmentis fegregant. —Longapetr. et Schwebel, numcrant IX idyllia et feptem fragmenta; Heskin autem X idyllia, et feptem quoque fragmenta. Harl. Iiiii 8.02 [ιῤ, 77]. «. XVI. BIONIS SMYRNAEI 2000 NALE p 445 Ὁ 445. 8) Aliud: [al. fragm. ΠΠ.1 Μοῖσας ἔρως καλέοι etc. ex iisdem eclogis pag. 149. . 9) [s-10.]. Aliud: Ὄλβιοι οἱ Φιλέοντες ctc. ex Stobaei ferm. LXI. p. 247. edit. Gro- tii, vbi inrerfo tribuitur, fed Bioni vindicauit Vrfinus e MS. codice. [ap. Longapet. et al. eft id VI. et id, quod incipit ἽΑμερε Κυπρογένετο ctc. occupat locum nonum, quod sp. Val. cken. eft nr. XVI.] I .. 10)[alg. Valck. 16.] Aliud, "Eezege rs ὠρετῶς ctc. ex Stobaco, eodem loco. ΑΒ alis Mofcho tribuitur; at Bioni adfcribit praeter margines Stobaei Arfenius, Monembafise epifcopus, in Apophthegmatis. [vid. not. pag. rog. vbi eft idyll. VIII.] 11) [4], fragm. V.] Aliud, Avrzae ἐγὼ βασεῦμαι ἐμοὶν ὁδὸν ctc. — Ex Stobaei ferm. CIX. pag. 463. edit. Grotii. [UP] 12) [al. fragm. 2. Valcken. nr. g. Brunck. nr. 14.1 Aliud. Οὐ καλὸν ὦ φίλε εἴς, Item- que illud ἐκ Θαμινῆς ῥοθαμιγγος. ex Stobaei ferm. XXIX. pag. 131. [Valck. hoc eft nr. XI. Brunck. nr. 15.j- 13) [3]. fragm. 6.] Aliud, Μὴ δὲ λίπῃς μ᾽ ὠγέραςον ctc. ex Stobaei ferm. 41. p. 163. qui ferm. pag. 269. etiam hunc Bionis verfum operi fuo intexuit: [quod in edit. Schwebelii eft inter fragu.. nr. 6. apud Heskin. et al. efl nr. 7. apud Brunck. nr. 17.] Mogga ϑηλυτέρῃσι mika καλὸν, ἀνέρι δ᾽ ὠλκά, Forma bonum muliebre, vigor voburque virile. Haec Bionis, vt Mofchi quoque Aena [olim inter Theocritea fimul edebantur. vide fopra indicem editt. Theocrit. et bibl. Leiden(is Catal. pag. 274. fed primum fcgregata fue- runt in edit. perrara, quae praeflantilfima dicitur a cl. /Morel/io in Pinelli catalogo tom. II. pag. 294. nr. 4123. Mofthi et Bionir idyjllia, στ. et lat. cum fcholiis, — Acceffit Phanoclir elegia et al'a Pro- pértii. curante Zdolpho Mekercho. Brugis. H. Golzius. 1565. 4. JB ouis et Mofthi idyllia aliquot, ab Henr. Stephano latina fa&a. — Eiusdem carmina non diuerfi ab illis argumenti. Venetiis ap. Aldi fil. 1555. 4. Pinelli cat. l. c. pag. 265. Cl. Manfo proleg. pag. LXXXVI. memorat edit. Parifin. 1556. 4. (cui quidem gr. et lat; "Theocritus eft adiunctus,) et Londinenf. 1651. curante Thoma Stanleio. An verfio fuit an- glica? vid. Acta erudit. 1702. menf. lan. pag. 46. In vita Stanleii, eius hift. philof. praemif- fa, dubium videtur, num verterit illa, an ediderit cum textu. — Infcriptio haec citatur: Z4ma- ereon, Bion, Mofthur, Secundi bafía — cum aliis poematibus. Londin. 1651. 8. Har/.] Poft H. Stephanum in. luculenta editione graecorum poetarum principum Parif. 1556. fol. diligentius collegit Fuluus Zr/ffnus, ediditque graece cum notis ad calcem carminum nouem illuflrium foeminarum. Antwerp. 1568. 8. pag. 233 — 269. fubiecta metaphraf(i ligata latina, qua Bionem ac Mofchum donauit Laurzatiur Gambara, Brixianus ), ΔΒ eo tempore cum . hh) Wrfinus difceffit interdum a Stephano. cod. Vaticanum et antiquum cod. medic, Floren. Quaedam primum protulit ex cod. Farnefianae tinum , qui Philelpho fuit. In notis in illos poe. bibliothecae, aliaque reftituit Mofcho, quae Theo- tas pag. 349 faq. adiccit pag. 255. metricam verfio- ctito infcribebantur. Contendit quoque antiquum — nem Laurentii Gambarae. /7ar/, ». ΄ Vol.p43 IDYLLIA ET FRAGMENTA Li&IIL: ΧΡ. 80} cum 'Theocrito edidit graece et latine ZZ. Stephanur ann..1579. forma minore: et addita ver. fione profaria femel atque iterum of. Crifpinus, Commelinus, Dan. Heinfiur, [ Brunck. in Analectis poet. gr. tom. I. pag. 383 fqq. Zalcken. etc.] | Exhibet etiam Bionem et Mofchum in poetis minoribus Radu/phus JP'intertonur, Cantabrig. 1652. 1661. 8. — Exflant praeterea in corpore poetarum graecorum heroicorum graecolatino Zar. Le&ii, Geneu. 1606. fol. — La. tino carmine reddidif[e 77. Stephanum iam ann. 1556. Parif. g. ' lego in Hendreichii Pande- lis Brandenburgicis, illam ἔκδοσιν ego non vidi. At Bonauenturae 'ultanii clara eft in- duflria, qui cum Callimacho fuo Bionem ac Mofchum dedit, et felici carmine latino notisque illuflrauit anno 1584. 12. Anrwerpiae apud Plantinum. Valde quoque me adfecit Dou. 77) fordus, qui Mufaei carmen de Hesone et Leandro, Bionis et Mofchi idy!lia, feledta idyllia Thc- o-riti nouem , et locum ex lliados M. v. 310 14. nitide edi cvrauit, ornata elegantibus imagi- nibus, in aes incifis, fed longe elegantiore poetica metaphrafi illuilrata Lond. 1659. 4. Fabr. [Habet hacc Bonis ac Mofchi editio, (quae in bibl. Leidenfi, tefle catalogo pag. 544. nr, 8. proflat manuícripta;) peculiarem infcriptionem : Meeyse — Mofthi Syracufíi, Bionis Smyrnaei idyllia. — 4. Bonauentura V'ulcanio toti. dem numeris latine reddita. — Cum motir eciurdem. Antwerpiae, apud Chrifloph. Plantinum. M.D.LXXKXIV. (1584.) 13. Eft critica raraque editio. Pag. 63 fq. infertum eft Gerardi Falkenburgii, ad imitatio- nem Bionis, epitaphium Io. Flemingi, gr. et lat. et pag. 7o fqq. metricae nonnullorum Mo- Íchi et Bionis idylliorum verfiones latinae, auctoribus Angelo Poiitiano, Iano Doufa, et H. St phano. ἴῃ bibl. Leidenfi , (catal. pag. 261. nr. 213.) efl exemplar cum notis If. Voflii ad- fcriptis. Hari.) [Docla e(t Longopetrati editio, graece cum verfione gallica: Les Idylles de Bion et de Mofihus. — Traduites de grec en ver: Franrois. “νει der. Rc. marques. Parif. 1686. 12. conf. Act. Erud. tom. I. fupplem. pag. g9. Hift. Ouvrag. 87. p. 253. — τες, Amflel. 1688. 8. et Parif. 1691. Addita funt poft indicem idyllia, gallice Ícripta. — Longapetraei verfionem et notas adiecit Schwebelius f;ae editioni, notarum vero maximam pariem latine fecit fuisque adnotationibus inferuit Heskin. Seorfum praeter ea prodierunt in lucem Bionis et Mofchi reliquiae : T Βιωνος — Bionis et. Mofthi. idyllia ex recenfione Nicolai Schwecbelii, Noribirgenfir, cum eiusdem. an mnducrfoni^us, (raro criticis, frequentius grammaticis atque antiquariis copiofis.) Ahecedant. lrfini, Fulcanii, Stephaui, Staligeri, Cafauboni, Heinfi, Xylandri, Palmerii, Longopeiraa notat. ΚΓ et verfiones metricae, gallica Longapetraei et latina I/hitfordi. Cum duobu; inJicibur. — Venetiis typis et fumtibus Io. Baptiflae Pafchalii. 1746. 8. li iiia Contextus ii) Omnino prodiit tefte /Maittaire A. T. ΠῚ. (Quicunque ille fuit etc.) graece reddita. Ex of. pag. 682. qui epiftolam Henr. Stephani curauit re- fic. Roberti Stephani. Lutet. 1556. 8. Idem H. cudendam, Prodiit autem. ex fratris officina et Stephanus cuulgauit librum huius fententiae: inferipta: » Mofchi, Bionis, Theocriti idy/lia | Epiflolia, dialogi breues, oratiunculae, po?nma- aliquot ab Henr. Stephano latina facta, eiusdem — fia εἰς. 1577. 8. in quo leguntur Bionis fex ες carmina non diuerfi ab illis argumenti, et anno- - /Mo/clii tria idyllia. Z/arl. tatt, in illa idyllia, et Propertii elegia ex libro II. go4 — Lib.HI.c. ΧΡ; ALII BIONES | Contextus eft Stephanianus, conf. acrem cenfuram in Nouis aclis eruditor. 1751. Dec. p. 699. cuius auclor fuiffe dicitar Carpzouius, V. C. in praefenti Abbas et Theologus Helme fladienfis; Rumor quidem erat, a Reiskio illam effe factam. — Hic tamen ipfe dubitauit, nec tamen, quia reminifci non poterat, omnino negauit in vita fua, ab vxore illius doct. edita pag. 52 fq. — At Schwebelius molefte tulit orationis atque iud'cii acerbitatem, et fcripfit Refutationem cenfarae. ineptae etc. Plura vide in Vitis philologorum, noflra aetate clariffimo- rum, a me editis, tom. II. pag. 121 fqq. Haud tamen negandum eft, multo praeflantiorem et cultiorem effe editionem, a nitore typorum etiam commendabilem: Bionis, Smyrnati, et Mofzhi, Syracufani, quat fuper funt, Notis Ioannis Heskin, ex - aede Chrifti. Oxonii MDCCXLVIII, mai. 8. - Conf. Noua acta erudit. Lipfienf. 1750. pag. 481 fq. Βιωνος — Bionis et Mofzhi Idyllia cum metophrafi latina et notir integris Fuluii P'rfmi, Bon. Vulcanii, Henr. Stephani, lof. Scaligeri, If. Cofauboni, Dan. Henfi, Guil. Xylan- dri, Iac. Palmerii, mec mon fele&is Longapetrat, Nicolai Sclivebelii et. 10, Heskin. — Recen- fuit M. Io. Adam Sthier. Lipfiae, apud Io. Ge. Loewium, 1752. 8. Fundus fuit edit. Schwebeliana, ex Heskiniana aliisque hinc inde correcta. — Schie- rianam, ex edd. Valckenarii, Brunckii et aliorum, emcendatam, operis dederam et foras exire [ΠῚ editionem : Bionis, Sugruati, et Μοὶ, Syracufani, quae fuperfunt, cum notis Io. Heskin. inte- gris aliorumque feles, gr. et lat. — Recenfuit. fuasque animadu. adiecit Th. Ch. Harles. Er- langae fumtu Wolfgangi Waltheri. 1780. min. 8. Contextui varias lecliones et coniecluras fubieci; feparatas autem a contextu pofui animaduertiones poft carmina fere fingula. Βιων καὶ Μοσχος. Bion und Mofthus von I. C. F. Manfo. Gothae, 1784. 8. cum no- tis eruditis, germanice fcriptis. — Ordo e(t mutatus et graecus textus caret accentibus: ei oppo- fita eft verfio germanica eaque metro bucolico. Praemiffae funt duae commentationes; al. tera de vita, altera de poematibus Bionis et Mofchi. — Qovaedam Zionir et Mof:hi recepi in Anthologiam gr. poeticam. [Bionis εἰ /Mof hi idyllia, et quae practerca ex(lant, graece et ltine cum noris editt, fclectis, recenfait fuasque adnotat. adiecit Lud. Henr. T'eucherur, Lipf. 1793. 8.) Quod vtriusque carmina, in alias linguas conuerfa , aliquoties cum "Theocriteis coim- paruerunt, et fnpra in "Theocrito funt enumerata, paucis hic alias verfiones memorabo: quaedam tamen idyllia frequentius funt translata: quorum anxia enumeratio quid multos iuuet, equidem non vidco. Latinas, nifallor, plerasque Vulcanius et Valckenarius reddiderunt. Bionis carmina et Mofchi epitaphium Bionis carmine trochaico latine redditum ab Er- neflo Guil. H gtio, Franequerae 1772. 8. rec. in Valcken. editione. Galíite praster Longapetraeum verterunt Poinfinet de Sivryy cum Mofcho, Anacrconte, Sapphone et Tyrtaeo, nietrice, Parif. 1758. 12. et JMontenet de Clairfonr cum Mofcho et Anacreonte, Hafaiae 1775. 12. 1780. 4. profaica oratione. ZInglict ; [D cr τ ἫΝ MOSCHVS SYRACVSANVS χι 11... XVI. gos —— ——À "Inglitt; anonymus Cantabrig. 1761. 12. — Grecs cum Anacreonte et Mofcho, Lon- dini 1768. 12. — Langhorne, mortem Adonis. Londini 1757. 4. Germanice; anonymus, cum Anacreonte, Mofcho et Sapphone, Berolini, 1787. 8. — Cones de Stolberg idyllium I. Dionis et I. Mofchi in carminibus, e gr. lingua verfis. Hamburg. 1782. — Gdicke mortem Adonidos in libello menflruo, germanice fcripto. líalice Bionis ac Mofchi quaedam aliquoties eum Anacreonte et Theocrito. vid. Pai- tonium. Georg Guil. Kotleri, commentatio critica de quodam Bonis loco, (VIII. 8. 9.) et nous eiusdem editione. Ienae 1771. 4. Πα}. VIII. (XL) Fuere et alii Bioner, de quibus viri docti ad Laertium IV. 58. [Diog. Laert. compilauit Éudccia pag. 24.] Biomzor fermones pro fatyricis dixit Horatius a Bione Boryflhe- nite, de quo, vti de Smyrnaco quoque noflro, vide e recentioribus, fi placet, praeflantif- fimum Baelium in Lexico. Bios Proronnefiur fuit ille "Theognidis aequalis, cuius meminit Plutarchus lib. de auditione. — Bion, rhetor, videtur citari ab Z/gafhia lib. II. Bionem, Solen- fcn, refpicit Plutarchus "Thefeo, hiftoricum adpellans. | Forte Bionem Democriteum [IP] lau- dat Plinius, quum vtitur eius libro σερὶ duyzueav fiue de virtutibus herbarum, indice libri XXVIIL Bion, Rhodius. in Simmiae (de quo infra) σελέκες memoratur. De Zione, tragico, dixi lib. II. cap. 19. [adde Cro// hift. poet. graccor. pag. 9o.] IX, (XII) MOSCHYVS, Syracufanus, quem nonnulli cum Theocrito confuderunt, vt fupra *9 ex auctore vitae Theocriti adnotaui, ab eo haud dubie diuerfus fuit, cum 'Theo- criti, ciuis fui, meminerit in Epitaphio Bionis vf. 99. ἐν Συρακϑσίοισι Θεόκριτος. Diftinguit etiam Seruius, notans, quod Virgilius voluerit Theocritum imitari, Syracufanum, meliorem *Moftho et ceteris, qui Bucolica ftripferunt , quamquam Mofchum "Theocrito fuperiorem effe, Fontenellus non dubitauit in diff. de ecloga. — Longe etiam poft vixit Mofchus fub Pto- lemaeo Philometore, vt ex Suidae “2 teflimonio conflat, qui eum docet fuiffe difcipulum Ariflarchi, grammatici, grammaticum et ipfum. — Idyllia eius Theocriteis iam pridem in- termixta fucrant ab eo, qui Pucolicorum poetarum corpus temporibus Artemidori, Gram- liiii 5 kk) Supra f. 1. nota b. IJ) Suidae verba funt: Μόσχος Συρακάσιος, Τίραμι- μικτικὸς, Αρισίρχα γνώριμος, Οὗτός isu ὁ δεύτερος ποιητὴς μετὰ Θεόκριτον τὲν τῶν βακολικῶν δρο μώτων ποιητήν. Ἔγραψε καὶ αὐτὸς βεκολικά, Fabric. conf. Οὐαὶ Y&oria de' poeti greci, pag. 351 fq. in pri- mis Mongitor. in bibl. Sic, II. pag. 82 fqq. qui multorum diuería iudicia recenfet. Saxius in Onomaft. I. pag. 132. et. /amberg. in τανε] Nachr. l. c. adíerunt Mofchum cum Bione eidem aetati. Darne/. in vita "Theocriti p. 45 fqq. fcri- bit, Mofchum claruiffe fub Ptolemaeo Phyfcone inter Olymp. CLVIII et CLXV. adcoque fere cen- matici, tum annos poft 'Theocritum, vbi quoque multus eft de fupplemento, quod Mufuro tribuitur; at Barnef putat, a Mufuro in antiquo cod. reper- tum effe. adde Wartoni notas. Contra /Manfo pag. 34 fqq. Prolegom. Suidae teftimonium in- fringit, verba ᾿Αριςάρχα γνώριμος alienum. fipple- mentum iudicat, ct quatenus Mofchus dici potue- rit grammaticus, ingeniofe docet, atque Mo- fchum fuiffe aequalem Bionis euincit. Idem de alis poetis, a Mofcho in epitaphio Bionis «ff. 94 — 97. laudatis, ZJ/cirpiade, f. Sicelide, ἢ. e. Siceli filio, ycida et Phileta, differit: de quibus quoque vid. ZarneJ. in vita Theocriti, p. 46 fqq. Harl. qo6 [μῤ.111.:. ΧΡῚ, ΜΟΒΘΟῊΡΒ SYRACVSANVS | VeL. p ae matici, collegerat, fed feparata fludio virorum dcctorum, H. Stephani maxime Fuluiique Vrüni, licet non plane certum fit adhuc, illane omnia, quae fub "Theocriti nomine hodie leguntur, (νι Idyllium XX. et XXVHI.) illius, an rotius Mofchi fint, et viciflim nihil ne ex his, quae Mofcho adfcripferunt viri docti, ad "Theocritum auctorem fit referendum, [fed iure diffentit a Fabricio J/arton in praef. tom. I. pag. XLI.] | Quae vero JMofihi nomine hodie leguntur, haec funt Venerem et amores fpirantia: [quae vero non eodem ordine in omnibus proftant editionibus] 1) Ἔρως doezirus, “4πιον funiti;sr. Vertit carmine praeter Gambzram , Vulcanium, Metkerkum , Whitfordum, Politianus tom. IT. Opp. pag. 341. Exflat quoque in Anthol. epigr. lib. 1. cap. 27. [ac iu cod. Medic. Antholog. vid. Bandin. VI. p.rri.] — Vide et Stobaei florileg. ferm. LXli. pag. 255. 257. cum metaphrafi Grotii. — [In Stobaei floril. Gesneri p. 391., 392. In italicam linguam Íacpe translatum eft hoc idyllion. vid, Paitonum 1. m. H. pag. 250 Íqq.] | 2) Εὐρώπη. ad quod idyllion referendus Cafaubonus cap. 22. lect. Theocriti. In duo- bus codicibus MSS. diferte tribui Mofcho, teftatur l'uloius Vrfinus pag. 352. licet inter 'T'heo- critea olim editum , et inter Mofchi idyllia praetermiffum fit a gallico metaphrafte Longa. petraeo. Fabric, Exflat quoque in cod. Auguflano, in quo infcribitur Μόσχε Σικελιώτῷ Ev- Qo. in codice Veneto D. Marci cod. DXXII. in catal. pag. 282. cum "Theocriti Syringe, additis fcholiis, et cum aliis: in cod. Mediceo, fecundum Bandini catal. tom. II. pag. 142. Mofchi Europa, amor fugitiuns et Megara vxor Herculis. — ibid, pag. 692. eft 7Mofchi amor fugitiuus. ibid. tom. IIT. pag. 425. nr. II. amor fugifiuus. "Tum Europa Mofcho tributa in alio codice, de quo Crufiur in Turco-Graecia pag.394. In Varifinis codd. non fuit reper- tum, tefle Valckenario. In cod. LXVI. bibl. Vindobonenf. nr. 8— 10. continentur 7Mofihi idyllium, Epitaphium Bionis, fed inferiptum: Μόσχε 1j Θεοκρίτε. Σικελιώτε, ἐπιτάφιος B/oves , βεκόλε ἐρωτικξ» tum Europa, cuius initium: T8 αὐτῇ Μόσχϑ Σικελιώτε Εὐρώπη Lawnbec, quidem in commenta, tom, VII. pag. 233. exiftimat, perperam adtribui /Zofrho, et "Theocritum fuiffe auctorem; fed errat, et Kollarius in nota monet, in cod. meliori iure id idyll. vindicari Moícho. "Tum fequitur Mo/fzhi amor fugitiuur, et Megara, vxor Herculi. In Nefftlii Catal. bibl. Vindob. part. IV. pag. 149. idem codex citatur, at numeratur CCCXI. ac Neffel. Lambecii iudicium perperam fequitur de cod. Guelferbyt. et imitationibus huius idyl- lii. vid..quae notaui in Introduét. in hift. L. Gr. I. pag. 560 fq. Zar. — 3) Ἐπιτάφιος Βίωνος (βεκόλε ἐρωτικϑ) carmen in funere Bionis, de quo iam dixi, poetae bucolici. abrir. In cod. Coislin. tefle Montfauc. pag. 226. tribuitur Zeorrifo. In eadem bibl. Coisl. pag. 455. codex continet exercitationes grammaticas in quaedam carmina, ex variis auctoribus excerpta et alia profa defcripta. — Citantur Pofidippus, Crates, Metrodo- rus, JMofthur. — T'heocrito tribuitur illud idyllium ab Euderia p. 408. et duo verfus (6. 7.) ex eo adferuntur. conf. quae notaui ad hoc idyll. pag. 225 fqq: — Mo/zhi epitaphium Bionis cum dodiiffimis quibusdam adnotationibus adiecit //alcten. calci libri. Virgilii collatione feri- ptorum graecor. illuflrati, pag. 76 fqq. pag. 81 fq. miratur, qui tandem criticis potuerit in. mentem venire, fex iflos verfus, qui nonagefimum tertium proxime fequuntur, efle /arci Mufuri, ad codicis Aldini lacunam fupplendam ab homine poetico Ícienter edolatos: Μεσόρῳ quidem nomen in editione fua verfui 94. Fuluius Vrfinus adiecit: at Valcken. cum Iof. Scali. gero, | Vol. TI. p. 484} 445 ALI? MOSCHI . LibIILe XVI. — 891 gero, emendatt. in Mofchum pag. 231. putat, eos a Mufuro in cod. vetufio repertos, et εἴς veros Mofchi filios. — Adde eiusdem notam in edit. Theocriti, Bionis et Mofchi, ad verf. 94. pag.361 Barnfum amplis verbis illos vindicare Mofcho, iam in nota antecedenti obferuaui, adde, quae notavi ad illos verfus pag. 217 fq. et pag. 244. Har. 4) Μεγάρα. Megara, vxor Herculis, [IP] Faérie. Mofcho vindicatum hoc idyllium - in codicibus Vindobon. aliisque, «uos Mich. Sophianus, Stephan, et Vrfinus viderunt. Har]. 5) Fragmentum, quod incipit: Ta» ὥλα τῶν γλαυκοὶν etc. ex Stobaei fermone LVIT. pag- 229. edit. Grotii, [edit. Gesneri pag. 377. in edit. Stobaei Veneta et MS. Leid. adfcriptum, ἐκ τῶν Μόσχϑ βεκολικῶν, notante Valcken.] 6) Aliud: "Hea Ila Αχῶς τῆς γείτονος etc. ex Stobaei fermone LXI. p. 247. Fabric In edit. prima Trincauelli et cod. Leidenfi adfcripta leguntur: ἐκ τῶν Μόσχϑ v8 Σικελδ βεκολικῶν, tefle Valckenario. Harl. 1) Aliud: ᾿Αλφερὸς uerz Πίσσαν etc. ex Stobaei ferinone LXII. pag. 265. edit. Grotii, [edit. Gesneri pag. 4oo.] 8) Epigramma Hexaflichon εἰς ἔρωτα ἀροτριῶντα. in Anrorem arantem , ex Antholo- giae lib. IV. cap. 12. pag. 409. "") Fabriz, — /'al-ken. adiecit ex Anthologia I. cap. LXXX- 3. tres verfus quos Molchi, et certe bucolicos, nec adeo fimiles alios in Anthologia graeca reperiri iudicat: Αἴϑὲ πατήρ μ ἐδίδαξε εἴς, — "Theocriteum idyllium, Ὀαριςὺς., inter Mofchi carmina recepit et explicuit Heskin. — Ad Mofchum quoque refert 7Mongitor 1. c. M. pag.83. Theocriteum idyllium, Helenae, epithalamium. | ldem de reliquis Mofchi idylliis, eorumque auctore, vérfionibus etc. differit, pluresque laudat viros doctos, — Idem JMofcho noflro cum Vigintimillio, (fufpicante, operis, in quo de aliis nationum vocabulis pertra- clatum fuerit, partem fuiffe,) tribuit opus , ab Zífenaco II. cap. 10. pag. 485. citatum: Ex- po/itio rhodiorum vocabulorum, et aliud opus, de JMachinis, cuius librum quintum citat Athe tatur XIV. cap. 8. pag. 634. . Progr. infcriptum: vberior explicatio e£ comparatio Idyll. 11. Mofthi, adieceram An- thologiae meae gr. poet, edit. Noriberg. 1775. pag. 259 fqq. Bionis et Mofchi loca quaedam tentarunt aut explicuerunt T'oup. in emendatt. in Suidam et Hefychium, tom. II. ΤΠ et IV. F. latobr in Specimine emendationum in auctores veteres etc. (Gothae 1786.) cap. ΧΙ. pag. 43 — 57. Doruilliur in animaduerfion. ad Charitona et Pier/on in Verifimilibus, aliquoties. Harl. Editiones et interpretes Mofchi vide, fi lubet, paullo snte in Bione. X. (XIII.) Fuerunt et alii Mofchi. 1) Antiquiffimus Sidonius, phyfiologus et hiflori- cus, (licet hos diflinguat docti. Seldenus;) de quo dixi lib. I, cap. 28. δ. 4. et ad Sextum Empiricum pag. 621. not. L. 3) Mo/fthur, Epicuro antiquior, cui et Cleandro amicis fuis gaflrologiam dicauit Archeftratus opfodaedalus, tefte Athenaeo VII. pag. 278. 3) Mo/thur, cuius sm) Refpici hoc & Ti^u/lo, putabat Brouckhuf. Eleganti metaphrafi donauit Politianus, quam IIL 3. 4. verbaque aratoris ruflica di/cit amor. Brouckhufius ibidem exhibet. " - o8 Lib. HIT. e. XV T. SIMMIAE. POEMATIA Vol. Π. p.445 P 446 cuius μηχανικοὶ, atque 4) alius, ni, fallor, grammaticus, cuius ἐξήγησιν Ῥοδιακῶν λέξεων citat Athenaeus, [quos a Mofcho bucolico haud diuerfos putaffe Mongitorem, Íüpra iam ad- notauimus. adde “πη in narratione de Bione et Mofcho, eius editioni praefixa.] 5) Mo- δας, cithacoedus , de quo Suidas. 6) JMochur fiue Mofthur, medicus, cuius mentio apud Galenum I. de compofit. medicament. 7) Johannes Mofchus, qui vixit circa annum Chrifli 630. fcripfitque Vitas Patrum, fue Pratum fpirituale graece libris X. et cap. 186. meminit Mofthi, "Tyrii mercatoris. 8) Demetrius Mofzhur, diu poft clarus, cuius de Hzlena et. “4165 xandro carmen graece editum eft Parifiis cu n latina Pontici J'irunii verfione et infigni prae- fatione, 4. vid. Diarium Venetum, Giornale d'Italia tom. 24. pag. 277. Demetrii. Το οὶ argumentum in Orpheum de lapidibus faepius excufum «ἢ. — Eius epi/folae ad l'onticum Viru- nium memorantur in diario Veneto, tom. 24. pag. 283. 9) Sub AMofthi, Lacedaemonii, di- fciplina, viri in omni virtutum et doctrinarum genere totius Graeciae confenfu excellentifli- mi, quinquennium fe moratum in Graecia, teflatur JV. Zintouius ZIntimachur praefat. ad Georgii Gemifli orationes, a fe verfac, Praetereo recentem faeculi XVII. fcriptorem Franciftum Mofchum, | Niuellenfem, de quo Valerius Andreas in bibliotheca Belgica et in Athenis Belgicis Eranciícus Sweertius. XI. (XIV.) SIMMIAS a Parthenio cap. 33. Eroticon, Hephaeflione, Athenaeo, aliisque Rhodius recte adpellatur. Suidas; [et, quae eum defcripfit, Eudoria pag. 386.] Σιμμίας Ῥόδιος Γραμμωτικός" ἔγρωψε γλώσσας βιβλία γ΄. ποιήματα διάφορα βιβλία δ΄. Quae fequuntur apud Suidam, ad Simonidem Amorginum, vetuflillimum iambographum, non ad Simmiam fpectant, vt notarunt l'onfius pag. 23. de fcriptoribus hift. philof. et Voffius * de poetis graecis p. 59. Itaque emendandum, quod idem lonfius p. 15. ex loco mutilo vel confufo Suidae Simmiam patria Samium fuiffe coütendit: de Simonide enim accipienda funt verba: ἦν δὲ ἐξ ὠρχῆς Σάμιος. ἐν δὲ τῷ ὠποικισμῷ TÉ Apopy8 "") [0] ἐτάλη καὶ αὐτὸς ἡγεμὼν ἀπὸ Σαμίων, ἔκτισε δὲ ᾿Αμοργὸν εἰς y πόλεις Moveay , Αἰγιαλὸν. ᾿Αρκεσίμην.. γέ: γγονε δὲ eros vs “) ἔτη τῶν Τρωϊκῶν. Ἔγραψε xat τινὰς πρῶτος ἰάμβες καὶ ἄλλα διά- Φορος ᾿Αρχοωιολογίαν τε τῶν Σαμίων. De aetate Sinmiae ^?) nihil magis conflat, quam antiquiorem ipfum fuiffe non modo Meleagro Gadareno, qui inter eos, e quibus coronam epigrammatum graecorum circa Olymp. CLXX. collegit, Simmiae meminit, Σμυρναίς Ts κλαδες Νικαινέτα ἠδὲ Φαέννα τέρμινθον, βρωτὴν δ᾽ ἀχράθα Σιμμιέω. Íed et iuniorem Simmia fuiffe Philieum, Corcyraeum, Theocriti aequalem, tragicumque ex iis, qui Ptolemaei Philadelphi aetate circa Olymp. CXX. fub Pleiadis nomine clarebant, teflatur sn) De Simonide hoc Amorgino et aliis huius adeoque biennio ante primam Olympiadem. At nominis dixi lib. II. cap. 15. vt de Amorgo, Samio- rum colonia, praeter Holftenium ad Steph. coníu- les Laur. Degeri fpicilegium antiquitatis pag. 1o. in et Harduinum in numis ciuitatum illuftratis pag.39. At de Simmia, "T'hebano et Syracufano, lib. II. cap. 25. $. 42. 900) Hoc eft annis poft "Troiam captam 406. Ioníius pag. 23. habet 506. quafi legeretur apud Suidam £s, vt incidat aetas in Olymp. XXVI. - Ep) Aetas eius adligatur a S'axío Onom. 1, pag. οι. circ. Olymp. CXVIII. τ. ante. Chr. nat. 396. V. C. 446. ab Hambergero A. M. 3587. ante Chr. nat. 297. alii, intra Olymp. CXX — CXXIV. Harl. * / d " ν Ν Vol. Il. p. 446 SIMMIAE POEMATIA Lib.IILt. XVI. - gog teflatur Hepharflio in Enchiridio pag. 3t. vbi de choriambico hexametro gens quum dixif- fet, Philicum eius fibi inuentionem, tamquam auctori, tribuere, ψεύδεται δὲ, inquit, πρὸ yee αὐτῷ Σιμμίας ὁ Ῥόδιος ἐχρήσωτο ἐν πελέκει. — Ex cius poematis, quorum nonnulla citet Hephaeflio p. 26. 35. 43. et fthenaeur Xl. pag. 491. a quo laudatur Simmiae (Γοργὼ,) 4) pauci ad nos peruenerunt griphi, fiue difficiles ]ufus: 1) Qu» Ouur: fiue carmen, oui figura, memoratum eidem Hepfhae/fioni pag. ὅς. Ταύ- τής δὲ τῆς ἰδέας ἐπὶ τὸ ὡὸν τὰ Σεμμίε καὶ ἄλλω παίῤγνιω. — Confer pag. 168. In fcholiis graecis, quae-msta feruantur in codice Palatino, notatur, verfum primum iungendum effe vltimo, fecundum penultimo, et fic deinceps ὠπὸ T2 πρώτα ἥξει:ς ἐπὶ τὸ τελευταῖον. καὶ πάλιν ἐπανιὼν ὠἀνωλόγως. Quoi δὲ ὁ vEs* Ἴϑτο TO wo ὁ ποιητής Φήσι ἐξ ἀηδόνος γενέσθαι καὶ τῆς ἑωυτῷ ᾧροντίδος etc. Fubrir. Atqui hic codex Palatinus in Vaticana bibliotheca fu- pereffe videtur. Brunckius enim , qui in Analeclis poet. graecorum tora. I. pag. 204 fqq. re- pofüerat Simmiae, Rhodii, epigrammata, tum πτέρυγας et «ov atque πέλεκυν, pag. autem 412. Dofíadae aras, in lectionibus et emendationibus, tom. III. pag. 38 fqq. varia adnotat. Ad epigramma II. obferuat, cod. Vatic. habere nomen auctoris X;gu/a , non addito geniili: eífe autem Simmiae, Thebani, Socratis auditoris, non Rhodii, cui fe male adícripfiffe confi- tetur. De quarto epigrammate vide Dorvill in mifcellan. obferuatt. vol. IX. pag. 114. et ad Chariton. pag. 522. a Brunckio iam laudatum. — 'T'um pag. 40 fqq. vetera fcholia , eaque ve- tuíla, quae codex habet Vaticanus, quibusque Salmafius in explicandis hisce ludicris vfus erat, e tenebris eruta ita reddidit Brunckius, vt codicis lectiones vbique repraefentaret aut in textu, aut in notis fubiectis, — Oui titulus hic eft Βησαντίνε ócd/e ὧὸν ἀηδόνος. addito fcho- lio Βησ. ἢ Δοσιάδα. ἢ Σιμμίβ. ἀμφότεροι Ῥόδιοι; Sequuntur 1) ἐξήγησις τὰ πελέκεος" εἰς τὸν βῶμον Δ. σχόλιον᾽ 2) ἄλλο σχόλιον" 3) ἄλλως" 4) Ea, quae ex Ícholiis ad a/ar pro- tulit Salmafius. arl. 2) Πτέρυγες. Zac fiue carmen, binas alas referens. — Hafce alas et bipennem Simmiae citat Hephaeflic pag. 31. In alis amor loquitur, αὐτὸς ὁ ἔρως ὑπὲρ ἑαυτῷ λέγει. Schol. mstum in cod. Palatino. Illuflrauit praeter Salmafium | Fortunius Liretur Encyclopaedia, quam vocat, ad alas diuini amoris, a Simmia compactas. Patau. 1640. 4. Fabri. Germanice vertit vna cum Jo- αὶ amore fugitiuo, et pulcre explicuit cl. Car. Gottlob Sounteg in libello: Zur Unterhal. tung für Freunde der alten Literatur. fafc. I. Rigae 1790. 8. pag. 28— 43. Harl. 3) Πέλεκυς. bipenmir, biracuta, Brito 11. 305. [formam vide apud Erhardum ad Pe. tron. Satyr. cap. 132. pag. 627. edit. 1. Burmann.] fiue carmen figurae fecuris xyuQrr2pg , (cui Aegyptum adfimilari fcribit Scylax, et qualem paffim memorant veteres, vt fpolloniur IY. Argonaut. 44) Alia Simmiae poemata duo laudauit Ste- tit, pofteriores quinque emendatos effe ἃ Salmafío phan. in'Ajwx^oj* Σιμμίας ἐν μησίν. Idem in Ἥκι- in. Exercc. Plinianis p. 707. qui vero, ait, male πύνεε " Σιμμίας ἐν ᾿Απόλλωνι. adde Tzetzae Chiliad. fcriptum poematis, vnde excerpti funt, titulum VIL hift. 144. Fabric. "Fzetzes feruauit ex car- pro auctoris nomine accepit, vndc cos, tamquam mine, ᾿Απόλλων infcripto, fragmentum XIII. ver- —4po/lonii, laudat, quum (int Simmiae in Apolline. fuum, quod reddidit Brunck. in Anale&is vol. IL. adde eumdem ibid. tom, III. le&ionum pag. 39. p.525. ct in le&ion, tom, III. p. 235. animaduer- Zar/. ; Vol. 111. j Kkkkk Sri Οὃὀπ748.111]. τ ΧΡ. | DOSIADAE POEMATIA Vol.T. p.446 447. Argonaut. vf. 68) — In hoc poematio ὠντιθετικῷ poft primum verfum legendus eft vltimus, poft fecundum penultimus atque ita deinceps 77). - Similiter etiam in Ouo. . Sed in alis ali- ter fe rem habere, contendit Salmafius, contra auctoritatem Hephaeflionis, vt exiftimo, et vt ipfe Salma(ius fatetur, vtriusque fcholiaflae graeci, tum illius, cuius fcholion breue edi- tum e(l, tum inediti Zo/obo/i, rhetoris. Manubrium, fecuri aptatum a fciolo, non eífe Sim- miae, praeter Salmafium notat If. Voffius ad Scylacem pag. 105 fq. Erudita in hos [IP] gri- phos Claudii Sa/mafái commentaria prodierunt Parif. 1616. 4. atque iterum in Mufco philolo- gico hiftorico fecundo Thom. Crenii, Lugd. Bat. 1700. 8, Ante Salmafium hos Simmiae dif- ficiles lufus illuftrauerat Claudius ZJuberius, '"Triumuirianus, cuius verfio et commentarius legitur in editionibus "Theocriti Crifpinianis, [et in. Georgicis, bucolicis ac gnomicis vetue fülfimorum auctorum.] Veríio etiam in vtraque Heinfiana. Vti verfio ἤρα, Efi, € foc. Jefu, apud /ofeph. Blancamm in locis mathematicis Ariflotelis ad quaeft. mechan. XIX. — Vi- dendus etiam Forfunius Licetur in Encyclopaedia ad Epei fecnrim, quam ille a Simmia com- ofitam non dubitat, Bononiae 1637. 4. Ouum adgreffus quoque emendare Jofephus Scali- ger , fed infeliciter, quia ordo legendi viro docto non fuboluit. In bipenni Salma(ius fup- pofitum non dubitat verfum, quem editiones manubrii loco exhibent: τὸν Βίων κλυτοῖς ἦσεα Θεοῖς ὃς εὗρε 'Ροδοῖ γεγωὼς πολύτροποι μξνος μέτρο μολπᾶς. Simmiam enim de induflria “πελεκκὸν hue ςελεὸν omififfe, quoniam, quae diis dicabantur arma et inflrumenta, moris erat prius mutilare, ne in vfus hominum cedere poffent. — Vide Hefych. in Κωτανγίσας. XII. (XV.) DOSIADAS:;2 quando vixerit, non conílat: neque admodum refert multa ποίαῇς de viro, qui nihil aliud pofferis reliquit, quam vnum vel alterum γρῖζρον fiue poemation, mifera, (vt vere Lucianus '2,) hoc eft obícuriffima compofitum dictione, veluti lectoribus, quoscumque nacturum fe aufus eft fperare, crucem fixurus. — Patria fuiffe Rho- dium, colligunt viri dodli ex his verbis fcholii graeci ad ouum Simmiae: Βησαντίνα "2 "Pooig «cv ἢ Δωσιάδω ἢ Σιμμίδ.. ἀμφότεροι yo Ῥόδιοι. Supereft huius Dofiadae Boos, Luciano memoratus, fiue pocmation arae figuram, non cubicam, fed quales vetufliores aras , Ioni- cas praefertim, teftatur fuiffe Nicomachus Gerafeuur "') ανισόπλευρον referens, verfibus XXVII. quorum poflremus efl: Awe;xdm Βωμὸς, ev Μϑσαις ἔτασεν ἐν yg. Incipit a verfu ὁλὸς ἃ μὲ λιβρὸς. ἱρῶν. Hanc aram e codice Palatino Anthologiae defcripferat Claudius δου μα et cum Jof. Scaligero communicauerat, qui ei interpretationem. foa et cafligationes in epi- flola transmifit, quae legitur inter epiflolas Scaligeri CCXLVIII. in eias Opufculis pofthu- mis, sv) Holobolus, rhetor, fchol. msstis, ὁ πέλεκυς e - , ^ € KywyiyugxsTA| ἅτως' τὸ πρῶτον CUYKfITIYOM τῷ USMTU εἰς. tj) Huius, ηἱ fallor, Bifantini epigramma le- gitur lib. I. Anthologiae cap. 42. pag. 9t. — Oc- currit et eius nomen in marginalibus Stobaei feri. CXV, vv) Nicomachus Gerafenus lib. IL Arithmeti- eae. pag. 55 fq. Boetius 11. 25. Arithmet. Theo ss) Dofiadae nomen pro, Dofihei, redden- dum elegintiffimo Mureto tom. 11. orat. &. p. 286. t£) Lucianus Lexiphene tom. I. pag. 830. Τὰ Y € ' A ; : δὲ ad ds πεζὰ κέτροις παναβάλλαν, καϑάπερ ὁ Δωσιο- N . » 2} Ἢ ς x m , *, E dz βωκιὸς ἀν um, χαὶ x τῷ Muxo(fpovos Αλιξάνδια, καὶ ἀ τις ἔτι τέτων τὴν (uevyv κακοὶ 'uevt*sezor, ad. Sal- 7 τ ^ i tog maf, de Heücniftica pag. 124 c£ 134. Smyrnaeus pag. 66. oi δὲ «eus ἀνίσες vds πλεὺρ ds οἰνισοίκις ἄνισοι oet xut, βωμίσκοι XRARVTOJ, Pappum lib. VIT. propofit. 135. Ararum apud “7 ct MXXIV. Conter Iconcs eiusmodi rüterinn infcription. pag. MXVII DOSIADAE ARA Lib, 1II. c. XV I. grt Vol. TL. p. 447 P 413. 449 mis '""), Parif. 1610. 4. p. 469. Deinde Salmafius ipfe cum verfione [IP] fua et erudito com- mentario aram iftam edidit, aliisque huius generis poematiis adiunxit. Parif. 1619. 4. *) — Hic faepe difcedit a Scaligeri fententia, et fubinde prouocat ad fcholia graeca fiue gloffas veteres, uas ex MS. codice optandum erat integras fimul edidiffe. Salmafii commentarius recufus eft in Mufeo philologico et hiftorico fecundo 'Tho. Crenii. —Forfunius vero Licefur in Ency. clopaedia ad Aram Myfticam Nonarii Terrigenae Anonymi Vetufliffimi. Patau. 1630. (1640. in Humimelii fupplem. bibl. libror, rar. vol. HI. pag. 146.] 4. 5") pofiquam in medium ad. tuliffet et oppugnaffet expofitiones, quas dixi Scaligeri et Salmafii, retuliffetque Bartolo. snae Soveri, Felicis ΟΠ, et Bartholomaei F'ecchii interpretationes, ipfe negat, hanc aram «ele Dofiadae, quod Lucianus tantum βωμὸν, non βωμὲς ab eo fcriptos, memorat, difficilem. que effe te(iatur: cum altera ara, (de qua mox;) fit difficilior, adeoque Dofiada dignior, et in codice Palatino habuerit fübfcriptum verfum, Aaecixóx βωμὸς ὃν Μέσαις ἔξασεν ἐν -y&. Sed hunc verfum Salmafius haud dubie auctoritate Zoloboli, rhetoris, (qui fcholiis graecis vtramque aram illuflrauit,) vindicat priori arae, cui etiam longe melius, quam po- fleriori conuenit. Deinde Luciani locus non magis huic, quam alteri obflat arae, quum vtraque griphum contineat, fatis difficilem. Neque illas facile eoniecturas fuas lectori pro- babit Licetus, qua: vel Gaditanum aliquem vel Pythagoricum facit auctorem, Simmiamue. Nec denique interpretationem , praecipue qua verfum 15. Eivas μ᾽ ἔτευξε γήνενής expo- nit non de nonem Mufis, fed de neício quo Nonario, terrigena poeta, poematii auctore . pag. 139 fq. "XIII. (XVL) Praeter hanc altera quoque Za exflat et in Theocriti editionibus legitur, quae incipit εἰμάώρσενός με ήτας, verfibus XVIII. Hanc in Romana Theocriti editione ann. 1516. 8. primus edidit Zach. Callierz:r admodum corruptam, fine titulo. In editione 'Theo- criti, Veneta aün. 1543. ex officina Farrea, /Meur/fu; Ml. 17. Attic. lection. legit haec verba fub initium graeci ad illud poemation fcholiaflae, qui in aliis poetae editionibus defideratur: Ὁ διὰ τῶν μέτρων ἑτοσὶ βωμὸς ᾿Ωδιάδε τινὸς εὕρημα. — Vnde ipfe Δωσιαΐδα nomen recle re- flituit, fed minus firmiter inde collegit, huius quoque Arae Dofiadem effe auctorem: quum graeca verba ita exponi poffint, vt Dofiades pro inuentore huius fcribendi generis, non pro auclore ipfius arae habeatur. Facile tamen ob vocabulum ἑτοσὶ credo, Dofiadam fcriptori fcholií pro auctore habitum, de cetero aeque ac nobis obfcurum [δ] fuiffe, quoniam ait Δωσια- ds τινός. Scholia Holoboli, rhetoris, in hanc aram fecundam etiam in cod. Mediolanenfi ex(lant, quorum initium: ὡς ὠπὸ 78 Βωμξ ὁ λόγος. ὅτι ἐγώ εἰμ; ὁ βωμὸς, ὃν ÉrevEey καὶ κατε- Kk kkk 2a σκεύαωσεν tpi) Haec editio recufa Francof, 1664. 8, ita- que fallitur T/o. Crenius in Mufeo philologico et hiftorico tom. II. pag. 184. xx) Verf feptimum corrigit La Crozius in epiftola ad Io. Chriftoph. Wol&ium, in Fabricii B. Gr. lib. V. cap. 6. vol. VI. pag. 794 (4 et monct, ἀκροτιχὶν effe in eo carmine, et litteras, quae ver- fuum initium conítituunt, fi ordines legantur, hanc fententiam cfficere: Ὀλύμπιε πολλοῖς ἔτεσι ϑυσεέας, Olympie mullis annis facrifices. « Hinc coniicit, hanc aram dono miífam fuiffe Olympio cuidam, poctae ignoto, fiue die illius natali, fiue Satur- nalibus. Eadem epiítola Crozii reperitur in the- fauro-epi(lolico Lacroziano, tom. 111. pag. 256 fq. Hat. yy) Fortunii Liceti Encyclopaedia ad aram Lemniam Dofiadae, poetae vetuftiflimi etc. Parif. 1635. 8. conf. Jorda; hift. de la vie de M. de la Croze, part.L pag.156. adde //a/ckem. Diatrib, ad Euripidis Hippolyt, cap. ΧΙ, p. 126 fqq. arl, ALII. DOSIADAE Lib, IH. c. XV T. Vol. If. p. 440 $12 σχεύασεν Ἰάσων ὁ Μέροψ . ἤτοι ὁ Θεσσαλός. — Latina huius arae interpretatio, quae in Cris- pinianis et Heinfianis "'heocriti editionibus legitur, eft Joh. Zurati, emendationes Guil. Can- teri, et(i neutra probantur Salmafio. In omnia quoque alia abit Hugo Gorivs, qui aram illam interpretatus eft pag. 67. ad Aratum. Viginti fere annis poft prodiit Claudii Salma/i$ expofitio et commentarius Parifiis ann, 1619. 4. editus, et in fecundo Mufeo To. Craii re- cufus. Neque haec fatisfecit Jf. /7ofjio ad Melae II. 7. pag. 214. [pag. 771 fqq. edit. Il. Abrah. Gronouii,] vbi aliam meliorem adtulit interpretationem, et ia Salmafii expofitione tum ad hanc aram, tum ad reliqua cum hac edita poematia, negat e//z quicquam , quod alicuius fit momenti, quod uon haufcrit ex fcholiis Holoboli, rhetorir, quem totum, wt ait, defcripfit, mulla tamen vilibi fa&la eius mentione. — Geminum ifforum fcholiorum na&iur fum exemplar, alterum Sylburgii , alterum Commelini manu defcriptum. — Sed et. tertium communicauit Lucas Langermanuurs, iuuenis inprimis eruditus et de nobir optime meritus, depromtum ex eodem | illo codite, quo vfus eff Salmafius, quo et Zdnthologia graecorum epigrammatum continebas tur. Verum nihil hic ipfi profuit Holobolur, quoniam eum non intellexit. | Sane verum eft, Holoboli nominetenus Salmafium haud meminiffe. ^ At paffim laudat graeca fcholia, ex iisque profecifle fe fatetur, quin ipfa illorum verba non raro adfcribit ^^). — Exflat et Fortu- nii Liceti Encyclopaedia, vt vocat, fiue commentarius in praefentem aram, quam Dofiadae fine controuerfia tribuendam putat, licet Salmafius nec Dofiadae eíle putet, nec "Theocriti, necSimmiae. Prodiit Liceti libellus. Parif. 1637. 4. quemadmodum commentarium in Aram Pythiam latini poetae Publilii Optatiani Porphyrii publicauit Patauii 1635. 4. in quo varia exempla recentia eiusmodi altarium poeticorum fua et aliena congelfit pag. 4t fq. pag. 61 fq. vtramque item Dofiadae aram cum explicatione latina exhibuit. Fabrir. — Guil. Canter. in not. ad Lycophr. pag. 169. aram "Theocriti foetum fuifle exiftimat. — Ita alii, vt Francifz. Patritius in poetica dec. hift. lib. I. pag. 119. Aram, Bipennem, Ouum, Alas, "Theocrito adfícribunt; alii dubii funt; alii Simmiae, Rhodio, vindicant. vid. JJongitor. Bibl. Sicul. II. in 'Theocrito, pag. 248. Har. XIV. (XVII.) Fuit ct Dofiadas quidam e quo de Lesbiorum facrificiis nonnihil adfert Clemens Alex. pag. 20. protreptici, et ex eo Eufebius IV. 16. praeparat. tum Dofiades (Aecic- δας) cuius quartum Kesr;xày laudat Athenaeus IV. pag. 143. et VI. pag. 264. Idem opus re- fpiciunt, Dofiadem laudantes, vbi de Creta agunt, Plinius IV. 12. Hifl. et Solinus cap. rt. tum Diodorus biblioth. Coislin. pag. 2st. Maximus Holobolus, Protofyncellus, cuius in S. Mariam Aegyptiacam, zz) Manuel Hobobolus, rhetor rhetorum, vixit tempore Michaelis Palaeologi, qui rebus praefuit eb ann. Chr, 1259. et Andronici filii, ad quos ver- fus politicos fcripfit, qui exftant in cod, Colberti- no DCXLIV. Ad hunc Holobolum Simonis, Con- ftantinopolitani, epiftola. vid. Zac. Echardum tom. I. pag. 559. de fcriptoribus ordin. Praedicatorum, Adde Pachymerem VIL. 8. et Cangium in Ῥήτωρ, "Allatii confenfum pag. 774. 775. et de Georgiis pag. 355. vbi notat, eum Conftantinopoli etiam mathemata publice docuiffe, Z/4etii epiftolam ad Menagium- in. 7Zi//adeti collectione. toin. M pag. 179 Ííq. Alius 70, Cüvyfozepualus Holobolus in id. pag. 245. Fabric. — J'alcken. in diatriba ad Euripidis Hippolytum cap. XII. pag. 128 — 156. ex Voffiano codice bibliothecae Leidenfis primus de- dit et doctis illuftrauit obferuationibus. Zoloboli fcholia in aram Dofiadae. Animaduertit praeterea vtrique poemati praefigi in codd. MSStis Dofiadae nomen, et fufpicatur, ex antiqua. membrana ve- teri quaedam ícholia defcripfiffe /Manuclem Holo- bolum. Denique cenfet, aram Dofiadae fecun- dam legi emendatius, quam alibi fcriptam, in /f. oii Obff. ad Melae Il. cap. 7. Harl. ψοὶ. Π. p. 419 το INSCRIPTIO HERODIS ET REGILLAE - Li..III.c. XI. 813 Diodorus Siculus lib. V. profzffus fe in rebus Cretenfium iam Epimenidi, iam Dofiadae, iam Soficrati ac Laoflhenidae accedere. — Forte non errauerim, fi hunc exiftimem effe illum ipfum Dofiadem Cretenfem , quem Fpimenidis ex quorumdam fententia parentem memorat Laer- tiu. Eumdem tamen, vel Simmia antiquiorem auctorem: arae alterius vel vtriusque fuiffe, non temere adfirmauerim. [Y] P XV. (XVIIL) Paucis quoque hoc loco memoranda eft duplex infcriptio vetus graeca, ab eodem Salmafio cum Dofiadae et aliorum zrezyviois illuflrata, verfione et doctiffimo com- mentario, quem Crenius in Mufeo fecuhdo, vt iam dixi, prelis iterum fubiecit. — Prima illa- rum verfibus XXXIX. hexametris conflans continet confecrationem templi in agro Herodis, (non regis, vt vifum Cafaubono, Baremioque et Io. Fabricio tom. V. bibl. pag. 223. fed At- tici, rhetoris, quod iam 7zl/zro fuboluerat in epift. 24 et 35. ad Hoefchelium,) Triopio fa- ctam. Columellas binas, eodem in loco pofitas, publicarunt in praeclaro Infcriptionum opere pag. XXVII, Janur Gruterus et Bernhard. de Montfaucon in Paiaeographia graeca pag. 135. et 141. Verum iflam, quam dixi, infcriptionem , Roma per Chrifloph. Puteanum Lutetiam ad Iac. Giífotum transmiffam, vulgauit primus Ifaacus Cafaubonus emendauitque et verfione ac notis illuflratam dedit ad calcem commentarii de fatyrica poefi Parif. 1609. 8. "Tho. Cre- nius iterum cum Cafauboni commentario de fatyrica poefi curauit recudi in Mufto philolo- gico et hiftrorico primo, Lugd. Bat. 1699. 8. Poft Cafaubonum typis impreffam Moelleris, fratribus, dedicauit Mart. Baremius, (Rupert. epift. 34: ad Reinef. pag. 205.) felicius expediuit Salmafius, qui alteram quoque infcriptionem addidit, expofuitque, defcriptam Romae et -adlatam inde a lac. Sirmondo, qua verfibus hexametris LIX. continetur dedicatio ftatuac Re- gillae, (quae Herodis Attici coniux fuit) factae a nefcio quo Marcello. Parif. 1619. 4. [.Michs. Πα αἰτεῖ notae in duas Herodis infcriptiones, ex Jf. Cafaubono et Cl. Salmafio magnam par- tem excerptae, pag. 174—180. ad Mifcellanea graecorum aliquot fcriptorum carmina. Lon- dini 1722. 4] Conf. Daw. Hoeftheliii epift. in Gudeanis pag. τοι. Iac. Sponii Mifcellan. pag. 322 fq. (vbi latina Petri Arcadii verfio addita cum eiusdem notis.) 7a. Manilli defcription. villae Burghefiae pag. 48 fq. tom. VIIT.- thefauri Italiae parte IV. — Veterem infctipt. in qua Anniae huius Regillae mentio apud /Vont fiuc. diari ital. pag. 125. et M. 7. la Crofe in vin- diciis vett. fcriptorum pag. 42. De Zrode illo Olearius ad Pbiloflrati fophilas Il. x. Ti//e- mont. tom. IT. Imperator. pag. 564 fq. Obiit poft a. C. 175. carus imperatoribus, Hadriano at- que Antoninis, Pio et Philofopho. Fabric. — Add. infra in B. Gr. lib. IV. cap. 30. 6. 3. vol. IV. pag. 371 fqq. de Purigny Memoires fur la vie d' Herode Atticus, in Mem. de litterature, tom, XXX, pag. 1— 28. Harl. - Kk kk k 3 CAPVT Lib. 111 ΧΡ. | CALLIMACHI AETAS CAPVT XVII (olim XIX) DE CALLIMACHO. Y. Callimachi aetas, genus et difcipuli. ^— YI. Scriptorum editorum perditorumque catalogus eum variis obferuationibus. ΠῚ, Scholiaftae deperditi. — YV. De fcholiis graecis quae exftant, et firiptorum , qui in illis citantur elenchus. — V. Editiones Callimachi, ^ VY. Callimachi plures. [Cum fupplementis 77. aegeri et G. C. Harles.] 814 Vol. II. p. 470 Ὁ 480 r à (OOEEIMBOHTS, Botti 5) et Mefatmae ΕΒ. Callimachi, firategi ? nepos, [P] Cyre- naeus 5) Libys, grammaticus dociiilimus et poeta inl;gnis, qui fe ipfe in epitaphio Pa- rentis fui ait cecinifle eeíecove: βασκοωνίης, duleius inmidia; difcipulus fuit Hermocratis, rammatici lafíi. — Litteras primum docuit in vico Alexaadriae Eleufine, poflea a Ptolemaeo Philadelpho accitus in Mufeum ^), quod philofophis ac viris eruditis munificentia regia Ale- - xandriae dicauerat, in honore habitus *); tum ab ipfo Philadelpho, tum a fucceffore eius, Fuergeta, cuius tempora adtigile eum, fcholiaftes ad hymn. II. 26. et Suidas teflantur. Regnare autem coepit Euergetes non Olymp. CXXVII. 2. vt apud eumdem Suidam legitur, fed vt accuratiores chronologi tradunt Olymp. CXXXIIIZ. ante Chriftum ann. CCXLVII. Sunt, qui etiam praefectum bibliothecae regiae fuiffe Callimachum adfirmant, vt Aaph. L^o- laterranus lib. XIV. commentar. vrbanorum et ZMorhofius, ὁ μακαρίτης. lib. T. Polyhift. pag. 43. Sed Suidas et alii veteres hoc non memorant, itaque in ferie praefectorum bibliothecae Alexandrinae omiflus Callimachus eft a Zon//o lib. 1. hift. philofophicae cap.18. et Zumfredo Hodi de bibliis originalibus fol. 47. Imaginem illius, in aes incilam, exhibet Gronouius tom, X. Antiq. graecarum poft pag. 729. ex loh. Orlando. Efl etíam in Zac. Bonaani Syracufa an- tiqua ad pag. 193. tom. XI. thefauri antiqq. Siciliae. — Lrj4en delicias fuas verfu celebraffe no- tat Ouidius II. "Triftium vf. 368. — Difcipulos eius laudari videas Erato/fhenem et Philoffepha- num, a) Dicitur Bati:des a Catullo et aliis. vid. Petronium Burmanni pag. 648. [Conf. Eudocia iu viol. pag. 269. de noftro. At Haitiades non di&us eft quia Batti fuerit filius, fed ab Ariftaeo, f. Batto, conditore Cyrenarum. vid. Burmann. ad Ouid. I. Amor. 15. et Spanhem. ad Callim. H. in Apollinem, 65. conf. Chaufepi£ Nouv. di&ion. hift. et crit. tom. III. pag. 11 fq. vbi fufe agitur de noftro, nct. Z. Harl.] b) Callimachus epigrammate 22. quod eft Batti, parentis, epitaphium : "Osis lay παρ οἥμα Qioes πόδα, Καλλικοχαε ct "Tc. , Κυρηναέκ mxi τὲ καὶ γενέτην Εἰδίης δ᾽ EuQu πεν. τ, ζεν, ὃ δ᾽ ἤεισεν κράπσονα βσκινίης. , c ͵ n v n ο ἅεὲν 7oTt T&T(t/0s QT/^.wYv c) Strabo in Libyae dcferiptone lib. XV1I. pag. 857. Λέγεται δὲ ἡ Κυρήνη κτίσμα Βάττα (confer fchol. ad hymn, 1L. ὅς.) πρόγονον δὲ τᾶτον fovr& Qxoxe ὃ Καλλίμαχος - - - gi δὲ Κυρήνη Θηραέων κτίσμα Λακωνικῆς vgos , ἥν καὶ Καλλίξην ὠνόμαζον ὥς Que αὶ Ἰζωλλίμαχος. Καλλίξη τὸ πάροιϑε. τὸ δ᾽ - ὕσερον ἄνομα Ofen Μήτηρ εὐίππε πατρίδος ἡμετέρης, Cyrenenfem vocat et Gellius XVII. 21. et. “μηπο- nus in Ariftotel. περὶ fgesveles pag. 16. ᾿Εδείκκαμκεν ἀσέω woprob, Φησὶν o Kugnvotos, quia vero Alexan- driae, Aegypti vrbe, diutiffime cít verfatus, hinc ab Antigono Caryftio cap. 5t. hift. niirab. zppella- tur Καλλέμχχος ὁ ἐκ τῆς Διγύπτε, * d) De hoc Mufeo feripferat ipfe Callimachus, " . H B , vt infra dicam in cctalogo eius operum. 4) Strabo ibid. p. 838. Κυρηναῖος d^ ἐσὲ καὶ KaA- λίμαχος καὶ ᾿Πρατοτϑένης, ἀμιβότεροι τετιμημένοι fra. ρὰ »ui$ τῶν Αἰγυπτίων βοσελεῦσιν. o Cy Vol. If. p. 480 Ta. 482 CALLIMACHI SCRIPTA Lib. III. c. X II. 815 mum, Cyrenaeos, Zfriflophanem, Byzantium, grammaticum, et Zpollonium, Rhodium, e difcipulo inimicum, quem carmine, cui titulum fecit /5iz, diris deuouit. — I/frum ^) quo- que Καλλιμούχειον laudat 24thenaeus lib. VI. cap. 20. et alibi, tum Hermippum Καλομοχειον lib. V. p. 213. Callimachi δῷλον et γνώριμον Suidas in Ἴςρος. De lflri 'Avrrixcis εἴ ἀτάκτοις fiue Mifcellaneis vide JJenarg. ad Laert. il. 59. [P] Familiaris fui, ΕἸ αἱ, Halicarnaffei mor- tem luget Callimachus apud Laertium VX. x7. Vxorem habuit filiam Euphratae, Syracufii 4), fororein. Megatimam , quae, nupta S/afemoro, peperit Callimachum iuniorem , itidem Cyre- naeum, auclorem operis, pridem deperditi, de i2/2/ir, quod verfibus heroicis compofuerat. IL Philologie pariter. omnis peritus, et poeta doctiffimus fcripta compofuit, Suidae fi credimus, plura octingentis, licet apud Gyra/dum legatur octoginta, apud Joh. Lomris- rum (pag. 307. cap. 13. de bibliothecis) 8oooco. — Aliquorum catalogum texuit idem Suidas, [et Eudocia,] pleniorem Gerhardus Poffus lib. I. cap. 15. de hiflor. graecis, Ioh. Meurfiur - in notis ad Helladium pag. 957 fq. et in bibl. graeca pag. 1283 fq. Το. Stan/eiur in adparatu ineditarum notarum ad Callimachum , et Richerdus Bentleius in fragmentis Callimachi, di- ligentiffime a fe collectis et erudite recenfitis, qui ^) Stanleii adparatum MS. vtendum acce- perat ab Edeardo Sherburno. Scripferat tum profa, tum carmine Callimachus, fed plera- que non adco prolixa opufcula, quia dicere folitus e(t μέγωῳ (βιβλίον ἴσον emou τῷ μεγάλῳ κακῷ . meogaus liber magmun malum , vt narrat Zithenaeur initio lib. lil. Confer, quae de eius βρωχυσυλλαβίης fludio, vt vocat epigr. IX. notata illuflri Spazhemio funt pag. 118. ad Callimachum. — Iam ecce tibi catalogum Callimachi operum, quae a viris doctis obícruata funt, cum nonnullis noftris fupplementis atque obferuationibus. Περὶ οὐγώνων ee Ludir. Suid. in Καλλίμ. mate funt petiti verfus, quos refert PIutarcius V. 3. fympof. Carmen de Zfcontio. vide infra Κυδίππη. Harpocratio in"Axr;c. Εἰ forte ex hoc poe- Afrix. de canffir variarum fabularum , rituum et antiquitatum, poema, libris IV. con- flans, quo iliuflrauerat EpapArodiiur, tefte Schol. Aefchyli ac Steph. Byz., grammaticorum - ins:nia exercu'ffe obferuat Clerus 77, αρἰγίπε V. Strom. vac. 271. licet hoc mirum videa- o rF r9 3 . "m . - - 9S - | ^x tur Z7 οιϑέγ απο [I9] cap. X. Polymatliae, fane in illud commen:atus fuerat praeter Epaphro- ditum 77:on, vt notat Etymol. M. in 'Asvecy'). Metaphra(in compofuerat Zariaurs, tefte f) De quo vide fupra in hoc volumine p. 44. Harl. & Suid. in Καλλίμαχος, h) Pluribus verbis plagium c]. Bentleio hoc no minc impingit auctor libri 2 f/iort accoust-of Dr. Bentleys humanity: and 7μ 108, Lond. 1629. 8. P. 22 Íq.. Accrbiffiime etiam plagii, in Meurfiuin commiíi, Bcntleinm arguit /ae. Grouonius pracf. ad tomum X. thefauri antiquitatum graiecarum. Sane cur aüullam virorum doéctiffmorum, qui an- te illum in hac erena verfiti funt, mentionem nominetenus fecerit, ipfe optime dixerit, "Tan- Suida gere tamen cos videtur ad fragmentum CCCV. his verbis: Z/nde quidam inter opera Callimachi Dae-' dalum recenfuerust, fed perperom. Neque vero mihi videtur alios expilaífe, qui ipfe habebat me- liora domi. ^ Ez. Svenlweinius fimilem dic^m, fibi ibidem a Groncuio impactam, a fe remouet diff. IV. de praeftantia et vfu mumismi;tum, pag. 216. edit. Londin, Beneeium iterum accrbe. perílrin- git Gronouius in Emendationibus in Suidam pág. 79. vbi futorem fragmesterum Callimachi eum vocat. i) Conf JVarton ad "T lieocritum tom, I. in no. titia fchol, in Theocriti pag. 131. a7. "is gió . Lib.IH.c. XP II. CALLIMACHI Vol.IL p. 482 P 483 Suida in Mag. Fragmenta his ex Aetiis collecta videre licet in editione Callimachi Graeuiana pag. 305 — 312. [p. 339 fqq. edit. Ernefli,. confer Scáneider fragm. carm. Pindar. p.2. Harl.] Meminit et Joh. JMaínlar tomz. Chronici lib. VII. pag. 221. fec rale fcriptum ibi érge/cie, et in chron, Alex. fiue Pzfchali pag. it. αὐτησίοις., pro αὐτίοις., vt bene notauit Malalae inter- pres. Edmundus Chilmeadus. — Similis error latere viris doctis vifus eft apud Fulgentium de fermone antiquo : Iritacilum dieitur gujflatio. | Calli-auchur intefía : ientaculum proferre Ioui. Non defuit, qui fufpicaretor, Fulgentium hoc repetiiffe ex aliquo, qui Callimachi Aetia latino carmine vertiflet. Sed Zacobur Gronouiu: in exercitat'onibus de Dodone psg. 33 fq. hariola- “τὰς eft, fub Callimacho apud Fulgentium lstere Gallicanum aliquem, Nonio citatum, vel, quod aegre mihi períuadeo, Caffium inanaalibus. Poffis et legere Ca//imorphum ;, qui pau- cis interiectis ab eodem Fulgentio laudatur. Sed Callimachi Aetia a Fulgentio laudari ^), cre- diderunt viri docti, quia plures alios graecos fcriptores latinis laudat verbis'). — Scripferat olim A/z;x, Callimachi exemplo, etiam Diouy//us Corinthius, poeta, Plutarcho in erotico et Suida in Διονυσ. tefle, tum Du/ar, Arnobio lib. V. pag. 168. laudatus: ftcut fuir feribit in caufalibus Butar, et Plutarcho in Romulo pag.31. Bérac dius ὠτίας μυϑώδε:ς ἐν ἐλε- γείοις gregi τῶν Ῥωμαϊκῶν ἀνωγφοίφων. Denique Plutarchus ipfe, cuius eric δωμαϊκοὶ et ἑλληνικοὺὶ etiamnum exftant, αἰτία γυναικῶν et eai βαοίβαρικοὶ, Lampriae memorata, perie- runt, ete latinis Zarro, ad quem frequentiffime prouocant Plutarchus, Seruius etalii, De Callimachi Aetiis, praeter lanum Parrhofium tom. 1. Lampadis Gruterianae p. 873. [et Meur- fium ad Helladii Chreftomath. pag. 46. arl.] egerat Politianur in centuria fecunda Mifcel- laneorum, vt teftatur Petrus Crinitus in epifl. ad Alexandrum Sartium, quae legitur inter Politianeas XII. ac. — Sed illa fecunda centuria lucem numquam vidit. [Plura dabunt inter- pretes ad Callimach; fragmenta, a Bentleio collecta, p. 416 fqq. tom. I. edit. Erneft. Harl.] Forte ex Callimachi Aetiis habuit Fulgentius, quae profert IIT, ro. Mythol. in arufpicinis aliud cfl fibrarum particulariimnque infpetfio, aliud fecundum Battiadem euentumm immutatio. Περὶ ὠνέμων. De ventis. "Achilles "Tat, ifagoge in Aratum cap.533. et Suid. in Καλλί- A05 " Agyss οἰκισμοί. De Zirgi intolir. Suid. ᾿Αρκαδίω Zrcadia. Suid. Boxxos. Vide mox [jewyxes. [Ὁ] DE meri lliada pag. 34. — Ex 47s locum quem- dam dcfumtum effe apud P/utarchum de S. N. (pag. sg. edit. Wyttenbach.) putabat Küffer. ad Suidam voc. Ποινή. ^ At quoniam Callima- chi αἴτια carmine elegiaco confcripta fuerint, Toup. in Emendatt. in Suidam et Hefych. vol, II. pag. 603. illos verficulos non. folum emen- k) Idem Gronouius tom. VII. Antiq. graecar. pag. 295. legit: Callimachus: in tefta ientaculum proferre Ioui. Et putat, effe verba Varronis e V. fcripto, cui titulum fecerat Callimachus. Ὦ Apud Euftathium in Odyff. A. pag. 65. edit. Bafil. cries, ὁ γράψας αἴτια Καλλίμαχος, — Opus autem illud, αἰτία, elegis, non hexametris con- ftitiffe, cum viris doctis cenfet Burmann. ad Pro- pert..ll. 25, 32. pag. 468. In fcholiis Venetis ad Homerum citatur Callimachus ἐν δευτέρῳ αἰτιῶν, et generatim ἐν earíoe, vid. Filloifon. proleg. ad Ho- dat, fed. fentit quoque, Eupliorioni in Chiliadi- bus effe tribuendos ^ Cui adfentitur ///yttenbach in notis ad Plutarchi libellum pag. 66 íq. De Eu- phorioue vid. plura apud Toup. 1. c. et fupra in vol. Il. pag. 304. Harl. Υ͂ΟἹ. ΤΠ. Ρ. 433 434 | SCRIPTA: Lib.IHLc XVII. 811 DE COMA BERENICES, coniegis Ptolemaei Euergetae, aflris adfcripta a Conogme Samio, mathematico, carmen elegiacum exflat e latina metaphra(i Catulli, nr. LXV II - p2g- 253 fq. edit. If. Voffii, cuius et Mureti Scaligerique notis iungenda fragmenta Cal- limachi, a Benilzio collecta pag. 434 fq. [psg. 371 fqq. Ernefti] et notae Annae Fsbri pag. 266 [ᾳ. tum P»litiamur cap. 68. Mifc. Memiuit et Geminus cap. 2. Aftron. «gj ὁ ὕς ε- eov κατηξερισμένος ὑπὸ Καλλιμοαχϑ Βερενίκης πλόκαμος. ; Βράγχος. ,Hephaefiio Enchirid. pag. 3o. καὶ τῷ πεντοιμέτρῳ δὲ Καλλίμαχος ὅλον ποίημα τὸν Βραγχιν συνέθηκε, Δείμονες εὐυμνότατοι ") Φοῖβέ τε χαὶ Ζεῦ, Διδύμων γενάρχαι, Quae poflrema verba, Callimacho laudato, adfert etiam Etymol. M. in Διδυμοῖος. Vtut vero Βάκχον non βοώγχον habent Hephaeftionis editiones, βρώγχον tamen e tribua codicibus MSS. et "T'erenriani Mauri auctoritate recle repofuit Bentleius, — Lutatius ad g- "Thebaid. pag. 104. Branchi meminit Terentianus de metris: Hymnum Branchiadae Phoebo cautaffe Iouique Pajiorem Branchum etc. Pro Branciiedae nova editio e vulgatis Terentiani codicibus, dubito, an bene, legit B«ettiadem. Γαλάτεια. Galatea, carmine hexametro. Zf£hen. lib. VIII. pag. 284. et Eu/fath. ad Iliad, “π΄. pag. 108. Τλαῦκος, Glaucur, Suid. Δαίδαλος. Steph. Byz. in Aidmles. Sedlocus eft corruptus, et failantur, qui comoediae vel tragoediae hoc nomen eile exiflimant. — Confer Benffeii fragmentum CCCV. [1s triplicem proponit coniecturam. ZJari] Verifimillimum autem mihi videtur, locum illum ita efe legendum : Καλλίμαχος. Δαιδάλῳ εὐβοίη ἐλάξχαινε μὲν ἔργα cirea. Ἔϑυκαὶ ἐνομωσίαι. De nominibus, genti alicui peculiaribus. ltáen. "δ. VII. Pg. 329. et ex eo Euflath, ad Odyf. 4j. pag. 799. — Huius operis partes fuiife videntur, quae memo- rantur Suidae: περὶ μετονομωσίας Ἰχϑύων, et μηνῶν προσηγορίαι κατοὶ ἔϑγος καὶ πόλας. [UT] : ἝἙκαλη, Πειαΐε, poema heroicum de anu paupercula huius nominis, quae Thefeum ho. Ípitio excepit. — Confer Geuartii epiftolam ad Grotium inter editas a Io. Brandt Ρ. 15 fq. Etymologum et Suidam in Ἑκαλη et Ἐπαύλια, Harduin. ad Plinium XXII. 22. tom. IV. pag. 296. illuftris Spanhemii notas ad hymnum in Apollinem vf. 106. ad quem 1o- cum graecus fcholiafles: "EyaaAei di τότων τὲς σκώπτοντας αὐτὸν μὴ δύνασθαι E * σ , , - ; WC , . " ποιῆσαι μέγα ποίημα. 03e ἡναγκασθη ποιήσαι! τήν Ἑκαλήν. Dan. Heinfius ad Hora. tium pag. 18. Ca/limachur, vt notum efl ex hymnis, male audiebat opud aemiuloz, quod f?- la epigrammata, elegias et himnos , mullum autem carmen firiberet perpetuum, — Quorum iudiciis conpnotus, Hecalen, vt notant interpreter, compo[uit, quod pirfe£um carmen fuit, m) In editione Bentleii bis male excufum ἐνυμνόνατοι contra leges choriambi, Sed hoc typographi vitium eft haud dubie, [In edit, Ernefti correctum cft evvoéraron Hari.) Vol. 11]. L1111 818 fuit, licet. mon integram Thefei compleBeretur. hifforiam. Lib. 111. c. XVII. CALLIMACHI Vel. ΤΙ. p. fd Vide et ΟΣ φημι cap. 24. Mifc. Meurfi 'Yhefeum cap. το. Na'alem Comitem III. 4. Mythologiae, Suidam in Kos et Κωμῆται. Apud Olympiodorum pag.12. b. in. Meteora Ariflotelis male Καλλίμαχος ἐν Αἰκώλλῃ. Erymologus in 'AAga, £v Ἑκαάβῃ. [vid. Hemflerhuf. ad fragm. LXV. pag. 438 fq. Ernefli. .arl.] | Fragmenta a Bendeio collecta [et ab eo at- que Erneft. explicita) nr. XL — LXVI. et CX. Hecalen. Callimachi Marianus , qui fub imp. Anafla(io vixit, explicuerat metaphrafi iambica, vt Suidas teftatur in Μαριανός. "EAeyéim . in quo genere poematis principem habitum efe Callimachum, teflatur Quin£- liamus X. 1. vnde elegi Ouidio dicuntur Co/[imachi numeri, et alibi molle Callimachi iter. it. Propert. ΠῚ, 1, τ. Callimachi moner, et Coi facra Philetae etc. (coll. Scriuerio ad Mar- tialis libr. fpectaculorum epigr. 31.) et II. 7, 43. infer Callimachi fat erit placuifle libel inr Vide et Diomedesi lib. ΠῚ. pag. 382. Fragmenta a Bentleio collecta pag. 52a fq. [r2g- 439» edit. Erneft. Zar/.] tum nr. CXCII. Eo Spes. Suid. Εἰς τὴν ἐπέγρα Φὴν Καλλιμάχε Helylus citatur ab Etymologo in ᾿Αλυτάρχης. ἘΠΙΓΡΑΜΜΑΤᾺ ?), Epigrammaía, quorum enarrationem olim fcripfcrat Archibiur, grammaticus, Apollonii F. meraphrafi in jambicam /Marianur, tempore Anafta(ii , impe- ratoris, tefte Suida. Hodie in editionibus Callimachi | nouiffimis exflant epigrammata LXiL. His adde, quod ex Anthologiae VI. τς. Callimacho auctoritate codicis Palatini vindicat Gracuius pracfat. ad Callimachum. [LXXIII. epigrammata collecta funt in edit, Ernefina. Horíl| Etiam hoc vidi, Callimacho tributum a loachimo Camerario orat. de bello "Turcico, quod ad Ca//imum rcferunt cod:ces Stobaei, tefte Gesnero; H. Ste- phenus tribuit "Tyrtaeo: [in Klotzii edit. incipit Μέχρις τεῦ κατάκεισιθε: etc. et eft elegia] Οὐ γάρ κως ϑανατέν ye Quy&v εἰ μαρμένον ἐςὶν "Avdo! κδ᾿ εἰ προγόνων ἢ γένος ἀϑανάτων, Πυλλαΐκι δηϊότητα (φυγὼν καὶ δῶπον ἀκόντων Ἔρχεται, iv δ᾽ οἴκῳ μοῖρα κίχεν ϑανάτα εἰς. δ) Vide et fragmenta a Bentleio collecta nr. LXX —LXXIV. et CXLII. tüm Natalem Co- mitem VIL. 15. Mythol. et quae viri docti [P] ad Martialem IV. 13. Libr. III. Anihol. pag 318. edit. H. Stephani ἄδη; λον. Callimacho tribuitur i in Timonem in MS. Μὴ χαί- een NS ue κακὸν κάρα 5 οὐδαοὺ Ἐάν Ἴσον ἐ ἐμοὶ χαίρειν ἔς, τὸ μή σε γελῶν. Àt- tilius Fortunatianus de Priapeio metro: Nam proprio comiate Callimachur in ep: igram- matibus vfus e], et. Bacchylides in carminibus et alii. Laudat Callimachum epigram- matum 5») Epigrammata Callimachi effe fuppofititia, eeníet /of Scaliger. epift. pag. 456, Heumana. 0) Ballimaclio- qu yidem tribuitur a Camerario et aliis haec clegia, quae inter Tyrtaeas legitur. vid. T/ríaei carmina, a Klotzio edita, pag. 97 fq. ibique not, et a Stobaco ferm. 49. adferitur Calli- so, fub cuius nomine ediderunt illam Zrunck. inter poet. gnomicos pag. 48. et Jrieger in: "Eyr- taeus und 'Kal'i inus Kriegslieder pag. 4r. Plura dabimus infra ad catalogum epigrammatariorum voc. Ca/linus. adde fupra in vol, 1: pag. 726. not. dd. Harl, Ἵ Wol.II. p. 485 Ὁ 486 SCRIPTA Lib.II.cXFVIL — gg. matum nomine Plinius YV. epift. 3. Martialit YV. 23. IMihenaeur XV. pag. 669. τῶτο yae £y παισὶ τὰ Καλδιμάχϑ ψινώσκων ἐπιγρώμματα etc. Inter epigrammata vetera latina, a P. Pithoco edita, non longe ab initio libri primi occurrit hoc Callimachi, ima- gini infcriptum louis: Quaenam haec forma? Dei. Cur verfa ef? fulgura lucis Diuinae non feri debilis haec - acies. Quid vero exijlis tanquam vno e corpore corpus? Hic amor efi. Sí amor efl, cur videt? — 4t Iouis eff. Car ita complicitis alis? nunquam euolat. 4t cur Jn fe conuertit tela? fui ille amor eft. Cur ferro fine tela gerit? — Quia vulneris expers Ille eft. «4ὲ vefler vulnerat et. cruciat, X Callimachi epigramma verfibus anacreonticis ex Salma(ii emendatione edidit Berfefiur ad Stephan. in 'Eczeeis. Ἐπ»νίκιον ἐλεγεεακὸν eis Σωσίβιον. Carmen tlegiacum ob partam vicloriam , ad Sofibium ἊΝ then, lib. IV. pag. 144. Θεόφραςος ἐ ἐν τῷ πρὸς Κασανδρον περὶ Dacis. x γνήσιον . τὸ σύγγραμμα" Πολλοὶ γὰρ αὐτὸ φασιν ἄνα! Σωσιβίᾳ εἰς ὃν Καλλίμαχος ὁ ποιητὴς ἐπινίκιον ἐλεγειακον ἐποίησεν. 'Ezày, Carminis heroici liber I. citatur in Stobaei ferm. CXIV. de laude fenectutis edit. Gesneri, fed nihil tale in Grotii edit. pag. 476. et res ipfa docet, non effe ἔπη, quae ibi adducuntur, fed éAey&cy. Ἐτήσιω. Zduniuerfaria, vide fupra Αὐτια. Θαυμάσιω fiue Θαυμάτων τῶν εἰς ἅπασαν τὴν γῆν καὶ τόπϑς Ὀντῶν συναγωγή. Mira- bilia fiue miraculorum per totum orbem colle&anea. Suid. Confer. Meur/iuin ad. Apollo- nii hiftror. mirabil. cap. 144. P//rgontis mirabil. cap. 4. et fragmenta, a Bentleio collecta, nr. 75. Jonfium IL. 12. de fcriptoribus hift. philofoph. vbi et alios θαυμασίων fcriptores collegit, quibus nonnullos adiungere me memini lib. 1. cap. 22. δ. 4. [adde Hemflerhuf. not. pag. 451. edit. Ern. Har/] Partem buius operis fuiffe credibile eft, quod Suidae itidem inter fcripta Callimachi memoratur [P] περὶ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ x94. [ταλία θαυμασίων καὶ παραδόξων. de rebus in Pel pounefo εἰ italia mirabilibus. Ἴϊαμβοι et χωλιώμβοι.. Tambi εἰ Choliambi, ^ Vide fragmenta, a Bentleio collecta, nr. LXXVI — C. et CCXIX. tum ad LXXXV. confer Salmafium pag. 494. de vfuris, et ad LXXXVI. | Sariuelem Petitum. Mifc. Obf. lib. I. cap. 2. pag. 9 fq. XCIV. eft, quod vnde petiiffet Scaliger ad Manilium, non comperiffe fc fatetur Menagius ad Laertium L1lll2 - lib. I, p) Intellige Sofibium, qui in aula Ptolemaco- rum fummae rei praefuit, de quo Polybius lib XV. Fuit et ,Sofibius quidam tragicus, de quo dixi lib. IL. cap. 19. tum ;Sofibius, Laco, gram- maticus éri).vrixzs fiue foluendis quaeftionibus ce- leber, quem ϑαυμάσιον vocat Zdthenaeus lib. XL. M et memorat Suidas, [Forfan hic eft, quem fchol. 'Theocr. V. 92. fcribit dixiffe, vds ἀνεμῶνας παρὰ Λάκωσι Φαενίδκε xaa72e4. Harl.) De Sofibio, Ta- rentino, vide Humfredi Hody librum de Ariftea p?g- !o1. ,820 Lib. LI. c. XV 1I. CALLIMACHI- Vol. I. p. 48609 487 lib. I. fect. 22. Addendus et hic locus Strabonis YX. p. 437. Καλλίμαχος μὲν ὃν φησὶν ἐν Ἰάμβοις τὰς "AQgodiras, ἡ Θεὸς γοὶρ 8 uio, τὴν καξινήτην ὑπερβολλεσθαι zrdt- σας τῷ φρονῶν» ὅτι μόνη παραδέχεται τὴν τῶν ὑῶν Θυσίαν. Mirum igitur, quod Piin. 1V. 3. epill. videtur negare, Callimachum iambos vel adtigiffe vel abfoluitfe. Ἴβις ἢ fiue inuectiua et dirae in Apollonium, Rhodium, difcipulum ingratum.: Suidas in Καλλίμαχος. Coclus Rhodiginus XIII. 1. — Caecilius Mingtianur Zlpuleiur ait. Cor- vinum (alii fufpicantur Hyginum) ab Ouidio Ibin appellatum fuiffe, ex auis ") foeditate, cui veutrem rofiro purgare infitum ft, et hot ex Callimachi imitatione, Haut. haec Rhodiginus ex veteri in Ibin Ouidii fcholiafle, quem Saluagnius Boeffius non vidit. Corfcr fragmenta Callimachi, a Bentleio collecta, pag. 345 ᾳ [464 fq. Erneft.] Non adeo longum ὅ) fuiffe Battiadae Ibin, docet Ouidius v. 449. Poema difficile et quod grammaticis crucem figeret, teflatur Clemen: Alex. V, Strom. pag. 571. Videtur Ibin Callimachi refpicere Caiulfus carm, 113. Carmiza vti poffem mittere Battiadae. Ἱξορικοὶ ὑπομνήματα. Commentarii hiflorici. Harpocrat. in "Axg, fchol. Zfpollonii Y. 116. Kuflath. ad Ody(f. μ΄. et Zthenacus MI, pag. 95. qui innuit, hoc opus ab aliis tributum fuille Zenodo:o. "2e ἄφιξις, lus adueniur. Suid. Περὶ μετονομασίας Ἰχϑύων, de mutatis. pifcium nominibur. Suid. vide fupra in Ἐϑυικαὴ ονομοισίαη. Krices νήσων καὶ πόλεων καὶ μετονομωσία!. Originer infularum οἱ vrbium, et nomina miu£ata, Suid. V. dentur ex hoc opere petita, quae Callimachum laudans notat Plinius 111. 21 et 26. hift. et Lutatius ad IV. "'hebaidos vf, 46. Κυδιππη. Carmen.de Accntio it Cydippe, cuius meminit Ouidius de remediis amoris vff, 350. 581. expreffiffe vidctur in epiftolis Heroidum 20 fq. [1] Confer Ariflaenetum libri I. epiftola rc. quem pleraque grandiora ex hoc Callimachi poemate tranflulifle obferuat in notis doctitlimis lofias Mercerus. nr, CI — CII. 4) Clyfteri inueniendo occafionem praebuiffe Jbin, notat P/Juiarch. de follertia animal. pag. 974. C. au&or Ifagoges, Galeno adícriptae, cap. 1. tom. IV. pag. 371. 7) lmaginem huius auis habes in Mufeo Ro- mano Amgeli Cauffaei, viri praeftantiffimi. — Alii Apollonium lbidis nomine defgnatum putant ἃ patria, quam communem cum lbide babuerat Alexandrinus et Acgyptius, licet Rhodius vellet adpellari. lta ct Ouidius de fuo inimico, quem lbidos nomine lacerat: Qui fimul impurae matris prolapfus ab aluo eft, Cinyphiam foedo corpore pre[ft humum. 5) Copiofiozem fuiffe in defsribendis, quae fibi Confulenda ctiam fragmenta, a Bentleio colleci«, Koyjodiog, verfu exponere propofuiffet et luxuriofiorem, perinde vt Parthenium et Euphorionem, notat Lucianus de-fcribenda hiftoria tom. I. pag. 637. cap 57. edit. Gracuii. Fabric. Spauhemius, Ob- feru. in Hymn. in Apoll. v. 112. hunc Luciani lo- cum non de nofiro Collimacho,, fed forte de alte- ro iuniore, e forore eius nato et qui poema heroi- cum fcripfiffe a Suida traditur, intelligendum effe putat. Pierfon. ad Morr. Atticift. pag. 440. pro Καλλίμαχος refcribendum eíTe. cenfet. ᾿Αντέμα χος. Verum /eynius ὃ zv» ad doctrinae copiam , qua expromenda fibi indulgebat Callimachus, Luciani iudicium refert, eiusque verba a nounullis im alium fenfum perperam detorqueri, monet im Opufc, Acad. vol. 1. pag. 93. Zaeg. ΠΟΙ. ΤῈ patr | SCRIPTA LiII.e XF]L — ga Κωμῳδία!, Comoediae. Suidas. Λητῶς γάμον videtur promittere Callimachus H. in Dianam verf. 158. conf.[Spanhem. pag. 251. à MéA4 Carmina Lyrira.. Suid. Μηνῶν προσηγορία! κατοὶ ἔϑνος καὶ πόλεις. Menfium nomina apud fingulas gentes et vrbes. Suid. Forte haec pars fuit operis Callimachei, cui titulus erat ἐθγικαὺ cve- neciag. : : Mecé&cv, Mufeun, fiue de Mufro, quod Alexandriae hominibus eruditis alendis primum inflituerat munificentia regis Ptolemaei Philadelphi *). Suid. De Mufco illo Alexandrino agunt viri doctiffimi Joh. Frid. Gronouius et. Lud. Neocoru:, quorum diatribae tomo ectauo thefauri antiquitatum gracearum funt infertae, Junfius lll. 2. vbi et alios de Mu. Íco fcriptores deperditos, vt Andronicum et Alcidazantem , commemorat: Ti/emon. tin in bifloria imperatorum, gallice edita, tom. H. pag. 451 fq. Guil. Caneur. parte II. hil. litterariae fcriptorum ecclefiaflicorum in Athenagora, et D. dam Rechenbergius in exercitatione de hoc Mufeo edita Lipfiae ann. 1698. Fabri, ^ Heyne l, c. pag. 121 fq. Iatg. Νόμιμω βαεβαροικαὰ» Infituta Barbarica. Suid. in Φασηλιτῶν ϑῦμα. — Addendus itaque Callimachus aliis νομίμων fcriptoribus, de quibus agit oA. JV/o:werazw cap. 9. Poly- mathiae. Περὶ Νυμφῶν σύγγραμμα. liber de N:mphir. Stob. eclog. Phy. [p. 150. vf i. fed Hem- fterh. ad Callim. fragm. pag. 451. negat, tale Callimachi fcriprum exflitiffe, et coniicit, apud Stobseum legendum eile περὶ ϑαυμάτων vel ϑαυμασίων, aut περὶ Διμνῶν vel περὶ ὑδάτων. Harl.) Jn Ho rerum Ícripta Callimachi commentaria, e duobus Strabonis locis fufpicator vir do- élillimus 10h. Meurfius. Sed vide, quae notaui fupra lib. IL. cap. 5. De Homeri. ae- tate quidem egit Callimachus, tefle "Tatiano, et de Marg'te Homeri, τες Harpocra- tione in Μαργίτης. — Sed vtrumque hoc, non dubito, nos fuiffe lectures in eius σίνοξι ΄σαντοδαπῶν συγγραμμάτων. fi illud Cailimachi opus ad nos perueniffet. Fabric, cu. iv: fententiam comprobat Rune. ad fragm. Callimachi pag. 430. Harl. Περὶ QQYEQV » de aui^wr. Athen. Aelian. et alii. Vide fragmenta, a Bentleio collecta, pag. 349. 350. [pag. 460 fq. edir. Ernef.] Vrfinus pag. 162. Virgilii cum gr. fcriptor. collati fufpicatus eff, Aemilium Macr. cffe imitarum in Ornithogonia. adde Cafaub. cap. IV. lecl. Theocrit. [Bentlcian's addi potefl fragm. in fchol. Veneto ad. Hom. Iliad. x. vl. 274. fiu. pag. 254. edir. Villoifon. 7a] ῃ ES , ^" H , ^ Ua τς παντοδαπῶν συγγοωαμμάτων fiue πίνακες τῶν ἐν πάσῃ παιδεία διαλαμψάντων, A H , ͵ὔ . ᾿ ς : E Xo4 ὧν συνέγραψαν. ἐν. [βιβλίοις οκ΄. Index, (iue Elenchus firiptorum omnis generi, L11l 1:5 libris 1) Simile Mufeum fuit Antiochiae, quod M. w) Ali fuere σίνακες, de quibus Polemonem, Antoninus philofophu: poft terzae motum reftau- — Hypficratem. et. Antigonum laudat Laertius VII, rauit. vid. /Ia/a/am pag. 349. 188. Picorum nimirum veterum) tabulae fingula- ribus 822 Lib. HL c. XP II. CALLIMACHI Vol.II. p. 488 Ὁ 489 libri: ΟΧΧ. Suid. in hoc praeflantifimo opere, [IP] et quoJ intercidiffe imprimis do- lendum eft, Callimachus praeter nomcn, aetatem, patriam, genus et vitam vniuscuius- que Ícriptoris, fcripta, fcriptorum titulum, argumentum, et initium, numerumque verfuum 7) retulit, et dubia ac fuppofititia a genuinis auctorum foetibus diftinxit. Con- fer, quae de hoc opere notauit Zom/iur lib. ll. cap. s. — Videtur aütem digeflum fuiffe ita, vt vnius argumenti fcriptores coujngerentur,. et vna "ferie legerentur. Sic tra. gicos et comicos iunciim recenfucrat Callimachus in σίνωκι καὶ ἀν Ὑρα ἢ τῶν χατῶὰ “χρόνδς xg] ἀπ᾿ ὠρχιῆς γενὸ μένων διδασκάλων. [vel potius διδασκολιῶν, vid. Ruinen. ad Callim. fragm. pag. 470. edit. Ernefó, Harl] ia indice fiue defcriptione eorum, qui 1ragotdiar et comoedias docuerunt , ab. initiis vsque reperti vtriusque dramatum generis, fecundum feriem temporum. Hoc enim fcriptum, eidem Suidae memoratum, non du- bito partem fuiffe maioris illius in CXX. libros diflributi, Confer, fi iuuat, quae de aliis didafcalicrum fcriptoribus notaui fupra lib. Il. cap. rg. in Ariflotele. — Similiter rhetoras recenfuerat Call/imachur in Πίνακι fiue ᾿Ανωγρα Q7 Ῥητορικῶν, cuius mentionem fece- runt praeter Zf/henaeum [XV. pag. 669. fcholiaftes Ariflophan. ad Aues pag. 395. Har- gotrat. voc. ᾿Ενεπίσκημμα et] Dionyfius Halicarnaf/enfir, [quoram loca adducit Bentleius in fragm. Callimachi pag. 472. Harl] Leges et legumlatores in πίνα ξι τῶν νόμων in- dicibur legum , quorum tertius laudatur eidem Athenaeo lib. XHL pag. 585. vbi prima verba legis cuiusdam refert cum numero ς χων. — Sed et “πίναξ τῶν Δημοκρίτξ γὙλωσ- σῶν καὶ συνταγμάτων. index vocum inufitatarum ftriptorumque Democriti, Suidae me- moratus, quin eiusdem operis pars fuerit, vix dubito. — Aduerfus Callimachi Iliva- xac fcripferat Z4riflophanes, Byzantius, grammaticus, tefle Athenaeo lib. IX. pag. 408. F. Battiadem in Paredrir, fiue poemate, quo de daemonibus paredris egerat, laudat Fulgen- tius in continentia Virgilianas nec illa, quae Dardanus in dinamerir, aut Battiades in qartdris , aut Campefler in Catabolicis infecnalibusque cecinerunt. Inodix fcriptis Callimachi accenfet Jeur/iur e Fulgentii expofitione antiquorum verborum in furia. — Sed ibi reperio laudari non Callimachum ; fed Callimorphum in Pifaeis: ambrofio redolent tucceta fapore. Σηναγωγὴ ποταμῶν. ἔπε περὶ τῶν £v oinsevg ποταμῶν. — De fluminibus orbis terrarum liber. Strabo lib. IX. pag 397. et Suidas. Huius operis partes [P] erant, quae eidem Suidae referuntur greg) τῶν £y Εὐρώπῃ ποταμῶν et περὶ τῶν ἐν Ασίᾳ ποταμῶν, de flu- viis Europae εἰ “46. Fabric. Schol. Apellonii Rhodii L 1165. 11. 906. Har/. Callimachum ἐν τοῖς πρὸς Πρωξιφαίνην citat Ícriptor vitae Arati. — Ad illum, ni fallor, Praxiphanem, qui memoratur a Deaitrio zi ἑρμηνείας $. 57. Σατυρικαὶ ribus fcriptis collectae ac recenfitae. Sed ad Cal. v) Emendandus interpres ΠΗ σοὶ VI. p. 244. limachi fenfum propius accedit. Ewfzbius VI. 52... Fabric. adde //'omer. in Polymathia cap. 16. Hift. qui ait, fe in vita Pamphili exhibuiffe Hó«- — Mau//ac. diff. crit. ad Harpocrat p.597 fq. Bur- xus "Opryfvas καὶ τῶν ἄλλων συγγραφέων, h. e. indices. sann. ad Valefii librum de critica pag. 147. poft librorum, quos illi fcriptores compofucrant, in — Valefii Emendationes. ZZar/. bibliotheca Pamphili collectorum, t VeTL patoPio ——— SCRIPTA Li.IlLe XV IL 855 Σατυρικοὶ ὀρώματα. Suid. Σεμέλη. Suid. Texyadiaj. Suid. ὝΜΝΟΙ, Zymni, quorum exflant hi fex, heroico carmine fcripti, excepto H. in Jauacr. Pallad. qui elegiaco fcriptus eft; iz ouem. citatur a Suida in ᾿Αγορωνόμας, Λέπριον etc. ex eodem pctitum eft vf. 8 fq. quod refertur ab Athenagora, Clemente Alex. et aliis, a clariffimoque Bentleio memoriae lapfu relatum inter fragmenta nr. CCCXCI.. Κρῆτες eei ψεῦτον. καὶ yog τάφον, ὦ ἄνα, celo Κρῆτες ἐτεκτήναντο. Hunc hymnum duplici metaphrali jatina poetica, adílrictiore altera, altera liberiore donauit £. Stephanur. Vertit et latino carmine praeter /icolaum Frifzhlinum, (qui omnes profa et verfu tran- flulit,) Bonauentura Vulcanius. 2) im J4pollinem. 3) in Dianam, latino carmine ante Vulcanium redditus a Franrifro Fiorido Sabino, Bafil. 1540. fol. pag. 315. inter alia Sa- bini fcripta '*), et in editione Callimachi Vaícofaniana, et H. Stephani nec non Frifch- liniana, bafil. 1589. 8: pag. 340. 4) n Delum 5) in lauacrum Palladir, quem hymnum e MS. codice, accentibus deftituto, edidit et pereleganti metaphrafi donauit //ngelur Po- litianur cap. 8c. Mifcell. Exflat etiam verfio Zo. Chechozzi , canonici Patauini, quam Politiani et Frifchlini verff. praefert ct ad edit. parat /fafon. /7ulpius, Patau. 1722. vid. Giornale d'Italia tom. 34. pag. 478. 6) in Cererem. — Hic hymnus, vt fuperior quoque, dorice fcriptus eft, et Argis compofitus videtur a Callimacho, fi audimus ingeniofifli- mam Annam T. Fabri filiam. Metaphrafin graecam Hymtoruz: Callimachi, vti Hecafer quoque, Αἰτίων, ct Epigramma- tum compofuerat tefle Suida Zarianur verübus jambicis 6310. Francifri Roborteili ad- notatt. in omnes hymnos Callimachi memorat Vie. Comnenu; pag. 319. hift. Gymnafüi Patauini, , , t , - 4 5 YzcuvnpoTe izogixo. Supra in ᾿Ιξορικοῦ. Χωλιάμβοι. Suid. in Διϑυραμίβ. Etymol. in" AAec et fupra in Ἰάμβοι. III. E veteribus grammaticis nonnulli fserunt, qui Ca!limachi fcripta vel 1) commen- tariis illuflrarent, vt Z///yager quidam, cuius ὑγόμνημα εἰς Καλλίμαχον Suidas memorat; "rchibius item, qui in ep'grammata, et Era/offaeuer atque. Theon, qui in Αἴτια Ícripferant, vt ante dixi: vel 2) cxplicarent meraphrali, vt /ariaruf, cuius iam in hymnis feci mentio- nem: vel 3) quomodo interpungenda eílent, docerent, vt Aicemor, Alexandrines *), qui tefle eodem Suida, librum compofuerat [i9] περὶ ςιγμῆς τῆς παρὰ Καλιμάχῳ. Etiam contra Πίνακας fcripfitle ciffophonem, grammaticum, notaui ex Athenaeo, cui adde, quod Callimacho detrahere non dubitauit Seuerionur, Procli, philofophi, difcipulus, vt e Dama-: Ício in vira Ifidori, Suidas retulit in. Σεβηριανός. Τὸν δὲ Καλλίμαχον εἰς χϑρας Ae av, » » *, ' ͵ ' , , ^ 9 - S. Es. ὅτε E κατέσκωπτε τὸν Λίβυν ποιητὴνν ἀνιώμενος δὲ ἐπὶ μᾶλλον , ἤδη πολαχξ καὶ τῷ βιβλίῳ προσέπτυε. Hoc odium fortatis inde prouenit, quod de Platone Callimachus fecus t^) De quibus vid, Maittaire A. T. III. x) Vid. Jartom. tom. I, Theocriti pog. 126. p?g- 94. Har!. $24 Lib.llL: XPIL SCHOLIA GRAECA IN CALLIMACHVM ὀἀΦψΨοι Π. p. 490 fecus fenfit, eumque idoneum poetarum eífe iudicem inficiatus efl, quo nomine ctiam in Callimachum inuchitur Proc/u I. in T'imaeum pag. 28. IV. Stholia breuia graeca, quae hodie e MS. codice in fex hymnos edita exftant, cui debeantur auctori, incertum efl. Scriptores in iis vcteres citantur nulli praeter Hefiodum I. 95. lI. 53. Homerum 11. 6. 35. 50. 1Π1|. 4. 12. 40. 9o. 250. 1V. 23. 122. 209. 286. V. 5o. 'Theo- critum ΠῚ. το. Diogenianum III. 190. Herodianum IH. 2355. "Thucydidein IV, 11. Pindari et Bacchylidis de Delo IV. 25. Olenis Lycii hymnum IV. 155. et Platonem. Phaedone IV. 312. Syracufanae dialecti mentio fit 1I. τς. Gesuerus in bibliotheca admodum recentem notat effe fcholiorum horuice fiue auctorem fiue collectorem, quod VI. ur. εὔλθρον ait ἰδιωτικῶς, fiue lingua vulgari appellari καττον. Scholia inedita interlinearia in Callimachum memorat Labbeus biblioth. nou. MSS. p. 372. Anonymumm vitae Callimachi auctorem, quae editioni- bus pracfigi folet, perperam a Suida diflinguit Menagius ad Laertii IX. 40. V. Codices MSSti et editiones Callimachi, Codd. IMSS. Callimachi. [Taurini in biblioth. regia cod. CCXLI. Ca//im. hymni cwm breuibus not. marginal. hymnos excipiunt tria in Callimachum epigrammata quae cum verfione fua conleclor catal. illius publicauit pag. 364 Íq. Denique antiqua gr. fcholia; fed in fine mutila. Har.] Mediolani, in bibliotheca Ambro(iana, adíeruantur duo codices e faeculo fere vndecimo. Venetis, in bibliotheca S. Marci, eíl codex, qui princeps omnium effe perhibetur, ante Ruhnkenium , de quo infra, a nullo.editerum adhibitus. [Matriti , in biblioth. regia, tefte Iriart. pag. 499. cod. .CXXII. a Pontico 7irutio fcri. ptus exeunte faec, XV. vel XVI. ineunte, fex hymni.cum fcholiis gr. alius cod. ibid, pag. $8 fqq. fex hymni et XXII. epigrammata. αν]. Romae, in bibliotheca Vaticana, funt codices quatuor, e faeculo decimo quinto. Parifir, in bibliotheca regia ,. codex eft, de quo vid. catal. MSS. Regiorum, tom. II, nr. MMDCCLXIH. Lridae, in bibliotheca academica, eft codex, qui, ab eius quondam poffeflore, If. Voflio, Voffianus dicitur. Codex, quem olim F/orziitiae , in bibliotheca Medicea fuiffe et ex quo primam editio- nem ductam eífe verifimile eft, non amplius coinparet , fublatus haud dubie cum ceteris, quos ifti bibliothecae per fraudem detractos effe conílat: ille vero, quem olim bibliotheca Palatina Heidelbergae cuflodiebat, in Vaticanam fortaífe iminigrauit. — Latet etiam aut periit liber manufcriptus, quo vfus eft Henr. Stephanus, nouitius ille quidem et manifefle interpo- latur, Ceterum Ambrofiani et Vaticani codd. meliores funt ceteris; omnes porro, qui noa interpolati funt, ex vno exemplo fluxerunt. Haec Erneffius, in pracfat. editioni. fuae prae- fixa, vnde haec notitia codd. petita efl. Add. codex, cuius diuerfas lectiones exhibet C. .F. Losrnerur, in edit. Lipf. 1774. quem vide; itemque ille, quem pofílidet A'uhnieniur, infra comriemorandus, Jaeg. Editiones, ! κ k : - ξ CALLIMACHI EDITIONES Lib, IIT. c. XP IT. 8:5 Editionme::. Princeps editio hymnorum fex prodiit fludio Lafcaris, litteris maiufculis, graece, cum fcholiis graecis, fine indicio loci et anni, 4. Florentiae excufum effe hoc exemplum , fatis conílat; de anno dubitatur; nam alii ponunt 1494. alii circa ann. 1497. aut 1498. certe ante ann. 1500. emiífum effe arbitrantur. Nonnullis huius editionis exemplis non adhaerent fcho- lia: hinc /Maittariur Annal. typogr. tom. IV. pag. 766. fcholiorum editionem tamquam pe- culiarem laudat Σχόλιω παλαιοὶ τῶν Καλλιμάχιϑ ὕμνων 4. T. a. et l. et typogr. nota, vid. biblioth. philolog. vol. MI. Lipf. 178t. pag. 278 fqq. Hanc fequuntur À "Aldina, Venet. 1515. 8. cum Pindaro, Dionyfio Periegeta et Lycophrone, gr. fine fcho- lis gr. Haec mera repetitio eft fuperioris editionis Florentiaze, cum larga acceflione vitio- rum typographicorum. Fyobeniana , Bafil. 1532. 4. cum fchol. gr. et praefat. Sizirm. Gzlnii, in qua Callimachi hymnis fuübiuncta eft Gnomologia e MSto codice. vid. huius operis vol. I. pag.725. Haec editio; emendatior Aldina, lacunas nonnullas expleuit. Parifua, apud Vafcofanum, 1549. 4. gr. cum fchol. gr. [cum*verfione lat. metrica H. in Dianam, auctore Franc. Florent, Sabino.] in ea hymni Callimachi fubiuncti funt Op- piauo. Haec eft repetitio edit. Frobenianae. Stephaniana prior, inter H. Stephani Poetas principes heroici carminis, Parif. 1566. fo]. gr. fine Ícholiis. Eius bafis eft edit. Vafcofani vel Hieron. Frobenii, Prima haec editio la- cunas omnes expleuit et mater eft textus, qui ab eo teinpore vulgatus eft adpellatus. In ca adornanda Stephanus adhibuit librum manufcriptum, notae quidem deterioris, ita, vt textus longe, quam antea fuiffet, vitiofior exhiberctur. Paiifína, apud Benenatum, 1574. 4. fine Íchol. cum verf. latina profaica Nic. Gulonii, Haec exprimit Stephanianam priorem. Stephaniana pofterior, Geneuae, 1577. 4. cum fchol. gr. et verfione Nirod. Frifchlini profaica ac poetica, notisque huius et H, Stephani; item vita Callimachi 5. graece fcripta a Nic. Frifchlino, cum interpretatione latina Car. Cph. Baieri. In hac edit. etiam epigramma- ta XXXIII. latinis verfibus expreffa et fragmenta quaedam acceflzrunt; idque initium fuit epi- grammatum adderilorum et colligendorum fragmentorum. — Ceterum textus fuperioris ferua- tus e(t, nifi quod in hymno in Cererem v. 16. adiectus eft praecedenti, in fuperiore edit. e ᾿ manufcripto codice adfcito. Huius textus ab co tempore vulgatus fuit, ab omnibus repeti- tus, nulla controuerfia mota fupplementis, quae tamen valde fufpecta funt νοϑείας. vid. Er- neflii praefat. — [Epiftola dedicatoria Frifchlini data οἵ Tubingae ann. 1571. nulla vero Calli- machi edit, Frifchliniana Tubingae prodiit; licet hoc ex Actis Erud, 1695. pag. 487. al'quis poflit fufpicari; fed Gencuam ad H. Srephanum, "T'ubinga fuas lucubrationes mifit Frifchli- nus. Falluntur quoque, qui editionem ann. 1577. non Geneuae, fed Parifiis prodiiile adfi- mant. Fabric.] "AIntwerpienfis, apud Chriftoph. Plantinum: Caol/imachi Hymni, Epigrami:ota et Fyag- menta, quae exftant. — Et feparatim Mofthi et. Bionir Idyllia. — Graece et lat. Bonau. P/ulca- Fol. 111. Mmmm m nio $26 {4}. 71]. ε. XPVIL. €ALLIMACHI EDITIONES nio interprete cwn adiotatt. eizdem δὲ iadite cepiofo. (cum fchol. gr.) 1584. 12. — Huic editio- ri Vulcanius addid | fragmenta, ex Etymologico Magno collecta, relicto tamen ex eodem opere fpicilegio. Bafleenfi, 1589. 8. impenfis Wendelini Hommii, prelo Leonh. Offenii, hymni VI. gr. cum eorumdem duplici interpretatione (profaica et metrica) et annotatt. Nicod, Frifchlini reccgnitis , fcholiisque veteribus graecis feparatim adnexis; infunt etiam epigrammata Calli- machi XXXIII. cum verf. ligata, et fragmenta, et vita Callimachi, fcripta a Frifchlino, grae- cc et lat. et Archiae epigrammata graeca ex anthologia excerpta et latina metaphrafi donata, vna cum Frifchlini quibusdam carminibus et epigrammatibus, gr. et lat. hymnoque graeco in Chriflum proditum. ; Geneuenfis , in Iac. Lertii Corpore Poetarum Graecor. heroicorum, 16c6. fol. Infunt Callimachi hymni et epigrammata, gr. cum verf. Frifchlini, (f. fehol. gr.) pag. 554 fqq. Parifina, exc. Sebaft. Mabre- Cramoify: Callimachi Hymni, Epigrammata, et Frag- sentia. — Acce[]eve alia eiurdem. Epigrammaia quaedam , nondum in ucem edita et fragmen. 1a aliquot, in aliis editionibus praeiermiffa. — Addic£la funt ad. Hiymmos vetera fih«lia graeca. πη; notis Annae. Tanaquilli Fabri filiae, 1675. 4. — Nouem epigrammata, a Petro Daniele Huetio, cui haec editio dicata eft, fecum communicata, prima vulgauit et interpretata eft Anna Fabra, fragmentaque noua ex Etymologico M. et fcholiaflis pluribus collecta, notis emendata vcl illuftrata, adiunxit. — Additus eft quoque index omnium vocum. Hic primus fuit librorum , quos edidit Anna Fabra. vid. Z7uetii comentar. de rebus ad eum pertinentibus, lib. V. pag. i21. edit. Lipf. et. Koeler. Münzbeluff, ann. 137. nr. 49. pag. 357. lourn. des Sav. 1675. pag. 74. VItraicflina, aun. 1697. 8. 11. voll. ex recenf. T'ieodori Graeuii, Yo. Georgii filii, qui, quum adornandae huic editioni immortuus effet, magno patri eam abfoluendam reliquit. In ea occurrunt primum VI. hymni, elegante icone Numinis in aes incifa finguli ornati, cum verf. profaica a ΤᾺ. Graeuio interpolata, fubieclis per fingulas paginas fcholiis graecis et no- tis Fr. Robortel/i, H. Stephani, Bonau. Vulcanii, Annae Fabri Daceriae, iisque, quas Grae- vivs, filius, vel ipfe addidit, vel ex ineditis Io. Meurfii lectionibus academicis in Callima- chum petiit, vel a Iac. Gronouio, Petro Francio, aliisque viris doctis accepit, Francio de- buit exemplar Parifinum Vafcofani ann. 1549. (quod poftea nactus eft Io. Aug. Erneflius.) Ficus marginibus multa vir doctus adleuerat, quem vero Graeuius, pater, in praefat. fibi, filioque ignotum fuiffe fatetur, — Hinc factum eft, vt adnotationes cius et in Graeuiana et in Ernefliana editione fub nomine anonymi commemorarentur. Verum Saxius, in Onomaft. Literar. part. I. pag. 99 fq. edit. 1775. illum anonymum non alium effe poffe, quam Fran- cifcum Nanfium , ex contentione eius adnotationum ad Callimachi Η, in Dianam, v. 37. 81. 153. et in Delum, v. 52. 84. cum eiusdem cafítigationibus ad Nonni paraphraf. Euangelii Io- hannei, cap. 1. v. 189. pag. 15. cap. 4. V. 46. pag. 32. et v. 236. pag. 40. cap. 8. v. 275. pag. 1oT7. et cap. 11. v. 72. pag. 130. clariffime oftendit. Hymnos excipit Poematium de Coma Berenices e Catullo, (iam fuperioribus edd. inde a Stephaniana ann. 1577. infertum,) tum epigrammata Callimachi LXII. ex edita et inedita anthologia et aliunde collecia, quorum feptem poflrema lucem antea non viderant. Vniuer(a notis ; , CALLIMACHI EDITIONES Lib. IIT. c. XVII. 831 notis eruditis illuftrauit Rich. Bentleius et ab vndequadragefimo vsque latine tranftulit; ad. ditae funt praeterea notae variorum, maxime Annae Fabri et Vulcani ^ Sequuntur inde Fragmenta Callimachi, poft priorum editorum indu(lriam, diligentius collecta et aucta ab Ez. Spanhemio et praecipue Rich. Bentleio, quorum additamenta in hac primuni editione prodierunt "). Accedunt porro notae Frifchlini integrae, feparatim excufae et H. Stephani fex epigrammata iudicio Ouidii, Callimachum arte, non ingenio, valere exiflimantis 2), oppolita. Hinc Bentleii in locum quaedam hymnorum egregiae animaduerfiones, inter quas controueríiae materiam praebuit illa ad hymn. in Iouem, v. 87. Contradicit fcilicet If. Cafaubono et Cl. Salmafio, quorum hic ad Aram Dofiadae, pag. 242. ille in Lectionib. Theocriteis cap. 18. diphthongos a et cj, fequente confonante, corripi poffe, prolatis lo. cis fat multis, adfirmauerant, ^ Defenforem nacta eft haec corum fententia 7o. Zenffum, lb. II. cap. 6. Leclion. Lucianear. pag. 166 Íqq. cui add. Iac. Gronouius ad Manethonis Apo- telefm. pag. 274. Verum Erneflius, in excurfu ad h. l. pag. 260. docet, ctiam contra noua exempla, quae Ienfius adtulit, difputari pofle, nec facile exitum habere huiusmodi difputa- tionem; Bentleii animaduerfiones fequuntur notae Pauli Voetii, antecefforis Vltraiedlini,, in hac editione primum in lucem publicam prodire iuffae. Der que volumen prius claudunt dedicationes, praefationesque Frifchlini, Vulcanii et Annae Fabri, tum indices locupletiffi- mi, primusque inter eos ille omnium verborum, quae in Callimachi hymnis, epigramma- tibus et fragmentis occurrunt... Volumen poflerius impletur vberrimis commentariis ct longe dociillunis Ez. Spanhemii ad hymnos fex, Gracuiis rogantibus, ab illuftri auctore huic editio- niadiunctis. Verum eft quidem praeconium Brouckhufii ad Propert. lib. III. eleg. 21. v. 15. qui Spanhemianas in Callimachum obferuationes op effe dicit admirandae erud'tionir et qua- Íe hodie vix fperare ab vllo mortalium audeamus; Íed non minus verum iudicium Erneftii, ad declarandos fenfus poetae latas et copiofas Spanhemii difputationes de verbis fingulis nihil opis adferre. : Lipfienr, ann. 1741. Callimachi Hymni et Epigrammata maximam partem ex interpr. N. Fyifchlini et cum feholiir veteribur. — Adie&lus eff. Luciani Timon. — precfatur eff et indi- cer addi curauit. IM. Io. Friedlieb Stubeliur, Scholae Prou. Portenf. Conr. 8. In praefat. editor excutit querimonias et iniuflas et non fpernendas de Callimacho, eiusque fcriptis, iu- diciumque Ouidii, non fatis probabiliter, ita interpretatur, vt in laudem cedat Callimacho, quippe qui ipfam naturam fuperauerit, et quod ab hac ei negatum fuiffet, cura ingenium non debile adiuuante, compenfauerit, Mmmm m 2 Lond arnfis, y) Fabric. addidit hoc e fcholiis ineditis ad 2) zdhmor. L 15, 13 fq. Dan. Heinfius Proleg. ad Dionyf. 'Thracem: Τῆς δὲ κακίας τῷ λόγε fn «45 *» MHelfiod, cdit. in 4. ingenium , quo Cailimachum ἀκυρολογία., ὡς παρὰ Καλλιμαχρ ἐπὶ τῶν ἀπολλυμέ- valere negst Ouidius, interpretatur ej», impe- ju ΡΜ tum poeticum, quo poetarum op'imi faepe abre- pti generofe et magnifice peccant. Hanc interpre- Μητέρκε ἐξεκίένωσαν ἐκόφισων δὲ τιϑῆναι. tationem , (pretis iure Henr. Stephani inaniis, Ξ prob:t 70. Georg. Zerlein, in difp. de ingenio Ταναντίον γὰρ, ἐβάρυνεν ἀπολέσαντε τὰ vm αὐτῶν τρε- Callimachi pracfile C. 1. Kloizio defenfa, Ha. φέμενα βρέφη. Harl. lac, 1770. 4. pag. 19. 828. 11}. 711. ΧΥ͂ ΤΙ. CALLIMACHI EDITIONES Loudinenfir, ann. 1741, rec. 1751. 8. m.. Callimachi Fiyumi et. Epigrammata, quibu at- terunt T'heognicis carinina. vid. huius operis tom. I. pag. 717. * [Glargou. graece. 1755. fol. et m. 4. vid. illuflriff. Rewiczky catal. pag. 43. et Pinelli catal. lI. pag. 266. Harl.| ; b Lugdunenfis, ann. 1761. Callimachi Hymni, Epigrammata εὐ Fragmenta , cum notis integris H. Stephani, B. l'ulcanii, Znnae Fabri, Th. Graeui, A, Benihii; quibus acte- dunt Exechielis Spanhemii Commentarius , ef notae mune primnm editae Tiberii Hemferhufü et Davidis Ruhakeni, — Textus ad AISS. fidem recenfuit, lotine vertit, atque motar fuas adit- cit Io. πρώ: Ernefli, Tomi 11. Lugd. Batau.. g. mai. Praeclara haec editio continet omnia, quibus Graeviana commendatur, praeter notas Frifchlini et Voetii, quas, nihil fcilicet adferentes, quod hodie aliquis in tali editione quae- rat et legere velit, ne magnitudo voluminis nimium. excrefceret, editor penitus fuflulit. Habet vero ornamenta quoque propria, eaque quantiuis pretii. Partem eorum titulus com- mcmorats cetera in accurata crifi, doctaque interpretatione Ernéflii, nec non in addiramen- tis, quibus, poft Bentleium, fragmen'a infigniter auxit, et in correciis, opera Ruhnkenii, vitiis commentarii Spanhemiani; cernuntur. vid. Nou. A48. Erud, i72. Jun. pait, 1. pag. 24 fqq. Florentina, ann.1763. Callimachi Cyrenaei Hymni, — variantes le&tiones, felectas annotationes et meiricas aliquot latinas verfiones — adiecit Zng. Mar. Bandiniur, 1. V. D. Mediceae biblioth. regiae praefectus. 8. "Textus expreffus eft ex edit. Graeuiana, verfione lat. profaica ad latus pofita. Sub- iuncta eft interpretatio italica, ab Ant. Mar. Saluinio, Prof. Florentino, verfibus, quos Tta- li folutor ( fciclti, h. e. rhythmorum lege liberos vocant, elaborata, et tunc primum publica luce donata. — Haec fatis accurata et elegans videtur. Inter verba graeca Callimachi et inter- pretationem italicam collocatae funt variae lectiones, ex edit. Iani Lafcaris excerptae. — Cui- que hymno Bandinius fübiecit commentarium , italica lingua, non viris. fed pueris, fcri- pium. Pofl hymnos collocata eft elegia de coma Berenices, e verfione Catulli. . Graecum carmen deperditum reftituere. fluduerunt Iof. Scaliger et A. M. Saluinius, (cuius translatio iam in edit, Erne(liana, toin. I. pag. 610 fqq. reperitur) | Vtramque exhibet Dandinius, vna cum ver&one italica. Sequuntur verfiones metricae hymnorum Callimachi, a diuer(is au- toribus concinnatae. ' Primum H. Stephanus, alterum et fextum B. Vulcanius, tertium Fr. . Kl. Sabinus, quartum Frifchiinus, quintum A. Politianus, verfibus lat. exprefferunt. Vlti- mum locum tenent Callimachi epigrammata LXIIT. or. et lat. edita. vid. A/ozz. A8. Litter. vol. 11. pag. 140 fqq. Lipjizifir altera, ann. 1774. eft repetitio textus Ernefliani, fine notis, cum indice diffi- ciliorum vocabulorum et var. lect. e codice quodam primum excerptis, cura Chrifl. Frid. Loesneri. 8. exílat et in Brunckii Analect. vett. poetar. graec. Argentor. 1772. 8. tom. I. pag. 2U3onf05 Parifma, ann. 1775. gr. cum verf. gallica et not. par Mr. de /a Porte du "Theil. 8. vid. infra de /'trfionibur. Editor iii textu fequitur recenfionem Erneflianam. Bodoniana, CALLIMACHI VERSIONES —— LibIILc XPIL 9:9. Bodoniata, ann.1703. gr. et cum verf. Pagnini, Prof. eloq: Parmenf. italica litteris . maiufculis, in aliis exemplaribus, in aliis litteris mipufculis. Parmae, fol. etin 4. Us In. ha€ ed. fplendida textus graecus nullibi inelior factus-eft , quam antea. *— j * * 3 Calliniachi Hymnum in Cirerei, do&iffima adnotatione illuflratun, HARLESIVS inferuit Chrefomathiae gr. posticae , editae primum Coburgi, 1768. 8. deinde mutato ordine et adícito /n/hologiae gr. poeticae titulo typis repetitae Norimb: 1775. et Baruthi, 1792. 8. Cal/anac si Hymnum in ouem obferuatt, philologicis illuftrauit, fcholiaque graeca adie- cit Jo. Ern. Linke. Dresdae,; 1784. 4. " —' , Calliziachi Hym in Apoilinzm, cum emendatt. ineditis Lud. Cafp. Valckenarii et in- terpr. Laur. Sautenii, prodiit Lugd. Bat. 1789. 8. mai, vnica plagula. [Call. H. in lauacrum PPalladir, gr. et italicis verfibus, a Girolamo Pompejo, im eius Opp. italice fcriptis, tom. IT. Veronae 1799. g. Profper Petroniur, Barenfis, nonnulla Callimachi epigrammata anecdota et ex cod: msto Palatino - Vaticano, graecam anthologiam continente, excerpta, edidit in Notizie letterarie Ol. tramontane per ufo de letterati d'Iralia tom. 1I. part. IT. in Roma appreffo li fratr. Pagliari- ni, art. 44. p: 335 fqq. et ad calcem P: 339. promifit;*ea feorfim cum fuis adnotationibus edi- turum, fed fidem non liberauit. vid. 4madut. ad '"Theophrafti charact. II. ineditos p. 24 et. 69, Quaedam fragmenta ex Meletio addidit aut explicuit Schmeider in Analectis p. 74. not. Pontici l/irunii commentar. gr. in Callimachum memoratur in: Giornale d' Italia tom. 24. pag.264. Harl] * * ^ ͵ ; , * T Verfionzr Callimachi latinas Gulonii, Frifchlini, Erneftii iam in recenfu. editionum commerorauimus. [Cafpar Barth ad Claudianum pag. 23. b. teflatur, fe quoque Callima- chum metaphrafi latina donaffe, et iudicium fert de quatuor interpretibus Callimachi, Vul- canio, chile Siatio, H. Stephano et Nicod. Frifchlino. — 7es1] , De verfionibus mnetri- cis diuerforum auctorum mentio facla in defcriptione edit. Florentinae, ann. 1765. a Bandinio curatae. — Hic praeterea indicandüm eft, Stephani et Vulcanii verfionem H. in Iouem pri- mum prodiiffe in edit, Steph. ann. 1577. — In eadem etiam repetitur Er. Fl. Sabini verf. H. in Dianam εἰ A. Politiani verf. H. in Lauacrum Palladis, quarum illa prius ad calcem Opp. Sa- bini, Pafi. 1540. fol. haec in Opp. Politiani, Pafil. 1553. fol. pag. 289 fqq. excufa fucrat. His addi debet 7o. Loziceri verfio hymnorum in Iouem et Apollinem, quae Sophoclis Aiaci, Bafil. 1533. 4. edito, acceffit, et 7oanmir Checcotii Meiaphrafis Elegiae f. Hymui ia Lanatra Paí- ladir, quac inferta εἴ edit. Erneftianae, tom. I. pag. 605 fqq. ac denique Laur. Santenii in- terpr. H. in Apoll. cuius iam Íupra mentionem fecimus, Praeter illas notanda eft verfio Jat. vetrrrima metrica, quae cum infcriptione: Ca/ima- thi Cirenaci Hymni a [ac Crurio, Bononienfi, latinitate donati, primum (ine indicio loci e: anni, circa extrema faeculi XV. Mediolani, vt videtur, in 4. excufa; dein Bononiae, enn. Mm minm 3 1509. 8: Lib.HI.c. XVII. CALLIMACHI VERSIONES 1569. 4. iterum publicata eft, de qua vid. Saxii 44nnal. Typogr. Mediolanenf. pag. 550 et ὅτι. εἰ Ernefl. praefat. Italicam verfionem 44. JJ. Saluinii primus in publicum prodire iuffit Bandiniw , in edit. Florent. 1763. de qua fupra expofuimus. Adhaeret etiam verfio ital, duorum carminum Callimachi, quae Cefarottum auctorem habet, Homeri Batrachomiyomiachiae , ab fnt, Lauagnoli editae Veronae, 1788. 8. vid, huius biblioth. vol. I. pag. 340. Gallica ver(io cum textu gr. prodiit hoc titulo: Hymszr de Callimoge, avec une ore fon francoifz εἰ des noter. Par M, de la Porte du Tha. à Parir, 177. Laudatur haec verfio, cui praemiffa eft differtatio de Callimacho, eiusque fcriptis, lectu digna. vid. N. Bibl. der fchünen JP/iffemfzh. u. d. f. Knie, XV III. B. gag. i0. Zlnglicam verfione Hymnorum Callimachi, an. 1755. Londini edidit Guilielmus Dodd, vitae noxiis et fati infelicitate notabilis, additis notis, in quibus mythologia gentilis cum my- fticis locutionibus Hatchinfóni mirum in modum comuifcetur. vid. (Forflers) Leben. Dr. IVilh. Dodd:, Beríin, 1119. 8. pag. 37. Germanice Hymnos Ca//imachi, cum Mofaeo, Orpheo, "Theocrito, Bione, Mofcho et Colutho, vertit, ediditque Car. Aug. Küttner, Altenburgi, 1784. 8. Hymnum in Cererem et Ouidianam eius imitationem in germanicam linguam tranftu- lit et adnotatione illuflrauit I. E. Goldhagen, in: Griech. und. Roem. zinihologie in deut/chen Ucbev[etzungen, —. Braudenb. 1767. 8. tom. L p. 287. reprehenfus ob hoc con(ilium a cen- fore in N. Ziblioth. der fth. IWiffenfih. u. fr. K. 11. B. pag. uz. & » - Ex libris, libellisque, in quibus Callimachus emendatur vel explicatur, commemorari merentur Robortelli annotatt, in. himnos Callimachi etc. Venet. 1543. 8. (infertae e Erzefl.) Csfaubonus in Lect. "Theocr. cap. 4. fragmenta nonnulla emendat et illuflrat. Obferuatt., in Callimachi Hymnos. vid. Mifcell. Obferu. in Auctor. vol. V. tom. IT. p. 260. (Reiskii animaduerff. ad graecos auctores vol.V. Lipfiae 1766. 8. Harl.] D^ Arnaud. Animaduerf. ad Callimachum. vid. Eiusd. Animadu. crit. in Script. gr. Har. lingae, 1728. 8. pag. 56 fqq. Differtation critique, ot, l'on corrige et explique un pa[Jage de Callimague, Hymn. in Del. v. 308. vid. Hift. critique de la Republ. des Lettres, tom. 4. pag. 1 lqq. (Gisb.) Cuper Lettre au. fujet de la dijjertation precedente, ibid. pag. 297 fqq. Seuimi emendat. Callim. H. in Del. v. 109. vid. Hift. de l' Acad. des Infer. vol. 5. pag. 157 fqq dit. Graeu. et KEmcidatt. Ψ - " ^ Vol.TI. p.493 CALLIMACHI PLVRES Li.IlLc XVII — $853 Emendatt. in. Callimarhum.. wid; Rich, Dawes Mifcell. crit. Cantabrig. 1745. 8. f. 5. quem in appendice edit. Hl... Burgellius: interdum caftigat. ^ Contra eumdem Daweíium, Hymnum in Cererem , vt notbum et ftolidum proferipturientem , et Bentleii emendat, v. 87. H. in Iouem reiicientem, difputat D'Orville ad Chariton. lib. III. cap. 3. pag. 366 fq. edit. Lipf. conf. etiam Erneftii Excurf. ad v. 87. iflius Hymni, pag. 260 fq. 1. A. Erncflíi Le&tion. Callimachiarum Specimen. Lipf 1742. 4. Eiurd. Erifichthonir Callimachi e£ Ouidiani comparatio, ibid. 1756. 4. vid. Excurf. ad H. iri Cer. v. 26 fqq. pag. 262 fqq. ὶ - Eicrd. Prolufio de Epigrammate Callimachi in Zrati Phaenomena, ibid. 1757. 4. vid. Excurf. ad Epigr. XXIX. pag. 333 fqq. [ Toup. permulta Callimachi loca paffim emendat in Emendationibus in Suidam et He- fychium.] I. F. Heufingeri Emendatt. Callimachiarum Periculum, | Guelpherb. 1766. 4, infertum Nou. A. Erud. i768. Aug. pag. 360 faq. D. Ruhnkenii Emendott, Callim. in. eius T. Epiflola critica, addita Homeri Hymno in Cererem , edit. Lugd. Batau. 1782. 8. (prior Epift. crit. edit. ibid. exc. ann. 1751.) Hic lectio- nes nondum vulgatae codicis Veneti et Ruhnkeniani adhibitae funt. ^ Earum emendatt. caufa inuidiam Ruhnkenio fecit Zo, J7mekelinanmus in. Epiff. ad Com. Bruhlium de. inuentis. Hercu- lanenf. pag. 77. laeger. [De editionibus quibusdam, praecipue de Sfephamiama, ann. 1577. de Callimacho ac Frif:hlino copiofus eft Freyfag. in Adparatu litter. tom. I. pag. 234— 239. adde Clement Bibliotheq. etc. tom. VI. pag. 58 fq. Harí.] VI. Fuerunt et alii Ca//imachi, 1) Strategus noflri auus. — Vide epigramma 21. 2) Cu- limachus, noflri fororis filius, quem dr infulis Ícripfiffe carmine epico e Suida notaui. 3) Ca/limazhur, Athenienfis, dux fortiffimus et cum Cynaegiro, Medici bclli fulmen, cuius praeter alios meminit P/;tarcltur in Catone pag. 35:. hic ipfe enim eft, licet diuerfum faciat aliud agens doctiffimus Jon/ius pag.242. 4) Culimachus, Amifenorum et poflea Nifibis praefectus, arte niechanica clarus aduerfus Romanos in bello Mithridatico, .Putarch. Lucullo pag. 503 εἴ 514. De hoc Graeuimr pag. 23. orationum. 5) Callimachus, flatuarius, de quo videndus Francifcus Iunius in catalogo Artificum. — Diarium eruditorum Italiae tom. 21. pag. 65. Marmor, in quo tres Nymphae. cum Fauno Καλλίμαχος ἐποίες apud Fontoninum lib. de Hortae antiquitatibus, cap. 6. Neque alium forte Callimachum intelligit Plinius VIL. 47. in loco, quem inter Battiadae fragmenta adfcripfit praeflantiffimus Bentleius nr. CCCXCIX. 6) Callimachus, Athenienis, amicus Platonis;-et curator eius teflamenti, Laert. lIT, 42 et 43. 1) Callimazhur, “χιοροδιδώσκαλος, Jriflaph. Ecclefiaz. v. 184. 8) Mvdicus: Herophileus, quem vocabula Hippocratis expofuiiTe teflatur Erotiznus fiue Herodianus in praefat. lexici, et quem dr coronis , quae nocerent capiti, graece fcripfiffe teflatur P/im'ur XXI. 5. Hic videtur etiam refpici a Galeno I. in VI. Epidem. tom. V. edit. Bafil. pag. 447. 9) Calíimachur, Liba- nii difcipalus, qui eum laudat tom. ll. pag. 553. At apud Etfebium X. 11. Praeparat. Euan- gel. pro Ca//anacho Colophonio legendum eft e Tatiano Zfutimachur, quod miror fuyille Spanhemium, ga — LEOHLeXEIL —— CALLIMACHI PLVRES (0 Voll. p.403 494 Spanhemium, quem nihil fugit, pag. 119. ad Callimachum, et G. Voffium in Poctis Graecis: per Romanum vero Callimachum Propertius ?2) [V. x. 61. intelligit feipfum, non alium, ne- fcio quem ,. Romani Callimachi nomine poetam, vt exiftimauit Flauius Blondus. [δ᾽ — Apud, Quinélilianum ΧΙ. 2. pro pollas Caílimachur, (vt habet etiam. Obrechti editio;) quidam le- gunt. Zlpollas et Callimachus, Fabri, Verum Burmannur ad 1. 1. Quindlil. fe hanc lectionem in nullo codice reperiíle teflatur, recteque monct, Fabium, ea admiífa, fcribere debuiífe non quem, fed quor fecutus Cicero. Locum itaque mendofum putat. Zagg. Fuit et annis abhinc ducentis amplius Phi/ppur Bonacturfur, graeco nomine quidam Callimachus , Experieus, Florentinus, poft varia fcripta, hiflorici praecipue arguirenti edita, ann. 1490. defunctus, quem Philippum Caliimachum a Callimacho Experiente dines per- eram facit Koenigius in bibliotheca. De illo practer ouium Ocfeuius Ferrarius prolufione 1X. Nireros tom. VI. Mem. poar fervir à " Hift, des Hommes illuflres pag. 196 fq. Frideriz, Hannib. Stempel de focietate abbreuiatorum Roman. Ien. 1704. pag. τὰ fq. Zulius Niger in hi- ftoria fcriptor. Florentin. pag. 16r Íqq. abri. — Apoftolus Zenus, in Diet. Voilian. - tom. IL. pag. 316 fq. docet, exeunte faeculo XV. quatuor Callimachos floruiffe ; quorum L Dominicus Callimachus, ciuis Senenfis, qui diu in Romana Curia apud Paulum II. vixit. YI. Callimachus Monsuiridis f. Monteverde, Siculus, ex oppido Mazara. III. Zngelus Calli- machu;, itidem Siculus, forte Meffanenfis. ΙΝ. Philippus Callimachus. Experitur, ortus Sangeminiano , Etruriae oppido, ex familia Bucnaccorfi, ob multa et magna vtriusque for- tunae experimenta Experienr cognominatus, tandemque Cracouiae, non ann. 1490. vt Fabri- cius tradit, fed ann. 1496. fato functus. aeg. aa) Add. Barth ad clau. Propertii voc, Caliümachus. Taeg. : HR C (Em Em IO. A IO. ALBERTI FABRICII S. V BonPBSLO4E M BSN.T ἃ QVAE AD CAPITA DE XENOPHONTE Er pE& ALEXANDRO M. MANV SVA MARGINI EXEMPLARIS $VI ADSCRIPSERAT. Pag. 1. lin. 2. in difriplinam dedit.] Vude philofophus etiam paffim audit, vt Z4r/enare IX, pag. 368. Eunapio flatim in limine aliisque. ib. ad not.a.] Filius etiam Xenophontis Gry/fur et alter Diodorur. Suidas. in Γρύλ. Xenophon, Cous, medicus, cuius fit mentio apud Zacifum XII. ὅτ. Annal. et Laertium. Xenophon, fcholafticus, ad quem S. Nili epift. II. 279. Allat.' Xenophon, poeta, cuius imi- tatione opus mirificum ine fifferir fcripfit Fulgentius, Rufpenfis. vid. Bullandum tom. I. Act. Sanct. lanuar. pag. 972. — Xenophon Καριεὺς apud Lyfiam orat. XII. pag. 211. 214. Xenophoss. peripli fcriptor, Jaler. Max. VIII. 13. Pin. VII. hiflor. cap. 48. adde Salmaf. pag. 17. ad Solin. Xenophon, futor, de quo Codinus defcriptione templi S. Sophiae, nr. 157. «Χεπο- phon, Corinthius, Salmaf. de coma pag. 369. — Xenophon, de cuius Ephefiacis pracfat. ad tom. XIV. huius biblioth. Pag. 2. ad not. d.] Meminit illius proelii, duce Calliade et Xenophonte in Thracia cum Chalcedoniis commilTi, etiam P/utarchur in Nicia pag. 526. De priore vide quoque P/utarch. in Antonio pag. 937. Suidam im Ξενοφῶν. Pag. 2. not. m.] Confer infigne Xenophontis elogium apud Dionem Chryfoffom. XVIII. pag.257Íq. Joachim. Camerariwm in Xenophontis vita, praemiíla Hipparchico, edit. Lipf. 1543. 8. ibid. lin. 13. ῥήτωρ ὠγαϑος. Apud Chryfo/fom. in extremo lib. I. de facerdotio, ἐπα- τεὼν δίκαιος, tin rechter. Betrüger, vere fallax ac deceptor , et Homerus apud Ariflotelem libr. de poetica, δίκαιος ποιητὴς.» dignts poetae nomine, — Plura eiusmodi Thom. Hutchin- fon ad Xenoph. Cyropaediam pag.133. Sic Latinos re&i vocabulo vti notat Graeuiur ad Sue- ton. pag. 183. Xenophontis aemulus inter fcriptores hift. Byzantinae 70. Cimiamur. — De Ouefirito Laert. V!. 84. et Suidas in "Agreyea Q7 et Ὀνησίκριτος" ὡς ὠπόγραφος ἐξ Mey eom δευτε- ρεύε;. De “7: τἴαπο, qui Xenophon iunior dictus eft, vide infra lib. IV. cap. 7. Q. Lutatius Catulus molli et Xenophonteo genere fermonis fcripfit de fuo confulatu, quem geffit A. V. C. 651. et de rebus fuis geflis ad A. Furium, poetam, familiarem fuum, tefle Cicerone in Bruto. Vol. 111. Nnnnm ibia, ^ 334 L A. FABRICII SVPPLEMENTA MSSTA' ibid. not. p.) Henr. Bracillius in biblioth. Mundi et ex eo Sopmnens, [quis hic fit; aut, quod fufpicor, fi efl compendium fcribendi, quis fub eo nomine lateat, diuinare nequeo,] pag. 236. niemorat Petrum Fulamonicum, Ligurem , circa a. Chr. 10go. fcripfiffe librum de feclis, in quo probauit inter alia, Ariílotelemr non contra Platonem fcripfiffe, fed contra Xenophontem, aemulum fuum. — Conf. quoque Zami Coftarii libellum de amoris pracflantia et de Platonis ec Xenophontis diflenfione, Bafil. 1548. in 8. apad Oporin. ^ Locus ex Xeno- phontis epiflola ad Aefchinem, qua Platonem perílringit, adfertur ab Eu/zbio XIV. 12. Prae- parat. : ad pag. 4. lim. $.] In iis, quae de Cyro refert Herodotus Xenophontis fidem longe praefert Humfr. d. Prideaux in lib. II. hift. V. 'T. cum N. vnitae, quam Londini 1716. 8. angli- ce edidit. adde Proropii praefat. ad libros de aedificiis Iufliniani, Barthium ad Claudianum pag.38. De Fraguerii dillert. vid. Mem. de "Trevoux 1718. ἴα]. pag. 20 fqq. Huetiana pag. 229.: Europe favante 1719. Iun. pag. 278 fqq. — Iudaeos captivitate exfoluit Cyrus. vid. Chry- foftom. tom. VI. pag. 3:5. edit. Montfaucon. Cyropaediam Hieronym. in Danielis V. v icat Cvriinfautiam. lllum tamen titulum libro primo tantum competere, contendit uetius in Huetianis pag. 240. ad pag. 5. de latinis verfionibus. — Cyrum e Xenophonte translatum a Poggio, orato- re Florentino, memorat Angelus Decembrius lib. VI. de politia literar. pag. 539. — Philelphus XXVIII 25. epift. Cyripaediam , ait, quam Poggius omm: ex parte vilimat , latinam reddidi- mus, add. XXIX. g. vbi fcribi, eam offerre fe velle l'auilo fecundo, pontifici. vide et XXIX, 20.36.28. XXX. 1— 3. XXXI. 2. 16 (4ᾳᾳ. Quadringentos ducatos ab eo domum tulit, quos redditos fibi teffatur, XXXI. 15 et 29. 35. Poggius vertit in gratam Nicolai V. vide Joannis Oliuae Rhodigimi pracfat. ad Poggii libros de varietate fortunae, Giornale dei letterati d'Ita- lia, tom IX. pag. 172. Franc: Philelphi vérfio, quam abfoluit Mediolani 1471. prodiit Bono- niae non 1520. fed 1562. Poggii verlio latina iuffu Alfonfi, regis, vt teflatur Panormitanus, compofita non vidit lucem, licet msta exftet Florentiae in bibliothecis Laurentiana et Stroz- ziana. vid. Giornale — d'Italia tom. VIII. pag. 173. 174. --- Dabercufii. verfio MS. in biblioth. Gothana, inter libros Schurzileifchii. /o. Leunclauii ver(io. Colon. 1612. 12. Conciones quasdam, e Cyropaedia excerptas, vertit Jo. Samburus apud Oporin, Bafil. 3532. 8. | Iiid. lin. 11] Tubingae 161r. 8. ad pag. 6. de edd, gr. et lat.] Libri I. 1T. TIT. IV. V. ver(io latina, .7o. Cafzlio interprete, cum eius notis quibusdam Rofloch. 1588. 4. additis epiflolis variis et carminibus eiusdem Ca- feli. — graece, lib. L. I. VHL. in. vfum fcholarum; Amflel. 1671. 8. — gr.etlat. cum παν. Laubmokit anzotatt. apud Oporin. 8. "Ad pag. 6. de gallicir verfionibus.] lacobi, Comitis Vintimillani, verfio, Parif. 1574. 8. et Lugdun: coiem auno: de qoa vid. Dominicus de Colonia tom. II. hift. litter, Lugduni pag. 471 |4- — Carpentor.ur, (natus Parifiis d. xv. Febr. 1620. ibidem vita defunctus d. xxr. April, "ὦ AD CAPP. DE XENOPHONTE ET ALEXANDRO M. 835 3 April. 1702.) traditur omnia Xenophontis fcripta gallice vcrtiffa et cum dif. de Cyropaedia reliquiffe MSS. vid. Mem. acad. lafcript. tor. I. pag. 4cg fqq. Carpentariana p. AG Etus verfio Cyropaediae prodiit Parif. 1659. in forma maxima, etiam Hagae 1732. 12. — Primi librum Lud. Regis, Parif. 1560. — Εχ Xenophonte fumto argumento gallice tragoediam Pantheam compofuit Caius Zulittr de Guerfanr, Pictau. 1571. fiue cuius eam deberi ingenio profitetur Magdalena Neu. de Roches etc. x Tiolicom Poggii Bracciol. verfionem continet infignis cod. membranaceus in biblioth, Ehrencroniana pag. 420. "Anglice vertit vniuerfum opus ZVauritiur ZfAley Cowptr , Londini 173g. g. IT. voll. .— The journaux of Cyrus, Oxonii 1727. 4. Londini 1728. 1]. voll. et gallice Amflerd. 172g. ra german/ce a Matthefonio, Hamburgi, 1728. 8. vid. Acta Erudit. 1729.. pag.285. Hill. lit; de l Europe 1727. Aug. pag. 26r. New iemoirs tom. Vl. pag. 58. Iourn. des Sav. 172g. p i 659. Bibl. angloife tom. XV. pag. 269. Cenfura in Bibl. Francoife tom. XI. pag. Prae: Ad pag. 7. lin. y. hiflor. 154.] et in fcholio ad epiftolam "Tzetzae XXI. quod publicaui Küfterus ad Suidam tom. II. pag. 171. t pr ibid. [in. 7. meminit ctia]. Plutarchur de gloria Athenienf. pag. 345. — Confer V. rii annales ad A. M. 5603. Mongitorem in Biblioth. Sicula tom. lI. pag. 245 fq. "Ad pag. 7. mot. aa] Corrige in prima linea dubitabat. In fine adde: Oinnium Xeno- phontis fcriptorum praecipuum videtur Petro 7/alfenfi epift. T. de itinere fuo P'erfico. Ibid. lin. το. vinteretur,] et Artaxerxe vulnerato, occideretur, vt libro primo flatim pag. 266.legitur. Sed quum Artaxerxes vi et infidiis Tiffaphernis vellet Graecos opprimere, arinaque deponere iuberet, Xenophon poft Clearchum et alios duces, per fiiuddu ἃ PO interemtos, auclor et dux fuit reditus in patriam, de quo libro III Íqq. Conf. Mppiani 9 dich - pag. 285. edit. Blancardi. "Totum vero hoc bellum et pugnam tam dilucide ac diferle expo- fuit hoc opere Xenophon, vt tantum non oculis fubiiceret. vid. Plutarchum Artaxerxe - de 1014. F. — Sophaenetur. Kueg. ἀνοίβασιν fcripfit. Stephan. in Χαρμώνδῃ et Kaedeyoi ae Mappam geographicam Delisle fenior iuffu regis Galliarum Ludouici XV. EON UR Xe nophontem de expeditione Cyri illuftrandum. Mem. de lI Acad, des Sciences ann. 1721. pa 71 ἴηη. Acla Erud. 1725. pag. 11. lourn. des Sav. 1725. pag. 435 fqq. Aliam dederat E du [γα μιν. T1 Ibid. lin. 19. latine vertit] Lamp. Biragius, cuius accuratam et difertam ver(ionem lau. dat Filelfus XVIIL 10 et τι. Ep. teflatus, vitam Artaxerxis e Plutarcho edidife. ad pog. 8. lin. 1. Abloncurtiur.] La retraite de dix milles de Xenophon: rec. in B 1695. 8. 1106. 8. Ad pag. 9. lin. 13. ab. aliena manu, quod| monuerat etiam Dodwellur praelect. Camb- den. pag. !5. et ante eum. — elgio Nnnnn 2 Ibid. "P. 836 I, A. FABRICII SVPPLEMENTA MSSTA Ibid. lin. 21. libri IV. 1529. 4.1 Latine adolefcentem fe circa ann. 1508. exercendi inge- nii cauffa haec vertiffe teflatur Srba/Tiapus Sericur, Saludecienfis, in praefat. ad vitam B. Ama- ti tom. II. Act. Sanctor. Maii pag. 348, 1. . “14 pag. το. lin. 4. A4ctiarolum] edente Ioach. Camerario. ibid. lin. 7. "Thucydide] continué par Xen. — -— 1662. fol. — recuf. Amflel, 1714. ibid. lin. penult, Pacif. 1572. 8.1 JValteri Moyle eífay on the governement of Lacedae- mon 1698. et inter eius opufcula. 1720. 8. d pag. τι. lin. 27.. Parif. 1579. 8.1 anglice vertit Jal'erus Mole. ibid. lin. 29. commentar.] nota additur: Hos libros quum legeret Zeno, Citienfis, pur- purae exercens commercium , necdum philofophiae deditus, rogauit, vbinam eiusmodi viri morarentur? ^ Atque inde in philofophi Crate'is fe irzdidit difciplinam. vide Laerz. VIT. 3. Ferunt fimiliter Annam Bourignoniam, admodum puellam, lecti: libris noui foederis, fcifci- tatam e fuis parentibus, vbinam degerent, qui ex illorum praefcripto viuerent, oraífe, vt ad illos deduceretur, — Illos l:bros de factis et dictis Socratis refpicit Longinianur epit. ad Au- guftinum inter Auguflinianas XXI. nouae edit. 234.. — Teo in progymnasm. vbi de chria, e zou viuoveujua πρᾶξις ἐπὶν ἢ λόγος βιωφελής. Inter epiftolas Socraticorum, ab Allatio edi- tas, XVIII. fub Xenophontis nomine paz. 44. πεποίημαι dé τινα ἀπομνημονεύματο Σωκρού- τὸς, ὅταν ὃν μοι δόξῃ εὖ ἔχειν παντελῶς, διαμέμψομαι αὐτὸ καὶ ὑμῖν. ᾿Δριξίππῳ μὲν M ^ ^ »M c , , 3 “τὸ yate καὶ Φαίδων, ἐδόκει, ἀρμόδιά τινα ἐν α!. d pag. 12. lin. 22.1 — gr. et lat. cum Io. Leunclauii verfione in paginae cuiusque cal- ce excufa, et breuibus ad extremum volumen cafligationibus, cum Apologia Socratis. Oxon. 1690. 8. et e theatro Sheldon. 1726. ad pag. 12. lin. 2$. Louan. 1533. 8.] fcribe in forma 4. auo Pita/i curante — et in li- nea fequenti adde: Biuium Herculis ex Xenophonte latino elegiaco carmine expreffit Zo. Sri- grliur, tom. Il. poem. pag. 286. b. — latina profa 70. Cafelii cum Stigelii metaphrafi, Ro- floch. 1591. 8. — Gallice vertit Jo. Lud. Balzacius, Parif. τόξο. 8. — Jean Doublet, Parif. 1582. 8. — Socrater': Sayingr, by William Caxton. Weftmonafler. 1477. 4. ex gallico 10. de Teonville. "Ad pag. i5. lin. 20] anglice, lac. I" elwood cum introductione de doctrina et morte Socratis, Londini 1710. 12. Hillory of the works of the learned, tom. 12. ann. 1710. pag. 285. — Conuiuii phlofophorum meminerunt. P/jn, XXXIV. 8. pag. 125. edit. Harduini. et Pjutarch. in lyfandro pag. 441. Ad pog. 15. lin. 26, Lex. Ciceron. pag. 44— 49.] adde Petrum P'ifforium XXI. 3. va- riar. leclion. Seruius in Georg. Ε pag. 66. , Sciendum, ait, Xenophontem fcripfifle vnum librum o:conomicum, cuius pars vltima agriculturam continet, de qua parte muita ad luum hoc opus V.rgilius tranfluli:; ficuti ctiam de Georgicis Magonis, Afri, Catonis, Varronis, Ciceronis quoque libro tertio Oeconomicorum, qui agriculturam continet. Nam primus praecepta AD CAPP. DE XENOPHONTE ET ALEXANDRO M. 837 praecepta habet , quemadmodum debeat materfamilias domi agere; fecundum, quemadmo- dum foris paterfamilias. 4 — Libram Xen. ex primis verbis ἤκεσω dé ποτε εἴς. Ga/euttr ad Hippocratem περὶ ἄρϑρων tom. V. Baíil. pag. 578. probat, eíle librum poflrremum, fiue adpendicem τῶν Σωκρατικῶν ἀπομνημονευμάτων" atque fub illo titulo comparet etiam in edit. graeco- latiua Wecheliana. — Graece cum Leunclauii verfione et Ciceronis Oeconom. fragmentis nitide excufa, Oxonii e theatro Sheldon. 1703. 8. “34 pag. τό. lin. 9. Parif. 1515. fol.] it. cum Iodoci Clichtouei introductione in Politicam Ariílotelis. Parif. 1516. fol. — Strebaei verfio lat. vna cum Oeconoinicis Ariflotelis prodiit Parif. 1544. 4. Ibid. lin. i$. La Menag. de Xenoph.] Parif. 1571. 8. apud Fed. Morellum. (Francifco a Cruce pag. 83. bibl. gallicae memoratum, qui tantum excudit, non vertit) cum Plutarchi praeceptis coniugalibus et confolatione ad vxorem. —- ibid. 1600. 8. — Habeo etiam trans- lationem germanice, dialecto inferioris Saxoniae, ante annos amplius centum fine loci et tem- poris nota in 8. Ein Ge/preck Xenop'on von der Husfh.ldinge tiweer Ehclüden. id pag. 17. lin. 2.] graece cum Apologia Socratis et Hierone prodiit, Hagenoae 1520. 4. — lo. Caftliur, Roftoch. 1577. 4. — Gallice vertit Ludou. Regius. Parif. 1560. j Ibid. lin. 21. Simonidir] Synefius epift. 49. πλέω καλοὶ τῆς Σιμωνίδε συνεσίας Ἱέρων «ἰπέλαυσεν . ἢ Σιμωνίδης ᾿Ιέρωνος. ibid. 23.] lege: miferam effe prae priuatis regum, medum tyrannorum condit. et quae facienda íint regibus etc. adde Grotii excerpta ex Trag. pag. 339. [414 pag. vy. lin. antep. Erasmus etc.) Xerophontir. Hierona interpretatus eft Erasm. an. | 3530. fed δευτέρας φροντίδος admovit 1532. — Indigni itaque funt venia, qui 1545. cum cete. ris Xenophontie operibus latine ediderunt priorem Erasmi editionem. — Paulus Leopardue Emend. VII. cap. 15. Bruzel. in not. msta.. Harl.] ad pog. 18. lin. δ. atque ciuibur] adde Ezech, Spanhem. pag. 165 fq. ad orat. I. Iuliani, Ibid. lin. 12. et Henr, Stephani] anglice, cüm notis hifloricis Walterus Moyle, 1697. et inter eius opuícula iterum Londini 1726. 8. edente Antonio Hammondo. Ibid. lin. 28. ad libri calcem.] Italice Euangelifta Ortenfe, Venet. 1580. 8, i/ modo del ca- valca:t fir.ito da Xenofoste. — Xenophontis librum £z;xc vocat Pollux praefat. lib. X. 44 pog. το. lin. g.. Leonicenus,] minus quidem feliciter: vnde plus femel reprehenditur 2 Jano l/liíio, qui commentarios ad Xenophontis Cynegeticon promifit ad Gratium víf. 49. 80. etc. Ibid. lin. ui... Eufeb. XV.] corrige XIV. “14 pag. p. lin. 28. Valer. Max. VIL. 13.]. Conf. H. Dod«eilli diff. de Dicacarcho pag. 15. 16. Nnnnn 3 Ad dé . L A. FABRICII SVPPLEMENTA MSSTA Ad pag. 23. lin. 4. Fr. Porti comm.] Obierat Fe. Portus. Geneuae 1572. d. v. Iun. "aetatis jo. ,Ex illis commentariis, inquit Aemil. Fortus fil. in notis fuis ad Xemophonr, pag. 1175. ali max'mam fuarum annotationum partem in imultos Xenophontis libros hauferunt; fed patris mei nomen tacuerun', s Ibid. liu. y] add. Non paucis Xenophontis locis adfuudit lucem Zac. Palmerius p. $9 — 41. Exercitationum in graecos Ícriptores. ^ Peiri Marcafi; Hifloire grecque, Parif. 1647. fol. et 1669. 12. IT. voll. ex Herodoto, 'Thucydide, Xenophonte. Editio graeco - Jatina Francofurtenfis ann, 1674. quae in memoriis Treuoltinis ann. 1708. menfe Nou. pag. 1863. tamquam optima laudatur, nulla cft; contra legendum 1594. ex Du Pinii biblioth. vniuerfali Hifloricorum p. 184. quem co ipfo loco reprehendunt, quod galli- cam Xenophontis verfionem Pici Miraudulae, aun. 1615. editam, memorat, ex nomine Pyra- mi de Candole ναὶ efüngens Picum Mirandulanum, — Hlam autem gallicam verfionem fub nomine Pyrami de Canccle, (Coloniae 1615. fol.) Sorellus pag. 200. notat, effe typographi, vel correctoris fpecimen typographicumz verfionem enim elle Seyflelii et aliorum. De Clau- di δι εἰ vid. Sorel bibl. francoife pag. 195. et Croix.du IMaine pag. 63. ---- Jtalita Lud. Domrinici, Venetiis 1548. 1558. tribus volum. 8. — [Noua hifloricorum librorum Xenophon- tis italica prodire coepit Romae apud Defiderium: tom. I. continet Cyropaediam, alter Hel- lenica et Hieronem, 179r. 4. Zar/.] — Ocuvres de Xenoplon, Yuerdon. 16t9. 8. , Non praetereundem eft laudabile fludium M. Ge rgii Raphelii, Athenaei Luncburgen- (is Conrecloris, poflea ecclefiaflae ac Superintendentis, qui integro opere Xenophonteam. di- cionem contulit cum dictione N. IT. vnde ipfi natae funt Annotationes philologicae in N. T. ex Xenophonte collectae, cum additamentis in V. 'T. Hamburgi 1708. 8. ct non (ine auctario 1720. 8. vid. Acta eruditor. ann. 1709. pag. 209. [rec. cum adnotatt. ex Herodoto, Lugd. Betau. 1747. 8. II. voll] — — Stilum Xenophontis cum S. S. conferre ctiam non neglexit 'l'bom. Hutchinfon in Juculenta fua Cyropaediae editione. ᾿ ^ AD .€AP. II. DE. ALEXANDRO M. A pag. 26, not 1 [Alexandri M. hermam inter rudera Tiburtiui feceffus Pifonum ann, 1778. cf/'oflum protulit Jof. Ant. Guattouiur in libro: Monumenti autichi inediti, ovvero No- tizie fu le antichirà e belle arti di Roma 1784. ad menfem lanuar. tab. I. p. 2. et repetiit Ca- rolus Fia tom. M. operis Jo. JZZinckehmanni italice verfi, quod infcribitur Steria dll arti. del dij;gso pre[fo gli antichi, tab. 1T. edit. Komanae. vide Zmadutina ad Il. charact. Theophra- jl ineditos, pag. 44 et pag. 66 fq. Har] — De nummis Alexandri M, //allemontitr, et auctor epiflolaruin aduerius eum, gallice editarum, ad Dangellum. Parif. 1704. 12. “74 Ed Masa s LY AD CAPP. DE XENOPHONTE ET ALEXANDRO M. 839 4d pag. 27. lin. 13. de. epift.lir] MS. in bibl, Quedlinburgenfi, vt teflatur Tob. Eckardus de codd. MsS. Quedliub. .pag. 19. “Δ pag. 20. lin z1.] Quaefliones, ab Alexandro propofitae, ludis philofophicis, apud - Plutarchum pag. 701. Pal/adiuin de Brachmanibus etc. — Aliae quaefliones, de quibus 'Talmu- dici in Tamid cap. 4. Wolf. pag. 186. bibl. hebr. — Alexandro M. fuppofitum priuilegium in D. /o. Benedi£i Carpzouii Ehrentempel des Marggrafthums Oberlaufitz, Buditlae 1719. fol. pag. 236. ' Ad pag. 30. lin. 4.7 IAefthrion quoque, quem e comitibus expeditionis Alexandri fuifiz teflatur Suidas, Ephemerides Alexandri fcripfit, vti colligo e Zo. Tzeizae Chiliad. VIII. - hift. 196. De tabula aurea geographica, quam in templo louis Hammonis dedicaffe Alexander traditur, dixi infra hoc capite de Patrocle. “24 pag. 32. lin. 5. XXXVIIL] uperti Obferuatt. ad Befoldi frnop(in pag. 178 fq. e Roofio ad anglicam Arriani verfionem. * zd pag. 32. lin. 7.] 144, liubeker perfice, MS. in bibl. medic. vide tom. TIT. amoenitatt. litterar. pag. 212 fq. Zichmetes, Molla (iue Menlana Achmetes, h. e. fapiens fiue doctor Achmet. rhythmicis verfibus librem hifloriae Alexandri M. compofuit, et Emiris Suleimanni nomine publicatum edidit. Hic ab eo viciffim donis eximiis Iiberaliffune cultus fructum fui laboris vberem tulit. Jo. Leuncíauius libro X. extremo hillor. "T'urcic. Zld pag..32. lin. n. P'rfoergenfis] Godfridus Viterb'enfis. 5 2. ^ , - . " . ZA:iionts ᾿Λλεξανδρείαδος libro 1. Steph. Byzant. in 'Asegaix". feptimo, in Xeyera. "eftürion. vide infra in Ephemerides, [et paullo ante in addit. ad pag. 30.] Jbid. iin. τς. Confiont. M. filio.] Prodiit etiam Argentinae fine nomine auctoris, 1489. fol. Alexandri MM. Regis Macedoniae de proeliis, — Incipit: Sapientiffimi Aegyptii feienter men- Juram terrae. — | Juretus ad Symmachi X. 54. [vid. fupra pag. 37. in voc. Collflhenes]. “7ε{0- gus in vita Alexandri M. 1ulio Valerio interprete ,| quem. MSt. habco, | fecretim pro. fiereto dixit : Ad pag. 32. lin. 24. Αγαϑ'. ὁ Yvidies] vt apud Photium, vbi opus Theophyladti recen« fet pag. 46. "Ad pag. 33. [in. το add, Zf'exander de Bernay, Parifienfis, fub finem faeculi XII. (Me- nagiana tom. lIL. pag. 429.) primus verfibus gallicis vfus duodecim fyllabarum, (de lougue ligne.) eo carminis genere fecit poema de Alexandro M, quem fequuti funt. Petrus de St. Cloct, Lambertus de Court (ἡ Cors) et Niuellenfis. | Inde verfus illi dici coeperunt Zflexan- drini, tefie Jrmagio in Menagianis pag. 299. Confer eiusdem Menagii Origines gallicas, et Crucimauni bibl. gallicam pag. 414. et 238. Gallandi diff. de poet. quibusdam Gallis, Journ. des $49 I. A. FABRICII SVPPLEMENTA MSSTA des Sav. 1718. IT. pag. 139. it. Memor. TTrevoltinus ann. 1706. pag. 826. Perperam Heunian- nus in conipeciü reip. Hit. pag. 133. dictum putat ab Alexandria, ciuitate Italiae. De Alexandro M. vid. Nic. Antonii bibl. veter. Hisp. tom. lI. pag. 54. Alphonfi YV. regis Caftellae, cognomine Sapientis, poema hispanicum de vita et rebus geftis Alexandri Μ. de la vida etc, Ad pag. 34. pof! lin. 7.] Anonymi hiftoria, rhythmis fuecice defcripta, circa a. C. 1390. edita a Io. Hadorphio, ann. 1672. Anonymus, auclor vitae Alexandri, verfibus latinis homoeotelevtis, femel tantum Parifiis expreflus. ἢ} ad Sallufl. pag. 294. Ad pag. 35. poft lineam 9.1 Anecdotes Grecques, ou avantures fecretes d' ;4ridée traduites d'un Manufcrit Grec par M*** Amflel. 1732. 12. Otiofi ingenii commentum, fabula ra» manenfis de Aridaeo, Alexandri M. fratre, quam auctor fingit fe vertiffe ex Msto graeco, quod Conflantinopoli nactus fuerit: praecipua eius videri fibi cum Plutarcho, luflino, Cur- tio etc. — Gli amori di Aleffandro M. e di Roffane del D. Giacomo Andr. Cicognoni. Bologna 1556. 8. Ad pag. 36. lin. 21. in. quibusdam Bibliothecis] Graece MS. in bibl. Bodleiana, cod. Ba- rocc. XVII. Eft etiam in eadem bibl. latine alius de geftis — Initium et fpecimen longius- eulum operis Calliflh. ex codice biblioth. Lugd. Batau. graece edidit Zbrah. Berkeliur ad Ste- phan. Byzantin. p. 257. 238. — Hiftoria Alexandri M. iuffu Ioannis Burgundi gallice fcripta, MS. in bibl. Gothana. Catal. MSS. pag. 22. - ibid. lin. 3o. a P/eudo Gorionide] lib. 1T. cap. 12 — 22. edit. Io. Friderici Breithauptii. (ἐς ierar autem rer, inquit Gorionides pag. 152. ab Zflexandro geflas et egregia eiusdem facinora ac quaecunque denique perpetrauerit , ea in libris Medorum et Perfarum, atque apud Nicolaum Titum ct Strabonem , et in libris natiuitatis Alexandri (ovy029N rm» 920) rerumque ab ipfo geflarum, quor Magi et Aegyptii eo anno, quo Zlexander deceffit, compofwurunt , ftripta reperies, — In Gagnerii editione Gorionidis liber ille latine additus eft e MS. Bodleiano, e quo fpecimen adduxerat "Thom. Hearne in notis ad Iuftinum pag. 292. Oxon. 1765. 8. "Ad pag. 38. poft. lineam 34.]. Clemenr , Apuleii amicus, qui eruditiffimum et fuauiffimum poetarum adpellat, et poema eius de Alexandri M. rebus geftis commemorat in Floridis pag. 10. edit. in vfum Delphini; ex eo itaque haufit Cufpinianus, quae ex eo Voflius pag. 739. hift, latin. "Ad pag. 39. lin. το. Macedo] Menag. ad Diog. Laert. pag. 248. lbid. lin. 14. περὶ ψηφισμ.] Idem fortaffe opus refpiciunt, Craterum laudantes, Zemob. II. 18. Schol. Arifloph. ad aues, Suidas in Ὄγκος. Ibid. poft linmam 25.) Deuetrii Zeni, Lacynthii, ᾿Αλέξανδρος ὁ Μακεδὼν verfibus politi- cis, Venet. 1529. ἢ d AD CAPP. DE XENOPHONTE ET ALEXANDRO M. 841 "Ad pag. 4o. lin. το, egiffe videtur] in tractatu περὶ τῆς ἐν Ἰλίῳ ϑυσίως., ZMthenaeus XIII. pag. 6c3. et in libris etc. à "Ad pag. 40. lin. antepen.] confer tamen Marcum de fe ipfo, L 6. vbi Diognetus phi- lofophus. : "Ad pag. 4t. pofl lineom 2.1 Dionyfii Baronis de Coffin l'eroismo ponderato nella vita di Aleffandro il grande con discoríi iflorici, politici e morali. Parmae 1716. 4. II. voll. "conf. Giornale d' ltalia tom. 26. pag. 467. 468. Ibid. poft lin. 15]. Radulphus de Dunflable de vita Alexandri M. libri V. Monachus S. AI- bani, vixit circa ann. 1150. lingua fcotica MS. in bibliotheca Bodleiana. : “4 pog. 45. lin, 3. ann. 1703. binac] lege frer differtat. quarum prima disputat aduerfus Liuium, qui libro IX. cap. 17 fqq. contendit, fi aduerfus Romanos arma mouiilet Alexander, alium euentum belli, quam cum Dario fuiffe experturum ; Evremon. tom. I. Opp. pag. 225 Íqq. — Tum loco a£reza lege tertia. [Eufibiu. Sub hoc nomine fertur hifloria Alexandri M. vide pag. 37. in voc. Cal- liflhenes.] Ibidem: fin. 15..dele, quod opus haud vidi, et adde; 4 fatti del grand /4lefJandro , Bibl. Kielmanni, lI. 94. Pag. 42. pof! lineam 27] Gualterus Hemlingtonur. Voff. de hift. latinis p. 414. Ibid. lin. penult. Zofepho] et Eufebio in praeparat. euangelica. — tum poft voc. adigi/fz adde: Fragmenta eius graece et laine edidit Petrus Zornius, Hamburgeníis, Altonae 1730. 8. Bibl. Gerimanique tom. XXXI. pag. too. Ad pag. 43. lin.vlt, textus, 7reoryS. fcripfit] citatus ab Appiano Mithridatic. fol. 175. "Hd pog. 44. pofl lineam 3.1 Iofom 7rgiuur, cuius librum lI. περὶ τῶν ᾿Αλεξανδρε ἱερῶν ἐν ᾿Αλεξανδρεία laudat Athenaeus XiV. pag. 620. — Egit etiam de Alexandro in libris IV. ztei τῆς Ἑλλάδος (δίς, Suidae memoratis. vide Stephan. Byzantin. in 'AAe£dydeesa. Ibrahim bem Mofrug, Efluri (iue "Tyrius, fcripfit vitam Alexandri bicornis, arabice, MS. in bibl. Florentina Medicea. Idomeneur et Duris iunctim laudantur a Plutarcho in Demo- fthene, wbi ex illis refert, quod decem oratores ab Athenienfibus fibi dedi iuflit Ale- xander. Ad pag. 44. lin. pen. textus,] Liuio contrariam fententiam defendit Evremonius tom. III. Opp. pag. 225 fqq. "Ad pag. 45. poft lin. 9.1 Magi Aegypti. vide Wolfii bibl. hebraic. pag. 968. "ld pag. 4f. lin, 22. fcripfif/z traditur] a Suida in Σίβυλλα, Photio quaeft. 160. ad Am- philochium. Vol. 111. Ooooo Ad 842 L A. FABRICII SVPPLEMENTA MSSTA "Ad pog. 47. poft lineam 8.] [Nadham. Inter poemata Nadhami, poetae perfici, qui floruit a. Ch. 1190. eft etiam Irkender Nameh, i. e. narratio de Alexandro, MS. in bibl. publ. Vpfalien(i ex dono Ludou. Fabricii, rcgis Sueciae bis ad regem Perfarum legati et oratoris. De Nadhami conf. Me- ninskium in thefauro. Zenzeí. not. msta.] Claudiur Nirafius. dil. de nummo pantheo Hadrianum, imperatorem, cum Alexandro confert, Lugd. 169o. 4. Ibid. liu. 23. Solin. cap. $3.] Seneca VII. 2. de beneficiis. "Ad pag. 48. poft lineam 9.] Orofur, Yuflini fere infiftens vefligiis. Ibid. pof! [ineam 18.) Palladius in libro de gentibus Indiae et Bragmanibus refert Alexandri M. colloquia cum philofophis Indorum. — Hunc graece primus edidit Ioach. Camerarius cum verfione fua. Deinde gr. et lat. cum noua verfione fua et cum Ambrofio atque anonymo latino e Bra- gmanibus Eduard. Briffaeus. Londini 1668. 4. - "Ad pag. το. liu. 18. hebraice] interprete Samuele ben ΤΊρροη. exftat MSt. apud Dan. Erneft. lablonskium. Simile opus Gorionidi laudatum MS. in Bodleiana. vid. Acta erudit, tom. IV. Supplem. pag. 15. adde Wolfii bibl. Hebr. pag. 968 fq. “14 pag. σι. poff lineam 16.) De Ron vid. paullo ante, Diongf. Baro de Roffin. Raduiphus de S. Albano, Voflus de hiftor. latinis pag. 414. Jbid. pofl lim. 29.] Srcou/]e apologie de l'Expedition d' Alexandre contre les Perfes, in tomo V. Memo- riarum acad. regiae Infcript. Journal des Savans 1730. p. 234 fqq. Novelle de Signor Albrizi, 1730. pag. 411. Ai pag. τῳ. U'n. τι, Βώλλης.} vid. Arnoldum Pontacum pag. 473. ad Eufebii Chron. et lo. Harduini Hiftoire d' Alexandre I. Roi de Syrie, tirée du premier livre des Macchabées et jufliiée par les medailles. — In memoriis Trevoltinis, . fiatim in limine lanuarii ann. 1724. Ibid. ἔῃ. 2o. Olympiadis.] Neoptolemi F. vide numismata Petri Seguini p. 54. 114. ln. 24. Horpotr. pag. 7.] et Burmannum ad Ouid. II. g. το. ex Ponto, et Keuchen. ad Nepotis Pelopidam cap. vltimo, Scauder "Turcis pro Alexandro. Philelfus XIX. 5. Epift. f. 136. b. XXI. τ. fm. Alexander Balar, qui fe Antiochi Epiphanis, Syriae regis, fiium dicebat, de quo Gro- iiuf ad 1. Maccab. X. "Alexander AD CAPP. DE XENOPHONTE ET ALEXANDRO M. 843 "Mlexander Paris, de quo Homerus et Herodotus 11. 113 fq. "lexander Zabina;, de quo Diodor. Sicul. pag. 377. Excerpt. Peiresc. "Ad pag. ss. lin. 19. Alex. Citieur — Homerum.] | Haec verba deleuit Fabricius. Tum correxit, quae fcripferat, quaedam deleuit et auxit, et ita conftituit verba; Cornelius Zllcxander, Afclepiadae, grammaticus ac polyhiflor, temporibus Syllae, pa- tria Milefius, de quo Cicero II. 22. ad Atticum /ibros Zllexandri , negligentis hominis et non boni portae, fed. tamen mon inutilis , tibi remifi, — lonfiur lib. 11. cap. 16. de fcriptor. hiftor. philof. Z2eurfiu ad Chalcidium pag. 7 fqq. et in bibl. graeca, Volfius de hiflor. graecis, et ad Plinium Harduinus. [ "Alexander alius, itidem Polyhiflor dictus, patria Κοτιαεὺς , de quo infra libr. IV. cap. 28. ad orationem Ariflidis XII. "'exander, Cyrenaeus, Lacydae, philofophi, pater. Suidas Δωκύδης. "lexander, cuius nomine librum fcripferat Philo, Tudaeus, tefte Eufebio Tt 18. hiflor. eccl. et Hieronymo cap. XI. de fcript. eccl. περὶ τῇ λόγον ἔχειν τὰ ἄλογα (ma. Mentio huius Alexandri apud Gennadium cap. 17. de dogm. ecclefiaflicis. Ad pag. 55. lin, 31. /fntoninum inflituit.] Idem cum Cotyaenfi, de quo paullo ante quaedam notauimus. Ibid. poft [in. 32. "AHlexandri, veteris haeretiti, commentar. in Epift. ad Galatas memorat S. Hieronymus. "Alexander, Laodicenfir, medicus, Afclepiadis difcipulus, Coclio Aureliano laudatus. vid. infra PAilalt£her. [Quaedam alia Benzelii et Fabricii Supplementa. "Ad pag. 78. lin. vit. textus.] — Plato ftripfit non populis, fed paucir. Vix enim intelli- gunt trer homianer, comment. in Ffalm. 86. qui Hieronymi nomine circumfertur. Ad pag. 172. Eudoxur.] Hunc Platonicum fuiffe negat Tennulius ad Iamblich. 88. 44d pag. 176. poft [in. τι. Habuaber fcripfit commentaria in librum quemdam Platonis. | Simleriana epitome Ges- neri MS. apud Clauferum, ait Gesner in Bibliotheca, — Arabem fuiffe, ait Chri/f. Rauius in nota MS. ad Epitomen Simlerianam. 4l pag. 224. lin. 5. latine vestit,] latine item Lipfiae 1503. “14 pag. 363. lin. 3.]. Ariflotelis Politica, polonice, per Sebafl. Petripegum. Cracou. 1605. fol. in bibl. Vpfalienfi. Ad 844 τ. A. FABRICII ET BENZELII SVPPLEMENTA MSSTA zrc. 44d pag. 420. nr. VI. & pag. 422. lin. 1. editioncs.] Fabricius haec fcripferat additis not. mstis. — ,, Graece et lat. edit. Parif. 1558. 8. apud Guil. Morellum. — Hos quoque libros cafligauit Dan. Heinfius, commentario illu(lrauit, Gazae fubinde reprehenfor, 4u/. Cac/ar. Scaliger , edito primum Geneu. 1566. fol. et Lugd. 1584. 8. Cafparis Hofnionni noua verlio inedita et notae MSS. in "Fheophrafli hiftoriam et de cauffis planrarum libros exftant Noribergae in bibliotheca Gothofredi 'Thomafii,* — Ad haec verba notauit. Beuzeliur. —,, Sed ipfum exemplar editionis Heinfianae, manu Cafparis Hofinanni infinitis locis emendatum, nunc eft apud Laur. Robergiam,. medicinae Doctorem et Profefforem Vpfal, Cafpar Hoffmannus Guidoni Patino, medico Parifienfi, illud teflamuento legauit, vti antea ex Labbeo monuit Fabricius; Patinus loanni van der Linden; hinc factum Arnoldi Syen, Medic. et Botan. Profefloris; poflea I. Mart. Zieruogel, medici regis Sueciae; tandem laudat Robergii. Calci adglutinata funt duo folia preffe confcripta, quibus viri eru- diti, nefcio cuius ad Hoffmannum mifílae, variae lectiones et emendationes contextus grae- εἰ.“ Hactenus Benzel. — Fabricius vero orae exempli fui adfcripfit. ,,1. Cafaubonur epift. ad Thuanum ann. 1598. feripfimus ea im Thiophrafli libros de caufis plantapum, | quae. iibi goo[]e probari uon diffdimus. Numquam putaueramus , diuinum virum, Caefarem Scaligerum, £antum nobis fpicilegium reliquiffe. * "Ad pag. 426. nr. 1X. Guil. Ballonii commentarius. Parif. 1659. 4. Fabric. [Reliqua, admodum pauca Ben- zelii fupplementa, iam inferui fuo quoduis loco. ar/.] FEM IS- ΟΜ ΟΝ ΘΗ TOES RO DIE ——— τυ -ΞΞΞεττι ἤτω * IOANNIS ALBERTI FABRICII THEOL. D. ET PROF. PVBL. HAMBVRG BIBLIOTHECA GRAECA SIVE NOTITIA SCRIPTORVM VETERVM GRAECORVM QVORVMCVMQVE MONVMENTA INTEGRA AVT FRAGMENTA EDITA EXSTANT TVM PLERORVMQVE E MSS, AC DEPERDITIS AB AVCTORE RECOGNITA E10 4 WIDE MU Riu VARIORVM.CVRIS EMENDATIOR ATQVE AVCTIOR CVRAN T E GOTTLIEB CHRISTOPHORO HARLES €ONS. AVL. ET P.P. O. IN VNIVERS. LITTER. ERLANG A CCEDYVNT B. 1. A. FABRICII zr CHRISTOPH. AVGVSTI HEVMANNI SVPPLEMENTA INEDITA yZgOLFMEN- WPA4RTEAM HAMBVRGI APVD CAROLVM ERNESTVM ΒΟῊΝ Aq Οὐ ΤΙ ΟΝ ἜΣ X V e» ΡΜ“, ΣΧ QUERLCIA- M UBGUEYJFQXQUPE.A. 6 M ^ x CIS TT Vip 23 m τ MEX - $^ T LI Y NS RU DRESS 2j. 4 VIRIS £NGENII SPLENDORE LITTERARVM COPIA ERVDITIONIS NOMINISOVE FAMA FLORENTISSIMIS ILLVSTRI ATQVE AMPLISSIMO CHRISTIANO GOTTL. HEYNIO M. BRITANNIAE REGI A CONSIL. AVL, ELOQVENTIAE AC POESEOS P, P. O, CELEBER- RIMO ET BIBLIOTHEC. GEORGIAE AVGVSTAE CRITICO SAGACISSIMO IVDICI OMNIS. ANTIQVITATIS ARTISQYE SVBTILISSIMO STRENVO LITTERARVM BONARVM VINDICI AC STATORI PRAECIPVO-. GEORGIAE AVGVSTAE ET TOTIVS EKEIPVBLICAE LITTERARIAE QRNAMENTO NEC NON AMPLISSIMO ATQVE HVMANISSIMO WOLFGANGO IAEGERO ELOQVENTIAE ATQVE HISTORIAE P. P. O. IN VNIVERSITATE LITTERARVM NORICA CELEBERRIMO ET SOCIETATIS LATINAE QVAE ALTDORFI FLORET PIRECTORI SPECTATISSIMO PHILOLOGO EXIMIO CRITICO SOBRIO OMNISQVE ANTIQVITATIS ET HISTORIAE PERITISSIMO INSIGNI LITTERARVM SVAEQVE VNIVERSITATIS DECORI CVIVS BILIGENTIAE ET LIBERALITATI IPSA B:BLIOTH. GRAECA FABRICIANA MVLTVM DEBET AMICO VETERI ET CANDIDO HOC VOLVMEN QVARTVM OMNI οὐδ PAR EST OBSERVANTIA ET GRATI PIIQVE ANIMI PIGNVS E SOR UE δ,’ eq GOTTLIEB CHRISTOPHORVS HARLES T fe : ᾿ς * H&anid wraonRüD PLXZRAECGBeSB:A GI PO0 aucis TE, L.B. in limine quarti huius voluminis morabor. Quae enim de opere hcc Fabriciano nofiroque inflituto dici poffent; ea iam in prae- fationibus ad fuperiora volumina, inprimis ad fecundum, latius expofui. Vera autem ea funt, quae küsTERvs in diatribe anti- Gronouiana pag. 6. τς. GRO- NOVIO regeffit, et quae FABRICIvS quoque nofler in Bibl. Gr. vol. IX. p. 646, repetiit ac probauit: , Si ipfe Suidam edidifes — "an exiftimas, ie mullum πα οὔ- guua admnifurum, | mullumque alienae. induftriae locum reli&urum fuifr2 — Haud [aue id dicere aufis; vel faltem id adfirmanti tibi nemo credat^ etc, Nam reliqua, quae £rauius dicta funt, defcribere nolo, memor illius: — — -— didiciffe fideliter avtes Enolit mores nec finit. efje feros. Aureum quoque eft praeceptum Ov rNCTILIANI Inf. Orat. XII. 9. 15, quod nuper demum cel nevxwivs breuiter quidem, at fcite apteque illuflrauit in Prooemio ad catal pracledionum —— in acad. Georgia Auguíla per femefue bibezn. à. 1794. habendarum, Sed poem PRAEFATIO Sed nihil amplius. In hoc autem volumine, quod reliquam voluminis I, partem cum magna fequentis tomi parte vet. edit. cotitinet, me, quod cum tefli- ficatione grati pique animi declaro, adiuuerunt, atque, vti vel ex indice capitum praemiffo cognofci poterit, ad hanc operis partem ornandam ac locu- pletandam gratas exoptatasque fymboJas contulerunt ACKERMANNYS, IAEGE« RVS, SIEBENKEESIVS, KEILIVS, KVINOELIVS, GVRLITT atque HEYNE, Viri celeberrimi: quorum poftremus, cuius nomen iam multum valebit ad j operis commendationem, non modo quaedam lubenter fuppeditauit ad caput de anthologia graeca; fed etiam indicem epigrammatum vltro obtulit mihi atque miüt. Cel BECKrvS, qui cum cel. &kviNOELIO operam ad plagulas a mendis typographicis liberandas, beneuole commodare atque omnem diligentiam fol- lertiamque adhibere non defütuit, more confueto plures easque doctas vtiles- que intexuit adnotationes. In primis religiofe veneranda eft indulgentia REGIS POTENTISSIMI NEAPOLITANI, atque celebranda mihi eft rara huma- nitas ILLVSTRISSIMI AMICI Regis illius, DE MARCO, nec non diligentia ac promtitudo cel. PASCHALIS BAFFII, bibliothecarii regii, et vrbanitas atque amicitia cel. CAIETANI ANCORAE, qui nuper demum edendo do&eque interpre- tando XENOCRATIS libello de alimentis ex aquatilibus optime ας litteris graecis meruit . Vix enim in litteris ad. dociffimum Caietanum timide quidem optaram, vt notitiam quamdam codicum graecorum, qui in regia bibl. Nea- politana. cuftodiuntur, acquirerem; quum vir ille humaniffimus non. modo promtam paratamque litterarum iuuandarum voluntatem declararet; fed etiam opera cl. rRANcIsCI DANIELIS, ICti regiique Hiflorici et Illufirifimi pe MAR- co efficeret, vt Rex iuberet, in vfum meum, vel potius publicum, catalogum graecorum graecorum codicum regiorum plenum adcuratumque conficere, mihique mit- tere. Atque eruditiffimus BAre1vs, homo graece docüflfimus, qui bibliothe- cae regiae praecít, cet cuius vrbanitatem atque alacritatem alii quoque mihi lau- darunt, tanta cum diligentia curaque compofuit mihique fcripfit catalogum, vf, num animum beneuolum atque miram comitatem, an follertiam atque dexteritatem magis pracdicem, fere nefciam. ^ Media autem fuperioris anni acílate accepi catalogum, BAFFII v. Cl. manu venufte fcriptum et regia quafi vefte indutum, vna cum litteris Illuftiff. b MARCO, locüpletibus irifignis leni- tatis atque humanitatis teftibus, in quibus REGIS POTENTISSIMI voluntatem mei iuuandi atque indulgentiam teflatus eít, et cum litteris humaniffimi pA- NIELIS fuauiffimis litterisque Optimi CAIETANI, qui praeter ea indicem codd. graecorum, qui in bibl. Neapolitana Augu(linenfium S. Ioannis ad Carbonariam adferuantur, vltro mihi mifit. Illi autem catalogi quum, volumine hoc vltra dimidiam partem iam confecto formulisque defcripto typographicis, in manus meas veniffent: alio ego tempore codices ?), uote notitiam in fuperioribus capitibus dare nondum licuerat, indicabo; idemque fupplementa, quae ad hoc *) Per hanc occafionem licet memorare, pro- fugos, qui, capta Conftantinopoli , perfugium in Italia quaererent, videri librorum adportatorum catalogos vel fibi vel aliis fcrip(itle , chos eiusmodi indices codd. qui in coenobiis ex- ftiterunt, confeciffe, ^ Num omnes illi et cata- logi et, qui enumerantur, codices adhuc exítent, aut vbi lateant, equidem dicere nequeo. Eius. modi autem catalogum incertae cuiusdam biblio- thecac, faec. XVI. graece fcriptum et fecundum clementorum ordinem digeítum, reperit sciPIO MAFFEIVS, €t IO. LAMIVS, qui in co multos Vol. IF. aut mona- auctores et libros, qui non alibi facile occurrant, recenferi ac memorari adfirmauit, totam litte- ram E ex illo cum verfione PHIL. ELMII Flo- rentini latina dedit in Deliciis eruditorum, Flo- rentiae 1743. 8. pag 1--- 224. — "Talem quoque indicem, manu exaratum eirca faeculum XV. mc- dium, cel GRVNER inuenit in Vratislauienfi bibl. ad $, Elifabethae , €t ca, quae, quantuus e re ipfius effet, deícripferat, in fingulari pro- grammate , cuius eft epigraphe; Cataioous biblio- thecae graecae ineditus, nuper demum Ienae 1194. 8. publicauit, b x |OGPURSA ESOBeA-OT. [D hoc et priora tria volumina vel ipfe coégi, eaque haud pauca funt, vel alii V. D. at parca manu, fuppeditarunt, futuro tomo, íi deus vitam viresque concefferit, adiiciam ; quibus forfan addere licebit reliqua, quae ipfe Fabri- cius margini fui exemplaris, quod in bibl. regia Hafnienfi cuftoditur, adfcripfe- rat. Nam, dum haec fcribo, ea, quae Fabr. ad tomum III. vet. edit. manu notarat, nondum ad me fuiffe perlata, valde doleo. Ita vale, L. B. et pec- catis, vel a me, vel a typotheta commiílis, ignofcas mihique faueas velim. Scipfi Erlangae d. VI, O&obr. cIoloccrxxxxirmr. 1, 4. P l 4 FABRICII] PRAEFATIO AD VOLVAIEN III. VET. EDIT. B 4D LECTOREM N/ ihil habeo, quod multis te morer, — quisquis es, — qui motitia Graecorum et facrorum praecipue fcriptorum caperiss — tantummodo | es. mihi rogan- dur, vt, quod vider a me tibi hic exhiberi recens. volumen, | accipias mon. minus frena. fronte, quam duo priora, proximeque fi Deus valetudinem. concefferit, a me ex[pcEles, | quae propter occupantem conatus ieos mercatum. Francofurtenfem. adiungi imm non potuit, partem libri quarti alteram, in qua haec tibi capita fefe offerent fiudio qualicunque meo explicata : 1 Je Nicomacho Gerafeno, | Diophanto et alüs Arithmeticis. 2. De Philofophis, M. Zntonino, Maximo Tyrio, Zlcnoo, lexandre Aphrodifimfi, | Plotino et Porphyrio. 3 De Hermogene, — Zfriflide, ^ Longino et alüs rhetoribus editis, — inedi- tir atque. deperditis. 4. ἴδε lulio Polluce et. aliis. Lexicorum Graecorum | fcriptoribus. b 2 s. De vxuRRAEEATALO OÓCAGRU σοδεκιευ δον θυ HE s. De Hephaefione, «“Προίίοπϊο [ιτοῖο, Ἡεγοάϊαπο, et alii Gramma- liis editir, | ineditis atque deperditis. 6. De Philofiratir, Call'flrato etc. 7.. De Scriptoribus Graecis vsque ad. Conflantinum Magnum | Chriftianis. Sed vt vmo con[pelu etiam videas, ecquid ex hoc ipfo quod prae mamibus. nunc habes Folumine pof[fis tibi polliceri, — praefixi fimiliter capitum. illius. elenchum, qui et. qualiscunque. indicis inflar tibi interim im librum futurus efl, donec sommu- ne; εἰ vberrümos im totum opus indices, — wniuezfir fex libris abfolutis fubücere dae bitur. Vale. INDEX U NO DOE τὶ ΗΝ P OLEASIYOA ΚΒ (qERITII CAPVT XVIII (olim V) Dk tvpoxo ei aíür quiburdmm affronomis antiguiffmir. — Cum fupplementis G. C. De HARLES. pag. CAPVT XIX (olim XIIH) EVCLIDE £f aliis geometris. — Cum. fpicileg. G, c, HARLES. — pag. 45 CAPVT XX (olim XVIII) ARATO SOLENSI (É ERATOSTHENE CYRENAEO. | Cum fupplem.. G. €. HARLES, pag. 87 CAPVTT XXI (olim XX) MANETHONE AEGYPTIO δὲ PAVLLO ALEXANDRINO, HEPHAE- STIONE THEBANO, VETTIO VALENTE, IO. LAVR. PHILAD. Lvpno, alis aflrolopiae apotelerimatitae fcriptoribur. — Cum fupplem. G. c. HARLES. pag. 128 CAPVT XXII ARCHIMEDE, SYRACVSANO, £iur fcriptis et inuenlir,de ΔΘ ΟΊ ΤΟΝ 10 PER- GAEO, δὲ EVTOCIO ASCALONITA. Cum fupplem. G. C. HARLES. pag. 170 CAPVT XXIII Veterum mathematicorum ftripta, quae reperiri potuerunt , digerenda voll. XIV. quorum catalogum ab EDWARDO BERNHARDO J/ompofím edidit TH. SMITHVS. pag. 205 b 5 CAPVT apes INDEX CAPITVM CHR CAPV'T XXIIII De ATHENAEO, 'tiechanito, APoLLODORO, fhifelo, PHILONE, BITONE, CTESIBIO, £f Varii; HERONIBVS δὲ aliis huiur argumenti fcriptoribur. (μη autjario G. C, HARLES., pag. 222 ἶ CAPVT XXV De monumento ADVLITANO PTOLEMAEI EVERGETAE £f de COSMA INDI- ] COPLEVSTE. JSiudio G. C, HARLES. - — pag. 251 CAPVT XXVI (olim XXI) De APorLtoNIO RHOD10. Cum fupplem. w. 13AEGERI δὲ G. C. HARLES pag. 262 ^CAPVT XXVII Det APOLLODORO ATHENIENSI, ANTIGONO CARYSTIO, PARTHENIO NICAENO, ANTONIO LIBERALI. Cum fupplem..G. C. HARLES. ' pag.287 CAPVT XXVIII (olim XXX) De rotvsi0 MEGAPOLITANO, éiur fcriptis editir. atque deperditir editorumque interpretibur. [6 Poux 8115 alür. De AENEA TACTicO. DesTRA- TEGICO ONOsANDRI. Catalogus ftriptorum aliorum graecorum 8 ΤῈ Δ Ὺ E- GICORVM ££ de re auilitari, illorum quoque, qui iu bibliothecir adhnc deliteftunt, vel plane periere. — Cum. fupplem. Ὁ. C. HARLES. pag. 313 CAPVT XXVIIII. (olim. XXV) De wicauwpRo einrque fzriptir editir at deperditir, editorumque editionibus et inter- pretibus. atque fzholiaffis atque £v T ECN10, paraphrafle. — Index firiptorum, in Jtholiis graecir citatorum, — De AN »RoMACHO et aliis Theriacon firiptoribus deperditir. Cum fupplem. Ὁ. C. 'HARLES. pag. 344 CAPVT XXX (olim XXXT) De »10n0no srcvro eiuque bibliothecae editoribur atque interpretibur. — /du&lorer, e quibus profecit, catalogus variorum pxopoRomvM. Cum fupplem. G. C. HARLE 8. dis pag. 561 CAPVT D : INDEX CAPITVM ; CAPVT. XXXI (oim XXXID Je nioNYsri0o uaricuRNASSEO eiurque fcriptir editis ac deperditir, e£ eoruni, quae ex/lant , editionibur: atque interpretibur. — Index. fcriptorum, ab hoc »Yow x- sio cifaforum. Catalogus variorum proNvsroRv M. Cun auario G. c. XxV HARLES. à ; pag. 382 CAPVT XXXII (olim. XXVIII) De. anthologia epigrammatum . graecorum ,, de MELEAGRO veiurque corona, de PHI- LIPPO THESSALONICENSI, STRATONE, AGATHIA δέ CONSTAN- TiNO CEPHALA eorumque colle&ionibur.. De w&x1wMo er ANvpnA. De codd. et. editionibur tam: euulgatir, . quam promiffr. Catalogur poetaruim ;. qui epigrammata condiderunt. Studio G. C. HARLES. pag. 413 Judex epigrammatum. alphabeticur. pag. 500 LIBRI QVARTI. CAXVT- De srRABONIS nomine, generc, aetate ,. codicibus, et editionibur geographiae , ftriptis deper ditir , Chrzflomathiir; de aliisr srRABONISBVS, δ index fcriptorum , in optre STRABONIS geographico citatorum. . Studio x. P. sYEBENKEESs. — pag. 557 CAP VT II De »10Nvs10 PERIEGETE, eiurque editionibus et interpretibur, tum index ftripto- rum, ab EVsSTATHIO ad nioNvsIVvM cilatorum. Praeter ea de scr A- CE, ISIDORO CHARACENO, . SCYMNO CHIO, MARCIANO HER A- CLEOTA, AGATHEMERO, ARTEMIDORO EPHESIO, dique geogra- phis editis et. ineditir, de chartir. geographicir ,' notitiis epiftopatuum ett. E vs k- nio efiam de lotir hebraicir εἰ SsTEPHANO BYZANTINO, a.quo cifatorum ftriptorum index locupletior fubiicitur. . Cum fupplem. G. c. HARLES. pag. 586 PAnRICII aliorumque nofae, olim Zldinar editionir margini adftriptae, a αν π- LiT TO ex autographo editae et adnotationibur. au&fae. pag. 652 CAPVT - as INDEX CAPITVM CAPVT IH De n10SsCORIDE, £itf füiriptir, genwinir et fpuriir; coditibur, editionibus , ver froni- bur eb tommeniarir. —Siudio 1. C, G. ACKERMANNI, pag. 673 CAPJV T-TIII De ARETAEO, εἰμ fe£a, meritis, librir, codd. editionibur et. commentatoribuz. Siudio 1. C. G- ACKER MANNI. pag. 103 CAPVT V De &vro E?ussto, eiur actate, libris, editt. et cum indice autorum, quor Rv rv nominauii. Siudio Y. C. G. ACKERMANNI. pag. T4 CAPVT VI DeruivowNE 1vpAEO, εἴθ genere, aetate, ftriptir tam editir quam deperditir, eorumque ordine, fuppofiorum quoque, motitia, cum variis obferuationibus ;— de codd, atque edili. PHILONES vari. Cum fupplemeniis G. Cc. HARLESs. pag. 725 CAPVTT VII De Sacris libris Noui. Fotderir. — Stulio cngisT1AN1 THEOPHILI KVINOEL. pag. 755 Index. fériptorum, a GEMINO mWemoratorum,. pag. 895 —M—ÁááÓ € I O. IO. ALB. FABRICII BIBLIOTHECAE GRAECAE ETLOOER. IH Xwpnptro CAPVT XVIII (olim V) DE EVDOXO, ET ALIIS QVIBVSDAM ASTRONOMIS ANTIQVISSIMIS. L Theophrafti et Eudemi hiftoria aftrologica. — 1I. Recentium fcriptorum de hoc argumento com- mentationes. ML. Breuis hiftoria mythica aftronomiae. | 1V. De Hefiodo, Thalete, Phoco Sa- mio, Pythagora, Empedocle, Oenopide, Bolo, Philolao, Timaeo, Niceta, Pythagoreis. De Anaximandro ac Democrito. VW. De Maítriceta ac Cleofirato Tenedio. NI. De Harpalo. VII. De Metoue eiusque praeceptore, Phaiuo. VIL, De £u&emone, Nautele, [E]. Mauefiftrato, 4icmaeone, flere, Philippo Medmaco atque Epigene, Byzantio. ΙΧ. De Eudoxo eiusque fcriptis. X. De Helicone ac Calüppo, Cyzicenis. ΧΙ. De Zriflotele, Theophrafto, Ariftyllo ac Timocharide, et Dofitleo Colonso. XII. Magna fyntaxis Ptolemaei et paruus Alexandrino- rum 'Aspoóuo, XL. De Euclide εἰ α TOLTCO;, Pitanaceo. XIV. AR ISTARCHO, Samio. XV. HTPSICLE, Alexandrino, XVI. THEODOSIO, Trtpolita. | XVII. MENEL.ZAO. XVII 4rato, Manethoue, Conone. — XIX. De Zrchimede, Eratofllene et HIPPARCHO. Dionyfii Petauii Pranologium ibid. — XX. De GEMINO, Rhodio. XXI. De Areta Dyrrhachino, Charimandro, Andromacho, Sofigene, Zgripra et TH ΕΟ- N E, Smyrnaco, Throne item et Pappo, Alexandrinis. XXI. De CLEOMEDE ac Pro- εἷος. XXIIL. De ACHILLE Tatio ac Theodoro, Meliteniota. I. ampridem Plinius indiligentiam fcriptorum in adnotandis aflronomorum veterum inuen- tis et obferuationibus indignatus eft iure merito, quum contra tot exfliterint paffim εἴ extent, qui dehoneflamenta ac faces generis humani tyrannos, barbaraque eorum et truculenta gefla celebrarent, et cum magno ftudio polleris traderent. — Von fumus profz£fo, inquit, grati erga eos , qui labore curaque lucem nobis operuere in hac luce: miraqie ingeuii hu- mani pefle fanguinem et caedes condere aumalibus ^) iuuat, vt fcelera homimum nofzantur, mundi ipfius 8) Confer Senecae pracfit. ad lib. III. Quaefi. καὶ χαὶ εὐτυχίοᾳ ἄλογοι xag πράξας πονηραὶ xo] συμῷε- Naturil. Tyrium Max. diff. ΧΙ. pag. 75. καὶ τὸ ραὶ ἀγνώμονες, καὶ msgssucas vouyexog. πολυ τῆς ἱσορίας πλεονέκται τύραννοι καὶ ποιέει, ἀῤι- Fol. IF. A 2 Li.IH.cXFIHI. | RECENTIVM. SCRIPTORVM í.0. ἢ τὴν ips ignarir , Iib. II. -Hift. Natural. cap. 9. Magis ctiam lugenda nobis eft iactura fcripto. rum huiuscemodi, fi quae etiam fuerunt, pauciffimorum , qualis 4 veteribus celebratur Throphrafíi 5) atque Eudemi *), Rhodii, ᾿Αφρολογικὴ isogiot , quibus perditis accidit fane, vt perexiguam plane memoriam habeamus de Íclicibus illis animis, diuinisque eorum obfer. vationibus, En — — e quibus ?), haec cognofcere. grimis, Inque domos fuperas [candere cura fuit. ΤΙ. Pauca omnino funt, licet non indiligenter ex antiquitate conquifita, quae de hoe argumento congelffere Petrus Gaffzndus in prolegomenis ad vitam nofiliffimi T ychonis, Voffius de fcicntiis mathematicis cap. XXII fq. [] Petrur Ramus in fcholarum mathematica- rum libris; 10. Flam/ledius prolegomen. tomi HI. hifloriae coeleftis britannicae, . Londini - 1726. fol. (vid. State of Rep. letter. 1729. pag. 6 fqq. 24 fqq.) Bernardini Baldi chronologia Mathematicorum, Vibini 1707. 4. (Giornale d'Italia, tom. 16. pag. 308.) AReimmannus in lliade poft Homerum fect. 4. cap. 6. pag. 202 fqq. vbi de aflronomia temporibus Homeri agit; Herculis Corazzi orat. de ftudio rerum coeleflium , 'Augufltae Taurin. 1723. 4. — [λι- eius. Barettur fiue Albertus Curtius prolegom. ad hiftoriam danicam coeleflem , in coelefi hiftoria: Zrmae! Bullialdur in prolegomenis ad aflronomiam philocalicam;. Zo. Heuelius in racfat. ad tom. priorem machinae coeleflis ; Euf[ebiur Renaudot. tor. ΤΠ. Mem. de literature de l^ Acad. des belles lettres diff. I. Parif. 17;7. 4. de l' Origine de la Sphere, [germanice verfa eft haec Renaudoti comment. et multis notis, in quibus ille reprehenditur, aliaque ad hifto- riam aflronomiae pertinentia explicantur, a Louifa Zdelgund. F'i&or. Gottfthedia in prima parte commenraríorum acad. Parif. Infcript. in fermonem teutonicum translatorum, Lipfiae 1753. 8. pag t—42] De P'ignoles Obfervatt. ad Renaudoti differtationem in bibliotheque german, tom, V. pag. 155 fqq. /ac. Had fon praefat. ad. fyflema mathematicarum difciplina- rum ad nauigationem facientium, quod edidit anglice Londini 1723. 4. — Som. Reyhers diff. de obferuationibus aftronomicis antiquis et recentibus. Kilon. 1703. 4. — Claudius Francifcus Blilietus Decialler, Camberienfis, S. l. ante tomum l. mundi feu curfus mathematici tom. IV. fol. Lugd. 1590. — 4o. Kril praefat. ad introductionem in afironomiam. Oxon. 1718. 8. (Bibl, Angloife tom. IV. pag. 246 fqq.) — Dossinieus Caffni in diff. de ortu. et incrementis aflronomiae eiusque vfu ad geographicam rem et nauticam, gallice in libro edito: Pavif. 1693. fol. Recueil des Obfervations faiter eu plufeurs V'ogager por ordre de Sa Majeflé, et ger- manice in £o. Lzonhardi Roflüi aflronomico manuali, Norimberg. 1718. 4. Neque horum induflriae multa adiici a me poffe, intelligo. Fabri. Verum hic catalo- gus, quem ex adnotationibus Fabricii, margini exemplaris fui adfcriptis locupletaui, aliorum, otiffimum recentiorum , obferuationibus librorum , in quibus hifloria afironomiae et vniuer- fae mathefcos fludiofius vberiusque exponitur , indice ampliore infigniter poteft augeri. Quare. mihi by Laertius V. $o. et videtur refpicere , Theo- d) Ouid. I. Faftor. 297. phraftum laudans, Sbmp/icius in 1L. de coelo. c) Laertius L. 23. Theo, Smyrnaeus, Clemens I. £) 'Tomo V. Opp. Strom. p. 502. Praclus ad Euciid. Simplicius etc. ἐς DE HOC ARGVMENTO COMMENTATIONES Ζιδ ΠῚ τ. XPIIL mihi quum idem Fabricius multa, quae ad emendandas aut amplificandas fequentes para- raphos facerent, et ego fuo quaeque loco inferui, orae exeinplaris adleuerat, eo breuiori efle licebit. — Atque tempora antiquiffima, incerta mythicaque aut barbara, vtpote quae ad hi(loriam quidem vniuerfae mathefeos pertineant, fed in bibliotheca graeca minus neceífaria videantur, haud adtingam. Qui plura fcire cupiat, ex libris, a Fabricio Jaudatis, eta me mox commemorandis, hauriet. Addi autem poflunt: JH. Io. Augufli Krebfii diff. de originibus et antiquitatibus mathematicis, Ienae 1702. 4. Strictim quidem, at docte perfequitur auctor originem atque antiquitates mufices, aílrono miae et reliquarum artium mathematicarum, 2. «4. 7. Goguetus de l'origine des Loix etc. inprimis tom. IV. pag. 128 fqq. V. pag. 216 fqq. 259 Íqq. edit. Parif. 1778. — | Secundum verfionem primae editionis germanicam , ab Hambergero fadam, Lemgou. r]60. 4. tom.l. part. 1. libr. III. cap. 2. pag. 212 fqq. et lib. IV. cap. 2. pag. 298 fqq. ac libro V. pag. 31: fqq. tum tom. HII. lib. 3. 4 et 5. pag. 83 — 1$. Hifloire generale et patticuliere de I Aflronomie. — Par 77. Extéve, de la Société royale des Sciences de Montpellier. Parif. 1755. 1I. tom. in 8. Admodum breuis eft. Huc vero pertinent capita nouemdecim libri primi in L tomo. — Docliora funt opera Weidleri, Hcil- bronneri et Montuclae: lo. Frid. ]'idleri hiftoria aflronomiae, fiue de ortu et progreffu aflronomiae, liber fingularis. Vitembergae 1741. 4. — Eiusdem Bibliographia aflronomica. — . accedunt hiflo- riae aflronomicae fupplementa. Ibid. 1755. 8. — —Z. 4. Eberti animaduerfiones ad Weidleri inflitutiones mathefeos, iterum editas ab ipfo, Lipfiae 1784. 8. Hifforia mathzfzos vniutrfat a mundo condito ad faeculum P. C. N. XVI. praecipuorum mathematicorum vitas, dogmata, fcripta. et MSSta complexa. Accedunt recenfio elemen- torum, compendiorum et operum mathematicorum atque hifloria arithmetices ad noflra vsque tempora: auctore 70. Chriffoph. Heilbrountro, Lipfiae, 174. 4. Hiftoire der Mathematiques , dans laquelle on rend compte de leurs progrés depuis leur origine jufqu' à nos jours, ou l'on expofe le tableau et le développement des principales dé- couvertes, les conteflations qu'elles ont fait naítre, et des principaux traits de la vie des Ma- thematiciens les plus célebres. — Par M. JMontucla, de l Académie Royale des Sciences et B. L. de Pruffe. Parif. 1758. II. tom. 4. In praefatione feuere iudicat de fcriptoribus quibusdam hifloriae mathefeos, mitius ta- men de Weidlero, quam de Heilbronnero. Libri autem epitomen dedit cl. Z. Ephr. Scheibel tom. I. Int oduction. in notitiam libror. mathemat. Hifloire de l'offronomie ancienne depuis fon origine jurqu' d Pétole d* Alexandrie, par Mf, Bailly, Parif. 1775. 4: ll. tom. — Eiusdem Hif'oive de P Affronomie moderne, depuis Ía fonda. tion de P Ecol; d' Alexaadrie jusqw à l'epoque dz i750. Parif. 1779. 4. III. tom. conf. ephemer. Gótting. litterar. ann. 1780. nr. 76. vbi praeclara quaedam notantur, — Tertium vol. hifto- riam aftronomiae ad recentilfima perduxit tempora, ibid. 1782. — tomi duo priores a Iünfchio germanice verfi funt: A 2 Der 4 Lib. 111. c. XV 1T. SCRIPTORES DE ASTRONOMIA - | À Der Herrn Bailly —. Gefihichte der Sternkunde des. Alterthums bis ouf die Errichtung der. Schule zu Alexandrien. Erffer Band. Lipfiae, 777. 8. — — Des Herrn Bailly Gefchichte der alten. Sternkunde oder die. Erláuteruggen der affronomifthen. Gefchichte der. Alterthumr. Zuwetter. Baud. ibidem eodem anno. [Ex his libris negligenter compilata eft hiftoria a(lron. Gefchichte der Affronomie, von den ülteften bis euf gegenwürtige Zeiten, in zwey Binden, νον Band. Chemn. 1792. 8. Beck.] Zffronomie per £M. d« la Lande, Lecteur Royal en Mathematiques etc. feconde édition revue et augmeniée, tom. IV. Pari. 1771. 4. Huc pertinet liber II. tomi primi, vbi concifa aflronomiae ab origine illius hifloria efi compofita. In tomo quarto, edito 178. p. 349 — 576. ineft Mcivoire fur l'origine des Conflellations et fur Explication de la Fable, par le moyen. del'Aflronomie. Par /M. Dupuir, Avocat en Parlament, Profeíleur de Rhétorique au Col. lege de Lifieux, en l"Vniverfité de Paris. : lo. Nir. Frobefii Rudimentum biographiae mathematicorum, fect. I— IIT. Helmftadii 1751—1755. 4 In libro, hypothefium et fingularium fententiarum fertili: Neue JVelt- und. Menfihen- gefthichte , aur dem Franzüfifzhen, mit Zufd: sen und Zumerkungen verfehen von Mich. Hiff. mann, alte G-[rhichie pallim de aflrologia et aflronomia antiquiorum gentium. difpotatur; e. g. tom. ll. pag. 261 fqq. 274. 447 fqq. tom. IV. pag. 58 fqq. tom. V. p. 88 fqq. et 620 fqq. atque alibi ) Q:acdam, quamquam panca, ex aliisque excerpta contractaque, reperiuntur in: Nach- richten von den Libis und den. E-findungen der. be: si mteflen Mathematiker , im. alphabetifcher Ordnung. Exfley Tho, welche; die bir ietzt bereits verflorbenen ἐπί μα]. Monaflerii, 1788. 8. Io. Eyhroim Scheibels Aflvonomifehe. Bibliographie 4— 177 Abiheilung. Breslau, 1784 fq. 8. — Efl continuano eiusdem V. C. Einleitung zur mathematifchen Bücherkenntnifs, tom. L 11. pluribus particulis. ibid. 1774 fqq. lo. Frid. Pfaff commentat. de ortibus et oecafibus fiderum apud auctores clafficos com- menioratis. Gottingae 1786. 4. s Cel. Chriffian. Dan. Beck in commentariis de litteris et auctoribus graecis atque latinis fÍcriptorumque editionibus, pert. T. fect. 10 Lipfiae 1780. 8. pag. 75 fqq. praeclaras contulit fymbo/as ad hifloriam aftronomiae et reliquaruin partium mathematicarum illuftrandam. Coflard Hiflory of Aflronomy laudatam effe ab aliis, fcios fed librum ipfum nondum vidi. — n illuflris Kae/fueri libris mathematicis, ANemw/oni Chronico, f. The Chronology of ancient Kingdoms emended. Londin. 1728. rereti opere poflumo etc. Defenfe de la Chronologie -— contre le fyfteme Chronologique de M. Newton (tom. XXVII. Memoir. de l'Acad. de Infcr. etc.) varia reperiuntur, quae huc pertineant. Har. De antiquioribus tamen Aflrologis, illis praecipue, quorum vel feripta vel inuenta praeclara celebrantur, nonnulla hoc loco referre, inflituto meo congruens effe exiflimaui, etiam pofl editos catalogos Aflrologorum, quos dederunt Henr. Ranzouius, Lucas Gauricue, Henricus Bruncaeus, Chriflophorus Clauius, Iofephus Blancanus, (Bononiae 1615. 4.) Fran- eifcus Iunctinus in calendario aflrologico, [in eius Opp. aflronomicis, Speculum a/frologiae infcriptis, {ἢ ὦ Nov p. 8t ASTRONOMI VETERES Lib. HI. c, ΧΥ III. 5 infcriptis, Lugd. i581. fol. tom. II. nr. XI. mortuus eft ann. 1582.]. Io. Baptifta Ricciolus ante Almagelli noui adinirandum opus, [Bononiae i651. fol. De his viris laudatis plura-dabit Wedlerus in. hifloria aftronomize,] et Eduard. Sherburne. vid. Acla erudit. 1702. pag. 523. [aliique, quos paullo ante memoraui. — Quae Graeci medio faeculo IV. ante Chriflum in do- élrina allronomica praefliterint, breuiter, at erudite et venufle recenfet Barthelemy in Ttinere iunioris Anachar(is per Graeciam, part. lll cap. 31. p. 156 — 182. verfionis germanicae. Harl. ΗΠ. "Tamquam incerta admodum praetereo, quae vti de Adami, Henochi ^), Noemi, Abrahami et aliorum patriarcharum 5), ita de aflronomica fcientia feruntur. vel Zndubarii ἢ) cuiusdam , qui circa Phalegi tempora Indis primus aflronomiam fcripfiff traditur, vel Ae- gyptiorum Hermetis ἢ fiue Τ᾽ διε, Iefeulnpii, Znubiiquez Heli, Heliadarumque, Rhodio- rum ^) antiquiffimornm, 2 quibus Aegyptii ipfi aftrorum fcientiam accepiffe dicuntur, etfi Aegyptios prin:os ^) coelum fcrutari et metiri aufos ait ZMacrobiur lib. I. cap. XXI. in fomnium Scip. vel OZuir (iue Oannig, quem Helladius apud Photium ait xeredeiZo, τήνδε Asgovoulav καὶ "yecjauorroc, vel J^rani '") fiue Codi, fiderum obferuatoris praecipui, qui poftea O/ym- pus dictus fuit: vel Zt/antis, Phrygis "), qui fphaeram reperit primüs, vertice coelum di- élus propterea conterere 5), Japeiique et Hefperi , Adantis F. tum Saturni, Titanis, Crphei, f) Simon Affemanun in. diff. de Arabum aftro- nomia, praemiífa eius libro: Globus caeleftis cu- |o fico- arabicus — illufleatus v79o. 4. Patauii, pag. III. in nota, pro certo habet, Adamum et Euam locupletatos fiuffe cumulatiffima cognitione rerum terrcítrium et coeleüium, notatque, ab Arabibus Henochum, quem vocant Edrifium, haberi aftro- nomiae inucntorem, fa»l. 8) De his dixi in. libro de Pfeudepigraphis Pro- pheticis: vide etiam Zllatium p. 2134. ad Euftath. atque de Abrahamo pag. 560 fq. — [de Adamo vid. 7ac. Guil Feuerlin. diff de Adami logica, mcetaphyfica , mat/efi, philofophia praé&tica et li- bris. Altdorf. 1717. 4. Eiusd. diff. de philofophia Adami putatitias, ibid. 1715.] h) Chronicon Pafchale pag. 36. ἐν ro? χρόνοι 7: πυργοποιίας ἐκ τῇ γένες τῇ ᾿Αρφάξαϑ ἀνήρ vis Ἰνδὸς ὠνιφάνη σοφὲς "Apovimos ὀιόματε Ανδαβάριος 0s καὶ συνέγραψε πρῶτος lids ᾿Αφρονομίαν, Gemina legi gpud Cedrenum et in Chronico MS. Simeonis Lo- gothetae , iam not:uit Cangius in notis. 1) Zrnob. 11. aduerfus Gentes p. 92, Et quae de Herwetis Aftrologica fcientia notaui fupra lib. L. cap. XII. $ 9. Anubii mentio apud Iulium Fir- micum, Confer Marshamium: Canonis Chronici p?g. 480. edit. Lipfienf. /Mamil. 1. 53 (qq. k) Diodorus Sic lib. V. pag. 227. Z'o[fius de fcientiis Math. pag. (44. /) Vide fchol. ad Zpo/l. Rhod. IN. 261. Harl, m) Diodorus pag. 224. À3 Aethiopum Ἢ) Diodorus Sic. lib. HI. pag. 13. IV. pag. 163. Plinius 1. 8. Hift. et 96. Heraclitus cap. 4. Incre- dibil. Suidas in ^Qz»s et Προμηϑεύς. J/idorus ΠῚ. 24. Orig. “γα, VI. 10. Rabanus Maurus XUI. 2. de vniuerfo tom. I. pag. 182. Freculfus lib. II. Chron. cap. 4. Zllbertus Staden/is pag. 6. Chron. “Ἅπας, frater Coucafi et Promethei, rex Afvicae, docuit aflrologiam et coelum fuflentare. dicitur. Profperi Chronie, “πὸ XX. feruitutis ijvacit. in. Aegypto Atlas aflrologus iifignis habebatur, frater Promethei. dibricus cap. 2a. Honorius lib. L de imagine mundi, cp. 33, Atlas, rex Zfri- cae , frater Promethei, a quo mons nomen acce- pit, quia in eo refiaens affrologiam defcrip/it, vnde e: coelum fuflinere dicitur. . Idem libr. HII. p. 989. Prometheus, rex Cancafi, prinius docuit philofophiam in Qiente Jub Moyfe. Atlas, frater eius, rex edfricae, docuit ajlroloz tam. Plin. N. 12. de Phoenicibus: ip/a geus Phoenicum in magna gloria litterarum inuentionis et. fiderum. naua- liumque ac bellicarum artium-. Propert, 11. 20.61. Quaeritis et coelo. Phoentcum inuenta fereuo Quae fit flel'a homini commoda quaeque maía. Adde quoque Beiediflum Aueranium tom I. pag. 33. 10. Keil praefat. ad aftronomiam; Bibl An- gloife tom. IX. pag. 104 fqq. o^ Euripid:s Ione fub init. Sidonius Panegyri- co Auiti v. 4. ZZifloteles 11. 1. de Coelo, Pifides Hexaem. v. u6.fq.. Confer Lamózeii Pxodromum Hift. 6 Lib. EJT. c. XP LIT. ASTRONOMI VETERES ΜΟΙ. ΤΙ, p. 91 $2 Aethiopum regis, cum vxore Caffiopea et filia, Andromeda, inter fidera recepti"), Fauni (Suid. in Φαῦνος.) lopae ab.Atlante edocti, (Firgi/. I. Aencid. 744 fqq.) treique , qui pti- gnus 5) rationem eclipfeos folis apud Mycenas obferuaíle, et feptem errantia fidera motu con- trario totius coeli gyrationi ferri 7) primus notaífe traditur: νοὶ Hiyperionis *) [P] qui Solem; vel Πανὶ. (de.quo Nicephoras Gregoras ad Synefium de infomniis p. 424.) Phaethontir, Dat- dali, quos ob nimiam in cocleflibus explorandis curiofitatem poenis adfectos commenti fuat antiqui, Éndymionir, Caris"), qui lunae curfum diligentillime fertur effe contemplatus: Jouir Beli Plin. VI. hift. cap. 26. regis aflrologi, (de que 7z:£ze: Chiliad. II. 159. 696.) Her- culir, de quo idem v. 380. et chil. V. hift. 22. 4lexauder. ZIphrodif. 1. probl. 134. inde coclum collo fuftulife dicitur apud Boethium IV. de confolatione metro vlt. Galaxiae. monflrator, (vid. Gyraldum libro de Hercule tom. I. pag. 573. 2) trei et Thyefáir, quorum hic arietem in coelo oftendit, ille planetas ab occafu in ortum ire docuit, atque inde regnum eft confe. quutus , (vid. Balforeum ad Cleomedem pag. 164 fq.) vel Chiromis ?) denique, eiusque filiae, Hipponis *), praeterea Zoroaftris *), Orphiique*), et ab Atlante et Chirone edocti Hercu- lis *), tum Ho/laenis *"), Afirati ^), Promethei ^) atque. Palamedis "), Tuntalique **). Hift. literariae pag.r1 fq. Obiter mota, quod Atlas Manichacorum, de quo Epiphanius tom, I. pag. 659. eft fidus Saturni. p) Cicero 'Tufc. quaeít. V. 3. (vbi confer Daui- δὶ notas,) wec vero “ἰΐας fuflinere coelum, nec Prometheus adfixus Caucafo, mec flellatus. Ce- gheus cum vxore, genero, filia traderetur : nifi coeleftium: diuina cognitio nomen eorum ad erro- vem fabuíae traduxifet. Harl. q) Hygin. Fab. CCLVIII. Seruius ad. Aencid. I. $72. Schol. Horatii Cruquianus pag. 625. r) loh. Philoponus in I. Meteorolog. pag. 182. Achilles Tatius lfagoge in Aratum cap. 1. s) Diodorus Sic. lib. V. pag. 431. t) Harduinus ad Plinii Hift, If. 9. pag. 159. Tzetzes Chil. IL. v. 8577. ZHlex. Zphrodij. lib. Y. probl.:34. Bandurius pag. 865. ad antiqq. Con- ftantinop. u) Adde C. G. Scfuwarzii diff. de columnis Herculis, inter eius opufcula academica, a me edita Noribergae 1793. 4. pag. 205 fqq. ar. v) Clemens I. Strom. pag. 306. pag. 332. ex au- (ore 'Titanomachiae , fchol. αἱρο οι IV. 815. ex Staphylo. 70. Harduini diff. contra Newtoanum in Memoriis 'T'reuoltinis ann. 1729. men'e Sept. pag. 1569 fqq. vbi Chironem aftronomum fuiffe negat. 19) Clemens Ll. Strom. pag. 306. ex Euripide, Cyrillus Alex. IV. contra Iulian. pag. 134. edit, il- luftris Spanhemii. X) Suidas in 'Asgoisyix, et quae notaui fupra lib. I. cap. XXXVI. $. 5. IV. De ^s) Supra lib. I. cap. XX. δ, 7 fq. Meminit et Orphei inter Aftrologos Iulius Firmicus. z) Clemens loco laudato. — Tzetzes Chil.II. Hift. 399. Zbricus cap. 22. fcholiaftes Germani- ci a Chirone in Af(lrologia inflru&um teftatus, Kabric. | Herculis labores conftellationis fymbola intelligit et explicare fuftinet Dupuis in Mem. fur. l'Origine des conftellations etc. pag. 477 ἴ44. add. Gebelin Monde primitif. tom. I, pag. 246. — Ad comientationem /upuis, in linguam quoque ger- manicam verfam, conf, o. Philippi Oflertag 1V. progrr. Ueber den Uxfprung der Sternbilder, und die daraus zu erklirende Mythologie, mach der Abhandlung des H, Dupuis, Ratisbonae, 1787 — 1790. Harl. * ad) Suid. in ᾿Αςρολογία, bb) Zratus v. 98. Confer (choliaften graecum et Achillem 'Tatium loco laudato; cc) Zefchylus Prometheo v. 456 fq. Seruius in Ecl. VI. Virgilii v. 42. "Alexand. Aphrodifeus lib. I. probl. 134. Cic. V. 5. Tufcul. His adde etiam, quod apud /'incentiuta Bellou. lib. I. fpeculi do- &rinalis, Prometheus ob immodicam meditandi curam in monte Caucafo vulturi expofitus memo- ratur, Fabric. adde Herman; Mytholog. part. L. pag. 48 fqq. Harl. dd) Sophocles apud Achillem "Tatium cap. t. Ifagoges in Aratum. 66) 'Tantalo faxum imminere fabulantur, quod folis naturam fit contemplatus, quem Anaxagoras ignitum effe lapidem opinatus eft. Ita Beneditus Aueranius, M - "Sot. TE. p. $20 $3 DE ANAXIMANDRO AC DEMOCRITO .Lib.IILcXP HI. τ IV. De HESIODI zseizz βίβλῳ dixi lib. 1T. cap. VIII. $. 17. Praeter quem pri-- mus de re aflrologica inter Graecos fcripfiffe traditur T H A LES, Milefius, νωυτικὴν fcilicet ᾿Αςρολογίων.. (quam alii ad PH O CV M, Samium auctorem, retulerunt) et περὶ τροπῆς xo ἰσημερίας. de folflitio et aequimoGiie. — Alii nihil fcripfiffe 'Thaletem contendunt, vt no- taui lib. |. cap. XXXV. δ, 3. Praedictas ab eo eclipfes, (Piin. lI. 12. Hifl.) et alia quaedam - inuenta eius aflrologica rcfert Laertius lib. I. fect. 23 et 24. (ad quem conferendae virorum doctorum, Menagii praefertim, notae) et Zfrhilles Tatius in Magoge ad Aratum 7). — De PYTHAGORA, qui terram circa folem moueri tradidit, dixi lib. l. cap. XX. $. 9. Idem obferuauit, eamdem effe flellam Hefperum ac Luciferum, tefle Zaertio VIII. 14. et dari Anti- podas. id. 26. Obliquitatem Zodiaci, etiam funt, qui dicant, primum notaífe. vid. P/u- farchum II. 12. de placitis, quod Eudemus apud Leonem Oenopidi, Plin. lI. 8. H. N. tribuit Jdnaximandro. [conf. Gener. difp. de inuentoribus Zodiaci. Gotting. 1754. 4.] EMPEDO- CLIS, Pythagorei, fphaeram exhibui lib. H. cap. 12. ac de Pythagoricis ceteris, qui afltologi- cam difciplinam illuflrarunt, OENOPIDE ὅθ). BOLO, PHILOLAO, TIMAEO, NICET A etc. egi cap. XIII. De ANAXIMANDREI, Milefii, inuentis aflronomicis vi- dendus idem Laertiur IM. 1 et 2. vbi docet, fphacram queque conflruxille, et gnomonem fo- larium atque horofcopia compofuilfe. Confer, fi placet, J/offium de fcientiis mathematicis p28- 146 fq. et quae notaui fupra lib. II. cap. XXIII. δ. 8. [praecipue /Martini von den Sonnen- uhren der Alten pag. 72 fqq.] ac quae de DEMOCRITO $.5. Contra quem fcripfit He- raclides Ponticus, £aerz. V. 87. πρὸς Δημόκριτον περὶ τῶν ἐν δρανῷ. [conf. Baiily Gefchich- te der Sternkunde etc. tom. ἢ. fec. g. pag. 252 — 271. et tom. 11. fecl, 6. pag. 239 fqq.] V. De MATRICETA Methymnaeo, CLEOSTRATO 'Tenedio, ac PHAI- NO, Athenien(i, praeceptore Metonis, non praetereundus locus "Theophrafli in libro de fignis aquarum ac ventorum: διὸ καὶ ὠγαϑοὶ γεγένηνται κατοὶ τόπες Αφϑολόμοι. οἷον M A- TPIKETAZE ἐν Μηϑύμνῃ az 78 Λεπετύμνε. καὶ ΚΛΕΟΣΤΡΑΤΟΣ ἐν Τενέδῳ ἀπὸ “τῆς Ἴδης. καὶ QAEINOX ᾿Αϑήνῃσιν [V] ἀπὸ Δυκαμβητᾷ τὸ πεεοὶ τὰς τῥοποὶς συνειδε, ze 8 MET QN ὠκόσας τὸν TB ἑνὸς δέοντα éooi ἐνιαυτὸν συνέταξε. *Hy δὲ o μὲν Oxe- γὸς μέτοικος ᾿Αϑήνῃσιν. ὁ δὲ Μέτων ᾿Αϑηνοῖος. Καὶ ἄλλοι δὲ v&Tov τὸν τρόπον zisQoACyW- σαν. Cloffratur quidem ille, aftrolojus, eiusque patria, Tenedus infula, a Scylace memo- ratur pag. 8s. — Primus vt ferunt, auclor ὈὌκταετηρίδος fiue periodi c&o annorum fuit, tefle Cenforino cap. XVIII. de qua agunt Scaliger Il. de emendat. temporum pag. 64. et Scalige- rum oppugnans Petauiur IH. 2 fq. magni operis chronologici , tum 7. Dodiwellus de Cyclis Graecorum pag. 180. qui Oclaeteridem primem Cleoflrati aufpicatur ab Olympiadis EIX. initio, explicat. adde La Lande tom. I. pag. τοῖν εἰς, et Mueranius , quem vide diff. 2. in Euripidem tom. reliquos, quos fupra laudaui.. Za1/. l. Opp. pag. 395. Fabric. — Mart. Gottfr. Her- mann in Handbuch der Mythologie aus Homer dnd Hefiod, pag. 24;. fabulam 'Fantali ethice et allegorice interpretatur de ftulutia auaritiae, et in tom. II. Mythologiae pag. 7:. de faftu hominis diuitis, poenam deinde luentis. Ita de Hercule alusque paffim dilirit et fabulas de -iis, (quas bic repetere fuperfedemus;) fcite atque ingeniofe ff) De his et reliquis vid. Proclum ad Euclid. IL. pag. 19. cuius longum locum protulit infra Fabric. ad Eucl. $. XVIII, pag. 385. vol. Il. vet. edition. Zar. Eg) Vid. Heíiniwm in. Mem. de l' acad. de Ber- lin, 1746. pag. 401 f3q.. Hur. 8 Li.HLcXPFIIL CLEOSTRATVS, HARPALVS, METON VoLIT ν. 83 Ὁ 34 initio, vt Scaliger ab Olympiad. LXL.— Samuel Pet^tus pag. 252. Eclog. chron. ab Olymp. LXVI. qui pag. 205. etiazxn Macedones Cleoflrati periodo vfos effe contendit. — Vide etiam H. Norifii dil. ad Cyclum pafchalem Rauennatem cap. 6. pag. 224 fq. et egid'um Buche- rium i doclrina temporum pag.307Ííqq. Apud //ojfum autem de fcientiis mathematicis cap. XXXIL 6. 11. p. 51. perperam editum eft, Octaeteridem illam fuiife annorum clocIocxxxit. pro dierum clo codo ccccexxm. Plimiur ll. g.hift. — Obliquitotem figniferi intellexiff, hoc eff rerum fores aperuifJe Znaximauder , IWilefus, traditur prinus Olympiade LE 111. Signa deinde ineo CLEOSTRATVS, ef prima arietis et fagittarii. — Sphaeram ipfam (fine Zo- diaco et fignis) ene tuuito Atlas, — Male ex hoc loco Plinii Rob. Stephanus ^ adfirmat, Cleo- flratum primum de fignis coeleflibus fcripfille. — Hyginus lib. 11. Poetic. Aflronom. cap. 13. Hor auem haedos Cleoffratur, Tenediue, dicitur primus inter fidera offendiffz. Perperam Leo- iratus vocatur a Cornelio Vitellio tom. I. facis artium Gruterianae p. 644. et Nicolao Loenfi VIIL 22. Epiphyllidum, id. tom. V. part. II. pag. 616. [conf. :ail/y tom. 1. pag. 271 fq. de his aliisque et fequenti arpalo tom. 1L. pag. 290 fqq. Har!.] VIL Cleoflratum. fequutus eft. HARPALVS, de cuius Ofeteride dierum cl» cIo Io ccecxxrv. confulendi Scaliger II. de emendat. temporum pag. 66 feq. Petauius Il. 4 feq. doctrinae temporum, Sari. Piitus p. 254. eclog. chronol. ac Dodiwellur de Cyclis diff. III. fect. 3o. qui contra veterum, vt videtur, teílimonia Zercaedecaefericum Cyclum Harpalo tribuit, initio capto a die fexto Februarii anno Romae conditae CCLXIII. Olympiad. LXXI. 1 Meminit Harpali P/iuiur indice libri XVIII. Cenforimur cap. XVIII. et XIX. (qui teflatur, annum fuiffe Harpalo dierum CCCLXV. et horerum aequinoctialium XII. ^2. zfuic- murs in Arateis prognoflicis v. 44. qui Cyclum nouem annorum ab Harpalo inuentum docet, non nouem folidis conftantem annis; fed nono quoque anno redeuntem in orbem. — Alius fuit Harpalur e ducibus Alexandri M. de quo euolues, fi placet, [] Lexicon clariffimi Bay- li. Huius mentio apud Plutarchum III. 2. Sympof. VIL. METON, Leuconeus ^D, Athenienfis, Paufaniae F. difcipulus Phaini 12, Athenis. proeclarum. Énneadecaeteridir inuentum edidit, aufpicatus a folflitio fiue die XIII. menfis Scirrophorionis, (qui Iunio et Tulio refpondet) Olymp. LXXXVL. 4. "^) tefte Diodoro Sic. XIL pag. 30s. Meminit Zfriffophaner Auibus v. 998. etAratur Διοσημείων v. 21. icio loca adeundi Scholiaftae, [et'Theon. ad v. 18. in cl. Bulii edit. Arati tom. I. pag. 320 fq.] . Vi- dendus et Tzetzes XII. hift. 399. et quae viri docti ad zdelian. X. 7. Var. [Corfinus F. A. tom. - MI. pag. 226.] Zfndreas Schottur ad adpendicem prouerbiorum Vaticanam pag. d Nic. : oenfir hh) Yn elucidario, cuius eft mihi editio Colo- nienfis ann. 1543. 8. Idem de Cleoffrato legas in JX.7. At enim Aratus v. 741. [v. 753. edit. Buh- li] Εννεακαΐδεκα κύκλα Φαονξ ἡλάοιο, non tribuit Caroli Stephani ἀϊξεϊοπατγίο etiam, poftremae edi- tionis, a Nic. Loydio recenfitae. 11) Scaliger legit XII. kk) Vid. F'utgerf. V. 4. varr. le&ion. [infra in vol. XIII. in Elencho medicor. veterum pag. 336. KEudoc. pag. 299 ] 1) Thüeophraflus in loco laudato paullo ante $. s. Mentio huius P/iaitii etiam apud Vitruuium Enneadecateridem Phaino Eleo, Metonis praece- ptori, vt miror legere Salmafium pag. 641. ad So-- lin. Ncque enim Eleus fuit Phaimus, fed legen- dum ἠελίοιο Qxevs , fplendidi folis, Confer Peta- vium VI. 9. diff. ad Vranolog. min) Conf. Barthelemy itinera. Anacharf. tom, III. pag. 158. et pag. 4:0 fq. ar. TEM - VeL piss «oos 7 EVCTEMON ΣΡ ΤΙΣ ΧΡ 9 Loft VI. 22. Epiphyllidum, tom. V. facis Artium Graterianae parte TI. pag. 613 fq. et Zl. dur Manu!iur Pauli F. de quaefitis per epift, lib, I. quaeft. 6. tom. IV. facis Artium P. 204 fq. ui e Liuii lib. I. cap. 19. contendit, Enneadecaeteridem hanc diu ante Metonem parfpectam dite Numae Pompilio. Sed alias omnino ille Numae Cyclus fuit, vt iam animaduerfum viris doctillimis. Δὲ de Metonis Cyclo dierunr 6940. prae ceteris confulere operae pretium -eft triumuiros Chronologiae principes Scaligerum 11. de emendatione temporum pag. 72 Íq. -et lib. V. pag. 4o9. "Petauiwm lib. M. cap. 9 fq. de doclrina temporum et Dodwellum diff. I. 'de Cyclis, qui vfu ciuili etiam probatam Metonicam Ennadecaeterida fuiffe difputat, et de maiore eius Periodo aunorum (1.1. coniecturam fuam adfert pag. 59 Íq. Δωδεκετηοίδας per errorem Metoni tribuit Tzc£zer Chil: I. v. 884. adde Aicciolum IV. το. Almagefii pag. 242. qui etiam ait, Metonem Ícripfiile prognoftica. Prouerbium μετωνικοὶ ἐνιαυτοὶ pro Jongo tempore apud Crufium in 'Turco-Graecia pag. 458. Sine graui cauila Zarduino fufpectus eft Meton, quoniam Plinius eius non meminerit, in diff. contra If. Newtoni chronologiam pag. 1585. in Memoriis Treuoltinis a. 1729. Septembr. De Horologio Metonis Solari vide, fi lu- bet, Sraligerum ad III. Manilii p. 22. Sa/mafium ad Solin. p. 740 fq. et Petauium VII. 8. diff. Vranolog. So!ítitia a Metone obferuata et infcripta columnis memorat Zfe/ianur X. 7. Var. . Vide εἰ Prolemaei magnam Syntaxin IIT. 2. pag. 62. et quae de adparentiis fiderum, a Metone notatis, refert idem Ptolemaeus in Φάσεσι ὠπλανῶν et Geminus cap. vlt. Ifagoges..— Adhuc in: viuis fuit Meton Olymp. XCI. 2. quum in Siciliam folueret claffis Athenienfis. | Vide delia- - sum XIII. xa. Var. Plutarchum in Nicia pag. 532. in Alcibiade pag. 198 fq. Fabric. | Add. Zo. Guil. Iani hi(toria cycli Dionyfiani, pag. 82 fqq. Opufculorum illius a Klotzio editorum, Ha- lae Sax. 1769. 8. Montucla l. pag. 103—170. Gafterer Abrifs der Chronologie pag. 129 fqq. Baillj tom. L pag. 274 —276. qui vero Metoni laudem inuentionis ennead. derogat; henc- que fuam fententiam firmius corroborare fluduit tom. II. pag. 292 fqq. arbitratus, illam en- nead. iam diu antea Indis, Sinenfibus et Hyperboreis fuiffe cognitam, et a Metone tantum, qui illam in Chaldaea didicerit, magis propagatam in vfumque communem magis conuer- ἴλην. Animaduertit ex Zfbu/pharago hift. dynafl. V. pag. $7. eum fuilfe.cum Euctemone in Aegypto, etinter eorum aetatem atque Ptolemaei, qui Almageflum fcripfit, interceffitfe an- nos 5705 tum a Gemino (Vranolog. cap. 6.) inuentionem illam tribui Euctemoni, Callippo et Philippo Medmaeo, nec vllam Metonis ab eo factam efTe mentionem: refatat quoque Saf- ma/itij, qui in Exercitt. Plinian. pag. 519. PAaino, Metonis magiftro, vindicat illius inuen- tionis laudem, aliisque vtitur argumentis ad debellandam vulgarem fententiam. — Sed Sal. mafium iam refutarant nofler Fabric. infra in nota et /7'eidler. in Hiftoria aflron. cap. V. $. 21. de Phaino, isque in feqq. fectionibus perfequitur ea, quae dicenda erant de Metone, Eucle- mone, Democrito etc. /Teilbronner hift. math. pag. 137 fq. 147 ct pag. 285. Metonem furti cuiusdam arguit quoque Zarthelemy in itineribus Anacharfidos iunioris tom. HI. pag. 168. ver- fiónis german. vbi de Mctone aliisque veteribus graecis agit aflronomis. 174}. VIII. Metonis aequalis fuit EV C'TEMON, Athenienfis, cum quo folftitia obferva- vit circa Olymp. LXXVI. t. Adde, fi placet, Pfolemaei magnam Syntaxin lI. 2. pag. 62. et eiuslem Φώσος ἀπλανῶν» € quibus conflat, eum Athenis et in Cyclacibus inque Macedo- nia-ac "Thracia aflris [P] eonfiderandis operam dediffe. Vide ct Gemiri Ifagogen cap. XVI. Meimninit Eucfemonis huius praeter Plinium J"itruuin; IX. 7. ex Iofephi Scaligeri emendatione, Fl. IF. b (quum 10. Ζιϑ. 111. c. XV HI. PHILIPPVS MEDMAEVS, EVDOXVS Vol.II. p.$5 (quum antea legeretur Éudaemon,) et Zfuienus in ora maritima v. 40. 337. 350. etc. [adde Montuclam, Bailly, Weidlerum etc. locis citatis. Heilbronner in hifl. mathef. pag. 137 fq. Harl] Alius EuGemon, rhetor, apud Senecam controuerf. Iurer perantiquos aftrologos etiam a Crn/orino cap. XVIII memorantur NAVTELES, et MNESISTRATVS, du- bito an idem, a quo Mnefiflratios philofophos voluptatis patronos dictos refert ZJffhenaeus VII. s. Aequinoctia ab ALCMAEONE et Menone; (leg. Metone) obferuata laudat Sim- plius inl. de Coelo fect. 46. Hunc eumdem exi(timo Alcmaeonem, de quo dixi inter Pythagoreos lib. II. eap. ΧΙΠ. AS'TER quidam, cum quo PLA TO Aftrologiae operam dedit, memoratur apud Lazrzium VI. 22. PHILIPPVS, Medmaecus, (e Medama, Brut. tiorum opido,) Italus, Platonis difcipulus "2, qui in Peloponnefo et Locride fidera diligen- ter contemplatus eft, vt patet ex obferuationibus eius, quibus νῇ funt Hipparchus, Geminus, Ptolemaeus. Laudatur et a P'ifrumio IX. 7. Plinio, XVIII. 31. P/utarc&o quod non liceat fuauiter viuere fecundum Epicurum pag. 1093. Confer Pefauii Vranolog. diff. IV. cap. IX. [pag. 242. ἩΖεξαϊον cap. V. 50. p. tt [74.}1 De ventis fcripfiffe, teflatur Stephanus in Média. Antquioribus hifce aflrologis iungendus etiam EPIGENES, Byzantius, Gnomonicus efl, qui apud Chaldaeos adfirmabat, fe fluduiffe, et de cometis nonnulla tradidit, (Sen. VII. 3. Nar. quaefl.) tum retulit Babylonios ? Ioccxx. millium annorum (vt Berofim et Critode- mum 42e millium) obferaationes laterculis coctilibus infcripras habuiffe, (P/in. VII. $6. hift. qui autorem grauem inprimir adpellat.) — Laudat. femel iterumque Cenforinus. [conf. Bally ll. pag. 315. et reliquos citatos] Alius r) Epigemer, Rhodius, qui de re ruflica citatur a Varrone et Columella. 2) Evigemer, Athenienfis, coactus τριηραρχεῖν. de quo apud Sui- dam. 53) Épigener, comicus ct tragicus, patria Sicyonius, de quo dixi lib. IL. cap. XIX. Eypigenem: quemdam Socraticis accenfet Ionfius pag. 84. CRIT ONIS mentio apud P/i- nion XVI 31. Sub illius nomine exflitit olim. Eudoxi Ocfaeterir, | Suidas Κρίτων Ναξιος ἱςορικὸς, ἔγραψεν ὀκταετηοίδα., ἣν Εὐδόξε φασίν. IX. EVDOXVS, Aefchinis F, Cnidius, Archytae Pythagorei, Philiflionis, medi- εἰ ac Platonis auditor, aflrologus, non minus infignis, quam geometra, medicus et le- gislator inclytus fuit, circa Olympiad. CHI, ^ De eo PAamorriti liber 71/hznaro VM. pag. 276. laudatus intercidit. ^ Confulendus interim — Laert:ur VIII. 76 fq. Antholog. Epi- gramm. pag. 79. edit. Wechel. Frbri. — Eudora in Violar. pag. 193. (quae plura, quam Suidas, de illo prodidit) Εὔδοξος. ait, — ὠκθεὴς Πλάτωνος καὶ ἡλικιώτης. ex φησι Σωτίων" ὡς δὲ Καλλίμαχος f» τοῖς πίναξι,ν Αρχύτα καὶ Φιλιξίωνος ?*)) etc. adde fupra in hoc vol. pag. 172. in catalog. Platonicorum. ^ De aetate Eudoxi circ. nnm) Proclus YI. in I. Euclidis pag. το. Φίλιππος $ Mid Πλάτωνος ὧν μαϑητὴς καὶ ὑπ᾿ ἐπκένα προς τραπεὶς ὡς TZ μωαϑήματα,. — Meinimit eius iterum pag $o. lexauder Aphredif. in 1I. Meteorol. pag. n8. QDusmo, Prxiew ὁ Πλάτωνος, Male Philippi &ARIDAEI rcgula pro Jedriaei, legi- fur in Epiftola Dionyfii, quem Areopagitam fe- runt ad Apollophanem tom. 11. edit. Corderii pag. 274- 00) De his Cicero 1. de diuinat, 19. ; Condem- nemus etiam Babylonios, et cos, qui, e Caucafo coeli figna feruantes, numeris et motibus ftella. rum curíus perfequuntur: Condemnemus, in- quam, hos aut flulütiae aut vanitatis, qui CCCCLXX. millia annorum, vt ipíi dicunt, mo- numentis comprehenfa continent, et mentiri iudi- cemus.* La Crofae vindic. vett. fceiptor. p. 126 fqq. Fabric. conf. Montucla Y. p. $9 íqq.. F'arí. pp) De hoc Philiflione, medico, Eudoxi in arte medica praeceptore, vid. Fuüric. Bibl. Gr. vol. XIII. d | Vol. IT. p. 85 Ὁ 86 EVDOXVS 18.111. XVII. αἱ eirc. Olymp. CIII. τ. ann. C. N. 366. vide Menagium ad Diogen. Laert. VIII. 99. (vbi Dio- gen. a feet. κῦ — οἱ. copiofus eft de Eudoxo,) pag. 392. et Saxitm in Onomafl. 1. pag. 69. **) A Sotione falfo nominari Eudoxum Platonis difcipulum, iudicat cl Meiner. in hiítor. dociri- narum apud Gr. et Rom. tom.l. pag. 296. Sed teflimonia luculenta, quae pro Sotione flant, izm collegit /Menag. ad Diogenem Laert. VIII. 86. et alia addidit cenfor doctus in bibl. crit. Amflel. vol. IL. part. VIIT. pag. r1. not. g. — ldem Alfeinerf. loco cit. pag. 293. Stra. bonir iudicium (pag. 778. 827. 842. edit. Almel.) probat, Eudoxum fuiffe credulum, nec fatis adcuratum in rcbus et hifloriis examinandis fcriptorem: tomo tamen II. pag. 790. laudat Ícientiam illius mathematicam, atque in nota ex Zriffotele X. 2. ethic. animaduertit, eum iudicaffe, voluptatem effe fummum bonum, et dolorem, fummum malum: quem Arifto- telis locum iam copiofius adduxit et explicuit /Jmag. ad Diogen, Laert. VIII. 88. pag. 301. adde fupra in vol.[. pag. 845. in Catalogo Pythagoricorum de eo notata. Eum pecuniae emendicandae cauífa in Aegyptum ad regem profectum cffe, PAiloflratur quidem de vita Apollonii "Tyanenf. L cap. 35. narrat; fed fidem haud meret; certe nemo veterum praeter eum id tradit. vide not. Olearii p. 43. [π᾿ Aegypto tamen commoratus a facerdotibus multa, quae incognita effent et quafi arcana in arte aflronomica, didicit. — Eudoxur, (ait Seneca qui- dem nat. quaeft. lib. VII. cap. 3.) primus ab Zfegypto hos (flellarum f. planetarum) qmotur (quinque, h. e. motuum hypothefes) ἐμ Graeciam tran//ulit. | Senecae tamen teflimonium haud omnino probat Montucía I. pag. 200. et de opinionibus placitisque Eudoxi mathematicis - veris falfisque iudicat, Plüra vide apud //ridlerum V. 19. pag. 93 fqq. apud Heilbrommer. pag. 146. 218. 283. Bailly Y. pag. 285 — 293. qui maior eft Eudoxi in fcientia aflronomica admi- rator; quam Montucla, et pag. 288. Senecae de eo locum citatum explicat. — adde Πι Cph. Bothmeri. diff. de Eudoxo, mathematico, medico et legislatore, refp. Io. Andr. Schmidt, Helmflad. 1715. 4. Harl. Eudoxi ᾿Αφρονομίω df ἐπῶν a Suida memoratur, qui in eo fallitur cum P/utarcho *") pag. 4c2. de Pythiae oraculo, quod Eudoxum poetam facit; nam quae ex eo citat Hippar., chus, profa decurront, et Aratus, qui Phaenomena verfibus fcripfit, Eudoxum potiffi- mum [IP] fequutus eft, iuffus ab Antigono, rege, Εὔδοξον ἐνδοξότερον facere, hoc eft profam eius carmine reddere amoeniorem. Idem Zipparchu: lib. I. in Aratum [pag. 171. edit. Parif.] teflatur, duos libros Eudoxi nomine exftitiffe, in multis inuicem confpirantes, quorum vni titulus "Eyozrrgov , (κώτοπτρον auclori vitae Arati) alteri Φωινόμενω. — Refpicit idem opus, Eudoxum laudans, Geminus, et J/itruuiur YX. 7. Dtolemaeus in Φοσεσι ἀπλανῶν. Zdfuienus in Arateis Phaenomenis v. 53, et 102. ) De Cometis nihil tradidiffe, notat Seneca nat. VII. 3. B a quaeft. vol. XIII. p. 366 fq. Aongitor. bibl. Sicul. tom. lI. pag. 179. et Menagium ad Diog. Laert. VIII. 86. pag. 395. qq) Eudoxum vita deceffiffe ann. ante C. N. 368. ftatuunt Fyzret in Defenfe de la Chronol. pag. 465. ct Βαϊ I. pag. 293. adde Cor/inum, a Rich- tero fupra, vol. II. pag. 33. laudatum. vr) Plutarchi verba haec funt: ἐδὲ ὠςσρολογίαν ἰδοξοτέραν ἐποίησαν οἱ περὶ ᾿Αρίσαρχον xg] Τιμόχαριν, καὶ ᾿Δρίσυλλον καὶ Ἵππαρχον καταλογοίδην γράφοντες" ἦν μέτροις πρότερον ΕὙΔΟΞΟῪΥ καὶ Ἡσιόδῳ καὶ Θα- Az γραφόντων, Gye Θαλῆς ἐποίησεν, ὡς ἀληϑῶς amv τὴν αὐτῷ ἀναφερομένην ᾿Ατρολογίαν. 45) Ad Arati εἰ Eudoxi Phaenomena Hippar- chus fcripüt ἐξηγήσεων βιβλία y * enarrationum li- bros tres, editos a Petro Vi&orio, Florent. 1561. et Petauio in Vranologio. Chaldaeorum pracdi- &iones ab Eudoxo fpretas et refutatas. fuiíle , (Ci- cer. i —— Lib. ΤΠ. XP IH. EVDOXVS. ᾿ No. TI. p.86 quaeft. [Sphaeras multas in coelo eífe finxit.] | Syflema coelorum ex Eudoxi mente vide apud Ariftotelem XII. metaphyf. 8. Ex coluris Chironis, Argonautae, et Sphaera Eudoxi, . non diuerfa ab illa Chironis apud Hipparchum, //aaeus Newton probat, 300. annis iu- niorem Argonautarum, quam multi (ibi perfuaferunt, et contigiffe ann. 937. ante Chriflum natum. -Adde Guil ΠΡ λέ ον authentik records pag. 989 fqq. Fabric. — Fitruuiur YX. 9. tribuit illi inuentionem eexvgs, aramae, quae, vt JZ'eidler pag. 94. fcribit, horologii folarii, in. plano defcripsi, fpecies erat, cui, quoniam lineae horariae ex centro verfus peri- pheriam excurrunt, nomen a telis araneae inditum eft, quam tameu expofitionem baud probat, ac negat, is píauo tantum fuiffe defcriptam, fufius de ea differit G. H. Martini von den Sonnenuhren der Alten pag. 83íqq. Obferuariones tamen vmbrarum, quae Eudoxo adtribui folent, orhnesque, de quibus Plinius ac Strabo diiferunt, fcholae Alexandrinae con- fictas efle, nec fuo loco ficlas, audacius contendit Formaleoni in differtatione quadam; ad- néxa vol. ἢ. Operis, Storia filofofica e politica della navigazione etc. Venet. 1789. vti iam. paullo fufius notaui in latrodudl. in hift. L. Gr. tom. I. pag. 41:6. Har. Eudoxi O&aeterir fiue periodus oo annorum , (quae ex(litit oliin fub Critonis Naxi no- mine.) Laert. Ψ ΠῚ, 87. Ceforinus cap. XVIII Suidas, [Eudocia] etc. — Refpicit et Caefar apud Lucan X. 187. Nec meus Eudoxi vincetur faftibus annus. De Fudoxi Oclaeteride agunt Sro/iger ad Manil. lib. 1. v. 69. et IT. de emendat. tempo- raum p.67. Petauius V. 6. de doctrina temporum, et Zoffur de fcientiis Mathernat. p. 153- [et alii iam laudati.] | Ce/umaella 1X. 14... Eudoxi fc et Metonis antiquiorum γα ἔμ: aflrologo- rum fequi profitetur. — Fo/fus vero pro faffis. dixit etiam Sedulius epigr. ad Macedoniumz quem quamuis fummi celebrent. per. faecula faftus. 5 Scripfit et Eudoxus Γεωμεπρέμενο; tefle Laertio VII. 88: et Proclo IT. in primum Eu. clidis pag. 19. — Sed et liber quintus geometrae Euclidis ") in codice Mazariniano. refertur ad Eudoxum, vt tellatur ZJenagiss ad Laert. pag. 392. Ὀργανικὴν iue. machinalem fcientiam primos excoluiffe Eudoxum et Archytam, notat Plutar hus in. Marcello pag. 305. - - * , v "- . E [Praeter ea Eudoxum fcripfiffe περὶ Θεῶν καὶ κόσμε xoj τῶν μετεωρολογδμένων., ait KEudocia 1, c.) Etiam de /Mufíza fcripfiffe nonnihil, coniicio e Throne, Smyrnaro, qui pag. 94. ex Eu- doxo- refert rationem confonantiarum numeris comprehendi , et graues vel acutos tonos de- pendere a tardo vel acuto motu. | Ex eodem fortaí[is opere Jamb/irhus in Nicomachi Gera- feni Arithmet. pag. rr. refert definitionem numeri, quod fit πλῆθος ὡρισμένον et pag. 142. fententiam de medictatibus proportionum. I ic £tr. de diuin, IT. 42.) id ei honori eft ducendum. 2?) Conf. infra, cap. de Euclide: $: IV. p. 371. Eo quoque tempore afirologia ab afironomia di- vol. 11, vet, edit, a4. fcerni coepit. Zar. f ValL p.s&P*7 — HELICON, CALLIPPUS, POLEMARCHVS. Ζιφ ΠῚ, ΧΡ ΠΙ, ig Τῆς περίοδος, cuius operis liber foptimur laudatur a. Porphyrio [fect. VII. 9. edit. Kü- ficr.] pag. 183. de vita Pythag. oBfauu: 2b Harpocratione in Auzrxge. — Idem opus refpicit nec raro reprehendit Strabo: tum Plinius, Eudoxum laudans, libri II. IV. V. VI. VII, etc. et Athe. naeus citans τὴν τῶν grsei τὸν Εὔδοξον ἱξορίον. Apud Plutarchum , quod non fuauiter poffit viui fecundum Epicurum pag. 1093. vbi Eudoxi περίοδοι. memorantur, male Xylander vertit de conucrfionibus orbium coeleff ium. — [Eudoxum ἐν τῷ πρώτξ τῆς περιόδα citat Sextur Empir. Pyrrhon. hypotyp. 1. fedt. 155. fed ἐν τῇ περιόδῳ Íchol. ad /4pollon. Rhodium V. 263. et ex eo δι οί. ad Ariflephonir Nubes 597. Harl] ^ Confer de hoc opere /Meurfum ad Apollonii. Dyfcoli cap. 24. //cffium de hifl. graecis lib. I. cap. 6. et Menogium ad Laertium pag. 292. Agathemer lib. I. ἑξῆς Δημόκριτος καὶ Εὐδοζος κοὶ ἄλλοι τινὲς γῆς “περιόδες ἐπραγμοατεύσοιντα. Fübrit.. At ingemofa efl et admodum probabilis opinio Sem/eri in. mifcellaneis. lectionibus. fafc. IT. p. 26 fq. opus. γῆς περίοδος. non Eudoxo] Cnidio; fed Eudoxo, Rhodio, hiftorico, effe tribuendum. [4 colligit ex. Diogeue Laert. VII. go. qui εὑρίσκομεν, ait, δὲ καὶ ὥλλον iT Q0V Kv/dicy περὶ M Qnow Evtde£es ἐν γὴς περιόδῳ — — ὁ δ᾽ αὐτός Quei, (nempe Rho- dios, hifloriarum fcriptor, alioquin de fe ipfo improbsbili fenfu id quod fequitur, narraret;) τὸν Κνίδιον EUdo£ov expecto etj κατοὶ τὴν y καὶ e Ὀλυμπιάδα. Harl. "Tribuuntur et Eudoxo. noflro Κυνῶν diAeyo. — Conum dialogi, fiue, vt interpres, Cy- nicorum , nifi locus corruptus, apud Laertius VIII. 80. Fabri. | Corruptus quoque videtur Senilero 1. c. pag. 37. qui corrigit N ex uev διάλογοι mortuorum dialogi, Harl. Leges Milefiis tuliffe Eudoxum , adfirmat "T'heodoritus IX. Θέραπευτ. Cnidiis Laertius. et Plutarchus contra Coiotem '*), Hic eft Eudoxur, qui [P] optabat Pbaethontis inflar a Sole conflagrare, modo cius naturam propius fibi contemplari daretur, vt refert P/u£archur libro quod non fuauiter liceat viuere fecundum Epicurum pag. 1094.. Fuit et alius Eudoxus, Cnidius, iunior, medicus, Laert. VIT, go. [et alius medicus, vid. Fabr. B. G. XII. pag. 156.]. Eudoxur, Hhodims, cuius librem nonum hifloriarum citat Etymolog. magnum in Ades. KEudoxur, Cyzicenus, (Ptolemaei Euergetae temporibus,): de quo P'iuiur M. 67. hift. et Strabo M. — De Rhodio, ΜΟΙ τη. pag. 29. hift. graec. Eudoxus ὃ denique, Siculus, comicus, cuius Naucierum laudet Po/fux V1L 33. (de quo plura JMongit. B. Sic. I. pag. 188 fq.]. X. Eudoxo, Cnidio, iungendus HE LTC ON, Cyzicenus, Platonis. difcipulus, qvi Dio: nyfio, regi, defectionem folis (a. 464. ante C. N. vt putat Ricciolus in Almageflo;) praedixit, atque inde donatus ab eodem efl ralento, vt refert P/Iutarchur in Dione pag. 966. [Scripfit, tefle Suida in Helicon, οποτελέσματο et libros περὶ Διοσημοῶν. vid. JV"vidler. pag. ug.]. Praeterea CALLIPPVS, Cyzicenus, qui Olymp. CXII 3. (ante Chriftum cccxxx.) in Hellefponto obferuauit phafes inerrantium flellarum, tefte. Pro/emaeo, cuius vide φάσεις ἀπλανῶν. POLEMAR(GHLI, Cyziceni, qui Eudoxum- audiuerat, difcipulus hic fuit, et Athenis cum Ariflotele WA E Eudoxi inventa emendauit ac fuppleuit, tefle Simplicio in IL. de coelo fect. 46. De-Ca//ippi et Eudoxi fyflemate coeleftium fphaerarum riflot. XM. mctapb. cap. 8. ZAznifus in XH. metaph. pag. 13. De. Cafllippi periodo Attica. folftitiali az- Bs "orn wu) Vid. fapra in vol, M. pag. 33. Richteri notam, Harl. " 4o ἘΠ ΧΡΉ - PYTHEAS Vol.IL p.87 norum LX XP/I. memorata Creforino cap. XVIII. qua Metonis enneadecaeteridem emen. — - dauit, facto periodi initio a folflitio fiue die XXIX. Iunii Olymp. CXII, 5. adeundi Sta/iger emendationis temporum lib. Il. pag. 84 fq. et lib. V. pag. 421 fq. et Ifagog. Canonum lib. T. cap. VlIL et Iib. III. cap. Vlil. Pezauiur doctrinae temporum 1l. 16 feq. et X. 50. Dodwellur de Cyclis graecorum diff. 2. [/Mentucla Y. pag. 168. Baill; Y. pag. 299 fqq. Weidler. p. τι3. etc] Tertiae Callippicae periodi anno quadragefimo, (hoc eft Olymp. CLIX. 5. ante Chri- (tum CXLIL) Zipparchum aliquas feciffe obferuationes, refert P£olemaeur magnae fyntax. V.3. pag. ix. et VII. 2. pag. 167. — Alius fuit Ca//ippur, Athenienfis, Platonis difcipulus, de quo fupra cap. V. idem cum Cal/ippo, rhetore, cuius merminit Arifloteles in rhetoricis. — Alius denique Callippur, Corinthius, difcipulus Zenonis, Citiei. — Calligpus Pelaneus, teftis teíla- menti 'Theophraflei, Laert. V. 57. [Silentio haud praetereundus eft PY THE AS, Maffilieta, aflronomus et geographus, ui temporibus Alexandri M. aut ferius inclaruit: nam de aetate non inter omnes conuenit, vid. J/cidler Y. p. τ2ο. Iter fecit maritimum extra columnas, circa partes Europae feptem- trionales; atque fe ad T'anain vsque perueniífe iactitabat: at multa quoque, quae vidiffe fe gloriatus efl, Sinxiife aut male retuliffe arguitur. — Praefertim ea, quae de infula TAu/e eiusque fitu prodidit, et antiquiorum et recentiorum exercuerunt ingenium eosque in diuerfas traxerunt fententias. Scripfit fecundum ZMarcianum Heratleotam; in periplo, (in Hudfoni geogr. mi- nor. gr. tom. 1.) et fcholiaft..ad Apollon. Rhodium lib. IV. Perip/um aut periodum terrae; et fecundum Geminum Rhodium in elementis aflironom. cap. 5. in Vranologio Petauii pag. 22. Parif. 1650. libros de Occane, qui forfan partes integri operis, iniuria temporis abfumti, fuerint. Eum in plurimis quidem fequutus eft Eratofthenes; fed fides Pytheae valde fufpecta vifa eft eruditis, et a Strabone, qui eius frequentem in duobus prioribus libris facit mentio- nem , atque a Polybio exagitata. vid. Ca/atibon. ad Strabon. I. pag. 110. edit, Almelou. Sed de Pyíhea eiusque vanitate et erroribus geographicis, multi viri docli egerunt, aut de fitu Thules, num fit hodierna infula Islandia, an ora Norwegiae, an alibi quaerenda, vberius difputarunt: Bougainville de Pythea in Mem. de literature — des Infcr. tom. XVIIIT. pag. 143 fqq. qui fidem Pytheae expediuit: cuius tamen argumenta vt clariora eífent et certiora, optauit Generis ad Orpheum de nauigationibus extra columnas Herculis pag. 454. [Danville Mém. fur la Navigation de Pytheas à Thule, Mém. de l' Acad. d. Infcr. Tom. XXXVII. pag. 436 fqq.] Murray in Nou. commentar, foc. regiae doctrinarum Gótting. tom. VI. pag. 59 fqq. Günth. Car. Frid. Scidel ad Eratoflhenis geographicorum fragmenta, Gottingae 1789. 8. pag. XVII. pag. 132 fqq. In primis cl. Conr. Mannert in Geographie der Griechen und Rómer, part. I. (Norim- bergae 1788. 8.) pag. 72 —85. qui etiam Schoeningii et Schloezeri iudicia et explicationes pag. 82. in nota g. memorat. Bayle in Diction. tom. III. pag. 749 fq. vbi in aetatem Pytheae in not. 7. inquirit, et V'offium, de hiftor. gr. pag. 467. illius actatem adfignantem temporibus Ptolemaei Philadel- phi, atque Harduimum, qui in indice Plinii fequitur Voffium, nec non Airo/. San/onem, Geogra- Vol. IT. p. 87 ὃ. 33 DOSITHEVS Lib. HI. c. X 1HT. 15 Geographum faeculi XVIT. qui ratus eft in Recherches des An'iquit. d Abbeville, Pytheam vixilie poit a. V. C. 532. copiofe refutat. Idem iam obferuat, Sanfonem |l. c. et Gaffendum in tom, V. Opp. pag. 524 fqq. 2. Pytheae fidem contra Strabonis accufationes, at irrito cona- tu, vindicare fluduiiTe. Pauca de Pythea Heilbronner pag. 239. et la Londe Y. pag. 146. fcripferunt: Paullo plura Montucía l. pag. 208—210. qui eum Íscit aequalem Ariflotelis, antiquiorem Dicaearcho: uae etiam eft fententia //eidieri de a(lron. Graecor. qui pag. 119—122, de Pythea quaedam collegit. Zailly I. pag. 306. eum "Thulen vidiffe eredere malit at num Maffiliae notam fece- rit obferuationem , dubitat. — Cleomeder autem. cycl. theor. 1. cap. 7. teílatur, (vt verbis vtar Weidleri) Pytheam, ope praealti gnomonis meridianam folis tempore folflitii altitudinem captaífe, indeque ec/ipticae obliquitetem intellexiffe : quae obferuatio vna eft ex praecipuis to- tius aflronomiae, — Illum peraltum gnomona Chouré, (Chancelier du Confulat de Rome,) ann. 1785. in praedio lac. Hugues reperiife fe putauit, Eft vero obelifcus paruus, cuius pes efl e marmore antiquo graeco; vertex vero et impofitus globus ex lapide argillari. Hunc effe guomona Pytheae, ex eo collegit Chompré, quod, obferuata in aequinoclio d. xxr, Sept. ann. 1785. vmbra, animaduertit, eamdem εἴς obliquitatem ecliptices, gradus xxi. minut. 5o. quam Strabo de obfcruatione Pytheae narrat. vid. nouas ephem. Lipf. ann. 1786. plag. 1l. pag. 32. Diftinguendus eft Pytheas , orator athenienfis, tempore Demoflhenis. vide Zfeian. VII. 7. et XIV. 28. H. V. aliosque apud Bayl: l. c. not. G. qui monet, ab Zarduino in indice Fli- niano vtrumque effe confufum: adde fupra, in vol. ll. pag. 872. fin. Har/.] XL Quae ARISTOTELES et THEOPHR ASTVS fcripferint aftrologicae fcien- tiae illuflrandae, dictum a me fupra efl. |In pracfenti memorandus venit ARISTTYL- LVS ct TI MOCHARIS, quorum hic Alexandriae anno periodi Callippicae primae '"^) XLVIE hoc eft Olymp. CXXIV. ante Chrftam CCLXXXIIT. obferuationes fuas inflituit, Vtriusque Τηρήσες ἀπλανῶν etfi nec fatis **) [IP] diflinctas neque explicatas neque fide dignas ? faris habuit Hipparchus, et ex hoc Ptolemaeus, qui iis νότον libro VII. cap. 2 fqq. magnae Syntax. Hos f.quutus et DOSITHEVS, Coloneus, Atticus, qui Odlaeteridem Eudoxi emendauit; ita enim intelligendus videtur Cenforinus cap. XVIII. Hic Do/itheur in Colono Atticae. circa Olymp. CXLV. τ. (ante Chrillum CC.) adparentias flellarum inerrantium ob- feruauit, πρώτης κατὰ Κάλλιππον ἑἐκκαφοβδου ἠκονταιτηρίδος etc. vv) Adde tom. IV. pag 523 fqq. :27. et tom. V. p^g. 327. de proporüone guomonis ad «mbram folftitialem Maíliiae, et de Pytheae gnomone, asque Eugenium de [.ouvi'le, cquitem, in diff. de mutabilitate eclipticae, in A&us erudit. Lipf. arn. 179. menfe Tulio p. 281 fqq. vbi altitudinem gno- monis ad vmbram meridianam, in folítitio aeitiuo a Pythea Maffiliae repertam, cum aliorum obíerua- tionibus comparat. 1) Plolemaeus pag. 169. Τιμόχαρις μὲν aym. γράφω τηρήσως ἐν ᾿Αλιξανδρία ταῦτα TQ μζ΄ tra TUS Hinc emendandus /'offus pag. 155. de fcieniiis Math. xx) Id. pag. 164. Vtriusque, "Timocharis et Ariflylli, meminit P/itarch. de Pythiae oraculis p?g. 402. Fuübric. adde [a Lanae I. pag. 147. IMoutuciam Y. pag. 226 fq. /'eiditr cap. Vl. $. a. pag. 114. Hari. yy) Id, pag. 168. dix τὸ κοἦτε ταὶς τηρήσας τῶν περὲ τὸν Τιμόχαριν agimisus ἄναρ, πάνυ ὁλοσχερῶς ἐλπμ- pias, ' - x6 Lib. IIL c XV LII. ALEXANDRINORVM PARVVS ASTRONOMVS Vel. H. p.58? 39. feroauit, quas ex eo notarunt'Gemiaus cap. vlt. lfagoges , et Ptolemaeus in Φύσεσι cizAc- sd». Laudat hunc JJofitheum etiam. Plinius lib. ἈΝΤΙ, hil. cap. 31. Archimedes: vero ipfi (st videtur,) librum de lineis fpiralibus inferipfit. Fuere et alii Dofffei, vt hifloricus, idea libros rerum Sicularum, Lydiacerum et Italicarum laudat Plutarchus, vt iem Voflio anim ' aduerfumg tum De/itheur, ad quem feribit Iulianus, imp. epiftola XXXIII. Ne dicam de Dofíheo, (vno. an duobus?) haerefiarcha Samaritano, quei ante Simonem Magum com- memorat pfeudo Clemens I. recognitionum pag. 2t. ac de Dofitheo, grammatico graeco re- , centiore, de quo infra in grammaticis pauca. AGRIPPA in Bithynia obferuauit flellas anno Nabonaffari 840. Domitiani 12. (Chri- fti 92.) Pzolemaeus VIL. 3. Almagelt. | [Memorandus quoque Zudem , Rhodius, Ariftotelis difcipulus, (de quo plura vide in vol ΠΠ. pag. 49214.) Inter alia fcripfit hiftoriam geoimnetricam et aflrologicam. vide fu- pra in hoccap.$. r. Ex eius &spoAcyieus memorat quaedam Zfatoliur in fragmento , quod dedit Fabricius in vol. HI. pag. 464. Eclipfin futuram praedixit, et difficiliora aflronomiae capita rimatus eft. vid. J"eidier cap. V. 35. pag. τίς. Bailly Ll. pag. 297. $. 12. IL pag. 313 fq. AMontutfa Y. pag. 207 ἴᾳ. Supra in cap. de Ariflotele aliquoties eius.mentio facta eft. Harl] XII. Temporis ratio nos iam pridem deducit ad fcriptores, qui in parto ZHlexandrino- rum LL Eronoma, comprehendebantur. Praeter enim magnam fyntaxin Claudii Ptolemaei, qui obfcruationes fuas in(lituiffe fe teflatur anno fecundo Antonini Pii, (Chrifti CXXXIX.) practer hanc, inquam , Ptolemaei σύνταξιν. de qua infra lib. IV. fuo leco dixi, et quam μέ- yay Δ σρονόμον adpellabant, Alexandrinis in pretio fuit alter codex, dictus μικρὸς ᾿Αφρονόμος», fine vt e Pappo Voflius 59) obferuat, μικρὸς Αφρονομδὅμενος, (Arabibus, vt Abulpharaio, p. 50: troBatus interenedii, inter Euclidis elementa et Almageflum Ptolemaei;) in qua collectione continebantur hi libri: Theodofí Tripolitae Sphacricorum libri HT. Euclidis Data, Optica, Catoptrica ac Phaeuomena. Theodofíi Tripolitae de habitatiombus οἰ no&ibus ac diebur. libri IT. Autolyci Pitanaei de [phaera mota, δὲ libri IT. de ortu. atque. occafu Jiellareim: inerran- tium. Ariflarchi, Samii, de magnitudinibus εἰ diflantiir folis ec. lunae. Hypficlis | Alexandrini , ᾿Αναφορικὸς » ffe. de. afzenffomibus. AMenclai, Alexandrini, Sphaericorum libri 111. [0] Hi libri, vel plerique horum, graece iunctim MSti occurrunt in quibusdam bibliothe- cis, et Zfrabicc quoque exflant e verfione T/ebiti, vt docet Labbeus bibl. nou. MSS. pag. 251 , et zz) Lib. de fcientiis Math. cap. XXXIII. δ. 18, lius fcriptores graece vel impreffos, vel msstos pap. 1£3. 6Πἰ- Sauilius. praelet. IL. in Euclidem communi bibliothecae (Oxonienfi) donaffe fe te- pag. 40. qui hoc fe volumen integrum in biblio- ftatur. à 4h "- * thecis Galliarum et Icaliae faepe vidiffe, et il- ^ Vol. II. p. s AVTOLYCVS PITANAEVS — Li.IILc. XVIIL τ et 356. vniuerfos arabice verfos memorans, excepto Hypficlis zyoQogix2, quem translatum ex Oriente fecum attulit Jacobur Golius- ^9), XilL Quum de Euclidis fcriptis infra egerim fingulari capite: de reliquis in praefenti dicere operae pretium e(t, ac priinum de AVTOLYCO, Pitanaeo, ex Aeolide, mathe- matico, praeceptore Arcefilai, qui "Theophraftum deinceps audiit, tefle Laer/io IV, 29. vnde de aetate Autolyci con(ílat; fucceífit enim Ariftoteli ''heophraftus Olymp. CXIV. 3. ante Chriflum 322. Laudant Áutolycum Pappus in mathematica colect. Simpliciur ad Ariftot. de coelo 11. comment. 46. Joh. Philoponur ad Phyfic. lib. IT. aliique. — Liber περὶ κινεμένας σῷφαίρας de Íphaera et ortu fixarum, atque occafu vario, graece et latine editus a Cozrado Dafjpodie eft Argentorat. 1572. 8. ^) Et latine ex verfione e* cum commentariis Francifci Mauroljci, Siculi, Abbatis Meffanenfis, Meffanae 1558. fol. qui Theodofii libros ct Mene- lai Alexandrini Sphaerica et Euclidis Phaenomena addidit. Exflat et /atinz, cum verfis gr. Ícholiis antiquis, Jo/zpho furia, Neapolitano, interprete, cum Maurolyci ^? adnotationi- bus, Romae 1587. 4. Habetur praeterea latine in Synopfi mathematica JMarii Merfenni pag. 243. Parif. 1644. 4. Arabicam /kendi interpretationem laudat Abulpharaius pag. 50. .Conf. 10. Gotfredi Lackenacheri diff. de Alkendo. -Helmflad. 1719. pag. 13. Libro: 11. de vario ortu et occafu fiderum inerrantium graece et latine itidem edidit Da- Juypodius, Argentorat. 1572. 8.. Latine praeterea collatis quinque MSS, Vaticanis “ποίῳ. cum et graeca ad eum fcholia vertit Zofzphur Zfuria, Neapolitanus. Romae 1588. [et 159r. vid. Catal. bibl. Lugd. Bat. pag. 173. nr. 41.] 4. [/utolyc. de vario ortu etc; Romae 1568. 4. vid. Catal. Leid. 1. cit] ^ Tranftulit et gallice P. Forcadeilur Pari. 1572. 4. Ex Autolyco etiam pleraque in fuum de expetendis et fugiendis rebus opus tranítulit Georgius J/alla, Placentinus, libro XVI. Fabric. Codd. msstos enumerat Zeilbroner paflim in hiftoria mathefeos, In biblioth. Z"ati- cana ex Montfaucon bibl. bibliothec. etc. περὶ ἐπιτολῶν καὶ δϑύσεων et de fphaerae motu. (pag. 538. 539 ) — in bibl. /Medicra Florent. bis de fphaerae motu: dee[t finis. (p. 554. 557.) cont. Bandini catal. I. pag. 3o. nr. 14. — In bibl. Card. Radu/phi, nunc regia Parif. de fphaerae motu atque de occafu et ortu. (pag. 574.) — in bibl. Car. de Montchal archiepifcopi "T'olo- fani, vterque Autol. liber. (pag. 576.) — in bibl. Colbertina, de ortu et occaíu. (pag. 577.) — in bibl. Cardin. Mazarini, de ftellarum ortu et occafu. (pag. 583.) — «(in bibl. Parif. tefle catalogo eft lib. de fphaera mota in decem codd. et de ortu atque occafu. flellarum in ipte codd. msstis.) in bibl. Bod/ei. Autolyci vterque liber, cum anonymi fcholüs quibus- dam, (pag. 594.) de ortu et occafu ex verfione arabica Zin Eddin 4dbhari, (pag. 610.) idem liber aaa) Vide Catalogum MSS. Arabicorum a Go- lio allatorum nr. $4. in 4. bbb) infcriptio libri eft: Conradi Dafypodii Sphacricae do&rinae propofitiones , graece et lat. Continentur hoc libro 7/4eodofí libri ΠῚ. de fphaera: eiusdem liber vnus de habitationibus, et libri II. de diebus et noCtibus: item Zutolyci li- ber de fphaera mobili. JEiusdem libri 11. de or- Vol. IF. tu et occafu ftellarum.et Barlaami libri V. logi- fticae aftronomiae. vid. JVzidler pag. 585. et eius- dem bibliographiam aftronomicam, 'Witteberg. 1755. 8. pag. 27. Harl. ecc) Maurolycus, Siculus, Abbas Meffanenfis, ediderat illum latine, Meffanae, typis Petri Spi- rae, 1558, fol. tefte Lambecio comm. de biblioth. Caef. tom. VIL pag. 468. edit. Kollarii. Harl. C 38 Lib. HT. c. XV 11H. ARISTARCHVS SAMIVS Vo. IT. p. $9 P 90. liber graece, bis (p. 616. 617.) — in alia /Zugíiae bibl. de ortu et occafu fider. cum fcholiis: (pag. 6:3. et 637.) — Huic Heilbronn. recenfui add. infra in hoc vol. in Synopfcos vett. ma- thematicorum Bernhardinae vol. VII. — "Tum in bibl. Zeneta D. Marci vterque Zfutolyci li- bez in cod. CCCIV. tefte catalogo p.143. — In bibl. Leidenfi (fecundum catal. p. 456. nr. 1031.) Zlatolyc. de ortu et occaíu fiderum, ex graeco fermone in arabicum verfus a Co/fa Bes Louca. — | Yn bibl. 7indobon. lib. de Sphaera tefte Lambrcio comment. de bibl. Caef. tom. VII. pag. 468. nr. 3. — in biblioth. Efzoria/. fphaerica ct de ortu atque occafu libri duo, graece, tefle Piii;ro in itinerario per Hifpan. pag. 160. — In Caffri biblioth. arabico - hifpa- na tom. II. pag. 535. citatur codex libr. de fphaera mota, quem Zlcáindur, (ita enim ibi fcri- bitur, exornauit, et de vario fideram inerrantium ortu et occafu, arabice verforum -- fed in arabica philofophorum bibliotheca, ibidem laudata, Autolycus dicitur fcripfiffe fre; libros de vario fiderum ortu etc. vti quoque Abulpharagium tradidiffe, notat Cafiri. Harl. De aliis /futoficir tribus antiquioribus vide, fi placet, Leopardum XII. s. emendatio- num, et /al;ffum ad Harpocration. pag. 103. quibus addes Zfutclycum, Areopagitam, de quo Suidas. XIV. ARISTARCHYVS 79), Samius, aequalis fuit Cleanthis, Stoici, qui Zenoni fucceffit Olymp. CXXIX. ante Chriflum 264. [262. V. C. 490. apud Saxium in Onomafl, I. pig. 104] Refert enim. Plutarclur, Ariflarchum a Cleanthe impietatis accufatam , quod terram moueri docuiffet, lib. de facie in orbe lunae pag. 923. ὥσπερ Aeismeyov "") vero δῶν Κλεανϑης τὸν Eoipev ἀπεβείας [ΠῚ zrpoueAéioO9w, τὲς “Ἕλληνας ὡς κινδντὰ τῷ κόσμε τὴν ésiay 5). στι φαινόμενα σωζεν ἀνὴρ ἐπειρῶτο, μένειν τὸν βρανὸν ὑποτιϑέμενος. ἔξε- λίττεσϑαι δὲ κατὼ λοξβ κύκλϑ τὴν γῆν ἅμα καὶ περὶ τὸν αὐτῆς ἄξονα δινθμένην. — Obferua- tionem folilitit aeftiui, ab Ariftarcho factam, anno periodi Callippieae primae quinquagefimo, Olymp. CXXV. 2. memorat Zipparchur apud Ptolemaeum Ilf. 1. pag. 6o. magnae fyntaxeos. Merinit Ariflarchi, Samii, eriam zrchimeder in Pfammite pag. 120. 121: 126 et 127. edit. 538) Graece Bafil. | Varro apud Ge/f/um 11]. τος (vbi pro Ariftide, Samio, vti in Ioh. Pici operi- bus pag. 577. pro Aflaxarcho legendum Ariflarchus,) 7itrumiur lib. T.. cap. 1. et lib. IX. cap. 4ct cap. 9. quo in loco horologiorum ^^^) genera ab eo reperta refert, — Sextus Eepirine IX. aduer- did) De Ariftarcho vid. Bayfe Diftion. tom. I. voc. Zriflarque, pag. 3:12 fq. vbi etiam de diuer- fis variorum de Ariftarchi aetate opinionibus, fen- tentiaque de motu terrae, et de locis Plutarchi paullo copiofior eft: J///eidier cap. VI. 4. pag. 127 fqq. Heilbroaner psg. 243 fqq. vbi pag. 244. pau- cis repetit ingeniofam Ariftarchi methodum de fo- lis diftantia per lunae diftantiam et διχοτομείαν in- veftiganda, quam Aicciolus in Almagefto. part, I. pag. 106 Íqq. vberius expofuerat, et ad nouas ad- plicuerat hypothefes: — Aon£ucla I. pag. 228 Íqq. wbi quoque dichotomiam illam paucis explicat; La Lande l pag.i148. Harl. - 666) Xa legendus ille locus, non ᾿Λρίσαρχος KA:y95, Confer /l7enagii notas ad Laertii VII, $4. μᾶς. 389. Eudoxo iuriorcm Ariftarchum etiam ex Archimede colligas, qui hunc Eudoxo p. 121. potponit. Vt adeo errauerit Eromundus et Sim- lerus, qui longe antiquiorem faciunt apud Zoffrum. cap. 33. de fcientiis Mathemat. $. 1. pag. 157. fff) Gaj[fendi Phyficae fe&. 11. lib. III, cap. V. pag. 617. tom. I. Opp. iam fenfit, nomina eífe a librariis tranfpofita. vid. Bay/e ]. c. not. 4. Harl. ggg) Ex Plutarchi igitur et Archimedis locis Eberhard, Prof. Halenfis, in Neuen vermifch- ten Schriften nr. VI. Halae 1788. collegit cuum aliis, Ariftarchum, non Philolaum, primum do- cuifie ,, tcrram moueri circa folem et hunc in me- dio vniuerfo quiefcere. Zar/. híh) Do&e de hoc Ariftarchi inuento: agit Martini von den Sonnenuhren der Alten p. 9$ fqq. Hari. VollLp 95 ARISTARCHVS SAMIVS — LiIILe XPIH. — s E KL , IX, aduerfus Mathem. pag. 410. Nicetas lib. T. thefauri orthodoxae fid. cap. το. P'utarchar quaefl. Platoric. pag. 1206. et. lib. de facie in orbe lunae pag. 932. 938 et 925. vbi laudat ᾿Δρίτασχον ἐν τῷ περὶ μεγεθῶν ΚΑΙ ὠποτήμοίτων.» im Íbro de maguitudinibur et. difantiis folis et luiiae, lectum etiam Archünedi et Pappo Alexandrino lib. VI. Collectionis mathema- ticae, propofitione 38 fq. et P/v//o de omnifaria doclrina cap. 93. vbi Ariftarchum adpellat ἀςρονομικώταωτον. Hic ipfe eft liber, qui folus ex Ariflarchi fcriptis ad. nos peruenit, latine verfus a Georgio alla, Placentino. Venet. 1498. fol.) deinde a .Fzderiro. Commandino cum eiusdem notis, Fifauri 1572. 4. vid. Giornale d'Italia tom. rg. pag. 172. [cum Pappi Alexandrini explic. quibusdam.] Denique a Jof. /7/allifio graece e codice H. Sauilii, qui e Vaticano fuum defcripferat, editus Oxoniae 1688. 8. additis Commandini verfione et notis, fuisque ipfius animaduerfionibus, [et Pappi Alex. fragmento adhuc defiderato.] Recufa eft haec editio graecolatina in tomo tertio operum JZAllifii, Oxon. 1699. fol. [Argumenta Opp. Wallifior. exhibet Zeilbromzer pag. 699. ldem paffim ex Montfaucon enumerat Ariflarchs codd. msstos. In biblioth. //a£icaza, bis de magnitudine et diflantia lunae; (pag. 538. 539.) — in mufeo Caroli /uantii gr. (pag. 561.) —— in biblioth. Scorialmfi (pag.568.) — in biblioth. regia Pariffenfi, Colbertina, IMazarini ter (pag. 571 et 574. 583. fed in catal. MSSt. illius biblioth. /zptem codd. memorantur, in quibus Ariflarchi liber continetur) — in bibl. de Mefime, Pappus, Zfriflarchur et Hipparchus cum aliis; (pag. 584.) — in biblioth. Bod- Ieiana, riflarchur latine: (pag. 611.) graece, (pag.617.) — in alia Angliae biblioth. grae- ce, (pag. 636.) arabice, cum aliis codd. collatus. (pag. 637.) — Illis adde in biblioth. 77e- neta D. Marci, tefle catalogo pag. 143. cod. CCCIV. —- in violar. compendio citantur quae- dam, in cod. //ediceo, fecundum Jandin. catal. 1. 549. [πα τὶ biblioth. arabico. hifpana pag. 345 fq. ex arabica philofophorum bibliotheca memorantur 7rif/archi liber de avi?kmctica, liber de magnitudine et diflantiir folis e lunae, quem arabice vertit Zbuluapha Mohamad Ben JMohainad calculator, et commentariis atque mathematicis demonftrationibus illuftrauit auxit- que, liber denique de mutuzrorum diuifíone. Harl.] — Exílat et MSta huius libri verfio ara- bica duplex. Qui fub Zfriflarchi, Samii, nomine prodiit veluti e graeco translatus liber, Parifiis 1644. 12. ab /fegidío Perfona Robervallio editus, iterumque ann. 1647. 4. a Mario Merfenno fua- rum obferuationum phyfico mathematicarum tomo tertio infertue, de Mundi Syflemate , par- tibur et motibur, (ne cui id fraudi fit;) a Robervallio ** confictus eft ingenii forte fui exer- cendi gratia, quo oflenderet, quomodo ex principiis, quae Ariflarchi fuiffe putat, deduci non incommode poffint, faltem cum illis non male cohaereant pleraque ex inuentis nuperis, praeterito feculo detectis: vti poftea Francifcus Jzffop '), armiger, propofitiones Hydroftaticas, C 2 « ad iii) Inferiptio e(t: Georgio Palla interprefe. ca et poetica, — ——- Venet. per Anton de Strata. Nicephori Blemmidae logica. — Euclidis ele- 1488. — per Simonem Papienfem dictum Bcuila. mentorum 14us cum Πρ εἰς interpretatione. Nicephorus et Proclus de aftrolabio, Zfriflar- thus, Samius, de magnitudinibus et diftant. fo- lis et lunae. Zimaeus de mundo. — Cleonidis mu- fica. £ufebius Phamphil. de theologic. ambigui- tatibus. — C/eomiedes de mundo, | Athenagor. de refurre&ione. “γί βοίεί. de mundo, magna ethi- quam, 1498. fol. vid. Fabric. bibl. lat, mediae ct infimae aetatis, edit. Maii, tom. VI. pag. 281. Harl. kkh) Menagius loco laudato, Bailletus de au- teurs déguifez pag. 529. Il!) Vid. biblioth, univer(clle tom, 12. p. 129. 20 Lib. HT. c. XP TII. HYPSICLES - Vol. TI. p.oo Pot ad illuflrandum Ariflarchi fyflema deflinatas; vulgauit Londini 1687. 4. — Verum hoc faltem, notante Wallifio, haud fatis in Robervalliano Arillarcho cohaeret, quod ex folis circa fuum axem motu deducit ille plurima, quem immotum plene, teflante Archimede, flatuit Ari- flarchus. | Sedet quae de Aeolipilis """") habet, aliaque multa, quae legenti paífimr occur runt, nouitium opus. efle fatis indicant, — Ariflarchi praedictioner mathematicae de planetis. mee morantur in Labbei biblieth; noua MSS. pag. 116. 119. [] De aliis feptem vel octo Zfriffarchir dixi infra libro quinto, vbi inter grammaticos ce- lebro Ariftarchum, Alexandrinum. lam fuffecerit adnotaífe, a pandectarum Brandenburgi. earum. fcriptore male Ariftarchum noftrum Samium confundi cum. Ariflarcho, tragico. XV. HYPSICLES, Alexandrinus, Iidori, mathematici, quem ipfe magnum """) vocat, difcipulus ac Plutarchi et Bafilidis, "T'yrii, aequalis fuit. De aetate eius conflat ex eo, quod Suidas ait Iidorum fub Diuis Fratribus floruiffe (M. Aurelio et L, Vero , qui fuerunt ab ann. Chrifli 160. ad 169.) Itaque quis non miretur, Vo(fium ?"^) eo ipfo loco, quo Sui- dae fententiam laudat, tamen tradere, 7/doruz: claruiffe fub Ptolemaeo Phyfcone ?"?). — Sed doctiflimi etiam viri dormitant aliquando, et inhumanus fit, qui eis hoc nomine infultan- dum, et qui hoc eis propter infinita alia egregie obferuata non libenter condonandum putet. Citatur Hypfiles a Diophonto:in lib. de numeris σολυγώνοις propof. VIIT. et ab. Zchille Tatio ad Aratum,. qui "Tatius Ifidorianum praeceptorem fuum laudat. —T'eophyla&tur inflitutione regia II. r9. pag. 78. vbi notat, ad regis exemplunr fe omnes componere, /i Zeneri, ait, phi- lofophia videbitur imperator et matfirmaticir dele&ari, παροὶ τὰς βασιλικοῖς ϑύρως οἵ τῷ Πλά- τῶνος γέμοντες, καὶ δὺὲ τοῖς τοὶς πύλας τηρξσιν ὁ ᾿Αρχιμήδης.. o Εὐκλειδης. ὁ Ὕψικλῆς ἀνεσίγνωξοι. — De auaphoriro conf. Salinaf. de annis climactericis pag. 688. — Huius. itaque Hypficlis anaphoricur fiue πεοὶ τῆς τῶν ζωδίων ἀναφορᾶς. de afcenfienibus fignorum. coe- leftium in Alexandrino climate, libellus, ex lI. msst. bibl. regiae, graece ct latine cum 7α- cobi Meutelii verfione lucem: vidit vna cum opticis Heliodori,, Parifiis apud Cramoifium ann. 1657. 4. curante Erasmo Bartholino. Idem Hypficles auctor creditur /ibri XIV. et XF. εἶδε mentorum Enclidir, qua dere vide, fi placet, quae dixi infra in Euclide. Fabric. [Codices reperiuntur plerumque inter reliquos matliematicorum libros fcriptos. vid. Heilbronner. — Hyp/ilir anaphorica, arabice, in bibl. Leidenfi, pag. 454. nr. 162. cata- logi. Cafri in bibl. arabico- hifpana tom. I. pag. 340. ex arabica philofophorum bibliotheca refert, Huypficlem libr. XIV. et XV. Euclidis, illius magiflrri, Alexandriae vulgaffe, regique obtuliffes et pag. 546. ex eadem, , Hyp/icles, ait, philofophorum fuae aetatis nulli fecun- dus, mathematicarum difciplinarum peritus ac magifler, poft Euclidis obitum clarut. De huiusmodi fcientiis egregia fcripfit opera, ac vtiles reliquit animaduerfionesz ex quibus ea entur mmn) Mentio harum apud Zitruuiumr lib 1, pag. s28. Sequutus Jac. Mentelium im breui mo- «ap. 6. nito de Hypficle eadem tradentem; Ppp) Ὑπὸ τοῖς oos apud Suidam fortaffe num) Hyyficles ad librum XV. Euclidis propo- fignificat" /ra£res //idori. Incertum etiam, fitne t- 5. idem lfidorus, de quo Suidas, et cuius vitam Damafcius fcripfit; clarus fub exitum faeculi a 600) J'o[f. de fcientiis Mathemat, cap. 54. $. 6. Chriflo quinti. - : * Vol. IL. p.or Foz THEODOSIVS Lib.IIL.c XV HT. | at fentur. liber anaphoricur, feu de aftenfionibur ,, vel de ortu et occafu ,. et liber de corporum cor-. leflium: magnitudine et diflantia. Praeter ea. libros Euclidis nempe XIV. et XV. exornauit. * Quare non auctor illorum librorum, fed commentator habitus efl, Z7a;/.] XVL THEODOSIVS, fphaeriorum fcriptor, diuerfus fuit a Τλεοήοβο,, Bithy. no “7. qui horologii folaris, ad quodcunque clima apti, inuentor celebratur //itruuio IX. g. et Straboni lib. XII. pag. 566. vbi ipfum et filios eius mathematicos fuiffe teflatur. — Sphaeri- corum: vero Ícriptor Thcodofíur, Suida tefle, fcripfit commentarios. in "T heudae, fceptici, Lao- diceni, capitula, quem 'Theudam e Laertio IX. 119. colligitur, circa Traiani tempora et paul. lo ante vixifle. Male igitur a Ficciofo in Almageflo vixiffe traditur ann. 52. ante C. N. et in philof. transactionibus anglic. nr. 110. pag.229. atque a Zac. Z/adrea Cru/io pag. 5. de nocte et nocturnis officiis ad Pompeii M. tempora refertur; Neque T heodofii meminit neque euo- luiffe eius fcripta videtur Ptolemaeus, licet lunc ex illis profeciiTe adfirment Pera praef. ad fphaericorum libros, et //offus pag. 160. de fcientiis. mathematicis. At Faudant T heodo- fium eiusque fcripta 7/eo ad Ptolemaeum, Pappur, Alexandrinus in fua συναγωγῇ. Pro- εἶπες in. hypotypoli aftronomica pag. 7. et ante hos Laer/ius IX. 7o. — Exflant huius 1 εοάο πὲ Σφαιρικῶν, Sphaericorum libri 1H. latine ex antiquiore verfione, (quam videtur legiffe Ioan- nes de Sacro Bofco, qui ''heodofium. laudat,) libri III. 'Theodofir a 10, /3gelino, Hail- pronnen(r, reftituti et fcholiis illufirati, Viennae 1529. 4. [vid. Denis Wiens buchdruckerge- Íchichte pag. 284 fqq. qui 7/àgelini refert narrationem, decem ante annis 'Theodofium edi- tum. εἶδ. innumeris paene ac prodigiofis erroribus occupatum, adeo fane, vt a nemine in- telligi poffet, — fe, (Voegelinum,) comparatis duobws. vetuftis exemplaribus, altero ex Viennenfis gymnafii bibliotheca, altero ex mufeo: Collimitit Theodofium. priflino reflituiiTe nitori etc. Primam latinam verfionem vulgauit P/aten, Tiburtinus, Venet. 1518. Hinc for- fan Maittarii (A, T. IF. 2. pag. 720) error oriri potuit, qui Voegelini verfionem /"enetiis. 1529. prodiiffe fcripfiffet. In indice pag. 284. error typographic. Parif. eiusd. ann. effe vide- tur. Aarl.] — graece editi a Jofianne Peia, regis Galliae mathematico, qui ad calcem vo- luminis verfionem fuam latinam fuübiecitz cum: Euclidis Opticis etc. Parif. 1557. [al. 1558.]. 4. Ex Penae verfione.poflea cum fphaera Autolyci, phaenomenis Euclidis, Menelai, et fuis ipfius fphaericis recudi curauit Francifour Mourolyeur, Meílanae eodem anno 1558. fol. et «um demonf/lrationibus [IF] ac fcholiis fuis Citriffophorur Clauur, adiunclis tabulis “που πὶ et tangentium doctrinaque triangulorum fphaericorum. Romae 1586. 4. et in. Operibus Cati, tom. 1. Moguntiae 16:2. fol. (vid. Heilbronner. pag. 672.] — Claudius Fraucifzur Milli.t C3 dt 444} Fumdem putant 7o. Pea praef. ad fphae- εχ cius filiis fphaericorum: compofuiffe opus. In fica et J/offius cap. 15. pag. “8. Sed merito aliter fphaericis autem collegit "Theodofius decreta vium. Menagio ad Laert IX. 75. p. 429. Fatric. Eumdem cum fcriptore fphaericorum effe, fufpica- tar Martini vor den Sonmenuhremn der Alten. pag. o4. et ///eidier , qui pag. (46 fqq. de "Theodofio, fphaericorum f:riptore, eiusque potiflimum acta- te copiofior c'*, putst, Theodofium "Tripolitam, qui de ver»o temporc poema fecit, diuerfum. ef- ίς a Theodofio, Bithyno, et hunc, vel vnum aítronomortin et geometrarum entiquiorum, at- que circulorum, in fphaera deícriptorum, rationes ac proprietates demonftrauit; idem fundamenta iecit trigonometriae fphaericae; adde /Montuclam L peg. 281 Íq. qui, (vti Weidlerus,) reiecto: Sui- dae teftimonio, '"Theodofium, fphaeric. fcripto- rem, eumdem effe putat, cuius Vitruuius et Stra- bo meminerunt, arl, a», Li. HLc XVIIL THEODOSIVS — E de Chofer, S. T. in tomo I. curfus, feu mundi mathematici, Lugd. 1674. fol. poft octo Eu- clidis libros exhibet etiam "Theodofii fphaerica. vid. Heilbronner. pag. 687.] — Les trois livres des Spheriques de "Theodofe ct une 'rigonometrie, par 7. B. du Hamel, Parif. 1660. 4. dochüneder, ZIpollonius Pergaeus et Sphaerica Theodofíi a5 Ifauco Barro; demonílra- ta, Londini 1675. 4. — Graece, ex l'enae editione, confulto etiam MS. Sauiliano, edidit, latinam Penae verfionem, paucis interdum smmutatam , reiecit ad calcem, Jof. Hunt, A. M. Oxonii 1107. S. conf. noua litteraria Hamburgenfia, 1707. pag. 566. — — Hebraita verfio Cofiae Ebn Louta MS, in bibl. Bodl. — [vid. ///oif. bibl. hebr. tom. III. pag. 964. in bibl. Lodenfi, Cefíae hebr. verfio, tefle Catal. pag. 454. nr. 513, 2. in bibl. Bod/eiaza, (Heilbron- ner pag. 615.) Theodofíus , Meuelaur, Thabet E^u Cerra, et Ebn phía, de fphaericis,. hebraice; item (pag. 616.) fphaerica TAeocofíi IMeaeleique, hebraiee. In Cofíri bibliotheca arabico- hifpana 1. p. 545. ex arabica philofophorum bibliotheca, (vti ab Zbulpharajo p. 50.) dicitur praellantiffimus /phaericortm liber inter Euclidis elementa et Almageftum Ptolemaei interiectum occurrere. Idem Cafiri pag. 187. memorat Johasmad Bez Haffón commentarios arabice fcriptos in mathematica /jodofii et /Meielai opera.] — Zfrabice in variis occurrunt bibl. [— vt Leidenft, in catal. pag. 455. nr. 1024 2. ibid. obferuationes ad tractatum de fphae- ra: ibid. nr. 556. 3. T'Aeodof. de f/phaerirt accurante Jahja Ben Muh. Africano: alius codex, ibid. pag. 456. nr.103t, 1. — e graeco verfus ab /45u Zeid Ben No&a, ibid. pag. 459. nr. 1031, 2. in bibl. quadam Zngliee, "'heodofii mathematica opera, (Heilbronner pag. 637.) et de fphaera, per Naffireddin T'ufaeum arabice, (ibid. pag. 638.) Harl.] —. Latina.ex arabico . interpretatio """) jucem vidit interprete P/atone Tiburtino, Venet. 1518. 57) Verum in hac verfione definitiones et theoremata multiplicata fune, demonflrationibus viciflim mutilatis, ita, vt aliud prope opus effe videatur. — Vitellionem in opticis fuis, (qui medio faeculo poft Chriftum decimo tertio fcripfit) Theodofii noflri principiis inflitife, ab eodem Pena obfer- vatum. Περὶ ἡμερῶν καὶ νυκτῶν, de diebus ac no&ibus libri IT. latine tantum prodierunt ex inter- pretatione Zo/ephi /luriae cum Ícholiis antiquis et figuris. Rom. 1587. [ann. 1588. et 1501. in catal. bibl. Leidenfis pag. 172. et pag. 195. nr. 41] 4. Ediderat etiam propofitiones gr. et lat. fine demonflrationibus, Conradus Dafypodius, Argentorat. 1572. 8. — Graece exílant in bibl. regis Chriflianiflimi, ne de arabica verfione dicam. Liber περὶ οἰκήσεων, de habitationibur, curante eodem Zofepho Zfuria, vidit lucem latine. tantum Rom. 1587. 4... Et ex Francifci [Maurolyc verfione vna cum fphaericis, de quibus iam dixi, Mellanae 1558. fol. tum in fynop(íi mathematica Marii Merfenni p. 246. ['T'heod. opera editurus erat Io. Regiomontanus. vid. Heilbronner pag. 50r] Graece et arabice etiamnum delitefcit in bibliothecis. — [Graece in bibl, Leidenfi cat. pag. 402. nr. 18.] [De codd. msstis paffim egit Heilbronner ex Montfaucon. bibl. bibliothecarum etc. In bibl. /'atirana, ter fphaerica, bis de diebus et noctibus, (p. 538. 539.) de fphaeris, (p. 542. 545.) rrr) Fa&Ga eft faeculo XI. qua cum graeco «ol- Pena in praefatione, textui graeco praefixa. vid. lata, incredibile difzrimen non modo facilitatis, — ///eidleri fupplementa ctc. pag. 2 fq. Harl. fed etiam breuitatis inueniri, iudicat docetque $55) Vid. paullo ante de hac editione notata, Zar. Dom. gtie 3 MENELAVS LiIILo XEOIE αλ 545.) — in bibl. S. Marci Dom. Floret. de Sphaeris libri IIT. (pag. 557 et 558.) — in bibl. D. Marci F'enetür, Sphaerica et catoptrica, (pag. 560. in catalogo autem MSSt. illius bibl. pag. 142. Sphaericorum libri HF. et pag. 145. de habitationibus et diebus ac noclibus [ibri IT. graece) — in bibl. Ambrofiana /Hedic/ani, Sphacrica, (p.564.) — in bibl. Parif. Sphae- rica, (pag. 571. 574.) Sphacerica cum: fcholi's, in Colbertina (pag. 577.) in bibl. Abbatiae ᾿ς Remigii, Khemenfis, Sphaerica, (pag. 582.) Parif. in. bibl. Balufii, de circulis et fphaera, item de dicbus ac noctibus. (pag. 583.) inter MSS. de Mesme, Sphaera, (pag. 584.) in catal. MSS. bibl. Parif. regiae Splazrica in /zpfem, de habitationibus in mouzm, de dicbus ac nocdli- bus in o£fo codicibus numerantur. — inter codd. graecos de //Ierme, (Heilbronner p. 584-) efl nr. rr. in quo exftat oamuer, diaconus, in Sphaeram "Theodofii. — in bibl. Bodleiana,. libri IIT. de Sphaeris, (pag. 604. 613.) de habitationibus; item de diebus et noctibus lib. II. (pag. 616.) tum Sphaericorum libri III. gr. porro, additiones ad T heodofii Sphaerica ex Mau- rolyco, atque gr. de diebus et noctibus libri IK (pag. 617.) — in bibl. Oxonienfi , '"Theodo- fius Sphericks, with other mathematical 'Tracts, iterum. eiusdem Sphericks, by Rawlinfoss (pag. 624.) — adde: in bibl. Scoria/. tefle Plüero in itinerario: per Hifpan. pag. 195. phae- ricorum libri Ilf. de domibus et de diebus ac noctibus, graece. — Librum de habitationibus Manilio fuo anglice addidit Eduardus Sherburne, Londini 1675. fol. Har/.] Perdita Theodofii fcripta haec funt: Σκεπτικοὶ κεφάλαια. Laertius IX. 70. Suid. in Θεοδόσιος et Πυῤῥωνιο:-. Ὑπόμνημα εἰς τοὶ Θεύδα κεφάλαια. Suid. Θεοδόσ. Ὑπόμνημα εἰς τὸ Αρχιμήδες ἐφόδιον. id. Διαγρωφαὶ οἰκιῶν ἐν βιβλίοις. γ΄. id. ᾿Αφρολογικώ. id. Poft haec feripta '"Theodofii, philofophr, memorat Suidas et alteruny huius nominis, quem T'ripolitam vocat et carmen heroicum de vere, aliaque varia feripfiffe refert. Θεοδό- ens, ἔγραψε δὲ ἐπῶν εἰς τὸ ἔαρ. καὶ ἕτερα dob Qeon. ἦν δὲ Τριπολίτης. Fabric. — Haec et füperiora Éudoria pag. 229. tribuit vni P'Aeodofto, TYipolitaz. Harl. XVII, MENELAVS, patria Alexandrinus ^) fuit, tefle Pappo lib. VI. collectan. ma- themat. propofit. 56. εἰ Procdo in. Euclidem. pag. go. Geometra vocatur a Ptcfemato lib. VI. fnagnae conílrudionis pag. 170. vbi ait, eum obferuariones. aflrologicas inllituiffe Romae anno primo Traiani, imp. qui refpondet anno Chrifli XCVIIL.— Ecmdem non dubito efle AMeneloum , mathematicum , quem colloquentem inducit fecum P/utarchur Tib. de facie in orbe lunae pag. 930. — Neque alius effe videtur, de quo 7^u/pharajur pag. 4.. Pcft. Zfrchi- sedem celeber. fuit. Menelaur, qui docendir difziplinis mathematici: operam impendit , fcripfit- que librum de diffin£fiene corgorwn mixtorum. — [In biblioth. philofophotum arabica, apud Ca/ir. tom. I. p. 345. » /Meacíaus mathematicus ille eft, cuius meminit Ptolemaeus in magna Syntaxi, tt?) Milefius praeter rem vocatur in fermone — Bernhardiara veterum mathematicor. cop. VIE. conuentus fecundi academiae Petropolitanae p. 24. [ Mileus pro. Menelao , in cod. biblioth. Bodleia- Arabibus /Miigus. vid. in hoe volumine infra, in μᾶς, vid. Heilbronner pag. 604.) 24 Lib. III. ΧΥ͂ΠῈ "MMENELAVS Vol.TI. p.029 93 Syataxi, Hic Alexandriae difciplinarnm mathematicarum fludia diligenter excoluit. Eius opera primum fyriace, pofliremum arabice prodierunt, videlicet, Jiber de figuris fphaericis et liber de quantitate ac diflinClione corporum anixtorum." Harl] — Ramus. fchol, ma- tem. Hipparchi, ait, libros duodccim, Menelai fex de fubtenfir et chordis, quibus metho- dum tradit conffruendi canoni fabtenfarum ad. vfus geometricos, uidemus. a Piolemoto quin- que theorematis contraflos effc. Iflyologiam Zfegyptiai., imo latinam Caefaris imperio fubdu- Gam compendio parí tompleBlitur. — Quadripartitum vero obféruationer Chalilaeorum πος minatim adpellat. — Menelaum cum uis ipfius et 'Theodofii fphaericis et phaenomenis'Eu- clidis latine edidit Francifrus Mauroljycus, Meflanae 1558. fol, — Eius 11}. libros. Sphaeri.- corum (iue de figuris fphaericis ex Arabico """), nefcio quo auctore, latine edidit in fynopfi mathematica ZMarinur JMerfeutus, Parif. 1644. 4. p. 205 Íq. [8] | Hos Menelai libros , (Mer- fenni verba agnofcis;) cum ego im antiquis ex membrana codicibus inueniffem , conatus fum eos, quoniam corruptiffimum .erat exemplar, emendare ac voftituere, sec non. quam plurimis um nete[fariis tum argutis adaugere propofitionibus. [Editionem parauerat Io. Regiomontanus. vid, Heilbronner pag. 502.] Nouam editionem ex MStis Bodleianis et Sauilianis integritati fuse reflitutam Oxoniae 1723. praelo fubiecit Edmundus Halleyus, (male 'Gallei in epheme- ridibus litterariis Parif. 1714. 11. pag. 230. et memoriis T'reuolt. 1717. pag. 17.) — Menelaus et Tütodofius hebraice, 'ex arabico verfi a R. /Mofz Zlben Tibbon, vid. 1. C. Wolfii biblioth. hebraic. p. 133. hebraice MS. Oxoniae inter codd. Huntingtonianos. vid. Wolf. B. hebr. tom. Ill. pag. 682. pag. 1163. et 680. vbi de commentario Machmed Gabbai ben Aphla [hebraice et graece in cod. Bodleianis. vid. Heilbronner pag..6:6 et 617. Kheuageh Nafleredin Mohamad commentarios in mathematica "Theodofii et Jeneíai opera memorat Ca/iri bibl, arab. hifpana I. pag.187. lbidem pag. 386.:cod. arab. /Menelai ad Timotheum regem liber de flatica, vbi de corporam mixtorum quantitate «et pondere. — Menelaus de figg. Íphaericis, accurante Ahmed. Ben Said Herewenfi, arabice, in bibl. Leidenfi, Catal. pag. 454. nr.399, 2. ibid. pag. 455. nr. 1024, 4. de figg. Íphaericis ex graeco arabice verfus: ib. pag. 456. nr. 930. idem liber arabice verfus e graeco, accurante Principe Zu Nafir Man[our, cum figg. Francifzi Mau- volyri verfio lat, in MS. exflat in /biblioth.Parif. vid. Catalog. codd. Parif. IV. pag. 331. cod. DCCLI. Har] Arabicum codicem, :manu exaratum, memorat Labbeus bibl. nou. MSS. p. 2st. Meminit huius Menelai etiam Pappus lib. IV. propof. 90. dio ad Ptolemaeum T. fyn. tax. magnae pag. 77. lib. VI. pag. 342. 344. lib. II. pag..99. lib. IV. pag. 203. Proelur in hy- potypofi aflron. pofit. De /leuclao, Ziegeo, poeta ""), et Menelao, /1nato, ex Anea, Ca- riae ciuitate, peripatetico atque hiflorico, vide, fi placet, Voflium in .hifloricis graecis pag. 588. XVIII. Poft ut) An ex arabico verfi fint, dubium effe vi- detur. Harí. vvv) Ruhnken. in difp. de Longino $. X. pag. 27 fq. (praemiffa II. editioni Longini Toupianae,) de hoc pocta quaedam adtulit. Longinus apud rhetor. MS, laudat eum. Suidas prodit in Μενέ- A«os , (ct ex co Eudocia pag. 302.) eum fuiffe imo- "mov, “εἰ fcripfiffe Θηβοδα ἐν βιβλίοις ιβ' atque :lia: Stephanus Byzant. voc. Tíueg citat pri- mum librum '€58«4Jos, in voc. Ὑρμήνη quartum 'OzBcixüv, Apud eumdem Stephanum voc. Εὔτρη- σις ille pocta Menelaus memorari videtur Ruhnke- mio, quamuis Z"o[ius de hift. graecis III. pag. 18r. Menelaum, philoíophuim peripateticum, eumdem- que hiftoriae fcriptorem, intelligere malit. Zar/. / Voi. TI. p.934 CONON Lib.IHLiXVFIIL ας XVIII. Po(t fcriptores in paruo hoc Alexandrinorum aflronomo comprehenfos, redeun- dum eíl ad feriem temporis, quam recenfio illius tantifper interrupit, vbi occurrunt primo loco, qui fub Ptolemaeo Philadelpho claruerunt poetae, AR AT VS, Phaenomenon fcri. - ptor; € MANETHDO, quibus fingularia capita fuo loco infra deflinaui, et cum Arato plures eius interpretes, cum Manethone alios graecos fcriptores aflrologiae apotelefmaticae, quam potui diligenter recenfui, : Horum aequalis fuit CO N O N, Samius '"*""), cuius obferuationes aftronomicas, in Italia faclas. memorat Ptolemaeus libro de adparentiis fixarum. — Libros VT. de aflrologia memorat Ricciolu. —Comam Berenices ab eo inter fidera relatam celebrant Callimachus apud fcholia- flen Arati, Catullus, carm. LXV. Hyginus II. 24. poetic. Aflronomic, et Theo in Aratum, Epigramma vetus pag. 550. E Beroniceo detoufum vertice crinem Retulit efuriens graecus in aftra Conon. Probus in Eclog. III. Virgilii: Conon Samiur, mathematicus, Zfegyptiur notione, Pto. lemaeo libros de affrologia feptem reliquit. — Porro alterum poff Cononem quem dicat Vir. gilius incertum εῇ. Sed. fufpicantur. Archimedem , quod Cononir difcpulur. — Quidam. Eu. -dexum Cnidium, qui de Affrologia difputauerat. — Quidam. ratum εἰς. [Eudoxum malit intelligere cel. Heyne ad Virg. Ecl. III. 40.] — Eclipfes a Chaldaeis obferuatas collegit, Se. neca VIL. 3. nat. quaeft. — Male Comonus pro Conone legitur in Nonni hift. 2. ad Nazian- zeni fel. 2. ex verfione Bill. | Non minus nomen fibi comparauit geometrica fcientia, quo nomine vchementer lauda. tur ab Archimede praef. de lineis fpiralibus, et praefat. de quadratura parabolae, qui ipfi fa. miliarem fuiffe fe, et haec ipfo iam defuncto fcripfiffe teflatur, — Scripta Conouir ad Thra- Íydeum citat Zpollonius Pergaeus lib. IV. Conicar. fec. — Laudatur et a Pappo IV. το. [conf. Heilbronner p. 242 fq. et 275. Montucla I. p. 266.] Alius fuit Conon, qui Archelzo Philopatori, Cappadociae regi, (Antonio aduerfus Auguftum fauenti,) infcripfit diyyzcer fiue narrationes fabulofas quinquaginta, quarum argumenta feruauit PAotittr cod. CLXXXVI. et cum Apollo- doro graece ac latine edidit 7/o. Galeur Parif. 1675. 8. ***) Ex iisdem Nic. Damafcenum quaedam in fuam παραθοόξων ἐθῶν συναγωγὴν deriuaffe, refert idem Photius cod. CLXXXIX, Neque alius. fortaffe.Conoz fuit, quem de Italia fcripfiffe Seruius teftatur ad VII. Aeneidos, et ἐν τρίτῳ περὶ τῆς νησιαδος, €t ἐν τῇ HearnAese, laudat fchol. Apollonii I. 1165. quemque Iudaeorum feciffe mentionem fcribit /ofzphur I. contra Apionem pag. tos. Omitto Cono- nen, Athenienfium. ducem inclytum, [IP] de quo prouerbium πόλεμος Κόνωνι μελήσεε, eiusque nepotem, Timothei Εν de quo Nepos in Timotheo, tum Cononem, fratrem Zenonis imp. de quo Galeus fufpicatur intelligendum Stephanum Byz. in Ψίμαδα. XIX. De ARCHIMEDE, Syracufano et admiranda eius fphaera, tum de ER A- TOSTHENE, Cyrenaco, dixi infra capitibus peculiaribus, Iam celebrandus mihi HIP- PAR- wit!) Vide 7f. Po[fium pag. 258. ad Catullum. xxx) Conf. infra, de Photio, vol. IX. nr, 186. Citatur hic Conon a Grotio ad Luc. IX. 55. P?E- 438 fq. Harl. Vol. IF. D 2 ΖΔ XVIH. . HIPPARCHVS Vol. TL.p 94 PARCHVS, patria Nicaenus, e Bithynia, (tefle Strabone ac Suida et Eudocia p. 244.) qui- que in Bithynia fub latitudine- grad. 36. 5. (vt notat Eam. Halley in. philof. transact. nr. 399. pag. 300.) obferuationes fiderum inftituit, vt refert Prolemasnr in extremo libri de adparen- tiis inerrantium. Idem tamen Hipparchus in Rhodo etiam obferuaffe nonnulla fe fcripfit, tefle eodem Ptolemato lib. V. magnae fyntax, p. 112. vnde Rhodium Hipparchum a Bithyno male fortaffis diflinguunt viri quidam docti, vt Gaffendur tom. V. Opp. pag. 377. et Ricciolus in Almageílo, docens, aequalem Rhodio fuiffe Bithynum, cui libros ad Aefchrionem tri- buit. Floruit Hipparchus periodi tertiae Callippicae tempore, Olympiade CLIV — CLXIII. (antc Chiriflum CXXVIII— CLXIL) prout ex Ptolemaei lib. H. et III. fyntax. pulchre obfer. vatum //offo de fcientiis Math. pag. 158 fq. ἀνήρ Φιλοπονές τε OB καὶ φιλαλήϑης codem Ptolemaeo iudice lib. ΠῚ. pag. 59. quod Hipparchi elogium e Ptolemaeo repetit Theodorus, Meliteniota, prooemio aflrologiae,) mumquam fatis [audaiur, vt quo nemo magir adprobauit cognationem cum homine fiderum , Plinio I1. 26. hift. — [Hec igitur Plinii loco et teflimonio Ptolemaei lib. IT. magnae fyntexeos cap. 2. motus cl. Saxiur in Onomaft. l. pag. 130. annum, quo prima obfcruatio aequinoctii auctumnalis facta eft, collocat in A. M. 3843. Olymp. €LIV. 3. ante C. N. 160. a. V.C. 592. 7clefius in Emendatt. V. 7. p. 126 fq. Hipparchi aeta- tem confert ad O)lymp. CXXX. recte vero in Ziani hifl. anim. VIT. 8. vbi de Hipparcho fermo efl, ἐπὶ Ἱέρωνος τὰ vvgawwa corrigit pro vetere leclione ἐπὶ Νέρωνος. Harl. —] Plurimum certe ipfi debet allronomia, tum quod plurima acquinoctia quam potuit diligenter a fe ob- feruata, tum inprimis catalogum plurimarum fixarum fecundum longitudinem et latitudinem plorimasque eclipfium vetulliffimarum obferuationes a tempore Mardocempedi reliquerit. Ad haec periodum Callippicam *"*) correctiorem adhibuit, et cum latitudinem lunae variam, nodorum anticipationem, tum eccentricitatem motumque lunae circa apogaeum fegniorem, ad perigaeum vero citatiorem animaduertit, Hypothefes et tabulas motuum condidit, quibus viriurque. fiderir curfus in. [excentor annor praecinuit, menfis gentium, dierque e& horas, ac jfitur locorum et vifur populorum (Ptolem. Geograph. lib. 1. cap. 4.) eomplexur, aeuo fefe, hand alio modo quaws comfiliorum maturae particeps. (Plin. 1I. 12. hifl.) Nouam flellam et aliam, aeuo fuo genitam, deprehendit: aduertit quoque praeter primi mobilis motum peculiari motu fixas flellas lente cieri verfus orientem fuper polis eclipticae, annumque fidereum a tropico discernit. Pro reliquis ctiam planetis tabulas conflructurus, fi idoneas a Chaldaeis, Babyloniis, Aegyptiis Graecisque obtinuiffet obferuationes. — Sic vt primus fere fuerit, no- tante Heuelio, qui limen oftii tetigerit, ct folidiora aftronomiae iecerit fundamenta. [Hipparchi vitam eiusque doctrinam et merita et aflzonomica plures V. D. expofuerunt atque illuflrarunt: Io. ndr. Schmid in diff. de Hipparcho, 'Theone Alexandrino, et docta Hypatia. lenae 3689. 4. Bayle diction. voc. Hipparque, tom. M. pag, 770 fq. — Z/"tidlsr. loco in nota citato. Heilbronner guy) Confer Scaligerum IT. de emendat, tempo- VI. $. 14. (vbi multus eft de Hipparcho,) pag. rum pag. 1:08 fq. Baylium in Lexico, vbi de Hip- — 142.) percho. [J///eid/ev in hiftoria aftronomiae, cap. Vol. II. p. 04055 ) HIPPARCHVS Lib. 111. c. XP IIL, — 21 . Huilbrouner iu hiftoria mathefeos. 1. c. 11. $. 165. p. 283 — 286. Ailontucla tom. I. pag. 268 — 275. in nota b. pag. 272. refutat Weidleri iudicium de Hip- parchi fententia de folis diametro. La Land: Allronomie, tom, I. pag. 150 — 155. adde cl. JMannert. Geographie der Grie- chen und Rómer, part. I. pag. 95. et Pridraux hiíl. V. 'T. tom. 1I. pag. 333 fq. Formalconi in. differtazione fopra i fonti degli Errori nell'anticha Geografia del Mar nero, adiuncta vol. lI. a pag. 163. operis: Storia filofofica e politica del!a navigazione del Commercio e delle Colonie degli Antichi nel mar nero. Opera di P. Z4. Formalconi, Ve- net. vol. 1. 1788. vol. 11. 1789. Hipparchom arguit non inertiae, fed fraudis, dum Byzantii rationem vmbrae folílitialis ad gnomonem — 41$: 120, ex qua altitudo poli, (Polhóhe,) circiter 43 gradus fequeretur, quum tamen altitudo illa fit 41 grad. 1 minut., inueniffe fibi vi- debatur; Hipparchum vero eo laudem fuiffe confcquutum, quod Chaldaeorum catalogum ftellaram fixarum fibi vindicaffet; tum credidife illum, fe etiam part ratione vti poffe tabu- lis, quas Chaldaei pro minimis altitudiaibus folis meridianis ia variis orbis parallelis fub- duxiffent; vnam illarum iuiffe per Byzantium; Hipparchum vero mutaffe minimam altitu- dinem tabulae meridianam additione duplicis obliquitatis Eclipticae in maximam; at tabulas fuiffe aliquot mille ante annis fubductas, quum obliquitas eclipticae fuiffet 25 et 28^, eoque in maiorem rationum errorem incidif(fe, et admififfe duorum graduum errorem, qui repe- riatur in omnibus veterum geographicorum lemmatibus: fed Formaleon. niti fabula incogni- tarum veterum tabularum, iudicat cenfor in ephem. litterar. Gottingenf. ann. 1789. plag. i18. pag. 186 fqq. — Ex arabica philofophorum biblioth. Cafíri in bibl.'arabico- hifpana I. pag. 346. haec notat: , Hipparchus mathematicus abfolutus ac pernobilis, Chaldaeorum difciplinis in« flitutus, in fpeculandis aflris diligens, adfiduusque: inflrumenta inuenit plurima, quorum ope veras edidit obferuationes aftronomicas, fidera follertius inuefligauit, easque certis de- monflrauit argumentis. Claruit poft Menthonem, (fcr. Metonem.) et Euctemonem aflro- nomos CCC.circirer annis. Illius fundamentis innixus Claud. Ptolemaeus fuas in magna Íyntaxi obfcruationes digeflit. Exílat inter illius fcripta liber de /rdertum f;cretir, vbi dyna- ftiarum, gentium et genealogiarum notitia: qui quidem liber arabice conuerfus efl, (cuius etiam meminit Abulpharagius pag.67.) Eum autem, qui legerit, opus nouerit egregium, auctoremque operis magaum fiderum contemplatorem etc. * ar/.] Scripta eius haec apud veteres celebrantur. 1) Περὶ τῶν ὠπλανῶν &vatecQo] ^7), quas laudat et fequitur Ptolemaeus [P] libro VIL fyntax. Equidem ἔκθεσις οἰτερισμῶν fiue liber affcrifimorumi, quem fub Hippaschi no- mine graece edidit Petrur Z/i&orius, Florentiae 1567. fol. legitur fere ad verbum in Pole iati (yntaxi VII. p. 172 fq. atque ideo a Petauio praetermiffus eft in Vranologio ^^"^); fed ex Hipparchi obferuation:ibus haud dubie a Ptolemaeo depromtus. Suidas quoque, [et Eu- doci2] inter Hipparchi fcripta rnemorant, περὶ τῆς τῶν ἀπλανῶν συντάξεως καὶ τὸ χατα- φηριγμδ (latione) et εἰς τὸς οφίτες (Voll. ἀφερισμθς). — Seruius in 1, Georgic. Zipparchur D 2 Jcripfit zz) Hipparchus lib. II. in Aratum pag. 127. aaaa) Conf. J'illoifon. Epiftol. Vinarienf. pag. memorat τῶς xxra μέρος τῶν ἀπλανῶν xz008Za5, T1 fqq. Harl. Lib. III. c. XP III. HIPPARCHI 28 Vol.IT. p.95 Ῥού Jeripfit de fignis, et tommemorauit etiam, vuumquodque fignum quot claras, quot fecundae lucis, quot obfrurar Ποία, habeat. Plin. M. 26. (24.) aufus rem etiam Deo improbum , cnnumerare gofleris flellar, ac fidera ad nomen expungere. — Diodorum Tairfenfem περὶ τῆς Ἱππάρχδ σφαίοας memorat Suidas. 2) Περὶ μεγεθῶν καὶ ὠποφημάτων , de magnitudine et diffantia filis e [unae.. Pappus Alex. Vl. 58. Chalcidius pag. 181. — Hipparchus im eo opere, quod firibitur de fece[fibus atque interuallis folis et lunae, docet magnitudinem folis 18go. portibus potiorem efe, quam terram, terram vero demum 27. partibur potiorem e[/e, quam lunam. | Confer. Zeremiom. Horotcium, Anglum, in Hipparchi diagrammate contra Lansbergium illuflrato, inter eius opufcula, Lon- dini 1673. 4. Nam /o. Kep/rri quidem Hipparchus mstus, qui in Heueliana auctione Ge- dani venditus eft, lucem hactenus non vidit. Editionem eius in fe recepit Mich. Gottlieb Hanfchius, cuius epiftola de hoc opere Lipfiae prodiit ann. 1709. qua argumentum eius ex- ponit, vid. Acla eruditor. 1709. pag. 141 fq. 3) De duodecim. frgnorum adfcenfione, | Pappus V. 59. et videtur refpicere Ptolemaeus, Hipparchum laudans libro de adparentiis inerrantium et lib. 1. Geograph. cap. 4. vbi ait, eum paucarum ciuitatum ἐξάοματα τϑ eges πόλξ liue eleuationes poli borealis et οἰκήσεις fiue habitationes iisdem fubiectas parallelis tradidiffe, nifi quod potius fecit in opere, quo exami. nauerat Eratoflhenis geographiam, de quo infra nr. 9. 4) Περὶ τῆς κατὸ πλάτος μηνιαίας τῆς σελήνης κινήσεως. Suid. et Eudocia. Chalci- dius in Timaeuim Platonis pag. 177. Luna, vt obferuat Hipparchus, decem vtrinque momen- tir deuia (in fignifero) reperitur. " ' € " - 9 5) Περὶ pnieug x;eova. Galenur ΤΠ. περὶ κρισίμων ἡμερῶν tom. HT. Opp. pag. 445. oTi € ^ , » ͵ 5 € Ὁ J ^» t , ^ ^"- δὲ ς μήνιαεος “ρονος 8 τελεως τριάκοντα ἐξὶν ἡμερῶν. αλλ ἥμισυ zB Ko] τότῳ 7iQocoei μιᾶς ἡμέρας, ἹἸππάρχῳ μὲν ἀποδέδεικται dy. ἑνὸς oa βιβλί8. 6) Περὶ ἐνιαυσίς μεγέϑες. Ptolemaeus VII. 2. pag. 167. magnae fyntax. 7) Περὶ τῆς μεταπτώσεως τῶν τροπικὼν καὶ ἰσημερινῶν σημείων. — De mutatione pun- Borum folflitialium et aequiiotlialium liber. Ptolem. MI. 2. magnae fyntax. p. 60. 8) Τῶν "Agcira ^) καὶ Εὐδόξε φαινομένων, ἐξηγήσεων βιβλία γ΄. Enarrationum ad “κα el Eudoxi Phaenomema libri 1]. quos auctor dicauit [IP] Zde/chrioni ^), etiamnum ' exflant, bbbb) Ytaque, quod in fcholiis ad Zfrati dio- adfirmat. Sed hic antiquior eft, quam vt ei Hip- fem. v. 25 legitur οἱ πρὸ "Ager Εὔδοξος τε καὶ Ἵπ- πάρχος, nomen Zip»archi dclendum eft, quum poft Aratum fcripferit Hipparchus. cct). Aefthrionem iv: τοῖς 8Qnesptriy laudat. Tze. izes VILE. bift. i98. deiude addit, eum genere fuiffe Mitylenaeum, qui ἔπη, et /Zw9«s ct alia multa fcripferit. Meminit et Suidas [atque Eu- docia pag, 70. prouocans ad Nicandruem, Alexan- drinum, ἐν τῷ περὶ τῶν "Apgisor Ass jx nr 2v,] Aclchri- onis, Mytilenaei, /zomz, quem Ariftotelis difcipu- lum atque Alexandri M. in itinere comitem fuiife. parchus librum fuum infcribere potuerit: Anti- quior quoque fuit,.a quo tribus Aefchrionia apud Samics, (Herodot. ΗΠ. 26.) et de/chrion , Lyfa- niac pater, apud ZLaertium VI. 25. fi 1 yfanias ifte intelligatur Cyrenaeus, Eratoflhenis praeceptor, vt vifum Ionfio pag. 125. Nec minus Zejchirion, Agathoclis dux π΄ Africa ab. Hannone caefus Olymp. CXVIIL 3. tefte Diodoro Sic. XX. p. 764. quem cum fuperiore eumdem male, Mt exiftimo, idem lonfius fufpicatur. Fuit et ,Zefclrion, Sa- mius, ἐσ κεθοπεοιθς, Athenaeo laudatus, auctor forte ἐφεσίδον, Vol.Il. ». 96 δ 97 SCRIPTA Lib. III. c. XV III. 29 exflant, [e. δ. in cod. CXXV. Vindobon. apud Lambze. comment. de bibl. caefar. VIT. p. 485 fq.] et graece primum editi funt a Petro /7itiorio *""^) e bibliotheca Cosmi, Medici, Flo- rentinorum ac Senenfium ducis "'*), Florentiae 1567. fol. tum gra«ce et latine cum Diony/ii Petauii f) verfione, [ΠΡ] qui cum cod. bibl. regiae Parif. contulit, Parif. 1636. fol. in //ranolo- ἐφεσίδος, cuius librum feptimum citat Teízes ad Lycophronem v. 683. | Ae/chrionem quoque, ne- fcio quem, citat Plinius Hift. Nat, atque inter feriptores rei rufticae Columella et Varro. — Alius fuit, et iunior haud dubie, Ze/chrion, Pergame- nus, Empificus, Galeni praeceptor, quem laudat XI. de fimplic. tom. lI. pag. 148. edit. Bafil. et Ori-- bafius IH. Synopf. at cum fuperiore eumdem effe, itidem male tradit do&tiffimus Ioníius II. 2. 5. pag. 147. Dornii. 1 dddd) Petrus l'i&orius poft Hipparchi libros, et, (de qua paullo ante dixi,) ἔκϑεσιν ἐςερισμῶν, in codem volumine graece edidit Achillis 'Tatii I(a. gogen in Arati Phaenomena, ex eius libro περὶ τὰ παντὸς, εἰ de genere Arati atque vita commenta- tiunculam neício, cuius fcriptoris, tum aliam quamdam lfagogen in Aratum, quam itidem ex Achille Tatio mutuatam alia exhibcbant fcholia: denique in eadem Arati phaenomcena differtatio- nem, quae incipit: τὴν dy δᾷξιν τῶν φαινομένων, et Eratoftheni vel Hipparcho in diuerfis codicibus tribuitur, fed Petauio iudice eumdem Achillem au&orem habet. Claudit librum catalogus eo- rum, qui in Aratum fcripferunt, fed in hoc mul- tos commemorari, qui aftrononica tantum vtcun- que aitigerunt, licet de Arzto illuftrando nun- quam cogitauerint, oftendi infra, vbi de illo poe- ta dicendi fuit locus. £ee£) Ἱππάρχα Bi3uva τῶν "Agir καὶ Εὐδίξε Qua- γομένων ἐξηγήτεων, βιβλία γ΄, ὙΣ αὐτῷ "Anu, ᾿Αχιλλέως Τατίκ προλεγόκενα εἰς τὼ "Agir Qoayo sy, "Apgars βίος, καὶ σχόλια παλαεῖν τινῶν εἰς τὸ αὐτῷ ποίημχ. Florentiae, in officina luntarum, Ber- mardi filiorum, 1557. fol. conf. "i/loifjon «epift. Vinar. pag. 73 (qd. de exemplo, quod in biblioth. Vinarienfi adfernatur, et cui lofephus Sc.liger margini adícripferat emendationes, quas Villoi- fon. pag 75íqq euulgauit, editione Petauii in Ouranologio collata. » Scaliger, ait Villoifon, in raefatione monet, a fe Hipparchum multis in locis emendatum fuiffe, non ex conieclura tan- tum, quae, inquit, vbi opus fuic, ad marginem adícripta eft; fed etiam ex antiquo bibliothecae regiae libro, quo praeeunte, quid mid fecus at- que in Florentina editione, in fua le, itur, «on- gio, formatum eífe docet.* — Futuro igitur Hipparchi et reliquorum, qui in illa Victorii editione conti- nentur, auctorum editori grata erit Villoifonii cura atque diligentia, Illud Scaligeri exemplar e biblioth. Heinfii tranfierat in bibliothecam Conr. Sam. Schurzfleijchii, qui quidem rogatus a Grae- vio notas illas transmittere noluit, quod audacio- res, minus fubtiles et indignas tanti viri honore iudicaret, (vid. eius epiftolas arcanas, tom lI. pag. 16:.) denique venit in biblioth. Ducalem Vi- naricnfem. Zarl. - fff) Dionyfius Petauius vniuerfa, quae a Vi- Corio edita iam dixi, recenfuit in. P/ramofogio fuo fiue adpendice ad opus de doctrina tempo- rum, latinaque verfione donauit, ac praeterea ad- didit 1) Gemini, de quo mox dicam, Ifegogen cum verfione Edonis Hilderici. 2) Ptolemaeum de adparentiüs ct fignificationibus inerrantium, 5) Calendarium Romanum duplex, vnum a Peta. vio colle&um ex Ouidii faftis, Columella IX. 2. Plinio XVIiI. 26— 3o. (conf. Ricciolum VI. 22. Almagefti, vbi de ortu et occaíu fiderum.) AI- terum circa Α, C. 325. compofitum temporibus Conftantini M. et a οί. Georgio Heriearto ab Holenburg pridem editum. — 4) Theodorum Ga- zGm de menfibus, cum verf(ione Zoh. Prrelli. 5) Computum ecclefisfticum S. MaxBhi, monachi et martyris, qui À. 5t. imp. Heraclii (Chriíti 641.) fcripfit, et quem graece ediderat notisque illufira- verat Scaliger V1l. emendat. temporum p. 736 fq. 6) ljaaci zirgyri, monachi, circa A. C. 137. qui Oenaeotae Andronico fuum dedicauit, editum pridem ex parte latine a 70. Scaligero IV. emen dat. temporum | pag. 327 fq. edit. fecundae. et ad caleem canonis Hippolyti pag. 25 fq. Lugd. bat. 1395. 4. tum integrum e cod. msto Palatino greece cum ver;onc et notis a Jacobo Cfrifimauo, Hei- deibergae 161. 4. eta Pet-uio, nefcio quare, fine epilogo recufum: 7) Computum alreruim, quem cidem Ifaaco tr.buit Perauius in lucem protractum € bibliotheca regis Chriftianiffimi: (ahud Jfaaci Arzyri MS. Lambec. comment. VIL. pag. 230. (If. Argyri ad Andionicum; qui petierat methodo: rationales foiarium et lunarium circulorum, et €orum, quae nos conítquuntur, tres codd. πιεῖ. in D 3 20 Lib. 111. ε.ὄ XP 1H. HIPPARCHI SCRIPTA Vol. 1I. p. 97 gio, quod recufum eft Amflelodami, (licet titulus Antwerpiam referat) apud Georgium Gallet, 1703. fol. In hoc opcre Hipparchus Eudoxi, et, qui Eudoxum in omnibus fere eft fequutus, frati, et Attali, Rhodii, grammatici, qui in. Aratum commentaria ediderat, errores calligat, quos in doclrina gzA«vv admiferunt circa culminationes, coortus ac co- occafus afirorum. | Hipparchus viciffimm a Petauio reprehenditur. vid. pag.1o5. Contra At- talum defenditur Aratus ab Hipparcho, pag.108. tro. 125. Αἱ praeter Attalum, Aratum et Eudoxi φαινόμενα et ἔσοπτρον citantur ab Hipparcho Püilippus pag. τοι. Pythear, Μαῇι- lienfis, pag. ror. Fabri. Multa tamen Hipparchus ex Eudoxi opp. deperditis depromfiffe quoque didtur. Zarí. 9) Πρὸς τὸν Ἐρατοσθένη καὶ vo ἐν τῇ Γεωγραφίῳ αὐτῷ λεχϑέντα. — AAdutrfus Eya- foffhenir geographiam. | Meminit Sfrabo et laudat lib. I. pag. 7. — At lib. II. p. 79. atque aliis locis reprehendit tamquam iniquiorem ac feuerum nimis Eratoflhenis aduerfarium. Plin. 11. 10g. hift. Hipparchus et in coarguendo Eratoffhene et iu reliqua omai diligentia mirur δεῖς. In plures libros difiinctum fuit hoc opus: nam liber fecundus ab eodem Strabone citatur Jib. II. pag. 69. s 10) Βιβλίον Hipparchi περὶ τῶν di βάξες κάτω φερομένων citatur a Simplicio L. de coelo pag. 61. b. Scripfiffe etiam arithmeticam, colligas e P/utarcho de Stoicorum repugnantiis pag: 1047. Fabrice. — Weidler, pag. 144. addo, inquit, his, quod Zfehilles Tatius ad Aratum cap. 19. p. 139. commemoret, Hipparchüm de eclipfibur folis fecundum feptem climata [cripfiffe. , Codd. graecos Hipparchi msstos paucis memorauit Z/eifbronner: in bibl. medicea Flo- rentiae, enarrationum in Arati et Eudoxi pliaenomena libri IlT.. item Expofitio aflerismi fe- cundum feptentrionale hemifphaerium, et expofitio afleri:mi f:cundum meridionale hemi- fphaer. (excerpta ex Claudii Ptolemaei magnae conflructionis libro VII. et VIII. quae P. Vi- élorius perperam Hipparcho tribuit, adde Lambeeii comm. de bibl. caefarea Vindobon. tom. . VII. pag. 486. ct 487.) εἴ excerpta ex “δε ad introductionem in Arati phaenomena et e ter- tio fermone /dipparchi in Arati ct Eudoxi phaenomena. (pag. 552. plura de his vide in Ban- . dinii catal. MSS. graec. tom. II. pag. 64. et 67.) — in biblioth. Parif. in Arati phaenomena, (pag. 574) — inter mist. gr. de /erme, Arillarchus et Hipparchur, (pag. 584. fecundum catalogum MSSt, bibl. Parif. regiae, Hipparchi commentarii in Arati et Eudoxi phaenom. funt ia codd. MMCCCLXXIX. MMCCCLXXXI MMCCCLXXXVI εἰ de duodecim zodiaci fignis in bibl medic. vid. Heilbronner pag. 550. 551. 552.] 8) S. 4ndreae, Hierofolymxtani, epifcopi Cretenfis, Methodum inucftigandi Cycli folaris et lunaris, Pafchatisque: cum verfione Pctauii. 9) Anonymi fragmentum de Paíchate, graece, in quo Pelri ZLexandrini (circa A. C. 500.) fragmen- tuim de Pafchate, quod Hebraei vsque ad euerfio- nem Hirrofo!ymae conflanter die decimo quarto menjis primi Pafcha celebrauerint, et aliud Hip- polyii, Portuenfis, (circa A. C. 220.) itemque Zpol- linaris, epifcopi Hierapolitaui (circa A. C. 170.) quod Chriflus, antequam pateretur, mon comc- derit Pafcha. iypicum , quae. poftea du Fre/nius cum Chronico Pafchali edidit, pluraque huius ar- gumenti adiunxit Parif. 1688. fol. Adiunxit et Pe- tauius notas ad Geminum εἰ Hipparchum, item- que oco libros differtationum , quorum octauo, Maximi praecipue atque Ifaaci Argyri computi il- luftrantur. Inferit quoque pag. 421i. edit. Parif. (Amft. pag. 210.) 'Aetii parapegma fiut caput 163. ex libro III. tetrabibli i. quod eft. περὶ ériotjuacins uzÉcuy, Vol.II. p. oot : HIPPARCHI PLVRES —— LZ.IILcXFIH. 8ι fignis in cod. MMCCCCXXVI.) — in bibl. B.d/ziama, Hipp. in Arati et Eudoxi phaeno- mena , (pag. 612. et 6ig. .vbi quoque Aflerismorum cod.) Hipparc&. de curíu fiderum. (pag. 614.) — His addantur codd. Hipparchi de duodecim fignis zodiaci in bibl, Z/eueta D. Marci, tefle Catalogo p. 143. — in bibl. Leidenfi, excerpta aflrologica ex Hipparchko et aliis, quae ex iis latine collegit, fuaque manu fcripfit Iof. Scaliger. vid. Catal. illius bibl. pag. 355. nr. 42. — in fcholio graeco a Jlonfaticon. in bibl. Cajslia. pag. 611. publicato citatur Hipparchi fententia. — in bibl. regia Taurinen/i (catal. pag. 70.) cod. LXXIIL. Epp. enarrationum ad Arati et Eudoxi phaenomena libri lll. — in bibl. Monac. Bauer, in Arati ct Eudoxi phaeno. mena, cum J/aaco Zirgyro de folaribus et lunaribus o:bibus, aliisque. (catal. pag. 67. cod. CLXXI.) Zar/. Praeter noflrum qui laudatur et a Z7itruuio IX. 7. Z1]. Zntonimo VI. 47. etc. fuere et alii Hipparchi, vt τ) ZZ/pparchus, Pythagoricus, de quo dixi lib. II. cap. 13. 2) Hipparchur, Syrus, Gadatae pater, qui fub Cyro maiore vixit. 7po/fol. prouerb. XX. 18. 3) Hiippar- chis , Pififlrati F. Athenis ab Harmodio et Ariflogitone interfectus Olymp. LXVI. 4. 4) Hip- porchur, Colargenfis, Charmi F. Pififlrati cognatus, qui primus Oflracifmum tefle P/utar- £lo in Nicia pag. 531. et Suida fubiit.— Confer Meur(ii librum de Pififlrato p. 56..— 9) Hippar- €hur, quem colloquentem in dialogo cognomine inducit Plato. 6) Hipparchur, veteris co- moediae poeta, de quo dixilib. IT. cap. 22. — Suidas male eum ait fcripfille περὶ γάμων : nam de nuptiis deorum fcripferat alter Hipparchus, Stagirita, de quo flatim dicam. — 7) Hippar- thus, hiftrio, cuius meminit Demoflhenes. 8) Hipparchus, Eretriae tyrannus. Suid. 9) Hipparchus, Stagirita, Ariflotelis γνώριμες et cognatus, quem Suidas et Eudocia aiunt, fcri- pfiffe τί ἄῤῥεν καὶ ϑῆλυ παροὶ Θεοῖς. καὶ τίς ὁ γάμος; [WR] idem forte de quo in teflamento "TFheophralli mentio apud Laert. V. σι. εἴ 55. 10) Hipparchus, dux Athenienfium tempore Demetrii (Phalerei) Polyaen. V. 37. 1. 11) Hipparchur, de quo apud Suc/onizm in Vefpafia- no cap. 13. quid ad Caefarem, ff Hipperchis HS. millies habet 9. 12) Hipporthur, qui contra Chryfippum fcripfit τεῆς P/utarcho VIII. 9. f(ympof.— 13) Hipparchus avdtor "Duce Ai- γυπτιοακῆς carmine heroico, cutus meminit Zfrhenaeus lib. IIT. pag. 10r. et IX. 303. 14) Hip- parchur, "Vheophili filius, libertus Antonii, P/ufarch. in vita Antonii pag. 947. 950. Pim. H. N. XXXV. 18. — x5) Hipparchus , 'Theffalus Hypatenfis auarus, apud Lucianum in àfino pag.77Íq. Apud Neme/finm vero pag. 55. pro Hipparcho, Metapontino, Hipyofi nomen re- ponendum. Viciffim apud Zamblickum de difciplina Pythagorica libro III. in verfione Scu- tellii pag. 64. pro Hippafo legendum ipparchur, e Clementis V. Strom. pag. 575. XX. Poft Hipparchum GEMINVS, (Γερῶνος Proclo.)-commemorandus, qui in in. fula Rhodo fcripfiffe fe teflator (cap. 1. etc.) ennis CXX. poft Ifidis feflum, hiberno folflitio ce- lebratum, (cap. 6.) quod accidiffe Pctauio 5585) videtur Olymp. CXLV. 4. vnde concludit, Ge. minum fcripfiffe Olymp. CLXXV. 4. ante Chriflum LXXVII.. Grilelnio autem Bonjour , 'To- lofano, eorumdem lfiacorum facrorum teinpus aliter computanti, antiquior videtur, ct refe. rendus ad Olymp. CLX. 4. ante Chriflum CXXXVIL. in differtatione de nomine Iofephi a Pha- raone impofito. Rom. 1696. ^^) Hipparcha etiam maiorem fiue antiquiorem eíle non du- bitat SEZg) In Vranologio et II. 6. de doctrina temporum. ἀλλ) Vid. AGa eruditor. 1697. p. 9 fq. 32 Lib. III. c. XP I1I. - GEMINVS Vol. IL. p. 9$ bitat Ed. Halleiur praef. ad Apollonium, Pergaeum. — Verum aliud plane conftare videtue e Siplicio in 11. Phsfic. pag. 64. δ. qui locum profert ex Gemini epitome “ἢ τῶν Ποσειδω- vie μετεωρολογικῶν. lam Pofidonium hunc Cicero Rhodi audiuit; antiquior igitur Hi parcho effe non potuit, nedum aetate cum antece(lerit Geminus, qui Pofidonii librum in compendium mifi. Citatur Geminus etiam ab Alexandro Aphrodifeo ad III. meteorolog. pag. τιβ. οἱ δὲ περὶ Γέμινον καὶ Δἴλιον. δεῖς. [Montucla tom. I. pag. 276. eadem verfione Simplicii, a Fabricio in nota culpata, deceptus fuiffe videtur. — Quando autem pronuntiat, Hipparchum a Gemino nusquam excitari, ideoque Geminmm Hipparcho antiqbiorem videri, plane falfus eft, quandoquidem Gemin:s ter vno capite 2. p. 8. Vranolog. Petauiani, Hip- parchi meminit; vti monuit Saxiur in Onomaflico I. pag. 147. vbi de aetate Gemini diílerens, », Geminus ait, Rhodius, a(lrologus, aequalis, vt videtur, Pofidomii, ortu Zfpameenfir, Syri, habitatione Rhodii, fed iam fenis, vt reor: (cuius Pufídosii imago petatur a Gronotiio , thef. antiqq. graecar. vol. III. tab. f) | Si enim Geminus τοὶ μετεωρολογικοὺὸ Pofidonii in epito- men redegit fecundum Sizlicium, in Ὑπομνήματι ad Ariftotelis Phyfica, (vid. indicem fcriptorum a Simplicio lauda:orum apud Fabr. lib. V. B. Gr. cap. 29. pag. 628. vol. VHIL.) Po- fidonius autem , tamquam difcipulus et fucceffor Panaetii ab a. inde V. C. 650. circiter, quo cenfetur Panaetius obiiffe, (ec. Zo. on/ii de fcriptor. hift. philof. lib. IT. cap. XIII. pag. 210. calculum, philofophiam Rhodi docuit, fequitur, vt circa A. M. 3937. Olymp. CLXXVIIL 3. ante C. N. 66. V. C. 686. Po/fdonius iam proucctioris aetatis fuerit, quum a Pompeio et Ci- cerone audiretur; neque opus fit, Geminum ab aetate Pofidonü, adeoque Pompeii et Cice- ronis diuellere, aut dao Geminos comminifci. Geminus enim, iuuenis, librum Pofidonii, fenis, in compendium mittere poterat. ^ — Haclenus cl. Saxiu;. add» J/eidlerum p. 144 Íqq. et Heilbronner p. 256 Íq. qui de Gemini aetate , fcriptis, meritisque et decretis mathematicis agunt. Harl] Extat Gemini libellus infignis ezrecyoxyr εἰς τοὶ φαινόμενα *^) fiue elementa Afironomiae, quae prinium graece cum verfione f-a edidit atque electori Saxoniae Chri- ftiano dicauit EZo Hilderitur.. Altdorf. 1590. 8. "") et fub nouo.titulo, Lugd. Bat. 1603. 8. et cum eadem verfione et Petauii notis Vranologio Petauiano, Parif. 1630. et Ainflelod. 1703. fol. Vfus eft Petauius MSto codice eximio; licet recenti, et variis praeterea lectionibus, quas ex Oxonienfi codice adnotauerat Henricus Briggius, Logarithmicae Nepperianae illu- ftratione celeber. Laudat Geminus "Aratumn cap. 4. 5. 6. 11. 14. riffotelem cap. 14. Bochum , philofophum, ἐν τετάρτῳ βιβλίῳ τῆς Aecra ἐξηγήσεως cap. 14. . Chaldaeos iiij) Perperam Jon/ius pag. 200. Pofidonius e kkkk) Hinc inter Arati interpretes refertur Ge- Gemino quaedam apud Simplicium, ait. Decepit minus in catalogo graeco corum, qui in Aratum Ionfium latinus Simplicii interpres, qui verba: fcripferunt, de quo vide infra in Arato. Erw μὲν ἂν καὶ ὁ Γέμινος, ἤτοι ὃ παρὰ τῷ Leguvo Πο- S. σαδώνιος ita. vertit: Haec igitur Geminus fiue Po- 1) Conf. Lambecii comment. de bibl. Caefar. Jidonius, qui haec a Gemino accipiens etc: verum — VIL. pag. 13 fq. edit. Kollarii, praecipue notam, vertenda erant fic: ἶσος Geminus , fiue apud Ge-— de hac editione. Weidler pag. 379. Harl. minum Pojidonius. : -- Y8I-J1.. p. 98f.99 ET SCRIPTORES AB EO CITATI με. ΠῚ XVIL 5 Chaldaeos cap, t. s : Cleanthem, floicum. eap. 15. [P] '"Cratetem , grammaticum, Homeri interpretem, cap. 5. 15. τ Dicaearchum (libro de montibus) ca. 14. Evato/lhenis ὑπόμνημα πεεὶ ὀκτιαετηρίδος cap. 6, Eudoxim cap. 6. 14. Ui 3 Δ Hefiodum cap. 14. Homerum cap. 5. 13. 14- Polybii libram περὶ τῆς περὶ τὸν ἰσημερινὸν οἰκήσεως cap. 13. Pytheam, Mallilienfem, ἐν τοῖς περὶ 78 exeay8 cap. 5. | Pythagoricor, quos ait πρῶτες προσεληλυϑέναι τοὺς τοιαύταις ζητήσεσιν cap. 1. Capite pofiremo decimo fexto exhibet Geminus tempora figuorum, ia quibus vnutmn. quodque fol peragrat, et fingalorum ἐπισημασίας. ex obferuationibus tum propriis, tum Callippi , Democriti, Dofithei, Aegyptii, Eutieinonir, Eudoxi ac Metonis. ᾿ς Magogicum Aflrologiae, Ptclemati nomine. editum, et ex Arabico ab. Abrahamo de Balmes conuerfum, 7jjerius cap. Vl. de Macedonum et Afianorum anno folari, non aliud effe notat, ac Gemini lfagogen in Phaenomena, cuiur, inquit, eaffiomem ex codice, quet Viennae a Ioh. Sambuco Sauilius noffer. na&us efl , exprelfam non. folum cum Arabico ifto Ifa- gogico , fed etiam cum alio MSto graeco et l/aticani exemplaris διττογῥαφίαις, ab eodem prae- Jfantif/no viro atceptir, diligenter contulimus, quod ideo monendum duximus, ne quis erratum putaret, fj. quid a libro edito varians in noflra Ephemeride deprehenderet. — Ex(lat et Gemini liber MS. Oxoniae inter codices Baroccianos Sauilianosque ac Vindobonae in bibliotheca Cae- farea tefte Lambecio VI. pag. 6. [p. 13 fqq. edit. Kollarii. Codd, alios refert Hebronmer ; in biblioth. Ambrofiana /Mediolanen//, Gemini phaenomena, bis, (pag. 562.) in bibl. Pariffua, Gemini, Anthemii, Pappi opera. (p. 571.) — in bibl. Bod/eiana, Geminus de adparentiis, (pag. 617.) et coliatus cum cod. msto. (p. 620.) — add. in bibl. regia Matritenfi, tefle Diac. to, cat. MSS. gr. pag. 295. cod. LXXX. Gemini ifagoge in phaenomena, — in bibl, eadem oecurrit Gemini, nefcio cuius, ἀμαθής" ἤ παρ ἑαυτῷ γραμματικὸς, indoBlur fae intra fe grammatieur, quem libellum vetuflum Zriarte pag. 388 fqq. primus euulgauit. — in bibl. Veneta D. Marci, tefle catal. pag. 149. — in bibl. Medicea, Florent. excerptum ex Gemini fcriptis de exeligmo, feu euolutionz, quod Bandin. in catal. codd. gr. tom. IT. pag. 18. nr. 6. fufpicatur defumtum elle ex Gemini elementis aftronomiae. — in bibl. regia Taurine»ff cod LXXIV. in catalogo pag. 170. Harl.] — Gemini librum fextum praeceptionum matliema. ticarum laudat Eutociur in limine commentarii ad Apollonii conica: Gemini, mathematici librum de mathematicerum difciplinaruur ordine Pappus libr.VIIL pag. 448. [ἃ Procli UMEN de fphaera ,. pleraque e Gemino petita funt. Decies amplius Geminum laudat Proclus ad En- clidem, gcometricum aliquod, vt videtur, illius fcriptum refpiciens. Jofephum autcm Zan- canum fugit ratio, qui p. 52. chronologiae mathematicorum, praeceptorem Procli Lycii Geminum hunc fuifle fcribit. — Viderint et alii de catalogo Barocciano, in quo geoiietrica Vol. 1V. E Gemini 34 Lib. EHI. c. XP HIT. - SOSIGENES Vol. II. p.99 P reo. Gemini fcripta memorari ait J"cffius pag. 51. de fcientiis mathematicis. ^ Nam in catalogis Mstorum Angliae et Hiberniae, qui Oxon. 1697. fol. lucem viderunt, nullam eorum. men- tionem reperio. Dicitur autem, vt idem Z7o[fius pag. 329. € Blancano ait, opus condidiffe, (quod aiunt exflare in bibl. Vaticana, Tournal. liter. tom. 18. pag. 27.) de ortu (compofitione) linearum fpiralium, conchoidarum, ciffoidarum, et earum affectionibus, et de ordine ma- thematicarum (difciplinarum.) Fuit et alius Geminus, "'Eyrius; cuius Onirocriticon libros tres inemorat ZIrtamnidorns ll. 40. Fabrice, — Alius Geminus, phyficus, apud /riarium in catalogo codd. MSS. graec. biblioth. regiae Matritenfis: Γεμίνϑ cium πρὸς τὸν Καίσαροω ἢ ὑπὲρ πρασίνων, Geanini, vt puto, ad Carfarem , nempe de prafinis, i. e, viridi colore prae- ditis, cu us opufculi nullam mentionem in MSStorum bibliothecis, catalogis et indicibus reperit Iriarte , et quod hic pag. 429 — 431. vt ineditum et maxime rarum, primus publica- vit. lncipit: Χρωμαάτων περὶ xg]. Φύσεως αὐτῶν καὶ γενέσεως πολλοὶ πολλάκις, σοφώτα- τε Καίσαρ, ἐπραγμοωτευσαντοιεῖο. Harl. ᾿ XXI. Aflronomiam fcriptis quoque illufirarmnt POSIDONIVS, [IP] de quo [fopra in vol. lli. pag. 572 fqq.] in Stoicis dixi """); et AR ET AS, Dyrrhachinus, laudatus Cen- forino cap. XVMI. et XXI. tun CHARIMANDER, e cuius libro: de Cometis nonnihil profert Seneca. VH. 5. nat. quaeft. DIO item Neapolites, cuius mentio apud Zfugmflinum XX. 8. de.ciu. dei, atque vt videtur, apud Cem/orimum cap. XVIII. qui cap. XIX, meminit et APHRODISII cuiusdam, fiue, vt alii codices, APLYRODITI, vel, quod Modius praefert, [Lindenbrog. autem in nota pag. 101. edit. Hauerkamp. haud probat] AL P HRO- DIL Hisaddes SOSIGENEM »"""). Aegyptium, fecta Peripatcticum , qui in libros Ari- ftotelis de coelo commentatus eft, τεῆς Simp/icio in lib. IT. comment. 46, et a Iulio Caefa- re ^^") adhibitus ad auni emendationem, de quo Piinius XVIII. 25. e£ Sofigenes. ipfe trinit comic mtationibur, quamquam diligentior effet. ceteris, mon ce[Jauit tamen, addubitare ipfe fe- sut corrigendo. Ex eodem aliquid. de Mercurii periodo adfert Plinius 1. 8. H. Ν. Sofíge- nen , Mexandri (Aegaei). ᾧι δύσκολον, ἐν τῷ τρίτῳ περὶ ἄψεως laudat Themiffius in lib. II. de anima pag. 79. Proclo in hvpotypofi aflronom..pofitionum pag. 45. laudatur Σωσιγένης ὁ Ἡερπατητικὸς ἐν τοῖς περὶ τῶν ἀνελιττεσῶν de reuolutiogibur. |. h NRDROMACHV M, Cretenlem, quem theoricas Planetarum primum in vulgus edidiffe aiunt, Neronis, imp. ar- chistram, de quo infra lib. VI. in Medicis: HER ACLIDEM aflrologumenen feripto- rem memorat Diog. Laert. V. lt... AGRIPPAM denique, qui obferuationes, aflronomi- cas inlituit anno duodecimo Domitiani, imp. (Chri(li XCIL) tefie Ptolemaeo ΝῊ, 3. magnae i c Syntax. mimm) Adde Jl'eidier pag. 148 fqq... Heilbron- uer pog. 270 fqq. Burigny de vita et fcriptis Po- '"fidenii, in Memoir. de Pacad. des Infcr. tom. 29. pog 177 fqq. La Laude L pag. 153 fq. Harl. «nun) Alius Sofigenes, archon- Athenis Olymp. CIX. 3. et ,Sofigenes , praefectus phoeniciae claffis fub Eumene. Po/yazu. IV. 6,9. Sofigenes, De- mcetrii Poliorcetae amicus, P/ufarck. Demetrio: pag. 9:3. 0000) Dc illa anni emendatione Dio Caf. lib. 4x7) Solinus cap. 3. Crnforinus eap. 8. Plutarch. Caefare, et /Vacrobius 1. Saturn..cap. 14. qui F/a- vium fcribam adnotaffe d:es fingulos Caefarique retuliffe commemorat. Fabric. conf, 7. Theoph. Segeri. diíp. annus romanus, Lipfiae 1759. 4. pag. 43íqq. et in. Scgeri opufcülis, a Kluebero editis. Harl. - Ἔ) Cap. 26. [pag. 359. edit. Reimari, vbi vid. notam pag. 36o, et in nota 156. de Sofigene copiofe agitur. Za] | ᾿ΨΟΙ.Π. proof rot THEO Li.IHL.:zXFIH ας Syntax. pag. 170; -Mentio huims Agrippae etiam in. Procli hypotypofi, perinde vt Mene- lai ac Timocharidis, de quibus. fupra. Í : Verum miflis hifce, quorum fcripta perierunt, pergimus ad THE ONEM , ὅπιγε: maeum; cuius nomen perflrinxit leuiter Suidas; [ex eoque Eudocia pag. 229.] (Θέων, Xuve- weics, Φιλύσοῷος. dfirmare vero au[im y; inquit, Z/macl Builialdur, . wir docli(limus, ena e[fes- quam lib. 1. in Timacum vocet Proclus "Theorem, Platonicum, quique de Solonis et Platonis genealogia qucedam: firipférat., ...Ipfws.que Claudio Ptolemaeo!) antiquior:zm effe putarem. — F'erifinile eff enim,. fi. poflerior. Ptolemaeo. floruiffet , mou. omiffurum fuiffe illius viri fumi in mathematicis authoritatem, idque. gracfertim , quando in. muficis AMriflxenum repréhendit , eordemque in. eo errores circa 10ni. diuifionzm ac Ptolemaeus detegit. — Thrafy!lo vero, quem citat, pofleriorem efft , emo. fanae mektis: dubitauerit? — Medium itaque fforuife Theonem. concludere. po[Jumur, | videlicet. inter. Tiberii. Caefaris aetatem, cui inter. faaniliares adfuit Tlrafyllur, et: tempora Zfntonini Pii ,. quo imperante claruit Ptolemaeus, inter anuum videlicct Aera Chriflianae X AX. et CXL.— Et. citra (erroris fufpicionem. adfirmare licet, eum effe: cuis: obforuationer caelefTos ffellarum [1] Mercurii οὐ I enerir ex/lant apud Claudium Pto- Jemacum, qui illum "Vheonem mathematicum vorat Jib. LX. Mathematicae Syntaxeos cap. 9. «e lib. IX. cap. τ. Quem ttiam Theon, Alexandrinus, Ptolemaei commentator, appellat eva esrocAoucov.. "alde etiam mihi probabile videtur, Theonem illum , quem Plutarchus libello de facit im orbe lunae induxi£, de maculis illis multa doGe differente, (fortaffe et 'Theonem, cuius meminit.libello de Ei apud Delphos pag. 386.) effe Smyrnaeum noftrum, quippe in mothema- ticiri eximie: eruditum. fuiffe conflat, et in tempora, fupra mobis memorata, incidit, Plutarcho «£oattantur,, imperantibus Traiano, εἰ eiur facceffore Hadriano, Zduguflis. — Scripfit de qua- -fuorcmotliematicis difciplimis compendium in Platonis libros 4444). vt titulum libri profert Bef- Jarion lib. Y. contra .calumuiatorem Platonis cap. VIIL. et 2710 ipfe pag. 183. ἡμῖν δὲ ἐξαρκᾷ τκατοὶ τὸν πυϑαγοριμὸν λόγον συνόψεως ἕνεκω τὼν μαϑηματικῶν τυπωδῶς αὐτὸ ἡϑροικέναι "καὶ ἐπτομικῶς. fiue s vt in MStis codicibus infcribitur: περὶ τῶν κατοὶ μαϑηματικήν Xett- cia εἰς τήν τῇ Πλάτωνος οἰνοζγνωσιν s de is, quae in mathematicis ad. Platonis leBionem vtilia fant... Nam vt pag. 177. rcéle ait, ὠνωγκοωμοτ τη, εἰς co Πλατωνικὸ à τότων ϑεωρία. Adde pag. 184. et pag. 188. In his fingulatim egit de geometria, arithmetica, mufica, et aflronomia, ac denique fubiunxit tractatum de harmonia mundi, vt ipfe tcflatur pag. 73- μετοὶ δὲ τὸν πεῤὶ πάντων τῶν μαθηματικῶν λόγον τελευτοῖον ἐπόΐξομεν καὶ τὸν περὶ τῆς £y κόσμῳ ἀρμόνίας λόγον. Confer pag.150 fq. — Atque ea quidem, quae de arif/ouetica cf ij ψηλὰ obe Aur 2 mufica - ppp) Fellitur certe Zofephus Blancanus, qui — tus Saxitts in Onomaft. I. pag. 293. aetatem huius ad (aeculum a Chri(to nato XI, vel ΧΙ], reiicien- dum putat, in Chronologia mathematicorum pag. $1. Apud Teophyla&tum quidem epift. 57 et 59. laudatur .Smyrnaess quidam philofophus, ad quem eft eiusdem Theophyla&ti epiftola quadra- ge(ima: τῷ ὑπάτῳ τῶν Φιλιοσοῴων Σ μυρνακίῳ" ita enim legendum pro 'Ajvgraóe, vt iam erudito editori in nota obferuatum, Ibidem, "Theophylacto dicitur σῶν, ἐν Φιλοσόφοιε χριστιανῶν καὶ τῶν ἐν χρισιανοῖς φιλο- σόφων ὕπατος, Fabric. — Bullialdi rationes fequu. Theonis Smyrnaei, (non confundendi cum alio Theoue, mathematico Alexandrino, faeculi poft Ch. N. quarti, ad amm. :9o. de quo Suidas et Eu- docia quoque l. c. quaedam: prodiderumt,) adligat faec. II. a. Chr, circ. i16. adde Heilbronnuer pag. 333 fq. Brucker. hift. crit. philof. tom. II. p. τός fe. Montucia 1. pag. 286. Harl. 4444) Hinc Proclo I ad Platonis Timaeum pag. 24. dicitur Θέων à Πλατωνικός. ^ 356 — Lib. III. c ΧΡ ΠΙ. THEO Nel. Πν p. τοῦ mufica "''7) 'Theo fcripfit, landatus Bu//ialdur graece edidit e codice MS. Th»ano, (collatis quatuor codicibus bibliothecae regiae,) verfioneque latina atque eruditis notis illuftrauit, Pa- rif. 1644. 4. 9) : Coditer quosdam enumerat Heilbronner ; in bibl. medicea Florent. mathematica vtilia ad lectionem Platonis, (pag. $50. iterum pag. 555. conf. Bandini catal. MSS. grace. in quo tres "'heonis codd. recenfentur, tom. II. pag. 21. et 486. ac tom. IIl. pag. 258.) — Bononiae in bibl. Canónicor. regularium, 7eonir mathematica, (p. 559.) — /"enetüs in bibl. D. Mar- εἰ afironomicae tabulae 7Aeonir et alia aftronomica, (pag. 560.) ^ Plures codd. in illa biblio. theca exílantes et curatius defignantur in catalogo MSSt. gr. illius bibl. "T'heonis, Smyrnaei, de iis, quae in mathematicis vtilià funt, pag. 143. 144. commentaria 7'eonir, Pappi et Caba- filae; item prolegomena Theonis ad Ptolemaeum pag. 145. fed haec; et alia, quae Heilbron- ner fub nominc "Theonis, Sumyrnaci, repetit, ad alium "Theonem referenda funt. — TAeonir, Platonici, compendium vniuerfae muficae, pag. 276.) — in bibl. Srorialenfi, de'aftrono- inia , mathematica et mufica, (pag. 569: apud P'üerum in itinérario per Hifpan. pag 192. ita citantur tres 'Theonis, Smyrnaei , codd. "de locis mathematicis, qui ad lcétionem-librorüm Platonis conducunt. — De mufica et in Platonis arithmeticam. ^ Iterum de mufica.) — In bibl. Parifezfí, de rebus mathematicis, (pag. 571. in catal. MSS. bibl. regiae Parif. codd. de iis, quae in imathematicis ad Platonis lectionem vtilia funt, derem, et vnus, fummam toties müfices continens, enumerantur.) — in bibl. Bódleiana eorum , quae in mathematicis ad Platonis lectionem vtilia funt, expofitio, (pag. 597. iterum pag. 617.) in bibl. Cantabrigienfi, (pag. 632.) in alia.Angliae bibl. ZAeonis, Smmrnari, arithmetica, et canones aflronomici at- que chronologici, (634.) Accedunt: in bibl. Leidenfj "Theonis, Smyrnaei, mathematica vtilia etc. in catal. pag. 341. nr. 50. atque pag. 397. nr. 44. inter codd. Voffiaiios initium: co- dicis ita indicatur: Camomes affronomici ef chronologiti, qui dicuntur effe Theonir, Smyrnasi: in libro enim non ἐπ αἱ nomen. et pag. 398. ineft codici nr.'54. Ἡ ὑπόϑεσις wolen τῆς βίβλῳ τῶν συναίΐξεων, quibus adfcriptum efl Theonis, Smyrnati, fragmentum. — in bibl. regia Taurinenfi, de iis," quae in mathem. vtilia occurrunt, ea tamen duntaxat, quae ad arithune- ticam et muficam fpectant, tefle catalogo, pag. 184. Horl. Latine verterat ante Bullialdum Z/nton&ur Gogaua fiue Gogauinur, Grauienfis, tefle Gesneros fed non edita efl eius translatio, neque magnum operae pretium eft, eam in lu- cem proferri, fiquidem ea efl, quam inter libros Holítenianos euolui MStam in bibliotheca huius vrbis lohannea. Neque enim vlterius procedit, quam Bullialdus, neque cum huius verfione conferri vel accuratione vel elegantia meretur. — Zo/:phur quoque furia in praefat. ad Theodofium Tripolitem promifit, fe "'heonem e codice bibl, Vaticanae latine a fe reddi- tum editurum in lucem ; fed nec huius interpretatio lucem vidit: neque Z/rno!dur Zfrleniur m lucem protulit fcripta Procli, Hermiae, Damafcii, Olympiodori, ac "Theonis, Smyr- naci, quorum fpem lectori fecit Mares: Hopperts pracfat. ad graecam Platonis editionem ann. 1556. vrrr) Conf. Forkel Allgemeine Litteratur der — dat Samuel Fermat in epift. ad Peliffonium, quae Mufik pag. 59. Harl. ad calcem Diophanti editionis Tolofanae fubiun- gitur p. 46 fq. et in operibus mathematicis Petri 5555) Loca quaedam T/ronis illuftrat et emen- ἐς Fermat, pag. 208 fq. Parif. 1679. fol. Fabris. Vol. II. Ρ. ΤΟΙ δΊΟΣ SCRIPTORES A THEONE CITATI Lib: XVIll. 3] 1556. "") Ceterum fpero, fore, vt ca, quae d: a/fronomia ab eodem Theone pag. 145 fq. et 188. promittuntur, vir aliquis doctus tandem in lucem proferat, quum non modo [IP] 7f. V'offur, Bullialdo teflatus fit, in bibliotheca Ambrofiana Mediolani exflare 'T'heonis tracta- tum de aflronomia, in quo plura egregia animaduertit: Sed et Labbeur in bibliotheca noua MSS. pag. 191. refert, in bibliotheca Caroli de Montchal fuiffe Theonis, Smyrnaei, τῶν εἰς τὸ μαϑηματικὸν χρησίμων de coeli et terrae figura ex aflrorum motu. — Incipit: ὅτ, πῶς ὁ κόσμος. Delinit: τοὶ ἐλώχιτα κινόέμενος. im bibl. Coisliniana Montfauc, pag. 229. incipit πρὸ τῆς πραγματείας τῆς τῶν ἀξέρων. — [Sed ibi citatur Theonir, Alexandrini, a(tro- noricum opus. Prooemii init. τὴν λογικὴν ἔφοδον τὴν τῶν zrgoyereov* atque pag. 450. ci- tatur eiusdem Z7Jeonir, lexand:ini vel aliud opus, vel pars fuperioris operis: εἰς τὲς προ- yeess κανόνας τῆς ὠσρονομίας παράδοσις. lnitium. Ἢ μὲν λογικωτέρα ἔφοδος τῶν διὰ τῶν προχείρων. Hori] — Bullialdus quoque ad calcem MSti codicis librorum Cleomedis repetit Z7hzonis, Smyrnaei, quoddam e tractatu de aflronomia fragmentum, quod edidit pag. 189. ldem pag. 192. notat, Pfellum et Georgium Pacliymerem in compendio, quod vter- que compofuit quatuor difciplinarum mathematicarum, "T'heonis vefligiis inflitiffe. — Citantur a Theone Adraflus, Peripateticus, γνωριμότερον περί τε οἱρμονίας καὶ συμφωνίας διεξιὼν pag. 18: 94. 97- 113. 117. 167. 169. E ; Archytas 27. 30. 94. 98. ἐν τῷ περὶ δεκάδος 166. Ariflotelcs-£y τῷ συϑα γορικῷ 30. Ariftoxenus 83. 87. 102. Δημοσϑενικὸς λόγος. 112. Empedocles 19. ἐν καθαρμοῖς. 162. Eratoflhenes 120. 165. 168. 169. 137. ἐν τῷ Πλατωνικῶ. 2. 12]. Euander referens ἐν σήλῃ Αὐγυπτιωκῇ εὑρίσκεσθαι γραφὴν βασιλέως nocve καὶ ββασιλίσ- σής δέας. 164. Eudoxus. 94. Herophilus. 163. Iuxta Hefiodum aseevop&vres. 11. Hippafus, Metapontinus, Pythagoricus. gs. Lafus, Hermionenfis. gr. V Λιβυκὸς λόγος. 112. Λυσιακὸς λόγος. 112. f ΟἹ νεώτεροι (Mufici) 98. οἱ παλαιοί, 10Y. Oraculum de duplicando cubo. 5. 'OeQukol ὅρκοι. 164. E 3 Peripate- titi) Vid. praefat, in Cornarii eclogis a Fifchero editis pag. 179. Har. Lib. 117. ε. XV 11. CLEOMEDES Vel. II. p 1022108 38 Peripatetici, quot modis dicant AZyoy. 112. : Philolaus 27. ἐν τῷ περὶ Φύσεως: 169. Plato in ἐπινομίδι. 3. fiue ἐπινομίῳ. 9. 131. de rep. 4. 5. 12. 16. in Philebo ag. in Timaeo 150. 162. Pythagoricos paffim fequitur. 15. ᾿ Pofidonius. Pythagoras 88. 147. Aurea carmina. ibid. {Ὁ] Pythagorici. 7- 15. 26. 72. 74- 79. 87. 155. 161. 183. "Thrafyllus 133. 137. 145. περὶ τῆς £v ὀργάνῳ αἰσθητῆς λέγων ορμενίος. Tà- *Timotheus 165. "Tragoediae. s. — Verfus: πολλὲς δὲ βροντῆς τραῦμ ἄναιμον ὥλεσε. 75: "Teftatur Gesnerus, fe in catalogo bibliothecae cuiusdam Italicae inuenifTe hunc &tulume Tüeonis, Smyrna theologumena et enathematica Platouiz; Íed uemo hactenus fuit, qui theologumena Theonis in lucem produceret, neque theologumena arithmeticae, quae ex- flant; Thzonis videntur effe, de quibus dicam infra in Nicoinacho Gerafeno. — Z/onis, ;Pla- tonici, effigiem poft Zar. Sponium pag. 135. Mifcell. IV. exhibet Geonouius tom? HI, thefauri antiq. graccor. littera ff f£. cum hac fubfcriptione: Θέωνα Πλατωνικὸν QuAeccQov o ἱερεὺς 1 ^ * Θέων τὸν ποτερᾶ-. Porro fuerunt et alii "Theones, atque in his de re afltronomica meritus non male T HEO, Alexandrinus, de quo, vt de PAPPO, Alexandrino, dicendi locus erit lib, V. oap. 22. XXII. CLEOMEDES quando vixerit, non audeo certo adfirmare, neque enirn vi- deo, quibus eum argumnéntis fub Theodofio fecundo circa A. C. ccccxxvur. claruiffe adfir- ment viri docti, cum fortaffe Claudio Ptolemaeo, cuius alioqui meminiífet, fit antiquior, de cetero Stoicorum dogmata videatur amplexus """),. Exílant eius 'χυκλικῆς ϑεωρίας με- veugay tonfiderationis (γε ταῦ 7) meteororum librá H. Vbi meteora non fumuatur eo feufu, uuuu) Augufti tempore fcripfiie putat 77:e0- phil. Sigisfrid. Bayerus in diff. de "Theophrafti Delii praefdis monumento pag. 556. De aetate Cleomedis aliorum fententias vide apud Riccio- lum lib. V. Ahmagefti cap. 5. pag. 507. Citatur a Mich. Pfello in capitibus de omnifaria doctrina. . Fabric. — Ad 'Fheodofii II, Augufti tempora; adeoque ad a Chr. 4:7. referunt eum Ca/p. Peu- ter. in elementis aftronomiae pag. 12. //o[/jus de fcientiis. mathemat. cap. XXXIII. $. 24. pag. 165. (vbi de Cleomede ct diuerfis opufculi editionibus agit) Lambecius in commentar, de bibl. Caefar. tom. VII. de codice Cleomedis pag. 470 fq. edit. Kollarii, ZJamberger in zuverliff. Nachrichten vol.lII. pag. 97. Contra /Montucla 1, pag. 279 fq. putat, Cleomedem , qui plura Fofidonii iudi- quo cia edtuliffet, nec alius, qui poft Pofidonium vixit, mathematici feciffet. mentionem, ^ ante aeram chriflianam floruiffe, et Pofidonii fui(fe difcipulum. — Verum Keplerus in aftron. opt. pag. ^n. quod Plinius a Cleomede fit repreheníus, hunc illo, fufpicatur, fuiffe iuniorem. —Wiccio- I$ denique in Chron. pag. 52. duo fuiffe Cleome- das opinatur, alterum cyclicae theoriae auctorem, item arith;aeticae et hormonicae, paullo poft Po- fidonium; alterum fub "T'heodofio iuniore a. C. 590. vid. /Z'eidler pag. τοῦ fqq." pauca habet Eeil- bronmer pag. 288. qui in iis, quae de graecis hu- cusque. aftronomis habuit, vltra Fabricium πο- ftrum raro fapit et furgit. Zar. vvvv) Cyclicae, i.e. fphaericae. Vnde hunc librum ;Sphaerica Cleomedis: vocat Labbeus bibl. uou, Vol. IT. p. τὸς CLEOMEDIS EDITIONES Lib. TF. c. XP HIE. 39 quo Phyfici accipere folent, pro iis, quae infra lunam gignuntur, et Clementi Alex. atque Achilli Tatio, vocantur μετώρσια , fed pro rebus coeleflibus, coeloque et flellis; quo fenfu Aratum σοφὸν τοὶ μετέωρα dixit /Iriphron cpifl. 5. et μετεωρολογικὴν προγμωτείαν Slurabo lib.I. pag. 8. ad qucm locum confulendae If. Cafauboni animaduerfiones, atque phyficos. aftrologos μετεωρολέσχας Plutarch. in Nicia pag. 538. [adde 7feki/l. Tatium lfagoge cap. 32. et JP/'cidler pag. 152.] Arifloteles dixit azzro μετεώρων homines adductos ad numinis cognitio: nem. Sexfur pag. 31. E. — Graece primum editi funt. Cizomedis libri Parifiis apud Conradum Neobarium 1559. 4. Editor teflator, vnico fe codice vfum, eoque multis n locis depraua- tiffime fcripto. — Exhibebimur, iuquit, propediem retenzem auBlorir verfionem: nam antiqua multis locir fanfum non affsquitur. [vid. ZMaittaire A. 'Y. lI. pag. 300. — Pinelli catal. Tom. I. pag. 312. nr. 1956.] [Antea /atine vertit Georgius J/alla, Placentinus, cuius translatio lucem vidit Venetiis, 1488. longiorem. operis. infcriptionem adtulimus fupra ad $. XIV. de Ari(larcho: rec. ibid. 1498. fol. Cleomedir de eontemplatione orbium excelforum disputatio. — /friffidis εἰ Dionis de con- ordia orationes. — P/utarchi praecepta connubialia. Eiusdem de virtutibus morum. — Omnia latine reddita a. Carolo //alguio. Brixiae 1497. 4- Vid. Pinelli Catal. III. pag. 282. nr. 7495. Cum Ariflotelis et Philonis libellis de mundo. gr. et lat. Ba(ileae 1553. 8. vid. fupra, vol. III. pag. 345- Procli de Sphaera lib. T. Cloomedis da mundo fue circularis infpeftionir meteororum libi II. Arati Solenfis phaenomena fiue apparentia. Dionyfi Afri defcriptio orbis habitabilis. Omnia groece et latine ita con'uncla, vt conferri ab. vtriusque linguae ftudiofis poffint. — Ad- iectis doctorum virorum annotationibus a Marco Hoppero. Bafil. 1547. 8. — rceufa. et ad- dita eft /o. Honteri, Coronenfis, de cosmographiae rudimentis duplex editio ligata fcilicet. et foluta; nec non Schreckenfuchfii fcholia in Proclum eum epiiio!a dedicatoria /Marci Hopperi, idid. τοῦτ. 8. et, vitiofe tamen ibid. 1585. 8. — Huius poflremae editionis exemp!ar cum codice msto collatum, quod ad emendandum facere poflit contextum, cfl ia bibl. Gottingenfi. vid. Hambergeri Luverláffige Nachrichten ctc. lll. pag. 97 ἴη. — Fabricius in. margine exempla- ris B. Gr. adtulit editionem Cleomedir, Antwerpiae 1553. 8. ex offic. Io. Loi. — In editione Dionyfii, Arati, et Procli cum fcholiis Ceporini, Bafieae 15:4. 12. non exflat Cleomeder, vti fcripferat Fabrir. infra in. capite de Arato,, (pag. 460. vet. edit.) monente Bublio in praef. ad Aratum I. pag. XVII. Emendatior et doclior efl editio z Cleomedir, graece et latine, ab /dfberzo Balforeo, Angufienfi, Scoto, ex msto codicc biblioth. xou. MSS. pag. riz. Poffit et κυκλικὴ ϑεωρία dici eo fenfu, quo aflronomia pertinet ad Jifriplinas eyclicas, vt Marcianus Capelia vocat, fiuc ad cy- clum illam ct orbem difciplinerum. Vide /f'o- werii Polymathiam cap. 24. et /Z/atium ad Geor- gium Acropolitam pag. 243. fcholia MSS. ad Dio- nyfium "Fhraceme: Ἐγκύκλιο, δέ ὦσιν τέχναι, ὃς ἐν. νόιαφ (forte ἔνιοι) λογιποὶς καλᾶσιν, οἷον ᾿Δεροιομία, Γεωρετρία, Μχσιπὴ, Φιλοσοφία, ᾿Ιατρικὴ, Vea eazi- χη Ρητορική. 4 δὲ , "- ᾿ La jdi ^ ^ ^- ᾿ τεχνίτην, διὰ πασῶν αὐτῶν ὀδεύοντα,, τὸ χραῦῶδις ἀφ ἕκαςης df τὴν ἑκυτὰ ἀσάγαν διδώσκασις. : ar "EyxvxXxs δὲ αὐτοὺς καλξσιν, ὅτι τὸν jo —— Lib. HH. c. XF HI... GLEOMEDIS. CODICES ValIf. p. ἴδε biblfoth. 1l. Cardinalis logofii multis mendis repurgata, latine verfa et perpetuo commen- rario illullrata. Burdigalae Sim. Milang. 1605. 4. Noua Cleomedis. editionem parauerat 7, Chriff. Koppiur, Ariflotelici de mundo li- belli editor, atque egregium nitidumque codicem bibliothecae Noribergenfir aliosque com- parauerat; at fatis praematuris interceptus aliis illam reliquit prouinciam. De codice M8. H'ittebergenf! vid. Reichard in praef. ad Lycophrontem pag. XIV. de cod. Lipfenfi, qui multa alia continet, cel. Becf in progr. Varietas lectionis libellorum ari- flotelicorum (de Xenophane, Zenone et Gorgia,) e codice Lipfienfi diligenter enotata, Lip- (iae menfe Febr. 1793. 4. pag. 5 fq. — Alios Cleomedis zodicer msstos enumerat Heilbronuer, in bibl. //aticena (pag. 539.) in bibl. medicea Laurent. Florent. (pag. 555. conf. Bandini catal, MSSt. graec. 1]. cod. XU. p. 636.) — in bibl. canonicor. regularium ononiae (p. 559.) — in bibl. //exeta D. Marci (pag. 560. conf. catal. MSS. gr. illius bibliothecae, vbi plures Cleo- medis codices defiguantur, pag. 115. cod, CCXIV. faec. XI. — p. 144 — 146. cod. CCCVIif. faec. ΧΗ. — cod. CCCIX. faec. XIV. — cod. CCCXVII. faec. XV. — pag. 153. cod, CCCXXXIIL faec. XV. cum fcholiis Io. Pediafimi "*'"), quae infcribuntur "Iecyyg τῷ ITe- διασίμϑ ἐπιτώσεις μερικοὶ ἄς Two. τῶν τῇ Κλεομήδες. — — p. 576. 278. 279. cod. DXII. faec. XIII. —- cod. DXV. faec. XIV. cum aliquibus fcholiis ineditis 10. Pediafmi; — cod. DXX. faeculi XV. Cleom. libri IL). — in bibl. Z/imdobonenfi (Heilbronner. pag. 566. conf. Lambecii commentar, tom. VII. cod. CXXIV. pag. 470.) — in bibl. Parifíno, Alcdlepii, Clto- medir, «t Pediafimni opera, (pag. 571. in. Catalogo codd. MSS. biblioth. regiae Parifinae nu- merantur duodecim Cleomedis codd. in his. cod. MMCCCLXXXI. habet fcholia, cod. MMCCCCXCIV. exhibet nonnumquam inter lineas gloffas, et ad marginem Ícholia, hac- tenus inedita) — in bibl. abbatiae S. Petri de Selinturte,| dioecefis Ambiauenfis, (Heilbr. pag.58i.) — in bibl. abbatiae S. Remigii, Rhemenfis, (p. 582.) — in bibl. Balufii, nunc regia , Janis, diaconi, Pediafmi commentaria in Cleomedis Cyclometrica; (p. 583.) —— in bibl. regis Sardiniae. Taurini, (pag. 585. ín catal. MSS. gr. illius bibliothecae p. 485.) — in bibl. /'odleiara (pag. 595. et pag. 612. atque cum fcholiis p. 621) — in alia ZIngliae bibl. Cl. omedis fphaera cum 70. Pediaffii commentario, (pag. 633.) — His adde codd, biblioth. Coi; 'inianae jag. 229. et pag. 588. catal. Montfaucon. —- in bibl. Leidenfi Cleomedis cyclicae cheorise liber fecundus, gr. cum figuris et fcholiis in margine, tefle catalogo p. 330. nr. 123. —— in hbl Hoxar. fecundum catal. pag. 65. efl in cod. CL XIX. Zoamnir, Diaconi Bulga- riae in'roductio in Cleomedem ; efl. quoque in cod. Barocc, CLXI, — Atque Fabricius marg. exemplaris foi adfcripfit: in catal. bibl. Gudianae MSS. pag. 522. τῇ σοφωτάτξΕ χαρτοφύ- λακος τῆς πρώτης lesmixviüs καὶ πάσης Βελγαρίας TS καὶ ὑπάτε τῶν φιλοσόφων wuQg - "ied Διακόνα τῷ Πεῤδιασίμξ ἐξηγήσεις μερικαὶ és τινα τῇ Κλεομήδες σαφηνείοις δεόμενων cod. chartac. fol. XXIII... — | — De loco quodam pauca animaduertit "Theoph. Sigefr. Bayer. in epift. ad Crozium, in thef. epiflolico Lacroziano, tom. I. p. 43 (4. Har/ ] Ioh. Andreas Bofius o μακαρίτης in epiflela ad Marq. Gudium data medio Octobri ann. 1659. refert, fe Cleomedem cum membranis MSS. (Lipfienfibus ni fallor) contuliffe, licet media piw) Sub Andronico palacologo iuniore. Cangii gloffar. graec. pag. 1637. Vol.ll. p.104 A CLEOMEDE CITATI Lib. HHI. c. XP HHT. 41 media fui parte mutilis, quae multas Balforei coniecturas confirment, plores vcro ab eo reliclas mendas plane farcire poflint. Johannis Pediafimi, diaconi et alia incerti fcholia graeca MSS. in Cleomedem memorat Labbeus bibl, nou. MSS. pag. 19.190. Citantur a Cleomede: * Aratus pag. 432. 398. 457. edit, Bafil. - - Arifloteles pag. 329. Berofus pag. 401. Canonici, Kavovixoi , mathematici, qui canones aflrologicos et parapegmata condiderunt, eclipfes praedixerunt ,. pag. 536. Contra Epicurum, folem non effe tantillum, vt oculis noflris videtur, pag. 425. 467. 472. vitia eius in dictione perfiringit,' p. 474 fq. ridet illum, cum Pythagora, Socrate atque Heraclito fe conferentem, pag. 475. Eratoflhenes. 395. 400. et 454. vbi de ambitu orbis terrarum ex mente Eratofthenis, quod continet ftadia 250000. 4T Heraclitus, 418. 475. χαριέτατος φυσικῶν. 305. — Hipparchus pag. 459. quo loco folis diameter ex Hipparchi mente aequatur 1050. diame- tris terrae: ex fententia Pofidonii, 3000000. Cleomedis ipfius 10000. . Homerus,: 414. 442. 473. 522. i3] : Pofidonius, (e quo pag. 541. plurima petiiffe fe fatetur Cleomedes,) pag. 360. 361. 362. 363. 364. 395. 396. 397. 400. 424. 430. 452. 500. Pythagoras. pag. 475. Pytheas, Maffaliota. pag. 372. Socrates. pag. 475. Λόγον fuum περὶ τῆς ἐπὶ τὸ μέσον Qogois τῶν βαρέων de grauium tenfone ad centrum promittit pag. 310. 318..320. ΟἸίας praeterea librum primum epicherematum P- 424. zecesen- κότες d ἐν τῷ πρώτῳ τῶν ἐπιχειρημάτων. Librum primum σχολικῶν, pag. 478. λόγον περὶ σελήνης pag. 481. — Arithmeticam et Harmoniam Cleomedis in biblioth. Italiae, [in bibl. Vaticana, auctore Dechaler de progr. math. p. 30. edit. poft. et bibl. Veneta] funt, qui Occurrere memorent. Sed Cleomedem: dicunt pro C/eonide, cui conflat tribui in quibusdam codicibus sey &a mufica et arithmetica Euclidis. (conf. Heilbronner pag- 162 fq. et p. ς6ο.] .. Compofuit quoque aftronomica quaedam PROCL VS, Lycius, fed de eius Íctiptis alibi, quae fatis funt, dixi. XXIII. Supereft vt de ACHILLE T ATIO nonnulla fubiungam , patria: Alexan. drino, incertae itidem aetatis fcriptore ***?), qui in quibusdam [1] codicibus Sui- dae xXxx) Synefio iuniorem Achillem Tatíum, Ero- 78. ad Luciani dialogos fele&os. — Ricciolus in Al« ticon fcriptorem facit Tiberius Hem/lerhufius pag. magefto refert eum ad a. 850, fed Photio certe e(t Vol. IF. F antiquior, - LBOIILCXPILL ΔΟΗ͂ΠΛΕΒ TATIVS Vol. !l. p. Io$ dae !!"*) S/atiur adpellatur, poflrema littera nominis ᾿Αχιλλεὺς perperam repetita. Erhni. cum primum, hinc chriflianum ac demum epifcopum fuiiTe, eidem Suidae credet, qui vo- let. . /fidorianum praeceptorem fuum laudat pag. 166. edit. Petauii. — Praeter alia, de quibus libro qu'nto cap. VI. δ. 7. tom. VI. p. 795 fqq. inter Eroticos fcriptores egi, fcripfit librum “περὶ σφαίρας. cuius pars hodieque exftat fub titulo: ἐκ τῶν ᾿Αχιλλέως πρὸς εἰσαγωγὴν εἰς TO "Nears φαινόμενα. De hoc Aldus Manutius quaefit. per epifi. VI... Efl. etiam nondum peruvlgatus Achil'es, quem prudentiffimum 5555) Iulius Firmicur appellat, v:Ide quidem; quod ex eius recondita do&irina cognofcitur , antiquis. — Eruditum hunc librum, fiue fragmentum infgne, lbri de vniuerfo, (quem memorat Alphonfus Ciacconius in biblioth. MS.) primus gratte vulgauit Petrur Victorius e bibliotheca Medicea, cum Hipparcho et aliis quibus- dain ^*???), Florentiae 1567. fol. deinde vertit, atque in Vranologio fuo graece ac latine vul. gauit Dicngfur Petauius, Parif. 1630. fol. recufo Amft. 1703. fol. Caput primum εἢ περὶ τῷ παντὸς. vnde Gesnerus in biblioth. Tatium hunc ab Achille Tatio, ἐρωτικῶν fcriptore, aduerfus Suidae fententiam diflinguens, integrum fcriptum vocat /ibrim de vniucrfo. [Confer /offium de fcient. mathemat. cap. 33. JP'vidler pag. 191 fq. qui Achillem refert ad faec. ΙΝ, Heilbronner pag. 456. Montuclam 1. pag. 312 fq. qui exiguam in eo deprehendit : allronomiae cognitionem. B. G. Leur. Boden proluf. de Achille "Tatio, Wittebergae 1773- 4. — cod. MS, eft in biblioth. medica Florent. fecundum Bandinium tom. Il. cod. XLIV. nr.5. pag. 67. Harl.] Ecce vero tibi catalogum fcriptorum, dantur: antiquior, qui illo tempore iam fuit mortuus; fal- tem prius fÍcripferat bibliothecam, Fabric. — Saxius in Onomaft. I. pag. 372. opinatur, eum vixiffe fub Claudio II. f Gothico, Augufto circ. a. Chr. 26$. quoniam in Ifagoge fua nullius Hypfi- cle recentioris aftronomi et mathematici memine- rit; fed illam non habemus integram. Boden, Profeffor quondam Wittebergenis, in program- mate fingulari ablegat eum poft faeculum quar- tum et poft aetatem Mufaei, cuius plura loca imi- tatus. effet. III. pag. 118 fq.) oftendiffe fbi vitus eft, Achil. lem ante medium faeculum quortum vixiffe: quod iudicium comprobat Scr/raderus in praefat. ad Mufaeum pag. 18. et putat, a Mufaco Achillem imita:i: ne effe expreff-m.— Sed hoc, ab imitatio- ne fumtum, argumer:um non eft tutum. ad aeta- tem crcticorum, qui fe inuicem compilarunt, aut ex antiquiore fonte communi hauferunt, definien- dam. Harl. y) ᾿Αχιλλεὺς Στάτιος quoque fcribitur ab Eudocia in Violario pag. 69. quae eius fcripta va- Contra /Moueta, (vid. Menag. tom. " qui in hac lfagoge Achillis ad Aratum lau. Adraflus, ria indicat. Achillis fabulam de Clitophontis et Leucippes amoribus effe in cod. Veneto D. Marci DCVIL non, Zgathia^ fcholaftici Daphniaca per- dita, vti Zanettus, falfo deceptus titulo, in cata- logo p. 3.4. crediderat, monet 7illoifon in Anec- dotis graecis tom. II. pag. 243. Zar. &zzv) Achillis Tatii mentionem fieri a Firmi- £o, baud memini, Politianus tamen cap. 17. Mife, Achillem Iulius quoque Firmicus in mathefeon libris et citat et laudat. Adde 7Mezagium tom. Ill. pag. τ19. Alius vero videtur, de quo lib. ΠῚ, pag. 46. b. edit. primae: Quae omnia tunc expli- cabinus, quum ad interpretationem. venerimus fphaerae barbaricae. — Haec enim omia diuinus ille Abraam et prudentiffimus Achilles veriffimis ' conati funt rationibus inuenire et nobis tradere. Ceterum meminit Achilles Hypficlis, Claudio Ptolemaeo iunioris, vel faltim fupparis, et ipfius Ptoletnaei. aaaaa) Conf. 7'illoifon. epift, Vinar. p. 73 fqq. Harl. , » or Á v Vol. IT. p. 105 166 SCRIPTOR. AB ACHILLE. TATIO CITATI Lib. I1I. c. XI LIT. 45 Adraflus, Aphrodifienfis, cap. 16. 19. Adraítus, Peripateticus, cap. 19. Aegyptii cap. 17. 23. fphaera Aegyptia 39. - Aelchylus ἐν ᾿Αγαμέμνονι cap. τ. ἐν Προμηϑέ cap. 1. Anaxagoras/ cap. 2. 11. 13. I9. Anaximander cap. 5. 19. 33. '" Apion, Pliflonices, cap. t. Apollinaris cap- i9. Apollonius, Rhodius, cap. 3. Aratus apud Antigonum, Macedoniae regem, verlatus cap. 35. ἐν τοῖς φαινομένοις cap. 29. et pafTim. ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ κανόνι cap. 15. 16. 19. Οἱ ᾿Ασχεμήδειοι cap. 4. Ariltophanes cap. 1. ἐν νεφέλαες cap. 4. Arifloteles, Stagirita, cap. 2. 3. 4. 5. ἐν δευτέρῳ περὶ Sgov8. Cap. 5. 13. gregi ἀνέμων Cap. 31. Aftraeus fiderum obferuator, cap. 1. Atreus — —- cap. 20. Callippus cap. t9. Callimachus cap. t. περὶ ἀνέμων cap. 33. de Coma Berenices cap. 14. Chaldaei cap. 18. fphaera Chaldaica cap. 39. Chry(ippus cap. 4. ἐν τῷ περὶ προνοίας καὶ ϑεῶν cap. 13. Cleanthis cap. 12. Conon, mathematicus, cap. 14. Crates, grammaticus, cap. I. Democritus cap. 13. Demetrius. cap. 34. (IP) Diodorus, Alexandrinus, mathematicus, cap. 2. 5.9 14. Empedocles cap. 4. 5. 6. 11. 16. 21. Epicurus, Athenienfis, cap. 3. 5. 8. 19. ἐν τῇ πρὸς Ἡρόδοτον &zrisoN] cap. 13. ἐν τῷ περὶ ὠνέμων. cap. 33, Epicurei cap. 9. 13. Eratoflhenes cap. 29. 31. περὶ ἀνέμων Cap. 33. ἐν τῷ ἑρμῇ Cap. 16. 28. 29. ἐν τῷ καταμερισμῷ [leg. κατατερισμῳ)] cap. 24. "Oxrexeudexacertois cap. 19. Eudorus, philofophus, Cap. 2. 13. Eudoxus cap. rg. Euripides cap. 19. 20. Heraclitus 'cap. 3. 19. 21. Hefiodus cap. 3. Hipparchus cap. i9. Hypficles cap. 16. Homerus cap. 1. 5. 6. 21. 22. 28. 35. Mathematici cap. 9. 14. Meton cáp. t9. Metrodorus, Epicuri magifler, cap. 5. Müfici (Ariftoxenus) cap. 5. Neoptolemus ἐν τοὺς Φρυγίαις Φωνοῖῆς cap. 5. Neoptolemus, Parianus, ἐν τριχιϑονία cap. 22. Oenopides, Chius, cap. 24. Y Orion cap. 19. : Orphici cap. 4. οἱ τὰ Ὀρφικὸ μυτήρια τε- A8vreg cap. 6. Parmenides de Zonis cap. 3r. Pherecydes, Syrius, cap. 3. Philolaus cap. 19. Pindarus cap. 14. Plato cap. 3. 11. 18. 19. ἐν ΠΠολιτικῷ cap. 5. 21. ἐν Τιμαίῳ Cap. 5. 13. Iq. Polybius cap. 31. Pofidonius, Stoicus, cap. Io. 13. 3t. Ptolemaeus cap. 1g. Pythagoras cap. 5. Pythagorici cap. 6. 1o. 16. 18. 31. Socrates cap. 3. Sophocles cap. 1. .é Παλαμήδες cap. t. Stoici cap. 2. 5. 7. 8. 9. 11. 12. 13. 19. "Thales cap. 1. 3. it. "Thrafyllus cap. 16. 1g. Xenophanes cap. 4. 1I. Zeno, Citieus, cap. 3. 5. F a Sunt 44 — Li.IHLcoXVITXIX. | EVCLIDES ΨοΙ. ΠΡ. τοῦ 367 Sunt et alii nonnulli fcriptores graeci, qui aflronomiam illu(lrarunt. fcri ptis, vt THIVS '""). ec'HEODORVS MELITENIOTA a Bullialdo editi, IOHA N- NES item PHILADELPHIENSIS, LYDVS, tum PSELLVS, alique: | fed tempus eft, vt, his in alium locum reiectis, ad antiquiorem actatem pro inílituto meo re- vertar. [i] CAPV T XIX (olim XIV) ἡ DE EVCLIDE ET ALIIS GEOMETRIS. J. De Euclide , eiusque aetate. — Alii decem hoc nomine. — 1I. Euclidis libri elementorum eta librum primum Procli commentarius. — MI. Commentariorum, Theoni tributorum, an auftor. ipfe fit Euclides. YV. Liber XIV. et XV. num Euclidis an Hypficlis Alex. — Scopus elementorum ibid. V. Boethii verfio elementorum Euclidis latina. ΜΙ. Editiones elementorum cum Theonis com- mentoviis. VIL Sine illis commentariis editiones e£ ver[iones variae, et in his Ziabica. Bar- laami et I/aaci, monachi, quaedam Euclidi illuftrando. NY. Epitome Zleneae deperdita, et ver[iones elementorum ineditae, Perficae , Syriacae, Hebraicae, Sinicae, Tartaricae. ΙΧ. Ioh. Pici effatum, theologis noxiam effe Euclidis tra&tationem. | X. Arithmetica elemenia, geo- metricis ab Euclide iunia. ΧΙ. Data cum praefat. Marini Pappi in ea commentarius. XIT. Harmonica et feftio canonis... XIII. Phaenomena. — XIV. Optica et catoptrica. — XV. De diui- fionibus liber et fragmentum de leui ac ponderofo. — XVI. Savipta Euclidis deperdita. ΧΝΊΙ. Catalogus fcriptorum, ia commentariis Procli ad Euciidem citatorum. XVIIL iii geomcetrae quidam. I. [P R A E MO N E N D A D: Entlide, mathematico, quem alii cum. Euclide, Megarenfi, philofopho, perperam confuderunt, alii rectius difereuérunt ab illo, Platonis aequali, quippe, 7"offo iudice inter hos duo Euclides annorum qusfi XC. fuerit interuallum, permulti egerunt. Multos iam excitat, eorumque diuerfas de aetate patriaque Euclidis fententias recenfet /Iongitor. in bibl. Sicula tom. 1. pag. 185 fqq. qui Euclidem, mathematicum, fuiffe Siculum, Geloum, cum P. Hieronymo Ragufa in elogiis Siculorum pag. 113. et in Siciliae bibl. vet. pag. 11t. cum Francifco Maurolyco hift. Sicil. lib. 1. pag. 28. aliisque cenfet: de qua fententia Fabricius nofler in nota pauca adtulit.— Sed ZT.ufucla in additionibus, tom. I. praemiílis, pag. XXXII. argu. mentum Diogenis Laertii, quo mititur Mongitor parum validum eífe iudicat. — Praeterea commemorandi funt Arabis bbbbb) Videtur effe ϑος adpellatiuum, elogium diuini cuiusdam philofophi. — T//us, Athenien- fis, circ: a. Chr soo. vt notat Rullialdus, qui eius nonnullas obferuationes adfert in aftronomia Philolaica. Parif. 1615. fol. Fabric. conf Montu-. «la I. pag. 329. De Bizllia/do eiusque opere vid. IVeidler pag. 491 fq. et pag. 493. de Setlo I//ar- do, qui contra Bullialdum fcripfit — Theodorus Meliteniofa, circ. a. Chr. 1250. imagnae ecclefiae Conftntinopolitonae Sacellarius, fcriptt tribiblon aftronomi:am nondum editam, cuiüs prooemium ex codice If Voffii vulgauit Bullialdus, fub finem commentarii in Ptolemaei librum de iudicandi fa-: cultate pag. 214. conf. infra, lib. V. cap. 33. pag. 198, vol. IX. JVeidieri fupplem. hiftoriae aftrono.- miae pag. 5 et τς fubiuntta eius bibliographiae hiftoricae, Witteb. 1715. 8. Har. EVCLIDES ExIALXHuX c0 Arabs quidam de Eulidir vita et fcriptis in arabica philofophorum bibliotheca arabi- co - hifpan. tom. I. pag. 339 Íqq. G. I. V'offius de fcientiis mathematicis cap. XV. pag; 52 fqq. et de philofophorum fedis p2g. 62. ἘΣ Montucla et reliqui ad initium cap. fuperioris excitati: n. ZMonfuc'a tom. I. part. I. lib. IV. δ. 2. pag. 216—226... IWeidlr pag. 129 fq. pauca de noflro dedit; plura Heilbronner p. 155 fqq. Libros Vof- fii, Weidleri, Heilbronneri inprimis Montuclae, et aliorum copiofe recenfet cl. Scheibel in Einleitung zer máthematifchen Rü-berkenntnifs, vol.I. part. I. (Breslau, 1769: 8:) fect. IT. pag. 59 fqq. atque in part. III. pag. 227 — 329. οἵ part. IV. pag. 555— 457. continuat recenfio- nem Montuclae operis, quod in epitomen fcite commodeque redegit. — Idem Stheibe/ part. V. pag. 533 fqq. recenfet Saveriez Hifloire des Progrés de P Efprit humain dans les fciences exacles et dans les. Arts, qui en dépendent: favoir !' Arithmetique, l'Algebre, la Geometrie, Ῥ Aflronomie, la Gnomonique etc. — Avecun Abregé de la vie des Auteurs les plus célebres dans ces fciences. à Paris 1766. mai. 8. atque Éffere Hifloire generale et particuliere de l'Aftronomie. Parif. 1755. mai. 12. et vtriusque farta, arrogantiam, errores atque iniuriam, qua, vti Montucla, Germanos illi adfecerunt, fatis patefacit et caftigat: pag. 551 fqg. vero laudat Zaton 7 σε: de Goguet opus gallice fcriptum de origine legum, artium et doctrinarum etc. Parif. 1758. mai. 12. III. tom. (bis anteà erat editum: et germanice ab Hambergero, Lemgou. 1760 ---- 1772. in 4. Ill. voll. atque ab alio italice verfum, Luccae 1761.) Eflive li- brum et errores percenfuit quoque Baritagarten in Nachrichten von merkwtürdigen Büchern, tom. IX. part. 50. pag. 154 fqq. Fsd, Commandinus in. prolegomenis ad Euclidis elementa, Pifauri 1572. fol. enarrauit Euclidis vitam. L Jo. Andr. Schmidius in diff. de Euclide, geometra, Ienae 1685. 4.. Sam. Reyherus in diff. hiflorico mathematica: Euclides «οὐχοώτης. Kiliae 1693. 4. Edmundus Stone tomo fecundo verfionis anglicae Euclidis adiunxit diff. de vita et fcriptis Euclidis et apologiam elementorum eius aduerfus obiecta recentium quorumdam fcriptorum. Londini 1732. fol. i te Iuuenel de Carlenjas in. Verfüch. einer Gefchichte der fchónen und andern Wiffenfch, ex verf. Kappii, Lipfiae 1749. capp. Xlfqq. paucis perfequitur artium mathematicarum hifloriam. m Georg. Πα δίας Bofz in [chediasmate literario, quo contenta elementorum Euclidis enunciat, et fimul de variis editionibus pofl Fabricium nonnulla differit. Lipfiae 1737. 4- Sed pleniorem editionum, ver(ionum et aliorum ad Euclidem pertinentium fcriptorum catalogum confecit οἱ, Scheibe] in libri laudati vol. K part. 1. pag. 1 — 50. atque jn part. V. p3g. 473— 485. dedit fupplementa ct corrcéliories, atque ibidem pag. 486 — 532. euvlgauit maximam partem ineditac atque a cel, de Murr commwunicatae Zliziaclir Gottlieh. Hanfthii introductionis in nouam Euclidis elementorum geometricorum fecundum 4dudream. Tocquet editionem, (ann. 1722. praclo- fubiiciendam) vbi-$. 23. agitur de elementis Euclidis geo- ἘΠῚ metricis 46 Lib. HH I. c. XIX. VARII EVCLI!DAE Vot. TI. p. 367 T? 368 metricis in fpecie, et $. 25. de editionibus elementorum Euclidis in bibl. Vindobonenfi exflan- tibus, quas Hanfchius infpexcrat et contulerat. Har/.] EVCLIDES, qua patría, incertum ?, claruit temporibus Ptolemaei Lagi 5). quem poft XL. annorum imperium obiiile conftat [P] CCEXXVII. ante natum Chriftum Olymp. CXXIII2. Ab hoc rogatus, eflet ne via quaedam breuior faciliorque ad geometriae cogni- tionem, quam in elementis ipfe tradidiffet, refpondit *), μὴ ὄναι βασιλικὴν ἄτραπον πρὸς Γεωμετρίαν. "om dari viam regiam ad grometr:am *).. Mathematicas difciplinas accuratiili. mis fcriptis illuflrauit *) , et com fumma laude docuit Alexandriae f£), fuauiilimi. vir ingenii, et contentiones minime amans; fed benignus et aequus alienae induflriae fautor, vt ab auctore fectae Eriflicae, Euclide; Socratico, Megareo 5) non hac minus nota, quam aetate et fludio- a) Harduinus ad Plin. videtur Apollonium in animo habuiffe, quum de Euclide fcripfit, eum Perga oriundum ciuitate Pamphyliae. Euclidem plerique diexandrinutm faciunt; fed nullo diferto veteris alicujus fcriptoris teftimonio. $1 Grego- rium Abu!'pharajum audias, [et apud Cajir. in bibl. arabico -hifpan. I. p»g. 339. genere Graecus, domicilio Damaícenus, ortu] Tyrius fuit: fi fcri- torem bibliothecae veteris Siculae anno 1705. a Meffanenfi quodam, Hieronym. Ragu/a, S. 1. edi- tae, (vide memorias Triuultianas anni 1702. men- íe Augufto pag. 151. et Monzitorem Bibl. Siculae L 185.) Gelous , oriundus e Gela ciuitate Siciliae. Nimirum, quia Laertius II. 106. auctor eft, Me- gareum Euclidem a quibusdam pro Geloo habi- tum fuiffe. Fabric. —- Patria eum fuiffe Aegy- prium, et fortaffe Alexandrinum, arbitratur /Vol- lerus in Homonymofcopia pag. 305 fq. (vbi tamen re&e diftinguit Euclidem Socraticum ab Euclide, mathematico, et vtriusque fententiae patronos prodvcit,) at mathefin docuit quidem Alexandriae; (ed eum natione fuiffe Aegyptium, fcriptores, a Mollero citati, non ad&ármant, Euclidem floruiffe A. M. 3691. Olymp. CXVIII. τ. ante C. N. 396. V. C. 446. notat cl. Saxe in Onomaft. I. pag. 9o. Poft obitum digitis dimetiens eius imago pingeba- tur in Gymnafüs, CApollinar. libr. XX. epift. 9.) et in numismate cius effigies exftat cum enuimnera- ta maris arena, tefte Mongitore l.c. Har/. b; Proclus lib. II. ad Euclidem pag. 20. γέγονε δὲ Eros ὁ ἀνὴρ ἐπὶ TE πρῶτα lroXemox. Καὶ yup ὃ ᾿Αρχιμήδης καὶ ἐν τῷ πρώτῳ. μη μονεύα Εὐκλόδας. C) Proclus: καὶ μέντοι καὶ Quciv , ὅτι Πτολεκκοίζος ἠἤρετὸ ποτε αὐτὸν ἄτις εἰς, Simile illud Alexandri, gcometriam difcere cupientis, apud Senecam epift. ΧΟΙ. Facilia me doce: fla, inquit," ommibus eadcm [μπὲ aeque difficilia. De Hipponico tamen, E * ruin geometra, Arcefilaus apud Diog. LaertiumIV. 32. dixit, τὴν yewgrrpía«y αὐτῷ χυσκοντος ds τὸ suu ἐμπτῆναι , hianti ipfi geometriam in os aduolaffe. - Idem Suidas in Θεώρηκιο * fed male de ipfo Arcefi- lao. — Dx de Feuillade, cui quum Rohout ex- plicaret Euclidis elementa, ilis haud intelleétis inurbano modo, pronuntiauit, que! Diable pour- roit entendre cela! cui refpondit Rohaut, ce fe- roit un Diable, qui auroit de la patience etc. vid. Gayot de Pitaval Y art d'orner d'efprit pag. 74. E contrario Henrico IVeitono, adolefcenti, nimis facilis vifus eft Euclides. vid. Hift. acad. Parif. 17271. pag 210. — Car. Raynau Analyíe demon- trée, l'Euclide de la haute Geometrie , ib. 1728. pag- 156 t d) Fallitur Chrifianus IVolfius, qui in horis fubfeciuis Marburgenfibus , trimeftri brumali ann, 1729. 8. pag. 116. non dubitat, Ariftotelem ex ad. tenta elementorum Euclidis le&tone theoriam, | quam in Organo fuo propofuit, deriuaffe. Certe elementa Euclidis fcripta funt poft Organum Ari- ftotelis. ΐ 6) Mathematicas bene fcripfit Euclides; lice quaedam in ipfo defideremus , ait Campanella d: libris propriis et rat. ftudendi cap. IV. artic. V. pag. 77. Heumannm. f) Pappus lib. VII. pag. 251. g) De £uclide, Megarenfi, Socratis difcipulo et auctore fectae Megaricae, dixi lib. II. cap. 24. $ 35. [vol. IL. pag. 715 fq.] Hic cum noftro male confunditur apud Joethium L. Geomcetr. p. 1507. 1510. 1511. etc. ex fecundo, tertio, quarto etc. li- bri Euclidis, Megaren/is. Sic et apud Zac. Spo- nium in Mifcellan. p. rat. vbi Euclidis imaginem in nummo Hadriani exhibet. Viciflfim apud /"g- lerium Max. VIII 12. ex memoriae fcriptoris vel librarii lapfu Euclides, geometra, memoratur pro Eudoxo, »* " Vol. Tl. p. 368 P 369 SCRIPTA EVCLIDIS Lib. III. c. XIX. 41 rum genere facile diflinguatur. Tta certe de noflro Pappi lib. VIT. [mathem. collect. pag. 251. f. fol. 164. edit. Pifaur. 1588.) Euclides, fequutus. Zdrifeum ftriptorem Iuculentwn in iis, quae de Conicir tradiderat , neque anteuerteus. neque volenr eorum tra&ationem deflruere, cum mitiffmus effet et beniguur erga omnes, praefertim eor, [ΠΡ] qui mathematicas difciplina ali- qua ex partt augere et amplificare po[fent , vt par eff , et nullo smodo infenfus , fed accuratus, non arrogans, ett, [conf. Heilbronner pag. 153 Íq.] II. Scripta Euclidis haec exflant: [Στοιχείων" elementorum matheftor purae libri XP. Δεδομένω data, cüm praefatione 7Marini, philofophi, Neapolitani. Εἰσωγωγὴ οἱομονικὴ, Ifagoge harmonica. Κατατομὴ xavovos feélio canonis mufiti. Φαινόμενω, pliaenomena, 'Ozi io ςοχϑα et κατοπτρικὰ , elementa optica et catoptrita. " — Be his et reliquis, partim fufpectis, partim deperditis, a Fabricio poftea fufius difputa- bitur. Ego vero antea, vt feriem ordinemque editionum ne nimis perturbem , primum codites mrstor , deinde editioner fecundum temporis ordinem enumerabo. ^ Codicum quidem plurimos, duce cum primis Montefalconio, Heil»ronner libro laudato iam indicauit: at ego vel plurium aliorum codd. adieci notitiam vel varii generis adnotationes adfperfi: Editio- num autem catalogum pleniorem iam confecerant Bofiur, praecipue Sctheibel locis memm. Atque ego ledores fimpliciter poffim ablegare ad illos: verum cum eorum cauffa, qui illos libros ad manus non habent, tum maxime propter alios, linguae germanicae ignaros, pau- ke» vl | ii à i cis λιϑοτόμος, cuius nomen occurrit in teftamento Pla- JKEudoxo, vt viris doctis iam obferuatum. — Fuit tonis apud Laertium IIl, 42. His adde Euc/idem, et alius. Euclides, archon Athenis, | Olymp. LXXXVIIL. 2. itemque alter, fub quo triginta tyranni expul&i Olymp. XCIV. 2. et praeteritorum fancita eft ἀμινησικοκία, — Ab hoc prouerbium τῶν πρὸ EuxAdis meminiffe, i, e, rerum, quas alta obliuione fepu'tas effe oportcbar — Vide Xeno- phoniem 1L Ἑλληνικῶν et Lucianum in Cataplo tom. I. pag. 426. et in Hermotimo pag. 563. atque Montfaucon bibliothec. Coislin. pag. 490. Eodem XEuclide archonte abrogata τῇ κατὼ Κάδωον Γρωμι- ματικῇ., (cuius apud Syrianum ad Hermogenem pag. 17. mentio) coepit Athenis effe vfus littera. rum ionicoarum, vnde P/utarchus in Ariftide pag. 319. memorat γράμματα τῆς μετ᾽ Εὐκλείδην Τραμμα- τικῆς. Confer. Meurfium de Archontibus ΠΠ. (7. et fortuna Attica cap. 8. Sam. Petitum lib. Y. mi- fcell. cap. 3. /"alefium ad Harpocrat. pag. tot (4. Non diuerfus fort.ffis Eu /.des, ^thenienfis, quem inter viros, libris coaceruandis celebres, l:udat Athenaeus in limine libri primi. Fuit et Euclides fratrem. Cleomenis, Lacedaemoniorum regis, ab Antigono caefum, de quo Plutarch. in Philopoe- mene pag. 258. et Arato pag. 1046. atque Cleome- ne pag. 809. 818. Polyb. IL. ὅς. 67. 68. Euclidem, Pacatianum, cuius antidotum refertur a Ga/eno II. de antidotis: Euclidem, Platonicum, cuius meminit Porphyrius in Plotini vita; tum .Euc/i- den:, Maximi Byz filium, quem memorat Socra- tes in Hift. Ecclef, pag. 165. Euclidem , parafitum Smicrini F. cognomento σεῦτλον, fiue betaccum apud 4thenaeum lib. VI. pag. 242. 159. Euclidem, Laconem; de quo.Plutarchus in Artaxerxe Mne- mone p. 1013. Eucliden , Phliafium vatem, cuius meminit Xenophon. VII, de expedit. Cyri. p. 271. et Aelian. de animal. VIII. ;. vbi male excufum ᾿Αχλᾷδαι pro Εὐκλᾶδα,, quod in MS. medic. reperit Abr. Gronou. — Euclidem, equitem coccinatum, queui ridet Martialis V. 36. 48 19.011. c. XIX. EVCLIDIS cis hic repetam. editionum indicem, iis, quae illi duumviri de plurimis modo parcius modo largius adnotarunt, omiílis, aliis autem hinc inde ad[perfis haud paucis editionibus et adno- tationibus. Codires igitur mr;£i hi fere reperiuntur in bibliothecis ^. In Jaticana, Euclidis &cryeov ὅροι eiusdem primum elementum: (pag. 558.) — geo- metriae elementa XII. et Euc/. catoptrica. (pag. 5:9.) — Operum pars cum anonymi com- mentariis, latine item liber de fpeculis. (pag. 540.) — geometria cum expofitionibus, tum Borthii liber ex Euclide; ad Patriciam filium et Eucl. elementorum liber. (pag. 541.) opera quaedam: (pag.543.) — Bocthii ad filium Patritium de geometria Euclidis libri V. et Eucii- dir libri XV. de geometria, (pag. 544.) In tabulario Ba/icae S. Petri; Eucl. Geometria. p. 546. — Catoptrica, (p. 547.) In bibl. monaflerii S. Seuerini Neapoli Eucl. elementa et alii codd. multi illius mathe: matici, (pag. 548.) (ath In bib!. sedicea Florent. Eucl. elementorum libri XIII. editionis T heonis, — iidem cum fcholiis artiquis: — eiusdem data cum fcholiis ad marginem: — .Hypflis liber, qui ad Euclidem refertur;.— eiusdem elementorum libri XV. cum epigrammate in laudem Eucli- dis ad finem: — eiusdem. phaenomena: — Eucl. elementorum libri XV. quorum XIII, hanc habet infcriptionem ,. Euc/idis XIV. et flatim fubiicitur: Hypficlir in Euclidem anaphe- romena: — Ἐμοί, Optica f. perfpecliua et phaenomena, omnia eum fcholiis antiquis: — Euri, data (ine principio; optica fine principios phaenomena fine figg. omnia cum fcholiis : (pag. 549. 550.) — El. elementorum liber primus, et principium fecundi, gr. ac latine: (pag.553. Curatius tamen fufiusque de codd. mediceis differtur in Zngeli Mar. Baudinii catalogo codd. graecor. bibl. Laurentianae tom. II. plut. 28. in' quo plures feruantur codices, ad aftronomiam, vniuerfamque mathefin et geographiam pertinentes, cod. I. nr. 7. et 8. cod. II. ur: τ. εἴ 2. cod. HT. nr. 1— 3. pag. 11— 14. cod. VI. pag. 16. :cod; VIII. et cod. X. p. 1. et 20. — tom. III. plut. 87. cod. XVI. nr. 4. definitio gnomonis ex XXVIIT. libro Euclidis defumta, pag. 398. et in codem cod. nr. XXXIII, elementorum liber I. cum figg. geometricis, pag. 403.) ; ; ; ; ἐπὶ In bibl. S. ZMarci Dom. Florent. Bathon Alordur in decimum Euclidis; —. Eu. libri elementorum XV. translati a Campano ex arabico, eiusdem geometria cum commentarió Campani. — Euclidis libri VI. priores cum commentario Alderaldi, bis Eucl. perfpedliua, Eucl. de ponderofo et leui: (pag. 557.) : ; In biblioth. canoriicorum regularium Zozoníae, Eucl. elementa; et Procli in Euclidem: (pag. 559.) diui. νῶν In bibl. Z7exeta D. Marci, Euclidit geometria et opera. (p. 560. — in catalogo codd. gr. illius bibl. plures Euclidis codices memorantur: in cod. CCC. Eu. elementorum libri XIII. priores cum quibusdam fcholiis marginalibus; — cod, CCCI. iterum cod. CCCII. iidem f) Numeri arabici, in fine fimpliciter adpicti, indicant paginam operis Heilbronneriani , vbi (in. guli codices nominantur. phi CODD. MSSTI Lib. III. c. XIX. 49 iidem librii, tum Ἐπεί, Data, praemiffa Marini philofophi protheoria; phaenomena et cat- optrica: — cod. CCCIII. elementorum liber XV. initio mutilus; — cod. CCCIV. Optica. — cod, CCCVI. Procli Lycii in primum elementorum Euclidis libri IV. — cod. CCCIX. elementorum libri |I, priores, — cod. CCCXVII. element, libri VI. priores, quorum poflre. mus fuit mutilus. — cod. CCCXXII. Eur. ifagoge harmonica, et fedtio canonis mufici. — cod. DXCV. Eu. elementorum pars. — J/illoifon in anecdotis graecis tom. II. p. 24g. 'in adpendice ad catalogum codd. gr. S. Marci memorat adhuc cod. membran. DCXXXXIII, in quo e(t Eu:/. ifogoge harmonica, initio mutila.) In mu/zo Carolo Auantii, — Proclus in elementa Euclidis gr. Euclidis gr. bis. (pag. 561.) In bibl. Ambrof. /ediolan. Eucl. Opp. cum commentario Marini, philofophi: variae in eum lect. ex MSt. Vaticanae bibl. opera Iof. Auriae item alia volumina XII. — in Eucli- dem. — Prodi in Euclidem hypotypofis, quater. — μοί, de ponderofo et leui, atque alia: elementa optica de adfpecluum diuerfitate, confiderationes et Jecturae in eumdem: Proclur in Euclidem. (pag. $62 — 564.) In bibl. caefarea Z"indobouznfi ex Lambecio et Neffelio ab Heilbronnero excerpti codd. Ἐπεί. elementa ex arabico in hebrasicam linguam conuerfa. Procíi commentariorum in I. Eu- clidis librum elementorum libri lI, — nc/idir elementorum libri Vl. priores. — elemen- torum geometricorum libri XV. cum fcholiis. — eiusdem optica, phaenomena et lemmata varía. — Prodi in primum elementorum Euclidis librum commentarius. — Elem. geo- metricorum libri decem priores. (pag. σός. conf. Lambecii comment. de bibl. Cacfarca tom. VII. cod, XXV. nr. 7. pag. 130 fq. edit. Kollarii. cui codici praefixa funt anonyini cuiusdam antiqui. auctoris prolegomena (ex Procli comment. libro I. et IT. in Euclidis elementorum librum I. fere excerpta,) de origine geometriae apud Aegyptios, et de translatione eius in Graeciam pet Thalctem Milefium et de feqq. claris mathematicis vsque ad Euclidem; tum de actate et fcriptis Euclidis aliaque ad geometriam et vniuerfam mathefin fpeclantia: tum ibid. cod. ΟΠ]. pag. 391 fqq. vb: Lambecius et Kollarius plura de Euclide eius fcriptis horumque editt, disputant: cod, CIV. p. 397. Procli, Lycii, comment. in primum elementorum Eucl. librum, liber tertius. — cod. CVI. nr. 2.) In bibl. Paulina Lipfenf. Euclider latine: (pag. $68.) la bibl. Scorialeufi regis Hifpan. Eucl. Opp. iconibus illuflrata. (pag. $68. P/ser in iti- nerario per Hifpenias pag. 167. plures codd. notauit: ucl. geometricorum elementorum libri XIII. in membr. — liber 1, — fectio regulae de mufica et ifagoge harmonica. — Cat- opirica, phaenomens, dedomena.) In bibl. Parifíza regia. Elem. Euclidir, hebraice a R. Mofe “δε: Tybbon. clem. gallice, cum figg. — "Traité de Mathematique fur Euclide par Omar. (pag. 569. et $70.) — Eudl. phaenomena, — Procíur in Euclidem, bis. — KEuclidir elementa. — Fuclides. (pag. 571.) — Eu. elementas. Bulengeri, Sanclari et aliorum praelectiones in Euclidem. (p. 572.) — ibid. in bibl. cardinalis Radulphi, cod. Colbertin. Euclidir, Hieronis, Platonis et Archimedis quaedam. — Euc/. libri XIII. eiusdem phaenomena. (pag. 573.) — ibid. Eucl. phaenomena et catoptrica dataque. — Marini, philofophi, in Euclidis data. — in Eucldir elementa fcholia: — Proc in primum Eucl. elementum libri quatuor. — Kuc. liber 1. (p. $74.) — Fol. IV. G in 46 Lib. I1Lc XIX. EVCLIDIS in bibl. Car. de Montehal, archiepifcopi Tolofani, KEurí. phaenomena ; data et alia opera. (pag. 576.) — in bibl. Colbertina, Eucl. elementa, hebraice. — Eucl. et aliorum opufcu..- la geometrica, — eiusdem geometria cum fcholiis Campani. (p.577.) — in bibl. S. Ger- mani, Euci. elementa XIII. graece. — L'Optique ou la Perfpective d* Euc/ide; — Franc. Fluffafis im Euclidis libros, — Euf. geometria, interprete Boetio. (pag. 578—580. — In catalogo MSsStor. bib]. Parif. regiae in vol. II. qui vtplurimum graecos codd. refert, multi enumerantur, qui vel plura, vel pauciora comprehendunt Euclidis fcripta; vel vnicum tan- tummodos; quorum nonnullis adfcripta funt fcholia aut prolegomena praemiífa: duodecim continent elmenta ;. vnderim, data; lfagoge harmonira eft in £ribur; Phaenomena exhibent. dectin codices; opfica totidem codd. Catoptrica, noum codd. Excerpta funt in cod. MDCLXX. In illis codici MMCCCXLVIIE qui Eucldir data pracbet, ab initio adfcripta funt: , Eucli- dis data huc vsque numquam graece impreífa, de Vaticana bibliotheca deprompta, et cum quinque Vaticanis exemplaribus, antiquiflimis quidem graccis msstis, fumma fide et dili. gentia collata a lof pho Zduria, Neapolitano, mathematicae fcientiae fludiofo. His addita funt fcholia antiqua,- graeca, quae in Vaticanis exemplaribus reperta funt.*^ — .cod. MMCCCL. habet quoque Protheoriam ad Euclidis data, ct excerpta ex Poco, quibus Eu- clidis elementa illu(lrantur. — cod. MMCCCLXXXVIIL cui infant Euc/. phaenomena, vna cam fcholiis, fronti praefcriptum efl. ,, Doctrina primi mobilis ex veteribus graecis aucto- ribus, quorum auctorum noiuina verfa pagella indicat: omnia de Vaticana bibliotheca de- promta, cum omnibus antiquiffimis exemplaribus collata fumma diligentia et fide, opera et fludio Zofephi 7/Iuriae, maudhem. fcientiae fludiofi. — His fcholia antiqua graeca adiecta funt.* — cod. MMCCCCXXXVIII. habet Euclidis evOupereimo , addita hac nota: , Hic libellus, cai nomen Euclidis parum reéle adferiptum , praemillis variarum menfurarum no- minibus continet problemata embadometrica et varios modos. metiendi quamlibet figuram. " — De cod. MMDXXXV. qui Cleonidae ifagogen harmonicam continet, adnotatur: , Hoc opus idem cft omnino cum introductione mufica, cuius Eur/ider auctor fertur. ^ — In vol, HI. et IV. in quibus codices mssti atii enumerantur, multi quoque codd. qui Euclidis fcripta aut eorum verílones continent, reperiuntur. — Elementa geometriae in quatuordecim codd. in paucis alia, quae mox fignificabo, occurrunt: in cod. MMMCCCCXI. eft fragmentum elementorum libri primi: in codd. MMMMMMMCCXIIIT, MMMMMMMCCXIV. MMMMMMMCCXV. et MMMMMMMCCXVI, quater funt Eucf. clementorum libri XV. εχ arabico in latinum ab Zfdvlordo Goího, Bathonienfi, conuerfi; duobus acce(fit Campani commentarius, — ia col. MMMMMMMQCCXVII. Eur. elementa: poftremi libri duo ab Afficclao editi dicuntur. — in cod. MMMMMMMCCXVIIIL. Francifci Baroceii ,- Patricii Veneti, lectiones in Procli commentarios in. primum Euclidis elementorum libum: — in cod. MMMMMMMTCCX!X. figurae fex priorum elementorum Euclidis. — in cod. MMMMMMNMMCCXCIL. nr. o. πεῖ. elementorum libri X. priores: nonnulla. defideran- tut, — in cod. MMMMMMMCCCLEXVI. nr. 3. Klenient. libri V. priores. — in codd. MMMMMMMCCCLXXIH — MMMMMMMCCCLXXVI. aliquot libri element. — in cod. MMMMMMMCCCLXXVIT. anonymi commentarius in decimum librum Euclidis. — in cod. MMMMMMMCCCLXX VIT a. ucl. liber de fpeculis: initium defideratur. eiusdem perfpeclina. — in cod. MMMMMMMCCCYX. liber de ponderibus, qui μοὶ tribuitur. — in cod. MMMMMMMCCOCCXKX. Eur. elementorum libri Hl. priores, interprete Adel- arde, CODD. MSSTI Lé.IlLoXIX.- κι ardo, Bathonienfi. — ia cod. MMMMMMMCCCCLXVII. Ew. phaenomena, cum ex. .pofitione Maurolyci. — in cod. MMMMMMMMDGCLXXX. de graui ct leui.) In catalogo MStorum ARanchim, Confiliarii, Eucl. Opp. latine eum figg. nitide confcri- "pta. (pag. 582.) In bibl. abbatiae S. Remigi, Rhemenfis. Mich. Pfzlli enarratio in librum Euclidis de terminis. (pag. 582.) In bib! Jfexarini. —Emcl.clementa cum commentariis fufis. — Ad finem libti notatur: » hic Iiber dicitur effe Eudoxi Guidii^ tum fequitur Kuclidir geometria ct ZAeomir, EdeíTen:, liber V. ficque in aliis, vt videatur zou commentariorum auctor. — Zyrfzir, quae fpe- &ant ad Eucldem. — "Commentarius in Eutlidir data, viua voce AMarci, ζῇς, et leg. /Ma- rini) philofophi. — ucl. Opera. — Enlidir perfpectiua. (pag. 583) luter codd. msstos graecos de Merme, Euclides, (pag. 584.) In bibl. Sardiniae regis, Taurini. Euclidir Opp. hebraica, ex arabico translata, /ofz, filio Samuelis, filio Iudae, Ben Tibbon interprete, (pag.585. conf. Catalog. illius biblioth. vol. 1. pag. 3. cod. VIII. addita nota, teíte Parfolocrio part. IV. bibl. Rabbinicae pag. 242. hunc librum mstüm non facile reperiri apud Hebraeos. — Secundum eumdem catal. p. 25. terum eiusdem //ofzor verfio hebraica Euclidis cum figg. et adnotatt. in margine, exílat in cod. LXVII. et in cod. LXVIII. ab Immanuele a. Chr. 1346. fcripta. — In vol. Hf. eiusdem Ca- - talogi inter codices /atizor pag. 401. in codice MCLXXVIIL funt fex libri elementorum Eucli- di: cum figg. gcometricis.) In bibl, Bodíeiana: Procli commentarius in librum primum elementorum Euclidis. τὴν μαϑημωατικὴν £cixy, vnde dicuntur fuppleri poffe lacunae edit. Bafileenfis. — .Euclidir fpe- cularia, phaenomena, optica, data, et poft diuifiones primi libri elementorum Euclidis re- - peritur anonymi cuiusdam Geodaefía: καϑὼς ἡμῶς ὁ παλαιὸς Qideowes λόγος. (pag. 593 Íq.) — lidem inter codd. latinos, Geometria Eurlid's impeifecta, (pag. 602.) ---- Επιοί. geo- metria cum commentario Campani. (pag. 604.) — Eucl. geom. graece. (pag. 607.) — Eur. pars cum commentariolo. (pag. 609.) — KEuc!. data, arabice per Zin Eddin Zibhari, et elementorum libri XV. ex verfione Zíde/ardi de arabico, vna cum commento magiflri Campeni, Nouarienfis. — Ἐπεί. elementa cum fcholiis et diagrammatis, latine reddita per Adelardum, Bathonienfem : — Eucf. elementa, arabice, liber ΧΙΠ. priores per faac Ibn ' Hossin, ex recenfione Thebit Ibn Korrae; duo pofleriores, qui Hypficli Afcalonitae tri- buuntur, arabice vertit Co//a I5n Lurae. (pag. 610 —614.) — Inter codd. orientales, Eucf. elementa, bis hebraice; — Zfbil Cafin Antiocheni commentarius in Euclidem ab elemento quinto. — uc. elementa pofteriora. — Eu. elementa — commentarius Ebn heithem in elem. Euclidis, (p. ὅτ. et 616.) — Inter codd. gr. claffis XIII. Exc. data, bis, et phae- nomena, atque elementorum libri XV. (pag. 616 — 618.) — inter libros latinos Euc/. ele- mentorum libri XV. — Sauilii praelectiones XIII. in principium elementorum Euclidis Oxo- nii habitae. — Euc/. elementa, gr. cum notis H. Sauilii. £ucl. Campani cum notis H. Saui- li. (pag. 618— 620-) In bibl. Oxonicnfi, inter codd, Eliae Afhmolii, Euclidir liber XI. (p. 621.) G a In ͵ - 2 Lib. HL XIX, EVCLIDIS CODD. MSST|Y In bibl. collegii vniuerfitatis. Oxonienfir. — Eucl. geometria et data: — commentarii in libros omnes Euclidis, auctore Rich. Rawlinfon. — Eucl. regulae, lat. — —Eucl. optica, phaenomena, fragmentum catoptricorum, graece. — Eucl. de arte geometrica, €x arabica lingua in latinam translatus per Zddelardum, Bathonienfem. (pag. 624 — 627.) In bibl. Cantabrigienfi, elementorum Euclidis liber XV. (pag. 629.) — Eucl. optica et phaenomena, gr. — nouem libri Eucl. cum comment. (pag. 632.) In aliis /ugliae bibl, Eucl. elementorum lib. XV. lat. cum figg. Iordani et arithmeticae libros Il. (pag. 633.) — Etc. geometr. elementorum lib. XV. — geometria cum comment. et figuris, (pag. 654 et 635.) — — Exc. arabice per Shemfeddin Mohammed Alniuzi, (p. 658.) — elementa ex arab. in lat. verfa per Jo. Ocreatum. (p. 641.) — Ἐπεὶ, de fpeculis — elem. geometrica. — data, aliaque variorum mathematicorum opufcula, arabice. (p. 645— 647.) In biblioth. Pfimbachiana: fecundum catal. Maii; Ἐπεὶ. libri fex definitionum priores, adieclis figuris et demonflrationibus, (pag. 648.) His accedunt in bibl, ZTonacenfi Bauar. cod. CLXXV. catalogi pag. 68. Eur. introdu- élio harmonica et κατατομή κανόνος. — In bibl. Bernenfi, (tefle Sinnero in Catal. codd. bibl. beznenfis pag. 373.) Kuclidir geometriae lib. XV. cum commentario Campani. In bibl. Leidenfi. tefle Catalogo, p. 514. nr. 7. Ἐπεί, elementa libris XII, item catoptri- ca, phaenomena, optica, data, defcripta manu Barthol. Zamberti ann. 1405. ἐκ v Πρόκλε σποροδην καὶ κατ᾽ ἐπιτομὴν προλαμβανόμενα εἰς τὸ EUxAeide. sory, coo, quibus infcribiter a me lo. Franc. Afulmo: προϑεωρίω τῷ Εὐκλείδο εὑρομένων ἀπὸ φωνῆς Μαρίνε Φιλοσόῷε. — p- 340. nr. 36. inter codd. Scaligerianos, uc. de folidis, diflinctus per elementa: — pag. 341. nr. 48. Protheoria Exuc/icir datorum ex voce Marini, philofophi, per margines et in po- flremis paginis mixtim gr. et lat. aliquid adpofitum. — pag. 372. nr. 53. inter eodd. Voffia- nos, excerpta variorum auctorum de limitibus ex Euclide aliisque. — pag. 384. nr. 92. folia duo ex Zuc/ide, lat. — peg. 396. nr. 21. El. elementorum libri decem. Sequitur Εὐκλεῦ- δα σερεῶν oc, tum 2, tum Εὐκλ. sorxetav ry φεσεῶν y. --- ΡΔΡ- 401. inter codd. hebraicos legatt Warneriani, nr. 472 Euri. element. libri XV. cum figg. ex lingua arabica, accurante Τρ Korra, verterunt. R. lfaak F. Honajn, R. Mofche F. Schemuel F. Iehudae F. 'Typpon, "Hifp. — arabice pag. 453— 456. .Eucl. optica — bul Foth Omar Ben Ibrahim Ghajiamaei explicatio locorum diffieilium , qui occurrunt in elementis geometriae Euclidis. — πεῖ, Pythagoraci (fic) elementorum libri VI. cum commentario Saidi Ben AMafotd, et cum fcholiis Heroni: ad quaedam problemata. — bu Ali Haían, Ben Hafan, Ben Heithem comment. in elementa Éuclidir et folutio dubiorum mathematicorum. — bu Giafer Ghazin explica- tio libri X. Euclidis bis; — Emtwázats ad eumdem libr. X. Euclidis. — | Demonflrationes ad dubia geometrica elementorum Euclidis, — Zfriremmae compendium elementorum geo- merricorum Euclidis cum figg. — comment. ad elementa geometr. Ewclidir. — Euclidis 64. figg. translatae in linguam arabicam. — Data Euclidir. — Eutl. de ortu fiderum. In bibl. Coir/in. tefte Montfauc. catal. pag. 229. cod. CLXXIV. Ἐπεὶ. element. XIII. In bibl. JTafritenfi, tefte Iríarto, cod. XLVIII. pag.163. Zofimi, (rectius Euclidis,) de harmonica, et É£uc/. fectio canonis, Κατατομὴ κανόνος. In A S t EVCLIDIS EDITIONES Lib. I HI. c. XIX. 53 - In bibl. Augn/lana Vindelic. Euclidis Catoptr. et Phaenomena. — [π bibl. Guelfirbyt. Euclides. — In bibl. Hamburgrnfi, variae lectt. ex πεῖ, harmon. cod. Lugd. Bat. — In bibl. publ. Noribergenfi, Euclidis geometria, lat. — etin bibl. Ebneriana Noribergae, Ἐπεί. elem. geometricorum libri XV. in formas tabular. redacti εἰς, V. voll. vid. cel. de Murr Me- morabilia bibliothecarum publ. Noriberg. I. pag. 249. et II. pag. 97. In biblioth. arabico- hifpana E/turialenfs, tefle Cafirio tom. I. pag. 339. eft codex, litteris cuphicis exaratus, quo continentur Euclidi? elementorum libri XV. cum figg. e graeca lingua in arabicam conuerfi ab anonymo. — Ibid. ex arabica philofophorum bibliotheca pag. 340. alia adnotantur. vide ad $. XVI. à Horum vero librorum editiones 2c verfione: fecundum temporis ordinem, non tam re- cenfebo, quam potius paucis perfequar, Bofium, inprimis Scheibelium locis mem. magnam partem ita fequutus, vt fpicilegium haud exiguum colligerem. — Multos editores et commen- tatores produxit Jorgifor I. pag. 187 fq. adde infra in Bernhardi catalogo Ícriptorum vett. mathematicorum. — De nonnullis editionibus praeclare copiofeque disputauit Cement in Bi- bliotheque curieufe, hiflorique et critique, tom. Vill. p. 142 — 159. 'L Operum, quae graece prodierunt, Editt. Euclidis opera, graece, cum T'eofiir expofitione, cura Simonis Grynaci, Bafil. 1530. f. Vid. Scheibel. part. I. pag. 10. (Herzeg. Prof. Bafil.) in Athenis Rauricis pag. 72. huius editionis non meminit. ἢ Euclidir opera omnia, gr. cum fcholiis graecis. Bafil, 1539. fol. vid. ScAeibel. part. V. pag. 474- Euclidir opera, graece et latine, per Conrad. Dafypodium, item Heronir, Alexandrini, vocabula geometrica, antéhac numquam «edita, Argentor. apud Chr. Mylium. 1571. 8. Sic citatur in catalog. Bunau. I. pag. 13o. et a Fabricio ad Euclidis data, ifagogen har- monicam, phaenomena et opticam : Scheibelius vego part. I. pag. 21. duorum eiusdem anni editorum librorum infcriptiones recte profert. Atqui queniam huius anni exemplar, ad quod alii refpexiffe videntur, in manibus habeo, id curatius defcribam. Sed quum Dafypodius, (germanice Fauchfu/*) plures Euclidis libros iam antea cdidiífet feparatim, reliquas illius edi- tiones fimul indicabo : Euclidir Catoptrira, lat. verfa per Comr. Dafjpodium. Argentor. 1557. 4. — Scheibel. 1. pag. 16. catal. bibl. Leid. pag. 179. EuxAetdg —. Euclidir quindecim elementorum geometriae primum; εχ 'Theonis com- mentariis graece et latine. — Cui accefferunt fcholia — àuthore Cunrado Dafgpodio, fcholae Argentinenfis Profeffore. Argentorati excud. Chriflian. Mylius, 1564. 8. vide δ. VII. — EuxAede — Emclidis quindecim. elementorum geometriae fecundum: ex Theonis com. mentariis graece et lat. Item, Barfaam monachi arithmetica demonflratio eorum, quac in fecundo libro elementorum funt in lineis et figuris planis demonflrata. Item , octo propo- fitiones flereometricae —. Per μην, Dafupodium. — Argentorati apud Chr. Mylium 1564. g. 6 Propof 44 Lib. 1HI. c. XIX. EVCLIDIS: EDITIONES Propofitioner reliquorum. librorum geometrioe Euclidit, graece et lat. in vfum eorum, qvi volumine Euclidis carent. - Per Cunrad. Dafgpoaium, — Argentoraü apud Chrifüam. Mylium. 1564. 8. ^ ; Zinalyfsir. geometiicae fex. librorum. Euclidir, Primi et quinti factae a Chriffieno Herli- πο. Reliquae vna cum commentariis, et Ícholiis perbreuibus, in eosdem fex libros gco- inetricos a Cenrado Dafjpodio, cum indice πορισμώτων «gj λημμώτων᾽ item "aliarum re. rum atque verborum memorabilium. — Excud. lofies Rihelius. Argentorati 1566. in fol. Br. et lat. cum figg. ligno incifis. (rec. 1571, ib. fecundum Heübronn.) : " De rara hac editione vid. Freyfagii Analecta litteraria, : (Lipfiae 1750. 8.) pag. 318 fq. qui iudicium Fran, Jüliet Dechales in mundo mathemat. tom. J. pag. 15. totum illud opus inutile effe, adfert, idemque duplicem Miiliet Dechales errorem. notat, Adde Clement pag. 149 — 151. qui etiam Dechales, Wolfii et Schurzileifchii etc. iudicia et notitiam memorat... Euclidis elementorum liber primur.— Ytem Heronis /lexandrini vocabula: quaedam. geo- metrica, ante hac numquam edita, graece et latine. — Per. M. Conr. Dafipodium. Argenti- nae 1571. 8. i 43/91 idees du Dafypodius in ,praefatione, Calendis Maii 1570. fcripta, in qua praecipue fludium ma- thefeos atque Euclidis commendat, de fuperioribus fuis edd. ac fubfidiis tacet; id tantum fignificans, fe de fententia Io, Sturmii, -Redtoris, tria volumina confcribere mathematica, hunc primum elementorum Euclidis librum, quia in omnibus fere gymnaf(iis praelegatur, edere, fe Heronis, Alexandrini, qnaedam eiusdem argumenti, ex eius onomaílico geometrico huic libro adiunxiffe, fe denique, hunc primum Eucl. librum adiecilfe primo atque fecundo fuo volumini mathematico. — Graecum contextum feparauit a verfione latina, cui a fol. 37. b) fcholia in primum Eucl. elementum praemifit verfioni Heronis vocabulorum geome- £ricorum. t Euclidir omnes omnium librorum propofitiones, graece et latine editae per Cuur. Dafy- podium. Argentinae apud Chtifl. Mylium. . 1571. 8. : Praefatio fcripta eft Cal. Iulii 1570. Infunt vero Euclidis elementa 15. optica, catoptrica, sufca, phaenomcna, daía. Num duo illilibri, in vno volumine, quod eft penes me, com- pacti, in quibusdam exemplaribus generalem titulum, Opera Euclidir, in fronte gerant, an interdum fiue breuitatis cauffa, fiue quoniam in auería primi folii pagina, Opera Euclidiz, fcriptum eft, ita citentur, equidem definire non aufim. — Latina verfio feiuncta eft a graeco contextu. ὦ | Euclidis elementa pofthaec frequenter fub praclis fudarunt: fed omnium operum editio demum hoc, quod viuimus faeculo, lucem adfpexit, cum ab arte critica, tum ab aliis virtu- tibus commendabilis: j : EUxAede τῶ σωζόμενα. — Euclidir quae fuperfunt, omnia. | Ex recenfione Dauidir Gre- gorii, M. D. aflronomiae profefforis Sauiliani, et R. R. S. Oxoniae, e theatro Sheldon. 1703. fol. gr. et lat. : Commandini verfio elementorum ex Ed. Bernardi libris et reliquorum librorum verfio- nes funt emendatae, in expoliendis graecis editioneque»a vitiis typographicis liberanda mul- à tum Md aua τὸ» τ i EVCLIDIS EDITIONES Lib. HIcXIX. | s tum auxilii adtulit. Hadfon. conf. acla erudit. Lipf. ann. 1704. menf. Febr. pag. 69 — 72. Bofe in fchediasmate pag. 7 et 9. in notis animaduertit, editionem Heruagianam ab Oxonienfi in quibusdam elementis differre, et loca, indicat. IL Singulorum librcrim editiones et verffoner, net mon commenzarii , aliaque fcripta, in quibus Euclides illuffratur. aut. emendatur. y) Elilemenutor um. In his etiam latinae plurium omniumue opp. Euclidis verfiones et commentarii meimo- rabuntur. Pyinceps et rariffima editio efl: Praetlariffianr lber elementorum Euclidis per/picaciffmi etc. in calce: opus elementorum enclidis megarenfis in geometria art&. In id quoque Campani — tommentationer —. Erhar. dus ratdolt ,' Auguftenis imprefTor folertiffmus. enctiir imprellit A. fal. M. CCCCLXXXIL (1482.) fol. : Latine ex arabico fadus erat. Conf. praeter StÁeibel. Y. pag. 1. cel. Zfbrah. Gotthulf KatfIneri defcription. primae editionis Euclidis geometriae, Lipfiae 1750. 4. — Freytag ana- lecta litteraria pag. 315. 7Maittaire A. 'T. IV. pag. 434. Bibl. Smithianam pag. CLXI. in qua fuit exemplar membranac, et epiflola Ratdolti dedicatoria litteris aureis impreffa; quae epi- flola pag. CCXVII. eft recufa. In nota, auimaduertas vein, ait editor, Ahominir germani de- sidiculom vufliitatem, qui nomen fuum nomini Principis et. Maecenatis praeponere non dubi- iaurrit. Δ ipfe auclor huius animaduerfionis fit ridiculus, morem antiquifümum ignorans, et tamen carpens. Clement l. c. pag. 143 fq. Zap/ in Augfpurgs Buchdruckergefchichte tom. I. pag. 160 fq. Bathigarttuii Nachrichten von merkwürdigen Büchern, vol. III. pag. 417 — 419. etc. : ᾿ "re In cl. de Murrii memorabil. biblioth. Noriberg. part. Ll. pag. 288. occurrit Euclidir Elem, lat. cum comment. Campani. dug. 'indel. 1483. quae quidem notitia falfa eft: naàm num- uam Auguílae Vindel. eo anno prodiit, et in bibl. Norica vnicum exemplar Radtolti a. 1282. exílat. .Falía igitur tradidit etiam Zo. Sauseriur in hiftoria bibl, reipubl. Noriberg. (Noriber- gae 1645. 12.) pag. 144. dum tres editiones eiusdem anni 1482. eiusdemque locit, Venet. excitat et in bibl. Noribergenfi cuflodiri fcribit, 3) Radtolti, 2) Euclidis XV. Ebb. elementorum , 3) Idem cum comment. Campani, — Forfan alia alius anni exempla Veneta quondam fuerant in illa bibliotheca ampla atque praeflantiflima: atque Saübertus, vt faepius fecit, illa nec rite infpexiffe, nec diligenter ποία annos videtur. — Campoudmi foede peruerfum nobis Euclidem reliquiffe, iudicat J7uz/iur de claris interpretibus pag. 227, —, De Campano ipfo, (circ. à. 1:50.) vid. infra 6. VE. nec non Fubricii Bibl. lat. med. et t aet. tom. 1. pag. 325 [ἡ. edit. ManG, et ScAcliorn. im amoenitatt. litterar. tom. ΧΕ pag. r fqq. vbi $. H. alii eiusdem no- minis difc.enontur. T ; v 5,» - - ΄ Num HE.ihromer pag. 159. certo fciuerit, Eucl. elementa latine cx veríione et cum com- mervário Lucae Paciolas de Burgo, V«net. 1489. lucem vidille, equidem nefcio. — Fabric, ta- men infra cam nominat. Ν $6 Lib. HI. c, X1X. EVCLIDIS EDITIONES: Radtolti exemplar vecufum eft. 77/ae apud. Yo. Regerum 1486. 4: (Scheibel;, part. V.. Ῥᾶρ. 1.) — et typis ,. at venu(lis, repetitum /iceütiae: in calce legitur: »Opur elemestorum euclidis megarenfir in. geometriam artem... In id quoque Campani. perfpicacilfimi commentationes finiunt, — Impreffum Zizentiae per Magiftrum Leonard. de Βαβίεα et Guilielmum de Papia Socios. Anno falutis M. CCCC.LXXXXI (149i) * fol. vid. Clement |. c. in nota pag. 144 fq. Georgio J/alla iuterprete, — Nirephori Bleumidat logica. — — Euclidir elementorum XIVtws cum Hypficlis interpretatione, — Nicephorus εἰ Proclus de Aflrolabio. — Zriffarchus — Timaeus ---- Cleonidis ) mu/za etc. Lent. per. Anton. de Strata, 1488. —— ib. per Si- mon. Papienfem dictum Beuilaquam. 1498. fol. : Vid. Fawic. bibl. lat. mediae et inf. aet. tom. VI. pag. 281. edit. Manfi. Forkel in Litte- ratur der Mufik pag. 47. vbi de fcriptis et editionibus iuficis Euclideis agit, pofleriorem Vallae editionem citat aa MCCCCXXXXVIL die feriio Zluguffi; quo duce, equidem nefcio: eriamf(i littera L. ante fequentes litteras XXXXVIL. more aut errore haud infrequenti, ex- ciderit. Euclidis megarenfir phalofophi platonici: Mathematicarum diftiplinarum Ianitoriz: Ha- bent in hoc volumine quicunque ad mathematicam /fubflantiam. afpirant :. elementorum libros XLIH. cun expofitione Theonis infignis mathematici ; quibus suulta quae deerant ex ÍeClione grae- ca fumpta add:za mec mon plurima fuübuerfa et prepoflere: voluta in Campani. interpreta- . tionez ordinsta digeffa et cafligata funt. — Quibus etiam monuulla ab illo venerando focratico philofopho mirando iudicio fli ucla Biabentur adumfia. — Deputatum fcil, Euclidi vol. ΧΕ Τ 11. cum expofitione Hypficl. Alex. — Htidemque et. Phaenom. fpecularia i Per[pe&l. cum expofit. Theonis ac mürandus ile liber Datorum cum expofitione Pappi Mechanici vna eum; Marini dialeBlici protüeoria, Bar. Zamber. Jeneto interprete. — dn calce: Impre[fum Vents — — in aedibus Io. Taruini librarii accuratiffima diligentia recognitum. Anno — MDV. (1505.) VIIJ. Kalend. nouembris — ---- «ete. fol. cum figg. imathem. Bartkolom. Zanbrrtur profitetur, fe, reiecta Campani interpretatione, qvam mire cul- pat, curate fequutum effe textum Euclidis graecum: et vbique docet diuerlum ordinem, quem Campanus neglexit aut Obferuauit, et quem Zambertus in graecis inuenit lectionibus: vnde, quanti aeffimanda fit haec editio, hodie rariffimis libris adnumeranda, cognofci poteft. Exemplar habet publica noflra bibliotheca. Sed dil'genter copiofeque illam defcripht, com- pendia fcribendi illo tempore fueta retinuit et expreffit in titulo, et argumenta fingularum partium indicauit. Clement ]. c. pag. 144 — 147. De Zamberto vid. Goctzii mem. bibl. Dresd. II. p. 213. — rec. Bafileae 1537. 1546. et 1558. — Parif. apud H. Stephan. f. a. fol. in catal. bibl. Ludewig. IV. pag. 1391. ! : Euclides. — in cole, — Et tantum de quatuor libris elementorum Euclidis cum fami- liari Campani in eosdem commentario, qui — in achademia frauckfordiana -— per Mgrm. “ἤμιδγο- i) Sub nomine Cleonidis; (cui in quibusdam codd. adícribitur,) vertit Valla Euclidis introdu- €Nonem harmonicam. EVCLIDIS EDITIONES Li.lLioXIX. κα "Ambrofum Yocher. de Merrpurg. — δ) caffigati propriisque. impenfir elaborati funt. atque im- gre[fí etc. 1506. 4. vid. Scheibel. I. pag. 7. i Textur de. Sphera Io. de Sacrobofto — ---- et Geometria Euclidis Megarenf. in. calce, » Impre[fun Parif in offcina Henr. Stephani. Anno —— x507. min. fol. — iterum Parif. typis Sim, Colfnaei 15531. — (de editt. perantiquis libri de Sarrobu/co de Sphaera, f. 1. et a. probabiliter Komae circa a. 1472. et Vencta 1478. 4. ac Veneta per Erhard. Ratdolt. 1485. 4. vid. Pinelli catal. I. pag. 341 fq. ibique notam cl. Morelli) conf. SzAeibel. I. pag. 8. et αι. Clz- ment pag. 148. in nota. Euclidir — opera a Campano. interprete fidifFme tralota. — Quecum antea. librariorum deteflonda culpa. mendis. fedif/mis adeo. deformia effent — Lucar Patiolus — ---- deterfit, emendauit — —— —— commentariolis fang luculentis. — aperuit, euarrauit, illufftrauit. — 4 Paganiur Paganinus chara&eribus elegantiffmir accuratiffoue. exprimtbat. Venet. 1509. fol. Continet tantum eJementa Euclidir. Kaeffner l. c. pag. 14 fq. .Bofz 1. m. pag. 22. ct ex illis Scheibel. pag. 8. atque Clement. pag. 149. not. Elementale geometritum ex Euclidis geometria a. Io. V'oegelin, Hailpronuenft — decer- ptum. l/indobonae, in aedibus Io, Singrenii. 1528. 4. — recuf. Argentorati r529. 8. — Pa- rif. ap. Wechel. 1534. et 1550. 8. — cum praefat. Melanthonis, Wittebergae 1536. 8. et Frau- cofurti 1548. 8. Ξ Vid. Denis Wiens Buchdruckergefchichte pag. 268 fq. Euclidis Megar. geomeiricorum elementorum libri XV. lat. Campani Golli — in eosdem commentariorum libri XP. Theonir Zllexandrini Bartholomaeo Zamberto. [/encto interprete, im irederim priores. commentariorum: libri X111. Hypficlir AMexandrini in duos pofferiorcr, codem Barth. Zamberto interprete, commentariorum libri 11. in offic. H. Stephani. Paiif. 1516. fol. vid. Maittaire A. T. II. pag. 285. freytag. anal. litter. pag. 316 fq. — Clement. pag. 148 Íq. — edit. a. 1576. dubia videtur. ann. 1546. innuitur. Orontii Finati comment. in fex elementa ctc. 1580. nif a. 1536. nota potius fit ponenda. Nam prodierunt illo anno: Orontii Finati in ΤΡ]. priorer libr. geometricor. Euclidis demon/Trationer , recent auflae εἰ emendatae; vna cum ipfiur Euclidis textu graeco, ef interpret. lat. Barth. Zamberti, J/enc- ti. Omnia cd fidem geometrica per eumdem Orontium recognita. Ἐχ offic. Sim. Colinaei, Parif. 1556. fo). — repet. Parif. 1544: — et (in bibl. Hulfiana II. p. 361.) ibid. 151. 4. atque fub illius anni nota Fabricius laudarat Euclid. libr. V1. priorer cum demonftratt. Orontii Fi- nati. — Argentorati 1558. 4. Vid. Goetzii Memorab. bibl, Dresd. tom. II. pag. 212 fq. EUxAetdg ςοιχείων — Euclidis elementorum libri XV. ex Theonir colloquiis Procli libri 1111. graece. Bafileae apud Io. Heruagium 1553. fol. Fabricius Δ) In catal, Bunau. tom. I. vol. ΠῚ. dicitur z/mbrof. LACHER de Mersburg. Vol. 1. H Ds 58 Lib. HT. c. XIX. EVCLIDIS EDITIONES Fabricius ipfe, vt paullo poft videbimus, hanc editionem defcripfit. adde Goetz. l. m. pag. ari fj. In bibl. Leidenfi eft exemplar, in quo Procli commentario V. D. aliqua ad- fcripfit. vid. Catal. illius bibl. pag. 197. vbi plura Euclidea enumerantur. Euclidis — elementorwm libr. XP. cum expofitione Theonis in priores XLI. a Borthol. Zambherto I'eneto. latinitate donata, Campani in omnes, et Hipficlis,. AMleXlmárini in. duos pofiremos. — Hir adie&la funt phaenomena, catoptrica, et data. — Poflremum vero opuj:ulum de lzui εἰ ponderofo, ha&nus non vifum, eiusdem au&forir. Bafil. ap. Io. Heruagium. 1537. fol. — rec. at typis elegantioribus. ibid. 1546. et 1558. fol. Omnia latine edita: Marini quoque adiecta eft protheoria. Efl quidem repetitio editionis Venetae a. 1505. fupra recenfitae Chriffianus tamen Hrlinur, Prof. Argentoratenfis, contulit graecum exemplar, ex' eoque verfionem emendauit latiaam: praefatus eft Phi. Melanthhon. vid. Goetz. Mem. l. c. pag. 213 fq. Clement. 1. c. pag. 149 fq. not. — Herliui et Dafypodii Euclideae demonftrationes in fyllogismos refolutae, prodierunt, tefte Heilbronner. Argen- tor. 1564. fol. Io, Regiomontani introduElio in elementa Euclidir. — Haec pars eft voluminis, fic in- fcripti: Continentur im hoc bLbro: Rudimenta affronomica /llfragani — —— cum additio- nibur Io. de Regiomonte. — Item oratio introdu£loria in omnes. fcientias mathem. Io. de Regio- monte, — Eiucdem vtilifima introdu&lio im elem. Ἐπεὶ. Et epifl. Phil. Mel. nuncupatoria ad Jenatum Norib. omnia iam retes prelir publicata. Noriberg. ap. Io. Petreium. 1537. 4. EuxAsds Ξοιχείων βιβλία ιἐ. Euclidis elementorum libri X. Romae 1545. 8. graece. in calce: Romae opud Zintonium Bladum. Z/ulanum et Romae.1555. 8. in Pinelli catal. IIT. pag- 7. nr. 5577. Curauit hanc edit. /ugelvs Caianur et dedicauit Antonio Altouito. | Continet illa tan- tum propofitiones Euclidis fine demonflrationibus et figuris. vid. Clement. pag. 142 fq. T'hoft. bibl. IV. pag. 272. vbi fuit exemplar cum not. msstis. Catal. bibl. Foffi pag. 140. Edi- tio Florentina apud Fabricium, ex Gesnero, forfan, fufpecta efl, aut cum hac Romana confufa. Liber primus arithmetitae Euclidene , qui eff. feptimus. elementorum. Witteberg. 1546. vid. $. X. Eucl. elementorum. libri V I. gr. et lat. interprete Joach. Camerario ex edit. Foach. Rártici. Lipfiae 1549. 8. Tott. bibl. IV. pag. 272. Fabr. B. Gr. XIII. pag. 516. .Maittaire A. T. Ind. pag. 383. Euch. arithinetica per I. Sthen. Luneburg. Marpurg. 1549. 8. Euclid;s. Parif. Richard. 1549. 8. fic citatur in Catal. librorum in bibl. vniuerf. Vien- nenfis ann. 1787. in publ. auctione vendendorum pag. 194. alia Richardi edit. vid. infra ad ann. 1645. : Euddis — fex libri priorzr, de geometricir principis, graece et lat. vna cum demon- Jiraiionibu: propo/tionum. absque. litterorum motis, — — ligebrae porro regulae — his libris praemiffae funt. —. — Zduthore Io. Scheubelio, in inclyta acad. Tubing. Euclidis P. O. — Bafiltat, . EVCLIDIS EDITIONES Lib.IIL:c. XIX. | $9 Bafllzae, per Toan. Heruagium: — in fine Bafileae per To. Heruag. M. D. L. (1550) fol. — . — ibid. 1590. fol. Vid. Clement. pag. 151. not. Petri Wontaurei commentar. in I. Euclidis, Parif. Vafcofan. 1551. 4. (in catal. bibl. Leid. ς pag. 172. nr. 48. fed nota anni 1552. ap. /Mairfair. A. T. HII. pag. 611.) Io. Bapt. de Beuedi&ir refolutio omnium Euc/idirt problematum. Venetiis 1553. 4. Thott. bibl. IV. 93. Elementa. Eucl, arithmetica, er. et lat. Parif. 1554. 4. vid. infra $. X. Iac. Peletarii Cenomani in Euclidis elementa. geometrica demonflrationum libri VI. Lugduni apud Tornaefium et Guil. Gazeium. 1557. fol, — ibid. 1610. 4. cum textu graeco Euclidis. vid. Pine//i Catal. I. pag. 340. nr. 2044. Adde Hanfzh. S. 31. apud Scheibel. V. pag. 526. et Scheioel. V. pag. 471. Euclidir libri XV. etc. cum praef. Stephani Gracilir. gr. et lat. Parif. 1557. 8. (Maittaire A. T.indic. pag. 382.) 1573. 1598. 8. — Coloniae 1613. 8. apud Gosvin. Cholin. : Εὐχλείδε τῶν πέντε καὶ δέκα ςοἰχείων ἐκ τῶν T8 (Θέωνος συνξσείων τὸ πρῶτον. Ατ- gentor. 1559. 8. Iac. Pelitarii in Chriftophor, Clauium. | De contactu linearum apologia etc. Parif. 1559. 4. — — Petri Rami fcholae mathematicae. Francof. 1559. 4. et Bafil. 1569. 4. — opera Lazari Sthoueri, Francof. ad Moen. 1599. 4. — ibid. 1627. 4. Procli .Diadochi Lycii — in primum. Euclidis elementorum librum commentoriorum ad vniueram mathematicam difciplinam principium eruditionis tradentium libri 1111. a Francifto Barocio, Patritio Veneto fumma opera. — cuu&lis mendis expurgati: ftholiir et figurir, quae in graeco codice omnes. defiderabantur , au&i: primum iam romanae linguae venuflate donati, et nunc recenr editi, — Patauii exc, Gratiofus Perchacinus. 1560. fol. Barocius in epiftola nuncupatoria ad Dan. Barbarum ait, quatuor Procli Diadochi libros commentariorum in primum elem. Euclidis Bafileae impreffos adeo laceros et corruptos fe inuenilfe, vt nihi] boni ex iis elicere potuerit: fe autem in infula Creta vetuftiffimum quod. dam eorumdem Procli commentariorum exemplar, at multis in locis imperfectum reperiffe, — ex eo tamen edit, Bafil. emendaífe: poftea Bononiae duo mssta exempla, alterum in bibl. S. Saluatoris, alterum, idque bonum, in bibl. Fabritii Garzoni inueniffe; ex his omnibus, exemplaribus fe, quoad fieri potuit, vnum feciffe integrum , et e graeca lingua conuertiffe in latinam: quod dum fub praelo fudabat, fe duo adhuc vidiffe graeca exemplaria, vnurn Venetiis in bibl. SS. loannis et Paulli, alterum Patauii in bibl. Io. Vincentii Pinelli Genuenf. ex quibus fane omnibus hoc Procli Diadochi vtiliffimum lucidiffimumque volumen a pro- pinquo iam interitu vindicatum, nunc primum renouatae Phoenicis inflar exoriri —. In praefatione praeterea fcribit, fe nihil addendum, neque diminuendum effe cenfuiffe; fed vbique verba graeca verborumque fenfa ac veritatem latine reddidiffe et alia de fua opera iaclitat. Operae autem pretium feciffet fi contextum addidiffet graecum. — In bib]. Leidenfi eft exemplar cum notis V, D. msstis. Ha Kuclidee 6o Lib. YII. c. XIX. EVCLIDIS EDITIONES Euclides elem. libri XV. graec. et [at. Colon. 1564. 8. in biblioth. Dubofiana, tom. III. pag. 627. Euclidis — elementa. geometrica libris X7. ad germanam geometriae intelligentiam e diuerfis lapDbws temporis iniuria contraclis reflituta, — His acceffit decimus fextur liber de folidorum regularium fibi inuicem infcriptorum collationibus, tum etiam coeptum opufcu- lum de compojitis regularibus folidir plane peragendum. ^ Authore FYameifto Flujfate Can- daila. Parif. apud Ioan. Rogerium typograph. regium. 1566. fol. Altera editio auctior: Euclidis — —— (vti in priore editione — 7) infcriptorum colla- tionibus. Nouiffme collati funt decimus feptimus et decimus offauur, priori editione quodam- modo polliciti de componendorum , infcribendorim , et. confcrendorum compofitorum folidorum inuentis, ordine et numero abfoluti, — Zuthore D. Franc. Fluffate Candalla :. (h. e. Frangois de Foix de Candale.) — Lutetiae apud Iac. Du Puys M.D.LXXVIII. (1578-) in calce. Lug-, duni ex offic. Io. Tornatfi , typographi regii 1578. fol. G. 1. offus de mathef. natura et conftit. pag. 68. culpat hanc Franc. Foxii verfionem nimis liberalem ; contra /7uetius de claris interpretibus, pag. 213. laudat illam. conf, Goetz. Mem. bibl. Dresd. 1. l. pag. 214 fq. inprimis Clement. l. m. pag. 153 — 156. de perraris illis edi- tionibus. adde ad a. 1626. "Ayithmeticer: Euclideag lib. I. a Io. Stehnio im quaefliones reda£hur.. Witteberg. 1565. 8. Forfan repetitio eft edit. Witteb. 1546. et Marpurg. 1549. "uoldi Lenfati ifagoge in geometrica Euclidir. Antwerp. 1566. (1565) 8. Petri Ioannis Manzon. Valentini, elementa arithmeticae ex Euclide decerpta, Valen. iiae apud Petrum de Nuete, 1569. 8. et 1559. 8, vid. Jic. “πίοι. biblioth. Hifpan. tom. II. pag. 162. Euclidis elementorum libri XV. vna cum ftholiis antiqui. 4 Federico Commondino Pr- binate, nuper in latinum conerfé, commentariisque in quibusdam illuffrati. Pifauri. 1572. fol. in calee. Pifauri — pud Camillum Francischinum. 1512. — τες, fub titulo Euclidir — gonuerf. “712 nuper a multis mendir quibus antea fcatebat , vendicati, — Pifauri, typis Fla: minii Concordiae. M. DCXIX. (1619) — Expenfis Guil. Ingenicri, Forofempronienfis. — In calce: apud Flam. Concordiam. 1619. fol. Commandii verfio, quam emendauit et recepit Gregorius in fua Euclidis editione, mirifice laudatur ab Huetio et Voflio locis laudatis. Plura difputarunt de editione illa per- rara Fyrytag. in Analeclis litterar. pag. 317 ἴᾳ. Clement. pag. 152 — 154. et Goetz. in memor. bibl. Dresd. Il. pag. 214. vid. ad a. 1620. ct infra δ. IV. Euclidis elementa gr. et lat. interpr. Cunr. Dofypodio, cum fcholiis. Argentor. 1573. 8. Exslidic elementorum libri XV. — Accellit XVI. de folidorum regularium cuiuslibet intra quodlibet comparatione. — Oinnes perfpicuis demonflrationibus accuratisque fcholiis illuflrati auctore Chrifloph: C'auio, Bambergenfi, e foc. lefu. Romae 1574. 8. Il. voll. — iferum editi oc multarum. rerwn atceffone locupletati, ibid. apud. Barthol, Graffum 1589. 8. 1]. voll. — ibid. 1603. 8. W. voll. — Colom. ap. Io. Bapt. Ciottum, τορι. fol. (vid. 'T'hottianae bibl. Catalog. tom. IV. pag. 25. nr. 379. in primis Goefzii Mem. bibl. Dresd. II. p. 215) — de. cof, EVCLIDIS EDITIONES Lib. III, c. XIX. 61 cof. fumtibus Ionae Rhodii, 1607. 11, voll. 8. — ibid. fumt. heredum Ionae Rofae, 1654. 8. II. voll. et in opp. mathemat. Chrifl. Clauii, Moguntiae, 1612. vol. I. Vid. Clement. pag. 155 fq. Propofitiones libri X L1. elementorum Euclidis, folidorum tertii, regularium primi. ἴῃ- ter Frau. Maurolyci, Abbatis Meffanenfis, opufc. mathem. nr. V. Venet. 1575. 4. EuxA. soryetev βίβλιω ἕξ. — Euclidis elumentorum. geomtetricor. libri VI. conuerfi in la- tinum fermonem a Joach. Camerario. — Quibus adiectae zrium priorum librorum demon/ira. £ioner atque editae — ἃ AMauritio Steinmetz. gr. et lat. Lipf. 1577. 8. — vid. Goeíz, tom. II. ῬΑ. 248. Verfio eft repetitio editionis 1549. quod ipfe typographus profitetur, et addit, fe prooemium quoque de dignitate ac praeflantia artis geometricae ab illo (Camerario) alterius nomine perfcriptum , hoc loco fubieciffe. Ifaaci Monachi fcholia in, Euclidis elem. V I. priores. libros latine per. Dafjpodium.. Ar- gentor. 1579. 8. Io. Thom. Freigii quae(tiones geometricae et flereometricae in Euclidir ςορχείωσιν. Bafil. apud Henricum Petri. 1582. 8. Eucl. elementorum lib. XV. Colon. 1580. 8. et in catal. Frobef. a. 1587. Euclidis eh mentormm libri tredecim, — Ex traditione dofliffmi Nafiridini Tufni, munt primum arabice impre[fi. Romae in typographia Medicea, (n. Ferdinandi de Medicis, patris purpurati;) 1594. fol. Conf. Gortz, mem. bibl. Dresd. IT. p. 216. inprimis Clement. p.158. Lamber. comment. de bibl. Vindob. VII. pag. 391. not. 3. Eucl. elementorum. libri XV. gr. et lat. Parif. 1598. 8. in catal, biblioth, Leid. pag. 179. Exemplo illi Franc, Iunius multa adfcripfit. I. Bapt, Benedi&li fpeculationum liber, in quo continentur theoremata arithmetica — — — in quintum Euclidis librum, phy(ica et mathematica refponfa per epiftolas. Venet. 3599. fol. ἢ Euclidit elementorum libri XV. etc. Coloniae apud Gosuin. Cholinum. 1600. g. Au eft eadem , quae ad annum 15578 fignata eft editio, aut repetita? (o Putri Ryeff quacfliones in. Euclidis elementa. Francof. 1600: 4. vid. ad ann. 1621. — Oxon. 1665. 8. : C. Dibuadii in. geometriam. Euclidis prioribus fex elementorum libris comprehenfam demonfílratio numeralis. Arnhemii Geldriae D 163. 4, — Arnhemiii160s, 4. — Eiurdem demonflratio arithineticae rationalium in VII, VIII, et IX. Euclidis comprehenfae. ibid. 1605. conf. bibl. Hulfian. !I. pag. 363. H 3 Jar. |) Al. Lugd. Pat; vid. Chrifli Catal. part. I. /fratio linealis, item bibl. Hulfianam , tom. II. pag. 370. vbi quoque alter lib, citatur demoz/lra- - part, I. pag. 361. 62 Lib. ITI. c..X1 X. EVCLIDIS EDITIONES Iac. Peletarii in Euclidis elementa geometrica demonftrationum libri fex, 1610. 4. bibl. Dubofian. II. pag. 378. Eucl. elementorum libri XIII. fuccindiis et. perfpicuis demonflrationibus comprehenfi a JJ, Amnbrofío Rhodio, Kembergenfi, mathem. P. E. O. in acad. Leucorea. Witteberg. ty- pis Gormanianis , impentüis Paulli Helwigii 1609. 8. —. ibid. 1623. 8. (catal. bibl. Leidenf; pag.179.) — ibid. 1654. 8. — ibid. 1661. 8. Henr. Sauilii praclectiones ΧΗ], in Eucl. elem. (1610. apud Heilbronner. pag. 160, fed legendum, Aabiae 1620. et editae) Oxon. 1621. 4. vid. Pinelli catal. l. pag. 342. et bibl. Hulfianam II. pag. 561. Eucl. elementorum libri XV. etc. Colon. ap. Gofuin. Cholinum 1612. 8. v. ad annum 1557. Euclid. elementa cum comment. F/oriziundi Putecni latoni Domini Parif. 1612. fol. (Thottian. bibl, Catal. IV. pag. 25. a Mongitore citatur e/ementorum über. decimus cum fcholiir Florem. Puteani.)) — libri 1I. priore, cum explicatione 1. Paulli Refeui, editi a 1, Chrift. Knopf. Witteb. 1612. 8, vid. Bofium pag. 22. Eucl, elem. libri XV. per D. Henrion et quintum et feptimum poftulatum e primo Eu- clidis demonflratiue et breuiter comprobatum a Petro Zntonio Cattaldo. Varif. 1615. 8. Eucl. elementorum geometricorum libri fex priores. Noua interpretatione — in lu. cem dati, a 7o, Lanz, S. l. Ingolfladii 1617. 8. Eucl. elementorum libri fex. Duaci. 1620. 12. Biblioth. Dubofiana tom. HI, pag. 627. * Euclid. V/I. priores libri fecundum vetera exemplaria reflituti, ex verf. lat. Feder. Com- mandini, aliquammultis in locis cafligata, Londin. ab Henr. Briggio. 1620. fol. Scheibe. V. pag. 477. Pinelli catal. I. pag. 313. nr. 1944. Elanenta geometrica — ex variis authoribus collecta, per M. Eberhard. /V'elperum —. Argentor. 1620. 4. — --- uaefliones geometricae in Euclidis et P. Rami φοιχιείωσιν — collecta a Doct. Petro Ryff, Bafil. mathem. Profeffore. — Francof. in offic, Wechel. 1621. 4. vid. ad ann. 1600. — rec. ib. fumt. Io. Pretfi. 1649. 4. Eucl. elementa cum demonftration. Car. /Malapertii, Duaci 1625. 12. — 1633. 12. — Euclides Io. Coccapani, Florentini mathematici, circa ann, 1620. (Fabric. in nota marg.) Euclidis libri XVI. elementor. libri XV. opticorum cum additionibus Zaurolyci εἰ Can- dallae. M. voll. 1626. 12. tefte Heilbronnero. T Ouidii Montalbani Bononienfis, fpeculum euclidianum totam Euclidis planimetriam vnico in fchemate linealiter repraefentans et demonftrans. Bononiae 1628. 4. Clauis mathematica —. per vfitatiores demonflrationes, quas ex Euclidit VI. prioribus elementorum libris felegit — Andreas Zirzet , IS Oeniponte 1634. 12. Euclidis fex primi elementorum geometricorum libri cum parte vndecimi ex maioribus Clauii commentariis — contracti per Chrif/ph. Grienbergerum, S. 1. — Graecii. 1636. 4. Mart. Erici Geftrinii, mathem. Prof. Vpfalienfis, (mortui 1642.) im. geomztriom Eucli- dir demonflrationum libri I/ I. in quibus geometria planorur traditur et breuibus notis perfpi- cue explicatur. Vpfal. 1637. 4. | Eu. miis s EVCLIDIS EDITIONES Lib. 1II. c. X1 X. 65 Ἐπεὶ, elem. libri VI. priores demonflrati a Coet/fo. Lugd. Bat. 1641. 8. 1691 8. et Am- fterd. 1705. 8. — ex- primi elementorum geometric. libri per G. Fournier. Parif. 1643. 12. Londini 1654. 12. Curfus malhematicus etc. —. Cours mathematigue — .— Par Pierre Herigone. Parif. 1643. 8. Elementa funt pag. 1 — 8oo. — Data pag. 8o1 — 880. Curfus imathmatici tomus primus, continens Euclidis elementorum lib. XP. appendicem geometriae planorum, | Data Euclidis /fpollonii Pergei de loco refolnto.. Lib. Κ΄. DoBrinam angularium fi&ionum. Tome premier du Cours mathematique etc. à Paris chez Simeon Piget. 1644. Elementa funt pag. 1— 800. data pag.8cr — 889. in tomo V. funt optica Euclidis aucla et nouis demonflrationibus illuflrata, pag. 1— 86. Catoptricae Euclidis propofitiones pag. 89— 25. Eucl. mufica pag. 802 — 835. -Eucl. feclio regulae harmonicae pag. 835 — 851: — Sihiibel. 1. pag. 35. : Vniuerfae geometriae mixtaeque mathematicae fynopfis, et bini iefractionum demon- flratarum tradlatus. — Studio et opera F. /7. Merfenni M. Parifiis, apud Anton. Bertier. 1644. 4. Propofitiones et expofitiones librorum XVIII. Euclidis funt pag. 1— 64. — Phaenomena pag. 249 — 256. et Data pag. 373 — 5381. Mariur Bettini, S. Y. in opere: Zpieria vniuerfac philofophiae, edidit Euclidem ex- plicatum Bononiae 1642. 1645. fol. opus refertum variis inuentis in omni genere mathe- matic. Gotwell. pag. 581.) Euclidis elementorum geometricor, libros XIII. lfidorun et Hupfitlem. — illuftrrauit et multis definitionibus — —— locupletauit cum Procli propofition. geometr. Claudiur Richar- dur e S. I. — Antwerp. ex offic. Hieronymi Verduflii. 1645. fol. cum XXIV. tabb. aen. — . vid. Scheibel. I. pag. 36 fq. TAott. biblioth. IV. pag. 25. Elementorum geomztric. libri l/I. priores, noua interpretatione ex graeco fonte — in lucem dati a 70. Lanz, S.l. in Aerario (an apiar.?) philof. mathem. Marii Bettini, Bonon. S. I. Bononii 1648. 4. Scheibel. I. pag. 37. Petri Montaurei Euclidis elementor. liber X. Lutetiae 1651. 4. Franc. de Nonancourt Euclides logiflicus, fiue de ratione Euclidea. Louanii 1652. 12. Apologia pro /ri/lotzle et Euclide contra Petr. Ramum et alios. — authore Io. Broftio, Prof. et canonico Cracou. Dantifci, 1652. 4. Euclidis elementa ac Flutfatis comm. Chrift. Clauii. II. tom. Francof. 1654. 8. “πάν. Tarqneti elementa geometriae Euclidea. Antwerp. 1654. — editio II. correctior ibid. apud lac. Meurfimim. 1665. 8. — Amllelod. 1701. 8. cum figg. — cum annotatt. Guil. IW'hifloni. Cantabrig. 1703. 8. de qua poflrema editione vid. Acta erudit. ann. 1704. menfe Febr. pag. 72 Íq. Euclid. 64 Lib. HHI. c. XIX. EVCLIDIS EDITIONES Euclid. pofter. libri IX, Francof, 1654. 8. Grorgii Hilarii fexti libri Euclidis propofitiones felectae, ordinatae et demonflrationi- bus illuflratae. Hafniae 1654. 12. Idem Hilarius edidit in Progymnaf. mathem. primi element. Euclidei apofpasmation, gt. et lat. Hafniae 1656. τ. vid. /fibert. Bartholin. de fcriptis Danorum pag. 48. Thom. Albi Euclides phuyficus et metoph/ficur. X658, apud Mongitor. Euclid. VY. primi libr. elem. Lond. 1654. 16. Euclidis elementorum libri XV, breuiter demonffroti, opera If. Barrow , Cantabrigien- fis Coll. Trin. Soc. Cantabrigiae, ex cel. academiae typographeo. Impenfis Guil. Nealand, bibliopolae. — 1655. 8. — it. Londini. Exc. R. Danicl. impenfis Guil. Nealand, bibliopo- lae Cantabrig. 1659. 8. — Huic pofieriori editioni accefferunt a pag. 553— 399 Eu. Data fuccintfle demonflrata; vua. cum emendationibus quibusdam et additionibus ad elementa Euclidis nuper edita. — Optra M. 1j. Barrow , Cantabrigienfis. Vid. Scheibel.I. pag. 39 et 4o. — In catal. biblioth. Leidenfis pag. 179. occurrunt Euclid. data a Barrow demonflrata, Cantabr. 1657. 8. Io. Alph. Borelli Euclides veffitutus, denuo limatus etc. Pifis 1659. 4. — Romae 1679. 4. (Fabr. in 12.) — Thomae “πρὶ Euclides metaphyficus, fiue de principiis fapientiae Euclidea. methodo digeftis. Londini 1658. 12. Euclid. clementorum libri octo. ad faciliorem captum accommodati: auctore P. Clau. dio Franc. Milliet Dechaler, S. Y. Lugduni x660. 13. — Lugd. 1679. 8. — adde ad a. 1674. In P. Gafparis Schotti curfu mathematico, Herbipoli 1661. fol. exflat pag. 61 — 108. liber III. de geometria elementari, f. elementorum geometr. Eurlidir fex libri primi, — rec. Francof. ad Moen. 1674. fol. — Bamberg. 1677. fol. I. Chzifloph. Sturmii vniuerfalia Euclidea. Hagae Comitum 166r. 8. Euclidis elementa geometriae, nouo ordine ac methodo fere demonflrata. Londini 1667. (al. 1666.) 12. — et, cum Nic. Mercatoris in geometr. introduct. Londini 1678. 12. D. Guarini Guarinii Euclides adauctus et methodicus etc. Auguftae Turinor. 1671. fol. Εἰμὶ. libri XV. ex recognitione Chr. Melderi. Lugd. Batau. 1673. 12. In Claudii Franc. Milliet Dechales, S. Y. curfu feu mundo mathematico etc, Lugduni ex offic. Aniffoniana, 1674. fol. pag.r— 8o. proflant Euclidis lib. [— VI. XI. et XII. — in edit. II. Lugd. 1690. funt pag. 109 — 260. Euclidis XIIII. libri. Eucl. Data. — et elementorum Eucf. libri XV. — opera et ftudio Barrow nunc vicif- fim reui(i et a cunctis erroribus expurgati. Osnabrugi, apud Io. Georg. Sch:wanderum. 1676. 8. — Eucl. clem, Barrowii, Marpurg. 1675. 8. — Londin. 1678. 9. — melior editio Lon- dini 1732. ex recenfione Thomae Hafzideni, cum Euclidis Datis et zirchimede de fphaera et cylindro. (notante Fabricio in margine.) Euclidir "————" EVCLIDIS EDITIONES Lib. 111. c. XIX. 65 "πο elementa. — noua methodo et compendiarie demonflrata. Senis. 1690. atque Neapoli 1701.8. ab £íia 44//orino;. Carmelita. Euclid, elementor. libri XV. Auctore Clauio, Colon. 1691. fol. Eulidir elentorum fex libri priorer? magnam. partem nouis demonflrationibus ador. nati opera et fludio Henr. Cort/i. Lugduni Batau. 1691. 8.. (conf. Acta erudit. ann. 169r. menfe Iunio pag. 267 fq.) — Amflel. 1705. 8. — Vid. ad aan. 1641. Difceptatio geoietrica de poflulato quinto et quinta definitione libr. VI. Euclidis. in vo- lumine Il. Opp. mathematicor. 7. JV/allifii. Oxon. 1695. fol. "Angeli Marchetti Euclides reformatus etc. Piflorii t698. 4. add. ann. 1799. Euclidis elementorum lib. VI et XI et XII. ex verfione Comimandiui. Oxon. 1700. vid, Hift. of the Works. 1700. pag. 684. 4dudr. Tacquet. elementa geometriae et. fele&ia ex Archimede Theoremata. | Summa. cura emendata etc. a Gui/. /Z/hiffou. Cantabrig. impeníis C. Crownfield. 1703. 8. — Amftel. 1725. 8. vid. ad ann. 1654. Petri Polynier Euclides alio ordine digeflus et nouis demonflrationibus munitus. Parif. 1104. 12. "Andr. Tacquet. —. Arithmeticae theoria et praxis. Editio vltima — emendatior et figuris, annotatt. aliisque — adaucta. Amflelaed. 1704. 8. pag. 1— 120. funt Eudidir lib. VII — VIII 4Ingeli de Marchettis Euclides reformatur./ Liburni v709. 4. vid. Acla erudit. ann. 1710. pag. 308. et fupra, ann. 1698. Euclidis elementor. VI. priores libri cum notis Zac. Bernardi, Lugd. Batau. 17u. 12. in biblioth. Dubof. ΠῚ, pag. 627. Euclidir elementorum libri priorer VY. item XImus et XIImus ex verfione lat. Frid. Con. mandiui, — Oxon. 1715. 8. — edit. quinta auclior et emendatior. Oxon. 1747. mai. 8. Editor Ze. Keill, -Prof. aftronomiae in acad. Oxonienfi Sauilianus in praefat. non folum defendit Euclidem , fed culpat etiam alios editores, praecipue Zacque/um et Claud, Franc. Millet, Dechal:s, qui propofitiones 27. 28. 29. libri fexti cum aliis nonnullis in elementis, iudice Keillio, optimo iure ponendas omiferunt: Za'rouii elementa breuitate Clauiana ni- mia abundantia peccare cenfet. conf. Acta erudit. Lipf. menf. Febr. ann. 1716. pag. 57 fq. Euclidis editio Keiliana tradutia a Sam. Cunm. Londin. 1723. 8. - Euclid. clementor. geometr, libri VI. in latinam linguam translati a. 7oach. Camerario, iterum editi a L. F. ///zifr. Helmflad. 1724. 4. — Elem. ex edit. Gu. 77; floni, Amllel. 1725. 8. "Thottian. biblioth. IV. pag. 272. Hieron. Saccherii, S. Y, Euclides ab omni naeuo vindicatus. Mediolani 1735. 4 — cf. noua acla erudit. Lipfienf. menf. Iun, ann. 1736. pag. 277 — 281. Zhigeli Mariae Quirini animaduerfiones in propof. 2x. lib, VIT. elementorum Euclidis cum noua eiusdem propofitionis demonflratione etc. Brixiae. 1738. mai. 8. Fol. IV. I Eu;lidir 66 Lib. IIT. c. XIX. EVCLIDIS EDITIONES Euclidis elementorum libri V I. priorum planorum, at XI et XIII. folidorum, cum ex- plauctione et demonffrationibur Ch ἐρᾷ. C loni — «diti a 1. H. L. (von Lom) qui breuem narrationena h;ffor.cam de vita ac elementis Euclidis addidit. cum tabb. aeneis. Amflel. 1738. 8. Euclid. elem. geometriae planae libr. VI. comprchenfa, in vium incipientium adornata. Hafniae 1740. 8. Element.rum Euclidis libri XV. ad graeci contextus fidem recenf':i et ad vfum tironum accomiodati. Lipfiae 1743. 8. — rec. aut nouo tantum tituli folio inflructi, Lipfiae 1749. 8. Curante Georgio Frid. Baermann, cuius opera laudatur. lo. lac. H ntfchii introductio plana in philofophiam , complectens genuinas — leges, geometriae Ew [4 πε ope erutas atque dilucidatas: conamen l. etc. Lipfiae 1748. 8. — conamen Il. complectens logicam quantitatum ad elementum I et Il. Euc/idit accommodatam. ibid. 1748. 8. — Conawen Ml. philofophia prima, ex Erclide reflituta, complectens notiones communes, metaphyticas vulgo dictas, ex elemento III et IV. erutas atque dilucidatas, ibid. 1752. 8. — Conamen 1V. ad element. V et Vl. ibid. eodem anno. — Conam. III et IV. re- σαί ibid. 1757. 8. Eucl. elementorum. libri priores fex , item. XI et. X HI. ex verfione latina Freder. Com- mandini, fublatis iis, quibus olim libri hi a "Theone, aliisque vitiati funt, et quibus Euclidis demonflrationibus re(litutis, a Rob. Sim/on, M. D. et Prof. math. lat. et anglice. Glasgow. 1156. 4. Exercitat. academica in elementa geometriae planae Euclidir — in collegio Neapolitano 1751. — inflituenda, adíidente £F. /oachimo JMajo, "Theol: baccalaureo, mathefeos, LL. orientalium , artisque oratoriae anteceffore. Neapoli 1757. 4. Io. Landpárá diff. praef. M. Car. Brirmanz, de emendationibus et. obferuationibus cir- ca librum I. elementorum Euclidis fuecane redditorum. Grypswald. 1791. Io. Guil. Cirifliani, Kilonienfis , comment. qua explicantur fundamenta calculi, quern Ὁ ab infiniro nominamus, et oflenditur, quomodo iis, quae tradiderunt. Euc/ider, Arch:me- des, Apollonius Pergaeus, innitantur calculo infiniti, — Gottingae 1792. 4. cum Il. tabb. aeneis. 2) Editiones Datorum. Dafypodii edit. Datorum cum aliis, Argentor. 570. et Zatmberti verfion. latinam , item Curfum mathem. in quo etiam 7Jata funt, (ann. 1643 et 1644.) edit. Barrow (ann. 1659.) rec. Osnabr. (ann. 1676. cum elementis;) et Barrow. editt. ad elem. editt, ann. 1655. fupra memo- raui. adde infra, $. XI. 1 EoxAeidg Δεδομενῶ —. Euclidis Data — -τττ Claudius Hard — in fuprema Pari- fienfi curia aduocatus, e regis chriflianitimi bibliotheca grae nunc primum edidit, /afine vertit fcholiisque illuflrauit.. Adiectus eít ex eadem biblioth. 7Marim: philofophi commenta- rius graece et ἰαί. quo Dati natura Datorumque Euclideorum vtilitates explicantur. — Lutetiae Pariliorum, impenfis Melchioris Mondiere. 1625. 4. — rec. ibid. 1695. 4. 3) Edi. EVCLIDIS EDITIONES Li.llLe XIX. τ 3) Editione: Ifagoger harmonicar. Dafypodii cdit. et curfum Herigoni mathem. fupra inter editt. Opp. et elementorum in- dicaui. ; | Εὐκλείδε εἰσαγωγὴ οἱρμονικὴ — Euclidir rudimenta mufiter. — Eiusdem fvBlio regulae harmouicae: e regia bibliotheca dcfumta, ac mune primum ") graece et lat. excufa, Io, Pena regio mathematico interprete. Parif. 1557. 4. Euclidis iutrodu&io harmonica, latine, ex verfone Io. Penae , reflituta ab Anton. Poffc. vino, ex codd. MSS. biblioth. Vaticanae et Fuluii Vrfini, cum notis marginalibus. In Z4s- tonii Poffeuini bibiioth. felecta, Coloniae, 1607. fol. lib. XV. pag. 224 fqq. Euclidis fe&lio canonis mufici, latine, 10. Pena interprete, apud Pojfeuinum. Eu. introduBlio et. fe£lio canonir mufii, gr. et lat. interprete /Meibomio, in huius au« étoribus antiquae muficae. vid. paullo poft, $. XII. 4) Editiones phaenomenorum. De Dafypodii aliorumque editt. aut verfionibus partim fupra egimus, partim poflea δ. XIIL quaedam notantur. Euclidis phaenomena pofl. Zamberti et. Maurolyri editionem, nunc tandem de Vaticana bibliotheca depromta, graeco latima, fcholis antiquis et figg. optimis illuflrata. Romae, I59I. 4. Ita citatur haec edit. a C/z/io Elench. part.I. pag. 438. Contra in biblioth. Leid. pag. 179. Eucl, Phavnom. cum fcholiis antiquis, figuris illuftrata et de gr. lingua in latinam conuer- “ἃ per Iof. Auriam. Komae 1591. 4. --- Eadem phaen. cum iisdem ftholür et fgg. lat. per Iof. Zluriam. Romae 1609. 4. at a Fabric. Hambergero (tom. I. pag. 522) aliisque citatur: £x. tlidis phaenomena latine verfa a lofepho Zuria, Neapolitano, eum obferuatt. Francifci Mauro- Djci. vid. Scheibel Esnleitung etc. part. XVII. pag. 197 fq. plura vero vide in Addizioni copio- . fe di Lionardo N'rodemo alla Bibl. Napoletana del Dottor Nircolo Topyi, in Napoli 1680. fol. pag 145. vbi plenior, et, vti reor, verior efl infcriptio : Euclidis Phaenomena pf Zan- berti εἰ [aurol. edit. nunt. tandem. de Vaticana bibl. deprompta. — Scholiis antiq. et figg. opt. illuffrata, ef de graeca lingua in. latinam conuerfa a lofepho Auria, Neapolitano. — His addi- tae funt MMauroly:i breues aliquot annotationer. — Komae apud Io. Martinellum. 1591. 4. — Mauro/jci adnotatt. primum prodierunt ZMeffanae 1558. fol. i Euclidis phacnomena in Merfimni fynopíi tractatus de fphaera mobili. Editore 70. Hunt. Oxon. 1707. 8. 5) Editt. Opiicorum et Catoptricorum «elementorum. Latinam Barthol. Zamberti verfionem , huiusque editt. Venetam et Ba(ileenfem iam fu- pra inter editt. elementorum geometric. adtuli. [2 EoxAeidg m) Sed. Georg. lalla fub alio nomine Cleoni- — latine verfum, ediderat. vid. ad initium cdd, Eucl. dae havmonicum iniroduBlorium, iam diu antea — elementorum. 68 Lib. HI. c. ΧΊΧ. EVCLIDIS VERSIONES EoxAesda ὀπτικοὶ. Wo] xaToz Tenor. — Euclidir Optica et. Catoptrica, nunquam ante hac graete edia..— Eodem latine refdita per lomnnem Penam, regium. matlematicum. ΠΣ prat- gota efl eiusdem Do. Penae de vfu optices pra«fatio. Parif. apud Andr. Wechelum , fub Pega- fo. 1557. 4. — In catalog. bibliorh. Leid. pag. 179. nr. 74. ita citatur illa editio: Euzl. optica, catoptrica, ifagoge harmonica, vel rudimenta mufíae et Theodofii T» ipolitae Sphatrita, Omnia gr. et lot. per Jo. Peroti. Varif. 1557 et 1558. 4. Spnt vero tres peculiares libri. vid. Goetz. memor, bibiiorh. Dresd. II. pag. 221 fq. Pena acceperat codd. a Petro Ramo. — 'T'extus graecus feiunctus a verfione latina eft ex- cufus. vid. Srhcibel Finleitung etc. part. IX. pag. 265. penes quem efl exemplum, cuius orae mulrae variae lecliones adcriptae funt, — rep. Parif 1604. 4. tefle Fabricio noflro, ; EoxAede κατοπτρικα᾽ Eucldir Catopirita, i. e. elementa eius. frirntiae, qua vniurrfa Japeculorum vis aiq«e morwa expicatur: primom graece, ontehac nunquam in [rtem edita: et mic vova trantlatione per Conradum Dofypodium in. latinam. lingucm- tran:lata.: Argentorati, 1557. 4. " . . Eodem igitur tempore Pena et Dafypodius in edendo illo Euclidis opufculo verfati funt, Codex ramen, quo vfus efl Dafypodius, diuerfus fuit ab eo, quem Pena fequutus efl: virius- que etiam verfio differt. Euriid. Optica et Catoptr. e graeco verfa per 70. Penam. Lugd. Batau. 1599. 4. vid, ca- talog. bibliorh. Leidenfis pag. 171. nr. 156. et pag. 179. — Parif. 1604. 4. tefle Fabricio. — Optica et Catoptr. funt quoque in. Dafyrodii editione Euclid. propofitionum, ad-ann. 3571. 8. inter edd. operum Euclid. memorata, graece fol. $1 — 62. latine fol. 63 — 65. tum in Gregorii edit. pag. 599 — 642. t lat. in V. tomo curfus mathemat. Priri Perigonii, Pa- rif. 1642. mai. 8. Euclidir Optica rt Catoptrica, Lipfiae 1607. 8. Scheibel. IX. pag. 266. ex catal. biblioth. Frobef. vol. IH. pag. 234. 6) De editionibus libri de diuiffonibus vid. δ. XV. Ferfionse:. Latinis, quae ism commemorata funt, praetermiffis, ad reliquas progrediar. In plures autem linguas Euclidis libri, praecipue elementa geometrica, translati funt. Mihi autem et cl;r, Scheibelio, ad quem prouocare licet, innotuerunt: v) Germanicae: per M. To. Schezjbl , (qui fe in titulo vocat. der Jobfichen Univerftá! zn Tubingen des Euclidis und Zfrithmetir Ordinaritn,) libri VII. VIL et IX. elementorum e lati- no, cum exemplis, Auguflae Vindel 1555. 4. (eft ad manus cxcmplar: vid. quoque dcr deut- fchen Cefelllchsft in Leipzig Beitraege. zur critifcben Hiffor. der deutfchen Sprache. vol. iT, .215) — fx libri priores geometr. e lingua graeca cum notis. per H^ilelm Holrsmanm, f. Xylasder. Bafil. 1562. fol. (vid. Clement. pag. 157 (q.) — Die erftm. frchs Fuccher- elemen. lori. Euclidis — auc Grieh. in wüfere hehe. deutfche Sprach ueberfetzet mit τι Fxeneln, Liuuneit, — durch Siu;onem Marium, Guntzenhufanum Francum, Rath, beílalten Marhe- inaticum e WEE. EVCLIDIS VERSIONES Lib. 1IT. c. XIX. 69 - maticum und Medicinae vtriusque fludiofam. Onolli 1610. fol. — iidem per S5 f. Cur- tium cum animada. £. Pererfon Dou, Amlterd. 16i5. 4. (v. der deudfchen Gefellfchaft. — Bei- tráge εἰς. vol. VII. pag. 2:3. ap. Bofium edir. citatur ann. 1618.) — item 1634. 8. (vid. Bofii fchediasma pag.15 ct 16.) — — Luc. Brunn: — Euclidis elementa practica, oder Aus. zug aller Problematum aus den XV. Büch. Euclidis. Noribergae 1625. 4. (vid. /7il/ii Nücn- berg. Gelebrten -Lexic. vol. V. pag. 142 fq.) — enr. Hofmauni teutfcher Euclides. Erfurt. 1651. (al. 1653.) 4. — T'eut/ch redender Euclides, oder acht Eücher von denen Aufüngen der Mefs.Kun(t — in teutfcher Sprach eingerichtet und bewiefen durch A. F. B, V. P. (Lr. e πε. Ern. Burcard. von Pirkeuffein.) Wien. 1694. 4. — 1699. 4. — 1744. 4. (vid. Einige Schriften der Altdorf, deutfch.n G-fellfchafr, Altd. u. Nürnberg. 1760. 8. pag. 130.) — Εἴς elider teuif:h. mit. deutlichen -Demonflrationen durch Sam. Reyher.. Kilon, 1697. 4. Hoc anno editum eft fpecimen: pofl ea, ann. 1699. 4. libri fex priores prodierunt. — Eucíidis — durclí Heinr. Meifner, graec. et german. cum adnctatt. vbercimis, Hamburg. 1599. foj. (conf, Scheibel. I. pag. 49. nam quot libri a Meifnero verfi et expliciti fuerint, diuerlae funt narrationes.) — παῖε XV. Bücher deutfch. — per Chri/lian Scheftlir cum obf. et ἤρα. Dresdae 1733 8. — edit. II. ibid. 1729. 8. (vid. Beytr. der deutfch. Gefellfchaft zu Leipzig. vol. VII. pag. 291. *chriften der Altdorf, deutfchen Gefellfchaft, pag. 129 fq.) — Die 771. erften. Bücher der geometrifch. Anfangegründe der Kuklides —. aus dem griechifthen überfetzit ᾿ durch L. (ἃ per Laurentitm, Vorcaz, Rectorem fcholae Burgenfium,) nebít ein«r Vorrede von I. A. von Scgüer, Halae Sax. 1773. mai. 8. — Idem Lorenz vertit et edidit, Euk/idr Elemente XV. Bücher. Halae 1781. 8. iu. prolegom. agitur de vita et elementis Euclidis. Idem eodem anno edidit libros XI et XIT. inflar fupplementi librorum VI. ann. 1773. editorum. — Ev- ἀπ Data verbetf.rt und vermehrt von Robert Simfon, aus dem Englifchen, und mit einer Sammlung geometrifcher, und nach der analytifchen Mode der alten aufgelofler Probleme begleitet von /. Chri/ljh. Sthwabe, Stuttgard. 1780. 8. cum XII. tabulis aeneis. conf. J7o/ftiin- dige Sammlung aller Ueberfezsuugen dir Griechen und Rümer vom XV I. Jarhuudert. pag. 136 —158. 2) Belgicae, πεῖ Danitus door. Mohr , ἡ Amflerd. 1672, 4. — πο]. Vf. priorum ver- fionem Xylandri /oh, Pieterssoon Dou Lugd. Bat. in Batauorum tran(lulit lingoaim. 1606, (vid. Bo/ii (chediasma pag. 13. et. Clement. pag. 157 fa. not.) — Amflerd. 1626. 8. (vid. Schi. bol Y. pag. 32 fq.) — per. /ac.. Villemfs Vevooter, van Haerlem. Amflel. 1660. 4. 1663. 4. — libr. XV. e latino per Fr. van S:fioten. Amflel. 1665. 12. — Amflel. 1717. 8. 3) Gallicae, per Errard V. libr. cum notis, Parif. 1598. 8. — per Petr. Forcodel, cum adnotation. Parif. 1565. (nora Fabric. m:ta) — per Dcwiot de. Bor - le Dur. Parif. 1615. 4. XV. libri per He;ri-n. PariC 1615. 1621. 1631. g. — Rhotomagi, edit. V. 1649. 8. (catal. Bunau. Jp. 130.) - Les VII, VIII, IX. [ivres des Elem d'Euci. Parif. 1565. 4. — XV. Libri elem. per Pte. Mardelé, gallice Parif. 1632. 8. — Explicatio libri X. in: Les Ocuvres mathematiques de Simo" Stevin, augmeatées par. “Ἔν γε Girard. Leidae, 1654. fol. — Opp. Eucl. in Z;rizonii Cours matbhemarique etc. Parif. 1643. 1644. 8. — VI. prior. libr. cum noris: per Petr. /7erigon. Parif. 1644. 8. (fupra ad hune ann; inter editiones. Sch-ibel, T. p. 3«f4.) — Libror, XV. Elem. per G. Fourvitr, Lngduni 1654. 12. — Claude Frauroir Milliet de Choler les Elemenus d' En. «lide expliqués etc. (vid. fupra ad ann. 1674. inter editt.) Parif. 1672. 12. — 1677. 12. Parif. [Δ 1685. 1ο Lib. IH. c. XI X. EVCLIDIS VERSIONES. 1683. mai. 12. Laufan. 1683. t2. Parif. 1690. 12. 1720. 8. Auiflel. 700. 8. 1738. — La Perfpe- iue d' Euclide, traduite pár Rol. Freart. de Chantelou, Sicur de Chambray au Mans. 1663. 4. — [heodorici Luders "Traité. mathematique. Parif. 1680. VI. priores libr. in. Jac. Rohault Oeuvres poflhumes. Hagae Com. toin. 1. 1690. ἃ. p. 1 fqq. — La 47. Propofition da I. Livre des Elemens d' Euclide, demontirée par les feuls premiers principes et fans 16 fecours d'aucun autre theoreme par Mr. La /Montre, avec des Remarques de G. G. Leibnitz fur cette demonflra- tion. In Iournal des Scavans a. 1691. d. 2 et 23. Iul. (catal. Bunau. I. Ρ- 131.) --- Elmeuta Eucli- dir. V. P. Hoffi Recueil der Traités de Matheinatique etc. Parif. IIl. tom. »692. 12. — Cours dc Mathematique — tome I. qui contient l' Introduction aux Mathematiques et /es Eleinens d' Euclide (libr. 1— VI. XI et XIL) — Par Mr. ξαπαμι, Profeffeur des Mathematiques. Nou- velle edit. revuce et corrigée. Parif, 1697. 8. — Les Elémens d' Euclide, expliqués par le P. Dechales et Ozanom. Parif. 1709. 12. (Acl. erudit. tom. IV. fupplem. pag. 280) — 1720. 12. vid. Mem. de Trev. 1710. pag. 1341. — Demonflration univerfelle des conuerfes d' Euclide par Mr. δείϊεν. in Mem. de "revoux. Sept. 1723. — Les Elémens d'Euclide du P. Defzhat- les — par 4M. Zludieme, 1153. 12. — — Geometrie eicmentaire d'Euclide par M. Gol/imard. Parif. 1749. mai. 12. — Elemens de Geometrie, contenant les VI. premiers livres d' Euclide mis dans un nouvel ordre etc. fous les Directions de M. le Prof. Koenig et revus par M. A. Kuypirs. Magae 1758. 4. --- auct. libris XI et Xil. per 7. 1. B/offiéóre, Hagae Com. 176a. mai.4. — Elemens de Géoimetrie; ou lcs fix. premiers Livres d^ Euclide, avec le onzicine et douzieme, "Traduct. nouvelle par Zrederic de Caf/illon. Berolini 1767 et 1777. 8. fecun- dum editionem Rob. Simfonis, — De Cafli/ou, pater, fcripfit fuper Euclidis parallelis, de Euclide aliisque gr. geometris etc. in Mem. de l' Acad. R. de ciences etc. Berol. 1792. 4... 4) Zmglicae. — Preface Mathematical to the Englifh Euclide, publifhed by Sir Henry Billingfieg etc. — Divers and many Annotations and Inventions, difperfed and added after the tenth book of Englifh Euclide. 1570. fol. (Scbeibel. I. pag. 21) — Eucid'r Elements the whole fifteen Books compendiously demonflrated by Barrotw. Londin. 1660. 8. — In tomo 1. operis: Zonae ZMcore a new Sy(leme of the Mathematiks, London. 1l. tom. 1681. 4. funt libri fex priores cum XI et XII. elementorum. — — Edmund Siarburgk. vid. works of the learad, 1704. pag. 122. (nota Fabricii in marg.) — The Elements of Euclid with fele&t 'Theorems out of Archimedes by “πᾶν. Tacquet, publif'd in englifh by JZilliam IFhi- füon. Londini 1714. 8. 1710. 8. — 1. Hodg[on in fy(temate mathef. anglice,- Londi- ni 1723. 4. II. voll. plurima ex Euclide hau(iffe dicitur. — Libri VI. priores cum XI et ΧΙ. demon(lrati anglice ab Henrico Stillio, ' Londin. 1726. 4. '—— Edmond Stone, ibid. 1732. Il. voll. fol. — Euclid. element. vol. fecundum, libri XII — XV. anglice, cura Gregorii. 1731. — Euclid. elem. geom. — ex lat. verfione Commaudini per. D. 7, Kell, anglice translata a Sam. Cunn. reuifa et correcta per 7. Hom. edit. tertia. Lond. 1733. — editio ΧΙ, by Sam. Cunn. Londini 1782. 8. — Eucli4. Data re(lored. to their true and genuine order, agreable to Pappus Alexandrinus's account of them, in his preface to the 7th book of his mathematical collections, by Rich. [act teacher, of the Mathematiks. 1756. — An Appendix to Euclid's Elements by Z. 15, Cow/ey. Londini 1759. 4. — "The Ele- ments of Euclid, with differtations — By amer W'illiamfom, M. A. Lond. 178r. vol. I. 4. Nihil amplius, nec melius praefiitiffe, quam fecerunt Cuun, Barrow et Simfon, dicitur in the monthly Review for Ianuary. 1787. ur. XI. — Euclidis fectio canonis et ifagoge har- monica oW ÉVCLIDIS- VERSIONES LiblIEá XIX- κπ monica liberaliter verfa? cum explicatione graecorum modorum toni fecundum doctrinam Ptolemaei leguntur in Cir. Z2avg Letters chietly addreífed to a young Gentleman upon fub- jects of Litterature etc. by St. Edinunds in vol. I!. 1787. 8. 5) Jtalicae. In Paitoni bibl. degli autori antichi gr. e latini volgarizzati tom. lI. pag. 41 fqq. copiofe recenfentur verfiones italicae.. Paucis igitur illarum faciam mentionem. — Eu- tlie reaífetatto et all' iutegrirà ridotto e tradotto da Nico/ó Tartaíza, (qui obiit ann. 1560.) ' Venet. 1543. etc. fol. 1565. 4. 1569. 4. — Eucl. correct. ibid. 1585. 4. — XV. libri elemen- torum e graeco in linguam T'ofcanam translati, Romae 1535. 8. — iidem graec, et italice per Zfugel. Coianum.. Kom. 1545. 8. (vid. fupra ad editt. ἃ. 1545.) — Libri XV. cum fcholiis antiquis e vcrfione Frid. Commandini, italice facti, Vrbini 1575. fol. — repet. Pifauri 1619. fol. ἢ — Sex priores libri per Petr. //ntou. Catcldum, Bononiae 1620. lib. VIT. VIII. IX. ib. 1621. — εἰ liber X. per eumdem, ibid. 1625. fol. — Quinto libro degli Elementi d' Eu- clide overo fcienz. univerfale delle proporzioni fpiegata colla dottrina del Galileo, per /7i- eentio. F'iuiani. Florent. 1674. 4. (hic annus notatur a Fabricio in nota marginali, et ab Mon- gitor. ac Pontani libr. della cloquenza italiana, Venet. 1737. 4. pag. 661.) al. 1675. 4. — Eu- elides reflitutus — per Z/italem Iovd. da B:tonto. Romae 16go. fol. — Eucl. elementa — — Vtus liber elementorum etc, Florent. 1690. 12. et Florent. 1718. If. tom. 12. — Sex prio- res libri, translati a Petro Paullo Carauagio, Mediolani 1671. 12. — 1679. 8. — lidem verfi a Zo. Kircio. Bonou. 1651. ;685. et f. ἃ. g. — Elem. plani et folidi — per Guidonm. Grandi. Flor. 1731. 8. — 1740. 8. — Venet. 1742. 8. (Bünau. Catal. pag. 131.) — Ele- menti piani e folidi d Euclide, (libr. VI. XI et XIL) Florent. 1734. mai. 12. — Compendio di varii effercitii di compatlo, fondati fu. gli elementi di Euclide di Giov. “7π|. Couti. Bo- logna 1702. 8. — Elem. ex edit. Dechales et Ozanae gallica italice facta. Bergam. 1749. 12. — Elem. italice verfi et illuflrati a Pe/ro de Martino. Neapoli175:. 8. — Elem. meliore ra- tione pofita et nouis deion(lrationibus ditara a /ulio A4cetta, Prof. Mathef. in Vniuerfitate. 'Taurinenfi, 1752. 8. — Euclidis optica, (Profpettiva di Fuclide etc.) translata ab Egnafio Dati, cum adnotatt. et cum optica Ze/i;dori, (infieme con la Profpettiva di Eliodoro La- rio cavara dalla Libreria Vaticana, e tradotta dal medefimo nuovamente data alla [uce.) Florent. 1573. 4. Sed /gnatii Dantir. expofitio vt manca et paralogismis fcatens, reprchen- ditur a /o/;pho βίαπεανο in chronologia mathematicorum pag. 202. 6) Hifpanicae. — of. Zaragozae Eucl. nouo-antiquus fingulari methodo illuftratus. Hifpanice. Valent. 1673. 4. — libri fex priores, cum XI et XII. cum aliquot theorematibus Archimedis, verfi et explicati a Zac. Krefa, (S. I. qui in Bohemia Brünnae 1715. obiit) Bruxell. 1689. 4. (Scheibel. I. pag. 46. B:bl. germanique tom. IlI.. pag. 286.) Nunc progrediendum elt ad interiorem librorum Euclideorum notitiam, a Fabricio confectam. Harl. ZTOI- n) De hac editione et de Cormmandino multus — co conuerfos effe in linguam ital. ab /4ngelo Caía- eft / iemest 1. pog. 139 fq. et ex libro: Offervazio- 0. Romae 1545. 8. «t Luc, Pacio/um in epiftola, ni lctterarie «he poffono fervir di Costinuazione al edit. Euclidis ab ipfo arn. 1209. factae praemitfa, Giornal de' le«terani d'italia tom. il. Veronae narrare, fe iam tranítuliffe Euclid. in linguam áta- 1738. 12. pag. 139. addit XV. libros Eucl e grae- licam. ᾿ p Lib. HHI. c. XIX, EWCLIDIS ELEMENTA Vo! IL. p. 360 P 370 ZTOIXEIQN Elenentorum Mathefeor purae libri X. 5) quae vulgata funt graece hoc titulo: EuxAedde seryetev βιβλία τἐ ἐκ τῶν ΘΕΏΝΟΣ συνεσιῶν. - Balil. 1533. fol. apud loh. Hervagium, edente Smone Gryuaeo e duobus codicibus Mss. quorum alterum Venetiis Laz. Bayfius, alterum Parifiis Ioh. Ruellius luppeditauerat. — Additi etiam in illa edi- tione, (itidem graece,) e codice Oxonieníi Ioh. Claymundi funt, fed admodum inemendate, commentariorum libri quatuor in primum. Euclidis librum, auctore Procdo, philofopho, qui Euclidem perinde, vt Pappus, pallim laudat fub nomine T'esuérga vel sorxeo 8 , lib. IIT. pag. 55. ait, fc ex antiquioribus Euclidis commentatoribus (Geniino aliisque) το Ac ues Τεροῦ collegiffe, et ἀπέραντον illorum πολυλογίων in compendium miliffe. | Hos Procli commentarios latine vertit ediditque, et fcholiis ac figuris illuftrauit Fraucifcur Barocciu;, Pa- tricius Venetus, Patauii 1560. fol. [vid. indic. editionum.] ΠῚ. Illa vero, quae vulgo vocantur ZAeonir, Alexandrini, qui fub 'Theodofio M. imp. floruit, in Euclidem commentaria fiue demonflrationes, quibusdam viris doctis non viden- tur effe 'Theonis, fed Euclid;s ipfius, a 'Theone duntaxat recenfitae, quam in rem operae pre- tium eft audire Henricum Sauiliwm, cuius eruditae ἢ) praclectiones XIII. in principium cle- mentorum lucem viderunt Oxoniae 1621. 4. lta vero ille, pag. τὸ fq. Quidam propofitioner elementorum tribuunt. Euclidi, demonfl; atioues 9) Theoni, hominer flulti et. perridiculi, quafi viu: vnquam artifex fuas voluerit edi conclufones , mullir adiecir probationibus. Hoc neque ghilofophorum quisquam , nec medicorum, nidum mathemoticorum feit vnquam. Secunda ef opimio Petri Rami, qui tom propofitioner quam demonjirationes. Euclidi abiudicat , vuiuerfa Theoni ettribuens , falfe: eadem euim haec, quae nunc habemus , eodem erdine, eisdem verbis, agnofrunt fub Euclidir momine Proclus et Boethius, Theome pofleriores, et anterior. Thtone ZAlexauder Aphrodifeus, et omnis antiquitar. — Tertia opinio eff. Butconir, qui onmia attribuit Euclidi, quae aut vera eff , aut. veritati certe proxima. — Quid ergo dicemus de vulgatir librir, qui ἐκ τῶν Θέωνος συνεσιῶ" ex Thronis colloguiüs fiue ἐοπστεβίδιι prae fe ferunt, cuius tamen. tiíuli in neutro noftrorum codicum IMMSS. vllum reperi vefigium. Non diffteor , in vno ad oram marginir adftripta effe ad. decimum tertium. librum harc verba: Εὐκλείδης, [] ὁ τοὶ serx;eie συναϑοοίσας, ἣν ἐπὶ χρόνοις Αλεξανδρα T8 Μακεδόνος. Θέων δὲ ὁ συντάξας αὐτὰ ἐπὶ Θεοδοσίε τὸ βασιλέως. vt colle&liouem elementorum. Euclici, ordinationem et. difpofitionem "Theoni tribu: ffe videatur. Παρπα certe "Theonis laur, fi ivordinota et incompofita in ordinem redegit. — Sed me huic incerto Scholiaftae fidem adiungomur, obflat, vt dixi, Procli et onti- quorum ommium απ δον ας, οὗ αι mirabilis et concinma p opofitionum feries, ex quibur vnians ' doro fuo fi eximar, tota corruat compoges. et flyuciura neceffe ἢ. Quid igitur? mulloe funt Theonir in hoc libro partes2 — Nou me mouent fuperius di&a; fed au£foritatem ipfius Theouis . in tium, vbi poft adfcriptum theorema fecundum li- o) De horum. elementorum perfe&ione vid. bri ΧΙ. addit: τὴν μὲν ἂν ἀπόϑοξιν παρ᾿ EUxAeidn μαν- Mem. lit. de la Grande Bretagne tom. XV. p. 194 fqq. Heumann. adde Bojii Íchediasma laudatum. Harl. p) Perftringuntur paullo acerbius a Malebran- chio de inquir. veritate II. 7. pag. 134 fq. q) Demonftrationes quoque Euclidis effe docet Galenus, Theone antiquior; X. 13. de víu par- ϑάναν. —- In methodo Euclidis nonnulla repre- hendit auctor artis cogitandi part. IV. cap. 8. ta- men facile poíTe ad ea, quae illi obiiciuntur, re- fponderi, iudicium eft mathematici acutiffimi Iac. Bernhardi in Nouellis reipubl. littezariae a. 1617. pag. 672. BU Een s Ko : ATUM (Ye. p τόθ |. EVCLIDIS ELEMENTA Li.HLGXIX ἢ dn commentariis in. Almogeffum pag. το. perpendeudamy exiffimo, quae fortc/? viam praciez quoffunt ad eruendom in hac quaeffione veritatem. Quod vero fec'ores, inquit, in circulir Gégta- libus fut preportiozal;r angulir, ad. centrum tonflitulie, ofienfum efi a mobir in editions ele- gientorim, éxdocer, ad finem foxti libri. — .Ex quibus verbir, €t nouam elemritoruni ediiionem adurnaz T'üeonem , coiflat , et nonnulía ab ipfo a lie&ha. Et quidem in omnibus exeinpleribur haec verba de f:Hore aune&iuntur vitimae propofitioni libri [exti elementoram ,. quoe et T beonir * - tt [ἢ Ὰ - effe puto, vt etiam danonftrationem ad illa verba: Atyo OTi Kg] efc. Vrque ad fiscm, — Nom Jnclidir illa foleniir claufüla ὅπερ ἔδεε deo, quae proxime praecedit, fmnis efl, τς puto, Kucideae. — Hem iudicium ferendum puto de mullis im decimo libro lemmatiis.e£ fortaffe pro. gofitionibur nomuullir. — Zlexander. ceríe. aliquot. ante. T'ieonem. faeculis im. counentorig ad " . , s E s 1 DETUR B oos . ν ' priora z1;jflotdlis pag. $7. eem , quae quinta. ejr, deciai ἐπ mofiris liba i, tiat pro quaría, v£ δε} ft aliguam ex. gratcedeutibur , quartotn vli reor, qva ffe mogno incommodo fane carcere potuiffemiur, fuo tempore αὖ elementorum bro abfuiffe , vcl faliem cum tertia coaluiffe, ΕΣ quidem vltimo deci non dubito affunentum. effe Teonir, vel potius autiguioris, (nom apud vf M rye: ^ 106] »1: irnri 11!n nin "pm dIIexaudrum exjiat üirdzm prope vcrbis.) minus perfpi aci frenis quippe clieao loco pofitam. (Forte et definitioner quaziom, inquit Dau. Gregorius ad Euclidem, e£ axiomato, libro 1. grat gofita, Τἀεοηξι vel alium practer Euclidem aguoftunt au&oran, ex. gr. axioma 1I. nam licet "Euclides hoc. pronuncidtum adhibeat in. demonf'randa prop. 29. cíeiment. I. illud tamen pro axig. afe non habuit , fed pro conerfa propofit. 17. vtpote quae ex illa sianife/le confequaiwr. | For. taff e alterae demouftrationes , quae poffi occurrunt , fuut etiam [Ὁ] T'heoxir. Nan quae iu datorum libro reperiuntur. Euclidir nou effe, expreffz offerit Pappus , licet cum illis elemento: gum facile comparondae. — Sunt vero ex his quaedan, quae T'hconen non fapiunt, fed a fiolir quibusdam confesiptae funt, — Sunt et lemmaia et corol/aria quaedam in Klementor. t0. quae ab ageometris [δι δῖα funt: illa vbique ποία perfLcinximur.) Ex quibus omnibus concledit Sa- vilius, Zicouir fuiffe partes in Euclide, pouciffimir quidem in lotir, iterpolando , explicondo, augendo: vltra hoc nullas. Qui tamen lator non tanti fuit, vt Proclo, omnium ante J*- Ma- £heiaticorum diligenti imo laudatori, commemoratione dignus videretur. ) IV. Libri decem priores proprie elementa εὐθυμετρικοὶ et arithmetica continent. — Liber X. agit de συμμετρίω fiue de commenfurabilibus et incommenfurabilibus, rationalibus et irra-- tionalibus: tres proximi Xf. XI. XUL. infcribuntur segedv, et agunt de corporibus folidis quinque regular'bus, (Pyramide, cubo fiue hexaedro, octaedro, dodecacdro e: icofaedro) eorumque compofitione et in fphaeram infertione. | Ac Proclo quidem lib. II. in Euclid. pag. 20. obferuante, Euclides τῇ zrgocugéces μὲν Πλατωνικός ἔφ! καὶ τῇ Φιλοσοφία ταύτῃ οἰκέϊος, ὅθεν δὴ καὶ τῆς συμπάσης" φοιχειώσεως τέλος προεξήσατο τὴν τῶν κολδμένων Πλωτωνικῶν σχημάτων ") σύφωσιν. Et aliquibus interieclis: Καὶ πρὸς μὲν αὐτὸ τὼ ὑποκείμενα βλέπον- τες λέγομεν ὡς ὥρα περὶ τῶν κοσμικῶν σχημάτων Boi ὁ σύμπας τῷ Γεωμέτρῃ λόγος. Ad. χόμενος μὲν ὠπὸ τῶν ἁπλῶν, τελευτῶν δὲ εἰς σοικιλίαν τῆς τότων συσάσεως,, καὶ χωρὶς " ι s ὯΝ γ) | Vetus Epigramma in Synopfi Geomctrica /Vich. P/illi: Σχήματα πέντε Πλάτωνος, ὁ Πυϑαγόροις ὃ coQor epe, Tlo3ayéses σοφὸς εἴρε, Πλάτων δ᾽ ἀρίϑηλ᾽ ἐδίδαξεν - Εὐχλέδης d' ἐπὶ τοῖσε κλέοε περικαλλὲς ἔτευξεν. : Vol. IF. (OK 1. LibIILe XIX. | EVCLIDIS ELEMENTORVM | Vol.TI. pari Para μὲν ἕκατα ὑφιτὸὶς, ὁμ δὲ τος εἰς τὴν σφοῦραν αὐτῶν ἐγγραφας. we] τὲς λόγες. ὃς ἔχει πρὸς ἄλληλα, παραδιδὲς, διὸ καὶ τῶν xaO. ἕκαφα βιβλίων τὲς σκοπές τίνες ἐπὶ τὸν κόσμον εἰναι φέρειν ἠξίωσαν. καὶ τὴν '“χρθαν αὐτῶν.» ἥν παρέσχετο πρὸς τὴν TB παντὸς ϑεωρίαν 9 ἀνέγραψαν. Et pag. 21. τὸ μὲν ydte χρήσιμον οὐτῆς (φοιχοιώσεως Ἑὐκλείδε) εἰς τὴν περὶ τῶν οἰρχικῶν σχημώτων συντελῶξ Θεωρίων. Confer, quae idem Proclus lib. IV. pag. 116. Quemadmodum vero liber quintus in MS. Mazariniano practer rem refertur ad Eugdoxusm, eti, l'roclo quoque pag. 20. notante, Euclides ia fuis elementis fuit πολλοὶ μὲν τῶν Exdo£s - συντάξας, πολλοὶ δὲ τῶν Θεαιτήτϑ τελεωσοίμενος᾽ ita liber XIV et XV. [IP] in quibus -ea- dem corpora quinque conferuntur in fe, non videntur auctorem habere Euclidem: fane XIII, libros sceyemv tantum agnofcit /Jarinur protheoria ad data, et in Zdrabira 9 ver(ione Naff- ridini Tufini, Perfae, quae luculentis typis arabicis lucem vidit Romae 1594. fol. ex typo- 'graphia Medicea, tredecim tantum libros exflare video. — 'T'um vltima propofitio libri XIII. veluti colophonem operi imponit. Denique libro XIV. praemittitur praefatio, Euclidi neuti- quam congruens, at bene conueniens Hyoficli, Alexandrino, in hanc fententiam: BzciAet- δὺς ὁ Τύριος. ὦ Πρωταρχε. παροωγενηεὶς εἰς ᾿Αλεζοίνδρειαν καὶ cuza Ses τῷ Πατρὶ ἡμῶν. (Hypficli feniori) dig τὴν ἀπὸ τὸ μαθήματος συγγένειαν, συνδιέτριψεν αὐτῷ τὸν πλέίςον τῆς ἐπιδημίας “χοόνον. Καὶ ποτὲ διελδντες τὸ ὑπὸ Λπολλωνίξ, (Apollonium Pergaeum in- nuit, Euclide ") Ἰαπίοτοπι.) γραφὲν περὶ τῆς συγκρίσεως τὰ δωδεκαέδρα, καὶ τὸ εἰκοσαέδοα τῶν εἰς τὴν αὐτὴν σφοδίραν ἐγγραφομένων.» τίνω λόγον ἔχε; ταῦτα πρὸς ἄλληλα, ἔδοξαν ταῦτω μὴ ὀρϑὼς γεγραφέναι τὸν Απολλώνιον, αὐτοὶ δὲ ταῦτα διοκαϑόφοντες ἔγραψαν» ὡς ἦν ἀκϑειν TB πατρὸς (Hypliclis fenioris,) ἐγὼ δὲ vsegov περιέπεσον ἑτέρῳ βιβλίῳ ὑπὸ ᾿Απολλωνίδ ἐκδεδομένῳ καὶ περιέχοντι ἀπόδειξιν ὑγιῶς περὶ τῇ ὑποκειμένε καὶ μεγάλως d "Cy s - vi ferc AME ; TARONEE utet e oar vs ἐψυχαγνωγηθην ἔσει τὸ προίλημωτος ζητήτει. Τὸ μὲν ὑπὸ ΔΑπολλων δ ἐκδοϑὲν ἔοικε X01Y3] cxoztdv, wg] yce περιφέρεται. Τὸ δ᾽ 0Q ἡμῶν δοκδν vsegcv γεγραφέναι! Φιλοπόνως can δοκῶν ὑπομνημωτισοίμενος ἔκρινα προσφωνῆσαι σοι διοὲ τὴν ἐν ἅπασι μωϑήμοισι μάλιπα δ᾽ ἐν γεωμετρία προκοπὴν, “ἐμπείρως κρίνοντι τὸ ῥηθησόμενα, die; δὲ τὴν πρὸς τὸν aru ipa συνήθειαν καὶ τὴν ποὸς ἡμῶς eU ciMY εὐμενῶς ἀκδομένῳ τῆς πραγματείας. Βα libri XV. propofit. s. meminit Hypficles magiflri fui dori: 5 δὲ εὕρεσις ὡς leidmgos ὁ ἡμέτερος UQu- γήσατο μέγας διδάσκωλος. ἔχε; τὸν τρόπον vürcy. | Et poft rem illam expofitam, ὅσω μὲν à, inquit, ὁ εἰρημένος εὐκλεέφατος ονὴρ τὸν περὶ τῶν εἰρημένων ὠποδέθωχε λόγον. Ad s) Confer Boethium II. Geometr. pag. 1542. εἰ fiue Babylonius. Haec 770m. Simithus in vita To. loh Kepleri Opus praeftantiffimum de Harmonia Mundi, in quo doctrinam de quinque corpori- bus Flatonicis ad Gsuz/zv vniuerfi applicat. 2) loanuis Dee, mathematici engli et ved. Commandini ftudio Pifauri 1570. editus. eft libel- lus: Mahomet Bagdedini dc fuperficierum diui- fionibus. In codice biblioth. Cottonidnae notauit V'fforius, au&orem vfum Euclide in arabicam lin- guam conuerfo, quem pofiea Campanus latinum fecit. Audor igitur propofitionum vidétuc fuiffe Euclides, demonftrationum, in quibus Euclides in arabico codice citatur, Mohometus Bagdedinus Dee pag. 56. Fabric. De Naüir- Eddim vid. ATon- tucla I. p. 374. 378 fqq... Herbelot. biblioth. orien- tale pag. 665. Harí. 4) ἘΔ τὰν Zbulpharajus, qui Euclidem mul- to iuniorem facit pag. 41. Ceterum 7 pficlis in- ter praecipuos mathematicos meminit Z7e0p/ugla- &us in inftitutione regia cap. 19. pag. 569. tom. 18. bibl. patrum. Sim teneri phifofopliia Princeps vt- debitur et. mathematicis. deleltavi, obfiaebunt oflium aulae pleni Platonis homines, et ue iani- toribus quidem Zdrchimedes, Euclides, Eypficles ignoti fuerint. Typo p." - t Ἔ τὰς S E ' ν D t «- | οι. Π. ν. 372 Ὁ375.374.5} 5 ἘΡΙΥΙΟΝῈΒ ET VERSIONES — LibIiLc XIX. 35 ΐ ἔς Y [^ 4 , eL N39 , ^ Ad libri XIV. propofit. 2. Tro δὲ γροώφετωι ὑπὸ μὲν ᾿Αριταίδ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ πέντϑ , £^ , ᾿ D » "x , » M τω - " wv “σχήματων σύγκδισις. 719 δὲ ἈΑἈπολλώνιξ ἐν Τῇ σευτεέρος ἐκόοσες Τὴ: συγκρίσεως T3 δωδεκαέ- (4 LI » , ^ . . B - - E des πρὸς τὸ εἰκοσώεθσον. Sub Hypficlis etiam nomine latiae veterunt Georgius Valla, et Bartholomaeus Zambcrtus,. Venetus, V. Euclidem translatum in romanam linguam vir magnificus Hoeffiur dedit, tefle Caf. fiodoro lib. de Gcometria, refpiciente ad libros H. Geometrie, quae inter Boethii opera lio. die exílant, et incipiunt his verbis: Qaia vero, mi Patrici, Geometrerum exercitatifime, Fu. tlidis de crtir geometricae frgurir obfcure prolata te adhortante exponenda εἰ Iucidiore aditu ex- polisnda fufcepi. | Et pag. 3514. Supra pofitarum igitur fpeculationibus figurarum ab .E:clide J'uccin&iz obftireque prolatis et a &obis verbum videlitet de verbo exprimentibur [P] flriiim tranrlatir, quaedam iteranda repctendaque etc. Idem lib.II. pag. 1542. Codex iffe f/zcundtm difpofitionem Euclidir effz dicitur ,. fecundum demon/lrationcu vel inuentiontm, aliorum. plerua- que effe dicitur. ' VI. Latine com demonflrationibus, quae T/eoni vulgo tribuuntur, (Bocthius et Pro. clus eas non habuit, certe pro Euclidcis non agnouit) prodiere elementorum libri XV, intcr- . prete Campano, Nouarienfi, qui circa ann. 1250. claruifle videtur Lazaro Avguflin Cottae in Mufeo NouarienGi, edito italice Mediolani 170r. fol. pag. 87. fed aun. 1354. finitas eius in , Euclide conclufiones, notatur in MS. biblioth. 'Thorunieufis apud Petrum Zaentáismi in noti. tia eius biblioth. 20. — Aliae fententiae in 7. G. Scz/Aornii amoenitatt. literar. tom. XI. pag. 4. Fabric. conf. fupra in enumeratione editionum clementorum, initio: et editt. ipfae atque verfiones: tum elementorum fiue omnium fiue nonnullorum, tum reliquorum operum iam memora'ae funt, Har/. ὃ VII. Sine Theonis fiue Euclidis ipfius potius demonflrationibus faepins praeterea excufi funt Euclidis elementorum libri, tam graece, quam graece et latine. Libri XIII. ex ediione Conradi Dafypodii. Argent. 1564. 8. additis ad librum primum et fecundum tantum "Pheonis comimentariis, et ad fecundum. Bar/eemi, monachi, de. monflrationibus, quibus ad numeros applicat, quae de lineis ac figuris-planis Euclides do. cuerat. [De reliquis Dafypodii editt. vid. ad initium $. VI.] Libri XIII. Lond. 1620, fol. nitida editio, cum. Commandini verfione, adie&tis ficuris accnraris. Laudat hanc ἔκδοσιν Marcus Meibomius dialogo de proportioaibus p?g 173. [8] [vid. fupra 1. m.] Latine ex verfione et cum commentario Lucae Pacioíae de Burgo. Venet. t489. fol. Libri XV. cum fcholiis et commentariis infignibus Chri/fophori Clauii, lefu Socii [vid. fupra.] edit'onem Francof. 1667. 8. emendatiorem recentioribus effe notat Sam. Reyherus in diff. de Euclide, Kil.1693. 4. pag. 4o. [] - : VIIT. Epitomen clementorum Euclidis graece fcripferat Zfenear, Hicrapolites, tefle Proclo lib. IV. in prinum Euclidis pag. 95. K 2 Schenkii, "AM V : Co ' ! 16 Li.IILe XIX. EVCLIDIS EDITT. ET VERSS. Vol. IT. p. 375 Schenkii, nobilis Saxonici, inuentum, Euclidis propofitiones docere intra octiduum . per figuras eminentes et diuerfis fignatas coloribus memoratur in ephemer. Lipfienf. litter. an. 1720. pag. τς. Praeter arabicam Tufini verfionem librorum XIII. quam editam fupra δ. 4. retuli, me- morat Labbeur biblioth. nou. MSS. pag. 351. elementa Euclidis arabice verfa a 'TAebeto '), et P2: 47- libros XV. elementorum ex arabico latine verfos ab Zdelardo Gotho Bathoniznf, cum commentariis Campani Nauarrenfis. De arabicis verfionibus vid. Herbelot. biblioth. orientale pag. 40. [paífim is nominat interpretes arabic. vid. indicem voc. Euclide.] —Perficam verfio- nem Dodleiana, fjriacam Cantabrigienfis biblioth. feruat, tefte Ed. Bernardo. Libri VIL ex arabico hebraice verfi a 70. Jacobo Mechir, MSti funt in biblioth. Vindo- bonen(i, tefte Larbrrio lib. I. pag. 178. Euclidem ex arabico /iebfaice verfum a. R. Ποία, Ben Samuel, Ben Iuda, Ben Tibon a. C. 1270. ex Gedalia Zemach Dauid refert. Buxtorf. in bibl. hebraica pag. 276. adde I. C. /7"oífíi biblioth. hebraicam T. pag. 153. tom. III. pag. 820. tom. IV. pag. 774. "Hbrahami ben Salome Jarchi commentar. MStus in Euclidem memoratur a lau- dato /7/o/fío in biblioth. hebr. I. pag. 103. Fabrir. adde fupra in catalogo codicum MSSt. Harl. Denique Sinice ac Tartarice verfa Euclidis elementa teflatur illuflris Leibnitius nouiff. Sinic. pag. 155. [De codd. arab. et hebraicis vid. quoque fupra in indice codd.] - IX. Mira Iohannis Pici '), Mirandulani, conclufio efl, pag. 67. Opp. Ν ΔΙ magis mo- εἴτα theologo, quam frequens οἱ a[fdua in mathematicis Euclidis exercitatio, 1) Dicitur Tzabetus Ben Corrah, Ben Meruah etc. de cuius vita multisque libris plura referun- tur in biblioth. philofophorum arabica opud Cafi- rium) in biblioth, arabico-hifpana, νοΐ. I. pag. 386 fqq. isque fertur duplicem. ediuitfe verfionem atabicam, fe:undam tamen prodiiffe. accuratio- rem, atque ex iis libr. NIV et XV, commcptariis perfequutuss praeter ea praeclaram in eo:dem Ji- bros edidiffe introdu&ionem. lbidem p. 339 fq. arabici Euclidis in ctes. memorantur fufius, Duplex verfio Hegiagi Ben fofmpli, . quarum prior, Zarouea adpcllatür, poíterior, eaque ad- curador, Zumouede J/naci Bea Homaini wer- fionzm TAobetus Bon Cora, Marranenfs, caftiga- vit. Aliquot elementorum libros vertit 7/6u Otlisen Zidamafchi, Syrus. | Commentati quo- que funt 4Z/ Ναὶ» δὶ, Zarabifi, Algiauhart, «dimolaui, qui nonn'fi in librum V. edidit ,com- mentarium, bi Hapls, Pevf Chorafanus, 4b:- luapha 4ibusidni. Omnes Euchdis libros expo- fuit ZZbulca[fen, Antiochenus ; Seudus autem Zen “411 libros IX et «liquam libri X. partem illuftra- vit et hunc librum X. egregie explanaWfe dicitur Zdbu Iofeph Kazacus. Refert etiam, (vti ibidem traditur,) Zd/cliindus in Euclidis operis propofito, Jo. Mabillon ^ m Ceometriae elementa , de quibus fermo, ab /fpol- louio'conferipta effe, eademque in libros XV. di- gefa. Quum autem huiusmodi operi, ftudium fucceffu temporis nonnihil intermitfum effet, qui- dam ex alexandrinis regibus Euclidem, ea tempe- flate notifimum , laudatum opus caftigare atque iluftrare iuffit: cui poftea ex codem opere libri XIil. quos expofuit, adiudicati funt. In libr, XiV et XV. prolegomena commentarios habet bi A Aihaffenus, Ben dihaitem, Baírenfis, qui et loca difficiliora recenfuit ct ad dubitationes re- fpondit. a/is (Valentis) commentarius in li- brum X. erabice conuerfus eft, Aliquot etiam Arabes Hifpani Euclidis libros exornaffe dicuntur. adde fupra in indice codd. MSS. Zar/. t?) Hunc locum refpexit AJottamus P'ayerus tom. IL Opp. pag. 568. edit. in fol. /"ous u'igno- ἜΣ pas le peu de conte, qu'ou fait de la Geome- trie aujourdhuy 7usques dans (es Colleges, ou Pic de la Mirande fou(lenoit il u' y a gueres, que la conuoifance dés Eleimens αἱ Eaclide efloit. la plus coniraire de toutes à noftre premiere Philo- Jophie Chrefiemue, que mous mommons Thieolo. gie. Guil. Poflelli Euclides chriftianus, fiue fa. crarum apodixeon libri 11. Parif, 1545. 8. ms i ern. "Ee Mou WéLIL ».375 3796 |EVCLIDES AN TRACTAND: THEOLOGO? .LibIIIL:c. XIX. 11 * jn confilio de ftudiorum monaflicorum ratione fuadet monacho, fugere artes, quae totum | animum rapiant, et a fpiritalibus arceant, quales funt mathematicae. 70. Keplerus vero epift. 216. theologiam ingeniofo periculofam eile et grauitatem virilem. defiderare adfirmat. - Verá quidem theologia nullam. mathematicam demonftrationem extimefcit, qua vel coin. vellatur vel euerti queat, itaque nec theologis nocebit Euclidi adfueuiffe, vt a paralogifinis fibi caueant, neque fapiant vltra diuina teflimonia in iis, quae captum humanum excedunt. At falfam theologiam profcílus, poterit fortafle ex Euclidis diligentiori tractatione detri- mentum capere. Nam vel vniuücrfam religionem, (licet et hoc non fine infigni para!o- gifmo,) ex falfis, [IP] illis, quae obferuabit additamentis humanis, iudicatam contemnet fecum ac conculcabit, falfam íime tergiuerfatione prae fe feret, perfecutionis molefliam re- veritus: vel imprudens incidet in caífes inquifitionis, dum accurato ac mathematico examine, quae deprehendit, abfurda concoquere non poterit, fed propalabit diligenter, et irritsbit crabrones. Eft tamen, vbi falfae quoque theologiae my(lis vfum poterit praebere Eucli- des bene magnum; accuratae enim rerum indagationi adíuetos vel tandem doccbit verum a falfo, certum a commentitio fecernere, nec cum abufibus et erroribus quorumdam Chri. flianorum manifeflis. ipfam. afpernari vel reiicere chriflianam religionem, quae fola habet, uicquid in omni religione eft verum ac diuinum, ita, vt nihil dignum fide de cultu dei vllus docuerit philofophus, vlla gens crediderit, quod non in chri(liana religione perfpicue tra- datur: viciflim nullus vsquam exílet circa has res error, nullum vitium, quod non con- temnat ac reiiciat chrifliana religio. Quod íi ad theologiam etiam veram percipiendam noxium adfirmat Picus, accurate ac perlpicue argumentatri, collipere certo; a falüis ab- horrere «conclufionibus, quod vsquequaque facere docet Euclides; fi propterea, inquam, theologum ab Euclidis diligenti tractatione remouere volumus, ne acutius cernat, quid d:us iufferit, quid hominum vel infcitia vel incuria introduxerit; ratumque habuerit. | Vaicat Mi- randulanus cum conclufione fua, aut folis theologis fateamur rationem, dei munus, ex- *olere non licere. Quanta enim Euclidis laus etiam a rigido cenfore Prtro Ramo lib. VI. hun fzholar a «Als. Bern. I'ideburg fpecimina tria exhib. explicatio- ncs locorum mathematicorum, quae in Genefi,, — vsqiie in lib. Reguin occurrunt. Ienae 1727. 4. — Jo (roig feriptit "Theologiae chriftianze principia mathematica, Londini (699. 4... Habemus ugiite- Ji" &iblicam et alia. ciusdem generis fcripgf —] ILof. Scaligeri dictum: praeclarum ingengim fon potefl ejje magnuss matleinaticusz de quo Hue- tiama pag 3:8 fqq. cap. 123: — Ferdiaandi Er- nejli, Comilis αὖ [Ierber/tein, ero:emata, an ftu- dium geometrise rempnblicam. adminiflranti ob- flaculo-fit, «» adminiculo? Pragae 1715. 8. conf. Acta erudit. Lipf. «nn. 1712. pag. s1o.— Erhardi Il/vigslii analys aritotelica ex Euclide reftituta. — Obiter noto, 7ani ZAexaadri Ferrarii Eucli- de catholicum won effc fcriptum ferium theologi pontificii, quo romanae eccle iae dozmata denion- flrare nittur; fed difftrtationem Reformati do- €toris Palatini; Zo, Ludou. Faóricii, (ànter cuius K 3 opera etiam legitur pag. 301.) qua demon(tratum iuit, nihil aliud Papatum effe, quam gentilis- mum, chriftiano colere incruflatuim.. De iiio fcri- pto, quod reeufum etiam eft in Anglia ann. 1576. et anglice ac belgice verfum. exiülat vid. Zo. eur. Heidegzerum iu Jo. Lud. Fabricii vita pag. 58 fq. et bibliothecam hiflorico- theolog. Bremeníem tom.lL pag. «95 (q. Fabric. — item Thomaj[i not. ad Puffendorfii monarchiam papalem p. 225. Heumanm. — Conf. 7. Io. Theoph. Hagenbra- chi, praefide. 7o, Frid. [/eidicro dif. Vindiciae mathematum contra quorumdam philofophorum, maxime Henr. Cour. Agrippae, Franc. Verulamii, Io. Clerici et anonymi auctoris artis cogit«ndi ob- ieciones, Wittebergae v713. 4. — De mathcefeos in facris. vfu. et^ valitate egit ὄχ. IVeigelius in . philof. mathem. praecipue cbf Vil. ct coroll. I. lI. lil. ete. item in Arctologi(íica, Ncribergae, 1637. 8. Plura huius generis exítant fcripca. Lari. 18 Lib. IIT. c. XIX. EVCLIDIS DATA fe Vol. TT. s. 315} 377 fcholar. mathematicar. Nu/fsz parafogisiiur, nulla pfeudographia ἐπ totir elementis Euclidis : 3 Pez οὖν . . MIR E * E mobir, guamquom tuere inquirentióus, auimaduti ü potuit. Quom Iru fein frnguiacem effe profiteor, quamque: nulli adhuc ueque graiimotico , neque rhetori , neque logi-co concedere potui, vt in grammatica, rh-torica, logia, nil Κα ἢ doceret. — Quibus adde haec Hieronymi Cerdani lib. XVI. de fubtilitate: ^ Euclidis funt duce praecipuas laucer, incomcuffa doguiatum farzitar . libri Elenientorum, perfcBiogue adeo abfoluta,. vi mudíum ops huic iure comparare. audear, Quibur fit, vt adeo veritatis lux in co rcfulgect, vt ii folum in arduis quaeflionibur videcn- twr trum a falfo poffe difeiruere, qui Euclidem habent fmiliorem, | Viciffim tamen libenter confteor, ad mouendos et conuertendos hominum animos- in doclore ecclefiaflico longe plus me tribuere ἀποδείξει; πνεύματος. et feriae atque. adfectuofae δεινότητι difertaeque viri pii et cordati perfuafioni, quam ieiunae et faepe perobfcurae demoaflrationi Euclideae ad res morales atque theologicas adplicatae, quae vel torpere animum finit, vel ad [ΠΡ] con- trouerfias accendit, aut ad meras notiones intellectus redigit theclogiam, practicam , fi vlla vsquam effe debet, difciplinam. — Quamguam Zamb/lichur in. protreptico ad Symbol, Pythag. XXV. pag. 157 fq. a mathematica demonfiratione etiam boc fuadet ferre commodi, vt rebus et doginatibus diuinis fidem habeamus. la etiam intelligendus locus pag. 153. qui in con- tracium fenfum acceptus ab interprete atque inde a Jo. Speucero in libro anglice edito de proligiis, et ab bibliothecae anglicae auctore, quae gallice editur tom. 1X. pag. 314. quafi de rebu: divinis nulli fcientiae aut demonftrationi fit vsquam locus. Opto tamen, vt, quicquid docet, οποϊεικτικῶς doceat theologus, hoc efl, vt tum quoque nulla cius effata vel rigi- diffinum e amen Euclideum metuant, cum vel maxime videtur agere familiariter... lta demum efficiet, quod iubetur ab Apoflolo, vt quae docet, doceat ὡς λόγον Θεβ, — Geometrie s» frieud Lo infidelity. Bibl. Britannique tom. IIT. pag. 457. tom. IV. pag. 401. X. Antequam ad alia Euciidis fcripts pergo, hand abfurde notauerim, Elementa Zrith- elita, quae lub Euclidis nomine feparatim. vulgata funt graece et latine Parif. 1554. 4. non efle pecu.iare ipfius opufculum, fed definitiones et propofitiones e quindecim libris elemen- torum , de quibus hactenus dictum eft, paffim col!lcdlas. - At Arithmeticae Euclideae liber primus, Wittebergae ann. 1546. 8. fcorfim editus, eft feptimus elementorum, vtpote in cuo non minus, quam in octauo et nono Euclides de numeris agit. Atque nonum hunc refpicit lambüchur, quum pag. 32. ad arithmeticam Nicomachi Gerafeni, citat Euclidem ἐν τρίτῳ σῶν ἐριϑμητικῶν, iplum reprehenden: — Apud eumdem pag. 26. ὅπερ ὠγνοδντες οἱ περὶ Εὐκλείδην, reddendum eft: quod quum ignoraret. Euclides etc. : XL AEAO'MENA 2, data, fiue theoremata geometrica XCV. vna cum προθεωρίω fiue praefatione /Marini, philofophi, ANeapolifami, qui Pappi Alexandrini commentarium memorans, refpicit houd dubie, quae ille de datis Euclidis dilferit libro VIII. Mathematicae συντάξεως. CQ vod vero Pappur pag.24t. theorer;ata numerat non plura quam XC. indz * fit, ^) Notum eft, Ceometris JZvej idem effe ἃς fin analyticam neceffarium atque a gcometris t:m συγχιρῆσοι fiue concedere, wt notauit etiam Zfex. antiquis, quam nouis, vbique pracfuppofitum, Zphrodifeus &d elenchos fojhifticos pag. 31. b. adpellare folcbat. Ed. Bernardus, qui illa ad codd, Male Erpenius, ex arabico vertens, reddidit m;u- — arabicos et graccos diligenter recenfuit; licet num. nera Eucidis. — llud opus datorum ad mathe- quam lucem viderit eius editio. —S - τῷ - LU Voll. p.agTP 308 EVCLIDIS HARMONICA Li&.IIlt.XIX. | qg fit, quoniam LXIV. et LXV. pro vno habuit, tum LXXI. et LXXII. perinde vt LXXV. ac LXXVI. exiflimauit efe epilogos fiue corollaria, in quibus fimilia pronunciantur de triangu- lis, quae antea de parallelogramumis. [De editionibus Conr. Dafypodii, Zamberti, Har- diaei et Gregorii vid. fupra in catal. editionum.] ^ Hardiaei verfionem datorum Euclidis et “προϑεωρίας Marinianae retinuit Dauid Gregorius in nitida fcriptorum Euclidis editione grae- colatina Oxon. e theatro Scheldoniano 1703. fol. Idem Gregorius diagrammatibus litteras congruentes re(lituit e codice MS. atque theorema LXXXVI. non infeliciter illuflrat iu praefat. — .Euclidir data, manu lofzphi Zw iae collata cum quinque codicibus MSS. Vaticanis fue- 'Tunt vna cum commentariolo (fiue praefatione) Marini, philofophi, in bibliotheca Caroli de Moutchal, tefle Labb:o p. 197. Bibl. nouae [1] MSS. [vid. fupra, indicem MSS. de codd. bibl. Parifinae.] Marini προϑεωρίο fine nomine auctoris legitur graece ad calcem commen- tariorum Prodi in librum primum elementorum Euclidis, Bafil. 1533. fol. pag. 113. hoc ti- tulo: περὶ δοθέντων» συντόμως. Meminit Euclidis δεδομένων etiam Proclus libro 3. pag. 64. Ad bulpharajus pag. 41. ; .. XI. EISATOITIH' APMONIKH*'. Jfagege Harmonita, quae in quibusdam co- dicibus *) adfcribitur C/zozidi: in Vaticano 7) videtur referri ad Pappum: forte, quod illam recenfuerunt. — Georgius J7al/a, Placentinus, qui primus latine vertit ann. 1488. et 1498. Ve- netiis fol. edidit fub titulo: Cleomidae *2 Harmonicum introdutctorium , vna cum Procli hy- potypofi aftronomicarum pofitionum, Mich. Pfello de victus ratione, Galeno de peflilentia, Ariflarchi, Samii, libello; Atlenagora de refurrectione et duobus Cleomedis libris. [vid. fupra ab initio indic. edd. elementorum.] Praemittitur etiam hocce introductorium cx Vallae verfione volumini in folio, in quo fequuntur Vitruuius, Frontini libri IJ. de aquaedactibus atque Politiani panepiflemon et Lamia fiue praelectio in priora analytica. — Grotius ad Ca- pellae pag. 156. Ita et Euclides, fiue verius Cleonides : neque enim illa Euclidis funt, quae ti- tulo Harmonicer fub. eius nomine. circumferontur , vt fagatifme pater meur ex aequalitate ft- tiitoaiorim, aliique fiilibur argumentis odoratus eff. Sed hoc quidem argumentum leuius vifum Marco Meibomio, Nec minus tamen fallitur Meurfius, qui Euclidis Ifagogen Har- monicam et lfzgogen Cleonidis velut duo diuerfa fcripta commemorat pag. 128. a1 Ariflox. Primus fub Euclidit nomine graece cum verfione fua, (illam enim Vallae vidiffe haud vide- tur) vulgauit Johannes Pena, mathematicus regis chriflianiffimi. Parif. 1557. 4. Ex Penae editione profluxit altera graecolatina Conradi Dafypodii, inter cetera Euclidis fcripta excufa, Argentorat. 1571. 8: Penae verfionem exhibet etiam. Petrus Hirigonur in. curfu matbema- tico, Parif. 1644. 8. εἴ “πίον; Poffeuinur XV. 1. pag. 324 — 238. Bibliothecae felectae,, addi- tis nonnullis graecis locis Ariflidis, Qnindliliani et Dryennii, ex codd. MSS. Vaticanae bibl. τ εἰ y) Vt Parifino, vid. fupra, in eatalogo codd, a8). De Cleonide ifto, quis fucrit et quando Hail. vixerit, altum apud fcriptores fileniium. | /^offtis z) Vide /V. Meibomii praefat. ad Euclidis Har- — itaque pag. 547. de fcientiis mathematicis fufpica- monica et ad Ariflidein Quin&til. p. 202. Faóric. tur, latere fub hoc nomine Cleomodem. Δὲ Cleo- — Sub Z^'imi nomine in cod. regio Matrit. fed 1nedis effe hanc Ifagogen Harmonicam, numquam vid. /riart. in catalog. MSS, gr. regiorum Matrit. mibi perfuadebo. pag. 136 ct 127. Zar. 8o Lis. 111.1. XIX. SECTIO CAN. ET PHAENOMENA . VoL p. 378 Ὁ 379. 380 et Fuluii Vrfini D. — A5 eo tempore Marcus Weitomiur, vir doctiffimus, graeca emendauit ex codice Vulcaniano, cui titulus 'Avesozs εἰσωγωγὴ &ouovizs], tum ex aliis binis codicibus fcriptis, Couentrienfi et Barocciano, quos eum Dafypodii editione contulerant Seldenus et^ Langbaenius. ldem Meibomius nouam addidit verlionem et notas, Euclidisque Ifagoger fubiunxit elementis Harmonicis Arifloxeni, cuius celeberrimi.ac propemodum. [δ] aequalis Eaclidi fcriptoris veftigia legere auctor Ifagoces videtur. Denique Dauid Gregoriur in lau- data Oxonienfi operum Euclidis editione Iagogen hane ex Mcibomii editione exhibuit, nifi vt verfionem hinc inde emendaret, cuius rei exempla quaedam perito lectori confideranda offert in praef. Meminit muficae Euclidis 42:ri»z5 quoque in protheoria ad data, et Marini praeceptor, Proclus lib. I. ad elementa Euclidis pag. 20. qui τὸς xa rc Μεσικὴν φουχειώσεις, adpellat. JMasuclis porro Brgennii Harmonica a celeberrimo 7o. ἢ "ullifio tom, Hi." ΟΡ rum Oxon. 1699. fol. graece et latine edita, commentarii inflar fünt iu Harmonica, Euclidi tributa, et pleraque illorum ad verbum etiam repetunt, etfi ab illo; quod miratus fum, ne. femel quidem Euclides nominatur. — Atlaudat Euclidis Harmonicam Zibulpharajur p. Ax. 0. KATATOMH KANO'NOZ, Seflio Cauonis Mufiri, (eosdem editores et interpre- tes nacta, quos lfagoge Harmonica;) memoratur a Porphyrio ad Harmonica Ptolemaei pag. 272. Ἐχϑέμενοι γραμμικοὶ ϑεωρήμωτα πρὸς τος οποθείξεις wUTGY συντείνοντα,» κείμενον δὲ ἐν τῇ τῷ κανόνος EJxAene κατατομῇ. Mla porro γραμμικοὶ Θεωρήμωτο fiue diagrams mata linearum, vti εἴ 3pfum typum cenonis fecti primus Meibomius feliciter reftituit, quem fequutus in Euclidis luculentz; quam dixi, editione Dauid Gregoriur obferuat, hanc canonis. fcclionem Ptolemaei fententise confentire, Ariftoxeneae vero opinioni, quam Ifagoge rcfert, atque adeo Ifagogae ipfi adeo elfe aduerfam, vt illius refutatio quaedam videri queat. -Sufpi- catur itaque, vtriusque fcripti auctorem effe non Fuclidem, ed fortaffis Claudium Ptole- maium, qui in lagoge fententiam. Arifloxeni expofuerit, in fectione canonis confutauerit; Sed vereor, vt haac coniccturam fuam adpróbet lectoribus vir doctiffimus, quum praefertim: Arifloxenum. confutauerit Ptolemaeus alio loco, et veterum fcriptoruni tefliimonia codicum- que antiquorum , faltem quorumdam fides hos libellos Euclidi vindicent. Vt omittam ar- gumenturm, quod ex re ipfa et hiftoria mufica petitum vrget Z/feibomiur praef. ad Axi(lidem Quinctilianum., Videtur Euclidem quoque refpicere Brgennius lib. mn. Harmonic. pag. 415." Ὃ γῶν voi ros κανῶν ὑπὸ τῶν μαϑημωτικὼν οὐνδρὼν ἐπινενόήταί ve καὶ εὕρηται. XIII. ΦΔΙΝΟΜΕΝΑ. Δ λαομονμεμα, fiue ἀρχαὶ ᾿Αςρονομίας principia "Affronomiae, memorantur a Marino in protheoria ad data, Jlokanue Philopono ad 11. Phyficor. et Pappo lib. VI. συντώξεως Μαϑημωτικῆς pracf. et propofit. ςς. graece et latize, (fine damonflratio- nibus tamen) edidit [IP] Conr. Dafpodius inter cetera Euclidis fcripta Azgentor. 1571. 8. [de: hac ct Gregorii edit. et vetfionibus Zamberti atque Auriae vid. in catal. editionum.] XIV. 'OIITIK A! seio "2. Elementa Ortira, quotum meminit 7/0 p. 7. ad Pto- lemaeum, Procur pag. 19. lib. IL ad element. Ze/iodora; Lariffaeur in Opticis et Marinus in protheoria bb) Vide Meibomii notas ad Muficos pag. 203. £c) Minus plene et curate per/pe&iuanm quidam 219. 248. 249 fq. reddiderunt aut. intellexerunt. Har/. * EVCLIDIS CATOPTRICA Lib. 117. c. XIX. Val ΤΡ. 480 Ὁ 241 £r | protheoria ad date. — T'teonir potius effe illa, quac hodie habemus, quam Euclidis, difputat Krarmus Bortholint pag. 138. ad Heliodori optica, quae longe praeiert Euclideis. — In Hohendorfana bibl. exftiterunt tom. IiI. pag. 236. M$ta gracca Euclidis Catoptrica, proble- fa de duabus ;mediis methodo arabica εἰ ad Euclidis Opticam praeuia et Fuclidis data, -— [De editionibus ac verfionibus Zambert, Penae, Dafy podii, et Gregorii, (qui H. Sauilii ined tas eovsque caflizationes addidit) et etrufca Dantis verfione vide fupra in catalogo edi- tionum. conf. D, Jof. Priftilens Gefchihte und gegenwirtiger Zufland der Optik ete. f. Opticae hiftoriam. quam ex lingua anglica in germanicam vertit, eraditisque notis illufiraoit cl. Georg. Sim. Klizel, Lipfiae 1776. 4. pag. 6 Íq. inprimis pag. 23 fqq. vbi interpres alio- rum fententias , num illa Euclidea genuina fint, nec ne? adfert et quaedam exatninat, Harl] KATOLTPIXKA' eomenta Cafoptrira memorat diferte Proclus loco laudato. Cum eosdem plane et editores et interpretes habuerint cum Euclidis Opticis, tantum adiiciam, quod vtraque Seuilio vifa fint non magni momenti et vix digna Euclide, cui fententiae ad- latis etiam nonnullis argumentis fabfcribit Dauid Gregorius. XV. DE DIVISIONIDVS liber quidam /atize exflat, incertum admodum, an recte relatus ad zuctorem Euclidem. | Etenim Euclidem quidem περὶ διωιρέσεων fcripfiife teflatur Proclus pag. 20. et 40. at quei in editione Oxonienfi adiunctum Euclidis fcriptis videmus Jibrum de diuifionibus fuperficierum ,. Zokanzee Dee Londinenfis arabica lingua fcriptum in. venit fub nomine "^) Mahometi Bogdedisi, (qui faeculo poft Chriflum natum X. floruiffe' fertur) et excellentiam fcripti miratus, non exiflimavit, auctorem habere Arcbem, fed potius Euclidem, — Itaque Vrbini ano. 1563. edendum reliquit Fvrerico Commandino, qui in lucem quoque protulit Pifauri ann. 1570. — Negauit tamen Euclidis effe acutilTimus vir H. Sa- vilius, [P] cuius pauculas notes Dauid Gregorius in fuo Euclide adiunxi. DE LEVI ET PONDEROSO FRAGMEN TVM eidem Sauiiio fpurium vifum eft, et in Oxo- nienfi Euclidis editione fimiliter latine tautum exhibetur ex Euclide Za:740/. Zamberti, Bafil. 1537 ct 1546. fol. XVI. Scripta Euclidis deperdita **). Δικερέσεις fiue τὸ περὶ διαιρέσεων βιβλίον. — Vide, quae modo dixi. Κωνικῶν βιβλία δ΄. Pappur lib. VIF. pag.249. Euclidis libror quatuor. Conicorum cum «fgolloniur expleuiff/t, ac quatuor alios adiuzxif/ t, ocio Couicorum libror confstit, | Confer, quae dd) Nfferius apud Tho. Smithum in vita 70. Dee pap. 56. Notandum eft, au&torem hunc. Eu- clide vfum in crabicam lingsam conuerío, quem pofiea Cámpanus latinum fecit. “μον igitur propofitionum videtur futfj2 Euclides : demonftra- tionum, in quibus Euclides im avabico codice ci- tatur, Mahometus Bagded fiue Babylonius. €?) In arabica philofophorum bibliotheca apud Cafirium V. c. tom, I. pag. 341. Euclidi dicuntur, praeter clementa, complura adícribi opera, liber Vol. IV. fcil. locorum ad. fupzrficiein; liber opticorum; liber datorum; lib. de ifagoge harmonica , fup- pofitus; lib. de divifionibus, a "Thabeto quidem emendatus; lib. de vtilita!e, fuppofitus; liber de canone miufcos lib. de graui et leui; lib. de con- pofitione, fuppofitus; liber de analyfi, (i. e. de quinque corporibus folidis regularibus,) aeque fuppofitus. adde /Vongitor. I. p^g. 188. Sub no. mine Euclidis inter epigr. ab Aldo edita occurrit Gryphus; Ced vide infra in catal. poctarum epi- grammatariorum voc. £uc/ides. Harl. L ’ 83 10.111. ΧΊΧ. | SCRIPTORES A PROCLO 7o Vel. p. 381 asi quae ibi fequuntur vsque ad pag. 25. Idem Euclidis opus forte refpicit Archimedes, quando. conicorum elementorum meminit. Πορισμοίτων βιβλία y. Prorlur lib. Π|. in Euclidem pag. 56. τὸ δὲ σόρισμα λέγεται μὲν καὶ ἐπὶ προβλημώτων τινῶν. οἷον το EoxAeidy γεγραμμένο πορίσμωτα. — ldem p. 8o. Τοιαυτῶ go. ἐσξὶ Ἀφ] ὁσῶ πορίσματω Εὐκλείδης γέγρωφε. βιβλία προβλημάτων auv- τάξας. Libros tres fuifle, teflatur Pappus lib. VII. pag. 241 et 244. praecipuaque huius ope- ris perfequitur pag. 354 fq. propofitione CXXVII et fq. 1 Tézav ἐπιπέδων βιβλία (β΄. Planorum locorum libri duo. Pappus lib. VII. pag. 241. Mon etiam Euiociur ad Apollonium pag. 12. edit. Oxon. fed negat, iud opus ad fe per- venrie. " j tis "Tézev πρὸς ἐπιφαναοαν βιβλία (β΄. Lororum ad fuperficiem libri ἄπο. Pappus loco audato. ; * Ψευδαρίων τρόποι, Ratiomer falfa deprehendendi et porologismor argwendi. .. Hoc fcriptum non fine damno rei logicae ac mathematicae perditum τὰ memorat Proclur lib. 1]. in Euclid. pag. 20. μεϑόδες παραδέδωκεν καὶ τῆς τότων διορατικῆς φρονήσεως, ἃς ἔχοντες γυμναίζειν δυνησόμεθα τὸς ἀρχομένες τὴς ϑεωρίας ταύτης πρὸς τὴν εὕρεσιν τῶν vro peu" γισμῶν, ἀνεξαπατητοι ὲ διαμένειν. Καὶ τῶῦτο δὴ τὸ σύγγραμμα. dv ὃ τὴν παρασκευὴν ἡμῖν ταυτὴν ἐντίθησι . VYETAAPIXN ἐπέγραψε. τρόπες τε αὐτῶν ποικίλες ἐν τοΐξε; διαοιϑμησομενος. καὶ word ἕκαφον γυμνάσας ἡμῶν τὴν διάνοιαν παντοίοις ϑεωρήμοισί, τῷ δὲ ψεύδο, τὸ ἀληϑὲς παραϑεὶς no] τῇ πείρω τὸν ἔλεγχον τὴς ὁπότης συναρμοδομε- τος. "T8To μὲν ὃν τὸ βιβλίον καϑαρτικόν ἐπὶ καὶ γυμναςικόν. Idem pag. 17. Καὶ dj ταῦ- τὰ ἄρα xo 9 Γεωμετρίω κριτήριω παραδίδωσ, ἡμῖν. ἀφ᾽ ὧν δυνησέμεθα διωγινώσκειν τού ΤῈ ἑπόμενα τοὺς ἀρχοῶς αὐτῆς. καὶ ὅσα τὴν ἐκείνων ἀλήθοιαν ἐκβαίνει. Οἱ γάρ τρέποι, καϑ' de vd ΨΕΎΔΑΡΙΑ διρλέγχειν δυνατὸν. ὡς μὴ διαμαάρτηται. ταύτην ἔχϑαι τὴν ἐπαγγελίαν. Fabrir, — In hoc opere actum efle de ipforum maethematicorum fallaciis et aberrationibus, putat Se/dezer lib. I, de iure naturae cap. 1. pag. 6, /Teumanr. πολ y€1 - XVII. Index. firiptorum, in 1 r librir Procli ad. Euclidem landatorum ,' compofitus a me ad editionem graecam Bafileenfem. [ΠΡ] Aeneas, Hierapolites , ὁ τὴν ἐπιτομὴν γρώψας τῶν Εὐκλείδες ςοὐχιείων 95. Aegyptii geometriae inuentores IG. 28. Aumneriflus, Stefichori frater το. . Amphinomus 22. 56. 60. Mathematicus 68. Amyclas, Heracleotes , Platonis difcip. 19. "AS vence ξένος (apud Platonem in Legg.) 7. Anaxagoras, Clazomenius 19. Andron 233. Apollonius 20. 2r. 28. 34. 35. 51. 88. 93. fv τῷ περὶ τὸ κοχλίε γράμματι 29. Gecmetri- ca axiomata etiam demonflrauit 54. — IIegyczos. 15- Archimedes 12. 30. Syracufius 18. ἐν τῷ πρώτῳ 20. jg 20. Τὼν ἂν ᾿σοῤῥοπτιῶν ἀρχόμενος 51. 'eius Helice 73. ^ Circuli dimenfio 110. Archytas, "Em , ^- ' , ἐν τοῖς περὶ σφαίρας καὶ xUN- . Y [Vol Vv. 382 wat IN EVCLIDEM CITATI LiIILeXIX. $$ Archytas, Tarentinus Το. Arifloteles 8. 10. 15. 17. 27. 28. 51. 52. 53. 5 56. 70. 97. Ico. 102. δαιμόνιος 18.22. 32. Afinaeus , philofophus, CIhcodorus) 36. Athenaevs, Cyzicenus rg. Carpus 66. Antiochenus 35. Mechanieus, ἐν τῇ αἀφρολογικῇ πραγμωτείω 65. Chryfippus 163. Cratiflus, Procli aequalis, Platonicus, 58. Idem cui Pappus Alex. collectiones fuas. in- fcripfit. | Ctefibius 12. " Dinoflratus, Mensechmi frater 19. | Epicurss 6o. Epicureus Zeno, vide Zeno. οἱ Ἐπικόρειοι 85. Epinomidis auclor , (non Plato.) Eratoflhenes 13. 310: Euclides ὁ ὁ γεωμέτρις pag. 14. et paffim. ὁ φοιχειωτὴς 37. et paffim. eius aetas et fcripta 20. ὁ ἡμέτερος κωθηγεμῶν 34. ἐν τοὺς διωιρέσεσι 40. τὸ πλέφο Euclidis elementorum ἐντίγφαφα 55. ππορὶ ἰσματῶ 58. 80. δεδόμενα, 64. Euclidis ἐξηγηταὶ 17. 86. Ἑυ- clides ἡμῖν παρῆκεν τὴν ἐν τέτοις ποικιλίαν τ Ea αὐτὸς ἐπὶ τῶν ὁπλδεέρων καὶ ὠρχοειδεςέρων excos τὴν ϑεωρίαν 107. ψευδ ὁρίων σύγγραμμῶ 20. Eudemus, Peripateticus , libro sreei γωνίας 35. ἐν ταὶς Γεωμετρικοῶς ἱξορίαις 92. quous. que geometriae perfeclae hifloriam deduxerit rg. — refpicitur idem liber 79. S7. 99. 109. Eudoxus, Cnidius 19. — Platonis aequalis. Geminus 1f. 29. 3t. 32. 49. 51. 52. 53. 56. 66. 68. 74. 103. [0] Hermotimus, Colophonis 19. eius zoryéo. Héro 12. 55. 85. ut. Mechanicus 81. 9o. ' Hefiodi Ἐ. καὶ Ἡμ. Hippias 73. 93. Eleus 19. Hippocrates, Cous, medicus rr. 26. Hippocrates, Chius 58. — serez geometrica fcripfit 19. Homerus 9. 16. Leo, N«eoclidis difcipulus 19. — eius φοιχεέϊω geometrica ibid. Lcodamus, "Thafius 19, ἃ Platone analyün didicit, qua im geometricis non pauca inue- nit 58- : Λόγιον. (Ζοτοαδῆεῖς) 27. 36. 43. Οἱ ἀπὸ Σ μαϑημώτων 103. Menaechmus 21. 22. 31. Eudoxi auditor 19. Mathematicus 68. Μενέλαος ᾿Δλε ξανὸς TY 9o. Μεσῶν λόγος ὁ ἐν πολιτεῖα (Platonis) 7. 42. Neoclides 19. Nicomedes περὶ κογχοειδῶν γραμμῶν 73.93. vbi male Νικόδημος. Male etiam ad XIV. a Chriflo nato faeculum hic geometra reiicitur in fermone conuentus fecundi academiae Petropolitanae pag. 25. La Oenopides, τα 84 Lib. IIL.c XIX. SCRIPT. A PROCLO IN EVCLID. CITATI Voll. p. 585? 3:4 Oenopides, Chius 19. 23. 75. 87. Orpheus. 43. Οἱ Παλαιοὶ 14. 40. 55. οἱ ὠρχοῖοι Yo2. Παλωμοὶ καὶ ϑὥῶοι ἄνδρες Πυϑωγόρειθ) 109. Pappus 55. 67. 1i. Parmenides 26. vbi male ὅπερ Μενίδης 27. 32. Perfeus. 31. 93: Philippus, Mendaeus, Platonis difcip. 19. 8e. Phio 7172. Byzantium intelligi non dubito. Phi!olaus 26. 46. 48. Ἐν βάκχαις 1. Phoenices primi excoluerunt arithmeticam 19. Flato 1.3. 4. 5. 10. I. 12. 14. 16.19. 25. 30. 48. 58. 100. 11, ϑέζος 32. iy πολυτείο 3. 9. 12. 15. ἐν πολιτικῷ 9. ἐν σοφιξῇ 9. ἐν Τιμαίῳ 156. Epinomide τῶ, ἐν τοῖς ὠντεραξαῖς 10. ἐν Παρμενίδῃ 290. ὁ παροὶ Πλάτων: Σιμμίως 53. Vide et infra in Socrate, — Platonica corpora quinque ey;xe σώματος 21. κοσμικὼ MO, Eiue Critias, Gorgias etc, Epinomis Platoni falfo adícriptus, Platonici 16. Plotinus 6. Plutarchus 35. j Porphyrius 69. 79. 85. 85. 92. Philofophus, ἐν τοῖς συμμίκτοις 16. [Ἱ Pofidonius 23. 40. 47. 49. liber contra Zenonem, Epicureum 55. 60. YlroAsucios 95.906. ἕν τιν; βίβλῳ 53. Pythagorei 6. IO. 1I. 13. 15. 25. 26. 27. 28. 29. 32. 36. 37. 46. 48. 99. 169. Pythagoras 19» IIO, 111. Ἱερὸς λόγος, καὶ ὅλος ὁ τρύπος τῆς Πυϑαγόρϑ πεοὶ Θεῶν ὑφηγήσεως T. Πυϑα γόρειον οἐρέσκον 39. Θεώρημα 81. conf. Hadr. iunii lib. V. animaduerff. cap. 9: Socra:es ἐν zroAiTetot 2. 6. 7. 9. 36. 42. Θεαιτήτῳ 3. 8. 8v Φαίδρῳ 6. ἐν Γοργίω 1.9. ἐν Φιλήβῳ T ἐν συμποσίῳ 9. ἐν Μένωνι 13. Platonis fcripta intelligi; omnes vident, Stoici 22. 24, 103. Speufippus 22. 50. 'Fhales 19. 44. 67. 78. 92. Θεολογικῶν οἱ μυτικώτατοι 43. ὲ "Timaeus 5.6. 7. 11. 12. 25. 29. 38. 41: 46. 48. 77. 100. 'Theodorus, Cyrenaeus, Anaxagora paullo iunior 19. [Socratis praeceptor. Max. Tyr. diff. 22. Xenophoa M. S. IV. 2, 10. vbi vide Ernefti notam. ZZar/.] "Theodorus, mathematicus 33. vide fupra Afinaeus. "Theaetetus, Athenienfis 19. "Fheudius Magnes elementa geometrica fcripfit 19. Xenocrates. Zenodorus 4. Zenodorum iy τῷ περὶ ἰσομέτρων σχήματων laudat Theo ad Ptolemaeum pag. n1. Zenodotus, Andronis difcipulus. Leno, Sidonius, Epicureus 55.59. ὅσ, XVIII. Vt ALI GEOMETRAE ANTIÓOVI Lib.IIl:. XIX. ὃς XVIII, Vt de reliquis geometris antiquis nonnulla fubiungam, conflat, hanc difcipli- ndm primitus excultam ab Aegyptiis, atque inde in Graeciam perveniffe , vt traditum Hiro- doto lib. 11. cap. 109. fiue "T heutus fiue Rex Sefoftris huius rei Aegyptiis fuerit auctor, fiue anteceffor eiusdem in regno Moeris, de quo idem Herodotus cap. 101. et de quo capiendus Xaertius/) VIIi. 11.53) ^ E graecis celebriores fuere Geometrae "T hales, Pythagorss , De. mocritus, Antiphon, Pythagoreorumque quam plurimi Bryfon, Archytas, Ariflaeus ^^), Hipparchus etc. tum Plato et Eudoxus et Arifloteles atque Heraclides Ponticus, de quibus fingulis alibi dixi, et de quibus longe plura nobis conflarent, fi aetatem tuliffet Theopiraffi, Kacrtio V. 48. et Eudemi, Rhodii, Hifforia Geometrica, Proclo plus fimplici vice laudata, cuius Procli locum infignem ex lib. II. ad Euclid. pag. 19. veluti breuem quamdam geometriae: ante Euclidem [IP] hiftoriam non dubitaui hic emendatius defcribere. Quum enim ab Ae. gyptiis repertam illam difciplinam poft tot alios Ícripfiffet, haec fubiungit, quae alibi fruflra quaeras : OAAH"E δὲ πρῶτον εἰς Δίγυστον ἐλθὼν, μετήγαγεν εἰς τὴν Ἑλλαδα τὴν ϑεωρίαων “πἰαύτην, καὶ πολλὼ μὲν αὐτὸς εὗρε, πολλῶν δὲ τὰς ἀρχὰς τοῖς μετ᾽ αὐτὸν ὑφηγήσατο, σοῖς μὲν καϑολικώτερον ἐπιβάλλων. τοῖς δὲ αἰσϑητικώτερον. Μετοὶ δὲ τᾶτον AME- ῬΊΣΤΟΣ ὁ Στησιχέρε T8 ποιητῇ ἀδελφὸς, ὡς ἐφαψάμενος τῆς περὶ Τεωμετρίας σπϑ. δῆς μνημονεύεται. καὶ Ἱππίας ὁ Ἤλδος ἱφόρησεν, ὡς ἐπὶ Γεωμετρία, δόξαν αὐτῇ λαβὸν- qo. Ἐπὶ δὲ τέτοις ΠΥΘΑΓΌΡΑΣ τῆν περὶ αὐτὴν φιλοσοφίαν εἰς σχῆμα παιδεΐρες ἐλευϑέρε μετέτησεν. ἄνωθεν τὰς ἀρχοὶς αὐτῆς ἐπισκοπόμενος, καὶ οὕλως καὶ νοερῶς τῶ Θεωρήματα διερευνώμενος. ὃς δὴ wq τὴν τῶν ) ἀλόγων προωγματείαν καὶ τὴν τῶν κοσμι- κῶν σχημάτων σύξασιν ἀνεῦρε. Μετὰ δὲ τῶτον ΛΝ ΑΞ ΔΙ O'PAZ ὁ Κλαζομένιος πολ- λῶν ἐφήψατο κατὰ Γεωμετρίαν. καὶ OUNOIIUAH E ὁ Χῖος, ὁ τὴν 78 μηνίσκε TeTQa- “γωνισμὸν εὑρών, καὶ OG EO ^ QP O X ὁ Κυρηναῖος ὀλίγῳ νεώτερος ὧν τῇ Ἀναξαγόρε- ὧν καὶ ὁ Πλάτων ἐν τοῖς (VT Fea cs ἐμνημόνευσεν, ὡς ἐπὶ τοῖς Μαϑήμασιν δόξαν λαβόν- Tav. 'EQ οἷ ἹΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ὁ Χῖος ἐγένετο περὶ Γεωμετείαν ἐπιφανεὶς, πρῶτος Vol. IT. p. 384 385 “γὰρ ὁ Ἱπποκράτης τῶν μνημονευομένων καὶ crysis συνέγραψε. TA AT QN δὲ ἐπὶ 878 “γενόμενος μεγίτην ἐποίησεν ἐπίδοσιν τότε ἄλλα μαϑήματα καὶ τὴν Γεωμετρίαν λα βέιν»ν duc τὴν περὶ αὐτὴν σπαδὴν ὥς πε δῆλος Pz1. καὶ τῶ συγγφιέμματα τοῖς μαϑηματικοῖς λόγοις κωταπυχνώσας, καὶ πανταχῶ τὸ περὶ αὐτὸ ϑαυμαςὸν φιλοσοφίας ἀντεχόμενον ἔπεγεφων. Ἔν δὲ τότῳ τῷ χρόνῳ καὶ ΛΕΟΔΑΜΑΣ ὁ Θάσιος ἥν. καὶ 'À PXYTAE ὁ Ταραντῖνος, καὶ GOEAYIHTOZ ὁ ᾿Αϑηναῖος ἢ), mag ὧν ἐπηυξήϑη τὰ Beognuoren L 3 καὶ 1) Confer ibi Menag. εἰ 7"offi lib. de fcientiis Math. c;p. 13. pag« 48 fq. et cap. 54. pag. 327 fq. gg) Conf. Georg. Sam. E/znbeccii difput. prae- fide Dan. Guil. Molleyo Eabita, de mathefi bar- barica. Altdorf. 1711. 4. Harl. hl) Male 'Agiseg?s in. (choliis graecis ad Euclid. XIV. 2. Ahriffaci, fenioris, libros quinque de locis folilis deperditos ex ingenii diuinaticne reftitue- re conatus eft J/inzentius l/iuiani, Fiorent. 1701. fol. — Breuis geometricae diíciplinae eiusque in- ercgentorum hifloria in fermone conuentus fe- cundi academiae imper. Petropolitarae 1726. 4. Dolcndum eft, hiftoriam geometriae, quam para- bit Petrus Remondus de Montmort, ann. 1719. Parifiis extincti f;to efie interceptam. — Faóric. Qui hiftoriam artium znathematicarum concinna- runt, eos iam fupra laudaui. Harl. i?) al. ἀναλόγαων. kk) Quem Plato audiuit, "Theodorus geometra apud Platonem in "Theaetceto. Laert. IL. 103. Il!) Suidas in Θεαέτητος hunc Socratis difcipu'um et aflrologum tceítatur primum fcripfiffe 7x πέντ no^s pua sepe , de quinque corporious /olidis. e 1 a6 Liblllc XIX. . ALII GEOMETRAE ANTIQVI VoLIT. p. 585 386 καὶ προῆλϑεν εἰς ἐπισημονικωτέραν σύτασιν- Λεωδάμαντος δὲ νεώτερος à NEOK AAET ΔΗ͂Σ, καὶ ὁ τότε μαθητής AEXN, οἱ TOM προσεπορισαν τοῖς zo αὐτῶν, G6 TOV . AEONTA κῳὶ τὰ scie cid εἶναι τῶτε πλήθει x9] τῇ χρεῖος τῶν δεικνυμένων ἐπιμε- λέξερον, ἈΟῚ ὀισρισμον EUpEN/ , πότε δυνατὸν ἐΞξὶ τὸ ζητϑμένον πρόβλημω. Kc) πότε αδύ- γωτον. "E Y AO ZO δὲ ὁ Κνίδιος, (Λέοντος μὲν ὀλίγῳ νεώτερος, ἑτοῶρος δὲ τῶν περὶ Πλώ- ques γενόμενος. πρῶτος τῶν καϑύλδ ϑεωρημάτων τὸ πλῇῆϑος xvEnge, καὶ Tous τρισὶν ενωλογίαις ἄλλας τρές προσέϑηκε. Kg τοὶ περὶ τὴν τομὴν. ἐρχὴν λαβόντα παρὰ Lad σωνος εἰς πλῆθος προήγαγεν, καὶ τοὺς ἀναλύσεσιν ἐπ᾿ αὐτῶν χρησόμενος. ΑΜΥ-. ΚΛᾺΣ δὲ ὁ Ἡρακλεώτης εἰς τῶν Πλώτωνος ἑταίρων. καὶ ΜΕΝΑΙΧΜΟΣ ἀκροατής ὧν Exe καὶ Πλάτων; δὲ συγγεγονως y καὶ ὃ ἀδελφὸς αὐτῇ AEINOZTPATOEZ ἔτι τελεωτέραν ἐποίησαν τὴν ὁλήν Γεωμετρίαν. ΘΕΥΔΙΟΣ δὲ ὁ Μαγνης ἕν τε τοῖς μαϑή- μασιν ἔδοξεν &vaj διωφέρων. κΟΊ κωτῶ τὴν ἄλλην φιλοσοφίαν , καὶ γαο TX Scy eot καλῶς. συνέταξε. καὶ TAA τῶν ορικὼν καϑολικωτερο ἐποίησεν. Καὶ μέντοι καὶ ὁ Κυζικηνὸς. 'AOHNAIOZ κατὼ τὸς αὐτὸς γεγονὼς [U] χρόνες, καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις μὲν. μαϑήμασι, pausa δὲ κατὰ r εωμετρίαν καταφανὴς ἐγένετο. Διῆγον ὃν ἕτοι μετ᾽ ἀλλήλων ἐν Ἄκα- δημία.. κοινὰς ποιϑμενοι τας ζητήσεις. ,ἙΡΜΟΤΙΜΟΣ δὲ 0 Κολοῷφωνιος τὸ ὑπὲρ Eu- δέξο προηυπορημένα καὶ Θεωιτήτξ προήγαγεν ἐπὶ πλέον, X94. τῶν sor ea πολλὰ ἀνεῦρε, xg τῶν τόπων τινοὺ συνέγρωψεν. ΦΙΛΙΠΠΟΣ δὲ ὁ Μεδμαῖος, Πλάτωνος ὧν μαϑητὴς, καὶ ὑπ᾿ ἐκείνε προτραπεὶς εἰς τὸ μαθήματα καὶ τὰς ζητήσεις ἐποιεῖτο κατὰ Tuis Πλά- τωνὸος ὑφηγήσεις ᾽,. 9] ταυτῶ ποβίαλλεν ἑαυτῶ, oco ὥξτο ΤΊ Ἡλώτωνος Φιλοσοφίο συν- τελεῖν. Οἱ μὲν ὃν τοὺς ἱσορίας (Γεωμετρικας) ἀναγραάψαντες (Εὔδημος δ Περιπατητικος) * μέχρι T8T8 poe y80i TI τῆς ἐπιτήμης ταύτης τελείωσιν. Οὐ πολὺ δὲ τότων νεώτερός ἐξιν Εὐχλείθης etc. ; Pof Euclidem clariffima illuxere Ariftarchi Samii, Cononis, Apollonii Pergaei et Archimedis ingenia, Dofitheique, tum Eratoflhenis, Hipparchi, Gemini, "Theodofii Tri- politae , 'et Heronis ac Sereni: Menelai item et Ifidori ac Hypficlis, Philonis Byzantii, Tvanenfis ac Gadareni fiue Gaditani, Sporique Nicaeni illius difcipuli, praeterea Amphi- nomi, Claudii Ptolemaei, Nicomedis, Dioclis, Demetrii Alexandrini, tum Pappi ae TTheonis, Alexandrinorum, Eutoci Afcalonitae, Procli, Marini, Pfíelli, 1(aaci Argy- ri ?**),. Barlaami , monachi et Io. Pediafimi, de quibus partim iam dixi id hoc volumine, partim infra fuis locis fum dicturus. Mentio et Crafetir, qui geometrica fcripfit, apud Laertium IV. 23. et Pulcher. geometra "Tiberii imp. temporibus clarus laudatur a Phlegonte de mirabil. cap. 14. Hermiar geomctra, Plutarch. IX. x. Sympof. 4n aflrologia C. Sulpicium cudiuimur: im geometria Sext. Pompeium ipfi ceguouimue, inquit Ciccro de offic. I. cap. 6. Nicon geometra et architectus, Galeni, medici, pater, Suidas in Lanes: 4dmmon geo- metra memoratur ab Olympiodoro apud Phozium pag. u4. Eugenius, geometra, Acta San. ctor. tom. II. Ian. pag. 1093. ' min) If. Argyri de reducendis triangulis non rectis in rectos MS. in biblioth Coi:liniama pag. 220. CAPVT Vol. IL' p. 496 P 4ττ | ARATVS LiHLuXX. 281 « C AGB NTUX X (diu. XVHD ᾿ DE ARATO, SOLENS]I, ET ERATOSTHENE, CYRENAEO. (Cum 'fupplementis G. C. Harles.) LIe ARATO eiusque vita et aetate. YI. Phaenomena et Dio[cmia huius poetae. — MT. Tnterpre- tes depevditi. ΤΙΝ. Hivparchi et. Achillis Tatii fcripta, quae exftant, dratum illu ftrantia : Leontius de Aratea [phaera et fcholia graeca atque inedita im ratum. ΝΜ. Ciceronis, Ger- manici, et Auieni metaphrafos latinae , quae exffant , et aliorum deperditae. — VI. Recentiumy metaphrafes poeticae variis linguis. VIL. e£ VIII. Codices sussti et editiones Arati graecae et graeco- latinae, fcholiis graecis fiue ornatae fiue deflitutae: Maximi Planudis ad/umenta, cut- ticorum audacia in 4ralo interpolaudo, et Hugonis Grotii fyntagma drateorum. YX. Scripta «rati deperdita, — X. rati nomen prima longa et media breui. — Plures hoc uomine. [Ὁ] XL Index fcriptorum iu Leontii fehaera, [choliis ad ratum, Hipparcho, Eratoflhene et Scholiaffe Germanici citatorum, XI. De Eratofthene, Cyrenaeo. ΧΙ. Eius Catafterismt, et commentarius inchoatus in Zyium , Eratoftheni falfo tributus. XIV. Scriptorum perditorum Eratofthenis plenior noíiilia. I. [F R; KA .E. M O N ΕἾΝ D. A Vie Zfrati iam ab antiquioribus graecis grammaticis defcripta fuit. Brewior a Vidrio edi- ta et ab editoribus Arati repetita. Ab illa differunt eaemarrationes, quas Jriarfe in cá talogo codd. graec. regiorum Matritenfium euulgauit, Primum pag. 202 fqq. e cod. LXI. defcripfit graecum vitae contextum adiecitque verfionem fuam latinam, ἢ chriftiano quo: dam grammatico efl illa confecta: nam ἔχοήσατο (Aratus) "ye, ait ile, τῇ τῶν κοσμίων Φιλοσόφων “δυνοίμεε, mundanoriwn philofophorum do&rina vertit Iriarte. — Recenlet quoque opera Arati. -In eodem codice reperitur alia eiusdem vita: , haec autem , inquit [riarte, fere congruit cum eiusdem poetae vita Leontii, AMechaniti, (vt putant quidam,) diff rtationt περι χατασκευῆς ἀρατείος σφαίφος inferta: quam αἰ για! οποία praemiíffam Arati phaenomeuis cum fcholiis vulgauit //2ur, Venetiis MID. in fol. Sed mwlto breuior e(l; ad haec en'm tantum illius verba pertinet: τῷ ro ϑηριακοὶ γρώψαντι. | Duobus vero praecipue nominibus variat vtriusque lectio: ibi legitur λιν δέν. hic Aeumvd/s, ibi Mevaydeo, hic μελαγχρίῳ. s Aliam e codice LXVIL. pag. 239 fqq. publici iuris fecit in latinumque tranflulit fermonem. Haec autem eadem efl, quam Auh&eniu: ad Callimacham tom. I. pag. 590 fqq. edit. Erneft. e cod. Barocciano cum fuis et Hemflerhufii adnotationibus prior ediderat, In paucis , forfan librariorum culpa, differunt. In notitia codicis prioris recenfetur quoque e codice alio, laec. XIL exarato, frati vita, fatis quidem verbofa, latinis verbis, at vitiofe et barbare fcripta, et ab imperito vtriusque linguae homine e graeco conuerfa: quam Iriarte pag. 240 fq. formulis typographicis defcribendam curauit. : 5 . J - * dd . Suidas in voc. ' Ageree , tom. I. pag. 306. vbi confer Küfleri notas. Eudoria in Violario pag. 62. quae contraxiffe videtur ea. quae Suidas prodiderat. Anonymo auctore vita Arati, gr. ct lat. edita a Dionyfio Petavio in Vranologio, Parif, 1639. fol. pag. 268 qq. ^ Emendauit quaedam Scaliger in animadu, ad Eufcbii Chronicon ag. 29. ET V offiu: 8ι΄ X Lib.IIL c. XX. ARATVS Vet. IT ii 451 VojFur de poct. graecis cap. VIL. pag. 63. et de cient. mathern. cap. XXXIII. $. το --τ at. pag. 155 [Π- Simon Chron. ad A. M. 3728. Croff; Mloria de' poeti greci, pag. 53. Io. Marcelli H'cdlfchii diff. praefile Iu. “πάν, Schmídio, de Arato, Phaenomenorum auctore. lenae 1685. 4. 1. G. de Chaufrpié Nouv. Dict. hift. et critique ete. voc. “γαίης pag. 416 fqq. Auctor biographiae clafficae, ex fermone anglico in teutonicum a Murfinna conuerfae, tom. 1. pag. 181 fqq. Huilbronner in hifloria mathefcos vniuerfae , pag. 164 fqq. Admodum pauca notauit de eo Montucla in Hiiloire des Mathematiques, vol. I. pag. 227. not. b. iudicans, verfus quidem pulcros fcripfiffe Aratum, fed reliquas poetae virtutes non habuiífe. De epigrammate XIX. Callimachi in Aratum vid. Fulu. Prfnum in Virgilio cum graecis fcriptor. collato pag. 13. aut in edit. Valcken. pag. r4 fq. Ernefli excurfum p. 333 fqq. tom. I. Callimachi, et fupra in vol.l. pag.59t. not. vv. De vita, opere et reliquis fragmentis Arati commentationem volumini II. edit. Arati praemittendam promifit cl. Zur in praefat. ad I. volumen. Har/.] ARATVS, Athenodori et Letophilae F.' Solenfis e Solis, Ciliciae ciuitate, fuit, vt Cal- limachus, Strabo [ £udocia, anonymus vitae apud Iriart. pag. 262 et 240.] et alii teflantur, vel vt Aíclepiadi Myrleano 4) vifum, "Tarfenfis. | Audiuit Menecratem, Ephefium, Grammati- cum, et Philofophos Timeonem, (confer Laertísa IX. 113.) ac Menedemum P Diony(ium Heracleotem 9 , Perfeumque Stoicum, eundem, cui Acro- Corinthum ab Antigono Gonata commiffam tradit Zffenaeur IV. pag. 162. et quem cum Antigono fuiffe conflat e variis Laer- tülocis. Hunc in Macedoniam ab Antigono forte Athenis arceffitum comitatus, regi et ipfe, a) D. Ioh. Andreas Schmidius diff. de Arato, Yenae 1685. has duas fententiss ita conciliat, vt 'Tarfenfis idem fit, quod Cilix: Ciliciam enim Taríum vocatam tefte Iofepho. Sed Afclepiades Myrlearus libro XI. de Grammaticis apud au&o- rem vitae Arati a P. Vi&orio et Petauio editae, fic Taríenfem dixit Aratum, vt Solenfem negaret. Ταρσέα Φησὶν αὐτὸν γεγονέναι, «AX 8$ Σολέα, [cont. Joufium dc fcriptor. hift. philof. IL. 10, 3. p. 198. et cap. 17, 3. pag. 247.1 Et Jofephus lib. I. Antiq. cap. 7. innuit, antiquiffimum hoc fuiffe Ciliciae nomcn Θαρσὸς, a "T harfo, Iapheti filio, quod Afcle- piadis actate pridem exoleuerat. Scholiaftes ZLu- ciani tom. I. pag. 17. ad illud pag. 400. [tom. I. pag. 589. edit. Reitz ] £ xxr EoAedr,] Σολεὺς uév que Ἄρατος ὧν Ἕλληνικῇ παιδείας τοσξτον διήνεγκε, Ust σὰ φαινόμενοι Ἑλλαδὶ φωνῇ γραψας ἰϑαυμασϑη. — Ga- (poemate letus protrept. tom. I. pag. 2. τίς yp ἦν Σταγείρων λόγοι, € μὴ de ᾿Δριεοτέλην͵ τίς δ᾽ ἂν Σόλων, εἰ gp δὴ "Δρατόν τε καὶ Χρύσιππον; Conf. Harduimum tom. - Ι. ad Plin. pag. sf5. vbi mentio nummi, in quo Arati et Chryfippi, Sclenfium, icones cum epi- graphe Ποριπηπολιτῶν, Notum autem eít, Solos di&um Pompciopolin. δ) Suidas in ἤλρατος, 4) Vita Arati, quam nonnulli tribuunt perpe- ram Leontio Mechanico, graecis fcholiis in poe- tam praefixa, in qua mater Arati vocatur A.eda- ρα, (non Λητοφίλα, vt in altero vitae f:riptore,) et pater ipfius ab aliquibus traditur dicus Mna. feas. Fabric. vid. Clericum, filuar, philologic. cap. VI. δ. 1. pag. 237. Heumann. Ὡς Per/aeo vid. fupra in vol. III. peg. 570. notata, Har/. ᾿ τ Χο. Π. past 4112 ARATVS Lib. 1L c. XX. (ol. XIII). 89 (poemate fortalfis oblato 4). in nuptiis *) cum Phila, Seleuci Nicatoris filio, celebratis inno- tuit, er gratia eius in'ta reliquum vitae tempus apud illum vixit. Regnare coepit in Macedo- nia Antigonus Olymp. CXXV. ante Chriftum 278. et pracfuit per annos XXXIV. 7) vnde de Arati qupque aerate conflat £), quem profellione [P] medicum fuilTe, auctores vitae referunt, grammaticu:n ac voetam fcripta teflantur. — Sed et mathematicum Ariflhoterum ex quoruin- dam fenteptia audiuit, vt legas in vita, graecis Ícholiis praemiffa , quamuis Cicero lib. Y. de Oratore cap. τό. coufíst . inquit, iufer dolos, hominem ignarum affrologiat ornatiffniis atque optimis verfiour Zlratus de coelo et flellir feripfiffe. 1d vero refelléndum fibi fumtüt Beacdi- Blur Zuerasiar, Florentin. di. 7o fjq. in. Ciceronem tom. IL. Opp. pag. 355 fq. 339.fq. — [conf. Pope - Blounz in. cenfura cel. authorum. pag. 39.] — Fratres habuit Myrin, cui fuper- fles fuit, c: defuncto epicedium compofuit, Calondam ") et Athenodorum, qui primus Zoilo, Homeromafligi, fcriptis fe oppofuit. Amores Arati perflringit Z'azorritur Iy!lio VIT.) Apud Antiponum , regem, obiiffe tradit Suidas, atque adeo in Macedonia: Cenoraphiumn itaquc ei excitatum fit in. patria, vel mortui cadauer in patriam fuerit delatum, fi verum eft, quod vita inedita apud 1f. Voflium pag. 68. (lib. T. eap. 13. peg. 623. edit. IL. Abr. Gronou.] ad -Melam, adfirmat f:puitum Solis: fed et. JMc/a lib. I. cap. 13. iuxta Solos in paruo tumulo Arati- poetae fuo. adhuo tempore exflitilfe narrat monumentum: ideo, inquit, referendum, - quia ignotum quam ob caxjam iata in id faxa difliuit. Hinc. portentofum Arati fepulcrum dixit Politianus in Nutricia. | Confer. Leopoydut M. 38. Arati effigiem in numis Solenfium fiue Pompeiopolitanorum obferuare fibi vili funt viri docti, vt vides apud Grogouitua.tom. ΜΙ. thefauri Antiq. graecar. tabula d. vide et in. Begeri thefauro Palatino pag. 147. et thef. Brandenburg. tom. l. pag. 265. vbi nomen Arati cum lyra pentachordo ac Mula: apud Fu/. viun rfinum pag. 35. οἷον. Morellun in fpecimine rei numariae pag. 240. tab. XXV. Fabric. — [In /o. Mart. ab Ebirmayger gemmis, tomo, qui continet cepita deorum ct illuflrium ho- minum etc. illuflr. ab Erhardo Reufzh. Francof. et Lipfiae, 1721, fol. cap. VI. ter nr. 562. 363. 564. tab. XIV, et Reufchii explicationem pag. 173 fq. S'domiur Iib. VITIT. ep. o. fcribit, Aratum panda pingi per gymnafía arcopagitica. ZJarZ] — Arztum prae ceteris magni fccit atque imitari (Iuduit Dionyfius μεταϑέμενος , tefle Laertio VIL. 167. Ea If. Exflat e fcripiis eios Poema heroicum celeberrimum ἢ & ATNO'MENA, quibue pofl v. 722 ALOZH META fiue Progno/fica , (vt Seruius in 1. Gcorg. et Probus in ecl. ΠῚ, Virg. d) Grammaticus fiue au&or vitae apud 7riart. pag. 25359. et in Erneíti edit. Callimachi 1. ]. tradit; " Áratum regi primum. legifc carmen, τ οἷς τὸν Yl τῆς ᾿᾽Δρκαθίχς, Ícil deums deinde, illo iu bente, Phaenomena con(cripfiffe, Harl. €) Vita Arati Leonrio tributa: ZxoeAzsas δὲ ὃ "Apgero: Περσίῳ τῷ Φιλοσόφῳ ᾿Αϑήνητι καὶ συνελιϑῶν αὐτῷ εἰς ᾿Ννϊχκιδοναν κετοαπεωῤθέντι ὑπ᾽ ᾿Αντίγονκ aix] παρελθὼν εἰς τὸν ᾿Αντιγίνκ καὶ Φίλας (male Φλέας haben: quaedam οἰ, 4 vocabatur enim con- iux Demetrii Poliorcétae, ZJiodor, Sic. XIX. tom. IL pag. 70r. et XX. pag. 8:9.) zzj«aov καὶ εὐδοκιμσήσος τὸ λοιπὸν τῷ χρόνκ διέτριψεν ineat. οι. IV. f) Vid. Dodselli diff. de Dicacarcho $. 19. E) Saxius in Onomeft. i. pag. ro2. confert, 'Avati. aetatem. δή Δ, M. 3733.. Olymp. CXXVII, r. ante.C. N. 270. V. C. 482. Hamberger in zuverl, Nechrichten etc. tom, I. p. 354. ad a. ante C, N. a7$ Harl. (i) Conf. Hem/lerhuf. ad vitam in edit. Calli- machi nr. 3. pag. 590. de fcriptura illius nominis, Hail. i) Confer Scholiiften 'Theocriti ad Idyll. VIT, v. 95. 99. 101, εἴων Meminit Arati "Theocritus ite- rum Idyll..VI, vide Scholia ad v. r. &) Ho carmen laudatur a "ipio lib. V. ep. &. M P. 345. 9o Lib. III. c, XX. ARATI PHAENOMENA Vol. IT. p. 455 P 453 Virg. interpretantur,) fübiunguntur. [τὰ enim ad verfum £y, ὁρώας ὀλίγη μὲν etc. Scho- lialles: ἔρχεται ἐπὶ ἄλλο βιβλίον, σφόδρα βιωφελὲς ὃ καλέται Norsuéio ^). Meminit et Suidas fingillatim et Schol. Zrifloph. ad Pacem v. 1086. et P'i'ruuiur IX. 7. ^) Scripfit Phaenomena Aratus fuadente Antigono, rege, qui Eudoxi, Cnidii, librum, cui titulus erat ἔνοστρον , /petulum, Arato tradidit et proíam ") Eudoxi orationem metro condere, atque ita Eudoxum ἐν δοξότερον reddere iuffit. — Sic ex epiftolis, quae fub Arati nomine olim fere- bantur, auctor vitae, a Victorio ac Petauio editae. Sed Hipparc'us lib. I. ad Aratum, tefla- tus, duos fuiffe Eudoxi libros, eiusdem fere argumenti, quorum prior ἔνοπτρον, alter Qu νόμενοὶ infcribebatur, addit, pofteriorem pot flime ab Arato expreffum : Φέρεται δὲ ες EÉv- de£ov β΄ βιβλίω πεοὶ τῶν φαινομένων σύμφωνα κωτο πάντα σχεδὸν ἀλλήλοις πλὴν ὀλίγων αφόζοα. Τὸ μὲν ὧν ἕν αὐτῶν ἐπιγράφεται ἔνοπτρον. τὸ δὲ ἕτερον φαινόμενα" πρὸς τοὶ Qua- νόμενω δὲ τὴν ποίησιν συντέταχεν. [δ] | Vtrumque tamen a poeta cónlultum ipfe docet iib. ll. ἐν πᾶσι σχεδὸν τοῖς περὶ τοὺς ἀνατολαὶς τῶν ἄφρων, συμφωνέντων ἀλλήλοις τῶν δύο (EudcZa) συντωγμάτων y περὶ δὲ τῇ Περσέως διαφόρε τῆς ἀνωγροιφης ἔσης εὐλόγως δ᾽ Age τος διαπορῶν ποία τις Xx T oA Once ἀποφάσει, μῴήριςόν Qus ἔἶναι καὶ διςαζόμενον. Sane ex propria obferuatione non fcripfiffe Aratum , praeter Ciceronem teflatur idem Zfippor- . mua 7 , ^ ' J *o X chus lib. Il. Tz Εὐδόξε συνταίξει κατακολδθήσας τὰ φαινόμενα γέγοαφεν. ἀλλ᾽ 8 κατιδίαν , ^ ΕΣ , » - » , παρατηρήσας, T μαϑηματικὴν κρίσιν ἐπαγγελλόμενος ἐν τοῖς ἐρανίοις προσφέρεσθαι περὶ 'ωμωρτανοντων τῶν ἐν αὐτοῖς. Quod adeo verum effe notat per librum illum integrum, vt etiam clima 5) ipfum, ad quod phaenomena accommodauit, ab Eudoxo Aratus petierit. p. 345. Ouid. amor. I. 15, τό. Heumann. | Auctor vitae apud Irrtum pag, 202 fq. nonnullis, . ait, placet, Arstum fuiffe facujtate medicum, totum- que genuinum opus ZZeriaca fcripfifle Nicandro, matheimatico, eique tradidiffes iplum vero ab eo viciflim accepie pAaenomena, ct quafi propria defcripfiffe. £7 1/4. ὦ In codice Matritenfi apud Iriarium pag. 203. carmerm Arati practer contuetudinem, in editioni- bus feruatam, diuiditur in quatuor libros. Liber primus, ᾿Αρώτα (Qoay a iuvet uA doy &, incipit a ver- fü ἐκ διὸς ἀοχωκεϑα eic. liber II. a verfu Ταῦτώ xe ϑηήσοαιο παρερχομοένων ἐνιαυτῶν, lib. tertius infcriptus eft, 'Apxrs βιβλίον τρίτον τῶν (οινομένων, τὸ καλέ- gesyov διυσημῶα! , ec incipit, £x ὁροίοις ous gei» ὅτάν περάεστε σελήνη. liber quartus, "Agáre βιβλίον τέ- τῶρτον τῶν (βοκενοκοίνων περὶ n^ * incipit tH δέ Tos jasXEro ἑκώτερϑεν ἴὔντος ct definit, ἐδέποτε cxtdius xe» iz αὐϑέρε vfnwjese. [τὰ quoque cod. chart. /Vea- polit. (aec. XVI. in biblioth. Auguflinenfium S. loann. ad Carbosariam, (quae multos cuftodit cod, gr. et quorum indicem stum nuper de. mum accepi beneficio operaque cel. Cajetani zdu- CóYG,) continet Qxeosm, libros quatuor. ^ Aué&tor vitae opud /ríaré. pag. 202. ef, ait, Arati. Phae- Χωρὶς nomen. tractatus triplex, /Tellarum de/criptio ὑτα- ταφέρωσις,}» fimul orieutium et fimul occidentium enarratiog et prognofli.a per figna, (πρόγνωσιρ dix σημιείων.) εἰς, Horl. m) Latine expreíit Zirgius E. Georgic. 351 fqq. con£ Fuluium F'r[num pag. τοῦ fqq. [pag. 122 fqq edit. Valcken.] Virgilii cum graecis feri- ptoribus coilati. &gh^ríc. — adde cel Aegniur ad locum Virgilii: isque notat, verfus illos Aratt Prognoft. (77 fqq. a Ciceron? translatos efie in la- tinos de diuin. L 7 fqq. vbi vide Dauifii notas. Chaufepié l. c... not. 1. Harl. 5) Fallitur Suidas, qui Eudoxum δ᾿ ἐπῶν ésge- νοκείαν fcripüiffe adfirmat in: EvJsZos. 0) Ex diuerfis aftronomis diue;forum clitnatum ἡ obferuationes tranftulife Aratum, fufpicatur (770- lius in notis pag. το. At Pefasius Ili, 5. auctarii ad opus de doctrina temp. contendit, Eudoxum varia parapegmata nec vnius loci confeciffe. — Ita forte mifeuit ac inter fe confudit attrolograe non fatis peritus Aratus. — Vide et, fi placet, quae. “Ὁ, Jius pag. 155. de fcientiis raathemat. Zudji ifago- gen pag. 35. Schol. Gr. ad v. 498. Ad Hellefponti clima fcripfiffe, ex Hipparcho colligit ἄορ. βᾳί- fortus ad Cleoinedem pag. 180. Fabric. conf. in- fra Vol. p. 453 454 "ET DIOSEMIA Lib. HI. c. X X. ΟΣ Χωρὶς δὲ τότων καὶ τὸ κλίμω T8 κέσμε τῷ Εὐδόξω ὑποτίθεται ὁ "Ageros. Καὶ γὰρ ὁ Εὐδο- Eos ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ ἐνόπτρῳ τὸν τροπικὲν τέμνεσθαι Quaw ὅτως , ὥτε λόγον ἔχειν τοὶ τμήματα πρὸς ἄλληλα τὸν αὐτὸν οἷον ἔχει τῶ ἐ πρὸς τὰ γ΄. Etlib. Li. irerum ad'irmar, eum ὡσανεὶ παρα γροφει τοὶ ὑπὸ Εὐδοξϑ εἰρημένα. Eudoxum et Aratum χωρὶς τῷ cox ρῶς, mon [stis adcurate fccipfiife, animaduertit Hipparchus lib. I. pag. 126. Karo πλάτος p2g- 143. [adde vitam, ab Iriarto et Ruhnkenio graece editam.] —Sa/mafium vero, qui p.822. ad Solin. non Eudoxum , fed Phainum vel Metonem fui 'e contendit, quem Aratcs fuerit fe- quutus, confutat P:/»uiur VI. 9. Auclarii operis de doctrina temporum. — Hefiodi imirato- rem iam olim agnouit Callimachus, Arato fuppar, in epigrammate, de quo dixi Jib. IT. cap. 8. 6. 17. et hinc inde notat Grotius in notis. Ζῆλον Ὁμηρικὸν in Arato praedieat Snidas, Ποιητὴν 83v cidoZoregov v8 'Ojuigm vocat Maximus Tyrius dii. τά. [diff. 30. edit. Wi. p. 554. vbi vide Dzuif. pag. 609. eumdem Dauif. ad Cicer. de N. D. ll. 63.] — Et Ouidio iudice lih. I. Amor, eleg. 15. eum Sole et Luna fimper Zfratus erit. [ Boetbur Sidoniur libro I. apud. aucto- rem vitae Arati, ab Iriarto editae pag. 202. ait, Aratum non Hefiodi, fed Homeri fuifle imi- tatorem, quippe eius poefeos forma grandior fit, quam apud Hefiodum.] Sed ne alia Arati elogia "), a Aar/hio lib. I. Aduerfar. cap. 15. magnam partem collecla, hic repetam, non exi- guae laudi poetae noftro aflrico cft, quod hemiflichion eius 73 vole xo7 γένος ἐσμὲν.» quod verfu quinto phaenomenon etiamnum exflat, fanctificare dignatus cít fanctus Paulus, apofto- lus, Arati conterraneus, Actor. XVII. 28. ex eo enim peritum illud ee, obferuant pofl Cle- mentem Aiex. Y. Strom. pag. 315. Hieronymus epiflola ad Magnum et in Galat. ΓΝ. Tit. I. tum Chryfoffomus, Oecumeniur aliique V): Iicet Evrhalius, a Zacagnio editus, p. 420. ait eífe "Aere Aseevoua «oj Ὁμήρε Ποιητϑ. et in Cleauthir, qui Athenis docuit, (Athenienfes au- tem adloquitur Paulus, quum ait, ὡς καὶ τες τῶν XO ὑμῶς ποιητῶν εἰρήκασι.) infigni ad Iouem hymno, quem e codice Farnefiano eclogarom phyficarum [0] Stobaei, (in vu!- gatis enim Srobaei libris, ctiam in excerptis a Grotio fruftra illum quaeres.) ") vulgavit. Fu£- viur r/inur poft carmina IX. foeminarum pag. 272. et poft Vr(inum ZZ. Stephanus pzg. S M $ Poet, fra in indice fcriptor. in fchol. ad Aratum, voc. "Aratus, et cl. 10. Frid. Ffaff commcntat. de or- tibus et occafibus fiderign, apud auctores claffi- cos comuiemoratis. Gotüng. 1785. 4, pag. 44 fqq. Hart. p) Contra Quintilian. 1. O. X. 1. 5:. rati, inquit, materia motu caret, vt in qua mulla va- sictas, nullus adfeltus , πα prríona, mulla cu- éusquam fit oratio: Jufícit tamen operi, cui fe parem credidit. Aratum tamcn. defendit Barth loco a Fabricio citato. adde interpretes ad Quin- &iliani locum in exemplo Burmanni tom. lI. pag. 8e3. De eodem Quin&til loco iudicat 21r. Bai iet in Iugemens des Savans etc. tom. Hl. nr. t124. pas. 145. edit. Am(tel. 1725. 4. cu'us tamen expo- fitionem reprehendit Chaufepié l. c, not. C. adde Tun. le l'evre Abrcgé des Vies des poet. grecs pag. 163. Harl. 4) Stratonis Cardiani epigr. ix Διὸς ὠρχώκεϑα, xa3ds &v»s« "Ἄρατος. conf, Frid. Sirunz et. Bern- havdi |, interi diff. trcs de loco Arati, quem ci- tat Paullus, apoftolus, Witt bergae i719. Fabric. lo. Aeg. Strauch. difp de probat. exiflentiae dei ad Aratum.. Witteb. Commentarium fere in hunc locum fcripfit, variorum iudicia collegit, et ver- ba tam Aratea, quam Paullina explicuit Petrus Horrrus in mi(cellaneis criticis, Leowardiae et Harliongae 1755. 8. cap. 1. pag. 1— 21, Harl. 7) Exftat tamen in Zecren edit. eclogar. Stobsei phyficarum nr. 12. pag. 30. vbi vid. not. cel. edi- toris. De Cleatithe et edd. vid. fupra in vol. III. pag «5o fqq. Arati fragmentum, ex quo iile ver- fus fumtus eft, profiat quoque in iisdem Stobaei eclogis pog. 26. edit, Heeren, Zar/. ἐξ, 93 Lib. III. e. X X. SCRIPTORES PERDITI Vol. ΤῈ. p. 451 i Pocf. Philofoph. atque cun cieganti lac. Duporti metaphrafi Cudworthus pag. 432. itidem verfa quarto legitur ἐκ G8 yag γένος ἐσμὲν. εἴ in Pythagoreorum aureis illud notum: Soy γένος ἐπὶ βροτοῖσι» pro quo elcganter Oppiauus V. gJuevr. T. ἀντωπὸν μακοίρεσσι γένος. ad quem locum confulendae doctiiiimi Rittershufii notae. — lnfuper hic animaduertam, in Gem- uadii, Maffilisufis, libvo de ecclefiaflicis dogmatibus, qui diu ambulauit fub nomine Auguflini, eap. 16. legi, non eum corpore moritur anima, ficut Aratus auf epirurea vanitas aderit. Sed pro Zirzto legendum /frab:, vt praeter auctorein de fpiritu et anima, laudatum .E/men- ho: flio in notis pag. 132. docet AAabanur Maurus, qui totum illum Gennadii libellum inferuit Jlil. de vniuerfo cap. το. tom. 1. Opp. pag. 87. b. III. Qnamuis vero Aratus, iudice Hipparcho, ozABs ve καὶ σύντομός ἐς! ποιητὴς, ἔτ᾽ δὲ σαφὴς τοῖς καὶ μετρίως παρηκολδϑηκόσι: quamuis etiam , eodem Hipparcho notante, in plurimis atque potiilimis διαφωνῶν lue dffidens ἃ φαινομένοις ct natura: tamen. haec ipfius Phaenomena plurimi e veteribus olim illuflrauerant, quorum non pauci *) nominantur ad calcem commentarii lfagogici, qui a /"icforio pag. 117. editus eft fub titulo Ἐρωτοσϑένδο, ἐν ἄλλῳ Ἱσπάρχξ, εἰς τοὶ φαινόμενα; licet nec Eratoflhenis nec Hipparchi effe conftet. [adde Dion. Petauii Vrauolog. pag. 207.] Notitiam illorum hoc loco fubiiciam ordine litterarum, teflimonia quaedam et nonnullos etiam fcriptores illis adiunctutus. Agefianax (iue Hegefanax ἢ). cuius, vt Hermippi quoque Phaenomenon mentio in hoc Ptolemaei epigrammate apud auctorem vitae, quam Viclorivs cdidit: [emendatius, ex fua coniectura, vulgauit tamquam nondum editum ul. /rfiz. in Virgilio cum gr. Ícriptoribus collato pag. 1. edit. Valck.] eh Iày3 Ἡγησιανωξ vt καὶ Egaummos τὰ κατ o en 3) Τάρτα, καὶ πολλοὶ ταῦτα τοὶ φαινόμενα - : xi ard emocxoor ios à a (Da uotoroy * δ Βίβλοις ἐγκατέϑεντο, A^ M , - a^ ᾿Αλλὰ τὸ λεπτολόγε σκῆπτρον Agnros ἔχε U). Alexander, “Ζείοῖμς, Arati aequalis. Alexander, Eplefüur. [Alexander , Lytcaiter.] [Aaacreon.] Aniigonus, Grammalicur. ! "dpolloniur, *) Noa omnes , qui co loco rtomirtantur οὗ περὶ τῷ Ílomrs συνταξάμενοι Ícholiis vel commentariis perpetuis Arati poema illuftrarunt; fed quidam ex illis tantum egerunt de pocta, vt Callimachus: alii; vt "Thales, Arittarchus Samius, Geminus Rhodius, Parmenides ct Eratofthenes fcriptis fuis afiro'ogicis faltem argumento, quod períequutus eft Aratus, lucem adtulerunt. [adde Chaufepif l c.not. D. Quosdam nominat auctor vitae ab driario pag. 202. editae; ex quo inferam cos, quos iffe praeterea, quo íure quaue iniuria? no- minauit: Schunidii difp. de Arato, cap. II. $. 3» vbi praecipue de Attalo Rhodio, Arati interpre- te, agitur. arl. i) Conf. notam ad $. IX, Zarl. 4) οὐϑραν Vrün. arl. v) Frfim. duo vltimos verfus ita repofuit: Βίβλοις ἐγκατέϑεντο" σκοπᾷ δ᾽ ἀπὸ - «vts ἅὥμαρτον, "AAA γε λεπτολόγος σκῆπτρον ᾿Δ;ατις ἔχει, Hai. (VoL pastas IN ARATVM LiIlLo.XX. 9 "Apollonius , G«ometra. - Adpolloniur, Grammaticus, Ariflarthur, Samiur. Ariflarchur, Grammaticur. [T] MAriflophaner, Byzantius, phaenomena fcripfiffe traditur in Arati vita, quam vulgauit Vi- ctorius. ὃ vriffyllur maior. "riftyllur minor. | LZrtemidorus.] Aiialur, Rhodiwr, mathematicus, quem accuratiffime fua aetate in Arato interpretando ver- fatum notat Hipparchus, licet paffim eum, ficut Aratum quoque ipfum, et quem hic fequueus fuit, Eudoxum, reprehendens. — Recenfuerat autem. emendaueratque Attalus Arati.poema et ce illuftrauerat, vt patet ex his prooemii eius verbis apud Hippar- chum pag. 101. διὸ δὴ τό. re τῇ Agora βιβλίον ἐξαπετοίλκωμέν σοι διωρϑωμένον up ἡμῶν xej τὴν ἐξήγησιν αὐτ κ' T. À- Boethius, philofophus, in quarto ἐξηγήσεως Arati laudatur a Gemino cap. τ4. [Hic forfan quoque eft, quem anonymus auctor vitae ex Iriarto a me ad $. IT. memorztus laudauit,] Callimachus, Cyrenaeus, Aratum laudauit in fcriptis ad. Praxiphanem; tefle auctore vitae Arati a Victorio editae, es πολυμαϑῆ καὶ eeisoy ποιὴτήνν Cul fatur, Tenedius. Crates, Giammaticur, citatur a fcholiafte Germanici. ' Critolai quartum Qoopérev laudat Plutarchus in parallelis Didymus, Alexandrinus, ὁ πονηρὸς laboriofus, Didijuur, Cnidius. Diodotus, ita forte etiam in fcholafle Germanici legendum pro Diodoro, Exatoffiener, de quo iafra, boc ipfo capite. Eua neti duo. Geoninu;, Khodius, de quo fupra. Hegefanax. Vide fupra in Agefianacte; Heliodorus, Stoicus. Herimippur, Peripateticus. [Hipparchur.] Lafur, Magnes , phaenomena fcripfit tefle auctore vitae Arati a Viclorio editae. Mariaui metaphrafis phaenomenon Arati iambis graecis 1140. imperante Anaflafio compo- fita, Suidae meinoratur. M 5 ΠΟ Lib. IIT. c. X X. 94 SCRIPTORES EDITI Vel. TL. p. 455 P 446 Numznius, Grammaticus. Purmeaidzs. Parmenifcur, Grammaticus, laudatur a. P/inio XVIII. 31. Pyrrhus, Magnes. Smiuther. Sporum, Arati ὑπομνηματιπὴν laudat Leontius de fphaera, et Arati fchol. [09] 'Thal;r videtur inter commentatores Arati poni, quoniam fcripferat, (licct diu ante Aratum;) de aflrologia, qua ratione multos alios huc referri oportuit. Timotheus. Zeno. Zenodotur, Aetolus, laudatur a fcholiafte Germanici. IV. Hodie exflant 1) Hipparchi, Bithyni, centum prope annis Árato iunioris, in Phae- nomena Eudoxi, Arati, et Attali in Aratum commentaria libri tres ad ZfeftAriotiem , quibus Aratum Eudoxi vefligia legitfe, pariterque cum illis Attalum faepius a vero aberraíTe oflen- dit, Vide quae de hoc Hipparcho dixi fupra cap. XVIII. — 2) Z4c'illis Tatii, Mexandrini, (de quo ibi.) Ifagoge in Aratum, in qua de vniuerfi originibus, elementis ac fphaerae ratio- ne erudite diflerit. [cum Arato gr. in biblioth. Vindobon. tefle Lambec. comment. vol. VII. cod. CXXVIII. pag. 495 fqq.] 3) Commentarius inchoatus in Aratum, nefcio cuius aucto- ris, fub falfo Eratiffienir νοὶ P! pparchi nomine. 4) Alter anonymi commentarius inchoa- tus eruditior, praemi;la de gemere ef vita Zfrati dif/ertatione , qua pracclara nonnulla conti- nentur. Haec qua'uor fcripta vna cum aflerismorum defcriptione aliisque fcriptis primus e Mediceo et Vaticano codice vulgauit Petrur Vifforins, latinara quoque illorum verfionem da- turum fe pollicitus. Florent. 1567. fol. [in offic. luntaram, Bernardi filiorum. conf. Zilloi- fon. epift. Vinar. p. 73 fqq. et Bandin. cod. MSSt. graec. biblioth. mediceae II. Ρ- 63. not. 1] Latine primus vertit et excepta illa, quam dixi, afterismorum defcriptione, cum fua transla- tione et diifertationibus copiofis atque eruditis edidit Dionzfiur Prtauiur, lefuita, in. Vrano- logio fuo fiue auctario doctrinae temporum , in quo et Theodori Gazae librum de menfibus poft A. C. 1470. compofitum, aliosque fcriptores, fupra cap. XVIIY. not, ad $. 19. recenfi- tos, adiunxit, Parif. 1630. fol. et Amílelodami 1703. fol. 5.) Scholia eracca in totum Arati poema, praefixa Leontii ") , mechanici, differtatione σερὶ κατασκευῆς Αρατείας aQoigerss εἰ t£) Conftat, Leontium fcripfiffe hanc in gratiam "Theodori, familiaris fui, quocum non ita pridem mechanicae fe arti operatum teflatur. Πρώην, ὦ καλὲ Θεύδωρε, ἐτυγχιανοιεν ἐν τῷ μη χοινικῷ ἐργαφηρίῳ ἐργαζόμενοι. Siue hic fuerit T/icodorus , mechani- cus, àd quem Proclus fcripfit librum de prouiden- tia et fato, fiue alter potius, vt videtur, "Theo- dorus, paullo iunior, ἐπὶ csQío: τῇ xo xgetyy μηχα- nxj λόγιος, cuius ope, Romani fub Iuftiniano imp. vfi funt aduerfus Chofroen in obfidione Darae civi- tatis, vt refert Procopius lib. II. de bello Perfico cap. i3. p. 12r... Narrat quoque /eontius, fphae- ram fe huiuscemodi Aratcam, qualem defiderabat 'Theodorus, iam cenítruxiffe Klpidio, Scholafti- co, ἀνδρὶ ἀξιολέγῳ ὁμξ καὶ Φιλομαϑᾶ, Hic cft, ni fallor, Elpidius, Patricius, qui deinde primo an- no Mauritii miffus eft legatus ad Chaganum, Aua. rum re,em, teíle Cedreao et aliis. — Vnde de ' eiate Vol. TI. p. 456 ὃ 457 - E ET INTERPRETES IN ARATVM Lib. IHI.ct. XX. . 9g et Arati vita; nefcio quo fcriptore, a priore illa, quam a Victorio editam dixi, diuerfa et breuiore. Haec [IP] fcholia in editionibus [et nonnullis codd. vt Florentino Laurent. apud Bandin. codd. MSSt. gr. IT. pag. 76. cod. XLIV. vid. infra catalog. codd.] tribuuntur 7o. ni, Alexandrino, de quo lib. V. dixi. Sed r le Grotius pag. 24. ad Aratum: Srieudum eff, tholia /rafea non effe vuiur Theonir, fed et aliorum: mam et faepe idem iteratur , quod fcho- liaflae facere non foleut, et contrariae fententiae inferuntur. — Adde, quod in MSS. codicibus longe aliter paffim leguntur, vt obferuarunt viri docti, Salmafiws ad Solin. Huetius ad Mani- lium pag. 8. etc. [Atqui differunt in cod. Mosquenfi, vbi quidem 'Theoni quoque adícri- buntur; fed ea funt vulgatis meliora, nonnumquam locupletiora, et interpolationibus minus aetate [Leontii noftri conftare arbitror, quem ali- quot poft Claudium Ptolemaeum faeculis, (proba- biliter temporibus Mauritii, imperatoris, qui A. C. 602. fecuri eft percuffus,) fcripiffe colligas etiam ex eo, quod, fphaeras fiue globos coeleítes, teftatur, fua aetate non tantum ab Arati defcri- ptione in quam plurimis dif&£dere, fed et a Ptole- maco abire in quibusdam. Alius Poniiss Leon- tius, Burdegalenfis, latinus fcriptor, cuius me- minere S:donius et Fortunatus, De hoc Braflica- . nus ad Petron. pag. 572. edit. Burmanni 1. » Ser- vius ad Virgil. Aen. XII. :18. /Varti gramen ef facrum, quod fecundum Pinium ex humano eruo- re protreatur. εἰς. — Meminit et L. Apuleius in libro de herbis et Leontius, Mythographus, au- €tror minime malus, fuperioribus annis, a nobis tantum non ab inferis excitatus, et aliquando cum philologis cominunicandus.* [Sed Burmannus in nota, non praeititit, ait; ct Leontius adhuc latet, eut periit in bello Smalkaldico, cum numerofis aliis fcriptoribus. — --- Fabric. in Bibl. Gr. lib. V. cap. τι, vol. VIL. poítquam a p. 453. de Lron- tio, epifcopo Neapoleos in Cypro infula eiusque fcriptis egerat, pag. 455 — 46^. longum /-ontio- rüm variorum catalozum contexuit, et de Poritio Leont:o, Eurdegalenfi, p. 4:6. ca, quge fequun- tur, fcripfit: » Poztius Leontius, Durdegaien quezc' primum Aqvitanorum vocat Sidonius VII. 12. epift. vide etiam epu. i1. ciusdem libri et car- men 22. Ab hoc diuerfus /eontius, epifcopus Burdegalenfis, Venantio Fortunato lib. I. celebra- tus; fui enim matrem Lisa vccstiNidonius libr. VHL epift. iz, Fortunatus lib. I. carmine v7. et lib. IV. carmine το. P/1cdipazi./— Sed foit et al- ter Lrontíus, Burdegalenfis epifcopus, anterior fiue actate prior, cuius epitaphium exftat apud eunidem Fortunatum lib. IV, carmirie ἡ. Quod vero (Gabriel Lurbeus in Chronico rerum Burde- galenfium hunc Leontium refert ad A. C. 485. al- hA referta ; terum ad 555. nom magis certum eft, quam quod Vinetus ad epiftolam 19. Aufonii, nomen inte- grum Paulini, ad quem Aufonius fcribit, putat fuiffe Pontium Paulinum Leontium.« — Ha&e- nus Fabricius, ldem tamen pag. 457 fq. difcernit illum Pontium Leontium ab Leontio latino fabu- larum fcriptore, cuius Brafficanus ad Petronium meminit, et addidit; » Nefcio, idemne fit Leon- lius , grammaticus , cognomento /a/riuus, de quo Aufonius im profefloribus Burdegalenfibus, epi- gramm. VIl.* — De Zeoentiis, Byeantino, tam maiore, quam minorc, Neapolitano et Pilato, CFheffalonicenfi praeceptore Boccacii, circa annm. Chr. 1340) vide quoque Sa.vii. Onomaft. HU. pag. 66. 67. 144 et 261. Hark] Plures, Leontii nomi- ne gaudentes, collegit Jac. Gothiofredus in Profo- pographia codicis T'h-odof. pag. 369. et ok. [οπ- fius epittola de Spartis in Syntagmate Graeuiano pag. 222. quibus addendus Leontius ^ horonei, Ar- giuorum regis, frater, ap. Petrum Blef. epift. 79. Leouius, ddgisionis F. de quo Plato 4. de Rep. pag. 4v. Leontius, ad quem Iuiianus, imp. epift, £2. et ad quem Libaniss lib I. epift. i7. 56. etc. [In maiore Libsnii epiftolarum editione Wolfisna permultoe exftant Leontii epiftolae. vide indicem l. fub illius nomine.] 2 ronzius, quem fua com- mendatione Athenis im Θρόνον eceQucixdv euectum teftatur O ympiodorus apud Photium pag uo. Leontius, monachus Monembafiotes a. Chr. 11:8. defurctus. vid. /Jon/faucon Palaeographisr grae- cam pag. ^o. Leoptiws, feruus, apad Abdiam ΠΕ, 21, Leontius, Foroiulienfis epifcopus, de quo /^i- centius Barras pag. i5 (ᾳ. Leontius , Magne- Jiauus, laudatus Nic. àlemanno ad hif& arcanam Procopii pag. 7. De /eontii, Cyprii, locis com- munibus theologicis vide (is Colomefi paralipo- mena de fcriptoribus ecclefietticis. [adde indicem ad hane Bibl. Gr. vbi multi Leontii occurrunt.] 96 ; Lib.IILcXX. ARATI INTERPRETES ᾿ voikeries- referta; quare bene fecit cl. Buhle , quod ea integra fubiecit tom. I. fuae editionis, de qua in-- fra difputabitur. Codicem antiquae fane notae in biblioth. Vaticana cufloditum, et interpre- tem Arati anonymum continentem, laudat ex eaque particulaiu excerpit Z/uius rfnus in Virgilii cum fcriptor. gr. collati, pag. 1t. f. pag. 13; edit. Valcken. Harl] — Leontii cuius- dam latinam explanationem phaenomenon Arati fatis antiquam exflare membranaceam: in S. Galli bibliotheca, teflatus efl Go/ Tn ur ad Valeriani, Cimelenfis epifcopi, fermonem de bo- no difciplinae pag. 51. Ineditum Arati fcholiaflen citat idem Sa/mo/fur pag. 89r. et. Ho- chartur in Hierozoico tom. I. pag. 189. [vid. infra in fine notitiae codd.] Euftathius quoque 2d Homerum laudat Arati ὑπομνηματιξὰς et ἐξηγητάς. V. Latino carmine pridem Arati phaenomena conuertit Cicero , admodum, vt lib. IT. de natura deorum cap. 41- teftatur, adolefcentulus: et Germanicur Caefar et Zuienur , atque, Hieronymo in 1, ad Titum tefle, multi, quor enumerare longum eft.— Ciceronis fragmenta fo- la 2, at Germauici, (quem Rutgerfius atque alii quidam perperam mslunt Domitianum,) metaphralis integra phaenomenon cum prognofticorum initio et Auieni Aratus integer exflat, de quibus vide, fi placet, quae in Bibliotheca larina adnotaui, vbi etiam de latino, quem vo- cant, Germanici fcholiafte: [adde, quae de Germanico no'aui in breuiore notitia litteraturae rom. pag. 301 fqq. et in introduct. in notitiam litterat. rom. II. pag. 473 fqq. et de Zluieno in breuiore notitia pag. 696. cum primis cel. Zernrdorf in prolegom. ad partem II. tomi V. oetar. lat, minor. pag. 653 fq... Hai/] — His Julium Caefarem adiungere facile erat, mifi vi- deretur metuendum, ne illum pro Germanico Caefare Firmici ac Suidae inaduertentia pofue- ri, Neque adeo exploratum «ft de C. F/z/uio Cinna, quem latina metaphrafi donafle Arati Garmen 2 contendit Borthiur IV. 20. ex hoc illius epigrammate: : Haec tibi Arateis multum. inuigi/ata lucergis Carmina, queis igaes nouimus: aetherios Leuis in avidulo maluae drefcriptee libello Prujiara vexi munera uautculd. Pro nouimus leg ille Barth. meuimvr. [Id epigrargma poft Pithoeum et Scaligerum edidit " Burmonuur 11. in. Anthologia vett. latinorum epipr. et poemat, Iib. IJ. epigr. CCLI.. vol. T. pag. 440 fq. et notis illufirauit vberrimis. Is pro inuictigta , quod cft apud--Z/idor. Iib. VT, Orig. 12. et alios, dedit vigiaiaz tum motns poctice dictum pto cecaatouimur, cum. Pie thoeo ct Barthio refcripfit. Zar] — Ouidium *) e Probo ad Georgica Virgilii addit idem Barthius X. 21. Aduerfar. | Eriam Manilius: in Apotelesmaticis fuis Arati quaedam ad verbum tran(lulille, obferuat Scaliger pag. 54. ad Manil. edit. Acgentorat. Sed ncc Sfaíi, poctae, pater hoc loco praetereundus, de quo Papinius filius in Epicedio V. 5. filu. v. 23. — ---ι asaotique modos exteudis Arati. [Ὁ] VILE x) Conf. Heilbronner pag. 288 fqq. Obferuatt, — mena breuiter comprehendit, his tribus verfibus in Cic. fragm. fcripferunt Paul. Leopardus emen- — terninauit: τάν. ct XVIHL. 16 fqq... σάν. Turneb. duerf, VIII. 17. 10. Cochanou. Cracou. 1579. 4. Tot numero, ta'ique deus fimulacra figura ] Iupojuit coelo; perque atras fpavfa tenebras, y) Laeüantius 11. 5. 24. quanto igitur Nafo Clara pruiaofae is fit dare lumina. nofi. prudentius. — — Is cum. librum, quo Phaeno- : no. m) Vol. TT. p.458 ARATI CODD. MSSTI Lib. I1. c. X X. 97 VI. E recentioribus fertur latins metabhrafis Nicoloi Aen, Effextiani, Angli, inter eius oema'a. Paril, 1651. 4. |aun. 1561. 4. in catal. Pinell. l. pag. 260 fq. et apud Bulilium praef. adde Fabric. Bibl. Lat, lib. lf. cap. 11. $. 3. 4]. Hugonis Grotii, qui fragmentis Ciceronis, uae exílant ferwatis, reliqua de fao fuppleuit, in fyntagmate Arateorum, de quo infra, Lugd. Bat, 1600. 4. Eliae denique Sr&edii , (eiusdem, cuius de diis germanorum liber. ex- «ἄϊαι.) Guílrou. 1631. 8. qui hunc primum animi fai, quem vocat, foetum dicauit patri, Geor- io S-hedio, fcholae Guftrou, rectori, atque Eliae Schedio, patruo, Superintend. Barutha- Galíico carmine faltem fragmenta Ciceronis reddidit Durerus a Lefcaloperio fubinde notis ad Ciceronem de natura deor. pag. 409 fq. reprehenfus. — falce Aratum, wt audio, conuertit Zernardinur Baldur, admodum iuuenis, et Zfztoniur Mar. Sa/uini, vid. Giornale d'Italia tom. XIV. pag. 132. Sed iam deinceps graecas ac graecolatinas Arati editiones pro- - fequamur. | [Codices MMSSti atque editiones. ' Codice. quosdam diligenter recenfuit cl. Bulle in praefat. ad Aratum tom. 1; Multos commemorauit Heilbrosner libro faepius citato: et numeri paginarum fimpliciter pofiti pagi- nas operis Heilbroanerizni fignificant. Ego vero alios practerea nominaui aut Linc inde ad- fp.rfi o5l:rua'iones, — Sunt igitmr codd, in biblioth. Z/atitana ex “ναὶ phaenomeuir “πρὸς εἰσαγωγὴν ἐκ τῶν Αχηλέως περὶ TB παντός. “ἘΠῚ epitome phaenomenon, et Zafi phae-- nomena; (pag. 538.541. 544.) Aomae in biblioth. Aarbcrintena, cuius V. L. acecpit Buhlius. — Neapoli in biblioth. monafterii Santi Severini reti phaenom. (pag.548.) — ibid. in bibliorh. Auguftin. S, To. ad Carbonar. vid. fupra ad $. 1L. — ἴῃ bit!ioth. ZMedicea Fiorent. Arati phaenom. cum fcholiis et praefationibus, fcripta ann. 1464. nec non Hipparcki in Ara- ii et Eudoxi phaenom. enarrationum libri IT. excerpta ex Zfrá//[e ad. introduction. in Arati phaenoin. et 6 tertio (ermone ZZipparchi in rati et Eudoxi phaenom. item excerpta ex enar- ratione TAeonir in Zrati phaenom. digeíla a fapientiffüno monacho D. Maximo Planude, (pag. 552. adde Bul praefar. ad Aratum pag. XIV. inprimis Zandin. catalog. imsstor. gr. Wibiioth. Laurent. 1L. p. 65 — 67. cod. XXXVII. XXXIX et XLIV. — pag. τος. cod. XXXII. - Zfrati phaenom. cum verfibus latinis ex Ciceronis verfione nonnullis et fcholiis graecis margi- ni adfcriptis.) — /^enetiir in biblioth. D. Marci, 7r. phaen. (pag. 560. in catal. MSSt. gr. illius biblioth. plures codd. enumerantur: pag. 146. cod. CCCXVII. Arati phaenom, cum no- tis interlinearibus, et prognoflicas p. 247. cod. CCCCLXV. eadem p. 241. cod. CCCCLXXVI. eadem cum fcholiis, quae a vulgatis haud leuiter diferepant; exflant practerea in. eodem eod. quaedam ex Leontii, mechanici, diílertatióne περὶ κατασκευῆς Λρατείας σφαίρας. — pag. 252. cod. CCCCLXXX. Arati phaen. et prognoflica cum fcholiis, in margine fcriptis, et poctae vita, quae eft in edit. Parif. Guil. Morellii 1559.) — in biblioth. Scorialenfi, regis Hifpaniarum, Arati phaenom. cum fcholiis et eius vita. vid. P/ger» itiner. per Hifpan. ger- manice pag. 157. —— ln biblioth. //atri/znf! regia duo codices fcruari iam fupra aliquoties " mdnotare memini, In cod, LXVII. apud Zríartum pag. 238 fqq. primum occurrunt in Arati phaenomena, h.e. priora duo capita commentarii Fratoflhenis, alias Hipparchi ad Arati phaen. fed in fine pleniores, quam a Petauio in Vranologio pag. 256 faq. publicati. Sequi- tur Arati genus, de quo fupra diflorui. Sequuntur Eratoffhenir cataflerismi: tum aliud ge- nus Arati atque Arati phaenom. bypothefis, quae praemittitur IT heonis in ca fcholiis, apud Fol. I. N Morclium o8 [0 1Π|ὲ XX. |ARATI CODD. MSSTI ET EDITT. Morelium 1559. 4. graece excufis; porro pofleriora II. capita Leonir, merhaniri, de compo- fitione fphaerae arateae, denique in Arati pbaenomeria commentarius : quae eft pars ex initio fcholiorum, 'Theoni vulgo adfcriptorum. | In cod. LXI. anno 1465. fcripto funt pag. 201 fqq. spud Iriartum, Arati genus, fopra iam memoratum, Arati carmen 9. in quatuor Jibros diflri- butum, et alia, ab Iriarto e cod. eruta et publicata, — in cod. LXXXIV. fol. 79. apud lriart. pag. 336. εχ Arato eiusque commentario quaedam depromta. — In biblioth. Parif. regia; Arati phaenom. quater (pag. 571 —573 €t 577. — fecundum catalogum MsSStorum biblioth. regiae Parif. in /?pfem codd. Arati carmen reperitur) — In cod. CCCLII. a 1.eonardo Phi- lara, vulgo Villeret, Athenienfi, fcripto Coi;//inieno, tefte Montfaucon catal. MSS. biblioth. Coisl. p. 519. inter epigrammata, ex variis auctoribus collecta, occurrit quoque Arati nomen. — n catalogo MSStorum graecor. de Merme, Arati phaen. (pag. 184.) — in biblioth. Bed- leiana, duo codd. quorum alter adiecta habet fcholia. (pag. 593.) ibidem Hipparchi in. Arati et Eudoxi phaenomena, bis (pag. 612 et 618.) — in alia biblioth. in Anglia, “αὐ phaenom. lat. verfibus reddita cum figg. elegantiffimis, quas expreflit Hugo Grotius, tunc XIV. aut XVI. annorum puer, in Íyntaginate Arateorum. (p. 634.) — ur bibl. Vffenbach. cod. vetufl. lat. Zlrat. et alia a/fromom. vid. catal. tom. IIT. pag. 551. — In biblioth. /7indobonenfi aucto- re Lambecio in comment, bibl. cacfareae VII. p. 494 εἰ 496. bis: n. cod. CXXVII. continet irati phaenomena , cum anonymi cuiusdam antiqui auctoris Ícholiis gr. ἃ commentario , qui 'Theoni tribuitur, diuerfis: cod. CXXVIII. complectitur rati phaenomena et Diofemeia cum vita Arati, prolegomenis et commentario "Theonis, vt vulgo putatur. Lambecius multus efl de Arato et quibusdam editionibus, — — Codex quoque fuit quondam in. bibEoth. Hei- delberg. eoque vfus eft Stephanus. — In biblioth. Bernenf eft cod. memorabilis; Cloudii; Caefai it. "rati phaenomena: qui multis differt ab editione Grotiana. vid. Sinseri catal. codd. Bern. pag. 278 ἴη4ᾳ. De codd. Z7ratislauienfi, et Mosqueufi cl. Bulle , qui illorum varias le-. tiones adhibuit, in praefatione iam differuit: idemque et cl. Hceren. de codice Zugn/fano, qui eclogas Stobaei, in lisque Arati fragmenta continet. | Ex codice Mosquenfi varias leclio-, nes antea publici iuris fecerat cel. /Mathazi in Lectionibus Mosqnenbbus, vol. I. Lipfiae 1779. 8. pag. 95— 111. et ex eodem codice V. L. ad Cleomedir librum L de meteoris p. 112— I2q& — n biblioth. Leizézf, tefle catalogo pag. 586. frati philcf. (n. 18. fic in MSto; fed funt Afanilii Mtronomicon libri;) et 598. nr. 59. — Zrafza cum figuris pulcerrimis et illumina- tis. pag. 383. n. 79. — Borhartu: in Hierozoico /7h-Jis//en quemdam, nondum editum, lau- dat in parte priore lib. II. cap. 13. pag. 189. lin. 49. item lib. HT. cap. 4. pag. 754. lin. 45. item lib. III. cap. 10. pag. 826. lin. 35. et in perte pofler. lib. IL. cap. 13. pag. 213. edit. Fran- cof, adnotante Schmidio in diff. de Arato $. 4. cap. ir. » Editionse:. Cunclas fere indicarunt Stzibeliur et Bukliur VV. CC. llle in. Aftronomifche Bi- bliographie; hic in praefatione ad f. tomum editionis fuae. — De paucis egit Clemen£. in Bibl. curieufe hiflor. et critique tom. II. pag. 4 fq. Marci Manlii (leg. Manilii) poetae clariffimi aflronomicon ad Cacfarem Auguftum libri quinque. -frathus Germanici ad Auguflum Bononiae. in calce: Bomowiae imprüffum per me Vgouem Rugerium et. Domisum Bertuchum, 1414. vid. Maittaire A. 'T.1V.. part. 1. pag. 336. Gortzii Memor. Bibl. Dresd. ΜΠ. pag. 129. Scheibe! aflronom. Bibliograph. I. pag. 8. Y Rao A» ARATI EDITIONES . Lib. LII. c. XX. 99 Rufi Feffi. Aluieni interpretatio phaenomenorum Zh afi et Dionyfius de fitu orbis et de. criptio orae maritimae; item 7Trafi interpretatio p c Ge manuicum et Ciceronegi, et Serenus de medicina; arte et ingenio Znfoniái de Sircta, Cremonenfir. —. l'ilfore Pifono recognitore. Venetiis 1488. 4. vid. ScAeibel. l.l. pag. 20 fq. Sed ouinium accuratiffime de illa editione di- Íputat, diuerforum iudicia ftudiofe colligit, et controuerfias de illa ortas diligenter compo- nit, collatis pluribus exemplaribus, cel. J'ernrdorf in prolegom. ad Poetas latin. minores, tomi V. part. II. (Helmfladii 1791. 8.) pag. 692—700. Oftendit, Georaiun allai effe auctorem editionis, eumque msstos eorum Jibellos, quos apud fe habebat, conceffiiTe typo- grapho imprimendos; Ziforem Pifazm, eius difcipulum, qui pracfatus eft, impreflionis atque editionis curam geffiffes typographum et redemtorem libri fuiffe Zfotouism de Sírata. Cum littera 4. incipit pars altera voluminis pag. 117. hac infcriptione: Fragmentum roti phae- nomenou per gormanuicunm in lotiuum 'conuerfi cum commento, auper in Sicilia repertum. (Haec pars interdum feparata ab reliquis reperitur; cuius exemplum eft in biblioth. Leidenfi: pag. 175. nr. 486. nec c/t particula edit. Aldinae, vt Schebdl fufpicatus efl.) | Demonftrat denique Wernsdorf, TA4omom de Bíctiir codem anno ibidem, non, Auienum cuin reliquis; fed Hy. gini aflronomic. edidifle. ^ Confundit editt. Clemez£ l. 1. tom. 1l. pag. 286. vbi de illa Auieni etc. editione agit. Iulii Firmici affronomicorum libri oC'o integri et emendati, ex fcythicis oris ad nos nuper &alati, JMarca Manilii aftronomicorum libri quinque; rati Phaenomena Germonico Caefave interprete cum commientariis et imaginibus. “γα einedem phaesomenon fragmentum M. T, Cic. iaterprete. — Zfrafi eurdem. Phaenomena. δα Ὁ F.ffo interprete. — Zfrati eiusdem. Phoeno- mena graece, — Tcouis commentaria copiofffima in Arati phaenomena graece. — Procli Djio- dorhi Sphaera, graece. — Procli ciusdem Sphaera, Thoma Lrnacro interprete. Venet. in ae- dibus. Aldi Romani. MID. (1499.) fo!. Raro inuenientur integra exemplaria. | Hinc in aliis defunt Arati phaenomena, graece, dn aliis alia, vt Seheibi! Lc. pag. 45 Íqq. exemplis variis oftendit, et edironem intelligenter 4 defcribit. Aique quoniam interdzm: particuJa plagularum N — S. in quinternionibus, quae habet ᾿Αρώτϑ Σολέως φαινόμενα μετὼ σχολίων. “ναὶ! Solenfis phaenomena cum cominenta- fiir, lcparata a reliquis fafcibus reperitur, factum efl, vt haec particula, tamquam peculiaris, fine a. et l. et prima editio, quae antiquior effet Aldina, a nonnullis haberetur: quem erro- rem etiam commifit Closet ]. 1. tom. 1. pag, 4. vid. Scheibe 1. c. pag. 1 fqq. Serie dell" edi. zioni Aldini etc, edit. Il. p. 20. Sezmilfer. biblio:h. academ. Ingolflad. incunabula typograph. tom. IV, pag. r3. Integrum exempiar fernat acad. biblioth. Gü:tingenfis. vid. Bulle 1. c: ' frati phaenomena gr. et lat. cum praefert. ΠΩ", Mrlanchthonis ad. Hieronym. Bomgart- ner, Wittebergae fine anni nota in 8. 4. et dimidia plag. in biblioth. cl. Strobelii, Noriberg. CI, Buhle addit notam anni 1521. fed illam fe non vidiTe editionem fatetur. Dicnufii orbis defcriptio, zfrati affroomiton; Procli fphaera, graece, cum fcholiis Zar. Ceporini. Bafileae apud Io. Bcbelium. 1523. 8. Vid. Maittaire A. 'T. 1I. pag. 638. : Dionyfíi — Arati aftronomiton, Procli fphaera, gr. et lat. cum fcholiis Zac. Ceporini. Bafilcae 1534. 8. apud Jebelium, fecundum ZMaittair. ll. pag, 807. in indice autem, afl. in ͵ N 2 acdibur 106 Lib. III. c. XX. ARATI EDITIONES aedibur Thomas Il/olfü; contra in 12. in aedibus Tomar Il/olfi, fecundum Buff. p. XVI fg. praefat. qui monet, nom additum effe Cleomedem , nec excufum: apud H. Petri, vti apud Fabricium traditum fuit. ; Sequitur edit. Aldinam; fed quaedam confulto immutaffe videtur; quaedam in Aratum notauit. Αἱ haec editio tantum repetitio fuperioris mihi effe videtur; quoniam Ceporinus in epift. ad. lectorem fcribit: ,, Ecce nouae officinae litterariae Joannis Bebelii, fuis ipfius manibus — —— probe elaboratas primitias. * C. Iulii Hygini — fabularum liber, — antehac numquaur excufus. — Eiusdem. poti- con aff ronoinicon libri quatuor. Quibus acceílerunt fimilis argumenti? — Pa/aephati de fabu- lofis narrationibus lib. L. . .Eiurdem: de vocum antiquarum interpretatione liber 1. rati Φαϊνομενων fragmentum, Germanico Caefare interprete. Eiusdem Phaenomena, grat- ge, cum interpretotione latina, — Procli de fphaera libellus gr. et lat. Index etc. Bafileae apud Io. Hervagium. Anno M.D. XXXV, (15535.) menfe Martio. fol. Iacob. MicylIur curauit hanc editionem et praefatus eft: fed in praefat. de Hygino tan- tum dillzruit. — Arati verba interdum in margine explicuit. — Kepetitum eft opus Bafil. 1549. menfe Martio, et 1570. menfe Aug. ex offic. Heruag. vid. Frejtag. adpar. litt. I. p. 217. — eodem anno et ibidem prodierunt Z/raz? Solemfis: adparentia etc. lat. 8. — Meo: exemplo ann. 1535. adglutinatus eft: Ioannir Siosfleri , Tuftingenfis, mathematici eruditiffimi — in Procli Diadochi — Sphaeram mundi, omnibus numeris longe abfolutiffimus commentoriur. Antehac numquam excufus. —. Ex aedibus Morhardinis noflris Tubingae aun. M. D. XXXIII. (1534. fol.) de quo libro vid. Scheibe! allronomifche Bibliographie, fect. L pag. m7 fq. - Sphaerag atque cflrorim codlzflium ratio, nattira e£ motus: ad totiur mundi fabricationir cognitionem fundamenta. M. D. XXXVI. (1556.). Valderus. 4. In auerfa tituli pagina Valderus pauca praefatus eft. Infunt autem in hac perrara edi- tione hoc ordine: Ἔλεγχος r&v 72 Δρατϑ σχολίων᾽ lac. Lieglerus Landauus de folidae fphaerae confiructione, Procfur Diadochur , Lycius , de fphaera f. globo coelefli, gr. et lat. cum fcholiis eiusdem Ziegleri: de canonica per fphaeram operationez Hemicyclinm Berofi (ex Vitruuio IX. 9.) explicatum, ex lac. Zicgleri traditione. — Sequitur pag. 65. Aeovrig, Myf- yovix8 περὶ κατασκευῆς Αρωτθας σφαίξας. pag.105 fqq. Zfraii Pharnonmiena, gr. cum Ícholiis graecis," quae in fine Thconi adícribuntur. pag. 227. Flanifphaerium C. Ptofemcei, 13t. verfum cum praefat. Rodulphi Brvghenfis, denique pag.275— 294. lordam. de plani- Íphaerii figuratione. — Hanc edi. Lambecius in comment. de bibliorh. caefarea tom. VII. p2g- 498. magni aeffimauit, et notauit, Daniel Heinfium eam tanti olm feciffe, vt pro ra- riffima sc pretiofiflima flrena Fofepho Scaligero donaret. Quum ego exemplar ipfe poffideam, adfirmare poflum, formam effe in 4. non in folio, nec Valderi praefationem, (quam Mait- taire A. T. IT. pag. 818. recudendam curauit,) effe in ipfa tituli pagina, vt c]. Scheibelius fu- fpicatus eft in Aflronom. Bibliographie I. pag. 123. Arati Solenfir Phoenomena gr. — Citeronir in. Arati phaenom. interpretatio. — ' Ac- cefferunt P'ergilii, Germanici Caefarir et Rufi Fzflfi Auieni carmina, itr refpondentia. /frati, quae a Cicerone conuería interciderunt. Haec autem latina omnia graecis ex altera parte refpondent ARATI EDITIONES I5IAnXX ^od refpondent Joachimi Perionii opera, cuius obferuatt. fimul eduntur. Parif. apud Io. Lodoic, Tiletanum. 1540. 4. — repet. eodem anno Bafil. apud Henr. Petri. 8. (vt Fabric. ait) ad cal. cem Nicomacheorum Ariflotelis, ἃ Perionio latine translatorum, et Platonis 'T'imaei locis cum Ciceronis de vniuerfitate collatis, quod poft H. Stephanum: in Timaeo parit&r et Arato fecit etiam. ZZenr. Stephanus in Lexico Ciceroniano' ann. 1557. 8. " Perionií obferuationes fpectant ad metaphrafes latinas. In fronte autem praefixus cfl Leontii, mechauici, de fphaera aratea libellus. conf. Maittaire A. T. III. pag. 314. not. a. Διονυσίῳ — "Agdrs — lecnAs. Dionyfi orbis defcriptio. — rati 4flronomicom. Procli Íphacra, cum fcholiis Ceporini. Coloniae apud Io. Gymnicum. 1543. 8. —. Protíi de Íphaera liber. — Cleemedis de mundo, fiue circularis infpectionis meteororum libb. II... Zfrafi Solenfir Phaenomena fiue Apparentia. — Dionyfii fri defcriptio osbis habita. bilis. Omnia graece et latine —. — Adieclis doctorum: virorume annotationibus, —Bafileae apud Henr. Petri. 1547. 8- Curante Jarco: Hoppero. (vid. Pinelli catalog. Y. pag. 382. Hiefchii Millenarium IV. li- | brorum ab anno I. vsque ad ann. L. faeculi XVI. typis exfcriptorum, nr. 946. pag. 461q.) — rtcufa eft et aucta 10. Honteri, Coronenfis, de cosmographiae rudimentis et omnium prope rerum nomenclatura libr, ΠῚ, vna cum tabellis geographicis praecipuis, et ScAreckenfuchfi fcholiis in Proclum. | Paucae Ceporini adnotatt. in Aratum exflant pag. 658 — 661. Hoppe- ri epiftola dedicatoria fcripta efl Bafileae Kal. Martiis 156r. — repetita, at vitiofe excufa eft editio, ibid. 1585. 8. cum fuperiore Hopperi epiflola, haud mutata. .. Protli de (phaera lib. — Cleomedes de. meteoris;. Zrati Solenfír phaenomena: ef. diofemea ; Dionyfüi Afri orbis de(criptio gr. et lat. cum notis Zo. Ceporini. Antwerpiae 1554. 8. Vid. Pinelli catalog. T. pag. 260. im catal. biblioth. Iaenifchi , Hamburg. 1782. pag. 62. part. I. cap. 2. citatur ann. 1553. eademque anni nota apud Buhl. Repetitio cfle videtur editio- nis Bafileenfis.. Ἄρατε Σολεως φαινόμενα xo διοσημεια. Qeovos σχολιαο AsovTi& Μηχανικδ 7e» Aeareyeg cOoigms- Parif. apud Guil. Morelium, im Graecis typographum regium. M.D.LIX. (1559.) 4- In quibusdam exemplaribus funt duo hemifphaeria globi coeleflis : in aliis defunt illa. Num edit. Moreliana ,. Parif, i557. 4. reuera exiflat, (fub cuius anni nota, nefcio amplius in quo libro aut catalogo "dicatam vidi et notaui)) an, vti equidem opinor, error in numero anni commiffus fit . decernere nequeo. Eodem auno 1559. iterum ibidem prodiit /fratur, graece, fine fcholiis. Acccflerunt eodem anno per eumdem Morelium: Zfrati Soíenfig phoenomena 'et. Pro- gnofira. nterpreübus 77, T. Cicerone: Rufo Feflo /nieno ,, Germanico Caefare, vna cum eius commnentariis. — C. Julii F'ygini Afhionomicon. | Omnia partim e vetvflis codicibus, par- tim e lo-orum collatione emendata, et emendatorum ratio expofita, Δευτέρα! Qeevrióes σοφωώτεραι. Parifiis 1559. apud Guil. Morelium.. 4. Falli dicitur Clement ]. c. quum | fcribat, in ea etiam textum Arati graecum: confpici. conf. de tribus his editt. Morclianis MMai/taire A. T. III. pag. 713. Buhle praefat. cum primis N 5 Freytog. 102 Lib. III. c. XX. ARATI EDITIONES Freytag. in adparatu literario L pag. 214— 217. Horeliur in graecis Arati difccdit faepe ab edit. Aldina. in Hygino quidem tantum non «cra πόθος cum fequutum e(Te Sot ri editio- nem Coloniae Agrippin. 1535. animaduertit /Zuncr in preefatione ad Hyginum — In Ca. talogo tamen biblioth. Leidenfis p.173. edit. fol. fic enumerantur hae editiones: 4. aid páat- vomzna et prognoflica, latine, ex Cicerone, Feflo Auieno et Germanico Cacfare vna cum eius commentariis, ^ Item C. Julii Hygini aflronomicon. Parif. 1559. 4. — Eadem /ratea, raece et latine, cum fcholis graecis Thsonir et Leontii, JIechonici; Cicerone, Feflo et G. Caefare interpretibus, Parif. 1559. 4. In catalogo Pinelliano I. p. 260. citantur quoque Arati phacn. εἴς. cum fcholiis, graece et latine. Morel. Parif. 1559. 4. — Latina igitur verfio, quae, tefte Hambergero, calci textus graeci adiecta eft, quibusdam exemplazibus abetfe videtur. — Memoratur denique editio, in catalog. biblioth. Leidenfi 1. c. rati phaenomtna, graece, cum "T heon's fcholiis. Parif. 1595. 4. Nouam Aratei textus recenfionem ope codicis cuiusdam mutili et graecorum fcholiafta- rum iaflituit Henr. Stephanur inter Poetas graecos principes heroici carminis, part. ll, pag. 288 —517. fine fcholiis. ann. 1566. fol. ᾿Ἱππάρχε Βιϑύνε τῶν "Agra καὶ Εὐδοξε φαινομένων ἐξηγήσεων βιβλία γ΄. — ᾿Αχιλ- Aloe Τατίε προλεγόμενα εἰς το "Aegre φαινόμ. "Agora ββίος, καὶ σχόλια πωλαιῶν τινῶν εἰς πὸ αὐτῷ ποίημα. (curante Victorio.) Florent. 1567. fol. νἱά. fapra, $. IV. Arati. Solenfir. Phaesemrma. et Prognoflica, interpretibus JV. T. Cieerone, Rufo Fr. Auieno ,. Germanico Caefare, vna cum cius commentariis, C. 7. Hygini Aflronomicon. Omnia latine, partim e veruflis codd, partim e locorum collatione etnendata, et emendato- rum rátio ab ipfo 770: ἰδ — expofita. εἰς, Colon. Agripp. apud '"lheod. Graminaeum. 1569. fol. vid. Bull pracfat. p2g. XXII. Pinelli catalog. Il. pag. 261. Afirinomita veter am fcripta ifagogica graeca et latisa. “εξ, praeti. Procli fphaera, Arati Solenfis, phaenomena et p: ognofiica. Leonis AMechamicus, de conflructione. Ara- tese fphoerae, His tribas afiuncta eft ioterpretatio latina, iu qua verbum de verbo expreflum efl Latini. 44ratra phaenomena cum poctica interpretatione JI, T. Ciceronis, Feffi Ruff ZAuieni, Gorinomia Caef. cum comineniarüs incerti auct. — 'eferum poetarum fragmenta süronomica. C. ΠΗ] Hjgini poericon allronomicon. Opus non sflronomiae folum, fed ET poefeos fludiofis apprime vtile. (Heidelbergae) in officina Sancl2ndreana cloIloL XXXIX. (1589) €- Quis curauerit hanc, quae perraris libris adnumeratur, editionem , ignoro: quoniam nemo eft praefatus. Meum quidem exemplum caret praefatione. Munker in praefat. ad Hyginam animaduertit, edit. Sancdtandreanam adeo exprefiam effe ex Moreliana, vt, qui praeeffent operis, recudere denuo mendas manifcílas typographicss, quam immutare quic- quam mallent, (quod exemplis in Hygini quidem textu corruptis commonfirauit,) illosque ideo errare iudicat, qui vel a Scaligero eam, vel alio aliquo ex doctis recenfitam velint. In Arati tamen textu con(ltuendo operis doctus criticus pracfuiffe vidctur. Nam Leontium ex- cipiunt pag. 159 — 167. notae breues ad Procli fphaeram et ad Aretum, in quibus V. D. de veritate lectionis iudicat; aliquoties D. Vuiteckindi, quem moffrum vocat notarum au. élor, ARATI EDITIONES Kib;lbcooXX 108 ' élor 2), correctionem adfert, loca corrupta ex fuo ingenio reflituit, ex MSS. Palat. alias producit lectiones, interdum in textum admiffas, Parifienfis, h. e. Morelianae editionis le. cliones memorat, faepe refutat, in textu alia repofita meliore: etiam Stephanianam profcri- j bit lectionem; immo vero pag. 163. ad voc. ἀπλανέες, ita, ait, Bafil. Parif. et H. Steph. et vt paucis abfoluam , editi libri, quos vidi omnes: quin et Theon ipfe: fecus Hipparchus, - qui tamen huius loci geminam refert lectionem, αὐτοὶ δ᾽ ὠὡπλατέες, et αὐτοὶ δὲ πλατέες, poflerior Attalo magis probatur, cujus fententiam confutat Hipparchus.* Noua igitur Ara. tei textus recenfio eíle, et forfan a Sylburgio facta videtur. Pag. 167 Íqq. G. Ceporini anno- tatiunculae in Arati phaenomena fequuntur. Arati Phaenomena cum Leontii fphaera et Procli atque cum metaphrafibus Ciceronis, Germanici et Auieni ac poetico aflronomico, in Aflronomicis veterum, a 7o. Comtauelino editis ann. 1589. 8. memorantur a Fabricio et Buhlio. An eadem eft editio cum ea, quam ex of- ficina Sanctandreana prodiiffe, modo retulimus? Nam idem infigne typographicum, quo vfus e(l Commelinus, in fronte edit. Sanctandreanae, aeri incifum confpicitur. An in fron- te aliorum exemplarium, Commnelinianae, in aliorum, Senéfandreanae officinae nomen ex(litit? Noua quodammodo obfcuris Arateis locis exorta eft lux ope codicis MS. in Hugonir Grotii, Bataui, Syntagmate Zfrateorum, quod fedecim vix annos natus Iofephi Scaligeri au- fpiciis edidit Lugduni Batauor. ex officin. Plantin. apud Chrifloph. Rapheleng. 16c0. 4. vid. Goctzii Memor. biblioth. Dresd. part. III. pag. 543. Jurigny Vie de Grotius, part. I. pag. 27. Freytag. anal. pag. 399. Fabric. de liac editione ea, quae fequuntur, notauit: , Ta hoc graeca leguntur cum me- taphrafeos Ciceronianae fragmentis, feparatim fubiunclis, et vbi haec deficiunt, Grotii ingenio fuppletis, tum Germaaici metaphrafi itidem feorfim fubnexa, cum imaginibus aflrorum ex veteri quidem dcpromtis codice, fed naturae rerum ac veterum opinioni faepe parum refpon- dentibus. Hinc Grotii notae fequuntur in AÁratum, Ciceronem, atque G.rmanicum. Deni- que fequitur metaphrafis tertia, Auieno auctore, cum Grotii breuibus notis, ad (ingulas peginas adiuncbis. | Nam Laurentius Lundius qvidem fallitur, qui in compendio Bibliothecae graecae adfirmat. graeca quoque fcholia in Grotii edit one legi. — Fallitur etiam Heidenreichius, qui in Pand:ctis Brandenburgicis ait, Aratum cum aliis Ícriptoribus latine redditum a lunio Pau- lo Craíffo.. Pro Arato enim Aretaeum dicere debuit. Fuerunt Grotii Aratea in bibliotheca Petri Francii collata cum vet. cod. a Nic. Heinfio, et a viro illo doctiffimo animaduerfionibus locupletata. Hactenus Fabrir. — add. cl, Sc/eibel aftronom. Bibliogr. tom. I. pag. 244 fqq. Harl. In corpore poetarum graecorum vett. carminis heroici, cura et recenfione Zar. Lii, tom. I. pag. 619 — 636. vna cum paucis V. L. in margine adpofitis, funt 2447 αὐἱ Phaenomena, (ex Stephani recenfione recufa.) Geneuae (f. Aureliae Allobrog.) 1606. fol. 3 C. Iufi Hugini — Palaephati — — Fulgentii libr. Phornuti de natura deorum — :brici, philof. de deorum imaginibus liber; «γα φονομένων͵ fraginentum , Germanico Cacfare z) Witekind per integrum fere pofterius di- guam gr. et mathefin, ac fcripfit de fphaera mun- midium faeculum XVI. Heidelbergae docuit lin- di et temporis zationc apud Chriflianos, ᾿ 104 Lib. III. £. XX. ARATI EDITIONES Vol. TI. p^458 P 456 Caefare interprete; Eiusdem phaenoimena graece, cum interpretatione latina; Procli de fphae. ralibellus, gr. etlat. /pollodori bibliotheca etc. Lugduni apud loan. Deg:biano. 1608. 8. "Textus fcriptorum maximam partem ex edit, Bafil. 1535. fol. eft expreffus, conf. Scheibelii aflronom. Bibliogr. fect. III. pag. 37. ; Arati Solenfiy phaenomena et D'ofemea. edidit E. Schediur. Guflrou. 1651. 8. vid. Adelungii Supplementa ad Ioecheri Lexicon eruditorum, vol. I. voc. Zfratur pag. 1006. Eft verfio, vid. S. VI. Araiur. edit. C. Lud. Mantheni. Haun. 1641. 8. wid. Comit. Thot. cata]. bibl. tom. IV. pag. 290. "rati phaenom. et diofemea graece cum fcholiis graecis aliisque opufculis in editione Oxonienfi, ex Moreliana maximam partem ducla, prodierunt huius fententiae: '"Ag&r8 Σολέως «Ῥαῤνομενα καὶ Διοσημέϊο. Θέωνος σχόλια. Ἐρατοσϑένες καταξε- ρισμοί. Μέτρον τῆς γῆς περιφερείας" Tà xvfja διπλασιασμός" Komxwov! T8 Νελδ grryog* Τὼ κανόνος τομή᾽ Διονυσίᾳ Ὕμνοι. Acceflerunt Annotationes in Eratoflhenem et Hymnos Diony(ii (curante o. Fello, Oxonienfi poflea epifcopo.) Oxonii, e theatro Sheldoniano ann. cI3DCLXXII. (1672.) 8. Fellur adhibuit duo codd. quos fuppeditauit biblioth. Bodleiana, ad textum gr. Arat emaculendum. [ἴῃ corrigendis Íchol. verbis, editor ait, cenforiam virgulam aliquando in- tentaffe, fibi haud incinile vifum fuiffe. Adiecta funt duo planifphaeria, aeri incifa. Fabri- cius vero de hac editione ita iam fcripferat : In hac perquam nitida et cafligata editione ex altero codice Msto Bodleiano videas adícriptos poft v. 470. hofce verficulos a Maximo Planu- de, vt fufpicatur illuflris editor, vel alio quopiam, minus antiquo, infertos, quo Aratum Pto- lemaei magis placitis congruentem faceret. Ἐν δέ οἱ éozouéva διδύμων τὸ μέσον καϑορῶται, Ἐν δέτοι Uxdec, ὡς ἀνέχεε AoQuis ἔπι ταῦρος Γλωχὶν πληϊάδων. ay ἐς βορέην σκοπιοίζει. Ἰχϑύος αὖ κεφαλὴ ἰβδορεωτέρε ἐςξὶν ἐν αὐτῶν $ ᾿Ανδρομέδης κεφαλὴν 6 καὶ ὀρνίθιον οὐθρήσεις Ραάμῷος ὑπερχυκλοιο βορειοτέρης ἐπὶ χώρης. Μικρὰ βοξειοτέρης» καὶ ὠπέσασαν ἄμφω ἐς inem. Es μέσον ὠμῴετερων δ᾽ ἵππϑ γόνυ μᾶλλον ἐκείνων ἼΑγχ, τροχ 8 κέκλιτοι καὶ μικοδ δεῖν ἐν ἐκείνω. το Τὸ 7 ἐν γένασι δεξιτερὸς διωτέμνεται ὦμος [0] Καὶ πολυπλεϑροτάώτα μυκτὴρ cQees ὀφιξχϑ. Αὐτῷ v ᾿λρκτέρε οριδείκετος ἐς πόλον cese. Aurao ἔπειτα λεοντέη ὀσφὺς. ἔπετα δὲ χαίτη. Εἶτα δ᾽ ὄνων 9 βόρειος ἐπόψιω σήματα κύκλϑ: τς Καρκίνον ἐς μῆκος "yae ὅλον τρόχαλος διωμείίβων Δοιοὶ μὲν ἐς νότον. ἕν δὲ [βόρειον ἐς ἄντυγα λείπει" T8 μὲν ὅσον τε μόέλιτα δ᾽ ὀκτῶ μετρηϑέντος Πέντε μὲν Dd φρέφετωι καϑυπέρτερα γαίης» μ᾿ n ΟΠ possPaéo —— VERSVS ADDITI ARATO ζι0. 11]. ε. ΧΧ.(οῖ, ΧΡΊΠ 105 E ς ᾿ Τὸ τρία δ᾽ ἐν περάτῃ» ϑέρεος δὲ ej ἔντροπαι εἰσί. 20 ᾿Αλλ᾽ ὁ μὲν ἐν βοφέῳ περὶ καρκίνον. ἐφήρικται, ἴλλλος d' οὐντιόωντι νότων, ὅτι αἰγοκερῆος ἸΤέμνῃ, Kg σεοφάλιγγα μέσην ὑδροχεύμενος ὑγρῶ" Οἷς ἅμα κήτεος θφαῖίον νοτιωτῶτον αἰθεῖ, - Καὶ πόδα προσϑίδιον, νότιον τε ϑοοῖο λαγωξ. 25 Μεσσατιός τε κύων πομείρεται ἔνϑω, καὶ ἔνϑα, Εἶτα d C TET TF KUj Ísioy ὠργόος ὥκρον 2 Exi Cer Kcu κεφαλὴν κόροικος βορέην δ᾽ ἀπολείπει. Avr τοῖρ ὕδροιο δεισιν οἰειφομένης ἄκρον δεῆς; yg T. ἔχεται» Τὸν σκορπίος ἰσχϑε ἐν αὐτῷ 30 Αφέρα παμφανόωντα. xdi, δέ συ τοζό τῷ Φεύγεις ᾿Αλλὰ “καὶ ὑμετέρην sepas dig μέσσον ogiQes Tov πύματον etc. Similiter ex eodem codice poft verfum 504. Σῆμο δέ οἱ σύν ἐσμος, ὃς ἰχϑύας ἐς ἕν ἐλαύνει Ἕν δὲ “γένος μεγώλη μεγακήτεος ἔπλετο κήτευς, Καὶ μέσον ᾿Ωρίωνος., ὁπή “ζώνη κατὰ μῆκος ᾿Ἐκτέταται!- καὶ Udeg πρώτη καμπὴ Κρυεροῖο. ς Παρϑενικῆς δ᾽ eAoy ἔπωτα diode: τέμνει! Λοξὸν ἀπὸ πτέρυγος λα ῆς . ἄλλην ἐπιπέζαν. Εἶτ᾽ ὀῴεως μεγάλοιο. τὸν ὠμφοτέραις ὀφιᾶχος Δρωξάμενος κατέχει καμπὴν πρώτην μετὰ χερσὶν, Οὐρὴν δ᾽ ὠκροτοίτην. ΜΟΊ δεξιον ἀνέξος ὦμον. 10 Οὐ πολὺ πρὸς βορέην ἀπολείπεται. ἐς μέτρα δ᾽ Ἰἴσσω : Αἰετὲς ἐκτανύσας, ὠκύπτερον ἐς νότϑ εἶμον Δεξιτερὸν κύκλοιο raga revo" ὑδροχόος δὲ [Ὁ] Αὐτῷ ἔχε: κεφαλὴν ἐπικύκλϑ" τῶν νεπόδων δὲ Ὃς γοτιώτερός £31. διχοίζεται ἄλλ᾽ ἐπὶ μῆκος. 15 Τὲς μὲν παρβολάδην ὁ ὀρϑὲς περιτέλλεται ἄξων. Ftenim vetus auclor vitae Arati, a Victorio editae, teflatur, olim illius poema varie de. prauaffe non modo pictores, grammaticos et aflrouomos interpretationibus fuis, fed etiam nonnullos truncando, interpolando. Proocmium *? totum vsque ad verfum vndeuigefimum alii plane omiferunt, et Arati e(le inficiati funt. — Alii tale fcripferunt exordium E. poeima- tis Aratei: 'Au? μοὶ ἠελίοιο περικλατοῖο rt PTT "p , sg Ecrtrf μοὶ Maca] --- — — Alii 43) Conf. Bahr ad Aratum pag. 377. Bandin. catalog. MSS. gr. biblioth. Laur. II. pes 63. Harl. Fol. IF. [e 106. Lib. IlLe XX. ARATI EDITIONES — Vel. IL.p.aóo Ali in hanc fententiam, vcluti Anclidi cuipiam infcriptum: ᾿Αγκλαδη, ξένων ἱερὸν ϑέάλος, & δ᾽ ἄγε σύ μοε Οὐρανίην ψαύσεας ἐπὶ τρίβον — — — Vcl Antigono, regi: ᾿Αντίγονε ξένων ἱρὸν 94. — — — Vel denique fic: “Ἕπταχα σὺν denaQeeei περιπλομένων ἐνιχυτῶν, Ex his tot tamque diuerfis exordiis abunde conflat, quantum in Arato praecipue fibi permi- ferit Criticorum audacia, “ἤναι! Solenfir Apparentia, 1. T. Cicero latinis verfibus, italicis vero. fnt. JM. Salui- nitr, qui nunc primum ex autographo biblioth. publ. Marucel. in lucem prodeunt, curante “πε. Mor. Baudinio, Y. V. D. Laur. biblioth. reg. praefecto, qui Hugonis Grotii fupplemen- ta in Tullii verfionem et notas aliquot adiecit. Florent. 1765. 8. Editionem vix commemoratione diguam effe cenfet Saxius in Onomaft. I. pag. 103 Grauius de ea ct Bandinio judicat BuÁe praefat. pag. XXVI fq. Nouilfima eaque optima eft editio, ᾿Αράώτε — drati, Solenfis, Phaenomena et. Diofesmea, graece et lat. ad codd. MSS, et optimariim edd. fidem vecenfita. — Zecedunt "Theonir fiholia vulgata εἰ emimdatiora e cod. Mos- quenfl, Leontii de frbaera aratea libellus , et vcr fonum rati poeticarumi Ciceronis , Germani- d, εἰ R, F. Zduieni, quce fuperfunt. — Curouit 1o. Theophil. Buhie, Prof. Goftingenf. vol. T. L'pfise, in offic. Weidmauniana. 1793. mai. 8. : JH. Guil. Hüllerar, Gyranafii Altonani quondam Subrector, nouam Arateorum para- verat editionem et varia collegerat fubfidia. Mortuo autem illo, cel. 5u1. operam fufcepit, et in emendandis, interdumque interpretandis Arati carminibus atque Ícholiis intelligenter verfatus εἰς, le&ionibus codd. Vratislau. ac Mosquen(is atque melioribus edd. vfus, — In pro- legomenis plurimorum codicum et editionum dedit notitiam. — Volumen fzeundum, quod fu- turo anno (1794) probabiiiter lucem adípiciet, commentationem de vita, opere et reliquis - fragmentis Arati; obfersationes cum in loca Phaenom. et Diofemeorum difficiliora, tum in "T :eonis fcholia et Leontii de fphaera libellum; Ciceronis Germanici Caefaris et Ἀν Εν Auieni- reliquias nouis curis recenfitas vna cum planifphaeriis et indicibus contincbit. : rati phaen. latine, F. R. Auieno interprete, funt quoque inter Auieni Opp. Matriti 1534. 4. — lat, interpretibus Cicerone, Auieno et Germanico Caefare, inter ZMatitaire Opp. et fraginenta veter. poct. I«tinorum. Londini 1713. fol. vol. lI. pag. 1546. — /atine Gexma- nico Caef. interpr. cum Hug, Grotii et To. Conradi Schwarzii notis, inter Cacf, Germanici Opp. 41. C. Szwarzio edita. Coburg. 1715. 8. De his Ciceronis, Gcrmanici et Auieni interpretationibus earumque cdd. fupra $. V. tum a Fabricio in biblioth. latina et a me in breuiore notitia litterat. rom. etc. copiofius difpu. tatum efl. Seripta : Vol. V. p. 461: Ὁ 462 ARATI SCRIPTA PERDITA ΠΣ. XX. ro] Scripta in quibus {ΠῚ τ atur. aut emendantur. Aratea, prae'er. suemorata, Jof*ph. Scsliger in commentario ad Manilii aflconomicon libr. V. Heidelbergae 1579 et 1590. 8. pallim Arati loca emendat illuflrstque. Carfi Bz(i commentarius in. Germanici. Caefnrir phaenomena Áratea recognitus, in Jo. Bapt. Fouteii de prifca Caefiorum gente commentariis. Bonon. 1582. fol, pag. 207 fqq. lo. Graminii obíeruationum graecorum ad Arati phaenomena fpecimen. | Haunias 1710, 4. In Georg. ὦ Arnaud Leclion. graec. Hagae Comit. 173c. 8. funt animaduerfiones in Ara- tum eiusque Ícholiaften. Doruillits in critica vanno quater prouocat ad codd. et emendat aut vindicat tot Aratei carminis loca. | Pauca loca e codd. tentat 7. Scárad:r in libro emendationum, Leowrd. 1776. 4. pracf. ag. XVIIL et in libro obferuationum, Franequerae 1761. 4. p. 5t. —— Vnum Arati, vnum- que fcholiaflac locum « mendat Toup. in emendation. in Suidam et Hefychium, Hi. pag, sor. etIV. pag. 363. — JZffiing. in Obfernatr. variarum libr. "raiecti ad Rhen. 1740. peg. 246 fq. et "alcken. in diatr, in Euripidis perditorum dramatum reliquias paz. 48. A. 287. A. quae- dam Arati verba emendarunt aut explicuerunt. Georg. Beiche, praef. C(tph. Cellario, difp. de poetis fcholae publicae vtilioribus, fcil. e Zircto, Dion. Periegeta, Virgilio etc. Halae Magdeb, 1706. 4. Har. de Zrcto, Dion. Pzriegeta, V;rgilio etc. Halae Magdeb. 1706. 4. Har. IX. Scripferat et alia Aratus, quae intercidere. — Fuerunt autem haec "^: ᾿Ανατομὴ. Suid. in "Agarcs. [Eudoria p. 62. nominat avaopiv. εἰς Παυσανίαν τὸν Ma- κέδονα.] Εἰς ᾿Αντίγονον. Suid. [ Eudor. ἐπιϑυτικὸν εἰς Θεόπρον. εἰς ᾿Αντίγονον. ᾿Ανϑρωπογονίω. Suid. [ct Eudocia.] "Asgo? oylo. wo eisccS enia. Suid. [Eudoc.] Vide iufra in Κανών. — Aratum ἐν τῇ πέμ- σπτῃ τῶν οἰποικῶν laudat T'zetzer ad Hefiodum I. "ἜρΥ. pag. 6. b. Διόρϑωσις Οδυσσεας. — Vide, quae dixi fupra lib. II. cap. a. δ. r9. [et Villoifon. Proleg. ad Homeri lliad. pag. 34.] f "EAeyeizy liber, ex quo de Diofims, Adramyttenfi, poeta, diflichon proferunt JMacrobiur V. 20. et Stephanus Byz. in Γαάργωαρα., Znthologia epigr. 1I. 40. pag. 239. [i9] Epicedium in Cleombrotum. Suid. [Ἐπικήδερον τὸν Κλεομίβρότα Suidas, Ἐπικήδ. (omif. fo articulo praepolitiuo)) KAeouf2pora* Eudoc. Küfter. ad Suidae locum, tom. I, pag. O a 399. bb) Au&or vitae apud Zriartum pag. 202. Ara- feffio , (κανόνοε κατατομή *) tertium. Phaenomeua ; ti diuerfa, inquit, exflant opera; digna vero me- quortum de orít Jiderum , (regi ἀνατολῆς") quod moratu quatuor: vnum de virlutibus medicinali- quidem aiunt, non οὔ Zfrati, (cd Hegefiana&is. bus, (ὃν μὲν ἐκτρικῶν δυναίμιεων") alterum canonis — Harl. " »d τ Lib.lIl.c. XX. |. ARATI SCRIPTA PERDITA — Vol. Y. p.262 309. fcribendum putat Ἐπικήδειον vel εἰς Κλεόμβροτον, vel εἰς τὸν Κλεομβοότε ϑαγα- vov. Harl.] Epicedium in fratrem Myrin, Audlor vitae a Viclorio editae. Epigrammata in Philen, Antigoni regis coniugem. Suid. [et Eudoc.] Ἐπιϑυτικόν. Suid. Eis Θεέπροπον. Suid. et fchol. Arati v. 259. vbi Θεόπρομον legitur. | Sed ἐν τῷ σρὸς Θεό- gr eo7roy ἐπικηδείῳ citatur etiam in fcholiis ad Iliad. X. 486. [in fchol. Marcian. edit. Vil- loi. Homer. pag. 430. atque Zuitoc.] : Epiflolae , feu quas Arato fuppofitas ἃ Sabirio Pollone, (Sabidio forte vel Sabinio Pollio- ne,) con'rendebat Apollonides, Nicaenus: (Νικαεὺς pro Κηφεὺς legendum ex Ammo- nio. vt obferuauit Bentleius.) — Vita Arati, a Viclorio edita et Suid. Has epiflolas Meur- fius male refert ad Aratum, Sicyonium. — E Suida quidem coniicere poffis, epiflolas et carmine et profa Aratum, Solenfem, fcripfiffe, vel fub eius nomine leclas olim fuif- fe. [atque Eudoc. quae bis memorat epiflolas, n. Ἠϑοποίας. &iseAcc: etin fine: Ἐπιτολας. ὁμοίως κωταλογαδην.) Verum haud accuratiílimus auctor eft Suidas. ᾿Ἡϑοπονίαι. Suid. quod perperam nonnulli reddunt de moribur. (Sed Eudoc. vt modo memoraui, Ηϑοποίίαι.] ἸΙατρικαὶ δυνώμεις. Auctor vitae et Pollux, qui IT. 4. tres hexametros profert ex Arati ἰωτοικοῖς. Κανών. “42}ΠΠ|0 Tatius cap. 15 et 6. Iagoges in Aratum, vbi teflatur, auctorem hoc in libro fingillatim egiile de quinque planetis. Forte non diuerfus hic liber fuit ab eo, qui Suidae efl gseoAcyle καὶ ὠτροϑεσία. [vide notam, paullo ante fubieclam.] Περὶ Ὃμήρε καὶ ἰλιαδος. Auctor vitae. ᾿ςολογίω. Audor vitae. É ; ; Παίγνιω. Svid. [et Eudocia.] Eis Παυσανίαν τὸν Μακεδόνα. Suid. [ἀνατομὴν εἰς Παυσ. τὸν Μακεδόνα, Eudocia, for- fan rectius. Harl] Σκυϑικός. Auclor vitae. ; Σπονδοφόροι (fcil. λόγοι vel ὕμνοι). Suid. [et Eudocia.] Συνϑεσις εἷς Φαρμοκων Θηριουκῶν ἐπιτηδείαν. Suid. refpicit Galenus lib. IT. de antidotis cap. 7. tom. Il. pag. 445. [Eudoc. Σύνϑεσιν φαομοίκων ἰατρῶν ἐπιτηδείαν.] Ὕμνο; eic Πᾶνα. Suid. [ Éudoria] fiue vt auctor vitae ὕμνος. [vid. locum e vita Arati a me ad $. 1. fupra adfcriptum.. ar/.] Qnid vero ef J quod Strabo lib. X. pag. 486. de Gyaro agens, δηλοῖ δὲ, inquit, τὰς εἰπορίως αὐτῶν καὶ Ἄρατος ἐν τοῖς κατοὶ λεπτὸν (Xylander: dn τη 141.) ᾿ : Ὦ Λητοῖ cU μένεις μεὲν σιδηραῃ Φολεγίνδιῳ Δολὴ ἢ Γύαρον παρελεύσεαρ εὐτίχ᾽ ouo. [0] X. Theo. οὶ. ΤΙ. p. 463 ὃ 464 PLVRES ARATI Lib. IH.c. XX. 109 X. Theocrito, Catullo, Ouidio et aliis poetis plerisque graecis et latinis Arati nomen ita effertur, vt prima breui, media fyllaba producatur ^); fed Callimachus in epigramma. te ^^), primam produxit, e duplicando: vt in Αῤῥαίβες, Πυῤῥηναῖϊον ὄρος et fimilibus; me- diam corripuit Simonides apud Laertium IV. 45. fi lectio fana fuerit, Sidonius et auctor poe- matii latini, Paulinus Nolanus, (vid. infra cap. de Manethone $. VIILY in quo legas hunc verfum : Jut Arati numeros, aut pita Manaethonis affra. Alius autem ille et longe antiquior fuerit /ratus, (ni locus ille corruptus efl) cuius imagi- nem Simonides teflatur Parios expre(liffe in fuis.numis. iur quoque 2) fuit, cuius vitam Plutarchus confignauit, Zfratur, Sicyonius **), practor Achaeorum fortiffimus et Polybio mul. tis laudatus, noflri Arati aequalis, auctor operis hiflorici, XXX. amplius libros complexi: de quo, vt 3) de Zrato, Cuidio, aegyptiacae hiftoriae Ícriptore, Z7offius in Hifl. Graecis. Etiam Zrati, Sicyonii, dialoges ad Zenonem ab Athenaeo laudari, legas in doctifmi Meur- fii Bibliorheca graeca. Sed Perfei. Stoici, conuiuales dialogos, non Arati, memorat then. lib. IV. pag. 162. 4) ratur, Sicyonius, Sicyonii ducis, de quo iam dixi, filius, et ipfe praetor Achiuorum, de quo Polybius lib. IV. 5) “ναί. 'Tegeates, hiftoriarum fcri- ptor, quem ex Hygino obferuat Meurfius, forte vero nomine vocabatur Araethus, "Agea- Soc, vt eft in fcholiis ad Apollonium. — Vide Munckeri notas ad Hyginum cap. 1. Poetic. a(lronom. XI. Index fcriptorum, in quo Hip». notat libros tres Hipparchi in Aratum. δελοί. Scholia graeca ad verfum Arati, E. Eratof!henis cataflerismorum caput, Germ. paginam in Ícholia- fle latino Germanici, editionis Parif. apud Guil. Morellium, 1559. 4. — Leont. libellum Leon- tii, mechanici ,. περὶ κωτασκευῆς Δρατείας σφωίρας. — lit. Y. Vitam Arati a P. Victorio et "Petauio editam. //it.2. Vitam alteram et prolegomena graeca, quae rato praemittuntur. {1 11. 3. Vitam ab lriarto et Rulnkenio ediam.] Εἰ denique P/zud. Er. libellum in Arati Phaenomena fub falfis Hipparchi vel Eratoflhenis nominibus editum... His denique ad- iunxi [P] etiam Ícriptorum ab Hygino citatorum indicem, aucliorem , quam in editione Thomae Munkeri. Achaeus, Srhol. v. 172. O 5 Aegyptii. t€) In. epigrammate quoque C. Heluii Cinnae (Burm. anthol, vet. lat, epigr. 1I. epier. 25r. tom. I. pag. 440.) fupra ad $. V. iam prolato, prima corripicur , fecunda producitur: Haec tibi drateis multum vigilata lucernis etc, Pariter in epigrammate Ptolemaei, regis, in Ara- tum, (quod /mr/inus in Virgilii collatione cum aliis gr. f:riptor. pag. 13. (pag t5. edit. Valcken.) primus dedit, et ΑἿΜ, in edit. fua Arati vitae grae- cae addidit, ) ᾿Αλλὰ τὸ λεπτολόγα σκῆπτρον " Aparot ἔχα, Harl. dd) Apud Fulu. J/rfin. l. c. et Fell. 1 m. fcribi: tur a priore Ῥήσιες, a pofteriore 'Pzzar "Aegre σύγ- γόνοι ἀγρυπνίης. Apud Fellum praeterca epigramma Antipatri in Aratum, quod incipit, l'jzugx τὸ δ᾽ ᾿Αρήτοιο dur «vos , 6$ ποτε λέπτῃ εἰς. Harl. ££) Eius Effigiem vide, fi placet, in !'ac Gro- nouii thefauro Antiq. Graccar. tom Ill. lit. g. Fabric. conf. Schmidii dip. de Arato cap. I. S. 1. vbi aliquot Zraíi ex antiquitate producuntur. Harl. " πο LiIILc XX. | SCRIPTORES IN SCHOLIIS Vol. II p. 4/4 λός Aegyptii. Schof. v. 150. 152. 192. 359. 443. 544. 733- 752. 924. 946. Aegypti fitus δελτωτοὸν re- fert. v. 233. Acíchrioni inferipfit Hipparchus fuos in Aratum libros. Acfchylus. Er. cap. 24. Hygin. pag. 576. 384- 4u. Germ. 123. ἐν Γλαύκῳ ποντίῳω. Vif. Y. Prometheo foluto. Z/jgim. pag. 371. ἐν Qoexus; Er. cap. 22. Hygin. pag. 376. Aglaoflhenes. Germ. pag. 127. ἐν τοῖς Ναξιακοῖς. Er.cap.2 et 3o. Hygin. pag. 358. 387. Male in Gert. pag. τοῦ. Agatoflhenes in Afiaticis carminibus. Aleman, 7 1. τ, Alexander, Aetolus, Arati aequalis. 77if, 2. cuius in epiflolis Aratus meminit. Jit. x. [7711..3.1 Non alius forte Alexander, qui laudatur ab /7/gino pag. 395. Amphianus, tragoediarum fcriptor. Gert. pag. 130. Amphis, Comicus. Germ. pag. τοῦ. Hygin. pag. 356. Anacreontis verfus. Hygin. pag. 370. Anaxagorae fententia de coimetis, SzÁo. v. 109i. Anaximander. Germ. 145. Anaximenis fententia de iride, Schol. v. 940. [Zxfagoras, Jit. 3. fed vid. not. Hemflerh.] [Antigonus ἐν τοῖς περὶ ᾿ἱερώνυμον.] Antimachus. Ji. 1. Antiflbenes, Germ. pag. 236. ἐν τῷ Ἡρακλέ. Ér. cap. 40. Apollinaris. Schol. v. 1051. Apollounides, Νικαεὺς, (ita leg. pro evan ) Arati epiftolas et Euripidis (vide quae fupra lib. lI. cap. το. ὁ. XXIII) luppofitas elle exiflimabat. 7/if. x. Apollonius (poeta). Schol. v. 988. Apollonius, qui Aratam commentario illuftraffe colligitur ex Vita t. Aratus. Er. cap. 2, 9. Hygin. pag. 359. 370- 380. 401. 431- 440. 461. 465. 466. σπρὸς τὸ κλίμα 78 Ελησπόντϑ καὶ Λακεδαιμονίων dod τὴν τῶν φωινομένων “πραγ μωτείοιν GUV ξέναι, καὶ ἔς, πιϑανὸν ἐκεῖσε διατὶ 'βειν ἔνϑα καὶ τὲς λόγες ἐποίησεν. Schol. v, 408. πρὸς τὸ τῆς Ἑλλάδος κλίμῳ τὰ φαινόμενω πραγμώτευσ οἔμενος. Pfrud. Er. cap. 1. (Miter Hipg. e quo vide quae fupra S. 2. pag. 45: τὴ Διοσήμεῖο ἄλλο βι βλιίον σφόδρα βιωφελές. Schol, v. 373. ταῖς δὲ αἰτίας ἑκάςξων ἐφαν εἰς ἔσας παρίησι καὶ Sexe ae ed4Aes ἃ 8 διεξέρχε- Taj xe aree οἱ φιλόσοφοι. Vit.2. τὸ ἑαυτῷ ποίημο καὶ ποιητικόν πως [9] ᾿ϑελήσας ei 2s eM 8 J μόνον φυσικόν. Sthol. v. 28. ἰσέον δὲ, ὅτι, τῶ περὶ ἄφρων τῷ ᾿Αράώτῳ εἰρημένα Ε πάνυ καλῶς εἴρηται » ὡς ἐξιν ἔκ τε τῶν Ἱσπαφχῳ Kot Πτολεμαίῳ συντε- ταγμένι ey περὶ τἕτων μαϑεῖν" Αὕτιος δὲ πρῶτον μὲν ἐπεὶ xe το EJ 2 οἷς prse ἠκολέϑησεν 2 "Aeres » 8 λίαν ὀρθῶς εἴληπται» ἔπειτ δὲ ὅτι ὃ πρὸς τὸ ἀκριβὲς, ὡς (Que: Σπόρος ὁ ὑπομν ἡμωτιςῆς, ἀλλὰ “πρὸς τὸ “ιρήσιμον τοῖς vuv ρον ὁ "αὙέ- E (o Vol. H. p. a65 P 466 -. AD ARATVM zrrc. Li.ILcXX. τὰ διαγέγραπται» εἰκότως δὲ ὁλοσχερέφερον διὼ rüTev διαλαμβάνει. Leont. ΟἹ μὲν εὐθεῖς (εὐήθεις) προογοώφεσι T8 ποιήμοτος τοὶ φαινόμενα. οἱ δὲ οἰκριβεῖς τὴν διείϑεσιν «καὶ κίνησιν τῆς σφαίρας. Lit. 2. Ὅμηρον μὲν ἕν εἶδος γραφέων βλάπτει τῶν βιβλιο- γοαζφων. "Agerroy δὲ δύο. βιβλιογοώφων τε 0j ζωγοώφων. Fit.2. [/'it. 5.] . his Aílronomos, Grammaticos et Geometras addit. 77;t. 1. Alii in Aratum Scholiaflae, Schol. v. 559. Hefiodi imitator Aratus. v. 4s. Homeri quoque. 711. 2. fed in argumen- to ipfo potillimum fecutus e(t Eudoxum. (vide quae fupra $. 1I. ex Hipp. et Vit. 1. [ac V it.3.] etc.) Aratus ἐν τῷ εἰς Oeózgozroy ποιήματι. Sthol, v. 259. Medicus fuit, 7711. 1. vbi et alia cius fcripta recenfentur, quae fupra ordine retuli. Alius Aratus, Cnidius, cuius fuerunt Aegyptiacarum hifloriarum libri. Z7if. 1. Aratus, Si- cyonius, cuius πσολύβιβλος ἱξορία libris XXX. 771. τ. Archibius ad Antiochum, Syriae regem, fcripfit. Germ. pag. 147. Archilochus, ScÁol v. 1003. Jit. t. Areithus (al Araetus, Aritus vel Ariethus), "Tegeates, hifloriarum fcriptor. Zygis. pag. 358-370. "Aegeu9es apud Lucill. Tarrhaeum pag. 41. Voffio ᾿Αρήιϑος. Qui Argolica confcripferunt. Hggim. pag. 367. Arion, citharoedus. SeAof v. 316. " Ariffarchus, grammaticus. Scho. v. 28. 254. Ariltomachus. Hygin. pag. 407. Ariftophanes. -Seol. v. 1047. Ari(lophanis, Byzantii, Phaenomena. 7/it. i. Arifloteles. Sz?ol. v. 880. 948. 1094. Philofophus, qui de animalium ratione di(feruit. Germ. pag. 131, ἐν τῇ περὶ ζώων πραγμοατείῳ. Er. cap.34. ἐν τοῖς περὶ ϑηρίων. Er. cap. 4t. libro de beftiis. Gerzi. pag. 136. Eius fententia de iride. Szio/. v. 940. de come- tis. v. IO9I. Ariftotherum, mathematicum, dicitur audiffe Aratus. 7/if. 2. Artemidorus. Germ. pag. 128. ἐν τοὺς ἐλεγείαις, Tes περὶ ἔρωτος αὐτῷ πεποιημέναισ βίβλοις. Er. cap. 31. omiílus Voilio pocta. Afclepiades. Schol. v. 7. Hygim. pag. 395. Myrleanus lib. XI. de Grammaticis." 7/it. 1. Aflraeus. /7if. 1. antiquus mathematicus. Scho. v. 97. Aflrologi. διλοί. v. 98. antiqui. i. v. 364. 440. 637. 741. 754. 862. 1668. recentium quidam. V. 400. σχεδογσαφία in fphaera, contraria efl &gatvoOecia, [IP] in coelo. v. 248. 350. iy συντρέχειν τῇ ἱσορίῳ καὶ τὸν κωταφερισμόν. V. 325, nominum af(lris impofitorum quin- tuplex ratio, v. 27. Sphaerac fiue globi coelcíles aetate Leontii a defcriptione Claudii Ptolemaei nonnihil, eta fphaera Arati plurimum dülidentes. Leovf. Athenodorus, Arati pater. Ζ 12. τὶ εἰ 2. [εἰ 3.} Alius frater Arati. 7/it. 1 et 2. [et 3.] qui pri- mus Zoilo, Homeromafiigi, fe oppofuit. 7/it. 2. Attalus in Aratum, JHipp. vide fupra $. 3, Auctor ] u3 — LiblIILcXX. — SCRIPTORES IN SCHOLIIS Vol. TL. p. 4660 467 Auctor verfuum, quibus dicta feptem fapientum comprehenduntur. Hygin. psg. 278. Caefar. Germ. 143. 144. 145. Callimachus. Germ. pag. 131. Schol. v. 146. 298. 967. Hyzin. pag. 390. 400. 4-6. 408 — Ara- ti aequalis. 7/it. 2. zroAvisme ἀνήρ. Lit. 1. qui Arati meminit in epigrammatibus, et iis, quae ad Praxiphanem fcripfit. /7it. 1. (Li. 5.] Calondas, Arati frater. J/if, 2. Caliondas. it. τ. Chaldaei. Germ. pag. 144. Schol. v. 140. 242. 752. Chares, grammaticus. Sr/io/. v. 254. Cicero. Hygin. pag. 467. in Phaenomenis, Zygin. pag. 49. Cleoflratus, "Tenedius. Hygin. pag. 379. Conon, mathematicus. Schol v. 146, Samius. Hgim. pag. 4o0. citatur etiam ab Achille Tatio ad Aratum. conf. Cuiacium XV. 33. Obferuatt. Crates, (grammaticus). S/A^l. v, 62. 254. Crates, poeta. Er. cap.25. Germ. pag. 104. tragoediarum feriptor. Germ. pag. 124. Crates, comicus, a Vefla incipiens profari carmina. Germ. pag. 103. Κρητικὸς μῦϑος. Sthol.v.46. ὁ τὸ Κρητικὼ ἱπορῶν. infra in Epimenide; qui Cretica con- fcripfit. Hygin. pag. 367. Ctefias.. Er. cap. 18. Cyrcnaeus, qui Aratum epigrammate decoravit, (Callimachs) P'it.a. γηραίῳ δὲ τῷ Ku ρηναίῳ ἐπεβαγλετο, παρ᾽ B καὶ ἐπιγρώμμωτος ἠξιώθη. Legitur illud in it. 1. Democriti fen'entia de cometis. δελοί, v. 109r. Diodorus. Germ. pag. 104. Sthol. v. 223. 254. Refertur. et Diodotus quidam inter eos, qui Aratum fcriptis fuis illufirarunt, vt dixi fupra $. HI. Diogenes, Erythraeus. Hyzim. pag. 405. male alii Diogneter. τὸ Dionyfi fl-lae, "Oves. Schol. v. 1418, Oenopion, Dionyfi et Ariadnae fil'us.. Schol. v. 637. Dionyfius, Heracleotes, Arati praeceptor. /'it.1et2. [ἐν τῷ περὶ συγκρίσεως ᾿Αρώτϑ καὶ Ὁμήρξ. Iit.3. acriter iudicat de Arato.] Dores. Sthcl. v. 19. 254. [Dofithru: , politicus, ἐν τῷ πρὸς Διόδωρον. Vit. 3.] Elpidio, fcholaflico, fphaeram Arateam conflruxitTe fe teflatur. Econt. Ennius. Hygin. pag. 24. [IP] Fpimenides. Germ. pag. 125. à τοὶ κρητικοὶ ἱτορῶν. Er. cap. 27. Germ. pag. τογ. Hygin. pag 248.361. Eratoflhenes. Germ. pag. 116. Schol, v. 235. 4c 2. 469. gin. pag. 361. 363. vbi eius. verfus, 369.:371. bis 377. 382. 386. 392. 400. 403. 415. 417. 424. ἐν τῷ πρώτω γεωγραφεμένων. Fs Eubulus. Vol. TE p. 467 P 265 AD ARATVM ετα. LüllLDaXX. am Eubulus. Aljgin. pag. 404. |Eoctemon. Gen. 145. Eudoxus, Cnidius. Scio. v. 83. 754. 770. eum in plerisque fecutus eft Aratus, nec femper recie cepit. Leont. Vide et quae ex. Hipp. et ir. i. dixi lupra $. Il. vbi de duplici eius fcr:pro, quorum al.erum Zrozrrgor, alterum phacnomena, Euhemerus. Hyoíin. pag. 317. 519. 411. Eumclus, Corinthius. /7ygin. pag. 256. Euphorion. ϑελοΐ. v. 33. 172. cius verfus quidam afferuntur ad v. $19. Euripides. Er. cap. 15. 16. Germ. pag. 117. 118. 119. Schol. v. 070. P/it. 1, Hygin. pag. 30. 24. 374. 319. 376. 311. 304. £v Αλκήτιδι Er.cap.29. ᾿Ανδρομέδῳ. Er.cap.17. Hy. gin. pag. 324. 370. Ἐρεχιϑέξ. Schol ν. 112. Manalippa. H;gim. pag. 390. Φαέϑοντ:. Schsl. v. 172. Φρίξῳ. Er. cap. 14. E Fulgentii lib. I. Mythologiae. Germ. psg. 14t. e lib. II. cap. vlt. Geri. pag. 143. auctore non nomindto. Gentiles. Germ. pag. 142. Etiam in graecis Scho. ad Aratum v. 537. ξλληνες ponuntur pre Ethnicis, vnde et illorum collectorem perinde vt fcholia(ten Germanici conflat fuiife Chrillianum. | Sed pro Graecis occurrit v. 733. 740. 752. et alibi. Hegefianactis Phaenomena. Jit. Hygin. peg. 370. 381. 404. Hegefias. Hyg/m. pag. 415. Hellenismus. ScAof. v. 529. Heraclides, Ponticus. Hygim.pag.415. ἐν TG περὶ δικαιοσύνης. Ér.vcap. 29. Hermes AeArwr8 lignum inter fidera retulit. Sráo/. v. 233. lyram Arcadicam w. 596. fiue χέλυν ἑπτάχορδον. v. 268. 269. lcporem. v. 338. Hermippus. Schol. ν, 316. 436. Eius Phaenomena, fiue de fideribus. 716. 1. Hygin. pag. 366. 393. Herodianus. ScrAol. v. 342. Herodotus. Germ. pag. 104. Schol. v. 26. Milefius. Hygin. pag. 360. Hefiodus. Er. cap. 1. 19. 32. Germ. pag. 106. 112. 120. 128. 133. Schol. v. 1. 15. 22. 27. 33. 97. 102. 152. 172. 205. 208. 522. 408. 559. τοι. P/it. τ. Hygin. pag. 356. 391. 401. 407. in "Theogonia. Εν. cap. 9. Male Heflodes pro. Heftodo legitur Germ. pag. της. Hefiodi imitator Aratus. Schol. v. 45. et Fit. r2. [δ] ἐν τῇ «sei βίβλῳ τὰ ὀνόματα διδά- exes day. Sthol. ν. 245. Ὁ γὰρ Ἡσίοδος Φυσικευόμενός φησιν, ἐννέα y&e νύκτας τε καὶ ἤματα χάλκεος ἄκμων cte. Jit. 2. ι Hipparchus. [ἐν τοῖς “πρὸς Εὔδοξον καὶ "Aeerov* Vit.3.] Er. cap.234. Schol. v. 254. 269. * rato antiquior efle falfo traditur. in Sc^ol. v. 81. 754. qvum Aratum correxerit, vt agnofcit δι Jiafler ad v. 240. et Leont. flellas numerauit mille «t octoginta. p/zsd. Er. cap. 6. Librum Apodieticum de coorientibus et cooccidentibus aftris promittit Hippar- chu: lib. 1l. ras δὲ xorez μέφος αὐτῶν ὠποδείξεις ἐν ἄλλοις συνετάξαμεν ἕτως, ὡς τε Fol. 1. P ἐν d ^ M4 Lib. ITI. c. XX. SCRIPTORES IN SCHOLIS : Vol. II. p. 4690 469 ἐν παντὶ τόπῳ σχεδὸν τῆς οἶκδιμένης δύνασϑαι παρακολεϑῶν τοὺς διαφοραϊς τῶν, gUye- νωώτολῶν XU] ᾿συγκαταβύσεων. Hippias. Schol. v. 172. E Hippocrates, Pythagoricus. Schol. v. 1091. eius fententia de Cometis. ibid. Momerus, Schol. v. x. 5. 14. 26. 27. 39. 45. 62. 91. 100. 132. 159. 155. 177. 192. 208. 250. 254. 286. 322. 327. 342. 420. 443. 501. 526. 585. 641. 664. 733. 741. 909. 921. 949. 966. 1010, 1023. 1047. Germ. pag. 163. 104. 110. 7/ it. τ. Hygin. p- 256. 360. 366. 297. 411. Iliad. B. id. pag. 378. Odyll. pag. 467. Vide et fupra in. Athenodoro. Μεταχειρήσεις Opsomo]. Sthol. "v. 24. Homeri imitator Aratus. /if. 2, Horologiorum et γνώμονος mentio. Stho/. v. 499. Hyginus genealogiarum, a fe fcriptarum, librum I. laudat pag. 316, IGdorus in Naturalibus fiue in Phyficis, Germ. pag. 136. Mler. Hygin. pag. 409. 413. lulianus. Vide infra in Theon. Lacedaemoniorum et Aegyptiorum claues, Srhol.,v. 192. Lafi Magnetis Phaenomena.. if. 1. Leo, qui de rebus Aegyptiacis fcripfit. ZZygim. pag. 304. Mathematici et Grammatici, de varietate lectionis difceptantes. Schol. ν. 23. Mathematicorum fententia, folem duodeuicefies maiorem etTe terra. v. ν. 544, Menander, Arati aequalis, 7711. r. Meton, antiquus aflronomus: eius zr/yorxes ἐννεακαιδεκαετηρίδων. Schol. v. 752. Metrodori fententia de iride. Schol. v. 940. Mnafeas. Hycim. pag. 395. libro I. de Europa. Germ. pag. 143. Mnafeas Arati pater a quibusdam traditur. 7/it. 2. . [€] Mufaeus, Er. cap. 13. Germ. pag. 115. 116. 123. Hygin. pag.379. lyra ab Orpheo acceptas Sthol. v. 269. Myris, Arati frater. 7711. τ et a. Myrtilus, Germ. pag. 116. Schol. v. 172. MuSoAéyor. | Schol. v. 156. 161. 254. 259. Nauplius vrfam maiorem primus obferuauit. "Schol. v, 27. Nicander. Schol. v. 254. 637. 916. 9046. "Y heriaca fcripfit, Arato. duodecim Olympiadibus iunior. 7/if.2. fub quinto vixit Ptolemaeo, aflrologus. 7if.2 et 1. vbi et Alexiphar- macon mentio. Nigidius, Geri, psg. 109. 112. X16. 120. 121. 125. 127. 129. 14T. 143. Orpheus. 3 Kos p. 460? 470 AD ARATVM zrrc. Lib. HI. c, X X. n Orph:ns.- ἔζη t. Orphei lyra. Hygin. p223.372. monem chordarum. Germ: pag. 123. Schol. v. 269. carmeu, oq quo deorom progeuiem apud iuferos laudauit. A/ygin. pag. 371. Ouidius. Hygii. pag. 256. Panyas, Grm pag. w3.— ἐν ἡρακλείρ. Er. cap. τι. Germ. pag. το]. Hygin. pag. 369. Parmnenicus. /7ggiu. pag. 300. 378. Periander, Rhodius, iufra in Fifander. Petellides, Guotlius, hiloriarum fcriptor. Hygim. pag. 366. Períeus, phiiofophus, Arati praeceptor. /Zif. 2. [/7if. 3. vixit cum Arato. vid. ibi not. Hem- fterhaf.] Pherecy des Schol. v. v72. Er. cap. 3. το. Germ. pag. 107. 120, 131... 414gin. pag. 361. 391. 305. Achenaeus [jue Athenienfis, Geri. pag. 16. 123. Phiarchus. Hygin. pag. 413. Philemon. Zi. 1. Philetas, Arati aequalis 77if. 2. Philippus, mathematicus. Zipp. lib. T. Philifcus. Germ. pag. 115. Philon, comicus. Germ. pag. 104. (an Philemon?) Philofophi. Schol. v. 956. οἱ πρότεροι φιλόσοζοι. Schol. v. 862. Phyfíici et poetae. Schol. v. το. 2r. Phyfici et mathematici, quorum princeps Plato. Sc/ol. v. 456. Pindarus. Schol. v. 1. το. 110. 282. if. τ. F'ygin. pag. 408. 411. Pifander (iue Pifandrus. Hygim. pag. 390. Rhodius, Er. cap. 3. Male Periander, Rho- dius, in Germ. pag. 114. ; : Plato, phvficorum philofophorum, et mathematicorum princeps. Stho/. v. 456. ἐν γόμοις. Schol. v. Y. 14. Plurarehus. Sthol, v. 819. 828. 1035. 104 4. 1047. τοξῖ. 1094. Poetae. δειλοί. v. 956. Polyzelus, Rhodius, Hygin. pag. 381. Pofidonius, Schol.w. 880. Eius fententia de cometis: Schol. v. τόρ. Prudentii verfus funt in Symmachum 565. qui fine nomine auctoris citantur, Germ. 143. Ptolemaei, regis, quatuor verfus. ^if. 1. Πτολεμαῖος ὁ βασιλεὺς ἐν Ἰδιοφυέτιν. [I] Ptolemaeus ἐν τῷ δευτέρῳ βιβλίῳ τῆς συντώξεως. Ltont. ἐν τετάρτῳ καὶ ὀγδόω. Leont. πᾶται yog» ὡς οἶσϑω , αἱ Yu Φερόμεναι σφαῖραι Πτολεμαίῳ μὲν ἔν τισιν, "Aexro δὲ μετὰ τὸ πλᾶξον ὃ συμῴωνϑσι. Leont. Pa "TAL Pytheas, n6 Lib.IHI XX. SCRIPTOR. IN. SCHOLIIS AD: ARATVM src. Vol. lI. p. 470 Ὁ 471 “--ππ- :Ξ πππ GENIUM usum Pytheas, Maffilienfis. ZZipp. lib. I. Pythagorici. Schol. v. 806. — eorum fententia de cometis. Schol. v. 1091. Komanorum menfi Ianuario refpondet Aegyptiorum 'T'ybi. Schol. v. 286. 408. Martio Phar- menoth. id. v. 462. Aprili Pharmuti. id. v. 246. lulio et Auguflo Epiphi. id. v. 332 €t443. Septembri Thoth. v, 443. 513. Octobri Phaophi. id. v.443 et 462. Decem- bri χιοιοίχ,. id. v. 300 et 314. Sabirius, (Sabinius vel Sabidius,) Pollio, auctor epiflolarum , Arato: et Euripidi ttibutarpin. Fit... Sibyllae oracula. Germ. pag. 146. & Solone Lindio, dictae Soli Ciliciae, quae deinde Pompeiopolis. 7/if. 2. Sed Soli in Cy- pro: ds a Solone, Athenienfi, cuius con(ilio eam vrbem condidit Cypranor, rex. F'it. 1. vbi quatuor ἘΠῚ e Solonis ad Cypranorem: elegiis.. Sophocles. Fit. x. Hygin. pag. 315. — carminum vates. Germr. pag.118- ἐν ᾿Ανδρομέδα. Ἐν. cap. τό. 36. Sophron ir mimo, qui nuncius infcribitur. Germr. pag. 103. Sofitheus. Er. cap. 28. tragoediarum fcriptor. Germ: pag. 127. Hygin. Pag. 492. Sporus. διελοῖ, v.54r. eius de cometis fententia. id. v. τοοῖ-. Σπόρος ὁ ὑπομνηματιΞήξε Lront. vbi ex eo notat , Aratum: non ad mathematicorum: οἰκρίβειαν ν fed inm nautarum: vfus de aflris: fcripfiffe. Stoici. Germ. pag-104.. Schol. v. τ. Syri pifcibus abflinent in honorem Veneris. ScAof. v. 239. Thales. Schol. v. 172. ὁ σοῷος, vríae "minoris obferuator. id. v. 27.39. genus refert " Phoenices. id. v. 39. primus de rebus aflrolog disquifiuit, et primus arclon adpella- vit, natione Phoenix. Z7ygin. pag. 360. '(Thamyris , a Mufisexcoecatus. Hygin. pag. 370. 'heocritus. Jit. 1. "Theodori, mechanici, in gratiam ,. de fphaera Aratea conflruenda fcripfit Leontius. "Eheoni (Alexandrino, de quo infra lib. V.) fcholia graeca in Aratum tribuuntur, cuius etiam, vt videtur, in calce epilogus ad Iulianum quemdam fubiicitur, in quo negat, fe, au- tor , aliorum Arati interpretum inflar digreifiones ineptas capts[Te, fed potius ΠΡΟ" cte RU ET voluiffe, quae ad rem facerent, et ἔγκαίρες concinnaífe τοὺς ἐξηγήσεες, ita, vt decet virum matheimaticum ac philofophunit [P] Ceterum integra qualia habe. mus fcholia in Aratum graeca, '"Theoni haud tribuenda effe, iam notaui fupra $. IV. Vide et quae obferuo fupra, in Gentiles. [conf. Fabric. Bibl. Gr. vol. IV. vet. edit. pag. asr. JV'arton. ad. "Theocritum lI. pag. 135 fq. UR Theophraflus, Srho/. v. 1047. "T hefeus, eruditus omni genere artium... Z/ygis. pag. 310. 'Timochares. Schol. v. 269.. Tragici. OVAL pans | EKATOSTHENES LbllLeXX. m "Tragici. Schol. v. 455. Tubero. Germ. pag. 143. Virgilius. Germ. pag. 141. 143- .[Zeno, floicus, quo cum verfatus eft Aratus. 7i. 5.] Zenodotus , Aetolus.. Germ. pag. 164. Zenodotus, Mallotes. Sho. v. 33. Zoilus, fupra in Athenodoro. XII. Arato praeclaruz ERA TOST HENIS, Cyrenaei, iungo ingenium, nón qoo aequales plane fuerint, quamuis nec Arato multo iunior Eratoflhenes, fed quia fcriptorum eius reliquias Arato iunxit illuflris Fellus- Natus eft Eratoflhencs 7) Olympiade CXXVI. 1. (ante Chriftum 276.) patre Aglao, vt vocat Lucianus *£, licet Suidas addat, Ambrofium ab aliis adpellari, quod forte aui nomen fuit- [Floruit, faltem bibliothecae Alexandrinae praeeffe coepit circ. A. M. 5777. Olymp: CXXXVIIL 1. ante C. N. 226. V. C. 526. notante Saxio in Onomafl. tit, L pag. o9. De Eratoflhene modo plura, modo pauciora fcripferunt m V'ofiur Y. de hift. graec. cap. XVII. pag. 80 — 90. et de fcientiis mathematicis, cap. XXXIII. $3. pag. 158- Ionfius de fcriptor. hift. philof. fT. 7. $. x et z. pag. 174.fqq. edit. Dornii. Simfon in chron. cathol. part. V. ad Olymp. CXLVI. A. M. 5809: arite Chr. 194. v. c. 558. ir quem annum confert Eratoflhenis obitum. ἈΠΕ — AMontucla hiftor. mathef. tom. I. part. I. pag. 352 — 256. qui eius ingeniumr inuentaque laudat, atque refert iudicium de Eratoflhene et quarumdam Eratoflhenicarum obferuationum aflronomicarum examen, quod tulit atque in(lituit Aicciofus in Geog. et hydrog. reform. et Alim. nou. libr. IIl. cap. 27. — : Heilbronner in hiftoria mathefeos vniuerfae lib. I. cap. 10. pag. 249 fqq. — Zamberger zuvetláf. Nachrichten etc. I. pag. 381 fqq. k Inprimis landem merent Laurent. Zncher. et Günther Car. Frird. Seidel. . Prior fcripfit diatriben in fragmenta geographieorum Eratoflhenis, partic. 1. Gottingae rj70. 4. Atque optandum eff, vt momen foluatz promifit enim, fe non folum librorum Eratoflh. geogra- phicorum, fed reliqua quoque, quotquot reperire potuit, fragmenta, aliquando in lucem. editurum effe. In hac prima diatribe vna cum vita Eratoflhenis collegit, docteque emendauit atque explicuit XX. fragmenta, quae ad initium libri primi pertinent; Poflerior collegit frag- menta trium librorum geographicorum variique generis docte fufeque illuflrauit obferuatio- nibus, praemiíTa corsmentatione de Eratoflhene lisque, quos fequutus eft, auctoribus. In- fcriptus eft libellus: Eraoffhenis grographicorum fragmenta. — Edidit G. C. Fy. Seid«l.. Gót- tingae 1789. 8. P3 Infuper Jf) Suid. Ἔρατεσϑ, 56) Lucianus Macrob. extrem. ΕἸΣῚ Lib. HI. c, XX, ERATOSTHENES Vol. IT. p. 471 Infaper prazdicanda efl follertia atque diligentia cl. Conr. Bfamneri, qui in libro cgre- gio, Geographie der Griechen und. Rümer, Nocibergae 1788. 8. pag. 9t tqq. primum paucis exponit vitam Eratoflhenis, tum de eius ingenio, meritis, virtutibus vitisque marbcm. iu. dicat; dein examinat Polybii, Hipparchi, Pofidonii et Strabosiis de illo iud:cia, interdum iniqua. De Strabone iam iudicauit Faric. infra in catalog. voc. Γεωγραφέμενα. — Denique Mannert pag. 08 fqq. acute lateque explicat Eratofthenis ac Strabonis artem geographico- mae thematicam. — Ego quoque in introduct. in hiflor. L. Gr. part. L. pag. 541 fqq. egi de Era- toflhene. Harl.) ᾿ Praeceptores habuit e cinibus fuis ^") Lyfaniam, grammaticum, et Callimacbum, in omni genere litterarum excellentem virum, praeterea [fi Straboni I. 15. fides eft habenda, Ze- nonem, Stoicum, vid. “ποῖον pag. 4. et] Ariflonem, Chium, philofophum, de quo fupra in Stoicis dixi, Ipfe ingenio et induflria hoc eft adíecutus, vt grammatici et poetae et philo- fophi ac geometrae nomine a Luciano celebretur, Plinio “Ὁ iudice, fuerit in omnium quidem literarum f'ubtilitate et in hac vtique (Geometria) praeter caeteros follers; — [Inter medicos no- minat eum Fabric. B. Gr. XIII, pag. 1537 — Hinc alii eum πένταϑλον adpellarunt, velut uemdam in omni erudito puluere quinquertionem ; alii Platonem alterum ^2, propter fin- gularem, qualis fuerat etiam in Platone, mathematicarum difciplinarum cuin reliqua philo- fophia et eruditione coniundiionem; denique dictus fuit βῆτα “2 befa eruditorum, quod fi hh) Suid. [de Lyfania vid. Ionfium de fcript. bif. philof. II. cap. 2. δ. 5. pag. 147. Dorn.] ii) Plin. lib. 1T. Hift. cap. 108. kk) Vide fupra in vol. III. pag. 58. not. col. b. Hinc inter Platonicos relatus eff. vid. vol. III, ag. 127. Sed inter Stoicos quoque numeratus eft. vid. vol. III. pag. 562. Harl. Il). Marcianus Heracleotes in Periple pag. 63. Καὶ μετ᾽ ἐκᾶνον (Τιμοσϑένην) Ερατοσϑένης , ὃν βῆτα ἐκώλεσαν οἵ TE μασείκ προτάντες, — dem) teftantur Hefyeh. illutris et Suidas, licet apud hunc βήμα- va Ícribatur, quod doGiff. /J/owveranus. cap. 2. $.9—n. Polymathiae parum verilimiliter ita ex- pofuit: tanquam in adfcenfu ac gradibus haere- ret , nec ad Jummuim peruenire contenderct, Sed re&e Suidam ex Marciano et Hefychio emendan- dum cenfent viri praeclariffimi, Meurfius, Heral- dus, Voffius, Ionfus, Neocorus. Jumfredo autem. Hody, exquifitae et ipfi eruditionis viro, aegre adíentior, qui lib. I. de bibliis originalibus cap. 3. pag. 47. ideo Eratofihenem dictum εἴς Bjr« fufpicatur, quod Zenodotus primus, Era- tofthenes fecundus fuerit praefectus bibliothecae Alexandrinae:.quam eius fententiam in libro con- tra Ariftcam pridem edito pag. 163. poft Marsharm. pag. 3. Chron. Can, propofitam amplexus eft /o. non Nicolai de Mo/e εἴρια et Chrifto A et 9. dicto Lugd. Bat, 1703. 12. pag. 38. [conf. Fabric. B. Gr. lib. V. cap. 58. pag. 441.] Sed, ne dicam, aliam rationem ab Heíychio et Suida diferte. adferri, deinde parum certum effe, an alius fuerit vel an- te Zenodotum , Ephefium, velinter hunc et Era. tofthenem bibliothecae illius praefectus, nusquam certe legimus, Zenodotum dictum alpha: neque Apollonium gamma, neque Arif(tonymum delta, quos illi thefauro librario poft Eretofthenem prae- fuiffe conftat, Quamquam alioqui notum eft, lit- terarum: nomina viris quibusdam ob varias cau(as indita effe, vt ex Píiolemaei Hephaeflionis lib. V. apud Photium cod. CXC. Sozomeno 1l. «2. Pal- ladio in Laufiaca pag. go fq. iam pridem notarunt viri.docti, Reinefias lib. T. Var. le&. cap. 9, Bi/cio- la tom. II. Hor. fubfeciu. lib. 17. cap. 20. Jonfius lib. If. cap. 17. Chevreus in Chevreanis tom, I. p. 2oiíq. Hugo Menardus ad Concordiam regula- rum pag.1:65. etc. Ia Koenigii biblioth. legas, Cardanum libro XVI, de fubtilitste, vt Archime- di primum, ita Eratoftheni fecundum locum tri- buere inter XII. viros, ingenii laude praeftantiffi- mos. Sed Eratofthenis, quod miror, ne memi- nit quidem inter illos Cardanus. Ceterum dto- decim viri, quos a fingulari ingenii et inuenien- di (ubtilitate prae ceteris omnibus ibi effert tom. HL. Opp. | e ERATOSTHENIS CATASTERISMI Lib. I1]. c, XX. 19 - Vot. I. p. 473 P 473 Ld ron primas [IP] antiquioribus illis merito relinquendas, certe fecundas in omni dectripa tu- lerit. ^ Philologi vero nomen fibi, Suetonio "") tefle, vindicauit primus. Δ Ptolemaeo ter- tio, fiue Euergete, qui Olymp. CXXXIX$. difceffit "2, arceffitus, praefuit Alexandrinae bibliothecae per integrum regni Philopatoris tempus, vsque ad annum Ptolemaei Epiphanis decimum vel duodecimum. Inter difcipulos eius Menandrum, (diuerfum a comico cele- bri) Mnafeam, Ariftin aliosque , infignis fuit Ariflophanes, Byzantius, Ariftarchi praece- ptor, de quibus in Grammaticis erit opportunus dicendi locus ), — Obiit Eratoflhenes cx inedia prae taedio, ex hebetata oculorum acie concepto, Olymp. CXLVI. 1 vel 5. anno aetatis LXXX. vel vt Lucianus Σ᾽) LXXXII. ante Chriftum 196 vel 194. [Ex Cen/orino de die na- tali cap. XV. efficit Zfucler l. c. pag. 5. not. 13. Eratoflhenem, anno aetatis oclogefimo exple- to, anno demum octogefimo primo decelfiile.] XIII. E fcriptis eius exftat libellus καταςξερισμῶν. fiue defcriptio aftrorum fingulorum, et hifloria eorumdem fabularis. [cod. mst. ab editis interdum difcedens, eft inter codd. gr. Matrit. tefle Zriarto, catalog. pag. 242.] Apud [δ] Achillem Tatium male vocatur xera- μερισμὸς, €t apud Suidam καταςηριγ μοὶ. vt iam notatum viris dochiffimis. — Refpicit et hunc libellum fcholiafles Arati, Eratoflhenem laudans, Hyginus in Poetico aflronomico, et, qui totum fere latine pridem conuertit, Germanicus, notior fub titulo fcholiaflae Germanici. Graece. priinus ex vnico MSto codice edidit notisque illuflratum Arato cum nonnullis Era- toflhenis fragmentis fubiunxit et planifphaerium , ad veterum mentem aere eleganter defcri- ptum, addidit prae[tantitfimum Oxoniae lumen Zo, Fellus ann. 1673. 8. — [vid. fupra inter editt. Arati b.'anni nota.] — Deinde cum latina viri docti(limi. Z4o. Galei interpretatione Iucem vidit pag. 97 fqq. inter opufeula Phyfica et Ethica. vulgata. Amft. 1688. 8. Fabric. — Eximias obferuationes criticas in hunc Eratoflhenis libellum fcripfit Petr. Henr. Koppiers in. Obferuatis philologicis; Lugduni Batau. 1771. 8. cap. VIII — X. pag. 92 — 13o. Apogra- hum: codicis acceperat a Ruhnkenio. — Duo Erstofth. catafl. loca emendat //alcken. ad Euripidis Phoeniíl, pag. 166 et 185. — Sententiae quaedam noflri Eratofthenis colicctae re- : : periuntur ur. Opp. pag. 6o7. hi funt et hoc ordíne: r) Ar- c€himedes, 2) Ariftoteles, 3) Euclides, 4) Io. Sco- tus, 5) lo. Suiffet (cuius fcriptorum. quorundam in cimeliis philofophicis a fe edendorum fpem fe- cit illuftris et his, quae iam refero, ingeniis me- rito fuo accenfendus Leibnitius),. 6) Apollonius, Pergaeus, 7) Archytas, '"larentinus, 8) Mahome- tes, Mofis F, Arabs, Algebrae inítaurator, et 9) Alkindus, Arabs, 10) Heber, Hifpanus, 18) Ga- lenus et 12) Vitruuius. mm) Sueton. cap. 10. de Grammaticis. 55) Conf. Co;/in. agonift. dilfert. p, 64. Harl. 00) Polemon aduerfus Eratofthenem citatur ab Harpocratione et (chol, Sophoclis. [ad Ocdip Co- lon. v. 562. vbi fragmentum ex hoc Polemone fer- vatum legitur.] Eius liber IJ. περὶ τῆν ᾿Αϑήνῃσιν "EcarosSiyas. ἐπιδημίας citatur a Scholiaffe ad Zri- flophanis Aues v. τι, Refpicit Strabo. vid. /ale- fium ad Harpocration. pag. 92. Sed haec ad alium Eratofthenem pertinent. Sicut et Lyfiae, quae exítant, orationes aduerfus Eratofthenem, de qui- bus dixi libro M. cap. 25. Fabric. -— fncher ta- men in diatribe laud. peg. 4. not. 8. fufpicatur primum ex Schol. ad Apollon. Rhodii Argon. !V. 280. coll. cum Harpocrat. in voc. "Agwer, ac Strab, I. pag. 15. Polemonem ab erroribus, quos forte circa res Atticas im fcriptis fuis commiferat Era- tofthenes, argumenta crimiuis petiiffe : deinde il- lum effe Po/eiionem, Periegetae nomine ornatum, qui Ariftophanem Byzartin. Eratofthenis difcipu- lum, habuit magiítrum. Za:/. pp) In Macrob. cap. 27. to;n. liL. p. 228. Reitz: vbi vid. M. du Soul. Har, der CLURIALGEX. ERATOSTHENIS 2000 NeL.TI. p.73 δ 47A eriuntur. in collectione Gnomic. Frobeniana et inter Hertelii poet. enomicos, (vid. fopra in vol.l. lib. II. cap. 11. δ. 6. 7. pag. 726 ct 727.) inter poetas graecos minor. a J//intertcnio: editos, Cantabrig. 1684. 8. pag.471. in Bruncká analeelis vett. poer. graec. tom. 1, pag. AT fqq. gr. et inter eiusdem poetas gnomicos graccos pag. 134. — Fragmentum de re qua- dam grammatica ex fcholiis ineditis in Dionylium dedit //illoijon in Anecdous graecis, tom. IL. pag. 172. nr.4. — À Ícholiaftis Homer. et Euítathio ad Homerum Fraroflhenes faepius vel citatur, vel fragmenta proferuntur. vide indices illorum fupra in vol. 1. nec non a fcho- liaft. ad Ariflophanem; quos et alios diligenter excutere, fragmenta digerere et explicare opor- tet futurum fragment. Eratofthen. editorem. Ha: 7. ; ; Edidit et Petrus V'ilorius graece introductionem quamdam in Aratum hoc titulo: "EgerosOévae , ἐν ἄλλῳ Ἱππάρχϑ εἰς τὰ ᾿Δράτῃ φαινόμενα. Eamdem, addita vcrfione fua latina, praelis iterum fubiiei curauit in Vranologio Dionyf. Petauisir Parif. 1630. fol. re. cufo Amft. 1703. fol. Sed recte Petauius obferuauit, pfeudepigraphum hunc effe libellum et nec Hipparcho neque Eratoftheni pofle tribui, cuius iudicii ratio reddi facile potefl. Nam: Hipparchus ipfe nominetenus in eo citatur, et praeterea mentio fit Iulii menfis, quod no- men diu demum poft mortuum Eratóflhenem Romae efl auditum. | Occurrit et vox barbara ὠλετροπόθιον . quo Orionem adpellarunt recentiores.Graeci. [Priora duo capita, at in fine pleniora, funt ἀπ cod. Matrit. tefle Jriarto pag. 239.} XIV. Scriptorum quorumdam perditorum: Erato/Phenis notitiam dedere AMeurfius ad Hefychium illuficem p. 147 fq. et ad Nicomachi Gerafeni harmonica pag. 166. P offer lib. Y. de hift. graecis cap. 17. Ilonfius lib. YI. eap. 7. de fcriptoribus hifl. philof. oh, Fe/Ius Oxonienfis poftea pracful, án fua Cataíterismorum editione, et denique praeflantiffimus Galeus, praefatus ad editionem Amflelodamenfíem Opufículorum Mythologicorum , Phyficorum et Ethico- rum ἢ, Sed ecce tibi noflram pleniorem paullo adcuratioremque. — [Neque vero hunc. Fabric. catalogum in omnibus fatis accuratum, reliquis tamen accuratiorem effe, pronuntiat Acher in diatr. mem. pag. 5. not. 15. At Fabric, in notis msstis iam fuppleuit plura, quae flatim inferui.. Harl.] j Πεοὶ ἀγαθῶν «gj κακῶν. Harpocrat. in "Aguospj. Clemenr IV, Strom. pag. 496. Strabo k. pag. 15. (18. Alm.) T'heodoritus VMI. "Therapeut. pag 120. De Regibus Aegyptii, Vide infra in Χρονολογία. Περὶ ἀλυσίας: Suid. τὰ Ἔσατοσϑ. Athen. . Ἐν τῷ P νώτῳ τῶν Αμαϑϑσίων. Hefych. in Ῥοίκα. Idem in "AM Qeclyrec. ὁ δὲ τὸ περὶ ᾿Δλμαϑᾶντα γεγοαφὼς παιάνιδον (770: ad. Catull. pag. 286. παρῶν; ἴσον.) αἰδοα τὴν Θεὸν ἐσχηματίσϑαι ἐν Κύπρῳ λέγε». [0] Περὶ ἀνέμων. ZIchilles Tatius cap. 33. Ifagoges. et Lexicon aftronomicum graecum, tefle Fello. "Avrigm vs- 44) Verficulum quemdam S/obaeus Flori tit. ΤΙ. 2. p. 36, vid. Toup. Emendatt. tom. IIL.. p. 36. 18. Eratoftheni; contra Callimacho tribuit Athen, Harl. [0 Vel. TL p 4171} 175 - . "SCRIPTA DEPERDITA ^. 1.111... XX. — ix ᾿Αντιριννῦς. tom. X. pag. 316. Schol. Nicandri in "Theriac. pag. 42. ᾿Αριϑμητικὴ. e quo Kóauvov. (de quo infra) videtur repetiiflc Ni onachur Tb T. &rith- met. Refpicit heo Sj maenz pag. 129. etc: — Tamibüichus, Fhuoponus et Aíclepius ad Nicomachi Arithmet. ἃ Boerhio laudari haud. memini. "Aeglsev. Zthen. VIT. pag. 281. Ἐρατοσθένης γᾶν ὃ Kugnveacc μαϑητὴς γενόμενος ᾿Αρίξωνος τῷ yis. ὃς ἣν ἐς τῶν ἀπὸ τῆς Sos. ἐν τῷ ἐπιγεα(φομένῳ ΔρίΞξωνι. “Δομονικού. Nitomach. lib. I. pag. 24. Pro/em. M. 14. Harmonic, Produr, "Agewen. zihen. VM. pag. 276. Ἐρατοσθένης ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ συγγοάμματι Ag- IY. : i » Y : : 5 " 9 Ξ E ᾿Αρχιτεκτονικον.. Lexicon fiue onoma/'icon architectonicum , (Salmaf. praefat. ad ius atti- cum.) Schol. Apollonii ad lib. l. v. 29. Ἐρατοσθένης ἐν τῷ ἀοχιτεκτονικῷ μέφε; τωῦ- vé φησιν i8 — ldem ad lib. IL, v. 10. σὴν δὲ κατασκευὴν τῶν ὠρότρων Ἐρατοσθένης ἐν τῷ ἐῤρχιτεκτονικῷ κωταγραζει. f ᾿Αξρονομίω. Suid. Ἔρατοσθϑ. Forfan in hac fcripferat, tempus effe folis motum, vt ex Eratoflhene refert. Péutarchir lib. 1. cap. 21. de placitis. 1 τὰ “πρὸς Βώτωνω. Laeit. VIIt. 89. Interpres Ambrofius vertit: in fibris ad. Hecatonem. MS. Palatinus, Menagio tefle, πρὸς Κατωνο,, quod haud dubie corruptum pro Ἑκώ- χωνῶ. quae vera fortalfis leclio fuerit; fed alius intelligetur Jecotos , quam Stoicus Panactii difcipulus, Eratoflhene iunior. Batones auoque quatuor vel quinque in vete- difcipul fibene i oque q quing rum fcriptis obferuarunt viri docti, vt notatum eft fupra lib. 1l. cap. 22. Ταλατικὼν bber I. Stephanus Byz. in. Σπάρτακος. !V. in Διανᾶς. Vil. in Βοὸς xeQa- λώ. XXXMI. in Ὕδρηλα. Qnadraginta voluminibus plus minus hoc opus conflitiíle, nelcio, quo tradat auctore Meis fus ad Hefych. illufirem pag. 148. — Neque vero li- brum XXXVII. laudat Stephanus, vt apud Meurfium et Voffium legas, fed XXXIII. Fabri. Non de Galliis propriis; fed de Gallis, qui, ex Celtogallia Bithyniam migran- tes, deinceps magriam Afiae intra Taurum partem armis occuparunt, libros Eratoflh. e(le inteiligendos, docet Seide l.c. pag. 140 fq. Har. TeoyexQZuem "7). Schol Euripidir, Med. v. 2. Τεωγραφία. Schol. Apollonii ad lib. IV. v. 15. e περὶ Γεωγρχαφίας λόγος. Strab. 1. pag. 16. Polybius apud eumdem II. pag. , ͵ ΝΣ " RE y ͵ € Io4. Δικαίαρχον Te καὶ Ἐρατοσθένη τὸν τελευταιον 7rQat^y Hor T EUT OE JAEVOV περὶ τῆς Γεω- γρωφίας. Huius fe veltigis inüflere teflator Scymuur Chius v. 112. Τῷ τὴν Γεωγραφῖαν γὰρ ἐπιμελίτατα Γιγραφότι, τοῖς τε κλίμασι xu] τοῖς AXIS Ἐρατοσϑένα μάλιτα συμπεπασ μένος, Reprehenfa eft Erstoflhenis geographia ab Hipparcho, Polemone, [vid. ad $. ΧΠ.] Serapione Antiocheno (de quo Cic. II. 6, ad Attic.) et aliis, vt e Strabone patct, qui et ipfe vr) Iriarte in Catal. codd. gr. in biblioth, re- — vit incerti auctoris recentioris Σταϑθιασμιὸν fiuc gia Matritenfi e cod. CXXL. pag. 485 44. publica- peripium cum prologo auctoris, graece. Har/. Vol. IF. c ma 7 Πρ ΣΙ: ERATOSTHENIS | Val, πρῶ a ipfe ea paífim vtitur, et frequentius illam cafligat, quandoque etiam, vt videtur, prae- ter meritum. | Citatur praeterea ἃ Cae/are VI. 34. de bello Gallico, Pluribus libris con- flitiffe hoc opus adparet ex eodem Strabone lib |. pag. 62. vbi primum et fecundum ὑπομνημάτων eius geographicorum commemorat. — Prinium etiam auctor vitae Arati ἃ Victorio editus. — Librum erfium ψεωγσαφικῶν n γεωγραφεμένων Schol. Apoílonii ad Iib. IV. v. 20. 25. 26. 75. 509. 1215. 'l'otam terram diuilit in duas partes, Afiam atque Europam, Africa Europae adiecla. vid. Bruckhuf. ad Tibull. pag. 376. Fabrir. Frag- menta trium horum: librorum a Seidelio effe collecta et expofita, iam adnotauimus. Harl. Γνωμονικοῦ € Cenforini loco tribuunt viri docti Eratoflheni, de quo infra in Μετρήσεις; (( Καταμετρησεις.) Γραμμο;τικοὶ συχνοὶ fiue commentaries multos grammaticos edidiffe Eratoflhenem , tefla- tur Suidas. — Clemen: duos libros commemorat I. Strom. p. 309. quum notaffet, Apol- lodorum Cumanum primum grammatici et critici nomine celebrem fuiffe, ἔνιοι δὲ, in- quit, Ἐρατοσθένη τὸν Κυρήνοδιον φασὶν, ἔπειδή ἐξέδωκεν ὅτος βιβλία δύο, γοωμματι καὶ ἐπιγοώψας. Confer Sueton. cap. 10. de Grammaticis. [vid. ad $. ΧΙΠ.] Διέλογο; πολλοί. Suid. Ἔρατοσϑ. Τὸ πρὸς Ἑκάτωνα. Vide fupra πρὸς Βώτωνα. [Ἐπιγοώμματα. In eius τῷ Κύβε διπλασιωσμῷ (apud Felf. pag. 35.) Quod et duo alia fragm. poetica ἐκ τῷ 'Egu&, (ib. pag. 46.) et ἐκ τῆς Heryovgs. recepit Brunck. in Anal. vett. poet. graec. tom. I. pag. 477 fq. et in epigr- τὸ Kuf& διπλασ. refcripfit emenda- tionem Εὐαίων Πτολεμοῶε ctc. pro lectione Felliana εὖ euev, quam coniecturam propo- fuerat //alcken. in Diatribe in Euripidis deperditorum dramatum reliquias, p. 285. B. C. Harl.| "EzisoAag. then. X. pag. 418. 44d Higetorem: Locedaemonium. Macrob. V. ar. "Athen. XT. pag. 482. Ad Ptolemaeum epiflola de duplicatione cubi, feruata ab Eutocio ad Archimedem de fphaera ac Cylin- dro pag. 20 Íq. atque inde a praeftantiffimo Fello edita inter fragmenta Erato(thenis. "Heryówg poematium omnino emendatum , dix ποντων αὐμώμητον, Longino iudice p. 184. Citatur a Plutarcho parallelis minoribus, Stephano Byz. in" Azv. Fabrir. conf, fchol. et minora et Veneta ad lliad. Hom. X. 29. vbi Eratofthenis hiflor. de 'Heryovg adducitur, nouas mifcell. obfcruatt. in a. 1741. tom. II... pag. ug fq. Harl. Ἑρμῆς. Poema heroicum, quo omnem hifloriam de Mercurio complexus erat Eratoflhe- nes, tefle fcholiaffe ad Homeri Πα. à. — [verf. 24. ad eumdem Hom. locum vid. vtrumque fcholiaflen in edit-Villoifonii p. sv7. — Fragmentum ex illo poemate feruauit fchol. Venetus ad Iliad. X. 473. pag. 429. edit. Villoifonii. Longiorem vero illius frag- menti particulam ex Achille "Tatio, Arati interprete; (iu ifagoge in Arati phaenom. pag. 153.) profert et emerat Fulu. Ps/imur in Virgilio cum graecis fcriptoribus collsto pag. 114. illosque verfus ab /7irgilio Georg. I. v. 233. imitatione exprellos fuifTe exiflimat, praeeunte Valerio Probo ad hunc Virgilii locum. ' Eiusdem fragmenti particulam dedit Horacdlider Ὁ 4. cH ΠΟ VoL p. 475 476 SCRIPTA DEPERDITA Lib HLctXX. am Heraclides de allegoriis Homer. pag. 476. Gale, aut 165. edit. Nic. S. how: verfus Eratoilh. emendauit Jof. Scatiger ad Manilium 1V. pag. 3-0. edit. Argentor. itum Ff án fragm. Erarofihenis p. 46. — Ad idem Fr.toflhenis carmen refpiccre videor fchol. mn. 2d Ho. lad. Ε΄. 422 Harl] then. V. pag. 189. Vll. pag. 234. Steph. ἔνε. ia ᾿Απία. Ah lies "Tatiur ad Ararum cap. 16. 28.29. Schol. /po/lonii ad lib. 1. v. 36. 1T. 2. et I1. 55. Tz«tz, ad Lycophrouem v. 23. Hair. Irn- M. 5. animadu.. //a.efíur ad Har- pocrat pag. gg. —— 'unorchur libro quarto σερὶ 78 Ἐρατοσϑένδς Ἕρμϑ citatur ab ZHihennto Xl. pag.sori. — Ex Hermete Eratoflhenis repeüt Chaizidius, quae refert pa8-. 156. (In Culfisachi eiie fcripfit. vid. fupra vol. II. psg. 825. 8. {Π. Har1.] [KercAcycs memorantur a fcholiafle B. ad Homcr. Iliad. X. a9. 4 Villoifonio edito. Harl.] Καταμερισμός. “4:11. Tatiur Yagoge ad Arat. cap. 24. fed legendum κατατερισμῷ, nam, quae de lacleo circulo e lacte Tunonis ibi profert Achilles, leguntur in Cstafle- rismis Eratoflhenis, qui exflant, cap. vlt. [IP] Kareseerypoi. Suid. fed et ibi lcgendum xarazegicuoi, vt eruditiffimo Neocoro ad Sui. dam adnotatum. Κόσκινον Cribrum arithmeticum, cuius rationes a IVicomacho feruatae funt lib. I. Ari, set. pag. 17 fq. Nec aliud quicquam efl, quam tabella, numeros impares complectens, adícriptis ad compofitos numeros comtunibus diuiforibus, vt comipofiti a fimplicibus difiinguantur et flatim conflet de compofitorum diuifore. (vid. Fe//. in fragm. Eratofih. pag.4rfq.] Conf diagramma duplex apud Camerarium in notis ad Nicomachum pag. Io Íq. Περὶ ἀρχαίας Κωμῳδίας libri pluries laudati ab Harpocratione, qui feptimtim citat ia MeraAAe&s. vt οὔατα Laertiur VIL. 5. nonum Schol. ad Zfrifloph. ad Aues v. 588. tertium. id. ad Ranas v. 1057. Galenus pracfat. ad gloffas Hippocratis: ὅτ, yog ézreisv οἱ παλαιοὶ πολλοὶ τῶν ὀνομάτων, δέδεικται μὲν ἱκανῶς καὶ πρὸς Ἐρατεσϑένες ἐν τοῖς περὶ ἀρχαίας κωμῳδίας. E quo loco adparet, Eratoflhenem non modo de poetis antiquae comoediae eorum- que dramatibus et didafcaliis egifTe, quo quaelibet tempore comoedia fuerit edita, (conf. Cicerone VI. v. ad. Attic. et Schol. Arifloph. in argumento ad Pacem et Plutarch. an Ícni gerenda Refp. pag. 785.) fed etiam res atque vocabula comicorum expofuiffe , vt probe notat Jo. J/oteranus cap. 14. Polymathiae. Περὶ κωμῳδίας librum XIX. citat Athenaeus XI. pag. σοι. vbi aliquid de loco Cratini, ve- teris comoediae poctae, vnde nefcio, an calculum adiicere debeam fententiae elegan- tilfimi et clarifTimi viri Tiberii Hemflerhu/ii, qui in notis pereruditis ad Po/fucir X. fedt. 6o. vbi fimiliter Erato/If ner citatur ἐν τοῖς περὶ κωμῳδίας. de vtraque comoedia veteri et noua, atque adeo tertia media egiíTe Eratofthenetn fufpicatur, Fabric. — Locus me- morabilis efl apud fchol. ad Zfri//ophanis Ranas 1060. vbi citatur Eratoffhener ἐν y “περὶ κωμωδιῶν, ibidemque de tragoedia /efzhili, Perfae infcripta, adnotaífe dicitur: δοκῶ- ei ὅτοι οἱ Πέρσαι ὑπὸ T8 Αἰσχύλε dedidoy, 9o ἐν Συρωκόσαις, σποδώσαντος Ἱέρωνος. Q. 2 adde 124 ΤΙ ἐἰ XX. ERATOSTHENIS adde fchol. ad /friffoph. Plutum v. 797. v. 1195. vbi antiqua res quaedam explicatur, et ita facpius a feholiaitis ad Ariftophanem Eratoflhenes rerum οἵ verborum, quae fiue ad comoedias fiue ad antiquitatem fpectant, interpres cominemoratur, adde fupra vol. II. pag. 441. De JTufta etiam fczipfiffe videtur. conf. fupra vol. II. pag. 650. — Num vero fepa- ratim, an in libris de comoediis id fecerit, equidem definire non aufim: immo vero videntur libri περὶ ὠρχαίας κωμωδίας.» περὶ κωμῳδίας εἰ κωμῳδιῶν., nec nom gregi μξσικῆς partes vnius Operis fuitfe. ZHarí. Περὶ κονικῶν τομῶν Ícripfiffe Eratoflhenem , aiunt viri docti, laudato tefle Proclo ad Eu- clidem. — Sed vnicus eft Procli locus, quem refpiciunt, et e quo tamen nihil tale me- κύβς διπλασιασμις. rito poffis colligere lib. I. pag. 91. ἐπινοώσϑαι δὲ ταύτας τοὶς Tops τοὺς μὲν ὑπὸ" Μενούχμϑ τῶς κωνικοὶς ὃ καὶ Ἑδωτοσϑένης igogdv λέγε. Μηδὲ Μενοακχιμείδο κωνος- τομῶν τριάδως. — Hic verfus depromtus cl ex. epiflola fiue elegia Eratofihenis ad Pto- leinaeum, regem, de cubi duplicatione, de qua paullo ante dixi. Idem Proc/us p. 13. repreliendit Eratoflhenem, quod analogiam fiue proportionem dixerit σύνδεσμον τῶν μαϑημάτων., commune vinculum mathematicarum difciplinarum. | Sed nihil hoc ad conicas fectiones. [P] V'itruti. IX, 5. organica mefolabi ratione ab Eratoffhene explicatus. *onfer Pappum lib. MI. pag 7 et 8. Epiftolam ad Ptolcmacum, 'qua hoc Eratofthenis inuentum continetur, feruauit Eutociusz et ex co Fellus edidit, vt dixi fupra in £zjso- Aoj. vid. etiam P. Kaum libro L fcholarum mathematicarum. | Vol. 1L. p. 476 377 5 MeAéag. Strabo I. pag. 15- Περὶ μεσοτήτων βιβλία β΄. Pappur lib. VII. pag. 241. 247. — Hine mefolabii inuentionem Eratoftheni tribuerunt viri docti. ἹΜετρήσειξ. (Καταωμετρήσε;ς.) Hacrobiur lib. in Íomnium Scip. lib. T. cap. 20. Ef Éra- toflhenes in libris dimenffonum fic ait , menfura terrae fepties ei vicies 7) multiplicata men- furam folis efficit. Cenforino cap. 15.) μέτρον τῆς γῆς περιῷερεεας Ex hoc opere Eratoflhenis, (qui inde orbir terrarum mez[or dicitur defcripfit Cleosneder lib. T. cap. 19. át- que inde praeftantiilimus Fellus τ: referunt praeterea J/iiruuiur lib. Y cap.6. Píimiur 33) Fortaffe decies. vid. fupra in catal. fcri. ptor. in fcholiis ad Aratum etc, voc. mathemati- corum fíententia, Heumanum. ἐξ) Amplius, quam de menfura in hoc libro a&um fuiffe, patet ex P/2udo- Plutarcho de pla- citis philofophor. I. 21. £I. 3r, (ad. quae loca vide Corlini ct Beckii notas,) vbi ex eo Eratofthenis li- bro citantur loca, — Diftantiam folis et lunae a ter- ra et iplam filis magnitudinem calculis eum fub- duxiífe, inde fit probabile. Commentarium velu- ti in illud. fragmentum fcripíerunt, et Eratofhe- ἢ Iib. II. nem modo vindicarunt, modo correxerunt Ej/em- Jchismnid. de figura telluris, Argentor. 1691. 4. et ex eo Heilbronner l. c. pag. 251—255. inprimis Sei- del l. c. pag. 48 — 62. et pag, 87— 90. DJ Znvil- Je in: Difcuffion de la Meíure de la "Terre par Eratofthéne, fervant à confirmer la mefure du fchéne Egyptien etc. (in Mem. de Litterature — des Inícr. tom. XXVI. pag. 92— 10^) atque de la Nauze in: Remarques fur Eratofthéne à Poc- cafior de la latitude de Syéne, ibidem tom. XXVI, p. ror — uir, adde /Mannert l, m. p. 92— 102 fq,. Harl. "d*ini ^ Vol. IT. p. 477 SCRIPTA DEPERDITA Lib. III. c. X X. 125 lib. IT. Hift. eap: 168.- vbi Eratoflhenem im omnium gtidem litterarum fubtilitote, et ih hac vtique praeter ceteros follertem adpzllat, quem, inquit, cuu&ir probari vidro, ct li- bro Vl. cap. 29. pag. 734. vbi notat, Eratoílhenem in Bcreuice, Arabiae oppido au- fum ingentir exempli indubitata ratione vmbrarum, amenfuram. terrae prodere coepifje, uum die folflitii hora fexta obfereaffet, locum fubtilitatis immenfae, vimbras in torum abfumtes. /Marcianss Heracleota pag. 61. idem JMazrobiur; Cenforinus cap. 13. Marcia- mur Capella lib. VI.. pag. 194. et Strabo 11. pag. 86. terrae ambitum effe fladiorum 252c00 '9, qui numerus reddendus etiam auctori introduclionis vel commentarii in Aratum, qui fub falfo Eratoflhenis vel Hipparchi nomine editus eft a Vi&orio "2. Supputationem Gnomonicam qua Eratofthenes numerum illum collegiffe dicitur, ex. onit Kobertur Balforeur in comincfitario ad Cleomedem pag. 219. 220 [4. [.Petrsir Nonius lib. li. de obferuatione pag.132. ARiciolus in Almageílo nouo, Bonon. 165r. tom. 1. lib.3. cap. 27. pag.163.] Adde 4o. Bapt. Ricriolum geographiae reformatae lib. IV. cap. 7. pag. 123 fq. lib. V. cap.3. pag. 144 fqq. et pag. 153. atque Almageft. lib. II. cap. 7. Zo. J/owerium de vmbra cap. 14. Rationem vero longitudinis terrae ad latitudinem eius maiorem dupla dixifle Eratofthenem, teflatur Afgathemer pag.2. So- lem a terra abeffe fladia 780000. P/ufarzh. II. 31. de placitis Philo£. ^ Ceterum Marcía- nur Heracleota in Epitome Artemidori Ephefii p. 64. quum Timoffhenis '"") sadi c ua ἐπιδρομὴν commernoraffet, addit, fe mirari, quod Eratoflhenes totum libellum, ne prooemio quidem excepto, transfcripicrit, paucís quibusdam adiectis. Scripferat 7 - moffhener etiam de infulis libros X. quós in vnum ipfe contraxit, et librum de porrubus ; fed hos ab Eratoflhene transfcriptos Marcianus baud innuit. — Zlarmenopulur lib. Y. prov chiri, titulo-4. ait, miliare fecundum Eratoflhenem et Strabonem eife fladia octo feu vinas oclingentas. /Arriauur in Indizis pag. 515. ἐμοὶ dé, ait, Ἐρατοσθένης ὁ Κυρήναϊος πιξότερος τοῖς ἄλλοις Ésiv, ὅτι τῆς περιόδδ πέρι ἔμελεν τῷ Ἐνατοσϑένε:. — Plura dcin- de ex eo referens addit, ipfum teflari, fe longitudine tradere μεμενρή μένον σ᾽ χοίνο! δι: καὶ ὥναι γάρ ὁδὸν [ϑασιληίην. Εἰ illebrodur vero Snellius librum (aum , quo de terrae ambitu eiusque vera quanritate agit, Erafoffienem Batauum infcripfit. Lugd. Bar. 1617. 4. la hoc nonnulla reprehendit Caf/uur, filius, vt relatum leges in. hifloria acad. Fa- Q.3 rif. Almel. honorifice loquitur de Timo/fhene. Hic su) Vid. Mem: de Trevoux. pag. 311. ar. 1718. paffuum inenfura romana, 31500000. Hipparchus, telle Plinio, addidit circiter 250co ftadie, vv) Add. Sírabo lib.II. pag. 9o. Theo pag. 23. ad Ptolemaeum, Siraplicius in libr. II. de coelo, fub extrczm. Ca[fiodorus lib. de geometria, totus Erigena lib. HI. de diuifione naturae p. 145. 147. Vincent. Bellouac. lib. VI. fpeculi natus. cap. 13. ex Gerberti aftrologia; 9ooo leucas, /ogaues de Mandeville, ex quibus fe ait percurriffe 2400. — 180020. ftadid terrae effe perimetrum , ex Ptole- maco, quem non nominauit, tradit Bafilius Ho- mil, IX. in Hex. pag. 112. wi) Pofidonius apud Strabonem Y. pag. st. vero fuit precfectus claffis Ptolemaei fecundi, Phi- ladelphi cognotnine: Mare internum eiusque ἰπ- fulas, et mare Tyrrlhénicum circuenauigauit: vid. Marcianum Heraci. pag. 63. edit. Hudfoni: eumque fcripfiffe zsp/zAxs, tradit /"4gathemerus I.2. conf. Seidel l.c. pag. XVII. Sed plagii cri- men a nomine. Eratofihenis iam atuolitus eft S/7a- bo lib..IL. pag. 92. vbi vel multos errores ab Era- tofthene eeque ac T'imofthene commiffos efle fcri- bit, sdditque, noftrum a "'imoflhene plurimis in rebus di(lentire. Viridicat noftrum quoque ab iia iniuria Zncher l.c. pag. 6 fq. qui praeterea fufpicatur, librum T'imofthenis egy ^ua» eum- dem fuiffe cum libro mg; Νησων, Harl. n6 — Lib.IlI. s XX. ERATOSTHENIS Vos p 450 Ὁ 475 rif. fcientiar. ann. 1702. atque in libro, Traité dela grandeur de Ja figure de la Terre. Parif. et Amfterd. 1723. 12. vid. Acla eruditorum, germanice. fcripta, 95. pag. 780 fqq. Fabri. — De Snellio, Profellore mathematum Leideufi, plura vide apud AJoutuclom |. c. tom. II. pag. 5. inprimis pag, 180 fqq. et pag. 231. atque tom. 1. pag. 263. Heilbron. ner l.cit. pag. 447 fq. Harl. I8 NeAs πηγαι in geograpbico opere, vt videtur, ab Eratoflhene defcriptae, inter eius fragmenta ab illufiri Fello cum notis quibusdam exhibentur eSivabonis lib. XVil. p. 286 fq. Ὀκσαετηρίς. G minus cap. 6. Achillee Tatius lfagoge in Aratum cap. 19. vbi [1] male legitur ὀκτακαιδεκαετηρίς. Docet eodem loco Achilles, dubitatum effe de hoc fcri- pto, an Eratoflhenem habuerit auctorem. ᾿Ολυμπιονίκαι.- Laert. VIL sv. librum primum huius operis. Zthen. IV. pag. 1564. Hoc fappleuit et continuauit Phlegon Trallianus. Ὁμήρϑ διόρϑωσις quoque ab Eratofthene compofita eft, fi credimus viris doctis, ad Strabo- nis et Athenaei teflimonia prouocantibus. Sed nullus in bis exflat locus, e quo hoc certe coiligi poflit; quamquam obiter in Geographia Íua et forte in gramn:iaticis com- mentariis quaedam ilius poetae illuflrauerat Eratoflhenes. Neque tA:naeus lib. I. ag. 24. Homericam ex Fraro(lhene adducit emendationem, vt legas in notis Worthi ad Tatianum pag. 107. ,Faric. nifi huc referas, quae fchol. Venet. ad Hom. Iliad, c. 283. habet: ἡ dizut, ὅτι εἰ μή προσεϑήκε Tov &uxov ,. oi ϑελοντες συγχασθαι τῶ duiko: vag Ὁμήρω, Ἐρατοσθϑενής καὶ Κρατής. ἐλεγον αν ἐπι των ἐννεώ Πριαᾶμιδων τε- Tay do» TO μεν ζευγνυσϑήν. Ταΐϊοπὶ locum vid. fupra iibro II. cap. τ. ᾧ. 3. vol. I. pag. 321. vbi dicirur Eratoflhenes fcripfiffe de vita, tempore et poefi Homeri. adde ibi- dem pag. 5:2. et /7illoifen in proleg. ad Homeri Iliad. pag. XXX. Πανὶ: IIce/z A86, infra Περὶ ZAS8TS. Iva τῆς οἰκθμένης , tabula geographica, Straboni memorata. Πλατωνικός. dhto Smyrnaeur pag. 2 et το, Videtur autem hic liber Ícriptus fuiffe, quan- tum e "T heone licet coniicere, non ad reprehendendum ,. fed commendandum et expli- candum Platonem: itaque non adíentior iis, qui apud Laertiwum VIII. 89. vbi Era- τὰ Mou , ^ ͵ tofthenes laudatur ἐν τοῖς zrgos Ἑκώτωνώ.. legunt πρὸς Πλατωνα.- Περὶ πλότα καὶ πενίας. Laert. YX, 66. εἰ Plutarch. in "Themiftrocle pag. 125. vbi male dodHtif. Votlius, adfentiente illuflri Fello, reponendum fufpicabatur ἐν τῷ περίπλω. Ποιήματα. Suid. et Lucianus, qui poetam vocare Eratoflhenem, non tantum grammati- cum et philofophum iubet in Macrobiis, [cap. 27. pag. 228. tom. III. edic. Reitzii.] Elegiam eius de duplicatione cubi feruauit Eutocius ad Archimedem de fphaera ac cylin- dro pag. 22. atqve inde inter Eratoflhenis fragmenta edidit Fellus. — Vide et quae fupra in Ἑρμῆ εἰ Heryóvg. : Verfum Fratoflhenis, qua potu pulmonem tangi fcripfit, legas apud Macrobiusa VII. s. et P/u/arch. | Alios apud Zfthenaeum Y. pag. 24. Procíum in Politiam Platonis pag. 39r. nifi ibi per Cyrenaeum poetam intelligitur Callimachus: quod facilius mihi perfuadeo. | Ποιμενικά. rtis... wr Vsdgberétz) c SCRIPTA DEPERDITA Li&Ille XX. — a3 Ποιμενικοί. Proclus ad Hefiodi "Egy. pag. 133. δ. Fabric; — At enim Fellum, Galeum et Fabricium minus integro Procli loco ad Hefiodi Opp. et dier. v. 4$8. ᾿Ερατοσϑένης ἕν ποιμενικοῖς. Καλλίςσρατον δὲ τὸν τυρὸν ᾧησιν, deceptos effe, monet adnotator ad Lucae Hol(tenii Obferuationes ad indicem fcriptoram, a Stephano Byzantino citatorom, in nouis mifcellan. obferuatt, tom. II. in ann. 1741. pag. u8 fq. Is vero reponere iubet, Ἐρατοσθένης μὲν ποιμενικὴν s Ka AAse. dé τὸν τυρὸν ᾧησι. et addit, ,"Tzetzae ad h.l Athenaei lll. pag. 115. ἃ, et, quae ne minimum relinquunt hacfitandi locum, verba Etymologi p. 573. V. 31. commodiori loco erunt explicanda; quando fcholiaftes etiam Ariftophanis ad Equites v. 959. eam in rem aduocari poterit, et menda liberari." Atqve Valcken. ad fchol. Euripid. Phoeniff. p. 608. not. 57. in nota, ait, Procli in Hefiod. F. καὶ H. v. 590. reponatur Ἐρατοσθένης μὲν ποιμενικὴν» pro vulgatis ἐν ποιμενικοῖς. Harl. 'H 78 Πυϑαγορικδ λεγομένδ κανόνος κατατομή. Ptolemaeus Harmon. lib. ll. cap. 14. Περὶ Σιβύλλης. De Sibylla Samia, nomine Φυτώ. Suid. in Z/QvAAe, nifi obiter de Sibyl la hac egerat Eratofthenes in fua Chronographia. Σκευογραφικόν. Pollux: praefat, libri Χ. Scenographica legit Galeus pracfat. ad fcriptores Mytholog. et idem fcriptum cum Eratofthenis Zrchiteffonicis, fupra memoratis, cffe, fufpi- eatur. Sed totus [ΠΡ] Pollucis liber decimus, quo de vafis agit, -demonfirat, veram feri- pturam effe σκευογραφικόν. Περὶ τῶν κατὰ φιλοσοφίαν αἱρέσεων. Suid. Ἐρατοσϑ. Χρονολογίω. Syncell. pag. 103. περὶ χοσνογοαφιῶν. Harpocrat. in Εὔηνος. Accuratis ca- nonibus vfum Eratollhenem in fuis χρονογρωφίαις, contendit Diosyfur Holic. lib. Y. An« tiq. Rom. 6o. vbi ex eius fententia Romam conditam tradit Olymp. Vll. 1. poft Troiae excidium CCCCXXXII, — Sed et Cenfarinur cap. 21. et Clemens I. Strom. pag. 336. notat ad primam Olympiadem ab Eratoflbene numeratos annos CCCCVII. — Rorfus Clemens L Strom. pag. 327. Tatianus pag. 166. et Syntellus pag. 180. a Troia capta ad Homerum vsque, annos cenrum ex Eratoflhenis fententia computant, Regum Aegyptiorum fuc- ceilionem iuffu Ptolemaei ex commentariis Aegyptiacis et facerdotum Diofpolitanorum traditione graccis litterís confignauit, tefle Syncello pag 9t. ὧν τὴν γνῶσιν o Egerreaot- ye λαβὼν AlyuzrTIGCIS ὑπομνήμασιν καὶ ὀνόμασιν κατοὶ πρόσταξιν βασιλικὴν τῇ ἑλά- ἃ, Φωνῇ παρέφροασεν. ldem pag. i41. ὧν τοὶ ὀνόματα Ἐρατοσϑένης λαβὼν ἐκ τῶν ἐν Διοσπόλες ἱερογρωαμματέων., παρέφρασεν ἐξ Αἰγυπτίας εἰς ἑλλαάδα φωνήν. [Forfan in hoc opere egit quoque de Alexandro M. vid. fupra, vol. 1Il. pag. 41. nifi malis exi- flimare, in γεωγραφεμένοις id eum feciffe.] | Vfi hoc opere Eratoflbenis praeter Apol- lodorum in Chron. Africanum, Eufcbium et alios Chronologos antiquiores (nem Syn- celli aetate iam videtur intercidiffe) Cicero, Plinius in Hifl. Plutarchus in vitis, Sora- nus in Hippocratis vita etc. conf. Graeca Eu/ebii pag. 25. Scaligeri can. ifagog. p. 136. Rich. Curiberlandum de Sanchonisthonis hifloria phoenicia, et ex eo Acta crudit. ann. 1722. pag. 527 et 530. Bibl. Angloife tom. VIIT. pag. 506. Marci Mantuae. Bonaviti, Pateuini, ICti, Eratoffhener Φιλολόγος editus cum eius Thefeo, Patau. 1568. 8. eft expofitio legum quarumdam quae pugnare inter fe videntur. De catalogo regum "Thebacórum Aegypti et dynaíliis vide ad caput fcquens de Ma- nethone. Har/. CAPVT B Lis. H1. c. XXI. MANETHONIS CAPVT XXI (olim XX) DE MANETHONE, AEGYPTiO, ET ALIIS ASTROLOGIAE 'APOTELESMATICAE SCRIPTORILBV S, 128 Net: TI. v. 403 τος 4 1— VII. Mauethonis nomen et aetas: Aegyptiaca et alia [cripta deperdita. ΜΊΠ. Zpotefessiatice eiusdem autforis. IX. De aliis Affrologis Apotelesmaiuis graecis editis. im illatim de Paula Alexandrino, et Hephaeffionis Thebant, l'etiique Valentis fragsintis. — X. De Aflvologis graecis ineditis. XI. De Zjirologis graecis deperditis. ΧΕ, Catalogus fcriptorum; qui ZAfiro- logiam Zpotelesmaticam oppugnarunt. [Cum fupplementis G. C. Harles] Noc MANETHONIS varie exaratum reperio 5), Μαναιϑος. [T] Μαάνεϑως, Μα- νεϑῶς, Mave9ac, Mavero, Μανέθων, Mavs9dv, Mavou9ov, ct Μαωνεϑῶν deni- que , quod pofltremum prae ceteris Ícribendi modis probat Eg. Zjernhardus vir infinitae eru- ditionis in notis, vtinam integris, ad lofephum pag. 21. Fuit hoc nomine olim in Aegypto vir, omni genere fapientiae P excultus, patria Sebennytes 2 vel Diofpolitanus, qui fub Pte- - lemaeo Pbiladelpho, functus apud Mendefios ^) vel Heliopolitas fummi facerdotis et fcri. a) Nide Menag. ad Laert. pag. $. — Ceterum Aegyptium nomen eft hiud dubie /Vasethon, vt operam ludat Harduinus, qui in. Chronologia V. T. pag. 32. repetit ex Vas, .οἐς germanica, quae virum fonat, et hebraico nM ΠΝ... atque ps ovirtutz.— Nec felicius ipfi res procedit, cum Aegyptiae veteris linguae ignarus, tamen p. 28 fq. negat, in Aegyptiorum dynaftiis apud Manetho- nem occurrere nomina Aegypti»; fed omnia cffe ex Hebraeis, pauca e graecis petita fontibus Sed exempla, quae mox adfert, ita funt comparata, vt aeque facile ex Mexicano aliquis idiomete illa polit delucere. Manethonis nomini adfinia /Me- tuthis, Canobi vxor, apu! Epiphan. et AZenuthis ' vicus Acgypti, de quo Stephanus Byz, Fabric. — Georg. Hieron. WWelíchius in fpecimine, fupple- mentorum ad bibliothecam Gesnero- Simlero- Friüanam, in jScheihornii amoenitt. litterariis tom. VI. paz. 504 fq. difcernit tres /Maxethonas: primum .Waaethonem Sybennitam, (acerdotem Ácgypüium, quem ante tempora Alexaudri, con- tra Scaligezum , fecus fentientem , in Aegypto flo- ruiffe contendit: «d illum, tamquam antiquiffi- mum fdeque digniffimum prouocare, putat, io- fephum contra Apionem, Hebraeos in libro Iucha- fin, et A«aba: ; etque Ioachidem in fuo Zoher de regibus Aegypti citare euin hisce verbis, Mane- thon in libre actorum regum Aegypti: vel Mane- thon iu hiftoria Acgypti. Alterum effe, fcribit, bae Manethonem. Wlenderi , facerdotem et ipfum Ae- gyoti, qu, tefie Suida, fcripfit περὲ κατασκευῆς XU- Φύων, quomodo praeparandi fint Cyphi feu fufli- migit. (cf. vero Fabricium paullo poft in ὁ. VIL) 'Tertium effe iudicat, eodem Suida tefle; Mane- thonem ex Diofpoli Aegypti, auctorem phyfiolo- gicorum, apotelesmaticorum verfibus, (δέ ἐπῶν,) aliorumque quorumdam aftronowicorum, Hunc, (quem temporibus Augufti vixiffe, haud tufa con. ie&tura motus, opinatur,) a multis cum veteri illo Dynaftiarum Acgypti compilatore confufum effe cenfet et pauca de eius hiftoria Aegyptiorum re- gum, feu dynaftiis, et controuer(ia inde orta dif- ícrit. De alic JManzihone vid. infra ad $. VIL, Hari. b) elianus X. 16. de animal. &x£e δὲ καὶ Ma- »αέϑωνα τὸν Αἰγύπτιον σοφίας ἐς ἄκρον ἐληλακότα ἄνδρα ezay εἰς, €) Suid. MáruSus ἐκ Διοσπόλεως τῆς Αἰγύπτε, 9 Σεβεννύτης. Sebennytem vocat et Plutarch. de 11 de pag. 254. ac pag. 352. et Syncellus pag. 16. 18. ipfe de fe Manetho ibid. pag. 40. γένα Σεβεννύτης ὑπάρχων ἡλικπολέτης, τῷ δευπότῃ mm ἸΊτοόλεβαίῳ χαί- ραν. Fabric. — «conf. Lilienikal fele&t. hiftor. lit- ter. diff. IV. pag. 97. Heumanm. d) Rurfus Suidas: Μαάναεϑως Μένδης ἱερεὺς, (do- &iffimus Suidae fofpitator, Neocorus, in MSto co- dice Fari. reperit «pxiegezs. Δέγύπτα. Apud Syn- cellutn quoque pag. 4o. Manethom ipfe pic a Vol. IT. p. 45394956 | MANETHONIS SCRIPTA DEPERDITA Lib.III.c. XXI. 129 bae facri munere, varia graece *) fcripfit et eidem Ptolemaeo dicauit, hiftorica, phyfica et de apotelesmatica aflrologia, de quibus fingulis nonnihil dicam. L Αἰγυπτιακῶν frer libror compofuiffe conftat e Georgio Syneelfo ^), qui ex Africano et Eufebii chronicis diligenter transfcripfit, quae Mancthon ex facris. Hermetis colum»is 9) de antiquis Aegyptiorum regibus tradiderat , perfequens seveee CXIIT.. in dynafliis XXXI Sa quutus eft Mancethon X govosy eoe Qétov aliquod Acgyptium , quod παλαιὸν vocatur a Syacello * pag. 5t. et pertingcbat vsque ad regem vltimum dynafliae tricefimae, Nectanebonem, cuius ab Ocho pulfi fuga incidit in Olymp. CVII. 5. paucis ante Perfas, ab Alexandro victos, annis, "Tricefimam primam [T] dynaftiam videtur Manethon addidiffe, in qua tres reges: Artaxer- xes Ochus, Arfes Ochi F. et Darius Codomannus, quem Alexander fuperauit.: Vide Syn- clum pag. 78 et 256. qui veteri illo chronico deceptum Manethonem pag. 5t. et non. pauca mentitum obferuat, vt Aegyptiae gentis laudes et antiquitatem amplificaret. peg. rs. 17. 37. Profeílus et ipfe Manethon eft, fe addidilIe nonnulla ἐκ τῶν eóeczrérov μυϑολογομένων, vti funt, quae confutat Zofzphur Y. cootra Apion. pag. 1052 fq. Plura hoc de opere ne addam, facit virorum dodiiffimorum Zoffi et Marshami induflria, quorum ille lib. I. de Hift. Gr. cap. r4. hic fub initium praeclari Canonis chronici de eo agendum fibi duxit. Fidem Mane. thonis meríto eleuant poft Zofzphtm lib. I. contra Apion. pag. 1039 fq. et ZeopAilusi ΠῚ, ad Autolycum pag. 130 fq. .Hermanaus Conringius in Aduerfariis Chronolog. de antiquis. Afiae et Aegypti dynafliis cap. 17. pag. 195 fq. Ed. Sti//iucfleetur Orig. faer. lib. I. cap. 3 et s. . J^offiur cap. 10. de aetate mundi, Msi. Leyde:kerur lib. MI. de Rep. Hebraeorum p. τς fq. Rich. Simon epift. felect. IT. 28. et Zac. Perizonius in inucfligatione aegyptiarum originum, Lugd. Batau. 1711. 8. cap. 19 ct 2Ζο, Et certe nihil diflicilius fuerit, quam dynaflias Manetho- nis &d Ptolemaeum fe adpellat ἀρχιερέα καὶ γραμματέα facr, libr. 1. cap. e. Catholica hiftoria mundi, τῶν xe Alywrroy ἱερῶν ἀδύτων, Syncello ibid. ἀρ- χιιρεὺς τῶν ἐν Αἰγύπτῳ aduXauv. Fabric. wid. Sim- fon Chron. in parafceue cap. L. pag. τί fq. et pag. 1154, ad A. M. 5743. ante C. N.26o. V. C. 452. cui tempori, quod incidit in Olymp. CXXIX. 5. etiam Süaxius in Onomaft. I. pag. 105. adfignat Manetho- nis actatem. Zzar/. 4) Jofephus I. contra Apionem, fiue Manetho- nem potius, (iu illo enim confutendo maxima li- bri pars occupatur,) pag. rcg5. Μανεϑων δ᾽ ἦν τὸ γένος ανὴρ Δίγίπτιος, τῆς ἑλληνικῆς μετεσχηκὼς mot- δεῖχε, ὡς duis isi, γέγραφε γὰρ Ἕλλαδ, Φωνῇ τὴν πάτριον ἱστορίαν x. v, ^. Estfcbius in exordio libri II. Pr2eparat, πᾶσων μὲν ὧν τὴν ΛΔἰγυπτιωκὴν ἱφορίαν εἰς meros τῆς ᾿Πλλήνων μιετείλοε φωνῆς, (dios τε το πεοὶ τῆς κατ᾽ αὐτὲς Θεολογίας Μανεϑῶς ὁ Αἰγύπτιος ἔν τε ἣ ἔγραψεν ἱεροῦ βίβλῳ καὶ ἐν ἑτέροις αὐτῷ συγγράμμασιν, Jacobus Edeffemnus citat Methodolum , Acgyptio- rum chronographum, fub quo nomine /anetho- nem latere (ufpicatur ZJfjemannus pag. 488. bibl. oriental. Fabric. — — Confer Stilling/leet Orig. Fol. IF. ('igemeine IV eithiflorie)) curante Baumgartenio in linguam germanicam conuería, vol. I. pag. 491 4. de quaeftiorie , num et quatenus ex facris IHcr- metis cclumnis vnice defícripferit Manethon hifto- riam , nec non de litteris facris, et num in grae- cam linguam transferri potuerit; per quam occa- fionem -adnotator NN. pro Oyye φωνὴν, apud Syncellum coniicit ἔλλεσχον Quyjv, vulgarem ün- guam. conf.tamen quae Hrer loco mox memo- rando pag. 172 fqq. de illo Syncelli loco, et de di- vinatione "Thot, ratione tamen haud omnino pro- babili, differit. Zar/. f) Primus tomus continebat XI. dynaftias Deo- rum Semideorumque, annis 2300. reges CXCII. Srcundus dynaftias XII — XIX. annis ti21. reges XCII. Tertius dynaftias XX — XXXI. per annos 1550. Primum librum laudat ,Sysce/fus pag. 6o, fecundum psg. 5p. 72. 73. tertium pag. 78. 2:6. vbi vitimum hunc fuiffe teflatur. Vide et Siaüg. ad Graeca Eufebii pag. 411. b. ' 8) Syucell. pog. 40. R Bo, Lib.1ll.e XXE MANETHONIS Vol. TI. p. 496. nis expedire, et cum reliqua veteri hiftoria conciliare, vt perfpicuum eft, fi quis inter fe con- ferat conatus praeílantiíBimorum vetert aeuo Chronologorum, Africani, Eufebit, et Syncelli: vel recentium Scaligeri Can. Ifagog. pag. 128 fq. et pag. 316 1. Sam. Petiti cap. 27. (1 b. IV. cap. 6.) Var. lect. Kircheri I. Oedipi pag. 68 fq. Peri, Iac. Capelli, AMarshamique , qui in diuerfis Aegypti regionibus plures dynaítias fimul eodem tempore rebus praefuiffe contendit, et in antiquitate temporum reftituta Pai Pezronü. Fragmenta quaedam Manethonis e Io- fepho et Syncello defcripfit illuflrauitque Scaliger in Graecis Eufcbii et ad. calcem operis im- mortalis de emendatione temporum. Fabric. IEDPUI M GE TCOOREOOUIN In vtramque partem poft illos viros doctos, quos iam citauit Fabricius, multi alii difpu- tarunt: quorum alii in genere fidem Manethoni in hiftoria dynafliarum vel vindicarunt, vel denegarunt; alii in fpecie inquifiuerunt, num paflores, quos in Aegyptum veniffe tradidit Maaethon, Tíraelitae fuerint, nec ne? Quoniam vero ab auctoribus hifloriae catholicae me- moratae pag. 190 fqq. et pag. 478 fqq. praecipue pag. 490 fqq. atque ab Baumgartenio cete- risque adnotatoribus omnis controuerfia vberius expofita eft, et diuerfae Whiftoni, Perizo- nii, Pezronii, Newtonii aliorumque fententiae et interpretationes late adduclae atque. exami- natae funt; tum a Ferdinnndo Guil, Beer in. Abhandlungen der alten Zeitrechrung und Ge- fchichte, (Lipfiae 1752. mai. 8.) pag. 163 — 242. in fect. V. regula, fecundum quam Mane- thon dynaflias defcripferit, propofita et confenfus harum dynafliarum cum ordine temporis, a fcriptoribus diuiuis feruato, et cum alis indubitatae fidei narrationibus, declaratus efl; in fectione autem fexta de pafloribus, qui Aegyptum: imperio tenuerunt, copiofe difputstum: Íatius effe duxi, paucos tantummodo comuiemorare, qui praeter laudatos viros huic pifiring operam addixerunt, quam in re controuerfa, a noflro quoque inflituto aliena, diu verfari, Io. Adami Strobelii difo. praefide Jo. Daw. Kotlero; an. Manethonis paffores inuafores Aegypti fuerint Iíraelitae. Altdorf. 1730. 4. Primum eos nominat, qui poft Zofzphun I. contra Apiencm pag 1040 fq. et Eu/ebium in Chronic. lib. poft. nr. 190. adfirmarunt, pa(tores illos, Aegyptiis Hycíos dictos, líraelitas fuiffe, eorumque recenfet argumenta. — Sunt vero Fugo Groriur de veritate religionis chri- flianae lib. I. fect. XVI. in notis; Nicol. Zlbramur in Pharo lib. VIU. cap. 2 et 3. pag. 200 fqq. Leideckzr ἃ Fabricio iam laudatus, rermann JZitfiut in. Aegyptiacis lib. Ili. cap. 3. Harna- gius in antiqq. iudaicis etc, tom. L cap. 8. (hift. tamen iud. lib. HI. cap. 18. impugnat hic Ma- nethonis auctoritatem, adnotanie Heumanno,) Zerizoninz, a Fabricio pariter excitatus, Bud- deus in hift. ecclef, V. Τὶ fect. HI. $. 24. pag. 449 fqq. Poflea pari modo eos enumerat, qui - negarunt, paflores illos fuiffe Ifraclitas, contra contenderunt, illes vel Arabes fuiffe, vel Phoenices, vel homines alius gentis, eorumque argumenta refert. — Negarunt vero apud il- lum ipfe Janetho lib. IT. Aegypt. apud lofephum l. c. ulis. Zlfricars: apud Syncellum pag. 61. edit. Parif. Petrur Cunatur in republ. Hebraeorum V. T. lib. I. cap. s. Scoliger in anim- aduerff. ad Fufebii Chronicon pag. 19. Paull. Pezrom. in antiquitate, a Fabricio iam citata, Sam. Bochartus in geographia S. part. IT. libr. I. cap. 4. Zo. /Marsham in canone chronico, faec. VIII. pag. 103 fqq. et faec. XII. pag. 323. Zac. //fJeriur in. annal. V. et N. T. pait I. ad A. M. 2179. pag. 8. Frid. Spamhemius in hift. ecclef. epoch. III. fect. VII. $. 2. pag. 308. (qui- SCRIPTA DEPERDITA Lib. 111. c. . X XI. I3F bus addes De; /"ignoler in chronologia, mox memoranda, tom.l. pag. 598. — Vanitatis et mmendaciloquentiae accufat eun. Conzing. lib. I. de medic. Herm. cap. "Ν᾽. pag. 37. cap. VIT. pag.6o.) Denique eorum, qui ab adfirmantium partibus flarc folent, argumenta corrobo. rare fullinct. Alios, qui de Manethone egerunt, enumerat Hawmgarfez in nota 347. ad verfionem hiftoriae catholicae germanicam , I. pag. 490. et pag. 514. de paftoribus iflis, quos cum con- ditoribus hifloriae illius negat fuiffe líraelitas. Hanc quoque fententiam flrenue defendit Io. fephumque multis refutat Heer 1. c. pag. 2:4 fqq. et pag. 227 (44. Sufpicatus potius pag. 217 fqq. inuafionem i(lam intelligendam de expeditione σις Chan. tatarica, quam ex Abulgafi Chan hiftoria tatarica refert et comparat cum narrat'one Manethonis, praecipue Mofis. Idem pag. 178. exiflimat, Manethonem fucceffionem regum, prouti inueniilet in variis, quae ad- hibuit, chronicis, conflituile et reges exteros efle feorfum perfequutum, vt, quamdiu in Aegypto hi regnauerint, cognofceretur : nomen 3gitur dyuaftiarum apud Manethonem ne- que locum natalem neque fedem regum; fed chronicon, ex quo is haufiffet, iudicare: in- primis illum vfum effe chronicis vrbium "This, Memphis et Diofpolis: Paftores et Aethio- pas eum pofuille tamquam peculiares Dynaflias, vt, quandiu commorati fint in Aegypto, facilius intelligeretur, nec ordo regum, in Chrouicis relatorum, interrumpereter: vt fidem Manethonis firmius flabiliret Beer, comparauit dyna(tias apud Eratoflhenem, lIofephum, Eu. Íebium, Africanum, Syacellumaue tum inter fe, tum cum narratione Mofaica. Ingeniofe quidem acuteque omnia explicat Beer; num vero interdum non abufus fit ingenio, aliis aeque acutis viris inquirendum et definiendum rclinquam. — Dynaflias regum: Aegypt. apud Ma- nethonem in ordinem quoque redigere fluduit 7. /ack/on in Chronological antiquities, vol. Il. pag. 256 fqq. De fide Manethonir et Eratoffhenir hi(lorica iudicarunt iidem conditores hifloriae catho. licae l. c. pag. 497. vbi praecipue fobrium Baumg..tenii iudicium eft perpendendum. — Era. fofihener vero confecerat regum "Thebaeorum Aegypti catalogum, cuius fragmenta feruauit Syncellus. lius narrationem maiore fide dignam effe, quam Manethonis teflimonium, cenfent /Marsham , qui Eratoflhenem inter primos chronologiae graecae emendatores haber, in can. chron. pag. 8. 16. 217. et Cumberland in Remarks on Sanchoniathon pag. 416 fq. Eratoflhenis tamen catalogum et mancum et parum vtilem effe arbitratur Beer l. c. pag. 211. Sed de illis Írag mentis optime meruit, eaque tam critice, quam grammatice, ope praefer- tim linguae copticae, emendauit atque explicuit, et Scaligeri, (in Eufebianis,) ac Salmafii (de ann. climact.) emendationes atque interpretationes adtulit, faepiusque correxit Paul. Er- πε]. lablonrky in. Adnorationibur in Exato/lhenis Curencti catalogum regum "Thebaeorum /e- Egypti, quibus potiffimum interpretatio eiur grarca nominum Ztguptiacorum examinatur. et illu. Jiratur: quas Zllphonf. Des- 'ignoles tomo fecundo fuae chronologiae, (Chronologie de I Hifloire fainte et des Hifloires etrangeres,) Berlin. 1738. 4. pag. 736 — 765. inferuit. Adde eumdem Zignoler tom. II. pag. 659. etc. et alibi. — Cum Pezronio aliquoties rem habuit. Hunc quoque faepe refutauit, atque de dynafliis ac paftoribus Aegyptiorum, Manethone at. que Eratoflhene paflim difputauit Fourmont in: Reflexionr fur POrigine, l' Hifloire et la Succeffon der. anciens Peuples Chaldeens, Hebreux , Dhenicien: , Egyptiens , Grecs etc. jufqu' au tems des Cyrur, — Nou. KR 2 velle 152 Lib.IIL.c XXI. MANETHONIS SCRIPTA DEPERDITA Vol. IT. p. 406 407 velle edition. Parif. 1747. II. voll. 4. praecipue vol. Π. lib. HI. capp. 6 — το. p. 43— 164. — tum pag. 173. contra Voffium (dilf. de actate mundi, pag. 270.) defendit Manethonem a crimine fraudis. adde pag. 202 fqq. Pauca dedit de Manethone Zeilbronser in hifloria mathefeos vniuerfae, pag. 241 fq. eiusque annorum vsque ad Alexandri M. tempora computationem tamquam ridiculam damnat. Sed haec fufficiant, ne extra oleas vagari videar. Har/. Copiofius aduerfus Ma- nethonem difputauit cl. Cáriffopá. Meiiers. Verfüch. einer Religionsgefch. alter Volker, be. fonders der Aegypter pag. 105 fq. Add. 7Merfelii Biblioth. hiflor. vol. II, part. 1l. pag. 333. Bonanus dans Y Hifloire de I Acad. d. Infcr. XLII. pag. 31 fq. Beck]. * IL. Ἱερὼ βίβλος. Liber Sattr, quod de theologia Aegyptiorum Manethon egerat, Me- minit praeter alia Manethonis συγγραάμμωτο Eufzbiur in limine libri II. Praeparat. cuius ver- ba iam in notula adfízripfi. Refpicit forte etiam "heodvritur, quo tefle lib. II. "Therapeut. pag. 34. Μανεϑὼς τὸ περὶ Ἴσιδος καὶ Οσίριδος καὶ " Azrides καὶ Σαρώπιδος καὶ τῶν ἄλλων Θεῶν τῶν Αἰγυπτίων ἐμυϑολόγησε. Egerat de Diis ac Semideis gentis fuae etiam in Aegy- ptiacorüm libris: fed ibi magis chronologi atque hiftorici ; at in facro fermone theologi par- tibus functus fuiffe mihi videtur, Quamquam idem cum illis facrum hoc opus fuiffe haud du- bitauit G. 7. 7" cffiur. ΤΠ. Βίβλος τῆς Σώϑεως, ad Ptolemaeum. Syncell. pag. 4o. Τὸ Σωϑος φασὶν Αἰγυπσος καλέται, Theophil. ad Autolyc. ΠΠ. pag. 130. Scaliger ad Graeca Eufebii pag. 408. Σῶϑιν viv lvayg vocabant Aegypti: item Σωθιακὴν περίοδον 18e ffe. 1fidir peregrinationem, quae etiam vefertur. a. Prometheo [I] apud Zefchu'wn. (v.8221q) l'identur Zbigupiii cmorum fuorum certiffmam epochzm ἀπὸ τὴς Σωϑιωκῆς περιόδθ repetinife, vt momfefle colligitur ex Clemente Alex. (V. Strom. pag. 335.) meque dubito, τὴν Σώϑεως βίβλον τ Μανεϑῶ ab eodem initio regium fuorum dyncf/iar deduxiffe. dpud F'ettium. l'olevtem. dutiochenum Z9 ἢ) ex libris Petofirir; non Σῶθις dicitur. — Ex his verbis colligas, Scaligerum βίβλον Σώϑεως haud diuerfum exiflimaife ab opcre hiftorico de Aegyptiorum dynaíliis, Sed mihi potius videtur in hoc libro Manetho egifIe de anno Aegyptiorum cyuico, de quo dixi ad Chalcidium pag. 218. vbi pro σολεχὺν legendum σῶϑιν. Notum eft fidus, quod Graecis ETT idem Ae- gyptiis dictum E23; fuiffe. lV. JMlantho ἐν τῷ πρὸς Ἡρόδοτον laudatur ab Etymologici M. auctore in Λεοντοκόμες et ab Ex/laihio ad lliad. X. pag. 857. edit. Rom. ἐν τοῖς πρὸς 'HecJorov. Μαριὸς quoque Bochartus Y. Hieroz. pag. 715. citat Mauethoncm in notis ad Herodotum. — Sed aut fallor, aut Euflathius et Etymologici fcriptor inciderunt in locum Manethonis hifloriarm, in quo Herodotum cafligauerat. — Certe Jofrphkur T. contra Apionem pag. 1059. de hiftoria Manetho. nis loqueus, teflatur, Herodotum faepius in illa ab ipfo reprehenfum ob res Acgyptiacss, fal. fo memoriae proditas,. ,μέγραφε "yop Ἑλλαδι φωνῇ τὴν πάτριον Ísogiov, ἔκ τε τῶν ἱερέων, ὥς ῷησιν αὐτὸς, μεταφροσας. καὶ πολλαὶ τὸν 'HPO'AO TO N AAéyyes τῶν Αἰγυτετιοί- κῶν ὑπ ἀγνοίας ἐψευσμένον. Fabric. — vid. Clericum filuar, philolog. cap. IV. $. 5. eum. V. Περὶ 2) En manifeftam originem fabulae de columnis Sethi! Jeumanmg., Na. | Vel. TL p.497 P 498 MANETHONIS APOTELESMATICA Lib.11I.c XXL 3133 V. Περὶ xeyeucp8 καὶ εὐσείβείως de antizuitate et pietate fiue de prifcis et religiofis Ae. gyptiorum ritibus Jióer, e quo Porphyrius lib. 1I. .de abílineado ab animatis $. 15. [pag. 199 et 200. edit. de Rhoer, qui excudi regis nomen fecit Αμωσιν,] narrat, immolandorum ho- minum cenfuetudinem Heliopoli fufluliffe regem Amafin. | Porphyrii locus legitur et in Eu. ΜΙ IV. 16. Pracparat. et refpicitur a TAzodorito VIT. "Tberapeut. pag. 169. licet Manethonem haud nominet. Confer Afarshami Canonem Chron. pag. 315 fqQ. Ex eodem Mancethonis 7ibro videtur narrare P/utarchtus de Ifide et Ofiride pag. 380. ἡ quod in vrbe Ilethyae, (εἰλη- ϑυίας enim pro 'Idj9Us legendum, notauit vir doctiffimus *), ) homincs viuos palam exuf- ferint canicularibus diebus, cineribus etiam procul fparfis ac diffipatis, ne quidquam de luftra- mentis hisce Typhoniis fupereffet. [conf. Sam. Sguire ad edit. Plutarchi de lfide et Ofiride, Cantabrigiae, (1744.) 8. p. 170 fq. et p. 100. additi commentarii, anglice fcripti. Har/.] VI. Φυσικῶν ἐπιτομή. Laert. prooem. fedt. το. Haec forte funt, quae Suidas memo- rat Φυσιολογικοὶ» εἴ e quibus Zfefianus X. 16. de animal. videtur referre cos, qui fuillum lac bibant, lepra ac vitiligine infici, eti [I] librum ipfum Manethonis haud vidiffe, fufpiceris ex eo, quod dicit zxao εἰπν. : VII. Περὶ κατασκευῆς κυφίων. de ratione praeparandi facri fuffiminis, quod xvQ; Ae- gyptiis vocabatur, et memoratum e(t P/utarcho ^), Galeno, S. Hieronymo. Vide Kirche- rum tom. I. Oedipi part. II. pag. 539. Suidas quidem hoc fcriptum Manethoni Mendefio vindicat, quem a Sebennyte videtur diuerfum faccre; fed huiuscemodi in rebus quam parvum tribui eius fidei poflit, eruditos viros haud latet. VIHT. Manethoni praeterea ἀποτελεσματικοὶ dy ἐπῶν tribuit Suidas, et alia quaedam, vtait, ᾿Ασρονομόμενω-. Etiam Paulini Nolaui ") epi(lolae XXXVII. fubiicitur «armen ad Iouium, in quo ciusdem operis mentio: , Nunc tria miremur. texentem fata Platonem, 4dut Arati numeros, aut pilla Manaethouis aftra. Neque vero aliud hic funt pia affra, quam carmine defcripta, et verbis, vt ait Plautus Poe- nolo, depicta, quemadmodum de Ennio apud Ciceronem 1. Tufc. quaefl. cap. 15. .Hic ve- firum pinxit maxima fü&ia patrum. — Quod petitum ex illo Simonidis, quod variis locis refert KR 3 : Pluar- XXXII. 24. tribuere videtur Claudiano Mamerto: 2) Vol. VII. pag. 496. edit. Reiskii. Harl. k) Da94us refcribendum cenfet de ARhoer ad Porphyrii l. c. pag. 199. adde Semler Erleuterung der egyptifchen Alterthümer durch Ueberfetzung der Schrift Plutarchs von der 1(is und dem Ofiris, Breslau. 1748. 8. p. 74 et 271 (ᾳ. Εἐληϑυΐχς emen- dauit quoque ///effeling. ad Diodor, Sic. tom. I. pag. 99. 85. Harl. |) De Ifide et Ofiride tom. VII. pag. 5o». edit. Rei:ke, aut pag. 188. edit. Squire, cuius not. vi- de. Harl. m) Barthius lib. I. aduerfar. cap. τς. 44u&or carminis ad Colleam vel Touium , quod non opti- me Paulino ad/cribi, alibi demonfiramus. ldem Paulinus fiue Mamertus àd Colleam. | Confer L1V. 3. Paulino audacter et re&e, vt opinor, tribuit Cerda in Aduerfariis facris cap. 149. pag. 5364. Ccrdam enim malui vocare, quam Lacer- dam , quoniam ipfe cap. 185. pag. 497. Nicolaum Abramum fuae íecietatis virum non dubitat eo nomine reprehendere. — JVicolaus, inquit, Zbra- mit$, cuius ego nonien melius icueo, quam ide meum, qui me citans Lacerdam nom:nat: ego enim [oannes Ludovicus de la Cerda. mominor, itaque Cerdam debuiffet dicere, non Lacerdam. Sed ignofco homini iguoranti uoflrum idioma ete, 134 Lib. ILI, c. X XI. MANETHONIS "Vol. lI. p. 408 P 499 “οὗ n ͵ ADI. , ' : ἧς Plutarthu: )» Genre Quy μὲν εἰναι Φϑεγγομένην τὴν ποίησιν, ποίησιν 2s σιγῶσαν τὴν ζω- γραφίαν. potfn ε{6 pitiuram loquentem, pitturom vero. potfin quandam tocitem fileutemque, Horatius in arte, υἱὲ pihura poefis efl. Cicero 1V. ad Herenn, ff poema loquezs. pictura ΟΠ}. pi- &ura tacitum poana debet ejt. — Plura lo. Dauif. ad Ciceronis locum p2g- 34. -Char?er la Mot- fe in libro, cui titulus: an effay on poétry et painting, Londin, 1730. 8. Bibl. raifonnce tom. V. pag. 395 Íqq. [Plura in hanc rem, fi opus vilum fuerit, diceremus. | Spence, Bof. fu aliique illo Simonidis abufi funt: Leffing in Laocoonte fines picturae ac poefeos melius et feuerius difcreuit; alii medium tenuiffe videntur. Sed omnis illius fententiae interpretatio ae- que ac controver(iae expofitio a confilio rei et a Manethonis hifloria nimis nos abduceret.] Gronouius ad Herodotum pag. 925. quidquid ab AManethone verfibus erat. fcriptum. folebat. in eadem pagina coloribus diuerfis adpingi, vt fpeGlaretur coniun&lio vel fiparatio planitarum , et inde opera eorum etc, Manethon i PY. ͵ τὰν τὸ inde opera eorum. i. on ipfe poema fuum cum Hermetis κηροχύτῳ γραφῇ confe- rens μάϑημα λάλον vocat fub initium libri V. quod e verfione mea adícribam: EK libris, Ptolemaee, J/acris, /facrisque columnis Jircanis, fapiens quas his in reperit. Hermes Signauit vires proprias coeleflibus affris. [0] Confilii adiutor fuit ili Afclepius, inde Ceris mandauit formas?), diuinaque imago Jorilegae impre[Ja eft dono pulcherrima Mufae. Aft ego. fi illuni coeleflia fidera no&e Suepe reuifendo, | pi&uram fiflo loquentem, Nec quisquam potis eft partem huius cernere. laudis Quam folus, quem plurimum amo, magnus Petofiris, INon leuis ifle labor, | Ptolemaee, videbitur - vllt. Jacobur Gronouius in poflremo verfu edidit, ὃ βαιὸς κάματος &Tos, vnde totum hunc locum non videtur cepile, certe, vt multa, obfcuriffime reddidilfe, Sed legendum effe & βαιὸςν vt in mea verfione interpretatus fum, nec ipfe, credo, negabit, fi conferet exordium libri primi, vbi inter alia haec leguntur: De plaftice lib. L' cap. 6 fq. ScAieferum de arte pin- gendi pag. 55. Meminit etiam Znacreon. carm. XXVII. et carr. XXIX, 5. Τὸ δὲ πᾶν ὁ Κηρὸς κὐτὸς "Exére λαλῶν σιωπῇ. «) Plutarch. de gloria Athenienfium. Idem de audiendis poematibus pag. 12. edit. Grotii, (in cuius viri maximi verfione male cft defcriptum: Pi&turam e[fe loquens poema, poema vero taci- tam piffuram) de dignofcendo adulatore peg. 58. et IX. vlt. Sympof. Conf. 70. J/ewer. de vmbra, Laelium Bifciolam tom. 11. hor. fubcefiu. lib. IlI. cap. 3. o) De illa Κυροχύτῳ γραφῇ praeter Gronouii praefat. ad Manethonem XX. 3. con(íulas Sa/ma- Item Plinius lib. XXXV. cap. tt. pag. 224. edit. Harduini. Martial. IV. 47. fthenaeus in pompa Ptolemaei Philadelphi lib. V. pag.2co. “μου. epigr. 25. 27. Anonymus in epiftola de ceromate Jium ad Solin. pag. 231 (4. J/offium IV. 91. de ido- lolatria, Lambecium ΜΙ. p.329. 330. 33! οἵ 97. Reine(ium infcript. pag. 569. 570. /'alefium ad Eu- febium pag. 200. Cangium gloffar, graec. p. 647. Gisberti Cuperi Harpocratem pag. 136. Pancirol- ium deperdit. lib. IL. Bulengerum de pi&ura et apud Baluzium tom. IV. Miícell. pag: 419. To. Belunius de encaufto imperatoribus olim facro, Regiomont. 1715. 4, F'abric. — adde Hermann. Hugonem de prima fcribendi origine, p. 197 fq. cdit. Trotz, vt mittam eos, qui recentiore actare de encauíto drteque encauftica fcripferunt. Zar/. — Td ΄ Nol. TI. p. 499 ὃ 5c6 APOTELESMATICA Lib.IIl.. XXI. a5 De soRfe infomnis multo de luce labori Indujf, vt Tibi, quos mea fecit Mufa, libellos Mitterem , εἰ e fludiis ferres haec commoda noftris. Superfunt Manethonis ἀποτελεσματικῶν.» fiue de viribus «t effcBir aftrorum libri fix , feri- pti ad Ptolemaeum, regem, quem Philadelphum efe, adeoque et Manethonem eumdem, qui Aegyptiaca et alia iam a me commemorata Ícripfit, nulla, vt opinor, ratione idonea ne. gari poterit. Illud vero de Phüladelpho apertiflime etiam confirmatur lib. V. 208. vbi 'Aeci- γόης ὑμενοῶο; dilerte memorantur, quod et crudito editori obferuatum ἢ). — Ceterum tulere aetatem apotelesmatica Manethonis in vnico, quantum Íciam, codice mediceo fexcentorum circiter annorum ?), e quo varia virorum doctorum Lucae Holflenii et Lucae Langermanni apographa , atque Iacobi quoque Gronouii editio profluxit. — Verficulos quosdam ex illo ope re tum adhuc inedito produxerat Z/exander Moru: in notis, haud portrita eruditione rcfertis, ad nouum foedus inlacobi L. 1. Alios Zbrahamur Hinckelmonnur, decus huius vrbis immor- tale, in detectione fundamenti Bohemiani, edita Hamburgi 1693. 4. pag. 114. cuius verba € Germanico hic translata adízribam : De a/frologia apotelesmatica nullum forte in οὐδὲ terra- gum fuperzft monwnentum antiquius fex libris Manethonir, facerdotis Aegyptii, qui verfibus ele- gantibur graecir concinnati im hac vrbe (Hamburgo) [IE] ex/fant. — Semel quidem occurrit in bibliotheca Ioannza inter codices Holflenianos;. alternm exemplum eff apud virum quendam nobi- lifimum, im cuiur apographi ora fiuz margine etiam. emendationes mon paucae eruditae occur- runt. Inferiptum eff hoc opus regi Aegypti Ptolemaeo, Philadelpho haud dubie, qui artem if- lam magni faciebet , vt patet ex ipfo flatim limine poematis. χαίροις ὦ Πτολεμοῦῶε £ft. T*fla- tur quoque IManctho,. Hermetir fe doBirinam afferre lib. V. Ἔξ ἀδύτων ἱερῶν βίβλων etc. Vnde etiam patet, fententiam. Kircheri, qui duos. fuiffe Manethouer contendit tom. 1. Oedipi Syntagm. I. cap. 9. merum commentum effe. |. Adde Stillingficeti Origines facrar pag. σι. 53- Haec verba quum legiflzm, adii virum, nom minus doclkrina ac pietate infignem, quam hu- manitate incredibili. atque, vt mihi Manethonis infpiciendi copiam faceret, ab eo petii: ne- que hanc tantum ab eo, fed et defcribendi haud difficulter impetraui. Hinc de edendo fcri- ptore cogitans , latine ita reddere inflitui, vt verfum verfu exprimeremz tum acerba morte ") interim p) Manethonis apotelesmatici meminit etian 44nna Comnena in Alexiade lib. VI, pag. 164. vbi negat, illi methodunr horofcopiae cognitam fuif- Íe; ἔτε ydg ἐπ᾿ Εὐδόξε τῇ ἀςσρονομιχωτάτα καὶ τῶν XpmU- σμῶν μέϑοδος ἣν, ἔτε ὁ Πλάτων τὴν σύνεσιν ταύτην ἤδα" &AX ἐδὲ ΝΜ ανέϑων ὁ ἀποτελεσματικὸς περὶ ταύτης ἠκρίβωσεν" ἀλλὰ λᾶψις ἣν ἐκάνοις ὡροσκοπίαε, ἐν οἷ; πράμαντεύοντο, καὶ πῆξις τῶν κέντρων, xu] TE ὅλα: διαϑέματος ἐπιτήρησις, καὶ ὁπόσω ἄλλα καὶ τὴν μέϑοδον ταύτην εὑρηκὼς τοῖς ἐσύςερον παρέδωπεν, ἅπερ ξυνετὰ qUis περὶ τὼ τοιαῦτα ματαιάζασιν. Alius Manetlio, magus, aequalis Apollonii 'Tya- nei, de quo Znafla/ius Sinaita quae(t. 20. quid vero dixerimus de magicis Manethonis operibus, qui in hac deceptione magica tantus exflitit, vt faepe videret Apollonium Tyanaeum, quaft in "hac arte ad. perfeFlionis culmen non perueniffet. Aiebat enim , requiri , vt, ficuti ipfe verbo jolo faceret , quae volebat , et non. quibusdam facris permitteret ea, quae ab ifo effciebantur : tom. IX. biblioth. patrum. Lugd. pag. g9r. Eadem Ce- dremus pag. 202. edit, Bafil. 4) Vid. Bandiai catalog. MSSt. graec. biblioth. Laurent. tom. II. cod. XXVII. pag. 52 fq. Harl. v) Haemorrhapia correptus obiit Hinckelman- mus ὁ μακορέτης nom multo maior quadragenario, 3 Id. Febr. anni 1695. Vide Reu. viri amici ac po- pularis mei honoratiff Henrici Pippingi facrum decadum feptenarium fiue Meuiorias LXX. "T heo- logorum pag. 595. 36 746. 1Π7.:. ΧΧΙῚ, MANETHONIS (o VoL p. soo Ὁ sot interim extincto viro praeflantiffimo, editionem- ipfam fum 'adgreflus, verfione graecis ex aduerfo pofita, et libro primo, vt in MSto codice reperi, in Aphorismos LXX. diflincto, et adícriptis in. margine graecis argnimentis, quae compendio exarata etiam in apographo, at- que adeo difBciliora lectu;erant; fed ad intelligendum poetam non parum conferre mihi vifa funt. Huius editionis m*ae primis forte foliis confpeclis, calcar fibi addere paflus eft clariffi- mus Jacobus Gronouis; ad maturandam fuam apotelesmaticorum Manethonis editionem, quam omiflis illis, quae dixi, argumentis dedit graece, Lugd. Bat. 1698. 4. *) latina fua ver- fione profaria ad calcem feparatim fubiuncta, additis nonnullis notulis fiue cafligationibus, Quum vero et mihi alia effent, quae agerem, et argumenti vanitas fifleret vtcunque impe- tum animi, miraque effet typorum graecorum apud noflros lentitudo ac difficultas, facile me praeuertit nec inuitum. — Exiftimo etiam , laborem illum, quem rei literariae bono haud leuem infumfit, aliud longe mereri, quam vt propter illa, quae in eius editione vcl interpre- tatione, vel notis etiam obelo digna animaduerti *) forta(fis poffint, vel a me vel ab alio quo- cunque exagitetur, quum homines fimus, et fcriptorem antiquum [IP] graecum eumque poetam et aftrologum antea ineditum in lucem proferre omnibus abfolutum numeris, res dif ficilima fit, neque vlli hactenus, quod fciam, contigerit mortalium. — Optent tamen multi mecum, vt vir doctus fecum habitans viciffinr fafluofo aliorum contemtu, et acerbis in- dignillimisque farcasm's ac reprehenfionibus, quibus viros quoslibet fpirantes ac defunctos, etiam praeclariffimos, nulla velleuiffima data occafione, fugillat, (cuius rei exemplum vel in praefatione ad Manethonem aducrfus Gerh. Ioh. Voffium et Alex. Morum dicta praebere poffunt) non adeo confpurcaret f-ripta et merita fua in litteras, certe praeclara, fed futura op- pido maiora, fi, quam diligenter humaniores tractat litteras, tam fedulo quoque caueret hu- mauitati bellum indicere. In notis ad Manethonem pag.267. Vir doctus protulit verfus hexametros graeci poe- tae dc feptem planetis, nefcio, inquit, am editos, certe dianos, gui legantur, Hos ipfos in Stobaei Eclogis phyficis et ab Henr. Stephano ad caleem. Anthologiae graecorum epigramma- tum pridem vulgatos lector reperiet, et ab Hugone Grotio pag. 135. excerpt. latinis verfibus eleganter redditos, — Septimus verficulus quoque fub IT heonis nomine exílat in extremo libri primi anthologiae gr. epigrammatum. — Spicilegium emendationum et notarum in Manetho- nem, et argumenta graeca in librum primum, publici iuris facere animus mihi eff, cum otium nactus fuero ad /Maximi poema, de quo infra, σερὶ Κωταρχῶν » οἵ meam Mane- thonis verfionem, Manilii exemplo, carmine latino compofitam in lucem. proferendam. Fuübrir. , Cenfer Herm. Sam. Reünari de vita et fcriptis I. Alb. Fabricii commentar. Hamburgi 1737. 8. pag. 84. not. de humanitate Fabricii, qua tractabat inhumanum Iac. Gronouium : pag. 208. vbi tradit Reimarus, libri I. verfus 245. typis iam expreffos fuiffe duobus foliis in 4. et follicitatum poftea Fabricium, vt ne Gronouiana quidem editione ab illuftrando aflro- logo 5) Conf. A&s erudit. Lip(. ann, 1698. pag. 557. quaedam mon infitiandae funt ab. illuftris do&ri- EH nae viro Jacobo Perizonio, in rcfponfione ad nu- peram notitiam de variis Aeliani aliorumque au- f) Auimaduerfae in verfione hallucinationes ctorum locis, Lugd. Bat. 1703. 8. pag. 58 ἴῃ. $ Vol. ΠΡ. ΤΟΥ Ρ 102 APOTELESMATICA Li.HltXXL ag logo deterreri fe pateretur, id quod, vt ait Reimarus, maxime Perizonius vrguebat; quem adeo Fabricius miti fuo de Gronouiana editione iudicio offendit, vt longa epiílola lenitatem eius accufaret. Quod vero Fabricius verfionem Manethonis, Manilii exemplo, carmine compofuit, id fecus fadtum effe, apud Reimarum pag. 323. optarunt Graeuius, Almelo- veenius, Olearius aliique. (adde //7o//ii epiftolam ad La Ccozium in thefauro epiítolico La- croziano tom. Il, pag. 97.) De locis quibusdam Manethonis a Jo. Corn. de Pat εἰ Fabricio difputatur ibidem pag. 316 — 323. — Poflhaec fecum conflituerat Zac. Pailipp. Dorvillz Ma. nethonis apotelesmata fecundum Gronouianam exemplum, multis Fabricii fuisque cafliga- tionibus notatum, recenfere, fuisque illuflrare animaduerfionibus: at morte abreptus confi. lium exfequi non potuit. Quam praeclara autem editio futura fuiffet, abunde declarant in. finita paene Manethonis loca, quae Dorville in animaduerfionibus ad Charitona paffim mo. do explicuit, modo correxit. — Fabricius orae exempli fui haec adfcripfit: ,, Hoc apotcles- maticorum opus Manethonis verfibus redditum effe italicis ab Antonio Maria Saluino, perin- de vc Homerum, Hefiodum, Anacreontem, "Theocritum, Aratum, Mufaeum, hyinuos Orphei, Callimachum, Oppianum, Nicandrum, Ariftophanis Nubes Plutumque et non pauca ex anthologia epigrammata, didici ex diario Veneto, Giornale d'Italia, tom. XIV. pag. 132. "Traditur hoc etiam in memoriis T'revoltinis ann. 1729. pag. 2090. vbi Saluini elogium anno aetatis 76. Florentiae d. 16. Maii 1729. defuncti, quum graecas litteras per an- nos 55. publice profetfus effet.* Harl. Fuerunt nonnulli, qui dubitarent, an Apotelesmaticon libri ad Manethonem referenda effent, vel qui plane contenderent, illos nomen tam antiqui auctoris mentiri ^). — Hisce, nefcio, an accenfere debeam doctiffimum Carolum Cangium de Fraxinis, qui in indice au. &torum, quibus ad condendum glotfarium mediae Graecitatis vfus eft, memorat Manethonis ὠποτελεσματικθ ἀποτελέσματα τῶν ἀναϊβιβαζοόντων ex cod. Colbertino nr. MMLXXIX. Nam ex Gloffario ipfo in voce Λωτικάριοι, Πρακτόριον et alibi adparet, Manethonis poema ἃ Cangio minime fuiffe infpectum; fed tantum tenuia quaedam lemmata ex Manethonis aphorismis a grammatico quodam collecta, qualia exítare dixi in. ora codicis Medicei. ἴῃ poemate autem ipfo quid demum indignum fit fcriptore, Ptolemaeis aequali, quid antiquiífi- mo aflrologo ac poeta, nihil hactenus fuit ab iis, qui genuinum illud eife dubitant, in me- dium adlatum. E contrario vehementer pro antiquitate eius pugnant carminis fiiplicitas ca- flaque [P] Homeri imitatio, tum fcribendi genus aphoriflicum, quod antiquis aflrologis probatum fuiffe teflatur Ptolemaeur, mathematicus, lib. Ml. Tetrabibli cap. 2. vbi illud mif- fum facere fe ait, quod varium fit et multiplex, ac prepe infinitum. — Porro dum circulos cocleíles et ara, quae ab ipfis fecantur, Manethon defcribit, facile ofleudit, fe longifline a noflra actate, quum ifla in litteras mitteret, abfuiffe. Alia enim fidera hodie a circulis illis fecari conflat. propter praeccíliones aequinoctiorum, quae tanto temporis interuallo diuer- fum fphaerae fitum effecerunt. — Quibus fi addas totius operis contextum, in quo nihil occur- rit, quod non aetati Ptolemaei, qui ex Arfinoe eonivge agnofcitur Philadelphus, ac' plus fimplici vice nominetenus compellatur, nibil, quod veterum Aegyptiorum aílrologorum fententiis non conueniat ; repetitiones etiam antiquiffimis potius fcriptoribus genuinis, quam vanis w) Haec etiam Richardi Simonii fententia eft epift. fele&, tom. II. nr. 28, Heumann. Vol. IF. S v$ Lil: XXI. MANETHONIS τ΄ VoM. pesca vanis impoftoribus familiares: nihil profzcto habebis, quo fidem codicis antiquifimi, quo difertom Suidae ac poerae latini veteris, qui picla Manethonis a(tra celebrat, teftimonium, iere poflis in dubium vocare. — Auctor ipfe fub extremum libri fexti thema fuum natalitium, fime, vt Vitruuio dicitur, nafcentiam teflatur fuiffe fole in ΠῚ loue in ΠῚ Saturno in zs et Marte in 9$. Quod fi accuratas cphemerides non minus, quam chronojogiam, omnibus nu- meris abíolutam haberemus : non difficile foret, annum, quo natum fe indicar, ex hisce indiciis altrologicis inuefligare. — Iam nou magis hoc fieri poteft in tanta chronologorum varietate aftrologorumue parum faepe folidis calculi hypothefibus, quam inepte argumentaremur, fi ex hoc ipío genuinum veliemus Manethonem euincere. Fabri. — Neque tamen, (vti iam notaui ia introductione in hift. L. Gr. T. pag. 537.) Thom. T'yriokitt , doctus lagaxque Ang- lus, Gronouianis argumentis adduci potuit, vt crederet, opus illud efle genuinum. E con- trario in pracfat. ad feudo. Orphei poema de lapidibus, (Londini i7&r. 8) pag. XII — XIV. non folum Holílenii iudicium, ex flilo et numeris poematis ductum, comprobat, fcripto. rem iflius libri antiquitatem effe mentitum; fed aliis quoque tam rerum, quam vocabulorum indiciis demonfílrat, auctorem non fuiffe Manethonem, Aegyptium, Íed incertum quemdam poetam, illius nomen falfo prae fe ferentem, qui fub imperii romani occafzm vixerit. De- nique acute fufpicatur clareque docet, duo libros ex iis, qui Manethoni tribuuntur, nr. I et V. in quibus oratio plerumque pinguis et fcabra fit, non raro barbara, peccata in metrum frequentia et enormia, ordo plane nullus, et alia merito reprehendenda, non profectos effe a Ícriptore librorum reliquorum, II. III. IV et VI. fed ab alio verfificatore; immo vero au- ctorem libri primi ex libro IV. multos verfus negligenter et extra ordinem repetiille, ideo- que crimine plagii manifeflo conuinci, Quod Tyrwhitüi iudicium comprobat cenfor in bibl. critica Amflelod. IT. part. 8. pag. 87 fq. Inter fcriptores editos 4 o. /4nnio, Viterbienfi, eft quoque ZZancifionir fupplementum Berofi, ab Amynte, Afílyriorum rege ct Aegypto, a quo Aegyptus. nomen accepit, vsque ad tempora, quibus Aílyrii, Aegyptii, Tyrrheni deliciis eneruati decreuerunt, Latini cre- verunt, ex quibus geniti funt, per πον Romani imperium tenent. — Sed prolognm, qui illi fupplemento a Manethone praemiffus fingitur, ab impoflore ifto effe fidum, conílat, idque docuit etiam nofler Fabriciar in Bibl, Gr. vol. XIII. lib. VI. cap. 12. vbi de Berofo et libris, ab Io, Aunio confictis, eorumque editt. agit, pag. 214 fq. De editt. vide eumdem ibid. p. 217 Íqq. et quae adtuli in Introd. in L. Gr. I. pag. 538. Auctorem poematis de viribur herbarum deo alicui conferratarum , quod Aldus primus edidit 1318. 4. et Fabricius cum verfione notisque Io. Rentorfii rezudi fecit in vol. ἢ]. B. Gr. pag. 629 fqq. veteris edit. ZManethonem eíle fufpicatur, nulia vero opinionis fuae ratione ad. dita, Bernardus in epiflola ad Reiskium, fubiecla huius vitae, ab eius coniuge editae, pag. 556. Harl. Petofirin delicias fuas fiue πολυφίλτατον ἄνδρα vocat Manethon lib. V, 10. e quo loco non magis probare licet, aequales fuiffe, quam lfocratem vixife temporibus Dionyfii Hali- carnaffei, quia hic illum ἑτοῶρον ") fuum adpellat, vel Dicaearchum aut Theophraflum fuiffe aequales v) Vide fupra lib. II. cap. 26. pag. $48. [νο]. 11, pag. 777] - Vol.II. p. 502 503. 504 APOTELESMATICA Lib. 111. c. XXT. 159 aequales Ciceronis aut Attici, quia ab his amici ac familiares vocantnr, vel denique Zacha- riam, prophetam, vixifs aetate Moyfis, quoniam Philoni, Iudaeo, Zacharias dicitur ἧς τῶν ἹΜώύσεως ἑταίρων. Sed quae Petofiris oratione profaria tradiderat, haec Manetho verfibus graecis reddidit hexametris, et obferuationibus propriis auxit, vt patet e prologis libri I et V. Longe antiquiorem vero fuiffe Petofirin, et multo tempore Manethonem antecefliffe, conflat ex Ariflophane, qui Petofirin memorat apud ZZ/zenaeum YT. pag. 114. [P] — Idem Petofiris notatur vel laudatur a Claudio Ptolemaeo in tetrabiblo fub nomine τῷ σαλαιδ vel τῷ ἀρχαίᾳ, vt obferuauit Salinaffur de annis climacter. pag. 353. et ZMarrhamur in canone Chron. P3g- 477. qui de Petoffride eiusque aequali, rege Aegypti, AVerzpfo, antiquiffimis z(trologiae iudiciariae Ícriptoribus, multa erudite collegit. Magnum decus Daniae, Thomar Bartholinur, libro de medicis Poetis p. 99. Iufer alia mathematica, inquit, /Manethonis fragmentum περὶ νόσων graecis verficulis exftat in bibliothe- ta Medicea Florentiae litteris quadratis, quod defcriptum a fratre Erasmo Bartholino vidi hoe principium habere : Này δ᾽ ἄγε μοὶ κέρη Λιβηϑριας w) ἔννεπε μᾶσα "Osca Φέρε: νάσοις ἐλγήμωτα δία σελήνη. Verum norit lector, hos verfus non effe operis initium, nec effe Manethonis; fed effe petitos e medio poemate Maximi περὶ καωτασχῶν. quod ante Manethonem in codice Medi- ceo legitur; deinde verfum alterum fcribendum eíte fic: "Osce Φέρει νάφοισιν ἀπή κατα die σελήνη, “Ὅσσα τε Avygz πέλονται ἐν ἐθώλοισε ϑεώσης Δώδεκα εἴς, IX. Vt fupra capite XVIII et XX. Aflronomos graecos veteres plerosque perfequotus fum, ita iuuat, hoc loco Manethoni alios aflrologiae iudiciariae fcriptores fubiicere, atque editos quidem cumprimis, Ab Hrfodo ἴῃ Ἔργοις καὶ Ἡμέραις, εἴ rato in. Διοσημείοις con- flat, traditam partem aflrologiae iudiciariae fimpliciorem , et cui foli natura rerum fuffragari videtur, qua ex aflris de tempeílate coniecturam capimus, | De vtroque et de tributis Hermeti iatromathematicis ceterisque huius commatis fcriptis dixi fuo loco, quemadmodum et infra lib. IV. agam de praecipuo opere huius difciplinae, tetrabiblo Claudii Pzofemaei , et, qui in illud fcrigfere, Porphyrio, Proco, Znomjino fiue Demophilo, aliisque. — Praeter hos dicen- dus in pracfenti mihi eft PAVLVS 2, Zlrxasdrizus, cuius poflerior editio εἰσαγωγῆς εἰς τὴν οἰποτελεσματικὴν fine introduE'ionis im do&frinam de viribus et effeBlis afftrorum, ex δὶ- bliotheca illuflris Henrici Ranzouii, fereniff. Danorum regis per Holfatiam et Dithmarfiam tum legati, vulgata eft graece [P] cum verfione Z/ndreae Schatonir, qui MStum codicem, in- numeris mendis deprauatum fuiffe, queritur. Witebergae r586. 4. — Infcripfit haec rudimenta Paulius filio fuo, Crozammoni, qui in priore patris ἐκδσσες quaedam minus recle fe habere S2 notauerat, w) MS. Tent. ἐἰσρόλογίας ἀσαγωγὴν ug) ὠποτελεσμιατικώ, Fabric. τᾶ. x) Éudocim in Violerio pag. 361. ex Suida v. men in fequentibus malit apud Suidam legere (147.0; tom, ILL. pag. 61. Παῦλος, φιλοσοφδῆ; ἔγρωψεν ἢ ἀποτελεσμι. Harl, E Lib. III c. XXI. Vol. JI. p. 204 ᾧ jos 140 PAVLVS ALEXANDRINVS notauerat, IIcvo καλῶς ὦ Φίλε "ej Κρονώμμων., ἐψευδογραφηκότας ἡ ἡμᾶς ἀνευρὼν ἐν τῇ πρὸ ταύτης, ἐκδόσε; τῶν εἰσοὙ any κῶν s 76 οετρέψω ἑτέρων σύνταξιν λειπομένην, ἐν εἰδενὶ τῶν εἰς τὴν αὐτὴν πρόθεσιν συντεινόντων “σεωρηματων. Mera καὶ τῇ καταναγκάσαι καὶ τὰς κατὰ Hr OAEMATON ayeupogens. ἐστιὰ ογιζομένες πρὸς τοῖς τέλεσιν ἐκϑέ σθαι, ὡς ταύ- τας εὐχρηξοτέρας κωτθιληζοξων ἥμων αυτϑ τε IITOAE ΜΑΙΟῪ ἐν τὼ περὶ χρόνων Coni. Jj αὐτῶν τὴν πραγ μον εἴρων ποιεμένϑ. καὶ ᾿ΑΠΟΛΙΝΑΡΙΌΥ παρακελευομένε ἐν τῷ περὶ ἀφέτε ΚΟΥ οἰκοδεσπότε Xon eoa: Hx TB ταύταις κεχρῆσθαι. Προσεπιτέτοις καὶ '"AlIQAA QNIOT 5) τῷ AAOAIK lr ἐν τοῖς ἰδίοις πέντε f βλίοις διαβαλλοντος τὲς ΑἸΓΤΥΠΤΙΌΥΣ, ὡς πολλὴ ἀπάτη αὐτοῖς γεγένηται ἐν voe τῶν ζωδίων ἀνοωοροίς. Liber planus et facilis, ac locis quibusdam kae clementa incertillimae artis períp:cue tra- dens. Per σοῷδς τῶν Αἰγυπτίων yidetur intell igere Ptolemaeum, cuius canonem alibi no- minetenus in teflimonium citat: σὴν δὲ ἀκείβειαν τότων ὁ πρόχειρος κανὼν Κλαυδίᾳ Πτολε- μαίε παραςφήσει. — "'empus, quo [οεῖρῇι, fatis accurate definire videtur diem XX. Mechir an» no Diocletianco g4. hoc eft Chrifli sanno CCCLXXVIII 52. Verum auctor chriflianus fe/io- liorum graecorum, quae cum Pauli libro edita lunt, eumque iam illu(lrant, iam reprehendunt, teflatur, fe fcripfiffe anno Diocletiani $67. qui refpondet Chrifti anno MCLI. Graecorum 66:9. Meminit inter alia Paulus etiam libelli, fub Hermetis Trirmeg:ff! nomine iactati, cui titulus ἡ ἡ παναάρετος» et ex eo refert doctrinam de feptem κλήροις fiue fortibus planerarum, de quibus dixi lib. T. cap. 7. pag. 50. Rurfus ex eodem Hermete profertur locus de climacteri- bus: : ,παρέϑετο do e Toiv og Ἑρμῆς ἐ εν τῇ περὶ κλιμακτήρων προιγματείο. Myov ὅτως. 8 πάντοτε οἱ ἐπιφερέμενοι τοῖς εἰν) ῥωπίναις γενέσεσι κλίμακτῆρες νόσων παραΐτιοι γίνονται, &AX ὅτε μὲν πένϑες, c ὅτε δὲ δικῶν, ἕτεροι δὲ μακρῶν " χρονίων οἀποδημιῶν δοτῆρες γίνονται: Καὶ οἱ μὲν διὸ τῶν παροιξέτων οποτελόμεν ci κλιμακτῆρες γόσων Xv κινδύνων καὶ πένθες σπαραέτιοι χρηματίζεσιν, οἱ δὲ διοὺ τῶν τῆς αἱρέσεως. muy καὶ τῶν τὅτοις παραπλησίων. Claudit librum Paulus allata genitura mundi, fiue defcriptione fitus planetarum cum primum coeperunt orbem terrarum lumine fuo ed(füfhare tunc fcilicet folem ait fuiffe in leonis par- te "^) rg. lunam in Cancri rs, Saturnum in Capricorni 15. louem in fagittarii 15. Martem in M 14. Venerem in librae parte 3. Mercurium in 7. [TP] Virginis oriente in cancro circa horofcopum EC 15. hora noctis vndecima adíumta. αὕτη: inquit, ésiy ἡ τὸ ϑνητβ καὶ ἐπιγείϑ κόσμξ γένεσις. Ἔν r8TO τοῖς ζωδίοις πρῶτον οἱ προκείμενοι eis fees ἐξεφανησαν, αἰώνιον ἔχοντες πνεῦμα ἐν ἀφϑώρτῳ μένει κείμενοι, ὅθεν καὶ οἰκητήριω αὐτῶν αὐτο τὰ ζῶα κατωνό- y) Lambec. VII. pag. ot. legit JIOTATANOT. rectius vbique legit 15, referens et ipfe thema fiue Fabric. Sed confer paullo poft adnotata. Harl. 2) Itaque nefcio, quis fit Paulus, philofophus, quem nono Chrifli f:eculo introductionem | ia aftrologiam fcripüffe tcadit Aicciolus in Almagefto. Nam circa ann. Chr. 695. fuit Paulus monafterii Calliftrati monachus, «ftrologus, qui Leontium impero potiturum , quod ann. 695. factum eft. Meminit Suidas, 'Isswuxves ὁ ῥινότιητος, hiftoria miícella XIX. 35. et Nicephorus, Conftantinopol. in breuiario hiftorico fol. 25. (115.) " G8) Firmicus lib, HII. (al. lib, Ij.) cap. 1. Math. figuram geniturae mundi e l:bro Aefculapii qui Myriogenefis- (lege Moerog enefis). infer. bebatur, teftatusque fequi fe Aefculapium Anubium jue, qui- bus poteati(fimum Mercurii numen iflius jcientiae fecreta commifit. Conf Saimaf. pag 534. de annis Climactericis. /Aacrobius quoque libr. I. in Somnium Scipion. cap. 21. et ex eo Fonorins 7Ta- guftod. lib. I. de philofophia mundi cap vlt. refert ex Aegyptiorum mente, in natali mundi cancrum geftaffe lunam , leonem Solem; quod cum Paullo Alexandrino et Firmico confpirat, E i Vol. TI. p. 505 PAVLVS ALEXANDRINVS Lib. 111. c. X XT. 141 κατωνόμαξα!-. Liber hic Pauli, vel fragmenta eius in aliquot codicibus ex(tant manu exara- ta in thefauro librario imperatoris, de quibus vide, fi placet, librum feptimum Lambecii de bibl. Vindob. inter alia memorautis codicem cum hac infcriptione: Παύλδ ᾿Δλεξωνδρέως εἰς τὴν Αποτελεσματικὴν ἐν συνόψνε;, καὶ μαΐξοοος τ Ἀπομάσαρ. Vnde fulpicor, /pcmafari illi, (eidem, cuius Onirocritica cum Artemidoro edidit Rigaltius,) tribuenda efle graeca, quae paullo ante memorabam in Paulum fcholia: nifi fint forte Stephani, Athenienfis. — Vide Sylburgii catalog. MS. graecor. biblioth. Palatinae, pag. 93. Ceterum miror, a Lambecio, Neífelio et Labbeo fcriptorem libri ipfius vocari. quandoque non Paulum, vti fcholia illa k. 4. b. et tituli MSS. plurium codicum diferte adpellant; fed Iulium vel /u/ianum, Alexan- .drinum. Pauli nomen confirmat etiam Suidas: Παῦλος QiAocoQos , ᾿εἰσοι γωγὴν ἀςφρολογίας "3 ἀποτελεσμωτικού" ita enim malim legere, quam καὶ ἀποτελεσματικα- ΓΕ ΡΣ ΟΕ, T OR-(00.2N; De codice Vindobonenfi vid. Lamberii commentarios de biblioth. caefarea tom. VIT. pag. 194 fq. vbi Lambecius primum indicem libri ftue initium codicis fic indicet: IlaJA& ᾿Αλεξ- ἀνδρέως ἐπίσκεψις οτρονομική" κεφώλαιον c. tum memorat δὲ vberius defcribit editionem Andreae Schati, Wittebergae 1588. 4. Denique animaduertit, notandum elfe, exflare in eadem editione praefationem Paulli Alexandrini ad. Cronamonem , — in eiusque fine men- tionem quidem fieri quinque librorum Apollonii Laoditesfir de affrologia iudiciaria; fed reuera ibi pro AIIOAA QNIOT τῷ Λαοδικέως ἐν τοῖς ἰδίοις πέντε βιβλίοις legendum eífe 'IO T AIANOT τ Λαοδικέως, h. e. Iuliani Laodicenfi?; Quae quuin Fabricius nofter non adtente legiffe videretur Kollario: hic, honeffa nominis Fabriciani mention: facta, in deabus notis fubiectis quaedam contra eum mouit, Primum in nota 88, pag. 193 (4. »,.)8 Paulli, inquit, Z//exandrini cffrologica introdu&ione Fabricius egit Bibl. Gr. vol. II. pag. 503 fqq. (qui eft nofler locus) vhi pag. 505. (veteris edit.) praeter rem, meo quidem iudicio, iiratur, auctorem hunc a Lambecio Neffclioque non Perl/um, fed Julium vel Iulianum quandoque vocari: /u/iani enim nomen Zfpollonio, Laodicenfi, nequaquam autem Paullo, Alexandrino, femper tribuitur a Lambecio, vt inox videbimus. — Nec minus idem Fabricius aberrat a vero, dum fcribit, memorari a Lambecio codicem Caefar. in quo haec fit epigraphe: Παύλϑ "Ave... - Xoj neásoeos TE ᾿Απομόώσαρ᾽ nam confultis Pat/li Caefarianis exemplaribus omnibus, nos quidem illam epigraphen non reperimus. * — At Fabricius fequutus fuiiTe vide- toc Neffeliuwm, qui in catalog. codd. MSS. gr. Vindob. part. V, pag. 172. de cod. CXXIF. nr. 5. diuerfum ab eo, de quo Zambecius 1. m. et ipfe Neffilius l. c. part. HII. pag. 103 fq. fufius eze runt) haec fcripfit: |, /ulii. Alexandrini, vcl fub ficto nomine, Zfpomafaris. intro. ctio fynoptica in aflrologiam apotelesmaticam — —— in capita CLVI. diuifa, cuius titulus et principium: Παύλε 'Aae£evdgées εἰς τὴν ἀποτελεσματικὴν ἐν covcppes, καὶ μαΐξορος (h.e. magiflii) τὸ Απομάσαρ. Τάδε &ezm ἐν τῷ βιβλίῳ τὸ μαΐξορος τὸ ᾿Απο- μάσαρ. Κεφαλωίον ὦ περὶ κοσμικῶν ἀποτελεσμάτων etc, — Verum haec infcriptio a recen- tiore quodam fyllogae opuf.ulorum MSS. Abumafaris ct Paulli Alexandrini addita eft, mo- nente Ko/lario, qui in fopplcmentorum ad Lambecii commentarios libro I. Vindobonae r79o. pag. 558 fq. non folum id animaducrüt; fed etiam illum pofleriorem, quem Fabricius ex Nell.lio notarat, codicem LXXXIV. qui varia continet opufcula, praefertim ad orbis terra- rum cogüitionem pertinentia, vberius defcribit. Nimirum nr. V. habentur quaedam opufcu- $5 la 142 Lib. HT. c. XXT. PAVLVS ALEXANDRINVS Vot. lI. p. 305 la et fragmenta aflrologica, primum fol. 33. Jbumafar s f. Abu. Maaftharis libellus eum: hac peculiari iafcriptione: TXde ἔνεξ,ν ἐν τῷ βιβλίῳ TE μαίξορος T8 οἀπομάσαρ: (fed libel: lus in hoc codice eft maxima fui parte mutilus,) tum fequitur a fol. 44. zrevA& ἀλεξανδρέως εἰσωαγωγὴ εἰς τὴν ὠποτελεσμωτικήν" Paulli Alexanirini introduBlio in artem ex aftrir diui- παρ. Haec igitur valebunt ad Fabricium excufandim. Idem valebit de altera Kollarii no- tal m. pag.195. not. B. Fabricium enim fequutum effe arbitror notitiam codicis eiusdem," quem poflea a Kollario in fupplementis curatius defcriptum effe iam adnotaui, a Neflelio ex- hibitam. Id quidem Kollario concedam , Lainbecii locum a Fabricio vel non infpectum fuif- fe, vel confufum cum Neffcliana narratione, | Docle vero Kollarius obferuat, per σοφὲς τῶν Αἰγυπτίων a Paullo, Alexandrino, non intelligi Ptolemaeum, cuius canonem alibi, nomi- natim in teftimonium citauerat; fed veteres illos Aegypti fapientes, id eft, diuinarum huma- narumque rerum peritos, quos arabici fcriptores HAu&iemai 7 ufyr adpellae funt foliti, quo- rumque in Diofcoridis fpuriis, pag. 441 fqq. a Saraceno vulgatis, frequens occurrit memo- ria.*^ — In eodem cod. XLVII, (apud Lambec. pag. 196 Íq. apud Neffel. cod. CLXXIX: part. IV. pag. 104.) hr. 9. funt excerpta nonnulla ex Pau//i Zlexandrini introductione iu affrolo- giam iudiciariam. — Eiusdem Paulli Alexandrini introductio in apotclesmiatica efl in cod. mediceo VM. plutei 28. nr. 7. tefte Bandinio in catalog. codd. gr. biblioth. Laurent. pag. 18 fq. — eadem, cum aliis aflronomicis, in biblioth. /Jonac. Bauara, vid. catalog. pag. 67. cod. CLXXHI. — tum in cod. Z'enueto D. Marci CCCXXXV. fecundum catalog. pag. 154. — in cod. Pembrok. vid. infra in Bernardina vett, mathematicorum fynopfi ad vol. XI. — Pauca de hoc Paullo Alexandrino eiusque aetate incerta dedit Tei/bronmer in hift. mathef, pag. 435. Harlj Exflat et in biblioth. Caefarea Hef'odori cuiusdam commentarius in Pauli huius doctri- nam aflrologicam , diuifus in capita quinquaginta tria. Haucówes εἰς τὴν Παύλε διδασκα- λίαν. Κεφάλαιον ὦ. περὶ ποιότητος τῶν σχημάτων » x9] εἰς τί συμβάλλονται. Fabri. — In biblioth. Caefarea cod. XLVII. tom. VIT. Laimbecii commentar. biblioth. Vindob. pag. 193 ίᾳ, (apud Neffelium part. IV. pag. 103 et 104-) continet ex Heizodori aflrologica doctrina ca- pita octo: et ibid. nr. 9. pag. 197. excerpta quacdam ex H:liodori doctrina aftrologica: at- que Lambecius notat ad priorem locum, eiusdem opufculi mentionem fieri in Phil. Labbei noua bibliotheca msstor: librorum pag. 168. illudque olim exftitiffe in biblioth. Cardinalis Carpenfis; idemque fufpicatur, illum Zeliodorum eumdem cífe, atque Heliodorum Larif- faeum , quem tamen ab illo diflinguit Fabric. Bibl. Gr. vol. Vi. pag. 78r. vbi plures recenfet Heliodoror et pag. 783. —— In eadem biblioth. Z'indobonen/i tete Lambecio VII. pag. 546. cod. CXXXIV. (cod. CXV. apud Neffelium 1. c. pag. 71.) continct Ze/iodori commenterium in Paulli Alexandrini doctrinam aftrologicam, quem innuit Fabric. — cod. CXXXV. jrae- - bet nr. 2. (apud Neffel. pag. 135. cod. CCLXIL) Heliodori comm. in Paulli Alexandrini doctri- nam apotelesmaticam ; cuius principium: τὸ ἐξώγωνον σχήμω ἀγαϑόν ἐξτ. καὶ μάλιςα etc. — Ef! quoque in biblioth. /7eneta D. Marci, in cod. CCCXXIV. pag. 149. catalogi. — tum in biblioth. Florent. Medicea, tefte Bandinio in catal. MSS. er. II. pag. 29. nr. 10. cum hac epigraphe ὠποτελεσματικοὶ ἐκ τῶν εἰς τὸν Παῦλον ἐξηγητικῶν Ἡλιοδώρξ καὶ ἑτέρων οἰπρονό- μῶν. atque cod, XXXIV, ibid. pag. 6r. nc. 16. quaedam aílronomica fecundum Heliodo- rum, Har. Joachinius Vol. TI. p. 505 P Ξοό HEPHAESTION THEBANVS Lib. Il. c. X XI. 143 Ioachimus Camerariur, cui omne genus litterarum plurimum debet, difciplinam quo- que aftrologicam ^^) variis fcriptis illuflrauit, atque inter alia graece atque latine Norimber- gae ann, 1532. 4. edidit Jffrologica, quibus coutinentur x) lacerti fcriptoris ) Διώγνωσις τῆς ἡλιακὴς σφαίρως τῶν d. εἰδώλων, ὕπως ἐν ἑκάφῳ μηνὶ ὠκριββῶς χρὴ διωιτῶσθω. — Ratio or. bitae folis μὲν duodecim ffisulacra coeli, quemue vitium vfurpare finguiir menfibus conueniat. [in cod. /exeto D. Marci CCCXXXV. tefle catal. pag. 154.] De hoc breui fcripto ita amicus nofler Dietricus Doblerus: Saecu/o poff Chriffum mono vel derimo adparet hoc conftriptum , f veri funt quatuor pofleriorum menfrum dier ingre[fui folis in figna fingula adAgnati: offo autem griorum menfium dies corrupti videntur 475 faeciio forfan decimo cuinto ab inepta librarii manu, sgeducentir iflor numzror ad die, quibus f10 teuipore folem figna introire [P] videbat in Calen- dariis fair adnotatum, praece[Foner autem atquincBiorum ignorautir, tanto tamen candore. pol- lentis, vt dum uihil pericul: ex correElione fua metuendum effet , intrepides mutaret , quae mu- tanda ipfi videbantur: cum autem ad. Pleiades menfe. Nouembri ante. folir ortum occidere inci- genter perueniffet , manum de tabula corriperet , noc amplius quicquam torrigeret. pag. 1— 3. 2) Ἐκ τῶν ἩφαιΞτίωνος τῇ Θηβαίδ ἀποτελεσμωτικῶν καὶ ἑτέρων παλαιῶν περὶ τῆς τῶν ιβ΄ μορίων ὀνομασίας xg] δυνώμεως. — Excerpía ex HEPHAESTIONI!S, Thebani, iu- dicir, eque aliis veteribus f;-riptoribus de duodecim cocli fignorum adpellationibus, adfectio- nibus et effectis, quaeque regiones terrarum fingulis fubfint fignis, fecundum varias fenten- tias Aegyptiorum, eosque fecuti Dorothei, tum praeterea Hipparchi ac Ptolemaei. Deca- norum quoque trinorum in fingulis ζωδίοις fiue fignis Aegyptia adferuntur nomina, de qui- bus vide Salnaftum pag. 610 fq. libri de annis Climactericis, qui et multis aliis huius fcripti locis adfcrt lucem, et nominum illorum interpretationes daturum fe receperat in fuo de lin- gua Aegyptica commentario, cuius egregium fpecimen dedit pag. 566 ct 614. Idem Hephae- ftionis Apotelesinatica in plures libros diuifa videtur euoluiffe: nam pag. 52. locum de Aegy- ptioru Iatromathematicis graece profert ex Hephaeflionis 'Thebaei praefatione libri primi. Et fane Labbeus pag. 120. biblioth. nouae MSS. memorat H:phaeflionem "Theban. περὶ χωταρχῶν libris tribus, in bibliotheca Petri Strozzae. Sed. Tom. Galeus, ad Iamblichum pag. 3r. verba quaedam graece proferens, laudat cap. 17. Fabrir. — [In cod. J'indobonenff €XXXIV, 1. apud. Lambezc, VlI. pag. $45 fq. reperitur Anonymi cuiusdam auctoris fyntagma aflrologicum, diuifum in capita centum triginta feptem. — Inferta funt fragmenta quaedam aflrologica Hepharflionis Thebani, Iuliani Laodiceufir, et Pfeudo- Hermetis Trisnegifli. — in cod. CXLI. ibid. pag. 557. in alio anonymi cuiusdam fyntagmate aflrologico, in capp. du- centa diuifo. — In cod. CCCXXIV. 77zueto D. Marci, fecundum catalogum | MSS. pag. 149. et cod. CCCXXXV. pag. 154. Excerpta ex Hephaeffionis Thebani iudiciis, εἴ ex aliis ve- tecibus fcriptoribus de XII. coeli fignorum adpellationibus, — In cod. Florent. Laurest. mt- diceo XIII. plut. 28. nr. 5. et cod. XIV. nr. s. cod. XV. nr. 4. tefle Bandinio in catal. MSS, gr. vol. II. pag. 26 et 28 et 33. Excerpta ex Hephaeflionis Thebani et aliorum antiquorum apote- lesnaticis: et nr. 7. HepAaeflionir de decubitu infirmorum prognoflica ex mathematica difci. plina. adde pag. 59. cod. XXXIV. nr. 4. — ibid. pag. 28 et 29. in cod. XIV. nr. rt. excerpta ex bb) Vide P'offium de fcientiis Math. cap. 65. p. - ec) An is fuit 7"eitius Jalens? vide notam (e- 376 (4. quentem ad nr, 4. Zar, Lib. HI. ε.Χ ΧΙ. VESTIVS VALENS 144 Vol.II. p 506 507 ex Hephaeflionir aftronomicis, Harl] — Quando vixerit ifte Hepheeffio, non comperi, nifi quod Saímafius pag. 533. ad Con(lantini M. actatcm referre non dubitat. De aliis huius no- minis infra in Grammaticis fum dicturus. , », , bd , , 3) Ὅσα οἱ πλανώμενοι οἐξέρες ἐν ἑκοίξω τῶν ζωδίων σημαίνεσιν. — Decreta fiue fgnificas tiones quinque errantium flellarum per figua Zodiaci. pag. 21 — 36. A 4) ΤΩ Valentis Antiocheni ex primo libro floridorum, Over/la OuxAevros τῷ ᾿Αντιό- yes ἀνϑολογιῶν fragmentum de natura feptem planetarum et ratione effectionum, latine tantum e verfione ^?) haud credo ipfius Camerarii pag. 48 — 53. In aliis codicibus rectius - VET TIVS vocatur hic VALENS, non Veflius, et celeberrimum antiquiffimumque apud veteres Vettiorum nomen: nam, antequam [P] Numa Romclo fuccederet, Vettius qui- dam interrex fuit, quem cum Tatio e Sabinis veniffe fufpicatur Fu/uiur Fr[nur in familiis Rom. pag. 1305. tom. VII. Graev. De aliis /7ettiis fiue //e&iir operae pretium fit confulere Glandorpium in Onomaftico, Aeinefium epift. LXIX. ad Rupertum peg. 65x fq. Laur. Begeri fpicilegium Antiquitatis pag. 89. Lucium Camarram in. "eate antiquo lib. IIL. 3. tom. IX. "E hefauri Ital. Ser£oríi P/rfati monumenta Patauina pag. 259. 651. Fabretti infcriptiones pag- 251. Aimeloueenitim ad Coelium Aurelium pag. 620 fqq. Montfaucon tom. V. fupplem. P. 35- vbi Publiur l/ettius in veteri marmore tabula XII. — J7ettium, Hadriani aetati parem, latini- tate a fe donatum, in lucem dare voluit ZZuetius, vt narrat in vita fua lib. I. pag. 22. Sed et plures fuere J/ettii Valenter, Y) medicus, Apuleii Cel(i difcipulus, laudatus Scri- bonio, Coclio Aureliano, Galeno, Marcello Empirico: ob adulterium vero cum Meflalina interfectus a. Claudio, imp. Vide, quae viri docti ad P/in. XXIX, τ. et ad Tacitum XI. 30 Íq. ac Rhodium ad Scribonium pag. 157. Huic doctiflimus Tiraquellus cap. 3r. de nobilitate fect. 64. perperam tribuit Anthologias, quibus περὶ κλιμακτήρων ἑβδοματικῆς. καὶ ἐννεαδι- χκῆς ἀγωγῆς egerit e difciplina Petofiridis et Necepfo, regis. [5 ipfe enim eft aflzologus, longe iunior, de quo in praefenti quaerimus. 2) Medici filius, praetor, augur aliisque magnis dignitatibus functus fub Nerone, vt ex Infcriptione veteri apud Gruterum pag. CX. 2. docet Reinefius M. 14. Var. lect. [de quatuor 7 alrntibus , medicis, vid. Fabric. Bibl. Gr. vol. XIII. pag. 440. adde ibid. pag. 444. ibid. pag. a5. et indic.] 3) Aftrologus, quem dicitur de I vrbis dd) Videtur fane Camerarius Graeca fimul fuif- fe editurus, (i ipfe vertiffet, et non ab alio latine translata haec fragmenta accepiffet. Ca/par vero Barthius haec male latini veteris fcriptoris et la- tine primum fcripta, non e graeco vería effe exi- ftimauit, V. 4. VIIL 19. et XI. 3. Aduerfar. quo nomine merito incurrit cenfuram Reinefii p. 558. Var.le&t. Sed hic vir doctus non magis veri(imi- liter latina illa tribuit Firzico pag. 692 fq. Bam- durius pag. 585. ad Origines Conftantinop. Vet- tii Valentis Περὶ ἐμβάσεως ἀςέρων libros MSS. in biblioth. regia diftinguit a libris VIII. ἀνθολογίας γενεϑλιακῆς, MS. in biblioth. Vaticana et Mediola- nenfi. Fabric. — Valentis Antiocheni et aliorum apotelesmata funt inferta anonymi cuiusdam au- Goris fyntagmati aftrologico, in capita CC. diuifo, in XIV. cod. J/indobon. tefte Lambecio, comment. de biblioth. caef. VII. pag. 557. (aecud Neffelium IV. p. 63. cod. CVIIL) — In cod. rzedíceo apud Bandin. II. p. 59. in fyntagmate aftrologico, nr. 7. Theophili colle&ioni de mundanis principiis infe- runtur quaedam ex /"a/ente Περὶ τῆς τῶν ιβ΄ τέπων διακρίσεως, Num haec cum opufculo, nr. t. notato, congruant, difpiciant alii, quibus ea conferre li- cet. Exítat quoque in cod. regio Parif. MCCCCV. MDCCCCXCI. MMCXX XIX. adde infra in hoc vo- lumine p. 533. veteris editionis, in fynopli math. Bernhardina vol. XII. Hari. * ͵ οί. ΤΠ. p. Sor? 508 VETTII VALENTIS ASTROLOGICA - Zib. ΠῚ c XXI. τῆς vrbis CPolitanae confuluiffe "*) Conflantinus, Imp. [τὰ enim Zonaras tom. IIT, psg. 7. Τότε ὥς τινες ἱςορήκωσι, τὸν A«povojoy καλέσως Οὐάλεντα, τῶν τότε περὶ τὴν τέχνην ταύτην ἐσχολακότων τὸν ἀκριβέξεδον ἐκέλευσεν ἐπὶ τῷ γενεθλίῳω τῆς πόλεως συντάξαι ϑεμώτων εἴς...) Similia habent Cedrenus εἰ Glycas atque anónymus chronici fcriptor apud Lambr- tium V. pag.236. [pag. 485. edit. Kollarii.] ^ Atqui hunc ipfum Valentem effe illum Vet. tium, e cuius floridis fragmenta. Camerarius edidit, non abfurde videtur fentire Barthius, cui magnum Safmaffuti ὁμόψηζθον obferao , qui et ipfe fcriptorem illum ad Conflantini tempora retulit pag. 553. de annis Climaélericis. Sed antiquiorem atque adeo diuerfum facit ὁ zrxvo Seldenur: ita enim ille fyntagm. I. de Diis Syris pag. 87. Suadet Aoc et vetuflifEmi,. fed non- dum editi cflrologi oufforilas, qui fub Claudii Ptolemaei tempora aut. circifer, si fallor, frri- pfit. Adriani enim anni. primi 59) meminit, menfibur vtitur "Aegyptia (Alexandrinis) , vez Ptolemaei , fed. farpiuftule: Petofiridir et Necepfonir, quem τὸν βασιλέα nounu'cuam wr ἐξοχὴν [0] vocat, (librum eius XIIT. citans) J4^rami item, Critodemi "), Timaci, Her- mippi, Orionis au&orum mentionem facit, et a Ptolemeica affroloria fatis diftordat. ' Ir au- tem cff Vettius Valens Antiochenus — ——. — Codex ille F'alentis , quo vtor, eff MIS. et Chriffophori Longolii *) fiuntibus olim exaratus — — Se autem magno labore ef dif/pendio,: magnique. itineribus mathefin compara[fe adfirmat Vettius. Ἡμᾶς dé, inquit, πολλήν μὲν “χῶρον διοδεύξαντες καὶ τήν Αἴγυπτον διελθόντες, διδασκάλοις Φιλαογύροις περιπεσόντες, v&s μὲν τῶν χρημοότων δόσεις ἐποιησάμεθα Que τὴν περὶ τὸ ἔργον ἐπιθυμίαν. Ante Selde- ; ££) Etiam de veteris Romae fato confultus qui- dam Feitius, Varronis aequalis, qui auguratus eft, populum romanum ad mille et ducentos an- nos peruenturum, tefte Cen/oriuo cap.17. Con- fer Sirmondum ad Sidon. pag. 222. Nefcio, an 8b illo Vettio ct veteri Roma ad Valentem de no. va Rorma confultum aliquis anfam cudendae fabu- lae petierit. Equidem de a(trologo per Con(t:n- tinum turc temporis confulto res haud facillima eft creditu, et melioribus fcriptoribus alto filen- tio praeterita, praecipue vero parum verifimilis, vbi agitur de fuperftitione aftrologiae diuinatri- cis, quam vniuer(íam dete(tabantur Chriftiani, fa- tiliffima et ebfurdiffima omnium, quae eft thema- ta ciuitatum excitare, cte fitu aftrorum tempore . vrbis condi vel inftsurari aut aniplificari coeptae fortunam illius diuinare. ff) Conf.r Ern. Schelflrateni antiqq. ecclefia- flicas tom. I. pag. si8. et Ti/lemont tom. IV. hi. flor. imperator. not. 59. ad vitam Conftantini pag 618. Cangium ad Zonaram pag. 28. et in Conftan- tinopoli Chriftiana, Bangurius antiquit. Conftan- tinopol. pag. $85. urbis Conftantincpolitamae ge- nethliacam figuram | de/cripfit . l'aieus. aflrono- mus, qui quidem tralfatus ineditus ex/tat in bi- blioth. Zimibrofiana Mediolani, vt refert οὔ: Fol. IF. nunt ct amanlif. P. D. Bernhard de Mont/aucon i fuo diario italico, fed. gutant wonnult, commen- tum effe recentiorum Graecorum. £8) Locum dedit idem Se/denus IIL. 20. de iure Nat. et gent. — pag 4. ΜῈ τὰ ἀπὸ Auysss ἔτη πλήρη gau καὶ ἐκιβόλιμοι As. - Adriani anni quarti pag. 7. tertii pag. 9. 20. b. Mentio etiam Ke frs ᾿Αντωνένα, μηνὸς Φιαωϑί pag. 73. 0. et «ζ΄ &ras "Avrevi- yx , μηνὸς Φαμενωϑ' pag. 2o. 0. 4l) Quem ϑαύτατον vocat; (Critodemi veyuvo pàg. 18. ὑ. MSt. ibid. pag. 108. b. laudat ᾿Απολλινώς- gov, Zpollisarem quemdam. — libro VII. καὶ τοῦτα, iMiquit, sv, à Mod pxe, μετοὶ mOÀAE cov καὶ ἐγκρατείας ᾧιτήσας qq] ἀνευρὼν συνέταξω, καὶ τος ἑυρέσεις 1r), Ὑνιγαρᾶν ogx Qa σε αἰ καὶ C τἀὶ τῶν € ἀςέρων τὰς δρόμες φύσιν τε καὶ πρόνοιαν i) τοὶ δ΄ ςτι- χα, μὴ ταχέως τινὲ μεταδχνα,, καὶ ταῦτα ἐμαϑᾷ εἰς. — Marco Meibomio Vettium edendum of- fezt Seldenus anm. 1551. tom. IL. Opp. p. (716. ij) Ex Aldi codice msto Seldenianum, quod eft in biblioth. Dodleiana, defcribi curauit Chrifto- phorus Longolius pretio XX aurcorum d'cato- rum, (Thom. Hearne putat, duo Vettios Valentes fuiffe, quorum fcripta in illo codice coaluerunt: alter computo indi&cionum vtitur, alter aerae Diocletianeae: Bibl. angloife, tom; VIL. pag. 200. T 146 Lib. 1UII. c. X XI. VETTiVS VALENS Vol. II. p. 508P 509 pum Jofephur Sraliger epift. CXIV. ad. Cafanbonum: Fttius 'alene, affrologur, de quo quaeris , ftribebat tempore eodem , quo Claudiur Ptolemaeus **), fub Hadriano «t Antonino, vt eins rpochae teflantur. — Citat aliquot veteres eiurdem fludii homines , tam mihi ignotos, quam ipfe «f; neque enim vllur veterum, qui hodie exjant, eiur meminit. — dius Valens fuit tem. pore Ceuflantini , a quo confultus de vrbis nouae Romae Byzantinae fato. Sed mofler V ettiur, vt vider, longe antiquior efl. — Habit multa quidem vtilia, fed mon pauca circulatricis ditinatio- nir nugatoria. Scaligeri et Seldeni vefligiis audacter infiftit Reinefius, quamquam epochas illas et annum primum Adriani potuit Valens memo:are. ex antiquiore Ícriptore, quoniam non de fuo fcripfit omnia, fed compofuit ἀγθολογίας fiue foridorum Aflrologicorum libros, e variis fcriptoribus et propria obferuatione collectos. Quid? quod H. Dedwellus ") in diff. de tabulis coeli, quae exflat ad calcem tomi I. fpicilegii patrum , concinnati a Grabio, p. 341. notauit, Vettium hunc Valentem habere obferuationes aerae Diocletianeae anno CLX. (Chri- fli CCCCXL'V.) recentiores: vt adeo Conflantini quoque aeuo longe iunior fit ifte Vettius. Verum de tota hac re melius iudicium ferre licebit, fi quando opus ipfum fatis fpiffum et in octo diuifum /ibror viderit lucem, quod manu exaratum in variis bibliothecis exflat Angliae Bodleiana, Galliae, Italiae, Belgii, Lugdun. Bat., et Germaniae noflrae quoque. Editionem eius promifit e cod. Gottorp. iam pridem illofiris Huetius, notis ad Origenem pag. 44. cuius vide etiam commentarios de vita fua lib. IlI. pag. 117 fq. (ibid. pag. 9. pag. 48.) Loca ex eo graece producunt, practer eumdem Huetium, Scaliger ad Eufeb. in canonibus Ifagog. deque temporum emendatione, Salmafius de annis Climacter. — Galeus ad Tamblichum, 4. Dod- tell. diff. epiflol. de anima pag. 245 fqq. Seldexur prolcgom. de Diis Syris cap. 3. pag. 33. et fyntagm. I. cap. 1. pag. 88 Íq. Libro ΠῚ. de iure Nar. et gentium cap. 20. tom. II. Opp. pag. 1535 Íq. 1556. et commentar. a1 marmora Oxonienfia pag. 28 fq. atque 42. edit. Prideaufii, vbi occurrit adiurandi formula, qua libro quarto fratrem aliosque dilcipulos fuos obflringit Valens, ne artis fuae. facra atque arcaua cum. quoquam indiguo [E] aut profano communi. cent, mutilentue fcripta ipfius, aut interpolent, vel nominis et gloriae auctoris non habeant rationem. Eam formulaui ""), quia fingularis eft, et auctorem ipfum fpectat, eumque a Chrifli kk) Videndum, ne Ptolemaei, (non fuas) ob feruationes, longe iunior 2»2eXoy/a fiae intulerit. I) Mirum tamen eít, quum vir hic doctiffimus alibi fcripferit, Vettium Valentem habere obfer- vationes anno. CLX,. aerae Diocletianeae recentio- res, eumdem tamen in differtatione epiftolica de anima, quam anglice edidit, pag. 247. tradere, quod nouillima temporis nota in Valentis opere a fe reperta (it annus XXI. Antonini Pii. En eius verba! in quibus etiam notat, quod BxAss qui. dani &üue Valens in illo citatur: 4772s work is an "Anthology colleted out of the eldcft and δ] due ihors of the kind together with) bis own obfer- vations and improvements in this book, to which ihis preface belongs. — This was the way alfo of Iulias Firmicus, am author sehofe age is better known, | This maáes i£ very dificult:- to determi- ne the colle£for's age from the affrological calcu- lations mentioned. in it, becaufe ibis jo difficult to diflingvish 1&ho[e the calculations are. he- ther of the τοι οἷον νυ or of Jome of the Authors out of τοῖον he made his colle&lion. — The lateft nole that i have obferved in a σαν ον view of him, is of ihe XXXI year of Zuntoninus Pius. The colle&or mentions one Βάλης, 17 this: be the fame iwith Vettius Valens, the colieEor cánnot be. Vettius l'alens, but fome later Van, who hás excerpted l'ettius as well as. others. mm) Eamdem formulam repctiit Fabric. lib. V. cap.1i. pag-76 fq. vol. εχ libro IV. Florido- rum fide Anthologiorum Valentis Antiocheni, ad- ditque, id opus tum Hauburgi, tum paffiar alibi in variis bibltothecis manu exaratum delitefcere, et fe ipfum MS. licet mutilum ante 300 annos fcri- ptum ᾿ Ἢ v 4 ἢ D eL. p 500 Ρ so — ASTROLOGI INEDITI LiilbeXXL 7Cag Chrifli facris alienum fuiffe docet, hoc loco integram fubieci: Ὁρκίζω σε, οδελφέ μὲ τε μιώτατε- καὶ τὸς MuSovyc τγός μ8 ταὐυτῇ Τῇ ἢ owra£e gon 8 μὲν οὐφήξικτον χυτος ᾿ εὐ ἢ καὶ κύκλον cer MAC ἡλιόν τε Aj. σελήνην ἈΟῚ τὲς É “πλανήτας «sega, j ὧν ὁ πᾶς βίος ἡ ἡνιοχ βέται s αὐτήν Te τὴν πρόνοιον X94 ἱερανοΐγκην- € ἐν οὐποκφυῷοις ταῦτα συντης ἤσαν καὶ mil 1 jer divo τοῖς ἀπ πωμδεύτοις. εἰ μὴ τοῖς αξίοις xol δυναμένοις διαφυλάσσειν XU occet- βεσϑαι δικαίως, αὐτῷ τε E OTAAENTI τῷ εἰσηγησωμένῳ αείμν "cor xe ὠγαϑὴν φήμην ὠπονέμειν. Ke] d ἐπιγνόντας τὸ ἀφϑον ον ei TO τῆς Aree ἐς μὲς δος, ὡς ὑπ &devor ἀνδρὸς. ρον δ αὐτὸς ἐφώτισο; Μηδὲ παρέν τὰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἑτέρες ἐπεισφέ- ger ταύτῃ T7 ^) συνταξ Le, μηδὲ λωβῆσο; Tiva τῶν 760 γεγφαμμέν ὧν ἢ μελ λύντων Δ λέγεσθαι, reos TO οϑετῆσαι τὸς ἐντυγχ, γανοντῶς. καὶ re ; Vio otycy ἐπενέγκα!. Καὶ ταῦτα μὲν διαφυ- λαάσσθειν οἱ προειρημένοι ϑεοὶ πάντες εὐμενές ")E ἔσονται» gj βίος εὐπαϑὴς D. "οὶ κατας- Suus λογισμῶν συντέλεια. Ezicgx&zi δὲ τὰ ἐναντία. μήτε ya Bari; μήτε ϑάλαττα Neri, μήτε τέκνων σποροὶ- τυφλός τε νϑς. Καὶ πεπαιδευμένος 9 ὑπάρχον: cT χήμονα βίον ' Xo ανεπίτευκτον ἀγαϑῶν ἐ ἔπαγοι. Ἐὼν δέ τις καὶ μετὰ ϑανατον esi κακῶν τὲ καὶ καλῶν ἀμοιβὴ. κούκει τῶν ὁμοίων μεταλάβοιεν. Vide rurfus Se/dzmum lib. I. de Synedriis Hebracor. "eap. XI. fect. 4. vbi confert formulam fimilem Iulii Firmici, additque hanc e libro feptimo. Valentis, quam cap. 3. proiegom. de Diis Syris quoque vulgauerat: Τὸς τὸς παραγγελίας ἡμῶν πειϑομένες ὁρκίζω ἡλίδ μὲν ἱερον κύκλον, καὶ σελήνης ἀνομώλες δρόμες. τῶν ΤῈ Aer “πῶὼν ἀξέρων δυνάμεις. καὶ κύκλον δυοκαίδεκα odio, ἐν ἀποκρύφοις ταῦτα ἔχειν», καὶ τοῖς dicibus 3 A e uve μὴ μεταδιδό ον! 5 τιμήν τε καὶ quY ἥμην τῷ εἰσηγησα μένω εἰπονέμειν. Εὐορκἔντι μὲν εὖ €i, καὶ καταϑύμιοι οἱ 7 προκεέμενοι ϑεόι. Ἐπιορκῦσι δὲ τοὶ ἐναντία. 5) Claudunt Camerarii collectionem ᾿Ιωτρομαϑηματικο., Hermeti Trirmegiflo tributa, de quibus iam dixi lib. 1. cap. IX. vbi et de Ga/eni libro eiusdem argumenti, et de Curanidi- bus et aliis Hermeticis aflrologicis fcriptis. Occurrunt et a(lrologica quaedam in Gro- E De his.agam libro VI. — Verum iam deinceps ineditos quosdam afílrologos re- cenícbo. X. firologi Graeci. inediti. "Achmetir Aftrologica MSS. laudantur a Meurfio in gloffar. Scripfit introductionem ΠΡ] im Afirologiam Per(icam, quae fuit in biblioth. Palatina. Fabri. De Z4chmete, filio Sereim, eiusque dodicc: oneirocritici Vindobonenfi, de aetate illius, (tempore Mamun, feu Mainon. vel Maimion , Caliphae Babylonii, qui ab ann. Chr. 813. vsque ad ann. 833. imperauit,) et de Apomafare , copiofus eft Lamóbcciu: in comment. de biblioth. Caefar, VII. pag. 562—577. vbi etiam Rigaltii ac Leunclauii fententias adducit et interdum examinat. confer doctam Kollarii notam ad Lambec. et noftrum Fabric. Bibl. Gr. vol. III. pag. 410. vet. edit. — et adde cod. CXLIV. apud Lambec. ibid. p. 577 et p. 585. — JT-s Ia ptum ex libris Gudianis accepiffe. Harl, — conf. 1) xv deeft loco ἃ Fabric. vel, V. pag. 77. Fabric. Bibl. L. lib. 11. cap. 8. pag. 564. Heum. defcripto. Hari. — — Alius generis exorcismos e cod. dedit aut indi- 00) τῇ deeft loc. eit. Harl. cauit /riarte in catal, codd, Matrit. regg. pag. 41 pp) «uvas loc. cit. Harl. f34. ^a qq) ἀπαϑὴε loc. eit, Harl. 148 Lib. III. c, X XT. ASTROLOGI INEDITI Ξ Nol. 1l. p. 516 In cod. CXLV. — εὐσωγωγὴ Ni Θεμέλιον εἰς τὴν εἰςφρολογίαν zona AXMATOT τὲ Πέρσα in cod. CCCXXIV. /eneto D. Marci, tefle catal. pag. 149. Harl. Pro Znnfcholái thefauro apud Labbeum pag. 121. biblioth. nouae MSS. lege Zntiorhi. Anonymi varii. — Vide elencham auctorum, gloffario Graecobarbaro Cangii fübiectum, p. 34: Neffelium catalogo biblioth. Caefareae parte L pag. 343. [in cod. Vindob. XLVII. apud Lauibic. ΜῊ. pag. 186 fqq. funt varia fcripta aflronomica Procli, Ptolemsei, Antiochi, . "Heliodori, Paulli Alex. etc. in cod. CXXIX. nr. 9. anonymi collectio mifcella aftrono- mica et aflrologica et alii: in cod. CXXXIIL. nr.30. pag. 536. obferuatt. prognofticae:] 'Teflatur et Lambecius VII. pag. 261. [pag. 557. edit. Kollarii,] in eadem bibliotheca Cae- farea exflare Anonymi MS, Syntagma Aflrologicum in capita 200. diuifum et 356 pagi- . nas in folio implens, cui praeter varias diuerforum anonyimorum auctorum inflitutiones et obferuationes aftrologicas, infertae funt. Georgii. Crtyforoctae. tabulae aflronomicae geographicae et aflrologicae: Seth, patriarchae, aflronomia, ab Angelo, fcilicet, ipfi tradita: Pefofiridir organum aflrologicum ad Nechepfum, regem Acgypti, Zfmmonii, filii Hermeae, Jo. Cariateri, et lo. Phitoponi libri HI. de vfu aftrolabii : Claudii Pto- lemaei, Theophili, Dorothei Sidonii, Petofiridis Aegyptii, Antigoni Nicaeni, Io. Ca- materi, Valentis Antiocheni, Hephaeftonis Thebani, Stephani Alex. Porphyrii, Apol- linarii, et Critodemi apotelesmatica. | dem Lambeejur pag. 235. [pag. 545 Íq. edit, Kol. larii,] refert aliud Anonymi fyntagma aflrologicum, diuifum in capita 137. infertis qui- busdam fragmentis Hephacf(lionis "Thebani, Juliani Laoditenfi;, et Hermetis "Trismegi- fü. Sic Labbeur biblioth. ποὺ, MSS. pag. 278. in biblioth. regis Galliae cod, DLIX. nar- rat ex(lare aflrologica varia ex Rhetorio, JDeuralione etc, capitibus 66. — Item aftrologi- ca e L«one Philofopho, "Aeodoffo, Valente, Demetrio, Dorotheo, Maximo, Hephae- fione, Zorcafire, Manethone, Paulo Alex., "Theophilo, Critodtmo, Zeucho fiue Teu. gro et Iuliano. . [Paulli Alcxandrini introductio et anonymorum variorum excerpta aut fragmenta &firologica in cod. Vindob. LXXXIV, tefle Ko/lorio in fupplem. ad Lambecii comment, pag. 529 fqq. et ibid. in cod, LXXXVII. nr. XV. pag. 556. excerptum aflrologicum. — Perinultorum , qvorum nomina vel addita funt, vel incognita, fcripta MSS. aflronomi- c1 varii generis et diuerfae aetatis et de afirologia iudiciaria aliisque artibus diuinatrici- bus indicantur in catalog. MSSt. regior. Parif. tom. IV. pag. 531 — 365. fiue a cod. MMMMMMMCCLIV — MMMMMMMCCCCLXXXVIH. — In biblioth. E/ruria- Το, plures codd. (tefte P/gr in Itinerario per Hifpanias pag. 194.) amonymorum de lunaribus obíeruationibus, de generatione temporis in 12. Zodiaci fignis, indica calcula- tio, cum altera Pentarii, aflrologica capita et alia opufcnla, — In cod. regio ZMatrir. CX. apud Zriarf. pag. 451 fq. varia, quae huc pertinent, opufcula oceurruut, et pag. 439 fqq. primum graece typis defcriptum legitur Menologium fiue calendarium aflrolo- gicum. — In biblioth. Rauar. Z/fozoc. fecundum catal. pag. 69. cod. CLXXVI. contiuet libellum aftronomicum ex variis auctoribus collectum. — In biblioth. Zeneta D. Mar- ci, fecundum catal. pag. 153 fqq. cod. CXXXIV. praebet tria fyntagmata, 1) fyntagma aftrologicum, diuifum in capp. CXV. ex Mercurio Trirmegiffo, Maximo, Iuliono aliis. gue anonymus, 2) aliud capp. CLXXXIV. quorum nonum praefixum habet fom £0nis, ASTROLOGI INEDITI — — LiIILc ΧΧΙ — ig Leonir, philofophi, poftremum continet Zo. Camateri, pracfecti Canicleo, poema iam- bicum ad Emanuelem Comnenum, inter inedita. 3) aliud capp. LXXIV. ex Doro£/izo, Orphio, Valente, Ptolemaco, Hephaeflione , ZAnubio (iue Z4nubione et Manethone. — pag. 154. cod. CCCXXXV. praebet fyntagma aflrologicum, in capp. DCXLV. diuifüm, cui, praeter varias diuerforum anonymorum inflitutiones et obferuationes aftrologicas, inferta fent varia: cap. τ, ratio orbitae folis per XII. fimulacra coeli, quemue victum víürpare fingulis menfibus conueniat: inter a(lrologica Ioach. Camerarii. — cap. 5. 7o. Damaf:tni ducdecim menfium nomina: — cap. 6. Excerpta ex HepAar/fioni ^, V hcbani, iudiciis: — cap. 7. Stephani, philofophi, de arte mathematica: — cap. 13. Mercurii Trirmegiffi de duodecim locorum adpellationibus et facultate: — cap. 400. Paulli Mlxaadrini introductio in doctrinam de viribus et adfectis aflrorum: — cap. 442. Ráe- torii de duodecim fignis Zodiaci et de aliis ex Antiochi thefauris: — cap. 485. 7o. Ca- mattri poema iambicum. . Cetera funt ex aliis excerpta: in eodem codice aliud eft fya. tagma aflrologicum, fine mutilum, auctoribus Hephaeflione et aliis anonymis. — ibid. pag. 154. cod. CCCXXVI. comprehendit aliud fyntagma aflrologicum capp. 375. et varia auctorum, etiam anonymorum opufcula atque excerpta. — In biblioth. Lau- rent. Florent, tefie Bandinio, catal. tom. II. pag. 25 fqq. varia infunt; n. traditio in per- ficos canones aflronomiae, J/aaci monachi Zrgiri ad Oenaeoten. dominum Andron- cum, qui poflularat ratione traditas methodos folis ac lunae cyclorum, et eorum, quae ex his confequuntur: (in hoc codice quaedam differunt ab edit. Diony(ii Petauii in ope- re de doctrina temporum, Antwerp. 1703. fol. tom. VII. pag. 194 fqq. coll. Lambrcio tom. VH. pag. 492 fqq. et infra ad voc. //aat. /MMonath)) tum ex Heplacflione, Vau- chario Stephano etc. — Sed vbcrrimum fzntagma affrologitum , quod continet capp. 465. et in his multa anonymorum, eít ibid. pag. 27 fqq. in cod, XIV. plutei 28. — Aliud Íyntagma aflrologiae iudiciariae fcriptorum pag. 31 fqq. cod. XVI. comprehendit volu- men rerum aftronomicarum col!ectionem, ex variis auctoribus excerptam, et 255. capiti- bus digeflam: in his traditionem in perficos canones aflronorniae, capp. XVIII. eosdem tabulis 4o. comprehenfos, et Demetrii Chiori, (a. C. 1374. de quo nihil tradidit Fabri- cius,) methodus qua ratione inueniatur horofcopus, feu pars oriens fne errore, (vid. Ban- din. pag.32. nr. I.) — In cod. XVII. (pag. 34. catal.) reperitur Περσικὴ. σύντα ξις εἰσ ρονομίας» perfita confiruBio affronomiae, — cod. XXXIII. (pag. 58. catal.) Ex Zfpomfare excerpta, libris II. et alius liber apotelesmaticus, qui infcribitur IIo Palch, capitibus conflans 148. primum, gregi τῶν i. ξωδίων καὶ τῶν d XOMQEY. --- cod. XXXIV. (pag. 59 fqq. catal.) fyntagma aliud aflrologicum, ex variis collectum aftrologiae iudiciariae fcriptoribus: im his de iis, quae vna cum XII. Zodiaci fignis ex- oriuntur fecundum. TE CRF IM, tum vniuerfalis obferuatio ex lgna de fulimin- bus et aliis stris adfectionbus, ex £713 EO N E fecundum interpretationem ad ver- bum, nec non Zrophih , Rivtorii, Panutharii etc. et quorumdam anonymorum aflro- logica. — Apud Jandin. ΠΕ, pag. 338 fqq. cod. XIV. varia anonymorum etc. continet aílrologica, in his oratien. Laxeuterii ad deum, | Nicolai Hygdruntini prooemium | in Laxeuterii artem etc, initium iudiciorum Laxeuterii in nomine domini et multa alia, de quibus copiofus eft Bandin. add. fupra ad vol. I. pag. 799. notam. — Nubem aflrologi- corum. librorum, tam editorum, quam n.anu exaratorum, Zeilbronner pallia excitat - 23 in [59 ΠΤ ΧΕ ASTROLOGI INEDITI Vo. Tl. p. 510 in hiftoria mathef. vniuerfae. vid. indicem IIl. ad illam, fub voc. Adfirelcgici libri. Hori. Omitto, quae pag. tar. [Labbei Bibl. MSS.] referuntur prognoftica fereni aeris ex diuerfis aucloribus collecta, Arato, Africano, Apuleio, Anatolio, Ariílotele, Bery- tio, Varrene, Demogeronte, Didymo, Diophane, Florentino, Neftore, Orpheo, Paxamo, Plutarcho, Ptolemaeo, Pamphilo, Platone, Sotione, "Theophraflo, Vin- danionio, Zoroaflre aliisque, qui omnes citantur in Geoponicis graecis, nouiílime per- quam emendate citis et illuftratis a clariffimo Needhamo. [Inter ea accepi munificentia regis Neapolitani catalogum :mstum plenum graeco- rum codd. manu exaratorum, in bibliotheca regia Neapolitana feruatorum, a cl. PafcAali Baffo regio bibliothecario iuffu regis, quod religiofa grataque mente profiteor, intel- ligenter confectum. — Inter illos cod. LV. membranaceus faeculi XII. plura continet fcri- pta. Quae huc pertinent ita funt confignata: Ποίημω Πέρσξ QiAocóQs 78 Μαζενατή, (fic femper in hoc codice pro Ζενατὴ. quod alii babent.) αὐτὸς yag ἐτεχνεύσατο καὶ κατεσοφίσωτο τήνδε τὴν τέχνην dioe ψόμμε πρὸς μετα βολὲς καὶ ποιότητας τῶν οἰςέ- gay. τοῖς βελομένοις λέγων τοὶ συμ ἡσόμενο ἀγαθά τε καὶ φαύλω , xa Soc uero μικρὸν wadoAg δηλωθήσεται- Ὑπομνήσω δὲ ἀρτίως ὕπως Xw| πότε μετεςοι χε: Ἢ πὸ Sory eov xol γλωσσης Περσίδος εἰς τὴν τῶν Ῥωμαίων γραῴην καὶ διάλεκτον παρὸ ᾿Αρσενε uova. "Ew yap τῷ ,eVeà ἔτει. (A. G 1266.) ἀπὸ κτίσεως κόσμε ἐξ ἐπι- τροπῆς τῆς eus [Aes τῆς XuQies Θεοδώρας 2 βίβλος αὐτή τοῖς Ῥωμόμοις ἐγένετο. j Xen γινώσκειν oT) οἱ προσώλληλοι τῶν ἀςξέρων σχημοτισμοὶ συγκρινομένης τῆς διαδόσεως αὐτῶν ποικίλας ἀποτελξσι τὸς μεταβολάς. Sequitur porro waciatus hic aflrologi- cus. meram fuperllitiofarum diuinationum farraginem continens, non verfibus politicis, vt codex Caefareus, defcriptus a Lambecio, fed foluta oratione. Sub fchemate, quod cernitur ad calcem tractatus, legitur: ὦ σοφίω πρόσω duvdico4' σιρόσχες ἄνω τῆς τέχνης" σὴν οκοίβεεοιν᾽ ad latus: ὁ γραμματικὸς ἔμπειρος 8 βλέπε: βλέπων" «e ὁ γοωμμῶ- τικὸς ὥπειρος βλέπε; 8 βλέπων. — "Tum ᾿Ακριβὴς φιλοσοφία τῶν Χωλδαίων. Ιπεὶ- pit Ἐπειδὴ οἱ ἀποτελεσμωτικοὶ ἐκ τέτων τῶν προφάσεων ὠποτελὅσι τὴν γέννησιν τῶν ἀνθρώπων. — Poft alia icripra theologica: Διώγνωσις τῶν ζωδίων. lingua graeca vul- gati: Inc. ὁ κριὸς ὠφελές dio νὰ βώλη χαρτίον. — "Tractatus aftrologicus, vbi de diui- natione per catinum et alia fuperflitionis plena. GET Aliis intermixtis fequitur: Ba. ciNé μεγάλῳ Πτολεμαίῳ ᾿Αφροόψυχος ἱερεὺς καὶ βίβλων ἐπιγραφεὺς ἰδίῳ δεσπότῃ. Inc. ὅτ, μηδὲν ὀφεέλε; σε τῶν κωλῶν λανϑοίνειν. — Πετοσίρεος Φιλοσόῷε᾽ — Inc. περὶ ἑνὸς ἑκάτε τῶν ὑπ᾽ ἐμδ εὑρισκομένων εἰς τὸν ἀνθρώπινον [βίον᾽ ---- Ἑτέρα ἐξήγησίς τινοῦ περὶ cerca, περὶ ϑερμῶν ὑδώτων, περὶ τῶν ἐπιγείων καὶ ἐπϑρανίων κατασκευῆς . πε- οὶ τῶν δ΄ soryeiovs περὶ νεφελῶν. περὶ βροντῶν καὶ ὠφφωπῶν. — Inc. ὁ σεισμὸς ὅτως yiveroq ἡ y ἔχε: φλέβας ἀερικάς. ---- Ἕτερω κεφώλαια ἐκβληθέντα ἐκ τῆς eis govo- μικὴς τέχνης. Capp. funt as. Inc. Τὸ ξἐρώνιον σῶμα τινὲς κρύταλλον πεπηγμένον εἶπον &vaj. cap. 2. eft Πρόκλϑ ἐρανοδρόμε. cap. 6. κανόνιον τῶν x9. βαϑιμῶν καὶ τῶν δ΄ ἀνέ- pov" ᾿ΛΝΤΙΟΧΟΎ. cap. 7. ΠΑΥΛΟΥ 'AAEZAN APEQOZ drin οἰςρο- γομική σερὶ τῶν ,'΄ ζωδίων. cap. 12. hoc titulo : σχόλιον Προκλϑ ἐρανοδρόμε “περὶ οὐνοῦ- τολῶν καὶ δύσεων. Inc. περὶ ἀνωτολῶν καὶ δύσεων ὥσρων εἰπῶν ὠσρολογικῶς ὡρμημέ- . ya | Vol. I. p. 5:10 P stt ASTROLOGI INEDITI ΠΡ c XX. 15i γῳ μοι. Cap. 13. KAATAIOT περὶ ἀγαθῶν xg] κακοποιῶν ἄφρων. cap. 16. TO T. AIANO Y Λαοδικέως: cap. 17. HAIOAQ/'POT ἐπίσκεψις τῶν πλανητῶν, πῶς κυῤιεύεσι τὰς ζ΄ ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος καὶ τοὺς ιβ΄ ὥρας. cap. 21. περὶ τῶν τῆς σελήνης παρατηρήσεων, Iléeca Φιλοσόῷε τὸ Μαζενατή. Incipit τῆς σελήνης ἔσης ἐν τῷ κριῶ καλόν ἐςιν ὁδεύειν. cap. 21. περὶ ὥφρων ποιδντων Taie καὶ κίνδυνον, ἢ ὄμίβοδς ἢ πυρ' καϊος" Πές τὸ Φιλοσέφε T8 Μαζενατή. — Poft haec: χρήσμω (fic) τεχνωϑθὲν παροὶ τῷ ,Οὐώλεντος. Inc. "Ὄργανον 9e fsiw κἡὶ Φύσις. — | Μερικὸ ἀποτελέσματα ἐκ die φόρων ὠποτελεσματικῶν, Οὐάλεντος, μασαλη» ῥητόμδ, μαξίμβ. ὑφαιςίνε. πρωταγόρδ, "EA λαοδικέως. καὶ ἑτέρων" --- Ἐκ τῆς Ἡλιοδωρϑ ὠςοονομικῆς διδασκαλίας περὶ δεκοίνων ζωδίων. Inc. 'Ig£ov ὅτι ἕν ἕκωφον ζώδιον ἔχει δεκωνὲς Ὑ. — -- Περὶ αἱρέσεως τῶν ἄτρων. ᾿Αντιόχε, Παύλε Αλεξανδρέωως (fic) Ἰϑλιανδ. --- --- ᾿Ἐπιξολὴ Héves Φιλοσόφε εἰς τὸν Πατριόρχην Κύριον Λεκᾶν" --- Τὸ αὐτῷ Πέοσε Φιλοσόφε ἔκϑεσις “περὶ ὠςξρονομίας. (De quibus et reliquis huius codicis partibus nec nou ceteris codd. alio loco plura difputabuntur.) —— Περὶ σελήνης πῶς δὲς εὑρίσκειν τὸ ϑεμέλιον αὐτῆς. Inc. ἄκϑε ἀνάλυε τοὺς TLe ἡμέρας τὸ ἐνιαυτξ᾽ — Τῷ ἀγί MAZYIMOT μέϑοδος τῆς ιδ΄ ἐν συντόμῳ. Inc. πάντοτε 0 πέωτος κύκλος τῆς σελήνης. --- Alia aflrologica, quo quisque fub Zodiaci figno natus. luc. γενηθεὶς νεώτερος ἐν καιοῷ ζωδίε τϑ κριξ £go, εὐειδεῖς. — Codex chartaceus, fcriptus manu loannis τὰ ézixAvw ξηφοκεῷαλί- 78, COeptus anno 1484. abfolutus anno 1495. paginis conílans vtrinque notatis. 1232. Harl.] Ammonii, Hermeae F. iam memini in Anonymis, JIntigoni, Nicaeni, wzroreAecporTixoc MSta in biblioth. Caefarea. — Vide Nef/zlii catalogum IV. pag.63. [Lambecii comm. VII. cod. CXLL 2. pag. 557.] ZIntiothi Apotelesmatica, fiue thefauri apotelesmatum. — Labbe biblioth. nou. MSS. [P] pag. 385. Neffel. IV. pag. 63 et 103. 104. [— Lamber. comment. VII. pag. 192. cod. XLVII. I; autem cod. continet tantum capita XLIV. — Sed Lambecius ex Frifio ad Gesneri bibl. tradit, in biblioth. Vaticana exflare Zn£iochi thefauri apotelesmatum capita 107. — In | eodem codice nr. r4. (peg. 198. Lambec.) proftat Zniiochi prognoflicon de Calendis menfium, (h. e. fuperftitiofas Calendarum obferuationes, quae καλανδολόγιοα adpella- ta funt, vid. Zo. Meurfii Lexicon graeco- barbarum voc. Καλανδολόγιον.) — Excerpta ex illis a Rhe£orio facta in cod. CXXXVII. pag. 549. et obferuatr. illius infertae fünt cod. CXLI. pag. 557 fq. adde Bandini catal. MSS. gr. Laurent. lI. cod. VII. pag. 19. et cod. XXXIV. pag. 59. item fupra, inter Znonymor. Harl] Videt infra in AAetoriur. ANV BIONIS, fiue vt Firmicus vocat 7/nubii, poetae vetufliffimi elegiam de horofco- "Apollinaris Apotelesmatica. Lambec. VIT. pag. 261. [pag. 558. edit. Kollarii.] Laudatur hic po laudat Sa/mafíur de annis Climactericis pag. 87. 602. etc. et profert ad Solin. p. 655. edit. Parif. [add. Z4nonymo:.] 6 Apollinaris a Paulo Alexandrino. [vid. locum fupra $. IX. ini] - Z"pollonii, mathematici, Apotelesmata. Cod. reg. Parif. 1543. — Citat Cangius in Πνεύμα- τὰ et alibi. Περὶ μαντείας ἀφέρων libros IV. fcripfiffe Apollonium, "T'yanen!em, teftatur PAilo//ratur lI. 13. Sed puto, in illo codice potius contineri quaedam a[lro- logica 152 Lib. 11. c. XXI. ASTROLOGI INEDITI - Vol TI. p. mr logica Apollonii, Laodicenfis, quem libris quinque hoc de argtmento fcriptis Aegy- ptios aflrologos variorum errorum poflulaffe, teflatur Paulus Alexandrinus. 4pollonium quoque Mgndiums peritilfimum infpiciendorum natalium laudat Seneca VII, 5 ct 17. Nat. quacíl. [vid. fupra ad nr. r. epimetron.] Afirampfychi Atrologia Perfica, cod. Colbert. MMCCII. ᾿Αςρωμψύχε λαξευτήριον. Πτο- λεμαίῳ Δοραμψῦύχος ἱερεὺς καὶ βίβλων ἐπισφραγιτὴς ἰδίῳ δεσπότῃ χαίρειν. — Scqui- tur eiusdem ϑεωρίω τῶν ἀςφέρων. Deinde ὠἐρχὴ σὺν Θεῷ. Πυϑαγορικδ λαξευτηρίε ἤτοι v8 ῥαμπλίξ (al. δωβελίδ) ὅτω περιλεγομένα περσιΞί. [— De cod. P/eneto D. Marci CCCXXIV. in catal. pag. 149. haec leguntur: , /Z//rampfychi, facerdotis opus, ἱερέως ᾿Δλςραμψύχδ ποίημα. — Habentur prius quaefita plura in diuerfas materias, quibus fub- iiciuntur relponfa in decades CII. diflributa. Praemittuntur preces et modus, refponfa inueniendi: vulgo Cabalam vocant. — /£fframpfychi ad Ptolemaeum fors, qua interro- gati et interrogantes diuinant, MS. fuit in biblioth. Cardinalis a. S. Angelo, tefle Lab- bro pag. 168. biblioth. nou. MSS. Ex praemiffis precibus colligitur, auctorem fuiffe chriflianum.^ — Mla Aflrampfychi fore efft quoque in eadem biblioth. Veneta, cod. CCCXXXVI. catal. pag. 155. — In cod. Laurent. Florent. XIV. nr. 6. plut. 28. (tefle Bandinio M. pag. 29.) eft Z//rampfychii, Aegyptii, ad regem Ptolemaeum de praedi étione ad varias quaefliones, adde inter anonymos, fin. de Loxeuterio. Harl] — Vide Casigii gloffar. in Ῥώμπλιον. et Λωξευτήριον. [et fupra-in vol. I. pag. 308.] Hoc opus verfibus politicis expofuit “νης, raonachus, qui MSti occurrunt in biblioth. Caefa- rea, id. in Πολιτικοί. — Vide et de hoc Arfenio Zembeeiimi VIL. pag. 260. [pag. 554 et 551 fq. edit. Kollarii;] vbi Gcomantiam Zaratae, philofophi Perfae, vocat, quam Cangius addendis ad gloffar. pag. 212. ΨΨωμμομαντείαν. [adde Febris. Bibl. Gr. vol. X. p. 490. de Zirfzuio, et pag. 491. de Zlftramp/ucho.] (Cameterr.. vid. Toan. Camaterus.] Critodemil ἀποτελέσματα ὡρίων. Cod. Colbert. MMLXIX, Lambert. VIT. pag. 261. [pag. 558. edit. Koll.] 384. [in biblioth. Lowrent, medicea, cod. XIV. nr. 15. (Bandin. IT. pag. sr.) excerpta ex Critodemo greg! $y Sev τόπων xe] ὠφέσεων, περὶ κούψεως σελήνης etc. cap. XIf. quorum vltimum nr. CCCCLXI. eft περὶ 78 £y ποίῳ μηνὶ e γεννηθεὶς τελευτή- ca. HarL] Citatur Critodemus ἃ fulio Firmico et Vettio Valente, —Citatur et Orion. Num itaque vocabulum ᾿Ὡρίων a praecedente ὠποτελέσμωτο in codicis Colbertini epi. graphe fepsrandum? [an caput operis quoddam illo vocabu!o defignabatur?] Zzfüiur Valen: MS. ὁ δὲ σοφώτατος Κοιτόδημος ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ αὐτῷ “Ὅρασις συνεκτικω- ταύτη πολλῶν μαρτυριὼν ἀρχὴν τοιαύτην ἐποιήσατο" Ηδὴ ποτὲ πελαγοδρομήσας καὶ πολλὴν ἔρημον διοδεύσας ἠξιώϑην ὑπὸ Θεῶν λιμένος ὠκινδύνα τυχεῖν W9j μόνης ὠὦσφα: λεξατῆς. : ; [Demetriur Chlorur. vid. inter anonymos. Harl. Dorothews Sidonius, de quo Sraliger ad Manil. pag. 23, 7fpotelermota trus veterum; quod. — fiiam, verfibug fcripfit Dorotheus Sidoniur, quem legerunt Arabes ,, Omar , AWeffaala, autfor Zllcabitii, ita, vt ante quingentos aunos cum auizorem exfitiffé, (i. e. adhuc luper- fuiffe, ! * E. Vol. 11. p. Str P “12 ASTROLOGI INEDITI Lib. HI. c. . X X I. 153 - fuiffe, -Firmico enim laudatus longe eft antiquior.) son dubifemtur*). Praeter Doro- theuin Apotelesinatica fcripferat non folum Manetho, de-auo upra; fed .et Fie/iconiur, de quo Suidas. — Intér philofophos, qui luliani, imperat. temporibus vixerunt, .ab : Abulpharajo pag. 89. memoratur Dorotheur , tnathematicur , fcientiae [phoeritae εἰ iudi- í ciorum aflvolog corum peritia in/ignis : libri ipfius hoc in genere doclis noti fuat de natiui- tatibur et circulir, — [In codice Z/enzto D. Marci CCCXIIL. (catal. pag. 145 fq.) Ptole- maei magnae fyntaxi praemittuntur. ZJorotÁci Sidonii fepiem aflrorum epitheta. — | Do- rothei obferuationes aflrologicae infunt cod. Jindobonenfi CXLI. nv. 2. tefle Lauibecio VH. pag. 558. Hari] — -Ceterum Dorothei verfus complures hexametros graece pro- dueit Sa/maJiur de annis elimaétericis praefat. [IP] et pag. 280 et 201 fq. et ad Solinum variis locis. :Bafileae quoque ann. 1571. fo]. prodiere Zlibohazen Hag zibenrapel, Ara- bis, de iudiciis aftrorum libri VIII. latine par Zfatonium Stupau, Whaetum , quibus .ac- ceffit compendium XII. domorum coeleflium, ex Meílaala, Aomare, Alkindo, Zacele, Abencit, Dorotheo, lergi, Ariftotele et Ptolemaeo collectum, per Peirum Lichtenffeim. [vid. infra inter deperditos aftrologos, voc. Zfbraham.] [Eidem vid. fupra in hoc vol. pag. 16.] Gennadio, patriarchae CPol. tribuitur expofitio Ramplii non modo iin codice regio, de quo Cangius, fed et in Palatino. Vide Sylburgi catalogum MSS. pag. 94. Georgiur Chryfocorcer , medicus, -a. C. 1336. clarus, a/ffrologica Perfarum in graecam | lin- ; guam vertit, et aflrologica fcripta.compo(uit, quorum pars in bibliothecis manvfcripta fuperefl. vid. Z//atium de Georgüs pag.359. [rec. in noftra Bibl. Gr. vol. X. pag. 693 {1.1 Fabric. — lunior igitur is eft, qui ana. 1427. varia Xenophontis, et Arriani hi- floriam manu fua Conflantinopoli defcrip(it. vid. illius fubfcriptiones apud Jazdin. in catal. MS3. gr. Laurent. tom. lI. pag. 283 fq.:et pag. ὅρο fq. — Allatii longum locum repofuit Lambreius in comment. de biblioth. Caef. VII. pag. 516 fqq. late difputans de «cod. //indobon. CXXIX. nr.a1. in quo feruatur Georgii Chryfuücotcae expofitio in fvn- Ἂ taxin αἰϊγοποιηίσαιη Perfarum — cum fuübiunclis tabulis a(lronomicis, gcographicis et chronologicis: et adnotat, cod. eiusdem opufculi quoque feruari in cod. Vatic. atque ex Labbei noua biblioth. MSS. librorum graecorum pag. 124. notat, in cod. Parifino re- gio MCCCCIV. exflare Georg. Crufococcae tabulas aflronomicas geogrsphicas. — .4/la- tits 1. c. memorat codd. in biblioth. Antonii Auguflini, binos in biblioth. Ambrofiana Mediolani, et éius aftronomica in biblioth. Matrit. in bibl. Parif. regia .nr, MCCXIX. — praeterea in biblioth. Matritenfi conferuari eiusdem. opufc, quomodo conflruenium fit horofcopium aut aftrrolabium, II. κ΄ το. Allatius ibidem memorat quoque, eum Ho- meri Odyfleam cum fcholiis aliisque correZliffime exfcripfiffe; atque codicem exílace in biblioth. quondam Palatina, nunc Vaticana. (conf. fupra vol. 1. pag. 406. $. XV.) — Kollarius in not. A. pag. 519. adfert obferuationem Lainbecii, ,, Plura de hac Georgii — expofitione in fyntaxin aflronomicam Perfarum et de tabulis, eo pertinentibus, vide apud — drmacl. Bullialdum in aftronomia philologica, Parif. 1643. fol. Ψίας autem is fuit cod. vr) Vide infra inter deperditos aflrolog. voc, Abraham, Zarí. Vol. 1. V d x4 — LióIILcC XXI ASTROLOGI INEDITI - | VolTLpostzo cod. msto reg. Parif. ex quo etiam in eiusdem operis fine praefationem Georgii ad fra. . trem fuum 1o. Charfaniten gr. et lat. exhibet; fed a codd. msstis biblioth. Vindob. ali- quantum difcrepantemn.4^ In eodem opere et cod. Vindob. in primis ratio habenda eft tabularum geograph. longitudinis et latitudinis praecipuarum vrbium Europae, Afiae et Africae, quia, (vt ait Lambecius,) eorum beneficio nou pauca thefauri geographici Abrah. Ortelii loca poffunt emendari et illuflrari; — in eodem codice nr. XII. et in cod. CXXXI. (pag. 521.) et in cod. CXXVIII. (pag. 553 fq-) reperitur eiusdem, vt vi- detur, Georgii Chryfococtat editio atque expofitio fyntagmatis canonum aflronomieo- rum iudaicorum, quod ἑξαστέρυγον Íiue fexalare infcribitur, quia ipfi illi camenes “τερὰ fiue alae infcribuntur. Adhaerent in fine aliae quaedam obferuationes mifellae a/lronomicae, — In cod. CXXX. (pag. 521. Lamb.) et cod. CXLI. (pag. 557.) continen- tur Georgii Chrufocorcat tabulae aflronomicae, geographicae et chronologicae. — In eod. Z/eaeto D. Marci CCCIX. (pag. 145. catalog.) G. Chryfor. sftronomica, et cod. CCCXXVII. (pag. 150.) illius expofitio in conflructionem Perfarum cum aflronomicis defignationibus et tabulis geographicis. — G. Chri/focorcae expofitio per epitomen in . regulas perficas aflronomicas, et methodus conficiendi horofcopum fiue aftroJabium, in. biblioth. Efturial. tefle Plücro in itinerario etc. pag. 170. Zar/. [Earpocration. vide imer aftrologos deperditos, h. v. Harl.] ' Hieliodori commentarius in Pauli Alexandrini doctrinam aflrologicam , diuifus in. capita LIII. Lanbec. VIL pag. 256. [pag. 194 et $46. et pag. 547. edit. Kollarii: collato epimetro ad $. IX. et inter axozgmos; eft quoque in cod. Z'nzto D. Marci CCCXXIV. (pag. 149. ca- tal.) — excerpta in cod. Laurent. (Bandin. IT. pag. 29.) arl. —] — Haec e(t Helio- dori aftronomica difciplina, quam laudat Ga/eur ad lainblichum pag. 364. eliodorur, aflrologus, Leonis, imperatoris, temporibus memoratur a Codino nr, 113. Origin. Con- ftantinopolit. [vid. inter deperditos aflrologos h. v.] Hiephacflionir , "Thebani ,' Apotelesmaticon libri IIl. — De hec fcriptore dixi paullo ante iter editos. Hotlidis apotelesmata. Labbe biblioth. nou. MSS. pag. 385. - Heradíidir cuiusdam, qui αἀἰφρολογόμενω fcripfit, mentio apud Laeriiusi V. vit. Ν᾿ ᾿ Horippur. Vide infra in Maximo. — Citatur et Hermippur quidam a Vettio Valente, fed is, ni fallor, Hermippus, Peripateticus, intelligitur, quem inter Arati interpretes quo- que laudari video: vel potius Hermippus alitologus, laudatus ab Athenaeo Xl. pag. 478- Afltronomia Hippotratir. Labbe pag. 215. p B 212 lapkarir, afWrologi, liber imbrium. Lable pag. rao. loannir, Autiotheufir, de coninrationibus. Labbe ρα. 384. [loamnef, grammaticur , de vfu . aflrolabit, cod. Bauar. vid. catal. pag. 67. .H. r/.] loansir Camateri, praefecti Canicleo *2, fiue atramentario Imperatoris, pocma iambicum ad Emanuclem ss) Vid. Cangius ad Alexiadem pag. 258. 373. Gregoram p. 751. /Montfaucon palacograph. grae- et in Gloffario graeco, Boiviunius dd Nicephor. ca pág. 22. —OYehlLopm c ASTROLOGI INEDITI LiIILeXXIL ὡς Emanuclem Comnenum, imp. περὶ ζωδιωκξ κύκλε καὶ τῶν ἄλλων οἱπώντων τῶν ἐν βρανῷ. Cod. reg. Parif MMDCCXXXII. Exflat et in biblioth. Bodleiana. Vide δεῖς den. de titilis honorum part. I. cap. V. ᾧ. 6. Thom. Galeum ad Iamblichum de myfle- : riis aegypt. pag. 304. Oudin. tom. il. de fcriptor. ecclef. tom. IT. pag. 1655. Fabrir, — - MSt. inter codd. Venetos et Vindobonenf. Vide fupra voc. Zfnomymi. —— In biblioth. ἢ athenaei Taurinenf, cod. CCXXIX. fic inferiptus efl: 78 σοφωταάτε ΤΩ ANNOT τῇ —M— KAMATHPOT" τὲ ἐπὶ τὸ KevikAeia πεοὶ τὴς βρανίας τῶν ὠφέρων διωϑέσεως ἐν συνόψει, διοὶ τίχων Ἰαμβικὼν πρὸς τὸν βασιλέα τὸν Πορφυρογέννητον" ex quo codice editores catalogi codd. MSS. graec. pag. 315 Íq. integrum prooemium graece cum ver- fione latina publicarunt. — «od. chartac. Voflianus in catal, biblioth. Zeidenfr pag. 397. nr. 43. Harl Jfaaá, monachi, cognomine Argyri, πραγματεία νέων eevovisov, συφαντων κατοὺ τὴν οἰδ- χὴν v8 «vos (6876. qui refpondet anno Chrifli 1368.) ezo τῆς TE κόσμξ γενέσεως ἔτος. Labbe pag.120. Fabri. ἘΠῚ in cod. P'indobon. CXXXVI. tefle Lambicio VII. pag. 402 fqq. qui animaduertit, hane πρῶγματείαν diuerfam effe ab eiusdem δαὶ computo, ann. Chr. 1373. compofito, quein primus ex bibliotheca palatina graece et la- tine edidit Zac. Chrifimannus, Heidelbergenfis Profeffor, ann. 1611. 4. deinde Dionyf. Petauius in Vranologio, Parif. 1630. cum noua verfione latina, et cum fecundo eius- dem J/aaci computo, ex biblioth. regia Pari(ina depromto, gr. et lat. perperam igitur Gerard. Io. V'offium fcripfiffe, de fcientiis mathematicis cap. 4c. $. 15. et cap. 62. S. 13. illum claruiffe faeculo vndecimo. adde fupra δὰ «monymos e cod. Laurent. notata. — Jfaaci de reducendis triangulis non rectis in rectos, cod. in biblioth. Coir/in. Montíau- con. pag. 220. — /aari, Zrgyri, methodus conficiendi aflrolabii, in cod. Bauar. (catal. pag. 67.) — Ifeaci, monachi, folares et lunares cycli, et de facultatibus animae, in codd. Bauar. CLXIX et CXV. pag. 65 et 47. catal. Plura vide in noflra Bibl. Gr. vol. X, psg. 176 fqq. fupra in hoc vol. in capite deaflronomicis veter. δ. XIX. not. de Diony- fio Pctauio: infra in fynopfi veterum mathematicorum Bernhardina vol. 1. nr. 1. Holf/- nius éditucus erat Z/2acum de terra defcribenda in plano, vid. vol. IIT. Bibl. Gr. vet. edit. pag.82. — Codicem Jfaaci Arithmeticorum memorat Labbetnr biblioth. nou. MSS. pag.zor — Jfaaci opulculum de metris pocticis eft in cod. Z'aurin. (vide catal. MSS. graecorum pag. 374.) et in cod. nal. (vid. catal, MSSt. codd. Angliae tom. II. p. 246.) In biblioth. //aticana funt.codd. Ifaac de geographia, de coufectione aflrolabii, exer- citium chronologicum, de folaribus ct lunaribus cyclis etc. et de pafchate. — 1n bibl. E/frurial. (tefte Píüero in itinerario pag. 178.) Z/aaci, Zrgyri, opus-nouorum librorum, continentium res a principio anni 6976. (fic) creationis mundi. — methodus geodefiae, —— Íchol. in L figuram defcriptionis in plano — et de XII. ventis, verfibus politicis, Harl. [1ο. Glycar. vid. infra voc. Zonarar.] 10. Laurentius , Philadelphienfis Lydus ') , incertum, an Chriflianus "9, qui fub Anaflafio, V 2 luftino : tt) Vid. Fabric. Bibl. L. lib. IV. cap. 7. p. 797. «u) Montfaucon in catal. codd. gr. Coislin. p. Hiwmann. 207 fq. e «od. CXXXVI. publicauit gracce cum latina 156; l Lit. III. c. XXI.. AS'TROLOGI INEDITI Vol. IT. p. 512 P 513 Iuflino et Iufiniano: imp: vixit, tefte Teophylafio Simotatta VIT: v6. pag. 186. et Pho- tio'cod. CLXXX.. Scripferat ad Gahrielem,. praefectum vrbis CPoleos,, (in quem: Leon- tii, fcholaflici,, epigramma legitur in limine libri quarti Anthologiae,) libros tres, vnum de menfibus , alterum περὶ διοσημειῶν καὶ ἄλλων τινῶν ὑποϑέσεων μαϑημωτικῶν. ἴετ- tium hiflorici ac ciuilis argumenti, περὶ πολιτικῶν ὠρχιὼν» e 40" locum graece produ- cit. Lamberiur ad Codinum. [16] pag.208. Cengiur gloffario latin. voc: Silentium. — Raph. Fabrettur ad columnam Traiani pag. 153. teflatus eft, latio donatum: ab eruditiff. amico Zofepho de l'uliis, et iamiam e MSto apud eum, mutilo quamuis, publicam Ju. cem infpecturum , quod' quum: Fabrettus fcripfiffet ann: 1683. Lydus: necdum vidit lu- cem. De prioribus duobus praeter Photium meminit Suidas, et librum: quidem de men- fibus, Rutgerfur pag. 289: Var. lect. et Meur/fiur ad Leonis Tactica pag. 447. fufpican- tur, eum ipfum effe, quem e Palatino codice Meurfins defcripfit, et Puzgerfitur pag. 241. 260. graece edidit fub titulo ,. ἐφήμερος βροντοσκοπία "") τοπικὴ “πρὸς τὴν σελήνην κωτοὶ τὸν Ῥωμοῶον. DIT OT AON (Nizidium: Figulum puta '"").. aftrologica fcientia inter Romanos praeflantiffimum , cuius fragmenta ibi Rutgeríius. collegit, illisque hunc e latino Nigidii graece translatum libellum praemifit,) ἐκ τῶν TAT HTOZ καϑ' ἕρμη- yetaty πρὸς λέξιν. Sed εἴ potius pars διοση μερῶν. vt patet ex. primis verbis: ες ἐπὶ σά- σῆς τῆς διοσημείας. etc. "*) — Alias eiusdem libri partes in codice MMCCCCXXXII. bibl.. regiae Parif. exftare, notauit eruditilfimus Nzozorur [Küfler,] ad Suidam in Ἰωώννης Qv λαδελφεὺς". de fortibur, de ftrrae motibus, Diarium Due Ephemeridem ,, indicantem per torum annum ortus et occaíus fignorum e libris Claudii TAufti ad verbum: graece verfa etc.. Ioannes Scheferus, Lydi, librum περὶ διοσημε:ῶν exillimauit ,. eiusdem fuiife argumenti cuim Obfequentis libro de prodigiis; fed ex Arato et aliis conftat, διοσημέϊα: fiue διοσημείας efle prognollica de tempellatibus tum e ventis, tonitribus et ceteris: huiusmodi, Videtur etiam ad hunc librum refpexifle Leo, imp.. in extremo tacticorum,. verbis: latina: fua. verfione" praefationem ad fynopfin hi- ftoriarum ,. fcriptam a: /oanne Scylitze, Curopala- ta, et magno Drungario Vigiliae, (claro circa A. C.1081. vid, Fabric. Bibl. Gr. vol. Vi. pog. 386, etc.) In hac ille enumerat quosdam hiftcricos re- centiores, fuo: ingenio interdum indulgentes, in: hisque /oannem | ydum, monachum: qui fi nofter eft, et difciplina, quam fe&atus e(t, inde cognofcitur, et forfan refpicitur ad librum egi ἀρχῶν πολιτικῶν, at nofter miles et. iuridici mu- nere functus dicitur. vid. infra vol, 1X. pag, 436. Hari. vv) Eadem forte Brontologia memorata 7 σύϑεο biblioth nou. MSS: pag: 121... fed in. catalogo MSS: biblioth. Palatinae pag. 94..legas: Loi Aemani Broniofopig, o Laur. Lgdo' Phüadelphienfi inievprele cum eisdem Laurentii praefatione Hemque Figuli tonitruum et fulgurum interpreta tio ex Tugite Hitrijco.. Potteriorem tàntum Rut- 5 jx οὶ / gcrfius edidit; Confer Brosiologium. liue libel. lum de tonitruumr. fignificatione" e graeco latine: translatum ad. Herenfridum,. inter Bedae opera: tom: 1. pag. 387. et quod Cangius im adpendice: ad gloflarium graecum memorat Βρυντολόγιον τῶν’ iB. ζωδίων συνταχι δὲν ὑπὸ Ἡνακλείκ βασιλέως ἐκ τῆς &sguy. κινήσεως, cod. reg; MMCCLXVII. idem in gloflario ipfo teftatur. cod. reg. DCCCCXLV. ex- ftare βεροντολόγιον τῶν 48! μηνῶν. Βροντολόγιον Δαβὶδ TE προφήτα,, εἴ βροντολόγιον τῆς σεληνίαπβ,. Fiustmo- di βίβλον περὶ βροντῶν καὶ σασκιῶν διεξξσαν memorat Nicetas. Οἠοημίαίος in Manuele Comneno VIL. ς. paz.233. Adde, fi placet, quae not»ui in: codice apocrypho N. T. pag. 952. 70: Pierium f'ateria- num de fulminum fignificatione tom, V. thefauri. graeci i wib) Vid. Lucanum Y. pag. 639 fqq. Fabric. — conf. fupra im vol. I. pag. $45 Íq. et pag. 854. Harl. Xx) Sie quoque legitur in cod. /"eneto D. Mar- ci CCCXXIV. (catalog. pag. 149.). arl. : 3 -, Nea . 5 τς Vol.ll. p. 513: : ASTROLOGI INEDITI Lib. III. c. X X1. 157 verbis a Io. CheKo interprete lectis, fed quae in graeco Meurfii: codice defiderantur: Qui Ptolemaeum diligenter cognofcunt etf Chaldaitar qunsdom obfzruationer, Arati. Phae- nomena, loannis Lydi diurnam menfiruamque obferuotionim. Hisce obferuationibus fiue praedictionibus non magnam. fidem tribuit Photius: αλὰ ἡ μὲν περὶ | διοσημείων o ὅσα yt κατ᾿ ἐμὴν κρίσιν xe] πέραν δὲν E ἐπ᾿ ὀλίγον διονήνεε μύϑων. Liber de mer. fi Tbus longe alius eft, etvaria de diis eorumque fimulacris ac. cultu adfpergit, quae inde de- fcripfere Codinusac Suidas. Graeco MSto ex biblioth: regia Parif. vfus eft. Lambecius, qui loca ex illo libro graece producit ad.Codinum nr. 26 — 29. 31. 32. 63. pag. 152. 153. 154. 155 et 172: Salmaffus pag. 255. ad Simplicium. Memoires der Academie des In(cripr. tom. VII. pag. 29t fq... Photius : ἡ ἡ δὲ περὶ μηνῶν πραγματεία e καὶ πολὺ τὸ Uy puc Eye, eM ὃν πρὸς τὴν τῆς ὠρχαωιότητος μαάϑησιν Ez iy el τε καὶ λίαν χρειῶδες. Ora- cula quaedam ,. in Obfopoei editione non obuia, ex Io. Lydi fragmentis in codice regio Parif. MMMCCCEXVII. edidit Zo. Boiu/nius dr Nicephorum Gregoram: p. 786. Falrir. — Cl. Scho , quum adhuc per Italiara proficifceretur,. in epiflola ad me miffía ct Ro- mae ipfis Nonis Mai..1789. exarata, inter alia liaec erudite notauit: ,, Ad opera Zoazmir Lydi interius cognofcenda primum me adtentum fecit cl. Abbas Marinius,. vnus ex pri- mis Italiae eruditis, cuius fummae et humanitati et eruditioni multa debeo: Ipfe enim ex Leonis Allatii msstis opus Joannis Lydi περὶ μηνῶν. ab ipfo Allatio, vt iam ex Fabri- cio nofli, fuis: fymmictis deftinatum, iuter fchedas fuas defcriptum feruat, mihique perlegendum dedit ,. fimulque docuit, codicem eiusdem operis in bibliotheca Parberina eu(todiri: cuius mihi copia ab eruditiílimo Garatonio facta, apographum Marinianum cum codice Barberino coufcrre inflitui./ Apographum Marinianum eodem modo nci- pit, et finitur, 450 codex B'rberiour nr. CCLXXVIL — Ineipit: Βροντὴ γίνεται. εἰλή- ϑέντος πνεύματος ἐν νέφει mox TE καὶ νοτιωτέφῳ, καὶ ἐξωσϑέντος βιαίως δι' αὐτῶ, PST ῥήγνυται τὰ cuvex πιλήματα τῷ νέφες καὶ βρόμον (γεν ἦχον) καὶ πάταγον μέγαν ὠπεργοίζον ταὶ" ὃ σπτεῷ βροντὴ λέγεται). ὥσπερ ἐ ἐν ὕδατι πνεῦμα σφοδεῶς ἐλαυνό- μενον" κατὰ δὲ τὴν τῷ νέφ 9: ἔκοηξιν πυρωϑὲν τὸ πνεῦμα λάμψαν ἀσφαπὴ λέγεται: 'Ex τῶν T8 locwa τῷ ὃ Φιχαδέλφεως Ὀρϑῶς à dps οἱ ᾿μυϑικοὶ τὸν Κρόνον τὲς ἑαυ- TÉ ποῦδας ὠφανίζοντα ποιξσιν. αἰνιττόμενοι δή πϑ τὸν χρόνον πατέρα τε ἅμα καὶ ὄλεθρον τῶν ὑπ᾽ αὐτῷ φυομένων γίνεσιθαι: ctc. Finitur cum Epliemeride Cloud;i Thu- fa: Ἐ Φήμερος τξ ᾿ παντὸς ἐνιαυτξ σημείωσις ἐπὶ ἀνατολῶν τε Kel δυσμῶν τῶν ἐν ἐρανῷ᾽ ᾧιαινομένων ἐκ τῶ ΚΛΑΥΔΙΟΎ τῷ ΘΟΥΣΚΟΥ͂ xe ἑρμηνείαν πρὸς λέξιν. Quae ad principium menfis Iulii progreditur et finitur: 77 πρὸ g νόννων Ιδλίων Ζέφυ- ρος ἢ véros' ταὠραχαὺ τῇ ἀέρος ἐν τῷ vor&: — Nec aliud difcrimen inter cod: Barbcri- num et apogra; burn Marin. intercedit, nifi quod fequens locus, .qui in hoc legitur, in illo defit : Χρόνῳ δὲ ὑϑέρον ὁ Πτολεμεῖϊος, συμβελεύεντος αὐτῷ ᾿λρισάρχϑ τϑ γραμ: ματι τὴν Ῥωμαΐων ἀσπασασϑαι προστασίαν, πρῶτος x eeu αποςείλαις τὴν Ῥω- μὴν ἐξένισεν. οἰντευδο “κι μεῖτ αἱ δὲ ὁ ὁμὼς σπῶρο τὸ Περγαμηνξ ᾿'Δττάλϑ: Κράτητος TÉ yeu ieri ἡγησαμένϑ τῆς σπελὴς 720 ς ἔριν ᾿Αφρισαρχϑ TE ἄντιτέχνε αὐτϑ᾽ δέρμα: τῶ "yo τῶ ἐκ προβότων «nci τως οἷς λεπτὸν ἔξειλε τοῖς, Ῥωμαίοις τὸ λεγόμενα παρ αὐτοῖς μέ ἐμβρανα" εἰς μνήμην δὲ τὸ ὠποτόλαντος ἔτι καὶ νῦν Popes τὸ μέμβρανο Ylegyyojueret καλᾶσιν. Eum autem potlea inveni in excerptis Maximi Planudis ex eodcm Ioanni: Lydi opere, quae in codice Pa/atino biblioth. Vaticanae nr, CXXXXL. habentur. V5 Videmus cz 15 8 Lib. I1I. «. XXI. ASTROLOGI INEDITI. - Vol. ΠῚ p. 515 P 514 hnc it Videmus ex iisdem excerptis, Planudem defcripiffe codicem; in quo tum temporis Lydi opus copiofius et plenius erat, quam hodie in codice Barberino. Dolendum vti que eft, quod excerpta Planudea intra folum operis prooemium conf(iflant, nec vlte- rius progrediantur ; exinde tamen quam plurimis in locis Lydi opus, quod multos Graecorum mythos ritusque Romanorum religiofos nouo interdum lumine et ex fonti- bus hucusque incognitis illuflrat, correxi, adauxi et fuppleui.* Hactenus cl. Scfto;, cui mecum viri eruditi et curiofi gratias agent maximas. Grata igitür erit editio, quam vir ille humaniffimus promifit, et quam fub praelo fudare audiui: aut forfan, dum haec fcribo, (die IV. Iul. 1793.) iam lucem ea vidit; at nondum in manus meas venit. [Defcripta tum iam fuit literis Lipfienfibus maxima libelli pars, quem cognoui multa fu- tilia continere, pauca probabilia, et noua. Specimen operis dedit et de eo iudicauit amicilf. Schow in: Biblioth. der alten Litt. und Kun(t, Inedita part. VIT. p.21. fq. Heck.] — Cel. /illoifon in itinere fuo Conflantinopolitano inter codd. ex bibliotheca Nicolai Mau- rocerdati fuperflites detexit codicem, lacerum quidem et mutilum, meroque magnam partem ita corruptum, vt vix litterarum ductus 2gnofci queant, in quo trium librorum To. Lsurentii Philadelphenfis Lydi de prodigiür, de menfibus et de politicir magifIratibus, περὶ διοσημείων, περὶ μηνῶν, περὶ ἀρχῶν πολιτικῶν, Dhoiio memoratorum cod. CLXXX. pag. 406. maxima pars latebat: idemque addit, primum opus de ferrae. moti- bus illorumque fignis exfare in codice regio MDCCCCXCI. indice catalogo codicum graccorum pag. 429. Idem laudat Burette pag. 189 et 189. tom. V. Mem. del Acad. des Infcript. vbi ex cod. fragmentum profert, et /a Borde Hifleire de la Mufique an- cienne et moderne, ac /e Becti Hitoire du bas- Empire lib. LIV. pag. 55. tom. XIT. "fum pergit: » fed liber de men/ibur, quem ad antiquitatis cognitionem gratum et valde vtilem vocat Photius pag. 406. ct liber de politiris magiftratibur, quem τοῖς περὶ τῶ τοιαῦτα uoi ot Φιλοτιμθμένοις BY ἄκομπον παρέχεσθαι τὴν isoglay, idem ibidem ad- firmat, hucusque defiderabantur. Lydur autem laudatur et in noflris fcholiis Venetis ad Miad. C». v.617.^ — Hactenus cl. 7iiloifon in prolegom. ad edit. Homeri Iliados pag. XLVL not. — la.cod. P/enefo laudato, praeter opufculum, a me iam paullo ante me. moratum, efl quoque 1) '"Iecvyg Δαυρεντίξ Avi8 Φιλαδελφέως ἐπὶ τῆς βασιλείας - «. agitur de fignis tonitruum, fi contigerint in fingulis meníibus, et 2) de ferrae motibus ; initum: e ἐπὶ greiceus ταῖς τῆς διοσημείας etc. Harl. Iulisnur, Lsodicenfis. Vide fupra in Z4nouymir, [et in epimetro ad $. IX.] Leo, philofophur. Vide fupra in 4fuonymis. [P] [methodus prognoflica fancti euangelii ct Pfalterii, in cod. medic. XiV. apud Zadin. llT. pag. 339. nr. VI.] x es . mox : SE JS : ἜΝ Iuter fcripta Maximi, qui Iulianum , imp. inflituit, Suidas refert librum greg? καταρχῶν. Hoc pocimna eft aflrologicum de electionibus fiue initiis aflrologice deligendis, et exftat adhuc in codice Mediceo [XXVII plut. ag. tefle Bamdinio catal. msst. gr. II. p. 52. **)] ia gy) Bandinius 1. c. haec adnotauit: »Maxi- inura hunc Byzantinum, fiue Epirotam, ab alio Maximo, philofopho Ephefio, Iuliani itideu ma- giflro, diftinguunt Socrates IIL. 1. et. Nicephorus X. r. Eius fcripta, tcfte Suida, (et Eudocia pag. 309.) funt περὶ ἀριϑιιῶν, in Ariftotclem ὑπόρνη κα, πες non quaedam Iuliano infcripta, περὲ ὠλύτων ἐντιϑέσεων, quae in lucem gr. et lat. edidit Fabric. Bibl Gr. vol.IX. pag. 570. δὲ περὶ καταρχῶν, t Ha&enus Bandiniss. adde Fabric. vol. VIII. pag. 769. vbi plures recenfet /Maxinos et vnde notam fuam deícripfit Bandinius, et Fabricii notam ad - vol. IX. πο Στ ον ὍοἹ. H. p. 514 —À——À ἐσπσσεὸ - ASTROLOGI INEDITI . Lib, III. c. X XI. 159 in quo Manethonis Apotelesmatica continentur: ex(lat autem initio mutilum , pluribus. vt videtur capitibus prioribus amiflis, — Incipit: : E) δὲ νεμεήταορ μέσην κωτοὶ μιοῖροιν δδεύοι Per medium. Phorbe fignum progre[/a Leonis. Superfent capita περὶ ζεντείας. περὶ γώμϑν περὶ νόσων, περὶ τομῆς καὶ xeteBeyass περὶ δραπετῶν, περὶ ποωιδῶν διδασκαλίας, περὶ γεωργίας, περὶ τῶν ἐν δεσμοῖς. et “περὶ κλοπῆς. ἴῃ quibus e lunae curfu per figna Zodiaci vel vario refpectu ad a!ias ftel- las errantes, diiudicatur, quodnam fit aufpicatiffimum tempus fufcipiendi itineris, vel nuptiarum. contrahendarum , vel qui futurus fit euentus morbi, vel quando fectio venae. aut alia chirurgica operatio optime inflitui queat, quando aufpicato conducantur ferui, ueri optime inflituantur, ager colatur; quando fit fperanda e vinculis et captiuitate li- beratio, vel reflitutio rei furtiuae. — Sunt verfus hexametri plures fexcentis, quos ex apographo codicis medicei defcriptos habeo, nec publicae luci inuidebo 77), vna cum. altero aflrologico opufculo Platonici, fed chrifliani fcriptoris, graeca profa compofi- - to, et in duos diuifo libros, fub titulo ZZermippi, qui in dialogo *^*) colloquens induci- tur, lacipit: 'AA' 2 τοιῶτόν ri τὸ Πρωτέως ἦν παρ Ὁμήρῳ φάσμα εἰς πολυειδέις: μοοφὰς ἐξαλλαττον: ὁποῖος ἐκ τῶν λόγων, ὦ Ἕρμιππε: ἡμῖν ἀνωφαίνῃ. Continet hic dialogus quamdam aítrologicae fcientiae commendationem atque apologiam, tum explicationem quoque et fynopfin. Ncque vero audor eft ex iis, qui putant, ab aftris effici fingula; fed tantum innui ac “προσημαίνεσθαι. Itaque de flella, quae Chrifli na- tiuitatem indicabat, ita differit lib. I. Καὶ μὲν ὁ ἐπὶ τῆς τῇ 9e8 Aoys γενέσεως cse τοῖς μώγοις ἡγόμενος, (κα) μὴ μεμφέσϑω τις τοιότοις παραδείγμασι χρωμένοις» οὐδὰ e τις συνετὸς. Φιλοκρινάτω τοῖς λεγομένοις, βέβηλοι δὲ ϑύρας ἐπίϑεσϑε,), ἐκένος τοίνυν Ey, ὅτι ye ἐφονη καὶ τς μάγες συνεφελκύσωτο, τὴν γένεσιν ἐπετέ- λεσεν, οἰδλοὶ τεναντίον τελεμένην ἐσήμανεν. οἷον ἐξ τις κῆρυξ καὶ “προαγγελεὺς τὸ τοσξδε καλὲ γεγονώς. «ὈΙδεῖς etiam. deinde de eclipfi, quae tempore paífionis Chrifli adparuit, atque vtrum neceffarium fuerit, vt Chriftus crucifigeretur a Iu- dacis, quoniam hoc prophetae praedixerant. Hoc vero negat ille, o [lU ἐγὼ Qe tium περὶ ὁδοιπορίας, quod Fabricius infcribit περὶ vol. IX. pag. 417. Nondum vbique diftincta funt nomina ect fcripta vtriusque Maximi, vide fupra in vol. HT. inter peripateticos philofophos, pag. 499. voc: Maximus. Harl. mz) Fubricius id carmen περὶ ἀπαρχῶν e cod. mcdiceo primus edidit in Bibl. Gr, vol. VIII pag. 414 fqq. graece cuim verfione latina Rentdorfii, Sed Ruhnken, abnegauit illud Maximo. vide fu- pra in vol. ΠῚ. pag. 521. inter philofophos cyni- (05, vbi quaedam de Maximo notata funt. — 1n biblioth. rzedicra, apud: Bandin.l. c. 11. pag. 6r. nr. XVIL. codex XXXIV. continet carmen Maximi περὶ κατωρχῶν de eletlionibus ex hevoico metro in pedefirem diflionem trauslatisi. | Metaphrafis in- Gipit, πῶς 0 Tig; Deis ἄγϑεωπος ax$iQursons τῆ: σελή- ws ἔμπρακτος ἴσαι εἰς. Primum caput cft περὶ κτή- σιως ἐχλων" [ccundum περὶ πλῇ καὶ ἐμπορίατ᾽ ter ξενιτείας, et vnde incipit poema, ab illo editum. Metaphrafis igitur integra cíl, et plura ab initio feruauit, quam carmen ipfum. — Maximi fcri-- ptum περὶ ἀλύτων ἀντιϑέσεων rhetoricum, idque bre- ve, eft in cod. //eneto D. Marci DVIII. (catalog. p?g. 273.) et"cod. DXIL. (ibid. pag. 275) atque edidit Carolus Stephanus graece ad calcem Dio- nyfii Halicarnaffei epiftolae ad Pompeium, Parif. 1594. 8. (vid. Fabricii Bibl. Gr. vol. IX. p. 417.) tum- Fabric. graece cum fua. verfione lat. in ea- dem volumine pag. s6£9 fqq. — In eodem vcl. p?g. 416. cx Photio n:emorat /Maximi μελέτας δέκ. Φόρας, varias declamationes. Harl. aaa) Illum dialogum gr. ac lat. publici iuris fe- cit F'abric, Bibl. Gr, vol. XII, pag. 26: (qq. Zarf. 190 — Lib.III.e, XXI. ASTROLOGF INEDITI "Nol. YI. p. 515 φαίην &v, inquit, ὡς οἷον T 2» καὶ τὸ πάϑος μὴ γεγονέναι. καὶ TES προζῆτας Sdiv ἧττον ἄνω! προφήτας. εἰ σωῷρονξιν ὅλως ἡ τῶν [εδωμίων πληθὺς ἠβόλετο, ὁπέγε κα- κέίνοι dj αὐτὸ τῦτο σχεδὸν προειρήκασιν, ὅπως T8 τοιαῦτα τολμῆσαι δεινοὶ οἱ ledorior eL 00 y VT 0H. Melampodis, aftrologi, methodus praediffionum [unarium eft in codice Jindohon. CXXIX. nr. 10. tefle Lambrecio VII. pag. 514. apud Neffelium 1V. pag. 108. cod. CXC.. adde fupra in vol. I. lib. L. cap 15. pag. n6 et 117. et Camerarium de generibus diuinationum pag. 5ct6. Harl.) [Panchariur, de decubitu infirmorum prognoflica /), jn cod. 7Mediceo XIM.. plut. 28. nr. 6. tefle Bandinio 11. pag. 26. .et Pancharii epitome de decubitu .aegrorum, ibid. cod. XXXIV. .nr.3. Zanudin. ibid. pag. 59. — Panchariur de Tatromathematicis in codice . V'entto D. Marci CCCXXXVI vid. catal. MSS. gr. pag. 155. — Citatur in codice Vin- dobon. vid. paullo poft inter aflrologos deperditos h. v. Har] Petofiridis, philofophi , "Ogyavoy ᾿Αφρονομικὸν fiue ψῆφος σεληνιακὴ de ratione praedicen. di euentus morborum, cum epiftola ad regem Nechepfo. JLamber. VI. pag. 94 et 165. 'VII. pag. 118. 218. [f. edit. Kollarii, VI. pag. 217. vbi Lambec. multus e(t de Petofiride, et pag. 241. nr. 12. VII. p. 252 fq. et pag. 578. et Neffel. IV. pag. 26 et 27. cod. XXXVII. nr. 4.] Sylburg. catalog. MSS. biblioth. Palatinae pag..62. Labbe pag. 213. [Κανόνιον Πετοσείρεως infertum legitur in cod. /Jediteo XXXIV. plut. 28. nr. 4. (Bandin. catal, Il. pag. 59.) et ibid. nr. 7. quacdam ex Petofiride ad regero Nechepfum. — im cod. XIV. plut. 86. ar. 14. ( Baudia. 1l. pag. 343) Circulus Petofiridis, quem fequitur eius- dem epi(tola ad regem Nechepfum. — Iu catal. regio Matrit.in cod. LXXXIV. nr. 89. elt Πετοσίρεως ἑτέρω γνῶσις. (alias enim multas variorum diuinationes-exhibet,) quae et ipfa Peto(iris epiflola ad Nechepfum, graece, quam 7riarte pag. 338 fq. catalogi primus euulgauit: in eodem cod.nr. 150. (pag. 345. lriart. quem vide pag. 344.) legitur organi affronomicum Petofris ad Nechepfnm, Aífyriorum regem. — adde infra de Ptolemaeo, vol. III. pag. 41g. edit. vet. et vol. ΧΗ]. pag. 360. in elencho vett. medico. rum. 4arl. — vide Voyages literair. Parif. 17:7. tom. IL. pag. 250. Z7eumann.] Con- fer, quae de Pefofride notata Salma/fío ad Solinum pag. 654. edit. Parif. et de annis Cli. maler. ac /Marr/amo in Canone Chronico pag. 477. (fupra cap. de Manethone 8. VIIT. fin. et paullo poll inter deperditos aflrolog. h. v.] Dicatrix. Acta erud. Lipf. 1714. pag. 445. Bayle diction. voc. Bacon, (Royer,) not. C. Nifi forte ridiculo errore auclor factus eft ex adpellatiuo vocabulo píatririr, quod /agam fignificat, vfurpatum P/aufo mil. glor. III. 1. or. Heun:ann. Porphyrii Apotelesmatica. Lambec. VIT. pag. 261. [pag.558. Koll] Nefcio, an diuerfa ab lMagoge in tetrabiblum Ptolemaei, quae fub Porphyrii nomine ann. 1551. Bafileae fol. prodiit, et 'offo pag. 358. de fcientiis math. videtur epitome .e libris tribus erzocyeyrie o6 povo- bbb) f. iatromathematica, h. e. do&rina pro. hora, qua decubuerit aeger: qualem iam Hermes nundandi de. morborum euentu ex obíeruatione — Trismegiftus fcripfiffe fertur. vid. Heilbronner motus et al(pectuum planetarum, regnantium ca hift. mathef. vniuer(ae pag. 69. κι χὸ T à i" ὁ)" X T E ns Ac " 2oWeblbpss (0 .ASTROLOGI INEDITI Lib. HI. c. X XT. 161 «οὐςρονομθομένων , quos memorat Suidas. Atque ifagoge illa in MSS. codd. tribuitur An- tiocho. (acc. Pefra: Petitur Obf. pag. 133. δὲ om. Gale ad Iamblich. de myfleriis aegypt. pag. 304.] Videntur tamen ὠσρονομόμενο rectius accipi de opere zílrononiico, quam aflrologico, fine apoteiesmatico. Fari. In cod. tamen ediceo Florent, XX. plut. 29. nr. 1. occurrit Πορ(υρίς — Porphyrii philofopái istrodu£fio in apotelermnaticem Dtolemari , cum figg. geometricis ad marginem, et Bandin. in catal..codd. gr. Laurent. tom. Il. pag. 38. obferuat, prodiifle gr. et lat. cum Hieronymi Wolfii verfione, Bafil. 1559. fol. ante fcbolia Demophili , et Hermetem de reuolutionibus natiuitamm. —- In cod. E/rurial. apud. P/izr in itin. per Hifpan. pag.188. inter alia Porphyrii opufcula mssta nominantor feparata et diucría Porphyrii Iagoge (fed quaenam fit, -non additur,) .et eiusdem iatroduckio in Ftolemaei quadripartitum. a». Pythagorae, mathematici, ad Helisdem epiftola .de dubiis rerum. humanarum cuentibus cognofcendis. 5y//urg. catalog. MSS.-biblioth. Palatinae pag.93. Supra in Aftrampfy- chus ,' [/riarz. catalog. MSS. gr. pag. 335 fqq. 342 fq. fupra in vol.L.p. 786. Harí.] 3Rabulium fiue Romplium. | Vide fopra ia Zfffrempfychus. | Apud Labbeus pag. 121. male fcri- bitur: ANamplii Synthe(is Perfica. ! Tehetoriur de. XII. fignis Zodiaci, ex Antiochi thefauris apotelesmatum. [v. inter anonymos.] Lainbcc. VI, pag. 257. [pag. 549. Koll.] Labbeu: pag. 121. [vbi tamen pro Zfun/iholio legendum eft Antiochus, adde cod. Baucr.:CLXXIII. pag.:67. catalog. ἐπεί. Τὴ. Marci CCCXXXV. pag. 154. catelog. Laurent. medic. XXXIV. tom. H. Bandin. pag.:59. Har/.] S:Serapionis, Alexandrini, opuículum eflrologicum. JLambec. VII. pag. 256. [pag. 557. Koll.] Sethi, patriarchae **), aflrologia, ab augclo ipfi.communicata. Lamibee. V1T. pag. 261. [pag. 557. edit. Kollar. cuius-not. vid. pag. 563. Simile. commentum pag. 254 14. [pag. 543. «edit. Koll. Fabric. cod. pfeudepigr. V. T. pag. 265.] refert Nose, patriarchae , metho. dum geomanticam , ab angelo ipfi reuelatam. [/7"o/f. biblioth. hebr. tom. T. p. 1156] W:Stephani, Alexandrini, apotelesmatica. JLabbe biblioth. nou. MSS. pesg.1:20. Eiusdem Ste- phani et Zpomafaris de planetarum coniunclione. Sy/burg. p. 59. catalog. MSS. biblio- thecae quondam Palatiae. Fabrii, — 1n cod. Baar. CLXXIII. (catalog. pag. 67.) et cod. Laurent. Florent. XIHL. nr. g. (Bandim. Il. pag. 27.) infcribitur ὡποτελεσμωτικὴ mrex*yovresu. — Mpotelesmatita in.cod. P/encto D. Marci CCCXXXVI, (catal. p. 155.) adde fupra inter Zfzomymor, Harl. Mich. Staboromani 2d imperatorem Alexium Comnenium. ZHonifa:con in biblioth. Coislin. pag. 201. Les queflions que le Roi Loctus fit au fage Philofophe S27 144 C, I Aftremonyen. MS. in bibl. Menarfiana pag. 35. Tlcoplili cct) Vide fupra in vol. 1. p. $2. riart. catal. 4.5, Earl. Fuitcetiam Sct/i quidam diuinator λέκανο- pag. 239 fqq. de multis Sethi Opufculis MSStis. «avus, de quo /Vicetas Cloniates X. hift. p. 369. Lambecii prodrom. hiftor. litterar. lib. I. cap. 3. — Fabric. ^l, IF. Xx i62 — Lij.IILe XXI. — KSTROLOGI DEPERDITI VoL I: p. S5 516. Theophili ad. Deucalionem filium: prognoflica-ex aflrologia.. SylPurg.. pag: 39: catal. MSS. bi- bliothecae quondam Palatinae.. adde Lambec: VII. pag..256. [pag. 547. Kollar.] Theophili, Alexandrini, introductio ad apotelesmaticen laudatur a Cangio gloffar..in ITeoro- ςεσιον.. Gawlinino pag. 22.. ad Euflathium εξ alibi. Fabric. — περὶ κατασχῶν in cod. V «cto D..Marci pag. 155. catal.. —. cod. Laurent. apud andis. lI. pag. 26, 3. pag. 29,. 9. pag.59, 7- Harl. Villi fiue Vettii Valentir ᾿Ανϑολογιῶν fiue floridorum: aftrologicorum: libri VII... De hoc Ícriptore fupra inter editos dixi. [9] [Zanata.. vid.. Afframpfychus... Yn codice 7indobon: CXL.. pag:.554 fq. in Lambetii comment. incipiunt prolegomena: Ποίημω Πέρσε QiAooóQa τἔνομα: Z AN AT H^. etc: adde Ne/-- ΜΙ catal. part..1V.. pag..63. et pag. 98. Harl.] Themation: Elzutherii: Zebelini ad. diuerfos: vitae cafus: cognofcendos.. Sylburg: pag. 93- Io. Zonarat aut apologeticus aduerfus fcriptum quoddam Manuelis Comneni, imp. ad mona- chum; cui' obiiciebatur: nimia: circa' aflrologiam: cura; Ex 7oamuir Zomarae, fiue, vt alii, Mickael, Gíycar antapologetico ad. fcriptum Manuelis Comneni' imp: ad quemdam: monachum; quo reprehenfus fuerat ob nimium circa aftrologicas et mathematicas: artes: ftudium, graece quaedam producit Cangius ad Zonaram' pag..28 fq.. [De Zoreaffrir: aftrolopicis: vide fupra. in vol. L.pag:. 307 fq:. Heilbronner" hift] matlief, pag.. 61.. Needham et Niclar prolegg. ad Geopon;. pag. LXXIV fq.. Harl.]: - XI. Zlflrologi quidam deperditi,. vel quorum fcripta nulla exffant.. "A brohami libri aftrolozici a Vettio Valente et Tulio Firmico laudantur. Neque dubium eft; Abrahamum, patriarcham, auctorem gentis Iudaicae, intelligi, qui'a Berofo apud Zo/z- phun lib. T. Antiq. cap. 10. δίκαιος ὠνὴρ.. μέγας. καὶ τὸ Eee ἔμπειρος: adpellatur.. De tributa illi aftrologica fcientia collegi varia: teftimonia: in. codice: Pfeudepigrapho ve-- teris teflamenti. Videntur itaque Vettius etFirmicus habuiífe libros fub: Abrahami no- mine,. velut e Chaldaico translatos graece... //^raham, Iudaeus, aflrologus, laudatur: etiam ab: Zibohazen: Hali," Abenragelis F. pag. 400.. [vid: fupra: inter. editos aflrologos, voc. Dorotheur,] qui dominum fuum Almahaz memorat pag. 121. citat etiam /4/Puma- farem pag. 160. 298. b.. "fltindum- infignem aflrologum pag: 16.37. 117. b... “πείση, aflrologum,. pag. 190. b; Zfri/fotzIzmi, aflrologum,. pag. 479.525. 532. Dorotheun psg. 16. b: 17: b; 148. b. eius verba: peg. 189. b. de electionibus pag.298. b: de manfionibus lunae p. 7. 10r.. de quaeflionibus furti p.499: diffentire ait a Ptolemaeo, qu'm imo a femet ipfo pag. 5r. b. reprehendit pag. 160. b.. fapientem vocatpag. 129. Hermetzm psg. 17; a. 216. b. Haly librum notarum f. tabulas pag. 148. b.. afy, Hametis F. pag. 299. AMeffalom p.17. b. 40x. Ptolemaeum faepe. T'Aeophilum,. "Y homae F. p.298. b. Zellium, (puto leg. Z/ettius:), faepiffitne. De electionibus pag..298. b. Tufillum, (an Thraf. Imi?) quem fapientem vocat pag. 153. Zaradeff f. Zomallrem, p. 145. b. 216. b. 218, — Abrahamus autem ille liaud diuerfus eft ab: Abenefra.. vid. 7. C. Joli; biblioth. hebr. f. pag: 82. et de: Zfzfala, aflrologo, tom. VII. pag. 8521. Fabric. — adde Bructer. in hiflo- ria: critica philof. T. pag. 72 fq. qui de aflrologia et aftrologis in Opere fuo: paffim difpu- - tat: iiie. ndi ΠΟ Vol ΤῸ p. Ξ16 ASTROLOGI DEPERDITI — LiIILe XXI — 16$. ταῖς :quod femel adnotaffe fufficiat. 7700). de:fcient, mathem. «cap. XXX, $.6— 9. pag. LU ds . ᾿ 5 5 ? 130. Latmbetii prodrom. hift. litter. p. 39 —553. lib. T. cap. 6. Hamberger zuverl. Nachr. I. pag. 24 fq. catal, Bünau, tom. III, vol. I. pag. 20 fqq. Harl. Mchinapolis. Vitruu, IX. γι Zfntipater itemque. Achinagolus, .qui πο € afcentia , féd ex «cons ceptione. geuethlialogiae .yaiioner explicatas veliquit. : aMofiulapii Moerogenefin. citat Firmicus, e qua genituram:mundi proferre fe.ait lib. II, Cap.:t: Hic fortaffe occifus a Domitiano. .Chronic.:Pafch. pag. 250. : Africanus , mathematicus. Sidon. VIII. 11. pag. 1078. 4": exander , Aegy ptius,. ab Anna Comnena VI. Alexiàdos :pag. 164. laudatus. duticrater, de quo epigramma in libro IL. cap. 6. Anthologiae, quod incipit: ᾿Αντικρώτῃς jde vd σφοιρικαὶ μᾶλλον ᾿Αρώτε , et illu(tratur a Burmanno ad Petronium pag. a71. 4dntipater. Supra in Achinapolo. [Afgollonius Myndiur.. TI"cialer. 1. c. pag..m6 fq. "rchelaur et Ca//mder fummi aflrologi tempore Panaetii. Cir. II. 42. .de diuinar, -"Mfeletario. Suston. Doniitian, cap. 15. P inenttur Bellou. X, 36, fpeculi 'hiffoz. lulu, de quo libro IL. Anthol. Εἶπεν ἐληλυϑέναι τὸ πεπρωμένον “αὐτὸς ἕαυτξ Τὴν γένεσιν διαϑες Αὐλος ὃ ἀςρολόγος, “Βαῤίϊι:. Sueton. Neron. cap. 36. Petrur Faber MI. Semeflr. pag.-367. Fabric, — 'Ad locum Suetonii vide Burmann. et Qudendorp. qui tandem, ad hunc, .ait, vide, num pertineat Arnobius lib. I. pag. 31. .de Magis, {μαι οἰ Baebulus; in nota vero ad JDionem Cafjfium lib. LXVI. 9. pag. 1084. tom. IL. edit. Reimarii, hic fufpicatur, .-Babilum :apud Suetonium forfan eumdem elle, ac Harbillum, de quo actutum fermo erit. Harl ὦ Barbillur, aftcologus, quo vfus Vefpafianus, licet ipfe edicto mathematicos vrbe pepuliffet, Dio Caffu: in excerptis, a Valefio editis, pag.-702. [tom. Il. pag. 1084. Reimar. vbi .in notis de certamine'illo late dilleritur] — Barbillcorum (iue 2gonie, a Vefpafiano in:Barbi. lli gcatiam Ephefiis concelli mentio in marmore Arundeliano pag. 71. Berofus inter primos videtur graeca lingua de hoc argumento fcripfiife, cuius diuinas:prae- dictiones memorat P/inius VII, 57. Hift. , flatuam illi ideo inaurata lingua ab Athenienfi- bus publice in :gymnafio pofitam referens. — Chaldaeorum genethlialogiae prunum aperuille difciplinam in infula et.ciuitate Coo, auctor JZ/itruuiur IX, 7. "Idem IX. τῆς Berofur , qui a Chaldazorum ciuitate fiue natione, (Babylonium fui(fe 'conflar,) progref- Jur in. Afiam, et difciplinam patefecit etc. Chaldaicum praedicendi :genus.a pluribus re. pudiatum, vt ab Eudoxo, Archelao,, Caffandro et Scylace Caryanden(i, teflatur Ciczro I. de Diuinat. ^^) — Ceterum inuentorem fideralis huius difciplinae chaldaicae creditum louem Zelum , auctor P/iniu: VI. 26. Hifl. pag. 712. et Soliuur cap. vlt. Alii ad Zoroa.. X 2 fram ddd) Vid. Weidleri hiftor. atronom. III. 11, pag. 34 fqq. et de Belo pag. 27 fqq. ac 45. Ha. 104. — Lib. IIL c XXI. ASTROLOGI DEPERDITT Vol. II. p. 513 firem hoc retulere. [P] | Idem Plinius Chaldaeorum tres doctrinas memorat Hippare 0« rum 9. Babyloniorum, Orchenorum.. Fabri. — Adde Montuciam 1. pag. 4. de ΩΝ de A(tronom. lI. pag. 1:2 fq. Heilbronntr pag. 59-fqq. et pag.246. — . Ber. inuenit inter horologii. genera. hemicyclium excauatum ex quadrato ad enclimaque fuccifum. 77i- 11. de architectura VIII. cap. 9. pag. 199, Martini von dea Sonnenuhren der Alten ! pag. 40 fq. qui ex variis veterum locis efficit et copiofe demonftrat ,. duo fuiffe Berofos, antiquiorem , circa Olymp. XXXV. et ante Clir..n. 640.. ac iuniorem fub Alexandro M: natum , ante Chr. n. 200; et ab V, C. 450. floruiffe. Berofi, Chaldaei, fragmenta colle- git et multis de co difputat Fabric. Bibl. Gr. vol. XIV. pag. rz5— 21. — Quae vero idem. pag. 202. ex lofephio X. antiqq. cap. r..nr. 4. tamquam Berofi vulgauit, ea verba eífe Io- fephi, notauit Scaliger et //alzken. in dif. de fcholiis in Homerum ineditis pag. 124. fin. adde Jail; Gefchichte der alten Sternkunde part. IL. p. 183 — 187. qui ctiam duo difcer nit Berofos ,. et meam introdudt. in Hift. L. G: T. pag. 558 fq. Har]. Caeciliar Argiuur Arboriur. Scaliger. lection. aufon. II, 33. pag. 178- Carpur. [apud Pappum in prooemio. libri VIU. T. Caffauder.. vid: Archelaus. Catauanger ,. Atlienis Conflantinopolin profectus fub Alexio Corneno:. Eleufheriur,. Aegyptius. “ἔμπα Comnena VL. Alexiados pag. 165. Epigenes, laudatus. Plinio VM. 46. Hif. (Senec. quaeft. natur. VIL, 3. fupra pag. ro: in hi. vol.. ]Montu:la Y. pag. 59. J"e/dler hift. aflronom. pag. n6 fq.] E. Tarrutiur Firmanur, Ciceronis familiaris, graece aflrologica fcripfcrat, tefle Plinio, in-^ dice fcriptor. libri 18..et' Romae vrbis ac Romuli thema genethliacum condiderat, vt narrant C'cero 1f. de diuinat. [cap.47.. vbi vid. Dauif.] et Plutarch..in Romulo. Confer P. Baelii Lexicon: [Harporration. vid. not. ad voc, Nerhepfo. ex cod. Nanniano CCXLVIT. in catal. codd. gr. Nann. pag. 440 fqq. publicatum efl fpecimen excerptorum ex Zarpotrationis opere. de viribus naturalibus.. Earl]: Heliconiur, aflrologus, quem Suidas teftatur fcripfiffe ἐποτελεσμοτικο et περὶ διοσημείων. [vid. fupra, pag.13.^ Eum poft C. N. vixitie, fufpieatur Weidlerus in hift. aflronom.. pag. 18. Harl.] Hiliodorur fatorum per genituras interpres, circa a.. Ch. 370. Jramian. Marcel. XXYX. τ΄. , tartareus ille malorum omnium cum Palladio fabricator ,, mathematicus,. vt mermorat: vulgus. * idem cap. 3. Hiliodoru, aflrologus ,. Leonis Ifauri tempore. Codisi; nr. 115. Origg. Conflantinopol., [vid.. intec ineditos aflrologos h. v.] Hierothzus, Athenienfis, tempore Iufliniani. Codin. ur. 144. Origg: Conflant.. Joannér, afirologus, fub Romano Lacapeno, imp. —Continuator Theoplianis paf. 258: Legtiner, mathematicus Seleuci regis, — uler. Maoim, V. 7. ext, τ. Ligurius;. » OG MM - Vol. TI. p. 517. ASTROLOGI DEPERDITT Lib. ILI. c. XXI. 165 3 Liguriur, aflrologus, fub Leone, imperatore. Vide Origines Conftantinopolitanas Combefifii: pag. 32. 65. et Codinum in edit. Lambeciana nr. 68. AMhaurianu: fab Zenone, imperatore. Chronic. pafchale pag. 328- Maximinianus, Athenienfis, tempore Iuftiniani.. Codia. nr. 44. Origg. Conflantinopol. Nechepfo, [al. Nerepfo ,. vid. Fabric. Bibl. Gr. vol. XIII. pag. 344. vbi plura de co dicta funt. rex Aegypti, ad quem Petofiris Ícripfit, circa annumi aerae atticae 800: hoc efl circa Olympiadum initium floruiffe creditus: laudatur et ipfe inter fcriptores huius arguimen- ti a Plinio “22. Firmico, [/4ufonio ep. 19, 20.] et aliis, ac tertium decimum eius librum citat et de forte fortunae inde quaedam repetit Vettius Valens, librum quadragefimum Galen: YX. 2. de facultat. fimplicium medicament: et ex eo Aetius. Hic Nechepfo ae Petofiris antiquiffimi duo feriptores aftrologiae Aegyptiacae, quae a Chaldaicae rationi-- bus in quam plurimis diflidebat. Fabric. coaf. Hilbronner 1, c. pag. 72 fq. Dieter. Tie- demana difput. de quaeflione, quae fuerit artium magicarum origo etc. p. 27 fq. Har. Neflanebir, rex Aegypti. Henr. Vale. pag. 291 fq. ad. Adalberonem. Memroth et Hyfpaicur, ddo corrupta: nomina fcriptorum de aflris apud Honorium Auguflod.- HI. 5..de philofophia, quos citat cum Firmico,. Ptolemaeo, Marciano: (Capella; Hygi-- no et Arato; Nicolaus, aftrologus,. fub Conftantino, Leonis philofophi filio. pag- 237: Orion citatur ab eodem Valerie: Continuator '"Theophanis: Orpheur ,. Vettio Valenti ac Firmico laudatus. De fcriptis tum aliis, tüm aflrologici argu-- menti. quae ad Orpheum referuntür, dixi fupra lib. E: cap. XIX.- Paàbecus , de quo “δαί μία lib. 11; pag.-65. Palchi apotelesmata ,. gr. perierunt in biblioth. Efcurialenfi. —- [Eftliber, Palrh infcriptus;- in biblioth. Laurent.-Florent. vid..fupra inter anonytos, verfus finem. A Plüero in itinerario per Hifpan. pag. 186. inter codd. Efcurial; nominatür ,- Palchi , apotelesmati cae, liber primus; 7671} Bantharius citatus in anonymi fyntagmate aflrologico MS. graeco apud Lamber. VIT. pag. 273: [pag. 586. Kollar. exflat vero ineditum adhuc opufculum; vid. fupra inter aftrologos in- editos ,. voc. Pancharius, | Harl.]. ££) Confer Mayskamunm in Canone Chronicó pag.477: Fabric. — In biblioth. regia Matrit. cod. CX. funt incerti prologus in librum, titulo Chyraaidem , (Kuranidem,) Harpocrationis in eumdem prologus, (vtrumque prologum Iriarte in catalogo MSS. gr. pag. 432 fq. graece prinius euulzauit): eiusdem, vt videtur, Zarpocrationis epiftola fiue praefatio in regis JVecepfi. librum de MP. tum lapidum ,. tum herbarum vemediis, f? X 3 Pantratiur, cundum Zodiaci fignorum. ordiaem eiusque libri fragmentum , n. Kpiós ζώδιον & vsque ad initium figni quarti, i. e. cancri: liber vero ipfe incipit :- "Amo Qujutvd3. devrígus xu] exadós 3rci Quso8 «t xaT δὲ ἑαμοέας ἀπὸ a8 καλανδῶν ἀπριλλίχς πρώτη βοτάνη ἡλελίσφακος,. Plura vide de hoc libro inedito du- biaeque, vt mihi videtur, fidei, apud Iriart. pag. 435 Íq. qui alia eiusdem codicis opufcula aftrono- mica, affrologica,. medicaque receníeg, ΗΠ γέ." 166 19.111... XXL ΑΘΥ̓ΚΟΙΟΟῚ DEPERDITI Vol. Ip. st P ot Pancratiur , aftrologus et pfeudopropheta. — Hifloria mifcells XXIII. 31. Παρακατίων apud fchol. gr. ad Hefiodum pag. 184. ὅταν δὲ γένηται σύνοδος κοὶ ἐγγύτης «Ala καὶ σε- λήνης s ιὡς Παρακαπτίων λέγε;γ τότε καὶ ὁ γάμος εὔκαιρος" Áed lego ὥσπερ ὁ Κώ- τῶν λεγε. ᾿ : Putofirir ἐν τοῖς ὁροις Citatur a Vettio Valente, 'Suidas, «eum, .ait, fcripfiffe «a9 καὶ Ελη- ves καὶ Αἰγύπτιοι τὸς περὶ ϑεῶν διετάξαντο ἐπιλογάς. "lum ἐκ τῶν ἱερῶν βίβλων ἀςρολογόμενο;, et denique περὶ τῶν παρ᾿ Αἰγυπτίοις μυξηρίων. Dixi de hoc iam fu- pra, quum .de Mauethone agerem, qui eum fequi fe profitetur, .et quum aflrologos ineditos h. v. recenferem. In praefenti addam, quod Petofiris interdum pro quouis aflrologo ponitur, vt apud Zuuenalem VI.58o. Zptior hora cibo, mifi quam dederit Ps- tofirir. -Etin graeco epigrammate lib. IT. cap.-6. in quemdam, .qui fibi ex aflris mor- tem praedixerat, et ne falleret diuinationis fides, (18 ipfum fufpendit ; αὐσιχυνϑ εὶς Πετό- σιριν ὥπήγξωτο καὶ μετέωρος ϑνήσκει etc. ' ἶ Ptolemaeus , Othonis in Hifpania comes, .de quo apud Tacitum lib. I. Hifl..cap. 22. Diwer. fus a Claudio Ptolemaco. Fullonius Satur ninur. "Sidon. VIIT. x1. .epift. et carmine 22. Scylax , Malicarnaffeus, familiaris Panaetii, .excellens án aftrologia. «Cir. II. 42. de diui- mat'one. Seleucus. Tacit. YI. Hifl. cap. 78. :Suedon, Othone cap. 4. Stephanus, Alexandrinus , tempore Heraclii, qui Saracenis praenuntiauit fortunam annorum CCCLXV. tefle Cedreno. Stephanus , mathematicus. .Couflantin, de adminiflrando imperio .cap. 16. .et vita Bafilii, Ma- .cedonis, pag. 159. (i Stephanus , .alius, tempore Bafilii, "Macedonis, .cuims vitam adi cap. 6r. pag. 159. edit. Allatii. Tencri, Bábylonii, fcripta citantur.a Porphyrio fiue Antiocho in Ptolemaeum. P/zlur: [UP] πὸ δὲ τῶν Τεύκρε τῇ Βαβυλωνίᾳ βιβλίων πολλά τις ἄν εὕροι ϑαυμασιωταάτα εἰς. Vide Salmaf. ad Solin. pag. 654. (491. edit. "T'raiect.) et praefat, de annis Climacter. vbi obferuauit, hune Teucrum ab Arabibus vocari Tenfelum. [fupra inter anonymos, fin.] Idem forte, qui Larbar, Babyloniur, dicitur in codice MS. Ioannes Camateri aflrolo- gi graeci. Theogenes , mathematicus. Sueton. Auguflo cap. 94. Thrafibulus. Lamprid. in Alexandro, Sidonius VIII. epift. rr. Thwafijllur, mathematicus , de quo fupra cap. 4. in Platonicis. Eo Tiberius vfus eft, tefte Tarito VI. 20 fq. Annal. Diome lib. LV. pag. 555 fq. Sue£oio cap. 98. Aug. et Tib. cap.- 14. 62. Cai. cap. 19. Ceterum "Tiberio fuperuixit, neque ab eo interfectus eff, vt prae- ter rem, a verfione Dionis lib. LVII. pag. 612. deceptus, tradit doctiffimus Zonfur III. 9. pag. 224. Confer Dionem lib. LVIIT. pag. 658. Huius Thrafylli filius imperium praedixit Neroni, Tasit. VI. annal, cap. 22. TYibo- Vol. I. p. 518: SCRIPT. QVI ASTROL. APOTEL. OPPVGN. Lib.III.c. XXI. 167 Tribonianur, Sidetes, qui füb Iufliniano imp. floruit. fcripferat, vt refert Suidas, praeter carmen epicum in canonem Ptolemaei, συμφωνίαν τῷ κοσμικῶ καὶ ἑρμονιακξ' διαϑέ- ματος εἴ εἰς τὲς τῶν πλανωμένων cites καὶ διὸ ἑκώφῳ: οἶκος ὁ δινα: Τωϊίαπεις V ertacus: Sidonius epifl. ad Polemium: carm: 22. et VIII, epift. r1. Zoroaffrit οἰτεροσκοπικοὸὶ ἀποτελεσμωτικοὺ βιβλία &.. Suid. [vid fupra $.. X. fin. /7)] ΧΙ Catalogue fele&us-Striptorum ,. qui' AJIrologiam: apotelematicam oppugnarunt. "Quum mihi femper vifum fuerit fladium'ex aflris de: vita: ac fortuna hominum: pronun- ciandi non: modo lubricum et' incertum ,. licet aliquando forte, vt omnes circulatoriae artes, vera enuntiet;: fed noxium quoque ,. vtpote quod libertate nos fpoliat; preces facit irritas 56, fiudium virtutis opprimit, fpe vel metu animos noftros implet praepoftero, multisque modis turbat ^^),. etiamfi non perfuafos ,. tamen:trepidos aut fufpenfos propter humani ingenii 3m- becillitatem: itaque non-ab re me facturum. putavi; fi hoc loco: praecipuos fcriptores veteres ac recentes,. qui eam argumeatie: variis, armisque: omnis generis oppugnarunt, paucis re- ferrem.- E veteribus Cliriflianis. quidem: innumeros: aflrolopiam: refutaffe ,. Eufebium Emefenum etiam',. quod τὴν ὠποτελεσμοωτικῆν. exerceret ,. fede. epifcopali: pulfum ,. conftat; fed fuffece- f/f) Omni tempore; etiam a renatis litteris, ar-- ti aut: fraudi aftrologicae haud defuiffe patronos, conftat, et. magha illorum nubes excitari poteft: ego vero chartae: parcant:: metorabo tamen pro: pter libri raritetem- Lucae Gaurici , Geophonen- fis ,, epiícopi Ciuitatenfis, traffatum aftrologicum, im quo »gitur de multorum hcrinum accidentibus: per proprias eorum genituras ad vnguem exami- natis; Quorum exemplis confimilibus: vnusquis- que: de medio» genethliacus vaticinari poterit de futuris. —' Venet. 1522. 4. eiusdemque, qui aftro- nomus ac aftrologus praeftantiffimus vatesque ce- leberrimus etc. dicitur,. Opera: omnia: tom, IIL Bafil, 1575. fol. de quibus libris, eorumque argu- mentis aftrologicis et de Gaurico ipfo copiofus εἴ Freytag. in: adparatu litterar. tom, 1IL. p. 741 — 159. idemque percenfet ibidem duo eiusdem fere argumenti libros raros Laurentii Bonincontrii re- rum naturalium et diuinarum, fiue de rebus coc- leftibus libr. II. Venet. 1526. 8. de cometis vario- rum diff. εἰς. fumt, Petri Pernae 1580. 4. ac Leuini Lemnii de aítrologia' etc, Ihenae 1587. $.. a. pag. 159 — 716. Harl.. ££g) E μὲν ἣν καϑᾶν,. ἃ dà many, Καὶ μὴ παϑᾶν, καλὸν ἦν τὸ jaa, E; δὲ dd μαϑᾶν, ἃ δ᾽ 5» μαϑᾶν, τί ἐᾷ μκϑᾶν; χρὴ γὴρ παϑᾶν, rit Si no[fe detur, quae futura fint, et haee F'itare , effet noffe haec, pulcra vesz t: quum: pati; neceffe eff, ποῦ quae. da- ecc tum efiz Hoc'noffe quid iuuat? tamen cogor patt. hihh) Sextus Empiricus V. pag. 110. veriffime aflrologos notat ποικίλως μὲν ἐπηρεώζοντας τῷ βίῳ, μεγάλην δ᾽ ἡμῶν. ἐπιταχίῷντας dacidoa κονίαν γ. μηδὲν δὲ ἐπιτρέποντας κατοὶ τὸν ὀρϑὸν λόγον ἐνεργὅν.. Vitae humanae multis modis. afferentes: iniuriam, et in: nobis magnam excitantes [uperftitionem , ne- que quicquam permittentes agere ex rcEta vatio- n& — Adde JAlex.. Taffoni. penfieri diuerfi IX. 8. vbi negat, tela pracuiía minus nocere: Dicaear- chi liber 7. Ciceroni laudatus, intercidit, quo pro- bauit, mefcire futura, melius effe, quam fcire. Defideramus etiam Minucii Felicis librum de fato contra' mathematicos, Pro aftrologia contra Io. Chriítoph. Sturmium, gerinanice 1725. 4: De Iu- daeorum aftrologia: Buxtorf. pag. 1323. Lex. 'Tal- mud. Fabric. [— Libell, ebraeus,. de computo afÓrologico, in cod. Vffenbach. auctore Maio in bibl. Vffenbach. misst. I. pag. 384. et ibid. pag. 705. lib. "Turcice fcriptus, de a(trologia iudiciaria va- riisque' diuinandi generibus. ibid. part. IV. pag. 692. nr, 8. 9. et pog. 762. varia aftrologica illius- que artis apologia MSS. lat. et germanica rcpe- riuntur. 1685 Li.IILc.XXI. SCRIPTORES QVI ASTROLOGIAM ^ —— YVehH. pini tit citalfe fcriptorem recognitionum Clementi; [9] IX. 19. cui loco gemina ex Bardefane re- fezt ufibius VI. τὸ et rt. Praeparat. — Origenem in. Genefin pag. at Íq. et in Tob. cap. 38. cui iungeudus Zac. Bills lib. I. cap. 8. Obff. facr. Gregor. Nun. contra fatum tom.l. p. 899 fq. Diodorum, Tarfenfem , apud Photium cod. CCXXIIL. Cyrillum , Hierofclymitanum pag. 30. et 51. edit. praeclarae Millefianae: Cyrillum, zflexaudrinuti, V. contra Iulianum psg. 357 fq. Bafilium ΝΥ. in Hexaém. tom. L:pag. 74 fq. veque ad 78. /mbrof. VI. 4. in-Hexaém. Chrys foftomum variis locis; Caefarii quacftiones 47 [. ZHe?hodium in Conuiuio virginum pag. 17 "fq. edit. Combefifii. JNicetam IV. 42. thefauri orthodoxae fidei. Jo. PAiloporti in hexaémero- ne cap. 18 fq. S. Profperumi carm. de prouidentia dei v. 626 — 720. Acta SS. Seballiani tom. Il. Ian. 20. pag. 274- Auguflinum de doctrina chrifliana II. 21 fq. et.de ciuirate dei lib. V. cap. s. confeffion. VII. 6 fqq. et quaeft. V. ac N. T. CXV. Johannem denique Sarisberien fem Eb. 1I. 'Policratici cap. 19. : Inter τς ἔξω praecipue confulendi Cizero de diuin. I. 42. Fauorinu: apud Gellium XIV. 1. Sextus Empiricur libro aduerfus mathematicos quinto, qui totus aflrologis eft op- pofitus , Plotinus Ennead. 2. lib. HI. .Ennead. 3. lib. 1. cap... et lib. II. ac ΠῚ. "Operae pretium quoque eft, videre, quam infirmae fint rationes aftrologorum principis Claudié Piolemati , lib. I, 'Tetrabibli cap. 3. conantis euincere, wtile effe, futuri noífe temporis exi- tum, quem tam fapienter caliginofa nocte premit deus, Reclius Diogenianur apud Eu/cbiums IV. 5. praeparat. p2g. 128. Omitto leges , fenatus confulta et imperatorum edicta aduerfus.mathematicos fiue:Ge- methliacos, atrocia quidem fatis, fed plerumque irrita, fuffragante aflrologis hominum communi vitio et imbecillitate, atque imperatoribus ipfis.clam probantibus, quos publice eiiciebant. De illis agunt Σίρβι ad Taciti II. 32. Annal. P'ertraninr-ad eiusd. lib. I. "hift. cap. 22. et Jac. Gothofredus ad cod. Theodof. tom. III. pag. 125. Laelius Bfciola VI. 7. hor. fubfeciu. [ Raphael. J/olattrasz. commentar. vrban. (edit. nouze apud Claud. Marnium ether, Io. Aubrii :703. fol.) lib. 35. pag. 1301 fqq.] — Vitellius afirologos certa die iuffit excedere Italia, tefle Dione LXV. init. pag. 734. illi diem definierunt, quo ipfi e vita effet exceden- dum: [et Dio addit, adeo futuros rerum euentus adcurate praefciuiffe aflrologos: fed vide Reimari not. ad illum Dionis locum, tom. II. pag. τοῦτ. Vefpafianus aflrologos iuffit vrbe ;excedere; at plurimur tribuit Barbillo, aftrologo. [vid. Dion. Cajfum LXVI. cap. 9. tom. II. pag. 1084. edit. Reimari, cuius. notam conferes. J/ridieri hift. aftronom. pag. 164 fq. pag. 176. et 187 fq. et Heilbronner. hift. mathef. vniuerfae pag. 15 fqq. Z7arL] His adde, quod Alexandriae, vt refert Suidas in Βλακω- aftrologi iubebantur pendere βλακενόμιον., quafi tributum quoddam ffultorum, du τὸ τὰς μωρὲς εἰσιέναι πρὸς αὐτὸς, quod fiulti ad. eos accederent, — Et ipfi aftrologi Baddim mendaces, badinr. A Talmudicis per Babylonios in- telligontur aftrologi: Hinc illud apud Buxtorfium pag. 2519. Lexic. Rabbin. ficut mentiuntur pluuiar ipforum, [A Romanis aftrologos dictos fuiffe Cha/decos, notum eft. vid. JZidleri hiflor. riuntur, In JZolfiLe&ion, memorab. tom. I. IT. de Gothorum sftronomia et aftrologia: index fub innumera paene fupezftitionis aftrologicae, quae νος, ZZ/irologus etc. fuppeditabit loca, cui ars etiam viros nec indoctos nec imprudentes decepit, illa, vel hodie nondum deleta, crit grata. Har/.] exempla occurrunt. vide tom. IL, pag. 314. edit. 1I. - ΥΌΙ. 11. p. $19 P $20 APOTELE:MATICAM OPPVGNARVN'T Lib. IIf.c. XXI. τόρ hiftor. aflronom. cap. VI. $. 32. pag. 165.] Sixti V. bulla contra aflrologos tom. H. Bullarii magni paf. 515. Vrbzai VIL ibid. tom. IV. pag. 125. E. recentioribus aduerfus aflrologiam apotelesmaticam difputant, (praeter cos, quos: laudant Jo. Picus "^ libro I. adueríus aftrrologos pag. 283. et Gerh. Io. Voflius lib. de fcientiie mathematicis cap. XXXVIII) Georgius Trapezuntius cur aftrologorum iudicia vt plurimum fint falía, Venet. 1525. Coloniae 1544. 8. (vid. Giornale de'letterati. d'Italia tom. XVL pag.446.) Thom. Campanella de faflo fiderali vitando. Lugduni 1629. 4. Ben. Pereriur libro III. de magia, pag. 274 fqq. Opp. theolog. GJ. Períinfur in antiprognoflico, tom. If. Opp. pag. 461 Íqq. Zo. Ca/sinur in difp. contra aflrrologiam iudiciariam, Pithoeus ^, pro- feilor Sedanenfis, in libro gallico, cui titulus fraifé curieux de I Afirologie judiciaire, ou prefirvatif. contre l'ftrromantie des. Gentthliaquer, Derodon in libello, qui infcribitur dir. conr: contre Pl/4frologie S'udiriaire, Petrus Gafendur tom. II. de philofophia Epicuri pag. 422—509. Sixtur ab Mouminga, Frifius, in afltrologia, ratione et experientia re- futata, Antwerp. 1583. 8. Mariur Merfenuur in Genefin pag. 966 fqq. Zo. Chr;ffophor. Stur- müur in pracleclionibus academicis, Francof. 1722. 4. et fcparatim germanice, Coburgi 1722. 8. cum praef. Bonifacii Henrici Ehrenbergeri. vid. Acta Erud. 1722. pag. 371. et tom. V. fupplem. pag. gt. Chriffoph. Heluiur fingul. dil. recufa in fafce tertio "Th: Crenii, Leidae 1699. 8. p. 361 fqq. Henr. Klaufing dif. de pfeudo - mathematis, Witteberg. 1705. 4lxan- der de /Ángelis in Genethliacos coniectiores, [1] Salmafius libro de annis climadlericis, qui praeterea in alio libro, fed qui numquam lucem vidit, de ortu ac progreífu aflrologiae, pluribus boc fecífe fe fcribit. — Gir. Ioh. Pour lib. II. de Idelolatria cap. XLVII. et XLVWI. Henricus Morus Opp. theolog. pog. 298 Iq. Zu/iur Caefer. Bulengeris lib. I. de di- vinatione cap. 6 feq. et libro fecundo integro: Georgius Pafchius in inuentis nouantiquis pag. 40214. Ptru: Batlius variis locis Lexici fui, praecipue, vbi de Ruggerio differit, et in cogitationibus de Cometis paffim, nec minus in earum continuatione pag. 178 Íq. ,dntonius V'asdalen de diuinationibus Idololatricis pag. 420 fq. — Sigismumd Sthinider ill. de aflrologia imdicisria. Lipfiae rog. —Aflrologie iudiciaire par Mr. Bordelon 1710. Auctor libri, inflru- &ion d'un:pere à fa fille, in Mem, de Trevoux 1707. lul. pag. 1218 fqq. Fabric. — Conf. Stollium in ^nleitung zur Hiftorie der Gelahrheit, edit. IV. ]ibr. VIL. $. 66 — 64. p. 338 fqq. et fupplonentis pag, 133 fq. qui alios excitat fcriptores, /Mozhof. in Polyhift. philof. lib. M. part: I. cap. 12. $. 9. pag. 330 4. in primis libr. III. de artibus diuimatoriis et Magia p. 452 fqq. — Chrift. Fal/leri quaeflones roman. pag. 333. eiusdem amoenitat. philolog. tom. I. pag. 235. — ἴῃ Heilbronneri hiftoria mathefeos vniverfae frequens petfim fit mentio aflrologiae, eius hifloriae, abufus, afirologorum et permultorum aflroiogicorum librorum: quae omnia repetere aut citare, moleflum foret, — Multa quoque, quae ad hifloriam aflrologiae eorumque, qui vel defenderunt illam vel oppugnarunt, per plura faecula et antiquiora et recentiora, facerent, docle collecta funt a'que expofita, multorum, omnis aetatis, recen- tiorum potiffimum virorum doctorum f.rip'a, in quibus in vtramque partem difputari folet, indicata εἰ tum vanitas illius fuperflitionis, tum rationum, quibus varii abufi funt ad vim iftius ii) Contra Picum pro sfílrologia fcripfit Lucius fertur praedixife: quem tamen et ipfum in diui- Bellauntius de aftrologica veritate, Florent. 1498. natione fua fuifTe falfum, notat Gaffendus. fol. qui ann, 1495. mortem ei ex coelcíti themate κα) Ancillon Mifc, Critic, tom. II. pag. 74- Fol. IF. Y zjo LiblIllce XXI XXIL ΑἈΚΟΗΙΜΕΡΕΘ | Vol. IL p.543. iflius commonflrandam , falfitas, abunde declarata eft a cl. Die. Tiedemanno in difputatione de quaeflione, quae fuerit artium. magicarum origo, quomodo illae ab Afiae populis ad Graecos atque Romanos , et ab: his ad. ceteras gentes. funt propagatae, quibusque rationibus adducti fuerint ii,, qui ad noflra vsque tempora easdem vel defenderent, vel oppugnarent. Marburgi 1787. 4. — Sed haec fufficiant de nugis aflrologicis: quamquam negari non poteft, hiftoriam aflrologiae efle quoque hiftoriam fuperflitionis, et defipientiae humanae, adeo- que infantiae aut imbecillitatis ingenii humani... Har/.. Cm PVyT.xXIL DE ARCHIMEDE, SYRACVSANO, APOLLONIO, PERGAEO, ET EVTOCIO, ASCALONITA. LI. Archimedis genus et actas; 11. Eius liber de [phaera ac cylindro. — VII. De circuli dimenfione.. IV. De centris grauium planorum. — V. De conoidibus et [phaeroidibus. — VI. De lineis fpirali- bus. "VIL. De quadraturg parabolae..— VIII. P/ammites. —. 1X. De iis quae in aquis vehuntur. X. Affumtorum , [iue lemmatum θεν: XY. De fpeculis v/ioriis. — XV. Scripta inedita. — XIII. Εἰ deperdita. XIV. Diale&us , qua vfus eft, et fcriptores in Archimedem deperditi. XV. Fa- ria et admiranda Archimedis inuenta..— XV. Archimedis fcriptorum: codd. et editiones. .De MOSCHIONE. XVI. De APOLLONIO, PERGAEO. XVIII Eius conicorum libri. XIX. Codd. et editiones... XX. Scripta deperdita. | XXL. De EF TOCIO, Zfjcalo-- nita, et eius fcriptis. [Cum füpplementis: G. C. Harles] r. [E CRC ACE C MLUQUUNDUE CN. SD! AS D: vitz, ingenio, fcriptis et inuentis Archimedis plures egerunt, et nobis fecerunt ' otium.. "Archimedis vita, ab Heraclide fcripta, (vt teflatur Eutocius comment. in Archimedem,y periit. — Admodum: pauca de eo retulit Hubertus Goltziur in Sicilia et tnagna Graecia etc. Brugis Flaudror. 1576. fol. part. I. pag. 20. C. 52 et 55. A.. part. II. pag. 67. Dauid Riualtur a. Flurantia vitam ejus compofuit, quae praefixa eft Archimedis ope- ribus ab eodem: editis. Parif. 1615. fol. : Io. Andr. Schmid! confcripfit diff. de Archimede ,, mathematicorum: principe. Ienae 1683. 4. Vita d* Archimede, Siracufane, Filofofo e Matliematico, in antiche Siracufe di Gio. Ho- nanui e P'inceuzo |Mirabella ") ,, Palermo 1717. fol. part. lI. pag. 146.— 153. quod opus latine verfum ay Mirabella, eques Syracufanus, fcripfit vi- teris Syracufae, (italice;) Neapoli r$15. fol. pag. tam Zrchimedis, 'Theocriti,, Epicharmi et Ti- 106 fqq. fiae, rhetoris ,, eamque. fubiecit Defcriptionis: ves | Ng. ΠΡ 543 544 ARCHIMEDES Lib. 111. c. X XII. 171 verfum atque illuflratum eft a Siegeferto Hauercampo , in "Thefsuro antiqq. ct. hifloriar. 1a. . liae et Siciliae, tom. X. part. XI. Gian Maria, Hazzuclelli Notizie iftoriche.é critiche intorno alla vita ed agli fcritti di «Archimede, Siracufano. Erefcia, preffo Gian Maria Rizzardi. 1737. mai, 4. — ldem in Scrit, tori d' Italia etc. tom. I. pag. 951. - "rchimcdir vitam componere coepit JWelot in Mem. de I* Acad. de B. L. tom. XIV. peg. 128 fqq. ton. Mongifor. in Bibl, Sicula tom. I. pag. 79 — 83. copiofus eft de Arckimede eius. que operibus ef inuentis, atque multos alios Jaudat viros doclos, de principe illo mathema- ticorum dillerentes. 4. G. de Chasf:pié nouv. Diction. hiflor. et critiq. fub h. v. I. Frid. IVeidizr in. hiftoria aftronomiae lib. VI. δ. g et xo. pag. 135 fqq. qui praecipue ea, quae Archimedes in aflronomia vel inuenit, vel molitus eft, flrictim enarrat. i Jo. Chriffoph. -Heilbronner in hifloria mathefeos vniuerfae pag. 258 — 278. JMontuca in Hifioire des Mathemiatiques, part. T. lib. 1V. tom. I. pag. 231—252. late perfequitur placita et inuenta Archimedis , et quasdam examinat de iis narrationes. Car. lag. Brandelii difp. praefide Brismanno, Prof. fiftens Azchimedis vitam eiusque in mathefin merita. Gryphswald. 1789. In laudem eius fcr. ia Tourn. des Sav. 1729. menf. Aug. pag. 542. adde G. 7. "offum de fcient. mathem. cap. XVI. $. 2. pag. 56. 57. et cap. XLVIII. $. 5 et 6. pag. 287 fq. Tudicia de eo lata collegit: Thom. Pope Blount in.cenfura celebr. authorum p. 44 fqq. Imago eius eum circino in manu in veteri gemma apud Paullum Alex. Maffeium tab. 73.. ap. /Morffaucon com. III. fupplem. tab. XVII. p. 44. — ex Paruta tab. 162. in Siculis numifm. in Jac. Gronotái Thefauro antiqq. graec. tom. IIT, litt. s. et in notis Laur. Begeri ad Flor. pag. 289. — in Zac. Bonanni libro 1I. Syracufae antiquae pag. 253 fq. tom. X. part. XI. "Thef. Siciliae pag. 1057. — Klotz. in Lection. Venufinis pag. 64. Duo numismata cum Archi- medis effigie in Antiquitt. Sicil. Sigeberti Hauercampii tom. VIII. tab. 162. quibus illuflran- dis profunt ea, quae notarunt 22stouin. Mongiter in ΟΠ. ital. ad. Z'incent. Zfuriae Sicil. inuentr. pag. 120 et 121, ac Spanhemiu: ad. Iuliani orat. pag. 201. Har!.] ARCHIMEDES, Syracufanus 2, non bumilis hómunculus, a puluere [] et ra- dio 2 excitandus, ícd genere nobili fuit, regis Hieronis cognatus ^? et amicus, atque in- Y 2 genio b) Solinus cap. 6. vbi de Syracufis: Hinc do- mo Archimedes, qui iuxta [iderum difcipiinam machinarius consmentator fuit, hoc eít, fi re&e verba intelligo, et aftronomiae callentiffimus, fi- derumque, vt de eodem Liuius XXIV. 34. fpecta- tor vnicus fuit, et in mechanicis plurima fceliciffi- me commentatus eft. Fabric. — Tenui fcribens in puluere Mufa vocatur a Palaemone lib. de menfuris et ponderibus v. 54. «conf. Hornius hift. philof. lib. III. cap. 19. pag. 214 fq. Laus Archi- medis vid. in actis erudit. Lipf. ann. 1685. p. 246. fin. et ann. 1718, pag. 396. vituperatio illius in Gundlingianis pag. 146 fqq. Heumann. c) Cicero V. 'Tufe. Quaeft. cap, 23. [ad quem locum vid. Dauif]. vbi Archimedis conditionem pracfert vitac Dionyf(ii, Siciliae tyranni: ex gor vrbe Lib. 111. c. X XL. ARCHIMEDES Vol. II. p. 544 ;m genio gloriam, quam reges innumeri, confequutus maiorem. Nam in omni genere geo. metricae, fideralis ac machinalis difciplinae, incredibili induftria *) ac fuübtilitate multa ad. miranda et ante ipfum inaudita reperit. In Aegypto ^) edoctus ibidem inuentis cochleis ad aquas exhauriendas aggeribusque conditis fempiternam poft fe reliquit memoriam beneficii. fingularis ac diuini. [Atque alia in Aegypto praeclare infüituiffe illum, refert auctor arab; in arabica philofophorum bibliotheca de Archimede etc. in Caffri bibl. arabico- hifpan. tom. T. pag. 383. adde AMongitorl.c. pag. go. Harl] Quumque Syracufa, caput Siciliae, a Ro- manis grauiflima obfidione vexaretur: folus per tres annos*) follertibus inuentis fuis pa- triam defendit. Denique, poflquam Dianae feflo ^) opera transfugae potiti funt vrbe Ro. mani, ab irrumpente milite et circulos eius formasque defcriptas parum curante obtrunca- tus efl) anno V. C. 542. Olymp. CXLIL. aute Chriftum natum 212. quinque amplius annis erbo humilem a pulueve et radio excitabo, qui multis annis poft fuit, Archimedem. Fabric. — Fraguier in Mem. de l'acad. des Infcr. tom. II. commentation. pag. 598 fqq. fcripfit in hunc Cice- ronis locum, (quae germanice verfa e& a Gott- fchedia in vol. II. der kón, Akad. der Auf(chrift. ausführliche Schriftem pag. 439 fqq.) in ea culpat Fraguier Ciceronem , quod hic Archimedem no- minauit [rumilem. homunculum ; fed Montucla et Chaufepié not. D. fin. vindicarunt Ciceronem ab iniuria: et re&e. — Comparatus enim Archimedes «um rege Dienyfio propter vitae et fortunarum fortem videbatur νης homungalus. — Sie Silius Ital. XIV. 343. vbi mire cum laudat, tamen vocat sudum opum. Harl. i d) Plutarchus in Marcello pag. 305. Ko μεἶντοι καὶ ᾿Δρχιμηθης Ἰέφωνι τῷ βασιλᾷ guy ytyns uy καὶ Φίλος etc. c) Plutarch. pag. 307. quo in loco cibi faepe ac potus oblitum refert, Idem alibi in libro, quod fuauiter viui non poffit fecunduz Epicurum pag. 1094. €t libro, quod feni gerenda fit Refp. pag. 386. narrat a feruis non raro abreptum veftibus- que exetum et vnctum, fleigili in vn&o corpore lineas duxiffe, quod notauit etiam Stobaeus ferm. 29. περὶ φιλοπονίας pag. 206. Cicero V. de finibus cap. 19. Quem ardorem. ffudii cenfetis fuif* in Archimede, qui dum in puluere quaedam defcri- bit atiestus, ne palris quidem captam J[enfe- vil. Subtiliffimus exquifitor dicitur Caffiodor VII. variar. epift. V. Data opera ita occultaffe fua inquifitionis veftigia, quafi inuidiffet pofteris fuam analyticen atque inueftigandi artem, argui- tur a JJ/a/jlfio tom. II. Opp. pag. 782. Sed qui mox addit, hoc eum cum ceteris fcriptoribus anti- quis comintine habere. maior f) Diodorus Sic. lib. V. p. 217. Abulpharajus pag. 4t. E claris etiam Mathematicis fuit Avchi- medes, qui Graecus fuit , at. fcientiam ab Aegy- ptüs haufit. Dicitur aggeribus vinxtf/e terras plerarumque Aegypti villarum et fundamenta pofuijfe pontium quibus a pago in pagum tranfi- tuv, cum excreuerit. Nilus. δὴ) Liuius ΧΧΝ 3t. Zthen. XIV. pag. 534. Tta- que Florum Il. 6. 33. merito reprehendit Salma- fius. [adde Freinshem. ad Flori locum.] , h) Plutarchus Marcello pag. 308. Polyaenus VIIL τα etia. (Syncellus pag. 285. Diodorus apud Txetz. II. Chil. v. 134. De Sofide , fabro aerario; et Merico, Hifpano, Syracufarum proditoribus vide Liutum XXVL zi et XXV. 50.-— [— Pe- yizonius in animaduerff. hiftoricis cap. VIII, pag, 349 Íq. editionis a me curatae Liuium inconítan- tiae fuique obliuifcentis in vtroque loco reum in- cufat: contra Creuier putat, aLiuio totam hane de Merici proditione narretionem fuiffe turbatam, v. Drackeüb. ad libr. XXV.30. p. 1020. et de Sofide ad libr. XXVL 31. pag. 1095. tom. III. qui jam laudat Ciuuerium L. Sicil. ant. XII. pag. (64. fqq. vt alios hittoriae romanae fcriptores filentiio praetermit- tam. Zari.] ἢ) Liuius XXV. 341, Plutarchus Marcello p. 368 (ᾳ Valerius Max. VM. 7. ext. 7. Silius Ztalicus XIV. 677 (q. Tzelzes Chil IL. v. 55 fq. Militi irrumperti dictum ab Archimede: ταν xsaAdy, καὶ Mn τῶν ypxagy, vt ex veterum aliquo tradit Georgius Valla lib. i. de rebus expetendis et fu- giendis cap. &.. [conf. Gatacker ad Antonin. lib. I. $. x. pag. 155. Londin, 1707. 4. Varias diuerías- que narrationes refert Mongitoz, pag. 81. /Zari]. VolilT. p. 544 Ὁ 545 ARCHIMEDES Lib.IILc. XXII. — iQ] maior feptuagenario 5). Conful Marcellus victor, qui hoc factum dolebat ^), [IP] et diferto edicto prohibuerat "), imfer triumphales laureas lugubri moerore illum. exflin&usm. deficuit, et corpus cognatis fuperflitibus honefle fepeliendum tradidit "), ipfosque honore eft profe- quutus^) 'Tumulo Archimedis, quod viuus ab amicis rogauerat 7), impofita eft figura fphaerae in cylindro, cum epigrammate, de ratione, quam cylinder folidus continens haberet, ad fphaeram in ea contentam. Haec a Cicerone *), quum Quaeflorem Siciliae ageret, multis poft Archimedis mortern annis reperta eff ante portam Syracufae Agrigen- tinam ^), exefis fere penitus epigrammatis verbis, neglecia vulgo et non multum e dumis eminente columella. Atque etiampum fphaerae figuram ac cylindri obferuare licet, in Archimedis haud dubie memoriam, exflare in numis quibusdam prifcis Syracufanorum apud Parutam. Thema eius Genethliacum nefcio qua fide exponit Iulius Firmicus libro V. Mathef. pag. 77: IH. Scripta Zrihimedir haec ad mor geruenerunt?): ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΦΑΙ͂ΡΑΣ ἢ ΚΑΙ KTAINAPOT, de Sphatrir εἰ Cylindro libri 11. ad Dofitheum [χαρά adparet ex verf. lat. Nam graeca funt ὃ initio mutila.] In ἃ) Tzetzes Chil. II^ V. ros. Fabric. Conf. Chaufepié 1. c. not. 4. et B. Secundum Rival. tum apud /Vongi!or. pag. 79. im lucem editus eft Archimedes Olymp, CXXII. 2. ante C. N. a. 289. fecundum Hambergerum in zuverli(f, Nachrich- ten etc. tom. T. pag. 326. A. M. 3697. ante C. N, 257. fecundum eumdem interiit A. M. 5772. ante C. N. 212. ct tamen, adnotante Saxío in Onom. . pag. i7. Syracuíae coeperunt a Marcello op- pugnari A. M. 5791. Olymp. CXEL a. ante €. N. 412. a. V. C. 54e. Sie quoque Adv. Sim/on imn €hron. pag.:270. qui pag. 1276 fqq. obíidionem atque expugnationem Syracufarum vberius expo- nit, interitum Archimedis ad(gnat A. M, 3793. Olymp. CXLII. ante C. N. 2:o. V. C. $42. Hie- rouymus in Eufebii Chromico pag.557. edit. Va- Jarí. cnius notam conferes, Syracufarum excidium «oliocat in Olymp. CXLI. s. adde ibidem Ponta- «um pag. 186. qui Oro/ii lib. IV. cap. 17. Syraeu- fas fecundum Varronis rationes captas effe A. V. 543. tradentis, et Faftorum Onuphrii rationes cum Eufebianis componit. Δὲ Pighius in Annalibus magifiratuum' et prouinciarum S. P. Q. R. tom. I. peg. 180. *yracufarum expugnationem confert ad annum eb V. C. DXLL. coff. Q. Fuluio Flacco HI. εἴ Appio Claudio Pulcro, qui fecundum 77:04. I. ab ^Lmelouern faftos romanorum con(ulares fuc- runt coff. a, V. C. 541. ante C, N. 2112. Atque au- €tore Kivalio nonaginta annos natus periit anno ante C. N. 214. alii parumper differunt. vid. Mon- Y3 à hos gitor. pág. 8t. Sic fafti et chronologi variare fo- lent. Zar/. D) Cicero lib. IV. in Verrem cap. “8. 7ulius Fir- micus V. Mathef. pag. 77. vide etiam JVicephorums ad Synefium de infomniis pag. 366. m) Falerius Max. VIL. 7. exter, 7, Plinius Hift. natural. VII. 37. n) Liuitis XXV. 31, o) Plutarchus Marcello pag. 309. p) Plutarchus pag. 307. Πολλῶν δὲ xo] καλῶν εὐς geris γεγονὼς λέγετοῃ τῶν Φίλων δεηϑῆναι καὶ τῶν evy- γενῶν, ὕπως αὐτῷ μετὰ τὴν τελευτὴν ἐπισήσωσιν τῷ τάς- Qu τὸν περιλαμιβαάνοντα τὴν epoupuy ἐντὸς κύλινδρον, ἐπιγράψαντες τὸν λόγον τῆς ὑπεροχῆς 93 περιέχοντος st gt πρὸς τὸ περιεχόρενον, 4) Cicero V. "Tnfculanar. quacft, cap. 25. y) d portas Agragianas dedit Dauifius, δὲ probauit Dorvi/le in Siculis pag. 193. eum Dauifio le&tionem cod. Vr&n. Zchradinas. Harl. 5) De his intcelligenter egit /Montuc/a I. p, 233 fqq. sdde Chaufepié ). c. not. D. Hari. i) Meminit huius operis etiam. Zbulpharajus pag. 42. Seriptum εἴ poft librum de lineis fpira- libus. Laudet Archimedes Eudoxi ϑεωρήκωτω σερὲ τοὶ ssd, et Cononcm iam defunctum. — Eyifio- lam ad Doftheum his libris praemiffatn e cod. ist. edidit Zndreas Schottus libro et capite pri- mo Obferuatt. bumanar. [De argumentis libro- rum vid, Montuclam et reliquos ab initio lauda- tos, &- * za Lib HI c XXL. ARCHIMEDIS 0000 Nol. p.545 546 hos libros extat commentarius graece fcriptus ab Euforio Zf/calonifa, de' quo infra 6. vlt. dixi, MS. codicem horum librorum, qui Georgii Vallae fuit, laudat Guil. Philander ad Vi- truuium IX. 3. in quo praeter linguae doricae proprietatem et oimiilionem fpirituum, atque accentuum teftatur occurriífe fubinde fyllabarum .et dictionum notas, quae ne a Graecis qui- dem ipfis hoc tempore fatis agnofcantur. [IP] Ediü etiam funt latine cum fynop(i mathe- matica Marii Merfenni, et graece cum libro de circuli dimenfione Parif. x56r. | Loca quae- - dam Eutocii emendauit JMarcur Meiboniius dialogo de proportionibus. Hafniae. 1655. fol. x. Conf. Guil. Oughtredi declaratio :theorematum Archimedis de fphaera et cylindro, in eius claui mathematica, Londini 1667. — Ferdinandi Ernefli Comitis ab. Herbirflein fpecimen ar- chimedaeum, «quo cuicumque fphaerae datae infcribit .cylindrum rectum, habentem ad ipfam fphaeram eam proportionem, quam coni aequilateri eidem fphaerae infcripti fuper- ficies ad fuperficiem fphaerae, in Actis eruditor. Lipf. menf. April. 1710. pag. 161 fqq. — [vbi Comes ab Herberftein laudat quidem Zndream T'acquet e S. I. qui felecta ex Archimede theoremata demonílraffet; δὲ docet tamen, :ductu :analyfeos, 'breuiori nonnumquam via ad veri agnitionem perueniri. add. Heilbronn. pag. 120. Hebraica verfio Co/fae ben Luca. vid. in ///ol/ii bibl. hebr. tom. IV. Ρ..962 Íq. — bu Sehiel in propofitiones quasdam libri fecundi Archimedis de fphaera.et cylindro arabice fcripfit: cuius cod. eft in bibl. Leidenfi. vid. catal. bibl. etc. pag. 450. nr. 14. I5. Harl.] IL ΚΥΚΛΟΥ METPHZIIE, de circuli dimenfone liber *), quem in duobus ceometzicorum .elementorum libris Lugd. Bat. 1594. fol. praeter rem reprehendit vir fum- mus Jofephus Sraliger, vindicauit Zfdriamu; Romanus, eques auratus, in apologia pro Ar- chimede ex exercitationibus cyclicis contra Scaligerum, Orontium Finaeum et Raymarum Vrfinum, in decem dialogos diftributa, Wurceburgi 1597. fol. - Impoffibilem effe, Saurin. in mer. acad. Parifin. 1720. p. 18. monet. Hic Archimedis libellus Jucem vidit etiam Parif. 156r. et cum praefat. Chriffoph. Meureri , Lipf. 1602.8. fed graecis Eutorii commentariis illa(tratus cum. verfione ac notis Zo. J//all;fi/ prodiit Oxon. 1676. 8. et in tertio tomo ope-- rum viri huius praeflantiffimi, ibid. 1699. fol, quem vide fis etiam tom. II. Opp. pag. 359 fq. et 478. (a Poleno, Patau. 1712. 4] Conf. Thomae Gep'g'andii confideratio noua in. Archi- medis opufculum de eirculi dimenfione, "Tremonise 16c9. 4. et Lagnii in memoriis acad, ícientiar. Parif. anm. 1723. pag. 78. — Cyclometrica JZil/ebrodi Snellii"), et quae de quadra- tura circuli fcripfere contra Scaligerum Zac. Chriffmannus et Francifcus icta, contra ὙΠΟ. Gephyrandrum Ca/p. Sthotiur Magiae vniuerfal. pag. 756. Contra Gregorium de S. Vincen- tio JVarcur Meibosiur lib. de proportionibus pag. 100 et 197 fq. — Aliis, quos de fubtili hoc argumento laudat //offius pag. 136. de fcientiis mathematicis, et Georgius Pafthiur lib. de inuentis nou-antiquis pag. 514 fq. edit. fecundae, addes ex eodem "ojo pag. 94. Hippocra- tem Chium pag. 182. 333- Guilelmum Grifauntum pag. 228. 333. Francifcum Leodicenfem pag. 335. Ioh. Buteonem pag. 435 Íq. Ioh. Campanum, ac praeter bos Tho. Fobbefium, Zfn- zonium Panentam ^), G. G. Leibuitzium *), Ditleuum Cluuerum *), Ben Ithom Ícriptorem ! Arabem w) Audor vitae Archim. apud Cafir. l. c. pag. 10) Giornale de letterati in. Parma 1687. pag. 585. diftinguit librum de circuli dimenfione a li- 56 fq. bro de circuli quadratura, et addit alium de cir- xXx) A&a erudit. 1682. pag. 4x fq. [ibid. 1687. culis fefe inuicem tangentibus. Harl. pag. 526. ann. 1692. pag. 275.] v) Vide Montuclam 11. pag. 5 fqq. Harl, y) ACa erud, 1685. pag. 369. . ψγοί. Π. p.546 sar SCRIPTA EDITA ^. Lille ΧΧΠ. τς Arabem antiquum , quem a Petro: de la Valle latinum factum teflatur Leo Zl/atiur in apibus Vibanis pag. 226: Carolum Marianum, Cremonenfem, 1599. — Jar. Faltonum , 1591. oa, Chriffimaunum, 1594. — Thomam Fantetum, Lugdunenfem , Jo. Bachou. 1657.1669. . .Mal- lement de. Meffange , le grand probleme de la quadrature du Cercle, Parif. 1686. 12. Bernar- din. Salin. S. Y. Alphonfum Anton. de Sarafa, S.l. (eiusque magiflrum, Gregorium de S. Vincentio.) Antwerp. circa ann. 1660. Gregor. de S. V'intentio, Lugduni 1654. 4. Antwerp. 1641. fol. 1656. fol. mon. la Lovtra, Gallum, 8.1. Tolofae 1651. 8. Frandifium Linum S. I. de pfeudo- quadratura circuli Thomae Viti, Londini 1660. 8. Culin de Tourtlles nume- rus minor quam 22, et maior quam 32 diameter ad peripheriam etc. Mem. de Trevoux, 1723. p. 904. Chriflian. Hugenii magnitudo circuli inuenta, Lugd. Batau. 1654. 4. — Ano- nymum, in aclis eruditorum, tom. VIII. fupplem. pag. 456. Remum Baudemont , Memoirs: of literature tom. M. pag. 320. Guidonem Grandum Tourn. de Sav. 1712. 1T. pag. 520 et 525. Ala erudit. 1715. pag. 42. et tom. V. fupplem. pag. 260. JDauielem JV'agwell, Ad. erad. 1715. pag.47. Jo. Polenum: in. quadraturae circuli Archimedis, et Hippocratis 5). Chii, expreffione cum eius dialogo de vorticibus coeleflibus, Patau. 1712. (vid. Acta erudit. 1712. pag. 427 144. Giornale d'Italia tom. X. pag. 22.) — Herculem Corrozi, Mem. de Trevoux, 1707: p. 438. — Hobbzfii quadraturam confutat Jo. JW/allifius 1669. 4. philof. transactions tom. I. pag. 97 — Jar. Gregorium ,, Scotum, | Iourn. des Savans 1668. pag. — Sam. Klingenflierna, quadratura curuarum hyperbolicarum., in philof. transactions nr. 417. pag. 45 fqq — Julia min. Potier ip Hifl. de l'Academie de Paris 1700. pag. 127. aliorum, Hifloire etc. 1703. p. 77 Mem. pag.24. — 19. Georg. Buchnerum , Hiftorie der Gelelirfamkeir. pag. 568. Alexan- drum Marchetti, Giornale d'Italia tom, XII. pag. 221. — P. Coffel Yourn. liter. tom. XIV. pag. 479- — Mathulomur new. memoirs, tom. VI. pag. 3:7. falfitatem demonfirationis fuae oflenfuro, 3000 etiam libras gallicanas numeraturum fe pollicitus eft, Hift. liter. del Europe, IT. Sept. pag. 87. lovrn. des Sav. 1728. pag. 285. oflenfa a Nicolio. ib.in Hif!o're etc. No- vembr. pag. 193 [qq.. Ioura. de Sav. 1728. Mart. p. 291 fqq. 307 fqq. 312. — fjeliu, Iourn. des Sav. 1735. Aug. p. 411. Ludolph. Henr. Rofí, Hamburgi 1733. 4... [Nofira. quoque aetate a Merkelio, qui demonflrationem quadraturae circuli fruflra tenrauit, aliisque mathematicis in vtrumque partem difputatum efle, id fignificaffe fufficiat. — Fronco Scholaflicus et Her- mannu; Contra£'ur nec non Guil. Grifzuntur «nte complura faecula fcripferunt etiam de qua- . dratura circuli, vid. Heilbronner. |. c. pag. 452. et 453: ac 489: — Inter antiquiores fluduerunt quadraturam circuli inuenire Bryfo et Zntiphon. vid. Heilbronner p. 149 fq. Harl.) Quod georetrice demonflrari non. poffit circuli quadratura, perinde vt cubi duplicatio, difputatur in Ephemeridibus Parifienfibus anni 1697. pag. 199. edit. Amft. Hifl. de i' Acad. de Parif. 1699. pag. 37. et coni. Nouv. Republ. lettr. 1700. pag. 630: Memorat hunc Archimedis librum Proclus quoque 4. in primum Euclidis pag. iro. IV. ἘΠΙΠΕΔΩΝ 'IEZOPPOIIIK CN ἢ KENTPA ΒΑΡΩ͂Ν 'EIHIIEAON de planir aequiponderantibur, fiue, de centrir grauium planorum libri 1T... Hos quoque libros graeco commentario illuflrauit Eutociur. Κεντροβαρικο [1] vocat Txetzer Chil. XIII. v. 974. et Simpliciur in IT. de coelo comment. 63. latine ex Guidi //baldi e Marchionibus Mon- tis zy Conf. Heilbronneri bift. mathef. pag. ip fq. — A&a erudit. Lipf. 1700. pag. 307 fqq. Hari. 16. 1.11. ΧΧΠ 6όΘΟΨΌΟ ARCHIMEDIS 0 ΜοΙ. ΤΠ, psa ἐς paraphrafi cum eius fcholiis prodiere Pifari ann. 1598. fol. Gallice librum priorem vertit Dotrur Forcadel, Parif. 1565. 4. — Confer de hoc argumento Pappum libro VIIT. pag. 450. Meminit eiusdem operis Archimedei Procur MI. ad primum Euclidis pag. 51. vide etiam Ceumandinum de centro grauitatis folidorum Bonon. 1565. 4. V. ΠΕΡῚ «puAvysviavy KGNOEIAEQN KAY sxysucray XO AIPOEI- AEQN, De figurir Conoidibur obtufis et. d: Sphaeroidibur libri 11. ad Dofifheum. Τὴ edi- tione Francifci Maurolyci Nobilis Siculi Panorm. 1685. — Nam in prioribus editionibus ex Ar- chimedis fententia recte vt vnus liber occurrit. Memorat Archimedes fub init. fe in alio libro ad eumdem Dofitheum egiffe περὶ ὀρϑογωνίδ xevoetdécs. — Confer Joh. Kepleri Vas au. . firiacum, [Lentiae x6r5. fol.] VI. ΠΕΡῚ 'EAYK QN de linzis fpiralibus liber ad eumdem Dofitheum, in quo theo- remata fuper illo argumento a Conone, Archimedis amico et celebri geometra, ante plures annos defuncto , inexplicata relicta exponit. De huius libri eiusque demonflrationum diffi- cultate queritur I(mael Bullialdus, cuius conferes librum de hoc argumento, cum exercita- tionibus eius geometricis editum Parif. 1657. 4. εὐ Petr. P'arignonium in hi(loria academ. (cient. Parif. 1707. pag. 58 fqq. et Memoriis pag. 91 fqq. J/allifii Opp. tom. I. pag. 375. 380. tom. II. pag. 324 fqq. et 66r. Ad .hunc librum refpicit Archimedes fub initium librorum de fphaera et cylindro, quos poftea edidiffe ex hoc ipfo conflat. X1. TETPAT QNIEMOXZX ΠΑΡΑΒΟΛΗ͂Σ, Liber ce quadratura parobolae, ad eumdem Dofitheum πε ας, Conone, quem hic iterum laudat, iam defuncto. [conf. Stur- qii quadratura parabolae, methodo arithmetica infinitorum demonflrata, in actis erud. Lipf. ann. 1695. ChrifHiani comm. ad δ. XVI. fin. laudat. pag. 30 fqq. ar/.] Vill. YXAMMITHE, De numero orcnae liber ad regem Gelonem, quo probat non effe infnitum fed efferri et colligi poffe, fi vel inaxime orbis terrarum totus arena conflet. - Nedum poffe aliquem certis numeris comprehendere arcnam Litioris et flu&us omnes numerare ma:inos. fiuius libri quatuor exílant verfiones. — Vna Zacobi Cremonenfir ab Heruagio edita [Bafil. 1544. fol.] altera Fred. Commandini, qui longe melius vertit, et notas etiam addidit, fed mendofo codice vfus, Venet. 1558. fol. tertia Dau. Riualti [Parif. 1557. 4.1. qui Commandini verfionem ac notas vel non vidit, vel neglexit, multa peius pofuit: quarta denique sccu- ratiffima Ioh. I/allifii, qui alio. charactere fubinde verba quaedam fenfui illuflrando addidit et cafligationes ad contextum graecum fubiecit. Oxon. 1676. 8. et tomo tertio operum Wal. {πὶ ibid. 1699. fol. pag. 513 fqq. [conf. infra de edd. plura.] - Iluftrauit hunc librum etiam : Chriftophorus Clauius Bambergenfis lefuita, rei mathematicae peritiffimus, in Digreffione de arenae numero, in commentario in cap. I. Sphaerae Iohannis.de Sacrobofco pag. 237 Íq.- [{ Opp. tom. HI. Mogunt. 161. fol. pag. 120 fq.] .Pafzhaftus Hammelius **), Parif. 1557. 8. Con(ule σαν Yn commentario in Archim, libe, de nume- — fionem lat. vti fcripfit Heilbronner p. 265. not. e. ro arenae maris. Num Hammelius addiderit ver- — dubitat Sc/iejbe! in Einleitung zur mathemat. Bü- : cherkennt- ἧι AM BNET SCRIPTA EDITA Lib.11L.6XXÍL τ Confule etiam, fi placet, JWarium IMorfennum ad fex prima Genefcos capita p. to fq. /£/oy- Αἱ Lollini epiftolas pag. 470. ΑΙ ἢ opcra tom. W. pag. 20 fqq. 1X. ΠΕΡῚ ΤΩ͂Ν OXOTMENQN, De iir, quac 55) aquir intatant libri 1T. [09] qui in Bafilcenfi editione defiderantur, fed in Piualtina graece ac latine exftant, et latine ex verfione Fred. Coimmandini *) cum eius commentariis prodierant, Bononiae ann. 1565. 4. - et Pifauri 1572. 4. cum Ariflarcho de magnitudinibus et diflantiis folis et lunae. — Meminit huius libri Archimedis Szrabo lib. 1. pag. 54. Hero Zflexandtr in. ípiritalibus pag. rst. et Pap. gus Alex. in prooemio libri octaui mathematicarum collectionum. — Refpicit etiam 7 itruuius Vill. 6. A docüifimo Meurfio in bibl. graeca hoc opus et alia quaedam praeter rem, vt exiflimo, tribuuntur Archimedi Tralliano. Gallice wertit notasque addidit Petrus Forza. dellur, Parif. 1565. — Italice, Nicol. Tarfagíia, Venet. 1551. 4. et latine idem Zartagfia eum opuículo de pouderofitate. Veuet. 1565. 4, apud Curtium Troianum. — [Inter recene tiores hoc opufculum fyllogae fuae auctorum de motu aquarum (Grandi), italice fzriptae, inferuit anonyinus tom.IIL. Florent. 1725. mai. 4 — Adde Joanmis Bardi, Florentini, co- rum, quae vchuntur ín aquis, exp:rimenta ad Archimedis trutiram examinata. Romae 1614. X. ADSVMTORVM fiue LEMMATV M liber lstine tantam cum tribus libris Apollonii Pergaei ex cod. msto arabico magni ducis Etruriae, interprete TAebet bez Kora, exponente Zf/mochta/fo, editus ab Z6rahamo Exchellenf, qui hunc librum et Apollonii Co- nicorum V. VI. VII. ex arabico vertit, adiutus a Jo/. Zflphon/o Borelío, qui, arabice ignarus, tam callebat rathematicas difciplinas, quam harum imperitus Ecchellenfis bene cellebat arabice. Prodiit Ecchellenfis translatio cum Borc//i notis Florentiae 1661. fol. [In bibl, , Bodleiana eft exemplar curn not. msst. E. Bernardi.] | Alteram editionem huius libri arabico- latinam debemus viro doctiffimo Johanni Grazio, Anglo, in Mifcellaneis Sam. Fofferi, Lond. 13659. fol. Confer Acta eruditorum ann. 17co. pag. 518. et Tho. Smithum in Ioh. Grauii vita pag. 28. et in vita Ed, Bernhardi. Noua veríio J/aaci Harrow in eius Archimede, Apollonio et Theodofio, Londini 1675. 4. XL HEP! KATOTTPON KATEZTIKXYN, DE SPECVLIS COMBV. KENTIDBVS parabolicis, κατόπτρων τὸς Exec vocat Zzetz. Chiliad. 1I. v. 153. et XIII, v. 974. Archimedem ἐν τοῖς περὶ κοιτοπτρικὼν laudat Teo pag. το. ad Ptolemaeum. — Hunc | putant librum notari ab /4pslzio in apologia pag. το. edit. Pricaei, /4//a praeterea eiuiderm modi plurima, (de raiione fpeculorum planorum, tumidorum et globoforum cauorumque,) quae fra&lat volumine ingenti ^") Zdrchimeder, Suracufanus, vir in omni quidem geometria tuuf- fum eherkenntnifs part. XI. pag. 3:5. [dem haeítst, au nomen Chr. Hunichnii, qui Archimedis opi- nionem de arenae numero explicui(fe et examinaf- fe dicitur, Lipf. 1593. re&te fcriptum 6t, et opi- matur, Zug. Chriffoph. Henuichium, Rc, Stet- tin. fcribendum effe. Harl. bb) Confer Ricciolum Almcgefti moui lib. lI. . Foi.IF. esp. ς. Galilaeurt de ΘΟ αἰ πεῖς et hiftoriam acad. fcientiar. Pariíin. i700. pag. 192. £c) Qui graecum codicem accepit a Cardinali Marcello Ceruino. vid. Giornale Hj Italia, tom, 19, pag !56 fa. dd, Ex h. l. coniicit Schaeióel in Einleitung zur mathemat, Bücherbenntni(s, part. IX, pag. 268. Z Archimc- rj& Lib. 1HI.c..X XLI, ARCHIMEDIS tum: ante alior adsnirabili fubtilitate, fid haud ftiam, an propter hatt vel maxime msmoran- dur, quod infpexerat. [peclum faepe ac diligenter. — Extat fub Archimedis nomine liber de fpeculis víloriis ex arabico translatus latine ab Z£ntonio Gongaua **). Occurrit hic liber etiam in Archimede Zaurolyri , fed inter externa, et Pzolzinaeo, mathematico, tribuitur. Archi- medi fuppofitus videtur etiam ex fententia Gabrizlir Naudati Syntagm. de ftudio militari pag. 658. quia mentio in illo fit Apollonii, Pergaei, φαΐ Archimede 7) iunior fuerit. Dio- clis librum περὶ πυρίων laudat Eutocius in lib. II. de fphaera ac cylindro pag. 3o. et 15. De "Inthemii Trolliani, qui lufliniani temporibus claruit, circa a. Chr. 532. libro περὶ zreeae- δόζων μηχανημώτων, qui cum verfione, licet imperfecta, Claudii Zantheri , mathematici, MS. exílat in bibl. Vindobonen(i, et in quo itidem de fpeculis vftoriis egit, vide, fi placet, Lamnbrcium VIT. commentar. p. τοι fq. [8] [p. 406 fqq. edit. Kollarii, qui haud pauca Lam- becii, alios in etrorem deducentis, peccata correxit, vt poftea videbimus.] De hoc Znthemío vid. Prorop. Caefar. de aedific. lib. I. cap. x. lib. IT. cap. 3. de templo Conflantin. S. Sophiae pag. 284. lib. r. Krieg in. manipulo Combefifiano: ᾿Ανϑέμιος δὲ ὁ Τραλλιανὸς ἐπὶ σοφία τῇ καλεμένῃ μηχανικῇ λογιότωτος 8 τῶν κατ᾿ αὐτὸν μόνον ὡπαντων, ὠλλοὲ κοὶ πρὸ αὐτῷ ψενομένων πολλῷ --- --- καὶ μηχανοποιὸς σὺν αὐτῷ ἕτερος Ἰσίδωρος ὑπεργέϊν βασιλέι. Hinc con(lat de aetate Eufocii, Afcalonitae, qui Ifidoro et Ἀπιβεπιῖο. libros fuos infcripfit. Archimedem magnum: volumer de omnibus do- &rinis opticis confcripfiffe. Har/. ££) Quoniam libellus de fpeculis comburenti- bus Ptolemeeo fuit.a nonnullis adfcriptus, Gon- gaua verfionem fuam, ex arabico faciam, adiecit verfioni fu»e Operis quadripartiti, a Ptolemaeo confcripti, Louan. i548. 4. in poftremis quatuor foliis: ita infcriptam: zntiqui fcriptoris libellus de [σεῖο comburenti concauitatis parabolae: Argumentum vero totius operis indicauit Sc/tei- be] in Einleitung zur mathematif(chen Bücher- kenntnifs, part. IX. pag. 268 fq. /Montucía vero I. pag. 5o. dubitat cum Borte//io, ab Archimede profe&um fuiffe illud opufculum, — Quia autem verfio illa Gongavae obícura eit, Orontius Fi- tiatus theoriam fpeculorum vftoricorum paraboli- corum , (garabolifcher Brenn[piegel,) fccundum Apollonium, et confectionem illorum docuit in li- bello, admodum raro, et infcriptoz De /peculo - vftorio, ignem ad propofitam difíantiam gene- rante, liber vnicus. Ex quo. duarum linearum femper adgropiaquantium et numquam coxrcur- sentium colligitur demoufiratio. Ovontio Finaeo, Delphinaie, autore. Lutetiae, ex officina Mi- . chael. Vafcofani. 1551. 4. — Eiusdem libelli ver- fio italica exftat in Finaei Operibus, Venet. 1581. 4. vid. Freytagii anale&a pag. 339. vbi plures ]audantur, qui de Finaeo egerunt, et Scheibel l c, pag. 292. — Idem Scheibe! V. C. l. mem. i Adde pag; 269. ea, quae Fabricius de Archimede Mau-- rolyci fcripfit, ita corrigit: Maurolyci opus, quod. primum Μεῆαπας 1572. fol. praelo: exierat; excepus vno alteroue exempleri, in naufragio: periiffes poftea opera Borelli Panormi 1685. fol, recufum :. at in hoc opere haud. reperiri libellum: Archim; de fpeculis comburentibus: fed opera exotica , f. externa, duobus foliis, exhibere tan- tum notitiam inuentorum Archimedis; in his fub: titulo de fpeculis vftoriis nihil praeter loca ex.Ga-- leno et "Tzetza; eadem pauca loca cum. nonnullis: adnotationibus, tantum reperiri in Archimedis: Operibus per Daw. Risaítum, gr. et lat. Parif. 1615. fol. pag. 346. 547. Adde Montuclam Y. pag. 251. et Jofrphi Pricfiley hiftoriamr opticae artis,. (Gefchichte und gegenwirtiger Zu(tand der Optik, etc:) a Georgio Sim. Klügel in linguam germani- cam coruerfam, Lip(iae 1776. 4. pag. 9 et pag. 25 fq. a Klügelio adnotata, et pag. 171 fq: hiftoriam: illorum fpeculorum recentiorem. — Idem Klüge- lius in Addendis pag. 55: fqq. quaedam notatu digna adtulit. adde & XVI. de Archimede Mauro-- γε. Hari. ) Longis temporibus pofferiorem Apollonium. g P I P fcribit Naudaeus, fed (upparem Archimeli fuiffe, - patebit ex iis,, quae dicam infra $. vr. αὐ» δε At Schmidt in ditf. $. 7. ob(eruat primum, plures fuiffe Apollonios, tum Apollonium Pergaeum re- vera aetate anteceffil[e Archimedi. Har/. i m - . j EN vay : - 4 “ SCRIPTA INEDITA . Lib. JI, c. X XII. 179 | Adde Bandurium ad antiqq. Conflantinopol. pag. 772. -Fabric. — vid. infra p. 767. vol. II. vetetis edit. Lambeciun , qui praeter haec Procopii et Tzetzae loca laudát de noflro quoque — ZAgathiam de imperio et rcbus geflis Iufliniani imper. pag. 149 — 152. in corpore hift. Ryzant; edit. Parif. et Patll. Sifeutiarium in.carmine f. defcriptione eiusdem templi Soph. part. I. verf, 134 — 140. edita gr. et lat.a Carolo du Fresne in corpore hiftoriae lyzantinae Parif. 1670. fol. cum Io. Cinnami hiftoria de rcbus geflis imperatorum Ioannis et Manuelis Comnenorum: Kollarius ad pag. 405. notat, in cod. Vindob. non effe libtum , fed exiguum libri mechani- corum Anthemii fragmentum , quatuor folum problematibus finitum. | Primus vero e tribue Parifienf. bibl. reg. codd. et vno apographo Vindob. edidit cum gallica verfione et notis cri- ticis et II. capp. Obfevuationum calci adiectis Puteanus (du Pay) in commentar. Acad. Parif, infcript. vol. XLI. Parif. 1786. pag. 392 — 451. (adde Hifloire de l' acad. des Infcr. in eodem vol. pag. 72.) et figillatim , huius fententiae: Fragment d'un ouvrage gvec d! Anthémius fur der Paradoxer de Becanique. — Reuu «δἰ corrigé fur quatre. DISts, avec uie Tradu&iion Franpoife et de notes. Par Mr. Dupuy, Secrétaire perpcetuel de l' Academie Royale des I. et B. L. Parif. 1777. 4. Vatic, cod. V. L. aut apographum nanciíci non potuit. Conf..cenfuram Kaeflneri in bibl. philol. vol. 1I. (Gottingae 1780.) pag. 17— 22. Gótting. ephem. litter. fupplem. 1779. pag. 403. et bibl. criticam Amflel. vol. 1I. part. IL. pag. 16 —129. In prooemio expofitionis problematis II. quomodo cfficiamus, vt ex fpatio, quod non fit minus iaBfu fagittae, incendium exflat per vadios folir, adfirma- tur, (vt ait cenfor Batauus,) aucloritas hiftoricorum, qui huius artificii facultatem Archi- medi tribuerunt; et fimul negatur, illud effici potuiffe fecundum .antiquorum explicatio» nem. gitur Anthemius nonam ipfe proponit; quae eiusmodi efl, vt oftendatur, Arclíi. medem ex tanto fpatio naues Marcelli ad Syracufas incendiffe ope complurium fpeculorum planorum hexagonorum. Quam rationem, Anthemianae ignarus, poflea denuo inuenit Buffonus (in Mem. de l' Acad. des fcicnc. 1747. vbi fuum inuentum ad ea praeflanda, quae de Archimede narrantur, explicuit.) In fecundo Obf. du Puy capite primum doctrina An- themii de fpeculis Aréhimedis comparatur cum defcriptione Io. "'zetzae in Chil. II. 35. qui Anthemium non intellexit, omniaque turbanit. "Tum comparatur Authemii ratio cum expli. catione /itellonir, mathematici, faec, XIII. qui libros decem de re optica compofuit $8) et libri quinti propofitione ὅς, ita retulit Anthemii fententiam, vt eam non recte defcriberet, et a tradita in hoc fragmento ratione rerumque natura aberraret, — Kepplerus igitur et Cartefius Znthmii mechanismum non potuerunt ex Vitellone noffe, Kollarius 1. c. aegre fert, ipfo ignaro, apographum Vindobon. fuiffe fcriptum, adfirmatque, fe et ea, quae a du Puy vitio vertuntur Lambecio ac Neífelio, iam pridem emendaffe, et lubenter ver(ionem fuppeditaturum fuile alienam, — T'um ad pag. 411 fqq. oftendit Kollarius, Claudii Zuzantheri ver(ionem la- tinam in eodem codice non pertinere ad Anthemii fragmentum; fed effe verfionem fragmenti opufculi cuiusdam arithmetici, ab anonymo quodam auctore fcripti, quod in codice flatim confequitur Anthemii fragmentum: Anthemiani autem fragmenti latinam verfionem, a Spa- nagelio faclam, in bibl. latere Vindobonenfi, eiusque fpecimen praebet. Denique pag. 414. L2 in Eg) Vid. de hoc opere et auctore Heilbronner — part. IX. p»g. 277 — 280. Freytag in analca. lit- p^g. 452 (ᾳ. in primis Schcióe| Einleitung etc. — terar. pag. 976 — 980. » , No LbkIILüXXH. ARCHIMEDIS "ol, IL p. S49 iu alia nota de ZZncanthero, medico et hiftorico , exeunte faeculo XVI. vberius difputat. Ko/. larius ii fopplem. ad Lambecii commentar. alium illius fragmenti codic. ex codice Colber- tino defcriptum, εἰ ex bibl. Hohendorfiana in Caefaream illatum, p. 438 fqq. copiofe defcri- bit, — pmi cod. de fpeculis víloriis, eft quoque Londini in cod. Galei, nr. 6070. tefle Bernardo pag. 185. Adde ad (ect, XiV. de fpeculis vftoriis adnotata. ari. XII Scripia inedita Archimedis: Ds ' δέίομ cireuli ^^), arabice per "Thebit. Labbe bibl. nou. MSS. pag. 251, [Apud Ca- fir. pag. 584. de anguii rectilinei trifcétione et proprietatibus] Per[péfliua, arabice. Labbeus p.259. ἔρις, Siheibel 1. m.'p. 210. fufpicatur, per. Ípcctiusm Archimedis fuiffe opticam, aut opus, ab Apuleio in praecedenti paragrapho ine» moratnm, et part. X. fect. I. vbi chronologico - mathematicam bibliographiam ertis perfpecli- vae diligenter concinnauit, pag. 408. de lite, num veteres, praecipue pictores ac fculptores, snte Chriftum ratum perfpectiuam atiem nouerint atque exercuerint, nec ne? paucis. agit, librosque, huc pertinentes, indicat; p.autem 409. cxiftimat, Perfpectiuam Euclidis atque Archimedis proprie nihil aliud effe, quam opticam artem, quoniam omnes doctrinae opti- cae olim nomine perfpectiuae fuiflent comprehenfae. — — K/ige/ ad Prifileyi librum part. I. fcct. 5. pag. 75 fqq. duce Lamberto, confecit hifloriam perfpectiuae, ct in addendis pag. 565. quaedam fuppleuit. Haf/. Archimedis clementa mathematica hebraice MSta exflare in bibl. Vaticana, teflatur Zar- tolocciur tom. I. bibl. Rabbinicae pag. 484. Opera gcometrica Archimedis in compendium redacta per Albettam. Labbe bibl. nou. MSS. pag. 256. [Liber σερὶ icezepipérqev. Sturm, epifl, ad Afchanum, edit. Ackeri pag. 64. Heunm.] XHIL Seripta Zrchimedir deperdita: L] 49 * 4 δι δ. Ὑ . 3 P H Acxej ad Zeoxippum. — Meminit ipfe ia Pfammite pag. x20. et 153 fq. edit. Bafil. Con- fer Iallifium pag. 148. ad Pappi fragmentum et ad. Archimedem pag. 166. Té ἐπισίδια ne) ἕξερα -βιβλία ἜΣ ὧν Ἥ ρων, ᾿λγϑέμεος καὶ πᾶς κμη;κωνογρικίβοσ τὰ Vdgixa τ τε ἔγραψαν καὶ TÀ πνευματικοί τὰ Βχρυαλκχ, 72 συμιπαντο 45] ϑαλιασοῦδὸ κιέτ ροιεε Johcmt. hh) Kl?se ad Prifley l.c pag.25 vertit vot. pondere, quae in libris éx*uérus, [vid. Mongrt, der Brechung des Kreifos. Scheibe in Eimleitung | pag. 82. vbi ex Blancano plura, quae. μέγα το, di- etc, part. IX. pag; 470. opinatur, fuiffe libellum — cuntur, Archimedis fcripta receníct, diucrfaque geomceirieum, afi. variorum V. D. de quibusdam iudicia adfert. ij) Apud doG&iiL Voffiam pag. 288. de fcientüss | Commentaria vere in Homerum non habent no- methematicis boc verbum redditur quae clepfu- — firum msthematicum, vt quidam putarunt, au- dris docet horas meiiri. Sed videntur refpici — torem, fed Archimedem, grammaticum Trallia- potus, quae Archimedes docuit de fuperfeie et — num. vid. fupra, vol. 1. pag. $06. Har.] - - ψοὶ, Πρ. 5495 “σ΄ SCRIPTA DEPERDITA ζιδι ΠῚ, ΧΧΙ. τῶν - — χοΐαμῃ. Tzetzes Chil. XIII, ἈΠῚ 457. ldem Chil. IL. hift. as. Βαρυαλκὸν flvevgskixzY vds ὑδροσκοπικας Tt * Kx τέτε δὲ TE γέροντος τῶν βίβλων ᾿λρχιμήδατο [Liber datorum apud Cafir. l. c. pag. 384.} ^ Ἐφόδιον ν in quod fcripfit "Theodofius, Tripolites, tefle Suida, in Geodos, Περὶ ζυγῶν. Pappus lib. VIII. collect. problemat. 6. propofit. 10. pag. 461. Μχχανικοὶ fua. memorat. ipfe /rchimeder de. quadratura parabolae propof. 6. δέδεικτων σῶτο ἐν τοῖς μηχανικοῖς. Nifiintellexit libros de [ΠΡ] planis aequiponderantibus "), ^ Confer F'ojfum de Ícientiis mathemat. cap. 48. $. 5. pag. 288. quo in loco contradicit fibi ipfe vir dociffimus. Zitruuiur pracfat. libri VII. Non simus. de anachinationibus (fcripferunt) IDia- des, Zirchytas, Zrchünedes, Ciofibius, Nyinphodorus, Philo Byzontius, Diphilur, Chari- dar, Polyidur, Páyru: (an Sporus?) J4geffffratus. — Porro viderit Suidas, [ct Eudocia pag. 14] qui mechanica tribuit Archimedi Tralliano, philofopho, fiue granumatico, qui in - Homerum commentarium ediderat. | At locus Z/Jutarchi in Marcello pag. 307. non negat, Archimedem, Syracufanum, aliquid fcripfiffe mechanici argumenti, quo principia illius Artis et fundamenta vniuerfe tradiderit; fed tantum negat, eum fcripto expofuiffe rationem admirandarum illarum machinarum, quas ipfe diuino fuo ingenio eft commeutus, quo- niam illa veluti parerga quaedam duntaxat habuiflet ludentis geometriae, vt ait idem P/u- £arcáur pag. 305. ἢ Περὶ oQougozroiize, quem folum librum mechanicum ab Archimede compofitum ad- firmauit Carpur apud Pappum prooemio libri VIII. [Obferuationum coeleflium | Archünedis meminit. P/olemaeus in Almagefto lib. 11]. eap. 2.] Librum. de fiptangulo in circulo memorat Abulpharaius pag. 42. vbi addit, rem parum profecto credibilem, Romanos e libris eius, quindecim geflamina combufliffe: [nec non in Cafiri bibl. arab. hifpan. pag. 383.] Conira, quorum meminit Zrchime Ter ipfe libro de quadratura parabolae et lib, I. de co. noidibus et fphaeroidibus. — Et Heracli les apud Eutocium exiflimauit, Apollonium, Per- gaeuin,. Conica ex Archimedis opere, quod ineditum accepit, defcripfiffe, et pro fuis edi- dile. Sed iniuriam fieri Apollonio, idern Euwtociur notat: Nam et Archimedes multir in loci velut antiquioris Conicorum inflitutionir mentionem facere videtur, et Apollonius ea {εν δὲ, son vt a f ipfo inuenta: non enim dixiffzt vberiur ct vniuerfaliur haec a. fe, quam ab alür traliala fiiffe. | Confer [infra ad $. XVIL] Z/offium pag. 434. de fcientiis mathematicis. Macrobius 11. 5. in fomnium Scip. — Et frehimedes quidem fladioruzi numerum depre- hendiffe fe credidit, quibus a , terrae fuperficie luna diflaret, et a luna Mercurius, a Mer- »curio Venus, Sol a Venere, Mars a Sole, a Marte lupiter, Saturnus a loue, Sed et a e L3 ,» Saturni ΕἼ) Arabs apud Cafivium pag. 584. nominet iu-.— draulicis, vbi de cochleis, ad aquas exhauriem- ter fcripta Archimedis librum de inftrumentis hy- — das idoneis. Zar/. pw » Saturni. orbe vsque ad ipfum flelliferum coelum omne fpatium fe ratione emenfum pu- ,tauit,^ Confer eumdem lib. I. cap. 1g. XIV. Heraclidem ") (Lembum forte; confer onum pag. τ71.) in zfrchimedir vita laue dat Eutocius prooemio in lib. de circuli dimenfione et commentario in Apollonium. . Archimedis fcripta quaedam ante Eutocium illuflrauerant Dionyfodorus Eutocio me« moratus, et, cuius iam e Suida memini , Zeodofus Tripolites. [00] Dialecto vfus efl Archimedes .dorica, vtpote Syracufanus, quod videre eft etiamnum in Ψωμμίτῃ et plerisque aliis eius fcriptis: quod vero in libro de circuli dimeafione et in libris de fphaera ac cylindro exigua dorismi vefligia fuperfunt; id librariis potius, qui hos libros frequentius .defcripferunt, tribuerim , quam Eutocio vel eius praeceptori lfidoro Mi lefio, mechanico, quibus hoc adcribit vir incomparabilis Ioh, Wallifius. ^ Sane Éufociun ipfe in lib. H. de fphaera ac cylindro pag. 3o. edit. Bafil. fummo fe fludio vetera Archimedis exemplaria indagaffe teflatus,, difertis verb's queritur, fe vix ea potuiffe confequi, quae ἐν piee τὴν Λρχιμήδεε Φίλην δωρίδω γλῶσσαν ἀπέσωζον, quae vel ex parte doricam dia. Iebiwm couferuaffeut ,, qua Archimedes dele&latur. — Porto. in.conflructionibus ac .demonftra- tionibus fuis Archimedes breuis eft ae fuccinctus, qui paffim fupplenda quaedam .ac fubin. telligenda relinquit lectori: non enim tradit elementa, vt Euclides, qui perfpicue et parti- culatim omnia defignat; fed tradita adeoque iam intellecta praefumit ac fupponit, vt eidem Wallifio obferuatum. XV. Iuuat hic etiam recenfere Archimedis inuenta ""), machinas, variaque opera ad- miranda, quibus non minorem ingenii et fcientiae laudem, quam fcriptis compofitis pro- meruit, et propter illa a Cardano lib. XVI. de fubtilitate p. 802. inter viros.duodecim, quos ex omni memoria ingeniofiffimos fzlegit, primo loco ponitur. [couf. Mongitorem, Heil. brouner, in primis /Montucla ll. citt. de iis copiofe differentes. Io. Ifaac Berghour Gelchich- te der Schiffahrtskunde etc. Lipf. 1792. 8. tom, 1. pag. 334. et quos ibi laudat.] Fuerunt au- tem haec: MACHINAE BELLICAE, fambuca, helix, tollenones, catapultae, aliaeque, quibus patriam Syracufas vnus triennium follertiffime defendit aduerfus Marcelli et Appii, ducum romanorum , impetus, et propter quas dictus eft πολυμήχανος, ἑκατόγχει et geo- metricus Briareus, defcribuntur a Po/jbio in excerptis libri VIII. pag. 718 fq. [tom. IlE. p. 14. edit. Schweigliauferi, f. tom. II. pag. 105 fq. edit. Erneft.] vbi de Sambuea, Liuio XXIV. 34. Plutarcho in. vita Marcelli pag. 306 fq. Zthenato V. pag. 2c8. — Confer Silium Italicum XlV. 342 fq. Suidam in Excgmidie , Zonaram, etc. — Oribaffum libro de Machinamentis cap. 6. 24. εἰς, T'acfzen Chil. HT. hiff, 55. Proclum lI. in primum Euclidis pag. τὼ. Scriptorem grae- cum de obfidione toleranda et repellenda pag. 319. 326 fqq. in veteribus mathematicis, Parif. in If) Meminit comnientariorum per Heraclidem — J/incentius Zduvia in libro: Sicilia. inuentrio, al Dofitheum a fe mifforum Archimedes in limi-— italice edita, cum obferuatt. ZZntonini Mongito- ne libri de lineis fpiralibus, ris, Panoruitani , Panormi, 1704. 4. mm) Pleraque Archimedis inuenta celebrat ino LH. ;XXIE ARCHIMEDIS , Vol. TL p. 550 P 55t 2 H —— 1 ttum γο. 1. νι “δὲ. - —— DIALECTVS, INVENTA rrc. ζΣιδ. 1111 XXII. 383 in fol. editis, Beffonum in theatro infirumentorum, Petrum Ramum in libro I. fcholar. ma- themat. E recentioribus Zagium II. 10. Mifc, Scheferum de militia nauali IH. 5. MI. 3. pag. 193 (q. et Ex. Sponhemium ad Orat, I. Iuliani pag. 201. Riuaffum ad Archimedem pag. 544 fq. — [De Helice vid. Brrghaur Gefchichte der Schiffarthskunde etc. tom. II. pag. 16 et 698 fqq. Harl.] Tormenta, qualibus hodie vtimur, ab Archimede reperta effe, practer rem fcripfere Francifcus Petrarcha et Robertus Valturius, confutati ab Hieron. /Magio lib. l. cap. τ. Mifc. SPECVLA ^?" VSTORIA, quibus Romanorum conflagrarunt [P] naues. — Ea fa. bulis adfcribunt Magius, Kepplerus, Naudaeus, Cartefius, Ioh. Dan. Maior cap. 13. genii er- rantis, et alii perinde vt Herculis fpeculum, in quo naues, longiffimo diflantes fpatio, liceret contemplari. vid. Bailii Lex. in Hercule not. D. — — (Montucia l. c. pag. 245— 248. in vtramque partem difputans, argumentis eorum tum qui negant faclum, tum qui id defendunt, expofitis, fecundum nullum dirimit litem. adde D»/iha/er in curfu mathem. vol. III. p. 722. Georg. Pafthium in inuentis nou-antiquis, pag. 750. Martin Knutzen Abhandlung von den Brennípiege!n des Archimedes. Regiomont. 1747. 4. — Dubitat quoque K/iigel in. nota ad Pri(lley hifl. optices pag. 9. at, fi Archimedes fpeculis combufferit Roman. naues, id factum fuiffe contendit ope permultorum fpeculorum planorum, memoratque ex Mem. acad. Parif. doctrinarum ann. 1746. Buffonum ope 4oo fpeculorum planorum in diflantia 140 pedum plumbum et flannum liquefeciffe, et in maiore diflantiae fpatio iis combuffiffe lignum. Harl.] — Speculis fimpliciter parabolicis hoc non potuiffe Archimedem efficere, Thom. Bartholiu. fub praefidio Erici Olai, in disquifiionibus ex vniuerfa mathefi, Hafniae 1636. 4. quaeft. 7. adfirmat. De 7faari Neiwtoni feculo fextuplici, in vnum focum reflectente, vid. Derham a(lro- theologiam , p. 166. m. edit. Fabric; — ([Brydone in itinere per Siciliam et Maltam tom. I. p22- 243. verf. german. late di(ferit de fitu loci, vbi Archimedes cremaffe dicitur Romano- rum naues, et turrim, de qua id feciffe fertur Archimedes, adhuc monflrari ait, denique fufpicatar, fi hiftoria vera eff, id vel per fpecula plana, (SpicgeigiG/er) aut plana eaque valde lucida. metalla (/zhr helfe metallene Piatten,) fuiffe effectum. conf. Klügel l. c. pag. $61 fq. — L. Dutens in opufculo, dw miroir ardent. d' frchimede, Parif, 1775. 8. narratio- nem de illa ftupernda Archimedis arte fpeculisque víloriis effe veram contendit, et ex cod. msto regio Zfathemii; (de quo eiusque libro inedito fupra iam egi) locum, in quo flructuram fui fpeculi defcripfit, gallice conuerfumr dedit. Z/ar/, — Equidem Polybius, Liuius et Plu- tarchus, .vbi de Archimede loquuntur, nullam fpeculorum mentionem faciunt. Diodori Siculi hiftoria et Diony(ii Halic. circa tempora Archimedis eft manca. — Lucianus adfirmat fane, Archimedem mas τῶν πολεμίων τριήρεις κωταφλέξωι τῇ Tyyg, in Hippia tom. II. cap. 2. pag. 742. [tom. III. pag. 67. edit. Reitz. vbi vid. Moyf. du Soul] Sed fpeculis vflo. riis hoc feciffe, non addit. Neque apud Ga/enum lib. 1Π|, de temperamentis tom. I. edit. Bafil. pag. 81. neceffe eft, vocabulum πυρίων de fpeculis, (vt facit Riualtur pag. 546. .41- phonfus wn) Francifci Salafáa Speeulum Archimedis, — marie digefti refoluuntur. Meffanae 1655. 4. eft ' án quo reflexis radiis folaribus illuftrium disqui- — opus morale. vid. Mongitor. Bibl, Sicul. I. p. 238. fitionum moralium R. P. Fr. Vincentii Candidi — Zar, — — omnes caíus confcientiac practicabiles fum. τ2. — LiIILeXXIIL. ARCHIMEDIS ol IL Ῥ. 555. phonfur Pandulphts in libro de fine mundi pag. 73 fq. et J. Grorg. Liebfrecht diff. de. fpeculis caullicis, lenae 12104. 8.) interpretari: Erw δή πως, (nihil autem de fpeculis, fed de alia mae teria, flammam facile concipiente, praeceflerat,) οἴμοι καὶ τὸν ᾿Αρχιμήδην Quoi dic τῶν πυ- gov ἐμπρῆσαι τος τῶν πολεμίων τριήρεις. Conier Dan. Furianum ad 'Theophralium de igne pag. 178. Nic. Partheuium Giasinctofium in Vere Herculano Neapoli. 1704. 8. lib. IE cap. 7. pag. 253 fqq. fed «t Zihanaf. Kircherum in:magna arte lucis et vinbrae, libr. X. pag. qn fqq. {|πα᾿. Barro tom. IV. Opp. pag. 127 iVec vobir hodie adeo mirabile eff , catoptrices principia εἰ leges smatheuaticae non ignorantibur, quo artificio "agnus Archimedes romanas mauer comburere potuit, mec a tot faeculis óumobilen. P'rflam quomodo terram concutere po- fuiffet. [adde Heilbromner pag. 262 fq. qui diflentientium partibus accedere videtur.] At oh. Tetzes ^) Chil. IL, v. 19. diferte meminit de fpeculo hexagono, et reflexis i hoc per slia fpecula radiis: "di Ἔξαγωνόν τι κἄτοπτρον ἔτέκτηνεν ἃ γέρων ᾿Απὸ δὲ διαστήματος συβιμέτρε τῷ κκτόπτρε ἹΜικροὶ τοιαῦτα καάτοπτρω Jus τετραπλὰ γωνίκεὲ Ἐινάμενα λεπίσε τε καὶ τίσε γυγγλυμίοις dMécor ἐκᾶνο τέϑεικεν ὠκτίνων τῶν "HO - iMeegufpwüs καὶ ϑερινῆς καὶ χαϊμερινωτέτης" “Ανακλωμένων δὲ λοιπὸν εἰς vETO τῶν ἀκτίνων Ἔξαψις ἤρϑη Φοβερὰ πυρώδης TUS ἑχκαάσε Koj ταύτας ἐξετέφρωσεν ἐκ quest τοξοβύλει » Laudat ibi 'Tzetzes auctores huius rei Diodorum Siculum, Heronem, Philonem auum et nepotem μηχανογφάφες.- et Anthemium, Dionemque. Euflathius ad Odyff. A. 234. pag. 431. καὶ οἱ T8 ᾿Αρχιμήδες δὲ καυφικαὶ dioi κατόπτρων οἰφροπ οὶ δήλθνται ἐξ ἱξοριῶν. Zonarar tom. I. pag. 424. Dionem eumdem laudans auctorem: Emflathiur ad Iliad. £, pat. 388. κατοπτοικῆν τινος ἐπίνοιων μηχανησώμενος ᾿Αρχεμήδης μὲν e σοφώτατος πολε- mer ἐνεπύρισε viue, ὡς οἷο τίς κεραυνοβολος. Sic et Íchoziaftes Luciani tom. I1. pag. 36. ftom. III. pag. 67. edit. Reitz.] Confer, quae infra libro quinto dixi in Froclo, quem fimi libus fpeculis vfum ferunt ad claífem Gothorum accendendam. — [Klügel vero ad Priftley I. c. pag. 1c. not. animaduüertit, de Prod, mathematico εἰ platonico philofopho, mortuo ἃ. 485. id intelligi non poffe, quum Vitaliani conamen claffis Gothorum accendendae incidat inannum gt4] — Rogeri Baconi de fpeculi vftorii fabrica, liber obuiusjin bibliothecis An- gliae. vid. Oudin. tom. ΗΠ. de fcriptoribus ecclefiaflicis pag. 194. — adde Οπναίάϊ! Krugeri, Prutheni, 8.1. catoptrocauflica, Vilnae 1636. 4. — Io. zfndreae Segueri de fpeculis Archi- medis tentamen, lenae 1752. 4. — —— "dndreae Gaertneri lib. von holzernen Brennfpiegeln, Dresdae τις. 4. — Zfihirnhaufi fpeculum cauflicum vitreum, quód radios non reflectendo, vt metallica vel lignea, fed transmittendo in focum diflantia XII. pedum vrit vehementiífime, defcribitur in hiflozia acad. doctrinarum , 1702. Iourn. des Sav. 1705. pag. 986. SPHAERA es) Qui ἱκκυρακτώσας τὸς ἀσὸ τῶν κωατύπτραν geometriae ope fieri notauerat Chil. XT. 798. A [Vol HI. p.52 Ὁ 553. INVENTA: Li.lilc.XXiL cag * * ». x SPHAERA VITREA 7, qsa miro artificio, vt poflea Pofidonius, lunae, folis et quinque errantium motus illigauit, tefle Cirerone Yl. de natura deor. [cap. 34. vbi vid. Dauif] pag. 379. edit. Lefcaloperii, etl. tufc. quacít. pag. 193. edi*, Camerarii cap.25. Me- minit et Claudienu; *) eleganti epigrammate pag. 257. edit. Heini, [XVIIT. pag. 694. edit. Burmaun.] et Sex£ur Zmpiricus VII. aduerfus mathematicos pag. 329. [lib. IX. pag. 577. vbi vid. Fabric.] La&anutiurlL.3. Firmicus lib. V. pag. 11. Marcianus Capella lib. VI. pag. 19t. Harou. fpirital. pag. 199. Owidiu: VI. fa(lor. v. 277. [09] “το Syracofía fufpenfus in. agre. claufo Stat polus, immenfi parua figura globi. Dlutarchur in Marcello: inter inflrumenta, ab Archimede inuenta, mamerat cxicOgex x29] σφοίρας καὶ γωνίας. Cajfodor. lib. I. variar. epiftol. 45. vocat paruam maciinam, graui dam mundo, coelum geffabile, compendawn rerum, fpeculun maturae ad. fpeciem aetherir inere- dibili mobilitate volutatum; adde Kircheri artem magneticam pag. 245 fqq. 251. Similem mae chinam ἃ Sinenfi quodam philofopho circa a. Chr. 724. ex orichalco compofitam, memorat P. Gaubil, lefuita. vid. A&ta erud. Lipf. 1732. pag. 574- τ ORGANVM MVSICVM HYDRAVLICVM. Tertull. de anima cap. 14. Spe- &a portentiffimiom. ZArchimedir munificentiam, (qui hoc munus obtuliffe videtur Hieroni,) or- gamum hydroulicum. dico, tot membra, tof partes, fot compaginer, tot itinera votum, tot compendia fonorum, tot commercia modorum , tot atier tibiarum, et vma moles erunt. omnia. Sic et fpiritur, qui illic de tormeuto aquae anhelat, non édeo féparabitur in parter , quia per garter adiiniffratur , fubflantia quidem folidur , opera vero diuifur. — Plinius Organi hydrau. lici inuentionem tribuit Ctefibio VII. 56. hift. — Figuram eius ex 7Ziti uii X. 13. et Heronis mente exhibet 1 Poffiur libro de viribus rhytbmi pag. g9 fq. Confer Optatiani Porphyrii -"Panegyricum cap.24.et25. in editione Velferi. [ontuclam Y. pag. 244 íq.] Nos, inquit Pignorius pag. 177. libro de feruis, Auiur geutrir organum Romae vidimus in Quirinali in hor. τ dis Pontificum, audiuimusque son fiue comitum admiratione, cuim muficos incdos variaret, me- mine plc&ira mau tangente, 'TTRISPASTVS fiue Polyfpaffut, ct alia inflrumenta magnis oncribus tollendis apta. "Tzetzes Chil. IT. hift. s. et Chil. ΠῚ. v. 6o fq. Oribafu: ") libro de machinamentis cap. 4. et 26. quod elt de zrifpaflo. Apellidir fue Archimedis. — Pappus Mathemat. collect. lib. VIII. pro- blemate 6. propofit. ro. pag. 460 fq. vbi quadragefimum hoc inuentum mechanicum Archi- medis vocat, datum poudwr data potentia mouere. Huc fpectat Helicte, qua ingentem Hieronis nauem in mare protrudit. Vide Aifhexaeum V. pag. 217. Procluri ΠΟ in primum Euclidis cap. 3. pag. 18. ['itrus. X. cap. 4.] Plutarchum Marcello fp) Ridicule pro fabula habet Oétauitis Lanccl- vr) Verba Oribafii graece e MSto codice regis lotus in libro, cui titulus, farfa/loni degli auti« — Galliae producit Rtuaitus ad Archimed. p. 541 fq. chi hiflorici , cap. 44. pag. tot. — Libra Archimedis, Cracouiae 1644. Valeria- qq) Claudiani epigramma eleganter expreffit πὸ Magno Capucino data a Tito Liuio Barutino, Io, Bapt. Marinus , poetarum italorum nobilifli- librando aeri, aquis ponderandis. mus , in fua Galeria pag. 78. Miró quaggiu dal Ciclo il [omne Giove etc. Vol. IV. Aa 1:6 — Lib 1ILco XXII. ARCHIMEDIS Vol.IL p. 553 Ὁ 554 Marcello pag. 506. vbi et dictum Archimedis ad Hieronem da mihi, vbi confffam, extra terram , et. suontbo- tram, zr& (29 καὶ χιαριξίων; τοὶν "yv κινήσω πᾶσαν. — [Sed Montucla I. pag. 242. adduci nequit ad id credendum] Tzefz. Il. Chil. v. 130. Confer, fi placet, JVice- phorum pag. 366. ad Synefium ,. Paulum Cofatum de terra, machinis mota , Romae 1658. 4. et quae de machinis variis; ab Archimede excogitatis, difputat Reu. D. Joh. /ndrear Schmidius in exercitatione de Archimede (Ienae 1688. 4.) pag. 24 fq. — Facit huc itidem Iacobus Beffonus, Gallus, in theatro infiramentorum et machinarum, et Aiuc/tur ad. Archimedem pag. 540. 7o. Wilkins, epifcopus Ceftrienfis, in Magiae mathematicae parte priore, quam Zrchimedem iufcripfit. — Meminit Helicis Archimedeae etiam Euflathiur ad Iliad. μ΄. pag. 866. et Marinus ad data Euclidis, lllam helicen eleganter defcribit. Miro/aus Partheniur. Giannettafiur , pocta fuauiffimus, in extremo libri fecundi Nauticorum. Fabrir. — adde Mongitor. I. pag. 8o. Paulur Cofatus in difputat. mem. Archimedem, terrae motionem fpondentem, ab srrogan- tiae fufpicione vindicare fuflinuit; in contrariam autem fententiam iuit Sturmiur, Prof. quon- dam Altdorfinus, in diff. de terra, machinis immobili, Altdorf. 169r. Harl. COCHLE A ad exhauriendas aquas, Αὐἰγυπτιακαὶ Ko; Aog, quoniam in Aegypto ab Archimede inuentae funt. [conf. Mongitor. pag. 8o.] Diodorus Siculus lib. I. pag. 21. (30) V. [UJ pag.217- Zthenaeus V. pag-208. Cafaubon. pag. 64. b. ad Strabonem. — Ratio coch- leae eiusmodi exponitur a 7ifrusio X. 11. ne de recentioribus dicam, Guido Vbaldo, Iofe- pho Ceredo, aliis. Vide et Fina/tum ad Archimedem pag. 537. [.Mongitor. p. 8o. a.] NAVIS IMMENSA Hieronis, regis, viginti ordinibus remorum flructa, in qua praeter complura fpatiofiffima conclauia , gymnafium , ambulationes, hortus, bibliotheca, balnea etc. /£hezarus V. pag. 206 fq. e Mofrhione, qui de illa naui fingularem librum fcri- perat, περὶ τῆς ὑπὸ Ἱέρωνος T8 Συρακεσίξ χκατασκευασϑείσης νεὼς. ἧς δ ᾿Δεχιμήδης ἣν ὁ Γεωμέτρης ἐπόπτης “). ldem Zfhenceur pag. 208. memorat Archimedis machinam A/9o- βόλον. quae faxum Tiva AO TOY fiue 30oo. librarum iaceret ac telum duodecim cubitorum: vibraret.. DE LVCERNIS ex Archimedis officina, ipfis fibi nutrientibus incendium, vide fi placet, quae e Lactantio 7o. a CAoz&ier in face hiftoriarum part. I. cap. 20. : Non fatis intelligo, quod apud P/n'archum lib. de non foaviter viuendo fecundum Epi- curum pag. 1093. legitur, ᾿Αρχιμήδην ὠνευρόντα τῇ γωνία; τὸν διάμετρον τῷ ἡλίδ τηλικξτο' σῷ peyis& κύκλε μέρος ὅσαν ἡλίκον ἡ γωνία. τῶν τεσσώρων ὀρθῶν. [Sed vide Scheibe! Ein- leitung εἴς, IX. pag. 270.]} / INVENTVM, quo in corona ") votiua Hieronis, regis, Archimedes deprehendit furtum admiflum ab artifice, qui argentum in auri vicem admifcuerat , defcribitur a J/itruvio IX. 3. $5) Stru&uram huius nauis copiofe defcribit 1^) Vide Riualtum ad Archimedem pag. 554 fq. aliaque adfert le&u digua, multosque laudat et — 10. Baptiflae Hodierna, Ragufani, J4rchimede veteres et recentiores de illa fcriptores 7o. 7j. redivivo, con la ffadera del momento, dove Bivghaus in: Gefchichte derSchiffahrtskunde etc, — s'infegna il modo di fcoprir le frodi nella falfifi- vol 1L pag. 74—86. Harl. catione del oro, et dell' argento: etc, Panormi - 1644. 4. |. Vol. II. p. 554 555 INVENTA Lib.11.c.XXIL — dg ' IX. 5. et Q, Rhemnio Palaemone, fiue quisquis auctor poematis latini de menfuris ac ponde. ribus cap. vl. Memiait et Z/'ufarcáur libro, quod non fuauiter poit viui fecundum Epicu. rum.psg. 1094. et Proc/ur 1l. in primum Euclidis cap. 3. pag. 18. f«d loco corrupto. Tta au- - tem puto legenda Procli verba: Τὸ αὐτὸ xg Ιέρωνα. (male Περίονα excufum,) Φασὶν εἰπεῖν ἡνίκω TB seQavg m λυϑέντος ὃν κατεσκεύασεν τὴν ὁλκὴν Ékctg wy οὐνεῦξεν τῶν συγκραθε,σῶν ὑλῶν. Fabri, Simile Roberti Boyíei, lourn. des Sav. 1675. p. 246 fqq. Philofoph. 'T'ransa- dons nr. τις, pag. 5329 fqq. conf. 7o. Georg. "Leutuanum in. commentariis acad. Petropolit. tom. III. pag. 138 fq]. add. Monzuclatw I. pag. 241 fq. -Heilbronner et Chaufepi£ l.c. Harl. LOCVLVS ARCHIMEDTIVS, de quo Ztiliur Fortuuatianur in arte metrica pag. 2684. Vett. Grammaticorum, editorum ab Elia Putfchio: Aem f loculus ilfe "Archinudius quatuordecim cboreas. [amellar , quarum anguli varii funt, in quadratam formom inclafas. ha- bens , componentihus nobir aliter atque aliter , modo galeam, modo ficam, alios columzan, aliar naucin figurct , et innumerabiles ejficit fpecies, folebatque mobir pueris hic loculur ad confiranan- dam merioricm plurimum prode[Ju: quanto maiorem poteft uobis afferre voluptotem, quaziíogste (ita leg.) plensorem vtilitatem etc. V'i&oriuur lib. {{Π. orthographiae pag. 136. Zt ille loculus effe ZArchimedius e quatuordecim eruftis eburneis , munc quadralir, munc driangulir, gunc ex vtraque [pecie varie fi zuratis et velut quibusdam suembris artis fIruendae tarifa compofiius ejfe produur. Nam vt in illo praefinito ac determinato cruflarum numero, multiplici earusudem variata fpecie nunc nauir, nunc gladii, nunc arbufzula et fi quae.alia figurautur etc, — (/on- tucla I. pag. 244 fq. optat, vt Oedipus illud aenigma, ab Atilio propofitum, πες ingenio Archimedis dignum, foluat. HarL] Confer Zfufonii praefat. [I] 34 .centonem nuptialem pag. 505 fa. edit. T'ollii, et Eunodium epigrammate 153. de oftomatio eburneo. [Epiflola furpofititia. vid. inter codd. e biblioth. Parif. notatos.] XVL Codd. msrti ef editioner Archimedir. [Codices MMSS'i. Ab Heilbromero in hiftoria mathefeos e Montfauconii bibliotheca bibliothecarum MSStorum paffim indicantur: quibus aliorum notitiam aliaque adieci: pagi- nae autem fimpliciter et parenthefeos fignis notatae indicant loca in libro Heilbronneriano. — [n biblioth; /7a/ícasa, Archimedes de figuris, (pag.540.) — later libros MSS. archiui Bafilicae S. Petri, Archimedis quaedam. (pag. $47.) — In biblioth. Laurentio smedicea : ego vero MSStos citabo ex Bandini .catal. MSS. graec. tom. II. pag. 14 fo. codicem membranac. IV. plut. 28. qui continet varia Archimedis opera et alia, recenfebo. Sunt igitur in illo, faeculo XIII. fine accentibus in mai, 4. cxarato, et figuris geomctricisinflructo, de fphaera et cylindro libri II. de dimen(ione circuli liber; de figg. conoidibus et Íphaeroidibus, liber vnus, qui in edit. Franc; Maurolyci, Panormi 1685. centra veterum :editt. et codd. msitr. fidem in duo diuiditur; de lineis fpiralibus lib. in fine adiicitur fcholion in XVIII. propofitio. 3a nem; 1644. 4. — Vitrum archimedeum inueniendae — — ac. Leupold theatrum ftatic. pag. 223. Soluit quantitati mixtorum metallorum defcripfit Emm. id quoque inuentum Francifcus a Schooten iu Scluwedenborg in parte 1. mifcellan. obferuatio- fuis exercitationibus mathematicis, part. I. num circa res naturales, Lipfiae, 1722. 8. p. 113. 188 Lib. 111. XXII - CODD. MSSTI nem; de planis aequiponderzntibus, feu centris grauium planorum, libri II. Arenarivs, fiue d.i numero arenerum; de quadratura parabolae liber; Euferii Afcalonitae, Ifidori Milefii mecharici difcipuli, in Archimedis libros II. de fphaera et cylindro, ad Ammonium; im Iibr. de circuli dimenfione, in libr. IT. de planis aequiponderantibus ad Petrum quemdam, — Citatur Zirchimeder in florilegio fententiar. apud Bandin. I. pag. 253. — In biblioth. S. Marci Dominicanoram Z/orentise zrchimedir de rotundis pyramidibus ; commentum Zoannir de Chius in demonflrationes Archimedis; eiusdem de fpeculis, de dimenfione circuli. — Flo- rent/ce in biblioth. S. Mariae cod. Acchim. de fphaera; auctore Jrrar/e Spachio in nomencla- tere fcriptorum philofophicor, atque philologicorum etc. Argentinae 1598. 8. pag.377. — In bblioth. S. /7arzi F'euitiis, iidem Archimedis libri et Eutocii commenfarii, qui funt in cod. Laurentiano. vid. cata], MSS. gr. Marc. pag.144. cod. CCCV. — lidem libri /a£iae verfi . fine interpretis nomine proflant in eadem biblioth. tefle catal. cocd. latin. pag. 140. cod. CCCXXVIL. — In biblioth. Zribrof. Mediolan. Archim. de numero arenae et de quadratura parabolae. (pag. 561.) — In biblioth. regia Parifienf, tefle catalogo, vol. II. pag. 488 fq. funt.in codd. MMCCCLIX. MMCCCLX, MMCCCLXI. MMCCCLXII, iidem libri Archi- mcdis et Eutocii, qui in fuperioribus exíflant codd, et in cod. MMCCCCXLVIII. eft Zrchi- medir foppofititia ad Eratoflhenem epiffola, fiue problema, alexandrinis verfibus fcriptum, de bobus foli facris. — in eadem biblioth. inter codd. latinos, (vol. IV. pag. 327 fq.) cod. MMMMMMNMCCUYV. Archimedis libellus de aequiponderantibus; cod. MMMMNiIMMCCXX et MMMMMMMTCCXXI,. plura Archimedís et Eutocii in illum fcripta; atque cod. MMMMMMMCCCCLXV, Zr.him. libellus, de circuli dimenfione, Zcurclyco interprete. — In biblioth. T'auzinci/, inter codd. latinos (catal. pag. 3c6.) cod. MXXXVI. traclatus ZZr- chimenidis (fic) de mevfura circuli, cui fubiicitur Leonardi, Cremonenfis, commentarius. — In biblioth. Co/oeriiua Eutocii in Archimedem, et Archimedes de ponderibus, (p. 576. 577.) — In biblioth. abbatiae S. Petri de Selincurte, dioccef. Ambianenfis, ZIrchimedis et Eutocii Orp.(pag.581) — la bibiioth. abbat. S. Remigii, Rhemenfis, Archim, Opp. (pag. 582.) — In biblioth. Bod/ríaza, Archimedes de figuris et curuis fuperficiebus. Archim. de fphaera cum Fuclidis datis aliisque in libro dicto, tra&azur suedii, arabice per Zim Eddin Zbhari; iidem arabice, per Noffiredin T'ufaevm — — Archim. de menfura circuli, arabice, — id, de quadratvra circuli; id. de curuis fuperficiebus cum commentario Io. 'Tinecaue. — Arch. de circuli dimenfione, nec non eiu dem Opp. et Apollonii conica, cum notis H. Sauil. grae- ce. (pag. 604. 610. 612. 617. 620.) — In biblioth. Can'abrig. Archim. de quadratura circuli. (pag./650.) adde infra in fynopfi Bernardina. — In biblioth. Eftori/ias. (Plüer in itiner. per Hiípan. pag. 157.) Archim. Opp. cum comment. Eutocii iterum eadem fine commertario. — Noribergae in biblioth, publ. f.ruatur cod. qui continet Archimedis Opera, (vide cel. de IMurr memorabilia biblioth. publicar. Noribergenf. part. L pag. 5o.) quae haud diuerfa viden- tur ab iis, quae Pirkheymerus Roina transmiffa accepit. Nam Zilibaldur Pirkheymerus ac- ceperat cod. gr. et Io. Regiomontanus Romae gaclus cft Archim. Opp. /aziza in gratiam Nico- lai V. pontificis a Zicobo Cremoninji verfa. Ex his msstis, vt ad edi?iomer progrediar, primcps graeca prodiit huius fententiae: Αρχιμήδες —— Zirchüuedis, Syratnfami, philofophi ae geometrae excellentiffimi Opera, quae cuiden exjlont, omuia, muliir iam factulis defiderata, atque a. quam paueif;mis ha&lenug vifa, ET EDITIONES ARCHIMEDIS — Lib.11I. ..X XIl. i89 vifa, munzque primum et graece et latine in lutem edita. — Quorum catalogum verfa pagina re- perier. — dicta quoque fuv? Eutorii Afialomitae in eosdem Archimedis libros. commentaria, ifem grace eb latiue, unnquam antea excufa. Baofilae lo. Heruagiur excudi fecit. 48. JAIDXLIIJI. (1544.) fol. "2 Curauit hanc editionem; Z/omar Gerhauff, cognomento F'enatoriar. — Exemplar cum rotis msstis Ed. Bernardi eft in biblioth. Bodleiana. vid. catalogum b:blioth. illius pag. 64. Plura difputaui de hac editione rara in Introduct. in hiftor. L. Gr. I. pag. 548 fq. et diligeuter defcripfit illam Clement in biblioth. hiflor. ct eritique tom. I1. pag. 6 fq. ποῖ, Sed 74e, opp. antea /atine verfa iam lucem viderant, quorum editio paucis quidem cognita, ab eodem ta- men Clement indicata efl: Opera. Zrchimedis Syracnfoni per Nicolaum Tortalemn, Brixianum. — Venetiis. 1543. 4. Quatuor tantum continet opufcula. Ab 10. Zfurifpa , Siculo, faec. XV. Archimedis opera fuiffe translata , prodit Gesnerus: fed JMongitor. Bibl. Sic. 1, pag. 323. nil certi dicere potuit. Opera nonnulla ZZrehimedit a Fed. Commandino in latinum comer/a e$ commentariis illu- frat, fcil. circuli dunenfio, de lineis fpiralibus, quadratura paraboles, de conoidibus et fphaeroidibus, de arenae numero. Venetiis 1558. fol. apud Paul. Manut. Vid. Giornale de Letterati tom. XIX. pag. 162. et catal. bibl. Bodlei. 1. c. cumprimis ca- tal. Buzau. Y. pag. 142. — Addita quoque funt Eutocii opera a Conmandino latine verfa. (vid. biblioth. Barberin. I. pag. 65.) In Serie dell' Edizioni Aldini (Patau. 1790. pag. 107-) ita citantur tamquam duo diuerfi libri: nr. 7. Zfrehimedir opera nomaulla ex verfiont Fdo Com- mandini. I/enet. 1558. apud Aldi filios, fol. — nr. g. Commentaria im nonnulla Zfrchimedis opera, V'ewtiis i558. Paul. Monutiur. fol. Atqui funt reuera II. tomi. vid. Freyfag. analecta litter. pag. 33 f. et Goefz. memorabil. bibl. Dresden. II. pag. 245. vbi quoque principem is graecam recenlet edit. "Arch. Opp. lat. cum comment. Nir. Tartaleae, Brixiani Venet. 1565, 4. — De Tarta- lea fiue Tartaglia vid. Montuclam II. pag. 462 fq. De iis, quae vehuntur in aqua, lat. et cum commentariis per Fed. Conmmandintim. Bo- noniae. 1565. 4. vid. IVizzrouii Nachrichten von berühmten Gelehrten. tom. VIL. verf. Baum- garten. pag. 53. vbi vita Commandini enarratur. De iafidentibus aquae, libri duo, Venetiis. 1565. 4. cat. bibl. Barber. l. c. Aa 3 rihimedis tu) De hac editione Fabricius notauit, quae cam, fatis felici, Heruagius autem cum videa- fequuntur: 5Hanc editionem Riualtiana, de ἐπ" etiam ea loca, quae manifefto erant depra- qua mox dicam, potiorem hcbet loh. Wallifius. vata, ita edidiffe, vt in. MSto codice reperta Quamquam enim, inquit, Kiualtus illam in le- — fuerant, nobis antegrum reliquit per veri, quae vioribus quibusdam emendauit , vói tamen erat — fuperfunt , S cc nofiras etiam conic&'uras xodus, vindice dignus, nihil efl rsolitus. Quaz- — interponere. absque παραδιορϑώματος praeiudicio. - que mutauit, id feciffe videtur non auiforitate — Meminit tamen Riualtus codicis, quo víum fe codicis alicuius, fide dignioris, [£d ex conitiura — profitetur MSti, ct ex Riualto ipfe in notis ad Jua, eaque nion in omuibus, ne quid grauius di- — Pammitem Wallifius, 190 Lib. IIT. c. XX1I. ARCHIMEDIS OPERVM - o WoL lE. p.555 P556. Archimedis Opera, quae exffant , gr. et lat. nimis demonffrationibus coum-ntcri-sque illue firata, per. Dauidem Riucitum a Flurantia, Coenomanum, Parif, apud Claudium. Morel. lium 1615. fol. Archim. vita, a Riualtio fcripta, eff praefixa, adiuucli autem Fuori commentarii. vi- de de hac perrara editione Clement. loco cit, p. 7..not. — ^n catal. bibl. Batberinac I. p. 65 illa editio a. 1625. fignata efl: num igitur repetita fit editio, an typorheta in anni prt end verit, equidem nelcio. — Fabricius vero adnotauit, Kínalti editionem rec ufam effe ex noüa recenfione Claudii Richardi , Profe(T. regii in academia Matritenfi. Parif. 1646. fol. Archim. opera aliquot Jat. (pag. 92 fqq.) cum fupplemento (pag. 365.) latine; in Jorii Merfinni [ynopli mathematica, Parif. 1644. 4. .Nouam Archim, editionem πο τὰς erat Ed- mund. Hallej, vid. Tourn. des Sav. 3709. Januar. pag. 177. .— — Buéthii interpretatio a Caf odoro lib. I. var. epift. 45. memorata, pridem intercidit, — In praefenti noua editio Zirchi- medir, a TToreilio, Wtalo, adornata, fub praelo adhuc fadat.Oxonii in offic. Clarendon "Textus quidem iam ab aliquo tempore exiit praelo; etiam notae, venufle impre(Tae: fed opus non- dum abfolutum eft. Robertfon, lector mathefeos, curam gerit. Har/.] 7 [Inferibitur editio, quae modo prodit: Zfrehimed:rs quae. fupcrfunt.omnia cum Eutocii Aftalonitat commentariis, ex reteufione Jofephi Torelli, V eronen/is cum noua verfione latina, ' Accedunt Letliones variantes ex Cod. Mediceo.et. Parifienfibur. Oxonii ὁ typogr. Clarend. 1193. fol. Berk] Archimedis. opera illuflrata ἃ Frantifzo Mcurolyco , nobili Siculo TT] «et Abbate 'Meffa. nenfi, poft mortem cius excufa funt Mcffanae 1672. fol.?") cura loh. AIphonfi Borelli: et quum editionis illius, nondum ad vimbilicum perductae, exempla pleraque naufragio periiffent, recufa Panormi ann. 1685. fol. apud Cyllenium Hefperium. In hac editione Arenarius Ar- chimedis et περὶ ὀχεμένων latine exhibentur integri.e verfione Commandini, rcliqua vera. fcripta e traditione Maurolyci, qui omifit, addidit, interpolauit pleraque ^") pro libitu, prout ipfe argumenta, ab Archimede tractata, quam optime ac pleniffime .clariffimeque ex- plicari poffe exiflimaret. Denique fobiiciuntur externa, aliunde fcilicet adfcita et adiuncta: Archimedis liber greg! ἰσοπεριμέτρων, fiue de figuris aequalis ambitus, auctore Theone, Alexandrino, tum liber de peculis vfloriis, quem Claudio Ptolemaeo, non Archimedi ab aliis tribui dixi, nee non e variis fcriptoribus cojlecla notitia de Archimedis corona, cochlea, helice, trifpafto, de inuenuis aduerfus Marcelli et Appii machinas, de machinis aere et aqua mouentibus, de confectione fphaerae materialis etc. Germanice Archimedis fcripta tranftulit et illuflrauit mathematicus et phyficus dodiiffi- mus Zoh. Chriflophorus Sturmiur, Altdorfinae acadcimiae quondam **) decus. Norimbergae apud Paulum Furflium 1670. fol. 3 [Eodem vv) Conf, Bibl. univerfelle tom. V. peg. 548. ditione Fvanci/zi Maurolyci. Meffsnae. 1675. fol. Roberti Huntingtoni epiftolas pag. 97. Compleat — Har. r library a. 1693. Mai. pag. 263. lIourn des Savans a. 1692. p 521. Fabric. — vide notam ed $. XI. infcriptio libri rariflimi (Clement ait pag 7. de /a dernigre varité,) εἰ ddmiranda | drchime.its, 1010) Vile A&a erudit. ann. 1687. pag. 244 fq. [Clemenz II. pag. 7 fq. Tenzel. curieufe Biblioth. 1105. pag. 316.] Syracujani, monumenta mathematica, ex tra- xx) Uiem obiit (upremum ann, 1793. 26. Dec. Vet. TE p $56 EDITIONES ET VERSIONES — Li.IlLe XXIL τοὶ [Fodem anno Sturmium edidilfe Archimedis Opera latine: verfa praeter opufculum de infidentibus humido, prodit cl. /illiu; in Nürnbergilchen Gelehrten -Lexicon tom. lll. pag. 805. vbi quoque memorat eiusdem Sturmii verfionem areuarii germanicam : Zirchimedis arenarium , oder. Sandrechni;ng , ous dem Gricchifchen in dar Deutfthe über- Jetzt und mit ZAInnierkungim erlautert. Nürnberg. 1667. fol. "Trattato delle cofe, che flanno ful liquido, interprete Gwid. Grando, in Raccolta d' Autori de Moto dell'Acque. Florent. 1723. 4. tom. I. pag. 1. vid. catal. Bunau. l. pag. 142. . et Paitonizm in bibl. degli autori antichi etc. L. pag. 88. — Arabes quoque verterunt Archi- medis opera, aut in illa commentati funt. vid. Cari bibl. arab.- hifpan. I. pag. 384. — De libro geometrico et msto arabico Tahrir per Naj/reddin A4] Thon, in quo Archimedis theo- remata, de fphaera et cylindro aliaque, vid. Herbelot biblioth. orientale pag. 845 fq. — id. pag. 963. Kriab Zlrfchemider, opus Archim. mathematicum, e graeco arabice verfum: — pag. 963. verfio arabica linearum parallelarum: et alia alibi. vid. ad Herbeloti.opus, indicem voc. Archimedes, et Montuclam II. 337 fqq. ct paffim. Zar/.] Opera Archimedis, Apollonii Pergaei Conica et Sphaerica Theodofii Tripolitae illuflrata et fuccincle demonfrata per Z/ancum Barrow. Lond. 1675. 4. et inter Opera. fol. — Exflat et Marini Ghrtaldi Archimedes promotus. Komae 1603. 4.. vid. lourn. des Savans 1675. p. 265. philofophical transaétions nr. 114. pag. 314- "drzae Tagueti elementa. gcometrica et fclecla ex Archimede theoremata, Antwerp. 1654. 8. et Cantabrigiae 1703. 8. ex recenfione Guil. Whifloni. (Wallifii editt. libell. de circuli dimenfione et arenarii, iam fupra indicatae funt. — Addi debent: The Avenariter of. drchimeder translated fronv the Greck.— With notes and illufirations, to which is added the differtation of Chriffopher Clauius on the fame fubj«ct, from the Latin. Londini 1784. 8. cum praefatione G. Znder/on. vid. quae fcripfi in Introduct. in hift. L. Gr. !. pag. 550. À variis varia ratione expofita funt aut il'uflrata Archimedis opera placitaue: atque in fuperioribus paragraphis plurium iam funt commemorata fcripta et pericula. A Fabririo ad- fcripta funt margini: Io. Kepleri Stereometriae archimedeae füpplementum. Linciae 1615. fol. Bernardi Lomy noua. elementa geometriae, gallice, in quibus compendium Euclidis et praecipuae Archimedis propofitiones, cum analyfi. Parif. 1692. 8. Addantur Promotur Archimeder, feu de variis corporum generibus, grauitate ac magnitudine com- paratis, anctore /Jarino GAefa/do, Patritio Ragufino, Romae apud Al. Zannettum. 1603. 10. Wilhelmi Chriffiani, Kilontenfis, commentatio, qua explicantur fundamenta ca!culi, quem ab infinito nominamus, et oflenditur, quomodo iis, quae tradiderunt Euc/ider, zfr- ehimeder , Apollonius Perpgaeus innitatur calculus infiniti. Gattingae 1792. 4. Alia cumprimis ex Milliet et Voffio laudauit Jongitor l. c. pag. 83. Harl.] [Iaferendus eft Z7ofchion , Syracufanus, fub Hicrone II. Syracufarum rege, qui librum, de admiranda Hieronis Syracuf;rum regis naue fcripfit. 44ihenaeur V. cap. 9. pag. ac6. vid. Mongitor. bibl. Sic. tom. II. pag. 82. Hr/.] XVII. Ar- E ZU 193 Lib.lII.c. XXII. APOLLONHI PERGAF[ Nol. 1l. p. 556 ὃ 557 XVII. Archimedi merito iungimus APOLLONIV M, a patria, Perga, Pamphyliae ciui- tate; dictum Pergaeui, quem Euclidis 99) difzipulis longo tempore opcram dcdifle Alexen- driae fccibit Pappus lib. VIL. pag. 25r. et fub Ptolemaeo Euergete, (primo 77) vt adparet.) vixille notat Heraclides 555). in Archimedis vita laudatus ab Eutocio. [Saxiur in Onomaft, litter. tom. T. pag. 108. adligat cius aetatem ἃ, O. C. 3759. Olymp. CXXXIIL. 3. ante C. N. 244. V. C.5og] [ple quidem Pergami verfatum fe effe et Alexandriae teflatur libro primo epi- ftola ad Eudemum Pergamenum, ᾿Απολλώνιος Εὐδήμῳ χαίραν. Fi τῷ σώματι εὖ διούγεις etc. Si et corpore vales, et aliae ves ex auimi ἐπὶ fiutentia fe habent, bene eff : nos quidem fatis belle habemus. — Quo. tempore tetum. Pergonii fui, onimaduerii, [D] te cupidum effe in- telligendi conica, quae a nobis ftripta funt. Jaque mifi ad te primum librum emtndatum, ecliguor. deinceps miffurus, cum onimo ero franquilliori: mom enim arbitror te oblitum, quod a me accepi, quid frilicet caufae fuerit, cur ego haec fcribere adgre[Tur. fim, rogatvs a Nau- crate, geometra, quo tempore ZMexandriam veniens apud mor fuit, et cur mos cum de 4llis oclo libris. egiffemus, maiorem flatim in hir diligentiam non adhibuiur, Nam cum ipfe Naucra- ter quom printm efi mouigatwrur, sor ea non emendauimus , fed quaecunque fefe ποδὶ ob- fulerunt. conferipfimur , vtpote qui ea. pofiveno e[Jemus percurfuri: quamobrem wutc tcmpus eai, vt quaeque emendamus , ita edimur. — Ft quoniam accidit , nongullor lior ex. ür, qui nobifeum fuerant, habuiffe primum et. fecundum libram, antequam emendaretur , noli mirari, fi. in quaedam incidar, quae aliter f£ habent, Summis viris-accenfetur a 7 itruuio libro et ca- pite primo, cuius verba vide infra $. XX. fin. adducla. Fabrir. — Cariefius minus benigne iudicat de Apollonio, (vid. Haillet vitam Cartefii tom. IL. pag. 39 et 101.) fed maguificentius de eo fentit Ne:w£en in opufculis tom. I. atque JMonzuría. — ludicia.de eo collegit Tom. Blount im cenfura etc. pag. q1— 43. Harl, Excellentem in mathematicis habitum adfecu- tus iure ἃ Pappo celebratur, et propter id ipfum, de quo iam dicturus fum, Conicorum opus, magi Geometsrac *") nomine venit: tefle Gemino in fexto de mathematicis prae- ceptionibus libro, apud Eutocium. — Licet tempora conueniant: alius tamen videtur fuiffe "Apollonius, aftrenomus, (quamquam de Pergaeo noftro accipit Halleius;) de quo haec Ptolesaeus Hephaeffio apud Photium. cod. CXC. ᾿Ασολλώνιος d ἐν τοῖς τὸ Φιλοπάτορος χιρίνοις ἐπ Αςρονομίο; περιβόητος γεγονὼς ἜΨιλον ἐκωλέτο, διότι τὸ σχῆμα τϑ E. συμ- περιφέρεται τῷ τῆς σελήνης » περὶ dv ἐκῶνος μώλιφω ἠκρίβωτο. Miratur Scaliger in Eufe- bium pag. 117. quod figuram litterae epfilon cum luna conuenire fcribit Hephaeflio, quum tempore Philopatoris, qui a. 205. ante C. N. obiit, aliter folita fuerit exarari, nimirum tam- quam τριέδες πλάγιος fiue tridenr reclinis in latus, vt Agatho auctor eft εἰ ''heodectes apud Zithenaeum X. pag. 454. vel, vt Euripidi defcribitur, γραμμὴ εἰς ὀρθὴν pio, Ἀόξζαι δ᾽ ἐπ᾿ αὐτῆς τρεῖς womresneryptvog , reGa linca, quat tres ab vna paríe tranuerfas habit. — Sane in antiquis monumentis graecae litterae epfion et figma lunae figuram vix referre obferuan- tur.ante tempora Domitiani. Notauit haec poft Ezech. Spanhemium fcriptor anglus anti. : quitatum yy) Au&or arab. philofophorum bibliothecae δῶ) Rebus praefuit ab Olymp. CXXXIIIZ. ad arabicae apud C&/ir. tom. I. bibliothecae arabico- .CXXXIX$. Euergetes regnare incepit a, ante C. hifpen. p.584. (vbi de Apollonio noftro agitur,) —N. 247. cui Olymp. CXXXIX. fucceflit Philopator Apollenium, fcribit, fuiffe Euclide antiquiorem, — a. 222. ante C. N. quamuis Pappus et Heraclides illum hoc recentio- aaa) Male Heraclius in verfione latina. rem efle tradiderint, Harl. bbb) Vid. //"alá/ii-opere tom. 1I. pag. 316 fqq. i. Ὁ - E WeblL psp o - CONICA Li.IILc XXI — agi 'quitatum Palmyrenarum , ann. 1696. adde Zo. Rhodium de acia pag. τς. Zac. Sponium p. 122: -miícell. Laurent. Begerum tom. l.. thefauri Bzandeuburgici peg. 445. ZTovffoucon palaeogr. graeca pag. 152.155. taque Pro/emaeus Hephaeffio , fortaffe morem fuae aetstis refpiciens, (vixit autem fub Traiano;) cauffam Z4po/louíani cogaomeuti ex ingenio fuo eflinxit. Fzbric. — — Enimuero ex figura litterarum epfilon et figma uullum argumentum daci poteft, vtpote quum non folum ante Domitiani tempora, Ícd etiam au:e Augu(li aetatem, immo . vero ante primum bellum puuicum C ]unatum et € rotundum fuiiTe vfurpata, ex marmoribus nummisque abunde probariut Princeps de Zorremuza in: antiche Iícrizioni di Palermo pag. 231 Í4q. 240. 264. C'andler. in infcriptiog. antiq. Oxonii 1774. pag. 89. Pariaudi in Mermo- ribus Pcloponnefiis,! Romae 1761. $0). I. p. 33 fq. aliique, quos laudat cl. Z"iloifen in Anec- dotis gr. tom. TT. qui pag. 157—171. copiole difputat de illarum aliarumque literarum figura antiqua. [mmo vero pag. 162. conteadit, lunatam formam 78 C eífe omnium antiquiffi. mam , quod ca occurrit in monuments etzufcis, obferuante Coro in libro: Difefa dell! Aia. beto degli antichi "Tofcani, Florent. 1742. pag. 28. Etrufci autem characteres iis proríus fimi- les funt, qui in antiquiffimis obfervantur infcriptionibus graecis. vid. Οὐ μερὶ epiflolam, in- fertam volumini primo Marmorum Peloponnef. pag. 80 fqq. adde Parizud. eadem monum. Pelopounef. tom. II. pag. 255. Sic 3 pro € a dextra ad finiflram fcriptum eft perpetvo in tabulis Eugubinis in: Saggio di lingua Etrufca et di altre antiche d'!talia, Romae 1789. 8. om. ΗΠ. pag. 674 fqq. adde paffim in tomo I. varia exempla antiquiífima et in tabula prima aeri incifa inter formas feriptionis variae apud Graecos perantiquos;. item frequentia eiusdem figurae in tomo II. occurrunt exempla, Lunatam τῷ cpfilon figuram «(le antiquiffimam, docuerunt quoque EckAie! in num. vet. pag. 97 et 117. et Caeían. JMarini in: Ifcrizioni antiche delle ville. e de' pallazzi Albani, Romac 1785. 4- pag. 175. Lubricum igitur eft argumentum pro Scaligeri fententia ct Fabricii fufpicione ce diuerfo Apollonio.ex figura € fumtum. : De Z[pol'onio Pergaco. eiusque ingenio librisque plures egerunt: cias de (cientiis mathematicis cap. XVI. $. 1. pag. 54 fq. Wüdlerus in hiftoria aftronoiniae pag. 139 fq. Baile in Diclion. vol. I. h. v. p. 265 fq. in not. D. adtingit crimen, Apollonium fuiffe , plagiarium, atque Archimedis fcripta inuentaque compilaffe et pro fuis vendidiffe... Futocius uidem nomen Apollonii ab hac iniuria vindicauit; at illum male quidem cauffa per. oraffe, oftendit Bayle, et tamen plagii macelam, Apollonio inuflam, exftinguit. Adde fupra $. XIIT. fin. Huilbronner in hift, vniuerfae mathef. pag. 272 — 278. Montucla in Hifloire des mathematiques, vol. I. p. 256 — 265. qui admirator e(t Apol. lonii, et de cius inuentis dogmatibusque praeclare fentit sgitque: negat autem contra Euto- cium , Apollonium feclionibus conicis primum dediffe id nomen. conf. tamen cl. Scheibe] in "Einleitung zur mathematifchen Bücherkenntnifs, part. IIT. pag. 228 fqq. Io. Fyid. IV'eidler fcripfit fchediasma, in quo Apollonio Pergaeo doctrinae curuarum promotae gloriam vindicat (n. a crimine Heraclidis, qui Apollonium furti reum fecit) Wit. "tembergae, Y715. 4. conf, Acta eruditor. Lipf. 1715. pag. 321 fq. Mem. de Trevoux aan. 1717. pag. 1855. Zar. Fol. IF. Bb XVIII. Οἷο ' e. 194 Lib, III. t. XXII. APOLLONII PERGAET Vol. IT. p. 557 P 558 XVHI.. Oo fcripfiffe libror Conitorum, (Κωνικοὶ sore primos IV. libros refpiciens vocat Evtocius ad Archimedis IT. de fphaera ac cylindro pag. 40.) fiue de feBionibus ***) Co- "icii, in gratiam Naurratir, geometrae, ex verbis epiftolae Apollonii ad Eudemum iam addu- ctis patet ^""). — Argumenta fingulorum in eadem epiftola hunc in modum profequitur. Ἔχ οὗἶο fibris quatuor primi huinr difriplinae continent elementa: quortm primus quidem comple&li- tur geueraliones trium. coni fz&ionum et earum, quae oppofitae dicuntur; itemque principalia ipfarun; accidentia, a mobir vberins et vuluerfalits, quam ab alür, qui ea de ve feripferamt, (Euclide potiffimum et Ariflco, Archimede, Cononeque Samio et Nicotele Cyrenseo, vide Papi lib. VIT. p. 350. 251, et Zfpol/onii epiflolam, libro IV. praefixam,) elaborata. Secundus li ber traBfat ca, quae adtinent ad diamatros et ad axes fei ionum, et ad illar linear, quae cum feti io- ne non Comieniunt ;. t0 de aliis differit , quae et generalem εἰ meceffariom vtilitatem ad. deter- minatiouer adferunt: quos autem vocem dicnetvor et quos axes, ex hoc libro cognofrer. “Ταῖς tius "'*) liber continet multa et admirabilia theovemata, quae vtilia erunt ad folidorum locorum compofitiones , et ad. determinationes; quorum complura ef. pulcherrima et noua funt. — Haec πο; perpendenter, animadwerlimur, non pofitam c[f: ab Euclie rationem componendi loci ad ires et quafuor linear, verum: ipfius tantummodo. particulam quamdam, atque hanc uon fatis filidi- ter: mon enim fieri poterat, vt ea compofitio re&le perfieretur. abrque iis, quae a wobir inuenta Junt. [δ] | Quartus {δεν trodit, quot modir conorum feBliones inter fefe et. circuli civcumferen- tiae occurrere point, et multa alia ad pleniorem do&irinam , quorum nihil ab iir, qui ante mor fuerunt , memoriee proditum eff: coni feflio, et. circuli ciresmferentiat et. oppofftae fetiioner, ad quot pun&ia oppofitir fe ionibus occurrant. — Reliqui autem. quatuor. libri ad abundan iorem Jéientiam pertinent. — Quintus enim de minimir et maximis magna ex parte agit, — Sextus de ae- qualibus, et fuilibus coni f£&ionibur, — Septimus cóntinet thtoremata , quae determinandi vim habent. — Octauus problemata conica determinata. 4711 vero in omnibus his editir, licet vnicui- que, qui in za legendo inciderit , cx animi fui fententia iudicare. ale. ^ Ex his libus receufi- tis €cC) In Yo. Sauberti τῷ μακαρίτα oratione 1I. de Bibliotheca Norimbergenfi hos Apollonii libros de fectionibus videas male referri inter libros medi- €os fiue anatomicos. othauique partem arabice exítlare adfeuerant, 5 Harl. 666} Eutocius praefat. ad Anthemium: Tertius conicorum liber dignus ab antiquis exiffimatus efl , in quem multum fludii ac diligentiae confer- ddd) Auctor arabicae philof. bibliothecae apud Cajirium l c. pag.385. Fili, ait, Mujae ben ISaker, (tres germani fratres, fummi mathemati- €i;) in prolegomenis ad conicorum librum prodi- dere, Zpollenium Alexandrinum eius auctorem effe, idque opus non vna de cauffa deprauatum: primo ob illius defcribendi difficultatem, emen- dandique incuriam; fecundo, quod fit detritus, deletaque illius inter homines memoria; adeo vt interpolatus disiunctusque vltro, citroque vaga- retur, idque ad Zutocii, Afcalonis incolae vs- que tempora, qui diligentia, qua potuit, illius membra collegit, et quatuor illius tractatus cafti- gauit, —Practer ca illi addiderunt, hunc li- brum oo conítare traClatibus , quorum /eptem retur : dd quod variae ipfius editiones offend imt. Sed neque epiflolam habet, vt alii libri, neque commentarios in ipfum αἰ ο εἶ alicuius vtri, qui ante uos fuerunt, quamquam in eo multa funt coniemyatione digui[fima. fff) Secundum mifit per filium fuum , Apollo- nium et ipfum cognominatum, vt ex epiftola, li- bro praefixa, conftat: ZZpollonio, filio meo, dedi, vt ad. te perferret fecundum librorum conicorum quae a nobis confcripta fint, Tu eum diigen- ter percuries et commiunicabis cum 115 qui eo tibi digni videbuntur: Philonidae etiam Geometrae, quorum tibi Ephefi amicitiam conciliaui, f quan- do in iflhaec Pergami loca venerit, legendum da- bis. i P - Z "Vol.Il. p. 558 559 CONICA Lib. HT. c. X XII. 195 » εἶδ ἃ fe et emendatis primores tres ad eumdem Eudemum 455) mifit, (Alexandria, vt videtur:) quartum , et reliquos forte quatuor "Attalo infcripfi:: ᾿Απολλώνιος ᾿Αττάλῳ χαίρειν. Πρό- τερον μὲν ἐξέθηκα γοώψοας πρὸς Εὐδήμον τὸν Περγωμηνὸν τῶν συνταγμάτων ἡμῶν Κωνικῶν ἐν ὀκτὼ βιβλίοις τὰ πρῶτα τοία etc. Prius quidem ex οὗἶο libri quor de Conicir compofui- mus, tres primos edidi ad Eudemum Pergamenum /tripfor. ΕῸ aufem mortuo, quum reli. quos ad £e mitiere decrcuerimus, quod. micorum. fcriptorum le&ionem ambitiofe defideras, im praefentia quartum librum mittimus. — In eo. haec continentur: ad quot punta plurima cong. eum fe&liones inter fe et circuli circumferentiae occurrere poffint , nifi totae totur COMgruci; prae- terea coni fe&lio et circuli circumferentia et oppofitae [zB iones oppofftis fe&lionibur, ad quot pun- &a plurima occurrant: ad haec alia noz pauca hir fimilia. Ex hir, quod primo loco di&um £f, Conon Samius ad Thralydzum fcribcns explizauit , non reÉie in demonf'rationibur verfa- iur: Itaque Nicoteles Cyrenaeus eum feniter reprehendit. — De fecundo Nicotcles in libro con- tra Cononem mentionem fic fecit, tamquam quod demonfirari facile po[fJet. — Sed tamen nos ne- que ab ipfo neque ab alio quopiam demon/!ratum inuenimur. — Tertium vero etc. XIX. Graece nullus Apollonii huius liber lucem viderat, ante editionem Halleianam -de qua acta erud, Lipf. tom. VI. fupplem. p. r45. etfi quatuor primores vna cum Eutorii com. mentario MSti exíliterunt in cod. Bauar, CXLIV. in regia Parif. aliisque bibliothecis, etiam priuatis quibusdam , vt Tho. Galei et Gudiana. — Igitur hoc debemus Ezmrundo Halleio, apud Oxonienfes geometriae Profeffori Sauilliano, qui, a Io. Hudfono adiutus, coeptam a ZJauide Gregorio telam feliciter pertexuit, et nitidiffimam Apollonii Conicorum editionem dedit e theatro Sheldoniano infcriptam : "Apollonii Pergasi conicorum libri octo, graece et lat. cum Pappi Alexandrini lemma. tis et Kutocii Afcalonitae commentariis: Sereni Autiffenfis de fectione cylindri et coni libri duo, nunc primum ex MS. gr. et latine editi opera Edm. Ha/lzii, Oxoniae 1710, fol. Libris quattior primoribus ex cod. msto Sauiliano et D. Bernhardi, "Theol. Prof. recep. fitis, quemadmodum et commentariis Eutocii graece e cod. Earocciano defciiptis additur ver. fio Commandini paffim emendata cum mathematicis figuris, fine quarum ope libri buius. modi intelligi nequeunt. . Libri tres proximi, quimtusr, /exius et fzptimur ex noua Halleii verfione, non e graecis, quae nusquam exflant, fed arabicis poft Raoium et Ecchellenfem concinnata: liber denique offauur ex eiusdem Halleii ingenio (ludiofe re(litutus, adiuncta funt omnium o&fo librorum λήμμωτο graece et latine ex Pappo Alexandrino, gr. hactenus inedio. Adiecti funt Sereni, philofophi Antiffeafis, de fectione cylindri et coni, libri duo ex codd. MSS. graecis editi. — In vita Eduardi Bernhardi pag. 68. practer pofieriores ἃ quarto ZIpollonii Pergaei conicorum libros ex arabica lingua latine ver/or, Jéholiisque illufira- tos contulit quatuor priores latine editor Bononiae 1556. cum graeco textu ab ipfo margini ad. dito et cum verfione arabica. [conf. Clement. |. mem. pag. 417. not ] Latine e graeco translati prodicrant libri IV. priores, interprete [I] 7o. Bopt:fla Mem. mio, Patricio Veaeto, Venetiis 1557. quem pueriles errozes comuini(iffe, mathematicae prae- Bba | fertim EEg) Confer Gesneri Bibliothecam pag. 252. 253. Lib. III. c. ΧΧΊΤΙ: APOLLONH PERGAEI 195 Vol. Il. p. 559 fertim ignoratione deceptum, notat Froniftur Maurolycur ^) praefat. ad Cosmographiam editam Venetiis 1543. 4. qui et ipfe emendatiorcm translationem promifit, et edidit. Federicus deinde Commandini: 9), Vrbinas, et Apollonii libros IV. de intecro vertit, et Pappi, Alexandrini, lemmata e libro colleci/onum eius octauo depromta Euiociique com- mentarium itidem a f? translatum et proprias notas addidit, Bononiae ex offic. Alexandri Be- nati, 1566. fol. [Ann. 1566. bis fignata eft edit. in catal. Leidenfi p. 188. et ann. 1556. figna- ta Occurrit quoque in catal. bib]. Pinell. tom. T. pag. 320. Clement, in bibl, etc. tom. I. pag. 415 Íq. diflzrit de hac rara edit. cum nota a. 1566. — Additus praeterea cfl Serenus Znliffenfis ^*^) de feclione cylindri et coni, latine ex verfione et cum commentariis Feder. Commandini, Sed quia Commandinus vfus erat vitiofe Ícripto, codice non potuit tam bonam, quam voluit, verfionem concinnare; /ariz Glectaldts mstum corrigere fufcepit fecundum auctoris men- tem, ct refoluere problemata in libro: Zfpc/oniur rediuiswus, feu reffituta Zlpollonii Pergaei suclinatiozum Geometrica, et fupplementum zdpollonii Pergaei ta&ionumi geometriae pars veli- qua. Venetiis. 1607. 4. vid. Bayle l. c. not. B. vbi de interpretibus et commentatoribus co- nicorumApollonii differit. —] flla vero Commandini editio nitide et emendate curante Ni- colao Buti recufa eft Piflorii ) Hetruriae, e noua typographia Stcphani Gatti a. 1696. fol. Praeterea Claudius Richardus lefuita, Commandini fequutus verfionem, eosdem qua- tuor libros edidit cum commentariis fuis eximiis, quos a. 1042. Madriti auditoribus fuis prae- legerat, Antwerp. 1655. fol. Idem teflatur, fe auno 1643. auditoribus fuis tradidifle alios proprios quatuor conicorum libros, in quibus argumenta librorum | Apollonii V. VI. VII et VIII. ex ingenio fappleuit, vel quae in iis ille demonflrauerat , diuineuit. Exflagt praeterea in Marii Merfeini (ynopfi (Parif, 1644. 4.) p. 276 — 312. libri Apollonii priores; quatuor con- tradi laüne, cum SERENZI Zntifenfis, philofophi, (Apollonio, quem libr. I. propofit.. 18. citat, et cuios conica commentariis illuflraff fe innuit propof. XVI. libri I. pag. 16. edit. Oxonienfis, iunioris) [/brir duobus de fe&lione cuylindri, ei coni per verticem ad Curum amicum, pag. 513 — 328. itidem latine, Commendino, qui cos. Apollonio Bonon. 1576. fol. fubiunxe- rat, interprete. Graece MS. in bibl. Bauar. cod. CXX XXIV. et bib]. regia Parif. tefle Labbeo pag. πο. bibl. rouae MS. Nam graece quidem primum """) editi funt ifli Sereni libelli, e ΠΙ. codd. bibliothecae regis Chriflianiffimi manu exaratis, in Halltiana, quam modo ]au- daui, Apollonii editione. Ante Commandinum cuius verfionem Halleius graecis adiuuxit, Maurolycus etiam in praefatione Cosmographiae Sereni libros editurum fc receperat. Meininit hic Serenus lib. L. »ropof. 28. pag. 29. etiam Pi/honiy, geometrae, Euclide iu. nioris. Seremi autem meminit Zariyus in Προϑεωρίω ad data Euclidis pag. 457. edit, Oxon. fe hhh) Vide P"off. de fcientiis Math. pag. 59. 6o. latine dicendum erat Znti//znfi, ab Antif(a, Lesbi [con£ Clement bibl, curieufe hift. et crit, I. pag. 416. not.] iij) Vide Giornale d'Italia tom. 19. pag. 16o fq. [Mottucia Y. pag. 463.] k5X) In margine de hoc philofopho fcripfit Fa- bricius: »In Commandini editione legitur 7n- tinfefis, quia in graeco repercrat Δντινσέως, Sed infulae ciuitate.4. Harl. lll) In hiftoria operum eruditorum ann. 1695. Auguft. pag. 552. emendandum, quod fcribitur: On fait à Pifloye une. 2, edition a? edgolianius de Thyanes. mss) Errorem enim librarii cífe exiftimo, qvod in catalogo Bodleiano memoratur editio Se- reni graecolatina Bononienfis, ͵ CONICA Lib. 11I. c. X XLI. 197 fed ita, vt Archimede antiquiorem facere videatur. Πολλοὶ γοὶρ τεταγμένα Φύσε: Usepoy ᾿Αρχιμήδης τῷ Eseive ἐθεώρει, ὅτι τέτωκτα!. Pro quo Dauid Gregorius legit ὕςερον ᾿Αρχι- puildas ὁ Σέρηνος ἐθεώρει. C . . [Praeter cozicer σγαδίος, a Fabricio iam memoratos, nominandi funt Z7indobonenfir duo spud Kollarium in fupplemento ad Lambecium, pag. 425 fq. cod. LXIII. qui continet //poílo- nii Conicorum libros IV. et Sereni, Antiffenfis, de cylindri fectione librum vnum, et de coni fectione librum alterum, tum Zpolfonii Conicorum libri duo priores ex Hohendorfiana bi- bliotheca, cod. LXIV. nec non codex Noribergenfir, qui continet Z4pollonii conicorum libros IV. edit, Eutocii, et Sereni greg] κυλίνδρα τομῆς, κεῷ. AC. eiusdemque Sereni xav& τομὴν xeQ. £s. vid. de Iurr Memorabb. bibliothec. Noriberg. tom. I. p. 45. — Ab Heilbronnero, duce potiffimum Montfauconio, codices, in variis bibliothecis feruati, enumerantur, quos, figno pa- ginae nude adpofito, indicabo, aliorum notitia adfperfa. — In bibl. igitur Z/aticana libri Apollonii de pyramidibus: liber de fpeculis comburentibus. (pag. 540.) — In bibl. Zfmbro- , fana Mediolenenfi, Conicorum libri IV. (p. 561.) — In bibl. Sroria/enfi regis Hifpaniarum, Conuicorum libri II. (pag. 568. Apud /fürr. in itinerario per Hifpan. pag. 157. nominantur Con. libri ΠΠ. et de confiructione partium libri IIIL. tem pag. 189. Sereni Ztinefti (fic), phi- lofophi, de cylindri fectione libri IL) — In biblioth. regia Parifenf, conicorum libri in fex codd. catal. tom. IT. pag. 487 fqq. n. cod. MMCCCXXXXII. libri tres priores conicorum et Serenus de Iectione coni et de fectione cylindri. cod. MMCCCLIV. conicorum libri IV. prio- res; cod. MMCCCLV. libri Hf. priores; cod: MMCCCLVI. libri IV. priores, ad calcem quae- . dam viri docti obferuatt. funt reieciae. cod. MM CCCLVIT. libri IV. priores, cum nota graece "inedit: item Fu/ocii Afcalonitae in eosdem libros commentarius, graece ineditus, Sereni zfn- Qiffenfir (fic) de cylindii fectione libri duo, graece inediti: cod. MMCCCLVIII. Eutocii com- mentarius in IV. libr. priores conicorum, et Sereni Zintif/;ti (fic) liber de cylindri et coni fe- . &lione. — cod. MMCCCCLXXT. conicorum libri IV. priores. — cod. MMCCCCXIX, nr. 14. Apollonii, mathematici, apotelesmata. — In bibl. Jezarini: Éutocii in Apollonii conicon primum commentarii , Apollonii conic. altcr et tertius Sereni de coni fectione et cylindri fe- Klione, (pag. 583.) — inter MSS. gr..dv Merme, Conica. (pag. 584.) — In bibl. T'auriuenf cod. LXXXII. Conicorum quatuor priores libri et Serenus de cylindri fectione libri II. tefle ca- talogo pag.176 fq. — In bibl. Bodeiaza inter codd. orientales, Apollonius de feclione li- nearum fecundum proportionem cum aliis fcriptis mathematicis. (pag. 610.) — libri potle- riores Apollonii de conicis fectionibus, arabice per 7Aebit, filium Korrae, (rectius, Thabet ben Corrah. conf. Herbeloft. Vibl. orient. pag. 846. Monturla I. pag. 346.) cum diagrammati- bus, fol. eiusdem de conicis feclionibus, libri VII. (pag. 613.) — conicorum libri IV. grae- ce, eadem gr. fed fchematibus et demonflrationibus deflituta, (pag. 617.) — inter codd. la- tinos Z/pollonis analyticus, IT. voll. 4. et Apoll, conica cum notis H. Sauilii, (pag. 620.) — In bibl. collegii vniuerfitatis Oxov. Some things of Z/pollonivs Pergaeur by Anderfon, Snel- lius εἰς. Doctrine of angular fections etc. by Richard Rawlinfon. (pag. 624.) — in aliis 4tngliar biblioth. Conicorum libri IV. er Eutocii commentar. in eos, graece. (pag. 637.) — In bibl, 7/ffeznbachiana Apoll. de fectionibus conicis cum figg. artificiofiffimis. — idem de f«ction. conicis cum notis, II. voll. eaedem propofitiones, breuiori methodo demonflratae, ab Abdól Melick Sjirazita, Perfa, (pag. 646.) Harl] Bb 3 Libri 198 Lib. IH. c. XXII, APOLLON!I PERGAEI Vel. II. p. 559 P 560 Libri quatuor pofleriores conicorum Apollonii nusquam adhuc reperti funt graece; verum quintus, fexius ed foptimus, arabice verfi fiue in epitomen mifIi ab 2Z5a/phato, filio Mahmudi, Ifphahanenfi, Perfa, ad regem Abicaligiarem, qui ab anno Hegirae 372. a. Chr. 9ga. rebus praefuit, ex MSto Florentino inciderunt in manus Z15rahami Ezchellenfis , qui, adiu- tus ""?) a 7o. Zllphtonfo Borello, mathematicis exculto difciplinis, eosdem latine," haud ita commode, vt notauit Halleius, tranílulit, et cum Zorel/i commentario edidit Florentiae a. 1661. fol. addito Archimedis libro alfumtorum, de quo fupra dixi. (vid. Clemenr. l. c. p. 416 (ᾳ. not] Teftatur hic Abalphatus, primos quatuor libros pridem a fuis lectos ex verfione arabica, (illa fortaffis, concinnata fub regno ^) [IP] Almamuni ??*), qui Caliphatum iniit ab anno Hegirae 203.) fed hosce tres a fe primum fuiffe translatos. — Aliam arabicam ver- fionem fiue epitornen verfionis Thabit ben Corrah eorumdem trium librorum, (niíi quod feptimi libri propofitiones poftremae ab editore funt omiífae,) auctore Zfbediíemelico fiue /45- dolmelet Shirazita, Perfa, ante annos 5oo. confectam ***) , ex Oriente fecum adtulit Chri- flianus Rauiur, et ἃ Samuele Reyhero, mathematum profeíIore "'*), latine redditam vulga- vit Kiloniae a. 1669. 8. aliis quibusdam arabicis Apollonii interpretibus in praefatione com- memoratis, et breuiter etiam notatis iis, quibus arabica verfio priorum quatuor librorum differt a Commandini fiue Richardi editione. — Adtulit et lacobus Golivs ex Oriente codicem arabicum librorum V. VI et VII, in quo fextus hanc praefixam habet epiflolam: {7270 ad fe, Attale, fexéum conicorum, in quo propofitum mobis eff. agere de. [c&lionibus aequalibus ct inae- qualibus , fenilibus atque. diffimilibus, eorumque diuifione. — Plura autem de hisce diximus, quom ii, qui amfe nor geometrae fuerunt, docuimusque etc.— Ad calcem eiusdem codicis Go- liani notatum fuit, quod o£aut; Apollonii liber non translatus fuit ab Arabibus, quod illo- runi exemplaria etiam illo libro caruerunt: quamquam feflatur dochifimus firiptor bem s»58) De hoc itaque intelliges, quod fcripfit Richard Simon, tom, IV. bibl. critique pag. 45- om. 4. Lettres choifics, pag. 59. : Rx Hinc videtur falli Gregorius Zlbulpha- rajus, qui in Hift. Dynafít. pag. 41. non quatuor folos, fed feptem libros Apollonii, tempore AI- mamuni translatos, fcribit. Certe fallitur in iis, quac fubiungit: Hic autem liber vna cum aitero, ab eodem compofito, in cau/a fuit, quod compo- fuerit Euclides librum [uum longo poft tempore. Conftat enita, Euclidem Apollonio fuiffe antiquio- rem, Fabric. —. conf. notam ad $. XVII. auctor arab. apud Ca/ir, l. cit. pag. 585. » Huius conico- rum libri, ait, tractatus /epzem, et(i proocmium oRfo indicet, Z/mamone imperitante, in fermo- nem arabicuin translati funt. Itaque liber ofg- vus nonnifi librorum feptem fynopfis eft, conti- netque corollaria quaedam, hypothefes nimirum, maxime vtiles fcituque dignas. Is ab eo temporc ad hanc vsque diem a multis quidem huius difci- plinae peritis perquifitus eft; nihil tamen certi de ile compertum. Re cum quibusdam actatis no- Nedin, τας mathematicis collata, ex iis vnus librum hunc fe vidiffe mihi teftatus eft: vcrum ex libri defcriptione, quam mihi ille ab auctoris mente prorfus alienam exhibuit, eum libri argumentum nefcire probe intellexi, quare ab illo difceffi, ho- minem in fua relinquens inícitia.* conf. not, ad $. XVIII init — Ibidem, »quatsor, fcribit Arabs, priores libros, quos emendauit Zfimad Ben Mwfa, arabice conuertit Zelal ben. Helal Emeífenus; po/feriores vero tre» opera Thabeti ben Corrah, Harranitae, arabice prodiere.* De hoc '"Thabete copiofe agitur in eadem Ca/frii bibl, L. pag. 356 fqq. adde fupra in notitia codicum veríus finem. Zar. ppp) Confer Renaudotum de barbaricis Arifto- telis verfionibus, fupra in vol. III. p. 298. Zarí, 444) Adde codicum notitiam fin. ZZar/. yrr) Vide acta eruditorum Lipf. ann. (685. pag. 399. magis , quam facile exiflimari yotefl, bar- bare traduxiffe Rauiumi, notat Halleius pracfat. ad Apollonium. Vol. If. p. 560 Ὁ τό | . CONICA Li.II.c XXI. — 199 Nidin, (Golii verba agnofcis apud Merfennum pag. 275.) qui philofvphorw m arebum opernm- que ab illir editorum é&irca quadringentefauum a Mahommade auum einchem diJirir f. gar- dem illius oflatti libri verfam fuiffe, afferitque, ommer Zdpollonii libros fua ex flere l«gua, rof que plures, quam Poppus enumtref, Sufpicatur quidem Claudius Mydorgius, iibros illos, arabice editos, efe cuiusdam Arabis, fob Apollonio latentis, non ipfius Apollonii; fed :rgu- mentum, quo vtitur, tantum probat, interpretém, quod in aliis etiam fcriptis Arabes feciffe conílat, libertate vfum eíl: quaedam interpolandi. Ὡς oclaui libri figuris quibusdam reper- tis meminit Zar/Aolomaers Herbelotar bibl. Oriental. pag. το. Depuis [e tems de Khalifs Al- mamon jusqu' en l'an voco. et plur de P Hegire ce huitieme livre v a point ét trouvé, et on toit, qu'il efi caché danr quelques Bi/liothequer des Grecs, ou il eft confervé pretieufament a caufz de fa raret£. — Alben Ποιὰ dit , qu' outre les. fept livres d' Apollonius on a £rouvé encore quaírt figures du huitieme etc. “ΓΤ μκοιῖ ben Mouffa ,41- Hamnffi, natif de la ville d! Ems ot Emefft en a traduit les quatre premiers, et [ΡῚ] 7Zhabeth Ben Corrah a traduit ler trois autres; c eft ainfi qu en parle i Zuteur du livre intitulé: Navader al akhbar, les" marrations curieufes. Hafan ben IMouffa Ben Schaker a revu et corrigé cette tradutlion. | Gemina leguntur pag- 978. [Conf. notam antecedentem. — In bibl. Leideníi, (catalog. pag. 453 — 455.) inter codd. orien- tales, exflant J4pollonii Pergaei conicarum fectionum lib. V. VI et VIL. in arabicam linguam verfi a Tobit ben Cora — poll. Pergaeus de conicis fectionibus, calligraphice et figg. geo- metricae neceflariae ad explicandum Apollonium Pergaeum de fectionibus eonicis. De ara- birir Apollonii etc. verfionibus vide 4,7 πιαπὲ catal. msstorum biblioth. Florent. pag. 380. Montuclam Y. pag. 357 fq. 319. Harl] --- Noniffime Halliur in praeclara fua. Apollonii editione tres iftos libros vertit latine ex cod. Bodleiano verfionis arabicae, quam annis abhinc 459. et vltra compofuit "habit ben Corrah et emendauit Beni Mofes; Nafir Eddinus 'T ufaeus vero circa a. Chr, i250. recenfuit. Adhibuiffe etiam fe tcfílatur codicem Golianum arabicum feptem librorum, emendatum ab Ebn Mohamed Ebn Al. Hafan Tufaeo et Achmed Ebn Aly Abulfaray Mohamed; e quo codice varia emendauit ac fuppleuit, etiam in prioribus libris uatuor graecis. — Octauum denique librum ex Pappi lemmatis et ingenio fuo reflituit addi- tque. De problemate Apollonii, dare in vna fuperficie duar linear, quae numquam toincidant, licet. femper adpropinquent, ícriptum Rabbi Mofis prouincialis, latine verfum a Francifco Baroccio. vid. 777o/f. bibl. hebr. tom. 1Π. pag. 806. "Apollonii Conica Ategritat fuae, ordini et nitori reflituta ab Elia ///lorino, Carmelita, Neapoli 1702. 4. Gid. Grandi compendio delle fezioni coniche d' Apollonio, com aggiunta di nuové proprietà delle medefimi a fezioni, Florentiae 1722. 12. vid. Act. erud. Lipf. fupplem. tom. VIII. pag. 434 fqq. Giornale d'Italia tom. 34. pag. 375. [Elemgnta fcctionum conicarum, confcripta ad vfum Fauflinae Pignatelli — edita ve- ro in gratiam ftudiofae iuuentutis, autore Nico/ao de /Marfino, regio mathem. profeffore, Neapoli, tom. I. II. 1734. 8. conf. acta erudit. Lipf. ann. 1756. Menfe lIanuar. p. 44 Íqq.] Marini Ghetaldi Apollonium rediuiuum iam fupra memorauimus, — Zfexander Z4n- derfon, Aberdonenfis, 161a. 4. Parif. edidit fupplementum Apollonii rediuiui; quo perfecit ea, 200 Lib. III. c. X XII. APOLLONII PERGAEI Vol. IT. p. 561 ea, quae deerant in Ghetaldi libro: — JZ/illebrordur Suelliur, Apollonii Pergaei libros. de ἴε 3ione determinata et de rationis ac fpatii defectione latine vertit etc. 1613. In Petri Herigonii curfu mathematico, Parif. 1644. 8. VI. tom. in tomo primo funt nr, - 3— 6. Apollonii Pergaei de determinata fectione geometrica a Will. Snellio reftituta; eius- dem Apollonii inclinationum geometria a Mar. Ghetaldo reflituta, et tactionum geometria a Franc. Vieta reflituta. "Apollonii conicorum libri IV. methodo noua illuftrata et fuccincte demonflrata per Z/aa- eun Barrow. | Cum Archimedis operibus et "T'hcodofii fphaericis per eumdem Barrow, Lon- dini 1675. 4. vid. Clement l. c. pag. 416. not. : lo. Bronau commentarius in. Archimedis et Apollonii Pergaci fectiones conicas. Lom- dini 1675. 4. Paul. Matthiae Doriat ad Hyacinthum a Chriftophoro epiftola, in qua offenditur, pa- rabolam Apollonianam, quomodocunque defcribatur, lineam geometricam non effe, atque adeo falfa efe, quae de omnibus reliquis curuis tradi folent, (italice fcripta.) — Editio ab au- ctore reuifa et aucta. Amflelodami 1718. menfe Nou. examinatur in Act. erudit. fupplem, tom. VII. pag. 201— 210. et adduntur pag. 216 — 217. ad dialogos Doriae animaduerfa quae- dam, in quibus ratio redditur excerptae methodi Dorianae, infertis aclis ann. 1717. m. Maio. adde, quze fequuntur a Fabricio obferuata, et Zeilbronner pag. 216 fq. Harl. Poft deperditos Pappi, Seremi, Huypatiae in Apollonii conica commentarios, e recens tioribus plurimi poft Apollonium ***) de ratione conicarum fectionum fcripfere, vt iam lau- datus Mydorgius, ann. 1632. cuius elementa Apollonianis fimpliciora facilioraque Sereno in fynopfi fua fubiecit Merfennus. vid. Io. Wallifii Opp. I. pag. 295 fqq. et IT. pag. 683. Grego- rius item a Sancto Vincentio, lefuita, in acntiffimis geometriae tomis, fub titulo Quadraturae Cireuli editis, tum Iacobus Milnes "^ in fectionum conicarum elementis, edit. IIl, ann. 1723. Ifaacus quoque Barrow, et in Apollonio rediuiuo Willebrodus Snellius, Marinus Ghetaldus et Alexander Anderfonus """), Fyancifrur {ἰδέα in Apollonio Gallo, [in Opp. mathematicis, Parif. 1609. fol. — recufis opera Franc. a Sch»oten, Lugd. Datau. 1646. fol. nr. ar] Benia- min Bramerus in Apollonio Catto, /incentius F'iuiani "") libro de maximis et minimis fiue geometrica diuinatione in quintum conicorum Apollonii, nee non diuinatione altera de locis folidis, Florent. 1659. fol. Bartholomaeu: Intieri Florentinus in Apollonio ac Sereno promo- to, qui liber pzzela euafit Neapoli ann. 1704. 4. Guil. Franc. Marchio Hofpitaliur in tractatu analytico poftumo gallice fcripto, de fectionibus conicis. Parif. 1704. 4. anglice ab E. Sfo. mc. 1728. 4. conf. Memoirs for the curious 1707. pag. 365. Act. erud. 1708. pag. 45. Iourn. des Savans, 1121. pag. 3. — L. Jyevigar, Cantabrig, 1731. 4. vid. Acta erudit. 1734. pag. 133. 1 Poivreus sss) Apollonium Pergaeum cum Rhodio con- ^ vvv) Vide de hoc Viuiani libro, quo folis fa- fundi et fcripta vtriusque perturbatiflime referri gacibus coniecturis argumentum libri V. Apollo. videas in bibliotheca reali philofophica pag. 83. nii, numquam a fe vifi, adíequutus eft, elogia hiftorica academiae gallicae illuftrium pag. 68. 69. ttt) Vid. A&a erud. Lipf. 1703. pag. 226. Obiit vir praeclariffimus Florentiae in patria a. C. 1703. d. 22. Sept. aetatis 82. tefte 7nlio /Ve- quu) Vide ad $. fequentem voc. Niwveew, Harl, — gri pag. 132. hiftoriae fcriptorum Florent. Vol.TL p.56 — CONICA Lib. III. c. X XII. 201 - Poivreus in "Traité des [βίους du cylindre et du Cone etc. Parif. 1704. 8. vid. A4. erndir, 1707. pag. 132. Laurentiu; Loreuziniur, Viuiani difcipulus, vid. Acta erudit. 1723. pag. 73: Vincentius Santini in: Delle Sezzioni coniche dedotte nuovamente in Piano dal Cerchio etc. Lucae, 1722. 8. vid. Acla erud. tom. VIII. fupplem. pag. 431 fqq. PAilippi de la Hire de fe. Ktionibus conicis libri IX, 1685. fol. vid. Acla erud. 1685. p. 398. Der Chales in mundo ma- thematico, [— Chrifiani comment. de calculo infinito, vid. ad $. XVI. fin. Kaeffuer. in: Hamburgifch. Magazin, tom. XVII. part. II. etc. aliique recentiores, quorum labores et co- gitata hic receníere, meque vacat, neque opus efl.] [Inter deperdita aut nondum vulgata Apollonii fcripta olim numerabantur Aóya ἀποτομῆς libri duode fe&ione rationi fiue proportionir, Pappus libr. VIT. p. 24x. 242. 262 Íq. meminit illorum. — Verfionem libri primi arabicam '"T'habet ben Korrah non mo- do accuratiffime cafligaffe, fed duobus etiam comraentariis exornaffe, illorum vero fecun- dum, qui vix intellizi poffit, minime correxiffe, perhibetur in arabica philofophorum bibl. apud Co/fr. 1. m. p. 388. — Illi libri arabice exftant Oxoniae inter libros Seldenianos. — Adde Íupra in notitia codicum msstorum: et Χωρίς ἀποτομῆς libri duo de fpatii feflione, Pappus libr. VIL pag. 241. 242. 263. Duo haec opufcula primum in lucem edita fant ab Halleio: "Apollonii Pergaei de feEionz rationis libri duo. — Accedunt ciusdem de fefliome fpatii libri duo reffituti. — Praemittitur Pappi Alexandrini praefatio (graece edita) ad // 11"*" colletIio- nir mathematicae cum [emmatibur eiusdem Pappi in hor /fpollonii libros. — Opera et fIudio Ed- mundi Halliy, apud Oxonienfes geometriae Profefforis Sauiliani. Oxonii, e theatro Shel. doniano, 17c6. 8. : Conf. acta erudit, Lipf. 1707. p. 163 fq. Clement l. c. p. 411. Libros de fedlione ratio- nis Halleius non tam ex arabico vertit interprete, quam potius ex figuris additis fenfum odo- ratus efl vir fagaciffimus, quum arabicae linguae vix mediocrem haberet cognitionem, ἀξ Bernardus iam decimam fere partem verterat , illoque mortuo Henr. Aldrich in verfione Ber- nardina cafligauerat nonnulla. Arabicum vero illud mstum ex lingua graeca in arabicam translatum eífe, probat Halleius, quod im diagrammatis lineae notas fecundum ordinem alphabeti Graecorum difpofitas habeant, qui ab ordine alphabeti Arabum plane diuerfus eft, - Factam coniicit hanc ver(ionem circa a. Chr. 820. aufpiciis Almaimonis Chalifae flue impe- ratoris Saracenorum. //aar. Newton maximi feciffe dicitur Apollonii de fectione rationis libros, ex quibus clariorem analyfeos veterum ideam haurire liceat, quam quae ante editum ab Halleio hoc antiquitatis monumentum fuerit Geometris. vid. praefationem ad confpe- Gum philofophiae If. Newtoni, (a Pine of Sir If. Nawtonr Philofophy,)) Londini 1728. 4. et acta erud. Lipf. a. 1730. menf. Aug. p.339. — Libros autem de fectione fpatii, iam olim deperditos, pofl Snellium, Halleius ex ingenio propriisque meditationibus ita reflituit, vt ab ipfius Apollonii opere non multum difcrepare confideret, Apollonius germanice verfus prodiiffe dicitur Caflellis, 1658 et 1683. 4. Harl.] XX, Scripta Apollonii cetera, deperdita plez2que, quae laudari obferuaui a Pappo et . aliis, haec funt: Ἐν ὠνωλυομένῳ τόπῳ in [oco refoluto laudatur ab Eutocio pag. rr. ad Apollonium, edit. Oxonienfis. conf. /Marin. ad data Euclidis pag. 458. edit. Oxon. Fol. IF. Cc Διωρισμένης 202 118. 11]. .. XXI]. APOLLONII SCRIPTA DEPERDITA Vol. H. p. 561 ὃ 562 Διωρισμένης τομῆς Tibri duo de determinata feBlione '""), Pappur lib. VII. pag. 243. 263. 281. 305. Fabri. — In arabica philofophorum vita, apud Coffr. l. m. pag. 385. fcripta Apollonii recenfentur: in his, , de dermiuata fzBione libri 1]. quorum prior a 'T'ha- beto emendZ*us eft: fecundus, etfi arabice conuerfus, vix intelligitur. ^ — lbidem no- minantur Apollonii fcripta: D: linearum fe£ionibus fimilibus, libri duo. De εἰγειῖ fefe: inuicem tangentibus liber 1. Argumentum de tactionibus ab Apollonio tractatum , illuftrauit etiam Euangelifla T'orriceiius. De duabus liaeis, quoe, extra angulos vetliineos aliquantulum pofftae, inter fcfc occurrunt, liber a 'Thabeto Ben Korrah memoratus. Harí. Περὶ ἐποιφῶν libri duo. Pappus lib. VII. pag. 243. 328. 345. Ἐν τῷ περὶ T8 κοχλίβ γράμματι Apollonium laudat Przocíur II. ad Euclid. pag. 29. Ἐν τῇ καϑόλε πραγμωτείος Apollonius laudatur a Mari: in Προϑεωρίο, ad data Euclidis fiatim fub initium. : Νεύσεων libri duo de inclinatione, fiue de inclinatis corporibus, Pappur lib. VII. pag. a4t. 249. 305. 313. 328. et /MMarinur ad data Euclidis, pag. 453. edit, Oxon. rexauder “πε derfonur,' Aberdonenfis Scotus Parif. 1612. 4. edidit fuppiementum Apollonii rediuiui fiue analyfin problematis ad doctrinam Apollonii zreg) veucsov, a Jorio Ghetolio, Pa tricio Ragufino , reflitutam. Fabrir, — [Lucem adlpexerunt Zfpollonii inclinationum libri duo a Samusle Hors/ey reflituti. Oxon. typis Clarendon. 1770. 4. Har'.] Περὶ τῆς συγκρίσεως τῇ δωδεκαέδος καὶ τῇ eiocciédge τῶν εἰς τὴν αὐτὴν σφοῶρων ἔγγρα- Φομένων. binas huius libri ἐκδόσεις memorat Hypficles pracfat. ad lib. XIV. Euclidis. Locum Hypficlis integrum defcripfi fupra cap. XIV. $. 4. Τόπων ἐπιπέδων libri duo de lotir planir, Pappus lib. VIT. pag. 241. 247 et 458. [6] [in bibl. arab. apud Cafir. l. c. citatur de loris plamir, earumque fecionibur fimilibus liber pri- 515] Horum argumenta ac rationem diuinare et ex ingenio reftituere iam ante ann. 1634. conatus eft Paulus. F:rinct, fenator 'Tolofanus: in eius Opp. mathcimat. p. 12 fqq. 'Tolofae 1679. fol Inde Fyenc. Srhooten. Lugd. Bat. 1657. [Poftea prodierunt z4pol- lanii locorum planorum libri II. reftituti a Roberfo Simfon, lat. Glasguae, Foulis. 1749. 4. Harl.) ^ ᾿Δυτόβοος, quo in libro videtur egiffs de numeris quantumuis magnis inter fe mul- tiplicandis: quae res ante inuentas cifras paullo intricatior fuit. Eutocius ad Ar- chimed. de dimenfione circuli. Confer JZ/al/ifum ad fragmentum Pappi propofit. 18. Halleius ὠκυτόκιον legit, velut a celezi productione repetito vocabulo. ; [4fchindur wb)D) Ex ingenio fuo re(tituere conatus eff miae Leideníis pág. 225. Fabric, —. infcriptio Willebrordus Snellius, quemadmodum etiam li- libri Snelliani eft: Zpollouius Batauus f. ex(ufci- bros de rationis et fpatii fe&iione, et de inclinatis — tata geometria Apollonii Pergaei seg! διωρισμένης lineis fiue corporibus. vide defcriptionem acade- —7:47;. Leidae 1658. 4. Hari. Lib. 1T. c. XXII. ... 262 Vol. 1I. p. 562 EVTOCIVS ASCALONITA [ Aichincur in Euclidis propofito rcfert, huins elementa geometriae ab Zfpo//onio confcripta effe, eademque in libros XV. digefla. ' Quum autem huiusmodi operis ftudium fücceffu temporis nonnihil intermifium effet, quidam ex alexandrinis regibus ad geometriae cognitionem fibi comparandam amplificandamque excitatus, Euclidem, ea tempeflate notiffimum , laudatum opus ccfligare atque illufirare iuffiffe dicitur in bibliotheca phi- Aofophorum arabica apud Caf. l. m. p. 349. vbi quoque commentatores in illnd opus arabici nominantur. ZZar/.] Periüt et Zypatiae, quae Ifidori philofophi vxor fuit, commentarius in conica Apol. nij, a Suida meinoratus. Inter fingalares viros Apollonius nofler haud immerito refertur a Vitrvuio libro et capite primo: £i «ufem inmeniuniur raro, vi aliquoudo fuerunt Zdriffarchus Samius, Philo- lous et 4drchgtas Tarentini , Zfpollonius Pergects (ita etiam. MS. Arundel. nam male quae- dam editt, Pergamenuc) Eratoflhener, Cyrenaetue , ZMrchimedes et Scopinas. (an. Sopas?) ob Syratu/ir ,. aui multas res organicar ef gnoiionicar, numero naturaliburque rationibus inuenta: aique explicatar pofferir reliquerunt. [cont. ad $. XVII. notata.] Arabibus ZZpel/onius dicitur, perinde vt Euclides quoque, Zinagier, quod fabrum lignarium denotat, fed ab iilis vfurpari videtur pro Geometra. Nam et a Graecis magnum Gcometram dictum Apollonium, iam fupra cx Eutocio notare me memini, Fabri. — Apud Herbelot in bibl. orient. pag. 978. a. Hagi Khalfah, dum meinorz: in bibi. fua orientali arabicam Apollonii figurarum conicarum verfionem e graeco factam, Apollonium nominat ZZ/uagiar , Zlhakim Jiriadhi, fabrum aut architechum, et philofophum moralem. Zar. - XXI. Operae pretium efi, tribus hoc loco verbis agere etiam de EV T OCIO, Afcalo- ne, Palacflinae ciuitate, nato, qui //idori **?), mechanici; luftiniano imperante clari, difcipulus fuit, et commentaria fua in libros Archimedis de fphaera ac cylindro dicauit Zfmmionio, uem xedrisoy QiAccoQoy vocst, Hermiae filium et Procli, a. C. 485. defuncti, difcipulum, ni llor, compellans. [vid. ad $. XI. circa fin.] Meminit etiam Eutocius T'heonis "*"), Alcxan- s Cc 2 drini, δὲ Ἰπώππῳ sm) Θέων, καὶ ἑτέροις mAeocw uysauts ; τὴν μεγάλην σύνταξιν τῇ Κλαυδία Πτολεμαίκ. Με- minit ctiam Pappi commentar. ad Apollon. pag. 6. et ad Archimede pag. 16. ad lib. IL. de (;hae- ra ac cylindro, vbi duas medias proportionales xxw) In fine commentar: Edzoxis ᾿Ασκοϊλωνΐτα (mui εἰς τὸ ᾿Αρχεμήδας, ἐκδόσεως παραγνωσθάσης τῷ ᾿ἰσιϑώρῳ, ἡμῶν διδασκάλῳ. » , - * , . *. - Evrexía πινυτᾷ γλυπερὸς πόνον, ov ποτ᾽ ἐκῶνος Γράψεν τοῖς φ,ϑονεροῖς πολιλύκι μερεψώκιενος, Ἰβάοτὶ, €opti, rhetoris, defceiptione 8, Sophiae p. 284. libr, L. κτισμάτων. Suy) Eutocius in propofit. 4. libri I. de (phacra ac cylindro p. 28. ὥε ἐσ γ σύρῶν ἐγτυγιχνοντας Yldn- mre καὶ Oui καὶ ᾿Δρκαδίῳ ἐν πολιλοῖς συντάγμιασι ἐκ ἀποὶακτικῶς, ἀλλ᾽ ἐπαγωγῇ τὸ λεγόμωνον παριςῶσιν, ldem ad lib. de circuli dimenfionc pag. 49. ὅπως δὲ δὰ σύνεγγυς τὴν δύναμιν πλευρὸν τὴν δοϑέντα vigi μὸν wir, moro μὲν “Ἡρωνε ἐν τοῖς “ετρεκοῖςν, ἄρρητα AMilefii, mechanici, mentio in Pro-: inuesire docet ex mente Platonis, Heronis, (iv μη χοινικοίίς εἰσωγὠγοῶς καὶ ἐν τοῖς βελοποιητικοῖεν Phi- lonis Byzantii, Zpollonii, (Pergaei) Jioclis (iv τῷ περὶ πυρίων) Pappi, (iv umxevixois. εἰσαγωγοῖε) Spori, (Nicaeni, quem itcrum citat prooemio in lib. de circuli dimenfione pag. 49. et in fine pag. 55. mentionem faciens 'Agsereuzüy eius κηρίων fiue Mellificii Ariftotelici,) Menaechmi, Zlrchytae, (ex Eudemo Rhodio, Peripatetico, «cuius Gco- metricam hiftoriam laudat pag. 49.) Eratofllienis ad regem Ptolemacum, íubic&tis eius philofophi « verlibus so4 — Lió.III c. XXII. EVTOCIVS ASCALONITA Vol. II. p. 363 drini, διὰ [ΡῚ qui trecentis amplius pofl Chriftum annis fuit, et. Pappi eadem cum Theone υ setate Iminonium. b 'Theodofio M. clari Alexandriae philofophi. Monumenta Kufocii edita haec funt: 1) Commentaria ad libros. II. Archimedis de fphatra ae cylindro, fcripta, vt iam dixi, ad. Meminit horum ad Apollonii conica, pag. 14. 2) Commentaria ad librum eiusdem Archimedis de circuli dimsnfione. 3) Commentaria ad libror 11, ἰσοῤῥοπικῶν, quae Petro cuidam infcripfit. 4) Commentaria in quatuor priores libros conicorum Apollonii Pergaei, ad ZAathemium **5); quem fodalem cariffimum adpellat. llla vna cum figuris, ab Eutocio, (vt ipfe teftatur pag. 7. et alibi.) additis, verum latine prodierunt ex verfione Fyed. Conmandini, Bono- niae 1566. fol. et Piflorii 1696, fol. ^ Graece exflant MSta in biblioth. regis Galliae, tefle Labbeo biblioth. nou. MSS. pag. 117. [n biblioth. ducis Mutinenfis, tefte Montfaucon. adde indicem codd. Apollonii Pergaei fupra exhibitum, et Heilbrouner paffim in hiftoria mathefcos.] — Ex codice msto Barocciano, graece, addita Commandini. verfione, fubinde emendata, vulgauit Edmundus Halley in luculenta fua Apollonii editione. Oxo- niae 1710. fol. [Mentio quoque hic iniicienda efl Fuphranorir μηχανοπιξ (mechanici), qui vnus fuit ex Sicyoniis exulibus, tempere Antigoni et Ptolemaci, regis Aegypt. ate que Ecdcli, Arcadis, philofophi. Is Arato, Cliniae, principis quondam ciuitatis Sy- cyoniorum , filio fcalas fecit folutiles ad vrbem occupandam. vid. Pfutarch. in vita Ara- ti, cap. 6. pag. 514 fq. tom. V. Opp. Plutarchi, edis. Reiske. 77er] Ad calcem prae- fationis ad libr, 1V. ait Eutocius, fe pofleriores etiam quatuor libros Apollonii fimiliter in gratiam Anthemii illuffraturum, quod num fecerit, haud conílat. Certe videtur recenfuille, — Meminit etiam pag. 14. fuorum commentariorum in primum magnae Syntaxeos Ptolemaei. verfibus de cubi duplicatione,) et /icomedís e libro περὶ τῶν πογχοαδῶν γραμμῶν, non etiam P/i- loponi, nifi hunc quoque in codice fuo lcgit Ge- orgius Valla, vt fufpicetur aliquis e Philandro ad Vitruuii IX. 3. Sed in editis Eutocii commenta- riis Philoponum, qui faeculo fexto floruit, lau- datum non inueni. Citantur praeterea Eutocio Apollonius Pergaeus in elementis conicis pag. 40, Ἔν τῷ ὠκυτοβόῳ pag. 55. Antipho et Hippocrates Chius quadraturam cir- «vli inquirentes pag. 49. Hero ἐν τῷ ὑπομινήμωτε τῷ dt τὴν ᾿Αριϑιμιητικὴν εἰσαγωγὴν, (Nicomachi, Gerafeni,) pag. 23. Magni Logiffica pag. 55, Nicomachus ἐν πρώτῳ μασικῆε pag. 28. Philo Gadarenus peg. 55. Laudat et p. r. illud Socraticum e Platone, «s 7E Dez συλλαμβάνοντος πᾶνν εἰκὸς καὶ ἐπὶ τέλος ἡλιὰσ τῆς σπεδὴς ἐλϑεῖν, quod et ipfum diuina adnuente benignitate me confecuturum «onfido. 222) Hic ipfe videtur effe Znthemius Trallia- $us, mechanicus, cuius meminit Z7xefzes Chil. II. verf. 151. et XIIT. hift. 457. et cuius librum περὶ παραδύξων μηχανημάτων adhuc fupereffe MS. notaui fupra (. XI. Confer Procopii, rhetoris, locum fupra, ad cap. de Archimede $. XI. datum e quo conflat, Anthemium hunc cum Ifidoro Milefio ce- lebre illud S. Sophiae templum a. C. 532, condi- diffe. Plura de hoc Anthemie /4gat/ías lib. V. pag. 144 íq. CAPVT Ψλ. VETERVM MATHEMATICORVM 1. 11... XX). ΘΑ Ρυ UP ΧΕ ΤΤΙ VETERVM MATHEMATICORVM SCRIPTA, POTVERVNT,.DIGERENDA VOLVMINIBVS XIV quoram catalogum ab Edwardo Pirufhardo?) pridem. compofitum "Thomas Smithus vir clariff, fubiecit eius vitae ad calcem epiflolarum Huntingtonianarum editae Lond. 1704. 8. Vol. II. p. $64 Ὁ 565 γος QVAE REPERIRI VOL. 1. ECEOOGESUIOD ES T. preso libri quindecim iuxta ediggem graecam, Bafileae 1533. collatam cum MSS. Gr. Bodl. Arch. B. 25. et Bodl. S. 4. 9. Vna cum verfione latina Fr. Commandini. Pifauri 1572. et Pifauri 1619. aliquot in locie emendata. Principia, quorum in conflrudt. et demonflrationibus vfus eft, in margine adnotata. Schemata aeri incifa, Demonflrationes, fymbolis breuiffine expreífae, ex editis D. Barrouii, ct fcriptis D. D. Oughtredi et Ravlinfoni, ἦ Scholia vetera Graecorum , ex codd. MSS. et editione Commandini: Arabum, ex MSS. Arab. in Arch: Bodl. recenfente 'Thebeto Corraide, [] et in bibl. C. V. D. Pocockii, et in bibl. Coll. D. Ioan; Bspt. Oxon. Item iuxta traditionem Chogia Nafireddini Perfae, Romae 1594. — Exflat autem et Per- fice inter MSS. bibl. Coll. D. Ioan. Bapt, Oxon. Item ex verfione latina, quam ex Arsbico fecit Adelardus, manufcripta in Mufeo Bodl. Ambulac. 178. et Arch. Digb. 174. et Coll. Trin. Oxon. 24. et MS. Bal. 239. et Cant. Pen. ὅσ. et 69. et Caii τ. et Seld. Arch. Per Campanum. Parif. 516. et Bafil. 1546. et MSS, Bodl. A. 3. 8. Med. et Y. 1. 2. Th. Syriaca ex MSS. Syr, in Arch. bibl. publ. Cantabr. Cc3 Adnota- αὐ Obiit Edwardus Bernhardus, viris maximis tt actatis nofirae ornamentis merito annumeran- dus, Oxoniae ann. 1697. 12. lanuar. anno aetatis 95. — De Da/fypodii verfionibus fcriptorum grace- «orum maethematic. vid, Kep/eriamas epiítolas CXLIII. Fabric. — Retinui hoc caput propter infertam codicum msstorum et aliorum librorum notitiam. conf, el. Seheibel in Einleitung zur ma- thematifchen Bücherkenntnifs part, VI, Breslau. 1775. ὃν pag: 651—675. Harl. Í ; / ^ 206 Lib 711... ΣΧ 111. VETERVM MATHEMATICORVM Vol. Tl. p. 565 P τόδ Adnotationes viri illuflris, D. Sauilii, et a'iorum, ex MSS. Excerpta, (neceffaria quidem.) ex fcriptis recentiorum iam vulgatis Fluff. Candallae, Peletarii, Zamberti, Tartaleae, Clauii, Billingleii noflratis 1496. Camilli, "Taurelli, Wel- peri, Camerarii 1577, Cattaldi, Schulerii, Betrini, lo. Benedicti, Dibuadii, Puteani, Scheu- bei, Lanfiü, "Tacqueti, Barrouii, Herigonii, Cotügnez, Fabri, Arnoldi, Oughtredi, Wallifi, Sturmii, Cardani, . Richardi, Daíypodii, Bouilli, praecipue vero Fr. Comman- dini. ; Procli commentarius in elersentorum lib. I. graece quidem ex edit. Bafilcenfi ad fidem codd. in Arch. Pembr. 16x. emendata. — Idem ille liber, quo in verfione fua concinnauda olim vfus eft Baroccius; latine vero ex verfione Baroccii , (fed correcta) cum notis. Iamblichus περὶ κοινῆς μαϑημωτικὴς gr. lat. ftudio D. Tennulii, e MSS. Problematum Euclideanorum Analyfis per Fr. Schotenium ex fchedis illius geometrae. De fuperficierum diuifionibus opus egregium a Ioanne Dee, Londinenfi, reflitutum, Mohammede Bagdedino (Babylonio) vel auctore:wel interprete. — Latine cum notis Fr. Com-- mandini iuxta edit. Pifzur. 1574. 4. Giornale d'Italia tom, το. pag. 173 fq. — Prodiit etiam ita- lice, Pifaur. 1570. 4. Thabeti liber confimilis argumenti, arabice et latine, ex codd. Arab. Seldeni cum notis. Excerpta ex Martiani Capellae libro fexto, collata cum MSS. antiquiffimis in Arch, Seld. et in Coll. Ben. Cantabr. 181. et Digb. 221. Merton. 70. ct Ben. 185. et Laud. L. 71. Ex Boethio H. I. το. [] Ifaacus Argyrac de figurarum transmutatione gr. lat. e codd. MSS. Pembr. 70. 393. et Pembr. 111. 75. et Seld. lfaacus ,. monachus, in fex priores lib. Element. Argentorat. Anonymus de menfurandis folidis MSS. Digb. 104. 154. et in bibl. Saviliana. Vide et K. 44. et K. 17. in Arch. Laud. item K. 61. Laud. ᾿ Mich. Pfelli veometria, hoc eft, geodaefia διὰ s/x;ev gr. MS. Pembr. 16. 412. D. Sauilii prseiectiones fecundum edit. Londinenfem 4. Praefatio de Euclide eiusque operibus, quantum poft Proclum ac Sauilium licet. Nicephori Jsmtaidae fragmentum de geometria et de flellis MS. gr. Pembr. 106. et im Pf. 9. ibidem. : Nicephori Gregorae quaeftiones philofophicae et matheznaticae: inter alia, de menfura arcae Noe ex Origene, gr. MS. Pembr, 48. Idea 'T'rigonometriae folio vnico. : Hic forte vel ad Heronem , et de geometria practica ex MS. bibl. Sauil. et Digb. et Seld. et D. Gronouii, atque ex Clauio, Hierigono, Steuino, T'acqueto, Pitifco, etc. Sed quam. breuiffime. Index. Vol.TI. p. 566 P 567 SYNOPSIS BERNHARDINA .— Lio.11I.;. XXIII. 201 Index. MI. Euclidis data gr. lat. ex edit. D. Hardy, 4. Parif. 1625. collata cum edit. lat. Bafil. 1546. et cum MSS. graecis in Arch. Pembr, 161. et cum MSS. arab. in Arch. Seld. Vna cum praefatione Marini gr. lat. et fcholiis veterum atque etiam recentiorum manu- fcriptis. - ; "Thabeti Data arab. et lat. e codd. Seld. et ex cod. Bodl. Con. Apoll. Iordani Data Arithmetica ex MS. Bodl. in ambul. III. Euclidis introductio mufica, et fe&tio canonis, gr. lat, iuxta edit. Meibomii 4. et Pe- nse Parif. 1557. 4. collata cum MS. Ben. 183. et MS. gr. Pembr. 41. cum notis Meibomii et aliorum. IV. Euclidis, (vti vulgo creditur) optica et catoptrica gr. lat. vti pridem edidit Pena, Parif, 1557. 4. collata cum lat. Bafil. 1545. et Italica edit. Dantis Flor. 1573. et cum MS. gr. in Arch. Pembr. et in bibl. D. Ioan. Oxon. et cum MS. arab. Seld. et cum MSS. lat. in Ambul. Bodl, 178. [Ὁ] : ᾿ Vna cum notis Sauilii et aliorum, et epiflola Kepleri, et Penae pracfatione. V. Euclidis phaenomena gr. lat. ex edit. Argent. 1572. 8. et cum fcholiis antiquis, et notis Maurolyci, Romae 1592. 4. collata cam MSS. gr. Coll. D. Ioan. Oxon. et Coll. Reg. Cantabr. et in Arch. Pembr. 161. et bibl. Voíffianae, et cum MS. arab. Seld. ct cum MSS. lat, in Ambul. Bodl. cum notis. VI. Euclidis fragmentum de Leui et Ponderofo, lat. ex edit. Bafil. 1546. collatum cum MS. in Coll. D. Ioan. Oxon. et in ambul. Bodl. V OL. IT. APOLLONIFS, PERG AEVS, MAGNFS GEOMET R A, L Apollonii, Pergaei, conicorum libri VIT. Quatuor quidem priores gr. lat. ex ver- fione Fr. Commandini ,. Bonon. 1566. collata cum verfionibus Memmii et Maurolyci. Grae- ce e cod. MSS. biblioth. Sauilianae et biblioth. Leidenfis et cod. regis chriftianiffimi 103. Labb. pag. 271. Adnexis commentario Futocii lat. ex verfione Commandini, et graece ex cod. in Arch. Pembr. 169. atque notis D. Sauilii, et aliorum. Tres autem fequiores libri, fcil. 5. 6. 7. (nam octazus ium.olim peri't;) arab. et lat. ex translatione arabica beni Mufa, qui editionem Eutocianem erpreífit, et noua verfione latina vna cum notis Abdolinelic, Arabis, qui Apollonii Con. libros fore in compendium redegit, ex cod. MS. Bodl. tum etiam notis Borelli, mathematici egregii, et eliorum , cum fchematis et notis ex fchedis D. Golii, viri fummi. — Haec cum lemmatis Pappi. "Translatio arabica Beni Mufa ex ccd. bibl. Leidenfis, (qui etiam MS. optimae notae in €atalogo ubrorum MSS. D. Golii τῷ μακαρίτε apographum efl) transfcripta fuit. — Golia- ! nus - ao8 Lib.IIL c. XXIII. VETERVM MATHEMATICORVM — VoLH. p. 561 Ὁ 56s. 569 nus codex etam quatuor priores Conic. libros exhibet: ficut et ifle in bibl. Florentina, quera latine vertit A. Echelleafis , non adeo feliciter. [IP] IL. Serenus de fectione Cylindri gr.lat. Graece quidem ex MSS. regis chriflianiffimi, et lat. ex verfione Commandini 1566. Bouon. cum notis ipfius, et Sauilii, et aliorum. III. Apollonii, Pergaei, περὶ λόγβ ezrorcjis libri duo, numquam antehac in Occidente vifi. Arab. et lat. ex MS:-Seld. cum notis, Disquirendum, an libcr de feclionibus in bibl. Florentina, cuius mentio fit in bibl, Labbeana, fit idem illud opus. IV. Thabet, Abu Hamed, Abu Sahl, Abu Mohammed, et aliorum clariffimorum - geometrarum, aggreíliones de anguli rectilinei trifectione, arab. et lat. cum notis Forfleri, Boreli, etaliorum. — 'l'extum dant MSS. Seld. et Grauii. : V. "Thabeti Lemmata arab. et lat. vna cum tractatu eiusdem de rationum compofitione; etiam arab. et lat. ex cod. MSS. Seld. et Bodl. : Adde Maurolyci V. librum Conicorum. Accedat, quod neceífarium eft, ex Schotenio, Viuiano, Barrouio, T'orricellio, Ca- vallerio, Gregorio a S. Vincentio, Mydorgio, Wernero Norimb. Baroccio, Wallifio, An- derfono, Vieta, Herigono, Ghetaldo, Riccio, Scaligero. VOL. III. ARCHIMEDES, STRACVSANF S. Archimedis opera: viz. I Circuli dimenfio graece ex edit. Bafil. 1543. et ex MS. 43. reg. chriflianiff. Labb. p. 271: Latine vero ex verfione Commandini Venet. 1553. cum notis Arabum ex MS. Seld. arabicis et lat. MSS. in ambul. Bodl. et in Arch. Seld. et in Coll. Caii Cant. τ. atque adnotationibus Coin- mandini, Sauilii, Wallifii, et aliorum; ex Snellio, Pellio, Greg. a S. Vincentio, Laloue- ra, Gregorio Scoto, Hugenio, et M. de Angelis, aliisque, quod iuuat: fc. Regiomonta- no, Cufano, Peletario, Bouillo, Chriftmanno, A. Romano, a Ceulen, Buteone, B. Por- ta, Caflaldo, Alcalmo. [TP] Futocius in lib. de circuli dimenfione gr. ex edit, Baf. et MSS. Gall. latine vero per Com- mandinum. II. De lineis fpiralibus gr. ex edit. Bafil, et MSS. reg. Gall. lat. per Command. cum notis ipfiuse etSauili, etaliorum. — Confer ea, quae Wallifius, Bullialdus, et alii hac de re fcri. pierunt. UI. Quadratum paraboles gr. ex edit, Bafil, et MSS. et lat. per Command. cum eom- mentario ipfius, et opufculo L. Valcrii eiusdem argumenti. j IV. De conoidibus et fphaeroidibus gr. ex edit. Bafil. et MSS. et lat. per Command. cum comment. eius, V. De iens ras i Vol. TL. p. 569 Ὁ 570 SYNOPSIS BERNHARDINA — Lió.IlLe XXIIL 209 V. De arenae numero gr. ex edit. Bafil. et MSS. reg. Call. latine per Command. vna cum ipfius annotatis, VI. De fphaera et cylindro libri IL. gr. ex edit, Bafil. et MSS. Gall. lat. ex eadem edi. tione Bafil. (emendata tamen,) cum notis D. Sauilii, et fcholiis Arabum ex MSS, arab, Seld, et lat. in ambul. Bodl, et Arch. Seld. et hebraice verfi ex edit. Coftae Ben Luca MS. Β, 108. Hanc mathefin ornarunt Torricellius, "Tacquetus, Wallifius nofler, alii. Commentarius Eutocii in libros de fphaera et cylindro gr. ex edit. Bafil, et MSS, reg, chriflianiff. et latine ex edit. Bafil. (fed correcta.) Huc refer, quae ad duarum mediarumn proportionalium ἐφεύρεσιν pertinent, ex Cartefio, Hugenio, Slufio, Gregorio vtroque Wernero Norimb. Gruenbergio, Molthero. ; VII. De aequiponderantibus libri duo gr. lat. ex edit. Bafil. et MSS. reg. Gall. Eutocius in libros de aequipond. gr. lat. ex edit. Bafil. collata cum MSS. regis chriflía. nif. cum commentario Guidubaldi. —' Heic de centro grauitatis ex Commandino, L. Valerio, de la Faille, Guldino, Torri. cellio, Villalpando, et praecipue D. Wallifio. VIII. De iis, quae vehuntur in aquis, fiue περὶ τῶν ox;gufyov, gr. ex MSS. reg. Gall. latine vero per Commandinum, cum notis eiusdem, et Baldi, et D. Sauilii. Heic Hydroflatica. IX. Archimedes, vel potius Zenodorus, de ifoperimetris, lat. ex MS. in ambul, Bodl, X. Archimedis exoterica ex Riualto, cum auclario. [P] ^Adiicere heic licet Marini ' Ghetaldi Archimedem promotum. Propofitiones ipfae Archimedeae collatae cum graecis Riualti. Excerpta nonnulla ex commentariis Riualti, atque ex editione italica Nic. T'artaleae. Archimedem. promittit D. Montonus Gallus. — Dedit nuper Borellus librum, cui tit. Archimedes, ita et Fabrius. Legito inde, quicquid nouiter adinuentum. VOL. IV. PAPPVS, ALEX ANDRINV'SS, et HERO. I. Collectio mathematica, graece ex binis MSS. bibl. Sauilianae, edita aliquantum au- δος. Habet et gr. MS. D. Lefcuyer. Lat. ex verfione Commandini, aliquot in locis emen- data, vna cum notis ipfius atque aliorum: et ad lib. VII. Apollonii nonulla a Snellio, Ghe- "taldo, Vieta, et Schotenio reftitnta. II. Heronis, Alexandrini, Pneumatica: ex codd. in Arch. Pembr. 169. 148. et Laud. C. 66. Lat. ex verfione et cum notis Commandini. Automata ex MSS. gr. Voli et Pembr. 169. 195. Belopoecica, Ctefibii potius, gr. lat. ex edit. Baldi 1616, 4. cum notis eiusdem ac alio- rum, vid. Pembr. MS. 1$7. 13. Fol. IF. σ Dd De aro. [4Ὁ.1{1.:. XXIII, ΝΕΤΕΚΥΜ MATHEMATICORVM Vot... p.570 571 à De inachinis bellicis MS. gr. Voffii, et lat. ex verfione Baroccii, et e MSS. gr. Pembr. 169. 157 Barulcus arab. et lat. e cod. MS. Leidenfi, vel e fchedis Sois qui ix iftud magni mechanici pre!o-apti'imum reliquit. Alia ὠνέκδοτα eiusdem auctoris penes If. Voffium, Ariflotelis mechanica ex edit. et cum notis Monantholii, Baldi, Blancani. Pachymerii mechanica Jat. per Bcchtum, Bafil. 1560. Adiunge I. Frontinum de áquáedudibur ex editt. praecipue vero [6] D. Auzotii, fi ex- flet: imo et Gromaticos ex edit. T'urnebi ac R.igaltii. Huc refer Procli Diadochi, fi iflius geometrae fit, opufculum de motu gr. lat. ex edit. Parif. 1542. et MS. Pembr. 161. 184. et Pembr. 76. 404. et Anonymi problema de motu, Digb. 95. E fcriptis recentiorum mechanicis, feu de motu, excerpta, vti, (pofl Iordanem et Ba- conem,) Baldi, Varronis, Galilei, Calend Borelli, Fabrii, Herigoni, et maxime Wal- lifüi, qui ceteris omnibus in difficillima ifla mathefi palmam praeripuit: etiam Guidubaldi, Monantholii, Steuini, Schotti, B. Portae. Anonymi Taclica, opus abfoluriffimum: vbi et de T heffalomachia , Train at- "que acie ordinanda etc. Gr. MS. Pembr. 131. 262. " Pediafimi Svnopfis Geodaetica ex MSS. Pembr. 169. 41. 161 et 70. 596 et 16. ἫΣ et ex- cerpta 11. 74. Heronis Iunioris Geodaefia gr. lat. per Barocc. et ex MSS. Pembr. et Arch. Bodl. et bibl. Voffiana. Heronis eiusdem de terminis geometricis, gr. lat. per Dafypodium, Argent. 1570. Habe: Voffius in fua lectiffima bibliotheca, graece fcripta, Apollodori Poliorcetica, Afcle. piodori, philofophi, 'Tactica, Vrbicii ^? Tactica, Nicephorum περὶ | παραδρομῆς et alia iflius Gregorae, Philonem Byzantium de machinis bellicis, et oppugnandis defendendisque vrbi- bus, Arriani et aliorum "Tactica, Demetrii Cubicularii Naumachica, Conftantini Porphyroe gennetae Piratica, et Anonymum de flrategematis bellicis, et alium de ordinandis aciebus. Vegetius Laud. 42. I. MS. Mechanici cuiusdam, 2 fub Alexandro M. floruiffe dicitur, '"Tactica: aab. et lat. e codice bonae notae in Coll. D. Ioan. Oxon. Hic de ponderibus et menfuris, quod idoneum, ex Grauio, Agricola, Brerwodo, vit lalpando, Capello, Merfenno, lordano., Gaílendo, Gronouio. VOL. V. b) Vid. infra ad cap. de Polybio, Onofandro — fine adpendicis loco εἰ Zrbicii ἐπιτήδευρια, Inci- etc. in hoc volumine pag. 767. vet. edit. In cod. pit: αἱ μὲν προτεταγμέναι τάξας εὕρημα τῶν παλαιῶν regio Neapolitao XXX, bombycino faec. XIV. εἰσιν ἐνδρῶν, Harl. qui continet Onofandri et Mauricii egzzzyixd , in /WeLlL Ὁ. 571 Ὁ $2.95 - ΒΥΝΌΡΞΙΞ BERNHARDINA ὁ Li.IlLeo ΧΧΊΙΙΣ 38 VOL. V. 4... Ton ESNUMeo E os Machinamenta bellica lib. V. at quintes infcribitur Philonis Athenaei, fol. ;7. vna eum Ctefibio, (Βελοποιηκοὶ,) Bitone de inflrumentis bellicis, et ceflis Africani, fol. 106 capitibus Y69. εἰ fol. 22. excerptis ex Apollodoro, gr. lat. ex MSS. in Arch. Pembr. 187. et optimo co- dice in Coll, Magdal. Oxon. Anonymus de ob(idione toleranda MSS. Pembr. 187. 127. et Voft. Anonyrhi Strategemata veterum felecta. Pembr. 187. 156. et Voff. et praecepta militaria ibid, fol. 172. et Voff. Accedant Taciica Aeneae, Aeliani, Leonis, et aliorum. Adde Vitruuium , artis architectonicae auctorem vnicum, qui ad nos vsque peruenire potuit, iuxta edit. Laet, collat, cum MS. in Coll. D. loan. Oxon. cum notis adnexis ex Bar- baro, Barroccio, Cateneo, Villalpando, Frearto, aliisque, quae iuuent: (neque enim adeo ampla efl ars iflhaec, ac multi exiflimant,) tum de inilitari architectura tam veterum quam recentiorum. — Confule hac in re praeflantiflunum Votlium, tun Maurolois, Tacque- tun, Goldmannum. Geoponica MS. Pembr. 54. Excerpta ex Plinio, Columella, et Macrobio, quae videbuntur, Galeacius de S. Sophia T. D. 110. MS. Laud. Anonymus de eadem ecclzfia C. 46. Laud. Pictura arcae Noae Laud. K. 86. et templi Salomonis ad indicem Lyrae inter MSS. Lau- dinos. VOL. VI, DIOTPHANTFS,. TbEXHANDIREINTV.S. Arithmeticorum libzi fex, et de numeris multangulis liber vnus, gr. lat. cum commen- tario C. Bacheti, Parif. 1621. collati cum MSS. biblioth. Sauilianue. —Conferatur etiam cum editione Xylandri. Qnaere, an tredecim libzi iftius mathematici exítent graece in biblioth. Vaticana: inulti enim id adferunt. Theo de Mathematicis ad Platonis lectionem requifitis, gr. lat. per Bullialdum. Parif. 1644. cum notis eiusdem et [1] aliorum. Graeca conferantur cum MSS. in Arch, Penibr. et in biblioth. Coll. D. Ioan. Oxon. et in Arch. Laud. C. 66. Nicomachi Gerafeni Arithmetica, cum notis Camerarii. * * - . , Nicomachi Arithmetica ϑεολογθμενώ. lamblichus in Nicomachi Arithmetica. ΟΣ Afclepius in Nicomachi Arithmetica , gr. Jat. ex codd. MSS, in Arch, Pembr, 4». 4. fiue 115. et in Arch. Seld. Dd 2 De 212 7.18. 71]. ΧΧΠ]Π]. VETERVM MATHEMATICORVM Το ΤΙ. p. 573 Ὁ 574 De Arithmetica tractatus imperfectus in Arch. Seld. bis, ᾿ Boethii Arithmetica ex MSS. Baliolenfis Collegii 258. et Trin. Oxon. 24. et Pembr. 61 et 65. εἰ 211. et Ben. 209. et Petr. 29. collatis cum edit. Rufi et Clichtouei. Barlaami, monachi, Logifüca, gr. lat. ex edit. Chambers, collata cum MSS. biblioth. 5201}. et Seld. Maximi Planudis Arithmetica fecundum Indos, gr. lat. ex cod. MS. in ambul. Bodl. et Laud. 68. et Ali Koshgius. Vide MS. Perf. "T habeti tractatus de veritate propofitionum algebricarum ex demonftrationibus geome. tricis adflrnenda, cum aliis tractatibus egregiis, quae Gebricam artem fpectant, arab, et lat. e cod. MS. Bodl. Carpe ex Sexto Empirico gr. lat. quod decet. Quae ex Leonardi Pifani Algebra, Quae de Pellii noflratis praelectionibus in Diophantum. Figurae, quibus mercatores Turcici vtuntur, MS. arab. Laud. B. 38. De fraclionibus tr. duo MSS, lat. Laud. E. 107. R. Abrahami Caii Arithmetica, hebr. et lat. per Schreckenfufium. 1546. Alchindus de fex quantitatibus. Carpe, quod lubet, ex noflratibus, Bredon, Suiffet, Wallingford , Pradwardin. Peccam. Adde ex Beda et Martiano, quae huc fpeclant, iuxta fidem MSS, codd. Optimi enim feruantur vtriusque fcriptoris in biblioth. Britannicis: tum ex Caffiodoro et I(idoro. Confulantur recentes Algcbriftae, "Tartalea, Cardanus, Clauius, Stifelius, Steuinus, Herigonus, Oughtredus, Harriotus, Cartefius, Wallifius, Fermatius, Pafchalius, Ander- fonus, Bouillus, Buteo, Caraldus, Lud. a Ceulen, Fr. Schotenius Faulhabers, Kinckhuy- fen, AN. ΓΒ ΞΕ Xylauder; Iordanus, Malapertius, Mengolus, [1] Mauro- lycus, Nonius, Ramus, Scheubelius, Salignacus, Snellius, 'Taifner, Pellius, ius, Reinoldinus, Cauallerius, Bombellus, L. Burgenfis. VOL. VII. Μικρὸς '"Aegevopos, fine parua fyntaxir Alexcndrinorum. Continebantur in illo codice, (quem Arabes Tractatus intermedios vocant, fcil. inter Στοιχειωτὴν et Magnum Conflructorem,) praeter ipfius Euclidis Data, Optica, Catoptrica, et Phaenomena. I. 1) Theodofii Sphaericorum libri tres, gr. lat. fecundum edit. Penae, et illam Ven, collatam cum MSS. graec. in Arch. Pembr. et in PubIiothecl Sauiliana, et cum arab. cod. Seld. et lat. in Ambul. Bodl. cum felectis notis ex Clauio, integrisque Sauilii. 2) De habitationibus gr. lat. coll. cum MSS. gr. Pembr. 166, 254. et MSS. arab. gr. et lat. cum notis Auriac. 3) De " Vol. dI p. $74 ὃ 575 SYNOPSIS BERNHARDINA LibIILcXXIIL 213 3) De diebus ac noclibus, gr. lat. ex MSS. gr. Pembr. 166, 162. cum fcholiis, et arab. et lat. cum notis Ioaf. Auriae et Dafypodii. It. 1) Autolycus de Sphaera mota, gr.lat. ex MSS. gr. Pembr. 166. 166. et arab. et lat. cum fcholiis, et cum notis Auriae. 2) De ortu et occafu, gr. lat. ex MSS. gr. Pembr. 166. 184. cum Ícholüis, et cum no- tis Àuriac. IIl. Menelai, (qui corrupte ab Arabibus, legendo » pro », Mileus vocatur) Sphaerica, arab. et lat. collata cura MSS. arab. Seld. et lat. in Ambul. Bodl. Adiectis notis atque etiam Sphaericis Maurolyci. IV. Ariflarchus de magnitudine luminarium , gr. at. per Command. cum notis ipfius et Sauilii, et explicationibus Pappi: ad fidem MSS. arab. Seld. et gr. Arch. Bodl. V. Hypficlis Anaphoricus, gr. lat. fecundum edit, E. Bartholini, cum notis eiusdem atque aliorum: collatus cum MSS. gr. Arch. Bodl. et cum arab. codd. Seld. Huc accedat Beni Mufa de figuris planis et fphaericis. [UU] VOL. VIII et IX. CLAVDIVS PTOLEMAETVS. Quantus Scriptor! I Ptolemaei Μεγώλη Σύνταξις fiue Almageflum, graece ex edit. Bafil. 1558. ct MS. optimo in Arch. Seld. - Latine ex verfione noua, quae in bibl. Sauiliana feruatur, collata cum "Trapezuntina, - recognita per Gauricum 1528. et 1541. et 1551. per Schreckenf. et cum verfionibus lat, ex arabi- co in Coll. Nou. 281. et in Coll. Magd. 136. et in bibl. Bodl. et edit. vulgatis. Illuflratum fcholiis Arabum ex MSS. arab. D. Pocockii et in bibl. regia; et vberrimis commentariis arab. in bibl, Bodl. et perfice in Coll. D. Ioan. Oxon. MS. et arab. MS. in bibl. . publica Cantabr. inter MSS. Erpenianos, litteris hebraicis fcriptum. Commentarii Theonis et Cabafilae, gr. ex edit. Bafil. et MSS. Notae Gaurici, Schreckenfufii, et aiiorum feleclae, integrae Sauilii. Io. Rafel translatio ex graeco Almagefii cum commentariis, et epilogo ad Nicolaum P. Rom. eontra lacob. Cremonenfem. MS. lat. B. 170. Laud. - TI. Al. Suphius de Stellis fixis arab. et lat. cum figuris geminis e cod. MSS. Pocockii, "Theuenoti, et forte et ex mufeo Golii, curn notis. III. Liber egregius de erroribus in canone fixarum. arab. et lat. e cod. MSS. ín bibl. Bodl. Con. Apoll. et bibl. Golii. IV. R. Abrahae Aben-Ezrae aflronomia MS. lat. Digb.: et κόλερος inter MSS. Seld. Opus excellens: et forte MS. Pembr. 67. Dd 5 V. Nafi- "4 Lib.IH1.c XXIII, VETERVM MATHEMATICORVM Vel. Il. p. 9575 Ὁ 576. 577 V. Nafireddini inffitationes afironomicae, cum commentario luculento arabico Hufain Ebn Mohammed, Nifaburienfis, qui Noddam vocatur, arab. et lat. ex MS. Coll. Ioan. Oxon. VL. Cleomedis Meteora, gr. lat. per Balforeum, et ex editione Vallae et Bafil. 1547. collata cum MSS. opt. in Arch. Pembr. fol. 9. 75. et 5o. 15. €t 4". 56. 51. et cum MSS. Saui-: lianiss cum notis felectis Balforei, et aliorum, et fcholiis gr. (forte Pediafimi,) doctis qui- dem ex MSS. Sauil. et Pembr. 169. 75. et 161. et 70. 296. ct 11i. [δ] VI. Pfclli compendium quatuor artium, arithmeticae, muficae, geometriae et aftro- nomiae, gr. lat. per Xylandrum, et per Murenum, Lipf. i590. et ex MS. Pembr. 94. - ^ Item Michaelis Pfelli σαντοδαπὴ διδωσκαλία. Wo. 18.256. vbi de flellis a. capite 120. et fol. 294. b. Eiusdem folutiones quaeftionum phyficaruim fol. 665. Item iflarum fcientiarum fy(lema Pachymeris ex MS. Arch. Pembr. Ytem Caffiodorus de iisdem, ex edit. Garetii et MSS. De Pafchate egregia, et excerpta ex Panario Epiphanii de eodem. VIIL. Albategnius (Albatani) lat. ex edit. Venet. 1552. et MSS. lat. Digb. et Sauil. IX. Alfragani aflronomia arab. lat. ex editione ac illuflratione Golii, collatis etiam MSS. lat. Digb. et Sauil. et Laud. E. 107. X. Nic. Copernic: epiftola οἰνέκδοτος de tempore annuo, ex bibl. Sauil. XL Campanus e MSS. Digb. et Bodl. et MS. Coll. Noui 293. et ben. 93. ΧΗ. Ric. Wallingfordi libri IV. egregii de finubus ac proportionibus, cum Ícholiia Lenys lat. e cod. MS. Digb. 178. XIII. Sim. Bredon fuper demonflrationes aliquas Almagefti, Opus perdoctum, ex MS. codem Digb. Argyri aflronomica quaedam gr. lat. e MSS. gr. Scld. Ali, filii Aben Ragel, aflronomia lat. Venet. 1485. per Aegid. de 'Tebaldis. Petri Alliacenfis opera aftronomica, Jat. e MS. Orial. r4. Aftronomica MSS. Ben. 193 et 194. et Coll. Nou. 295. et Coll. Ioan. Oxon. Manilius ex edit. Scaligeri ac Bullialdi coll. cum MS. CCC. 2. Swinshed de motu coeli. Cant. Areh. 127. . RK.D.D. Sethi Wardi aftronomia geometrica: opus eximium, | Idem de Cometis, . Introductio ad &flronomiam ex Gaffendo, Tacqueto, Ricciolo, Keplero, Scheinero, Heuelio, Bullialdo, Borello, Longomontano, Hcrigono, Peurbachio, Steuino, Galileo, Schickardo, Hortenfio, Oswaldo, PBaroccio, Maurolyco, Guidubaldo, Maimonide in Mishne [P] Tora, Bettno, Langreno, Comite Pagano, Caflno, Blanceno, Blanchino, B. Porta, Linnemanno, .Hecxero, Abrahamo Zacuth, Cauallerio, Malapertio, Vrflitio, Clauio, | ΓΟ Ψοῖ.Π. Ρ. 507 Ὁ 578 SYNOPSIS RERNHARDINA —Li&.IlLr XXII as Clauio, Santbech, Dante, Diaz, M.Scoto, Chrifimanno, G. Wendelino, Ariftircho Merfenni, Philolao Bulliaidi, Ang. Riccid Wernero Norimb, G. Bonato, Bouillo, Gauri. co, Schonero, Kheinoldo, Nonio, Rhetico, Moefíllino, Tychone, lunctino, obferua- . tionibus Haífiacis, Metio, /«Lansbergio. à Heic, vel in fequente vol. de cometis et Spb tam ex 'criptis vett. quam recentio- rum, Dafyvpodiü, Cyfati, Gemmae, Keppleri, Heuelii, Lobkowitz, Petiti, Auzotii, Pifo- nis, Snellii. Accedamt: Quaedam de Vietae harmonico coelefli, cuius mentio in aflronomia Philol. Item de Salini problem. aflronoin. in Coll. Iefuit. Genuac. Nic. Copernici Reuolutiones, fecundum edit. Mulleri et Rhetici: et Ioannis Regiomon- tani epitome Almagefti: et Gebri Arabis lib. IX. in Almageftum. cum notis Sauilii. Noremb. 1553. ex bibl. Sauil. Excerpta ex inflitutionibus aflronomicis arab. MSS. ia Coll. D. Ioan. B. et Almageflo, i. e. aflronomia Auerrois. MS. arab, D. Pocock. Thii mathematici obferuationes 7. gr. lat. ex aflronomia philolaica et MS. in Ambul. Bodl. Excerpta ex Plutarcho de placitis philofophornm. MS. Pembr, 151. 464. Io. de Dandis opus planetarium, Appiani illo ingeniofius MS. Laud. 155. - Yrem alius de eodem argumento, fol. 345. et fol. 406. de acceffu folis: et fol. 118. Ev- , " H x , - . ὦ P. .“- μέϑοοος ἐπιδρομὴ ϑεωρήμαάτων παντοδαπῶν, vbi de problemate illo Anthemii mechanici, πῶς de ἐν τῷ δόθϑεντι τόπῳ κωτασκευοίσοι ὠκτίνοι προσπίπτειν ἡλιακὴν ὠμετακίνητον ἐν πάσῃ wow κοὶ τροπῇ. VOL. X. ULOPDIQGSETUORE EMJAETF SI I, Canones zecxy;egc; gr. lat. Haec iam primum prodeunt ex MSS. gr. Sauilianis binis et Pemhr. et Bodl. in- Ambul. et Coll. Noui 252. vna cum duplici commentario 'Theonis gr. ex iisdem MSS. II. Heraclii Imperatoris luculentiffimus commentarius in canones προχεῖρες gr. lat. ex codd. MSS. bibl. Sauil. et Bodl. in Ambul, cum tabb. nonnullis. TII. Claudii Ptolemaei Hypothefis et Canon Regum, «t Proclus de fphaera, ex edit. D. Painbrigii. coll, cum MSS, Sauil, et Pembr. item Leontius de Sphacropocia, gr. lat; cx ^ edt, Santandreana: item Procli hypotypofes aftrronomicse gr. lat. edit, Allatii, et e MSS, IV. Claudii Ptolemaci Anathema in templo Serapidis, et περὶ κριτηρία ex edit, D. Bul- lialdi et MS. Bodl. in Ambul. cum notis Bul'ialdi et aliorurn. V. "Tabulae perficae, gr. lat. diucrfarum editionum: € codd, gr. Pembr. tribus, viz. 65. 68. εἰ 100. et Seld. » VI. 'Tabulae 416 Lib. IL c. XXIII. VETERVM MATHEMATICORVM Vol. Hl. p 578 Ὁ 570 VI. Tabulae perficae Na(iroddini, perf. lat. ex bibl. Goliana. VII. "Tabulae perficae Ologbegi, viri principis, ex MSS. Coll. D. Ioan. Oxon. et Po- cockii, et bibl. Sauil. et arabice in Coll. D. Ioan. Oxon. VII Excerpta ex tabulis MSS. arabicis, 1) Ebn Schatir Damafceni in Arch. Seld. 4) Omadoddini, metrice, in Coll. D. Ioan. Oxon. 3) Cyriaci Presbyteri. Arab. Laud. B. 8o. 4) Mugifal. fiue συλλογὴ perfica MS. Laud. A. 150. Aflronomica. Habet, inter alia, prae- cipue de fixis flellis, de tempore, ventis, aeftu maris, montibus et iluuiis, mechan:cis,. Allrolabio, "T'elesmatis, etpoctice. 5) Encyclopaedia fratrum germanorum, fiue Echwa- nol Sepha MS. arab. A. 159. et apud Pocock, vbi inter alia, de Quadriuio, quod vocat Boe- thius, atque praecipue geographica et mufica. 6) Aflronomornm aliquot perfarum colle- dio: funt autem, Yahya Ebn Mohammed excerpta ex Abu Abdalla Maredinenfe, Gelatod- din Manfur, Hofein Ebn Hofein, Chowaresm:us Alkobraeus, Feífol Hatem fuper Moham- med Giagermaeum, liber egregius. — Tum Ali Sergiandius, perceleber aflronomus, de fphaera, de epochis, de vrbibus: Ali denique Koshgius, auclor optimus, de logiílica fe- cundum Indos, et aftronomia: feruatur in eodem [IP] vol. et Naíliroddin Tufenfis, tr. de Aftrolabio. Perfice omnia. "Tabulae aflronomicae Abul Abbas Achmed Ebnól Danna arab. MS. B. τις. Laud. "Tabulae Ebn Atar fecundum doctrinam Ebn Shatir Damafceni MS. arab. A. $0. Laud, Mohammed Abu Omar Ebn Kafem Andelufani, i. e. Toletani, aftronomia, characte- re Afric. in bibl. D. Ioan. B. Oxon. Ibidem codem argurmento ac charactere libellus Abu lfaac Ibrahim Ebn Mezerkal cum tabb. aliquot. "Tum Mohammed Ebn Mohammed Alfu. phius de fciatericis. De compofitione Tabularum tractatus, qui vocatur, ΣΌΝ ΘΎΟΝ 1522 wr»ex, i.e. Plin. thus Arzachelidis, lib. elegans ac vtilis, hebraice, MS. Laud. 1o8. "Tum tract. lacobi Ben Macir Harafenfis de Aflrolabio, cum commentario, hebraice, ibidem: MS. lat. E. 107. Laud. viz. Calendarium Richardi Monke, Capellani de Anglia anno 1434. Ioannes de Sicilia fuper canoncs Arzachelis. "Tabula mediorum motuum per Magiftrum Rede: Alimanach ad meridianum Oxon. canon fixarum, cum figuris conflellationum, et tabulae Toletanae certe egregiae. Demonftrationes canonum tabb. Liber doctus. "Theoria Planetarum. | Calenda- rium Groffi capitis. Humenuz Aegyptiorum. Philofophi et Magiftri filiae Ptolemaei. Alma- nach, feu tabb. ab Arzachele mutatae in annos Alexandrinos, et a Magiflro Ioanne Papienfe in annos Chrift, Ars quadrantis, et cylindri compofitio. De fphaera Digb. 95. Kenubi affronomus, Digb. 95. 'Theorica Si. Bredou, Digb. 93. liber egregius. 'Theorica planetarum , Digb. 93. 'Tabb. W. Rede Oxon. Digb. 57. 25. Ibi fol. 4x. tabb. aliae Oxonienfes abfolutiffimae cum eclipfibus ab ann. 1376. ad ann.1590. [δ] de víu inflrumenti, dicti Zibion, inuenti, quod puto, per Ric. Wallingford. Ibi fol. 131. de aequatione dierum tract. perpulcher. Ibi rationes aequationum planetarum, ct quantitas annua per "T habet et R. Monke, ct capitula - Almagefli fol. 146. De (0 WoLII. p. $79 P 580-581 - SYNOPSIS BERNHARDINA Li&IIL;zXXIIL 51 De figuis Zodiaci et de planetis, gr. Pembr. 76. 143. IX. Arzachelis tabulae ex MSS, lat. Mert. 73. et Arch. Bodl. 123. et bibl, Sauil. [t Item tabb. Prophatii Iudaei, ex MSS. Mert. et Arch. Digb. et bibl. Sauil. Canon fixarum per W. Wyrceflre 1440. Laud. B. 23. Ibidem. x G. Euesham de motu octauae fphaerae. Oxon. 1516. X. Alphonfi tabb. ex editt. et MSS. Laud. B. 23. et E. 1c7. cum notis. XI. Obferuationes et tabb. MSS. P. Dacii Ben. 530. Eshendem Orial. ὅς. Lemonicenfes, Publ. Cantabr. 225. Si Bredon. 24. Alb. Batecomb. cum aliis. Magd. Oxon. 14. Killingworth, 168. Lumly. Caerleon. 188. Lumley. R. Wallingford, Read Oxonienfis. De Calendario MS. arab. 45, in legato Scaligeri et Chronico Samaritan. erab. ibid. Quaere, an gnomonica hio interferi poffit, tam fecundum veteres, Latinos fc. et Ara- bas, quam recentiores, puta Clautum, Herigonum, Magnanum, Commandinum, Oug- thredum, et e MSS. Rawlinfoni, Hoggii, et Forfleri. XII. Harroxii obferuationes cum notis Wallifii, et Rooke, quod reperiri poteft cunque. 7 κ XIII Excerpta quam breuiífima ex tabb. Rudolph. Philolaic. Lodoiticis, Mediceis, Da- nicis, Prutenicis, Bergenf. Frificis,; Lansbergianis, iliis Riccioli, Wingi, Streti, recentio- rumque aliis, et ex obferuat. T'ychonis, fiue a Curtio, fiue a Dartholino vulgatis. ; XIV. Collectanea ex vett. marmoribus, hiftoricis, chronicis, tabb. Pafchalibus compu. ' tisque MSS. de re chronologica, atque perparce ex Petauio, Scaligero, Simfono, Caluifio, Strauchio, aliisque recent. viz. Marshamo, Seldeno, Vílerio, Seneíchallo, Petito, Clauio, Vieta, Emmio, Allatio, Lydiato, Cardano, G. Mercatore, Chriflmanno, R. Ori per Chrifimann. Maurolyco, Gaífendo, Baronio, Saliano, P. Alliacenfi, A Ecchelenfi in By. zant. hi(tor. vna cum Cenforino ex edit. Lugd. Bat. et MS. et Beda ex MSS, Ioan. VOL. XI. CLAVDIVSPTOLEMAIEJVS. [Ut I. Περὶ φύσεων ἐπλανῶν καὶ ἐπισημασιῶν. gr. lat. multo emendatius, quam Petauius olim dedit, e codd. MSS. Sauil. et in Ambul. Bodl. cum notis Petauii et aliorum. Anonymus de ortu et occafu fixarum, gr. MSS. Pembr. 94. II. Claudius Ptolemaeus de Analemmate, lat. cum notis Fred. Commandini,, mathema- tici pracflantiffuni, et ampliffimi Sauilii ac aliorum: eollat. cum MS. in biblioth. Bodl. in Ambul, III. Geminus de adparentiis et ifagoge, ete. ex edit. 1590. et illa Petauii, viri fummi, : et MSS. bibl. Sauil. et Pembr. 187. 206 et 165. 9. Feftus Auienus ctiam ex MS. item Germanicus , et Cicero, et Hyginus. Adde hic Hipparchum et Tatium, ex editt. Viclorii ae Petauii, et MSS. bibl. Sauil. Vol. I. Ee IV. Arati ag 115. 1177. XXIII VETERVM MATHEMATICORVM Vol.II. p. 581} 585 IV. Arati gr. lat. iuxta edit. H. Grotii, incomparabilis V. collata cum MS. Pembr, 4?. 410. 13. cum Ícholiis yexJóroi καὶ καλοῖς et $^. 133. et extra numerum , cap. 78. compen- diofa metaphrafis Arati et docta. Pembr. 131. 42g. V. Heraclius, imperator, Philoponus, Nicetas, aliique BUG DIDI de 'Aftrolabio gr. lat. ex codd, MSS. Pembr. et Sauil, et Col], Nou. et Bodl. in Ambul. vna- cum fcholis arabicis ex M53. arab, Con. Apoll. et ex MSS, lat. in Arch. Seld. et ex Kermanni Aflrolabio MS. Seld. et MS. Bodl. in Ambul. et Digb. Philoponus, vt puto: elegans enim eft, et meminit Ammonii, difcipali fui, et impe- ratoris, puto Heraclii, infligantis, de Aflrolabio, gr. MS. Pembr. 166, 197. Alius:de eodem, ibidem: et Anonymus de Quadrante, forte ex latino, (meminit enim Parif. et Montis Peffulani;) gr. MS. Pembr. 187. 201. et Pembr. 165. Item fcholia Anonymi, imo et Macarii Hieromonachi, adiuusnte illum fratre fuo, Ni- cephoro Gregora, ibid. Item, nonnemo de Aflrolabio, hortatu Manelli, cardinalis, ad Pa» pam Romanum, vti vidctur: ibid. VI. Iordanus de Planifphaerio ex edit. Command. et per Valder. 1536. et MSS. in bibl. in ÀAmbul. et Caii 1. [] De prognofticationibus et obferuationibus aeris mutat. ex Rob. Lincoln. et Alkindio tam edit. quam MS. et Columella, et Plinio, et Macrobio, Prognoflicon gr. MS. Pembr. 131. 262. et Pembr. 194. 88. et ibi de ortu et occafu fixarum optime, Qu. de Beffarionis Card. Canone fixarum aut edito aut fcripto in biblioth. Venet. D. Marci. Alkindius de pluuiis per planetas. Hygini aflronomicon ex edit. Bafil. et MSS. R. Abr. Cai de fphaera, hebr. et lat. per Schreckenf, Commentarii in fphaeram et computum Io. Sacrobofci. MS. D. Ioan. Oxon. VII. Ptolemaeus, vel veterum alius, de fpeculis, lat. ex edit. et ex MSS. vna cum cominentario MS, in bibl. Sauiliana. Heliodori optica, gr. lat. fecundum edit. E. Bartholini, cum fcholiis ecusdem: et ex MSS. Coll. D. Ioan. B. et Arch. Pembr. Robertus Lincoln. de Refractionibus. E. 107. Laud. Anthemii; mechanici, (cuius opus templum S. Sophiae) fragmentum μηχανημάτων περαδοξων, gr. lat. ex MSS. Coll. D. Ioan. Oxon. j * Alhazeni Optica lat. ex edit. et MS. Cantabr, Petr. 23. Vitellionis Optica. Adde Pecchami Cantuar. et Baconis perfpectiua ex editt, et MSS. in bibl. Sauil. et Petr. 28. et Linc. 16. et Bodl. Quaere Dioptrica W. Snellii nondum edita. Haec (0 NoLYL. p. S62 553.594 SYNOPSIS BERNHARDINA 19.121... XXI. ag x Haec cum notis et excerptis neceffarüis ex recentioribus Opticis, Steuino, Herigono, Kepplero, Cartefio, Fabrio, Gregorio, Earrouio, (feu, quod ifte meruit, Varrone no- firo) Hugenio, Porta, Guidubaldo Ghetaldo, Hobbio, Gualtero. Wernero noflrate, 'Da- Íypodio, Rifnero, Maurolyco, Voífio, Nonio, Antonio de Dominis, Greinbergio , Ca. . ,taldo. “ : Tum de arte perfpectiua, quae nunc vocatur, fiue Scenographica, ex Nicerone, Du Bofs, Herigono, Alberto Durero. : ; νοῦ, Xil. CLAHTFP DINE PXOLIEIYMASZEV..-t] Y. Claud. Ptolemaei "T'etrabiblos et Carpus, graece ex editt. et MSS. Coll. Nou. 299. et C. C. C. 5o. et Laud. C. 160. et Pembr. 169. 328. Latine ex editt. et MSS. Cant. Publ. 224. et 152. et Coll. Nou. 7$. et C. C. C. 49. Excerpta ex "Tetrab. Pembr. 131. 441. gr. MS. Commentarii Procli, "'heonis, Porphyrii. Pauli Alexandrini introduclio in epotelesmaticam ad filium fuum Cronamonem. gr. ᾿ς MS. Pembr. 94. 16. Liber bonus de arte minime bona. II. Mercurius 'Trismegiftus de decanis, gr. lat. ex edit. et MS. gr. Coll. Nou. 299. ΠῚ. Vettii Valentis Anthologia aftrol. e cod. MS. Seld. ἵν. Excerpta ex Vettii aflrol. gr. lat. e cod. MS. in Ambul. Bodl. et in MS. Seld. et Bar- tocc. 49. 68. et in MS. Sauil. gr. vbi Herazlii comment. in Canonas σπροχιοίρες. V. Firmici Aftronom. Linc. Coll. 94. et Pembr. 64. MSS. collat. cum editis. Petofiridis Prognoflica ex MSS. Pembr. 166. 162. et 169. 576. VI. Afirologia Ghzminaei, Arab. charactere Mauritanico. MS. legat. Scaligeri. Albumafar, (feu Abu Massher,) de natiuitatibus, arab. et gr. MS. Pembr. 94. 68. MS. Laud, A. 137. Latine nullibi non reperitur. Nafiroddin 'Tufenfis de Geomantia. Perfice MS. Laud. 154. Alchebitius cun: comment. loannis de Saxonia ex editt, et MS. Digb. o5. vbi tractat de annis. lbietiam Albumafar de partibus. ». Procli Vranodromus. Gr. MS. Pembr. 166. 162 et 169. 376. Duodecim voz c; Mafila. Gr. MS. Pembr, 94. 160. Ibidem tabulae, et alia non oznit- "tenda. | VOL. ΧΗΣ CLAVDIVS PTOLEMTEFS. [t Claudii Ptolemaei Geographia, graece ex edit. Bafil. per Frobenium, et Parif. cum -epiftola Ecasmi 1545. et gr. lat. per Dertium: et ex M33. graecis binis optimae notae in Arch, Seld. Ec 2a D Latine 3 ᾿ A1 À 229 Lib. III. c. XXIII, VETERVM MATHEMATICORVM R33 o AN Latine vero ex edit. Argent. per Vbclum 1513 et 1520. Lugd. per Villanouanum 1541. Bafil. per Münflerum 1542 et 1552. Coloniae ex verfione Nouiomagi 1540. Romae 1590. cum. iabb. partim aeneis, partim ligneis: et ex MS. lat. in Coll. Magd. per Nonium Facinum. Liber pulcher. edit. italice per Gaflaldum , Ven. 1584. V. Eledrifii 2 Geographia, (cuius compendium plane eft illa, quae Nubienfis vocatur;) arab, et lat. cum tabb. MSS. D. Pocockii et biblioth. Bodl. ΠῚ. Abulfedae Geographia arab. et lat. ex binis codd. opt. D. Pocockii, et vno biblioth: publ. Cantabr, et, quod fperamus, ex edit. Theuenoti, [vid. quos laudat Hartmann l. c. pag. 18.] , IV. Calcoshendius , fcriptor accuratiffimus, de Aegypto , arab. et lat. e MS. Seld. V. Mappa regni Sinici, a Chinenfi quodam depicta, ex Arch. Seld. Geographia Ibn Ifaac MS. arab, charactere Afric. Laud. A. 129. Liber eximii pretii. Anonymus περὶ Θέσεως κύσμϑ. MS. gr. Pembr, 131. 427. R. Bacori de fitu orbis, Cant, Ben. 192. G. Melherayae Mappa Mundi Berl. 255. Hygini Defcriptio mundi. Petr. 5. ἍΝ, de Worcefler de longitud, et latitud. locorum in Anglia, Ben. 579. Díredorium terrae fancdlae. MS. Coll. Magd. Odorici itineratium. Ben. 4 et 72, et Luml, 247. Rubrocki itinerarium. Ben. 61. et Luml. 247. Necbarm, Ben. 262. Adnectantur Scylax, gr. lat, ex edit. If Voffii, cum notis eiusdem. Marcianus. Dicaearchus, gr. lat. edit. Hocfchelii et H. Stephani. i Nicephori Blemmydae geographia fynoptica ex edit. et MS. [P] Land. C. 6g. Itesn Nicephori Gregorae Ícholia in lib. 1. Geographiae Ptolemaei, ibidem. ^ Solinus ex edit. Salmafii, τῷ πάνυ. Coll. cum MS. bibl. publ. Cantabr. 195. et Petr. 94. et C. C. 35. et Coll. Magd. Oxon. et Laud, cap. 118. : Mela ex edit. I, Voffii, incomparabilis viri, collat. cum MS. C oll. Nou. 285. Aethicus. ΐ "Tabulae Peutingeríanae. Antonini itinerarium, cum notis Suritae, et ad fidem MS. Ben. 273. cum commentario "Talboti. Stephanus de vrbibus, er. lat. fecundum edit. Leidenfem. Strabo €) f. potius Edrifii. vid. Herbelot bibl. orient. fqq. Io. Melchior Hartmann comm. de geogra- voc. Edrifi. Zo. Phil. Kurzmann comment. de phia Africae Edrifiana, Gottingae 1791. 4. pag. E] Africa Geographi Nubienfis, Ienae 1791. 8. pag. 4 fqq. Har/. ^ ad ς 2: 4 f- * L τω. - (0 Vol YI. p. 985 9 586 SYNOPSIS BERNHARDINA χΖ δ. 17]. XXIIL — 231 . . Strabo ex edit, Cafauboni, vel faltem variantes lectiones e cod. gr. MS. bibl. publ. Can- tabr. 7. et lat. MS. Linc, Coll. 94. et bibl. publ. Cantabr. 91. forte et Pembr. 169. 178. Dionyfii περιήγησις gr. lat. ex edit. Stephani cum fcholiis Euflathii, et edit, Hilli, et ex Ms$. στ. Bodl. 4*. M. 46. et Pembr. Arch. exta numerum C. et bibl. publ. Cantabr. 7. et Laud. C. 31. Introdudio asd Geographiam et artem nauticam ex Herigono, Ricciolo, Fournier, Wright, Boroughs, Merula, Ortelio, Atlantibus D. Dlcau, Keplero, Maurolyco, Baltha- fare Conrado, L. Holfiertio, Voffio, Baroccio. VOL. XIV. CLAFVDIVSPTOLENMAEYF S. I. Claudii Ptolemaei, Harmonica. gr. lat. ex codd. MSS. gr. in Coll. D. Ioan. Oxon. , Optimae norae, et in» Arch. Bodl. et in Ambul. Bodl. ct in bibl. Savil. et Pembr. 124. cum Ícho- liis, et Coll. Nou. 299. et Coll. Magd. Oxon. II. Commentarius Porphyrii, gr. e cod. MS. Coll. Magd. feruatur fragmentum cius in Coll. D. Ioan. Oxon. atque *liber ipfe in bibl. [P] regis Galliae et in bibl. Voffii, ct in libr. " I et IL in Arch. Pembr. 41. 148. Π|. Bryennius in Ptolemaei Harmonica gr. ex MS. Coll. Magd. Habet et Meibomius : et bibl. regis Galliae. Quaere, an Cleomedis, Dioclis, Pediafimi reperiantur ia Vatic. aut Gallic. aut biblio- theca Voílii: et an Cleomedis Harmonica fit inter opera Georgii Vallae. Pachymeris Harmonica e MS. Voflii, graece. 4 Lampadarius de Mufica recentiorum Graecorum. gr. lat. ex MS. Seld. Auicennae Mufica arab. et lat. e codd. Pocockii et Grauii. Mufica, perfice ex MS. cod. Coll. D. Ioan. B. Oxon. partem bene magnam ex Ptole. maeo traducta. Boethii Mufica ex editt. et MSS. Coll. Magd. Oxon. 13x. et Coll. Bal.257. et Trin. Oxon: 24. et Pembr. 61. et MSS. Seld. et Laud. Antiqui fcriptores mufici, ex edit. Meibomii cum notis eiusdem, collat. cum editt. et cum MSS. viz. praeter Euclidem. Ariftoxenus. MSS. gr, Bodl, Arch. A. 113. et Arch. Seld. et Bod]. Th. 17. 22. et Pembr. 41. 21. . Nicomachus MSS. gr. Pembr. 41, 122. Alypius MSS. gr. 4^. Pembr. Arch. 41. 7t. et Arch. Bodl. rr. et Coll. Ioan. B, Oxon: Gaudentius MSS. gr. Coll. D. Ioan. Oxon. et Pembr. 4r. ΤΟΙ: Bacchius MSS. gr. Ariflides MSS. gr. Arch. Bodl. 112. et in Mufeo Ambulacri, et in bib]. Sauil. Ec 35 Excerpta am Lillo ΧΧΗΠΙ XXIP. — KTHENAEVS Vel.TI.p. $86 P str. 58 Excerpta.ex Martiano, et Macrobio ,. praefertim MSS. et Caffiodoro, et Cenforino, et Dionyfio Halicernaffenfi , et Vitruuio. Plutarchus de Mufica cx editt, et MSS. gr. lat. cum notis. Groftead in Muficam et Arithmeticam Boethii. E. ro7. Laud. m Muficae compendium MS. lat. biblioth. D. Ioan. Oxon. item Adnotationes egregiae in. illud. Item Guido coll. cum MSS. Coll. D. Ioan. Oxon. cum comanentario perdodo: et ite« rum in eadem bibl. De 'Theone ad Platonem. Vid, vol. VI. [IP] Habet et infigniffimus vir D. If. Voflius, quae ad rem muficam fpeclant, alia. Adnectantur tractatus Chilmeadi de Mufica vetere, penes Bysh. Equitem. Confulendus eft Beda noftras, et conferendus cum MSS, Coil. Ioan. Oxon. bínis; lluftrarunt hanc doctrinam, omnium fuauitfimam, Galileus vterque, Keplerus, Car- tefius, Merfennus, Brunkerus, Wallifius, Cottignez, Kircherus, lac. Faber Stapul. Zarli- nus, Gaífurius, Gefualdus. Hacc atis Juperque. C. ATALI.XXIV | 1 DE ATHENAEO, MECHANICO, APOLLODORO, ARCHITECTO, ET ALIIS HVIVS ARGVMENTI. SCRIPTORIBVS. 1. Zlthenaei , mechanici , liber de machinis bellicis. — 11. Mpoilodori poliorcetica. — MI. Philonis Bg- zaniii mechanicorum reliquiae. ΙΝ. Liber Philonis de feptem /peidaculis. — V. Ditonis de ma- chinis bellicis. Vi. De Herone ac Ctefibio variisque Hevonibus. | VII. De Iulii Africani Ceftis. VIL Znongmus de toleranda ob/idione. —.YX. Francifci Iunii catalogus artificum mecthanico- . rum, f'atuariorum, pi&forum aliorumque. X. Catalogus eorum, qui de re piEoria et flatua- via fcripferunt, [Cum auctario G. C. Harles.) I THENAEVS ÓÀ incertae patriae fcriptor, et longe diuerfus ab Athenaco Byzantio, - quem inftaurandis vrbibus muniendisque praefecit [1] Gallienus, imp. tefle Trzbellio Pollione cap. 13. quingentisque et fexaginta annis antiquior, περὶ μηχανημώτων. de machinis | "licis librum fcrigfit ad JM. Marcellum, qui Syracufas cepit Olymp. CXLII. [conf. Lambtc. VII. a) ihenaeum, Atbenienfem, vocat Ioam. ris in/ivumemtorum. Id volumen eff antiquum Aurifpa in litteris ad Ambrofium, Carmaldulen- ef p.£urae non fatis aptae; fed facile intelligi fem, tom, III. colle&ionis Martenianae pag. 71:4. po//umi. pag. r7O. ᾿Αϑηνοέον περὶ ὀργάνων πολεμεκῶν Habeo ego volumen quoddam magnum vetrflusy — udpellat. Athenaei, Athenienfis , mathematici, cum pi&a- "m 4" ME I M ᾿ - ἘΣ Y YI. p. 588 Fol. m ATHENAEVS Lib. 111. c. XXIV. 223 - —NWH. pag. 445.] Laudat Hero iunior praefat. ad mechanica, vbi ait, cum ex Agefiflrati et — aliorum fapientum fcriptis poliorcetica ad M. Marcellum compofuiffe. Non aliorum autem tantum, fed fua etiam inuenta in hoc opere memorat et formis adiunctis ü uflrat: 8 yc μό- ! γον, inquit pag. 9. δῶ ταὶ καλῶς εὐρεθέντω v) ἑτέρων esdtvag, AM ἐπεῖπερ ie» εὐκινησίω ἢ εξ M M 3. £5) dz g sei Τὴν ψυχὴν. xo evTo» T) εὑρίσκειν Os. Memorat vero pag.2. Daimachi δ) Poliorcetica, qui cum Alexandro M. fuit, tum Pyrrhi, Macedonis, πολιορκητικοὶ egy, p. 2. 9. et fcripta JZge/ifireti, mechanici, (a Vi- truuio etiam praeíat. libri VII. et ab Herone iuniore in prooemio libri de bellicis machinis, vbi Athenaei huius meminit, laudati) quem in βελικοῖς excelluiffe teflatur pag. 2, Huius praeceptorem JZrolíonium laudat pag.3. tum "Tyrium, naupegum, Pephafmenum et Geram, Carthaginienfem , qui arietis ac teftudinis vfum docuerunt. — Praeterea. pag.4. Pelyidrm, "Lheílalum, cuius difcipuli, Diadzr εἰ Cheerea;, cum Alexandro militarunt, et Diadem ἐν μηχανικῷ συγγράμματεν ex quo defcriptionem ariztis cum /Zitruuii X. 16. pag. 19. edit. Laeti, dedit Turnebur aduerfar. XXIII. 31. et addira icone Aige/tius ad Onofandrum pag. 69 fq. [adde Scueebei ad Onofandrum pag.120.] ^ Hegetorem porro Byzantium pag. 5. ex quo deícriptionem tefludinis Turnebus XXIII 53. cum Vitruuii verfione, et Zpimarhtus:, Athenien- fem, qui Demetrio Poliorcetae, Rhodom oppugnanti, Helepolin confiruxit, pag. 7. (et apud Rigaltium pag. 76.) Callifiratum, qui ὑπὲρ τῶν μηχανικῶν fcripfit, tum pag. 8. Crefibium, Afícrenum, fiue, vt in MSto, Zerezum, Athenaeo Dipnofoph. !V. pag. 174. Kegée, quod for- te exillo deprauatum eft, [in textu edit. Parif. eft ᾿Ασκληνὸς, fcd in margine "Acxcezes et in verf. lat. /Z/erenus.. vid. $. VII. not] qui in vrbe Alexandria mechanicus fuit. In extre- mo libri pag. 11. ait, fe ctiam defcripturum alio libro, quomodo machinis a fe expofitis oc- curri debeat, Ὅσα δὲ δὲξ πρὸς τῶ εἰρημένα ἀντιμηχανήσασϑαι, (xv τινα ἀναλεξωμεθα παρὸ τῶν ἀρχαιοτέρων, περασόμεϑοὐ σοὶ κακενω γράψαι. Praetereo mentionem quai in prooemio fecit, Homeri, Stratonir, Heffii, fiue, vt in MSto, IfHaei, ZIrchytae, driffo- idis, Calami Indi, cuius didum celebrat; Graecos de rebus paruis magna fcribere vo. jumina, Indos breuia praecepta de rebus maximis tradere: Iforratir epifioclae de pace ad Philippum, ínita citius, quam Ifocrates abfoluiffet fcriptonem, Cal/jffaexir, ἱποριογ δον tum Delphici moniti, quod iubet yeóyg φείδεσθαι» item alterius fententiae, ὅτι το xong μέτρα εἰδέναι. ὅρος Φιλοσοφίας és. Hunc librum e quatuor MSS. regis Galliae, e qui- bus is, qui numerum MMCLXNXIV. infcriptum habet, antiquiffimus eft et ante 700. amplius annos fcriptus, graece recenfuit TAeuenofur, latine vertit Henr. Valeur, ac lo^. Bapti- fla Cotileriur. — Exftat primo loco inter veteres mathematicos perquam nitide ac Neon: b) (Tn textu gr. edit. Parif. eft Διηνέχα, in mar- gine Διενέχα, in verfione autem latina ZJeimachi.] Dainacli πολιιορκητικοὸὶ ὑποιγήκατα Jaudat Steph. in Λαγδχέμων, et e Stephano Euf/aliius ad Iliad. 1. pag. 222. Numerus τ: apud Stephanum non numerum librorum a machinarum , quas Dai- "machus defcripfem/t, notare videtur. In biblio. thecis adhue (ωρετοῆς hoc opus MS. teflatur /'o/- fius de fcientiis Math. cap. 48. δ, 23. pag. 295. ter Scipio "'ettius commentario de Apollodoris: Ex- flant hodieque εἰ exyugnatoria verbii m Apollo- dori nomiue Commentaria, huius, (Athcnienfis, qui de diis feripfit)) a4 a/terius, non plane dixe- rim, titulo ᾿Απολλοδώρκ md woXipxmrixd* quae cuti Daimachi, Athenaci, Cte/jóii, Hitonis, Pap- pt, Philonis, ἀπ πε eiusdemgue et fimilis av- gumenti libris aiiorum complurium circumferun- tur. d ἀρ ΕΣ ΠΝ ATHENAEVS Vol. TI. p. si ter cum latina verfione et figuris, in aes incifis 2, editos Parifiis e typographia regia am. 1695. fol. [Infcriptio libri haec eft: Veterum mathematicorum, Zfthenaei, Bitonir, Zpollodori, Heonis, Philonis, et alio- vum opera, graece et latine pleraque , awic primum edita, ex manufiriptis codicibur bibliothe- tae regiat. Parifiis, ex typographia regia. 1695. fol. In praefatione primum de confilio operaque Theuenotii agitur: adnotatur praeterea, illum in Heronis pneumatica ex octo codd. graecis eum poriffimum delegiffe, qui cum trans. latione Commandini latina maxime confpiraífet, reliquis tamen non plane fpretis; de /a Hire, qui poft obitum 'Theuenoti curam editionis fufcepit, et codd. msstos regios contulit cum excufis, illa Heronis gallice vertiffe, additis adnotationibus; organi hydranlici et pneu. matici defcriptiones optime conaerfas effe ab eodem de la Hire in fermone latinum; Pou- thard recognouiffe Athenaei, Apollodori, Philonis Bitonisque opufculas Joiuinium, (Boi- vin) collatis zZfricani msstis, varias lectiones defcripfiffe, coniecturas et adnotationes, qui- bus Africani librum corruptiffimum multis in locis reflituit, adieciffe, et auctorum colle- giffe teflimonia, huic editioni praemiüífa. —Praefationem excipit recenfio codd. msstor. in bibl. Parif. codd. MMCLXXIII. MMCLXXIV, (qui eft optimus) et MMCLXXV. continent Athenaei libr. de machinis , Zpollodori Poliorcetica, Philonis βελοποιικοὶ,. .Bitonis tractat. de conflrudt. bellic. machinarum et Zeroni; opus de Chiroballiflra , eiusdemque Belopoeica; cod. MMCLXXVI. eadem compledlitur, exceptis Philonis Bitonisque libris. Heronis Pneu- matica funt in οἷο exemplaribus, nr. MMCLXIX. MMDCCXXII.. MMDCCXXIHI, MMMCXCI. (qui a ceteris plerumque difcrepat,]) MMMCXCII. MMMCXCIII. MMMCXCIV, Heronir automata praebent codd. MMCLXIX. MMDCCXXII et MMMCXCY. Zulii Zlfrita- ni cod. MMCLXXIII. in biblioth. regia et cod. MDCCCCXCVI. in biblioth. Colbertina.. ᾿ς obfidione toleranda, fine auctoris nomine, cod. MMCLXXIII et MMCLXXV. atque. in biblioth, Colbertina, cod. MDCCCCXCVI. — Praeter opufc. in infcriptione editionis me- morata, infunt quatuor theoremata , adiuncta fpiritalibus Heronis, per Io. Baptiflam Aleot- tum, Zulii Zfrirani Cefli, graece, lib. de obfid:ione toleranda, nec non Bernardini Baldi, in Heronis belopocica notae et variae lecliones ac notae ad Iulii Africani librum ceftorum, ope- ra loannis Doivin. Hic codd. quorum notitiam acquirere potui, msstos Athenaei et reliquorum, in hoc ca- pite memoratorum , omiíTis Parifinis, fimul indicabo: quos ex Heilbronnuero ποῖαι, iis fim- pliciter fignum paginae adieci. — In biblioth. Z'indobon. auctore .Lambecio comm. libr. VIT. in cod. XLVIL nr. 13. pag. 197. edit. Kollar. Heronir tertii fub imperatore Heraclio faec. VII. introduclio in Geodaeftam , eicaryoyr T&v γεωμετραμένων, fed contracta atque interpolata. — ibid. cod. CV. nr. a. pag. 399 fqq. eiusdem ronis tertii introductio in geodaefiam, quae vtrobique prorfus diuerfa eft ab eiusdem Heronis libro de geodacfía, ad vfum rei militaris ad- commodata et a Barocio edita. — ibid. in cod. CX. pag. 415 fqq. erouiz, Zlexondrini , (fub P:olemaco c) Figuras in codd. msstis non fetis refpondere — Ca(aubonus. vid. Ca/auboni epift. v77. edit, Grae- au&oris verbis, notarunt Iof. Scaliger et lfaac. — viis «Y y ATHENAEVS - Lille XXIV. — a5 Ptolemaeo Euergete TI.) fpiritalium machinarum libri duo cum figg. clegantiffimis; eiusócm dioptrica. — eiusdem manuballi(irae conflruclio c£ fymmetrias — ciesdem fragmenta dvo de campeflribus et Camario, machinis bellicis ita diclis: — eiusdem belopoeetica. — ibi- dem in cod. CXI, pag. 420 fqq. Heronis, Alexandrini, belopoectica cum figg. — "fp: llado- ti poliorcetica cum figg. machinarum obfidionalium. — —Philonir, Byzantii, lib. de fabrica turrium, murorum aliarumque munitionum et de obfidione tum toleranda tum facienda. — Sexti lulii Africani Cefti, fiue de re militari libri IX. (vbi Lambecius multes efl pag. 422 fqq. de hoc opere eiusque auctore) — mper. Conftantini Porphgrogeuiti liber taclicus etc. — -Heroni: tertii excerpta inflructionum militarium. — Zeronir fertis (alibi, ctiam in editione Parif. f. fylloge Thevenotiania, nullum auctoris nomen additur.) excerpta de toleranda et repellenda obfidione, (hunc codicem confpirare cum Co'bertino cod. MDCCCCXCVI. notat Kollarius pag. 431 fq.) — ibid. cod. CXII. (pag. 435.) Z/eroniz, Alexandrini, belopoeetica cum elegantibus figuris coloratis. — ibid. cod, CXIII. pag. 457 fqq. c»m Teungnagelii adno- tationibus, quas Lamibecium in vfum fuum conuertifle, Kollarius in rot. A. an'maduertit; Heronir Alexandrini belopoeetica, cum adpendice de manuballi(lrae conflrudtione et frag- mentis duobus de campeftribus et Camario: in fine notanda e(t fubfcriptio ab antiqua manu exarata: Τέλος τῶν 'APXIM EAO TE Βελοποιϊκῶν. τῶν ἐξηγηϑέντων παρὰ ἭΡΩΝΟΣ KTHEIBIOT. Vnde, (vtait Lambecius,) adparet, Heronis Alexandrini belopoectice, f. belopoeica ipfi ctiam ZfrcAimedi, Syracufano, olim fuiffe adtributa, et Herozem, Alexandri- num, eorumdem explanatorem potius fuifle habitum, quam auctorem. — Heronir, Alex- andrini, pneumatica. — /fhznari libr. de machinis bellicis, cum figg. — — Bitoni; lib. de conflructione inflrumentorum bellicorum et catapultariorum cum figg. — cod. CXIV. pag. 444 fq. ZHthenari lib. de machinis bellicis cum figg. coloratis; Bitonir lib. de conflructione in(lrumentorum bcllicozum et catapultariorum ad Attalum 1. Pe: cami regem 5. Heronis Zflex- andrini manuballi(lrae con(lructio et fymmetria, cum duplici adpendice de campefiribus et Camario; Heronir Alex. belopoeetica; Z4pollodori, architecti, poliorcetica ad imper. Ha. drianum; Philonir Byzantii liber de fabrica turrium, murorvm aliarumque munitionum et - de obfidione tum toleranda tum facienda; ex Sexti Julii Africani Ceflorum ennesbiblo Hber de re militari; Heroni; tertii excerpta: de toleranda et repellenda obfidione, (fed in codice mentio Heronis non iniicitur, pariter in cod. eodem nr. 9. pag. 452. vti in cod. CXI. nr. 6. Heronis nomen non additur, a Lambecio vero ita citaturis,) /feroni; terti excerpta inftructio- num militarium, — In Ko/larii fupplem. ad Lambecii commentar, cod. LXV. p. 430 fq. Hero- nir Alexandrini fpiritalium liber primus, vbi adnotatur et fufius declaratur , in codice illo Vindob. totum hoc opufculum aliter difpofitum reperiri, atque in editis exemplaribus, et in hoc codice opus in duo libellos, XXIV. capitibus conflantes, diuidi; (vti in cod. Argentorat.) — in cod. LXVI. pag. 436 fqq. Herenis fpiritalia, II. libris; — eiusdem JeAozremrixo (fic) telifafliua; — eiusdem dioptrica; — eiusdem riva Κλώσματα . fiue fragmenta quaedam, inter cius fcripta feruata, aegre reperiunda, (at ifla per Heronis fpiritalia paffim fparfa funt.) — eiusdem fabrica fponte fe mouentium, περὶ χὐτοματοποιητικῆς πραγματείας. In biblioth. //fonac. Bauarira, cod. CCXV. (catal. p. 79.) “4! λεηπαειις de machinis belli- cis; item Biton, Hero, Iulius A4fricanur de re militari, Leonir imperatoris de re militari et copiis inflruendis διατάξεις. Nicephori imper. de bellico adparatu libri XII. — — cod. CLXXVII. (catal. pag. 69.) Heronir iagege geometrica, — cod. CCXXXVIII, (catal. p. 82.) Vol. IF. Ff Herosit 226 Lib. HI. c. XXIV. ATHENAEVS Hironir mechanica et βελοποιητικοὶ xo εὐθυμετρικοὶ et id genus alia. — cod. CCXXXIX. (catal. pag. 83.) Julii Zlfricani de adparatu bellico. ι In biblioth. /ugw/f'ana: Her. ifagoge geometrica , ( Reifezr cat. pag. 66.) fragmenta quae- dam, quae alibi in fcriptis eius non exílant; eiusdem de fpiritalibus liber, latine; fragm. geo- metricum, (ib. pag. 81.) E De codice Argertinenfi cl. 70. Scureigharufer , P. P. O. ia vniuerfitate litterarum Argen- toratenfi, ann. 1789. in peculiari difputauit prolufione academica. ^ Notitia autem codicis, a viro illo erudito. fcripta, quia breuis et docta e(t, ab hoc loco haud aliena videtur. » Ifaccur Cafaubonus, ait Schweighaeufer, in fragmentis Polybianis laudauerat librum ma- nufcriptum Anonymi Tactici, qui in regia exflat biblotheca, hoc titulo ὅσως xeri σὸν τῆς πολιορκεμένης πόλεως στρατηγὸν πρὸς τὴν πολιορκίαν ἀντιτάττεσθαι; καὶ οἵοις ἐπίτης δεύμασι ταύτην ἀποκρξεσθα), id e(t, qua. ratione vrbis ob/z/Jae pratf&tur obfiffere obfe[fioni et quibus inflitutis vepellere eam debeat “ ex coque codiee fragmenta nonnulla, minime fper- nenda, quae ex deperditis. Polybii libris excerpta funt, depromferat. — Ex illis fragmentis vnum eft, ad hifloriam oppugnationis Syracufarum pertinens, cuius ope contextum Polybia- num, qui 8. eoinpilatore excerptorum ex Polybii libris XVII. prioribus conferuatus eft, oppor- tune auxit Jac. Gronouiur in fua Polybii editione lib. VIT. cap. s. Aliud fatis amplum ac notabile: Polybii fragmentum, quod ad Ambraciae ob(idionem fpeclat, quam Liuins lib. XXXVIII.. cap. 7. exponit, ex eodem regio codice ab Henr. Valefio fecum communicatum, publici juris fecit idem /ac. Groncuins in Diffeetatione Epiffolica, tomo IE. Liuii, a fe editi, fubiecla,. pag.56 fq. Quod fragmentum Polybianum faepius laudans Drakenborchiur, ad Viuii locum. citatum, atque etiam ipfum exhibens tomo VII. Hifloriarum Liuii pag. r48 fq. lectorem obli- tus efl monere, commentarium illum Tacticum, e quo fragmenta ifla fucrant a Polybii edi- toribus depromta, iampridem interim integrum in lucem fuiffe emiffum. Scilicet inter /7e- terum: Mat heinoticorum ,. /thenati, Bitoniry Zdpoliodori, Heronir, Philonir, et aliorum ope- ra, quae Parifiis ex "Typographia: regia anno MIDCXCIII. edita funt, ifla, quam dixi , de vepellenda obfidione commentatio, ex tribus codicibus regiis defcripta, exhibetur: monuitque editor, eamdem in codice msto bibliothecae caefareae Vindobonenfis (tefle Larmibecio tom. VII. ad cod. CXI. et ad cod. CXIV. nr. 8.) ad auctorem: referri Zerogem , qui Heraclii imp. aetate vixilfe creditur. s igitur libellus quum et alias, et inprimis ob ipfa fragmenta, ex Polybio, ex Arriano, ex Iofepho ad verbum defcripta, fit notabilis, vnde patlim minus. emendatis fcri- prorum illorum locis adferri medelam poffe intellexi; fubiit animum videre, an in codicum graecorum adparatu; quo inflrucla eft bibliotheca noflrae vniuerfitatis, veterum mathema- ticorum fcripta complectentum , eiusdem fortaffe libelli inueniretur exemplum, — Sed ea quidem fpe fcuflratus, dum codices noflros perluflro, incidi in volumen, quo reliqua fere omaia veterum matheniaticoruny ad mechanicam praefertim pertinentia fcripta, quae Pa- riffenfis illa, quam dixi, editio exhibct, continentur , et praeter ila vnus nec typis ad hunc diem defcriptus libellus, et in manufcriptorum etiam codicum thefauris inuentu raviffimus, Hironis, non recentioris huius, quem medo nominaui, fed veteris illius Alexandrini, phi- lofophi, qui duobus nte C. Ν, faeculis claruit, σερὶ Διόπτρας. Ac de hoc quidem libello, - alio fortaíle tempore locoque, vbi et maiori otio fruemur, et minus anguflis chartae linii- tibus erimus conclufi, nonnulla differere licebit. Nunc vel folos titulos fingulorum fcripto- rum, quae eodem, quod dixi, volumine bibliothecae noflratis continentur, breuiter recen- fuiife ATHENAEVS Lib. III. c. XXIV. 221 fuiffe iuuabit. ' Scilicet in codice noflro infunt L"Heaves ᾿Αλεξανδρέως Πνευματια. quae, quum in edit. Parif. continua ferie absque diflinctione a pag. 145—252. excurrant, in manu- Ícripto noflro in duos libros diflribuuntur, fuis rurfus capitibus, mimo notzüs, diflindtos, Prior liber, in XXIV. capita diffincdtus, a fol.1— 34. excurrit: fed duo po(leriora capi- ta, cap. 23. ὑδραυλικθ ὀργάνα κατασκευὴ, €t Cap.24. ὀργανδ κωτασκευὴ css ἀνέμα συρίζοντος etc. in edit. Parif. ad finem fere totius commentationis reiecta funt, pag. 227 — 230. Alter. liber XXX. complectitur capita, a fol.35— 54. — Sequuntur folia nonnulla vacua, et fic fere deinde rurfus poft cuiusque libri finem. — Defideraetur autem in his Herouir Spiri: talibu: paflim multa in mauufcripto codice, quae in impreff; leguatur. ΠῚ Ὥρωνος ᾿Αλεξ, Βελοποίητικοώ, fol $7— 5. dn edito haec habentur pag. 121 — t44. et inendofe ibi infcri- buntur Βελοποιϊκο. lll. Ἥρωνος ᾿Αλεξ. περὶ Διόπτρας. fol.g1— 120. Liber ineditus, quem fupra commernoraui: 1V. ᾿Αϑηναύδ περὶ Μηχανημάταν. fol. 122— 132. In edit. Pa- rifina pag. 1—12. V. Βίτωνος κωτωσκευαὶ πολεμικῶν ὀργοίνων xe) κωταπελτικῶν. fol. 132 — 141. edit. Parif, pag. τος ---- r4. — Vl. Ἥρωνος χειροίβαλλίτρας κατασκευὴ καὶ συμμε. mei. fol. 41 — 144. cdit. pag. ng— 120. VII." Heeves Αλεξανδρέως τινὼ γλαάσμοτα, ἃ ἐν τοῖς νῦν σωζομένοις αὐτὸ συγγοομμασι μόλις εὑρίσκοιτ᾽ ἄν. 101. 147 — τ67. δες XXVIII, capitibus funt diflincla; in quibus quum fperaffem, inedita fortaffe nonnulla me reperturum, curatius perquirens intellexi, efle cadem omnia, quae, vt fupra monui, in Spiritalibur Hr- ronir paffim in. manufcripto defiderata, in impreffo ibi exhibentur. VIII" Ἥρωνος ᾿Αλεζξαν- δρέως περὶ Αὐτοματοποιητικῆς. fol. 167 ---- 193. edit. p. 243—274. 1X. Εὐκλείδα Κατοπτρι- κα. fol. 195—208. δες non infunt in edit, Parif. fed et alias ab aliis ct a Dafypodio, olim noflrate, cum ceteris Euclidis operibus edita funt Argentorati 1571. X. Claudunt librum figu- rae, ad praecedentes commentationes perrinenres, rudi arte piclae, quarum fimiles paulio di- ligentius calamo delineatae ipfi contextui a-kectae funt... Sed nonnullis locis in codice noflro, quemadmodum et in regiis codicibus, defideratur figura, ad quam in contextu prouocatut : veluti figara Sambucae, machinae oppugnstoriae, a Bitone defcriptae. Eodem modo in Hz- ronis commentario de Dioptra de(ideratur delineatio ipfius huius inftrinenri, cuius confiru- ctionem a fe vel recens inuentam vel emendatam pluribus ceteroquin verbis explicauit au- €tor.^ Hactenus cl. Scweighaeufzr. In bibl, Leidenfi iater codd. Scaligerianos, (catal. pag. 339. nr. 12. Heronir definitiones vocabulorum geometriae, graece, it. pag. 341. nr. 39.) /ihznaei aliquid de machinis, cum . formis Bitonir; adparatus bellicorum inflrumentorum et catapultarum, fed excerpta modo. Iulii Africani ceftuum aliquid: ibid. nr. 45. Heronir pneumaticon libri IH. item περιξωτῶν αὐτομάτων cum figg. — In codd, Vulcan. pag. 344. Heronir Alex. αὐτοματοποιητικοῖ. ἘΝ nr. 7. Julii Africani Cefli. — Intec-codd. Voffianos, (catal. pag: 491. nr. 3.). then. de ma- chinis bellicis; Bitonir poliorcetica organa; Zeroxis chiroballiflrae fabrica; Hieronis et Ctefi- τ bii belopoiica; Zpollodori poliorceticag anonymus de munimcntorum conflructione. — Ztlia- ni /ffricani (irategica et ceílis anonymus περὶ ἀπλήκτων᾽ alter de (irategematibus; Nicepko- gur περὶ παραδρομῆς et alia, ad rem bellica fpeclantia, — ibid. (cat. pag. 393. nr. 46.) 7u. lius /ZIfritanus de bellicarum rerum adparatu, fcriptum zaea ᾿Ανδρέθ Δαρμαρία τῷ Ἐπι- δαυρίε. — pag. 395. nr. 75 et 16.) Heronis poliorcetica, eiusdem de menfuris. p.596. Hr. pneumatica cum figg. fcr. 1354. Parif. per Angelum Bergicium Cretenfem. — Ρ. 397. nr. 44. ex libro I. pueuinat. Zeronis excerptum. — (cst. pag. 399. nr. 70.) de modo defendeudae 2 VED'S 28 1}. 11... ΧΧΊΨ. ATHENAEVS * vrbis obfeifae fragm. anonymi, quod tribuitur a nonnullis Iulio Africano, vt notatür in prima quoque paziza, praefertim de obfidione τί. — ita quoque (catalog. pag. 40r. nr. 7.) Ju- lii Africani πρὸς πολεμίδς παρασκευαὶ com Zlthenato, Bitone et parte ;4pollodori, — (catal. pag. 4or. nr. 2.) ZHtheuati περὶ μηχανημώτων fol. IV. et dimid. item Bitonis cum V. L. — nr. 6. Hero, Alexandrinus, περὶ τῶν evroparozronrixoy ^ Cyri Nicephori imper. περὶ πᾶ- ραδρομῆς et alia bellica. — ibid. (catal. pag. 402. nr. 10.) Herounis xeteo AA iseas κατα- σκευὴ κοὶ συμμετρίο » trium fol. Ctefibii βελοποικο" ex “ροΠοίάονο “πολιορκητικοῦ, collata cum cod. Barrociano, anonymus zegj ὠσπιλήκτϑ fic collatus, — ibid. nr. 17. Heronir, Alex- andrini περὶ τῶν αὐτοποιητικῶν" nr. 18. Heronir introductio τῶν γεωμετρεμένων" IMo/thio- nii ὑποϑῆκαι. — Euclidis elementorum libri fex; cum commentario Saidi ben Mafoud, et cum fcholiis Heronir ad quaedam problemata, arabice. (catal. inter codd, orientales pag. 453. nr.399.1) — ibid. (pag. 454. nr. 51.) Herouir Barulci libri ΠῚ. de motu grauium ,. ex grae. co in arabicuim fermonem tranflulit Cofla ben Louca Baalbegenfis, cum figg. In bibl. 'azicana, Heronis Alex. pneumata. gr. (p. 544.) — In bibl. Barberina, Her. mathemat. (vid. meam introd. in hifl. L. Gr. I. pag. 66.) In bibl. Archiuii bafilicae S. Petri: Her. pneumatica, cum fcholiis, opus mathemati- cum de ponderibus fubleuandis, graece. (pag. 546.) T In bibl, Laurent. /Jedicea, tcfte Bandin. catal. tom. II. p. 529. cod. XVII. plut. 59. nr. 6. et tom. III. cod. XIII. plur. 74. pag. 109. ex primo libro fpiritalium Zeromis. Alex. excerptum valde longum. — ibid, pag. rs. cod. IV. plut, 28. excerptum ex Heroni; 11. lib. de menfu- ris. Sobiunguntur alia quaedam de ponderibus et menfuris, fortafle eiusdem Heronis, fu. fpicante Bandinio, quem vide. — ibid. tom. 111. pag. 109. cod. XIII. nr. 35. plut. 74. Hero- nit introduclio in terrae dinenConem. —- ibid. 111. p. 371. cod, XXVIII 1. Heronis, Alexan- dcini, fpiriralium libri H, — psg. 169. cod. XIII. plut. 74. nr. 35. Zeronis III, introduclio in terrae dimenfionem. — tom. ll. pag. 233. cod. IV. plut.5s. Julii Zficani Cefli. plura vide apud Bandiniu n, — ibid. IIT. pag. 127. cod. XXIII. | Ex Africani ceflis, fragmentum, quod dedit Dandin. ; in biblioth. 77eneta D. Marci tefle catal. cod. CCCXXIII. nr. 5. p. 148. et cod. CXXXVI. pag. 154. Heronir, Alexandrini, ifagoge τῶν γεωμετρδμένων. Sed initium in vtroque dif- fert. — pag. 271. cod. DVI. fin. Zeroair flereomcetrica. - In biblioth. regia T'au;inenf cod. gr. LX. (fecundum catal. codd. gr. pag. 159 fq. au- ctores fere iidem funt, qui editi fuerunt Parifiis 1693. hoc ordine: Jfhenaei de machi- nis bellicis liber: Ziomis confltuctiones bellicarum machinarum et catapultarum: —Zero- nir de conflructione et menfura manubaliflae; ciusdem de telis conficiendis; ex Zfpollo- dori libris de machinis obfidionslibus: PAiloni: de telorum conflructione liber quartus ab initio mutilus, et lib. V. Ex [ulti Zlfricani. ceflis excerpras. anonymi quomodo obfeffae vrbis praefectus iu. obfidione fe gerere debeat, ct quibus fludiis illam defzndere; excerpta ex (Heronis) iuftitutionibus militaribus, qualis nempe debeat effe dux exercitus. — Nicephori im- per. libet de praepaiatione, περὶ παραδρομῆς etc, — ibid. cod. LXXXIIIL. pag. 178. Heronis Ípiritalium libi Il, cum figg. eiusdcim de automatorum fabrica libri lI. cum figg. et Her. III. ifagoge περὶ τῶν γεωμετρεμένων — cadem ifagoge geometriae in cod. CCXXVIII. p. 565. ; — ibid. pay. 390. cod. CCXCVIIL. ZZeronis paeumatica et de automatorum fabiica. In ATHENAEVS o Lib. HI. c. XXIV. 229 In bibliotheca regia Neapolitana fecundum catalogum MSS, gr. iuffu regis fcriptum mihi- qve miffum, cod. CXLIIL. Zffhenaeur περὶ μηχανημάτων. — Ditoni? κατασκευαὶ πολεμι- x&v ὀργοανων καὶ καταπελτίτων᾽ Heronir -yesco[2 AN sees κατασκευὴ καὶ συμμετρία" He- roni, Ctefibii, βελοποιϊκοα" auonymi ὑποδείγματα πρὸς πολιορκίαν εὔχρηξα lncipit ἀγέγνων σθ» δέσποτα. τὴν περὶ τῶν μηχανημάτων ἐπιτολήν᾽ κατασκευὴ ἑλεπέλεως. κό- ρακος λεγομένης (forte Epimachi.) lnc. ἑλέπολις αὕτη ἐκ τριῶν μερῶν τῶν μεγίφων συγκέι- ται. Anonymi ftrategetica: praecedit index, in capita LXX. diftiactus: 1) σερὶ ὁπλίσεως. 2) “περὶ πολεμίων Φϑορᾶς εἴς. Iulii Africani ceflus, — Leonis, imperatoris, tactica: Nicephorus imp. de excuzfionibus cod. chartac, faec. XV. cum formis, eleganter defcriptis. — 1n cod. V. Hcronis liber de geometria, quae ad agrorum menfuram pertinet, — in cod. LV. fin. He γονὴ; ifagoge τῶν γεωμετρεμένων᾽ Inc. καϑὼς ἡμῶς etc. — cod. CLXXI. Heronir, Alexan- drini, πνευματικοὶ cum fgg. ad marg. οἵ in calce adpofitis. cod. CCXXIX. Heronis ἀρχὴ τῶν γεωμετρεμένων ad Dionyfium. — Inc. καϑὼς ἡμῶς ὁ παλαιὸς διδάσκει, λόγος" Eiusdem εἰσαγωγαὶ τῶν φερεομετρεμένων᾽ Incipit σφαίρας δοϑείσης τῆς διαμέτρε ποδῶν | εὑρῶν τὸ ξερεόν" --- cod. CCXXX. Anonymi, (Heronis) παρεκβολαὶ ἐκ τῶν σρωτηγικῶν παρατάξεων. Inc. περὶ T8 ὁποῖον eivay δέ! τὸν ςρωτηγόν" Ori ἐπιμελητὴν καὶ ὀξὺν καὶ ἐν δρέτον. In bibl. canonicorum regularium Zononiae Heron de machinis bzllicis amanuenfe Vale- riano Albino. (pag. 559.) In mufeo Caroli Zuantii, Her. geodacfia, graece, (pag. 561.) : In bibl. Ambrof. /Mdiolan. Heronis fpiritalia, ter geometria, ter geodaefia. (pag. 562. 5653) — In bibl. ducis AZuzinenfis, Her. mathematica, (pag. 564.) In bib]. Scorialenf , Hifp. Heronis Opp. iconibus illuflrata, (pag. 568) — Auctore au- tem Plüero ia itinerib. per Hifpan. pag: 157. Zfpolíedori (qui et apud Plüerum et in Clorki epiflolis de praefenti flatu Hilp. fecundum I. T. Kochleri veifionem pag. 595. vbi quoque eft catal, codd. , 4fthenienfir grammaticus. vocatur,) de obfidendis ciuitatibus quaedam: pag. 160. — theatri mechanica. pag.162. — Bifonir fabricae bellicae, bis, et catapultorum. — Htronir de re militari, varia de gcomtetria etc. de menfuris, definitiones nominum geome- ttiae, Chirobaliflae exfiructio et proportio; pneumatica et automata, poliorcetica. Inter MSS. Abbatiae S. Petri dc Selincurte, dioece(is Ambianen(is, Htronir geodaefía ct fpiritalia, (pag. 581. 582.) — in bibl. Cardin. Mazarimi, Heronis fpiritalia, eiusdem dcfini- tiones nominum geometricorum; //£Aenat dc machinis ; Leoni; manubaliftae compofitionis, eiusdem telifactitia; Zpol/odori de machinis bellicis. (pag. 583.) — Inter catal, MSS, graec. "de Merme,. Heronir [piritalia, (pag. 554.) — ln bib]. Coirüniama, Heronis geodaefia ct fpi- ritalia, tefle Joafaucon iu bibl. Coi.lin. pag. 220. In bibl. Hod/eiana, Heronir Gcodacfia, item ex ca excerpta: eiusdem geodaefía, figu- ἢ rarum menfuram oflendens. (psg. 592. 503 et 595.) — eiusdem poliorcetica, de geodaelia, ropofitiones decem, einsdem lpiritalia, et de automatis fabricandis. — Z"ltkenaci aut di- ferius PAilonir, Arhenieufis, de imcchanicis, liber primus; Zitouis fabrica machinarum bel- licarum; Cfe/bii, aur Herenir, b.lopoeica, ex 4dpolledori poliorceticis excerptas AMthezaei liber ll. ἄς fabrica hclepoleos, lib. ΠῚ, IV. et V. ΛΠ Zfricaui Kesci: anoaymus de fabrica et viu quadrantis. (pag. 594.) — ZLroni; ds geometrica, gr. (pag. 612) — Her. ΕΙ 4 defini. 230 Lib. III. c. ΧΑΧΊΖ. APOLLODORVS Vol. TI. p. 538 P 589 definitiones geometricae, — ZAthmaeur et Bito de machinis bellicis; Juliani "Africani Cefli, . capp. 79. (pag. 617) — ἴα bibl. vniuerf, Oxonienfir, Heronis libri HL. quorum primus con« ünet 57. capp. 2) .zregi αὐτοματοποιητικῆς. 3) περὶ sorry eoropotrav' ZHtheracts de machie - nis bellicis; Bitonir lib. de catapultis et aliis inflrumentis bellicis; Zeronir lib. dc chirobal. liflrae confttudtiones Heronir Ctefibii lib. de telorum fabricas excerpta ex Zfpollodori polior- cetciss Julii Africani cefli: tractatus de obfidione repellenda: ara eev. βολαὶ ἐκ TOY ςρατή- ψικῶν παραποόξεων᾽ Leonis Tactica Nieohoru:, imper. gregi παραδρομῆς. (pag. 627.) — 1n aliis Zngliae bibliothecis, 74ihenaeus, Hito, Heron ct ali auctores, rem bellicam pertra- étantes. — item Her. de geometriacommentarii, bis, eiusdem flereomttrica et reliqua eius . operas Julius /Zlfricanus de adparatu bellico: J»ronis fpiritalia cum figg. manu Angeli Ber- gitii, Cretenfis. — .eiusdem Automata feu neurofpaílica. — Zfthenaeur, Biton, Apolloderur et alii de machinis bellicis. (pag. 633.634.) — Hieronis varia opera, gr. fcripta, eiusdem geodaefía, gr. itemque excerpta ex illa; Hitenir liber de machinis bellicis; Ctefibii belopoei- ca, (pag. 636.637.) — Heronir poliorcetica, graece ZffAenatu: et Bito de machinis belli- cis; Julii Africans cefli anonymus de re militari. (pag. 640-) Harl.] Ia horologitim nquarium huius Athenaei epigramma ^ Antiphili [IP] (fine nomine aucto- ris licet) exflat in anthologia IV, vlt. emendatum a Sa/niaffo ad Solinum pag. 637. edit. Parif. Aihexaeum inechanicum et reliquos e codd. Palat. edere voluit cum verfione. adolefcentis, (an Salmafii ?). Tanus Gruterus. vid. debortantem ob difficultatem negotii [vid. Sylburgii cat, MSS. gr. bibl. Palat. pag. 23. 123.] Iof, Scalig. epift. 420 fqq. I. APOLLODOR VS, architectus, cuius praeter Zfelium Sparfianum in Hadriano cap. 19. εἰ D:onem Caffium lib. 69. pag. 789 fq. meminit Hero iunior in pracfat. ad librum de machinis bellicis, et Tzetzer Chil, IL v, 81. 91. [vid. Lembec. comm. de bibl, caef. VII. pag. 420 fq. de codd. paullo ante difputauimus.] — Scripfit ad Hadrianum , imp. πολιορκητικοὶν fiue de machinis obfidionalibus, nullos vetuftiores fcriptores laudans; fed quales ipfe paran- das machinas bellicas exi(timaret, imperatori, per epiftolam? hoc requirenti, exponens, additis formis fiue δαγοώμμασι. — Exflat in iam laudata veterum mathematicorum collectione 'T'he- venotiana pag. 13— 48. Huac Apollodorum deinde ab Hadriano interfectum narrat. Jio, [lib. LXIX. cap. 4. p. 1152 fq. tom. II. edit. Reimari, cuius not. confules,] quod paullo impu- denrius quondam praefente "Traiano ipfum, nondum imperatorem, de operibus, ab Apollodo- ro factis haud fatis perite differentem , repuliffet his verbis: ai zt cucurbitar piuge, nam tu haec quidera certe égnoras /).— Fuit tum temporis et alius architectus, quo Hadrianum vfum fuif- fe traditur a Spartiano, Detrianur nomine, pro quo Dexterianum vel Demetrianum legunt viri dodi. Citat Z/pollodori poliorcetica Fulu. J/r/iur ad Caefar. pag. 83. Antwerp. 1595. 8. poft fragmenta vett, hiftoric. et Rigaltiur not. ad Onofandrum pag. 75. IIT. PHI. d) Id tamquam ineditum produxit Cangius ad- —[conf. Lambecii comment. de bibl, Caefarea VII. dendis ad Conftintinopolin chriftianam pag. (92. pag. 446 fqq.] €) In exordio libri: ἀνέγνων e Δέσποτα τὴν περὲ f) Vid. Cafaub. ad Spartian. cap. 14. pag. t44. τῶν μηχανημάτων ἐπιτολὴν, καὶ μακάριος ἐγενόμιηνγ — coll. Reimaro ad Dion. Caff, II. pag. 1153. ἢ. 4t, ὅτι μὲ ποιγωνῇσο! ταύτης σα τῆς φροντίδος ἄξιον ἔκρινκε, — Harl. be Vol. IL p. 585 δ 590 ^ PHILO Lille. XXIV. — 23i IIT. PHILO, Byzantius, circa annum vrbis Romae ΠΟΙ. € clarus, Demetrio Phale- reo rerum Athenis potiente, laudatur a /"itruuio praefat. libri VII. inter eos, qui de machi nationibus fcripferunt. — Tetzer vero duos lioc nomine memorans , "Heavy xo Φίλων, Πώπ- πος Tt καὶ ποὶς μηχανογρώφοες " (fed legendum eft καὶ πῶς» atque Pappus intelligendus,) Chil. II. v. 152. notat, eum meminiífe Archimedis: etiam pag. 56. 67. 72. 77. meminit Cfef- bii, Archimedis aetate clari, vt mox dicam. — Hero Philonis Byzantii meminit libro lI. auto- matopocetici pag. 263. et de eodem argumento fcripfiffe innuit. Atque Philonis, architecti, qui Athenis armamentarium flruxit, impenfa et elegantia vifendum ,. mentio: apud "alerium AMaximum VI. 12. vbi eloquentiam eius celebrat.. Exflat in eadem illuflris 'Theuenoti collectione Parifienfi huius Philonis, mechanico- rum, [δεν quartur pag. 49— 78. ad Ariftonem fcriptus, et ββελοσειϊκοὶ liue ce*yasvozreinxoe ») tractans, cum tertius? λιμενοστοιϊκο docuiffet , alius pouce, vt conflat e pag. 49. 59. 61- Primus liber inter alia duplicationem cubi tradiderat, vt ipfe teflatur pag. si fq. — Vnus e fe- quentibus, σνευματικοὺ pag. 77. εἴ alius περὶ ézr;jgoAGY τῶν κρυφαίως ὠἀποξελλομένων pag. 192. alius zrzexcxeuxsixa, de bellorum adparatu pag. 103. — Pag. 5; laudat Polycleti fla- tuarii dictum, τὸ εὖ παραὶ μικρὸν dio πολλῶν ἀριθμῶν γίνεσθαι» rium inter multos mume- ror minimo ali2uo conflare, ibidem fw temporis mecbanicos , Alexandrinos praecipue regum Φιλοδόξων et φιλοτέχνων fauore fuffultos, hanc artem νι οἵ experientia maxime perfeciffe teflatur.. Cum Alexandrinis artificibus diu fe verfatum et in infula Rhodo. plures architectos familiares habuiffe, ait pag. st. Rhodi [I] fe verfatum teflatur quoque pag. 3o et 84. Chal- eentonum: fiue Chalcotonum, a mechanico Ctefibio Alexandriae repertum, memorat pag. 56. 67. 72. Aerotonum fiue fclopetum, aé&cis-vi iaciens tela, ab eodem Ctefibio inuentum et "πνευματικοῦ eius Θεωρήματα pag. 77 fq. quo loco fe Ctefibii aequalem fuiffe innuit. Κελτι- ᾿κῶν et lozrovay μαχιαερῶν mentio pag. 71. Carapultam polybolon, a. Dionyfio Alexandrino Khodiis conflructam, refert pag. 73. [conf. “1:1. Ludou. Frid. Muifleri de catapulta polybola "€omimnentatio, qua locus Philonis, meclianici, in libro IV. de telorum con(tructione ex(lans, -Mluftratur. Góttingae 1768. 4. et Klotz: in adl. litterar. vol. V. part. III. pag. 335. -Har/.] — - tatem. illius A. M, 5852. Olymp. CLVI. 4. ante Philonis et aliorum celebrium architectorum et de architectonice fcriptorum meminit ZAufo- niur in Mofella v. 3co fqq. [xbi vide interpr. in edit. Tollii pag. 396.] Non hoc fgernat opus Gortynius aliger, (Dacdelus) aedis Conditor Esboiae, cafus quem fingere in auro Conantem [carios patrii pepulere dolores. JNon Philo Cecropius: mon qui laudatus ab hofle (Archimedes) Clara quibus omnibus vti mihi licuit beneficio Io E) Saxius in Onomaft, I. pag. 131. adfignat ae- : Grammii: itaque varias lectiones ex illis adferipfi C. N. 151. V. C. 61. conf. /'offrus de difciplina mathec: cap. 48. $ g. pag. ag. ct de hiftor gr. Ill. pag. 31:8. Harl. h) In msto Palatino, quo. vfus eft Meur(ius, praefixum erat Dyzw», Bitonis, nomen. S:ne nominc auctoris in codd. Lugd. Bat. et Andreae Schotti et Ant. Grimani apud Th. Bartholinum, ad oram cdit, Parif. in Athenaeo, Philonis quin- to libro et Bitone. [Codices fupra enarraui.] i) Philetaerium ἐν λιμενοποίίανε laudat Tzetzes Chil, II. verf. $7. k) Qualia fint παρασκεναςικοὶ, vide fis Cafaubo- num ad Aencaé cap.T. pag. 1727. €t ad cap. zt. - pag. 1750 fq. 232 18.111... XXIF. PHILO Clara Syracofíi traxit certamina belli. For/an et infignes hominumque operumque labores Hic habuit decimo celebrata volumine Marci (Varronis) Hebdomas ἢ): Hic clari viguere Menecratis artes, à tque Ephefi fpeata mauus: vel ia arce Mineruae IGinus; magico cui noRua perlita fuco icit omne genus volucres perimitque tuendo. Conditor hic for/an fuerit Ptolemaidos aulae Dinochares (alii, Disocrates.) etc. Liber quinti: pag. 79 — 104. ad eumdem Ariftonem, agit de modo conftruendi turres; murosque ac foffas, et valla horreaque et praeparanda alia ad obfidionem vtique neceffarja; pag. 83. memorat turres quinquangulares ac ferratas a Polyido, mechanico, repertas; pag. 86 fq. de ciboram ac frumentorum generibus, in obfidionis tempus feruandis, differit, et Pag. 88. Epimenidios trochifcos laudat, de quibus dixi lib. I. cap. 6. δ. 5. Figurae, quas pag. $6. pag. 63. et alibi auctor addidifTe fe fignificat, defiderantur. Aegyptiorum ftrategema, quo Ícalis fcorteis muros vrbium, quas obfiderent, confícendebant. exponit pag. 102. — Miror, quod pag. 193. contra ius gentium fuadet, frumenta et aquas veneno letifero corrumpere. . IV. Referri folet ad hunc ipfum PAi/onem libellus ") elegans περὶ τῶν ἑπτὸ ϑεαμώτων de V 11. osbir f[peGlaculir, quem e biblioth. Francifci Barberini, fed poflrema parte capitis de templo.Dianae Ephefiae et integro capite vltimo de Maufoleo mancum primus e codice Va. ticano in lucem edidit et verfione fua notisque illuflrauit Leo Zf/íatius, Rom. 1640. 8. Ca- put de templo Ephe(ii mutilum, cum verfione Lucae Hol//enii, qui hunc librum edere voluit, |y Hebdemas operum mirabilium, Scaliger le&. Aufon. lib. I. cap. 4. Sed verius eft, deci- mam hebdomadem Varronis intelligi, m) Prbanus Chevraeus lib. VIII. hiftoriae or- bis terrarum, gallice editae, quo de feptem mi- raculis copiofe differit, cap. 1. (tom. 4. pag. 290.) non adeo magni fecit huuc fcriptorem, qui me nous dit presque ries de fingulier, et qui dans [e fond n eft zonfiderable qve par les remarques de Leo Zllazzi fon interprete. Herodote, Diedore de Sicile, Strabon, Pline livr. 36. et quelques aw- tres ont parlé de ces Merveilles du Monde plus exaftement, et fi je les puis profiteray de ce qv' ils out dit..— Nicetae locum de feptem orbis mira- culis (Jexauer) graece ex cod. MSto biblioth. Au- guftanae edidit Hoefchelius ad calcem Philonis de feptenario pag. 42. 43. — Scholia graeca in car- mina de feptem orbis miraculis citat Z//atius p. 7. de Nilis. Conf. Bedae libellum, tom. I.. pag. 400. Caffiodorum VI. epift. τς. Epigramma 2n- exílat tipatri ἐς ναὲς lib. I. antholog. pag. 103. Martial. Spectac. epigr. 4. E/ygi. fab. 225. incertum grae- cum, ab Allatio ad Philozem Byzant. pag. 22. edi- tum, /mpelium cap. 8. Adpendiculam Vibii Se- quefítris pag. 163 fq. edit. Franc. Heffelii: Z"illat- pandum tom. IL. in Ezechiel. part. II. pag. 559. vbi cum templo Hierofolymit. comparat. XIII. iambi in feptem fpectacula apud Cedrenum pag. 8r. (edit. Parif. pag. 170.) Septem mirabilia mun- di ad calcem antiquitatum Iofephi, Auguftae Vin- dcl. 1470. fol. coll. Fránckifche A&a XIV. p, 87. Maiolus dierum canicular. pag. 949 fqq. Apud Montfaucon in diario italico cap. XX. p. 272 fq. in codice quodam graeco faec, XIII. in bibliothe- ca Baluzii, feptem orbis mirabilia hoc numeran- tur ritu: 1) Thebae Acgyptiacae; 2) Babylonis moenia; 3) Maufoleum; 4) Pyramides; 5) Colof- fus Rhodius, quem quidam, etiam ibi, aiunt columnam aeneam effe 6oo cubitorum; 6) Capi- tolium romanum; 7)templuim Hadriani Cyaice- num. vid. Montfaucon. — "Vel. H. p. 590 Ὁ 591 BITO Lib. HI. t. XXIV. 5333 QOL κυ λλα ἘΠ χα : exflat tom. VIT, thef. Gronow. pag. 389. — Recufus deiade e(t Philo ex eodem cod. Vatic. Lugduni 1661. 8. cum verfione Dionyfii Saluagni Boeffii in eius mifcellaneis, et infertus ex AI- lati! edit. tomo VII. thefauri antiquitatum graccarum Grououiani. Z/atiwm in Philonis ver- fione non raro a fenfu fcriptoris aberrare, notat ct vno alteroque exemplo deinonflrat Jo: Ear. Blaiur, filius, libro IT. obferuationum facrarum pag. 14 fqq. et βοῦς quaedam re- &tius legit atque interpretatur, vtin limine flatim: xg. τοῖς "HAerois τῆς Ἑλλάδος ἐπιδημῆ- 605 pro: καὶ τοῖς καλοῖς — . Memini, Colom: fim ad Gyraldum pag. 495. fufpicari, - quod Guilelmus Chou] ea, quae in libro gallico de veterum Romanorum regione pag. (194.) 211. ex antiquo graeco auctore MS. acephalo refert de Colotfo, Rhodio, ex praelenti Philo- nis libello petierit. Sed alia funt, quae de Coloffo a Philone traduntur, qui mihi vix ac ne vix quidem videtur ille mechanicus, cuius belopoeica paullo ante retuli; fed potius a/^uis e rhetorum numero non contemnendae aetatis; PAjo forte Heracieoter, de quo dixi lib. I. cap. 22. $. 4. [in cod. Vindob. CXI. in tomo VII. Lambecii comm. PÁi/oni tribuitur lib. de obfidione tum toleranda tum facienda.] Fuit et Phi/o quidam geometra 'T'yanenfis, cuius meminit Pappur lib. IV. propofit. 5o. et longe antiquior Philo, Zthenien/fr, architectus, qui armamentarium, mille nauium capax, in Munychia ex(lruxit, celebratum Straboni IX, pag. 395. Plutarzh. Sulla p. 461. aliisque: et de eodem armamentario atque de aedium facrarum !ymunetriis fcripfit, tefle Ztruuio praef. libri [δ] feptimi. «Confer Francifcum [unium in catalogo artificum, et egregii Zemfferhug- /fá notas ad haec Pollucis X. cap. 15. ἐν γῶν τῇ 78 veo zronjoes, ἣν Φίλων ἢ Θεόδωρος (al. ᾿Απολλόδωρος) συνέϑηκε, γέγοωπτα.. — De Philone Byzantio fe, ait Allatius, plura dixiffe in diatriba de Philonibus, fed ea lucem non vidit. (De PAilene Byzaut. vid. Montticla I. pag. 278. de Philone Gadar, magiltro Spori, ibid. pag. 329 et pag. 312. de Philore Tyon;nf, qui fcripfit περὶ πληκτοειδῶν , implicantium et aliarum varii generis fuperficierum. vid. Heil. bronner pag. 385.] V. BIT O, qua patria, incertum, ad Attalum ^), regem, de conftructione bellicorum inflrumentorum ex diucríis antiquioribus mechanics fcripfit, tefle Herone iuniore pracfat. ad librum de machinis bellicis. Laudat Hefychius in Σωμίβόκη., et forte Zfelianur "Tactic. cap. I. laudans Bitonis Εἰσωγωγάς. Exflant eius κατασκευαὶ “πρλεμικῶν ὀργονων καὶ καταπελτικῶν, MS... s. τιφῶν, confIyu&Eion:r bell carum machimarum οὐ cotapultasum, pag. 105—120. in collectione "Theue- motiana, Dicatus liber Attalo, regi: nam initio libri pro verbi: E πάλαι vel πάλλα βασι- λεῦ legendum cum Lambecio [lib. VIT. pag. 242. vbi de codice et Bitone diileritur.] ὦ ΑΔ το T&Ae βασιλεῦ, atque ita in codice fuo reperit. Zo, Galeur, vt teflatur in ΔΗ. de fcriptis mythologicis pag. 45... Fragmenta quaedam publicauit Rigaltius ad Onofandrum. — Vtrum vero Attalum 1. innuat, qui Pergami regnavit ab Olymp. CXXXIV. 4. ad CXLV$. an vnum e poflerioribus duobus Attalis ab Olymp. CLV$. et Olymp. CLX. habenas regni gerentibus adloquatur, "») In Montfauconi biblioth. Coisliniana pag. — dem ex Bi/one mstam adfert iconem gruis, qua- VT]. pro ὦ πώλκ βασιλεῦ legendum ὦ Ατταλε. Ibi- — lis eft in Athenaeo pag. 12. Fol. IV. Gg P rd & - 254 Lib. HT. c. XXIV, — HERO Yol ll. p. 591 Ὁ $02 adloquatur, hand liqu'do conftat, etíi primum illum libenter intellexerim. — (Z7of. de fcient. mathem. cap. 48. $. 22. pag. 295. adgregat Bitonem fcriptoribus incertae aetatis, JJamberger in zuverli(T. Nachrichten etc. tom. I. pag. 362. fauet fufpicioni Fabricianae et aetatem Bitonis collocat in. imperio Attali I. circa A. M. 5757. aute Chr. n. 227. Saxiur in Onomaft. 1. p. 108. ponit annum aetatis, A. M. 3764. Olymp. CXXXIV. 4. ante C. N. 239. A. V. C, si3.. Hari.] — Non procul ab initio libri Biton defcribit machinam petrariam , Rhodi fabricatam a Cha- rone Magnefio, aliam pag. 107. Theílalonicae conílructam ab lfidoro Abydeno, et p. 10$. Helepolin, quam Alexandro M. compofuit Pofidonius, Macedo: tum pag. 110. Sambucam Damii Colophonii, et pag. 111. γαςρωφέτην a Zopyro, "Tarentino, Mileti confectam, p. 113. et aliam ab eodem elaboratam Cumis in Italia. — Bitonir πολιορκητικὼ laudat Hero cap. 25. v atr y» —€— [codd. notitiam fupra iam fuppeditaui.] Opticorum fuorum meminit Biton in extremo paginae 108. ἔς, δὲ καὶ τὅτο μεϑοδικὴ , ej óm ] P rid - ϑεωρίο , ἣν διήλεγμαι ἐν τοῖς οπτίκοῖς. VIL HERO, Alexandrinus, Cicfibii 5), A(creni, qui Ptolemaei 7), [0] Philadelphi et Euergetae I. temporibus Alexandriae floruit, difcipulus 9 et mechanicus infigais, in philo- 0) De hoc Cfefibio, mechanico, eiusque re- pertis meminere /^ttruuius praefat. VIL. et IX. 9. X. i2. Plinius VIL. 37. ZHthenazus IV. pag. v74. et XI pag.497. Zthenaeus alter de machinis bellicis pag. 8. P/ii[o in belopocicis p. 56. 67. 72. Scripta quoque huius Ctefibii olim fuere. Vi- truuius lib. 1. cap 1. 7tem qui Ctefibii et. Archi snedis libros et ceierorum, qui etusdem generis praecepta confcrip/erunt, leget , cum tis jentire som poterit, nifi his rebus a plülofophis fuerit inflituius. Idem praefat. libri VII. Aon minus de snaci&inatioribus (fcripferunt) vti Diades, Ar- chytas, Archimedes, Ctefibius, Nymphodorus, Philo Bgzanitus ctc. — Athenaeus IV. pag. 174. Τρύφων δ᾽ ἐν τρίτῳ περὶ ὀνομασιῶν συγγρέψαι φησὶ περὶ τῆς ὑδραύλεως Κτησίβιον τὸν Μηχανικόν. Athenaeus alter pag. 83. de machinis bellicis: Κτησέβιος δὲ $ ᾿Ασκληνς (MS. aliud "Axgryos, Cafaubonus IV. 23. ad Athenaeum ᾿Ασκρηνὸς, Meurfius in bibl. graeca "Aexggior,) à ἐν ᾿Αλεξανδρείς; μη χανικὸς ἐν τοῖς VOV] nce. Hero iunior de machinis bellicis cap. 23. Quemadmodum Zfcraeus Ctefibius Heronis, Alex- &ndrini, Magifter i [uis commentariis declara- vit per huiusmodi machinam. [vid. fupra, δ. 1.] Apud Caffiodorum VI. s, variar. epift. fufpicor, Ctefibii nomen reponendum effe pro AZtrobio. "Archimedes quoque, fubtilitmus exquifitor, cum Mistrobio tibi femper a[fifant. | Ctefibium citans Turnebus V. 4 fq. Aduerfar. Heronem intellizit, codicem Belopoeicorum manu exaratum πόλις, fophia quae Ctefibio malunt tribuere viri quidam do&i: [et in aliis codd. tribuitur Ctefibio.] p) Ex Hedyli epigrammate apud Zthenaeum ΧΙ. pag.497. Salnafius pag. 638. ad Solin. et Francijeus Iunius in c«talogo artificum. pag. 57. colligunt, Ctefibium μη χανοποιὸν vixiffe- tempore Ptolemaei, Philadelphi. Philadelphus obiit Ol. CXXXIIL 3. ante Chriftum 248. Miror, Z4the- naeunm 1V. pag. 174. fcribere, quod Ctcefibius Hy- draulidis inuentor fuerit fub Ptolemaeo Euergete fecundo, (qui coepit regnare Olymp. CLVIHI. 2.) et Afpendum incolierit. Atqui meminit Ctefibit Athenaeus, mechanicus , qui fcripfit circa Olymp. CXLIL Pro Afpendo Alexandriam legit Cafau- bonus, Fabric. — Fuit inuentor Hydraulidis et organorum hydraulicorum. vide cel. JVernsdorf. pracfat ad Publii Optatiani organon, im Poetis lat. min. tom. II. pag. 395. Forkel Gefchichte der griech, Mufik I. pag. 46 et 475. Harl. 4) Magiftrum Heronis Ctefibium vocat Hero- iunior loco paullo a:te adducto. Num pater quoque fuerit, vt Francifco Iunio vifum pag. 57 et 95. catalogi artificum, dubito. Fuere et alii Ctcfibii. [vid. fupra in vol. IIL. pag. s15.] Fabric. — De Herone vid. Po[fium. de (cientiis matoem, cap. 27. $. 8 pag. τις. et cap. 48. $. 8. pag. 298. . eumque poft Archimedem et Athenaeum pouit. Saxius in Onom. lit. I. pag. 116. collocat eius ae- tatem in A. M. 3786. Olymp. CXL. z. ante C. N. 217. V. C. 535. conf. Zo. Zndreae Schinid dis ris ΜΟΙ. Il. p. 595 ὃ 593 HERO Lib.Il.t. XXIV. οἷς hi fophia vero, vt Bernhardino Baldo in Heronis vita obferuatum, Epicurum maxime probans, fcripfit, quae exflant: [de codd. fupra egi.] Χωροβαλλίφτρας κατασκευὴ καὶ συμμετρία, de confiru&lione et. menfura mennbaliffae fragmentum. Graece primus edidit Berohardinus Paidus, et (ine verfione fubiecit Belopoei- «is, de quibus mox. — Graece deinde ac latine cum figuris, in acs ineifis, ediderunt Pari(ienfes, nefcio, quo interprete, inter mechanicos, luculentis, vt dixi, typis editos p. 115 — 120. Barulcur fiue de oneribur trahendir libri T. Arabice a fac. Golio ex oriente adlati funt, nondum editi in lucem. Fabric. — vid. Conring. de fitu Helmfílad. p. 4. Bexzel. — Taferi. ptio efl: Zarvlcus Heronis, fiue operis de leuandis rebus grauibus libri tres, quos ex graeca lingua in arabicam transferri infit Achmed Muflafimides, imperii babylonici fummus pria- ceps, interpretationi praepofito Co//a, filio Lucae Ee/opolía, de quo egit ZInten. Brug- maur, Prof. philof. et mathem. in vniuerfitate Groningenfi, in fpecimine mechanicae vete- rum per mechanicam recentiorum plenius expofito, et focietati doctrinar. Gottingenfi obla- to: cuius fumma exhibetur in ephemerid. litter. Gotting. plag. 63. a. 1785. pag. 635 (ᾳ. De Cofla vid. Cafiri bibl. etc. I. pag. 419. Heróe/ot. in bibl. ori.nt. pag. 964. b. citat arabica He- roni$ machinarum bellicarum verfionem. ar/. Βελοποιϊκοὶ, fine vt alii BeAozrouea, fiue vt rectius Eutocius ad. Archimedis II. de fphaera ac cylindro vocat βελοποιητικοὶ,. de telis conficiendis [ΡῚ ieculandizque liber. In Barihii aduerfariis Π 12, pag. 76. vitiofe excufum belopomica. —Kigaltius ad Onofandrum pag. 89. , in fcidis msstis habui librum, aut potius libri partem aliquam, cui titulus Kzzc;Oie fBexozciko' multae ibi catapultarum aut balliflarum, quae non faxa, fed tela emittunt, fpecies, hominibus vero noflris nondum intelleclae. ^ [— Archimedi hoc opus in eod. Vin- do5. tribui, iam fupra animaduerfum eft ia notitia codicum msstr. fubfcriptio quidem, anti- qua manu exarata, haec efl: τέλος τῶν A ex μήδ ὃς βελοποιϊκῶν, τῶν ἐξηγηϑέντων πώ- ea Ἥρωνος Κτησι(βίβ. vid. Lambec. VII. comment. etc. pag. 437. arl] — Graece et latine cum verfione et notis Bernardi Baldi, qui vitam quoque Heronis adiunxit: [fed codd. ad quos prouocat, haud nominauit,] Auguflae Vindel. 1616.4. et inter mechanicos, typis regiis excufos, Parif. 1695. fol, pag. 115 — 144. notis Baldi ad calcem voluminis reicctis. Πνευματικοὶ, Spiritalia fiue. vt in bibl. Menarfiana pag.355. video adpellari /pirifatiua, vbi mst. graec. cod, Zeronis et ceflorum J/ricani memoratur, vti p. 48.. ZIthinaeu: de ma- chinis, et Z/pollodorur de expugnandis vrbibus. Graece habuit Heromir πνευματικοὶ IMarc. Mribomiu;. vide ad Muficos pag.200.. Ex yid. Commondini verfione et cum notis, quae prodierant Vrbini 1575. 4. Parif. 1583. 4. et Amflelod. 1680. 4. ? figurisque in aes incifis, Graece ct latine exhibentur et inter mechanicos, Parifiis excufos, pag. 145'— 235. additis Zo. Baptiflae Alleotti quatuor theorematibus fpiritalibus ex ftalico latine conuerfis, Edita etiam funt Heronis Spiritalia ex Italica Aleotti verfione, Bononiae 1647. 4. Ferrariae 1589. 4. italice Gga per ris) difp. fub praefidio Rud. Chr. Wagneri habita — blioth, caefarea tom. VII. pag. 415 fq. Zar. difp. de Heronis Alexandrini vita, (criptis et qui- busdam inuentis, Helmftad. i714. 4. /Montucla I. 7) Sed textum gr. notasque Commandini abeffe P?g. 277 fq. Heilbronner pag. 181 (44. et de Cte- — edit. Amílel. animaduertit Zamberger in zuver- fibio pag, 278 (q. — Lambecius im comm. de bi- lif. Nachrichten etc. I. pag. 360 fa. Har/. z 256. . Lib.1IL c XXIV. . HERO Ye". l.p 503* per Alrxandrum Georgium. Vrbinatem , Vrbini 1592. 4. [item Bonon. 1647. 4. per Carol. Ze- nerum. —- aliae verfion. Venet. 1595. et Io. Bapt. Portae Neapoli. 1605. 4. vid. Paiftoni bibl: degli autori antichi gr. e lat. voigat. tom. ll. pag. 24— 27.] germanice, per ZZzathum Catio- n^n, Bambergae 1697. cum adpeudice Salomonis de Cous. - [Hirii ΤΩΣ gallicam me- morat editor vett. mathematic. in praefatione, fed alibi non inueni illius mentionem.] Περὶ αὐτομιοτοποιητικῶν, de automator um fabr ica libri 1]. italice editi Venet. 1589. 1601. et 1561. 4. interprete Herrardino Baldo, cum eius animaduerfionibus, et praemifla diff. de artis mechanicae origine ac progreffu. [vid. Paiton. l. mem.] — Graece et latine cum verfione D. Couttrii prodiere vna curn reliquis mechanicis Parii. 1693. fol. pag. 243—274. Ex his font, quae ex Herone tum adhuc inedito. producit Ganfmin. pag. 8. ad Euflath, pag. 594. . ad "Ebeodor- Prodrom. et Zo. Rhodius ad Scribonium pag. 99. In bibliotheca Vindobonenfi, tefle Lambecio, occurrunt MSta Heronis Dipirica ti fiue liber σερὶ διόπτρας, triginta fere foli liis in quarto conflans, cuius initium: τῆς διοπτοικῆς πραγ ματείοις πολλὰς καὶ ἀνογαίοις παρεχομένης χρεας. Fubri. Enimuero Kof/ariur ad Lambec. VII. pag. 417. ἴ4. animaduertit clareque oflendit, Heronis dioptrica in illo codice liaud reperi: ri integra, vtpote quum inter illa triginta folia nouem fere integra, nullis tamen numeris notata, Que vacua, quae manifeílo late patentem indicent lacunam; adde notitiam codd. imsstor. fupra datam, Priffley hift, optices pag. 23. Seleibl Einleitung zur mathemat. Bücherkenntnifs , part. IX. pag. 267 fq. Fragmenta duo de campe/lyibur et Camario, machinis bellicis, edita quidem funt a Bern. Baldo cum belopoeeticis; fed in cod. Vindob. CX. non mediocriter diuerfe legun- tur, obfcruante Lame VIL. pag. 418. — Exítant quoque in Vindob. CXII. et aliis codici- bus. Haif. : Perdita huius Herom's fcripta funt: Τὰ περὶ ὑδροσχοπειῶν libris IV. quos landat Proclus i in hypotypofi aftronom. pag. 42. et Hero ipfe in limine πνευμωτικῶνγ qui περὶ d.e €9y ὡροσκοστερῶν vocat. Pappus praef. libri VIII. sn ὑδρείων. Μηχάνικα) εἰσωγωγαί. Eutocitr ad Archimed. II. de fphaera ac cylindro, Mnyevixoy libri, quorum tertium laudat Pappus lib, VIH. pag. 488. Heronem ia mecha- nicis et catapulticis citat idem lib. I. pag. 7. Περὶ μετρικῶν. Eutocius ad lib. de circuli dimenfione. Περὶ ζυγίων diuerfum opus ab automatis Heronis putat fuiffe Bernardinus Baldus. Memo- rat Pappur praef. libri VII. Περὶ τροχιωδιῶν. de rotulir. Pappus lib. VIII. pag. 56r. Laudatur. Hero fubinde a Proclo ad Euclidem , Nazianzeno Orat. 10. vbi cum Euclide et - Ptolemaeo coniungit, Heliodoro in Opticis, ἐπέδειξε γοὸρ ὁ μηχανικος Ἥρων ἐν τοῖς αὐτῷ κατοπτρικοῖς.- - Fuit εἰς P / Vol. 1I. p. 593 594 HERONES DVO IVNIORES Lille XXIV. 23] Fuit et HER O fecundus, mathematicus, ante medium faeculum a Chrifto nato quintum larus, Procli, philofophi, magifler, tefle Jartiuo in Procli vita cap. 9. ἐπὶ δὲ μαϑήμα- σιν Ἥρων, ἐπέτρεψεν ἑαυτὸν ὠνδρὶ Θεοσεβέϊ. xo] [Ὁ] τελείαν παρασκευὴν ἐσχηκότι τῶν χατα παίδευσιν ὁδῶν." Coufer Lambccium VII. p. 404. εἰ Küffzri notas ad Suidam in Ὀλυμ- πιόδωρος. Huius vt opinor Heronis ὑπόμνημω εἰς τῆν ἀρι9 μητικὴν εὐσωγωγὴν (Nicomachi) laudat Eutociuz ad Archimed. pag. ag. edit. Bafil. [conf. longam de illo et Suidae loco notam Lainbecii ἃ Kollario VII. pag. 98 fq. adpofitam et expofitam.] HERONEM tertium fub Heraclio vixiffe, contendunt viti dodti, [Saxiu: in onomaft. litt. II. pag. 72. eius 2etatem adferit 4. ροῇ C. N. 625.] Sane Chriflianus fuit et fub Impera- toribus fcripfit, teflatur quoque in. Geodaefia, quam Barocius edidit, a Claudii Ptolemaei temporibus, fcripfit fub Antonino Pio, ad fuam vsque aetatem flellas fixas proceffiffe feptem graduum fpatium, quod in 4oo. annis.fieri obferuat Albategnius. — Vide Zofrphum Blancanum in Chronologia Matliematicorum pag. 54. cum eiusdem loc. mathemat. Ariflotelis, Bonon. 1615. 4. et ex eo J"offiutm cap: 48. de fcientiis mathemat, $. 20. pag. 294. et Gabr. Naudaeum de fludio militari pag. 520. [ Heilbronner pag. 397 fq. 7Montucla 1, p. 331] — Eius haec Ícripta feruntur: De machinis bellicis liber, (in cuius cap. 23. antiqui Heronis mechanici mentio) latine tantum lucem hactenus vidit e verfione ct cum fcholiis Zraucifzi Barocii. Venet. 1572. 4. [Ex litteris cl. Scho , ad me Bononiae d. XIV, Sept. 1790. fcriptis, in quibus de anec- dotis /Jononienfbur ex bibliotheca S. Saluatoris egit, ea, quae fequuntur, excerpere et hic inferere iuuat. ln cod, nr. DLXXXVII. faec. XVI. a Valeriano Albino, cuius Montfaucon in catal. librariorum meminit, exarato p. 162. tit. Ἥρων (n. tertius) ITeocipucv.. Initium. *Oca μὲν τῶν πολιορκηήτικων rel. — Agit nempe de machinis. £ellitir, cuius figurae in ipfo codice de- pictae funt. Huic libro adnexus eft alter de geodaefía. | Hic codex Fabricio ignotus fuit, et procul dubio vnicus eft, qui haec Heronis opera fcruauit: codex enim archetypus, ex quo Valerianus Albinus cod. S. Saluat. exfcripfit, periit. Codicem S. Saluat. doctiffimus Abbas Mingarelliur "bibl. S. Saluatoris praefectus, de graecis et copticis litteris immortaliter me- ritus, defcripfit, fuumque exemplar mihi hac conditione doro dedit, vt illud, poftquam textum eiusdem in lucem publicam protulerim, bibl. S. Saluat. reflituam. — Hoc exemplar cum pfo codice S.Saluat. contuli, illudque fumma diligentia exaratum ες deprehendi. Graecus Heronir textus, verfioni lat. Baroccii multum ucis adfundet, a qua multis in locis infigniter aberrat, "Hanc varietatem ipfe Mingarcllius in margine MSti fui diligenter nota- vit. Vt ftilus Heronis in hoc opere cognofcatur , initium prooemii adfcribam: Oc« m τῶν πολιορκήτικων μηχανημάτων om y een καὶ δυσεφικτὰ πεῴυκεν, "erre δια τὸ ποικίλον χαὶ δυσδιαγνωτον τῆς TuTOY καταγραῷη:» εἰτε Oven τὸ τῶν νοημώτῶν δυσλήπτον y.) juo λον ezt&Ww , ακαταλήπτον τοῖς πολλοῖς. ἴσω (fic) de τή αὐὙνωσιῶ JA0YW περιλήπτων. ios ad aT auris τῆς τῶν σχηματὼν ϑέσας (fic, pro Sectws) τὸ σαῷες κεκτημενῶν καὶ εὐλήπτον ὧτε μή πώσιν οντῶν εὐκολῶν τε καὶ Ὑνωφξῶν» μήτε μὴν προς κατασκευήν καὶ TEKTO- γευσιν εὐχιερων" μονῶν ε των TXUTOC ἐξευρηκοτων καὶ συγγεγρωφηκοτων μήχανκῶν ες ΤῊΝ τότων ἐξώπλωσιν καὶ σαφηνειαν δεομενων, οἷον τῶ Ἀπολλοδωρου προς Αδριανον αὐτοκρά- τορὰ συνταχϑεντὰ “πολιορκητικῶγ τῶ Αϑηναιξ σρος Μαρκελλον EX τῶν ᾿Αγκησιξρώτου καὶ ἑτερων GoQwv προς πολιορκιαν ἐκτεθεντῶ ὑπομνήματά., τῶ Βιτωνος πρὸς ἀτταλον Gg 3 περι " - ᾿ - 38 ΠΡ ΠῚ ΧΧΙΡ. | HERONES DVO IVNIORES — — Vol. TI. p. $04 περι χωτωσνευης πολεμίων οργανῶν ex die Qogoy συλλεγεντῶ Trac*eVESEQQV. μηχανικων, βελοποιϊκο καὶ τῶ πξος groNiceniay αντιμηχιανήματω QuAmWTPOL τε Καὶ διωτητίκα: ἐπὶ Te συτῶσε; καὶ ἄλωσε; πυλων ὀιαορα παραγγελματα ταυτῶ WoOUTOL τὴν πάλαι συν- ταχϑεισαν τῶν ανδρων κοαϑολικήν τεχνολογιῶν, ὡς τοῖς πολλοῖς νυν ἐπεξενωμενὰ ““αντῇ καὶ δυςδιωγνωφα due ve τὴν ἐκ TS χϑονὲ παρωδραμεσαν ληϑὴν» αλλ ὅτι καὶ ἀσυνηϑὴ κοινοις τυγχωνε; Aoyos τὰ τῶν επιξήμων cyoum T , τῇ παρξσῃ βιβλῳ μὴ ἐνταξαι πϑεπον ἐκρινῶμεν» ὡς ὧν μὴ τῆς εἐπιπολοζδσής EV αὐτοῖς eges, τὸν νοῦν ἀντιπερισπωσῆς σῖρος ἑαυτήν» καὶ περι τὴν τῶν σωφων Tis αὐτενηση (fic, leg. ψυτονοηση) διωγνωσιν. Moves de Te. Ἀπολλοδώρου, οπερ εἰς τέλος πασαφησαντες, δὲ ἐπεργασίων καὶ ἐπενθυμηματων συνεπερωναμεν, πλεφῶ καὶ αὐτοί συμῴωνω “προσευφοντες καὶ παραϑεμενοι" éco de εκ Τῶν λοιζίων σποροδὴν συνελεξαμεθα, εὐγνωτὰ Ko4 ρος ὠληϑείαν εὐκωταληπτα κοινὴς ἐννοίας ἀξιωματω xara νθεμιον οντῶ.» καὶ cmo μόνου προβληματος καὶ σχηματισμθδ καταλαμίβανεά)οι δυνάμενα, μήδεμιως διϑωσκαλιως ἡ ἑρμηνειος δεομενο, ἰδιωτειο λεξεων καὶ ὡπλοτητι λογου ὑφ᾽ ἡμων καὶ αὐτὸ μεταποιηϑεντῶ προς τὸ coQesspoy. ὧξε roo τῶν τυχοντῶν εὐκόλως καὶ TiWvoYsUsoJO] XO κατασκευαζεί)αι » τοῖς τὸν Λπολλοδωρου καὶ “αυταὰ συμπλεξαντες etc. Videivus ex hoc prooemii principio Heronis confilium, qui Apollodori poliorcetica enarrat, vatiis a fe et ex aliis adiunclis illufirationibus. Hune He- ronem cum Lo. Lydo de seaffbur aliisque in Germaniam tuam redux quam primum e te- nebris producam. ^ Hacdlenus humanifliimus ScAo:, cuius liberalitsti haec et alia debeo. Harl. Geodatfia, quam [Montucla parui aeflimat et] itidem latine vertit et fcholiis illuflrauit libroque de machinis fubiecit Barecius, ^ Graece nondum edita eft: [vid. Lambec. VII. p. 399 .fqq. adde fupra, codd. notitiam.] Liber de obfidione repellenda et toleranda, ὕπως Xen vOv τὴς πολιορκδμένης πόλεως φρατηγὸν πρὸς τὴν πολιορκίαν ἀντιτώσσεσϑαι, καὶ οἵοις ἐπιτηδεύμασι; ταύτην ἀποκρὅε- cJaj. Sine nomine auctoris graece tantum editus Parif. 1695. fol. cum reliquis mechanicis fcriptoribus, p. 317 — 364. Heroni tribritur in codice Vindobonenfi, tefte Lambecio, [VII. pag. 431. Kollar. cuius notam Bj. conferes,] et multa ex Polybio, Arriano et Iofepho ad ver- bum defcripta exhibet. : Παρεκβολαὶ ἐκ τῶν ςρατηγικῶν παρατάξεων περὶ τὸ ὁποῖον ὥναι dej τὸν φτρωτηγὸν etc, Sub Hcronis nomine MSiae in bibl. Vindobonenfi exflant Ζιαμιδεεῖο tefle, [pag. 430 fq. et 452.] quac Iulio Africano a Rigaltio in notis ad Onofandrum et in gloffario Tactico tri- buuntur, in Barberina et aliis bibl. fine nomine auctoris leguntur, tefle Naudaeo. ^ De vocabulir. Geometricis ac. Stereometritis, Ἔκ τῶν τῇ Ἥρωνος περὶ τῶν τῆς Γεωμε: ^ ΄ » . . - τρίας καὶ Στερεωμετρίας ὀνομώτων., graece, et feparatim latine cum primo elementorum Euclidis libro edidit Conradus Dafypodiur, Argentorati 1571. 8. 1 Excerpta de suenfurir ex Heronis ' Geometria graece ac latine cum verfione Bernardi dt s) Pro Herome male vocatur Hieron in Eliae — un peu plus connücs, ou fi le tradu&eur s'etoit du Pin biblioth, fcript. ecclef. tom. 19. pag. 277. donné la peine de nous apprendre 406] raport el- edit. Amftcl, La lecture de ce monument feroit — les ont avec les nótres etc. Hift, Ouvrag. 89. Mai, plus curieufe, files anciennes monnoycs etoient — pag. 235. i: ; - ; - Notll. pos sos E -HERONES ALII LilH.ct XXIV. 339 IL d: lBlostfacon vulgarunt Benedictini tomo primo Analectorum Graecorum, Parif. 1688. 4. pag. 308. 315. integram ex codicc regio edeic ob prolixitatem veriti, [vid. Baadin. cat. MSS. gr. Laurent. tom. II. pag. 15:] Εἰσαγωγὴ τῶν γεωμετϑϑμένων,» nondum quod fciam edita, quae [δ] incipit: καθὼς ἡμῶς ὁ παλαιὸς διδάσκει λόγος, manu exarata apud me exflat, Ἀείροπάεε huic libello in- troductio Heronis in Geodaefiam, (a Geodaefía, quam Barocius edidit, vtique diuerla;) quam in bibliotheca Augufliffimi imperetoris bis MStam, femel quidem aliquantum abbreuiatam et interpolatam occurrere teflatur Lambecius. [VII. pag. 339 fqq. aliud cft initium in cod. gr. Veneto D. Marci. vid, catal. pag. 154.] - .Heronir a(lronomica laudat Jf. //offu: ad Catull. pag. 302. Fuere et alii Herones veteribus memorati , qucs perfequutus erat fingulari diatriba de Heronibus Leo Allatius, fed quae lucem nunquam vidit. Mihi praeter iam dictos hi obfer- vati funt; Hero, Alexandrinus, Cynicus quem laudat Nazianzenus Orat. 23. licet Hieron. de fcript. Eccle(iaft. nomen Heronis falfo adfcriptum et Maximi Cynici laudes illa oratione con- -ineri obferuauit, vid. etiam Cofeferii notas ad tom. 11, monument. ecclefiae. graec. pag. 640. Hero, Mhenienfis , Orator, cuius τοὺς ἐν ᾿Αϑήναις δίκας κεκριμένων ovo» libros HL... ἐπιτομὴν τῶν ἡρωκλείδε ἱποριῶν et alia fcripta Suidas memorat. [conf. Ko//ar. ad Lam- bec. VII. pag. 98 fq.] Heroner duo. fcriptores infignes de chirurgia, quos laudat Celfus praef. libr. VII. Fabric. — Illorum alteri infcriptum fuit co/lyrium pfittatur apud Galenum compof. fec. Joc. lib. IV. cap. 7. vnde repetiit ZB narius mcth. med. VI. cap. 5. adnotante 7. 7er. Iuglero in biblioth. ophthalmicae fpecimine primo, Hamburgi 1683. pag. 43. arl. Hero, Luculli libertus, Plin. H. N. 35. cap. 18. kc Haro, ex σκυτοτόμῳ fiue futore philofophus a Theone pag. 78 [4- progymnasm. me- moratus, Hero , Zlutiochenus poft Ygnatium epifcopus, cuius ad eum fertur epiftola. Herones, Chrifli martyres, de quibus Eufebius. ( Hero perfonatüs, i. e. Z/aximur Cynicus, de quo fupra in vol. III. pag. 520. vid. Faórir. D. Gr. VII. pag. 517. et Kol/ari:ss in fupplem. I. ad Lambecii comment. pag. 147 Íq.] Hero, Alexandrinus, monachus, de quo Palladius Laufiaca p. 81 et 125. edit. Meutfii: Hero, 'Thebanus. Caffian. II. 5. collat. Niceph. X. 29. ... His addes denique Heronem, quet viginti libros de re ruflica fcripfiffe, totidem fere verbis et ex iisdem auctoribus, ex^quibus Geoponica collecta funt, teflatur Gyraldur lib. de re nauali tom. II. Opp. pag. 650. Meminit buius Heroni: etiam Guil, Philander ad Vitru- vium IT. 4. VII. Praetec 545 LibIlLt XXIV. ἹΨΙΔΙ AFRICANI CESTI Vol. TI. n- xo: P “οὐ VII. Praeter iam dicla Athenaei, Apollodori, Philonis, et Bitonis feripta, fiue ex illis excerpta de machinis bellique atque obfidionum adparatu, et Herouis de manubalifla, tum Heroais Belopoetica, Spiritalia et Automata, quae graece et latine cum verfione latina Va- lefii, Cotelerii, Coturii, luliani Puchardi, Commandini ete. et figuris in aes incifis edide- runt Parifienfes: Eadem "T'heucnoti collectio pag. 275 — 316. {εἰ graece tantum exhibet Opu- fculum in capita LXXVI. diftinctum fub titulo: IVLII AFRICANI κεοί O* fed neu: tiquam eft opus il'ud (P] Africani integrum; quod fub Ceflorum titolo Alexandro Mam- maeae ab Africano dicatum conílabat libris *) IX. vt tradit Syncellus pag. 359: licet Photius cod, XXXIV. libros XIV. vel Suidar in 'AQeizaves [et Eudocia in Violario pag. 73.] atque ex eo auctor recens fcholiorum graecorum ad Aathol, epigzamm. lib. VII. pag. 610. plane libros XXIV. numerent.. In hoc opere, cuius Eufebiur, quoque VI. 31. Hift, ecclef. et Nicephorus IV. 2r. meminerunt, Africanus ἰατρικῶν καὶ φυσικῶν καὶ γεωργικῶν καὶ χυμευτικῶν admi- randas δυνώμε:ς complexus fuerat, vt teflatur Syncellus, et adparet e fragmentis, quae ex Africano in Hippiatricis et Geoponicis ") occurrunt, et quae ia. ZHich. P/eili libro inedito - θαυμασίων QUAE ALT cV ieLT ex dv ej Φυσικῶν obuia , publici iuris fecit Lambecius commen- tor, pag. 222—224. [pag. 472 — 479. edit. Kollarii, cuius notas conferes.] Suidas: εἰσὶ δὲ οἵενει φυσικοῖ ἔχοντα ἐκ λόγων TE Waj ἐπαοιδῶν καὶ γραπτῶν τινων χαρακτήρων ἐάσεις ve Ag] ὡλλοίων ἐϊες γενῶν. At enim haec, quae fub nomine χετῶν Africani Parifiis yrodiere, atque de re militari potiffimum ') rcbusque variis et inuentis, ad eam felicius gerendam repertis, atque partem ex medicorum, chemicorum, magorum, phyficorum et geometrarum officina petitis, diffe. runt, inflruuntque duces et. milites, et cap. XXV fq. pag. 298 fq. quaedam adípergunt rem rufticam fpectantia, qualia etiam in Geoponicis leguntur: Haec inquam non funt ipfum Afri. -cani opus, fed excerpta ex Africani Ceflis et aliis fcriptoribus, fiue antiquioribus, vt Aenea Tadico, e quo integra capita defcripta pridem notauit Cafaubonus: fiue etiam quibusdam longe iunioribus, vt tum alia?) ad oram paginae a ime notata loca videntur innuere, tum Belifarii u) Male XIX. excufum in Zi/lemontii Mem, ecclef. tom. IiI. parte II. nota t. ad Vitam Africa- ni edit. Bruxell. 1) Κεσὸς Veneris acu picta zona, de qua Eu. ftath. ad Iliad. ξ΄, 214... Idem ad iliad. γ΄. pag. 323. x:zov interpretatur κεντητὸν καὶ ποικίλον, — ltaque Iulius Africanus libros fuos, quibus de variis ar- gumentis ex variis fcriptoribus plurima collegerat, infcripfit xeszs, αἰδῇ σρωματᾶς atque arias et anoenas le£iones dixerit... Vtitur ip/e hoc voca- bulo pag. 297 b. τί δὲ Sav & χρὶ τῆτο mago Χα- £íruy ἔλαβεν ἡ “τα καὶ yup παρὰ τῆς ᾿ΑΦροδέτης τὰς Di&i etiam (unt ce//i lora, qui- bus pugiles folebant manus et brachia innectere, quo fortius ferire poffent, vt videre eft in anti- qua imagine apud Guil. Choulium libro de bal- neis et exercitationibus veterum pag. 1$... Confer, quae viri docti ad Virgil. V. Aeneid. v, 9. et Ri- galtium ad Onofandrum pag. 24 fq. 37. Sizpha- nium ad hiftor. Saxonicam Io. Grammatici lib, ILI. fol. 84 fq. LP xesxs EOxyvac«TO v) Con£. Needhami. et. Niclafíi prolegomena ad Geoponica, pag. XLV fqq. vbi varia de Aífri- cano docte difputantur. Zar/. ; 1?) Cafaubonus ad Aeneae cap. 7. teftatur, in quibusdam codicibus iufcribi πρὸς πολεμεέκρ. παρα- exsvaj* in aliis πολεμικῶν παρασκεναί. x) Kaj “Ῥωκιχέίων δὲ αὐτοκρίτορες παλαιοὶ P. 291. capite δ ἐχρήσατο τῇ πέρᾳ ταὐτῇ καὶ Ejouo: ὃ Ex- Svs, καὶ Βαρῥησάνης ὁ ΠΙάρϑος, τάχα dé πε καὶ πλάο- » yrs. ἄδον καὶ αὐτὸς Eveyxags τὰ Βασιλέως [καὶ] Mav- yx TÉ παεδὸς, αὐτῇ πολλάκις παράσαντος ἐμὰ ὑφηγησα- μένα etc. pag. 390. capite κϑ'. Vol. IT. p. τού P 507 IVLH- AFRICANI CESTI Lib. 117.6 XXIPV. -2àt Beli(arii ") mentio-aperte docet. [P] | Ex libro quinto et fexto Ceflorum repetita, quae in bibliothecis Vaticana, Palatina, Barberina, Farnefiana, Monacliienfi ct regia atque Colber- εἶπα Parif. et ji aliis Germaniae, Belgii ct Angliae bibliothecis reperiuntur, notat Gabriel - Naudacus M. 8. de fludio militari, cap. 8. pag. 520. - Correptiffin:xa autem in MSti; codicibus reperta funt haec excerpta, prioribus maxime capitibus, quamobrem nulla etiam latina ver- fio addi potuit, licet eruditiffimus lo. Boiuinus 5) in fuis cafligationibus, ad calcem voluminis" adiectis, innumera loca feliciter reflituerit atque "lluflrauerit *^). Quoniam vero inter vul. garia quaedam atque inepta in hoc opufculo leguntur alia etiam digna notatu, et vix ac ne vix quidem alibi obuia, optandum eft, vt ia meliores et emendatiores codices incidant viri docli, quibus ad interpretationem huius opufculi excitentur. | Ex(lant fane in codicibus etiam [Caefarianis, tefle Lambecio aliisque, quos excitaui in notitia codc.] it. Bodleianis, e quibus defcriptum memini me, videre Lipfiae apud clariff. amicum nofirum. Godfridum Olearium, fed, nifallor, decrant prima capita XXIX. | Non dubito, alia exemplaria in Itliae poffe in. veniri bibliothecis, in quibus pridem ea ewolait Politianus cap. 15. Mifc. et Rigaliiur ad Onofan- drum pag. 16. 23. 27 fq. 45,84... Habet. et. Leidenfis biblioth. inter libros 1 Voffii; quemad- modum bina occurrunt praeferee Vindobonae in thefzuro librario potentiflimi imperatoris, Fuit etiam in bibliotL. Srorialznfi, tefte Mex. Baruoztio, qui de illo, nefcio, inquit, am fame ium boni opur illud cortineat , quantum contintt. mali: prarterquam. enum. quod fiquiorir aeui, adeoque ΠΗ] fit au&for ille, multa hcbzt fimilia taGcir Leenir, quaedam eiiam fuperflitiofa, ac enulta ridicula, vt decuraiione pey Zbracadabra, quaedawi thtlomedica, falfa plurima. Fabric, — In duobus codd. Leidenfbus Africauo tribuitur lib. de modo defendendae vrbis obfeííae, Hic poflliminii inftar reducam, quae Fabricius nofter de Zu/io 74fzicano differuerat lib. V. cap. i. $.3. psg. 368 fqq. vol. V. Ita vero ille: »Sextus ) IILIVS AFRICANPF S, Syres, ex Emaunte, fub Antonino Helo. 'abalo et Alexandro Seuero clarus **), de cuius Ceftrorum lbris dixi lib. HI. etc. [qui eft no- fler locus] lila laiae vertere coepit Zuíianur Puchardwr, ann. 1:705. die XII. Decembr. a, aetat. 49. Parifiis denatus; {τῷ non perfecit, neque interpretationem fuam edere voluit: quod *xiflimaret, quaedam in illis obuia rectius vulgo ignorari. Zachariae Lundii commentarium mst., quafi confultores regi fuo, vt inficistur commu- 9) ὙΤτο δὲ Imola καὶ Βελησάριος, ἐπὲ ydp ἀντισχᾶν dui τὰ πλῆϑεε εἰς. pag. 329. b... capite ξε΄. mici μὲν πρὶ ol σήμερον "Pumoact ve vo)" Aosfees. pag. 310. capite Zy. — Videtur Chriftienus fcripfiffe, quod legitur pag. 4i. b. capite ὁ de trausfugarum non £cpudiando matrimonio, & xe εἰ κῶσιν vd παρ᾽ ἡ κεῖν - Bengnevs env , ἢ a religione noftra non fint olien:. Claufula libri innuitur pag. 320. ληγότω δὲ καὶ τόδε 460 σύγγρομικοι Or τέ ἀρχαῖον χα Φιλορμκϑὲς διήγηρικ, ite κϑ', fiue 29. z) Eiusdem Boiuini latina verfio fuit in bib!. Ro(tgaardiema pag. 454. Danefchioldiana p. 402. Fabric. Boiuin. noluit latine illud vertere, quum de fontibus, veneno inficiendis, agant, et his cali- bus, ne durante bello hoftes doctos obtre&tarent, Fol. IF. nibus gencris hutraui vfibus defiinata aqua. δὸς mibi Boiuinus, Je;zcel. 44) Opus vzlde vitiatnm nominat Jacken. ia adnotatt, vberioribus ad Adoniazuf. Theocriti P. 345. C. et pag. 346. A. notat, cod. Leidenf. olim Voífüanum habcre multa editis longe meliora. Hart. 65) Sextum vous vocat Suidas. Fabric, Xixvup fcribitur ,. forfan operarum vitio, ab Eudocia l. m. Zarl. cc) Circa anm. Chr. 221. vid. Saxií Onom. lit. I. pag. 352 fq aut a. C. 2:8. vid. Hambergeri zu. verl. Nachrichten. tom. ll. pag. 525 fq. vterque piures cicat, qui de Africano egerunt. Zarj. Hh , 3 ap — Lib IL XXIF. ΝΗ AFRICANI CESTI : Vor p^sim mst. in. Africani ceftos feruari, accepi Hafniae a Wolfio, regiae biblioth. cuftode. In illis fragmentis cap. 29. auctor teftatur, vidiffe fe Bardefanem Parthum, quem diuerfum mihi effe perfuadco a Bardefane fcriptore: [De quo paullo poft ad $. 1X. differetur.] Nam et huic minus conuenit illa iaculeudo pingcadi fagittarumque ictibus formai eius, quem vellet, pule cre defcribendi "4) follertia, quam in fuo Africanus praedicat, et hic Parthus fuit, alter Ba- bylonius. Denique qui fub Antonino vixiffe fcriptorem docent Porphyrius et Eufebius, fi Elagabalum, non, Marcum philofophum intellexiifent, perinde vt Hieronymus cap. 63. vbi de Africano diflerit, nota quadam addita Antonini nomen diftinxiffent. / [Africanus fub An- tonino Elagabalo et Alexandro Seuero clarus, ait Saxius l. c. argumento Zierom. de fcriptor. ecclef. cap. 63. fiue quod Chronographiae fuse opus, h.e. libros V. de temporibus ab orbe condito vsque ad A. C. 221. perduxit, ratiocinatore.Pagiío in critic. Baron. ad a. Chr. 220. - nr. lI. pag. 464. tom. lI. fiue quod Ke; fuos Alexandro, Iuliae Mammaeae filio, infcri- pfiffe dicitur.) Africanum de bel/ico adparatu MS. de quo Cafaubonur ad Suetonii Caefarem cap. 31. et Salma/ius epift. 123. ad. Ifaacum Voffium, intellige partem. Csforum. Africani, tum adhue inediram, íed poftea graece Parifüs euulgatam. ^ Eodem refer, quod fcribit Gaffendus ad ann. 1622. Peirefcium obti»uiffe tum ex l/aticana, tum ex Ambrofiona. ]Mediolonenfi exempla quaedain. /ffricani aliorumque TaCicorum in. gratiam Lud. Machalti viri flrenui, aucforumque militarium et mathematicorum fludiofí. Et quod librum feptimum Ceftorum, qui eft de re militari, habuiffe MS. teflatur Holflenius apud JMor/ofium lib. I. Polyhifloris pag. 69. Ex ceflis etiam petita funt, quae fub Africani nomine in Geoponicis et Hippiatricis graecis legun- tur, ac fortaffe noftrum refpexit Fulgentius YI. 7. mythologicon, vbi Africanum iatrofophi- flam laudat. Certe in Cefüs ier eoe et Φυσικοὺς δυνάμεις atque ἰώσε:ς contineri, iam olim Eufebius in Chron. et Suidas in ᾿ΑΦρικανὸς noterunt. Inter edita ceílorum capita efl etiam illud $7. περὶ κρυφίας ἐπιξολῶν eiz0jziis, quod laudat 7f. F'offiur ad Tuflini II. ro. quem vide etiam ad Catullum pag. 30. vbi de Africano quacdam erudite obferuat, et inter alia ad- firmat, ςρωτηγικῶν. quac fuperfunt, fragmenta, coanflituiffe fextum ac feptimum ceflorum librum.* — Reliqua, quae ibi Fabricius fcripfit, paullo poft adferam. — Ceflos Africani gallo- francice vertit Gui/Z&ardur: Les Ceffes de Iule Africain, traduits pour la premiere foit d'un Mansftrit grec. vide tom. III. illus cogimentariorum: Meinoirer critiques et. hifor. fur plufi vs Points d'datiquitér militaires par Charler Guifihard , nomm Quintus. Itiliur, Bero- lin. 1714. 4. et 8. IV. voll. Harl. Supereft, vt referantur a me nomina fcriptorum fane paucorum, quos in iflhoc opufculo - memorari reperi: 1 “1: - Ὁ / - , , Euclidis sory im. pag. 20$ b. Οἱ τῆς ἐγκυκλία μετρίως ἐπήβολοι παιδείας τῶν Ἐὐκλείδν . » DN « LET DA Goryeiay ἐπιποσὸν ὡς εἰκὸς ἐφηψαντο. L] Homerus | dd) Quod ὠγραφῆσαι βέλεσιν vocat Africanus, — lur ac redit, ex alia fixi fregique fagitta, Vel apud Philoftratum lib. IT. de vita Apollonii cap. — quod de Domitiano Sueton. cap. το, in pueri pro- 2$. pag. 8t. dicitur exezyos 29724 βέλεσιν." Magis- — cul. ἥσηέϊς praebentisque pro copo di/pan/am que admirandum hoc, quam quod in veteri in- — dextrae maius palmam, fagittas tanta arte di- fcriptione apud Grürerum pag. D' Xlt. de Sorano — rexit, vt omücs por interualla digitorum inno- Barauo: erijjumque arou dium pendet in acre 1e-. cue euaderent. εὖ 2 (C Vol. IL p. 597 P son IVLII AFRICANI CESTI —— Li&.IHI.c XXIF. 243 Homerus pag. 202. b. Ἰαμίβειον ἀρχαῖον, ὡς λυσιτελέξερος πᾶσι τῇ προπετῆς ὁ ἀσφαλὴς ἡγεμῶν. pag. 278. Verfus ipfe exftat apud Suetonium Aogullo cap. 25. ᾿Ασφαλῆς "yxe ἔς ἀμείνων, ἢ Deu. σὺς sparTiA ortis Neptuniani Phyfica pag. 3ot. b. φιλοπονῶν περὶ τὴν τὸ πάροντος συγγροΐίμματος ἔκϑεσιν, ἀνέγνων ἐν τοῖς Νεπτενιανξ φυσικοῖς etc. Οἱ Κυντίλιοι. pag. 301. δ. Quinclilii fratres, qui fub Commodo, imp. clari fcripferunt de re ruftica. Eumdem fuiffe Sextum **) Iulium Africanum, qui Chronographiae libros V.//^) ab orbe condito ad a. C. aar. fcripfit, et Iulium Africanum, Ceflorum fcriptorem, credemus potius Eufebio, Photio, Syncello, et Suidae, hoc adfirmantibus , quibus Petauius, Volfius, Lab. beus, Lambecius, Wetftenius, Tillemontius [Needham, Hambergerus, Saxius etc.] adfen. tiuntur; quam Iof. Scaligeri et H. Valefii virorum licet maximorum coniecturis contra nite- mur. Ceterum, [1] quod Chronographiae et xezoy libros pro vno codemque opere habuit Príauiur XII. 4o. de doctrina temp. , hoc merito retractauit ipfe VIII. 2. auclarii diff. [Chro. nographiae pars fuit, non peculiaris liber ἐπίτομος. quando legitur in Fufebii Chron. 'AQo- κανὸς ἐν ἐπιτομῷ. Nt Fabricius in nota msta ad Suidam Bafileenfem apud JVic/ar ad Geopo- níca, prolegg. pag. XLVII. not. 5. docuit contra ZMeurfum, qui in biblioth. graeca pag. 1199. ex illo Eufebii loco fingulare Africani opus, Ἐσίτομον . exículpit. Harl.] 9m Alia de Africano eiusque fcriptis apud accuratiffimum Tl[emontium tom. III. 3. Mem. ecclef. pag. 115. et praeflantillimum Caueum [tom. 1. pag. rto [4.7 in parte vtraque Hift. litera. riae lector enoluet, quibus ambobus in mentem venit fufpicari, quod Ceflos forte fcripferit . Africanus, nondum Chrifli facris initiatus: licet in altera parte Caucus malit fubícribere eorum fententiae, qui ceflos ad alium referunt Africanum. — Sed de tota re melius iudicare liceret, fi optis ipfum ex(laret, quod paucis forte fragmentis exceptis, vt iam notaui, intercidit. Nam et Boiuinius prima vix 44. capita Africano audet tribuere, cum 45. vsque ad 59. fere ad verbum fint defcripta ex Aeneae Tacticis, et fexagefimum cum reliquis propter vocabula bar- bara et flili diuerfitatem, alium et recentiorem auctorem referant: e quibus illa περὶ QuAx- κων pag. 315. Heronis forte iunioris éffe idem eruditiffimus Boiwnius coniicit. Ceterum Chriflianos etiam τερωτώδη ect«tos , ac fuperftitionibus fatis craffis quandoque deditos fuiffe, ne ab haereticis prifcis Gnoflicis, Prifcillianiflis etc. vel ex noftra aetate ducam argumen- tum, vetera conuincunt exempla, et Geoponicon fcriptor, (haud dubie Chriftianus,) et Try- phonis, martyris, exorcismus infeclorum hortis vineisque noxiorum apud Lambecium VII. Hha pag. 247. e£) Sextum vocat Suidas in ᾿ΑΦρικ, et'Eordyyz, !Neque adíentiendum viris do&tis H, Valefio ad . Eufcb. pag. 127. et Labbeo I. de Script. ecclef£. pag. 659. qui Ceflum dictum volunt a Ccftorum opere. ff) Iam vero hiftoriam tibi tradituri /umus tx quinto libro Africani, /rriptoris chronict : — — i5 quaecunque de nofiris regibus (Arme- niae) narrat, ea. depromfit vniuería ex tabula- rio Edeífae, quae eff Vrha: cuius quidem tabu- larii libri de fanorum kifloriis e Neübi et Sino- pe Pontica fuere eo adueRi, ait Chevonenfis Mo- J?5, qui Africani hiftoriam Edeífac excerpfit, pag. iot, edit. Whifton, Londin. 1736. vid, Λείας ad Needhami prolegom. ad Geoponicos pag. XLVII. nr. 5, Hari. ᾿ * - 244 LibIIL:c XXIF. — YVLI AFRICANI CESTI Vol. 11. p. 598 Ὁ 599- pag. 247. et plura eiusmodi non adeo inobuia futura fi quis diligentius inquifierit: inque his frequentata quaedam fuperflitiofa ita publice, vt conciliorum decretis prohibenda fuerint; de quibus Hrumus, oratorii lefu. presbyter, parte tertia libri, gallice ann. 1702. 12. editi, quem infcripfit: Hiffoire critique des pratiques. f'uperfhitieufes qui. ont feduit ler peuples et embarafft les Savanz, Ἐκ eodeti Geoponicon fcriptore recte colligas, Africanum Chriftianum fuiffe, quum Ceflos fcriberet, in quibus commendauit éfficax aducrfus vini corruptionem remedium, fi dolio inferibantur 9&z haec verba (Pfalm. XXXIV. 8.) Guffate et videte, quoniam fuauir Dominur, vcl, fi pomum, his verbis infcriptum , proiiciatür in vinum. | XIV. 5. "AQeieeva. ᾿Αμήχονον τρωπτῆναι τὸν οἶνον Soy ἐπιγράνψῃς ἐν τῷ ἀγγείῳ ἢ ἐν τοῖς πίθοις ταῦτα TR. Die ῥήματα" Γεύσασϑε καὶ ἴδετε, ὅτι χρηπὸς ὁ Κύριος. Καλῶς 06 ποιήσεις καὶ εἰς μῆλον ἕτω *yecQov , ἐμβάλλων τὸ μῆλον εἰς τὸν οἶνον. — Plura hniuscemodi farinae ex Geoponicis, infra libro VI. refero, vbi de Hippiatricis quoque dicturus fum, euorum collectio et ipfa ex Afri- cani Ceflis quaedam habet adnotata, vti alius liber MS. Conflantini, Porphyrogennetae iuffu, vt videtur, [IP] colle&us, de quo Boiuinius in cafligationibus ad Africanum pag. 360. Fabric. Add. L. El, du Pin nouv. bibliotheque tom. |l. pag. 115. Stol/e Nachrichten von den Kirchen- vátern, p.134 fqq. qui alios V. D. laudat, Yenae 1733. 4. — Jo. Fabric. in hifloria biblioth. Fabric. part. II. pag. 379. et part. llI. pag. 359. (0. Chrift. Neu in acceffionibus ad. Wheari zelection. hiemales, pag. 255. Pergo, ea, quae Fabricius vol. IV. pag. 269 fqq. de Iulio Africano fcripferat, hic ad- ficere. NR M Ee » Praecipuum Africani opus fuit Chronographia, annorum 5625. fiue libri V. de tempo- zibus, ab orbe condito vsque ad a. Chr. 221. Olymp. 259. 1. Grato et Seleuco Coss. Ἐχ quo, licet hodie deperdito, mwlta Eufebius in fuo Chronico et Syncellus, To. Malala, [qui octies eum citat, plerumque addito τῷ ceQercra epitheto,]: "Theophanes, Cedrenus aliique chro-. . nologi, atque in his auctor chronici pafchalis, quod Alexandrinum vulzo vocant, tum la- tino- barbafus fcriptor excerptorum vtititfimorüm ex Eufcbio , Africano er aliis, quae Scali- ger edidit ad calcem chrenici Hieronymiani pag. 58 fq. — [Sed fragimenta Africani, Eufebii | et Syncelli Scaliger confufe pofuit; contra Jar, Goarur follicite difcriminauit in fua editione.] At enim liber de diuifionibus εἰ geueralionibur gentium, Caniffo torn. 11. antiquar. leclion, pag. 579. atque emendatius Eab5zo tom. 1. bibl. nouae MSS, pag. 298. editus Jatine, quem 1ulii Africani effe fufpicati funt 7"7offur VL.-dc hiftor. latia. part; TV. cap. 3. pag. 756::et Sanditur ad. Voffium pag. 279 fq. potius referendus efl ed. Hippolytum, Porteenfem, Africaui aequalem. Quamquam Africani etiam Chronicon fuere, qui lane interpretarentur, et fortaffe; vt Dod. “σείίαν dif. de fucceffione pontificum pag. 98. ex antiquo MS. latino chronici Eufebiani codice Mertonenfi colligit, antequam Eufebii chronicon verteret Hieronymus. lli interpretes vel etiara librarii, aat qui deferibendum fibi Africani opus curauerunt, diuer(is déinde tempo. ribus ad fuam cBiusque, qua vixit, aetatem continuarunt feriem confulum , aliaque. pro, fuo uisque captu addiderunt vel omiferunt interpolaruntue; ' Ceflos Africani.cum chronologia. 1 P P 8 confundit P;tauiur XAL. 40. de doctrina temporum, quod ipfe retractat VIII 2. ad Vranolog.* Africanum ἐν zc eoveryee Quos laudat ctiam Maximur àd Dionyüi pfeudo Arecpagitae epi- flolam iV. — Alia veterum loca, Africanum laudantia, quoniam a viris doctis, Scaligero et Valeíio, ad Eufeb. Allatium ad Eu(lath. Autiocheu. pag. 5 fq. Labbeo, /Tillemontio, Caueo et Wetflenio (in notis ad epiflolara ad Origenem de Sufanna p. 148 fq.) adlata funt, omitto. Ex (007207 0 3VLID AFRICANI CESTI — ὩΟἾΠΣ XXI. 0a - Ex eodem Africani opere petita videtur; quam MS. in bibl, Vindobonenfi exflare tefla- tur Lambetiur tom. V. pag. 397. [pag. 623. edit. Kollarii,] διήγησις ᾿ΑφΦοικανξ περὶ τῶν ἐν Περσίδι γενομένων διὼ τῆς. ἐνανθρωπήσεως τϑ Κυρίε «oj Σωτῆρος ἡμῶν Ιησβ ΧριΞῇ. [ποῖρὶτ: £x Περοίθος ἐγνώσθη cz ὠρχῇῆς ὁ Χριξος" δϑὲν γον λανϑενει τὲς ἐν αὐτῇ νομομαϑῶς ἅπαν- πὰ Φιλοπονῶντας. Ὅσωῳ γαάρ᾽ κι v. A. Vide et Africani fragmenta apud Lambecitum lib. 1. pag. 141. et lib. III. pag. 39. [adde catal. codd. gc. Venet. D. Marci pag. 42. fin. et catal. bibl. Monach: Bauar. pag. 35.] Etiam aEa martjrii Symphorofat filioramque eios, fub Hadriano pafforum, in msstis co- "dicibus Iulio Africano tribeuntur, et fnb eins nomine a Morbritio Mediolanenfi tom. 1I. act, "Sanctor. et in poftrema Surii editione ad ig. Iulii edita funt. vide Baronium ad Martyrolog. 'rom. 18. lul. Ef quidem fieri potuit, inquit TAeodoricus Ruinartus, qui iterum recudi curaüit 'jn actis felectis martyrum 20. in actis SS. Antwerp. ad d. XVIII. Iul. pag. 358. tom. IV. vt in "Africam librir de Chrouogrophia inferta fuerint. Sed in temporibus a Chriflo nato longe "bresiorem, quam in antecedentibus aetatibus fuiffe, teftatur Photiur cod. XXXIV. — Itaque, εἴ verum eft Eufebit, quod in iisdem actis additur, teflimonium, quod Africanus acta mar. "tyrum, quotquot Romae et per Italiam pafli erant, litteris confignaverit, in alio opére, ac in Chronographia fecerit. [Enimuero, illa effe fuppofititia, demon(irauit Sap. Basnage, Annal. tom. lI. pag. 46 fq.] Denique Hebed Iefu in catalogo [ibrotum chaldaeorum nr. 15. adfirmat, exflare B. Zffri- tani, cpifcopi Émaur, commentcrios IN. T. εἰ chronicon. ^ Sane Oripeser pag. 244. epillolae de Su(anna Africanum laudat, vt πολλοὶς διωτριβὰς ἔχοντα ἐν ταῖς ἐξετάσεσι καὶ μελέταις τῆς γραφῆς. Et Puliur quidam fubinde in catenis citatur, et in catena Cordcriana in Ioan- nem vocatur lulius Epifcopus. | Laudatur etiam Iulii con: mentarius in Ioannem a Mofe Bar- cepha, Syro, de paradifo. — [In Nicetae catena fiue fylloge interpretum Euang. Lucae ex Afi ,«ano quaedam eile excerpta, ait Moxzfaucon in bib'ioth. Coisliniana pag. 65.] « Confer Paul- li Colom:fii de fcriptoribus ecelefiaflicis paralipomeua. De epiflola ad Origenem fcripta de Sufauna hifforia et Origenis ad Africanum refpon- fione, quae gracce et latine exftat, dictum efl abunde in cap. de Origene. Meminere illius Euftb. VY. 31. hif. Hieromymts in cat4logo cap. 63. Photius cod. XXXIV. Nicephorus V. 21. et Suidar in 'AQgikavcs ἃς Σωσάννα: — [edita eft illius Ἐρ ποία ad Origenem de. Sufanna, cum; initio eefponfonir Ovigenit, graece per Dan. Horfelium, cum driaui ifagoge in facras litteras. &uguflae Vindelic. 1602. 4. — εἴ cum refponfioae Origenis, gr. et lat. cum notis Zo. Rudolph: Jett//enii, cum Origenis dialógo contra Marcionitas. Bafil. 1674, 4. pag.220, — Pars epiílolae Origeris ad Africanum eft in cod. Coislin. XXI. olim CCXXXVILI. tefle Montfaucon in bibl. Coislin. pag. 63. Harí.] 1 Ex epiffola ad Zlrifidem, qua Matthaei et Lucae narrationes de genealogia, Chrifli inter fe conciliantur, profert nonnulla Eu/zbinr lib. I. hiflor. cap, 7. atque ex illo Nicephorus lib.T. "eap. τι fq. et catena MS. in Lucam apud Lambecium {Π|. pag. 62. — Licet traditionem, ab Afri. cano in illa epiílola laudatam, pro fufpecta habeat Dodwiliur pag. 38. a] Irenaeum. — Laudat illam epiflolam Eu/ibiur iterura VI. 31. ac practer Hieronymum, Photiumque ac Nicepho- rum V. 21. Zugzfeinur IL 1. retractationum. 4 Hh 5 Quae 46 LibIILc XXIV. SCRIPTOR DE TOLERANDA OBSID. Vol. il p 599 Quae Io. Trithemius ab Africano fcripta refert de S. Trinitate, de circumcifione , de At- talo, de Pafcha, de Sabbato, nullus veterum, quod equidem fciam, commemorat. | Commentum abfurdutn de Z54iae Babylonici libris ex hebraico per Eutropium, nefcio quem, graece, atque inde a Iulio Africano latine verfis, et quae in Abdia ipfo lib. VI. cap. 2o. de Cratonis, difcipuli apoflolorum, /ibrir decem aC'uum apoffolicorum, per Iulium Africa- num latine translatis, leguntur, reiectum a me videre, fi tanti eft, licet in codice apocrypho noui teflam. part, II. : lulium noftrum Africanum, Ceftorum et Chronologiae fcriptorem, in duo vel tres prae- ter rem diftrahunt viri docti. In longe plures autem Hendreichius in pandectis Brandenbur- gicis. — Fuere tamen ἃ noflre diflincti 1) Zuliur Zfricanus, orator, quem concitatiorem, fed in cura verborum nimium et compofitione nonnumquam longiorem, ac translationibus parum modicum fuiffe, fcribit QuinBilianus X. τ. — 2) oratoris nepos, Julius Zffricanus, de quo Plinius VII. 6. epift. 3) Sextus Caecilius Zffricanur, ICtus, et alter iunior, Papiniani di- fcipulus, de quibus dixiin bibliotheca latina. lllud vero lepidum, quod Africanum poetam, coecum , ab Ennio laudatum, exfculpit Hendreichiur ex Lactantii lib. I. inflitutt. diuinar, cap. 18. quum ibi Lactantius adferat verfus Ennii, quibus loquens inducitur Scipio Africanus, iactansque clades, generi humano a fe illatas, hisce verbis: Si fas cardendo coeleftia fcandere. cuiquam eff y Mi foli coeli maxima porta patet: Quibus deinde Lactantius fubivngit: O quantis im tenebrir, IMfricane, verfatur er, wel potitur poto, (Enni!) gei per caedes ei fanguinem. patere. hominibus adftenfum in. coelum putas. *— Hactenus Fabricius. Harf. ? " VIII. Claudit collectionem T'heuenotianam tractatus, Cafaubono pridem ad Polybium et Aeneam lectus, atque in Barberina aliique bibliothecis obuius, [vid. notitiam codicum fupra datam,] atque a Parifienfibus itidem graece tantum editus de obfidione toleranda et repellenda, nefcio cuius fcriptoris; fed, vt videtur, Chriftiani, fub titulo: ὅπως χρὴ τὸν τῆς πολιορκεμένης πόλεως ςρατηγὸν πρὸς τὴν πολιορκίαν ἀντιτάσσεσθαι 38), καὶ οἵοις Egri- σηδεύμασι ταύτην cizroxedecD oy. pag. 316 — 330. et pag. 361 — 364. E Polybio, Arriano, Polyaeno et Flauio Iofepho pleraque ad verbum defcripfiffe, iam ab editoribus adnotatum efl. — Archimedes εὐμήχανον σοφίαν laudat pag. 319. 326 fq. Non valde antiquum effe patet, quod pag. 523. lofephum accenfet τοῖς παλαιοῖς. Et Heroni tertio tribui in codice Vindobonenfi, iam fupra dixi, $. VII. [vid. Lambec. et Kollar. VII. comment. de bibl. Caefar. pag. 431. /ffricawo tribuitur a Rigaltio et in cod. Leid. Anonymum poliorceticum vocat Ca/aubon. ad I. 8. Aenese.j IX. Alios gg) ER vocabulum militare, Iacobi IV, 6. Píu- timuerunt. [conf, Krebs Obf. ia N. T. e Io fiphe tarchus in Pyrrho tom. II. edit. Oxon. pag.466. pag. 222. et quae ego notaui ad Deriofkenis orat. ἀντιτάξασθαι μὲν ἰφοβήϑησαν, im aciem procedere — de corona cap. 8ξ. peg. 547. Harl. -BARDESANES Lib. II. c. XXIV. 241 -— Nol. IT. p. 599 P 666 - IX. Alios fcriptores rei militaris infra cap. de Polybio 6. XI. breuiter perfequutus, hoe loco mechanicos recenfere inflitueram , nifi eum laborem iam praecepiílet erudita accurata- que Francifci Iunii, filii, induflria, catalogus locupletiffimus architectorum, mechanicorum, pictorum aliorumque artificum, fecundum feriem litterarum digeflus, fubiicitur editioni poflu- mae librorum eias ΠῚ. de pictura veterum, Roterod. 1694. fol. | His pauea quaedaii riomina e veterum fcriptis, plura ex antiquis marmoribus obferüaui poffe accedere. ^ In praefenti-vero vnum tantummodo locum fupplementi loco adfcribam ex Africani ceflis, de Bercefanc ^") quodam, Partho, qui tam probe calluit pictoriam et fimul artem iaculandi, vt ictibus telo- rüm potuerit imaginem eius, quem vellet, defcribere, quod Africanus fefliue vecat ζωγρώ- Φῆσαι βέλεσιν fine τοξεύειν γραφεὶς, vel denique yecQesy τοξεύμασι "). — Verba cius haec fuut pag. 301. "Hy δὲ &ee σοφὸς τοξότης Βωρδησοαίνης περ τις ἕτερος. cid δὲ ἄνϑρωπον τοξεύσαντα cla ζωγρώζφον. ὁ δὲ τρῦπος τοιόςδε. ᾿Ανδρω κατάντικρυ ποτὲ ἔξησε vea νίαν [ΠΡ] καλὸν καὶ εὔρωξον. ὃν καὶ γραφεὺς ὧν ἐξέκαμε μιμόμενος. πρεβαάλετο δὲ τὴν ἀσπίδα ὁ νεανίσκος. τῶτο γοὶρ προσέταξεν ὁ Βαρδησάνης . ἐνδεικνύμενος τὴν τέχνην ἡμῖν Θεατοῶς. Ὁ δὲ οἵα ζωγοώφος ὠγαϑθὸς τὸν κατέχοντα μετέθηκεν ἐπὶ τὴν ἀσπίδα, πρώ- τὴν μὲν δὴ τὴν κεφαλὴν ἔγραφεν ὀοϑοῖς βέλεσι κύκλον κεφαλῆς μιμόμενες. Εἶτα τῶν ὀφϑαλμῶν τὸς βολὰς, χείλεων οἱομονίας. ῥυθμὸν γενείων, καὶ ὁ λοιπὸς ἄνθρωπος ἤκο- λέϑε; τῇ τάξει TE σώματος. Ὁ δὲ ἐσεμνύνετο τοξικῇ γοαφικὴν συλλαβὼν. καὶ Ὑρώφων τοξεύμωσ, x94 τοξεύων γραῷς. Ἐϑαυμάζομεν δὲ ἐρῶντες, ὡς πολεμικὸν (Sic τὸ τοξευμὰ - ^. hi) Alius et antiquior fuit Barde/anes, Baby- lonius, quem fub Alexandro Seuero vixiíle, (adeo- que Africani fuiffe aequalem;,) male adfirmat //o/- fius lib. IV. pag. 483. de Hift. graec, Nam licet Porphyrius IV, περὶ ἀποχῆς illum fcripfiffe ait ae- tate πατέρων" illud tamen latius accipiendum eft, et Antonini tempora refpicit, vt teftatur Porply- rius ipfe fragmento de ftyge, vbi refert narratio- nem illam de aqua probationis T'antalia Brachma- num, tradidiffe τὰς ἐπὶ τῆς βασιλώαε τῷ ᾿Αντωγίνε T8 ἐξ Ἔμησῶν ἐς τὴν Συρίαν &Quxvsutys Βαρδησοίνῃ τῷ dx ἸΜεσοποταμίοως εἶς λόγες οἰφικναμένκε, Ex hoc lo- «o colligitur quoque, eumdem εἴς Bardef/anem, qui de Indoruni philofophis, fcripfit, tefte Por- phyrio et Hieron. IL. contra Iouinian. et qui dia- logum de fato ad Antoninum, imper. edidit, de quo infralib. V. Neque difficilia folutu funt ar- gumenta Friderici Strunzii in hiftoria Bardcfa- nis et Bardelaniftarum , quibus contendit, duos diueríos fuiffe. Sub Elagabalo Antonino vixiffe contendunt Gra^z.I. fpicilegii pag. 317. et Dod- ttéllus IV. 35. diff. ad Irenaeum ex Porphyrii loco de Styge. Fabric. — Fabricio accedit Zac. de Rhoer ad Porphyrium de abítimentia ab οἴω ani- malium lib. IV. ὁ, 17. pag. 356. Porphyrii illud fragmentum publicarunt primus Zndr. Schottus €x cod. Auguftini, in obi. humen. pag. 229. εἰ poft eum 7.uc. Holflen. emendatius inter opufcula Porphyrii Rom, 1650. pag. 148 — 153. ex cod. Va- ticano. Poft Holftenium latine eum vertit 7o//ius in Fortuitis cap. 38. Emendatiorem tamen dedit locum cl. Zreret in Ieann. Stobaei eclog. phyfi- car. et ethic. libris If, part. prima, (Gottingae,- 1792. 8.) pag. 140 fqq. et in notis accurate lateque differit de Bardi/ane et Babylonio et Syro, cuius nomen in haeretices hiftoria haud obícurum eft. Oppugnat autem Fabricium et docet, a Bardifane Syro plane diuerfum effe Bardifanem Dabylonium, quem Ííequitur Porphyrius in fragmento citato, Voflique iudicio, illum Babylonium floruiffe fub Alexandro Seuero, adeoque centum circiter an nos a Bardifane Syro afuiffe, fubfcribit, et fta- tuit, τὸν "A»yrayivoy , τὸν ἐξ Ἐμεσῶν. non εἴς Mar- cum illum philofophum; fed potius Feliogabalum, Alexandri Seueri antecefforem, qui, ex vrbe Eme- fa ortus, quum imperator factus eífet, Antonini nomen recepit, Concludit igitur, conftitui inde aetatem Ícriptoris, Bardifanis Dabylonii, eamque vtique ad Heliogabali et Alexandri tempora cum Votlio reiiciendam effe. Zar. ii) De Gratiani , imper. fpiculis femper ferien- tibus diflinala. di&um τὰ Γρατιώνα βέλῃ Φρίναε ἔχαν, Cangius ad Zonaram pag. 42. 248 Lib.III.:. XXIV. | CATALOGVS SCRIPTORVM Vot. IT. p. 600 Ὁ ὅοι 9 E 7 SA * . c - ó : , φόξευμα ἦν. ἀλλ ἣν τί καὶ τερπνὸν, καὶ κίνδυνος ἡδονῇ. Ὁ δὲ κωταϑέμενος τὴν οἰσπίδα [4 355.8, » pr , , c '» , ^ ἐἰδὲν αὐτὸν ἐπὶ T8 οἰκεῖς OzNB γεγρωμμένον, κοὶ ἔχαιρεν γενόμενος ςρωτιωτικὸν ζωγρά- Qua X. Concludam hoc caput indice fcriptorum de re flatvaria ac pictoria, petitum ex eo« dem Fyancifzo Iunio lib. I. de pictura veterum cap. 5. praeter quem de hoc argumento fcri- pfere Aldus Manutius, Iulius Caefar Bolengerus et Lud. Demontiofius , (qui exílant recufi tom. IX. thefauri Gronou.) tum Io. Schefferus, [ Winckelmann, bufching, Heyne aliique.] 4ddarur, Mytilenaeus περὶ ὠγολματοποιῶν de flatwariiz. them. Deipnofoph. XIII; pag. 606. δ id Airetar libro 11. περὶ τῶν ἐν Δελφοῖς ἀναθημάτων, de iir, quae Delphis confetrata, id. XIII. pag. 591. Jllexis , poeta, fecit drama, infcriptum: γραφή. pi&ura. — Videtur autem fabulae iflius argumentum ab argumento fcriptorum, qui hic recenfentur, non plane abhorruiffes fiquidem coniecturam facere licet ex eo loco, quem adduxit Zffhenaeur XII. pag. 605 fq. ld ipfum quoque fentire licet de Pherccratis vex Qsusi, Pifforibus, apud eumdem: "thcnaeuin IX. p. 395. quemadinodum etiam ce Diphili CoyediQo, picfore, apud eum- dem Vl. pag. 230. VII. pag. 291. De Alexandridis denique ζωγρώφοις apud Pollucem Onomafl. lib. X. cap. 14. Flurima adhacc e Pomponii, (Cornici latini) Pideribus loca paffim adducit Nonius Marcellus. - "uaximeses fcripfit de piduris antiquis, tefle Fu/gentio Plarciade lib. II. Mytholog. ia Actaeone. Zintigonur, flatuarius, condidit volumina de fua arte. P/iz. XXXIV. 8, Idem XXXV, Ic. alterius, vt videtur, Antigoni meminit, qui de pictura fcripfit. Antigoni opus gregi zrivoixay de Tabulir memoratur Laertio in Chryfippo VIL 188. "Apríles de arte fua sd Perfeum, difcipulum, fcripfit, vt eft apud Plinium lib. XXXV. fub finem capitis Io, 4driffodemur, Carius, operam fingulorum, qui pingendi artem altius euexerunt, [TP] lit- teris prodidit, ac fimul recenfuit, quot reges vrbesque bene erga eam fuerint affecli, Teflis Fiau. Philoflratus in prooemio iconum, qui Ariflodemum artis picloriae caufa per quadriennium dori fuae aluifle fe teftatur, ipfe clarus circa 8. Chr. CCXX, vt infra libro IV. dicetur. Zrtenion περὶ ζωγοάφων, de pi&foribur. Harpocratio in TToAvyyvores. Califratur in imaginibus, quae typis defcriptae exílant inter fcripta Philoftrati: de qui- bus infra fuo loco. Callixenur fcripfit ξωγρώφων τε καὶ ὠνδριαντοποιὼν ἀναγραφὴν.» pictorum et fratuariorum deferiptionem. — Atque ex hoc Callixeni fcripto refert Piotius cod. CLXI. coacernatum fuiffe librum XI. excerptorum variorum Sopatri. Chr; ftodorur, Coptita, fcripfit ἔκφρασιν τῶν ἐν τῷ ZeuLiz m0 ογωλμόάτων defcriptionem flatuaruma in gymnafio Zevxippo. Vide Suidam in Ζεύξιστεος et Χριτόθωρος: — Haec defcriptio γα πὶ ν οι όοα. DE PICTORIA ET STATVARIA ΠΩ ΠΣ XXIV. x defcriptio .fuperefl hodie$ ac legitur libro V. Anthologiae Epigrammatum Graecorum. - [vid. infra in catalog» poetarum epigranunatatiorum h, v.] Democritus, philofophus, fcripfit περὶ ζωγραφίης. Laertius IX. 49. in Democrito, DDemocritur Ephifius fcripfit de templo Dianae Ephefiae. Laertius IX. 49. Libruin primum illius operis laudat Athenaeus XII. pag. 525. Sn. ! ed - [Dauidis Durandi hiftoria picturae antiquae, Londini 1725. edita, recenfetnr et CURE in bibl. angloife, tom. XIII. pag. 225. Hewmanx] 6. | Durir ^Bgic περὶ ζωγροωφίας de piura. ' Laert. in Thalete I. 38. Euphorion Ἑὐφορίων ἐν ποτηριογλυπτῇ in poculorum feulptere, citatur a fcholiafte Theo- criti ad verf. 1. Eidyllii fecundi. πέρ τε νῶν ave μὰν αὐτῆς Iühmius pidor volumina compofuit de fymunetria et coloribus. Τί. XV. ir. m yt Hegefander, Ἡγήσανδρος ὁ Δελῴφὸς ἕν τῷ ἐπιγραφομένῳ ὑπομνήματι εἰνδοιοώντων καὶ ὠγαλμάτων, Hegefander Delphur in coumentario, quem per[tripfit de flatuir et itriaci- nibur, zdthen. V. 210. τ : Hippiar Eleur fophifla difputauit de pictura et flatuaria, tefte PAio/frato lib. 1. de i fo- phiffarum, ἐς οἵ Hypficrater περὶ πινάκων de. Tabulis, xnemoratur Laertio in Chryfippo VII. 188. Videet infra in Xenocrate, lamblichur περὶ ἀγαλμάτων, de imaginibus (earumque cultu) quod opus eius confutare adgreifus eft Io. Philoponus. De vtroque vide Photium, ᾿ Juba (filius), rex Mauritanise, ftudiorum claritate memorabilior etiam, quam regno, vt e(t apud P/inium V. 1. Hift. feripfit zregi ζωγράφων [T] de piZoritur, atque operis xiu librum VIII. citat Harpocration in Ἰαῤῥώσιος. — Scripfit etiam περὶ γεαφικῆς de pilforia, eodem Harpocratione tefle in Πολύγνωτος. | Photius quoque in Sopatri variis excerptis citat Iubae librum fecundum gregi γραφικῆς, de piforia, [vid. Memoir. de l'academ. “- Parif. des I. et B. L. tom. IV. pag. 457 [4.] Malchus, Byzantinus, fophi(la, fcripfit τὸν ἐμπρησμὸν τῆς δημοσίας βιλιοϑήκης καὶ τῶν ὠγωλμώτων τῷ Avysyee, Conflcgrationem publicae bibliothecae et Jfat varum Zluguffa. lis. Suid. Margeur. Aufonius Mofella: Forfan et infignes liominumque operumque labores Hic habuit decimo celebrata volumine Margei Hebdomas — — - ad quae verba vide Eliam Vinetum. IMelanthius pictor περὶ ζωγραφικῆς de pi&loria. Laeyt. YV. 18, in Polemone. [de quo loco vide /gnatii Roffii commentatt. Laert. pag. 60 — 65.] Menaechmns , flatuarius, fcripfit de fua arte. Plin, XXXIV, 8. Vol. IF. li AMenaechmur, xp. Lib.lIIL.c. XXVI. CNTAL. SCRIPT. DE PICT. ET STAT. γ61:Π. ν' 605 δος Blenatchmuss Sicycnius , gregi τεχνιτῶν Δὲ artifitibus. “δα. ὉΠ. pag. 65. XIV. pag. aci MMenetor 7:sgi ἀναθημάτων dé donir. facris. Athen. XVI. pag. 504. JMlenodotus ἹΜηνόδοτος ὁ Ecpuoe περὶ τῶν κωτοὶ TO ἱερὸν τὴς Σαμίοις Ἥρας, de iir, quas vifustur nr [unomir Sumiae femplo. Athen, XIV. pag.655. Quamquam Menodotum bunc nonnulla etiam de picloribus fcripfiffe ex Loérzii H. ud difcimus, vbi de variis , T heodoris agit. Pamphilu: Ícripfit σερὶ Mur καὶ ζωγοώφων blifor, dt Piblesió et pi&lor am ΤΣ ὑπ. Suid. Pafitler quinque volumina fcripfit nobilium in toto orbe operum. /in. XXXVI. 5- Philofirati VERE imagines exflant, de quibus infra lib. IV. -Polonon greg 5 σπινοίκων , de tàbulir. Laert. in. Chryfippo Vil. 188. περὶ τῶν ἐν Σικυῶν, πὶ- voxwv, Ge tabulis Sicyoniit, then. XIV. pag. 576. περὶ ζωγράφων “πρὸς. "Avriyovov, de pictoribus ad Antigonum, Jrhen. XI. pag. 474. , Harpocration i in Λαμπάς. Πολέ:- μῶν ὃ περιηγητὴς τέτταρα βιβλία συνέγραψε περὶ τῶν ἀνωϑημοότων τῶν ἐν τῇ Ακρο- πόλε. — Polemon, qui orbem deftripft, quatuor. libros compofuit de donaviir im Zthe- narum arce, vt tellatur Sfrabo IX. Geograph. pag. 596. Vidcturque idem effe, ac ille, 'quem faepe [IP] auominat Clemens Alex. in protreptico, et Laer/ius lib. II. in Theodo- ro Atlieo. Polemon zi τῶν ἐν Καρχηδόνι πέπλων. “λεη. Xl. pag. 529. ^ Porphyriur cce) ἀγαωλμοίτων, δὲ imaginibur. Adfert ex eo quaedam S/obaeus cap. XXV. Eclogarum Phy [icarum. bw i is non tam de arte, quam de cultu hiiulaeso: rum fcripfifle putandus eft, vt Tamblichus quogues de quo fupra. Protogeses pictor reliquit id vee quais Xcj VAR βιβλία [J.. de pictoria et figuris , libros duos, Said.. : τ, Sopatri liber XII. variorum excerptorum continebat plurima pictorum ' ac flatuariorum hiftoriam fpectantia. Vide, quae paullo ante de Callixeno, et Iuba rege dicta funt. — Theophanes περὶ γρωφικῆς de pi&toria. . Laert. 1. 104. in "Theodoro Atheo. — Xenocrates flatuarius [«t fcalptor,] de fua arte compofuit volumina, P/in. XXXIV. 8. e rurfns XXXV. το. ἡ "Tellatür idum , quod Antigonps et Xenocrates de pictura fcri olcre: Quamqo atm ibi forte Fupficraies legendum ex Laertio, qui lib. VII. 183. in Chryfippo tres 7o σεινούκων de αὐ fcriptores coniungens, Polemonem, Hypficratem « et Anti- gonuin nominat, [ Xenocrafis nomen in gemma qoadam, inter Socrati 1048. a Chiflle- tio editas, comparet: WMoogius. ad Laáertium IV. 6i putabat , ibi repraefentari Xeno- cratem, philofophurn, afino infilentem: fed iam dubitauit Perizon. ad Aelian, H. V. lib. ὉΠ. cap. 18. p. 245. edit: Abr. Gronou, Atque Hermann PTIrich von Lingen in minor, opufculis, germanice fcriptis, part.l. pag. 9s. monvit, reuera exhiberi Silenum cum thyrfo, afino infilentem , et nomine addito indicare fcalptorem , artificem noflrum.. adde notam ad vol. lll. pag. 191 fq. Πα» 1.) CAPVT Ὁ Vol. p 603603 MONYMENTVM ADVLITANVM LikllLi XXE. 38 CAPVT XXV DE MONVMENTO ADVLITANO PTOLEMAE! EVERGETAE, ET DE COSM/» INDICOPLEVSTE. L. Monumentum Aduliticum fiue Adulitanum. 1L. Cofmographia Chriffzana, leEfa pridem a Pliotio Jine nomine au&oris , quod do?i[imo editori haud obfersateri. LT. Eius auFtor eum Cojmas ὃ IV. Index fcriptorum, in illa laudatorum. ΟΝ. Scripta Cojmiae deperdita, [Ἐ} [Studio G. C, Harles.] r | : ues monumentum PTOLEMAEI Euergetae T. 5) in Zdufe, Aethiopum ciuitate maritima, fuo adhuc tempore fuperíles obferuauit ^) atque Cofmogrzphiae fuae cbriflia- nae inferuit fcriptor quidam graecus fub fuftino imp. clarus, qui mercaturae caufa illa fe loca adiiffe teflatur. — Reperit vero dioc» fiue fellam e candido marmore ad vibis ingreffum a rege confecratam Marti, et in pofleriori parte imagines Herculis atque Mercurii labentem infzulptas, tum vndique infcriptam litteris graecis, et ingentes expeditiones , ἃ Ptolemaeo feliciter fufceptas, ampliiIimasque victerias fatis gloriofe celebrantem. — Hoc monuinentum primus edidit [e Vaticano, vt videtur, codice] cum latina fua verfione Z.eo ffíctitis (non, Lucas Holflenius, vt memoriae lapfu adfiumat 77. V. fa Croze in vindiciis veterum fciipto- rum, pag.140.) Romae 1651. 4. recuf. Lugd. Bat. 1674. 8. fed edidit vitiofe admodum, vt notat 1. //ojfius ad. Melam 111, cap. 8. pag. 263. [pag. 843. edit. Abr. Gronou. Lugd. Batau, 1748. 8. Eiusdem tamen Allatiani, (ait cl. Saxiu;) exemipli fide et argumento vti Cári- αν, IA lovi. Rugertur, quoad Arfinoes cum fratre Philadelpho matrimonium obiter vfus effe videtur in Obferuatt: ad Bz/oídi fynopfin cap. XI. pag. 195. edit. Franequ. fic totam chartae Allatianae formulam repetierunt Zfbraz. Berkelius ad calcei? genuinorum Step&ani Byzantim fraymentorum , Lugd. Batau. 1674. 8. fub titulo: Prolemaei Frergetae 11 I. 2feguypt. regir mo- mumentvm ZIdulitanum et vndecim annis poft Carolus Sponiur in nifcellan. Erudit. antiquit. feck. X. nr. CHI. pag 358 fq. 72:7] Integrius e codice 'Toposraphiae mundi chriiiianae ᾿ Flerentino defcripfit vir illuflris doctrinae ZEmericur Bigotiu, a quo acceptum T'euenotur vna cum gallica verfione inferuit tomo primo operis praeclarilf. quod in tria diftinctum volu- mina prodiit Farifiis 1666. fol. fub titulo: Relation; de diwerr vonager eurieuv qui n'ont point «fic publictr, Ex hac editione defciipta graece exhibet Dai Cafpar a Lohelein, | poe- tarum germanorum fublimiffimus, in notis ad Cleopatram fuam pag. 180. fed vitio typogra- phi perquam inemendate.. [Eumdüer Florentinnin codicem, vt verbis vtar humanifTimii Saxij, paullo ante infpexit 7/asc. /70ffitz, vnde excerpta quaedam Zfl/atianir meliora leguntur in eius adnotationibus, ad III. Melae pag. 387 et 590. edit. Franecquer. (pag. 849 et 852 fq. «dit. II. d Iia ; , Abr. a) Circ. A. M. 3785. Olymp. CXXXIV. 3. ante. τῇ A Yékp τῇ καλχμίνῃ σῶν Αἰδιέπων vie παραλίῳ, Ch. N. 120. a. V. C. 532. fecundum Saxii ratio- (οηίεν de hoc oppido et portu Guil. Sturkiun: ad uet, Onomaft. I. pag. t12. vbi de boc monumento ^ Arriani periplum maris Erythraei, fol. το," Cej/a- diligenter Jifferit: eiusque ego verba fuo loco ia- — :/; Africam antiquam p. 95. Hodie Eyvora dici- ferui. Harl. tur, vt Sponio notatum cft. b) Coímae Indicopleuües lib. IL. pag. 140. ἐν ap LiIILoXXI/. MONVMENTVM ADVLITANVM ad Abr. Groa0u.) Labentibus annis, vti Bernardus Monutefalcon. integram Co/siae, monachi Ae- gypti, fopographiam chrifliana;s, fic cam ea marmorei iftius folii, dudum deperditi, epi- graphen, fiue monumenium Jddulitamen ad vtriusque codicis, cum Vaticani, tum Florentini fidem recenfuit in Οὐδ εξ στιν nouas patrum , Pul. 1706. fol. tom. II. p. 141 fqq. additis non modo Cormae feaciir in Pt£olexatci infcriptiozem , fed fuis etiam aniinaduer(unculis, nec non pictura diges IlroAeperx8, ad pag. 188. (Ex bac Montf. fyiloge repetierat Fabricius h. ]. monumen:um Adulitanum cum adnotationibus; fed ezo omifi, quoniam illud. cum infigni -obferuationum adparatu poflea locum inuenit in. άπ, Cifaulit antiquitatum afiaticarmin, part. 1. Londini 1728. fol. pag. 79 — 87. Specimen codicis Florentini e bibl. Lavrentiana dedit quoque ZZos/f£:ucos in Paiacographia graeca pag. 282. adde Cfzrici oibl. ancienne et mo- derne tom. IV. pag. 45 fqq.) Ab illo tempure nemo dubitauit, quin maxime fincerum effet Montefaleonis exemplum. — Vel fic tamen huic intercefliffe vifus eft 7/2eoph. Sigefr. Bayerus, qui primam parie huius monumenti cx apographo codicis Vaticani fumma accuratione fe- candum verfus et litteras a Iof»p&o Simone Ziffexianno, (conf. hic ipfius zf//zmanzi epiftola ad Bayerum in Sylloge Vhliana, vol. IV. pag. 3 fq.) defcriptam edidit in differtatione de mumis duobus Piolemazi Lagidas, tom. IV, commentarior. acadeiniae Petropolitanae a. pag. 248- inferta, — Ceterum non eadenr oinnibus huius monumenti auctoritas vifa e(l. Sunt, qui pro- bae vetuflatis effe credant, quorum fententiae me nondum poeniret. — Alii voSiezc accufa- runt: in quibus fuerunt Harduimur, Begerur, Io.Sartoriur, aliquantulum dubitans, et Eraim. Froelithius. Harduini iudicium, in chlionologia veteris. teflamenti pag. 579. Operum felect. de eo latum, vanitatis conuicit La Cro/iur in Vindiciis veterum fcriptorum p. 1460— 145- Jiegeri dubitatiozibus, in thefauro brandenburg. tom. ΠῚ. p. 31 fq. expofitis, occurrit Chif/Aul- Aur 1a animaduerfionibus-ad monumentum Adulitanum Y. ante 1. Etfi vero defenfio Za Cro- fena viroruin doctorum faüffrazia tulit, ipfique Girberto Cupero, teftibus eius litteris cri- lii; pag. 6. (adde Cupori epifl. ad La Crofiur in thef. epiftol. tom. IIT. pag. 268.) placuit; - tamen Zo. Sarforio, Gcianenfi Profz(lori, non vsquequaque fatisfaciebat, nonnullis ei fcru- pulis fubortis, quorum cauffa ad La Crofium fingulares fcripfit litteras in thefauro epiftolicó 'La Crofiano tom. I. nr. 267. obuias, - Refpondit ei humaniter docteque La Crofíur, eiusque epiltolam ipfe Jo. Sarto*iur in libello , qui penes me eft, fatis raro de Ofraeifmo literario, Gedani 1710. 4. pag. 78 fqq. promulgauit, a Zordaso deinceps in hiftoria vitae et fcriptorum La Crofii, Amftslod. 1741. 8. pag. τοῦ fqq. typis renouatam. (adde tom. HI. thef. epiflolici La Crofiani, epift. 149. pag. 288 — 291. vhi locus quidam in monumento emendatur) Ne- que famen Sartorius herbam porrexife videtur, quaedam denuo fufpicatus, vt adparet ex aliis litteris, ad eumdem La Crofium datis, τὰ thefauro La Crofiano, tom.I. nr.268. (cont. epiflolam ἢ οἠβὲ ad La Crofium in eodem thefauro epiftol, tom. II. epift. zr. pag. 18 fq. vnde zdparet, Sartorium riuis La Crofü fuos irrigaffe hortos) — "Tandem: vti. totius monumen-. ti Siem in dubium vocare aufus non eíl Ercrmms Frodithiur in infcriptionibus antiquis, ad Annales Syrize reguin illuflrandos idoneis, pag. 125. ita alteram duntaxat illius. par- tem fibi de íinccra antiquitate fufpectam effe fcribit... Cuius tamen dübitationum.reme- dia iam antea occupauerat vir litteraullimus Z'"ieoph. Sigfr. Bayerur, l.l. Hactenus cl Saxius, Zar]. 1. Opus τ Μοὶ ΠΙρ.δοσδόιο ῬΗΟΤῚ LOCVS DE TOPOGR. CHRIST. Li&lILc.XXP. ass IH. Opus ipfum in quo monumentum hoc exílat, infcribitur X ersie vix τοπογραφία “παντὸς κόσμϑ 2, defcriptio mundi vuiuerft, e mtnte Chriffianorum, εἰ dillributum eft in /ibror "duodecim , etfi non fimul ab auctore vulgatos, quia initio. non tot libros mente conceperat. Duodecimus in Vaticano MS. defideratur, in mediceo codice mutilus extrema parte [n. vlti- io folio poflremi libri amiffo,] eft repertus, δέχ τὰ a Montfaucono cum reliquis XI. inte- gris, [vid. Fabric. in Bibl. Gr. vol. XIIl. pag. 835 fqq.] editus. — Argumentum operis fuccincle perfequitur P/o/iu; ^), cuius locum doclifimo editori haud obferuatum adfcribam. — lta vero ille codice XXXVI. ᾿Ανεγνώσϑη βιβλίον, 8 ἡ ἐπιγραφή" Xei- σιανῶν βίβλος, ἑρμηνεία εἰς τὴν ὀκτάτευ- xo. Παμφίλῳ 7) δὲ τιν΄ προσφωνέξ τὸ βιβλίον: ἦν δὲ τοὺς Ἰεφόνε 8) τῷ τῶν Ῥω- , 1 XN. »^ " , , μαίων βασιλέων ἡμέραις ἐνωκμαάζων. ᾿Απάρ- χεται μὲν &y ὑπέρ τινῶν ERN IO φικὼν δογ- μώτων, γραφικαὶς, ὡς ἐδόκει, μοωετυρίως ᾿αἰγωνίζεσθοι. "Eci δὲ ταπεινὲς τὴν φράσιν ἢ) καὶ συν τάξεως 82 τῆς κοινῆς μετέχων᾽ eL καὶ TiO. κατα τῆν ἱξορίαν ὠπίϑανα συντίθη- ei*), dio καὶ μυϑικώτερον μῶλον ἢ ἀληθέξε- ρον 4) Lib I. fub init. et pag. 1r4 fq. lib. II. pag. 125. 126. lib. VIL. pag. 275. d) Vid. Bibl, Gr. vol. IX. pag 284. Z/arl. £) Nullo modo huic operi cormuenit titulus ex- gofitionis in o&fateuchum , fiue in primos o&o fa- erae fcripturae libros, Itaque haec verba innuunt potius expofitionem fiue cractatum, libris octo con- . ftantem, fiue in o&auo libro definentem. Nam quaniuis mox ab ipfo Photio duodccim mumeran- tur libri, tamen. po(tremi quatuor interiecto de- mum tempore fcripti et prioribus additi funt, et a Photio referuntur feparatim. f) Paniphilo Hierofolymitono. Vide lib. I. pag. 114. lib. 1}. pag. 124. et lib. VIII. pag. 395, Hunc ϑεοφιλέσατον πωτέρα vocat lib. Il. pag. 185. lib. V. . 266. ὦ τιμία κεφαλὴ ad eumdem lib. V. p. 260. £) Lib. lH, pag. 141. παρέντι &y μοι ἐν τοῦς τόποις mp) τάτων τῶν ἐνικυτῶν ἐκοσι πέντε πλέον ἢ ἔλαττον, ἐν τῇ qu τῆν βασιλίάαε ἴχτίνα τὰ Ῥωμαίων βασιλέως, ὃ τηνικῖτα βασιλεὺς τῶν ᾿Λξωμιτῶν μέλλων ἐξιέναι es nuo nois τὲς Ὃ μηρίτας τὰς πέραν εἴς. Ἐχρε- ditio illa Elesbani, Aethiopum regis, fa&a eft a. Ch. $22. (confer Pagium tom. II. Critic. Paron. pez. $17.) Iuftini imp, quinto: Ergo auctor j(ta fcripfit Alexandriae, (vide lib. IL. pag. 114. lib. VL pag. 6. pag. 264.) ἃ. Ch. 547. Iuftiniani 2t. Leclum opus. eft, cuius titulus Chri/fiauo- rum liber, tractatus octo voluminum, Pam- philo cuidam dicatus ab auclore, qui luflini, imp. romani, temporibus floruit. [1] -Ini- tio flatim ecclefiaflica quaedam dogmata, S. Scripturae, vt ipfi quidem videtur, teflimo- niis propugnat. Dictione vtitur humili, et plus quam vulgari compofitione. | Sed et in- credibilia quaedam narrat vt fabulofis potius quam fide dignis accenfere fcriptoribus ho- minem fas fit. Pro quibus vero maxime li 34 propugna- hy Ipfe lib. T. pag. rt4. libenter fatetur σεζῶς mus καὶ ἀνωμάλως argumentum fuum Zio x5 y4p, inquit, ἐννοιῶν ὀρϑῶν, καὶ Qpacuey δᾷται 8 χρι-, σιανύς, Nitirum a Pamphilo, qui Hierofolymis Alexondriam acceflerat, etiam atque ctiam ad hoc excitatus permifit fe ad fcribendum impelli, cum alioqui mercaturam feciífet et a litterarum clegan- tiorum fludio fuiffet alicnus, praetereaque per morbos exhauftus etiam corporis viribus. 'EvoxAur ἡμῖν πρρὶ τάτα E διέλιπες, ὠσϑενῶν ἡμῶν τυγχανόντων τῷ σώματι, τοῖς τὸ ὄψεσι WU] τῇ ξυρότητι τῆς yusQós πιεζομένων, καὶ συνεχῶς δοιπὸν dx τάτχ ἀσϑινάδες συχναῖς περιπιπτόντων, ἀλλως δὲ ww] vus ἔξωθεν ἐγ- πυκλίς ποελέχε λαποριένων, καὶ ἑητορικὴς τέχνης μοι- xvruy καὶ σωρυλίᾳ λόγων ἢ πέμπε κωρακτῆρσι συνϑᾶ- γα! λόγον ἀκ εἰδότων, καὶ τοὺς τῷ Dia πλοκοῖς ἀσχο.- λαρκένων lib. II. pag. 124. itaque pag. 125. ait, fe fayibero ἀνεν κεκοαψευκιένν xg) τεχνικὰ Acys dy ἰδίῳ. Et pag, 132. "Ege- ple ydo χάριν ἔπλενοκ vds τεῦς κίλαχε τέτας, τόν T κατιὶ τὴν Ῥωανίαν (in ditione Romanorum) x τὸν Λράβιον, καὶ τὸν Τερσικὸν, καὶ dao τῶν οἰκάντων di 3 un) πλεέντων vri Tomar, ἀκριβῶς, ut xus. Ad- de lib. I1L. pag. 173 fq. 1) Videtur refpicerc ea, quae libro XI. tradit dc variis anituantibus arboribusqne, quae tamen fi quis Tixo τὸ Ἀαὶ amAusus Qnae. sg4 Γιϑ. ΠῚ. ΧΑ. PHOTII LOCVS': gov rye ag τὸν ἄνθρωπον. δίκαιον. Ὗ πὲρ ὧν δὲ δόγματα ἐνίσαται és ταῦτα" Ori 2 Seavos 8x ἔς, σφαίρικος. Lo ἡ yi : αλλ o μὲν ὡσεὶ Kou ot eot ) ἡ δὲ ἑτερομήκης )» κΟΊ. κεκόλληται ") τὰ πέρατα τῷ Spy πρὸς το πέρατω τῆς yns-. Καὶ ori πάντες οἱ ἀφέφες κινῶνται» ἀγγέλων") αὐτοῖς τῇ κινήσει διακο- vévrav, καὶ ἕτεροί τιν τοιαῦτα. — Ilorerron καὶ ὡς ἐν παρεκβασει n) μνήμην κα! τῆς Γενέ- σεως καὶ τῆς Εξόδε, διατρίβει δὲ τῇ διηγήσει καὶ τῇ ϑεωρίω. ὡς ἐπίπαν τῆς σκηνῆς ^), ez σρέχει δὲ καὶ τὸς Προφήταν. Xo, eid 8 TES 'Agesóss. Λέγε; δὲ ὅτι τὸ μέγεϑος ἔχε: ὁ ἥλιος δύο κλιμάτων 9), καὶ ὅτι οἱ ᾿Αγγελοι 8k εἰσὶν ἐν τῷ ἐφανῷ ἢ)»: αλλω μόνον ὑπὲρ 5) το ςερέωμο κα! Med ἡμῶν. Και ovs ὁ χρισος ἀνελθὼν aro τῆς "yne- εἰς Τὸ μεταξὺ 7E 8ga- γ xg] τῷ στερεώματος ") εἰσῆλθε. Ker 71 T8- L X 4 c wx 'N - τό isi wg] μόνον ἡ βασιλεία τῶν ἐραγὼν "). Λέγε; δὲ κοὶ Xx τινώ ὠὐλλοκοτα "). Προσ- φωνῶ δὲ τὲς μὲν ἐξ αὐτὸ λόγες Παμφίλῳ τινι fi quis legat noftro tempore, quo hiftoria natura- lis tot hominum follertium longiffimis ἀεὶ τις τι δ τις non leuiter locupletata eft, facilius iie habebit fidem. Certe praeclara mihi videtur et neuti. quam contemmenda, quae fcriptor ille obíerua- vit. "Totum vero illum libzum XI pridem c co- dice Mediceo 8 Bigotio defcriptum cim Gallica eius verfione vulgauerat ΤΟΝ moius tomo primo colle&ionis itinerum Parif. 1650. fol.' ' Ouod nempe fcriocum εἴτε EC XL. 22. ὁ z5- σκε s κα «ραν τὸν ἐραυόν, Confer. ἐξα οδίτιη ad illum locum pag. stt. et ἰατιάδτα ab auctore Τορο- graphiae Seueriani atque Chryfoftomi verba, “1- Iz'inzi ad Fuftathium in Hexaimeronu, p. 26 fqq. Peiauii dogmata thcolog. de mundi opificio lib.4. cap. 12, Ὁ Inftar τρεπίας in faero tabernaculo. Vide lib, 11. pag. 138. ἐπιμήκη τρίς vocat pag. 129. 51) Lib. 11, pag. 120. τὸν ἐςανὸν κοῖτ᾽ ἄκρα τοῖς ἄκεοις “σῆς γῆς συνέδησε, «) Lib. IL. pag. 179. 174. lib. Ilf. pag. 16r. [V. pag. t89. lib. Vil. pag. 287. lib. IX. sag. et 512 fq. lib. 310 ς DE AVCTORE Wo. YI. 9 ὁτοῦ 6r. 61^ propugnationem fufcepit dogmata, haec funt: Coelum non effe orbiculari figura, nec ter- ram {] adeo, fed illud fornicis inftar tet- rae incumbere, hanc longiorem eíle, quam latiorem, et extrema coeli vltimis terrae iun- gi: Aflra fingula moueri minifterio angelo- rum, et id genus alia. Digreffus in meu- tionem Geneleos et Exodi, cumprimis infiflit enarrationi et contemplationi tabernaculi. Hinc Prophetas percurrit, ac deinde Apolto- los. Solis magnitudinem duobus climatibus metitur terrae, et angelos non in coelo ver- fari, fed tantum infra firmamentum et πο. biícum ,degere contendit. —Chriflum vero, aícendentem e terris, ingreffum effe locum medium inter coelum ac firmamentum, id- que folum eífe regnum coelorum. [P] Δά- fert et alia abfonaz ac libros quidem fex Pam- philo alicuiconfecrauit; e fex reliquis autem, (vniuerfi enim duodecim funtj)) fcptimum Ana(lafio, in quo coclos diíloluendos negat, et 0) Libro quinto. | j p) Quia apoftolus tabernaculum wocat Zyu» xoz4excv Hebr, IX. 2. — Vide lib. 1, pag. i$. lib. Il. pag. 134 fq. lib. III. pag. 165. 173 fq. lib. V. pag. 179. 2c0 fq. lib. VII. pag. 297. lib. IX. pag. 309. 311. g) Lib. VI. pag. 255. 267. 1) Sententia auctoris perfpicue petet e figura. Ang:los autem in fupremo coelo cífe, negat lib. li. pag. 157. lib. VIl. pag.2$6 fq. 289. lib. IX. pag. 313. E s) Nen fuper flereoma fiue firmamentum, fed intra atque fubter illud, Nam ex mente 2u&oris nihil fupra firmatven'rum praeter aquas fupracae- leites et regnum coelorum. £) Ac primus quidem. lib. IX. pag. 514. v) Lib, ΠῚ. ag. 1835. 4; v) Vt de monte Conico, columnis cocli, terra, v!tra Oceanum ina:ceila etc. De monte eiusmo- di gewinam Braminum doCrinam refert Zbra- kam Rogerus in: Yadianiichen Heidenthum. pag. 27:1. adde Mem. ἐς Trevoux 1713. pag. 1361. Vide lib. VIL, p. 277. -- ᾿ οὶ. Π. ν᾿ 12 TOPOGRAPHIAE CHRISTIANAE — LiIHLc XXP. sss τινὶ "), τῶν δὲ λοιπῶν ἕξ, (οἱ γὰρ πάντες αὐ- et. octauum ,dicauit Petro, in quo Canticum τῷ δωδεκώ εἰσι.) τὸν μὲν ἕβδομον Δνατασίῳ)» Ezechiae et regreflionem | folis. interpreta- ἐν ᾧ ὅτι ἀκατάλυτοί εἰσιν οἱ ἐρανοί "). Τὸν tur, teflatus, fe etiam Canticum Canticorum ὄγδοον di, ὅς ie. εἰς τὴν ῳδὴν Εζεκία 7) καὶ commentario explicuifle. — Reliqui quatuor εἰς τὸν ἀναποῦδισμὸν τῷ ya, Πέτρῳ "*) προσ- — libri ad. neminem funt ab. auctore dile di- Qué, ἐν à ὅτι Koi ὑπομνημοίτισε τὸ ἄσμωτα redi. τῶν ἀσμώτων "*) λέγε:. OW δὲ λοιποὶ τέσσα- ges καὶ πρό: τι πρόσωπον αὐτῷ συνετώγησαν." ΠῚ, Patet cx hoc loco, Photium in codice fuo nullum auctoris nomen adfcriptum reperiffe. Vocatur tamen a viris eruditis Cofinar Indoplenffer. — ZAllatiur pag. 20. 47. de menfura tempo- rum citat Chriffinum fiue Chrifanum , in chrifliana topographia. [Alia Allatii loca adtulit Fabric. €. ΠῚ, verfus finem.] In codicé miediceo [cod. 28. plut. 1X.] hic index eft operis, αὕτη 5 βίβλος χροιτιανικὴ τοπογρωφίω περιεκτικὴ παντὸς τῷ κόσμο παρ ἡμῖν ὠνομασμένη. [Jcmdiniur in catal. msst. graec. biblioth. Laurerit. tom. 1. pag. 437 — 449. de illo cod. fae- culo X. fcripto, de argumento operis et de Cofma ipfo copiofus eft. In cod. Laurent. pag. 20. b. poft prologos IL. legitur tamen Κοσμῶ μονα χι' 'λόγος αἱ πρὸς τὲς πχριτιανίζειν μὲν ἐθέ- Aevras, κατοὶ τὲς ἔξωθεν δὲ σφωιροειδὴ τὸν ἐῤανὸν νομίζοντας κοὶ δοξάζοντας. Bandinius iam memorat, in codice bibliothecae Csefareae apud Lambec. in comm. de illa biblioth. lib. III. cod. IX. exílare folummodo laciniam. — Atqui Ko/fariur in nota ad Lambecii comi. lil. p3g- 47 fq. oftendit, efe tantum quatuor excerpta, quae quoque, editione Montfaucon. col- lata, diligenter defignat. — Vaticanus codex vnciali charactere circiter faec. IX. in membranis mauu exaratus efl, cum figuris ex vetufliori exemplari, et, opinante Bandinio, ex autogra- pho depictis; fed caret libro XII. Cofmas cnim, ait Bandinius, editam a fe. topographiam chrifijanam fecundis curis aliam in formam plerisque in locis deduxit, multis partibus auxit, 'et quum obílrepentibus nauiterque pugnantibus aduerfae fententiae viris, obiecta refellere opus eífet, libros addidit nouos ^), vnde accidit, vt ea, quae a primo manarunt autogra- pho exemplaria, longe breuiora (int aliis, quae poft fartum et tectum opus exfcripta funt. Poflremi generis eft Laurentianus codex faec. X. ad cuius fidem Montfaucon in colledione noua patrum tom. Il. editionem fuam curauit, adiutore Antonio Maria Saluinio. Zar. ta- men Gronouiur ad Minucii Felicis cap. 37. fententiam, ait, Aanc mos memini [egife [peciofiur illuffratam, quam a. Cofma Monacho in ifla chriflHianita topographic, nuper ita Parifás edita, vt νοι τὲ emendatius id prazf/ari. dem Montfaucon tabulas nonhullas, quibus bene multis to- tus exornatus codex, fecit defcribi: dolet tamen Bandinius, omiífas effe elegantiffimas et ab antiquitatis fludiofis maximi faciendas. — Saluinium tuliffr opem, docet Bandin. ex ipfius Moatfauconii 1) Supra dixerat Photius, Pamphilo totum aa) Lib. VIII. pag. 360. 307 εἰ 308. vbi Φιλό- opus effe dicatum, Nunc le&ioae vlierius pro- χριροὸν adpc!lat. greífus, recie monet, ei infcriptos cffe ab auctore bb) ΤῊ ἃ in Canticum Canticorum υἱπόκονη μοι, nit libros folummodo fex primores. dedicaffe fe "Theophilo amico, lib. VIII. p. 306: (0) Quod 4 Cofma Alexandriae a Chr. 547. fa- a effe, docet Hamberger in zuverliffigen ἢ ἃς σις τη etc. part. HII. p. 387. vbi ἐς Coínia y) Lib. VIL. pag. 275 íq. differit. Ad eumdem ἀἠδθιι je Cofmac re- 2) E(aiae LVILI. fert Saxius Onom. litter. I. pag. 43. Earl. X) Lib. VIL. pag. 274. ὦ φιλοπονιπώτατε ἀνδρῶν ᾿λνασάσιε, | Eumdem Φιλόχρισον vocat pag. 275. “65 — Lib.IILce XXE. COSMAS AN AVCTOR Nol. IL. p. ót2 P órg Montfauconii epiftolis, ad eumdem Saluinium datis ann. 1700. editisque tom. 11. pag. 149 fqq. - Symbol. litter. Gori. Ex epiftola vero quinta pag.200. eflcitur, curam depingendarum tabularum, quae deletae paene erant in cod. Vaticano, demandaffe Anfelmo Mar. Bandurio, ἃ quo tamen nonnullae infcriptiones, difficiles captu, fuerunt praetermiilae. — Cofmae prooemium εἰς τὸν Ψαλτῆρα citatur a Niceta Choniate in thefauro orthod. fidei, tefle Ban- dinio tom. I. catal. laud. pag. 432. b. Prologus ipfe in Pfalmos cft in cod. ἔγεμε. D. Marci, (catal. pag. 261.) Prologum huius Cofmae in Pfalmos integriorem , quam JHontfaucon tom. II. pag. 223. editurum fe promifit agnus Crufius dil. epift. pag. 27. Lipfiae 1728. — Nec ta- men confundenda eft Ecphra(is in Pfalmos, in.codd. Vindob. tom. IIL pag. 272. et tom. IV. p2g- 415. neque enim eft, vt Lambecius opinabatur, a Coítna, Hierofolymitano, neque car- mine iambico, fed verfibus politicis fcripta, vt docet Kollar. ad vtrumque Lambecii locum. Conf. Fabric, Bibl. Gr. vol. X. pag. 218. vbi plures Cofmae enumerantur: quibus adduntur h.l. a Fabricio Cofimar, diaconus Apoftolopitanus, tempore Chryfoflomi, Lambec. VIIL.- pag.300. Cofmar, cuius fermo paraeneticus ad peccatorem contumacem, Lambec, VIL - pag. 449. Neífel. V. pag. 24. Cofmae Hieromonachi "Eepmeioe τῆς ἐπιξήμης τῆς xguaozroiletes mstum in eod, regio, et Laurent. vid. Bandin. III. pag. 356. Cofmar, alexandrinus epifcopus, Affeman. tom. Il. biblioth. oriental. pag. 474. Fabricio ignotus fuit Cofmor Cypari[Fota,-cuius cffiium fupplex in. Iefum, in-cod. Laurent. medic. apud Paudinium tom. L catalogi, cod. XVIL pag. 40. ibid. pag. 530. occurrunt Cofmae fub imperat. Romano feniore magiftri offi- ciorum fententiae duae de colonis, Decretum illius περὶ πτωροέκων exftat in cod. Veneto D. Marci, (catal pag. 103.) Harl] — Geographum chriflianum mst. biblioth. medicae de ani- malibus indicis citat Taem. Bartholinus lib. de vnicornu cap. 24. pag. arr. | Sed vereor, vt proprium hoc, n. Cofmas Indopleufles, eius nomen fit. Nam vt p» dop'euffes quidem dictus eft a fufcepta in longe difiita loca ^*) nauigatione, ita Cofinas adpel. latus videtur, quod fzripfiflet topographiam κόσμϑ fiue mundi ^)... Similiter Ioannes, abbas Sinaita dictus eft Climacus, quod Ícripfiflet lbrum, cui titulus κλίμωξν vt omittam alia huius generis exempla. iam nota eruditis, et partim collecta ab //driame Bailleto in libro — gallico, quo fcriptores fub falfo vel nullo nomine latentes recenfuit, p.322. Video etiam, de auctore addubitare 7f. /"o[fium pag. 275. ad Melam: Quom antiguum fit gotabulum, liquet. ex auffore topographiaz chriflionae, fizc ir. fit Cofmar Indopleuffes, fiue alius. Et. pag. 276. Cum hoc conuenit Cofmas ndopleuffes, [iue quicumque. oliur ozroygeQies χρισιανικῆς εἰ auffor. Cofmam [1] nefcio an noftrum, libro primo Αἰγυπτιακὼν laudant Ícholia graeca in dd) Conf. Cafauboni et Salmafii notas ad haec Graecorum de India notitia et cumIndis coimmer- F'opifci in Firmo taues quoque ad Indos nego- ciis, Commentatt. Soc. ctc. Gott. vol. X et XI, tiatorias faepe milit, com. II. p. 709 fq. Fabric. conf, Robert/on in libro: an hiftorical disquifition concerning tlie Knowledge which the Ancient had of India etc. Londin. et Edinburg. 1791. mai; 4. qui de Coíma agit, [p. οἱ fq. verfionis germ.] et diftinguenda putat ea, quae ipfe viderit Cofmas ab illius hypothefibus phycis. ΟἹ, Heeren librum £milis fere argumenti qui nuper prodüt, nondum vidi. Harl. [A. H. L. Hecren Coinucntatt. de Eiusd. Comm. de Romanorum de India notitia, ib. vol. XI. Eiusd. Ideen über die Politik, den Verkehr und den Handel der vornehmften Vól- ker der alten Welt, Carthager, Acthioper, Aegy- ' pter. Gott. 1793. 8.] £z) Enimuero haec dubitatio, feu coniectura leuis effe videtur: nam ;plures, qui Cofmaec au- dicebant, ex(litiffe, certum eft. Zarj. : r , b. ^" * |fchale p:2. 237. 238, ( Holen. iw Lilientoalii íc- — Hart. ὶ " ΄ "^ ἴοι. Πν pé TOPOGRAPHIAE CHRISTIANAE Li.lJL c XXE. ay án Apollonium IV. vf, 262. Cofmas tamen Indopleufles citatur a Corderio in Pfalmos tom. T. pag. 53.303. a Petro Gyllio lib. 11. topographiae Conflantinop. cap. 25. Certiffime Nefioria. num ele auctorem topographiae ,.. notat ÀJ. V. la Crofe in bibl. Bremenfi, tom. V. pag. 663. in mufso Premenfi tom. 1. pag. 85. et in hifloria chriflianismi apud Indos peg. 27 fqq. edita alice, Hagae 1724 12. licet non diffiteatur, Mariam ab co dici Θεοτόκον pag. 260. C. add. JAofeph. Sim. A/Jemannus lib. 111. bibl. orient. part. 2. pag. XCI. DCXVII. qui circa. a. Ch. 539. fcripifle eum pronuntiat — Cofssae tres inter patriarchas Alexandrinos referuntur in chronico orientali pag. 126. 123. 133. 'T'opographiae quidem auctor in Aegypto diu verlatus eft, atque Alexandriae fcripüt, vt teftatur 11. pag. i14. VI. pag. 264. Mercaturam exercuilfs non vuo Íe loco prodit, Π pag. 152. III. pag. 178. ΧΙ. pag. 336. Eumdenri monachum vocat infcri. ptio libri: Κοσμῷ Αἰγυπτία μοναχϑ χριπιονικῆ τοπογφοαφία. — Opificium exezcuiife mona. chos olim, fatis conflat vel ex Epiplanio LXXX. 3 fq. et Palladii Laufiaca pag. 93. 142. 145. etc. ne adferam, quae in hanc rem collegerunt Alteferra in Afceticis, "'hoinalinus de difci- plina ecclefia(lica et Gundlingius ad Eufiratii delineationem ecclefiae zraecae pag. 2t Ía. Sed rationes commerciorum et frequentia itinerum. cum monachi in/ttutis ninas congruere vi- dentur. lgitur coinmerciis auctor forían quum valedixiffet, mouachi vitam efl amplexus: nifi dicainus, evra fuiffe inflar Jefuitarum. miffionariorum no(lro tempore, qui mercatores funt et monachi. Patriarcham Cairenfein, Ioannem Abulmagedum, antequain ad patriar- chatum efcendiIet, exercuiile mercaturam, et faepius transieciffe in Indiam , leges in chro- nico orientali fol. 139. ad ann. 6707. — Libro quinto topographiae plura occurrunt, quae iis. dem prope verbis imenuini me legere in. Chronizo Pafihali, quod vulgo adpellant Alexandti- num. Fortaffe vterque fcriptor ex communibos haufit fontibus. — Hinc Zfílatiur in confenfu de purgatorio p. 942. Cofmam, fufpicatus eft, auctorem effe chronici Alexandrini; Idem Hllatius pog. so. de libris Graecorum ecclefiaflicis Jocum adferens ex topographia chriffiana, auctorem vocat C. hriffinum fiue Chrifliauuti: ita et pag. 528. de confentu vtriueque eccle(iae, Sed de purgatorio p. 9:6. et de confenfu pag. 260. auctorem antiquuin vocat, nomine nullo "addito. [coaf; 7"»/Zur de hiftor. graecis II. cap. 23. pag. 2:10. Fabric. iufra in vol. VI. lib, V. ean. 4. pag. 142 Íq9.] Praecipue vero iucunda eft huius topographiae lectio, quod ex ea ve- terum Chrifliznorum fententia de orbe terrarum arcam Noae referentem, haud fj baerico, fed piano 7? non modo explicata fit perfpicue, fed etiam propugnata variis argumentis, at. que ita propofita, vt, quomodo fecundum henc hypothefin ecliples. ortusque et occafus iide- rum animo fuo conceperint atque intellexerint boni illi homines, perfpiciatmr. — Similem feze Siamenfium opinionem refert Luteritur ia defcriptione regni Siamen(is, gallice edita, tom. 1. pag.:99. /ndorum Laneus, Mim. de lrevoux 1713. pag. 1861, Ζβεοίο Mopfueftezi apud Io. Philoponum in Hexgem. S. Diodori "T'orfen£r apud Photium, Chfyf/offomi et aliorum apud Petauium lib, dog;nat. theol, de mund: opificio cap. 12. La&fan:ii V. 24. IV, Index feriptorusm et aliorum quorumdam, im Topographia Chri- fliana memoratorum. Ainphilochius, familiaris S. Bafilii, in Iambis ed Seleucum. Lib. VIT. pag. 292. Anaflafius, ff) Couf. Lambec. HI. pag.2:. Chronic. pa- lectis hiftorlcis et litterar. Obferu. IV. pg. 94 fq. Fol. 1V. kk 45 Lib.IILc XXV. SCRIPTORES IN TOPOGRAPHIA Vol. IL. p. 613 P 614. 615 Anaflafus, mechanicus. VI. pag. 264. ldem, vt videtur, cui librum feptimum infcripfit, Φιλοπονικώτατος ἀνδρῶν. VII. pag. 274. φιλόχριτος 275. Apion, grammaticus, ÁAegyptiacarum reruin fcriptor. XII. pag. 341. Apollinaris, haereticus. V. pag. 242. [δ] Apollonius, Molo, quem inter fcriptores rerum Aegyptiacarum, (e Iofepho, vt videtur;) refert. XII. pag. 341. Archimedes, geometra et arithmeticus incomparabilis. III. pag. 182. Eius τετραγωνισμὸς κύχλϑ. ibid. Arifloteles. L pag.12:. IU. pag.177. 179. — Contra eumdem, quod coelum non conflat e quinta quadam efílentia. 1. pag. 117 fq. Eius fententia de duplici qualitate fingulorum elementorum explofía. pag. 123. Arius, haereticus. V. pag. 242. Athanafius, Alexandrinus epifcopus. VIL. pag. 392. Ex eius epiflolis feflalibus fecunda, quinta, fexta, vicefima fecunda, vicefima quarta, duo ct vndetricefima , quadragefi- ma, quadragefima fecunda, tertia et quinta, X. pag. 316 — 319. Οἱ ἔξωϑεν ᾿Αττικοί. V. pag. 197. Babyloniorum opinio, coclum effe fphaeram. VIII. pag. 305. Ἢ Bafilius, Amphilochii amicus. VIT. pag. 293. Berofi χορλδωϊκοὶ γράμματα. Xll. pag. 340. Brachmanes. lI. pag. 137. Cadmus e Tyro litteras in Graeciam intulit. V. pag. 206. XII. pag: 343. Chaeremon; Aegyptiarum rerum fcriptor. XII. pag. 341. Chaldaei ἐκ 78 γένος 78 Αβρααμ barbaricam fphaeram Aegyptiis tradidere. III. pag. t59. Chriflianus fcriptor, qui, coelum fphaericum profzffus, illud diffoluendum effe aduerfus ethnicos docuit, impugnatur Vll. pag. 274. 299. Dius et Menander, qui T'yriorum antiquitates in graecam linguam tranftulerunt. XII p. 342. Ephorus, e cuius hifloriae libro quarto profertur infigne fragmentum. IT. pag. 148. Hoc graece ex Mediceo Cofinographiae codice excerptum ediderat Jac. Gronouiws in calce - adpendicis ad Geographica antiqua. Lugduni Batau. 1699. 4- Epiphanius de menfuris ac ponderibus. X. pag. 326, Epiftolae eatholicae Iacobi, Petri, Ioannis, ludae non omnes ab omnibus ecclefiis recipiun- tur. VIT. pag. 292. Oi ἔξω, εἰ ἔξωϑεν, οἱ ἐκτός. MI. pag. 175. IV. pag. 190. IX. pag. 310. etc. Euclides, arithineticus et geometra. lll. pag. 182. [] Eudoxus, Cnidius, Pythagosas ac Plato in Aegypto aflrologiam didicerunt. III. pag. 159. Eufebius Pamphili. HI, pag. 174. — Eius Hiftoria ecclefiaflica. VII. pag. 292. Eutyches, - C VALL prs Póts .— CHRISTIANA CITATI ^ — LU.IILc. XXE. — sg Eutyches, haereticus. V. pag. 243, Graeci, Ἑλληνικὴ πλάνη. VI. pag. 360. 272. etc. Gregorii Nazianzeni fermo de Pafchate, X. pag. 319. Epiítolae ad Hebracos auclor Paulus, apoftolus. V. pag. 254. 255. Hebraei in deferto plurimis lapidibus memoriam profectionis fuae litteris Hebraicis infcu!pfe- . re, quos vidiffe fe te(latur auclor. V. pag. 205. Homerus numquam γόμς £5) vocabulo vfus. XII. pag. 345. Hyperidis oratio contra Patroclem. V. pag. 197. Ioannes rogatus a fidelibus euangelium fcripfit velut in fupplementum reliquorum quae pre- bauit euangeliorum. V. pag. 248. . loannis Chryfoftomi fermo de Eleemofyna. X. pag. 327. Commentarius in epiít. ad Ephe: fios, ibid. ad Hcbracos. pag. 328. Yofephus. III. pag. 174. Irenseus. VII. pag. 292. Iudaei ἡλειμμένον fiue Meffiam exfpectantes. VI. pag. 271. Lycurgus, legislator. XII. pag. 342. Lyfimachus, Aegyptiarum rerum fcriptor. XII. pag. 342. Manetho de rebus Aegyptiis. XII, pag. 341. Manichaei. V. pag. 242. 262. VI. pag. 271. 272. 273. Μαρκιωνιξαί. V. pag. 242. Menander, hifloricus. Supra in Dius. Menander, comicus, V. pag. 198. Movrzvo, Montaniflae. V. pag. 262. Moyícs, primus fcriptor a deo litteras edoctus. III. pag. 174. Origenes. VIT. pag. 298. 299. Pamphilus, Fierofolymitanus, cui primos fex libros infcripfit auctor. T. pag. tr4. II. pag. 124. VIII. pag. 305. ὦ τιμίω κεφαλή. Vl. pag. 26ο. πάτερ ϑεοφιλέξατε. pg. 266. Patricius, mathematicus, e Chaldaca profectus in Aegyptum, 2 quo edoctus auctor, quae de mundo tradit. VIII. pag. 306. — Idem forte, quem [1] ϑεότατον διδώσκοαλον vocat II. pag. 132. V. pag. 192. Byzantii defunctus II. pag. 125. Petrus, cui infcriplit librum VIII. pag. 3co. 307. φΦιλόχριξος. pag. 308. Kk 2 Philonis EB) Manc obfcruationem, vt alia, e Iofepho — hymno in Apollinem v. 20. non tamen de lege ci- mutuatus εἰ nofter, Vide lib. L. contra Apion. vili (iuc morum, fed 4427s. pag. 1071. — Occurrit quidem »Za« vocabulum 460 Li5IILc.XXF. SCRIPTORES IN TOPOGR. CHRIST. ILE p. 6160 617 Philonis Carpathii commentarius in Canticum Canticorum. X. pag. 529. in Hexaémeron. p2g- 33o- Plato. l1[. pag. 177. 179. Eius Timaeus. XII pag.34:. Vide et fupra in Eudoxo. Procli commentarius in Timaeum Platonis. XIl. pag. 341. Ptolemaeus ὁ τὴν Αἰθιοπίαν πολεμήσας. Vl.pag. 268. Ptolemaeus nempe Euergetes pri- mus, cuius monumentum Aduliticum refert II. pag. x4t fq. (Claudius) Ptolemaeus. Il], pag. 177. Aflronomus incomparabilis. pag. 182. Pythagoras. ΠῚ. pag. 179. — Vide et fupra in Eudoxo. Pytheas, Maffilicnfis. II. pag. 149. Pro Salomone "? legendum Solén. XII. pag. 542. Samaritani. V. pag. 262. VI. pag. 271. 272. Seueriani, Gabalorum epifcopi, liber primus, fecundus, tertius, idi et fextus in est meron. X. pag. 320. liber contra ludacos. VII. peg. 192. Socrates. III. pag. 179. Solon. Vide paullo ante in Salomon. Sopater mercator, cum quo auclor verfatus. XI. pag. 358- Stephanus, mathematicus, presbyter Antiochenus. VI. pag. 264. Syri. VII. pag. 292. Οἱ Τερατολέγοι. V. pag. 305. 213. "Teucer, Locrorum legislator. ΧΗ, peg. 342. "Theodofius, Alexandrinus fchismaticus CPoli degens, tunc, quum: an fcriberet, adhue . fuperfles. — Eius in ^v ignc affamtionis, X. pag. 331, alia ἐξήγησις. ibid. In die &um, Pa der fi po[bile ef ef? , transeat calix ifie , ibid, ; "Theophili, Alexandrini, epiflola prima feflalis. X. pag. 320. Thomas, Edeífenus, Patricii difcipulus , archi- epifcopus et cithiplicus Perfidis, II. p.n. "Timaeus, philofophus, (apud Platonem). XII. pag. 340. [δ] 'Timotheus à aoc, "T heododi Alex. deceflor. X. pag. 332 fq. "Tryphon, Phalereus, quem confuluit Philadelphus de libris facris Hebraeorum in graecam linguam transferendis. ΧΙ, pag. 544. "Tryphonem pro Demetrio appellat auctor, ex memoriae vt videtur lapfu. * Xenophanes. II. pag. 149- V. Scripfe- kh) Similem errorem obfernabis apud Theophilum Antiochenum lib. IIT. ad Autolycum pag. 12e; edit. Parif, et in Nazianzeni orat. XV. pag. 226. γοι. ΠΤ. ᾿ς — SCRIPTA COSMAE DEPERDITA — LiIILc. XXP. 360 *V. Scripferat et alia hic auctor Cofmographiae, quorum ipfe partim facit mentionem, Sunt autem haec: 1) Defcriptio terrae ad Conflantinum. πρὸς τὸν Φιλόχιιτον Kovsowrivoy βιβλίον. ἐν ὧπερ γέγραπται πλωτυτέρως πᾶσα ἡ γὴ. ἣ τε πέραν τῇ ᾿κεανϑ καὶ αὕτη καὶ πᾶσαι αἱ χώραι ἔτι τε X94 νότια μέῤη τὼ ὠπὸ ᾿Αλεξανδρείας ἕως τῷ νοτιαίδ Ὠμκεανθ, λέγω δὴ ὁ Nà- Aes ποταμὸς καὶ αἱ παρακείμεναι! χῶραι καὶ τοὶ ἔθνη τῆς τε Αἰγύπτε πάσης καὶ Αἰϑιο- mias. ἔτι τε xo] Δροΐβιος κόλπος καὶ αἱ παρακείμεναι χῶραι καὶ ἔϑνη ἕως πόλιν τῷ αὐτῷ "Oxexv8, ὁμοίως καὶ ἡ μέση γῆ τὸ Te ποταμὸ καὶ T8 κόλπϑ κοὶ αἱ χωραι καὶ Το ἔϑνη τὼ ἐν αὐτῇ. lib. I. pag. 113. — Huius operis vel lacrimis deploranda iaciura videtur Montfaucono. . 3) Adumbratio fiue imago vniuerf et motus fiderum facta ad imitationem fphaerae armillaris Graecorum, atque de illa imagine liber ad Homologum, diaconum. Ὁ exeeiQos τῇ παντὸς καὶ τῆς ὠςρώας κινήσεως ὁ παρ᾿ ἡμῖν γενόμενος κατοὶ μίμησιν τῆς ὀργανικῆς τῆς ἔξωθεν σφαίρως. καὶ ὁ περὶ αὐτῇ λόγος πρὸς τὸν ϑεοφιλέτατον διώκονον Ὁ μόλογον ὥπο- φαλείς. lib I. pag. 114. Idem forte opufculum refpicit VII. pag. 274. vbi ait, fe ἑτέρῳ συγ- γροώμματε docuiffe, quod coelum non fit fphaera, nec circulariter moucatur. 3) Commentarius fiue ὑπόμνημα in canticum canticorum, ad Theophilum, amicum fuum. VII. pag. 3oo. 4) Cofmas citatur in catena MS. Macarii Chryfocephali in Matthaeum... [An vero in- telligezdus eft Cofinas Hiero/»fymitanur? ^ Hic enin cum multis aliis vett. theologis tefte Lamnbzcio commentar, lI. pag. 165. vti in cod. CCI. Coislia. tete Montfaucon in. catal. bibl. Coislin. pag. 251. citatur in catena, fine commen:ario ampliffino in euangelium S. Lucae. lilui quidem fcripfifle etiam in Lucam, coniicit Caucus part. Il. hift. litterar. Sed locus, quem adfert, hoc non probat, et quod Fabric. in nora msta obferuarat, petitum eft e libro V. cosmographiae pag.247. Similiter argumenta quatuor euangeliorum, quae ir Matthaeum et Marcum fub nomine Cofmar Iudiropolitae, in Lucam et loannem fub Co/moe Indicopltu- flat nomine ex veteri cod. exhibet /Ma:thizs Flaciur in praeclara gloífa fua ad N. 'T. defumta funt, adnotante Fabricio in nota msta; ex eod-m cofinographiae loco, Bafil. 1570. fol. gr. etlat. [πᾶς forfan defumtae quoque funt praefariunculae, Cofmae Indicopleuflae in Mat- thaeum , Marcum, Lucem et Toannem in codd. VII] et XI. INanianis pag. 6 et 8. catalogi graecorom codd. MSS. apud Nanios-adferuatorum Ha.) f 5) Expofitio in. Pfalmor, [de qua iam ad δ, III. quaedam adnotata funt. Codex mem- bran: cft in bibl. Taurinenfi, et in catalogo graccor. MSSt. p. 67 fqq. late defcribitur. — Pri- mum animaduerterunt editores, illo codice ampliffima contineri commentaria in. Pfalinos €t cantica vtriusque teftamenti, quae profecto eadem videantur, ac illa, quae refert Caro- lus Du Frerne in. gloffario mediae et infimae graecitat. pag. 516. fub titulo, qui legitur in co. Colbertino, Kec "IydimozrAéUse: ἐξήγησις εἰς τὲς Ψαλμὲς Isopixae "ye καὶ &vovya'ye χῶς ctc. Praefatio cum epigraphe, quae Co/miae Indicoplen/iae nomen praefert, aiunt edi- tores, eodem fane modo, quo in Barocciano codice apud Oudinum tom I. p. 1412. Κοσμῶ TÀ ἱνδικοπλεύτα πρόλογος εἰς τὲς Ψαλμές. Hanc praefationem in Pfalmos edidit Mouz- ffaucon ,' tom. V. Opp. Chryfoflom;i pag. $40. ex msto Ottoboniano, in quo 7o. Chryfof'omo adf.ribitur. Pracfationem alteram excipit textus Pfalmorum cum expofitione locorum dif. Kk 3 ficilio- 253 ζἷ. 111... X.XF. XXFT. APOLLONIV S RHODIVS Vel. H. p.520 &ciliorum. . Confenfum tamen cum iis, quae Cordetius in Catena vulgauit, deprehende- runt editores illius catalogi. Eft quoque huius Cofmae comntentar. in prophetam Dauid, (sti fcripfit /ücr in itinerario per Hifpar. p. 163.) f. Ffalmos in bibl. Efcorial. et in cod. XIX. gr. bibl. reg. Neapolitamae. Hari] — Expofitio Cofioz in Pfalmos cum protheoria de ra- &one Pfalmorum in cod. Colbertino 1476. — Ex cod. Barocciano defcriptum habere fe teffa- tur Jo. Chriflophor. If/olfiur pag. 28. de catenis patrum, et ibidem graece defcribit expofitio- nem Cofinae in Pfalmum.CX. 4. ex Nicetae thefauro orthodoxae fidei. Prologum illum, a laudato Wolfio ex cod. Barocciano XV. mihi commuaicatum, vidi, nihil aliud effe, quam ὠποσπασμώτιον, quod topographiae p. 223. legitur, fed nonnullis poll verba p. 224. εἰ μὴ τὸ Δαβὶδ auctius. Laudatur etiam ab /f/af;o p. 595. de proceffioue Spiritus Sancti, — [In cod. XXVII. nr. 2. bibl. reg. Neapolitanae eft Cofimaz, monachi, κανὼν τῇ κυριακῇ τῶν βωάων, εἰς τὴν μεγάλην ἑβδομάδα. Harl.] ! ᾿ - CAPVT XXVI (olim XXI) DE APOLLONIO, RHODIO. 1. De Apollonio, Rhodio, eiusque aetate. — IL. Libri IP. drgonauticon, qui exflant, ΠῚ. Alli Jeriptores de hoc argumento , dezerditi. 1V. Scholiaftae εἰ interpretes Apollonii, qui interci- derunt. De fcholiis graecis editis, ibid. — V. Scripía Apollonii deperdita. — NI. Codices mssts et editiones Argonauticon. ὙΠ. dli Apollomii. VIII. Index fcriptorum, $n fcholiis ad A4pollo- eium citatorum. [Cum fupplementis I. Zaegeri et G..C. Harles.j X. [Vs huius poetae perfequuti funt ct de cius ingenio atque carmine iudicarunt aut alio- * rum collegerunt iudicia Vf: de poetis graecis cap. VIII. pag. 66. et de hiflor. graecis T. cap. 16. pag. 82 fq. Laurentius Craffur in Viotia dc" pocti greci etc, Neapoli 1678. fol. pag. 52. admodum breuiter et tenuiter fcripfit de noflro. Adrien Baillet in Iugemens des Savans, tom. lil. edir, Vf. Amflerd. 1725 4. p. 145 fqq. nr, 1127. qui iudicia tam veterum, quam recentiorum, e. g. Tanag. Fari, Abreg. de poét. grecs pag. 159. O/ai Borrichii diff. de poctis graecis nr. 46. Zen. Ropin Reflex, partic. fur la poét..etc. Il. part. reilex. XV. etc. protulit. Eorumdem aliorumque de Apollonio iudicia collegit aliaque de eo narrauit Z. G. de Chaufzpié in Nouv. didt. kiftor. et crit. h. v. pag. 397 fq. Plara dedit audor Biogroephiae claficae, (englice Ícriptae et a Murfinna in linguam ger- manicam conucríae,) Halae Sax. 1767. 8. part. l. pag. 175 — 180. : Thomar Pope Blount in cenfura celebrium authorum ctc. Geneuae, 1710. 4. pag. 43 fq. Sulaer in. Allgemeine T'heoric der Íchónen Künfte, tom. I. vec. Argonautica, ibique ill, dc Blankenburg. Ratiores - el. II. p. 520 P 427. 522 APOLLONIVS RHODIVS Li&IILc XXUL — 263 Rariores Argonauticorum editiones recenfet Dau. Clement in Bibl. cutieufe hiflorique et critiq. tom. 1, pag. 418 fqq. £ar/.] APOLLONIVS, Sillei vel Iilei F. Alexandrinus 52. fuit, fiue, vt Athenaeo placet, Naucratites ^), Aegyptius, ab aliis plerisque, quia ius ciuitatis apud Rhodios accepit, ibique rhetoricam per aliquod tempus cum laude profeffus efl, dicitur Aodiur, Callimachi difci. pulus fuit; fed poflea inuififfimus, adeo, vt illum fub J5idir nomine deuoueret diris, quemad. modum fupra in Callimacho dixi. Qua demum tantepere ratione [I] offenderit Callims- chum, incertum cft, fiue quod ipfius fibi libres Apollonius arrogauerit, vt in Callimachi vita tradit vir doctus, fiue quod eius fcripta contemferit famacque eius detraxerit. — Apollo- nium quoque perflringi putat J/. /7offiu: *) a Ca//imatho hymn. in Apollinem v. 105. 'O ᾧφϑόνος ᾿Απόλλωνος im kara λοίϑριος ἅπεν Οὐκ ἄγαμαι τὸν αοιδὸν, ὃς ἐδ᾽ ὅσα πόντος uada, Eratoflheni facceflit Apollonius, Rhodo Alexandriam reuertens, in' praefectura biblio- thecae *) fub Ptolemaeo Euergetal. vt Apollonio Ariftonymus, tefte Suida *). Tzetzes ad Lycophronem ait, eum fuiffe e Pleiade poetarum, certe in tragicorum Pleiade non fuit ^), et ab aliis, illum referentibus, recte omittitur. Callimacho in vita quantumuis inuifus, tamen poft mortem tumulo eius illatus fuit, fi auctori graeco vitae Apollonii credimus: quod fi ille fenfiffet; non minus fortaffis molefte tulilet, quam Patruuiu: 5), per fomnium indigna- tus, fe fepultum [E] effe prope mendicum. — Verum in morte non modo difparitas oinnis celat, fed difcordia quoque, vel inuitis flolidis mortalibus. 11, Exflant libri IV. ᾿Αργοναυτικῶν fiue de Zfrgouautarum expeditione, fcripti carmine heroico, tanta cura, vt Longinus poetam dzrrarov ") adpellet, fiue. nusquam lapfum vitii- a) Strabo lib. XIV. p. 655. Suidas in ᾿Απολ- λώνεος ᾿Αλεξανδρεὺς, [tom. I. pag. 235. Küfleri, cui fere confenfit Éudocia pag. 61. nifi vt haec in fine vitimam lineam omitteret, aut librarius duo vl. timos verfus permifceret.] Auctor graecus vitae Apollonii : τὸ μὲν γένος ἦν ᾿Αλεξανδρευς, υἱὸς 4^ X&- λέως, ws δέ τινες Ἰλλέως, φυλῆς IlroAeuoados, De hac tribu Ptolemaide vide, fi placet, 7oan. Bro- dactim ad anthologiam pag. 284. b) Zihenaeus libr. VIL. pag. 283. ex quo, vt multa alia, hoc petiit /Zeíiar. XV, a3. de animal. ᾿Απολλώνιος ὁ 'Ῥέδιος ἢ Ναυκρατίτης ἐν Nawxgd eu: xTi- σα εἰς. Conf. 7oz/ium. de fcriptor. hift, philof. I. cap. 2. pag. 15 fq. et /"ojfium lib. I. cap. 16. de hi- ftor. graecis. €) Pag. 342. ad Catull. d) Ab A. M. 3803. Olymp. CXLVIf. r. ante C. N. 194. a5 V. C. 558. bibliothecae Alexandrinae pracfuiffe videtur SSaxio in Onom. lit. I, pag. 120. Harl. £) Confer fucccífionem praefe&orum biblioth. Alexandrinae apud Ionfium pag. 1c, quc f) Sed in altera poetarum varii generis, quae non fuit nulla. vid. Vage! diff. de Plciadibus poetarum graecorum, Altdorf. 1762. 4. p. 9 fqq. Jaeger. 5) Notum Peri Patruuii fiue Patrifii, guber- natoris Limoreníis, fomnium, quod incipit: 7e fongeois cette nuit etc. vid. JViceron tom. 24. Me- moires etc. pag. 171, Broke/ii ivrdifehes Vergnü- gen etc. tom, 11. pag.357. metaphrafis in. Poefie der Nicder/ach/en , tom. I. pag. 299. gallice et latine in. Francifci /'auafforis epigrammatibus pag. 115. h) Longinus περὶ Vise XXXIIL. 6. ἐπά τοι γε xg) ἄπτωτος ὁ Ἀπολλώνιος ὁ τῶν ᾿Δργονκυτεκῶν ποιητὴς, [ Toup. in not. ad h. l. p. 344. malit legere, ὁ 75s ᾿Αργοναύτας ποιήσας, ἢ «p ἂν Ὅμηρος ἄν μῶλλον 3 ᾿Απολλώνιος ἐϑέλοις γενέσθαι! ; Cafaubonus epiít. pag. 56s. De Zpoi'onio, Rhodio, critici pronuntiasutit, £um ἀδιάπτωτον ἄναι, quum denotare vellent, pius Jludii et curae in £o fuiffe, quam ingenii; igi- tur * APOLLONH ET ALIORVM a64 Lib ITI. c. XXVI. τὰ τὸ ie que nullius reum, Quum enim admodum iuuenis fpecimen huius operis in-patria praelegif- fet et pro laude rifum et contemtum tuliffer, Rhodum conceflit, ibique illud expoliuit tam diligenti fludio, vt, a dentibus criticorum: minus iam fib'metuens, lucem videre poflet non cum venia tantum, fed cum laude quoque. — QuiaPiljamus X. 1. 54.. non contemnendum opur vorat, compofitum aequali quadam mediocritate. — Prima illa προέκδοσις Apollonii memo- rari videtur ex Cuperi obíeruatione in. Ícholiis graecis ad libr. I. vf. $15. 688. et gor. Fabric. [Apollonium argonautica fua bis edidile, contendit queque Ruhuken, in epift. critica, edit. II. uincliliani tamen iudicium aliquantum feuerius eft — Geographiam Argonautarum fabulofam fecundum Apollonium Rhodium diligenter expofuit atque illufirauit Car. Trang. Gottl. Schoenemanm in commentatione de geographia Argonautarum, Gotiingae 1788. 4. pag. 49 — ὅς. adde cel. Heynium ad Apollodori biblioth. pag. 206 Íqq.21:0 fqq. — Catalogum Ar- gonautarum vide apud Éudociam pag.220 fa. HarL] — Argonautatum notitiam tradere - adgrelli funt Eduardur Simfon in Chronico, ^om. Galeur ad Apollodorum fed diligentius ante Valerium Flaccum fuum Petru: Purmasnur: [cuius catalogum ego etiam praefixi meae Valerii Flaccii editioni, paucis additis adnotatiunculis.] De lafone adeundus Claudius Ba- chetus Meziriacus in erudito commentario ad Heroid. epillolam fextam Ouidianam Hypfi- cles ad lafonem. | [Adde notas cel. Zeymi ad Apollodori biblioth. pag. 177 fqq.] Quare Ac- gonautae dicti Jizyae, idem Bach. Meziriacus exponit tom. H. pag. 56. (itam fchol. Piadari Ihm. I. 7e. Heyne ad Apollodorum pag. 145 et 178.] de nave ^rgo pag. 69 fqq. [et Heyme lc.pag.227 fq] DePhafide, flumio, pag.93 fqq. Idem pag. 83. dc Argonautis dicturum fe promifit in commentario ad Apollodorum. -—— HL. Argonautica praeter Apollonium apud Graecos fcripfere: ; ; 4 ER SCA UR : : : ἵ [ Aatimashur ἐν Λυδῇ:- vid. fupra in vol. 1. p. 579. 358 1. Greddecf 1. c. p. 102 [44.] Cicon, Curienfis, e quo multa noflrum traaftuliffe, adfirmat Afclepiades, Myrleanus, li it : P 2: : 3 Apollonii difcipulus, apud fcholiaften ad lib. T. vf. x56. [couf. 7oup. emeudatt, in Suidam III. pag. 374- edit. Lipf. Groddak übec die Argonautika, in bibl. der alten Litter. und Kunft part g. 11. pag. 19. Ha:l.] : Dionjfizr , Milefius , fiue vt Suidae, Mitylenaeus, suctori fcholicrum itidem laudatus, Fabri. — Mitylenaeum vocat eum quoqec ÉuZcria pag. 132. traditque, eum ícrip(iife Ar- gonautica ἐν βιβλίοις ἕξ. — Ab eadem pag. 416. περὶ Φινέως cititur quaedam Diony fii narra- tio ἐν τοῖς ᾿Λργονωύτωις. adde infra in catalogo Dionpforum, pag. goi. vet. editionis e fupra in vol. I. de Homero pag. 378. not. 44. Harl. dn Epimenider, tur magis vitiis carere, quam vt magnam lau- dem [it adeptus. — Confer Cunaei praeiat. ad li- brum IIL de rep. hebr. az. Hifn/iss in ἀνῇ. de Nonni Dionyfiacis pag, 183, pollotiius, Rhodius, magis de virbis et. iruB'ura , vt grammaticus, quam de ip/a periodo rt occonomia foliicitus, di- verforunm atfiones fed vntus itineris, neque mul« tun diuerfi tcmporis, defcripit. — Quem. profrtto εἰ fubieFtum et infcriptio et exemeo!a altorum in eodem fubieBfo defendunt. — 1naequalitotcm 8}1- quam di&ionis in Apollonio obíeruafie, δι ef vi- fus Tan. Fa^er libro de poetis: gecgraphicae rci imperitiam Ca/aubosus ed Dionem Chryfoftom. pag. :e2. et l/ojius lib. 1, In(t. Poet. cap. 3. $. 6. Langnefcere nimium et varietate iucunda de(titei, conqueritur acerbus poetacum centor, Aenatus Rapimüs in obferu. de poefi S. 15. Fabric. adde cl. Eejnii iudicium in o, ufculis academ. tom. 1. pag. 83 (qq..92 íqd. pag. 94. riot. Grodaeck 1. cit. pag. 65 qq. aliosque, ab initio huius capitis a me laudatos. ;2a:4. Vol: ΗΠ. Ῥ. 535 523. ARGONAVTICA LiIlLt XXFL ϑῦς Epimenides, de quo dixi lib. T. cap. 6. Fabric. [vol. T. pag. 33. Gredeck über die Argo- nautika etc. lib. cit. part. Il. pag. 78 fq. Zar ] [Eumelus , Corinthius. Groade:k l. c. pag. 94 fqq. feprain vol. T. pag. 370. Zar. Herodorsr, cuius ' Agyovavrag fiue ᾿Δρογονωυτιοὶ plus fimplici vice in fcholiis ad Apollo- nium citantur. Fajrit. vide fupra in vol. l pag. 515. Groddck in 41. de hymnis ho- mericis p. 13. inprimis in Jaudata bibliotheca aittiquae litteraturae et artis l. c. p. 22 — 79- vbi copiofe eruditeque difputat de eius aetate, patria, poeniatibus et ratione, qua eum imitatus fit Apollonius. Har. : ΓΗ βοάν, fi auctor eft poematis, Zfegimius infcripti, de quo fopra ia vol. I. pag. 592. « Groddeck |. mem. pag. 79 fqq. Harl] Orpheus, cni tributa Argonautica etiamnum-exflant, vt dixi lib. T. cap. 18. ΓΡῚ [Nam ex Orphicis haurire potuerit Apollonius, inquirit, idque negat Scéxcider. in fragm. Pia- daric. pag. 76.] * Pindarur, pythionica quarta. Adde Mich. Neandri ariftolog. pindaricam p. 172 [qq. Pifender, quem in 'Theogonia heroica Argonautarum expo(itionem defcrip(iffe refert Zo. fimus lib. V. hiftor. cap. a9. [conf. fupra in vol. I. pag. 490. Muacker. et Staueren. ad Hygini poetic. aftronomic. pag. 475] ^ Ne dicam de 4frgonautici; a Mich. Neandto Lipf. 1588. 8. editis, quae incipiunt ἣν σιν Ιησονίης νηὸς σόλος ἔλλωβεν ἀρχὴν, cuius poematii pro antiquo Ícriptore a nonnullis habiti, vt ceterorum, eidem adnexorum, au. éor eft Laurentius RAodomannur. — ld latine vertit Petrus Laurembergiur, vix XI. anno. rum puer, vt narrat Joann. Cothianuur in cius vita apud Aeinh. Henr. Roilium in me- imoriis philofophorum , decade 11. pac. 164. [Simonider, genealogus, nepos Simonidis, lyrici poetae, circa Olymp. LXXXIL. vig. Grod- deck 1; imer. pag. 99 fq. fupra in vol. 1]. pag. 151. not. Harl ] M IV. Commentariis illuflrauerat Argonautica Apollonii Charom quidam, (diuerfus a Charonte, Lampfaceno, prifco illo hiftorico, vt recte Voffio *) obferuatum,) qui αὐτῷ 78 ᾿Απολλωνία γνώριμος Ev τῷ περὶ ἱποριῶν τῷ ᾿Απολλωνίεξ laudatur a fcholiafle ad lib. II. 1055. Hypatiam praeterea ὑπόμνημω Ἀπολλωνίᾳ fiue commentarium in Apollonium fcripfiffe no tat Suidas. —/remagumi ἐν πρώτῳ Απολλωνία citat fchol. ad lib. 1. vf. 1299. [et ad libr. II. ví. 127. conf. Nouas mifcell. obferuatt. toin. II. pag. 121. Fabric. B. Gr. vol. IV. pag. $18.] Ariflophanem quoque, grammaticum, in recenfendo Apollonio occupatum fuiffe, futpicor e Ícholiis ad IV. 97a. /IJ;rianur quidam, fub Anaffafio, imp. clarus, metaphrafin graecam Ar- gonauticorum Apollonii compofair, tefte Suida, iambis 5608. — Praecipue Lurillus Tarrhaeus, (e Trarrha, Cretae ciuitate) Sophorleur (Σοφοκλεῖος aliis, fed in Stephani Byz. codicibus Eo- φοκλῆς.) et Τ ον *), (Alexandrinus ille, vt exiftimo, de quo dicturus fum libro V.) eru- ditis Apollonium commentariis illuflrarunt, e quibus excerpta funt, quae habemus, p clara i) Voff. hift. gr. pag. 1o2 et 442. lectionis Martenianae pag. 489. pro Zft/iemoae le- ge εἰ Theone, Fabric. conf. JVarton tom. 1, edit. &) In Ambrofii Camaldulen(is XVI, epift. t. col- — "Theocrit. pag. 135 fq. Harl. Vol. IF. L1] a66 Lib ΠῚ εἰ XXFI. APOLLONII SCRIPTA PERDITA clara in poetam nofirum /z/iofía graeca, vt praeter titulum, fcholiis ipfis praefixum, teflatut Ícholiafles fri iffophani- ad pubes vl. 5 597. vbi laudans ca, quae in fcholiis ad: . Apolionium IV. 264. leguntur, τᾶτο δὲ v3 zoc. καὶ οἱ περὶ τὸν AUKIAAGY τὸν Ταρῤῥαῖνον Mg] Σοφομλειὸν κοὶ Θέωνα ἑρμηνεύοντες τώδε φασίν. Confer praefat. Stephani in Apollonium, Κων, Lectt. lib. IV. cap. 18. p. 435 Íq. et quae ego adnotaui ad fchol. Ariftóphanis mem. p. 3c8 fa] Holflenium ad Stephanum pag. 262. Cclomef'um ad Gyraldum pag. 154. MMeurfium ad Hefy- chium illuflr. pag. 197. et 7. Doni diff. de fcriptis et aetate Marciani, Heracleotaey '$. το. tom. I. geographor. graecorum. Ioh. Hudfoni pag. 156. Latino carmine Argonautica Apollonii tran(tulit olim totidem libris P. Terentius Varro, Jtacinus ^), quem his verbis celebrat Ouidius IV. ex Ponto 16. 21. Feliuolique maris vates, cui credere po[fis Carmina caeruleos compo/utfje deos. Et II. triftium 439. [TP] * 5 Is quoque Phafiacas Argo qui duxii in vndas. 4 Tum Propertius 11. 25 et 85. Haec quoque perfetto ludebat. Iafone l'arro. Apollonium quoque effingendum fibi, fed paullo liberius propofuit is, cuius. poema infigne latinum Argonauticon, quamuis &utihum hodie habemus, J/akrins Flactur: fed ita eum efífinxit, vt [epe faperauerit, quemadmodum vno alteroque fpecimine oflenfum a Pe- tro Burmanno pracf. ad Flaccum. — Loca Apollonii a Z'irgilio exprefla vide apud Zu. Sali- gerum libro V. poetices cap. 6. V. Alia etiam fcripfit Apollonius nofler, quae pofl Meurfium ") Voffiumque paucis recenfebo, quum nihil ex illis amplius exflet. Περὶ ᾿Δοχιλοχϑ. Hihen. X. pag. 451. Ἐπιγοάμματα. dIntouin, Liberal. cap. 33. Metamorph. Κανωπὸς πρῶτος καὶ δεύτερος. Steph, Bis. in Ἰκόρινϑος et Xogo, [cuius locnm emendat Toup. in emend. in Suidam et Hefych. tom. ll. pag. 555 fq... αν] ἢ Κτίσεςς Origines urbium ; cuius partes, Δλεξανδρείας κτίσις. Schol. Nicandri "T heriae. Καῦνος fiue Καύνδ κτίσις. Parthen. Erotic. cap. 1 et r1. Ky/dye κτίσις Steph. in Ψυκτή- (i$. Ναυκροτεως κτίσις Athen, VII. p. 285. Aelian. XV. 23. de snimal, Etiam IJcv- * τικοὺν Vol. IT. p. 553 Ὁ 524 ἢ Vide Poffum lib. I. hift. lat cap. 16. Fabric. — b. JV'ernsdorf ad poetas latinos minores, tom. I. pag. t: ;4 fqq. in primis tomi V. part. ΠῚ, pag. 13$5 fqq. et pag. 1392 Íq. de eius opere Árgonau- ticorum y vbi, seque ipfunt, ait, Apollonium ita credo expre[Ifje Varronem, vt nihil aliud, quam verteret laüne: imitatus efl et vertit frequenter, vt carminis eius veliquiae docent ; fed tam libere vertit et imitalus efl ,.vt multis in locis fuo vte- velur ingenio. Hoc enim diguum erat nomiite poetae eic, Harl. m) Meurfius in "notis ad Apollonium Dyfcolum, ὦ libr. Ii. de Rhodo cap. 6. et in bibl. graeca. 70. fius de hift. gre. DUI Ep |OXEgtp ia 7 CAPOLLONID RHODH CÓDD. MSS, LibIH.c ΧΧΡῚ. a6; Tix, quorum librum I. Jaudat fchol. Apollonii 11, verf. 159. Apollonio tibnere malit erudiiflimus Galeus, quam Apollodoro. [Critice et grammatice Homerum aut loca homerica pertractaffe videtur. vid. fcholía Veneta ad Iliad. c. verf. 3. β΄. 436. et indices auctorum, ab Eufiathio re]iquisque fcholiaflis ci- tatorum , fupra in vol.L. Num id in fingulari, nunc depercito, opere πρὸς Zzvedorov, ad quod fchol. Venet. ad Iliad. ν΄, verf. 657. prouocat, an in aliis quoque fecerit libris, mihi incertum videtur. adde //i/oifon prolegg. ad Homerum pag. XXV. et fupra in vol. I. pag. 504 Íq.. Har/.] i og Apollonii dictum ὠνώγνωσις τροφὴ λέξεως ἰδέα alimentum orationir refertur a Theone " pag. 5. progymriafm. VI.- Apollonii Rhodii Codd. MSS. atque editiones. [Praeter codicem, vnde defcripta fuit editio princeps, eumque, ex quo, tefle Brun. ckio, emendata paílim cft edit. Parifina, nec ron.illos, qui ad Venetam editionem concin- nandam adhibiti efTe traduntur, funt Parifis, in bibl. regia, entiqui et bonae notae codices quingue, nr. MMDCCXXVIT, MMDCCXXVH(. MMDCCXXIX. MMDCCCXLV. MMDCCCXLVL notati, quorum ex catalogo bibl, reg. notitia peti poteft, Viennae , -in bibliotheca caefarea, codex, cuius lectiones cónimunicatae fuerunt cuum που πιο editore, Brunckio. [I enctiis in bibl, D. Marci, in catai. MSS. gr. pag. 352. Har!.] Gulferbyli, in bibliotheca ducir, codex, cuius lectiones itidem, Heynio conciliatore, ad Brunckiuin peruenerunt. [Neapoli in biblioth. regia nr. 82. Argon. lib. 2. 3 et 4. pars vsque ad verf 494. — nir. 13L. Argon. cum verfione lat. interlin. cod. chart. faec. XV. — nr. 222. libri IV. cod. mem- bran.faec. XV. Hari.) ΓΙᾺ Lasrent, medica cod. membr. VII. plut. XXXI. tefle Zandinio, in catal. MSS. gr. tom. ll. pag. 82. — cod. XI, ibid. pag. 86. cum fcholiis ad marginem, ex quo princeps edi- tio: profluxifle videtur Bandinio: cod. XXVI. ibid. p. 98. cum fcholiis: cod. IX. plut. XXXII. faec. X. cum fcholiis, ibid. pag. 133- Bandin. de hoc infigni cod. copioíius eft: cod, XVI. ibid. pag, 142. — «od. XLV. ibid. pag. 204. — cod. XXV. plut. LXX. ibid. p. 685. — gr. com- " qmentacii cnm vitis Apollonii τ cod. VIIT. plut. XCI. tom. LII. pag. 427. Harl.] In. Szoriafenfis Coenobii biblioihzta codex, cum fcholiis incerti auctoris, (nondum a quo- quam adhibitus.) τεῆς JM. Cor. Chrift. Piizr, in Reifen durch Spanien. Lipf. 1777. 8. p. 157. In Eduard. Clarkii Drscfe von. — Spanien, Lemgouiae, 1765. 8. p. 395. idem codex non nifi librum primum Argonauticorum exhibere reditur; verum, cum Z/üer, longe ille diligen- tior Clarfio, libros quatuor eo contineri tefletur, nulla ratio habenda eft iflius incuriae vel feriptoris, vel interpretis Koeleri , vel typothetae. [conf. Zriart, catal. codd. gr. reg. Matrit. pag. 537. qui ex illo eod. deorum epitheta publicauit,] Lia [In “θα — Lib.lIlc. ΧΧΡΙ. | APOLLONID RHODII " [In. bibl. regia /Hatrit. cod. LXI. Apollonii vitae, argumentum, velleris aurei notitia, (quam /risrte l. c. pag. 213. graece primus dedit,) Apoll. Argon. libri IV. cum notis Lafcaris. Iriart. pag. 312— 214. In biblioth. /roirlau. Rhedigeriana cod. ann. 1488. fcriptus, Argon. libri IV. cum vita Apollonii et ὑποθέσει τῶν ἀργοναντικῶν. Harl.] Editioner [rgonauticor. Jpollonii Rhod. Florentina ; Ipolionii Rhodii Argonautica, graece, c. fcholiis graecis in margine, lit teris quadratis f. capitalibus, per Laur. Flor. de Alopa, 1496. 4. Hic annus in calce libri typis eft expreffus; alii ponunt ann. 1498. vid. Clement biblioth. eur, etc. tom, I. pag. 418 fq. Veneta, im aedibus Aldi et Andreae Soceri, graece. c. fcholiis non in qualibet pagina appofitis, verum feorfum fubnexis, curante Francifco Afulano, ann. 1521. 8. Plura, vt fupra memorauimus, exemplaria manufcripta fe contuliife in praefat. ait Afu. lanus. [In bibl. Leidenfi eft excmplar, cui multa adfcripfit Gerardus Falckenburg tefte catal. pag. 26o. nr. 606. Harl.) Parifna, graece, fine fcholiis. 1541. 8. — Prioribus emendatior editio et paffim e fcripto codice emendata. Francofurtenfis, graece, c. indice et fcholiis ad calcem libri conieclis et feparatim ex- eufis, ex offic. Petri Brubachii, 1546. 8. Haec edit. Venetam expreflit, fublais aliquot operarum erroribus. [De hac edit. Fabri- eius haec fcripferat: » Huius editionis, non admodum nitidae, exemplum poffideo, quod fuit Philippi Melanthonis 5). qui in fronte haec ei verba manu fua infcripfit: Deo iuuante cras hora feptima inthoabo interpretationem carminis Zdrgonauiici, quod magna «um laude αὖ Apol- Jonio ftriptum efl. — Oro autem filium dei, vt, ficut in arta Noae vexit fuor. Argonautar, iia nun quoque rogo, vt hamc fuams nomin vehat, in qua et nos fumus remiger εἴ ὑπηρέταῦ inier magna pericula, in qeibus fua nos fzruet clementia. — Francifcum quoque Portum, inter- pretantem Apollonii Argonautica Geneuae, aufcultauit Sibrandus Lubbertus, vt refert Sixtinus Amama in oratione Lubberti funebri. ^ ] " Bafileenfir, graece, cum (cholüs, feparatim additis; dehinc poema integrum heroico carminé lat, non infelici, licet a fententia Apollonii interdum aberrante, redditum a Ja/en- tino Rotmavo, Salisburgenfi, cum eiusdem decuria annotationum , quarum 1) capite ritus va- rii ex Apollonio et eius fcholiafte exponuntur, 2) prouerbia et fententiae, 3) mythica et geo- graphica varia, 4)auclóres, qui in fcholiis allegantur, nec exflant, 5) defcriptiones chro- nographicae, crepufculi v. σι, aurorae. vefperae etc. 6) quae Virgilius et Ouidius ex Apollo- nio tranflulerunt, 7) fabulae, variaque dzis« et ἀδύνατα, in Apollonio occurrentia, 8) fefta et facrificia, 9) Epitheta Iouis, Apollinis et Neptuni, et 10) varia milcellanea. Ex officina Henricpetrina, 1572. 8. Haec 5) Mclenchthonis enarrationes exítant mestae im biblioth. publ. Noribergenfi, Za*f. “Ὁ δὰ RS EDITIONES ΑΚΟΟΝΑΥΤΙΟΟΚΝΜ.. 21. 111... ΧΧΡῚ. 569 Haec edit. expre(fit Aldinam et Francofurtenfem , tefle Brunckio. Annum impreflionis. alii perhibent i570. — Verum 1572. iudicant non folum Fa/riciu et Clement, fupra laudatus, fed confirmat etiam catafog. bibliothecae IMorrlianae, part. I. pag. 8r. . [Vir quidam doctus in litterar. ephem.. Salisburg. aun. 1792. plag. 95. habuit duo exeimpla, vbi in calce textus. graeci et fcholiorum graec. fcriptum efl: Bafil ex offic. Henricpetrina ann. cIoIoLXXU... Sed. tum fequitur nouus titulus cum Rotmari dedicatione, Ingolfladii r570. metrica verfio conflans Pag. 309. cum notis pag. 127. Hari.] j Geneuenfit , Henrici Stephani, ann. 1574. 4. graece, cum fcholiis in margine cuiusque paginae adpolitis, et cafligationibus, (triunr non amplius paginarum) reieclis ad calcem. In praefat. etiam nonnullis Poetae εἰ fcholiorum locis Stephanus lucem adfundit. Parifinam fere fcquitur, adfumtis e Florentina et Aldina lectionibus, quas meliores effe cenfuit, paucisque in locis, e fola graecae linguae peritia, abluta foediore illuuie; nam codi- cem nullum adhibuit, In Petri Francii et Schebruchii p. 150. bibliotheca fuit haec editio, re- ferta multis notis et emezdationibus defcriptis e codice Odeardi Bifiti; quod narrat Fabricius, Íed ita, vt nibil praeterea de illius codicis conditione commemoret. | Laudatur accurata huius edit. interpunctio a Fabricio; fed non praetermittenda eft obferuatio catal. Ποῦ]. pag. 65. in ea libr. 1. v. go. Τοῖσ, δ᾽ Zz' Αἰακίδαι μετεκίαϑον" αὶ μὲν ἅμ᾽ ἄμφω totum effe omiflum. [vid. D.nir Merkwürdigkeiten der Garellifchen B'bliothek, pag. 333. Har/.] - [Henr. Stephanus non edidit, vt quidam fcripferunt, adnotante iam Harmbergero in za- veriail. Nachr. tom. I. pag. 559. Apollonii Argonautica inter Portas principer. heroiti carninir, Parif. i66. fol. at in. Zac, Le&fii Corpore Poetarum. Graecorum, graece, cum verf. lat. Io. Hartungi, Geneuar, 16.6. fol. typis funt exfcripta. Hari.] Lugdtno- Baotaua: Zfpollonii Rhodii /rgonauticerum libri 17. ab. Teremia Hoelzlino in Latitium conuer/i; commentario et notir illufliati, emaculati; ftholiis ad carmina numerato a1- ditis concinnati, — Commentarius iu verborum et rerum Iudicem contra&ur.. Lugd. Bat. ex offi- cina Elzeuiriana. 1641. 8. ν Haec editio, cui ad calcem commentarii Hoelzliniani adiectae funt Lucae Hol/lenii Ob- feruationes aliquot ad Apollonii Argonautica et graecum cius fcholiaften, cum multis emen- slationibus Martini Sladi fuit in biblioth, Petri Franci. Ceterum de Hoelzlini commentario ron vsque quaque praeclare fentit et nimium illi in captandis Hebraismis fludium vitio vertit Ztgid. /Menogiur, tom. 1. Anti- Bailleti, pag. 390. Inclementius adhuc de eo iudicat Aum- keniur, epift. crit. I. pag. 32. II. pag. 68. et Brunckius in praefat. pag. IV. et vir doctus in biblioth. crit. (Ainflelod. 1780.) vol. H. part. 1I. pag. 31. [conf. Hay!« Diction. voc. Hoelzlin. not. 3.] : Oxoniemft: Zfpollonii Rhod. /4rgonauticor. libri qnatuor. — Edidit, noua fere interpre- tatione illrflrauit, priorum editorum ποία! praeciptas felegit, San&amandi mumquom priur editis nonnullas fuar adiecit , nec nom indices trer addidit Joannes Shaw, 4. M. M. voll. 4. mai, - Oxon. e typographeo Clarendoniano, 1777. Chartae et typorum elegantia haec editio reliquis praeflat; cetera omnia ita comparata funt, vt οἱ vix in mediocribus locus concedatur, Sanctamandi notae, breues illae et paucae, meras habent coniecturas, neque vltra medium fccundum librum pertinent. Praeferunt ta- Ll 3 insa 219 Lib. H1.c. XXP/1. APOLLONII RHODII HT men plerumq»e fignificationem acuminis et doctrinae; quae etiam tribuitur notulis Io. Vpto- ni, in libri titulo-non commemoratis. Shawius textum Hoelzlini fequitur;:ac de eius eiuci- βόα ita iudic&t, vt fuam ipfius rei criticae imperitiam turpiter oftendat. . Volumen primum complectitur ipfum graecum carmen; deinde fcorfum verfionem latinam, quam editor ipfe ex duabus verfionibus, Hartungiana et Hoelzliniana, confeciffe Videtur. Altero volumini infunt interpretum animaduerfiones et indices. Shawianarum aenimaduerfionum praecipua dos efl breuitas: monflcant tamen interdum Valerii Flacci. imitationem, “δὲ leuiter exercitatis non nihil lucis-et adiumeati adferunt. Ἐχ Hoelzlini notis editor multa circumfcripfit et fu- fiülit, ita tamen; vt iudicii elegantis in earum delectu vix. vlla reperiatur fignificatio, Ἐχ tribus, qui adiecii funt, indicibus paimus exhibet memorabilia e notis interpretum; alter con- tinet auctores, in fcholiis laudatos, "diuerfus ab eo, quem dedit Fabricius, fed eo minus per- fectus et abfolutus; tertius, isque vtiliffimus, profert verba omnia, quae in Apollonii poe. mate leguntur. vid. Biblioth. Crit. vol. I. part. IL psg. 113: fqq. et Brunk. pracfat. p. IV fq. Eadem edit. ibidem repetita efl aun. 1778. 8. mai. "irgentorateufts : Zfpollonii Rhodii Zirconautica ε fcrivtir oEfo veteribus libris, quorum , plerique nondum collati fuerant, nuuc primum emendate edidit Rich. Fr. Phil. Brunck. — dr- gout. ap. — Bauer εἴ Treuttel. 1180. 8. οἵ 4. 1 : Nouam recenfionem exhibet editor, locis permultis non folum e libris, fed etiam e «coniectura cum.fua, tum aliorum emendatis, ita, vt difficultates, quibus antea obfitum erat poema, pleraeque fubla'ae effe videantur. Brunckii tamen coniecturas fub examen vocauit Rwhnkeniur, in HL epiftola crit. adiecta Homeri Hymno iti Cer. Lugd. Bar. 1782. p. 189 — 228. in qua Apollouius psilim illuftratur et quinque verfibus nouis ex Etymologico MS. biblioth. "Parif. augetur, Lectionem diuerfitas virutn magnum ín eam adduxit iententiam , vt duplicem huius carminis editionem a poeta publicatau fuifle flatuat. De cetero Z7runc&iur, omiffa ver- fiene latina et fcholiis graczis, textum tantummodo Argonauticorum dedit, eiqne varias le- dones, notas et emendationes, et his poftremo adpendicem fabiecit.' "Quamquam opera viri doctiffimi praecipue in crifi exercenda ,- conflituendisque lec'onibus-verfatur; non nme- : νυ P Mal -—- ὦ clexit tamen munus interpretis, fed paflim explicationem, et tomparationem verluum Apol. σ΄ «lonii cum aliis notis criticis interferuit. Ξ Verfiones ἄν σοπαπεϊ ον τὴν Apollonii. Latinae: Apollonii libri IV. profa primum donati à Iohanne Hartuugo. Hafilrae , 1550.. 8. apud Joh. Oporimum. | 1n epiftola ad Ioh, Venatorium teflarr Hartungus, fibi in-hoc feri- - ptore vertendo /fui//? faepe arcodendos vngouies , faepius frabendum caput, dua, quae hint inde corrupta erant, γε πονεῖ, ob[turioragu; víeungut explamando cruertt. — .Praemi(it etiam emendationes et caltigationes eorum, quae in editione graeca Aldina et Francofurtenfi perpe- z ram legi non dubitat. conf. Au/gerfii var. lection. Vi. 6. — Haec verfio textui poetae adiuncla - e(l in Corpore Poetar. Graecor. a ἦσο LeCio, Geueuae, 1606. fol. edito. De verfione metri- ca Valentini Roimari, lubiuncla editioni Argomauticorum Eafileenfi, 1572. iam fupra men- tio iaclaá. Hor :linur, m VERSIONES ARGONAVTICORVM Lib.lIILce. XXVI. a2 Horlzlinur, qui in prolegom. pag. 4t. Hartungi interpretationem affis non. effe adfir- mat, novam dedit, quae quidem prioris-illius; verbis,gragcis nimia religione adhaerentis, obfcuritatem vitat, fed contra facpius a poetae fententia temere diícedit. Sha; nouam verfionem fuam ex :duabus füperioribus," Hartungiana et Hoclzliniana, concinnauit , inutilem fere nunc pofl tot," tantasque emendationes a Brunckio in textu grae- co faclas. Bas Italicae: [Orphei t Apollonii Argonautica italicis verfibüs reddidit /fnton. Mar..Salui- ni. vid. Giornale d' [talia tom. XIV. pag. 132.) 1 Zirgonautica di. ZTpollonio : Rodio iradotta ed illuflrata, Koma, 1751.4. [tom. I. a patre purpurato Fi/angizi, cum graeco textu e rec. Brunckii, et obferuatt. textui partim fubieclis, rartim, fi longiores effent, adiectis. — In racfat. de fabula carminis, de confilio poetae, iisque, quae ad litteraturam carminis perti- nent, agitur. "Tomus II. continebit duo pofleriores carminis libros. HárZ]' -Nimis fidus in- terpres, dum epirheta fiagula reddete laborat, 'eneruata et verbofa oratione elegantiam poe. tae tantum noa omnem pctimit; intzrdum et'a-vera eius fententia aberrat. ^ "Textui fubiectae - funt a/notait. breuiorcs; ampliores, in quibus, bona. malis , protrita reconditioribus mifcen- tur, ad calcem cuiusque libri additae reperiuntur. Ceterum hic tomus exhibet librum I et II. Argoueuticorum. vid. 74g. Litieraturzaif. cum. 1793. tr. 120. ZInglirce: The lover of. Medea ánd! Ταβη. 44, Potme: — translated from the Grtek of 2Ipollonins Rhodiur'y Zrianauticr, by T. Ebinr, AM. 71, ete; | London, 1779: 4. Haec partem tautum carminis, fcilicet amores Medeae et Iafonis, exhibet: totum, ver- fibus anslicis redditum et notis illuffratum , dedit Eduard Burnaby Gre, Lond. 1780. 2. voll. 8. min? et Frau. Fairfer, com Coluthi carmine de raptu Helenae, ibid. 1780. 8. mai. vid. de vtraque verfione N. Bi4/. der: fehün. JViffenfth. z;. B. pag. 168... τι U Germasieaz verübus hexametris a Io. Jae. Bodmtro, 'Turici 1770. 8. [Hohl in: Kur- ger Unterricht in den fchónen Wiílenfchaften. für'das Frauenzimmer, Chemnit. 1772. 8. 6économiam carminis docuit, et verfionem quarumdam particularum dedit. Zar/.] Scripta, Apollonium illuffrantia, Praeter Dau. Rahnkenii fupra iam laudatam epiftolam criticam alteram; in cuius edi- tione auctiore ann. 1782. publigata pag. 203. de cognomine Poetae Ἥλιος di(lcritur, hic me- rentur commemorari: ἦς Jar. Toilii Comparatio Apollonii et Ouidii, (Metamorph. VII.) qua Apolloniue vt plu- rimum pracfertur, in 7ani BerAelii dilfert, feledtis criticis de poetis graecis et latinis. Lugd. BHat.,1707...8. pag. 587 fqq. « Io. Iortinii,Ob(eruationes quaedam in Apollonium Rhodium, | fubiunctis B. (h. e. Zac. Phil. Dorvil/i) cafligationibus, in JMifcellan. Obf?rv. vol. 4. tom.., pag. 192— 196. Giórg. ὦ Arnaud Lectionum graecarum libri duo, Hagae Comit. 1703. 8. peg. 235 — 245. J 1. F. Fatii Epiftola critica in aliquot Orphei et Apollonii Rhod. Argonaütic. loca ad Theoph..Chrifl..Harlefiuin, Erlangae ,. 1772. 4. " 70 3nd ^d De anos ΣΙ NLGXXPL APOLLONII Vol. IL. p. $26 P say De huius libzlli laude vid. Klotz. AG Litt. νο]. 7. pag. 245. jd G. E. Groddech über die Acgonautika des Apollonius Rhodius. in Biblioth. der clten Lit- teratur und. Kunfl, 2. Stück, Goeté. 1787. pag. 6t f]. « Quae in fine praeclarae huius com- mentationis pag. 115. promiffa eft claufula 9* adhuc exfpeclatur. G. A. C. Scheffler von den griechifchen Heldendichtern auffer dem Homer, — in ZHa- snaniff. Magazin, Helmfládt, 1787. pag. 264— 280. 4; Matthiae Obferuationes Criticae -— . Goecttngae, 1789. pag. 26 — 51. [Paull. P'indingii praclectt. msstae in À pollenium Rhodium.] Io. Sal. Semlerus emendat. fcholior. Apollonii protulit in. JMifcellan. Fafr. 2. (Norimb. 1749.) pag.;o. larger. : [Io. Toup. in emendatt. in Suidam et Hefychium tom.I. pag. 233. emendat fchol. 1o- cüm, in tom. III. pag. 224. emendat Apollonii locum: pag. 335 íq. explicat alium. — Doruil- liu: in animadu. ad Chariton. multis locis idem praeflitit etc. Har7.] VII. Apollonii nomen multis iam pridem comimune fuit, quorum plerosque recen- fuere Io. Meurfiur in fyntagmate de Apolloniis, quo editionem hifloriae commentitiae Apol- lonii, Alexandrini, ornauit Lugd. Bat. 1620. 4. et in bibliotheca Graeca p. 1234. fq. . [Repeti iuffit et auxit Lud, Henr. Teucherur, in edit. Hifl, commentitiae Apollonii Dyícoli, Lipf. 1792. 8.1 Poft Meurfium Voffius de hitlor. graecis lib. 1. cap. 23. lonfiusque lib. I1I. cap. Ὁ. pag. 258 fq. et in pandectis Hendreichius. Horum [IP] ob[cruatis quum addere me nonnulla poífe videam, volo et ipfe catalogum Apolloniorum hoc loco fubiicere. "Apollonitir, cuius mentio in veteri inferiptione graeca Alexandri Seueri, Mem. de Trev. 1717. pag. 1265. "Apollonius inter 'dnces Romanos, qui Perfis regiones sdemerunt poft Odaenathum Palmy- renum, metrmoratus ab Esagrio lli. 41. pag. 375. "Apollonii, Abderitani, mentio apud Zipporcratems III. de morbis epidem. tom. I. pag. 739. Apollonius, Zfeharnenfir, quiícripfit de fsftis. Harpocrat. et fchol. Ariftoph. Apollonius, Zldramyttenu:, citatur in antiquis editionibus Strabonis lib. XI. fed Cafaubonus - pro Apollonio recte repoait Apollodorum. Apollonium , Zegyptium, citat Theophilus (ntiorhenus III. ad Auto]ycum p. 127. 155. 139. vbi ex eo refezt, quosdam computaffe tum annos ab origine orbis terrarum 15003975. fiue 15000575. vt habes pag. 136. Zfrhenasur V, pag. 191. Καὶ παρ᾽ Αἰγυπτίοις δὲ τὸ 7rec- λαιὸν σωφρονικῶς διεζήγετο τὸ τῶν συμποσίων γένος, καϑώπερ ὄἄρηκεν Ἀπολλώνιος περὶ τέτων γεγραφώς. — Porro plures fuere Apollonii Aegyptii. —Vide infra Alexan- drinus et Memphites. — Z2polioniur, Aegyptius, qui Caligulae mortem praedixit, tefte Dione pag. 665. A. Apollonius, A4labandenfis, Car, cognomento μωλακὸς fiue tollis, qui poflea Rhodum fe contulit, tefle rurfus Strabone XIV. pag. 655. Apollonius Zflabandenfis alter, cognomento JMolon; rhetor eximius, quem Rhodi audi. verunt Caefar et Cicero. — Vide Cicercsem 1, de Oratore cap. 17. et in Bruto cap. 9r. Plutarchum NR Vol.IL p.527 P 528 VARH —— LilILe XXVL(o XXL) sn Plutarchum in Caefare p. 708. et in Cicerone p. 862 fqq. Sutoxirigi in Caefare cap. 4. atque ibi Torrent. ac Cafaubon. “εἴας, XI. V. H. cap.25. Meminit eiusdem Cirrro alibi, vt lib. I. de inuent. cap. vlt. lib. II, ad Atticum epift. τ. et lib. I. de Oratore cap. 28. vbi merito probat, quod hic Apollonius, quum mercede doceret, tamen non paffus eft eos, quos iudicabat non pofle oratores euadere, operam apud fefe perdere; verum eos dimifit, et ad quamcumque artem putaret eíle aptos, ad cam potius impulit fuitque hortatus. Laudat et Strabo loco laudato ac Quinéfilienus ΠῚ. τ. XII, 6 — Ex Iofepho autem lib. Il, contra Apionem p. 1065. 1C69. 1077- 1079- et τοβο. adparet, bunc Apol- lonium quaedam fcripfiffe aduerfus facra Iudaeorum. — Male Μήλων apud Euftb. IX. ro. praepar. euangel. Etiam in Homerum fcripfiffe nonnulla, coliigas e Porphyrii quae- fUonibus Homericis pag. το. Aver δὲ τὴν ἀπορίαν αὐτὸς ὡς xgy Ἀπολλώνιος ὁ τῷ Mo- λώνος παρίςησι. [conf. fupra in vol. T. p. 505. et Vilioifon. praef. δὰ Apolionii lexicon Homeric.] Ex Rhetorico quodam illius fcripto definitionem figurae promit Phocbam- mon lib. I. p. 98. Καὶ Δπολλωνιος ὁ ἐπίκλην Μόλων ὡςίσατο. σχῆμώ exi μετα βολὴ εἰς ἡδονὴν ἐξάγαεσα τὴν ἀκοήν. Ceteryim [P] hic effe, videtur qui, vt rcfcrt Plutarchus p. 862 Íq. cum Ciceronem in eloquentia etiam graece declamentem triumphare videret, ΤῈ netipe, Cicero, ££ laudo, inquit, et admiror : frd Groecorusn foriunac me mifzret, sum videam eruditionem et eloquentiam, quae fola bonorum nolis γε δῖα eratit , per te Koseti acceffi]e. Idem porro eft Apollonius Molo, et qui a Plutarcho ac Porphyrio vocatur Apollonius Mo- lonis 2. Sic Athenodorus, T'arfenfis, Sandonis F. Plutarcho dicitur ᾿Διϑηνόδωρος ὁ Eevdo. Conf. F'alrf. ad Ammian. XIV. 8. S militer Herodes Atticus paffia audit, qui Attici crat filius, et Apion Pliflonices Gellio, Clementi, aliis; qui Suidae ᾿Απίων ὁ IlAessovixa. Sic Sol Hyperion, pro Hyperionide; aliis Lycaon, pro Lycaonide; Amphitruo, pro Amphitruonis filio Moliones, pro Molionidis etc. vide notas Érarmi Scámisii ad Pin- dar. pag. 270 fq. Burmanni ad Ouidii l'afl. VI. pag. 235. — Immcrito igitur repiehendi- tur Plutarchus tum ab aliis, tum a 7o. Aualdo animadoerf. XXVIII pag. τι fq. — Vide et AMeur/ii lib. de Rhodo pag. τοι. Allatium ad epiflolas Socraticorum psg. 215 fq. Apollonius, Aíexandrimur, peripateticus, Plutarch. περὶ φιλαδελῷ. Fuit et Alexandrinus patria Apollonius, Argonauticon fcriptor, de quo anre dixi, e: Apollonius slter, gram- maticus, cognomine δύσκολος, de quo infra lib. IV. Fabrir, — Apol/oniur, Alexaudritar, alio nomine Znteror, qui Claudii temporibus Romae docuit. vid. Fridocia pag. 62 fq. Fabric. B. Gr. vol. VIT. paz. 5o. v5i quidam Apollonii grammatici nominantur. 1761]. Apollonius, Zfntiochi Grypi, Syriae regis Parafitur.. 7Itlhen. VI. pag. 246. Apollonius, Z/ntioch/mur, pater et filius, medici Herophili atque. Ewpiriti, | Mcmiuit vtriusque auctor lfagoges, quae legitur inter fcripta Galeni tom. 1V. pag.573. |ncer- tum, vtrius fit περὶ μύρων liber laudatus 7f/Aenato XV. pag. 688. περὶ euzrceiswv (Qate- i; μώκων 0) Acerrime contradicit Ca/aubonus ad Suet. 243. ποῖ, 7aeger. Apollonius à 73 Μόλωνος in Caef. cap. 4. et ad Strabon. lib. 14. pag. 156. edit. — fchol. Veneris D. Marci vid. /"i//oifon. l. c. et in Gencu. 1587. Ridiculo errore hunc Apollonium — Anecdotis gr. 1I. peg. 184. not. Atque /lexax- auctorem Argonauticorum facit C. H. Heirecke — dvum Melonis eum vocari volt Huctius demon- in verf. german. Dionyfii περὶ vss cdit. 1738. pag. | ftrat, euangcl. propof. IV. cap. 2. $. 35. Har;. Vol. IV. Mm ) 314 ΧΙ. 11]. ὦ ΧΧΖΊΙ. ΔΡΟΙΓΟΝΗ Voll. p. 528 Ὁ $29 μώκων quem plus fünplici vice citat Galenus. — Vide infra in Apollonio Pergameno, Et idem forte patria Antiochenus, fed quod apud Pergamenos reges verfaretur, Perga- menus vocatus e(l. ᾿Απολλωνιος ὁ πρεσβύτερος, Zenoni Herophilio repugnans, lau- datur ab Erotiano in ᾿Αμφιβάλλεσαι. Forfan haud alius, qui Galeno aliquando dici- tur ὁ βυθλᾶς. Apollonius, Zprodiftenfir, οἰρχιεφεὺς xg) ἱξορικὸς, γέγραϑε Καριμὸ, περὶ Τράλλεων, περὶ "OeQéos xg] τῶν τελετῶν αὐτῆ. Suid. [ct Eudocia p. so. collato fapra, vol. I. p. 142.] Καρικαὶ pluribus conflabunt libris, vt ex Etymologici auctore patet, et Stephano, qui XVI. Bbrum citat in Χωλὸν Τέχος. Jof. de hift, gr. pag. 505. Apud eumdem Ste- phenum Byz. vbi citatur Apollodorus z2j ᾿Αλεξανδρείας, περὶ γῆςγ et ἐν Καρικοῖς, Apollonii, Aphrodifienfis, nomen reponendum effe contendit 7o. Galeus in diff. de fcri- ptoribus inythologicis pag. 18. Apollonius, Zfrchebufi fiue Zfrchebii F. grammaticus, Apionis Pliflonicae [I] praeceptor. Suid. in "Az/ey. Scripfit gregi λέξεων Ὃ μηρικῶν ordine alphabetico, vt conílat ex eo- dem Suida in "AzeAA, et Hefychio praef. Lexici. [Plura leges fupra in vol. 1. pag. 505 fq] ; Apollonius, "Aeyisecree, cuius trochiscum fiue paftillum refert Galenzir tom. II. pag. 388. edit. graecae Pafil. TO Apollonius, JZ/zaloriser , hiftoricus. Steph. Byz. in ᾿Ασκαλῶν. Apollonius, ofiologtr. Vide infra in. Laozicenfir et Alyndius. — Etiam Zfpollonius, 'T'ya- nenfis, libros quatuor περὶ μαντείας ἀξέρων 1cripferat, telle Pailof/rato I1T. 13. Ptole« mmaeo Hephaeflioni lib. V. memoratur 77po//oniur V'tolemaei Philopatoris temporibus, ἐπ᾿ azgovouiet περιβόητος γεγονώς, qui cognominatus eft A;Acy, quod littera haec. τ accedat in figuram lunae, in cuius ille confiderationem plurimum temporis fludiique . eontuliffet. [De antiqua litterae illius fcriptura memini iam fupra agere.] Apollonius, Zftármirn/ir, feulptor, Neftoris F. quem e Gruteri infeript. pag. XLIT. 2. ob- feruauit Francifcus Iunius in catalogo Artificum. — Confer Ionfium pag. 251. etSponi | Mic. pag. 122. Apollonius, ZzAenitn/r, fub Severo, imp. clarus fophifla, de quo Philofiratur I. de Sophifl. pag. 597. [pag. 6co. edit. Olearii, cuius not. conferes.] qui pag. 598. e decla- mationibus eius laudat Calliaim ^), qua Athenienfibus voluit düfuadere, ne corpora fe. pelienda cremarent. — Vixit annos LXXV. Apollonius, Z4rtalenfir (6 Ava Ae2s) cuius librum II. Onirocriticon laudat 4frtemidoruz I, 54. et III. 28. pag. 25. et 175. Apollonius Βιβλῷς fiue βιβλιωκὸς, (quafi helluo quidam librorum, confer Reinef. var. |cct. pag. 412.) medicus empiricus, qui de σημασίαις spud Hippocratem fcripferat - aduerfus p) Olcar. l e. pag. 65: fq. putat, Ca/liam, ret, pro arbitrio fibi forfan finxiffe fophiftem. Athenienfem, tale quid fualiffe, nufpiam ob- ari. vium cfie, «t nomen, quod iftas partes. [uftine- ES t : A ἘΣ | x . Vol. Il. p. 529 P 530 VARII Lió.IILc.XXFI. 27$ ΄ gduerfus Zenonem Herophileum, tefle Galrno tom. V. edit. Bafil. pog. 415. 414. fvid. infra in vol. XIII. elenchum medicorum, vbi p. 74 fqq. perinulti Apollonii, medici," recenfentur. 41:1. Apollonius, caz/ator, Spen. p. 123. Mifc. vbi et memoratur Zfpol/onirs Archelaj, Ículpte. ris, pater, Apollonius, Cappadox. lafra in Tyanenfr. Apollonius, Car. Supra in Zflaboudznfir. et mox in Crouus, 'O τοὶ Keg γοώψωςε, in Zdphrodifirifir. Pro hoc Apollonio male Zfpo'"/odorus legitur apud Stephanum. Apollonius, CAalchzdonenfi: fiue. Caíchidenfir, praeceptor M. Aurelü Antonini. De hoc fupra in Stoicis dixi, (vol. lll. pag.-539. vbi tres alii Apollonii, Stoici, indicanur.] Apollonius, Chaeridir Ἐς Schol. /friffgph. ad Vefpas v[. 1190. Fubrit. — Apolloniws ὁ vB Χάριδος fchol. Venet. ad Hom. Πίδά. γ΄. 448. Sic bis quoq'e vocatur ab Apoilo- nio, Archibi filio. Sed P/,/loifon in proclegom. ad Homeri Iliad. cum fcholiafle Ari- flophanis legere malit τῷ Χαίριδος, additque: , Huius fortaffe pater, Charrir, Χαῖρις. laudatur ad Iliad. Β΄. “τι. Ζ΄. τι et 1΄. 60r. Ad Boeotiam vf, 372. pro οἱ περὶ Χοῶρον καὶ Διόδωρον. καὶ τισι τῶν Xa ἡμᾶς lego οἱ περὶ Xomgi εἴς. vbi vides, noflrum de fuae aetatis criticis loqui. — Diodorus, qui cum Chaeride hic laudatur, fartaíle Tacfenfis eft, ab Euftathio ᾿Αφιςοφανεεος vocatus, et de quo vid. Fabric. B. Gr. lib. IIl. czp. 3t. p. 777. tom. IL. ^. Hactenus Villoifou, cuius quoque prolegomena ad Apollonii lexicon homeric. pag. 2o. confules. adde fupra in vol. I. pag. 504 fq. Zar. Apollonius, Chiu, medicus, quem "'imotheo, patriarchae Con(tantinopolitano, (ani. 1621.) venenum praebui(lc, arguit /f//atiur de confenfu pag. 1074. Apollonii duo, [tres] Chriissi fcriptores antiqui, faeculo IT. poft Chriftum natum clari, uorum vnus contra Montaniíla: [cripfit, alter volumine, pro file fua edito, martyrium m Commodo imp. fortiter fubit Romae. — Vide, quae viri docli ad Eu/zb. V, 1g. et 21. Hill, atque Hieron. cap. 42. Catalogi. [vide plura de his infra in lib. V. cap. x. δ. 1«. pag. gr. vol. V. adde Tester l.c. p. 30 fq.] | De Apollonio Co/fatino, latino fcriptore faeculi XVI. dixi in bibiiotheca latina. De Guil. /Apol/orie, theolego [T] reformatae ecclefiae, et aliis recentioribus huius nominis dicere de induílria omitto. Apollonius, Chronicorum fcriptor, Steph. in Χαλκητόριον. Sed videtur legendum ZZyel- lodorur, vt vifum praeflantiffimo Galeo. Apollonius, Cifieur, medicus. Strab. XIV. p. 683. Scripferat libros XVIII, pro Bacchio Tanagraeo aduerfus Heraciidis, "Tarentini, libros tres de vocibus Hippocratis, telle Ero. liano fiue H:rodiano in pracf. — Eidem in ᾿Αμφιβάλλθσωι laudantur quatuor Zpo//onii, medici, πρεσβύτερος, de quo fupra in ZZufiochenur, Zpcllomius, MeuQieue, tv τῷ περὶ ἄρθρων, «Ἄγοϊοπμμ, à Quo, et “ἦρο!οηῖμ, Citienfis, ἐν τῷ περὶ ἄρϑρων. Apelionics duos, qui chirurgiam inuentis fuis locupletarunt, laudat Ce/fus libro VII. pracf. Mem- phiten intelligens, ni fallor, et Citienfem, qui ambo de articulis Ícripfere. ^ Z[fpolfo. nium, Citienfemn, libro IT. de Epilepticis laudat Cocfiur 71ereliar. lib. Y. cap. 4. chronicar. paílonum. Idem lib. III. cap. 4. /4/ii plleLotomiam recufarunt in litnicir, vt ZApollo- Mm a fiiuz, jt? 26 — Lib. 17]... XXVI. APOLLONII οΙ. Π. ». 530 δ 53: nir, Citirmf;, alii probausrunt. [adde Halleri biblioth. chirurgic. tom. l. pag. 26. Harl. 1 Claudii /4pollovii Ὑ leriaca refertur a Ga/eo IJ. de antidotis tom. IT. pag. 450. Apollonius, P. Croff libertur. — Dixi fupra in Stoicis. Cie. ad diuerf. XIII. 16. Apollonius, Cronus, patria laffius, Car, a quo difcipulus eius, Diodorus, dialecticus, Cro- .ni nomen tulit, tefle Strabo XIV. pag. 658. — Coufer Laertitm Π vri. Apollonium, Cyrlada, memorat Woweranus cap. 17. polymathiae nr. 20. e latinis Galeni? edition. fed legendum Apollonius βυβλῶς, de quo fupra. Apollonius, Drepanitanur , Cic. in Verrem. Quinctil. IX, 2. pag. 782. Apollonius Dyfzolur, patria Alexandrinus, fub M. Antonino clarus grammaticus, pater Herodiani, iidem grammatici, de quibus vtrisque dicendi locus infra libro V. [add. Teucher ad Meurfii fyntagma de antiquis Apolloniis p. 10 fqq. edit. Apollonii Dyfcoli hift. commentit.] Apollonius, poeta exdeyeatQes, fchol, Pindari ad Πυϑιονικ. δος β΄. pag. 181. Apollonius, Empiricus. Supra in Zfnfiochen. Flauiwr Apollonius, Procurator Augufli. Vet. infcript. apud Sponium p. 52. Mifcell. Apollonius, Pergaeus, geometra, de quo fupra. Apollonius G/arrgz, medicus. — Eius libros de interioribur (iue gregi τῶν ἐντὸς παϑῶν citat Cacus durel. IV. 8. tardar. paffionum. - Apollonius, grammafirur, quem in καταλόγῳ νεῶν citat fcholiaftes ad Iliad. 9". 284. non eft diuerfus ab Apollonio, Rhodio, cuius catelogus nauium et heroum cx lib. I. Argo- nauticon refpicinr, vt ex fchol. Pindari ad Nem. Od. V. notauit praeflantiflimus Ga. leus. ΠΡῚ ( Trucher ad Meurfium L. c. pag. r7. eidem adtribuit ἐξήγησιν de vita Aefchi. nis et duplex argumentum in orat. aduerfus Timarchum ; ἐξήγησιν Ἡροδέτϑ γλωσσῶν laudatam ab auctore Etymologict MS. in Σοφιτὴς et Κωφές" ex hac defumtam effe pu- tat Mauffacus particulam ἐξηγήσεως, in Herodotum nonnuliis Herodoti editt, pracfixae, εἰς. Zar) Apollonius, Herophileur. "Vide in Apollonius, Zfutiochenur, et Mus. [et Teucher pag. 18.] Apollonius et Dexippes, Zlppotratis difcipeli, quos ab Erafiflrato male reprehenfos, quum nullos ipforum libros oflendere poffet, notatum Galrzo tom. V. pag. 85. edit. Bafil. i Apollonius, Leodicenfít, quem libros quinque de aflrologia apotelesmatica edidiffe et Aegyptios de variis adcufaffe erroribus, teflatur Paulus Alex. in pracf. Ifagoges. Huius forte //po/lonii Apotclesmata leguntur MSta in codice reg. Parif. MDCCCXLHI. Apollonius, Legifitur, Poffo p. 149. memoratur, fed Laertio Y. 25. et VIII. 12. eft Apol- lodorus. ldem de Apollonio Lrmmio Heidenreichii obferuabis e Varrone, Plinio et aliis. Apollonius, - Vot. IT. y. 931} 532 VARII Lib. II. c. XXP I. 217 Apollonius, meckanieur, Agefifirati praeceptor. — Z4fhienatus, mechanicus, pag. 3. de ma- chinis bell. Apollonius, medicus, tempore Antoninorum fiue Apuleii » qui eius meminit Metamorph. Iib. IX. fub init, incertum, quisnam notetur e variis Apolloniis, medicis, quos memo- raui in Zfutiochenfir, Citienfis, Memphites, Mus, O5, Pergamenur, Pitaneus etc. Apollonius, Memphiter, citatur a Caelio /urtliano 1V. 8. tardar. paffionum, fcho]. Nican- dri ad "T'heriaca et Erotiano in ᾿Αμφιβάλλεσαι , vbi eius fcriptum περὶ ἄρϑρων com- memorat. Meminit et Nicolaus Myrepfus, epithema eius auriculare referens. [fuit Íecta Erafiflrateus. Eius medicamentum ad fugillata in oculis apud Zetium libr. VIT. cap. 20. — Galen. in ifagoge, et II. antidotorum, atque Zfetíum Tetrab, H. fect. II. cap. 33. et fec. III, cap. 20. notat Teucherus pag.19. Harl.] Apollonius 7Jollir. Supra in Alabandenfis. Apollonius Aolo fiue Molonir, rhetor. Supra ibid. Inter Aegvptiacar. rerum fcriptores laudat Cofmar, Indicopleuftes, lib. XT. pag. 341. Apollonius, qui Μύρωσιν. Plin. indice libri XXVIII. Sopra in Antiochen. Apollonius Mur, Herophileus 9. Cif. praef. libri V. qui eumdem videtur etiam refpiceré praef. libri 1. [Caelius ]lureliats;s Oxeon lib. I. cap. 13. Teucher pag. 21.] Apollonius *), AMyndiur, qui apud Chaldaeos fluduiffe fe profeffus efl, peritiffimus infpi- ciendorum natalium, tempore Alexandri M. Seneca VII. 3 et 17. nat. quaeft. Nefcio an alius, quem grammaticum vocat Stephanus in Μύνδος. Apollonius, Naucratiter, fophifla, Adriani et Chrefli auditor, de quo Philoffratus lib. 11. de Sophifl. pag. 596. 6og. (}] [pag. 600. edit. Olear. cuius notam conferes.] Apollonius, Mefforis F.. Vide fupra in Zfhenienfir. [là infcriptione apud Pciaudum,, monument. Peloponn. tom. IT. pag. 238. A AT Απολλωνιε Απολλωνι8 Νικολάου ρακλιε Ηρακλιε Xensoi Xeagere-. Afar Apollonius, Δίας, Apollonius, Organicus. Apollonius , Ὄφις, Erotian. in prooemio. laudatus Erotiano in ᾿Αμφιβάλλεσαι. Apollonius, Panormitanus. Cic. in Verrem. V. 7 Íq. Mm 3 4) Conf, Fabric. Bibl. Gr. vol. XIII. p. 74 fqq. vbi multi Zpo/lonii, medici, recen(entur, et 70. Henr. Iugleri biblioth. ophthalmicam, Harburg. 1783. ὃ. pag. 48 fqq. qui multus eft de Apollonio noflro eiusque medicamentis oculariis, et contra Hallerum , in. biblioth. botan. tom. I. pag. 51 et ἴοο Íq. ac bibl. chirurg. toin. I. pag. ót. duo di- fünguentem Apollonios Herophil. difpatet. Zarí, 11 Vide fupra in Stoicis. Galen. tom. IH. pag. 391. Nefcio idemne fit Apollonius ὁ O7, eidem E Apollonius, r) Huic Apollonio pridem in mentem venit, cometas cíle propria fidera, quae altiora mundi fecant, et tum demum adparent, quum in imum fui curfus venerint. Quae fententia hodie proba- tur matliematicrs eruditiffimis. Idem cum Epige- ne Chaldaeos adiit, teffatus, apud cos eaílare obferuationes 720 annorum, coctilibus laterculis infcriptas, ^ 278 Lib. HT. c. XXV I. APOLLONiI VARII Vol. TT. p. 535 Apollonius, Parianur, nullus eft, quem ex loco male accepto Steph. in Προς, Meur- fius commentus eft, vid. Z//atius; de Georgiis, pag. 320, Apollonius, Pergaeur, geometra de quo egi fupra. Apollonius, Pergamenur, medicus, Plinio lib. VIL etc. Oribafo lib. Y. Fuporiflon. cap. 9. laudatus et Vil. rg. collect. Videtur is ipfe Apollonius, qui περὶ τῶν euzreegisev QQatge μώκων, tefte Galeno, fcripfit, ^ Eius de virtutibus herbarum xefert rurfus. Oribafias. Euporift. praef. — Idem liber Apollonii περὶ [βοτανῶν citatur et a fcholiafte Nicandri ad 'Theriaca. Atque ideo fortaffis inter rei ruflicae fcriptores a Varrone et Columella re- ponitur. | Apollonius, Pifauaeur, medicus, Plin. XXIX. 6. fed Myronide: XXVIII 1. Apollonius, P/afomizur, Syrus. Spartian, Hadriano cap. 2. [Apollonius, poeta € εἰδογροίῷος. Teucher pag. 31.] Apollonius, Priemmfr, Archelai, Ículptoris,, pater. Spom. pag. 123. Mifc, M. Vlpius Apollonius, propheta, in infcriptione graeca spud Montfaucon tom. MH. fupplem. antiqq. tabula XLVIIL. συνθρονέντων ἐν Alyozre Θεῶν M. Οὐλπίος Ἀπολλώνιος 7) go- Φήτης. | Apollonius, ráeor. Supra in Alabandenfis. — Alius, vt exiftimo, de quo Seneca con. trouerf. XIX. fpolloniur Graecur et Buteo fatuaim quaefHonem wouerunt primam etc. Apollonius, Rodiur, flatuariur. Plin. XXXVL 5. Apollonius Senior. Supra ia Aluisorhexus, Apollonii, Smyrmaci, Epigramma lib. IV. Antholog. Apollonius, Solesfit, praeceptor Demetrii Afpendii, Laert. V. 83. Peripateticus. f&óloniue, Athenienfis, Sozadis F. de patris fui Poernatis fcripferat tefle Zffhienazo XIV. Sc 621... De Sotade dixi lib. IL. cap. 22. Apollonii Stoici fuere multi, Nyfaeus, "T'yrii ete. de auibus fupra cap. XV. Apollonius, flrategus Mytilenaeorum, in nummo apud Seguinum pag. 61. cui floicus videtur. Apollonius à «ro Στρώτωνος., cuius de pulfibus laudatur a Galeno IV. de differentia pul- *fuum. Hunc T'iraquellus cap. st. de Nobilitate, Szrafonis //lium adpellat. Sed malim. Stratonium, e Stratonis, Peripatetici, fchola. Apollonius, Syrur, Platonicus. —Spartiam. Hadriano cap. 2. Apollonius, Tar/emír, medicus, faepe laudatus Galeno libris de medicam. fecundum genefa et fecundum 1ocos. [Apollonius ὁ 78 Θέωνος laudator in fcholiis Hom. Venetis. vid. Filloifon prolegom. ad Homeri Iliad. pag. XXIX. fub finem. Apollonius, ἐρίοις, idem cum Dyfcolo, vid. Z'illoifon l. mem. Har.] Apollonius EI knn.. Ti : γοϊ. ΤΙ. p.542 533 SCRIPT. IN-SCHOL. AD APOLL. CITATI Lis. III. c. XXVI. a19 Apollonius, o Ong. fiuc beffia, medicus. Erotian. in ᾿Αμφιβάλλεσωι. Vide fopra Apol- lonius Ὄφις. [Ὁ] IV. cap. 24. pag. 61. vol. lilI.] [Apollenius, Tyriur, fub Hadriano, imperatore. vid. Fabric. lih. Apollonius, T'4:/pienfr, medicus, mulluseft. Vide Galen. tom. II. pag. 266. Apollonius, TryanenÁr, fub Nerone clarus, de quo infra lib. IV, [Meurfius et Teucher l. c. pag. 35 fqq.] Apollonius, Tyantnfs, iunior, fub Hadriano, imp. de quo Suid. Apollonii duo Tri, de quibus dixi fupra in Stoicis, Apollonii, philofophi, et Zachaei, Chrifliani, dialogus de veritate religionis, quem edidit Da. cherins tom. X. fpicilegii p. 1. videtor effe a fcriptore latino, Afro, compofitus, fub ini- tium faec. V. vid. Ti//emontsi hi(l. imperator. tom. V. ia vita Honorii, imperat. cap. 70. p. 1388 fq. 721. et alibi in indice. Zar] [In indice hi et alii Apollonii producuntur. sdde Spachii nomenclater. pag. VIL Znudex feriptorum D, in fcholiis grageir αὐ Apollonium £itatorum. Acarion. ad lib. IT. verf. 168. fed Reinzfur ad Daum. epift. LXXXV. pag. 215. legit Eu- phorion. Acefander ἐν πρώτῳ 1V. 1561. £y πρώτῳ Κυ- ρήνης IV. 1750. Acellor ἐν τοῖς περὶ Κυρήνης 11. 500. Acuillaus IT. τε25. IV, 57. 828. 992. ἐν τῇ γ΄. ἵν΄. 992. ἐν τῷ περὶ γενεωλογιῶν IV. 1147. Ὁ τὸν Δἰγίμιον ποιήσας M. 587. ἐν δευτέρῳ Φησὶν 1V.g14. Hefiodo vel Cercopi hoc tri- butum poema dixi fupra lib. II. cap. 8. $. 17. Vide et Cafaubonum ad Athenaeum XII. 15. 5) Indicem huiuscemodi, fed valde imperfe- &um, editioni fuae fubiunxerat fuisque in Apol. lonium locis communibus inferuerat Valentinus "Rotnarus. Alium, perquam accuratum, ad pagi- — mas adornatum editionis praeclarae Stephanicae mi(it ad me Oxonia vir doctiflimus Io. Hudfonus. Tertium, non minus diligenter ad fe&iones grae- cat fcholiorum concinnatum , quibus funt diftin- €tae editiones Bafileenfis et Francofurtenfis Pur- bachiana accepi Lipfia ab amico, confectum ne- fcio quo au&ore. Quartum, maxime communis, vt fpezo, vfus, hoc loco edendum putaui, ad fin- Acnefidemus ἐν Ταινιακοῖς, fiue potius Τηνιοῦς κοῖς, de rebus in infula Cycladum, 'T'eno, geflis , omiifus Voffio I. 1300. Aelchylus I. 473. 636. IV. 269. 1348. ἐν λυομένῳ (al δεσμωτῃ) Προμηϑ lV. 284. ἐν ὙΨιπύλῃ ἐν ὅπλοις 1. 173. ἐν ψυχαγωγοῖς II. 8546. Agatho ἐν τῷ 8 πόντα (εὐξείνε) περίπλῳ Il. 1017. forían Samius, de quo Vollius. Agathocles ἐν τοῖς ὑπομνήμασι YV. 761. Da- bylonius fortaffe, vel Cyzicenus. ἐν ἑβδόμῳ ibid, Agroetas gulos librorum Apollonii verficulos comparatum a Io. Chziftophoro Wolfio, Wernigerodenfi, col. latumque cum indice Oxonienfi et Lipfienfi, Ha- bui et quintum ad manus, quem fimiliter ad ver- ficulos vniuscuiusque libri dig:fferát Chriftianus Henricus Poftellus, ὁ μακαρίτης. Intelligo prac- terca, illuftri Cupero indicem eiusmodi ante tri- ginta circiter annos compofitum, cum variis ob- feruationibus et caftigationibus, quibus per το» gis ardua fummi viri negotia adbuc carere cogun- tur ftudiofi. 280 Lib.IILe XXPV1. SCRIPTORES Agroetas lib. T. Λιβυκῶν If. $oo. lib. HI. Δεβυκῶν IV. 1396. lib. XII. Σκυϑικῶν II. 1252. Alcaeus I. 951. 1V. 992. videtur Cupero in- nui hifloricus hoc nomine, cuius octauum libram laudat Suidas in Σκυϑικαι. Alcman IV. 972. [] Alexander (Polyhiftor) IV, 1515. ὁ περὶ Κα- ρίως γοώψας 1l. 935. in I. Καρικῶν ὑπομνημάτων L 55r. lib. I. Κρητικῶν IV. 1492. Amerias II. 192. IV. 972. ἐν γλώσσαις M. 384. 1284. Anacharfis I. 1276. Anacreon I. 789. II. 127. III. τοῦ. 120. Anaxagoras l. 498. 1V. 269. 814. quem po-. flremum locum non, vt priora duo, ad Clazomenium, fed ad Anaxagoram, gram- inaticum | Zenodoteum fpectare putabat Meurfius ad. Chalcidium. Androetas O, "T'enedius, ἐν φῷ σερίπλῳ τῆς Προποντίδος 1T. 159. Androa H. 713. '"Teius IT. 948. ἐν τῇ ἐπιτομῇ τῶν συγγενειῶν L. 45. ἐν τῷ περίπλῳ M. 354. AP Andron, (diuerfus a Teio,) ἐν τῷ περὶ mv 7&8 ll. 948. Anticlides ἐν Aguas T, 1207. lib. IT. Δηλμωκῶν 1. 1289. Antimachus l. 211. 1008. 1I. 178. 296. bis, ἵν. 156. ἐν τῇ Aody 1. 1289. 11. 297. Ul. 4c9. IV. 259. 1153. Antimenides ἐν πρώτῳ l. 74t. Antipater ἐν σῷ περὶ ζώων 1l. 87: Antiflhenes II. 570. Apion I. 292. Apollodorus I. 292. $99. 1063. τι16. TIT. 281. IV. 280. ἐν τῷ περὶ Θεῶν ML 539. - IN SCHOLUS ANS, ^ m ey'y "egi Θεῶν Y. I125. ἐν νεῶν καταλόγῳ TIT. 1089. ἐν τῶ ὦ τῶν Ποντικὼν M. x59. — Apollo- nium hic pro Apollodoro malit praee flantilfimus Galeus, vt fupra dixi. Apollonides 1L 966. ἐν τῷ περίπλῳ τῆς Εὐρώπης lV. 985. 1174. Κατήγορϑτι τινὲς τῷ ᾿Απολλωνίε etc. II. 257. αὐτὸς ὁ Ἀπολλώνιος ἐν τῷ κωτωλόγῳ τῶν ἡρώων I. 1311. tefpicitur hoc ipfum poema, . in quo Heroes Argonautae recenfentur, Apollonius L 1116. — Liber 1. τῶν ὑπομνημά- των ἷ. 430. ἐν ταῖς λέξεσι 1. 1089. — Vide- tur Apollonius intelligi Alexandrinus, He- rodiani pater, grammaticus. Araethus ll. soo. Hifloricus, Voffio omiffus. Aratus IT. 5oo. r1co. Ill. 996. Acati ἐκ Διὸς ἀρχώμεσθωῳ T. 1. Archemachus ἐν τοὺς μετωνυμίαες 1V. 26a. lege peTovejomious. —— Archilochus I. $24. 1207. Ariflarchus 1. 299. οἱ 'Aeieexeos I. 769. {1..37. Ariftippus, philofophus, II. 77. ἐν ᾿Αρκαδικοῖς TM. 1085. Ariflo, Chius, IV. 269. ἐν τοὺς ϑέσεσι (Κτίσεσι Rutgerf. lib. 1. cap. 18. V. Lectionum) IV. 294. Ariflocritus 1. 186. refpicituz eius liber de Mi- leto, quem laudat Parthenius. Ariflodemus lib. 1. Θηϊβαὐκῶν ἐπιγρωμμά- Ty It. 906. Ariftoienes I. 164, Hiftoricus, Voffio omif- fus. Aüiflophanes, comicus, (εἰρήνῃ) I. 91. IV. 280. Aiiltophanes, grammaticus; IV. 972. « Ariftoteles L 183. 1050. 1L 28. 328. 948. gregi f) Huius Zindroetae ἱσορικὸν περὶ τῆς γῆς αὐτῷ πατρίδος mentio in MSto codice apud Lambecium I. pag. 148. Vol. H. p.533P 534. EATUR, y 4 νὴ" i . — Vol. IT. p. 534 Ὁ 535. 536 AD APOLLONIVM CITATI — Lib IILceXXFIL ag σερὶ Εὐβοίας πεπραγματευμένος [δὴ (vt videtur iu Ευϊοέων zoe laudata a Strabone, ) Ll. 558. Arifloteles. Chalci- denís περὶ Εὐβοίας citatur ab Harpo- cratione in"Aeyssa. — ἂν Κερκυραέων TNT etae iV. 983. ἐν Κιανῶν στολιγείο l TT. «dv Σωμοθρώκης zroMgeie V. ΟΤΊ. ἐν τῇ Τεγεατῶν σολετεξοῦ IV. 264. ἕν veAer cas V. 972. , Ariflotclis alteris , qui coloniam; Cyrenem deduxit, mentio IV. 1750. 1764. Armenidas, (nifi fit Antimenides, vt vult Votlius,) ἐν τοῖς Θηβαϊκοῖς l. 551- Artemidorus IV. 359. Ephetius 1l. 948. 967. IV. 259. ἐν τῇ ἐπιτομῇ τῶν γεωγοωφεμένων 11. 558. Aíclepiades T. 23. 156. 11.178. Myrleanus I. 24623. 1l. 724. lib. X. Βιϑυνιακῶν I. 791. Aíclepiades, "Tragilenfis ἐν τρωγωδεμένοις V. 328. ἐν (9. vay ada utvev M. 564. Atheuion 1. 917. hiftoricus vel mythographus, Voflio omiffus. : Atrometus 1lI. 1178. Bacchylides I. 1165. 1I. 5oo. ΠῚ, 467. IV. 972. Callias lib. X. τῶν περὶ ᾿λγαθοκλέα VIT. 37. fed paullo ante ibi pro Callia legendum Καλλίμοιχος δὲ S τὴν Ἱέρων φησὶν mva- «ei So ἩΦαΐτῳ ἀλλὰ τὴν Λιπάραν. Re- fpicitenim hymnum in Dianam ví, 47. vbi vide illuftris Spanheiinit comment. Callimachus I. 117. 187. $509. 670. 760. 957. 996. 100g. t1Ot9. 1162. 1207. 1213. 1243. 1200. 1323. 1353. 1l. 4. 295. 700. 868. 926. ΠῚ. 123. 1149. 1225. 1326. 1V. 284. bis. 303. 426. 972. 983. 1322. 1561. 1614. ἐν ἑκώλῃ T. 1116. t περὶ ὀρνέων T. 1049. ἐν τοῖς περὶ τῶν κατ᾽ ᾿Ασίως ποταμῶν V. i165. Fol. IV. ὶ Callimachus in Ὑπομνήμασιν T. 1n6 Callifllienes L 21r. IL-938.. dy a arelz χὰ, II. 674. Libro.peripli primo L.'1037- 3 Calliflratus Π 780. lib. !l. τῶν xa" Ἡρακλείαν T. 1125. Chamseleon I. 159. ἐν ἐ περὶ Ἰλιοίδος IT. οοῦ. Cheris, (lege Charax,) lib. I. Xgcvey IV. 1410. Charon, Lampfacenus II. 2. et 479. Charon (junior) ἐν τῷ eredi Ἱφξοριῶν e Απολλων Y. 1055. . Xeiguv ὁ μώντις memoratur I, 23, Choeriius f. 2it. Cinaeihoa £y 'HeekAeie T. 1257. Cleon, Curienfis I. 77. 623. lib. L. "Aeyevewrikav 1. 587. Clinias H. 1087. Clitarchus ἐν τοὺς περὶ ᾿Αλεξωνδρᾳ ἱξορίωις H. 906. Cnoílius Κνωσσὸς., (forfan innuitur Κνώσσιος Aentfidemus,) lib. Ll ψεωγραφικὼν τῆς ᾿Ασίας IV. 262. Κωμικὴ λέξις ἡ σύμμικτος leu Comicum [iP] diclonarium fecundum ordinem alphabe. ticum non difpofitom 1V. 972. 1614. Conon £y τῇ Ἡρώκλείο !. 1165. lib. ΠΙ, περὶ τὴς vusia cos 1. 1165. Corigaa III. 1177. Cofmas lib. ], Αἰγυπτιακῶν YV. 262. Crates II. 1599. Ctefias οὐ περιόδων M. 1017. β΄. II. 409. Daimachus I. 558. Deilochus I. 139. 961. 966. 976. 937. 10c7. 1037. 1061. 1063. 1065. lib. I. σερὶ κυζίκε 11. 8. Demagetus Il. 224. Demaratus IL 45. 1289. Demetrius, Cnidius 1. ri65. Dermetrius, Scepfius 1. 230. 238. 1123. 1165. ΠΤ. 134. ἐν τῷ Τρωϊκῷ διακόσμῳ T. 1165. Democritus, phyficus IV. 269. ἐν τῷ περὶ ὠφρονομίως 1]. 1100. Na Demof(the. sgo BRiblilcoXX/ZLI Demoflhenes If. 259. ἐν τοῖς λιμέσιν M..297. legendum Τιμοσθέ- γῆς. , Suabo IX. pag. 421. ἐμελοποίησε μὲν ὄν Τιμοσθένης ὁ νωύωρχος τῷ δευ- τέρβ llvoAsue4S. ὁ καὶ τὸς λιμένας συντάξας ἐν δέκα βιβλίοις. Derichidas, — Vide Dieuchidas. Dicaearchus ἐν πρώτῳ καὶ δευτέρῳ IV. 272. Didymus I, 972. 1139. IV. 1058. Bieuchidas I. 118. ἐν τοῖς μεγαρικοῖς T. 517. Dinias lib. k. ᾿Αογολικῶν IH, 791. Diogenas, Apolloniates IV. 269. Dionyfius 1. 54. II. 906. .1Π|. 550. 256. II. 967. Dionyfius, Aibianus II. 660. Dionyfius, Athenienfis, ἐν τοὺς ") κνήσεσι 1. ἐν β΄.1. 219. [δ] Dionyfius, Chaleidenfis I. 558. 1024. lib. 1. κτίσεων IV. 264. Dionyfius, Milefius *5' I. 3. 61... HI. 242. ΙΝ. 223. 228. ἐν τοῖς Aeyovoovonc VT. 207. 1147. ἐν ὦ τῶν ᾿Λργοναυτικῶν MI. aco. IV. r9. ἐν β΄ 1V. 1153. Dionyfius, Mytilenaeus I. 1289. IV. 177: Dionyfodorus I. 917. - Dionyfophanes 1. 826. ") Optima lectio £m conceptibus (animalium), quam adlatus inde locus, πρόκας ceruos effe do- «ens, nonnihil eonfirmat, Dici autem vix poteft, quantam haeccee vel fpreta vel inob(eruato leclio pruriginem excitauerit -eruditis emendandi Ety- mologici M. auctorem , qui in IHgexé»zzes Sopho- cleum fcholiaften ad verbum exícripferat, vnica tamen laborante literula: nam pro iv vods κυήσεσε exarauit ἐν ous κτήσεσι, vice cuius Sylburgio: con- àiciendi facultas fuppeditauit ἐν «s xr/zec«, quam incongruentem emendationem an quis hactenus 3mprobarit , nefcio. Imo Cofaubonus Animad- verf. in Athen. lib. X. cap. 14. ita fuum adíenfum ri accommodauit, vt, expuncta. etiam Athenarura patria, citato Dionyfio Chalcidem adtribucndam SCRIPTORES IN SCHOLUS Vol. 11. p. 536 P 537 Diophanes lib 1. τῶν σοντηκῶν ἱξοριῶν lII. 241. Diofcorides [. 741. Duris J. 21x. 498. 1L. 1253. lib. XV. μωκεδονικῶν IV. 264. Empedocl:s I. 498: Ephorus L 976. 1226. M. 168. ro31.. IV. 269. lib. E. I. 1168. lib. IV... Ἴ 560. - lib. V. T. 1289. II 847. lib. IX... . 1057. II. 967. Epicharmus II, 98. Epimenides If. 1125... VIT. 241. IV. 57. Eratoflhenes I. 482. 565. 972. Il. 42. 40r. 1251. IV. 280. ἐν τῷ ἀρχιτεκτονικῷ Y. 567. 1T. 232. ἐν γεωγραφίοω 1V. 131. lib. 11. ψεωγραφικῶν ἢ γεωγραφεμένων IV. 259. 284. 310.. 1215. ἔν τῷ ἑρμῇ 1. 912. IL gor. Erycius H. 127. ; Euanthes ἐν τοῖς μυϑικοῖς Y. 1063. 1065. Eudoxus ἐν τῇ περιόδῳ IV. 264. Jib. IV. τῆς arepioda Ts 922. Eumelus I. 146. 11. 948. III. 1371. ἐν Κορινϑιακοῖς I. 148. ἐν τῇ Ττανομαχίω T. 1165. Eumolpus putauerit, im quam opinionem pertraxit Phil. lac. Ma:ffacum not. ad Harpocrat. in "Hgassic et Fo[fium lib. 111. de Hift. gr. /Vic. vero Loeu/is ia Mifcell. Epiphyll. pag. 354. citatus /aumio cpift. - ad: Reinefium XX. et ille, quem innui, Aeinefius. var. lcct. lib. II. cap. 8. duos Dionyfios, vtut ae- tate, fcriptis et patria differant, pro vno eodem- que agnofcunt. Dicas profecto ob ignoratau hanc Dionyfii praefentis citationem. debere ludibrium - Adrafteae ad vnum onines. Lipfia ad me transmi[i. Hacc au&bor Indicis, v) Conf.cel. Heynii comment. de Apollodori | biblioth. in tomo HI. editionis illius pag. 923. et pag. 28o fqq. Harl. -— Vo!. lL Ρ. 537 Ὁ 5:8 AD APOLLONIVM ΟΙΓΑῚΓ διδ, ΠΕ αἰ ΧΧΡῚ 28g Eumolpus [. 696, : lib. It. I. 1297. Euphorion 1. φο. 170. r063. 11:9. 1[.352. 354. —— lib. III. 1:1. η83. 359. IV. 54. |. 1047. ἐν ᾿Απολλοδώρῳ (vide Auinef.ad Daum. II. 13. epill. 85. pag. 215.) 1.1063. 1o. Eupolis IV. Pc. | li. qs τῆς eU oAS 4 1I. 193. ἐν Βάπταις L. 1139. lib. VI. Εν 1057. Euripides 1, 498. 1077. 1079. 1266. 128r. 1I. 3 IV. 322. -4,253..910. Ili, 1621. IV. 7x. et 269. -{1..12. 1:8. VfIT. L 54. 13. 43. IIl. 4. IV. 9. 23. (vbi pro EjAggé- — lib. X. V... 1309. vide legendum: NeAe μὲν ἥδε ex Helenae ^ lib. XX. i. 128g. initio.) ἐν Ρώκχεις 1. 636. Πειρίθῳ IV. 144. ἐν Dovizesus 1V. 808. ἐν Φρίξῳ 11. 384. Garamas IV. 1492. nomen, vt videtur, cor- Tuptum. Gigantomachiae auctor T. 555. ' Gloffographi 1. 402. II. 436. Hecataevs, Milefius T. 256, IT. 677. 948. τοῦς, IV. 239. 266. 234. Jib. I. ἱξοριῶν 1. 551. “περὶ τῶν Ὑπερίβοφέων 1Π. 677. Hegelagoras ἐν τοῖς μεγαρικοῖς [l, arr. vbi tamen Hefagoras. Hee] Hegefillratus, Ephefius TI. zor. [6] Hellanicus 1. 40. 131. 156. 608. 769. gr6. bis. 1129. 1297. ll. r78. 201. 711. 1055. 1057. 1147. lll. 265. 535. 1084. n5. bis. d τῷ περὶ ᾿Δεκαδίας 1. 162. lib. Y. τῆς Δευκολιωγνίας Il. 1085. ἐν τῷ περὶ ἐϑνῶν IV. 322. lib. L. Τρωϊκῶν I. 916. lib. 1. Φορωνίδος LI. 1178. Heracleon Ifi. 2. ἐν τῇ π΄ τῆς Ἰλιάδος Y. 769. Hermippus IV. 269. Hermogenes ἐν τῷ περὶ Φρυγίας TT. 724. HeroJianus f. 2:2. Il. 40r. 1274. ἐν τῇ καϑόλε 11, 4ot. Herodorus f. 23. 31. 45.127.139. 211. 747. 1624. 1289. 11.354. 534. 686. 754. 850.856. 897. 1125. 1147. 1214. 1252. IV. £6. gg. ἐν τοῖς ᾿Δργοναύταὀς fiue ᾿Αργοναυτικοῖς IL 903. 1H. 594. 1V. 259. .1.γι. 111. 943. ἐν τοῖς περὶ Ἡρωκλείας T. 817. Herodotus 1l. 677. 11. 1084. IV. 269. 371. ἐν β΄. T 124. Hefiodus I. 45. 156. 456. 482. 498. 750. 747. 824. 859. 1165. IT. 178. 187. 276. 296. 297. 440. 1233. HI. 26. 52. 202. 242. 311. bis. 1034. IV. 54 57. 250. 266, ^84. 892. 1596. £y ταὺς καλδμέναις μεγάλαις ἠοίαις 1. 118, 1025. lib.1V. 57. 423. £y c Xo TOL C o lib. IIT. 1085. ἐν τῷ y καταλόγῳ lib. Tl. 181. ἐν τῷ Κήυκος γώμω lib. I. 1289. Hippias, Delius, ἐν ἐθνῶν ὀνομασίας lib, TII. 18. - Hipponax lib. II, r27. lib. IV. 322. Hippys lib. IV. 261. Ὁ ἱξορικός. lib. IV. r174. Homerus lib. 1, 5. τι. 40. bis, $7. 68.-69. 81. 149. 152. 156. 164. 176. 179. 184. 204. 224. 262. 264. 272. 275. ter, 296. bis. 303. 304. 305. 322. 408. 413. 431, 436. 441.468. 482. 498. 517. bis. 537. 558. 587. 608. 63r. 655. 665. 723. 755. 260. ter. 783. 794- 831. 834. 859. 862. 893. 904. 910. 910. 922. 925. 932. 933. 949. 955. 1016. 1026. 1035.:1049. 1562. 1079. 1081. 1089- 1115. 1125. bis. 1141. 1146. Nn 2 ; 1156, ax; Lib HI XXI. 1166; ngo. 1267. 1300. 1399. 1310. 1350. 1154. lib. IT. 42. 106. τς. 123. 128. 257. 261. 263. 225. 285- 359. 308. 547. 633. 770. 943. bis. 944. 1055. 1089. 1203. 1286. lib. Ill. 52:53. [IP] 120. 146. 231. 257. 281. 291 453. 161. 774. 806. 875. 898. 996. 1006. 3017. bis. 1241, 138g. lib. V. 14. iir. 175. 565. γότ. 828. 974. 992. 1093. 1329. 1404. 1558. 1514. 1656. 1659; ἐν τῇ Boioricz lib. 1. 884. ἐν Καταλόγῳ lib. I. 977. ἐν 'Oduscer lib. II. 440. 875. Jbycus lib. 1. 146.287. lib. 1T. 78o. lib. ΠῚ, 26. χοῦ. lib. IV. 814. 1348. ἐν &. lib. IV. 57. 914. ἐν τῇ εἰς Τοργίαν ὠδὴ lib. TIT. 15g. Idomeneus lib. I. Τρωϊκῶν lib. I. 916. Ion ἐν διϑυρομβω lib. 1. 1165. Irenaeus lib. II. 127. 904. 1017. ἐν ὁ ᾿Απολλωνίβ lib. 1. 1299. Yfocrates lib. 1. 40. 485. 981. Το ὕπς lílrus lib. 11. 207. Leander lib. T. 708. bis. Ecarchus ἡ * Leo b.l. τῶν πρὸς τὴν μητέρω lib. IV. 262. ἐν περίπλῳ lib. It. 397. Οἱ yeyeniDer sc “περὶ Jones, καὶ Λιβύης lib. ἵν. 1552. Lucianus lib. II. 529. Lycophron. lib. IT. 285. Ly(imachüs, Alexandrinus, ἐν e. τῶν Θηβαϊκῶν lib. Η1. 1177- β΄ τῶν Neswv lib. 1, 558. Lyfippus, Epirotas, i» τῷ ἐπιγραφομένῳ ἀσεβῶν κατωλόγῳ lib. ἵν. 1093. Menander lib. I. 721. 1125. lib. IT. iar. lib. lll. 294. Metrodorus lib. 1. σερὶ ἱφορίος lib. IV. 834. lib. 1. τῶν περὶ Tiyectviy lib. IV. 133. Mnafeas lib. I. 131. 917. lib. II. 5oo. 677. 1055. lib. IV. 263. e περὶ ᾿Ασίας lib. L 1129; SCRIPTORES IN SCHOLIIS — Naucratites, Mnefimachus, Phafelites, lib. 1. 419- ἐν Dind und lib. IV. 1412. ἐν τῇ Εὐρώπη lib. 1L 1017. i περὶ Σκυθῶν lib. IT. 1017. Motris lib. I1. 789. Mufaeus lib. III. 467. 1034. 1377. ἐν "Ὡς εἰς Masceio» ὠνωφερομένοις lib. III. 1. "ἐν y τῶν es Maeaciioy MSS oum lib. lV. 156. : ἐν τῷ πε οἱ ᾿Ισϑιμίων lib. IIT. 1239. ἐν y τῆς 'ὙΤιτανογραφίας lib. IIl. 1178. Myclus, Neapolitanus, lib. IV. 1405. Myrleanus. Vide Afclepius. Myrtlus ἐν & Aec[2icxóv lib. I. 615. Vide Staphylus. Naz aT ino πεποιήκως. mus. Nearchus lib.T. 308. Ncoptolemus, ὁ τοὶ vouzrerwrimoz aronicats [0] lib. Π 299. lib. llJ. 242. 513. lib. IV. 59. 86. 87. Nicagoras lib. IV. 269. Vide Neoptole: | Vol. II. p.538 P 539. 549. a Á— —— € À— A MÀ Nicander, Colophonius, δ. 1. 29g. lLb.IT -— PU - d β΄ ΔΙτολικῶν lib. IV. ς7. ἐν γ΄ lib. I. 419. - ἐν B ἑτεροιξεμένων lib. Y. 1236. ἐν β΄ Εὐρώπης tib. IV, 57. ἐν ὁ τὰν Οἰταμκῶν lib. TJ. 1304. Nicanor, Cyrenaeus,. (ἐν μετονομασίωις,) lib. ]V. aia. Nicocrates lib. T. 831. bis. Nymphis, Heracleotes, lib. IT. 168. 674. 180. 789.856... £y τῷ περὶ Ἡρακλείοις lib. IT. 652. 817. ἐν & περὶ Ἡρακλείας lib. IT. 731. 754- - ἐν ς΄ περὶ Ἡρακλείως lib:1V. 247... - Nymphodorus lib. II. 1031. m ΠῚ. 202. lib. IV. 1479. ἐν τισι νόμοις lib. 1T. τοΙ2.. Onafus ἐν β΄ ᾿Αμαξζονίδων 115..1. 1207. τῶν ᾿Αμαζονικῶν 1236. 'Onculum | /. . Voll. p.340 P zat Oracul:m lib. II. 566. : Orpheus lib. I. 23. 495. 557. 1134. lib. IT. 262. 686. 91. lib. 11I. 26. ᾿Ορφικοὶ lib. II. 948. lib. IIT. x. bis. 467. Palamedes lib.I. 704. lib. IIT. 106. lib. IV. 1563. . Panyalis ἐν Λυδία lib. IV. 1147, Paufanias lib. IV. n8. Perigenes ἐν τῷ περὶ τῆς χαλκιδικῆς., (nifi Ícribendum ducas χωλδοκῆς,) τῶν μαϑή- ματων lib, {Π||1377. Phanodicus ἐν τοῖς Δηλιωκοῖς lib. I. 419. lib. I. Δηλιακῶν lib. I. 211. Pherecydes (Athenienfis) lib. I. 4. 45. bis. 139. 155. 211: 230. 41i. 645. 735. 732. 760. 831. H29. bis.1289. lib. IT. 178. 373. 500: 992. 3055. 1235. lib. III. 62. 250. 467. 1c85. lib, IV. 57. lib. L. IV. 1ogr. de ^]lib.H. f. 140. 1213. lib. It. 995. aeo "ib. IV. 1: NY ᾿ lib. 1H. I. 1212. lib.TV. Tli. 1185. lib. V. IIT. rr78- lib,VI. 1.23. lib.IF. :8r. 271. 299. 53. 1 1. IIT. 4r. lib. VII. 1V. 156.223. 228. lib. VIIT, 1. 188. Jib. IX. L 162. ἐν i isogia, lib. T. 741. lib. IV. 13596. lib. XII. IV, 1ogr. ἐν τῇ ϑεογονία lib. II. ntu. Philammon lib. I. 23. Philetas lib. I. 1298. lib. IT. 279. ἐν ἀτάκταις γλώσσαις lib. IV. 989. ἐν Τηλέφῳ lib. IV. 1141. Philo lib. lil. ng. - Philochorus ἐν τῷ ee: ! ϑυσιῶν lib. I. 517. ᾿ Philoflephanus Lb.I. ogg. 1014. [UP] 1.1], τοῦ. 948. bis. lib. lI. 1242. ἐν τοῖς ὑπομνήμασιν lib. IT. 124. Ὁ τὴν Φορωνίδα συνθείς lib. 1. 1129. Ὁ τὲς Φρυγίες λόγες γρώψας lib. 1, 558. AD APOLLONIVM CITATI Lib. 11H.c. XXV I. 285 Phylarchus lib. IT. 4oo. ἐν ζ΄. lib. IV; 1561. Phyfiolog; lib. II. 360. Pindarus Lb. 1. 57. 411. 752. 1c87. 1289. lib. II. 479. lib. 1Ὲ. 1243. lib. IV. 1552. 1567. 1750. ἐκ Παιόνων lib. I. 16086. ἐν Πυϑιονίκαις lib. n Sbe: lib. IV. 259. 1750. ἐν Πιϑυονίκαις ἔν τῇ εἰς ᾿Αρκεσίλαον ὠδῆ. lib. IV. 1552. Pifander lib, I. 152. AT iie lib. II. 98. 1189- lib. IV. 57. 1396. Pififiratus , Liparaeus lib. IV. 786. Polemon iy κτίσει Ἰταλικῶν καὶ Σικελικῶν lib. IV. 424. Polygnoftus £y. ποῖς περὶ Κυζίκε lib. I. 995. Pofidippus, epigrammatographus lib. I. 1289. ΄ Pofidonius lib. II. 166. 677. Promachidas. lege cum Voffio Promathi- das: " Promathidas, CHeracleotes; Athenaeo ctiam laudatus,) libris. περὶ "HeaxAeias. lib. I. 1125. lib. II. 817. 847. 913. 931. Proxenus lib. 1, “τ: Pythaenetu: ἐ ἐν x. περὶ Αἰγίνης lib. IV. 1713. Pythagoras lib. Y. 645. Pytheas 2 £y γῆς 7 περιόδῳ lib. IV; '361. Pythius, (^pollo in oraculo;) lib. 1I. 366. Rhianus lib, III. x. et 1089. Sappho lib. T. 727. 1123. lib. III. 26. lib. IV. 57. Σχολιογράφοι Jib, III. 375. Scylax, Caryandenfis, lib. I. 117]. lib. Iv. 1215. Scymnus lib. Iv. 254. ἐν τοῖς περὶ Αφίως lib. IV. 211- ἐν “π΄ (lego cum Holftenio ἐν τοῖς) περὶ Εὐρώπης lb. IV. 284. Seleucus ἐν συμμίκτοις lib. 1I. 1655. Semus Iib. I. 1504. — Silenus ἐ Ey γλώσσαις lib. I. 1299. Simonides lib. T. 2r. $83. lib. DT. 814. lib, IV. 177. 814. Genealogus lib. 1I. 868. E] Nn23 ὃν 236 Li». HL c. X XII. SCRIPT. IN SCHOL. AD APOLL. CIT. ψοϊ. ΠῚΡ 54} δ 54. 54 ἐν τῇ ναυμαχία lib. L. 51π. ἐν συμμίκτοις lib. 1. 163." Socrates lib. IV. ο12. d» τῷ πρὸς Εἰδοϑέον lib.l 1207. ^ Apud "Suidam in X;e£en eft Ἰσοκράτης ἐν τοῖς πρὸς εἰθοθέαν. ᾿ ἐν ταῖς ἐπικλήσεσι lib. Y. 966. Sophocles lib. 1. ro70. ττ25. lib. Π],.178. lib. KI. 242. 28r. 137t- lib. IV. 269. ἐν Αἴαντι μαφιγοφόρῳ lib. L. 1337. Ἐν ᾿Αχιλλέως ἐραςαῖς lib.IV. 816. [IP] ἐν Ἰνώχω lib. 1. 580. ἐν Ιξίον, lib. IV. 14. ἐν Κολχίσι lib. IIl. .1039. 1370. lib.IV. 2.. 9. ἐν Κωφοῖς σωτύροις ib. T. 972. 115; ἐν Λημνίαις lib. L.. 113: Ι ἐν Ναυπάκτῳ lib. IV. 1695. fed. leg. Nav- erXie, vtad Suidam in «xrgA«s e Pho- tii Lexico obferuauit doctiff. Neocorus. ἐν Πολυξένῃ lib. M. 1125. ἐν Ῥιζοτόμοις lib. THE. 1213. ἐν Σνύϑαις lib. IV. 223. 284. ἐν Τάλῳ lib. IV. 1541. ἐν Φινές libi H. 178. : Sofiphanes ἐν Μελεώγοῳ lib. Hl. 553... Soflratus lib. IV.' gregi ζώων lib. l. τ265.. ...0 Staphylus Naücratica lib.l. $80. ἐν à. τῶν περὶ Θεσσαλίαν lib. TV. 8:6. Stefichorus lib. L 230. lib.IlL τοῦ. lib. IV. '972- 1410. ἐν τῇ Γυριονίδ, ib. 1. 211. ἐν τῇ Σκύλλῃ 0. 1Ψ. 828. Stcfimbrotus lib. I. 1125. 1304. Strábo ἐν γεωγραφαμένοις lib. YI. 944. Suidas περὶ Εὐβοίας πεπρωγμωτευμένος I. 558. iy Θεσσαλικοῖς lib. T. 555: ἂν o4. Θεσσαλικὼν lib. ἢ]. 1235. ἐν β΄. lib. JL του]. ἐν γ΄. τῶν περὶ Θεσσαλίαν lib. IV. βιό. Tarthaeus lib. L 187. 1040. 1083. 165. lib. 'Thales lib. Y. 4908. Milefius lib. IV. 269. "Yheochreftus. lib. f. Λιβυκῶν lib. IV. 1750. "Theocritus lib. l 152. 1079. 1289. lib. M. 8. lib. iV. 57. | ἐν τοῖς [ügxoMiwcis ἐν τὼ "YA ἐπιγοαῷο- “μένω lib. L 1236. Theodorus ἐν emosQ ἐννώτω lib.IV. 264. Confer fchol. Aritloph. : 'Theolytus 1.1, €23. "Theophanes lib.l.::25. ΠΡ. 1]. 1252. Theophraftus lib. 11.1252. lib. IV. 200. ἡ ἐν ἱσορικοῖς ὑπομνήμασι Iib. IV. 814. ἐν τῇ πρὸς Φανίοιν ἐπισολῇ lib. I. 973. . ἐν τῷ περὶ Quray lib. 1..872. ; Tücopompus ἐν & Y. 508. lib. IV. 1187. ἐν y. lib. IV. 272. ἂν κα. lib. IV. 308. ἐν κέ. lib. IV. 672. iy ἐποποιοῖς lib. IV. 57. "Iimaeus lib. |l. 400. lib. IV. 786. 965. 95. 3155. I216. 1217. "Timagetus lib JT ro33. — lib. IV. 284. £y λιμέσιν lib. IV. 324. τῷ gregi λιμένων lib. 1V. 206. ἐν ο΄. περὶ λιμένων lib. IV. 250. "Iimonaz ἐν «. τῶν Σικελικῶν ib. ΓΝ.- 1217. [t T: d τὴ ἐν οἱ. πεοὶ Σκυϑῶν lib. IV.338..— ἐν β΄. Σκυθικῶν. lib. HE 1235. Ὁ (lüno(henes, lib. IL στο. 526. 532. lib. IV. 1712. cónfer fupra in Demoflhene. ἐν τὼ ἐξηγητικῷ lib. III. 846. - Tryphon, lib. I. 9o7. Xanthus lib. IT. 724. Xenagoras lib. I. 633. IV. 264. ἐν e. χρόνων lib. IV. 262. Zeno, lib. I. 498. Zenodotus lib. T. rogr. ἐν γλώσσαις lib. IT. io9T. Zenothemis, lib. II. 967. CAPVT APOLLODORVS ATHENIENSIS Lió. HI. c. ΧΧΥ͂ΠΙ. 287 CU PVP ONTXCVUE DE APOLLODORO, ATHENIENSI, ANTIGONO CARYSTIO ET ALIIS. QVIBVSDAM,. Vo'.TI. p 660 P 66t MEL tit L. Apollodorus, Athenienfis. 11. Eius bibliotheca mum epitome maioris operis. VIT. Scriptores im ea laudati. 1V. Editiones vulgatae. ΜΝ. Promiffae. — VY. Scripta hutus Zfpollodori deperdita. YIL dli Apolledori, VIM. De Zntigono Caryflio. IX. Parthenio. Χ, 4ntonino Libcrali.. 2 [Cum fupplementis G. C. Haríes.] I. APOLLODORO, Ath:nienfi, fcriptoribusque eius cognominibus dicturum retrahit prope ac retinet multorum eruditorum calamus in hoc argumento iam exercitatus, Sci- pionis Tertii 9, loh, Meurfii ^), (IP] Gerhardi Iohannis Voffii 2, Iohan. lonfii *), Tho- mae Galei *), ne de Morerio, Hofmanno et Hendreichio ^) dicam. Non omittendum ta- men mihi videtur, pleniorem hujus linguae fcriptorum notitiam tradere adgreffo, nomen. iuter auctores graecos celeberrimum. — [ln primis commendauda et confulenda efl cel. ZZeg- "ii commentatio de Apollodori bibiiotheca nouaque eius recen(ione fimulque vniuerfe de litteratura mythica, quae praefixa eft parti III. editionis ab ill. Heynio curatae: quam in- tegram commentationem lubentiflime hie infererem, faltem excerperem, nifi illum edi- touem iu manibus eruditorum effe exiflimarem quare pracflare videtur, lectores ad illam ablegare editionem; nec mythicae veteris curiofos iteratae illius lectionis, credo, pocni- tebit Quaedam tamen. ex illa liceat excerpere, adde Bougainville in Mem. de l' acad. Parif. des Infcr. vol. XXIX. pag. 81. Har/.] Fuit itaque Zfpo//odorur, Afclepiadae 5) filius, Athenienfis, grammeaticus, difcipulus Axiflarchi, grammatici, et Panaetii, Rhodii, Diogenisque ^) Babylonii, philofophorum Stoi- a) Tra&atu fiue differtatione de Apollodoris, quae adiuncta fertur editioni bibliothecae Apol- lodori Romanae 1555. 8. cum Benedicti Aecgii Spole:ini verfione et notis, et non ita pridem in auctione quadam publica apud Batauos veniit qua- tuor ferc florenis, licet mole perexigua fit. b) In Bibliotheca Attica. £) De hift. gr. lib. I. cap. 21. d) Lib. 11. cap. 17. de fcriptoribus hift. philo- foph. et cap. !5. pag. 194: δ) In diff. de fcriptoribus mythologicis cap. 2 fq. f» Morerius et Hofmannus in Lexicis, atqué Mendreichius in pandectis Brandenburg. g) Galeus exiftimauit Suidam , quum ᾿Απολλό- δὼωρον ᾿Ασκληπιάδα vocat, boc ipfo innuere, illum difcipulum fuiffe Afclepiadae, grammatici Myrlea- ni. At quamuis conftet, genitiuum ita pofitum nonnumquam praeceptorem denotare, non fem- pear parentem, vt exemplis quibusdam docuit ctiam Ccoruin.. Tonfius, (pag. 14.) quo minus tamen praefenti lo- co id mihi perfuadeam, facit, quod Suidas mox praeceptores Apollodori notat Panaetium et Ari- ftarchum, . Atque it» video clariffimum Neoco- rum quoque in fuo Suida verba illa accepiffe, vt Apollodorus, Afclepiadae filius, denotetur. h Scymnus Chius, de Apollodoro noftro agens. (licet non nominet,) fub initium periegeícos : Τῶν "Avrix&y τις γνησίων τε Φιλολόγων Γεγονὼς ἀκεφὴς Διογένας e Erwinz, Συνεσχολοικιὸς δὲ πολὺν ᾿Αρισίρχῳ χρόνον, Fabric, Cor/inus tamen in F. A. tom. IV. pag. 107 fq. ex Scymni loco fufpicatur, Apollodori chronica vsque ad Olymp. CLXII. perueniffe, Etenim Scymnus, ait, ad Nicomedem, Bithyniae regem, fcribens a. 5. Olymp. CLXII. diffimulsto Apollodori nomine laudat eius z;ovyp«Qi«y souxs- gar 288 Lib Πα, XX/IL APOLLODORVS ATHENIENSIS Vol.ti.p. 661 P 602 corum. Chronicon fuum perduxit vsque ad annum ab Ilii excidio 1040. hoc eft O!ympiad. CLVIiL 4.5) [IP] idemque dicauit Attalo fecando Philadelpho *), Pergami rcgi, qui obiit, * Olymp. CLX.'5. ante Chriftum natum CXXXVIIL — Quamdiu poflea vixerit Apollodorus, non conflat. XL E (criptis eius nihil ad nos peruenit praeter fragmenta et bibliothecae libror III. in qua, ficut poft Apollodorum libris primoribus bibliothecae fuae Diodorus Siculus, (verum non graeca tantum, fed barbara quoque μυϑολογόμενα perfequutus,) veluti per fynopfin collegit, quascumque ^) de diis et b.roibus ed Troiana vsque tempora fabulofas traditiones - et genealogias iaclabant Graeci, Hom::us, Hefiodus, tragici, cyclicique poetae praecipue. Inde Saímafívs pag. 847. ad Solinum Apollodori bibliothecam nihil aliud, quam epitomen cycli epici effc obferuat. (TEC OEUPOM-ECOTOR ON. Ἢ Hic varia funt obferuanda et corrigenda. Primum in fcholiis ad Homeri lliada Venetis Apollodorus ad Iliad. οὗ. 195 ct τοῦ. ἐν πρώτῳ, ad Il. ὡ. 42. et β΄. 103. ἐν δευτέρῳ. ad Boco- tiam ví. τ. ἐν τρίτῳ laudatur, "Tum, vt cl. Heyne l. c. pag. 905 fqq. egregie docct fingu- laque late eruditeque perfequitur, Apollodorus mythorum, íeu fabularum, cycluin expo. nit, non fzcundum opinionis alicuius commentum, (aos hypothefin adpellamus,) fed ex poetis fcriptoribus principibus nude ac tere, ordine lucido et ratione commoda. Di(lindtio autem vulgaris, (quamquam forfan antiqua.) in libros et capita indocte facta, ab Apollo- doro profecta effe non videtur. Primis enim capitibus (lib. J, 1— 6.) continentur fere, pau. cis allis interpofitis , nuthi.ex theogonis et cafmogouiis profecti. Sequitur hinc a/fera fe&o ad finem libri primis: τα δ heltenici , (miultor&m igitur casmiaum argumenta). feu prifcae natratioSes, a maiojyibus fando acceptae, de auctorum flirpis hellenicae, inprimis aeolicae, fa- tis rebusque geftis, ferinone antiquo primum expofitae, hominumque prifca omnia in mi- racula vertentium ore traditae, tandem a poetis varie ornatae, — Zfl/ey liber, vt nunc quidem libellus difpefcitur ;' /mazhi genur,. Perfei lüirpem, Herculi; res geftas fata qua ét Eratilidito fata vsque ad Aegyptum, Crefphontis filium, exponit. — Z'erzius liber perfequitur ZZgenorir : irpem, σαν ἄχρι τῇ νῦν βίκ, chronographiam verfibus de- Jeriptam ad hoc vsque tempus. adde inf;a ad Apollodori fcripta deperdita voc. Xeowxd et Fa- bric, infra, lib. IV. cap. 2. de Scymno, vol. ΠῚ. pag. 55. vet. edition. Hari. i) A. M. 3860. ante C. N. 134. A. V. C. 609. calculos fubducente Saxio in Onomaft. lit. I, pag. 136. At Corin. F. A. IV. p. 107. fufpicatur , Scy- mni locum, vbi tempus illud indicatur, vitiatum effe, aut Apollodorum ipfum chronicis fuis poft haec partem aliquam adiecifíc, immo vero Apollo» dori chronica vsque:ad Olymp. CLXIE peruenif.- . Harl. sog? «c k) Confer H. Dodwelli diff. de actate Sciuni Chii tom. lI. geograph. minorum Hudíoni pag. 9o 4. | |) Summa capita totius bibliothecae Apollodo- ri, licet eo non nominato, refert Luciasus.de faltatione tom. I, pag. $01 — 801. Fabric. f. tom, H..a cap..37. peg. 29o fq edit. Reitzii. τ. Gale in notis ad Apollodorum pag. 95. fufpicatus eft, Lu- cianum ἢ. τον redegiffe noftrum ἐπ᾿ compendium: at cel. Heyne p.910. monet, Lucianum de Apol- lodoro ne «ogitaffe quidem, diuerías fabulas, di. verfümque fabulerum ordinem fequi; "inftituto quoque vti prorfus alieno, ct fabularum, a pan- tomimis faltari folitarugu, agere recenfum, Earl. Voi. TL. p. ὅ65 . A?OLLODORI BIBLIOTHECA — Li. Ilf. c. XXI. 389 Jlirgen, aliasque fabulas, res geflas, mythos laconicos, et fabulas T'roianas. —Paul!o zh. ruptius ad /frari frirpem procedit narratio (lib. 11]. 12, 6.) nec minus fubito inde ad fabulas at. ticas cap. 13. donec in Z4»fzi rebur deficit libellus, qui deductus effe debuit vsque ad bellum "Troianum et ertores ducum, Troia capta redeuntium, — Ipfe enim lib. T. 5, 4. περὶ ὧν, (δῶ eentm) ait, ἐν τοῖς σιερὶ ᾿Οδυσσέως ἔρϑμεν. — Perierunt adeo, (vt idem elegaritiIimus Heyne obfíeruat,) non modo de Thefeo reliqua, cum primis, quae lib. III. 1. promittit Apollodo- rus, de Phaedra et Ariadne, verum omnino Pelops, et cum hoc "Tantalus p:ter,; et cum Hippodamia Oenomaus ac Pelopidarum flirps adecque de Atreo, Thyefle, Agamemnone eiusque própenie narrata, et slia: quaedam confilio videtur omififfe. Ex deperditis qUae- dam ab aliis depromta εἰς fufpicatus Heynius, loca p.909 fq. indicauit, Idem ille, potl- quam de mythorum origine eorumque tradendorum et tractandorum inter veteres ratione, fimulque de mythorum natura atque ratione (a pag. 9tt — 956.) erudite acuteque differuit, et viam quaíi ad meliorem mythorum horumqve commatationum et aetatum intelligentiam aperuit; clare docet, eo confilio mythes, quos alii in fronte hiftroriarun fiue catholicarum, fiue graecarum collocarent, Ápollodorum collegiffe videri, vt vno volumine proponeret compendium torum inytiorum , qui a poetis maxime effent frequentati , inprimis, qui in cyclo epico occurrereut. Manifcílum, ait /7egs*, hoc fit comparatione eorum, quae Pro- elur in Chreflomathia , (claffico loco apud Photium cod. CCXXXIX.) cyclo epico compre- benía dixit. Multa tamen adtexuit Apollodorus, quae in alis poetis, ctiam in iragicis et lyricis occurrerent: id quod epigramma, (a Fabricio ipfo pauilo poft adistum,) tcflatur. Omnia hacc ordine difpoíuit lucido, partim ad íua genera, partim ad tempora (ua reuo- cando. Nec tamen Apollodorus, quautum adíequi fibi licuifle fatetur doct. Heyne € poetis cyclicie ipfis, fi Heliodum excipias, ea excerpfit; fed fequutus effe videtur au&ore; mtthi- £of, quorum etiam nomina interdum adponit, Principes ex illis funt Pberecydes, Acufi- laus, alii, de quibus Heyae cum figillatim, tum in indice auctorom, ab Apollodoro lauda, torum difputauit. Hinc vbique fedulo indagauit Heyne, quem auclorem iniis, quae mar- ratct, Ícquutus effet Apollodorus. Hic vero, quae praecipua ipfius laus eft, fervauit mul. torum veterum carminum argumenta, multa ex veteribus mythographis, qui periere, etiam cycli epici veftigia aliqua; n:c inumifcit interpretationes phyficas aut allegorias, nec fa. bulis adhaefit orphicis, in quibus multa abfurda occurrebant. Εχ his ctiam Salmafü fententis, Apollodori bibliothecam eíle tantummodo epitomen cycli epici, poterit iudi- cari. Harl.) Photiut cod. CLXXXVI. ") περιῶχε τὰ παλωιότατα τῶν Ἑλλήνων ὅσω τε περὶ ϑοῶν xc; Ἡρώων ὁ χρόνος αὐτοῖς δοξώζεν ἔδωκεν. ᾿Ονομωσίας ποτωμῶν X9 “χωρῶν πο! ἐθνῶν καὶ πόλεων εἴο. Vetus epigramma "): Aizree t) Vunc locum citat, corrigit et illuftrat ZZey- — thologiam epigramm. Planudeam Steph. pag. 434. fi? l. c. pag. 940 fqq. Hart. Brunck. Analcéct. tom. III, pag. 271. laudatum ve- A) Hoc epigramma, cuius auctor nimis m»gni- ro a Sa/maj/io ad Solin. pag. $97. qui edidit: A/z- fie de Apollodori libello fenferit, Photius jam νῶν σπαρήματ᾽ ἀφ, alii-que, ab Heynio zutcm pag. - legerat cod. CLAXXVI. relatum quoque cft in an- — 9:2. (ic verfum: Zauriens orbem (eyelodi) erac Fol. IF. Oo ditionis 29v Lib. 11. XXV IL. APOLLODORI BIBLIOTHECA Vol IL p. 662 P 663. Αἰῶνος σπείρη κοι εἰφυσσοίμεινος παρ΄ (ANO Παιβάης,. μύϑες γνῶϑι παλοαγενέας, Mj! ἐς ὋὉ μκηρδὴν σελίδ᾽ Eure, Μὴ τραγικὴν Mis, μηδὲ μελογραφίην, Μὴ Κυκλίων (nra πολύϑραν σίχον" usd" D.eye, . [ ; ἐς μὲ. γὰρ ἀϑρῶγ Εὐρήσας ἐν ἐμοὶ may)" ὅσω κόσμος Fore. ἡ Saeculorum fpiram licet. hic cognofcere paucis Si veterem. hanc noflram pevlegis hiftoriam. Maeonidae te volue volumina ,. neue elegia, Ne tragicam Mufam, me melicos numeros ὁ: Muitifonos Cyclicum verfus ne quaere, | quia in me- Inuenizs, quidquid maximus orbis habet. JFabrit, adde Galei differt. edit. eius praefixam pag. 57. Harl. Jofepfmus Scaliger in elencho orationis Chronolog. Dauidis Parei p. 81. Zfpollodori biblio-- theca opus fane ingeniofiffimum ct. eleganti[fmum, fabula cff , non fi. homines, fed fi homini- bus attributa counfiderantur. — Eam totam, ff velimus, poffumuz. «ao ysvecg ?) in certum. ehronicum. conicere"). — Virorum doctorum fententiam, quibus hoc Apollodori-opufculum: vel plane indignum Apollodoro noflro vifum eft *), aut exiflimata eft epitome [IP] ab £u- phorione 7) vel Sopatro-*) concinnata ex libris XXIV. eiusdem Apollodori-zegi Θεῶν. ditionis: antiquitatis, difce ex me (libellus loqui- tur) veteres fabulas , ueque liomericum volume infpice, nec. elegias, aut tragicam mu[am, aut carmina [yrica, aut cycliorum poetarum car- mina vequire: me enim injpeR'o inuenies cuntta, quae mundus habet. Harl. 0) Génealogias tabulas XVIII. ex: Apollodoro «oncinnatas habes in editione Galei. Faóric, Me- liores tabulas.XIX. genealogicas fecundum Apol- lodorum confecit: /eyn2 pag. 998 — 1034. l. c. tou. III. adde Chriflophori Saxti "Tabulas genea- logicas, fiue ftemtmata deorum, regum, priuci- pum, virorum iluftrium, qui per id tempus, quod Varroni mythicum dicitur, vel vixilfe, vcl populis, a (ς΄ nominatis, ortum dedife vulgo creduntur, ad fidem Hefiodi, Zpollodori, Hy- gini et aliorum contexta etc. "T'raiecti ad Rhenum 1783. m. fol. Harl. i p) Hoc Scaligeri effatum praeftare. nolit: Heyne li c. pag. 9382 edde Galei diff. pag. 37. Harl. 4) If. Voffus ad'Melàm pag:.36. [I. 8: pag. 55t. edit; Abr. Gronou;] ultor. ille, qui de diis Jerip/it, quique Zpollodori nomen vulgo prae- feri, (ex Aegii.feilicet Spoletini errore: titulüs bibliothecae Apollodori praefixus eft.de Dcorum argu. mentis- origine libri III. cum plane diuerfum opus a bi-- bliotheca, quae exftat, fuerit opus Apollodori πολύβιβλον de diis, alterum vero in cod. MSS. Va: ticano et.Palatimo, quos infpexit Gudius, tum in. aliis bibliothecarum Italiae, Galliae, Angliae, quos memorat Galeus pag. 35. tum apud Photium. denique nullum alium quam bibliothecae titulum habet) ad Ztlantem in. Hyperboreis Hefperidas: collocat. Sed fcriptum illud plane indignum eft tanto grammatico, Pleraque: ea , quae veteres: citant ex dgollodoro de diis, aut non exffant iu loc libro, aut faltem longe aliter concipiuntur. . Vnde 9iquet, feriptum illud vel titulum seentiri,. vel alterius e[/e A4pollodori. "Voffio adfenfus e(t Henr. Valefius, tefte Colome[io pag. 97. Opufc. Epitomen tantum effe, adfirmat FRüch. Simon tom. IV. 16. epift: felect. [con£. Graerius le&t, Hefiod. «ap. 23- pag. ug. bis. iZeumamn.] v) Ita Barthius ad Statii lib, |. 'Thebaid. I. Sed- Euphorion Apollodoro 2ntiquior fuit. Vnde Bar- thium, quid fcriberet non fatis cogitaífe, adfir- mat Borremanfius libro de Poetis pag. 51. Adde Reincfii epiftolas ad Daumium 85. pag. 215. 216. Epitomen habere nos Apollodori ,. etiam alibi ad- firmat Barthius vt LII. r. Aduerfar, fed. de Eu- phorione recte tacet, et ad Statium Theb. I. i21, p8g- 460. Vol. 1T. -p. 663 T 664 .APOLLODORI .BIBLIOTHECA — Li^. TII. ct. X XP 1I. agi "menüs variis confutauit praeflantiflimus Galeus, pag. 57 fq. hoc praecipue, quod diuerfum fucrit argumentum, tractandique ratio, et quod veteres, vt Íchol. Sophoclis, Apoliodo:ri bibliothecam 2b opere περὶ ϑεῶν diligenter dillinguunt, quodque eorum, quae ex libris περὶ ϑεῶν paflim citantur, in bibliotheca mec vola adparet nec vefligium. — Haec porro vtrum sb ipfo audlore in frer libros difiiacta fuerit, praeter Photium , qui ββηβλιδαριον, vocat, dubium reddunt codices MSti, in qua illam diflinctionem viri docli *) ex!lare negant, Li. brum fecondum tamen citat Homeri graecus fcholiafles ille; qui fob Didyii nomine am- bulat, ad lliad. ο΄. vf. 42. Liber tertius (praeter lacunam, qua cari nztiuitatem, .Daedali incarcerationem et vtriusque ad Cocalum fugam pag. 258. defiderari notat Galeus, e 'Tzetza .ad Lycophronem illa vtcumque fupplens;) [0] extrema parte mutilus cfi; itaque in cditio- nibus adfcriptum, λείπει πολλοῖν mulla defunt *), tres Ícilicet vel quatuor paginae de iis, quae (ub initium libri tertii pag. 151. receperat ipfe, dicturum fe de Phaedra et Ariadne, de expeditione Amazonum aduerfus Athenas, de Pelope eiusque regui diuifione, de belii Troia. ni origine, excidio liii ct erroribus Graecorum quorumdam poft captam Troiam, - Quae fingula ex codem 'Tzctza peti poffunt, qui fua videtur ex Apollodoro mutuatus effe... Fabric. ,Enimuero Tzetza: commentario ad Lycophronem perieclo, (vti fecibit cJ. Heyne pag. 911.) vix tuto pronunties, quaenam ex Apollodoro profedla eífe videri debeant: hariolari autein de hoc vel ilo et diuinare .-parum fiudluofum eft. Ceterum paffim laudantur nonnulla ex Apollodoro, quae in eo non reperiuntur. Enimuero, ait Heyne pag. 944. funt illa aut ex vltima bibliothecae parte, quae interiit, aut ex aliis Apollodori libris, in quorum fragmen- tis illa redhibentur. Εὖ paullo poft icem V. D. pergit: Interea negari nequit, et ipfum libellum Apollodori nos habere valde interpolatum et multis locis lacunofum , mutilum et 1runcatum:; nec mirum, quum ipfum libelli argumentum homines inuitaret, vt margini aliunde íibi nota adfcriberent, aut concife dicla explerent, alia expungerent, vt minus nota. F'raeter ea omnia exemplaria, quae habemus, nimis recentia funt et propagata ex Ooa ; vno rit Valefius, haec non effe Photii. pag. 460. [Barthii fententiae fub(zribit Burmann in catal. Argon. in Calais. 72:1] 's) Ita Tan. Faber ad Apollodorum pag. 241. et Reinzfius, epift. ad Rupertum pog. 410 fq. quibus fundus fententiae fuae Photius cod. CLXI. ev»a- λικται δὲ Σωπάτρῳ τὸ βιβλίον ἐκ πολλῶν καὶ διαφόρων iron καὶ γραμμάτων. Ὑὸ μὲν ἦν πρῶτον περὶ τῶν παρ᾿ Ἕλλησι κυϑολογκμίνων ϑεῶν διαλαμβάνα, δ συν- ἄλεκται ἐκ τῶν ᾿Απολλοδωρχ περὶ ϑεῶν γ᾽ Ἀόγκ. ᾿Αϑη- νρίζος dé ὁ ᾿Απολλύδωρος we) γραμματικὸς νὴν τέχνην, Οὐκ ix τῷ τρίτα δὲ μόνον ἡ χλιγὴ αὐτῷ memeimroq, dAX- Qd δὲ καὶ DU καὶ δ᾽ καὶ ἐκ 3, TE τε x πάλιν καὶ ι8' καὶ d τὲ καὶ is! μέχρι τῇ κδ΄, Scd parum verifimi- le eft, Photium tram male memorem fuiffe, vt cod. CLXXXVI. non obferuaret, Sopatri fe eclo- gas legere, cum fcripfit: ἐν τῷ αὐτῷ δὲ τεύχα (in quo Cononis narrationes) καὶ ᾿Απολλοδώρκ ypua- ματικὰ BiB)adeooy ἐνεγνώσϑη μοι, Βιβλιοϑήκη αὐτῆς ἡ ἐνιγρεφ, Nec vidco, quo argumento probaue- Neque magni momenti vidctur, quod Tam. Faüber pag. 263. libi dixit (Apollodori bibliotheca) 4deactim fer- vare claues [nferorum, quod videri pojiit effe ab komine Chrifiiano, quamquam [cio, Poetam dixiffe πύλας zds. — Alibi etiatn dvicusSo, videtur vjurpaffe eo [enfu, quo fcriptores noftri, alibi alia. Sic et inferum clauítra dixit Apuleius XI. Milef. et σκότα πύλας Euripides, Confer Paufa. niae locum et Axiochi Platonici in notis Galei ad Apollodor. pag. 52. //indefum de vita fun&orum flatu pag. 28. et Grotium ad Apec. 1. 1g. Apud Plitonem quoque in Politico legas ἐκ τῶν zerzAes- τηκπότων αὖ καρκένων δὲ dy τῇ yn πάλιν ἐκᾶ ξυνιτα κένας καὶ ἀναβιωσαμιένχε. t) Gale diff. de fcriptoribus Mytholog. pag. 4o. s) Gale in notis ad Apollodor. pag. 95 fq. 49. Lib. ΤΠ]. c. X XP 1I. SCRIPT. IN APOLL. BIBL. CITATI Vol. IT. p. 664 Ὁ 665 RE Es uu. Rus s cmi vno non admodum antiquo, valde corrupto, et vocum litterarumque co.npendiis obfcu- zis et ambiguis laborante , quae librarii indocli adfequi non poterant, Harl. IL Scriptorem, qui Apollodori in bibliotheca laudantur, catalogus ") hic ef: Acufilaus pag. 68. 69. 78. 108. 160. 187. 203. 212, 231. Alcmaeonidis "5) fcriptor 44. Apollonii, Rhodii, Argonautica 55. Af.lepiades, Myrlcanus 70. 151. Afivs *), poe'a 189. Caflor "), chronographus 69. Cercops, Milefius 70, 77. [conf. Heyne pag. 91..} Demaratus 52, Dienyfius ^), Mytilenaeus 5o. Eumelus, poeta 129. 190. 203, Euripides 72. 179. 186. 193. Herodetus *^) 52. 167. H«fiodus 33. 54. 68. 69. 78. 81. 167. 178. 193.. 224. Hefiodi Afpis 84. [δ] v) Paginarum numerus refpicit editionem Ca- Jeanam, in qua liber fecundus. pagina 67. tertius paz. 147. incipit. Fabric. Cel. Heynius indicem mon folum fuae editioni adcoinmodauit, et auxit; fed etiam de fingulis fere vberius difputauit, ct Íon:es, ex quibus haufit Apollodorus, indagauit atque aperuit a pag. 973 — 997. Omnino ille in- dex do&tus, fed longior, quam vt eum hie repe- tam, cít comparandus et litteraturae antiquae ftu- diofis valde commendandus. Ha:/. i£) Citatur etiam a Strabone, et videtur fuiffe grs Cycli Epici, perinde vt Naupadica, Nóso, O»5xs. [vid. Heyne peg. 976.) x) fium, poctam praeter eumdem Strabonem laudant Paufaniss et Athenaeus, [XH. pag. 525. «onf. //alcken. distrib. pag. s8 fq. Keyne p. 977.] y) Hunc Cafforem, Rhodium, nonnulli, Vofium fequuti, Apollodoro crediderunt iunierem et bi- bliothecam ideo Apollodori effe baud poffe. Scd re&ius Zonfius lib. IL. cep. 17. r. qui Apollodori nequalem fuifle obferuat. | vid. Heyne P. 978-1 Homerus 9. 78. 81. 148. 167. Mnefagoras **) 199. Naupacticon fcriptor 1:9. [Nóso) Il. 1, 4. vid. H-;nc pag. 990. Hot. Orphici 199. Panyafis 15. 199. 224. Pherecydes 12. 15. 24. 52. 70. 95. 132. 148. 157. 177. 189. 213. Philocrates 221. [Pindarus lI. 4, 2. fed locus eft interpolatus, vid. Heyne pag. 300 et 996.] Pifander 34. Stefichorus 199. "Thebaidos fcriptor 33. "Telefilla 167. "Tragici 69. 77. 78- YV. Cedi- z) De Dionyfio hoc Cycli Hiftorici fcriptore dixi lib. II. cap. 2. inter fcripta Homeri deperdita vel ei fuppofita nr. 15. [vol. I. pag. 378. not. qq. infra, ad cap. de Dionyfio Halic. pag. 799. vol. IL vet. edit. Mytigiaeus dicitur a fchol. Apol- lon. L. 1290. fed leg. ὁ Μιλήσιον, vid. Zegne l. m. pag. 980 fqq. Harl.] ^ aa) Male Herodotus legebatur. Heyne ct an- te eum Tan. Faber in fua edit pag. 269. not. cor- vexit Herodorus Ἡρόδωρος, ct pag 984. de co cgit. Nomina vero ila due faepe confufa fu ffs, iam monui fupra in vol. II. peg. 348. adde Groddeck in Biblioth. der 2lten Litteratur und Kunft, part. IL. pag. 72 fq. Zzarí. bb) Vitio laborare nomen ct refingendum 4imelefagoras vel Melefagoras, (aut vtraque forma forfan ví(u fuit frequentata) monent Meur- fius ad Antigon. Caryft. esp. 12. "off. H. Gr. I. 2. Pag. 38. Opp. Zeyne pag. 9$7. Hark. APOLLODORI CODD. ET EDITT. .Lib.IIIL:.XXF Il. ags IV. Codices et editiones bibliothecae Apollodor i, [Codices IMSSti. Galeus in dif. praefixa eius editioni pag. 35. prouocat ad codices, manu exaratos, quos Acgius Romae vidit, aut quos feruant bibl. Venetae, Florentina, Palatina, Altempfiana, Montcheliana, Gallicana regia aut Oxonienfis, qui huic libello hunc dant ti- tulum: "AzeAAcdweg "BO mera γὙραμματικδ Βιβλιοϑήκη. — Oxonienfr tamen, quem con- tulit Galeus, transfcriptus fuiffe videtur ex codice Pa/atino, qui nunc eft bibl. Vaticanae nr. 52. quo cum reliqui codd. vel in vidis, lacunis, hiatibus, interpolationibus ita confpirant, vt exemplar iflud, propter litterarum compendia, quae in aliis hucusque collatis tarditate libra- riorum quafi fontes exfliterunt aliarum corruptelarum, feriore aetate exaratum, mater ve- luti reliquorum, qui collati funt, codd. enafceretur, vel cum aliis ex communi quodam fonte, aeque contaminato, manaret. — 2egiur fequutus eft cod. /Metelfinum, a lano Metello Sequano accepto: tum contuliffe videtur cod. Farnefíanum ex bibl. Alexandri Farnefii Car- diualis, cod. 70. Honorii, nifi idem cum Farnefiauno fit; et codicem Scipionis Tettii, Nea- politani, defcriptum ex Zadu/phi Cardinals exemplari: — Alius cod. exflat in biblioth. P'atirama nr.1071. — In catalogo Gwdíano pag. 513. memoratur Salmurienfe exemplum, colatum cum binis msstis Vaticanis. —Parifír in biblioth. regia funt quatuor codices nr. MDCLIH. MDCLVIII, MMDCCXXII. qui tantum habet fragmentum, et MMCMLXVII. In bibl. Laurent, Medicea, tefle. Bondinio, catal. lI. pag. 618. efl cod. chartac. faec. XV. Cel. Heyne accepit, opitulante Ruhnkenio, adparatum variae lectionis, quem Gerardu; Jac. van Swinden *) olim in Apollodorum conquifiuerat. Ia eo fuit varietas leclionis e codd, 2a- latino, altero J'aticano, Laurent. Mediceo, Vefuntino, et duobus Parifienfibur vegisr, qui- bus acceílit varietas lectionis cod. tertii Parifini, et cod. Doruilliani. vid. Hcyne pracf. ad tom. I. pag. 6 fq. et tem. ΠΙ. pag. 950 fqq. vbi de codd. adhibitis curatius differit. — in cod. CCXXVII. biblioth. reg. Taurinen/ir Apollodori bibliotheca mythologica, praemiífo rerum memorabilium indice, fecundum alphabeti ordinem: catal. pag. 314. — | Neapoli in biblioth. regia cod. XLVIIL. 24pol/. βιβλιοϑήκη, cod. chartac. faec. XV. Edition e r. De his breuiter quidem, at intelligenter acuteque iudicat Hegniwr l. c. pag. 946 fqq. Princeps eft "Apollodori Zthenienfir, bibliothetes, fiue de deorum origine, tam graece, quam lati. ne, luculentis pariter ac doctis annotationibus illuflrati et nunc primum in lucem editi libri ΠῚ, Binediclio 4c gio, Spoletinoy interprete: acc. Scip. ΤῊ de Apollodoris commentarius, Ko- mae in aed, Ant. Bladi, 1555. 8. Reprehenditur Zfegiu; a Borthio ΤΠ. ad Statium pag. 1585. atque, iudice Heynio, in- finitis in locis fcriptorem correxit et interpolauit, plerumque ex fcholiafle Lycophronis, Homeri, Apollonii et ex Diodoro, interdum ctiam ignoratione feu fermonis, feu fabulae. O o 3 — Eius t€) Swindin vero, nouam Apollodori curatu- — nis Zfpollodori et commexstarii ad eum, perdocti rus editionem, vndique conquifiuit fubfidia, et — quidem, at iufto, opinor, copiofioris, in Votis expofuit fuum adparatum, idemque de fontibus — rai/ce/l. obferuatiomous criticis, tom. i11. Aufte- mythologiac difleruit in /pecimtne nouac edilio- — laed. 1741, 8. pag. 37 — 99. ag Lib. HI. e XXI. — APOLLODORI EDITIONES — Eius ver(io feorfum recufa exftat Zntwerpiae spud To. Bellorum, f.-a. 8. (quam Gale nouam editionem Apollodori effe putabat) in Bibl. "l'hottisnae catalogo tom. iV. pag. 253 océurrit Apolfodor. de deorum origine, Jaime, Antwerp. Guil. Siluius, 1565. 8. — Stern Lugdusi 1608. (quam Fabric. tamquam nouam editionem receníuit) et ad calcem -Hygiui aliorumque mythographorum. Parif, 1578. 8. Zpollodori —— graece et latine: cx interpretatione Bened. Aegii, Spoletini: editio . emendata et illuftrata per ZZieronym. Cormsclinum. ex offic. Conmelin, 1599. 8. y ὃ Ope cod. Palatini detexit multa, quae infarferat Aegius, emblemata; ea tamen, pau- cis exceptis, omnia reliquit: at, quae in cod. Palatino non reperiebantur, cancellis inclu- fit. Opere nendum ad calcem perduélo, quum ille diem obiret fupremum , necdum víti- mam admouiflet manum, filuam variae lect. cum adnotatiunculis nonnullis.ex illius fchedis I uar Bonutiur, eius neceffarius, adiecit. In bibl. Leidenfi eft exemplar, notatum manu Iof. Scaligeri. "Apollodori biblioth. cum.Hygino, Arato etc. Lugduni, 160g. 8. vid. fupra p. 103 fq. "᾿Απολλοδώρε — pcliodori Athenienfis Dibliothecrr (iue de diis libri tres, — Tamoguillus Faber recen(ait et notulas [calci adiectas ἃ pag. 257 — fin.] addidit, Salmurii apud 1o. Le- nerium, 1661. 8. Fundus efl edit. Commel. notae quidem funt fere fubitaneae, at tamen acumen editoris produnt. Aegii verfionem lat. et Paffiratii verfionem gallicam faepe correxit multaque loca melius interpretatus εἴ, Iuftum commentarium ideu Faber clim paraffe fe in Apol. lodorum fignificauerat Claudio Sarrauio, fed poflea mole. deteriitus confilium abiecit, wt tell.tur. pag. 259. Vbi tatam vAsy, inquit, quae a re hinc et. hinc conge/la fuerat ex Paü- ania, Plutarcho, portis crartis lctinisque, fiholizfiis weferibur, Luciamo, Origene, Ter- tulliano, Clenznte, "nGastio, Herodoto, Gyraldo, Menrfo. P'offo, Bocharto totque-alii bonarum liHerarum proceribur, vi, inggam, illam congeriem: contemplatus jum, coepi co- horrefcert, et com, jum ipfe.damraui sucum, — Edilio certe in tantem molem excreuiffet , vt fine siuli Mariani opera circumfersá liber 0m pottiffet. ZApolfodori bibliotheca a /uda Bonu/to, gr. et lat. Amflelod, 1669. 8. vid. Pinelli bibl. tom. IIT. pag. 40. nr. 5852. fed edit. Commel. tantum recufa videtur. H fforize e 18 CH peamet Sr ig Eid inel Aftienicn/ir, Conon grammaticus, Ptolemaeus, Hephaefl. F. Parthenius Nicaexfis 2 Antoninus Liberalis, graece etlat. Acceí- fere breues notae et indices neceflarii. Parif. typis F. Mugunt. — Proflant apud R. Scot, .biblio- pol. Londiuenfem. 1675.8. Ἢ : Praemifía εἴ docta difp. de fcriptoribus mytholegicis. Galeus textum quidem πες curauit, nec recenfuit: fed tamen eius notae funt eruditae et acutae, quamquam male.digeítae et tumultuariae. vid. Heyainm pag..948 fqq. Coff;Blio ΄ dá) Cononis ποεεδίοπες ct Ptolem. Hephaei. libri VIL. (vot porius excerpta e Photii biblioth. cod. CLXXXVI et CZC. .Vol.IL p.666. . APOELODORI EDITIONES ZLibllLeXXPFI. 295 -Collr£lio graeca: ex Adpollodori bibliotheca, Luciani dialogis mortuorum et. Demcfikenis oratione de pace. — Verfionibus adiectis. et Apollodori fere noua: in vfum iuuentutis fcho- laflicae. Halae 1762. 12. à E Kirchnerus in vtili hac collectione dedit duo priores: Apollodori libros, emendationi: bus Galei indubitatis in textum admiífis, et in praefatione docet exemplis, (a Fabricio ad 6. II. not.o. maximam partem adductis,) Fabrum ex quibusdam dicendi formulis male fu. fpicatum efle, Apoliodorum fuiffe Chriftianum. ἢ "Apollodori Jthenienfis bibliothecae libri tres. αὐ codd. MSS. fidem. recemfti a Chr. G. Heyne. Góttingae. tom. 1. (qui continet textum graecum) 1,82. 12. tom. II. II. et IV... qui peculiarem. habent: infcriptionem: "Ad. Apollodori. Zthenienfis. bibliothecam motae, an£lore Chr. G; Heyne, cum commenta- tione de Apollodoro ,. argumento et confilio operis, et cum fragmentis, part. I. II. Ill. Gottingae 1783. 12. À Haec efl praeflans illa et optima editio, ad quam faepe prouocauimus. Quorum codd. msstorum varias lecliones et quem adparatum V. D. habuerit, iam fupra declaratum eft. .Nactus quoque efl ex venditione publica librorum P, Burmanni II.. tria-exemplaria. Apollo- dori, variis lectionibus, manu adfcriptis, inflructa, ex quorum vnico, leclione codicis Dor- villianr flipato, fructum tantummodo capere potuit. | Sed quomodo verfatus fit in refli- tuendo, emendando illuflrandoque auctore, ipfe clare copiofeque expofuit.jn commentat: part. Il. pag. 953 fqq; — Notae praebent critices, litteraturae, antiquitatis et mythologiae antiquae tbefaurum; "dpollod. Biblioth. cum. indice verborum: graeco. german. locuplctiffimo a. K. H. Zoer- dent, Berol etLibau, 1789. 8. — "T'extus gr. repetitus cfl ex recenfione Heyniana. conf. Ien.- Allgem. Litteraturz. m. Aug. 1789. nr: 271. pag: 619 fq. - Latinam “Περὶ verfionem, | eiusque editiones iam füpra in notitia principis editionis memorauimus. —- Gallice vertit Zauu: Poffrratiur, Parif. 1605, 12. — germanite cl. 1..G. Πα], iu praefenti Prof. hiftror. Erlangcn(is ,. Halae Sax. 1768. 8. Bachet: Meziriat. in nots, gallice. fcriptis, ad Ouidii epiflol. her. paffim et frequenter illufirat Apollodori loca. — Chr. Gail. M'tftherlith,. in. pracfenii Vrofcffor Gottingenfis, eroditam fcripfit Epiflelam criticam in Zlpcllodorsm ad: V. lll. C. Gotlieb Heyne. — Accedunt nonnulla in Statium et Catullum. Gottingae 1782. 12. — — Koen ad Corin!li, grammat. aliquot, Apollodori loca; multo plura autem Z7ear. Zerheyt in notis ad Antoninum Liberalem paffim illuflrarunt aut correxerunt. arf V. Editiones promif'ar. Dolendum eft Hacheti Méziriaci εἰ Hinrici V'alefii commentarios in Apollodori biblio- thecam intercidiffe.. De illo “2 Claudius Sarrauius pag. 99. epi(t. ad Alex. Morum dota 14. Martii 1644. Burgi Sebufianorum diem obiit ante. decem aut circiter annos vir Pg Cafpar achetur tt) Vide Simonii biblioth, critic, ἔσταν IV. cap. 16. pag; 129 fq. E'eumann. 206 Lib. HI. c, XXVII. APOLLODORI NoLTL 9.666 Ὁ 061 Bateau: Meziriacus, — Habere fe. dicebat paratum. Apollodorum cum. ermdiciffanis commenta- rür, im quibus omnis mythica thzologia explicatur. — Vir erat. dofus e areuratur, vt cenftat ex tius libello de Aefopo et fabulis Zlefopicir aliquotque facris epifiolis ad Ouidianarum exem- plum concimmatir, quae oiknia video a 1«agnis viris ín fimino pretio hcberi. | Sane concidiffe 2, ) fertur. fpes omnis edendi huius operis, etfi anno 1661. adhuc Tam, Faber (cripfit in nois ad Apollodorum pag. 259. Praeferea nondum f.rtofjz defperandum t7 , promiffos olim Mezisiaci eommyentarior editum iri; ille ceríe aliquid praeclarum et fe dignum praeflterit, qui quidem longe de&liffanur fuerit, rem amplam habuerit, et otio abundarit plurimo. — De Henrico P'a- Ico Colomefius in opufeulis pag. 97. Parmi fe: ouvrazer Mauuftrits il me dit qu'il avoit des vemorques. fur P Zfpollodore qui &rit de Dir gentium, Qu'il diffingue tres doBtemimt avec J| excellent Mr. V'offius fur Pomponius Mela, de celug domt nous. cvous la Bibiotheque. Fabrir, — Simile fuit fludium et confilium Zignoni, vid. eius Elogium in Hift. de l Acad. des infcript. tom. XVI. pag. 337. — Cl. Schot, Danum, novam Apollodori, eamque e codd. italic, correctiorem editionem paraturum effe cognoui, Zar£ : NI. Scripta Zpollodori deperdita. Περὶ τῶν ᾿Αϑήνῃσιν ἑταιρίδων. then. XTIT. pag. 567. A. pag. 583. Ὁ. XIV. p. 586. A. sot. C. Etymol. M. Hcr gocrat. et Suidas in Navvioy ἃς Φανοφράτη. [vid. Heyze, qui fragmenta collegit atque illuflrauit, part. III. pag. 1163 fqq.] ᾿Αντιγοαφὴ πρὸς τὴν ᾿Λριξοκλέες ἐπιτολήν. Athen. XIV. pag. 636. [vid. Heyne pag. n2] Τῆς περίοδος. κωμικῷ μέτρῳ ££) Chorographia, verfibus iambicis. δέγαύο XIV. pag. 677. Sieph. in ᾿Αβυλλοι et. Αὐγιλώ, Γαυγομηλα- Νξβαι et 'Oef2iray, vbi vide Holflen. [Apud Szephan, Byzant. τὰ Ἑαυρόεες occurrit Apollodorus ἐν πρώτῳ *yeeyeeQgptvav.] At apud Tzetzem Π|. hifl. 100. τὸ περὶ νήσων. στόλεων καὶ δήμων βιβλίον non refe- rendum eft ad Apollodorum, cuius nomen praeceffit, fed Stephanum Byz. cuius no- men fequitur, quod ex particula δὲ videtur effe perfpicuum. [vid. Hvyme pag. 1126 144. qui plura collegit et partim examinauit.] {Ὲν γλώτταις. Citatur Apollodorus in fcholiis Venetis ad Homeri lliada, a. 244 et 567. Nifi hoc opus idem fucrit; quod dicitur alias περὶ ἐτυμολογιῶν., aut pats ilius: muita fragmenta avt nomina, quse ab Heyuio ad lib. de ctymologiis referuntur, ex opere γλῶτται depromta videutur. Earl) Eee) Δηλίων non videtur libram fcripfiffs Apollodorus, fed obiter de illis quaedam tradidiífe in opere etymologiarum, vel alie volumine. [P] — Vide Zfrheu. IV. pag. 172 fq. In iisdem ff) Vide Rich. Simonis lettres. choifi:s, bib!. critic. tom. IV. epift τά, EíTcis de literature, tom. V. pág. 247. anm. L715. fpes ΕΑ eft commenta- tiorum Mczitiaci Parifiis cdendarum. vide A&a eruditerum , germanice Tc:ipte, tom. IV. pag. 625 ἴᾳ. Ypfe Meziriacus prouocet ad illos com- mentaríos im notis ad Ouidii Heroides tom. I, p^g. 345. 249. tom. IL. psg. 83. t51. 181. 205. gg) Metrum covicun, (mit Heyne pag. 1075.) dc iambis (enariis, quoles im comicis occurrunt paullo liberiores, accipiendum effe, nulius du- - bito: tcen:latum hoc ad rerum expofitienem bre- — vem, quze memoria facile ita "gasta oratione comprehendi poffet, a Scymno, Chio, videmus, Apollodcri, vt ipfe ait, exemplo. coll. p. 1072 fq. vbi Scymni, Chii, verfus adfertatqueexplicat. Zarl.— AV τ δ ΣΟΙ Πρ, δόγϑούδ 'SCRIPTA DEPERDITA ΖΧΖ|}.1|Π7 ΧΧΡ. τοῦ iisdem etymologiis forte tradidit quoque rationem prouerbii-yeaoe σερίζιος, quam ex Apollodoro repetunt Hefychius et ali. Sic rurfus apud /f/^enaevm XL. pag. 482. Κύμβα ποτήριον. ᾿Απολλόδωρος παφίοις » male de dramate Apollodori, «comici, cui titulus fuetit zio, cogitarunt viri docti :: nam fenfus eft, apud Paphios cymbam fuif- fe nomen poculi, idque tradidifíe Apollodorum ἐν τῷ περὶ ἐτυμολογιῶν , vt. diferte le. gas pagina proxima 485. Δογμοΐτων συναγωγή. " atri. Chryfippo VII. 181. eft Apollodori Ephilli, Stoici, de que dixi cap. το. huius libri, [tom. IIl. pag. $39.] et quem Laertius in Zenone VII. 39. difer- te laudat ἐν τῷ πρώτω và» εἰς τοὶ δόγματα εἰσαγωγῶν. : Περὶ Ἐπιχαρμε fextum librum citat Suidas in Καρδώττειν. | Epicharmum KoyiodioyeoxQov in tomos fiue volumina dccem üigeflit Apollodorus, Athenienfis, tefle Porphyrio im Plotini vita [cap. 24. vid. Heyjte pag. 1142 fq.] "ErvuoAoyim. Varro lib. IV et V. de liagua lat. Harpocrat. Etymol.M. féhol. Apolionit ' "IH. 281. et librum fecundum. ZArhen. YI. pag. 63. D... [Multo plura cengeílit Hegne pag. 1144 — 1162. ? 'H9;xr, quam laudat Laertius in Zenone, Apollodori Ephilli fuit. leg) ϑεῶν opus de diis in XXIV. libros diflributum, tefte Páotio: quo tempus ἄδηλον illus firauerat Apollodorus, vt in bibliotheca, quae exflat, tempus μυϑικὸν, et in chronicis tempus isogikov. — Vide Gali diff: de fcriptoribus mytholog. cap. 4. [cuius tarnen opi- nionem reiecit et rem melius explicuit Zejne pag. 1040 fqq. et Sopatri, qui Conflanti- ni M. temporibus vixit, locum adfert et fub examen vocat. ZZarl.] Sopatri eclogas σε- gi τῶν παρ Ἕλλησι μυϑολογεμένων Θεῶν, ex Apollodoro concinnatas, memorat Photius «od. CLXL — Librum prism Apoilodori σεερὶ Θεῶν citat Steph. in Δωδώνῃ. — Secundum Stobatu: cclog..phyf. et Erotiauur fiue Herodianus in Χάριτες. — Sextum. Harporrat. in "Azszo,més. NontnSteph. in "Aceice zoyos. — Quartum decimum Macrob. T, 17. Sat. Dcisium fixtum Steph. in "Aexac. — Decimura. feptimam Íchol. Sophocir Oedip. Col. v. 48:. lcerfimua Porphyrius fragmento de Styge apud Stob. eclog.I. [vid. Heyne pag. 1974 fq. qui locuni explica] Quamplurimis aliis idem opus laudatum fine librorum diferimine, vt idem praeflantiflimus Galeus adnoteuit, [pluribusque oftendit exemplis Heyne, qui p. 1039 — 1072. loca, ex opere de diis feruata, perfequitur.] Saepius illud refpicit '"Tzetze* ad Lycophrzonem, quando Apoliodorum, hifloricum, Athenienfem, citat. Tlegi ϑηοίων. then. XV. pag. 681. D. | [/4fdlian. H. A. VIII. 7. fchol. ad. Nicandr. aliquoties; Sed Heyne pag. 1179. dubitat, an ille liber ad noftrum Apollodorum recte poffit referri. Harl.) Apollodorum £y τῷ περὶ κροτῆρος δησειδίω de vocabulo crateris citat /thenaeur XI. pag. 5er. videtur refpicere ilem feriptam XI. pag. 479. a. et 497. f. [et alibi. vid. Heyne pag 165 fqq. qui putat, non fingularem librum, fed caput operis etymologici fui(le. Hund) CC Περὶ νεῶν κατ λογ vel περὶ νεῶν vel fimpliciter περὶ καταλόγδ. libri XIT. de nauium cata- logo spud Homerum, opus [P] luculentum. — Porphyrius apud. Euf'athium ad Iliad. β΄. pag. 199. καὶ Λπολλόδωρος ὁ A9veaos ἐπρωγματεύσουστο τῶ στερὶ TE WO To ON Fol. IV. Pp «2d τος Li). HT. c. XX7 II. APOLLODORI SCRIPTA DEPERDITA Vol. Π. p. 668 scere ἐν δωδεκω βιβλίοις. — Laudat et refpicit paffim praeter eumdem, fed cuius tem- pore iam perüffe videtur, Euflathinm, et auctorem fchol. minorum in Homer. Strabo, vt VI. pag. 254. 1X. pag. 405. 416. X. pag. 453. 457. 460. XIV. pag. 677. 618. 68o. Re- prehendit et quandoque vt VII. pag. 298. XII. pag. $53 fa. XiV. pag.677íq. [Plura Strabonis loca profert, interdum corrigit explicatque Hs5sz, qui a pag. 1099 — 1125. Íragmenta illius operis colligit.] Librum primum: citant fcholia minora ad Iliad. β΄. 103. Stepl. in "Aeyaeo, et Πλατοραὶ» fecundum Strabo L pag. sr. Vll. pag. 298. fcho- lia minora ad Miad. c. 42. Txetzer Chil. VII. v. 761. quintum ZZ/Aencrus 1L. pag. 82. feptimum Steph. in Κορώνη. Laudatur etiam hoc opus ἃ fchol. 7/pc//ouii MI. 1039. et Steph. in T£vedos. [Conf. Zilloifon prolegg. ad Apollonii lexic. Homer. pag. 24-] Hlegi νομοϑετῶν librum fecundum citat Laert. in Solone lib. I. fect. 58. Apollodorus ἐν τοῖς "Opes. Schol. Nicandri pag. 8o. — Videtur refpicere libros in nauium ca- taloguni, de quibus iam dixi. Περὶ μύρων καὶ τεφαάνων. Zdihzm. XV. pag. 675. pag. 1173.} Παρϑικαά. Athen. XV. pag. 682. funt Apollodori Artemitae, de quo infra. Forte Apollodori, medici. [vid, Heyne Περὶ Σώῷρονος de Sophrone fiue commentariorum in Sophronis mimos, [et quidem εἰς τὲς ἀνδρείας μίμθς εἴ εἰς τς γυνοικείδς μίμες Sophronis] libri, then. MI. pag. 89. VIF. pag.23r. Etymol. M. in ᾿Αλῷηφης. Ασαλὴς εἴς. Librum feríium citat Zfthen. VII. pag.?8t. quarium Íchol. Arifiophanis ad Vefp. v. 483. Confer Cafaubcnum ad Athe- naeum Vl]. 6. Vetus fcholion graec. in Nazianzeno apud B. de Montfaucon in diar, ital. pag.214. [Heyne pag. 138. Jilleifon. prolegom. ad Horneri Iliad. pag. 20.] Περὶ φιλοσόφων αἱρέσεων. Laert. in Solone lib. I. fecl. 6o. nifi fit Apollodori Fphilli, Stoici. τραγιοώμίβων primum auctorem fuiffe Apollodorum, fcripfit Suidas in ᾿Απολλοδ et Τραγή- ματα, [et Eudocia pag. 63.] forte, quod primus iambis ^^) feripfiffet res ferias, hiflo- riam fcilicet et geographiam. ^ Confer Galeri diff. de fcriptoribus smytholog. pag. 47 fq. [ls vero tragiiambos cum comicis iambis idem fuiffe putat.] Φυσική. fiue φυσμιὴ κατ᾽ ὠρχαίαν. Lacríio in Zenone laudata, auctorem potius habuit Apollodorum Ephillum, Stoicum. Xgeyixdl, fiue “χιρονικὴ σύνταξις a "Troia capta ad fua vsque tempora, verfibus iambicis, opus, hiftoriam annorum 1046. ^) complexum , atque Attalo, Philadelpho ^), Pergami regi, dedicatum, hh) Sed: tragici iambi a comico metro, (vid. notam antecedenten) diueríi videntur: nec no- ftrum Apoliodorum forfan alium inuentorem effe tragi iambi, et Suidae locum negligenter exícri- ptum, fit credibile. vid. Heyne p. 1075 fq. Hari. — Cercidae καλιαμβοι, Laert. VI. 16. $i) A Troia capta ad Olympiadem primam an- πος 40g. intercefliie ; Apollodorus docuerat. Im- cidit igitur ex eius calculo "Troiae excidium in annum ente C. N. i184. fubdu&is inde annis 1035, fupra memoratis, chronica patet fubfitiffe in Olymp. CLIX, r. A. C. 144. V. C. διο. Ptolemaei Euergetae IL. anno altero, et anno XVI. Attali, Philade!lphi, adnotante Zyuio pag. 1074. qui a pag. 1072 — 1099. fragmenta aut memoriam illo- rum congzffit partimque illuílrauit. Sed vide no- tam fupra ad $.I. et Scyuinus ann: 3. Olymp. CLXIL (o oL E p. 665} 669 " —APOLLODORI PLVRES ^ Li&I/Lc ΣΧΓΊΪ — s9$ dedicatum , tefle Scymno, Chio, [in periegefi v. 16— 49.] — Vide (αἰεὶ diíf, de fcri- ptoribus mytholog. cap.6. JMenagium ad Laert. lib. I. fect. 37. et II. 2. . Librum pri- - snum, facundus, terliuot, et quarttits Chronicorum laudat Stephauus Byz. ferfiuyi etiam Laertius lV. 33. 28. oanwm huius, wt videtur, operis Symce/ur pag.Y85. Citantur etiam [P] Apolledori Chronica a Diodoro Sic, Strabone, Luciano in longacuis, Gel- lio XVlI. 4. et aliis quam plurimis. Confer Zon/fum pag. 194. — Praecipue diligenter eo in aetate philofophorum adfignanda vfus efi Laertius. [Apollodorus enim non folum epochas illuflriores, fed etiam virorum clarorum aetates paflim defignauerat in ifto ope- re, cuius iadura deploranda eft.] VIL | Jpollodori píures "). "Apollodorus, Adramyttenur, Strab. XI. pag. 525, fed legendum videtur Artemites. — Tta quo- que fortaffis pag. 516. ; 4dpollodorur, arzhite&iur, de quo fupra cap. a4. huiuslibri δ. 2. — Vide et notas elegantiffimi Hemflerku/i ad Pollucis X. cap. 51. "Apollodorus, Zfrtemiter, fiue wt Stephano BEyzant. audit, ᾿Δρτεμητενὸς, Parthica fcripfit, memorata S/raboni ll. pag. 118. Xi. pag. 50g. et initio libri XV. 44/hemaeo XV. 682. vbi librum quartum, [vid. Heyne pag. 117;-] Apollodorus, Zfpendiur, philologns, in veteri Infcriptione Ephefina apud praeflantiff. Spo. nium: ἡ βελὴ ἐτίμησεν Πόπλιον Αἴλιον λα βιανὸν ᾿Απολλόδωρον Ασπένδιον Φιλόλο- γον. Τὸ δὲ μνημῶον κατεσκεύασεν Πόπλιος Αἴλιος Φλαωβιανὸς Ζῶιλος ὁ ἀδελφὸς αὐτξ. "Apollodorus , “ἀξεπίομ ς, pater ^cchelai, qui Socratis magifler fuit. Larrz. Π 16. Zuffánus Mart. Alius, pro quo Ifaei oratio, ὑπὲρ τῷ ᾿Απολλοδώρε κλήρε. "Apollodorus, thenitifir, comicus, de quo fupra lib. IT. cap. 22. "polloderur, Athenienfir, pictor, infra in Zwioyeoti pos. "Apollodorur, Cargfius, comicus, de quo fupra lib. II. cap. 22. "dpollodorus Κασσωνδρεὺς, Caffandriae tyrannus, in "Thracia ab Antigono, Macedoniae rege, oppreílus; de quo vid. /fvinffir ad Ouid. IL ex Ponto v. 43. dpollodorur, Citieur, (al. Scilleur) ac "arentizur laudentur ἃ Plinio XX. 4. — Forte alter horum, Galeno laudatus fcripfit, zreg! ϑηρίων de &effiir venenatir, fchol. Nicaudri p. 5o. b. et Plin. Indice lib. XL. Περὶ μύφων καὶ seQowov , ZAlthen. XV. pag. 675. Plin, de odo- ribur indice lib. XII et XIII. Περὶ βοτανῶν. fchol. Nicandri pag. 47. Ὁ. Z/pellodorus, mudicur, im volumine, quo fuafit Piolemato, vrgi, quae vina biberet, Plin. XIV. 1. [conf. Heyne l. c. pag. 1171 et pag. 1173.] ῬΡ2 "Apollodoru:, CLXIL laudat Apollodorí chronographiam. vid. kk) De hoc Philadelphi cognomine vide Edi, Fabric. Biblioth. Graec. vol. ΠῚ, pag. 35. vet. edit. — Chi/ Jill. antiquitt. afiaticas pag. 148 fq. Hari. M) Conf. Jonfius 11, 17, pg. 204. Zeumann. ὃ wl. - 43 E » | Y zoo — Lib 11}. XXV'II. APOLLODORI PLVRKES Vol. Il. p. 669 T ὅτο "Mpollodorur, Corceyreur, Glem. lex. V. Strom. pag. 510. ZIpollodorur ,, Cusiants, grammaticus primus et criticus dictus Clem. Alex. T. Strom. pag. 509. Amphiclyonibus honorem tribuentibus. Plin. VII. 57. Hift. [vid. Heyne p. 176.] Mpollodorur ,. Cyrenaeur, grammaticus, fchol. Eurip. Orefle v. 1485. Etymol. M. in Βωμο- λόχο;. hmacur Xl. pag. 487. Suid. in"Ayrixeus, Βωμολόχος, Νανιον et Βδελύσσω. De. poculis fcripfitfe innuit 2dtAem. ΧΙ. pag.573. — Etiam de diis aliqua compofuit, fi eredimus Natali Comiti !HII. 16. 17. 18. et IX. 5.. nifi Cyrenaeum cum Athenienfi, gram- matico ,. confudit. [ΠῚ [conf. Heyne pag. 1174 fqq. et pag. 1:67. num hic, an Athenien- fis de poculis fcripferit.] pollodorur, Cysicenur, Losrt.in Democrito IX, 38. male Z/po//odotur legitur apud C/e mentem 11. Strom. pag. 417. "Mpollodorur, Damafcenus, architectus, Procop. lib. IV, de aedificiis Tufliniani.. "Mpollodorur, Demotriti adfectator , qui magica fcripfit. Plin. XXIV, 17. "Mpollodorus. à Δωριεύς. fchol. "Theocriti Idyll. I. v. 5a. "Mpollodorus Ephillur, Stoicus, cuius efl ἠθικὴ laudata Laertio in Zenone et Quei (κατα ^ , , . . » . τὴν ἀρχαίαν) quam citat idem Laertius et Stobaeus pag. 20. eclog. Vide, quae note: vi fupra cap.Io. huius libri, [vol.IIT. pag. 539.] et Suidam in Θέων. ldem forte eft Apollodorur, quem cum Chryfippo iungit Tertull..cap. 1s. de anima. aMpollodorur, Epicureu: "), iy zoe TG περὶ τῇ 'Ez,;xsos βίε. Laert. X.2. — Mentio eius- * , - dem fet. 10. et forte 25, vbi κηποτύραννος vocatur, quali regnum quoddam tenens in horto fiue fchola Epicuri, et quadringentorum amplius voluminum auclor, ac praece- ptor Zenonis, Sidonii. [conf. fupra in vol. HI. pag. 6o0.] "Mpollodorus, Ertjthraeus. La&lent, lib. L.cap. 6. ex Varrone, et de ira dei cap. 22... Pfiotiur: quaeft. 160. ad Ainphilochum.. A: pollodorus ; Gelour, comicus, de quo fupra lib. TI. cap. 22. : "Apollodorus ὁ γράψας τὸς ὕμνες.. Erotian. in Τέρϑρον. — [Alias ignotus.] "Apollodorus, Lemmiur, περὶ yeee'yies. riffot. Politic. lib.I. cap. 7. Zarro de re ruft. Plinius indice libri XIV. XVII. XVIIT.. "Apollodortir , Logiflizus. Laert. Solone I. 25.. et Pythagora VIII. 12. ᾿Αριϑμητικὲς Adthenato X. pag. 458. Male Zgollodotus apud Plutarchum de non fuau. viu. fecundum Epicur. pag. 1094. Apollodorur, mechanitur , et architectus, de quo dixi cap. 24. huius libri $. 2. Apollodorus à Μεγαρίτης. IMegarenfir, citatur a Stobaeo, ᾿νὲ notauit Scipio, Tettus, εἰν. qui ex: eo pleraque retulit, Simlerss in biblioth. "gollodorur, Nicasnur, Stephanue in Νίκωω, — Male Καύωκῳ in Mecurfii biblioth. graeca p28- 1252.. " ds "fgollodoru:, mm): Hunc confundit cum Apollodoro, Athemien(, Bo/iws ad Cic. Attic. ΧΙ, 23, art. 3 -e T3 "3 HE" -5 ^ - Vol. 1I. p. 670 P ὅγε APOLLODORI PLVRES . Li 1ILc. XXV lb 301 "pollodorur, Parizr, Apollonii F. de quo infcriptio graeca apud Sponium pag. 336. mifcell. et emendatius apud JHernardum de Montfaucon in. diario italico pag..38. [ Apollodorus, PafonisF. Hunc, qui multas dixit cauffas orationibus, quas Demoflthenes ^ feripferat, habitis, £zynius V. C. pag. 1178.. apud Zffáenaeum XIII. pag..575. B. intelli- git. Hari.) "Apollodorus, Pergamemus, rhetor, qui Auguítum. imp: Apollonise inflituit, auctor fectae Apollodoreae. Szrabo XiIL p. 625. qui et eius τέχνως memorat. Citatur faepiuscule a Quincliliano, etiam n dialogo de oratoribus. — Vide et Suc/oz. Auguflo cap. 89. Me- minit et Plinius, (nifi Apollonii nomen reponendum , indice lib. XV.) Eufcbius Chron. et Lucian, Macrobiis, qui $2. annos vixiffe teftatur. "Mpollodorur , Peripatetitur, forte, ad quem epiftola a. Lynceo. Samio 'T'heophrafli difcis. pulo fcripta laudatur ab 7/7/er. IX. τα. "pollodorur, Pialereur,. Socratis amantiffimus, aliis omnibus afper, ideo μανικὸς dictus; Plato Sympofio, Plutarch. Catone minore. In epiflolis Socraticis Allatianis pag. 46. vocatur μωλακὸς. forte, quod Socrati [P] morituro tulit tunicam ex pretiofa lana pulchreque textam et fimile pallium ,. rogauitque,. vt fic ornatus demum cicutam bibe- ret. “εἴα, I. var. Hift. cap. 16. "pollodorur, rhetor. — Vide fupra, Pergamenur. — Alius Afpolledorus, rhetor, iunior, quem 5. Nilur lib. Y. epift, 75, reprchendit, quod, quam Chrifto nomen dediffet, ad: idola. reuertiffet, "pollodorus σκιωγροίζος circa Olymp. XCIIL. Plin. XXXV. ο, Euffath, ad Iliad. κ΄. Frame εἰς Iuniur catalogo pictorum pag. 24. "Mpollodorur, Stilleur. Supra in Citieo. "Mpollodorur ,. Socraticur,. vide paullo ante, Phalertus: "Mpollodorur, ffatuarius. Plin. XXXIV. 8.. pollodorur: Syllus.. Cic. Y. de natura deor. [cap. 34. vbi vide Dauif. eft fupra inter Stoicos de Apollodoro, Ephillo, vol. HI. pag. 539.] — Nifi potius diflincte legendum pollo. dorus, S;llus. Mpollodorus,. Tarentinus. Supra in Cizieuz. "pollodorus , "T'arfrnfís , tragicus, de quo fupra Iib. I,.cap. το. [Alius Tarfenfir, gramma. ticus. vid. Heyne pag. 1174.] Apollodorus , Telmiffenfit , οἰνὴρ ἐλλόγιμος, de fomniis fcripfiffe videtur; — Laudatur 7frtz- midoro lib. I. cap. 82. "fpollodorur,. "Tranur, memoratur Platoni, Aeliano, Plutarcho, Valerio Maximo, Sene- cae lI. 4. de ira et VIT 19. de beneficiis, et, qui fepulcrum eius memorat, Paufaniae in Atticis. Eophorionis Chalcidenf. poema, cui titulus ᾿Απολλόδωρος. tefle Parthe- nio, fchol. Apollon. et Lycophron. Pu. Non jo ἜΝ XXFIL APOLLAS Vel ΠΡ. enr 672 Non raro etiam ;4pollodori nomen pro Zfpol/cnie pofitum obferuaront viri docti, vt apud Stephanum, vbi Apollodori Caríca citantur, vel vbi Poatira, vt in Ícholiis ad Apollon. Rhodium. [Il. 159. conf. Heyn p. u77 Íq] — Etiam Zdpoffodorum, Ephe(ium, ingerunt non- nulli pro Zrtemidoro. Fuit et Zpol/ar, aduerfus quem fcripfit Chryfippus, tefle Laertio, VIL 195. 197. ne- fcio, an is, qui Apollodorus dicitur apud Cizerorem Y. de natura deor. cap. 24. Zeno quidem non eos folum , qui tum erant, dpollodorum, Syllum , ceteros figebat moledi&iis etc. — Ita enim re&ius videtur locus ifle legi in melioribus edit. quam, vtalii coniungunt, velut vnius ho- minis nomen, /fpellodorur Syllus. Δὲ /dpollar iv τῷ περὶ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ σεόλεων, laudatus /4thenaco IX. pag. 369. idem videtur viris doctis, qui Marciano Heracleotae pag. 63. eft ᾿Απελλῶς ὁ κυρηνεῖίος » et cuius AeAQixes citat Clemens prorreptico pag. 3t. — Fuit et Zpel- lar, fcepticus, apud Laert. '"Timone IX. p. 597. vbi citatur eius liber, cui ab alio fceptico huius nominis titulum fecerat Agrippam. — Etiam apud Sextum Empiricum mentionem huius "Aptllae "") fieri, notauit Meurfius, qui locus me fugit. Alios Zfpellas refert Menagius ad Laertii Chryfippum pag. 342. et Grofíu: ad Rom. XVI. ro. Non omittendus et Zpol/or in facro Actorum Apoftolicorum libro XVIII. 24. et'1 Cor, T. 12. [II 4. etc. et "Tit. ΠῚ. 5. atque in. Clementis Romani epiflola cap. 47. memorztus, quia ᾿Απολλὼς per contractionem [IP] pro Apollodoro dictum effe notauit Saíma/irs epift. ad Menzgium de Herode infanticida pag. 65. ᾿Απολλωὼς o ᾿Αλεξανδρεὺς λόγιος: 0 ποτιςὴς τῶν Xeis8 μαθητῶν ier difeiptlos Chrifli rigator, ita enim reddenda mihi videntur verba S. Nili lI. 49. epift. vir Zecaundrinur ex: Iudaeis valde eloquens. et perfectus in lege, epifcopus Corinthiacorum. S. Hieron. in Tit. IIL 13. De eo confulendi Zo. Prideaufiur Opp. latin. pag. 463 fq. et P'itringa WM. a1. var. obf. Apollodorur & δυφίνῳ citatur a Plutarcho quaeft. eraec. pag. 3o:. nec dubitarunt aliqui, δύτινον Apollodori, comici, dramatibus adícribere, Sed locum confideranti patebit, hifto- ricum opus relpici, Apollodori forte "Tarentini, et fortaffe pro ἐν óvrirg legendum eft Ta- gayTivog, licet de Tarentinorum duce Dinone alius quoque Apollodorus tradere hoc po- tuerit, quod commemorat iam dico loco Plutatchus, eum praecone fuffragia plura con- tra fententiam lata iaclante, praetulifle pauciora, «AA αὐτοί» inquit, βελτίδς. af haec sucliora. funt. : Praetereo. alios /fpollodoros, vt Turammum Caf/sudren/zm, dc quo 4delionus XIV. 41. XV. 15.Var. Excerpta Peirefc. pag. 365. Pluzarch. de fera numinis vindicta pag. 555. 556. .Po- lyaenus, Muret. XVI (7, var. lect, etc. Cuzicenum, ducem zdthenienfium. a Telian. XIV. 5. Var. Apollodorum, Zfuphipolitanum , praefectum Babylonis, Diodor. Sic. XVIT. pag. 538. Curt. V. 9. Zirrian, VM. pag. 161 fq. "4pollodorum, Siculum, Píutarch. Caeízre pag. 731. "Jpollodo- sum [ob Honorio et Arcadio impp. Comitem et Procof. Africae, ad quem aliquot Symmachi epiflolae exflant. Conf. /ac. Godofredur in profopographia cod. 'Lheodefiani pag. 350 f. tom. VI.. 15) Non huius, fed Apellis pi&oris facit mentionem Sextus Emir. I. Pyrrhom. feét. 28. (conf. Fabric. not. ad Sextum Empir, pag. 41.) Vf X Vel. II. p. 672 ὃ 673 Lib. HI. e. XXV II. 303, ANTIGONVS CARYSTIVS tom. VI. Fuerunt et "fpoilodori inter -Archontes Athenis Olymp. LXXXVIL 3. CVII. 5. CXIV, 4. €XV. 2. VIII. Apollodoro fubiiiam AN 'TIGONV M, illo licet antiquiorem, vtpote qui fub Ptolemaeo Philadelpho fcripfit ?). ^ Huius vnicus libellus ad nos peruenit ἱςοριῶν vrotgas- δόξων συνωγωγή, hüfloriarum mirabilium colle&lio, qua mirandae 57) et fingulares obfcrua- tiones de animalibus et aliis rebus naturalibus breuiter referuntur , excerptae ex auctore libri de admirandis auditionibus, qui inter Ariflotelis fcripta 43) legitur (a cap. XXXII— CXXVII.) tum e Ca//imachi '*) ἐκλογὴ τῶν [0] παραδόξων (a cap. CXLIV — CLXXXIX. fiue ad finem libri) et aliis quibusdam fcriptoribus, quorum catalogum e Meuríii editione fubiunxi, [et ego ex Beckinanni edit. aliquantulum auxi:] Aeíchylus zo£óris; cap. 127. Alcman 27. Amelefagoras, Athenienfis, 'Az9/d, 12. Ainometi gvazAes ἐκ Μέμφεως εἰς τὴν xa- λϑμένην ἰσιδος κρήνην 164. Archelaus, Aegyptius, gregi παραδόξων. 23. Περὶ ϑαυμασίων οὔ. Ariftoteles 18. 23. 24. 26. 31. 32. 43. 52. 66. 97. 127. 159. 185. Περὶ ζῴων 66. Callimachus i77. Aegyptius 5t. Callimachi, Cyrenaei, ἐκλογὴ παραδόξων 144- Ctefias 16. 128. 160. 165. 181. 182. oo) H. Dodwell. dif. de aetate peripli Hanno- nis 9. 21. pag. 33. "off. Hift. gr. hb. 1. cap. t2. pag. 78 fq. Fabric. — Saxius in Onomaft. lit I. pag. 103. actatem illius conf rt ad A. M. 3733. Olymp. CXXVIL. 1. ante C. N. 27c. a. V. C. 482. aut paullo poft; Zamberger in zuverlifhgen Nachrichten etc. tom. I. pag. 325. ad A. M. 5700. ente C, N. 224. arl. " pp) Alios mirabilium et. paradoxarum narra- tionum fcriptores retuit lib, I, cap. XXII. $. IV. qq) Vide, quae fupra cip. V. $. XXL. p. 245. Fabric. — εἰ, Schnetder Periculo critico in An- thologi:m Conftantini Cephalae, (Lipfiae 1772. 8.) fubiecit cap. V. pag. 132 — 147. emendstiones im Ariflotclem et Antigonum Caryflium; in quo vt permulta loca, a Menr(io non curata, ex ipfis Ari- ftotelis libris felicitate ingenii fui reftituit; ita ex Antigono Ariftotclis loca em«ndauit. Statim ve- ro ab initio capitis, »ego vidi, ait, mirabundus, nullum fcrc caput cffc in Antigono ex Ariftotele Eudoxus 135. 144. 153. 162. 169. 171. 178. Hellanicus, Lesbius 139. Heraclides 167. Herodorus 43. Herodotus 25. Hefiodus, nomine quidem non addito, 25: Hippon (Hippys), Rheginus, 133. Hoinerus. 28. Lycus 66.148. 170. 175. 185. 198. Rheginus 154. Megaflhenes Ἰνδικοῖς 147. Myrfilus λεσββιακοῖς 5. 17. 129. Nicagoras 173. Phanias fumtum, quod nom corruptelae aliquam maculam ignoratione librariorum conceperit. Duo in vnum capita confufa; verba omiífa, fine quibus feníus laborat. — —- Fatendum tamen eft, faepe ἀπ-. tigonum eximiam opem corruptis philofophi locis emendandis praeftare qua in re tamen cautione effe vtendum magna facile video, quia Antigonus interdum verba aliquot de fuo addit, resque ab. Ariftotele traditas faepe aliis verbis eloquitur. — --- Mira fuit interdum Antigoni focordia, qua philofophum exfcripft, ea, quae vel caput rei faciunt, vel fine quibus reliqua vix intelligi poffunt, omittentis.« arl. rr) Obferuatum hoc poft Stanleium clariffimo Bentleio, qui multa Antigoni loca egregie illu- firat atque emendat in fragmentis Ca//imaclii pag. 328 fq. Fübric. —- f, tom. 1. edit. Ernefli, 176r. 8. pag. 444—455. coll. Schneidero l.c. p. 136. qui tamen de loco quodam c«ulpat Bentlcium. Harl. 5304 Lib, I17. c. X XI/'1T. ALII ANTIGONI "Vol. K. p.672 0674 Phanias 171. 187. 'Theophraftus. 145. 174. : philetas (ἐν Ἑρμηνείο 8. 13. ^ "Theopompus. 14. 15. 131. 152. 156. 180. 186. Philo Αἰϑιοσεκοῖς 180. 180. Philoxenus 41. Timaeus n 149. 155. 168, Eius Σικελικαὶ Pindarus 155. ἱφορίο 1. Polycritus 150. Aenophilus 166. Σαμιωκῶν ὅρων auctor 132. Primus Antigonum graece et latine eum verfione fua edidit Guil. Aylander, defcriptum € bibl. Palatinae 9). vetuffifimir. membranis, rariffimo mihique alias muaquam vifo litterarum genere. confcriptis, quae eius funt verba in praef, ad Albertum ἃ Steten. — Prodiit Xylandri editio vna cum M. Antonini libris ὡς ἑαυτὸν et Apollonii, Dyfízoli, ϑαυμασίοις, ac Phle- gonte Tralliano, graece, et Íeorfim latina Xylandri horum librorum verfione, per Thom. Guarinum,, Dafil. 1568. 8. [adnotatt, ad Antigonum leguntur pag. 320— 322.] — Joamnet deinde Meurfiu; Antigonum feorfim edidit cum interpretatione Xylendri, addiditque erudi. tas notzs. Lugd. Bat. 1619. 4. exemplis quibusdam huius editionis annum 1622. praeferen- tibus. Nam Londinenfem Hendreichio memoratam chimaericam effe exiftimo, [P] neque vidi alteram Xylandri Argentoratenfem, quam idem commemorat anni 1590. 8. Fabrit, Conf. Clement bibl, eurieufe etc. 1. pag. 369 fq. .— Nouiffima, pleniffima optimaque eft editio: 'Avrryoyg --- níigoi Carjfii hiftoriarum mirabilium colledanea, explicata a Joan- ne Ecchrzonn, Prof. Gotting. — Additis annotationibus "Ὁ, Xylandri, L'Meurfii,. Ἀν Bentleii, L G. Schneideri, I. N. Niclas aliorumque cum interpretatione G. Xylandri. Subiedtis fub nem annotationibus ad Ariftotelis aufcultationes mirabiles. Lipfiae 1791. 4. Praemiífa funt excerpta ex praefatione Xylandri, praefat. Meurfi, excerpta ex Schnei- dderi periculo critico in antholog. (ex quo libro, quae ad Antigonum adnotata funt, ex- cerpfit;) et ex Dodiwclli difl. de perip!i Hanaonis actate. Notae criticae feparatae funt ab .xegeticis, quae multa hifloriae naturalis capita egregie explicant. Cenfor in ephemerid. litter. Gotting. nr. 89. pag. 977- 3. 179 quaedam adaotst et corrigit. — Sa/mafíar, qui So- linum multa debere Antigono, perperam, credo, srbitratus eft, in Exercitatt, Plinianis pat fim, e. g. pag. ror. b. D. pag. 157... ἃ. pag. 173. 179. et alibi vaziz Antigoni loca tentauit m cic ec nico. mne f Rm ᾿ς h aut expofuit. Harl. 1 ἣν 3 ; m 4 Praeter hanc ἱτοριῶν παραϑόζων συνωγωγὴν Phlrgonti cap. 28. mirabil. et Stephano Byz, — Jaudatam in **) Γύαρος.» Ícriplerat dIntigonur, Cary(lius, etiam alia, vt: E Bia T ss) Conf. Sylburg. in catalogo MSStorum in εἰ) Apud Iac, Elzeuir. Meurfius permulta lo- bibl. Palatina in Monumentis pietatis et litterariis .ca egregie fanauit, et,:collato Ariflotele, refti- virorum — illufrium, Francof. ad Moen. 157ot. tuit. llla editio repetita eft in Operibus AMrur- 4. pag. 124- cod. CCCLX XXIX. qui practer alios /i5, a Lo. Lamio collectis vol. VIL. pag. 3 --- 72. continet Parihenii de amatoriis aofe&ionibua, — //ar/. ti&oriolas XXXVI. Zfutosini Liberalis metamor- hof, fabb. 4t. Zpolloni? hiftorias mirabiles, /fn- uu) Xvlender in Stephano fuo Eyz. adnotauit, tigoni hiftoriazum incredibilium colle&iosem etc. Antigonum , Caryftium, hunc ipfum effe, ET De editionibus .conf. Beckmatis. praef. p. IV fqq. ϑαυμάσεα nuper in lucem emiferit.. Non primum Hart. itaque Loc a Meuríio obíeruatum. fuit. x ol. IT. p. 674675 τς PARTHENIVS NICAENVS — Li.11Le XXUIL seg - Bias fiue vitas philofophorum, Laertio et Athenaeo, Eufzbio XIV. r8. praep. et Hieron. de τ ícript. eccl. celebratas, de quo opere videndus Joz/iu; ll 4.1. Refpicit οἱ] Suidas in ᾿Ωτοϑλαδιίοις. Περὶ ζώων Hefych. in "Duos. Περὶ λέξεως Zfihon. MT. pag. 88. VIT. pag. 297. 303- Poema heroicum, cuius titulus ᾿Αντίπατρος. «Ἄϊδξεη, IT. pag. 82. qui duos inde verfus adducit. Videntur etiam hvic 7451/7015 tribuendae zAAcizze fius metamorphofeon liber, qnem laudat Z/stcninus Liberalis cap. 23. | At jsogr« ὑπομνήματα, quae ex ZIthenoci XII. p. 610. inter fcripta huius Autigoni doctiflimus Voffius refert, Caryfiio Pergameno tribeenda funt ex plurimis aliis Athenaei locis, nou Ántigono, qui a patria (το, Eubnese ciuitate, Caryílius dicitur. Alii fuerunt 1) Zfufigotius ,. ZMexandrinus, grammatices, citatus ab Ero. tiano in prooemio et in ITegwgd. — Hic forte rcfpicitur a fcboliafte Nicandri, vbi citat An- tigonum. .2).fa/igontr, Cumasus, qui de re rufiica fcripfit, I:udatus Varroni, Plinio, Columellae. 3) .;4utigosur, pictor, qui de piclura fccpfit, tefie. Pio XXXV. το. περὶ σινώκων, de tabulis pifl.rum. | Laert. Chryfippo VM. (ρῶς 198. Diverfas, vt videtur, 4) -— ZIntigonur, qui de toreutice fcripfit, tefle rurfus Plinio ia indice libri XXXIV. — Hunc, inter - flatuarios commemoratum, de arte fua fcripfiife ait XXXIV. 8. Videtur etiun fuiffe 5) 74a. . digonu; quidam , mathematicus, vt ex auctore fcholiorum graecorum in tetrabiblon Ptole- .gmaei pag. 20t. Meurfius colligit, idem, vt fufpicor, qui inter Arsti interpretes receafetur, 6) Antigonus, rex Macedoniae, cuius epiflolam ad Zenonem, QCitieum, refert. Laertiur VIL 7. Eruditionem huius Antigoni Dioc/z in epiflola προφυλακτιχῇ apud Paulum Aegi- netam lib. I. cap. vlt. praedicet his veibis: ἐπε δή σοι συμίβαίνες μεσικωτάτῳ παντων βασι- λέων γεγονέναι!» καὶ πλᾶςον χρένον βείβιωκένωι e. φιλοσοφίας τὲ πώσης ἔμπειρον ὄντα φσυγχάνεν- καὶ τοῖς μαϑημωτικοῖς 7 ET Gy OVI ὑπολαμβάνων βασιλικὴν καὶ οἰχξᾷαν eva; τὴν φιλοσοφίαν τὴν περὶ τῶν ὑγιεινῶν ἀκοήν τε [δ] xo; ϑεωρίαν. γέγραφα σοι etc. Fueritne i$ auclor περιηγήσεως Μακεδονικῆς. laudatae a Stephauo iu ᾿Αβαντὶς, duhito. Alius certe 7) Zntigomus, ltaicae hitloriae fcriptor, quem laudat Feflus in, Romam, et Dionyfius Hal. 1. antiq. pag. 5. Δὲ "lutarchus in Romulo pag. 28, Antigoni, regis, dictum refert, non, vt Voffio vifum, Antigoni, fcriptoris, Italicam hifloriam refpicit, 9) ntigongs, medicus infignis caílrenfis, cuius paflillum ad capitis dolorem refert Galenus IL. de medic, ἢ fecundum locos cap.2. Meminit eiusdem Marcellus Empiricus et collyrium eius commen- dat cap. 8. [conf. Fabric. B. Gr, vol. IJI. in elencho medicor. pag. 63 fq:] IX. Cum Apollodoro Galeus edidit PAR T HEN [II"*), Nicaeni, vofumen, quod de aman. - tibur compofuit, vti Probur ad Eclog. 3. Virgilii vocat, ad cap. 15. huius libri refpiciens: fiue - marrationes, foluto fermone fcriptas, de iis, quae amantibus acciderunt: Παρϑενίᾳ Νικαέως - gregi ἐρωτικῶν παϑημάτων ad Corselium Gall.m '") qui fub Auguflo imp. floruit et fuavi. i tate vv) Vide Bayle di&ion. fupplem. voc. Parfhe- ingenio praeftans, Iuffus Foutanini libro de (cri- EL. Harl. ptoribus Foroiulienfibus. Faéríc. — Jw! Pom- wi7) De hoc Ga/lo videndus vir, do&trina et — famin. hiftor, litterar. Aquilcienfis libr. Romae Foi. IF. Q.q 1742. Lib. HI. c. ΧΧΤΡΙΣ PARHTENII EROTICA ; Vo Y. n- 675 P676 506 tate carminum cxcelluit; ad quae componenda perquam opportunam huiuscemodi narratio- . . -Ὁ »? ^w J , A 7 nut lectionem ipfi commendat. Τῷ zAeze αὐτῷ τε σα ET] εἰς ἔπη καὶ eeyeius etvoi- Bj 1 LP " " Εἰ Υ A . - γεῖν το μάλιτα ἐξ οὐτῶν ορμόδιω etc. Μετωμορῷφωώσε;ς cius memorat Suidas in Νέξωρ, quem et ipfum ait librum eo titulo feripfiffe, — Scriptores **) e quibus narrationes fuas col- legit Partheniur, hi funt: Alexander, Aetolus, ex cuius carmine elegiaco, cui titulum fecerat Apollinem , profert verfus quatuor et triginta cap. 14. Andrifci. NaEixd cap. 9. :: is S n au δὲ : Apollonii, Rhodii, ᾿Αργοναυτικῶν oc. cap. 28. Καῦνος cap. I. fiue Kaya κτίσις, Cap. Ik. Poema epicum, cuius decem verficulos Parthenius conieruauit, emendauit Z/f. Z/offinz ad Melae lib, I. cap. 1. 16. Ari(locritus cap. 11. Ariflodemus ὁ Νυσωεὺς ἐν οἰ. ἱποριὼν cap. 8, Ariftoteles cap. 14. Afclepiades , Myrleanus, BiSuviexv a. cap. 35. Cephalo, Gergithius, ἐν Τεωϊκοῖς cap. 4 ct 34. Declades cap. 13. : ) Diodorus ἐπαίτης (Gesnero mediewr, Voffio rireulator: fed interpres [IP] forte rectius legit Elaites)) ἐν ἐλεγείοες cap. i4. Galeus in notis ad Parthenium pro ZZiedoro mauult Dionyfiodorum, "Vroezenium. — Vollius lib. de poetis graecis, memoriae, vt videtur, lapfu pro Diodoro Dionyfium pofuit. Euphorion ᾿Απολλοδώρῳ cap. 28. Geox) cap. 13 et 26. Hegefippus Μιλησιακῶν c. cap. 16. Παλληνιεκοῖς cap. 6. Hellanicus Τρωϊκῶν c. cap. 34. : Hermefianax cap. 22. Λέοντι (fiue rectius Aecvria, vt apud Athenaeum et Antoninum Li- beralem cap. 39.) cap. 5. Ὁ τὴν Λέσβε κτίσιν, ποιήσως, (Apollonius, forte Rhodius, cap. 21. vbi ex illo poemate verfus heroicos viginti et vnum adfert. Licymnius, Chius, μελοποιὸς cap. 22. Oi τοὶ Μιλησιακοὶ cap. 14. — Vide fupra in Hegefippo. Moero, 1742. 4. pag. 1i— 62. Ego quoque de co plura dedi in introductione in notitiam litteraturae ro- minae, tom, I. pag. 333 (qq. et in notitia breuio- re litterat. rom. pag. 23:4. — Hinc Saxius im Onomaft, lit. tom. I. peg. 182. adligat Parthenii aetatcm. A. M. 2975. Olymp. CLXXXVII 3. ante €. N. 28. à. V. C. 24. Adde //offium de hi&or. graec. IL. cap. t. pag. 129 fq. et de poctis graecis cap. VIIL. pag. 7o. Hari. xx) Le Beau iunior, nominat et explicat au- &ores, e quibus Parthenius libros fuos amatorios concinnauit in lliftoire de l' Academic dcs Infer. vol. 34. Parif. 1770, pag. 65 fqq. Har 4 5 Uu ks * j LE WwhpeueU ^. . . ET AA SCRIPTA. L&IILz XXFIL γὼ Moero, Meo, (poetria Byzantia.) ἐν τοὺς αἀροῶς Cap. 27. Neanthes ἐν β΄. cap. 33. Nicaenetus Cap. 11. Aweko Cap. 1. Nicander cap. 34. ἐν τῷ περὶ ποιητῶν cap. 4 Phanias, Ercfius cap. 7. Philetas é243 cap. 2. : Phylarchus cap. 25 et 5t. ἐν ;&. (interpres fibre 177.) cap. 15. Simmias, Rhodius cap. 33. Sophocles Εὐρυώλῳ cap. 3. Theophraflus ἐν τῷ πρὸς τὲς κοωρὲς (interpres libro 177.) cap. g. ἐν m. τῶν πρὸς τὸς καὶ- gac cap. 18. Timaeus Σικελικοῖς cap. 29. Xanthus Λυδιακοῖς cap. 33. Primus hunc fcriptorem in Jucem edidit cum verfione fua Toanuer Cornariur, Zuicce- vienfis, Bafil. 1531. 8. apud Frobenium. — Cum eadem interpretatione prodiit iterum Bafil. 1555. fol. inter fcriptores de exemplis virtutum et vitiorum , quos infra in Aeliano recenifeo, et ex officina Commelini gracce et latine iunctus Achillis Tatii, et Longi Eroticis a. 1601. 8. [Habeo editionem: «είν! Tatii — 118. VIII. Longi fophiftae — lib. IV. Parthesii Ni- Ζαρε: de amatoriis affectibus lib. T. ifer:z5: cdita graece ac latine in bibliopolio Comme- liano. MDCVI. (1666.) 8. — Praefatio Iudae et Nicolai Bonnuitiorum ad Gruterum Ícripta eft 160r. prid. Καὶ, April." Eflae igitur intra quinquennium in offic. Commelin. bis excufa illa collectio ; an tantum primi folii pagina et infcriptio mutata? Zar/] Vidi etiam latine «um Euf(lathii fiue Eumathii amoribus excufum Lugduni Bat, 1618. 12. Gallice vertit Zohanner Forneriur, Montalbanenfis, vna cum Pluta:chi narrationibus amatoriis, Lugd. 1555. et Parif. apud Aegidium Robinotum 1556. 8. Denique cum Apollodoro ct aliis gr. et lat. nitide re. cudi curauit 7λο. Galeus, additis breuibus, fed eruditis notis, quibus interpretis etiam fub. inde errata quaedam emendauit Parif. 1675. 8. ΠΡ] pag. 341— 402. Eumdem effe Parthenium, qui has narrationes profa fcripfit et poetam huius nominis, docet auctor ipfz, verfus fuos de Biblide et Cauno referens cap. x. — Tum Plutarchus , qui in parallelis minoribus pag. 308. quum de Leucone et Cyanippo narrationem e capite 10. repetiffet, fubiungit: ὡς Παρθϑένιος ὁ ποιητής. ltaque non dubito, eum ipfum effe, cuius Stephanus in. Nixcig; meminit, Luianur vero de fcribenda hift. tom, T. pag. 637. iungit cum Euphorione et Cellimacho: quemque Suidas [ct Eudocia pag. 357.] tradit Heraclidis et Eu- dorae, fiue ex Hermippo quodam iuniore, (Smyrnaeus enim ille, qui de vitis fcripfit, Par- thenio antiquior fuit) "Tethae filium Nicaeenfem vel Myrleanum é&Aeyerozroicy xo; μέτρων διαφόρων ποιητὴν, captum a Cinna ii bello Mithridatico , (anno V. C. faltem 670.) poflea propter doctrinam liberum dimiffum, vsque ad Caefaris Tiberii tempora vixifle. — Tibe Q.q2 rius “οὐ — Li. IILc XXVII. | SCRIPTA ΡΑΚΤΗΕΝῚ. Vol. Tf. p. 677 P678 rius *9) imperare coepit A. V. C.-.767. centum fere poft Ciznam interfectum anuis. Itaque "Tiberii nomen vel a Suida, νοὶ δὸ alio quodam praeter rem eife adieclum non dubito, quam- quain Parthenio h. e. poeatis ipfius dzlectatum "Tiberium auctor eft Suctotius cap. 70. £'vcit εἰ gratca. poemata,. imitatus. Euphoriontii εἰ Rhianum el. Parthenium, quibur poetis admo. dum deleBlatur, fcripta eorsim et. imagines μηδ εὶς bibliothecis inter vetever et praecipuos atte Borer tollocouit. — Virgilium Paithenio praeceptore vfum ia graecis, et quaedam illius ver- fibus fuis expreffiffe, notant /Macrolits V. τη. ct Gzlliur 1X, 9. et XUT. 26. fed et in codice bibl. Ambroftanae 52) Moreto Virgilii baec verba. adferi ipta obferuauit If. Voflius: Parthenius JMorttum firipfit in grato, q8on Virgilius imitatus eff. Scripta Parthenii haec comniemo- zantur in veterum monumentis: ᾿Ανϑππη. Steph. in Κρανίδες, Λάμπε;α. ᾿Αρήτης (coniugis) ἐγκώμιον. — Libris III. Suidas [et Eudocia] in Παςϑ. ᾿Αρήτης ἐπικήδειον. id. [Endoc. poft ἐπικηδ' addit τῆς γαμετῆς. Eis ᾿Ασχελαΐδο ἐπικήδειον. Ηεράκεβο | Pag. 4. qui totum clegiacum fuiffe teflatur', ks extremo verfu iambico adiuncto. Εἰς Αὐξίϑεμιν ἐπικήδειον. Steph. in Γαλλήσιον. Δῆλος Steph. in Βεληδόνιο; εἰ Τρύννοι » εἰ ᾿Ὥγενος vbi vide Holílen. et Salmaf. [I] ad Solin. p. 842. ex quo loco videtur referendum hoc pocima ad Parthenium, Phocenfem, [vid. iufra in catalogo Dionyforum, voc. Dionyfius, Alexandrinus.] Ἐλεγῶαι- Attemidor. IV. 64. Ἐλεγθα εἰς ᾿Αφροδίτην. Steph. in "Axe μοαίντιον. Suid. [et Eudocia] Παρϑ. Male ad. Chius Parthenium referuntur in fchol. graecis recentibus ad authologiam epigramma- tum graecor. ll. so. pag. 236. Ἡρακλᾷς Steph. in"Iocz et Οἰνώνη Etymol. M. in Δύρόσχας ct Ἐρίσχηλος. Ἴφικλος Steph. in ᾿Αράφετα. Κρινωγόρας" Etymol. M. ia^ Agzus. Λευκαΐδιαι- Steph. in "IBzeiaj. MerapeeQoses. Suid. in Néswe, (I: cet Parthenio, Chio ***), tribuit in Ilac9-) Euffath. ad Dionyf. xf 420. ac Παςϑένιοξ, ὁ τος μεταμορῷώσεις γράψαι λεγόμενος. — Vide et ad lliad. 9'. pag. 248. cdit. Bafi. Ηἰδ΄ vfum Ouidium, non dubitant Gyraldus et Voflius. [Add. Mellmann Comm. de auctor. narrat. de mut, form. p. 79 fqq. Bu. Moretum, yy) Do&iffnaus Voffius exiftimat, verba Sui- ex) Vide P'ofium, patrem, de poetis graecis p. dae accipi po/fe de tempore, quo Tiberius flo. 70. Fabrir. — cel. Heyne ad Donau vitam Vir- rers ct rem gerere coepit, 29. antequam impe- gilii pag. CLV fq. tom. I. Opp. Virgil. et tom. ΤΥ. sarctonnis Sed víu veterum fcriptorum conftat, p.208. in prooemio in Morctum, edit, II. /7arl. tempora imperatorum nog de aliis, quam imperii yit annis computari. De Parthenio, Tiberii liber- aaa) Hunc difcernit Eudocía 1. c. Hari. t0, vide (is Gund!ingiana XXX, :. H 1 Ex: as 3 : r4 , i Vol. II. p. 6788 679 . "ALII PARTHENII LilHI.cXXFIL 398 - Moretum , quod imitatus eft Virgilius, vt paullo ante dixi. Προπεμπτικὸν. Steph. in Κώρυκος. Memoratur praeterea Partheniur in veteri epigrammate Polliani pag. 236. libr. IT. An- thol. cap. 25. a Stephano in NeumUses, Nixeum, Βορυσϑένης et Ἐλεφαντίνη. quae loca in indice fcriptorum, editioni Berkelianaz fubieCto, vt non pauca alia defiderantur. Vir infignis, lanus Cornarius, fufpicatus eft, librum de feumicibus, de quo inter Plutarchi fcripta dicam, auctorem agnofcere hunc Parthenium; fed parum verifumilitudinis habet illa fententia, Fuit et Parthenius, Phorenfir ,' Stephano memoratus in T'ér9o;, Δεκέντιοι et " Qyevess nifi Φωκαεὺς fcriptum aliquando pro Νικοεὺς.» aut Nicaeni ilius, quem Stephanus quoque in N/«e;« agnofcit, cum Phocení fcriptis a Stephano confufa. Ceterum Phocerfis ifte 'rhenius haud diuerfus ^) mihi videtur ab eo, quem Parthenium, Dionyfi (difcipulum) vocat dr/teraeur laudato. primo eius libro περὶ τῶν παφο τοῖς ἱσορικοῖς λέξεων ζητδμένων XL. pag. 467. sor. et XV. pag. 68o. eumdem refpicit Euflothiur ad 1144. ψ΄. pag. 1412. et in Odyíf. ὁ. pag. 567. Hunc grammaticum vocat Suidas in Διονύσ. et Dionyfii, Alexandrini, a Nerone vsque ad Traianum clari, difcipulum fuiffe teflatur, Minus praeclare fenfiffe de Homeri poematis, nec dubirsffe Hiadem flercus ^^, vel fentes, Odyífeam lutum adpcllare, adparet [IP] ex epigrammate veteri graeco, quod in lucem edidit doctiffimus Neoccrus ad Suidam in Παρθένος. lbidem Suidas [et Eudocia] alterius PartAenii facit mentionem, pa- tria Cii, "Vhefloris, quem carmine celcbrauit, filius: qui ad Homerum originem generis fui referebat, fed, (propter genus forte. fcribendi parvin. lucidum atque digclum,) cogno- minatus efl Chaos. Huic Metamorphoíes, quac Farthenii Nicaeni funt, male ifthoc loco tribui, ipfo Suida auctore conflat in Νέφωρ. v! paullo ante notabam. — [Eudocia Parth. Chio non tribuit Metamorphofes.] Alius Pori^eiis2, poeta, Domitiano a cubiculo, cuius vna eum Sigerio meminit Dio, vbi natrat Doiiitisni caedem [lib. 67. cap. 15. tom. II. pag. 1113. edit. Reimari, cuius notam conferes, et cap. 17. pag. 1115. adde Sext. Zfurel, V'iffor. Epit. XL m. fub Nerua autem mifcre interfectus efl a. milibus. vid. /Zwrel. Κ δον. cpit. XII. 8.1 Nec minus ZMortalis ὉΠ. 42. IV. 79. XL. 1. XII. 2... Sueton. Domit. cap. 16. et Tertullian. cap. 35. apologetici. — Praetereo Purthenium , filium fororis Ennodii, ad quem Aratoris ele- gia exflat, edita a Sirmondo ad Ennodium, qui illius faepe meminit... De Partheniir, fer- vis imperatorum, Nic. Hieronym. Gundling. in Gundlingianis XXX. 3. ' - . X. Collectionem fcriptorum hifloriae poeticae Galeanam claudit AN TONINVS LIBER ALIS, de quo et ipfo pauca hoc loco addere, atque ita capiti huic colophonem imponere conflitui. Nihil huius fcriptoris habemus, practer Μετωμορφώσεων συναγωγὴν -fiue fron:formationum narrationes capitibus XLI. collectas ex fcriptoribus, quorum nomina fequ. pagina vides : Qq3 Antigonus bbb) Phocenfem a Parthenio Dionyfii diftinguit ctc). YIyX3v Ὀϑυσσιώην καὶ βάτον "Das)x, | Pro Ba- G. 1. Vo[jius lib. 11. de Hift. graecis cap. 1. τον Küfterus legit πάτον: st 1.1. ΠῚ, e. XX IT. . LI » , Antigonus £y τοὺς αλοιωσεσι Cap. 23. ANTONINVS LIBERALIS - Vol Tf. p.670 P 62a Y Apollonius, Rhodius, ἐν ἐπιγοώμμασι cap. 23. ΕἸ τ v 5 3 Areus, Laco, ᾿Αρεὺς ὁ Λάκων ἔν ὥσματι κύκνῳ Cap. 12. Athanadas ᾿Δμβρακικοῖς cap. 4. Boeus, (Plinio etiam et Athenaeo laudatus) ὀρν ϑογονίο; cap. . 1r Jibro primo cap. T. libro fecundo cap. 16. 18. 19. 20. 21. Corinna cap. 10. éregoiguévoy a. cap. 25. Didymarchus μετα μορφώσεων γ΄. cap. 39. Hermefianax. Λεοντίω (2. cap. 39. Hefiodus ἐν μεγώλαες ἠοίαις cap. 23: Menecrates cap. 35. * Nicander cap. 45. ἕτεροιε μένων οὗ. eap. 1. 2. 4.23. 23. 38. 8΄. cap. 13. 17. 39. 31. "y. cap. T. 3, δ΄. cap. 8. 9. 10. 12. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 32. Pamphilus &. cap. 23. Pherecydes cap. 33. | Simmias, Rhodius, ᾿Απόλλωνι Cap. 20. Xanthus Lyciacis cap. 35. Quis demum fuerit hic Liberalir, vel quando vixerit "^), perquam efft incertum, etfi antiquum effe et fccibendi ratio ef, quibus d eft, monumenta, iam pridem vniuerfa deper- dita, fidem faciunt. — Certe non mufo iuniorem efle mihi perfuadeo Aebutio Liberali, cui libros de beneficiis [UC] Seueca infcripfit, quemque Iaudat epiflola XCL. neque M. Anto- nio Liberali, rhetore, Palaemonis semulo, de quo ia libri de claris rhetoribus parte de. perdita Suetonius, vt ex indice capitum adparet, quemque in Chronico fub Claudii, imp. temporibus memorat S. Hieronymus **). Non eumdem 57) autem cum ifthoc rhetore la- tino effe praefentem inetamorphofeon fcriptorem graecum, facile crediderim Jo/zpho Scali- gero, qui pag. 192. ad Eufeb. et in animadueríf. ad Rob. Titium pag. 15. 16. atque alibi An- ddd) Cl. Saxius in Onomaft. I. pag. 308. aeta- €em noftri refert ad tempora Antonini Pii, impe- ratoris, circa ἃ. Ch. 147. et, » nominis, ait, íal- tem ratio haudquaquam impedit, quo minus Zs- foninorum (iue Pii, fiue Marci libertum, eorum- que temporum aequalem fumere liceat. — Nam, Quum nonnulli eumdem effe opinaatur, atque M. Autonium Liberalem, rhetorem, temporum Claudianorum, apud Zieron;jm. in chron. Eufeb. ed Olymp. CCVI. pag. 1:60. ad difcrimen, quod intereft inter /ntonium ct /Zntoninum, item rhe- torem Jatinum ct mythographum graecum, ani- tonii, - mum non eduertiffe videntur.? Hinc Harnber- εν in zuverliff. Nachrichten etc. tom. II. p. 4t. num alios fequutus Antonini Liberalis aetatem temporibus Claudii a. Chr. sc. recte adfignarit, ex his colligi poterit. Ear. ' geg) Crediderim, verum auGtorem eífe 7ínto- ninum illum, graece docifimum, ad quem ex- ftant tres Plinii epifolae, lib. IV. epift, 3 et 18. ac lib. V. epift. ro. Idem lib. II. epift, zr. et lib. 111, cpift. 9. meminit Sa/uii Liberalis. Heumanm. f/f) Pro codem habent 7f. Ca/aub. ad Sueton. Abr, Berkelius et alii. à - Vol 17. p. 65: ANTONINVS LIBERALIS Lib. HI. c. XXP 1I. 3w - ^ toni, (non Antonini) Liberalis metamorphofes laudat. —Diuerfem effe, non vne ctiam argumento contendit //ofis: III. de Hifl. graecis pag. 336. — Confer Mar fJaci diff, ad Plutar .chum de fluminibus pag. 3o. vbi teflatur,, nonnullos iffum quoque de iluminibus librum Li- berali, metamorphofcon fcriptori, leui conieclttra tribuile, | Primus συναγωγὴν ZIntonini Li- beralis € codice Palatino 795) vna cum Parthenio edidit graece vir praeflantiffinus Gui. Xy- londer , fuamque feorfim fubiunxit latinam interpretationem Bafileae a. 1568. 8. . [At eodem anno correctius editi funt ab eodem Xylandro ZiIntonini Liberalir transformationum congeries, Pilegontis Tralliani de mirabilibus libellus, Z4utigoni hiflor. mirabil. et /M. Zntoninus de vita fua, gr. et lat. G. Xylandro in- terprete; cum adnotationibus et indice. Bafileae per "hom. Guarinum 1568. 8βι Admodum raram eíle hanc editionem, teflatur C/emenz in Bibl. curieufe etc. tom, I. pag. 386. not. Separatim poft centum annos edidit Antoninum Liberalem notisque paucis iisque ieiu- nis inflruxit Zóraham Berkeliur, gr. et lat. Lugd. Bat. apud Dan. a Gaesbeck. 1674. 12. Melius, quam Berkelius, de Antonino Liberali meritus efl Tom. Gale, quamquam in notis ad Antoninum illufirandum parum operae contulit. Is autem Berkelii editionem, etiam in mendis preffe fequutus eft in £7ifforiae poet. fcriptoribus antiq. Parif. 1675. 8. gr. et lat. — Eiusdem Berkelii recenfionem notasque reddidit J. Georg. J/alch. ad calcem editio- nis fuae Páaedri fabularum, Lipfiae 1735. 8. Multo ineliorem et docliorem editionem debemus diligentiae atque eruditioni Mun- ckeri, im editione: ZIntonini — gr. et lat. Guil. Xylandro intezprete. Tomas JMuncker vecenfuit, et notas adiecit. Amflel. Ianff. Waesberg. 1676. 12. Hic annus, auctore typographo, in fronte confpicitur: nam editio a. 1675. iam typis defcripta erat. vid. ipfum Mencker. ad iteraram Hygini editionem cap. 59. etepiftolam VII. Kal. Nou. a. LXXV. ad Nic. Heinfium, vna.cum Liberzli recens edito fcriptam. Dolendum efl, eius curas fecundas aut nouam editionem Liberalis, quem, nouis eruditionis antiquae reconditaeque luminibus illuflratum , Graeuio te(latur Nic. Heinfius, tarditate et ignorantia heredum periiffe. vid. /erheyk praef. ad fuam editionem, qui multus quoque eft de iniqui- tate atque iniuria, qua Munckerum adfecit Berkelius. Hic enim, arbitratus, multas fibi emendationes, quas oliin cum Gipfone quodam commwunicarat, a Munkero fubleclas effe, mutato, vt noua videretur editio, titulo, editionem fuam anno fequenti repetiit, et adnota- tionibus aduerfus Munckerum iniuriis et peracerbis infamauit et onerauit potius, quam orna- vit. Contra Junckerus in altera fua mythographorum latinorum editione placide et modera- te, oblata occafione, defendit Antoniniahas fuas adnotationes a proteruitate et calumniis Ber- kelii, hu'us notas, fi neceife vifum fuerit, honefto modo at docte refellit, et ita paffim, id. ue frequenter Antoninum Liberalem explicuit aut illuflrauit. — Has Munckeri notas, et editioni illius fubiectas et in notis ad mythographos latinos fparfas, collegit, digeffit, muta- vit interdum aut diminuit Z'eráey£ in luculenta doclaque editione, fic infcripta: Λντώνινδ EB) Vnicus is cft, qui hucdum repertus eft, in quo effet Antonin. Liberalis. 31). Lib. IIT. e. XXP/ 4I. ANTONINVS LIBER ALIS Eti Αντώνινει — dntonini Liberalis Transforisatiomum congerier, interprete Gialielaro Xy- landro, cuin Thomae Munckeri notis: quibus fuar aducit Henr. V'erheyk. Lugd. BDatau, apud Sam, et Ioan. Luchtmanns. 1774. 8. Verheyk de mythologia et antiquitate bene meritus, fuperioribus editoribus praeflitit; multas doctas congeifit animaduerfiones, multa bene acuteqve vidit, et egregie interpretatus efl. Neque tameu pauca, aliis denvo inuefliganda, meliusque explicanda, ab'ipfo relicta effe, facile patet. — Antoninus enim, qui e poctis multa fuinfit, idcoque inultas immifcuit po«ticas dicendi formulas, omnia haufit ex antiquioribus mythologiae fcriproribus, res nar- rat aut potius congeffit lepidas mireque fabulofas, quae ad intelligendam atque inuefligatio- nem fcientiae et religionis antiquiffimae facerent, et viam quafi munirent. Quare or'ginem quoque ac diuerfitatem cauffasque illarum fabularum penitius inquirere, cum aliorum nmarra- tionibus comparare, et, quantum fieri poreft, fenfum illarum abditum eruere atque expo- nere debuerat; aut alius, rei mythologicae non minus quam criticae peritus, exemplum ve- fligiaque Heynii, in Apollodori bibliotheca monftrata, fequi poterit. Atque in ephem. littera- riis Gotting. ann. 1775. -plag. 117. 1nulta, ratione methodi atque interpretationis, culpantur. Neque fagacis illius cenforis monitis obfequutus eft Zzucherur, nouiffunae auctor editionis, fic infcriptae: "Avreviyg —. Antonini Liberalis travsf. rmationum congerier, cum notis Guil. Xylan- * dri, Abrah. Berkelii, "Thomae Munckeri et Henr, Verheykii. — Acceflerunt. 7fefopi fabulae aliquot, quae in Aefopearum editionibus haud leguntur, et Zab:ii nonnullae "^). Curauit Ludou. Henricus. Teucherus. Livfiae 1791. 8. Xylandri et Berkelii notas, quas praetermiferat Verheyk, etiam omifit "Teucherus; - contra interdum contraxit aut omifit quasdam Verheykii aliorumque adnotationes. — Idem Teucherur edidit fohummodo correctum graecum contextum, ct interdum recepit certiores eriticorum emendationes: : aT Zutonini — congeries, graece, com Gariae fiue Ignatii Diatcni fabulis iambicis te- traflichis et Babrii nonnullis in vfum fcholarum edidit L. 77. Zzucherus. Lipfiae 1797. 8. Hic praeter ca memorandus eft: Zintoninur Liberalie puer in flellionem , ex hiftoria éllu- firatus ab. Hermann v:s der Hardt, in huius Aenigmatibus prifci orbis, Helimnflad. 1725. fol. pag. 22. Hari.] Fuit et Tiberiur quidam Claudius Liberalis, euius mentio in veteri infcriptione apud Sponium pag. 6x. Mifc. et pracfectus fabrorum, in Fabretti Infcript. pag. 253. —— Metamor- hofes e veteribus graecis Ícripfere praeter Liberalem et, quos ipfe laudat, Antigonum, [Boeum] Corinnam, Didymarchum et Nicandrum, Callifthenes, Dorotheus fiue 'Theodorus, Neflor, Larandenfis, Parthenius et Adrianus, fophifia. [P] [Multo fubtilius et doctius in iis aucto- ribus recenfendis verfatur Commenfatio de caufer εἰ ou& oribus narrationum de mutatir formis «d illuffrandum maxime et düudicondum opus metamoyphofzcom Ouidianum, au&ore Io, Guil. Lud. Miellmians, A. M. Claff. gr. et lat, in gymn. Mofcov. Rect. Lipfiae et Gótt. 1786. 8. vbi de - Antonino pag. 89 fq. agitur. Ber&.] ἀκ) Illae nempe, quas Tyrwhitt ediderat, et ego recudendas curaui. s CAPVT P LYBIVS. Lib. Ii. c. XXF I1. CAPVT XXVIII (olim XXX) DE POLYBIO ET AENEA TACTICO ALIISQVE REI MILITARIS SCRIPTGRIBVS. 333 It. Libri quadraginta hifforiarsm. ΠῚ. Quot ex illis fuperfint, zb num excrpjia, quae exflant, fint ex M. Evuti epitome. V. V. Polybii codd. tassti et edi. tiones. VI. Scvipta virorimn doitorum , quibus Polybiana quacdam illuflrautur. — VIL. P"ey- fiones Polybii in linguas veraaculas. ΜΠ]. Scripta Polybii, quae interciderunt, ΙΧ, Alii Po- lybii. X. De Aenea Tattico. ΧΙ. De flvategico Oucfandri. ΧΙ. Catalogus fcriptorum ftra- &egicorum et de ve militari, qui in bibliothecis adhuc delite/eunt, XII, vel plaue periere. [Cum fupplementis G. C. Harles.] I. Polbii aetas , dignitas, dittio. 1 [Ὁ cl. δελισεισλαιιν, Profeffor Argentoratenfis, noutffimus Polybii cditor, in toma V. polt praefationem diligentius et curatius egit, quam Volflius atque Fabricius, de vita, actate, ingenio fcriptisque Polybii, tam iis, quae fuperfunt, quam quorum aut me- moria rontummodo, aut fragmenta ferusta funt, et veterum teflimonia follerter collegit, atque, fi neceffarium vifum fucrit, docte explicuit; idemque errores aliorum calligauit : equidem praecipue in maxima huius persgraphi parte ita eum Ícquar, vt, quae latius ille expoluit, contrabam , ii:que, quae Fabricius Ícripferat, haec aliaque notata innifceam, Polybius *) natus eft Megalopoli in Arcadia Olymp. circ. CXLIV. vel Olymp, CXLV. inter A. V. 550 εἰ 556. . Atque iam Cofaubonur in fynopfi chronologica hifloriae Polybia. nae definiuit actatem Polybii, bunc ineunte Olymp. CXLIV. i. e. circa A. V. 550 vel 551. na- tum [latuens, regnaetc &pud Aegyptios Ptolemaeo Epiphane. Pater fuit Lycorfar, non Aycur, (vt τρὶς tradiderunt Suidas in Πολύξθιος et Eudoria pag. 350.) vid. Vofiium ]. c, et in arte hiflor. cap. 22. 1s vero preetor fuit Achaecrum poft Aratum Philopoemenemque nobilifz fimus, cuius rcs pace belloque geflae meritoque a Polybio ipfo paflim, a Liuio XXXVII. 40. XXXIX.3s fqq. P'/wtarcho in Philopoem. pag. 368. Peufan. VII. 9. /uffizo XXXI. r, 9. ce- lebreutur. Polybius iwawnis Philopoemen: Ííe adiunxit eiusque difciplina formatur; (Píg. farch. an. feni. gereeda respibl. pac. 790 fq.) et in exfequiis Philopoemenis vrnam defuncti portat, (id. ibid. p. 368:) Quum minor adhuc cffet aetate legitima ad rempublicam capeffen- dam , decernitur ei cum patre legatio ad Ptolemaeum Epipharemn, Acgypti regem, Olymp. CXLIX. 4. A. V. C. 574. Polyb. XXV. 4. Bello Perfico Polybius cum patre Lycorta, metu otentiae oinanorum , primum cenfuerat , neque Perfeum , neque Romanos iuuandos eífe ab Achacis. (Polybius XXVIII. 3 et 6.) — Praefectus deinde nominatur equitum Achacorum, qut a) Vide Pridraux hiftor. V. T. tom. II. pag. 336. Polybius ct Macrobius funt fynonyma. Hiumaun. b) Claris argumentis id firmeuit Sc/tceighiüu- εν, et refutauit //offium , qui lib. I. cap. το. na- tum εἴς Polybium, fcripferat, Olymp. CXLIII. 8. 4. a. V. C. 548. eumqve fequuti funt Fabricius et Saxius in (nomaft, lit. 1, pag. 132. /ZZamberger Vol, IV. in zuverliff. Nachrichten etc. tom. I. Pag. 382. pofuit ^. M. 3780. ante Ch. N, 204. --- De Me. galopoli eiusque praetoribus praeter alios confu- lendus eft Reineríus. Reieccius tom. 1I. hiftoriae luliae pag. 522 fqq. et de Lycorta pag. 529. de cauffis interitus reipublicae Achaeorum ἤχει. Go- thofredi oratio in eius variis opufculis, Geneuae 1654. 4. Rr 314 — Lib.IILc XXVII. POLYRIVS M qui auxilio deftinantnr Romanis, (id, ibid, 6.) ct legatus A. V. C. 585. ab Achaeis ad Q. Mar- cium, Cof. bellum cum Períeo gerentem. (id. ibid. xo fq.) A. autem V. C. 586, pro prae- fecto equitum auxilierium ab Achaeis petunt eum Ptolemaei fratres, Aegypti reges. (id. XXIX. 8 fq.) Poflea A. V. C. 589. cum mille ex nobiliffimis Achaeis, a Callicrate adcu- fatis, quafi bello Perfico Romanis parum fauiffent, Romam euocater; at, ceteris exfuli- bus per Italiae oppida diuifis, ipfe rogatu Fabii et Scipionis, Aemilii Paulli filii, veniam impetrat a praetore Romae manendi. (Polyb. XXXII. 9. Pau/an. Vll. 10.) Quod quidem poftea et ipfi et patriae aliisque et litteris adinodum falutare fuit: ipfe vero artiffimam con- traxit cum Scipione Zemiliano *), annum decimum oclauum tunc agente, confuetudinem.. ratia valuerit apud Romanorum principes, vel inde patet, quod illo auctore Locri leuati funt onere et fumtu militiae aduerfus Dalmatas, (Po/jb. XII. 5.) at- que exfulibus Achaeis, Scipione in gratiam Polybii apud Catonem intercedente, conceffus eft tandem A. V. C. 604. anno decimo feptimo, poflquam euocati crant, reditus in patriam. Veri cognofcendi cauffa, et vt certiora, quam alii, tradere poffet, etne, quam in Timaeo reprehendit, locorum ignoratione ipfe hiftoriam concinraturus peccaret, itinera per Alpes, Africam (a. 607 fq. Plin. H. N. lib, V. cap. 1.) Hifpaniam, Galliasque fufcepit, et maria traiecit, nullis deterritus periculis. (Po/yb. IlL. 48 et 59.) Scipioni in pluribus bellis, prae- fertim illi confuli (fecundum Saxii calculos) A. M. 3859. Olymp. CLVIII. 4. ante C, N. 144. À. V. C. 607. et initio a. 608. Carthaginem oppugnanti expugnantique comes ac focius bel- licorum laborum aderat. (Zppisn. Libyc. pag. 82.) Anno poft vidit Corinthum incenfam a Quanta autem Polybius g L. Mummio, qui illam ingenti clade fubiecit Romanis. Sane Corinthi expugnationi eum praefentem fuiffe, conflat ex P/utarchi extremo vitae Philopoemenis, et teflatur ipfe Poly- bius apud Strabonem lib. VIII. pag. 381. Quo facto in patrian rediit, cui iam antea (Δ. V. 604.) vtilis efle coepit, dum popularibus fuis de feruanda inter fe concordia et de colenda , maieílate populi Romani falubria confilia dediffe videtur, quibus fi paruiffent, in calamite- tem non incidiffent, vt ipfi faffi funt in infcriptione; mox memoranda. In patriam redux, apud imperatorem romanum et decem legatos honores Philopoemenis et Arati, virorum de Achaeis immortaliter meritorum, | defendit , impetrauitque, vt eorum et Achaei flatuae, quum iam.ex Peloponnefo in Acarnaniam tranisportatae effent, fuis reponerentur locis. Polgb. XL. 8. tom. IV. pag. 720. edit. Schweigbüuf.: quae res adco placuit Achaeis, vt flatuam ei e marmore ponerent. Poft difceflum legatorum romanorum ex Achaia Polybius ex eorum mandato vrbes obiens, controuerfias carum iudicauit, res earum legesque conftituit, ciui- tates ordinauit, ac Romanos iratos illis, qui dicto fuo audientes effe volebant, reconcilia- vit^): in quo negotio ita fe geffit, vt fummo beneficio ab illo adfectos omnes fe profiteren- C) Excerpta Peireícii e lib. 31. pag. 149. P/íti. VIL i6. ibique Harduin pag. 158. Sg/ma/. ad Solin. p. :ca. Plutarch. IV. x. Sympof.— F/elleius Paterc. hb. 1. cap. 13. 4feligg. "Ta&ic. cap. τ. Zdnimianus XXIIIL Δ. Pau/au. in Arcrdic. fiue lib. VIIL cap. 30. pag. 665. vbi ait, omnia, quae- «umque c Polybii monitu gefferit Scipio, felici- ter ci ceílifíe, in aliis ipfim offendiffe, n. in re- bus, ad Carthaginem geftis. Scipionis dio exe» tur, vocat Polybium Z/p»viasus in Punicis pag. 81, - Scipionis ἐπισάτην fiue. praeceptorem dicit Diodo- vus Siculus pag. 329. Excerptor. Peirefcii, [pag. 585 fq. edit. Wceileling.] Fabric. h d) Excerpta Peirefciana pag. 192. fiue in edit, Schweighiuferi tom. IV, lib. 4.9. eap. 10. pag. 721 fqq. ad Olymp. CLIIIL. 3. V. C. 6co. Plutarch. in Catone maiore pag. 341. 'ás/an. Arcad, cap, 30. "Vol. II. p. 753 POLYBIVS Lib. II. c. XXV HI, 515 tur, et certatim flatuis aliisque eum honoribus profequerentur. Statua autem eius memo- riam coluerunt Mantineenfes, tefle Pau/amia in Arcadicis fiue libro VIII. cap. 9. Megalo- politani, idem ibid. cap. 3o. Pallantienfes, idem ibid. cap. 44. "l'egeates, idem ibid. cap. 48. tum Methydrini, ibid. cap. 37. cum inícriptione: ἐξ ὠρχῆς τε μὴ ὧν σφαλῆνωι τὴν ἑλλά- δα. εἰ Πολυβίῳ τὰ πάντω ἐπείθετο, καὶ ὡμαστέσῃ di ἐκέῶνον [βοήθειαν αὐτῷ γενέσθαι Μόνον. et initio efugiturom fuijfe Graeciam , fi Polybii snonitir per omnia paruiffet: et den- de, poflquam peccauit, illi vai falutem fuam debere... In. Aegypto quoque poflea, circ. A. V. 611. verfatus eft fub Ptolemaeo Phyfcone f. Euergete *), qui anno V. C. 60g. fratri Philome- tori in regnum fucceffit. —Poft haec hifloriarum opus, antea íam praeparatum, perfecit, (Polyb. III. 1— 5.) anno tamen vrbis 629. Scipionem, iterum confulem, videtur in Hifpa- niam comitatus, indeque, abfoluto iam reliquo perpetuarum hifloriarum opere, hifloriae belli Numantini componendae occafionem cepiífe. "Tandem, rure domum repetens, quum ex equo excidiffet, et morbo inde fuiffet correptus, diem obiit fupremem, annos odto- ginta duo natus 7), Olymp. CLXIV. 2. ante Chr. N. 124. fccundum Fabricium: ille autem Olympiados anius confpirat apud Saxiui l. c. I. pag. 141. cum A. M. 5882. ante C. N. 12r. vrbis conditae a. 63t. apud Schweighüufer. pag. 15. tom. V. circa A. V. C. 634. Si Manueli Malaxo credimus, cadauer eius fub Ioanne Comneno imperatore integrum repertum eft: vid. Nic. Comnenum pag. 381. praenot. myfílagog. ex Malaxi memoriis reru Peloponnefia- carum. [αν]. In fcribendo laudem tulit viri nec in dictione prorfus negligentis, fed bene ac perfpi- .cue narrantis et docentis 5), licet iis, qui collocationem verborum non admodum curarint, adnumeratur a Dionyfio Hulicarnaffeo ^). . At longe maiorem habuit rationem rerum, qua- rum peritifimus , et veri, cuius amantiffimus fuit: vsque adeo, vt Zenonem, Rhodium *), reprehendat, quod diclionis elegantiae magis quam rerum inquifitioni et argumenti fui tra- €tationi ftudium impenderit, iubeatque, fe ^), ficubi de induftria mentiri compertus fuerit, citra veniae fpem increpari, vti vicillim ex ignoratione lapfo fibi, tamquam homini, in tam longo praefertim opere dari cupit veniam. — A Zo/eplo XII. g. 1. ἀνὴρ ἀγαϑὸς, vir probur, adpellatur: [ab 4zliano in 'Tacticis cap. t. ἀνὴρ πολυμαϑὴς, vir muliifariae eruditionis. Li- viur, qui, cuin ingrimis fequutus, integros ctiam libros, tantum non preifo vbiuis pede la- tinum in fermonem conuertit, (vid. Schweigliiufer praef. tom. |. pag. VJ.) libr. XXX. cap. Rr2 45. 4) Strabo lib. XVII. pag. 797 fq.!et in editio- nia et iudicia veterum collegit Schieinhünfer nc Polybii Schsweizhiuferiana inter reliquias libri — tor». V. pag. 16— 48. adde Thom. Pope Biouut XXXIII. cap. 14. tora. IV. pag. 655 fq. cenfuram celebrium auctorum pag. 46 (η. Harl. f) Lucianus in Macrobiis cap. 23. tom. III. h) Περὶ συνϑέσ, ὀνομώτων tom. If. pag. s. (cap. edit. Reitzii pag. 225. 4. tom, V. edit. Reiskii pag. 28 fq. coll. Schweigh. g) Cafaub. dedicatione Polybii.ad Hemricum — cit. l. pag. 20 (4. 1V. pag. 45. Fabric. Conf. Degorei I//hear xe- 1) Excerpt. Peireíc. pag. 75. " le&iones hietmales, fe&. XIII. pag. 6: f44. edit. k) Excerpt. Peirefe. pag. 81 fq. adde lib. XII. Neu, Tubingae 1715. 8. et Jeui; acceffiones pag. — cap. s. Vbertus Folieta in differtatione de (imili- 3. in primis pag, 157 fqq. qui Cafíauboni praefa- tudine normae Polybianae, fiue vtrum hiftoria fionem incemparabilem plane et dignam iudicat, non (it, nili verarum rerum narratio, vt fentit quae ab vaoquoque hiftoriarum ftudiofo mon le- — Polybius: tom. 1. thefauri Italiae, Graeuiani pag. gi tantum, ícd rclegi faepius debeat. "Leiliu- — 1241 fqq. 2:16 11.111. XXVI. POLYBIVS HISTORIARVM-SCRIPTOR /— VetTI. p. 75$ 45. nominat eum πα quaquasn fpernendum (h. e. maximae auctoritats;) au&orem "), (vid. — Daucker. ct Drackenborch, ad locum Livii, et Foffium de hift. evaecis I. cap. 19. pag. 123 fq.) ac lib. XXXIII. ro. son incertum auCorem cum omnium rerum, tum praecipue in Graecia ge- Jlarum; Cicero de offic, 1I. 32, bonum; auctorem inprimis. HarL] — n omni re accuratif- fimus et prifcae religionis bonitatisque fludiofus celebratur a Piife/fo ΧΥ ΤΙ, 1. epiftol, — Sin- gulare eft, quod 704. Hoornberckius p. 39. Orationum refert de Carclo Maetio, qui, quan. do ad corre&iionem iuterpretofionis [helgicee b'óliorum fe ecciggeret, crebra Polybii [eBiione mentem imburbat, quod eiur phraf/in ad graeci im mouo ieffomento textus intelligentiam tion parum momenti adferre arbitraretur. — Vide et, fi placet, “εκ. Morum ad Galat. Hi. 13. vbi notat, Paulum, apoftolum, frequenter vocibus vti l'olybianis. — 7f. Cafaubon. «à Matthaeum 1. το. Cafauboniana pag. 69 fq. Merie. Cafaubon. pag. a1c. ad Polybium, Chrffoph. IV-llium diff. an nouum teflamentum fit auctor clafficus, Lipfiae 1733. 4. $. 17. vbi Diodorum Sicu- jum, Arrianum, Laertium Polybii imitatores commendat. — Hinc dicionem Polybianam eum N. 'T. conrendendi confilium fe cepiíle fcribit 7, Chr. Z7 o/ffrs in notis ad Cafauboniana pag. 275. atque idem wt quam diligentiflimo fludio exfequeadum fufciperet, fpero, me pet- fuafitfe Georg. Raphelio. Immo hic praecláras fuas e Polybio et Arriano in N. T, obferua- tiones edidit Hamburgi 1714. 8. (rec. Lugd. Bat. 1747. cum aliis, ΠῚ voll, mai, 8) — Miror tamen, quod pag.321. Atticorum non po(lremum adp:llat Polybium. — Scribit enim, ge- nere fermonis, non fpeciatim attici, fed illo, quod Κοινὸν dicit Plutarchus. vid. Sa/ma/funt de Helleniflica pag. 3. Pariter πσυραλληλισμὸν noui foederis et Polybii ratione diclionis cdidit Georg. Guil. Kirchinaier, addita Io. Erici Oflermannt oratione de flilo N. 'T. vere graeco. Wittebergae 1725. 4. ldem Kirchmaierus edidit Noui foederis Polybiano maxime ftilo exa- rati defenfionem a foloecifmis εἰς. Witteberg. 1732. 4. — — Polybium fcriptorem Lucae Íccfum — vocat Grotius ad Acta apoflol. Xl. 26. Poljb.us quem fzgui amat. Lucar, id. ad Acta apoflol. XVII. 1g. . IL. Scripfit ἹΣΤΟΡΙΩ͂Ν βιβλία μ΄. Hifforiarum de rebus toto fere terrarum orbe. - per annos LIII. ) geftis, (vnde ipfe opus fuum vocat jscce/av παϑολικὴν) ?) ab anno primo | Olymp. CXL. [ab V. C. 555.] et initio belli Punici fecundi, vbi defierant Timaeur *) et Zfratus, Sicyonius ^), ad euerfionem regni Macedonici, fiue Perfen, Macedonum *) regem; a [IP] Romanis f) De hoc elogio diuerfa vide iudicia apud Crz-— eos fcriptores pag. 767 fqq. adde Fabricii notam miu animaduerfion, philolez. parte IV. p. 51 (qq. v. Barthii Adueríaria lib. XXVI. cap. 1. Piblioth, Angl. tow. XV. pag. 516. (Liuius X. 3o. praemia haud quaquam /pernenda, et cap.4o) Buchne- rus lib. 1. de commutata dicendi ratione cap. VI. Eodem modo apud Origenem faepe occurrit zx εὐκαταφρόνητος, obíeruante Bohere/io in motis cri- ticis ad cius opus contra Celfum psg. 4 τὲ 4e. Heumann. Sic Horat. Od. 1. τ, 2e. Nec partem folido demere de die Sperniz: vbi vid. Lambin. εἰ rel. interpr. Liuium tamen malum aut infidum Polybii interpretem carpit Reiske in pracfatione ad fua Polybiana, vol. V. animaduceríion. ad grae- infrd'in notitia de editione Gronouiana. Harl. ?t m) Polybius praef»t. lib. ITI. cap. ret 4. Χρός — γον πεντήκοντα «gj τρωτῆ, Zo/inus lib. I. fub init. 5) Polybius lib. IL. |cap. 37. γράφεται καϑόλε, lib. III. 32. [eon£. Sch:weigküu/er adnot. tom. V. i pag. 105 íqq.] o) Lib. III. cap. 32, lib. I. δ. vbi traditur ΤῈ maeus in Olymp. CXXIX. deíiiffe. p) Lib. Ε cap. 2. (conf. Ca/aubcn, ad Polyb. Pes] 4) Lib.lIT cap. 95. Steph. in. MezAy aue. Suid. ia Πλύβ, Vol.TL p.754 755 POLYBII ΟΥ̓ΔῈ SVPERSVNT Liv 111. 0 XXE HI. 531) Romanis victum Olymp. CLIII. x. [É. 3. A. V. 587] libros quadraginta, vid. lib. l1T. 52: quo- rum duo primores veluti προκατασκευῆς et introductionis loco praemifli flriclim perfequun- tur.") reip. romanae rcs a capta per Gallos vrbe, duce Erenno Olymp. XCVIiI. ad primam traiedtionem in Siciliam, factam Appio Claudio Cof. A. V. C. 499. atque inde paullo difcr- tius vsque ad initium belli Punici fecundi *). Vt vero diligentitlimus fuit in rebus Roma. norum defcribendis; ita egregie quoque explicauit res Csrthaginienfium ,- Achaeorum , Ma- cedoniae, Syriae, Aegypti, Ponti, Cappadociae, Perfidis aliaruinque gentium, multa de ingenio ducum, de re militari, de ratione et forma rerumpuólicarum, de caufis interiori- bus, initiis ac modo geflorum praeclare obferuauit, vbique praeílans recli etiam in hofle laudatorem, inimicum vitiis, prudentiae ac virtuti plus tribuentem quain fortunae et con- ficlis prodigiis, cultorem tamen dci diuinaeque prouidentiae religiofim ^): Hiftoricum de. 'mique, non minus narratione integra ac fide digna, quam faluberrimis monitis fludentem, prodeífe lectoribus fuis *), licet ob hoc ipfum non defirit, qui eum infeclentur, vt poft Sab. Maccirm , ltalum ") fatis acerbe fecit F'ignoliur lMaruillius Mifeellancorum tom. lI. pag. 21. Latinae linguae peritus Polybius libros Cenfuales et alia eiusmodi monumenta Romae com- mendatione Scipionis e Capitolima aede vtenda accepit ^), de pluribus ex Laelii ore et me- moriis factus eft certior, teflatur etiam ?), fe incidiffe in indicem fiue rabulam aeneam fcri- piam et Lauinii pofitam ab Hannibale, quum in Italia ille verfaretur, et hanc fe fequutum, vnde Punice etam calluiife poífis fufpicari. Ἐχ hifloricis, qui anté ipfum feripferunt, plu- rimum tribuit Arato, minus contra fidendum docct Philino ITI. 26, Fabioque (vid. I. 14. 1H. 8 εἴ 9.) et Phylarcho, Chaereacque ac Sofilo, quorum duorum fcripta non hifloriam, fed fabulas ex tonforis officina referre adfirmat, lib. IT. 20. ΠῚ. Ex illis quadraginta libris, (quibus adhuc integris vfum Caefarem Bryennium fu- fpicatur Poífinus in notis pag. r14.) non plures hodie integri exílant, quam primorer quin- que. — E libris VI. vsque ad [IP] XVII. excerpta tantummodo ad nos perucnerunt, quae Ifaaeur. Cafaubonur fufpicatus fuit elfe partem. epitomes, quam e Polybii opere fecifle ex- tremis vitae fuae temporibus traditur /J. Brutur "). Sed merito haec viri docli coniectura "r4 perum r) Confer Synop(in Chronologicam Hift. Poly- bianae tom. 11. edit, Gronou. pag. 1:86 fq. 5) Tu vero confer Schweighaufer. l. c. tom. V. pag. 110 — v2. et pag. 495 fq. Harl. 1) Ca/aub. dedicatione Polybii pag. 41 fq, Mot- fanus Vayerus tom. I. Opp. pag. 245. edit. in fo- lio. Vide et Xipliiinum in Augufto pag. 41. vbi Polybium excufat, quod prodigiorum in hiftoria rationem non habucrit. Ἐῤ μεὲν 42' ὧν γενέσϑαι vo- κίων, μεαπτῶς, v) nens ydp τῶν ToiTWYy y ἱσφρία, E; δ᾽ de Sx ἱσορήσαε ys αὐτὸς, συγγνωτῶς, συγγρα- Φὴν 75p προχεχόρητο. Polybii iudicium de lis, qui εὐσεβείας χάριν incredibilia intexunt (criptis, vide lib. XVI. cap. ir. 14) Qno fenfu Polybius hifloriam fuam πραγαᾶνς ᾿τικὴν digerit, énquirit Suueeighüufer in notis ad Polyb. 1. 5, pag, 125 fqq. et interpretatur /i//0- riam ciuilem vel politicam. Harl. * v) ἃ quo lib. II. de Hift. cap. 20. Polybius, vt fordida ftirpe prognatus, traducitur; at rcpre- henditur ab Auguftino Mafcardio, de arte hiftor. p. 290 fqq. hic tamen lib, III. cap. 2. culpat eum copiofiorem longioremque in digreflionibus, licet le&u digniffimis. 10) Veterem latinam linguam primorum confu- lum temporibus vfitatam , fic notat eb illa, quae deinde obtinuit, differre, vt vix peritiffimi poíf- fint illam adíequi,, lib. IIT. cap. £2. x) Polybius lib. 1II. cap. 33 et 56. y) Plutarchus in Bruto p. $85. Fabric. Omni- no conf. eft Su/ueeiohüufer. in praefat. ad tein. I. pag. 7 fqq. qui de excerptis atque cclogis et alio fragmento plene diflerit. ἐστί. m8 LiIILe ΧΧΡΠΙ, ῬΟΙΥΒΙ QVAE SVPERSVNT VoL TL p. 755 zs 7 , | parum credibilis vifa eft Henrico Valefio, qui eam refellit et excerpta ab epitome diflinguere docet in prolegoinenis ad excerpta Peirefciana, licet probatam etiam Mottano Vayero, viro. ingeniofillimo. In bibliotheca *) AugufliíTimi imperatoris in codice Hiflorico XXV et XXX. atque adeo bis ex(lant manu exarata excerpta adituc inedita libri XVilI et XIX. quae iu ἰὰ- cem protrahi operae pretium fit. — Poft haec enim verba, quae in editione Cafauboni et Gro- nouii vltima funt libri XVII. gx ὀκνήσομεν διασαφῶν τῶ παρακολεϑήσαντο τοὺς ἐξϑσίαις αὐτῶν ὠπρεπὴν [εφαυπευγ in illis codicibus: Πολυβθ ἐκ 78 (f. λόγε. Ἐγὼ δὲ κατὰ τὴν ἕκτην βίβλον ἐν ἐπαγγελίᾳ καταλιπὼν, ὅτι λαβὼν τὸν ὠρμόζοντα καιρὸν σύγκρισιν ποιήσωμαι! τῇ καϑοπλισμᾷ Ῥωμαίων xol Μακεθόνων. Ὅμοιον δὲ καὶ οἴρ. Deinde poft excerpta e libro XVIII. IleAugíe ἐκ τῇ (9. λόγε. Περὶ τῆς Σκιπίωνος τῇ ᾿Αφρικανὰ ἡγε- μονικῆς ἐμπειρίας. — Noe δὲ τὸν καιρὸν τᾶτον νεωνίσκοι τινὲς τὼν Ῥωμαίων. ἐπιτυχόντες παρϑένῳ κατα τὴν ἀκμὴν ἈΘῚ TO κατῶ καλλος διαφερόσῃ τῶν QNO Yyoyeuszoy ete, Deni- que excerptum περὶ Μηδίας, .quod incipit: £s, Τοίνυν ἡ Muda, κατά TE TO pestes “τῆς χώρας οἰξιόχρεως εἰς. ^). Libri quinque primores et excerpta iam edita e libris fexto vs- que ad decimum feptimum ^") exflant etiam in manufctipto codice praeflantiffimo Auguflae Vindelicorum , cuius varias lectiones edidit et illuflri viro Iohanni Capellano dicavit Jolanner Henricus Bodlerur, Argentorat. 1670. 4. [et nouo ae diuerfo titulo , ibid. 1681. 4. de confilio et opera Boecleri grauiter iudicat Aeirke in praef. ad πα Polybiana, in Animaduerfion. ad graecos auctores , vol. V. Lipfiae 1766. 8. pag. 793 1qq.] — Alia ex hifloriis Polybianis excer- pa de legationibus iuffu Conftantini Porphyrogeniti ^2 pridem fclecta, graece edidit Fuluius [/rfuur Antwerp. apud Plantinum 1582. 4. additis eruditis fuis notis et aliis fragmentis a fe collectis, in quibus funt quaedam e Suida, quae ipfe ex fola coniectura parum certa, imo, vt Valefius 42 obfzruauit, non raro falfa Polybio tribuit. Denique alias praeclaras [IP] eclo- gas de virtutibus et vitiis ex eodem Polybiano opere eiusdem Conflantini iuffu excerptas *^), codice 4) 2) Neffilius parte V. catalogi biblioth. Vindob. pag. 54 fq. et peg. 56. [Reinimanni praef, ad bibl. Vindobonenf. ὁ. XI. as) Inedita cífe, quoque putarat Lambecius libro nono commentariorum de bibl. Cacíarca Vindob. cuius initium ex MSto edidit ScAellorn in amcenitatt. literariis, tomo V. pag. iio fqq. Sed Fabricium incuria Nef(felii, qui codicem Vin- doboneníem negligenter infpexit, deceptum eife, et illa, quae putabantur, inedita fragmenta, cífe tur inedita, in editione Ernefti iam excufa depre- henduntur, indicauit in fupplementorum 2d Lam- becii commentarios libro primo codd. LXXVI et LXXVIIIÍ, pag. 479 — 486. Harl. bi) Decimi octaui quoque excerpta legi in illo codice, notauit in fuo catalogo Elias Ehingerus. Sed errore numerorum deceptum virum optimum. notauit Boeclerus; c£) De his excerptis ago infra lib. VI. [Con- ftantinus ille Porphyr. majo confilio et inítituto excerpta excerptorum ex libris Χ. ΧΙ et xvi. quae in cditis iam fua occuparunt loca, primus peripexit ct demonfirauit Kollarius in epiftola in A&is eruditor. Lipfienf. ann, 1760. meníe Maio pag. 186. quod ctiam ex Kollarii epiftola notazunt Enel i praefat, ad tom. I Polybii pag. XIV. ct paullo vberius explicuit Schieeighóu/er in praef. ad tom. Ε΄. pag. NL fq, .— At diligentius et copio- fius fraudem illam aperuit Kollarius, idemque lo- ca, vbi fragmenta illa, quae perpcram habeban- Graccorum hiftoricorum opera minutas in partes concidenda, ex i&isque particulas eas, quae prae ceteris maximi viderentur effe momenti, in his excerpta illa de legationibus, per ἘΠῚ, titulos fiue locos digerendas curauit] dd) J'ale(ius praef. ad excerpta Peirefc. e£) Qvae in hifce excerptis pag. 146 (4. legun- tur de Scipione, ea 70. Henr. Boeclerus noua ver- fione ct adnotationibus illuftrauit. Argentorat. 1659. 4. fub titulo: Scipio Polybii colloquio 4ca- demico Vel II. p. 756 POLYBII CODD. MSS. Lib, III. c. XX III. 319 codice Fabricii Peirefcii vfus Henricur V/alefiur, vir eruditiffimus, graece et latine 1n lucem edi. dit cum notis Parif. 1654. 4. ! Σ ΠΝ. V. Codd. MSS. εἰ editiones. Zntoniur Sanderus libro de claris Aptoniis, Louanii 1627. 4. pag. 169. Antonium Epar- chum, Corcyrseum, narrat, aliquot Polybii hifloriarum libros, nondum aut graece aut la- tine editos, in latinum fermonem traníluliffe, adnotante Fabricio in margine fui cxem- plaris. Codd. MSS. atque editiones quod intelligenter pleneque iam recenfuit cl. Schweighénfer in praefationibus ad tom. I, IL et V. primum eos codd. quos laudauit ille, tantummodo paucis nominare licebit. Sunt vero X) ZJauarieus, qui continet hifloriarum Polybii libros quinque, (perperam in catalogo nr. 197. dicitur, ofjo ineffe libros;) priores. Idem efl co- dex, quo víus eft olim Obfopoeus ad procurandam primam Polybii editionem, (vid. Schtweig- háuf. praef. tom. I. p. XXXIV fq. et tom. V. p. XV.) 2) Zfugu/'onu:, quem quidem Boecle- rus iam contulit, et lecliones, ex illo excerptas, in fingulari libello, fupra memorato, vulga- vit; at multas bonas probasue lectiones vel proríus praeterit, vel parum recte enotauit. Continet V. priores Polybii libros et excerpta ex reliquis libris a fexto ad decimum octauum. 3) Regii Pariffen/zr MI. Schweigh. pracf. tom. I. pag. XXXVIII et LII —LVIL) qvi quoque V. priores libros continent. In catalogo MSS. Parif. regg. praeter tres illos codd. enumeran- tur quatuor de variis rerumpubl. formis, et quinque, excerpta praebentes. 4) J/aticamus, vnus omnium, qui hodie fuperfunt, antiquiflimus, et circiter faec. XI. exaratus. Hi omnes ex communi fonte per diueríos canales atque variis temporum fucceflfionibus deriuati funt. Alii codd. Polybiani in bibl.sVaticana cuftodiri dicuntur. 5) Florentini duo, alter in bibl. Benedictinorum B. Mariae, a. 1417. exaratus, alter ex illo a. 1435. defcriptus in bibl. Lauren- tiana Medicea. (andin. in catal. codd. Laurent. graec. memorat vol. II. pag. 6g. cod. IX. qui continet Polyb. hiflor. libros V. et excerpta ex ciusdem Polybii hifloriar. libris XI], a fex- to vsque ad XVII. ibid. p. 641. cod. XXI. Polybii hifloriar. excerpta ex libris VI. VII. VIII. IX. et X. vol. Π1. pag. 203. cod. XIII. nr. xx, Excerpta III. ex libro VI. et XVIII. et X.) 6) 777- binas f. V'rbiuo Flerentinur, praebet is excerpta ex quinque prioribus, et ex VI. ac fequen- tibus libris. 7) Zrfni, qui et codicem, ex quo edidit Eclogas de legationibus, et alium, qui Ron priores libros Polybii complectitur, (nifi füit idem ipfe Vaticanus, fed vide praef. ad vol. II. pag. XVII fq. vbi Schweigh. fuam deferit fententiam,) adhibui(ke videtur Schweigh. pag. XLVMI fq. praef. ad I. volumen. 8) cod. Suidae Polybianus, de quo idem . ibid, pag. XLIX fq. vberius differit /). — 9) Cod. Peret/i, ex' quo verfionem latinam is confecit, demico accommodatus. | Haec diatriba, paucis fo- Miis conftans ncn legitur inter di(fertationes Boc- cleri &cademicas, iunctim editas Argentor. 1701. 4. [Fabr. in ora adfcripfit: Elogium Scipionis in ex- cerpto € lib. 31. illuftrat 7. ZZ. Boecler. tom. V. diff. academ. pag. 576 fqq.] In Aic. Bellermon- tani differtationibus academicis ad optimos vete- ris et nouae hiftoriae fcriptores, vndiquaque vt Iac, T homafius $. 239. de plagio obferuat corrafis, et excufis Francof. 1626. funt ctiam Polybium fpe- étantia quacdam pauca. 1) Idem vir doGiffimus Polybii fragmenta ad expeditionem Antiochi M. arabicam pertinentia ex Suida collegit in diff. Emendatt. et obferuatt, in Suidam faícic. I. pag. 19 fqq. Argentor. 1789. 8. — 30. LbIIL:. XXVIII. POLYBU CODD. MSS. confecit, et quem in biblioth, Vaticana, fignatum numero 1505. adhuc fupereffe fufpicatur Schiseigháufer l.c. pag. Líq. 10) enti, vnus iu. bibl. Domiaicanorum, et*duo in. Mar- ciana. πὸ Oxositir in-bibl. Laudiana, qui nr. 493. continet libros HI et IV, et eff alterum volumen et continuatio codicis Parif. nota C. a Schweigláufero fignati, qui efl ciusdem formae et fcripturae atque complectitur libros Lac I. — 12) 1n Jod/rieta fecundum cata- logum, funt, praeter modo memoratum, nr. 3364. 3366 — 3368. pag. 162. excerpta ex va- riis Polybii libris hiflor. — pag. 264. nr. 26 — 28. If. Cofasboni notae et curae Polybianae et.pag. 266. Cafauboni obferuatt. de vocc. ac phra(ibus Polybianis. 13) Codex San Germa- δ Π nr. 518. vid. Montfaucon. catal. Coisiin. pag. 430. et biblioth. NMSSt. tom. II. pag. 1065. 14) Leidenfis, 15) Dorwuillianur , 16) Zrlenii, vid. Schweigh. praef. ad vol.lI. p. XIL) . De codd. qui Excerpta fiue ex libris deperditis fiue ex quinque etiam prioribus habent, curate copiofeque agit Scluotsgh. in praef, ad vol. I. Sunt 1) Prbinar, fiue Vrbino- Vaticanus, 2) Vrfni, 3) Augiflanur, 4) Medireie, 5) vna cum JJaroccienir, et regio Parif. (vid. Schw. raef. ad vol. M. pag. XIII fq.) de quibus antea iam fermo fuit et de duorum codd. indobo- nanfrum conditione fuprs iam adtulimus cognitu neceffaria. — Alii codd. habent excerpta ex vno potiffimum /ibro fexto Polybit, notabile illud argumentum de reipublicae ac militiae romanae ratione ac praeflantia, et fragmenta nonnulla ex aliis libris decerpta, n. de armatura εἰ aciei infiruGiione Romanorum atque. Macedonum; de Scipionis aeimo imperatorio ef exerci- iatiouibur militaribur. 6) cod. Tubingenfir; incipit a libro VII. defunt libri XL et XII. habet quaedam ex libris X et XViIl. quae male infcribebantur titulo epitomes librorum XVII et XIX. (vii in aliis codd. quoque factum eft: vid. Stweigh. praef. ad vol. 11. pag. XL) quem cod. diigenter deferipfit, variis illius lectionibus ex illo curate collectis et cum aliis codd. atque editionibus collatis, cl. Zer. Dau. Reuft, (in praefenti Profeffor Go:tingenfis) in Be/ihrti- bung einiger Handfckv!fiem cus der UnivivftitsSiMiathok zu TilUingen, "Tubingae. 1778. 8. — 1) cod. V cfontinus , ad biblioth. abbatize S. Vincentii,' quae Vefontione in comitatu Burgun- diae efi, pertinens: quem Sch weigh. contulit. vid. praef. ad vol. 1I. pag. X. vbi p. XIV fqq. fufe diferit de codd. Paciame, Drfsiamo, Sthofiano et Powarico, (cujus contenta indicat pag. XXVI fqq.) excerpta περὶ πρέσβεων, vulgo πρεσίβεεῶν, exhibentibus, et de Vrfjui at- que Cafauboni emendationibus, item de col/eclore illarum eclogarum: adde Reirtium in praefat. ad fua Polybiana, vol. V. animadu. pag. 772 faa. vnus autem de iis, quae in ipfius codice fcripta erant, fua auctoritate mu'auit: tum pag. XXI. de TÀuatri cod. qui fia- gebatur. δ) Codex Peirefti:mir eclogarum de virtutibus et vitiis, vid. Fabric. B. Gr. vol. VI. paz. 491 ἴχᾳ. Schweigh. I. pag. XX VH. qui pag. XXVIII fqq. prooemium, codici illi prae- millum gr. et lat. cum variis cod, Schottani lectionibus, formulis typographicis curauit de- (cibi, — In monte Zftho1e ferüati ouem integros Polybii libros ex Jeremiae Conflantino- politani fide fcribit Graeuius in epiftola ad Nic. Heinfium, tom. IV. pag. 69. fyllogcs Bur- mannianae, — Inter codd. quibus Mendoza donauit Solimannus If. "Turcarum impera- tor, fueiuut ex Polybii libris Jibri NI. a VE. vsque ad XVIII. vid. Zriarz. catal. codd, MSS. graec. regiorum Maurit. pag. 277. —— utet cod, gr. Z/terial. Polybius de variis rebus publi- .- eis $. — Toup. in Emendatt. in Suidam et Hefy- sdfignare non dubitzuit: nempe tom. 1, pas 18. chium, o&o in Suida odoratus efi, et partim emen-.— 525. 420. 415. IL. peg. 104. nr. 307. 349. III. dauit, partim explicuit fragmenta, quae Polybio — pag. 65. en : POLYBII EDITIONES Li^IIL:c.XXPIIL(o XXX) 32a cis et poteflatibus, tefle Pliezo in itiner. per Hifpan. pag. 188. — In bibl. regia Nrapolitana cod. CXXI. Polybii hiftoria in epitomen redacta a VII: libro ad XVII. et cod. CLX. eadem epitome a libro VI. ad XVII. — In bibl. Auguílinenfium et Ioannis ad Carbonariam Vea- goli, Polybii hiflor. liber VI. fequuntur reliquorum exeerpta vsque ad lib. X. cod. chart. faec. XV. Editionse:rt) Primum libros Polybii V. priores, fed latine a fe verfos edidit Nicolaur Perotíus cum praefat. ad Nicolaum V. pontificem rom. in calce: Conradur Suueynheym:: Zirnoldur pasnartz- que magifIri, Romae imprefferuit. M. CCCC.LXXIIL (r473-) fol. vid. /4udifredi cata. hiftor. criticum roman. editt. facc. XV. pag. 130 fq. Zeni Differtazioni Voffiane, tom. I. Ρ- 262 íq. catal. biblioth. Ducis de la J/alliere, tom. III. nr. 4879. qui ef! codex manu exaratus, et nr. 4480. quae eft editio ipfa. — rec. Brixiae 1488. fol. — Venetiis per Bernardin. Venetum, 1498. fol. (in biblioth, acad. Erlangenfi.) — cum Titi Liuii epitome, Luc. Flor. in aedibus Aldi et Andreae Soceri, menfe Martio, Venet. 1521. 8. (vid. /Maitzaire A. T. 1V. p. $04. 661. Il. pag. 613.) — Florentiae 1522. 8, (vid. Goetzii Mem. bibl. Dresd. II. pag. τοῦ. et Bandini luntarum typographiae annales tom, I. p. 175.) — J.ugdunii543.8. — Bafltat eum Sexti Ruffi. epitoma de geftis Romanorum, excud, Henr. Petrus, menfe Martio, 1530. fol. (J?ait- taire A. T. indic. Í. tom. V. part. IT. pag. 169.) — Perotti verfioni poílea a libro VI. vsque ad libr. XVII. addidit latinam Epitomes et fragmentorum nonnullorum interpretationem V'uolfgangur Mufculu; : Polybii Megapolitani hifforiarum libri griortr quinque, Nicoleo Perotto Sipontino inte-- prete, item Epitome fequentism librorum, vrgue ad XI/11. V'uolfzango Muftulo interprete, Lugduni 1554. 8. Bafil. apud Epifcopium iuniorem, 1557. 8. Geneuae 1597. et 1608. 12. In edit. Dafileenfi pag. 533. lib. VI. legitur: , Quae fequuntur, ab A.lano Lafcari funt vería, et iam antea a, 1537. vulgato: ^ — pag. 750. fin. lib. XII. , Ingens hic lacuna in graeco exem- plari eft, quod Auguftae Vindelicorum in bibl. publica adferuatur. pag. 767. in fine libri XIII Κείφεα defiderantur. — Perotti verfio.valde liberalis eft. Montfaucon tamen praetulit Perotti interpretationem Cafauboniauae, de qua poflea fermo erit. Tanto autem hominum adplaufu excepta fuit Perotti verfio, vt ex aemulis eius nonnulli, quemadmodum a Paullo louio fcriptum eft, illam antiquiflimam furtoque furreptam dicerent: quod ridiculum vi- detur 7. Stephano de graecae linguae fludiis, de infidis gr. linguae magiflris pag. 116. neque credibile diarii eruditorum Italiae fcriptoribus tom. 13. pag. 452. Atque Hu:tiu; de claris in. terpretibus, (Stadae 1680. 8.) iudicat, Perottum quidem habuiffe litterarum latinarum ex- quifitam peritiam; fed a fidelis interpretis abfolutione afuiífe longiffime, et tam leui grae- cae linguae cogaüitione fuiffe imbutum, vt vix in eius fcientiae cortina videretur adilitiffe. adde infra, a l'abricio de edit. Cafaubon. adnotata, Schweighauf. praef. I. pag. L fq. et Mit- tarellum in adpendice librorum faec. XV. ad bibliothecam codd. MSS. monaflerii S. Michae- lis Venetiarum etc. pag. 582. Pars 66) De his do&te et copiofe egerunt Reiske πρὶ atque. Sthiweighat/er in praefationibus ad praefat. ad Polybiana fua, in vol. IV. Animad- Polybium. verfionum ad graec. auctor, pag. 771. εἰς, ct Er- s 3 Fol. IV. 3.25) [0.111 c XXVII. ΡΟΙΥ͂ΒΙ — - Pars graece primum prodiit: Liber, ex Polybii h floris excerptur, de militia Romanorum et coffrorum metatione in- ventu rariffimus, a ano Lafcare in latinum translatus, ipfo etiam gra»co libro, vt omnia conferri poffint, adiuncto. . Io. Antonius de Sabio exeudebat Venetiis M. DXXVIIIL. (1529.) Kal. Maitiis, 4. AMzittaire ἃ. T. vol. V. part. II. pag. 169. Polybii hifforiarum libri quinque. — Graece, adiuncta in fine Perotti verfione latina, Ha- genoae, typis Secerianis. 1530. fol. Viacentius Obfoptius, Aufpacenfis, graecum contextum ex codice, a Tac. Ottone Ae- tzelio, cauífarum patrono Noribergenfi, communicato, qui in ora varias lectiones habuit Ícriptas, cum fide et religione, primus edidit. vid. Ernefli praef. pag. XIII. Schwcigh. praef. ad vol. I. pag. XIV fqq. : De Romanorum militia et caffrorum metatione, ex Polybii hifloriis per “4. Ianum Lafta- rem excerptur, et ab eodem latinitate donatus, ipfo etiam graeco libro — adiuncto. Eius- dem Jani La/tarir epigrammata et graeca et latina. — Item Zacobi Comitis Purlifiarum de re militari lib. 2. Bafileae (curante Zo. Oporizo,) Balth. Lafer et "Tho. Platter. 1537. 8. — cum notis et animaduerfionibus Ratbodi Hernianni Schelii, cum eiusdem Hygino, Amflel. 1660. 4. et in thef. antiqq. roman. I. G. Graeuii, tom. X. adde paullo poft ad $. VI. notata. De eclogis atque excerptis ab Vrfino ac Valefio editis, a me et a Fabricio iam antea difputatum efl. — Quinque fragmenta decerpta ex Polybii hifloriarum libris XL, Paphaz! Cylleniur vertebat Venet. 1549. 8. Cinelli VV. pag. 81 fq. — Marci Paulli Tartefi, Cremo- . nenfis, qui a. 1560. obiit, verfionem latinam inedítam memorat Franci/r. Zrifur tom. IT, Cremonae literatae pag. 243. notante Fabricio in margine exempli fui. — Polybii opufcula aliquot graeca, in latinum conuerfa per 416, Torinum. Bafil. 1544. 4. Catal. bibl. Burmann. Il. pag. 6o. * ; Πολυββίς — Polybii — hifforiarum libri priores quinque, ΝΙροίαο Perotto, «piftopo Sipon;ino, interprete. tem epitome fequentium librorum vsque ad decimum feptimum, Ποία. AMuftulo interpreíe, Baíil. per Io. Heruagium. 1549. fol. Grzz-am orationem curauit Z/ríeniur, qui in praefatione ad Diegum Hortadum Men- ^ dozam profitetur, fe ex illius codice, e Corcyra adlato, duodecim pofleriorum librorum - epitomen nunc primum adieciffe. Idem infignem lacunam, quae in Obfopoei editione lib. T. cap. 19. fuit ex codice Auguílano fuppleuit. — Hunc autem cod. Aug. MDXLVIII. contulit Xyflus Betuleius in gratiam. J/olfzangi Mufzuli,-qui, dum Tiguri exfulabat, aetate iam | grandi verfionem Perotti alieno rogatu ad illos codd. correxit et fecit pleniorem. Vndenam vero illud initium et finem epitomae fextae habuerit Heruagius, et an epitome (cita bari fiis apud Io. Lodaicum fuerit excufa, quod Arlenius fignificare videtur, definire non pof- fum cum cl. Schweighüufero, praef. ad tom. I. pag. XVI (qq. de illa editione, ab Hagenoenfi pluribus locis modo iure, modo perperam difcrepante, at permultis locis culpa librariorum vitiofa, latius iudicante. Adde Erzeffi pracfaiionem pag. XIII fq. et Reiske l. c. pag. 775 Íqq. et Gozizii memor, bibl. Dresd. Il. pag. 160 fq. vbi aliae quoque editt. recenfentur. Excerptum EDITIONES Lib. HT. c. XXV IIT. 323 Excerptum e libro XVT. de proelio nauali circa Chium primum graece vulgarat illu- flraueratque Lazarus Boyfiur libro de re nauali edito primum a. 1537. et recufo tom. XI. an. . tiquit. thefauri Gronouiani peg. 581 fqq. — Profitetur autem Bayfius, illud accepiffe fe a Vi- €lore Faufto: cuius, inquit, copiam mihi fecit Victor Fauflus, dum Venetiis a repe chri- ftianiffimo legatus commorarer. — Edidit et illuflrauit quoque ZMeibomiur. vide paullo poft, $. VI. - Polybii fragmentum ex legationibur, collatum cum Liuii loco de honoribus, Attalo et Rhodiis ab Athenienfibus habitis. Parif; apud Fed. Morel. 1594. 4. vid. Maittaire A. T. 1I. pag. 806. Πολυβίε ἐκλογὴ πεοὶ ἐλευϑερώττος τῶν Ἑλλήνων. gr. (forfan apud Prevofleau,) 1604. 4. Maiitaire ibid. tom. V. part. Il. pag. 169. Noua lux accenfa eft textui Polybiano cura operaque If. Cafauboni in editione, a Schweighiufero pag. X fqq. et XIX fqq. atque Erneftio in pracfationibus et a Reiskio 1. c. pag. — 384 fqq. diligenter copiofeque defcripta, et fic infcripta: Polybii hifforiarum libri, qui furerfunt. Ifaacur Cafzubonus ex antiquis librir emendat, latine vertit , e£ commentariis illuftyauit. — Aeucae vetufliffmi TaElici conmentariur de toleran- da obfidione. — Ifaatur Cafaubonus primus vulgauit, latinam interpretationem ac notas adic- cit, Parifiis apud Drouardum. 1609. fol. Sunt exempla, in quorum titulo haec leguntur: Typis Jechelianir apud. Claudium Maruium εἰ haeredes /Alubrii MDCIX. nullo vrbis nomine adiecto. Αἱ ex eo Fabricius alii- que perperam collegerunt, editionem Parifienfem ad verbum eodem anno rrcufam εἴν Ha. nouiae 1609. "^) fol. zypis I'ethelianir, — Primum illi librarii in priuilegio Caefareo Marnio et Aubrii heredibus dicuntur citer e£ ?ypographi Francofurtenfes. "Tum, vti Schweigh. plu. ribus demonfílrauit, res ita fe habuit. Cafaubonus, Geneuae adhuc degens, de Polybii edi- tione egerat cum heredibus Wechelianis, qui illam fuis fumtibus Francofurti fufcipiendam ei fpoponderant. — Ille vero, poftquam Lutetiam commigrauit, negotium, vt ipfe operis praeeffet, detulit Drouardo, qui propter commercium frequens cum Wecheliauis heredibus Polybii cauffa focictatem ea lege contraxiffe videtur, vt, quae exempla Francofurtum mit- terentur, ipforum nomen in titulo praeferrent. Hinc, quoniam vna eademque eft editio, nulla in pagina nec vlla quidem fyllaba difcrepant exempla, quae Wecheliana citantur, a Parifienfibus. — Fabricius de egregia illa editione, cuius bafis eft exemplum Bafileenfe, haec, quae fequuntur, fcripfit. ,, Ca/aubonus libros quinque primores e codicibus MSS. : tribus, regis Galliae, Bauarico et Antonii Verderii, (fed in quo duo tantum primi libri erant;) emendauit, adhibitis infuper vetufliffimmis membranis Vrbini Ducis, in quibus excerpta ex primis libris XVII. atque adeo quinque etiam illis continebantur. Excerpta e libris VI — $52 XVII. hh) Benzel in nota mssta obferuat, exemplum — 1780.) pag. 54. In catalogo biblioth. Burmanni Hanou. in biblioth. Vpfalieni praeferre annum — ll. pag. 10. occurrit Polybius gr. et lat, I(. Cafau- "1619. edit. illam ann. 16t9. notat laudatque Zar- — boni, Parif. 1619. fol. an nouus titulus praefixus wood in edit. et verfione Pinelli, (Profpetto di — erat editioni fuperiori? varie edizione degli autori «laffici εἰς, Venet. 334. Lib fioc. XXXI ΗΝ POLYBII XVIL recenfuit ad fidem tum earumdem membranatum , tüm aliorum codicum MSS. regii, Meinmiani, ct Francifci Pithoei, quod, inquit, depreheudimts , effe iliud ipfum, vnde Ba- fieenfis editio fuerat. defumta, | Codicem Cardinalis Ioyeufii, Rothomagenfis archicpifc. de- mum infpexit abfoluta iam fua editione. — Excerpta legationum, a Fzluio Vrfino pridem edita, emendauit et fappleuit e codice MS. Andreae Schotti, et e codice excerptorum a ne- Ício qto Theodofio paruo "), quae tum idem Schottus ad Cafaubonum miferat, tum Ca. faubonus ipfe in bibliotheca repererat "Thuana. Vniuerfa iam recenfita, et eclogas qui- dem legationum primus vir doctiffimus fide, eruditione, et elegantia infigni vertit latine, fragmenta non pauca collectis a Fuluio Vrfino adiunxit, et Synopfi chronologica Polybium iluftrauit, Addidit etiam Aeneae Polybio meinorati Poliorceticum incditum hactenus, cum verfione et adnotationibus, de quo infra hoc ipfo cap:te dicam. . Ex commentariis vero, quos in Polybium molitus fuit Cafaubonus, illos tantum ha- bemus in capita vicefima libri primi, tanto viro digniffimos, atque, vt vere JMorhofiur I. Polyhift. pag. 220.aureos, qui poft auctoris obitum lucem viderunt Parifiis ^) ann. 1617. 8, deinde, Boeclero curante, cum notis in 'Theophrafli characteres, recufi Argentorati a. 1654. 8. ac denique in Gronouianam Polybii editionem, de qua mox, recepti. Ex horum leclio- ne incertum eft, maioremne vfum et voluptatem capiant fludiofi, an dolorem , quod non minus maxima elegantiífimi operis parte carere coguntur, quam Jdparatu Cafauboni ad Commentarium Polybiauum , quo militiae graecae et romanae aliarumque gentium veterum explicationem , fortunam et cum hodierna comparationem tradere inílituerat, tum. indice graeco in Polybium et traflzru de flylo Poljbiano, quae parentem fuum in adfeclis habuiffe teflatur in praefat. ad notas fuas pag. 2c fq. et 222. filius Mericus Cafaubonus. Polybii Ca. faubono praemiífa eft dedicatio fiue'cpiftola lectu digniffima ad Henricum IV. Galliae re- gem, qua praeclare differit de vfu ac pracftantia hifloriae, tum de Polybio ipfo eiusque vir- tutibus, quem cum aliis hifloricis veteribus confert, et ab impietatis crimine abfoluit. * ^ Eodem Cafatbono interprete, libri V. et ex libris VI — XVII. excerpta, tum excerpta de legationibus et Zeucae "Tadtica, cum prolegomenis eiusd. Cafauboni ad Polybium Francof, typis Wechelianis ann. 1610. 8. Ad hanc verfionem fufcipiendam plus fimplici vice hortatus Cafaubonum eft Iofephus Scaliger. — Vam illa Muftuli, inquit, ridicula eff : Perotti ad quin- que libror, manca, aliam nom vidi. Epift. x14. Cafaubortus ipfe epift. 413. Pero£tus latiue qui- dem loquitur, fed longe ab au&lore. difcedit. De Muftulo nihil dico, in quo praeter egregiam voluntatem nihil inuenio, quod lamdem. — Habeo in manibur Pompilii Amafii verfonem eorum, quac ex interpretatione Mufzuli vulgo leguntur. —| Vellem vidiffer, vt confilium darer, acquic- fiendumne in ea fif, aumon. — Elegans profeClo eff e£ comta. — Sed vir probus hac cautione vfus eff, vt obfturifimar quarque gregikez;cee mon. atlingeret, contentus, le&horem monere, peti | po[fe eorum verfionem a Mufculo. /— Nobis vero mon licet effe tam fecuri. — Refpicit Cafaubo- nus ii) Titulus éxcerptorum MS. codice "Thuaneo: ἀκ) Im Lipenii bibl. philofophica perperam trs- Ὃ ἐροινίσας τὸ παρὸν Θεοδόσιος ἔτι ὁ μικρός, vid. im- ditur, Polybium Cafauboui graece et latinc pre- fra IV. το. το. [conf. Schweighiuf, praef. ad tom. — diiffe Parif. 1617. 8. 11. pag. XVIII fqq.) EDITIONES Lib. HI. c. XXV IHI. 335 . nus eclogam primam et tertiam e fexto Polybii libro de diuerfis rerump. ") formis deque Romanae praeflantia, quae Alexandro Farnefio Cardinali dicata '"") Pompilio 44mafaeo, (Ko- muli Aimafaei, qui Paufaniam et Xenophontis quaedam latine coruertit, filio,) interprete prodierunt Bononiae a, 1543. 4. apud lo. Baptiflam Pbaéllam, Idem Cafaubonus epift. 425. » landem imperáui ipfe mihi, et verfionem a me expreffi, vel potius initium verfionis. Ka- lendis enim Nouembris (a. 1505.) prima eius ducla zíl linea, Scis, quam non contemnen- dus Perottus fit, qui vir, fi graecarum litterarum cogritionem habuiffet, in eo genere fcri. ptionis paene mihi regnare videretur. Sed rudem fuiffe τῷ ἑλλήνισμξ reapfe deprehendi. mus, fic tamen, vt τὸν κωλοκαωγαϑὸν Mufceulum, qui fragmente vertit, multis parafangis anteiret. Epift. 426, 7n Polybio féir me nunc effe, cuius verfione nc me. poeniteat fuiffe ad- greffum , Perotti interpretis fatuitas facit, qui mil? ampliur lotir omiffo Poljbio Liuium de- ftripfit nobir, quare merito Itali tui latmitatem hominis funt admirati: fed de fide illiur, quod praedicat louiur"") quir ftrat aequo animo? irato et. vehementer quidem. — Confer Cafauboni praefationem, pag. 71 fq. qui ne vnam quidem paginam Polybii recte intellectam a Perotto arguit. Etiam Vincentio Opfopoeo notante, Perottvs non paucos locos praeter- mifit, et interdum totas fübterfiliit paginas, quamuis Fyanciftur Sabinur in apologia aduerfus L. L. calumniatores, Perotti Polybio nihil adfirmet effe politius. Confer [fupra ad primae edit. f. Perotti verfionem notata,] 7ntoz. Borreman/ii varias lect. eap. X. pag. 117. et Leon- hardi Nicodemi additamenta ad biblioth. Nespolitanam Nic. Toppi pag.185 fq. Haclenus Fabricius. ὃ Hanc Polybii elegantiffimam differtationem expreffiffe videri poteft /Machiaue//us lib. I. diff, in-decadem primam Liuii cap. 2, n) Praeter illas duas eclogas ex eius verfione editas Cafaubonus in pracf;t. ad Polybium tefta- tur e Sylburgii biblioth. ad manus fuas perueniffe Íchedam paruam, titulos XVI. continentem, va- riarum lucubrationum, quas hic vir do&iffi- mus Amaíaeus illuftrando Polybio cormpofuerat. Poflea, inquit, etiam litteris viri Magnifici Marci lelftri fumus admoniti ,. exflare adhuc alibi ἐπ [talia eorum libellorum nonnullos , qui fi ab eruditis hominibus fuerint. aliquando publi- cati, fru&uofam eorum lc&tionem fiudiofae suuen- tuti futuram uon dubitamus. Nos corum nihil vidimus, praeter verfonem eclogarum , quas Mufculus fermone Komano exprefferat, in quo mullum admirati fumus difficilima quaedam fragmenta ab Amajaco non effe verfa, fed Mu- Jcult translationem retentam, a Pompilio [euiter «afiigatam. | Eraut tamen in ea, quam dixi- mus , (chidu aliquot tituli, prolixam. expiicatio- vem pollicentes, et eius eclogae, qua Romana militia declaratur, et omnium penitus locorum huius fecundae partis affnis argumenti , quae S5 5 Cafau- omnia haBensus cum imuifa mobis atque incom- perta [int , nihil habemus, quod amplius de iis dicamus. | Pompilii A4ma[aei obferuationes in Polybium memorat Velferus in litteris ad Robert. Titium, (in Velferi fcriptis pag. 872.) et miffu- rum fe ad Cafaubonum teftatur &nn. 1604. — Sed illas Cafaubor.:s nom accepit. Fridericus Sylbur- gius in epiftola ad Iof. Scaligerum, data 1588. fcribit, fe ver/ionem Polybii , a. Pompilio Ama- Jaeo interpolatam, accepturum ex Italia, tom. II. fylloges Burmann. pag. 317. t5) Iouius pag. 34. elog. Exinde Romae Grae- cas litteras pertinaci ffudio confeElatus (Perot- tus) fretusque. Beffarione, generofo Maecenate, adeo exatte feliciterque profecit, vt ab eo Poly- bius grauiffimus hifforiarum fcriptor. latinitati donaretur. Non defuere tamen ex.aemulis, qui eius aufforis tradu&'ionem. antiquifimam | fuiffe furtoque furreptam. exiflimarunt, quod Thucy- didem, Diodorum, Plutarchum εἰ Appianum jn e ingeniorum ceytamine conuer/os vnus Polybius egregia fide latinus aequabili ac prae- ce romani /ermonis puritate prorfus &ntece- at. ης Li ILcXXPIH. - POLYBII Cafaubonianum textum cum vitiis operarum typographicarum, quibusdam tamen au. ctum acceflionibus, reddidit Jar. Gronouius in editione, cuius haec eft infcriptio: Polybii hifforicorum libri, qui fuperfvnt, interprete lfaaro Cefaubono. —latobur Gro- nouitus recenfuit, ac vtriusque Cafauboni, Ful. Vvfui, Henr. l'olei, Jar, Palmerii et fuar notar adiecit, — Ziccedit. densae commentarius de toleranda obfidione, cum interpretatione ac sotir lfaati Cafauboni, Tomi I— 11. “νιοὶ. 10. Ian]. a. W'aesberge et Io. a Souceren. 1070. 8. Praeter ea, (inquit Fabricius,) quae in Parifienfi leguntur omnia, in hac reperies 1) commentarios Cafauboni poftumos in librum Polybii primum, 2) excerpta de virtutibus et vitiis e Polybiano opere, cum veríione et notis Zerrici F'alefi: 3) Meric Cafauboni notas ante hac ineditas in quinque primos Polybii libros, ex parentis ipfius Ifaaci cafligationibus colle&das, quas orae codicis Bafileen(is vel etiam Parifienis fuae adleuerat, in quibus modo vera lectio Polybio reftituitur, modo verfio cafligatur, quac interdum iam tum non graecis editis, fed illis correclionibus refpondet. 4) Fuluii //r/ini notas ad excerpta legationum, quibus praecipue confert Polybium cum *^) Liuio, qui eum frequentiffime eft fcquutus, et non raro ad yerbum expreífit, licet nonnumquam etiam ab eo diffentiat nominatim, vt lib. XXXIX. 52. 5) Jacobi Pahinerii a Grentemefnil animaduerfiones ad varia Polybii loca, quas ediderat in obferuationibus fuis ad fcriptores graecos Lugd. Bat. 1668. 4. p. 78— 95. 6) Po- lybii fragmenta, poft Fuluii Vrfini et Cafauboni curas ab H. Valefio et lacobo Gronouio e Suida potiffüunum collecta et ab Aemilii Porti hallucinationibus binc inde vindicata. 7) Ja cobi Gronouii ad Polybium notas, in quibus Cafauboni quoque plus fimplici vice notatur interpretatio. 8) Indicem pleniorem et accuratiorem. — Hactenus Fabricius. Gronovius tamen, multa fuae editioni deeffe probe perfpiciens, poft illam abfolutam, omnia fubíidia ad nouam Polybii editionem procurandam in Anglia, Italia et Parifiis con- quifiuit. Londini ex exemplo editionis Bafileenfis, quo vfus erat If. Cafaubonus, multipli. cem obferuationum, ad Polybium pertinentium, materiem, ab codem Cafaubono congeflam, atque in ora illius exempli fimul cum lectionibus codicis msti Vrbinatis adnotatam, defcri- pt, atque in fingularem libellum in forma octaua retulit, — Indicem graecitatis Polybia- nae oo) De Liuii et Diodori Siculi imitatione, qua Polybium in hiftoriis fuis cxprefferunt, notata etiam nonnulla funt a Bocclero ad calcem variar. le&ionum e codice Polybii Auguítano Argentor. 1670. 4. [adde Liuium, edit. Drackenb. tom. VIL pag. 81.] pag. 169 fq. Idem dixeris de Arriano, quem ideo cum Polybio recte coniunxit Georg. Raphelius, vtriusque dictionem cum dictione fa- cra N. T.conferens. Quod vero Polybius a Li- vio XXX. 45. non alio elogio mactatur, quam haudquaquam [pertendi autoris, (h. e. teftis, vt vocabulum illud re&e intellexit illuftris Grotius,) non duxerim loliginis vel inuidiae effe cum F, Vr- fino, Palmerio, Clerico I. artis Criticae pag. 463. non magis, quam impictatis, cum /ozeni, dixit 6 t0 contemnendum , (ed λιτότητα grauitati hi(to- riae conuenientem et Polybio non minus honori- ficam, quam quod Ciceroni III. offic. cap. 32. au- dit Polybius bonus au&or inprimis, et Straboni IX. pag.422. ἀνὴρ ἀξιόλογος. — Confer éxempla huius figurae apud Gel/ium 11. 6. et plura notata a Cafaubono pag. 1547 (q. edit. Gronouii, 7offio IV. το. 8. Inftit. Orator. Crenio IV. animaduerf. pag. 5! fq. Joh. Ruatdo in vita Plutarchi p. 58 fq. Elia Bolerello ad Origenem contra Celfum p. 4. Menagio ad Laert, 11. 97. Joh. J/eitzio ad 'Te- rentium p. 644. Drufio ad Sirach XV. 13, Zum. Fabro ad Longinum pag. 223. edit. Tollii, (adde fupra iam notata de illa formula Liuiana.] EDITIONES Lis.IILoXXVIH. — 33 nae ex Cafauboniano ad Polybium adparatu accepit: qui index hodie compactus eft cum tomo tertio exempli Polybii Gronouiani in bibl. Lugdunenfi. | Oxonii et Parifiis codd. non- nullos excuifit, eorumque varias lecliones ad. oram exempli fuae editionis adícripfit. — Pari- fiis accepit ab Henr. Valefio fragmenta nonnulla, ad Polybium pertinentia, ex Heronis libro ' de repellenda obfid;one excerpta; in his fragmentum de obfidione Ambraciae, quod dií- fertationi epiflolicae in loca quacdam T. Liuii, tomo lI. Liuii Gronouiani pag. 65 164. tom. autem VII. pag. 148 fq. Liuii Drackenb. adiunctae inferuit. Florentiae e tribus quatuorue codd. L. V. enotauit: dorum reuertens variarum obferuationum filuam et fupplementum notarum, in Polybium olim a fe editarum, vel exemplis fuae editionis adfcripfit, vel in pecu- liares digellit fchedas. — Qui adparatur Gronouiamur ad Polybium, diu in obfcuro latens, a Ruhnkenio in bibliothecam publicam Leidenfem illatus, poflea cum Schweighaufero , (vid. praef. ad vol. I. pag. XIII et XXIII fqq.) communica:us eft, Graecus-textus Gronouianus, nonnullis manifefle vitiofis hinc inde correctis, cum » verfione Cafauboni latina renouatos e(t Lipfiae, cum praefatione Ernefli, ad regendum illud inflitutum a librario rogati, qui praeter ea adiecit praefationem Valefianam ad excerpta Pei- refciana, et emendationes Fu/uii /7rfini, ad edit. Bafil. factas, atque gloffarium f. lexicon Polybianum, de quibus ornamentis aliisque mutationibus factis Ernefti ipfe in. praefat. more fuo, h. e. erudite difleruit, et hifloriam editionum criticam concinnauit. *Inícripta vero eft editio haec vtilis et fatis correcta: Πολυβίς — Polybii, Lycortae F. hifforiarum quae fuperfunt , interprete If. Cafaubo- . no: ex recenfione Zac. Gronouii, cum notis Cafaubonorum, Vríini, Valefii, Palmerii et - Iac. Gronouii. Acceílit /feneae TaBici comm. de obfidione toleranda cum interpr. et notis Ifaati Cafsuboni. | Pracfationem et gloffarium Polybianum adiecit 10, Zfug. Erneffi. tom. I. Lip(iae 1764. (quo anno abfoluta eft integra haec editio, et generalem accepit infcriptionem,) spud Io. Paul. Kraufium, bibliopol. Vindobon. 8. — tom.ll. qui continet Erfogas libr. VI— XVII. εἰ Legationum. Vindobonae 1763. — tcm. III. qui continet excerpta ἢ’ alefii, fragmenta et indices, Vindob. 1763. In Lexico multa loca etiam critice pertractantur. Nouam. plane recenfionem gr. textus e codd. et edd. nec non ex ingenio aut de conie- étura aliorum fecit, ordinem vulgarem mutauit, ita, vt fragmenta excerptaque fuo quoduis libro infereret, verfionem correxit, eruditas adnotationes, quae partim in interpretatione verborum, cum grammatica, tum maxime critica, verfantur, partim in rerum et hifloriae illuflratione, feu plenum commentarium, a contextu gr. et omni lectionis variae et conie- turarum filua feiunctum, duobus referuauit voluminibus, in praefationibus denique hiftoriam codd. msstor. atque editionum criticam compofuit, et de fubfidiis varii generis, quae nactus eft ad ornandam editionem, differuit, atque adeo egregiam procurare coepit editionem cl. Schiweighaufir, cuius fludium operamque faepe laudauimus. — Infcriptio haec eft: Πολυβίε — Polybii Megapolitani hifloriarum quidquid fuperefl. — Recenfuit , digeffit, emenda! ore interpretatione, varietate le&lionis, adnotationibur, indicibur illuffrauit Ichcnnes Sihveigháufer , Argentoratenfir. "Tomus primus, liber I. II et 111. Lipfiae in libraria Weid- maunia 17289. m.8. — Tomus 1l. liber 107 et V. cum reliquiis. libror. VI et VII. ib. 1789. -— rom. 111. Reliquiae librorum V I11 — XVI. ibid. 1790. — tom. 177. Reliquiae librorum X/11 — XL. 1790. — tom. P. 1792. continet praefaüonem litterariam, tefli- monia » 328 19.111. XXVIII. SCRIPTA POLYBIVM VolII. p.760 P τόσ monia veterum de Polybio, fpicilegium reliquiarum ex certis libris hiftoriarum ex libr. VI. et reliquis, tum reliqua fragmenta«ex Suida maxime et Stephano Byzantino collecta, et Seluceigh. adnotatt. ad lib. I— fI. — fom. 7/1. adnotatt. ad lib. I/ — X. 1193. — tom. 7711. 1793. Indices aliaque, quae defunt, nondum exierunt praelo. Vfus quoque eft Schweigh. notis Scaligerianis, "Volífianis, Reiskianis, de quibus poftea fermo erit, et adpsratu Greno- viano, fupra memorato. vid.:pracfat. ad tom. II. pag. 34 Íqq. et V. pag. XV fqq. vbi quo- que inflitutum fuum et confilium, quod in curanda fua editione tenuit, vberius expofuit. Oxonii a pluribus annis editio noua Polybii fub praelo fudat: textus erit Gronouiano- Erneflinus, addita variarum adnotationum farragine. ZZarí. VI. Poft Gronouianam editionem nonnulla Polybii loca illuftrauit ZZarcur WMeibomiur in libro de fabrica triremium "^) pag. 7e fq. cafligatis fubinde Cafaubono, gallico inter- prete Keyero, (quem errores augere potíus, quam tollere adfirmat;) et lacobo Groxouic. ldem pag. 148 fq. exhibet pugnam naualem ad Chium, a Polybio lib. XVI. defcriptam, cum noua fua v.:íione et eruditis animaduerfionibus, ad quarum calcem fubiungit haec verba: Hir perlecfir ἤρετο, iudicaturum Ie&iorem, antiquitatis peritum, interpretatione, quam edidit Cafaubonus, et cafligatiorem fieri poffe, (hoc aliquot exemplis etiam docuerat H. Valefius praefat. ad excerjta Peirefciana,) et Romani fermonis per[picuitate. aliquanto. ornatiorem. Notas huius viri in primum librum, quod pofi obitum fimt editae, vigidiur excutere nolim, 4n. praeffare palam in ceteros, quantum ab illo fuit exfpelatum, mcllem, Ki ΠΡ] otium effet, in publicum prolato hoc ftriptore perpetuir commentariis illufrato probare, quam varia pol- licitatione doézos homines fu/penfos tenere. Inter Zntonii Quaerengi fcripta video laudari, de Platonir, Jriffotelis et. Polybii in politicis rebus. diffenfione : Ytem, de hifforiae pragmatitae Polybianae triplici fine, — | berti Folietae de fimilitudine normae. Poltjbianat ad Rainaldum Corfum, I&um, inter varia eius Opufcula, Romae 1573. 4. et tom. I. thefauri Italiae Graeuiani p. 124t— 1246. Intelligit au- tem normam confcribendae hiftoriae. In Ludouici Morerii Lexico perperam excufum eft Nomina Polybiana, Fabric, — [Polybium, Scaligerianir notis onuftum, a Nic. Heinfio petiit Graeuius in tomo IV. pag. 340. fylloges Burmannianae. . Illae Scaligerianae notae, edit. Ba- fileenfi 1549. adfcriptae, poft varios dominos ad clar. Car. Segaar, Profefforem graecae lin- guae in academia "Traiectina peruenerunt, a quo illas accepit Schweighüufer, qui eas in ad- notationibus fuis laudauit. vide paullo ante de edit. Schweighüuferi adnotata.,— Jo. fac. Reiske integrum. volumen quartum. animaduerfonum fuarum ad graecos au&forts, Lip(iae 1763. 8. dicauit emendandis illuflrrandisque Polybii reliquiis; praefationem vero ad fua Poly- biana, in qua de fide et editoribus Polybii fuperioribus libere copiofeque iudicauit, volu- mini quinto animaduerfionum etc. pag. 757 fqq. inferuit. — Car. Chriffoph. Foerfleri lib. in quo locos quosdam Polybii a latinis interpretibus, Liuio, Cafaubono ct Valefio perperam translatos propofuit et examinauit, fubiunctis animaduerfionibus I. Iac. Reiskii ad libellum Plutarchi de tarda Numinis ira, Lipf. 1755. 8. Har] Quum. Pp) Prodiit Amftelodam. 1671, 4. recufus tom, XII. thefauri Antiquitaturn Rom. Graeuiani. Vol. TI. p.761. ILLVSTRANTIA ΧΡ ΤΙΣ αἰ XXV IIEF — 329 Quum diligentiffimus fuerit in re militari Romanorum defcribenda Polybius libro VI. excerpt. cap. 17 — 40. illum locuni feparatim latine non infeliciter tranflulit /anus Lafzarir, homo graecus, Bafil. 1537. περὶ τῆς τῶν ὁπλιτῶν καταςώσεως., cum eiusdem) Lafcaris epi- grammatis et Iac. Comitis Purliliarum libris duobus de re militari: latine etiam Lugd. 1592. 8. 1607. 4. [Cafirametatio Romanorum ex Polybio lib. Vl. a Lafcari.verfa, inferta quoque legitur editioni //ezetii a Stewecbhio curatae Antwerp. t584. 4. Lugd. 1592. 8. etc] Poílea eruditis commentariis illuflrarunt illum. Francifiur Patricius in opere de militia romana, (quod ex hetrufco idiomate in latinam linguam a Ludolpho Neocoro translatum in thefauri Graeuiani tomo decimo habent ftudiofi.) tum Zu: Lipfius 44) in libris V. de militia roma- na, de quo videnda cenfura Cafauboni in epifl. 21. «d Bongatfium. Ab eo tempore Hr. stomuur Ratbodur Scheliur '") in. differtatione de caftris et àgmine Polybisno, quae cum aliis huius argumenti ab codem viro elegantiffimae doctrinae concinnatis diatribis in eodem the- fauri antiquitatum romanarum tomo decimo occurrit. Fabri. — [Separatim excufus atque vberioribus notis et criticis et vero antiquariis inflructus eft ille libellus: Πολύβις — Polybii, Megapolitani, de suilitia romana libel/ur, vevfione latina, com- mentatione perpetua et iconibus illuflratus; nec nón indice rerum et dictionum latino et Íyllabo vocabulorum graecorum locupletatus, fíludio et opera Zo. Georgii Pocftheli, ill, Gymn. Heilsbronnenfis Conrectoris. Norimbergae 1731. 8. conf. quoque Acta eruditorum germanice fcripta, 164. tom. 14. pag. 563. Fránkifche acta erudita etc. fafc. 23. Noribergae 1732. 8. pag. 971 Iqq. Hori.] Italice, Florent. 1552. 8, — Polybius de armis Romanorum , cum apophthegmatibus quibusdam ex Plutarcho et nominibus ordinum militarium ex Acliano. Florent. 15:2. 8, — Conferendus eft praecipue Sa/mefí de militia romana liber poflumus, quo et alia Polybii loca illuftrartur. ΟΠ Interpretibus Polybii quodammodo etiam accenfendus Leouhardus Zfretinzs efl; eius enim de bello Punico libri duo in MS. cod. in bibliotheca MSS. S. Michacl. Venetiarum, de primo bcllo punico et de bello Romanorum cum Gallis... Eft quoque in bibl. Mediceo - Lau- reutiana plut. LXV. nr. 14. conf. Mittarel/i bibl. codd. MSS. bibl, S. Mich. Veaet. p. 659. — Princeps editio ita infcripta: Polybiur, hifforicus, de primo bello Punico, latine, Leonardo Zratino interprete, — Plutarchi paralela a Guarino Veronenfi in latinum verfa; primum prodiit Brixiae per Yac, Britannicum , 1498. fol. vid. /aiitaire A. 'T. tom. IV. part. II. p. 661. Gortzii memor. bibl. Dresdenf. 11. pag. 103. — tum Z7"enrtür die oct. Nouembr. 1504. fol. in bibl. pub!. Erlangenf. Parif. 1512. et Auguflae Vindel. 1537. 4. *) veluti in Liuii fupplemen- tum editi magnam partem e Polybio funt exprefli ). — Prior agit de bello Punico primo, pofte- qq) Conf. Gabr. Naudaei Bibliograph. militar. 55) De hac edit. rara vide Cle*nent bibl. curicu- ibique not. Crenii, in huius opere de eruditione fe etc. II. pag. 29. qui vero facit iniuriam Fabri- comparanda p.510 fq. /7arl. Ter. ///orldike Index — cio ac ἢ h. l. &ripfiffet Parif. edit. prodiiffe 1552. bibliothecae militaris fcrippt vett. (Hauniae, 4) Harl. rr) Hyginus et Polyhius de caftris Romano- rum, cum notis et diíTertatt. de re militari popu- tt) - Conf. ZApo/t. Zrni diífertazioni Vof(fianc, li romani: R. H S. (i. e. Schelii.) Amftelod. 1660. — tom. I. pag. 9o íq. Harl. 4. Heumann. Voi. IV. Tt 7 4330. Lib.III.c. ΧΧΥ11. VERSIONES ΡΟΠΥ͂ΒΙ VERNACVLAE —Ve!L.p.76rP 762 pofierior de feditione militis conduclitii, et populorum Africae a Carthaginienfibus defe- lione, bello item lilyrico et Gallico. [Partem priorem Leonardi Aretini, italice verfam,. Fiorcut. 1526. 8. et Venet. 1545. 8. notauit Clementl.c. Sed illam quidem Liuii e Polybio et aliis optimis fcriptoribus fupplendi fpartam longe plenius feliciusque ab eo tempore or- nauit Joh. Freiusiemiur, vir egregius, de quo dixi in bibliotheca latina. | Continuationem hiftoriarum Polybii fiue libros τῶν κατα Πολύβιον olim. compofuerat Sírabo, quorum fe- cundum laudat libro XI. Geograph. pag. 515. XLIII. libris illud Strabonis opus conflitiffe te- ftatur Suidas in Πολύβθιος, vbi addit, Po/idonium quoque, Olbiopolitem, fophifiam, Polybii hiftorias continuaíffe. Libris LII. conflitiffe, teflatur idem Suidas in Iececdavics , vbi male tribuit hoc opus Pofidonio, Stoico, Alexandr. lle fortaífis Pofidonius citatur a Plutarcho in Fabio Max. fol. 185. [add. ÉEudoria in Violario pag. 565. fupra inter Stoicos, vol. III. pag. 573. Harl] Styíax vero, Caryandenfis, mathematicus et muficus, fcripferat, tefle. eodem Sui- da, ἀντιγραφὴν πρὸς τὴν Πολυβίξ ἱξορίαν. quod viri docli ita intelligunt, vt aduerfus Po- lybium fcripferit. —Poteft et ita accipi, vt compofuerit hiftoriam ,. Polybianae aemulam, quemadmodum Alanus hoc fenfu poema fuum latinum infcripfit Anti- Claudianum :. et Ho- mero Amazones adpellantur cyrzicyesees lliad. γ΄. 189. quod fcholiafles bene explicat αὐ ἴσοι xao δύναμιν οἰνδοοίσιν. [conf. infra, lib. IV. cap. 3. S. 6. vol. IV. pag. 32. edit, vet. "offus de hiftor. graec. lib. I. cap. 19.] " Apud 7/offum hiít. gc. libro IV. pag. 510. legas e Suida [quocum confpirat Eudoria pag. 267.] referri, Cleoxenum et Demeoclitum egiíle de Per/;, eorumque hifloriam exorna- tam [UP] a Polybio. Sed Suidae locus ita legendus: KAec£evos καὶ Δημόκλετος, ἔγραψαν περὶ πυρσῶν. (de ratione fignificandi in bello per faces elatas fiue ignes,) ὧν (fcil. πυρσῶν) τὴν πραγματείαν ἐπεξειογώσωτο Πολύβιος o Μεγαλοπολίτης. [Aqui περὶ πυρσῶν iam correxit Paul. Leopardus in Emendatt. lib. V. cap. 11. et refcripfit illufirauitque Küfferus in fua Suidae editione tom. II. pag. 524. udde nctam ad $. IX. circa fin. ——] — Confer Poly- bii lib. X. excerpt. cap. 41 et 42 fq. Colomefium ad Gyraldum pag.403. Suidam ipfum im Αἰνείας. VH. Perfioner Polybii in linguar vernacular. Germanitt e verGone Guil, Xylandri, Bail. 1574. fol. quae reliquis vernaculis longe praefertur a Cafaubono, dedicat. pag. 23. [Non etiam defuere, qui in vulgares linguas tan- (um Polybii verterent, quantum latine expofitusm. ingenicbant :. fi. tamen. vertere eff. romanae interpretationis fexcentos. errores [is totidem cumulare, atque interim graecae linguae peri- tiam in prima libri fronte mentiri. — V'uicem excipio gormanicam verfionem, ab homine longe eruditiffno profe&am, fed quod res arguit, et alia eius ftripta teflantur , variis fimper et- ri; occupato, Fabrir. conf. Goetzii raemor. bibl. Dresd. II. pag. 103. Beytráüge zur kritifchen Hiflorie der deutfchen Sprache etc. part. IX. (Lipfiae 1754. 8.) pag.237Ííq. A Centurione de Oslinitz , cum. interpret. et adnotatt. Folardi et Guifchardi etc Breslau, ac Berol. 1755— 1769. VII. tom. 4. cum figg. — (a Bone) Viennae, Pragae etc. 1759. Vl. tom. 4. e lingua gallica male verfus eft. Polybius: — a D. C. Sejbold , cum adnotationibus et excerptis ex Folardi et Guifchardi operibus, ad artem veterum militarem fpectantibus, Lemgou. 1779 — 1783. 8. 1V. tom. comf. Volifindige Sammlung aller Ueberfetzungen der Griechen und Roier, ΄ | yup o VERSIONES ῬΟΙΥΒΙ VERNACVLAE Li IILc XXPIIL a Romer, (Francof. et Lipf. 1785. 8.) pag. 74 fqq. et Einige Schriften der Altdorf. deutfchen Gefellíchaft, pag. 162 fqq. noua litteraria Lipfienf. german. 1760. pag. 83 fqq. Hari] Italie per Lud. Dominicum Venet. 1546. 8. tom. 1. ac 1553. tom. II. iterum 1564. 4. quae polterior longe praeffat editio. Z'abrir. — Dominicus, linguae graecae ignarus, verfione tantum Perotti vti potuit. Hinc illam. ver(ionem Zuliur Loudi fecundum graccam oratio. nem correxit, et fuppleuit, notasque fubiecit, Veronae 1741. mai, 4. cum tabulis geograplii- cis, II. voll. addiditque vol. 11}. ibid. 1743. Le Ambafcierie tratte dalla Storía di Polibio — dal Greco in Italiano —. vid. Haumgarten Nachrichten von merkwürdigen Büchern etc. tom. IIl. pag. 425 fqq. et Paitomi voc. Polybius. — Polibio dell accampare per P/ilippo Strozzi. — con Éliamso de nomi militari, tradotto per Lco Corami, Florent. 1552. vid. Maitteire A. T. Indic. voc. Polybius. Har. Galíire poft veterem. verfionem, e latina Perotti concinnatam a Ludouico Mlaigreta, Lugdun. 1548. it. 1558. ac Parif. 1557. editam, qua Polybium libenter et faepius perlectum a Carolo V. imp. narrat Chriffophorus Pezeliur praef. ad chronicon Strigelii a. 1586. editum, tranflulit Peirus Zeger, Cafaubonum fere fecutus, Parif. 1655. fol. 1676. 12. III. voll. 1669. 8. 11. voll. Amflel. 1670. 12. III. voll, [conf. Gortzii mem. bibl. Dresd. 1I, pag. 103.] Nouam verfionem gallicam meliorem cum fupplementis notisque criticis, politicis et hiftoricis ac militaribus nec non iconibus proeliorum aliarumque rerum parauit Zfuton. J/incentius Thuil- Ier, Benedictinus congregat. S. Mauri, additis Fo/ardi obferuationibus, [VI. tomi, Parif. 1727 faq. 4. conf. Baumgartrnii Nachrichten etc. III. pag. 428 fqq. Goetzium ]. c. pag. 104.] vid. [oura. des Sav. 1721. pag. 237 fqq. Mem. de 'Trevoux 1727. pag. 1552. — P. Bougeant, S. I. epiflola de illa verfione in Mercurio a. 1724. TAuillzri ad illam refponfio. — Add. Pii- lippi le Cerf bibl. hiftor. et critique des Auteurs de la Congregation de S. Maur, etc. P. 473 fq. Bibl. francoife tom. X. pag. 156 (η4. Hiftoire lit. de l' Europe 1727. Oct. pag. 273. lourn. des Sav. 1728. pag. 516. m. Mai. pag. 32. Octo. pag. 326. de tomo 1], a. 1729. pag. ὅτι. de tomo IV. Mem. de Trev. 1729. pag. r893. — rec. Amflel. VI. voll. 4. vid. Bibl. raifonnée tom. 1V. pag. 44. tom. V. pag. 109. Bibl. francoife tom. XVI. p. 180. Sexto, fiue vltimo tomo, nulli - a Folardo additi funt commentarii, quia illos cenfurae et conditionibus praefcriptis noluit fubiicere auctor. lourr. des Sav. 1730. Nouembr, pag. 424. de commentariis in V. tomum vid. pag. 472 fqq... [rec. et fupplemento locupletatum eft opus Amf(lelod. 1753. tom. I— VII, 4. conf. Acta erudit. Lipf. a/1754. pag. 223 — 237. Got!fthedii Neucfles aus der aumuthigen Ge- lehrfamkeit, a. 1753. pag. 414 fqq.] Contra Folardum, lourn. des Sav. 1733. Iul. pag. 42r. fentimens d'un homme de guerre etc. lettres ferieufes et badines tom. II. pag. 9o. tom. IV. pag. 461. 465 Íqq. et fupplement au IV. tome pag. 473. — Folardi apologia in bibl. francoife — tom. XVI. pag. 17. — Nous, perdonr malheurefement. une bonne partie du grand. Ouvrage - de M. Follard par les Intrigues et cabales de genr, qui ue peuvent fouffvir [a fincerit? et la verit£, iudicatur in Bib!. raifonnce toin. VIII. pag. 328. — Reflexions fur les Commentaires de M. Folard fur le σ et 2. livre, Parif 1728.12. Tourn. des Sav. 1729. pag. 232. Bibl. frang. tom. XIV. pag 150. — Huc pertinent Pvfardi nouvelles decouvertes fur la guerre, dans une diff. fur Polybe. Parif. 1724. 12. vid. Mem. de Trev. 1724. pag. 1230 et 1729. pag. 551. Fabric, — Folardi ct Guifchardi fiue Quinti Icilii, (qui Folardum multorum errorum fecit Tus : reum,) 332 [8.111]. ὃ. XXVIII. POLYBII SCRIPTA DEPERDITA Vol. Tl. p. 762 P 763 reum,) opera pluribus iam indicaui in Introd. in hiflor. L. Gr. pag. 568 fq. adde Saxii Ono- - mafl. I. pag. 135 et 556. Harl. "nglite, interprete Henrico Sheerr, cum vita Polybii et iudicio de eius fcriptis, auctore lehanne Dryden. Lond. 1693. 1699. 8. 2. voll. [Edward. Grinefton, Londini, 1634. fol. Hamion, Londini, 1756. 4.] ΝΠ] Scripta Polybii deperdita. Scripferat praeterea Polybius libros III. de vita et rebur ΓΝ Philopoemenis , ducis Achaeorum , vt ipfe teflatur lib. X. (excerpt. po pag. 28.) Εἰ μὲν ἕν μὴ κατ᾽ ἰδίων ἐ ἐπε- ποιήμεϑα τὴν περὶ αὐτῷ (Φιλοποίμενος) σύνταξιν, ἐν 7 διεσαφδμεν καὶ τίς ἦν καὶ τίνων, καὶ τίσιν οὐγωνγ οἷς ἐχρήσατο νέος ὧν, ἀὐνουγκαῖον ἣν ὑπὲρ ἑκαίσϑ τῶν προειρημένων φέρειν ὠπο- λογισμόν. Eze δὲ πρότερον ἐν τοισὶ | βιβλίοις ἐκτὸς ταύτης τῆς συντάξεως τὸν ὑπὲρ αὐτᾷ fu λόγον. τήν Te παιδικὴν oc αὐγωγὴν διασαφξντες καὶ τος ἐπιφανετώτας πράξεις», λον X. T. À- Suos de in/Iruenda acie commentarios [f. commentarios ta&licor.] commemorat Polybius lib. IX. excerpt. cap. 16. [cap. 20. vbi vid. Schweighaufer, tom. VI. pag. 522. et tom. V. pag. 24Íq.] ὑπὲρ ὧν ἡμῖν ἐν τοῖς περὶ ἡ παρατάξεων ὑ ὑπομνήμασιν ὠκριβέπερον δεδήλωται. Etiam inter fcriptores τακτικῶν laudatur Polybius ab 7eliano cap. 1. in Tactic. et cap. 3. et cap. 19. P3g- 37. edit. Arcerii, item ZZauricio lib. Tactic. [1] Singulari opere defcripfiffe bellum Numantinum, a Scipione Aemiliano geftum "^, colligitur ex his Ciceronis lib. V. epift. 12. ad L. Lucceium: De[/e mihi nolui, quim te admone- ren, cogitarer, coniun&ene maller cum reliquis rcbus noflra contexere, an, vt multi Graeci Jtcerunt, Calliffüener Troicum. bdlum, Timaeur Pyrrh, POLT BIV S Numantinum: qui omnes a perpetuir fuir hifloriir, ea, quae dixi, bella fiparauerunt, tu quoque it m ciui- lem coniurationem ab hoflilibur externisque bellis feiungerer. Epiflolae fuae ad Zenonem Rhodium de Laconicae fitu, quem perperam ille in hifloria jua tradiderat, meminit Po'ybius lib. XVI. (Excerpt. Preis his verbis: Περὶ δὲ τῆς τῶν τόπων οἐγνοίοις “ὧν κατὰ τὴν Λακωνικὴν» die τὸ μεγάλην ἄνα! τὴν παράπτωσιν» 8x wxynco γοούψοι καὶ “πρὸς αὐτὸν Ζήνωνα etc. — Ceterum de illa fitu: Laconicae iguoratione, £o, quod grauis effe eror videretur , (confer, quae in iisdem excerptis dixerat Polybius pag. 73 fq.) ad ipfum Zenonem. literar fir ibere non dubitami, homini: ingenui effe arbitratur, mon £x. alienir erratir glorimn captare, quod monnulli folent ; fed nom noftrir tantummodo , verum etiam alienis commentariis vtilitatis publicae gratia, quantum in nobir eff , zuram atque emeu- dationem. adhibere. De habitatione. cirta. aequimoBlialem, [f. fub aequatore,] fiue, quod Zona torrida (f. duae zonae aequatori vicinae.) non fit deflituta incolis, fingulari libro difputaffe Polybium, - docet Geminus Element. Aftronomic. cap.13. in P«tauii. Vranologio, tom. III. pag. 31 fq. Πολύβιος uu) Quo Nurmantia Hifpaniae decus a Romanis euería eft A. V. C, ὅλο. Olymp. CLXI. 3. octo vel wouem ante obitum Polybii annis, , ^ ΄ E da TL. 16s Ὁ zó4- E ALII POLYBII Lib.ll.c XXFIIHL 353 Πολύβιος ἕν ὁ ἱτοριογρφος πεπραγμάτευται βιβλίον, ὃ ἐπιγραφὴν ἔχε; cte) τῆς περὶ ᾿ φὸν ἰσημερινὸν οἰκήσεως. Αὕτη δέ ἐξὶν ἐν μέσῃ τῇ διακεκαυμένῃ ζώνῃ, καὶ φησὶν οἰκῶσϑαι τὲς τόπϑο, καὶ εὐκρατοτέραν ἔχειν τὴν οἴκησιν τῶν περὶ τὸ πέρατα τῆς διακεκαυμένης ζώνης οἰκέντων. Hoc Polybii opus refpicit Zchilles Tutiur in Magoge ad Aratum cap. 31. notans, Polybium fex numeraffe zomas, οἱ uiv γαρ ἕξ ζώνας ὥπον, ὡς Πολύβιος καὶ ile- σειδώνιος, τὴν διακεκαυμένην εἰς δύο διαιοδντες. Polybius enim fex faciebat Zonas; duas, aequatori proximas, duas tropicis, et duas frigidas, vt Strabo teflatur. (vid. AMannert. Gco- graphie der Griechen und Rómer, tom. I. pag. 99 Íq.] Confer Sirabonem lib. 1Π|. p. 96 fq. Jof. Zcoffum lib. Il. de natura noui orbis, Zfuetium in Huetianis pag. 262 fqq. 7. C. Coleri auserlefene theologifche Bibliothek, tom. VI. pag. 975 fqq. Faubrie. — — Schwreighiufir in tom. V. p. 25. not. f. fufpicatur, libellum illum fortalfe non nifi partem fuiffe libri XXXIV. hiftoriarum, in quo geographica ex profeífo tractauit Polybius. Harí. Librum etiam, vel libros de Reburpublicir, ab hiftoriarum opere diuerfos, fcripferit Poly- bius, fi credimus Lipfio in praefatione ad militiam. — Sed e loco, e quo hoc repetit vir do- ctus, nihil cale neceífario colligitur, Ecce tibi eius verba lib. X. excerpt. cap. 16. ὑπὲρ TÉ- v2 δὲ τῇ μέρες ἔρηται IIPOTEPON ἡμῖν dia πλειόνων ἐν τοῖς περὶ πολιτείας. — De hac r:, (quomodo milites iureiurando adigautur ad fidem feruandam;) dica funt nobis piura fu- perius, quum de reip. romanae. inflitutis ageremu;.. Manifeflo refpicit locum lib. VI. excerpt. eap. 51. [δ] ΙΧ ΤΣ Γι Polybés Fuit εἴ alius Po/ybiur, Megalopolitanus, fenior, qui Philopoemeni adfuit in praelio aduerfus Machanidam, Lacedaemoniorum tyrannum, Olymp. CXLIII. z. cuius mentionem facit nofter lib. XI. excerpt. cap. 13. — Alius Polybiur, itidem Megalopolitanus, cui Iofephus infcribit fermonem de Maccabaeis, in codice, quo vfus eft Erasmus. Praetereo Polybum **), medicum, quem Polybium nonnulli adpellant, de quo dixi lib. IT. cap. 24. $. 5. tum Poly- bium quemdam, ineptum et infulfum hominem, cui glorianti, quod ab imperatore ciuitate do- natus effet, Demonax, plilofophus, vtinam, inquit, Graecum te potius, quam Romanum fecilfet, vt refert Lucianus in Demonaclte tom. I. pag. 867. Polybium , libertum Augufli, Dio Ca[f. pag. 590. Sueton. cap. 101. cuius mentio in veteri infcript. apud Gracuium in notis pag- 797. alium Polybium, Claudii libertum, (Sueton. cap. 28. Dio LX. pag. 684.) cui Sene- ca confolationem inferipfit, fratris mortem lugenti. 4. Firmium Polybium, e collegio Pu- teolano Dendrophororum, apud Sponium pag. 55. Mifcell. — Polybium, epilcopum Tralicn- fem, cuius meminit S. /gnaíius epift. ad Trallian. Denique Polgbium , epifcopum Rhino- curorum , fcriptorem vitae S. Epiphanii tom. lI pag. 353 Íq. laudatum. Meurfio Cangioque in - gloffariis graeco - barbaris, cuius nomine epiftola ad Sabinum, epifcop. Conflantienfem, tom. If. Epiphan. edit. Petau. psg. 379 fq. Fibrir. — latine tantum; fed graece exflat in cod. Mediceo; tefle Bandinio catal. MSS. graec. tom. I. pag. 503. nr. 7. ibid. nr. 6. eft Polybii il- Έ ΕΙΣ lius vv) Fuerunt et Polybus e procis Penelopes —diuimat. Polybus, Corinthiorum rex, Ocdipi ex- . ynus, Polybus vates apud Homerum ct Cic. I. de — pofiti nutritor: Polybus, rex Sicyoniorum etc. -— 334. ΣΡ]. c. XXP TIL. AENEAE TACTICA lius in reliquam vitam Epiphanii, epifcopi vrbis Conflantiae, infulae Cypri, — Addatur Polybius, Sardianus, cuius libelli manu exarati de foloecismo et de fpeciebus ornamentorum orationis reperiuntur in biblioth. {776 ἴτε, (auctore Bandimio l. m. tom, 1I. pag. 391. cod. X. nr, 13. ac 14.) atque regia /Matritenfi, tefte Iriarto pag. 147 Íq. cod. XL. vbi non folum in- dicat libellum huius Polybii mstum de foloecismo, íed etiam eiusdem de acyrologia, et vtrumque valde breue opufculum, (quae potius fragmenta maioris operis effe videntur;) pri« mus publici fecit iuris. Vtrumque opufculum, at emendatius, in eadem bibliotheca exflat in cod. XCV. quem cum fuperiore contendit, et varias vtriusque enotauit lecliones Zriart, ]. c. pag. 3173 fq. Aliae autem eaeque plures particulae grammaticae, quae in vtroque codice, a reliquis partibus feparatae, nec vili adfcriptae auctori inueniuntur, ad eumdem Polybium per- tinere et maioris operis grammatici membra eíle videntur. —lriarte id etiam odoratus eft: faltem pag. 574 fq. duas particulas de figurata loquendi ratiome, (περὶ eysmpuorricju8,) et de fIructurac (orationis) Jpeciebur, Polybii elfe coniecit, et formulis typographicis defcribendas curauit. arl. " X. Poft Polybium dicendus mihi AENEA S, filo licet antiquior **), Ta&icur vulgo didus, cuius librorum epitomen confecit Cíneas **) , "Theflalus, a Pyrrho legatus Romam miffus Olymp. CXXV. 2. [6] Compofuerat hic ςρατηγικο **) βιβλία, fiue commentarior de arte imperatoria, e quibus fuperefl τακτικὸν ng] πολιορκητικὸν fiue liber taBlicur et de to- * 3 Φοῖ. Π. p.764 P 7164 leranda ) wt) Non ab re dubitari ffe, adürmiat Ca. γικα βιβλία ἱκανῶς φυνφαξάμενος, ὧν ἐπιτομὴν ὃ Der- ταλιὸς Κιαέας ἐποίησε. (aubonus, fitne hic Zeneas ille Stymphalius, Ar- cadum imperator, qui, ficut teftatur Xenophon in fecundo ἑλληνικῶν, circa tempora pugnae ad Mantineam h, e. anno 2. Olymp. CIV. (gnzle in editione Aeneae Amftelod. p. 1657. legitur XIV.) [A. M. 3642. ante Chr. N. 36t. .A. V. C. 39'. ra- tiocinatore Saxio in Onom. I. pag. 75-] viuebat, ei res Arcadum non fine laude fortitudinis et pru- dentiae adminiftrabat. Zdioma [ane Peloponne- lacum ac mominatim drcadum probe [ibi sotum fuiffe, cap. 27. de voce πάνσον Ggeus , oftendit. Equideri vf pro vero adfrmare lioc tion au[in, ita de eo nullus daubito, edeueam uofirum aut ae- qualem illerum temporuti fuiffe, aut non longo certe interuallo ab illis abfaiffe. Argumento fit giiam illud, quod machinas obfidionales comiae- morans, quac driftoiclis aetate, vt tpfe [cribit, frequentius paullo vurpari a graecis hominibus fncipiebant, arietis quidem et &yrixpig Hec nom catapultae ac tefiudinis faltem. leuiter meminit, helezolgos vero et πετροβίλων mauganorum ac fi- milium , quae pofierius Junt iuuenta , nullam fa- cit mentionct. xx) Zelianus cap. 1. 'T'a&ic, ἐξαργίσατο δὲ τὴν ϑεωρίαν τὴν τακτικὴν Aiyeas τὲ διεὶ πλειόνων ὁ σρατῃ- De hoc Οἴπεᾶς opere Cicero IX. epift. 2$. ad Paetum. — Summum me ducem litterae tuae veddidere. Plaue nefcietbam, te tam peritum effe vei militaris. . Pyrrhi te libros et Cineae video [eita(/z. Fabric. vid. ad $. XIII. voc, Ciueas. Harl. i gy) Suidas; Αὐδας τος ἔγραψε περὶ πυρεῶν, ὧς φησι Πυλύβιος, καὶ περὶ «ρατηγημάτων ὑπόμνημα. Legendum περὶ “ρατηγικῶν ὑπομνήματα ex Polybii X. 40. vbi de facibus, in fignum elatis, pyríeu- tarum Φρυκτωρᾶντας vocat Üno/ander cap. 25. pag. 74. [paz. go. edit. Schwebelii, cuius notam con- feres,] ue περὶ πυρσῶν agit: Αἰνοίας βχαλῳηϑεὶς διορϑώ- σασϑα! τὴν τοιαύτην ἀπορίαν, ὃ τὸ περὶ τῶν “ρκτηγι- κῶν ὑποιινέματο συντεταγμένος, | Vide et quae πο-- taui fupra pag. 596. et pag. 598. [vet. edit. de Iu- lii Africani ceftis.] De πυρσάας modo antiquo Z/. Cafawbomi epitolam feparatim vulgauit /oach. Morfi«s , Roftlochii , try. 4. vid. Thom. Crenii - epiftola ad Io. Frid. Lcopoldum, in nouis littera- riis maris Palthici fupra ad $. VI. fin. Sc/nwebel. ad Onofandrum p. 35 f4. JVernsdorf. ad Himerii orationem , a me editaui, Erlangae 1785. 8. pag. 6o fqq. Harl. πα χες ue, -- ᾿ Vol. H. p. 765 Ὁ 765 AENEAE TACTICA Li.IHLceXXFIT. 5335 Íeranda obfidione , quem in Vaticana biblioth. ^*) manu exaratum exflare pridem teílatus eft Simlerus. Verba ex illo graeca laudato Aeneae nomine produxit T'urzebur XXII. 26, et XXVII. 7. Aduerfar. denique ex codice biblioth, regis Galliae manu Angeli Bergicii, bominis graeci, Ícripto edidit et verfione ac notis illufiratum fubiecit Polybio 7/aacur Cafaubonur , qui e Va- ticano codice regium manafíle fufpicatur. Parif. 1609. fol. et Amflelod. 1670. 8. ^^^) — Ac la- tine tantum ad calcem Polybii e Cafauboniana verfione Francof. 1610. 8. et cum fcriptoribus rei militaris, Vegetio, Frontino et Aeliano, a Petro Scriuerio recenfitis, Lugd. Bat. 1633. 1644. 12. [Vefaliae Cliuiorum , 1670. 8. graece, inter mathematic, vett. Parif. 1693. fol.] In codi- ce Mediceo ὅδ) membranaceo DCC. amplius annorum non Zfeneae, fed Zdc/iano tribuitur, le- giurque hoc titulo: Abuav8 Texrix8 ὑπόμνημα περὶ τῇ πῶς χρὴ πολιορκθμένες ἀντό- ^e. — Quod Rigaltio fignificans. Frid. Lindenbrogius in litteris, datis 20. lul. a. 16.8. addit iudicium fuum his vetbis: Ca/aubonur Zdeneae nomine vulgauit, quam bene, ipfe viderit , di- &ionem enim aliud arguere puto, Sed non dubito, veriorem eíle Vaticani et regii codicis infcriptionem , et minus notum Aeneae nomen a librario forte mutatum in notius Aeliani, praecipue quum in calce MSti. medicei legatur Αἰνεία πολιορκητικοὶ ἢ Αἰλιανδ, καϑὼς ἡ εἰρχή. Longe alia quoque fcribendi ratione vtitur hic fcriptor, quam Aelianus, et ad alios commentarios fuos hinc inde prouocat, vt ad zrzeaeevesikzv βίβλον cap. 7. 8. 20. zregr- εἰκὴν (fortaffe περὶ πόρε χοημαάτων,) cap. 14. et φρωτοπεδικὴν cap. 21. tum ὠκϑσματα fiue βίβλον ὠκθσμάτων exemplorum librum cap. tr. 22. 28. 38. et in calce libri acturum fe re- cipit σερὶ ναυτικῆς ταξεως. Quamplurima exempla adfert; fed antiqua omnia et Aeneae aetati congruentia: memorantur fiquidem ab illo praeter populos varios Arifiagoras, Arta- bazus et 'Aflyanax, Lampfíaci tyrannus, cap. 3r. Atleenodorus, lmbrius, cap. 24. Chares, Athenienfis, cap. 11. Charidemus, Orita, cap. 24. Datames cap. 46. Dionyfius, [UP] ty- ranmus, cap. 1O. Euphratas, Lacon, cap. 27. Glus nauarchus cap. 31. lphicrates Cap. 24. Tphydiades, Abydenus, cap. 28. líliaeus cap. 31. Leuco, Bofpori rex, cap. 5. Nicocles, praefidii praefectus poft nauale ad Naxum certamen cap. 22. FPififlratus cap. 4. Pytho, Cla- zomenius cap. 28. T'emenuscap.:8. et limoxenus cap.31. Non pauca ex Aenea ad ver- bum repetit Iulius Africanus in Ceflis, Cafaubono obferuante ^"): fed nominetenus nec ille, - nec Polyaenus, qui eo aliquando vtitur, nec reliqui fcriptores rei militaris mentionem eius fecerunt, nifi in codice Tacticorum Leonis imp. Vindobonenfi, cui praefixa Lambecius vn- cialibus litteris reperit nomina fcriptorum, quibus Leo vfus eft, fub nomine M H'N A, quod fufpicor, latet A UN EI'A "^. Loca quaedam ex MSto Mediceo Aenese emendauit ac re- flituit /acobur Gronouiur in füpplementis lacunarum in. Aenca Tactico, Dione Caffio et Ar. riano de expeditione Alexandri, Lugd. Bat. 1675. 8. XI. De 52) Eft quoque cod. elegans et figuris neceffa- — collc&tione opufculorum de eruditione comparan- riis ornátus in biblioth. electorali Bauarica. Zar/, da. Lugduni Bat. 1699. 4. Harl. aaa) Conf. Gronouif fupplementa ii Aenea etc. 444) At Kollar. ad illum citatum locum in phg. 4 íqq. Harl. Lambccii comm, de bibl. Vindob. VII. pag. 455. bbb) Vide Bandini catal. MSS. gr. bibl. Lau- — notat, clwis litteris fcriptum effe MHNA, et renr. tom. 1I. pag. 230 fq. Harl. cenfet, deperditis, qui de re militari fcripfe- €&) Vide Gabriel. Naudaet bibliograph. mili- runt, auctoribus, hunc /Menam effe accenfendum, farem, ibique Crenii not. pag. 498 fq. in Crenüi — Zarl, 3:6 Lib.IIIL c. XXP III. ONOSANDRI STRATEGICVS Vol. II. p.766 767 XI. De AELIANI et ARRIANI Ta3cticis dixi infra libro IV. fuo loco fcripta vtrius- que referens: De commentariis /7rbicii, Leonis et Conflantini, Porphyrogeniti, etc. libro V. Leonis Naumachica dedi vol. VI. pag. 372 fqq. Bali Patricii, VIII. pag. 136 fqq. — Itaque praefenti loco Aeneae tantum a me fubiicietur ONOSANDER , Platonicus philofophus, qui. fceipüit ςρατηγικὸν λόγον. de imperatoris. inflitutione f, de arte imperatoria eximium li- brum, (Suidas vocat Τακτικὸ περὶ ςρωτηγημοότων ^, more fuo, vt fupra in Aenea, con- fundens σρατηγήματα et gear ) ad Q. 'eranium 17), illum fortafle, cuius "Tacitus meminit, vnde de aetate Onofandri coniecturam licet facere. — Memorat librum etiam Leo imp. in Tadicis p. 215. ᾿Ονήσανδρος δὲ καὶ αὐτὸς ςρατηγικὸν συντάξας λόγον. [U] Fabric. [Liber Buro dc Zur- Laubem in praefatione ad fuam gallicam Onofandri verfionem et Schiwebel. in praef. ad fuam. editionem de Onofandro, eius aetate, opere, codicibus atque editionibus iam bene et copiofe differuerunt. Paucis igitur comprehendam, quae illi fu. fius probarunt atque expofucrunt, In tacticis Leonis conflitutionibus, (cap. 14. $. 112.) et codice elim Dusbekiano, qui nomina auctorum, per quos profecit Leo, operi praefixa ha- bet, et nunc in biblioth. caefarea Vindobon. adferuatur, diferte adpellatur Ὀνήσανδρος. Ex . aetate Q. J/eranüi, Zur- Lauben. pluribus demonflrauit, Onofandrum vixiffe fub Claudio, imperatore, et Veranio anno LIII. poft C. N. dedicaffe flrategicum fuum; cui Schwebelius, (qui aliorum rationes et opiniones de Onofandri aetate comniemorat,) et Saxius in Onomaff. litt. I. pag. 248. adíentiuntur. In philofophia fectatus eft Platonem et in fcribendi genere a Xenophonte, quem potiffimum ad imitandum propofuit fibi, colorem orationis in primis duxit. Hinc paene omnes weteres, et Graeci ct Romani, qui poft eum de re militari fcri- pferunt, iaprimis Leo, imperator, vefligia cius legerunt aut compilarunt, atque recentio- res eum mire laudarunt, — Vide Gabr, Naudaeum iu bibliographia militari et Thomae Crenii uot. ad eum in Crenii collectione plvrium libellorum de eruditione comparanda etc. Lugduni Bat. 1699. 4. pag. 410. 501 fq. (vbi Crenius repetiit Fabricii noflri iudicium de Onofandro eiusque imitatore Leone, imperatore, ex eius centuria plagiariorum ac pfeudonymorum,) gog ct 510. — Zur-Lauben ex Montfaucon. bibl, bibliothecarum Χ 111. codd. Onofandrs "MSSior commemorat, nempe ΠῚ, in bibl. regia Parif. vnum in bibl. Seincourt. (fecundum catalog. MSS. in bibl. regia Parif. VII. codd. Onofandri Strateg. occurrunt.) duo in biblioth. Aubrof. Mediolanenfi, vnum in bibl. Laurentio- /Iedicra; (de quo vid. Bandin, catal. codd. στ. biblioth. Laurent. tom. II. pag. 232.) et reliquos in biblioth. electorali Bawarica, Patauina, et J/atitana: praeterea alium codicem in biblioth. quadam anglica. ex eodem Montfaucon tom. I. pag. 682. nr. 6058. — Rigaltius varias lectiones, ad calcem editionis fuae reiectas, excerpfit ex quatuor codd. msstiss quorum vnus fuit vetuflus membranaceus, Z/fidiceur; al- ter recentior Mediceus ex biblioth. reginae Catbarinaes tertius itidem recentior ; quartus Fri- 'derici Morelli. (vid. ΜΝ ρα praefat.) — Sceliecbel. tres codd. in biblioth. Z/aticama, in his vnum quondam Palatinum , exflare tradit. Infuper contulit ced, Bauaricum et alium, quem Nagelius, Prof quondam Altdorfinus, poíledit, qui vero recentiores, ex vno eodemque fonte eee) In. edit. Küfter. II. p. 69$. male diftingui- fff) confer Salma/[ium de militia rom, cap. 13. tur τακτικά" περὶ σρκτηγημάτων, Vnum cnim eft — pag. 1389. tom. X. thef, antiqq. rom. 7vi/fanum opus. Harl. tom. 1. pag. 284. bu. Es - D5NOSANDRI- EDITIONES Li|.IIIL co XXV I]L 33 ^ fonte profluxiffe videntur. Idem Schwebelius babuit V. L. codicis cuiusdam Florentini, ct - x biblioth. Zzidexf ineditas emendationes, quas Iof. Scaliger et líaacus Voffius ad Onofan- druin fcripferant. — Atqui Onofandrum, manu Scaligeri pluribus locis corre&um habuit 7of- - fur, wt ipfe in litteris ad Grotium, ann. 1622. 8. Augufl. teflatur. — In biblioth. Taurinenf cod, XLIX. (catalog. MSSt. graecor. pag. 153 ) Onofandri flrategicon. — In biblioth. regia AVeapolit.zia cod. XAX. faec, XIV., Onofandri Spa Tm incy ad Q. Veranium. Bids baro Wo. s. 3 Lucem Ostofaxger vidit lazine primum interprete Nicolao Saguntino: Onofaudsr ad Q. V'esZuium de optimo imperctore eiurque oficio per Nicol. Sagundinum (fic) e graeco in latiaum tradu&ar. cum J/egetio, (vbi in calce: Romae impre/Jum. per. Eucha- rium Sübm Jlamanzsm. auno M. CCCC. XCIII. (14953.) die XXIIIL OcL) et Sexto Iul. Frontino, Mod:/To et /4eliauo de inflruendis aciebus. In Onofandro quidem aliae occurrunt fignaturae, maiufculis litteris expreffae, ab A ad DII. pertingentes; neque vlla temporis nota adiecla εἴ: fed omnes illi auctores funt eodem romano minusque eleganti Silberi chara- lere. vid. ZZudiffredi catalogum editt. roman. faec. XV. pag. 329 fq. — Ex hac editione, aliis ignota, fluxiffe arbitror editiones Onofandri ex Nicolai Saguntini interpretatione, Dafil. 1541. I2. 15:8 ct 1570. 8. memoratae a Fabricio, qui in mnargine exempli fui manu adfcripfit: » Secundinus dicitar in MS. Iofephi Valettae. vid. Neuen Bücherfaal LVIII. pag. 762. Giornale d'Italia tom. 24. pag. 80. et tom. XIV. pag. 585. vbi mentio codicis MS. apud Apoftolum Ze- num, cum praemiífa dedieatione ad Alfonfum, regem Neapolitanum.^ ^ Editionem ab eodem ;n margine notatam, J'enetir cuim Psgetio non reperi. —. Nicolaus autem Sagun- tinus, fcriptoris mentem ac filum minus adfequutus, optimo tamen exemplari vfus Rigaltio videtur. Ex Saguntini verfione latina, an e cod. gr. manarint interpretationes gallicae et itali- «ae, equidem nefcio. Prior iufcripta eft in praef. L. B. Zur- Lauben: 1; Art. de la guerre, compofé par Nicol. Machicvzl/i; Y état auffi et charge d' un Lieu- tenant-Genéral d'Armée, par Omofonder, ancien Philofophe Platonique: le tout traduidt en vulgaire francois , par Jehan Charrier natif d Apt en Provence εἰς. Parif. 1546. fol. Italica eft huius fententiae: Onofcndro — dcll'ottimo capitano generale — tradotto di Greco in lingua volgare Italiana per 177. Fabio Cotta, nobili Romano. In Vinegia appreffo Gabriel de Ferrari. 1546. 4. et 1548. 8. vid. Pinel/i Catalog. tom, IV. pag. gr. Onofandri commentarius de re militari, in fermonem latinum conuerfus a Joachí:o Cumerorio, et nunc primum a filiis editus, cum prooemio ad Laffarum Schwendium et epiflola ipfius, praeter ea Franc. Petrarc'iae de officio ct virtutibus imperatoris. Noribergae ex offic. Gerlachiana. 1595. 8. Camerarius vnicum eumque corruptiffimum librum nactus, ingenio, (iudice Rigal. tio) quo valebat plurimum, et doctrina Onofandrum felicius atque elegantius exprellit ; fed ita, vt veluti partes et inembra, quae in codice graeco decrant, in cius quoque verfione non femel defiderentur, Vol. IF. Vv Graec νος ἐν το [-] ΝΞ s8 Li.IIL.c XXV 1I. | ONOSANDRI EDITIONES E Graece primus editus eft a Rigaltio: Onofandri Strategicur εἰ Orbicii inuentum, graece et latine: Nicolaus Rigoltiur wonc 1 primum e vetuft. codd. graecis publicauit: Latina interpretatione et notis illuflrauit: Lutetiae 1599. apud Abrah. Saugranium etc. ad calcem: excudebat Stephan. Prevoffcau, M. D. XCIIX. (1558) 4- Vid. Maittaire A. 'T. tom. ΠῚ. part. IL. pag. 853. qui in notis magnam praefationis Ri- galtianae partem recudi fecit: et de codd. quos Rigaltius contulit, fupra in notitia MSStorum. Rigaltius in notis eruditis, vti in gloffario fuo tactico Parifiis 160r. 4. edito, paffim citat fcri- ptores poliorceticos tacticesque, tum temporis adhuc ineditos. — Addidit Rig. Onofandro Οὐρβικίε Frbiii ἐπιτήδευμα fiue inuentum , quomodo pedites romani equeflres barbarorum copias feliciter poílint debellare, pag. 123—120. Incipit αἱ μὲν προτεταγμέναι τάξεις. pe- titum ex libro duodecimo seeryix8 , quod fub /Mauricii nominz deinde, (vt Fabricius in nota msta animaduertit;) Io. Scheferus vulgauit pag. 364. In codice regio Neapolitano XXX. Mauricii (trategico adpendicis loco adhaeret Jrbicii ἐπιτήδευμα , quod incipit ej μὲν προτε- ταγμέναι τάξεις εὕρημα τῶν παλαιῶν εἰσὶν ἀνδρῶν. — Hadriani, imperatoris, τακτικὼ fub Vrbicii nomine exítare, docet Sa/ma/fs ad Spartianum pag. 83. conf. Nasdatuin in bi- bliographia militari pag. 508 fq. in Crenii collect. opufc. de eruditione comparanda. Onofandri et “εἰ Ποιεῖ! mechanica, graece et lat. pcr Henr. Monantholiuts, cum eius- dem commentariis, Lutetiae Parif. 1599. 4- i ( In catalog. biblioth. Lugdunenf. Batau. pag. 182. nr. 239. Rigaltiana editio gr. et lat. recufa eft, adiunctis Zfemilii Porti cafligationibus. in biblio- polio Commeliniano. 1600. 4. In titulo etiam memoratur vberior Jani Gruteri commentarius. — Fabricius fcripferat, fe eum in libri]exemplis, in quae incidiffet, fruflra quaefiuiffe. — Enimuero et in catal. biblioth. Askeu. pag. 92. ita citatur Onofaud;i(trategicus, gr. et lat. a Nic. Rigaltio cum notis 7. Gru- ttri et Aemylii Por. apud Commel. 1600. 4. et Schwebelius in praefat. notat, iflos /7arior difcur füs fiue vberiores commentarios Gruteri ad infigniora loca Taciti atque Onofandri, an- no illo editos, fe ad manus habuiffe. Fuit quoque in biblioth. TAomafiaza exemplar illius editionis cum copiofioribus Jani Gruteri commentariis ad aliquot Tacifi et Onofandré loca infigniora, apud Commelin. pars I. 1604. 4. pagg. 182. parsll. 1605. 4. pagg.194. At Gruterur, vti Chokieriur rerum tantum, non verborum aut critices rationem in fuis com- mentariis habuerunt 585), — Chokierii vero editio haec efl: Onofaniri fIrotegicur, gr. et lat. (cum Rigaltii verfione;) me/ir fiue differtationibus Io. a Chokier illuffratur. Additae in extremo operis variantes lectiones, ex codd. diuerforum MSS. (n. Rigaltian.) depromtae. (fine anno: dedicatio tamen et praefatio fcriptae funt Romae 1610.) 4. repet. Moguntiae 1615. 4. (hunc annum etiam Zur- Lauben pofuit: fed Fabric. ma- nu correxit 1615.) et parte II. thefauri politicor. aphorism. Leodii, 1643. fol. — Colonise | 1653. 4. — In catalog. bibliothecae Lugdun. Batau, pag. 151. duae huius operis editiones ita citantur: Joannic EE) Conf. Naudaeum in bibliographia militari pag. 529 f3. ibique Crenii notam. un ME à; . Yol TL P 767 ONOSANDRI VERSIONES — ZLi1ILc XXVIIL 339 Joonmir ἃ Chokier thefaurus aphorismorum politicorum. Onofandi flrategicus, cum notis 1. a Cho&ier. Moguntiae 1613. 4. ltem auctarium iflorum aphorismorum, Francof. 1615. 4. II. vol. (Forfan inde, nefcio quo cafu aut qua de re? Fabricius fuflinuit anni no- tam. mutare.) — Idem tAefaurur eum! au&lario; accedunt eiusdem diífertatt. in Onofandri flrategicuim, fpectantes difciplinam militarem. Moguntiae 1619. 4. Rigaltii verfio feparatim fuit recufa Helmfladii 16:0. 4. cum Πα ΠΣ, imperat. exhorta- tionibus ad filium, itidem latine tantum fubiunctis, ex Ferrandi, diaconi Carthaginienfis, VII. praeceptis, duci religiofo obferuandis. Poft longum temporis interuallum ποῦ. € codicibus emendata et doctis inflructa anim. aduerfionibus editio lucem vidit: Ὀνοσώνδρε τρωτήγικος. Onofandri Strategicur, fiue de imperatoris inflitutione liber ad codicum MSSt. fidem expreffus, et ex antiquorum tacticorum potiflimum collatione, notis perpetuis criticis emendatus, nec non figuris, aeri incifis, illuflratus. Accedunt duo indices, vnus rerum, alter verborum et locutionum graecarum: vna cum verfione gallica L. B. ds Zur - Lauben etc. ad calcem libri adiecta. — Cura et ftudio M. Nic. Schtezbelii, Gymnafi patrii Red. et P. P. Impen(is Georgii Lichtenflegeri, chalcographi Norimberg. Norimbergae, 1762. fol. j Conf. Klotzii acta litterar. vol. T. part. 1, pag. 33— 28. Noua acta erudit. 1763. menf. Maio pag. 201—211. et iterum 1768. lul. pag. 313— 519. o UE3UA8 I: 4. ΔΉ; Αἱ De antiquis italica et gallica ver(ionibus iam fupra in catalogo editionum difputatum eft. Gallice quoque Onofandri opus verterunt. B/affur de V'igentre, Parif. 1605. 4. — [,. B. de Zur - Lauben, Parif. 1754. cuius verfionem Schwebelius fuae adiecit Onofandri editioni; et Carokus Guifthard (. Quintur Icliur, in Mémoires militaires fur les Grecs et les Romains etc. Hagae Comitum 1757. 4. tom. II. pag. 49— 106. — Hifpanire Iac. Diegen. Gratianur, "Barcinone, 1567. 4. — Germanie: Onexander von den Kriegshandlungen und Raethen der hocherfarn guten Hauptleut. cum Frozftino, germanice reddito, Moguntiae, apud Iuonem Schoeffer, 1531. fol. Catalog. biblioth. Bunau. I. pag. 145. In hac verfione deprehendit Zur- Lauben caput de Athenienfibus, Lacedaemoniis et Macedonibus, populis pugnandi peritifli- mis; quod neque in editionibus graecis, neque in vlla alia Onofandri verfione iruenit. vid. Hifloire de i Acad. Parif. des Infcr. vol. XXXVI. ann. 1774. pag. 164 fq. — Onofanderr Un- terricht eines Feldherrn. Ueberfetzt und mit Anmerkungen erliutert von 4. H. Baumgatrt- mer, Mannheim, (íub titulo, et iuncto Claudio Aeliano: Vollftindige Sammlung aller Kriegsfchriftfteller der Griechen) 1777. tum feorfim, adfumto titulo, primum memorato, 11736. 4. cum figg. aeneis. Har. 1 In bibl. Sarraziana pag. 67. memoratur Dominicus Syllenius Graecus de vetere et re- centiore fcientia militari, omnium. bellorum genera terreflria perinde ac naualia, nec non tormentorum rationes compleclente. Venet. 1599. fol. Onofandri librum non vna ex parte corruptum effe, queritur Sa/ma/iur ad Spartianum tom. I. psg. 96. Vva Commen- 4o. [0 ΠΠ.- ΧΧΥ͂ΠΙ — SCRIPTORES GRAECI VetdLp.róT o Commentaria Onofandri in Platonis Politiam, Suidae memorata, inteeciderunt. Salmafium antiquae militiae graecae fcriptores illufliratos atque in his Oaofandrum , edere conflituiffe, teflatur Gabriel Naudaeus in fyntagmate militari pag. 499. Fabric, —Salma- fii inedita et ad rern militarem pertinentia aduerfatia, nec non fcriptores tacticos atque fira- tegicos, Aelianum, Athenaeum, Apollodorum, Onofandrum, notis eiusdem msstis orna- - tos, poft varios cafus in bibliothecam regiam Parifinam tandem translatos fuiffe, adnotauit Schwebel, in praefatione, vid. Nireron, Memor. clariffin. virorum etc. ex interpretatione Baumgartenii germanica tom. II. pag. 428. med. 452..et Labbeum bibl. nou. MSS. pag. 181. 4. Praeterca Pigaltiur pleniorem et correctiorem Onofandri editionem curaturus erat. vid. eius praefat. pag. 13. Hugonis Grotii epifl. 163. ad Gerh. Io. Voffium , peg. 62. Amfftel. 1687. fol. et If. Calauboni epift. 441. ad Gruterum edit. Roterod. a. 1709. fol. Gruferur quoque Ono- fandrum cum reliquis "'acticis atque flrategicis e codd. Palatinis erat publicaturus. vid. Iof. Scaliger. in epift. pag. 420. Fabric.lib. V. cap. 5. pag. 370. not. vol. VI. Sed haec omnia in herbis exarwerunt aut euanuerunt. adde Naudaeum in bibliogr. militari $. X. pag. 515 fqq. in Crenii collectione faepius memorata, vbi de Salmafio aliisque. qui de militia antiquo- rum fcripferunt, et $. XI. pag. 518 fqq. de iis, qui militiam veterem cum nóua compara- runt, a Naudaeo et Crenio copiofe agitur. Har. ΧΙ. Scriptores Graeci de re militari, qui in Bibliothecis adhuc delitefcunt *», Alixiur. dinonywiur περὶ καταφάσεως ἐπλήκτα de foffatorum. metatione, a Rigaltio citatus in glof- fario tactico etc. Parif. 16c1. 4. Alius “πο μι, quem JVicolaur Sophiamur latine vertit et dicauit cardinali Barberino. — Ni- M T I etin tolai Sophiani de machinis bellicis ad Card. Beffarionem , MS. inter libros Beffarionis, - Venetiis: (conf. Nandaei bibliograph. militar. pag. 503. in Crenii collect.] — Anony- miliber de re militari et inflrumentis bellicis ex graeco latine verfus a Sophiano ad fpectatiffimum virum Laelium de Valle MS. in bibl. Roftgaardiana pag. 468. Fabrir. — In cod. regio Neapolit. CXLIII.. praeter alios anonymi vzedezyueeres πρὸς πολιορκίαν svyenso. item κατασκευὴ ἑλεπόλεως κόρακος λεγομένης (forte Epimachi.) it. Anony- mi flrategica. — Atque ita in aliis bibliothecis e. g. Laurentio- Medicea tom. II. pag. 218. 225. 227. 229. 232. 234. 565. III. 114. 148 et 14. codices eiusmodi anonymorum taclico- rum etc, reperiuntur. Zarj. "nt lhemii hhi) Adde fupra fynopíz veterum mathemati- cundum alphabeti ordinem digeffit extraneas ae corum Bernhardinam, de vol IV. (vbi quoque — barbaras loquutiones et voc. de reliquisque opu- de rbicio,) ct V. — In codd. Medic. Florent. fculis fufe differit. Guil. NVaudaeus in bibliogra-« (Bandini catalog. graecor. MSS. IL peg 218 fqq.) — phia militari, $. VIII. pog. 496 fqq. colleé&t. Cre- cod. IV. funt colie&iones Ta&icorum auctorum mii, dedit notitiam eorum, qui im biblioth. Ja- cum cognitorum tum anonymorum et ineditorum — tent, Graecorum et Latinorum εἰς, pag. 508. de wberrimae. Bandin. pag. 221, ex priore colle&io- —Vrbicio. Zar. ne f. /riicti militaribus virtutibus collegit et £e- Vol.II. p. 767 γ6ς DE RE MILITARI — LiIILoXXVEHL 34. ZInthemii περὶ παραδόξων μηχανημάτων memoratur a Philandro ad Vitrunium X. 15. et in Vaticana atque aliis bibliothecis exflat MS. fed de aliis potius, quam militaribus ma- chinisagit. Dixi de hoc Z4u/hemio Trolliano, qui Iuftiniani, imp. temporibus claruit, fupra pag. 548 et 563. (vet. edit.) Meminit eius Procopiur Caefareenfis lib. I. περὶ κτια σμάτων. I. 4. Ta[fu:, (cuius bibliotheca in Ioanneam Hamburgenfem transiit,) im litteris ad P. Lambecium cal. Maii 1650. teftatur, fe hunc /Znthemii cod. MS. accopiífe ex Italia, dignum, qui lucem publicam adfpiciat; fed vltimis partibus mancum. Fabr. — In bibl. Laurentio - Medicea tom. III. pag. 114. eft anonymi de terrae motuum cauf- fis ac de Zinthemii, mechanici, machina aduerfus rhetorem, Zenonem, quam con- flruxit ad eius domum fuccutiendam, — Citatur quoque liber V, adde Lambec. et Kollar. VII. pag. 465 fqq. 411. Har. adritmidorur de militia, Poffeuino in bibl. felecta memoratur. "filtpiodorur fiae Aíclepiodotus, cuius τέχνη τακτικὴ citatur a Lambecio ad Codinum, nr.65. [P] Ex reginae Chriftinae codice defcripfiffa fe teffatur Huetiur de vita fua pag.319. vbi, Theuenotium et Cafaubonum, narrat, molitos fuile "T'acticorum edi- tionem. — Afdepiodoti, philofophi, τακτικὼ xeQocAcuos , MSS. Leidae inter libros Vof- fianos. Exflat quoque cum iconibus, in bibliotheca Medicea et in XII. capita diuidi- tur. [vid. Bandini catal. MSS. gr. tom. II. cod. IV. qui plurium taclicorum fcripta con- tinet, pag. 229. vbi legitur Z4/rlepiodotus, et Bandinius pag. 234. notat, Jo. Theoph. Coberum, Saxonem, Alíclepiodoti opufculum ct duo alia inedita ex hoc codice a. 1760. defcripfiffe.] conf. Banduriur p. 798. ad antiquitatt. Conflantinop. [ Lambin. ad Georg. Codinum de originib. Conflantinopol. I. cit. Parif. 1655.'fol. et ad comm. de bibl. Vin- dob. tom. VII. pag. 85. fupra in vol. IIT. pag. 164. h. v. arf] [Conffantini, imperator. fragmentum flrategici etc. e cod. Mediceo primus publicauit Lamiur in edit, Opp. Zo. Meurfi, tom. VL. pag.1409. Florent. 1745. fol. In bibl. Heinfianae catalogo parte II. pag. 155. fuerunt Con//'antini Porphyrogeniti imperat, Conflantin. libri de militia equeflri, pedeflri et nauali, mssti. — In bibl. 7Medicza, plut. LV. cod. IV. (Bandin. V. pag. 235.) eft illud Conflantini fragmentum , a Lamio editum, flrategici de variarum gentium moribus, et quomodo vnaquaequc carum pugnat, et quomodo ei pugnando refiflere oporteat. adde Lambec. comm. de biblioth. Vindob, VII. pag. 429. Harl. Daimathi commentarios obfidionales MStos ex Creta Venetias aduectos vidiffe fe teftatur Magius II. 8. Mifc. tom. II, facis artium Gruterianae pag. 1330. confer, quae fupra pag. 588. notabam in Athenaeo, In bibliographiae militaris Naudaei vtraque editione, tum quam G. Schubartus, tum quam "Thom. Crenius eurauit, perperam excufum eít Da- miati. Δωάμαχον ἐν πολιορκητικοῖς ozono: laudat Euflathius. Epimathi Helepolin fiue defcriptionem Helepoleos in Vaticana et aliis bibliothecis exftare te- flatur idem Naudaeus: [in cod. CXLIII. Neapolit. regio.] Lapi Biragi f. Lompi Buragi, ceorrimyimcy contra "Turcas. MS, in biblioth. S. Marci Venetiis. Montfaucon. in. diario italico pag. 42. Fabrie. — Conftr notam Crenii ad Naudaci biblio- graph. militar. p. 505 fq. in collectione opufculorum de eruditione comparanda. Har/. Vv3 Leonardi 343. Lib. FII. c. XXV TIE... SCRIPTORES DEPERDITI GRAECI ᾿ Vot OL p.r68 5c ol. T Leonardi Fortii fiue Phort , Romani, ςρωτηγικὴς πραγματείας, de re militari et variis inflrumentis bellicis, quorum expreílae funt imagines, libellus, graeco vulgari fermone fcriptus verüibus prodiit Venetiis 1531. 8. Rigalrius in gloffario p. 152. 202. citat. Dionyfii Longini fiue Longiniani 'Tadica inulti. laudant et ex(lare ferunt, Jod vbinam [oco- rum, neminem haBesus vidi, qui diceret , inquit Naudaeus. Nicephori Blemmidae libellus de officio imperatoris, quem in:er Mifcellanea edere voluerat Leo Allatius. Nicgphori, imp. de euentibus bellicis et excurfione, gregi παραδρομῆς» in pluribus biblio- thecis exftat, Vienneafi, [vid. Lambecii comment. de bibl, Caef. VII. pag. 455] Ingol- fladienfi, Vaticana, aliisque, quas refert Naudaeus. Fabrir. — In biblioth. Vindobo- nen(i, tefle Lambecio in cominentariis, tom. VII. p. 432 fq. exflat codex graecus, JNi- cephori, imperatoris Conflantinopolitani, liber de re militari, in capita LV. diuifus, cuius prooemium incipit his verbis περὶ σωραδρομῆς zroMpg, τῷ Kveg Νικηφόρε τῷ βασιλέως etc. Citatur hic liber, tamquam ineditus, faepiffime a Ioanne Meurfio in gloffario graeco-barbaro e cod. msto Palatino, et imperatori Nicephoro adtribuitur. Quod vero auctor in praefatione, (cuius longam particulam dedit Lambecius,) pro- fitetur, fe ex Barda Caefare, ex Con/lautino Meleino, Patricio, et Nicephoro, impe- Ὁ ratore; profecifle; Lambecius dubitat, id opus Nicephoro poffe adfcribi. At Kolla- — - rius notat, facile intelligi poffe, opus illud imperatoris Nicephori iuífu ab anonymo uodam fcriptum, eidem ipfi imperatori, non fine exemplo perfimilium fcriptorum, fiue adulatione, Graecis admodum familiari, fiue facri mandati reuerentia fuiffe tributum. Atque Fabricius ipfe infra de Nicephoris variis, libro V. cap. V. tom. VI. pag. 346 Íq. animaduertit, illum librum iu Nicephori, imperatoris, 1I. Phocae effe conícriptum. — Eft quoque in codice Tanrinenfi LX. fol. 175. (catalog. pag. 160.) — In bibl. /Mo- nato- Bauarita, cod. LX. Nicephori de bellico adparatu Jig Zese XIV. cum lacunis non paucis, item cod. CLXXXVI. et cod. CCXV, — Ia bibl. regia Neapolitana cod. CXLIII. de excurfionibus: incipit τὴν τῆς παφοιδοομῆς μέθοδον zreoatdByog βϑλόμενοι etc, ibid. cod. CCXXX.. Nicephorus περὶ παρωδρομῆς πολὲμϑ᾽ in capita 26. cum prae- fatione diftindus, quorum primum στερὶ βίγλων no πόσον διάτημα ὀφείλει ἐπ οὐδλή- λων μία ἑκάξη διίξασθαι!. XConuenire videtur cum codice Vindobonenfi..Zar/. XIL. Scriptores deperditi graeci de re militari. Alexander ,| Pyrrhi Ἐς Aelianus et Arrianus, "echjtae Taflica ex Aeliano memorat Scaliger epift. 152. fed in Aeliano non reperio. JAviemonis machiuis in bello aduerfus Samios víus ef! Pericles, tefle Plutarcho p. 167. [Bardas Caefar. vid. paullo ante in $. Xf. ad Nicephorim notata. Μίαν]. Bion. Aclian. vbi Gaza legit Beuey, Arcerius Βίτων. Cinear. Cicero, ['Tufcul. quaeft. I. 24. vbi Dauif. plures laudat, qui eius fecerunt mentio- nem, Cic ad diuerf, IX, 25, 1. Prrrli te libros οἱ Cineae video lc&ita/fe, vid. fupra, not.al $. X.] 2fdiem. [Vactic. cap. 1.] Sud. voc. Κινέας. Liuius epitom. libri XIII. [vbi ᾿ ͵ (CoL ΤΠ. p. 261 Ὁ 269 DE RE MILITARI — Li.IILc XXPFIIL 343 [vbi vid. Ducker.] et lib. XXiV. 4. Plutarch. in Pyrrho p. 391 fq. [vbi Pyrrhus de hoc fuo oratore traditur praedicaffe, plures captas effe fibi vrbes eius orationibus, quam fuis armis] Valefii excerpta Peireíciana pag.586 fq. [Ewzrop.1].12. vbi vid. Hearnium et Verheyk. pag. 78. edit. Verheyk.] Himeriur apud Photium pag. 6oo. [in editione Hi- merii Wernsdorfiana, eclog. X. 15. pag. 190.] cuius locus non efl praetereundus: ὦ τοσᾶτον ἰσχύσας τοῖς λόγοις, ὅσον κα] τὸν Θετταλὸν ἀκόω Κιννέαν (lege Κρέων.) ὃς σὺν βασιλᾷ Πυῤῥῳ γῆν ἐπιὼν πᾶσαν καὶ θάλασσαν, πρὸ τῶν μηχανημάτων τοῖς λόγοις τὰς πόλες ἔκλινεν. [Plura vide apud Reimarum ad Dionem Caílium tom. I. pag. 18.]. Zaptiff. Fulgofur VUE. 7. pag. 604. Clrarchur. Aelian. et Arrianus. Solenfem, Peripateticum, Naudaeus intelligit, Arcerius du- cem Graecorum in expeditione Cyri: Sed hunc diferte remouet Arrianus. [Conffantinur Meleinur, vid. $. XII. voc. Nicephorus. Harl.] Demetriur Phalereur. Polyb. Democritur. Laert. Suid. [vid. fupra, νοὶ. ΠῚ, pag. 640. an legendum eft D/amorritu;? qui fcripfit Tactica duobus libris , apud Suidat I. pag. 507. et Eudociam pag. 128.] Euangelur, cuius Tactics delectatus Philopoemen, exiflimans σὴν τακτικὴν τῶν ἄκρων τῆς πολεμικῆς τέχνην ἔσαν. — Plutarchus Philopoemene pag. 358. 364. Aelian. Arrianus. KEupolamu:. Aelian, et Arrian. Frohnío. Aelian. [de Frontone vid. Corfni vitam Plutarchi, eius edit, de placitis philofopho- rum praemiífam pag. IV fqq. ar!.] Harpocratio. Naudaeus ex Aeliano, fed apud Aelianum non reperio. [0] Hermiar. Aelian. Hermolytur, "TaBicur. Euflath. Iphitrater. Aclian, et Arrianus, qui monet, ducem non intelligi. . Macri militarium libri 11. Index pandectis Pifanis praemiffus. rri Menandri libri IV. Kem. [/1enar, iudice Kollario. vid. ad S. X. not. fin. Harl.) Paufaniar. Aelianus et Arrianus. P.ljbiur. lidem. Iuliur Pollux tacticum et flrategicum librum promittit lib. T. Onomaff, cap. 1o. , Pofidoniur, Rodiur, Stoicur. — Aelianus et Arrianus. ^ Pyrrhus, rex. Cicero X. 25. epift. ad Paetum, Aelianus, P/ufarchur tom. IT. pag. 441. edit. Oxon. Doza!vr in Eunuch. IV. 7. Pyrrhus peritiffmur ffrategematum fuit, pri- muique, quemadmodum ca difziplina per calculos in tabula traderetur, offendit. Stratorler. — Aelianus. Syriamur.. Conflantinus Porphyrog. commendat πρὸς πολέμες Kod καςρομαχίας βιβλία ἱςορικοῖ, ἐξαιρέτως δὲ τὸν Πολύκχενον καὶ τὸν Zveiayoy. Tarrutini "m 1 Y ES - τῇ : | 344 Li. II. c XXE III. XXIX. NICANDER i τ΄ Nol. T. s. 269. Tarrutini Potcriá militerium libri IV. Index Pandediis Pifanis praemiffue.. ὦ pra ER M ὋΣ - - I ΄ E * S L Thcd.ri, Rhodii, [f. Rhodiorum imperatori] zeeTz;/8 ὑπομνήματα, Suidas in Iayma x a Oggi. - Türodorur, Syracufanus, Τακτικῶὼν fcriptor, Laer. Y. τοι. [vid. Mongifor. biblioth. Sicu- lam, tom.ll.pag.248. quo tamen notante, Jccobur Bonasnu: in Syrac. iilufir. lib. WT. pag. 345. dubitat, an fuerit opus. biftoricum, vel de praeceptis militaribus. Alias ille inter oratores eximios locum occupauit. Hifioriam quoque graecam fcripfille illum, - ex Eufebio in Chron. Ioannes Iacobus Adria apud Mongitorem colligit. ZZarí.] AXeuotrater, tadicus, valde antiquus, memoratur a' Laertio lV. 15. CAPVT XXIX (olim XXVI) DE Ὁ Δ ΒΘ COLOPHONRNI1€Ó L D: Nicandro εἰ illius aetate. 1L. Eius Tkeriaca, et in haec fcholia graeca, quae exflant, tum — — ftholiafrae varii deperditi, — ML. iexipharmaca et duplicia (ποῖα edita, Eutezmiique ime- — diia paraphrafis. Epigramma JVicandri im Oihryadem. ΙΝ. Scripía deperdita Nicandri. . V. Codices et variae editiones atque interpretatioges. — VI. Nicasdri piu-es. — VIL. Index feriptorum, im [choliis graecis citaterum. ΨΠΠ. De Zindromazho et aüis Theriacom fcripto» ribus deperdiiis, [Cura fupplementis G. C. ZZarles.] - I. ^3 ICANDER, Damnaei filius, vt ipfe [et Eudocia pag. 3c8.] auctor eft, (Xenophanis, Ὁ vt Suida: hibet) grammaticus, medicus et poeta inclutus fuit; patria paffim a vete- - ribus dicitur Colophonius, etiam in veteri *) epigraminate lib. I. Anthol. cap. 30. in medicos pag.85. quo Colophon, [onise ciuitas. celebratur eo potiflimum nomine, quod duo in- fignia lumina protulit, Homerüm et Nicandrum. Scriptor quidem graecus vitae Nicandri teflatur, Dionyfium Phafelitem, (libro de poefi Antimachi, cuius imitator et ὥῃλωτὴς Ni- cander fuit.) tradidiffe, quod Aetolus genere fuerit, [Atque Éudoria Ll. c. Αὐτωλὸς. ait, τὸ γένος ἦν. (quoniam diu et forfan iam ab ineunte aetate aut iuuentute, in Aetolia vería- tus eft, in Aetolia natus facile credebatur) 4; ἱερεὺς Κλαρία Απόλλωνος.) Atidem Dio- | nyíius libro de poetis retulit, Nicandrum a maioribus fuis hereditate accepiífe facerdotium ὦ Apollinis Clari, qui lucum et fanum habuit non procul Colophone 9. Oppidum quoque - iffe | i 4) Καὶ Κολοφὼν ὠρίθηλος etc. conf. Benedict. Aucranius tom. IL. pag. 345. diff, — Ciara vrbes imier Colophon, quae menie va- 75. ad Ciceron. [Nicandrum. Colophonium dicit * lentes (Zpiseséue) quoque Cicero de orat. 1. 16.] Praeflanti natos educat vna duos. Maconidemi primum, Nicandrum deinde, Ca- tiotnis ZAethereis quoniam carus vterque fuit. b) Conf Srhneider ad Nicandri Alexipharm. pag. 81 fq. Harí. j | ol. TI. p. 618 y δῖ ——— NICANDER - Lis. II. XXIX.(ol. XXII) ga$ fuiffe Clarum, (quod video, eruditiffimum Cel/arium addubitare tom. II. notitiae orbis an- tiqui pag. 71.) docere videtur Nicander in extremo Theriacon, ita de fe loquens: Τὸν ἔϑρεψε Κλάρε νιφόεσσο πολίχνη. Ceterum i in Aetolia quoque verfatum, vitae auctor ait, patuiffe ex eius de Actolia com- mentariis, quibus non modo res Aetolorum, fed quoque fitum regionis, plantasque, quae illa profert, diligentiffime defcripferat. — [Quam temere Eudocia aut eius interpolator omnia corraferit, vel inde fitimanifeflum, qued principio ab ea dicitur Nicander genere fuiffe Actolus; et tamen paullo poft traditur commoratus elle im Aetolia, διέτρεψε δὲ ἐν Αἰτω- Ala TES πλείονας χρόνδς" ὡς φανερὸν ἐκ τῶν περὶ Δἰτωλίως συγγφωμμοίτων καὶ τῆς ἄλλης ποιήσεως, ποτο μῶν τε τῶν περὶ Αἰτωλίαν 9H τόπων τῶν ἐκεσὲ τε X9 ἄλλων diat Φόρων διηγήσεων ἔτι δὲ καὶ φυτῶν ἰδιότητος, ἀέρος τε καὶ εὐκρασίας. Floruit tempori- ribus Attali, Pergami regis, qui Íceptrum tenuit ab Olymp. CLV&. ad Olymp. CLX$. [Se- cundum cel. Zckerimann, in. inflitution. hifloriae medicinae p. 385. a. Olymp. 158. ante C. N. 147. V. C. 605. floruit Nieander: fecundum Hambergerum vero in zuverliffigen Nachrichten etc. tom. I. pag. 398. ab A. M. 3825 —3845. 85 A. C. NL τὸς —157.]. Illi regi librum in- fcripfit, (vnum ex iis, qui perierunt) adibquutusque regem eíl his verfibus: Τευϑρανίδης ὃς κλῆρον ἀεὶ πατρώϊον ἔσχας Κέκλυϑι" Μὴ δ᾽ Zuyneoy ἐπ᾿ Kavos ὕμνον ἐρύξῃς [E] "Ατσαλ᾽ ἐπεὶ σέο ἐίζαν ἐπέκλυον Ἣ ρκκλῇῆος Εἰσέτι Λυσικκῆς τε περίφρονος , ἣν Πελοπηὶ; t , ^ e» » p , Imrrojzaaw ᾧυτευσεν or ἀπιδος 7(4TO τιμήν, Facile ex hac temporum differentia: fcriptor graecus 5 vitae Arati, fub Ptolemaeo La- go ac Philadelpho clari poetae, refellit fabulam, quam nonnulli pridem temere tradiderunt, quafi acquales ambo vixiffent Aratus et Nicander apud Antigonum, Macedoniae regem; et hic Arato, qui medicus fuerit, praecepiffet, vt phaenomena coeleflia fcriberet, Nican- dro contra sflrologo et rei medicae imperito iniunxiffet fcribenda "Theriaca et Alexi- pharmaca 2, 'Tam parum credibilis eft haec fabula, totaque commentitia, vt ne Gy- raldo quidem velim adfentiri, qui ex ea Nicandrum quemdam, a poeta noflro diuerfum, Arati aequalem, aflrologum, colligit. Neque fcriptori graeco vitae "'heocriti, per Aldum edito, credo, sequales fuiffe fub Ptolemaeo Philadelpho Aratum, Callimachum, | Nicandrum. Hoc faltem eft certiffimum, diu pofteriorem Arato Nicandrum noflrum fus: et in Geor- gicis quidem, vt docet Cicero de Orat. I. 16. non autem in ceteris fuis monumentis res, a fcientia fua et fludio alienas, litteris tradidiffe. Effigies Nicandri, qui medicis a Plinio plus fimplici vice accenfetur, inter medicos occurrit altera manu tenens librum, altera ferpenti medicamen obuertens, in vetufliffimo codice MS. Diofcoridis bibliothecae augufliffimi im- peratoris, ex quo dedit illam Lambeciur-tom. lI. comment. pag. 551. (pag. 185. edit. Kollarii, et Lamb. pag. 209 Íq. de Nicandro videndus eft,] et e Lambecio Nz///lius parte III. pag. 7. et Gronoutur £) In Vranologio Petauii pag. 149. edit, Amít. — totumque genuinumr opus Theriaca fcripüiTe IVi- d) Au&or vitae Arati apud Zriart. in catalog. — carídro, mathematico, eique tradidiffe; ipfum codd. gr. Matrit, pag. 202. quoque tradit, non- vero ab co viciffim accepifTe p/iaenomena, ct quafi nullis placere, Aratum fuiíle facultate medicum, — propria defcripfiffe, Zar/. Vol. IF. dE Lib. II. c. XXIX. 346 NICANDRI THERIACA Groncu'ur thefauro antiquitatum graecar. tom. III. litt, hh. [item Jinkeluann in monument. antiq. ineditis nr. 185. pag. 242. fed compara Srhmeideri de illa Nicandri imagine iudicium in praefat. ad fuam Nicandri editionem p. XVIII. De Nicandro vid. Ger. 1o. J7of/ium de hiftor. graecis, lib. IV, cap. 14. Zo. Zoufium de fcriptor. hift. philof. IH. cap. 12. 7.. Tom. Bartholin. in diff. de medicis poetis, Hafniae 1669. 8. pag. tco fq. — Petr. Caffellan. de vitis illuflrium medicor. pag. 76 Íq. et alios hifloriae medic. conditores. Zarl.] TET IT. Ex fcriptis Nicandri duo tantum haec poemata heroica fuperfunt, quamquam poe- mata negat cífe Plutarchus 2, quia, licet verfibus fcripta fint, nihil tamen fingunt more poe- tarum. Vnum eft GOHPIAKA ^) fiue de befliis verenatir et aduerfus illar remediis ad Ἐϊοτ- mefianactem, amicum fuum. — Hoc fine ratione Nicandro abiudicare aufus fuit [16] fcholia- ftes ineditus Dionyfii 'Thracis in loco quem defcripfi fupra lib. lI. cap. 8. δ. 11. [voi. I. pag. 516.] fine controueríia, Sírabo lib. XVII. pag. 641. Galenus de theriaca ad Pifonem tom. IT. p. 46r. (vbi verfum 150. cum feq. adducit) Athenaeus, Plutarchus, Apuleius in apologia, Artemi- dorus IT. 13. Epiphanius, Tertullianus in limine Scorpiaces, aliique quamplurimi. - Meta- phra(fin Ore;xxày Nicandri iambis graecis 1370. fcripferat /Mariazur quidam fub. Ansflafio, imp. tefte Suida. — Nicandri 'Theriaca olim latinus poeta Zfemi/is ZMacer imitatus libris 'The- riacon,. Qsin&il. [X. 1. 56. f. edit. Burmann. tom. II. pag. 894. vbi vid. notas.] Hodie grae- ca ftholia in iftud Nicandri carmen εχ δας incerto auckore, antiqua tamen et docta, quae forte legit auctor etymologici magni in ᾿Αντήζων quum ait: ὅτως εὗρον ἐν ὑπομνήματι No- κοίνδρε iv Θηριακοῖς. Multi autem Nieandrum olim et hoc potiffimum poema interpretati funt grammatici ;; Stephanus enim Byz. in Kogo7s quum verba e Nicandri 'Theriacis v. 613. protuliffet, fubiungit: οἱ δὲ ὑπομνηματίσαντες αὐτὸν Θέων xg] Πλόταρχος xg] Δημήτριος ὁ Φαληρεύς Quoi εἰς. Plutarchum intelligit Chaeroneum, inter cuius fcripta Lamprias me- morat εἰς τὸ Νικούνδοα Θηριουκοί. | Sed Demetrius vtique iunior aliquis intelligendus, quia celeber ille Demetrius Phalereus Nicandro, vt notum eít, antiquior fuit, vnde vocabulum Páalerei ab aliena manu in Stephani codices irrepfife fufpicabatur lonfius pag. 210. D'emz- trium vero medicum, Galeni aequalem et M. Aurelii, imp. archiatrum, refpici exiflima- verim, cuius meminit ille cap. 12. de 'Theriaca ad Pifonem et lib. x. de Antidotis cap. r. vel Denctriun Cálorum,' qui in Ícholiis graecis fubinde citatur 5). Porro iam animaduerfum eft 'Tribuunt enim Theriaca Nicandro praeter veterum codicum fidem fcriptores antiqui &) Plutarch, de sudiendis poetis p. 16. [cap. 2. pag. το. edit. II, Krebfii,] ἐκ ἐσμεν δὲ Zuv3ey £d? ἀψευδῆ ποίησιν. "Te δ᾽ Ἐκιπεδοκλέκε ἔπη «wj Dleour- γίδα καὶ Θηριχκὸ Νικάνδρα καὶ γνω μολογία! Θεόγνιδος λόγοι εἰσὶ, κεχρημένοι παρὸ ποιητοιῆς, ὥσπερ ὄχημα τὸν ὕγκον mj τὸ μέτρον ἵνα τὸ πεζὴν Que φύγωσιν. f) Galenus IV. in 6. Epidem. tom. V, pag. 525. edit. Bafil. καλᾶται δὲ ἀλεξιφάρμακα μὲν Ugo τοῖς δηλητηρίοις ἀντίσαται. Θηριακε δὲ, Tex τος τῶν 35- ἴων iErep δίξας. Inm non paucis locis confunden- jem-res halucinari Nicandrum et falfa trader e Rotet Sa/ma/itis p. 252. ad Solinum. Fabric; — Ex vtroque carmine potiora momenta fcite ex- cerpfit Aurt Sprengel in: Verfuch einer pragma- tifchen Gefchichte der Arzneikunde part. I. Halae Saxon. 1792. pag. 424 fqq. Harl. g) Item a Sexto Zimpirico l. contra grammati- cos fe&. 84. Ab illo Demetrio Chloro Zandi- nius in catal. codd. gracc. in bibl. Laurent. tom. 11. pag. 32. diftinguendum iure cenfet alium De- sietrium Chlorum, aftronomum, cuius metho- dus, qua ratione inueniatur Horcfcopus, feu pàrs oriens fine errore, manu exarata cuftoditur in i!!a bibliotheca: atque ex iis, quae excerpfit Bandin. dra: Vot. W. p: $19 P ὅζο - WEN " 1 Φ Ὑ ε. ^ - Vol. Tl. p. 620 P 621 * NICANDRI ÁLEXIPHARMACA —Li.IILó6 XXIX. 341 eft a doctiff. Holftenio; ea, quae ex grammaticis illis Stephanus dicto loco profert, in fcho- lis, quae habemus, non reperiri. Pamphili, grammatici Ar'flarchei es το Nixoydeg ἀνεξήγητα Suidas [et Eudocia pag.359.] memorat in Παμῷ. ") Diphilum , Laodicenfem, ἐν τοῖς περὶ τῶν Νικάνδος Θηριοκῶν citat fchol. "Theocriti Idyll. το. f£/enaeur VII, Ρ- 314. Ifaacium. Tetzsen, Nicandri interpretem, Ambrofius Calepinus in diclionario, vbi agit de locuftis; quod Gesnero mirum merito vifum. μέση, (alii Eutechnium vel Euthenium male fcribunt;) Sophiftae , paraphrafis [quondam] inedita "Theriacorum et Alexipharmaco- rum Nicandri latet in bibliotheca imperatoris, tefte Lambeeio lib. II. commentar. p. 566. 594. [pag. 260 fqq. edit. Kollarii, qui locus eft confulendus, tom. VI. pag. 205 fq. vbi Kollar. vi- dendus e(l,] latet etiam in bibliothecis Galliae, vt notat Labbeur in bibl. nou. MS. pag. 123. 386.') Αἱ icones infectorum venenatorum, quae defcribit Nicander, ex codice bibl. Cae. fareae cum interpretatione exhibuit Lameciu lib. VI. pag. 294 Íq. [in edit. Kollar. pag. 436 Íqq.] et poft Lambecium Δ᾽ οὐδέν: catalogo MSS. biblioth. Caefareae parte III. poft paginatn octauam. [T] . HI. Alterum poema heroicum Aicamdri, quod habemus, infcribitur 'A AE E Icp À P- MAKA, de remediir aduerfur venena, (non ictu, vel morfu beftiae inflicta; de illis enim Theriaca agunt, fed per cibum vel potum haufla;) ad Protagoram, Cyzicenum. In haec praeter Eutecnii paraphrafin [olim] ineditam, de qua iam dixi, duplicia /tholia graeca εχ. flant faepius vulgata, breuiora altera, altera prolixiora, incertis auctoribus: quamquam 4Z;- Xx a chacl ptam primus in lucem protulit Bancs. in fus Bandin. adparet, eum vixiffe faec, XIV. Plures Nicandri editione, ct in catlog. codd. gr. medi- Demetrios 1edicos receníet Fabricius infra, in elencho medicorum vett. vol. XIII. pag. 136 íq. - Harl. h) Conf. J.ambecit comment. de bibl. Caef. lib. II. pag. 14: fqq. edit. Kollari; vbi de Pamphilo hoc multis difleritur. adde pag. 164. pag. 167. vbi locus Suidae emendatur, ae tom. VI. pag. 205. Sed compara Kü/Zer. ad Suidam, voc. IHzuqQinor, tom. III. pag. 14. JVeedham ac IViclas prolegome- na ad Gcoponica, pag. LXIII fqq. 77a:/. i) Nicandri Theriaca et Alexipharm. cum pa- raphra Éutecnii, Sophiítac, cod. in bibl. Efco- "rial. apud lier. in itiner. per Hifpan. pag. 183. wbi operarum forfan vitio Eufecnii editum eft. AEugenium in illo codice fcriptum effe, alius fi- dem εἰ narrationem aut errorem ícquutus, Fa- " bricius in vol. XIIL. B. Gr. pag. 345. tradit. — In codice mediceo Florentino IX. plut. 86. nr. IV, fragmentum Eutecni? in Nicandri "Theriaca, et nr. VI. ac VIL legitur Eutecnii Sophiflaz para- "phraüs in Nicandri "Theriaca et Alexipharmaca, €x quocetex ced, Vindob. paraphrafia aut, vti psri- fer in cod, dicitur, mctephrafin Eutccnii defcri- - ceorum tom. III. pag. 527. vbi de illo codice mul- tus eft, lacunarum, quas in editione reliquerat, . fupplementa dedit fatis ampla. In eodem codice exftat initium D/iofcoridis, (vti feriptum e&,) de antiphermacis, quod tamen, Fabricio in Bibl. Gr. vol. III. pag. 96. edit. vet. et Bandinio docen- tibus, iudicio Francifci Redii in Obferuationibus de Viperis pag. 199. auctorem habet KEutecnium, Sophiftam. adde Voílium in epift. ad Nic, Hein- fium tom. III. fyllog. Burmann. pag. 633. — Co- dex Nicandri Go/tiugen/is habet quoque in mar- ginibus paginarum fragmenta paraphraíeos Eutec- ncae manu recentiore ad(cripta. Conf. Sc/meige- ri pracfat. ad Nieandrum pag. XI fqq. vbi de illa Euteenea paraphrafi ct codicibus vberius differit. Haller in biblioth. Botanica tom. I. pag. 54 fq. vbi de Nicandro agit, Eutecnii paraphra(in, paul- lo feuerius iudicat, fatis inutilem effe. — Cod. XXXVII. chart, (aec. XV. codicum graecorum MSSt. qui adferuantur /Veapoli in biblioth. Au- guftinenfium S. Ioannis ad Carbonariam, continet Ícholia in Nicandri O7g:«x4* quae euius fint ge- neris, equidem dicere nequeo, Zarí. ἊΣ : à - ^A 34$ Τὴ 11. XXIX. SÓRIPTA NICANDRI DEPERDITA - | "Vet TL pedir chael Namigs vbi fcriptores, in Gnomologia Stobaeana citatos, m pag. 11. laudat Z4the- naeum, fcholiorum graecorum in Alexipharmaca Nicandri auctorem. — Ju/ius Caefar Scaliger lib. V. poetices cap. 15. vbi Nicandrum confert cum Lucano: Venter, inquit, vulgaris. Lw- conus fententiis anxius. (Nicander. verbis atque mumeris acttratus.— [ix inueniar apud. Grat- - cos pcefam politiorem. — Mogna ei laus, quum ne quid iueptum, aut inepte dicat. — Itaque nitidifime fuos defiribit ferpenter, quo mitore atque elegantia tantum acquifiuit. gloriae in Grorgicis Maro εἱς. Fabric. — Longe diflat iudicium Halleri in bibl. botanica ]. cit. faltem, quod ad res, quas tractat Nicander, adtinet: ,fupereít, inquit, poema “περὶ ὠλεξιφαςμ. cuius alia eft editio noflra ab ea, quam iniu; lcgit, (lib. XX. nr. 96.). In ea enim Hippo- marathrum defiderabatur , quod i in noflris non omittitur. — Defcribit venena, eorum ma- los effectus, ex herbis quidem. — ---- —- Defcriptio vix vlla, Symptomata fufe recen- . fentur, et magna farrago et incondita plantarum, potiffimum alexipharmacarum, fubiicitur. * 'Tum , Θηριακῶν aliquanto longius [et vero multo difficilius ad fingula remedia recte cogno- Ícenda et interpretanda,] eff poema. — Ad rem herbariam ob plantas pertinet, quas ad va- riarum befliarum morfus vtiles effe credit; longa, incoudita, et nullius fidei farrago: hac- tenus vtilis, vt plantarum nomina teneas, et vnam forte alteramue notam. ^ Diofcorides tamen multa videtur ex Nicandro habere.* Immo vero et alii; vid. Schmeideri praefat. pag. XV fq. Δ Galeno faepius citatur Nicander, tom. I. pag. 262. tom. II. pag. 125. 137. tom. ΠῚ. pag. 269. tom. V. pag. 618. et aliis in locis. Harl. Epig amma in Othr adem fub Nicandri nomine incertum an noflri Occurrit in an- / 3 E] thologia Ti, II. cap.5. pag. 299. Legitur et alius verficulus Nicandri in eadem anthologia * lib. I. pag. 125. fed quem petitum ex T heriacis (v. 767.) iam obferuauit Zo. Brodazur. Fabric. --- Ὑτῖα Nicandri epigrammata dedit Brunck. in analcclis vett. poet. graec. tom. II. pag. 2. “ qui tamen in leclt. et emendatt. fiue tom, III. pag. x21. prium putat, in Planudea pag. ΤΣ verifimilius tribui JVicarcho. Harl. IV. Siripta Nicandri deperdita. AireNxo. Etymol. M. in ᾿Ασέληνα. — 'Tzetza ad Lycophronem: fcriptor graecus vitae Ni- candri tum Nicandri et Apollonii fcholiafles, qui tertium librum citat. Tertium etiam librum Z/henaeur VIl. pag. 296. Primum ibidem et XI. peg. 477. et Harpocratio: in Θύξιον. et Macrobius V. 20. [Scholiafl. Venet. in edit. Villoif. ad Iliad. XIII. 824. p. 329.] Ex Nicandri Bone icti binos verfus hexametros profert Athenaeus VII, pag. 329. Γεωργικο. Suid, Laudat et Euflathius et fchol, Ariftroph. et faepe Athenaeus, [qui multa eaque infignia, at mire vitiata a librariis feruauit fragmenta.] Cicero autem I. de Ora- tore cap. 16. de webs ruflicir, inquit, Nicander, homo, ab agro remoti/fimur, poetica qua» P. j dam facultate, ton rufliza, ftripfit praeclare, Nieandrum tamen non imperitum fuiffe agriculturae, probare fuftinet Benedi&f. "dueraniur, di(T. 73 fq. tom. II, Opp. p. 941 fqq. Fübric, cont. Haller Bibl. bot. 1. pag. 54. et tom. II. in addendis pag. 625. ΤΥ ΠΥ iu obferuatt. criticis libr. III. cap. 7. p. 180 fqq. locum e Georgicis apud ZAlthen, XV. Ρ- 684. face critica operofe illuftrat. Hadr. Iunius in animedu. lib. f. cap. 1o. in Gruteri lampade f. thefauro critico tom. IV. pag. 322 fq. agit de ciborio et colocafia. Har. E . Γλῶσσα. ; jj N - "im R - | UNol TE. p. 621} 622 SCRIPTA NICANDRI, DEPERDITA Lii. IIf. c. XXIX. , 349 . IAàecoj. Euftath.. fcholiaftes Zfriffoph. [Equit. 406. ex hoc Euderia p, 81.]. Zfthemarus VIT, pag. 288. Νίκανδρος 6 ἐποποιὸς ἕν τοίτῳ γλωσσῶν. ἷ [De epilzpfa tertium librum citari ab Zdurzliaso Chron. III. notat Haller. I. bibl. botan. pag. 54. Harl.] Ἑτεροιδμένων, f. de alterationibus formarum, (ita legendum, non éreugoigu£yov , viderunt viri docti, Rufger/fus YI. 18. var. lect. Zonfiur pag. 183. (217.) Harduinus ad Plin. tom, I. pag. 122. Z"cffur IV. 14. de hifl. gr.) libri quinque. Suid. [vbi vid. Küfter. tom. II. pag. 621] Primum Sftzphanur Byz. in ᾿Ασπωλάϑεια. Quartum citat Zfntoninur Liberalir cap. 12. et Zfhenacus VIT. p. 305. [conf. Cafaubon. ad Athen. VIT. cap. 12. contra quem Voffius et Rutgerf. ll. citt. difputant.] | Refpicit hoc opus Z/ncninus Liberalir cap. 35. ) et T:2(zer ad Lycophronem. . Laudat et fchol. Apollonii ad lib. L. v. 41. 4thenaeus IIT. pag. 82. : Ἑυρωπείοις fiue περὶ Εὐρώπης librum IF. citat fchol. Apollonii IV. 7. Confer Rutgerfium II. 18. var. lect. /^offim pag. 414. de hift. graecis. — Librum quintum laudat Stephanus in ἔλϑθως. [IP [vid. Perieg: ad Antonin, Liberal. metam. cap. 1. pag. 3.} Ἡμίαμβοι. Schol. Nicandri. Θηϊβαϊκῶν librum tertium laudat fchol. Nicandri. Refpicit Plutarchus de Herodoti ma- lignitate. Θρακικοὶ Nicandrum fcripfiffe, fufpicatur Zoufiur ex loco fchol. Apollonii lib. I. v. 29. fed non "eft neceffe, cum Thraciae vrbis, Zonae, in alio meminiffe opere Nicander potuerit. Ἰάσεων cuyatyo*ys. Suid. Nefcio, vnde.hauferit doctiffimus Bartholinus, quod pag. toc. de medicis poetis adfirmat, hoc Nicandri opus fcriptum fuiffe verfibus fenariis. - KeAeQeviexov librum IL. Zfrhenaeus VII. pag. 296. XilI. pag.569. Librum fextum Zar- gocratio in LIeivdpes. Μελισσθργικά. "Athenaeus II. pag. 68. Νύμφιοι. Schol. Nicandri. Oiraixoy librum I. Schol. Apolloni 1. o. librum II. Zfthenacus VII. p. 282. et IX. p. Arr. Nicandrum ἐν ᾿Οφιακῷ laudat fchol. Nicandri, Suidas in Ποίμφιλος ait, grammaticum hunc fcripfiffe εἰς το Nixovdoe ὠνεξήγητα., καὶ τὼ καλόμενω Οπικά. Οὐο in loco Küfler. legit 'OQuaxa, quod malim, quam Ὃ ᾧ δυνκοὶ cum Lembecio 11. de biblioth. Vindob. pag. 541. [pag. 166. edit, Kollar.] fufpicato, Nicandrum fuiife auctorem illorum 'OQ.c- νικῶν, quae fub commentitii Couch/acir nomine edita memorat et explodit Galenus lib. VI, de fimplic. medicament. tom. II. pag. 68 fq. Fabri. — Küfferi fententiam compro- bant ANeedhain et Niclar in prolegom. ad Geoponica pag. LXIV fq. Har/. Χχ 3 Nieander AK) Antoninus Liberalis in permultis metamor- δὶς amemini,) nihil diftin&o nomine adlatum re- phofíeon capitibus multas fabulas ex qua/wor Ni- peri. Conf. Munker et Verheyk ad initium pri- candri libris de alterationibus, mullo librorum ταὶ capitis, atque Verhcyk ad caput XXIII. Zar/, ordine feruato, rcfert; at ex quinto libro, (ti re- so LiIlLe XXIX, — NICANDRI CODD. MSSTI. ἢ VolTLp. (55 Nicander ἐν ἕκτῳ περιπετειῶν. Athen, XIII. pag. 906. Jonfiur pag. 153. legit περὶ πετεινῶν. Περὶ ποιητῶν. Partheniur Erotic. cap. 4. περὶ τῶν ἐν Κολοφῶνι; ποιητῶν , Schol. Nicandri. In hoc libro Nicander Homerum Colopboniis adferuit, vt ex vita Homeri et illa, quam Plutarcho tribuunt, et illa, quam Allatius edidit, obferuat Ionfius. ; Προγνωςικὼν. Hippocratis metaphrafis carmine heroico. Suid. Σικελία. Schol. Nicandri. Librum decimum Steph. in Ζάγκλῆη. «Ὑάκινϑος. Schol. Nicandri. Ὕπνος. Schol. Nicandri. Περὶ χρητηρίων πάντων libri II. Suid. — Male Lonicerus, libros quinque. V. Nicandri codices MMSSti et. editiones. atque verfione. Codittr.. Vi, qui in bibliothecis J/indobenen/i et Laurent. -meditea atque Eftorialenfi cum Eutecnii paraphrafi, tum in biblioth. Neapolitana cuflodiuntur, iam ad $. 1I. fupra funt memorati: atque de iis quoque vberius egit Sc/meider, qui l.c. reliquos etiam, quos partim adhibuit, diligenter recenfuit. Sunt vero Rircardiamu; cum fcholiis, quem nominauit La- mius biblioth. Riccardianae pag. 294. at falfo tradidit, fola complecti Theriaca;: Goet£ingen- fir, qui praeter fcholia non folum integriora multis in locis, fed etiam auctiora, manu ge- mina, altera vetufliore, recentiore altera fcripta, et gloffas interlineares, habet quoque in marginibus paginarum adícripta recentiore manu fragmenta paraphrafeos Eutecneae , (hunc cod. a bonitate lectionum valde laudat Schneiderus;) Perifenfiry nr. MMCCVII. | Zosquem- Jr, Dresdenfis et Auguflanur, Ὡς hoc vid. quoque Ari/zri catalog. codd. msst, biblioth. Au- guflanae pag. 69. nr. XL. Codicem Theriacorum cum fcholiis in biblioth. Ambrofiana, JMe- diolani, memorat /Montfaucon in diario italico pag. 16. et pag. a38. Nicandrum cum fcholiis, Romat in aedibus Chiggiis. — In biblioth. Laurent. AMedicta, in cod. XVI. plut. 82. funt Ni- candri Theriaca, fime principio, et Alexipharmaca; varias lectiones dedit Bandinius in fua editione tom. II. pag. 142. (catal. codd. gr. tom. II. pag. 142.) eedem in cod. X. plut. or. (ca- tal. tom, III. pag. 430.) — In biblioth. /7zeta D. Marci cadem cum fcholiis marginalibus, bis in cod. CCCCLXXVII et cod. CCCCLXXX. (catal. codd. gr. pag. 251 et 252.) — [π bibl. Leidenfi, inter codd. Voffianos, vtrumque carmen. (catalog. pag. 398. nr. LIX.) — In bibl. regia Parif. bis, nempe nr. MMCCCCIII. et MMDCCXXVI. tefle catalogo. Editione :. Paucis eas defignat Srncider in praefat. pag. X. — Litterariam tamen carminum Nican- dreorum hiftoriam, qua quidem in praefenti aegre caruimus, fe in altero tomo concinnatu- rum effe promifit. Princeps editio eft M/dina: Diofcorides graece: Nicandri Theriaca atque Alexipharmaca, graece, cum fcholiis graecis, (margini adícriptis.) Venetiis, apud Aldum, 1499. fol. Vid. Seemilleri biblioth. aead. Ingolflad. incunsbula typogr. fafc. IV. pag. 111 fq. in cuius exemplari typis aliis adnexa funt feorfim fcholia in Alexipharmaca Nicandri. Nicandri NICANDRI EDITIONES Lib. 111. e. XXIX. 351 —. ANiandri "Theriaca et Alexipharmaca, graece. — Interpretatio innominati aucloris in ' "Theriaca. , Commentarii diuerforum in Alexipharmaca: cum ἐξηγήσες ταϑμῶν, μέτρων, - σημξίων καὶ χαρακτήρων. Venet. Ald. menf. April. 1522. 4. fcholia prodiere ann. 1523. τ Vid. Serie dell edizioni Aldine ed. 11. pag. 55 fq, — Hinc editio illa interdum, vt in ca- talog. Askew. pag. 91. dicitur prodiiffe ann. 1523. Ab Aldina recenfione feriores multis in locis difcefTerunt, et verba poctae variis vitiarunt modis, iudice Schneidero. — — Hallerus 1. c. ex Seguier. citat J/ene(am edit. ann. 1506. fol. Nuxwydeg — Nicamdri "Theriaca. eiusdem Alexipharmaca. Interpretatio innominati auctoris in Theriaca. Commentarii diuerforum auctorum in Alexipharmaea graece. Colo. miac opera Lo. Soteris. ann. MDXXX. (1530.) 4. - Soter in epiflola nuncupatoria de ratione, qua verfatus eft in curanda hac editione, ni- hil adtulit: pofl vitam tamen Nicandri, e Suida fumtam, et poft epigrammata in poetam , li- bet, ait, ἢ. 1. indicare tibi, vnum aut alterum locum aliter alibi; quam vulgata habent exemplaria, deprehenfum. loamue: Lomicerus latina profa et Nicandrum et fcholiorum felecta tranftulit, quae ver- fio lucem vidit Coloniae 1531. 4. Haec interpretatio quoniam cafu aut voluntate primi pof- fefforis adhaeret interdum exemplaribus graecis fuperioris editionis: fit, vt, quamquam mi- nus accurate, illa Soteris editio, vti in catalogo Menkeniano 1. pag. 107. et ex eo apud Harn- bergerum, ita citetur: Nicandri "Ther. et Alexiph. graece et lat. ex interpretatione Io. Loni- " eeri, cum fcholiis graecis et adnott. lat. Coloniae opera l,Soteris 1531. 4... À meo quidem graeco exemplo abeft Loniceri interpretatio. Nicandri 'Theriaca carmine latino heroico reddita et fcholiis explanata a Petro Iatobo Efe, Valentino, Valentiae 1551. 8. (a Fabricio in margine, fed apud Hallerum ex Bumal. do, et in catal. bibl. Bodlei. p. 225. voc. Nicander, a. 1552. a. 1550. apud Schneider, in praef. pag. ΧΙ. et apud Fabric. in elencho medicorum vett. f. vol. XIII. B. Gr. pag. 345.) Nicandri. Zllexipharmaca. graece cum 70. Giorraei latina metrica verfione et adnotatt. Parif. apud Vafcofanum. 1549. 8. vid. Mai/faire A. T. III. pag. s8o. In catalogo bibl. Ber- aneníis tom. I. pag. 326. dicitur Coloniae 1549. haec Gorraci editio prodiiffe. Nicandri Theriaca. — — lexipharmaca. gr. et lat, interprete Jo. Gorrato, Parifienfi. Eiusdem ;nterprctis in Alexipharmaca praefatio, omnem de venenis difputationem fumma- tim complectens et adnotationes. In Nicandri T/eriaca fcholia auctoris incerti et vetufta et wtilia. — In eiusdem Alexipharmaca diuerforum auctorum fcholia. gr. (cum ἐκϑέσεε de menfuris et ponderibus, graece.) apud Guil. Morelium, in graecis typographum regium. 3557. 4. t -4nanu Iof. Scaligeri. (catal. pag. 141.) ᾿ς TEres funt partes, quarum quaeuis fuam habet incriptionem, quae tamen vnum effi- ciunt volumen. vid. Hamberger Kurze Nachrichten tom. I. pag. 189. et Goetz. znemor. bibl. Dresdenf. tom. II. pag. 180 ίᾳ. Hinc in catalogo Menken. et bibl. Bernenfis I. pag. 226. ita Citátur, vt partes totius operis effe videantur , Nir. theriaca, gr. lat. Parif. apud Morel. 1557. 4. (1556. apud Menken.) — idem liber, graece apud Morel. 1557. 4. adde catalog. biblioth. "Ihottianae tom. IV. pag. 104. nr.514. — Exemplari in bib]. Leidenfi multa adícripta funt A5 htxi- 352 Lib. III. c. X XIX. NICANDRI EDITIONES : Alexipharm. εἰ Theriara non infeliciter quidem, at paullo licentius atque arrogantius, mutato etiam, vbi commodum videbatur, ordine, carmine latino reddidit Euriciu: Cordus, medicus Marpurgenfis ac poeta, (mortuus Bremae, d, 24. Dec. 1535.) feparatim , Francof. 1552. (fic correxit manu Fabricius numerum anni 1532. olim fignatum,) 8. tum inter Cordi poemata ab Henrico IHeibomio collecta, Helmflad. 1614. 8. conf. Τῇ. Hartholin. de medicis poetis, pag. Ico. Hinr. Strphamus auctoritate fcholiorum et beneficio ingenii multa in verbis graecis cor- rexit, atque /Vicandri carmina, graece, fine fcholiis edidit inter Poztas principer heroizi car- minit, Parif. 1566. fol. — "Textum Nicandri graecum, a Stephano conflitutum, reddidit lac. Le&ius in Poelir graecis veteribur carminis lroici etc. Aureliae Allobr. 1606. fol. gr. et Jat. Lectius, notante Schneidero, TAeriacir latinam poeticam Jac. Greuini, Galli, verfionem fubiunxit: Z/exipharmacorum vero verfionem a Jo. Gorraro profectam iuxta pofuit. A Le- clio tamen in elencho eorum, qui poetas graecos, illo volumine collectos, latine interpree tati funt, Alexipharmacorum interpretem vitio et tarditate forfan operarum nominat 0. Gerratum, (num pro Greuino, an, vt Goetz. opinatus eft in memor. bibl, Dresd. II. p. 332. pro lac. Gorraeo, nefcio, qui opus ad manus non habeam,) et Theriacorum interpretem, lac. Gorraeum. Fabric. in B. Gr. VII. pag. 724. Greuini metaphrafin, fcribit, vtrique car- mini effe additam. — Ex Zac. Greuini, qui verfibus latinis Nicandrum reddidit, metaphrafi locum adfert Jo. Rhodius ad Scribonium Largum pag. 269. 274. ct in catalog. biblioth. Bodlei. II. pag-225. Nic. Ther. et Alex. in latinum carmen translata per Zac. Greuimum. Ant. 1571. 4. * 10. Gorrati Opera. Nicandri 'Theriaca et alexipharmaca. Item Hippocrates — ex interpretatione ét cum notis Gorraei. Parif. 1622. fol. Vid. catalog. biblioth. Leidenf. pag. 136. Nicandri iheriata οἱ alexipharmaca, — Io. Gorrhaeus latinis verfibus reddidit; italicis vero, qui nunc primum in lucem prodeunt, Ant. Mar. Saluinius. — Accedunt variantes codd, — lediones, felectae adnotationes, et graeca Zutecmii, lophiflae, metaphrafis ex codd. Medi- ^ ceae et Vindobon. bibliothecae ac nondum edita, curante fni. Mor. Bandinio, Florent. 1764. 8. conf. Klotzii acta litterar. vol. IV. part. IV. pag. 449 fq. Ko//ar. ad Lambecii comment, VI. pag. 205 fq. ' Νικανδρου ANeE. Nicandri Alexipharmaca , feu de venenis in po^u ciboue homini datis eorumque remediis Carmen, cum fcholiis graecis et Kwfecnii Íophi(tae paraphrafi graeca. Ex libris fcriptis emendauit, animaduerfionibusque et paraphrafi latina illuflrauit Zo. Goftlob. Schneider, Saxo, eloq. et phil. Prof. in Viadrina Vniu. Halae 1792. 8. Noua eft recenfio carmínis, ex codd. fupra iam memoratis, veteribus gr, commen tariis, editionibus et comparatione medicorum graecorum, qui ex eodem cum Nicandro: e fonte plurima praecepta hauferant, aliisque fubfidiis facta. — In eruditis animaduerfionibus tum in alexipharmaca tum ad Ícholia graeca, multo hic correcliora, de lectionis varietate atque veritate non minus, quam de rebus, iis praefertim ; quae ad hiftoriam naturae et medicinam antiquam pertinent, docte copiofeque difputat vir doctus, Eutecnii paraphrafin, per lacinias excerptam fingulis locis, integram tamen eodemque ordine quo edita a Ban- dinio exílat, multis tamen in locis ex codice Gotting. et ingenii felicitate correclam adpos fuit. - WollLp.6238624 ΄ VARII NICANDRI Lib. ITI. c. XXIX. 355 — fuit. Optandum eff, vt alterum carmen, a Schneidero emendatum illufiratumque, lucem adípiciat. Har/. τ : | Ottonem Brunsfelfium in Tatrii fui Medicaminum libr. IV. veluti epitomen retuliffz to. . tius Nicandri, notauit Gesnerus in bibl. ^— Gallica. . . Verfibus gallicis Nicandrum complexus eft Zarobur Greninur ), quem nec latino vtut nitido interprete Gorraeo, nec graecis ipfis cedere elegantia fcripfit Thuanus ad ana. 1570. Prodiit Greuini interpretatio vna cum duobus eius libris de venenis et antidotis Antwerpiae apud Chriftoph. Plantinum. ann. 1567. 4. Fabrie. — [in catal. bibl. Barber. pag. 116. tom. I. citatur illa verfio, Anuers. 1568. 4. 10. Caroli Zeune animaduer(f. ad Nicandri carmen vtrumque. Vitebergae 1776. 4. conf. Schneideri cenfuram in nouam bibl. philolog. part. II. Lipfiae 1777. pag.522 fqq. — Cafgar Hofmann var. lection. lib. III. cap. 20. pag. 126. de quatuor caflanearum generibus ad interpr. Alexiph. — Errores quidam notantur in fcholiis ad Nicandri alexipharmaca a Mar filio Cagnafo in variarum obíeruatt. libro II. cap. 22. pag. 167 fq. Romae 1587. 8. ibid. lib. I. cap. 12. pag. 35 fq. varietas lectionis Nicandri in theriacis de amphisbaena expenditur. ^ Nicandri carmina aut fchol. permultis locis emendat, aut explanat citatue Sa/mafíur in Exercitatt. Pli- » nianis et exereitatt, de homonymis hyles iatricae. — —'owp. in emendationibus in Suidam et Hefychium libr. II. ΠῚ. in primis IV. permulta loca Nicandri eiusque fchol, emendat: plura ad Hefychium illuftrandum laudat. — Doruilliur in animadueríl. ad Charit. paflim haud pauca Nicandri et fchol. loca laudat aut corrigit. Har/.] à VL..4i:ii'Nicamndri. Nicander, Alexandrinus, cuius περὶ τῶν "AeioréAsg μαθητῶν laudat Suid. in A; ex icy. (IP] [vid. fupra in vol. III. pag. 5oo.] 8. Μὰ M. Fonttiur Nicander, medicus. in vet. infcriptione apud Fabrettum , pag. 6. et apud Spon. pag. 142. mifc. erudit. antiq... Francifzi a Cruce Cacnoniaza bibl. gallicam pag. 187. Zo. INeandrum de medicinae laudibus et origine pag. 196 fq. Nicander , facerdos Delphicus apud Plutarch. περὶ τῷ E;. pag. 386. Nicander, Apolloniatarum praefectus, in numo apud Laur. Begerum tom. I. thefauri "Brandenburg. pag. 610. Nicander, Chalcedonius, quem ἐν τετώρτῳ τῶν IIgazig (Bithyniae regis) συμπτωμά- τῶν citat /Jiheuceur XI. pag. 496. ; . Nicander, Euthydami F. quem colloquentem inducit. Plutarchus lib. de follertia ani. malium et in fympofiacis. | Fidem librum σερὶ τῷ ager infcripfit. Nicander , ineptus fophifla, cuius mentio apud /iilo//ratum in Damiani vita pag. 6or. [ Nicandri, ἢ Vide fis de hoc Greuino et cius fcriptis erderii Biblioth. Gallicam pag. 604 fq. Vol. IV. Yy gà Li ΤΠ XXIX. 5 SCRIPTORES TN: SCHOLIIS οι. π: p. 624 685 : [TNicandri Nücii peregrinationes ,; Libr. IJ. graece. cod. in "bibl, Bodleiana f. Gail. Laudi nr. DCLXIX. catalog. MSS. Angliae et Hiberniae, pag. 55. Ha] ES 2. Nicander, Thya&renus, ""éuiis; Gloffis.Atticis faepius: véitur -Atfienaeus et t Harpocratio, qui librum XVIII. ᾿Αττικῆς dye? ἐκτὸ laudat in Ξηραλοιφξν et librum περὶ τῶν δήμων . (de populis Atticae) in Θυργωνίδοῃ εἰ Τι τακίδα. Sed "T hyatirenum a Colophonio haud diflin- guendum, coniicies ex Stephano in Quarc. Nitauder, pater Zenonis; apud Goltzium in numo. Ionfius pag. 117. apt "Imbrofius denique Nicazder , "Toletanus, qui circa a. Chr. 817. S. Cyriaci ep: ifibyf Àn- conitani martyrium verfilius : latinis Ícripfiffe, et Catalepfes fiue argumenta in Silii Italici libros compofauiffe traditur. VII. Index Siriptorum in. Scholiis. graetir ad. Nicondrum laudatorum; $c toncinualtus a sue ad editionem. Zdldinam 152). 4. Pag. 27. incipiunt fcholia in 'Theriaca. Pa g. 63. b. fcholia priora breuiora in Alexipharmaca, Pag. 66. fcholia pofteriora prolixiora. Acufilaus: 27. b. Aegyptii 55. Acoles 44. b. Aefchylus 71. ἐν βωσσοιρίσ; 58. Actoli 48. 50. 67. b. Agathocles ἐν τῷ σερὶ διώτης 50. Aglaias 64.. b. Alcibius, Alcibii herbae repertor, 46. b. 47. 51. b. Alexander ἐν τῷ πεοὶ ϑηριωκῶν' 62. b. LAmphilorchur ad "Theriac. 617. eft corrigen- dum pro vulgato Zrehilochmr: docente Ruhnkesio ad Vellei. Paterc. I. cap. 5. pag. 20 Íq. vbi de Archilocho et nominis illius confufione acute difputatur. Ha:/.] Amyntas 58. Anacreon ἐν τῷ “περὶ Gier ous 49. Andreas, medicus 58. b. ὅς. b. 86.88. b. T envy Φομένῳ νώβϑηκι 52... Antigonus 36. 41. b. 48. a. b.:.55. 56. b. sg. b, Antimachus 38. b.. 44. b. eius imitator Nicander 27. Apollodorus 56. b. 87. 88. ἐν τῷ περὶ ϑηρίων 54. δ. 80. ἐν τῷ zregi | βοτανῶν. 41. b. [] Apollodorus 56. b. 87.88. ἐν τοῖς Ὁμήδῃ 80: b. ἐν τῷ περὶ i βοτανῶν 41. b. Apollonias 38. b. 24 kde Memphites, 28. b. — - Apo! ionius, Rhodius, ἐν τῇ τῆς ᾿Αλεξαν- δρείας κτίσει 37. ὃ. Aratus 32. b. 42. b. ὦ Atchacus (forte leg. Achaeus) ἐν τοῖς “περὶ "Agogeeevouez idi καὶ τὸν πρὸς "EguOeoucy 3 πόλεμον. 40. ὃ. os ἀρχαῖοι ag. b. ei νεώτεροι 5o. b. 69. b. Archelaus ἐν τοῖς diQvéei 58. b. ev 43 mI g X ORAT Archilochus 34. 35. b. 39. 49. b. [Scd &de 5 paullo ante, voc. Amphil ochus.] Arniflarchus- 55. b. Ariftcuas 52. b. forte leg. Crateuas. Ariflides 41. Ariflophanes Zy τῇ γήρα 38. b. Arifloteles 29. b. 45. b. 54. 58. $4. b. 65. 78. ᾿ 80. b. διαλεγόμενος m Sevy'ye 51. gy! τῷ περὶ ζώων 64. b. 38. δ. ἐννεωκαδεκού-. τῷ περὶ ζώων 67: Afclepius, fiue Ae[culapius, Coronidis F. me- . dicus 52, b. i - Attici [Vol 17, f. 6o P 626 - peni ems - Atticl 28. b. 32. 44. b. $t; 6o. b. 65. 82. Ὃ Βαοικχεὺς ἐ ἐν τῷ ϑηριακῷ 54. regem Mi- thridatem potius intellexerim quam 'fcri- εἱς ptorem, cuius nomen: proprium Βασιλεὺς, vt video, in mentem veuiffe Meurfio in bibl. gr. : : Βώλος vide Ῥῶλος. - Cii A 29. 40. b. 46. 63. b. nh 4. b. 66. b...69. b. 40.73. 82, a. b. 88. δ. ἐν ἜΣ duci 4 Ex&Ag 62. 1 Chiron, Chironii inuentor 45-b.51s01 Chryfippus. £y τῷ περὶ λαχάνων 59 b. x Cleanthus 43. b. 1 Conilus, herbae κογίλης Sudeaor 3o. Corinnus 28. Crateuas 46. 51, 60. ἐν δἰ φυτομικῷ p.b. Su. pra in Arifleuas. Demetrius 34. 50. 56. b. χλωρὸς 41. Ὁ. 46. b. 48. b. Demophon ἐτυμολογῶν 64. b. 8o. Diocles 5o. ἐν τῷ ῥιζοτομικῷ 51: Diogenianus 36. b. Δίων ἐν TO πρώτῳ τῆς τρίτης συντώξεως 49. b. Dionyfius Periegetes 44. b. Dionyfius ἐν vois ῥιζοτομικοῖς 46. Pocta 49. AD NICANDRVM CITATI Dionyfius Phafelites de Autimachi poefi. έν, Nicandri. Diofcorides 28. b. Empedocles 44. Epadter, inuentor herbáe 5o. b. Theriac. 694. Epaenetus ἐν τῷ περὶ λαχανων 48. b. Erafiltratus ἐν τῷ περὶ ϑανασίμων 64.69. Eratofthencs 44. b. ἐν &givyoi 42. [0] δ ὑΠοΠοί 28. ὃ. 29. 34. Ὁ. 58. 42. b. 60. ' qo. b. Euripides Orefle 42. b. Gleffographi 64. b. 77. Hophaeflio 50. Heraclitus 64, b. 73. ad verfum Lib. IIL. c. XXIX. — 555 Hermefi anaclis Περσικοὶ καὶ τὸ λεγόμενω je τὴν ἐρωμένην 27. Hermefianax iunior, Nicandri aequalis 27. Hermonax ἐν κρητικαΐις, λέξεσι 45. ὃ. Λαιμώσσε; σε χεῖλος ὡς ἡρώδε 44. Ὁ. Herodotus ἐν τῇ τετάρτῃ καὶ ἄλλαις 49. b. Hefiodus 23.44. 50. 51. b. ὅς. 19. 82. b. dy ο τοῖς πραττομένοὶς 27. b. Hippocrates 64. 67. b. 69. b. Hipponax 44.b. 83. ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Áu- δίας Ἰώμβων $0. b. Homerus 27. 28. b. 53. b. 34. b. 35. b. 39. 40. 42. b. 44. a^ b. 48.b. 49. b. 59. b. 55. 57. 61. 63. Ὁ. 64. b. 65. 66.69. 46. ἃ. b," 71. ^ 73. b. 74, b. i7. 8e. ὃ. 86. ἐν τοῖς εἰς Ὅμηρον. ἀνωφερομένοις ὕμνοις . Homeri imitator Nicander 33, b. Ene iambici inuentrix carminis 64. 71. Iolaus 52. b. ἐν τῷ περὶ TENTE OVI κῶν 70s λεών 46. ; Iones 75. b. Lycon 48. Lycophron 44. 68. Lyfimachus 65. Ἱσποκράτειος 80. Menander 74. b. Menecrates 64. ὃ. 72. b. Metrodorus ἐν τῷ περὶ συνηθείας 49. δὲ Μίκτων ἐν τῷ περὶ ῥιζοτομικῶν 49. b. Nicander 35. 49. b. 44. 56. b. περὶ Τὸ ὧν ἐν κολοζρῶνι ποιητῶν 27: ἐν τρίτῳ ϑηβθαϊκῶν 35. b. “περί vivov εἰς Αἰτωλίαν ἐρχομένων διηγέ- μένος 36. Ἐν ἡμιάμβοις 41. ὃ. ἐν τῷ ἐπιγφωφομένῳ ὕπνῳ. ibid. v ὀφιακῷ ibid. y XeAim ibid. ἐν ψύμφίοις ibid. . l ἐν ἐπιγρωφομένῳ ὑακίνθῳ 48. ὃ. Nefcio quid fibi velit pag. 7o "“περσείης δὲ ἔπε TO ἀρῤγοῖον ἀπὸ τὸ Θεοδοσιωκ Νικάνδρε μεταγεγραμμένον. ΑΝ Ἰραμάιῖ, οχοβοίας. 29. Yy 2 €» tho "hu JP Nikomy , a$6 Lib. I]I. «XXIX. ANNDROMACHI ET" ALIDR. THERIACA Νικέων dv ταις δυνάμεσι 48. Νυπιοηΐας 57. ex eo;expreílit quaedam-Ni. cander 26: b. - erui H ἐν τῷ Θηριακῶ 56. bio Oppianus 3t. b. 48. b. "OeQies dejes 44. Parmenio ἐν τοῖς [cues 58. Πέτοιχος ἕν ᾿ὈΟφιώκοις 41. Ὁ. ἐν ᾿φιακῷ 50. JPharieuss Cretenfis,. inuentor herbae cuius- dam go.b. vbi male excufuin φαρμακϑ pro. φαρφικξ. [0] Philetas 27. Phocylides ὅς. 82. b. Plutarchus 21. b. Vid ; Praxagoras 65. b. 48. 8o. b.. 81. b. Promenus, Creteníis, inuentor pomi cuius- dam 84. Protagoras, Cyzicenus, cui Nicander. Alexi- pharmaca inferipfit 66. Oi τὰ διζοτομικοὶ γροψαντες: 69. Vide fupra in Anacreons Crateuas, Diócles; Dionyfius ,, Micton, * 7 . E Ἷ Vol. ΠΡ. 626 P 627 J E "PaXos δ΄ Δημοκρίτειος “ἐν τῷ περὶ συμπά- Co Denv ng ovra él) 56: lege. Bas. εἶν [νιν Marfilii Cagnat variar. obi. librosIV. - Romae 1584. pag. 123. funt: Doi Mendefii commentaria, Zar.) Sophocles 64. ἐν αἰχμαλώτοις 28. δ. ἐν κω- Φοῖς (Σατύρεις) 40. ὃ. Sophron 46. 60. ἐν μέμοις 34. b. Soflratus 55. ἐν τῷ περὶ φύσεως. ζώων 41. b. " i τῷ περὶ βλητῶν ἢ δακετῶν 55. b. εἴ 56. vbi male. Zoxeercs. "Theo ἐν ὑπομνήματι (in. Nicandrum) 36. b. [conf. J/arton. ad 'Theoctit. tom. I. pag. xeiqlesr "Theoctritus..31. b. 48. 50. 'Theophraftus 28. b. 39. b. 42. b. 45. b. 47. b. 51. 66. G1. 64. 65. b. 88. δ. "regi Qv- τῶν 49: b. 5t. ἐν τῷ TécGa QE ou EKOUT OP τῶν Φυτικὼν TOC. Ὁ Tyrannion 29. b. (x ἐ Zenodotus Theophilus 28. VIII. Nicandro nom abfurde fübiiejiam alios de-Theriacis fcriptores, ANDROMA- CHVM praecipue, Cretenfem, infignem medicum et Neronis archiatrum, ad quem de . . - : δ ^ . P Ἂ Theriata "), fiue, vt ipfe adpellauit, ὠντίθοτῳ yx, carmen non inelegans elegiacum — fcripfit, cuius primos verfus dat Zzeizer Chiliad. XII.'vf. 597 fq. fed integrum exhibet Ga- Íenus libro. de "Theriaca ad Pifonem, et lib. I. de antidotis tom. lJ; pag. 428 fq. edit. Bafil. Latinis verfibus reddiderunt Zu/ius Martianus Rota ct loh. Guinterius /ndernacur. [Conf. de hoc, etiam de eius filio, Gerh. Io. P'off. de philof. cap. XII. pag. 95.-..Bayfe dict. tom. I. pag. 235. voc. Z/ndromogue, qui contra Voffium, de Androinacho, aflrologo, σι 2m difputat. — Dan. le Clerc hift, de la Medicine, part, HII. lib. lL cap.lpag.5856t598. — - Halleri bibl. chiturg. tom. I. p. 63. atque 1n bibl. botauica, tom. T. p. 76. ac de filio p. 103 fq. [De vtroque Andromacho etiam Sprengel. Verfuch einer. pragm. Gefch. der Arzneykunde | tom. lI. p. 44 fq. egit.] Quod vero Fa£riciur de vtroque vberius difputauit in elencho me- dicorum veterum , f. infra in vol. XIII. pag. 60 fq. totum illum locum huc referam. Harl]. "Audromachus, fenior, Cretenfis, Neronis itnp. archiatrus, i. e. primarius medicus, - cui falutiferam illam γαλήνης fiue. Theriacae "? compofitionem acceptam ferunt medici, vt: à 2o ex templo Acfculapii incifám fuiffe lapide et verfi- bus dedicatam. Codes latinus a. 1479. exaratus, in quo £heriacae conficiendae ratio.ex Democrito m) Conf. Mar/filii Casnati Obf. variarum lib. MI. cap. 24. pag. 171 fqq. edit. romanae. Zar/. 4) Plinius l'alerianus lib. HI. cap. 57. et lib. IV. cap. 38. ait, tberiacám apud infulam Coum iu — catal. eius MSSt. pag. 689 fqq. ] et Audromacho MS. in bibl, Vffenbachii. Vide. SCRIPTORES DE ANTIDOTIS χη 1: XXIX. 3:1 ex Galeno refert 7fetisr p. 648 fq. edit. H. Stephani, meminitque Fu?ychiur tom. I. Annal. pag.339. Eam graecis verfibus ad Neronem fcripfit, quos Galenus (locis citatis) integros *xhibuit. Ita autem de eo loquitur flatim poft princip. lib. de 'Theriaca, quod medicam ar- tem non folum experientia rerum probe calluit; fed etiam fermonis elegantia rationem in ipfis copiofe exercuit quinque libris. Zoanmes Tzetzes: Chiliad. XII. hift. 397. initium illius ope- tis, Neroni dicati, refert his verfibus: τ Κλῦϑ, πολυϑρονίκ βριαρὸν σϑένον ἰντιδότοιο Καῖσαρ, ἀδειμοντα δώτορ 5) ἐλευϑερίης. K223, Νέρων ἱλαρήν May ἐπικλάκσι γαλήνην, Hoc eft, ex verfione Iulii Martini Rotae: ZIntidotum multis infignem viribus audi, Carfar, qui nobis otia tuta facis. Tranquilla haec hilarisque fuo pariterque ferena. Vertit etiam fidelius, quantum memini, Io. Guinterius, Andernfcus, cuius mihi non eft iam ad manus interpretatio. [Separatim editum eft. carmen cum profaica Tidicaei et poetica Iulii Martiani Rotae verfionibus, aliisque illuflrationibus, a Galeno ad plenam Andromachi intelligentiam pro- pofitis; in libro: De theriaca et eius fnultiplici vtilitate, ac recta conficiendi ratione, in /Azdromathi fenioris carmen graccum, de theriaca ex viperis infcriptum , commentarius. — Auctore Fraoncifto Tidicaeo, '"'orunii, A. Coten. 1607. 4. vid. Hamberger. Zuverlaff. Nachricht. II. pag. 19. ' ZIndromachi fenioris antiquiffimum de T'heriaca carmen ad imperatorem Neronem, re- cenfum occafione Theriacae recens paratae in officina Leinkeriana. Noribergae 1754. 4. grae- ce et cum noua editoris latina verfione poetica. In praefatione de Andromacho et verfione Rotae et alius V. D. latina quaedam adnotantur. Thariaca. ZIndromachi. confcrióente Mofe Charar. Geneuae (f. a.) fumt. Ioan. Ludcu. du Four. mai. 4. III, part. I. vol. cum figg. aen. In vltima pagina 275. ad finem poematis adiuncti et ErAiofophium infcripti, legitur: Pargebat M. Charar, Parifir, a. M.DC.LXXIX. (1679) Neque vero eft carmen Andro. machi, fed examen errorüm, qui in praeparatione 'huius '"T'heriacae committi folent: et Mofes Charas in praef., quod pericula, quae inftituit, chemica non omnibus, qui viderunt, fidem fecerunt, traditurum fe, fcribit, rationes, propter quas celebris huius antideti prae- parationis generalis et particularis aliqualem emendationem adgreffus fit, per feptem aut octo faecula omnino illibatae et intactae. De vipera, eius natura, viribus, veneno etc. multa obferuantur, et tom. ΠῚ. exhibetur feries nouorum experimentorum circa viperam fufceptorum, cui addita eft differtatio de natura illius veneni, refpondens epiflolae, a Fyan- Yy 3 cifto 0) Conf. Triflanum tom. I. de nummis imperator. pag, 255. 3.5 LiIILe XXIX. — SCRIPTORES DE ANTIDOTIS. cifco Redi, nobili Atezzino, confcriptae ad Bourdclotium et Morum, editae Florentiae ann. 1670. auctore Mofe Charas. ^' codd. gr. funt in. bibl. Ga/ei, (citanté Hallero, bibl. botan, II. pag. 63o.) et Vindebonenfi, de quo in fine huius additamenti. adde bibl. MSS. Vffenbach. part. II. $. 26. et part. IV. δ. 106. Andromacho aut eius filio probabiliter infcripfit Erotianus gloffarium fuum: quamquam /arffiur Cagnatur. variar. obferuatt. libr. II. pag. 189 fq. Ro- mae 1587. 8. veretur, ne recentior aliquis, temporum ignarus, falfo titulo et fimulata dedica- tione librum Erotiani ediderit, vt opinione vetuflatis auctoritatem ei compararet. — Sed conf. Fabric. B. Gr. vol. IV. pag. 573. edit. vet. inprimis Franz. praef. ad Erotiani, Galeni et Herodoti gloffaria in Hippocratem etc. pag. XII fqq. Zar. Zndromachur ivnior, prioris filius, itidem Neronis archiater, fcripfit libros duos “περὶ συνθέσεως φαρμάκων. quorum primus externa medicamenta zw ἐκτὸς fiue σοὶ ἔξωθεν ἐπιϑέμενα φάρμακα tradebat, fecundus interna, vx éco τὸ σώματος λαμβανόμενα, quie bus acceffit tertius de medicamentis, quae oculis medentur τοὶ τῶν oQOwAj«oy liue vo xa το τὲς ὀφϑαλμὲς Qeouexo, Galm. tom. V. pag. 647. tom, II. pag. 252. 325. [conf. Je. Henr. Iugler bibliothecae ophthalmicae fpecimen |. pag. 78] — Idem opus hoc refpiciens An- dromachum laudat Galenus faepiffime, vt tori. IL. pag. 162. 191. 234: 242 — 246. 252. 561. 2635. 261. 269. 273. 1273. 274. 215. 216. 280. 281. 284. 286. 289. 291—206. 298. 300. 395. 408. 369. 321. 322. 324. 329. 339. 331. 332. 333 — 331. 339. 342. 344. 357. 358. 363. 365. 366. 367. 310. 383. 384. 385. 388. 390. 396 — 404. 411. 410. 420. 423. 430. ἐν φαφμαίκοις ἔχων peyisny ἕξιν, iudice Damachare apud Galenum tom.lL. pag. 402. Multa collegit medica- menta, et non pauciora, quam libris decem, dederat Afclepiades cognomento ὁ φαομα- κίων Galenus tom. lI. pag. 235. ὁ Αὐθοόμωχος πολλαὶς ἤθροισε δυνείμεις. καὶ σχεδὸν S ἐλώττες τῶν ἐν τοῖς δέκω τῷ φΦαρμακίωνος Ασκληπιοδα. Sed reprehenditur, quod prae- parationem et rationem vtendi adnotare neglexit: tom. II. pag. 323. 325. 358. χωρὶς διορισμ το Φαάρμακω γράψας tom. TL. pag. 363..399. Ideo libri eius, quamplurima licet optima medicamenta complexi, a medicis negliguntur, tom. IL. pag. 597. — Citatur Andromachus frequentiffime ab Aetio, qui etiam medicamentum cius cyphoides defcribit. De codice arabico msto, in quo defcriptio fAzriarae Andromachi fenioris continetur, vide Lamberiums tom. VI. pag. 143. [pag. 321 fqq. edit, Kollarii. In illo cod. XXXIV. eft nr. 3. ex Galeno I. de antidotis fragmentum , quo continetur Andromachi fenioris carmen de compofitione the- riacae per admixtionem carnium viperarum: per quam occafionem defcribit codicem illum arabicum, fol. inter codices orientales caefareos, magna ex parte litteris aureis exaratum, et multis aeque antiquis imaginibus, in his Andromachi, exornatum, quo.ex profeffo adcu- rate agitur de viprrir et de Theriaca Zludromachi feniorir. Kollarius in nota A. pag, 323 fqq. primum obferuauit, arabici huius commentarii auctorem effe Zakjza, grammaticum Alexan- | drinum, de quo pluribus egiíle fe fcribit in ITereeezjecoves ib. I. pag. 577. (adde Cafiri bibl. arabico -hifpan, tom. I. pag. 283. idem commentatus eft in varia Ariílotelis opera. vid. Ca/f- rium ibid. pag. 304 fq. — et 244íqq.) Tum fuübiecit Kol/ariu: exordium illius operis id linguam latinam conuerfum, in quo Iahja de Andromacho quoque fen. et occafione, per quam ad inuentionem "Theriacae ductus fuerit, quoque differit. Aliquot de ea theriaca li- bellos Arabum exflare et Iudaeoruin ex Zerbeloti bibliotb. orientali pag. 966. docet Haller. Bibl. botam I. p. 726.] — Lepidus error Riccioli, qui hunc Andromachum inter aflrologos - tamquam primum Z/izoricae inuentoreim e Clauio refert in almageflo. [adde Bay/e ]. c. not, À.]: Galenur — 1 | h N Sol ΤΙ. p. 627 P o8 SCRIPTORES DE ANTIDOTIS Σιν. 717... XXIX. 559 |! Galenus eodem libro de "Theriaca ad Pifonem cap. 12 fq. confert T heriacam defcriptam à Xenocrate; Damocrate, Demetrio et Magno pag. 464 fq. Et libro de Theriaca ad Pam. philianum , Critonis de T'heriaca fcriptum memorat pag. 472. et Menecratis pag. 471. Idem libro I. deantidotis, quum retuliffet Mithridatis Attalique regum in exploranda antidotorum vi fludium fingulare, teftatur, de 'Theriaca conimentatos praeterea Heraclidam Tarentinum, Crateuam ,, Diofcoridem, Nigrum, lIollam et Rufum Ephefium pag. 424. Exponit etiam, quae de "T'heriaca fcripferat Andromacehus, filius, in libro, profa compofito, cui διδωσκαλίαν τῶν ἐντὸς ") Φαρμοακων titulum fecerat, pag. 430. tum {πον ipfe verfur vndecim. ΠΡ1] Hexa- suetros de Hidrychoi moginatir compofitions pag. 431. Galenus adícribit, et pag. 437 fq. Da- mocratis O verfus iambicor plufculos de Theriaca ex eius carmine de antidotir, hinc aliam de- Jiriptionem, ne[cio quo auctore, carmine hexametro pag. 438 (4. Denique, quae Crito de "Lheriaca feripferat tertio στῶν φωρμακιτίδων βίβλων. — Libro fecundo de antidotis Galenus refert Mithridaticae confectionem ex praefcripto Andromachi, filii, tum Antipatri et Cleo- phanti, variaque alia antidota Orbani Indi, Aphrodae, Nicofirati, Aelii Caii p. 441. (Calli leg. ex pag. 447 fq.) et Zopyri, quae idem Andromachus defcripferat. Hinc Mithridati- cam et alia quamplurima antido/a verfibsir iombicir a Demorrate tradita pag. 441 — 444. et 453. 454. Similiter, quae Afclepiades, Bithynus, in quinto τῶν ἐντὸς zv, quam"Aecwycs (Mna- Íonis, pag. 449. Νώσωνος) infcripfit, et quae propinauit Apollonius Mus. Hinc pag. 443- improbet feripta de venenis, Orphei, theologi, Hori Mendefii iunioris, Heliodori Mendefii ét Arati 2, verfibus quibusdam Heliodori hexametris productis ἐκ τῶν ποὸς Νικόμαχον ὦπο- λυτικῶν. Sequuntur deinde antidota varii generis variorum pag. 446. Claudii "Tufci, 'Apel- lae, Zopyri, Mithridatis Eupatoris p. 447. Aelii Galli, p. 448. Archibii, Antipatri, Aelii - Galli, Euclidis Palatiani, Zenonis Laodiceni et'Minuciani,, Nicoflrati et Xenocratis, p. 449. "c Nili Antipatri (ὡς Νῶλος "Avrrzeires,) Alclepiadis Bithyni, Antonii, Coi Cratippi (ὠνδρὸς 39] ἐπισήμε καὶ xuvergoQs,) Herae Cappadocis, Belchionii, qui a Caefare antidotum fuum accepiífe [e aiebat, et Xeaocratis, Laodiceni, pag. 450. Claudii Apollonii, Menippi, Mene- lai; Baphulli, et Abfcanti, qui Lugduni medicinam fecit, pag. 45r. Zoili et Epaphroditi Carthaginienfis, Arabae Thebani, Charitonis cjAayoy8. Simmise, Medi, quem et ipfum infra ὁχλωγωγὸν adpellat, Andreae Apollodori, (ἣν κοὶ Ἡρακλείδης ὁ Ταραντῖνος ἐν τῷ “πρὸς ᾿Αςοδώμανταω ἀνούγφοξφει). pag. 452. Dorothei Elei, Apollodori ac Softrati Eudemi, (cuius verfus hexametros de'L'heriaca Antiochi Philometoris*) Galenus fcribit,) Heraclidis ΠΡ] "Tarentini fius in biblioth. graeca. Porro valde probantur Galeno compofitiones medicae, verfibus fcriptae, quod in illis facilius adpareat, fi quid in verbis f) Scripferat etiam Andromachus filius dvrzuar πρὸς τοὶ ἐκτὲε libris tribus. Meminit Galenus de c compofit, medicament. per genera. Fuit et Gram- maticus hoc nomine, de quo infra in Grammati- cis. [vol. VIL. pag. 49. ZIndrom., rhetor, vol, IV. pag. «75-] 4) Hic Damocrates, fiuc, vt Plinius XXIV. 8. wocat, Democrates, fanauit' filiam M. Seryilii Gemini, qui conful fuit anno vrbis conditae 756. —Kertio pofl Chriftum natum, vnde de aetate De- mocratis conftat. Laudat praeterea Galenus eius lur oir, κλινικ}ν ct πυϑικον, vt obferuauit Meur- numcrisue fit ab cx(criptoribus peccatum. [confz infra in elencho medicor. vett, f. vol. XIII. pag. 135. Ἢ Aral cvvDeciy Qapuxxuy Sypgluxüy icirideay memorat Suidas, 'et refpicit Galenus pag. 445. Sed Eudocia pro ϑηριακῶν habet ἰατρῶν, vid. fupra pag. 108. Zar. s) Plinius lib. XX. cap. 24. tum alter, qui Va. lerianus vulgo vocatur, lib, lll. de re medica cap. 47: 360 Li&IIL:. XXIX. SCRIPTORES DE ANTIDOTiS Vol. TT. Ρ. 628 Ὁ 629 Tarentini, Hybriftae Acutiroflri (Ὑβοιτϑ ὀξυρυγχίτε) et Apollonii Memphitae: pag. 452. Herae Cappsdocis, cuius iam Íupra meminerat, et pag. 46. Nicoflrati atque Amaranti, grammatici. [adde Epiphanii locum I. adu. haeref. pag. 3. a Fabricio infra ad Diofcoridem $. VI. vol. ΠῚ. pag. zoo. vet. edit. laudatum.] — Obiter addam, quod apud Plinium XXIX. x. vbi Theriaces meminit, locus ita mihi legendus videtur: TAeriace vocatur excogitata com- foftio luxuriar. fierent. — Pro fexcentir male puto in libris editis effe externis. Fabric. LFabritiur fubiecerat poetam antiquum de viribus herbarum deo. alicui confecratarum, quem iisdem, quibus Nicandrum typis graece pridem edidit Aldus, ac Diofcoridi fubiecit, Venetiis 1518. 4. At virorum etiam praeflantiflimorum ita fugit induflriam, vt pro inedito haberent iaudarentque Lucar Hol/feniur notis ad Stephanum Byz. pag.270. Jfasac. V'offus ad Barnabae epiftolam pag. 23. et Tom. Bartholinus de medicis poetis pag. 103. In codice msto, quem memorat Labbeus pag. 125. biblioth. nouae MSStorum fubiicitur loannis, Da- maíceni cuiusdam medici, libro de pharmacis, ad purgandum idoneis. 'Adiecerat Fabricius verfionem notasque doctas Zo. Renator/i, Hamburgenfis, denati Hamburgi d. VI. Nouembr. 1723. Ego vero illud carmen, cum verfione et notis Rendtorfii, fi viris placuerit dolis, et deus vires mihi vitamque concefferit, in volumen fupplementorum coniiciam ; hoc vero loco pauca adhuc adnotabo. De auctore non confentiunt viri docti. — £Manethonem cífe, fufpicatur Bernard in cpiíto- la ad Reiskium, in huius vita pag. 556. Ex Pamphili, grammatici Alexandrini, hiftoria her. barum effe fregmenta, fcribit Lambecius in comment. de biblioth. Caefarea tom. VI. pag. 206, (vbi in codice Vindob. illud carmen mstum adíeruatur.) fed Pamphilum, Alexandrinum, oratione illigata et ordine herbarum alphabetico Ícripfiffe, tradidit Galenus, et Kol/arius in nota ad illum Lambecii locum, et multo copiofius in nota ad librum et vol. II. cap. 7. de codice Diofcoridis, pag. i21 fqq. (vbi quasdam Lambecii alucinationes refert et confu- tat) monet, carmen illud non effe Pamphili, Alexandrini, fed Rufi, forfan Ephefii, fub cuius nomine fuit ab Aldo cum Diofcoride excufum. Fabricius quoque ad hunc locum ma- nu fcripferat: Rufur, forfan Ephe//iur. conf. eumdem Fabric. infra in vol. MI, pag. 103. vet. edit. XIII. pag. 385. Atque Aufir Ephefiur c Galeno fupra $. VIII. inter eos numeratur, qui de Theriata commentati funt. Adde Ko//arii epiftolam in Actis erudit. Lipfienf. menfe Maio | 1160. pag. 285 fq. Har'.] cap. 57. ct lib IV. cap. 35. narr&nt, deícriptio- — venena víus traditur. Nec veríus, quos Galenus Fit ex vebus fexcen£e, cum tot vemedia dederit natura, quae fingula fuf-. nem huius Theriacae verübus dedicatsm fuiffe apud infulam Coum in limime aedis Aefculapii, Fabrit. — At Marflius Cagnatus variar. οὐ. libro 11. cap. 25. pag. 174 fqq. edit. Rom. .negat, Antiochum P/ilometoris cognomine vllum oc- currere, fed Zntiochum JV. regem ex mente illius Galenum et Eudemum dixiífe oportuit: eam enim defcribunt theriacam , qua fccundum P/in. N. H. lib. XX. cap.24. Zniiochus, rex, aduerfus omnia fcripfit, Eudemii fuiffe videntur Cagnato, qui opinatur, Eudemium potuiffe illos veríus ex lapi-- de, in quo in limine aedis Aefculapii incifi fuiife dicuntur, in fuum volumen tranftuliffe. Idem Plinium, Galenum et infcriptionem illam com- parat atque explicat. Zaiferum igitur in biblioth. botan. I, pag. 53. fugit Cagnati fufpicio, dum An. tiochum Philomet. e Galeno laudauit. Zar. CAPVT. mes Vol. II. p. 769 P776 DIODORVS SICVLVS LiIILe XXX.(ol XXXI) 36: CAPVT XXX (olim XXXI) DE DIODORO SICVLO, ALIISQVE DIODORIS. X. Diodori Siculi aetas. 11. Quibus au&foribus profecerit, et qua ratione in hiftoria fcribenda fit vfus. III. Eius hifferiae catholicae libri XL. ΙΝ, Librorum XV. qui ex his ex/lant , argumentum. . Ex reliquis fragmenta quaedam. | Diodorus a variis defenfus, — V. Eius editiones atque inter- pretes. VI. Epiflolae fub Diodori, Siculi, nomine editae, ttalico idiomate, tamquam e graecis franslatae. VIL. Index fcriptorum, in Diodori, Siculi, bibliotheca memoratorum, | VAL, 7a- rii Diodori. τ [Cum fupplements G. C. Haríes.] I. [f R AE MO N E ND Δ; D. vita, aetate, flilo fideque hiflorica Diodori, Siculi, plures egertnt: Gerard. 10. V'offius de hiforicis graecis lib. II. a. et 7Mal/incroti paralip. de hiftor. gr. p.75. Í. p.133. in fupplementis et obíf. ad Voffium de hiftoricis gr. et lat. a Fabricio cditis. Degoreur W'htar in relectionibus hiemalibus, cap. Xl. pag. 56 fqq. it. pag. 4t fqq. 45. et alibi; ac Zo. Chri/f. Nettii acceffiones ad Whear. relecl. pag. 104 fq. "Anton. Mongitor. in biblioth. Sicula, tom. I. pag. 156 fqq. H. Siephanus, Rhodomannut ac Weffelingius, in pracfationibus ad fuam quisque edi- tionem; atque duorum priorum eruditas pracfatt. Weffclingius primo fuae edit. volumiai praemifit. Com. de Caylus in hiflor. academ, Parif. Infcript. tom. 27. pag. 55. ann. 1755. qui iniquius iudicat de Diodoro eumque ceteris Graecorum hifloricis longe poflponendum cenfet. — Graue quoque iudicium tulit St. Croix in Examen critique des Anciens Hiftoriens d' Alexandre le Grand. Parif. 1775. 4. pag. 3t fqq. Larchir de chronologia Herodotea, vol. VI. verfionis gallicae Herodoti pag. 176 fqq. De fide hiftorica atque oeconomia operis et fontibus, ex quibus haufit Diodorus, Si- eulus, docliffime difputat cel. Heyne in recitationibus tribus ann. 1782 — 1785. praelectis in eommentatt. focietatis regiae doclrin. vol. V. Gotting. 1783 fqq. [cum Epimetro repetitis vol. I. edit. Bipontinae Diodori Sic. p. XIX fq. vbi etiam p. CV Íq. Zer. Nic. Eyring quaeítio de operis Diodori genere et virtutibus, et p. CXXIX fq. eiusdem Eyringii defcriptio accuratior bibliothecae hift. D. S., e vernaculo fermone vtraque in lat. conuería et aucta, habetur. Bec&.] adde ad $. III. notata, et cl. Meu/e/ii biblioth. hiflor. I. part. I. pag. 55 fq. et part. II. p. 31a fq, Richry in. nota msta laudauit quoque Aeinharti theatrum prud. eleg. p. 143. Boecíeri bibliogr. critic. pag. 178. Pope Blount in cenfura pag. 43. Eybtn in Eponymol. Magiri pag. 276 fqq. Du Pin biblioth. des Hiftor. pag. 229 fqq. Harl.] DIODORVS, ex Argyrio fiue Agyrio 9, Siciliae oppido, genus fe duxiffe [ΠΡ] ipfe teflatur, 4) Diodorus lib. 1, cap. 4. ἡμᾶε i£ ᾿Αργυρίκ và. bendum 'Aywís, εἰ fane di&um fuit 'Ayvgar, γίνο: τῆς Σικελίας ὄντες. Philipgus Cluutrius 11. 6. ᾿Αγύρινκ, "Aysqur, fed 'Tzetzae quoque ad Lyco- Siciliae antiquae conta Fazcllum difputet feri- — phromem v. 1017. vocatur ᾿Δργύρων, «t hodieque Vol. IV. ἀξ noms .562 LibIILcXXX. DIODORI SICVL! BIBLIOTHECA ^o Vel. Tl. p. 276 teflatur, licet a Plinio in indice libri V. vocetur Diodorur, Syracufamur *). Vixit fub Iulio Caefare, (vt Eufzbiur in Chron. ad ann. MDCCCCLXVII.) et fub Auguílo, vt Suidas auctor eft, certe fuperuixiffe videtur annum V. C. 746. quo Augufílus *) tricefimo fexto poft inter- fectum lulium anno, calendarium culpa pontificum iterato deprauatum emendauit et bifexti non, vtante pofl triennium, fed poft quadziennium ^). intercalandi rationem reflituit, quae lofephi Scaligeri obferuatio eft pag. 156. ad Eufebium, probata itidem 7"offio lib. II. de hift. graecis cap. 2. [— Hitronymus quidem in Chron. Eufebiano pag. 152. indicauit nominis eius celebritatem ad Olymp. CLXXXII. 4. V. C. γος. fed Saxiur in Onomaft. litterar. I. p. 198 fq. ratione biffexti romani motus, floruiffe, notat, Diodorum A. M. 3997. Olymp. CX€III. 1. ἡ ante C. N. 6. V. C. 746. Aliorum calculos et errores rcfert /Mongitor.l. c.] Poft Caefaris mortem fcripfiffe fe innuit Diodorus lib. V. pag. 2.8. x«9' ἡμᾶς δὲ Lees Κοῶσωρ ὁ dit τοὺς πράξε;ς ἐπονομασϑεὶς 6 Θεός. et ρᾶρ. 311. ὃν ἐν τοῖς καϑ' ἡμῶς χρόνοις Κῶσαρ ὁ κληθεὶς Θεός. et in prooemio cap. 4. vbi ait, fe hiftoriam fuam deduxiffe vsque ad bellum,:a Romanis geílum contra Gallos, καϑ' ὃν ἡγέμενος Γαΐος Ιϑλιος Κιῶσαρ ὁ die τοὺς προξεις προσαγο- ρευϑεὶς Θεὸς εἴς, — Similiter loquitur lib. IV. pag. 158, Sub "Tiberio militaffe, nefcio, quo auclore, tradit Conflantinus Lafcaris, idem, qui ait, fe omnes Diodori libros quadraginta ' vidiffe in biblioth. imperatoris conftantinopolitani, in epift. de illuflribus Siculis ad Ferdinan- dum Acunam. [conf. Fabric. Bibl. Gr. vol. XIV. pag.2g. nr. 9. illoifon. anecdot. graec. tom. II. pag. 264. not. /7"effeling. praefat. circa finem. | Sed vana res eft, vti quoque aliud . 'fuit figmentum, quod Fabriciu: in nota msta obferuauit: JM. /7elferur epift. ad Robert. ΤΊ- tium ann. 1607. (pag. 881. Opp.) » Paffó di qvà qvefli giorni, chi mi affermó trovarfi in Fi- renza in mano del Signor Riccardo Riccardi ;intiero tutto Diodoro Siculo, che fenza-altro farebbe grandiffimo "leforo da flimar piü, che tutta la preda portata da Bertoni di S. A. | quefPanno. Mà per dirlo ingenuamente, non ne credo nulla, la fama potrebbe effere nata da Fragmenti, che fi vedono in ftampa, cavati dal libro de: Sign. Ludouico Alemanni." Ex . illo cod. edidit eclogas Hoefchelius, vt in notitia editionum adnotauimus. Har] à II. In eodem prooemio libri primi teftatur Diodorus, fe, quo magis accurate de fingu- lis fcribere poffet, nec locorum ignoratione peccaret, magnam Afiae et Europae partem, Aegyptum quoque (lib. I. pag. 29.) non absque periculis atque aerumnis perluftraíle, latinae etiam linguae gnarum ex prifcis Romanorum commentariis ἐκ τῶν zug ἐκείνοις ὑπομνημα- : τῶν ἐκ πολλῶν χρόνων Τετηρημένων res et gefla illorum defcribenda petüffe: quemadmodum res Aegyptiorum, Aflyriorum, Medorum, Perfarum, Graecorum, Carthaginienfium , Si- culorum, Rhodiorum petiit ex Herodoto, Ctefía, Berofo, "Thucydide, Xenophonte, Phi-. lifto, Callifthene, "Theopompo Chio, Apollodori Chronicis, Hieronymo Cardiano et Mar- ἔνα, rerum Macedonicarum fcriptore, tum Ephoro, Timaeo, Zenone Rhodio, Antiocho Syracufano nomen illi eft S: Filippo d Zrgirone. Fabric. c) Vide Solinum cap. x. et Petauium IV. 3. de ἐξ ᾿Αγυρίκ defendit Rhodomannus, ct refcripfit ^ doctrina temporum. | Weffeling. ad locum Diodori citatum pag. 8. codd. msstos et ipfum Diodorum, vrbem ᾿Αγυρίον adpel- d) Cum Olympiade, h. e. quadriemnio, bi- lantem, XIV. 9. XVI, $3. etc. fequutus. /ar/. fextum confert Diodorus: 5 δὲ Ὀλυμιπιος πληρῦτα ἢ b) Hunc a ποῆτο Diedoro alii diftinguunt. κατοὶ τέτταρας xpóvas, is: δὲ eap €i Ῥω μοῶφι καλᾶσι vid. iufra iu catalogo Diodororum. Za;/. Βίσεξτον, : - Vol. IL p.770 P 771.772 DIODORI SICVLI BIBLIOTHECA — Lib.IIILc. XXX. 363 ᾿ Syracufano aliisque: res Cretenfium ex Epimenide, Dofiada, Soficrate et Laoflhenide *). Nimis frequentem vfum orationum et rhetoricationum reprehendit in limine libri XX. ridens €os, qui προσϑήκην ἐποιήσαντο τὴν ὅλην iscgloty τῆς δημηγορίας, totam hifloriam velut ad. gendicem coucionum fecere: contra praeclarum ducit. hiftoriae encomia [1] digna virorum praeftantium et malorum vituperationes intexere, (lib. XI. pag. 266.) quibus iufta de rebus fa. ina conftet, et εἰς ὥπαντα τὸν αἰῶνος in omne aeuum (pag. 262.) pofleris tradatur. Quae ve- ro fola lectorem offendere poteft in eiusmodi opere, vniuerfalem plurium gentium hiftoriam per annorum ordinem tradente, interruptio narrationum , eam excufat lib. XX. (tom. II. Pag. 780.) Prouidentiae diuinae adfiduus eft praedicator, bonis praemia, fceleratis iuflas, licet quandoque feras tribuentis poenas: fed quas praeterea memorat hinc inde diuinationes, prodigia et innumeras variis populis traditas creditasque fabellas, non ita fe illis habuiffe oftendit fidem , vt propterea fuperflitiofus fcriptor a Vayero ^) dici iure meruerit, fed eas fideliter referendo boni hiflorici officium impleuit, [Atque poteft temporis vulgique fuper- . flitione excufari.] Atheis vero adfcribi a Stillingfleeto in originibus facris et a lenkino Tho- maíio in hiftoria atheismi pag. 141. omnino magnopere miror. III. Scripfit Diodorus hifloriam catholicam, fiue res ab vltimis inde v d vsque ad Olymp. CLXXX, x. per cognita loca orbis (£v τοῖς γνωριζομένοις μέρεσι τῆς οἰκδμένης lib. 19. tom. ll. pag. 651.) res per annos mille et centenos (lib. III. fub init. tom. lI. pag. 133.) geflas libris XL. "Tempus annorum triginta in hoc opere componendo infumfiffe fe teftatur in prooemio, titulumque illi fecit Bibliothecam 5), quod hanc ex quorumcunque fuperiorum hifloricorum fcriptis contexuiffet, vt recte obferuat Joammer Rainoldur praelect. roo. de libris apocryphis tom. I. pag. 1222. Piiniur praefat. hiflor. natural. 7/pud Graecos defit nwgari Diodorus, et βιβλιοθήκην hifforiam fuam inferipfit, | Iuflinus. Martyr , Cohortat. ad Grae- €05 pag. Io. καὶ o ἐνδοξότωτος δὲ grep ὑμῖν τῶν ἱποριογροίζζων Διόδωῤος ὁ τῶς Βιβλιοϑήκας ἐπιτεμῶν ἐν τριοίκοντα ὅλοις ἔτεσιν P), ᾿Ασίαν τε καὶ Εὐρώπην, ὡς αὐτὸς γέγοαφε, dux πολ- Ax ὠκρίβειαν περιελθὼν X94 αὐτόπτης τῶν πλείφων γεγονὼς» τεσσαράκοντα ὁλω τὴς ἑαυ- τῷ ἱσορίας βιβλίῳ γέγραφεν. — Theodoretus eum laudat ἐν τῷ τετάρτῳ τῶν βιβλιοϑηκῶν, lib. 3. pag. 42. ϑερώπευτ. —Eufzbiur lib. I. Praeparat. cap. 6. o Σικελιώτης Διόθϑωρος γνωρι- 'μώτατος envie τοῖς Ἑλλήνων λογιωτώτοις ὡς ὧν ὑπὸ μίαν συναγηοχὼς πραγματειαιν ὥπε- cay τὴν ἱφορικὴν βιβλιοθήκην. [vid. elogia et iudicia auctorum de Diodoro Siculo, collecta et pofita a Weílelingio tom. I. edit] Praecipue diligentem rationem habet notationis tem- porum, [P] complexus vniuerfis quadraginta libris hiftoriam annorum a Troia ? capta 1158. Lz 2 vt 6) Vide indicem fcriptorum in Diodori biblio- theca memoratorum, iofra $. VII. et cel. Zeyne l.c. Zar!. f) Mottanus l/ayerus tom. 1, Opp. edit. in fol. pag. 392. loquens de Diodoro, Siculo: δὲ avois d le blamer , ce feroit bien plutofl de la grande Juperfiütion quil fait paroitre dans tous [es écrits, aufi bien que Tite Live parmy les Latins. Atqui Liuiwm ipfe alib: Vaycrus tuctur et fuper- ftitionis notam ab co rentouet, vt in latinis fcri- ptoribus notaui. g) Vide Stephani praefat. init, Harl. h) Male interpres: triginta totis annis Zfiam et Europam peragrauit. Nam verba ἐν rgixoy- τὰ ὕλοις ἔτεσιν referri debent ad praecedentia, vt ex Diodori pracfat, f. cap. 4. conftat. f) "Troiam captam fupponit 408. annis ante Olympiades , fequutus Apollodorum in Chron. ad Eufeb. .364 Lib. 111. XXX. DIODORI SICVLI BIBLIOTHECA - Vol. T7. p. 272 vt ipfe in prooemio libri I. [cap. 5. p. g. vbi vid. Weffeling.] et XIII. adnotauit. Et quam- quam dolendum eft, in Romanis praecipue rebus, non femper accuratiflime temporum cal- culum ponere 2, et nomina, vt queritur Dempf(lerus, corrumpere: pauci tamen fcriptores veteres exftant, e quibus tanta lux definiendis temporibus et ferici rerum, a Graecis et aliis gentibus geflarum adfulgeat, quam e Diodoro, licet-ne dimidia qvidem pars illius operis ad nos peruenit, Exílant enim libri duntaxat quindecim ; primorer quinque nimirum et vudei- s3ui, quique hunc excipiunt vsque ad viccfimum. Fabric. [— Noflra aetate quae(lio agitata eft, num Diodorus fcripferit, et vero priinus fuerit, qui concinnaret hifloriam catholicam fiue, quam vocant, vniuzrfalem, nec ne? Omnis quidem controuerfiae cardo vertitur in no-. tione eiusmodi hifloriae, et finibus rite definiendis. conf. Ernefli praefat. ad volumen pri- mum hifloriae vniuerfalis, a Guthrio anglice fcriptaé, et a variis in linguam theotifcam trans- latae, et Jer. Nicolai Eyringii in diff, de hifloriae vniuerfalis apud Graecos Romanosque et noftros iam fcriptores diuerla ratione. Gottingae 1763. 4. pag. XVI fq. inprimis eiusdem viri doct. ct humariífimi commentationes 1I. (in 1. C. Gattereri hiftorifche Bibliotheck, Vol. IV.) a) Gedanken ton der. Stelle, welche Diodor unter den Schriftfleliern, und befonders unter. den Gefchicht fchreibern verdient. Defenditur Diodorus Siculus, ab iniquis acerbisque Io. Ludouici Viuis, Bodini et de la Mothe de Vayer, feu de Burigny, Erneftique etiam Cayli iudiciis, nec ad colledtaneorum auctores; fed ad claffem eorum, qui hifloricorum nomen, dignitatem fidemque mereantur, quamquam non ad primam et nobiliffimam , tamen non ad infimam refertur: id quod diligentius fu(iusque demonftratur in fectione altera, in qua confilium, in- (litutum feu oeconomia operis et ordo rerum per fingulos libros dilucide explanantur, f.b) von dem Píane der Diodors aur Sicilie, p. 20 — 214. tum in vol. V. p. 29 — 38. continuatur ille labor, et de vitiis ac, quae plures nitent, virtutibus noflri hiflorici agitur. Rerum quidem compofitio , (Plan) vitiofa cenfetur; fed tamen et opus hiftoriis, quae vecantur, vniuerfali- bus, et Diodorus, hifloricis, qui dicuntur, pragmaticis, adnumeratur, p. 3o fqq. Gompofi- tio rerum quoque valde culpatur, et hiftoriam f. bibliothecam Diodori actorum fere diurno- rum et annalium formam prae fe ferre, iudicatur a Jacobo Moor in periculo de hiflorica com- pofitione, ex Mori Eflays read to a Litterary Society etc. Glasguae 1759. 12. fumto et ab Ey- ringio in eodem V. volumine hiflor. bibliothecae p. 38 44. germanice verfo, p. 66 fqq. Ey- ringii Commentatt. latine redditae tom. I. edit. Bip., vt fupra dictum eft. — Saepe vocabulis, e medio petitis, Diodorum vti, notat Sa/ma//us de modo vfurarum pag. 476. plagium vero in Pofidonium ei obiicit Ca/aubon. ad Strabonem pag. 64 et 65. Har/.] IV. Primi quatuor libri theologiam resque antiquiffimas et magnam partem ante "Troia- nas Aegyptiorum, Babyloniorum, Chaldaeorum, Indorum, Scytharum , Arabum, Aethio- pum, Libycorum, Graecorumque perfequuntur, et in his fabulofa quidem non pauca, fed inter gentes illas pro veris geflis atque originibus iactata et credita; liber quintus, (βίβλος νησιωτικὴ dicta ipfi Diodoro,) infularum celebriorum origines et praecipuas antiquitates per- fuingit. Jn quinque proximis erat memoria totius vetuflatis regnorum ^) Orientis, quae multum Eufeb. pag. 156. licet aliorum alia fuerit fenten- K) Vid, Scaligerum ad Eufebium. pag. 156. tia, vt notauit ol. Chriffoph. Artopaeus, Prof. Argentoraten(is, in differt. de incertitudine nota- I) Scaliger. ad Eufeb. pag. 156. tionis temporum per Olyrmpiades ann, 1699, edita, Vo. ΤΙ. p. 772 Υ 713 DIODORI SICVLI EIBLIOTHECA — LiIILe XXX. 36j . multum hifloriae facrae allucebat, tum Corinthiorum aliorumque graecorum popslorum, Komanorumque origines, et res, per totum orbem geflae, a T'roia capta vsque ad Xerxis ix Graeciem expeditionem. Sed de illis nihi] nobis praeter exigua fragmenta fupereft. — Liber vndecimu:r incipit a Xerxis in Graeciam irruptione Olymp. LXXV. r. et Annalium more hifto- riam perfequitur, notatis ad fingulos annos archonte Athenienfi ac Romanis, quos minus quidem accurate digerit, Confulibus, et ad fingulas Olympiadss Olympionicis, quam lau- datiffimam induflriam in omnibus reliquis libris adhibet, et res, ab illo, quod dixi, tempore, er totum orbem geflas, continuat vsque ad tempora Philippi, Macedonis, cuius témporibus liber XVI. et Alexandri Magni, cui liber XVII. deflinatus, tum Alexandri fuccefforum, quo- rum bella et varias res, illorum aetate geffas, in tribus proximis libris exponit vsque ad bel- lum, quo Antigonus ab aemulis regibus fuperatus occubuit Olymp. CXIX. romanas res parce et breuiter adtingit Diodorus in libris , quos habemus; fufius diflerit de rebus Carthaginien- fibus, quaeque in patria fua Sicilia contigerunt, [] fufiffime de Graecis. In poftremis vi- ginti libris hifloriae telam eodem modo pertexuerat vsque ad Olymp. CLXXX. et bellum a Caefare contra Gallos geflum : fed, vt dixi, illi iampridem interciderunt, exceptis eclogis nonnullis ac fragmentis, ab H. Stephano, F. Vrfino, H. Valefio [et Weffelingio] editis. Ex libro feptimo fragmentum de origine vrbis Romae feruauit Synce//us pag. 194. Dictionem Diodori fimplicem ac perfpicuam hiftoriaeque congruentem laudat Photius cod. LXX. — Con- tra acerbiores Bodini et Lud. Viuis cenfuras eum defendunt (Degor. Whear,] Gerh. Voflius ac Mottanus, Gallus, de hift. graecis, et ante vtrumque, apologiam Dioderi fcripferat Henricus Stephanus. | V. Primus quinque "2 libros primores /azinz vertit Poggiur Florentinur, fi modo ver- fionis ille auctor, quae Vincentii Opfopoei iudicio non recle Poggio adícribitur. — Neque enin verifmile eff, inquit, adeo fpurtiloguum et. virulentum fucophantam et vitilitigatorem quid- ΠΝ Graecitatis calluiffe, qui ne latinam quidem linguam, cuiur fbi videbatur piritiffimur, ψεῖγε calluit. Nec defunt "), qui verum auctorem dicant fuiffe 7o5. Phrean*), Anglum, Bal. liolenfis collegii focium, qui litteras elegantiores fub Paulo L. in Italia docuit, et a. 1465. Epifcopus Bathonienfis defignatus diem obiit fupremum. ZLz3 [Antequam 1) Numerantur quidem a Volaterrano et anti- quis illius verfionis editionibur libri fex, fed pri- mus in duos ab interprete diuifus eft, quia Dio- dorus librum illum, vti decimum feptimum quo- que, in duo ταήματα diftribucrat, quorum pofte- xius incipit pag. 18. edit. H. Stephani. 5) Cum primis BHrianws Tioynws in antiqq. acad. Oxonienf. lib. III. p. 371. atque Guil. Bur- tonus in hiftoria L. Gr. p. $5. aut in Grofchuffii noua librorum rarior. colle&ione, fafcic. IV. pag. 698. Harl. 9) Vide Zo. Leland de fcriptoribus Britanniae φᾶς. 467. qui grauiter abnegat Poggio, Bay/if Lexicon in Phrea, et 7'ojfium Hift. latin. p. 549. wbi de Poggio. [Sed 10. Bapt. Recanatus in vi- - ta Poggii cap. XI. et alii in vita Poggii, ipfius hifloriae Florentinae, Venctiis 1715. mai. 4. prae- -miffa, Zpoflolus Zienus in Giornale de' letterati d'Italia tom. VIII. pag. 174 fqq. et 454 fqq. at- que in Di(fertazioni Voffiane, tom. I. pag. 41 fqq. INiceron in memoriis etc. tom. X. pag. 44 fqq. ex interpretat. Baumgartenii germanica, /Van/ius in edit. bibl. lat. med. et inf, aetat. Fabric. tom. V. pag. 307. vbi pag. 395. plures, qui vitam Poggii períequuti funt, nomimantur; Freyiag in adpa- ratu litter. tom. II. pag. 1228 fqq. JV'ef/e/sing. in praefat. plura argumenta protulerunt, quibus du- &i Poggio illam adíererent ver(ionem: atque Freytag. et plures laudat V. D. et argumenta bcne explanat. Add. Zw. Nigri hiítor. fcriptor. Flo- rent. pag. 474. Har. 366 Lib. III. c. XX X. DIODORI SICVLI [Antequam ipfas editiones perfequar; codices ms1tor, mihi cognitos, enumerabo. Wef- felingius ftatim. in limine praefationis fuae recenfet codd. quos et ipfe et Francifc. Dionyf. Camufatus, qui nouam Diodori editionem parauerat, vel cum editis contulit, vel aliorum opera collatos adeptus εἴ. Nominantur vero Coislinianur faec. XV. qui complectitur libros Diodori priores et XI. XII. XilI. XIII. XV. omniumque quos Camufatus vidit, optimus, et quo víus eft H. Stephanus. in procuranda fua Diodori editione. (vid. Mon:fauc. bibl. Coislin. pag. 215 fq. cod. CXLIX.) — Duo Claramontani, quorum alter fub faeculum XV. exaratus, et, Coisliniano in plerisque confentaneus cenfetur; in altero autem funt libri XI. XII. XIII. XIV. XV. Praeter ea Camufatus adleuerat exemplaris fui margini V. L. ex codice regio Parif, MMDXXXVIII. qui fequentes quinque fiue pofiremos eius decadis libros lecturo offert: tum ex cod. Mutinenf, a Michaele Apoflolio in Creta ex antiquo et optimae notae libro defcripto excerpta, e bibliotheca autem Leidenfi lof. Scaligeri ac lf. Voffii coniecturas, vtrius- que libro adpofitas, nec non If. Cafauboni manu transícriptas veteris codicis lectiones libr. XVIII et XIX. nadus εἴ. //"zfféling. copiofe defcribit codices, quorum lectiones habuit, n. tres Parifienfes, Vaticanum CXXX. membr. alium bombycinum, Íchedas ad libros XI— XV. aliasque ad quinque poftremos; cod. Jenetum D. Marci, aliumque monaflerii Domi- nicanorum S. loannis et Paulli. —Jindobonenfem , olim Neapolitanum, et Mediceor Floren- tiae nominauit quidem, fed contendere aut vfura lectionum frui non licuit, [conf. Notitia litt. praemiífa tom. I. edit. Bipont. pag. CLXV Íq.] De //indobonen/i cod. faec. XI. exazato, multus eft Ko//ariur in fupplement. ad Lambecii commentarios pag. 486 fqq. et cum edit. ac notitia Weffelingiana comparat. Acceffit cod; LXXX: olim lani Panmonii , dein Brafficani, nunc Vindobon. hinc inde mutilus, manu loan. Scutariotae Florentiae 1442. fcriptus, qui continet libr. XVI—XX. ex quo Obfopoeus illos li- bros primus publicauit. vid. /Z'e[]elingii praef. et Kollarium l. c. p. 491 fqq. — In eadem bibl. cod. initio XVI. faeculi feriptus, quo continentur Diodori Sic. bibliothecae liber primus et quintus. vid. Ko//ar. |. mem. pag. 496 Íqq. et Lambecius in Schelhornii amoenitatt. litter. tom. V. pag. 13 fqq. — Denique in eadem bibl. codex, faeculo XV. exaratus, qui tefte Kol/ario l. c. pag. 498 fqq. comprehendit Georgii Gemifli Piethonis ex Diodori Siculi bibl. hiftoricae: libro fecundo excerptum de Affyriorum et Medorum regibus, (in Weffelingii edit. tom. I. pag. 113. v. 27 — pag. 148. v. 17. conf. Weílelingii not. 2. pag. 113.) eiusdem Plethonis ex Diodori Siculi et Plutarchi operibus narrat. rerum geftarum pofl pugnam Epaminondae ad Mantineam: (compara Diodor. edit. Wefeling. tom. 1T. pag. 72. nr. 25.) denique eiusdem Plethonis excerpta quaedam ex Diodoro Siculo. (vid. Weílelingii editionem tom. II. pag. 92. nr. 69.) Gemifli epitome de Aflyr. et Medor. regibus e libro II. Diodori eft quoque in cod. alio /indobonenfi, (vid. Lambec. comment. VIT. pag. 210. et vol. I. pag. 241 Íqq.) Leidenfi inter Voffianos, nr. 73. (catal. pag. 399. et pag. 493. nr. 6. inter codd. Perizon.) et in cod. Bauarito. vid. Reichardi praef. ad edit. Georgii Gem. Plethonis lib. II. de iis, quae poft pu- : gnam Mantinenfem apud Graecos gefta funt. Lipfiae 1770. 8. — In bibl. regia Neapolitana, Diodori — libri V. priores, codex bombycinus facc. XIV. mutilus in principio et in fine. — In bibl. S. Io. de Carbonaria Neapo/i Diodori bibl. — In bibl, regia Pari/ienft, fecun- dum catal. tom. II. pag. 383 fq. cod. CLVIII et CLIX. Diodori — libri V. priores. — cod. CLX. libri decem ab vndecimo ad vicefimum. — cod. CLXI. ab libro XI. ad XVII. qui mu- tilus eft. — «od. CLXII et CLXIII. a libro XI. ad XV. — cod. CLXIV et CLXV. lib. XV. ad CODD. MSSTI ET EDITIONES ΖΝ. 1Π:. XXX. 361 ad XX. — cod. CLXVI, lib. XV—XVIIII. verum imperfecti ordineque inuerfo et pertur- bato. — codd. CLXVII. CLXVIIT. CLXIX. liber XVII. — In eadem Zurif. bibliotheca in- ter codd. latinos cod. MMMMMDCLXXXIX. Diodori libri V. priores a Poggio Florentino latine verfi. — MMMMMDCCXII. Diodori Siculi lib. XI. Xil. XUlL. XUV. interprete Geor- gio Trapizuntio, n bibl. Benedict. Rem. et St. Vincentii, Brf)ntii, Diodori biblioth. apud Montfaucon —. Tyaie&li Mofac (Montpellier) Diodori libr. XI — XVII. apud eumdem. —— In bibl. Laurentiana, Florent. tefte Bandinio in catal. graec. codd. tom. 11. cod. I. plut. το. Diodor. lib. I. II. II. V. (pag. 654 fqq.) — cod. V. nr. X. ex XXXII. libro exeerptum, (pag. 661. conf. edit. Weffeling. tom. Il. p. 519.) — cod. IX. nr. IV. libri IV. (p. 670.) — cod. ΧΗ, lib XI— XX. (pag.672.) — cod. XV. libri V. priores. (pag. 676 fq.) — cod. XVIII. libri I. fectio altera, (in Weffelingii edit. tom. I. pag. s1— 170. lin. 30.) ac libri II. III. V. (p. 677 fq.) — cod. XXXIV. (p. 690 fq.) lib. I. in duas partes diuifus, lib. II. III. cuius tamen magna pars deeft, vti liber IV. integer, et ex libro V, hic tantummodo fupereft frag- mentum. Clauditur codex epigrammate graeco et graeca amanuenfis f, fcriptoris Georgii Diaconi Chryfococcae fubferiptione, a. 6935. h. e. anno Chr. 1427. quod latine tantum Mont- faucon in Palacogr. graeca p. 77. refert. — Citatur in violar. comp. apud Bandinium tom. I. pag.549. — In bibl. /7zneta D. Marci cod. CCCLXXV. Diodori libri ab XI. ad XX, vid. €atal. codd. gr. illius bibl. pag. 170 fq. vbi variarum lectionum fpecimen exhibetur: — cod. CCCLXXVI. libii V. ἃ XV — XX. (ibid. pag. 180.) — in bibl. regia Tauriuen/ lib. V. prio- res. (catal. pag. 69.) et inter codd. latinos cod. DCXXX. pag. 172. verfio latina ab anonymo, (editor catal. fufpicatur a Franc. Philelfo;) verfa et Paullo II. pontifici rom. dedicata. — In bibl. Éfcorial. Diod. Siculi — libri XV. demtis 6. 7. 8. 9. 10. (Plüeri itinerar. pag. 165.) — In bibl. Mediolan. Diodori epitome, apud Montfaucon, — In bibl. elect. Bauarica Diodori libri XI— XV. (catal. pag. 74.) — in bibl. Zugu/lana Vindel. plut. V. Diodori fragmenta. — In Znglia in bibl, Hodleiana inter codd. Barocc. codd. CXIV et CXVII. Excerpta ex Dio- doro Siculo. — In bibl. Cantabr..collegii S. Benedicti cod. MDLXXXV. Diodor. a Poggio olim latinus, nunc anglicus a Skeltono factus. — in bibl. "7 εβπιοπαβεν. cod. MCLVI. Dio- "Mori libri quidam, lat. — et in biblioth. Norfo/ciana Diod. libri VI. latine, tefte catalo- go codd. E doi ddyolm 65 Diodori Siculi hiftoriarum libros V. priores Poggiur, Florentinur, (vti iam memora- tum efl) latine primus vertit: fed quia primum librum in duo diuifit, fex libri in fronte no- minantur. /Princeps editio latina eft: Diodori Siculi hifforiarum priftar. libri I. € graeco in latinum traduEii ger Fr. Pog- gium. — Acc. Cornelii Taciti de fitu, moribus et populis Germaniae libellus aureus. Bono. niat 1412. fo]. Catal. bibl. ducis de la Valliere tom. IIT. nr. 4835. (vbi nr. 4833. elegans illius verfionis codex mstus faec. XV. defcribitur: cuius initium: .Prohemium in libror Diodori Siculi quos Poggius florentinus latinos feeit ad Nicolaum V. fummum Pontificem.) Catal. bibl. Pinell. tom. II, nr. 2482. pag. 35. /laiitaire A. 'T. IV. pag. 319. Orlandi Origine e progreffi della Stampa, pag.1iro εἰ 321, vbi fequentes quoque nominantur. — Sacpius enim repetita eft haec verfio, cuius princeps editio olim habebatur: Diodori 368 Lib. HII. c. XXX. DIODORI SICVLI Diodori Siculi hifforiarum libri PT. fine titulo, cuftode, paginaque in fine: Diodori Siculi bibliothece hifloriae libri: in quibus prifcae res, fabulae et multa ac varia de fitu loco- rum ac moribus gentium continentur: Zmpre[fi 7 enetiir per. Andream Iacobi (filium) Katha- γε τη: — M.CCCCLXXVI (1476.) prid. Kal. febr. acc, Tatiti de fitu — Germaniae libel- lus aureus. fol. Diligenter defcribit hanc editionem et Poggio adferit verfionem Denir in memorab. bibl. Garellianae pag. 6o fq. adde Goetzii memorab. bibl. Dresdenfis II. pag. 403. Maittaire A. T. IV. part. I. pag. 360. Jo. Bened. AMittarelli bibl. codicum MSS. monaflerii S. Michael. Ve- netiarum, in adpendice librorum editt. faec, XV. pag. 136. Diodori Siculi fex libri latine , interprete Pogio et Cornel. Tacitur de moribus Germa- norum. — lmpreíli per "Thomam Alexandrinum, Jenetiir 1481. fol. Maittaire |. c. part. IT. pag. 422. Miztarelli 1. mem. bibl. Smithian. pag. CCXV. Seemil- lar. incunab. bibl. Ingolftad. III. pag. 3 fq. et Pinelli catal. ]. m. pag. 33. Lucianur de veris narrationibus et Diodorus Siculur, In calce. — Explicit feliciter opus Diodori Siculi diligenter ac accurati(fime emendatum atque Venetiis imprefJum per. Philippum Bincium IMantuanum, 1493. fol. Gortzii memor. laud. IT. pag. 122. qui monet, JMaitfar. IV. pag. 558. perperam addi- diffe Juffinum e Florum. Pinelli catal. tom. III. pag. 288. nr. 7583. Diodorus Siculus. tum inc. pag. 1. Liber primus. Pogius Florentinur ad Nicolaum V. Pon. max. — ἴῃ calce: Explicit foelicifer opur Diodori Siculi diligenter ac accuratifime emen datum per Bartholomaeum Meralom:. Acque V'enetiir inprac[Jum Magiflrum Ioannem de Cere- 1o de Tridino alias Tacuinum. 4dnno falutir dominice. M, CCCC.LXXXXVI. (1496.) Kalen, Q&lobrir. fol. i In bibl. acad. Erlangeafi. adde catal. bibl. Schwarzianae tom. II. pag. 239 fq. Diodorus Siculur.. Denis Rofe εἰς. Fenundantur. in. vito Sanffi Jacobi etc. 4. Eft ver- fio Poggii, rec. Parifiis circa initium faec, XVI. vid. Fyeytag. adpar. litterar. tom. II. p. 1297 Íqq. qui multus eft de Poggii verfione: Baumgarten Nachrichten von — Büchern. 1X. pag. 401 [ηᾳ. Aegidius de Maferiis editor efe dicitur in nota Fabricii msta. — Idem Fabricius ad- fcripfit, Poggii verfionem repetitam effe Πα. 1530. (an rectius 1531?) 1559. (quam et eam 2. 1518. poflea amplius indicabimus,) 1628. Parif: 1551. 8. apud Simon. Colinaeum, (de qua - vide JMMaittaire A, 'T. IL. pag. 754.) Lugduni 1552. 1559. 12. apud Sebafl. Gryphium. (vid. Smi. thian. biblioth. pag. CXLVII.) Diodori Siculi firiptorir graeci libri duo, primur de Philippi regir Macedoniae, alio- sumuc quorundam. illuffrium ducum, alter de Alexandri filii rebus geli. — V'trungue latini. taíc donauit /Angelur Cofpus Bononienfs. — Alexandri regir vita, quam graece feriptams a lo. Monacho (f. Lonara)) Ang. Cofpur vertit. in noftram linguam. 1n calce: Jmpre[juts Viennae Pannoniae per. Hisronym. V'ietorem.. Menfe Aug. Anni-1i6. fol. Luculentis typis excufum exemplar eft in bibl. acad. Erlang. . Sed hanc admodum ra- ram editionem quia Denis in Memor. bibl. Garellianae pag. 263 — 265. diligenter εἰ copiofe defcripfit, equidem tantummodo adnotabo, a Cofpo hic verfos εἰς libros XVI et XVII. F cod, AFER EDITIONES - Li.lIl t. XXX. 3469 cod. Budenfi graeco, qui libros fex graecos a lib. XVI—XX. (ita quidem fcripfit et nume- rauit Cufpinian. in Caffiodor. Coff. pag. 125. notante Denifio;) continet, et quem cum libris Qufpinianis in biblioth. caefaream Vindob. mizraíle opinatur idem Denif. — Recuf. Jenetiir per Ioannem de Tridino, alias Tacuinum a. 1517. fol. (Maitt. A. T. indic. pag. 340.) tuu auctior et infcripta : En damur Diodori Siculi hifforici graeci, quae mutic quidem extare nofcuntur opera, nem- pe. de illuffrium vegum Philippi εἰ. Aléxandri, tuc non aliquot aliorum nobilium ducum. Ma. - «rdoniae prasclare facis, Bartholomato Cofpo Bononienfi interprete, lib. 1T. de fabulofit Ar. &yptiorum gefir — a Pogio Florentino latimifate donatos, lib. l/I. Io. Monachi ex libris hifloriarum fuarum de vita Zlexamdri ab eodem Bartholomato verfum, lib. I. Boratii aliquot infgnium foeminarum, quarum apud varios autores crebro fit memoria, hifforiar, ex eiurdem δ. X. Nunc denuo diligenter recognita ef a mendis, quibur ha&enur laborabant , ffudiofe vindicata. Bafilae excudebat Henr. Petrus menfe ug. M DXXXI. (1531.) fol. Eft exemplar in bibl. acad. Erlang. adde Weífelingii praefat. et Freytag. adparat. litter: ΠῚ. pag. 573 fqq. vbi magna pars praefat. Ἡ: Petri eft repetita. — Praeter ea, adzotante Fabricio, ibid. rec. 1535. 1545. fol. ᾿ «' . . Libri XVI. XVIT. XVII. XIX et XX. non emendatiffimi quidem, variis tamen locis meliores illis editionibus, quae cultiffimae funt habitae, Weílelingio iudice, graece primum prodierunt, Diodori Siculi hifforiarum aliquot, quae extant, opera et fldio Vincentii Obfopori in Iu» «em editi. Bafileae, apud Io. Oporin. fumt. Robert. Winter. 1539. 4. - d Vide fupra in notitia codd. de cod. Vindobon. JModicar har, inquit Obfopoeus, Dio. dori veliquiar a. lano Pannonio quondam, Quinque ecclefien/i epifcopo, ab interitu vindicatas ar deinceps ab eruditiffso vire 1o. Alexandro Brajficano nobir per. Ioh. Petreium. commiunica- far, e£ uunc tandem a me tranrferiptar edimus. : In catal. biblioth. Leiden(is pag. 226. nr. 473. citantur. Diodori Siculi libri VI. priores. Didys Creten(is de bello troiano. Reliqua Diodori Siculi, Bafileae 1548. fol. Aucdweg —. Diodori Siculi bibliothecae hifforicae libri quindecim de quadraginta, — De- eem ex his quindecim nunquam prius fuerunt editi. Anno M.D.LIX. (1559.) Excud. Henricus Stephanus, illuflris viri Huldrici Fuggeri typographus, fol. Parifiis: graece. Libros quinque priores et vndecimum ad XV. fumfit ex MSS. Claromontanis, non opti- mis vtique, haud neglectis tamen, quod Weflelingio clariffimum in modum adparuit, aliis; J'inter quos num etiam Fuggeri , cui fuam ἔκδοσιν infcripfit, liber fuerit manu exaratus, ficuti memorarat Fabricius, dicere non poteft Weffelingius. — Addidit Stephanus, qui inter hifto- ricos graecos ex fua officina Diodorum Siculum primum in lucem prodire iuffit, libros ab Obfopoco editos, et adnotationes, fed feflinato, vt faepe indicauit, nec tamquam per otium Kriptas. Hinc plura reliquit aliis felicius fananda. Praeterea adiecit fragmenta quaedam, ex libris Diodori perditis, cum verfione a fe confecta, illisque fupplementum libri XVIT. ex Arriano et Curtio defumtum fubnexuit. —Praemifit diatribam de fcriptis Diodori et apolo- giam aduerfus Viuem. Conf. Gortzii memorab. bib], Dresdenf. tom. II. pag. 4or. in primis - Fol. IF. Aaa Freytag. 310 Lib. HL: XXX. DIODORI SICVLI τ Freytag. in adparatu litter. 1T. pag. 1300 fqq. vbi quoque Rliodomanni et Weffelingii οἀπίο- nes recenfet, et quaedam de Diodoro Siculo tradit. ^ —. ldem Henr. Stephanus vulgauit, fed ignarus, Diodori effe, illuflre fragmentum de Cleonnide et Zriffomene inter Polemonis et Himerii éeclamationes, Parif. 1567: 4. — Id ta. men fragmentum If. Voífius reperit in cod, Florentino fub nomine Diodori Siculi. vid. Ger. 10. 'offium in addendis de hiftoricis graecis pag. 529. Diodori Siculi bibliothecae hiftoricae. libri XV. hoc eff , quotquot graece extant de. quadra. ginta, quorum quinque nunc primum latine eduntur, —. “Ἰαϊοξία hir funt ex iir libris, qui non extant, fragmenta quaedam. — Sebafliono Caffalione totiut operis corre£fore, partim in- terprete, /— Praeter ea intericia eft Ditfyr Cretenfis et Daretir Phrygii de bello "Troiano hiftos ria, ad fupplendam lacunam quinque librorum, qui inier quintum e£ vndecimum defderantur. Bafileae per Henr. Petri. 1550. fol. | Eft collectio plurium interpretationum latinarum. — Priores V. libros Poggius, libros XI— XIV. anonymus, librum XV. Marcus Hopperus, lib. XVI et XVII. Angelus (alias, Bar- tholomaeus,) Cofpus, reliquos Caflalio verterunt. — Illa colleclio recufa efl et poft Dare- tem, Phrygium, additum T'hrgphiodori Ilii excidium, Guil. Xylandro interprete, et in cal» ce accefTerunt fragmenta hiflorica Diodori latine verfa, ibidem in offic. Henripetrina 1578. fol. curante 70. Jac. Griynato. vid. Goetz. 1. c. II. pag. 403 fq. et thefaurum bibliothecalem tom. ll. pag. 345 fqq. Noriberg. 1738. 4. vbi Schmrzfiifchii et aliorum iudicia de Diodoro memorantur. Excerpta ex Diodoro Situlo de legationibur, cum notis Fufuii Prfni: cum Excerptis ex Polybio de legationibus, Antwerpiae. 1582. 4. conf. infra, in vol. VI. pag.33o. Dau. Hor- Jihzlius eclogas feu fragmenta e libr. XXI. XXII. XXIII. XXIV. XXV et XXVI, dedit ex codi- . ce Ludouici Alemani, Florentini, a R. 'Thomfon, Britanno, exfcriptas, fed mire vitiofas, (vid, Íyllog. epiftol. P. Burmanni, tom. Π. pag. 354.) in Éxcerpii: e Diodoro graece, ad calcem eclogarum de legatiomibur, Auguflae Vindelic, 1603. 4. pag. 150 — 172. conf. infra, vol. VI. p2g- 491. 492. Ícholia tamen adiecta, quae a Rhodomanno profedla effe docet Wefleling. in praefat, , ad vitia eradicanda bene faciunt. Stephani hortatu libres Diodori. quos habuit, latine vertit vir vtriusque linguae peri- tus Laurentius Phodomannur, Cherufcus, nullo alio MS. codice, fed fola Stephani editione víus. Jnícriptio haec efl: Dio&ori Siculi biblioth. hifforizae libri X. de XL. quorum V. priores Aegypti, Afiae; Africae, Graeciae, infularum et Europae antiquitates continent: Reliqui decem res a Perfis, Graecis, Macedonibus et ceteris orbis terrarum populis; ab expeditione inde Xerxis in Grae- ciam vsque ad Antigoni caedem , geflas exponunt. His acceíferunt eclogae feu fragmenta, ex libris quibusdam auctoris, qui defiderantur. Omnia cum interpretatione latina, fummis | rerum capitibus in margine ac temporum annotatione illuflrata. Cui adiecta. chronologia | duplex; Archontum atticorum et magiílratuum rom. ad Mundi, Olympiadum et vrbis C. annos fuccincta rerum quolibet anno geflarum indicatione, fupputatorum. Index praeterea tergeminus et phrafeologia ex V. libris mythologicis, ac tandem (Stephani ac Rhodomanni) in contextum graecum. Studio et labore Aico/ai edomanni. —Hannouiae typis Wechelia- ais. 1604. fol. | De EDITIONES Li.ILcXXX. 4π De rara hac editione vid. Goe£. memorabilia cit. Π. pag. 402 ἴᾳ. Car. Henr. Langi vitam Laurentii Rhodomanni cap. lll. $.34. pag.37:íqq. Baumgarten Nachrichten von merkwürdigen Büchern, part. IX. pag. 390 fqq. — Rhodomannus addidit cum verfione fua eclogas f. fragmenta e deperditis Diodori libris, tum illas, quas Stephanus adiunxerat, e libro XXXI. XXXII. XXXIV. XXXVI et XXXVII. tum alias ex libro VI et VII. ab Eufebio et Syncello feruatas, et quas e libro XXI. XXII. XXIII. XXIV. XXV et XXVI. cum ipfo commu- nicauerat Hoefchelius, et quas e libro XXXI. XXXif. XXXIV. XXXVI. XXXVII. XXXVIII:et XL. excerpíit PAofiur Patriarcha cod. CCXLIV. conf. infra, vol. IX. pag. 398 ct 495. Ozui- fit tamen, incertum qua de cauffa, legationum eclogas F. rfi. Rhodomanni verfio latina feparatim in lucem emiffa e(t: Diod?ri Siculi bibl, hifforicae libri XP. reliqui. Quibus accefferunt eclogae —. — Omnia ex interpretatione Laur. Rho- domanni, Cherufci, fuis capitibus feu. paragraphis diflincla: quibus refpondet cod. locuple- tillimus. Hanouiae typis Wechelianis, apud haeredes Io. Aubrii 1611. 8. Omiífa tamen eft in margine temporis notatio, quam optimo confilio addiderat Rhodomanaus, et e re lecloris erat, in fingulis paginis fuperiore loco adnotari. — Poflhaec accefferunt Fragmenta ex Diodori Siculi libr. hiftor. VI. XXI. XXII. XXIII. XXIV. XXV, XXVI. XXXIV, XXXVI. XXXVII. graece et lat. cum Henrici V'aícfí notie, in H. 7'alefi Excerpt. Peirefc. Parif. 1634. 4. pag. 220 fqq. Nouam editionem parauerat 70 J/affzur, vid. Acta erudit. Lipf. a. 1711. pag. $23. Gior- nale d'Italia tom. IX. pag. 454. Clerici bibl. fclect. tom. ar. pag. 376. Mem. de Trevoux 1716. pag. ng. infra in vol. IX. de fcriptoribus in Photii biblioth. pag. 495. item FranciJz. Dionyf. Camsfatur, vt iam ex praefatione Weflclingii fupra adnotaui. adde Act, erudit. 1727. p.287. At enim lucem non adípexerunt illorum editiones promiílae. Fragmentum Diodori, fine nomine auctoris ab H. Stephano editum, 7o. Hoiuinu; latina donauit verfione et triplici lingua vulgauit in tomo II. Memoriar, academ. Parif. litterarum humaniorum , Parif. 1717. 4. pag. 84. et edit. Amflel. 1719. 12. tom. III. pag. 106 fqq. "Tandem omnia, quae Stephanus ac Rhodomannus collegerant, vna cum excerptis ab . Vr(ino et Valefio in lucem proditis, nouisque fragmentis hinc inde eonquifitis edidit, e co- dicibus, (quos fupra iam enumeraui,) aliisque litterarum ingeniique praefidiis, docte vere- cundeque receníuit, fagaciffimis et eruditiffimis adnotationibus ornauit Diodori reliquias, ineditas Iof. Scaligeri, ΠῚ Voffii, Cl. Salmafii et F. Vrfini coniecturas aliorumque V. D. no- tas adiecit et latinam Rhodomanni interpretationem, mutatis tamen, vbi graeca dari pote- rant meliora, nonnullis, adponendam curauit J7/z/ingiwr, vniuerfitatis Vltraiectinae ad Rhenum quondam ornamentum, in fplendida editione, infcripta: Aucdepg — —. Diodori Siculi bibliothecae hifloritae libri, qui fperfunt ,- ntevprete Laurentio Ráodomanno: ad fidem MSS, rccenfuit Petrus H'efelingiur, atque Henr. Stephani, Laur. Rhodowanni, Fului rfi, Henr. Valefii, Iac. Palmerii et fuas adnotationes adiecit. tom. I. II. Amflelodami. 17406. fol. cum fex indicibus. Doctam Weffelingii praefationem excipiunt Stephani et Rhodomanni et Grynaei dedi- cationes ac pracfationes aliaque iam memorata: in fine tom. I. leguntur excerpta ex Io. Chr. de lordan adparatu chronologico etc. fcct. V. de chronologia Diodori Siculi. conf. Haumgar- AÀaaa2 t enii 312 Lit.IILc XXX. | DIODORI SICVLI EDITIONES (VoL ΤΠ. p.774 775 £enii Nachricht. etc. 1. c. p.263 fqq. Ada erudit. 1747. p. 1 fqq. bibl. raifon. tom. XXXVI. part. I. art, 6. part. II. art. 2. — Execrpta dederunt Schiitz, in Chreflom. gr. et Stroth. εἰς. Harl. '. [Editio Weffelingii repeti nuper coepit Biponti in typographia Societatis, curante Extero: Διοδωρος. Diodori Siculi bibliothecae hifloricee libri, qui füperfant , e recenfione. Petri IVe[felingü , cum interpretatione lat. Laur. Rhodomanni atque omnotationibus variorum iutegris indiciburque locupletiffimis. — Noua editio, cum commentationibus 111. Chr. Gottl. Heynii et cum — arguinentis. difpitationiburque Ier. Nir. Exyringii. Volumen primum. 1703. 8. Quod praeter Stephani tractatum, et Heynii atque Euringii commentatt. p. 361. indicatas, continet p. CLX; Notitiam litter. editionum. D. S. plenam, Weffelingii praefat., et librum Diodori I. cum animaduerff, — Volumen fccundum. Lib.lletlll. In margine argumenta capp. notata funt. — Clar, Ludou. W'achler.. Gymn, Herford. Rect. editionem parabiliorem tribus voll. fe curaturum eile oftendit. |. Bzcf.] a Nonnulla Diodori loca illuflrat Zacobur Pamerisr in exercitationibus ad optimos aucto- res graecos pag. 96 —150. et Laíinu: Latiniur tomo ll. bibliothecae, pag. 76. ^ Jo. Jenfiur ἝΝ, in epiftola ad Graeuium de locis aliquot Diodori, fubiecta eius lectionibus Lucian. Hagae - 1698. 8. Petri Fabri notas ineditas ad Diodorum Siculum memorat Zranci/z. Grauerol. in no- tis ad epiftol. Petri Bunelli. [Loca plura emendantur aut illuflrantur a Corfísío in faftis atti- cis II. pag. 15. III. pag. 250. IV. pag. 27. 63. a J/alckezarío in Herodoti editione Weffelingia- na, paffim, a Doruillio in animad. ad Charitona, a Toupio in emendatt. ad. Suid. ct Hefych. tom. ἢ. pag. 76. 174. il. 205 — 310. 625. n. Cafp. Fr. Murthii obff. philol. in facros N. T. librós ex Diodoro Siculo collectae, Hafniae 1755. 8. — Accedit index vocum Diodorearum, quibus lexica locupletari et fuppleri poflunt εἰς, Har/.] Praecipue notatu digna funt, quae de Iudaeis fcriptor ille tradidit et-de Moyfe in Ecloga ? libri XXXIV. XL. et libro I. pag. 84 fq. licet locum illum aliter longe acciperet Iuftinus, et e Iuftino Cyrillus, quam in rem videndi Hueliur pag. 104. demonflrat. Euangelic. et Simon Paíriciur, epifcopus Elienfis, ad Exod. IV. 16. [TT] Librum XVI et XVII. /azizz vertit ante Rhodomannum Zarfholomaeur, (fiue vt in libro ipfo vocatur Zngefur ,) Co/pur, Bononienfis, et cum lohanne, monacho, de vita Alexan- dri M, edidit. [Editiones iam fupra indicatae funt.] Fragmenta quaedam Diodori Siculi, Me- lanthone fuadente, latine verti(le Fridericum Staphylum, lego in huius vita, praemiffa fcriptis Staphyli junctim editis, Ingolfladii 1615. fol. — "Tres poftremos libros, verfos ab Zfndrea Dudithio, notauit Nic. Cosnenur tom. I. hift. gymnafii Patauini pag. 89. Gollice verfus prodiit Diodorus a libro XI. ad XVII. — Jacobo 7fmioto interprete, Parif. apud Mich. Vafcofan. 1554. [1654. in catal. Bunau. 1. pag. 149. vitiofe forfan.] fol. — Tres ] primos libros verterat in eamdem linguam Zntoniur AMaccaultur, Paiif. 1535. 4. — Diodorus. Siculus, gallice'ex Roberti Maccault. et Tac. Amioti verfione, cum notis Ludou. Regii: Parif. 1585. fol. . Claudius Seyfeliur gallice compofuit e libris 18. 19. 20. Diodori et Plutarchi vitis, - libros p) Videtur haec refpicere H, Stephanus. pag. 7. 4) Zngelum etiam vocat Bumaldus in biblioth. Apologiae pro Herodoto: i/ me /ouvient ἀμ | Bonon. p. 18. Frefius in epit. Gesner. p. 5t. Aickey &'avoir leu en une librarie d" Italie un fragment — mot,wst. Zngelum (emet τρίς im verfione fua Dia- de i! Hifioire de Diodore Sicilien, auquel il accou- | dori vecat. Jar. fire Moyfe de toutes fagons. Vol.Il. p. 775 ET INTERPRETES Lib. IT. c. XXX. 513 libros quatuor hifloriae fuccefforum Alexandri Parif. 1530. fol. et apud Sim. Colinaeum et inde - apud P. Gualterum a. 1545. 12. Luxembourg. 17605. 12. (Hiftroire univerfelle de Diodore de Sicile, traduite en Francois par M. l' Abbe 7zrraffon , Amflerd. 1757 fqq. 8. (al. 12.) IV. tom. cum notis, interdum criticis et erudita praefatione de Diodoro Siculo, cius hifloría, oeco- nomia, fide hiflorica, fragmentis, editionibus; verfionibus tum latinis tum gallicis de fua. que opera et confilio. conf, quoque Baumgartenii Nachrichten etc. I c. pag. 308 fqq. Bibl. raifon. tom. XX. part. 1, art. s. vbi aliae verfionesin varias linguas recenfentur. Har] ^ — ' [Germanice verterunt Io. Herod; Diodori der Sicilierr íechs Bücher ——7 verdeutfcht durch 10. Herold, cum tabb. ligno incifis, in Heroldi Heydenwelt, Bafel 1554. fol. Francof. 1643. fol. et Stroth, Francof. ad Moen. 1782 fqq. 8. VI. voll. Italice. Paitoni in bibl. degli autori- volgarizzati; (vbi fub voc. Diodoro perfequitur ita- licas Diodori veríiones,) pag. 288 Íq. - incertus citat ex Offervazione letterarie tom. 1. 72io- doro Siciliauo da Girolamo Sopravatiro. Venezia 1481. fed eft latina Poggii verfio, ibidem eodem anno cum Zerongmi Squarciafii epiftola, (quam reddidit editor catalogi Smithiani pag. 215 fq.) recufa. vid. fupra in notitia editionum ad ἢ. a. — VI. priores libri, (ex Poggii diuifione,) ifa/ite verfi prodierunt, Florent. apud heredes Philippi Iuntae 1526. 8, — Vene- tiis per Gabriel lolitum, Ferrarienfem , 1542. 8. ibid. 1547.8. 1566. 8. — In catal. biblioth. Barberinae L. p. 344. citatur: Nauigatione di lambolo Mercante, tradotta di Greco da'libri di Diodoro dal Ramufio. — Hiftoria, ovvero libraria iflorica di Diodoro Siculo — {γᾶς dotta di Greco in latino da diverfi Auttori et nella nofira lingua da M. Frascz/zo Baldelii. Venet. apud eumdem. ll. tom. 1574. 4. vid. Paitoni l. c. pag. 290 fq. et Juff. Fontanin. della eloquenza ltaliana etc. Venet. 1737. 4. pag. 610 fq. adde Mongitor. l. c. Harl]. ZInglite, G. Boothur, Ceflrienfis, Londin. 1699. (1100-) fol. vid. Works of the Lear- , ned. 1699. pag. 570. Danica, Michaelis Wogelii interpretatio fupra lib. II. cap. 25. δ. 13. mernorata, lucem nondum adfpexit, quod fciam. Vtinam verum ει, inquit H. Stephanus epiftola ad Huldricum Fuggerum, quod olim ex doZiffmo viro Lazaro Bayfio audfitbam , et quod ille ad fe fcriptum legere mihi folebat , ni- mirum rotor quadraginta libros vifor im Sicilia mo/fro tempore fuiffe. Saltim verum fuiffet, quod Gesnerus audiuiffe fe tradit in bibliotheca, libror, qui quintum ftquuntur v:que ad de. cunum im Sicilia fuperfliter afferuari, et in appendice ad bibliothecam apud Cardinalem S. Crucis Romae εἰ Zluguflae Vindelicorum. apud D. Ioh. Iacobum Fuggerum. (adde Mongi- tor. loc. cit.] Auctor Chronici Pafchalis, (quod Alexandrinum vulgo vocant) pag. 44. relato epita- phio Iouis, quod monuflrabant Cretenfes, addit, περὶ B cuve'yecNvaTo Διόδωρος ὁ Σοφώτα- τος χρονογρώφος-. ὃς καὶ ἐν τὴ ἐκϑέσε; τῷ συγγράμματος aco περὶ Θεῶν πεν ὅτι Ζεὺς ὃ T Κρόνε υἱὸς ἐν τῇ Κρήτῃ κῶτα!. Caue tamen, ex hoc loco colligas, Diodorum Siculum peculiarem de diis librum compofuiffe. [VI. De fpuriis Diodori Siculi epiffof;r huc reducam , quae Fabricius nofler in vol. XIV. pag. 227. notarat. —, /fn/enius Monitor in bib]. Sicula, edita Panormi a. 1707. fol. tom. T. pag. 158 fq. de Diodore Siculo differens refert, fub eius nomine, italica lingua prodiiffe ἐρί- Aaa 3 “Ποία; 314 Lib.IIL.« XXX. | DIODORI SICVLI EPISTOLAE ftolar LV. in Petri Carrerae hiftoria Catanae, tom. L. pag. 457. — Prodiit illa hiftoria italie, Catanae 1639. fol. in qua notas nonnullas Carrera. addidit, et pag. 492. tradit, epiftolas illas latine e graeco translatas a. 1470. a Cardinali Beffarione, Nicaeno: italice vero ex latino ver fas nonnullas ab O&fauio Zfrehangelo, nobili Catanenfi, qui circa a. Chr. 1600. floruit. Nec graeca hactenus in lucem protulit quisquam, nec latinam, quam Beffario dicitur coneinnaf- Íe, verfionem. — Quamquam vero idem. Carrera dubitat, fitne Diodori Siculi, an Aocriti Chii '); tamen neuurius videntur effe, quum nemini veterum memorentur, neque mstus illa- fum codex vsquam potuerit reperiri, ac minime obfcura νοϑεζος et recentioris aetatis argue menta in ipfis deprehendantur epiftolis: vnde P/acidus Reina pro recenti eas otiofi ingenii commento habet 2, et laudatus AZongifor tom. IL. pag. 107. aporryphae putantur a nafutio- ribur non fine rationum pondere, Ydem vifum Gisberto Cupero Exerc. I. de elephantis in. nu- fnis, capite IX. tom. III. thefauri antiquitatt. rom. Sallengriani pag. 87. et Petro Burmanno, qui praefat. ad tom. X, thefauri fplendidi fcriptorum Siciliae, ex officina Petri van der Aa, Lugduni Batau. 1723. fol. in quo cum Carrerae hiftoria, Catanae recufa, epiftolae illae ex- ftant italice cum verfione ex italico /atina, antea inedita /45rahami Preigeri: “44: deinda aliud argumentum (Carrera) quod nulli , credo , critico placebit, ex epiftolis Philanthropi, pom tificis maximi Catanenffum ad Cocalum , et Catanenfium ad Daedalum, quar & graeco vertit Bejfarion latine, et Diodori alicuius Siculi effe iaGlantur. — Har enim fpurias et. recentioris ali- cuiur fophiffae e[fe quis non videt? — Mentio iEi fit Iulii mens et legionir, tnaumachiae , et cirei, quae ipfa nomina diu poft Cocali tempora inualuerunt. — Has epiflolar, quarum autoritate paf- διε vtitur, et fe decipi patitur, dicit ver[as ex latino in italicum fermonem ab OBfauio Zrchan- gelo, et feruari in primo volumine chronicorum Catanae: ipfum tamen ear on. potuiffs Romae, quum ibi a. 1656. effet, rtperire,. — Idem Burmannus pag. g.. J/? lc&oribur aeffimandi co- giam Carrera darz po[tt , qua au&foritate fretur plurima inaudita eruditis tradat, Diodori il. lius epiffolar , ab Zrchangelo italiee verfar. adiecit operi fuo: Quod fane docet, bona fide Car- reram hir fidem habuiffe, quum e tt fua confultiur aliter fuiffet , eas aeterno filenzio premere? manifzfHifimar enim fraudis et f/puriae igaobilitatir notar praeferunt , quar hic [ongo ordine exe ponere nihil αὐλοί, quum nemo humanitatis et elegantise veteris fludiofur uon flatim ear depra- hendere queat..— Lepidum vero, quod fufpicatur, non Diodori Siculi effe, f:d forie T.H EO- - CRITI CHLI, quia Suidas «iur hifforiam Libycam, (quam belli inter Libycos et Cata- menfes gefti ejfe credit.) et epiffolar admivabiler memorat. — Infirto ceric argusiento, quum illas epiff^lac ϑαυμάσιαι videantur argumenia ccrum incredibilium *) habuif]e, vt to titulo περὶ ϑαυμασίων Phicgon librum inferipfit , quem in fenfum ffi. guis illar velit referre cpiffolar, per me licct, — Scd fi ipfi ineptiffimarum epiffolorum IcBlio ear falfitatir non fAatim damnaret, quat-. fo videat, an Theocriti Chii aeuo, qui aequalis Ariffoteli e£ Theopompo tempore Alexandri vixit "), vt adparet «ex AT HENAEO libr. XLI. cop. p. conueniat. Marcelius e£ Laelius JAMetellus, 7) Vid. fupra in vol. III. pag. 775. $. IV. Harl. f) Hoc minus verifimile mihi videtur: nam ita 5) Idem (enferunt /osiemius in epiftola ad — dixiffet epitolas non. ϑαυμασίας, fed περὶ 3«vux- Crozium in theíauro epiftolico La Croziano tom. — cv. — Confuctum autem Suidae, epiílolas, quas L p.297. εν Dorville in Siculis cap. XII. p. 204. laudat, admirabiles nuncupare. [τ de Phalari- qui, epiftolss, ait, ilas Diodori nügaces et το- de: ἔγραψεν ἐπισολοὶς ϑαυμιασίας muvv, centifimas valere iubeamus cum ipfo Carrera, ho- wu) Lib. III cap.:6. $. IV. pag. 775. vol. III, minc nugaciffiuio, Zarj. ᾿ Hari. - INDEX SCRIPTORVM IN DIODORI BIBLIOTH, | Li IILz XXX. 375 JMctellur, (ignobili homo, ) quorum epifiolar etiam hic producit. — Certe Marcellum. toto faeculo Alexandro iuniorem fuiffz confíat.^ —Mactenus Fabricius, qui ipfas Diodori epiíto- las LXV. integras cum hiftoriola notabiliorum dictorum et factorum Catanenfium e verfione Abrahami Preigeri latina ex opere illo grandi caroque exhibuit: quas equidem, quia Wef- felingius easdem, refcifis Carrerae notis, volumini Diodori fui fecundo fubiecit, in hac edi. tione omittendas duxi. Lenmep in Valckenarii praefat. ad Phalaridis epiftolas pag. V fq. fufpicatus eft, Phalaridis epiftolas propter magnam in quibusdam conuenientiam efle eius- . dem, cuius funt epiftolae fub Diodori Siculi nomine italice et latine vulgatae. — Et fi non idem fit, Phalaridis tamen epiftolas fequutum effe, ex collatis quibusdam epiftolis collegit Lennepius ^ Enimuero Valckenarius bene diífentit, et, ex his, ait, horumque fimilibus (exemplis) nihil aliud conficias, nifi id vnum, has ficti Phalaridis epiítolas a litterato nuga- tore lectas, qui, homo forfan Italus, ad fimile quid tentandum hoc exemplo motus, iftas fub Diodori Siculi nomine latine fcripferit, vel italice, tamquam a fe de Graecis conuerfas, * Adde fupra in vol. I. pag. 664. not. g. adícriptam. Diodoro Siculo Crafju: in Hiftoria poetarum graecorum pag. 155. adtribuit comoedias, quas Diodoro Sinopenf ab Athenaeo rectius, opinor, adícriptas fuiffe, fupra in vol. II, pag. 431. notatum eft. adde Jongitor. l. c. pag. 158. Har/.] [VII. Inferam ex editione 7/://tlingii indicem fcriptorum in Diodori Siculi bibliotheca. memoratorum: quorumdam nomina Fabrieius in margine exempli fui notauit, quorum quaedam interiiciam. De plerisque confulendus efl Hejsiur in Comm. de fide Diod. Sic. in- primis Comm. tertia. "dgatharchider, Cnidius, tom. I. pag. £r. "efchiner, Socraticus, LL 62, "Alcman. Y. 252. Zlnaxagoras T. τι, 46. ZInaximener, kampfacenus, II. 62. 73. ZAnaxis, Boeotus, II. 78. "ntander , Syracufanus, 11. 492, "Iutimachur 1, 234. 650. ZIntiochus, Syracufanus, T. $29. (cuius libri IX. τῶν Σικελικῶν a Cocalo, Sicanorum rege, ad Olymp. LXXXIX. 1, libr. XII. pag. 120, edit. Rhod. Fabric. not. msta.) ZIntiphon M. 641. Apollodorus, Athenienfis, 1. 9. 626. 630. "ratus T, 223. "riffophoner Y. 504. 4rifloteler M. 62. Zirtemidorgr, Ephefius, I. 81. ZAffudamas V. 676. Hthanar, Syracufanus, IL 77. (vbi Weffeling. notat, Athanam res maioris Dionyfii primore Sicularum rerum libro obiter per(lrinxiffe, et de poctico eius fludio ineptisque ver- " borui» 416 11,,.111... XXX. INDEX SCRIPTORVM borum compofitionibus quaedam admiícuiffe. adde TMongitor, biblioth. Siculam tom. I. pg. - 89. Harl.) "dthenacus. Y. 154. “ Cadmur, Milefiug, T. 44. Calliar, Syracufanus, II. 493. 561, Callifihener Y. 246. 721. II. 93. Carcinus, tragicus, I. 534. [Charondar leges XII. pag. 79 fq. Fabric, not, msta.] Clitarchur T. 120. Cizfías 1. 66. 114. 117. 120. 128. 135. 146. Daphne, "Tirefiae F, I. 3ir. Democritus 1. 47. 647. Dmophilur, Ephori F. II. 93: Dmojflhenes YI. 147. 267. Dionyfidorus , pas II. 78. Dionyfu:, Milefius, I. 220. 236. [Ex eo Diodorus fua paffim fumfit. vid. Han ad Apollodori biblioth. pag. 27. 923. inprimis p. 980 fqq. vbi difcedit a Weflclingü opinione I. pag. 220. prodita infra in catalogo .Dionyfiorum, Harl.] Digilur, Athenienfis, II. 93. 141. 291. Dofiades Y. 396. Durir, Samius, II. 5o. 490: Empedocles. Y. 60g. (verfus XIIT. pag. 204. Fabric.) Ephoru: Y. 13. 44. 48. 246. 330. 505. 572. 584. 589. 606. 647. Bs II. ταῖν Epicurus 11. 509. Kpimenider Y. 396. KEuemerus 1I. 633. KEumolpus 1. 15. Eupolir I. 505. 1 Euripider. Y. 11. 46. 626. II. 416. 455. Fabius, Pictor, II. 636. Hetatatur, Abderites, I. 44. 56. 158. Hellanicus Y. 44. I. 636. Hermiar, Methymnaeus, II. 31. (libri X. vel, vt alii diftinguebant, XII. Σικελικῶν in annol. Olymp. CI. definentibus, lib. XV. pag. 355. Fabr. nota mst. /P/effeling. vero negat, Voffium facile obtenturum, vt cetera, quae Hermiae nomine citantur, huius fint opufcula.) Herodotus Y. 44. 46. 145. 433. Hefiodus Y. 252. 328. 383. 1I. 655. : ^ Hieronymus, IN DIODORI SICVLI BIBLIOTHECA Lib.IllI.t XXX. 5377 Hieron; ΗΠ, Cardianus, II. 289. 351. 395.- ; E L. 14. 15. 16. 23. 55. 80. 108. 128. 169. 175. 235. 252. 276. 319. 329, 331. II. 99. 1260. 633. i Hyperider YI. 264. ἐξ lambulus Y. τ6. [Inferiptio tropaei Delphici , pag. 13. aliae pag. 26. 47. Fabric. not. La-flinidas 1.306. Linus l. 256. Lycurgus M. 149. Lufas 1. 424. Mar/yar, Pellaeus, IT. 443. IWatris Y. a8. (Heyne ad Apollodorum pag. 340, Diodorus, ait, IV, t2 fq. res Herculis rhetorice ornauit ad pragmaticae hifloriae morem , fequutus, vt ἪΡ JMatridzm, cuius encomium Herculis olim lectum: v. c. “ποι. X. pr. pag. 421. B. Hari.) AMtnodotur, Perinthius, II. 513. JMofes, Yudaeus, M. 544. Qrnopider, Chius, I. 5o. Orpheus. T. 15. 16. II. 633. : Philemon, comicus, I. 487. II. 52. Philinus, Agrigentinus, IL. 502. 599. Dhiliflus T. 334. 625. II. 73. 505. Philoxenus Y. 679. II. 7. 8. Polybius 11. 686. Polycltus, Lariffaeur , 1. 60g. (ἐν τοὺς ἱφορίαες lib. XIII. p. 204. 376. Fabr. in not.) Polydius Y. 619. Pronapides. Y. 251. Pfaon, Plataeenfis, II. 490. Simonides T. 412. Solon 11.311. (lex de ἐπικλήδοις pag. 83. Fabric. in nota.) Sophocles. Y. 625. Sophocles iunior I. 684. Soficrater Y. 596. Sofilur, Mienfis , II. 515. Telefler, Selinuntius, I. 679. Fol. IF. Bbb Thaler « 58 1ΔΣ.11]1. ὦ Χ Χ Χ. DIODORI VARII Thaicr I. 46. Thropompu: 1.44. 246. 573. 109. 11. 84. 139. Tiwydides 1. 44. 502. Tiymorttr L 237. :Timaeu: 1. 267. 350. 334. 584. 589. 6o6. 607. 608. 614. 651. 685. NE 492. 560. Timoihen:, Milcfius, I. 679. Τυνήσει Τί, 52. Xenophon 1. 44. $75. 11.62. 13. Ζεπου, Rhodius, L 373. Hari.j VIII. Agam hoc loco de aliis etiam Diodorir, qui doélrinae vel Ícripterum "e ce- lebres Ínerumt. — Obferuati funt in fcriptis veterum hi 7): Diodorur, Pro:opii, lophifiae, amicus, quem commendat epiftola 12. Dioderus, praeter Adramsitenum, philof, academicus, cauílidicus ac 1hetor, cuius meminit Sirabo Xill. pag. 614. Dioderu: ex Alexandria "lroadis, fragicur, cuius meminit idem Strabo. Diodorur, ZÜürxandrimu:, mathematicus, quem citat Eudorus, philofophus, apnd Achillem Tatium Ifagoge ad Aratum. [T] ] JDiodoru:, Jmtiorhemu:, ad quem Bafilii M. epiftolae. Infra in Diodoro, Tar epi/z. [Diodoru:, Apollinarifla, haereticus. vid. infra. in vol. VIII. pag. 552.] Diodorur, Zrifophemis:. Vide infra in Diodoro Τα πῇ. . JDiodoru:, /A/pendiur, Pythagorems, de quo lib.IL. cap. 13. Cynicis eum moribus vixiffe, notat Zthezatur IV. pag. 165. JDiodoru:, Comimm:. Vide infra Diodorur, Smopenf:. Diedors: , laffius, cognomento Cronur, ab Hieronymo Sorratirur adpellatur et a Laertio re- EE lib. IL. qui eft de Socraticis. [vid. fupra in vol. Π. pag. 720. δ. 44. et vol. HI. pag. 626. Exucoris pag.136. quae cum &aledlicis sdnumerat] Apollonii, dialeciici cogno-. mine Crom;, anditor fuit, praeceptor vero Philonis, dialedlici, ac Zenonis, Sidoni, quem enmdem cem Citieo onfur Íufpicatur pag. 1:6. Videctrigíqg. vbi de quinque hnius Diodori fli2bus, itidem dialecticis, et de Íophifmatis, ab eo repertis. Aequalis fuit hic Cronus Callimachi, wt conflat ex epigrammatibus. buius, quae adferunt Sexzus I. Mzthem. pag. 62. et Laeríiur ll. 111... De dogmatibus eius confolendi idem Sextes, Ci- cero, Lactantius, Clemens alice. Fabri. — conf fupra in vol. ΠῚ. pag. ΡΣ vbi plura de hoc funt adnotata. Harl. ] Diodoru:, Crotonista, Pythagoreus, de quo feci mentionem lib. II. cap. 13. t) Conf. fupra in notitie tregicorum deperditorum, vol IL pag. 255. voc. Diodorus. Hari. ΟὙοΙ. Π. p. τό DIODORI VARII Lü.HLe.XXX. 3. DDiadoru:, Cyjnicut. Supra in Diodoro Afpendio. DDiodorur, dialzffizur (iue Sapientiae dialeBicae profeffor, vt Nocatur a Plinio VII. 53. - De eo dictum paullo ante in Diodoro, Crono. JDiodorur, Fliitzs, cuius elegias laudat Partheniur cap. x5. Diodorur, Epizfisr, qui de Anaximandro feripfit, tefle Laertio. — Hic mihi videtur laudari a Chalzidio p. 201. Alius Diodorus, Ephiefius, tyrannicida et fub Demetrio Piatzrclus, de quo Polyaen. Diodorur, Epicsreur, qui fibi ipfi necem confciuit gulamque pracfecuit, vt refert Simca de vita beata cap. 19. . [Dioderur, Theophili F. Halacenfis, vel Synodi Iouis hofpitalis, vel nxuclerorum et mer- catorum πρόξενος. cuius mentio eft in decreto Mufíei Nanii, et de quo copiofus eft Clemenr Bicgi in tractatu de decretis Athenienfium , Romae 1785. 4. cap. 34. peg. 295 Íqq. Harí.] Diodorur, medicu:, qui Empirica fcripfit, Pis, XX. 12. et XXIX. 12. At XX. 8. Diodoti Pe- tronii antilegomena citantur, licet et ibi quidam Diodorum legant: vti apud 7Zfhenaeum X. pag. 434. pro Diodoto Erythraeo, qui Ephemerides Alexandri fcripfit. Diodori, medici, etiam mentio apud Galenum aliquoties, vt iam notauit Tiraquellus pag. 355. de nobilitate. [conf. in elencho medicorum, vol. XIIT. pag. 141 fq.] Diodorus, Megaricur. Euffath. ad Odyff. a. pag. 1391. edit. Roman. ldem cum dialectico fiue Crono , de quo fupra. Diodorus, monachus; infra in Diodoro, Tarfi epifcopo. ; ᾿ΤῬιοάονεις, Perirgeter , qui περὶ μνημάτων fcripfit, tefle Plutarcho in 'Themiftocle, Thefeo, Cimone. [P] Idem forte, qui περὶ δήμων fiue populis, (non, de bellis) atticis fcri- phát, teíte Harpocrat. Diodorus, petipateticus, Critolai auditor, de quo dixi fupra in catalogo Peripateticorum- Diodorus, Prienaeus, qui fcripfit de re ruftica, tefle Varrone, Plinio, Columella. Diodoru:, Sardianvs, rhetor fenior. Vide infra in Diodoro Zona. Rhcetorices definitio- nem e Diodoro refert fcholisfles Aphrhonii, vt Meurfio obferuztum, quod fit ejee- τικὴ δύναμις καὶ ἑομηνευτικὴ μετοὶ κόσμα τῶν ἐνδεχομένων πιϑανῶν ἐν παντὶ λόγω. * Dioderur, ϑατάϊαπυβ. rhetor iunior, Strabonis amicus, qui teflatur, eum fcripfiffe j2ceicae cvy"y conos t s carmina Iyrica aliaque poemata, libro XIII. - Diodorus, Sinopenfis, comicus, de quo ex Athenaeo et Suida mentionem feci lib. IT. cap. 22. [tom. II. pag. 435. Diodoro Siculo illas comoedia: adícribi a Craífo, fupra fin. $. V1. iam notaui.] JDiodorur , Socratieus, sb Hieronymo.I. contra Iouinianum dicitur, qui aliis Croesus et dia- li&icur, de quo fupra dixi. | Diodorus, Stoicus, quem citat Achilles Tatius in Aratum. — Idem forte, contra quem fcri- pfit Chryfippus, cuius cum illo controuerfia περὶ τῇ adv;cra memoratur etiam a S. Bbb 2 Hiero- gu » 5380 Lib. IIT. c. XX X. DIODORI VARII Hieronymo. [Supra in catalogo Stoicorum III. pag. 559. idem dicitur Diodorus, Cro- nur, de quo paullo ante.] το Pro Diodoro, Stoico, Ciceronis magiftro, meliores codices referunt Diodotum. [vid. fupra loco memor. pag. 559.] (Diodorum, Syracufanum, quem Plinius inter eos adducit auctores, cx quibus librum tertium. et quintum hiftoriae fuae naturalis collegit, actatis obícurae, diuerfum effe a Diodoro Siculo, bibliothecae auctore, Bonannus Syrac. illuflr. lib. II. pag. 345. et JZongitor. bibl. Sicul. I. pag. 156. ftatuunt. — Gener in biblioth. pag. 198. de vtroque Diodoro differens, illum Syracufanum forfan eumdem cum Diodoro Siculo fufpicatur. Harl.] Diodorus , "Tarfenfis, grammaticus , cuius effe ὠπομνημονεύμωτα Laertio laudata, γλώσ- σας Ἰταλικὰς et “πρὸς Λυκόφρονω- quae citat Athenaeus, tum librum zgi ςαϑμῶν a Suida in τάλαντον, (et auctore fcholii graeci ad Nazianzenum in diario italico Mont- fauconii pag. 214.) citatum putat Meurfius, quem vide pag. 21. ad Chalcidium, ldem Diodorus, vt notatum Meurfio, laudatur ab Erotiano fiue Herodiano in Καμορον et Hefychio in Διαγόρας. Eumdem exiftimo, qui ab Euflathio "AgiseQotyeros adpella- tur. [Citatur in fcholiis Marcianis ad Homerum. vid. //i//oifos prolegom. ad Homeri lliada pag. 29.] Diodorus fiue 'Theodorus, ex antiocheno presbytero Tar/f/ epifcopus, clarus fub extremum quarti a Chriflo nato faeculi , Ícripferat praeter alia, (de quibus Photius, Suidas et e recentioribus Caueus hiftor. litter. ecclefiaflica ad a. Chr. 378.) commentarios in libros V.' T. in quibus fenfum hifloricum fectatus, allegorias miffas fecit, tefle Socrafe VI. 3. De libro eontra Photium, Sabellicum, Marcellum Ancyranum et Malchionem vide Theodoritum libr. II. cap. 11. haeret. fab. — Liber politicorum huius Diodori, quem Sy- riace exílare fcripfit Hebed Iefu, haud diuerfus eft a libro eius de prouidentia, vt no- tatum Rich. Sinoui 1I. 19. epift. felect. Fabri; [Plura de hoc Diodoro leges infra in vol. VIII. pag. 358 fqq. aliisque locis, in indice notatis. Per hanc occafionem obferuabo, auctorem quacffionum ad orthodoxos, quae inter opera luflini Martyris edi folent, (vide infra in vol. V. p. 58. nr. 10.) effe Diodorum, Tarfinfem epi(copum, probatum iuiffe Maturinum V ey[fert la Croze de fcriptore quaeftionum ad orthodoxos, in epiftola ad Io. Laurent. Moshemium in bibliotheca hiflor, philol. theol. Bremenfi, . claff. V. pag. 656Íqq. Argumenta, quibus vtitur, haec ferc funt. Auctorem quaeflionum ante lfi- dorum Pelufiotam vixiffe, et quidem temporibus luliani, oflenditur et ad Diodorum Tarfenfem refertur, huuc effe auctorem illius libri; probatur ex formula, qua vtitur, qua de Chrifto homine loquens, eum τὸν δεσπότην Χριφὸν, Chrifli autem dei et ho- minis mentionem faciens eum, τὸν κύριον Xeisoy adpellat. Qua phrafi tum vtebantur Neftorianismo fauentes, in cuius fufpicionem et hic Diodorus venit. Non effe T'heo- doreti foetum, vt Sylburgius initio notarum ad quaefliones illas arbitratur, ex ΠῚ] effi- citur diuerfitate, qui in "'heodoreto efl elegantior. Diodorum effe auctorem, porro oflenditur, quod et Diodor. et 'Theodoretus fuerit monachus et Synufiaflarum aduer- farius et fphaeram damnauit, matrem domini non adpellauit Θεοτόκον. Quod Suidas in operum eius catalogo, quem vnus feruauit nobis ex "Theodoro Lectore, minime recenfuerit, refpondet Croze, quaefliones forte efle easdem, quae ita ibi memorantur, “πρὸς Φ DIODORI VARII Li.lILo. XXX. — “πρὸς Eupeevio» Φιλίσοφεν waa πεῦσιν καὶ ἀπόκρισιν , et "Theodor. Hafaeus in nota obferuat, addi poffe, quod pleraeque materiae illae, de quibus libros Ícripfiffs Dio- dorum hunc, fiue, vt Photius vocat, "Theodorum, Tarfenfium epifcopum, comme- morat Suidas, tractentur quoque in illis ad orthodoxos quaeflionibus: Bafilius M. Cae- fareae Cappadociae archiepifcopus, meminiffe videtur illius fcripti, ad fe mifli in Epiftola CLXVII. ad Diodorum, Oper. tom. lI. pag. 951. Laudatur ab Athanafio, Epiphanio, Meletio, Bafilio, Ioanne Chryfoftomo et pluribus aliis, infamatus Cyrillo in epiftolaT. ad Succenfum; quo factum efl, vt eius fcriptorum memoria oblitteraretur, aliis in no- minibus, praefixis iis operibus, quae inuito aduerfariorum cius odio ad noflram vsque aetatem peruenerunt. Hafuetr in not. p. 656. addit, Wilhelm. Ern. 'T'enzel. in Exercitt. felectis p. 187 fqq. et 436 fqq. de illius libri auctore plures laudare fententias. vid. Ern. Grabium in Spici- legio patrum faec. I. pag. 164. Dallaeus in lib. de Confirm. libr. II. cap. 12. abnegat quoque luflino: huius, inquit, operis auctor Irenaeum et Origenem laudat, vtrum- que luflino, vt notum eft, iuniorem. .Manichaeorum meminit, quorum parens Α. D. 261. primum emerfit, aícetas et monachos memorat, ab Antonio exortos, qui A. D. 558. eíl denatus, de anachoretis agit, eos ἄνδρας ἀρχαίδς vocat; fic loquitur, quafi ΤΟ euerfus fuis temporibus fuerit Paganifmus, imo hunc a Chriflianifmo debellatum dicit, quod nonnifi fub Chriftianis Auguflis vere dici potuit; et alia multa habet, quae ho- . minem produnt, nonnifi quarto, quintoue faeculo viuentem. Haf/. Diodorus, tragicus. vid. fupra Diodorus, Alexandrinus. Diodorus, Tryphon, presbyter, Magnetis, quem ignotum prius hofpitio exceperat, dein- de aduerfarius. — Vide Epiphanium de menfuris ac ponder. cap. 20. et hacrefi LXVI. cap. τι. Ad hunc Diodorum epiftola Archelai, edita a Valefio ad Socratem peg. 2co. eta Zacagnio. ldem forte Diodorus, quem XXV. libris contra Manetem fcripfiffe re- fert Photius, cod. LXXXV. licet videam inter fcripta Diodori, "Tarfi epifcopi, referri etiam ab Hebed Tefu librum aduerfus Manichaeum. — Tryphonis inter aduerfarios buius haerefiarchae meminit etiam P/ofíur libro I. contra Manichaeos, cuius opus tetrabiblum etiamnum ijneditum mihi olim legendum conceflit, qui eius editionem meditabatur, D. Abraham Hinkelmannus & μακαρίτης. Omitto Diodorum, 'Tryphonem, qui Syriae rex fuit Olymp. CLIX. et Liuio aliisque me- moratur. Diodorus, 'Tyrius, epifcopus, ad quem S. Athanafi! epiftola. [Diodorus cognomine //altrius, patria Alexandrinus, Pollionis filius, "T'eleclis difcipulus, quem Suidas et Eudocia pag. 156. teflantur feripfile τὴν ὠττικὴν λέξιν. — Vixit fub Ha- driano. Fabricius infra, lib. IV. cap. 34, 4. pag. 517. vol. IV. eumdem effe putat cum Thiodoro, cuius atticae gloífae laudantur ab Athenaeo. add. Photium cod. CXLIX. Fabric. l. cit. pag. 583. et vol. IX. pag. 418. Suidas in Πωλίων citat huius ἐξήγησιν τῶν ζητεμένων rogo, τοῖς 1 ῥήτορσιν. Harl.] Diodorus, cognomento Ζωνῶς. rhetor. Supra in Sardianur. Strabo lib. XIII. Zonae cuiusdam (huius, vt videtur) epigrammata graeca leguntur in anthologia. [vid. infra in catalogo poetar. epigrammatariorum. 47ai/.] Bbhb 3 CAPVT 482 Lib.IIL c..XXXI. DIONYSIVS HALICARNASSEVS VoLIT. p.778P 779. - CAPVT XXXI. (olim: XXXI) DE DIONYSIO HALICARNASSENSI. ET ALIIS DIONYSIIS. 1. Dionyfii Halicarna[fei aetas et Antiquitatum Romanarum opus X X, librorum. ΤῈ, Libri priores XI. fuperflites, et ex aliis fragmenta. — ML. Codites MSSti, ezitiones et. interpretes Zntiqui- tatum. ΙΝ. Joh. Carabutii incditis in locum. Dionyfii commeutarius graecus. .— V. Laus accu- rationis et fl Diongfiani. VL. Epitome Zniiquitatum Dionyfii εἴς commentatio περὶ χρόνων de- perdita. [E] — VIL. Critica et vfetorica eius fcripta, compofita amte Zfntiquita'um libros. VII — XV. Recenfentur , υδὶ δὲ de [/aguloram interpretibus. XVI. Scripta deperdita Dionyfi. XVII. XVIII. Z'triun. auBor [i£ libri egi fumus , qui [ab Demetrii, et vitae Homeri, quae fub Plutarchi somine exfiat. XIX. Index fcriptorum, a Diouyjio citaterum. |. XX. lii Dio- nyji. S [Cum au&ario G. C, Hares.] . : E T. [D' Dionjfo Halirmrn. eius actate, fcriptis, ingenio, fide dicendique genere difpu. tarunt j Ger. To. V c[fiur de hiftoricis graecis lib. IL. cap. 3. pag. 169 fqq. Martin Hankiur de romanarum rerum fcriptoribus, Lipfiae 1669. 4. part. I. cap. 8. pag. 52 fqq. et part. II. pag. 227 Íqq. Degortus W'hear in releclionibus hiemelibus etc. fect. XVI. pag. 69 fqq. edit. L Chri- füiani Neuii cum huius acceffionibus pag. r1o fqq. NL Bellanger in praefatione sd fuam Dionyfii etc. verfionem gallicam , Parif. 1725. 4. De Dionyfii aetate Henr. Dodiw;!l, qui etiam tabulas confecit chronologicas, additis adnotationibus, in editionibus Hudfoni ac Aciskii. Hoivin maior compofuit canonem Dionyfii chronologicum , in Memoir, de literature — des I. et B. EL. tom. lil. pag. 17 fqq. edit. Amflerd. 1719. 12. f. tom. HI. edit. Parif. 1717. 4. peg. 373 fqq. vbi pag. 379. Volfii, vel potius Meurfii errorem, quemdam CUJXgoyty Polybii occurrere apud Polybium lib. XIV. (vbi nullus occurrit Dionyfius Halic.) repetit; quum fcri. bendum (it, apud Sírabonem. — lbidem idem opinatur, opera, quae in tomo lI. (probabiliter edit. Sylburgii,) exftant, alterius efle Dionyfi; at praeter fidem hifloricam: fed non noua e(t iila opinio. vid. notam graecam infra in notitia MSS, ex cod. Laurent. Medic. Plurium tam veterum quam recentiorum de eo teflimonia funt collecta ab Hankio l. c. a Thema Popt- Blount in cenfura celebrium authorum psg. So fq. et ab Zud/ono, huius et Reiskii editt. praemiila. ' Cur ionice non fcnipferit, difquirit 2Z. 7". [a Crof? pag. 120. vindic. veterrum feripto- rum. Har. DIONYSIVS, Alexandri Ἐν e Caria Halicarnafferfis 9, ciuis Herodoti, vir doctif- fimus a) Fuit et alius Dionyfius Halicaraaf/eus Adri- ^ praenowine, e nofiri pofteris, quem Atticiftam ami, imp:zratoris, teinporibus celiber, Aelius Suidas vocat, et cuius de atticis vocibus libros V. recenfet e m. EL (o VoL IL p.779 δ 716 DIONYSIVS HALICARNASSEVS Li.lILcXXXÍ. $83 fimus et criticus P), ac rhetor fua aetate praeflantiffimus, in Italiam venit 5) poft finem bellis ciuilibus impofitum ab Augullo Caefare circa mediam Olymp. CLXXXVII. (A. V. €. 723. ante Chriflum anno XXX.) atque ab co tempore ^) per annos XXII. Romae verfatus latinae linguae facultatem et alia, ad hifloriam romanam fcribendam neceffaria monumenta ac fubfidia, fibi compsrauit, partimque e familiaritate cum viris eruditis, partim e commentariis latine fcri- ptis Porcii [P] Catonis, Fabii Maximi, Valerii Antiatis, Licinii Macri, Aeliique et Gellii et Calpurnii et multorum aliorum materiam fibi amplam et vberem ad futurum opus digeren- dum congeffit. | Manum admouit operi Olymp. CXCIII. x, *)) Anno vrbis conditae Catoniano 745. (Varroniano 746. Dodwell. 747.) ante Chriftum VIII. [apud Saaium Onom. litt. J. pag. 195. A. M. 3996. Olymp. 193, 4. ante C. N. 7. V. C. 745.] et flilo facili zc perfpicuo, et fin- golarem elegantiam /) prae fe fcrente fcripfit mziquitatum (iue Originum Remanarum 'Po- recenfet P/ho/ius cod. CLI. Ὅς hoc dixi infra $..20o. et libro IV, Sed Dionyfius Halicarna(feus ὁ x«9' ἡμᾶς Διονύσιος avyyoaQtus Straboni XIX. P. 656. vbi de Halicarnaífo agit, laudatus idem pla- nc cft cum noftro, tum, quum Strabo ifta fcri- beret, iam defunctus, vt notatum Εἴ. Dodiweilo in diif, de Dionyíii aetate pag. 326. [p. LV. tom, primo edit. Reiskii.] Δὲ /Veuv/ius ad Helladium pag. 36. Polybio pro Strabone nominzto Diony- fium Halicarnaffeum commentus eft, noftro longe $ntiquiorem. [Eumdem errorem commifit {0. Jius de graecis hiftor. lib. IV. cap. 13. pag. 471. qui me diu vexarat, Po/jbium quoque pro Stra- bone (XIV. pag. 970. Almel.) ponendo. Mceur- fium coeca fide fequutus videtur. ar] — Ve- rum hic recte omiíTus eft in /Aeuz/ii libro de Dio- nyfiis tom. X. Antiquitat. Graecar. pag. 587. b) Eunapius in Porphyrii vita: Λογγῖνος δὲ κρίναν γε τὲς παλαεὲς ἐπιτέταστο, καϑαάπερ πρὸ ixeivu πολλοί τινες Vrtpot , καὶ ὁ ἐκ Καρίας Διονύσίος πάντων pipi] ir eges. Etiam Suidae Dionyfius nofter. dici- tur παντοῖος λόγιος, lir vsquequague doR'ifimus. [adde Gregor. Naziauzen. in epift. 121. et. H. F'alef. de re critica lib. 1. cap. 2. pag. 142. addit. eius Emendatt. a Burmanno editis, //ar/.] c) Diouy[ius ipfe lib. I. pag. 6. ἐγὼ κατακλιό- qns εἰς Ἰταλίαν Xu τῷ παταλυϑῆναι τὸν ἐμφύλιον πό- λεέμον ὑπὸ τῇ ErBács Καέσαρος ἑβδόμης καὶ ὀγῥοηκοσῆε καὶ ἱκατοτῆς "Okuprixdos μεσέσης, καὶ vov ἐξ dxevyn χρόνον ἐτῶν δύο καὶ exces μέχρι τῇ παρόντος γενόμενον ἣν Ῥώμῃ διατρίψας, διωλεκτόν τε τὴν 'Ῥωκαϊκὴν ἔκμια- JW» εἰς. [Secandum 7)ο τ 11, de aetate Diony- fii Halicarn. fe&. IX, ifle natus eft intra annum Varronianum 676 et 700. f, Olymp. CLXXV — CLXXXI.] μαϊκὴς d) Fallitur itaque Rogerus Zfchamus, qui lib. I, epift. 12. Dionyfium noftrum confundit cum Dionyfíio, qui docuit in aedibus Ciceronis, aut cum liberto M. Varronis, vti Francifcus Phi- lelfus XXIII. 11. epift. ad Ioannem, epifcopum cardinalem Portuenfem: Dulciffima illa mihi vi- deri [eruitus debet, quam qui feruit , et melior redditur et illufirior. Quum et. Alemander ge- nes Lycurgum ,. et penes Platonem, Phaedon feruos gerunt, et Dionyfius Halicarnaffeus pe- nes M, Varronem: videmus, hunc in hiftoriogra- phum nobilem euafiffe, Phaedonem in ghilofo- phum non ignobilem; at Alemaudrum ex teme- rario atque importuno adole/ceute in virum con- tinentem ac frugi. Dionyfium Halicarn. evyxee- νον fuiffe Apionis, Pliftonicae, notat Suidas in ᾿Απίων, 6) Claudio Tiberio Nerone II. et Cn. Calpur- nio Pifone Colf. anno imperii Auzuíti 24. vnde nullo modo eft credibile, Virgilium, qucm an- RO 13, Augufti conftat mortuum, ex Dionyfio par- tem -materiae Aeneidos haufifle, quod viris qui- busdam praeclaris, [Voltario in periculo de pocfi €pica, et cenforibus in biblioth. Francoife, tom. XIL part. 1. nr. 2. vid. ephem. litter. Lipfienf. a. 1729. menfe Iul. pag, 548 [1.1 in mentem veniffe vidco; eos quidem ante oculos potuit haberc Vir- gilius, quorum veftigiis inftitit eam Dionyfius. f) Photius cod. LXXXIIL. Seriptorem vocat τὴν φράσιν xq) λέξιν wtavompsm 3, [Varie iudicarunt de roftro viri docti: vid. teftimonia, sb Hankio, Blount et Hudfonio congefta: quibus addes graue Reiskii iudicium in praefat. ad tom. I. meam fen- tentiam dixi in Intredudt. in bifter, L. Gr. tom.I. pag. 592. Har] 384 Lib.IIL:c. XXXI. | .DIONYSII HALICARNASSEI. - μαϊκῆς Αρχομολογίας 5) libros XX. De Romanorum genere, originibus, republica et rebus geflis ab vrbe condita vsque ad Olymp. CXXVIII. 5. fiue initia belli primi Punici, a quo in- cipit Polybii *) hiftoria, quam aemulatus videtur Dionyfius Herm. Conringio iudice de ciuili prudentia cap. 14. vt Zofzphur vicillim Dionyfii exemplo creditur hifloriam fuam iudaicam libris viginti complexus effe, et infcripfiffe ᾿Αρχαιολογίαν Tedaikr. : IL. E libris") XX. Dionyfii Originum fiue antiquitatum non plures exflant, quam prío- ret 9ndecim , definentes in anno vrbis CCCXII. et fragmenta quaedam de legationibus, quae ex poflerioribus libris vulgauit graece Fuluiur lrfinu, tum fragmenta quaedam e libro XII. quae in excerptis Peirefcianis graece et latine edidit . //aleffur pag. 529 — 545. notisque illu- firauit. [δ] III. (De codicibus ΤΙΣ ΠΗ: primum agemus. — Ex P/aticano Vrbinat. nr. 103. et antiquitate et bonitate praeftantiffimo, lectiones habuit Hudfon (cuius vid. praefat. in primis pag. XXIX. tom. I. edit. Reiskii, coll. ipfius Reiskii praefatione) et faepius Reiskius textum emendauit. Recentioris codicis //a£irani nr. CCCCL. ex aliquo peructuflo libro exfcripti, nec multum illi, quem habuit Lapius, diffimilis, lectiones in libro XI. adhibuit Hudfonius, quem vide in praef. l.c. Ex alio Romano et J/eneto Sylburgius Stephanei exemplaris lacunas fuppleuit, multaque fanauit vitia: Idem fragmenta legationum, a Fuluio Vríino publicata, ad codicem mst. Iulii Pacii emendauit, In edendis rAcforieir libris idem Sylburgius fex codices, vnum ex bibl. Bononienfi per Amufaeum, quatuor ex bibl. Dudithii et alium aliunde habuit, fed, quum ferius adueniflent, non potuit omnes conferre, vt ipfe teflatur in praefatione, cuius particulam recudi feci in Introductione in hift. L. Gr. pag. 588 fq. tom. 1. — In Montfaucon bibl. bibliothecarum traditae funt codicum notitiae, at, vt Reise in praefat. pag. XXIII. iam conqueítus efl, tam perplexae et ambiguae, vt aenigmati fint fimiliores, quam plano atque perfpicuo teflimonio, eamque biblioth. vocat ille vaftam et indigeftam molem, parum Íru- ctuofam farraginem. — Alios adhwc nominabo. Romae in biblioth. Barberina funt cod. CCCXXXVII. chartac. faec. XV. Dionyf. Halic. de arte panegyr. et cod. ehartac. faec. XV. de 'Thacydide. — Ibidem in bibl. 4ngelica cod. membr. XV. qui vero et quot libri infint, nefcio. — Ibidem in bibl. Chigeíana cod. membr. nondum collatus, faec. IX. (vid. Introd. meam, prolegomen. pag. 62. 65 et 66.) atque hic Chiggianus cod. idem effe videtur, de quo Mont- faucon. in palaeographia graeca, libr. T. pag. 24. nec non in diario italice pag. 238. (vbi eum cod. faeculo X. adfigaat, proditque, fe nullum eius fcriptoris vidiffe pari antiquitate et prae- ftantia Vol.T. p.7f0 Ὁ δ) Sunt, qui titulum ᾿Αρχαεολογίας putent tan- tum conuenire primis libris, non toti operi. Vi- de Voffium II. 3. Hift. Gr. Photius quoque illius tituli plane non merniait, (ed vocat βιβλία ἕτορι- xà» λύγων axoci Α Cyrillo Alex. VI. in Iuliam. pag. 193. laudatur Διονύσιος ὃ “Αλικαρνασεὺς τῶς Ῥω- καίων ἱσορίας εὖ μάλα συντεϑακώς, At Stephanus Byz. in Kaveavrax laudat Dionyfium ἐννεχχαεδεκώτῳ "Peace x 3s ᾿Αρχαεολογίας, vnde patet, fotum opus ab eo le&um tuiífe hoc titulo. h) Notauit hoc etiam Euagrius lib. V. cap. vlt. Hiftor. Ecelef. et Photii cod. LXXXIII. Confer Dodiweilum ad Chronolog. Dionyfii Halic. p. 196. ἡ i) Falli Gelenium, qui libros XX, a Dionyfio abíolutos negat, Photii, Stephani Byz. aliorum- que teftimoniis reuincit //offius IL. 5. Hiftor. Gr. et Aartinus Hankias lib. Il. de Rom. rerum fcri- ptoribus pag. 228. pens CODD. MSSTI 171,8. 777. ε. XXXI (ol. XXXII.) 585 flantia codicem,) et. vberius tom. 1. biblioth. bibliothecarum pag. 174. expofuit, atque Lucae Holflenii retulit iudicium. — Ille codex fuppeditauit imaginem Dionyfii, quam aere caelatam Montíauc. in palaeographia gr. dedit, et ex eo Reiske titulo voluminis I. edit. adponendam curauit, — Neapoli in bibl. regia in cod. LII. chart. faec. XV. Dionyfii Hal. ars rhetorica, περὶ τῶν ἐν μελέταις πλημμελεμένων, περὶ λόγων ἐξετάσεως, περὶ τῶν Ogxvdida ἰδιωμά- των᾿ ex Demetrio Phalereo, ((ic) περὶ γλαφυοξ χαρακτῆρος" εχ Dionyfio περὶ τὸ πὼς δέ ἐπιξέλλε;ν. — Taurini in bibl. regia cod. LXXVI, (catal. p. rz1 fq.) Dion. Hal. de conflru- cione orationis liber, ad cuius calcem fubiiciuntur problemata rhetorica in flatus orationis, (εἰς τοὺς scires.) fiue argumenta varii generis. — In bibl. /7eneta D. Marci cod. CCCLXXII. chart. faec. XIV. Dionyfii Hal. antiqq. rom. libri X. priores, ex quo Theupolus in catalogo pag. 177 fqq. variarum lectionum fpecimen exhibuit. — cod. CCCLXXIII. membran. in fol. Íaec. XV. romanar. antiquitatum libri XI. poflremus fine mutilus eft. (catal. pag. 179.) cod. CCCCXV. membran. in 4. faec. XV. Dionyfii Halicarn. de flructura orationis, — cod. CCCCXXIX. membran. in 4. faeculi XV. Dion. ars rhetorica. — cod. CCCCXLIV. chart. in 8. faec. XIV. Epitome -operis Dion. Hal. de verborum compofitione. — | cod. DVIII. chartac. in 4. faec. XV. Dion. de verborum compofitione, περὶ τῶν ἐν τοὺς μελέταις πλημ- μελεμένων, περὶ Θεκυδιὸς ἰδιωμοτων. — cod. DXXII. membran, in 4. faec. XV. de cha- racleribus Lyfiae rhetoris. (in catal. pag. 2c1. 210. 220. 273. 281.) — In bibl. Laurent. Me- direa, Florent. (tefle Bandinio, in catal. codd. gr. tom. 11.) cod. XXII. chart. in 4. faec. XV. plut. 58. Dionyfii Halic. ad Ammaeum de iis, quae Thucydidi propria funt. (pag. 463.) — cod. XI. chart. in 4. faec. XV. (cuius meminit Montfaucon. Palaeogr. gr. pag. 86.) metho- dus orationum panegyricarum etc. f. ars rhetorica ad Hechecratem. | Hic vero obferuanda e(t nota ab Ícriptore codicis cap. X. περὶ τῶν ἐν μελέταις πλημμελδμένων praefixa: Téro τὸ μονόβιβλον, οἶμαι. Διονύσιος ὁ ᾿Αλικωρνασσεὺς συνέταξεν o Πρότερος" " μέμνηται qo ἐν αὐτῷ ὡς ἐκδεδομένε αὐτῷ TÜ περὶ μιμήσεως" tum (nec non in cod. XVI. plut. 6o. et cod. XVIIL) de js, quae Thucydidi propria funt, quam epiftolam ad Ammaeum omifit Moatfau n £so catalogos fed male libellum de imitatione citauit, et fortaffe pro titulo operis noram illam fcriptoris paullo ante memoratam perperam accepit. — porro, de compofitione nominum fiue de fiructura orationis, (catal. pag. 499 fq. 605 et 608.) — cod. XVII. plut. 6o. et cod. XXV. nr. Vill. de compofitione nominum epitome: initium tamen conípirat cum edit. Sylburg. reliqua, in compendium contracta, ab ifta plane difcrepanty (pag. 608 et 615.) — cod. XV. plut. 59. (pag. 537.) de compofitione nominum, et de ora- toribus atticis ad Ammaeum commentarii, quos Victorius defcripfit mifitque ad Petrum Anton. lacominum, vid. epp. lib. IX. pag. aro. — Dion. Hal. romanarum antiquitatt. liber "XL in fine diuerfus eft codex, — Dion. Hal. epitome, gr. inter codd. Io. Rhodii msstos, in "Tomafini bibliothecis Patauinis msstis. Vtini 1639. 4. pag. 130. — efte Montfaucon in dia- rio italico pag. 13. in bibl. Zm5roffana Mediolanenfi Dion. Hal. recens cod. — pag. 365. Florentiat in bibl. monaflerii etc. Dion. Hal. de nomigibus, cod. membran. faec. XV. — Mabillon tom. Y. Mufei italici pag. 171. narrat, in bibl. abbatiae S. Mariae Florentiae extare MS. Dion^Halic. de compofiione nauium; fed legendum erit vocum. — In bibl. regia Pa- ren permulti codices modo plures, modo pauciores libros rhetoricos; pauci archaeologiam ionyfii Halic, continent: in cod. chart. MDCLIV. a. Chr. 1535. exarato funt antiquitatum ro- manarum libri V. priores, in cod. chart. MDCLYV, a. Chr, 1540. fcripto, libri II. VII. VIII. IX Fol. IF. Ccc et 386 ΓΦ. 711... XXXL .. DIONYSII HALICARNASSEI et X. in cod. chart. MMCMXXXIII. a. Chr. 1474. fcripto, excerpta e libro primo hifloriae. Contra lib. de flructura orationis in vndeciis codd. ; ars rhetorica in duobus; de antiquis ora- toribus iudicium in quinque; de aetate fcriptorum Demoflhenis et Ariflotelis in v0; de iis, quae Thucydidisggropria funt, in oo; de Herodoti et Xenophontis fcriptis iudicium, in vno; de admirabili vi dicendi in Demofthene in qua£uor; et Lyfiae vita in vzo; Epiflolae denique in quatuor codd. fecundum catalogum exílant, quorum omnium plenam enume- rationem fore longiorem moleflamque arbitror. — In bibl. Coir/iniana, auctore Montfau- con in catalogo MSSt. illius bibliothecae pag. 3c2. in cod. CCXLIX. Excerpta pauca ex Dio- nyfio Halic. — pag. 214 fq. cod. CL. romanarum antiqq. libri X. ex eodem exemplari ex- fcriptus hic cod. videtur Montfauconio, vnde manarunt editiones. | Mihi quidem videtur co- dex quidam peruetuflus , qui forfan periit, at vndecim tantam Dionyf. archaeologiae libros comprehendit, vnicus fons fuille reliquorum codicum, variis temporibus varia ratione fcri- ptorum. — pag. 593 fq. in cod. CCCLXXXVIL ex quo Montfaucon longum exhibuit locum graecum, Dionyfii Hal. definitio rhetorices laudatur et explicatur, idemque pag. 597. inter grammaticos refertur. — In cod. /Matrifenfi,' tefte Iriarto pag. 357. 1. Dion. Hal. iudicium de Lyfia rhetore, — In cod. Éfrorialenfí, auctore Plüero, itiner. per Hifpan. pag. 165 fq. Dion. Hal. methodus panegyricorum; epitome de compofitione nominum; problemata de rhetorica; de V. dialectis, vnde et ex quibus dialectici (fic) ortum habuerunt; de Thucydi- dis proprietatibus, — In biblioth. /"indobonenfi, tefle Neffelio, catalog. part. IV. cod. LX. pag. 37. Dionyfii Hal. ars rhetorica; de figurata orationes de charactere "Thucydidis, et de compofitione nominum. — pag. 129. 237. Dion. Hal. de compofitione nominum. — In biblioth. Heidelbergenfi olim. fuerunt Dion. Hal. de 'Thucydide, Demoflhene etc. rhetorica, bis; de dictione. — In biblioth. Gaue//erbyfana, Dion. Halic. fed quinam fint libri, nefcio: tum ex biblioth. Gudiana, Dion. Hal. rhetorica. — In biblioth. Z/7ozaco- Hauarira, excer- pta ex libro T. Dion. Hal. et lib. de compofitione. (vid. catal. pag. 72 et 81.) — In biblioth. F'ratislauienfi (tefle Kranzio pag. 88. Memorab. biblioth. Elifabetanae Wratislau.) multa Dio- γῇ! Halicarn. DES Edirisionrct:. Libros XI. latine primum e duobus codicibus vaticanis tranflulit Lapur Biragur ^), Flo- rentinus, dicauit Paullo II. quem Platina quidem notat fummo odio humaniorum litterarum fludia habuiffe, — Princeps editio poft dedicationem habet infcriptionem: Diosyfü Á) Nomen illius vario modo fcriptum reperi: in Zdelungii Fortfetzung und Ergánzung des — loecher. Gelehrter-Lexic. vol. I. pag 1883. fcri. bitur Birago, Lampugnino, πὰς Lappt&s, Lam- pus, patria /Mediolaneufis. |Mazzuchelli. diftin- guit Lapum de Caftellione ct in Scrittori d'Italia, vol. 1I. part. II. p. 1259. tradit, Biragum, (Lam- pugninum f. Lampum,) Mediolaneujem | medio faec. XV. familiarem Fraric. Philelfi, itt latinum fermonem tranítuliffe primum librum Dion. Ha- Íic. eamque verfionem mstm latere in bibl. Am- brof. Mediolanenfi. In bibliotheca codd. MSSt. Monafterii S. Mich. Venetiarum edit Mittarelli: | in adpendice librorum faec. XV. pag. $6. (adde pag. 139.) vocatur Biragus Lappus, di&us etiam Lampus. In epiftola nuncupatoria ad Pontificem rom. Paullum II. quam recudendam curauit Pa- fchalius in bibliotheca Smithiana |Venctiis 1755. 4.) pag. CXCIX fqq. ab initio exaratum eft no- men: Lapus Biragus, Floreniiuss, in fine au- ; tem Lib. 11I. c. XX ΧΙ. 337 Dionyfii Halicarn. Originum fiue antiquitatum, romanarum liber I. (infunt vero libri - decem, cuim vndecimo imperfecto:) in calce: Taruifíi per. Bernardimum celerium. deluere. a. Ch. n. M. CCCC. LXXX. (1480-) Biffexto Kl. Mart. fol. De hac rariffima edit. et Birago eiusque verfione vide praeter eos, quos in nota lauda- vi, Cardinal. Quirin. adpend. ad Mich. Canenfii vitam Paulli I. $. 24. p. 273. Ger. Io. off. de hiflor. lat. lib. III. cap. 1o. pag. 807. Burt bibliogr. inflru&t. Hifloire, tom. I. nr. 4796. pag. 522. Braumii notit. de libris — bibl. monaflerii ad SS. Vdalr. et Afram, tom. II. pag. T1 Íq. Bellangerium in pracf. ad verfionem gallicam pag. XXI fqq. Catal, biblioth. Pinellian. tom. II. nr. 2491. vbi fcribitur Lampur Birogur; Gostzii memorab. bibl. Dresdenf. tom. 1I. (vbi nr. 20e fqq. plures Dion. Hal. editiones recenfentur,) pag. 155. Seemilleri incunabula typogr. bibl. Ingolflad. fafc. II. pag. 5o fq. vbi eft exemplar, cui Glareanus fvas correctiones et mutationes manu adícripferat. — Rec. eff illa edit. Regii 1498. fol. per Francifc, de Maza- lis, d. XII. Nouembr. fol. (vid. /Maittoirz A. 'T. tom. lV, part. II. pag. 660. catal. biblioth. Bernenf. tom. I. pag. 281. in Szemiilleri incunabulis mem. faíc. IV. pag. 101.) "Tum eadem repetita eft: Dion. /7a4, — infignes hifloriae in IX 1. libros digeffae. — Parifíir M. D. XXIX. (1529.) venuidantur ab Gollioto Pratenfi et. Pctro idowaeo , vniuerfitatir. Parifieufs biblio- polis. cum priuilegio fupremae curiae Parlamenti. Galliot du Pr. fol. EDITIONES Hanc valde incognitam edit. vberius defcribit, et de iliis bibliopolis ac Birago agit Frrg- tag. in adparatu litter. tom. IlL. pag. 577 fqq. — Sylburgius de verfione Biragi ita iudicat: Etfi vero Lapus pleraque parum latine, mulía cticm {πὶ τ vertit; tamen, quia duos vetuffor todd. quos a Paullo 11. acceperat , in. fua. verfione. fequutus. eff , et verbum verbo reddere flu- duit, faepe mihi ad verae. [eGionis inu fEgationem viam potefrcit.. adde, quos citat Freytag. libr. mem. tom. ll. pag. 13065 [ᾳ.Ἡ. Quare Henricus Glareauus recognóuit Biragi verfionem, et, fe 6ooo errores fufiulille profeíus eft in editione infcripta: Dionyfi Halicarnafzi antiquitatum fiue Originum rom. libri XI. a Προ Birago Floren- tino latine verfi, ac per Henricum Glortanum P. L. recogniti, ab innuterirque mendir repur- gai, εἰ illuffrati annofationibus (300.) AdiunEia eff per ewnctm chronologia temportum in Dio- nyfii hfloria comprehinformm.. Bafileae in offic. Frobeniana. 1532. fol. vid. Ge/z.. l. c. pag. 155. — Rhetorica quaedam graece ediderat Aldus Manut. in collectione rhetorum, Venet, 1508. fol. (conf. infra δ. VHI fqq. et in vol. IV. lib. IV. cap. 3r. $. 16. pag. 451.) fed libri an- tiquitatum primum graece prodierunt: Διονυσίβ — Dionyfii Halicarn. antiquitatum roman. libri X. Ex bibl. regia — Lute- liac. ex oflicina Rob. Stephani, typographi regii, typis regii. M. D. XLVI. (1546:) fol. et Ccc 2 Διονυσίῳ tem Loprus Biraghs Fior. MAPhilelfo, eius ma. giftro, in epiítola ad Lconardum Aretinum ftri- pta 1436. dicitur Lapus Caflel'iunculus , a Fabri- £io in bibl. lat. mediae ct inf. act. tom. IV. pag. 244. vbi dc eo agitur, Lapus Biragus, de Ca- flellione. Floreutinus , obiit. Florent. aec. XP. vergente. Atqui metrum pugnare videtur pro fcriptura, Lapus. Nam Vgolinus Verinus in eum ícripfit: 77, Lape, wors iuuenem nimis in- vidioía peremit, Ingenii fed multa tui momu- menta fuper/unt. Adde de illo Jul. Nigrum de fcriptor. Florentin. p38.343. Man(us tamen ad Fabricii loc. Lapum feu Lampur) nominat eum, Enimuero cl. Morellius in litteris ad me datis, Lampus, ait, Biragus, Mediolanenüs, aiffert a Lapo, Florentino, qui Caflelliunculus. potius, quam Florentinus effet adpellandus. 388 Lib. 1II.c. XXXI. DIONYSII HALICARNASSEI Διονυσίξ — Dionyfii Hal. de compofitione, feu orationis partium apta inter. fe collatione: ad Rufum. liem, quo genere dicendi fit vfus Thucydides, ad Zmmatum. Lutet, ex offic. Rob. Stephani. M.D.XLVII. (1547) fol. Opufculis rhetoricis Rob. Steph. addidit nonnullas emendationes, ad varios codd. ex- preffas. Plura de fplendida hac editione ct libris, quos illa continet, docte difputat Freytag in adpar. litter. tom. II. pag. 1304— 1313. Dienyfü , Alexandri F. Halicarn. antiquitatum f. originum vom. libri X. Sigirmundo Ge- lenio interprete. — Addidimur vudecimum ex verfione Lapi, chronologiam Henr. Glareani, P. E: Jfimulque indicem , commonfIrantem, quicquid. ef antiquitatum εἰς. Bafileae per. Hier. Frobenium εἰ Nic, Epiftopium. 1549. fol. — item apud Seb. Gryphium, Lugduni 1555. 12. II. voll. et δ ibid. apud Vincentium 1561, 12. in quibus tamen minoribus edd. exclufa eft chronologia 014: reani. Gelenius, (de quo copiofus eft Bel/anger in praefat. ad verf. gallicam pag. XXIII fqq.) meliorem quidem, nec tamen omnibus omnino probatam, /azinam dedit verfionem decem. - tantummodo librorum; vndecimi enim libri ordo eft in codd. gr. perturbatior. Dionyfi Hal. feripta quaedam critica , graece, fcil. Prooemium Dionyfüi de antiquis rhe- toribus tra&iatus, quod decfl in impreffis libri ;; Dionuyfüi refponfo ad Cn. Pompeii epiftolam de Platonis flilo; eiurdem comparatio Herodoti cum "Thucydide, et Xenophontir, Philifli , "Theo. pompi infer fes eiusdem. ad /mmaeum epiffola, aduerfus tos, qui Demoflhenem ab Zfrifotele . praecepta eloquentiae didicifJe contendebant ;. eiusdem de praecipuis Graecorum poetis, hiftoricir, — rhetoribur elogia: Maximi illius, qui Iuliani imperatoris praeceptor extitit, libellus de oppcfr- tionibur infolubilibur. — Graece apud Carolum Stephanum, | edente. Henr. Stephano. Lutetiae 1554. 8. Η. Stephan. quaedam primus inuenerat apud amicum quemdam in [talia, vt ipfe teflatur in praefat. ad Viclorium et adiecit emendationes. Illius praefat. tam graece quam la- tine fcriptae maximam partem recudi fecit /Maittaire in Ann. typogr. IIT. part. II. pag. 641 fqq. De fingulis opufculis criticis ac rhetoricis, eorumque editt. paullo poft difputabitur. Dionyfü Hal. nonnulla opuftula, latine, Stanislao Ilouio interprete, ex offciua Rob. Ste- phani, Lutet. 1556. 8. AMa:ttaire loc. cit. pag. 682. Poft Stephanum de opp. Dion. Hal. egregie meruit, et nouam recenfionem, certe me- liorem et locupletiorem Sylburgius parauit editionem , fic infcriptam : Dion. Hal. fcripta, quae exflant, omnia, et hifforita et rhetorica, gr. et lat. E vett- rum librorum au&loritate, doflorumque hominum animaduerfionibur, quam plurimis im locir emendata ἐξ interpolata: eum latina verfione ad. graeci exemplaris fidem denuo fic collata, et conformata, vt plerisque in locis fit plane noua. — Addita fragmenta quaedam , cum Glareani ehronologia et duplici appendice. — /Aldditae etiam motae, quibus de vtriuique textur vel emenda- tione vel explanatione agitur. — Zddie£li praeter ea duo locupletiffimi rerum et. verborum indices, alter graecur, alter latinur..— Opera εἰ ffudio Frid. Sylburgii V eterenfis, Francof. apud. hert- des ZAndreae Wetheli. 1586. fol. Fabricius - EDITIONES Lib. II. c. XXXI. 589 Fabricius de hac editione ea, quae fequuntur, iam feripferat: , Sylburgius graeca ad vário$ codices MSS. doctorum virorum opera recen(ita emendauit, atque e Romano potiífi- mium ac Veneto codice fuppleuit, Gelenii verfionem innumeris locis caftigauit, librum. vn- decimum et fragmenta de legationibus, a Fuluio Vrfino edita, et iam recens ad Iulii Pacii co- dicem emendata, de integro vertit, Glareani chronologiam, Aurelium Victorem de origine gentis Romanae cum notis A. Schotti, leges regias et decemuirales cum notis et gloffario, motasque e Victorii, Mureti, Brodaei, Leopardi, H. Stephani, Camerarii, Guil. Canteri, Xylandri, Wolfique fcriptis excerptas et fuas propria induftria coneinnatas, indices in Dio- nyfium, qualibus folet editiones fuas ornare, locupletiffimos graecos et latinos fübiunxit. — Recufa eft Sy/burgii editio graece et latine, Lipfiae ann. 1691. fol. minus emendate, nec ver- bulo adiecto, quo ex virorum doctorum faeculi integri induftria aliquid noui ornamenti Dio- nyfio accederet. ^ De altero tomo , qui rarior eft et feparatim editus atque continet libros rhetoricos et cri- ticos, e codicibus et de coniectura tam aliorum quam Sylburgii emendatiores, duobusque nusquam ante vulgatis auctos, cum notis eruditis, vberius egi in Introduct. in hift. L. Gr. L pag.587 fq. Verfiones libellorum latinae, textui gr. adiectae, a diuerfis interpretibus funt pro- fectae. H. Stephani epiftola aut praefatio, graece fcripta, excipit praefationem Sylburgii bre- vem, in qua trium, quibus is vfus eft, exemplarium meminit, primi, quod ab Roberto Stephano cum priore Dionyfii tomo Lutetiae eft editum 1547. alterius, quod ab Henr. Steph. ibidem a. 1554. in lucem efl emiffum; tertii, quod e medicea bibliotheca P. iori opera prolatum , Lugduni Io. Tornefii typis exaratum eft. Latine verfa feparatim prodierunt: Dionyfii Halic, fcripta, quae extant, ommia, hifforica et rhetorica; mune primum vni- verfa latine edita: il/a quidem olim per Gelenium; fed. ita modo interpolata per Frider. Sylbur- gium, vt pene noua vr fio diti queat: Haec vero a variis translata etc. Hanouiae, (male fcri- pfit Bellanger in praefat. cit. pag. XXV. Hanover,) typis Wechelianis, apud hered. Io. Aubrii. ΑΔ, 1615. 8. II. tom. Poflhaec libros folos Dion. Hal. XI. antiqq. rom. latine vertit fuisque illuflrauit notis “ει Portus, Francifci F.. Exeud, Euffathiur F'ignon fibi et. Henr. Stephano. 1588. fol. (vid. Pinel/i catalog. tom. IT. pag. 34.) — 1590. 12. apud Anton. de Harfy. — et cum no- tis fais, H. Stephani et If. Cafauboni ); item excerpta de legationibus ex triplici verfione et cum notis H. Steph. Frid. Sylburgii et ipfius Porti. Lugd. 1592. fol. apud Vignonium: (tefle Fabricio noflro. adde Hudfoni praefationem.) — Libri XI. antiqq. rom. Dionyfi,, e Porti verfione feparatim recufi, cum argumentis librorum et Gnomologia Diony(iana, Geneuae, apud lac. Stoer. 1603. 12. Διονυσίᾳ — Diowgfii Halicarn. Opera omnia, graece εἰ latine, fail. cum ver fione. laf. demilii Por!i emendata , notis obferuationiburque variorum et variis leCliomibur codd, vatica- Ccc 3 norum ; |) Notas in Dionyf. Halic. a fe editas memorat — mam. 7f. Cafaubono tribuit edit. cum, verfione Cafaubonus ad Polybium pag.1:8. -JViceron im — Aem. Porti. Geneuac 1588, fol. et Cafauboni no- Mem. clar. viror. tom. XIII. psg. 122. verf, ger- — tae parum laudantur. Lib, III c. XXXI. | DIONYSII HALICARNASSEI 390 norum; aceedunt Excerpía de legationibus, gratte, cum verfione Henr. Stephani, εἰ variorum notir; Prirefciana, cum H. V alefi interpretatione, et Obferuationibus H. Dodwelli, differ- tatio de aetate Dionyfii ac tabulae chronologicae Dionyfianae, | Opera οἱ fludio Io. Hud/oni. Oxoniae e theatro Sheldoniano, 1704. IL. tom. fol. . Conf. de hac fplendida, nec adco frequenter obuia editione Act. erudit. 1704. p. 529 fqq. Bibl. ancienne et mod. de M. Clerc. tom. XIV. pag. 246 fqq. Hiftory of the works of the learned 1704. pag. 417. 490. Fabric. de illa ea, quae fequuntur, notauit. , Graeco textui ad editionem Sylburgii recenfito adiungitur Porti translatio hinc inde emendata "2, et fin- gulis paginis fuperius adícripta temporis notatio ex mente viri egregii 77. Dodiwelli, infra autem praeter notas et obíeruationes variorum fubflratae variae lectiones codicis Vaticani ante 700. annos fcripti per libros primores decem et per vndecimum alterius Vaticani recen- fioris, quas viris praeflantiifimis Laur. Zacagnio et lac. Perizonio in acceptis refert editor humaniflimus, — Excerpta de legationibus cum verfione H. Stephani et variorum. notis, Pei- reíciana cum Henrici Valefii interpretatione, et obferuationibus exhibet, operique praemittit veterum: recentiumque ") de Dionyfio teflimonia ac iudicia, ad calcem tomi II. reicctis no'is quibusdam variorum in quaedam Dionyfii loca copiofioribus F. Vrfini, If. Cafauboni, H. Stephani, Sylburgii etc. In his pag. 323. H. Dod welli, fupra laudati, differtatione de aetate Dionyfii, et vocabulo syevez ^), tum ab codem Dodwello concinnatis et fummo fludio ela- boratis tabulis chronologicis Dionyfian's.* Haclenus Fabricius. Sed non omne, quod nitet, aurum εἴ. Atque de illa editione, mendis typographicis contaminata, quae praeter ea Syl- burgianas animaducrfiones, non integras, fed mutilatas exhibet, Je/anger in praef. ad verf. gall. pag. XXVII — XLH. multis locis vitiofe fiue verfis, fiue expofitis, in medium prolatis limaque adhibita, et Keisfius, cui Hudfonius neque ingenium, nec induflriam quidem ad- probauit in Dionyíio ornando, in pracf. pag. XV — XX. grauiter aperteque iudicant. — Reiskius vero, Georgii, librarii Lipfienfis, qui Dionyfium Hudfoni typis repetere coepit, precibus motus, quamquam, aliis laboribus diflridus, curam Dionyfii, poílquam plures primi voluminis plagulae iam praelo exicrant, fufcepit, et non folum textum a vitiis typo- graphicis feduio purgauit; fed fide quoque codicum, praecipue Vaticani faepius, et ex in- genio interdum correxit, fingulisque tomis notas adiecit, maximam partemn criticas, quas ante abfolutum opus et ante obitum adhuc parauerat; in praef. ad tom. I. dedit filuam le- ctionum a pag. 3— 464. vbi demum folia fingula a praelo muflea receníere coepit, a men- disque purgare, quae vel vitiofe excufae erant, vel ab Hudfono e cod. Vaticano refcribendae videbantur. Infcripta autem eft editio: Diontjfi t) Qvoiqv' i! protcfle dans fa preface, qv' il l'a corrigée, il y a cependast laiffé plufieurs fau- ies, Bellangerius praef. pag. XXVII — LIX. add. Mercure Galant d'an. 1723. laav. Fevr, et Mars. 4) Plura collegerunt Martinus Hankius libro vtroque de Rom. rerum fcriptoribus, Chriflianus Wilhelmus Eybenius a! Ioh. Magiri Eponymolo- gicum, "Thomas Pope Blount εἰς. Prae ceieris le&u iucunda funt, quae de Dionyfio obíeruat Mottànus Vaycrus tom. II. p. 305 fq. edit. in fol. .0) Hac voce plerumque non certum numerum annorum, fed firpes ac fucceffiones notari, con- tendit vir do&liffimus,: perinde vt Matthaei pri- mo capite. Confer éiusdem éxereitat. de actate Pythagorae pag. 170 Íq. EDITIONES Lib. I HI. c. XX XI. 591 Dionyfii Halic. Opera omnia, graece et [atine. Cum annotatt. Henr. Stephani, Frid. Sylburgii, Franc. Porti, Ifaati Cafauboni, Fuluii fni, Henr. V. alefi, lo. Hudfoni et Io. lat. Reiske. Lipfiae 1774— 1771. Vl. voll. in 8. cum icone Dionyfii Halic. ex cod. Chiggia- no. Volumen fextum, cuius curam poft Reiskiutn mortuum geílit Morus, etiam nunc inter coelites triumphans, ornant a pag. 170 Íqq. Ceperronneri obferuationes codici regio Parif. arte typographica recentiori adícriptae et vel ex alio cod. duclae vetufliore vel ex in. genio viri cuiusdam docli profc^tae, quas Capperron. in Mem. de i'acad. des Infcr. tom. XXIV. pag. 1 — 29. in Obfervat. iur l'ouvrage de Denys d' Halic. intitulé περὶ τῆς λεκτικῆς Δημοσϑένες δεινότητος publiearat. — Accefferunt Toupii cogitationes et emendationes P) ex eius curis in Suidam nouiffimis, eiusque emendationibus.in Suidam excerptae. Addi etiam folet vita Reiskii, a Moro eleganter fcripta et feorfum edita. — Futuro tamen editori, quum Reiskius propter temporis penuriam operisque feftinationem nec fatis inflructus a praefidiis neceffariis, accederet, nec omnino praeparatus ad operam hiflorico criticoque noftro com- modandam a bibliopola inuitaretur, plura fuperfunt, in quibus emendandis illufirandisque ingenium atque eruditionem offendere poffit. — Plures codices funt excutiendi, et hifloria tam illorum quam editionum critica efl conficienda. — Permulta loca egent medicina, ad vulnera, quae multa, vcl tarditate librariorum, vel incuria operarum editorumque facla, reflant, caute . prouideque fananda, aut ab aliorum praua curatione et corruptione vindicanda. Plura de- fiderant legitimam interpretationem cum grammaticam, tum vero hifloricam. Namque in- uirendum erit, quos Dionyfius Halic. fequutus fit auctores, et qua ratione id fecerit; tum in quibus ab aliorum narratione et iudicio differat. — In opufculis criticis et chetoricis fcripto- res ipfi, de quibus ille differit, curatius diligentiusque funt conferendi. Denique, quae ad- huc fuperfunt , fragmenta plura funt conquirenda. Amplus igitur patet campus, in quo editor virtutes ingenii atque litterarum copiam cum laude exponere poffit. Atque cenfor vltimi tomi Reiskiani in Berolin. bibl. vniuerf. fupplem. III. a 1779. pag. 1865 fqq. haud pau- cas nouas adtulit coniecluras. — Bene praeiuit Griumius, idemque modeflum tulit iudicium de edit. Reiskiana, et plura loca particularum, quas ex libris antiqq. Dionyfii excerpfit, cri- tice, grammatice, hifloriceque perfequutus cft in Jibro bonae frugis et commendando in- fcriptoque: Diontyfü Halicayma[Jenfis Archatolegiae romanae, quae ritus romanor explicat , fynopfir. "Adornauit | animaduerfiones interpretum. fuasque. et. indicem. in vfum tironum locupletiorem . adiecit Dauid Chriftian. Grimin, A. M. et Lyc. Annsemontani Recl.— Zlcedunt au&faria quat. dam, Lipfiae fumtu Weidman. hered. et Rcichii, 1786. g. Sehcli Dionyfiü Halic. de priftir feriptoribus tra£/atur. gr. et lat. cum adnotatt. Guil. Hohell, et diff. de vero mediae vocis vfu. Lonrini. 1766. 8. — idem ab Exdsardo Rowe Mercs , gr. Oxon. typis Clerend. 178:. 8. Ex Diongfii Halicarn. archaeologiae romanat lib. X. cap. I— V III. explanauit Io. Sam. Horfigius Lipf.1790. 8. Textus Reiskianus cum noua verfione latina et adnotationibus tam p) Repetitae illae funt paffim in tribus prioribus voluminibus Operis Towpiani; Emendationes in Suidam εἰ He/ychium etc. Oxonii 1790, 8. IV. voll. 4052 Lib. HI.c XXXI. | DIONYSII HALICARNASSEI ὁ tam criticis quam antiquariis et grammaticis bonis exhibetur. conf. Ien. Allgem, Litteraturz. a. 1791. menfe Aug. nr. 208. pag. 239. Eo G4 una no LU. τὴ ifelice, Francifci Venturi, Florentini, Venet, per Nic. Bafcarinum, 1545. 4. — cum vita Dion. a Tommaf. Porcaccio (Porcacchi) fcripta, cum adnotationibus, tabulis geogra- phicis et chronologicis etc. eft feptimus annulus, (il fettimo anello della Collana hiflorica greca.) Veronae 1758. 4. (vid, Freytag. anal. litter. pag. 201.) — La Militia Romana di Po- libio, di Tito Livio e di Dionigi Zlicarnafzo. Da Francefco Patricii dichiarata, e con varie figure illuflrata etc. Ferrarae per Dominicum Marmarellum. 1583. 4. De his vid. Paifoni . bibl. degli autori — volgarizzati, tom. 1. pag. 503 fq. 2) gallicae: veteris gallicae verfionis Petri Mriffonier, medici Lugd. meminit Zfnton. Per. derit in bibl. gallica; fed non videtur effe edita nec illam vmquam fuiffe repertam , wbferuat P. le Tay in praef. ad fuam verfionem. — Libros tres priores gal/ite e latino Lappi translatos a Claudio de Te[ferat, nobili Parifino, teflatur Franc. a Cruce Cenomane in biblioth. gallica, pag.64. Neque hanc memorat /e Jay, qui profitetur, fe primum gallice vertiffe lihros Dionyfii Halic. — — Ler Zlutiquitez Romainer de Denys d' Halicarnaffe, traduites du Grec par /e Gabriel Frangois [e aj, de la Compagnie de Iefus. Avec des Notes hifloriques, cri- tiques et geographiques. tom. I. II. Parif, 1722. 4. lay in praefat. valde laudat Dionyfium, eumque fere praefert T. Liuio, et multos laudat, de eo benigne iudicantes. Notae, maxi. - mam partem hiftoricae atque antiquariae futurum editorem quodammodo juuare poffunt. Bene vero fecit lay, quod formas nominum propriorum latinas retinuit, nec more reli. quorum fuorum popularium truncauit et peruertit. [ΓΘ Iay quidem adfeuerat, fe e graeco fermone fecundum Hudfoni editionem vertiffe; at alii ex latina verfione gallicam confe- ctam eífe cenfent. Melior quidem, ex ipfa graeca oratione concinnata effe iudicatur inter- pretatio Billangerii, Doctoris Sorbonici: Ler Zntiquitér Romaine de Denys d' Halicarna[e, traduiter en. Franpoir, avec des Notes hifloriquer, geographiques, chronologiques et critiquer. Par M. * * * tom. I. IL. Parif. 1723. 4. Docte eruditeque in praef. agitur de Dionyfio Hal. eius charactere, virtutibus hifloricis et fcribendi genere, atque editionibus, interpretibus, in primis pag. XLII fqq. de verfione P. /e Jay, cuius verfionis plura loca feuere examinantur. Ipfa verfio Bellangeri ab aliis V. D. praefertur fuperiori, et notae fubiectae cum criticae tum hifloricae atque antiquariae dignae funt, quae a futuro editore conferantur atque expendan- tur. In plerisque actis litterariis gallicis vtriusque verfio recenfetur, et patres focietatis lefu mire laudarunt focium /e Jag. vide, fi vis, Mem. de Trevoux a. 1722. pag. 550. a. 1723. nr. $0. a. 1724. nr. 5. pag. 64 Íqq. pag.645. Le Jay, (iudicatur) à donmé une tradué?ion (des peníees,) Bellanger une vcrfion (des mots.) adde Iourn. des Sav. pag. 470. a. 1724. pag. 304. pag. 416. In bibl. Francoife tom. XIV. pag. rcr. dicitur: Le Pere [e Jay peut cire mitux écrit, mais Mr. Bellanger à incomparablement mieux traduit. Traité de l' arrangement des mots traduits du Grec de Denyr d" Halicarn. avec la Langve grecque et la Tragédie de Polieucte de P. Corneille avec les Remarqves par M. | Abbé Bat- teux. Parif. 1788. 8. conf. ephem. litter. Gothan. auslándifche Litteratur. 1790. nr. 17. len. AlJg. Litteraturz. menfe Dec. 1789. p^g- 588 fqq. h 3) anglite δ νυν - INTERPRETES — LiIILeXXXL 39, 3) 4ingliee vertit Edward Spelmann, cum notis et differtatt. Londini. 1759. 4- 4) Germanice, Io. Laur. Benzler, Lemgou. 1771 fq. 8. conf. philol. bibl. vol. I. part. 7. Gottingae 1772. 8. pag. 431 fqq. Coriolani hiftoriam in Thomfons Agamemnon et Corio- lan. Lipfiae 1760. 8. — de charactere Thucydidis libellum vertit /Zeu/z/ in bibl. hiftor. Gat. terer. vol. VI. nr. r. Verf(iones latinae iam antea memoratae funt. Scripta illufrantia Io. Chriftiani Gottleberi Obferuatt. in quaedam loca Dionyfii Halic. fpecim. I— IV. Annaemontan, 1769 et 1770. 4. et in nouis alis erudit. Lipf. 1771. menf. Maio et lun. Grimmii progr. lection. Dionyfian. faíc. I— IV. Annaemont. 1782 íq. cf. eiusd. praef. ad edit. Archaeol. Dion. pag. XIII. Chr. Frid. Matthaei progr. de Dionyfio Halicarn. Wittebergae 1789. 4. — Infunt obíf. in Diony(ii epiftolam ad Ammaeum et iudicium de Ifocrate. Sthloff;ri Apologie des Thucydides gegen einen Tadel des Dionyf. von Halikarn. in: : Neuen Deutfchen Mufeum , part. 1I. m. Febr. 1790. pag. 153 fqq. - Boivin tres commentatt. in Mcm. Parif. des Infcr. vol. II. pag. 319 fqq. 374 fqq. 4co fqq. item Conture diff. fur un endroit du II, Livre de Denys d' Halic. ibid. tom. HII. pag. 573 Íq. — In Hiftoria illius focietatis Parif. varia loca Dionyfii explicantur aut emendantur; a Pau- delot tom. 1. (ex verfione Gottíchediae germanica,) pag. 217 fq. Dionyfius ex Thucydide corrigitur, de Acantho, qui primus in ludis Olymp. rudus certauit de praemio; tom. IX. pag. 126 fqq. 4 Frereto de origine primorum in Italia populorum, εἰ quidem de coloniis pelasg. ac graecis. Is putat, primum Halic. archacologiae librum fimilem effe libello ro- manenfi. Alios libellos iam antea memoraui, et paullo pofl in notitia minorum Diony(i opufculorum indicabo. Zar/. IV. In locum libri I. Antiquitatum de infula Samothrace ac diis Troicis prolixos com- mentarios graece fcripfit Johannes Magifler, cognomine Canabutiur fiue Canabuza, [paullo ante a. 1462. origine forfan Italus, natione vero Graecus,] quos memorat Labbeur pag. 108. bibl. nou. MSS. et edere pridem conflituerat Leo Allatius. [vid. Lec. Zlllatium de menfura temporum etc. edit. a Bartoldo Nihufio, Colon. Agripp. 1645. 8. in adpendice pag. 249. nr. 46.] Exílant etiam manu exarati in biblioth. Vindobonen(i imperatoris, diflincli in capita XCVI. quorum titulos 96. poft Lambecium edidit Nef/zíiur in catalogo MSS. inter codices hi- floricos pag. 165 fq. [IP] Fabri. — Sed de Canabutio codice Vindobonenfi, et argumento, longe copiofius diligentiusque diíferuerunt Lambecius et Kollariur in fupplem. ad Lambecii commentarios, cod. LXXXIII. pag. 504—534. — De codice Parif. inferipto: Ἰωάννης Κα- γαβέτζη τῇ Μαγίξορος πρὸς τὸν αὐϑέτη (lege, vt efl in cod. Vindobonenfi, αὐθέντην) τῆς Alva καὶ Σαμοθϑρακης, multus eft St. Croix in: Notices et Extraits des MSSts de la Bibiioth. du Roi Ἰὰς au. Comité etabli par Sa Majeflé dans !' Acad. des Infcr. tom. I. Parif. 1787. 4. pag. 538—541. Cum cod. Parifino conuenit cod. CCXXXIV. in bibl. regia Tauri- nenfi. vide catal. codd. graecorum illius bibl. pag. 316 fqq. vbi prooemium integrum , (quod Vol. IF. Ddd etiam: 594. Lib. HI. c. XXXI. DIONYSH HALICARNASSEI Vol. IT. p. 734 etiam maximam partem a Lambecio et Kollario factum effe, fcire nondum potuit editor illius catalogi) graece cum verfione latina promulgatum efl. — Pefrus AMorimus, (notante Fabricio in nota mst2,) in Opufculis pag. 405. ait, Canabuzium ibi maxime fe probaile, vbi refellit Dionyfii Halicarn. errorem, ex illis Hellenismi tenebris ortum; quas lux euangelica discuflt. Harl. V. Teflatur Dionyfius ipfe ?), fe in hiftoria fua voluiffz referre ac fervare characterem ἐξ ἁπάσης ἰδέας μικτὸν, Pveryavis τε καὶ ϑεωρητικῆς quiddam ex rerum geflarum marra- tione εἰ fpctulatiene philofophica mixtum, itaque vt diligentiflime et romanis iplis fcriptoribus longe accuratius defcribit rempublicam romanam ritusque, et temporis notationcn: adfidue magno fludio adiungit; ita hinc inde digreditur, et orationes quandoque longiores inter- iuugit, quo ipfo iucundiorem lectu eíTe iudicauit Photius. Stoicae philofophiae ἑαυτῆς, P/of- fius obferuat lib. I. de Idololatria cap. ro. Diclione autem vtitur tam pura ac dilucida, vt cognitionem graecac linguae confequi cupientibus Dionyfii lectionem, non ab-re prae ceteris commendarit Hecrimannus ab Hardt in Studiofo 7) fuo graeco. — Hugo Grotius epift. 189. ad Gallos, im romana, inquit, Aifforia o5liui/tendum xon eff, plur firme frugir e grascis au- oribus , quam € romanis hauriri, quia morer rilurque publicos exteri diligentiur obferuant iraduntque. ldem Polybii et Dionyfii exemplo probat auctor diílertationis, gallice editae, in diario litterario Hagenfi, Lettres ferieufes et badines, tom. IV. p. 550 fqq. qve Ier Etran- ger: font plur en état. d' etrire l'hiffoire d'un pair, que ler naturels memer.— Dionyfium ta- men, hominem graecum, interdum effe falfum imperitia proprietatis vocum latinarum, no- tat Salmafiur pag. 698. de modo vfurarum. VI. Scripferat praeterea Dionyfius Epitorsn harum antiquitatum libris qningue, Stepha- no Byz. laudatam in ᾿Αρίκεια et Κορίολλα, fed illa iam pridem iatercidit. De ea videndus Photius cod. LXXXIV, et H. Stephanur operae 1. in Dionyfium cap. 5 et 7. Etiam fibrum “περὶ “χρόνων fcripfife fe, innuit Dionyfius lib. I, p. 6o. in quo docuit, qua ratione graecam fupputandi ad romara:n rationem liceat dirigere. | Meminit et Ceseis ZHlex. I Strom. p. 320. Παλαΐτερα δὲ τῶν Ἑλληνικῶν ὅ) TG ᾿Αργολικο;, TG ἀπὸ ἱνώχϑ λέγω, ὡς Διονύσιος ὁ ANI καρνασσεὺς ἐν τοῖς “κρένοις didmaxes. Suidas: Εὐριπίδης τρωγικὸς. τῷ προτέρα ἀδελῷι- δὲς ὡς Διονύσιος ἐν “χρονικοῖς. — Sed hsec Hudforo pridem obferuata. [Boivin l' ainé in Mem. de Litterat. des Infcr. vol. II. pag. 380 fqq. probatum it, Epitomen illam et librum de tem- poribus fuiffe vnum idemque opus, aut librum quemdam epitomes fuiffe canonem tein- poris. ] VII. Nunc ad alia Diony(ii fcripta accedere par cfl, critica et rhetorica, tum illa, quae exflant, tum, quae perierunt, Exflant vero haec fave eximia et lectu digna, nifi quod acer- bam nimis criticam quandoque exercere videtur Dionyfius, in his fcriptis, quae iunior aetate et fcruentior edidit, neque enim dubium eít, haec ante antiquitates ab eo compofita fuiffe. Conf. 4) Lib. I. pag. 7. quod reprehendit, Boívin, neque tamen emen. 7) Editus eft Helmftadii v7co. 8. datum eft in noua editione Clementis Oxonienfi s) Pro Hcllenicis alii male pofuerunt Graecos, — pag. 373. * - P X VeILp 87M — SCRIPTA CRITICA ET RHETORICA Li.IILe XXXI. 395 Conf. de editt. Works of the Learned 1704. pag 422. . [De Dion. critico Valef. emendatt. et de critica pag. 149.] VIII. ΠΕΡῚ ΣΥΝΘΕΣΕΩΣ ὈΝΟΜΑΤΩΝ de firuBfara Orationis liber , ad Rufum Melitium *) fiue, vt Sylburg. Minucium "). Graece primus edidit et (IP) Aldus inter veteres Rhetoras, Venet. 1568. fol. Prodiit et graece Argent. 1550. 8. cum aliis Dio- nyfii opp. edit. Rob. Stephani in fol. et Sylburgio curante in tomo pofleriore operum Dio- nyfiiWecheliano. — Latine vertit vtcumque et exempla latina addidit Semuel Pirkouius, Polonus, in academia Samofcen(i profeffor. Prodiit graéce et lat. Samofcii a. 1604. 4. [plura de rara hac editione notat Zo. Dan. Janozki in. Nachzicht von den in der Zaluskifchen Bibl, fich befindenJen raren polnifchen Büchern, part. V. pag. 214 fqq. vbi a. 1602. per errorem editum fcribit librum, fed in catalog. biblioth. Bernen(is I. pag. 281. idem annus 1604. nota- tur. lllam edit. laudet Cafaub. lib. de Enthufiasmo cap. IV. psg. 118.] | Eadem Zircouii ver- fio ab “5. Schotto recen(ita et breuibus fcholiis illuftrata exftat in. editione Dionyfii latina Ha- nou. 1615. 8. — Longe emendatiorem veríionem edidit, graeca caílig2uit, et ποίας Sylbur- gii variorumque et fuas addidit /acobur Z7ptomur, Etonenfis, Lond. 1702. 8. cuius editionem laudatam, (i placet, vide in actis erud. a.-1703. pag. 44. [In hac editione Sylburgii receafionem erat fequutus. — Poftea fecundis curis, vfus fub- fidiis, quss Hudíon. a Michae!e Lequienio acceperat, emendatiorem emifit editionem, in qua, vt ip/z Vpronus in praefatione ait, multa prius aut mutila aut luxata e codicibus calamo exaratis, duobus praecipue regiis et vno Colberuno feliciter in hac imprellione refli:uta funt. Epigrephe auem haec eft: Διονυσίᾳ AX. περὶ συνθέσεως ὀνομάτων. Dicnyfii Halit. de ffruchura orctionir liber, Ex recenfione Zac. /7ptoui, A. M. collegii regalis apud Cantab. nuper focii: qui et veterem interpretationem emoeadauit, et notis integris Frid. Sylburgii felecti:que aliorum, fuas paffim animaduerfioucs adiccit. | His accefferunt Simonis Bireosii exempla latina, (graecis Dionyfii refpondentia,) cum duobus indicibus. Londini, impenfis R. Knaplo:k. 1728. 8. — Tertium "emenda''osque ibidem 1747. mai. 8. (vid. Acla erudit. Lipf. 2. 1754. m. Febr. pag. 51 fqq. vbi quaedam corriguntur,) Bircouii verfionem valde carpit Vpton. in praefatione. Fabricius in margine manu fcripferat: ,'Theodorus Gaza librum Dionyfii Halic. de compofitione orationis latine vertitTe traditur apud Oudinum' tom. III. de fcriptoribus eccle- fiaflicis pag. 2541... — Idem tom. IX, B. Cr. pog. :95. ex Volaterrano lib. XV. comm. vib. Ddd a fol. 157. mogenem mulem pracfert Longino Dionyfium: fed iure diffentit Ruhnken. in. diff. de Longino, 6.6 et1a. Harl] 5) In meto regio Parif, et Coibertino AMeti- f) Etiam Dionyfius Longinus hoc de argumen- to duobus libris ícripferat poft noftrum Diony- fium (vid. Longin. de fublimit. fe£. 39.} et lon- ge acriore atque. exquifitiore iudicio valuiffe vi- detur Tan. Fabro in notis ad Longin. peg. 208. edir. Toilianae, pollicito, hoc fe often(urum in locis, quos vterque examinauit. Io. Hudíon prac- fat. ad Longinurm fufpicatur, illi potius adtri- buendum hunc librum, quam Dionyfio Halicar- naffeo. [/o, Sictliota im coinment. meto iu Her- [iun v) Conf. Morhof. polyh. lit. VI. 1, 4. Dionsfii Halic. librum /"alefius ad Eufcbii hiftor. ecclef. V1I. 25. pag. 137. errore memoriae nominat περὶ σνυγαάξεωι ὀνομώτνων. Heuntann. 396 Lib.IIl.: ΧΧΧ], ΦῬΙΟΝΎΘΙΙ HALICARNASSEI Voll. p.784 578: fol. 157. refert, Gazam vertiffe; addit vero, neminem fe vidiffe, qui illam interpretationem me- moraffct. Enimuero reuera exflat illa verfio, typis defcripta, et a cel. Morellio in nota ad Pinelli bibl. tom. lII. p. 9 fq. rariffimi illius libri editio diligenter curateque notatur, ita infcripta : Dionyfii Hal. praecepta de oratione nuptiali, de oratione natalitia et de oratione epi- thalamio a Theodoro Gaza latine reddita. Oratio in nuptiis Hugutionis Contrarii et Camil- lae Piae. Claudiani carmen de Phoenice. Cremonae fine anni et typographi nota, faec. XV. 4. (ante annum 1492. fortaffe per Bernardin. de Mifintir praelo exiiffe illam editionem, animaduertit Morellius, vir humaniffimus.) Idem JHorelliur 1. c. pag. 21. et Saxiur in hifto- ria lit. typogr. Mediol. p. DCX. alteram editionem indicant huius fententiae: Chirii Confulti Fortunatiani rhetoricorum libri II. Dialectica et computus. — Dionyfii Halic. praecepta de orat. nuptiali, natalitia et. epithalamiis, latine reddita a Theodoro Gaza. etc. edente Francifto Puteolano; absque vlla nota, (Mediolani,) faec. XV. 4. Add. Deni; fupplem. annal. typogr. Maitt. pag. 553. Har/.] Denique ex Vptoni editione hunc librum in pofleriorem Dionyfii fui tomum recepit Hudíonus, verfione locis quibusdam interpolata et graecis cafligatis ad codices binos regis Chriflianiffimi, et vnum Colbertinum, quorum vfum Michael le Quien ipfi comparauit, [Hardionir emendatio loci cuiusdam, in: Hifl. de l'acad. des Infcript. vol. V. pag. 138. aut fecundum verf. Gottíchediae germ. tom. III. pag. 254 fqq. Zar/.] IX. TEXNH, frr Rhetorica ad Echecratem, duodecim capitibus conffans et omnium, quae ex Dionyfii fcriptis exftant, Hudfono iudice, mendofiffimum. — Graece inter Rhetoras Aldi 1508. fol. et in editione Dionyfii Paritienfi Rob. Stephani, et Wecheliana. Prima qua- tuor capita περὶ τῶν πανηγυρικῶν. μέθοδον γαμηλίων, γενεθϑλιωκὼν et ἐπιθαλαμίων latine vertit ΠΗ. ZdIntonius Zdntimachus, Ferrarienfis, quae verfio ex edit. Bafil. 1539. fol. legitur in calce editionis Wechelianae tom. lI. pag. 199. Αἴ caput V. μέϑοδον προσφωνηματικῶν et VI. ἐπιταφίων latina interpretatione donauit Guil. Gratiur, Brugenfis, Iefuita. Caput VIE zrge- τρεπτικὸν ἀϑλητοὺς et VIII. περὶ ἐσχηματισμένων tranflulit Zndrear Schottur. ΙΧ. περὶ ἐσχηματισμένων fiue de figurata dictione tractatum pofleriorem, tum et X et XI. “περὶ τῶν ἐν μελέτῃ πλημμελεμένων εἰ περὶ τῶν ἐν μελέταις ὠτεχνίας Guil. Gratiur. — Caput XII. περὶ λόγων ἐξετάσεως 44. Schotiur. Latine haec omnia leguntur in editione Dionyfii latina Ha- nouieníi ann. 1615. 8. fed capita X. XI. XII. a prioribus male diftracta funt, et reiecta ad pag. 168 (ᾳ. Hudfonus verfionem hinc inde emendauit et graeca cafligauit ad codices binos regis Galliae, tum ad Colbertinum, lamefii item, theologi Cantabrigienfis et Rogeri Galei. "Tan. Faber in notis ad Longinum pag. 135. τέχνην Dionyfii noflri, quod miror, effe negat: atqui - Dionyíi dicionem habet ac characterem , pollicetur etiam librum de imitatione pag. 64- quem a noflro fcriptum conflat. — Laudat fane Niroffrati dictionem pag. 36. Aé£es δὲ χρηφέον ἀφελῶ μᾶλλον ἐγγὺς Ξενοφῶντός vs καὶ Νικοςρώτα βαίνοντω. — Sed. neutiquam intelligens dus Nicoffratur, Macedo, fub M. Antonino [IP] clarus, de quo Suidar, Philoffratur de So- phift. pag. 618. et //ciatu; IT. 49. parergon, non magis quam fophifta iunior Tarpezuntius, qui hifloriam fcripfit a Philippo Arabe ad Odenatum vsque Palmyrenum et Valeriani infeli- cem in Perfas expeditionem, tefle Euagrio lib. V. cap. vlt. Hiftoriae Ecclef. — Conflat enim, plures floruiffe Nico//ratos antiquiores, vtillum, aduerfus quem Demofthenes dixit d nem . VeL Π. p.785 Ὁ 7556 SCRIPTA CRITICA ET RHETORICA .Lib.1IIc..XXXI. 5301 nem LIX. ne de aliis in praefenti memorem. — Menander quoque fiue Alexander, rhetor, (Dionyfium, vt videtur, nofirum fequutus,) Xenophontem ac Nicoflratum coniungit, eorum- ue, fed et Dionis Chryfoflomi ac Philoftrati dictionem eius, qui heroica atque imagines Ludo adfirmat ὡπλδτέραν eivej καὶ ἀσφαλεςξέραν. — [In biblioth. Beffarionis quondam fuiile Nicoffrati libellum hodie deperditum, de /znatu habendo, ex aliorum narratione refert Villoifon. anecd. gr. tom. II. pag. 263. not, Illum libellum laudat Pompeiur Fzflur voc. Se- nacula. adde Nicofiratum, comicum, de quo fupra in vol. II. pag. 472. ar] — De Mu- reti vero errore, qui ex loco τέχνης huius, quo pag.37. Dionyfius Ifocratem. reecv fuum vocat, iuniorem quendam lfocratem eft commentus, dixi lib. 1. cap. 26. $. 5. X. ΤΩ͂Ν ΠΑΛΑΙΩ͂Ν ΧΑΡΑΚΤΗ͂ΡΕΣ “2 fiue τῶν ὠρχαίων κρίσις , graece primum cum aliis quibusdam Dionyfii fcriptis criticis, mox commemorandis, prodiit Parif. an. 1554. 8. edente H. Stephano, qui e Cicerone et Quincliliano iudicia de iisdem fcriptoribus ad- iunxit. Latine vertit Szanir/au; Ilouiwr, Polonus, Ba(il. 1557. 8. infcripfitque de praecipuis gratcae linguae au&foribur elogia, | louii translatio recufa eft in editione Wecheliana tom. II. pag. 206. et in latina Hanouienfi, et in graecolatina Hudfoniana. Scriptores, de quibus iu- dicium fert Dionyfius in pracfenti libro, hi font: Homerus, Hefiodus, Antimachus, Panya- fis, Pindarus, Simonides, Stefichorus, Alcaeus, Aefchylus, Sophocles et Euripides: He- rodotus et Thucydides, Philiftus et Xenophon, ac Theopompus, tum Pythagorei et Plato atque iterum Xenophon et Ariloteles. | Lyfias praeterea et Ifocrates, Demoflhenes, Aefchi- nes, et Hyperides. ΧΙ. ΠΕΡῚ ΤΩ͂Ν 'ATTIKXYN ῬΗΤΟΡΩΝ ὑπομνηματισμοὶ πρὸς Δμμαῖον. De Oratoribus Aiticis ad Amimaeum commen:arii. Horum prima pars duntaxet exítat, “περὶ τῶν πρεσβυτέρων, de antiquioribus, Lyfía, J/ocrate, I/aco. — Ex altera de iunioribus Ora- toribus Atticis, Demoflhene, Hyperide et efthine fup:reft tantummodo caput, initio mutilum et hinc inde hians,-zregi τῆς λεκτικῆς Δημοσϑένες δεινότητος. et tractatio non integra de Dinarcho. "Tertia pars de Hi(loricis et ceteris fcriptoribus Atticis, a Dionyfio promiffa incer- tum, an perfecta, certe ad nos non peruenit. Quae de Lyfia et Ifotrate commentatus eft Dionyfius, primus cum Lyfiae orationibus et lfocratis graece edidit Aldus ann. 1518. fol. poft Aldum R. Stephanus ad calcem Antiquitatum Dionyfii ann. 1547. fol. [Prooemium in H. Steph. fcriptis Dionyfii criticis, in 8. — Dion. iudicia de pluribus oratoribus Reiske inferuit editioni fuae oratorum graecor. atque illuflrauit. 77ar/] Latine tranflulit [1] Matthias Mar- tinez de Waucquier, Middelburgicus, et quae de Ifocrate, Hieron. Wolfius, cuius verfionem Sylburgius quoque in Wecheliana editione exhibuit. Tom. ll. pag. 2r. — Quae autem de Ifaeo et Dinarcho, P. Victorius graece vulgauit e biblioth. Medicea Lugd. 1580. 8. [in catal. Pinell. III. pag. 8. indicatur a. 1541. 4.] apud Tornaef. — Vertit latine A. Schottus, ac de D dd 5 Dinarcho 1w) De charactere σεμνῷ, in quo ;o3s Xpxoe- νοΐ, V. pag. 126 fqq. et Hardio pag. 136 fqq. aut πινὴς et χιίρις xBíasor, vid. Hift. de l'Acad. des — fec. ver(ionem Gottíchediae german. tom. III. pag. infcr. tom. III. pag. 191 fqq. Sa/ma/. ad Tertull — 239 (qq. ct 251—254. prior contra Salmafium de pallio pag. 233 fq. et contra Cercoétium pag. difputat, et Petauii expofitionem maximam par- i;3íqq. Gedoyns in Hift. de l'Acad. des Infer. — tcm amplectitur, Harl. 398 Lib. ΠΙΧΧΧΙ. DIONYSIU HALICARNASSET Μοὶ. I. ». 786 787 Dinarcho idem, quem dixi, Mortinefius fiue Martinius. Οὐας de dicendi vi denique, quae fingularis fuit in DemofIhrne,. primus e recentiore MS. codice et fchedis, e Lollini bibliotheca a Don Zellino communicatis graece edidit Frid. Sylburgius, latine Martinefius conuertit. Exflant haec latine in editione Hanouienfi a. 16:5. 8. Graece in Wecheliana, graece et lati- ne in Hudfoniana, qui duobus MSS. biblioth. regis Galliae zd graeca cafliganda vfus eft, et in lfaeo ac Dinarcho et Demoflhene, codice ex MS. biblioth. Bodleianae. XI. EPISTOLA I. AD AMMAEVM, (quem φίλτατον fiue amiciffimum vo- cat) ds atíate ftriptorum: Demoffenis et Ariflotelit, (iue quod Demoflheres artem rhetori- cam non didicerit ex Ariftotele, neque orationibus fuis ad eius praecepta conformatis omnium oratorum praeftantitTimus eeaferit. Graece primus edidit 7, Szephauus 1554. 8. [— gr. et lat. item Franc. Fabritii vira Demoflhenis, Colon. 1575. 8. in catal. bibl. Berneaf. I. pag. 281.] latine vertit et textum graec. addidit in fua Demoflhenis editione H. ///olffur, (Francof.1604. fol. pag. 5o fqq.) cuius verfionem recudi curauit Sylburgius tom. II. pag. 223: 7. Schotti *) translatio cum eius notis exflat in editione Dionyfii Hanouienfi latina a. 1615. g. et in graeco- latina Hudfoni, qui vfus MS. codice regio ad graeca cafliganda. XHL EPiSTOLA IL AD AMMAEVM περὶ τῶν Osxodide ἰδιωμάτων, de ür, quoe Thucydidi propria funt. — Scripta poft librum copiofiorem, de Thucydide, de quo mox, et graece vulgata ab Aldo [cum "T'hucydide, Venet. 1502. fol. et a Tunta, Florent. 1526." fol. ab Aldo itidem] inter graecos. rhetoras a. 1508. fol. tum a Ioachiino Camerario a. 1540: et aliis quibusdam "Fhucydidis editeribus, et ab Rob. Stephano cum antiquitatibus Dionyfii ἃ. 1547. fol. et ia editione Dioayfii Wecheliana. — Latine Mafthia Martinez: interprete in edi- tiouc latina Hanouieníi et in graecolatina Hudfoni, qui ad graeca emendanda adhibuit duos regios gallicos codices et vnum Colbertinum. * XIV. DE THVCYDIDE, Liler ad Q. Alum Tuberonrm περὶ τῷ Θεκυδίδε xa ρωκτῆρος ἈΟῚ τῶν λοιπῶν T8 συγγραφέως ἰδιωμάτων. — Graece primus e codice Zndreoe Dudithii, Fanuonii, quem a Paulo Manutio acceperat, edidit Sylburgius in editione Wee cheliana, Subiunxit idem tom. Π. pag. 24r. perclegantem Dudiihii translationem, quae prodierat Venet. 1560. 4. apud Manutium , et Bafil. 1579. g. [in Penu artis hifloricae, tom. T. pig.915] Exflat etiam in latina Dionyfii [IP] editione Hanoujen(i et in graecolatina Hud- foni, qui vfus ad graeca cafliganda codice MS. Podleiano , erudita H. Sauilii manu hinc inde notato. Laudant hunc libruin ex mcrito Rogerus Afchamus in cpiflola de imitatione, fcripta ad Ioh. Sturmium, ct adnexa etiam Zo/andi /Marefíi epitloiis pag. 602— 604. XV. EPISTOLA AD CN. POMPEIVM (σρὸς Γναῖον Πομπήϊον) de Platone, qua exponit, quid in eius philofophi diclione et quam ob rem improbzrit, adiuncto iudicio de hiftoricis, quos praecipue imitatione dignos effe putet, Zerodoto, Thucydide, JXeno- phonte, Philifflo, Theopompo. Hanc epiftolam graece primus cum aliis quibusdam DE. nyfii x) Coufer Vitas Demofthenis et Ariftotclis comparatas A. Schotto auctore, Auguítae Vindel. 1603, 4. Ψ 1. ΤΡ ripP ss SCRIPTA DEPERDITA LibIlLc XXXf 309 nyfii fcriptis vulgauit: Carol. Stephanus, Parif. 1554. 8. [vid. fupra in notitia editt. ad hunc annum.] latine vertit Stanislaus llouiur ,, Polonus, Kafil. 1557. 8.. diuifam in bina opufcula, quorum vaum fub ti:alo comparationis excelleutillimorum hiftoricorum in(c 'riptum dedicauit Yoh. 'Tencinio Comiti, alterum iafcr ipis Caclio fecundo Curioni, praeceptori fuo. — Haec verfio recafa legitur i in editione Wecheliana, tom. II. pag. 229. et in latina Hanourenfi, at- que in graecolatina Hudfoni, qui codice MS. regis chriftianitlimi vfum. fe teflatur ad grae- eum contextui caftigandum.. Gedoyn gallice vertit, vid. Hiftor. acad, Parif. Infcr. tom. lil. pg. 187. 201. 203. uod Sylburgius in praefat. ad tomum pofleriorem promittit primi tomi fpicilegium et fecundi auctrarium , lucem non vidit, fed cum praeflaatillimo auctore intercidit. XVI. Perierunt etiam fcripta varia critica et rhetorica Dionyfii ipfius, vt eidem Sylbur- gio iam obferuatum. Defiderantur fane haec, praeter epitome operis antiqq. rom. fupra, $. VI. memo- ratam: Y) Περὶ μιμήσεως, de imitatione ad Demetrium ὑπομνηματισμοὶ γ΄ commentarii IIT. an, et quinam et quomodo imitandi fint fcriptores eximii 2. Diousf. Epift. ad Pompei. pag. 128. et lib. de T'hucydide fub init. Scholiaft. Hermogenis 1) “περὶ ἰδεῶν pag. 318. laudat Dionyfium περὶ μιμήσεως. χαρακτήρων καὶ συνθέσεως c ὀνομοτων, quae tria diftincta funt . fcripta. - Nam eadem pagina citat Diony fium ἐν τῷ πρώτῳ χαρακτήρων. mox ἐν τῷ zregi συνϑέσεως ὀνομάτων , atque iterum ἐν τῷ περὶ μιμήσεως, ex quo etiam proferuntur quaedam pag. 411. atque ex fecundo περὶ χαρακτήρων. Recie igitur ον ας im bbro de Dionyfiis diflinxit fcripta περὶ μιμήσεως tt περὶ χαρακτήρων. [sdde “αἰεὶ emendatt, IIT. cap. 14. pag. 96. Harl.) — Non abíurde autem Sylburgius operis σερὶ χαρακτήρων ἐκλογὴν effe putabat TES τῶν παλαιῶν χαρακτῆρας, de quibus dixi fupra $. 1o. et de libro “περὶ συνϑέσεως cyo- μάτων, $. 8. 2) Περὶ τῆς πραγματικῆς Δημοσϑέν ὃς δεινότητος, de Demoflhenis in rerum tractatio- ne admirando acumine ac vi, (vt περὶ λεκτικῆς δεινότητος eiusdem oratoris differuit, in ὑπομνηματισμοῖς» quos habemus de rhetoribus Atticis ad Ammaeum.) 3) De Hyper! ide et Aefchine, tum hifloricis, philofophis, ae ceteris fcriptoribus Atticis ὑπομνηματιτμοί. [0] 4) Liber περὶ τῆς ἐκλογῆς ὀνομοτων.,, de delef'u vevborum , quem Rufo promittit in lib. de verborum compofitione. Fabrir, Schol. /'enetus δὰ Hom. Miad. 6. 705. laudat Dio- nyf. Halic. ἐν τετώρτω ἀττικῶν ὀνομοίτων᾽" et particulam excerpit. Sed Aelium Dionyfium habuifle auctorem videtur /"illoifvnio in proleg. ad Hom. pag. 29. fin. Har. 5) Liber y) Vide fupra in notitia codicum de cod. me- — nem sb Aldo citis pag. 411. lin. 12— 29. e libro - dic. Florent. et Heiskium in pracfat, ad vol. 1. περὶ μειμοήσεως, et peg. 412. lin, 13— 36, alium ex p*g. XX. vbi locum citat ex íchol. ad Hermoge- — libro Dionyfi περὶ χαρακτήγων, Harl, 400 Lib. HI. c. XXXI. INDEX SCRIPTORVM Vol. TI. p. 7880 785 s) Liber de Ly(ia et internofzendis eius orationibus ἰδίων δὲ περὶ T8 ῥήτορος πρωγμᾶ- ety συνταττόμενος εἴς. Dionufiur in Lyfia pag. 86. — Confer in 1faeo fub init. 6) Ὑπὲρ τῆς πολιτικῆς Φιλοσοφίας πρὸς τὲς κατατρέχοντας αὐτὴν ἀδίκως, ad. verfus eos, qui politicam philofophiam iniufle reprehenderunt. Diomyf. lib. de '"Thucydide pag. 137: Denique Dionyfium Halicarnaífeum inter eos, qui Epicuri famam fcriptis lacerarunt, refert Laertius lib. X. fect. 4. quod forte in libro iam dicto de ciuili philofophia factum. ... XVII. Citatur praeterea Dionyfius Halicarnaffeus greg? ἑρμηνείας in fcholiis ad Ariftoph. Nubes v. 4oo. Vnde librum de elocutione, qui legitur fub nomine Demetrii Phalerei, et in quo locus a fcholiafle comici laudatus occurrit, Dionyfio noftro tribuunt /ngelur Plitia- nur I. 64. mifcell. et lib. I. epift. 1. Zfldur Manut. fiue Marcus Mufurar in orthographia dictio- num graecar. ad Statium voc, Sunion, H. J/alefur ad excerpta Peirefciana pag. 65. [et de re critica pag. 156. vbi tamen in nota diffentit burmann.] 7f. Z/offiur ad Catull. pag. 153. et in libro de poematum cantu et viribus rhyrhmi, ZMenagius pag. 59 et 322. ad Laertium. Bernard. Moneta tom. IIT, Menagianorum p. 580 Íq. Sed hoc de libro dictum a me eft infra lib. IV. cap. 31: XVIII. Dionyfio etiam noflro /ibrum de vita Homeri, qui fub Píutarchi nomine exflat, tribuit praeffantillimus vir, Toma: Galeur, qua de fententia vide, fi placet, quae dixi Iib. Il. cap. 1. $. 4. XIX. Index fiviptorum, a Dionyfo Halicarnoffenft citato:um, ^ accommodatus ad paginar editionis IV'echeliamae, cuius pagisar Oxonienfir, vnde hic clenchus. depromtus cf, in ora paginarum interiori adftriptar habet, 4. Tomum priorem, : B. pofécriorem. aeuotat, Acufilaus, Argiuus- B. 138. Anaxilaus À. I. Aelii A.6. Aneximenes B. 111, 120. 167. Aelius "Tubero A.61. Audocides B. 82. 161. Agathyllss A.58. -Agathyllus, Arcas, poe- Antias. Vide Valerius. ΠΡ] tà A.39. Antigonss (feu potius Antiochus) A. 5. Aeíchylus ἐν Προ- A. 34. eiusJocus D. 185. 107. etc. Aeíchylus B. 22. 69. 187. UN λυσμένῳ Acfchines. B; 71. 120. 106. 185. Alcaeus A.336. DB. rg. 28. 69. Alcidamas B. 111. 120. Amelefagoras (feu Mclefagoras), Chalcedo- nius ). 128. Anacreon B. 26. 169. Anaxagoras b. 47-5]. Antilogus (vel potius Antiochus), Syracufa- nus A. 5. Antimachus B. 6g. Antimachus, Colopho- nius B. 28. Antochus psg. 5. Antiochus, Syracufanus A. 10. 18. 27. 59. Antiochus, Xenopha- nis f. ' A. το. Antiphon B. 120. 162. 157. Antiphon, Rham- B. 9. 22. 111. 161, B. τι, Aphareus, nufius Antiflhenes, Socrsticus — Cenforiae tabulae * "Vol. IT. p.785 P 700 Aphareus, Ifocr. f. C. Aquilius Araturus 2. Vide Arclinus., 1 Archilochi verfus . B. 16. Archinus B. 178. Arclinus - À. 55. 56. Argiuorum facerdotum commentarii — A. 5c. Arillaeus (Πὰς Arifleas), Proconue(ius B. 146. Ariftocles B. 115. Arillophanes B.23. eius locus B. 29. Ariftoteles A. 58. D. 2.27. 28. 192. ἐν τῇ 7rga- τῇ βίβλῳ Íc. τῆς ῥητορικῆς D. 121. — eius τοπικαὶ. ὠναλυτικαὶ Ct μεϑοτικαὶ συντά- ἕεις memorantur B. 121. 122. locus eius ἐν τῇ δευτέρω βίβλῳ τῶν τεχνῶν B. 123. 124. (325. ἐν τῇ τρίτῃ βίβλῳ τῶν δητορικῶν τεχνῶν " ει B. 29. etc. Ariftoxcnus B. 192. — Ariftoxenus, muficus ! ] B. τι. Ari(tus νοὶ Arithous ὁ γρώψας τῶ Ἀρκαδικὸὰὼ L A. 39. Artamenes B. 151. Aíiani oratores B. 8o. 81. Bacchy idis locus B. 30. Cadmus, Milefius P. 156. Caecilius B. 130. Callaefchri didum ὦ B. 39. " * « * » " - , , Callias ὁ τας AyaSoxAas προξεις ἀναγού- - ὡς À. 58. Callicrates B. 1. 18. Callimachus B. 105. ua. 116. 171. Calliflratus A. 55. Calpurnii A. 6. Calpurnius Pifo A. 64. — Vide Pifo. Cato- Δ. 1r. 220. quacre reliqua in Porcius. A. 60. 225. 2) Falfam eífe hanc (cripturam et lectionem in Diony(o Hal. patet quoque ex co, quod Ioan. Magifter. Canabutius legit τί γράφα ὁ ποιητὴς « £- Vol. IV. B. 102. 119. Δ. 200. A DIONYSIO HALIC. CITATOR. 20.111. XXXI. 4e Cephalo ,. Gzrgithius À. 39. 58. Ceplifodorus B. rir. 120. 127. Ceplifodorus, Athenien(is B. 102. Chaeron (feu potius) Charon D. 129. Charoa, Lampfíscenus B. 138. Chryfippus, Stoicus B.5. ὁ γράψας περὶ τῆς συντώξεως τῶν τῇ Ac'yB μορίων Β. 5. Cincius À. 105. 106. L. Cincius, fenator, A. l. ς. 60. 64. Cratinus B. 47. 67. Cratippus B. 143. Critias B. 28. nir. τότ. Ctefias, Cnidius B.g Papias. Sigenfis A.58. B. 158 B. 1:8. [IP] B. 76. 119. 124. Demagoras A. 58. Deme'rius B. 127. Demetrius, Calantianus B.5. Demetrius, Magnes ἐν τῇ περὶ τῶν ὁμωνύμων πραγματεία D. τι2. Demetrius, Phalereus B. 113. 127. 166. 195. Democles, Phygelenfis (feu potius Phyga- Deiochus, Proconnefius Demades lenfis) B. 138. Democlides B. i17. Democritus B. 28. Deino(thenes. B. rt. 17. 20. 28. 39. 46. 53. 61. 6g. etc, eius locus Β..7. 8. 30. 45. 71. 168. 196. 197. 130. ἐν τῇ Αἰσχίνα κατηγορία B. Vn. ἐν τῇ Δριτοκράτες κατηγορία B. 28. 29. 171. ἐν τῷ περὶ τῶν ἀτελεεῶν B. Y7t. ἐν τῷ Xert Κόνωνος B. το. ἐν τῷ ὑπὲρ Κτησιφῶντος “δ. 29 172. 182. 183. ἐν τῷ περὶ παραπρεσβείας B. 58. ἐν τῷ κατα Φιλίππε D. ag. 163. 175. 176. 190. ἐν τῷ περὶ T8 πρὸς Βασιλέα πολέμε D. τ62. ἐν τῷ περὶ τῇ Στεῷανξ B. 18. 56. 57. 124. ἐν τῷ περὶ τῶν συμμοριῶν D. 46. 56. eius ora- tiones » rTvos etc, vide Ioannis illius locum apud Kolla- rium in fuppl. ad Lamb. comm. pog. 5). Zar. Eee 492 Lib lH. XXXI. tiones memorantur B. 120. 123. 124. 125. 126. 171. 106. 197. Demus (feu potius Demetries) Magnefius B. n3. . Binarchu: ὁ ἐκ τῶν ῥητόρων, τῶν ᾿Αττικῶν Β. 112. εἴς, à τὰς πεεὶ Κρήτην συναγο γῶν μυϑολογίας B. 12. περὶ Ὁμήρδ λέγον συντεϑεικος B. τ12. Di- narchi rhetoris locus ἐν τῷ κατα ἡ Προξένε B.n3. orationes eius receafentur B. 114. 116. 17. 118. 110. Dion B. 178. Dionyfius, Chalcidenfis A. 58. Dionyfius ipfe Halicarnaffenfis &. 1. etc. Duris B. 7. Empedocles; phyficus B. 22. Ennius, vel Euenus, vel Eexenus À. 21. Ephorus B. 26. 1. Epicuri dictum B. 28. Erstoflhenes, chronographas Δ. 60. Éudemus, Parius B. 138. Eüenus, vel Evenus, vel Euxenus Α. 27. Eugaceon (vel Eugeon), Samius B. 138. Eupolis B. 41. 61. Euripides B. 16. 26. - 69. etc. eius locus D. 4. 16. 29. 32. ἐν τῷ Αἰόλῳ Β. 5d: ἐν "'Oessy B. 10. ἐν τῇ Μεναλίππῃ coQg Β. 41:51. Euxenus Mee ico Fabius A. 67. 70. 105. 166. 107. 211. 220. 234. 261. Fabius Maximus A. 6. Q, Fabius A. 5. 415. Q, Fabius Pictor A. 64. Gellii A. 6. Gellius A. 131. zu. [IP] 349. 416. Cn. Gellius A. 100. 136. Gergithius.. Vide Cephalo. Gorgias, fophifla B. 92. 94. Gorgias, Leonti- | nus B. 11. 111, etc. Hecataeus, Milefius B. t58. Hegefias, Magnes B. ς. 18. eius locus B. 7. 18. Hegefippus ὁ ὁ περὶ Παλλήνης γοψος ^. 59. Hellanicus B. 129. 139. 140. Hellanicus ἐν τοῖς INDEX SCRIPTORVM ὁ Δήλιος B. 112. 6- ΄ | Vol. 1T. p. 790 P Tot Teowixós A. 58. fy τῇ Avr ξυγγραφῇ B. 1,1. Hellanicus, Lesbius A, 18. 22. 28. B. 138. ἐν τῇ becas A. 22. Heraclides B. 5. Hermippus ὁ τὸς ᾿Ιἰσοκρείτος μαϑητεὶς civate γρώψας B. 194. Herodotus A. 21. B. 3. 26. 28. 51. 69. 128. 139. etc. eius locus À. 33. B. 3. 4. 33. 65. 128. 18g. Hefiodus B. 26. 33. 68. 188. Hieronymus A. 6. B. 4s. Hieronymus, Car- dianus B. 5. ἐν τῇ περὶ τῶν. Ἐπιγόνων zrgoryjauT esa ᾿ A. 5. Hieronyraus, peripateticus B. 99. Hippias B. 126. Hippodamas B. 121. Hifloriae communis auctores A. a9t. Homerus A. 36. 476. 419. 480. B. 15. 61. eius locus A. 45. 416. 411. 419. B. 1. 3. 4-5. 6. 14. I5. 16. 17. 19. 20. 21. 5 32. 37. 42. 48. 49. 50. 51. 52. 53. $4. 55. 56. 58. 59. 6o. B. 71. g1. 112. 114. 126. Tphicrates P. 85. ἐν τῷ περὶ Τῆς εἰκένος B. 85. ἐν τῷ περὶ τῆς προδοσίας B. 85. e s locus ἐν τῷ πρὸς Appscóicy B. 103. Yfaeus B. (04. 120. 167. etc. eius locus à ἐν τῇ ἀμφισβητήσει ὑπὲρ χωρίϑ τὲ ὑπὸ τῶν ἡμοτῶν κατεσχημένϑ Β. 107. ἐν τῷ ὑπὲρ Evpa 98s D.105.106. ἐν τῷ ὑπὲρ Εὐφιλήτϑ B. ττο. eius orationes memorantur B. 166. 107. 108. 116. - lfocrates B 20. 26. 36. 31. 49 ete. ἕν τῷ περὶ Τῆς εἰντιδόσεως B. 57.102. 172. ἐν τῷ ᾿Άρεον- παγιτικῷ D. 30. 96. ἐν τῷ ᾽Ἄρχιε dap B. 97. ἐν τῷ περὶ τῆς εἰρήνης B. 9v. ἐν τῷ Παναϑηνοίῳ B. 94. ἐν τῷ Πανηγυρικῷ B. 57: 99. ἐν τῇ παραινέσει πρὸς τὸν Ἵππο- wg B.37. ἐν τῷ πρὸς Φίλιππον B. 96. 57- eius locus ἐν τῷ ᾿Δρεογαγιτιῷ B. 27. ἐν τῷ “περὶ τῆς εἰρήνης B. τοο. 102. 172. etc. ἐν τῷ χω b. 99. 188. ἐν τῷ lee- πεζιτικὼ * Vol. 1I. p. fo1 E765. γ03 i ^omeQorma P.102. lfocrates iunior (vt qui- dam male arbitrantur) B. 57. Licinius A. 115. 211. 314. 337. 349. 417. Lici- nius Macer. [Ρ] Δ. 6. Licymnius P. 82. 133. 148. 179. Lycurgus B. 71. ttg. 120. Ly(ias B. 39. 82. etc. 162. 164. 165. ἐν τῷ “περὶ τῇ Ἰφικρώτες εἰκόνος B. 85. etc. eius locus B. 93. 93. ἐν τῷ “πρὸς ᾿Αργεβιάδην Β. τοῦ. ἐν τῷ xao Διογείτονος B. 88. 89. 90. ἐν τῇ κατὰ Nixig οὐπολογίω Bb. 86. ἐν τῷ κατὸ Τίσιδος B. 169. dy τῷ περὶ Φε- ρενίκα ὑπὲρ τῷ ᾿Ανδροκλείδα κλήρε B. 105. 106. eius orationes memorantur D. 85. 86. 88. 92. 105. 106. 169. Macer. Vide Licinius. L. Mamius À. 16. Melefagoras. Vide Ainclefagoras. Menander - B. 67. 69. Menecrates, Xanthius A. 38. Menefaechmus B. «17. Mole B. 115. Myrfilus, Lesbius A. 19. 22. Naucrates; B. iu. — Naucrates, líocraticus E. 59. Nicoflratus B. 36. Oraculum A. 16. 55. Panyafis E. 6g. Pergamenfes Grammatici B. nz. Phanodemus ὁ τὴν Αττικὴν "yexNpae ἀρχαίο- λογίαν A. 50. Pherecydes, Athenienfis A. το. Philagrius. B. ui. Philarchus. — Vide Phylarchus. Philifcus B. 220. etc. Philiftus B. 69. 70. tit. 120. 128. 131. εἴς, ἐν τῷ περὶ Διονυσίᾳ B. 131. £v τῷ περὶ Σι- κελία: Β. 1321. ἐν τῇ δευτέρῳ τῶν περὶ Σικελίας B. 13. — Phili(lus, Syracufanus Λ. 19. ἃ DIONYSIO HALIC. CITATOR. ἔν. 11... ΧΧΧΙῚ, 40, Philochorus B. 9. ἐν τοῖς ἱσορίαις B. 113. H8. ἐν ταῖς Λττικαὴς ἱφορίωις B. 113. ἐν τῇ ὀγδόῃ et ἐν τῇ ἐννάτῃ,, [οἷ]. "ATTIXGY ἱσοριῶν B. 13. ἐν σ΄. τῆς ᾿Ασϑίδος βίβλῳ B. 122. 123. Philonicus, dieleclicus F. 99. Philoxenus B. 1g. Phylarchus B. s. Pindarus B. rg. 22. 68. 187. eius locus B. 13. 23. 81. £29. 167. 179. Pifo A. 106. τοῦ. Pifo, Cenforius A. τος. L. Pifo ἐν τῇ πρωτῃ τῶν ἐνιαυσίων ἡφορίῳ A. 220. L. Pifo, Cenforius Α, τος. L. Pifo Frugi ἐν τοὺς ἐνιαυσίαις πραγμῶ- τείας Α. 213. Plato B. 28. 366. ἐν τῇ Σωκράτες e 7:9» yia B. 46. 57. 178. ἐν Κρατύλῳ B. 14. eius locus B. 33. ὅς. 66. 178. 170. ἐν T3 Σωκρώτος ἀπολογία B. 46. 56. ἐν τῷ "Ezio io (9 Μενεξένῳ.) B. 8. 17. 18. 175. 180. 181. ἐν Φαίδρῳ D. 128. 166. 167. ἐν Φιλήβῳ B. 177. ἐν τῇ, “ΟλΙΤ εἰού B. 3o. ἐν τῷ συμποσίῳ Ew n 54. Polus P. 32. 126. 153. 148. Polybius A. 5.6. B. $. Polybius, Megalo- politanus A. 25. 6e. [IP] Polycrates B. 167. Polycrates, Athenieaíis B. nr Pontificum tabulsc A. 525. Porcius Cato Á.6. 9. 60. 64. ὁ τὰς γενεα- λογίας τῶν ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων συναγαγαν Α. 3. Priapei verfus B. 4. Prodicus B. 126. Prodicus Ceius B. 94. Protagoras Α. 717..ed. Oxon. B. 94. 126. 138. Praxenus, pag. 3. fragmenti Valefiani. Pyrrhus, rex, ἐν idis ὑπομνήμασ, ibid. [ ?fson vid. $20n.] * Pytheas ἐν τῇ Δημοσϑένες κατηγορίο D. 104. Rhetoricarum (feu Oratoriarum) tabulatuimn auctores ., B. r1. Rhodiaci rhetores B. 11$. Ece 2 Saon 4.4 Li. HL c ΧΧΧΙ. INDEX SCRIPT. A DION. HALIC. CIT. Saon *^) B. s. Sappho B. 19. 26. 37. 183. eius locus B. 26. et p. 20. Saryrus ὁ τὲς ἀρχαίας μύϑες συνωγαγὼν Δ. 55. Sempronius A. 1t... C. Sempronius A. ὁ. Silenus A. 5 Simonides B. 26. 62. 69. 72: eius locus B. 32. Socrates Β. 41. Sophocl. les B. 28. 69. 73. eius locus . B. 8. ἐν Dex A.20. ἐν Λαοκόωντ Δ. 33. ἐν Τριπτολέμῳ A.'10. Sofigenes | Βὲ εἰς. Sotadea carmina B, 4. Stefichorus B. 19. ag. 6n τὶ Teleftes | B 19. Terentius Varro. Vide ἕω. Theodecles D. 2. 111. 120. 192. ἔν τῷ ᾿λλκ- umm B. 125. "D heodorus B. 120. 126. 167. Theodorus, by- ᾿ς zantius D. rur. Theophraftus B. 83. 95. 113. 165. ἐν τοῖς “περὶ λέξεως B. 9s. eius locus ἐν τοῖς περὶ βασι- Aes ἃ. 336. ἐν τοῖς περὶ λέξεως Β. 86. Theopompus A. 1. B. 20. 111.128. Theopomn- pus, Chius B. 131. etc. "Theramenes B. 94. 'Thrafymachus B. 83. 120. 16. Thrafyma- chus, Chalcedonius B. n1. 165. eius locus B. 165. Thucydides A. 20. 22. B. 22. 40. 42. 46. 58. am Enimuero iam Sylburgius im indice, qui& hic effet X42, merito dubitauit. Nec vero, vt F'o[fius de hift. gr. VL. pag. 410. refert, is eft, qui ab A:«henaeo ^aeus vocatur. Melius eir. 4 α- lefius bioendiet: libe. IH. cap. 14. pag. 96. et Ton- fius de fcrpior. hift. philof. lib. I. cap. 2. prob:n- te Burmaano ad Valcfii locum, correxerunt Waa- ΄ ΠΡ ΠΡ 793 793 6η. 69. 52. 1:3. £'C. 128. etc. 137. etc, ἘΞ locus B. 4. 7. 17. 24. 25. 47. 58. 65. 61. 139. 133. 134. 135. 136. 139. 140. 141. 142. 143.144. 145. 146. 148. 149. 150. 151. 152. 153. 154. 155. 156. 157. 158. 139. 160. 164. 187. Timaeus A. 6. B. 82. 115. Timaeus, hifto- rivus ἂν σά. "limaeus, Siculus A. "i 60, "Timotheus B. 19. "Tifias,- Syracufanus B. 94. Tubero. Vide Aclius. Valetias. Antias A. 6. 86. Varro CTerentius) A. n2. ἐν ᾿Αρχαιολογίαις . Ἂν αν 12... ἐν τῇ ϑεολογικῇ πραγματείας A. 260. Venonius (feu Vennonius) À. 220. Xanthus, Lydus A. 22. eius locus A. 22. Xenagoras | «A. 58. Xenoinedes , Chius B. 138: Xenophon B. 9. 56. 128. 130. ἐν τῇ ἢ ἀναβάσει B. 40. 57. £v τῇ ἀναβάσει TB γεωτέρξ Κύ- es B. 130. £y τοῖς iz eya μενεύμοισιν b. 57. ἐν τῇ" Ἑλληνικῇ B. 136. ἐν ἱπορίας λόγῳ Íc, ἐν τῷ εἰς ᾿Αγησί Aecv τὸν βασιλέα λόγῳ B. 97. ἐν τῇ ποιδοίο B. 41. 91. ἔν τῇ. ug παιδεία B. 130. Zeno B.158. Zenodotus, "T'roezenius A. i12. Zoilus 112. 1:6. 127. 167. Zoilus à τας καϑ' Ὁμήρξ συντάξεις καταλιπὼν B.rni. rhe- tor B. 126. XX. Dio- γα ex Diodoro Siculo lib. XXI. atque recepitReis- ke. Fuit autem. //aon Plataeen&s, qui Diylli, Athenienfis, hifforiom contimuauit libris XXX. circa tempora Agathoclis, tefte Diodoro, lib. XXL s. tom. II. pag 490. edit. Weffeling. — vid. fupra, in vol. II. pag. 744. Zar. - Vo. ΤΊ. νι. το3 P 205 DIONYSI VARII Liifh; YXXL δὲ -XX. Bionyfios alios quem plurimos To. Meurfius ad Helladium et fingulari libro, qui jn tomo decimo thefauri Grorouiani pag. 1580. exftat; comimemorauit, de multis monitum etiam Voffio atque lonfio III. 8. de nonnullis praeterea mihi düKrvannr: itaque catalogum eorumdem hoc loco fubiungere conueniens infhtuto meo díxi: [conf indic.] Diontfiur, ad quem Libanii epift. 35. lib. I. conf. epiff. 41. 84. Diowjfut, Alcpienfir, Δικτυωκῶν fcriptor. Phot, cod. CLXXXV et CCXI. lius Dionyfius 1 Halicarnaífeus,, auctor hiftoriae muficae, libris XXXVI. ῥυϑμικὼν ὑ ὑπομνῆ- Me Tay libris XXIV. CB aedes fiue διατριβῶν libris XX. et de iis, quae mutice dicta funt apud Platonem libris V. Suid. (fecundum Eudociam pag. 131. fcripfit ᾿ῥυϑμι- κῶν ὑπομνημάτων βιβλία εἴκοσι τέσσαξο" μεσικῆς ἱσσρίας βιβλία λε΄" "puis παν deas, diei Bv, βιβλία κβ΄. Harí.] qui fub Hadriano, imp. clarum et Íophi- ftam ae mufiéum vocatum-effe refert. — Zos/io MI. 8. idem videtur cum Aelio Dionyfio, qui Lexicon Rhetoricum et Atticum fcripfit, de quo infrá lib. IV. et cum eo, cuius li- bro de Alexandria vfus Sopater apud Phot. cod. CLXI7^ Fabrie. — Num hic Dionyfius fit Cvzicenus; abt idém cum Dionyfio, Milefio, fophifla, et epigrammatum auctor, P inquirit Kri:ke in notitia poetarum anthologicorum pag. 206 fqq fubiecla Antholog. graccae Ceplialae. hit fchol. Venetis D. Marci ad Hom. lliad; Ο΄. γος. citatur ἐν τῷ τετώφτω τῶν, &TTIKAY | ὀνομοίτων. Quem noflrum effe arbitratur 77. illeifon. in Prole: gom. ad Hom. pag. XXIX. circa fin. aliosque, qui in fcholiis illis memorantur , addu- cit Dionyfior. adde infra tom. VIT. p28. 57 [q.. vbi praeterea. plures Diour fi , gramma tii, recenfentur.. Horf. Diowjfur quod Athenienfbus foafit, vt mmis aeneis vterentur, diclus Zeneur, tefle Athe- "paco XV. pag. £69. pocta et rhetor perantiquus Athenienfis, cuius Poemota laudat Plu. Torch: Nicias. pag. 526. Elegias Zfrifloteler MV. 2. Rhetor. et Zfrhenaeur. X; pag. 443. ct XV. pag. 668: Fabric. Nm. ad bunc, an- ad" alium referri poffint duo Hymni, fatis noti, quaerit. Suedor f de. bymnis veterum. graecotuin, pag. 62 fq. Harl. mof Diony fur, Afir, a qmibusdam dicitur fcriptor περιηγήσεως »᾽ quae iyd De eo infra lib. ιν. Dionyfiur, Albiauur, ÍchoL “ΖΦ ο]Ποπ. ΤῈ. v. 650. Dionzfur, Alboe in Italia epifcopus. Niceph. 1X, 33. “εἰμεν Dionyfiur, Alxansri F, Halicarnaffeur. | Supra in Zfelius Dionyfius, [6] Dionyfius Alexandrinus ἃ plerisque vocatur περιηγήσεως Ícriptor, quam habemus et de qua me dicturum recepi infra lib. IV. Dionyfius Alexandrinur, Glauci F. grammaticus, fub Nerone deinceps clarus vsque ad Traia- num, qui imperatori fut ab epillolis et legationibus ac refponfis et bibliotheca. Suid. [et Eudocia pag. 133.] Dionyfur, fles avdrinme, priore, vt videtur. antiqufor, ab eo diflinguendus, (licet apud Suidam confundi videatur.) m. g fer Partheni , grammatici, : Chaeremonis vero, phi- lofoph , difc pulus er in «hora Alex«ndr/na fucectlor, — Parthenius Dionyfii (fcil. difci- pulus) inemoratui. apud. Athciacum, ν notaui fupra pag. 678. [vet. edit.] vbi Parthc- Ece3 nium - 406 Ls. HII. c. XX XI. DIONYSIU VARII: : yer P. Τοῦ ζού nivm intelugebam Phocenfem, quod forte de Parthenio accipiendum erat Nicaeno,: quem imitatus eft Virgilius. Dionyfius, Alexandrinus , 'Teri F. grammaticus, difcipulus Ariflarchi, et Dionyfii T hraciz nomine notior, de quo et fcriptis eius dixi lib. IV. [conf. Filloifonii p:olegg. ad Ho- meri Iliada, edit. Venetae pag. 29. fin.] Dionyfius Magnas, Zlexanudriae epifcapur , difcipulus Origenis, quem αὖ Alexandro Dio- nyfio, cuius commentar, inchoatus in Ecclefiaflen memoratur Eufebio, Hieronymo et "Suidae, perperam diflinguit doctiff. Meurfius. De eo confulendus egrepius vir Gif. Cautr in vitis patrum tomo I. et in hifl. litteraria fcriptor. ecclef. ad Δ. C. 254. Iu "bibliotheca Auguflana occurrit catena MS. in epiftolam ad Romanos, «um ex aliis, tum e Dionyfio Alex. congefla. vide B. D. Reifcri catalogum MSS. pag. 9. Dionyfur, Alexandrinus, thetor, iidem Chriftianus, fuperiore longe iunior, cuius funt commentarii in Dionyfium Areopagitam, quos in bibl. cuiusdam nobilis Veneti Lollin manu exaratos exflitife auctoz eft veterum librorum helluo, fed non fatis accuratus criticus, Francifcus Turrianus. Vide /f/5ertipum de Euchariflia pag. a61. «t Epheme- tides Parifienfes a. 1702. 20, Martii. Dionyfius ,. Zinthropographur, qui homines tantum pingebat. Plis. XXXV. 2o. Dionyfur, Antiochenus, Jophi/la, de cuius epiflolis, quae exftant, dixi fupra lib. H. cap. το. $. 31. à ῖ B Dionyfius, Apollinaris, haeretici, difcipulus. "Infra in Zfreopagita. Q. Aquilius Dienyftr. Vet. infcriptio apud Rhodium pag. 296. ad Scribon: ' Dionyfius, rri, philofophi,F. cuius contubernium iniit (Alexandriae, vte [T] Plutarcho conflat.) eruditionis graecae cauffa Auguftus, imp., tefle Sueton. cap. 89. (vbi vid. Ouden- dorpii aliorumque interpretum notas.] Dionyfiur, Zfreopagita, cuius Act. XVH. 34. mentio, et fub cuius nomine fcripta etiamnum multa exflant, qvae ab Eutychianis primum edita in lucem obferuat /Morinus de facris Ecclefiae ordinat. p. 241. Dionyfio, Apollinaris, haeretici, difeipulo tribuit illuflris Stil- lingfleetus. Vide quac infra lib. IV. Dionyfius, Jrgiuur. Clemens Alex. T. Strom. pag. 321. Dionyfius, Zirgiusr, flatuarius. — Vide Francifc. Iunium in catalogo artificum. Dionjfur, Zfriflarcheur, grammaticus Alexandrinus, qui vulgo Dionyfius Thrax. De eo infra lib. IV. Dionyfur, Afialaphur. Etymol. M. in Διονύσ. ldem, iudice Meuríio, qui Z£/henaro Xf. 415. λεπτὸς fiue gracdlir, vbi eius commentarium in Theodoridam fiue carmen de amore memorat. Dionyfus, aftronomus, apud Ptolemaeum 4. 465. Nabonaffari, h. eft, ante Chriftum 285. Dionyfur, Atheniemfis, τοῖς κυήσεσι fchol. Apollon. II. v. 279. Etymol. in Προκόννησος, ἐν τοῖς κτήσεσι. pro quo emendant xr/7ec;. Vide fupra pag. 282. not. Καίσεεν fcriplerat ttiam Dionyfies, Chalciden(is, de quo fuo loco. Fuit praeterea Dionyfius, MT nienfis, VoL H: p. 196 E Dor. DIONYSI VARII Li.IILe XXXL — 4o nierfis, qui /fenexr dictus. Dionyfium quoque Athenienfem in numo apud Goltzium loníüus obferuauit. Athenis Dionyfium, Stoicum, audiuit Atticus, tefle Cic. II. Tuíc. De Dionyfio, Attico, rhetore, infra in Pergamenur. — De Atticifla, in “ἴδεν. Aurelius Dionyfar, Vnfcriptio vet. apud Gzuterum pag. 845. Dionyfiur Bar Salibi, Syrur, Jacobita, a. Chr. 1171. defunctus. — De eo leges in epiftolis Huit. tingtonianis pag. tit fq. 113 fq. : Dionyfur, Difhynar, dialecticus, Strab. XIT. p. 566. auditus a Theodoro, atheo. Laert. Y. 98. Dion; £i, Byzantii, ὠνώπλεν βοσπόρα, Stephano ἃς Suidae memoratum, edere promifit tomo tertio geographorum graecorum. minorum laudatiffunus Hudfíonus. Initium e MS. regis chriflianiff. graece vulgauit Cangiur in CPoli chrifiana. | Eiusdem Dionyfii Thre- nos fiuc poema cpicediis refertam Susdas memorat, ct alibi in Auevos. Μεσωνίς Perie- geBin quoque ait Byzantii Dionyfii fibi videri, nifi ibi legendum ZizAynur pro Byzan- iio, vt volunt viri docti. [conf. Eudor. pag. 132. Fabric. Bibl. Gr. lib. IV. cap. 2. $. 19. pa£- 83. tom. III. edit. veter. Harf.] JDionyfius e Caria, esiticus, apud Eunapiam prooem. haudquaquant diuerfus eft 2 Diony(io, Halicarnaff. cuius fcripta exflant. Diouyfiur Calchedoniur-Yonfio memoratus nullus eff: nam apud Clementem Y. [[6] Strom. pag. 333. inter antiquiflimos fcriptores memoratur Dionyfius ἡ Καρχηδόνιος Carthagi- nieifir. Dion fiut, Carthaginienfir, .Larrt. ΤΊ. τοῦ. nifi legendum cum eodem Yonfio Χωλκηδόνιος pro Καρχηδόνιος, vt Dionyfius Bithynus intelligatur, de quo fupra. — Chalcedon enim ciui- tes Bithyniae, . Dionyfiur, Cart&ufanu:; de quo Caueus fiue Warthonus ad a, ΟἹ 1450. Diowjfiur ,- Chaleidenfr. / Quinque libros zr/ez fcripfit, tefte Marciano in periplo. Mé- minit et Sfrabo XII. pag. 566. Laudatur in fcholiis ad /4po/lom. [L. 558. 1024. inprimis - 1V, 265.] et Zlriffoph. [Nub. 397. vbi vide, quae notaui,] tum a Suida et Harpocratione, Meminit et P/u'avchus lib. de Herodoti malignitate pag. 860. Refpicit Clemens I. Strom. p. 533. vbi ex Dionyfio refert, "nafum conditam Olymp. XV. Dionyfius Halic, lib. I. p- 58- et forte Zenob'ur, Dionyfium, Chalcidenfem, laudans V. 64. prouerb. Vide Aur. gerf. VV. 18. var. [et εἰ, Heyrái opufcula academ. II. pag. 539. not. δ.} Dionyfur, Char, füpra /feneur, Dionuyfiur, Charmidar F. fchol. Pindari Nem. VII. pag. 381. Dionijfiur, chirurgur. Scribon. Largtur compofit. med. cap. 212 Íq. Dionyfíut, praeceptor Ciceronis filiorum, de quo VIII. 5o. ad Atticum: Diofiuffum dimifi a eii, pt majg/iriin Ciceronton, non libenter, st hominem ingratum, mon insitur. — Confer VI. x. V! 4. 8. 16. VIII, 4. IX. 3. 14. XII r.. De eodem forte Cice/o ΧΗ], αὐ famil. 11. Dionjfiur, feruus meur, qui inan bibliorhecam mult.eum nemmorum tro£fouit, quum multos libros furripuiff//t, nec. fe. impune laturum putarst, aufugit. —klaec € lonfio pág. 251. Dionyfiur, 498 Lis. IH (XXXI. DIONYSII VARH .. Vol. JI. p. 797 P 768 Dionyfius , filius eiur. Dionyfi, qui Ciceronis filium docuit, elegans magis declamator, quam vehemens. Sen. lib. 1. controuerl, 4. Dionyfiur, Colophonius , qui fub Menippi nomine libros edidiffe fuit creditus, | Vide Laert VI. 100. : Dionyfius , Colophoniur, pictor nobilis, de quo Francifcus Iunius in catalogo artificum εἴ lonfius pag. 254. [/elian. V. H. lib. 1V. 3. ᾿ Dionyfius , Corinthius, pocta epicus, cuius ὑποθήκας, Ari et MerecgoAoySpevo, tum profa fcriptum commentarium in Hefiodum Suidas [ex eoque Eudocia pag. 152.] memo- rat, teflatus, etiam Periegefin a quibusdam ad eum veluti auctorem referri. Eius forte fuere libri λιϑικῶν carmine fcripti, de quibus infra. | Dionyfius, Corinthi epifcopus et martyr, de quo vide Caucum ad a. Chr. 170. et quae infra libro IV. . Dionyfius κριτικὼν Ícriptor apud. Laertium I. 36. non diuerfus videtur ἃ Dionyfio Halicarnaf- feo, cuius fcripta exflant. Dionj/iur, Cyclographus. Vide infra in Dionyf. Milefto, hiflorico et Samio. [δ] Dionyfius Cyrtus, medicus infignis Aegyptius. Steph. in Κύρτος. Dionyfius, Cyzicenur, cuius epigramma in Eratoflhenis funus legitur IIT. Antholog. p. 420. Dionyfi, Delphici, filios, Aeacidem et Ariflotimum, aequales fuos, laudat P/utarchus de fol. lertia animal. pag. 965. Dionyfiur Diacenus: infra in Dionyf. PAiladelphienfi. Dionyfius, diale&firur: fupra in Dionyf. Bithyno. Dionyfius, Diogenis F. geographus, laudatus a Marciano in Periplo. Dionyfiur Exiguur, auctor aerae vulgaris chriflianae, quae ab illo Dionyfiana adpellatur. Flo. ruit circa À. C. 530. Flauius Dionyfiar, confalaris Phoenices A. C. 328. de quo Valef. ad Eufeb. IV. 43. de vita Conftantini. | Dionyfiur, Tryovricidos fcriptor. Steph. in Κελαϑώνη et Νέσσων. Dionyfiur, Glauci F. fupra in Dionyf.. Zllexandrino. Dionyfus, grammaticus, cuius mentio apud Platonem gosse et Platonis ipfius magifler, f Laertio III. 4. et Apuleio fides: licet dubitet Ionfius psg. 250. Dionyfius Halicarna[feus maior: de quo hoc capite fatis dictum. Dionyfius Halicrno ffcus iunior. Supra in 4fe/io Dionyfo. Dionyfius, Heliopoliter. ZArtemidor, ll, Tt. pag. 152. € quo loco Onirocritica feripfiffe col. ligitur. T Dionyfius, Heracleotes, Arati praeceptor, vt traditur in vtraque Arati vita. ldem, vt vide. tur, cum Metathemeno, de quo dixi fupra cap. XV. et quem auno actatis LXXXI. vt ' vita Vol. TI. p. γοβ P 799 τς .DIONYSH VARII Lib.lILe. XXXI. — 4o9 vit abiret, cibo abflinuiffe, zefert Cenforinus cap. 15. Sophocli Parthenopaeum fuppo- fuiffe Eaert. V. 92. Dionyfius Ἡρακλείτειος Laert. IX. 15. Dionyfius , H/floricur, qui fub poflremis imperatoribus fcripfit et a Iornande cap. ro. de rebus τ "Geticis citatur. Dionyfius, Hydragogur. Plutarch. quaeft. nat. pag. 914. Dionyfiur, Jambur. Plutarch. de mufica pag. 1156. Clemens lex. V. Strom. pag. 569. vbi verfum hexametrum adfert. Eius περὶ διαλέκτων. — fíhem. Vll. pag. 284. vbi fine cauífa Cafaubon. fufpicatur legendum ἰαμίβοποιός" vid. Guil. Cuper. Ill. 13. Obff. pag. 317. Ariflophanis, grammatici, praeceptor, circa Olymp. CXL. clarus, vt e Suida in "AeiseQ. Ionfius obferuauit. Zabric.. Floruit Olymp. CXLV. Fuit poeta acer et iambicus: hinc eius cognomen 7aribus, conf. ureii. comment. foc. Parif, Infcr. tom. XIII. p. 232. Hunc Dionyfium fuiffe auctorem duorum in Muías et Apollinem hymnorum, conii- cit Bureitiu; in Hiflor. acad. Parif. Infcript. tom. V. conf. Suedorf. 1, cit. pag. 57 fq. Harl. Διονύσιος ὁ lruxeHos. ἔτ; δὲ Ττύκη πόλις Σικελίας (imo Λιβύης) fchol. Luciani tom. I. pag. 38. Vide infra Dionyf. Vticenfir. M. Iunius Dionyfius, medicus. Infcriptio vetus apud Rhodium pag. 297. ad Scribon. [Ὁ] [vid. Symmachus lib. VII. epift. 4. Heumanr.] - Dionyfiur, Leptus fiue gracilis, fupra in Afcalapho. Dionyfiur, LeuGricus. Athen. XII. pag. 609. Dionyfius fcriptor Διϑιωακῶν, (f. λιϑικὼν) pocta, idem forte cum Periegete. Eu/lath. prooe- mio, fiue epiflola ad Ioh. Ducam. Maximus ad Dionyf. Areopagit. de τὴν ἢ. theol. cap. 2. tom. 1l. pag. 28. Suid. in Διονύσ. KegiySues, Dionyfius Longimis, de quo infra lib. IV. Dionyfius Magner, rhetor, Olymp. CLXXIII. Ciceronis, annum XXIX. agentis, praeceptor in Afia fuit, tefle Cic. in Bruto cap. 91. Plutarcho in Cic. pag. 862. Dionyfiur, medicus, Celf. VI. 6. Plin. XX, 3et τι. Supra in Junio et Cyrío ac. paullo poft in JMilefio, Sali;flio et Samio. [conf. infra, in elencho medicorum vett. Í. vol. XIII. pag. 143. vbi plures quoque Dionyfii, medici, enumerantur.] Dionyfius, confeffor, epifcopus Madiolanenfir, a. ante C. N. 360. de quo Acta Sanct, tom. VI ad diem 25. Maii pag. g fqq. Dionyfius, Melitenfir, Plutarchi familiaris IX. 14. fympof. quaeft. Diony/fur, Heracleotes, Metathemenus dictus, quod a Stoicis ad Cyrenaicos vel Epicurum de- fecifet, vt dixi fupra cap. XV. — Vide Ionium pag. 250. Dionyfiur Milefur, Hifloricur, clarts circa Olymp. LXV. tefte Suid. in Ἐκατιϑαῖος,, f Da- rii, (Hyflafpis, fub quo fuit,) fcripfit Zibrir P". tefle rurfus Suida in Διονύσ. qui prae- Vol. IF. Fff terea 4c. — Lib.llLc XXXI. DIONYSI VARI ! Vol. II. p. 709 P $05. terca cius Perfica ^), ionica dialecto compofita, commemorat: tum libros trer de rebus Troianis, itemque Μυϑικο ct Κύκλον igcgixoy libris feptem. (fiue, vt Clemens ia pro- treptico p. 30. vOcat, μέρεσι.) At vndecimus laudatur in fchol. ad Euripidis Phocniff. v. 1123. [ad quem locum conf, notam J"alckenarii pag. 734. qui eum Dionyf. Samium vocat.] De hoc opere, qnod ςέζφζζωνον vocat Socratez llI. 23. et ex eo Niceph. X. 36. "Fripartita VII. 2. et 5a:io Dionyfio Athenaeus tribuit, dixi fupra lib. IT. cap. 2. δ. 24. [vol.l. p. 378. vbi plura de co adzotaui. Hor] Sufpicor autem, μυϑικοὺ fiue zr Aeneis puSozoiac, vt vocat Diodorus Sic. ΗΠ. 66. p. 140. (200-) et Teoiie, Suidae memorata, non fuiffe diuerfa a Cyclo illo hiflorico. Vide Diodorum Siculum lib. IIT. cap. 52. pag. 129. (185.) Ferte nec Perfica eius diuerfa fuere a libris τῶν κατὰ Δαρέϊον *), quod expouo de rebur Dario imperante geffir..— Sic apud Plutarchum de fera Numinis vindicta pag. 363. 78 γενομένε μεθ᾽ ἡμᾶς Πρωτογένδς, recte Xylander: qui nobifcum fuit, non, qui pofl πος. Ceterum perizge/in Orbis ctiam Suidas [atque Eudocia pag. rag fq. vbi libros Dionyfii indicat,] tribuit huic et mox Samio Dionyfio. — Perperam fane, fi illam, quam hodie habemus, intellexit; alium enim, illo longe iuniorem Dionyfium, auctorem babet; vt dicturus fum infra lib. IV. Zrgonauticorum Dionyfii Milefii primum et fe- eundum librum laudat fchol. Apollonii ^), nifi Mytilenaeum intellexit, quem et ipfe alibi et Suidas tradit fcripfiffe Argonautas. Quamquam Dionyfium quoque Milefium, (fed in cyclo hiftorico, (1*] vt fufpicor,) de Argonautis fcripfiffe tradit Diodorus Sic, loco laudato, et refpicit, vbi de Argonautis loquitur, Apollodorus in bibliotheca fua, hiflrorici, vt alibi dixi, Cycli epitome. Dionj/ius, Milefius, medicur, euius mentio ap. Galenum IV. 7. xaT τόπϑες et alibi IL. de antidot. P/inium lib. XII et XXII. Caelium Aurel. etc. Dionyfius, Milefiur, Sophifla, Yaei Affyrii auditor, fub Hadriano imp. clarus. — Vide Philo. irat. T. de Sophifl. pag. 513. et pag. 522 fq. Dionem LXIX. pag. 789. [tom. II. pag. 1152. edit. Reimar.] De epiílolis, quas huic Dionyfio male tribuit Meurfius, dixi fupra lib. I. cap. X. $. 51. Epigrammata quoque Dionyfii Sophiflae, quae in Anthologia le- guntur, Antiocheno libentius tribuerim. Faórit. — Adde Eudociam p. 150 fq. Hari. Dionyfus, Muficur. fupra im Zeliur Dionzf. Alius apud Nepotem in Epamin. Aony fi Mufonii F. Samius, vel fecundum alios, Rhodius, fcripfit, Suida tefle, ἱξορίως τοπικοὶς libris VI, Ex his forte fuerunt Bacca, Stephano memorata et Euflathio ad perie- gern. — Addit Suidas [quocum confentit Eudocia p. 129.] ἱπορίως παιδευτικῆς libros X. εἴ (quae alterius Dionyfii efl eixeu£ire περιήγησιν. | Samio etiam libros gregi 78 KóxA& tribuit Athenaeus fed Dionyfius & κυκλογοώφος aliis Milefius eft, vt paullo ante dixi, . Dionyfur, bb) Dionvfii Perfca laudat etiam Cicero de N. £c) Eudocis pag. 128 fq. Suidam, tom. I. pag. D. I. adde Jeisr/ii var. lection. pag. 325. [qui le- ὅσοι, fcquuta, diftinguit rZ era A«gso» ἐν βιβλίωις Oionem Diony/i defendit, Locus sutem Cicero- — sre a Perficis. Harl. nis eft in libro I. de diuin. cap. 23. vbi vero Gru- terus, Dauifius, Erneíti et Hottinger, fpreta 1) ο- dd) Vide fupra in hoc vol. pag. 282. not, t, e$ pose. refcripferunt ex Dimonis Perfigit. psg.gó4. Harl. are Μοῖ. ΤΙ. p. goc P sot DIONYSII VARII Lib. IIT. c. XX XI. gn ADionyfiue, Mytilenaeus. — Ynfra in Scytobrachion. Alius Dionyfi: s, Mytilener metropolita, qui Philippi Solitarii dioptram recenferi et a Philalito quodam dictionem illius operis graecam caíligari iuffit. Neftor Dionyfiur, Nouarien(is Minorita, auctor dictionarii latini, editi Argentinae 1502. Dionyfiur, Olnthius, inter eos, qui.de Homero eiusque genere et aetate fcripferunt, laudatur a'Tatiano. Αἵ ygovixoz apud Suidam in Εὐριπίδης, non huius funt Dionyfii, vt Meur. fio vifum, fed Halicarnaflei. Dionyfii duo, ᾿ΟΨαρφτυτικῶν fcriptores, ab Athenaeo citantur. Dionyfius, Oxiymachi F. medicus, a Rufo laudatus libro de partibus himani corporis. Diowyfiur ,. Parifenfr, quem ab Areopag ta diflineuere docuit Io. Launoius. Dionyfur, Pergamenur, cognomine μίξις, Apollodori, rhetoris, qui Auguf'um imp. de: cuit, difcipulus, σοφιτὴς ἱκανὸς xc συγγραφεὺς καὶ λογογοαῷος. Strab, ΧΠῚ. p- 625. Dionyfur, Phafeliter, citatur in fchol. ad Pindarum Od. 2. Pyth. p. 421. edit. Oxoa. eius, περὶ τὴς ᾿Αντιμάχε ποιήσεως et zregi ποιητῶν ab auctore graeco vitae Nicandri, Dionyfius, Philodelphienfir, fiue a Ptolemaeo Philadelpho in Indiam miffus cum Megafihene, vt vires gentium proderet, tefle Plinio VI. 17. 'OeviOueud, illi tributa a quibusdam, re- fert Euflathius ad Dionyfii periegefin, addens, illum dictum vulgo dizxevoy fiue {πα- nen, dioc λέξεως ὠκυρολογίαν. [δ] JDionyfius, Platonir feruus, Laert. M. 42. . Dionyfius Marcus Pomponius , libertus. Cic. IV. 7. 1r. 15. ad Attic: ad diuerf. XII, 24: Dionyfiue, Rhodiur: fupra in Diony/ii Mufonii Ἐς Tertull. de anima cap. 46. Diony fur, epifropur. Romonur ab A. C. 259. ex cuius epiftola ad Dionyfium Alex. legitur Íragmentum apud Athanaf. de decretis Synodi Nicaenae. ^ Nam, quae ipfi praeterea tribuit Lud. Iacobus a S. Carolo in bibl. Pontificia, atque in his librum de fitu orbis fiue periegefin e fabulofo Luitprando, recte explofit praeflantiff. Caneus.. Zabrir, — Hic vir eruditifNimur et plane admirandus vocatur ab Eufebio hift, eccl. VII, 7. vid. ibid. cap. 26 et 27 et 30. fin. Heumann. Dionyfius Salluflius, medicus, Plin. XXXII. 7. Diongfiur, Samius, vide fupra in Dionyf. Mufonii F. Dionyfius, Samius, medicur. Galen. 1V. 153. de medic. fecundum genera. [Dionyfia, faltatrix.. Cir. orat. pro Q. Rofcio 8. 4. Gel/ur 1. ς. Hari.] Diony fiut, Scmnaeus. Tetz. ad Lycophronem ν. 1247. /fn ferte intelligitur Zedliur Diony fas Hualitarna[feur iunior , qui Scymno Lexicon fuum inftripfit? ita Ionfius pag. 242. Dionyfius, Scytobrathion, fiue Scyteur, paullo ante Ciceronem vixit, Ionfio obferuante ex Suetonio de Grammat. cap. 7. Auctor fuit hiftoriarum, quas alii ad Xanthum Lydum retulere, tefle Zfthenaco XII. pag. 515. —Citatur ab Euflathio ad lliad. γ΄ — Huic Dio- nyfio Coronam tribuit Ionfius, a Socrate, (ipfe ex, meinoriae lapfu Eufebium citat,) Fffao laudatam, “2 10.111... XXXI. DIONYSII VARII ! Vol.II. p. for f sos laudatam, idemque: effe petat opus XXXIII. librorum de Nymphis apud Suid. in Νύμ- Qaj. Sed coronam illam haud diuerfam exiílimem a Κύκλῳ hiflorico Dionyfii Milelii, de quo fupra. — Praeterea Dionyfius ifle, Mytilenaeus, Suida tefle, fcripfit carmine Epico τὴν Διονύσδ καὶ ᾿Αϑηνῶς ςρωτιοῦν, tum Μίυϑικο ad Parmenontem, denique Zrgonautar fex libris fermone profario, quod opus in fcholiis ad Apollon. laudatur: Fabric. — - vide fupra, in hoc volumine pag. 264 et 282. fchol. Venet. D. Marci ad Hom. Iliad. y. 4o. Inter poetas epigramm. veteres occurrit Sty/Aiur quidam: quem Diomyfium Scy- ihium noflrum, (qui hic tamen fcribitur Suteus,) effe opinatur Acife in notitia poet, anthologicorum, pag. 261. arl. . Dionyfius, Seleucise epifcopus, qui interfuit concilio generali quinto Conflantinop. 551. Dubitant, füeritne epifcopus Seleuciae in Syria, an in Ifauria. Sed Syriae Seleuciam intelligendam effe, patet ex vita Simeonis iunioris, flylitae nr. 154. tom. V. Maii p. 365. Dionyfius, Siculit, Syracufarum tyrannus, de cuius fcriptis videndi praeter Suidam viri docti, laudati a me lib. II. cap. 19. Dionyfius, Siculus, iunior, fuperioris filius, tyrannus et ipfe Siculorum, quem epiflolas et de poematibus Epicharmi fcripfiffe Suidas [ex eoque Eudocia pag. 156.] teflantur. Epiflo- lam eius ad Speufippum exhibet Laert. IV. 2. De hoc prouerbium Dionyfius Corinthi. Vide Ju/fin. XXI. s. Fabrir, — Adde Staueren. ad Corn. Nepot. X. cap. 5. edit. min. De Dionyfio, magiflrro Corinthi, difputarunt Heumannus, qui negauit, et Frid. Guil. Roloff, qui narrationem illam bis defendit. vid. Roloffii progr. fiue Nouas veterum au- ctorum, qui Dionyfium F. Siciliae tyrsnnum litteras Corinthi docuiffe tradant, vindi- cias, Traiecli ad Viadrum, 1737. 4. Harl. Dionyfius et Cephalo, legislatores, qui e Corintho in Siciliam venerunt. Plutarch. Timoleon- te pag. 248. Dioujfiur, Sidiur, Etymol. M. in Ὑσοπτέρων, forte legendum Σ, δώνιος pro Eidiec- Dionyfius Sidoniur. — Varro lib. IX. de lingua lat. et Euflath. ad Odyff. &. [] (íchol. Venet. D. Marci ad Homer. variis locis , et ad Iliad. £. 40. atque Iliad. γ΄. 128. fimpliciter voca- catur Sidoniur. vid. cl. ΖΚ οὐ ον prolegg. ad Homeri Iliad. pag. XXIX. fin.- Harl.] Dionyfius, Sinopenfit, comicus, circa Olymp. C. cuius dramata quaedam laudari eb Zff/ienaeo notabam lib. H. cap. 22. Dionyfii, Stoici, duo vel tres, de quibus fupra cap. X. [vol. IIT. pag. 560.] vnus Heracleotes, [Cic. acad. quaefi. IV. 22.] alter, quem citat Laertius VI. 43. et contra quem feripfit Chryfippus: tertius, quem Athenis Atticus audiuit tefle Cic. 2. Tufc. cap. 10. Dionyfius, Syrus, faeculo XIL poft Chriftum natum clarus, Supra in Dionyfiur Bar Salibi; Dionyfius, dictus etiam Teruz, a patre, et ab eiusdem patria Z/rax. Grammaticus, difcipu- lus Ariflarchi, de quo infra lib. IV. Videtur etiam pictoriae peritus fuiffe et Ículptoriae. Confer Zfifienarim XT. pag. 489. et Etymol. M. in Διονύσ. Francifcum Iunium catalogo pictorum pag.79. Si idem fuit, de quo Athenaeus, docuit Rhodi. Dionyfius, Thebanus , muficus antiquiflimus, de quo dictum lib. 11, cap. I5. Dion gfur —- οΙ. TT. p.802 DIONYSH VARID Zib.IILec XXXI. XXXII.. 4 Dionyfius, Tcophanti F. fapra in Dionyf. Metathemenur. Dionyfius, Tryphonir F. grammaticus, qui χερὶ ὀνομώτων fcripfit, laudatus Athenaeo, Har- || pocrationi et Stephano Byz. C. Valerius Dionyfur, cui ius Quiritium fiue ciuitatis Romanae a Traiano dari rogat Pi niur, X. epilt. 105. Caffur Dionyfius l'ticenur, qui Magonis, Carthaginienfis, libros XXVIII. γεωργικῶν; punice Ícriptos, libris XX, graeca lingua eft complexus et Sextilio, Praetori, mifit, tefle Varrone, lib. . 1,10. Meminit huius operis Plinius quoque et Columella I. 1, 1o. et Athenaeus. Citatur etiam Dionyfius in Geoponicis lib. I. cap. 1r. licet Magonis opus eiusque epitome, tum illa Dionyfii, tum altera fex librorum, a Diophane, Bithyno, miffa ad Deiotarum, regem, iam periiffe videantur, quum Geoponica iuffu Conftantini, Porphyrogeneti, con- cinnarentur, tantum abeíl, vt, quod viris quibusdam doclis in mentem veniffe video, Geoponica, quae exflant, fint ipfi illi XX. libri, a Dionyfio Vticenfi e Magone com- politi. Ῥζοτομικοὶ huius Dionyfii memorantur in fcholiis ad Nicandrum v. 520. et a Stephano Byz. in Ἰτύκη, atque refpiciuntur, vt Meurfius obferuat, etiam a Seruio ad I. Georgic. Fobri. Dionyfii, Itacaci f. Vticenfis, liber quartus γεωργικῶν laudatur ab 4Athenato XIV, pag. 648. Idem fcripfit περὶ φυτῶν. vid. Fabric. infra in elencho me- dic. vol. XIII. pag. 143. et Needham in prolegom. ad Geoponica pag. LVII. edit. Niclas. Harl. Dionyfur, Zopyrur. Schol. /friffoph. ad aues v. 1299. Nifi legendum D'onyfur et Zopy- rus, Nam, vt-Laertius Vl. i00. notat, Dionyfius et Zopyrus, Colophonii, fub Me- nippj, Cynici, nomine libros ediderunt. [} CAPVT XXXII (olim XXVIII) DE ANTHOLOGIA SIVE FLORIDIS EPIGRAMMATVM GRAECORVM. 1, Breuis. Znthologiae graecae hifloria, et de prima collefione, a Meleagro fa&a et de editt, IL. De Philippo, Theffalonicenfi, et Strabone. ΤΠ. De ZlIgathia et Conflantino Cephala huius- que colletfione et edition, ΙΝ. De Maximo Planude- — V. Codd. mssti et editiones anihologiat Planudeae. ΨΊ. De editionibus promif/is Menardi, Salmafi, Clerici et aliorum. ΜΠ. Cata- logus poetarum, qui epigrammata compo/utrunt , cum variis obferuationibus et acce[Jiowibus- [Studio G. C. Harles.] L. Ereuir Znthologiae graecae et antiquiorum illiur colleforum hifforia et de Meleagro.— Bptoram epigrammatum quamdam, ex Francifci "auafforir libro de epigrammate, cap. XVI. Parif. 1669. 8. (rec. 1678. 8. et in eius operibus, Amflelod. 17c9. fol. p. 85 Íqq.) repetitam , Fabricius huic capiti praemiferat, et paucis illuflrarat obferuationibus. Enimue- ro Vauaffor, quamquam multa praeclare fcripferat, et quaedam, fuo tempore adhuc inedi- F ff 3 ta, au LillILcXXXIL ΒΒΆΕΝΙ ANTHOLOGIAE ι ta, primus produxerat in lucem: tamen, quia pofl illius et ipfius Fabricii tempora viri dodli, in hifloria et collectione epigrammatum diligenter verfati, multo plura praefliterunt, et mul. ta curatius de antiquioribus epigrammatum collectoribus differuerunt, atque e codicibus mstis eruerunt perinulta, illis incognita ; valde mancam conficere potuit hiftoriam et amplum. aliis retiquit Ípicilegium. — Praeter ea edidit epigrammata, quae pofthaec ab aliis cum faepius me- liusque emiíla funt in lucem, tum curatius explicita, et vero alia, quae a no(lro abcifent in- fütuto, imferuit. Quare priores quinque paragraphos ita immuraui, aut potius refecui, vt ea , quae mihi effent cognita ab aliisue melius excogitata probataque, fubflituerem, breuitati tamen maxime inferuirem. — Adhuc vero defideratur plena adcurataque anthologiae graecae eiusque poetarum hiftoria, in qua varia illius poefeos generis fata fecundum ordinem tempo- ris ab infantia paene vsque ad fenectutem rite deducantur clareque exponantur. llam tamem a Schneidero, aut lacobo, aut Manfone, VV. CC. qui quidem illius Ípem fecerunt, for- fan licet exfpectare. — Primas tamen lineas antiquioris hifloriae primaeque periodi fcite duxit cl. Carolus Gottlob Sonntag in: Hi/loria por/zor graecae breuioris ab "Anacreonte vsque ad Melea- grum ex Anthologia graeca adumbrata. Lipfiae, 1785. 8. Conferenda etiam funt, quae Le[fing in: Vermifchten Schriften, part. T. et Zferder. in: Zerílreuten Blüttern, Gothae, faíc. 1. 1785. 8. pag. 99. et fafc. II. pag. 103 fqq. de origine et natura epigrammatis acute ingeniofeque difputarunt; quamquam in diuexfas partes abire videntur. Epigramsmatis vero vocabulum duplici fumitur fenfu, vel etymologico, eoque antiquiffimo, qualia in ὠναϑη- μώσιν erant in vfu, et mere hiflorica, quae praeter nomen hominis, qui dedicauit aya Oso, et dei, cui aliquid confecrabatur aut offerebatur, nihil, nec femper cauffam, cuius cauffa figebantur, continere folent; vel fenfu sobiliore, vbi, vt poftea. videbimus, per varias oc- - cafiones, aut etiam animi delectandi ludendique cauffa, modo ad laudem et commendatio- nem , modo ad vituperationem rei hominisque, modo ioci libidinisque cauífa, ornatus verbo- rum aut ingenii acumen adhibebatur, fenfaque animi, fiue pii gratique, fiue ira odioque aut amore commoti, varia ratione diuerfoque (cribendi genere, prouti rei conditio mentisque et ingenii natura exigebant, fententiofe acuteque, (a bonis quidem poectis,) at breuiter, expri- mebantur. Ab ortu lyricae poefeos id genus epigrammatum florem atque incrementum ac. cepit, et plures exíliterunt homines ingeniofi, qui illis conficiendis nominis celebritatem confequerentur. Enimvero non tam hilloriam et doctrinam epigrammatis, quam breuem anrhologiarum veterum graecarum notitiam hoc loco daturus, primum quosdam excitabo, qui poft Vaua Torem hifloriam aliquam epigrammatum atque colledionum, nec non poeta- rum epigrammatarioruim modo breuiorem , modo longiorem concinnarunt. Leo Allatiss in epiftola ad Gabr. Naudaeum inter £F. Licet refpon/a de quaefitir per ερὶ. ffolar. Bononiae, 1640. pag. 308. d Emman. Maríin in epift. var. a Weffclingio, Amflel. 1738. editis, V. ep. IV. libr. pag. 184. (quam epillolam recudi fecit JMeinceke fub finem edit. fuae Meleagri) et VI. lib. V. peg 316. . Io. Henr. Leichiur in praefat. ad carmina fepulcralia, et Jo. Jar. Reiske, primum in mo- vis mifcellaneis Lipfienfibus, vol. IX. Lipfiae, 1752. 8. tum in praefatione ad Anthologiam graecam, a Conftantino Cephala conditam, atque in notitia poetarum etc. fubnexa; de qui- bus libris in fectione de Conítantino Cephala paullo fufius difputabimus, S Chriflian. R3 GKAECAE HISTORIA Lib.Il.: XXXIL — gs Chyiffian. Adolph. Klotziur in praef. ad Stratonis aliorumque veterum poetarum grae- corum epigrammata, nunc primum edita. Altenburgi 1764. 8. ; Richard. Frid. Phil. Brunck. in praefat. ad Analecta veterum poetarum graecorum, tom. l. Argentorati. 1772. 8. Fyid. Imcols in. praef. ad Emendationes in epigrammata anthologiae graecae. Lip(iae 1793. 8. Adde Suízer in: allgemeine "Theorie der fchónen Künfle etc. tom. IV. voc. Siumge- dichte, ibique cel. de Jlanckenburg, qui nubem aliorum excitsuit, qui fcripferunt de epi grammsate, vel in diuerfis linguis epigrammata confecerunt, aut luferunt; Zurmaun. 1I. in epiflola dedicatoria, vol. I. Anthologiae vett. latinorum epigrammatum et poematum etc. Amflel. 1759. 4. praemiffa, et cel. Beck. in comm. de litteris et auctoribus gr. ac lat. part. I. Íeci. l. pag. 12 fqq. Ritu autem antiquiffimo fuit fancitum , vt, quemadmodum antea paucis fignificaui, homines infcriptionibus aut breuibus carminibus vel res, variis de cauílis confecratas diis, tum ad religionem teflificandam, tum ad vota concipienda ornarent, vel magnos illuflres- que homines, aut ingenio fcriptisque, aut eximiis in patriam fingulosue homines meritis, aut victoriis in bello, certamine ludoque partis, claros, etiam feminas celebrarent, vel me- moriam defunctorum cum fignificatione grati moeftiue animi fluderent conferuare vel publi- ca priuataque loca, aedificia aliaque monumenta, pilas tabulas, ftatuas hermasque illu. flrarent. — Hinc in corporibus Infcriptionum, a Grutero, Reinefio, Sponio, Murarorio Donio aliisque, de quorum fludio et operibus hic diflerere non vacat ?). follerter collectis, multa occurrunt eiusmodi epigrammata, feu breuia cármina. — Alii homines faceti atque ingeniofi lepidique fenfa animi paucis argutisque, interdum lafciuioribus verfibus conclufa exprimere, iocari, etiam pungere et lacerare alios confueuerunt: vnde orta funt epigram- mata amatoria, dedicatoria, fepulcralia aliaque diuerfi mixtique generis. Sic Amytes, My- rus, Noflidis, Leonidae, Callimachi, aliorumque epigrammata fupra in capite de lyricis poctis et alibi laudauimus, eorumque indicauimus collectiones atque editiones. Ipfe Melea- er in carmine, quod coronae fuae prooemii loco addidit et poft Vauaíforem ac Fabricium a Reiskio, Brunckio aliisque repetitum atque explicitum efl, poetas, e quibus contexuit ilam, fuo cuique flore adfignato, | fcite recenfuit. —Breuibus vero illis carminibus quum homines valde delectarentur, exfliterunt, qui illa colligerent, ordinarent et collectionem nomine Z/n'hologéae aut Corenae infügnirent, Neque enim Meleager primus fuit aut vni- . €US, qui ea ratione variorum epigrammata aut infcriptiones feruaret ab interitu. — Atque .duuat, hoc loco Fabricii notam inferere. llle enim, poftquam Vauafforis de Meleagro —alisque Anthologiae gr, conditoribus narrationem repetierat, ,non tantum, ait, ex colle- €lionibus hactenus receníitis epigrammatum; et ex omni genere fcriptorum graecorum; - fed et ex Epitaphiis et Inferiptiomibur antiquis, in Graecia tum obuiis, et ex parte hodieque fuperftitibus, collectam fuiile anthologiam , obferuat Zacobur Sponiur pag. 9x. Mifc. antiquit. , ct .* 8) Vid. Burmannwunm l. e. et Jo, Frid. Chrifii ke — «— von Io. Carl. Zeune, Lipfiae, 1776. δ. Abhandlungen über die Litteratur und Kunftwer- — fc&. IIIJ. pag. 48 fqq. 46 — LbLINH:XXXIL. |BREVIS ANTHOLOGIAE et pag. 94. itineris fui edit. germsnicae, a Menudierio curatae. Idem teflatur, Florentiae in bibl. medicea defcripfiffe fe infcriptiones eiusmodi graecas quindecim ex membrana, in qua Monachus quidam ante quadringentos vel quingentos annos illas congeflerat, — Neque heri vel nudius tertius probari coepifle fludium iflud epitaphia et veteres infcriptiones con- folendi, fatis patet ex Herodoto, Dionyfio Halicárn. Paufania aliisque, ad illarum teftimo- nium hinc inde prouocantibus. Philochorus quoque, Athenienfis, inter alia collegerat ἐπιγράμματα ἀττικοὺγ tefte Suida, et Polemonis periegetae, qui a. fingulari in hoc genere ftudio σηλοκόπας dictus fuit, περὶ τῶν xor πόλεις ἐπιγρωμμώτων laudat Zfthenaeus X. pag. 436. 443. Confer, fi placet, Cafaubonum Vl. 5. 2driffodemi librum 1, Θηβαϊκὼν ἐπι- οαμμοίτων citat fchol. Apollonii II. 996. — Veoptolemur Parianus ἐν τῷ περὶ ἐπιγοωμμώ- των. Athen. X. pag. 455. Notum praeter ea eft, ab fuero hiftoriam deorum contextam eíle ex titulis et infcriptionibus faerir, quae in. fexiplis habebantur , | vt teftatur. Laffantiur lib. I. cap. XI. 4Diogeniani ἀνθολόγιον ἐπιγραμμάτων memorat Suidas in Δίογεν. ^ — Hadle- nus Fabricius, Sed inter Graeror, (nam de /latinir epigrammatibus horumque Anthologia hic fermo non eft, et Burmannus ll. in epift. dedic. memorata copiofe docteque agit) quorum no- mina, labores, meritaque in colligendis vet. epigrammatibus adhuc celebrantur, et quorum anthologiae partim. fuperfunt in msstis codd. partim ope formularum typographicarum vul- gatae ab omnibus, quibus volupe erit, legi poffunt, inprimis Meleager Gadarenus, Strato, Philippus TTheffalonicenfis, Agathias, Conftantinus Cephala et Planudes eminuerunt. De his igitur, et primo quidem de /Me/eagro paucis agemüs. Meleager autem fuit Eucratis F. natione Syrus et oppido Gadarenus, aut verius forfan ortui Atthide, oppido aut pago non fatis nobili, in regione Coelefyriae fito, kaud procul Gadara, in qua tamen vrbe magnam vitae partem confumfiffe videtur. (vid. Zarzin. apud Meinecke pag. 150. coll. Rei;/tio in notitia poetar. anthol. pag. 232. de fenfu voc. Atthidos difputante ,. et /anfone in praef. atque ad carmen 1a6. Meleagri pag. 157.) | Quando autem fuerit in viuis, magna inter viros doctos intercedit controuerfia. ^ Vauaffor, cui non re- pugnat Fabricius, Reiskius in notitia pag. 131 fqq. vbi: de Meleagro fufe differit, aliique contendunt, eum vixiffe Seleuco VÍ. (qui regnum iniit Olymp. CLXX. 3$) rege Syriae. - vlimo. Accedit fides et teflimonium fchol. graeci, ἤκμασεν ἐπὶ Σελεύκδ τῷ ἐσχάταις Atque Saxiur in onomaft, litter. 1. pag. 142. annum, quo ille floruit, fic defignauit, A. M. - 3957. Olymp. CLXX. 5. ante C. N..96. V.C. 656. Contra ea aequalem fuiffe Antipatro Sidonio feu "Tyrio, qui circa Olymp. CLX. floruit, Reiske ex carmine 620. fuae collectionis - et quia laudes Antipatri canat, probatum iuit. — Snlma/iur in prolegom, ad homonyma hyles - iatr. pag. 4. Martin. ]. c. et Klotz.'in praefat. ad Stratonis epigramm. pag. 7. potiffimum ex - Diogene Laertio lib. VI. cap. 8. $..99. cffeciffe fibi videntur, Meleagrum fuiffe Menippi | gequalem atque ciuem, et in fcurrilibus aemulatorem eiusdem cum co fectae. — Ideo aeta- | tem Meleagri referunt ad a. Olymp. CXLVIII. τ. ante C. N. 186. quo Seleucus Philopator, Antiochi M. filius regnum capeffiuit. At enim id argumentum effe parum validum, monuit Minfo, qui quidem ipfe ob carmen 50. Anal. II. p. 20. in quo Corinthi excidium, (Olymp. CLVII. 4.) vt cafus recens, memoratur, aetatem Meleagri imperio Demetrii I. Nicatoris eiusque fuccefforum adligare malit; neque tamen, quoniam Meleager fe in carmine 126. ᾿ πολυετέω GRAECAE HISTORIA Lib.IHlLcoXXXIL | 4n “πολυετέως vocat, Vauafforis Reiskiiqne rationes plane reücit. Ab his omnibus difcedit cl. Schneider, in periculo critico pag. 65 fq. opinatus, Meleagrum ia epigrammate Anthol. VIL pag.450. imitatione exprefliffe et corrupiffe Stratonis carimen Xll. (apud Klotzium,) adeoque iuniorem effe Stratone, qui.tempore Avgufli vixit. Quid? fi dicamus, Stratonem ante ocu- los habuiffe et ornaífe Meleagri carmen. In vrbe patria, nobiliffima 'T'yriorum , Menippi quoque, quem in fcribendo exemplum, quod imitaretur, propofuiffe fibi dicitur, patria, maximam iuuenilis aetatis partem transegit, vrbem quoque Tyrum incoluit, fenex autem in infula Co, quo fe forte ob bella, Syriam tum vaflantia, contulit, ibi diem obiit fupre- mum. vid. epigramma in Meleagrum, quod poft Vauafforem e cod. Barberino produxit Martinus l. c. apud Méineck. pag.1$r. qui practer ea acbitratur, Meleagrum, fenio iam "confedum, ante funus id fibi ipfum exaraffe, in qua fententia quoque verfatur Reiske in notitia pag. 333. Bruack. vero in analedlis gr. poet. toin. III. p. 271. epigr. 572. inter ἀδέσσο- τὰ ἐπιγρώμματα refert et in lectionibus pag. 285. probat Holflenii, qui in notis ad Steph, Byzant. voc. Γάδαρα idem edidit, emendationem (a Martino quoque pag. 151. et Crenio ad Caíaubon. de fatyrica poefi lib. IL cap. IT. pag. 205. edit. Rambachii propofiram,) Meyzr- zreéus loco vitiofae, quam dederat Fabric, μελυττείοις. Holflenius vero fufpicionis fuae pracfidium reperit in alio epigrammate Jib. lll. Anthol. cap. VI. pag. 302. vbi Meleager pro- fitetur in iuuenta Menippi, ciuis fui, imitatorem fe fuiffe: Πρῶτα Μενππείαις συντροχάσας αζοίρισιν. —Crinagoras in epigrammate, quod edidit Salmaf. ad Solinum p. 850. *) (apud Brunk, anal. Il. pag. 146. epigr. 24.) Eov τὶ ues ἀλλά. Μένιπσε. λαάβευ Φίλος ἵσορα xv» κλον Γράώψως, à πάσης ἴδρι γεωγραφίης. Eum in infula Co defunctum effe vita, teftan. tur verfus, a Martino ex margine cod. Palatini et ab Hol(lenio ex cod. Barberino prolati : ὃ Μελέαγρος Γαδαρηνὸς ἣν τὸ γένος Σύροι, ἐτιλεύτησεν ἐν Kg ovg vaca. Quando autem Fabricius fupra νοΐ. MI. pag. 521. Meleagrum noflrum ín catalogo Cyaico- rum recenfet, iam ibidem prouocaui ad catalogum poetarum epigramm. Hic igitur ad. notebo, aliis Meleagrum et Cynicum et noftrum videri vnum eumdemque fuiffe, aliis fecus, eosque plane diuerfos, Atqui moribus quidem et inuerecundia, faltem genere fcribendi compar fuit no(ler Cynicis notae peioris: et Schneider diftinguit eum ab eo, qui Cynicus audi. Atqué aliquantum quoque dubitaffe videtur Keirkiur ín notit. pag. 232. fed ex eo, ps Fabricius eum inter Cynicos refert, nondum fequitur, eum fuiffe Diogenis Cynici ifcipulum aut aequalem temporibus regulorum Alexandri M. prouincias lacerantium, b. e. Olymp. CXVIII. ferme. . Namque poteft aliquis philofophi cuiusdam placita fequi, neque ta- men eius difcipulus femper dicitur, multo minus eidem aequalis. — Certe Fabricius neutrum diferte fcripfit, (quod tamen Schneiderus ac Reiskius, ex verbis illius colligunt;) et ipfe uod ad actatem adtinet, fecum pugnaret. Noflrum vero Melcagrum et Cynicum Vofbus in libro III. de hiftoricis gr. pag. 388. et Gesnerus apud Ionfium aliique difcernunt. Contra Menagius ad Laertium pag. 266. lonfius et Crenius aliique haud diflinguunt, noflroque vti ctiam δ) Menippus in epigrammate Crinagorae effe videtur cel. Heynio diuerfus a Gadarenü. Eít Per- gamenus. Vol, IF. Ggg 418 19.111. XXXIl. ^ DE MELEAGRO ^b etiam Reiskius citat in. notitia. p. 233. tribuunt συμπόσιον" fed cl. Schneider p. τοῦ. Reiskium refurarurus, fcribit, ab Zffhenaeo pag. 502. C. (qui Μελέαγρος, ait, ὁ Kuvixos ἐν τῷ συμποσίῳ ἑτωσὶ yere) id clare Meleagro Cynico vindicari adeoque eum diflingui a Ga- daren(i, additque, fe de ea re plura alias difputaturum effe. 1d (i omnino certum eft et exploratum, ex alia Athenaei loco colligi poteft, Meleagrum Cynicum etiam fuiffe Gada- renfem. atque libros, quos alii noflro Meleagro 9 adferibunt, serra et σύγκρισιν NexiO' καὶ φακῆς ab illo Cynico confectos. Zthenaeur enim libro IV. cap. 14. pag. 157. vb: fex Cynici et Carneus Megarenfis (de quo tamen vide fupra in vol. III. pag. 513: notataj) in conui- vio difcumbunt, eosque adloquitur Nicium, fcortum, (ἡ κυναμύια Νίκιον,) inter alia, $ χαϑάπερ, ait. 0 πρόγονος ὑμῶν Μελέαγρος o Γαδαρεὺς ἐν τοῖς Χάρισιν EzrygeQeptveue ἔφη. τὸν ὍὍμηδον Σύρον ὄντα τὸ γένος, ἢ μόνον ἀνέγνωτε σύγγραμμα αὐτῇ τὸ περιέχον. λεκίϑε καὶ φακῆς σύγκρισιν; etc. an vt in ὑρύγε, quod Gratias vocat, fcribit vefier auus Mcleager Gadorcn's,. Homerur genere Syrus —. on vero eiur opur folummodo legiflir, quod lentis et oleariae trullae ^ contentionem arque comparationem continet 9 — "Totam hifloriam et nomina habere ficta,. quum durum fir, Meleager Gedarenfis auctor illorum: opufculorum et Cynicus declaratur: at enim res nondum confecta videtur. Namque quod πρόγονος il- lórum Cynicorum dicitura Nicio, nondum omnino fcquitur, Meleagrum ipfum. fuitle Cy- nicae difciplinae addictum ;. atque fieri potuit, vt Nicium erraret aut per iocum εἴ ad Cyni- cos illos praefentes irridendos quacdam adfingeret.. — Nofler igitur Meleager innui potuit; nec tamen philofophus fuit Cynicus, aut, quod verifimilius mihi effe videtur, Cynicus a noftro diuerfus etiarn Gadarir ortus et opufculorum: memoratorum parer. Haec omnia a probabilitatis fpecie minus abhorrere fentio, et certiora edici potuerant, fi Athenaeus Cyni- cos, quos difcubuitfe feribit, clare nominaffet, eorumque aetas curate definita eífet, fed li- tem fecundum vllum dirimere 'non conor, - Quidquid eft, id certum eft, Meleagrum πος flrum colligendis veterum poetarum epigrammartibus fuisque ipfius, quae ad noílram perue- nerunt memoriam , maiorem perpetuamque confequurum effe-nominis celebritatem. ^ Gemie nam vero coronam, (h.e. corpus, collectionem, vid. Salmaf.: exercitt. Plin. pag. 596. edit. Vltraiect. et Reiskii notit. pag. 241 fq.) feu amthologiam carminum graecorum: nexuit, alte. ram eamque perulantroris atque lafciuioris argumenti, in amores pucrorum; alteram in amo- res puellarum omnesque vitae humanae cafus atque inflituta..-. Priori praefixit epigrámma, in quo finxit, ab Amore ipfo: hane Coronam Veneri effe contextam, puerosque quorum for- mas in ea cecinera', floribus comparat et quod incipit παάγκαρπόν σοι τ XU7rEh. καϑήρμοσε εἰς (vid. in Reiskii notitia pag. 244 fq. in Brunckii analect. |. et in Meineckor edit. nr. 3. in Man ouis editione nr. 47.) Illam deinceps auxit Stri^o. nomine tamen Meleagri oblittera- to, ita, vt de folo Stratone nomen acciperet *) 5 fed Agaihias atque Planudes arcuerunt a fuis colleclio. : j £u if .$ugp ΤῺ tid 3h j45 1l £) P»ufanias vag. 224. meminit Meleagri cuius- -fatyra Meleseri uen Menigpk videtur enim no» dam το ἔτη ποιήσαντος κύπρια men corruptum efle;) qnia comparatur vita lautior et mollis cum tenui viétu..— Ajxv3or vas. Unguen- d Si, tin tcxtu εἰς retines Aex/2x, verten- dun eft ἡ; fcd fi trillie oii ariae reddis, (cci. E ia TOP NA id : TU TNS bcnduin 2»x3« tqui cel. /77ynio id verius effe δὴ Vid. Reiske pag. 244. δεῖ cenfori Brunck, wideiur, ct, vt verbis illius vtar, »fuit, puto, analectorum in biblioth. critica Auiiiclod. vol. I. ΣῈ o p8tt. IL tariuwn € DE MELEAGRO Lib. HII. c. X XXII. 419 eolledionibus. Pofleriorem vero Agathias, Cephalas et Planudes ad fuum quisque inge- nium, refinxerunt. Hanc coronam ita texuit Meleager, vt (more forfan aliorum, qui ante illum eiusmodi collectiones curarunt) ex diuerfis totius antiquitatis fex et quadraginta fcri- ptoribus epigrammatum decerperet flores, Diocli dedicaret atque infcriberet, Στέφανον £zi- γραμμάτων. (vide Salssaf. ad Solin. pag. 848. f p. 595. edit. Vltraiect. et Holflenii notas ad Stephanum Byzantin. in Γαδωρα,, vbi teflatur, collectionem Meleagri, nobilis poetae, ex(tare in bibliotheca Cardinalis Barberini. ^ Ordine alphabetico pofuit nomima eorum, ex quibus contexuerat coronam , et prooemii loco carmen verfuum quinquaginta et octo adfinxit, vbi et poctae^) nominatim et flores adpellantur , atque, vt fuus cuique adfignatus flos eft, inter feiunguntur. Id carmen poft Vauaíforem et Fabricium aliquoties editum hic omifi. Equi- dem id recudi feci in Anthologia graeca poetica, Byruthi 1792. pag. 252 fqq. — Antea vero e cod. quondam Palatino, nunc Vaticano Emman. Merfinur, cuius epiftol, V. libri IV. con- Íules, tum Drunk. in. Analect. poetarum graecorum, tom.l. pag. 1 fqq. collatis notis in tom. III. pag. 335. εἰ Reiskius in notitia poet. epigrammat. pag. 234 fqq. ediderunt, emen- darunt atque illuflrarunt. — Brunck. «»oque l. cit. a pag. 1— 58. omnia, quae fuperfunt, Meleagri carmina iunctim edidit, et CXXIX. numerauit; in his carmen XXXII. quod tamen fub Pofdippi nomine exflat in Planudea edit, Wechel. pag. 587. et in tom. III. pag. 3. Lection. Pofidippo tribuere ille malit, quamuis parui referat, noífe, num hunc, an Meleagrum habeat auctorem. [Apud Zacobfum in Anthol. gr. leguntur tom. T. pag. 1— 401 Plura vel inte- gra vel eorum diflicha exflant in Anthologia Planudea et a viris doctis paffim edita , inter- dum emendata funt. Qui vero vel primi ediderint fingula aut correxerint quaedem, diligen- ter adnotauit cl. 7. C. F. Mano. Ab illo autem V. D. feparatim edita font MeAee'yeg τῷ σωζομενα. Meleagri veliquiae: le£lionir varietatem , verfionem metricam et commentor.um perpetuum adiecit J. C. F. Moufo, (in praeftnti KeGior et Profeffor Gymna- ffi Breslau.) lena in officina libraria Croeckeriana 1789. mai. 8. Ordo éarminum hic non is eft, quem fecerat Brunck; fed fecundum argumenta illo- rum con(litutus, Numcerauit autem CXXVIII. epigr. quoniam ex carm. 61 et 62. apud Brun- Ggg a ckium part. IT. pag. 25. videtur Strato, Sardiamus, epi- grammata, quibus de puerorum amore luferat, volumine peculiari edidiffe: atque «contendit, quod Reiskius putarit, ab Meleagro priorem quo- que coronam cíle (2ctam et a Stratone auctam, id falfa niti meleagrici carm:nis interpretatione, f) Scholion graecum quod recenfet nomina, Fabricius margini exempli fui adfízripfit, quod hic ponam: Οὗτος ὁ Μελέαγρος Φοίνιξ ἦν τῶν ἀπὸ Yl«Axazivgs πόλεων" dmoimct δὲ τὸν ϑαυμάώσιον τετονὶ τὸν τῶν ἐπιγραμμάτων «ἐφανον" συνέταξε δὲ αὐτὸν κα- σοὶ σοιχᾶον. ᾿Δλλὰ Κωνσαντῖνος ὁ ἐπονοκκαζόμενοε Ke- Φαλῆς συνέχειν αὐτὸν ἀφωρίσας ἀξ κεφάλαια, ἤγαν ἐρωτικὰ ἰδίως, καὶ ἀναϑήματα, καὶ ἐπιτύμβια, καὶ ἐπιδακτικὰ, ὧν νῦν ὑποντέακται ἐν τῷ παρόντι χυχλίῳ, "Or à Μελεώγροι Tadaemós ἦν, τὸ γένος Σύροε᾽ ἔτε- λεύτησεν ἐν Kg τῇ νήσῳ. Οἱ τῶν ἐπιγρακμάτων σποιῃ- ταὶ, ἃς συνέταξε ὃ Μειλεάγρος ἐν τῷ παρ᾽ αὐτξ πλακέν- τι six», Σιμωνίδης, “Ρίανοε, Ἄλεος, (Δλκαῖος,) Λεωνίδης, ᾿Ανύτη» Μυρὼ, Σαπφὼ, Μελάνιππος, Νόσσις, Ἤριννα, Σαμμίας, Μνασάλκας, Παμμφιλο:, Παγκχράώτης, Τύμνης, Νικίας, Εὐὔφηαος, Δαμογητοε, Καλλίμαχος, Εὐφορίων, ᾿Ἡγίσιππος, Πέρσευε, Διό- viuo, Mevexgrgs , Νικαένετος,, Σιρκίας, Παρϑένιοε, Βακχυλίϑης, ᾿Αναπρέων, ᾿Ανϑέμιοε, ᾿Δρχίλοχος, Πολύκλατος, "Avriravgor , Ποσίδιππος, “Ἥϑυλος, Es- κελίθηε, ᾿λώτων d μέγας, "Apurot , Χαερήμων, Φαέ- Juaot , ᾿Ανταγόρας, Θευδωρίδης, Φανίαε! καὶ αὐτὸς [ὁ Μελέαγρος, Ἔγραψε δὲ τὸν τέφανον πρὸς 'Διοκλέα. "Hey ἐπὶ Σελεύκα τὰ ἐσχάώτα, 430 Lit.JI.c. XX XH. DE MELEAGRO ekimm effecit vnum, nr. 64. — Textui graeco ἃ pag. 57. addidit felecta Meleagri -carminz, verfibus latinis expreffa, Laudatur haec editio, ita tamen, vt quaedam emezdentur aut aliter explicentur, ín Fphemerid. littera. Gotringenfibus a. 1789. nr. 88. Lipfienfibus, eiusd. anni, mr.74 Norbergen(bus, nr. 84. menfe Octobr. Annal. litterar. Helmflad, menfe Iulio 1789. pag. 22 fqq. bibl, vniuerf. Berol. IE. part. 2. pag. 535 fqq. adde, Efprit des lourn. tom, VI. pag. 144. : Ordinem et vt plurimum recenfionem Brunckii retinuit, fingulis carminibus bene prae. fixit argumentum, notas criticas texrui fubiecit, bifloricas aurem et grenumsticas feorfum eum Martini epiftola adiecit cl. Zflbert. Chré/f. Meintke, (in praefenti Rector fcholae Socfl:) Μελεώγρε τα σωζόμενα" tdila & resti fone. Brenikii cum commentario, Lipfiae 1789. 8 «onf. Ephein, Noriberg, Lipiienfes, (ng. 28.) et reliquas citatas, Idem 77εἰπεῖε feparatim. euulgauit graece cum Hugouis Grotii metriea verfione latinz, et interpre'atus eft Meiogri Idyllium in Ver; Gottingae 1788. mai. 8. — Ego quoque íinferui illud cum tribus aliis Meleagri carmin:bus Anthologiae meae gr. poet. edit. Baruthin. pag 255. item Kerpprn in Griechifcher Blumenlefe, part. ΠΕ, pag. 206 fqq. — Germanice autem verterunt Geádi/ke in. Leipzig. Mufenalmanach. 1781. atque GortAeif Guil. Chriffoph Starke inter fua carmina, Bernburg 1788. cditz, — Id carmen quamquam iam diu fuit cognitum et vulga. tum in editione principe Anthologiae Florentina :n fine prioris libri, et ex ea, fine mutatione et aberratione ifi Stephaniana (1566. 4.) Frobeniana, Bafil. 1549. fol. pag. 170. fine nominis auctore, atque Wecheliana (1606. fol. vbi pag. i&o. Z/inc.-Cbfopati verfio latina metro ele- giaco feruatur,) tamen halus quidam 70. Bep :ffa Zenobetti illud, praefixo tulo, — Ver, ldyllium Meleagri, e cod. l/atitano misto editum et illufiretum, Romae 1759. 4. tamquam hucusque νέκδοτον εἰ egregium venerandae antiquitatis monuinenfum, quaii recens detectum. primus fibi videbatur e cod. Vaticano edidifle, atque doclis écnforibus in lourn. de Trevoux, lam. 1760. vol. |. pag. 61. fucum fecit: adde ibid. pag rgo. fed breui poft errorem. derexit perfonatus auclor cpiftolae, ibid. menfe Martio pag. 763. datae, cui infera efl quoque Grotii verfio metrica e codice primum eruta. vid. Brunrh. in leclionibus tom. lli. Analect. pag. 1o4 et 314. vnde illam narrationem Meinecke pag. 20. illius cacmnis et in cdi, Reliquiarum Meleagri pag. 153. et Manfo pag. 5. edit, repctierunt: adde hunc quoque im notis pag. 98. IL. Meleagri infliruto atque exemplo Phifppur Theffaloniterfis, sonam. concinnawit anthologiam ex poctis, qui Hlorueront poft Melcagrum, hüiusque iore in recta litrerarum - ferie fingulos, e quibus delegit carmina, poeras, pro cuiusque ingenio cum finguls fiori- bu., vcl plimtis. vel arbuículis comparauit fuumque librum adpellauit corotram, adicctis fuis quoaue haud paucis carminibus acutis aeque ae venuflis. ἴῃ praefatione apud Vauaffo- rem, Martinum locis citt. Brunck. anal. tom. H. pag. 211. epigr. l. nominauit. poeras 5), e quibus g) Schol. ad cod. Palat. Ἕτερος, a6, σέφανοε Μελεάγρα. Συνηξε καὶ αὐτὸς ἀπὸ τῶν ἐαφεροκίνων Φιλίππα Θεσσαλονιχέως, ὃν ἐπφίησε ἐν καταμιμήσν ποιχστῶν ἐξ ᾿Δντιπάτρε; Κριναγόρκα, TUAM, du. Mr, ῬῈ PHILIPPO . Lib. HE. ce. X EXIT. 424 quibus contexuit coronam τ addit. vero; exemplo Meleagri, fe ex aliis quoque poetis, fos aeut, &eriQ Urs; dixit eos, flores in fuam legiffe coronam. Philippum claruiffe Augufti Caefaris Octaviani aetate, Vauaffor ex tribus epigrammse fibus euiciile fibi perfuafit. — Primum ex carm. LXL apud Brunck. aut in edit. Stephan. p. 26. Qoi Boy ἀνηναμένη ποτὲ Δώφνη etc. quo Cacfari fponte enatam ex eius ara faxea laurcam gra-. " tulatur. Tum ex carm. in píitacum, pag. $4. Anth. Stephan, qui doctus fa/se domine dicere euolauit dimiffus im filuam, eamdemque formulam reliquas docuit aues: pfittacus autem , referente Macrobio, Auguílum ab actiaca viéloria redeuntem formula, aue Ca: far, vi/for imperater! confalutauit. — Tertium argumentum petitur éx carmine pag. 97. Steph, quo elephanti praedicantur currum Caefaris triumphalem agentes. — Duo pofleriora argue menta pcr ἔξ minus valida funt atque idonea ad actatem Philippi definiendam. — At dictio carininis in elephantum, collati cum alio pag. 444. edit. Steph. in apes, mel in roflris Acliacia facientes, tum carm. in Herüm, B. e. Hcrodotum aut Herodorum, Laodicenfem athletami, qui etiam in Acficis et Pergamenis viciffe dicitur Anth. Steph. pag. 295. et carm. pag. 426. Antb. Steph. quo auctor pro aegrotante Caefare vota et facra feciffe ait, inprimis carmea p?g. 321. Anth. Steph. ir quo moles ir fina Puteolano ab Agrippa condita A. V. 717. prae« dieatur, haec igitur aliaque carmina Reiskio in notitia etc. pag. 268 fqq. grauiora eíle vi- dentur argumenta ad aetatem Philippi aeuo Augufli imperatoris adíerendam. ^ Enimuero, quod in hanc coronam recepta funt nomina poetarum, Antiphili aliorumque, Vefpafiano stque Hadrí2no iuniorum, in carmine pag. ε19. Steph. mors violenta Aclii Hadriani impera- foris, fponte fufcepta, celebratur. et vocabulum fequioris zeui, κανϑος pro ὀφϑαλμὸς occur- zit *), ex his acure fane coniicit Reiske, duo fuiffe Philippos, alterum antiquiorem C, Iulii Cacfaris Dictatoris et Augufli Octauiani aequalem, alterum fesqui faeculo ferme iuniorem, €ui Anthologiem debemus. — Atqui plures fuerunt Philippi, vid. infra in catalogo poetar. epigramm. — Forfan ramen: ita rem expedire licet, vt exiftimemus, Philippum, 1 heffaloni- | eenfem, fuiffe conditerem atque collectorem illius, quae fub nomine eius circum ferebatur, an'ho'ogiae, quae vero deinceps a librariis aliisque aucta fuit fimilibus carminibus: aut opinemur, alterum Philippum recognouitle enthologiam, a Philippo Theífalonicen(i factam, et quibusdam ferioris aeui carminibus auxiffe. Reiskius ex carm. quod in lenfianis nr. 124. (in ΔΉ ΒΟ], Cephalae Reiskiana nr. 785. pag. 168. coll. pag. 257 fq.) legitur in Glyconem, Pergamenum a:hletam, ab Horario Epfl. I. 1. 30. celebratum probabili fpecie, (namqve id slii noflro Philippo, alii Antipatro tribuont.) concludit, Philippum Auguffi aerate floruiffe, Letiing quoque in vermfchren Schriften, part. 1. Berol. 7771. 8. pag. 323. epigramn a in Gly- conem conf.rt ad illuflrarionera loci Horatiani, Item cenfor hbri Leffingiani in bblio:h. ph''ologica vol. I. part. VI. Gotring«e, 1772. pag. 32s. multus efl de hoc carmine, idque a Fhippo, Theílalonicenfi, profectum, eumdemque auctorem fuiffe proocmii in hanc, quae 6gg 3 $i px, Viven'ovos , ᾿Αντιονα, Áérso/lovrór, ev, rion offenditur illo vocabulo; contra fcribit, id Belvoon , "Avteyos Δι ἦν, κ, Εὐήνκ γα «vr. Por — vocabulum exemplo atquc au&orita:e antiquio- ma, C FEyode δ᾽ “τοι d Ono mu τὸν τές «voy mois τινα — rum etiam poetarum, in his "'ofchionis apud Kg», Stcbacum in florilegio Grotii pag. 437. pofle de- kh) Brunck, «umen. ir Anal. tom. fIL pag. i82. — femui. 432 Lib. HL e AXXII. . DE PHILIPPO ET STRATONE i vulgo tribuitur, coronam, adeoque fub Auguflo, imperatore, floruiffe, Τά fi verum eff, ille verus fuit collector, et meae coniecturae accedit aliquid ponderis. Haec autem eft fum- ma illius difputationis ompino eruditae. In Anthologia pag. 445. occurrit quoque Philippus, Macedo, auctor duorum epigram:natum, quae in indice Rciskiano defiderantur. Duorum igitur Philipporum alter confecit epigrammata in donaria et flatuas nudd, ab omni ornatu, fententia didactica, aut ingeniofo carminis exitu deílituta, verfibus iambicir. Hos iambos vnum eumdemque habere auctorem, fibi perfuadet ceufor, quamquam duo eiusmodi car- mina in vulgari Anthologia pag. 445. Macedoni, tria autem eiusdem generis in Cephalae Anthologia pag. 3. 23 et 89. "Theffalonicenfi tribuantur. . Alter autem Philippus, pariter multas infcriptiones f. epigrammata in donaria, metro elegiaco, at maiore adhibita fermonis venu(late et puritate leporeque fcripfit. Ingeniofus quidem faepe videri cupit, quamquam haud felici fucceffa. Horum neutrum carmina fu- diffe amatoria, exiftimat cenfor; pofleriori tamen adfcribit epigrammata in quosdam impe- ratores. Quod igitur in Anthol. Cephalae Reiskiana pag. 7. Philippo, "Theffalonicenfi, epi- gramma, metro elegiaco confectum, diferte adtribuitur, idemque eodem metro praefationem ad coronam exarauit, concludit cenfor, eumdem parentem effe reliquorum metro elegiaco conditorum carminum. Contra Zambico verfuum genere concinnata epigrammata Philippa, Macedoni, huiusque aetatem aeuo Augulleo adferit ducibus infcriptionibus in duas flatuas duobus athletis, Damoftrato, .Sinopenli, (pag. 284. vulg. anthologiae,) et Herae, Lao- dicenfi, (pag. 434. pag. 295. Steph.) in ludis Pergamenis, ab Auguflo primum inflitutis, vi- ctori pofitis. — Concludit igitur, Heram et Philippum ^), Macedonem, fub Augulílo vixiíTe, Haec tamen omnia in coniecturis, quamquam acutis ac probabilibus, pofita funt. Multa Philippi, Theffalonicenfis, carmina reperiuntur in Anthologia tam Planudis quam Cephalae: et paffim a viris doctis per occafionem edita funt. Iunctim ea atque corre- ctius recudi fecit atque aliis auxit Brunckius in Analect. tom. If. pag. 211 — 235. et critice pere tractauit in Lectionibus, f. vol. III. pag. 179 — 186. vbi praeter ea ex codice epigramma Phi- lippi ineditum euulgauit: fed de actate poetae ne yg) quidem. —Pag. 180. incertum illi .vide- tur, vtrum Leonidae, "Tarentino, an Philippo carm. IX. fit tribuendum. — [Apud facobfium in Anth. tom. II. pag. 194—219. funt LXXXV. Philippi carmina.] : Inferendus eft Straton, qui Sardianur dicitur a Salmaff» ad Solin. pag. 339. F. Maius quidem in Obferuatt. facris (vbi quaedam carmina e ;od. Vífenbachiano edidit;) libri IV. pag. 1 εἰ ὅς. et in Catalogo MSS, Vffenbach. pag. 574 fq. fcribit τῷ Kagdixy2, (vti etiam, tefle Schneidero,) in periculo pag. 130. in carminis primi infcriptione in cod. Dresdenfi et fchedis Thryllit(ch.) et intelligit Cardiani filium; Fabricius vero in catal. poet. epigram. voc. S/rato interpretatur in nota msta, pafria Cardiasum. Ego vero putem, primum fcriptum fuiffe CAPAIANOTY. Figuram vero illam lunatam C librarius, ignarus, ita quoque in mo- numentis antiquis litteram E, h. e. S fcribi, (vid. Zilloifon. in anecdotis gr. tom. If. pag. 158 Íqq.) et C Latinorum arbitratus, mutaffe videtur in Graecorum K. — Rectius igitur Salmafius, Brunck. aliique legiffe atque edidiffe videntur.Sardianum. Αἱ de cius aetate vitaeque ratione Vs V. 9 Philippum , "Theffalonicenfem, pro auctore carminis in Heram a Reiskio haberi, antea nota- vimus. |^ DE STRATONE Lib, ITI. c. XX XII. 425 V. V. D. D: non confentiunt, — Rei'kiur in. pracfat. ad Cephalae anthologiam: pag. XII fq. inprimis in notitia poet. antholog. voc. Στράτων pag. 261— 265. (vbi aliquot Stratonis car- mina dcdit) Stratonem: cum propter filentium- Meleagri et Fhilippi, "Theflalonicenfis, tum propter multa poetarum, Auguflo, Tib:rio, Hadriano atque etiam Seuero'aequalium, noe mina, quae in Mufa hominis exflant,. inter P'hilippum atque Agathiam. collocandum effe , et tertio fácculo pofl Chr. nat. aeuo Seueri, imperatoris, vixiffe fu!picatur. Neque enim illi videtur probabile: effe, tot poetarum carmina poft Stratonem ab alio fuiile addita , quae Mufae illius partcm. haud contemnendam: efficiunt. — Stratonem: ramen. Mleagro effe anti- quiorem, coniccerat Schneider in periculo etc. pag..45. et pag. 109. vti iam fupra monuimus; ar uam retraclauit fententiam pag. 46. inprimis pag. r30. et clarius eius aetatem aeuo Ha. driani ad/gnauitz , Quod enim, ait, perflringit Cupitonem, medicum, lib. II. pag. 215. edit. W'echel. rem conficit. ΕΠ is Zfrtemidorus Capito, qui fcripta Hippocraris recenfuerat, fuamque ἔκδοσιν Hadriano. imperatori, aliisque probauerat ; fed Galenus eurn Hippocratis vere ba faepillime inrerpolaffe docet tom, V. pag. 4. edit. Bafil. atque idem Galenus eum per to- tum commentarium perflringit. [πᾶς adparet clariffime aetas Stratonis.^ — Ab illo diftinguit duo Capitoner ,, qui non fuerunt medici, nempe Capitonem, Alexandrinüm , poetam, cuius ἔρωτικοὶ laudat /Jthimarur pag. 427. eiusdem ad Philopappum commentarios pag. 350. et Ca- piti nemi quemdam , ad quem Ariflides orationem tertiam Platonicam , tom. 1]. pag. 315. edit. Oxon. fcripfit. : - . Sub: nomine eius collectio: carminum, Παιδικὴ Μξσω infcripta et in variis codicibus, {πὰ potius apographis, de quibus poflea difputabimus, feruata eft, Omnes autem, qui traclauerunt excmpla, profitentur. inter illa epigrammata reperiri complura , quae ob rerum turpitudinem: et verborum obfcoenitatem fumma reprehenfione, nec luce digna fint... Iarn in Anthologia edita et inter illa, quae Maius et Reiske promulgarant, funt Stratonis quae dam, quae verecundiae et pudoris leges migrent. id. Klotzii praefat. pag. 36 fq- Strato autem num: priorem Meleagri anthologiam in amores puerorum, tanturimodo auctam, nomine tamen Meleagri oblirterato,. iterum. ediderit, quae eft Reiskii aliorumque fententia, an, quod eft cenforis Amflel. iudicium, volumine peculiari epigrammata, quibus de pue« rorum. amore faepe obícoenius luferat, euulgarit, hanc quaeílionem iam fupra adtigimus. Ex inufa autem Stra'onis puerili permulti viri docti ,: Salmafius, I. Henr. Maius, Doruillius, I. Chriflianus Wolf, Pierfon, Reiskius aliique, quos. paullo: poft in fcctione de Conflanting Cephala excirabo, et quorum plurimos idem.RKeiske im indice carminum Mufae puerilis a. viris doctis editorum: penultimo, eius Anrhologiae. Cephalae fubiecto,, nominauit, paf- fim euulgarant. — Separarim: tamen: non: ex. codice. quidem Stratonis epigrammata. edidit Klotziuss fed ex apographo Vimarieni al'cuius hominis, qui ex alio quo apographo Sal. malian: apogreph! parrem carminum enotarat. [5 igirur quaedam, antca non vulga. ta, eaque, quae, licct laudent pulcrirudinem puerorum, tamen verborum rerumque minus . careant obícoenita:e, quam: alia iam edita: € codice in. lucem. prodire. iuit, et infcriptionem proefixicg Stratonit afforimque veterum portar tin Traeccgum epigron mata πη primum a Chiiff.. edldolpio Kiaio siia. Mieuburgi. ex officina Ruchteria, 1764. 8. Praemifit 414 Li.TII.cXXXH. DE STRATONE ET AGATHIA Praemifit longam praefationem, in qua de anthologiis graecis, de quibusdam codici. bus, de Tryllitíchio, aliisque rebus ecudite difputat.. Subiecit paucas et fuas et viri cuiusdam doctas adnotatiunculas, | Conferri tamen debet : Periculum criticum. im. Zd4nthologiam. Conflantini Cephalae, cum editam, tum ineditam. Accedunt. emendationes in Atriffotelem et Zutigonum Caryflium. ^ Scripfit. Ioan. Gotil, Schnei- der. Lipfiae 1772. 8. . 'In cap. I et II. anthologiae a Reiskio in mifeellaneis Lipfienfibus editae, epigrammata multa, in his quaedam Stratonis, emendantur et explicantur: Cap. ΠῚ. perluítzantur epi- grammsta, a Klotzio edita, Cap. IV. epigrammata Muflae Stratonis, partim edita, partim in. cdita illuflrantur: vbi pag. 8o. admiratur ingenium molle etfacile Meleagri et Stratoniz, quo dulciffimas amoris imagines fingunt, omniumque artium, philofophiae,: phyfices, atque adeo ipfius Homeri fpoliis eamdem rem exornant, qu. faflidio lectorum occurrent. Quae- dam inedita hinc inde primus euulgauit; et pag. 106. in addendis promittit catalogum poeta- rum epigrammatographorum, cvius editio omnibus, credo, illarum deliciarum ftudiofis, baud ingrata erit. Pag. 1o fqq. ad carmina Klotziana varietates lectionum enotauit, petitas illas ex apographo codicis Drezsden/ir, qui vbique, atque etiam in numero carminum con- fpirat cum fchedis Tryllitfchii. Dicitur in infcriptione fumtus effe ex eclogis Anthologiae If. Voffii: notae et emendationes adícriptae in eodem codice Dresdenfi. Omnia epigrammata (XCIX.) e Stratonis Mufa, (neque vero omnia ipfius funt Stra- tonis) recenfuit et repofuit Brunckiur in Analect. poet. graec. tom. II. pag. 359 fqq. et in tom. III. p. 207 fqq. tum, vnde fingula fumferit, indicauit, tum critice pertractauit. "Tou- pius, qui in emendationibus in Suidam pauca Stratonis epigrammata tentauerat, in nota ad tom. IIT. pag. 114. nouae editionis diflichon apud Suidam in Kopaceuoy, cum Brunckio Anal. III. pag. 45. reddidit Afclepiadae, quod in priore editione tribucrat Stratoni, HI. Sequitur nouus conquifitor epigrammatum et collector idemque hiftoricus, AG A- T HIAS, Afianus et Myrinaeus, qui quoque fcholafticus adpellatus efl. Vixit autein regnan- te Iuftiniano, exeunte faeculo fexto, et Saxio in Onomaft. litter. vol. II." p..64. (vbi plures, qui de eo egerunt, V. D. nominat) ipfique Fabricio noflro infra in vol. VI. libr. V. cap. 5, pág. 261. vbi de eo, qua hiftorico, difputat, videtur Agathias ante A. C. 593. hifloriam fuam non abfoluiffe, nedum publicaffe. Adde quoque Fabricium paullo poft in catalogo poetarum epigr. voc. Zfgathíar. Hic exftitit nouae anthologiae auctor, qui praeter anti quiora, fua quoque et aequalium poetarum epigrammata collecta vno in feptem libros di» vifo volumine edidit. Ipíius Agathiae epigrammata LXXX. quae leguntur in Anthologia, metaphrafi a Iof. Scaligero et Iano Doufa donata gr. edidit cum illius hifloria Bonau. 7/ul- cani;, Lugduni Batau. 1594. 4. — repet. Zgathiae Schofafliei de imperio et msc lufliniami imperatoris libri V. — Ex bibliotheca et interpretatione. Bonau. J/ulcaii. cefft- eunt Agathiar epigrammata [at non ex nouo codice petita, fed ex anthologia Stephani trans. Ícripta,] cuim verfione lat. Parif. 1660. fol. — rec. Venet. 1729. fol. — Epigrammata grae- ce, cum adnott. Io. Brodati εἰ Vinc. Obfopoti. In Epigr. graec. Fraucof. hered. Wechel. 1600. fol. Brunck. autem, aliis additis, emendatius reddidit XCV. epigr. in Analect, tom. 111. pag.33— 68. ct in codem volum. inter Lectiones etc. pag. 240 fqq. illa criticis vt pluri- inum DE AGATHIA Lib. ITI. e. XX X11. 425 . mum obferuationibus illuflrauit, et libros laudauit, vbi plurima iam antea promulgata fue- runtatque emendata. — Agathias vero Meleagri anthologiam, a Philippe, Theffalo, auctam, prouentu cum fuo, tum aliorum, aut aequalium fibi, aut paullo vetufliorum, locupletauit, (conf. Brunck. praef. pag. XI fq.) at carminum ordinem, a Meleagro et Philippo feruatum, deferuit. Atque Reiskius, qui in praefatione ad Anthologiam Cephalae pag. XII fqq. tum in notitia poetarum anthol. pag. 178 fq. vbi verfus ex eius praefatione, quibus ordinem fuae anthologiae expofuit, a Vauaffore olim excerptos, recudi fecit, denique pag. 115. multus eft de illius collectione, opinatur, duce ipfo Agathia in prooemio, primum librum tenuiffe dedicatoria, fecundum fic dida ἐπιδεικτικοὶ feu defcriptiones variarum rerum 9 tertium fepulcralia; quartum ea, quae cafus humanae vitae tractent, quintum fatyras, feu aculea- tas infcriptiones, fextum amatoria; (feu potius lufus in amores feminarum 2; feptimum tan- ᾿ dem laudes vini et conuiualia. Idem collectionem Agathiae non eo ordine, quo ille digeffe- rat, in codicibus '") ieruatam effe, animaduertit pag. 15. Carmini 555. fubiecti funt in co- dice quidem Lipf. fqq. tituli: Τέλος τῶν ἀναθηματικῶν ἐπιγραμμάτων ᾿Αγαϑίε σχολα- gum. καὶ ὁ τῶν ἀναϑημωτικῶν ἡμῖν ἐπιγρωμμάτων χαρακτὴρ πεπλήρωται » ἱκανὼς ἔχων ὡς ἐμαυτὸν πείθω. --- --- lransit ad fepulcralia, quae hoc habent primordium: ὠρχῆ ἐπιτυμββιδίων ἐπιγραμμάτων, c (Ἀ. coniicit ὡς vel ὧν) ἐσιχεδίωσεν ὁ Κῦρις Κωνφαντῖνος ὁ Κεφαλῶς εἰς. Num carmen 278. Agathiae a Reiskio in nouis mifcell. Lipf. IX, pag. 99. editum loco praefationis ad illius anthologiam fuerit fcriptum, nec ne? Reisk. pag. 100. et pag. 438. difputat. Pofleriore tamen loco priorem quidem fententiam reuocat; íufpieatur autem, quum Agathias et iambico et heroico genere faepius praefatus fit Anthologiae fuae, eumdem elegiaco quoque idem feciffe. Poftquam codicis quondam Vffenbachiani, nunc Lipfienfis libros duo primos in Agathiae collectione locum habuiffe nullum monuit; qui in codice, iudicat, noflro tertio loco pofitus, et a nobis anno fuperiore (in nouis mifcell. Lipf) publicatus fuit, eum librum fuiffe fextum, fecundum conflitutionem Agathiae. De- dicatoria, quae hactenus et edidimus et expofuimus, in codice Agathiae duxiffe agmen, quae noflri codicis abdita fuere medio finu, et quartum obtinere locum iuffa. | Sepuleralia, ad quae nunc accedimus, quintam et extremam partem noftri codicis, tertiam fuiffe in Agathiae chartis. — Abeffe a noflro codice illam, quae penes Agathiam fecunda erat, ea og fi quid video, quam Tenfius ante nos primus prodidit, nos ex eo repetemus deinceps. — — Fieri nequit, vt haec ordinis, ab Agathia inftituti, turbatio illi Conftantino Cephalae non debeatur, quem et prolatus a nobis hic loci titulus ait carmina fepulcralia σχεδιάσοαμ, à; h. e. Δ) In pracfat. pag. XIII. vbi idem argumenta feptem librorum refcrt, argumenta II. priorum librorum aliter defignat et paululum a fíemet ipfe difcedit: nam ad primum, ait, caput rcdi- bant carmina, laudes dcorum eclcbrantia, (ecun- dum dabat dedicatoria, etc. I) Poeta ipfe in prooemio ἑκτοῖον, ait, δὲ μέλον «λέπτασα Κυϑήρη as ὀζρως ἐλέγαν παρατρίψαι πορόην, καὶ γλυχερὲς ds ἔρωτκε" h. e. J/enus, fextum volu- men fibi furtim vindicans , elegiae inflitutum ad F^l. IF. amatoria cum feminis colloquia et dulces ameres detorquebit. vid. Menagiana tom, III. pag. 162, Aliter vertit Vauaffor, 91) Ipfius tamen colle&ionis, sb Agsthia ἔπ. €tae, codices nom amplius exítant. Meleagri enim et Philippi coronae perierunt; nec non Aga- thiae collectio. Seruatus eft Cephalas in vno cod. Palatino, Sola Planudea im pluribus exftat codd. miss, Conf, quae de Cephala paullo poít ad. notaui, Hhh 426 18. 711... ΧΧΧΙΣ DE AGATHIA ET CONSTANTINO CEPHALA b. e. in fthedas fuas depofuiffe, et aliud elogium, quod e codice msto Vaticano Cororiae M:leagri citauit Emman. Martinius epift, pag. 193. et ex eo repetiit Leichius pag. V. prae- fationis ad carmina fepulcralia, a fe hoc ipfo ex codice Lipf. eiusque illo capite deprofnta, cuius iam limina fzlutamus. Hactenus Reiske, qui doctrinam atque ingenium Agathiae admiratur atque veneratur. Stephanus tamen, et lof. Scaliger apud Vauatforem et Brunck. in praefat, pag. I1. minus benigne featiunt de illius carminibus, Recte tamen Reiske (praef. pag XV.) et ante eum Vauaflor. iudicarunt, fatius futurum fuiffe, et ad maiorem animi deleclationem et auctores multorum, quae nunc dicuntur, ἀδήλων indagandos, ad iudicium de ingenio aeta'eque fingulorum curatius ferendum et ad cognofcendum, quomodo alius alium imitatus fit, multo aptius, fi carmina ad temporum, quae fua cuique fors tribuit, ordinem, ab Agathia iisque, qui fequuti funt, difpofira, ipfique a fe poetae non difcerpti, nec aliorum aliis admixta epigrammata, nec mala cum benis propemodum alternis confufa fuiffent. —Agathias autem fuum opus ad Theodorum decurionem τὸν Κοσμῷ confcripfit, et, (vt notam Fabricii eaque, quae manu adfcripfit, hie ponam;) fecit titulum: ᾿Αγαϑίς ΣχολαΞξικᾷ 'Aciv8 Mugiveus (male Σ μυρναίᾳ apud Salmafium pag. 849. ad Solinum,;) συλ- λογὴ νέων ἐπιγραμμάτων. Τρίε auctor etiam φέμμωῳ vocat in praefat. - -- -- μιᾷ δ᾽ ὑπὸ συωῳγιβέβλῳ Ἐμπορίην ἤϑροισα πολυξάίνοιο μελίσσης Καὶ τόσον ἐξ ἐλέγαο ") πολυσπερὲς ἄνϑος ὠγείραν Στέμμα σοι εὐμύϑοιο καϑήρμοσα Καλλεοπείης. ξ Suidar, (vbi vid. Küfleri notas.) ᾿Αγαθίας συνέταξε τὸν Κύκλον τῶν νέων ἐπιγοαμμάτων, ὃν αὐτὸς συνῆξεν ἐκ τῶν κοτοὶ καιρὸν ποιητῶν. Meminit huins opcris Jui etiam ngathias in prooemio hiftoriae: ἔδοξε δὲ μοι πρότερον κοῤκξινο εἰξιέπαινον τί ὄνοι. καὶ Sx ἄχαρις éi ye τῶν ἐπιγοωμμέώτων τοὶ ἀρτιγενῇ καὶ νεώτερα. διωλανθώνοντα ἔτι καὶ χύδην ϑτωσὶ παρ ἐνίοις ὑποψ ϑυριζόμενα ἐγείραιμί τε ὡς οἷέν τε εἰς ταὐτὸ, Mp ἀναγδάψαιμι Enero ἐν κόσμῳ οἰποκεκριμένω. — Schol graecum: Αγαϑίς eXoAesixe Μυριναίβ 8 séQuvyoss ἀλλὼ συναγωγὴ νέων ἐπιγοωαμμώτων. Ἤκμασε δ᾽ ὅτος ὁ ᾿λγαϑίας ἐπὶ Ἰϑφινιανβ τῷ μεγό- Aa Ἔγραψε δὲ ταῦτα τὸ ἐπιγράμματα πρὸς Θεόδωρον Δεκϑρίωνα. — Fertur inter alia Aga- thiae huius epigramma in imaginem Theodori illuílris ct bis Proconfulis; — Quaedam epi- grammata et hifloriae loca emendat explicatque Toupius paffim in Emendatt. in Suidam et Hefíychium, — Quam tamen mutafionem in epigr. Agathiae in Anthol. Cephalae mifeell, Lipf. vol, IX, pag. 69t. Toup. lI. pag. 66. fecerat, eam examinauit et deferuit, atque illud carmen late explicuit Schneidergs in pcriculo critico p. 27 fqq. — Praeter ea Salmafius, Pier- fon, Dorvillius aliique in emendandis explicandisque Agathiae carminibus verfati funt. Succeffit Conffantinur Cephafar qui veterem Anthologiam ita reformauit, vt et mul- taret illam et augeret. Quorum autem veterum poetarum bene multoruimn carmina in Con- flantini Cephalae collectione proflant, ea index amplus, a Reiskio confectus et illius edi- tioni Cephalae fubiectus, fuppedirabit: afterifco notati funt, quorum epigrammata non re- periuntur in Planudea collectione. Αἱ cod. Lipfienfis non continet integram illius Antho- logiam ; 9) Sie Fabric. fed vitiofe, puto. HVIVSQVE COLLECTIONE ET EDITIONE Σὶν. 71. XXXII. 42] losiam; fed tantum partem, libros MT, — Quis vero fuerit Coufantinus ille, inquifiuit Reikius in notitia poetar. antholog. pag. 225 fq. Duorum enim Conflaatinorum, alteríus Rhodii, alterius Siculi, epigrammata, quae abíunt Planudea, in Cephalae collectione (nr. 637 — 640. cdit. Reiskii) occurrunt. Αἰ λοι; autem Reiskio videtur idem effe, atque Conllastinus Cephalas auclor huius colleCHionis. —, Aetatem, ait Reiske, ipfe fuam pro- didit et parentes patriamque iu earmine 639. (pag. 106.) quo ait, fe, filium Ioannis et Eu- dociae, regnante Leone et eius iratre Alexandro filioque Coaflantiao, Lindo oriundum, Rhodi oppido, crucem in pafria dedicaffe. — Vixit ergo faeculo decimo poft C. N. ineunte et fcripfit illud carmen circa a. Chr, g06— grt. — Nam illo natus fuit celeber ille tot libris relictis Conflantinus; hoc a fludiis litterarum quoque clarus Leo, pater eius, obiit, ^ — Contra ea Sicelum Con/fantinum faiffe Rhodii magi(lrum, coniicit Reiskius, ex titulo σῷ μακαρίᾳ, qui ipfi trihuitur φατε. 637. et quandoquidem, addit, carmen fcripfit, ad quod "Theopha. nes, hifloricus faeculi IX, refpondit. vid. carm. 636 ct 657. Idem fufpicatur, eumdem eíl: illum. Conflantinum Siculum, philofophum, cuius earmen graecum alphabeticum Anacreonticum fuper periculo parentum et fratrum fuorum in mari, mstum in biblioth, Caeíarea memorat Lambecius, indice Fabricio B. Gr. tom. X. pag. 232. Quod autem Agathiae collectio illius aeui ingeniis, quae dudum a verae pulcritudinis (caíu deíciuerant, aptior videbatur: antiqua illa, a Meleagro et Philippo collecta carmina, peullatia abierunt in obliuionem, . et. forfan. intercidiffent, | nifi Conftantinus Cephalas novam condidi(fet anthologiam. — Hic enim multa quidem ex Agathia et poflerioribus poe- tis, haud pauca tamen ex Meleagri quoque et Philippi coronis legit, νοὶ potius Agathiae collectionem pro fundo fecerat, fuaque fub finem fubiecerat; aut illius collectioni fuam ipfe fuperílruxerat, refcifis aliis, aliis additis; priorem quoque Meleagri partem, fiue fi inalis, Stratonis Mufam puerilein et alia fortaffis, quae in. nulla. trium autecedentium An- tbologieruum exílarent, adiecit: et fyllogen epigrammatum graecorum in capita fecundum argumentorum genera reduxit: fequutus in hoc quoque Agathiam. — Vide Zfilatium cap. t4. de patria Homeri, pag. 1831. vbi meminit codicis msti antiquiffimi, qui e bibliotheca Pa. latina venit in Vaticanam; item Reiskium, Leichium et Brunck. ll. citt. ac fchol. gr. fupra ad feclionem de Meleagro adícriptum, — Atque idem, quod Meleagri, Philippi átque Aga. thiae collectioaes, a vetuílzte temporisque abfumtae iniuria, fatum expertae funt, forfan maafiffet Conftantini opus, nifi Sylburgius, cum primis Salmafius ia bibliotheca Palatina exemplum, antea parüm cognitum, reperiffet, et defcripfiffet fibi: quo fadum eft, vt ex eo pluribus apographis et excerptis factis in plurium honiinum notitiam gewis per- veniret. De illo tamen, quo vfus eft Salmafius, codice, qui in praefenti cuftoditur ín biblioth. Vaticana, fatisque illius poflea differemus. — Salmafius vero ad Solinum et hi: floriae auguflae fcriptores, Küfler ad Suidam, (qui multa carminum ex illa collectione fragmenta. fparfit per Lexicon fuum,) Warton et "Toup ad Theocritum, Klotz in lectioni- bue Venufinis et ad Tyrtaeum, Io. Chriflian. Wolf in editt. Sapphus et poetriarum grae- carum, Holflenius ad *tephan. Byzantinum, Weffeling. Bentleius, —Valckenar. Albertus, Koen, Goenfius, Musgravius aliique in notis ad varios auctores, Pierfon in verifimilibus, Ruhuken in epift, cit. Waffe in Obíf. belgic. mifzell. Dorvillius, nouam paraturus editio- nem, ia Vauno critica, in primis in animaduerfionibus ad Charitonem, Bandinius in cata- logo bibl. Laurent. Zeune in animaduerfionibus ad Apacreontem etc. multa epigrammata, Hhh 2 nondum 428 Lib. IIT. c. XXXII. DE AGATHIA ET CONSTANTINO CEPHALA nondum euulgata, in lucem protulerunt, emendarunt atque illuflrarunt. Plura tamen ex apographis feparatim ediderunt Ienfius, I. H. Maius, Leich, inprimis Reiske atque Brunck. De poflremi fludio opereque poflea in catalogo editionum difputatur: hic reliquorum labo- res paucis perfequemur, — ers; igitur edidit Lucubrationes Hefychianas: Obíeruata in ftylo Homeri: Vetera epigrammata. pro anccdotis prodcuntia, Roterd. typis Io. Dan. Beman. 1742. mai. 8. Ienfius epigrammata illa 154. quae iater fchedas varias cafu repererat, hic tamquam inedita fine verfione pag. 305—354. in lucem emifit, perpaucis emendationibus additis. Enimuero et vitiofe funt edita, et multa iam antea promulgata erant. vid. ad Steph, Byzant. voc. Λυδία et Θύμβοις. Ruhnken. in epiflola I. critica et ex ea noua acta erudit. 1750. nr. X. pag. 475 εἰ 416. Dorville ad Chariton. pag. 81 fq. vbi Epigrammata a lenfio inconfulto con. filio edita ille fcribit, ac pag. 185. idemque pag. 370. 433 fq. 600. cafligat quaedam. — At Dorville dum inuehitur in lenfium et Leichium, quod illi epigrammata quaedam, olim iam ab aliis in lucem protracta, tamquam hactenus inedita venditarint, ipfe reprehenfionis immemor et labilis memoriae atque infirmitatis ipfe teftis, in notis ad Chariton. pag. 332 et 348. duo, quafi nondum edita, euulgauit, quae iam dudum alii dederant, indice Reiskio in nou. mifc. Lipf. IX. pag. 87 fq. Hoc exemplum criticos feueros docere poteft imbecil- litatem humanam et maiorem in aliis reprehendendis verecundiam atque modefliam, — Plura Jenfiana face critica perícrutatus illuflrauit Zdrianur Heringa in Obferuatt. criticarum libro, Leowardiae, 1749. 8. capp. 17. 22 et 31. — Antea 1. C. S. (h. e. Io. Conrad Schwarz, Di- rector quondam Gymnafii Coburgenfis)) nouis mifcellaueis Lipfienfibus vol. IV. part. T. p3g. 94 — 138. inferuit Explanationem epigrammatum quorumdam grotcorum a Io. Ienfio pro &yexdoroig editorum , atque permulta epigrammata graece repetiit, latine vertit et copiofe illuflrauit: fed non fatiifecit criticorum fubtilitati; — Enimuero paullo durius eft iudicium Doruillii ad Chariton. pag. 82. vbi, ,fateor, inquit, haec, (quae a lenfio et Leichio fcripta notauit) iocum et ludum effe, fi compares cum iis, quae neício quit in Mifc. Lipf. vol. IV. Ῥαξ. 1. ad lenfiana illa epigrammata confcribillauit, nec fine faflu: quibus nihil par aut fecundum in his litteris vmquam obuium habuiffe fateor.* — Omnia illa lenfiana carmina Reiskius recepit in Anthol, fuam Cephalae εἴ pag. 174— 265. vario obferuationum, maxime eriticarum , genere illuftrauit, et quae ab aliis iam antea promulgata aut correcta expli. eitaque fuiffent, fedulo indicauit. In ampliffima 77nbachii bibliotheca olim duo fuiffe codices, vel potius exempla, (Copien) paullo poft indicabitur. Ex altero aliquot epigrammata 4. H. JMaiur, Profeílor quondam Gicffenfis, primus enulgauit in fuis Obferuationum facrarum libris: ex altero plura idem d.dit et latine vertit carmina in Bibliotheca MSta Vffcnbachiana, pag.578Ííqq. Hic €odex Vff-nbachianus poflea transiit in bibliothecam Lipfienfem Senatoriam. Hinc ex eodem pa:llo pofl Jo. Henr. Leichius carmina fepulcralia felegit, edidit, .'ocle illuflrauit praefixa iní-riprione: Srpulcralia. carmina ex Anthologia M. S. graecorum epigrammatum deleBla cum verfons latina et notis. — Accedunt. ad grarcos. Muratorii Inferiptioner, in. mifcellanzis: L'pfienfibur 10m. 4, part. 11]. explicatas , curae fecundae e£ nouae. emendatione;. Lipfiae 1745. mai. 4. Leichius, DE MAXIMO PLANVDE Σιν, ΣΙ]. XXXll 459 Leichiss, quamquam diligenter verfatus erat in emendandis explicandisque hifce re. liquiis, operam tamen viris, harum rerum inrelligentibus, haud omnino probauit, cumpri- mis, acrius interdum, notatus a Doruillio ad Charitonem pag. 78 — 82. 185 fq. 251 — 254. 4ς9. $16 — 5:8. 531 et 532. Atque a Ruhnkenio in epift. I. critica arguitus, Mufis Gratiisque inuitis ad epigrammata graeca emendanda acceffifle, Modefle quaedam notauit cenfor in nou. Act. erud.. Lipf. 1746. m. lunio, pag. 318 fqq. "Denique Reise de Anthologia graeca, maxime de ea, quam Cephalas contexuit, bene ineritus, e codice Lipfienfi, olim Vffenbachiano, omiffis Stratonicis aliisque, tertium caput ttlibrum, qui i8. carmina continet amatoria in foeminas, in quatuor, vt fcripfit, miffur diuifum, exhibuit in vol. IX. nouorum Mifcellan. Lipfienfium in part. |. pag. $o— 148. fri- fnum millum;, freundum, in parte IT. pag. 297 — 323. teríium in parte Ill. pag. 434 — 481. ct quartum in parte IV. pag. 661—697. gr. cum verfione latina, et animaduerfionibus tam Liíkoricis, quam criticis. Poflea quartum et quintum librum, f. dedicatoria et fepulcralia carmina ex eodem codice feparatim edidit, adiectis Ienfianis, h. e. a Io. Ienfio quondam publicatis, latine vertit, doctamque poetarum authologicorum notitiam, et copiofas erue ditas ad. carmina notas fubiecit, praefationem autem longam eamque haud fpernendam de hac praefertim inedita et edita Anthologia praemifit, Infcriptus vero eft liber: ZInthologiae ' gragrae a. Conftantino Cephala conditae libri trer.— Duo nunc primum, tertiur pofl lenfium iterum editi, cum latina interpretatione, commentariir et notitia poetarum, Lip(iae in bibliopolio Gleditfchiano. 1754. 8. — iterum Oxon. 1766. Indices vtiles adiecti funt: 1) poetarum, quorum carmina in Conftantini Cepbalae collectione proflant: 2) poetarum, quos Meleager in praefatione ad fuam coronam laudat, et quorurn carmiaa illi iatexuit. — Aferifco notantur, quae defunt Anthol. Cephalae. 3) poe- tarum , quos Philippus, "Theffalonicenfii, adhibuit et in praefatione nominauit. 4)carmi- num Mufae puerilis, a VV. DD. editorum. 5) vocum, vnde carmiaa quaeque ordiuntur. Vberior huius editionis notitia exílat in nouis actis eruditorum Lipf. m. Mart. a. 1757- pag. 15—125. doclior autem, interfperfis pluribus animaduerfionibus, in Gottingenfibus relationibus de libris nouis, faíc. Xl. f. a. 1754. pag. 133—161. auctore, ni fallor, 1. M. Gesnero. — De Schneideri periculo critico iam fupra pluribus difputaui. IV. Venio ad MAXIMVM PLANVDEM, poflremum inter antiquiores colleclorem epigrammatum. — ls autem fuit. Monachus Conflantinopolitanus, grammaticus, rhetor et theologus fuae aetatis clarus doctusque, et ab Andronico Il. Auguflo, cui carus erat, ἃ. Chr. 1327. orator ad Venetos milfas. Qnando naturae debitum perfoluerit, non conflat Suxio in Onomall, litter. 1. pag. 355. vbi plures, qui de eo egerunt, V. D. memorát; re- fert quidem, cffe, qui eum a. 1353. fuperuixiffe exifliment; f:d, quum Doruillios in Obff. mifcell. vol. 1L. tom. ΤῊ, pag. 429. fcribit, Maximum Planudem ab ormibur: obiffe tradi JMCCCLIIT. locupletem fane eius famae auctorem requirit. — Fabriciur fane B. Gr. lib. V. cap. 45. vol. X. p. 533. vbi fcripta recenfet Maximi Planudae, hunc adnotat, adhuc a. 1553. vixife. adde Pilfoifon. in anecdotis gr. tom. 1I, pag. 153. not. Nos vero hie tentum eius operam confiderabimu: in celligendir epigrammatibus gr. pofitam. Nemini enim, (vt Fabric. in margine manu notauit,) perfuadebit 70, Harduinus, quod pag. 495. Opp. felect. illnm, Hhh 3 fcribit, 40 — Lib HI c. XXXIT, DE MAXIMO PLANVDE cribit, mon repergatorem totum, vt vslgo habetur, fed veriur cufforem effe anthologioe. Auclor tamen lemmatum, quae epigrammatibus praefixa funt, habetur, notantibus Huetio pag. 34. et Fabricio, qui etiam de titulo gy9oAoyías citat Benedi£i Zueranii diff. I. tom. I, Opp. etia eius laudem diff. 21. Cephalae autem anthologiae nouam induit formam, ita, vt illam, Agathiae exemplo, in feptem libros diflribueret, neque tamen eadem, quae Agathias, in quodque referret volumen. Multa enim omifit cacinina, et quam plurima obfcoeniora ve! refecuit, vel interpolauit. — Atque fchol graec. libro VIL. praemiílum: ἐν vade τῷ tione τμήματι περιέχεται ἑταιριό τινα ἀποφθέγματα. TU μὲν ὡς ἐγκώμια" τὰ δ᾽ ὡς ἐπιξολαί Te δ᾽ ὡς dy ἕκαφον ἔτυχεν" ὅσα μὴ πρὸς τὸ σεμνότερον καὶ αἰσ'χρό- qegoy ἀποκλίνα. Το γαὶρ τοιαῦτα, πολλοὶ ἐν τῷ οὠντιγρόφῳ ὕντω παρέλιπε, Φησὶν ὁ Πλανόδης. Fuluius autem 77r/fiiur in fuo codice adnotauit: ὠλλρ xg] ταῦτα ἐν παλοιὼ eim παρ ᾿Αγγέλε τὸ KoAAerig ?. Planudes vero, quod obícoena refccuit, id bene ac pru. denter egit, nec ea iterare et quafi commendare, perfonam monachi decuit, Enimuero quum neque hiftoricus, neque poeta bonus effet, haud debuerat interpolare, multo minus, multa Meleagri, Philippique profcribens obícoena, ex recentiore tamen aeuo Silentiarii, Mace- donii aliorumque nihilo illis caftiora recipere. 1d igitur fecit, vt multa relinqueret, alia refecaret, non tam pudoris, quam compendii ratione ductus, Cephalaeque volumen ad mi. norem redacturus|molem. Alioquin non omififlet permulta, eaque pudica epigrammata dedicatoria, Mlius quidem itidemque monachorum cauflam (lrenue defendit. Vauaffor; at tamen eum non abfoluit. conf. Brunck. praefat. pag. IV fq. — Qvaeflio autem atque illius examen, num et quatenus carmina veterum flagitiofa typis euulgare licest, ad noflrum non ertinet fludium; ct multi in hanc palaeílram defceuderunt, vid. quae Reiske et Klotz. in praefat. fuis difputarunt, aliorumque adtulerunt indicia. B Iftà a Planude compilata Anthologia per plura faecula litterarum typis fola erat vul- gata. — In bibl. Coirliniana exflant quoque anecdofa ZIn:hologiae gratcae, Leonardi PAi- larae, vulgo JV'illeret, Athenienfis, (qui Cardinalis Richelii tempore vixit circa a. 1630.) manufcripta: funt autem epigrammata , ex variis auctoribus collecta ab eodem Leonardo Philara, qui multa in fine, a femcet ipfo adorouta, defcripfit. vid. ZZontfaucon catal. illius bibliothecae pag. 519. qui quidem, vtrum illa fint anecdota, iufft inquirere, nomina au- tem auctorum ibidem pofuit, V. Codices atque editioner Anthologiae epigrammatum graecoram, ᾿ praecipue Planudsar. Codstzcte,: Antiquiffimus codex effe videtur Medicfari in bibl. Ambrofiana, membranaceus, foe euli XI. tefte Montfaucon in diario italico pag. 18. Quaenam tamen fint epigrr, aut cuius- nam, aut a'quo collecta, Montfaucon non indicauit 5), An igitur hic codex is eft, vnde Laícaris o) Atqui Vrfinus videtur amthologiam Cephalae P) Diu tamen mulo poft, quum Muratorii gefpicere, et ex his Vrfini verbis colligere licet, &necdoeta graeca Patau. i709, 4, in manus fume- ipfum illum codicem Palatinum fuiffe antea Angc- rem, im mentem venit, in illo cod. fozfan rc- li Collotii. periri Gregorii Nazianz, tantum cartina, " CODD. MSSTI ANTHOLOGIAE PLANVDEAE ΤΡ ΠῚ. ΧΧΧΙ͂Ι. am Lafcaris fuum (qui in praefenti eft- Matriti) deferipferit? | Comprehendit quidem varia id volumen. — Eft auteni in bibliotheca regia /Mafritenfi cod. XXIV. denfiore charta atque eptine leuigata, totus Conflantini Lafcaris manu deleriptus, Mediolani a. MCDLXIV. fol. ab [riarto autem in catalogo codd. etc. pag. 86 — 120. diligenter lateque recen(itus. Is prae- ter /Zufaei de Herone et Leandro carmen, Orphei Argonautica et Hymnos, item Hymnos Homeri et Caliimachi, continet veferum 490. epigrammatum collectanea. In anthol. edita Planudea, Francof 1606 fere omnia, fed non eodem ordine pofita deprehenduntur. In illa tamen edit. defiderantur feptem. et viginti epigrammata, qvae ex hoc codice lriarte notitiae fuae inferuir luceque publica donauit: fedulo autem indicauit, in quo capite et libro editae anthologiae fingula huius codicis epigrammata reperirentur. [ἃ etiam notatum e(t ab Iriarto, nonnulla codicis illius vel nomen auctoris, vel lemma, fiue titulum, ab eo diuerfum, praeferre, quam in edita reperias anthologia, multa plenius exhiberi, multa vero praetermitti; frequentiffime plura vnius auctoris, in editione difiributa, in codice in vnum quafi coire: quaedam in msto nomen aucloris praebere, quae in excufis anonyma refe. runtur ac vice conucría, ete. — Porro auctorum nomina, ex quibus depromta funt, quos. que ipfe Lafcaris diferte adpellat, fecundum litterarum ordinem pag. n7. digeífit Iriarte. Multa praeter ea memorantur vel ἀἄδηλω vel ὠδέσποτω. Cum notitia [riarti, tum maxime codicis ipfius collatio futuro anthologiae editori oinnino erit fruduofa et vero neceífaria, — Tum cod. LXXII. eiusdem biblioth. (pag. 257 fqq. Iriarti,) continet inter alia Maximi Pla- audis aliquot epiflolas et verfus, —— epigrammta varia ex graecorum epigrammatum an- 1hologia; alia tamcn quoque, quae neque in Planudea anthologia, eiusue adpendice, neque in Cephalea reperit lriarte vid. pag. 260 fqq. — Pag. 262. protulit Zoannir Tzetzae epi- gramma, antea ineditum. —- pag. 363. primus euulgauit /Maximi Planudae carmen in lau- dcm Prolemaei, Geographi, verfibus heroicis XLVIL. qui etiam exílant in bibliothecae Coislinianae cod. CCCLV. atque in eius catalogo pag. $20. memorantur: tum primus ex- eudi fecit epigramma Zfriffotzlis elegiacum in templo Corinthi, et Eumeli, poetae, de Aceta verfus VIII. hexametros, { fragmentum, — Agathiae ineditum , Hadriani, Luciani alio- rumque perpauca epigrammara pag. 450. in cod. CXIV. indicantur. — Codices duo, qui grammatica Planudeae opufcula continent, ab eodem Icriarto pag. 372. 387 Íq. et 391 fq. re- cenfentur. — Ibidem pag. 526 fqq. paflim, coll. pag. 562 fq. inrer. J/incentii Mariners Pa- herái opera inedira, quam plurima occurrunt epigrammata varii generis, In bibl. Lanrent:o- Medicea , Florent. (tefle Bandinio tom. II. catal. MSS. gr. p. 99 fqq) cod. XXVIII. faec. XV. chartac, optime feruatus diligenterque confcriptus, in 4. plutei 31. continet Zfnt^ologiam (. florilegium variorum epigrammatum, in VII, libros diuifum et a Maximo Pianude collectum, vt ex primi libri titulo, paene euanido, eruitur. Singulis autem libris index capitum praecedit, rubrica coníeriptus; itemque vniuscuiusque epigrammatis titulum , auctorisque nomen rubrae litterae diftinguunt. Nee defunt interdum in margine parua qvaedam fcholia, ab eadem :nanu exarata, In fine legitur rubris characteribus con- Ícripta haec nota: (gr. fcripta, quam ex latina verfione reddimus:) ,Finis fcptimi tomi Anthologiíae diuerforum vna fimul comprehenforum epigrammatum, quae plane expen- dimus, et vt licuit, emendauimus, ego Demetrius Chalcondyla et loannes Laurentii anno a natiuitate Domini MCCCCLXVI.* —Bandinius, fe, quidem gloriatur, hunc codicem praecipua quadam recenfione dignum exiflimalle, ideoque fingula epigrammata, in ipfo contenta, 43). — LiIILoeXXXIL Ὁ CODD. MSSTI ^ contenta, cum Florilegio edito in corpore poetarum graecorum veterum Iac. Lectii ita con- tuliffe, vt eorum initium ac finem in vtroque exemplari inter fe componens, quae vel deeífe, vel abundare in alterutro compererit, ea omnia lectori fignificaret. Enimuero cur Bandinius codicem non contulit cum principe editione, quam ipfe paullo pofl , neque tamen diligenter defcripfit, vt videremus, num et quomodo 1lJa differret et num Florentinus co- dex fuerit apographum codicis Matritenfis, Laícaris manu fcripti, an ex communi fonte manarit, an plane fit diuezíus, quum ipíe Laícaris in praef. ad editionem principeni nec fontem, vnde hauferit, nec, quem codicem τ fequutus, indicarit? — Ex indice et colla- tione Bandiniana id tantum cognofcimus, in Florentino codice, alia aliis auctoribus, ac in Lectii editione, interdum tribui, alia alio loco pofita, aut omiífa effe, aut auctiora, aut plura legi epigrammata εἰς. Ipfe fenfit incommodum, et circa finem contulit quoque edit. Francof. a. 1600. fol. Cur id non fecit perpetuo? — T'efle eodem Bandinio in eodem tomo pag. 140. cod. XVI, epigrammata nonnulla, ex anthologia fortaffe defumta, et p. 145. in eodem codice epigrammata XXVII. ex anthologiae libro V. defcripta: alia varii generis in cod. L. membranaceo. — pag. $82. cod. XXIX. ur. 12. permulta epigrammata. — p. 575. cod. XLIV. plutei 59. nr. 1t. ex Anthologia praeter Empedoclis fphaeram epigrammata XXIIL Antipatri; Archiae, Afclepiadis, Leonis philofophi, Leonidae, Mnafalcae, Phi- lippi et anonymi, tum duo Planudae opuícula grammatica. — pag. 622. in ced. II. plut, 69. εἰ in cod. XVI, p. 658. cum "Thucydide, tetra(tichon ἄδηλον in illum hiftroricum, quod, woniam differt ab edito in anthologiae libro I. c. 44. Bandinius excudi fecit: tom, HII. p. 110. cod. XIII. plut. 74. nr. 46. epigrammata quaedam, ex anthologia forfan fumta, folutae ta. men orationis!inflar exarata. — pag. 425. cod. VIII. plut. gt. nr. 3. epigr. 5o. Antipatri, Archiae, Archilochi, Demarati, Gauradae, Hadriani Caefaris, (al. Germanici,) Leonidae, Leontii, Luciani, Metrodori, Mofchi, Niearchi, Oreflis, Paulli Silentiarii, Philippi, Platonis, Pofidippi, (fic exaratum eft nomen,) Simonidis et Zenodoti. Io. Lamiu: in Deliciis eruditorum Florent. 1743. 8. edidit catalogum gr. codd. incertae cuiusdam bibliothecae, faec. XVI. a monacho quodam fcriptum, cum verfione Elmii lat. In illo p. 186. memoratur cod. paruae longitudinis, qui continet Epigrammata et T heoguidis ad Cyrnum. In bibl. D. Marci J/eneta, cod. CCCCLXXXI. pag. 352 fq. Anthologia epigramm. ia fecliones VII. diflributa: Omnia paucis exceptis, etiam exílant in edit. Lubini, 1604. fectio- num tamen tituli nonnumquam differunt ab editis, et aliquando plures funt, aliquando pauciores. Planudeae anthologiae codex cum fcholiis eft in bibliotheca 7Monacenf. Planuder vero quod Cephalae colle&ionem eamque ex libro, parum emendato, fere excerpferat, epigrammmmatibus in capita per locos communes digeílis, Cephalae antho- logiae memoria per plura faecula penitus oblitterata fuit. Vnicum tamen exemplar, (vti plurimi eredunt;) ab interitu feruatum, quod Heidelbergae in bibliotheca illa, quondam : celeberrima et optimis libris fcriptis referta, cuflodiebatur, tandem, (vt fupra, vbi de Ce- phalae anthologia egimus, iam oftendimus,) fedulitate et follertia Claudii Salmafii detectum, in plurium venit notitiam. (vid. Leich, praefat. pag. VIII fqq. qui coniicit, Michaelem So. phianum e Graecia fecum adtuliffe illum codicem, et de Sophiano fufius dillerit. Salmafius enung ANTHOLOGIAE PLANVDEAE LibII e XXXIL 49 enim, quum Heidelbergae ante direptum illum, et maximam partem poflea Romam de- latum thefaurum tres annos commoratus, ommia excbtetet, in veteres, (wt verbis vtar Bruncki, praef. pag. VIL fq.) incidit membranas: quas quidem ante eom adtigerant viri aliquot docti, fed fupine, et nom eo, quo par erat, fludio inucfligauerant et perfcrutati fuerant, ita, vt,. licct cognofceretur , graeca in iis baberi epigrammata, non fatis tamen peifpectum effet, quantum 3b editis cum numero, tum fingulorum integritate different. Salafio noflro referuatum erat, vt pretiofiflimas illas veteris aeui reliquias e tenebris erueret, hocque incremento rem litterariam bearct, qui, diligenter euolutis his membranis, quum primum comperiífet, veterem illam ibi contineri anthologiam , omnia fedulo, quae edita erant, ad exemplar editionis Wechelianae a. MDC. contulit, cuius in oris ΠΈΣ ΤΕΣ membranarum adnotauit, quaecuinque autem eflent anecdota, fepara:is defcripfit in chartis, e quibus orta eft /Tsthologia ii illa inedita, quae folius Claudii Salmafii fludio debetur, quo nomine fummo viro immortales gratiae babendae funt. Hadlenus Brunck. qui praeter ea quorumdam apographorum, ex Salmafii fchedis defcriptorum, fata et conditionem enarrat. Salmafius quidem ipfe paraturus erat editionem , (vide quae Fabricius ipfe de editionibus promiffis poflea, et Brunck. e vita Salmafii praef. pag. XV. notarunt;) neque tamen aliis inuidit illas dapes. —Ex illis igitur fchedis plurima deriuata funt gvr/yee Qu; in quorum tamen plerisque multa menda remanferunt, multae corruptelae, quales fcribarum aut- ignorantia aut praua corrigendi fedulitas inuehere folet. — Alii ex illis apograplis fecerunt excerpta, aucta mox aliis vndecunque petitis et adfcriptis: vnde orta eít horum diuerfitas. Prioribus quoque, vt adnotat Brunckius, non eadem omnibus infunt, nec eodem ordine: alia aliis vberiora, prout variis temporibus a Salmafio communicatum fuit exemplar, quod habebat in manibus, et adfiduo fludio in dies ornahat magis. Fx eo, at nondum i integro, nec curate fcripto, primum manauit id, quod defcripfit Fr. Guietus, (qnod tamen Salma- fianis coniecturis perfperfum efl,) deinde in bibliothecam Menagii, denique in bibl. regiam Parifieafem illatum eft, et a Hoiuinio in actis acad. Farifienfis Tnfcript tom, IH. pag. 261 fqq. late expofitum. Idem Boiuinius poetas, quorum epigrammata in illa collectione occurrunt, fecundum ordinem alpha ἰδεῖ! nominauits ad hoc quaedam epigrammata graece cum. du- plici verfione, altera gallica profaica, altera latina metrica excerpfit, docleque explicuit. Guetiano apographo vberius et melius eft Bouheriautan, Diuione, nec tamen ipfum omni- bus partibus integrum, — Vtrumque apographum habuit οἱ fequutus eft Brunck. Ex Boiui- niano codice fáfithatos efle videtar Reiskio cod. Bigotianus, quo fe vfum fatetur Küfler ad Suidam voc. Oelya£. In Biblioth. Lugdunenfi Batau. dua funt codd. wmssti.— Alter (tefle catalogo pag. 335. nr. 34. b.) Στράτωνος παιδικὴ Μέσα. cum aliir epigrammalibus, quae infer ἀοξίο! ZIntho- logiae vocabulo dicuntur, f/d obftcenne, suamu lof, Scal'zeri, vnde plurima fala funt. exem- plara. — (Viaec funt excerpta ex apographo Salmafiano : ) alter (ibid. pag. 399. nr. 8.) 2n- thología, h. e. epigrammata collr&ia ex variis portir, numquam edita, quorum primum ef Stratonis. Hic efl celeber ille codex 7/offianur, ex quo multa fluxerunt apographa et ex- cerpta facta funt; et ex quibus Bataui, Angli Germanique paffim et quafi certatim per occa- fionem publicarunt epigrammata, δίς, quum VofTius ja Anglia commoraretur, ex Voflia- no codice Eduard, Bernardu:r librum Ipsa confecit, vnde a Rich. Bentleio et in fragmen- tis Callimachi et differt. Phalaridea paffim citatur, quod exemplum hodie pars efl biblio- F^l. IV. lii thecae 4a ΠΡῚΠῸΟΧΧΧΙ,, (^ CODD. MSSTI H thecae Bodlrianae. (conf, tamen Tablonsk. epift, in thefavro Laeroziano epif. Y. pap. 176 fq.) Ex eodem Ezecáiel Spanimisr maguam anthologiae partem exfcripit, e quibus fchedis, Be- rolinum translatis, natae funt íchedae de /a Croz^, quarum exemplum habuit 7. C. I oljius et poflea illatum eft in biblio:b. publ. Hamburg. Croz. fchedae Lip'iam in bibl, Senator. per. venerunt. De (cheds la Crozianis vide Δ εἰ, ἅς in nouis mifzell. Lipf. IX. pag. 147 fq. ct la Croze hanc iis pracfixit infcriptionem: Epigrommata graeca inedita, defcripta primum a Fyiderito Sylburgio ὁ cod. M 4o bibliothe ae Palatinae, ex cnius apographe, quod erat apud Jfaac. V'offium, ea defrvipfit Hl, Eisech, Sponhesuiur, ex cuius codice ego ea ἀε εν fi Berolini A. C. 1716. Differunt paullulum ea, quae [cr pfit Croze in "T hefauro epiflol. tom. lil. p. 43. adde tom. II. pag. 34:- T'um excerpta ex illo Voífiano facta continet codex /imarien/ir, quondam Schurzileifch'anus, ex quo K/otzius Stratonis aliorumque edid:rat epigrammata, et de quo atque Voffiano codice idem multus efl in pracfatione foa: idem obferuar pag. n Vimarienfem codicem non eife manu Trylliti ferprim, (vti Gesnerus fcripferar,) fed ab hoc in margine tanrumm ea carmina notata, quae in Anthologia edita iam exítarent. 864 quia Voffianus codex, a Frid Sylb rgio olim e cod. biblioth. Palatinae delciiprus, (tefle Co- lomefio in Opp. a f. A. Fabricio Hauiburgi a. 17c9; editis, pag. 860. coll. Kloiz. in praef, pag. 27 fq.) a Salimafiano, quantum conflat, multis differt rcbus, v. c. difpofitione capitum, et quod multa funt in vno, quae defunt alteri, quaeflio orta eft, num reliqui omnes codices, quos conftat Palatini propagines et veluti furculos effe, ex vnone Salma'ano apographo creuerint, an ex aliis quoque apographis alii? vid. Rri/kii praefat. pap. XIX. Videtur quidem poffe lis ita componi, vt cum Brunckio, (vti fupra admotatum efl;) dicas, non ex vno, fed ex pluribus diuerfisque apographis Salimafianis aur ex eo exemplo Salmafii, prouti hic variis temporibus fiue plenius fiue alio ordine inflructum-in manibus habuerat, diuerfisque temporibus cum aliis communicarat. — Enimuero id, quod a Syl. burgio, decem amplius ante annis, quam Salmafius Hcidelbergam veserat, in fumma fenectute iam mortuo, fcriptum erat; τ Salinafiano manars* non potuit, nec, vtroque apographo multis rebus difcrepante inter fe, Salmafius, cui omnes theíauri Palatini a lano. Grurero recluderentur, temere deícripfiiie videtur Sylburgianum, | Quare Gesnero, (quem * cenforem fuiffe opinor Anthologiae graccae Cephal. a Reiskio editae τὰ r.Jationibus Gortin- genfibus de libris nouis l. cit. pag. 139 fq.) probabile videtur, diuerfa efTe apographa, ac forte ne vnius quidem libri Palatini, Sylburgianum et Salmafianum, atque adeo Sylbur- gianum illud, quod Voffianum poflea factum efl, a Salmafiano effe diuerfum, et ex alio- plane codice, Palatino ipfo quoque, defcriptum, cuius notitia Salinafiumn fugerii 9... Nam quae varietas profertur, ea. wt ait Gesner, maior efl, quam vt ab ingenio alrerius viri docti, aur ab erroribus pofleriorum defcriptorum profecta poffit videri. — Ex vtro aurem illorum fluxerit cod. Lijfenfir, quem ab líaaco Grurero, qui fuperiore faeculo ad finem vergente ludum litterarium apud Haganos (vti opinatur Reiskius p. XX. praef) moderatus deceilit, habuerit Gisb. Cuperus, haud omnino certum eft. líaacus ille Gruterus, lano. Grurero 4) In Sylburgiano MSS graec. bibl. Palatinae matum Anthologia e diuerfis au&oribus collecta entalogo in monumeniis pietatis equidem, mifi εἰ in VII. libros-digefta, in quarum pria fcho- oculi aberrauerint, bis inueni mentionem epi- lion Maxis: Planudis fol. et pag. 128. nr. 418. grammetum factam , n. pag. 41. nr. 130. Epigram- Epigrammatum folia VII, 4. a Ἐν ANTHOLOGIAE PLANVDEAE Libl1ILc.XXXlL 435 Gruteto. iunior, fi exfcripfit codicem Heinfianum , fequutus eft apographum quoddam Salmafianum, cuius copiam Dan. Heinfius a Scaligero impetrarat. — Probabilius tamen e codice Vofhano dudus efl Lipfien&s. Hie autem primum a Cupero ad Vífenbachium per- venit, et inde cum ceremoniali Conflantini Lipfam. | Quare quum 7. H. Maiur, et Reiske, ille in Bibl. MSSt. Vffenbach. hic in initio primi miffus in nouis Mifcell. Lipfienf. et in praef, ad edit. Cephalae nec non Leichiur in praef. ad carm. fepulcralia pag. XI fq. iam copiofe difputarint de illo, equidem hic nolo effe multus. Ex Vffenbachiano MSto exemplum fibi furnfit SteinAeiliur, quod in manibus habui; et ZZaius ipfe, cuius exemplum eft in bibliotheca Gieffenfi atque a viro quodam do*to in bibl. philologica, vol. III. Lipfiae 1781. 8. part. 1. pag. 4 fqq. non modo defcriptum, fed etiam variae lectiones, cum Brunckii edi. tione comparatae, inde enotatae, atque continuatae funt in noua biblioth. philolog. et cri- tica, Gottingae 1782. vol. I. faíc. 1. pag. gríqq. et fafcic. II. pag. 193 — 220. — In- Bibl. Leidenfi inter codd. Voílianos funt quoque in cod, LIV. pag. 398. epigrammata graeca, item cum fcholis, et in cod. XVII. pag. 462. epigr. quaedam graeca. — Coir/inianur codex, cuius Montfaucon in catal. Coislin. pag. 519. meminit, ex Anthologia formis excufa de- fcriptus videtur Leichio in praef. pag. Xl. qui etiam. pag. XII. memorat exemplar G, C. Gortzii, Lipfienfis, e fchedis Holílenianis defcriptum. — Quod Doruille quaedam publi- cauit epigrammata, quae in reliquis haud leguntur apographis, id nihil ad rem facit de- cernendam. Nam illum, con(lat, ipfum Romae codicem Palatinum accurate defcripfiffe, nouamque (vt iam memoraui,) paraturus erat editionem. —.Schedae autem illius poft mor- tem in Britanniam ad heredes delatae, num adhuc illaefae fuper(int, aut quo loco in prae- fenti lateant, equidem ignoro. Ad eum miferat 1. A, Fabricius epigrammatum graeco- * rum ms'a duo vetera et notas ineditas virorum doctorum, vid. Fabricii vitam, a Reimaro Ícriptam , pag.57. Forfan alterum fuit id, quod acceperat Fabric. a Io, Baptifla Deforfet. vid. ibidem pag. 247. — n cod. quodam /'indobonenf e(l epigrammata ονεπίγραζα, conieceram ex Georgii Wallini epiflola ad Crofium. vid. Thef. epiftolic. Lacrozianum tom. I. pag.344. At, quum cel. Z/ferum, Prof. L. Gr. in vniuerf. Vindob. per litteras adirem, vir ille humani(fimus refpondit, ibi non exflare cod. anthol. gr. Anthologium, a Neffelio memo- ratum, eífe librum ecclefiaflicum Graecor:m, neque philologicum: fe tamen in cod. phil. CCCXI. apud Neffel. reperitfe nonnulla epigramm. gr. variorum veterum auct. in IV — VI. fol. a Neífelio omiífa. Romae quoque eft in. bibliotheca Barberiniana apographum, quod Allatio et Holflenio praefto fuit; fed illud vnde fumtum fuerit, dubium nonnullis videbatur, At iam Gesnerus - in Relat. Gotting. 1. c. pag. 138. et Brunckius praef. pag. XII. diuinarunt et quafi edixerunt, vtrumque authentico illo Heidelbergenfi effe vfos. ^ Certiora tamen mihi per litteras, Romae poflridie nonar. Mai. 1789. exaratas, figuificauit cl. Sc&ow. (qui in praefenti vniuerfitatem ornat Hafnienfem.) Neque ego ingratum me feciíle lectoribus arbitror, quod longiorem ex illis particulam huc traustuli. (Diu baec fcripferam, quum in eph. litt. legiffern. cl. Scho in peculiari comm. de illo cod. nuper egiffe: at ego nondum vidi illam.) » Praefenti tempore in apographum illud celebre Holflenianum inquiro, in quo epi- grammata graeca continentur, quodque ipfe Holflenius interdum vt codicem bibliothecae Barberin. citat. Id autem apographum transfcriptum efl ipfa Holflenii manu, quae mox lii 2 agnofci- 436 Lib. IIT.c. XXXIII. ^ CODD. MSSTI agnofcitur ex celebri illo apographo Salmafiano, quod, dum Lucas Holflenius Parifiis agebat, in bib!. regia feruzbatur. — Patet ex apographo Holfleuiano, Salma/um Heidel- bergae haud alia ex codice Palatino defcripfille epigrammata, quam ea, quae fuo tempore aut vitiofe edita erant. aut prorfus incognita. Hinc felectum tantum quemdam epigram- matum MS. Hoiflenianum exhibet, multis ex iis, quae in edd. hodiernis et analeclis legun- tur omiflis, Poflea vero quam Holftenius Romam. adierat, apographum fuum cum ipfo codice Palatino, qui in bibl. Vaticanam. iam translatus erat, contulit, atque multa inde emendauit, Ex bac collatione natae funt animaduerfiones , emendationes, vavaeque lectio- nes, quae binc inde in margine apographi Íunt notatae. Vides igitur, quam feliciter Brunckius verita'em diuinauerit in praef. ànalect. dum de hoc MSto bibl. Barberin. loqui. tur. Textus apographi Holflen. adeo vitiofe et negligenter Ícriptus efl, vt vix mihi fingere poffim, quomodo vir doctus tali modo transfcribere po:uerit, nifi forte culpa huius negli- gentae temporis angefliae, qua premebatur, tribuenda fit. En titulum apogiaphi Holflen, et ordinem epigrammatum, qui idem eft, ac in cod. Palatino, nifi vt hic ep grammata Chriflianorum omittantur: Pau/It Silentiarti ἔκῷφοασις magnae ectlefrae S. Sophiae et. /1mbonis eiusdem ecclefia. Εχ IMSS, codd. Palatinae bibliothecae, Ἐχ CI. Salwofíi exemplari Iron. feipfit Lucas. Holf'enius cIoTo CXXVI. ad. L.X. Kal. Sept. et reuidit Romae ad ipfum codicem Palatinum V atit. biblio:h. cYoYoXXIX. a. d..//11. id. April. In MS, Holtlen. quod fol. CLXXXI. conflat, continentur 7) i. Παύλε ποιητὲ Σιλεντιαρία Kugs ἔκῷρασις εἰς τὴν μεγάλην ἐκκλησίων» ἐξ TE τὴν &ylay Σοφίαν. ἴο!. τ --- 23. , τι. Παύλε Σ:λεντιαρία ἔκφρασις 78 ᾿Αμίβωνος fol. 23— 35. 1i. Μελεώγρε ποιητῇ Παλαιξίνδ séQovcs δια φόρων ἐπιγραμμάτων fol. 35 — 4o. iv. Φ,λίππ8 zconprü Θεσσαλονικέως stQeves ὁμοίων καὶ ic Qcguy ἐπιγοωμμοώτων fol. 40— 24. v. ᾿Αρχὴ τῶν ἐρωτικῶν ἐπιγραμμάτων fol. 44— 55. "v1. ᾿Αοχὴ τῶν ἀναϑηματικῶν fol. ς5---- 73. j vit, ᾿Αρχὴ τῶν ἐπιτιμίβίων ἐπιγραμμάτων. ὧν ἐσχεδίασεν ὁ κύριος κωνφαντῖνος ὃ Ἀ9- φαλᾶς. 6 μακάριές καὶ αἰδίμνηφος κοι τριπόθητος ὥνθρωπος lol. 13 — 105. vn. Δρχὴ τῶν ἐπιδεικτικῶν ἴο!]. τος. — 1:3. 7 ix, ᾿λοχὴ τῶν προτρεπτικῶν fol. 133— 135. X. ᾿Δοχὴ τῶν σκωπτικῶν καὶ διαφόρων fol. 135 — 142. Xl. 'Aex;i τῶν Στράτωνος TH Σαρδιονε fol. 1313— 157. xi Κομητὰ fol 157— 8 xiu. Διαφόρων μέτρων διώφορα ἐπιγράμματα fol. 158 — 165. xiv. Γυμνασίας 'χοίριν καὶ ταῦτα τοῖς Φιλοπόγοις προτίθημι, Prae yvas , τί μὲν πα- λοιμῶν Zicides , τί δὲ νέων ἴο!, 103 — 181. xv. "oay- r) Si hunc indicem «ontuleris cum eo, quem — difcrimen. Brunck itidem notauit, integras Me- Bronck. praef. pag. IX íq. exhibuit, et quem in. leagri et Philippi coronas f. colle&iones non ibi fronte ipfius cod. Vaticani fcriptum effe idem te- — exftare, nec praeter prooemia, fingulis praepofita, flatur, ipfe facile cognoiees vtriusque indicis aliquid carum amplius fuperetfc. Harl. - ANTHOLÓGIAE PLANWDEAE Li&HLcXXXIL 45 xv. Ἰωάννῃ γραμματικβ Γάζης ἔκφρασις TE κοαμικξ πίνωπος TE ἐν χειμερίῳ λόέτρῳ fol. 181. quo foiio finirur * Hacienus cl. Scio; , cui gra:ías me debere maximas, lubenter profiteor. Adiunxit nonnulla epigrammata et animaduerfiosum marginalium Lucae Holfle- nii exempla, quae paucis tantum notabo. In epigrammate, in Analeclis Brunckii tom. II. pag. 262. IIl. in fecundo verfu cod. habet ἔδωκαν "Απνῃ. Ad ΠΊΩΓΟ ΠΟΠῚ verf. 3. ἧς etc. no- taut: ,In ms, habetur lacuna Ill. verfuum, quam aliquis recentior quatuor verfibus fubfe- quentibus iterum adfcriptis ineptiílime repleuit.^ ^ Carm. in anal. tom. II. p. 249. 1}. legitur fine lacunae fufpicione. | Ad primum vero verfum in margine fcripfit Holflen. ,, Defunt in edi. praefigenda antem funt epigr. Havre λίϑον. lib. VII. pag. 481. in vltimo veríu fcribitue gro. εἶν (pro ποιῶν). lbid. p.392. VIM. l-gitur in cod. verf. 4. μηλῶν xg ῥόδων. — vf. s. 9 7o0ccgs — — xXAAos. — ví. 6. — ἔτρεχες ἡλικίης , et fubiicitur in parenthefi: aA. λως: ἡνίκα πρωτοίβόλων λώμπεν ὠπὸ βλεφάρων. ad marg. verfus 5. fcripfit Holíten. Hi duo verfu: additi funt manu recentiori. — V pigramma ibid. tom. II. pag. 184. 1I. infcriptam efl: AguAAR. οἱ δὲ" Πολεμῶνος τῷ ποντικϑ. Cel. Barthold. Nicol. Krohn, praeco verbi diuini apud Hamburgenfes , notat ín catalo- go fuae bibliothecae, (Hamburgi 1793. 8.) pag. 187. nr. M«CCCOXLIV. fragmenta codicir 1451) membranacei Zluihologioe graecce, VII. folior. faec. XIV. med. 4. Continentur epi- grammara numero XLVI. Do:t. poíleflori videtur codex ille excerpta ex Anthologia Planu- dea exhibere. — Neque famen epigr. vt in Planudis collectione. in fuas claffes funt relata; fed promifcue alia excipiunt alia. Fgo vero, quantum ex nota V. D. coniicio, codicem illum, {1 tantae efl vetuflaris, (ingularem, et diligentiore comparatione dignum effe cenfeo, nifi fuer t vnus ex Fab icianis. — In bibl. publica Ham'^urg. e(t codex mstus in 12, qui fedecim fcripra :et-rum Graecorum complectitur, a 1, Mich. Dilherro donatus. In eo eít Antholo- gia cpigr. graecorum, X^X. pagg. quae cl. Pitifco defcripta effe videtur. Plena igitur integraque epigrammatum editione, quae Palatinum exemplum fideliter adcurateque expreifum referat, certoque contextu adhuc caremus; quamquam Brunckii fedulitatr, diligentiae atque ingenio praec aram epigrammatum cum editorum tum inedi- torum, et in vnum quafi corpus redactorum editionem debemus, infcriptam: AInal.&a veterum. portarum graecorum editore Rich. Frid. Phil; Brunck, graece. tom. I, Argentor. 1772. 11.1773. 4l. 1776. 8. Editio, nonni! titulo mutata, quarto volumine augenda, ibid. 1185, — tomo tertio adiecit acuras /eTienec feu notas, maximam partem criticas, raro fedem aut auctorem carmi. nis inquiliu't, aut hiftoricam dedit notitiam; grammatica autem interpretatio, quae fenfum verborum aut artem :»ngeniumue poetae declaret, propemodum plane defideratur. — Or- dinem epigrammatum mutauit et poctas fua cuique carmina adtribuens, fecundum aetates dilpofuit, initio a Meleagri carminibus facto. Studuit igitur, quantum potuit, epigrammata omnia, etíam Stratonis, integra et emendata edere: hisque ad»unxit quaedam diverfi quidem generis, ab Anr'hologia tamen cx men'e illius non alieni, qualia funt "hcocrii. Bionis et Mofchi bucolica variaque idyllis, Anacreontia et lyrica quaedam, Callimach:, Cleanthis et Procli hymnos, fragmentaque aliorum aliquot poetarum, quorum integra carmina in Meleagri collectione olim lecta fuiife lii 3 certum 48. 17. ΧΧΧΙ!, . EDITIONES certum fit. — Praeter apographum Guyctianum eoque melius neque tamen omnibus partibus integrum Bouherianum , et praeter praeflantitlimas Planudeae anthologiae et reliquorum poe- tarum editiones aliaque fubfidia, de quibus copiofus efl in praefatione, habuit quatuor haud optimae notae codd. fcriptos ex biblioth. regia Parifienfi, quorum vnus epigrammata non- nulla praebuit, quae in editionibus non exflarent. Sed longiorem et adcuratam eruditam- que huius editionis notitiam, iaterfperfis multis correctionibus et fufpicionibus, leges in bibl. critica Amftelod. νοὶ. T. part, IL. pag. 20 — 42. — Adde. cl..Fvid. /azobr, (qui maius opus et commentarios in anthologiam molitur) emendat. in epigrammata. anthologiae graecae, Lipfiae 1793. 8. qui in praef. pag. X. fobrie prudenterque iudicat de Brunckii editione. Cum lacobiilibello compares cenluram in epher. Gotting. 1793. plag. 109. pag. 1089. , [Repeti lacobírus, multorum VV. DD. foafu, textum graecorum epigramm. Brunckia- num, fed ita, iuífit, vt infereret, quae Jrunckius vol. III. inter Var.'Ledt, aut àlibi edidit fuo loco, omitteret gnomicorum poetarum, et Anacreontis, Sapphus, Erinnae, OM ig Callimachi hymnos, Bucolicorum Idyllia, et alia, denique vatietatem lectionis nonnullis epigrammatis adderet: Zfnthologia Graeca fiue poetarum Graecorum Iufar,/ Ex recenfione Brun- chi. Tom. 1. II. Indices et Commentarium adiecit. Frider. Iatobr. Lipfiae, MDCCXCIV. $.] De Boftkii confilio Anthologiae cum verfione Grotii metrica edendae, infra in notitia editionum promiífarum egi. Progredior ad editiones anthologiae epigrammotum graecorum Planudeae. Princeps eft. FTorentina: ᾿Ανϑολογίω διαφόρων ἐπιγορωμμώτων. οἰρχαίοις συντεϑειμένων XoQoie, ἐπὶ διαφόροις ὑποϑέσεσιν. ἑρμηνείας ἐχόντων ἐπίδειξιν καὶ πρωγμόώτων ἢ γενομένων, ἢ ὡς γενομένων ἀφή- “γήσιν. Augeutve δ᾽ εἰς ἑπτὰ τμήματα T8 βιβλία. καὶ τότων εἰς κεφάλαιω κοωτα φοιχίξῖον διεκτεϑειμένων, τόδε περιέχει τὸ πρῶτον. Εἰς ἀγῶνας. Εἰς ἄμπελον eos ns Haec eft infcriptio rariflimae editionis, graecis litteris capitalibus ex recenfione Ioannis Lafcaris Rhindaceni, quam vberius defcribit Clement in bibl. curieufe hiflorique etc. tom. I. pag. 361 fq. vbi et alias raras anthologiae editiones recenfet: item Frrdin. Foffittr in catal. codd. faec. XV. impreífor. — in bibl. Magliabechiana, Florent. 1793. fol. pag. 106 fq. in qua feruatur exemplar et membranaceum et chartaceum, — Vltima feptem folia in quamplu- rimis defiderantur exemplis, im iis autem efl Io. Lafcariz epigramma graecum, praefatio la- tina eiusdem ad Petrum de Medicis, denique fubfcriptio:: Jmpref/Jum Florentiae per. Lauren- tium. Francifci de Zlopa V'entium. 11]. Idur Augufti... M.CCCC.LXXXXHII. (1494.) 4: .Omnia litteris quadratis, Quod feptem illa folia plurimis abfunt exemplis, (vid. Mfontfau- ,con in diario italico pag. 410. Seemiller Joco mox citando ctc.) fieri folet, vt illa editio faepe occurrat et citetur πὸ loto et amo. — Sed Maittasre Δ, 'T. tom. J. edit. primae p. 272—283. maiufculis litteris illa feptem folia ita typis renouanda curauit, vt fingulis paginis lineisque primae editionis omnia refpondoerent. dem Maitt. ibid. pag. 268 fq. 484. vol. IV. parc. I. pag. 98. pag. 102. (vbi animaduertit vitium typographicum apud Leonem ZlIlatium animadu. in antiqq. Etrufc. fragm. Parif. 1640. 4. pag. 61. 62. qui fcribit, editam eífe illam Florentiae 1484.) it. pag. 103. Fabricius errorem typogr. a. 1497. in fuo ipfe.exemplo manu cortexir, et verum annum reflituit. — Bandiuiur quoque in catal. codd. graec. Laurent. Medic. vol. 1T. pag. τος. epigramma et praefationem Lafcaris, (docle fufeque probantis, litterarum figuras, — : quibus ANTHOLOGIAE PLANVDEAE Σίδι ΠῚ XXXII. 439 quibus prifci Grseci vtebantnr, omnes fuiffe capitales) litteris minufculis excuía repetiit, adiunctis paucis animmadaeríionibus. Adde de hac editione Zriart. catal. codd. ms:t. gr. p. 179. eoll. pag. 243 faq. vbi exemplari addita funt anecdora quaedam mssta ab Iriart. ibi publicata. Seemiller in. incunabulis typograph. biblioth. lngolftad. tom. 1V. pag. 54. Gorfz. memor. bibi. Dresd. L. pag. 29. cel. Pauz: in. annal. typogr. vol. I; pag. 421 fq. qui plores laudat. In bibl, Fineii: foerunt duo. exempla ;. alterum membranaceum , alterum chartaccum. vid. catal. tom. lI. pag. a56 fq. ας ἡ εἰ τὰ praefar. pag. Vill fqq. multus de hac edi?one, snim- aduertit, notarum parrem in exemplo bibl. Senat. Lipfenfis paffim ediris illis haberi; auctio- rem, — Cl. Pit fo, Prof, Hamburg. in litteris ad me fcr. videtur ex codice peruetufto litte. ris vncislibus olim in magna Graecia exarato , 170. fol. defcriptus: — Praefationem Lafcaris in pollerioribus editiombus per typographorum auaririam eífe omiffam , dolet Co/omefiur ad Gyraldum p.515. — Nirididimum exemplum, in membranis excufum, fuir in bibl. Kryfiana, lac. Kryfi, Hagae Comitum 1727. 8. Ρ 94. — Anni 1488. nota litteris capitalibus: in bibl. Markiana, Hagae Comir. 1727. 8. part. I. p. trt. apud Clement. cum hoc mihi vitiofa videtur, Floril.gium dues ferum epigromm. in [ptem libros. digrffum.. graece. Poft Aldivrum flemma fequens nouus titulus, (qui eft im Florentina principe edit.) ᾿Ανϑολογία δια φόρων ἐπιγοκμμάτων «τς. In calce legirur breuis graeca epiflola Scipionis Carte: oniachi ad. Aldum, et poft illam: Jeneriir im aedibus. Lllds mnen/e Nouemiri M. DII... (1503.).8.- Ρ Exemplar membranaceumn fuit in bibl. Askew ,. (vid. Cat. pag. 35.) εἰ eft in bibl. Lau- rentio- Medicea. vid. Bandinii Catal. MSS. gr. torn. II. pag. 104. qui epiflolam gr. reddidit et notauit, Scpionis Fortiguerrae, Carteromachi dicti, vitam a lufto Fontanin:o defcripram eífe τὰ Diario litteratorum ταί δε rom, XX. arr, Xl. δ. 1I... Exemplar cum notis msstis viri do- Cli faec. XVI. fuit in bibl. P:nellians. vid. catal. |. c. adde Goetz. mem. bibl. Dresd. I. p.20. et Serie dell" Edizioni Ald:ne etc. p. 23. [Aldina exempla a. 1503 et 1521. habe* bibl. Paullina Lipf.] ; Alteram Aldi editionem: | F/orilezium epipramm, praec. in aedibur 414] et foceri. Venet. 1517. 8. "πέρ 8 Nouembri memorat Moittaire A. T. pag. 303. fed, quoniam codem, vti prior, meníe Noumbri finita dicitur, nec memoratur ab auciore ferie dcll'ediz. Ald. neque a Pi- nello ad Harwoodiim, fuípicor, eam vel dubiam effe, vel vltimum tantum folium muta- tum, addita anni illius nota, Florilegium diuerf/»rum epigrammatum in feptem lbror. "AyScAeyla δια Φέρων ἐπιγξαμ- μάτων εἴς, — nprelfum Florentiae per hertdes. Philippi ἱππέας Florentini; 1819. 8. graec. Vid. B.ndinii Tuctarum typograph. annal. part. IT. pag. το. Ffl in biblioth. Gotting. Exemplar cum notis oiastis eff in bibl. Bodleiana. vid. Catal. vol 1, pag- 398. Bafleenfr a. i35. & memoratur. in catalogo bibiioth. Bigotianse I!. pag. 202. Sed effe dubia videmur. — Forfan eff editio: felecta epigrammara graeca, latine verfa ex feptem epigr. graecorum libris, Bafileae ex aedibus Io. Bebelii. menfe Aug. 1529. 8. Florilegium. diuer/rum. epigrosmn. in. feptem libror.. Solerti reper repurgatum cura M D.XXIL (zi) — Nunc exit cafigotius, quam aliar snquom priffivie elu/lratum errori- bui, mv tirque αὐ αη ξένη adir(lis epigrammatibus. gr. Venetiis, in aedibus Aldi et Andreae foceri. meníe lanu:rio. 1521 g. vid. Gi etzii Mem. bibhorh, Dresd I. pag. 12. Clem ent. ]. c, pag. 362Íq. Efl quoque in bibl. Gieilenfi, Gottfugenfi εἰς, Exempl. in bibl. Bodieiana L6 cum “2.9. Lib III. c. XXXIL EDITIONES eum V. L. maza lof. Scaiigeri, | Haec cditio ad codicem Palatinum a Frid. Sylburgio eiii lata fuit quondam apud Graeuium, vt ipfe refert in praefat. ad Callimaschum. Florilegium epigrammatum , follerti uuper. cura repurgotum. Parif. 1531. g. apud odor, Badium. — ἘΠῚ in bibl. Hamburg. publ. et Gottingenfi. — Fuit quoque in bibl. Sarraziana nr. 1328. et Pinell.]. m. εἴς. Repetitio fuperioris Aldinae effe videtur. — Quae enim illa in titulo profitetur, eadem haec editio gloriatur. Δὲ enim de hac editione idem proaun- ^ daa erit iudicium, quod H. Stephanus tulit de Aldina recentiore, et quod poflea re- ecemas, Epigrammatum graecorum libri IT. annotationibur: Ioannit. Brodaei Turonemnfis illu- frati. — Quibus additur eff in calte operis rerum oc vocum explicatarum index diligentiffime confzriptur. Froben. Bafileae 1549. fol. graece. Sigismundus Gelenius in praefatione f. epiftola ad Io, Frifium, Tigurinum, nuncupa- toria mirifice laudat Brodaei commentarios et variam illius exactamque omnis generis librorum cognitionem. Commentarii, epigrammatibus fubiecli, funt omnino docti et a mul- tis VV. DD. laudati: at enim iuto copiofiores, interdum tenues; admodum raro, (quan- tum equidem animaduerti,) de lectione critice difputatur; fed ex mythologia, aut anti- quitate aut grammatica interdum vel res tritae vberius explicantur: bona epigrammatum pars latine verfa eft. Num vero Brodaeus plagii fit reus, et adnotationes oleant Tuflani, cegii graecae linguae Profefforis Parifiis, actore quodam apud Maittarium Δ, T. II. p. 356 fq. alii iudicent. conf. Freytagii adparat. litt. M. pag. 781 fq. — In biblioth. Leidenfi eft exemplar plurimum confcriptum a viro docto. Sequuntur feptem volumina, ruditer colligata, in quibus funt verfiones epigrammatum latinae a variis tentatae, vt Railleto, Volcardo, Ca- fiellio, Labaeo, Mekercho etc. vti notatur in Catal. pag. 335. nr. 25. "Anthologia fiue florilegium diuerforum. epigrammatum, com nonnullis epigrammatis recens inuentis, reieclis ad calcem, gr. Venetiis apud Aldi liberos. 1550. 8. Hic annus adfignstur illi editioni, laudatae ab auctore ferie dell'ed, Aldine pag. 9o. in catal, Pinelli 1. cit. a Fabricio noflro aliisque. Exemplum, quod eft in bibl. Hamburg. illum quoque annum prae fe fec. — Contra Maittaire in A. "T. ΠῚ. pag. 664. refert eam in- ter libros, qui a. 1551. prodierunt, Verum tamen titulum exemplaris, quod eft iu bibl. Gottingenfi , vir quidam doctus miliique amicus his verbis indicauit: ZJorilegium diuerfor um epigrammatum in feptem libros diffinum, diligenti coffigatione emendatum... Cui. moznulia nuper inuenta epigrammata in fiue adieffa. funt, vna cum indice fam rerum, quam .auchorutm copiofiffimo. —. Venetiis apud Aldi filiot, M.D.L. (1550.) — Illam editionem, filiam for- fan fuperioris Aldinae editionis, valde reprehendit H. Stephanus in praef. ad fuam editio- nem, quod editor non erubuerit, pro magna epigrammatum acceílione, quam in titulo pollicitus fuerat, feptem aut oclo verficulos Anaereontis dare deprauatos: et editionem multis mendorum millibus locupletatam effe , grauiter pronuntiat. Fabricius in margine B. Gr. manu fcripfit, illam editionem cum notis MSS. Lucae Langermanni, collatam cum Ms. Palatino fuiffe apud Schelium, Hamburgenfem, fe quoque apud eumdem euoluiífe anthologiam insditam et plurima collectanea, caíligandis epigrammatibus graecis ac fupplen- dis idonea, etiam notas MSStas ex Hugonis Grotii editione excerptas. E Flor 'íe- ANTHOLOGIAE PLANVDEAE Δί. 111... XXXIL 44i Floiilegium. epigrammatum graecorum. Venet. apud Petrum et Io. Mariam Nicolinos Sabienfes. 1550. 8. vid. Catal. bibl, "Thottianae, vol. iV. pag.278.nr. 620. — Hanc cedit, rarif- fimam adpellat Brumc& Anal. liL. pag. 39. Atque vel ipfis Venetiis adeo rara eft, vt cel. Mo- rellius 5 nullum exemplar vinquam vidilfe mihi fignificaret. ᾿Ανϑολογία. — Florilegium diuerforum epigrammatum velerum, in feptem Fibros diui- fun, AMaguo epigrammatum numero ei duobus indititus. aucfum. "BE M.D. LXVI. (1566.) Excudeb, Henr. Stephanus — 4. — Doplici indici fubiiciuntur σχόλια Μαξίμε. ὧν pyesoty ἐποιησάμην σελίδι &. et Henr, Stephani adnctationes i quodam Zuthologiae: epigrammatum locor; et poti[/um eor, qui fecus, quam im hac eius editione aut. fcripti aut interpuntii uut. niuntur [r&olia et adnotetioner. — Nona quodammodo eft recenfio, Multa quidem in le- €Hione, plura in interpunclione, titulis, et leparatione aut coniunclione epigrammatum mu. tauit: heroum epitaphia epigr. e codice Mediceo, γριφώϑδη pag. 835. cx vetere cod. epigram. matum, quem Louanii habebat Ioan. Clemens, Anglus; alia ex Herodoto aliisque graecis auctoribus defcripfit. — Quis vero Maxzniu; ille auctor fcholiorum graccorum fuerit, non omnino certum habemus atque exploratum. — ZIndr. Riuinur in praef. ad An:hol. pag. 2. ad- fcribit ea Maximo Planudae. Verum Fabricio noflro auctor videtur admodum recens, et ex vulgaribus libris, Suida, Euflathio, fchol. in Apollonium, Athenaeo, Stobaeo, Paufania aliisque, quos nominatim citat, pleraque collegille. Hinc fufpicatur, effe pleraque alicuius Pianudae etiam iunioris; licet alia recle tribuantur Maximo, vt, quae in Wecheliana edit. occurrunt ante notas H. Stephani, refcrenda ad pag. 98. Conf. Freytag. adpar. litter. Π pag. 183—481. Baumgort. merkw. Bücher ctc. tom. V. pag. 63 fq. E In bibl. Leidenfi duo funt exemplaria cum variis virorum doctorum notis msstis. vid. Catal. illius biblioth. p. 260. nr. Ὁ et Io, et in bibl, Comir. de 'Thott fuit exemplar com, mvltis adnotatt. margini manu ad. fcriptis. vid. Catal. tom. IV. pag. 34. aliud exemplar cum not. msstis in bibl. Bodleiana. Epigrammatum graecorum annotationibur Toounis Bredati, T'uronenfis . nec non P'incen. tii Oyfopadi et graecis in pleraque epigraumnía ftholtis iufiratorum , liri FII. Acceflerunt Henr. Stephani in quosdam Anthologiae epigrammatum locos aniiofationes, Additi fant indices tres, perneceffarii, Francof. apud Andr. Wecheli heredes Claudium Marnium, et Io. Aubrium. a. 1690. fol. . Haec editio fatis nota, raraque quidem, riec vero tantae raritatis, quantae fuperiores, in graecis fequitur H. Stephanum. — Praeter adnotationes Jinzenti Opfopaei 5) εἰ Brodaei animaduerfiones, e chirographo illius auctas, et fingulis vtrasque epigrammatibus fubieclas, nec non H. Stephani caftigationes vga cum indicibus ad voluminis caleem coniectas, in ora libri paffim. exhibet fr&oZa graeca, in quibus nonnulla loca baud infeliciter illuflrantar, ex cod. Francifci Pithoci, quem cmm altero Paulli Petaui typographus contulit. «. Adde C'emzat. lc. pag. 363 fq. Goctz;i memor. bibl. Dresd, l. pag. 3o fq. Ad fcholia graeca pertinere ! videntur, Σὺ Huius adnotationes antca fcorfum prodic- runt infcriptae: In graecorum epigvammatum libros quatuor annotationes longe doififfimae iam primum in lucem editae, Vincentio Obfopoco awBore, cum indice. Bafileae in officina Nicol. Brylingeri 1549. 4. Quatuor tantum libros enar- Vol. IF. rauit, P. II. ΠῊ et VH, cuius confilii rationem in praefatione declarat. Obferuatt. funt gramma- ticae atque eruditace, et fenfum vel carminis vel vecobulorum | diligenter explicant. — Multorum epigramm, vel fuam vel aliorum VV. DD. verfio- nem latinam eamque uietricam adiccit Opfopeius. Kkk . / videntur, quae 7f. Cafaubon, Ie&tion. "Theocrit, cap. 2. fcripfit. — , Vidimus, partim etiam habemus quam plurimas ἐξηγήσεις et Ícholia in plerosque omnes poetas antiquos, etiam ἐπ graeca epigrammata et in Oppianum; quae omaia olim a nobis, difcendi cupiditate inflam- matis, auidiffime comparata, lectione deprehendimus effe plane, quod "Theocritus ait ὥσαν 3 - * ΄ . “1: ἢ Ὁ ' éuzrov , λῆρον ἐπὶ λήρῳ" aliud nihil. * ZInthologia [zu forilegium graeco -latinm; h. e. veterum Graecorum epigrammata: quae iam olim ex trecentis plus minus auctor bus, ab ,47/4/a fcholatlico et Z4aximo Plauude fuerant collecta: Quotquot in hanc vsque diem, doclilimorum virorum opera, latino car- mine conuerfa .exflant: cum ipfis interpretationibus nunc recens edita ab Henrico Meyife- ro. — —- Praemilli funt tres indices, locorum videlicet communium, feu capitum, au- . . * ^ . - ;f * * 1 . thorum atque interpretum buius operis Francofurti fumt. Authoris, excudit loachimus . 1: - , * Brathering. 1602. 8. ,— . rec. dicitur 1615. 8. 1] y Mo ; Haec editio rara continet VII. libros. In tertio indice enumerantur 93. interpretes, vid. Homberger zuverlaff. Nachrichten, tom. IV. pag. 570. Fabric. eam edit. enumerarat in cata- logo librorum fingulorum vel epigrammatum felectorum. ᾿Ανθολογία. — Florilegium, h. e, veterum graecorum poetarum epigrammata , compre- henfa libris feptem, ^ Interprete Eilhardo Lubino, (Profetfore quondam in vniuerfitate litte- rarum Roftochienfi[) In bibliopolio Commeliniano. 1604. 4. vid. Clement. l. c. pag. 364. In bibl. Lugd. Batau. eft exemplar, ad cuius oram aliqua funt adícripta a viro docto: vbi autem illa editio a. 1603. ad(gnatur. Exemplar tamen, quod eff in bibl. Hamburg. habet quoque a. 1604. praefixum, et fic alia. [Nimirum epiftola dedic. efl d. 2. Sept. 1603: fcripta.] Variorum ep'gramnatum libri VH. gr. et lot. interprete Eilhardo Lubino. in Corpore poetarum graecorum tragicorum, coinicorum et cpigrammatariorum, Colon. Allobrog. 1614. tom, II. pag. 495 füq. 3 Li : X x ῃ , E , JOUET ! ! ) 4973s - ; AxSoAoylas διαφόρων ἐπιγοραμμότων εἰς ἑπτο [βιβλία διῃρημένης τὸ πρῶτον" In ad- verfa pagina Aacolta di vari Epigrammi divifa in fette 1187] ex regia typographia. Neapoli 1788. imper. 4. : : bz Quatuor volumina, quorum primum duobus tomis lucem adípexit, necdum vltra primum librum opus proceilit, Planudis; duo autem alii Con(lantini Cephalae Antholo- giam cemprehendent. Gaetanus Carcani metrice vertit in linguam italicam. | Splendidum effe dicitur opus; fed exfpeclationi atque votis ceníoris in ephem. litterar. Gotting. a. 1789. pag. 17. minime refpondet: equidem id nondum vidi. m Anfiln. Banduriur in: Imperio orientali, -f.. antiquitatt. CPolitanis,' Venet. 1739. fol. tom. l. pag. 115 — 153. librum feptimum dicauit variis epigrammatibus, (ex hbr. Hil. IV. et V. anthol.) et poematibus tum veterum tum recentiorum poeterum atque infcriptionibus in celebriora vrbis CPolitanae monumenta: atque bandur. in tom. IL. varii. generis obíeruationi- bus illuflrauit, ! De lenfii, Reiskii, Brunckiique editionibus epigrammatum gr. iam fupra eft difpu. tatum. : C9 y COUPES ayuno) A — ANTHOLOGIAE PLANVDEAE..Lib.IIL c XXXIl. 443 j5sdi d Libri finguli vel epigrammata felerta. Graecae literaturae dragmata 70. Occolampadio autore, Bafileae apud Andr. Cratandr.' “ἃ. MDXXI. —- Compendium grammaticae graecae lac. Ceporini iam de integro ab ipfo authore calligatum et locupletatum. | Hefiodi georgicon ab. eodem Ceporino breui Ícholio adornatum, vbi dicliones et fententiae quaedam obfcuriores atque obiter graecorum carmi. mum ratio declaratur. — Epigramminta quaedam lepidiora vice. coronidis adic£fa etc, Bafileae apud Valentinum Curionem. min.8. Epigrammata Pofidippi, Metrodori, Archiíae, Lu- ciani, Palladae et aliorum habent infcriptionem fuam: ἐπιγράμματα τινα σπορδοαδην συγκο- "pauciora. Exflatin bibl: publ. Gieffeati et Lipfica. : Epigrammata graeca. veteri. elegantiffima eademque latina prr. Io. Soterem το ρα. (e libr. I. 1I. IIT. IV.) Coloniae 1525. 12. — 1528. 8. — rec. Friburgi Brisgoiae, Stephanus Melechus: Grauius excudebat 1544. 8. quam editionem typographus Grauius praedicat, Sote- rina ' efle rilulto: cafligatiorem;, ex collatione emendatiorum codicum a mendis repurgatam et nonnullis epigrammatibus ex graeco exemplari adiunclis locupletiorem. vid. Freytag. ad. pai-duc Tl: pag, 2904q. n ἢ uu s Sele£la epiarommata graeca. lotint verfa, ex feptem epigrammatorum graecorum libris ^. Accelferunt omnibus omnium, prioribus editionibus ac verfionibus.plus quam quingenta epi- grammete, recens verfa ab nire eiato, Ottomanno Lufrinio, ac lano Cornario, Zuic- ;sauienfi., — Balileae ex aedibus Io. Bcbelii. menf. Aug. MD.XXIX. (159) 8. Quod Cornarius in praefatione, (cuius partem: dedit AMaittaire A. T. II, pag. 725.) ait, fe hunc libellum 7ribur centurür a ft verforum au£ m mittere fufpicatus eram, fequentem libruni, cuius notitiam amicus mihi per litteras dedit, fed anni notam, (gua num liber ipfe careat, ne[cio,) non adfcripfit, prius in Jucem exüífe. En. exteriorem titulum: ὦ Seria iocique dulciffimo litterarum Mecoenati D. Antonio Fuggero: ab Ottomanno Lufii- nio non fine iuligoi delectu congefta, quorum elenchum fequens monfirabit pagella. — In- terior,autem titulus in;auerfa pagina" hic «fl: Plutarchi — commentarius, quo non alius vtilior, docens, quibus areumentis depre- hendas, circa virtutem, morum vitaeque integritatem te cerro profeeiffe, Oitomanmo Lufti- mio interprete. — Epigrammatum graecum centuriae duae, lotinitate per eumdem donotae, fin. . gulis illuftratorum argumeutis vnde graecas illas argutias leporemque incomparabilem faci- le alfequaris licebit: ita vt ad res ferias, iocos, in vniuerfa acta vfui effe poffint. — Index rerum per epigrammata fparfim digeflarum, quo fint inuentu faciles. Sed quum cl. Zfm- End: comment, doctam de' vita fcriptisque Ozmari. Nachtgolfi , (qui etiam nomen faepius mutauit more illius aeui et fe nominauit Lu/rinium, Phifomelam, Progneum, idon,) in cl. Strobelii Mifcellaneen literarifchen lnhalis, pait. IV... Norib. 1781. 8. conferrem, pag. 51 fqq. reperi, libram illut in lucem prodiifIe 7rgentor. 1529. 8. et dedicationem effe datam ex aca- dtmia. Friburgenfi, idibus Januar. 1520. lbi quoque notatur, Epigrammata, a Lufcinio ver- fa, interdum mutata, in aliis eiusdem gencris collectionibus fuiife repetita, e. gr. in Epi- grammatibus graecis veterum. — per Soterem colleclis, Colon. 1528. 8. in feleclis epigram- Kkk a inat. ε ὁ) Eft Soteriana colle&io. 44 ULUIBHÓXXXEHE EDITIONES gat. graecis latine verfis — ἃ Jano Cornario, Bafil. 1529. 8. (diuerfa igitur omnino efl haec editio paullo ante memorata, et vuriusque edit. exempla in B. Gott.) atque in collectione la- tina, inferipta: Ícholae chriflianae epigrammatum libri duo ex variis chriflianis poetis de- cerpti, in vfum adolefcentulorum. Bafil. 1559. 8. Plura de illa editione et Lufcinii iocis ad- notauit cl. Zim - Ende. Cofpari P7rfinii Pli epigrsmmatum graecorum in latinum fermonem verforum liber, in eius poematibus editis Bafil. 1522. 8. Epigrammata veterum poetarum cum epitaphiis et epigrammatis Ioathimi Camerarii et lac. Micylli "). Bafileae ex officina Heruagiana. — In calce: Bafileae apud Io, Herusgiorn et Io. Erasm. Frobenium. | Anno M. D. XXXVIII. (1538) 8. ZInthologiae graecorum ep.avammotum liber primus vniuerfur per. Francifeun Bellitarium Pequilionem in. latinum Jermouem metricum conutrfur. Excud. Ludouicus Grahdinvfi AX. fta- lend. Mart. Parif. 1543. 4. |. Maittaire A. 'T. IM. pag. 354. Epigrammata quaedam excufa graece. Parif. 1544. 4. exflare, notauit Fabricius; ut luec eadem fit editio, quam modo ex Maittario indicauimus. Eyigrammota [ele&iora e graecir fcriptoribur. — Epigrammatum centuriae duae. — 'l'iguri apud Frofch. (Frofchouerum.) MDXLIIX. (r548.) 8. Singulari quidem titulo infignita eft haec colleclio: fed effe adpendicem Tibri, quem Ioannes Frifius, Tigurinus, hoc emifit titulo: Hefiodi Zfiraci poema inftriptum Ἔργα xgj Ἡμέραι i. e. Opera et dier. — decedunt in idem breuia frholia a Jacobo Ceporino primum con- firipta, munt per Ioannem. Frifium Tigurizum infigniter autia. — Item feleBa aliquot Gaae- corum tpigrammata, quibur propter vtriurque limguae fiudiofor latinam transIniionem adieti- mur, -— patet non folum ex hac generali libri infcriptione, fed ctiam ex praemiffa nm dolphi Gualthi epi(lola. vid. Freytegii adpar. litter. H. pag. 779 fqq. "Inthologia epigrammatum Liciani. graece. Páif. apud Guil. Morellium. 1551. 4. «Απιλοίορία epigr. AAntipatfi. graece. Parif. apud Guil. Morelium 1551. 4. Vid. Maittaire A. T. ΠῚ, part. 1. pag. 605. ᾿Ανθολογικὸν ἑλληνιςὶ καὶ, δωμανιςὶ — per Mich. Neandrum. Bafil. per Io. Oporin. 1556. 8. Epigrammota graeca in S. Dionyfium Jreopagitam. Parif. apud G. Morelium, 1562. 8. In bibl. Sarraziana. fec. IV. pag. 92. Epigrammata graeca (ἰδία ex Zfnthologia. — Interpretata ad verbum et carmine αὖ Henr. Stephano; quacdam «f ab olür. Loci ade ab eodzm annotationibus illuflrati. — Eiusdem inierprt- τ "Titulus huius editionis eff graece fcriptus: Nrerepxa Politiani, psg. 160. Micylli, pag. 105. Ἐ᾿πιγρά paura Ἑλληνικὰ τῶν παλαιῶν ποιητῶν καὶ ἐπι- loach. Camerarii, pag. 122. eiusdem epitaphia, τάφια μετὰ τῶν ἐπιγραμμάτων Ἰωαχόκμα Κα μεραρία pag. 138. 'Ovapexpirixed peg. 145. Verfiones non- καὶ l«xégs τὰ Μιχύλλε, Subie&da (unt pag. «y. nullorum latinae. ANTHOLOGIAE PLANVDEAE Lib.IILe XXXIL A4 "émterpretarioner centum 'et. fex vnius. diflichi, aliorum item quorumdam epigrammatum variae. Anno M.D.LXX. (1570.) Excud. Henr. Stephanus. 8. V'auafforir reprelienfionem iam Fabricius paullo poft in notitia edit. Riuini memoreuit, adde Freytog. 1. cit. pag. 186 fq. o Epigrr. grata in Homerum. ex libris Anthologiae; ab.H. Steph. aliisque latine verfa. apud H. Stephanum. 1573.8. In bibl.Bodleiama. ..— .. | -CoSeleffa. quaedam: de. moribur! epigrammata, ex primo: Zdfnthologiae libro: gr. et lat, ex variis interpretibus, Parif. apud Ioan. Bene. nat. 1577. 4- Epigrammata in Homerum. ὅτ. ex offic. Feder. Morelli. Parif. 1587. 4. Epigranimafa latina ex anthologia Graecorum petita: latino carmine reddita a Paul/o Stephano. | Ejusdem. Pauli Stephani iuztenilia. Lugduni (Geneuae) apud Franciíc, le Preux. '"M.D.XCIIL (1593.) 86} ^ $m ! —— Zhntholegiae fcu epigrammatum graecorum (9y-). liber 1. ad vfuni feholarum- fioc: ssodo Jtorfim excüfir. Colon. Agrippinae. In offic. Birckmannica, fumtibus Arnoldi Mylii. 1598. 8. gr. fine vlla praefatione, 1 «5 Froriligii diuerforum eplgrammatum velerum im. feptem libror diftributi, primus, cum "interpretatione (latina. metrica ; eddetri;;quo Graeca, carminis genere ita expre(la, vt verfus verfui, et verbum verbo paene refpondeat;) Eilhardi Lubiui, t regione oppofita, — Kofto- *chii: e praelo Myliandrino. 1600. 8. Num eadem fit, aut quomodo differat; (differt quidem forma;) alia, mihi per litteras : ab amico quodam εχ bib], quadam publica indicata : ᾿Ανϑολογίως διαφόρων ἐπιγραμμάτων, εἰς ἑπτὼ βιβλία διηοημένης, τὸ “πρῶτον, . quera QeotCovros Ἐλοαρόδι Λεβίνε. .' Florilegii variorum epigrammatum in feptem libros di. fiributi primus, interprete E/ardo Lubimo, Profeílore poefeos in academia Roflochina publi co. 4. fine anni et loci nota, equidem dicere nequeo. An eft illa Lubini editio, quam fupra in notitia editionum integrae Planudeae anthol. ad a. 1604. indicaui? an pars tantum? Excerpta ex Anthologia Martiale et 'Theocrito quaedam. Parif. 1666. 8. : Epigrammata in imagines ducum, regum , imperatorum, ex graeca anthologia feleBia, latinir verfibur a Fed. Mortllo reddita; infcriptio vetus in via /ppia effoffa, quae dedicatio- . mem fundi contine? ab Herode fa(lam, graece, latinit heroicit. a$ eodem. Morello exprefa. Lutet, apud eumdem Mor. 16c7. 4. Maittaire A.'T,IIL pag. 85r. Catal bibl. Menken. Í. pag. 84. bibl. “τάκ. pág.146. nr. 3548. Epigrammata éx librir graecae anfhologíae a. Flor. Chriffiano feleBla et. latimir verfibus reddita, — — Zfeffit Mufaei. poeination. verfibus lat. ab eodem expre[Jum. Lutet. ex typogr. Rob. Stephani. 1608. 8. Askew. bibl. pag. 61. et Maitt. l. c. pag. 853. Epigrammata file£ia ex florilegio et alia quaedam ex veteribus poetis; comicis potiffi- mum, latino item carmine conuería, Komae 1608. 12. apud Barthol. Zannetum. vid. Frey: , fag. l. c. pag. 191 Íq. Kkk 4 Gratia a6 "CL ΜΑΣ Χ ΓΕ πο Ὁ EBUBONES 0111774 ᾿ ᾿ Graeca, veterum. epigrammata ἐπ imaginer "μι, ex facio antlalvgias libro, Parif. e Gro pogus Io. Libert. 1609. 4. :Ά Omnium horarum op/onia, fiue graeca MOTOR ex UN librir Autalgii Jit cum metaphrafbur variorum. Francof. 1614. 8. ἘΝ i^: Epigrammatum graecorum {εἰ hem. par: prima. Tigolftadi ex ciypastapheo Ederiano. 1617. 8. et pars fecunda, ac pag. 124—241. "Easjedliiit ἐκ'τῆς Ανϑολογίος ἐπείλεκτο, tamquam pars tertia, τομὴ τρίτη. quamquam. ante Magnpüiae prodiMied Sex: uasfatione colligas. "Anthologia poetica graeco - latina. Antw piae 1617. 8. T ᾿Ανϑολογία διαφόρων ᾿ Ἐπσιγθαμμοότων παλοιῶν — Florilegium diner forum, epigram. matum veterum in centurias: diflributum, 4 A. Elia Cüchlero ,. Gorlic, P. C. Opus nou anti- quum, Lufatiae litteratae facrum, — Verfione latina gemina, foluta. et ligata, cum autoris perpetua, tum aliorum diuerforum faepius textu adornatum. Cesturia prima. —. Gorlicii Iohannls rhaMbae typl eXCVDebant. (ἢ. e. 1618.) item Centuriae II— V. 1618— 1619. 4. Epigrammata flea cum [atina verfonz.. Monachi, 1622. 8. Anthologia epigrammatum graecorum. feleGla: et. ab, omni obfcornitate vindicata, "Cum latina interpretatione xara ὁ λέξιν. Flexiae apud Ludou, Eisbert —. M. DC; XXIV. (1624.) 8. vid. Freytag. 1. cit. pag. 792 Íq. Florilegium epigrammatum graecorum. gr. et Ἠῶ ἐδῆδές Τί. ΠΡΟΣ Londini: 1628. (1629. in catal. bibl. Bodleian. Í. pag. 398.) — 1656, 8. ^ Io. Laurmbergii otium Soranum , fiue ipigtetinigtiie ex iig lainisque feriptoribus, Hafniae 1640. 4. " £a KA Graecorum epigrammatum libri duo au&ore n. Eottusio; /cum n eiusdenr veifone latina. Patauii 1653. 4. λ Epigrammata feiefía. graece ad calcem Cyclopis sitet cum metaphrafi Jatina Q. Septimii Florentis Chriftiani. Helmflad. 1655. 4. Bohuslai Balbini, S. I. examen meliflaeum, feu epigrammatum libri quinque, quibus fcxtus ex graecis foiibus additur, Pragae 1663. 12. A. Licinii Archiae et Luciani Samofateni epigrammata rocca, τὰ rem et Ampliss fludioforum φιλελλήνων edita a M. Chrifliano Saalbach, humaniorum litterarum P. P, — Gryphiswaldiae ex officina Starkiana. 1692. 8. In Z/alentini Acidalii epigramiatibus Helmflad, 1589: 4. pag. 37 — 42. verfa e Grae- eis; — in iti Zmerbachii poematibus Bafil. 1550. 8. pag. 22— 3o. — in 70. Matthaei Toftani florilegio f. epigrammatibus felectis. graecis, latinis verfibus redditis, Burdigalae 1620. et Geneuae, 8. — in Dan. Heinfi carminibus, Lugd. Batau. 1640. 8. viginti prope- modum ex anthologia inedita occurrunt graeca epigrammata cum latina verfione metrica ; conf, Reiske in nouis mifc. Lipfienf. IX. pag. 146 íq. Riuini editio in fronte, nouam inflituti rationem amplis verbis ipfa declarat: ᾿Ανϑολο': - ANTHOLOGIAE PLANVDEAE. Lib.lIlc. XXXI 441 ΠΑνϑολογία — feu. Florilegium: graeco latinum diuerforum epigrammatum veterum, € CCLXXVII. auctoribus graecis rarioribus, et.quorum opera inferciderunt , ob /Agathia Scho- laflico et Maximo Píanude! iam olim colleorum , et. in 11. libros digeflorum, munc in trium thiliadum centurias diffributorum , recens vero et fuperioribus retro feculit a CCCX X X, varia- rum nationum latiuir psetir famigeratifmis cititate praetextaque romona domatorum , εἰ car- minibus totidem latinorum tronslatorum; praemiffa fna cuique epigrammati fecundum litteram ἐξ ad verbum profaica, im bibliopoliis ha&enur. defiderata Eliae Cuchleri aut. Eil. Lubini ver- fione, iuncir rerum, au&orum εἰ interpretum indicibus. — Cura findio atque opera, vt et colle&ione , confc&lionz, et. impenfir n. Riuini, Halis-Saxonir, Philof. et Medic. 1). C. P. Caefar. Poetitoeque P. P. -—— Opt; nou-antiquum — vtile etc. Gothae. Prelo Reyheriano;- €xcud, To. Mich. Schall. aera Dionyfii 165r. Venund. Lipfiae ab editore. 8. : De.hac rara edit. vid. Clewent. l. c. pag..365. et Fabricius ea, quae fequuntur, adnota- vit... “πάγει, inquit, Bachmaznur fius. Riuinius, 2 ,. Profeffor, Lipfienfis, variis fcriptis haud ineruditís et illuflratione poetarum quorumdam veterum Chriflianorum latinorum cla- rus, nouam integri florilegii. epigrammatum in trium Chiliadum centurias diuifi editionem molitus efl hoc confilio, vt (ingulis epigrammoatis, graece defcriptis, fubiiceret verfionem pro- Í;riam, qua redditur verbum verbo, tum posticas metaphrafes adiungetet, non vnam vel duas; fed denas et amplius; bonas, malas, mediocres, aliorum et fuas ipfius, Non inutile hoc fortaffis infitutum | effe. duxit, pro tironibus, .docendis, quid diftent aera lupinis, et quomodo eadem fententia fuauíus terfiusque efferri potlit et debeat. .. Henrici vero Stephani ftudium, qui pofiremum di(lichon epigrammatis graeci Υ]. 6. Anthologiae, quod incipit “Σὸς πόσις ᾿Αγχίσης. i. editione. anni 1566. quinquaginta diftichis latinis extulit; quinimmo, (quod virum. fagacilfimum fugiiTe miratur Colomefius,) inter felecta epigrammata a. 1510. vulgata, cenium ei quaiuor diflichis latinis eft interpretatus, reprehenditur a. Vaua(lore cap. 17. libri de epigrammate pag. 202. tamquam puerile, quod diflichorum illorum vel opti- sum nuaeuo quodam fu» nem careo , cetera ir plerisque abfona et incondita veperiantur. — Sic "Chriffianus Daumiur, Cygneae 1625. 8: edidit MevosvyozonaAczreuyvicy , feu verficulum ex anthologia Tib. 1. cap. 8. epigr. 6. πολλοὶ μὲν ναρϑηκοφόροι παῦροι δέ τε Βακχοὶ, latinis "hexametris plus trecentis redditum. - Atque in fchedis adhue habuiffe aiunt eumdem verfum expreflum hexametris 2009, phalaieis 250. vide Godofr. Ludouici hiftoriam rectorum et fcholarum , part. lll. pag. 113. — In Riuini autem collectione occurrunt fere ad pleraque epigrammata interpretationés vna vel plures fatis bonae ct ámoenae, quales fere funt Io. Gor- raei, Q. Sept. Florentis Chrifliani, Iani Doufae, Pauli Stephani et aliorum. Sed non per- venit v) Re&or primum fchofae Nordhufonae, deiri- de in Acadefnia Lipfienfi Poefeos ac denique Pa- thologiae Profeffor, diem obiit (upremum a. 1655. natus Halae Saxonum a. 1:601. Vide 7o. Henr, Ernefli Orat. de profefforibus poeticis per faecu- lum XVII. Lipf. vzo2. 8. Henningi Ilitte memo- rias philofophorum, part. lf. pag. 251, Eius filii tre$ noflra actate patriam illuftrarunt atque vno extincto ctiamnum ornant triplici genere ftudio- fumi egregii viri, "Tilemannus Andreae Riuinus, verbi diuini proeco difertus ac grauis piusque et linguae hebraeae, quam publice docebat ad. prime gnarué, defunctus initio anni 1692. De quó con(ulendae Henrici Pippingii Memoriae "Fheologor. p. 456 fq. Quintus Septimius Florens Riuinus, iüris romani et Saxonici confultiffimus, ct Auguftus Quirinus Riuinus , medicus ac botani- cus excellens, 448 Lib. HI. c. X XXII. EDITIONES ME venit vltra librum fecundum, cum quo primum etiam epigrammstum graecorum miflens- rium abfoluit. Prodiit Gothae 2.1650, ^) 8. licet exempla quaedam (folio tituli, vt fieri folet interdum, recufo,) prae fe ferant annum 1657. Catalogum latinorum poetarum, quo- rum metaphrafes in hoc opere vndique congeflae funt, editor praemifit vaegrandem ; e quo illos tantummodo referam, qui plura epigrammata e graeco funt interpretati, vt funt: e ve- teribus Zufomiur, € recentioribus praeter Ziuizum iplum, Judreas Alciatus, - Benedi£hur Brugnolur, (in Laertii verfione,) Bonauentura. V ulcaniur, Cafpar Barthius , Frfnur t. lius, Chrifiianus Daumius, Claudius M.nor, Claudius Rofdlletur ,..Daniel- Heinfiur; | Dauiel ZAlruortur, Def. Eraimus, Eilhardus Lubinus, Elias Cuchlerur, Publ, Fauftus Sabazus, Frantifius Bellicariur, Frautifeus Modius, Francifrur Schottus, Fridericus Morellus, Geor- giur Buchananur , Gregorius Bersmannus ,| Guilelmus Canterur, Guarinus Veronenfs , Ha» drianur lunius, Henricus Stephanus, Hieronymus. IMegiferus, Hugo Grotiur, (Íed cuius verfionem totius Anthologii, de qua infra dicturus fum, Riuinus non habuit;) 7atobus Tho- mafius, Joamwer Benedi£fus, lamus Cormariur, lamur Doufa, lo. Fidlerur, Reichenbocenfit, laws Gruterus, Ianur Guileliniur, Io. Gorragur, Io. Lauteibachius, Jauur Lernutiur, Io. Pannoniur, lo. Pierius V'alerianur, To. Sleidanur, Io. Stigeliur, Io. Seter, Io. l'énatorius, loach. Camerarius, lofephus Staliger, lulur Caefar Scaliger, If. Cafaubonur, Lambertus Alardus, Leodigariur a Quereu, Lucar Fruterius, Martialis Moneriur, Matthaeus: Tofca- sur, Nich. Bentinur, Natalir Comer F'enetur, Nicodemus. Frifzhinur, Nirolaus Borboniur, Ortomarus Lufciniug, Paulus Meliffus Schedius, Paulus Stephanus, Petreius Tinra, Phi- lippus Melanchthon, Polgyrarpu: I'irihiur, Q. Septimius Floreur Chriffianur, Staeuola Same marthanur, Stephanur Pafthofus, "Theodorus Brxa, Tho. Morur, Thomas l'enatoriur, Da. [ens Acidalius, Vincentius Obfoporur εἰ Zachariae Friedenreich. — Praetereo reliqua Riuino memorata nomina vltra trecenta ac viginti, quia nemo fere efl, qui pocíin latinam vel pri- mis adtigit digitis, quin in vno vel altero epigrammate graeco expertus fit vires, faltem de latino vertendo in aliud latinum, πος Ab eo tempore, qui operae pretium in hoc genere fecerit memorare iuvat vnum P*. irum Frantium, Amflelodamenfium Mufarum decus, in cuius Pocmatis bene multa exflant epigrammata translata de Graeco fuauifIime et felicillme. |. Viderunt lucem Amfl. 1682. 12. et 1697. 8- Nouus Graecorum Epigrammatum et Poematum delectus cum nova verfione et notis, opera Tomate lohnfon, editio ΠῚ. et emendatior Lond, 1706. 8. typis To. Barber. ^ Ἡδέϊε- nus Fabriciur. Himtrii, Sophiftae, oratio eis βασιλέα etc. et epigrammata quaedam graeca, ex An- .thologia mst. Omnia in vfum praclectionum publ. ex coód. Vífenbach. nunc primum in lu- cem eimiífa a 7o. Henr. Maio, F. Gieflae 1709. 8. cum verfione lat, et adnotatt. Maii ad orat. et anthol. calamo adícziptis, in bibl. Kroánii V. Cl. vid. huius catal. pag. 199. nr. 6. ' Ah DoA- w) Num. anni 165r. habet exemplar, quod vi- tio' occurrit, Gothae 165r. et alia, (nifi tituli fo- it quidam in bibl. publ. cel. icemque Clement, lium (it taniummodo mutatum,) Lipüae. i661, e«t in catal. bibl. Menken, I. pag. 117, duplex edi-— Har/. ANTHOLOGIAE PLANVDEAE Li&.IIL c. XXXII 440 ᾿Ανϑολογία fiuc epigrammatum ex ᾿Ανϑολογία edita IMS. Bodleiana, aliirque au&foribur, de/eiur, Oxon. 1724. 8. — noua edit. Londini 1780. 8. in vfum fcholae Weflmonaflerienfis. ᾿Ανϑολογία δευτέρα fiue poematum graecorum. minorum. dele&iur in vfum fiholae IPeft- monafizrienfir, — Edit. altera, aucta et emendata. Londini fumtib. Guil. Ginger, ad infignia collegii Weftmonafler. iuxta fcholam regiam. 1769. 8. Haec tamen editio continet non tam epigrammata, quam potius particulas ex Hefiodo, Theocrito, Bione, Callimacho, Pin- daro, Anacreonte, et carmen de Herone atque Leandro. : Nouu: graecorum epigrammatum feu ποεμούτων (fic) dele&ur- cum noua verfione ct notir (criticis.) Opera Th. Iohn/on. edit. nowa recognita et emendata. Etonae. 1777. 8. Raymundi Cunithii e S. Y. Znthologica fiue epigrammata Zuthologiae Graecorum (ἰδία latinir ver/iburs reddita et animaduer/fionibus illuffrata. Romae typis Mich. Angelli Barbiellini, 1771. 8. Kleine Zfnthologie. — dus den. Brunkifchen Znalekten. gefammlet, und zum Behuf der Schulen herausgegeben. Duisburg. 1789. 8. Carmina ex antiquis lapidibur ---- obferuationibur et notir illuffrata a P. Franc. Maria Bonada. Parmae 175: et 1753. 4. II. voll. Stela d. Epigrammi greci, tradotti in verfi latini ed italiani, Liuorno, 1772. — tum X. epigrammatibus. et nonnullis profaicis aucta, Pefciae 1780. — Edit. IIT. auct. X. epi. grammatibus. Flórent. 1790. 4. Auctor eft Zuerardo de Medicis, nobilis Florentinus. Centum epigrammata in italicos verfus tranftulit Giro/am. Pompeius, quae cum textu graeco exílant in eius Operibus, italice fcriptis, tom. II. Veronae 1790. 8. — Inter 20. Thomafíi Cavaxzae cripta ia Giorn. d'Italia tom. XVIII. pag. 288. memorantur G/i £pigram- mi greci tradotti in verfo Italiano. II Satirico inocente Epigrammi transportati dal Greco all' Italiano da. Zntonio Giulio Brignole Sale. Genova per il Calenzana. 1648. 12. Y Parj Epigrammati (130) della greca 7nthologia recati in Iimgua volgare etc. Venet. apud Anton. Zatta 1752. fol. — nton. Maria Saluinius multa epigrammata italice vertit, vide Novelle letterarie di Venezia 1729. et Paitoni biblioteca degli autori antichi — volgariz- zati, tom. I. pag. 6g. Opufcoli poffumi di Giovanni Paolo- Rirolvi , continenti 1) Saggio fulla critica, poema del Signor Aleffandro Pope εἰσ. 2) Differtaz. fovra l' Antologia, 0 fía Raccolta di Epigram. mi Greci. — 3) Lezione acad. fovra Menandro εἰς. 4) Homeri Batrachomyom. lat. atque ita- lo metro reddita. In Torino. 1777. 4. De hiftoria atque ingenio diuerfitateque epigramm. primum pauca, eaque nota refert Ricolui: tum ex Anth. edita rnagnum epigrammatum, fe. cundum claffes fuctas diflributorum, numerum delegit, eaque graece cum verfione metrica tam latina quam italica pofuit et quaedam eft interpretatus. Ex Scipionis Maffei opufculis in Giornale de' letterati d' Italia tom. 32. pag. 213. a Fabri- cio notatur: , // /Maggi avendo tradotti dal Greco alcuni epigrammi dell' Antologia, qvafi eíIi foffero imperfetti o rozzi, aggiunfe a cia fcheduno la chiufa, cioé una fentenza nel fine, con che vengono i piü di qve' componimenti a deformafi, e a perdere ogni belleza. * Vol. IF. L1i Herder 450 Lib. IT. c. XX XIL. EDITIONES Herder in zer(lreuten Blüttern, collect. I et II. et Car. Gottlob Sonntag in: zur Unterhal- tung für Freunde der alten Literatur etc. part. L. Rigae 1790. 8. multa epigrammata graeca germanice verterunt et partim illuflrarunt. [ Plurium epigrr. verfiones vernaculae collectae funt in libro: Griechifche Blumenlefe in deutfíchen Ueberfetzungen , Grottkau, 1788. 12.] Epigrams translated into englifh verfe from the original Greck and felected from the Compilation-of Rich. Fr. Phil. Brunk ete. Londini 1791. 8. conf. the monthly Review for April. 1792. pag. 381 fq. et Neue Bibl. der fchónen Wilfenfchaften etc. tom. 5o. part. I. pag. 175 Íq. et in part. II. pag. 337. laudatur A fele&tion of greek Epigramms or Infcriptions from Brüncks Anthologia; to which is annexed a "Translation in englifh verfes, with Notes. Oxon. 1792. 8. Gallice pauca quaedam epigrammata vertit in poematis fuis Ludom. Heffelfur, (Heftesu.) Io. Aurati difcipulus. Parif. 1578. 4. — JMenardierii Galli paraphrafin epigrammatum quo- rumdam Anthologiae laudat Zo. Capellanur pag. 253. Melanges litteraires; | atque Fabric. in margine memorat Hippolyti Julii Pilet de Mernardiere imitationes quasdam Anthologiae, in eius poematibus, Parif. 1656. fol. — Francift. Carpentariur, fe non pauca epigrammata vertille, teflatur in Carpentarianis pag. 180. — Exflant et alia ex gallica 'T'amiferii verfione, hoc titulo: Zfnthologie, ou Kecueil de plus beaux epigrammes grecs, pris et choifies de I Anthologie grecque. — Mis en vers Francais, fur la veríion de plufieurs doctes perfonnages. Avec les opufcules de Phocylide, Naumache et Pitagore, auífi traduits du Latin. Par Pier- re Tamif/ier. Lugduni. 1597. 1617. 8. — .Longapetratur vertit quaedam verfibus gallicis, in notis ad Anacreontem, Mofchum etc. Nonnullis codicibus atque editionibus addita effe fcholia, ex recenfione codd. msstorum atque editionum, facile eft cuilibet intellectu. — Nec riirum , quum multis, e quibus conflata eft Anthologia, poetis, iam antiquioribus temporibus contigiflent interpretes: e quorum com- mentariis grammatici ferioris aeui varia fortuna compilarunt fcholia fua fuisque interdum auxerunt et vero contaminarunt obferuatiunculis, ex quibus deinceps alia diueri generis pre- tiique orta funt fcholia, codicibus poetarum et ipfarum anthologiarum adferipta. * Quare ficri potuit, vt etiam Planudeae collectionis codicibus fcholia vel ex fuperioribus anthologiis petita, vel ab imperitis lectoribus facta, adponerentur. Hinc gemmae quoque in flercore quafi reperiuntur. Atque tanta illius tempeflatis infcitia obferuationes, quo leuio- rcs et quo peiores erant, eo faciliores interdum vifae funt, coque magis placuerunt librariis, Quaedam fcholia ex recentioribus fcriptoribus congefla fuerunt. vide ad notitiam edit. Stephan, a. 1566. et edit. Wechel. a. 1660. notata. Quibusdam epigramm. addita fuiffe vide- tur paraphrafis, interdum, vt videtur, vel mifera vel frigida. Cel. quidem atque humanif- fimus 7Morelliur, per litteras, nuper demum menf. Decembr. 1793. ad me exaratas, hancce de- dit graeci cuiusdam epigrammatis notitiam, ex qua hominem quemdam leuis armaturae cognofcimus. Eft apud me, ait V. D. in codice msto faeculi XVII. epigramma graecum εἰς τὸ σπήλαιον τῷ Μακεδονία, in infula Cretenfi cum gloffa interlineari et paraphrafi Za- Xs ἱερέως τῷ Μαλαφαρῶ τῷ Kudevikrs. Epigramma poft Gruterum et Muratorium Doruillius denuo edidit et explicauit pag. 491. ad.Charitonem; poflea Reiskius in Anthologia recufum VoLTI. p. 752 Ὁ 75$ ANTHOLOGIAE PLANVDEAE Li5.IIL c XXXIL 4g recufum dedit pag. 109. — Graeculi' mei paraphrafis vix vllius pretii efl; eaque profecta ab ho- mine, qui epigramma vel fuis oeulis non vidit, vel legit perperam. — Namque verfu primo pro ὄρεσι ταλλαΐοις ἱδρύμενε habet ὄρεσιν ὠἀταλαΐοι idee". verfu decimo pro ζιπλῆν habet δήλην et alia eius modi. ^ ; Recentiorum commentatorum plurimi criticis, pauci grammaticis aut hifloricis obfer- vationibus illuftrarunt epigrammata, vt e notitia editionum et ex iis, quae ab initio paffimque adnotauimus, facile patebit. Qui vero fingula vel primi in lucem protulerint, vel per oc- cafionem interpretati fint aut emendarint, qui multi funt, eos omnes enumerare, aut fcdes fingulorum inquirere, id et longum foret, et a noftro inflituto alienum. — Atque de per- multis Reiskius, Brunck. aliique iam bene monuerunt. Enimuero vt plenus, quantum fieri poteft, catalogus tum veterum, tum recentiorum commentatorum conficiatur, addito iudi- cio, et fedes fingulorum epigrammatum inuefligetur, id optandum eft: namque is labor ad hiftoriam atque intelligentiam anthologize permultum faciet. Forfan cl. Zacobr, quem fu- pra iam laudaui, et qui in: Biblioth. der alten Litteratur und Kunft, part. IX. a. 1792. feripfit p. 22 fqq. obferuatt. in nonnulla epigramm. anthol. gr. et in Eiendatt. in auctores gr. et lat. Gothae 1786. multa epigrr. emendauit, id praeflabit. Harl. VI. Editiones promiffac. Cum in Anthologia edita non modo quamplurima epigrammata, [9] etiam honefliffi- ma et eruditiffuima, defiderentur, quae in MStis codicibus colleciionum Meleagri et alio- «um , qui fupra funt commemorati, occurrunt; fed et in illis, quae edita funt, multa le- gantur inemendata et parum iatellecta ab interpretibus: viri docli iam pridem de noua ali- qua pleniore et emendata Anthologiae editione cogitarunt, qua non dubium eft et ad grae- cae linguae et ad antiquitatis cognitionem , haud exiguum aliquid poffe accedere. — Vetufli eiusmodi ac plenioris codicis meminit Το δ ἄμ Scaliger in epiftola ad Gruterum CCCCXXX. 4udiui non femel ex Francifco Porto Cretenfi, optimo et eruditiffmo fene, fe in manibus ΝῊ colai *) Sophiani, hominis graeci, integrum ἀνθολογίας codicem. fummae vetuflatir vidiffe, in quo omnia illa Epigrammata, quae narrar, exflabant , quae non dubium eff propter praetex- tata verba εἰ obfcoenitatem a. Planude Monacho damnata fuif/z. ^ Anthologiam nouam ex codicibus Vaticanis f* editurum pollicitus eft Lucas Langermannus, tefte Colomefio pag. 515. ad Gyraldi dialogum extremum de veterum poetarum hifloria. — Chriffian. Daumiur epift. ad Nic. Heinfium, ἃ. 1673. tom. V. fyllog. pag. 217. Quid amplifl. Langermannur agit?. Krquando anthologia graeca au&liore nos. beabit et ceteris promifis? — Hein(ius pag. 218. ad Daumium refpondit, totum illum foro deinde addictum eíle. ^ Cumprimis autem dolen- dum, quod ὁ z«vv Salmafius inflitutum non peregit, qui teflatus eft, fe optimi libri Pala- tini ope, (qui nunc e(t in bibl. Vaticana,) aliquot millia optimorum epigrammatum partim in lucem editurum, partim nitori fuo reflituturum, ad Trcbellii Pollionis Claudium cap. 5. tom. II. fcriptor. Hifl. Auguflae pag. 361. ) Paffim idem vir doctus in fcriptis fuis, ad So. Llla linum x) Michaelis Sephiant legendum, vt notauitCo- — y) XXV. Epigrammata , e cod. msto bibl. Pala- lomefius cap. 18. cimeliorum litterariorum. Fabr. tinae ad lac. Gujionium a Salmafio miffa, graeca De iile egit Leich. in praefat. ad fuam Anthol. εἰς, exhibet Philippus de [a Mare iu vita Guijonie- Harl. rum , pag. 139 (qq. Heum. A asi Li IILe XXXIL — EDITIONES PROMISSAE | Yol.1I. p. 103} Tog linum praecipue, et ad illos, quos dixi, Hiftoriae Auguffae fcriptores inedita epigrammata graeca producit et explicat; et non tantum editionem Anthelogiae integrae; fed et ad eam commentaria molitum fe innuit, vt p. 262. ad Tertull. de pallio. | Confer etiam, (i placet, lofephi Sraligeri ad Salmafium epiftolam CCXLV. et fq. quibus inter alia eum monet, vt addat epigrammata, quae paílim apud auctores veteres leguntur, et alia praeterea, quae in veteribus infcriptionibus exílant 9. —Vidi in bibliotheca Gudiana Salmafii Suidam, in cuius ora libri praecipue notauerat, quae ad epigrammata facerent, Suidas enim innumeras laci- nias tum ex edita, tum ex inedita Anthologia, vt notum efl, adducit. "Verum ea loca dili- gentiffime obferuata et erudite excuffa funt a praeclaro Suidae editore Ludolpho Neocoro. Non pauca [XXXXV.] inedita epigrammata dificillima, Arithmeticos complexa griphos, ex libro Salmafiano' defcripfit, et verfione fua ac notis illuflrata edidit eruditiffimus Claudiuz Baclhetus Meziriacus ad Diophantum , "T olofae 1670. lib. V. pag. 262 fq. [Gotthold Ephraim Leffing in libro: Subfidiorum ad hiftoriam et litteraturam etc. (Zur Geíchichte und Litteratur, aus den Schátzen der Héerzogl. Bibliothek zu Wolfenbüttel.) part. IL. pag. 135 fqq. memorat codicem mstum graecum , quondam Gudianum, nunc Guel- ferbytinum in quo praeter quaedam Libanii opufcula aliaque etiam continentur plura epi- gram:nata graeca, in his Pauli Si/entiarii εἰς τοὶ ἐν Πυϑίοις ϑερμοὶ. ἡμιώμβια δίμετρω κα- ταπληκτικοῖ, quibus Aldus fuam Anthologiae editionem primus auxit: de quo carmine in- fra in catalogo poetarum epigrammatar. voc. Paul/u; Silentiariur fufius difputabitur. Idem Lefiingius ibid. part. IL. pag. 421— 446. notat, in illo codice interdum meliores deprehendi lectiones: praecipue autem de problematibus et gryphis arithmeticis, a Bachetio publicatis atque ab Heilbronnero in hiftroria imathefeos , (Lipliae 1742. 4.) pag. 845. iteratis agit, et ob- feruat, problem. XLI. XLII. XLIII et XLIV. iam in Anthol. Planudea, lib. I. fect. 46. pro- flare, et XLV. ab Aldo Manutio in adpendice anthologiae fuiffe antea editum. Idem tamen ex codice primus graece euulgauit, additis fcholiis graecis atque eruditis et fuis et Heufingeri atque Leiftii adnota'ionibus, problema XXXXVII. ὅπερ ᾿Αρχιμήδης ἐν ἐπιγροάμμασι εὑρὼν, τοῖς ἐν ᾿Αλεξανδρείο mel ταῦτω πρωγματεμένοις ζητῶν ἀπέξειλεν. ἐν τῇ πρὸς Ἐρατοσϑέ- γὴν τὸν Κυρηναῖον ez), vna cum tribus aliis aenigmatibus, hexametro verfuum. genere fcriptis, diueffis vero ab quinque illis, ἐπιγράμματα γριφώδη infcriptis, quae Henr. Ste- phanus ex vetere codice epigrammatum, quem Louanii habebat Io. Clemens Anglus, defcri- pta, editioni fuae Anthologiae adiecerat, Har.) lohannem quoque Laurembergium [0] graeca epigrammata non diffimilis argumenti cum interpretatione fua et commentariis edidiffe conflat Hafniae 1640. 4. — Sed illorum ipfe eft auctor. Planudis Anthologiam variis ineditis ^^) locupletatam, latinis verfibus interpre- tatus z) Exvrch. Spanhemius epift. ad Nicaftum data 8. 1697. à l'age ou 7 etois de 15 a τό ans, MS. de Saumai/e voulut me confier ν᾽ edition des Eyi- grammes grecs anecdotes, qu'il avoit tirés du MSt. εἰ qu'il ne croyoit plus de faifon dans fa vieillefe. Un. demelé qvi furvint par fa faute entre feu mon pire et luy, me priva de | honneur, que j'en aurois tir? à cet age là et du fecours, qv'il m?y auroit donné. vid. Leibnitiana mifcel- lanca, pag. rco. 44) Grotius epiftola 527. ad Gerh. Ioh. Vof- fium: .4dieci epigrammata mon pauca praeter ea, quae fuae editioni fubnexerat Henricus Ste- phanus ex infcriptionibus et libris. Ad Grotium autem yel. IL Ρ. 7945 765 EDITIONES ΡΆΟΜΙ5ΘΘΔΕ Σιβ. 1Π71.:. XXXIL 453 tatus eft elegantiffime, vt folet, vir maximus Hugo Grotius. Ἐχ eius metaphrafi, quae mecdum integra vidit lucem, epigrammata quaedam produxerunt viri docti, Francifcus praecipue lunius libris de pictura et catalogo Artificum, tum ad Plinium praecipue ad libr. 34. et Themiflium Io. Harduinus, Io. Clericus in filuis philologicis, ac, ne alios in praefenti commemorem, Frazcifzus P'auaffor libro de epigrammate cap. 17. vbi Tof. Scali- geri interpretationem quorumdam cum Grotiana confert, et Grotio palmam merito tribuit. Grotius ipfe verfionem fuam diu preffit exfpectatione Salmafianae editionis, vt fcripfit ad Salmafium a. 1633. Epi(lola 314. Vtinam et "4nthologia prodiret: nam fola ea mora efl, quo minu: de edeuda noflra Planudeae συλλογῆς verfione cogitem, quia prius velim videre, quae abr it aut ex libris aut ex ingenii felicitate emendata funt, ne corrupta Graecae intelligendo fiam, vt nihil intelligam. — Idem innuit epiflola 368 et 418. a. 1635. in quibus Salma(ium rogat, vt, quoniam editionis fpes in longum protrahatur, ne dedignetur fecum cafligationes fuas communicare. — Has ab illo smpetraífe fe teftatur in litteris, eiusdem anni menfe Decem- bri fcriptis ad Gerh. Io. Voffium (epift. 527.) Cum ftirem, Salmofum τὸν révv illa eadem epi- grammata cnm antiquae fidei codicibus contulife, impetraui ab eo, quae annotauerat, quatque ego ex conit&lura notaueram , in iir vidi mihi librorum au&ioritatem accedere, — Nunc parata Junt omnia, vt in vulgur dari po[/nt, graeca et latina codem modulo quo Stobarama illa et ftenica, vt velut ad duos fratres pari cultu tertiur addatur. — Confer. epift. 573 et 692. ad eumdem Voffium; et Voffii epiftolam CCCXX. e qua videbis, Blauwium nouas operi moras inieciffe. —7/aacus P'offur ad Nic. Heinfium (tom. III. fyllog. Burmann. pag. 648.) Amflelod. 1652. d. 18. Octobr. — Quod veretur , ait, Lucas Longermansur, ne Salmafius eum in edenda anthologia pratueniat , id frufira veretur. — Numquam huic operi manum. adhibebit. Diem obiit Salimafius d. 3. Sept. 1653. — Addenda etiam, quae Heinfur ad Voffium ibid. pag. 656. Ceterum ex inedita Anthologia graeca a multis viris doctis producta epigrammata videre li- cet, vt, fi quis ea colligere adgrediatur, non exiguum numerum fit reperturus in Salmafii fcri- ptis, Allatio de Simeonibus, fed et in Hclflenii notis ad Stephanum Byzantinum, illufiris Spanhemii, Bentleique ad Callimachum, et doctiffimi Neocori ad Suidam. — Petri Francis poema graecum ad lacobum Goierum (Taifigov,) qui ineditam Anthologiam ad eum miiferat, legitur pag. 491. poematum. — Et videtur vir ille doctus fingularem operam in epigrammatis graecis illuflrandis [IP] collocaffes nam in catalogo bibliothecae exquifitiffimae Francianae pag. 133. memoratur editio Brodaei Ba(ileenfis cum notis MSS. et pag. 158. Anthologia inedi- ta MS. tum editionis H. Stephani a. 1566. aliquot exempla cum notis Canteri, Palmerii, Hu- gonis Grotii et, (quas Grotio communicauerat,) Salmafii, Vulcanii, item et ^*) Berkelii, Pe- tri Francii et aliorum ; et pag. 143. editio Aldina anni 1551. cum notis perpetuis Petri Francii. 'Tum editio Aldina prior anni 1521. collata cum MS. Palatino per Sylburgium et Gruterum: Lll 3 praeterea autem iure quis transferat, quod de Paullo Ste- — jScilicet hoc, quod Roma tibi uec Bilbilis illi puce Bub. ὀξηνυμόραν: Jofla dedit, tu das; Graecia vi&a iacet. Quum tua compono graecis epigrammata, Groti ! Difpgertam , ni te furripui/fe putem bb) Vide Io. Clerici bibl. fele&am tom. VII. Et genium ingeniumque illis laudemque rotundi — pg. 210. Oris et hanc penitus quae placuit P/enerenm EDITIONES PROMISSAE VoLT. Ῥ. γοῦ rod 454 Lib.lII.c. XXXII. praeterea Florentina a. 15319. quae olim Tani Rutgerfii et If. Gruteri fuerat, enm perpetuis ob- feruationibus et emendationibus MSS. Marci Sladi. Intelligo etiam, Petrum JMenardum ey. "Turonenfem, inter alia ingenii fui monumenta reliquiffe itidem ineditam hactenus latinam poeticam interpretationem Anthologiae graecae, plus dimidia parte locupletioris. Eius fpe- cimina quaedam habes lib. I et IT, CPolis Chriítianae praeflantiff. Cangii, * IOANNES CLERICVS, tomo VII. bibliothecae feleclae pag. τοι. nóuam epi- grammatum graecorum editionem *^ adornare fe, fcribit hoc titulo: Epigrammatum grae- corum Znthologia duobus libris au&ior, emendata et. latinis verfibus reddita ah HVGONE GROTIO, cuius accedunt. prolegomena. — Sabie&la funt. fcholia Graeca, ac notae Ioannis Brodaei, Vincentii Opfopoei, Henrici Stephani, Petri Danielis Huetii *) e£ aliorum 77). Accefferunt. collationes. IMISS. Codd. veterumque. []. editionum et onimaduerfioner. Οὐο ad- paratu autem hoc opus adgreffus fit, ipfe teflatur his verbis, quae non dubito gallice fubii- cere, cum illam linguam pauciffimi hodie ignorent. — Pour commenter. par. [e texte Grec, celui qui a. eutrepris. cette edition, a l'exemploire de Grotius, dans. lequel ce grand. homme a corrigé de [a main quantité d'endroits, et fur lequel il. fe reglera parce qu'il mettra a coté à belle verfion. latine de cet ouvrage. — Neamuoins il me fe contentera pas de cela, parce qu' il a là deJus des fecours. que Grotius ma par tous eur. Il a un. exemplaire collationné par Syl- burge et par. Gruter, avec un. Manufcri de la. Bibliotheque Palatine, qui eff apparement à préfent. dons celle du. Vatican; et dans ce MS. il 4 avoit divers auteurs der Epiarammer qui ne font point dans ler edition: communes, der vers entiers fupplees, et quelques Epigrammes qui n'ont jamais été publicér. Outre cela, on a [ ancienne edition de Florente de MCCCCXCV 1I. qué εἴ Menardus hie ante paucos ennos feptuage- — d4) Adde a&s erudit. Lipf. tom, VI. fupplem: nario maior 'Turoni defun&us nihil edidit prae- ter Zfcademiam principum ἃ inuene vulgatam in vfum Delphini; et Concordiam Chronologorum, gillice. Ceterum plura dicitur reliquiffe in fcri- niis, digna luce, vitas philofophorum veterum tomis Il. Philofophiam Pythagorae, Commen- tarium in Gellium εἰ Anthologiam , Anthologie des Epigrammes Grecques, iraduites en vers latins et ougmentée de pus de la moitié de ce qv'on en a recutilli jusqu a prejent.— Vide me- morias litterarias Triuultinas (iue Dombeníes a. 1701. meníe Febr. pag. τοῦ. Diueríus ab hoc 7a- tobus Menardus, quem laudat magmus Graeuius praef, ad Ciceronis Orationes; Claudius Menar- dus, qui edidit indiculum de haerefbus tribu- tum S. Hieronymo; Zugo denique Menardus, Benedictinus, cuius notiffima eruditis fcripta in Barnabae epift. in Sacramentarium S. Gregorii M. luculenta S. Gregorii editione recufum; differta- tio de vnico Dionyfio, Martyrologium Benedicti- norum et Concordia Regularum Benedicti Abba- tie Anianenfis etc, Obüt Parif. 1644. a1. [un. 85 fq. vbi Saluini emendationum, ad Clericum ab Henr. Newtono miífarum, fit mentio. e£) Huttii loca quaedam Anthologiae (ubii- ciuntur eius poematis edit. IIIJ. Vltraiecti 1700. 12. lmplent paginas 49. — Cetera vsque ad p. 82. funt vberiores adnotationes ad Paulli Silentiarii carmen de thermis Pythiis et aliorum epigrau:- rata quaedam, quae adpendicis loco. H. Stepha- nus fubiecit. ff) Harum notarum quibus Iof. Scaligeri cafti- gationes infertae funt, mentio occurrit in litteris illuftris Huetii ad Petrum Francium datis Abrin- ciae 3. Eid. Sept. MDCXCVIII. — Nusc quidem pe- nes me won efl (n hoc fece]]u ZAnthologiae exem- plar Scaligeri notis auttum, de quo fcribis — perpaucae funt notae illae et fatis leues. δὶ quid bonae frugis efl, relatum a me fuit inter ob/er- vationes, quas ante annos aliquot expre[fit a me Graeuius nofler, et oppre(fit calamitas ten- porum. Inter epiíftolas ad P. Francium p. 434. " EDITIONES PROMISSAE Lib, III. c. XX XII. 455 Vol. 11. p. 206 8 702 qui cf toute en. letíres capitaler, et qui paroif éire la premiere de touter..— On a. encore di- verfes anciennes edition, d'Aflde, des unter, de Badius etc. fans parler. de celles d* Etienne, de Froben et Vesheliur, avec les notes de. Brodaeus et Opfopoeus..— On a eu aufi. foin de faire. acheter. dans i Au&iion de la Bibliotheque de feu Mr. Francius, Profz[Jeur en Eloquence & Amnflerdam, tour [es exemplaires de l'edition d' Etienne , qu'il y avoit, avet ler remarquer de divers favanr hommes. écriter aux marges. — Tout. cela fervira beaucoup à établir la veri- zZable maniere de lire du Texte, et l'on en rendra compte irer exatlement dans ler noter nou- velles, ou l'on mettra toutes ler varieties de quelque confequemce. — Grotius avoit eu fans doute eonnoiffonee du IMS. Palatin, ou de quelque autre, car il y a beaucoup de fes corre£hions et de fer fupplemens, qui f'y rapportent. — Outre. cela il avoit eu de queleun, peuiétre de Sau- maifz, diuerfos Epigrammes, qui m'ont point été impriméer, et dont il a fait une addition con/iderable à la fin de fon exemplaire. — On a refolu de faire des additions d' Henry Etienne εἰ de celle là un livre VIII. car comme Pon fait, il m'y a que -V LI. livres dans les editions ordinaires, — De plur on a de quoi faire un livre IX. de diuerfes Epigrammer anciennes, que Pon tirtra d'un Recueil MS. d? Epigrammer , que. leur extreme ob[cenité me permet pas de gublier toutes, — On en. prendra. feulemeut ce. qui. peut. paroitre aux yeux. der honctas ga. [T] Ceux qui liront la verfion de Grotius, admireront ézalement et [e génie heureux et la pa- dience de. cet excellent. homme; qui a. traduit tout c&. livre en autant de vers, qu'il jj en a dans $' Original, qu' i| égale tres - [yuvent et qu'il furpa[e méme quelque foir.. Pour [es additions nou- velles qu' il m a par traduites parce qu' il ne ler avoit par, on les mettra feulement en profe; απ bien qu' un endroit de l' Edition d' Etienne *) qu'il n'a p traduire, On aime mieux en ufer ainfi, que de. joindre à Girotius des vers qui m egaleroient pas [es fius, et d'ailleurs [es le&eurr m y perdront rien pour P intelligente de l'Original. — 11 y aura d'abord ume trer- belfe preface de Grotius, ou il traite et de P Anthologie εἰ de [a verfion qu'il cm a faite, Les notes firont our le Texte, et outre toute celles qui ont été imprimées fur. ce recueil et dont le titre parle, 1) P.Auteur aura foin de ramajfer de tous ler plur illufrer Critiques Ies endroits danr lequele ilr ont. eclairci ou corrigé quelque pa[Jage d' Anthologie: 2) il recucillera toutes ler varietez de lere. de diverfes editionr qu'il a pit trouver, toutes les conje&lures et. les explicationr qu'il jugera bonner, des marges der exemplaires qu' il a, et. les confirmera par. de nouvelles raifon:; ou /"il y en a de fauffis, qui puljent tromper. quelcun, il ne manquera pas de les. réfuter en peu de mots, 3) il ajoutera diverfes remarquer qu'il a faites lui méme fur quantité d endroits de P Anthologie. — Pour. fes fcolies Grcques je ms fai par β eller font ancient, suair a/furement. eijer ne. Ie font. pas joutes, puirque Henri Etienne y e/!. quelque fois cité comme 56) Pag. 483 (q. — Vide quae infra im catalogo — quisquis fuit, mom tantum e codicibus fcriptis; poctarum epigrammatariorum, vbi de Paulo Si- lentiario. hh) Re&e hoc notatur a viro doéctiffino. 'To- tus cnim fcribendi genius, latinifmi, et ratio «itandi fcriptores docent, hacc ícholia compofita effe non a Graeco antiquo, fcd Gallo aliquo vel ltalo XVI, faeculi, — Varias lectiones notat auctor, quorum duos potiffimum euoluiffe videtur, vnum ἐρχοαότατον ἀντίγραφον VIxvAs τῷ Βυκάρα iv Παταβίῳ pag. 43. fed etiam ex impreífis Anthologiae edi- tionibus pag. 426. ἐν ἄλλοις βιβλίοις εὑρίσκεται μόνον ec Κράτητα ἐκτυπωϑέν. Planudes citatur pag. 589. Aríenius pag. 14. Interdum inemendata funt ex- cufa illa fcholia, vt pag. 82. «vaca» legendum pro €xiwa gear, 46 Li&.IILc. XXXIL —— EDITIONES PROMISSAE TREE 2€ s comme à la pagt 264. (de l'edition de Wechel) Ces ftolier weffemblent. fort à celles de Bifaet fur T Ariflophane, et elles pourroient bien ctre de lui ou de quelque autre habile moderne de fon tems "). [0]. Fabric. Illos vero labores, quorum fructus neque Grotius neque Clericus percipere potuit; edendos ac profligandos fufcepit Hieronymus de Bofth, et confilium declarauit in peculiari programmate, infcripto: Hieronymi de, Bofeh. defiriptio edendae. anthologiae gr. αὐ Hug. Grotio latinis verfibus. redditae, anno 1793. typis Wildii et 1. Altheer, typographorum Vltraiectinorum in forma 4. excufo. Mandatum ipfius Grotii in epiftola ad Ifaac. Voffium nr. 1698. p. 733. expreffum fequuturus, graecum contextum ex edit, Francofurtana a. 1600. ad quam Grotius fuam verfionem vnice compofuit, paucis mutatis in duobus voluminibus in forma quarta repetendum curabit verfione Grotii latina in altera paginae parte adpofita. "Tertium. volumen continebit Brodaei, Opfopoei, Stephani, Huetii, Doruille, Reiskii, Eldickii, Schneideri, TToupii, Ruhnkenii, Wyttenbachii, Brunckii et aliorum ipfiusque Bofchii animaduerfiones, vna cum carminibus a Vauaffore, Salmafio, Ienfio, Külffero, Hol(lenio, Wolfio, Leichio, Doruilio, Reiskio, "Toupio, Ruhnkenio, Brunckio aliis- que fparfim editis, quibus Bofchius fuam adiiciet verfionem latinam. ^ Quartum volumen comprehendet verfiones latinas, quas a renatis litteris permulti confecerant viri eruditi. Grotii verfio a Burmanno II. e codice Doruillii, (illam olim edituri, vid. Obferu. mifcell. tom. VII. pag. 61.) deferipta peruenit ad Bofchium, qui praeter editiones Anthologiae duo habet exempla editionis Wechelianae, cum adnotationibus Burtnauni II. et Schraderi aliorum- que fcriptis, nec non II. codices f. apographa, e quibus inedita publicaturus eft epigram- mata, cum animaduerfionibus Lennepii ac Schraderi, quibus accedent ineditae Boiuinii notae ad Anthologiae graecae editionem Aldinam et epigrammata anthologiae, a Planude mutilata, nunc vero ex vetuflis codd. MSS. in integrum reflituta. — Haec eft fumma programmatis, in quo editio illa haud adeo commoda adnunciatur. Quaedam tamen prudenter monentur et adnotantur de ifto Bofchii confilio in ephem. litter. Gótting. a. 1793. nr. 109. m. Iulio. ^ Chardon de la Rochette Anthologiae editionem gr. parare perhibetur, atque Abb. Fo. tani, bibliothecae Riccardianae Florentinae praefectus fupplementa promifit et goo fere in- edita reperiffe dicitur: item de Foncemagne , qui fuam verfionem gallicam et obferuatt. mifit Brunckio. vid. Hifloire de l' acad. des Inícr. tom. XLV. pag. 82. Oddyum, Nnglum, nouam epigrammatum graecorum e cod. Bodleiano paraturum fuiffe editionem, narratur in Neuen Bücherfaal der gelehrten Welt, part. a8. Lipfiae 1731. pag. 285. Pitrus Violletus ex S. I. cuius MSta feruabantur Lugduni, grandaeuus adhuc epigram- mata tam veterum quam recentiorum iocofa lepidaque in linguam graecam transferre fueue- rat, OxtuxCmy. p. 140. ἐν ᾿Αχαϊΐϊκοῦς pro '"Aex«ixois. p. 216. dupos legendum Πολυδεύκης" Mentio enim ϑορυδρε. Πολυδεύκης βιβλίῳ δ΄, pro βιβλίων ρ΄, Interdum παάνα apud Po/lucem lib. I. fe&. 120. loco mota funt, wt pag.3I4. vbi fcholion grae- 1) De conípe&u hoc et de ipía Anthologia cum exítat, quod pertinet ad epigramma primum — finifrum et iniquum iudicium legitur in Mem, de paginae proximac j!5. Etiam pag. 193. pro Πολύ- — "Trev, 1705. Dec. pag. 2158 fq. 23 ^ τς ᾧ VokH.p193 ΟΛΎΛΙΟΟΥΒ POETARVM EPIGRAMMAT. Πη|δ. 117. XXXIL 4s rat, tefle Daminico de Colonia tom. H. pag. 724. hiftor. litter, Lugdun. qui illud Didonis apud Aufonium, ᾿ Iufelix Dido nulli bene nupta marito, Hoc pereunte fugis, hoe fugiente peris, a Violleto ita graece verfum, ὦ ἀτυχὴς Budd εὖ sed ddp γκμᾶσα τῇ φύγες ὀλλυμένε, TE δὲ φυγόντος (As, exempli loco adtuli.. — Α /olfzango Sthoensledero, S. T. anthologiam graecorum epi- grammatum latino carmine redditam efle, memoratur a Philippo Alegambe in Bibliotheca lefuitica. De Cyriaco Zdazositamo, qui primus fere iater Italos infcriptiones et epigrammata vetera, carminibus compofita, fummo labore congefit, vid. Leich. in nouis mifcell. Lipf. tom. I. pag. 450 fqq. et Burm. II. praefat. ad vol. I. Anthol. veter. latinor. epigrammat, pag. IX Íqq. et Fabricii notam ad I. paragr. Sed haec fufficiant. Har. CATALOGVS POETARVM VETERVM qui epigrammata 'graeca coudiderunt. VII. Quibus frgmim crucir additum, dllorum tantummodo in inedita anthologia aliquid feruatum legitxr : Quibus afferiftus praefixus eff, fub corum nomine tlla Epigrammata in. 4nthologia edita —— deguntur , ia qua plurima quoque occurrunt zdzA«, fiue quae nullum; multa, quae falfum auctoris nomen habent adfcriptum 4^). "bbiants, Lucil!ii aequalis, circa extremum faeculi a Chriflo nato quarti vixit vterque enim Flaccum , rhetorem barbarum, perftringitlib. Tl. Epigr. eic ῥήτορας, pag.251. Forte autem mmiarur pro Abbiano legendum. ^ Nam litterae /2 et frequenter in MSS. confunduntur. Fibrit. Atque fub /Zfumiani nomine Brunck. anal. II. pag. 385 fqq. edi. dit XXVH, epp. Πανὶ. [Ablabius illsflrius: in difcum Afclepiades pag. 379. Henr. Steph. ia MS. Zrumcf, anal. II. pag. 45r] "Leratur, kK) Cl. Schneider im Periculo critico, in. pri- mis in Analectis criticis in fcriptores veteres grae- cos et latinos, fafcicul. I. ('Trziccti ad Viadrum 1777. 8.) nr. t. dedit notitiam quorumdam en»i- grammatographorum, quorum nomina ct frag- xenta in enale&is Brunckianis exflant, — Ipfe Brunck. tom. I. praefixit catalogum pocteruin al- phabeticum, quorum carmina recepit in Analecta poet. graec. Eiusmodi nudum catalogum eorum, quorum cpigramma'a in codd. Parifino. et Víffen- bachiano continentur, Zoiuinius confecit in Metu. de l'acad. Parif, des Infcr. tom, IL, pag. 264. et Fol. IV. Maius in biblioth. msta Vffenbachiana. Copio- fius differuit Reiske in notitia poctarum antholo- gicorum; qui praeterca in indice primo nouina poetarum, quorum carmina in Conftantini Ce- phalae collectione proftant, dedit: tum quot car- mina, et quo in illa colle&ione loco reperirentur, memorauit, denique aflerifco notauit, quae in Planudea nom effent: quod ideo hic praemonen- dum ceníui, vt in fequentibus vna tantum alte- raque littera fyllabaque pofita breuitati iofcruire liccat. Harl. Mmm 4:8 Lib. HI. c. XXXII. || CATALOGVS. POETARVM Vol. IT. p.708 709 : ^ Auratur, grammaticus, cuius ex(lat epigramma lib. IIT. cap. r4. in Hectorem Hoinerico poemate celebratum. [Brunck. IT. pag. 189.] - Adarur (iue. Addaeur, Mytilenaeut. — Vnicum fub huius nomine occurrit epigramma ΠῚ, 22. [In Brunck. anal. Il. pag. 34t — 243. derem epigr. duo in Boiuinii msto.] Num legendum Alcarus? | Etiam in H. Stephani editione pag. 421. et in. Aldina pag. 246. b. excufum 'Addeig Μακεδόνος, quod ipfe Stephan. alibi legit "Axes. — Fuit tamen et ZAdatur, Mytilenaeus, cuius liber περὶ ὠγαλμωτοποιῶν ct περὶ διαθέσεως laudatur Athenaeo pag. 471 et 606. Idem forte, ad quem Polemo fcripfit, vt idem Athenaeus auclor efl. Alius Z/ddeus, Comes et Magifter vtriusque militiae per Orientem, ad quem lex de Iudaeis coelicolis et Samaritanis lib. 8. cod. Theodof. Fabrir. [Plura vide in Zrunckii lection. pag. 188..in primis in. Aeiskii not. pag. 178 fq. qui carmen Ienfian. 67. tribuit Zdazo iuniori.. arl ] Márianur, imperator, cuius etiam latina quaedam epigrammata exflant. Confer Barthium XXXIII. 12. Aduerfar.. Graecis fPudiis impenfe imbutum refert Spartiawur cap. τ, ingenio eius fic ad ea declinant, vt a mounullis Graeculus. diceretur. — Pormotum et literarum omnium fLudioffimus —. Nam et de [uir dile&ir multa verfibur compofuit , amatoria car- - mina fcripfit. id. cap. τ4.- laeditum huius Adriani epigramma graecum in Traiani imp. donaria Ioui Cafio de fpoliis Geticis adpenfa primus publici iuris fecit Salmaffus ad Hilf. Aug. tom. I. p. 133. [deinde Boiuin pag. 268 fq. gr. cum verfione fua lat. et p. 275 fqq. notas adiecit et pag. 297 fqq. difput. de Ioue Cafio.] In vulgatae Antlologiae codici- bus lib. I. cap. 54. vnicus Hadriani verfus hexameter legitur [P] in Magni Pompeii tu- mulum, is ipfe quem refert Dio lib. LXIX. pag. 792. ὙΦ ναοῖς βρίϑοντε πύση σπάνια ἔπλετο τύμβε, Paene cavet tumulo, cui tot modo templa fuerunt. Fabric. — Bruck. M, pag. 285 fq. dedit quinque epigr. praeter vnum illum verfum hexa- metrum ; adde eiusdem Leclion. p. τοῦ. Rrimar. ad. Xiphilin. pag. i130... Keirfe notit. ' pag. 180. in primis in notis ad carmen 540. quod eft Hadriani, pag. 107 fq. Harl... [Admetur. — Vnus verfus hexam. apud Brunck. 11. pag. 308. Har.] Jegir, alius, vt opinor, ab Aegide fiue Aegia, hiflorico, quem laudat Clemens Alex. I. Stiom. pag. 521. MS. "Aryidec pro Alyides. Fabri, — Atque Brunck. I. pag. 185. dedit "Ayides. Sic quoque editio princeps. Sc/meider in peric. pag. 129. Zfgir, inquit, poeta Amphiptolemi filius occurrit apad Paufan. pag. 124. Forte idem, cuius ὀψωφτικὼ laudat Z//henaeus pag. $16. Harl. "Aeinilianus Nitaenur , diuerfus a Palladio Aemiliano fcriptore latino rei ruflicae et ab Aemi- liano Maurufio, quem in Dipnofophiftis colloquentem inducit Athenaeus, — Inter tria eius epigrammata [apud Brunck. If. pag. 275. coll. leclt. pag. 194.] vnum in Venerem Praxitelis, vulgata Anthologia exhibet. [* fe/chiner , rhetor, aequalis Straboni, vt ex eius geographia XIV. pag. 942. patet, fufpi- , cante Reiskio, notit. pag. 180. — Epigramma apud Aojuim. et in Brunck. anal. tom. I, pag. 116. et in. Reiskii antho!. pag. 62. carm. 539. coll. nous, pag. 106. Har/] ΑΥ̓ΣΧΙΏ, "A | Vol.TL. p. 709 | EPIGRAMMATARIORVM — Li&.III.cXXXIL 4$9 AIZXIQNOSE τῇ Ezyuíg, pag. 222. edi. H. Stephani, quod incipit: Ἔγω Φιλανίς etc. Fabrit. — Apud Brunck. I. pag. 189. infcribitur Αἰσχρίωνος. Harl. efchylur, tragicorum princeps, cuius ZAey&a cirat P//miur XXV. 2. praeter alios ΠΡ. II, cap. 16. $. 8. a me laudatos. Fabri. — Brunck. T. pag. 148. et IH. pag. $23. [*defopur. Bruni. Y. pag. 16.] "Agathiar IMyrinaeur, e Myrina, Aeolidis ciuitate, Scholaflicus '), fub Iufliniano, imp. claras praeter alia, de quibus libro quinto dicendi erit locus, non modo κύκλον τῶν νέων 'Ezri- γοαμμώτων εχ aliis poetis collegit, de quo fupra $. ΠῚ. hoc capite dictum eft; fed et ipfe libr, VIT. plura de fuo epigramrna'a addidit, quae ex anthologia edita iunctim cum latina fua verfione, (fingula enim verfibus reddidit pon iufcliciter,) ad calcem hilfloria. rum Agathiae exhibet Bonauentura Puiranius: it. Jof. Sca/izer, nonnulla etiam Ian. Doufa, Vnum perquam difficile de lufu.Zenonis, imp. illuflrat Salmaf. ad Vopiícum Proculum, T/o. Hyd: in hifloria Nerdiludii pag. 44 fq. et f-licius Zo. Corn. de Paw in diatriba de alea veterum , Traiecti 1726. 8. Grotii metaphrafis in Bibl, anc. et moderne tom. 25. pag. 224. Mentio Aga'h'ae epigramm. apud TTzetzen proleg. in Lycophronem et apud Suidam in Μέγας [βασιλέυς. lneditum quoddam, quod incipit σῆλαι καὶ γρα- φίδες etc. a Valent. Hermanno Thryllitio vulgatum, habes in nouis litterariis Lipfienfi- bus ann. 1719. pag. 175. Fabric. Praeter ca, quae fupra difputaui de Z/ga/hia, add. Boivin, lriarte cat. mssto graec. Matrit. pag. 107. nr. 124. Illud a Thryllio publica- tum eft ep. LVIIL. pag. 53. Brunck. tom. L inter 95. Agathiae epigrammata a Brunckio ibid. pag. 33 fqq. edita. conf. Bruuckii leclion. pag. 240 fqq. Reife notit. pag. 171 fq. arl. “ἔμ lege Zntiflius. Alcaeus Macedo, an Addaeus? Fabrir. — Boivin. adde Schneid. anal. pag. το, et Reiskium in Adaeo. Harl. Alraeus Meffenius, Philippo, regi Maced. aequalis; H. Steph. pag. 254 et 272. fiquidem is fuit Alcaeus , quem epigrammate ὠντεκωμωδέτο Philippus apud Plutarchum. Flaminio pag. 373. Conf. 2 "οὔπω ad Catull. pag. 42. Fabri. — Conf. fupra, ia vol, I. p. 88. Hemflirhuf. ad argumentum Piàüi Ariflopban. pag. 7 fq. — Is in'elligit eum Alcaeam, qui Philippum, Macedoniae regem, a T. Quintio debellatum, virulentis carminibus profcidit, commemoratum quoque a Piutarcho in romani imperatoris vita pag- 343. D. et locum fchol, veteris ad Homerum noflro Alcaeo e membranis erutum ex Anth. H. cap. 4T. ep. 5. interpreratur atque emendat, adde Boivin. Aramck. L pag. 486 fqq. dedit XXII. eius epigrammata, coll. lection. pag. 114 4. qui ad carm. XIX. de confufione vtriusque Alca:i et de auctore illius epigr. cuius inicriptio olim erat 'AAgeg Μετυλη- ve42, fcd quod noflro efl vindicandum . paullo vberius differit, — Reiifíur in notit. pag. 180 fq. opinatur, eumdem efle poffe cum Z//raco, Epicureo, circ. A. V. C. 550. feu Olymp. CXLIX. 1. quem eias. V. H. lib. IX. 12. ob epicureae feclae profeffionem Mmm 2 Roma lH) Σχολαςικῶ ἐν Σμύρνῃ pag. 341. H, Steph. in MS, 460 11.111... XXXIL | CATALOGVS POETARVM Vol. Tf. p; 700 P Tto Roma eiectum perhibet, aut cum /Z/raeo, Polybio aequalt; vid. Excerpt. legat. 122. pag. 1323. το, Reiskii conicctiram baud fpernendam etfe cenfet. Schue der in Anal. vbi pag. τὸ — 15. cop'ofus de Alcaco eiusque carminibus, Voti de Alcaeo; comi.o atque epigrammatis auctore, et Scaliperi de duobus Alcacis, epigrammatum fcriptoribus, al- tero Macedone, altero Metfentio, fententias reiicit. Zur. "lraeus. Mytilenaeue, cuius epigrammata, (OuvezóAcy enim vocat.) intexuit Coronae fuae Meleager. Licet aliud. videatur Allado de patria Homeri cap. 14. p. 1331. De hoc et aliis Alcaeis dixi lib, H, eap. 15. [vo!. IIl, pag. 84 fqq. adde Jriart. cat. p. go. 97. /il- loifon. proleg. Hoiner. pag. 33.] Mlcaeus ἐπιγραμματογροίῷος recentior, füb Vefpa(ianis clarus; Tsefz. praef. ad Lycophro- via Fubric, "Tzetzae errorem cafligat Scineider in per. crit. pag. 9g. et anal. pag. 10. Harí. ! 4lHlexander Afrtolur, temporibus Ptolemaei Philadelphi floruit, et praeter alia poemata, de quibus lib. I. cap. 19. [vol. IL. pag. 283.] dixi, fcripfit etiam eprgrammata fiue £Ae- yea, quorum vnum in Agathoclem ab Athenaco refertur XIV. pag. 699. [vnum in Anthol. Cephal. nr. 780. vid. Reiki not. pag. 180.]— Alia tria leguntur in Anthologia: [plura in Brumr&. anal.-T. pag. 418 fqq. collatis lection. pag. 98. vbi quoque de Alexan- dris, altero Pleuronio, altero Ephefio, differit.] ^ Videtur hic eife [1] Alexander quem inter cos laudat Meleager e quibus Coronam fuam adornauit. "Alexander Magnes. Wl. Steph. pag. 432. Πίγρης ὀρνίθων. Fabric. Sed illud Brunck. tribuit Alex. Aetolo. Harl. "Alexis, cuius decaflichon lib. VI. Anthologiae cap. s. exflat, nefcio, an comicus, de que dixi fupra lib. 1l. cap. a2. - Alpheur ('ANQeis), Mutilenoite, Antipatro Sidonio iunior. Macrínum epigrammate quo- dam adloquitur, dubito, an imperatorem lib. T. cap. 12. Fibric, conf. fupra, vol. lI. pag.9r. Reisk. not. pag. 180—182. Jjrumck. IM. pag. 128 fqq. qui XII. dedit Alphei epigrr. et in Leclion. pag. 155 fq. Aumionur. — Vide fupra in Zbbiano. "Inimonidis , ' Appuevide , ditichon vnicum exflat Iib. IT, Antholog. cap. 13. Zfrmonii, H. Steph. pag. 330. εἰμὶ μέν. "Fabri, — in Brunckii anal. ll. pag. 448. idem cum alio eiusdem. epigrammate. arí. [Zmometi nomen proprium quídam reperiffe fibi vifi funt in verfu 51. primi carminis M*lea- grici; fed ibi vocab. ὠμωμήτοιο eft adiectiuum. vid. Bruif. lect. pag. τ. Mano edi. Meleagr. pag. 95. Riirkio not. pag.237. videtur ele nomen poetae; cui conkntit Schneider. in per. crit, pag. 109 fq. αν] fnacreon, pocta lyricus, cuius carminibus Coronam fuam illuflraffe teflatur fe Meleager. De An.creonte dixi lib. II. cap. 15. [vol. II. pag. οἱ fqq.] In Anaxagoram, Lampfacenorum epigramm. epitaphiam eft apud Laert. IT. τς. Coriathio- rum in Periandrum. lib. 1. fect. 97. Lindiorum in Cleobulem fet. 93. Pricnenfium in Biantem fedt. 85. Lesbiorum ἴῃ Pittacum | fect, 79- Lacedaemoniorum in Chionem fecl. 12. Vet: IT7p. 716’ ÉPIGRAMMATARIORYM: Lib.HE: XXXIE 461 feci. 73. Fpigramma nefcio- cuiás in: imaginem- Solonis fect..62.. et in Thaletem fet. $0 εἴ 34. iu-Linum- et Eumolpuin fecL. 5. 4. [43d onitu:. Boi. Philarae anth. ap. Montfaucon bibl. Coisl. pag. στο. vbi auctorum noniinà paritcr referuntur: /)runcb, lI. pag. 293. eise not. pag. 184. Har] [* 4: iur. Boiuin. Zarí.] Mitagor^r, quo et ipo: vfus Meleager, vid. verf. sz. carm. Y. Vide et Laert. IV. 21 et 26. Fubrit..— Carmen ia edit, Anthol. pag. 526. aliud in adpendice Wechel. pag. 24. Duo in Brwiwkii An.lL..pag.260. Fawmiliariter vfus eft Antigono primo; quorum mutua fcommzta refert Plutarch. Apophth. pag. 192. idem fcomma refert pag. 668. adnotante διεδηείάεν 3a. per.:crit. pag. 129 fq: qui num cum Zn/agora ,. Podio," Arati Solenfis aequali, idem εἴδει, adhuc haefitabat: fed in Anal. pag. 3. Rhodium fuiife et epigram- matum et 'Th-baidos auctorem ,. vberius iuit demonílra'um. — Diuerfa difputam de 27π- logora, Rhodio,: Hemfferh.. ad Callimach. tom. 1. pag. 591: Burmann. Π. ad Propert. pag.472.a. Schellenberg ad Antimachi Colophonii reliquias pag. 25 fq. Harl. * Anthemiut videtur effs nomen poetae in hoc verfu Meleagri, eos, e quibus coronàm fuam conciünauit, cclebrantis:' εἰς δ᾽ ἐλέγες εὐσπορον ᾿Αγϑέμιον.. Memoratur quoque in graeco- fcholio: inter nomina poetarum ,, e quibus Meleager coronam fuam- contexuit. Fabri; Vaualfor non intelligit nomen proprium, fed accipit pro flore anthemio; cui accedere videtor Reirfiur pag. 183. et copiofius de co voc. difputat p. 237 fq. ad verf. 36. cirinis: vbi vocabulum Jitera minufcula excudi fecerant Brunck, et Manfo, cuius no- tas'pag. 3 et 95: vide: ZZat. *"Autigonur, Caryílius, cuius epigrammata fuae infernit colledioni Philippus, Theffaloni- cenfis, [et dedit. Brunt&, I. pag. 244.} [Aistimarhur, Colophonius, Henr. Stephan, pag. 540. Brunck. T, pag.167. et in Leclion: p. 20. Sthellenberg. in Antimachi reliquiis pag. 33. et pag. τις: fupra, in vol. ll. pag. 1c4 fqq. Harl ]. Zntimedos, Cyzicenus, vid. infra, Iutomedon. 4Intiothur, forfan Aegaeus, Sophifta, de quo Philoflratus. Fabri, lI. cpigr. in Brunckii anal. 11. pag. 305. Harl. ZLIntipater Macedo, videiur mihi ille Antipater, cuius mentio fit a Meleagro inter eos, e qui- bus Coronam fuam contexuit. Fubrit. Vikit aeta'e Philippi, aut patris Alexandri M. aut penulimi regis Macedoniae, patris Persi, circa Olymp. CXL. vsque ad CL. iudi- ce ἐδ εἰ τίσ in not. pag. 185. vbi de hoc et duobas reliquis Antipatris cft copiofus, eique tribuit epigr. τὸν πάρος ᾿Ορίβήλοιο., Steph. anthol. gr. p^g. 435. et, quamquam valde haefitans, cari. 37. et 94. in lenfianis: fed Bunch. illud, quod' incipit τὸν ze. Oc. tom. Il. pag. τσ. nr. 18. recepit inter epigrammata Antipatri Sidonii, cuius CXI. epi- grammata- pag. 6 — 537. dedit, et pag. 527. duo alia pofliminii inflar reduxit. — Adde Jriait. catal. pag. τοῦ. ct faepius in notir, illius cod. Anth, “Πανὶ, 4fntipater Sidonius. pa»llo ante Ciceronem clarus, quo tempore bellum cum Mi:hridate ge- rcbant Koinani, vid, Sea/iger ad Eufebium pag. 152. (De illo, Stoicorum adfecla, vid. Mium 3 fupra, 462 Lib. II. c. XXXIL .|. CATALOGVS POETARVM Vol. TI. p. 719 fupra, vol. III. p. 5311 Huius epigrammata colleclioni fuae inferuiffe videtur Melea- ger, cuius epigramma in Antipatri huius obitum edidit et illuflrauit Zo. Corn. de Patw in diatribe de alea veterum pag. 115. aliud Antipatri pag. 133. Epigramma pag. 465. in Venerem Apellis Anad. eleganter exprimit latine /fufoniur epigr. 106. et illuflrat Bened. "Aueranius dil. 19.20. tom. T. Opp. pag. 57 fqq. Fabri. — De aetate illius fufe difpu- tat Reiske not. p. 185 fqq. et ex pluribus epigrammatibus efficere fludet, eum floruiífe ab Olymp. CLVI. vsque ad Olymp. CLXXI. et fuiile aequalem L. Craffi atque M. Antonii, neque multum ab aetate M. T. Ciceronis, fecundum Ciceron. de Orat. III. cap. 5c. Idem difputat, num utipater Tarfzufit, Stoirur, idem fit cum Sidonio, quod cum Voilio et Ionfio exifüimat haud improbabile effe: diffentit Fabric. fupra in vol. III. p.531. Leich. in fepuler. carminibus dedit, latine vertit aique. illuflrauit Antipatri Si- donii carm. X. XI. XIII. XIV. XVI. XVIII. pag. 12 fqq. et in notis pag. 16 fq. addidit aliud eiusdem tum ineditum: in praefatione adnotat, eius in Homerum carmen et alia, manu Io. 'Theffali Scutariotae a. 1452. defcripta haberi in bibl. Laurentiana, tefle Montfauconio biblioth. MSS. pag. 306. D. Beivin, l. c. pag. 268 fqq. dedit graece cum verf. gallica et latina tam foibta, quam ligata, et pag. 284 fqq. adiecit obferuationes, in quibus etiam animaduertit, in Anthologia edita, Sidonium et "Theffalonicenfem Íaepe confundi. (quod etiam notauit Reiske 1, c) ldem Boivin ex Anthologia edita atque msta pag.287 fqq. plura edidit, vertit atque expofuit vtriusque Antipatri epi- grammata. Adde Brunck. lection. pag. 121 fqq. cui pleraque, quibus in codice nomen gentile non adpofitum eft, et ille aflerifcum praefixit, Theffalonicenfi tribuenda viden- tur, et pag. 155. repofuit ex Buheriano apographo epigramma corruptum, cui manum adhibuit medicam. —ScAmeider in peric. pag. 120. ex edit. Florentina iungit, cum Hue- tio, duo diflicha carminis in Anacreontem, in aliis editionibus feparata. In codd. Matrit. apud Iriartum pag. 92. 97. 108. 258 etc. faepe occurrunt epigrammata vtriusque Antipatri. Harl. Antipater, Theffalur, fiue vt lib. I. Antholog. cap. 87. et in cod. Hug. Grotii et apud Küfler ad Suidam in "Agze, legitur, TAeffalonicenfis ""), tempore Augufli, imper. clarus. Hic eft, qui nouem lyricas poetrías et Alemanem verfibus celebrauir, Memorat et Archilo- chi et Homeri natales cultos. Fabric. De eius aetate. plura. difputat Aviske 1. cit. adde Boivin 1. mem. Schellenberg in reliquiis Antimachi pag. 40 fq. vbi ex Zrunckii anal. II. p. 115. repeüt carmen iu laudem Antimachi additque verfionem Grotii ligatam.. Britek. in anal. II. pag. 169 — 127. carmina 69. Antipatri, "Theffalon. recepit, et in Leélion. pag. 149 fqq. illuflrauit: carmen tamen quartum Antip. Sidonio malit, adfignare. add. pag. 235 fq. — Scüncider in peric. crit. pag. 105. carmen vulgauit, antea a nemine edi- tum. Zarl. Antiphants, Macedo, Megalopolita, quo in collectione fua vfum fe profitetur. Philippus, 'heffalonicen(is. [IX. epigr. in tom. ll. pag. 204 fqq. et aliud ΠῚ. p. 331. dedit Brunk, add. Reiskii not. pag. 190. βγεῖ, lectt. pag. 309. T'oup. emendat. in Suid. pag. 499. edit. Lipf. Har/.] Aitiphilur nm) 'Theffalonicenfem a heffalo diftinguit Baudclot de Dairval in explicatione gemmae an- tiquae, in Mem. de "Trev. 17:1. pag. $57. | yoL Y. p. Io TI EPIGRAMMATARIORVM — Li&.1ILr.XXXII. 4615 "Antiphilur Biyzantinr, cuius et ipfius epigrammata collcclioni fuae Philippus intexuit. [δ] — "Tiberii Nerouis tempore visit; eum , adparet ex epigrammate lib. I. pag. 119. quo illius imperatoris beneficium, Rho:iis pracflitum, [a-Chr. 53. V. C. $06. tefle Tucito Annal. XII. 58.} celebrat. Fa'ric. — vid. Leich. praefat. pag. V. et epigramma quod- dam cum verfione lat, et interpretatione pag. 1 14. Boivin. ac Branck. in cuius tom. II. pag. 169 — 181. XLIII. Antiphilt exflant epigrammata, atque Aire not. pag. 19! fq. qui variis diuerforun» carminum ra'íonibus motus, parum abeft, quín flatuat, duo fuiile Zntiphilor, alterum aequalem Augufli et Tiberii, alterum Neronis et Domitiani: immo' vero fufpicatur, tertium fuiife ZIntiphilun faeculi IIT. poft C. N.- auctorem epi- grammatis, quod Du Cange add. ad Con(lantinop. Chrift. p. 192. et emendatius Salmof. exercitt. Piin. pag. 449. ediderunt, in horologium aquatile, ab Athenaeo mechanico fadum: neque tamen fibi conflat. Adde ZJrumckii lection. pag.. — fq. et 172 fq. vbi ex apographo Buheriono duo edidit epigrammata, quae Reiske ii ho]. Cepbalae pag. 141. coniecturis fuis. interpolata vulgauerat. Zriar. in catal. codd. gr. pag. 1c8. nr. 125. Zar f. * Afitiflii vnum epigramma in Psiapum, agri cuffodem, lib. IV. Anthologiae pag. 478. edit. Wechel. Antiflii, medici, mentio apud Suefonitm Caefare cap. 82. — “4.111 Sofía- ni, qui, factiraiis in Neronem carmiaibus probrofis, exfilio eft multarus, apud 7aci- tum XVI. τῷ. Τὰ /atiffitum Veterem, (qui Δ. V. €. 747. Con(ul fuit) epigramma la- tinum Laurcae Tuilii apud. P/is. XXXI. 2. Fabrir. — Mais catal. pag. 375. Ποῖ, Riirke not. pag. tgo. Brunck. M. pag. 284. vbi tria edidit Anuflii epigrammata, et in lection. pag. 195. aliud ex Doruillii adnott. ad Charitonem pag. 57. Harl. 4ntonius Zrgiuur, cuius bina epigrammata graeca exftant in florilegio edito, in vrbes dirutas vtraque, Mycenas, (quod alius cod. tribuit Munatio,) et Árgos. Fabri. Vnum in Brunck. anal. II. pag. 240. arf. » /Intonini, poetae, epigrammata graeca impenfe laudat P/iniur iunior in epiflola ad eum fcripta IV. 5. adde eumdem 1V, 18. et V. το, Fabri, — De illo Antonino plura fcri- pferunt Catanaeus et reliqui interpr. in edit. Cortii ad primum Plinii locum pag. 251: fq. Harl. | * Auytes epigrammata fuere in Corona Meleagri. De ea dixi fupra lib. IT. cap. 15. [tom. II. pag. τοῦ fq. add. Rerirkii notit. pag. 192 Íqq.] * /pion in epigrammate. Suid. in ᾿Αγύρτης, Σπιλάδες, Σφαραγον, Τρίγληνα- "fpollinarir, diuerfus, vt exiflimo , ab Apollinari, poeta Chrifliano. Fabri. In Bruni anal. ll. pag. 283. dicitur Z/pollinariur, et duo cius leguntur epigrammata; in lection. autem pag. 195. Zdpollinarir. Harl. "Apollenider, Smyrnaeus, quem Augufli imp. aetate vixiffe notat Ca/aubonur ad Suetonii "liber. cap. 14. Fabric. — Boivin. et Reirke in. not. pag. 194. ducibus epigrammatibus diflinguunt duo pol/onidar, alterum Smyrnaeum, quem cum Apollonida, Nicaeno, (vid. Zonf. de fcripr. hill. phil, HI. 3) eumdem fuiffe exilimant, tempore Augufii, alte- rum, actate Hadriani imperatoris, et fua cuique adfignat carmina. Brunck. IH. pag. 132—139. vnius Apollonidae Smyrnaer XXX, dedit epigrr.. adde eiusdem Lection. paf. ! : 156 f4. afa Li ΤΠ, XXXHL ^ CATALOGVS ΡΟΕΤΑΚΥΜ Nol. TL pim 156 fqq. et pag. 159. repofuit epigramma illius corruptum; ἃ Salmafio e cod. Vatic. de- fciiptum. Harl. Apcllonius, grammaticus: in edit. H. Stephani pag. 95. diflichon, quod incipit: Καλλίμα- eos τὸ κάϑαρμω ctc. Fobrir. — in Brunck. anal.ll. pag. 358. Hard. Arabiur, Scholaflicur, fub Iufliniano clarus, Longinum, praefectum .CPol. celébrat in epi- grammate Iib. IV. Antholog. pag. 431. Faórir. — "Tria dedit epigr. Brunck. III. pag. 109. Harl. phe eig γαίης cuius epigrammatis Meleager vfus eft ad coronam fuam concinnandam. — Vide, quae de Arai £Aeyerov libro dixi capite 20. huius libri $. g. Epigramma eius -ineditum, quod incipit εἐσχηγὸς Φιλοκλῆς. in bibl. litter..Londini 1722. 4. .nr. 2. pag. 58. [{π Brunck. anal. 1. pag. 253. incipit ᾿Αρψέξος etc. et aliud Arai epigr. editum eft. Harl.] Arcefilai , philofophi, epigraramata producit LaertiurlV. 20 fq. Fabri. n Brunck. aual. IL. pag..62. adde fupra, in eatal. Platonicorum , HI. pag. 162. Harl. AArcheloi , (al. Afclepiadae) epigramma in flatuam Alexandri, factam a Lyfippo. Lib. IV. An- tholog. pag. 554. Fabri. — BHrunci.ll. pag. $8..et tria alia ex Antigono Caryflio p. 7T et 22. tom. III. pag. 339. vid. Leclion. pag. 309. pag. autem 157. is notat, Archelaum vixiffe fub Alexandro Δ΄. εἰ, quod etiam cum Ptolemaeo, Lagi F. in Aegypto commo- ratus eft, ab Zntigono Car. hil. mir; cap. XXII. dici Aegypüum. arf. (*Mrehefivatur. Boivin, Horl.] Zrchiar, Antiochenus, pro quo exflat Ciceronis oratio, qui mirificam illius in verfibus - graecis pangendis facultatem celebrat cap. 8. Eius epigrammata collecta funt et iun- €lim edita cum verfione Nicodemi Frifthlini; vna cum Callimacho. Etiam gr. Chri- floph. Salbachio curante, Grypswald. 1692.8. cum Luciaui epigr. Latiris.verff. reddita funt a Dan. Zfísworto, Anglo, Rom. 1596. 8. eodem, qvi Virgilii Bucolica Graeco reddidit carmine. conf. Cinz//i bibl. volaute IJ. pag. 11. Ei quoque in MS. quod-olim Lipfiae infpexi, tribuitur epigramma, quod in Wecheliana editione pag. 76. incipit, Σοὶ πατρὶ Θεσσαλίη. Fabri. Eius epigramma in Delphinum publicauit Küfler ad Suidam voc. Φοινίσσω. — In Boiuinii apographo et Ienfian. carmen 168. infcriptum eft "Arehiae secen!iori, — Quare coniicit Reis£e notit. pag. 197. vel alium poetam, illo "Eul. liano pofteriorem, claruiife, aut voc. veez£og Graeculo inepto cfle imputandum, aut fufpicandum , ᾿Λοχύτϑ legendum effe pro Aey/s. — Brunck. V. p. 92 fqq. edidit 34. Archiae epigrr., et ín his illud Ienfianum et aliud pag. 528. Id autem, quod Fabricius notauit, equidem inter Brunckiana non deprehendi. adde Br. lection. pag. 145 fqq. qui tamen obferuat pag. 148. in cod. Vaticano alia tribui Archias Mirylenaeo , [vt femper in cod. quem contulit H. Grotius,] aliud Archiaej Macedonis aliud Archiae, Byfantio, {{-ς quoque ia edit. H. Stephani pag. 257.] aliud Archiae, grammatico, aliud denique Archiae recentiori. adde eiusdem Lecion. pag. 236. Har/. AArchilochum inter eos, e quibus coronam fuam contexuit, memorat Meleager. De Archilocho dixi lib. IT. cap. 15. Elegos eius laudat Athenaeus. Fabri. vid. Punk. 1. 40. et in Lectt. pag. 150. pag. autem 256. duo alia ex Athenaeo pag. 447 et 594. dedit. Har. Archimedis * Yo. p mur EPIGRAMMATARIORVM — Li&.IIL e ΧΧΧΩ, 465 Archimedis primum. H, Steph. pag. 274. "erchimelus Ἐπιγραμμαάτων ποιητὴς laudatus Athenaeo, qui eius epigramma in nauem praegrandem Hieronis mille modiis tritici a rege remuneratum refert lib, V, pag. 20g. [duo dedit Brunck. II. pag. 64. adde Lection. pag. 138 fq. Har/.] drenaeus , ᾿Αρηναῖος PeuQegevdoioe , cuius vnicum epigramma in mulierem, lafciue et pro- caciter fe gerentem, exftat lib. VII. Antholog. pag. 666. [9] 4drgentarius. | Infra Marcus Airgentariur... [ Reirkii notit. pag. 195 fq.] */íriar, hoc enim nomine poetam epigrammatarium innuere videtur Meleager his verfi. bus 43 fq. vbi eos, e quibus coronam concinnauit fuam , commemorat: Koq μὲν καὶ Apíx» ς-αχνότριχα ϑήκατο νάρδον, ὝὙκμνοϑέτας fpmE θῶρον ἀαϑόμκενον, Fuübri. Atenim Reiske not. p. 239. item Brunck. edidit καὶ μήν καὶ Συρίαν, et JHanfo, cuius notam confules) cum Salmafio Συρίην. Harl. [4frion.. Brunck. VI. pag. 327. et Lection. pag. 308. fupra vol. II. pag. rto. Har/.] [Afriphron. fupra IT. pag. xr. Brunck. I. pag. 159.] Zriflo, idem ni fallor, qui citatur a Mario Victorino in arte grammatica. — Vel Arifto, phi- lofophus, cuius verfum in Arcefilam profert Laertius IV. 35, Fabric. — Zfriffonir car- men 759. in Anthol, Cephalae tria in Brunckii anal. II. pag. 258 fq. Schneider. in peric. crit. pag. 127. tribuere malit Zfri/foni, Ceio, de quo plura difputaui fupra in volum. III. pag. 467 fq. Harl. [Ariffocler. Brunck. II. pag. 108.] * Zriftodemi librum primum ϑηβοαϊκῶν Ἐπιγοαμμότων citat fchol. /fpollonii II. vf. 906. [conf. P'alcken. ad fchol. Euripid. Phoen. p. 732. vbi plura de eo funt collecta, Harl. [Afriffoditur, Rhodius; Boiuin. H. Steph. pag. 266. duo epigr. in Brunckii Anth. II, p. 260. coll. Lection. pag. τοι. Har/.] rifloteler, — Vide Laertium V. 6. et quae de peplo, ei tributo, dixi fupra cap. V. huius libri $. 35. [vol. III. pag. 275 fq. vbi etiam de cius carmine in Hermiam.] * Afrriani epigrammata apud Athenaeum citantur. Sed legendum A/iani, vt habent quoque meliores editiones. [* Artemidorur, grammaticus: epigr. in Theocritum, (vbi de eo quaedam funt notata) et aliud, in Brunckii An. I. pag. 263. Harl..] [*sfritemon. Boivin; Maius; Brunck, M. p. 79. Reiske notit. p. 196. qui fufpicatur, illum eíe eumdem cum Artemone, τῷ ueAczciz, de quo fupra in vol. 11. pag. τι2 fq. vbi plures quoque recenfentur Zfrtemoner. Hari] Zfepiader, qui epigrammate celebrat Berenicen p. 438. edit. Wechel. et Cleopatram p. 490. Non videtur effe idem auctor epigrammatis in Aiacem pag. 344. quod parodia in Cy- nicos imitatus Mnefalcas apud Z//Aenatum IV. pag. 163. et fine nomine auctoris affert Euflathiur ad Mliad. 2. e Porphyrio. Afclepiadi tribuit MS. νὺξ μωκρὴ, quod Meleagro Vol.1F. Nun H. Ste- 466 1.111. XXXII. | .CATALOGVS POETARVM Vot ΤΊ. p. 712 H. Stephanus pag. 441, et Qeidy παρθενίας aliud apud Ezech. Spanhem. pag. 334. ad luliani Caefares. Fabrie. — Vtrumque illud epigr. ct praeter ea 37. alia fub nomine Af lepiadir, Samii, et aliorum eiusdem nominis dedit Pru. E. p. 211 — 219. coll. Lcction. p. 43 fqq. De Afclepiade Samio, qui T heocrito fuit aequalis, et aliis cogno- minibus plura difputauit Avirfe not. pag. 197 fqq. et tria inferuit Afclepiadis, lyrici fiue Adramytteni, epigrammata. adde, quae fupra funt notata in vol. lI, p. 13 fq. fchol. ad Theotr. VIT. 40. Schneider. in Aval, pag. 1 fq. de Afclepiade Samio, tum in per. crit. pag. 14 f]. pag. 37. vbi repetitepigr. quod dederat "Toup. ad fchol. T'heoeriti pag. 215. et Klotz, ad ''y:taeum pag. 26. edit. fec. et pag. i19. aliud ex notis Klotzii ad T'yrtaeum pag. 3. Harl, i [* Afclepiodotus..| Brick. M. pag. 490. et in Lection, pag. 231. Har.] Afniur Quadratur. Ei in MS. epigr. vltimum p. 203. edit, H. Stephani, Fabric. — Brunrf. anal. Il. pag. 299. in eus, qui ab Sulla, Romanorum confule, interfe&i funt, vnde cius aetas adparet, Harl. | "Aflydamar, tragicus, fe ipfum epigrammate efferens Suid. et Apoftolius in aU Mem A. Sthottur ad prouerbia pag. 151. Fabric, — Brunck, II. pag. 329. vbi dicitur tragi- cus poeta, eiusd. Lect. pag. 309. fupra vol. II. pag. 289. Zar. : "thenatur ὁ ἐπιγοαμματοποιός. Laert. VY. τά. VII. 30. et X. 12. Tetzia prooem, ad Lyco- phron. [ Bruuck. M. p. 257. epigr. II. dedit: Zriar£. catal. p. 163.] τ στὰ "dthenodori epigramma in Sodamidem pifcatorem lib. III. Anthologiae pag. 369. 3s 4dutomedon, Cyzicenus, cuius epigrammatis ad fuam collectionem concinnandàm Philippus 'Theffalonicenfis vfus efl. Fabri. — Brunck. M. 207 fqq.' vndecim edidit illius epi- grammata et aliud tom, IIT. pag. 331. conf. Br. Lection. pag. 200. qui opinatur, eum in [talia aut. faltem fub Romanorum imperio, primo aut fecundo poft Chr; N. faeculo vixiffe. Harl. sito MO Bacthiylides cuius carminibus coronam fuam illuflrauit Meleager. | Dixi de eo lib. II, cap. 15. [vol. II. pag. i14 fq.] [Zoanner Barbucallus. .Brunck. 1Π, pag. τὰ, et Leclion, pag. 238. XI. exflant. epigrammata. Harl.] " j ' Lollius Ba[fut, Smyrnaeus, in msto, quod Grotius infpexit, Lampin amicum fuum adloquitur in epigrammate p. rot. edit. Wechel. quod Horatius videri poffit imitatus e(le. Βώσ- coc Λόλλιος vocatur pag. 244. [et apud Maium.] Baffi fuere multi, quos infra lib. VI. in G oponicis recenfeo, — Lampis haud alius occurrit, quam ναυκληρικὸς ille apud Z/a- farthum an feni gerenda Refp. pag. 787. ldem Lampon videtur adpellati pag. 789. Lampe: Aegineta apud "T hemiftium in Orat. Sophifla pag. 297. [C]. Fabri. — At num Lolli Ba[fi catmen in Anthol. Planud. pag. 6. Horatius imiratione exprefferit; dubium et vero falfum effe videtur: nam in Ccphalae anthologia apud Reisk, carm. 603. in Lei- chii carm. fepuler, carm. I. pag. 2 fq. et carm. X. in anal, Brunckii, qui tom. II. pag. 160 fqq. vndecim Baffo tribuit epigrammata, e(l Baffi Lollii epigramma in Germanicum, Caefaris nepotem , Neronis pauem, et quidem in cius mortem, a. Chr. 19. V. C. 7:1 vel (Yen ΠΡ. mis EPIGRAMMATARIORVM [|6.ΠΠ|:. XXXIL 46] vel 772. Vel igitur antiquior Baflus fuit carminis illius in. Germanici victorias, vel probabilius Horatius et Lollius Baífus ex communi fonte hauferunt. Atque Leichius in praef. pag. VI. dubitat, omnia, quae in Anthologia Paffi nomine feruntur, debere ad vnum Lollium Baffum referri. adde Reise in notitia pag. 200 fq. Brunck, Lectt, pag. 167 fq. Har/. Bianor, cuius epigrammata fuae intexuit collectioni Philippus "T'heffalonicenfis. — Inter alia pag. 150. luget Sardium cladem, quae motu terrae concuflae funt anno quarto Tiberii imp. tefle Tacito IL. 47. annal. Alius B/amor, cuius mentio in Chionis epiílola XI. Fabri. In Brunuckii anal. II. pag. 154 fqq. leguntur XIX. epigrr. adde eiusd. Leétion. pag. 165 4. Rziríe notit. pag. 201. Sc/meider. per. crit. pag. 16 fq. Harl. ᾿ [Biar, Eius fcolia recepit Brunck. ΤΟ pag. 154 fq.. Har!.] Bifantinus, incertum, an Befantinous (Helladius), an Byzantinus, (ita in cod. msto, quem contulit Hugo Grotius,) (Antiphilus forte.) Huic male etiam in codice MS. quem olim Lipfiae infpexi, tribuitur dillichon, quod pag. 33. edit. Wechel. Theognidi refli- tutum efl. Fibri. — Sed Srámrider per. crit. pag. 129. intelligit Phaedinurn: Bifanthe- sum. |n codice Matrit. Bifantino dilucide adfignatur diflichon, quod etiam in nota ad oram capitis CXV. Stobaei fermonum adpofita tribuitur vel TAeognidi vel Bifantino, tefle Jriarto in catal. msstor. graec. pag. 166. qui Bifantini nomen tuetur et varietatem lectionis Pentametri in cod. Martrit. adnotat. — In Byzantiza autem quaedam monu- menta repofuit epigrammata Drunck. in. anal. ILI. pag. 132 fqq. et explicat in Lection. pag. 256 [qq. Harl. . Botthus, "larfenfis, poeta Straboni XIV. pag. 675. memoratus. — Pyladem pantomimum fub Auguílo imp. celebrem effert epigrammate, quod legitur lib. I. Antholog. pag. 23. et emendat Sraliger ad Eufeb. ann. 1993. illaflratque B'enediB. Zueronius tom. 1. diff. XVI fqq. pag. 49 fqq. Faóri. — adde Sc/neider per. crit. pag. 17. Harl. Callias Zfrgiuus, cuius vnicum tetraflichon exflat in Polycritum compotorem p.243. Fabric. — Brunck. 11. pag. 3. Harl. Callireruz, Rhodonem, medicum furacem perftringit diflicho, quod legitur pag. 217. Nicolaus CALLICL ES, Alexii Comueni archiater,, ab Anna Comnena memoratus libr, XV. pag. 496. cuius poefin et iambos plurimi fecit Georgius, epifcopus Corinthi, libr. de con(lructione orat. ad quem etiam exflant epiflolae Theophyladli, Bulgariae archiepifcopi 38. 39. 56. 57. — Illius funt epigrammata aliquot, jam olim ab Hieronymo Contio edita, quorua duo dat etiam Cangius ad Alexiadem pag. 424. Οαἰ δεν. Καλλίκτηρος Μαντισίβ in msto. diflichon, quod pag. 179. edit. H. Steph. Par. sienioni tribuitur. Fabri. — Cillacfer in apogr. Boivin. atque Rei;fe not. p. 219. conii. cit, legendum eff: Κιρέα τῷ ῥήτοξος., et quaedam de eo obfervat. — Callif/er apud Brunck, qui in Anal. lI. pag. 294. fub eius nomine tria recepit epigrammata, ct aliud pag. 529. addidit: conf. eiusdem Lection. pag. 197 et 236 Harl. Calliuachur cuius epigrammatis vfus etiam Meleager ad coronam fuam contexendam. Ὡς iis dixi capite 17. huius libri: [vol. {1.1 Nnna Callinu:, 468 LibIlILcoXXXIL | CATALOGVS POETARVM Vol. TL. p. 719. | Callinur, cuius ἐλεγθω ab Zfthenato citantur XII. pag. 527. Nomen eius quandoque cum Callimacho confunditur, Pro KzA2uvia edit. H. Steph. pag. 25. Grotius adnotauit Κυλ- A«vis. Fabri. — vide notam d£. ad vol. I. p. 726. H. /alefium emendation. lib. IV. cap. I4. ibique notam Burmanni ll, pag. 116. DDodwelli exercitat. H. de aetate Pytbago- rae pag. uo fq. qui eius aetatem adfignat Olymp. XXXVIz.. Brunck. anal. I. pag. 39. et quae ego notaui in Anthologia graeca poctica edit. Baruth. pag. 40. Harl. [Callifratus. Brunck.l pag.155. — Flura fcripfi in Anthol. mem. pag. 9o fqq. Harl.) Capito. Huic tribuitur in msto pag. 481. H. Stephari elegans diftichon Κοίλλος ἄνευ ete. [quod etiam Brunck. aval. 1. pag. 199. dedit fub illius nomine,] deizde fequitur hoc Archiae: Ὁπλίζευ Κύπρι τόξα. etc. [Carcinur, tragicus. vid. fapra in vol. I. p. 290 fq. Eius decaftichon iambicum de Cerere eiusque filia, in cod. Matrit. 114. qui multa plurium continet epigrammata, tefte Zriar- to catal. pag. 450. Hari.] Carphylider, cuius elegans epigramma in fenem fingulari felicitate vitae et coniugii vfum legitur pag. 279. edit. Wechel. [duo epigr. in Branckii anal. II. pag. 401.] Carpyllider, idem vt videtur, cum fuperiore. Cerzalis epigramma vnicum fed fcitum ac prudens in Rhetorculos obfcura affectatione iaep- tos exítat pag. 246. — [Tria Κερεαυλίδ epigrr. in Brimck, anal. I: pag. 345.] Chaeremon inter eos laudatus a Meleagro, e quibus coronam fuam adornauit. Inedium eius epigramma in Eubulum, Athenagorae filiura, produxit Cangius addendis ad CPolin Chriflianam pag. 193. [Tria illius epp. in Zrumck. an. II. p. 137. qui illud, a Cangio publicatum, alii Chaeremoni tribuere malit.] Chreflodorur, Coptites "Thebanus, cuius epigrammata de imaginibus, in Gymnafio CPolitane Lcuxippo dedicatis, leguntur libro V. Anthologiae. "Vile Suidam iu Ζεύξιππος. Vixit Chri(lodorus poft Leonem Thracem fub Anaflafio Dicoro, vt ex epigrammate ia Pom- peii flatuam collegit praeflantiflimus Cangius in CPoli Chrifliana lib. I. paz. 9t. quem vide de Zeuxippo erudite dillerentem. Fabri. — Eudocia in violario pag. 436. ex Suida tom. III. pag. 688. h. v. Xeisédoges Yavisxa, πὸ Κόπτϑ πόλεως τῆς Δἰγύπτε, ἐποποιός" etc. Tum prodit, illum floruiffe fub Anaflafio imperatore, et fcripfiife 3) "cavea ἐν βιβλίοις ς΄. h. c. expugnationem Ifauriae, ab Anaflafio factam; 2) Epi- gramwatum libror trer; 3) epiftolarum libr. IV. 4) defzriptionem fl'atuarum in guyrmna- fie Zeuxippi; quae hodie exílat; 5) Originer, IIcirei , 8) Conflantinopolis, lib, 12. carm. epicos ὁ) Theffalonices lib, 25. c) Nacles, vrbis circa Heliopolin; d) Mileti ia Ionia; e) Frallium, f) Aphrodifiades et alia forfan: vide fchol. gr, in margine de Claudiano adícriptum. — — Ab hoc diflinguit illa cum Suida Chriffodorum, 'Theba- num, liluflium, qui fcripfit ἰζευτικοὶ δ’ ἐπῶν et ϑαύματα τῶν ὡγίων ἀναγύρων (Suidas ὠναργύρων. fed Küfter fcribendum cenfet et ia verfione exprellit μωρτύρων,) Κοσμᾶ καὶ Δαμιανβ. — Chriffodori ἔκφρασις, fiue defcriptio etc. legitur quoque cum notis Aelii Bandurii ia libro VII. antiquitat. Conflan'inopol. Parif. 1711. fol. pag. 153 fq. aut edit. Venet. 1729. fol. pag. 131 fqq. conf. Baudur. pag. 602. aut edit. Ve- net. pag. 464. llla defcriptio, ab Aldo et aliis in particulas male difcerpta et diftinct», a Brunckio - Vot. Π. p 713 Ὁ 714 EPIGRAMMATARIORVM Lib. 11... XX XII. 469 Byunckio Anal, pag. 456 fq. ex edit, Florent. et Vaticano cedice coniuncla et reflituta eft, addiis duobus aliis epigrammaiibus iam olim editis, et cxplicata in Lection. p. 227 fq. ' Tn. /o. Cinnami hift, lib. VI. legitur epigr. Cruci infcriptum, in memoriam Hunnorum, bello v'ctorum fub Manuele,Comneno pag. 284. edit. Tollii, (fol. 152. edit. Parifin.) Adde Rire notit. pag. 272. Harl. [CillaGer f. Cillia&or. Boiv. et Mai Nomen fuüfpectum Reisfío in Mifcell. Lipf. IX. p. 114. vid. fupra, Calli'er. Harl.] Claádiantr, inter latinos poetas celebratiffimus, graeca quoque epigrammata non infeliciter compofuit, quae in Barthii [Burmanni IT. pag. 693 — 797 [4.7 et aliis quibusdam editio- nibus colleéta leguntur "2. [IP] Fabri. — Quinque in Brunck analect. p. 447 Íq. tom. II. — Air&e not. pag. 220... Scripfit quoque Gigantomachiam, carmen graecum, cuius infignia fragmenta e cod. primus vulgauit notisque inflruxit, et de eo carmine co- piofius differuit Zriarte in catal. msst. graecorum Matrit. pag. 215— 222. addita notitia Lafcaris et Ben»bi epiflola de illo poemate. —Particulam, (Xl. prope verfl.) J4rfimiur, Monembzfiae in Peloponnefo archiepifcopus, ian ediderat in libro: ᾿Αποφϑέγματα — praeclara di&a philofophorum, imperatorum, oratorum et poetarum etc. fine ]. et a. in 8. notante Iriarto. Zar. * Cleobuliner aenigma e: commentariis Pamphilae producit Laerfiur lib. I. fect. or. Fabrir. De Cleobuline et Cleobulo vide vol. I. pag. 578. et duo epigr. Cleobuli in Brunckii anal. I. pag. 16. Harl. * Cleobuli epigramma in Midae Maufoleum Laertius lib. I. fect, 80. Cometas , Scholafficws et chartularius, idem ni fallor de quo dixi lib. IT. cap. 2. δ. 2r. Fabric. Boiuin. tum Brunck. anal. IT. pag. 15. dedit VI. epigrammata: coll. eius Leclion. p. 238. In Antiqq. conftantin, edit, Banduri pag. 128. edit. Venet. exflat vnum epigr. Har. [Con/lantini , alter Rhodius et chriftianus; alter Siculus; 7Maíur in cat. MSS. Vffenbach. et Reisk. in. collect. Cephalae, carm. 637 — 640. et not. pag. 167 fq. Reiske in notit. pag. 325 fq. qui Rhodium habet eumdem cum Conflantino Cephala, auctore collectionis f. anthologiae, Siculum autem fufpicatur fuiffe illius magiflrum, eumdemque, de quo Fabric, Bibl. Gr, vol. X. p. 282. — Ineditum vulgauit Jriart. in catal. MSS. gr. p. 234. Hcrl.] Cornelius. Longintr. Cofmat , Mechanicur, (leg. Monachus 5), — Praeter Cofmam, Aegyptium, de quo fupra cap. as. fuit ctiam Cofmas, poeta Hagiopolites fiue Hierofol. faeculo VIII. poft natum Nnn 3 Chriflum, sn) Ex(tant etiam quaedam in Anthelogia ine- Fabric. — Forfan Chreflodorus eft fcribendum, et dita, Sunt illa haud dubie Chriftiani; vt patet ex 14 epigr. a Brunckio omiffum, ei tribuendum, quia epigrammate in Chriftum feruatorem, quod inci- in íchol au&r πατρίων ctc. originum) dicitur. pita Πυρὸς ἀενώοιο etc. Scholia in margine: KAav- vid: quae, quamquam paullo diuería, modo de duy εἰς τὸν Σωτῆ α΄ kroc ὁ Κλαυδιανὸς, ὁ γράψας Chreftedoro adnotaui. 4ατ]. τὰ πάτρια Ἴκρσξ, ᾿Αναξκρβευ, Βηρύτεα, Νικαίας, 00) Sic in Brunckii Anal, III. p. 127. Har. 49 ΡΠ XXX1l. | OXTALOGVS POÉTARVM | Nol ΤΙ. pitis. Chriftum, auctor hymnorum et pfalterii Dàuidici, verfibus politicis redditi; tum Cofizar Βετήτωρ fiue Vefliarius, auctor quarumdam orationum. Crater, "Thebanus, Páilofophur Cynicus, cuius quaedam apud Laertium et lulianum le- guntur. Vide, quae de illo fuprá cap. 9. huius libri, [tom. III. pag.514.] Fabric. — Vnum epigr. dedit Brunck. li. pag. 5. ducibus Salmafio et Toupio, quos laudat ia Lection. pag. 12. conf. Selelfenberg. reliq. Antitnaclii pag. 46. Harl." Crinagorar, Phi'ofophur, cuius cpigiammata colleclioni fuae intexuit Philippus, "Theffalo- ' icenfis In H. Stephani edit. pag. 84. pro Φιλίσσο legendum e MS. Κοιναγόρε. Cri- nagorae epigr. in Tiberium illuftrat Triflanus tom. I. pag. 158. Fa?ric. — Clinago- ram quoque legi, notauit Lafcaris in cod. Matrit. apud Jriarf. pag. 98. — — Brunck, 11. pag. 140 fqq. edidit 46. epigramm. et iu'Leclion. pag. 159 fqq. plura notauit; pag. 164. autem fragmentum epigr. poft lenfium et Reiskium fubianxit atque emendauit. | Keiske in notit. pag. 221. diftinguit duo Crinegorar, alterum Aegyptium et antiquiorem, cuius aetatem fecundum carm. 669. adfignat Olymp. CXXXIII. Ptolemaeo Euergeta rege; al- terum, iuniorem, fub Aoguflo, imperatore, auclorem plurium epigrammatum, et de argumento atque occafione plurimorum epigramm. copiofe differit. — Adde J7alckem. in diatr. Euripidea p. 290. de loco cuiusdam epigrammatis ,' et E/mfferfiuf. ad' Lucian. tom, L. pag. 145. b. Har, Cl. Maufo editio epigrammatis Crinagorae nuper promiífa. |. nondum prodiit. : Cyllenius Petianus. Fabri, — Brunck. Π, p. 282. et Lectt. p. 195. Har. Cyrillus , grammaticus, ille fortaffis cuius. Gloffae feruntur et cui vocabulorum diuerfe zrgoe- δε μένων ἑτεροσημασίας nonnulli tribuunt. (Brunck. II. p. 491. et Lectt. p. 231.} Cyrus Κῦρος ὠπὸ ὑπάτων. Flauiur Cyrur, qui CPoli Confulatum geflit a. Chr. CCCCXLI. Idem pocta Eudociae [p. 271.] probatus. Cyrus Panopolita fub Theodofio iuniore, de quo Éuoagrius lib. I. cap. rx et το. 'alefrur ad Euagrium pag. 63. nec non Suidas, Chro- nicon Paíchale pag. 318. ex Prifco hifl, Eft et alius, pater Paulli Silentiarii, de quo Hanckius de fcriptor. Byzant. p. 164. — Alius denique, qui vulgo vocatur Cyrus, cuius verum nomen eft Z'2eodorur Prodromus, (Κῦρος enim recentioribus Graecis pro Κύριος pofitum, Domum fignificat) qui fub Io. Comneno vixit et cuius epigrammata graeca aliaque poemata viderunt lucem Bafileae 1536. 8... De huius foiiptis dixi infra libro V. Κύρῳ τῷ μεγάλε in MS. epigr. vltimum pag. tro. edit. H. Steph. — Sd nofler Κῦρος ὁ “ποιητὴς, lib. IV. Anthologiae p. 495. et lio. III. p. 334. Fabric. — runc. Lp. 254 fq, VII. epigrr. et Lectt. p. 226. Fzirf. notit. p. 225. Harl. Dainag:tuz, cuius epigrammatis vfus e(l Meleager, quum Coronam fuam nedleret. Fabric. Mai.Boiv. Brunck. II. 38. dedit XIL epigr. et aliud toin. IIT. pag. 531. quod vero in Le- &tion. p. 599. abiudicat Damageto. — De eius aetate vid. Kirk. not. p. 205 fq. Harl. Damorharis (iue Democharir, grammaticus, CPoli vixiffe videtur faeculo quinto vel fexto pofl natum Chriflum. [Brunck. HI. 69. Lectt. p. 245. Ab. Eudocia p. 35. citatur Dema- gorar Samius de Halcyonidum numero. Har/. Dawc[rius cuius vnicum diflichon habemus in fonus Zofimae feruae p. 241. non diuerfus a philofopho, de quo Photius ac Suidas. Nam in codice, quem Grotius iafpexit, in- Ícribitur oM tht EPIGRAMMATARIORVM — Li. II. c:XXXIIL 4n . fcribitut Δαμασκίε Φιλοσόφε. Fabri. — Et eam quoque epigr. quod dedit Bruaf. Anal. II. p. 475. habet infcriptionem. Har. i ᾿ [Damoffiratur. Boiuin. Brunck, 11. pag. 259. et in Leclion. p. 101. arbitratur, illum in poeta- ; rum epigrammatariorum cenfum venire non debuxle, et titulum, epigr. Δαμωςράτα εἰνοίϑημα τοῖς Νύμφαις nomen eius, a quo dedicatio facla fit, tantummodo fignifi- .Care, nomenque poetae, librarii negligentia omiffum effe, quia in veteri codice ep:- :-.grammata dedicatoria fere omnia praeter poetae nomen, illius-etiam nomen praeferi- ;ptum habeant; a quo. dedicatio facta fit. In. lenfiana edit. nr. 143. bis legitur Δα μῶν sexroc' fed Reike ad exemplum Doruillii dedit A«j4ósemTes, ratus, eum forían : eundem effe-cum Demoflrato Apameenfi, fenatore romano, auctore Halieuticón feu de piícatione operis faeculi.primi a Chr. vato. vid. Fabric. B. G.. vol. XIII. pag. 138. Harl... diit silio qui τὰς . Daphitas fiue Dapkidat, T-eliniffenfis, grammaticus, ob maledicentiam fixus cruci iuffu Attali, "Pergami regis. Verficülos eius regi iniurios fervauit S/rabo XIV. p. 647... De eodem merninere Cicero de fato, VF'altriur Max. lib. Y. cap. 8. Hefychius illuftris et. Suidas. - Fubriz; — Endocia p. 152. Brunck. HT. p. 530. Lection. p.309. Harl. Duenantes , cuius epigramma de Theano, interim, dum eius maritus Apellichus nauigaret, ., mortua, 'exflat p. 536. [0] Demaratus iunior, Spartanus, qui Hadriani vel Germanici Caefaris epigramma,, quo Ro- manos Graecorum viclores celebrauerat, repreffit parodia ex Homero et Archilocho. Vide Authologiam pag. 145. ; Demetrius Bi this ia Myronis bouem epigrammata fcripfit, quae leguntur pag. 444. edit. Wechel. [ Hriiz. anal. II. pag. ὅς. Variorum carmina in Myronis bouem germanice vertit; et; illa(lrauit Sonn/ag in lib. zur Unterhaltung etc. pag. 1oo fqq. JDemeirii ep. in inuidos publicauit /riart. p. 259.] Alius Demetritzr, poeta, cuius verfus profert Laer. fiut V.gs. .. Doniurgur. epigr. $n Hefiodum pag. 270, edit. H. Stephan. Ἕλλαδος eugux,. εἰς; Diniocharit. Vide paullo ante; Damocharix. Democritus, epigrammatum pocta eae xoj οὐνθηρὸς. laudatus Laertio IX. 49. — Eius vni- cum epigramma fuperefl pag. 465. in Venerem, e mari emergentem: [etin Brunck. anal.II. pag. 260.] Denodori nomine tria epigrammata leguntur lib. IT, cap. 43. fed primum, quod incipit καὶ τόδε Δημοδόκα apud Strabonem ct Euflath. ad Dionyf. Phocylidi tribuitur, et non de Chiis, fed de Leriis agit, vt in graecis fcholiis notatum "7: de Demedoco Lerio dixi nonnulla lib. I. cap. 5. $. 7. [lI. epigrr. Demodori, Lerii , in Brunck. anal. 1I. pag. 56. lectt, pag. 137. Ha1.] [Dicorur Ga/'ur, cod. Vffenbach. Mai.] [ d [Diode ?hocylidis epigr. leuiter immutarat Demodocus. Zar/. «n Li.IILc ΧΧΧΙ͂. CATALOGVS. POETARVM τ ΜΟΥ ΠΤ pps [Diocler Caryffiur. Boiv. et Maius, IV. epigrr. in Brunckii anal. YL:p. 182 fa. Ledtion. p. 173. ui notat, in cod. Vatic. titulum effe 'IaA/g AioxAéag ; non, vt in Planudea , ἰϑλιανῶν quod fraudi fuiffet eirtio in not. p. 2:6. rato, vtrumque nomen efle rectum. Zar/. Diodorur, Sardiamur, cuius epigrammatis Philippus ITheffalonicenfis fuam locupletauit col- lectionem. — Vixit'Neronis tempore, vti patet ex eius epigrammate εἰς Νέρωνος. Fabric, — In epigrammat. occurrunt, àdnotante Réickio in not. pag. 205 fq. : Diodo- rur Sardiauus Zonas, alibi Zonar fimpliciter dictus, - fenior ἃς rhetor, bello*mithri- datico clarus, et Diodoru£ Sardianu: innior, rhetor, ac Strabonis aequalis, qui nudo Diodori nomine interdum reperitur. ' Conf. Sírabo pag. 931. de claris Sardianis, — Reiske addit tertium Diodorum, grammaticum, Tarfesfem, in epigr. nomine Diod. grammatici infignitum. Atque Diodori, Tarfrifir, MS. pag. 198. edit. H. Steph. Iuniori tamen Sardiano ScAmeider in anal. pag. τς fq. malit tribuere carmina, quam cum Reiskio tertium. T'arfenfem. grammaticum. adfumere, et. plura difputat de illis Diodoris. Jiodori Sardiani, τῷ Διοπέϑες in. Neronem, quum ex Scyro Ilium pe- teret pag. 34. (ap. Brunck. 1I. pag. 187. nr. 6. qui id carm. ad Diodor. iuniorem retulit) fed cod. Palat. omittit nomen v8 A;ozei9ac. Brunck. in anal. diftinguit vtrumque, ac Diodori Zonat epigramm. dedit tom. II. pag. 8o fqq. et IIT. pag. 331. iuniorir autem epigrr. II. pag. 185 — 189. et interpretatur in Leclion. pag. 140 Íq. et pag. 174. Adde infra, in v. Zonas, et fupra, cap. 3o. in catal. DJiodororum pag. 319 et 381. et Bandin. catal. bibl. mediceae, tom. II. pag. 607. Harl. : i Iuliu: Diocler, Supra, in Diocles. Diorrir in Myronis bouem pag. 444. Diogenis, Phrygir, epiftopi Amifeni, in tumulum filii pag. 375. [Brune YI. pag. 492.] Diogenes Laertius, qui in opere de philofophis, quod exflat, paífim epigrammata ex pam- metro fuo refert. Pammetrum ipfum non videtur Planudes vidiffe ; fed epigrammata, | quae in Anthologiam retulit, e libris de vita philofophorum petiiffe. .[In cod. Matrit. ap. Jriart. pag. 100 Íq. et pag. 103. epigr. in Chryfippum multum abhorret a vulgatis. conf. Menag. ad lib. VII. fegm. :84.] De Diogene Laertio dicetur infra libro IV. Idem refert et aliorum quaedam epigrammata fuo loco notata et nonnulla fine nomine, vt in Pythagoram, athletam, VIII. 48. in Epicharmum, 78. in Heraclitum IX: 16. * à * Diogeniani Heracltotae, grammatici, qui fub Adriano imp. claruit ᾿Ανϑολόγιον Ἐπιγραμ- μάτων memorat Suidas, Qui Dionyfio pag. 32. Anthologiae tribuitur verfus ὥρη ἐρῶν, Gen de γαμῶν, ans πε- παῦσϑαι, Timonir e(t apud Jfthenaeum XIII. cui etiam tribuit Grofiur in Ecclefia- flae Ill. — Plura D:ouy/i in anthologia inedita leguntur. Dionyfius Cyzicenur, Eratofthenis, Cyrenaei, funus epigrammate decoravit, quod legitur p. 420. Dionyfius, Sophifía, idem fortaffis Antiochenus, cuius epiflolae exftant, Fabrir, — vid. Brunch. anal. II. pag. 253 et 529. Catal, Dionyfiorum in cap. de Dionyfto Halic. Reisk. notit. p. 207 fq. qui plurima tribuit Dionyfio, cognomine Mufici et Sophi/fae , fub Ha- driano, imperatore. Adde Scáneideri peric. crit. pag. 9 et 22 Íq. Harl. * Dionyfá Vol.TI. p. Tis 16 EPIGRAMMATARIORVM .— Li&IILe XXXIL 4m * Dionyfi Zenei (suc) Ἐλεγᾷα. Athen. X. pag. 443. XV. 688. Sed non [Ὁ] magis ea huc fpectant, quam Critiae, vel Hermefianactis, Melanthii et Xenophanis, quae apud eumdem laudantur, [Diophaner, Myrinaeus, Boiv. Mai. Reise notit. pag. 209. Brunck. anal. pag. 259. Leclion, pag. 19r. Harl.] [Diophantur. Eius problema arithmeticum edidit Meziriac, et Brunck. Anal. II. pag. 307. coll. Lection. p. 199. Harí.] JDioftorider, Vicopolita, poeta Meleagro antiquior, qui eius epigrammatis vfus eft ad texen- dam fuam coronam. Fabri, — Fum in Aegypto polt Anyten vixiffe, imperantibus Ptolemaeis, poft Olymp. CXX. fufpicatur Aeife in noti. pag. 208. Brunck. edidit XXXVIII. illius epigrr. in Anal. I. pag. 493 fqq. et explicuit in Lection. p. τις fqq. Car- men quoddam, a Wartono ad Theocrit. pag. 181. editum, emendat atque interpretatur Schneider in peric. critico pag. 95 fq. Dio/turidam tamen fcribendum effe fufpicatur. adde infra libr. IV. cap. 3: de Diofcoride, S. tt. nr. 3. Hari. Diotimur, cuius epigrammatis idem Meleager coronam fuam exornauit. Vide et Salmaf, ad Tertull. de pallio p. 262. — Dioiimur, Milefiur, p. 483. H. Steph. Diotimi, Zfthe- nier, v8 Noze9ssc p. 208. H. Steph. Diotimi, Myrinati, quaedam exftant in An- thologia inedita. Fabri, — Diotimi, nullo patriae nomine addito, XI. epigramma- ta edidit Brunz&. anal.I. pag. 250 — 252. Reiske in notit. p. 208 fq. fufpicatur, Dioti- mum Anthologiae intelligi debere illum Diotimum, rhetorem, quem cum aliis decem collegis Antipater, Macedoniae rex, fibi ad fupplicium dedi flagitauit, tefle Suida voc. "Avrizwrecs. Plures Diotimos recenfet Ionfius de fcriptor. etc. II. 15. fin. Contra Schneider in per. crit, p. 129. exiftimat, Diotimum, a Meleagro memoratum, illum efle Adramytenum, qui Gargaris litteras docuit, in quem Arati epigramma Stepha- nus voc, Γώργαρω habet, et Anthol, p. 239. edit. Wechel. Idem Stephanus Diotimi παντοθουποὺ ἀναγνώσματο memorat voc. Πασσαργαϑ. Harl. Dorieu:, (Δωριεὺς ὁ ποιητὴς) cuius epigramma in Milonem Zt/en. X. pag. 412. [Brunck anal, II. p. 65.] Duwis, Elrater, fiuc, (vt Stepb. Byz. in Ἔφεσος.) Ἐλαΐτης. Epigramma in Pherecydem e Duridis fecundo τῶν ἱερῶν refert Laertius lib. I. fect. 120. [Brunck. l. c. p. 59. εἰς τὸν κατακλυσμὸν EQtc.] Empedocles, philofophur, cuius epigramma in Paufaniam exílat apud eumdem Laertium VIII. 61. et in Acronem, medicum, ὅς. Empedoclis itaque nomen addendum in Antho- logia p. 348. edit. Wechel. ( Brunc£. I. p. 165. duo illius epigramm. edidit.] Epigonur, Theffalur, fiue potius TAeffalonicenfir, vt in edit. Ald. p. 15. et a Grotio adno- tatum video pluribus locis; paucorum, fed non inelegantium epigrammatum auctor, quale eft illud p. 121. quo ait, multos, etiam fi vinum non bibant, infanire, Φεῦ, " , * "3 , τίνες ὕδωρ πίνεσιν μανίην σώφρονα μαινόμενοι! Fabric..— Brunch. Y. p. 306. "Ezrryovs Θεσσαλονικέως duo epigrammata. In Lection. p. 198. notat, in membr. titulum effe E] , , * ν᾽ , 4 Ἐπιγόνε Θεσσωλονικέως.» in ora adfcriptum, Xexgydg Tegevriya. Harl. Vol. IF. Ooo Eratoflhe- 474 Lib.IlLc XXXIL — CATALOGVS POETARVM vol TT p. m6 Erotofllener iunior, fub Iuftiniano imp. clarus, cuius epigramma in funus Anaflafiae lcgitue p.374. ldem videtur auclor diftichi in Xenophontem cbriofum p. 571. vbi Eroto/fhe- uer, Scholaffitts, adpellatur in MSto, quod Grotius infpexit, et edit. Wechel, p. 606. et in inedita Anthol. apud Vífenbach, Fabrir. — Brunck. in Anal. I. p. 477. dedit tria poematia Kratoffhenis, Cyrenaei, at tom. MI. p. 123 fq. quatuor epigrammata Zrato- Jihenis, Scholaflici. adde eiusdem Lection. p. 111 et 254. Reis&e not. p. ac9 fq. Har/. Erimua Lebia, cuius epigrammata Meleager fuae implexuerat coronae. De'ea didum lib. IL cap. 1j. — £rinna AMytilenaea. E£ryciur. Vide Puteani diatribam de Erycio cap. 7. et Menagii amoenitates iuris p.198. — Eryrius, Cyzitenus, p.199. edit. Steph. — Ergceiu;, Theffalur, ibid. p. 249. Fabrir. — in cod. Matrit, apud /riart. p. 97. legitur 'Eex/g in Sophoclem. — Sub Erycii, Cy- ziteni, nomine Brunck. in anal. II. pag. 295 fqq. XV. edidit epigrammata et illuflrauit in ὦ Lection. p. 198 fqq. ad carm. autem ΧΗ, Eryc. Cyzicenum fub Auguflo vixiffe conten- dit, et diffentit a Reiskio, qui in notit. p. 210. Parthenium, in quem Homeri obtrecla- torem Erycius epigramma feripferat, (nr. 597. Anth. Ceph.) adeoque Erycium Traiano fupparem fecerat. Harl. Etrufci, Meffznii, epigramma in Hieroclidam, pifcatorem, lib. III. Anthol. p. 359. [Brunc£. 11. pag. 807 Sub Euclidir nomine Griphus occurrit inter epigrammata, ab Aldo Anthologiae fubiuncta: neque vero Euclides mihi auctor effe videtur; fed aenigma veluti proponi foluendum Euclidi: εἰπὲ τὸ μέτρον &eise γεωμετρίης ἐπιίξωρ. Qui deinde fequuntur. verfus in feptem planetas, leguntur etiam in Eclogis Stobaei, et velat ante non editi in Gronouii notis ad Manethonem. Eusnus, cuius epigrammata Philippus, "Theffalonicenfis, in fuam collectionem retulit: Huic Zueno tribuebatur etiam in codice, quem [IP] euolui Lipfiae, epigramma, quod exflat p. 18. edit, Wechel. et incipit xz» ue φούγῃς. Idem Eueno tribuit Carol. Nea-. polis ad Ouid. faflor. 1. 357. — In anthologia inedita Euenus hic dicitur grammaticus, De Éueno dicere me memini lib. Il. cap. 11. ὁ. 7. Fabriz, — Sed fupra vol. I. p. 729: Reiskium et Schneiderum laudaui, atque pluribus adnotaui,. Euemo cuidam ímmiori multa, quae in Anthologia exftant, carmina effe adfcribenda. Har. KEugtnis iambt in Anacreontem exftant p. 507. ex Leonida, vt videntur, exprefli. [ Ersmi£. 11. Ρ. 453. in Leclion. p. 226.] * Eulmerur, perantiquus fcriptor, hifloriam Deorum contexuit ex infcriptionibus (epigram- matis) facris, quae in templis habebantur, vt refert La&antiur lib. . cap. XI. De Euhemero ipfo, quem Deorum ethnicorum contemtorem Atheis plerique accenfent, et de eius opere, quod latine olim conuertit Q. Ennius, vide eleganaffimum fcriptorem et eroditiffimum Hieron. Columnam ad fragmenta Ennii p. 212. edit. praeclarae Wetfle- nianae. Fabric. conf. Sevin, in Mem. de litter. — des Infcr. vol. VIII. p. 107 fqq. fupra in vo]. llE. p. 646. Harl. n [Eunomia- Vol ΠΤ. ». 17 718 EPIGRAMMATARIORVM . LibIILc.XXXIL 43 [Eunomiasus in titulo carminis Tenfiani 40. et apogr. Boiuiu. non eft nomen hominis, fed fectae. vid. Δ οἰ ΓΑ notit. p. 2n. Harl. KEttodu:, "ERedoc: [.Brunck. M. p. 288. *Euphemur, cuius epigrammatis fuam Íe exornaffe coronam innuit Meleager. Εὐφήμε T ἀμμότροφον πάραλον. * Euphorion, cuius epigrammatis idem vfus eft Meleager ad coronam fuam concinnandam. . Eius quaedam in inedita anthol. Fa^ri. — Dwo epigramm. edidit Brun:&. V. p. 256. Hoiuism. Reiske notit. pag. 21t. cum Suida aetatem illius adiigat Olymp. CXXVI. adde Schneider. in. analect. p. 7 (ᾳ. Toup. epift. crit. p. 134. edit. Lipf. f. animadv. in Suidam et Hcfych. tom. II. p. 605 Íq. Supra in catalogo depcrdis, tragicorum vol. II. pag. 304. Harl. Eupithius , Athenirnfir, grammaticus, ὁ siae τὴν καϑόλε ([1]. τέχνην.) qui Herodiani grammaticum opas interpunxit et recenfuit. — Vide p. 35. edit. Wechel. [Zrunzk. 1I. pag- 4c2.] Euripides, tragicus, cuius epigramma refertur etiam ab Athenaeo. [Brus£. II. p. 57. Eufílathius in fuis ad Homerum commentariis epigrammata quaedam producit fine nomine auctoris, vt in aquas infalubres Dienfes p. 580. C. edit. Rom. ἴῃ Aiacem, e Porphy. rio p. 385. ἃ. la Nefítorem p. 296. B. in Timotheum, citharoedum, pag. 3:3. A. In Erinnam, poetriam, p. 327. ἃ. In Arcadionem p. 74$. C. in Linum p.nu65.C. In He. caten p.ri97. B. In tripodem, a Diomede Apollini facratum, p.133. C. In Archi. lochum p.1320. A. In Nioben p.:568. In Phyallum, Crotoniatem, p. 1591, 54. In Medicum Acronem p. 1634, το. Vide et p. 1400, 13. et 1457, 23. Eutolmiur Illufiris. ΓΕὐτολμία σχολαςικᾷ Ἰλλετρίς VV. epigr. in Brunck. anal. ΠῚ, p. 8. Flaccus (infra ia Statilius.) [Maius citat duo Flaccos.] [ Fronto. Φρόντωνος ἀπὸ epigrr. edidit Brunck. II. p. 346. Reirfio in notit. pag. 271 fq. vide- tur efle Fronto, Emefenur, rhetor, tempore Seueri Auguíli. vid. Suid. voc, Φρόντων. Schneider in peric. crit. pag. 34. explicat epigr. contra Reiskium in Mifc. Lipf. IX. pag. 127. Harl. Gab;icl, prarfecfus CPolis "), in cuius imaginem epigramma Leontii legitur initio libri quarti Anthologiae. —Lufit et ipfe verfibus in Amorem, qui in libo, pipere infparfo, effictus erat dormiens p. 471. [Jrum£. II, p. 7.] Gaetur, nifi fit truncum nomen l'eur&, pro 'osrgA/g. Gactuliur, (iue Getulicus.. Lentulus Gaetulicus, de quo Plinits lib. V. epift. 5. [P] Martia'ir pracf. libri 1, epigrammatum. . Vide Sirmondum ad Sidon. p. 243. Fabric. — Reirke in miícell. Lipf. IX. p. 146. et in notit. p. 201. Brunck. II. p. 166 fqq. dedit IX, epigrr. et in Lection. p. 168. illa perfequitur. —Sc/meidzr in Anal. p. 15 fq. refutat Reiskium et de Cn. Lentulo, Gaetulico, qui ex triumpho, de Gaetulis reportato, cognomen Gae/u- Ooo 2 li: qq) Vide (upra iuter aftrclogos ineditos in voc. 70. Laur. Philadeph. Lydus. a:6 Lib. IIL. c. XXXII. || CATALOGVS POETARVM Vol. IT. p. 718 liti traxit, atque conflatum geffit A. V. 752. et de illius filio cognomine, a Caligula interfecto, atque hiftoriarum et epigrammatum fcriptore, copiofe differit. Harl — Galli in Tantalum Hexaflichon p. 447. edit. Wechel. [vid. Ruiskii notit. pag. 201 fqQ. Duo epigrr. in Brumckii anal. 1T. p. 106. et in Lectt. p. 149.] : Gaurader, cuius carmen Doricum, poflremas fingulorum verfuum fyllabas recattans, pro- duxit etiam Politianus cap. 22. mifc. [ Brunck. IT. p. 440.] Geninur infra in. Tullius Geminus. (Brunck, M. p. 279 ] Germanicus Cacfor, quem non latino tantum, fed graeco etiam carmine valuiffe conflat. Huic Grotius in msto notat, tribui epigr. fecundum p. 44. edit. H. Steph. non vero pri- mum, quod fit Hadriani imperatoris. [Vnum ep. dedit Brunck. Il. p. 159.] Getulius fiue Getulieur. — Vide paullo ante Gaetuliur. Glaucur, Zthenienfis, (Nicopolita p. 252. edit. H. Stephani,) cuius epigramma in Baccham in- fanientem, a Scopa, fculptore, effictam, exflat p. 456. et cum Grotii verfione apud Fran- cifcum Iunium in catalogo artificum p. 197. Idem mihi videtur cum Glauco, fophifla, quem laudat Plhiloflratur 11. de Sophift. p. 597. Fabric. conf. Reise in notit. p. 202. vbi vnicum Glauci, quod in Mufa Stratonis nr. 49. exflat, inferit et vertit. Brunck. I. p. 341 fq. fex Glauci epigrr. dedit. et fupra, in vol. II. p. 122. Harl. [G/yro. Vnicum eius epigr. recepit Brunck. M. p. 228. In Planudea quidem edit. p. 29. duo funt epigramm. quorum neutri praefixum eft auctoris nomen; fed vid. epigr. lib. E. p. 18. edit. H. Steph. — Atque Brunck. fecundum cod. Vatic. vbi integrum carmen Gly- coni tribuitur, duo illa coniunxit. vide eius Lection. p. 195. Quod addi debet iis, quae in vol. I. p. 122. de Glycone fcripta funt. Harl. Gregorius. — Anonymi epigramma p. 283. quod incipit ἐνθάδε τύμβος ἔχες εἰς, in cod. Pa- lat. notatur petitum ἔκ τῶν ἐπιγορωαμμώτων τῷ ἀγία ΓΡΗΓΟΡΙΌΥ τῇ Θεολόγε: Gregorii, Theologi, Nazianzen. epigrammata plura edidit B/lliur in fua Nazianz. editione ; 1nulto tamen plura ex cod. perantiquo- Z/mbrofíano primus vulgauit, et copiofe docte- que illuflrauit, ac verf. adiecit latinam Lud. Znton. Muratorius in Anecdotis graecis, ex msst, codd. etc. Patauii 1709. 4. p. T1— 217. Opem illi tulerunt 70. Boivin, qui ex codd. Parif. quaedam defcrip(it aut contulit et Zo. Bapt. del Miro, qui ex codd. Florent, Vati- canis quaedam inedita fuppeditauit. Har/. Hadrianur, imper. Salmaf. fol. 37. ad Spartian. Küffer. ad Suidam in Κάσιον. [vid. fupra voc. Adrianus. Scx epigrr. in Brunckii Anal. IT. p. 285 fq. Har/.] Hedylur, Siculus, eft inter eos, e cuius epigrammatibus coronam fuam Meleager concin- naffe fe profitetur. Eadem laudantur ab Athenaeo IV. p. 176. C. VIII. p. 345. Me- minit etiam Strabo. vid. Io. Meurfii biblioth. atticam. abrir. —- Reiske in mifcell. nou. Lipf. IX. p. 460. et in notit. p. 212. diffentit a Fabricio de patria, ratus, Sirelidas in verfu Meleagri non ad Hedylum pertinere, fed effe nomen, per fe pofitum, diuerfum- que Siceliden ab Hedylo. (vid. quoque Jan/o ad Meleagri carm. I. verf. 46.) Hedylus num Athenien(is, an Samius fuerit, dubitat Zf//enaeur VIL p. 297. Eum tamem aeta- te Ptolemaei, Philadelphi, vixiife, ex Anthol. Steph. p. 521. f. carm. IV. vbi Ctefibium, mechani- Vol T. p. τι EPIGRAMMATARIORVM . Lib.IILe XXXII. 40 mechanicum , memorat, efficit Reiske, et notat, in titulo quidem earminis 555. Ane thol. Cephal. fchedas de la Croze dare IlavAs fcil. Silentiarii; fed praefert lectionem Ἡδύλε. — Brunck. p. 483 fq. feptem iliius dedit epigrr. et quartum emendat in Lett. p.235. — Sthncder in per. crit. pag. 100. Hedylo aliquod epigr. tribuere malit: aliud epigramma, a Brunckio omiffum, at a Strabome pag. 683. feruatum , addit in Anal. pag 9 fq. vbi de Hedylo difputat. Ko: : Hegefippis, cuius epigrammata iidem Meleager fuae Coronae intexuit. Fabri. — Boiuim. Mai; Leich. praefat. p. VI. Reirfe notit. p. 212. nihil certi potuit de eius patria, aetate et rebus expifcari. Buck. L p. 254 fq. octo illius edidit epigrammata. Har. [Heliodorur. Boiuia. Brunck. II. pag. 306. Har!.] Helladiur. Huic in msto, quod infpexit Hugo Grotius, tribuiter diflichon (pag. 90. edit. H. Stephani,) quod incipit: Φεύγετε τὲς πλδτᾶντας etc. Fabri. — Aliud Brunck. 11, pag. 438. Harl. Heraclides, Sinopenfir, Ἐσιγραμμάτων ποιητὴς λιγυρὸς, Latrtio V. 64. memoratus. [Tria epigrr. in Brunckit anal. II. pag. 261.] Hermes Tryphon. — Infra in. Tryphon. Sub Hermetis Trirmegi/fi nomine vel Orphei carmen περὶ σεισμὼν legitur in adpendice, iam ab Aldo librie feptem Anthologiae fubiecta. Ὡς co dixi lib. II. cap. 9. $. T. €t cap. 18. $. 6. Hermocreon:. cuius bina exflant epigrammata; vnum p. 7. in fontem nymphis facratum; al. terum p. 41. in flatuam Mercurialem fub platano, dedicatam a Nicagora quodatn; du. bito, an illo, qui Ἐλευσινίᾳ ἱερᾷ κήρυξ vocatur a Philoffrato pag. 623. de Sophift. [ Brunck. anal. IT. p. 252.] Hermodori epigramma in imaginem Veneris , lib. VI. anthologiae p. 464. Fabric. Brun. II. pag. 262. Schneider im Anal. p.2 fq. In Meleagri carm. I. 44. legitur ἑομξ δῶρον ἀεεδόμενον" vnde, tamquam e latebris, Em. Martin. epift. p. 153. edit. Meineck. pro- duxit Hermedorae poetae nomen, probantibus Reiskio, Manfone, Meineckioque in notis ad illum verfum. Zar/. [Heroder, Atticus. Brunck. YT. p. 300. et in Lection. p. 198. Harl.] Herodicur, Babylonius, cuius Cratetii, grammatici, in Ariflarcheos legitur epigramma apud Zffhemaeum in extremo libri V. Dipnofophifl. [ Brunck. I. p. 65.] [Heronax, Sardianus. Boiuin.] [Hippiar, Brunck. V. pag. 51.] [Hippo , id. IIT. p. 330, ex Clemente Alexandrino p. 48. vid. eiusdem Lection. p- 309. Harl.) Hipponax. Vide pag. 31. edit, Wechel. Homeri in Midam epigramma pag. 319. exflat; fed integrius exhibet H. Steph. in adpendice p.16. Deillo vide Tollium ad Longin. p. 199. De aliis epigrammatis, Homero tribu- tis, dixi lib. II. cap. 2. δ. 5. Omitto illud, quod apud inferos compofuiffe fibi eum fin- git Lucianus 11, Verae Hift. tom. I. p. 68x. [} Ooo3 Ἰλοδήμῳ A478. ΠΡΟ ΤΠ ὦ XXX1L. CATALOGVS POETARVM Vol. IT. p. 7t9' Ἰλοδήμα in-MS. epigramma alterum pag. 232. edit. Η: Stephani. - Tiberius Ilhis.- Infra in. Tibe. " n ; Janus Lafiaris, epigrammata illius graeca excufa Βαῇϊ. 1537. $. cum Polybio de eaflrorum metatione, et lacobi Comitis Purliliarum libris duobus de re militari. [In Eriarti catal. MS. gr. multa Lafcaris citantur epigrr. vid. paullo poft, v. Lafcaris (Conflantinus.) Har/.] loannes, grammaticus, p. 494. forte Tzetzes, qui perinde, vt Philoponus, hoc venit no- mine, Sed e Lambecio et aliis conflat, plures fuiffe olim Iohannes, cognomento grammaticos. Toannes Poeta Barbucallus, lifpanus, qui inter alia Beryti conflagrationem defleuit, Synefii ες Ícholafliei aequalis. — Vide lib. IV. Antholog. pag. 431. Fabiiz, — Vide fupra, voc. JJarbucallus. — Brunck. YE. p. 1x. et Leclt. p. 238. /riarf. in bibl. reg. Matrit. codd. graec. pag. 114. b. negat, certo colligi ex fchol. graeco, Barbucallum fuiffe Hifpa- num, Zar/. Jon, Chius, cuius &Aey&m laudat Athenaeus, Laert. VW. rot. Fabri. -—— Brunik, Anal. I. pag. 161fq. Jriart. 1. cit. p. 97. nr. 112. p. 199. nr. 115. Har. [Irenacus, referendarius, Mai. Harl] Jlfidorur, Zegeater, p. 557. [ Brunck. IT. p. 473 fq. Lectt. p. 228.] Ifidorus , feholaflicus, [Aegyptius,] p. 553. [Brunck. I. p. 474. Lectt. p. 228.] lulianus , imperator , de quo infra libro V. (Brunck. I. p. 403. et HII. p. 332.] ^ Julianus, antecof[for, idem forte, cui Prifcianus, qui faeculo medio fexto grammaticam docuit CPoli, libros fuos infcripfit. [Brunck. IM. p. 9. Lectt. p. 238. Anecd. Zriart. pag. 100 fq. e cod.] Julianus, graefc&hur praetorio, (ἀπὸ ozrxgyjuv) fob Tuflino imp. pag. 279. Aegyptius. [vide ". "fupra inter Lyricos, nr. 35. vol. 1. pag.126 fq.] — Fuit et alius /ulianur, praefectus Aegypti, fub "T'heodofio magno. — Confer. /ar. Godofredum. ad. Codic. "heodofian. tom. VI. p. 369. vbi de pluribus lulianis. [ Brunck. II. pag. 493 fq. vbi dedit 71. epigrr. Lectt. p. 231 (44. Reise notit. p. 219. et in notis pag. 258 fq. a Brunck. Lect. pag. 232. valde notatus. Zar/.] ^ duliantts (fiue vt p. τοῦ. Iulius) Diocler p. 567. — Verfum , qui deeft, fupplet MS. Αικτυβόλε; τότῳ δὲ παρ, Hiovey προκάλαισι. Fabrir. vid. fupra, voc. Dioder. Harl. lulius Leouide;, pag.1o5. edit. Wechel. Fabri. — conf. Hiringae Obferuatt. pag. 168. Brunck. V. p. 190 fqq. illi 43. epigrammata tribuit: in Lection. tamen p. 174 Íq. carm. XII et XXX. Leonidae, "Tarentino, adfcrit. Reife in notit. p.218. notat, Ἰλίϑ Λεωνίδα infcriptum elfe in cod. Lipf. carm. 25. Mufae Stratonicae, fchedas autem de la Croze dare Ἰλίῳ, notato tamen in margine, cod. Palatinum Ἰλίϑ praeflare.. vid.-in voc, : Leonider.. Harl. é Iulius Poljaenus, Sardianus, pag. $o et 59. Iulio Polyaeno Grotius etiam tribuit e cod. mstó, quod in H. Steph. editione lib. I. p. 4r. Zuliano adfcribitur: incipit σολλόκις εὐξαμένῳ. [Brun V. pag. 287 fq. 1V. epigrr.] [Lacon. Vol. IT. p. 719 "EPIGRAMMATARIORVM Lib.III. c. XX XII. 479 Ὁ E eri [.Lacon. - Maiur in catal. MSS. Vffenbach. — Apud Rirkium in notit. pag. 226. tribuintaaliqui carmen 458. Laconi, poetae plane incognito; alii Philippo, "T'heffalonicenfi: ^ Reiske, at ipfe dubius, opinatur, eumdem effe cum Lacone, quem Tacitus VI. ad A. V. 186. inter primores Achaeorum a Tiberio adflidum fuiife prodit. Sed cenfor in biblioth. philolog. vol. I. part. VI. (Gotting. 1772. 8-) pag. 327. contendit, nomen Larosis in catalogo poctarum epigrammat. elfe. exítinguendum,. idque carmen Philippo tribuen- dum. Zarí.| [Conflautinsus LAASCA RIS. Eis epigrr. varia in cod. Matrit. notante lriart. pag. 461. 462 fqq. in catal. MSS. graec. etc.] Laurza Tullius. Infra in. T'ulfiur. Leo, philofophur, imperator, de quo infra lib. V. Fabric. — Boivim. duo apud Maium. Reirkiur in notit. pag. 227. fentit; Leonem illum, cuius in Anthol. Cephal. carmina quaedam leguntur, et vnum p.r. Anthol. Steph. non effe illum fic dictum Leonem, philofophum, imperatorem Conflantinop. (qui a. Chr. Qtr. obiit) nec alterum Leonen, philofophum, ei aequalem, (de quo Z//atius de Pfellis pag. 2 fq.) fed Leontium cov "EAM, patrem Eudociae, (cuius nomen cum Zeone et Leonida faepe confundatur,) et diuerfum a Leontio, ftholoflico, Anthol. Planudeae. adde infra in vol. XIV. p. 14. de Leone, philofopho, et Leonida in cap. de Allatii catal. Symmiécton.. Sub nomine Λέοντος QuAecóQg Brunck, anal. lI. pag. 128 Íqq. edidit decem. carmina; in Lection. autem p.255. Reiskii opinionem acriter perftringit, et vel Leonem, imperatorem, vel alterum Leonem , Mich. Pfelli difcipulum cenfet fuiffe epigr. auctorem. Har. Leonides, Tarentinus, cuius epigrammata, quae plurima fuperfunt, fuae iam coronae in- nexuerat Meleager. De eo pag.94€t 408. Epigramma ineditum apud Kü/ferum ad Suidam in Ῥωπικώ. | De illius Ἰσοψήφοις 7) vide Huetium de vita fua p. 146. Huetiana p. 254 fq. et ad. Antholog. p. 4o fq. Octo carm. cum latina metaphrafi exhibet Zoam. -Juuenis lib. III. de, antiquitate et fortuna Tarentinorum cap. 3. vbi de eruditis ITaren- tinis, in tom. IX. "Thef. Italiae part. V. abrir, — Vixit circa Olymp. CXXVI. ante Chr. nat. 276. quod coiligitur ex epigr. a Paufania pag. 31. laudato et in Brunckii ana- lectis tom. I. (vbi p. 220 Íqq. centum illius Leonidae epigrammata leguntur.) epigr. 2r. pag. 225. repetito. Docle et copiofe diílerit de Leosisa, Tarentino, eius ingenio, et virtutibus virisque. poeticis atque praeflans illius epigr. in Anadyomenen graece cum eruditis adnotatt. fubnectit Car/ Dauid I/gen nunc Prof-ffor lenenfis cel., in fpecimine poefcos Leonidae, "Tarentini, Lipfiae, 1785. 8. -Reirfe in: notit. p. 228. pauca:de eius aetate adfert; Brunck. in Lectt, p. 47 fqq. critice perfequitur loca difficiliora, εἰ 4b, Chriflian. Meinecke , apud Sufatenfes rector, vtriurque Leonidae carmina gr. cum lectio. nis rr) Ἰσόψηφα calculis aequat nomin, vel /zjs-— fie in tom. ΠῚ. hift. acad, Infcr. pag. 311, — Απ- Qs verfus vocant, qui, collecto litterarum fingu- larum, quibus conftant, valore, eumdem explent numerum. Vide /Muretum XIV. 15. var. leGion. et quae ad Gellium XIV. 6. viri docti motarunt, Scaliger. ad graeca Euícbii pag. 408. Gui. Ma/- thol. pag. 94. Ἰτράμμια Λεωνίδεω, oisixe γὰρ ψήφοισε ἰσάῷται εὐ pog. 244. Δαμαγόραν κἀὶ λάμὸν ἐσόφη- Φός τις ἀκέσας etc. pag. 427. Λεωνίδα εἰς ἐπίκτητον, ἐσόψηφον, peg. 562 íqq. plura ᾿σόψηφα Lconidae, 489 Li. Ic. XXXIL.— CKTALOGVS, POETARVM 20 Yo. s.t nis varietate et commentario feparatim edidit Lipfiae 1791. 8. . In praefatione enarrat vitam vtriusque Leonidae. adde Sc/neider fragmenta Pindar. p.36. nr. VI. | Harl. Leosider, Alexandrinur, fub Marco imp. elarus. vide pag. 562 fq. Fabrir. — XXXXIII. epigrr. dedit Brunck. 1. p. 190 (4. ac Meinecke 1. c. conf. Brunckii Lection. p. 174 fqq. Reishii notit. p. 229 fq. qui docet ex epigr. eum floruiffe fub Nerone, Vefpafiano et Hadriano, h. e. a. Chr. 59 —127. Heringae Obferuatt. p. 186 fq. Har!. Leonteur, Λεοντεύς. pag. 69. Leontius, fcholaflieur, CPoli vixit, et inter alia Gabrielem praefectum epigrammate deco- rauit, quod legitur p. 4290. — Citatur in Geoponicis. [vid. Needham prolegom. ad Geo- pon. p. LXI fd. de nominis varietate.] Fortaífe referendarius ille fub Iufliniano. vid. Alemannus ad Procopium p.151. De Leontii: pluribus fcholaflicis Banduriur p. 837. ad antiqq. Conílantinopol. Fabri. — Hunc ipfum Fabr. vide infra in vol. VII: p. 451. not. qui ibid. p. 455 fqq. variorum Zrontiorisi dedit catalogum. — — Bruncf. II. p. 103. dedit XXIII. Leontii, Ícholaflici, epigrammata, coll. Lection. p. 250 et 255. vbi Reis- kii opinionem refellit. Zriart. in catal. MSS. gr. Matrit. pag. 109. dedit atque latine et , hifpanice vertit epigramma quoddam. Harl. Libaniur, ep. in Iulianum penultimum, quod in edit. Henr. Steph. p. 219. Iuliano tribuitur. Fabri, — In Brunckii anal. II. p. 404. proflat fub nomine Libanii, Harl. Ba[fur Lolli. vid. Baffus. j Cornelius Longinus p. 453. 555. Fabric. — vid. Brunck, I. p. 200. et Lectt. p. 177. Harl. Lucianur, Samofatenfis , de quo dixi lib. IV. [ Brusck. II. pag. 308. Lect. pag. 199. Jriarf. pag. 104 fq. 1o. Lucilius, cuius plurima epigrammata exflant. exero pleraque et djacverixo, vt no- tauit Cafaubonus cap..6. lect. "Theocrit. [et qui epigr. quoddam p.84 Iq. edit. Reiskii interpretatur.] Cum Lucillo Tarrhaeo prouerbiorum fcriptore, praeter rem, ni fallor, confundunt viti docti. ^ Ad Neronis tempora male refertur in Mem. de Literat. tom. I. p.89. Aetatem eius cognofcas ex eo, (p. 86. edit. Wechel.) quod fecit in. funere Magni medici, illius, ni fallor, qui Galenum epigrammate decorauit pag. 485. diu poft, fub extremum nempe faeculi quarti a Chrifto nato clarus. Potamonem, mialum poetam, et Hermogenem, chirurgum et medicum peffimum, perftringit Lucillius P. 237.. 217. [Ὁ]. Fabric... Hermogenis medici meminit Gale. p. 13. edit. Bafil. et Xiphilin. ait, ilum, fub Hadriano vixiffe. | De.hoc intelligendam effe infcriptionem epigrammatis, contendit V. D. in biblioth. philol. tom. I. part. VI. Gottingae 1772. p.311 fq. Brunck. II. p. 317 Íqq. dedit 124. Lucillii epigrammata, et in Lection. p. 2or fqq. eft interpreta- τὰς. Schueizer in per. crit. p. 131. explicuit carm. p. 187. edit. Wechel. in Cratippum, λύκος h. e. Φίλοπαις. Harl.] Lycacur male codices quidam pro Zffcraro. [Lyfimachus. Boiuin.] Maccius, in MSto Boiuin. ct epigr. quartum MSt. p. 114. edit. H. Steph. Macedo, Vol. ΠΡ. 728 ὁ '"EPIGRAMMATARIORVM LU 1LcoXXXIH 481 dMacedo. vide Philippur. 50 € JMacedonius, Conful, Agathiae et Pauli Silentiarii aequalis, tefte Suida in'AyzS/x;. In msto, " quod Grotius infpexit, Μακεδονία Θεσσαλονικέως. — Viderit Obfopocus, qui p. 539. Macedonium Alexandri M. aequalem fecit. Fabric. *— Reiske notit. p. 23t. Macedonio adferit carmen, quod p. 96. Anth. Steph. fub titulo Μακέδονος , h. e. Antipatri Macc- donis, legitur. In Brunckii anal. IIT. p. 11x et 332. reperiuntur 42. carm ina atque pag. 251 Íq. ac 310. explicantur. Harl. $03 fur ans. Quintus Maecius (iue Metiur, cuius varii in Priapum et Cupidinem lufus exflant, Etrufci Meffenii aequalis fuiffe videtur, quoniam et ipfe Hieroclidem pifcaterem epigrammate celcbrat p. 117. [Reiskius in. notit. pag. 230. argumentum Fabricii, Maecium aequalem fuifTe Etrufci M«ffenii, quoniam vterque Hieroclem pifcatorem'carmine cdlcbret; non fatis firmum effe. eenfet, quia nomen illud poffit fictum effe, aut alterufu fuerit imi, ; tatus, neque coaflet, quando. vixerit ille Etrufcus Meffenius, | Idem decernere. nó audet, atque equidem. valde dubito, num Metius ,hic fit Metius Tarpa, aut Mettius Pompofianus, a Domitiano fublatus, de quo vid. Dio Caffius p. rios — ZMaecii Kcis- τὸ Mouxíg, epigramm. in Zirunckii anal. lI. p. 236 fq. et lI. p. 332; atque explicantur in Ledlion. p.186 (qq. Har/.] Alius Metiur Tarpa, criticus, auditor adíiduus poe- matum et poetarum, qui carmina fua in aede Apollinis vel Mufarum praelegebant. De hoc agunt viri docti ad Suzton. Auguflo cap. LXXXIX, et ad Horatium I. Sat. X, 38. Magnus , medicus, vide fupra in Lucilio. Marcellus. Brunck. II. p. 302.] Marcus Z/rgentarius p. 444 et 622. et in catal. MSS. Vffenbach. p.584. Fabric. Boiuin. Leich, praef. pag. VI. ac pag. 28 fq. edidit epigramma cum verf. latina et notis. — Quo vixerit tempore, feriore quidem, non conflat. Airfe notit, pag. 195 fq. haeret; fed vide eum; ego enim nolo hariolari, Apud Se/meider in peric. crit. p. 114 fq. in cod. Dresd. Argentario tribuuntur epigr. quae alibi aliis. — In Brusckii anal. II. pag. 266 et 529. epigramm. XXXIV. proflant, atque in Leclion. p. 192 fqq. explicantur. Harl. Marcus Pompeius. — Ynfra in. Pompeiur. Marinus, Scholofticus, cuius epigramma εἰς ἔρωτα ἐφξεφανωμένον illuftrat Hegerur Y. the- fauri Brandenb. p. 59. [apud Zruc&. V. pag. 511 fqq. funt. V. epigrr.] — Alius ZMaianur, Lupercaliorum poeta latinus, cuius fragmentum emendatur a Rutgeríio p. 76. var. lect. [.Marinur, Neapolitanus. Boiuin. Brunck. II. p. 446. Fabric. B. Gr. vol. VIII. p.463. Reiske notit. p. 531. Zar/.] [Matron: ἐκ τῶν παρῳδιῶν λείψανα VI. fragm. Brunck. V. p. 245 fqq. ex Athenaeo atque Euflathio pleraque iam dederat H. Stephan. in Parodiis cum certamine Homeri et He- fiodi etc. 1573. 8. vid. Brunck. Lectt. p. 189. et fupra in vol. I. p. 516. nr. LXX, et p. 550. infra vol. XIII. p. 623. Harl.] Melanippidit epigrammata fuae fe coronae implexuiffe teflatur Meleager. [vid. Eudoc. p. 302. fupra in vol. II. p. 129 fq.] Vol. I. Ppp Meleager. ' 482. Lit. II. c. XXXIIl. | CATALOGVS POETARVM VoLII. p. 720 P 72t- AMeleager , Gadarenus, Coronae epigrammatum, quam eoncinnauit e variis poetis, fua et ipfe adnexuerat: vt libr. I. p. 49. τίνας ὧν ποι λόγες Μελέαγρος. | De eo fatis dictum Íuit fupra $. 1. huius capitis. Floruit fub Seleuco VI.. Syriae rege annis ante Chriflum natum fere 100. — Bina in eum epigrammata leguntur pag. 405 fq. anthologiae edit. Wechel Eius aliud anecdoton dat Jo. Cornel. de Pai in. diatr. de alea veterum p. xit. Maiu: Obferuatt. IV. p. 147. quem vide etiam p. 150. - AMenandri iunioris diflichon exflat p. 287. Menandri, Byzantii, epigramma in Menandrum, comicum, legitur apud Scholiaften Hermogenis, quod produxi fupra lib. II. cap. 22. Fabric. — Menaudri epigr. in 'Themifloclem atque Epicurum dedit Brunck, anal. p. 293. et fupra in vol. III. p. 607. eft exhibitum. Har. AVlenecrater, Smgrmaeur, cuius epigrammatis Meleager fuam illuftrauit coronam. Fabric, — vid. fupra, in vol. l. p. 727. not. uz. — Duo epigrr: dedit Brunck, I. p. 416. Harl. AMefomedis carmen in vitri conflationem pag. $17. (lyricis numeris digeftum a Salmafio ad Iulii Capitolini Antoninum Pium cap.7.) Hic fuit Mefomedes, Cretenfis, quem poetam Hadriano imp. carum eiusque libertum, practer alia μέλη compofuiffe laudem Antinoi, teflatur Suidas. Citharicorum carminum muficum poetam vocat Hieron. Chron. ad a. MMCLX. Lyricum poetam Capitolimus [| loco laudato, vbi Antoninum narrat falarium ei imminuiffe.: Eius Aenigma, antea ineditum, vulgauit Sa/mafius ad Capitolin. Eiusdem, vt videtur, efi hymnus in Nemefin, de quo fupra, [in vol. lI. p. 130 fq. et vol. ΠῚ. p. 644 fq.] memoratus etiam Ioanni, Philadelphienfi. Mietrodorur, grammaticus, Ioannem quemdam «alterum veluti Solonem celebrat p. 434. et Pofidippi epigrammati, de vitae genere deligendo, contradicit p. 28. [II. epp. in Brunck. anal. H. p. 476.] De variis Metrodoris, (fuit enim alius Metrodorus, Smyrnaeus, poeta antiquior. Ariflides tom. I. p. 495 fq.) dixi fupra in catalogo Epicureorum, [tom. IIT. p. 696 fq.] Metrodorus vero ille, epigrammatum poeta, Chreflodori et Iuliani, Aegyptii, aequalis fuiffe videtur, fiquidem loannes ifle idem eft, qui a duobus his celebratur P- 279. epigr. apud Sa/ma/f. ad Solinum p. 1058. [ Brunck. in Lecit. p. 229. alterum Me- trodoro Scepfio, Mithridatis aetate, alterum epigr. alii, cognomini, malit tribuere. Harl. AMichaelis, grammatici , (forte Pfelli)) epigramma p. 514. in Agathiam, rhetorem ac poetam, eiusque parentem. Memnonium. Alia in Anthologia inedita. Fabri. —— Boiuim. Maii: in bibl. Vffenb. p. 582. .Reir&e in. notit. p. 245. hunc, Agathiae probabiliter aequa- lem, difcernit ab alio, cuius epigr. in imaginem Deiparae in cod. Lipf. et Reiskii edit. carm. 642. figlam habet ME. atque interpretatur JMichae/; intelligit autem AMichaelena Pfilum, feniorem, doclorem Leonis, imperatoris Macedonis, (vid. Mllatium de Pfellis pag. 2. in Fabric. B. Gr. vol. X.) — Brunck. II. p. 144. edidit Μιχαηλίᾳ γρωμ- MATIKB εἰς εἰκόνος Ayo Dig. Σχολαξικῶν, itque in Lectt, p. 255. tantum fcripfit: ,, Mich. PSELL 1 cpigr. edidit Cangius in additamentis ad CP. Chron. in calce Lonarae p. 151. ^ Harl. Alünuermur, Solonis aequalis. — Vide Laeriium lib.I. fedt. 60. De Mimnerino dixi lib. IT. cap. 11. $. 7. [vol. I. p. 733 fq.] πω nafalcas, ΨΟΙ͂. ΤΊ νι 6 EPIGRAMMATARIORVM [9.117... XXXIL 481 JMnmafaltas, Siegoniur, fiue, wt alii, Plataeenfis, cuius epigrammatis coronam fuam veluti fofculis' exornaífe fe fcribit Meleager. ^Laudat et Zthenaeur V. pag. 1653. Fabric, — Boiuin. Mai. Leich. pracf. p. VH. et carm. XXI. p. 28. gr. ac lat. cum notis. βγεῖ. I. p. 19o fqq. dedit XVIII. illias epigrr. collat. Lectt. pag. 34 fqq. Reise in notit. P- 245 íq. qui eum Alexandro M. fupparem fuiífe ex catm. 420. colligit, nec tamen audacter pro- nuntiat. Otrtus fuit Sicyone ex δήμῳ Plataeis, tefte Strabone lib. IX. p. 632. qui initium imuidiofi carminis "Theodoridae, de poefi Mnafalcae dedit. Hnc Schneider pag. 6 fqq. anal. Mnafalcae aetatem ad 'Theodoridae tempora circ: Olymp. CXXXVI. retulit. Har. [/oro, Byzantia, alias 4Myro, .Boiuim. Maiu:.] Mofihus, Bucolicon fcriptor, de quo fupra cap. XVI. huius libri. [vol. III. p. 8os fqq. Mundus Munatius ep. eft in MS. pag. 100. cdit, H. Steph. [quod fub eins nomine exflat ín Brunckii anal. YL. p. 240. in Lect. tamen p. 188. monet Prunck., vitium effe in praeao- — "mine. [n edit. Flanudea p. 147. adfcribitur /ntonio Zfrgiuo. Harl. [Muius Scaruola. Boiuin. — Brunck. V. p. 265. ex 'Toupii addendis ad "Theocritum p. 39r. vid. Arunck. Lection. pag. 193. Reiskius tamen fufpicatur, nemine de Mucii Scaeuolae peritia graecarum litterarum meimoraute, in titulo errorem nominis accidiffe. — An JMaufi-ii, vitio per compendium fcribendi et inertiam librarii orto, et Scaeuolae nomine ab interprete, qui //fucii nomen in fuo exemplo repererat, addito? ar/.] Mufcius, fub cuius nomine epigramma exftat p.20. edit. Wechel. quod alii referre malunt ad Platonem. [M. Mufuriur. Mai.] AMyrinur p. 193 et 410. 52. [ Brunck. YI. p. τογ. 7Maiur. — Reisk. notit. p. 247 fq. qui Mueivay Murenam , Varronis filium. adoptatiuum, qui periit A. V. 732. iuffu Augufli, intelligit. Harl] JMyro, Byzantia, cuius epigrammata fuae coronae intexuiffe fe teflatur Meleager. De ea dixi lib. II. cap. 15. [vol. 11. p. 131 fq. Brunck. 1. p. 202.] [Naucrates.. Maius.] * Neoptolemus , Parianur, ἐν τῷ περὶ ἐπιγραμμάτων. ddthen. X. p. 455. 2 Neroni, imp. p.305. tribuitur vox inhumana ἐμᾷ ϑανόντος *yeio μιχϑήτω πυρί» quae au- &torem habet nec Neronem, nec Tiberium, licet vtrique probata. — Vide Dionem LVIII. p. 634. Suetonium Nerone cap. 58. Excerpta Peirefc. p. 802. Suidam in Τιβέρ. Aeflor, Larandenfis, idem ni fallor, de quo Hefychius illuflris et Suidas. — Sed ex msto ab Hugone Grotio adnotatum video Nézegos Νικωέος. p. 07... Nésogos εἰς TOv II$9;oy δρώκοντω. Huetius putabat, effe fragmentum maioris operis. Fabric." vide fupra, in vol. 1. p. 134. Nefforem, Larandenfem, h. 1: intelligendum effe, adfentitur et ex in. Ppp2 fcriptione 35) An Agathias Myrinus? vel Diotimus Myri- 11) Conf. Groddeck in Bibl. der alten Litterat, nus? Myrini etiam quaedam in Anthol. inedita und Kunít, part. 11, Gotting. 1782. 8. pag. 92. Vffenb, et apud Salmaf. ad Solinum p. 272. Hart. 454 1 1Π: ΧΧΧΙ. CATALOGVS POETARVM — ΨοΙ Τρ. 721} 745. fcriptione carminis 797. quae illum claris verbis auctorem adpellat, vti in apogr. Boiui- nii, Rei;ke docet in notit. pag. 248. Idem animaduertit, Ne//orem, quem Antipater, "Theffalus, carm. 283. adloquitur, videri potius. Neflorem, Tarfenfem, effe, de quo Strabo p. 992. narrat. — Adde Schneider. per. crit. p. rt fq-. Brunck. anal. II. p. 344. tria fraginenta, Négeges Aeoydées , et alios duo verfus tom. III. pag. 146. XX. profert illu- fuatque in Lection. p. 204. Zar. | Nitaenetur. Abderites fiue Samiur, e cuius epigrammatis coronae fuae aliquid decoris ad- ferre conatus efl Meleager. — Laudatur ab Zfhemaeo XV. p.673. Fabri. — Quo au. ctore Fabricius eum faciat Abderitam, nefcire fe fatetur Reirfe in ποῖ. pag. 248 fq. Mtlcager in carm. I. 29. (vbi vid. Reiske p. 237. et Manfon. in edit. p. 3.) eum fuiffe Sinyrnaeum, eidem ceciniffe videtur. Quare hic fufpicatur, quum ille ab Athenaeo dicatur Samiur, vel Smyrnaeum. diuerfum effe a Samio, vel Nicaeneium nofirum e patria, Smyrna, Samum migraffe, ibique fedes fixiffe. A Reirfio autem difcedit ScAmei- der in per. crit. 116 — 18. vbi late de poeta noflro differit. Monet igitur primum, ex Athenaci loco certum effe, illum fuiffe Samium; tum apud Meleagrum voc. Σ μυρ- yuigc, (pro quo in cod. Palat. legitur uugéiveuas.) accipi non debere pro patria poetae, fed pro herba, foliis myrrhae Nicaeneti, vel fatiuae illius, vel filueflris. (Sic quoque interpretatur Brunck. in lection. p. 1. ad vf. 29.) — Denique defendit ScAm. Fabricium, qui auctorem habeat Athenaeum, in quo lib. XIII. p. 590. — Nixewér& 78 Σαμίε 3 ᾿Αβδηοίτε. Ex Athenaeo. p. 672. patet, eum vixifTe ante Phylarchum, hifloricum. Stephan. denique Byzantinus voc. ᾿Αβδηρα Nicaenetum dicit Ἐπσοποιὸν. eumque Abde- ris ortum. prodit. —Concludit igitur Schaeider Nicaenetum, Samium, nulla re nunc differre ab Athenaei Nieenaeto. Zrumck. in anal. 1. pag. 416. dedit fex epigrr. infcripta: Nixouvérg τῷ Eejuie ct in Lectt. p. 96. explicuit. Zar/. Nicandri verfus, qui pag. 125. Anthologiae legitur, eft in "Theriacis 767. epigramma in Othryadem Spartiátam p. 299. De Othryade agit Loen/ir 11. 5.. Epiphyllid. et Zeur- fius YV. 13. Mifc. Lacon. Fabric. — In Brunck, anal. Hl. p. 2. tria Nicandro tribuuntur epigramm. quorum primum quidem in Planudea Nicarcho adfcribitur: quod etiam. Brunckio in Lection. pag. 121. videtur verifimiles fed, qui codic. Vatican. in titulis ep'gramm. femper fequitur, id quoque fub Nicandri nomine recepit. Harl. : Micorchus, cuius plura epigrammata exflant. Ex his p. 215 fq.. quibus perflringit malos medicos fui temporis, Phidonem, Diodorum, Agelaum, Alexin, et Zopyrum, quo poftremo nomine medicum. Epicureum Plutarcho memorari notauit Brodaeus. Sed: Nitarchur hic Plutarcho iunior eft, et fub CPolitanis imperatoribus fcripfit, ΠΡ] vt col.. liges ex epigrammate eius in Dulcitium, Procos. p.278. Alius Nicarchus longe anti- quior, quem ab Ariftophane perflringi notauit Suidas in Μικρός γὲ μῆκος et Qayay. P. 418. edit H. Steph. Fabric. ---- Βοϊπῖη. — "Reirke in. notit. p. 249. qui Fabricium, ex epigr. in Dulcitium, pocon colligit, quemdam effe: Nicarchum iuniorem, refutat, animaduertendo, illud carmen in pr. edit. Florentina effe οδέσποτον; Nicarchum vero, ex ejus epigrammatibus coniicit, fuiffe Samium, et vixilTe faeculo poft Chr. nat. primo autfecundo. Brunck. in anal. II. p. 340 fqq. dedit XXXVIII. epigrammata, in. Lection. p. 205- ^ ΨοΙ. 11: Ρ. 722. EPIGRAMMATARIORVM Lib. IH. c. XX XII. 485 p.205. de quibusdam locis difputauit, et p. 310. inter incertorum poetarum carmina, epigr. quintum tom. III. p. 334. Nicarchi quoque effe iudicauit. Zar/. Nictratur, cuius epigramma in Cratinum, vinofum poetam, pag. 122. Fabrir. Sed in cod. Dresd. tribuitur Nicaeneto, fub cuius nomine etiam leges in Brunck. anal. I. p. 417. IV. et Schneider in per. crit. pag. 116. adfentire videtur, nonnulla quidem corrigit, atque variam adfert codicis Dresdenfis lectione. ^ Nomen in cod. Dresd. recte fcriptum effe, contendit Brunck. in Lection. p. 96. Hinc Nicerati nomen non comparet in eius indi- ce poctarum, volumini I. praemiflo. Har. Niciar, Meleagro antiquior, qui eius epigrammata fuae intexuerat coronae. Fabric. Boiuin. Jaiur. — Reiske notit. pag. 249. coniicit, eum cum illo Nicia, Milefio, medico, ad quem "Theocritus fcripfit idyllium fuum vndecimum, effe eumdem. | Atque Bruck. I. P. 248 fqq. edidit nouem epigrammata Nixie Mijgis.. Harl. Nicodemi, Hermacleotae ὠντιςρέφοντα. fiue retrograda carmina lib. VI. antholog. cap. IV. [Nicomachur. Boiuin. Maius. Brunck. II. p. 283. Patriam eius et aetatem expifcari non potuit Reiske in notit. p. 249 fq. Har] Nicomedir epigramma in Hippocratem, (quod alii codices tribuunt Βα.) p. 8s. — Aliud in -Aefculapium. — Poffm. p. 462. tom. 1I. ad Pachymerem. Fabri. — Brunck. in anal. 11. pag- 382. edidit, praeter epitaphium in Nicomedem, X. czrmina, infcripta, Νικομήδες Σμυρναίε io 98, (in bis funt octo retrograda, ὠνωςρέφοντα ἢ ὠνωκύκλικα.) et in Lectt. pag. 216. haec adnotat: ,Iflae IX — XI. infcriptiones primum vulgatae funt ab Offauie Falcenerio in Infcript. athleticis, Romae 1668. iterum a Sponio in Mifc. erud. antiquit. p. 131. vnde eas repetiit Fabric. B. G. tom. XIII. p. 348. quorum ridiculum errorem cor- rexit Gorius Infcript. antiquarum tom. 1. p. 271. Harl. Nili, fcholaflici , in imaginem Satyri ex opere mufiuo p. 480. Fabric. — In Brunck. anal. IIT. p. 14- eff epigr. in imaginem Satyri. — aliud in iconem Archangeli in anthologia in- edita. arl. JVoff;, cuius epigrammata coronae fuae inferuiffe fe teflatur. Meleager. εἰ τα dictum lib. IT. cap. 15. [vol. II. pag. 133.] [Numenius , "Varfenfis. Mai. ex cod. Vffenbach. — Quis fuerit et qua aetate, non conftat. vid. Reiske in notit. p. 251 fg. Vnum ep. in Brunckii anal. 1L. p. 346. Har/.] Ornomai (diuerfi, vt fufpicor, a Cynico huius nominis, de quo fupra cap. XIIL) in Cupidi- nem, paterae infculptum p. 490. [ Brunc. 11. p. 402.] Oneffur, Corinthiur, male alicubi Orzffus;: aliis Oneffer. — Oneffur, Biyzontius, p. 253. edit. H, Stephani. Fabrir. Atque in Brunckii Lection. pag. 196. carminis IX. titulus in cod. Vatic. 'Oveze Βυζαντίϑ. VI. autem et VII. tribuuntur Onefli, Corinthio: in cete- rorum titulis non addita funt gentilia. — viz notit. p. 252. nil certi explicare aut augue rari potuit. Brunck. in anal. IL. p. 289. decem edidit epigrammata. Har. Palladar, Chaleidenfis , grammaticus, qui de paupertate fua conqueritur lib. T. cap. 17. de eius aetate conflat ex epigrammate, quod compofuit in Themiflium, quum praefectus €Polcos factus effet fub Valentiniano et Valente, p. 274. edit. Wechel. Meminit Pal. Ppp 3 ladae: 486 Lib.III.:.XXXiL .CATALOGVS POETARVM Vol. TI. p. 724 ladae. Tze!zes praef. ad Lycophronem. Palladam Zfexasdr istum dici in msto, fubinde notat Hugo Grotius. Fabrir. —. Beirke in miícell. nouis Lipf. tom. IX. p. 128. in notit. p. 253 fq. vbi fufpicatur, illum effe eum Paliadium, ad quem et de quo non paucae exílant epiftolae in Libanii illis, a Wolfio editis, atque fuitle rhetorem, h. e. iuuenum in agendis cauffis foreafibus imagilrum. — Idem alia, vt plurimum in coniecturis pofita, de illo atque, qui videntur illi, aequalibus, et de doctrina, num chriflianae diícipli- mae placita amplexus, an, (quod is probabilius effe purabat,) idolorum cultor fuerit, copiofe difputat: at, num Cáalcidenfis fuerit, nondum Reiskio videtur certum atque exploratum, faltem id ex epigr. pag. 146. A. Steph. haud effici demonflra. — Atqui Brunck. anal. Hl. p. 406 fqq. epigr. 147. et alii, quod cum Salmafio ad hift. Aug. p. 132. adfcripfit Palladae, tom. III. pag. 332. et in Lection. p. 510. praefixit titulum Πάλλαδω 'AAEZANAPEXQX. In Lectionibus p. 120 fqq. quaedam notat: carm. 22. quod in membranis fine auctoris nomine legitur, et nouiffimus editor inter Lucianea retulit, Palladae tribuit cum Salmafíos tum ex carm. 115. in Hypatiam, ab Alexandrinis chriflia- nis interfe&tam, definit aetatem et addit, ex multis illius carminibus adparere, eum non fuiffe Chriftianum. — In cod. Matrit. apud Zriartum p. 104 fqq. plura citantur Paíla- dae carmina, et p. 107 fq. /ria;t. dedit vertitque epigr. in aurum. Harl. Pamphiliur, cuius epigrammata itidem fuae coronae intexuerat Meleager. [Duo cpigrr. in Brunck. anal. |. p. 258. Lection. p. 57. Har1.] Pantratius, fiue Pancrater, cuius epigrammatis fuam fe exornaffe coronam Meleager refert. Fabri. — vide fupra in vol. I. pag. 153. L. β. Reise not. p. 152 fq. Brunck. 1. p. 259. Lection. p. 57 fq. vbi recte monet contra Keiskium , de Pancrate, Alexandrino, Hadria- ni Athenaeique aequali, non effe cogitandum ; coniicit vero, Pancratem, Arcada, cuius halieutica et Conchoreidem laudat Athenaeus, etiam epigrammatum, quae Meleager fuae innexuit coronae, fuiffe auctorem. arl. Paníclii in Callimachum et Cynaegirum epigramma p. 15. omiffam legitur in calce edit. We- chel. [Brarnck. anal. I. p. 404. Lection. p. 219. Har f.] [Panyafr, Halicarnaff. Brus: f. lI. p. 328 fq. quatuor edidit epigrammata et fragmenta, ex Clemente Alexandrino, Stobaeo, et Athenaeo. vid. Lection. p. 308 Íq. Harí.] Parmenion, Macedo, (non ille Alexandri dux; fed Parmenio alius iunior,) cuius epigram- mata-fuae implexuit collectioni Philippus, "Theffalonicenfis. — Erit tamen forte, qui duci illi tribuendum non negauerit epitaphium diftichon in Alexandrum , quod legitur p. 241. edit. Wechel. Fabrir. Sed: dux Parmenio mortuus eft prior Alexandro M. vt conflat e Curtio. Zewnasm. — Παρμενίων in cod. Matrit. apud lriart. pag. 450. — Parmenon, Boiuin et Maius, Aeirke in notit. p. 256 fqq. multus de eo, primum ob- feruat, eumdem effe, qui Parmenon et Parmenion audiat; tum illum quoque probabi liter dici a Stephano Byzant. voc. Βεδίνοι et Φρικίον, Parmemontem Byzantium, (quia in Macedonia natus apud Byzantium aetatem egiffe videatur,) et illum ipfum inter Ceph. carm. 2653. (id fi ad noftrum pertinet,) vocari Parmenontem. — (Atque Brunck. recepit id inter οἰδέσποτα , carm. 121. et in Lection. p. 265. animaduertit, titulum Πωρ- μένοντος non effe avcloris, fed dedicantis nomen.) Denique inquirit Reiske, num idem fit cum Parzmenide, cui in fchedis Crozianis tribuitur carmen, quod gr. et latine exhibet 5 EPIGRAMMATARIORVM Lib. HI. c XX XIF.. 487 Vol. Il. p. 722 P 723 nid exhibet; dubium tamen ei videtur, vtrum hic titulus ad verfum praefationis ad coro- nam Meleagri 32. vbi Παρϑένιδος. debeat refingi, an potius illo verfu reponi Παρ- μένιδος ad hoc exemplum, zn tandem Parmenis et Parthenir fint diuerfi. — | Brunck. II. p.201 fqq. dedit XV. epigrr. Parmeuionis Macedonir. add. Lection. p. 277. Harl. 2: i [Pa;rhafius. vid. Brusck. 1l. pag. 6o. vbi tria ex ?ant carmina fiue fragmenta, et in Ledtion. pag. 135. Horl.] * Parth:nir, cuius epigrammatis ad füam adornandam coronam Meleager vfus εἴ. [vid. Brunck. ad Meleagr. carm. I. 51.] Paulus "2, Silentiariut, Agathiae aequalis. vid. anthol. p. 605. edit. Wechel. et Suidam in ᾿Αψαϑίας "2: fub Iufliniano, imp. clarus, cuius plurima epigrammata referuntur. Scd et in adpendice, ab Aldo a. 1519. adiuncta, comparent eiusdem ἡμίαμβα δίμετρα κατα- ληκτικοὶ in "lhermas. Pythias, íta vero fcripta in codd. msst. qualem et ipfe poffideo vnum, vna cum graecis Ícholiis, (diuerfis ab iis, quae Vulcanius edidit.) et ab Aldo excufa, vt bini verficnli iuxta in vna ferie legendi [] pofiti fint; fed in poflerioribus editionibus perperam finguli ad imum paginae pergendo defuper lecti coniunclique Íunt et totum poema inde fic perturbatum, vt nullus exfculpi poffit fenfus, quamob- rem a Grotio etiam fine interpretatione eft omifTam. — Vide 70. Clerici '**) bibl. fele- clam tom. VII. p. 209 fq. Haetium de vita fua p. 145. Federicus vero Morcllur ordini genuino reflitutum poema edidit feparatim eodemque carminis genere reddidit Parif. 1598. 8. folio, vt confueuit facere, fugitiuo: [cum aliis, in bibl. Leidenfi. vid. Catal. bibl. pag. 46. nr.13.] Ante Morellum Aonaueutura Julcaniur idem Silentiarii poe- mation nitori fuo reflitutum graece fubiecerat Gregorii Cyprii encomio maris **) Lugd. Batau. 1591. 8. Henricoque Stephano infcripferat his verbis: Mitto tibi pro. Mufa tua griacipum mouitrice ἀντίδωρον Pauli Sibntiarii carmen, quod in anthologia tpigramma- 1wn graecorum pr[fime ab aliquo fypographiae tuae ἐπισκόπῳ habitum (neque enim adto eraffum οἱμορτημω in veligiofam tuam diligentiam cadere goteft) a me reffitutum et bre- vibus aliquot. notir graecis Emanuelis nifi. fallor Chryfolorae illuffratum fuo. nomini iufcripfi. — [In bibl. Askew. p. 157. eft Paul. Silentiar. in. therm. Pyth. a Z7ulcanio Lugd. Batau. 1593. 8.] | Exflat et eiusdem Silentiarii defcriptio fiue ἔκφρασις poetica templi CPolitani S. Sophiae, de qua dicam infra lib. V. inter fcriptores hifloriae Byz.. vol. VI. pag.2?8Íqq. Ex libro Ariflotelis de mirabilibus materiam poematis fui in "Thermas [ repetii(Te Αὔγαςε, Kaveayriva Keuziee , Θερμῶν ἄτεχνον, Am sw) De dignitate et officio Silentiariorum in Aula CPolitana vide vtrumque Cangii gloffa- rium, vv) Quoniam vero Agathiae aequalis fait Paul- Jus ifte; mirum, quod in cod. medic. fcamn. LV. nr. 7. [vid.. Baudin. cat, msst. tom. II. pag. 256. εἰ de codd. poítea,] cuius apographum exftitit in bibl. Gudiana, infcriptio cariminis in thermas ita fc habet: Παύλε Σιλεντιαρία e: τῷ d TIoS fus Θέρμα Suena δίμετρα πρὸς τὸν βασιλία τὸν Kavsavtivoy T6 Πορφυρογένητον, Incipit ibidem: βέλω «àv, igitur dicemus, duos diuerás temporibus fuiffe Paullos Silentiarios, dignitate et facultate carmi- πᾶ fcribendi claros? Fabric. — Id diferte fcribit infra, vol. VI. pag. 289. Harl. 1610) Qui tamen male tradit, Huetium primum animaduertiffe veríuum confufionem. Earl. Xx) Vel potius fcribendum eft, Vulcanium editioni fuae Jriflotelis de mundo (ubieciffe tamquam adpendicem, et Silent. carm, et Greg. Cyprii encomium. vid, vol. III, p.347. Hait. 488 Lib III.c. XXXJIL. |CATALOGVS POETARVM repetiifTe Paullum , notauit Huv/iur in Huctianis pag. 594. cuius eruditae obferuationes ad hoc carmen leguntur poít eius notas in anthologiam p. 50 — 78. Vltraiecli.. 1700. 12. Fabric. — Paullum Silentiarium latinos poetas habuiffe ante oculos, Zmunan. Gott- lieb Hufchke oftendit in epiflola critica in l'ropertium, Amflel. 1792. 8. p.39 et 4o. — De Paulli epigr. in Homerum vid. /riart. catal. MSS. gr. Matrit. p.96. — Supra ad $. VI. haud longe 2b initio apograph: olim Gadiani, nunc Guelferbytani, et Leflingia- nae diífertationis de illo codice atque Paulli Silentiarii poemate eruditae feci mentio- nem; Fabricius vero de ordine verfuum in exemplo Aldino, indeque in poflerioribus editt. orta confufione, a Vulcanio autem correcta ea, quae fcitu eilent neceffaria, iam expofuit. Quapropter ego hic primum quosdam codices et editt. memorabo. Quo facto ea, quae Leífingius docte acuteque et copiofe fcripferat, paucis comprehendam. — Bandiuiur in. catalogo codd. gr. msst. in bibl. Laurentio - Florentina codd. aliquot Paulli defcribit. "Tom. Il. pag. 256. in cod. VII. plut. 55. nr. XIII. funt fententiae et epigrammata externorum fapientum ex iis, quae collecta fuut a Maximo Planude. Inter haec epigrammata p. 255. inferuntur Paulli Silentiarii , h. e. fecretariorum primi- cerii, in thermas Pythias femiiambi ad imperatorem Conflantinum Porphyrogenitum cum fcholiis marginalibus et gloíffis interlinearibus, (forte Manuelis Mofchopuli, vti Bandin. in indice fufpicatur) et incertam falfamue Fabricii probat fententiam, - hunc Paullum effe iuniorem et longe diuerfam :a noflro Paullo Silentiario, qui fub Iuftiniano imperatore floruit. — lidem femiiambi, cum gloffis interlin. et fcholiis ad calcem, in eod. XXXIV. plutei 57. (pag. 399. nr. XIV.) — tum in cod. XXIII. plut. 58. nr. 2. (p.464.) — denique in cod. XIII. plut. 74. nr. 45. (IlL. p. 110.) — In codice Lei- denfi, olim Bonau. Vulcanii, nr. 2. cum Ícholiis, tefte Catal. pag. 343. — In bibl. Par :fienfi regia. quinque carminis illius funt codices, fcil. DCCCCXCVIII. MCCCX. MMDLXII. MMDXCVI. cui addita dicuntur fcholia, adhuc inedita, MMDCCXXXIX. — In bibl. //indobonenfi cum Man. Mofchopuli fcholiis, tefte NeiTelio. Comparet illud carmen cum eius epigrammatibus in Anthologia Planudea ab Aldo et reliquis edita: mul'a epigrammata funt in Anthologia Cephalae, ἃ Reiskio vul. gata; item ex Anthologia, in Imperio orientali, a Bandurio edito, part. III. edit. Venet. p. 117. 119. 122. 130. — Brunck. anal. III. p. 71 — 102. inferuit LXXXIIL, epigr. in his nr. LXXIV. carmen e τὸ ἐν Πυϑίοις Θερμοὶ, verfibus in ordinem fuum reductis, atque in Lecton. p. 245 fqq. critice tractauit: cuius carminis ordinem, putat pag. 249. primum ridicule peruerfum efle, vt omnes verfus non geminis in eadem pagina co- lumnis diflribuerentur, fed continua exprimerentur ferie, in edit. Afcenfiana, a. rs3r. quam imitati funt H. Steph. et Wecheli hei-des: atque , typographi, ait, ltali, qui poft Afcenfium et Frobenium Anthologiam ediderunt, Aldo meliorem, quem fequerentur, ducem non quaefiuerunt; proinde carmen hoc in Nicolinorum editione Veneta a. 1550. et ea, quae auno poft fubfequuta e(t, filiorum Aldi, legentibus res facile procedit. * Enimuero ridiculam illam verfuum confufionem ex edit. Iuntina 1519. in Badianam f. Afcenfianam aliasque manaffe, monet Lefing.].c. p. 140. Idem docet, Claudium ZAIncantherum , in. verfione latina, infcripta: — —Paul/i Silentiarii Hemiambia. dimstra catale&lica, in Termas Pythias, latine fa&ia, epico carmine (verfibus 170.) Venet. 1586. 8. (vid. Pinelli catal, tom. 11. nr. 4320.) exemplum Aldinum, adeoque rectum verfuum ordinem /Vol. TI: p. 753 M EPÍGRAMMATARIORVM — Lib.IIIc XXXIL 489 ordinem effe fequutum. — Contulit tamen mstum cuius ipfi copiam fecerat fodalitas canonicorum Lateran. D. Ioannis cognomento Viridarii , (vid. L«/fing. p. 360.) 'Tum differit de Stephani negligentia, et quae Ancantherus, Huetius, Vulcauius, Fabricius, Bandinius praefliterint aut modo bene, modo male adnotarint. — Pollhaec 1) gr. con- textus, in ordinem fuum reductus atque ex cod. Guelferb. et fagacitate Leflingii cor- réclior, 2) fcholia graeca, 3) adnotationes Leffingii. Has excipit docla inquifitio, vbi- nam illa ἐν IIu9/o;e Θερμοὺ fuerint, et num Paullus quidam iunior auclor poematis haberi poffit? Docet igitor ex Procopio de aedif. Iuftin. lib. V. cap. 3. pag. 98. edit. Maltret. thermas iflas ἐν Πυϑίοις iu. Bithynia a lufliniano vario modo amplificatas et palatio aliisque rebus vtilibus ornatas fuiffe; zuctorem igitur poematis in ifias thermas meliore iure videri Paullum Silentiarium , qui fub Iufliniano vixit, quam iuniorem quemdam. ^ Acute autem fentit et Παῖς. demonflrat, codicis Florent. infcriptio- nem πρὸς τὸν βασιλέω Κύριον Κωνταντῖνον vov Πορφυρογέννητον et verba in initio carminis Avyase Kevsavrive Keorize a rcliquis abefle codicibus nec carere fraudis et falfitatis fufpicione. — Denique probabile et paene certum illi videtur, thermas cum ruderibus et reliquiis fpatiofi aedificii apud locum quemdam, qui hodie dicitur Erficher, Cvid. Paul. Lucas Veyage fait par l'ordre du Roi, tom. I. pag. 163. Amflel. 1714.) effe thermas, quas Paul. Siléntiar, carmine celebrauit. Zarl. Paufaniar in defcriptione graeciae plura refert epigrammata, quae olim anathematis et aliis monumentis antiquis infcripta reperit. Eorum accuratum et pleniorem, quam efl in praeclara editione Lipfienfi, indicem dabo infra lib. IV. — Paufaniae quaedam leguntur in anthologia inedita. Peritus. H. Stephan. pag. 337. Prr/ts, cuius epigrammata Meleager fuae intexuit coronae. ον αι in cod. Vffenbach. Perfer, "Thebanus, in codice, quem infpexit Hugo Grotius. IHéec& ποιήτϑ vltimum in edit. H. Steph. p. 257. et Πέρσε Μακεδόνος p. 288. Epigr. p. 416. πολλάκι etc. Perfae tribuit, et cum eo, quod i*: fequitur, iungit Huetius. Fabrir. — Bruack. M. p. 4 fq. Perfae, Thebani, oclo. exhibet epigrr. et in. Leclion. pag. 121. explicat, omittit tamen id, quod Huetius tribuerat Perfae. —Rei/fe in notit. p. 259. parum vel nihil potuit de illo adferre. Harl. Cyllenius Petionur, pag. 114. edit. Wechel. Phacellur, pag. 365. [Paediur. Maivus.] * Phaedintr inter eos landatus ἃ Meleagro, € quibus coronam fuarn compofuit. — Vide et Steph. Byz. in Βισάώνϑη. — Phaedimi quaedam πὶ Anthologia inedita exflant. Fabrir. — Rtiskius not. pag. 266. nihil certi de illo potuit proferre. — Brunck. I. pag. 261. quatuor Phacdimi recepit carmina, et de tertio differit in Lection. p. 58. Schneidr in peric. crit. p. 129. obferuat, in edita anthol. p. 63. Βισαντίνα carmen legi, quem Fabric. fupra in voc. Bufantinur vel Helladium , vel Antiphilum facit; fed Schneider. intelligendum cenfet PLaedimum noflrum Bifanthenum , ciusdemque fufpicatur effe libros περὶ ἡρα- κλείαξ γ quos memorat 4Z/Aenaeur p. 408. — Phalaris epift, 130. cuidam fcribit Phae- Fol. Ij. j Q. qq dimo: 49o Lib.IILc. XXXII. CATALOGVS POETARVM Vol. II. p. 723 dimo. Fabri. ad carmen Meleagri l. (quod ex Vauaffore repetierat.) vf. 52. fcripfit : Φαίδιμος h. 1. non eft. epitheton Zifagorae; fed nomen poetae proprium, cuius me- minit Séephanur Byzantinur, Βισάνϑη πόλις Μακεδονίως, ἐφ᾽ ἧς Φαίδιμος ἐλεγείων “ποιητής. Δὲ apud Theodulphum Aurclianenfem lib. IV. carm. I. Sedulius vocatur ru- tilur, i. e. φαίδιμος lueuleatus , vnde Rutilum, poetam, inuitis, ni fallor, Mufis, ef. finxerunt viri eruditi. ^ adde Száel/enberg. reliquias Antimachi pag. 25. not. i. de Z£nta- gora. Harl. - Phaenmur, cuius epigrammatis Meleager coronam fuam decorauit. Fabri. — Brunck. I. p.257. praebuit duo epigrammata. Schneider. per. crit. p. 125. probat lectionem quam- dam cod. Palatini. Harl. Pholaceus in epigrammatibus laudatur ab Zfffhenato X. p. 440. Fabri. — vid. νο]. 1. p. 134. Reirke in notit. p. 266. notat, e carmine anth. Ceph. 445. folum conflare, eum polt Olymp. CXXV. vixiffe, quia Gallorum meminerit. Brunc£. edidit I. p. 421. fragmentum et quatuor epigrammata, et tom. ll. p. 525. vnum adhuc. — Adde Lection. p. 99 et 255. Harl. e Phanias quo et ipfo vfum fe profitetur Meleager. In anthologia inedita Phaenias. Eius epigramma edidit αὐ εν ad Suidam voc. Χεώντειραν et illuflranit Chriffian Gottlieb Schwarz; diff. de varia fupellectile rei librariae veterum-$. 14. Altdorf. 1725. Fabric, — Reiske in notit. pag. 266. contendit, nomen reclius fcribi Φανίας aut Φοωινέας. (quod nomen habet Polyb. init. excerpt. lib. XVII) quam Φανίας in cod. Lipf. '"Tum notat, eum vixife poft Epicurum, vt e carm. Ceph. anth. 525. et ante Meleagrum, aut cuin eo, vt ex verf. 52. praefationis eius conflet. — Brunck. II. pag. 52 fqq. octo ayie epigrr. edidit, et in Lection. p. 155 Íqq. explicuit. Zar/. [Phidiar. Vnicum eius carmen dat Anthol. Cephal. Iib. II. initio, nr.249. vid. Reirki notit. pag. 266. Harl.] :; [PAilemon. Brunck. IT. pag. 61.} * Philetae, Coi, epigrammata memorat Suidas. Fabri. — vid. fupra vol. II. fin. f. p. 874. Philetae duo epigrr. dedit Bruncf. I. pag. 189. nouem alia epp. ἃς fragmenta, tom. II. p. 523. et quinque alia tom. ΠΗ. p. 254 fq. ]ninfcriptione carminis 712. apud Reiskium adpellatur Samius, et Reiske in notit. p. 266 fqq. multus de illo, arbitratur, Meleagri Samium (verfu 14. praefat.) cum Polybii Samo, (vel rectius Samio leg.) Chryfogoni filio, circa Olymp. CXL. regis Macedoniae penultimi, Philippi, tum iuuenis fodali, ab eodem tamen Philippo deinceps fublato, fuiffe eumdem. — De Samio illo Meleagri vid. Brunck. Let. p. x. in primis p. 114. vbi fuam retractauit fententiam. ScAneider. in anal. p.5fq. de Phileta eiusque. fcriptis differit, neminem vero adhuc praeter interpretem "Theocriti reperire potuit, qui eum diceret Samium; Ναξιακαὶ tamen ex Heraclide, rammatico, apud Euflath. ad Homerum pag.:885. non ad Philetam Coum, fed ad Philetam Ephefiuim refert, indeque apud "Tz:tzem in Lycophron. p. 633. pro Φιλτέας iy τρίτῳ Ναξιακῶν legendum eíle ait Φ,λητᾶν. — Philetne Coi fragmenta, quae ve. pirientur. — Collegit et. notis illuflrauit Car. Pai. Kayfir, Enzhemio Palatinus. — Praefixa efl epift. Chr. G. Heyuii ad Io. Ge. Schlofferum. Gottingae 1793. 8. 2:7. Pliliader, Vel, II. p. 123 8754 EPIGRAMMATARIORVM —— Zi.1ILz XXXIL 49i Philiades , Megarenfr. Vide Stephanum Byz. in Gészreew. Euflath. ad Iliad. β΄. pag. 266. edit, Rom. [Vnicum epigr. dedit Brunck. II. p. 329. adde Ledlion. p. 3.9. Harl] Philippus Maredo fub Caio Caefare fcripfit. — Vide lib. IV. Anthologiae cap. XI. p. 461. [vid. Íupra, $.2. de Philippo Theílal. — PAilippi regis Maced. vnicum epigr. repofuit Brunck. I. p. 492. adde Leclion. p. n5. nc. XXII. Zar. Philippus, The[Jalonicenfir, qui poft Meleagrum collectionem epigrammatum [IP] ex variis poetis condidit, illisque fua adiunxit. De ea dictum fupra δ. 2. — Claruit fub Auguflo imp. et poft. — Vide fupra in Bianore. Fabri. —Kei:e notit. pag. 267 (qq. Brunc&. 11. p. 211—235. fub nomine eius 84. epigramm. edidit; fed in Lection. p. 179 fqq. often- dit, quaedam aliis tribui, aut efTe incerta; p. 186. ineditum protulit. Har. Páilippur iunior, faeculo quinto vel fexto poft natum Chriflum clarus, cuius cfl epigramma pag. 472. in amores fibi arridentes CPoli. Confer Cangii CPolin Chriftianam lib. II, p.167. — Philippi Byzantii epigramma in Herculem. Natalis Comes mythol. VII. pag. 7ot. [PAilifeur, cuius epigr. in Lyfiam, rhetorem, dedit Brunck. I. p. 184. ex Plutarcho in Lyfiae vita p. 836. vid. Brunck. Lection. p. 34. Harl. [Philo, Byblius, grammaticus. —Suidar voc. Φίλων» tom. IIT. p. 612 fq. tradit, eum circiter tempora Neronis, etiam fub Hadriano vixifle, eumque ipfum teflari, Seuerum Eren- nium fuiffe confulem, quum ipfe annum egiffet LXXVIII, Olymp. CCXX. atque fcripfilfe de comparandis atque eligendis libris, libr. XIT. de vrbibus et claris viris, quos vnaquaeque tulit, libr. XXX. (quod opus in epitomen redactum fuiffe ab Aelio Sereno, produnt Suidas in Σερῆνος et Etymol. v. Βοκέρως.) tum, (nifi is alius fuerit Philo) de imperio Hadriani et alia. Eadem narrat Eudoria in Violario p. 424. addit tamen, eum- dem quoque fcripfilTe epigrammatum libros quatuor. Harl.] Philonis in canos hominis flulti p. 33. ( Brunck. M. p. 401.] * Philochorus, Athenienfis, collegerat ἐπιγράμματα Ἀττικοὶ. Suid. Philodemtr, cuius epigrammatis Philippus, '"Theffalonicenfis, fuam adornauit collectionem. De eo dixi inter philofophos Epicureos, [fopra, in vol. IL. p. 6c9.] Eius ineditum epigr. in Menagianis, tom. III. p. 371. aliud in Salma(ii Plin. exercitat. p. 850. A. edit. Vltraiect, aliud fragmentum συμποτικὸν, ibid. p. 749. A. Fabric. — Philodemi 31. cpi- gramm. collegit Brunck. Il. pag. 83 fqq. et illuflrauit, duoque alia addidit in Lection. pag. 144 fq. Pauca de eo tradit Keis&e in notit, p. 27. Quaedam correxit //a/ckn. in diatr. Euripid. p. 286 fq. et comprobauit Scineider in peric. crit. p. 6. vbi aliud epigr. quod-z4Ac» legitur in Anthol. VII, p. 483. vindicat Philodemo: aliter emendat verfum p.105. — p. 115. carimen, quod in cod. Dresdenfi infcribitur Zfrgentarío, malit mo- do, vti faclum eft in. edita anth. p. 468. tribuere PAilodemio, modo tamen Zfrgrntorio: p.16. in codice Dresdenfi ," cui confentit Palatinus, carmen adfcribitur Philodemo, quod in Anthol. Steph, pzg. 494. legitur ἄδηλον. — p. 122. Schneider emendat epigr. Fhilodemi in libro VIL. p. 468. idemque aliud epigr. 581. anthol. Cephál. et emendat, idque Philodemo inalit reddcre, quam Silentiario infcribere. Zar/. 944 2 Ρμἰοἤναίω 492 Lib.IIL c. XXXII. . CATALOGVS POETARVM | Vol. Tl. p. 724 Dhilofiratur in imaginem Telephi vulnerati p. 455. [ Brunrk. VI. p. 400.] [PAiloxenus. Brunck. V. p. 58. coll. Lection. p. 158. in collectione lenfiana, nr. 140. Reirfio in notit. p. 271. videtur effe PAiloxenur, tragicus, de quo vide fupra, vol. lI. p. 315. Atque Schneider im anal. pag. 3 fq. quoniam id epigr. eft in Mercurium a Tlepolemo, Myrenfi, Polycriti filio, dicatum in fladio, "'lepolemum autem illum Olymp. CXXXI. vicifle Paufan. p. 394. fcribit, inde efficit, Philoxenum, poetam, cum Dionyfio feniore vixifle, et ex carmine ipfo oflendit, eum Myris, Lyciae vrbe, oriundum, et Poly- crito patre natum fuiffe. Har/.) Photylider, Milefius, in msto fecundum ep. p. 17. edit. H. Stephani. Fabrie. — Brunck. U 11. edidit nouem, et Il. p. 522. adhuc vnum epigr. conf, Lectt. p. 15. Har. [Photiur, patriarcha. Reirk. not. p. 272.] [Phronto. Maius. vid. fupra, voc. Fronto. Harl.] Pinytur, cuius duo verfus in Sapphonem exílant pag. 403. Fabric. — Brunrk. VT. pag. 288. Schneider in peric. crit. p. 129. contendit, illum Pinyfum, Bithynenfem, fuiffe Epaphro- diti ^) libertum, grammaticum, et Romae docuiífe, laudatque Stephau. Byzant. voc. B,9uy;ov.. Harl. Pifander, Neftoris forte filius, Larandenfis, de quo Suid. Sed in msto, quod Grotius in- Ípexit, Πεσανδος "Pod/g, p.203. H. Steph. Fabri. — conf. fupra in vol. 1. p. 215. et p. 590. not. zz. — Brunck. M. p. 294. edidit epigr. Pifandro, Rhodio, infcriptam, et ita quoque in cod. Vaticano, probatque in Lectt. p. τοῦ. Har/. Pifo, eius epigr. p. 168. edit. H, Steph. Fabric, — etin Branckü anal. 11. p. 108. Harl. Pittatur. duo fcolia dedit Brunzk. I. p. 154.] Plato, philofophus, cuius epigrammatis Meleager coronam fuam illufirauit. Confer, quae exflant apud Laertium Ml. 28 fq. Gellium etc. — De eo dictum hoc ipfo libro cap. 2. [tom. IIL] | In Platonem epigrammata varia exhibet idem Laertius WI. 43 fq. — Sed in Anthologia exftant nonnulla, quae videntur Platonis iunioris. Fabrie. — Atque Bruck. vtriusque diflinxit epigrammata: nam in anal. tom. I. p. 169. dedit XXX. epigrr. P/ate- sis, philofophi, tria autem iunioris P/afonis p. 175. adde eius Lecliones p. 29 — 32. et /riart. codd. MSS. gr. Matrit, p. 92 et 93. inprimis p. 98. de epigr. Platonis in Arifto- phanem: item p. 103 fqq. Polemo. periegetes περὶ τῶν xov πόλεις ἐπιγρωμμώτων, dhen. X. p. 416. 442. — | Po- lenionit regis Ponti epigr. in iafpidem artificiofe fculptum p. 489. Wech:l. Fabri. — Polemonis regis tria cpigrr. recepit Jranck.l. pag. 184. et explicuit in Lection. p. 173 fq. Hart. Pollianus, (Πωλλιανὸς. Πωλιανὸς, Πωμιανός). Florum poetam perflringi: pag. 236. num Hadriani imp. aequalem? | Meminit ibidem Parthenii et Callimachi ex Homero plera- que yy) An eius Epaphroditi, a quo etiam Epictctus mauumiffus ef? Zarl. Vol. TI. p. 724 Ὁ 725 EPIGRAMMATARIORVM .Eib.1II.c XXXil. 403 que mutuatorum. Fabri. — Πωλλιωνϑ' quinque epp. collegit Brunck, IL. pag. 439 Íq. et in Lection, pag. 223. illuflrrauit. Har. Juliur (MS. lulianus) Polyaeuur. — Francifeur Redi Offervaz. intorno alle vipere p. 57. Fabrir. IV. Epp. in Brunck. Il. pag. 287. et Lection. pag. 196. Harl. * Polyrlettts , inter eos, e quibus coronam fuam concinnauit , celebratur a Meleagro. Poluffratus εἰ ipfe a Meleagro adhibitus eft inter eos, e quibus coronam fuam contexuit. Fabric, — Reirkiur ex carmine pag. 203. H. Steph. coniicit, hominem fuiffe magnae Graeciae, qui circa Olymp. CLVII. 3. V. C. 608. aut Romae aut in I'alia viueret. In Brunckii anal. I. p. x. duo exflant epigrr. et p. 121. Lection. vnum locum correxit. Har. M. Ponpeii iunioris in Laidem p. 328. in. Mycenas p.146. Fsbri. — Brunk. 11, pag. 105. Lection. pag. 149. Harl. * Pofidippur, Siculur, inter eos, e quibus coronam fuam confecit, a Meleagro commemo- ratus. Pofidippi epigrammata laudantur ab /4//:maco X. p. 412. 414. €t fchol. /Zpolfonii lib. I. 239. Eius epigramma de vitae genere deligendo imitatus Zfufoniur Idyllio XV. confer Politianum cap. 49. Mifc. et Franc. Junium catalogo artificum:p. r14.. Fabrir. — fupra in vol. I. p. 728. not. oo. vbi Brunck. in gnomic. poet. et Reiskium iam laudaui: Küfler ad Suidam voc. IIoc. tom. lI. p. 159. et τόσ. Iilloifon. prolegg. in Homerum p.33. — Brunck. anal. lI. pag. 76 fqq. — In cod. Medic. Florent. XXXIV. plut. 57. (Bandin. II. caral. pag. 392. nr. XX.) eft epigr. ἀδέσποτον, veribus elegis X. et incipit “ποίην τις etc. quod vero in codice XVI. plur. 87. (tom. HI. pag. 402.) Pofidippo, ab aliis Platoni, comico, adfcribitur. adde cod. XIII. plut. 74. nr. 46. ( Bandi. IlT. p. ris.) — Pofdippi carmen, lriart. p. ris. — Schueider in peric. crit. p. 70 fq: ep. a Klotzio et Warton. vulgatum adpofuit emendatius atque expofuitz et p. 118. carm. quod Pofi- dippo lib. VIL. p. 452. tribuitur, Meleagri effe pronuntiat. adde Brznck. lection. p. 3. Harí. : LPraxille, II. fcolia apud Brunck. pag. 157. αν * Protli inter epigrammatarios poctas meminit 7xe/zer prácf. ad Lycophronem. — (Pro. clar Lyciur. Boiu, Brunck. W. p. 44x fqq... Reife notit. p. 250. Har.] [Michael Pfellus. Brunck. ΠΙ. p. 127. vid. fupra, voc. JHTichadl. Harl] [Ptolemaeus , rex. Brunck. 11. pag. 66. tria epigrr. Har/.] [Pythagorar. Boiuin.] [Pythear. Vnicum ap. Brunck. YI. p. 244. vid. Zfthen. p. 465. Harl.] [Afinius Quadratus. vid. fupra, voc. A4fíniur. Horl.] Quintur, Smyrnatur: Huic Tzetzes Chiliad. IT. 58. tribuit carinen de laboribus Herculic, quod fine nomine auctoris legitur in Anthol. lib. IV. p. 443. Fabri. — Recepit id fub nomine Quinti Brunck. II. pag. 475. et in. Lection. pag. 228. notauit, in vno regiorum codicum titulum effe εἰς τὸ αὐτὸ Kclyre Xpvevose s ὡς ἐμοὶ doxes. Harl. Risus, cojus epigrammata Meleager. fuae coronae intexuera",.— De eo. [δὴ dixi lib. II. cap. ΧΙ, $. 7. [vol. Lp. 334.] Eius poenaatis delectatum Tiberium, auclor eft Suztc- Q. 44 3 ftir 494 148.111.:. ΧΧΧΗ͂. | CATALOGVS POETARVM Mol XL Ὁ, γῆν miu; cap. 70. — Citat epigrammata eius Zf/henatur XI. pag. 490. [vid. Brunck. Y. Pag 419 fqq. 1L. p. 526. et Lection. p. 112 fq. et p. 235. virfie notit. p: 239. Har. Rufnus, cuius epigrammata Erotica XXVIIT. leguntur p. 615 Íq. p. 486. μισῶ εἰς. Eidem MStum tribuit z coi Κῶνα etc. p. 482. H. Stephani, In eodem msto legitur diflichon, quod in editis d-(ideratur: "PeQüves τῇ μὴ ete. Fabri. — - Brun. tamen tom. 11. P. 396. nr. 25. id cum aliis 37. Aui carminibus dedit, et in Lectt. p. 217 fqq. illuflra- vit. — Quaedam loca emendauit expofuitque Schneider in peric. crit. pag. 8o fq. et p. 103 fq. vbi carmen exhibuit auclius. — adde Keiskii notit. p.259. Harl. Rufus , domeflicur, p. 6:5. [ Brunck. V. p. 490.] Sabinus, p. 555. forte-fophifla, qui fub Hadriano claruit, Suida.tefle. In msto dicitur gram- maticus. Fabri. — Atque Brunck. lI. pag. 304. fcripfit et dedit Sabini Γρωμματικξ epigr. Harl. Samius. Xcpig epigrammatis Meleager fuam fe ornaffe coronam teflatur hoc verfu: καὶ Ea- qiie δώφνης κλῶνω μελαμπέταωλον. Fabric, vide fupra, voc. Phileta et Schneider anal. pag. 4. Brunck.l. pag. 485. duo dedit Samii epigrammata, cuius Lectt. pag. 114. confe- res. Harl. Sammiur. Vide infra in Simmia. Sappho, cuius epigrammata pauca Meleager coronae fuae intexuerat. — De ea dixi lib. II cap. 15. [vol. L p. 137 fqq. adde Paw ad Anacreont. p.308. Harl.] Sarapion, pag. 392. [Serapionis Alexandrini epigramma in Brunck, anal. II. pag. 291, et mst. epigr. p. 207. Steph.] Satyrius, fiue Satyrus Thyillur. / Infra in Thyillur. [Stythiur, fiue Scythinur. Boiuin. Maius, Reiske notit. p. 261. nihil de eius actate rebusque reperire potuit: ei tamen videtur Scythius a Stythopoli, vrbe Palaeflinae apud Iordanem, dictus fuiffe. In cod. Lipf. carm. 10. editum a Klotzio, infcribitur XxuS/g, in carm. 213. auctor Σκυνϑίνος dicitur: vtrumque corrupte, Schneidero in per. crit. p. x28. iudice, qui vero fufpicatar, poetam i(lum efle Seyfinus, qui a Stephano Byzant. voc. Tes, 'Teius iambicorum ποιητὴς vocatur. Apud Zf/fenaeum XI. cap. 11. p. 461, vbi vid, Ca- faubon. σκυϑινὸς ὁ Τήϊος ἐν τῇ ἐπιγρωφομένῃ ἱτορίω. — Animadueitit quoque Schneider, eum bis a Plutarcho laudari, in opufc. moral. p. 715. atque p. 402. fimpliciter XxuSivo memorari, ibique exflare infigne iamborum fragmentum. — Bruck. M. p. 104. edi- dit duo epigrammata Zxv9iye Tzía. Harl. Secaeur (Eqkenios), p. 624. Secundus, CPoli fcripfiffe videtur faeculo pofl Chriftum natum quinto vel fexto. [IIT. epp. Brunck, ML p. 5. dedit, et in Lection, p. 235. refellit Fabricium et exiflimat, eum fuifle" fupparem iis poetis, quorum carminibus Philippus fuam nexuit coronam. Har.) [Serapion. vid. Sarapion.] Simmiar , cuius epigrammata fuae ornamentum coronae adiecit Meleager. De Simmia dixi hoc ipfo libro cap. 16. [vol. ll. p. go8.] — Simmiae μῆνες citantur a Stephauo Bvz. in 2 , , AuvxAog- VoldL p.25 — EPIGRAMMATARIORVM .—.LibI[Lc XXXIL 49$ m —X . ᾿Αμύκλω. Eiusdem ᾿Απόλλωνω laudat Steph.. in Ἢ μίκυνες et Tzetzes Chil. VII. hift. 144. Forte et in anthologia edit. Wech. pag. 517. pro Σαμμίϑ legendum Z;pgig, nifi malis Eze. [vid. Brunck. Lection. p. 38 Íqq. 114. et p. 235. qui dedit Simmiae Tebani II. epp. tom. I. p. 168. Sinmiae autem K'hodii carm. I. p. 204 fqq. et 11. p. 525. adde vl- timum ep. 260. edit. Steph. et p. 274 εἰ 275 ] Simonidir Cri epigrammata Meleager itidem coronae fuae intexuerat. De illis dixi lib, IT. cap. 15. [vol. I. pag. 142 fqq. Zriart. catal. pag. 9g4.] Poft verf. 1. p. 209. edit. Stephan. addendum hoc Simonidis εἰς Γ ὄργιππον ἐπιτύμβιον᾽ Οὐκ E νυμφόω λέχη Κατέ:- βη τὸν ἄφικτον Γόργιππος ξανϑῆς Περσεφόνης ϑάλωμον. Fabrir, --- Bruntk. in Le- €lion, p. 17 — 25. opinatur et acute docet, quaedam dubia aut. incerta fide tribui Simoni- di, neque, quae ibi Simonidea legantur, omnia effe ciusdem hominis, quum plures fuiifent cognomines; denique p. 25. duo fraginenta, ab Ariflotele feruata, reponit; — conf. Reiske notit. p. 260 fq. Harl. Sinopen/ium epigramma in Diogenis Cynici flatuam. Laert. VI. 78. [So/on. vide fupra, νοΐ. Τ. p. 735 fqq. vbi iam Brunck. aliosque editores laudaui. Zar] Sophoclis, tragici, in Euripidem ex Zthenaei XIII. p. 604. [ Brunck, I. p- 63.) Sophronii, patriarchae Hierofolymitani, in funus Ioannis, patria Cyprii, papae, fiue patriar- chae Alexandrini, p. 282. Aliud in Xenodochium ab Eulogio, patriarcha Alex. con- ditum p. 497. [ Brsmck. ΠῚ. p. 125. et Leclion. p. 254.] Sofipater. MS. tribuit illi Zycuves χεέλη pag. 487. edit. H. Steph. quod p. 129. edit. Wechel. legitur. Coniungendum efTe cum diflicho, quod αδέσποτον fequitur, notat et inter- pretatur Huetius, Fabri. — lllud fub *offpatri nomine cum duobus aliis epigrr. dedit Brunck. I. p. 504. et expofuit in Lection. p. 1:9. Harl. Spes/ippi, philofophi, in Platonem p. 418. [Brumck. I. p. 176.] Statyllius (Statilius) F/accur, cuius fex vel feptem epigrammata in. graeco florilegio leguntur. Dubitat Gafzndus M. 6. de vita Epicuri, an fit idem cum Statilio epieureo ,| de quo Plutarch. in Catone minore et Bruto: vide etiam infra in Tu/Áio. Fabri. — — Stratyl. liu: male in cod. Lipf. vid. Reirfe notit. p. 261. Bruxct. II. pag. 262 fqq. XII. edidit epi- gramm. et examinauit in Lectt. pag. 192. Diflichon, χρυσὸν cvze εὑρὼν, quod in An- 180]. 1. cap. 84. infcribiter Statyllio, apud Diog. Laert. tribuitur P/atomi, notante lriart. catal. pag. 104. vbi aliud quoque diflichon latine et hifpanice vertit. Har/. Sirai? , non philofophus ille Peripateticus, fed poeta hoc nomine ionior, Epicuri, vt vide- iur, de grege porcus. Capitonem medicum perflringit pag. 215. — Cardiamur dicitur in Anthologia inedita. vid. 1. Henr. Maii Obferuatt. facras libr. IV. pag. 1 et 65. et catal. MSS. Vffenbach. pag. 574 fa. Equidem accipio Στρρίτωνος τϑ Καρδιωνξ, non, vt Maius, Cardiani filium. | Huius Stratonis gredi cum aliis epigramm. ineditis illuftrare voluit Salmafius. conf. Menagiana tom. IV. pag. 229. —Straronem, Sardianum, vocat ren pag. 338. ad Solin. Fabrie, — Abunde difputatum efl de illo fupra ad $. II. ari. [Suia. vid, Brunrk. Lection. p:g. 261. Ear. Sgnefur, 496 1|8. 7ΠΠ. XXX1I. | CATALOGVS POETARVM Nol. W. p. 725 Ὁ 726 Synefiur, philofzphur, de quo' infra libro V. ( Brunct. M. pag: 449.]- Synef , ftholaffici , in Hippocratis imaginem ab Eufebio Byzantio pofitam , pag. 485. [0] [.Brunck, YII. pag. rr.] [Thaler, Milefius, Boii. At caue, ne intelligas autiquiffimum philofophum; nam verum nomen erat ZAa//ur aut Thyilur. Harl.| à [ Thallus, Milefius, fub Caefare Germanico, vt vult Reiske, qui in notit. pag. 214. de eo va- ria hariolatur, aut fub "Tiberio, vti Boivia. interpretetur, qui Mem. cit. tom. II. p- 268. dedit, et p. 270 fqq. illuftrauit epigr. Brwuhk. M. p.164 Íq. quinque recepit epigramm. et in Lection. pog. 168. cum Boiuin. p. 201. carm. 1. in natalem Tiberii imperatoris fcri- ptum cenfet; et adnotat, in cod. epigr. 1. GyAAg, H et IV. OzAZ Μιλησίς. V. GxA- A&8 MijAzciB. et IIT. Θνηλώς infcibis vnde avt GXAAs aut Qu/AA& faciendum putat. adde Reiske L c. pag. 218. voc. Θυήλαος. Harj.] Theactetur. — Laert, IV: 25. VU. 48. Fabric. — Brunck. M, pag. 251 fq. quinque, et HI. pag. 131. vnum adhuc dedit epigr. coli. Lection. pag. 189. fin. Hemf'erhuf. ad. Lucja- num, ΝΟ]. 1. pag. 433. e msto edidit emendauitque Theaeteti epigr. — Kei;fe in notit. pag. 214 Íq. hunc et fequentem "Theaetetum | fcholaflicum h. e. cauffarum patronum, vnum eumdemque fuiffe hominem arbitratus, varia de eo difputat. Har. Tüeaetetus , ftholaflicus, fub Iuflino imp. claruit CPoli. "Vide Cangii CPolin Chriflianam lib. Il. p. 152. Fabric, — Huic Bruck, M. p. s14 fqq. VI. epigrr. adferit, et in Ledlt. P. 232. critice tractat illuflratque. Har/. [Themiftiur. Brunck. 11. p. 404. conf, eius Lection. p. 210 et 256. V. Harl.] [75co, Alexandrinus philofophus, celebris Hypatiae pater, circa fin. faeculi IV. — Leicht. praef. p. VII. 7/7aius. Fabric. B. Gr. vol. IV. p. 451. Reiske notit. p. 217. — Brunck. Y. P. 505. duo vna cum monoflicho, et duo tom. III. pag. 4 fq. dedit carmina, atque in Ledion. p. 219 fq. et 237. ea partim vindicauit 11, partim critice atque! grammatice perfequutus efl. Zar1.] Tisorriti, Chii, epigramma in Hermiam. Laert. V. τι. [Brunck 1. pag. 184. de T'cocrito Syrauf. in vol. III. abunde difputatum eft.] * Theodorides inter eos celebratus a Meleagro, e quibus coronam fuam contexuit, Eius : quaedam leguntur in Anthol. inedita et longe plura in edita. Pag. 2:5. H. Steph. male Θεοδωρίτϑ pro Θεοδωρίδα,, qui recurrit p. 253. 342. 439. Fabrir. — Bruni. M. p. 450. tamen dedit T'eodoreti, grammatici, epigr. in imaginem Philippi, ἄρχοντος ἐν Ejwg- yj (et Anthol. Steph. pag. 235.) pag. autem 4: fqq. XVIIL. ZAeodoridaz carmina, et in Lection. pag. 132 Íqq. illuflrauit. Reisfiur in noti. pag. 215. etc. multus de illo, agit de Ícriptura noiinis varia, diuerfitate hominum "Theodoriti ce grammatici, atque Theodoridae, huiusque patria, quam Aeolidem fuiffe coniicit ex carm. pag. 214. Anthol. Steph. Eum vero intra Olymp. LXIX et CLXX. vixille cenfet. Ea, quae fe- quuntur, ingenii quidem produnt acumen; at in coniecturis meris pofita funt, — Schneider in per. crit. p. 86 fq. duo epigrammata Theodoridae docte fufeque illuftrat atque explicat, et contra Ruhnkenium difputat. Idem V.D. in anal. pag. 7 m. Ε eiskii Voi. 11. p. 736 EPIGRAMMATARIORVM Lib. HT. c. XXXII. 49? Reiskii coniecturas refellendas ea carmina, quae quidem ex msstorum librorum fide ad "Theodoridam auctorem relata funt, late curateque peruefligauit, vt homihis aeta- tem, certis indiciis oppreíflam, teneret, Praecipue ex carmine IX. in tumulum Eupho- rionis, Olymp. CXXVI. tefle Suida nati, Ícripto efficit, aetatem "'heodoridae fere ad Olympiadem CXXXVL vsque pertigiffe. Α Clemente Zllexandrino Stromat. V. p. 6:8. laudatur Euphorionis ἀντιγραφὴ πρὸς Θεωρίδαν. vbi Schneider legere iubet Θεοδωρί- duy, cuius nomen faepe confufum et corruprum fuiffe oftendit: — "Theodoridae μέλος in Amorem commentariis Dionyfii (τῷ Aezr8) explicatum memorat Zfhenaeur XI. βαρ. 475. Noftrum, denique fufpicatur Schneider, fuiffe Theodoridam, Syracufanum, auctorem Dithyramborum, ex quibus vnum, Κενταύρες, nominat Zf/fienaeur XV. pag. 699. illiusque verfum hexametrum profert Hegefander, Delphus, apud ZfAenaeum VI. p. 229. coll. VII. p- 302. Tarentinum ei videtur facere Pol/nx Onomaft. X, $. 187. Harl. "Theodorus, epigrammatum poeta. Laerf.lL. 104. Ftiam "Theodori quaedam in Anthol. inedita exflant, et in pridem edita p. 203.320. Fabric. — n Anthol. Steph. p. 140 et 220. cum titulo 7/«odori Znthi. vid, Reiske 1. c. pag. 215. et Maium. 4— T'eodori, proconfulis duo epigrr. in Bruncáii anal. 1I. p. 6. conf. Fabric. B. Gr. vol. IX. p. 191. Harl. D (Theophanes, feriptor faeculi X. . vid. Fabricii B. Gr. vol, VI. pag. 151 ἴᾳ. Reiske notit. pag. 211. Harl.) Theofobiae epigramma in Ablabii snedici funus, lib. ΠῚ, pag. 348. Fabric, — Brunck. II, pag.45o. Harl. Thoma: , fcholafticus. Epigr. p. 514. vbi, fe, ait, tres mirari prae ceteris, Demofthenem, "Thucydidem et Ariltidem. Fabri. — Brunck. HL. p. 125. qui p. 124. alium, TAomam Patricium et Logothelam, diftinguit huiusque epigr. in Ana(lafium edidit, Har/. Thucydider, hi(toricus. cod. Vffenbacb, [in cod. Lipf. carm. 558. quod tamen tanto nomine indignum cenfet Reisfe in notit. pag. 217.] aliud in Euripidem ia H, Steph. Anth. p. 275. [in Briunckii anal. IL. pag. 236.] T jmocles. Voffii et Vffenbach. cod, Timocler. Fabric. — carmen vnicum, a Doruillio et a Brunck. YI. p. 259. editam, praeflat Mufa Stratonis. eire in notit. pag. 218. dubius eft, num ille cum Timocle, comico, (de quo fupra in vol. I. pag. 503 fq.) idem fuerit. — Timoclem quoque R^odium nominat Mains. Harl. Satyrus T'hnillur pag. vit. etc. Σατυρία εἰς τρῶς eide^ pgs, lib. VI. cap. τς. Fabric, — Sa- tyrii T'hyilliepp. VI. repofuit Jrumk. TI. p. 276 fqq. et illuflrauit in Lection. p. 194 fq. Inter ὠδέσποτώ , in tom, III, p. 184. carm. 173. ediderat Sa/mafítit in Pliniaun. exercitt. pag. 83. iterumque pag. 766. cum latina ver(ione; quo loco aiebat, auctorem cffe ve. terem poetam Sa/grum. Brunck, igitur in Lection. p. 267. fufpicatur, in membranis adfcriptum eff: Zarves, adeoque eumdem forfan auctorem, qui vulgo Sa/yriu: TAyil- Iur nuncupetur. Aeirki? coniecluras, de varia nominis Ícriptura homineque ipfo leges in Notit. pag. 214. voc. GaAs f. Θώλλος. Harl. Vol. IV. Rrr [ TAyellaur. 498 7149. ΠῚ XXXII. | CATALOGVS POETARVM Vol. Il. p. 726 [ TÀyeliaus. cod. Lipf. carm. 446. quod tamen Euweno potius infcribendum putabat Reirfe in notis pag. 34 fq. adde eumdem in notit. pag. 218. de fcripturae varietate nominisque coufuftone, et fupra in voc. TAallus notata. Harl.] Tiberius llus, pag. 62. 63. 64. Fabri. — — Tiberii Ἰλλεςρίϑ nomine Brunck. TII. pag. 7. duo reddidit epigrammata, arl. ; [ Tibirii, imperatoris, epigrammata artemque rhetoricam memorant Suidar, voc. Κοῷσωρν et Eudora in Violar. pag. 270. .Har/.] [Timocreon, Rhodius, 'Vhemiftocli et Simonidae aequalis. vide fupra, in vol. I. p. 564. in primis ibid. p. 159. vbi diftichon adfertur, quod, tefte Reirfio in notit. p. 265. in fine libri fecundi Anthol. Cephal. nr. 277. legitur. Duo carm. praebet Brunck. 1. p. 148. et; Ícolion quidem ex diflinclione Zo. Zdlberti in obferuu. philol. in N. T. p. 4ox. ipfo fatente in Lection. p. 25. arl.] Timon, e cuius fillis Laertius, Sextus ét alii plura referunt. Fabri. — Brunck, 1. pag. 153. Timonir, mifanthropi, vnicum epigr. ex Plutarcho in Antonii vita tom. V. p. 138. edit. Bryani, (vid. Lectt. p. 26.) et II. p. 67. ex Timonir Phliafíi Sillis, 39. fragmenta refert, et quaedam illuflrat in Lection. pag. 139. conf. fupra, in vol. II. pag. 616. et vol. III. pag. 623 fqq. Harl. Traianus, imp. cuius vnicum tantum diflichon legitur lib. II. antholog. cap. 13. [.runz£. M. pag. 265.] Troilur, grammaticus, pag. 435. [ Brunck. 11. pag. 450.] Ab hoc diuerfus fuit Troilus, fo- phifla, de quo dicam lib. IV. Tryphonis Hermetir in 'Terpem, fiue Terpandrum, citharoedum, p. 77. [ Brunc&. Il. p. 451.] Tullius Ganinur, cuius epigrammata Philippi, "Theffalonicenfis, collectioni inferta fuerunt. Fabri, — Reiskius notit. pag. 202. difcedens a Fabricio, dubitat, num Tw/liur adpcl- latus fit Geminus , et Geminur idem fit cum Tullio, cuius epigrammata Philippus, fe coronae fuae, ait, intexuiffe: immo vero fuüfpicatur, illum Tu//ium, a Philippo me- moratum, poífe eumdem effe cum 7'u//io Laurea. Brunck. tamen V. p. 279. X. epigrr. dedit T'u//io Gemino inferipta, nec aliquid monet in Lection. p. 195. quinimo adnotat, carminis IX. titulum in Vat. cod. effe TuAA/e F'ejuvs Σαββήνε pro Σαβίνϑ. Harl. Tullii Laurtae in Sapphonem p. 494. Vide et fupra in Zntiffio. An Laurea Tulliur Cice- ronis libertus? — Ira videtur. Pro EreruNMs pag. 247. edit. H. Steph. in MS. Λαυρέω ToAM/g. Fabric. — Reiskio etiam in notit. pag. 226. procul dubio idem atque 7'u//ius Laurea, libertus Ciceronis, effe videtur, cuius vnicum carmen in Anthol. Steph. p. 279. legitur: vnum aliud eius carmen efl in Mufa Stratonis nr. 28. quod Reiske fic pofuit ibi- dem, vt legendum exiftimauit. — At Brunck. II. pag. 102 fq. id cum duobus aliis non folum multo aliter conflitutum dedit; fed auxit quoque difticho, et in Lection. p. 148. rationem reddidit. Zarí. [Tymuer, Boivin. Tymnua, Maius. Tysmer, Brunck, qui tom. 1. pag. 505. VI. illius edidit epigrammata, et in Leclion. pag. 119 Íq. non folum illuflrauit, fed etiam carmen IV. ex Plutarchi Moral. pag. 240. vbi diícerpta diflicha tamquam e diuerfis epigramma(in male Vol.IT. p. 726 EPIGRAMMATARIORVM .— 19.111. « XXXÍI. 499. inale adfezuutur, paullo aliter eonflituit, et vno diflicho locupletauit. Idem eft ac Tymmeur, qui fequitur. — Reiskió in notitia pag. 265. quia Tymner. Anth. Steph. p. 337. —Friapum ceiebrat, videtur aequalis, non antiquior Meleagro fuiffe , qui eum in corona fua pancarpo verf. 19.-nominaf. . Idem quoque e pag. 229. Anthol. Steph. vbi Tymnes Eleuthernam, oppidum Cretae, memorat, colligit, eum Cretenfem fuiffe, aut in - Creta vixiffe. Harl. : Tymneur, Meleagro antiquior, qui eius epigr. coronam fuam exornauit. Xenocrafir, iunioris, in imaginem Mercurii p. 467. [Brunck 1I. pag. 59. repetitum p. 256.] Aenocritus Locrus, poeta coecus natus, cuius meminit Heraclides de politiis apud Stobaeum. Nefcio, eiusne fit epigramma, quod legitur p. 367. anthologiae edit. Wechel. [Xenocriti, Rhodi, ep. pag. 254. edit. Steph. et Brunck. ll. pag. 256.] Zanur (an Zonas?),' pag. 368. [vid. Zonar.] Zelotes, pag. 113. : [Zelotus.. Brunck. YI. pag: 400. duo epigrr.] Zenobius, grammaticus, cuius in Victoris, grammati.i, imaginem epigramma exflat p. 507. [ Brunck. M. pag. 402.] Zinodotur, pag. $6. Forte idem cum fuperiore: quoniam Zenobii et Zenodoti nomina paf. fim confunduntur, vt obferuo infra lib. IV. vbi de Zenobio, prouerbiorum lcriptore. [Brunck. V. pag. 61. Zenodoti, Ephefii, tria dedit epigramm. add. Lection. pag. 238. Harí.] Epigramma Zenodoti, Stoici, in Zenonem, produxit Laertiur VII. 30. [ Bruntf. IL. pag. 78.] Etiam verfus quosdam iambicos Zenodoti refert Stobaeus ferm. 2 et 61. Zonar, cuius epigrammata colleclioni fuae implexuit Philippus, Theffalonicenfis. Fabric. Redle Fabric. paullo ante coniecerat, loco Zani (in Planudea pag. 368.) legendum efle Zonar; atqui in msto Vatic. Ζωνῷ Σαρδιανβ. vid. Brunck. Lection. pag. 141. Zonas au- tem eft idem cum Diodoro Sardiano, rhetore feniore, vid. Rrirkii notit. pag. 212. Δ que Maius ita notauit e cod. Vífenbach. Zonar Sardiaeur, (lege, Sardiamus, vt Reiske pag. 205. notit. titulum carminis 593. enotauit;) qui ef Diodorur. — conf. fupra, voc. Diodorus. Harl. Zofimur Thofius, pag. 105. 565. 566. Fabrir.. — — Brunck. V. p. 452 fq. edidit quatuor illius epigramm, add. Lection. pag. 226. Harl. E recentioribus Zo. Boptiffa Bracrefthi, Florentinus, ord. Praedicat. cirea a. 1586. fcri- pfit Ἱεροχιλιοίδα epigrammatum | graecorum in laudem Sanctorum et virorum illuflrium. vid. Biblioth. Dominican. tom. II, pag. 382. [Hippolyti Iulii Pilet de Mesnardiere imitationes quaedam Anthologiae in eius poemati- hus. Parif. 1656. fol. vid. fupra in cat. editt. fin.] [De Zinentii Marinerii l'alentini epigramm. msst.. vid. Jriart. catal. gr. codd. Matrit. pag. 520. 528 fqq. et faepius. adde indicem pag. 563. voc. Epigrammata. Harl.] Subiiciam indicem epigrammatum alphabeticum,, ex diuerfis libris conflatum, quem (in- gulari humanitati cel. /7egnii me debere, cum teflificatione grati animi profiteor. Rrr 5 A. ^A dex 500 Lib. I1]. c. XX XI. INDEX A A. 'A Te Quvo δωριος. "heoer. pag. 292. Br. L. *"AdeAX AyrixAes. A.287.a. Br. L 247. 280.33 *A deese Tv Θυρσι. À. 517. "Theocr. p. 238. 'À rexya ov ελεγχον. Α. 302. Br. lll. 218. ^ 1 Rr. 1. 478. "A φιλερὼς χαλεποῖς. M. L.1X.303. Br. I. 20. ^A βακκα παριαμεν. A. 297. Br. TT. 347. 'A Φορμιγξ τὰ τε τοξα. A. 436. Br. II. 10. ^A βους αὶ τικτουσ᾽. A. 304. Br. IL 195. Ἃ ye cegot πλατανιξος. 41. R. 169. I. 115. Br. "A δαμαλις δοκεω μυκήσεται᾽ vy. Δ. 303. Il. 165. Br. II. 21. Ἃ βαλε μηδ᾿ &ysvoyro. A. 221. Br. III. 62. ^A καλον αὐτοπονήτον. B. II. 177. "A βαλε χειμέριον. A. 73. Br. IT. 275. "A xovis ἀρτισκώπτος. A. 234. Br. IL 26r. ᾿Αβοοδιαίτος ἀνήρ. then, L. XII. p. 543. D. 'A Κυποις OyAeix.. A. MS. n. go. Br. I. 5. Br, II. 60. 'A Kuzrgis μουσαίσι. δ. τι. Br. 1. 175. ᾿Αβδηρων προθανοντα. A. 197. Br. I. τ18. Ἃ Kuzreie ou πάνδημος. Br. I. pag. 370. '"ABgorcvov Θρηΐσσω γυνη. A. R. 583. Br. ill. 'A Kuzeis πρωαῶν γυμνῶν. A. 62. Br. IE. 165. 283. 'A Kuzreis Tav κυπριν. A. 323. Br. lll. 200. "AfSgovs ναι ov ἔρωτα. A. MS. n. 64. Βτ.1. 12. 'A Κυπρις τὸν ερωτῶ- A. 37. Br.l. 404. (et. ᾿Αβροχιτων de Φυλαξ. A. 23. VW. 471.) Ἄβροχον ὠπλάνεος. A. 446. Br. ME 88. 'A Κυπρον cre. Κυϑήρω. A. MS. n. 122. Br. ᾿Αβροχον ἐν πελάγεσσι. ἃ. τοῦ. Br. Π 344: II. 46. "Ayavye καὶ Ξερξης. A. το. Br. I. 490. Ἂ λιϑας és. eue uses. A. 350. Br. L 175. ᾿Αγγειλον ταδε δορκας. M.L.IX.319. Br. I. ro. Ἃ Μακετις σε xexeuSe. Dr. II. I57. "AyyeAE Φερσεῷονης. Capyar. opuíc. P. 165. 'A ματήρ ζωον. ἃ. B. 552. Br. 1. 224. ᾿Αγγελιήν ἥκουτεν. A. ΠῚ. Br. 1]. 136. A μεγα Βαττιωδασ. Pi. ΠΙ. 270. "Asus ᾿Αριξαγερήν. A. 109. Br. I. 484. 'A μιτρώ τοῦ ἀλουργες. A. 425. Dr. TJ. 482. ὈἌΑγλῶαος ἔξηκε:. A- 392. E 'A μολιβος κατέχει. A. 303. Dr. TII. 195. "A*ywispov πεποιήκας. A. MS. n. 22g. Br. 1]. "A παρος αἱματοεν. ἃ. R. 445. Br. II. 8. 311-. *À vetus (eerojsov) οἱ το μονον. A. MS. π. 255. ᾿Αγκυραν ἐμίβρυοικον. A. R. 403. Br. II. 212. Ἃ πάρος ἀντι ϑογγον. ἃ. 264. Βτ. Π. 99. "Ayve xen νήοιο. Br. HL emend. pag. 311. 'A πατρὼ Nixouo.. Leich. 7. A. R. 631. ᾿Αγραυλω ταδε παν. A. 432. Br. II. 93- Ἃ σαρος ἐὐυδιμητος. A. 284. 4. Br. Ill. 247- "Ayvas ες τέμενος. Br. IIl. τοῦ. 'A ποτε παρϑενικαίσιν. A. MS. pag. 77. 8. ᾿Αγρευσας ov νείθρον. A. MS. n. 136. Br. I. Br. 1. 165. 481. 'A πελοποννησος. A. 246. Br. HI. 167. Ἄγριος ἐπὶ Χάρων. A. 259. Br. H. 507. 'A συματον καμπτήρα. A. MS. 264. Br. 1. ᾽Αγριος οὗτος ᾿Αϑωνις. ἃ. Ms. p. 79. 2. Br. I. 38. 496. 'A συριγξ τι To, ὦδε. A. 3. Br. L. τοτ. "Ayyeov μηνοῷῴανης ὠνήησωτο. A. 133. Br. II.531. 'A saAx βαρυϑουσα. 44d. R. 712. lenf. 62. ᾿Αγρονομω ταῦὲ πᾶν: A. 420. Br. 1. 238. Br. I. 189. Δγρος ᾿Αχαεμενιδου. ἃ. τιο. Br. UL. 238. Ἃ zaAa Qee ide τιν ἔχει. Leich. Il. A. Ἀν ᾿Αγροτα σὺν ποίμναις. &. 534. Br. HI. 190. 619. B. H. 32. ἣ ᾿Αγροτερων Θεος εἰμι. ἂν 337. Br. IF. 134. 'A saAa συνθήμοῶ. Lech. 12. A. R. 620- Br. "Asygov χελιδων. Br. HI. Ein. 311. I. 55. 4 ᾿Αγροφυλαξ ἕξηκα. A. 339. Br. II. 284. 'A σφραγις voravdos. A. 351. Br. L. 125. "Ay xà de Κυπρις ἐλάμπεν. Δ. 386. b) Ἄγχι EPIGRAMMATVM "Ay μεν ἐλπίς ἔρωτος. ἢ. 353. Br. IIT. 91. ᾿Αγχιάλου ῥηγμινος. M. 1.. [Χ. το2. Br. II. 196. ᾿Αγχισὴν Κυϑερεια. A. 398. Br. III. 105. ᾿Αγχιδὴν κυϑερετῶ κ᾿ ἐνδυμ. A. 403. Br. Π]. 17. ᾿Αγχέτοκὸν σώτυρον. A. 209. Br. IL. 255. ᾽Αγχουροι μεγαλαι- Δ. B. 669. J. 18. Br. II. 145. "Ad" ἐγω c τλάμων ὄπολις. A. 102. Br: III 15. "Ad" dye ὁ τλάμων ὠρετα. Δ. 23]. it. p- 498. it. p. 525. Br. I. 193. 'Ad dye οἱ φοιβοιο. M. ξοφ. Br. III. 252. "Ad" ἔγω ἡ περιβωτος. A. 226. "Ad ἐγω ἡ ποσάκις Νιοβη-. Δ. R. 602. "Ad" ἐγὼ ἡ τριταλαιίνα. Br. MI, Em. 304. "Ad" ἐσθ᾽ ud Acres. Δ. R. $82. Br. II. 285. 'Ad' ἡρακλειδην. Δ. 4909. Ar. Ep. p. 91. Br. Ill. 30g. "Ade πολυκλείτοια πολυξενα. A. 520. Br. II. 440. "Ade zrc9" e κλενω. A. 99. Br. III. 55. "Ade Tot Aeyiov. A.242. Br. 1Π|. 293. "Ads ἀλιτανευτε. Δ. 221. Br. ΠΙ. 291. "Adas μὲν συλήσεν. A. 258. Br. Ill. 294. "Adicy οὐδὲν ἔρωτος. M.L. IX. 311. Br. I. 194. "Adensese τε Aii. M. 41. Br. 1]. 186. "Adeixxoio κυτους. A. 379. Br. ll. 228. '"AduueAere Μουσαι. B. 1. 25. "Adu μελος xg πανα-. Br. 1. 25. "Aeyacoy καϑαρην. ἃ. 364. Br. llf. 227. ᾿Δεροπής δώκρυον ἱερής. A. 416... Br. 1], 382. Ἄϑανατοισ, Θεοῖς. A. R. 752. 1. 101. Br, IT. 446. ἼἌϑανατοι λουούται: Ἀ. 355. Br. VT. 222. Ἄϑανατον πατρῶ. À. 504. Br. III. 187. Ἴλϑανατος μεροπων. Br. M. 315. ᾿Αϑανατων zrojzrouci Br. MI. 328. ᾿ἈἌϑλησας nde πολω. M. 429. "ASges μοι dic παντος. A. Ms. n. 66. Br. IIT, 155. AI αἱ ἀριτωκρατειω. A. 286. a. Vr. 1.193. ΔΙ e καὶ Λιβυαν. M. 71.19 Αἰ αἱ καὶ συ ϑανες. M. A. 2. Lib. HI. c. XX X H. 5o Ai αἱ ^vyeot παϑουτα. A. 261. B TA Ai αἱ 4o: τι παλιν. A. Ms. n. 66. Br. IT. 371. Ai aj νουσε ββαφεια. A. 261. Br. 1. 145. Ai αἱ zmgOevims ὁλοῷρονος. A.265. Br.i. 193. Ai αἱ πυϑωγορης. A. 281. b. Αἱ αἱ τουτὶ κακιξον. A. 262. ai βιβλοι τινες de. A. 91. Br. 1f. 172. Ai δ᾽ [ὠγετε ξουϑαι συμβληϊδες. lenf. 126. Br. II. 81. - Αἱ λυκομήδους zreades. Δ. R. 502. Br. l. 222, Αΐνομιμοι duo. *yenes.. Br. L. 251. Ai vouQou rov βακχιον. Δ. 82. Br. T. 32. Αἱ μιτραι τοῦ ἀλουργες. Br. T. 485- Αἱ πάντων ψηφοι. A. 399. Br. IIT. rg. Αἱ πολιαὶ συν νῳ. Δ. 21. Br. II. 401. Αἱ πτελεαι To πανι. A. R. 446. Br. ΤΙ. 164. Ai σαμιαϊ» βιττω. M. 452. Br. I. 215. Αἱ τρεῖς Ὄρχομενου χάριτες. ἃ. 355. Br. ΤΠ]. 220. Αἱ Tegico e) ποτε groudes. A.32. Br. Ill. 249, Ai τρισσα!. Σωτυρή τε. δ. 423. Br. II. 94. Αἱ τρισσαι χαοτες. M. L. VX. 458. Br. L 25. Αἱ τρίχες 1v σίγας. Br. M. 309. Ai χαρτες λουσαντο. ἢ. 351. Βκγ.1Π]|. 220. Αἱ χάριτες Μουσῃσι. M. A. 27. Αἱ χαρφιτες τέμενος. Br. Y. 171. Αἰ χάριτες τρεῖς εἰσιν. ἃ. 63. Br. HI. 160. Αἱ "xupeeci τι ποτ ἄρω. A.R. O85. 7. 34 Br. 1I. 265. Aiace zen τε. A. 188. Br. II. 22. Aia Διοτιμον. A. 164. Br. 1. 253. Alué» πολυανϑον. A.R. 765. 1. m. Br. Y 262. Δίων. vid. αἰσαν. Αἰαν ὅλην νήσους τε. A. 120. Br. II. 99. Αἴαντος παρὰ τυμββον. A. ο. Br. Π]..248. Αἴας ἐν Teouy. Δ. 238. Br. ML 108. Αἴας Κασσανδρων. A. 539. Αἰγα. μετήν εὐϑηλον. A. 46. Br. IT. 147. Λίψειραν φυλλῳ. A. 158, Β΄. ΠῚ, 350. Αἰγιαλιτα πριήπε. Δ. 414, Br. HH. 238. Αἰγιαλου τεναγεσσιν- A. 61. Br. Il. 175. Krr 5 Aryiooerry $02 Lib. II. c. XX XII. Αἰγιβατῃ τοῦὲ 7 πώ". A. Ms. p. 8o. 4. Br. II, 351. Δἰγιβοτου gotuecro. A. 34: Pr: IT. 136. Αἰγύπτου peceeuea. A. R. 486; -Br: Ἢ. 214. "Aid" ὑπερ Ἑλλάνων τε. ἃ. 512. Br. Lio133. Aide ποτ᾽ eria ἰγοΐαν. "A..50q. Br. T. 256: ᾿Αἴδεω λυπήρε δὲ ὁμηχονη. A284 0. Br. 1. ass. '"Aidq, és ταυτής. A. R. 595. is I1. 91. Δίδομενη Xxx À. 402. Br. 1113 Δίδομενω μὲν ἐοικεν. A. 390. Aides ὦ κεκυηγε A. 284. 5b. Dr. 11. τοι. Aides καὶ KAeodaucv. A. R. 747. 1. 96. Aie ϑηλυτερῃσιν pe A.-43. Br. IE. 322. Aies χρυσίον 9o. A. 167. Br. V. 5, Aie λαρτιαδη. Δ. 215. Br. III. 250. Ale Aqisej καὶ ἀλιῷϑοροι. — À. 255. 242. Aie μὲν Κυϑερειω Qepeiv.. A. 325. Br. IL..50. Ales μοι duves.. A. 471. Br. L 16. Aie: σοι νοος ev. M. A. 4T. Aie το; λιπάρῳ ἔπι cna A. 274. Br. ἢ]. 208. Ales Tizr e βεβηκας. A. 288. a. Br. HI. 266. Aieros ὁ Ζευς ἡλϑεν. A. 483. Er. ML. 151. Αἰετου ἀγκυλοχειλος. A. R. 428. Br: o 141. Αἰετὴν κολχίισι. A. sor. Ar. Ep. p. 9 Ai9e σάτεο μ᾽ ἐδιδαξε. A. τιο. Br. ni 454. Αἶϑε ce πινδῶρε μαλλον. Δ. 354. Br. ΠΠ. 12 Αἰϑιοσων & βωλας. A. 319. Br. II. 172. Αἰϑομεναις ὑπο δῶσιν. Ἀ. 416. Br. II. 583. Αἰθυνης £sys τονε. A. 268. Br. I. 192. Αἰλινε xe σὺ γαρ de, Br. 1. 4qt. vid. Alu. Δίλινον ὠκυμορῷ. A. R. 545. Br. II. 186. Αἴλιος Αὐσονιής φρατίῆς. A. 19g. Br. II. 134. Αἴλιος Αὐσονίων ὑπάτον. À. 10. Αἴλιος ὃ ϑρασυχξιο. À. 199. Br. II. 218. Αἰνητον παντεσσιν. Ἀ. 498. Ar. Ep. p. 9r. Αἴνομιμοι δυο γοηες. ^. Ἀ, 762. Ienf. 11. Aiwe καὶ συ γαρ οἶδε. lenf.122. A. R. 773. Call. ep. 65. Br. I. p. 471. Ai2uve. AiviCery μὲν eceisoy.. Ἀ. 182. Br. 11, 424. Aivooeoy βακχη. ^. R. 586. Αἶνος τις ἐστιν. Br. HI. Em. $08. Br. I. "Augido, δημοκρίτου μελιπτερον. INDEX Alys XNeavOuy. A. sax. AioAs, ἡμεροϑαλλές: Br.T. 240. AioA: nov “τώρα τυμβον. A. 279. Br. lI, 103. AioAcv ἡμεροϑαλες. A. 49: peace cugry*yes- Δ Ms. n. rig. Br. 1. ro. Aice T& δικτυὼ TUTO. M.L. IX. 133. Br. If. 266. AÀicay τιμομαχοον. À. 302. Br. ut 213. Αἰσχύλον Εὐφόριωνος Plat περὶ φυγῆς. pag- 13. .Br.'IL Ῥ..555: Αἰσχύλον ἠδὲ Aeyer. “Δ: 273. Br. M. 188. Álrono ors ovde» AX. 507. Br. IIT. 193. Αἰχμητης δ᾽ ἀνιουλός. ἂ- 363. Aiwv πᾶντα Qeger: δι τῶι. Br. I. 172. Αἰωνος σπειρήμο. A. 434. Br. 11]. 271. Aieen ϑήφειον i ἱμώσσομενος. ἃ. 220. Br. 1I. 97. ᾿Ακαλον αὐτοποιητον. A. 84. ᾿Ακλαυξοι καὶ carro. À. 200. Br. I. 192. "AxAiveate γραφιδεσσιν. ἃ. 446. Br. IT. 495. ᾿Ακμαμ προς ἐρωτα. δ. 226. Br. ΠΙ. 29r. ᾿Ἄκμαιος δοδὲῃ vai... Δ. 75. Br. II. 16. Ἄχμας ésaxvay ἔπι. Δ. 200. Br. I. 133. Asa δωϑδεκετους. A. Ms. n. 4. Br. II. 260. ᾿Ακρας 4v σεο χίεθσι. A. R. 695:.]. 45. ᾿Ακρητον μανιήν ἔπιον. À. Ms. n. τοῦ, Br. IIT. 156. Leich. 21: A. R. 512. Br.I. 192. ᾿Ακριδι τὰ κατ᾿ ἄρουραν. A. 265. Br. Ll. 200. "Axgidy καὶ vevvrys μυρω. Leich. 22. A. R. 53. Br. HI. 275. Axpis ἐμων ἀπατήλω. A. 266. Br. I. ec .Axerrat φοιβω. A. R. 479. Br. II. 237. "Axgov Wrecy cxguy. A. 59 Ar. Ep. p. 94. Br. I. 165. ᾿Ακταίην παρᾶ Siva. À. Κ᾿ 112.]. 121. Br. 1T. 154. ᾿Ακταμρῆς νησιδος. Br. Π. 238. ᾿Ακτῃ ἐπι προεχουσῃ. ἃ. R. 798. 1. 141. Br. III. 148. ᾿Ἀκτιτα. καλαμεντῶ. A. 62, Br. II. 54. ANixes , αἱ τε κομαη: Α. 439. Br. lI, 42. ᾿Αλκαίου ταῷος οὗτος. A. K. γ2ο. I. 7o- Br. Ill. 271- Δλκήφις ; EPIGRAMMATVM ᾿Αλκής!ς ven εἰμι: À. 232. Br. IIL 291... ᾽Ἄλκη καὶ μυϑόισιν. Br. HIT. 274. ᾿Αλκιβιη πλακαμων. ἃ. R. 422. Br. 1. 41. ᾿Αλκέμενής ὃ σέενίχρος. ἃ. 430. Br. IH. 186. ᾿Αλκιμοι ὠλκήεντω. Δ. 399. Br. IIT. 18. ᾿Ἄλκιμοι ἀγρεῷναν. A. R. 529. Br. II. 53. ᾿Αλκιμῶν σ᾽ a ριξοκλει,δη. Δ. Ms. n. 250. Br. I. 116. "AAxveri. λήνωϊε. μελεῖς. Leich, 20. A. R. Br. II. 405. 'AAX εἰ μή Θυμον γὲ λεων. À. 204. Call. E. 68. "AAX oT ἐπι χϑονος ἐλϑῃ. Br. II. 524. ᾿Αλλὰ περιξ ja ὀμνασθην. "Theocr. p. 294 ᾿Αλληλοῖς παρεχουσι.- B. M. 577. ᾿Αλλῆν μεν κλειη. M, Δ. 89. "AAA δ᾽ εὐπατεροίαν. Ἀ. 386. ᾿Αλλῆν deov βαλανίζε. A. 136. Br. IIT. 162. ᾿Αλλοίὴην ὁρώω δονώκων. A. 118. Br. 1. 403. "AAAcie uev γερώων. A. 1102. Br. III. 24. | "A2. Ais: παυσαμενοισιν. A. 399». Br. MI. 18. '"AAAcy ᾿Δριφότελην. A. 188. Br. HII. 58. "AAAcv ὑπερ νίκας. δ. 299. Br. lil. 138. "BAAcs ἀπο φαλικων. A. 428. Fr. Il. 194. ᾽Αλλος μεν κρυφαλλον. A. 429». Br. Π, 194. "A? Aog μὲν Novvae. M. A. 95. ᾽δλλος ὁ Μηνοφιλας. Δ. 484. Br. I]. 269. "AAAcc ὅδ χιος. A. 518. Br. I. 263. ᾿Ἄλμα ποόων diexg. B. MI. 247. 'AAces δ᾽ ὡς ἱκομεσϑα. M. 332. Br. I. 174. "AAces μεν Movcaous. Br. 1l. 185. "AN Qeseu ξομῶ ᾧῷευγε. A. 130. Br. III. 165. Ἄλεος ρρεν ὑδωρ. 373. Br. III. 234. '"Apexerie σὲ xexeuSe, Ἀ. 214: ᾿Αμίβαινων &Guxoeya. A. 12. Br. II. 289. "Apres πολὺς xi. A. 141, Br. Hl. 9. ἊἌμπαυσε; καὶ τῇδε ϑοον. δ. 241. Br. 1. 192. Aye ἐπε: τοι. B. I. p. 190. ᾽Ἄμπελε μή ποτε QuAMa. Δ. Ms. n, 128. Ἄμπελε τι πρήξωμεν. A. 8. Br. Ill. 142. "AuzeAcs ὡς σηλή. A. R. 690. J. 4o. Br. I. 241. ᾿Αμφωρατρας x ἡδεμνω. A. R. 516. STE e ᾿Αμπέλις ἡ Φιλωκρήτος: A. R. 739. .1..88.. Br. lI. 258. Lilo XXXIL 5403 ᾿Αμφιλοχος τεϑνήκεν. “Μ. A. 31... ᾿Αμῴιτουων ὁτ᾽ ἐμελλ. A, 508. Br. IIT. 179. ᾿Αμφιτρυων μ᾽ ἀνεθηκε. Br. iT. 179. Δ. 537. ᾿Αμῴοτερ ὠρχευμην. B. ML 184. ᾿Αμῴοτερας πολυμυϑε. Br. ΠῚ. 16. ᾿Αμῴοτεοαις παρ ὁδοισι. A. 343. Br. T. 227. ᾿Αμῴοτεροι ϑηβηϑε. Δ. 321. Br, ΠΠ. 20r. ᾿Αμῴοτερος εἰς μουνος. À. 407. Br. ΠῚ. 30. "AuQor'egous edixesg. A. 5. Pr. IL. 286. ᾿Αμφυτριων δ᾽ ἡξράπτεν. Δ. 396. 'AuQeo μεν ἥμεις εἰκοσ;. A. 68. Dr. II. 480. AuQo μεν πήροι.. ἃ. 4. "Ay μ᾽ ἐσιδης, καὶ ἔγω, Δ. 435. Br. ΠΙ. 323. "Ay μεν ὠποντὰ λεγῃς. A. 144. Br. II. 283. Ἂν uer. ᾿Αλεξανδρειαν. Δ. 131. Br. H. 408. "Ay μή γελωμεν. A. 113. Br. II. 451. "Av μνημήν ἄνθρωπε. A. v4. Br. 1. 452. 'Ay πᾶνυ κομπαζῃς. A. 24. Br. ll. 409. "Ay περιλειῷϑῃ μικρον. «ΑΔ. 21. Br. ΠῚ. 237. "Av τοῦ γραμμάτικου. A. 136. P. V. 327. "AyeAQa[2wros οὗτος. Br. IlI, 26T. "Aydgo; σοῷον. ἃ. 538. "Theocr. Ep. pag. 94- J. 92. Br. III. 258. ᾿Ανδρ᾽ εἰδὸν συρ, Br. MI. 320. ᾿Ανδρασιν ἐρμής esa: A. 329. Br. III. 302. ᾿Ανδο᾿ ἐμὸν ἐκτων.. Br. Ill. 324. "Avdge due φιλοτητι. ἃ. 231. Br. 1T. 282. "Avdges ἐπ᾿ ᾿Αρκαδιης. A. 91. Br. ΠῚ. 148. "Avdees S' oi aov. ἐνοίον: A. 521. τ AH. 339; "Aydei μεν αὐλητηρι. A. 533. Pr. III. 254. "Avdei μεν ἱππαίμων. À. 203. Br. II. 294. ᾿Ανδροίβορων ὁμοτέχνρε: Δ. 264. Br. lI. 69. ᾿Ανδροϑεν ἐκκεχυσ imos. A.313. Br. III. 208. , ᾿Ανδροκλος Ὦπολλων. B. MI. 8ς. ᾿Ανδρομαχη δ᾽ ἐτήκε. A. 389. ᾿Ανδρομαχης ἐτὶ Θρήνον. ἃ. 90. Br. II. 120. Ανόρος ἀριξευσωντος. A. 511. Br. 1, 136. ᾿Ανδροῴονῳ σαϑῥον. À..30. Br. I. 436. "Aveeat Dae χερσαιίον. A. 61. Br. II. 178. ᾿Ανερα λυσσήτηξ,. A. 457. Br. Π]. 79. Ayege μὴ πέτρῃ τεκμαίθεο. Δ. 275. Br. II. 123. ᾿Ανερώ 504 Lib. II. c. XXXIT. "Avegat Tis λιπογυιον. À. 4. Br. T. 175. "Aveeae Tov πολυμήτιν. ἃ. 498. Ar. Ep. p. 9o. ᾿Ἄνερας ἠονησαντο. A. 130. Br. III. 150. "Aveees οἷσι μέμηλεν. “Δ. 177. Br. HIT. 116. Ἄνες. αφησᾶν ὡς ὁρω. A. ΠΙ. Br. IT. 422. "Avue νόσῷ; σοδων. A. 313. Br. lll. 208: Ἄνϑεα σοι δρεψας. Br. M. 2. ᾿Ανϑεὼ vov ναυήηγον. Br. V. 125. "AySent πολλὰ *yevovro. Pr. Ill. 308. ᾿Ανθεμώ σοι MeAecryooc. A. R. 443. Br. 1.33. Ἄνϑεσιν 8 τοσσοίσιν. Ἀ. Ms. n. 182. Br. Il. DOT: "AySer! "Ave£oryoens με. &. 338. Br. 1I. 134. "AvOero cei κορυνήν. A. 425. Br. {Π|. 175. ᾿Ἄνϑηκεν τοὺ ὠγαλμα. Δ. Ms. n. 264. Br. I. 140. ᾿Ανϑοδιαι τε μελισσα. A. 196. Br. T. 30. "AySgoo καὶ δαφνην. A. 139. Br. 11. 341. ᾿Ανϑρακιῶν δέκα aero. A. 146. Br. II. 208. "AySeozr οὐ Κροίσου. Ἀ. 209. Br. I. 145. "AySeuze Cons περιφειδεο." A. 253. "Theocr. Ῥ. 389 et 295. Br. 1. 578. ᾿Ανϑρωποι δειλης. A. 174. Br. IT. 208. "AySeuzroi oy; Serre. A. 525. Br. Il. 257. ᾿Ανθρωποις ὀλίγος μεν. A. 178. Br. ll. 204. ᾿Ανϑρωπδς μεν ἰδως. A. 55. Br. 1I. 315. Ἄν,δε καὶ συ yag «ds. A. R. 775. lenf. 122. "Avik. ἀπο πτολεμδ. A. 199. Br. M. 297. "Ayri [Docs χρυσεος. A. 423. Dr. Hl. 406. "Ayri μ᾽ ἔρωτος Pega. A. 331. Br. 1l. 279. "Avri τὠῷου λιτοιο. ἃ. Y98. Br. 11, 281. ^Ayr; Toi εὐλεχεος. ἃ. 263. Br. I. 200. ᾿Αντιγενής ὁ γελῳος. A. τοβ. Br. 1L. τ21. ᾿Αντιγονη σικελή. M. L. 1Χ. 156. Br. Π 267. ᾿Ανγιγονήν ἐξεργε. B. τ45. Br. lI. 267. ᾿Αντικρατης der. A. 1:2. Br. HH. 9o. Ἄντιον ἠελίου Ξήσας. A. 141. Br. ll. 265. ᾿Αγτιπάτραν γυμνήν. Δ. 141. Br. H. 448. "Ayrimaveos j& ἐφιλητε. ἃ. Ms. n. 83. Br. III. 154. "Asc πεισωνι. A. 39. Br. 1T. 113. ᾿Αντιπώτρον ῥητήρος. A. 285. a. Br. Il. 345. "Avriazrasoy ἐμοι. ἃ. 145. Br. lI. 411. INDEX Àvrohueg. θυσίες. A. 297. Br, II. 145. ᾿Αντολιῆς, δυσιος τε. A. 405. Br. III. ag. Αντυγος ουρανιῆς. A.188. Α "Agreuge μου τενοντος. À. 306. Br. II. 225. "Azrav μεν ἔργον. A. R. 640. Amas. ᾿Αχαεῖς μνῆμα. Δι 973. Δπισχ, ὠπισχε χαρὰς. A. 252. Br. M. 261: ᾿Ασληφωτ᾽ Aida. Br. III. 305. | ᾿Αραξοχιειρα ταυτα. Á.R. 405. Br. II. 213. “Ἀργαλεως Qegevog. À. 121. Αργειής Ἕλενης. A. 320. Br. II. t0, "Aeyesoe davdis ταδισδρομος. A, Ms. n. 259. "Aegyems seveAes. A. sot.: Br. I. 179. : Aeyeros Φιλοκλῆς. A. Ms. n. 120: Br. I. 253. Ἄργος, ὁμηρική μυϑε. A. τοο. Br. II. 130. Aeyugen κρηνις. À. 82. Br. Π 244. ᾿Αργυρεῇ λίμω. A. 186. Br. "1. 322. ᾿Αργύρεον γυχίων με. M. L. IX. sor. Br. IT, 262. : " Aeyvesoy goi τόνδε. A. R. 477. Br. IL. 141. "Aeyveeos πόλος coros. A. 378. Br. ΠΙ. 236. "Aeye τοσκαῷος εἰμι. Br. Π|. 333. "Aeeo καὶ παφιην. A. 322. Br. III. 200. "Ageos évree; ταυτὰ. A. 324. Br. II. 195. "Ages "Ages (BgoroNerye.- A. 153. Br. 1l. 336. "Ages ἐξ αὐρης. Δ. 158. Br. I, 330. Ἄρκαδας οὐχ, οὑτω. X. 19. Br. IM. 357- ᾿Αρκαδικα ϑεος εἰμι. A. 321. Br. Π 385. "Aexet μοι Syene. M. 213. Br. M. τοϑ. "Aexes μοι χλαίνῆς. δ. τὰ, Br. IL, 203. "Aexe τεττιγας μεϑυσω. A. 93. Br. ἢ i6. ᾿Αρκεσίλᾶε T! οι. Δ. 530. ᾿Άρκιον ἠδὴ μοι πόσιος, À. Ms. u. 186. Br, IT. 358. "Aeuevoc sv ξεῖνοισιν, Br, T, 174. ᾿Αρμονιῆς ἱερον Φησεις. A. 101, Br. If. 290. "Aeverrey Tov ἐρωτα. A. 415. Bv. 11,395. "Aeverray τὸν ἐρωτῶ Tees. ἃς Ms. n. 59. Br. I. 5. Xo» "Aeza eos Qegeroj. Br. II. 244. ᾿Αρπαλίων ὁ πρεσβυς. ἃ. K. 406. Br. ll. 8. "Aezracouo) πυροεσσαν. Y. 332. Br. IL. 128. "Aezaso, Tw τόσσον. Δ. Ms. n. 137. ᾿Αρρικτοι EPIGRAMMATVM ᾿Αρρήκτοι μοιρων: A. 98. Br. Il, 161, ᾿Αρρητῶν ἔπεων. À. 10, Br..H. 315. ᾿Αρσενας Aes ἔχοι. Δ. 466. Br. {Π| 123. ᾿Αρτεμι δαλον ἔχουσα. Δ. R. 51g. Br. L. 194. ᾽Ἄρτεμι δηϊοτητι. Br. ML. 38. "Aerepi zv σοι τοξα. À. 341. Br. "Aerspui-00i τὰ 780i. M R. 517. "Aerep cci ταυτῆν. ἃ. R. 425. Br. 1T. xr. IH, 205. ᾿Ἄρτεμι τιν τοῦ ὠγαλμα. | C. E. 35. Br.l. 468. "Aereya Tolet λαχουσα. Ἀ. R. 495. Br. II. 38. "Aereyus ἡ Ὑοργοιο φυλαξ. A. 342. Br. IL 41. "Aerepus idomgao. ^. 97. Br. HL 148. Aer yeves(ov. A. Ms, n. 16. Br. M. 262. Agri GaAnccems. Δ. 326. Br. IL. 500. 'Aeri XGAOS Διοδωρε. Δ. Ms. n..8. . Br. II. 361. "Agri λφοχευομενήν. Δ, 18. Br. 1L. 176. "Aeri με Ὑενομενήν. Pr. HL 505. "Aeri μὲ πήγνυμενην. A. 78. Pr. 11 276. Aeri μεν ἐν ϑαλαμοις. Δ, 224. Br. 1. 234. Ἄρτι ee τὸν ϑαλλοντα. Leich. 9. A. R. 648. ᾿Αρτίγενων σε χελιδων. A. 266. Br. II. 25. ᾿Αρτιπάγη ῥοδησιν. A. 18. Br. Π|. 243. ᾿Αρτιχιανή δοια τε. À. 430. Br. II. go. ᾿Αρχιομή avvderzve. Δ. 118. Br. ll. 270. ᾿Δρχωιας ὦ ϑινος. A. 249. Br. I. 244. ᾿Αρχεανασσαν ἔχω- A. 252. Br. L 170. "Agys^ew με δωμαρτα. A. 224. Br. 1. 502. "Agxer Aene ἀπ᾿ ἐμοιο. A. 123. ᾿Αρχετυπον Διδους. Δ. 320. Br. IIL 216. ᾽λρχή γοαμμαωτικής. Δ. 25, Br. IL. 416. ᾿Αρχίλοχον καὶ sai. Theocr. p. 293. Br. I. 381. "Ago ev ux Deos. À. 221. ᾽Ἄρχον ἐμε Θεοδωρον- Br. III. 280. ᾿Αρχον cgae Gecówgov. ibid. ᾿Αρχιλοχιον ταδὲ aereo. A. 93. Br. IIT. 257. ᾿Δρχιλοχιβ τοδὲ σήμα. A. a71.. Br. IL 286. ᾿Αρχομεθ Ἡλιοόωρε. A. 163, Br. IL. 532. ᾿Δριχόντες λωπιθων. Δ. 500. Pr. L 182. ᾿Ἄρχας ᾿Ιωαννῆς. Δ. 140. Br. ΠῚ. 126, 'Agyes 6d. ἐκ τυγεης. Δ. 500. Ar. Ep. p. 93. Fol. IF. Br. I. 261. Lib. II. c. XX XII. 5o5 Aexes T eua Quotes. A. 5oo. Br. I. 180. Aexons ἡ ᾧρυγιη. A. R. 447. ᾿Ἄσβολος οὐτε ϑεων. Br. Π1. 212. AcxaA^aQcu Teo. Α. Δ ΟΣ Br. I. ἘΝ ἵ τὰ FP eiim ᾿Ασιδος ἀρχιερηος. Br. III. 309. ᾿Ασκανιε μεγὰ χοίρε. À. 416. Br. II. 382. ᾿Ασκληπιαδης ἰώτρος. À. R. 646. Ἄσκον τῶν ἀἄνεμων. A. 145. Br, II. 410. ᾿Ἄσκοπον ἀγγελιωρχον. A. Ms. p. go. 7. Br. Π|. 46. ᾿Ασχρη uev πάτρις. A. 270. Br. I. 193. Ἄσμενας ἠδὲ δάμαρτι. M. A. 30. ᾿λσπιδ' ᾿Αχιλλήος. A. 28. Br. III. 233. "Aczuda μεν προμαχος. Δ. R. 404. - Br. II. 164. ᾿Ασπιδα ταυρεήν. A. 442. Br. IIT. 86. "Aezride, Qeuvov, ow. Br. IlL 333. '"Aozus ᾿Αλεξανδρον. A. R. 510. Br. I. 190. "Aene oio [βροτεων. A. 443. Br. L 254. "Aczregas παν λοφιητα. Δ. 419. Br, III 46. ᾿Αφξακιδὴν oy κρητα. M. 283. 4. C. E. 23. Br. I. 47. ᾿Αξεμῷη σποδοαγρήν. A. R. 528. Br. I. 223. "Aseexs εἰσωθρε,. Δ. 210. Br. 1. 16g. "A«ue πριν μὲν ἐλαμπες. Br. I. 173. "Aso καὶ ἕξενεοισιν. A. 28, Br. 1. 382. "Asoc ἐμοι καὶ Lewes. Α. 357. Br. MI. 226. 'Asem καὶ ἡ φιλερωσι. Μ.1,. IX. 456. Br. I. 2o. ᾿Αςρώ μεν ἡμαυρωσε. A. 9o. B. I. 233. ᾿Ασῷαλεως οἰκήσεν. A. 133. Br. III, 9. "Acwzug κρήνη: A. R. 270. }. 119. Br. IT. 289. "Av 91 xogot μελιϑρεπτε. À. 86. Br. I. 166. "Ar9ides εὐγλωσσε. A. 11g. Br. III, 265. ᾿Ατϑις ἐγω, xesm γαρ. Δ. 233. Br. 1]. 298. ᾿λτλας οὐρῶνον. Ἀ. 530. ᾿Ἄτραπον εἰς Αἰδεω. Br. VT. 524. ᾿Ατρεκεως μώλω πᾶσι. Be. 1T. 437. ᾿Ατρεκεως πάντων. A. 81. Br. III. 145. Areejox Tov τυμβον. À. 272. Br. I. 246. ᾿λτρεμας " ξενε βαινε: Α. 2οβ. Br. 1. 31. Ατρομος ἐκ τυμίβε. A. 252. Br. IL. 198. $55; ᾿Αττίκος go6 "Lib. HT. c. XXXIII. ᾽Αττικος εἰς ξυνην. Δ. R. 142. 7. οι. Br. III. IOI. ; "Avrixco Ἡρωδης. Br. III. 272. Ava roi ἐκταμνοντι. A. 5. Br. IT. 297. Αὐαλεω δὲ Δαρής. A. 391. Αὐγαζω τὸν ἐζφυκτον. Ἀ.36. Br. II. 272. Avyenmy ἐρεῶνε. A. 61. Br. IT. 488. Αὐγησον Nixoaa.. Δ. R. 628. Αὐδαζοντι deixey.. "Tzetz. Chil. VIII. 427. Αὐδησεῖς To γράμμῶ τι. A. R. 571. Br. H.297. Aun με πλατανιξον. À. το. Br. 11. 16. ΔΑύλακας Ἰθυπορων. A. 446. Br. II. 496. Αὐλακι x. γήρω. À. 421. Br. II. 241. Αὐλια καὶ vo Qewy. A. 4. Br. I. 229. Αὐλιν ᾿Αριξαγορεις. A. τοῦ. Br. 1. 498. Αὐλο; τ ᾧρυγος ἔργον. A. R. 655. J. 4. Br. I. 496. Αὐλον καμινευτήρα. A. 441. Br. II. 216. AvAeus πανὶ Μελισκος. Δ. 441. Br. HI. 88. Aveeus icc ϑεουσιν. Δ. R. 724. . 24. Αὐριον ὠϑρήσω σε. M. L. IX. 476. Br. III. rm. Αὐριον εἰς λιτὴν σε. Br. HL p. 145. Αὐδσον!ή με λιβυσσαν. A. 261. Br. II. 124. Αὐσονίω σέείσωνι. A. 327. Er. IT. 112. Αὐσονίων δεσποιναν. A. 300. Br. III. 138. Δύσονιων σοῷφιης. Br. MI. 277. Αὐσωνος 'Hyegriov. Leich. 16. A. R. 595. Br. IT. 125. Αὐτὰ ἐπι κρηϑωνος. A. 216. Br. I. 258. Avra TipoxAe. A.228. Br. I. 243. Avra vo τρεσσαντι. A. R. 149. } 98. Br. IL. 115. Αὐταὶ ποιμαινοντα. A. 368. 7. 107. Br. 1. 218. Αὐταὶ aci Ξομώτεσσιν. À. 93. Br. III. 268. Αὐταις σὺν κιχλῃσιν. A. 83. Aura ἐκ ποντοιο. Ἀ. 326. Br. II. 95. Αὐταν που ταν κυπριν. A. 325. Br. 1. 418. Αὐτὰρ ἔγω Suus. À. 125. Aur: μοι κυϑεροά. A. 463. Er. HI. 33. Αὐτή σοι κυϑερειο. A. 425. A. R. 402. Br. II. 204. Αὐτή σοι πλάςειρα. Δ. 468. Br. III. 70. Αὐτή προσϑεν ἔην. A. 414. Br. 11. 394. INDEX Αὐτή τεκουσὰ παρθένος. A. 642. Λύτην γρωμματικήν. Ἀ. 368. ΒΓ. TI. 402. Αὐτὴν Θειοθοτὴν. A. 229. Br. II. 502. Αὐτὴν μητρυιην. A. 333. Br. III. 202. Aure TO "ug wmuceiy. Δ. 35. C.E.67. Br. III. 160. AvuroJeAes xapzras. À.25. Br. I. 238. Δὐτοϑελής ndigos. A. 174. Br. ML. 290. AvroSev ὀςξρώκινον. À. 328. Br. I. 416. Avroi τὴν ὡπαλήν. A. 451. Br. 11. 47. λυτομᾶται goi κρήνα!. A. R. 557. Ms. 5. Λύτοματοι desNog. A. 283. a. Br. 1. 252. Δὐτομώτως σατυριτκε. A. 339. Pr. III. 49. Αὐτομεδοντ᾽ ᾿Αχιλήι. A. 501. Ar. Ερ. Ρ. 94. Br. I. 182. Αὐτομελιννα τετυκται. A. R. 550. Br. 1. 195. Avrov A^e£aydgoy. A. 314. Br. Π1. 217. Avroy βακχευτην. Δ. 363. Br. II. 116. Αὐτον ᾿Ιωαννην. A. 294. Br. 1I. 46. Avrov ὁρῶν Ἰοβακχον. A. 363. Br. III. 225. Αὐτὸν ὁρω ce Medo. A. 170. Br. ΠῚ. 171. Αὐτον zroeQveioy. A. 399. Br. III. το. Avroy πυϑαγερήν. Ἀ. 380. Br. III. 259. Αὐτονομα MeArrei. A. R. 503. B. I. 222. Avros ἀνωξ ἐμίβαινε. Br. 1I. 239. Αὐτὸς ὠνωξ νεμεσησι. A. Ἀ. 241... 9o. Br. 1L. 510. Αὐτος ἑαυτον ἐν εἰκον!. ^. 301. Br. III 218. Αὐτος ἔγω χρὺυτους. Br. Ill. 189. Aures éges τοῦχα τουτὸ μυρων. B. 1. 165. Avros Ἰωάννης ἐπιδαμνιος. A. Ἀν 763. J. uT. Avros viov ἐρεψψαὶ Seo. M. À. 74. Avros ὁ βους ἱκετης. À. 33. Br. 1 33. Avros co) ᾧοιβοις. A. 346. Br. 11. 144. Αὐτοσ᾽ ava ἐμβαινε. A. R. 66s. J. 10. (Br. II. 239.) Aurov ἐφ᾽ αἱμασιαισι. A. 337. Br. 1. 229. Αὐτου Ζηνος od. eixas. A. 356. Br. III. 225. Avrov joi ξεῴανοι. Ἀ. 472. Br. T. 2n. Αὐτου σοι παρ᾽ ἄλων!. A. 266. Br. II. 37. Avr coi πρὸς ὀλυμπον. À. 411. Br. ΠῚ. 198. Αὐτῷ τῇ γήμας. Br. IIT. Em. 177. Αὐτῳ καὶ τεκεεσσι. Δ. 200. Br. ΠΙ. 285. Αὐγησον ᾿Αὐγήσον Νικαία. Leich. 4. ᾿Αφλοιος καὶ αΦυλλος. Br. I. 492. ᾿Αφρογενους παφιης. A. 324. Br. ΠῚ, 200. ᾿Αχηθς τεττιξ. Δ. 265. ᾿Ἄρχας e ὀγχνήν. Br. IL. 429. "Aygi σευ, e δελως. A. τογ. Br. II. 149. "AXei gives ταυτὴν τὴν ὀφρυα. A. Ms. n.172. Br. 11. 3565. "Axis av ἧς ὠγαμος. A. 20. Br. II. 342. ᾿Αχρυλις ἡ Φρυγιη. Br. 1. p. 481. (Cf. fupra ᾿Αρχολις.) "Axe ᾧιλῳ μοι συγκωταίνεσον. Δ. 320. ΒΓ. II. 440. Ameu zrgozcctu. A. R. 594. Br. II. 284. B. Boso φαγων καὶ βαίω πίων. ἃ. 212. Br. 1Π, 286. Beuay ὠποπλανιην. Ἀ. 29. Br. IL. 231. Beouoy ἐπιφήσας. Br. III. 292. Βαίος ἰδεῖν o πριήπος. A. 51. Br. II. 96. Βακτρον καὶ πήρη. A. 284. b. Br. II. 29r. Βακχον μετρον ριξον. Δ. 180. Br. I. 166, Βακχυλις ἡ βακχου. Br. II. 22. Βακχω καὶ μουσῃσιν. A. 212. Br. II. 188. Βακχω καὶ νυμῷαισι. A. 379. Br. UI. 8. Βαλλεϑ᾽ ὑπερ τυμίου. A. 215. Br. 1. 503. BaAAere νυν μετῶ ποτμον. A. 8. Br. ΠΙ. 144. Βαπτων zrayro βαῷφευ. A. 9o. Br. II. 438. Βασκανος ἡ *ygaQue ἐσσι. A. 300. Br. III. 225. : Βασσαρὶς εὐρυνομή. A. 417. Br. ΠΙ. 43. Βασσε, ᾧιλος χριζω. M. Δ. 43. Βαττιάδεω παρα σήμα. C. E. 37. Br. I. 475. Βεβλησϑυ κυβος. A. Ms. n. 108. Br. I. 17. BeATegoy ἐξ: τυχής. À. 15. Br. II. 429. Βελτερον ἥγεμονος. A. 149. Br. I1. 418. Βησας ei Qeevas εὐχεν. A. 129. Br. II. 30$. Βιβλος ᾿Λριφοφωνους. A. 93. Br. Παῖς. Βιβλος ϑεωνος. A. R. 755. }. 104. Br. III. 128. Βιβλος μηχανική. Δ. KK. 755. 1: 104. Br. HII. 28. πτσλ κί Lib, HHI.c, XX XII. 507 Βιβλων ἡ γλυκερη. A. R. 670. 1. ig. Bi. 1I. 14}. Bi9uyvis κυϑερη. A. R. 462. Br. IL. 12. Βλεψον ἐς ἑρμογενήν. A. Ms. n. 41. Br.L 492. Βοιδιον αὐλήτρις. A. 450. Br. I. 138. Beidioy equ ΜΜυρωνος. A. 302. Br. VII. 195. Beidicy οὐ xoxvois.. A. 303. Br. III. 196. Βορχος ὁ [βουπωμην. A. 96. Br. II. 177. Βοσπορον iy,9ucevro. Δ. 508. Br. III. 10. BesQuyov ὡὠμογεροντῷ. Μ' L.IX. 678. Br. Itt. 74. Beveues οἰνοπεπάαντοι. A. R. 481. Br. II. I4 f. Βοτρωνων ἀκαμαντα. Br. III. 85. BevxoNe σοι 7rgo9eet.. A. 305. Br. II. 497. BovxoAe προς Tw πᾶνος. A. 96. Br. II. 296. Βουκολε τῶν ἀἄγελαν. À. 302. Br. III. 196. Bouxome τὴν oyeAsy.. A. 153. Br. Π 222. Βουκολον ἥν ἐσιδης. A. 304. Br. IL 272, BovxeAes ἔπλεο Φοιίδε. A. 62. Br. II. 6. Βουλα! μεν καὶ ἀεϑλώ. Br. III. 280. BouAes μαϑϑον ἀνϑρωπε. A. 488. Br. III. 94. BouAevese Αγαϑινε. A. 144. Br. III. 169. Βουλομενος “πο ὁ λεπτος. A. 158. Br. III. 172. Baw ἰδιαν ποτε [Jovsi.. A. 303. Br. III. τος. Βουπαις ὦ 'πολλων. A. 322. Br. II. 14. Βουπονήτε μελισσα. A. Ms. n. 257. Br. II. 379; BeuseoQov ὠκροσιδαρον. A. R. 407. Br. II. 170. Βουχανδὴς ὁ λεβης. A. R. 441. Br. I. 197. Βρεγμῶ πάλαι! λαχνατον. A. 53. Br. IL. 150. Beidu. μεν ἐγραυλιον. À. 438. Br. 1I. 452. Βριϑω &yo φαφυλῃ. A. 123. Βρωματὰ μοι χοίρων. A. 145. Br. IL. 411. BeAerouog μυρμήκες. A. 47. Br. IT. 232. Βωμον ᾿Αριξοτελής. Δ. 507. Br. ΠΙ. 266. Bopas τασδε Jens. A. R. 434. Br. III. 180. I. Teac καὶ esNOuis. A. 221. Br. III. 122. Ie A«[2 "Adunrs. B. II. 308. Ico μεν ἐν κολποις. Δ. 288. a. Br. ILL. 266. $ss 2 Iw«x £o8 Lib. I7. c. XX XII. leuc Totpotyr wav. A. 213. Br. IL. 165. Tom Φιλή Tcv πρεσίϑυν. — A. 210. Br-'III. 288. ᾿ Γαίαν μὲν Φανεουσι. B. IT. 523. Les ἐκ γαλατων. A. 168. Br. II. 108. Iway τὴν Qeeexoozrcv. Br. III. Em. 186. Lens ἐν νωτοῖσιν. A. 404. Br. Ill. 4. Tous ἐκπνευσας. A. 150. Br. IL. 528. IaAAw«o κυβελης. A. 533. Γαλλον ᾿λριξαγορής. A. 152. Br. I. 497. Γάλλος 0 χαίταε;ς. A. R. 483. Br. Il. 295. Lassen, μὲν σεσαλαάκτο. A. 176. Br. 1Π. 43. Γάξςερω μισήσειε ϑεος. A. τοῦ. Br. II. 427. Deweorze Ἀρχίππος. A. 24. Br. IL. 12r. Terove παφϑενον εἶχον. A. 474. Br. II. 594. Τατονες euueveoi τε. M. A. 66. Terroves οὐ τρισσαι!. A. 292. Br. II. 144. Γεννήϑεν τὸ τεῖνον. A. :84.. Br. II. 338. Γεσσιον ὡς ἐνοήσεν. A.18t. Br.Il. 420. Γεσσιος οὐ τεϑνήκεν. A. 210. Br. IL. 421. I5 μὲν Axeniz. Δ. 500. I. μὲν καὶ μητήφ. ἈΝ. 55. Br. IT. 152. Iz uev éxg Κοσμος. A. 52. Br. WM. 29o. Γηϑήσαν περι παίδος. A. 29. Br. M. 137. Γηρα δὴ κατα τονδε. A. R. 400. B. III. 175. C.E. 7o. Br.Ill. Γηραΐ καὶ πενιῃ- A. 222. 206. Γηδαλεον μὲ Ὑυνάίκες. Ἀ. τὴ5. Pr. II. 407. Γηρώλεον νεῷελας. Ἀ. 434. Br. IL. 9. Γηρῶς ἐμον δηϑυνεν. M. A. 56. Γηρας ἐπῶν μὲν coz. A. 21. Br. 1. 476. Trexeoxe: καὶ χαλκὸς. Ἀ. 381. Br. IL. 173. Tc àze(2ny γυμνος. A. 13. Br. HH. 428: Iwgucc«ro de ve[9gos. Yr. Yl. 524; Γιγνώσκω χαάριεσσοα. A. 484. Br. IT. 88. Γιγνωσκεν σε ϑελωῳ. A. 136. Br. III. 168. LIA«vx ἐπικυδειδη. Wr. MI. 147. Γλαυκας o Neccouon. A. 75. Br. IL. 180. Γλαύκῳ voy Νήρες. A. 419. Br. IT. 311. Γλαυκον καὶ κορυδων. A. R. 408. Br. IL 295. Γλευκοποταίς σώτυροισι. A. 418. Br. 1. 225. LAqwuy παρηονιτις. A. R. 166. 1. χες. Br. ΤΙ. 138- INDEX . Γλυκὼν To περγαμήνον. A. R. 285. 1. 134. Br. II. 126. Γνήσιος εἶμι Φιλος. A. 117. Br. I. 77. Ivo: Secxerroy.. A. 2. Br. Y. 139. Γνωσομαι εἰ τενεμεῖς. A. 518. "Theocr. p. 201. Br. I. 380. I»orTco καὶ τήνωϑε. A. R. 551. Br. 1. 195. Γνωτῶὼν τρισσώτιων. A. 431. Br. If. 495. γομφιοδουπα χαάλινα. A.R. 482. Br. ll 231. Ipouec καλή ev γαρ οἰδας. Br. 1l. 349. lees Φιλη ϑρεπτειῖρο. A. 483: Br. I 250. Γραμμα περισσον ἔχεις. A. 160. Br. Ill. 170. Γραμμᾶ is ᾿Αρητοιο. A. 66. Br. IL. 19. Γραμματα δωδεκ᾽ ἐχει. A. R. 700. ]. 50. Br. III. 275. Γραμματίκοι, μώμου. À. 151. Br. IT. 223. Γραμματίκος Ζηνων. “Δ. 138. Br. ll. 317: Γραμματικος ποτ᾽ ὄνῳ. A. 131. Br. IT. 283. Γραμματίκου ϑυγωτηρ. A. 54: Br. V. 415. Γραμμωτικω πλήϑοντα. A. 445. Br. UL. 69. Γραμματικων περίεργα. Δ. 137. Br. li. 205. Er Γραπτην ἐν τούχω. Δ. 139. Br. IL. 541. Γραψας AevuxaAimvo. A. 146. Br. 14. 337. Γραΐψε πολύγνωτος. Br. L 142. 82. Γρηγσοιὲ ϑνήτων μεν. M. A. 53. I'emryoeiov βοοωσα. M. A. 81. Γρηγόριος Novvoc ΤΈ. M. A. ror. Γρηγόριος ποιμήν T8 xoAos. M. À. 77. Γρήγοριος, vole ϑαυμα- χαριν. M. A. 78. Γρηγορίου Novvue τή ϑεουδεους. M. A. 6a. Γρηγοριοι Novis τε QuAov.. M. A. 68. Γρηὺν ἔγημε Φιλινος.. A. 134. Br. II. 19r. T'erzévs τὶς μογεεσκεν. A. TIT. Br. TIT. 55. Γρυνεα ov zrgec[2oy. A. 247. Br. I. 102. Τυμνῆν eid ziegic. A. 324. Br. HII. 200. Τυμνην ἦν 2ojdgs.. A. 451. Br. L. 21. Γυμνέκον ay ποτ ἄγωνα. A. 285. b. Γυμνον Ἰδουτα λακαινα. A. 5. Br. HI. 247. Γυμνος δ᾽ ο(δδιμοϑυμος. Δ. 393. Γυμνος éque δια TovTo. Ἀ. 332. Br. II. 426. Tveoy κυανεής. À. 445. B:. III. 97. Δ. Δαιδα EPIGRAMMATVM Δ. Δοιδωλεοισι rupes. A. R. 558, Br. 1Π|. 295. Δαιμαρετάς κρήδεμνα. Br. 1. 248. Δαίμονα πολλὰ λαλών. A. 143. Br. II. 210. Δαίμονα τις d. ἐν οἶδε. À. 216, C. E. 15. Br. L 473. Nou jueves οὐκ zer, M. L. IX. 130.. Br. IL. 392. Acapovi τε συριή. Δ. 413. Br. [IL 176. Δακρυο; καὶ xoci. À. 473. Br. Hl. 47. Δακρυὰώ μεν ἑκα. A. 286. b. Br. I. 173. Aexgum μοι σπενδουσαν. M.L.IX. 686. Br. III. 75. Δακρυώ σοι Xa vegOev, A. 228. Br. 1. 30. Aaxeuer ζεεδων. A. 183. Br. Il. 354. Aaxgueis, &Aeervo λάλες. A. 467. Br. ll. 84. Δακρυχεων γενόμην. A. 18. Dr. 11. 428. Δακτυλιίικὴν aov. Δ. 184. Br. 11. 425. Δαμαύγοθοιν καὶ λοιμὸν. ἃ. 168.. Br. Hl. 167. Δαμάτερ πολυκαόπε. Br. M. 10g. Δαμις ὁ Νικαίευς. Δ. 255. Br. II. 56. Δαμοκριτὼ μὲν ἔγω. Δ. 267. Br. I. 257. Δαμοελής ὁ χορήγος. ἢ. 518. "Theocr. pag. 290. Βτ, 1. 379. Δαμοχαρι κλυξομητ,. Δ. 293. Br. III 226. Δαμοχαρης μοιρῆς: A. 213. it. P- 281. br, III. 102. Δαάμω xe Μαϑυμνα. À. R. 71c. J. 60. Br. M. 260. Δαφναις καὶ pyertioi. Ἀ. 27. Δαῴφνή μὲν πλοκαμιδα. A. 583. AeQvny καὶ Νμοβην. A. 162. Dr. IT. 419. Δαῴφνιακων βιβλων. A. 425. Br. ITI. a5. Δαῷνις ὁ λευκοχρὼς: A. $16. A. R. 448. "Theocr. p. 286. Br. I. 376. AeQvis ὁ συρικτας. AN. 441. Br. IIT. n8. hecho χαρίεσσα. Μενεκράτι. M. L.IX. 683. Br. llf. 75. eeu. Μνασιλλα. A. R. 689. J. 39. Br. HI. 4. £ eut, τί σὲ 7reooy ἔπος. M. L. IX, 134. Br. HI. i51. A& euci Ti γναῖσιν. Δ. 212. Br. HT. 152, Δειματο εἰς ἐλαῷρων. M 32. Br. 1]. 135. Δέματο Μαξιμινος. Δ, 361. Br. IM. 455. 19.111... XX XII. $69 Δεματὸ μὲ Éuvcio, A. 354. Br. IIT. 106. Aevos ἔρως, demos. A. 470. Br. 1. 16. Δενδρον ἔγω μακαριτον. A. 360. Br. IT. 501. Ae£oy |. ἡσωκλήε;ς. A. KR. 449. Br. I. 254. Δεΐζαι Quis τὸ δεισνον. A. 129. Br. 11. 209. Δεξιτερην Gidmo. à. 227. Βτ. 1. 34. Δεξιτερην ὀλίγον δος, A. Ms n. 241. Br. ΤΙ, 380, Δεξο ἀναξ κρονιδο. A. 50s. Br. III. 177. Δεξο καλῶν χείρων. M. R. 549. Δερκεο καὶ τυμίθον. M. A. n. 37. Aegxeo μὲ κρατερων. A. R. 684. 7: 33: Aegxeo μοι σκυμνον. À. 385. Aecxeo μοι 'χαριδήμον. A. 301. Δεέρκεο μυρτομοχϑε. Δ. 308. Dr. III. 209. Δερίεο σσως oiov. A. 160. 9r. Ill. 170. £.ter:ec Toy Τροίας. A. gg. Br. IT. 171. Aegxeeyos ξόανον. A. 340. Er. ΠΙ. 205. Δερμα καὶ ogyvieuot. Ἀ. 455. Br. 1. 485. Δεσποινῇ Νεέμεσει;. Br. llL 183. Δευρ᾽ ide καὶ ϑαμβησο». A. 518. Br. TI. 215. Are. ide παιδολετεραν. Δ. 318. Br. f. 214. Δευρ 8, βαιον ὁδιτα. A. 315. Pr. I. 512." Δηϑυνε; κλεοῷαντις. A. 458. Br. Π], 79. Δηίτύλου Κορτῆς. Ἀ. 501. Δηϊῷφοίβος pev πρωτος, A. 583. Pr. IT. 456. Δημήτοι τῇ πυλαι. À. Ms. n. 270. C. E. 4r Br. |. 466. Δημόγερων de νοημα. Ἀ. 392. d Δήμος ᾿λϑη ναίων. A. Ms. pag. 19. 1. Br. I. 142. Δημοῷιλος τοιοιςδὲ. Δ. Mis. n. 18. Br. T. 493. Ange λευκοπαρεε. M. L. IX. 304. Br. 1. 24. Δήμω με wrerves.. Δ. Ms. n. 159. Br. 1]. 83. Δημωναξ un παΡτα. Br. Hl. 334. Aix Nixon. ἃ. R. 409. Pr. II. 80. Δησυς καὶ κουρής. Br. ΠΙ. 281. Δηριῷατον κευϑω. A. R. 68ι. 1. 16. Br. IT. 44, Διεξίων ὁμηρε. A. p. 361. Pr. III. 256. Διζημαι! κατα ϑυμόὸν. À« 221. Br. 1. 101. Δικλιδας ἐμᾷετιναξεν. A. 456. Br. ΠῚ. 79. Δικραιρῶ δικερφωτα. A. 440. Pr. Ill. 44. Δικτυα σοι μόλιβῳ. Δ. 415. Br. II. 218. δὲς 5 Δικγνῶ 5to Li. IIT. c. XX XII. AuxTUx coi ταδε παν. A. 433. Pr. IT. 182. Δικτυννής τοῖον. Ἀ. T. 343. Er. ΠῚ. 204. Auwruoy axgopoNi[2doy. A. 414. Br. 1Π|. 19. Aix xuoy ἐκϑοωσκοντα. A. 44. Br. ΠΙ. 239. Δινδυμα καὶ Φρυγίης. A. R. 499. Br. 1. 221. Διόγενες, oye, λεγε. A. 531. Διογενεὺς τοῦδε σημώ. A. 284. C. Br. II. 28. Aucu ὀρειβασιου. ἃ. σο. Br. III. 275. Διρῷυος. ἐδμηθήμεν. Δ. 205. Ais μὲ iudei dd Br. III. 216. Aicc'e τριήκοσιων. Δ. 204. Er. II. 166. Aucco Qoi Μιλητε. A. 192. Br. IL. 165. Aucatus σὺν xiy Aoagiy, Br. Il. 98. Δισσαν ἐκ ββροχιδων. Δ. 85. Br. IL. 23, Δισσοι μὲ τρυχουσι,. ἃ. Με, n. 92. Br. III. 153; Δισσος ἐρως αἱϑ IL 1. Δισσῶν ϑηλυτέρων. A. 462. Br. IIT. v2 n Anbev ὡς ἐφιλησα. Δ. Ms. n. 124. Br. ἢ 5. Διμωϊον ἵπποκρώτευς. A. το. Br. 1T. 35. Δοιως Ἱππομεϑοντας. Br. ΠΠ. 304. Δορκῶώδος ἀρτιτοκοιο. A. 42. Br. II. 387. Aogxioy ἡ Φιλεφηβος. 213. Δος μοι T οὐκ γοαμής. A.180. Br. Il. 8o. Acc 7rigeny ἱνῶ βακχος. Α,17ς. Br. II. 412. Δουλκίτιον μὲν ἄνακτες. A. τοῖ. Br. III 297. Δουλος ἐγὼ; να! δουλος. Ἀ. 235. Δουλος ἐπικτήτος γενομήν. 212. Δουνακας ἀκροδετους. A. 412. Br. II. 217. Δουρας ᾿Αλεξανδροιο. A. 443. Br. IL 171. Δρωγμωτοῶ σοι χωρου. A. 418. Br. II 217. Aga yx Mis εὐρωπήν. M. L. IX. 155. Br. II. 7. Δυσκολος εἰ κρήνη. Ἀ. 88. Δυσκωῷῳ δυσκωῷος. Ἀ. 154. Br. IL. 357. Δυσμοιρων ϑαλαάμων. A. 32. Br. ΤΠ. 126. Δυσμορε Νικανωρ. A. ἀν Pr. H. τ26, Δυσμορος ἐκρυῷϑη. A. 241. Br. Il. 273. Δυξήνου Νιοβης. A. 316. Br. M. 499. Δωδεκετή ov παῖδα. A. 258. C. E. 2o. Br. I. 414: ες Ψυχήν. Δ. "Mort 95. Br. A, Ms. n. 136. Br. I. E*yeeo κωνξαντίινε. A.289. Br. III. INDEX Δωματώ μοι cero devra. Leich. 17. A. R. 596. Br. I. igo. Acgida τὴν δοδοπυγαν. M. L, IX. 121. Br. I. das Δωριδὸς ἐκ acte. A. R. s6r. Br. ΠῚ, 263. Awgoy "Iewsivao. A. 381. Br. ÍIIL 158. Acs μοι X. λαβε χαλκον. A. Ms. n. 197. Br. 9722. Δωκὲ Geo ϑυσιην. M. A. τ'ο. Δωρίκῶι on Tc: μὲν σώ. Br. 11. gt. E Ἑβδομον εἰ εἰς δὲ κατον. Br. ΠΙ. 311. Ἕβρον Θοηίκιου. À. 31. Br: ΠῚ agr. Ἕβρου καὶ δειλοιο. 1. 64. A. R. 114. Br. M. 138. Ἕβρωυ xenaseiis. A. 259. Br. II. 264. Ἔγγυϑι δ᾽ evgusseves. A. 385. Ἐγγυϑι τῆς νικης. Δ. 400. Br. Ill. 20. Ἔγγυϑ, τῆς σκυλλῆς. Δ. 185. Br. HII. 136. Ἔγγυϑι 71€ cpersene. A. 405. Br. Π]. 28. Ἐγκεῷαλον ᾧῷορεω. A. 536. Br. III 318. Eyxvecas νεποδεσσι. Ex. cod. Guelph. n. 3. Ἔγνων οὖν μ ἐλαϑες. Mifc, Lipf. IX. p. 322. Br. I. 19. Ἔγνως νυν ᾿Αγαμεμνον, A. 9. Br. III. 142. A. 406. Br. III. 29. Eyxe καὶ παλιν εἶπε Διοκλεος. A. Ms. n. 56. ΟἿ, ΕΒ 8 Ἔγχε; καὶ παλιν εἰπε. M, L. IX, 297. Br. I. 461. Eyxet λυσιδικης. A. 480. B. II. 268. Eyxet τὰς ποϑους. M. L. IX. 299. Br.I. 28. 'Eyo QuAcavig. A. 222. Hc L 189. Ἑδνα γάμων ἐρριπτες. Δ. 2310. Br. III. rog. 'Edeus χαλκεοπεζον. A. Ἀ. 698. 1. 48. Br.. II. 447. CuE Ἑλλησποντον. A. 321. Br. Π 232, Ἐφιημιωσας σϑενων. A.8. Br. ΠΙ. 143. "ECnrovy τινα κων. A. 186. Br. II. 322. 'ECousvas μεν vgde.. A. 311. Br. III. 9a. Ἔϑνεα Βοιωτων. A. $08. Br. III. 18r, Ἐϑραυσϑης EFIGRAMMATVM Ἐϑραυσϑής ἡδέα. A. 14. Br. II. 272. E; ξιον ἐν μερόπεσσι. A. 33. Br. III. 122. Ei ÉevAes vov παιϑδο dido. A. 110. Er. II. 385. Ei γάμος ἀμφοτερων. Leich. 8. Εἰ γενος εὐσεβεων. Α΄. 192. Br. III. 297. Ei γραῴικον πυγήν. A. Ms. n. 19. Βγ.11.362. Ei dues λειτουργήσα. M. L. IX. 117. E! δυσιν οὐκ ἰσχυσας. A. 475. Br. IL. 395. E; Cevc ἐκ yeans ϑνήτους. A. Ms. n. 181. Br. II. 367. Εἰ ζευς xesvos &r. ἐςιν. A. Ms. n. 69. Br. I. 15. Ei ζωγοαῷειν τις ἐθελεν. A. R. 64r. Ei Sees és Ὅμηρος. A. 366. Br. III. 255. Ei θεὸς ἡ Quy. A. τις. Br. II. 436. Ei καϑυπερθε λαβοις. A. Ms. n. 81. Br. I. 211. Εἰ καὶ ἐμειδητων. A. 283. δ. Br. 1I. 509g. Εἰ καὶ δακρυοεις. A. 273. Br. III. 264. Ei καὶ ἐπι Éetvois.. A. 462. Br. ΠΙ. 102. Ei καὶ ἐρήμη. A. 99. Br. IT. 105. Ei καὶ μικοος ἰδεῖν. A. 267. Br. 1. 237. Ej καὶ νυν πολιή. Δ. 453: Br. 1Π..:0. Ej καὶ σε Ξενοῷων. À. 520. Εἰ καὶ σευ πολυῴωνος. Δ. 40. Br. II. 287. Ej καὶ σοι ἕδραιος. A. 38. Br. II. 148. Ej καὶ σοι πτέρυγες. Λ.333. Br. I. 234. Ej καὶ σοι τριχοῴοτος. A. Ms. n. 9. Br. II. 361. Εἰ καὶ τηήλοτερω. Ἀ. 459. Pr. III. 82. Ei καὶ T0 σημώ λυγδινης. A. R. 600. Br. II. 150. Ej καὶ ὑπο χϑον, κατα). À. R. 597. Br. II. 291. Ej κώλλε καυχα. Δ. 472. À. Ms. n.216. Br. II. 376. Ej κρισις ἔξ κάτω. Δ. 106. Br. III. 239. Ej κυκνῳ δυναται κορυδος. A. Tog. Br.III. 250. Ei λυπής xeoreem. Br. IH. 277. Ei με νέκυν κατεθώπτες. A.207. Br. ΠῚ, 261. 65. Br. HI. 266. Ei ue vo πυγιζεν. Δ. Ms. n. 251. Br. II 378. Ej pe πλάτων οὐ γράψε. A. Lib. III. c. XX XII. 511 Ei με φιλεῖς. ἔργῳ. Ἀ. 144. Br. IL. 343. Ei με φιλεῖς» μισεῖς με. A. 143. Br. II. 255. Εἰ μεν evune ἥκεις. Α. $9. Br. III. 190. Ej uev «πὸ Σπάρτης. ^. 99. Br. III. 55. Ei μὲν γηρασκεα. A. 472. Er. II. 376. Ei μεν ἑκων εἰρχειν ἐπεκ. A. Ms. n.xeg. Call. E. 44. Br. 1. 462. Ei μεν ue see£ese.. A. Ms. n. 102. Br.II. 254. Ei μὲν ἐπ᾿ ἀὠμφοτεροισιν. A. 476. Br. II. 397. Ei uev ἐπ᾿ ᾿Αττελαβους. A. 159. Br. II. 331. Εἰ uev &Quse ὠμυήτος. A. Ms. n.14. Br. ἢ. 311. Ei uev ζης ἐλαᾷον. A. 186. Br. II. 337. Ei uev ϑνήτος éQus. Br. HI. 256. Ei uev τις σοῷος ἐσσι. A. R. 637. Εἰ uev τοὺς ἀπο ἀλῷα. A. 42. Br. YT. 589. Ei μή μου ποτι ταῦε. A. 303. Br. IL. 2r. Ei ux νυν κλεονικος. A. Ms. n. 188. Br. HI. 369. Εἰ μη voÉcv ἐρως. A. Ms. n. 8o. Br. I. 7. Ei μη χοέρω ῷῴῷλωρε. A. 162. Br. II. 439. Ei μη χαλκος ἐλαμπεν. A. 321. Br. III. 207. Ei μισεῖν 7r0vos ig). I. 486. Br. L 165. Ej μοι σωζόμενος πολεμῶν. A. Ms, n. 31. Br. I. 562. Ei μοι τις μεμψοιτο. A. 483. Br. III. 161. Ei μοι χάρτος ὁμος. A. Ms. n. 28. Br. II. 102. Ei uova ei Ti Toccide. A. 189. Br. II. 424. Εἰ πενομο Ti παϑω. Ἀ. 182. Br. II. 424. Ei ποδας εἶχε διων. A. 153, Br. IL. 222. Ei ποϑεθν με dion Ee. A. 37. Br. ΠῚ. 141. Ei σολιν Ἡρακληος. Α..369. Br. III. 228. E; ποτε μὲν κιϑαρης. Δ. 454. Br. 1Π]..37. ΕἸ πτερὰ σοι προσεκετο. Δ. Ms, n. 79. Br. I. 211. Ej πυρὸς αἰϑομενου. Br. III. 318. Ei ce ποϑοι ξεργουσιν. A. Ms. n. 22, Br. 1. 4. Ei σε φιλων ἀδικω. A. Ms. n.174.. Br. 1L. 366. Ei ταῖς ἀληϑείαισιν. A. 117. Br. H. 61. Εἰ Tavras ὁ κριτής. À. 476. Fi rayos εἰς To Qoryem. A. 128. Br. HI. 217. Ei ri παραλλασσε. N. 287. δ. Pr. HI. 263. Εἰ Tw. ἔχεις Διόνυσον. M. 144. Br, ΠῚ 542. Ei Lib. IIT. «. XXXII, Ei «iva devdgov ἐϑήκε. M. A. 64. 512 Εἰ τινώ μή τερπε;. Δ. B. 662. 1. τι, Br. II. 204. Ei τινα που παίδων. A.Ms.n. 14r Er, HI. 156. Εἰ το πώποτ ἄκουσας. Δ. 239. Pr. III. 282. Εἰ τις eve ἄρχων. Δ. 63. Dr. 11. 435. Εἰ τις ἀπαγξασϑαι. Δ. 89. Br. III. 190. Εἰ τις ἑποξ γημας. A. 19. Br. ΠῚ. 237. Εἰ τις eg. evo pego. Δ. 533. Br. HL 234. Εἰ τις γηοώσας. A. 21. Br. IT. 542. Ei τις ogove καιϑυσερ)εν. M. Δ. 75. Εἰ τις Τανταλος ἐξιν. M. Δ. 5. Ei το καλως θνήσκειν. Δ. 290. Br. 1. 131. Εἰ vo μελῶν δυναται. A. 120. Br. M. 433. Ei vo ev. ἐκδεδανείκας. A. 184. Br. Π 221. Εἰ ro τρεῷεν πωγωνα. δ. 188. Br. 11. 3:2. Εἰ ro ῷερον σε Qegei. A. τ8. Dr. ll. 428. Ej τοι A Sqyeugs.. Δ. 124. Ei τοιήν χαριν eye. M.L. IX. 131. Br, IL. 393. Εἰ voice Διόνυσος. Δ. 13. Br. 11,127. Εἰ τοῖος ϑηβης. Δ. 511. Br. ΠῚ. 212. Ei rojsde λεῶν. A. 294. Br. IL. 132. Ei τοὺς οἰνδροῷονους. A. 103. Br. II. 414. . F1 σους ἐνπελαγε;: A. 486. Br. ΠΙ. 165. Ei τραφερής πασής. A. 372. Br. Ii. 228. Ei Q9oves ἤρεμεοι. Δ. 492. Br. ΠΙ. 23. Εἰ QiAeess μή παμπῶν. A. 452. Br. ΠΙ. 24. Ei χλαμυὸ eryey ἔρως. Δ. Ms. n. 82. Br. 1.5, Εἰαρινῳ χιεήμων!. Br. III. 157. Εἰαρος qv9es μεν. A. Re. 542. Br. II. 142. Eid' ἀγετε ξουϑαι. M 85... 120. Εἰδὲν ὠἀκεφοριή. Δ. 240. Br. II. 450. Εἶδον ἀκειρεκομῆν. Δ. 392. Eidov ἔγω ποϑεοντας. M, L. IX. 673. Br. II. 73. Εἰδὸν ἔγω ποτε. Pr. ΠῚ. 324. Εἰδὸν ἔγω τινα 7reude. Δ. Mis. n. 7. Br. II. 26ο. Εἶδον ἔγω Tov πτωκα. Δ. 419. Br. HI. 54. Eig ποντοποόρῳ πλοος. Ν. 244. Br. 1. 243. Ein σοι κατῶ γῆς. ΔΛ. 167. Br. II. 387. Εἰης ἐν μακάρεσσιν. Δ. 277. Br. II. 26. INDEX Εἰϑ᾽ ἄνεμος γενομήν. A. 478. Br. IIT. 162, Ei9. ἐγὼ ἐν κενοῖς. s 524. Br. ΠΠ. 329. Εἰϑε μὲ παντοιοσιν. Δ. 81. Br, IL nig. Eie ὅοθον γενομήν. Mz L. IX. 132, Eixeva Κωνφαντρε. A. 405. Br. III. 21. Eixova Λογγινω. Ἀ. 316. Br, ΠΙ. 109. Εἰκονον μὴν 7rgyny-.. A. Ms. n. 61. Br. I. 6. Eixovya μήνοδοτου. À. 14ς. Br. II. 191. Εἰκονα πέντε (βοων. A. 350. Br. I. 172. Εἰκονο coi [βωασιλευ. A.185. Br. HII. 136. Εἰκονῶ σου πολυκλθς. Pr. ΠΙ. 280. Eixcva τῆν ὃ ἐσαϑρει. Br. III. Em. 286. Εἰκονὰ τῆς κήλης. A. 439. Br. IL 317, Eixoves ἀνϑρωποισιν. À. 376. Br. HI. 171. Εἴκονι xeAxem. À.599. Br. III. 19. ^ Εἰκοσετὴς πᾶσαν. M. A. 22. Εἰκοσετους σωθέντος. A. 126. Br. Π. 319. Εἰκοσι ἐξ λυκαίβασιν. Br. VI 212. Εἰκοσι γεινησᾶάς. Ἀ. 146. Br. ll. 337. Εἴκοσι με φήσαντα. br. III. 309. Εἰκοσιν Ἑρμρκρατειῶ. A. Ms. p. 8ο, b. Br. 11. 125. Eixcas καλλικρατεια. Δ. 226. Br. 1Π, 288. Eixev ἡ Σεξτου μελετα. A. 169. Br. ΠΙ. 17r. Εἰκων καλλίξου. A.376. Br. ΠΙ. 278. Eixey τις σ᾽ ἀνεϑήκε; Acyo. A. 375. Br. IIl. 224. Εἰκων Tis C ἀνεθήκε, τινος. A. 296.. Br. II. 450- Εἰμι Δικων υἱος. A. Ms. n. 260, Br. III. 174. Εἰμι μεϑυ T0 γλυμμο:. A. 350. Br. I. 218. Εἰμι μὲν ἑλλαδιη. À. 362. Br. III. 104. Eig μὲν ἐν zrorotpacis. à. 374. Br; ll. ago. Εἶμι μὲν εὐθωρηκος. À. 98. " Eipu μεν εὐκεροίοιο. A. 339. Br. IL.:448. Εἶμι μὲν οὐ φιλοοινος. Δ. 462. Br. HII. 39. Εἶμ, παῖρος λευκοῖο. Br, III. 323. Eipa χωρωξ ἱερευς. À. 533. Br. HL. 194. — Eiv «idg oz avis ἣν. Δ. 59. | Εἰν ἐν, Βεργιλοιο. Pr. III 275. Eiy ἕν, κινδυνους ἐφυγον. Ἀ. 72. Br. ΤΠ. 193: Εἶναι μὲν xuvikoy.. Α. 187. Br. II. 323. Ὁ Eiyog νομίζω φΦιλοσοῷον. A. 64. Br. IL. 435. ΕἸἰναλιε EPIGRAMMATVM Eiya2ue Aa Bua. A. R. 474. Br. II. 41. Eive^uwy kAecrrog. A. 431. Br. II. 9. Eivi μυχοῖς κραδιης. A. R. 651. Br. IT. 85. Εἰνοδιη Có Tovde φίλης. AL R.454. Br.II. 120. Εἰνοδίην καρίην. A. 25. Br. 1. 173. Eivodiny serxovro, A. Ms. n. 118. Ejvodice sexy;ov. Br. 1. p. 10. EivoriQuAMov ὅρος. A. 328. Br. I. 249. Ei£y fpei δαφνης. Α. 347. Br. III 49. Eiz ἄγε μοι κρυτᾶάλλε. À. 350. Br. H. 448. E/z ds καὶ παλιν εἶπα. A. Ms. n.i2t. Br. ΠῚ. 154. Eizas ἥλιε, xouge, A.289. C. E. 24. Br. I. 474. Εἶπε γυναι τις ἔφυς. Leich. x5. Br. ΤΙ. 30. Εἶπε δικαιαρχεία. Ἀ. Ἄ. 599. Br. IT. 173. Εἶπε κυὸν τῶαᾶς &ydacs. A. 283. b.: Br. HII. 268. Εἶπε λεών Φϑιμενοιο. Leich. ro. ' Br. II. 31. Εἶπε Avxenvids δορκας. A. 451. Br. 1. 19. Εἶπε ποι εἰρομενῳ. A. 168. Br. 1L. 313. "Εἶπε μοι ὦ κολοκυνϑε. A. R. 725. J. 15. Εἶπε νομευ. τινὸς εἰσι: Ἀ. 314. Br. IL 15. Εἶπε Πολυξεινη. A. 392. Εἶπε πόϑεν συ uureers. A. 132. Br. IT. 426. Εἰπε zov Ἑὐρωτας. A. 57. Br.1. 233. Eize ποτὶ φϑιην. A. R. 781. J 100. Br. ΤΠ. 281- " Eize τι σοι ζυνον. Ἀ. 327. Br. III. 20r. Εἶπε τινι πλεξεις. À. 355. Br. III. 78. Eize τις Ἡρακλετε. Δ.288. δ. C. ἘΡ. 2. Br. I. 412. ' Εἰπερ σὴν Ῥωμήν. Br. TII. 268. Εἰστεν ἔληλυθεναι. A. 131. Br. II. 326. Εἶπον ὠναρομενω. A. 214. Br. T. 35. Εἰπον ἔγω καὶ προσϑεν. Δ. 413. Br. II. 169. Eizoy ἐμοι “χαριεσσα. M. L. IX. 689. Br. ΜΙ 76. Eizo τις τινος ἐσσι. A. 195. Br. 1, 140. Εἰργομενη Φιλεεν με. A.,687.. Br. HI. 35. Εἰρηνη παντεσσιν. A. 1)6. Br. TII. 164. Εΐρπε δρακων. A. 46. Br. III. 146. Fl. IF. Lib. 111. c. XX XII. 513 Εΐρπε To μεν To ὃ ἐμελλε. Br. IL. 344. Εἰς ἀγαϑὴν cuve[9nusy. A. Ms. n.ao$. Br. II. “314. ; Εἰς ὠγοῤαν 3αδισας. M. L. IX. 454. Br. 1. 217. Εἰς οἰϊδην ἔϑεα. A. 54. Rr. III. 245. Eis «ides κατέπεμψε. Δ. 147. Br. II. 325. Εἰς αἰωνας Ὅμηρε. A. 366. Br. ΠΙ. 255. Εἰς βαϑυν ἥλατο. A. 46. Br. {Π. 240. Εἰς Aevasv ἐῤδευσας. Δ. 480. Br. II. aor. Εἰς Auiov πεμψψασα. Ἀ. 202. Br. T. 502. Εἰς ἱερον ποτ᾽ ἀγώνα. A: 128. Br. IT. 32x. Εἰς oiov με. τεόϑων λίμενώ. Δ. Ms. n. 96. Br, Ii. 159. Εἰς πελαγος πλεομεν. A. 166. Br. II. 540. Eis ποσιν ἀϑρησασα. A. 229. Br. MI. 14. Εἰς ócdev es πλευσοι. A. 132. Br. HI. 352: Εἰς σαλπὶγ ἐνέπνευσε. A. 152. Εἰς σε καὶ ἀψευδὴς. A. τ2ο. Br, ΠῚ. 244. Εἰς τί ματὴν vezrreig. Δ. 128. Dr. 1T. 2310. Εἰς τὸ κενὸν μετεθεῖκε. A. 338, Br. IT. 311. Εἰς φυλακήν βλήϑεις. A. τότ, Br. II. 539. Eis ἄνεμος» δυο νηες. Br. III. 321. Εἷς γάμος ὠἀμφοτερων. À. R. 632. Εἷς δομὸς ἀλλ᾽ ὑπεύερθε. M. A. 17. Εἷς dv adeAQecus. A. τοῦ. Br. ΠῚ. 29r. Εἷς Ses, xou. A.351. ΒΓ. Π1. 219. m, tar. et 122. Εἷς ὁδὲ Νικωνόρου. A. R. qo9. 7. 59. Br. III. 287. ] Εἷς σρος &o ψηφοισιν. A. 428. Br. II. 194. Εἷς ὑμᾶς κροκοδεελον. Br. MI. 335. EiceT: μὲν ζωοντι. À. 405. Br. HIT. 27. Eici καὶ ἐν μουσῃσιν. A. 162. Br. II. 459. ^ Εἰσιδεν ᾿Αντίοχος. Δ. 155. Br. II. 327. Eicoxe Joveice οὗτος. M. 522. Εἰσοκεν οὗτος ὁ 9cugos. Br. III. 224. Eicogowy μελεων. M. 305. Br. I. 497. Eisnkes δὲ πλωτῶν. Δ. 386. Εἵξηκες κλυτιος. A. 392. Eire σε κουριδιης. A. 353. Br. HT. 222. Eire ce κυανεῃσιν. À. 482. Br. I1. 163. Eire συγ᾽ ἐρνεοῷοιτον. A. Ms. pag. 80. 9. Br: IIl, 184. pH Ttt Exe 314 Lib. ITI. c. XX XII. Εἶχε κορωνοίδελον. A. 242. Br. IIT. 293. EixeQuAev λεμίβον. A. 166. Br. IT. 358. Εἶχεν Δριξειδης. A. 3t. Br. IT. 33. Εὖχιον ἀπο. σμικρῶν. À.294.a. C. Ε- 28. Br. 0 E 475, (δὲς TH. 473) Ex *yeuw oes... M. 257. Ἔκ δέκα πέντ ἄνδρων. Br. ΠΙ. 189. 'Ex γής λωτοφαγων &.146. Br. I. 418. Ἔκ Ais gg uea2o. A. Ms. n. 1. Br. II. 359. Ἔκ ζωῆς με Geos τευξαν. A. 315. Br. UI. 214. Ἐκ ϑοινης Quoc. ἃ. 39. Br. Η]. 240. Ἐκ ϑύυμου κλαυσαι Βι. ll. 524. Ἐκ Κυνος εἰλε Κυων. ἃ. 44. Br. IT. 159. 'Ex μὲ γεωμοριης. Br. V. 413- Ἔκ με πικρὴς ἐκαλεῖσε. M. ἃ. 72. Ἔκ vexvos ταυτην. Br. ΠΠ|..430. Ἐκ Νεμεῆς ὁ λεῶν., ἃ. 309. Br. ΠῚ. 331. Ἔκ πενιῆς ὡς οἰσϑα. ἃ. 420. Br. M. 200. "Ex ποίου ναεου.. À. Ms. n. 242. Br. ll. 380. "Ex ποίων ἐταμες. A. 166. Br. ll. 540. "Ex ποίων ὁ πατήρ. A. 162. Br. 1H. 334. Ἐκ ποτε c5sde πολεως. ἃ. so2. Br. HII. 18t. "Ex ποτε τις Φρικτοιο. ἃ. 426.. Br. HH. I3. Ἔκ πυρὸς ἰλιακου. À. 11g. Br. HI. 244. "Ex πυρος à ῥαιξηρ. Δ. 447. Dr. I.259. "Ex συρος ὦ διονυσε. A. 342. Br. ΗΙ. 206. Ἔκ τῶν ἑσπεριδων. A. 153. Br. II: 327. Ἐκ Φιλαδελῴειης. A.2gr. Br. Il. 450. "Ex φονιων περσων- ἃ. 2T. Br. H1. 248. Ἐκβαλλει γυμνὴν τις. ἃ. 478- Br. ΠΣ 307. Ἔκϑορες ἀντολιηϑε. A.298. Br. IL 134. Ἔκλαγεν ἐκ ϑηίβὼν. ἃ. ο2. Br. IM. 260. Ἐκλατϑην ἀνεμοισι. Ἀ. 18. Br. ΠῚ. 232. "ExAoutSgy ἐπὶ γής- Br. M. 4οο. ; Ἐκληϑην ἔχϑες. A. τότ. Br. IT. 357. * Ἐκληϑὴν παρα σου. ^. τιο. Br. Il. 427. Ἔκμαινει χειλη. M. 487. Βτ. 1. 504. "Exraves, εἶτα μὲ ϑαπτη. A. 207. Br. ΠῚ. 252. Ἐκτισας αὐταρνειων. M. 521. Br. 1]. 78- Ἕκτον ἐπ᾿ eixoso. Br. lll. 285. "E κτορ cceniov αἷμα. À. 98. Br. IT. 285. 'Exrog ὁμήρειοισιν. A. 238- Br. II. 189. Ἕκτορα μεν τις ἄεῖσε. A. 303. Br. Π]. 104. INDEX Ἕκτορα τὸν πριώμου, Br. IT. 283. Ἕχτορι μεν τροίη. A. 230. Br. ΠΕ 528. Ἕκτορ, τονὸε μεγαν. À. 502. 'Ar. Ep. p- 95. Ἕκτωρ αἰαντι ξιφος. A. 238. Br. lil. 233. Ἔκῴρονα τὴν βακχην. δ. 296. Br. 1I. 89. Ἔλθετε προς τέμενος. ἃ. 92. it. p. 369. Dr. lil. 260. É Ἔλϑοιμεν ποτε vacy.. Δ. 341. Ἔλϑοισας ποτε ναον. A. R. 7199. Δ. 341. ἢ 148. Br. ἴ 194. "EASay eic ᾿Αἰδην. A. 15. Br. HII. 248. Ἔλϑων ἐξ ᾿Α μυδωνος. A. 503. Ar.Fp. p. 93. Ἕλκε Tea παρώ μήτρος. Δ. 231. Br. Il. 275. Ἕλκος ἔχω τον ἐρωτα. Δ. 454. Br. HIT. τι3. Ἕλκος ἔχων ὁ ξεινος. A. Ms. n. 125. C. E. 45» Bi. 1. 464. Ἑλλαδος ἐγναξτήρες. Δ. 25. Br. MI. 145. ἝἙλλαδος εὐρυχρορου. Α. 210. Br.lll. 170. et 251. Ἕλλανις τριμωκαιρα. «Ἀ. R. 107. 1. 51: Br. IIl. 64. S Ἕλλανων ἀρχαῦος. A. R. 453. Br. 1.133. Ὁ 'EAA«s μεν ϑηβας. A. 220. Br. ΠΕ. 194- . Ἐλπ θα; καὶ νεμεσιν. A. 53. Br. Hl. 173. Ἐλπιδες ἀνϑρωπῶν. A.208, Br. I. 265 ι΄ "E λπιᾶος οὐδὲ τυχής. À- 15. Br. 11..429.΄ Ἐλπις ee: βιοτου. Ἁ.533. Br.M. 287. — — "EAgis καὶ συ τυχή μεγα- À. 110. Br. IT. 437- Iii. 286. kno e iom 'Euf9oAe xn Auctyevesez.. ..444.. Br. 11. 220. Ἔμου ϑανοντος "yeu. A. 210. Br. HI. 286. Ἐμπεδοκλεῖς σε μὲν αὐτίκ. M-A.85. — "Euzve παν λαροισιν. À. 335. Br. I. 489. "Ejzvovs ὃ x,xAxcus- Br. lll. 127. Baàndur. p.48. : Ἐμποριής ληξαντα. A. 2:6. it. p. 252. Br. I. 492. Ἐμπρήσω ce ϑυρη. A. Ms. n. 240. Br. II. 379. Ἔμφρονα χαλκος Ὅμηρος. A. 304. T Ἔν οὶ ταῦ ἐμαχοντο.. À. 305. Br. lI. 497. Ἐν yz κρατήσας. A. 408. Br. HT. 31. .— Ἔν ϑηβαις καύμω. A. τοι. Br. 1I. 220. ᾿ Ἐν dorg μοι ϑυμος. Br. 1. 260. Ἐν » o UTEM EPIGRAMMATVM Ἐν καλαβμῳ πηξᾶς. "K:156.' Br. 11:328. Ἐν κυώϑῳ τον dora. Δ. 351. Br. II. 402. Ἐν μέμῷει Ac*yos ἐς, ἃ. 55. Ἐν μὲν τῇ Ξευξιππον ἔχω. Ἀ. 5358. Br. iT. |-'' roS. Ἐν μικρῷ μεγάλη λουτρῳ. Ἀ..352. br. ΗΠ]. 221. Ἐν πᾶσιν μεϑυουσιν: À. 129. Br. T. 511. Ἐν 72i tees A. 473. Br. M, 47. Ἐν πσολυϑαήτω. ἃ . 507. Br. ΠῚ. 187. ᾿ Ἐν zrevro Σωδαμᾷ: A. 255. Br. 1I. 293. ^ Ἐν ποτὲ παμφαινοντι. A; 30.: Br. Il. 97- Ἔν σο; Té, Mviexe. I. 14. Ἔν τε φιλοισι Φιλοιο. Fr. IIT. 216. Ἕν κῶλον οἶδα τοπαν ἃ. Ms. n. 1001 Be. ΓΙ. Ἐν Quaveea γὙενομῆν. Br. UT: 318. Ἐν πὰ παμμητειβῶ. M, 1 IX. 307. Br. I. 29. "Evdvjle καὶ πλοκαμοῦς. 284. Ἐνϑ᾽ ἑκατονταετής. Μ. his TU. Ἐνϑα ποτ᾽ εὐχομένη Nowg. M. À. 165. CEv9x Tor ἐὐχομένης Toccóy. M, Δ. 103. 'Ev9o ποτ᾽ εὐχομενης. Μ. ἃ. οὔ. Ἐνϑα ἄναξ ἡ ἡρὼς. Br. IIT. 287. Ἐνϑαδ᾽ ἀπεβῥηξας. Δ. 218. Br. T. 153. Ἐνϑαδ᾽ ἐγω λήηςηος. A. Ἀ.171. ) 126. Br. IIT. 288. Ἐνϑαδ᾽ ἔγω Σοφοκλης. Δ. 275. Br. III. 287. Ἔνϑαδε eem ϑαλιωνοα. Ms. n. 5, 310. 'ExX9ad* ἐριδμαινουσι.- A. 347. Br. III. 9o. Ἐνϑαδὲ γοργιου ἡ Κυνίκου, A. 289. Br. III. 218 * Ἔνϑαδε διαλογος. Br. VI. 368. Ἔνϑαδε Seioc Ὅμηρος. Δ. 269. Br. IIT. 257. Ἐνϑαδὲ λουσαμενη. A. 355. Br. VII. 220. '"Ev9ade Ἀουσαμενων. “Δ. 352. Br. IIT. 223. Ἔνϑαδε μὲν χλοαουσῶ. Α. 464. Br. IIT. 42. Ἔνϑαδε μιφυλλουσι. Δ..382. Br. ΠΙ. 80. Ἐνϑαᾷδε παιδευουσιν. X. 22. Br. V. 417. Ἐνϑαδὲ περγαμιδαν. A. 502. Ar. Ep. p. 95. Ἐνϑαδὲ πιεριδων. A. 269. Br. III. 101. Ἐνϑαδὲ 7 Aessov ἐληθοίας. A. 538. À. Ms. n. nox Br. A; KR. 485. Pr. II. Lib.11I.c. XX XH. 55 "Es9ade πυϑωνακτα. A. 286, a. Br. 1: 145. Ἐνϑαδε σωμα ἐλεέσεν. A. R. 783. 1. 132. '"Ev9ede τήν ἵεραν. A. 268. Br. III. 256. Ἐνϑαϑε τὴν ἱερήὴν κεφαλην. A. 285. a, Br. II. 235. ᾿ Ἔνϑαδε τῆς τρυφέρηξς: δ. 226. Br. II. or. Ἔνϑαδε τὸν Καλλιφον. Δ: 499. Ar. Ep. p. gr. Ἐνϑαδε τυμβος ἐ ἔχει. A 394. Br: Ill. 297. Ἐνϑαδ᾽ ὁ a ^escy ὠλήϑειας. Br. ΠΙ. 259... — Ἔνϑεν ᾿Αλεξανόρος. A. 364. Br. lll. 228. "Evieot καὶ δεκωμηνος. Pr. III. Em. 304. Ἔννεω τὰς Μουσαᾶς. A. 92. Br. T: i71. "Evene τῶν πρωτῶν Avemav. Vif. Fragm: ;Lyr. p.820. Ἔντεα [geri εἰνὸρες. &. R. 421. Br. L 195. Ἐντέλλος δὲ Δαρητος. À. 391. Ἔντος ἐμης κραδιης. Δ. 450. Br. I. 28. Ἔντυνοι τῆμος. A.123. — ^ Ἐξ ἁλὸς ἡμιβρώτον. Leich. 19. Δ. R. 578. Br. I. 254. Ἐξ ὧλος ἔχϑυοεν. Br. III. 325. Ἐξ οἑπαλων χειρῶν: A. 301, Br. I. 58. οὐτομῶν ἐπίκουρος. Ἀ. 157. Br. II. 329. : αὐτου Διος ἐξιν. A. 336. Br. III. 204. Ἐξ ἐμεϑεν Λυκαβαντος. Δ. 123. Br. ll. 519. "E£ sov εἰς νυκτω. Athen. L, IX. P 413: init. Br. ἢ], 526. Ἐξ oceos 'χωρουσι. A. R. 423. 'E£, ἕν, πέντε. Br. HII. 334. 'E£ πόδες ἐ ἐν χωραίσι. Br. MT. 334. E£ ὥραι μόχϑοις. À. 122. Br. llK. 199. Ἔ ξωιρων ποτ᾿ ᾿ἀκανϑαν. Ἀν 151. Br: I. 387. Ἐξεφλεγην ὅτε ϑευδὶς. A Ms... 156.. Br. HI. 304. Ἐ poc Διοδωρε. Br. T. 493. ἠκοντῶ τελε. δ. 468. Br. HT. 87. ηκοντουτῆς Διονυσιος. A.2.2. Br. IIT. 286. Eher Κωνφξαντινος. A. 404. Br. ΠῚ, 26. (bis) Ἐξοτε μοι πίνοντι. A. 450. Br. ΠῚ. 77. . Ἐ ore τηλοφίλου ΒΓ 1}1597.-.-᾿ Ἔξω 7reudeve gratgidos. À; 138. Br. II. 318. bai καὶ σε. ἃ. 530. Ἐσρεπε Πυϑαγόρης. Δ. 387. Ttt 2 'Ezeeze $16 Lib. IH.:. XXX. Ἐπρεπὲ σδὶ. ᾿Θεωδόρε. À. 370. Br. IM. 133. Ἕπστα [ow σφρηγίδα. Α. 350. Br. H. 184. "Ezra ἐριδμαινουσι. A. 366. Br. ΠΙ. 253. Ἕπστα ue die Λυκαβαντας. Δ. 262. Br. I1I. 68. Ἕπτα με καὶ δεκα παιδ΄. A. R. 627. Ἕπτα μὲ Φωνηεντα, Br. M. 209. Ἕπτα Ζολεις διεριζουσι.. vid. Hom. et Hef. certam. pag.53. 'Ez re ποῖος uagvoyro- À. 366. Br. IL. 18. Ἕπσπτα πολυπλανεες. A. 494. Dr. HI. 2. "Ezrro ϊσολοικίσμους. À. vjo. Br. 1, 385. "Ez To. couv ἐρεω- A. τι8.. Br. ΠῚ. 149. Ἑσίτα σοᾷων κλεοίβουλε. A. 285. ὁ. br. 1L 22. Ἕπτα τριήκοντεσσιν. Ἀ. 180. Br. lI. 86. Ἑπσπταπύλων ϑηβων. ἃ 501. Ar. Ep. p. 94. Ἕπσταρον ἀγχ! ταῷοιο. A. 24. Br. Hl. 121. 'Eedei τὴν ἐμαϑεν τις. Br. Η. 149. Ἕρομαιοις ἡμιν Αφροδισιος. À. το. Br. I. 354. Ἕομας ταῦ ἑξάκα. Δ. 342. Br. L 198. Ἕρμαιας 63. ᾿Αλεξανόρω. A.539- Ἕρμαιῃ ξυλινῳ. Ἀ..328.. Br. IT 251. ἝἙομαιή. σηραγγος. À. 413. Br. HL 176. Ἕρμειου εὐνουχου.. A. 523.. Br. I. 184. Ἕρμη Kegoxiav. A. 754. }. 108. Br. II. 97. Ἕρμη τετρωκεφαάλε. A. 508. Ἕρμη τοξευθεις. Δ. Mse n. 133. Br. ΠῚ. 156. Ἕρμην Tov κλεπτήν. Br. ΠῚ. 198. Ἕρμης ὠκυς ἔγω: M. 327. Br. Η 59. et 256. Ἑρμιονῇ πιϑανῃ. M. L. IX. 304. Br. I. 214. Ἑρμογενη vov iovrgov ido». A.149. Br. 1l. 524. Ἕ ὁμογενῆ vov iavgor o. Δ. 147. Br. IT. 225. 'Ῥομοκρωτης τῆς δινος- A. 140. Br. III. 6. Ἑρμολυκοὺ ϑυγατήρ. A. 142. Br. II. 415.- Ἔρνος ἀμωμήτον. M. A. 26. Ἕρπουσα. zrerapusya. Br. 1l. 993. Ἕρπυλιδας. ἐρατων. A. Ms. p. 8o. b. Ἕρπων eic ἐφυρην. A. 225. Br. VT. 63. (Eegero ἡμαρ ὄκενο. A. Ms. 2. 257. Br. I. 255- Ἔρροις doVicio 7t CÀAv7r Tol] e A.253. Br. 11.189: Ἔδχεσ καὶ κατ Spa. Δι27.. Br.1H. 903, . "Eger σίδλὺς uev. ᾿Δγγαίον. A. Ns, n. 254. Ἔρωτα παῦεε λιμὸς. A. 38. Br. I 186. Ἔρωτα πικρὸν. ἃ. R. 683. 1. 32. Βι. {Π|. 129; INDEX Ἐς Σκυϑὴν ᾿Αναχαρσις. Δ. 286. b. -- Ἐς τε σιτυν. ἃ. 18. Br. II. 400. Ἔσβεσε vov λυχνον. A. τ29. Br. lI. 315. Ἐσίβεσϑη Νικανὄρος. A. Ms. n. 44. Br. I1. 158. Ἐσβεσϑη Φλογεροιοπυρος. ἃ. 456. Br. IIl. 77. Ἐσβεσθϑης yeeese. À. 214: Br. 1.143. 'Ec9is, πίνε. μυσας. A. 87. Br. Il. 410. '"Ec9Ac Aecyem euet. A. 35. Br. Π 337. Ἐσϑλος '"Aeisoxgorrys. Ἀ- 193. Br. T. 237. Ἑσπεριήν Moigis με. Δ. Ms. 163. Br. HI. 363. "Eezeems πάσης χϑονος. Br. UI. Em. 287. Ἔσπεριοις μεγὼ χαρμα: A. Ἀ. 484. Br. II. 164. Ἕσπεριον κ᾽ "eo. A. R. 77a. 7.123. Br. 1. 240. Ἕσπεριον Μαρκελλος. A. 440. Br. II. 145. Ἐσπευδον τον ἐρωτὰ Qevyem. A. 485. A: Ms. n. 86. Br. l. 23. "Ese9; τηδὲ κρανεια. A. R. 417. Br. L 197. 'Ese yag αἱ τριπεοϑήτοι. A. Ms. p. 15.1. 'Eseve δ᾽ ApQueenes. A. 392. * 'Esnx ἄμφι xowcus. Br. ll. 524. "Esnkes de Μενανᾶρος. A. 396. Ἔσην ἐν Qogyuryyi- «Δι 100... Br. IT. 290- Esnc ἐν προμαΐχοις. A. 2.5. Br. II. 40. * Ἔςησεν περιανόρος. Α. 348. Br. H. 154-. ο Ἐς, διπουν! ἐπ᾽ γης: Br. 1Π: 351. 0 ας Ἐς, δρακων τὶς ἐφηίθος. A. 104. Br; IH, 387- Ἐς, λάλων ὠγλωσσες. Br. ΠΙ. 370. Ἐς, τιναι τὸν Πανα. A. Ms, n. 129, C. E. 46. Br. I. 462. Ἐς; Queis ϑηλερε. Br; VIT. 321. "Eco τι δενδρον. Br. Η1..332.. "Ésuxce To visse. ἃ. Y30.. Br; IT. 7. "Eso μητροπολις. A. 157« Br. H1. 586. '"Eex i0, Διβυων. A. R. q08. ].58. Br. IIf.- 235. Ev edes ors ϑνητος. A. 217. Br. Ev.zree Tov QuAcsc. Br. I. 316. Euxyges AorycOnoes. Δ. R. 802. J. 151. Br.T.224- Εὐϊθοιης γενος ἐσμεν. A. 201. Bc: Ll 173. Evo καλστωο. A. σι. Br. 1T. 128. EuPoreuev ἀκάμαντα. Δ. R. 445. Εὐβουλω £rexvocev, Br. 1]. 55. Εὐγαϑὴης T. 185. MOM CE o ro z EPIGRAMMATVM Εὐγαϑής Λαπιϑανος. A. R. 535. Br. II. 53, Evye λεγων Tov καίρον. À. τ12. Br. IL. 451. Evye μάκαρ τλήϑυμε. Δ. 312. Br. MI. 52. Εὐγε ποίων λυσιππο. A. 381. Br. lll. 45. Εὐγε τυχή με ποιεῖς. A. R. 656. Fudeupev, ὁτι T. ἀλλα. Call. E. 63. Br. I. 463. Εὐδοεμων πρωτον. Ἀ. 20. Br. II. 209. Εὐδε:ς οὐγφυπνους. A. 332. Br. 11. 263. Εὐδεις ἐν φϑιμενασιν. A. 277. Br. M. 26. Ejjss Zq εῷ:λα- M. L. IX. 315. Br. 1.25. Εὑδεις προ ua A..516. "Theocr. p. 287. Br. 1. 576 Evdancs τὸν νηον. A. A19. Br. T. 155. Eodio μὲν πόντος. Δ. 711. Br. IIT. 53. Εὐηϑη πρυτωνος. A. 234. Br. I. 506. EvSa^ez πλατανον. A. 82. Br. 1T. 229. Εὐθυμωχων ἀἰνόφων. A. 205. Br. I. 130. Εὐϑυμος ὧν ἐρεσσε. Br. 1. 236. Ευϑυσανων ζωνην- δ. 451. Br. I. 220. Εὐκαίρως μωασασαν: A. 418. Br. IH. 398. Εὐκαίρως ποτε παιδοτρίβης. A. Ms. n. 204. Br. l1. 314- Εὐγαμπες ὠγκιςρον. A. Ai Br. T, 226. Εὐκλεας cic κεκευϑε. À. 205. Br. I. 132. Εὐκλειδῃ Φιλεοντι: ἃ. Ms. n. 212. Br. IE. 576. Εὐκολος ἕρμε:ος. ἃ. 56. Br. 1I. 13. Εὐκράτεω Μελεώγοον ἔχω- ἃ. R. 614. Br. VT, 27. Eopa9imv ἥτειτο. €. E. 32. Br. F. 467. Εὐμώραϑον πρηωνο;. A. R. 799. f. 139. Br. I. 234. Ἐυμεγεθης mresDes po. M, L, X, uni. Br. 1.240. Εὐμένεος κλροδήμος. Br. HI. Em. 195. Εὐμολπου Φιλον υἱον» Δ. 210. Br. III. 253. Εὐνομον 9- πολλον. Δ. 348: Br. ΠΕ τϑς. Ἑύνους μεν βασιλει. | 373. Br. MI. p. 133. 7. Ftveuyes τις Zoe. A. Ms. n. 217. Br. Il; 376. LuezrAw καὶ προς σε. A. Ms. n. ur. Br. HH. 46. EvzaAagec ξαγϑον pev ἐρευϑ. A. Ms, n. 224. Br. IT. 6. FvxeraAov γλαύῦκων, M. 343. Dr. lI. 259. EvzvAides , "Egoroy: δὲ. Ms. p.So. δ. Br.11.2. Euge Quz i μολιςν M 166: Bv. HT. 255. Evcey ἐρωτι καλῳ- ἂν Maz ni150. Fir. I. 212. Lib. H1. c. XX XII. 517 Εὐρου με τρήχειω. A. 245. Br. I. 244. Εὐρου χιεημεριο- A. 249. Br. IL. 5. Εὐρυδίκη ^ sega πολιήτις. Br. AMT. 185. Εὐρυμεδων σοτε μελλεν. ἢ. 550. Εὐρυσορον σερι σήμω. Ἀ. 235. Br. IT. 44. Εὐρων κομήτας. br. HI. 16. Εὐρωπης "Acme τε. À. 20. Br. IIT. 142. Εὐρωπής» vo Φιλήμα. A. 417. Br. ll. 397. Ευσείβιῃ vu μελαϑρον. A. 358. Br. lll. 119. Εὐτεβιος. βασιλισσα. M. A. 46. EucOevees, τὸ un A. 5:8. "T'heocr. pag. 290. Bi.l. 579. Εὐξαϑιὲ *yAuxsgoy μὲν ἔχεις. A. 258. Br. IIT. 4T- FuseQues μ᾽ ἐδαμασσεν. A. qo. Br. IIT. 243. Εὐφοχα ϑηφοβολειτε. A. 336. Br.1I. 246. κ Εὐτε vic ἐκ πενιής. Δ. 112. Br. HI. 56. Εὐτελιδας nct Χρυσοϑεμις. A.506. Br. MI. 178. Εὐτυχες, οὐ ῴϑονεω. ἃ. Ms. n. 2. Br, II. 270. EuQoperre veci. Br. HI. 154. Εὐφημον vo; σῷαιοαν. ἃ. 440. Br. T. 228. Εὐφημος Ὑλωσση. A. 5o. Pr. lf. 95. Εὐῴοριων ὁ περισσον. A. Ἀ. 6cg. Br. AT. 42. Εὐφορτόι ναες. A. Ms. n. 58. Br. 1. 23. EoQeavS9es συνεχως. Br. lll 301. EuQeerü» μή-καιε. A. 235. Br. I. 503. Εὐφρὼ καὶ Θαῖς. Δ. το. Br. I. 138. Εὐχαι τε Scvorx,o τε. M... οἱ. Εὐχεο Τιμωνακτ A. R. 432. Br. I. ug. Εὐχεο τοις δωροισι. ἃ. Ἀ. 465. Br. 1. 143. Εὐχομενή βουσα. M. A. 04. Evy ecu vus ἔπώτα. A. 232, Br. IT. 121. 'EQSavey Ἡλιοδωρος. A. R. 598. Br. V. 130. '"EQSeyEo καὶ κυπριν. (Y. Ms. n«131. Br.]. 12. 'EQ9cc ὁ καλλιχϑυνσ. Br. M. 526. Harpeeo ro mompa. A.Ms.n.48. C.E. ; Br. E. 4r. Ἐχϑαιρω vov ἐρῶτω. ἢ. 411. Pr. I. 486. Ἔχϑες d7xyyeoDo Novga. Br. H. 353- 'Ex Ses dam σας. A.185- Br. ll. 209. Ἐχϑεν ἐ ἐπι ξενίαν. ^^. 172. Br. U. 588. Ἐχϑες ἐχὼν ἀγὼ νυκτῶν δ. Με, n. το. Br. M..561.. Ttt 3 Ἐχϑες 518 Lib. IIT. c. X X X11. Ἔχϑες Ἀουσμενος Διόκλήφ | A. Ms. n. 194. Br. 11:370: Εχϑες μοι συνεπτινε. ἃ. 180, Br. ΠΙ. 115. , ' ExSise Movacus σελιδηῷ. A. R. 671. J. 20. Br. Y. 167. Ἔχϑρος ὑπερ Aavaovs. A. 312. Br. IlI. 215. Ἐχρῆν μὲν στητα). Br. Ill. 269. Z. Zeu βασιλευ A. 4t. Br. VIT. 250. Ζευ ποτερ ὀϑρυαδα. ΑΔ: 505. Br. II. 2. - Ζευ προτέρω τερῆου. Ζευξιᾶδος ἡ xeom. Ἀ.350. Br. IT. 185. Zeus, "Aene, Παφιη: A. 125. Br. HH. 405. Zeus, Xuxvos, ταυρος. A. 56. Br. ΠΙ. 161. Zsus πσισής J4E0EGY. * . 486. Ζην; Gov βασιλε. A. 505. Br. ΠῚ. 178. Z«vi καὶ "AzreAAyi, ἃ. 300, Pr. I. iii. Ζηνι e ὠγαλμα. À. 508. Br. HL 178. Zu τοῦ Αἰνεωδὴς. A.R. 540. Br.Il. 285. Ζην, τοῦ ὀμῷαλιον. Δ. 442. Br. HI. 87. Ζηνογενους οἶκος. ἃ. 140. Br. II. 19go. Ζηνος im κραιπνοῖσι. Br. ΠῚ. 182. Zuyos κα! Λητους. À. 426. Br. II. 224. Ζηνοῷιλω κάλλος. Δ. 452. Br. I. 24. Ζηνωνα πτολιάρχος. A. 299. Br. ΠΙ. 134. Ζησὰς ὡς des τῆν. Br. IIT. Ern. 303. Zxcoy Ae'yic Mo. A. 16. Br, ΠῚ, 248. Ζητῶν ἐξευρες ιοτου. ἃς i. 182... 7.131. Br. II. 438. Ζωγραῷε τῶν μορίροιν. A. 380. Br. IIT. 12. Ζωγροιῷε τὰς μορῷας. Δ. 146. Br. ll. 3c9. Zeev εἰνωλιη. Br. 11. 490. Zen» συλησας. A. 207. Br. IIT, 251. Ζωμώ σοι ὦ λάτοι. δ. R. 518. Br. llL. 173. Ζωον ἀὠτιμήσαντες. Ariflaen. Epift. pag. 95. Ζωοτυπος τολμήσεν. ἃ. R. 625. Ζωροποτοι ej TOUTO. A. 521. Br. I. 483. Ζωροποτει δυσεφως. A Ms. n. 54. Br. I. 4. Ζωσιμὴ ἡ 7rgiy ἐουσῶ. Δ. 235. Br. lI. 475. A. Ms. 23. Br. {Π|. τοῖν Zevyos ἀδελῴειων. &. Ms. n. 234. Br. II. 378. Δ. Ms. n. 68. Br. I. INDEX H. ; Ἤ ψαρ ἐπος τοῦδ᾽ ὦληϑες. À. 515. Ηδὲ παλαισμοσυνην. A. 301. Ἢ Deos ἡλϑ᾽ ἐπι γην. A. 301. Br. ΠῚ 225. H καλον αἱ da Qvog. A. 89. Br. IH. “76. Ἢ καλον ἄλσος ἐρωτος. M. 374. Br. IL sit. Ἢ καλος 'HeexAerros.. ἃ. Ms. n. 38. Ἢ κεν ἰδὼν ὠγαάσαιο: Ἀ. 391. Η μαλα δὴ περι aero. Br. {Π|..300.Ψ H μαλὰ δὴ ποϑεουσα. Ἀ. 504. Br. HI. 177. H μεν Λϑηνώιοισι. A. 513. Br. T. xr. H μη ζηλοτυπε:. A. Ms. n. 161. Br. lH. 363. Ἢ zrcu σὲ χϑονίας. A. 234. Br. IL; 35. H δ᾽ ὀλίγον γε τὸ σήμα. À. 285.5, Br. VL 257. H e ὑπο σοι xaucidas.. À. 209. C. E. 14. Br. . l. 413. H ῥα γε καὶ συ Φιλιννα. A. 463. Br. IIT. 40. H δα Ὑε που To Φουαγμα- A. 112, Br. TM. 56. H ῥα vv σοι κλεονικε. ἃ. Ms. n.u2. Br. L 480. Ἦ σατυρος τον QjxAxov.. ἃ. 340. Br. lll. 208. Ἢ σον éri Φϑινοπωρον. À. 451. 'H ταχα Tis μετοπισθε. A. Ms. n. 241. Br. Il. 581. T Ἦ τὸ δερας χαλκειον. A. Ms. n. 303. Br. T.165. 'H το Φιλειν περιγοώψων. A. 414. Br. 11.184. Ἦ το δὲ τὴν Κυϑερειων. Br. HII. 220, Ἦ τιον Κυϑερερῶν ὑδωρ. Δ. 357. UH χαλκον ζωωσε. ἢ. 305. Br. II. 497. 'H Pay κρονιδὴν. A. 2971. Br. 11. 347. Ἧ Bacis ἡ κατεχουσα. ἃ. 365. Br. IT. 280. 'H βραδυπους βουλή. A. 120. Br, IL. 916. « ^H βρομιον ςερξάσοω. δ. 243. Br. 1l. 275. - H γλυκερον μελψάσα. A. 541. Br. 1T. 502. 'H γραὺυς εὐβουλη. A. 10. Br. II. 174. 'H γραὺυς ἡ Βακχου. A: 160. Ἢ yeevs ἡ τρικορῶνος. M.L. IX. 688. Br. IIt. 55. 'H yeaus ἡ φϑονερη. M. L. IX. 691. Br. III. 36. 'H γραφις ἀφγυρεη. A. 379. Br. ΠῚ. 24. 'H yenis , ἡ χερνητις. ἃ. R. 458. Br. If, 215. 'H γρηὺς Nixo. A. 222. C. E. T. Br. I. 147. 'H διωπινομενήη. A. 521. Athen, L. ΧΙ. pag. A88. b. Br, I. 482. ; | 'H δυσι | EPIGRAMMATVM Ἡ ὅδυσι Aerreve'ycusa. Br. IT. 106.. Ἡ καϑαρή- vuuQo, γαρ. ἃ. 88. Ἡ καὶ éT ἐκ βρεῷεος. Δ. 30. Br. IT. 117. 'H xAm πασχοντας. A. 130. Br. II. 380. Ἡ κνήμη, Nixavdee. Δ. Ms. nr. 35. Br. I. 486. Ἢ κομψη μεῖνον με. Δ. 410. Br. HT. 84. H ues gu Qorseny. À. 362. it. p. 444. Pr. ΕἼΤΙ: Ἢ κροταλοις ὀρχήφοις. A. 226. Br. II. 277. Ἢ κυποις οὐ πανδημος. "T heocri'. pag. 291. 'H λαμυρὴ μ᾽ ἔτρωσε. M. E. 1X. 305. Br. Γ.214. 'H 2uSes ἀφραπτο. A.R.396. Br.llI. 2tg. 'H μεγωώλη παιδευσις. M. 107. Br. 1I. 423. 'H μῆδων οὐδικον. A. 538. Br. Hl. 257. Ἡ μιώ καὶ [Jiorcio. A. 248. Er. 11. 307. Ἢ ναὺς ἐπ᾿ igyov. A. 80. Br. IT. 219. 'H νεμεσις 7rgoAzyes- ἃ. 334. Br. ΠῚ. 202, 'H νεμεσις πηχυν κατεχω. À. 334. Br. TE 203. Ἡ παις eye copos. A. 261. Br. 1T. 198. Ἢ πάλιουρος ἔγω. ἃ. R. 663. J. 12. Br. H.a81. i: rogos eryMoarai. A. 463. Br. ML 38. Ἡ σαρος ἀντιπάλων. ἃ. 72. Br. 1]. 405. 'H παρος ἐν δρυμοισιν. Α. 25. Br. IT. 282. Ἢ π΄ «gos εὐπετώλοισιν. A. 21. Br. 1Π. 306. 'H παρος εὐὔϑροισι. A. 88. Br. II. 205. 'H za Qum woSegesu.. A. 323. Br. I. 170. 'H σηρή καὶ cavo. A. 3815. Br. 1I. 173. 'H πιϑανήη je éseacty.. M. L. IX. 119. Br. 494. 'H πολιη xeoro oisi, Δ. 134. Pr. 1T. 160. 'H πολις ᾿Αγαϑιαν. Δ. 376. Br. III. 124. H πολυ Σειρήνων. Br. III. 310. Ἢ πολυϑριξ οὐλῶς. A.K. 522. Br. IT. 12 et 521 "H πολύχρυσος ἔγω. A. 100. Br. Il. 240. "rl ποτε κυδιοωσα. Br. ΠΙ. 507. 'H regi» ᾿Αϑηναίης. A. 422. Br. II. 351. 'H πριν ἔγω ITegonos- A. 102. Dr. Il. 240. 'H. στωχων χαριεασσα. Ἀ. 180. Br. HH. 184. 'H zrves πανταὰ τεχουσα- A. 52. Br. 1]. 22g. "ri ῥαδινή μελιτη. Ἀ. 463. Br. ΠῚ, 40. ἯΙ ῥικνή δικνου περ. Δ. R. 775. ἢ" 124. 'H ῥις καφόρος isi. À. 140. Br. MI, 168. — * Lib. III. c. X X XII, 519 'H σοβαφον γελαάσασα. A. 421. Br. I. 'H eoQun si[dev. A. 532. Br. II. 449. Ἡ τὰ πεδιλα Φερουσα. A. 4τι, Br. M. Ἡ τῶ ῥοδα ῥοδοεσσαν. A. 478. Br. M. 254. Ἡ τε Σάμου μεδεουσα. A. 426. Br. V. 18ς. 'H τερεβινθϑωδὴς ὀλιγαμπελος. ἃ. gr. Br. ἢ. 171- 'H vex» avyasyesgey. A. 322. Br. ΠΠ]. 196. Ἡ vo καλον καὶ πᾶσιν. ἃ. 225. Pr. 1l. 105. ITO. IM. - Ἧ vo πάλαι Acc. A. 104. Br. IT. 306. Ἡ το πριν αὐχησασώ. A.104. it. pag. 422. Br. III. 166. Ἡ τὸν ϑυρσον ἔχουσ᾽. A. 30r. Br. T. 119. 'H reis ἡν ποϑεεσκες. M. A. VIT. 'H meci£ny. ὠγαϑη. A. Ms. n. 63. Br. T. 489. 'H reuQeen μ᾽ syeeuce. M. L. IX. 437. Br. 1. 494. "H φιλερως χαροπους. À. 410. M.L. 1X. 305. 'H Queue ἐξευρεν. Δ. 19. Br. IT. 433. Ἡ Queis. ὠδίινασα. A. 285. a. Dr. 1. 508. Ἡ χαλεπή κατὰ παντῶ. ἃ. 469. Br.IT. 237. 'H χϑαμαλην ὑπεδυσ- A. 288. a. Br. Il. 124. Ἡβα μεν σε προαρχε- A.R. 682. ). 3t. Dr. I. 199. Ἦγασαμεν δ᾽ ᾿Αἴαντα. A.590. Ἢγασαμεν à A Δ, 381- ἬἩγασαμεν δ᾽ Ἕλενης. À.389- 'Hyeoa uev δὲ xgecucay. ἂ. 588. Ἡγεμονεσσ, δὲ μισϑον. Δ. ςοζ. Br. IIT. 180. Ἤγορασας πλοκώμους. Δ. ΄4τ.. Br. Il. 324. "Hyeeaoets oe Axovy.. Δ. 161. Br. II. 351. "Hyeeu9my ἐμπροσθεν ἔγω. Δ. Ms. n. 27. Br. I. 12. Ἠγρυπνησε Λεοντις. M. E. IX. 462. Br. III. 173. '"Hyeeu9ny ὑπ᾿ ἔρωτας. A. Με, n. 226. Br. III. 152. Ἢ δ᾽ ἔγω 9 τοσακις. Br. YT. 162. Ἢ δὲ λινον ϑηβαιον. A. 210. "Hde χϑων κολποισ,. B. TIL. 268. ἯἭδεα παντα xsAeuSa. A. 18. Pr. If. 505. "Hdes μὲν πολέμων. Α΄ 153. Er. HE. 159. Ἥδεια Ψψυχφοιο ποτον. Δ. 534: br. X. 1:91. Ἤδη 520 Lib. III. c. XXXII. 'Hàs γὰρ mor yo. A. n7. Ἠδη ἐπι φρώτιης copie. A. Ms. n. 200. Br. 117372: i Ἠδη καὶ óodov 255. A. 55. Br. II. gr. 'Hdq xaNNizrernAoy.. A. 77. Br. Il. 514. Ἠδη Aevxoy ἰον ϑαλλε;. A. 448. Br. 1. 26. 'Hàs μεν γλυκὺς ὀρθρος. ἃ. Ms. n. 76. Br. I. 7. 'Hd« μεν φεφυροιο. A. 26. Br. 1I. 277. Ἢ δη μεν ζεῷυροισ;. A. 71. Br. III. 8g. Ἢ δη μεν xgoxcess. A. R. 675. J. 24. Br. 1I. 34. 'Hdy μεν Teveiz rog. A. 215. Br. 1. 238. 'Hóq μο; Διος ἀρα. Δ. 429. Ἢδη μοι πολιαι. Ἀ. Ms. n. 228. Br. H. 577. Ἠδὴ πηλοδομευσ!. A. 16. Br. II. 271. 'Hóg που πατρης. Δ. 251. Br. 11. 181. Ἠδη τηδὲ μενω. ^. 443. Br. I. 190. "'Hàs Φιλτατε λυχνε. A. 483. Br. III. 162. "Hdisoy φιλεουσι νεοις. A. R. 609. Br. T. 499. 'Hdy Segovs dpovri. Δ. 481. Br. 1. 215. ἪἫδυ μὲν ἀκοητῳ κρεασαι. A. Ms, n. 151. Br. Lux "Hóv μεν ἐς! φιλημα. M. ἵν. IX. 669. Ἢδυ παφηιδων. A. 35. Br. IT. 133. δυ τι μοι διω νυκτος. Δ. Ms. n. 116, Br. I. 9. 'Hdv vo βινειν isi. Br. 1L. 529. Ἡδ Φιλης μϑδημῶα. Br. ΤΠ 72. Ἡδυεπης Νεέφωρ. A. R. 567. Br. MI. 285. "HduueAers Μουσαι. À. 410- "HdvpeAve vi IIgyz. Δ, 448. 'Hóus ὁπαις καὶ τϑνομι. A. Ms.n.143. Br.1. r4. 'He zen ῴωνην. A. 345. Bc. HT. 265. 'Hesdoy μεν ἔγων. A. οἵ. Bc. ΠῚ. 146.- Ἥελεον νκησε. A. K. 660. J. 9. Br. ΠῚ. 278. "HeAuoy πυροεντῶώ. δ. 528. ὃ Ἤερω λεπταλεον. À. 114. Br, II. 432. "Hegie νεῷελα!. A. τοι, Br. 1I. 59. "Hegin *yegorvesos κοκον. ἃ. R. 703. ]. 55. Br. 1. 143. Ἠϑελε δριμὺς ὠγαν. À. 140. Br. 1: 318. Ἦϑελε Kovsavrivoy, A. 406. Pr. 1L 29. Ἦϑελε Μελσομενήν. A. 334. Br. III. 11. "H9exe μὲν βωσιλευς. A. 28. Br. M. 502. ἮἨϑελες ayOquzroimi Nara. A. 287. D. INDEX — KM » Ἦϑελες ὦ Ζήνων. Α. 288. b. "H9eXov ὧν πλουτεῖν. A. 1τγι. Br, IIT. 246. Ἤϑελον οὐ χρυσον τε. À. 116. Br. lII. 116. "Hi9eoie οὐκ ἐφ. À. 4δς. Br. VIL 41. 'HiOeov μεγάλοις μεγαν. M. A. 45. ἪἮκμασε Nixovog. A. 136. Br. IT. 352. 'HASe ϑεωτητος. A. 94. C. E. 8. Br. I. 460. Ἦλϑε καὶ εἰς Μιλητον. A. 517. "Theocr. pag. 289. Br. I. 378. Ἦλϑεν To eoe πήμα. A. Ms. n. 29. Br. IT. 104. Ἦλϑες ἐμοι zro9eovri. M. ἵ, IX. 477. Br. ΤῈ, 112. Ἦλϑες ἐμῆς Cone. Br. IH. 314. Ἡλικιὴν zroas εἰμι. Br. HI 188. "Hana Φιλος εἰμι. Δ. Ms. n. 185. Br. I1. 568. 'HAeun μορῷῴη. Dr. IIT. Em. 303. Ἥλιος ἀνθρώποις. A. x82. Br. lI. 424. Ἥλιος ἥν. οὐ πάις. A. 514. Athen. XIII. pag. 604. F. Br. I. 165. E Ἦλις zu μεϑυε;. A. 533. Athen. X. p. 442. E. Br. Ill. 234. ner: "HAAer. ἐξαπίνης. A. n4. Br. HIT. 532. Ἠλλαχϑη ϑανατοις. A. 236. Br. 11.159. Ἦλυϑε x ᾿Αμφιλοχοιο. M. Ἂς 29... " Ἦλυϑες οὐκ ὠβοατος. Br. 11. 299. Ἦμαϑιὴν ἐς zgorcs. À..203. Bt. H. 245. Ἠμαξέευσα καὶ αὐτος. À. 54. Br. ΠῚ. 200. Ἤμασιν ἑξηκοντα. À. 371. Br. HIT. 153. 85 "Heic μὲν zr&rsoyres- A. 177. Pr. ΠῚ, 43: Ἤμερι πανθελλτειρο: Δ. 276: Er L. 1567 Ἡμεριδας τρυγοωσι». ΜεῚ, IX. 475. Br. HT. Lir. y "Hperegnes βουλαῖς. A. 503. Dr. HT. 187. Ἤμην ezxeerov κάλαμος. A 23. Br. WT. 252. Ἤμην soAeexss. Dr. ΠῚ. 350. Ἤμην καὶ πεοπώφοιϑε. A. R. 652. II. 169. "Hyuovos συγγῆροι. Br. 11. 509. ) Ἡμιονος καὶ ovos. A. 493. Br. 1. 168. J. r, Be. "Hyaco μεν Coen ἐδοκεν. A. R. 286. ). 155. Br. II. 206. Ἥμισυ μὲν πισσῆς. A. 522. Br HE. 526. t ἔμισυ EPIGRAMMATVM Ἡμισυ μοι Ψυχης. A. Ms. n. 77. GE. 23. ' Bx. I. 462. ἩἭμισυ pco. τεϑγήκε. Δ. 5. Br. Π 296. "HyirtAn ϑαλαμον. A.262. Br. 1l. 187. 'Hy eram. Ἣν καϑαρή, νυμῷαι γαρ. Br. 17.134. Ἢν veces, ἀλλα πενής. A. 89. Br. 1Π| 243. Ἣν erat. Hv ages Δημοκρίτοιο. A. 283. b. Br. IIT. 259. Ἢν ρα καὶ xev9ori. A. 139. Br; Π. 413. Ἣν ἀρὰ Πυϑαγψορης. A. 51. Ἢ» βραδὺς Εὐτύχιϑδης. A. 155. Pr. IL 321: 'Hy d" éeidesy Μενελαον. Α. 389... Ἣν de καὶ Ἑρομειης. A. 393. Ἢν duae. vv ἱερη. M. A. 29. Ἣν καλὲς Heox^erros. Pr. I. 9. "Hy λωκεδωιμονος χελων. A. 538. Rar. IT. 258. "Hy μεν ᾿Ανωξιμενῆς. A. 385. "Hy ῥποτε γοαμμωισιν. A. 96. Pr. HL. 195. Ἐν ór Ay [gere emeAos. Ex cod. Guelp. n. 2. Ἣν ὅτε παιδας ἔπειθ8. A. Ms. n. 49. Br. II. 341. Ἦν óve σὺν λαπιϑησι. A. 535. Br. III. 322. Ἢν seQavos πτωχος. Δ. 170. Br. II. 354. "Hy ταχώ συριζοντος. A. 335. Br. HII. 110. Ἢν χρονος» ἥνικο; "yeux. A. 345. Br. II. 304. Ἢν erant. Ἢν ρα καάκεινοι. Δ. 502. Br. III 180. Ἣν fi. "Hy eec Μιλήτου Qoi(2iov.... 251. Br. 1T. 139. Ἢν δ᾽ ἐσιδω ϑηρωνα. A. Ms: n. 65. Ἢν dig mipegyovy. Δ. 195... C. E. 11. Br. I. 412. ] "Hy ἐσιδὴς κεφαλην: 7A. 129. Br. IL. 311. Ἦν ἐσιδω ϑήρωνω. A. 485. A. Ms. n. ὅς. Br. Is, "Hy ἐσιδω τινα λευκον. Δ. Ms. n..232.. Br. II. 378. Ἢν κλεσῃς μ᾽ ἀνεωγώ. Δ. 378. Bt: IIT. 250. Ἢν λαχάνων σ᾽ ὁ Πριήπος. À. 343. Br. UI 197. Fl. 1F. Lib. HT. c. XX Xift. 52i Hy m écid; Μόσχος. Δ. 304; Br. IH. ὅς. Hy i48 ὠλιγρονής, A. 528. Br. ΤΙ. 502. Hy ὃ Φιλος, τι λαβῃ. A, 65. Br. Il. 413. Hy παρῆς Ἥρῳωα, A.R. 767. J.1316. Br. II. 242. Ἢν ς, za» Κλεοβουλε. A. Ms. n. 78. Br. I. 5. Ἣν TV ἔχῃς ἔχϑρον. A. 147. Br. II. 325. Hy τινῶ καὶ σαριθειν. A. Ms. n. 208. Br. IL 315- Ἢν rovro Qecvege (rovro ᾧωνης). A. Ms. n. 193. Br. II. 370. ἢ Ἣν articulur, Ἣν To ποῖρος (ίλεεσκες. A351. Br. ΤῊ, p.226. Ηνδανεν ἀνθρωποις. A. 525. Br. 1I. 251. "Hy de ros παιδες. A. 48. Br. I. 197. Ἥνικα Μαρτμιανος. M. A. 5. Ἥνικω μὲν καλος ἧς. A: Ms, P- 79. 2. Br. If. 212. Ἡνίκα Πυϑαγορης. A. 119. Pr. III. 258. Ινορεῆς ὀλετήρα. A.293. Br. IIl. 329 té H£ev ὁλα T) TU Ted. ]. 112. A. R. 263. [vbi 1 inci pit ex coniectura R. gj &ev ὀδίτα.] Hoi ἐπ᾿ εὐκται. A. R. 488. Er. II. 143. Hovoy Tode σήμα. A. 212. Br. II. 230. Heus ἀγγελε χαιρε: Br. 1I. 22, Hzage καὶ σὲ μυωπῳ. Δ. 305. Br. IT, 498. Fzreseo μ᾽ ἀποδουσο νεκυν. A. 248. Dr.1I. 255. πος ἣν ξανοισιν. A. 272. Hex τιμήεσσα. Δ, R. sir, Br. I. 194. Heemhees τρηήχεινα. A. R. 297. Br. IT, 255. HeoAene δ᾽ ἀνιουλον. A. 388. HeaxAea πώτρις. Br. lI. p. 138. HeaxuAerros ἔγω. A. 288. b. Br. ΠΙ. 259. Εἰραΐίλες ἐμπεδοτιμε. M. A. 86. Ἥρακλες zov σο; πτορθος. Δ. 310. Br. IT. 289. Ruhnk. Ep. crit, pag. 77. "Heac9yy δήμους. Δ. 169. Br. IH. 85. Ἢρασϑην, ἐφίλουν. A. 4871. Br. ΠῚ. 164. ἬἪρασϑην τις d' οὐχ!. A. 468. Br, ΤΙ. 88. ἬἪρασϑης “λουτων. À. 468. Rr. "ἢ. 269. . Ἰ Ἰρεμ᾽ ze τυμβοιο. A. 274. Pr. L.r6g. Ἥρη ἐληϑυνῶν μητήρ. Ass R. 480. Br. M. 143. Ἥρῃ τουτ᾽ aga λοιπον, A. 310. Bc. 1. 226. Vvv Ἥρῃ 522 Lib. IIT. c. XX XIT. "Heg καὶ παφιῃ. A. 355, Br. ΠῚ. 70. "HeiOpes πόλων ὀλίβον. A. 32. Ἤριϑμεν ποτε παντες. b. 53. Br. II. 230, "Heiov ᾿Αμφιλοχοιο M. À. 35. Ἤ ριον εἰμι Βιτωνος.. A. 249. Br. L 417. Ἤριον οἷον νυκτ. Α΄. 214. Br... 242. Ἤριον οὐκ ἐπι πατρι. Δ. 216..ὄ Br. 1. 44. Ἦριπεν ἐξ ἀκρης. Δ. 10. Br. Hl. 155. ἪἬρισαν ἀλληλαις- Δ. 416.. Br. 1T. 390. ᾿ Ἦρκται μοι κραδιης. A. Ms. n. 117. Βι. I. 10. Ἤρνησαντο κα! ANO. A. 260: Br. 1I..153.. "Hecderov Λυξεω: À..509; Br. III. 263. "Hecderes Μουσας-- À. 95. Br. ΠΙ. 263. Ἡρπασας ὦ Νικομήδες. M. A. 41. Ἥρπασε τις. Yu Quy: A..23t1. Br. II. 438. "Hewos πριάμου- A. 238. Br. ll. 24. Ἥρωος μεγαλου: τυμβος.. Br. III. 296.. Ἥρως Ἤετιωνος. Ἀ..375. C. E. 25. Pr. I. 468. Ἥρως Πρωτεσιλαε. ἢ. R.60:. Br.1i.235. Ἥρωσσαι: λιβυων ὀρος. Α. Ἀ.. 47ς.. Βε.1. 416. "Heaav καρυχ᾽ ἀφετας- A. 269. Br. Il. 24. "Heowv ὀλίγαι; μεν: A. 99. Bt. II. 130. Ἥρωων τον &oidov.. A. 268. Βι.1. 487- Ἦς ἀν καὶ φϑιμενας.. Δ. 512. Ἥσιοδος δ᾽ ᾿Ασκραιος. δ. 384- Ἥσιοδος. Μουσαςς.. Δ. 270. Br. III. 180. Ἰσιοδου ποτε: βιβλον. A. 95. Br. II. 268. Ἢ σιοδὸν τοῦδ᾽ ξεσμα.. Ὁ. E- 29: Br. 1. 469. "Hee xev ἠγαϑεον. A.R.420. Br.I.19o. "'Hso δ᾽ "Apupeva: A. 385. 'Hseave γλυκυ καλλος. A.. Ms. n. 104.. Ἤτρια μοι: βυβλων. Br. ll. 195. Ἤφωιςξος μ᾽ ἔτελεσσε.. A- 319- Br. II. 451. "HQoise ποτε Παλλας- A. Ms. p. 78.11. Br. IIT. 31g. "Horere τεττιξ. Br. T. 32. Ἤχηεσσα ϑαλαττα. A. 254. Br. T. 239. "Hoo μιμολογον. Ἀ. 321. Br. II. 288. "Hye: πετρηεσσαν ὁρος. A. 321- Br. II. 288. "Hoe; Μελανίσπον. &. 261. C: E. 21. Br. E. 474- "Hec ἐξ ἠους καταπεμπεται: A. 52. Br. II. 389- INDEX 9. Geo τὸν Βεομιου. Br. T. 199. Q-13004 μ. A.ben. 6.. pag. 232. Θαλλοι τετραάκορυμίθος. A. 275..ἕ Br. II. 25. Oc pov: ποτ᾽ ἄκρους. ἃ. R. 187. ]. 136. Br. II. 128. Θαρσώλεον κελτὸς A. 64. Br. III. 150. Θαεσαάλεως rene. A. Ms. n.147. Br. ΠῚ. 154. Oxecer καὶ τετάθσι. AR. 727. 1.11. Br. III. Em. 164. Θαρσυμαχε πλοῦτον πολὺν. Ἀ, 154. Br. Il. 338- Goeacvoi οὐ γαρ "uve. A. 98. Goo τον ἀνδριοιντα. 'Theecr. p. 292.. Br. I. 589. Θαττον ἔην λευκους.. A. 171. Br. IT. 312. Θαττον. ποιήσας, μελι.- A. 167. Br. II. 386. Q«ujk eger μορῴαν. A. 301. Θαυμαζεν μοι ἐπεισιν.. A, vTi.. Br. IT. 312. Θαυμα. τεχνῆς.. ταυρον τε. À- 311. Dr. TIL. 212.. Gua jkocoe Tov: κινυρήν: A. 294. Br. IL 132. Θαψεν ὁ με wremas. A. 206. Br. Ill. 252. Θειογενής. Περθων.. A67... Br. D. 112. Θερονοης éxAeuev ἔχης. A. 2061. Br. IT. 159. Gers ᾿Αρισοῴφανεους. Br. V. 821. Θειὸς Ὅμηρος ὁδ᾽ iiv. A. 509. Br. IIT. 356. Θεον μεν ἐκτος. A. 114. Θερμὰ Tad ὠτοεκεως. Α. 351. Br. UL. t07. Gee uon en p ἃ x-Acc- A. 410. Br. il. 230; Θεσμοι μὲν μεμελήντο. A. 258. Br. Il. 64. Θεσμον ἔρως oux: οἶδε. A. 464. Br. Ili. 84. Geo z.idos εὑρήμα: σουτο. A. R. Gir. Br, IL. 491- Θεσπιεες τὸν ἔρωτα. A. 331. Br. l 230. Θεσπις ode τραγικην. A. R. 610. Br. L. 497. Θεσσαλε πρωτεσίλαε. A. 236. Br. H. 179. Θεσσαλιής εὐΐππος. A. R. 728: ). 75. Br. H3 229. Θεσσώλικε xAecyvjce: Vel ovixe- ἃ. Ms. n. 75. C. E-32. Br. I 46r. Θεσσαλον ἵππον ἔχε:ς. ἃ. 151. Br. ΤΠ. 397. Θεσσαλος Ἱπποκρατής. A. 240. Br. IH. 265. Θεσσαλος EPIGRAMMATVM Θεσσαλὸς οὗτος ἀνήρ. A. 497. Ar. Ep. p. 89. Θεξοριδὴς δ᾽ ἀρὼ uvis. A. 385. Θεσῴφατῶ μαντώης. A. R.754. J.103. Br. IH. 128. à Θεύδοσεος τοῦ τοῖχος. A. 371. Br. TIL 133. Θευόοτε xide oves. A. 262. Br. II. 44. Θηβης δ᾽ ὠγυγιης. A. 396. Θηλυς ἐν cey mS eis. ἃ. 363. Br. TIL. 104. Θηλυς ἐρως καλλιφος. M. L. 1X. 156. Br. ΤΙ. 266. Θηλυφανες παραδοΐ v. Br. TI. 418- Θηρευτὴν Acgzevo Br.ll. 25. Θηρευτῆς δολέχον σ.δε. B-. 11. 276. Gen μὲν πολεμου. Ἐτ. III. 236. Θηριον εἰ παρ ye puo. Βι.11. 386. Θηριν Tov τρίγεροντ «.. Br. 1..244. Θηρις ὁ donde Accipe. Pr. I. 227. Θητουρος μεγας ez. Br. ΠῚ 241. Θλιβε δρακοντέιους. A. p. 307. Br. TII. 299. Θνησκῶν ἑρμοκρατή; A. 184. Br. IT. 338. Θνητὰ τὰ μεν ϑνητων- À. Ὁ]. Br. H. 542. Θνήτων μεν τεχναις. Δ. R. 539. Br. L 176. Θουκυδίδης δ᾽ ἐλελιζεν. A. 396. Θρασομαχε 7rXowroy πολυν. A. 184. vid. Θαρφσυμαχε. | Θρηϊκω χρουσολυρχν. A. 502. Ar. Ep. p. 93. Br. lI. 253. Oerika χρυσόλυρην. À. 270. Θρηΐκως eaverro. A. 16. Br. IT. 100. Qua: σοι vede γράμμα. A. 4328. Br. TI. 193. Θυμαρετας μορῷαν. Br. 1. 195. Ovecis E κωμητής. À. 283. a. Br. IT. 107. Θωμαν παμβασιληος. Δ. 295. Br. III 47. I. 'IBuxe ληΐξαι σε. &. 278. Br. IT. 27. "I2" ὡς ὁ πρεσβυς. A. 361. Br. I. 230. Ἰδ᾽ ὡς o πωλος. A. 356. Br. II. 225. δας μαρπήσαν. A. 539. "Iegen Δημήτρος ἔγω. C. F. 42. Br. I. 471. Ἵερον "Feuer. à. 342. Dr. III. 197. "Ifey ἐπα- ὑπο τήςδε. À. a7. Br. 1. 198. Ἵζεν ὑπ᾽ αἰγείροισιν. A. 364. Br. I. 248. Lib. 1I. c. XXXII. — 523 geo ὑπὸ cxiepay. A. 26. Br. IT. 252. Ἴητῆρ μεγας οὗτος. Ἀ. 346. Br. III. 275. Ἰητῆρ μερόπων Ἱπποκρατες. A. 346. Br. Ilf. 274. "Inrge τις joi. A. 150. Br. IT. 312. "inreos καπίτων χρυσήν. A. 148, Br. YI. 381. . Ἴητρος κρώτεας. A. 140. Br. III. 169. Ἴητρος τήν γραῦν. Ἀ. 148. Br. IL. 355. Ἰητρους εὐρον ποτ᾽ ἔγω. A. Ms. n. 17. Br. II. 2361. accen, κήρος μὲν σε. A. 31r. Br. II. 498. noce o oos ἔων. A. 31r. Br. II. 499. Ἰκαριήν To ποίρος πλωῶν. A. 73. Br. IL. 235. Ἰκάρου ὦ veoQorroy. À. KR. 686. J. 35. Br. III 234. Ἰκριῶ μοι βυΐδλων. A. R. 657. 1. 6. 'DAaxO γραμματική. A. 138. Br. II. 310. Ἵλαϑι μοι QuAE φοιίβε. M. L. IX. 132. Br. II. 441. "UNpeois zroMovxe. À. 40. it. p. 102. Br. III. 54. "Duas ὦ pueyo ἔργον. À. R. 722. J. 72. Br. III. 247. "Duos ὀφρυοεσσώ. A. 7. Br. ΠΙ. 143. Ἵμεροεις AAQee. A. 105. Br. III. 146. "[uegov etus oryri- A. 13, Br. IT. 116. Ἱμερτή μαριη. ἃ. 467. Br. II. 493. 'Iueen Φιδαλεια. A. 298. Br. III. 194. Ἰνώχιης ἔφησεν. C. E. δι. Br. T. 467. "Ives οὐκ εἰμι. A. 224. Br. HII 187. n. 185. Ἰνδην Βερυλλον. A. R. 717. 7. 67. Br. II. 242. "Ireus ὦ Μελικερτα. ἃ. R. 546. Br. Il. go. Ἰξαλος εὐπωγων. A. Io. Br. I. 236. ἐξ Nebiovikos. À. Ms. n. 132. Br. I. 48r. "IÉo καὶ κωλαμοισιν. A. 240. Br. IL. 474. Ἰοτυπής Διος ὄρνις. A. 30. Br. II. 137. ᾿Ιουλίιᾶνος μετὰ Τίγριν. A. 219. Br. IT. 404. Ἰουλίανος οὗτος ἕρμα. A. 409. Br. IIl. 32. Ἴουλον ἀἄνϑων πρωτος. A. 408. Br. III. ax. "Iouswov κατὰ χρεος. Ἀ. 300. Br. III. 158. "Izzreusv μυρμήκε. A 151. Br. 1. 329. Ἱσπποι μεν σῷηκων. À. 85. Ἱπποκράτης ῴῷαος nv. Δ. 59. Br. I. 383. Ἱσῆολυτος τῆς γρήος. δ. 312. Br. ΠΗ. 48. γνν 2 Ἱἱππομενήν 524 Lib. I1I. i. XX XII. "zcrousym Φιλεουσώ. A. 460. Br. IIT. 83. Ἵσπον Αϑήνων goev. M.L. IX. 299. Br. I. 495. Ἵππον ὑποσχρμενος. A. x51. Br. II. 337. "Iz 70s ἔην ἀπαρηνος. Ἀ. 313. Br. IL. 288. Ἵσπος ἐρευγεται οἰνρα. À. 313. Br. ΠΙ|. 208. Ἵππωνὸς Tode σήμα. Br. II. 330. '[eo Seev ὦγαϑοις. ^. 357. Br. ΠΙ. 199. ᾿Ισϑμια die νεμεα. Δ. 513. "Ic9 juo καὶ πυϑοι. &. 2. Pr. T. 140. Ἴσιας ὁ duzvoie. A. 482. Br. Il. 269. . "Ieidi καρποτοκῳ. A. 344. Br. III. 206. Ἰσοκρατευς Δῴῷαρευς. Br. III. 267. Ἶσον κυδαλιμοις. À. 401. Br. UI. 31. Ἰσδου ἐπι ποοβολῃσιν. Δ. 200. Br. IL 35. "sero δ᾽ AAxjeuov. A. 307. "zero δ᾽ Ἑομαφροδιπος. Δ. 381. "IseTo δ᾽ Εὐριποιο. B. 384. ']smTo Xoeezmudev. A.393. Ἱξοριας δοιΐξας. Br. LII. 514. "Izcgigy ἐτελεσσα. A. Ιλ. 699. J. 49. Br. IIT. 275. "[Se νυκτος ἐμης. A. R. 687. J. 56. Br. 11.:87- Ἴσχετε τὴν βακχῆν. A. 296. Br. II. 20g. Ἴσχετε X,9go μυλαέον. Δ. K. 653.. J.2. Br: Ἡ. 1:9. ' Ἶσως μὲ λευσσων. A. 295. Br. 1I. 224. Ἴτοριοιο τοῖχοι. Br. HT. 316. Ἰυγξ ἡ Nixcus. M. L. IX. 469. Br. IIT. τ72. Ἰφϑιμῳ τοῦδ᾽ ἐπ᾽ ἀνδρι. A. 214. Br. VI. 188. Ἰφιδαμας coros τε &cuv.. Δ. 519. Ἰφιων ἔγραψεν ἕω χεῖρ... δι Mis. n. 262. Br. Í. 142. Ἰῷιων vnd" ἐγοωψ,ε. Δ. 262. "Br. I: 142. "x9vas ἀὐγκιξρῷ. A. 28. Br. II. 40r. 'Ix5 voe πολυωπον. A. 413. Br. II. 514. Ἰχϑὺν ὁ γρυπος. A. 140. Br. Ill. 190. Ἰχϑυοϑηρητήρο Μενεσφατον. δ. 197. Bv. I. 158. "I3 vei xet ποτάμῳ. Ἀ.31, it. p. 248. Br. ΤῈ 157. Iw παρερπῶν, piXgov. A. Ms. 268. Br. I. 219. "Io Y ὠκυμόρων. A. 408, Ar. Ep. p. 90, K. K αὐτὸς ἔρως ὁ πτανος. Α. 472. Be. E. 22. Καγω Κυπριδὸς αἷμα. À. 341. Br. II. 205. INDEX Kaye παιδοφιλησω. Br. IT. 527. Κοαμε τον ἐν σμικροῖς. A. 345. Br. TI. ἃ. Καὶ αὐτῇ ὃ 125^vaazv.- ἃ. KR. 723. }. 82- Κα; yog ἔγω xemov. Ἀ. 537. Br. III. 189. Καὶ *yeveret» Tcu veg9e. A. 230. Br. M. 100. Καὶ ΔΗ καὶ Decio με. A. R. 150. }. 99. Br. II. 554. Καὶ λιϑος ὡς Παφιη. A. 325. Br. II. 15. Καὶ κασυρον γελασας. A. 208. Br. I. τϑ6- Καὶ κλαίει wong φεναζε. ἃ. 330. Rr. II. 140. Keu xoAoQov eieidnAcs. KA. 60. Br. AIL. 970: : Ke, xeavaos βαβυλωνος. A. 711. Br. II. 20. Καὶ Kuzreis σπώρτας. À..325. Br. IL. 15. Καὶ Acyov ἱξοριῃ. A. K. 659. J. 8. Br. 11. 195. Καὶ Maxedov ὁ σιδηρος. A. R. 629. J. 79. Br. ἘΠῚ ur. Καὶ μελιθον Περσα)- Δ. 344. Br. II. 203. Καὶ μισϑοὺς curesre. A. Ms. n. 102. Br. HI. 373- Κα, Μιτυληναίω τον πνευμονος. A. Ms. p. 15.3 Καὶ vexuv ὠπρηῦντος. A. 256, Br. ΤῈ. 27. Καὶ vexus av Tipo. Δ. 219. Br. Il. 283- Καὶ »cegus ἀφϑεγκτα. A.394. Καὶ νυκτος μεσατης. M.L. IX. 157. Br.1L 84. Καὶ ποτανίξων δημηγορος. Ἃ...294. Καὶ παλιν δληϑυα. C. E. 57. Br. I. 466. Καὶ gent καὶ éges. M. L. IX. 117. Br. 1I. 381. HI 160. Καὶ περ; συνθεσιης. Br. IL. 49. - Καὶ ziwe καὶ τερπου. A. V]3. Καὶ ποτὲ divzexc. ἃ..13. Br. II. 155. : Ko, ποτε ϑυμοκλῆς. A.R.T704. J.54. Br. H.. 58. οι ποτε μὲν Qouveis. A. Ms. n. 144. Καὶ προμος εὐκαμώτῶν. M. 397. Καὶ zer καὶ »iQezo- A. 450. Br. HI, 160, Καὶ πως. εἰ pn Qoi[2os. Δ. 283. ὁ. Καὶ σε xAenveeidn. A-2344. Br. T, ng. Καὶ σε πρωταωγοίη. Iv 588. Καὶ σε λακυδη. A. 510. Καὶ σοῷος "HeaxAerros. Á. 395. Καὶ same καὶ πτηγο. Δι 436. Br. L 185. Καὶ ev Feoe'yicio QiNov.. M. À. $9. Και cv μεϑ᾽ sozreQnp. ἢ. 374: Br. HI. 53. Κα) EPIGRAMMATVM " Καλλιοπής ὀρῷηα. A. 270. Br: III. 253. Καὶ σὺ ποτ᾿ Ἐμπεΐοκλοις. A. 287. b. Καὶ σὺ 10,4 δεσπεινα. A. τιν. Br. H. 422. Kou cv τύχη Aciz cvy. A. MI. Br. II. 423. Καὶ συριας σελαγιζο. A. 395. Καὶ τε γεσημα ᾧερεις. ἢ. R. 638. Καὶ τις ἐξυ σοῷος ὧδε. A. 283. b. Καὶ τις ἐς οὐκ ἔτλη. A. 287- α. Br. VI. 139. - Keg τοῦς Δημοδοκου. A. 167. Br. II. 56. Koj τοὺς σὴς ζαϑεης. A. wg. Br. III. 277. Καὶ Tcv ἐπο τρήχινος. Δ. 312. Br. 1I. 548. Και τὸν e ecvetucv. A. 33. Br. II. 228. αὶ reiroezw ϑαμβησα. Ἀ. 393. Καὶ τξιτες εὐχαέτης. Ἀ..393.- Καὶ τρωγεῖς 0705 πεντε. ^. 155. Br. II. 322. Key τυπος etae ἔλαμπεν. A. 395. Καὶ QeeSav Ὑφαφιδεσσιν. A. 291. Band. pag. . 136. Br. IH. 103. Καὶ Φίλος Αὐσονιοισι. À. 397. Καὶ χαλκῆ περ ἐουσα. Ἀ. 304. Br. III. 196. Κα! Ἄρυσον ῴνλεω. A. go. Pr. III. 243. Kewzee συνθεσιης. A. 520. Athen. L. XI. pag. 412. Br. II. 49. Kaugey *yyaO91 0eQuy. A. Ms. n.184. Br.IL 363. Καισαρ ὁ ἔγγυς 8 ay7rey- A. 386. Καισάριου QOjevoio. A. 63. *a?a Ποσειδὼν. A.28. Br.TII. 233. Καλὰ τῷ Ilag9evs. N.20. Br. III. 93. Kee μὸν γικας. A. 291. Band. p. 156.. Er. III. 103. Καλλιγαμοις XexTeois. 5.317. Br. III. 92. Καλλιγένευς Διοδωρον. A.R.745. 1. 94. br. IE:382 Καλλιγενής ἀγρφοικος. À. 133. Br. III. 59. Καλλιμαχον πωλω. À. 22. Fr. V. 416. Καλλιμαχος To xaS'aejo. A. 95. Br. 1T. 358. Καλλιμαχου To πσρευτον. Ἀ. 95. Dr-1L. 144. Ka Aij ἐκ 7re Tes σε. M. A. 60. Καλλιοπῶ κλυτομσχϑε. M. 404. Er. IIT. 25. Καλλιςπη βασιλεω. Α. 369. Tr. HI. 279. Εαλλιόπη μὲν ἔγω. A. 334. P:. III. 225. Καλλιόπη 70? υμυϑε. A. 8. Br. TT. 255. Καλλιοπή co Quy. A. 94. Dr. IT. 515. Καλλιοπής ϑυγατερ. Di. 1. 184» 19.111... ΧΧΆΤΙ., 525 Καλλιξή To πάροιθε. A. 515. C. Ἐ.537. Καλλιςρατος σοι, (avos. ἃ. Ms. n. 244. Br. I. 26r. Καλλέχορον τοῦς Tero. ἃ. R. 626. Καλλος ὧν ἐν χαρίτων. A. 481. Br. II. 199. Καλλος ἔχεις Κυπριδος. A. 474. Br. VI. 594- Καλλος μὲν Κυϑερεα. A. 421. Br. IH. 464. Καλουμεν ξυγοδεμνον. A. 109. Br. 1I. 33. Καλος à ποις. ᾿Αχελωε. Α. 485. Καλω σὺν rer7ryi. À. 440. Br. II. 42. Καμε coQu zonis. Br. III. 519. Καμε Tov ἐν σμικροῖς. A. 345. A. R. 801. y 150. Br. II. 4. : : Καμπτομενους δονακας. Ἀ. 14. Br. ΤΙ. 493- Kay με κατακρυπτῃς. A. R. 501. Anutholog. Sreph. pag. 207. Br. III. 257. Kav ueyeis Ἡρακλεους. A. 169. Br]IT. 387- Κανδαυλου ode crgo. Ἀ. 216. Br.HI. 62. Kazrzodoxog, ῴαυλοι μεν. A. τ68. Br. IT. 56. Καππαδοκήν ποτ᾽ Pxudva. A. 168. Br. II. 56. Καππαδόκων μεὲγ eru. Μ. A. τα. Ka7rgev μὲν χερσω. A. 96. Dr. III. 121. Καρκείνον ἡελίιος. A. 123. Καρπαϑιὴν ere νυκτος. A.R.4go. Br.TL 185. Kaereges ἐν zroAepcis.. A. 191. Br. T. 18. Καρῷῴαλεος dale. A. R. 789. J. 138. Br. 1. 155. Κασανδρην δ᾽ ἐνοησα. A. 390. ᾿ Κατϑανε μὲν ϑεοδωρος. A. 281. Br. II. 568. Κατϑανεν ἡλισδωρος. A. 297. Κατϑανες ὦ Πυῤῥδων. δι. 280. Br. IL 509. Κατϑανον. ἀλλα μενω. Δ. 55. Br. li. 286. Καυμωτος ἐν ϑέέμνοισι. Δ. Ἀ. δός. 1. 14. Br. Él. τς4. Καυμα μ᾽ ἔχε; μέγω. Ἀ. Ms. n. 166., Pr. II. 564. Kabomg το πάροιθε. A. R.sax. Br. IT. iir. Karen 4 € ἤχλισεν. Br. H. 150, Kavros ἐρώς ὁ ππτανος. Br. I. 22. Kerne , λαΐ Bree. A Ms. n.53. Br.Lat- Κεραμενος γονιμήν. ἃ. 48. Pr. 1. 488. ννν 2 Κωσαὶ 26. Lb.IILoXXXII. INDEX ^" Keroj de xeucexy. A. R. qt. Br. 1. 202. Ἄλαιε δϑυσεκφυκτως. A. 320. Br. 1l. 233. Kerrog ἔν, Teoig. A. 238. Br. III. 107. Κλασθϑείσης πατρας. Br. III. 188. Kerro μὲν ᾿Αλκιμενής. A. 150. Br.ILl 571. KaaecOerme ποτε vgos. A. 74. Br. IL. 120. — Κεκμήκως χρονιης. A. 413. Br. IL. 495. KAadios Αὐρεολῳ. Br. IIT. 285. Kexgozi ócuve Am'yuve. M.L.IX. 144. Br. KAaudies Ἰήτηρ. 'Br. HI. 276. I1. 48. Κλαυσατεπαντες ἐμον. Br. ΠῚ. 502. Κεκροπίδαι Aii Tovde. A. 356. Br. III. 226. Κλερδουχοι νεκυων. Leich. I. A. R.:6o3.. Br. Κεκροσιδης δ᾽ ἡξραστεο: A.383. ' 1I. x62. , Κεκροφώλοι σφιγγουσι. Ἀ. 457. Br. I. 81. Kxese Deos μεγάλειο. Δ. 8. Br. II. 129. Κεμμαδὸς ἀοτιτόκου. Δ. 43. Br. ΗΠ. 7. KAesváv οὐκ acea Α. gr. Br. Il. 118. Kevreo? διωξικελευθα. A. 412. Br. Il. 90. KAenixdiy δὲ τεθηπα. A. 356. Κερίερε δειμαλεήν. A. 271. Br. IL. 507. KAaivoie ἐν δαπεόοισι. A. 286. δ. Br. HI. 258. Κερδαλεους διζεσϑε. A.359. Br. ll. sor. Κλεινογαμοι SP yenes. A. R. 762. ἢ ru. i Κερκιδὼ τὰν ορϑρινω. A. 424. Br. II. (2. KAewos Ἰωάννης. A.19t. Br. Tl. 472. (et 509.) Κερκιδα τῆν 'Φιλαοιδον. A. 422. Br. II. 8. KAerovs αἱ duo zreudes.. A. R. 553. Br. Y. 259. Κερκιδα τὴν Φιλοεργον. A. 422. Br. 1Π. 173. Κλερτοριοι τοῦ ἀγαλμα. A. 505. Br. HI. 177. Κεοκιδὰς ορϑφολώλοισι. Ἀ..434. Br. IL 216. Κλερσϑενής μ᾽ ἀνεϑήκεν. A. 506. Br. ΠῚ. 17g. Κερκιδος οὐ χιρηζεις. A. 141. Br. Ill. 169. Κλευας T;uokAeses. A. R. 68o. 1. 29. Br. Κηγω Σωσιϑεου. 'A.R. 778. 1.121. Br. I. σαι. 115594 Κηΐα μὲ πρόσελθε QAuaeix. Ἀ. Ms. m. 217. ἸΚλεψομεν yi τινος. A. Ms. n. 26. Br. ἘΠ. τ. 1. 148. : ga: Κηλήν κήλητου. Δ. 142. Br. ΠῚ, 169. 'Κλεψωμεν Ῥοδοπῃ. ΜΟΙ, ἸΧ. 474. Br. III. 7ι. Κήν yg κήν ποντῳ. A. 255. Br. I. 245. KAwidec rovrov σε. A. 253. Br. II. 44. Kov με κατακρυπτῇς. Δ. 207. Κλιμάκος ἐξ ὀλίγης. Α. 222. Br. II. 188.. Kv με φαγῃς gi διζαν. Δ. 10. Br. I. 165. Κλινας αὐχενα γαυρον. A. 331. Br. II. 496. Κήν μυχον vguaveuoy. A. Ἀ.664. 1. 13. Br. Π. Κλυϑ, ᾿Αλεξανδρενα. M. A. 67. 145. Κλυϑι καὶ οὐκ ἐϑελουσα. Br. III. 322. Κ᾽ σπρυμνῃ λαϊχέτω. A.R. 718. 1.68. Br. III KAvros ἸΙωαννής Ἐπιδαμνιος. A. Ἀ.- 768. Em. 172. J. 117. Κήν διψῃς ἐπὶ Aix. A. 482. Br. WV. 140. Κλωνες οὐσηοριοι. A. 26. Br. TI. 172. 7 Κηπσος ἐὴν ode χωρος. A. 382. Br. ΠΙ. 140. Kvypudas, ϑωρηκα. A. 443. Br. HI. 8. Κηρυλλος. Vid. Κυριλλος. Κγωσσιον ᾿Ιδομενηος. Δ. 499. Ar. Ep. pag. 9r. Κηρυξ καὶ ταῷος. Br. HL 507. Léich. n. 3. Κηρυσσεται αἰει. Br. IT. Ót. Koyxes ἔγω ζεφυριτι. Ἀ. 514. C. E: 5. Br. E. Κηρυσσω voy ἐρωτῶ. A. 450. Br. 1. 26. 468. Κηφευς ᾿Ανδρομεδὴν. A. 319. Br. HL ito. Kom παρ κλισιῃ. Ἂν. 66: Br. HI. 258. Κίμων ἔγραψε τὴν ϑυραν. ἃ. 361. br. 1, 142. Koeavo ὑμετερὴν ὠρετήν. Ἀ. 298. Br. ΠῚ. Κιονα τετρασλευρον. À. 3490. Dr. ΠῚ. 132, 2. 224: Κισσοκομο, ββρομιω. A. 417. Br. ML 11:8. Koipotyos Eveo7 as. A. το. Br. HL :82. Κισσῳ μὲν Δίονυσος. ἃ. 116. Br. ΠΙ. 248. Κολχιδα τὴν ἐπι παίσιν. Α-.358. Br. M. 226. «Κιχλιζος χρεμετίσμω. Δ. 461. Br. ἘΠ. 113. Κυχλαδὼν ϑυξήνον | Δ. R. γῖ9. }. 69. Br. Κλαγγής πέμπεται ἤχος. M. L. IX. 696. Κολχος τὸν δυφηνον | III. Em. 173. Br. III. 160. Koydrzcu μοι des. A. 60. Br. IL 412. Kovroy Kovrov ἀνήρ xo'TezreZe. A. R. 726.. 1. 16. Kocxmoy ἡ κεφαλη. A. 126. Br. 11.220; Κοσμον lovsnes: βασιλευς.. A. 360. IIT. 91. Kcueee παλλαντος. Δ. R..538.. Br. T. 153. Keverus Καὶ δαφιδευς.. Α.. 154. Br. II. 418. Κουρη Ἰκαρίοιο. Ex cod. Guelph..n.. 4.. Κουρή τις μ᾽ ἐφιλήσεν. A. 487-- Br: ΠΙ. 161. Keuens ἰωσιοιο. À. 591.. Br. I. 183. Κουεον oczoz Kavigy.. A. 54. Br. II. 158. Κοψας ἐκ φηγου. A. R. 410. Br. 11..2123:. Κραμίβην ᾿Δοτεμιδωρος. A. Ms... p. 75.-4.- Br-- II. 8o: Kea uns οψωμαι..- A. 328: Br. IT. 227:. Κρανας evudg&: παρα... A. R. 800: J..149.. Bs-- II. 351. Κρανιον ἐν τριοδοισι: A. 29:. Br. III. 249. Κρεωφυλου.. vid. του" Σαμίου: Κρηϑιδο τῆν πολυμυϑον.. A. 234. Ὁ. Εν 1T. Br. I. 474.. Kenya καὶ ποτῶμοι. M. Α΄. 28. Κρηναιαι λιβαϑες. A. 55. Br. 11.180... Κρημνοβαδαν- δικερων. Α..343:. br. III. 304. Κρησσο κυων ἐλαῷοις. Ἀ..Ἀ..γ88, J, 137- Br. II. 120. Keieer. ἐρωτες. A. Ms..n.. 70. Br. ΠῚ. 152. Κρινω ἔγω συῤῥον- A. 123. Κριον ἔχω γενετήροι. Pr. III. 325: Κτῆσιν ἕην σαρκοςε:. Μ..Δ..10-. Κτανϑες Toy κταναντο. Br. ΠΙ.. 326. Κυανεη καὶ τουςδε. ΚΑ. 201. Br. Y. 748; Kudos Ἰουλιανου: Α..299:- Br..III. 135. Κυζικον ἥν ἐλθῃς.- Α΄. 209.. C. b. Br. I. 413- Κυχλαϑων δυξηνον. vid. Κολχος Tov d. Kx? or een μολιβον. Δ. 444. Βτ..1 216. Κυλληνήν ὁρος. A. 216.. Br..1I..126. Κυλλος καὶ Aeugos: Ἀ. 129. Br. II. 489: Κυμα To πικρον ἐρωτος.. A. 4 1.. Br. I..20;. Κυματα Yo τφηχυς: Α΄. 241,. Βγ:.11..122: Κυνϑ,δὲς Sacer. K..446.. C. E.-75;- Br. E- 4^9. Kur gi γαλαγομῆ; A... 41.- Pr. Il. 89. EPIGRAMMATVM Br.. Lib.IILc XXXI. 527 Κυσριε τοι uo) τρισσους:. A. 485. ΔΛ. Ms. n.93. Br. I. 59. Kuzres Φιλομμειδης. A. 525. Br. IT. 226. Kvzreidi κεισο Ao*yoys. A. K. 491. Br. II. 271. Κυπριδὶ κου ᾿οτῴοφῳ. A.. 416. Br. II. 3583. Kuzreidoe αἱ εἰκων.. À. 298. Br. T. 218; Kuzeidos: ἐμφιϑαλης.- Ms. A. p. 79. Br. HI. 162.. Kuvreidoe. οὗτος δ᾽ χωρος: A. 56. it. pag. 340. Br..L.. 198. Kozeis ἐμοι ναυκλήρος:. Δ. Ms. n:145.. Br. a ON Κυπρις, ἐρως. χαριτερ: A. 355. Pr. IIT. 222. Kuzregie ore καλαδσώ. A. 326. Br. II. 260. Kuzrgis cw χαρίτεσσι: X. 353. Br. IL. 453. Κυριλλος cde σημα. Br. T. 491. Kveos: κυριος 8). A. 484... A. Ms. n..33.- Br. IL. 340. Κωμαζω, χρυσειον: A. 69; Br. II. 271. Kopaccone; Tide uoi: A Ms. 10T. Kepaccaop μεϑυω.. Br. IIT. 155. Κωμαυλος τον ἔχινον. A. 419.. Br. IIT. 176. Kovsavriwvixdqe: Λσκληπ: AR. 01. ].5r. Br. IIT..278.. Kovenvriwa ny». ἀλλα. A. 409.- Br. III. 30.- Kevehyrivos Ἰωαννου. A. R. 639. Κωῷον. ὠνανδὸν ἰδων.. A. 316.- Br. II. 420. A. Λαϊβροποῦδε χωμαῤῥε: A. o4. Br. Y. 177. Λαϊβροσυνα: Td: δώρα:- A... 533. Br.L 224. Nada τοιςαδιον: N. 295.. Br. IIT. 217. Naro: τιμηεσσά. A..420. Br. I. 166.. Λαϑρή xeipnSeco. A. R. sor. Br. 1I. 162. Λαϑρη gram rtavoyroc,- N.. Ms; n. 115. Br. 1I. 79. Λαϑριῆ ἐκ πλανής. A. R. 532. Br... 223. Δαϑριον., ἑρπητήνν σκύλιον.. A. 114. Br. HI. 224.- ; Δαϑριος ἢ ἡρακλεώ: A. RR. T31- ). 80. Br. AwSoos| —TL..529. Axe AXotzrot καὶ. μανίην. Δ. 246. Pr. 1]. 264: Δαιλαψ καὶ πολυκυμα: A. 248. Dr. 1T. 6τ, Jor Aus: 28. Lib. III. ὦ. XX XII, Λαίλιος, Avcovigy. Dr. IL, 157. Λαὶς cux duyS ero. Δ. 421. Br. II. 494. ΔΛαΐνεος ςἡλη. Br. ll. 305. . Λαμπαδὼ Des καὶ τοζα. Δ. 330, Br. 1. Ant. Ααμπαδα κηροχιτωνα. A. 426. Br. IT. 112. Λαμπαδα vinnm ets. Br. IIT. 174. Λαμπαϑα τὴν κουροις. A. R. 4tt. Bc. III. 175. Δαμπῶὼν d. ἀχνυμενῳ. A. 392. Λαοδάμας 0:77:00 . A. 431. Br. IL 179. Λαοδικης ode rez Aoc. δ. 506. Br. HI. 186. Λαρνακῶ πατρῳῶν. Ἀ. 105. Br. II. 155. Aa soupoy ἀφελων. Br. II. 386. Λατοῖδως οὗτος. A. 539. Λατυπος ἀρχιτελῆς. ἢ. 286. a. Br. II. 234. Δαφοιη ἐκ πεενιής. A. R. 532. Br. I. 223. Aenlavov ἐμφικλαφον. A. R. 473. Br. IL 9. Δερψανα Λουκιλλης. Br. ΠῚ. 310. Aexrgo ματήν μιμνοντο. A. 47. Br. ἢ: 414. Δεβητας ἔγνων avyoy.. Pr. 111. 314. Aeneas σοι divi γάμων. A. 259. Br. {Π|. 162. Δεκτρον ἕνος φευγουσο. A. 26. Br. III. 164. Δεμβιον, ἡδ᾽ ἑτερα. M. L. IX. rig. Br. II. 349. Aezroy ὑφῃηνώμενα. A. 41. Br. Hil. 240. Λεπτος eng δεμωλην. ὃ. 530. Λεσββδιον ἡριννής. A. 93. Br. ΠΙ. 26r. Λευκαδος αἰπυν ἔχων. A. R. 493. Br. II. 214. Δευκανϑής Κλεοβουλος. Ἀ. Ms, n. 152. Br. l3 Δευκαδὸος ἀντι μὲ Καισάρ. A. R« 730. 1. 19. 4. Br. HT. ur. Δευκοινους πάλι des. Br. 1I. 89. Λευκου μεϑελκων. A. 409. Br. TIT. 29. Λευσσεῖς ᾿Ατρειδεω. A. 497. Ar. Ep. pag. 89. Br. 1. 179. Δηϑαιής Ακατοιο. A. 9. Dr. IL 162. Ληξον ἐρως κραδιης. A. 454. Br. UL τι3, Λῃς ποτὶ τῶν voppoy. Δ. 517. ΤΠροεγ. pag. 288. “Βγ. 1. 577. Λητοῖδη, cu μὲν Popes. Δ. Ms. n. 6o. Br. H. 79. ' Maew eem Exo. INDEX Λητοῖος veu 7roÀoc.: A. 196. Br. TI. 66. Λλήτους ὠδινων. A. gt. Br. II. 130. Aap9nees περιῷευγε. ΑΔ. Ms, n. 139. C. E. 48. Br. I. 464. Λιϑος μοι δομος οὗτος. A. 56. Br. Ti. 2r. Aun εὐτρίχος εἰμι. À. 536. Br. HI 324. Διμον οἰζυρήν. À. τοῦδ. Br. II. 234. Aujpoy καὶ *ygouue. Δ. Ms. pag. 76. 6. Br. IT. 201. Λισσομ ἐρως. A. 452. A. Ms. n. 24. Br. I. τε. Auros ἔγω τὰ TUXss. Δ. R. 492. Br, Π. 170. Λιτραν ἐτῶν ζήσας. A. 23. Br. IL. 416. ΔΛοισϑια δὴ τοῦε πατρι. A. 288.2. Br. L 200. Λοκρίδος ἐν νεμε:. A. 271. Br. 1, 490. AocvecO oj σε λεγουσι. A. 135. Dr. Π. 336. Λουκιανος ταῦ ἔγραψα. Br. Π. 509. Λουσαμενοι» προδική. A. A711. Br. IL 294. Λουσασϑαι zrezrceeurag. 5.134. Br. II. 353. Δυδὴ καὶ *yevos εἰμι. &. R. 157. 1. τοῦ. Er. L 219. Audioy oudxs ἔχει. A. 202. Br. 1. 20r. Audes ἔγω ναὶ λυδος. Br. 1. 502. AvxTioy ἰοδοκην. A. 428. Br. M. 192. Λυσιδική coi κυπρι. M. L. IX. 465. Br. L 217. Λυσιμελους Βακχου. A. 190. Br. 1. 484. Λυσισπεπλαξα. Δ. 314. D. 1L. 49. Δυσιππῆς ὁ vsoyvos. Δ. το. Br. M. πρός Λυσὸν ἐπ᾿ εὐοομων. Ἀ. 16. Br.IL 271. Λυχνε, ce γα παρεουσά. ἃ. 412. Br.T. 216. Λωσος ἀποκλυζουσα. A.5t. Br. II. 148. Aerov ἐρεσετομενους. Δ. 353. Br. HI. 221. M. M. Xe μη πρωνιος. Br. ΠῚ. 16. ; Ma τον [208 uvay Ἡ ρακλεώ. A. 314. Br. ni. 211, Μαγνής Ἥρακλετος. Br. YII. 157. Μαγνον ov. εἰς αἰδὴν. A. 60. Er. 11. 343. M.L IX. 582. Br. Ill. 74. Νήαινας ἐνυαλιον. A. K. 416. Br. 1. 248. Meuverog IQrysveiz, A. 315. Br. HI. 216. Meuyg καὶ λιϑος cua. A318. Br. ΠΕ. 315. Maxgo EPIGRAMMATVM "Maxea Φιλε; yaAoreii, M. L. IX. 480. Br. ML zr. Μακροτερῳ ξαυρῳ. A. 197. Br. IT. 339. Maxvveu ταχή. A.8. Br. I. 489. Μαλϑακα μεν σαπῷους. M. L. IX. 481. (ΒΓ. Ill. 71. Μαλλον τῶν σοϊβαρων. -Br. 1l..390. Mawvae οὗτος ἄνηρ. Α..236. .Br. 1..201. Mavyas ἐνυαλιον. Δ. R. 416. Mavzixdss o £eve. A. 214. Br. II. 5. Μαντιος ἀτεροεσσαν. A.66.. Br. IT, 190. Μαρκέλλου vode σήμα- A. R. 568. Br. TIL. : 213. Μάαξευω. Tis £037 ) Leich. 13. A. R. 61G. Massue, Ticev, c-is.] [Βτ..1].:30 Ματερες αἱ πεόσων. Br. Ul. 55. Magos ἐτ᾽ ἐν κολποισιν. A. 484. «Δ, Ms. n. 52. ^ Dre. 1;21. Mass ἔγω “γενομήν. A. 300. Br. TIT. 47. Maas ἐὐκροταλοισιν. Δ. R. 697. }. 47. Br. M. 447. MeANoy gu. φυγεραν. ἃ. R. 419. Br. I 248. Μελσωμεν βασιληα QiNeviov. A. 58. Br. II. 517. Μεμνῇ που, jepyg. A. Ms. n. 57. Br. 11.259. Μεμῴφομενη ἴβορεην. ^.:61.. Br. 11.:220. Μεσσατιος δοδου εἰμι. δ. 123. Μεχρι τινος πολεμεῖς. A. Μϑ8.. n. τ6ο. Br. IT. 346. Μεχρι τινος πολυκαρπε ἃ. 144. Br. IL 208. Meygi τινος προδικη. ^. 418. Br. 1]. 397. Μεχει τινος σὲ γελῶντα. ἃ. Ms. n. 201, Br. 1]. 373. Mexi τινος Φλογοεσσαν. À. 454. Br. 1L go. Ma εἰποις ϑανώτον. A. 52. Br. II. 140. Ma ἔχητε; δελτοις ἐν. A. Ms. n.2,. Br. If. 359. Μη Sana . μαξΞξιγῶᾶ. Leich. r4. Br. IT, 50. Ma ϑαάψῃης τον ἀϑαπτον. Δ. 12.. Br. Ill. 285. Vol. IF. Lib. 1I. c. XX X1. 529 Μη "xóvoge, ἄνθρωπε. A. Ms. n, 45. Β΄. llL - 155. Μη wives καμαριναν. A. 364. Br, UIT... 148. Μη xAesov Toy ἐρωτῶ. Δ. Ms. m. 20. Hit. Μη xevilgs ov ἐρωτῶ. Br. 11. 562. Μη μὲ dexes πιϑανοις. M. L. IX. 455. Br. II. 46. Μη μ᾽ εἰἶπῃς 710v cde. Br. IIT. 158. Μη με ϑοως xvdise. Δ. 232. Br. ΠῚ, 292. Dr. Μη με καλεῖ δισκων. ἃ. 186. Br. 1I. 41a. Mm με-κον; κρυψήτε. A. R. 604. Br. II. 183 My με Λεοντήος. Wernsd. Poet. min. tom. V. pag. 1426. Mm ue 7xQo συγκρινε. Δ. 219. Br. III. 282. Μη με τον Aigvveroy. Br. Il. 62. Μη με τον ἐκ λιβανοιο. A. 331. Br. HIT. 202. Μη μεμψῃ jg ἀπεπείρον. Ἃ..25. Br. Ἱ. 231. Μη μεμψῃ παριων. ἃ. 192. Br. II. 401. Mía uerees 'μαγνητι. Δ. 198. Br. HI. 187. Μη μου ἐνυβρισσῃς. Br. Tli. 216. Μη μου 77&geAO ge τοὐπιγρώμμ.. Br. IIT. 299. Μη uve “μη ςεῴανους. A. 172. Br. IL 165. Μη νεμεσαὰ βαιοισι. Ἀ..355. Br. ΠΙ. 221. Μη νεμέσα Ζεύξιππε. A.352.. Br. III. 106. M παλι μοι μετα δορπον. A. v72. Br. 1. 197. Mz, zo9ev εἰμι. μαϑῃς. ΑΔ. 218. Pr. II. 66. Ma, πόλεμον -“ῴϑιμενοισι.. M. A. 8. Mz zov ϑάνοντες. Δ. 50. Vid. Mz. Μη zrreaov, ᾧιλος εἰ... Δ. I2. Mx σοι τουτὸ QiAcavi. Δι 220. Br. L 506. Μη σπευδῃς Μενεδημον. A. Ms. n. 70. Br. IL. 365. Ma ovy ἐπ᾿ ἀλλοτριης. δ. τς. Br. IT. 3589. Μη ovy ἐπ᾿ οἰονομοιο. À. 336. Br. I. 230. Μη συγε ϑνητὸς ἐων. A. 192. Br. III. 290. My συγε μηδ᾽ ere. Μ.1], IX. 128. Br. II. 305. My ταάχυς Ἡρακλώτον. A. τι9. Pr. ΠῚ. 259. Μη τρεσσῃς.» oi Tolov. A. 314. Br. III. 212. Μη ῴϑειρεν ἀνϑοωπε. M. R. 164. . 113. Br. I; 234: Μη χαίρειν εἰπῇς. M. 218. B τ. I. 410. Xxx Μηδ᾽ $30 Lib. 117. c. X X XII. MJ ov ἐπ᾿ ἀγκυρῇ. b.68. Br. IT. 122. Made κατοίχϑονιοις. , A. 222. Br. IIl. 292. Made λωλων πρωήν. A. vjo. Be. M. 335. Mndaav ἰασων. A. 539. Madems τυπος ovros. A. 319. Br. IH. n7. Mnrdes ζητησῇ μερόπων. Δ. 8X. Μηδαις μοὶ ταυτῆν. δ. 156. Br. IH. 309. Μηδὲν ὠγαν, σοῷος εἶπεν. Δ. 46ς. Bc. ΤΗ͂, 41. Madey ὦγαν, τῶν ἑπτῶ couv. Δ. τ8ι. ὅτ, AM. 420. Μηδὲν ἀπαγγελεας. A. 281. Er. 1]. 68.. Μηδὲ ποτε ζησας. A, 106. Br. II. 430. γμηδοις ἐλπισθεισα. A. 334. Br. 1]. 202. Μίηδοφονους μεν χεῖρας. Δ. 313, Br. ΠΠ]. 90.- Miei δειμανοντεσ. À. 370. Br. ML. 229. Mixer κεκροπιή. M. A. Mxeri πλήρονομους. Br. ΠῚ. 244. Maker, μήκετ, Μαρκε. ἃ. 165. Br. IT.. 333. ἸΜηκετε νυν μινυριζε. A. 83. Br. H. 273. Μηκετι ταυροβοροιο. A..308.. Br. Il. 99. Maker) is πτηξεε. A. 457. Br. IT. 77- May (yo, βαλλε;. Δι 461. br. I. 169. Mor (yo φφουϑειον. A. 28. Br. M. τηι. Mx καὶ σωτυρή. M.L..IX. 470. Br. I. 220. May ὑπάτων moros. A. 124. Pr. 1I. 150. Μηνη χουσοκερως. A. 410- Br..1T. 268. May τ΄ οὐλομενῆήν. Δ. 22. Br. II. 498.. Mui ᾿Αχιλλήος. À. 22, Br. Π. 415. MavoQuNcv. ret Qos.. Br. lH. 309. Μηποτε γαξροβαοη. M.L. IX. 120.. Pr.T.564. Murzere δουλευσασα. Δ. 64. Br. II. 436. δίηποτε κοιλήνῃς. A36. Br. HII. 85. Mamore Avyye μυκήτα. Δ. 462. Br. HT. 59. Mo γευσάμενος. ὃν» ΠῚ. 313. Maz ϑανοντες. A. 50. Br. 1T. 421. Μήηποτε Tov “παρεοντο. A.n6. Br. IIT. 241. MT. ἰσχνῆν λιήν gregi M.L. IX. πο. Br. H. 291. Mire βαϑυκτεανοιο..- A. 12. Br. HII. 92. Μήτε Any svyvos. A. Ms. n. 12. Br. HH. 371. Μητε Amas Tsezravdgov. À. 387- Myre pazeg ϑιαφσεων. ^. R. 672. J.ar. Br. l. 240. INDEX Mare pe χορατι rovro. A. 69. Br. 11. 161. MnureQ. ἐμή γωή. A. 416. Br. 1I. 184. Μητερ. ἐμή ὀυσμητερ. A-R. χοῦ, 1. 145. Br. ut, 129. Mmyjrepe xuztw ἔλουσεν. A. 354. Dr. Π 512. Mies ΤΟΣ πατερ ἄλλας. M. 167. Br.IL. 3$6.. Μητερες ἐναὥλων. A. 404. Br. IIT. 25. Μητερι τῇ παντων. Pr. 1T. 189. M72 via λιποντα μαχῆν. A.6. Br.lT. 504. Mri ἐπικτήτοιο. A. 117. Br. HIT. 272. Mare: περιστεῴεο. Br. lH. Em. 159. MrQviog προογονοισιν. ἃ. 70. Br. IIE. 242. Mmnrevins. θυσμήνις ones. Δ. 10. Br. II, 202. Μηχανικὴ QueSovro. Δ. 382, Br. IIl. 140. Mixxx καὶ Μελωνευσω. A. 460. Br. II. 85. Μικκος o πελλανοίος. A. R. 440. Br. I. 505. Mixec μὲν ἐργα vud igi. A.352. Br.ME 221. Mixer Tis Διόνυσε. 5.94. C. E. 9g. Br.I. 465. Μικρὸν μὲν zrveseoxes.. M. A. 49. Μικρὸς ἐρως ἐκ μητρος. A. Ms. n. 99. Br. I. 212. | Μικρου κατεσχον. À.302. br. IM. 219. Μίλωνος τοῦ ἀγαλμα. A. 195. Pr. 1. 141. Mu£oy μειλιχ- A. 299. Br. Ill. 250. Μιξονομου τε πωτῆρ. A. 512. Br. E. 146. Miciós Δημοκοατής. Br. Tl. Em. 303, Μισοπτωχε Sex. A.189. Dr.l. $13. Mice deozrovot κωσαρ: Δ. 164. Er. 1T. 323. Mico δυσπεριλήπτα. A. Ms. n.187- Br. IE. 369. : Μισω τὴν ἀφελη. A. 486. Dr. IT. 308, Muse τον cope. A. 103. Dr. MH. 3:2. να μ᾽ ἐρετης ἀνεθήκε. Athen, L. XII. p. 536. Br. Il. 179. Myaj:x uev Ἕλλας exo. A. 273. Be. IT. 236. Μναμῶώ T Αλεζανόρου. Dr. HE, 178. Mva po vods ζϑημενου. A.205. Br.I. 200. Μναματ Δπολλονίας. Á.505. Br. ΠῚ. 177. Μνασαλκεοὸς vo cou. A. Ms. m. 266. Br. 11:25. Μγημ᾽ cigeTwe- Δ. 498. Ar. Ep. pag. 90. Mya RPIGRAMMATVM * Mvny! ἀρετῆς μοιδης. Pr. TII. Em. 302. Μνηήμῶ μεγήτι ϑοῳ. À. 5co. Ar. Ep. pag. 92. Μνημῶ σὸν o δ ϑεοδωρε. A.292. Br. H. 5og. Μνημώ Ted" "Argerden. A.497. Ar. Ep. P. 89. Μνημα cd" ἧς ἀρχης. Br. 1, 279. — ὑψι- Qavsc. Pr. 1. 315. Mrvzgo vede xAemcio. Br. lif. r31. Μνημῶτι Tode κρωτητα. Δ. 526. Br. 1. 260. Mvsus καὶ λήθη. A. 70. Br. ἯΙ. x21. Mrs; δ᾽ co wa φημι. A. 513. Br. T, 137. ^ Μνήμης εὐβουλοιο. A. 209. Br. T. 237. Μνημονες oi κώρες. A. 291. "Br. IM. 224. Μνημοδυνὰν ἕλε ϑαμβος. A. 92. Br. VT. tg. Μνησομαι! οὐ γαρ ἔοικεν. A. Ms. n. 211. Br. I 145. Moien καὶ ληϑη. Br. IIT. Em. 205. Μορταδα τῆν ἱεραις. A. 242. (Br. VIL 263.) MgQus ὁ γοαψας. A. 294. Br. HI 227. Maocxt, Ti uoi λαγονεσσι. Ἀ. 303. br. M. 21. Mouvvav συν τέκνοις. À. “17. Br. HT. 123. Μουνοπαλής , κω. Pr. III. 285. Μουνος ἐν αἰρομενοισιν. Ἀ. 237. Br. 1I..96. Mouwvoc παλῇ νικω. Ἀ. 504. Μουνῳ μοι Seyus esi. Δ. Ms. p. 77, το. Br. 1H. 319. Moevsz μοι ᾿Αλκμηνής. A. Ms. n. 276. Br. T. 141. Μουσα φιλα. Br. E. 1. Meleag. 1. Mevza Φιλητα μὲν αὐτος. Pr. III. 134. Mevcasy δεκατή. A. 362. Br. Ill. 104. Μουσαων ἑλικονιαδων. A. 34. Br. II. 194. Μουσαων πζοπολον. Br. lil. 253. Μουσείου τῷ μεν αὐτον. Br. VI. 134. Μουσης νουϑεσιήν. Δ. τΊ4. Βτ. ΤΙ, 289. Μουσοπολον, ῥητηρα. M. Δ. 7. Mox 3os ἐ ἔμου γενετήρος. ἃ. 7. Br. HL 744. Μοψου vid. ἐσορας. À. 371. Br. 1M. 228. Mvydav vseuo βιοιο. A. 166. Br. II. 505. Μυλεφγατας ἄνηρ. A. R. 605. Br. ll. 233. Muy ᾿Ασήληπιαδης. A. 188. Br. II. 339. Mug! ἀποφϑιμενοιο. Br. VE 505. Mveiz μετζησασαν. Δ. τὸ. Br. IT. 376. Muegie τοι πτολεμαιε. ἃ. arg. Dr. 1L. 34. Lib. 11]. c, XX X11. 531 Mueixaw ποτε τῇδε. Α. 200. Br. I. 131. ἽΜυριοπουν σκολοπενδραν. A. R. 472. Br. It At Mueies ἦν ἀνθρωπε. À. 2i2. Br. T. 238. Μυρμήῆκος στεβοεντος. A. rS9. Br. Hl. 330. Μυρταδα τὴν iegeus ps. Br. Il. 293. N. Noj Sou ἄκρητου. A. Ms. n. 36. Br. 1I. 52. No λιτόμαι παροῦντα. Δ. 233. Br. 1Π. 67. Neg uoo τον ἐν yes. A. 193. Br. III. 65. Να jue Toy εὐπλοκώμον. A. 452. Br. I. 20. No; μᾶν Ἐμπεδοκληα. À. 281. b. Nap να» "βαλλετ Sports. A. Ms.n. go. Br. : [I. 46. "Noj τὰν κυπριν ἐρως. A. 471. Br. T. 16. Noj τὰν νηξαμε; οὖν. Βτ. 1T. 21, Noj Tac TEYTUAETS. ἃ. 456. Er. 1Π. gi. Noj τον ἐρωτῶ. Br. 1.50. Nae To dujyov. A.534. Br. lH. τοτ. Navyeus καὶ Δυδὴς. A. Ms, n.155.. Br. II. 48. Ναξιος εὐεργος. A. $06. Br. III. 193. Ναξίος οὐκ ἔπι γης. A.245. C. E. το. Br. L 412. Ναος μεν φιαλαν. Δ. ςο4. Br. IIT. 177. Naccs ἐμα Θφεπτθρο. A. 208. Br. 1. 37. Ναυώγου ταῷος exui, σὺ δὲ πλεε. A. 257. Br. H. 44. Naviryoy με δεδορκας. A. 245. Br. I. 174. Ναυηγος γλαυκοιο Qu'ygy. M. 250. Br, I. 245. Navmycu ταῷος εἰμι διοκλεος. A. 244. Br. I. 245. ; Nevzycu ταῷος εἰμι od. Δ. 244. Br. I. 174. New ἱεροκλειδης. A. &o. Pr. 1I.18:. Ναυτιλε. μή πείθου. &. 253. Br. ΠΠ. 294. Ναυτίλε μή $5059. Δ. 162. Br. ΠΙ, 13. NavriAci ἔγγυς Nos. Δ. 245. Br. ἯΙ. sr. Ναυτίλοι 2 I MT A. 249. Br. Il. 252. Negra ezscov. A. 367. Br. M. 19. Νίκος "Agigesóne. A. 316. Pr. TIL. 275. Nencs ἑορναξοι. A. R.'658. J. 17. Br. II. τοι. Νεῖλος ὁ κοιος οἷν ἰναξ. À.:92T. Nes^os, περσις , ἰβηφ. A. 292. Br. IIT. 109. Xxx a NerQe, 555 Lib. 1I. c. Y XXII. Nee , χαλαζοίβολε. M. 413. Br. T. 216. Nexoedercy «An τήζα. A. 2:5. Er..M. 179. Necic. ὠνασετων xe gius. M.L. IX. 1cr. Br. Ilf. rsr Nescex vov Πυλίων. A. 498: Ar. Ep. p-.9o. Κη τῆν νηζαμεναν. A. 440. Na τὸν ἔρωτα θέλω. Δ. 448: Νηα μὲν ὥλεσε ποντος. A. 73.. Βγ. ΤΠ. 229; Nx Zrocesdauoyi, X. 4:9. Br. ML 17. Νηα. σοι». 9 πόντου. βασιλευ. Δ. 4190.. Br. LIT. 117. Χηδυς βοιϑομενήν. Ἀ.-.43. Br. 1I. 219; Nadvy ἀναισίχυντον. Α΄. 109; Dr. ll. 437. Νηΐχδες καὶ: ψυχρα.. A. Βα. 6γ1. ἢ. 26.. Bx: III: 288.. : Κηλεες. ὦ δαιμον. A. 21τ.. Br. ΗΠ. 289. Νηλεζς. &ióre. A.220. Br. Ill. 6: Nucy (uev) σιγωλοεντα: Br. Ml. 188. Wuos λιφϑεπτου. ἃ. 12.. Br. II. 205. Nuts ἐπεκγομενής. À. 44. Br..1L. 237. Nazi dus, πορϑεις ue: M. L. 1X. 124: Br. IT. ga: Nazis πῶς. σε λεληθε; A. AT. Br. III. 62. Nazucy. viov ἐλεπες.. ἢ. 511.- Theocr. p: agt-- Br..l. 379: Ncc ἐρημαιοι- ἃ. R. 654: 7.3. Br. I. τι8.-- χαρμεὶ. AR. 732: J. 8r. Br- Nacov τήν ey, οἱ μει! [ΠΕ 146. Νησου ἐπ᾽ Εὐβοιης. A. ςοο:. Ar-Ep: p» 93-- Νῆσον τις καλεων.: Br. 111.326; Naccc ὑλή μυκημῶ-. Br.. ΠῚ, 324. Νήγων ὠκυπορων-- Αι R. 460: ἢ 109: Βτ:- IF 129. Nuxoy πάρεσμεν. Ἀ. 357: Br. lf. 426: NixoeeraS. TO zroSoioi.. M. E. 1X-.302:. Br. I: 214. | Nixneus τοὺς: “ποωιδὰς. N. 440. Br-T. 218. Nuxnray δοριτολμον. A. 294. Br. III. 139: Νικητῆς ἀδων- A.1gr Br. M. 389:- Νικήτης ὀλίγος. A. 65. Br. IL 210. Νικχιεω πόνος οὗτος. Br. 11. 528. Νικόπολιν Μμαραϑῶωνας. À. 233: Br. ΠΠ,.292.- Κίρεος ovra μὲ παιδα. Br. UT. 325. Nuxo διχυλον. A. Ms. n. 251. Br; 1. 421. INDEX NuQe. 96: vid. Nerfe... . Nea ἱερή. σὺ de πάντας. M. A. 160. Nova σοι Quvn περιχεέπετο. M. Δ. 98. Nowav ἐπουρονίοισιν. M. A. 45. Novvec &yo πανος. ἃ. 96.. Br. ΠΙ, 276. Ncus κα] "Agiscréhous ψυχή: Ἀ..380. Br. Ilf. 261. Nuwra μεσῶν ἔποιησε. A. 125. Br. II. 320. MNuxTegn δικερως. M. L. IX. 139. Br. II. 84. Νυκτερινῆν ἐπικωμος. igy.. Δ. Ms..m..238. Br. Ii. 570- Νυχκτικορα ξ cde A. rsr. Br. 1L. 356. Νυκτὸς ἀπερχομενής. Δ. 121. Br. II. 434. Nun Qo ὡμαδρυαδες. A. 4τι.. Br. I. 202. Νυμῴα; ἐποχϑιδιαι. Pr. Ill. 331. Νύυμφαρ ἐφυδριωδες. A. 4. Br. IL. 252. Nup Qo, xenvosog με. Pr. 11. 304. Νυμῴα; Neuxdes. A.R.794. J. g3.. Br. IT. 259. NuuQojz:eoScuevo: A. 96. Br. I. 347. NvuQas Βαυκιδος εἰμι: Κι. Κ΄, 672... ).25.. Br. Τ' ς9.- Νυμφι δου ϑαχαμοιο: Br. IIL 295.. Κυμῴιον Εὐωγορήν. A. R. WE. J. ὅν. Br. Y. 251. Nuv euO ese ore Aszrroc.. A. Ms. n.41;. Br.T. 217. Νυν éxe ek, uerezesra. δ. Ms. n. 198. Br. 1I.-.372- Nuy. ἔγνων xvDegeset-. 8.353. Br. IIT. 49. Nuv καταγιγνωσκω. A. 466. Br. IT. 406. Nur aor χαέρε: Aeyes.. A. 483. Br..IT. 399. Nvv ἐρθη. κωταρατε. à. Ms. n. 199; Br. H. 372. Nvv, ὅτε μηδὲν. Αχεξις. Αι. 289. Br. T. 169. Nu πλεὸν ἡ re πάροιθε. Αι. 271. Br. IT. 507. Νυξ ἱερη καὶ λυχτε. A. 467. Br..E 2r. Κυξ paven καὶ χαμα- A. 451. Br. Ll. 216-- Νυξ; ce yag. cux: ἀλλην. M. L..1X..306. Br. I. 214. : Νωϑρος ἔγω τελεϑεσκον.. A. 301. Br: HI. 15. hi Ξανϑοκηροπλαστε: Pr. ΠΙ. pag. 144- Ξανϑὴ μεν vie ἔγων. Br- IIT. 318.. Ξανϑιππην Ἀκυλα- Br. MI. 299. Zev ὑποταν πετραν. «330. Dr. I. ro$. Zeay EPICA Ev γε dq καὶ zw. Be. 110: 338: Zee Συρύκοσιος.. A517. Theocr. p.289. Dr. UE 249. Zee T&Qoy: raga ArToy.. À.-216.- Br. TI. 26.. Zeve'Ti ety πευϑῃ. A. 149. Bir. M. 366.. Zeivei Acvexs μή Ψαυετε. A.319: Br. IT!. 216.. Zevoi- 7i e eOeyos- esp. AR. 804: ]. 153.- Br. 1L. 119: i F ὶ Zevoi τὴν περιβωτον. À. 97: Br. I. 166.. Zewoy ὑπήνικα θαυμα: A. AL. Br. II. 136.- Jevos ᾿Αταρνετῆς. A.285 b. C. E.1. Br. L 4697. Ξενοῴοων δ᾽ ἤτραπτε. A. 397. Ξιφη τας πολλων:- A.-438.- Br. IL. 215.- O.. Ὁ βραχυς "Eguoyevie.... 133: Br; IHE. r71:- Ὁ γλυύυκυς £v παντεσσιν. A. 346. Br.-1H. 106. Ὁ γλυκὺς Heivvgs:- A. 219: Br. I. 218:- 'O. γριπεὺς διοτήμος. ^-247.- Br. Π. 242-- Ὃ ψέυπος νικῶν. A- 142-. Br. II. 312. 'O ζευς Δἰθίοπων.- A. Ms... 25. Br. IT. 190.- Ὁ (eus ἀντι πύρος. Δ. 24. Br. 1L. 408. Ὁ £eve προς Tov. dg roc... At ixi Br. ΠΠ. 161.- 'Q Ces τὴν δώναην: Δ: 480, ΒΓ. IT. 201; Ὁ ϑρασυς, ὑψαυχην τε. A..459: Br. ΠῚ: 82. Ὁ κρης Θηριμοχος.. Α3.433.- Br. I. 228. 'O' xgoxos- οἷ. τὲ μυροῖσιν.- M. L. IX..461.. Br. IIT..172-- Ὁ Auxrioc Mevorras:- A. Ms. n.253:. C. E. 39. Br: E. 465.. 'O μικκος: τοῦδ᾽ ἐτευξε:- Theocr: p. 292; Br. L.. 381.- ; 'O' μουσοποιος ἐνθαδ᾽.. A. 272:. Br. T. 382:- Ὁ παις 6 ταυρος. NK. 315: Br. HT. 213:- Ὅ πλοος. wemacs.- Mi 15i. Br. l. 255.- (9) 7reiy eec ββρομιου.. M69: Br. III. 258.- 'O σριν ἀελλοπεδων: A. 45: Br. IT. c8. 'O σριν ἀλωσμενος. A. 357. Br. IIT. 125. Ὁ σῶν ἀμαλϑακτσισιν,. ΑἹ 155 Br. TIT. 81:- 'O πριν ἐγω xag πεντέ: ΔΜε: p. 75:.2.: Br. Il. 86. 'O gren ἔγω καὶ ψησα. Α, 240. Pr. HT. 56.- 'O zr ἔγω ῥοδιοισιν. A. 83.. Br. II. 135.- MA TVM Lib. 1]I. c. XX XII. 533 o πριν ex ᾿Αλῴεῳ. A.48. Br. IT. 98. 'O zr ace τὸν z/"r'tvov ἰδὼν. A. 341. Br. III. 205. Ὁ σκήπων καὶ ταυτα. A. R. 525. Br. I. 222. Ὁ sadieus "Agni. A. x. Br. 1.16. Ὁ ςαφυλοκλοπιδας. A. 103. Br. Hf. 199: Ὁ seQuves πέρι κρωτί. À. 448. Br. I. 29.- O τῆν γυναίκα τήν. Ἀ. 141. Br. II. 408. Ὁ τον πολυξενακτον:- Δ. 206. Br. IIT. 263. Ὁ τραγικον φὠνημα. A.-273.. Br. IL. 124. Ὁ τρωγοποὺς, o τον ἀσκον. A. 343. Br: IL 218. Ὁ τραγος δ᾽ χλησώνος. Br... 297." Ὁ τρύῴερος Διοδῶώρος. A. Μ5:π.103. Br. I. 22. Ὁ τύυμίβος οὗτος ἐνδον. A. 217. Br. ΠΠ: 281, Οὐμὸς fos παρ᾽ dubi. A. 485.: Br. MI. 153.- 'O QSovos aUos ἕχυτον:. A. 116. Br. IT. 242. ὋὉ ᾧϑονος ἐξὶ xaxisoy. A. 1167. Br. III. -242.- Ὁ ᾧϑονος οἰκτιομου.. A. Y15.. ΒΓ. 11. 433. Ὄγκας νεὸς: A. 537. ὌὈχνη; “χέρσος ἐμης. A: 27. Br. IT. 428-- 'Odrre: μη προσερπε:. Ἀ. 342.. Br. HI. 198.- "'OSeveduy Σπαρτής: A. 9: Br. I. 147. Oi ενετοι πρασινοίσιν: Ἀ. 405. Br: III. 27. Oi. duo χαλκᾶντεξ. A.481.- Br. 11. 421) Oi κορις οχιρι κόρου. A: 10. Br. Il. 203. Οἱ uev ἐμὲ κτειναντες.. A: 207: Br. 1. 137. Οἱ uev eu κολοφωνοι.- À. 365. Br. II. 18.- Oi zreudec λαβυρινϑος. A. Ms.n. 22c. Br. I. 480. Oi προς ῥωμαίους:. Ns 203. Br. 1L. 299. Oj avvteysyisa]:. A128. Br. II. 320.- Oi τοῖχο; διοῷαντε. A. 165.- Br. 1T. 340.- Οἱ Teeis TUYOA Qidegj.- A. 300.- Dr. II. 449. Οἱ τρισδοι roi ταυτο. A. 431. Br. 1. 225. Οἱ χριφὸν ζορεοντες- Μ. Δ. 6.- Oixerof cori ϑαλασσῶ: ἃ. 123: Οἰγνυμεν ἐξ ἑτέρης. Δ. 65: Br. IL 193." Οἰδ᾽ ἐγω ὡς νεος ὧν: Βτ. Π1|..320." Oid" éri ϑνάτος ἐγω. A. 67. Br. Il. 66, Oid' ὁτι uoi κενὸς ὁρκὸς. M. L. IX. 315. Br. 1. 18. Οὐδ᾽. óri uci πλουτου. A. Ms..n.138.. C. E. 34: Br. 1.462. ΟἹ δ᾽ ἐϊδαν ςέρξαντες: A. 203. Br. IT. 34. Oid' ἀπο λευκανων. N. 444. Br. I: 226. Οἰδ᾽ ᾿Ασκληπιάδαι!- À. 499; Ar Ep. p. 92. Xxx 3: Odor Οἰδα Quxem φιλεοντας. A. 485. Br. ΤΠ. 158. Οἶδα Φιλοκτήτην ὁροῶν. A. 312. Br. M. 499. Οἷδε Birev Κλεοβις τε. Br. III. Em. 274. Οἶδε παρ᾽ Εὐρυμεδοντι. A. 201, Br. 1. 134. Oide σωτρον πολυδώκρυν. A. 199. Br. I. 193. Qide πάτρας ἕνεκ. A. 503. Br. 1H. 284. Ode zzoAu£emos. Δ. οι. Br. I. 180. Ojde ποτ᾽ αἰγαίοίο. A. 201. Br. 1, 173. Οἷδε τριηκόσιοι. A. 294. Br. T. 131. Οἰδισοδὲς δισσοι τε. A. R. 161. 1. 1o. Br. 1I. 264. Οἰδιποδος κασις ἡν. Δ. 416. 1t. p. 428. Br. II. 107. Oidyzodes παίδων. A. 236. Br. H. 158. Ole: τὸν zreyovot Qeevav. A. 187. Br. IL. 388. Oixetois δακουοις. A. 538. Oixoyerns αἰλουρος. A. 264. Br. {Π.-ὃς. Oixoy ἀνωξ Ἕλικωνος. Δ. 299. Br. Il. 154. Οἶκος ᾿Ἀναξασίοιο. A. 359. Br. HE. 135. Θίκος καὶ πωτρή. A. 70. Br. M. 505. Oixreipo ceo Xa Nos, Α. 62. Br. HI. 145. Οἴκτον ὁμου καὶ λυσσῶν. À. 319. Br. lll. 215. Oixrea δὴ dvoQsoov. A. R. 571. Br. 1L 399. OiwrgorwTov μωτήρ. A. 281. a. Br. I. 36. Oixo ἐν ᾿Αμῴφικλεους. A. 38- Oir οἰβωτας. A. 596. Br. III. 187. Οἴνοποται δεξασϑε. A. Ms. ἢ. 89. Br.I. 8. ᾿Οἰνοποτος ξενοῷων. Δ. 438. Bc. ML 123. Oives δὲ ϑνητοισι eov παρώ. Br. Ul. 329. ᾿Οἶνος ἔρωτος ἔλεγχος. i. Ms. n. 126. Br. L.215. Οἶνος καὶ κεντωυρον. À. 83. Br. T. 490. Οἶνος καὶ ποοποσεις. M. b. IX. 460. Βύ.1, 483. Oivyos xog τὸ Non got A. $5. Br. IIl. 245. Oivec τὴν éregay. Br. Ml. 925. Oivcs Toi χούριεν i. Δ. 53: Δ. Ms. n. 215. Pr. L 417. Οἰνωνη de one. À. 391. Οἷον ἐμαιωτῶντο. Br. M. 984. Οἷον ἐπι τροιην. A. Ms. n.235.. Br. TI. 578. Οἷον καὶ κρονιδὴς. A. 310. Dr. HE 211. Οἱὸν ὅρης ὦ ἕεινε. À.295. Br. I. 488. Οἷος δ᾽ ἐννυχίον. Br HW. 60. Οἷος ἐησ Φβυγων. δ. 295. Br. 1}}..218. INDEX Οἵους εἰνθ᾽ οἷων οἰκητόραξι A: R. 666. J. 15. Er. Il. 145. Oico να! μώ σε Βακιχε. A. Ms. n. 110. Br. 1.17. Oixeroj ὦ Νικομήδες. M. A. 36. Oizuves ᾿Δλιοιο. 97. .C. E. 64. Βε. Y, 4T9. Oi» Secdxuas. A.510. Dr. Hl. 31. ὁ 'Oxvxdeoryueve καὶ π. Br. AL. 307. Ὄκτω μεν πήχεις. A. 256. Br. I. 219. Ὄκτω καὶ δεκάτου με. Br. ΤΠ. 3tr. Ὄκχτω τοὶ ϑυρεξς. ἃ. 443. Br. I. 226. "OA τέκνῳ γενοισθε. A. R. 594. Br. II. 251. "OABiov ἀνθρώποισιν. A. 113. Br. ΤΠ. 242. "Oa(dies. εὐγήρως mvocos. M. 'À. xo. ὈὌλβιος, εὐγήρως, εὐπα:ς. M. A. 76. Ὄλβιος 0 γρωψας. A. Ms. n. 176. Br. II. $66. Ὅλίβιος ὦ Μενελχζε. A. 497. Ar. Ep. p. 89. Ὁλκαδα rug μ᾽ ἀνεφλεξε. Δ. 19. Br. T. 226. Ολκοως ὠμετρήτον. À. το. Br. HIT. 6. Ὅλκας ὑδὼρ προφυγουσα. A. 79. Br. IL. 503. Op πολυπτοιήτον. M. L-IX. $90. Br. HI. 75. 'OpuxT ἔχεις Ἥρης. A. 476. Br. IL 396. ὌὈμματα δινευες. A. 466. Br. IH. το. "Opera μεν Καρής. Δ. 300. Br. {Π. 96. Ὀμματα μεν χρυσαά. A. 486. Br. IH. 398. Ὄμματα σοι βαρυϑουσι. M. L. AX: 671. Br. IH. 74. Ὀμματα Φυλλις ἐπσέεμπε. M.L. 1X.679. Br. ΠῚ. r5. Ὄμνυμεν ἀϑανατοίο. M. A. 13. 'OuQx£ οὐκ ἐπενευσας. Δ. 487. Br. ΠῚ, 164. Ὃν πολεμὸος debis. A. 1. Br. Il 197. Ὄντως de χαφτων λβτρον. Ἀ.5352. Br. HI. 220. Ovrwsc σῆς ἀρετῆς. Br. III. 236. Ὄξειαι! παντή πέρι. A. 2:9. Bri Y. 255... Ὄξεοι Aecgynevros δεμως. A. 418. Br. MI 176. "O£vOce κωνωπες. A. 449. Pr. 1. 27. Ὁπλιζευ, wuzrtei, Tote. Br. 11: 92. Ὄσπιανος σελιδεσσιν. A. 260. Br. ΠΠ. 273. Ὄππιανος xAeoc. εἰλον. τ. ΗΠ. 274. , Ὅσποθεν 0 encac. ^. 345 Br, Hl, τὰ Ὅπσπσοϑι τεμνομενῆς. A. 350. Br. ΜΠ. 56. 'Ocreite τὸν Ὅμηρον. A. 365: ΒΩ HI 25g. Ὅρας πρόσωπον xe cone. ΔΕ 2332 Br. TIT. 229. UJ φὰς “Ὅκχας Todo XXe ὅσον, Ἂ, 349. Br. III. 219.. Qeyava: μϑσαων. À. 22. Br. II. 416. Oeyn 73 Ajo isi yon. À. 23.. Br. II. 498. 'OgSor vuv ésukacs Sat A. Ms. n. 213. Br..H. 104. e9ee;. τεμοι, ducegase. M. L IX. 513. Br. 1.24. Ὄρϑςε, Ti Ywv, δυσερα zs. M. L. IX. 314. Br. I. 24. "DeSpgus. εὐπληκτοιο.. A. 84. Br. Ml. 93. Ὀρϑβροβοας δυσερωτι- A. Ms. n. 127. Br.T. 2r. Ὄρϑρος ἐβη χουσιλλα- A. 480. Br..II. 110.. Ὄρϑωσαι τὸν κυξτον. A. 148.. Br. 1.356, "Oexov xcivoy égor.. M.L.1X..8. Br. 1. 494. Ὄρνεον ἠσθίομεν. A. 1τς6.. Br. II. 41::.. Ὄρνεον 9 χαρισιν: Α..267. Br. L.505.. Oegri Aues κρονιδοιο. À..197. Br. II..32. Qe τὰ μοι Φιλον ὑπνον. A. 85- Br. IT. 267. Ὄρνιϑες ψιϑύυροι. A. 485..ὄ Br. HL. 157. Oegro Seni. παρα-.. A. 269, Br. IT. 39. ρῷεος οἴχομενου. À: 241. Br. III. 108. Ὄρφευς ϑηφῶς ἔπειθε. δ. τ4. Br. ILE. 116; Ὄρφευς μεν. κιϑάρα. Δ. 220. Br. IL. 3ς8.- 'Os βασιλεὺς ἐδεμασσε: A. 105.. Br. Π1..297. Ὅς κεν ἐπικτήτοιο. | A. π7. br. IH. 272... 'Os την ἱπποαζεσιν.. Δ. κοὐ. Br. TIL 193: ,Oseeus ϑηλυτεραις.. A. 353: Br. TII. 222. oo ada κυδιλλης. A. 468. Br. II. 87. Ὄσσαν ἐ ἐπ: ὀλυμπῷ. A..349. Br. III. 219: C see μὲν xeu κωῷον. À. 279. Br. IL. 288. Ὀςεα. μὲν καὶ σάρκας. Br. Ml. 301. Ὄξεω σε Πωλαμηδες. Δ. R. 645. Ὅςις ἐμὸν παρα aj. Ἀ. 218. C. E. 20. Br. I. 475: Ὅξις dew πυρους. A, 119. Br. 1]. 294. 'Osise καὶ τινος epa. Br. IIT. 314. 'Osis με τριοῖοισι. Ἃ. 210. Br. 1]. 504. 'Or ἐξ ἀητου λιβνος. N. 41:. Br. Il. 214. Ὅταν βλεπω σε. A. 108. Er. II. 430. Ὅταν ϑελῃ τις ἡμεραν. A34. Br. IL. 437. Ὅταν λογισμοῖς κοταμαάϑω. Δ. 113, Pr. 11. 4^2. Ὅταν φυγῇ Tic ἀνδρω. Δ. "5. Br. «422. Ὀτπρώλεως τολυπευσαν. À. 3,9. Br. lil. 139. Οὐ βαλανεῖον ey. À.350.. E1. 111. 223 EPIGRAMMATVM. Lib. I7]. c. XX XI I. 535 Οὐ βφιαρον τινα θήρα, ^. 577. Br. III. 91. Ov βφοτος ὁ γλυπτας. NK. 319. Br. HI 215. Οὐ "you oy WAA αἰδην. A. 224.- Br..I. 36.- Ov yag go^*ye ὄλιζον. M R. 751. 1]. 71. Ov yg ovi xerroy. ἢ. 183. Br. I. 538. Οὐ dexeraj Maexov. A. 169. Br. lI. 535. Οὐ δυναμαι γαμετης. À. 137. Br. 13.409. Οὐ δυναμαι. σ᾽ ἐϑελων. A. 484. A. Ms. n.25. Br. ΠΙῚ 155. Οὐ δυναται τῇ eer. A. 141... Br. I. 487. Ou ϑνητος οὐδ ἀϑανατος. Br. 1l, 320. Ov xovis , οὐδ΄ ὀλίγον. A. 252.. Br. 1l. 348. Οὐ κυνες» οὐξαλικες. A. 43. Br. HL. 7. Οὐ λαάλεε; TO κοτοπτρον. À. 141..ὄ Br. t τὸ Οὐ Aeyor, οὐ νομὸν οἰδε. A. 112. Br. II. . Οὐ μ᾽ md ἔρως veis. A. Ms. 87. Br. 1.23. Οὐ ua Tode φϑιμενων. A. 227. Br. I. 498. Ou uc τον ουδὲ λυκώνο. Δ. 206. Οὐ με τις ἐξ ὁ σφεων. ΒΓ. hs 523. Ov ueyas οὐδ᾽ ὁ ἐρως. Δ. 341. Br. IT. 224. Ov μέλλω ῥευσειν. A. 482. Br. IJ. 160. €v μήλῃ. τριοόοντι. A. 149.- Br. III 159. Ou μο; ϑηλὺς ἐρως. A. Ms..m..21. Br. {ΠῚ 151. Ov μοι μελε; γυγαο. A. 174. Br. 1. 88. Ov μοι σαιδομανης. M. L. 1X. 472. Br. L i5. Ov μοι πληϊαθων. A. 118: Br..il. 7 Qv: povoy ec τή ger. A.-143.. Br. I. 530, Ov μόνον ἐν. ςαδιοις. Δ. 401. Br. MI. 22. Ü μόνον ἐς Περσαφ. Ἀ. 529. οὐ μόνον εὐαροτον. A. 43. Br. 11 τότ; Ov μαονον:ὑσμινῃσι. A.-72-- Br. II. 453 v μόνον ὑψηλοῖς. Δ. 417. Br. ]. 230. Ov μονος ἐμψυχων. A. 287. 5. Qv νόσος οὐδὲ σε ἀν των M..A. rog. Qv νούσῳ ῥοδοποι.. Ἀ. 26ς, Br. 11. 29. Ou πλοκαμον Tiucos. M.L. 1X..459. Οὐ 76e ϑανατον. N. s4.. Dr. Il. 434. Ov ποτ᾽ ἐγὼ φϑιμενοισιν. M. A. 16. Ov ποταμος κελαόων. Br. II. 528. Ov. προίδων ϑεοτιμε. A. 257. Βε. ΤΠ 5. Οὐ προσεχω; καὶ τον. Δ. 143. Br. IL 119. Οὐ ce κυνων *yeyos eX. A. 274. Br. II. 242. Qu 546 Lib. I1I. c. XX XII. Qv σε μάκαρ κυνεγέερε. A. 313. Br, IT. 200. Οὐ σοι Σμυρναια! Νεμεσεις. Br. IL. 567. Ov σοι ταυτ᾽ ἐβοων. A. Ms. n. 123. Br. I. 18. Ov σον μνήμῶ To). 8g). A. 275. Er. ΠΙ. 264. Οὐ ςεργω πολυληνϑε. A. 14. Br..IL. 129. Οὐ τερπουσι κομᾶ! je. A. Ms. n. 179. Br. IL. 367. Ov To Cv χαριεσσαν. A. x08. Br. TIT. 100. Οὐ τὸ Aeyer πωρασήμα, A. τόρ. Dr. IT. 345. Οὐ rov ἀναπτυσσοντῶ. A. 380. Br. IL. 501. Ov τοσον οὐδ Αϑαμας. A. rig. Br. II. 196. Ov reus Aene. Br. L..256. Οὐ φιλος, ὃς κρητῆρι. A. 513. Br. 10 119. Οὐ Q&v^ws esto. Br. ΠΙ. 569. Οὐ χειμο νικοῴῷημον. Ἀ. 24. Br. II. 474. Οὐδ᾽ αἱ σμυρναίαι νεμεσεις. Δ. Ms. n. 180. Οὐδ᾽ ᾿Αλικωριασσου. A. 596. Οὐδ᾽ αὐτή σ᾽ D λεξις. A. Μ5.ῃ. 243. Pr. II.580. Οὐδ᾽ 2S9ayey viec. M. A. 99. Οὐδ᾽ εἰ μὲ χρύσειον. A. 269. Br. I. 487. Οὐδ᾽ εἰ uoi *yeNooo.. δ. 252. Br. II. 196. Οὐδ᾽ ἦν ὠκεανος. A. 6. Br. IT. 148. Οὐδε ϑανωνκλεος. A195. ). 133. Br. III. 298. Οὐδὲ Savoy ὁ πρεσβυς. A. 212. Br. 1. 490. Οὐδὲ κατακνωσσων. M. 332. Br. MI. 7. Οὐδὲ λεων ὡς demos. A. 198. Br. 1. 252. Οὐδὲ vexus ναυηγος. A. 251. Br. Hl. τοι. Ovde Συρναια!. A. Ms. n. 180. Οὐδεις γραμματίκων. Ἀ. 137: Dr. Π, 327. Oddese καὶ καϑαρος. Α. 64. Br. M. 435. Ovdes τὴν idi. Δ. 172. br. HH. 2. Odev ἁμαρτήσας. A. 118. Br. IIL. 165. Οὐδὲν ἀφηκεν ὅλως. A. 155. Br. 1]. 321. Οὐδὲν yyce'yovioy. M. A. 69. Οὐδὲν ἐν ἀνθοωποισι jueves. A. 511. Br. IL. 315. Οὐδὲν ἐν ἀνθοωώποισι ᾧυσις. Α. 65. Br. 1. 145. Οὐδὲν σωῴροσυνης τεκμήριον. A. rog. Br. II. 401. Οὐδενος ἐνθαδὲ νυν. A. 164. Br. 1I. 332. Οὐδεποτ᾽ εἰς πορϑμεῖον. À. 142. Br. ll. 311. Οὐδεπότ᾽ ἠελιον. A. Ms. n. 206. Br. II. 374. Οὐδετερης ὁλος εἰμι. A. 246. br. 11. 124. Οὐδ᾽ éAevos κοϑεων. ἡ. 388. INDEX Odin, ὠγαμ᾽, οὐκ ἄγαμαι. M. Asp. Οὐκ ideae ἔγραψε κιμων. A. 302. Br. T. 142. Οὐκ ἀδικω Toy ἐρωτα. Δ. 45τ. Br. I. 233. -Oux wiete 5 πολόμανα. Ἀ. 520. Ovx ἀλογως ἐν ζωύφιοις. A. 6c. Br. IL. 429. Οὐκ ὧν ἐν ἡμετεροισι. A. 93. it. p. 369. .Bc. III. 269. Οὐκ ὠπεδημησας. A. 210. Br. II. 4ar. Ovx ἀποθνήσκειν des. A. 481. Br. TI. 350. Οὐκ ceo μυϑος pw... A. 529. Ovx ceo σοι γε ὀλίζον. Br. II. a6r. Οὐκ eget τουτο μωταίον. A. 286. b. Ovx eee τουτοκακιτον. Br. III 294. Qux £9. ὁμον χιμαάροισιν. A. 217. Br. 1.15. Οὐκ 23eves πρωτή. Br. lI. 312. Ovx ἐθελοντῷ Queis με. Δ. Ms. n. 190. Br. 1. 360. Ovx ἐθελουσώ τυχή. A. v2. Br. III. 168. Οὐκ ἐθελω zrAgTew. M. 16. Ovx ἐθέλω QuAoO soe. A. 523. Br. 1. 416. Οὐκ ἐθελω χαριδωμον. A. Ms. n. 72. Br. 1.7. Ovx ἐϑος ἐξιν ἐμοι. Br. TT. 256. Ovx εἰμ᾽ οὐδ᾽ ἐτεων. M..Ms. n, 5t. Br. I. 212. Οὐκ ἐλεγον ροδικη. A. 411. Br. II. 397. Οὐκ do ταυτὰ λαφυρα. A. 5. Br. 1.232. Ovx ἐμε τὴν zeviny.. A. 182. Br. Af. 424. Οὐκ ἐν yasei λαίβουσα. Br. II. 350. Οὐκ ἐπλασεν με Μυρων. A. 305. Br. I. 231. Οὐκ 29' οὗτος ἐρως. à. 475. Br. II. 267. Οὐκ isi γήμας. ἃ. 20. Br. IHE 257. Οὐκ ἐς, ϑυγατρος. M. 141. Br. IL. 341. Οὐκ ἐτ᾽ ἐν ὕληεν. A. 261. Br. [..204. Οὐκ ἐτ᾿ ἀνα Φουγιην. Δ. 14. Br. T. 488. Οὐκ ir ἐρω πεπαλαικα. ὃ. Μϑ, α. 94. Br. 1Π|. 153. Οὐκ ἐτι βαταζω. A. 482. Οὐκ ἐπὶ δὲ πλωτοισιν. A. Ἀ..575. Br. Ι, 199. Ovx zi δὲ πτερυγεσσι. A. 265. Br. 1. 192. Οὐκ ἐτὶ δὴ σε λιγεία. Br. HI. 260. Οὐκ r1 δὴ τανυφυλλον. Δ. 265. Br. T. 249. Οὐκ Pri δὴ χλωροισιν. A. 267. Dr. T. 258. Οὐκ ài ϑελγομενας. A. 209. Br. ll. 24. Οὐκ ἐτελιγθα. Δ. 200. - Ovx EPIGRAMMATVM Οὐκ ἐτὶ μ᾽ ὡς τὸ παρος. A. 266. Br. T. 199. Οὐκ 2r μοι ϑήσων. A. Ms. n. 46. Br. LI. 15. Οὐκ &ra ποαιδομανης. A. 476. Br. 1L. 395. Οὐκ éri παφλαζοντα. A. R. 574. Br. 1. 100. Οὐκ évi ποὺ τλῆμον. À. 264. Br. ΠΙ. 65. Οὐκ ἐτε πυργωθϑεις. A. 97. Br. II. 220. Οὐκ ἐτι συρίγγων. A. 583. α. Br. II. 298. Οὐκ £r; ripoicy. M. L. IX. 466. Br. I. 22. Οὐκ éri TipoxAer. A. R. 692. ]. 42. Br. IT. 132. Οὐκ ἐτλας ὠριτε. Δ. 202. Br. 1. 257. Οὐκ ἐχϑες παῖς ἡσϑα. À. Ms. π.178. Br. II. 566. : ; Οὐκ gdew σε τρογῳδον. Br. II. 322. Ovx ide τεῤψχορην. A. 94.: Br. 1I: 520. Οὐκ cid" εἰ Auwvuccy. A. 243. Br. II. 56. Οὐκ cid erre caxos. A. 72. Br. Π 182. Ovx cic εἶτ᾽ civ. M. A. 75. Οὐλομεναι γηεσσι. M^ A. 24.. Br. II. 161. Ove! deis Ai Dovov. Ἀ. 363. Br. ΠῚ. t05. Ovreux κηρυσσω τιμοκλεος. M. 253. Br.IL 291. : Οὐνομα μεν καλή. A. 230. Br. M. 505. Οὐνομώ uev Enzo. A. 219. Br. II. 25. Οὐνομα μητρος ἔχω. A. 535. Br. MI. 323. Οὐνομώ pos ri δὲ τουτο. A. 206. Dr. III. 101. Οὐ ποτ᾿ ἐμὲ «guess. A. 20. Br. lI. $04. Οὐπω ἐπιξταμενήν. A. 296. Br. ΠΙ. 48. Οὐπω ναὺς καὶ ὁλωλα-. A. 18. Br. HI. 282. Οὐπω σοι καλυκων. Δ. 468. Br. II. $6. Οὐπω σοι μογεοντι. Δ. 402. Br. III. 23. Οὐπσω σου το καλον. M. L.1X.126. Br. IT. 392. Οὐπω To πλοκαμοι. Δ. R. τῇ. J. 63, Br. III. 287. Οὐπω τοξοφορων. A. Ms. n. 149. Br. I. 212. Oveaviov μίμημα. ἢ. R.795. J.144. Br. II. 191. Oygaviov τὸ μνωμω. Leich. 5. A. R. 62g. Οὐρανιος viuoexv ἔχει. A. 401. Br. HI 31. Οὐρανος epo τάχιον. ἢ. gl. Dr. Π. 218. Odpex μοι καὶ ποντον. A. 108. Br. II. 334. Ocgez πυρηναία. M. €.. Pr. II 148. Οὐρεα σοι voy ποντος. M. A. a. Οὐρεος ἐξ ὑπατοιο. M. 44. Dr. 11. 286. Kol. 1F. Lib. ITI. c. XX XII. 531 Οὐρεσι, ταλλεοισιν. A. R. 649. Br. IIT. 183. Ουρεσιν ἐν δολέχοις. A. 79. Br. III. 232. Οὐριον ἐκ πρυμνής. Δ. Ms. p. 70. Br. Tif. 192 Overos ἐμπνευσώς. À. Ms. n. 57. Br. I. 5. Ovr «zo Μέσσανας. A. 2. Br, II. 58. Qv ἐκλυσεν Qeidoy.. A. 149. Br. Τί. 355 Ovr ἐπὶ δευκαλίωνος. A. 163. Br. II. ΤᾺ Οὐτε pe rate evi. Δ. 481τ. Br, 1L. ber Ovre δοῦον seQayay. À. 458. Br. III. 16. Ovre σε Πραξιτελής. Α. 323. Br. L i71. Ovre ταχιον ἐμου. À. 127. Br. IL. 319. Cure aeneo τοίουτον, Δ. 143. Br. Τῇ, 336. Οὐτι paro ϑνατοισι. Br. III. 158. vid. Οὐχ, Ovri σε ποντος ὀλεσσε. À. 251. Br. II. 3040 Our: ᾧυσις Sues. A. 241. A. p.282. Br. IJ. 503. Οὐτιδανοι μερόπων. ἃ. 86. Br. III. Go. Ours ἀλοιητηρας. A. 155. Br. III. δι. Οὐτις iz. ἀνθουσῃ. Α. 362. Br. MI. 105. Ovros ᾿Αδερμαντον. A. R. 590. Br. 1. 133. Οὑτος ᾿Ακεφοριης. Δ. R. 345. Br. III. His Ovres Avaxeerovra. À. 276. Br. I. 136. Ovzoc La pierden μετφων. À.380. Br. III. 261. Οὗτος, ἐγερσιϑεατρε. A. 403. Br. IL. a5. Ovros ἸΙουλιανος. A. 370. Br. III. 132. Ovroc "Ioxwviy zeuzrTes. À. τοι. Br. II. 472. Ovres μὲν Φοβος. A. 539. Ovros ὁ καλλαίσχρου. A.253. Br. II. 274. Ovres 0 κεκροπδαισι. À. 298. Br. II. 290. Qurzs ὁ κοσμήσας. A. 209. Br. III. I34. Ovrzes ὁ Acivdpóso.. A. 217. Br, IH. 123. Ovrcs ὁ μηδὲν, ὁ Arros. Δ. 107. Br. Hf. 155. Οὑτες à vov βελτιξος. Δ. 126. Οὑτος o vov τοιουτος ο. Br. II. 320. Οὑτος à νυν vzrva. A. 509. Bir. ΠῚ. oro. Οὐτος ὃ πωνδαμαώτωρ. À. 310. Br. HII. 210. Οντος o πρὶν μακάρεσσι. A. 307. Br. 1l. τοῦ. Οὐτος ὁ τευβρανιας. A. 312. Br. cl. 400; Ovres ὃ τῆς wzeTwe. Δ. 187. Br. IL. 318. Ores ὁ Tcv δαλον φυσων. A. 332. Dr. IIT, 160. Οὑτος ὁ του neseio.. Δι R. 559. Br. I. 137. Yyy Οὑτος 538 Lib. IT. c. X X XH. Ovres Ὀδυασηας. Δ. 98. Ar. Ep. pag. 9t. Ovroc πυκτευσων. Br. III. 279. Ovros oi Διοῷαντον. ἃ. Ms. p. 8o. 3. Br. Il. 483. Οὑτος roi. Ῥωμής 0 μενας. Br. VT. 279. Ovros Φε;δολα ἵππος. A.R. 424. Br. I. i16. Ovro βακχον ἐδεκτο. Ἀ. 318. Br. 1E sor. Οὑτω δὴ πυλιον. ΔΑ. 214. Br. HI. 45. Ciro κουφοτατος. Δ. 157. Br. M. 220, Oóre πᾶς ἀπολωλε Δ. 223. Br. III. 246. Οὐτωσι πεψαι!. Δ. 155. Br. il. 322. Ούὑτω τοι μελιήη. Δ. 442. Br. I. 135. Οὑτως ἐς ἀγρος. Δ. τότ. Br. II. 340. Ούὑτως ὑπνωσαις. Wech. p. 618. Br. I. 464. Ovx, ὁ ἐρως ἀδικει. Δ. 38. Br. 1], 314. Οὐχ ὁ τρήχυς σε λιϑ. 1.66. A. R. 716. Ovx, ἐδε δειλαίου σώτυρου. Δ. 249. Br. Il. 299. Οὐχ, ὁσιοις λεχεεσσιν. A. 244. Br. III. 68. Qux, ὁσίως ἡρπαξας. Br. HI. 305. Οὐχ ori τὸν καλομον. Δ. v31.. Br. 1T. 386. Ovx, οὑτω βλάπτει. A. 63. Br. ἢ. 414. Οὐχ córo κακοεργον. A. 164... Ev. V. 333. Ovx; βαϑυζωνων. Ἀ. 254. Br. I1. 28: Οὐχ, ϑεμιξοκλεους. Y. 203, Br, 11. 124: Οὐχι μάταν ϑνάτοισι. B. Ms. n.223.. ir. 1I. 158. Οὐχι Mvgev cv πλάσας. Br. IIT. 196. Οὐχ, παρ Εὐρώτα. ἃ. 292. Br. Hl. 12. Οὐχι πεῦον Σμυρνης: ἃ. 365. Br. MI. 254. Οὐχ, ῥα πος eso Qeucov.- hk. R« 7116. }. 66. Οὐχ ro πὺρ κλεψας. δ. Ms. n. 203. br, II. ^-^ 4.1 Ὄφϑαλμοι, Teo μέχρις. A. 460. Βτ.ΠΠ. 82. Ὀφϑαλμοις σπινϑήρος. A. Ms, n. 183. Br. M. 268. 'OQeuavaez acido. 5.533. Athen. IV. p. 162. Br. HIT. 172. Ὄχϑηρον vov χωρον ἔχω. A. 342. Br. 111. 198. 'OyAcu καὶ μένε κυρε. ἃ. Ms. n. 195. "Oxpe zro9 ἡ ποδωγοοω. A. 167. Br. IE. 386. Ὄψιν ἔχεις Ξξρουθω. ἃ. 14r. Br. HI. g. Ὀψοῴφαγοῖν κλείοι. Br. VL 527. INDEX - ER: Παγκαλον 2s ἐπιγοαμμα. Br. Π. 49r... lla*yxoevrov σοι» κυπρι. A- Ms, n. 245. Br- 15:5; IIojvie μὲν Tade παντα. A. 378. Βι.ΠΠ. 92. Ilozysev ἐς, τυχής. Δ. τ13. Br. M. 33i. Ice Sexe ϑέτιδος. A. 491. Ar Ep. p. 89. Παιδα μὲ πενταετηρον. A. 221. Br. Il. 313. Παιδα μὲν ἡλιτομηνον. Br. 1E, 375. Παιδα πατήρ ᾽᾿Δλκων. ἃ. 427. Br. 11.167. Παιόσῳ, Θρασυβουλε: Br. ΠΙν 157. Παῖδες ᾿Αθηναίων. Δ. 201.. Br. I. 133. Παιδ, QiAezeQavov. A. R. 420. Brz T. 117. Παιδνη & Qaves ἐουσα. “Δ. Ἀν 915. Br. 1 55. - Παιδὸς ἀφ᾽ ὑψήλων. A. 120. Br. lI. 202. Aes ἀλλαχϑεντι. Δ. R. 753. ). 84. Br. MV. τς τ. : Παιδὼν Μηδεης. A. 219. Br. II. 767. IIeudov ὃν μεν &eusv. A. 53. Br. 1]. 290. Iemev. xeneov , ἸΑσκλήπιος. M. 60. Br. II. TE. Ieuc ᾿Ασκληπιαδεω. A. R. 496. Br. l. 482. leuc τὶς ὠταλλος ὅλως. (alib oce oczrotA ce) A.:Ms. n. 192. : br..11I. 370. Ilesco. ἐπὶ ποοτεροις. A. 20. Br, 1. 476. Πάλλαϑδι ται Tego. À. 424.. Bs. ΠΕ τε. Παλλάδος εἰμι φυτον. À:26. Br. llT. 231. Ha Aadcs en Φιλη Br. Ill. 326. IIaAA«s ἔγω τέλεθω. ἃ. 61. Παλλας ἐσαϑουσασοα. A. 474. Br. M. 596. Παλλὰς xe κρονδαο. Δ..323. Br. 1l. τόδ. Παλλὰς τὴν κυϑερεαν. ἃ. 325. Br. MI. 501. Hapunroe γή χαίοε A. 103. Br. 1. 35. liejQorycs. ἑρπυςξης. A. 46. Br. ΠΣ τ75. Παν dAcyov ζωον à. Ms. n. 232. Br. Hl. 378. Hay καλον ἐς ἐπιγοαμμω. A. 65. Πᾶν vo βροτῶν σπαταλμα. M. 3T. Br. ML sr. Ia» vc περιττὸν exeugov.. Δ. 69. Br. ΠΙ. 246, Tlaye μὲ τον δυσερωτω. ἃ. 335. Br. lll. 203. Havdwers ὁροων. ^ 34. Br. MI. 122. Ila Secus ἥν T£G0Y βουληῷ. À. 302. Πανιβιτων χιμαρον. ἃ. 420. Br. II. 304. Ila: κασιγνητων. Δ. 433. Br. 1, 128. Παν, EPIGR AMMATVM Tlav. ταῦ aou. A. 43r. Br.T. 9. Tia Φιλοσφηλυγγι. A. 154. Br. D. 317. Tlayyojg o pida oevr os. A. Ms. n. 207. Br. [1.375: IlgyocQoo oce. Vhiloffr. vit. Soph. I. 5. Πανταὰ γελως. A. 18. Br. I1. 278. Πανταὰ d. ἀλλήλων. Br. III. 356. Hevr Ἡγησιωναξ. Br. 11. 66. Πάντα καϑ' isogmy. A. 162. Br. Il. 334. Ilavro καάλως, To γε μήν. A. 480. Ὅτ. 11. 109. Ilevro κασιγνήτοισι τεοῖς. M. A. 59. Πανταὰ λιϑὸν κινε;. Δ. 481. Br. III. 164. Παντὰ μεν Δίακιδαο. A. R. 633. Br. 11. 419. et IL. 454. Ilavro πριήπιζω. A. 337. Br. I. 505. Ilavro; σεϑεν φιλεω. Δ. 473. Br. IL. 490. Ilevra ris ἀρησαίτο. A. 250. Br. lI. 294. Παντα τυχῆς ὁῴϑαλμος. A.400. Br. III.20. Παντα Qeew πορϑμηΐ. A. 284. b. Παντοῦ χάρων ἀπληςε. A. 210. Br. II. 158. Παντες ὁπαξ τρωγεσιν. Δ. 185. Br. 11. 413. ἼΠαντες μεν δεελὸν. Δ. 129. Br. II. 425. Παντες μὲν σάτυροι. Ἀ. 340. Br. III. 14. Παντες Μιλτιαόῃ. Br. III. 182. Παντες., ὅσοι τον Agn. A. i51. Br. II. 325. Iavres τῳ Θανάτῳ. A. 51. Br. 1l. 434. Iavrcdaz av ἀνδρων. Plutarch, Vit. P. p. 211. Br. II. 18r. Παντοιήν βιοτοιοτάμοις. ἃ. τ7. Br. IL. 476. Παντος σοὶ μυϑοιο. M. A. 82. Παντῶν μουσοπολων. ἢ. 154. Pr. H. 418. Ilavros o χρονος euge. Ἀ. 357. Br. MI. 186. Παρ ἥμων avesAev.. Δ. 531. Παρφϑενε τριτογενειο. A. χροὶ Br. IT. 352. Παρϑενικα κουδα. M. L. 1Χ. 114. Br. IL 294. Παρϑενικη δ᾽ gena. A.387- Παρϑενικὴν vexcidoy. A. 28. Br. I. 241. Παρϑενικὴν 'E^evgv.. Br. lil. 8. Παρφϑενικής ταῷος εἰμι. M. 265. Br. IL. 205. Παρϑενικω ϑρασυδουλε. A. 58. Παρϑενὸν ᾿Αλκιππῆν. Δ. 480. Dr. TI. 269. Παρϑενον ἀντιβίην. A. 263. Br. Y. 201. Παρθένος ὠργυροπεζος. ΜΟῚ, 1X. 124. Br. Il. 391. Lib. 111. c. XX XIL 539 Παρϑενος εἰμι γυνή. Br. 11. 326. | IIzg9evos εὐπατερεεοι. A..165.. Br. III. zar. IIo gSevov ἐν πελάγει. Br. VUL 305. Παώρμενις οὐκ ἔργῳ. A. 461. Br. III. τι4. Παομις ὁ Καλλιγνώτου. A. 250. Br. I. 244. Πας λοῦγος ἐξ ματαίος. ἃ. 66. Br. III. 246. Πας ὃς ὧν ἢ πτώχος. AM. 187. Br. 11. 326. Πας τις ἀπαίδευτος. Ἀ. τογ. Br. II. 423. Πασα γυνὴ Χολος 831v. À. τ29. Br. II. 407. llgce ϑαλωττῶν ϑαλαττα. Ἀ. 252. Br. TI. 37. Iaceo μεν ᾿Αξιοχω. A. 370. Br. III. 229. Ilaco oci οἴχομενω. A. 282. Br. I. 49r. Πασα Quais» [2ucikese. Δ. 293. Br. IH. 226. Πασαν ἔγω τὴν νυκτα. Δ. 461. Br. ill. 38. Πασαν ἐμῆς κραδιης. A. 7.. Br. III. 144. Hacc ἐμήρος ἐδειξε. Δ. 24. Br. II. 409. Ilacav, oc coQu. Μ. Δ. 58. Ilacav, ὁσήν Ἕλληνες. Δ. 128. Br. II. 519. Πασι Suyes μερόπεσσι. Ἀ. 177. Br. II. 413. IIleregioy λιγυϑυμον. A, R- 588. Br. III. 29g. Iorea Μιλητὸς Ties. Br. lI. 264. Πατρῇ ἐν Ὀρχομενῳ. À. 499. Ar. Ep. p. 92. Br. I. 182. Πατρίδα κυδαιίνων. A. Ms. n. 265. Br. I. 139. Ileeis μὲν κορκυρω. Δ. 513. Br. T. 140. Πατροκλου Tos οὗτος. A. 498. Ar. Ep. pag. 9o. Παυετε 7reudoQuAo. hk. Ms. n.135. Br. III. 157. Παύλῳ κωμωδῳ. A.154. Br. IL. 418. Παυφυεπής gewve. À. 280. Dr. II. 19. Παυσαὶ νήος ἔρετμα. À. 246. Br. 1Π|. 294. Παυσώμενον φαδιων. A. 407. Br. HII. 30. Παυσῶνιαν ἰητρον. X. 240. Br. I. 165. IHeuzecSoj very... A. 124. Iac; κω παφια. Δ. 441. Br. III. 12. Πεμματα Tig λιποωντά. Ἀ. 428. Br. II. 194. Πεμπε, καλει παᾶντ' ἐφιν. Br. III. 331. Πεμπῶ σοι μυρον. A. 415. Br. HI 164. Πεμπω σοι δοδοκλοια. A. 474. Br. lI. 395. Iev2ipey viet zzvi. ἃ. 42. Br. 11. 264. Hivr αἰτεῖς, dex δωσω. A. 486. A. Ms. n, 227. Br. ll. 377. Yyy a Πεντ᾽ $40 Lib. HI. ἡ XXX H. Hevz ἐπι πεντήκοντα, Br. ll. 192. Hev ἴητρος ᾿Αλεξις. A148. Br. ἢ]. 356. Πεντ᾽ ὀββολων πέπρακεν. δ. 15r. Br. H. 354. Πεντε διδωσιν ἕνος. M. L. 1X. 140. lr. HH. 84. Πεντε Διωνυσοιο. Br. Vl. Em. τς. Hevre Savov xecg. A. (go. Br. ἢ], 270. Πεντε x. εἴκοσι μουνος. À. 405. Br. MI. 29. Ilerre κορῶς καὶ ztvre. A. R. 102. ). 52. Br. I. 500. Πέντε μετ᾽ ἄλλων "tepos; A. 127. Br. 1. 352. Πεντεκοντάετις κοὶ 8zi. A... 463. Br. I. 189. Περγαμος οὐχ, ὅπλοις. A. 527. Br. M. 62. Hevene ἐκ 2098 ψυχρον. A. R. 139. J. 142. Br. I. 235. Terens ἐκ παρίιῆς. 5. 343. Br. ΗΠ. 205. Πετρον ὁρώς χρυσεοισιν. 5.292. Band. p.156. Br. lif. 103. Herees &yo vo πάλαι. Δ. 215. Br. II. 45. Ilergos 87 ἐν σιπυλῳ. Δ. 217. Br, M. 193. Ilereov ὁρας ῥητῆρφος. Δ. 285. Br. ΠῚ. 107. Ily ue λιπὼν πσλυμοχϑον. M. ^. 39. Πη ξιῷος ἴθυνε;ς. ἃ. 40. Br. lE 145. HaxkTev quor τις e5po v eor. A-.304. Br- lE 2r. Πηλειδὴν κοτεουσώ A. 8. Br. MT. 144. Ἠπηνελόπη vode cc; Qeocs.. A. 416. Br. 11.382. Hzew x ἀδεψητον. A. R. 530. Br. E. 223: Ilyges, cmeus, ἡ Qeyyos ides. A 40. ΒΡ}. 19. Πηδος ὃ μεν. γυιο;ς. A. 4- Br. 1T. 231. Πιγεῆς cevedov.. À. 432. Br. F. 418. Πιερίκῶν σαλπεγγα. A. 272. Br. M. 27. Iireemag de μελισσα. A. 385. ILxe4 μοι ζαή. Br. HI. 236. Πικρὴν ἐλλήλοις Ἔχτωρ. A. 438. Br. III. 233. ΤΠ» ᾿Ασκληπιαδῃ. Δ. 495. A. Ms. n. 55. Br. I. 212. Fdaez Μουσαων. A. 97. Br. HI. 260. Ilydzgov ἵμεροεντο. A. 367. Br. 1l. 455. Πινε καὶ evCgevev. A. 115. Er, Hl. 166. Πρ δ νυν ἐν Aics ον. ἃ. 520. Πινωμεν᾽ καὶ yop vi νεον. A. 521. Br. I. 536. Πιομαὶ ὦ Agveae.. A. Y72.. Br. I. 489. ILsu ἔχων βασιλείαν. Pr. Ml. 251. INDEX ILsis Ἐνωχ μετεθηκε. M. A. log. U. Πιξοτάτος μερόπων. M. 354. Br. IIT. r19. HirSeds Θεοδωρον. en Em. ob IIA«sx Moegwv ceo πορτιν. ἃ. 305. Br. 11. 397. Πλαφης χαλκον ἐτευξεν. A. 402. Br. HI. 22. IlAasc» ἔχες Tov égor a. A. 64. Br. lI. 414. IAeyuec) μὲν σκοπὸς. A. 377. Br. ll. ὅς. Πλειξὴν δὴ 9vgrov. Br. Hl. 302. Πλεξω λευκοῖον. A. 449. Dr. I. 36. Πληϑὺν ἥελιοιο βοὼν. Ex cod. Guelph. n. s. Πληκτρον x es Qeepryyos.. A. 349. Br. 1M. gg. HAgeeccs sou. ἃ. KR. 78r. ]. 130. Br. Hl. 296. Πλους μοι ἐπ᾿ Ἰταλίην. Br. H. 146. λους σῷαλεξος τὸ ζῃν. A. τη. Br. M. 428. IlAcvrew Quai ce παντες. N.183. Bs. ΗΝ 246. EHAevres, xc, Ti To Aczcv. A.9o. Br.lf. 429. IIAcvrcv uev πλουτουντος. Δ. 184. Dr. ML. 358. Πλουτος ᾿Αριςερδῃ. A. 31; Brz AL; 387 IIAcvros o τῆς Ψψυχης. A. 89. Dr. H. 3t. Πλουτου καὶ σοῷιως. 1. 93. Diog. Laertz p.60. Br. T. 2538. Πλουτῶν δεξο μώκαρ. A. 289. Br. Π 509. ἡ lA«es ναυήγον gs λαίβων. A. 250. Br. IF. 596. : - Πλωτήρες σωζοισϑε. Δ. 245. Br. Γι γα: Hor φοιβθος amrezeocuro. 8226. Br. llf. 231. Πριεῖς πάντα, Meusca. Nf. b, 1X. 107- Br. T. 266. Hz» vis βιοτοιο. A. τὸ. Br. IE. 4g. Hey τὶς προς ἐεωτας. ἡ. 465- Br. IHE. 55. Ποιήσας δαπτανην. A. 185. Br. Εν 339- Ποιητὴς ἔλϑων. A. 65. Br. M. 325. Ποιήτής 7:«aye£5c$. A. 164. Br. lI. 33r. Ποικελομήχαν Eges. A. 507. Br. Ml. 164. Ileipeves οἱ ταυτῆν. À. 283. c. br. k. 246. Γοιμενιῶν ἀγλωσσον. A. 321. Br. 11. 246. Ποιμεντὴν συριγγα. M. ἃ, 8c. Ποιμὴν e μακαϑ eS; A.R.334. ). 83. Br. 1. 151. HoA? e ^aAets . ἐνθρωπϑ. A. 382. Br. IT, 423. HlcA? a μὲν, ὥὄλλα acQQov. à. 505. Bi. 1I. 178. BoAA2 EPIGRAMMA! VM Πολλῶ μεταξυ πελε;. M. 50. Br. IIT. 148. Πολλὰ πίων τεθνηκας. A. 218. Br. Ill. 262. Πολλὰ σοι ἐκ βλεῴζαφων. A. 258. Πολλα To δαιμόνιον. A. 114. Br. IL 342, πολλὰ τραπεζα Φιλη. M. ἃ. 102. Πολλὰ φαγων καὶ πολλα. Δ. 212. Athen. 1 L. IX. p. 415. Br. 1.137. Ἑολλακι δὴ φυλης: M. Ms. n. 273. C. E. 50. Br. T. iq. jx Ilo»? ax: pev τοῦ wem. Δ. 217. Br. H. 507. IloAAaxx; Te ὀλοφυδνο. Α..288. a. Br. I. 20t. 3 Πολλάκις ἐκ με νόσων. M. À. 91. Πολλᾶκις ἐξεφησα. Br. 1]. 431. Πολλάκις εὐξαμενω. A. 41τ. Pr. TI. 287. Πολλακις Ἡρωΐλετον. A. 288. 5. Πολλωκις ἡράσαμεν. M.L. IX. w6.. Br. HH. 591. Πολλάκις οἶνον ἔπεμψας. Br. VT. 4τ:. Πολλας μυριαόος. Α. 186. Br. IL. 353. Πολλοί πολλὰ λεγουσιν. A. τ46. Dr, M. 417. Πολλοὶ vc) (μὲν Br-) ναρϑηκσῴοροι. Δ. 12. Br. 1H. 148. TloAAcy &7z' Ἰταλιής. A. 282. Br. I. 247. Πολλου de καὶ σῴιν. Δ. v;o. Br. Il. 335. Πολλων τὸ λουτρὸν AT 1 δωρημάτων. Br. 1H. 245. Ticvros ὑποκλυζει. | A. 347. Br. HII. go. Mog, ezroxremes πολλοὺς. Δ, 168. Br. IJ. 354- Περτιν τήνδε Μυρωνός. A. 305. Pr. 1], 497. IlegQueeav το; τονδε. À. 45. Br. H. 179. Πορφυρεήν μαςφ,γα. M.L. 1X. 463. Br. 1. 217. Πορῴυρεοι μωλωπεφ. A 524. Br. IHI. 330. HevQueioy καλίχωντος. A. 398. br. HI. 17. HeeQveicv ρα πονων. δι 4οο. Βι.11]. 20. Ie(Qugiov $421. A. 4ο1. Br. III. 2. WeeQ eice λιβυς οὑτος. A. 390: Br. ML 19. BecQiqis ἡ Κνιδια. Δι 411. Dr. Ul, 44. IlccQve.o pev. ἀεϑλω. Δ. 417. Br. HL 21. Iervix γουροσοα ἃ. KR. 520. Br. I. 4. Που τυν Πρωξιτελήης. A. 477. Br. !T. 393. τον cos xeyos κυπελλῶ. Δ. 69. Br. MI. 253. Lib. 2II. c. XX XII. 541 Iv σοι κεινῶ μελισσα. Δ. 482. Br. II. 290, Ποὺ σοι τοζον ἐκε;νο. A. 330, Br. M. gir. Που τελεϑες κυπρις. A. τοῦ. Br. III. 13. Του το περίβλεπτον. A. 100. Br. II. 2c. Πουλὺυ Aewvidew. A. 9. Br. Π 228. Πουλυσῖον ὠγρευσας ποτε. A. 61. Br. IT. 473. Πουλυπος sivcAum. Δ. 6o. Br. II. 120. Πραγμα μὲν ἐσθ᾽ ὁ Φιλος. ἃ. π7. Br.IHII. 24K. Ηραξαγορας vade δωρα. A. R. 428. Er. L117. Πραξιτελής ἔπλασε Aoayoawv. A. 416. Br. A. 383. Πραξιτελής 6 πάλα- A. Ms. n. 62. Br. I. 6. ΠῚ]. Em. 3212. Πραξιτέλους ἡνϑουν. Br. IIT. 307. Πραξιτελης, ov ἔπασχε. Δ. 351. Br. 1. 143. Πρατωλιδο To μναμα. Br. T. 239. Πραωταλιδω zreudevoy ἔρως. Br. 1. 239. Πρεσίβυν "Avoxeesovra. A. 361. Br. I 229. Πρεσίθυτερους «oveos. A. 403. Br. ΠΙ. 24. Hez£iómg μὲν ἐρεξεν.. A. R.. 425. Br. 1. uT- Πρηὺς ἐλευθερίην. A. 193. Pr. V. 101. Πρηύτερον γηρᾶς. A. 285. b. Br. 1. 255. Hom αἰγιαλιτα. A. R. 451. Br. ll. 262. Mora d zergaus, A. R. 792. Br. XAUSOCU HL. 235... ). 141. Πριν μεν ἐπὶ χλοεροις. A. 265. Br. YT. 99. Ilem μὲν Καλλετελής. À, R. 427. Br. 1. 117: Πριν σ᾽ &eAeiuoSog. A. 147. Br. V. 324. Ile ce veov ῴαυςινε. A. 404. Br. Ill. 25. Hegiopevo, xaAAer Δ. X16. Br. II. 120. Προκλος ἔγω Λυκιος. Δ. R. 581. Br. 1, 446. Ἑροκλος ἔγω Παυλου. A. 294. Pi. IIT. 156. Προκριτὸς ἐς, φιλιννώ. M.L. 1X. 615. Br. WI. γ3. Προς Ζηνος ζενιου. A. 209. Br. II. 40. Προς 7cudov.(eizrev) γσυναζε. Δι τὸ. Br. VI. 116. Πριν μεν eA Προς τὸν μαντιν ὄλυμπον. A. 132. Br. IT. 325. ρος τὸν μαντιν ὀλυμπον ὀνήσ. Δ. 132. br. ἢ, 226. Προς Toy “παιδοτριβην. Α. Ms. n.33. 8γ.}}.207’ Yyy 3 ἔρος 441 Lib.III. c. XXXIT. Ieeoózym ϑανώτου. A. 81. Br. lI 410. HgocSe μεν γοαύδλοιο. Δ..379. Βγ.1.. 204. Προσϑὲ μεν οἰμφιωμοισιν. Br. {Π|.2ς. Προσϑε μὲν ὠντιπροσωπώ. Ἀ. Ms. n. 230. Br. Il. 379. Προσϑε μὲν ideucimw.. Δ. 324. Br. I. 165. Προσθε μοι ᾿Δροχεαδης. Δ. Ms. n. 142, Br. T. 213.. IIeocgov , οἰργυροτοξε. A. R. 426. Br. I. 117. Ilewry τὴν σαυρῶν. A. Ms. π- 320. Br. 11,377. Πρωθηβήν ἐτι κουρον. Br. ΗΠ]. 300. Πρωΐος ce ποθθῖνος. A. 282. Br. M. 255. Πρωχτας καὶ χιρυσος. A. Ms. n. 6. Br. 11.461. Πρωτα μεν ἐν Νεμεῇ. Δ. 508: Br. II. 475. IIeero μοι Ladoecv. Δ. R..615. Br. ΠῚ. 271. Πρωταρχος καλὸς ἐφ. Δ. Μϑ. π.34. Br.I. 486. Πρωτας ὁπποτ᾽ ἐπεξε. Δ. R. 407. Br. Τ. 256. Πρωτομαχου vraTgcs- M.L. IX. 228. Br. M. 392. Πρωτος ϑωϑ᾽ ida. M. 122. Br. ΤΙ, 5to. Πταιής μοι κωνωψ. A. 440. Br. 1. 26. Πτανε vi σοὶ σιίυνη. Δ. 281: Br. 1. 58. Πτανος ἐρως. σὺ de. A. Ms. n. 105. Br. II. 364. MI. 154. Πτάνῳ πτῶνον ἐρωτῶ. Δ. 341. Br. III. 2ος. Πτήνος ἔρως oryaryev με- δ. Ms. n. 189. Ilziccere μαλλον ἔτι. Δ. 512. Πυγας αὐτὸς ἔκρινα. M: L. IX. τογ. Pierf. Verif. p. 93. Br. Il. 390. Πυγῆν Eoo ot (ny cio. Δ. Ms. n. 42. Br. I. 403. Πυγμῇ (al. zrvyg) νικήσαντα. À. Ms. n. 114. Br. ΠῚ. 156. Πυϑαγορήν, τιν πυϑῶνγ. A. 525. Br. ΠῚ. 131. ΤΠ υϑεὰ dog c dei. A. 507. Br. III. 193. Πυϑεα μνημα τοδ᾽ ἐφι. Br. M. 244. Πυϑι ὠγωνοθετω. A. Ms. n. 244. Πυϑιας, e μεν ἔχεις. M.L. IX. 472. Β1.1]. 47. Iluxvous de πραπίδεσσιν. A. 589. IluxcT4s ὧν κατελυσε. Δ. 127. Br. 11. 319. Πυνϑάανεαι τις ἔφυν. Br. III. 503. Ilyeyos ἔγω ναυτῇσιν. A. 319. Br. III. 229. INDEX. Πυργος ἐδ᾽ ἐνωλιης A. R. 696. 1. 46. “Βὰ 1I. 186. . ; Ilveeov πανδακετήν.. Br. III. 280. I Πυρρος δ᾽ ἄλλος ἔην. Α. 390. i; Πυῤδος &yo' σπευδὼ de. A. 313. Br. III. 127. Πυῤῥος ὁ μουνερετής. A. 8o. Br. IL. 33. Πύυρσου rovro Aeovros. A. 427. Br. 1. 233. Πωώγων. καὶ λασια!. Br. 1l. 2907. 03 Πωλεσϑω καὶ μάτρος. A. 45t. Br. I. 27. Io TrT& τλῆθι πενϑος. A. 210. Br. ΤΠ. 289. Πωλον eju κ. ἄνακτα. Ἀ. 207. Br. ΠῚ. 137. Πωλον τῶν πεδίων. Ἀ. 45. Br. 1. 156: Πωπιλιῆς vopos οὗτος. Br. III. 306. " Πως ἀναγινωσκειν. A. Ms.n. 173,. Br. IL. 366. Iles βοὺς ὑπάφχων. Pr. 1L. 333... [ IIoc γενομεν. Ἀ. 179. Br. IU. 166. M Πως £Av92 Novvge. M. A. 83. Πως Savev5 ἡ περιβωτον. M. A. 95. Πως τις ἄνευ ϑανατου. A. 18. Br. I. 76. Πως QiAceié ὦ μητερ. Δ. 160. Br. MI. 170. p. Ῥαιβοσβελη. διέχηλον. A. 415: Br. II. 265. "PesOoes κασωλινου. . Br. III. 236. 'Payivou. μελαϑροισι. Δ. Ms. p. 80. 5. Br. lI. 446. ^; i Ῥηγιον Ἰταλίῆς. Δ: 2790. Br. ΤΗ. 262. "Paraqees Θεοδωρον. Δ. 303. Br. ΠΙν 139. Ῥητοροα μαυθον ἰδων, wzre2. A. vzos Br. Il. aus. Ῥητορα μαυρον ἰδων, meg. A. 142. Dr. 1]. 385. : Ῥητορα 'προς Διοδωρον.. A. 171. Bc. ΠῚ. 56. Ῥητορικης Φίλεω. A. 576. Br. IIT. 125. 'Paroeos ci" εἰκων. A. 170. Br.IlIL 170. Ῥητωρ ἐν ῥητήρσιν. M. A. 21. i ἱῬητὼρ ἐξαπίνης αἀσιωτικος. Δ. 170. Dr. II. 355. "Pigh ναυταις ἐρίφων. ἃ. R. 736. ]- 85. Br. TI. 122. Ῥιζης εὐσείβεος γενομεν. M. A. 107. Ῥ,πιδὼ τῆν μαλακοισιν. Ἀ. Ἀ, 523. Br. I. 495. Ῥιπίζων ἐν ὕπνοις. Δ. 150. Br. IL. 330. Ῥιπτε γοους» μὴ κῶμνε. À. 87: Bt. II. 437. "Poo EPIGRAMMATVM Ῥρψῶ μὲν χαριεσσα: M. E. 1X. 671. Br. IL 72. Ῥοιην ξανϑοχιτωνα.. ἂν. 4307 Βι.11. 217: «7 "Peupives T n, "y AUKEQ GT QUT 2]- A. 470. Br. ΠῚ ΟΞ 396: j eT bud Ῥουφινου To Qos οὗτος. Br. ΠΙ. 308. Ῥυγχος ἔχουσα (βιτω. A. 140. Br. IL. 324. Ῥυγχος ἔχων τοιδτον. Δ. 139. Br. HL. 321. Ρυσῶμενα πυϑωνα. ἃ. K. 429. Br. 1. 117. "Pío καὶ λαμίβδα. μονον.. A. 635, Br. 1. 413. — Ῥωμη καὶ βασιλῆες ἐμο;. M. A. τά. Ῥωμη παμβασίλεια. Ἀ.351- Br. III. 208. J δι: Eus ἴκελον προυπεμπον. A. Ms. π,32. Βι. ἢ. ' 362. Σαλλομαὶ ὠκρητῳ. Δ. 173.. Σαλπιζων ἐπνευσεν. Br. LL. 529. Zaje Tob cUys μάτωμιον- «ἃ. Ἀν 418... Br. I. 495. Σαν ve Y, gi διονυσε. . A. K. 431. Br. I. 117. XaydeAo καὶ μέτρην: Δ. K. 456. ]- 129. Br. II. 279. Σανδαλα μὲν τα ποδων. A. R. 460. Br. IT. rr. Σανδαλα. ταυτὼ Burmwye. ἃ. R. 461. Br. II. 92. Ea Qo Toi «euSec. A. R. 555. Pr. IL 25. Σαρδιες ej το πωλά!. A. τοι. Br. Ll. 157. Σαρδιες coxa. A. R. 789. Br. Ι. 418. Exo)s Πισσινοέντος. A. K. 471. Br. I. 495. Σβεννυντας ποτε T&sde. A-5371. Br. lll. 284- Σαῤῥα coQn 7i ὅσα. M. A. 84. Σαῤῥα Φιλη, πως τουσον- M. A. 106. Eesc βιβλους μεγαϑυμε. Br. II. 16. Zee μὲν εἰκὼν ἡδε. Δ..334- Br. HL. imr. | Zac Mueov δαμαλει. A. 304. Br. L 497. Xe πολυκληεντα. A. 380. Br. HII. 46. Σεισμων uev κρυερων. M. A. 6t. Σημα δυωδεκαμοιρον. A. 382. Br. YI. 173. Σημαὰ ϑεογνιδος. A. R. 705. }. 55. br. 1, 144. Σημα καταφϑιμενοιο. A. R. 746. ). 95. Br. I. 144. Σημώ μὲν ἑμοδωπη. A. R. 1ο6. 1. 56. Lun παρ c4 yreioy. À. 231. br. dL. 23. Lib. TIL XXXIÉ. δα Σήμα ῥοδης. Δ. 230. Br. IL 108. Σήμᾳ τὸ μὲν Ὑουνηος. ἃ. 500. Br. I- 182. Σημα τοῦδ᾽ Αἴαντος. Δ. 2:8. Br. HI. 282. Σημω τοῦ “Δρχιλοχον. A. 271. Br. IL 167. Σημώ Tod. εὐδχεμων. Br. ΠΙ. 302. Σημὰ τοῦδε γλυκερής. Br. lil. 506. Eq» τροχαλήν μαΞξιγα.- Δ. 400. Br. IIL 20. Eus ἀρετῆς ἱδρωτι. A, r1. Br. IL 142. Σης ἕνεκεν Asjrous. Pr. HI. 333. Exc Tode dQeehovrema. δ. 493. Br. ΠΙ. 24. Evyas “χιεουσεομωλε. A. 220. Br. ME 199... * Σιγατω λάσιον δουαδων- Α..33ς- Βγ.]..171- Erynsas ὄἄρυσαι-: A. 88. Br. II. 265. . Eryov 'HosxAerrcs. A-Ms, n. 67. Br. I. 6. Xwysy παρεόχου. A. Ἀ. 647. - Σιλίανος duo παιδας ἐχων. A.160. ΒΓ. ΤΙ. 41g. Σιμυλὰς ὁ Ψαλτης. A. 151. Br. II. 191. Σ, συφιήν κατα γαίαν. }. 43- . Σ,ταν ἡσακλετος A: Ms. n. 67. Exwuoc πυγμαχεῶν. A. 537. Br. III. 179. Exezireay κήποιο. A. 429. Br. ΠῚ: 185. Σκεέπτεο μυϑον ἔμεο. Ex cod. Guelph. n. 1. Σκηνή πᾶς ὁ βιος. A. 11. Br. ll. A27. Σκληήπωνα προποδρογον. A. Κ..526. Br. ἢ. 52. Σκέπὼν μὲ προς νήον. Δ. 5. Br. Il. 178. Σκοσε; To δραμα. A.408. Br.ill. 26. Σκυλλος ere ξερξου. A. 9T. Br. ll. 136. ExvAcy ages id. ἐρφωτας. A. 333. Br. ΠῚ. 5. Σμερδιεῳ ἐτι Sena. A. R. 557. Br. I. 499. Σμήνεος ἐκ με ταμων. ἃ. R. 487. Br. Il. 135- Zyuxges, Φαλακρος, τραυλος ὁ Στ. Br. lll. 267. Σμιλαν ᾿Ακεζωνδας. A. KR. 527. Br. II. 52. Σμνϑαὰς ὁ zavromse. A. 50. Br. lI. 281. Σοι γερας ᾿Αλκεδα. A. 435. Br. I. 485. Xci καὶ ἀεϑλευοντι. A. 407. Er. ΠῚ. 30. Eoi καὶ νυν ὑπο γην. A. 235. Br. III. 295. Toi μάκαρ αἰγίκναμε. Δ. 456. Br. Ill. 43. Zei ue ϑρυΐκιης. A. 25. Br. I. 112. Xe μὲ λάτριν γλυκοδωρος. A. 4272. Br. IT. 398. Eoi ue ποθῶν. d. Br. I. 9. Zo 544 Lib. HT, c, X X X HI. Zoi uev καμπυλα τοξα. A. 442. Dr. T. 191. Zo μορῷης ἀνεϑηκω. Ἀ. 325. Br. IT. 308. Eo» πάτρις ϑεσσωλιη. As. br. ITI. 240. Eoi ποίήον ἀναξ. Gruter. Valk. Oratt. p: 350. Br. Em. 287. III. Ee σορὸν εὐλαϊγγῶ.- A. 250. Br. ΤΊ. 505. Xo πλακῶ τὴν d ἀνεθήηκα. Rr. ΠῚ. 89. Xo) τῶ λιποξεφανων. A. 422. Br. AIL. 84. Eo τοῦ ᾿Αλεξζανδοος. Br. ΠΙ. 182. Eo, τῶδε παν ϑησευτω. A..452. Br. II. 452. Zo, rode πῶν σκοπιήτω. Δ. 431. Dr. 11. 93. Xo: vode Διόγενες. A. 260. Br. II. 492. Ec; Tode κωνφαντινε. Δ. 406. Br. lii. 28. Σοι τοῦθ zrevrowy uoi. A. 434. Br. HL 86. Xo, vode vo κρήθεμνον. M. L. IX. 684... Br. IIT 34. | Xo voy πιληθεντώ. A. R. 500. Br. IL. 4r. Zov γήρας νεοτητα- A. 493. Br. III. 24. Σον μὲν καλλος. ἔδειξε. A. 349. Br. III, 88. Xov ποτε νικήσοξ.. A. 505. Dr. Hf. 174. Eos μὲ πόσις κωκοεργος. A. Y2. br. lil. 141. Ses ποσις Αγχισής.- A. 419. Dr. 1ΠΠ. 45. Σπαρτας μεν βασιληες. ἃ. Ms. n. 261. Br.I. 128. E£zeccrs μοι Mouse. ἃ. R. 191. J. 146. Br. II. 344. Σπασομεν οἰνοποτήρες. ἃ. 176. Br. III. 83. Σπεομοῴορον πηφῆν. A. 419. Br. IL 215. Σπευδων ei QiAees με. A. 464. Br. ΠῚ. 41. EznAwyyss Νυμῴων. Δ. R. 494. Pr. II, 141. Σπονδὴ καὶ λιβανωτε. Δ. Ms. n. 157. Dr. I. 494- Σταϑ, πελαᾶς. dmxgucov. Δ. 316. Br. 11. 42. Σταϑμην ἰθυτενη. Δ. AAT- Br. II. 215. Σταλαι καὶ σειφήνες. ἃ. R. 614. J. 23. Br. I. 158. Erac. ξένε» vad' ἀϑοηήσον. Br. HL 315. Ererye προς αἰϑερο διον.» Vir. M. 373. Στελλεὲν ἐπ Εὐφρατην. Δ. Ἀ. 6ότ., ]. τ6. Br. Il. 11:3. Στερνε 7rtQu SeQvoss. M.L.IX. 142. Br. HH. 267. Στεῷος πλέκων ποτ΄. BÀ. 484. Br. II. 4093. INDEX. Στήλαι καὶ yooQidec.. M.L.TX. 09; Br. III. 53: Στηλῆν. soYoums. A. 195. Br. ΠΙ, 298. Στηλὴν ἐθηκαν. N. Br. H. p.384. WS Στηλήν μητρυιήῆς. A. 70. C. E. q. Br. ΠῚ. 242. | Στήσεν ᾿Αγώριξος. Pr. YIL 184. Στηήσέχορον d' ἐνοησω. A. 387. Στήσιίχορον ζαπληϑες. Δ. 279. Br. M. 27: Στήσομ ἔγω καὶ ζήνος. Δ. Ms. n. 74. Br. I. 13. Στοώψε μεν avente. M. Δ, 24. Στραψεν ἐν οἷς τὸ πτώροιϑεν. M. A. 8t. Στρεπτον βασσαρικον.. A. R. 444. Br. L. 42r. Στρογγυλε εὐτορνευτε. M. ἵν JX. 145. Br. VI. 165. Στρομβου παι vod ὠγαλμα. AR. 433. Br. I. 139. Ereupow καὶ μεγάλῳ. A. R.688. J.37 et 38. Br. IL. i7. Στυγνήν τὴν γικην. A. 65. Br. ΤΙ. 415. ; Ervyvos δὴ τί Μενίσσε: δὶ Ms..n.162.. Br, Il. 365. Ervyves ἐπ᾿ Αρκτουρω. A. 2534. Br.L 401. Evo μὲν ἀλιῤῥαντοιο. A.71. it. p. 341. Dr. I. 191. Συλήσαντες ὀλυμπον. A..335. Br. II. 227. Συμῴῷωνον μωλακοισιν. δ. 14. Br. I. 487. Συῶγος ἣν puo πάσιν. Br. M. 57. Συντομος ἦν ὁ ἕεινος. A. τοῦ. C. E. 12. Br. I. 415: Συρου καὶ Δηήλοιο. ἃ. R. 714. } 64. Συῤῥεντου τρήχειο. Br. VL. 120. Σφαιριξαν τὸν ἐρωτῶ. M. L. IX. 475. Dr. 1.28. Σφαλλομοὶ cixenra. Dr. { 270. Σφιγκτῆρ £x éxw.. Δ. Ms. n. 6. Σχετλιίος iw o vufos. M. A. 52. Σχήμω παλοωιοτάτων. Br. ΠΙ. 130- Σωζεο 001 μελλῶν. Br. III. 83. Σωμῶ μεν ἀλλοδαπη. A. 256. Br. I. 144. Σωμῶ μεν ἐν κολποις. Ἀ. 283. b. Br. 1. 176. Σωμα μεν ἐν πόντῳ. Δ. 500. Ar. Ep. p. 92. Zope μεν ee Σολωνος- A. 528. Zope παάϑος ψυχης. Δ. 52. Br. IL. 434. ᾿Σωμῶ EPIGRAMMATVM Xojus ᾧερων oxicesóec. A. 158. Br. IIT. 6r. Σωματὰ πολλὰ TeeQer. A. 16. Br. III. 248. Σωον μοι πολεμωνώ. A. Ms. π.30. Br.II. 262. Σωσος καὶ σωσω. A. R. 469. Br. I. 141. Σωῴφρονα κρήσκεντιναν. Pr. III. 310. Σωφροσυνή v. ἐρως. A. 109. Br. III. 249. Σωφροσυνῃ zrgoQegav. A. τοι. Br. I. 204. Xeon ov πεδίου. À. R. 486. Br. ll. 133. Σωζςε ϑεα, τριτοι. Br. VI 177. '. Ta doen τη ᾿Αφοοδιτῃ. A. Ms. n. 269. C.E. 40. Br. I. 465. To ῥοδα τὰ δροσοεντα. Ἀ. 516. "Theocr. p. 286. Br. T. 376. Τα πίϑανα ϑρασυβελος. A. 198. Taàd' ὑπο τὰς πλατωνους. Br. I. sr. Ταδὲ κατα “χλοεροιο. &..335.. Br. III. 203. Tous vupjiens κινυρήῆς. Ἀ. 413. Br. II. 495. Ταῖς νυμῷῴαις Tod. ἀγαλμα. Ἀ. 344. Br. IIL 191. Tous προυσῃς νυμῷαις. Ἀ. 363. Br. III. 190. Taxeo δυξανων ὀνυχων. A. 344. Br. III. 206. Ταλϑυβιον ϑερώποντα. A. 50r Αγ. Ep. pag. 93. Tav αἰγων ὃ νομευς. Ἀ. 328. Br. I. 227. Ταν ἀναδυομεναν. A. 326. Br. II. 15. Tav ὠναδυομεναν ὦπο ματερος. vid. Ty. w. Tav βουν τανδ᾽ ὁ Μυρων. A.304. Br. III. 195. Tav γνωμῶν ἐδοκει. A. R. 716. 1. 125. Br. II. 251. : Tav δαμαλιν βεφορίβε. Δ. 303. Br. III. 195. Tav ἐκφυγουσαν. ἃ. 326. Br. I. 231. Ταν Ac ov κλεολαος. Δ. 434. Br. I. 228. Tav ἐλαῷον λαδωνα. A. 485. Br. IH. το. Tav za ἐς ὠεϑλα. A.1. C. E. 66. Br. I. 251. Tav Ἀν διαν κυϑερεαν. A. 324, Br. I. 262. Tav μεν de πολυμυϑον. A. 227. Br. II. 3r. Ταν μερόπων zero. A. 268. Dr. II. 24. Tav civ Δαματερ. A. R. 507. Dr, II. 241. T&v ὀλοαν Μηδειαν. A. 317. Br. 11. 174, Wo. IF. Lib.llLc. XXXIL — sag Ταν zreudos καλλιφαν. Br. IL. 384. Tav πάρος ἀνϑήσασαν. A. 230. Br. lll. 66. Tuv ziravay ϑρασυβελος. Plut. Apophthegm. Lacon. 418. Br. I. 502. Tav πριν ἐνυώλιοιο. Δ. 442. Br. II. 8. Ταν scAay ἔχαραξε. A. 286. a. Br. II. 198. Ταν veAcv ἐκομιζε. A. 378. ΒΓ. 11.292. — Tav χαρίτων q'od* Aargov. AÀ.351. Br. 1Π, 220. Τανδὲ παρα eiodois. Ἀ. R. 512. Br. 1. 254. Τανταλι x. Νιεβα. A. 317. Br. 1. 35. Τανταλις οἷδε zrox, ede. A. 316. Br. II. 17. Τανταλος gdev ἐτρωγε. A. 178. Br. Π. 4tr. Ταξίλοχος λάων. Δ. 500. Ar. Ep. pag. 93. Tagóos «ci πεπανον.- À. R. 551. Tes ους x. rcv ἰασπιν. A. 350. Br. II. 97. Tes μεν ὑπερ μυϑων. À. 291. Br. III. 48. Tas gone βαψασα. A. 134. Br. II. 323. Tas τρεῖς μοι λευσσεῖς. À. 348. Br. III. 223. Tas τρίχας ὦ Νικυλλα. A. 134. Br. IL. 323. Τας Φρενας wv ἐϑέλῃς. A. 532. Tas. ὀςρειογρωφεὶς. Br. III. 279. Tesd ὑπο τὰς πλατανδς. A. 354. Tasde ϑεογλώσσους Ῥλικὼων. Δ. ο΄. Br. IL 114. Taves ματήν ἐπι πορτιν. ἃ. 304. Br. 1. 497. Ταῦνροι zrenorevovres. A. 43. Br. II. 219. Tevecu βαϑυν τένοντα. A. 2. Br. ll. 17. Tavee Φρικαλεον. A. Ἀ. 668. 1. 17. Br. HI. 241. Tavr ἀποδυσωμενων Μήδων. A. R. 468. Br. I. 132. Taur ἐλεγεν σωδαμος. A. 538. Tavra λογοῖς ἄνεϑηήκεν. À. 373. Tavra με vuv vx περισσώ. Ἀ. Ms. n. 168. Br. 11. 564. Tavra σαγή ναΐτοιο λίνου. Ἀ. R. 450. Dr. II. 94. Tavra co ἐκ T. ogecy. A. 432. Dr. II. 93. Tavru cci ὠ βασιλευ. Δ. 297. Br. III. 136. Ταυτην eose[2ig. A. 296. Br. III. 32. Ταυτολογων κανονων. ἃ. 23. Br. II. 402. Ταῷον vov ovra πλήσιον. Br. III. 301, Τεϑνηκ᾽ Εὐτυχιδης. A. 163. Br. Il. 333. Lzz Tesrveo 546 Lib. HF. c, XX XII. Temeo καὶ δήσσον. A. Ms. n. 214. Texvoy ἀναιδειης. A. 166. Br. H. 419. Texvoy ἐμῆς Θηλής. M. A. 88. Τεκίονος cceueves Tour. A. K. 459. Br. T. 220. Ἰελληνος eds τυμβος. Δ. R. 679. 1}. 28. Br.I. 240. : TeAin ipsegoev ot βιον. A. R. 543... ΒΓ. 1. 118. Teepe βιου τελεσως. Dr. IM. Ein. 301. Τερμεο μοι κράτερων. ἃ. Ms. p. 16. 7. ἼἜερπε δανειζομενος. A. 6, Br. HL 243. Teezev καὶ σχηνής. Br. II. Em. 288. Teezeo μοι vgorregov. J.33. A. R. 684. Br. III. 276. Teezrne εὐφορμιγγο. A. 54. Br. IL. 45r. Τερπνος μὲν Θεοδωρος. A. Ms. n.221, Br.I.14. Teezves ὅλως τὸ προσωπον. A. Ms. n. 209. Br. II. 574. Τεσσαρες αἱ y pires. A. 476. C. E. 55. Br.I. 465. et III. 16r. Τεσσαρες αἰωρουσι. A. Tr. Br.TE. v5. Τεσσαρες εἰσιν οὐγωῶνες." A. τ. Br. 1ΠΠ. 247- Τεσσαρες εἰσιν ἔρωτες. A. 379. Br. III. 231. Τεσσαρες οἱ πίνοντες. M.L. IX. 521. ΒΓ. Π. 48. Τετρακις ᾿Αμῷαρεως. Δ. 136. Br. II. 168. Teregozrogois exci. A. 310. Br. IIT. 132. 3. Τετραχα pev vo παροιϑε. A. 398- Br. HL 37. Terent ϑαλαάττα. À. 250. Br. I. 246. Tev£ ἑλικων Ακεσα. A. 597. Br. III. 192. Tev£e μὲ πολλω καμὼν. A. 361. Br. III. 51. Texyes ewexo eio. A. 302. Br. II. 275. Texvit τιμομώχου. A. 217. Br. II. 214. Tey vue zrugoov ozacae. A. 306. Tz βαμῃ γακαϑινῃ. & 49. Br. HW. 241. Tn κνανοβλεφαρω. M.L. IX. 125. Br. V. 391. Ta μὲν γαςοι λαβουσα. δ. 104. Tag ποαφιῃ seQavovs. A. 423. Br. ΠΙ. 45. Τη τῶν Acyov σου. &- ng. Pr. Ill. 129. T agde βιαντὰ xexeuSet.. A. 286. b. Tzde zov ἀκτερηϊξον. A. 233. Br. H. 281. Tzde Σαὼν 6 Δικωνος. A. 193. C. E. 10. Br.I. am. Tzde Tov ἐκ Μελ,τής. Br. IIT. 517. Τηϊον μφωτερων. A. 368. Br. ΠΙ. 262. INDEX Tues καὶ vreveny.. A. 371. Br. HI. 230: Ἰηλοτάτῳ χξυάσϑαιμ: Leich. 2. A. R. 606. br. lf. 179. v TzAco μὲν Φρυψιη; A. 527. Br. IH. 62. / Tav «sm ἥησαυρον. A. Ms. n. ars. Br. H. 349. Ἴην ἀλιην εὐδεμος. C. E. 51. Br. I. 467. Tav ἀμμωνιώκην ἀπατήν. A. 181. Br. IL. 421. Tuv οἀναδυομενήν. A. 152. Br. H. 222. Tav ὦπο τῆς Acus. ΜΟΙ, IX. 142. Br. ll. 201. Τὴν αὐτῶν λαυραν. A. 516. Tav γενεσιν λιπουντα. A. 153. Br. M. 327. Tav *yosegous πνευσασαν. Ἀ. 223. Br. I. 501. Tuv γραῦν ἐκκομίσας. A. 136. Br. Ill. 168. Tav Διος ApQizony, Br. ll. 320. Tav δυσκωῷον γραίαν. A. 135. Br. M. 160. Tav ἐπ᾿ ἐμοι sway. A. 2:8. Br. II. 198. Tay ἐπι πυρκαΐης. A. 103. Br. I. 255- Tw Εὐριπιδεω μετερχεο. A. 214. Br. II. 64. Tov ἱλαραν ᾧωνην. ἃ. 244. Br. IL 40. Τὴν ἰσχνὴν Διοκλειαν. A. 419. Br. 1l. 268. Tav καὶ ocpeoe χουσῳ. A. 225. Br. 1L 28. Tay κατα ᾧλεξιπολιν. A. 472. Br. HL 161. Ta κεφαλὴν [θωπτεῖς. À. 135. Br. 11..309.. Τὴν κεφαλήν βαπτων. Δ. 136. Br. 1l. 249. Toy κιθιαφῆν εἐὐμολπος. À. 437: Br. IIT. 117. To κιδκῆν οὐ φημι. ἃ. 103. Br. IL. 430. Τὴν Κυανωπιν Μουσὰν. Br. ΠΙ. 306. Τὴν μαλακὴν παφιης. A.R.$5o4. Br. Ἡ. 10T. - Tav jue» Ἑ ρμογενης. Br. Il. 350. Ἴην puxeny μὲ λέγουσιν. A. 80. Br. T..232. Tav μικρὴν παίζουσαν. A. 156. Br. 1I. 328. Τὴν Νιοίβην «Aencucay.. Δ. 455. Br. HE 114. Ta» ξηρὴν ἐπι νωτα. A. Ms. p. 76. 5. Br, 1I. 110. Τὴν ὀλίγην βωλον. A. 202. Er. I. 242. Τὴν zaQuv *yvpvm. δ. 323. Br. 1I..308. Τὴν πηξαν τὴν αὐτος. A. 145. Br. Hl. 410. Τὴν ποτε βακχευδσαν. M. L. IX. 68o. Br. IH: v2. Tav σιν ἐνεσφοηγίσσεν. Ἀ. 458 Br. 1T. 79. Τὴν πρότερον ϑυμελήν. A. 122. Br. II. gr. Tuy ἘΡΙΟΆΑΜΜΑΎΡΝΜ "Pav συρινήχομενην. M.L. IX. 123. Er. 1. 18... Τὴν ῥα woT οὐλυμποιο. À.$12. Ἴην σάυτὸ ᾧρενω τερσπε. À. 120. Br. T. 65. "T av.ceuves ζησωσαν. Br. lI. Exn. 304. "Pav cogov, ἥν ἐσοροῖς. A. 21r. Br. Η]. 285. Τὴν vir Say ἱερων. Δ. 243. Br. I. 503. "Tav τριβον ὁς παραγεες. Br. IIT. 517. Τὴν τριτατήν χαρίτων. A. 429. Er. II. 192. "gy ὑπονοίαν πῶσ, μαώλιξα. À. 297. b. Ἴην Φιλοπουλυγελώωτα. M.L. 1X. 479. Dr. 103. 2: Τὴν Qovyuy αἰσχρήν. ἃ. R. 740. 1. 89. C. E. 54. Br. I. 471. Ἴην Qovqv ἔνοπην. A. a42.. Br. IIT. 165. "Toy ψυχήν ᾿Αγαϑωνα. Δ. 526. Br. I. 169. T'gvav τὰν Aesgoty.. "Theocr. p. 287. Er. T. 377. Τηνδ᾽ ὑποδυσίββωλον. Ἀ. 284. a. Br. IL. 15o. "Tade Λεωνίδεω. ^. 428. Br. H. 193. "T'avde ποτ᾽ Αἰγειδησιν. J. 58. A. R. 688. "T'avde πυλὴν λαεσσιν. A. 371. Br. HII. 230. "Taves ode Ζήνων. A. $23. Br, II. 28. "Tuc ᾿Αγορανώκτος. C. E. 53. Br. T. 467. Τῆς ὠρετῆς δρωτα. A. 358. Br. III. 50. "Tus Μαριής To λοετρον. A. 352. Br. Π]. 221. "Tre μητρος μή ἄκουε. M. L. IX. n12. Br. II. 349. "Tas νυκτὸς τροχώσας. A. τόι. Br. IT. 340. "Tac cies *yeveg μὲν Δγαῤῥικη. Δ. R. 805. 7. 154. Br. lI. 146. Tuc πεζῆς τὰ μεν ciegos. Δ. 424. Br. Y, 225. "Tas πολιής τοῦε σημα. Δ. 243. Br. IT. 31. "Tae σαμιαᾶς vo μνήμῶώ. Δ. R. 731. 1.86. Br. I. 588: Τῆς σοφιης πασής. A. 518. Pr. ΠῚ. 258. Ἴης σοφιης v29' ὠγωλμα. Br. M. 455. Tuc “ρυσής εἴκων. À. 3.0.. Br. II. 449. Tuas φυσεως écc. br. ll. 321. 'Tas ὥρας ezoAcus. À. 122. Br. ΠῚ, 158. 'Tasde ποτ᾿ ἡ μεγαλαύυχορ. A. 538. br. ΠῚ, 284. "Ta δὲ γερων ὧν. A. 531. "Ti xAcues. Φρενολῃξώ. A. Ms. n. 134. Dr. L 14. "Ti ue Κωρνεαδὴν. À. 530. Lib. 111.;. XX XH. 541 Ts Éevov évi βροτολοίγος. A. 471. Br. Τ. 15. Ta zAeov εἰς ὠδινα. A. 286.2. Br. I. 252. T; πρῶτον c ὃ zero. A. 309. Br. Ill. 210. T. sevocygere κεφαλην. A. 371. Br. III. ga. T, sevaxers 5; φιλεω. A. 462. Br. III. 40. T; Ξοχασωμεϑα σου. Δ. 208. Br. I. 242. "TT συγνή; vide ταυτα. A. 419. Br. Il. 231. T; ὠφελήσας τῆν πολιν. Δ. 165. Br. 11. 420. Τιμαδος δὲ κονις. A. 250. Br. I. 55. Tinegero πρὸ γωώμοιο. AR. 498. Br. III. 173. μὴν joveozroAois.. À- 373. Dr. III 153. Τιμής ἄρχοντος. Br. III. 236. Τιμομαχον vov μώκρον. A. 159.. Br. HE. 331. T'uo9eos φιλίας. Br. WI. 267. "T;pojorxos Μηδεταν. A. 318. Br. II. 499. "T,ucvog τὶς δ᾽ ἐσσι. A.229. C.E. 16. Br. f. 412 T;uov μισανθρωπος. C. E. 3. Τίμων, οὐ γαρ ἐτ᾽ ἐσσι. Δ. 218. C. E. 4. Br. Ll 470. T» ue λεονταγχωνε. C. E. 36. Br. I. 468. Turre γύναι προς ὀλυμπον. Δ. 316. Dr. 1T. 1. Torre κατ᾽ οἰοββατον. A. 336. Br. 1, 108. Tre ματὴν ἄνθρωπε. A. τῶι. Br, ll. 433. Τπτε μώτήν "ycomvvec. A. 231. Br. III. 29r. Tuzre je ϑρυλλήσαντες. Δ. 108. Br. II. 344. Tuzre ue τῆν ἀνεμοισιν. A. 19. Br. ΠῚ, 232. Tre μὲ τὸν Φιλερήμον. A. 41. Br. lll. 239. Tizre ueye κλαζε;ς. Br. III. 235. Tuzre μετοκλαζας. A. R. 756. 1. τος. TuzTe uo9wov ὥτλητος. ἃ. 340. C.F. 72. Br. I. 167. Tuz re Muegov με το (βοϊδιον. A. 302. Br. ITI. 195. Tore σπανημεριος. M. 85. Br. I. 2:8. Turre πεῦον, 'χρυσιλλα. M.L. 1X. 672. Br. III. το. Tuzme τὸν ὀγκηπήν. A. 41. Br. VI. s. Tizre Terroyyevetes. A. 322. Br. 11. goo. Τὶς ede, βακχα. Δ. 296. Dr. I. 142. "Tus βυϑον qna erue. A. 569. Br. 111. 229. Τὶς Ὑλυψας vov ἐρωτα. A. 38. Br. 1I. ór. Τὶς γυμνὴν οὕτω. A. 418. Br. II, 396. Tuc δ᾽ cores κτῆλος. A. 133. Br. IL. 71. Lzz2 Tis 548 Lib.IH.c XX XIT..— "Tie δαίμων ὠργειος. A. 209. Br. IL 199. Τὶς δὲ x. ἐμεεο πελες. A. 123. Τὶς δισσῶς παλαμας. A. 329. Pr. II. 17. Tus δυνάται γνωσαι!. A. Ms. η. 236. Br.II. 318 * * Tis eixove; Tad. ἀνεθήκε. Δ. Ms. n. 256, Br. I. 14t. Τὶς ἦν & ὁ ϑρενας. Br. WI. 314. Τὶς Savev ὡς ϑανε Νοννώ. M. A. 104. Τὶς eov εἶπεν ἐρωτῶ. A. 35. Br. ΠΗ. 249. "Tus Sero μαρμαίφοντα. A. 3. Br. VM. 14. "Tis 2u9ov ἐμψυχῶσε. A. 323. Br. ΠΙ. 200. "Tis λιϑος οὐκ ἐδακρυσε. A. 192. Br. III. 290. Τὶς με Διονυσῳ πεπλασμ' A. K. 506. Br. IL 170. Τὶς μεν ἀν ge» ode τυμβος. A. R. 592. Τὶς μοι Ζηνοφιλαν. A. 470. Br. I. 24. "Tie μου τὴν Eeigny-. Br. ΠΙ. 306. "Tus ξενος ὦ νανηγε. C. E. 62. Br. I. 470. Tus ποθ᾽ 'Opigerge.. A. 366. Br. III. 255. Τὶς ποθ᾽ ὁ vov Τροιης. A. 565. Br. III. 254. Τὶς ποθεν εἰς Διονυσε. À. 83. Br. Il. 405. "Tie ποθὲν 0 πλαςῆς. A. 346. Br. M. 49. Tus gor axsdesos. A. 2. Br. lll. 252. "Tus ποτ᾽ ἀπ᾿ οὐλυμποιο. Δ. 3571. Br. II. 16. Τὶς ποτ we e Δ. 215. ΒΓ. I. 237. Τὶς πυρὶ πυρ ἔδαμασσε. À. 36. Br. III. r41. Τὶς ῥοῦδον ὁ seQuivos.. ^. 448. Br. MI. 156. "Tie σε δικαιοσυνή. ^. 28. Br. ML 194. Tae ce κατεξεφανωσε. A. Ms. n. 115. Br. II. 566. Tis σεπαγος δυσερήμος.- A. 2. Br. II. 230. "Tus σε τον οὐ λαλεοντα. Ἀ. 516.- Pr. ΠΠ. 171. Τὶς σε τον οὐχ, ὁσιως Δ. 329. Br. 1. 489. Τὶς σου κολχ!ς ἄϑεσμε. ἃ. 317. Br. ll. 223. "Fic σου Μεντοριδη. ἃ. 143. Br. HI. ric. "Tus τα νεοσκυλευτα. A. R. 621. Br. 1. 496. "Tie vade μοι ϑνητων. Δ. 444. Br. I. 33. "Tis τελεϑεςς φιλε. Δ. 400. Br. IL. 19. Τις τὸς; Ἀμφιλόχου. M. A. 25. Τὶς. τινος οὐσα. *yuvoag. A. 223. Br. l 239. "Vac vede μουνογλήνος. δ. 372. Br. 1I. 20. "Tus, iode σελμὼ πελωώρον. δ. 519. Br. II. 64. INDEX "Tus vov οαχνουν Ἕρμην. A. 412. Br. IE 217. Τὶς τον ἐν ἐσθλοισιν. A. 344. Br. TIL. 206. Τὶς τον ἐν ἐσθλοισιν παναπενθεω. Δ. 344. Tae τὸν Θρηϊκα τονδε. Α. 315. Br. ΠῚ 213. Τὶς τοσον ἐργον ἐτευξε. Ἀ. 370. Br. ΗΠ. 229. Tus χαρις Ἡλιοδωρε. A. Ms. n. 169. Br. 11, 365. Ἴλη uev Δημήτηρ. Br. IT. 328. 'TA«S; λέων. ὠτλητῶ παϑων. A. I. Br. ΠῚ, 248. 'TAn9; μυρων, τέχνη. A. 505. Br. I. 497. Ἴλημον gos , ὃν Θηλυν. A. Ms. n. οι. Br. lH. 152. ἃ. R. 1. i82. ὙὝλημονες, ois avegocsos. A. Ms. n. 25. Br. ll. 128. Ὑληπολεμος ὁ Mvgevs. A. R. 791. 1. 140. Br. II. 58. Ὑμωλῳ ὑπ ἤνεμοεντι. À. 373. Br. III. 120. "To BeeQos ἑομωνακτα. A. 53. Br. V. 123. "T'o ξιῷος ἐκ κολεοιο. À. 460. Br. III. 114. "Tc ξοανον τὸ περισσον. Br. IlI. 175. Τὸ dedov ἀκμαζε:. A. 122. Br. ΠῚ, 159. "Tc ῥοπῶλον τῳ Παν;. A. R. 399. Br. I. 48r. Τὸ sexe Qcs οὐ βυϑος eiMe.. A. 166. Er. 11. 156. To exuQos ἡδὺ γεγηϑε. Δ. 450. Br. V. 27. Te sadiey Περικλῆς. A. 127. Br. ΗΙ. a7r. Te sepa τῶῖις χαρίτεσσιν. ἃ. 460. Br. MI. H4. To sequo χῶπρωκτος. A. 143. Br. 11.355. "To τετράπλευρον. Br. ΠΙ. 140. 'T'o x;geos ὡς ἀπέχεις. C. E. 58. Br. I. 466. "Yo χωμα τυμβὸος ἐςιν. A. 246. Br. 11. 475. Ἴσιος ἐην Μίλων. A. sig. Br. lI. 65. Τοις ᾿Αργείοις X ἥμιν. À.205. Dr. IL. 55. "Toe μὲν πρηύνομοις. A. 378. Br. ΗΙ. 93. Τοῖσι μὲν εὐπρωττουσιν. ἃ. 32. Br. ll. 314. Τολμα καὶ ἐς αἰδαν. A. 205. Br. II. 44. Τολμα vec ἀρχηγε. Δ. 15. Br. IL 175. Τολμα ᾿Αλεξανόρου. A. 314. Br. IL. 58. "Fev ὠργυρον roeevaas. A. Y75. Br. 1, 88. Τὸν &ayveouv ἐρωτῶ. A. R. 404. Er, I. 221. Ἴον βαϑὺυν οἰνοποτην. A. 510. J. 87. C.E.58. Br. IL. 471. Toy EPIGRAMMATVM Τὸν BaSwvevv ψυχήν. A. 498. Ar. Ep. p.90. "Tov βιον ἡρώκλειτε. A. 16. Br. III. 237. "Lev βιον οἰσϑα. &. 531. "Tov βρομιου σώτυρον. A. 339. Br. 1. 172. Τον γαίης καὶ rovrov. A. 7. Br. 1]. 202. Ἴ ον δωσον ἑρμογενή. A. 153. Br. 1I. 536. Te» Διος ᾿Αλκμήνης. Br. lI. 188. Tov dies ἐν τριοδοισιν. À. 57. Br. MI. 435. "T'ev ἐκ σινωπης-. À. 196. Br. Π 221. Τὸν ἐν Ῥοδω κολοσσον. Ἀ. 302. Br. I. 143. Τὸν ϑανατον τί Φοίβεισϑε. Δ. κι. Br. HIT. 63. ον Seov αὐτὸν éxAeQey. Δ. 152. Br. M. 222. "Toy ϑοὰσυν noy na. A. 408. Br. III. 124. Τον 92, καὶ τὰς xvi. Ἀ. 441. Br. II. 426. Tov καλον οὐχ, ὁροω. A. Ms. n. 71. Br. III. 152. "Tey καλον 9 χάριτες. A. Ms. n. τοι. Br. III. 153. Toy καλὸν ὡς ἐλαβες. A. Ms. n. 158. Br. 1. 494. Τὸν κωλον ὡς ἰδομαν. A. Με, n. 130. C. E. 41. Pr. 1.211. "Tov iz Ti ζηνωνα. À. 531. "Tov κλεινὸν φερεκυδην. A. 5:8. "Tov xeovregov βυζαντα. A. 298. Br. III. 194. Tov κρώτερον πανοπήω- A. 242. Br. III. 67. "Tov κυνώ διογενην. A. 283. δ. Br. ΗΙ. 263. "Tov xvya τὸν πασής. Δ. 41V. Br. HIT, n8. "Tov Aezrrev φυτωντα. A. 157. Br. ll. 329. Τὸν Avxcy ἐξ ἰδίων. A. 40. Br.IIL 241. Tov μελιϑὸν μεμνήσο. A. 35:. Br. ΠΗ. 192. Τὸν μὲ ποϑοις ὠτρωτον. Δ. Ms. n. 97. Br. 1-32: Τὸν μεγῶν ἀκροκορινθον. A. 203. Br. IT. t. Τὸν μεγαν ἐν βουλως. A. 293. Dr. M. 2:6. "Tov ueyay ἐν πολεμοισιν. À. 294. Br. ΠΕ, 139. "Tcv μεγαν ἔξητουν. Δ. 158. Br. M. 330. ον Meyaeea Toy siNziQy. δ. 529 Τὸν μικρὸν Ἀλεοδημον. Δ. 221. br. Π 35. Ἴον μικρον Μακρωνα. A. 157. Br. ll. 387. Τὸν δίουσων τεττίγα. Vr. Ml. 40. Ἴον νεαρὸν χρξω. M. À. 48. Τὸν γομιήν καὶ £22: 9/06 r 509. Br. I. 221. Lib.I1H...XXXlL —— 549 "Toy νοὺν διδασκων. A. 580. Br. HII. 266. Τὸν νυμῷων ϑεραποντα. A. 437. Br. I. 170. Toy παρωβαντα νομους. A. 201. Br. I. 505. Τον πάρος Ὀρβηλοιο. A. 435. Br. II. το. "Ley πάσης ἀρετῆς. Pr. III. Em. 302. "Toy πατρικὸν πλουτον. Ἀ. 13. Br. II. 314. "Toy ποθα τῇ βελλονῃ. Br. II. 328. "Toy παχὺν εὖ ἔγραψεν. A. 162. Br. lil. 110. Tov πινακω ξανϑας. Br. I. 196. "Toy. ποταμον βαλανευ. À. 352. Br. lI. 167. "Tov zrwvTcv κατὰ πάντα. Br. III. 311. "Toy πτεροεντῶ Tis ὦδε. A. 329. Br. 1I. 276. "ov πτήνον Ἕρμην. A. 152. Br. IL. 225. Tov ῥητρῶν πυροεσσαν. M. Δ. 35. "Tov ca/rvgoy Διοδωρος. À. 340. Br. 1. 172. Τὸν σάτυρον Δίονυσος. À. 340. Br. ΠΙ. 106. Τὸν σε χοροῖς μελψαντα-. A. 275. Br. 1. 168. "Tov σιγωντα Φιλαιν;. A. 467. Br. HH. 87. Τὸν σκοπον Εὐβοιης. ἃ. R.803. J. 152. Br. II. 140. Tov σοβαρον πολεμωνα. A. 453. Br. IIT. 38. - Τὸν eeQua προυχοντο. Br. III. 312. ον σοῷον ἐν κιϑαρῃ- A. 68. Br. IIT. 57. "Tcv sadi πρωην.. ἡ. 127. Br. IT. 318. Τὸν ταχύπουν éri παιδο. A. 267. Br. T. 34. Τον To καλὸν μελανευντῶώ. A. Ms. n. 211. C. E. 56. Br. l. 463. "Tov τοῖς cA y, goi. à. 268. Br. H. 453. "Tov του dezvezgicu.. A. 119. Br. 1l. 525. 'Tov rcu Zavos od ὑμιν. "Theocr. pag. 293. Br. I. 581. Tov τραγοποὺυν ἐμε graves, τον. À.236. Br. l..331. Toy τραγοπουν ἐμε grey Φιλον. A. 416. Br. ll. 382. "Toy τριότη παίζοντα. A. 220. C. E. 69. Br. I. 50. Toy τρόχοεντα μολιβδον. A. 445. Br. IIT. 87. Τὸν T&v xAez Toyray. ἃ. 152. Br. IH. 222. Ter Qausiietdn À. 406. Br. III. 28. "lev φιλοπαιδα Κρατίππον. A. 130. Br. HH. 218. Lzz 53 Tov 550 Lib. I1I. c. XX XII. Tov φιλοπωριξήν. A. 25. Br. I. 232. Toy χαλκουν Terviyo. À. 436. Br. ΠΙ. 86. Τὸν χαξιεντ᾽ Αλκμανώ. Δ. 275. Br. I. 241. Το δ᾽ ἐπι Κηφισσω. Δ. 490. Ar. Ep. pag. 92. Br. I. 178. "Tov?" ὀχϑον. Sch. 'zetzae autehom. 245. "ovde δορυτεῷονος. A. 538. Br. ΠΙ. 257. "Tovde Gay Migros. A. 285. ὃ. Br. HT. 257. "Tcvde λίθον τόκεες. M. A. 55. 'Tevde ποθ᾽ Ἕλληνες. A. 438. "Tovde zov. οὐχ, ὁσίως. Br. I. 18. "Tovós πολυκτεῶν. Br. IH. 515. Τονδε τοι ομίβροσιοισιν. Br. IIT. 182. "oye πυρής ὠνεθήκε. A. Ms. n. 258. br. ΕἸ, 174. | "Tovde aci αὐτονρώτωρ. Br. IIT. Em. 267, Τοξα ταῦε z ToNeutuo. ἃ. 441. Br, l 05. “Τοξοίβολον τον Ἔρωτα. Δ. 36. Br. I. 231. Τοΐον μὲν Ὥνιναντος. À. Ms. n. 267. Br. I. 261. "To£ora, griseidoy. A. 1. Br. IIT 131. Tooc ἔχω occ ἐμαϑον. A. 288. b. "T'ev γρυπου δητήρος. ἃ. 142. Br. AF. 355. Του λίϑινου dios ἔχϑες. A. 147. Pr. IL. 324. "Tou πολυκωϑωνος. A. $10. Athen. L. X. pag. 456. Του πωγωνοτοοῴου. Δ. 189. Br. II. 310, "Tov Σώμιου πόνος eiui. À. $15. C. E. 6. Cal ]im. E. 6. Br. I. 469. xesa(QuAcu. Τουδ᾽ ἀρετα x. δοξω. M. 503. Br. IT. 130. "Loud" egere προυχοντο. Br. IHT. 315. Τουδε με κυματοπληγος. A. 16. Br. IT. 96. 'Tou9 ὁ τι μοι λοιπον. Pr. I. 513. vid. Tour tTi. “ουμπρασι! Φυλοίκος. A. 306. Br. HI. 197. Του voz Sura, óc. A. 509. Athen. p. 454. Br. 1]. 264- Του νομῶ μοι zrotoos.. Br. ΠΕ. 277. 'Ycus Sugecus o Μολοσσος. A. 443. Br. I. 225. : 'Teus καταλερψαντας. A. 60. Br. Ἡ. 343. "'oue κυκλίους rov ous. A163. Br. 1. 439. 'Teus λευκους ἀἄγαπω. A. Ms. n. s. Br. 11. 560. INDEX "eve μισθοὺς esrerre. A. Ms. n. 202, "Fous ποῦδας «1 κρώτερος. A. 161, Br. YI. 339. Ἴους σοβαρφους τουτους. A. Ms. n. 17r. Br. Il. 365. T'evsd" &zro Τυῤῥηνων. A. R. σις. f. ὅς. Br.L 144. - Τουςδ᾽ ἀρετῆς ἕνεκα. A. 503, Br. IIT, 1gr. 'Tovsde ϑανοντας dye. Br. HT. 284. "T'eusde ποτ᾿ ἐκ σπαοτας. A. 245. "T'eusde ποτε Φϑιμενους. A..509. Br. IIT. 283. Tewr ἔγω vo περισσον. Δ. Ms. n. 252, Br. I. 421. 'Tovr ἐτε μοι (To) Aorzov. Α. Ms. n. 553. Br. I. 213. 'Tovr o;cov φωτος. A. 207. Br. H. agr. "Tevze βιος, τουτ᾽ αὐτο. M.L.IX. 129. Br. M. 392. "Tovro ϑεμίξοκλει. Δ. 198. Br. IL 187. "Tevro θέων ὁμοναυλος. A. 521. Br. I. 484. "ovre ἰδὼν τὸ Acergoy. Ἀ. 355. Br. MI. 222. "Tovro καὶ ἐν zorage. 8.520. Br. IL. st. Tovro παρ αἰγιαλοισιν. δ. 297. Br. HI. 157. Τουτο πυρῶν γληζεν. Br. ML 167. "Teuro σακερδωτος. Leich. 6. Δ. K. 630. Τουτο σαοῷροοσυνας. A. 229. Tovro Eaey τὸ διπαχυ. A.R.505. Br. ἢ. 295. "Teuro co; Ἄρτεμι diee. A. R. 514. Br. 1. τοῦ. "Tovro σοι 4i eo. UA 398. Br. III. 18. 'Teuro σοι ὑλαωτα. À. 434. Br. H. go. 'Tevro Ti jkeeens μνήμηιον. A. 194. 'Tcuro To βουλευεν. A. 144. Br. HL. 169. "Tovro To του κλώτωνος. ἃ. Ἀ. 476. Βγ. 1. 234. k Tevro vo; Λοτομιδωρε. A.287. a. Br. M. 57. Ἴουτο vo: ἡμετέρης. Δ, R. 589. Er. lil. 287. Τουτο οζηκοιροίατο. A. 441. Br. I. 229. Tevres τοῖς παρο deezyov. ἃ. 138. Br. Il. 23. Tevrov Αλεξανδρον. A. 314. Br. ΠῚ. 217. Ἔρυτον lcuAegovcy νομικῆς. A. 291. Br.IL. 516. Bandur. pag. 156. Ἴουτον Ἰουλίανον ir À. 408. Br. III 31: ; "'evrov EPIGRAMMATVM "Teuroy Ἰουξρίανος Αγακλεα. «.. WI. 157. "Tevrov cv εἰσοραάας. Pr. liL. 184. "Ecuroy πορῷυριον λιβυη. A. 400. Br. IIT. 20. "TeavAc μινυρομενω. A. 49. br. 1. 192. "Teas eei uer A. Ms, n.13. Br. H. 371. "Tees ἀφατοι κεραεασιν. A. R. 414. Br. II. 4. "Tges ἔτεων δεκαδας. A. 50, it. pag. 233. Br. IIl. 2357. Tes ἔτεων dexadec. A. 229. Br. lI. 454. dene λεπτο; πρωῆν. Α. 158. Br. lI. 353. Tenyey κατ᾽ ἐμεν. A. 218. Br. II. 6r. Tenyvs ὀνυξ ὑπ᾿ ἔρωτος. M. L. IX. 303. Br. Lag. .- TerAav em ἀνθρώκιης. A. 415. Pr. IT. Teicoyes e μουσα!. À. 334. Br. IT. 15. Ἰριζυγες οὐρεσιοικε. Δ. 432. Br. M. 94. Ἴριπος ἔγω καὶ συρμῶ.- A. Ms. n. 177. Ἴρις duos μὲ πνευσειν. A. 5ο. Br. 1. io. 'l'esc με τυραννήσαντα. Α. 298. Ὑρισσο ταθε τρισσοι. Δ. 433. Br. II. 452... Ἴρισσαι μὲν χάριτες. Ἀ. 35, Br. T. 17. Ὕρισσοϑεν εἰσοροω. Ἀ.- 358. Br. III. or. Ἴρισσους. ϑανατους. X. 337. Br. lI. 9o- Ὑριτογενες awresox. ἢ. R. 399. Br. IT. 8. Τρωαδα πελλαναέοσ. A. R.452. Br. II. ga. Τυμβε τις ἡ 7ro9ev ἡν. Δ. 194. Br. MUT. 125, "Tou2cy ᾿Αλεξζανδροιο — A. 2.5. Br. IT. 243. "uuev "Avaxgesovros. Br. II. 27. "TuuÉev 2gor τουτον. A. R. 585. Br. IIT. 286. Txjev ὁρας πωροδιτω. Br. ΠΙ. 301. "Tondos ἀταρφχυτον.. Δ. 102. Ἴυμβος ᾽᾿Αχμλληος. A. 237. Br. HI. 282. Ἴυμβος cd. 8& ὠνθρωπε. A. 274. Br. 1. 560. "Tunes ὁδε κρυπτῶν. Br. Π. Ἐτη..303, Τυνδαριδα ' Ελεναν. Δ. 539. Τυρσηνης κελαδημ. ἃ R. 547. Br. IT. 142. Τυτϑη μαργαρὸς exi. M. Δ. 79. Τυτϑον μεν y og M. A. 32. TuQAes ἀληϑευων. A. 4. Br. II. 197. M X07: ASvoux. fs IT. Pr. IT. 422. To βοεμ οἵ τοινθε. Br. IIT. 322. ἴω yegizes πελαγων!. Δ. τοῦ. Dc, T. 55. 298... Br. 153. Lib. HHI. c. XX XII. 551 Ta ^u T "Ayeeuei. A. $65. Br. III. 178. "Io ϑάλλῳ didum. A. 452. Br. I. 216. To κωμῳδογραῷῳ. A. R. 779. ). 28. Bt.T $01. To με xavozira. C. E. 590. Br. I. 466. To μήλῳ [Dae σε. À. 486. Br. I. 169. Τῷ ναοῖς βοιϑοντι. Δ. Tr. Βτ. Π. 286. - To ξοανῳ τον παιδα. A. 295. Br. III, tr9. Ta πατρὶ μοὺ τον οδελῷεν. A. 131. Br. II. 426. To πίσσης pedecvri. A. 128. Br. IL 317. To πτισάνην πωλοῦντι. A. 182. Br. HT. 424. Ta searzovixetg.. A. 159. Br. 1.387. - Tw τοίχῳ κεκλικας. A. Ms. n. τοῦ. Br. IL 312. Te χευσῳ. τον ἐρωτὰ. Α.. 461. Br. IIT. rt5. To ψιμυϑῳ μὲν eue. Ἀ. 135. Br. ΠῚ. ti5. To αὐτου Tig ἕκαςξος. A. 194. Br.L. 144. Tov ἐπικουρειῶν. A. 151. Br. II. 328: Ἴων καριων ἥμιν λωίβε. M. L. IX. 317. Br. Y. 216 Τῶν Μουσων rervrya. Ἀ. Ms. n. 225. Ἴων παίδων Διοδωρε. A. Ms. n. 3. Br. ll. Tad AA xia A. n Tovde δι eSeozav. A. 204. Br. I. 150. Tale ποτε segvcioi.. A. Ms. pag. 78. Br.I. 135. "Tos τρήτως dovuxas. A.R. 401. Br.IHE 125. T Y τετρακοσί i ἐξ: Α. 134. Pr. HT. 168. "Y ÉAcao κήρυκι. Br. ΠΙ. Em. 274. Ὕβριζας, τετο ϑαυμα. A. 182. Br. IT. 423. Ὕδασι καὶ κηποισι. Α. 374. Br, VIT. 110. Ὑδατα σοι κοτιλεώ. A. R. 646. 1]. 5. Er. ΤΠ. 102. Ὕδατα ταυταὰ [DAezes. Ἀ. 515. br. HT. ror. Ὕδατος ἐς ῥήτου. Ἀ. i Br. II. 7 VY eres ἡ καὶ yt υξ. M. L. IX. 316. Rr. I. 215 'Y ias πεντήκοντα. Br. Ἢ 422. Ὑἱε Μελήτος Ὅμηρε. Ἀ. 365. Br. TIT. 255. ios ὠκυμορου. -.À. 231. Pr. HE 8, Ya 552 Lio, I1I. c. XX XII. Th πατήρ Tode crgo. A. 286. Br. III. 395. Ὑἱον ἔχεις τὸν £go. A. 189.. Br. II. 425. Υἱον ὑπερ τυμου. Ἀ. 499. Tics Δινυττῶ. Ἀ. $06. Br. III. 186. (rios ἔγω γενομήν, Br. ΠΠ. 312. (ics καὶ γενετήρ. Δ. 156. Br. M. 419. "Y ios μὲν γε μυκωνος. À. 505. Br. lll. 174, Yios 60 ΛΑόμητοιο. A. 500. Ar. Ep. pag. 92. ios ode Στροῴιου. M. 501. Ar. Ep. pag. 94. (rios πατρικίου. À. 131. Br. HT. 159. Ὑλη ME TEKEY. À. 536. Br. TII. 523. Ὑλησκοπῳ με Πανι. ἃ. R. 412. Br. IT. 213, Ὑλοβατας» Φιλοδενδφος. A. 331. Br. IL. 513. Ὗλοτομο; παυσάσϑε. A. 80. Br. II. 176. "pAoQagou τοῦ ὠγαλμα. A. 345. Br. 1. 224. "YueTsgov κήρυκες. Ἀ. 4οτ. Br. HI. 22. Ὑμιν τοῦτο ϑεοι. Δ. 518. "Theocr. pag. 290. Br. L 378. "Yero παίανος μεγαν. ἢ. 85. B. IT. 5:8. Ὕμνιδα τὴν Εὐανδρου. A. 233. Br. ll. 152. Ὕπατιου ταῷος εἰμι. Δ. 251. Br. 1. 509. "Yaryeen ὦ ἕταιρε. Δ. 113. Br. Τ|. 132. Ὑπνωδὴς Φιλιος. Br. 1. Em. 288. Ysara de ταὸ ἔειπε. Ἀ. 26ο, Br.l. 204. Ὑξατιον Φωκαια. A. 231. Br. T. 40. "Y soroy ἐϑρηνησε. A. 231. Br. II. 158. "Y savoy ἐς [iov ἦλθες. M. A. 38. Ὑψηλων ὀρεων ἔφοροι. A. Ἀ. 413. Br. 11. 107. ὝΜικομον παρα τῶνδε. A. 21. Br. L 171. "YALovro ῥδοδοπη. À. 475: Br. 1I. 395. t t o. Φαιδρον érongov ἔρωτος. Dr. TIT. 269. Φαιδρον Ἰουφινιανος. A. 361. Br. HL 157. Φαιδρος πραγματικος. ἃ. τδι. Br. 1I. 339. Φαιξιδος ἦν μητοος. Δ. 533. Ar. Ep. pag. 93: Br. lll. 267. Φαμι ποτ᾿ ἐν μυϑοις. A. 440. br. I. 30. Φαρμακα πολλὰ μὲν ἐσϑλα-. Δι 60. Br. III. 210. Qeeuounri ῥοδων. . 150. Bc. Π. 294. Q xescs aci yegatov. Br. I1. 55. INDEX Qaces τὰν μὲν Kuzei.. Δ. 324. Br. IL. 14. Qai παροιμιώκως. A. 103. Br. IT. 414. Φαυλος ἀνήρ. πιϑος. Δ. 40. Br. II. 315. Qausivos ovrog, ὁ πριν. A. 409. Br. III. 26. Qe); παρθενίης. A. 486. Br. I. 215. Qedizrroy τροιήν. A. Sot. Φειδωλος τις ἀνήρ. A. 185. Br. IIT. zar. Ges;dec. vid. Φαιξιδος. Φευ ὃ μυρων πλασας. À. 304. Ge τῶν βροτειων. Ἄ. 114. Φευ Qev ὠμετρητῶν. A. 259. Br. II. 506. ζευ Qeu καὶ το λαλήμα. Ἀ. 457. Be. Hf. 77. ᾧευ Qeu τὴν δεκατην. A. 241. Br. IIT. 67. Qevys DSaAarTim ἐργώ. Δ. 352. Βγ. 1. 422. ᾧευγε λάκων ποτε dew. A. 6. Br. IL. 427. Gevys9' oco; λοκκας. A. 173. Br. Π 120. OevysO ὑπ ix καλυβης. A. 48. Br. 1. τοῦ. ᾧευγειν δὴ τὸν ἔρωτα. A. 486. Br. II. ga. Qewyer ᾿Δριταρχειῖοι. A. 524. Br. II. 65. Qevyere veo) παιδα. M. L. IX. 100. Gevyere τοξοῷορον. Br. II. r5r. ᾧευγετε τοὺς πλουτουντας. A. go. Br. |f. 435. ᾧευγων τὴν ὑπονοιῶν. Ἀ. 130. Br. IL 318. ᾧη ποτε Τιμαρχος. Ἀ. 256. Br. T. 145. ᾧημι γελων Ἱερωνα. Ἀ. R. 467. Br. 1. 134. San γα ἠδη. Pr. M. 60. « Guy πολυξίχιην. A. ὅς, Br. II. 20r. (φημι Toy οὐκ ἐθελοντα. A. 513. Br. 1. 146. ᾧησιν ὃ με qos. C. E. 60. Br. T, 467. Φϑισϑαι ᾿Αλεξζανδοον. A. 239. Br. M. 203. Φλαββιανω ἥρωι. Dr. VIL 213. Quous 4 zroNis ἐξι. Br. 1. 524. ῴλωρος xeuxiAicv. Br. III. 302. ᾧοιβε ἀναξ δωοον. Br. ΠῚ. 180. Φοιϊε κεφαλληνων. Br, 11. 115. ᾧοιϊβον ἀνηναμενή. A. 26. Br. lI. 228. Φοιβος δ᾽ ἐξήκει. &. 385. Qo2:e ἐφυσε βροτοις. Δ. 283. b. ᾧοιβος δ᾽ οὐρεσιῷοντος. A. 394. ᾧραζε γυνή γενεήν. ἃ. R. 569..ὄ Br. II. 29. Deas EPIGRAMMATVM | Übea£s τινος γονήος. A. R. 650. Br. ΠΙ. 503. (QQea£co de καὶ τονδε λογον. A. 494. Br. III 1. Φραζεο μοι RAecQuvris. A. 459. Br. III. 8o. Φριξοκομο cde gravi. A. 364. it. pag. 441. Br. I. 107. ᾧροντιδες οἱ παιδες. A. 18. ὥρουρος ἐπι σμήνεσσι. A. 328. Br. I. 240. Φρυνη τὸν πτεροεντῶ. Δ. 426. Br. ll. 279. Φυλομαχον Tov παντῶ. À. 520. Br. II. 50, ᾧυρμος με ῴῷυρμον. A. 371. Br. ΠῚ, 278. Φωκιδὶ zoe. πετρῃ. A. 204. Br. II. 162. GQuoxos ἐπὶ £evg.. A. Ms. 272. Br. I. 422. ᾧωξες óTr εἰνολιαι. A. 62. Bir. II. 156. Φωσῷορε un vov ἐρωτῶ. À. 454. Br. HI. 3. Qus Qepe moi πολυϑειχες. A. 528. Φωσῷορος ὦ awreg. A. R. 513. Br. I. 250. X. Χαΐζεο, χαζεο τηδε. M. A. τι. Xe? Ἰθακη μετ ἀεϑλα. Δ. 88. Br.IIL 146. Xeuee δὶς ἡβησας. br. II. 523. Xeuge Sec deozrow .. M. 15. Χαῖρε Jem παφιη. Δ. Ms. n.248. Br. II. 212. Xouge κορή.. καὶ dn συ. A. 483. Br. LII. 165. Xeno μελωμπεπλοις. Br. π|. 264. Xeuge μοι ᾿Αβδηρων. A. 388. Χαίρε poi οἴθρε Κυπώσσι. A. R. 555. Br. I 250. Xeuge uoi ὦ νώνηγε. A. 250. Br. II. 505. Xeuee νεοκλεδα. A. 197. Br. 1. 203. Xeuse ποτ᾽ ἐκ εἰποντῶ. A. Ms. n. 40. Br. II. 182. Xeuee προκνή παρα aeio.. À. 12. Br. VIT. 141. Xouge συ καὶ συγε χαέρε. M. b. IX. 114. Br. II. 83. Xeuge συ μεσοπονῆθε. A. Ms. n.218. Br. II. $76. X«uge Quos ónrene.. A. 392. Xeuees τις ϑεοδωρος. A. 52. Br. I. 145. Xeuger "Agiserdov. Br. IIl. 279. Xeuger ὠριφξήες. Δ. 201. Br. 1. 135. Fol. IF. Li. ITI. c. XX X IT. 555 Xcugere κ. μεμνήσϑε. A. 532. Χωιροιθ᾽ οἱ περὶ κοσμον. A. 158. Br. V. 233. Χαιροισῶν τοι ἔοικε. À. R. 521. Br. 1. 195. Xeugo Tov λάκοπυγον. A.Ms. P. 77. 9. Bc. III. 159. Xeuroq σου saCaciw.. À. 254. Χαιτὴν καὶ δοπαλον. A. 310. Br. III. 417. Χαλκεα ἐργωώ λεγοιτε. ἃ. Ms. n. 563. Br. III. 174. XaAxeny τυπτεῖς δαμωλιν. A. 304. Br.1I. 495. Χαλκερον is ἐρωτα. A. 329. Br. lif. 25r. Χαλκεὸον ἀργυδεῳ. ἃ. R. sog. Br. I. 142. Χαλκεος ἀλλ᾽ ἄϑρησον. A. 305. it. pag. 222. Br. IL. 9s. XaAxscs eiut Neuy. A. 67. Dr, IT. 489. Χαλκεος εἰμι τρίπους. Br. ΠΙ. 179. Athen. It, pag. 232. t XaAxeos ἧς, ἐπι σοι. A. 306. Br. III. 195, XaAxeos οὐκ ἐξής. A. 404. Br. III. 26. Χαλκή πώρϑενος εἰμι. A. 219. it. p. su. Br. L 26:7 Χαλκῃ προσπτοώσας Ackayy. À. 5:9. Χαλκον ὠποιμωζοντα. A. 309. Br. III. 219. Χαλκον ὠροτρητήν. A. 418, Br. LII, 44. XaAxoy ἔχων. πως. Δ. 183. Br. II. 440. XaAxov μὲν καλεεσκεν. ΔΛ. 307. Br. II. 499. Χαλκοτυπος τὸν ἐρωτα. Δ. 379. Br. 11. 426. Χανδοποταιὶ βασιληος. A. 116. Br. ΠΙ. 116. XeiAoy καὶ λεέχων. Δ. 131. Br. HI 165. Χερμάτος ἡνεμοεντος. A. 124. Br. 1. 31. Χερματος οἰνωϑεντῶ. A. ant. Br. IH. 251. Xesuegieue νιφώδεσσι. A. 19. Br. IL. t3t. Xeueeiny dix νυκτα. A. 49. Br. l. 192. Χερμεριήν viQeroio. A. R. 470. Br. I. 147. Xesusgioy καίδσων. A. 21. Br. IL 37. Χερμεριον μὲν πνευμα. A. Ms. n. 154. Pr. I. 14. Χερμεριου viQeroio.. Leich. 18. A. R. 607. Br. 11. 126. Xe μὲ 7zoAvwAerTew. Α. 239. it. pag. 311. Br. II. 279. Xesg οἷδε γενναν. Δ. 49. Br. III. 55. Xeie Tae Γρηγοριοιο. M. A. 65. Aaaa Χειρεδιου s4 — Li ΠῚ XXXII. Χερρεδιου τοῦδε cux. Δ. 284. α. Br. III. 167. Χειρους γων ἐσῴραξεν. A. 148. Br. II. 356. Xegas κατακτανας. À. 207- Br. III. 252. Χευμα μεν εὐρωταο. A. 470. Pr. M. 169. XS;n uei ἑρμωνασσα., À.459. Βτ.1Π: 8o. XS.Cev ἐμοι νοσέοντι. A. 177. Br. HL 11:6. XOav μεν ἔχες δεμας. Δ. R. 673. ) az. Br. IH-»99:v XS«v μυχατων γυώλων. A. 356. Br. IL 251. XSwv ec Teuev, πόντος. A. 251. Br. Il. σοῦ. Xioveg κρυξαλλος. A. 350. Br. 11..447. Xjucvegy με λιϑον. ἃ. 334. Br. M. 515. Xios £Que 5 ov φημι. ἃ. 566. Er. III. 254. Xoigs μεν. οὐκ ἰδιον. A. 153. Br. IL. 529. Xeigidyoy κ- βεν. Δ. 169. *Br. |I. 534. “Χοιρίλος ᾿Αντιμαχρου. Bra. enarrat καὶ MOM A. 107. Br. UI. 239. Χρημασι τοῖς Δγαθώνος. Δ.356. Br.HI. 223. . Χριξίανοι γεγαωτες. A. Ἀ. 723. 1. 73. Χρυσε πάτερ κολάκων. A. 89. Br. ll. 429. Xeucex, χαλκώων. A. Ms. n. 191. Br. II. 569. Χρυσειής γενεῆς. M. A. 23. Χρυσεον vr. gerne. ^. 494. Br. ΠΙ. 27. Χρυσεσς ἀψψαυξοιο. A. 453. Br. liL. 76. Χρυσεος ἦν yevey- M.L. IX. 106. Br. II. 1c9. Χρυσης δ᾽ αὐ ἱερευς. A. 286. Χρυσής εἰρυσσασα. A. 455. Br. III. 78. Χρυσον eve eUgav. A. 116. Br. I. 172. Χρυσον ἀνὴρ ὃ μεν εὗρεν. A. V6. Br. IT. 263. Χρυσωτον κροκοεντοῖ. δ. 522. Athen. p. 440. E. Br. ll. 525. Xurgov* το; ταυτῆν. A. 4:8. Er. II. 2:8. Χωλον ἔχεις Toy νουν. Α. τ89. Br. IL. 425. Xwens οἰκιξηρα. Α. 507. Br. {Π|. 193. Xoens τῆςδὲ ἱερης. A. A. στ. Χωρος € ἔγω δαναοις. A. Uer Br. IIT. 5o. Χωρος ἔγω ϑεσμοισιν. ἃ. 560. Dr. HT. 139. Χωρος ἔγω TO πριν μὲν ἜΣ A. 361. Br. II. sr. Jv. Ψαλμος καὶ Ann. A. 469. Br. IT. 86. ave μελιξαγεων. Δ. 457. Br. lll. 105. INDEX Ψευδεῶ μυσιζουσι. A. Ms. n. 167. Pr. II. 364. Ψευδὲς 2 Maid d ἔχες. Δ. 141. Br. II. 324. Ψευδομενοι ῥδινων. À: 8T. Ψήγμα Χρυσοιο πυρον. À..46. Br. II. 175. Ψηφιζεις κακοδαιμον. A. 183. Br. Il. 205. Ψηχε; x. πετρήν. A. 236. Br. HL. 28r. Ψιλλιξῆς ὁ ἐρως. M.L. IX. 697. Er. IT. 259. Ψττακος ὁ [2eorosyneus. A.84.. Br.ll. 147. Ψυλλὰ προεσβυγενης. A. 250. Βγ..11..258. WvAAcs ὁ τὰς ποϑενας. A. 211. Br. 61. 27 Ψυχαπαται δυσερωτες. A. Ms. n.85. Br. I. 8 Ψυχή δυσδακρυτε. A. Ms. n. 84. Br. 1. 17. Ψυχη μὲν πτεροεσσα. M. Δ. 92. Ψυχή μοι προλεγες. Ἀ. 468. Br. Π. 8ς. Ψυχή μὲν γραψαι Δ. τ68. Br. 11.305. Ψυχροαν σευ κεῴῷαλας. A. 254. Br. Hl. 82. Ψυχίον ὕδωρ δονη. Br. Ml. 310. Ψυχροποται.» ϑυσερωτες. Br. lll. Em. 312. ἋΣ Ὦ, γαϑε. καὶ μὼν coy. A. 187. Br. IT. 588. γαξςηρ κυνομυια. A. τ6. Br. III 171. 'Q ysvos ἀνϑρωπων. A. 18. Ὦ, dosuy ὀλβοιο. A. 215. Br. II. 152. Ὦ, Puxay Dore. À. 173. Br. II. 169. 'Q Sep τῇ πολίων. M. A. 9. 'Q. ϑήρων βροτε μαλλον. A. '9- Br. HII. 55r. Ὦ, ire Δημήτρος. A. 313. Br. I. 138. Ὦ, xevecy καματοιο. À. poft indicem. Br. II. 404. ^ - KU xgove qpeéiy cimin Br. HI. 168. Ὦ λακεδαιμο; τον. À. 201. Br. IE 39. Ὦ, Ane παντὰ VH Br. HL 252. Ὁ λωϑξε μή νομιζε. A. 328. Br. IIT. 197. Ω, μακαρ ἀμββροσιῃσιν. Δ. 278. Br. ME. 210. Ὦ ueya βαττιαδαο. Δ. 218- Ὦ μύες, εἰ μεν ἔπ ἄρτον. 258. 'Q, 'νερ των βαλανων. ἃ. 26. Br. H. 8r. S cora βωϑε;τε. A. Ms. n. 88. Br. I. 8. Q νϑρωφ᾽ HeaxAerros- A. R. 560. Br. l3 Δ. 48. Br. IT. 'Q vo, Sue nC c EPIGRAMMATVM ὦ φΦιλαγουπνος. M. L. IX. 508. Br. 20. Ἂ, ων eyyecy. A. 200. Dr. 1. 131... 'Q, ξεῖν᾽ εἰ τυγεπλες. A. R. 678. }» 21. Br.I. 196. Ke £ene (Qevys τον Χχαλ. Ἅ,, 212. Β... 11.355. Ὦ £e ὀδίτα τι d. egi. A. R. 673. 1. 112. Ὦ, ξενε Ti κλαίεῖς. Δ. 228. Band. pag. 136. Br. III. 66. SQ. Zeve τονδὲ ταῷον. A. 277. Br. lI. 262, "Q Éveov eveawioy.. A. 423. Br. II. 406. "Q ξωλων ζαϑεων.. M. A. 42. Ὦ zaAaps παντολμε. M. L. IX. 661. ll. 72. Ὦ παν φεςβομεναις. 2 97. Br. IIT. 196. Ὦ παρ ἐμὸν φεΐχων. ἃ. 249. Br. 1. 210. Ὦ πῆγαι δακρυων. M. A. 40. Ὦ πλοκώμον Δήμους. Br. I. 20. Ὦ zredes ὦ κνημής. A. 469. Br. II. 88. Ὦ, σολ, πῇ σευ καινά. A. 98. Br. ΠῚ. 54. Ὦ ποσον εὐηϑης. ἃ. 362. Br. lil. 231. Ὦ ποσσοὺς κατεῷλεξε. M.L. IX. 127. Ὦ, προδοται ψυχης. Δ. Με, n. 219. Br. T. 4. X. σοίαρφη βαλανισσα. A. 472. br. HL 163. Ὧ, σοβαρη δοδοπη. M. L. IX. 669. Br, III. το, "X φωΐκων μυϑων. ἃ. 11. Bi. IT. 251. ᾽Ὦ τανδὲ serxovres. À. S6. Br. Il. 2 Ὦ τῆς βράχειας ἥδονης. A. 122. "t IT. 424. Ὦ, τής jeyisus τὸ ῴϑονε. A. r15.. Br. MH. 422. Ὦ, τής ταχιτῆς ἀρπαωγής. Δ. 184. Br. III. 425. 'Q τλήμον xuve'yeree. A. 138. Br. III. 16g. 'Q To φιλον ςερξας. À. 216. Ὦ, τὸν ἀγήραντον. A. 5:4. Br. IT. 57. [st φϑεγμα κράτεροιο. A. 285. α. Br. IT. sog. Ὦ, Qua ἥφωες δαναοι A. ςο. Br. III. 149. "'Q. ιλοι οἱ Mey «sv. A. 117. 'Q φιλος. e σοῷος εἰ. A. 66. Br. IIT. 265. €) «pires τὸν καλον. ἃ. Ms. n. τι3, Br. l. 9. D o,eove παντοίων. À. 200. Ko ᾿γρευτής» Ἐπικυδὲς. ἃ. Ms. n. 98. C. E. 33. Br. I. 463. Ὠ, 13 Br. Lib. 1T. c. XX XII. 555 ^O, ᾿γθεῖος “πολυκλετος. Δ. 333. Ὧδ᾽ ὑπὲρ ἀμβρακιας. Δ. 199. Br. II. 39. *Ode Λινον ϑηίβαιον. Br. ἿΠ. 255. Ὧδε peyas κατα). J. 44- *Qde Mveov μ᾽ 23505. Δ. 304. Br. IT. ὅς. "Oxeava ϑυγατηρ. À. 564. Br. ΠΠν 227. "Quxeiey χαρίτες. A. 39. Br. III. 238. "uxestae Ae Qosoi, À. 44. Br. IT. 221, ᾿Ωκυδρομας Λυκος. À. 506. Br. ΠΠ.17 ᾿Ωκυμαρὸν με λεγουσιν. ἃ. 1719. Br. ll. 6. 'QAeo de πατέρων. Δ. 202. Br. II. 39. ᾿Ὥλεο δηποτε καὶ συ. br. 1. 201. ὭὮΔλεο δὴ προ γαμοιο. A. 288. a. Br. If. b. Ὦλεσα Toy Νεμεας. Δ. 308. Br. II. 225. Ὦλεσεν αἰγανϑ. À. 255. Er. T. 250. ἢ ᾿Ὡμοίβοειξ μοι παάραϑε;ς. À. τὸς. Br. 1T. 332. X μοι ἔγων ἡβης. Δ. 21. ᾿Ὡμολογησ᾽ a£ev. M. L. IX. 301. Br. I. 214. "pen ἔγω dvo vuurete.. A. 479: Br. II. 256. Ὥμοσω μιμναζειν. Δ. 456. Br. Ill. 78. Ὥμοσα μυρίωκις. A. 142. Br. HT. 410. Ωμοσω σοι κρονιδη. A. Ms. n. 165. Br. Π᾿ 364. Ὥμοσαν αἱ χάριτες. Δ. 255. Bir. UII. 222. TT ALERTA A. 481. C.E. 26. Br.I. Ὧν ἡ yi "BEN ἐνδὸν ὠδινω. Br. HI. 130. Ὥνησω ϑαττον σ᾽ ee. A. 8. ᾿Ὥπλισμαι προς ἐρωτῶ. A. 475. Br. IT. 395. Ὦρανον οἱ χωρευσώ. Ἀ. 382. Br. IIT. 199. m σοι χάριτες τε. A. Ms. 43. Br. I. 489. Ὡραφως y ἐσορω. Δ. 338. Br. IL. 227. "eyes πολυκλετος. Dr. lI. 202. "en à ἐρῶν. A. 20. Og ἀναψυχω. A. 358. Br. II. sor. eipes eides καὶ αὐτος. Δ. 338. Br. IT. 271. Quei ἐ ἐς ταῷον ἡμεν. M. A. 54. Ὥριον ἀνϑησαντας. ΔΑ. 440. Br. Tr. 114. "eice εἷλε ae rosas. Δ. 259. Br. II. σοῦ. "e Αβρααμ κολποισι. M. Δ. 44. Ὡς ἀγαϑὰν πολυῷαμος, Α. Ms, n. 140. C. E. 49. Br. I. 464. Ὡς ὠγαϑη Secs isi. A. Ms. n.210. Br. IT. 575. Aaaa2 Ὥς «6 Li.IlLe ΧΧΧΠ — INDEX. EPIGRAMMATVM Ὡς ὠγαϑον καὶ zeuc. A. 360. Br. I. 516. "Os πρέπει Aereyis. Δ. 322. Br. I. 250. Ὡς βαρὺ raro πριήπε. A. 338. Bt. Il. 296. Ὡς coQos o γρώψας. A. 380. Br. III. 12. Ὡς δενδρον βρωχυφυλλον. A. 352. Br.IIL Ὡς τεθνήξομενος. A. 15. Br. IT. 314. 221. Ὥψφελε μηδ᾽ ἔγενοντο. A. 245. C. E.18. Br.L Ὡς εἶδον Μελιτήν. M. L. IX. 418. Br. HT. 125, 274. "Qs κήσον τεθυκως. A. 185. Br. M. 358. ᾿Ὥφελες oz Aa Qegerv.. ἃ. 401. Er. III 22. Ὡς ózror ay “χείμεριον. Br. Lect, 125. Ὥφελες ὦ if um, M. À. 18. Ὡς δὲν γλυχίον γ. Δ. 88. Br. III. 412, Ὥχεο 8v. ἀσκίπων. Δ. 0691. 7.41. Br. IH. 43. Ὡς aeos eia. ἃ. 83. Br. HH. 174. ᾿Ὥχομεθ᾽ ὦ Μιλήτε. Δ. 263. Br. I. 200. Libri, ex quibus index hic conflatus eff, À. notat Anthologiam Edit. H. Stephani 1566. 4. À. Ms. eft Apographum Anthologiae ineditae, A. R. Anthologia a Reiskio edita. Lipf. 1754. 8. Leich. Carmina fepulcralia Lipf. 1745. 4. Ar. Ep. Ariflaeneti Epiflolae. Edit. Plantin. Antverp. 1566. M. L. Mifcell. Lipfienf. Nou. Vol. IX. 'Theocr. ex editione Reiskii Lipf. 1765. 4. 7. indicat epigrammata a 1. lenfio cum lucubrationibus Hefychianis edita, Roterod. 1742. 8. C. E. Callimachi Epigrammata, quae exflant in edit. Erneft. M. A. Muratori Anecdota graeca Patau. 1709. 4. Br. Brunckii analecta vett. poet. gr. FINIS^LIBRI XT ERTIK IO. ΖΞ ἐπ παυσαντταις.ε. i TTUSTETU USTELE LETLITISEICTTTCSTCITTEREEUETSD τι ΠΤ CELL CETTE GEERITUTUIT ——— ——————— ——M— 2) ----.--.-. ς----.---..--.-.--ς-ς-ς-- Ww ΓΑ FEABRICIT BIBLIOTHECAE GRAECAE LIBETS.IvV.? DE "SORTIPTORIBVS QVI CLARVERVNT A NATO CHRISTO -VSQVE AD CONSTANTINI M. TEMPORA. aL ἘΞ-όὸὸ.---.--- ---- ————Ó— CETNTIOV ES DE STRABONE AMASENO. “ΞΞΞΞ: τ. Strabonis genus et aetas. 11. Opus geographicum; confilium, quod i eo componendo fecutus eft ; fontes quos adiit ; codices manufcripti; editiones, verfiones. 1Π1. /aríae operis geographici chreflomathiae; de codicibus earum manufcriptis et editionibus. YV. Emendatoves operis g£o- graphici, praecipue Gemiftus Pletho. — V. Scripta Strabonis deperdita. — Vl. Z4lii Strabones. VIL. /ndex fcriptorum, in opere Strabonis geographico citatorum. [Studio 2. P. Siebenkees, Prof. philof. Altdorfiui.) Τ᾽) Strabonir patria, vita, eruditione, veteres plane filent, paucis iis exceptis, quae apud Suidam voc. Στρωίβων et Στρώτων leguntur, inter recentiores ca aduge- runt: Fyantifeus. Patriciir, de regno et regis inflitut. pag. 194. et difcuf. peripat, tom. I. pag. 29 fqq. Guil. Budaeus, de affe lib. I. pag. 86. ed. 1542. Lud. Carl. Rhodiginus in leclt. antiq. lib. XXXI. cap. 25. Marfliur Cagnatur in var. obferuat. lib. III. pag. 601—610. "Aegidius Tfthudus in pracfat, ad Strabonir geographiam edit. Bafil. 1549. in epiflola ad Beatum Rhenanum inter epiftolas philolog. Melch. Goldali, Lipf. 1674. pag. 224. et in Sim. Schardii Scriptor. rerum germanic. tom. I. pag. 303. 4 Guil. Xyj/ander in. pracfat. ad Sírabonir edit. 1571. à Ifaac. Cafaubonur in praefat. ad Strabonis edit. 1578 et 1620. Phil. Cluueriur in pracfat. ad Germaniam antiquam et in ipfa operis traclatione lib. IIT. cap. 1. x : Àaaa 3 Giá yt 1μ01ν.ε.1. Gerh. To. V/o[fius de hiftoricis graecis lib. IL. cap. 6. pag. 150 fqq. DE GENERE, VITA Io. Ionfius , fcriptor, hiflor. philofophiae, lib. II. cap. 6. pag. 241. Thom. Popc- Blount, in cenfura celebriorurm autorum pag. 94 — 96. Iac. Bricker , in. hiftoria critica philofophiae tom. II, pag. 82. Henric. Morlitrus in. Effays de litterature pour la connoiífance des livres tom. I. p. £65. ' edit. Hag. Io. Georg. Hager in Οὐδ bn Bücherfaal tom. I. pag. 1 fqq. Io. Friedr. Hennicke in differt. de Strabonis Geographicorum fide ex fontium , vnde is haufit, auctoritate aeftimanda. Gotting. 1792. 8. [Goffzilin Geographie des Grecs analyfés, pag. 57 fq. Cour. Mannert Geogr. der Griech. und Ràm. tom. I. pag. 58 fq.] L De genere, vita e£ aefate Strabonir. Strabo), Amafiae, Cappadociae ciuitate, natus de genere, e quo ortus eft, paterno, emni- no filet, matcrnam tantum gentilitatem commemorans. Duxit autem genus maternum a Dorylao, regis Mithridatis Euergetis amico, et exercitus ductore ; qui, mortuo eo rege, imperio fe abdicauit et Gnoffi, iníulae Cretae nobilillima ciuitate, vitam egit priuatam. lbi ex vxore Sterope filios foflulit Stratarcham et Lagetam , cuius filia fratri Moaphernis, Col- chidis prouinciae praefecli, nupta, matrem peperit Strabonis ^). Strabo iuuenili admodum aetate Zfriflodemo, qui Niíae, Afiae minoris prope Maean- drum oppido, mane rhetoricam, vefpertinis horis grammaticam docebat^): Tyremnioni, d) Strabo vitiofe nominatur Suidae Strato, tom. ΠῚ. pag. 382. edit. Kufter. quod tamen no- men Patricius defendit in. difcuffionum peripa- tet. tom. III. lib. HI. pag. 29. operis geographici, cui Strabonis nomen infcriptum eft Szrafonen, Crctenfem, auctorem effe cenfenss qua in re /oan. Andreas, Aleriae epifcopus, in epiftola ad Pau- Jum, Pont. M. 11. latinae verfionis opp. Strabonis edit. Sweinshem. praefixa, illi praeiuit. ^ Argu- menta, quibus fententiam fuam innititur, petita funt 1) ex Z/henari loco lib. XIV. pag. 657. edit. Cafaub. vbi notatur: Μνημονεύει δὲ αὐτῶν Xirpéfuv ἐν τρίτῳ Uewygo(pumtyay , ἀνὴρ & πάνυ νεώτερος, Λέγει αὐτὸν ἐν τῇ ἑβδόμῃ τῆς αὐτῆς πραγματείας ἐγνωκέναι Ποσειδώνιον τὸν ἀπὸ τὴς «ύας φιλόσοφον & πολλάκες μεμνήμεϑα συγ- γενομένκ τὴν Καρχή δονὰ ἑλόντι. 2) e Suida loco citato, vbi leguntur ETPATOQON Agzzevs QiXocoQos, ysyovev. ἐπὶ "Ya- βερικ Καίσαρος καὶ ἐγραψε Γεωγραζιαν ἐν βιβλίοις ζ΄, Ad Athenaei locum quod adünet, viri docti iam E , - Exemíova τῷ Amifeno, probauerunt, eum duos confudiffe Pofidonios ; vnum, Scipionis familiarem , alterum, Apameen- fem, Pompeii amicum ct hiftoriarum Ícriptorem, Strabonique faepiffime citatum. — Deinde minime dubito, vocem Στράτων apud Suidam incuriae librarii originem debere. Patricii opinionem τὸς futatum iuerunt /Varfilius Cagnatus libr. cit. pag. 602 et 6c8. Jonfius libr. cit. p. 202. Lael. Bifcio- la in breui disquifitione, an libri XVII. Geo- graph. Strabonis fint, an Stratonis, in horar. fub- feciuar. tom. II. lib. VIE, cap. 5, [Reuera quo- que refpondet Ca/aubon. animadu. in Athen. lib. XIV. -cap.2r. p. 955. Refpondit etiam Pag. Gau- dent. lib. de Romanor. philofophia, cap. 51. Hewm; — vid. quoque, quae Harlefius obfer- vat not. ss ad Fabric. Bibl. Gr. tom. III. pag. 573. — &Eufiathio ad Dionyf. Perieget, Strabo femper κατ᾿ ἐξοχὴν appellatur 0 Γεωγραᾷῷος, €. gr. V. 13. 68 fq. 6) Strabo X. pag. 731. 732. Caf. 478. B. C) Strabo XIV. pag. 962. B. Caf. 650. C. ET AETATE STRABONIS Lit. IV. e. E. - 558 . Kmifeno, grammatico et Ariflotelico "): Xenarcho, Seleucen(i peripatetico *) operam dedit. Infequenti tempore familiaritarem et confuetudinem ia(lituit cum Boethio, Sidonio peripa- tetico^), et Zihenodoro, floico; Petrae Arabum Nabataeorum metropoli nato 5), cuius. auctoritate forte motus, τα ἦς Ariflotelicorum placitis, quae antea fequutum fuiffe credibile eft, Stoicorum partibus fe adfcripfit. Stoicos enim Strabonem fequutum effe, ipfe variis im locis ianui* ^); licet non defint, qui eum ab Aritlotelicis vnquam defciuiffe negent*). In Aegvpro quum effet, AcliiGalli, quem Octauianus Auguftus hoic prouinciae praefecerat, amicitiam coluit, quo cum toram Aegyptum vsque ad Syenem et Aethiopiae fines feptem- trionales perluflrauit *). — Feci: deinde itinera per maximam Afiae minoris et fuperioris par-- tem, per oram Africae feptemtrionalem maritunam, per infulas tantum non omnes maris mediterrauei, per Graeciam denique et Italiam vsque ad Ligurorum fines, quo in irinere hi- ftoriam, religionis indolem, ciuilem flatum rerum publicarum locorum et regionum con- ditionem cognofcendi occafionem nactus eft ampliffimam. —Hifce itíneribus inflitutis, non vno tantum loco, nec absque àmbitione et iactantia gloriatur, de fe praedicans ἢ): fe verfür occafam ab Z4 menia vrque ad Etruriae fines, verfusque meridiem ab Euxino ponto ad Ae- thiópiae vsque fines perueniife , nec vllum priorum geographiae fcriptorum fe longiora iti- nera fufcepiile. De aetate Strabonis relaturus, etfi annum, nec quo natus eft, nec quo inter viuos effe defit, accurate finire poflum: (quae enim Jor/ierur de Strabone, ann. Xll. Tiberii mortuo, in medium pro'ulit ^), folis coniecturis, nec vlla veterum auctoritate obfirmatis , nituntur) attamen pluribus e locis operis geographici perfpicuum habeo, eum, quo tempore Octauianus et Tiberius Augufli rem publicam tenuerint, floruiffe. Memorat enim nonnullos inter fuos aequales, quos Auguílo regnante vixille inter omnes conflat; Publ. Seruilium Ifauricum, cuius filia Augufto fponfa fuit ") quemque iuuenis fenem viderat *): Zthenodorum , floicum, quem tanta apud Oclauianum gratia valuiffe perhibent, vt mitius imperium, repreffamque ilius erudeliratem et libidinem Roma illi deberet 7): Zelium Gallum, alios, quibus recen- feudis fuperíedeo. — Praeterea ia gcographicorum tractatione variorum mentionem facit, qui- bus K) Strabo II. τ79. A. nig. Caf, A. B. XVII. i170. d) Strabo XII. 824. Caf. 548. XIII. 9o7. Caf. 605. €) Strabo XV. 987. A. B. Caf. 67c. f) Strabo XVI. 1698. D. Caf. 757. £g) Strabo XVI. 1126. Α. Caf. 779. h) Strabonem Stoicorum fectam fequutum effe, demonftrant loca, in quibus Lenonem, Stoicorum principem, τὸν ἡμέτερον, eiusque fequaces τὰς ἡμετέρας adpellat. vid. lib. I. 29. A. Cafaub. τς. A, vbi leg quae Cafaubonus obí(eruauit. Lib. II. 70. B. Caf. 41. C. 163. A. Caf. 104. Δ. vid. quoque Ste- phasup voc Ἄμασαα Cajaub. praefat. ad Stra- bon. init. /'o(fium de hit. gr. 1I. cap. 6. pag. τῆς. foníum de fcript. philof. IL. cap. 16. p. 241. Zac. Brucher. hift. phil. erit. tom, II. p. 52. i) Xylauder in praefat. ad Strabon, Caí 5:6. B. ἢ Lib. IL. 177. D. Caf. rv7. C., loc. claff. de . Strabonis itiner. meminit eorum ctiam aliis in lo- cis. e. gr. L 101. B. Caf. 5$. C. II:159. D. Caf. 10r. C. VIII. 58o. A. Caf. 377. lb 582. A. Caf. 319. X. 752. A. Caf. 477. Ib. 743. Caf. 485. . XI. 788. B. $:8. Caf, XII. 209. C.- Caf. 535. ^ XVII. 161. B. Caf $57. Ib. u66- Α. Caf. $12. 170. D. Caf. 816. 1173. A. Caf. gig. 1194. B. Caf. 857. m) lib. cit. tom, I. pag- τος. n) Taccet. Sueton. Auguft. cap. 62. 0) Strabo XIV. ogr. C. Caf. 568. D. P) Zonaras pag. 544. Zofimus lib. I. cap. ὅ. δια. quos citat /Zar/. ad Fabricii B. Gr. tom, ΠῚ. Pg- 443. 560 Lib.I1P.c.IL, DE OPERE STRABONIS GEOGRAPHICO bus, ipfum quinto adhuc Tiberii anno vixiffe, aperte comprobatur. Nolo hic omnia congerere; quae hac de re e Strabone citare poffim : fufficere cenfens, rem vno alteroue exemplo expedi. re. Ciuitatem Sardianorum, vehementiífimo terrae motu cum vndecim aliis Afiae minoris ci- vitatibus deflructam , et "Tiberii poflea munificentia refectam , enarrat 4), quod IV. "Tiberii ; anno, V..C. DCCLXX, p. Chr. XVIII. C, Caelio Rufo et L. Pomponio Flacco Coff. eueniffe e Tacito euincitur). Librum quartum fe confcripfifle Strabo ait ann. tertio fupra tricefi- mum, ex quo Norici Romanis tributum foluerent )). Deuicli autem fuerunt a Tiberio et Drufo circa ann. Vrb. DCCXXXIX. cui. fi addideris triginta tres annos, exibit ann, Vrb. DCCLXXI. p. Chr. XIX. qui eft Tiberii principatus quintus; et duodecimum cum compone- ret, Cycizenos nondum Tiberius libertate priuauerat ἢ), quod V. C. DCCLXXVIII. p. Chr. XXVI. Tiberii imp. XII eueniffe conftat "). [conf. Zthen. XIV. pag. 657, fin. Heum.] Plu- ra de his Marfil. Cagnatus lib. cit. per lancem faturam. propofuit. IL. De opers Strabonis geographico. TEOFPAGOIKQN BIBAIA IZ. praeflantifimum ingenii Strabonis monumen- tum ', indefeffo fludio, eximia arte et fumma erudiüone elaboratum, ad nos peruenit. Quo in opere Strabo non circa fleriles tantum notitias geographicas verfatur; fed, quae ad origines et fata, ad religionem et ciuilem inflitutionem, ad mores denique ciuitatum et rerumpublicarum inflituta Ípectant , e veterum praecipue Graecorum fuisque commentariis tanta dodirinae copia et ingenii fagacitate expofuit, vt, num eruditionis eius varietatem, an ingenii praeflantiam reclius mirér, dubius fim. Quae cum ita fint, etiamfi expreffis verbis id non docuiffet, ia promtu effet iudicare, com/ilium in confcribendo hoc opere illi ' fuiffe: vt, quae vel ad dele&/ationem animo comparandam, vel ad vitae infitutum fülubribus praeceptis augendum facere viderentur, in tractatione geographica proponeret. — Praecla- rum fane et tanto viro dignum confilium; quo tamen fe non raro in fraudem pertrahi fiuiffe, iure dolemus. — Quum enim ea tantum tractare iuflitueret, quae ad vitae tum cini- lis tum priuatae rationem falubriter inflituendam, vel ad animos dclectandos vtilitatis ali- quid habere viderentur: inde factum efl, vt, habita folummodo aequalium fuorum ratio- ne, et neglectis iis, quae vel iniucunda auditu, vel leuia parumque illis vtilia haberentur, in fingularum ciuitatum et regionum defcriptione non ea diligentia et cura verfaretur, quam nos, praeílantiffimis, e quibus haufit, fontibus deperditis, vt adhibuiffet, optemus 7). Quo de confilio, ea tantummodo, quae ad inflituta et rationes fuae aetatis memoratu digna putarentur, tractandi, pluribus in locis ipfe nos certiores facit. — Sic init. libri primi *) fe eumdem, quem in biloriarum defcriptione modum tenuerit, in geographicorum tracta- tione quoque feruaturum declarat, καὶ τῶ puxQots καὶ τῷ ἀφανη παρώπεμπσειν" ἐν de τοις ἐνδοξοις καὶ μεγώλοις, καὶ ἐν οἷς o πρωγματίκον καὶ μνημονευτον καὶ ἡδὺ διατριβειν. et q) Strabo VII. v) Valde laudatur a Prideaux hift. V. 'T. tom. v) Tacit. Annal. II. 47. II pag. 746. Vocari poteft Hi/loria geographica. 5) Strabo 1V. pag. 316. B. Caf. 206. Hum. i) Strabo. XI. pag. 883. A. Caf. 576. ὲ DA i Tacit. ΠΝ iL. 26. [conf. Lipfii comm. in 10) Praeclare de hac re egit cl. Hewnicáe in dif- "Tacit. p. 480. de tempore , quo Strabo opus fuum fert. laud. - compofuerit, Zeum.] &) Strabo 1. 26. A. B. Caf. 14. A. DE OPERE STRABONIS GEOGRAPHICO — LikJP.:l. ςδι COP M et Hifpaniam ") et Arabiae partem ad finum Arábicutn 5) deícribens íngenue profitetur, fe quorumdam populorum prifcis nominibus recenfendis abfünere, ne ingrato et iniutundo eorum fonitu elegantiorum auribus molefliam adferret... Peffima haec gcographo pronun- ciata elfe, optimo iure exclamat cl. Hennicho **), Quam multae enim notitiae, non ad geographiae veterum cognitionem arbpliorem, fed. ad vniuerfum. rerum antiquarum flu. dium; multu facieates,. eo nimio clegantiae popularium fuorgm aniibus blandiendi ftudio nobis fubtractae (int, in promtu eft videre. πε Fontes, quos Strabo in rerum géographicarum traclatione adiit, varii fuerunt iique praeflantilimi. Non iis enim, quos principes rerum geographicarum fontes effe nemo nefcit, hifloricorum et geographorum fcriptis, vnde notitias peteret, contentus; poetarum etian, epicorum praecipue ét tragicorum 7a praeflzntiffimos; 'in origine, conditione, et fatis antiquiffimorum populorum üluflrandis, adhibuit. TT Quinam autem potiluni fontes cum in vniuería rerum traclatione, tum in fingula- rum regionum conditione 'expónenda Straboni fuerint, paucis décjaraturus: illis omiffis, quorum auctoritate raro vfus eíl, de iis tantum referre conílitui, e quibus multa et prae- clara peuiíle conflat. Ex Zintiorhi hifloria Ytaliae, in'rcbus zotiffimum: ad 2utiquos Ttaliam incolentes po- pulos οἱ ad ciuitatum Maguse Graeciae hiftoriam fezctantibus, multa et praeclara petiit ^). "Mpollodarir ,' Athenienfis, Chorcgraphlam fiue Fas περιόδον᾽ iimbico metro compofi. tam ^^), et opus περὶ νεῶν κατωλογξ» liue de nauium apud Homeri liiad. 1T. catalogo com- pofuit; quibus Strabonem in iunfularum et regionum defcriptione, quarum Homerus mea- tionem facit, haud exigua debet.**). | . ."dpol'odori, ab Artemita, qua natus eft, Babyloniae vrbe, Zfriemiteni difii, hifloriam de rebus Parthorum geflis, praecipue in Hyrcaniae, Bactrianae, Arianae,- Mediae;: Arme- niae defcriptione adhibuit 7). ; "rif obulur, τὰ cum Alexandro M. magnam Iudiae, feptentrionalis praecipue, par- * ais : . NES nr qe: : N y tem perluflrauit, deque expeditionibus huius regis in fingulari opere egit, Straboni multas notitias fuppeditauit 86), Ziritini- Ὁ) Strabo HI. 252. B. Caf. 166. B. z) Strabo:XVL. 1125. Ὁ. Caf. 777. aa) In Differtat. laudata pag. t. not. Φ. bb) Praeclara tragicorum poetarum fragmenta, quibus hiftoriam, mores, inítituta, conditionem, antiquiffiumorum popu!orum illuftraret, Strabo geogr: phicae tractationi :ntexuit; ex. gr. cx “7ε- Jchigli Prometheo ífoluto funt 1. 58. B.-(33) VII. 461. (301. c Pontio Glauco X. 687. A. (447.) cx Edonis X, 7:1. B. C. (470.) caet. ex- Euripidis vIrcheiao V. 239. A. (111.) € Bacchis X. 710. Α A— C. (469 — 470.) caet. cc) Strabo. dc prifcis Hyclae conditoribus VIT. 388. A (253) 391. A. (2:4.) Fol. IF. minibus Hyrcaniae XL... 7277. Δ, (599, dd) Strabo X. 995. D. (677.) ££) ,Contra -Apollodorum praeclaram diíferta- tionem iuíeruit XIV. 959 — 1000. (677 — 681.) —. VIL 457. X.696. Δι 7094 C. 705. A. 713. A. 717. C. (455.452.460. 466.474.) ; Jf) Strabo-1, 178. C. (118. loc. clad.). de lu. 783. À. B. (514.) 796. B. 525. quo in loco pro ᾿Αὐρακυττη- vos legendum eft: '"Aezecazzvos, cum, codd. Vat. GHEXRDL CLXXXiV, | vid, quoque Ca/auó. ad Eg) Praeter res Indicas praeclare egi(fc vide. tur de Hyrcaniac natura et indole. Streb. XI. 716. Ll. (579.). Quae ad Indiam. fpeéiant vid, ap. Bbbb Strab. g63 Lib.IV. c. 1. DE OPERE STRABONIS GEOGRAPHICO Artemidorur, Ephefius, trium orbis partium defcriptionem, quam Periplum infcripfit, libris XI. abfoluit, cuius doctrinam et diligentiam quanti ae(limauerit Strabo, vel exinde patet, quod ex eo diftantiarum locorum et regionum , maritimarum praecipue , dimenfio- nem petiit ^^). "Afclepiader, a Bithyniae vrbe, quam Prufias ab vxore Apameam nominauit, Zyrlea- fu; diclus, περιηγήσεως Hifpaniae auctor fuit, quem in huius regionis defzriptione Strabo potiffimum adhibuiiie probabile eft ^). E Calliflh;nis, Alexandri comitis, in expeditione perfica, hiftoria varia ad antiquiora populorum fata fpectantia petiit ^), Clitarthur variis in libris va περι "ANe£edeov expofuit, quo in opere tamen non ea, qua debuit, cura et diligentia, tefte Strabone, verfatus eft "), Caecilius, Romanarum rerum fcriptor, a Strabone quoque inter fontes citatur "ἢ. Daimachur , Plataeenfis, in Indicis, multa quidem fabulofe, quaedam tamen praeclare tractauit "?), Demetrii, Scepfi, clariffimi inter veteres Ícriptoris, qui Te«;xev διάκοσμον compo- fuit ^9, auctoritati Strabo multa debet; praecipue praeclara funt, quae ex illo de Troadis regione petiit "P2, Dicaearchi periplo in finiendo locorum mari mediterraneo adiacentium fitu haud rar vfus eft 4), Ephorur, Cumanus "7), in libris XXX. res barbarorum et Graecorum ab Heraclidarum in Peloponnefum reditu ad Perinthi vsque oppugnationem defcripfit *): quo in opere de populorum commigrationibus, de origine, conditoribus, et inflitutis rerumpublicarum et ciuitatum egilfe, e veterum teftimoniis perfpicuum eft '?; quibus addas non nulla ad finien- Strab. XV. 1013 — 1062. 691—730. — XVI. 1976. A, 741. de veterum Afiaticorum commer- ciis locus pracl. ex Ariftobulo leg. XVI. i110. 766. hh) Diftantiarum dimenfionem ad Zrtemidori rationes inftitutas vid, apud Strabonem; de illis Hifpaniae LII. 221. C. (148.) Corficae et Sardiniae 8 continenti V. 342. B. (224.) ltaliae inferioris VI. 400. C. (161.) 409. A. (267.) 435. C. (285.) Pelo- ponnefi VI, 516. B.(335.) de Theffaliae diftantiis IX. «67. A. (436.) Acarnaniae X, 705. A. B. (459) Infularum Graeciae adiacentium X. 727. C. (474.) 743. C. (485.) de illis quarundam regionum Afi:e fepten. ΧΙ. 757 — 760. (495 - 498.) de Afiae mi- noris XIIl. 923. A B. Afiae fuperioris inde 80 Euphrate ad ipfam Indiam X!V. 979. B. (658.) 98^. B. (659.) 993. A. (676.) XVI. 1:03. A. (760) de (inu Arabico XVI, t114 — 1125. (769 —— 779.) de Mauritania XVIL. i:8gt. D. (825.) cact. ii) Strabo III. 236. B. (157.) 252. C, (166.) dum kk) Strab. XIII. 9o9. C, (611.) 918. C. (627.) I). Strabo VIL 45o, B. (293.) XI. 752. B. (491.) caet. mn) Strabo V. 352. C. (230.) nn) Strabo M. 121. (70.) XV. 1011. B. (689.) 00) Hoc opus proprie erat commentarius in eam Iliados B. partem, qua recenfet copias Troia- nas. Vid. Pof. de Hitt. Gr. lib. I. cap. at. p. 97. tom. IV. opp. Voff. pp Strabo XIII. 887—959. (594 — 611.) qq) Strabo III. 205. A. (145.) De Dicaearcho loc. cl. ap. P/is.'H. N. III. cap. 45. rr) De Ephoro 1. cl. Strab. VII. 513. A. (232) XHL 924. B. (ὅδ) vid. Harl. ad Fabric. B. Gr. tom. 11, pag. 5oo. ss) Diodor. Sic. XVI. p. 468. D. edit. Rhoco- mann. tom. If. 4t) Strabo 1X. 646. A. (422) X. 713. A. (465) l. claff, DE OPERE STRABONIS ΘΕΟΟΘΚΑΡΗΙΟΟ Lib.IP.:.I. 56s dum fitum regionum earumque indolem fpectantia. Strabo haud exiguam eorum partem, quae de antiquiffimorum populorum origine, moribus, et inflitutis geographicae tractationi intexuit, huic praeflantiffimo auctori debet "9, Eratoflhenes, Cyrenaeus, vir in omni litterarum genere excellens, in geographia ante Strabonem fummus, opus edidit, περι γεωγρα,ας infcriptum "2; e quo ad mathe- maticam et politicam geographiam facientia quae Strabo haufit, tanta funt, vt in fontium Strabonianorum recenfione principem locum obtinere iure mereatur. Geographiae enim fyftema Eratofthenis Strabo fere totum recepit; ita tamen, vt rerum plurimarum potitiis, quas vel geographi poft Eratoflhenem detexerunt, vel ipfe in commentariis, quos in itinere confcripf:rat, adnotauit, illud emendatum , obCrmatum , amplificatum proponeret. Qua. propter aberrare a vero illi non videntur, qui Strabonis in opere recenfionem potius Era- toflhenis geographiae auctiorem et correctiorem , quam nouum fyfílema geographicum con- tineri cenfeant ^2. — Quae autem Eratoflhenes de mathematica geographia, de orbis ter- rarum figura, eiusque diuifione in partes flatuit, libris, primo et fecundo, et, vt videtur, haud raro ipfis Eratoflhenis verbis Strabo exponit, ventilat, atque contra Hipparchi alio- rumque obiectiones defendit; fingularum regionum defcriptioni immifcens, quae ad poli- ticam geographiam facientia ille protulit **). Eudoxur, Cnidius "), in yc Περιοδῳ geographicis multa, ad hiftoriam atque naturam locorum pertinentia, adfperferat, e quibus Straboni haud exigua petita funt **). Fabii Pi&lorir Komanorum hifloria in rebus Romanorum antiquis exponendis vfus eft 44) ^ Hecatatur, Milefius, primus, qui, tefte Eratoflhene, apud Strabonem, geographiam confcripfit ^), Straboni haud raro citatur. Hellanito, Lesbio, antiquiffimo hifloriarum intec Graecos fcriptori, Strabo nonnulla, ad populorum, quorum ille hiftoriam defcripferat, mores et fata pertinentia, debet **^). De Homeri cognitione orbis terrarum Straboni tam honorifica fuit opinio, vt poeta- rum principem, auctorem ctiam geographiae praeflantiffimum fuiffe, cenferet ^^^). Bbbb 3 Iulis uu) Ephorum praecipue adhibuit exponens de Celtis IV. 354. (199.) de prifcis Italiae incolis V. 337. C. D. (221.) de Cimeriis V. 375. A. (244.) de Locrenfium inítitutis et legibus VI. 598. B. C. (260.) de Crotonae vrbis auctore VI. 403. A. (262.) de origine vrbium Siciliae graeca. VI. 410. A. (268.) de Scytharum aliorumque populo- rum feptentr. moribus ct vitae inftitutis VII. 463, A. B. (302.) de Minoe Creten(ium legislatore X. 130. A. B. (476.) de coloniis Dorienfium poft bel- lum 'Troianum conditis X. 735. A. (479.) caet, yv) Sirabo I. 29. C. (16.) 1010ὺ Vid. quae cel. MMaanert in. eruditiffimo libro: Geographie der aiten Griechen und Rümer de Strabone obíeruauit tom. I. p. 9; fqq. xx) Eratoflhenis fragmenta, ad geographiam matbematicam fpectantia ex Strabonis libb. I et II. collegit, doctiflimoque cominentario illuftrata edidit cl. Gunth. Carol, Fridr. Seidel, Gotting. 1789. 8. ad ipfam regionum defcriptionem quac pertinent, collccorem et editorem adhuc defide- rant. [conf. fupra in hoe vol. pag. 117 fqq.] yy Strabo XIV. 969. C. 6,6.) Athen. VI. zz) Strabo VILI. 581. B. (379.) IX. 598. D. (390.! caet. gaa) Strabo V. 350. A. (229.) bbb) Strabo I. 13. C. (7.) €cc) Strabo VIII. $62. C. (166.) ddd) StraboT. 3. B. 4. A. B. (2.) r2. A. B. 15. A. (6) rel. Strabo Homcrum remotiffimas terras Tam 564 710. ΠΟ ες. DE OPERE STRABONIS GEOGRAPHICO lulii Carfosir de bello gallico opus, de Gallia et de populis Alpes inhabitantibus, exponens, adhibuiffe videtur ^; de Britannia atque infulis feptentrionalibus maris Atlantici agens, prae- o clare quidem e Pgíheae, Maffilienfis, itinerario erudiri potuiffet: fed nil nifi commenta illum proferre perfuafu: /7), notitiis Romanorum ieiunis potius acquiefci debere cenfuit. Megafihener, Alexandri legatus ad regem Sandrocottum $85), licet in rebus Indicis, de quibus expofuit, veris non raro falfa mifcuiffe a Strabone accufatur, varia tamen haud eaque fperuenda de Indiae fertilitate, natura, animalibus illi fuppeditauit ^^^), Nearthus claffis prefectus, qua Alexandri iuffu ab Indo in finum perficum vectus, Periplum fcripfit; quo ex opere Strabo nonnulla praeclara petiit "*), Onrfitritür, nauis regiae gubernator, de rebus Alexandri M. fcripfit quo opere Stra- bo in Indiae defcriptione non raro vfus eft ^*^, Patrocíur, regionum, mari Indico adiacentium, fubSeleuco Nicatore praefectus, omnium qui de Alexáudri expeditione in Indiam fcripfere praeflantiffimus Straboni habetur. - Is, quuin res Indicas defcriberet, commehtariis, quos de Alexandri expeditione a Haefome et Diognrto, regis iuffu defcriptis, et a Xenocle, azae Seleuci Nicatoris cuflode δὲ traditis; 8 víus efl. Qua praecipue de cauffa Strabo fidem eius fumme faciendam cenfet "). Polijbiur praecipuis Strabonis fontibus adfcribendus eft. Praeclara enim, et haud exigua, vel ad mathematicam et phyficam geographiam, vel ad fitum. regionum et loco- rum finiendum, vel denique ad populorum hiftoriam fpectantia, Strabo ex hoc praeflantiffi- mo auclore petiit """"). Polycietum , Lariffaeum, in libris hifloriarum de rebus Alexandri multa et praeclara de fitu regionum Adiaticariim expofuilfe,, e Strabone patet """); T 1 iam cognouiffe probare ftadet... Nec«enim minus maris externi, quo Europae et Africae occidua adluuütur, quam interni, omniumque, quibus id continetur, terraruur, praeterea Ponti Euxini ad ipfau v:que Colchidem Bofpori. Cimerii,. et, quae inde fuperius ad ar&icum pertingunt, lo- corum, Libyae demique ct Afiae ad ca vsque lo- c2, quae prope oceanum. orientalem coluntur, praeclara cognitione Homeruin inftructum fuiffe, longe mmiore libri priui parte, ef multis paffim reliquorum locis declaratum: iuit. el. emite difi. laud, pag. 18. 19. — conf. Strabo IIl." 222. (149.) cce) Strabo IV. 267. C. (172.) JIf) Iniqua de Pythea cenfüra Strabonis exítat lib. II. 163 fqq. Afqq. (104-) Accedo iudicio cel. Vanneért,. in libr. laud. qui Pytheam | vera quidem, fed multis commentis immixtis, protu- iffe cenfet. 555) Strabo XX. 1028. A. 1035. C. (702. 769.) II. 121; D. (70.) Pofidonius, hihi?) Strabo II. x19. 121. B. (70-) ;XV. τοῖς. 1032. A. B..(106.) . : 111) De fluminum in India natura ex Nearch 'petita funt XV. 1013. ἃ fqq. 1020. (691) de ele- phantis 1031. C. (705.) adde 1052. (706.).; de expe ditione Nearchi XVl. 1551, — Nearcho'mon te- mere fidem habcndam effe euincere conatur Sira- £p 1I. ΕΔ Strabotl. 121/C. 70. XV^'rorr. V^ τ) Strato Vi. ug; t20. B. (68. 69.) In expofitio- nt 122. de India us. et Afia fuperiori caet. aucto- ritate comitum AlexandriStrabo praecipue vfus eft. simum Polybii fententtas, ad mathenraticam et phyficam geographia facientes, expofuit praeci- pue IL i52 fqq. (109 fqq.) — De Italiae diflantiis IL 457. A. (28*.) De populis, Alpes inhabitantibus IV. 518. 319. (2607. 20$.) De Actna^monte VI. 423. B.(:75.) de Epiro VII. 496. C. (323.) de Corim- thi excidio VIII. 584. B. 381.) rel. "Hp . nii) Praeclare cumprimis de regionibus, Cafpio mari verfus orientem fitis, expulu;ie videtuz. Strab, X1. 77; 54st DE OPERE STRABONIS GEOGRAPHICO —Li6IP.rL. 565 Pofidoniu:, Apameenfis."""), Pompeii et Ciceronis amicus, hifloriarum et rerum geo- graphicarum inter fcriptores maxime inclaruit F^). , Orbis haud exiguam partem ipfe ex- plerauit, de quo variis in^operibus, in rerum praecipue poft Polybium geftarum enatra- tione ?f), et in libro greg; ὩὭκεαώνου notitias accuratiores tradidit. Qoae Strabo illi debet, magna funt et praeclara. Namque non tantum, quae Pofidonius in libro cit. περι Xoxenvy& de mathematica et phyfica geographia difputauerat, in geographicorum libro primo et fe-- cundo repetiit 775): fed fingularum regionum deferiptioni haud exigua, de populorum in- dole et moribus 5^), de rebus naturalibus earumque cauffis '*), de regionum natura et pro- venribus, ab illo'expefita, ' intexuit *""). — Praecipue autem illius auctoritatem adhibuit in Hifpaniae egrumque regionum tractatione, quarum ampliorem cognitionem Romani bellis cum Mithridate geflis fibi parauerant; terrarum fcilicet Europae feptentrionalium, et Afiae intr Macotidem paludem et Pontum fitarum. E Theopompi bifloriarum libris praecipue praeter geograpbica varia, ad originem, con(litutionem et fata vrbium et rerumpublicarum fpectantia, petiit 55). Timoffhene denique vfus eff in regionibus, quae mari mediterraneo adluuntur, deferi- MENU rem ecPbu Praeterea magnus aliorum fcriptorum numerus illi citatur, inter quos eminent: Ti- maeus ?**), DPhilochorur **) ,— Heraclides 555), Arifloteles, Theophraftur, Hipparchur, alit, quorum recenf'o in traclationis calce videre efl. | Ex hac auctorum recenfione euincitur, Strabouem düigentia haud vulgari operam dediffe, vt copia fontium ampliflima inflructus, c ad orbis terrarum defcriptionem accederet. ^ -— Quae diligentia. in cognofcendis et inquirendis auctoribus, praeclara quidem, fumma- que laüde digna babenda, tamem res, nec fola nec primaria eft, qua Strabo effecit, vt opos ipfius praeftantiffimorum antiquitatis monumentorum numero adfcriberetur; aliis iisque maioris momenti id confequutus eft; fummo nempe illo fiodio in feligendis ex adhibeidis fontibus, et eximia illa arte in'elaborando atque ornando fue opere demonfiata. |. Qua enim diligentia farraginer" notitiarum. immenfam.- ordinauit. et difpofuit, quo ingenii acu- mine in auctoribus. ponderandis vcríatus e(1, quo fludio indefeffo explorauit, qua: potifli- mum auctoritate in regionum fingularum defcriptione vteretur, qua eruditione Üngula au- £orum placita examinauit, refutauit, emendauit? | At, virtutem, fuam Strabo praecipue Bbbb 3 ii t£t) Strabo lI. 261. B. (173) 229. A. (154.) IV. c00) Strabo XIV. XVI. 1095. A. (753.) Bpp) Strabo. XII. sra. 939) :Pofidonius íeripfit ἱστορίας τῶν μετὰ Πολο- fis» in ἘΠῚ. libris. vid. Fabricii B. Gr. tom. Ill. p. 573. edit. Harl. rrr) Strabo L το. A fqq. (4.) 1L 1526 — 162. (94 íqq.) 555) De Cekiberorum indole et vitae ratione locus. praeclarus. ex Pofidomio petitus eft Strab. IL; 250. B. (155.) de illis Cimbrorum: VII. 452. B. C. (293.) de Gailis 1V..305. A. (158.) de Syro- rum agricolis. XVI. 1125. C. (779.) caet. Adde: X. 184. S 2779. (182.) . VI. 424. C. (272)! XVII; 1159, E, C. (279.) : 1 uus) De metalli fodinis. Hifpaniae HT. 217 — 220. (147 (qq.) de'lilyrivi na:ura VIL. 487. A. B. (36r.) vtv) Strabo VHL 575. C. (375.) Χ, 683. B. (445) XUL 932. C (629.. caet. tiu) Strabo XIiL 919. B, (619) II. 148. B. (92) xxx) Strabo VI.'399. B. (260.) ψῳν) Straso VII. soz^ A. (328.) amv) Strabo Vlil. 59c. B. (385) 566 Li&.IV..L DE OPERE STRABONIS GEOGRAPHICO in feligendis fontibus, e quibus fingularum regionum defcriptionem peteret, eorumque fide et auctoritate diiudicanda declarauit. In vnius enim cuiusque regionis tractatione maxi- ma cum circumípectione operam dedit, vt ex iis inprimis auctoribus notitias peteret, quos omnium iudicio praeflantiffimos effe, conflabat. Sic, de Afia quum referret, in fingulis eius partibus fingulos illum fequutum effe auctores videmus; de India enim, Syria aliisque Afiae fuperioris partibus agens, folos quafi de rebus Alexandri fcriptores adiit, et quo iudi- cii acumine illorum fingulorum fidem examinauerit, de Patrocle, Daimacho, Mega(lhene aliis ab eo difputata demonflrant; Hyrcaniam reliquasque ad Cafpium mare orientem ver- fus fitas regiones illuflrans, rerum Parthicarum fcriptores adhibuit; et in terris Europae feptentrionalibus et Afiae a Maeotide palude ad Colchim vsque defcribendis vfus eft, qui de bello Mithridatico egerunt 2. Iudicii praeflantiam, et eruditionis copiam immenfam iis, quae contra Eratoflhenis, Polybii, Pofidonii, aliorum pronunciata difputauit, declara- tam dedit. Paucis nunc adtingenda funt, in quibus Strabo qui reprehendatur dignus videtur ^. 1) Ob nimis honorifieam de Homero opinionem, quem remotiffimas antiqui orbis terrarum terras, de quibus fequiore demum aetate Graecis certum aliquid innotuit, accu- rate cognouiffe contendit, non raro iniquus recentiorum cenfor euafit. 2) Herodotum plane neglexit, ideoque praeflantiffimi non folum in hiftoricis fed etiam in notitiis ad regionum fitum et naturam cognofcendam facientibus *), auctoris fubfidio fe ipfum fraudauit. —Quodfi enim eius auctoritatem non omnino reieciffet, in defcribendis non minus Europae partibus, trans I(irum circa Pontum Euxinum ad Paludem Maeotidem et Tanaim fitis, quam illis Afiae regionibus inter Pontum Euxinum et mare Cafpium; et quibusdam Africae auftrinae tractibus accuratius, quam factum effe videmus, verfatus effet. 3) Nec minus in negligendis Romanorum fcriptoribus modum exceffit. — Praeclare enim ex iis, de regionibus, in quibus bella geílerant, de Hifpania, Gallia, Germania, Ita- lia, deque variis Afiae atque Africae partibus erudiri potuiffet *), nifi, filentibus Graeco- rum libris, e Romanis nihil notatu dignum addifci poffe, perfuafus fuiffet *). 4) In regionum deícriptione multa, ad accuratiorem populorum locorumque natu. ram et conditionem fpeclantia, vel omnino omifit, vel non ea, qua debuit, cura, declaravit. Etenim, a) De fontibus geographiae Afiaticarum regio- praecipue nominandi funt: M. Porc. Cato Cenfo- num tractationis exftat ap. Strabon I. 26. B. (14.) b) Rem do&iffime expofuit cl. Hennicke in dif. laud. pag. 18 fqq. c) Herodori auctoritatem in rebut, ad gcogra- phiam fpe&tantibus, praeclare vindicauit cel. Hec- γ in praeftantiffimo libro: /deen fir die Poli- tik, den Verkehr und Handel der. vornehm[ten Volker der alten Welt. Gótting. 1793. d) Sirabo X 26. 6, (14.) e) Multa, ad rem geographicam facientia, hau- rire potuerat e Romanorum auctoribus , e quibus rinus de belle Punico primo et fecundo, Sem- gronius Aelio de rebus, in bello Punico fecundo fub P. Scipione Africano in Hifpania a fe ipfo ge- ftis, P. Rutilius Rufus de bello Numantino, Q. Lutat. Catulus de rebus in confulatu fuo et con- - tra Cimbros geftis, L. Corn. Su/la de rebus fuis, L. Sifenna , de bello contra Sullam. 7L. Luwcceius de bello Ματγῆςο, C. ul. (ποίαν de bello ciuili, 4A. Hirtius de bello Gallico, Alexandrino et Afri- cauo. C. Sallufi. Crifpus de bello Iugurthino, Varro Atacinus de bello Sequano, Zo/lius de bel- lo Iftrico etc. DE CODICIBVS MANVSCRIPTIS — EiIP.cIL 561 Etenim, praeclare licet de natura, prouentibus, indole quorumdam locorum atque regio- ' num expofuerit, praeclariora tamen, praecipue quibus res naturales earumque caufas decla- rentur, reticuiffe iure cenfendus eft. — Quem in errorem comfío, ea tantum tractandi quae vel ad animi delectationem facere, vel vtilitatem et fructum aliquem comparare viderentur, Suabonem inductum effe, iam fupra innui. , De Codicibus manufcriptis 7). I) Codices textur grasci. a) In Italia. Romae Bibliotheca. Vaticana fequentes Strabonis codices poffidet. 1) nr. CLXXIII. fol. max. fec. XV. chart. fol. 469.- omnes Strabonis libros exhibet; eft codex, ob lectionum varie- tatem. praeflantiffimus; «et ex antiquilimo exemplo defcriptus, vt lacunatum frequentia indicare videtur. ἐς 2) nr. CLXXIII. fec. XV. vel ineunte XVI. chartac. fol. min. fol. 284. duodecim libro: priores continet; manu ineptiffimi librarii defcriptus, vitiis enim calami fcatet. Hic cod.x, etiamfi tenuiorem varr. lectt. meífem pracbet, ob id tamen memoran- dus eft, quod pro differtatione de climatibus ap. Strab. Ii. 194. B. (132.) vsque ad libri finem aliam exhibet de terrae figurae, ita infcriptam: Στρώβωνος περι μεγεθους καὶ σχήμωτος τῆς "js, Quae incipit: Ἡ «ym xevrecu λογον ἔπεχε; προς τὴν GQeugoy Tcu φξερεωμωτος ἡ 8x, oTi πασῶ XEVTQOy P3)" πῶν "yap κέντρον ἀδιατατον ὑπαρχες: καὶ ὠμερες; quam Lau- rentino- Mediceo cod. Plut. 128. cod. III. contineri, teftis eft Bandimius in catal. biblioth. Lau- rent. { 5) Inter codices P/rbinatenf;t, qui pariter in Vaticana bibliotheca adferuantur, eft volumen fol. nr. CV. charta lintea fec. XVI. Geographicorum Strabonis X. libros pofleriores conti- nens. Confpirat ifle codex fere in omnibus cum cod. Vatic. CLXXIII. 4 Florentiae proflant in Bibliotheca Laurentino- Mcdicea 1) Plut. 28. cod. V. Stratonis libri X. priores, cod. chart. fec. XIV. 4. fol. 293. .Handim. pag. x5. 2) plut. eod. cod. XL. iidem Strabonis libri, cod. papyr. 4. fec. XIV. fol. 207. ap. Bandin. pag. 66. 3) cod. XV. vltimos feptem S'rabonis libros complectens, cod. fec. XIV. fol. 233. Bandim. pag. 31. — 4) cod. XIX. lidem Strabonis libri, fec. XIV. 4. fol. 250. Bandin. pag. 37. V enttiis in inflructiffima bibliotheca Marciana adferuantur: 1) nr. CCCLXXVIT. Cod. membranaceus, fol. max. fumtibus immortalis Cardinalir Beffarionis manu, vt mihi quidem videtur, /oanmir Rhofi, Cretenfis ^), defcriptus, omnium Strabonis codicum, quos vidi, elegautillimus, et ob lectionis probitatem pretiofiffimus, integrum Strabonis opüs continet. ἡ 2) nr. CCCLXXVIII. fec. XV. chart. fol. duodecim libros complectens poficriores. * 3) nr. CCCLXXIX. chart. g. libros feptem vltimos exhibet. { [conf. 7/i//oifom anecd. gr. Il. pag. 248-] Cefenat f) Codices, figno ἐ notatos, totos cum impreffis — £) Hcc opufculum in anecdotis graecis fafc. I. contuli, aftcri(co in(ignitos im locis tantum dif- — formulis exprimi curabo. ficilioribus inípezi, h) Vid, Montfaucon Palacogr. gr. pag. 1e!. 468 — Li&IF..I. DE CODICIBVS MANVSCRIPTIS. Cefenae in bibliotheca Malat/flarum in coenobio fratrum minorum adferuata, exftat cod. chart. Strabonis. Bontfauc. Biblioth. bib]. tom. 1. pag. 434. Mediolani in Bibliotheca. Ambrofiana tefle Monzfauc. ]..cit. pag. $04. cod. Strabonis geograph. cum Ícholis vol. IV., cum aliis duobus eiusdem «eodicibus adferuantur. ibid. pag. 528. Taurini, in bibl. reg. tefle catal. codd. latin. p. 172. Strabonis geogr. a Gitarino Veron. in latinum fermonem translata, D) In Hifpania, Bibliotheca Efcorialenfis poffidet cod. Strabonis geograph. libros VII. priores temjle- εις /Monifeuc. 1. cit. pag, 622. [fecundum Píüer. in itinerar. per Hifpan. pag. 192. cod. con- tinet lib. XVII. — In bibl. regia /Matrit. cod. chzrt, contiaens XVII. libros, apice, deferi- bitur ab Zriarto catal. pag. 19 fq. Harl] δὴ In Gallia, In regia olim bibliotheca Parifienfi proflant. fequentes. Strabonis codices, fecundum . tom. II. catalogi bibliothecae regiac nr. MCCCXCIIL codex bombycinus, ex oriente a Seuinio a. 1727. adlatus; e quo ZMontfauconiur varietatem lectionis libri primi excerpfit, eam- que in tom. II. bibl. pag. 1027 fqq. inprimi curabit. MCCCXCIV. membranaceus, fec. XV, manu Cagfaris Strategi. Lacedaemoaii '); olim mediceus, libros XVII. Strabonis compledli. tur, nr. MCCCXCV. | chart. fec. XVI. integrum opus Strabonis exhibet. Notante catalogo, eo vfi funt typographi, quorum opera Strabo graecus ex officina “1141 primum prodiit. nr. MCCCXCVI. chart, fec. XV. pariter XVII. libros eontínet. nr. MCCCXCVII. fec, XIT. cod. membr. X.libros priores exhibens. nr, MCCCCVIIL chart. fec. XV. libros XVII. continet. ξ d) In Znglia. Oxoniar in collegio nouo mutilus Strabonis codex adíermatur. nr. MCCCRT. in catal. MSS. Oxon. Mon:fauc. Bibl. bibl. tom. I. pag.-666. Cantabrigiae in academiae bibliotheea eft codex quorumdam Strabonis eain nr. MMCCLXXI. JHontf. ibid. pag. 672. Eionae in bibliotheca collegi: decimus Strabonis ties inuenitur. nr. MEE Monifauc. ibid. pag. 674. 6) In bibliothecis Z/ofrouicnfibus exflant quaedam exempla Strabonis: tefle: Athanaf. Schiada in eorum recenfione. “τὸ Codi. i) Montfaucon Palacogr. gr. pag. 97. PEEL Mc iu cree dm D EDITIONES STRABONIS Lib.IP.cI. $69 ἢ Codices Latini. Florentiae in bibliotheca Laurentino - Medicea plut. 30. cod. VIT. membr. eft codex, ver- fionem Guarini eronen/iz latinam Strabonis complectens. Baudin, Catal. pag. 30r. Parifir ia bibl. regia cod. MMMMDCCXCVI. eamdem verfionem exhibet, Catal, bibl. fegiae tom. II. Taur.si bibl. reg. codicem poffidet, eamdem verf. continene. 7Menfauc. tom. IT. p. 14or. Editiones Straboni. 1) Graeca. 1516. Strabo de fitu orbiz, Venctiis in aedibus Aldi ct Andr. Soceri, menfe nouembri. [praemiffis indice gr. et breuibus fingulorum libror, praeter primum argumentis, quae in codd. occurrere, Cafaub. quoque teflatur, ac ab illo feor(im Straboni fuo fubiecta funt] fol. Codex, quo Aldus in Strabene edendo fuerat, nunc in bibl. regia adferuatur. [In bibl, Monacenfi feruatar exempl. cum notis criticis P. Vickorii manufcriptis.] 2) Latinar. Primam verfionis latinae edi ionem Sweinshemius et Panarz circa ann. 1471. *) fine anni mentione for. max. fol. 240. et dimid. ediderunt. Exemplum huius rariífimae editionis, quo ego vtor, primo [latim folio ab epi(tola editorum nomine a Joanne ZIndrea , epilcopo Aleriae ia Corfica, ad Paulum P. M. IL fcripta incipit, in qua auctor contra Georgii "Trape- zuntii inuectiones fe defendere molitur; quam fol.3. ipfa Strabonis verfio fequitur. Libri decem priores a Guarino /eronenfi, feptem autem pofleriores a Gregorio Triphernio (Tri. fernate) translati funt... Claudit opus fol. 241. index rerum, fingulis in libris Strabonis conten- tarum, quem fequuntur verfus, in quibus typographi nomina fua declarant: "Afpicis illufrif le&or. quicunque libellof Si cupif artificum tiomina ποῦ: lege. Afpera. videbif cognomina feutona: for/an Mitiget arf mufif infcia verba virum. Córadu/ fJuveynheym: zIrnolduf panartzq: magiftri Reme impre[Jerunt talia multa fimul. Petruf cum froire Francifco maxiniwf ambo Huic operi aptatam contribuere domum. Haec verfio optimorum codicum leclionem ad verbum exprimit, feruata ipfa codicum in- terpuncliones ideoque quibus codices ipfos infpiciendi copia non eft, pro codice inferui. τε poteft. 1472. Eadem verfio /Zenetiir recufa. eft per Z'indelicum Spirenfem. fol. de qua editione accurate egit cel. M. Denis in memorabilitbus bibliothecae Garclliance pag. 4o fqq. 1473. Romae Suciuüshemii et Pannarüi editio repetita eft. fol. vid. Maittaire in amn. typogr. tom. T. pag. 329. ποῖ, χ. [4udif/red. 1. c. pag. i26 4. Panzer 1. c. pag. 437.] 1480. *) Cel. tamen Seemiller in incunabulis typogr. — dum in catal. rom. cdit. (aec. XV. ad ἢ. annum bibl. Ingoliad, tom. I. p. 19 fq. adíerendam effe pag. 38 (q. ct cel. Panzer in annal. typograph. illam putauit editionem à. 1459. adde ;udire- wol. M. pag. 413, Zar. Fol. 1F. Cccc $10 Lib. IV.. c. I. EDITIONES STRABONIS 1480. Strabo, latine ex verfione Guarini Veronenfis et Gregorii "Tifernati:, vlimam manum imponente fac, Antonio Marcello. — ap. Ioan. Viticellc upon Cat, Bibl. Bunau. vol. I. pag. 153. ἢ) 1484. Strabo de fitu orbis latine verf. a Gregorio "Typhernate. typis loann. Vercellenfis. Maitt. 1. c. pag. 458. 1494. Strabo de fitu orbis libri.XVIT. et in calce Strabonis Amafini. fcriptoris illuftris geographiae opus finit; quod loan. Vercelleufis propria impenfa viuentibus pofterisque exactillima diligentia imprimi curauit A. S. MCCCCLXXXXHII. die XXVIII. Ianuarii. "ue loco.) De hac editione copiofe agit Zager in Geograph. Bücherfaal. tom. I. pag. 19 fqq. 1496. Strabonis geographia, latine verfa, Venet. fol. — Maitt. tom. I. pag. 628. 15310. eadem Guarini Veronenfíis verfio repetita Venet. apud Bartholomaeum | de Za- nis. fol. 1512. Strabonis Geographia, decem et feptem libros continens, e graeco in latinum a Gregorio Tifernate et Guarino Veronenfc conuería cum indice. Parif per Egidium Gour- mont, DESC 1523. Sirabonir geographiti commentarii, olim vt putatur a Guarino Veronenfi et Geor- gio Tifernate latinirate donati, iam: vero denuo a Conrado Heresbachio ad fidem graeci exemplaris auctorumque, qui huc facere videbantur, recogniti. Bafil. ex officiua Valent. Curionis fol. 1539.- Sírabo ab Guarino et Gregorio "Trifernate, vt esa verfus, Áed recognitus «t emendatus a Conrado Heresbachio. ex officina Curionis. Da dus : τ ΕΒ repetitio editionis antecedentis. [1540. Strabonir Geographia — lat. interprete Pirckheimero , cum tabb. opu Seb, Münfleri. Bafil. ap. Henr. Petri. fol. vid. catal. bibl. 'Thottianae, tom. IV. pag. 23. Harl. 1559. Strabouir de fitm orbis libri XVIL.. cum. indice locupletiffimo. Eod apud Ga- *brielem Coterium. tom. l. et ll. 8. Byequignitsr CA dro.V. demandata eft. prouincia, trawsferendi im latinum Ptolemaei , Strabonis vero a Ni icclao- Guarino Vcronenfi, et Gregorio Tifermati Quo: rum ego in manibus ἘΧΛΤΗ exemplaribus, ex Gre- k) Fabric. fcripferat, vltimam manum impo- fuiffe 10. 4dnton. Marcellum: at Rüchey im. nota meta heec.notanit: 4 Jacob. Anton. Marcellus, Pa- tricius et eques Venetus, armis fane illuftrior, quaur litt ris. ou quidem ipfe impofuit manum vertendo Straboni, fed a (AP verfum. fuo fumtu et cura ad integritatem operis promouit, quum Nicolaus. V. pontifex rom: Guarinum in opere inchoato deftituiffet. « — 1dem. de edit. a. 1494. haec notauit: /|»Io. Vercellenfie, typogra- phus, Venet. in epit. ad Paullum IL ρου εξ, Straboni lat: praefixa, lecobo, ait, Angelo ilo- rentino ia matheuatucis doéctiümo, ab Alcxan- gorii Archetypis Aliam atque Africam defcribi fe- ci.. Guarini autem Europa perleda, quod in ea multa deerant, fragmentis, vt puto, graecorum ilius exemplarium, amicorum ope addi omnia curaui. In quo "Theodoro meo Gazae, atque An- dron:co Lampo, item Birago, graece latimeque doéctilfimis viris, non exigua gratia eft habenda. € adde Fabric. B. L. mediae et inf. actat, tom. III. pag. τοῦ et 11g. edit. Maná. Zar/. wt ic Cv É um th Uo 0.7: SEDITIONES STRABONIS με — $ Brequigniur in práef. ad Strabon. pag. ΧΗ, hanc editionem forma fedecima impref- fam ait.: í 1652. Strabonir, de fitu orbis libri XVIT. editi. quidem in eorum gratiam, qui Geo- graphiae fludiofi funt, olim vt putatur a Guarino Veronenli et Gregorio "Trifernate latinitate donati; recens vero a doctiffimis viris quorum in praefatione fit mentio, emendatiores quam 'aütea prodeunt. Acceffit index locupletiffimus. Amflelodami apud loan. Tan(fon. tom. I et 1T. 12; Eít mcra repetitio editionis 1539. ! 3) Editione? graezo-[atinae. 1549. Στ αΐβωνος πεὸὶ τῆς Τεωγδαφιᾶς βιβλία iQ. Strabonis de fitu orbis libri XVII. graece ct latine fimul iam im-eorum; qui pariter Geographiae et vtriusque linguae fludiofi, funt gratiam edhi: olim quidem, vt putatur, a Guarino Veronenfi et Gregorio Trif.rnate in- latinum conuerfi, ae deinde Conradi Heresbachii operà ad eius generis auctorum fidem! recogniti, nunc vero pollremum eruditorum aliquot induflria ac ftudio, quorum in prae- fatione fit mentio, ab innutmeris, quibus aeque et:graecum exemplar et latina translatio Ícatebat, mendis repurgati. Bafil. pec Henricum Petri, ἃ. M.D. XLIX, menfe Augufto. ^ ditor fuic ZMareur Hopper, iutiam ^ Profeffor Bafileenfis, vt praefatio ad Aegidium Tíhudium indicat, qui etiam, quiz 1a Aldino praeco exemplari viriofa erant, reliituit; latinae verfionis rcílituendae prouiucia Zeurizo G/areauo et Joan. Hartungo demandata. vide praefat. edit. praeziiffam. 1571. Sirabonir rerum geographicarum libri XVIL. graece, et latine interprete Guil, AXyland;o, cum einsdem notis et cafligationibus ad calcem fingulorum librorum fubiedlis, ex officina Henr. Petri. Bafil. [Eiusdem Xyl. /oz. verfio feparatim ibid. eodemque anno cum tabb. geographicis, eademque pracfarione edita memoratur in Catal. "Thot. 1. c. et eft in biblioth. Erlang. Inferipta autem, Sírcbouiz — rerum geographicar. eommentarii libris XVII. contenti, latini facti, Guifieluto Xylandro, Auguftano, interprete. Adiecimus eiasdem aunotatiunculas. — Bafil. ex offic. Henricpetrina, — in calce Bafileae — cIoIoLXXI. fol.] 1587.. Strabonir rerum geographicarum libri XVII, Z/aacus Cafaubottus recenfuit, fum- moque ftudio et diligentia, ope etiam veterum codicum, emendauit, ac commentariis illu- ftravit, —' Adiecla eft etiam Guilie/mi Xylandri Auguílani latina verfio cum neceffariis indicibus. Excudebat Euflath. Vigaon. (fine loco.) Cofattóonus vix dum duodetriginta annos natus, hac editione priores longe fuperavit, Graecum textum, in prioribus exeinplaribus turpillimis mendis deprauatum, partim ope quatuor codicum ,. quorum lectiones a focero Henrico Stephano acceperat; partim ex in- genio mulus in locis emendatiorem et auctiorem reddidit, notisque doctiffimis illuflrauit, Contra iniquos obtreClatores, qui de eo conqueíli erant, quod Xylandri verfionem non emendauerit, defenfionem inflituit in pracfatione ad Polyaenum. 1620. Altera Cafauboni editio, fexto poft mortem viri magni anno prodiit Parifir, curante Morellio, typis regiis. E(t priore fpendidior et emendatior. Cccc ἃ 1191. " $73 Lib. IV. c. ὁ EDITIONES STRABONTS 1701. Strabonir rernm geographicarum libri XVII... accedunt huic editioni ad Ca(zu- benianam lli. expreffze, notae integrae G. Xylandri, If. Cafauboni, Fr. Morellii, lac. Pal- merii, felectae vero ex fcriptis P. Merulae, 1. Mcurfii, Pb. Cluuerii, L. Holflenii, ΟἹ. Sal- mafii, S. Bocharti, If. Vofi, Ezech. Spanhemii, Ch. Cellarii, aliorumque. Chreftomathiae grazce et latine, Aimflelod. ap. loan. Wolters. toin. H. fol. Hanc editionem imprimendam curauit "Theod. lanfon. ab. ///mecorern, vid. praefat. 1763. Strabonis rerum geographicarum libri XVII. ad fidem msstorum etnendati, cum latina Xylandri interpretatione recognita, adiotationibus et indicibus ab vno e fociis regiae infcriptionum et humaniorum academiae. —Adiunclae funt tabulae geographicae ad mentem Strabonis delineatae. Parif. 4. tom. I. tres libros priores con: inens, Hanc fplendidiffimam editionem curare inchoauit 7. Brequigtius; textum recenfuit ad fidem cod. reg. MCCCXCIII. qui is efl, quem Seuinus ex oriente adportauit, cuique haud raro nimiam zuéloritatem etiam apertis in mendis tribuit. — Prodiit Íot:3nmodo tomus primus, tres priores libros Strabonis compleclans. — Brequignims enim taedio captus rei, omnem, quem collegerat ad fuam editionem ornandam, adparatum quibusdam Anglis do- diis commififfe fertur, qui eo in noua, quae fummo fplendore Oxoniae paratur, editione vterentur. Subiiciuntur (Ipfe cl. Sisbeneer , auctor huius de Strabone narrationis, nouam parat editionem, ex codd. multo oorrecliorem atque vberiorem cuius primum volumen Lipfiae hoc ipfo anno prodit, 8.] [Librum IIT. Strabonis de Hifpania Jemnnzr Lopez, geographus regiu«, ex latino fermo- ne in hifpanicum tranflulit, Madrit. 1788. 8. . Additus eff textus graecus, cum omnibus Ca. fauboni notis, quibus ille fuas et III. mappas geographicas veteri: Hifpaniae, et in quibus vetus as nova Hifpauia comparantur, adiecit. Harl.] 4) Verfionem Z'a/izam curauit /lfon/us Buonasutiur, [Venet. 1562. 4. partt. II. ]. 5) Verfio germonica. ι Des Strabo, eines alten floifchen Weltweifen, aus der Stadt Amafia gcbürtig; allge- meine Erdbefchreibung, von Zbraham Iacob Pcszcel. "Tom. IV. 8. Lemgouiae 1773 — 1777. De Henrici: Serimgeri: codicum. Straboni collatione. Silentio praeterire hic non poífum Henricum. Scvimperum, Geneuenfzm, olim de editione. nova Strabonis critica procuranda cogitaffe, et ad eam adornandam fex codicum manui. ptorum lectionem variam fummo ftudio collegiffe. — Lectiones margini cxempli Aldini, quo in hoc labore vtebatur, adfcripfit; quod poft viri doctiffumi mortem primum ad. Fu/uium Vv finum peruenit, et deinde cum aliis, quos ifle poffederat, libris in Bil/io'heram Earheri- nam adlatum eft, in qua nunc adfermatur. Quos autem codices adhibuerit, ipfe in nota, fronti exempli adfcripta, indicat, quam iuris publici facere fuperuacancum non puto, I) ,ln primis ex bibliotheca Petri Betnbi codicem habuimus fane aotiquum, qui X, » priores libros continebat, ipfe etiam multis in locis in margine veterem lectionem aliam ac , diuerfam habens, quam etiam in noflro pofuimus hoc figno: se. “ 2) Secundo loco Beffarionis, cardinalis, librum ex S. Marci bibliotheca h;buimus » qui emnes Swabonis libros habebat; illius lectionem minio rubro adfcripfimus, aut duo^us eni LJ I" ] ^ f. 1 : Se CHRESTOMATHIAE STRABONIANAE — Li&.IP.;tL — 573 » femicirculis, prioris libri lectioni affixis, cum ea conuenire oflendimus.* (Ite codex in bibliothecae Marcianae catalogo nr. CCCLXXVIII. notatur.) 3) » Tertio ex eadem bibliotheca vetuflum codicem contulimus, qui quidem duodecim » libros priores habcbat, huius diuerlam lectionem ,' quia in omnibus fere cum Beffarioais co- » dice concordaret, lectionis illius. diuerfitati: duobus femicireulis nigro minio appofuimus, - s fiquando autem diuerfum haberet, in vltima parte id pofuimus, et punctula frequenter, qui- » bus indicamus, idem in ipfo deeffe, quod in Beílarionis, in eadem margine notauimus, hinc » Codicem Gemifli fuiffe credimus. * ἘΠῚ codex inter Marcianos nr. CCCLXXVIII. 4) , Quarto librum Gemi//i babeimus, qui initio excerpta omnia ex Strabonis libris ha- » bebat veluti epitomen, aliquando etiam aduerfus Strabonis fententiam difputationes. — Hic » liber habet Stiab. lib. ΧΙ. XII— XV. huius diuerfam lectionem, quia etiam mulis in. locis »cum Bellarionis conueniret, femi-irculo eidem conuenire oftendimus, diuerfam autem le- » Clionem vlterius ín. margine pofuimus. * 5$) , Ad extrcmum cum Romae effemus, duos antiquos codices habuimus, quorum al- »ter integerrimus οἵ cafligatus manum Lafcaris in marginum notis indicabat, in quo libri » XVII. fuerunt; alter qui omnium longe vetuflillimus fuit, et vetuflate ipfa corrofus facile » indicium fecit, vnde lacunae illae, quae in caeteris omnibus habentur, emanarunt, libros ,nouem continebat, cuius lectionis varietatem ad interiorem. marginem vel notis, quibus »Conuenire cum optimis exterioris marginis notis indicare folemus, vel certe fcriptis atque » pofitis illis, quo: illius. erant propriae varietates." v Vbi antiquiffimus ifle codex hodie lateat, incertum efl. Id autem, nifi plane fallor, e Scrimgeriana ius collatione euinci poffe puto: libros nouem priores cod. Var. nr. CLXXIIT. ex eo dcfcriptos fuiffe; accurata enim Scrimgerianarum cum Vaticano codice lectionum co'- latione inftituta, deprehendi, eum, cum in lacunis, tum in varietate lectionis cum illo con- venire, quem Scriingerus codicem antiquiffimum habuit. Hanc collationem forte Cafaubonus refpiciens ad Petrum Iunium fcribit: Quantum ad eam ren (nouam nempe Strabonis editionem) iuware nos tuae illae notae Sirimgerianae queant, nt dici quidem. pote/T.. vid. Cafaub. epift. 514. HL De chreffomathiir Strabonianir. Habemus plures Geographicorum Strabonis chreflomathias, quarum vna. tantum , reli. quis adhuc in bibliotkecis latentibus, formulis impreffa et iuris publici facta eft. 1) Chreffomathia vulgata. Incertum , quo auctore, concinnata videtur, quo tempore Bulgarorum res ficti, inter annum Chrifli 976 et 9:6. fub Bafilio IT. Bulgaroctono dicto; quod H. Dodweliur in diffec- tatione de excer pios? S: ajonir colligit ex his eius. verbis lib. 111. pag. 1252. edit. Almeloven. καὶ vov δὲ πασων WzreQov καὶ EAAmdm σχεῦον καὶ Πελοποννήσον, xot Μωρεδονίον Σπυϑαν (εςς 3 Σκλαβο: 14. Lit. ΤΡ ὁ. L. DE CHRESTOMATHIIS S'TRABONIANIS Ξ Σκλαβοι; νεμοντοῇ ᾿)- Idem doctiffimus Dodiwez//mr obferuat, nullis graecobarbarís vti voca- é . 5 " Y , ft o. . vU. ^ bulis hunc fcriptorem, excepto vnico, quod PiXIAN plus fumpliei vice dixit pro reccíla ' aeftus marini. i " Editiones Chreffomathiae ,Sírabonianae. ἡ. 1537. Prodiit graece in variorum geographicorum collectione, a Sipirmnndo Gelenis cditorum , fequenti titulo: "Ageiava eorrASc Euceng tovs, TS WUTB περισλες τὴς Qu Sene ϑαλωσσής. "Avyevoe περίπλες Aiuue, Πλδταάρχε epi ποτα μὼν καὶ ὀρῶν. ἐπιτο- μη τῶν τὰ Στραβωνος γεωγραφικων. Ἐν Βασιλώμ παρ᾿ Ἱερωνύμῳ Φροίβενιῳ καὶ ικολὰφ ve Ἐπισκοπίω, ἔτει: τῆς ϑεογονιας ΦΦΛΥ. Ἁ. ; m 1557. Latina Hieronymi Gemufari verfio pofl Dominici Marii Nigri libros XI. Geogra- phiae prodiit Venet. ; : eh ' 1703. Graece et latine cum verfione Hieronymi Gemufari et. differtatione Henrici Dod. welli de Strabonis excerptore , et. aetate qua vixerit, notisque fuis breuibus prol[tat in tomo fecundo Geographiae teteris firiptorum minorum, a Ioanae Hudfonio Oxoniae editorum. t 1707. Almelounius eamdem editioni fuae Strabonis fubiecit, fcquutus ex affe editionem Hudfonianam, Dodwelliana differtatione praefixa. 2) Chreflomathiae wvueditae. 1) In Zíajlia. Romae in. Palatino - Vaticana bibliotheca cod. nr. CV. (ap. Sylburg. pag. 129.) faec. XV. chart. 4. proflat, varia*e variis hiftoricorum et philofophorum fcriptis a /Maxiguo: Plonnde excerpta, continens, — Codex infcriptus eft: Xuvarycyys. συλλεγεισω cro dio epe. βιβλίων παρα τὰ σοφωτατε καὶ NoyieruTS καὶ τιμίωτατε ἐν μονωχοις Κυρια Maiug a [1Act- va) πᾶνυ ὠφέλιμος. Excerpta ex Dione Caffio, Paufania, quae CL. folia priora conti- nent, excipiunt illa e Strabonis Geographicorum libb. T. II. IV. V. VI. VII. X. XL XII. XV. XVI. XVII ampliffima, et ad textum Strabonis cafligandum optima. { In bibliotheca [7α- ticana antiqua cod. nr, CCCCEXX XII. faec. XIIT. ve! XIV. bombycinus, 8. chreflomathiam Strabonis ineditam exhibet, Codex ob figlarum et fyllabarum compendia lectu -difficillimus eft, atque aetate et-blattarum. morfu milere adfectus. *- nr. CLXXV. eiusd. bibl. cod. mem- bran. faec. XIII. vel XIV. inter varia opufcula continet: Συνόψην ov κολ ων Tus xor ἡμᾶς οἰκεμενης ἐκλεγεισω ἐκ τῆς γεωγραζιως Στραβωνος. — Excerpta funt e Strabonis lib. II pag. 182. (121) vsque ad lib. VII. pag. 492. (320) 1 .. Cod. apud Sylburg. XCTI. exflat qui- dem inter. Palatino. l/atitanor libros, fed alieno loco collocatus; ideoque mihi copia eum euoluendi non facta eft. Florentiae in JMedicea bibitothera plut. 28. cod. XXIX, chart. faec. XV. 4. continet 1) Ergo Bovos περι μεγεϑες καὶ σχημώτος γής. 2) ἐκ τῶν περι Στρωίθωνος γεωγραζδίκων περι τῆς Ὑῆς τῆς οἰκδμενής σχημῶτος. .Vtrumque opufculum Straboni auctori falfo adtri- buitur. f) Quos auctor epitomes Sc/auos nominat, Bulgaros fuiffe, quorum imperio Sc/aui tuec temporis fubiedi erant, nemo nefcit. - “ EMENDATORES OPERIS STRABONIANI Ζιίδ ΠΡ 1. s ; buitur; Namque potius « eft: illad: de terrae habitatae figura, quod in cod. Vatican. CLXXIV. - eperis Strab. exfllat, poflerius Germiftlum potius dbdolbm babuit;'cui etai in cod. Vatic. CLXXIV. et Venet: CCCLXXIX. ad!eribitur. In bibliotheca Riccardiana Nos "Strabonis in codd. nr. XXVII ec XXIX. funt. vid. LLamii catal. bibl. Riccard. pag. 32 2) en Gailia, : In bibliotheca Parifienfi cod. nr. MCCCXCVIIT. fec. XVI. .locupletiffina et zb edi- Ais. plane: diuerfa 'Strabonis excerpta continet, Exemplam huius codicis, lib. X. comple- 'odens, manu Lucae Holflenii- defcriptum adferuatur inter eiusdem viri, duin viueret, cele- berrimsi. fcliedas,; in'inflracbiffima bibliotheca Barberina, quod cel. Cofp. Garcíoniur eiusd. bibliothecae uieciog. .vir pari humanitate et eruditione mecum. communicavit. MCCGCIX. exhibet e Strabone, Paufania, Dione, Ariftotele, aliis, excerpta. ed bibl. ὮΝ nr. regiae tom. II. cio In disgliajinter codices lfaaci Voffii in bibliotheca collegii Etonenfi cod. nr. MMCLXXI. continet Strabonis Kagmenta. vid. catal, librorum msstorum Angliae et Hiberniae in. vnum collect. Oxon. 1697. JMontfauton. biblióth. tom. I. 675. — [1n bibl. Leidzufi, inter codd. Voflianos, fant Excerpta ex fcholia(le Strabonis, qui fuit penes Patric. lunium. vid. catal. "iius biblioth: pag.'399. nr. T] : Ἐν. Emendaforer operit Siraboniani ^ δρῶ τῶν XV. üon defuérunt, qui de reflirmendo- et emendanda Strabonis opere, duin fieri poffet, cogitarent; inter quos praccipue eminet Genifli: Pitiho, magni Bef- farionis magnis praeceptor. [5 1) opuículum edidit; ᾿Δισρθωσις ἐνίων ἔων ἐκ ὀρϑω ἔ ἐν τῇ ^yearyee Qux ὑποιΣτραίβωνος λεγομένων infcriptum , in quo varia; a Strabone parum accu- rate tradita,-emendauit. — Auctor praecipue in. iis corrigendis verfatur, quae de Caípio mari Strabo tradiderat, Incipit, autem opufsulum : ἢ Ουτε τὴν ϑαλατταν TW Κασπέαν ὄρϑως "tert Eftafay TO ὀπϑανῳ cup aA Aen: κατ' αὐτῶν γωρ ἐσος οὐτῇ παντοῖεν War Roe M βανεται: et vltima eius verba ita fonant: 'A μεν ὃν abe AcyS τῶν ErexÜaevi zx loas -. iv 73 yeeryea Quay A&yoyteyay TavTy ogwymes, TXÜT PL Te καὶ τοιωυτῆς τῆς ve διορϑω- σεῶς πξος ἡμῶν τυγχῶνε:. εἰ δὲ τι αὐτῷ [7] ἄλλο gx ὀρϑως λεγεται- £x ay δα: Ey 06 Ti E" τῷ δὲ πολλῶ αὐτῷ τὰ" τε e. vend AEYSTO- "Hos ^ lee (quod, a tagmate edere voluit, maioris momenti, et, ad frs Strabo nis. textum | praeclare denis funt. eius: dem Geniffi éXcérpta e decem Stiabonis libris prior; ibus, quae in cod. Vencto CCCLYXXIX. éx- flant. ' Sumina enim cura, et ha9d rainori- fuccefu Gemiflbs plurima.S Stabenis Joca,, nul- Jius codicis ope fananda, partim ingenii acumine, partim: forte eodicum, noófkis minds. tiorum; auxilio, oc v AM ita: reflitait 'ét'in meliorem ordinem redegit, P ex ec largior * ad 5od^, ἐρᾶν o o) Exft hoc otim in cod. Variesno πὸ Éibf. noua MSS. pat 1260: .[Ín cod. Voffiano ix €LXXIV. Venero CCC.XXIX. Florentino Medi- bibloLeidenfi c(t, (tefte catalogo bibl. Leidenfis &co plut. 28.. eod. XXIX. inter codd. bibl. Pe//tfer: — pes. :99. nr. V. féégcsesitim gcographicum, cor- im Anglia nm. i220. eiusque mermuwt Laó0éus rectum per D, Ceorg. Gemifum, Z/arí.] «6 16. IV.cH. STRAPONIS SCRIPTA DEPERDITA ad magnam operis Strabonizai partem re(lituendam,, meflis colligenda fit; quam ex quotis integro Strabonis codice. f Cyriaci "Anconitani Ícholia' in Strabonem. graeca, quibus Lucar Langernannur, ΤΟ τας Hamburgenfis, vfus effe dicitur, in bibliothecis a me perluflratis, fru(lra quaefiui "). kueruant: De locie Strabonis in opere geographico emendandis et illufirandis praeclare me- Jacob. Palmerius, in exercitationibus iu auctores graecos. Vitraiect, 1694. 4. P 287 fqq. [Strabonis de Mofe et religione iudaica hiftoriam illuflrat Tolandur in Originibus iu- daicis, quae cum eius Liuio Antedeifidaemone prodierunt, Hagae Com. 1709. 8. Heum.] Animaduerfiones in Strabonis Geographiae libros IX. depromtae ex manufcripto codice Mediceo, exílant inter. varia geographica ab «46». Gromouio edita Lugd. Batau. 1739. 8. pag. 149 fq. Emilio Giansuzsi, offervazione fopra un luogo di Strabone Geogr. lib. I. in Raccolta di opufculi fcientifici, e filologici. tom. XVII. pag. 364 — 569. In Voyage litteraire de la Gréce, cahier V. In plurimis differtationibus, actis academiae lnfcriptionum Parifienfis infertis; prae- cipue in iis, quarum Brequigniur auctor eft. Oberlinur V. cel. ad Vibium Sequeftcem Strabonem culpat, defendit, emendat. Thomas Tyrwhitius, in Coniecluris in Strabonem Oxom. 1785. recuf. Erlangae 1788. cum Zarlefi praefatione. Goffilin, in Géographie des Grecs analy fce, ou les Syflemes d'Eratoflhenes, de Stra- bon, et de Ptolemée comparés entre eux, ct avec nos connoiffances modernes. à Paris 1199. 4. max. uibus addas mifcellaneas obferwationes in auctor. vet. vol. lI. tom. et Lucam Holftenum , in notis ad Stephanum de vrbibus. V. Strabonis fcripta deperdita, I. pag. v fqq. *) Strabo alios ante feripferat libros, quam geographicum opus condendum adgref. fus eft, de hiftoria" tractantes, quos intercidiffe dolemus. — Quorum ipfe mentionem facit, haec funt: “ἡ De hifce fcholiis Zp:elowenius in praefat. ita: Foret profe&o egregium ornamentum, ἢ «omparari poffet Cyriacus ZAnconttangs Sholia- es Graecus (Strabonis, qui tempore Frederi- ci lll. in Strabonem videtur Graeca Scholia con- fcripfiffe, quibus víus eft Lucas Langermannus, ICtus Hamburgenfis , vti colligi poteft ex Reine- fii Infcriptionum fyntagmate p. 223 et 368. [Con£. Viiloif. prolegg. «d Homerum etc. p. XXXI. not.] 0) Suas in Strabonem notae memorat (orneitus Bonaucniura Beriramuws, cop. 11:1. lucubratio- ᾿Ὑσομνή- num Frankenthalenf. — Philippus quoque Cluut- fius IL. cap. 40. Germaniae antiquae, notas im Strabonem pollicetur; et cap. 49. ndfert verba Cafauboni in epiftola ad ipfum feripta Cluverium, hortantis ad hoc opus fufcipiendum.. Verum nec Bertrami nec Cluucrii notae lucem viderunt, nec Roderici , Collegii regalis praefecti, q::em Can- tabrigiae movam huius fcriptoris editionem moli- tum effe fama fuit. Lucae Holflemi motae is Strabonem ha&enus anecdotac adieruantur in bi» bliotheca Zarberina. Vol. TIT. p. 5 δὺ "M STRABONES ALII Li.IV.c.1. $m Ὑπομνήματα ἱφορικοὶ nominat lib. I. (13.) ad librum eorum fextum prouocat XI. 784. B. (515.) quo ex loco patet, Polybii hiflorias hoc in opere fuppletas et continuatas fuiffe; id quod etiam Suidar voce Πολυββιοσ innuit: ἐγραψψε de ait καὶ Στρωβων ᾽᾿Δμασευς σὰ μετὰ IloAv(2:ov ἐν βιβλιος μν. Citat quoque Strabonis ὑπομνήματα ἱπορικα PLa- farchur in Lucullo pag. sir. edit. Francof. eademque videtur refpicere in Sylla pag. 468. 1ο(ἢ- phus quoque XIV. cap. 8. Strabonem inter Ícriptores rerum Pompeii magni ge(larum re- fert, vt optime, .de hoc loco commentans monet ZMentacutiur in Apparatu ad Origines ecclefiaíticas pag. 147. MEN De rebus Alexandri, et vt videtur in fingulari opere fe expofuiffe, ipfe declarat II. 121. (76.) SiEBENKEES. - VI. Fuere item alii Strabones in veterum fcriptis memorati, vt 1) C. Fannius Strabo, Conful, anno V. C. 592. a quo lex fumtuaria Fannia nomen accepit et quo-Confule rhetores ἃς philofophi Roma funt pulfi, tefte Gellio XV. 1. 2) Strabo, Sieulus, quem per 1355co. paffuum quod abefíet vidifle referunt Cicero, Varro, Strabo ipfe nofler, Plinius ac Solinus. Confer Brodaeum VfiL^r. Mifc. et Petauium VII. 10. diff. ad Vranolog. 3) Cn. Pompeius Strabo, Magni Pompeii pater. Plutarch. in Pompeii vita et de fera vindicta Numinis. 4) Stra. bo; tragicus latinus, cuius meminit Marius Viclorinus pag. 2456. Grammaticae. Strabo qui et fesquiculur (leg. fesquioculus) ditur eff, primus de Tecuefa faspfit tragoediam. fuam εἰ in [ξέπα pronunciari iuffit.. 5) Seius Strabo praetorianarum cohortium fub Augufto praefectus, pater Sciani. Hunc puto intelligi a Macrobio II. Saturnal. cum refert, Auguflum Straboni, in adulationem Caefaris male exiflimanti de peruicacia Catonis, dixiffe: guisquis praefintem fLa- tum ciüitatir cemmwtari non volet, et. ciuis et vir bonus eff. 6) Acilius Strabo, praetor, ab. folutus a Nerone. Tacit. XIV. 18. annal. T) Aemilianus Strabo, vir confularis, quem lau- dat Apuleius in floridis. 8) 'Theodoricus Strabo, Oflrogothorum dux, cuius meminit Paulus Diacenus lib. XVI. 9) Strabo fiue Strabus, Gallus, Hortuli auctor, Pfeudo - Macro laudatus in poemate de herbis. De eo "Thom. Bartholinus lib. de Medicis Poetis pag. 117 (4. 10) Wala- fridus Strabo, monachus, 'Fuldenfis poflea Decanus S. Galli ac denique Abbas Augiae diuitis a. Chr. 849. defunctus, de quo Voflius IT. 33. Hift. lat. et Caueus Hift. litterar. ad a. 842. εἴς. Dicli primum Strabi fiue Strabones a fpecie deprauata oculorum, quod hi illis effent diflorti, fiue see2Acl. Meminit Plinius VII. 12. et XI. 57. Strabo pro Geographorum Principe in epitaphio Seb. Münfleri: Germanus Esdras hic Straboque conditur. [Ὁ] VIL. Index Scriptorum et virorum, ingenio ac doGirina illuffrium, a Strabone laudatorum. Acufilaus, Argiuus, 472. Aeíchinem , Athenienfem, eiusque matrem 'Adeimantus, Lampfacenus, 599. : perfiringit Demoflhenes, 417. Adelphius, 523. nifi leg. Dil/jus, cum Ca- Aefchines, Milefius, rhetor, ob dicacitatem in faubono. Pompeium Magnum exful mortuus, 655. Aefchylas, p) Ad paginas edit. Parif, quas Alineloueniana in margine, vt dixi, annotauit. Sed indicem hunc in vtraque fruftra quaeres. Vol. IF. Dddd Lib. IV. c. T. SCRIPTORES 518 Aefchylus, 43. 182. 258. $00. 341. 387. 393. 447. 410. 128. | ἐν Ἱκέτισιν ἤ Aetodci s 221, Μυρμιδόσι. 616. Νιόβη. 580. Pontio Glauco, 447. Prometheo, 183. 299. Prometheo folu. to, 33: Agatharchides, 779. Cnidius, Peripateticus, Hilloricus, 656. Alcaeus, 37. A1t. 412. 600. 610, 617. 661, In- fra in (αἰ αν. Alemaeonidis auctor, 452. Alcman, 43. 299. 340. 446. 460. 482. 580. Alexander M. Homeri fludiofus, eius dyce- Θωσις Ὁμηρικὴ ἐκ νοέρϑηκος , 504. Alexander, 768. Aetolus, 566. 68r. : Alexander, rhetor, Lychnus cognomine, patria Ephefius, 642. eius hiftoria et ἔπη, aftronom. et geograph. ibid. , Alexauder Philalethes, 580. Amphiaraus, vates, 399. 404. 642. 162. Anacreon, 151. 633. 638. 661. Teius, 644. Anaxagoras, Clazomenius, phyfieus , 645. Anaxarchi διόρθωσις Ὁ μήρε ποιήσεως, 594- Anaxicrates, 768. Anaximander, Milefius, "Thaletis difcip. 1. 3s. primus σίνακω γεωγραφικὸν ἐκδὲ- δὲς, T- Anaximenes, rhetor, 589. 635. a. Anaximenes, Milefius, Anaxagorae praece- ptor, 635. c. 645. Andro, 392. 456. 415. 416- Andronicus, Rhodius, Peripateticus, 655. Androfthenes, 'Thafius, 766. Anniceris, Cyrenaicae fectae emendator et auclor fectae Anniceriae, 837. Anticlides, 221. Antigenides, Alcaei, poetae, frater, 617. Antimachus , 345. 364. 387. 409. 588. [T] Antiochus, 242. 252. 255. 257. 262. 264. 265. 218. 159. Lampfacenus, A STRABONE Vol. IT. p. 9E τὸ i τῷ περὶ ᾿τὠλίας», 254. Antiochus, philofophus, Afcalonites, 759. Antipater, 757. 'larfen(is, Stoicus, 674. Antiphanes, 102. 8 πολὺ ἀπολείπεται ταὺ- ve τῶν Πυϑέε καὶ Εὐημέρα καὶ Δντι- - φανδς Ψευσμώτων. — Vide infra, Ber- gatur. Apellicon, Teius, 644. φιλόβιβλος μᾶλ- Acv. 3] Φιλόσοῷος libros Ariftotelis ac 'Theophra(li magna pecunia redemit a Neleo Scepfio, et lacunis paffim male fuppletis inemendate. defcriptos. edidit. Eius Bibliotheca captis Athenis venit in Syllae poteflatem, 699. Apollodorus, 43. 44.45. 61.303. 328. 338. 339. 368. 310.,400. 404. 474. 514- 553- 555. Grammaticus, 66r. nauium catalo- £0, 5I. 254. 298. 405. 677. 678. 680. Apollodorus, rhetor, ὁ cs τέχνας ewy- veas , 625. auctor. fectae Apollodo- reae, Auguflum inflituit, et praeceptor fuit Dionyfii, Attici, idem. Apollodorus, Adramyttenus, 525. nifi leg. ᾿Αρταμιτήνος.- Apollodori, Artemitae, Παρϑικά, 118. $09. 519. 685. Grammatieus, 661. Apollonides, 309.523. 528. Apollonius ,, Adramyttenus, $16, . Citieus, medicus, 683. Cronus, Cyrenaeus, 837. Malacus, 661. Mys Erythraeus, 645. Molon, 651. 66r. Argonauticorum fcriptor, Alexandrinus fuit, fed dictus eft Rhodius, 655. Stoicus, patria Nyfaeus, Panaetii andito- rum optimus, 650. "Tyrius, qui non diu ante Strabonem edidit φιακῶ τῶν οὐπ᾿ὸ Ζήνωνος Φιλοσόφων καὶ τῶν βιβλίων. 151- Aratus, 3. 103. 346. 387. 478. 484. 486. 671. Arcefilaus, 15. Academicus, 614. Archedamus, Tarfenfis, Stoicus, 674. Archelaus, N'ol. TIT. Ρ.1ὸ PTT. 12 "Archelaus, phyficus, 645. Archemachus, Euboéníis, 465. &rchilochus, 370. 451. 487. 549. 641. Calli- no iunior, 648. Archimedes, 5;. περὶ τῶν cXEMÍVGY, 54. Archytas, Tarentinus, 280. Arete, Cyrenaica, 837. Ariflarchus, Homeri enarrator, $30. 31. 33. 103. 609. 650. praeceptor Menecratis, Nyfaei, 650. Arifteus, Proconnefius, 21. Homeri praece- ptor, 639. auctor Arimafpeorum car- minum, 589. Ariflippus, Cyrenaeus, Socraticus, 817. eius nepos μητροδίδακτος . idem. [UP] Arifto, 15. — Ceus luletes, peripateticus, Bio- nis Boryfthenitae difcipulus, 486. eius liber de Nilo, 790. Ariflo, Cous, Cei auditor et heres. 658. Ariflobulus, 509. 519. 671. 691. 694. 695. 70T. 130. 166. 824. eius locus de Sophiflis 'Taxilenfibus, Brachmanis, 714. Ariflocles, Rhodius, grammaticus, Strabonis aequalis, 655. Ariflodemus , Nyfeus,- Menecratis Εν. gram- maticus, quem decrepitum audiuit Stra- bo, 650. Ariflodemus, prioris confobrinus, qui Pom- peium magnum docuit. 650. Ariflonicus, grammaticus, Strabonis aequa- lis, ἐν τοῖς περὶ τῆς MeveAoa πλά- γῆς. 538. Arifloteles, 29. 94. 104. 152. 182. 299. 345. —— 873. 374. 380. 445. 447. 598. 695. 793. s 190. αἱ Agisor£A8s πολιτέαι » 331. περὶ ἀνέμων, 29. Scriptorum eius fatum, 608. difcipuli, 618. Ariflus, hiftoricus, Salaminius, 692. 730. Artemidorus, "Theopompi F. Cnidius, 656. Artemidorus, "Tarfenfis, gramunaticus, 675. CITATI Lib. IV. c.I. $79 Artemidorus (Ephefius), 157. 158. 148. r7. 159. 164. 170. 172. 183. 198. 224. 245. 261. 267. 284. 285. 335. 568. 459. 460. 474. 485. 622. 640. 642. 663. 665. 670. 615: 160. 769. 714- 175. 776. 8c1. 803. 804. 825. 829. 850. Afclepiades, Myrleanus, 166. ἐν τῇ Taed;- Tavia, παιδεύσας τοὶ Τραμματικὸ καὶ στεριήγησίν τινα τῶν ἐθνὼν ἐκδεθωκως τῶν ταὐτῃ , 157. Afclepiades, Prufienfis, medicus, 566. Afiatici rhetores, 614. 660. Stylus Afüti. cus, 648. Afinius, 195. Pollionem iatellige. Afius, poeta. 265. Athenaeus, Seleucienfis, Peripateticus, fub Auguílo clarus, 670. Athenodorus, 6. 55. 173. philofophus, Stra. bonis amicus, 779. Athenodori duo, Tarfenfes, Stoici, vnus Cor- dylio nomine, qui in Catonis contuber- nio obiit, alter Sandonis F. Cananita, Cacfaris praeceptor, 674. 675. Auguíli imp. diuifio Galliae in quatuor pat- tes, 177. Bacchylides, Ceus, Iuletes, Simonidis confo- brinus, 486. 616. Batho, Sinopenfis, Περσικῶν fcriptor, 546. Bergaeus (Antiphanes), 47. 100. 104. Bias, Prienaeus, 636. Bio, aflrologus, 29. Bio, Boryflhenites, rs. 486. Boéthus, Sidonius, ὁ συμφιλοσοφήσας TO Στράβων; τὸ AgisoréAet, 15]. 1 Boécthus, 'larfenfis, malus poeta et ciuis, tempore M. Antonii, 674. [δ] Cadmus. 18. λύσαντες τὸ μέτρον τ᾿ ἀλλὰ δὲ φυλάξαντες τὸ ποιητικαὶ συνέγρα- ψαν ὁ περὶ Κάδμον καὶ Φερεκύδην xg Ἑκαταῖον. Caecilius, hifloricus, ὁ τῶν Ῥωμαίων συγ- γραφεὺς, 230, Dddd a Caefar 580 Lib. IF. e. F.. SCRIPTORES Caefar in commentar. 177. ὁ ὁ Θεὸς Κωῦσαρ ἂν τοῖς ὑπομνήμασιν. Calchas, vates, 284. 642. 668. 615. Callias, Ledius, δ τὴν Σαπῷω καὶ τὸν AM xXcuov ἐξ ἡγησάμενος, διϑ. Callimachus ; 44. 49. bis 216. 299. 347. 354. 397. 437: 419. 484. 638. 737. 895. 837. Cyrenaeus a regihus Aegypti τετιμημέ- γος. ποιητὴς μὲν ἅμω Mc Ὑοαμματι- xn ἐσπεδακώς. $38. Callinus, clegiographus,, 694. 627. 647. 668. Archilocho antiquior, 648. £y τῷ “πρὸς Δία λόγῳ" 633. Calliflhenes, 362. 517. 531. 635. 813. 814. “ποιήσεως. 595. Carneades, Cyrenaeus, 837. ὅτος δὲ τῶν ἐξ ᾿Ακαδημίας ἄριξος φιλοσόφων ὁμολο- yea. Cephlao, Gergethius, $89. €haraxus, frater Sapphonis, 808. Charmolaus, Pofidonii, philofophi, in Liguria hofpes, 165. Charon, hifloricus, 580. Lampfacenus, 583. Charondae legibus v(i Mazaceni, delecto vo- μῳδῷῳ, qui ipfis fuit legum.i interpres, 539. Choerilus , poeta, 303. 672. Chorographus, 261. 285. Cicero, 660. 798. Cleanthes, Affius, Stoicus, 6to. 343. 671. Cleophaaes, Myrleanus,. rhetor, 566. Clitarchus, 224. 293- 491. 505. 718. 542. 588. 61r. 621. Eius ᾧιόρθωσις Ὃ μήρε Corifcus, Scepfius, Nelei pater, Socraticus, 608. Crateri epiftola ad matrem Ariftopatram, 102. Crates, 3. 4. 5. 30: 31. 38. 105. 439. 609. Mal- lotes, πρὸς ἐπιξημονικοὶς ὑποθέσεις τὴν "Opes ποίησιν πρέψας. 157. 076. Οἱ παραδόντες τὸ Κρητικοὶ, 466. 'Ev τοῖς Κρητικοῖς λόγοις, 472. Crinagoras, Mytilenaeus, Strabonis aetate clarus, 617. A STRABONE Vol. ΠῚ, p re Pre. Creophylus, Samius, Homeri hofpes ac ma- gifler, 638. ἜΝ Ctefias, Cnidius, 43. 508. 770. 185. ὁ ἴα- τρεύσας μὲν ᾿Αρταξέρξην, συγγρψας ὲ τὰ ᾿Ασσυριωκοὶ καὶ Περσικοὺγ 656. Cyrenaici, 837 Cerfylus fiue Cyrlilus, Pharfalius, (hifloricus) ἀνὴρ συνεςρατευκὼς ᾿Αλεξανδοῳ, 530. Daimachus , Indicorum fcriptor, 68: 69. 74» 15 46: 11.699. nullius fidei, 70. Nicolaus, Damalcenus, 716. 710. Damaíles, 583. ab Eratoflhene reprehenfus, 684. fcriptor nulla fide dignus, 47. Damafíus Scombrus, Trallianus, orator,. 649. [I] Daphitas, grammaticus, in oppido Thorace crucifixus, quod reges Pergamenos car- mine profcidiffet, 647. Deimachus, vide Daimachus. Dellius, fupra Adelphius. Demetrius, Amifenus, Ratheni F. mathe maticus, 548. Demetrius, Calatianus, terrae motus per νηΐ: verfam Graeciam enarrans ,. 60. Demetrius, Laco, 658. Demetrius, Phalereus , 147. 361. , Theophra- fü difcipulus. Eius ὑπομνήματα περὶ τῆς πολιτείας τῶν Αϑηναίων 398. Demetrius, Pharius, 315. Demetrius, Scepfius, 44. 46. 58. 339- 344. 371- 439. 456. 472. 489. 550. 551. 552. 594. 596. 600. 602. 606. 607. 611. 626. τὸν Τρωϊκὸν διώκοσμον τριώκοντα βι- βλοις ἐξηγησώμενος γραμματικὸς. ae- qualis Cratetis et Ariflarchi, 603. 609. Democles, Demetrio Scepfio antiquior, 58. Democritus, r. 61. 65. 703. Demofthenes, 121. 374. 424. 445. 471. Dialectici, 838. Dicaearchüs, 2. 104. 105. Dio, academicus, tempore Pompeii Magni; princeps legationis contra Ptolemaeum: Auletem, 796. Diogenes, Vel. YIT. p. r3 P τῷ beso, Sinopenfis, Cpu s46. 675. Diodori e Sardiani, oratores, quorum maior dictus Zonas, 627 fq. Diodorus, "Tarfenfis, grammaticus, 675. Diodorus, Cronus, dialecticus, Apollonii difcipulus, 838. Diodotus, Sidonius, philofophus, Bo&thi fra- ter, 757. Diogenes, Plutiades, philofophus et extempo- ralium carminum poeta, 675. Dionyfides, tragicus, e pleiade, 675. Dionyfocles ,. Trallianus, orator, 649. Dionyfi odorus Icen, Amifenus, mathemati- €us, 548. — Dionyfius, dialecticus, patria Bithynus, 566. Diony(íius, Pergamenus, cognomento Atti- cus, Apollodori, rhetoris, di(cipulus, co- Qs: ἧς ἱκανὸς Καὶ συγγραφεὺς καὶ λογο- γρώφος. 625. Dionyíius, ὁ τὰς κτίσεις γραώψας, 566. Dionyfius, Thrax, grammaticus, Alexandri- nus patria PR fed dictus eft Rhodius, 655. Dionyfius, Halicarnaffeus, hifloricus, 656. Diophancs, Mytilenaeus, rhetor, 617. Diotrephes, fophifla, ex Autiochia ad Maean- drum, praeceptor Hybreae, 630. [?] Diphilus, Sinopenüs, poeta comicus, 546. Dorylaus, taclicus, 557. Empedocles, 364. 274. 276." Ephorus, Di filius, Cumanur, Ifocratis difci- pulus 6 ὁ τὴν is ορίαν συγγρώψας καὶ τὼ περὶ τῶν εὑρημώτων. 622. 2. 35. 138. 199. 244. 259. 260. 262. 265. 266. 267. 279. 293. 303. 305. 326. 32]. 3:2. 234. 351. 361. 564. 366. 374. 400. 401. 462. 463. 464. 465. 476. 471. 419. 480. 544. 550. 583. 600. 623. 634. 677. 678. 619. 680. ἐν τῇ τετάρτῃ μὲν τῆς ἱπορίας , Εὐρώπῃ δ᾽ ἐπιγφαφομένῃ βίβλῳ, 302. 34. ἐν τῇ Εὐρώπης πολιτείογ 471. CITATI Lib. 17). ..1. 58r Epicharmus, 564. Epicurus, Lampfaci commoratus, $89. Erafiflratus Ceus Tuletes, medicus, 486. Erafiflratea fchola Smyrnae, praefide Hicefio; 550. Eraflus, Scepfius, Socraticus, 60g. Eratoflhenes, Cyrenaeus, 83$. Citatus, * 2. 7. 14. I5. τό. 18. 22. 23. 24. 25. 26. 2T. 38. 44. 47. 48 Íq. 50. 54. 55. 56. 51. 62. 65. 65. 67. 68. 69. 70. 14. 16. 71. 18 19. 80. 81. 82. 83. 86. 88. 89. 90. 9t. 02. 93. 94. 95. 97. 104. τοῦ. 107. 108. 113. 126. 132. 134. 155. 159. 170. 224. 298. 299. 300. $17. 384. 475. 490. 491. 509: 510. 513. 522. 663. 684. 688. 689. 690. 727. 141. 746. 164. 165. 167. 169. 178- 784. 185. 786. 790. 802. 828. 829. 837. σερὶ τῶν cya av, 15. μελέται» ibid. Eius ὑπομνημάτων γεωγρωφικῶν liber primus, 29. etíecundus, 62, tertius, 67. immerito reprehenditur ab Hip- párcho. Infra, Zipparch. Magna Erae toflhenis bibliotheca, 69. Eretricorum philofophorum Íchola, a Mene- demo inflituta, 448. Eudemus, Hbodius: philof. 655. Eudorus, Peripateticus, — Eius liber de Nilo plagii ab Ariflone poftulatus,. 790. Eudoxus, Cnidius, mathemat, 1, 378. 390. 413. 465. 510. 550. $62. 582. 656. — Eius Ípecula Cnidi, e qua Canopum fpecta- vit, n9. Eudoxus, Cyzicenus, tempore Euergetis fe- cundi clarus, 98 fq. 105. Euemerus, 102. 104. 299. Meffenius , AT βελτίον τῶ Μεσσηνίῳ πιξεύειν ἢ τότως 104. Quod ibidem legitur Eratoflhenem Τὸν y Εὐήμερον Βεργαῖον καλέιν. per Bee- γοϊον intelligit fabulofum, vt pag. τος. Βεργεῆον διήγημα. ab Antiphane Bergaeo. Euphorio, 68r. 564. 566. ὁ τὰ Πριάποιο “ποιήσας, 582. vbi Euphorio legendum pro Euphronio. [T] Dd dd 3 Euripides, 482 Lib. 177. c. IH. Euripides, 183. 511. 319. 193. 366. 615. 616, 6710. 498. 520. 61s. Anaxagorae audi- tor, 645. in Aetolo, 356. Archelao, 221. Bacchis, 27. 469. 687. lone 356. Palamede, 470. Phaetonre, 33. Euthydemus, Mylafenus, rhetor, 659. Fabius, hiftoricus, 228. (0. Fabius Pictor.) Gabinius, ὁ τῶν Ῥωμαίων συγγραφεὺς. 829. Hecataeus, hifloricus et philofophus, Mile- fius, 1. 7. 18. 271. 299. 316. 321. 341. 633. 644. Hecataei, Milefii, γῆς περίοδος, 550. nifi nomen corruptum ; Xenocratis enim phi- lofophi difcipulum eum Strabo ibidem appellat. Hecataeus; T'eius, hifloricus, 644. Hegefianax, 594. Hegefías, 596. Magnes, rhetor, ftyli prin- ceps Afiatici, 648. Hellanicus, Lesbius, 45. 508. 550. 602. iio. Heraclides Erythraeus, leus, 645. Heraclides, Heracleotes Ponticus, philofo- , phus Platonicus, 541. 604. ἐν τῷ δια- λόγῳ" 98. Heraclides, 100. 384. 645. Heraclitus, 3. Ephefius, Scotinus, 642. 784. Heraclitus, 'Thurius, poeta, Callimachi difci- pulus, 656. Hermeas, Eunuchus, 610. Hermodorus, Ephe(ius, 642. Herodotus, 30. 35. 43. 61. 62. 98. 100. 141. 282. 428. 448. 413. 301. 473. S08. 531. 534. 536. 544. 550. 513. 611. 618. 626. 621. 668. 823. Thurius, 656. ᾿ροφίλειον διδασκαλθον medicorum Smyr- nae, praefide Zeuxide ac deinde Alexan- dro Philaletha, 580. Herophilei, medici, Heraclides Erythraeus et Apollonius Mys, 645. Mefiodus, 32. 29. 43. 59. $21. 299. 500. 302. 322. 327. 328. 342. 304. 370. 385. 393. 566. 426. 451. 456. 618. medicus Herophi. SCRIPTORES A STRABONE Vei. TIL. p. 15 P 16 4C9. 413. 424. 442. 47i. n^ 508. 588- 622. 642. 641. 616. in 1 catalogo 3142. γῆς περιόδῳ. 676. Hefliaea, Alexandrina, Demetrio Scepfi jo lau. data ἡ συγγοώψασα περὶ τῆς Ὁμήρε Ἰλιοίδος,, 599. Hierocles, Alabandenfis, Meneclis frater, 661, Hieronymus, Rhodius, philof. 655. 378. 475- Hipparchus, 2. 5. 7. 14. 15. 16. 55. 56. 63. 68. 69. 7t. 72. 74- 15. 16. 11. 18- 19. 80. 81. 82. 83. 86. 88. 89. 99. 91. 92. 93. 94- 106. 113. 115. 131. 132. 135. 333. Bithy- nus, mathematicus, 566. ᾿Αςρονομικὸς, 131. ἐν τοῖς πρὸς ᾿Ερατοσθένη. 7. 15. 56. ἐν τῷ j δευτέρῳ, [I] 9 ὑπομνήματι, 69. TT. ἐν τῷ τρίτω ὑπ εμνήματι τῶν πρὸς τὴν Ἐρατοσϑένες γεωγρωφίων arevrom- μένων. 94. ᾿ Hippocrates, medicus, 659. Hipponax, Ephefius, poeta, 340.633.636. 642. Homerus, r. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9:10. 12. 16. 17. 18. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 2T. 28- 29. 30. 31. 33. 34- 35. 36. 57. 38. 39. 40- 41. 42. 43. 44. 45. 46. 48. 53. 58. 59. 65. 3. 103. 149. 150. 157. 221. 224. 244. 256. 295. 296. 298. 299. 300. 301, 302. 303. 327. 328. 329. 33c. 331. 332. 336. 337- 338. 339. 340. 341. 342. 344. 345. 346. 348. 349. 350. 354. 355. 357. 359. 363. 364. 365. 567. 368. 369. 370. 371. 372. 375. 376. 311. 383. 384. 386. 387. 588- 592. 394. 399. 401. 404. 405. 407. AIC. 411. 412. 413. 414. 417. 420. 423. 424. 425. 426. 427. 429. 430. 431. 432. 433. 434. 436. 431. 438. 439. 441. 442. 445. 446. 449. 451. 452. 453. 454. 455. 456. 451. 459. 551. 554. 564. 565. 572. 573. 514: 581. 582. 584. 585. 556. 587. 590. 501. 595. 596. 597. 598. 599. 6co. 6or. 602. 604. 605. 606. 607. 611. 618. 613. 614. 615. 619. 625. 630. 655. 648. 651. 653. 654. 661. 662. 665. 667. 676. 679. 68o. Vol. IIT. p.16 P 17 680. 681. 756. 757. 162, 190. o1. 802. 814. 815. 834. Geographiae principem effe, docet pag. 77. et per totum fere librum primum, atque paflim alibi, Ne- que temere omnia finxiífe, vt fenfit Era- toflhenes, 18. 224. etc. Οἰχαλίως &Ao- cis Creophylo, hofpiti, dono data, 658. Homeri editio ἐκ τῷ νάρϑηκος. 594. — Vide , et fupra in Zfrifartho, Crattíe, Calli. Jihene, Apollodoro, Hefliata, Zenedo- 20 etc. Hybreas, Mylafenus, Diotrephis difcipulus ὁ καθ᾿ ἡμᾶς μέγιξος Ῥήτωρ, 630. 659. 660. Hypficrates, 311, 504. Ibycus, 59. 271. Icen, Amifenus, geometta, 548. Idomeneus, Lam placenus, Epicuri amicus, 589. Infcripio aereae hydriae in fano Aefculapii apud Panticapaeum, 74. Columnae du- plicis. Eretrienfium in templo Dianae Amarynthiae, 448. lon, pocta, 645.3564. ἐν ᾿Ομφαλῃ Σατυρι- xg, 60. Yphicrates, 827. Mocrates, Ephori, Cumani, praeceptor, 622. Leonides, Rhodius, Stoicus, 655. Leonteus, Lampfacenus, Epicuri amicus, 589. Lesbocles, Mytilenaeus, Strabonis aetate c]a- rus, 617. Lycurgus, orator, 6ox. [UP] Λυσιωδοὶ. 648. Lyfis, carminis cinaedici auctor, 648. Μαγωδοὶ, 648. Megarici, 393. Megaflhenes, 68. 69. 16. 17. 600. 668. 689. 102. 103. 105. 706. 709. 711. 218. Indi- corum fcriptor nullius fidei, 7o. Meleager, Gadarenfis, 759. Menander, 295. 452. 486. 637. 638. Menecles, rhetor, Apolloniorum , Mollis et Molonis, praeceptor, 655. 661. CITATI Lib. IV. c. I. 585 Menectates, 650. Elaites, 772. Xenocratis, philofophi, difcipulus, $50. ἐν τῇ Ἐλ- λησποντιακῇ περιόδῳ. 551. Menecrates, Nyfaeus, Ariflarchi, grammati- ci, difcipulus, 650. Menippus, Gadarenus, ὁ σπεϑογελοῖος, 759: Menippus, rhetor, Stratoniceus, quem au- diuit Cicero et omnibus Afianis oratori- bus antepofuit, 660. Menodorus, T'rallianus, eye λόγιος καὶ ἄλλως σεμνὲς καὶ βαρὺς, ἔχων τὴν ἱερωσύνην T8 Διὸς τῷ Λαρισσαίᾳ y 649. Metrodorus, 609. 642. Scepfius, 775. 504. Metrodorus, Lampfacenus, Epicuri amicus, 589. Milo, Crotoniates, athleta, difcipulus Py- thagorae, 263. Mimnermus, 46. 642. ἐν Nawvoi, 633. 634. Mnafalces, Sicyonius, Plataeenfis, poeta, 413. Mofchus, Sidonius, πρὸ τῶν Τρωϊκῶν χρό- yay γεγονώς, 757. Mofes, 760. Μῷσις γάρ Tig τὼν Αἰγυπτίων ἱερέων , etc. Myrfilus, 610. 60. Neanthes, Cyzicenus, 45. Nearchus, 69. 77. 525. 686. 689. 691.705. 106. 16. 120. 725. 726. 732. 766. 161. exiguae fidei, 7o. Neleus, Corifci F. Scepfius, 608. 609. Vi- de fupra in Apellicone, Teio. Neoptolemus Parius, gloffographus μνήμης ἄξιος. 589. Neflor, Tarfenfis, Stoicus, 674. Neflor, '"Tarfenfis, academicus, qui Marcel. lum, filium Octauiae, Augufti filiae, in- flituit, 675. Nicias, Cous, 657. Nicolaus, Damafcenus, 716. 719. Oneficritus, 577. 689. 691. 694. 695. 696. 110. 726. 730. exiguae fidei, 70. 698. Oraculum, 53. 556. (confer Sibyllina lib. IV. pag» 29a. edit, Parif.) 169.279. 262. 251. 320. $4 Ζι6,.10}.6}. 320. 380. 357. 398. 464. 449. 608. 643. 641. Orpheus, 330. 470. 471. 414. 762. Orthagoras, 766. Palaephatus, 550. 551. 552. Panaetüus, Rhodius, Stoicus, 659. 655. Parmenides,g4. Eleates, Pythagoreus, 252. [δ] Patrocles, qui Alexandri Magni expeditionem in Indiam defcrip(iffe videtur, 508. 509. 510. 689. 70.76. 77. fide haud indignus, 68. 69. Phanias, Erefius, Philof. Peripateticus, 618. Pherecydes, 18. 169. 472. 632. 643. Philemon, 'Tarfentis, comicus, 67r. Philetas, 364. ἐν Éeatveset s 168. citatur ibi diftichon elegiacum. ^ Cous fuit poeta et criticus, 657. Philippus ὁ τοὶ Καρικοὶ γράψας. 662. Philo συγγοώψας τὸν εἰς Αἰθιοπίαν πλδν. 71: Philochorus, 328. 362. 392. 307. Philodemus, Gadarenus, Epicureus, 759. Ὁ τὴν Φορωνίδα γράψας» 472- Phrynichus, tragicus, ob drama de capta per Darium Mileto ab Athenienfibus multa- tus, 635. Pindarus, 155. 172. 248. 268. 270. 321. 328. 41. 711. 412. 413. 419. 431. 469. 485. 544. 626. 643. 645. 655. 802. ; Pifander, Rhodius, ὁ τὴν Ἡρακλείων *yea- Nas, 655. Plato, 260. 400. 468. 471. 477- 591. 762. in Phaedro, 295. Polemo, 15. Periegetes, 396. τέτταρω [βι- βλία συνέγραψε περὶ τῶν ἀναϑημά- τῶν τῶν ἐν τῇ ἀκροπόλει» 16. Polybius, 2. 14. 23. 24. 96. 97. 104. 105. 106. 108. 145. 147. 148. 151. 162. 163. 170. 172. 173. 183: 106. 202. 207. 298. 211. 214. 222. 242. 261. 270. 285. 317. 322. 323. 331. 335. 381. 389. 663. 465. 313. 515. 191. 198- Polycletus, 509. 510. 728. 742. Polycritus (de Perfarum rebus), 735» SCRIPTORES A STRABONE Nol. TIT. p. Tz P 18. τὸ Pofidonius, 2. 4. 6. 14. 29. 41. 54. 55. 58. 95. 97. 103. 104. 119. 135. 158. 144. 146. 153. 157. 162. 163. 165. 170. 172. 173. 182. 183. 188. 198. 218. 266. 273. 277. 293. 295. 290. 297. 369. 316. 372. 614. 465. 492. 515. 743. 150. 753. 757. 164. 719. 784. 199. 827. 830. 655. ἐν τοῖς περὶ ὠχεανϑ. 94. Potamo, Mytilenaeus, Strabonis aetate cla- rus, 617. Praxiphanes, Rhodius, philof. 655. Protarchus Bargyllites,. Epicureus, Demetrii, Laconis, praeceptor, 658. Ptolemaeus, Lagi F. 301. Pythagoras, Crotone diu verfatus, 263. Πυϑωγορείων πλῆϑος Crotone, 263. Pytheas, 64. 71. 15. 102. 104. Maffilienfis, 114. 295. 115. 135. 158. 190. 201. isogay τὴν OsAsy , 63. 104. Sappho, 617.808. Vide et fupra Cal/íar et Charaxus. [€] Sardanapali epitaphium, 672. Cyri, 730. Scepfius, vide fupra Demetrius. Scylax, 658. Caryanden(is, 583. Seleucus, ὁ «mo τῆς Ἐρυϑρᾶς ϑαλάσσης ἃ Pofidonio citatus, 114. Babylonius, 6, Simmias, 364. Rhodius, grammaticus, 655. Simon, Magnefius, μελοποιὸς, 648. Simonides, Ceus, Iuletes, 486. 711. 728. 487. 619. Simus, 648. Cous, medicus, 657. Solon. 394. Sophocles, 687. 295. 364. 370. 372. 399. 433. 438. 470. 473. 608. 638. 675. ἐν Ἑλένης ὠποιτήσει. 043. — "IAS πέρσει, 608. ἐν τῇ Πολυξένῃ. 410. Τοιπτολέμωῳ. 27. ἦ Soficrates de Creta infula accuratiffime fcri- pfit, 474. Soflratus, Nyfaeus, grammaticus, Ariflode- mi F. 650. . Sotades, Zee πρῶτος κιναιδολογᾶν. 648. Ste(ichorus, tein Mm Vol] TfT. p. 39 P 20 Steichorus, 42. 148. 347. 356. CUT MM Thafíius, Demetrio Scepfio an- tiquior, 4723. Stiato, phyficus, 49. 50. 5t. Strarocles, Rhodius, philofophus, 655. Statonici, citharoedi, in Caunios dictum, 651. in Affios, 61o. Suidas τοῖς Θεττολοῖς μυϑώδες λόγες σφοσ- χαριζόμενος. 320. Terpander, Lesbius, M. "Thales, Creteufis, veu . 480. 482. "Thales, Milefius, o rra Φυσιολογίας m ἐν τοῖς Ἕλλησι «gi Μαϑηματι- XIjS s 615. Theocritus, Chius, fophifta, 645. "T heodectis (tragici) verfus; 695. "Theodorus, Gadarenws, rhetor, Strabonis aetate clarus, 759. "Thcodorea fecta a "Theodoro, rhetore, 625. "Theodorus Cronas, fatfius, dialecticus, 653. "Theodofius, Bithynus, eiusque fili, ma- thematici , 556. "Theophaues. hifloricus, 528. "Myktilenaeus, 493. Strabonis aeta'e claros, 617." Pom. peii caftra fecutus in Albania, 503. "Theophraflus, Erefius , philof. ante Tyrta- mus, 618. ἐν τῷ περὶ ἔρωτος λόγῳ, 408. Vide εἰ fupra a in Apellicone Tc:o. "TTheopompss, 43. 299. 317. 321. 373. 375. 445. $42. 541. 50:. 629. Chius, 645. incre- dibilia quandoque fcribere notat Strabo, pag. 299. 317. Theopompus, Cnidius, Artemidori pater, apnd Cooler gratiofus , 6$6. TT hrafya iles, fcriptor, Ariflo:ele antiquior, 29. 199. "T hucy 1465, 326. 333. 359. 370. 374- 316. 423. 4/2. 6co. 661. [IP] Liber fecundus Strabonis incipit pag. 67. VIII. pag. 332. XIV. pag. 632 Ad hunc vero indicem con-inn: indum, fateor, VT. pog. 292, VII. pag. 289. XII. pag. 433. XIIT. 581. pa. M ς. edit. I 1 Parif. ftria lo. Hudfoni, et Ioh. Friderici Winckleri , Vol. IF. pag. CITATI LiJV.cl. . sg Timaeus, "Tauromeni:es, 640. 138. 260. 270. 271. θοῦ, de Pirbecufis, 243. ob re. piehendendi ftudium Ἐσιτίμιος €ogno- minatus, 640. "imagenes, 188. TH. 'Timotlhenes, 29 9} 140. 421. 618. 827. τὸς λιμένας γοψας, 92. Timotheus P'atrio, philofophus Sinopenfis, 546. "Tyrannio,- Amilenus, grammaticus, Stra. bonis praeceptor, 548. "Tyrtacus, poeta, 279. 362. 366. Verfus incerti, 362. 425. 4:9. 463. 487. 618. 623. 672. 683. 738. Xanthus, Lydus, 49. 50.680. 681.572.579. 628. Xenarchus, Scleucienfis, Cilix, peripatetic. 670. Xenocles, 660. Adramyttenus, rhetor. » 614. τῷ μὲν Aci χαφακτῆρος ἀγωνιτῆς & τις ἄλλος, καὶ eem ὑπὲρ τῆς ᾿Ασίας ἐπὶ τῆς cuyx^uyrs. καϑ' ὃν καὶ- ρὸν αἰτίαν ἔχε Μιϑριδωτισμᾷ, 014. Xenocles alius, Alexandri M. Gazae pracfe- ctus, 69. Xenocratis, Athenienfis, difcipuli Menecra. tes er Hecataeus, 550. Xenocrates, Bithynus, philofophus, 566. Xenophanes, Colophonivs, phyficus, ὁ τὲς σίλλδς ποιήσας διαὶ ποιημώτων, 642. Xenophon, 387. 402. Zeno nofter, ar. philofophus, Homeri ver- fum emendans, 41. 299. Citienfis, rg. Stoicorum princeps, 682. Vide et fupra in Apollonio, Sidonio. Leno, Laodicenfis, 660. rhetor, 578. Ti, Eleates, Py thagoréts; 252. Zenodotus, grammaticus, Homeri poemata eme nin: 415. 543. 553: Zoilus ὁ Ῥήτωρ ὁ τὸν Ὅμηρον ψέγων ὡς μυ- ϑογροίφον, in T'enediorum Encomio, 271. IIT. pag. 1536. IV. pag. 176. V. pag. 209 IX. pag. 399. X. pag. 444. XT. pag. 4939. XV. pag. 68s. XVI. pag. 756. XVII. adiutum, me effe indu. collegae mei coniunctillimi, [VP] Ecce CAPVT DIONYSIVS: PERIEGETES ΑΝ ΤΥ DE DIONYSIO PERIEGETE. ATQVE. ALIIS. GEOGRAPHIS. Lib.1V.c.. II. Vol WI. p 21} 22 586. E. Diony/ii patria et aetas... 11. Interpretes ueteres. WI. Codices et editiones... IV. Scripta deperdi- ta. V. Index fcriptorum, in Euflathii commeztariis ct anonym? paraphrafi citatorum. VI. De :Scylacis-geriglo. .. NII. Eius editiones. | De periplo: anonymi cum Sctylace editi. id. ΜΠ. De l[iioro Characeno.. IX..Scyrnno Chio... X..Marciano. Hevacícota, qui Avtemigori Ephefii di bros XI. geographiae in epitomen redegit... De aetate zdrtemigori £phelii ac Menippi Perga- meni. ibid.. Xl. De Agathemere.. XML Index /criptorum in geograyphis grarcis Io. Hudfoni ci- tatorum.. ΧΠῚ. De Eufebio de-locis Hebraicis. — XAV. De Stephani. Byz. viis ,. fragmento eorum Seguieriano ,. et epitome Hermolai. XV. XVI. Judex fcriptorum in Stephani fragmento εἰ epitome citatorum. . XVII. De expo[itione totius mundi guam graece et latine; edidit Jacobus Gothofredus. — XVIII. De geographicis fcriptis a Leone Ailatio editis. — XAX. De fyntagmate grographorum graecorum, quod edere voluit: Lucas Holflenius.. XX. De aliis quibusdam grae eis geograyphis. inediiis ac deper ditis.- [Cum. fupplementis: α΄. C..Earíes.] I. op iungere. iuuat DIONYSIVM, eiusdem argumenti et aetatis; fcriptorem, qui: ab endo. et cleganti- poemate heroico, quo sregnrynnoiy οἰκεμένης.“).,, fiue euarrationem orbir, fuo: tempore: cogniti, ad Erben maxime, vt videor, men'em complexus eft. PERIEGETAE. nomen accepit; Patria.ei fuit Charax Spafinu 5).. quam: prius. Alexan-- dram dictam: effe: conflat, [IP]. non: illam Aegypti: aut Syriae ,. fed Sufianae ad. finum We cum. inter Tigrin et Eulaeum fluuios. Hinc Dionyfium «Charecenum vocant nonnulli ,. magnus: 7. //alefíur ad. excerpta. Peirefziana. pag. 6. alii plerique Alexandrinum... e thius Afrum: effe adfirmat, forte, quod' ex Alexandria. Aegypti orum. Dionyfi fium effe exifli- maret;. ficut apud Luitprandam Ticinenfem cum D:onyfio 4). pont.fice rom.. inepte con- funditur. Sunf, qui putant, inquit, Tosu fum Papom. fui[]e gatione ficum ,. Jeniprotute libri de fitw orbir... Suidas Byzantinum *) e(t fufpicatus, fiue, vt Voflius *) apud Suidam in Διονυσ: legendum:effe coniicit, Bithynum: ac praeterea pericgefin. refert. etiam inter fcripta D:onyfii: Milefii: et. alterius Dionyfi Rhodii vel Sami. — Deuique. doctiffimus- /7urfur δά Helladii Chreftomathiam et in. libro: de Dionyfiis actorem pericgefeos fecit e Suida Diony- fium. Corinilium.. | Sed' merito. illorum. fentenriae. fub'eribimus, qvi de noflro Dionyfio accipiunt haec. P/iuij VI.27..Hi(l. Charax oppidum: Perfici fur vtimum — — conditum efi prüsum: αὖ Zflexandro: Magno. —- — Hoc in. loco. genitum: ef] Diouufiuti terraram: orbir fus pag: 37a. edit: Parif, 168r. fol; [f. pag: 287. edit. 3) Τεριήγησις dicitur quae veluti maru deducit: Gronou.] et Hardimsun ad Plin: Vi. 27. hift le&orem per varias regiones orbis terrarum. — Vti TirgísÀAus, qui oram: maritimam flylo.defcribit ac: quafi circumnnauigat: Citatur. Dionyfii. noftri. pe- ricge^s a Sieplano Byz. fzepiufcule, Terga Chil XII. hift. 450. fallitur etiam Voffius, qui ex altcrius Samii Dionyfii: periegefi verfus il- los petitos putat. b) Vide εἰ. Palcfium. δὰ Ammiani XXII. 6. et & 7ο.. c) Confer, fiiplacet . Guil. Cauci hift; litterar, fcriptorum ccclezaít. pert; II. ad A. C... 59; d) Ff de bit. graecis: lib; 1I. ep. 5. cui Neocors; ad Su d. adfentitur. 6) Huius. Diosyfii Byzentini περιήγησιν τῷ ὃν τῷ βοσπέρῳ «yamAxs: wacter cumdear Sobdum δες μι. nus byz. memorat, de qua dicam inira: DIONYSH PERIEGESIS Lib. IV. c. IH. ο΄ Vol TH p.22? 23 581 am € M — Δίκη recetifium aufforem. con/fat , quem ad commentanda omnia in orientem) praemifit Diuus Zuguffus, ituro in Zirmeniam ad. Porthicas Zlrabizasque ves maiore filio ^) Sane Augufti tempora figuat Periegetes vf. 1051 vbi de Parthis: CAAX ἔμπης κατ ἃ δῆριν οἰμιοαμακέτας περ ἐόντας pe. M » , Αὐσονίς βασιλῆος ἐπεέπρηυνεν ακωκῆ, "Vbi βασιλέα vocat imperatorem Auguflum: ἀνακτας vero Caium ac Lucium Caefares 7) vf. 355. vb: de Roma canit: Ῥαμήν τιμήεσσαν ἐμῶν μέγαν οἶκον ἀνώκτων:; ad quac verba avdwrav ἐὲ εἰπὼν ἔδειξε, φασὶν, ἐνωγρῶς ὅτι 8x ἐπὶ τῶν ὑπάτων αὐτὸς ἥν. ἀλλ᾽ ἐπὶ τῶν αὐτοκρατόρων ἤκμαζε. Νέρωνος 4 nel Avy8ss κατα τινας, 8 μεμνῆσϑαι λέγεται καὶ ἐν τῷ Δυσονί βασιλῆος ἐπεπραῦνεν απκωχή. Accedit locus veteris fchot'affae MS. Voti:o [] de poctis graecis latidatus: Διονύσιος ὃ περιηγητὴς ψεγονὼς vios Διονυσίᾳ ᾿Αλεξανδρέως. ξέγονε δὲ ἐπὶ τῶν Ῥωμαϊκῶν χρόνων μετὰ Avysscy Καίσαρω ἢ ἐπὶ αὐτῷ. Μίταιυς tamen fun, quod auctor Characis patriae fuae ne quidem facit inencionem, et vf. 707 fq. Cafpium iare defcripturus negat fe itinera maritima feciile, aut loca illa ipfummet :oculis fuis lu- flraile: δα δέ τοι καὶ τύνδε καταγράψαεμει ϑάλασσαν Οὐ μὲν ἰδὼν ἀπάνευϑε mopss, 4 var περήσας. Οὐ yup μοι βίος isi μελαινάων ἐπε νηῶν, Οὐδέ ao: ἐμπορίη πατρωΐος, ἀδ᾽ imi Γάγγην Ἔρχομια! » Ψυχῆς xx ἀλέγοντες, οἷά τε πολλοὶ "EpuSps4x διὰ πόντε Ἵν᾽ ἄσπετον Ὄλβον ἕλωνται. Οὐδὲ μὲν ὕρκανίοις ἐπιμιίσγομοι, ἐδ᾽ ἐρεείγω Καυκασέας κνηἴδας "EguSpouuv T ᾿Αριηνῶν. ᾿Αλλὰ με μεσάων Φορέαι γόος or δύνανται Νόσφιν ἀλημοσύνης πολλὴν ἅλα μετρήσασϑαι Ww Oveex T ἤπαρόν τε καὶ αἰϑερίην ὁδὸν ἄφρων. Quod autem vf. 208 fq. Nafamonum ὐποφιϑιμένων ἐρημωϑέντα μέλαϑρω memorat, non neceffe eft, refp:ci a5 eo cladem, Domi-iàni aetate Nalamonibus per Romanos illatam , me- morztamque Zonarae: licet hoc vehementer contendat Sa/mafius pag. 411 fqq. ad Solinum, qui proprerea Dionyfium hunc iun'orem longe elTe Augufti ae'ate, ac Seueri ^) temporibus vixifle vel Marci Antonini ") alibi etiam fcripfit: at enim antiquiorem de Nafamonibus Ro- Eee 2 manorum - f) Caio puta, quen: cum Lucio Caefare Au- guítus adoptauit.. Confer Zntonum /'agi tom. I. Criticae Baronisnae pag. $. et H. Noris ad Ceno- tophia Pifzn. diff. 2. p:g. 193. Chriftoph. Cella- rium in diff. de Poetis Scholae Publicae vtiliori- bus Halae Sax. a. 1706. $. 15 íq. gerum, quem vide ad Eufebii nr. MMCCXV. pag. 228. [cuius opinionem iam rciecit /"al»f. ad Aur- mian,l «.] Vide etiam 70. Rualdum: ad Plutar- chum p. 95. et Ti//emontit Hift. Imperator. tom, I. pag. 212 et i10. ἡ Salmaf. ed Seuerum Spartiani cap. 15. tom. T, £) Suidas ex Harpocratione : xa^ syrag δὲ οἱ μὲν υἱοὶ καὶ ἀδελιφοἱ 7x βασι)ιέως ἄνακτες, h) Pag. 628 in Exerc. ad Solin. quas po(t com- mceníar, in Hiit, Auguftam edidit, ícquutus Scali- pag. 614. a Scaligeri fententia recedens. £g/10/cant, inquit, puli mones. fummi viri, veríum Diony- fii 1051 fq. retulerim potius ad. F'erum. Marci fratrem, qui de Parthis iriumnphawit , vnde et Parihicus 588 Lib, IV. c. IT. DIONYSH PER!EGESIS Vo TIT. p. 23 24 manorum victoriam notant non modo [I] Euflarhius: οἱ δὲ Queiw αὐτὸς καταπολεμή" ϑῆναι συνογωνιζομένες τῷ Κἄτωνν xaTcG τῷ Κωίσαρος" led et alter fcholialles Oxonii editus: ὅτοι γοὲρ μὴ φροντίσαντες Aic , κατοὺ Ῥωμαίων δὲ τρωτεύσαντες καὶ ἡττηθέντες, es καὶ T8 βασιλέως αὐτῶν ὑπὸ Σκιπίωνος ἀναιρεθέντος, μὴ φέροντες τὴν ἥτταν ἑαυτὲς οἰνέιλον. Et Catonem per Na'amones copias duxille fuas, e Plutarcho in. eius vita pag. 786. et Lucano 1X. 443 fq. obferuat praeclarae docirmae vir Chriltophorus Cellarius erudita dia- friba, qua inter vuüliores publicis fcholis poetas graecos, Dionyfium noflrum prae ceteris commendat $. XXI. Dionyfium, Diogent: filium, geographum, memorat Marcianus, Hera- cleota, aitque eum: perinde, wt Eratollhenes, terrae ambitum ficile fladiorum 259209. Fabric. [ΒΤ ΜΕ ἘΠ ΒΘ. Τὸ Aetas et patria Diony(ii noflri adeo eft incerta, vt Delio natatore opus fit, ad rem obfcu- ram fagaciter feliciterque eruendam. ^ Cum Fabricio noflro faciunt Zambrrger in zuverlàff. Nachricht. tom..T. pag. 589 fq. Saxiwr in Ouomafl. L. pag. 202. et ali. — Suidas recenfens plures Dionyfios, inrer hos tom. I. p. 69r. edir. Küfferi, nominat Dionyfium, Byzantium, poetam epicum, quem parentem fecit gregmryzaeos τῷ ἐν τῷ Βοσπόρῳ &vxzAas' tum alium Dionyfium, Corinthium, poetam epicum, a.quo fcriptam fuiife referc οἰχθμένης περιήγησιν di ἐπῶν" poflhaec Dionyfium, Zilefum, hifloricum, cui pariter tribuit περιήγησιν οἶκδμέ- γης᾽ denique Dion ;fium , MufonitF. ARAodium aut Samium, hifloricum, auctorem oix a- μένης περιηγήσεως" addit vero, fe exiflimare, Dionyfium Periegetom fuile Byzantium propter fluuium Rhebam. — Eudocia in Violario pag. 132. duo Dionyfios, poetas epicos, profert, n. Bgzaufiwn, de quo Suidae verba repetit, ct Corih:um, quem, diferte pro- nuntiat, fcripfiffe οἰκαμένης περιήγησιν dé ἐπῶν. — Vide, quanta inconflautia vel- apud ipfos fuerit antiquiores, fed de iliis diuer(is Dionyfiis, et variis diuzrfisque illorum περιηγήτεσι copiofe docteque difputat Dodwe/] 1. mox citando. Gui. Hilli«r in cd tione fua, cum in praefatione, tum maxime in commen'tario in eorum quidem fententiam potiflimum inclinat, qui Byzantium flatuant illius patriam fuiffe, eumque fub Domitiano aur paullo poft fcripfiife ; verecunde autem adicit, ipfum Apollinem Delphicum, fi de re adeo dubia con[ultus fuiffet, non nifi anceps aliquod refponfum redditurum fuifle arbitror. ^ — Suidas ex eo, quod exigui fluuii AAebae, tamquam vicini, aliquoties, (vt vf. 794. et ter vf. 352.) fiat mentio, Dionyfium fuitfe Byzantinum, duxit argumentum; cuius quidem infirmitatem bene demon- ftat Burmannus l. ad Valer. Flacci Argon. IV 698. fed quando norat cum indignatione, Hill. ex eo coniecturam cepiffe, Dionyíium fuiff- Byzantinum, illo autem argumento vti non debuiffe Dionyfit commentatorem ,. nec patriam. poetae inde effici pofle, iniuriam quo- dammodo Parthicus di&us efl... Temporibus enim Marci vixi[fe illum poetam, inultis et validis argumentis alibi ad[/lruemus ,| quod et. offendit. v. 555. vbi ἄνακτες [unt duo Zlugufli, Mareus et Verus. |. Et Scaliger ἐμῶν ἀνάκτων exponit Seueri patris Ca- racallae et Getae filiorum. Sed ad ipfum portam haec pluribus difcutiemus, quem politiorem emen- Matioremque aliquando , fi Deus fauerit, dabi- mus comparatis duabus antiquis interpretationi- bus .duieni et. Prijciaut, vbi, quid vterque inter- pres peccarit, et quoties, aperieuus. Etiam Barthius ἘΝῚ, s. adfirmat, Dionyfium aureoítm fuum libellum principautibus Zntoninis ftrivit//e, Cui fententiae nuper adftipulatus eft in. fna Dio- nyfii edicione Gcorgius Henricus Vrfinus. DIONYSII FERTEGESIS Lib. IV. c. IT. 589 . dàmmodo facit Hille:. Hie enim ad Dion. vf. 497. miratus, cur is mentionem exigui fluuii, Rlcbae, follemret frequentemque iniecerit; haec tantum fubiecit: ,nifi cum Suida /eue koc argumenium arr paimus ad con£gArmandam opinionem, quod ipfe Hyzcntivr fuerit." — At grauius argumentum, Dionyfium fü:flc Byzantinum , reperifle fibi vifus ef! Hillus, (quam- quam ipfe recte vocauit non magnum,) in verfu 138: Ts à ὑπὲρ ἄσπετα φῦλα τιταίνε ἡ Ταὶ "Acides αἴης Πρὸς νότον" Hanc outem fupra inmumerae gentes pauduniur afinticae terrae cd aufirum. Copiole denionflraturus erat, ὑπὲρ h. l. vitra denotare, et, vi illius praepo- fitionis, apud geographos, ratione patriae fuae habita, ea loca easque regiones défigriari, quae vitra patriam fitae fint, hoc igitur loco a poeta ita pofitum efle, vt patriam fan ΓΘ: Ípiceret. Ego vero inde aliquid certi elicere non aufim : atque ZJedive/fur in dil. de aetate et patria Dionyfii Pericgetae, $.2g vsque ad 33. Hilli argumenta haud leuibus armis ad. gretlus, infirimauit et fregit. ΑἹ idem ille, fententia Cellarii ac Fabricii repudiata, in alia omnia transi: — Quare primum oflendere fluduit, Dionyfium, Characenum, apud Plinium, quem illi anteflantor, diuerfum efe ab noflro periegefeos auctore; liunc fcripfife poft Do: mitianum, a quo deleti eflent. Nafamones, quorum quidem cladem δά Scipionem refert vetus ille, quem T'hwaitefto debemus, graecus fcholiafles ad verf. 209. quod tamen hifto- riae repugnare, putat Dod well. adductis το" δας grauibus, Hillique fententia oppugnata, fata Nafaumomum docte illuflrat. Tum alia ex noflro poeta. colligit arzumen'a, quze aeta- tem eius definire illi videntur. Ex eo, quod poca vf. 356. Romam adpellauit μητέρα 7ra- "suuy πολέων, colligi, eum fuiffe Caracalla ioniorem ,. deinde de reliquis Dionyfiis, quas fcripfiffe περιηγήσε:ς tradit Suidas, et vrbis Byzantii faris copiofus, inprimis monet, Dio- izy fium, Byzantium, non fcripfiffe περιήγησιν, fd Bofpori tantummodo Thracii daz Xev* «umque oratione foluta; non, carmine epíco. — "Tandem adnititur demonflrare, orbis periegefia. epitam. vice Ícriptam effe a Diony fo, Corintho, lininsque multa loca. quorum det catalogüm, excitari a vetzribus, eumdemque eff? nofirum, cuius carmea manu ver- fimus, Poflquam alia, quae ad diflenfum poffim comraoucre, opecofe congeilit et re- riouit, arcem rei ingreditur, et δ. XXIII (44: omnibus ingenii atque doélritae pracfidiis adhibiris, Salmafio ium quodammodo ed Vopi'ei Aurel'anum cap. 2$ tom. γάρ, 471: praceunte, oflendere comarus eft, noíirum D'onyfium fuite Corintliium, atque patriae indicia in carmine $. 34: deprehendifle fibi vifus eft) atque fub Elagabalo vixiffe, — Nititur praecipue, ví. 919. quem Stephanus Byzantin. voc. Emiffa e Dionyfio citat, mutilo quidem, vti putat, quem vero Zuieunr , Dionyfii noflri paraphrafles, vf. 1085 fq.. fuppleziffe atque explanaffe illi videur, de Emefa vrbe et teinplo Elagabali Solis, ibi celebrato. Illa igitur verba, quamuis hodierna Bionyfii exemplaria non. habeant, Dodwellus tamen, Auienum in codice intcgriore, fibi coaeuo, reperiffe ,. et Dionyfium ea in. gratiam Elagabali poemati fuo inferuiffe, arbiratur. — Qyae támen fententia, quamquam late, docie acuteque. expla- nata efl, verbu: 915 fqq.. quos male transpofitos habuit, in a'ium ordinem redactis, //erar- do fio tamien in. conimenra', de? Prifziani periegcfi ct aliis eius carminibus etc, in Poetis lat. minor. tom. V. part. 1. pag. 228. nondüzm, ΠΗ grauior adferatur ratio, fatis: confirmata videtar , εἴν. fi quidem, ait, Auienus ;iflam vrbis Emefae laudem nen ab ipfo:-Dionyfio bi b:res fed de fuo adcre,: vt multa alia folet, ρος, Et Prifcianus; qui verfu 860. non alia, quam quae D'onyfius vf. οἷο. haber, exprimi, faris oflcridit,. faluum eum locum effe, et quae Auienus inferuit,. noa in eius codice. eraeco-exflitiffes quae igitur Stephanus e Dio- Eeece 3 ity fio 500 Lib. IV. c. II. INTERPRETES DIONYSII Vol. IH. p. 24 nyfio verba citare vifus eft, ad alium, quam Periegeram, pertinere. At, quamquam Cellarius et Fabricius argumentum e verfu 210. Dionytii, de Nafamonibus, a Romanis de. letis, ductum, quo alii aetatem Dionyfii poft tempora Domitiani figere ftatuerunt, iam con- vellere fluduerunt: Wernsdorfius tamen eodeu: argumento, tamquam graui, contra Cella- rii fententiam vtitur. Imperante enim Domiuano illos fuiffe deuictos, in Excuríu X. ad Prifciani periegef. vf. 194. libr. cit. pag. 581 Íqq. ex bifloria romana vberius probatum iuit: et caufam. delendorum illorum poft Dodw.ellum docte explicuit, idem, quando Dionyf. fcribit: $c Διὸς ἐκ ὠλέγοντας ἀπώλεσεν Αὐσονὶς αὐχμΆν» quos Zouem non .curastes. perdidit Au[onia hafla, pec Δία ipfum imperatorem romanum iatellectum effe a poeta, haud inepte coniicit. Ennnuero, vtut clades illa fub Doinitiano vera fir tamen, fi cetera omnia bene fe habeant, Cellarii et Fabricii fententia nondum plane refutata eft. Nam Nalamones ante Domitianum fucrunt vicli et gens Romanis tribuaria; alias dici non potuerat, Nafamones fub Domitiano rebellatffe et alia, quae ipfe Wernsdorf adfert ex Euflathio, patratfe, qui- bus imperatorem ad iram faeuamque vindictam irritarent. — Quidquid efl, aetas nec non patria Dionyfii iacerta manet, et ab vtraque parte multa: poffunt fpcciofe quidem dilputari, Dodwellus quidem 1. c. $. 27: pag. 47 fqq. oftendere aJlaborat, Dionyfium non recte dici olfe Alexandrinum: tamen non omnia, quae dixit, fatis firma ad probandum et perfua- dendum aliis videbuntur. Hzr/.] IL. Interpretes Dionyfit periegefis ex antiquis habuit duos, qui ambo illam carmine latine hexametro reddiderunt, ufum Frflum Zuienum , et Prifcianum, pro quo alii Ráem- nium Fannius contra codd. aucloritatem nominant^) — De vtroque dixi in Bibliotheca la- εἶπα ἢ. Graeco commentario copiofo illuflrauit libellorum fupplicum mini(ler et magilfler rhetorum, poflea archiepifcopus Theffalouicenfis, Ewfathiur, clarus circa A. C. 60. vt dicere me memini lib. II. cap. IIl. $. 8. quum eiusdem in Homerum diffuíos com nentarios recenferem ^). Lacunam ingentem in Eu/fathio ad Diony(ii vf. 889— 917. qua editiones hiabant, e codice Holíleniano in eadem latina fuppleui bibliotheca a. 1696. Hamburgi ex- cufa, vnde in Oxonienfem Dionyf(ii editionem a. 1697. pag. 157 fqq. fupplementum illud fuit deriuatum ἢ. Praeter Euftathium, qui commentarios fuos loauni Ducae, Andronici F. dicauit, k) Conf. Jl/ernsdorf. prolegg. δὰ poet. lat. mi- 8) Supplementum illud commenteriorum Eu- nor. tom. V. part. I. pag. 212 fq. Har. ftathii ad. v. $82 fqq. Periegefeos Dionyfii /Ho//Te- nius depromferat ex CCXV. cod. bibl. Claromon- tanac,. ἤγαγέ. quoque in cod. regio Matrit. LXXXIX. (qui continet Euftsthii commentarios in Dionyfii Periegefin, a. principio vsque ad vf. 423, mutilum,) reperit, et, prouti in fuo codice in- venerat, in catal. codd. MSS. Matrit. paz. 359 (q. excudi feeit atque lectiones, a Fabricianis diuer- fas, adnotauit, ^ At integrius id dedit Schneider in anale&is criticis, faíc. 1, (Traiecti ad Via- drum i777. 8.) peg τῷ fq. »ex codice, (vt verbis illius vtar,) regio Parifien(i nr. 22:8. qui practer 11) Ex Strabone et antiquioribus fua plerumque | Lycophronis Caffandram cum commentario Tze- fumfit, non femper iudicio zeGte adbibito. Harl. tzae, uiultum caítigatiore, quam editus cxitat, Op- pisnuam [) De f;lfo fi&oque recentiore grammatico Rhemnio Fannio et origine illius erroris copiotus fuit b. J/ernsdorf. in prolegomenis ad Friíciami carmina, im vol. V. parte I. poetarum latinorum minorum pag.21:2— 221, tta a pag. 221 — 235. de Prijcizmo eiusque periezcfi: de Aufo autem Ἐνβο Auieno, et eius carminibus eorumque edi- toribus p:culiarem | doctamque idem praemifit commentationem vol. V. part. II. poetar. min. la- tin. Zarí. Vol. ΠῚ. p. 24 ΦΟΡΙΟΕ5. ΡΙΟΝΎΞΙ τριὰς dicauit, im eadem editione exhibentur e codd. Bodleianis G/o/fae Graecae. interlineares, et paraphrafi Graeca Zinonymi fcholiaffae, numquam ante vulgata. . Paraphrafis eiusmodi manu exarata occurrit etiam. in bibliotheca Vindobonznfi. [et integra in. cod.. Matthaei, vt infra Croix Mem. ]. c.] Et lí. Cafaubonus notis ad Strabonem aliquoties citat notabimus. ad, St. Plures quoque ante Eufla- alium. a5 Euflathio et graecum ὠνέκδοτοεν Dionyfii fcholiaflen. thium in hunc poctam fcripfiile, ex muitis huius commentariorum locis patet, quibus ad alio- rüm prouocat explicationes, interdum etiam: vocaus παλαιδς. Vt, quando tradit, ab is Dio- nyfi poema adpellari jgegmey: συγκείμενον ix τοπικξ κοὶ ποαγματικβ καὶ Χρονικξ καὶ Ὑε- vexAcyi2. Denque Hudfonus toino tertio: Geographorum graecorum daturum fe iccépit Diony(ii Feriegefin cum commentariis graecis Nicephori Blemmidae e codice Bodleiano, «t Avie- ni veifione metrica. Claruit B'emmidas medio faeculo poft Chriflum natuin tertio decimo. [0] Fabric... Sed non. edidit Hudfon ,. vt infra. in catalogo editionum adnotabimus. Har. IIT. Codices et Editioner Dionyfii. De: codicibus Euflathii commentar: in. Dionyfium: /Ma/ritenff et Clavamoufaso: differui im' nota antecedenti. — Codicem quondam: Mendozanum memorat riarte catal. codd. gr. Ma- trit pag. 277. — In. bibl.. quadam incerta, cuius: catalog. dedit Lamius in. deliciis eruditor. Floren. 1743. 8. occurrunt p. 168. cod..CLXIV. Dion. pericgefis cum Pfychagogiis: p. 216. cod. CCXXV. Perieg. cum Euflathii commentar. cod. CCXXVI. CCXXVII et CCXXVIIT. Fuflatli.. enarratio: in Dion: petig.- fine textu. — In bibl. Rhedigeriana /"ratis/auiat efl cod. Dionyfii a. 1488. fcriptus. [de quo vid. Cel; Buhliur praefat. vol. I. Arati], — De cod. Pert fino, vid. Grononii varias lectiones ex: cod. illo collectas et fubiunctas. edit. Berkel.1638. — In b δ]. /rorialenfi a P'üizro: in itinerar. per Hifpan. pag. 166. codd. ita citantur: τ) Diony: fii orbis defcriptio, cum aliis f:riptis Dionyfii Halicarn. rhetoricis; 2) Dionyfii: Corinthi Af iran ,. (num baec infolita et ab ignorantia librariorum orta infcriptio a vetere manu grae- ce quoque fcripta fit; nec ne? equidem: nefcioza Clarkio in ep:flolis.de hodierno faiu Hifpan.. p. 401. forfan: vitiofe citatur Dionyfii. Cerinthii 4/1-) orbis defcriptio et de 12 ventis,; cum Alexandrino 5: 3) iterum defcriptio orbis cum expofitione, (cuius quis fit auctor, non me- moratur:) cum eodem Alexandrino. (quis hic eft Alexandrinus? auctor ne epiflolae ad Ba- filidem,. cuius codex in eadem exflat bibliorbeca? an alius?) Αἵ ifla confufio basd infre- quens efl... D'l'gentiore inquifitione atque comparatione codicum illorum: opus erit. ; In: bibl..77eneta' SS. loan. et' Paulli, Dominicanorum. cod. Dion. tefle Montfaucon in Vario italico,. pag. 48. — in bibl, D. Marci,. fecundum: catal. pag. 249; cod. CCCCLXXI. Dion. panum: de Venatione et plures Porphyrii libros, habec. etiam. Diony 1 Peiiezefin com coimenta- riis Euftathii: in membrana vctufta fcriptam. — Pa- ταρ γα 5» graeca! non' modo: nu ]is lacunis inter: rupta: legitur, vt in Jil ris editiss" fed. faepius etiam. tantum: differt or«ione et vocabulis, vt plane: noua videri poffit ^. Liem V. D. duas fub: jecit. notas ,- quarum ai eram re*pc'iit ἐχ {ΜΟΥ epift. ad Fabiicium: in Vblii fylloge noua epiíto- lerumr, voll. pag: 376^ quae Cuperi epift. ctiam legitur in. Aeimari vita Fabricii pag. 2.3 fq. stque F'bricius in pofterioribus bibl. l:inae (pottreina quideni pag. 604.) editicnibus, repofuit "Tour pro vitiofa; ab Hudfonio repetita, I: Cüone Teiivrt Atque de Sain?e Croix in Memoire etc. nr. 9. TC perit quoque in: coi. regio MMDC. XXil!. qui cft idein, quem habuit Schneider, veriorem le- €tionem Τραὶ να, /Zari. soo — Lib.IP.c.It. CODICES DIONYSH Dien. Perieg. orbis defcriptio , cum fchol. marginalibus: pag. 252. cod. CCCCLXXX. eadem cum fchol. marg. pag. 316. cod. DXVH. eadem íine fcholiis. Romae in bibl. Barberin. cod. Dion. menibr. faec. XIV. — Nirephori Blommidae eco- graphia, MS. Lucae Holílea. — In bibl. JVVeapolitana regia Dionyfii Alexandrini οἰκε μένης grepgiryugos s cod. chart. faec. XV. — eadem cum gloffis margin. et fcholiis Euflathii, cod. chart. faec. XV. — — Neapoli in bibl. Auguflinenf. S. Iohannis ad Carbonariam, Ἐπ αι δὶ fcholia in Dionyfium Periegeten. cod. chart. faec; XV. — Dionyfii οἰκδμεν. περιἤγησις cum fcholiis Euflathii, cod. bombyc. faec. XIII. à Flortmiiae in. monafterio , Dion. Perieg. cum fcholiis, (vid. Montfauc. diar. ital. pag. 369.) et in cod. bombyc. faec. XIV. (vid. Montfauc. l. cit. pag. 370.) — Jbidem in bibl. Laurent. cod. XXV. plut. 28. apud Bandin. catal. vol.ll. pag. 44. Prolegomena, fed ab initio mutila, incipiunt Διονύσιος ὁ περιηγητὴς γέγονεν vios Δίωνος ᾿Αλεξανδρέως etc. (Ετ- gone pater fuit Alexandrinus, a quo etiam noficr forfan ocatus erat Dionyiius Alexandri. , nus?) Sequitur orbis defcriptio cum paraphrafi marginali auctore anonymo, quae etiam calei tom. IV. geographorum gr. vett. edit. Hudfoni, pag. 2 fqq. adhaeret, — Quae ibi pauca de duodecim ventis fequuntur, ea codex hábet in prolegomenis. — idem carmen in cod. YIII nr. 4. plut. 31. tefle Bandin. 1. c. pag. 64. — nec non in cod. XXVIL nr. 3. Bandin. lc.pag.99. — etcum gloffis interlin. in cod. XXXVE nr. 3. plut. Bandin. l. m. p. 197. — Paíauii in bibl. coen. S. Ioan. Dion. Periegef, — In bibl. Amibrof. Mediol. eadem, telle Montfaucon. In bibl. Parifiua in XVIIII. codd. Dionyfii orbis defcriptio, et in V. codd. fragmenta occurrunt. e. g. in codd. MCCCCXI. MMDCCXXIII. MMDCCXXXI. MMDCCCLIV. MMMNXXII. eft orbis defcriptio cum not. marg. et Euflathii commentar. in codd. MMVIIT. MMDLXII. MMDCCCXXXIV. MMDCCCXLIlI. MMDCCCLIH. eft defcriptio orbis vel cum glollis paffim inter lineas fparfis; vel illis deflituta fic quoque in cod. MMDCCVIIT. cui tamen fubiicitur paraphrafis : in cod. MMDCCXXX. accedunt anonymi fcholia:. in cod. MMDCCXXXII. eft Dion. orbis defcr. fubiecta fingulis ver(ibus metaphrafi, et fcholiis qui- busdam ad marginem coniecis. in codd. MDCCXXXIIi et MDCCXXXIV. MMDCCCLV. MMDCCCLVI. MMDCCCLVII. MMDCCCLViif. eff Euflathii commentarius: | in codd. MMDCCXNXXV. MMDCCCLV. carmini adiecta eft paraphrafis. cod. MMDCCLXXI. con- tinere dicitur. Dion. carm. eum fcholiis hactenus ineditis et vita auctoris praefixa; cod. :MMDCCLXXII. Dion. cum gloffis inteclinearibus et fcholiis hactenus ineditis, atque prae- millis prolegomenis etiam ineditis, quae tamen digna iudicantur luce publica. in cod. 'MMDCCCXXXIII. Dion. carm. paflim inter lineas gloffae: coniecta vero ad marginem fcholia inedita. — in cod. MMDCCCLIIT, Dion. orbis defcr. coniecla ad marginem ano- nymi paraphrafis et fcholia, iam vulgata, atque Euflathii in idem poema parecbolae. in cod. MMDCCCLIX. legitur anonymi paraphrafis — Codices, qui fragmenta aut ex- cerpta continent, praerermittam. τ [In tribus autem codd. MCCCCV. MCCCCVI et MMDLIV. e(t D'onyfi, Byzantini, fragmentum de Thracio Bofporo. — In bibl. Txairdi Mofae , (Montpellier) Dion. pericgef. tefle Montfaucon. : i In bibl. Leiden inter codd. Voílianos, particula periegef. Bionyfii, (catal. pag. 386. nr. 15.) In . ἘΡΙΤΙΟΝῈΒ DIONYSII Lib, IV. c. II. 593 . In bibl. Caefarea P'indobonenfi, tefte Ne/Jelio catal. MSS. part. IV. p. rtr. infcod. CXCVIII. fragmenta Hefiodi, Pindari et Dionyfi de fitu orbis cum fcholiis interlin. et margin. et part. V. p.i7t fq. in cod. CXXII. a) vita poetae; 5) poema cum paraphrafi; graeca; c) ano- -nymi ob(cru. de duodecim entis; d) anonymi excerptum hydrographicum nauigationis per Pontum Euxinum a Bofphoro Thracio vsque ad Bofphorum Cimmerium. Efl fragmentum illius peripli Ponti Euxini, inter Geographiae veteris Ícriptores graec. minores vol. I. Oxon. 1698. pag. 16. Inter vtrumque tamen hon minimum intercedit difcrimen, et comparan- dum eífe codicem iudicat Ko//ariur, qui prouocat ad Analect. Vindobon. tom. I. pag. 1102. Hic codex curatius defcribitur in Ko/larii fupplemento ad Lambecii commentar. pag. 535 fq. Vtrum vero ea paraphrafis cum illa, in edit. Oxon. a. 1697. edita, fit eadem nec ne? ncque Fabricius dicere potuit, neque Kollarius. Apud Lambecium , (comment. tom. V. pag. 522.) in cod. CCXCII. nr. a. eft fragmentum Dion. n. obferuatio geographica de Aeth opibus. In Britannia, (catal. libr. MSS. in Anglia et Hibernia. Oxon. 1697. F.) in bibl. Barorr. ar. 78. Dionyfii perieg. (p. 10.) — ibid. nr. 145. Dion. cum fcholiis ex Euflathio; (p. 18.) in bibl. Laudi, nr. 683. Dion. poema, graece, (pag. 54.) — in bibl. Cantabrig. idem gr. cum comment. (pag. 164.) — in bibl. collegii Etonenfir, nr. 1849. Dion. perieg. cum grae- cis [choliis, (pag. 47.) — in bibl. Jacobaea Weftmona(ler. nr. 8561. Periegcfis, et nr. 8563. fragmentum. (pag. 246.) et nr. 8582. Nicephori Blemydae geographia atque edit. Dion. cum notis nisstis. In bibl. Zugu//asa Vindel. Dion. periegefis. (Reifer. catal. pag. 75.) — ἴπ bibl. Gel. ferbytina, Dion. Perieg. nr. 7t. — In bibl. quondam Palatina, cum metaphrafle et fchol. telle Sylburgio nr. 96. 139. item nr. 102. add. nr. 184. 319. 531. — In biblioth. Monacenf, cod. CCXXVI. chart. (vid. Catal. pag. 8o.) cuius lectiones varias excerpfi, In bibl. Bernenfi, cod. chart. faec. XVI. tefte Sinnero in catal. pag. 369. In bibl. 7Mo:quenfi cod. faec. XII. qui continet fragmentum a verfu 378 — 359. et rurfus a verfu 470 — 524. cum fcholiis. Et textus et fchol. varias lectiones dedit cel. /Matthari, quum adhuc illufiris Afranei Rector effet, atque ex cod. quem ipfe poífidet, faec. XVI. cui adiecta eft integra paraphrafis, quae in edit. Oxon. 1697. 8. deficit verfu τοῖς. inferuit V. L. dodlzsque adfperfit adnotationes in prolufione, infcripta: Dionyfi Perisgetae losus fra&a- fur , Dresdae 1788. 4- E Gau usu omoi Primum veteres latinae, praecipue zfuieni atque Prifziom. De his, quia b. JVernsdor- fíut in doctis prolegomenis ad Poetas latinos minores, et de Auieno quidem tom. V. part. IH. Helmfladii 1791. 8. pag. 621 fqq. atque de ed'rionibus pag. 692 fqq. de Prifciano autem tom. V. part. l. Altenburgi 1788. pag. 209 fqq. et de editt. pag. 241 fqq. vberrime difpura- vit; ego quoque in hoc volumine Pag. 99 fq. Arati editiones, quibus Dionyfius veteresque interpretes additi funt, pluribus recenfui; de multis co breuiori mihi effe licebit. Neque hoc loco de Auieno ac Prifeiano ex inflituto agimus. — Zuienur, (iudice Wernsdorfio toin. V. part.2. pag. 656.) non pauca Dionyfii fuo lubitu abiicit atque omittit; alia multa adiicit ex aliis forte fcriproribus haufla; omnia vero flilo liberrimo, et oratione tam luculenta orna'ta- que exponit, vt legentes poetam, Íuo ingenio excitatum , eminenti quodam fpiritu ferri vi. Vol. IV. Ff ff deamus. £94 Lib. IV. c. IT. EDITIONES DIONYSII deamus. Contra Priftiams vbique firictior et religiofior in interpretando εἴς non poetam, Í.i grinjmascum profeflus. Ipfe tamen multa libertate vfus, (vt Wernsdorf. de Prifciano tom. V. part. r. pag. 226. cenfet, et Dod well. in diff. de aetate et patria Dionyfii δ, 25. exem- plis demonfirat;) Dionyfii textum pro lubitu pertractat, et pro perfonae foae vel in(lituri ra- tione (ciens et prudens mutat; multa breuiter dicta latius explicat, alia quae ille copiofitis contrahit, multa e Solino repetit et alia addit detrahitque. EKaitiones. Auieni. Princeps Ruff. ἘΠῚ Auieni interpretatio Dionyfii defiriptionir etc, cum Zfuieni interpre- tatione Arati. phaenomenorum aliisque eft J7eneta 1488. 4. In calce: Hoc opus imprejJum Feuetiür arte et ingenio Zdatonii de flrata Cremtmenjir. — Inno falutis MCCCCLXXXVIII. oSauo Cal. Noucmnbrer. | Hic Antonius de Strara. fwt redemtor libri et typographus; Geor- gius Valla anctor editionis, hu usque curam gellit atque przefatus eft 77iffor Pifanur, Vallae difcipu'us. vid. fupra pag. 99. in primis Aernsdorf. 1. l. tom. V. part. Il. pag. 692 — 7€0. Rufi Fefti defcriptio incipit pag. 58. Wernsdorf. pag. 699. obfervat, vitiofum admodum et mukis naeuis obfitum efle hoc exemplum; ia defcriptione autem orbis terr. duas paginas, nempe auerfam folii f. et aduerfam fol. IL. transfpofitas et. permutatas reperiri, ita vt poft verfum 1047. omillis verfibus 38. intermedüs, pergatur cum verfu 1086. atque illi omiíli ponantur pagina lequenre. "Auieni de o:bis terrae partibus. Venetiis 1502. fol. vid. Catal. bibl, Barber. I. pag. 92. Polihaec textum pr'mae editionis admodum mendofum emaculare et corrigere adgreffi funt 7o. Cufpiniauus, io. Camers et Iocchim V'adianus, Viennae vna viuentes. vid. Werns- dorf. V. part. IL. pag. 679 íq. et pag. 700 fqq. Situr orbir Dionyfi πο. auieno. interprete: in fine: F'ienne, Cufpimianus meuos. et 5 . Ὁ " a . ES verruza: fuflulit. IWinterburger ürproffit augo MDVIM. (1508.) 4. Dicnifé Afri ambi'us vrbir:: Rufo Frflo. Auieno parophrafle:: coffigat: fime impreffur. Berlegente e£. conferente proba. exemplaria. Ioachisso l'adisno, Heluetio etc. Τὰ fine: Vadia- nur tfondem méuor et verruta: pro virili fuffulit : Jo. Singrenius diligenter imprejfit. Vienne menje Feir. omo decimo quinto. 1515. 4. Ruf Fefli “μίση deftriptio orbis terrae, inter Pithori * pigrammata et poematia vetera, pag. 244. edit. Parif, 1560. ct pag. 3890. cdit. Lugd. 1596. Ruf ΕΘΗ Zuieui defiriptio orbis terrae, inter poemata t:rfera , quae adiuncta funt Za- pitis Phrgaü de bello Troiano libris II. a Cornelio Nepote carmine donatir, per Alex. Carol. "Frognaefium , Antwerpiae apud Ioach. Tiognaelium 1608. 8. iterumque Duaci, 1652. 8. Auieni defiriptio orbis itrra& vna cum ora maritima ct fabulis: Auieni Antwerp. 1632. 4. Ruff ΕΠ ΠῚ Auieni V. C. Hifzavi Opera, quae exftont , nimirum Defcriptio orbis, orae máritimae, Arati phaenomena, fabularum liber, epigrammata varia. Don Petrus Melian — toliegit, ex bibliotheca D. Lauresiii Ramirez de Prado. Madriti, ex offic. Franc. Mar- tinez. 1624. 4. y. DONWESRTUT. RW 394 EDITIONES DIONYSII Li.IV.t.1L | $9; ^ot Hus Orbis defiriptio exftat quoque in Hiud/oni edit. geogr. veteris fcriptorum graec. min. cuin Prifriani periegefi latina, vol. IV. tum inter Opp. et fragmenta veterum poetarum etc. a Mich. /Maittario collecta, Londin. 1715. fol. vol. M. pag. 1325 fqq. — in col/effiome Pifau- reni omnium poematum —— latinorum, tor. IV. Pifauri 1766. 4. pag. 166. — inter Poetas lat. minores a /erzsdor/to editos, vol. V. part. Il. quae eft pleniffima optimaque editio. — Separatim cum notis Schraderi, Nic. Heinfii, Cafp. Barthii, Cl. Salmafii aliorumque: im- penfis et curis H. Friefemonni, qui hic illic fua addidit. Amflelod. 1756. 8. Editiones Prifciami | lotinae. Quibus textus graecus eft additus, eae in catalogo editionum Dionyfii indicabuntur. Editt. Prifciani ac Dionyfii rariores refert. Clement. in biblioth. curieufe etc. tom. VII. P38- 413 — 416. Pyifsicni interpretatio ex Dionyfto de. orbi fitu: in antiquiffima Operum: Prifciani edi- tione Aoinana fol. f. 1. eta, et typographi nota, (typis Vdalr. Han. circa a. 1471. notante Audiffred. in. catal. editt. rom, faec. XV. pag. 394.) — tum in editione, quam Wernsdorf. primam habuit, /emeta a. 1475. continuata a. 1476. in fine: ZmprefJum. Venetiis. impenfis Joiannis de. Colonia focigue eius. Iohannis mather de. Gherretzem. a. domini MCCCCLXXVY, fol. — Probabiliter Z';i/ciani interpret. ex. Dionufío etc. fuit quoque in antiquioribus editio- nibus Prifciani Opp. Venet. f. n. typographi, (forte Vindelini) 1470. fol, et f. 1. ac typogr. nota (Vener. ap. Vindelin.) 1472. fol. vid. Bibl. Smithian. Venet. 1755. 4. pag. 389. Freytag. adp. III. pag. 75. In Prifeiami Operibus Venet. 1481. fol. vid. Goeízii memor. bibl. Dresd. I. p. 453 fq. vbi plures edd. indicantur. Pomponii /Mellae Cofmographi Geographia. — Prifriami Ceefarienfgr. intei pretatio. ex Diomyfio de orbis fitu. In calce: Erhardur vatdolt. /uguffenfis. imprefit. F enetiir. — a. 1482. 4. Prifziani interpr. de. fitu. orbit; inter Prifciani Opp. ex recognitione et emendatione Benedicti Broguolli, Veronenfis, impreflit Hannibal Foxius Parmenfis et focii, cum epiftola Cypryiami Cornelii, Parmenfis. — 'enetiis M. CCCC.LXXXV. (1485.) fol. vid. Denir Mem. bibl. Garell. pag. 3. et Appendicem librorum impre(l. (δος. XV. ad /o. Bvemid, Mittarlli bibl. codd. msst. monafterii S. Michaelis Venet. pag. 384. et ex hoc Denis in fupplem. ad Maittair, Annal.l. pag. 204. — tum ibidem typis Georgii Arriuabeni, Mantuani, 1488 fol. — et ibidem, corrigente Bernad, Paldolo, per Philippum Piucium, Mantuanum, 1495. fol. — cum Mela, fiae vila nota. — vid. Mittardllum |. c. pag. 384 et 385. Dionif Alexandrini: philosophi. de fftu orbis Trauflatio per. Priflianum (Prifcianum) grammaticum, la calce: Zmpreffum [nne a. loaume. W'interburg. Exiendatum autam α L, (lectore) 4o. Cufpiniano etc. circa 1493 — 1494. 4. Vid. D?nir fopplem. part. Tl. pag. $53. Cormogrophia Dionyfüi Thrfjatenicenfie de fitt terrae habitabiir per Priftianum e greco im lctinum tradubla. — [mpr[Ja Coloniae prope conuentum predicatorum a. 1499. fol. FIIEa In 406 Lib. IV. c. IH. EDITIONES DIONYSII In Prifziani editionibus J/eneta pec Philippum Pincium, 1500. fol, et Mediolanen pex M. Leonh. Pachel. 1511. fol. de quibus copiofe diflerit Freytag. in adpar. litt. MI. p. 73 fqq. Di πηβὶ Afri de fitu orbis: fiue Geographia, Prifciano aut Fonnio Rhemnio interprete liber var. — Jo. Camertir in eumdem commentóriolum, | Ad calcem: Z'iemae Pannoniae, in aedibus Hieron, Vietoris et Io. Singrenii etc. 1512. 4. Vid. Jernsdorf.l c.230 €t 243. Male in catalogo biblioth. 'T'huanae citatur haec edit. Viennae 1512. cum notis Camerarii: (forfan, quia in catal. msto ab auélore primum exara- tum fuit Camer. vnde alius, qui catalogum pararat praelo, fecit Camerarii) qucm tamen errorem repetierunt Morhof. Fabricius ct alii. vid. Georg. Lizel. in hifloria poctar, graeco- rum Germaniae, pag. 44. et Clement. Bibl. curieufe etc. tom. VII. pag. 415. not. 14. Rhemnio Fannio male tribui illam interpretationem, iam adnotatum efl. — Enimuero non folum in Camertis editione is dubie nominatur, fed difertius quoque in aliis: fic in Pinelli catal. tom. 1. p. 356. nr. 2138. citatur: Dionjfii de fitu orbis latine, interprete Rhemnio Fanuio Palaemone, ex recenfione Pomponii (Laeti). — Absque vlla nota. faec, XV. 4. — ibid. pag. 354. in edit, Ferrar. graece cum verfione Rrmnii Fannii Palaemonis, (vti in titulo clare dicitur, carmen latinum ἐσὺ haBsnus Priftiano adtributum,) 1512. 4. εἰς. Atqui Gerh. Io. V'offiur de poet. lat. cap. V. pag. 65. arbitratur, verius illos cenfere, qui A/rmmium Fannium auctorem eífe flatuant. conf. quoque teítimonia et iudicia V. D. de Prifciano eiusque pe- riegefi, quae Wernsdorf. collegit l. c. pag. 253 fqq. .Morhiof. Polyh. litter. lib. VII. cap. 2. fect. at. p. m. 1053 fq. Pomponius Mela, Iulius Solinus, Vibius Sequefler, P. Victor, DiontyJfur Afer de fitu orbis, Priftiano interprete. Venctiis apud Aldum 1518. 8. Multos haec editio babct verfus infitiios. — Editio Lipfem/ir cum fcholiis Petri Mofzllani a. 1518. dubia eff. — Florenti- nam quoque Wernsdorfius fe noa vidiffe teflatur: at Bandinius in annalibus luntat. typo- graphiae tom. II. pag. 136. non modo indicauit eam, fed etiam Antonii Francini Varchienfis epifl. nuncupatoriam ad Petrum Viclorium, in qua is fe multa Melae loca e codice vet, caftigaffe atque emendaffe declarauit, typis repetendam curauit. — Infcriptio haec efl: Pomponius Mela, Iulius Solinus, Itinerarium Antonini fug. Vibius Sequefter, P. Fi- Bor de regionibus vrbis Romae, Dionyfius Afer de fitu orbis, Prifciano interprete, FIorentiae per heredes Phil. luntae. 1519. g. ἔχ Aldina edit. masimem partam fuxifle viderur edi- tio. — In alia Priftiani Opp. edit. ibid, 1525. 4. deefl Dionyfius de fitu orbis εἰς, vid. Goetz. iem. bibl. Dresd. I. pag. 455. Dionyfii fiue. Libyor, fiue Halcarnoff, de geographia eleponiiffmus libellus a. Priftiano vel , (vt. αἰ placet,) a Fannio Rhennio e graeco verfur. in fine: Inprejjum Ingol/'adii per V. V. M. Audr. Lutzen. 1519. ἃ. — lat. per Prifcianum 1521. 16. in catal. bibl. Barber. FI. pag. 346. / Dionyfius de fitu orbis a Rhennio Fannio [otinitate donatur: a Chiiffiorno Torchillo Mor. fano ad exemplar graecum. diligenter. caffigatur, et cum memoraluéum rerum et celebrium locorum tiominibus in marginibus illuffratur, Coloniae apud Euchar. Ceruicornum. 1538. 8. Hancce editionem Fabricius inter editt. graeco- latinas retnlerat: at graecum Diony(ium non habet: atque Wernsdorf. V. part. l. pag. 230 et 244 fq. adfirmat, "Torchillum fequutum ; eífe EDITIONES DIONYSII Lib.1V.tll. — 59i effe Aldinum exemplar, ádeoque et verfus fpurios et taterpolationes habere, quaedam tamen hiac inde cafligaife, ac nonnullas Camertis emendationes fufcepiffe videri. Antonini itiner. Vibius Sequefler — Victor de regionibus vrbis Romae. Dionufur Afer. de fitu orbis , Prifciano interprete. Lugduni ap. hered. Sim. Vincentii. (1550. 8.) Dionyfius Afer de orbis fitu, Prif.iano interprete, (cum praefat. Henr. Brucaei)) Rofto- ehii, excuía per lac. Lueium. 1578. 4. Hanc editionem expreflam effe ex Antwerpieafi Papii, adnotat Werusdorf. pag. 246. ; Denique PrifHani interpretatio efl inter epigrammata et poematia vetera a. Pi//iceo edita, Parif. 1590. pag. 363. — Lugduni a. 1596. pag. 496. — inter Hud/omi Geograph. minores vol. IV. — inter Opp. et fragmenta veterum poetarum a ZIicf. /Moittairio collecta, vol. II. pag. 1632. — in collectione Pifaurenfi omnium poematum —- latinorum, tom. IV. pag. 243. — inter poctas latinos minor. a J//ernsdorffo editos, tom. V. part. I. pag. 262 fqq. D'onufüi periegefin quoque verterunt Antonius Becharia, Abel. Matthaeus, Bernhardus Bertrandus, Henr. Stephanus, et metrice Andr. Papius: quorum po(lremorum ver(iones, quo- niam adhaerent graecis ipforum editionibus, cos h.l. omittam, et reliquorum metmorabo labo- res atque editiones, de quibus iudicium tulit Wernsdorf. l. c. p. 234 fq. Camertis verfio pro- faria, quam memorat Fabricius, non exftat: confufa forfan cum eius commentario. Dionyfiüi Periegetae de fitu orbis pora, e greco carmine in latinam profam fradu&um per Zintonium Bechariam. Venetiis per Bernardum pictorem et Erhardum Ratdolt cum Petro ioslein de Langenzen eorum correctore et focio. Venetiis 1477. 4. (Bure bibliogr. iuflruct, ur. 4176. pag. 19 fq. in Pinelli catal. tom. I. pag. 556.) — ibidem per Francifcum Renner de Haibrun. 1478. 4. (vid. Creuexnae. catal. tom. V. pag. 6fq. edit. 4.) — ibidem per Chri- fioph. de Penis dictum Mandello 1498 fol. de quibus tribus editt, multus eft Foffiur in catal. codicum, faec. XV. impreilorum, in bibl. Magliabechiana, Flor. 1793. fol. pag. 623 4. — t^m Parifiis cum nomine et infignibus Joan. Peijt, in fronte: per Georg. Wolf. et Thiel. n annum Kerver, 1499. 4. (Ho ttaire ^. T. IV. pag. 685. qui in nota, aliud exemplar illi per omnia fimillimum fe vidilfe, teflatur, quod tamen in fronte habet apud ffgnum Llá «urtj, et in fine, fine anni nota, pro Joanne Paruo, omiífis JPolf et Kerver nominibus;) — "Ibid. 1501. 4. et Bafileae apud Henr. Petrum 1534. (al. 1533.) 4. conf. Clemient. Bibl. etc. tom. VIl. pag. 413 fqq. “δεῖ. Matthaeur, Carnotenfis ICtus, Dionyfii periegefi carmine verfae Euflathii com- mentarios, latine a fe translatos, adiunxit. Parif. 1556. 4. ad Cardinalem Carolum Lotharin- gum. — fine a. nota: in bibl. 'Thottiana. IV. pag. 105. Verfionem latinam commentariorum Euflarhii, a Vincentio Marinerio Valentino, bibl. regiae Efcurialen(i praefecto, factam , adhuc in fcriniis latere, tradunt Nic. Antonius in bib]. Hilpana et Iriart, circa finem catal. codd. graec. i& bibl. Matrit. — Quando Fabricius et alii e Simlero referunt, Dionyf. de fitu orbis ex Sim. Lemnii verfione latina metrica, heroicis verfibus edit. Venet. 1543. qvaerendum cuidam fuit vifum an non manus operarum aut ipfius Simleri a vero aberraverit, et Δ μετ nomen fuerit reponendum; at efl iu Mcnckenii cat. et /Maittaire in indice A. (T. pag. 344. eam meinorat, addito nomine Sim. Lemnii et typograph. Bactholomaei ac Francifci. Ff ff 5 Editioke' 598 Lib. P. c. IH. EDITIONES DIONYSIt | Editianer. graecae fscundum temporis ordinem. ges Ἧς Diongfi de βία orbis, gr. et lat. ex tf ne Rhennü Fanvii Palaeonir, €um caftiga- tionibus, Coclii Calcagnini adnotatione. fuper ^ucliale.et Rhemniani carminis penfitatione. Ferraiiae, apud loan. Maciochum Boudenuum 1512. 4. Editio haec, admodum rara, fuit in bibl, Pin-lli, vide catalog. l. pag. 554. et in bibl. Auriuill. cat. fect, L, pag. 103. nr. 1195. adde AMaittaire A. 'T. II. pag. 240. inprimis V. part. 1. fiue indic: pag. 344. V fcriptio. ὃ n ped s bi plena eft ia. Dionyftur de fitu orbis cum Pindaro, Callimacho et Lycophrone. graece. Venetiis in aedibus Aldi et Andreae Afulani foceti, menfe laa. 15:3. 8. ALS , Maittaire ἃ. 'T. II. pag. 248. recudi fecit Aldi epiíl. nuncupat, ad Andr. Navigerium. — Num Dios. cum Chryfolorae erotem. apud, Aldum 1512. lucem viderit, equidem cum Re- wiczkio (catal. pag. 52.) nefcio, et vero dubito: (alten in ferie, del? ediz. Ald. vbi pag. 31. illa Chryfolorae editio memoratur, nulla fit Dionyfii p-rieg. mentie. Dionyfüi Afri de fitu orbis opus. βιαίοις swecefJorium, graece. fcriptum. | Idem in latiniz: tatem a Rüemnio Grammatico tranilatum, fa/fo haciemus Priftiano adftriptum. .. Im idem Coc- lii Calcagnini annotatiunculat , ex libri ciuccen excerptae. Bafileae apud Val. Curionem. 1522. g. Breuem praefitionem praemifit /7olens Curio. . Dionyf. eum roto ete. gr. et lat. cum notis Ceporini, Bafil. 1523. 1534. Colon. 1543. Bafil. 154. 1561. 1585. Antwerp. 1554... (al. 15:3.) 8. vide fupra in hoc vol. cap. de Arato pag, 909—101. — Edit. Cantabr. Dionyfii etc. graec. 1533. 8. memorauit Fabricius. Dion. de fitu orbis graece, cum graecis Eufiathii commentariis, ex bibl. regia. ex officina Roberti Stephani regiis typis. Lutetiae. 1547. 4. vna cum variis lectionibus. — Exemplar huius accuratae editionis cum emendationibus msstis Xylandri et M. Sladi fuit in biblioth. P. Francii. Dionyfii Pericgefit, graece, com variarum lectionum adnotatione; et latine, Aheiinio Fannio grammatico interprete. Parif. apud Guil. Morei. 1556. 4. et 1559. 4. Aoiftaire ΠῚ. pag. 6g4 et 713. — Separatim eft verfio latina verfibus expofita. ibid, apud G. Morel. 15. 5. 4. o H Diony/ii orbis difcriptio, graece et lat. ad verbum yt cofezri a ftudiofis poffit. pel. 1556. S. vid. “τάεισ catal. pag. 60. — Num baec diverfa (it ab edit. Bafilcenfi, . Dien. gr. et lat. interprete Bernhardo Bertrando, qui fimiliter Diony fii poceua et Euflafhii comment. la- tine vertit, Ba(il. 1556. 8. apud Io. Oporin. alii decernent. : Nouam inftituit recenfionem , patris tamen fui, vt ipfe in fine ait, editione Jeuatus ; at lediones quoque interdum audacius mutauit Fizur, Stephanur, qui Dion. periegelin graece de- dit emendatam , additis in margine lectionibus , inter Poetas principes heroici cart.iuis , Va- rif. 1565. fol. tom. II. pag. 360 fqq. — Eum fequutus Leziur in Corpore poet. graec. Ge- neu. 1696. fol. Dionyfi de ftu orbis liber, interprete Zndrea Papio, Gaudenfi. — Cui fubiungitur Prifciani Pericgees € Dionyfio, ex emeudatione Zndreae Papii, cum eiusdem notis ad cam: et Mofxti Hero et Leander, interprete eodem. — Antwerpiae, ex officina Cihrifloph. Plantia. 1575. 8. — Papius, tum vix duodcuiginti annos natus, Dionyfium haud infelici labore reddi- dit D EDITIONES DIONYSII LilV.t.llL. $99 dit verfibus, et V. L. notasque calci adiecit criticas: praeter ea Prifciani interpretationem ad tres codd. msstos Caroli Langii, Gemiblacenfem et Buslidianum duasque Venetas editiones recenfitam adiunxit. Paullo poft H. Stephauus de Dionyfio iterum egregie meruit in collectione, hodie haud adeo frequenti: Diony Alex, et Pomponii Melae ftus orbis defiriptio. Aethici Cosmographia, C. I. Solini polyhiftor. — /m Dionuyfii poematium commentarii Euflethii, — Interpretatio riurdem . pot- malii ad verbum , ab Henr. Stephano fcripta: nec non annotatione: eius in idem et quorumdam nlioruim etc. — Excudeb. Henr. Stephanus, αἱ M. D.LXXVIIL (1577). 4. Bus ice patris fui fecit fundum: contulit tamen edd. Aldinam, Ceporiui Bafileenfem, à. 1523. Morelii atque Papii, fuam inde recenfionem formauir, fuo ingenio adiutus, lectiones illasum excerptas et qnas pater Robertus enotarat e libris fcr: ilódo i in margine contextus, modo in adnotationibus, maximam partem criticis, interdum geographici:, protulit; hi. que infcruit potiores Ceparini Papiique notas. Pro patre fuo pag. r41 fq: quaedam contra Pap ium modefle et grauiter f- xipfit. — Ín catal, bibl. Graeuianae pag. 208. memoratur exeuiplar, rol. latum tum cod, imrfo, in quo aliquot verfur inediti reperiuntur, — Prifciani metaphrafis, qua:n Wernsdorf. l. c. pag. 246. addiram effe fcribit, faltem in meo exemplo, nuípiam de- prehendi: neque iilius fit mentio in titulo libri, neque in praefatione epiftolaque. Dionyfii orbis ambitur, graece. Parif. apud Prevofleau. 1603. 8. A Pinello et Harwood. vocatur bel/a εὐ rara editio, Dion. cum notis Zfitonii Baffulii , c foc. lefu, gr. et lat. Muffiponti, P 8. e Fabri- cio. — Dionmyfi: periegefir, gr. Parif. apud Io. Libert. 1631. 4. Maitt. A. T. III. pag. 896. Dion. de fira orbis, graece. Lugduni, 1633. 4. in bibl. Pinelli I. pag. 355. et Askew. pag. 49. in cuius catal. pag. 6o. duae editt, graecae Kton. f. a. notantur. Διονυσίᾳ — Dionyfii orbis defrrip!io; commentario critico et geographito, in quo con. iroue fiae pleraeque, quae iu veieri geographia occurrunt, explicautur et obfcura plurima elu- tidantur , ac tabulis illufflrata, a Guilielm. Hill, 4. M. colírgii Merton in atad. Oxonienfi oli; a forio,. iam vero Gymnuafiarcha Dublineuff. Text ui etiam fu^i-ngitur figurarum, (gram- ma'ticarum j) quae apud Dionyfium occurrunt , eum dialeclicis et alit grammaticis minutis, /H- flea, in v[um tironum; vt non. modo philologis εἰ geographiae fludiofit verum εἰ [cholis in- Jtruiatur, in qnibus zeographia vetus, hifforiac lux, vna cum poefi graeta ex hoc fonte. imbibi “δοίης Lendini, typis M. Clark, impen(is I. Maity, 1679. 8. Haec efl fatis longa editionis, qvam habeo, infcriptio, ex qua confilium editoris clare adparet: margini textus graeci adpofitae funt lectiones variae potiores, a Roberto Steph. col- lediae, aut Hilli opiniones, Adiitae Stephani verfioni in margine quoque adiecit emenda- tiones. Huic editioni Hill. additurus erar Euflathii commentarium , fi libliopola e re fva faturum cenfuiifet. Sed plures Hilli exflant ediciones, a Fabricio iam memoratae, et iu Piaelli aliorumque catalogis obuiae; quae, quor: odo difftrant, equidem dicere nequeo. — Antiquior igirur eft. Londint 1657. (ap. Fabricium, ftd in bibl. Bodlciana et Pinelli catal. a. 1658.) €t cum /rffa'kii cominentario, notis Steph. Moreli, Ceporini Papiique, Londini 1688. 8. — Dion. gr. Loudin. 1608. 8. ap. Fabric. — gi. et lat. Londia. 1679. 8. Ἡ joti. 600 Lib. IV. c. HT. EDITIONES DIONYSII Dios. cum verfione H. Stephani et notis at que A. Papii metaphrafi, et T. Fari animaduerfionibus, Salinur. 1676. 8. Dion. orbir deftriptio, cum veterum fcholiiss et Eu/fathii commentariis, ^ Accedit Periegefis Prifciani cum notis ZAludreae Papii, Oxoriae, e theatro Sheldon. 1697. 8. Cum verfione H. Stephani, (ex cuius editione a. 1577. illa eft recufa;) fingulis paginis vna cum gloffir interlinearibur graecis ac. paraphraf graeca auonymi | fcholiaftae fubftrata, Euflathiique commentario cum breuibus notis et quinque tabulis geographicis de nouo factis ac Dionyfio et Euflathio adcommodatis. In hac praeclara editione, (vt Fabricius ait;) quam fludiofi debere fe norint V. Cl. (nomen enim ipfe faum ditlimulauit,) Eduardo T/nai- 161, collegii Reginae focio, occurrunt praeter ea variae lectiones ex editionibus Stephano- rum et codd. Bodlce:. Etonenf. et Cantabrig. atque ex interpret. prifcis Dionyfii diligenter col- lectae, tum editoris breues ad Dionyfium notae fiue cafligationes; metaphrafis item Prifciani ex Δ. Papii editione cum eiusdem notis, fupplementum lacunae in commentariis Euflathii, quod ex cod. msto bibl. Claramontanae defcripferat Holítenius, ac denique indicem editio- num Dionyfii, vocabulorum emnium, quae in Dionyfio reperiuntur, et fcriptorum, quos Euflathius in. commentariis fuis citat. Huius anni editionis exemplaria interdum addita funt, vt exemplo in bibl. Noribergenfi, et in bibl. Pinell. pofferiori, I. pag. 357. nr. 2143. loco quarti voluménis, Hudfoni fcriptaribus gr. minoribus geographiae veteris. — Àtque Hud- fonus primum adiunxerat illam tamquam particulam totius operis: fed poflea mutauit con- filium, et quartum volumen auctum iterata editione euulgauit, vt ipfe teflatur in praefatio- ne. vide deícriptionem illius ad annum 1710. Διονυσίᾳ — Dienyfii orbis terrae defcriptio, fiyflemate figurarum et troporum, quat in ea eminent , indice item vocum rerusmque rariorum et notabiliorum ac nominum propriorum omnium, et motis demique, quibus verftonis leBionisue mutatae aut. v:utandae vatio redditur, dubia quaedam explicantur , obfcura illuffrantur, auta in vfum Gymnafi Katirpon. — edita a Georgio Henrico Vyfino, Gymn. eiusdem. Re£lore εἰ Prof. publ. (Ratisbon.) 1705. 8. In conflituendo textu graeco H. Stephanum, in íyflemate figurarum Hillum maxime fequitur, ita tamen, vt fao etiam iudicio vtatur. Ft index et notae ad intelligenda verba resque geographicas funt admodum vtiles: ipfum poetam Virfinus interdum refutat; faepius tamen Hillum, quem alias haud fpreuit ducemque delegit In praefatione de aetate et pa- tria Dionyfii differit. τῆς πάλαι καὶ τὴς vOv οἰκεμένης περιήγησις fete Dionuyfi geographia emendata et locu pletata , additione fcil. geographiae hodiernae graeco carmine pariter donatae, cum 16. tabulis geographicis, — Ab. Ex. [P'elle, 4. M. adis Chriffi alumn. Oxon. e theatro Sheldon, 1704. 8. Non eft Dionyfiani carminis recenfio nouaque editio; Íed Dionyfi periegefin fecit ille tantum bafin, ita, vt illam ex fuo ingenio ad faciem hodiernae geographicae diíciplinae digereret, emendaret, in XXXVI.. diftiibneret capita, multaque inutaret, amputaret, et quae ad recentiora pertinerent tempora, Dionyfii rationem genusque dicendi imitaturus, fuo quaeque loco infereret adiiceretque. — Graecum textum, qui conílat 1459. verfibus, (genuinum Dionyfii carmen 1187. verfibus conflat;) excipiunt notae geographicae; et has interpretatio latina. Haec noua geographiae antiquae et recentioris forma mire placuitTe i videtur € ^ EDITIONES DIONYSII Lib. IV. c. IT. 601 videtar Wellfii populacibus: cecufus enim liber eft Oxon. 1707. 8. 1709. 8. Londini 1726. 8. et gr. Londini 1761. 8. vid. Pinelli catal. I. pag. 355 fq. Dionyfii orbir defcriptio (graece et lat.) cum commentar. Euffathii, archiep. Theffalonic. Oxoniae e theatro Sheldon. 1710. 8. fine vlla praefat. Exemplo huius edit. adfcribi feci leclion. var. cod. Bauar. Dion. ab Andr. Papio, gr. et iat. accedit Zfriffophanis Plutus gr. cura Sigeberti Haver- campi. Lugd. Bat. 1736. 8. Inter Hudfoni geographos minores locum vltimum, infcriptum: Geographiae veteris ftriptorer graeci minores, cum differtatione in Dionyfum , annota. tionibur εἰς, vol. 107. Oxoniae e theatro Sheldoniano 1712. 8. Dionyfü periegefir obtinet. Neque tamen omnibus illorum geographorum exemplari. bus adhaeret noua haec Hudfoni editio. Atque ipfe Hudfon in praef. ad I. volumen ait, fe decreuiffe, opus in fria volumina partiri. Hinc multa reperiuntur exemplaria, quibus loco uarti voluminis addita eft editio Dionyfii a. 1697. vid. ad illum annum notata et Morellum V. C. ad Pinelli catal. I. pag. 356 fq. in primis Jure Bibliogr. inflructive, Hiffoire, tom. I. nr. 4176. pag. I1 — I9. vbi is contenta quatuor voluminum exponit, et de diuerfirate exem. plarium quarti vol. curate agit, Idem tamen tradit, volumen iliud quartum, a. 1712. figna- tum, nouo tantum titulo in fronte inflructum et nihil aliud effe, ac editionem Dionyfii Periegetae a. 1710. etiam a cenfore in A. Erud. a. 1712. pag. 536. memoratam, huius fen- tentiae : Dionyfü orbis deftriptio, cum Euflathii. commentariis et. anonymi. paraphrafi graeca: accedunt antiquae verfones Prifciani ect. R. Feffi Auieni. Oxon. i310. — Idem Bury notat, eamdem editionem illo titulo ornatam et recufam effe Oxonii 1717. 8. atque hoc anno no- tatam editionem Dion. periegefeos, nouiffimam εἰ locupletiffitmam indicauit Hamberger in zu- verlàff. Nachr. I. pag. 591. atque in kurzen Nachricht. 1. p. 238. add. Crevenna Cat. tom. V... - pag. 5. Hudfon. in praef. ad vol. IV. non fatis clare explicuit mentem fuam remque ipfam. 'Sibi, (narrat) vti Holftenio, placuiffe, vt Dionyfii orbis defcriptio feorfim prodiret, ita tamen, wt fibi liceret Dionyfium vel feparatim a reliquis in lucem emittere; vel iisdem, tamquam particulam totius operis adiungere , nec ab initio de Dionyfio edendo cogitaffe ; fed, quum a Godefr. Chrifliano Goetzio, bibliothecae Lipfienfi prasfecto, Holfíienii notas ad Dionyfium et Euflathiutn, et ab Abbate Bignonio paraphrafin gr. locupletiorem , fcholia- que graeca in Dionyfium inedita accepiffet, vifum fibi effe, nouam parare editionem. — Huic igitur addidit illa, ex fcholiis tamen ea tantum, quae ad geographiam aliquid conferrent, aliaque ex anonymi libello excerpta: Nicephorum autem Gregoram in Diony(ium, quia id folum praefliiffet, vt periegeta carminis vinculis liberaretur, eiusque ex oratione bona ligata fieret foluta, non bona, bibliothecarum latebris recondi in aeternum reliquit. Verum, quae in genuina iterataque editione contineantur, paucis perfequemur. 1) Heur. Doawwelli 5) docla dilfertatio de aetate et patria Dionyfii, Periegetae. 2) Dionyfíi orbis defcr. gr. et lat. cum o, Huius operam ct diff. non omnino probat St. Croix in memoire (, notitia nouae editionis, infra laudanda. Fol. IV. Gg gg - 603 Lib.IV.c. 1H. VERSIONES ET EDITT. PROMISSAE Vol. If. p. 272 2s eum Ex/athii commentario, per fingulas paginas: poetae fubiecto. 4} Rufi Feffi Zuieni defcriptio orbis terrae, cum brcuibus notis criticis. 4) Periegefis Priftiaui cum not, criticis. 5) utei ora maritima, cum not.crit.. 6) Anonymi paraphrafis, integrior, quam T vaite- fius publicarat, 7) Parecbolae e quibusdam Ícholiis gr. in Dion. ineditis. 98} Excerpta gr. geographica inedita. 9) Fragmentum gr. ex Conftantino Porphyrogenito et 10) fragmenta de vrbium. et regionum nominibus, in alia mutatis, ex notis Leonis Allatii ad Georgium Acro- politam p. 214. et ex iis, quae fubiiciuntur Codino pag. 404. edit. Parif. aliaque apofpafmatia geographica, vel inedita hactenus vel emendatius edita, graece, cum notis. 1v) V. L. et adnotationes in Dionyfii periegefin, intecfperfis Lucae Holflenii notis; antehac ineditis, οἵ ad ver(ionem, 12) V. L. emendátiones et notae ad Ev(lathium. 15) eoniecturae et emendatt. ad Au:eni pericgelin atque oram maritimam, 14) Indices, — Conf. Acta erudit. Lipf, a. 1712. menf. Dec. pag. 532 fqq. vbi praccipue in compendium redacta eft Dodweili diffcrtatio. Euflathii commentarius in- Dionyfimm. Periegetam, latine, ex. interpretatione Zllexandri Politi, Coloniae Allobrogum 1741. 8. vol. I. vid. Pinelli catal. tom. III. nr. 6291. p. 110. — Idem Politus edidit ob'eruationes criticas in Dionyf. Romae 1742. vide de Saiute - Croix iu Memoire fiue. notitia futurae edit. geographor. min. veterum, ur. 9. vbi de Dionyfii pe- riegefi Euflathiique commentario et lacuna in eo pavllo copiofius differit. — Loca quae- dam in Eufta'hii comment. acute emendat illuflratque Tan. Faber in epiilolis criticis, par- te 1. (Salmuri 1674. 4.) epift. 9. pag. 35 fqq. et epift. 21. pág. 70 fqq. in epifl. 20. pag. 67 fq. corrigit locum Diony(ii in epifl. 14. pag. 49 fqq. refutat Euflathii de Euripo narrationem. Harl. F'rfo Gallira. Carmine ga//iro donauit Benigntr Salmaftur. Parif. 1507. 12. Hoc politiifimum difer- tifimumque vocat filius Claudius Salmafius praefa'. ad "Tertulliannm de pallio. [ΠΡ] [conf. Clement.l.m. pag. 416. not, — /falica Saluizi adhuc in fcrintis latet, Verfio anglica per Th. 'Twine. London. 1572. 8. Har] ix 1 Editiones promiffae. 1) Claudii Salmafíi. 2) Lucae Holflenii. Lambec. tom. ἢ. de biblioth. Vindob. pag. 114. 3) Nicolai Lleydii, Confer eius praefat. ad Dictionar. Hiflorico Geograph. Poeticum Caroli Stephani locupletatum. duc IV. Dicitur et alia fcripfiffe hic Dionyfius, quae orania intercidere. Euflathius: Auo- γύσιος δὲ Λίβυς μὲν ἱξορῶται τὸ γένος. συγγοώψαι δὲ καὶ ἄλλα βιβλία λέγεται. Λιϑια- κά τε. X94 Ορνιθιακὸ καὶ Βασσαρικοὶ (meminit Suid. in Διογύσ. Κορίνϑιος) ἐκρίθησοων ida Aucvucia τοὺ λιϑιακαὶ dioc τὴν TB χαρακτῆρος ὁμοιότητῶ. T& δὲ Βασσαρικοὶ (Stephano Byz- plus fimplici vice lauda'a) due τὴν τραχύτητα 8x ἄξια τότδ κριβέντα εἰς τὸν Xoigusoy ἄνη- νέχϑησαν Διονύσιον. "Toi δὲ Ὀρνιϑιακὸ ἐς ἄλλον τινὰ Φιλαδελῴφήα Διονύσιον, ὃν dio λέξεως εὠκυρολογίαν ἐπεκοίλεν διάώκενον. [Excerpta ex Dionyfii Biyzantii anaplo Bofpori 'Thracici, latine feruata a Petro Gyliio dedit E'ud/on in Il. vol. minor. geograph. graecor. vid. infra in catal. edit. δ. ΝῊ. r7] ὦ V, 4ndex -—- Yol ΠΡ. 96 Ὁ 29 INDEX. SCRIPT. AB EVSTATH. AD DION. CIT. Lis. IF.c.1I. 603 3 Vs dndex Scriptorum αὖ. Eufathio ad Dionyfium citatorum: PUR ope «t n ᾿Αϑήναιος Ξ 479.. 1134 ᾿Αϑηνόδωρος Ξ με τ «aao Αἰλιανὸς - TOTIS 39.492. 1134 zoo dy χοϊφ περὶ προνοίας, .- - 453. [Aelius Dionyfius ἐν τοῖς περὶ ὠττικὼν A&- Zewy. ad vf. 912. pag; 161.} à Αἰσχύλος 3l. 69.92. 414. 739. 767. 191. 1181 ᾿Αλέξανδρος * j ᾿Αλέξανδρος ὁ ᾿Εφέσιος $0 558 yo de ὁ καὶ Λύχνος s oos 8 -59I "ANXGAOES . τὸ τὸν re d τ Ὁ 306 ᾿Αμασεὺς Τεωγρώφος (Στοώβων) . ^; 1 ᾿Αναξίμανδρος * Wes ᾿Απολλόδωρος - - - .384 ᾿Απολλώνιος - 321: 384. 803. 1134 — ἐν ᾿Αργοναυτικοῖς.) 5. ^ 1134 E à ποιητὴς" 9st 10» 1299 "ApmTos* - Ξ av 288 ᾿Αρίςανδρος ΑΝ - 1741 ᾿Δριξοτέλης Ἴ6. 326. 262. 298. 373.557. 867. 939. 916 —' ἐν πέμπτῳ; περὶ ᾿Αλεξανδρε,, 140 [Ariflophaner, vid. Κωμικός. Hari.] ᾿Δῤδιανὸς 14. 66. 140. 222, 270. 322. 378. 391. 4 4. A51. 453. 498. 511. 517: 525. 630. 548. 558. 647. 669. 761. 772. T15. 183: 191. 193. 803. 805. 809. 828. 847. 861. 861. 874. 939. 976. 1005. 1089. 1088. 1096. 1139. 1143. H53. 111; ^: s—— dy τοῖς περὶ Αλεξάνδρε 916. 1097 [T] ᾿Αρχίας * . 498 ᾿Αρχίλοχιος , 533. 167 Feo'yec Qos (Στράβων) v5 T. 1t. 38. 64. 88. 140. 144. 195. 198. 218. 226, 254. 258. 288. 298. 304. 306. 321. 322. 351. 358. p) Hudfíon volumine IV. etiam fubiecit indi- cem auctorum in commentariis Euftathii, at pagi- eX editiong Oxonienfi a: 1697... *) " Aferifcur hofat epiftolam Commentarii praemiffam, munierus verfum Dionyfi. te “10 (o .: 05 ie . «362. 364. 369. 373. 378. 4.9. 414. 419. -423«. 431. 437. 451. 453.457. 458. 467. 10416: 479.498. 513. 525. 513. 546, 5:8. «4566. 596. 609. 647/663. 680. 689. 692. : 695. 730.159.166. 767. 772. 783. 187. "805. 815. 8:0. 828.830. 837. :847. 852. 855-857. 859. 867. 874. 918. 936. 970. 988. 990. 992. 1017. 1073. 1082. 1086. 1095. 1090. 1134. 1139. 1140. 1141, 1153. R16, -, ὶ ; cil Τρώψας τα ἐθνικὰ (Στέφανος Βυζάντιος) 7s 11..38. 66. 78. 260. 305. 3:0. 513. 530. 625. " 694. 787: 815- 916. 927.954 . Δαβὶδ - 666 Δαμασκηνὸς ὁ γρώψως τὸ δρᾶμα Σωσάνι- 8:509 o τος Dh ὦ 976 Δηήμοκριτος * } Δικαίωρχος. 1o tT 2v 1767. Διόδωρος 315. 467. 689. 772. 791. , Διονυσίος Σαμιος * , * di Δισγυσιος Φιλαδελφεὺς ὁ. Δίων - - 209. 35e A8pis - - 828 Ἐϑυικὼ (XreQovs BuQxvri) 524. 859 ᾿Ἐϑνικῶν ἀναγραφεὺς - 954 ᾿Εϑυ κῶν καταγραφὴ - 382 Ἑκαταῖος * - "321 Ἐπιγραμμὰ * £A , 823. 1069 ᾿Επιμενίδης ὁ ποιήσας δὲ ἐπῶν κοϑαρμδς 88 Ἐρατοσϑένης * - 1. 218. 115. 861 Ἑομώας ὁ Πλατωνικὸς - 423 Ἑρμογένης * - - Aot Εὔδοξος * - . 694 Evgiz ine S 80. 229. 347. 403. 820 — ἐν lavi - ligt Gggg? Εὐριπίδης nis illius editionis adcommodatum. Ex illo quac- dam íuppleui, verfu Dionyüi laudato. Za; 6ο4 Lib. IV. c. 1T. INDEX SCRIPT. AB EVSTATH. AD ΡΙΟΝ, CIT. Μο1.1Π.Ρ.29 Ὁ 30 Εὐριπίδης! ἐν Ῥήσῳ - 270 — ἐν Περίϑῳ - 47^ W34 Εὐφορίων - - 558 Ἔφορος - - . 523 Ἡρόδοτος 1. 7. 14. 31. 41. 48. 66. 140. 144. 147. 163. 175. 180. 185. 211. 213. 217. 218. 222. 226. 232. 242. 260. 252. 267. 210. 298. 304. 305. 309. 310. 311. 322. 523. 347- 364. 378. 398. 409. 414. 419. 423. 431. 437. 511. 513. 517. 520. 535. 533 538. 561. 566. 581. 620. 653. 669. 689. 694. 721. 739. 749. 752. 164. 772. 184. 193. 809. 823. 8:0. 854. 857. 874. 916. 933. 939. 976. 988. 1005. 1056. 1069. 1073. 1097. 1167. 1143. 1153 Heodiavas 215. 566 — ἐν τῇ OS προσῳδίάς 457. 504- 533. Tro — ἐν τῷ περὶ παϑῶν - 859 Ἡσίοδος" ^ 498. 638. 666. 707. 927. 1181 Θαλῆς * Θαυμάζων Ὁ 'Heederec) - 248 O8 yea Qn - 3 195 Θεοδέκτης - 855 Θεόκριτος 121. 232. 340. 512. 805. 823. 946.. 1005. 1055. 1134 "IüArxves - - 976 — d»zwiTG? αὐτῷ λόγω - — 30i Ἱππάρχος - * 4m larzries . . 270 Ἱςορία Ἱερὰ ? 322 [ἄτι vf. 513. pag. 96] | Καλλίμαχος 414 Κωμικὸς ( AgisoQotyue) - 520. 530, 764. 809 ze5b — ὁ βατράχοις - 337 —— $y ege E 347 — ἐν Λυσιφρατῇ - 525 Κωμωδίω ( "AegisoQavas) ᾿ 525 Λεξικὸν Λατιν κὸν : 584 Λιβάνιος ^ z 39. 815 Λεκχιανὸς * Δέπερκος 3 493 Λυκόφρων 76. 92. 157. 218. 248. 259. 270. 306. 327. 347. 444. 423- 444. 451. 467. 483. 508. 511. 524. 525. 530. $36. 620. 692. 767. 809. 854. 1017. 1143. Νυκίος Ξενοφῶν rj 242. sut 166. 712. 181. 916 ἐν τοῖς Ἑλληνικοῖς - 115 “Ὅμηρος * τ. 64. 75. 88. 117. 135. 140. 144. 185. 239. 260. 270. 321. 358. 369. 373. 378. 409. 444- 401. 467. 473. 483. 520. 524. 525: 530. 533. 560. 599. 620. 638. 680. 107. 139. 149- 167. 809. 810. 851. 967- 927. 994. 101]. 1031. 1153. 1166 e ποιητὴς 38. 66. 11a. 135. 151. 341- 318. 419. 451. 467. 483. 492. 533. 58t. 169. 809. 994. 1010. 109;. 1107 ἐν Duod) 135. 248. 521. 919. 1107 ἐν 'Oducceio 144. 205. 428. 458. 492. 498. 425. 647. 68o. 139 — ——— A τῆς 'Odvecetas 66.119 — c4 τῆς Θδυσσείας ᾿ - 492 -Ξ τὼ εἰς τὸν Ὅμηρον (Εὐξαϑίε παρ: ἐκβολαὶ) - 994 — τα εἰς τὴν Ἰλιάδα . 302 τὰ εἰς τὴν Οδυσσείων 66. 112. 163. 180. 259. 420. 431: 461. 4719. 591. 125 ᾿Οσπιανὸς - 210. 212. 803 ES ἐν οἱλιευτικοῖς - 538. 1655 'OgQex ? ἐν τῷ περὶ Διὸς καὶ Heas LH Οὐράνιος - 38 Παρϑένιος ὁ Ts perepogpáces "eoa, λε- γόμενος 420 Παυσανίας in lexico attico - 525 Πίνδαρος ὃ I. 64. 66. 144. 172. 211. 213. 403. 409, 426. 467. 508. 511. 530. 805. 809. 820. 1181 ὃ γλυκὺς λυρικὸς 5 ἡ Θηβαία Aveo * Πλάτων * Πλέταρχος - 285. 715 Ποιητής Tis - - 416 Πολύβιος - 187. 121 Πορφύριος - 939 Ποσειδώνιος Vol. TT. p. 50 P 31 Icesduvies Σ - 1 Πτολεμαϊος 48. 298. 568. 591. 78. 721 [hiauus poeta 114. p. 75. vbi in textu "Agéje- ves, ex cuius carm. verfus citatur: led in V. L. emendatur "P/xyos. Atque Ta- mag. Faber in epift. critic. lib. !. ep. 21. pag. 72. iam illum fuflulit errorem, at- que obferumauit, in Graecorum praecipue commentariis Arrianum faepe confundi cum Rhiano, fiue, wt ille fcribit, Ria- no. αν] Ῥήτωρ ( Ἡλιόδωρος) . Σέσωςρις ὁ Αἰγύπτιος ὃ 180 AVCTORES CITATI A PARAPHRASTE Li&IF.c.IL 605 Σιβύλλα . - 461 Σιμοκατου deoppvt ise - -* 139 Σοζφοκλῇς 145. 148. 410 [Stephaur Byzant. et γράψας τὸ 'E9vie, et Ἐϑνικα.} [Strabo: vid. Vine Στρατόνικος - 533 Σωφρόνιος, . E 384 Τιμόθεος ὁ κιϑαρῳδὸς - 520 Φίλων - - 152 Φωκυλίδης - - 430 Χάραξ - - 681. 689 Χρησμὸς 413. 525. 491. 803. 861 [] "uBforer. citati ín Surplemmto. Euflathii. , ^£ ^- Αἴλιος Διονύσιος Ey τοῖς περὶ Αττικῶν λέξεων 91a ᾿Αῤῥιανὸς - - 907 Γεωγρώφος E 899. 907. 91: "AuBorer. citati EUxAetdne à -* 115 Ἡσίοδος - - 672 Καλλίμαχος - 464 Μάαρων - 113 Μένανδρος à Basis - 31: [Addam indicem auctorum citatorum a Paraphrafle etc. ex Hudfoni vol. IIII. Abron £y τοῖς Παρωνύμοις . pag. 41 Apollo, Stoicus 40 Apollodorus ἐν τῇ περὶ γῆς B. 40 Apollonius philof, 40 Apollonius, grammaticus, £y “τοῖς “παρωγύ- pos : - 4 Ariflarchus E 41 Ariftophanes £y Tepiim - 4ι Artemidorus 2» β΄ τῶν Lir L^ ci 40. 41 Athenaeus ἐν deszvecoQusay . 41 Callimachus - 34. 38 Charax - - 31 — ἐνὶ χιρονικῶν - 4ι — ἐν Ἑλληνικῶν γ΄. - 41 Dardanus, philofophus : 40 Ἡρόδοτος E 904. "ipe ΟἿΣΙ. 912 Ὅμηρος - 916 Ὀππιανὸς «- E 916 a Paraphrefte. Ὅμηρος - : 61. 11 — ὁ ποιητὴς . 442. 540. 872 Πτολεμαῖος - 1718 Χαάραξ. qui MET vocatur Iwewt 681 Dionyfius - pag. 41 — Oyzicenus . 31 Euclides - - 6 Euphorion E 44. 36 Heliodorus ἐν ( AiSwezmxov “- 39 Herodorus ἐν τῇ δεκάτῃ τῶν xa9' Ἡρακλέω 49 Herodotus - - 35 Hefiodus : 20 Hierax, grammaticus ὁ 40 Homerus - E 35. 31 I(idorus, grammaticus E 40 Lycander, philofophus . 40 Lycon, phí; ofophus . 40 Marcianus iy σεωπλῷ longas - 44 Menander 68gg 3 Niss Woaue rr. SCYLACIS c6 PERIPLVS Vol. TIL parar Menander Boryfibeaites : pag.1o0 Porphyrius E pag. 37 Menander £v ἀσπίδι. - 4I Ptolemaeus . s $9c ὃ m á 1 Parthenius ἐν Asuxedicue - . 40. Quadratus ἐν Ῥωμαϊκῆς Χιλιοίδον &. Adi — ἐν vois Μεταμορῷωσεσι - 30 3 TM B VI. Tam ceteros deinceps Geographos graecos paucis perfequar, quorum alii antiquio- res etiam Dionyfio funt, alios plerosque aetate ille antecetlit. Antiquior 4) eft SCYLA X, Caryandenfis, e Caryandis Cariae oppido, quem Darius Hyflafpis ? mifit ad Indum fluuium et oras maritimas luflrandas, ex quo itinere trieefimo menfe rcuertit, vt auctor eft Herodo- 1u: 1V. 44. [pag- 300. edit. Weffeling. qui contra Dodwellum quaedam notat.]. Condidit hinc Περίπλδν» quem eidem infcripfit Dario, vt Aclii Dionyfii teflimonio ?) conflat. Men- tionem eius facit Zfriffoteler VII. 14. Politic. et in Cianorum politia apud fcholiaffen Apollo nii Rhodii lib. L ad vf. 1177. atque varia ex eo fabulofa legas apud Phil. fotum HL. 14. Vitae Apollonii, et Io. T3ctzam Chiliade VII. hifL 144. Huic Scylaci inalo tribuere [i] PERT PLVM, qui hodie exftat, quam vel-curm. viris doctis ) comminilci fine veterum fuffragio Scylacem. alterum, Caryandeafim, qui priore fit iunior, fed ante Alexandri M. tempora fub Dario Norho vixerit: vel cum Suida, cuius. fententiam fequitur Dodwellus *) referre bunc librum ad Scylacem tertium, Polybii aequalem. En Suidae verba: Σκύλαξ Καρυανδεὺς, (πόλις δὲ ἐς, τῆς Καρίας πλησίον ᾿Αλικαρνασσξ TX Καρύανδα.) Μαϑηματικὸς xg. Με- σικὸς ἔγραψε περίπλεν τῶν ἐκτὸς T8 Ἡραπλέδς σηλῶν. τὸ κατὰ Ἡρακλείδην I 4) Antiquiorei etiam funt Hammo, de cuiws Periplo dixi lib. I. «cap. 6. et Dicaearchus , de cuius ἐναγραφῇ ἑλλάδος vide fi placet lib. III. cap. $. [vol. II. pag. 487. De seit vid. Relandi Ὁ lib. HI. cap. 7. pag. 431. ET ascia Hiyftafpis P iit Olymp. LXXIII. 4. ante Chriftum.natum 485. : : ΐ 4) Graecus auctor incertus, «uius teftimonium periplo Scylacis praefigitur , non dubitans, hune ipfum, quem babemus, Scylacis libellum cífe eumdem antiquiffimi illius feriptoris , Dario illum dicatum. ab au&ore fuo refert : Αὔλεος Διονύσιος ἐν τῷ περὶ ᾿Αλεξανδρείρις βιβλίῳ πρώτῳ φησὶν. ὅτι Δα- edo προσεφώνησε Σκύλαξ. τὸ Φρόντισμα. Darium If. Vofüus Nofhum ántelligit; | fed videtur Aelius Dionyfius de eodem potius cogitaffe Dario, a quo Scylacem ablegatum Herodotus marrat. Atqui il- le fuit Darius Hyftafpis F. Notho antiquior. Edi- to quidem periplo nulla eiusmodi προσῴωνησις ad "Darium preefigitur, quae fane potuit temporutn iniuria perire atque amitti. t) Ita F'o[fus pater lib. 1. de Hift, Graecis cap. 19. et If. lo[fius ad Melam I, 16. pag. 395. it. ibid. IL. pag. 446. vbi eum vocat Pfeudo - Scylaceni, et pag. 448. atque in praefat ad Scylacem.. Me- minit enim nofler , inquit, σκελῶν μακρῶν τὸ Dle- TO» Mv- - λασσῶν gatos, qued tameu Themi/toclis opus: Meminit et Amphipoleos , quam condiz:t Brafidas ) quum antea ἐννέα ὁδοὶ dicerentur. — Cleoftrrati quoque "Afirolegi Tenedii et Calliflrati, vltetoris, Atle- wienfis, mentionem facit, quos diu poff illum Eyflafpidem floruiffe certijfinium. Ex his quae- dam funt, vt Cleoftrati mentio, quae non male congruunt fcriptori temporum Darii Hyftafpis : nam Cleoftrati Octaeteridem primam, qui ferius computant, ab Olympiade LXI. repetunt, alii ab Olymp. LIX. '"Themiftocles paucis poft Hyftafpi- dem obiit annis, Calliftratus, Athenien(is, Dati conditor, antiquior videtur et diueríus a Rheto- re, de quo Plutarchus de vita Demofth. — Deni- que Amphipolin a Brafida demum hoc nomen a. cepiffe aegre mihi perfuadeo, et contrarium in- nuit Diodorus Sic. ΧΗ. 68. Quid? quod idem Voffius Epitomen tantum Scylacis nos habere ad- firmat, in qua sju/ta legantur contra. [zntentiam Scylacis, in. quibus epitomator errauerit. Mi- rum igitur, ad hunc non retali(fe potius; fi quae offendit vir dectus; manifefta recentiorum Darii Hyftafpidis aetate temporum teftimonia, u) H. Dodwellus in diff. de Peripli Scylacis ae- tate, tom, I. Geographor. graec. minor, Io. Hud. foni. | Vol. Tff. p. 32 P 19 SCYLACIS PERIPLVS Lib. IF. c. 1H. 60; λασσῶν βασιλέα, Te περίοδον 9, ᾿Αντεγρωφὴν " πρὸς τὴν Πολυβίᾳ ἱςορίαν. ^ Valde vereor, ne Suidas, in diflinguendis homonymis fcriptoribus minime adcuratus, confuderit Scvlacem antiquum, Caryandenfem , cum Scylace, Halicarnaffeo, mathematico, de quo Cicero II. de diuinat, cap. 42. Scylax Halicarna[feus familiaris Panaetii, excellens. in affrolo- gia, idemque im regenda fua ciuitate princepr, totum hoc Chaldaicum praedicendi genus. re- pudiauit. Certe veteres, vt Strabo, vnicum norunt Geographum Scylacem, Herodoteum illum, quem propterea zraAeuov συγγραωφέω vocat idem Strabo XlV. pag. 658. fcriptor grae- cus incer'us, cuius teflimonium ediro periplo praefigitur, [δ] ἀρχαμότατον &vdee, Ste- ghanu: Byz. in Καρύανδα, πωλαμὸν AcyoyeaQov. lam certo cenílat, periplum, quem hodie habemus, lectum eidem Straboni: nam in hoc Troadis initium ab Abydo deducitur, quod a Scylace fieri ille notauit XIIf. pag. 583. Idem quoque lectus a Marciano Heracleora, Auieno in orae maritimae defcriptione, aliisque, — Quid igitur? mum Suidae plus fidei, quam Straboni habebimus? aut credemus, fcriptorem Polybii aequalem Tyrum facie» νῆσον adpellaturum, aut Thebas τεῦχος, aut memoraturum Olynthum, aut) Lyfima- chium et Antiochiam Syriae itemque 'l'heffalonicam , et in Aegyptiacae orae defcriptione Alexaudriam praetermitfurum? Non fane. Relinquatur igitur per me antiquiffimo illi He- rodo'reo Scylaci, quem vnum veteres noucrumt, periplus ifle, qui non plane in'eger, ne dicam parum , (etiam. po(l virorum doclitlimorum curas,) emendatus 9, ad nos peruenit. In hoc ab Herculis columnis in Hifpania facto initio vltra quas ipfas Carthaginienfium em- poria, (qualia etiam ante primum bellum Punicum habuille ex Polybii lib. I. cap. 10. iam obferuarunt-viri docti) commemorat, vniuerfas deinceps Furopae et Africae oras perfe- qu*ur, ad columnas Herculis in Africa denique fubfiflens. ^ Narrat etiam diaphraginata, (iue vias, quibus e Graecia im Afiam vel ex Afia in Graeciam commode liceat traücere. Fabric. ΡΥ ΒΕ ΣΙ ΟΣ ΝΕ Secundum Saxi:m in Onom. litt. 1. pag. 29. floruit Scy/ax, Caryanden(is, geographus, circ. a. m. 3497. Olymp. LXVIIT, 1. avete Chr. N. σοῦ. V. C. 246. Fabricii de actate Scyla- cis fenrentiam amplexi funt atque ornarunt Zagerus atque dr Sainte- Croix. — Prior fcripfe- ra' progr. de Scylace, geographo antiguiffimo illiusque periplo, Chemnit. 1765. 4. quod poflea in compendium quafi redactum et tamen interdum locupletatum germanice vertit ia Palaeflra geographica, (Geographifcher Bücherfaal) vol. 1. Chemniz. 1765. 8. p. 560 fqq. I; igitur loca Herodoti, Ciceronis, Suidae, et reliqua, a Fabricio jam laudata et ab Hud- fono collecta, pofitaque ante Scylacis periplum ip illius editione minorum geograph. grae- corum, v) Ex hac Scylacis Periodo fiue defcriptione or. 1) Vide, fi placet, quae de hac ἀντιγραφῇ no- bis terrarum Dodivellus $. 3. bhaufiffe exiftimat — taui lib. III. cap. 2$. $. 6. [in h. vol. pag. 330. Strabonem, quod lib. XII. pag. 566. e Scylace tra- dit, circa lacum Aícamium habitaffe Phrygas et X) Iac. Gronovius pracfat. ad Geographica an- Myfos, Sed et im periplo Seylacis, qui mutilus tiqua. ad nos peruenit, loca »wedirerranea. quandoque períiringuntur. [taque poterat illa Strabo pererc 1j). Rich. Bentley Apologia diff de epiftolis Pha e loco peripli, qui μι noftris codicibus defide- la:idis pag. 327. Scylax one of the mofl corrupted ratur. bocks in the WVorid. 6o8 Lib, 177. c. IT. SCYLACIS PERIPLVS corum, paullo vberiws recitat, errorem Suidae oftendit, refutatque Dodwelli opinionena atque argumenta, Fabriciique rationes pro Scylace Herodoteo copiofius explicat. —Deni- que editiones et peripli Scylacis argumenta f. contenta perfequitur, Poflerior autem n. de Sainte - Croix Fabricii fententiam tuetur et amplificat in Hifloire de l'acad. — des Inícr.. vol.42. Parif. 1786. dedit quoque obferuationes geographicas et chronologicas in Scyla- cem. Idem pag. 328. π. pag. 374. n. oflendit, multos in textu errores effe ab interpola- toribus profectos; atque pag. 373. nec non in Examen des Hift.'d'Alexandre pag. 272. et in Mem. f. notitia de noua Geographorum editione, (de qua in fine huius capitis copio- fior ero,) nr. 2. obferuat probatque, plures textus errores ignorantiae ac feflinationi libra- riorum, qui vocabula et integras ῥήσεις transpofuifent, originem debere. — Holffeniur in epiílola ad Peirefcium de Scylace cauffaque corrupti textus et remediis illius emendandi tam intelligenter differuit, vt particulam epiftolae, a Saisze. Croix in notitia etc. nr. 2. not. 5. repetitam, huc transferre haud dubitarem. , Auctor, (Scylax,) ait, ipfo Herodoto antiquior. Errant enim, qui fub ipfo Dario Codomanno vixiffe arbitrantur: quae Voffii opinio eft libro de hifloricis graecis. — Nimis temere eft fequutus ea in re Iofephi Scaligeri fidem, qui id ia fronte libri fui adnotarat, quem olim ab ipfo Voffio Lugduni Batauorum vtendum habui. Meminit enim eius Hergdotus libro IV. et ipfum opufculum aperte au- ἑϊοτίς aetatem teflatur. Inter omnes illos minores geographos nullus exflat hoc corruptior. Sed bona fide δὶ committo, quid maxime mihi ad perfanandum feliciffime, paucis locis exceptis, profuerit: obferuaui crebro legendo et errorum fimilitudine, quum Oxonii hunc auctorem tractarem, vitia omnia orta fuiffe ex litterarum maiufcularum confufione. Vnde deprehendi, librum fcriptum fuiffe charactere antiquiffimo litteris capitalibus, fed fugien- tibus et vetuflate exefis. Ita A A A ct E C, O OQ item A I N aliosque charadle- res minimum in modum confufos obferuaui. Itaque quotiescumque mihi aqua haerebat, locum ita depingebam, et dein in varias figuras litterarum vicinitate et coniunctione vcl di- viione transformabam, donec veram fcripturam nullo negotio erueram. —Profuit etiam omnium locorum Herodoti et Hellanici, in primis vero Hecataei, quac apud Stephanum exílant. Adeo enim conueniunt, vt non dubitem , quia alter alterum κατοὶ πόδας trans Ícripferit. Hactenus Holffenius." — Voffius in praefat. ad fuam edit. cenfet, F'eriplum Scy- lacis effe ἐπιτομὴν et compendium maioris operis; multa enim hic legi, quae plane fint contra fententiam Scylacis, ín quibus epitomator errauerit. Har/. Copiofe de Scylace nv- per difputauit Cl. Conr. Mannert Geogr. der Griechen und Rómer part. I. pag. 64— 72. qui enim difcernit ab illo quem Herod. memorat, ineunte bello Peloponn. floruiffe, et periplum e varis variorum narrationibus diligenter compofitum effe cenfet. De illo cuius opera Darius víus eít, vid. Robertfon über die Kenntniffe der Alten von ladien pag. 13 fq. et Cel, Herren de Graecorum de India notitia, Commentatt. Soc. Gótt. tom. X. pag. 1:1 fq.] VIT. (Codd. mssti pauci exftant, Ex codice Palatino edidit Scylacem Hoefchelius. vi. de Sylburg. catal. MSS. gr. nr. 142. In bibl. Bodleiana codex effe traditur. — In biblioth. Parifina funt quidem tres codices, nr. XXXIX. MDCIII. et MMMLIV. qui continent geo- graphica quaedam et fragmenta; at incertorum auctorum: atque Sainte- Croix teflatur, fe in illa nullum reperi(fe Scylacem. In bibl. 4ugu/ fana Vindel. Zirtemidori geogr. epit. Scgíax, Ifidorur Charac. Dicazarch. et Periplus Paphlag. — In biblioth. 77isdob. (tefle jim ia upplem. 5. SCYLACIS PERIPLVS Lib. IV. c. 1I. 609 Vol. IIT. p. 53 P 34 Suppletm. I. ad Lambecii comment. pag. 557.) cod. LXXXIV. nr. 4. eft incerti auctoris fchol. de duodecim ventis, et fragmentum f. excerptum hydrographicum nauigationis per pontum Euxinum a Bofporo Thracio vsque ad Bofperum Ciminerium, vid. fupra in notit. codd. Diony(ii Periegetae. — In bibl. quadam incerta cuius catal. dedit Lamius in deliciis erudi- torum, Florent. 1743. 8. pag. 8. cod. III. bis pracbet Zgat/. geographiam. Ha:í.] Primus graece edidit Scylacem Dauid Hoefcáelius vna cum Marciano Heracleota, Ar- temidoro Ephefio, Dicaearcho Meffenio et Ifidoro Characeno: Auguílae Vindel. 16co. 8. 2 additis breuibus notis fiue cafligationibus. Edidit autem ex codice Palatino, in quo hunc reperit titulum: Σκύλωκος τῇ Καρυανδέος περίπλες τῆς οἰκδμένης Ἐὐρώπης xg] Acias καὶ Λιβύης, καὶ ὅσα καὶ ὁποῖα ἔθνη ἕκαφα ἑξῆς καὶ χῶραι καὶ λιμένες καὶ ποταμοὶ, καὶ ὅσο μήκη τῶν πλῶν καὶ αἱ νῆσοι αἱ ἑπτοὶ “ αἱ οἰκέμεναι καθότι ἑκάξη κᾶται τῆς ἐπεί- &. — Poflea lucem vidit graece et latine cum tralatione et notis eruditis atque calligatio- nibus Zfaaci offi, tum vix vnum et viginti ^) nati annos, Aniftelod. 1659. 4. fubiuncto Anonymi periplo Maeotidis Paludis et Ponti Euxini, quem a Salmafio acceperat ^), cui etiam librum dicauit *D. — fa euim par erat , inquit, σὲ [δ] primitiae iuuentae vo/Irae primo, Ji pateris , virorum cederent. — Loca quaedam Scylacis ab eo tempore illuflrauit, ne Phil. Cluuerum, Meuríium, Bochartum, Hol(tenium,. Salmafium aliosque paucos, qui hoc obiter in fcriptis fuis fecerunt, iam memorem , Zaccóu; Palmerius Grentesmenilius in Exer- citationibus ad optimos auctores graecos Lugd. Bat. 1648. 4. pag. 268 — 282. et fparfim in Graecia antiqua. De hoc Ifaacus Voffius ad Catullum pag. 357. /Multus eff in hoc SScylacir loto vir dofus lacobur Palmerius, wbi excutit obferuatiuntulor, quar pueri ofim edidimus, ftd vt hoc, ita quoque ceteris in locir feliiorem inflituere potuilfet cenfuram. — Ab eo tem- pore Jacobus Gronouits edidit geographica antiqua Lugd. Bat. 1697. 4. in quibus Scylax Voffi, Palmerii et Gronouii ipfius notis illuflratus et emendatus praemittitur Anonymi Periplo, Agathemeri Hypotypofi geographiae et.expofitioni mundi a Iacobo Gothofredo editae. [Infcriptio haec eft: Geogrophica antiqua, h. e. Scylacis periplus maris anediterranet, — nomymi. periplus Maeotidis et Ponti Euxini. Zgatheweri hypotypofis geographiae. Omnia. graeco-.latina. ZInontjmi expofitio totius mundi latina. Cum notis If. Voi, I. Palmerii, S. Tennulii et emendationibus /acobi Gronosii. Lugduni Bat. 1697. 4. Huius editionis quaedam exempla. ria, in fine aucta, neam acceperunt in fronte infcriptionem, vt inox videbimus. — ud. Joni enim cura paullo pofl lucem viderunt faepius iam memorati Geogra- z) In biblioth. Leidenfi eft exemrlar, cui quac- dam adfcripfit IC. Voffius. vid. cotal. illius bibl. pag. t^z. nr. 135. etiam c;talog. libr. MSSt. An- gliae εἰς, inter codd. Vofílianos pag. 70. nr. 2721. Harl. a3) Ad calcem libri non. feptem tantum fed duodeuiginti infulas periplus Scylacis meuorat. Vol. IF. Confer H. Dodwell. δ. 15, differt. de Scylacis actate, bb) Natus If. Voffius Lugduui Batauorum 161$. fatis conceífit Londini 1691. £t) Vid. Cafauboniana pag. 2 et 200. Heu. dd) In bibl Leiderf. (catal. pag. 201. nr. 602.) eft exemplar cum if. Vo(f. not. msstis.. /Zar/. Hhhh 616 Lib. IF. c. H. SCYLACIS PERIPLVS Geographiae ve*trir. firiplorer. Cum. interpretatione [atina ,. diffevtationibur et anno- fationibur. vol. T. Oxoniae 164,8. 8. i In his Scylacis Periplus, graece cum verfione lfzaci Voffi: latina, locum obtinuit fecun- dum. Textui fübiectae funt variae lectiones et coniecturae, maximam partem e Voffii et Gronouii editionibus fumtae... Notae Palmerii, Berkelii, Vetlii. Gronouii cum paucis Hudfoni adiectae funt in calce, p. 7— 62. | Praeter ea in hoc primo volumine continentur, Zauonis per. ZIzatharchides de mari vubro, (de quo vid. lib. HII. cap. 1l. vol. III. pag. 32 fq.) e Photii cod. CCL, cum Laur. Rhodomanni verlione, Periplus vterque Z/rsiono adfcriptus, ANearchi paraplus, ex eiusdem Arriani Indicis, JZHarciomi Heraclrotae periplus cum fragmentis Zriz- midori ac Dlenippi, et'amonymi periplur Euxiui ac Moeotidis paíudir, (Arriano in cod. Volfia- no adferiptus tefte Catal. pag. 399. nr. 71.) ab {{ Voflio et Iac: Grouonio iam editus, quem, aduotante Fabricio, ex Scymni Chii atque ex Arriani periplis maximam partem ad verbum collectum effe, eruditi obferuarunt, auctore fiue Z/ypio, de quo lulianus epift. 30. fiue, vt ἘΠ Voffius exiftimabat, juniore quodam, licet E. DDodieellus in dil. de hoc fcriptore fufpi- cetur nefcio, quem Diocletiani imp.. temporibus propinquum. Singulorum textui Hudfon. praemifit tefiimonia veterum, et fuübiecit varias lectiones cum | fuis aliorumque emendationi- bus, et in fine fuas aliorurmque notas pofuit vbcriores. — Praefationem vero excipiunt Zenric Dodwelli de geographorum, quos primum hoc volumen continet, aetate οἵ fcriptis, doctae diflertationes. Αἱ Grononius aegre tulit, quum iflos auctores tam repente recufos fuasque notas integras quidem ad fummam, fed pro lubitu tamem truncatas, mutatas, etiam, (vt. conqueftus eft) alienis verbis adulteratas cerneret: nec Dodwelli rationes de aetate Scylacis, fuis crebro oppofitas, probare potuit. Qnare exemplaribus editionis fuae, a librario non- dum vendiis, operi nouum titulam praefigzre [Πὲς et adiecit acerbam quidem, at doctam disquifitionem, in qua editionem Oxonieufem, Hadfouique confilium grauiter cui- pauit praecipue Dodwelli de Scylacis aetate [cnten'iam argumenraque late perfequutus acriter mnpognauit. Singulus autem Dodvellianae dilertationis paragraphos recudi fecit, iisque examen et refponfiones faepe virulentas fubiecir. | Huic d fputationi, quae LX. paginis con- flat, praemifit infcriptionem: | Zacobi Grosouii animaduerfio in recentem ab. Qxonio. Scylatis editionem. et differtationis de Stylocir aetate examen. — Accedit. excerptum Ephori ex tjpogra- phia chriffiama firuatum in. bibliotheca medicea et cb codem deftriptum. | Inde, mutato tantum et a. 1700. fignato folio, altera infcriptio enata efl: Geogra"hica antiqua — —— —— et emend. facobi (Gironoui. — Cuius ateedit anim. in Oxn. edit. et examen diffzrtationir, de aetate Scylacir cum fragmento Ephori. Lugduni Batau. ap. lordanum Luchtinàus, 1700. 4. Excepta illa animaduerfione editiones a. 1697. et 1706. non diuerfae funt nec repetitae, fed vna eademque. Hudfon. autem Gronouii obtrectation:bus modefte et paucis refpondit in pràsfat. ad I. volumen. | Qnoniam vero Gronouius Éphori frag:nenturm fuo examini fubie- ecrat, id forfan commouit Hudioa. vt illud, quamquam bis promiferat, collectione fua excludcret. ; * Ad Scylacem illuflrandum et emendandum pertinent. 77i:oph. S'gefr. Bayrri comm, de fitu Scyibiae fuh aetarem. Herodoti, tom. I. cominentar. Petropolir. pag. 40. fqq. et ἡ τές . . E v. dx - Ἂς ἐβυτείι Slothoiuuer ,. 1, V. D. et Kectoris Doccumani, tirocinium criticum in veteres auctc- res, SCTLACIS PERIPLVS Lib. IV. c. HH. 6n res, praefertim Orpheum, Sty/acem et Apollonium. Leoward. 1792. med. 8. conf. ephemer. litter. Gottingenf. a. 1792. nr. 192. pag. 1923 fqq. Per hane occafionem ea, quae Zadfom. in ferfium Geogr. minorum graec, volumen, Oxoniae 1712. 8. recepit, eo quem Hudfon. ipfe in praefatione fignificauit, ordine indicabo, Nam quoniam fingula fere opufcula feparatim pofita, fuos babent paginarum numeros: factum eft, vt in exemparibus aliis alius librorum effet ordo, prouti bibliopegae forfan vifum aut commodum fuerit. Sic exemplar, quod ego in manibus habeo, et illud, ex lo Fabricius in B. Gr. vol. XIII. pag. 812 fq. contenta tomi III. repetiit, et inter fe et ab ordine, ab Hudfono praefcripto, valde diícedunt. τ. Excerpta e Dionyfíi Bysantii Anaplo Bofpori "T'hraeici, Jatine feruata a Petro Gyllio, cum notis. Fragmentum graecum ex duobus codd. Vaticano et Parif. exhibuit Carolus du Fresne fob initium fuae Conflantinopoleos chriflianae, et repetiit Hudfon. in prima nota. (conf. infra in hoc capite notam ad $. XIX. fupra in catalogo Dionyfiortm, cap. XXXI.) Idem pag. 7. publicauit fragmentum gr. auctoris incerti de feptem turribus Byzantinis, quod €x cod. Vatic. deícriptum, cum Hudfíon. communicarat Godefred. Chriflian. Goetz. — Ille Dionyfii Byzantii periplus graece adhuc exílitit facc. XVI. quoniam Petrus Gyllius in libro de Bofporo 'Thracio magnam illius partem latine vertit. — Nicol. Sophian, habuit cod. mst, illius peripli graec. cuius meminit Gesner. — De Sainte- Croix, (quem vide 1. cit.) reperit ia tribus msstis Parif. regiis, ab Hol(lenio collatis, nr. 1405. 1406. in quo meliorem cuius- dam loci lectionem. deprehendit de S. Croix, quam Du Cange dederat, et 2554. fragmen- tum, graece fcriptum: at capiti Agathemeris vltimo fine vllo interualle adiunctum. — In bibl. Ambrofianae catalogo citatur titulus iflius peripli; fed S. Croix fufpicatur, effe tan- tummodo fragmentum. τι. Zfrrisni fiue potius anonymi periplus f. defcriptio Ponti Euxini, et locorum vtzius. que continentis, videlicet Bithyniae, Ponto adiacentis, Paphlagoniae etc. collecla ex Scymno, Ariano, Marciano aliisque, quam Holflenius pridem vulgare conflituerat ex codice Va. ticano, cum verfiodé Ioannis Hudfoni. S. Croix ]. t. nr. 18. miratur; Hudfon. huius de- fcriptionis fragmentum ab co, quod in primum vol. receperat, difcreuiffe, quum partes (fent vnius operis, adhuc tamen manci. τοῦ trriati periplus et anonymi periplus ponti Euxini fuit in cod. Palatino nr. CCCXCVIII. in Sylburgii cat. MSSt. rr, Excerpta ex Syntaxi Perfarum Georgii, medici Chryfoccccae, primum ex biblioth. Parif. ab Ismaele Bullialdo euulgata, ab Hudfon. ex duobus codd, Bodleianis emendata, gr. et lat. iv. Claudii Ptolemati: tabula longitudinis et latitudinis vibium infignium ex vetu. fto. cod. Barocciano,cum Var. Leclt. duorum aliorum msst. ab Hudfono pumum eruta , er. et latine. v. Zfnonymi- vetus. orbis defcriptio, pridem vulgata a Iac. Gothofredo, recufa latine ex Tac. Gronouii editione. vi. Var'ae lecliones in. anonymum geographum Rauennatem., ex msto Vrbinate Va- ticznce bibl. ar. 672. . Hhlhh 2 vir, Ptofe- ΤΕ ISIDORVS CHARACENVS Vol. TII p.34P35. vi, Piolemaei /fralia, ope codicis msti vetufliffimi ac praeflantiffimi innumeris locis emendata a loanne Grauio "2, ex edit. Londin. 165c. 4. gr. et latine. vir. Ex “διε! tam inedita Arabiae, maris Perfici et Alcolzum fiue rubri: arabice et latine per loan. Grauium. vir. Chorasmiae et Mawaralnabrae, h. e. regionum extra. fluuium Oxum defcriptio ZIbulfedae lamaelis ex tabulis Principis Hamah, arab. et lat. cum Grauii pracfatione, edita pridem a Ioanne Grauio, Londini 1650. 4. Binae tabulae geographicae, vna Naffir Eddini Perfae, altera Vlog Beigi Tatari, ara- bice cum verfione Io. Grauii, ex ed't. Londin. 1651. 4. Accedit arabici auctoris fragmentum in loannenfium apud Oxonicnfes bibl, repofitum, cum verfione Simon. Ockleii. x. Cla:dii Ptolemaei ἔκθεσις κοανονικὴ τῶν οἰςερισμῶν» f. catalogus fixarum flellarum, graece e MSStis emendatus. xr. Indices 1) locorum, populorum etc, 2) ad arabica. Har/. VIII. ISTDORVS, Characenus, Dionyfii, de quo fob initium huius capitis, ciuis fcripfit poft fugam "Tiridatis 7), quam anno Tiberii XXII. poft Chriftum natum XXXV. 88) contigille, innuit Tacitus VI. Annal. 44. licet Auguf*i imp. temporibus illam adferibar Dio lib. LI. [P] pag. 456. Neque diuerfus videtur ab hoc Z/idorur, Characenus, quem laudat Plinius inter externos fcriptores, e quibus librum H. Nat. Hifloriae digeffit, «t lib, V. cap. 31. vt adeo fcripfille videatur ante imperium Flauit Vefpafiani. — Artaxerxes vero, quem Ifidori Chbaraceni parentum aetate annos natum XCIII. deeeffiffe e vita narrat Lucianus, in Macrobiis tom. I. pag. 472. non fuit Artaxerxes Ochus, vt aliquando vifum /Zoffo YV. το. de Hifl. Graecis; fed longe iunior Artaxerxes quidam e regibus Perfarum, qui Parthis Arfa- cidis fubiecti fuerunt, vt pulchre obferuauit doclif. Dodtwel/ur in diff. de Yidoro Characeno δ. τ. Scripferat hic lfidorur, Marciano etiam Heracleotae laudatus, Παρϑίας “περιηγητικὸν., quem citat Z//tenacur MI. Dipnofophift. pag. 93. — Huius operis deperd:ti pars efle videntur, qui hodie exflant σαϑμοὶ Παρϑικοὶ ^"), manuffoner Parthicae, quibus diflantias locorum in XVII. regnis, imperio Parthico tum fubicctis, (non tantum Pariliyenes proprie fic diciae;) Midorus adnotauit, Primum graece cum Scylace et aliis lucem v:derunt cura optimi Zoe. frhelii, deinde ad codicem Parifienfem cafliga'ae cum verfione ud/oni et. notulis mes ") in tomo fecundo geographorum minorum editae. funt Oxoniae a. 1703. 8. in quo volumine praeterea habentur ZJicatarchi βίος Ἑλλάδος et montis Peli defcriptio, Seymni, Chii, quae fuperfuat, t£) Conf. Grauii vitam, a Smitho editam p. 3o. ff) Meminit eius Ifidorus pag. 4. ἐνταῦϑα γάζα 3» Pour T€ ἀποσφάξαντος τὸς παλλανίδας ἢ Ἴηρι- δώτης Quyés ὧν ἀσέβαλεν, | Confer Vollium lib. de Fhilogia pág. 55. gg) An. vrb. c. 789. Fabricii rationibus fubfcri- bit Sgxius in. Onom. I. p. 237. adde Hamberger zuverl, Nachricht. H. pag. 27 fq. et fupra in hoc vol. pag. 20. δ, XV. Harl. Δ) De his «5,5, fiue, vt apud Io. Malzlam tom. IL. Chron. p. 21. vocantttr, 4vc1s, earumque varietate praeter ea, quae ad lfidorum motaui, vide, fi placet, Eduardi Bernardi lib. 3. de men- furis et punderibu- pag. 248 fq. Sic Amyntas qui- dam fcripferat sas Heozixss ct σαϑιρεῖς τῆς Accus. Leudat Athenaeus et Aelian. XVIL. 7. de animal. :/) Qvas valde laudat de S, Croix L m. nx. g. Ha:í. Vol. III. p. 3: 36 SCYMNVS CHIVS, MARCIANVS Lib IMIL «0643 fuper/unt, P/utarchzs de fluuiis, Zgathemrr, et Strabonir epitome, atque de fingulis hifce Ícriptis eorumque aetate diflertationes eruditiffimi Dodieelli. IX. SCYMNVS, Chius, pofi Apollodorum, cuius 5D προνογραφίαν seryzoay ἄχρι T8 vov [Big compofitam verbis iambicis et Attalo Philadelpho, Perga:nt regi, inferiptam, tacito. Apollodori nomine, laudat, icripfit ad regem Bithyniae Nicomedem, (tertium Chreflum cognomine, vt videtur H. Dodwello, Olymp. CLXXIT. 5. ") ante Chriflum na- tum XC.) carmine itidem iambico Περιήγησιν fiue enarrationem erbir, qua Era'oflhenis maxime vefligiis infillere fe profitetur vf. i12 fq. Mutila fub falfo Zarciani Herocleofar no- mne primum graece zb [δ] Zivefehelo vna cum Scylace et aliís edita eft e cod. Pa!ar. et cod. Cafauboni, cum notis et V. L. in margine Auguflae Vindel. 1600. 8. p. 1— 3o. — deinde Jatino carmine reddita et graece ac latine vulgata ἃ Fed. ΠΟΥ ΠΟ Varif. 1606. 8. Hinc cum profaria verfione et notis Erasmi P'indingii Paulli F. Hafniae1662. 8. — Vernm iam J/nacur Fojfius ad Anonymi periplum p. 38. recle monuerat, Scymnum Chium efle illius periegefeos auclorem , quod poflea confirmauit Lucas Ho//'eniur ad Porphyrium p. 82. et ad Apollonii Rhodii IV. Argonaut: vf. 284. ac nouiffime 77. Dodw:llir diff. de Scymno Chio $. 7. τα, vt nullus dubitandi locus fuperür. Igitur docliífimus Zud/onus nom d:b'tauit, pocinati huic verum Scymni Chii nomen praefigere, qui illud non modo recudi fecit in tomo fecundo .geographorum graecorum cum latina verfione Vindingii notisque, et caftigarionibus : fed etiam fubiecit eidem alia Scymni ex eodem opere fragmenta, ex Anonymi maxime periplo, quem 1f. Voffius ediderat, collecta, quae cum verfione iambica Lucae Holffenii. ad calcem notarum fummi, eius viri ad Stephanum Byz. in lucem protulit "Theodorus Ryckius Lugd. Bat. 1692. fol. "") Mentio Scymni Chii apud Apollonium Dyfcolum hift. commen'itiae cap. 15. (vii Meurfio probe obfervarum,) et Stephanum ΒΥ Ζ. varíis in locis, et fcholiaften Apollonii IV. 217. vbi ἐν τοῖς περὶ ᾿Ασίας ct 284. vbi ἐν τοῖς περὶ Εὐρώπης citatur; ita enim pro ἐν τῇ i5". legendum docuit idem laudatus Holflenius. 4 X. MARCIANVS ex Heraclea Ponti oriundus, iunior fuit Claudio P*olemaeo, Stephano autem, qui eum faepius laudat, antiquior. Incertum, idempe Marcianus, qui Crericorum fcriptor memoratur a Phrynicho apud Photium cod. CLVIII. vel quem Synefius epifl. Cl. ad Pylaemenem ἕρμϑ' λογία τύπον adpellat, ct quem Valeniis imp. filias Analla. fiám et Carofam, grammat:ca praecepta docuifle rcfert. Soerater IV. 9. Hift, [Hiag circa A. C. 416. fiornffe videtur.] Scripfit profa Περίπλεν τῆς ἔξω ϑαλάσσης ἕω 8 τὲ καὶ ἑσπερίς καὶ τῶν ἐν αὐτῇ μεγίφων νήσων Ptiiplun marir exterui 55) maximarumque, quae in illo Hhhh 3 fitae kA) Vide, fi placct, quae de Apollodori Chro- nico-fcripfi lib. LII. cap. 27. [fupra in hoc vol. pag 287 et295.) Quod vero Stephanus Morinus pag- 42. diff. periegefin Marciani Apollodoro tri- butam fcribit a Salmafio, error eft baud dubie, fiuc Salmafii, liue, quod magis mihi perfuadeo, Morini. Jj) Secundum Saxii Oncm. L. pag. 143. Δ, M. 3915. ante C. IN, 88. V. C. 664. Harl. mnm) In catal. biblioth, Binau. I. pag. r«8. ad- iecta ifta fragmenta dicuntur Zo//limi? notis in Stephanum Byz. Lugd. Bat. 1:684. fol. pag. 373. Hari. nn) Mare externum opponit mari intra Furo- pam, Africam, εἰ Afiam, quod (ais adcurate ad- firmat. de(cripiffe Artemidorum. — T3; 4d yx; ἐν- τὰς Ἡρακλείων ce»Aü» ὡπώτης ϑαλάσσης κρι, 35 τὸν περίπλεν πεποιήμιϑα ἐν ταῖς ἐπιτομιοῶς τῶν “ὦ βιβλίων , ᾿Αρτεμιδώρα 614. Lib.IP.c1l. | MARCIANVS HERACLEOTA Vel.TIT. p. 30 P 37 fitae funt, infularum /ibrir II. quorum prior integer exflat, de mari orientali et meridio- nali, poflerior. qui oceanum occidentalem et ΠΡ ΈΒΗΡΤΕ perfequitur, capitibus tribus poftremis de Áü rica, et capite de diflantiis ab Roma ad in(ignes orbis babitabilis vrbes man- cus. [δ] ad nos peruenit, Ante hos duos libros, in quibus. Claudii Ptolemaei "5 et Prota- gorae gcographia atque ἀνωώμετρήσει φωδίων vfum fe fuiffe teflatur, idem Marcianus com- pofuerat Epitomen librorum vudecim gtographiae Artemidori Ephefi, e qua prologus tantum et Ponti vtriusque, Bithyniae et Paphlagoniae periplus fupereft. Neque vero folum in hac epitome fequutus elt. Zrtemidorum, quem Olymp. CLXIX. hoc eft centum circiter ante natum Chr iftum. annis claruiffe refert, fed etiam alios, quos laudat his verbis: Of yap ó; δοκέντες ταυτῷ μετοὶ λόγων ἐξητακέναι ΤΙΜΟΣΘΕΝΗΣ ὁ Ῥόδιος ésuy ὠρχικυβερ- τῆς T8 δευτέρε, Πτολεμαΐϑ E ho X4 gue &xetyoy ἜΡΑΤΟΣΘΕ ΝΗΣ 5) ὃν Bia ἐκάλεσαν οἱ μδσεῖε προςάντες. ece δὲ τότες IIT OE'AX τεῦ Ma accu καὶ 1z* - AQPOEX o A Καὶ Ἢ ΣΑΝΔΡΟΣ ὃ κυβε ερνήτης τὸ κατο τὴν ἵνδικὴν γοα- vas. ΣΙΜΜΕ AXE ΤῈ ὁ τῆς οἰκειμέ ἕνῃς ἐκϑεὶς τὸν περίπλεν. ἔτι μὲν ἈΠΕΛΛΑ͂Σ o Κυρηνοίεος καὶ ΕΥ̓ΘῪ MANHEZ 6 Μασσωλιώτης Kel OIAEAEZ20 ᾿Αϑηναῦος xel 'AN- ΔΡΟΣΘΕΝΗΣ o Ἰασιος καὶ KAEQN ὁ Σικελιωτής , ΕΥ̓ΔΟΞΟΣ τε ὁ “Ῥόδιος καὶ ἌΝΝΩΝ ὁ Καρχηϑόνιος τες Οὐ μὲν ἀλλὼ xg EKYAAZ ὁ Καρυανδεὺς καὶ ΒΟΤΘΑΙΟΣ Σ — Μετὰ δὲ τότων TES meses '"'APTEMIAQPOZ ὁ ᾿Εφέσιος γεωγροί- Φος. xo ΣΤ PA ΒΩΝ γεωγραφίαν ὁμθ καὶ περίπλεν συντεϑεικότες, ΜΕΝΙΠΠΟΣ τε 0 de ὃς 11), διάπλεν γρώψας, axeiDis "ego, deaBci πάντων τῶν προειρημένων τυγχινειν - Ἐγὼ τοίνυν πάντων τῶν μνημονευϑέντων προκρίνας. APTEMIAQPON τὸν Ἐφέσιον ἐπιτομὴν τῶν ἕνδεκα βιβλίων τῷ μνημονευθέντος ἐποιησοέμην προσϑεὶς καὶ ἘΞ ETE PON ΠΑΛΑΙΩ͂Ν τὰ ἐλλέποντα» Xo] τὴν διαίρεσιν τῶν ie βιβλίων φυλά- ε ἕας. ὡς μετρίαν μὲν γεωγραφίαν. τελειότατον δὲ περίπλϑν ὠπεςγοίσασϑαι. Primus JMarciamum e codice Io, Georgii Herwatti graece luci dedit Dauid Hoefzhelius , Avguflae Vindel.1600. 8. cum Scylace, Dicacarcho et I(idoro Characeno 77). — (gr. et lat. inter- prete ᾿Αρτεμιδώρκ 7E "EQecis ΤΓεωγράφε, ὃν νομίζομεν τῆς teftatur, WVcop κύκλον vocat Crinagoras. in Epi- xxJ' ἡμᾶς ϑαλάσσης ἐπιμελέξατον περίπλαν ἐν τοῖς τῆς ycuypx(Qtas βιβλίοις πεποιᾶϑαι. Lib. II. p. 35. 00) Holften. animaduertit, totum hoc opus effe concingatum ex vno Ptolemaeo; quod verum effe teítatur de Sainte- Croix in Memoire εἴς, nr. 17. additque, non modo contextum Marciani, valde corruptum, emendari poffe ope Ptolemaei; fed etiam caput de diftantiis fumtum effe ex fcriptis geographic. Protagorae: at numerorum figna in- terdum eíle vitiofa. Conf. eiusdem Exam. critiq. des Hiftor. d' Alexandre pag. 3093. Har. pp) De "Timo(thene et Eratofthene dixi lib. ΤΙ. cap.i20., [de Pythea fupra in hoc vol. pag. 1 [ᾳ.] Η 44) Idem Marcianus pag. ὅς. Μένιππος δ Hegya- μηνὸς m] αὐτὸς τῇς ἐντ' τὸς ϑαλάσσης περίπλεν iv τρισὶν ἤϑροισε βιβλῶις, iz 2000] Tio Gc) γεωγραιφιυτὴν ἐποιή- cer) τὴν ἐπαγγελίαν, Hoc Menippi opus, cuius nouam editionem curaffe fe Marcianus pog. 66.- grammate, quod edidit Sa/mia/ius ad Solin. pag. ; 580. edit. primae. Hinc conftat, /Jeuippum non demum floruiffe fub Imp. Commodo, vt eoniicie- bat do&tiffimus Dodwellus dif: de aetate Marciani Heracl. $. 7. fed iam ante Auguftum, fub quo fuit Philippus, "Fheffalonicenfis, qui Crinagorae Epi- grammata, cuius meminit et Strabo, coronae fuae intexuit. rr) In. codice quondam Palatino, (tefte Syl- burgio, nr. 142. pag. 44. catal. MSS. gr. bibl. Pa- lat.) fuerunt 1) /Varctani, Heracleotae, Periplus, Ponti, Eoique et Hceíperii maris ex. Artemidoro et aliis ia IL. libros contradus. mutil. 2) ;2rtz- midori geographicáv epitome , cum fupplemento incerti. 5) Scyiacts periplus per epitomen. mutil. 4) /[idori ftatàmi parthici. 5) D/icaearchí Grae- ciae defcriptio. 6). Marciani alia terrarum crbis deitriptio, mutila et paífim corrupta. /7arl. Vo! ΤῊ. p. 57 δ45 AGATHEMER Lib. IV. c. H. 6:5 prete Erasmo, Paulli F. /P'indingio. Hauniae 1652. 8. — fed cft Scylac. vid. $. fuper.] La- tine vertit et cum notis edidit in volumine primo Geographorum minorum faepe iam ex me- rito m hi laudarus 20. Hua;anür, Oxoniae 1698. 8. fubiunctis /Menippi , Pergameni, et Z£r£e- mido, Ephc(i, elogiis atque fragmentis. [Flura Zrtemidori, cuius opus valde defideratur, fragmenta paflim funt a fcholiaflis graecis tum editis tum ineditis feruata, et digua, quae coliigantur. conf. indicem fcripto- rum, in Steplr. epit. citatorum, voc. Z/rfemidorus Ephefiur..— Duo fragmenta publicauit van Goenfn animaduer(ion. ad Porphyr. de antro Nymph. pag. 87. lpfe Hudfon aliud dedit fragmentum tom. ΠῚ, geogr. min. pag. 40. Zfrfemidorsam Ephefium laudat fchol. Apollonii hod. ad lib. IV. 259. ex quo SrAoenemausz in comment. de geographia Argonautarum, (Cot- tinga? 1788. 4.) pag. 4r. acute corrigit alterum fchol. ad Apoll. IV. 284. et pro ZZeraiaeo, Zrteiidorum Ephefium, item pro Hefodo, Hecataeum fubflituit. Sub Marciani Heracleo- tae, nomine a Fed. Morello, Scymnui Chii orbis defcriptionem ediram effe rif. 1606. 8. in fuperiore paragrapho iam monuit Fabric. Har.] . Marciauum refpiciunt fcholia ad Apollonium [P] quando III. 5:8. in illis audatur Arte- midorus ἐν τῇ ἐπιτομῇ τῶν γεωγραφεμένων. ΧΙ ΔΟΛΎΠΕΜΕΒ, Otrthonis, (al. Othonis) F. Marciano antiquior effe creditur a viris doctis *), et ad Septimii Seueri tempora propius accedere, licet argumenta, quibus vtuntur, non plane certa atque explorata fint *), et ab aliis, (vt a Salmafio,) Agathemerus ifle fuppar habetur Georgio Gemiflo Plethoni, qui facculo XV. pofl Chriftum natum claruit. Equidem compendiarii eiusmodi fcriptores frequenter antiquiorum verba transfcribunt,: e quibus aetatem illorum colligere valde lubricus efl. Clazdio Ptolemaeo **) plurimum tri- buit Agathemerus; fed quain longe a5 eius fuerit aetate remotus, nullo indubitato docet in- dicio. Laudat in limine libri prioris ctiam alios antiquiore. 'ANAZIMANAPOZ, in- quit, à Μιλήσιος ὠκετῆς Θάλεω πρῶτος ἐτόλμησε τὴν οἰκεμένην ἐν πίνακι "") γράψαι. Μεῷ s$) Godfrid. Wendclinus apud '"Fennulium praefat. ad Agathemerum, 7. /Jodiwe/lus diff. de Marciani aetate (. 9. et in diff. de Agathemero. (adde S'axii Onoinaft. liter. I. p. 350. Poft A. C. 1g:. ponit eius eetatem /Jamóerger in zuverl. Nachr. I. pag. 433] tb) De Satnte- Croix in Mem. etc. nr. 14.. il- fum circa Septimii Seueri tempora vixiffe, ex eo potid;num probat, quod meminit monumenti feu wi per transuerfam infulam Britanniam du&i, de quo Spartion. in fcript. hift. auguft. tom. I. pg. 623. Harl. un) Sequitur in opere pracftamti principia. Ti- mo(flliems, ab Fratofthene et Ptclemaeo adopiata, notante eodem S. Cioix. //arl. vv) Tabulas ecographicos primum e Graecis «ompof(uifle ;/u4xzma qiue, tetlacur etam Sca- bo, Lacitius IL 2, et alii. Intcz. Àegj pios δε. α- firi hoc tribuit Euffathius ad Dionyf. Καὶ Σέσωσρις δὲ φασιν ὁ Αἰγύπτιος πολλὲν mpi vis γὴν, yag δὲ δέδωκε τὴν περίοδον, καὶ τῆς τῶν πινώχων Git- γραφῆς ἐκ Αἰχνπτίοις μόνον, ἀλλὰ καὶ Σκύϑαις (ο]- chis: vide- /arshami Can. Chron. δες. XIV. pag 355. et Francifcum Biaschinum in. Hiftoria vniuerfali e monumentis antiquis probata et ita- lice cdita Rowae 1699. 4. cap. 30; pg. 477 Íq.) εἰς ϑαῦρια wiruósyo4 ἠξίωσεν. Poft Anaximan!rum Hecataeus, Democritus et Eudoxus fimiliter do- cuerunt. breuibus in tabellis pi£fos edijcere mua- dos, v& Propertii IV. 3.3: verbis. ad. fententiam graeci fzriptoris efferendam viar.. — liem Fufta- thius:. πινακεγραφέας κατάρξαι u$ iz , 7: *» - izoewrag. . Αναϑί. ν᾿ τ - t , ye» - , ,, ) μαιόρος, Ἐκατοῦῖος δὲ μετ αὐτὸν τῇ ταῦτῇ TOÀ ἐπ βαλᾶν τι Μετὰ δὲ Δυκώπεριτος “οϑητευςώκενας Θκλη- καὶ τέταρτος Efécfes. Meninit ctiam tabulae gcographicae aereac, ab Ariitagora Maleii tyranno, Cicoaen£, e 616 Lib. IV. c. 1 Vol. TIT. p. 35 P 39 Me9' ὃν ἙΚΑΤΑΙ͂ΟΣ ὁ Μιλήσιος ἀνὴρ πολυπλανὴς [δ] διηκοίβωσεν DE ϑαυμασϑῆναι τὸ πρᾶγμα. ἙΛΛΑΝΙΚΟΣ ydg Λέσβιος ὠνὴρ πολυΐξωρ ὠπλάτως παρέδωκε τὴν ἱτορίαν. Εἴτα AAMA'ETHZ"U") ὁ Σιγεὺς τὸ πλῶτα ἐκ τῶν Ἑκαταῖί μεταγοονψας περίπλεν ἔγραψεν. Ἔξῆς ΔΗΜΟΆΡΙΤΟΣ καὶ ΕΥ̓ΔΟΞΟΣ 35] ἄλλοι τινὲς ("Timoffenem et Pofi- doniwm, Stoicum, aliquibus interiectis etiam. nominat,) τὴς γῆς zregicdes xci περίπλες ἐπραγμοωτεύσωντο. Libros duos huius Agathemeri Corapeudiariarum Geographiae cxpofitionum, ὑποτυπώσεων τὴς Γεωγρωφίας ἐν ἐπιτομῇ , lcriptos ad Philonem **), difcipulum fuum, lectu- Cleomeni, Lacedaemonio regi, allatae, /7ezro- dotus V. 49. Nec defuere, qui iam apud facrum fcriptorem libri Iofuae XVI ς fq. tabularem geo- graphicarum veftigium fibi viderentur reperire. Conferatur clariff. Kilonierfium ICtus et Mathe- maticus, Samuel Reyherus Mathefeos Mofüicae ca- pie XXXI. Ex Ícriptorum porro graecorum la- tinorumque monumentis varia de mappis geogra- phicis teftimonia collegerunt Mai/ilius Cagnatus IV.:4. Vai. Obf. Vicolaus Bergierius de. publi- cis et militaribus Romani Imperii viis ΠῚ. (7. to- mo X. thefauri Antiqu. Rom. Ger. Toh. /"o(fias libro de Philologia p:g. 61 fq. Matthias Berueg- gerus Quaeft, 1. in l'acitum, /Venagius ad Laer- ti Theophraítum lib. V. fe&. 51. /ac. Perizo- nius ad Aeliani IIT. 28. Var. Hift. et Cangius in gloffario latino, vocabulo mappa mundi. Apud Stephanum Byz. in Ajyos ct "Afjdgpm per πίνακας et πινακογράφες Xylander et Mauffacus putant deno- tari tabulas geographicas; fed Holftenius et Abr. Berkelius in notis ad illa loca re&e obferuant, re- fpici tabulas, fiue indices doctorum virorum eo- rumque fcriptorum, quales a Callimacho olim ,compofitos dixi lib. IIl. cap. 17. [vol ΠῚ. pag. $21 Íq.] quemadmodum patrum noflrorum me- moria fcri, tor elegzantiflimus Nic. Erythraeus, li- bro, quo vit;s doctorum virorum fuauiflimo fti- lo defcripfit, titulum fecit Pinscothecam. Mirum eit, quod 10. Xiphilinas pag. 222. e Dione nar- rat, Metiüm Pompufianum anterfe&um ἃ Domi- tiano, quod imperium adfectare videretur τὴν οἰκα μένην ἐν τοῖς τῷ κοιτῶνος τό χοις ἔχων ἔγγεγρα κι- μένην. Ntrum vero diabolus Matth. IV. 8. quum Chrifto feruatori regna mun ἢ oftendit, hoc fece- rit demonftrata mappa.gsographica, vt viro. fum- ino Hugoni Grotio in mentem veniffe yidetur, aliis iudicandum relinquo. Mihi quidem vcl ideo hoc non videtur verilimile, quod neniini altus mons afcendendus fit, vt tabulom grographicam vel infpiciat ipfe, vel alteri infpiciendam relin- quat. Con(ule.etiam, fi placct, Io. Danielis Maioris, medici Kilon. ferutinium Medicum Saia- : que nicae xozgodafeus capite 2. — [Haec Hug. Grotio non venerunt in meniem, Is potius ftatuit , εἴ- ficis rerum imaginibus Chrifto exhibuiffe omnem regiae fortunae adparatum: nec aliter capit Cao- vius in B.bl.illuftrat. ad illum locum, vt Hew- mannus in differtatt. fylloze tom. I. part. I. pag. τόρ. monuit. /Zar[] — Quales demique fuerint veteruim πένοκες geographici, rudiores praefertim illi, ad itinerum directionem comparati, nulo clariore teftimonio conítat, quam reliquiis tabu- lae "Theodofiznae e Peutingeri fchedis a M. Vel- fero editae, de qua differui in bibliotheca lstina. De Agathodaewsonis Alexandri tabulis geographi- cis dictum .a me infra eft in capite de Claudio Ptolemaeo. De diaphragmat:s fiuc l;neolis ,| qui- bus marium traie&us et itinera notabantur, com- ferendus Dodiwelius dit. de Scylacis Peripli aetate $.16. Libellus, qui nautis portus et interualla locorum rmonítrat, apud Graecos vocatur segre- λάνος, de quo vocabulo Cangius. "Tabulam ve- terem terrae fan&ae vulgauit Jacobus Bongar- fius in tomo pofteriore praeclari operis, quod in- fcripfit Gefta Dei per Francos. ap. Wechel. 1óir. fol Pubric. — Mapparum gcographicerum me- minit eleganter Eumenius iu orat. pro fchola Au- guftodunenfi cap. 20 et 21. eum. wi) De Hecatato et Hellanico, vid. fupra in vol. IL. pag. 348 et 349 (ἃ. de Damafte ibidem pag.334. atque cl. Svidel in prolegom. ad Era- tofthenis geographicorum fraguienta, (Gottingae 17:9.) pag. XX fqq. Hellanici libr. 1. τῆς Δευκα- λιωνέας citat Eudocia pag. 108. Violarii, pag. au- tem 245. eius librum I. φορωνέδος, Τὰ fcholiis Mar- cianis ad Homerum citatur. rl murgs ἐν πρῴτω τῶν AvÀWyTixGV- CU ἐν T'ourxois, Harl. j xx) Lib.Il. cap. 6. τῶν δὲ τὸ τῇ αἰσϑήσα ὡς ψεύδη ὠπολελεγμιένα ἐπιση μανικῶς διορϑάμενοι, δᾷᾶν προσεπονήσα μεν «qj αὐτοὶ, τὴν τῷ παντὸς us ἐγχει- ριδίῳ συνελιᾶν πραγματείαν, ὡς ἂν ἐπὶ μνήμης ἔχης» ὦ ΦΙΛΩΝ ἄριτε, ὅσα καὶ did ζώσης ζωνὴς παρ᾿ ἡμῶν ἀκήκοας, n v ἢ » ! Vol. IIT. p. 35 P 46 AGATHEMERI PLVRES Lib. IV. c. IH. 617 que haud indignos et nonnulla tradentes alibi haud obuia in lucem edere voluere viri docti if. Voffius **), Lucas Holftenius 552) et Godfridus Wendelinus ^*^): fed primus e codice Io, Iacobi Chifletii cum verfione et notis vulgauit Samue/! Z?nzuliur, Amíleod.i67:. 8. Deinde Scylaci fubiecit Jatobur Gronouiur, qui a.':nculi notis fuas addidit et vcr(ionem piufculis locis emendavit. Lugd. Batau. 1697. 4. Denique in volumine fecundo Geographorum mi- norum [IP] e Gronouii fere editione repraefentauit recenfuitque. pracílaiiifimus Hvdfonur, Oxon. 1703. 8. qui codicis etiam Sauiliani mentionem faci. [De Saiute- Croix 1. mem. fcribit, Hudíonum tantummodo reddidiffe contextum, a Tennalio conflitutum ; neglexiífe autem eodd. quinque, qui numerorum figna multo rectius, quam editi libri, exhibeant, et plures easque bonas praebeant varias lectiones, ab Holftenio comparatos, e bibl. autem Parif. habuiffe Holítenium msstos codd. MCCCCV. MCCCCVI. et MMDLIV. ἘΠ quoque cod, in bibl. //aticana forfan is, qui quondam fuit in bibl. Palatina, tefle Sylburgio nr. 62. in quo praeter alia funt G. Plethonis chorographia Theffaliae, et Dionyfii Byzantii nauigatio Bofpori. In cod. J'indobon. eft Agathemeri opufculum, at mancum, tefle Nef/4lio in catal. codd. part. V. pag. 173. immo illud recenti admodum manu effe Ícriptum et erroribus fca- tere, tradit Ko//arits in fupplemento I. ad Lambecii commentar. pag. 544. Quaedam funt partes in cod. J"offiano in bibl. Leidenfi. vid. Catal. pag. 399. nr. 7. — In cod. Taurinenf, chart, faec. XVI. (catal. codd. gr. pag. 366.) eft ᾿Αγαϑθημέρε τῷ 'OgD avos γεωγραφίας ὑπο- τύπωσις. — luter codd. Th. Gale, Lendini, nr. 6065. Agathemer. — Idem, in cod. Guel- ferbytino nr. τοι. Harl.] - In veteribus infcriptionibus Agathemeri nomen plus fimplici vice occurrit, vt notatum Wendelino. 11. “εἶμι Zgathemer ,| C. Papirius 1gathemer, C. Iuliur Zgathemerur et C. V'atroniur Agathemey apud. Gruter: et in marmoribus Arundelianis I. Αἴλιος ᾿Αγαϑήμερος Ἐφέσιος et ἐπὶ τῷ ἱεροῦ ᾿Αγαϑημ..-. Denique epitaphium Claudii Agathemeri, medici, Myttalesque, eius coniugis, quod integrum adfcribam ex edit, Prideaufii pag. 77. Κλαύδιος airo ᾿Αγαϑήμερος νϑάδε xpo Παντοίης δεδκὼς κπραεπνὸν ἄκεσμια voc, Zvwiv τῖτο δέ μοι καὶ Μυρτάλη ἄσα συνούνῳ ΜΜνῆ κοι μετ᾽ εὐσεβέων δ᾽ ἔσκεν ἐν Ἤλυσίῳ MCA Etiam in vita Perfii pro Claudio Agaterno, medico Lacedaemonio, cuius conuictu ille apud Cornutum vfus effe traditur, Claudii Agathemeri nomen eife reponendum, haud dubitat Reinefiur in epiflolis ad Hofmannum pag. 538. et in fyatagmate infcriptionum pag. 610. XI. Index yy) G. Toh. l'ojfias lib. de Philologia pag. 55. Claudius en A4gathemerus, arte fugare peri- zz) Lambec.]. de bibl. Vindob. pag. 113. "Ἂς ἐ "lutum morbos quoslibet, hic tatet. aaa) Trnnulius praef. ad Agathemerum. Myrtale kabet. mecum hoc coniux commune bbb) Quse JPerasdorf. Prof. quondam Dan- Jepulcrum tifcanus, ita vertit: Cunique piis campo viuimus Elvfio. Harl. Vol. IF. Iit: 618 Lib. IV. c. IT. SCRIPTORES IN GEOGRAPHIS Vol. fTI. p. 40 P 4r XL Judex Seriptorum , iw. Geographir antiquis. Graecir minoribus. cifatorum, Ex editione Hud/oni, "Tomo JAefchylur. Agatharch. pag. 12. n Prometheo Joluto. Arrian. peripl. ponti Euxin, p. 19. et Anonymus If. Voffii. pag. τ. ZIndroflhenes, — Thafiur. — Marcian. Heracl. pag. 63. aButiphin s, Bergaeur. id. 62. AAppel'ar, Cyrenacus. id. c3. driemiderus , Ephefiur. id. p. 1. 6. 35. 37. 46. 63. 64. 65. 66. Anonymus periplus If. Vollii pag. το. Bafilis. Agatharch. 48. Boitha:ur. Marcian. 63. Clron, Sitilimfr. id. 63. Cleofiratus , offrologus. Scylax pag. 55. Clinia:, hifloricwr. Agatharch. 2. . Demetriut. id. 48. Denietrius Calatianur./ Anonymus If. Voffii ag. 10. Demoflhenes.. Agatharch, 19. 21. Diouyfius, D ogenis F. Matcian. pag. 6. Diophastur. Agatharch. pag. 48. [UU] E,horur. Anonymus If. Vollii pag. 2. 3. 4. Erctoflhentr,| Cyrenaeus. — Marcian,. pag. 6. 63. 64. Euloxwr, Rhodius. id. pag. 63. Ew'ipider. Agatharch. pag. 12. Eythym.net, Majfalioia, Marcian. pag. 63. Oxon. 16908. et 1702. 8. primo. Hanno, Carthagimienfir. Marcian, pag. 63. Nearch. pag. 4o. Hrtataeur.. Agatharch. pag. 48. Hegefas. id. τῇ. Her mefianax, id. το. Herodotus. Arriani peripl. ponti Euxin. pag. 16. 18. Heftodur. Aga'harch. pag. 6. 12. Homerur. id. pag. 12. Arriam. peripl. ponti Euxin. pag. 3. 8. 23. Ifidorws , Choracenur. Marcian. pag. 63. Lucus. Agatharch. pag. 48. Alnipgur, Pergamenus, 65. 66. 67. Philear, Zlthenienfis. Marcian. pag. 63. Protagoras, geographus. id. pag. 2. 35. 37. 55. Ptolemaeus, geogrophts. id. pag. 2. 6. 35. Pythear ,. Moffilienfis. id. pag. 63. Scylax, Caryandenfis. id. pag. 63. Sinisear, geogrophus. id. pag. 63. Sofauder. id. pag. 63. Strabo. id. pag. 63. Timaeur. Agatbarch. pag. 48. Timofl ener, Rhodius. Marcian. pag. 63. 64. Xenophon. Arrian. peripl. ponti Euxin. pag. r. j. 11. 13. I4. 15. 17. 24. et Anonyin. Kf. Volilii pag. 15. Marcian. pag. 65. 'Tomo fecundo. Agatharchider. Plutarch. de flum, pag. 22. Sa-iuf. id. pag. 20. de rebus Phrygiir. id. p. 22. qua;fo de lapidibur, id. v. 20. ZAucthoder, Milefus. id. pag. 35. de fumini- bur, ibid. Agathorler, Somiur, in Kep. Pe[imuntiorum. id. pag. 19. Agatho, Sam'me, fecundo de fluminibus, id. pag. 35. fecundo rerum Scythicarum. id. pag. 29. ddaathongmur in Perfde. id. pag. 37. "Alexander. Cornelius. tertio. rerum. Phrygia riii. id. pag. 21. Zlnaximcnd.r, Miicfus, primus edidit πίνα- xc τῆς οἰκεμένης. Agathe. p. 1. Ex- cepta e Strab. pag. 3. ZInyiimachts, Excerpta e Strabone pag. 119. — 4Intiphaner, id. pog. 16. Bergaeus à ygoipae TX ὥπιτας Scymnus pag. 37: Zatiftheser Oel ΠῚ, p. 4132.23 latifitenes terio Μελεώγριδος. Plutarch, de flum. pag. 44. ZHpollodori Chronographia iambis ftripta, a inporióur dYoianir ad fuam actaiem. - Scymnus pag. 2. Jralur. Excerpta e Strab. pag. 120. "ichelaus primo de lapidibur. Plutarch. de flum. pag.20. tertio de fluminibus. id. pag. 50. "irchilothur, Excerpta e Strab. pag. 137. irelazes ἐν τοῖς Qovyixois. —Flutarch. de fluminib, pag. 25. [] ddriflarchur. Scymn, p. 2. Excerpta e Strab. pag. 8. "riflobulus decimo de lapidibus, Plutarch. de ^ — fluminib. pag. 28. Zriffonymus. id. pag. 48. 4lrifloteler, Excerpta e Strab. pag. 34. 194. qxarío de fluminibus. Plutarch. de flum. pag. 50. "rrianus (de Alexandro M.) Excerpta eStrab. pag. 143. 4trtemidorur. (Ephefiur) Agathem. pag. 12. "Athenodorur. Excerpt. e Strab. pag. 31. Caemaro primo "lydjxgy.. Plut. de flum. p. 9. Callias. Scymnus pag. 8. Callimachus, Excerpta e Strab. pag. 44. Callifihener tertio de. venationr.. Plutarch. de flum. pag.9. Sybarita, decimo tertio Γαλατικῶν. id. p. 13. Chruftiisur | Corinthiur. ocfauo Ἰνδικῶν. id. p. 3. ferto de fluminibur, id. p. 16. 40. primo Πελοποννησιωκᾶν. pag. 36. Clcanther primo de montibur. id. pag. 34. ttr- tio "Thcomachiae. pag. 12. Cleos Siculus, Scymn. pag. 7. Clitouymur tertio Τρωγικῶν (an. Θρωκικῶν). Plutarch. de flum. pag. 8. Clitophoa. id. pag. 37. tertio κτίσεων. p. 14. decimo ᾿Ινδικῶν. pag. 39. — Rhodius. id. pag. 50. Crater. Excerpta e Strab. pag. 8. Crates, Milefiur, Agathem. pag. 2, MINORIBVS GRAECIS CITATI Lib. IF. c. II. 619 Ciefíar primo dr Zuiminibur. Plutarch. de flum. peg. 39. Ctefías , Cnidiur, fezundo e montibur, id. pag. 42. Crtefist, Epüefiur, primo Per/zidor, id. p. 36. Ctefiphon 7. de Zfrboribur. id. pag. 31. XIII. dv arboribus. id. pag. 47. primo Tlegc;- κῶν. id, pag. 45. Ctefivpur fecundo Σκυθικῶν. id. pag. ax. Dame[lae,. Citienfr, periplur. Agath. pag. 2. Jgmaratus tertio de fiwninibur. Plutarch. de flum. pag. 20. quarto de Phrygia. id. Demetrius Calatianur, Scymnus pag. 7. 4t. 46. 5t. Democriti γῆς περίοδος. Agathem. pag. 2. Dmodocus prin Heraclea, Plutarch. de flu. minib, pag. 56. Demofiratur, Apamtenfis. id. pag. το. fecun- do de fluminibus. id. pag. a5. Derzyllur primo de lapidibus. id. pag. 30. ter- tio de montibus. id. pag. 3. 17. tertio Αἰτωλικῶν. Plutarch. de flum. pag. 44. primo Σατυρικῶν. id. pag. 22. Diogener, Stoicus, —2dpollodori praeceptor. Scymnus pag. 2. Dionyfius, Chalcidenfír. id. pag. 7. Dorotkeur, Chaldaeur, fecundo de lapidibur. Plutarch. de flumin. pag. 46. Fipedocl/s,| Excerpta e Strab. pag. t19. Ephorur. Scymn. pag. T. 27. 31. 49. 50. 5t. Epicharmur. Excerpta e Strab. pag. 119. Eratofihenes. id. pag. 5. το. Scymnus pag. 7. 24. Agathem. pag. 2. Eudoxi γῆς περίοδος. Agathem. ibid. FEuemerider, Cnidius. Plutarch. de flum. p. 21. Eurnerur, Excerpta e Strab. pag. 16. [}] Euphorion. id. pag. 119. Euripides. Dicaearch. pag. 22. Hiataeur, Milefiur, Excerpta e Stab. pag. 3. Agathem, pag. 2. Hillanicur Lerbiui.. Agathem. pag. 2. Heraclitus, Sieyonius, fzundo. de. lapidibus. Plutarch, de fluminib. pag. 27. liii 2 Htrme- 620 Lib. 1... e. 1T. EVSERIVS DE Hermefanax, Cyprisr. 1d. pag. 5. 48. fecundo rerum. Phrygiarum. id. pag. 25. Hoermogener. id. pag. 24. Herodotu:, Scymn. pag. 8. 32. Srrab. pag. 8. 84. 150. Hifiodur. | Eadem Excerpta pag. 1:9. 186. Hpparchus. id. pag.16.23. Agathem. p. 2. Homerur. Excerpta e Strab. pag. 1. 2. 3. 4. 6. 1. 8. 12. 13. 16. 45. 60. 63. 83. 84. 192. 104. 106. 107. 109. !12. 115, 115. 116. 118. II. 122. 123. 130. 131. 432. 135. 134. 135. 137. 155. 157. 160. 166. 167. 168. 169. 170. IT7!. 172. 173. 75 18i. 214. 231. 228 lofon, Byzontus, fy Τραγικοῖς (forte Θρα- xixcie). Plutarch. de tium. pag. 23. Jon. Excerpta e Srrab. pag. 179. Laon, pito. Vicaearch. pag. 1T. Leo, Byzantius, in libiis Βοιωτικῶν. Plutarch. de um,.pag.s. tertio de fluminibus. id. pag. 48. Lufippur. Dicaearch. pag. 1o. Menippus (Pergameuuc). Agathem. pag. 12. Nicanor, Somius, ftcundo de fhwmninibus. Plutarch. de tlum. pag. 55. Nicias Molloter. de lapidibur. id. pag. 40. Püerecrater,. Dicaearch. pag. 19. Phertegdes. Excerpta e Strab. pag. 186. Phileor. Dicaearch. pag. 3. Püilifeus. id. pag. 20. Pindarur. Excerpia e Strab. pag. 55. Pato. id. pag. 1a. 135. Pirfimociur δευτέρῳ Νόξων. Plutarch. de flum. pa8- 18. Excerpta e LOCIS HEBR. Yol. Top ota Polghits. Excerpta e Strab. pag. 30. 41. 99. Pofidippur, Comitmr. Dicacarch. pag. 14. 23. Pojidoniur. Excerpta e Strab. pag. 3t. 35. 75. 176. 208. 314. — Noitur, Agatbem. p. 2. Ptolemaeus (Geographur). Agathem. pag. 17. Excerpta e Srrabone pag. 21. 99. 226. Pyiheas, Maffilienfi. id. pag. 13. 16.59. Sophocler. Dicaearch. p. 16.. Excerpta e Strab. pag. 1o. SofHenes XUL. Ἰβηρικῶν. Plutarch. de flum. pag.32. Cnhidius. pag. 14. Soflratus de. fluminibur. id. pag. 4. in primo μυϑικῆς ἱξορίας συναγωγῆς. id. p. 29. Tales. Agathem. pag. 1 Excerpta e Strab. ag. 3. Theoph us X. de lapidibsir. Plutarch. de flum. pag. 47: Theopompus. Scymnus pag. 22. ThrofyJus ,| Mendefius,. ἐν Ἑραγικοῖς (forte Θρακικοὶς). Plutarch. de flum. pag. 24. ἐν Αἰγυπτιακοῖς. id. pag. 3i. — 1ertio de lapidibus. id. pag. 24. Timaeus. Scymnus pag. 13. 34. Excerpta e Strab. pag. 55. Timagenes, Sysur. pag. 13. [] Timagoras de fluminibus, id. pag. 42. Timolaus prio Φρυγιωκῶν. id. pag. 19. TimofHhener. Scywmnus p. 7. Agathem. p. 5.35. Timotheu: ἐν ᾿Αργολικοῖς. id. pag. 35. XJ, de fiumim.bus. id. pag. 7. AXenophon. Excerpta e Strab. pag. 148. Zeno. Dicaearch. pag. 12. Plutarch. de fluminibus [Volomini tertio nullus additus eff index: qui in commentariis ad quartum volumen ci- tantur fcriptores, fupra ad $. V. memorati funt. a//.] XII. EVSEBIVS, Pamphili, Caefareenfis epifcopus, cirea annum Chrifli 340. denatus, praeter tot alia. doctrinae atque induflriae fingularis monumenta praeclara, quae capite poflremo huius libri perftringam, fcripferat ad Paulinum, "Tyri epifcopum, libros duos Περὶ τῶν τοπικῶν ὀνομοότων ἐν τῇ Oe Ὑραφῇ. de nominibus ἰοῦσι γα e£ vrbium in facra Scriptura. Horum priore libro, qui :nrercidit, nomina illa locorum, quae hebraica in facris litteris occurrunt, interpretatus in graecam linguam, fubiunxerat foposrap/tiam levrae Judaeae εἰ diflindas. tribuum fortes, ipfius quoque Hierufalem templique im ea cum breuiffima LM 241 sibus dz dm Vol. Ii. p.44 45 STEPHANI EPITOMATOR HERMOLAVS .Li$.IF.«IL ὅπ breuif/ma. exocftione piBlürom:. Καὶ ἐπὶ τότε ὡς ἐν Ὑραφῆς τύπῳ (ita leg. pro »yea Qoae) τῆς πάλαι διοβοήτε μητροπόλεως αὐτῆς. λέγω δὴ τὴν legsca Anu. TS τε ἐν αὐτῇ ἱερξ διαχαράξας μετὼ παραϑέσεως τῶν εἰς τὸς Toms ὑπομνημώτων. Libro pofleriore, qui adhuc exfiat, ordine aphabeti eadem nomina perlequutus Eulebius, fingulorum locorum fitum et quomodo fua aetare adpellarentur, explicauit. — Hic diu lectus eft latine tantum inter S5. Hieronymi opera, qui librum iflum Eufebii de locis hebraicis vertit, atque in Pa- laefiina ipfe diu verfatus non pauca emendauit et addidit. [conf. Re/ard. Palaefün. lib. II. cap. 11,1 Pluribus tamen locis Hieronymi liber corruptus ad nos eff delatus, vnde ricndo- Jifissm vocat Andreas Mafius pag. 198. commentarii luculenti in lofuae hiftoriam, quo inter alia variis eum locis illuftrauit correxitque. Graece primus edidit Zacobur Bonfreriur € foc. lefu, nactus exemplar, (mendis fcatens et ipfum,) in bibliotheca regis Chriftianillimi. Edidit autem praefixum eruditis fuis-commentariis in lofuam , [udices, er Ruth. Parif. 1631. Íol. atque iterum 1659. fol. apud Cramoifium. Et quemadmodum Eufebium ex Hierony- mo; jta hunc ex illo vicitlim emendauit, faciliori omnia ordine digellit, nouam fuam verfionem, notas infignes et fupplermenta, tabulam item chorographicam Palacftinae fub. iunxit, vt merito habeatur hoe volumen fiue Onomaflticon vrbium et locorum 8. Scripturae ad gcographiam facram illufirandam ex omnibus, quae hactenus exftant, praecipuum atque princeps. ΑΒ eo tempore Zoarnes /Marcianaewr, monachus Benedictinus in praeclara fua operum Hicronymi editione tomo fecundo Parif. 1699. fol..hunc Eufebii librum graece ad exemplar MS. denuo receníirum cum verfione Hieronymi ad MSS. codices cafligata iterum exhibuit, adeoque pluribus locis meliorem dedit, íed omiffis Bonfrerii notis, quod [Tf] faclum nollet Richardus Simon n epiflolis criticis Bafileae editis. Denique Bonfrerianam editionem integram, colla'a Marcianaei induflria longe nitidius emendatiusque recudi cu- rauir, et calligationes fuas addidit /canner Clericur, fubiuncta Bonauenturae Brocardi, mo- bachi Ord. Praedicator., qui circa a. Chr. 1283. in terra fancta verfatus e(l, Palaeflina, la- tine fcripta. Amfleiodami auno 1707. fol. Confer, fi placet, eius bibliothecam felectam tomo XIII. fub init. — Etiam Petrus Bertius pridem geographiam facram ad Fufebii librum περὶ τοπικῶν ὀνομώτων molitus fuit, vt ex eius digeíto nouo de aggeribus et pontibus ad mare flructis. refert. /"(ffiur cap. XLIV. 6.35. de fcientiis mathematicis. Bertio defuncto, eius Eufebiuna ex Menagii munere ad If. Voffium transmifit Claudius Sarrauius, vt conftat ex huius epiflolis pag. 267. edit. primae. [feruantur adhuc in bibl. Lugdun. Batau. vid. Catal. pag- 391. 4.] Eufebium auctorem eífe huius libri, praeter rationem dubitarunt nonnulli erudit, vti Perauius ad Epiphan. Laudatur fub Eufebii nomine etiam a Procopio Gazaeo ad librum ludicum pag. 503. Fabri. — [Qvatuor exflare dicuntur codd. gr. 1) Parifir. e quo cdidit Bonfrerius et recognouit Martianacus, 2) Oxonienfis, e Parifino defcriptus, 3) Lugdun, Batau. cuius infpiciendi copiam nemini adhuc factam Rhenf.rdius doluit, vid. Catal pag. 391. nr. 4. 4) Vaticanus, nr. 1446. circa faec. X. Ícriptus; ex quo Τα αν fius t»n. Ill. Opp. Hieronym innumeris in locis tam correctum atquc reflirutum dedit Eufcbii o»ufeuium, vt adfirmare non dubitaret, nune demum: inregrum Eufcbii textum prodire. Harl ] XIV. STEPHANVS, gramma'icus Eyzantigus, auctor 'ESwxay fiue Lexici, quod eruditorum manibus teritur, geographici, Eugenio im Íchola, quae imperatorum liii 3$ aufpiciis Gan ΓΤ ΟἹ, ΞΟ STEPHANI BYZ. AETAS EET. T9073 aufpiciis CPoli florebat, fucceffit, fi credimus "Thomae de Pinedo, qui id probat ex his verbis in voce ἀνακτέρειο : Εὐγένιος ὁ πρὸ ἡμῶν τὰς ἐν τῇ βασιλίδ' σχολος διακοσμήτας. Verum recte obferustum a Guil. Xylandro; "Theodoro Ryckio et Abr. Berkelio eft, haec non Stephani, fed Epitomatoris Hermolai verba effe videri, de quo Suidas: Ἑρμόλαος γοωμματικὸς Kovgavriva πόλεως γρώψας τὴν ἐπιτομὴν τῶν ἐϑγικῶν EveQuve γρωμμα- τικξβ. προσφωνηϑέϊσων Ἰθεριανὼ τῷ βασιλᾶᾷ. Idem Suidas auctor eft, Eugenium CPoli docuiffe fub Anaflafio imp. qui juflinianmm, cui Hermolaum epitomen fuam infcripfiffe conflat, in imperio anteceflit. Ex quibus perfpicuum effe videtur, non Stephanum, fed Hermolaum Eugenio in fchola fucceffiffe, licet fuerit etiam antiquior quidam Eugenius, "[hemiílii pater; fed is non grammaticus, verum philofophus a Confílantio celebratur. Non minus ambiguum eíl, vtrum in aliis locis, quae ad probandam vel inquirendam Ste- phani aetatem Berkelius citat, loquatur Herinolaus, an ipfe Stephanus. Ex 'I'zetza autem, Stephani opus in Chiliadibus citante, ne minimae quidem notae coniectura de iliius aetate peti poteft, etfi non minimam poffe colligi eidem Berkelio videbatur; qui vero poffit, quum 'Izetza fexcentis propemodum aunis Ícripferit poft Hermolaum, nec hilum addat, ex quo aetatem Stephani diframus. Haec enim eius funt verba Chiliad. 3. hift. 160. agentis de Heraclea, quae ante dicta Perinthus: [T] . *O ᾿Απολλυύϑωρός Qno, ταύτην τὴν ἱσορίαν. TZ περὲ νήσων, πόλεων καὶ δήμων δὲ βιβλίῳ Στέφανος ὁ Βυφάντιος ὁ γράφει περὶ ταύτης, Περὶ τῆς Ἡρακλέας δὲ γράῷα τῆς ἐν τῷ Πόντῳ, Vbi in transeurfu cum dodiiffimo viro Thoma Galeo cap. 8. dif. de fcriptoribus Mytholo- gicis difcedere liceat a celeberrimi Voffii fententia, qui in opere de hifloricis graecis putauit, a Tzetza h. l. citari librum Apollodori περὶ νήσων ; πόλεων καὶ δήμων. — Ceterum e fragmen- to Seguieriano et ex iis, quae non ex epitome, fed ex Stephani opere ipfo fuperfunt apud Conflantinum Porphyrogennetum, patet, illum feripfiffe non tantum poít Athenaeum Nau- cratitam et grammaticum Herodianum, id eft poft Marci Antonini et filiorum tempora, fed et poft Marcianum, Heracleotam, qui Synefii aequalis fuit, vt adeo eumdem neceffe fit vixiffe poft Arcadium Honoriumque, qvae opiuio fuit viri fummi et de bonis litteris, Stephano autem cum primis, praeclare meriti Lucae Holftenii, Hamburgenfis **). Itaque minus audiendus Johanuer Triffamur, argumento leuiore ductus, cui ante Gallienum vixifle, longeque, quam vulgo, antiquior fuiffe Stephanus videbatur, tom. IL. operis praeclari πὰ» marii pag. 81. Plane autem ratio fugit virum doctum "^*), qui in Italia antiqua pag. 1234. Euflathium Stephano antiquiorem putauit, cum Euflathius tot faeculis illo iunior in com- mentariis ad Dionyfium Periegetem et ad Homerum frequentillime Stephanum eiusque Ἐϑνικὼ, nec Stephanum modo, fed et Stephani epitomen, τὸν τῶ Εϑνικοὶ ἐπιτέμνοντω citet, non quidem, quod integro Stephano vfus non fuerit Euflathius, vt 'Thomas de Pinedo fufpicatur, quum contrarium pridem oflenfum fit a Berkelio ex locis, vbi Eufla- thius κε) Atque Saxius in Onom. lit. I, pag. 520. ddd) Vide Berkelii praefat. ad Stephanum. Stephanum, putat, Marciano Heracleota, et Prifco Panite recentiorem, vixiffe circ. a, Chr, 472. Harl. E ψοὶ. Πρ Δ6 5 7.5. 6 ΑΤΌΨΕ 'EGNIRA' 146, 1}... 65) - thios ex Stephano profert, quae in noflro hodie defiderantur: (confer Neocorum ad Suidam in Παςϑένιος,) fed, quia Hermolaus nonnulla adiecerat paffim operi, quod in epitomen con- traxit, — Vnde puto etiam, minus tuto nos poffe cum Holflenio, Berkelio, "T'heodorio Rycquio adfirmare, quod Stephanus religione Chriflianus fuerit, etfi in vocabulo Βητλεὲμ: leg mus verba Chriftiani procul dubio Ícriptoris: ἐν $3 γέγονεν ἡ xe To σάρκα γέννησις τῷ ϑεξ καὶ σωτῆρος ἡμῶν. Ecquis vero nos docebit, haec Stephani efle, non Hcrmolai? Non iniror igiur, .iro doctiffimo Seprimio Florenti Chrif/ano in mentem venire potuiffe, vt ᾿Εϑυικῶν auctorem E'thnicis adfcriberet- in. notis ad Ariftophanis Irenem pag. 77. Qvod etiam facit Richardus MMontacutiur p. 177. [δ] — Apparatus, Stephanum in originibus facris et bebraicis mire hallucinari obferuans. ^ Quamuis aliud videatur Eduardo Bernardo, litte- rarum illarum peritilfimo, qui pag. 49. ad Iofephum non dubitat, Stephanum laudare tam. quam orientalium originum fedulum indagatorem. — Confer Bocharti Chanaan IT. 12. Ce- terum rectius nos forraffis cum | praeflantitlimo Petro Baelio in Lexico Hiflorico- Cririco nihil definimus, et hoc totum de “5) religione Stephani in medio relinquimus, | Quantum vero ii, qui veterum fcripta in epitomas redegerunt, licere fibi in illa olim putauerint, non vno exemplo norunt viri eruditi, vt minime neccílarium fit, ea de re hoc quidem in loco plura verba facere. Sirphani opus ab auctore videtur infcriptum fuiffe Ἐνικο" ita enim Suidas et faepe Euflathius adpellat, et fuadet fcopus operis haud poflremus, qui ad grammaticam τεχνικὴν pertinet, et eft, nomina gentilia docere, quomodo a gentium , regionum, iníularum, vr- biumque. pagorum, et fluuiorum nominibus recte deduci debeant, quod veterum fcripto- rum audloritare plerumque facit, imo femper hoc eum facere, fi opus ipfum Stephani ex- flaret integrum, videremus: etfi ipfum faepe ex ingenio formare fua 'ESy;xa notat 4f. //of- fiur ad Melam pag.45. lta etiam opus fuum inferipferat Orus fiue Orion grammaticus, cuius liber fecundus περὶ ἐθνικῶν Stephano citatur in Tdvx. Diuerfum tamen inflitutum fuit Damaflae Sigaeenfis in ᾿Εϑνῶν καὶ Πόλεων καταλόγῳ, Diogeniani £y πίνακι πασῶν ἐν τῇ Ὑῇ πόλεων aliorumque, qui de regionibus vel vrbibus tractarunt geographorum more vel hittoricorum. | Neque huc fpeclant Hippiae Delii vel Callimachi ya] ὀνομασίαι. Hella- nicique et Zeno?ti fcripra eiusdem argumenti, quibus in fcriptis de vocabulis et idiomatis, nationi alicui peculiaribus agebant, vt alio loco diximus. — Ceterum in verfione graeca catalogi H'eronymiani, quae ad Sophronium vulgo refertur, flatim fub initium alio longe fenfu εἱ va ἐϑνικοὶ συντάξαντες lunt fcriptores Ethnici fiue pagani. — Stephani porro 'ESvi«a im plures libros digella cran*, ita quidem, vt cum litrera O iam inciperet lib.r fextus et trickfimus, vt ex mauu exara'o epitomes codice Perufino et Salmafii, qui Pala'ino MS. vfas fucrat, obfervatione docuit lacobus Gronouius. MHinc patet, falli /oA. Fualdum, qui in vita Plutarchi cap. r. citat Stephanum Byzantinum libro XXI. περὶ πόλεων. producens Jocum ex voce X cugovesot , et capite 6. adferens nonnihi] ex voce Ἑάναγραι laudat librum XIX. Nempe fingulis litteris fingulos [8] hbros a Stephano tributos, perperam putabat vir doctus. Equidem iam cum Xylandro non licet amplius dubitare, litterarum ordinem fequutaum ee?) Feteor tamen, me valde inclinere in corum fentcmtiam, quibus Stephanus videtur fuiffe Chriítianus, 64 — Li&.IV.c.IL ἙΚΛΟΜΕΝΤΎΥΜ STEPHANI Vol. IT. p. at ao fequutum fuiffe τὸν ᾿Εϑνικογροίφον., ita tamen, vt vnica littera plures interdum impleret libros, fingulis praemiffo indice nominum, de quibus effet dicturus, — Vtrumque patet ex calce fragmenti, quod ex bibliotheca Peíri Seguierii, Franciae Cancellarii, primus in lucem protulit Sasuel Tennulius, addita latina verfione et notis Amflelod. 1669. 4. Eidem fragmen- to Theophilus, nefcio quis, qui illud in membrana defcripfit, hoc triflichon adiecerat: Σφάλματα καλλιγράφων πολυώδυνα μύρια φεύγων Χερσὶν £oas Θεόφιλος ὅλας ἐγράψατο βίβλες Τῶν ἐϑνικῶν Π) Στεφάνοιο σοφῆς saQovr« μελίττης. "Titulus 5££) autem hic praefigitur: Στεζοίνα Ὑρωμματικξ Kavzavrivg πόλεως περὶ πόλεων νήσων τε καὶ ἐθνῶν δήμων τε καὶ τύπων Xg] ὁμωνυμίας αὐτῶν καὶ μετωνομασίας xoi τῶν ἐντεῦϑειν ἐθνικῶν τε καὶ τοπικῶν καὶ κτητικῶν τε ὀνομοτων , qui titulus pleniflime quidem, quae in Stephani libro continentur, exponit, fed librarii potius merces emtori venditantis, quam auctoris effe videtur. Nomina, quae fragmentum iflud libri decimi pars poflrema ' perfequitur, funt δύμη., vsque ad extremum litterae A, nifi quod in vocabulo δώριον magna et aliquot paginarum lacuna eft. — Facile autem patet, fi quis vulgatos Stephani codices cum hoc fragmento conferat, quam multa omiferit Zermolau: in fua 'ESyixv ἐπιτομῇ» quae fo- la nobis hodie omiffo Stephani opere fupereft, adparetque, recte adfirma(Te 1f. Voffium, qui idem fragmentum tum adhuc οἰνέκδστον non femel laudauit in fuis ad Melam notis, vix vi- cefimam partem ἐθνικῶν defcriptam ab Hermolao, vnde fuere, quibus in mentem veniret, non epitomen ipfam, fed epitomen epitomes nos duntaxat habere. Confer αἱ εἰ iudicia de praeftantiífimis quibusque fcriptoribus tom. I. pag. 461. Cafpar itaque Barthiur, epitomato- ri indignatus, in Bibliotheca fua, fiue libro odauo epidorpidon de Stephano ita fcripfit: Cui ifle fra&us efl liber; male ánceftus . 4n orbis ambitum coa&or. exilii. Ceterum id, quod dixi, integri Stepbani fragmentem Seguierianum pofl Tennulium ver- fione et notis illufirauit, cum Hannonis periplo, Z/braham Berkcliur, Lugd. Bat. ΠΡ] 1674. 8. "^*) idemque fuae Stephani editioni poflea fuo loco pag. 312 fqq. inferuit, et iterum ad calcem fui Stephani noua verfione et notis locupletatum exhibuit 7/omas de Pinedo. — Far- tem fragmenti, quae de Dodone agit, peculiariter, (poft triucuiros illos;) academici* exer- citationibus illuftrandum fibi fumfit Zacobur Gronouius, Lugd. Bat. 1681. 4. gr. et lat. '") adiecta Stephani Lemonii erudita de oraculo Dodonaeo epiftola , et notis doctillimis Eatardt Bernhardi ^). — Pars illa fragmenti Seguieriani ex Gronouii editione recufa etiam efl tomo fcptimo thefauri antiquitatum graecarum. [Ibidem pag. 321. funt Zar. Triglandii conieclanea ad quaedam loca obfcura fragmenti de Dodone. Montfaucon in bibl. Coisliniana olim Segueriana pag. 281 fqq. animaduertit, illud fff) Ita in MS. legi, non, vt editum eft ab aliis, hhh) Yn 12. ia catal. Pinell. I. pag. 360. Hof. σοπικῶν, teftis lac, Gronouius. [Atque Monifau- — iii) Vid. A&a erudit. Lipf. 1682. pag. 224 [44. con ex cod. fcripfit ἐϑνικῶν,} Harl. ggg) Pleniorem titulun: Montfaucon dedit, vti kk&) Exemplar cum notis msst. IC, Voffii eft ia paullo poft adnotabitur. /Zii/. biblioth. Leidenfi. Zar/. Vol. III. p. 39 ^^, SEGVIERIANVM Lib, IF. c. II. 625 illud quidem longius ex opere ipfo Stephani integro fragmentum, ex apographo Tennulii, ad fidem illius codicis Segueriani (faec. X.) exarato, at mendis grauiffimis refperfo, aliquoties effc formulis typographicis defcriptum. | Quare id ipfum ex eodem codice emaculatum cum latina verfione εἰ notis rurfus publicauit, et quatuor priores lineas, quae in editt. omiffae .fuere, hic addidit. Quae in voc. Δώριον in editis magua e(t lacuna, ea in col. poft verbum μέρος τι mutila funt, quia folium a fummo ad imum abfciflum eft, ita vt extrema tantum li- nearum verba manferint; atque Montfaucon fingula, quae reftabant, vocabula, fyllabas lit terasque reddidit. Sequens vero poft abfciflum codicis folium pagina fic incipit, γνώμην ὄχον τὴν ἀποικίαν ἐκπέμπειν» quae in edito confequenter ponuntut, ac fi nihil deficeret. ln fine litterae A et voc. Δώτιον titulum, quem paullo ante Fabricius ex editis repetierat, JJont- faucon pag. 290. poft voc. ὀνομάτων dedit hice auctorem, (βιβλίον s, 8 τὸ κεφάλαια ταῦτω, vbi Tennulius male ὀγδοήκοντα κεφάλαια τὰ γε ταῦτα et Montfauc. in nota ad. dit: , Hic tot capita numeranda, quot nomina, quae ad LXXVI. folum pertingunt.^ Idem pofuit nominum catalogum, qui deficit in Ἕλωρος πόλις, cum verfione latina? fequitur Triftichon, a Fabricio iam adductum, et articulus, "Fapes, ἔθνος Ἰνῶκὸν τῶν μετὰ Δω- οιοδε Διονύσῳ πελεμησάντων. Διονύσιος ἐν Βασσαρικῶν δ΄. — Tum claufula: Οἱ δὲ ϑοῶς προγένοντο Διωνύσου κατοὶ Φήμης. Harl.] Equidem fatendum «εἴ, Stephanum per vniuerfum opus non pauca adfpergere de vrbium populorumque veris et fabulofis originibus, «ecenfere paffim viros doctos, qui in ciuitate vel regione, de qua agit, claruerunt, aliaque tradere quam plurima hiflorici et geographici argumenti; ita quidem, vt, fi praecipue ipfum Stephanum, non Stephani ἐπιτομὴν haberemus, minimam operis partem tributam videremus exponendis nominibus gentilitiis et patronymicis, vnde vocem ἐθνικῶν paullo laxius a Stephano acceptam fufpi- cabatur acutiffimus Baelius, cuius verba ex tom. II. Lexici pag. 2793. adfcribam: ;/ nya nulle opparenct, que le dejcin principal de ce Grammairien ait roulé fur l'explication de cer termes derivatift. (Τ᾽ étoit apparement ἰα plus. petite partie de fon projet, et un acceffoire de fon ouvrage. j'avoue, qu'il eff fort foigneux de marquer. ces. forter de noms, mair cela m^ orcupe que tres peu de plece en comparaifon der faitr quil rapporte, et der temoignages qu'il cite. — Et que feroit ce fi mour avions tout Pouvrage, mour y verrions une on deux lignes par article pour l'explication du mom adje&lif. formé du nom de [a ville, et nous verrionr quel- quefoir des pager toutes entieres dans um feul article, — e croi fauf meilleur avis que le titre iSvxo fe rapporte à touter ler obfervations qui fe peuvent. faire fur un. peuple, fer un lieu, en fant qu'on fe borpe aux origiues et à lMflorie Geographique. — Integro Stephani opere praeterca víus Conflantinns Porphyrogennetus, vt patet confereaii caput XXIII et XXIV. libri de admiaillrando irperió cum iis, quae in vulgata Herinolai epitome de Iberia et Hifpania leguntur. Ac iure mireris, Meurfivin virum dodifT. in editione operum Conflautini hoc non obferuaífe, qui duo iila capita, qxoir'am de iilis emendandis defperabat, fine interpretatione latina. edidit. Sed caput XXIII, emendatum et Jatine verfum Berkelianae Stephani editioni pag. 408 fa. integrum infertum c(t. In capite XXIV. omnia recle fe habent, ni(i vt verba Κούτος ὁ τῶν Ῥωμαίων πολέμαρχος ἐν ὠμφοτέραωις Ἱσπανλίαεν delenda videantur, vtpote qoae nibil aliud fint, quam nota. ex ora libri in textum. recepta: et pofiremum verbum [Izv- γωνία cx Vlutarcho de tluminibus [IP] et Plinio Iib. 111. cap. I. hift. mutandum eft in Πανία Vol. IF. Kk kk in 66 .— Bh IE uL . STEPHANI BYZ. C VeL HL. p. 5o st Jn libris eiusdem Conflantini de thematibus imperii orientalis plura ex Stephano, longe Hs, . quae Hermolsi epitome exhibet , locupletiora occurrunt. — Vide lib. IJ. thema 6. 9. το. 12. etc. erfi raro nominatur ipfe Stephanus, quod tamen fit themate IX, de Sicilia, vbi Stephani, Ὁ grammatici, nomen diferte exftat. — Confulenda etiam excerzta Couflantini Peirefciana, ab Henr. Valefio eum verfione ac notis vulgata, pag. 493. Stephanum ἐν τῷ περὶ κύπρο laudat magni Etymologici auctor et ex eo Varianus ia EQn«e, quod aped Zoffium pag. 416. de hiftroricis graecis redditur /ibro de Cypro. Sed verifimilius eft. ab Etymologico non relpici ἐϑυικαὶ Stephani in Κύπρος, (vbi σφηκεῖαις hodieque meminit épitome,) qvam fingularem de Cypro lhbrum. Aut in Etvmologico non Sfephenur legendum, fed. Philoffephanur, (Cyrenaeus ille fuir, Callimachi familiaris) cuius zeg; Κύπρε laudat Clemens Alexandrinus in protreprico, atqne idem Voffius partem effe putabat operis περὶ νήσων , codem auctore, tot vereribus celebrati. — Certe Híaacius Tzetza ad Lycophronem, qui $r«-p5ani quoque alibi memiat, eadem verba, quae apud Etymologum habentur, produ-it ex Philoftephano jp τῷ πεέδὶ Kozes. vt ante nos adnotait Abrahamus Berkelius;" Ab eodem obferuatum elt, ᾿ἐθνικογροίφον laudari praeterea a Suida in Νακώνη» et Nas, vt auctorem fcholio- rum ad cpigrammata graeca, Bifetum ad Lyfiflraam Ariflophanis, aliosque iuniores in- numeros filentio inuoluarm. Hermolai Epitomatorir mentionem occurrere in. Zudociae facrembobtilfae Toniis MSS. "2 teflatur Carolus Fraxinetus fiue du Frefneus in gloffario graeco. In edita Stephani epi. ome defiderantur in littera K nomina quacdam, incipientia a KE, tum omnia a KH, ΚΙ, KA. ΚΝ. et non pauca a KO. Neque hactenus repertus eft; qui illam lacunam fuppleret, etfi Jofcphus Scaliger epiftola ad lanum Gruterum, quae inter editas efl 431. teftarus eft Nicolao """) Sophiano, praeter alios. codices graecos fuiife etiam integrum. Srephauum, (hoc efl integram epitomen Stephani) cum toro K et A. Equidem in A iallam lacunam fufpicati font vel primus editor Aldus, vel pofl eum ali: nul- lum tamen nomen, a AE incipiens, occurrit, et in reliquis huius litterae quandoque parcior efíe videtur, vnde Scaligero venire in mentem potuit, etiam litreram A imperfectam in vulgatis. codicibus circumferri, Praeterea Ioh. Pafferatius integra Stephan? epitome. vfus fuiffe perhibetur ex eo, quod S:ephanum in, voce Κήφισσος laudat, illuftrans elegiam fex-: tam [P] fecundi libri Properrii, poetae. Quámquvam Nicolaus Lloydius, qui, locum euisdem refpiciens, lioc de Patleratio tradiderat ad Caroli Stephani dictionarium hifloricum in Zfrzyn- mir, poftea per Jitteras a "Thoma de Pincdo rogatus refcripfit, fe de ipfius fide dubirere. Dubitat etiam jure meritoque Ecrkelius, et productam a Fatferatio fabulam ex epitome Ste- phani in voce λργεννος peti potuiff? obferuat. [Codices MSSti. In b/bl. regia JVeapolitana efl in cod. CCXXVI. chartac. faec; XVI. Stephanus Byzan- tinus de vrbibus. — In bibl. Auguflinenfium et S. loannis ad Carbonarium Aeopoli, in cod... — chartac. XIII. Stephanus Byzaut, περὶ πόλεων xoj δήμων. — Alediolani in bibl. Ambrof. Steph. de vrbibus, cod. recens bombycinus, tefle Montfaucon in diario ital. pag. t4. — " F'enetits ll) Vide pag. 15$. edit. Villoifonii. Hat. avnm) Non Nicolaus, fed Michael Sophianus illos graecos codiecs habuit. — Vide Paulli Colo- ynefit Opulfcula peg. 51. yop CODICES ET EDITIONES Li.l1V.cIL 62] Veneliis in bibl. SS. Ioaanis et Paulli Dominicanorum Steph. de vrbibus cod. faec, XV. tefle eodcm pag. 48. — In bibl. Leiden/i inter codd. Voffianos cod. chart. ex Ethuicis Stephani per epitomen, | Principiam ab littera À in fine adferiptum: τέλος τῶν τοπικῶν Στεφάνε. vide catal, bibl. p. 302. nr. 2o. — Plures laudantur codd. P'offiari in catalogo MSS. Angliae et Hiberniae pag. 59. cod. MMCLVI. Steph. Eyz. de vrbibus. vbi quoque in cod. MMCLIV. Stephani Byzanüi comimnentar. in Atitote;em de anima: ib. pag. 6c. cod. MMCCXX. et cod. MMCCLXXII. fragmentum Stephani de vrbibus, ἃ Sam. l'ennulio e bil. Seguieriana vul- gatum: ad pofler. cod. adnotatum efl: , Stephanus gloffographus idem forte cum Stephano geographo in expofitione ἐνδιϑέντων γραφῶν MS. laudatur a Pearfonio, pracfat. apolo- getica pro 7o. interpretibus contra Hieronym. bibiiis graecis, Cantabrigiae exculis, praefixa. 4 — pag. 67. nr. 2677. iterum 2687. eft Stephanus Xylandri cum notis msstis virorum docto. rum. — In bibliotheca Parifien/i coc. MCCCCXH et MCCCCXIU. Steph. de vrbibus. — In bibl. Efzorialenff Steph. Byz. de vrbibus et populis, tefte Plüero in itiner. per Hifpan. pag.19o. — Ia biblioth. quondam Pa/atina, tefle Sylburgio in catal. MSSt. nr, 57. Steph. ἐθνικῶν L. τοπικῶν epitome, qui cod, venit in Vaticanam. Td £i 0n Princeps editio eft Aldina: Stephanus Byzantimus de vrbibus, graece. in fol. (ine ancora .et Delphino, ad loan. Taberium Brixienfem. — Praefatio data efl "enet. XV. Kal. April. 1502. in calce: Zenetüs apud Aldum Romanum menfe Ianuar. 1502. Partem pracfationis recudi fecit Zaittaire A. 'T. II. pag. 16o. ldem in indice pag. 255. notat, editionem 7enetam 1498. fol. quam Orland. pag. 410. et Beughem. pag. 120. adfe- runt, fibi effe prorfus ignotam et valde fufpectam ; neque aliam effe putat, quam Aldinam, et forfan legere eos potuiffe M.IID pro M.DII. — Fabricii aliorumque notas msstas, orae exemplaris cuiusdam adfcriptas, “δὲ a Ballenfledt quidem partim editas, mecum beneuole con;municauit cl. Gur/i ὁ, quas infra poft indicem in lucem prodire iuffi, tanta Stephani editionum paucitate et propter egregii Ípicilegii, a cl. Gurlitto collecli, acceffionem lectori, praefertim futuro editori, haud ingra'tas vifu lectuque fore ratus. Στέφανος περὶ πόλεων. Stephamus de vrbibur. Florcntiae per heredes Philippi Iuntae, prid. Kal. Maias M. D. XXÍ. (1521.) 8. graece. Fluxit haec editio ex Aldina. Har/.] y Ab eo tempore Conradus Gersirur, Bafil. 1555. 1560. fol. in fecunda et tertia editione onomaflici nominum propriorum, nomina locorum ex Stephano latine interpretatus adiecit, non paucis etiam caftigatis, vt ipfe in praefatione et epiflola de libris a fe editis pag. 23. teflatur. In Gerbardi lohannis Vofli libro de fcientiis mathematicis pag. 410. leges, fatis ommnibur liguere, quod Siephonur multum. debeat Xuflo Butuleio, quod olim Voffium fequu- tus et ipfe in exercitatione de Lexicis, a. 1659. Lipfiae edita, fcripfi. Sed iam non dubito, a Voffio perperam nominatum Xyflum pro doctiffimo Xyfli difcipulo, Gulielmo Xylancro, qui Bafileae a. 1568. fol. Stephanem innumeris locis emendatum cum fuis ca(licationibus, graece , fubiecto aucloruin, ab ἐϑνικογρώφῳ laudatoruin, indice recudendum dedit, et hac Kkkk 2 editione δ 5. — ΡΈΕΙ STEPHANI BYZ. Vot. ΠῚ. p 51 Ὁ 5s editione procul dubio optime de Stephano promeritus efl ""»), Sunt, qui tinam verfio- nem eiiam fimul edidiffe adárinent; fed et bos falli conflat, quamuis verfionem proinififfet moli'usque eilet Xylander, cuius partem Heidelbergae ab cius heredi5us redemit, et a. 1626. ad Holílenium mifit vir fummus Claudiur Salmafiur. — Hic et ipfe Stephanum cum verfione et animaduerfionibus edendum aliquando in fc fufcepit, vt patet et eius notis ad Infcriptionem Herodis Attici pag. 29. verum a latine transferendi labore deterrere eum non dubitauit Tofe. phss Scaliger his verbis epiftola COXLV. fcripta a. 1607. 3. 1d. Maii. Tamen prius Step'hani ἐθυικῷ a ie exipetlamus , fiquidem parata habes: in illo auciore melior pars litterarum worzza εἰ λάμβδα decfl, ΕἸ praeterea multa funt fufpeBia, alia per/picue vitiofa, quibur fine codice - mderi na | prima puldem ingenia po[fant. Quid eff, quod e re litteraria magis facere po[fir, quam haec publicare. Sed quomodo vlla interpretatio latina e diguitate adiici pojfit , nom video; efl inim merum lexicon, vt Pollux, cuts, qui verfi hem latinam dedit , magir fefe illo fao iraduxit, quam comynendauit. — Haec eff Jententia wea, non, qui te a tua dimonere poftulem. Nom fi tibi ita. videtur, nolim te a propofito tuo deterrere. [C] — Mehus tamen tibi confulrum fire credo , f£ hoc labore. fuperfederis, ex quo teiffimur ad imperitos, mul!us ad. dolores fru- Bur, ad te vero mulla gloria prouentura fit. Quae viri maximi verba relpiciens Tac. Grono- vius Exercitat. de Dodone pag. 12. ehementer , inquit, mihi placuit fenrestia lofiphi Scalige- ri, negentir, fe videre, quomodo t dignitate Stephano aliqua interpretatio po[f«t adici, — Ende quoque Salma fum nouimus confilium vertendi huius lexici, quod autea formauerat , abieciffe, et plane hunc laborem non dubirauit. [uperuacuum vocare magnus Cafeubonur. Forfan igitur me- mora fefellit Antonium Clementium, qui in vita Salmafii pag. 28 quum retuliffet, virum hunc, vel iuuenem potius fupra laudes, (tunc enim vix *^ viginti annorum fuit.) praeter alia Stephanum quoque fexcentis amplius locis emendatum ac maxima ex parte ex antiquiffi- mo codice biblio:h. Palatinae auctum ad praclum paratum | habuiffe, fubiungit: Cui, fi beme memini, verfonem etiam adiecerot, potius temporis fallendi et [lyli exercendi gratia, quam quod ποτε [αὐ ium indicaret. Scd et Leo /llatiur pag. 147. apum vrbanarum verfionem pariter et noras eruditilfimas in Stcphanom a Salma/o ad praclum paratas fuiife teflatur. — Quod vero pag. 29. ferib.t idem Clemenrius, cerro fibi conflare, non perüffe euim thefiurum, nee in biblioth. τῷ μακαρίτϑ à multis rerro annis exílitiffe; fed haerere apod virum quemdam eru- diriffimum, cui vfum codicis fui Salinafius conceiferit, vix dubitem, verba haec, fi non ad 1f. Voffium, ad Lucam certe Holftenium refpicere, eui Salmafins et partem verfionis Xylan- dri, quam fore pro Salmafiana habuit Cleinentius, et fuum Stephanum vtendum amice con- celferat. | Vfus Holftenius praeterea codice //aaci Cofauboni, quem fimiliter non mediocrem operam in ifto auctore cafligando pofuiTe conflat, vel ex lectionibus eius Theocriteis, in qui- bus cap. 1. Stephanum fexcen'is mendis liberatum edere. promittit, neque ob aliam cauffara illam curam abiecille videtur, quam quod Salmafio id«m cordi effe intellexiffet, cnius Ste- phanus tim) Ex officina Oporin, — In bibl. Leide»íi fium matum effe a. 1596... Ita vix vndecim fuiffet funr tria exempla, ad quorum primum in charta adiecta If. Voffus multa coniecit; alterum cort. fcriprum eft manu Thomae Brunonis; tercium manu Ger^rdi Falcoburgii nonnullis in locis con- fcri;tum eft et emendatum. Zarl, 000) Antonius Clementius adfirmat, Salma- annorum, quum ifta ad eum fcripfiffet Scaliger, Sed verius videtur, quod alii aiunt, eum natum fuiffe a. 1587. Atque ipfe Clementius pag. 2. fcribit, eum a, 1506. cgiffe annum actatis quartum decimum. Vol]. p. 52 53. 54 ED. TIONES Lii.IV.c.1I. — 629 phanus tempore interiecto peruenit in biblic thecim Ifaaci Voffii , qui Berkelio vtendum illum dedi. — Carolus praeterea Sigonius de Step! ano !lluflrando cogitaffe fertur, vti 7ohanner Har- iungur quoque, tcíle Simlero, et Z/oyfus Gradenicus, bibliothecae Venetae S. Marci praefe- ctus, tefle Koenigio in biblioth. et Colomeíio in biblioth. felecta pag. 48 fq. vt omittam Ni- colaum Lloydium et viros doctifhmos, qui obiter non paucis Stephani [1 locis lucem ad- tulere, Philippum Clauerium ,. Abrahamum Ortelium, Ezechielem Spanhemium, omnisque eruditionis ac veteris praecipue geographiae penu, lfaacum Votlium: ctiam /c/zpli Scoligeri manu notatus et cafligatus Stephanus editionis Xylandrinae comparatus a Seb. T'engoagelio exflat Viennae in bibliotheca Augufliffimi imperatoris. Lubinum quidem hifce addcre 10- lim: nam Thomas de Pinedo, quum no:affet, Mich. Antonium Baudrandum Parifinum ad Philippi Ferrarii lexicon. geographicum tom. IL pag.357. vbi de Stephano agit, mox fub- iungere: Quod munc latinum reddidit, reflituit οὐ notir illflrauit doBliffimur P. Zuguflinur Lubin Auguflinianur, tellatur, fibi, veritatem huius rei fcrutanti, per litteras, ad amicum fcriptas, refponfi loco obtigitle, Baudrandum hoc dixiffe in fide parentum. | Ac profecto non valde diligenter Stephanum triuiffe videtur Lubinus ille, Mercurii geographici, gallice editi auctor, qui integrum eius nomen efTe putauit E' Zieune des iles, quafi Stephanu: de Vrbi- bur, vt Petrus de Natalibus, vel Nicolaus de Pafferibus adpellatus fuiffet, quod non minus lepidum eft, quam quod Ferdinandus quidam Fabiani in Ioh. Ciampini elogio laudaturus Iti- nerarium quoddam, gallice fcriptum et duplici indice auctum, quum in titulo legiffet verba enrichi de deux liffes, id fcriptoris nomen eile ratus, adpellauit Dominum Henricum de Deux Pfftr. Latinam quoque Srephani "ESyixay verfionem adornauit Benedi£fur Zegiu;, Spoleti- nus, quam e Vaticana biblioth. a Stephano Gradio, illius tum praefecto, acceptam vna cum graecis edere , Holfteniique notis praemitiere volebat "Theodorus Ryckius, nifi ex Italia in Bc!sum redux a nouis Stephani interpretibus, de quibus iam diclurus fum, praeuentum fe effe fenfilet. A. 1678. Amflelodami fol. lucem adípexit Stepbani epitome illuflráta animaduerfioni- bus copiofis et latina verfione Iudaei Lufitani, 70mae ae Pingdo FP), auctaque indice fcripto- rum, ab ἐϑυικογρώφωῳ Citatorum, in quo quidem. Xylandrum fequutus eft, vt ipfe fatetur, vbi de Polo agit. Non pauca tamen addidit, et Xylandri hallucinationes interdum correxit, vt cum inter alia fuflulit, quod Cornelium Alexandrum, Polyhiflorem, Afclepiadae diícipu- lum, hifloricum in quinque diuerfos fcriptores Xylander diftraxerat, notatus eo nomine a Ioh. lonfio pag. 15. libri de fcriptoribus hi(toriae philofophicae. Non me fugit alioqui, Be- verlandum pag. 81: de Peccato Orig. et Ed. Bernardum pag. 49. ad lofephum et alios admo- dum finiflre de Iudaei illius animaduerfionibu: fentire; modeflia tamen illius induflriaque et rem.litterariam iuuandi fludium nemini [IP] cordato improbantur. Hinc non tantum a diligentia eum commendat. Ioh. Danie! Maior in dif. d« numis graece inferiptis, fed et Pavllus Colomefius notis ad Gyraldi dialogos de Foetis pag. τος. adpellare:non dubitat virum multae lectionis atque ingonii amoeniflimi. Idem 'amen in bibliotheca felecla pag. 46 fq. fa ear, fe in Stephano "Thomae de Pinedo ron molrum eximii deprehendife. — // jj paroiff jc l'avoue , quidque le&ure, mais une leéiw e triviole, et qui ne nous aprend rien dc pariicul er. Kkkk 3 Pour ppp) Ὅς quo vide ΣΟΙ biblioth. hebr. ar, 665. Harl. Lib. IV. c. TÉ. STEPHANI BYZ. Vol. TIT. p. 4 P ἐς 630 . Pour let correflions ou Tes conie&urer, outre que ce. uif. Portugais en. doit une bunne partie a vean Hortungus, qu'il u' adegue que fort rarement; il y en a peu qu'on puif/e nommer heureufes e£ de la force de celles. der Leopars, des Scaligers, des Mauffacs, et des Saumaifer. De. plur il témoigne s avoir Μὲ que. fort smparfaitement ler ouvrages de cer grands |hommet et de piufieurs autrer, du travail derquelr il auroit pti embellir e£ aupuienter [e fien. ge nos pou[/* pas plus. loin ma cenfure, parce quce jay feit ailleurs quelques remarques fur. a. Cri- iique.de ce juif. Fabri. — [Sunt exempla, (e gr. in cat. libr; Com. de Rewiczky, p. 53. et Pincll. I. pag-360.) quae nouum accepifle. videntur titulum, in quo Amflelodami 1725. fol. utegram dabo inícriptionem ex Hambergero in zuverliff. Nachrichten tom. ΠῚ. pag. 277. : Stephanus de vibibus, quem primus ΤΑσμιας de Pinedo Latii iure. donabat, et obferua- tionibus, Ícrutinio variarum linguarum, ac praecipue hebraicae, phoeniciae, graecae ct latinae detectis illuflrabat. His additae praeter eiusdem Sep&ani fragmentum, collationes lacobi Gronouii eum codice Perufino, vna cum gemino rerimn et verborum indice ad Ste- hanum et "Thomae de.Pinedo obferuationes. Amílelod. typ. Tacobi de longe. 1678. fol. In bibl. Bodleiana eft exemplar cum notis msstis Ed. Bernardi. 7a;7.] A. 1684. Lugduni Batauorum fol. prodiere Lucae Holffenii notae et caftigationes poflu- mae in Stephanum, non fane a viro praeflantiffimo, qeod valde optandum eret, ad edi- tionem paratae et elaboratae, fed quales ad oram Stephani ab Holflenio adfcripras velut filaam quamdam et apparatum elaborandorum commentarioram in codice Barberiniano, ex autographo, quod Sereniílimae Chriflinae, Suecorum reginae, Hol(lenius legauerat, ex- | preffo, reperit, nec fine magno labore digeffit defcripfitque ZheoZorar Kyctiur *9), — Nibilos minus vel hae inter legendum in chartam a viro infigni coniectae nec vlitimam manum ex- pertae notae, plurimum longe lucis Stephano adferunt, plura loca tum illius tum aliorum fcriptorum feliciffime reflituunt. Ac profecto non tantum. MStis duobus Palatinis aliisque fubfidiis praeftantiffimis inftructus, fed et critices ac geographiae veteris omnisque doctrinae ,callentiffimus Holflenius fuit, vt, fi ipfi commentarium in 'ESv,uc. perficere atque. edere conceflum fuiffet, nihil forte magis egregium in hoc genere potuillet requiri ac defiderari. Iam non adeo mirum eíl, in poflumo opere nonnullos legentibus obferuari errores, quo- rum multos ex numis praecipue oflendi poffe, Pyrrbique Ligorii auctoritati nimium faepe Holflentum tribuiffe, notatum eft ab illuflri Ezech. Spanhemio epiftola tertia ad Andream Morelluim , . quae huius [pecimini rei numariae fubiungitur. Quantum vero lumen quam. que haud vulgare Stephano ex numis pollit accedere, docoit ides Spanhemius insincom- parabili opere de praeftantia numifmatum, [16] vt Harduinum aliosque nunc praetermittam, Francifa |» qqg) lufcriptio haec eft: Lacag Holflenii notae et caftigationes poltumae, in Stephani Byzantini iSwuzz, quae vulgo περι πολέων infcribuntur: poft longam doctorum exf; cationem editae a T/izodo- ro Ryckio. Qui Scymmi, Chii, fragmenta ha- €tenus non edita: item diflertationem de primis Italiae colonis et Aeneae aduentu ct alia nonnulla addidit, Lugd. Batau, apud Io. Hack. 1684. fol, conf. act. erud. Lipf. 1684. menf. Nou, p. 487 íqq. In nouis mifcell. Obferu. tou. 11, pag, 117 — 124. leguntur Lucae Holjlenii obferuationes ad indi- cen fcriptorum a Stephane Byzautino citatorum, quas Franc. Galluppus defcripferat. Creuenna in catal. tom. V. paz. i1 fqq. duas Holítenii litterae ineditas itidem excudi fecit. Ha. Vol. ἘΠ p.55 f EDITIONES . Aib. IF. c. H. 631 Fyancifti Guieti notas ad Stephanum, fed adhuc ineditas laudat Aegidius Menagius pag. 27. amoenkatum iuris ciuilis. Denique a. 1588. Lugduni Batauorum fol. Stephani epitome cum noua verfione et commentario eximio /óra&ami Ber&elii edita eft, qui vii eruditus et diligens praeter codi- cem Salnafianum. cum codd. lalarinis collatum, variis alii: adminiculis et MSto infigni Voffiano vfus non tantum innumeris locis emendatiorem, fed et interdum aucliorem Stc- phaui epitomatorem dedit, vt in ᾿Αγνῶς, Ακυληΐα εξ plorimis aliis vocibus lector non in- diligens faciie ex fe obferuabit. — lmmortuus eíl huic operi bonus Berkelius, adeoque ἃ littera £I commenterius vlrimam auctoris manum haud expertus. qualiscunque tam:n in eius fzliedis ex(labat cura Jacobi Grom^uii adiectus fuit. Subiunélae funt etiam ipfius Gro- nouii breues notae quaedam cum variantibus, lectionibus per eumdem virum doctum ex MSto Perufino collectis. Fabric. Infcriptio haec eft: EveQuve — Stepáami Byzantini gentilia per epitomen: antehac zreel πόλεων de vrbi- bur in/tripia- quae ex codd. msst. Palatinis zb. Cl. Salmafio quondam coila'is et MS. Votlia- no reftituit, füppieuit ac latina ver(ione et integro commentario illuflranit A,roh:rigas Ber- &dliur. Accedunt collectae ab Jacobo Grosouio variae lectiones ex cod. MS. Perufino et ad- mixtae eiusdem notae, Lugd. Batau. apud Dan. Gaesbeek. 1688. fol. — iterum cum accef- fione quadam, (num praeter hauc et tituli folium totum opus recnfum fit, necio:) — infcriptio quidem haec eft: Step&ami — —— ἃ lar. Gronouio variae lccliones ex codice MS. Peru(ino, intermixtís eiusdem notis, cum excufatione de excerptis Bocharti et Palincrii a fe non publi.atis. Lugd. Batau. apud Fred. Haaring. 1694. fol. — Exemplum huius anni indicauit Hamberger I. c. et frequentius occurrunt exemplacia illius anni, Zar. ' Scd Berkelio, 'tame'fi iam pridem defuncto, non leuem dicam fcribit prolegom. ad Sam. Biocharti op:ra Stephanur Morinur, quod Bocharti, Palmerii fuasque ipfius obferua- tomes in Stephanum illi transmilTas, vel plane negiexerit, vel appofitas rariffime fuis, quibus debebat, aucloribus acceptas tulerit. Qua de re lector melius judicabit, fi Bocharti, Pal- merii et Stephan: Morini ad Stephanum obfzruationes, quae [in. Bocharti geograph. facra, Lugd. Bat. 1692. fol. pag. 791 fqq. et] tom. I. Operum Bocharti editionis 'Traiectinae poft pa- ginam 293. l-gantur, conferet cum editione Stephani, a Berkelio concinnata, euolwetque lani Berkelii filii pieratem im vindicanda fide pateroa ad Iac. Gronouium.. Fabric, — Frag- mentum e cod. Seguieriano a Tennulio et Montfaucon; nec non fragmentum de Dodone, à eo Gronouio editum, iam fupra memorauit Fabricius. — In mifcell. obferuatt. | vol. VII. p. 76. 28.108. quaedam Stephaui loca emendantur. — a nouis mifcell. obff. VII. p. 769 — 797. exílant doctae /. G«ucl notae in Steph. Byzant. in quibus permulta Steph. loca emendantur, aut explicantur, aut a crifi Berkeliana vindicantur. — lbid. tom. ΝῊ. pag. 927— 958. et tom. IX. pag. 961—976. Hadrionus H.ringa primum de quibusdam iudicium fert edirio- nibus, tum de officiis forari cditoris breaiter diierit: quibus pracmiífis, artieulos primae litterae. vsque ad voc. ᾿Αλλ» latius perfequitur. eosque variis, maxime critici», illuftrat ob- ferua' iom bus, atque interdum a Gauelii opinione di(cedir. — No:ae in Stephani. Bys. ἐδ "m a 1. A. Fabricio, vt videtur, auisque Aldinae editionis marginibus: adfc: piae ex autoera- pho coinmunicantur a Zul. Bcruis Ballefledt , Hehlnfladiirz74. 4. — Lilas notas cum cl, Gur- Lis / 652. Lib.IV.c. 1L. NOTAE IN STEPHANI BYZ. 'FONIKA litti fupplementis atque adnotationibus hic, vti fupra iam promifi, cum lectoribus, cri- tices atque antiquitatis amantibus, communicare baud incommodum videbitur. Har/. [Notae in Stephani Byzantini 'E3rxx, ab Ioh. Alberto Fabricio, aliisque Aldini exempli mar- ginibus adícriptae. Ex Autographo communicauit aliisque auxit Jo/. Gurliitus, magifter fuperior fÍcholae Bergenfis prope Magdeburgum , Conuentualis Monaftcrii Bergenfis, rel. Quas hic Bibliothecae graecae Fabric. infertas vides, lector erudite, adnotatiunculas in Hermo- Jai Epitomen Stephani ἐϑυικῶν, iam quidem maximam partem edidit (Helmítad. 1774.), qui nuper c viuis difceffit, 7ul. Bernh. Ballenfledt , Re&or fcholae Schoeningenfis in ducatu Brunfuicenfi do&iffi- mus, e cuius bibliotheca illud Aldinae editionis (a. 1502.) adeoque principis exemplum, quod nunc manibus tero, mihi comparaui. Sed quum vir clariif. eas programmate fcholaftico ederet, atque ve- rendum adeo fit, ne, vt folent eiusmodi libelli paucis exemplis proponi neque a librariis per omnem eruditorum orbem diuendi, in paucorum manus venerint; gratiam aliquam me iis denuo edendis ope- rique eius viri, ἃ cuius inaunu maximam partem profe&tse videntur, quo et certius feruen:ur et cum pluribus communicentur , inferendis, apud graecarum litterarum. doctos induíftriaeque Fabricianae fautores initurum effe non defpero. Accedit, quod do&i(fimus Ballenftedt non omnium in margini- bus illius exempli notatorum ratione habita, ca tantum excerpfit, quae maioris ad illuftrandum illum au&torean momenti effe putauit, ^ Sed antequam eas ipfas adnotatiuuculas prodire iubeo; et de au&toribus et de ratione vtilitate- que earum, quaedam e Ballen(tedtii libello laudato partim defumta, praemittenda funt. Maximam illarum partem 10. 4118. Fabricio deberi, aperte teftatur ductus et forma litterarum, quae cum fcriptu- ra nominis proprii et nocitiarum litterariaruu ; Bibliothecae graecae poftca infertarum , quae libri in- dici manus ipfius adiunxit, non male congruit. Habuiffe vtique Fabricium id moris, vt inter legen- dum notas fuas margini librorum adlineret, praefertim iis, quorum aliquando illufirandorum confi- lium cepiffet , et Reimarus, vir fuimus , in vitae eius deícriptione pag. 46. teftatur , et aliunde mi- hi conftat. — Alia quaedam eífe vel a Sopingio, "Theologo ct Philologo Belgico, vel a Palmerio, do&iffimo illo milite Francico, vela J'a/efio adnotata, nota ad voc. "Papi πέδιον adízeipta prodit, in qua au&or iu/J "offi ad IsfHn. pag. 72. Hefychium emendafje fe profitetur. — Helychiani vero textus corruptum παιθίον in voc. "Paoiv, in πέδιον recte mutarunt et Sopingius et Palmerius et Valefius, vt adco vnus ex his reliquae adnotationis ex parte faltem auctor videri poffit. Quamuis et hoc omnino prac- ftare noli, quum non ex Morhofii tantum Polybift. 54s T. fed ex ipli quoque Albertina Hesychii editione fatis conftet, plures viros doctos olim ad emendandum Heíychium manus aimouiile, qui ca- ftigationes fuas vel ad marginem exemplorum up. quibus vtebantur, edfcripferint, neque dum vlti- mam manum expertas , aliisue de caufis, feparatim non ediderint, vel aliis libris , et iis, quos criti- cos vocant, et commentariis fuis in auctores veteres occafione paífim oblata inferuerint. Quare et slium adnotationis illius auctorem haberi poffe, fi quis pugnet, negare non au'im. — Ccterum his, in quibus Fabricii manus mon agnofcitur, adnotatis, Ballenítedtio praeeunte, obelum CT) appotui. Verum quisquis tandem eorum auctor fuerit, quem, etiam fi diligenter exquiitum certiffime de- preheaderemus, ne operae quidem pretium ad vfum eorum facturi videremur ; dignae vtique funt, quae etiam ἀνωνύμως in lucem emittantur. Quamquam enim ad rem criticam parum fpectent, neque in varietate lectionis € codd. fcriptis enotanda locisue depraustis. felici ingeni acumine emendan is verentur; multa tamen colle&a continent, quae ab aliis doctis viris, AMeurjio, Cafaubono , f"alefo, Bentleio, rel. ad emendandum Stephani opufculum in medium paffim prolata funt; pleraque autem adnotata ad rerum intellegentiam iuuandam comparata funt , iisque, quze ab Ethnogrspho, fiue ve- ra, fiue falfa, traduntur, lucem aliquam adlatura. In plurimis quidem non nifi nomina et loca fcri- ptorum, vnde emendatio illuítratioue peti pote(t, indicata animaduertes; id tamen ncmo in carum auctoribus srr) Einsmodi exemplum edit. Aldinae (Venet. manu adfcriptis caftigationibus emendatum equidem 1514.) Hefychii , multis Chriit. C. Septimii Florentis — ipfe tanquam κειμήλιον feruo. NOTAE IN STEPHANI ΒῚΖ. "EONIKA Li.IF.LlL $3 auC oribus rezrehendet, quum margo libri Gingulas quasque virorum laudatorum enimaduerfiones in- tegras vix capere potuiffet. Neque vero a nte iure aliquis poftulauerit, vt prc^ter ea, quae, vnci- mis inelifa, accuratius pofui » quidquam praecítarem, vtque loca laudeta integra fubiiciendi laborem fufcinerem, quum caueri deberet, ne libellus hic, Bibliothecae Fabricianie πάρεργα modum excede. rtt, Quid? quod exiguam banc ad illuftrandum Stephani librum fymbolam eruditorum maxime víui ut futuro cius editori deftinztam velim, a quibus libri laudan facile edhibcri euoluique poffunt. Quare ob rem ctiam mcarum parrium duxi, vt ea, quae ipí-, cx quo illo Stephaniani operis exemplo familizriter vtor, a viris doctis paffim emendata in eo vel illuftrsta marginibus adfcripfi, vna cum 1]- lis antiquioribus adnotatis publici iuris facerem; quorum auctoribus «t fuus henos conflarct, vnci- nis includenda mea qualiacunque ab illis diftinxi, Mequc:n pofterum plura ad illu&randum Stepha- num precíidia e libris criticis et philologieis coiligere deGftam, communicaturus ca cum viris do&is /fingulazi libello per occafionem fcholafticam fcribendo, fimul fatis magnam.eorum vim comparauero, Nam profecto iam dudum optan cum viris doctis, mallet cditor quisque nouus auctoris alicuius -vete- ris, quo quilibet in quolibet eius obfcuro et difficili loco adhuc praeftita vno obtuitu perfpicere poffit, bonas potilimum emendationes et enarrátiones singulorum: fcriptoris edendi locorum congercre, quae et per libros criticam ,rem traCtagtes, .ct per commentarios in alios auctores fcriptos aliosue libros .difperfa reperiuntur, quam excerpeadis commentaciis prierum eiusdem auctoris editorum vnice iníu- dare, fiue potius operam, qua neque veteranis neque tironibus omnino fatisit, plerumque perdere. Atque huic defiderio vt tanto facilius quisque fatisfaciat, vrinam detur aobis aliquando iuuenum Hit terarum adiguindarum eupidorum et labori aífidue ferendo parium focietas, quae fyllsbum catholi- eum omnium ex omnibus fcriptoribus veteribus, in libris criticis et philclogicis cuiuscumque generis difperífe tract:torum, emendstorum, explicatorum locorum conficiat! nam Gruterisnam lampadem criticam nouam a Germanorum quidem irremiffa induítria, verum, qua numc cft germanorum res libraria conditione , non nifi ab Anglofaxonum, fortaflis ctiam aliquando ab Francorum, fi pace re. ftituta priftinis promouendi litteras animus rediuerit, infigni in ftudia artium liberalitate exípecta- re licet. - E - Ceterum vt et nouus aliquando Stephaniani operis editor exiftat, qui denuo in verborum inte- gritatem et rerum traditarum veritatem et intelligentiam ftudiofe iuquirat, mecum optabit, quicun- que non pauca, quaé ad emaculandum illuftrandumque hunc.ad omne antiquitatis ftudium vtiliffi- mum librum faciunt, praeftantiflimorum eius editorum, Luc. Hol/lemii , Zorah. Derkelii, Tac. Gro- nouii, Thomae de Pinedo diligentiam ingeniique .acumen ;fubterfugiffe, ex his ipfis adnotatis per- fpexerit. Sunt etiam multa geographiae, hiftoriae, ommimoque litteraturae antiquae loca poft illo- rum editorum aetatem a noftris accuratius folertiusque perluftreta, vt Stephano noftro inde multum nouae lucis accendi poffe fperare liccat. — Scripíi iu .fchola Monafterii Bergenfis , meníc Decembr. 1793. A. "ABaxi, πόλις Quxixj] vid. Hefych. et Suid. in "Aga, Plin. 4, 12. Strab lib. X. — Ptolemaeus Alexan- drinus mentivit etiam oppidi huius nominis in Arabia felice. (In illa Phocenfium vrbe crat Apol- linis delubrum locuples, vbi oracula reddita; vid. Herodot, 8, 33.) — ἐπὸ ἥρωος "Α.3.} Leonicus "'hcmaeus 2, 45. var. hift, Virgil. A. 3, 286. — magni geftamen abantis, — auQuwrre] vid, infra voc. 'Agic. — d if») delenda a:rb.tror. 'ABuvyris, καὶ Εὔβοια] Herodot. l. 4. (c. 146.) "ABuyres ety ἐξ Εὐβοίης εἰσὶν ἐκ ἐλαχίςη μοίρῃ. Homer. Tl. p. 72. v. 15. p. 145. v, 27. (loci (unt Hl. 2, 542. 4, 464. conf. Schlichthorft geogr. Hom. p. 110.) —./ ὧδ Ἤσίοδιε ἐν κἰγε., . .( γυναικῶν lcgit Meurfius in le&t. attic. Salmafius καταλόγῳ, — ἔκησαν»] ὄκισαν condiderant. (καὶ ante "Aur. vitiofum effe, nec pertincre ad verfum Czllimachi, |. fed ad aliud teftimonium, quod exeiderit, aut omiifum. fit, arbitratur Erneít, ad Call. Tom, t. p. 331.) .-- ᾿Απολλώνγιοε, περκούτῃν} lr v. 952. "ABvdss — ds Awzewi] Mufaeus iu Erotopacgn. vid. Pareum p. 41 — 45. Fol. IF. L11l 'AydSugea] 61 Li. ΠΡ «ΗΟ ΝΟΥ͂ΔΕ IN STEPHANI BYZ. 'EONIKA 'Ayu3vesc] ᾿Αγάϑυρνα Valefius pas. 35. ad Excerpta Peirefc. (᾿Αγόϑυρσοι --- ὡς Πάσανδρος) eft femper apud. Stephanum Byz. Pifander Larandenfis. vid. Heyne Exc. .. .& ad Aeneid. 1-2. p 234. 235.) e D : "Ayea καὶ Ayoge] vid. Peteutum f, 415. a! "T'hemift. ᾿Αγύρηνα) ᾿Αγύρνα --- ᾿Αγυριναῖος --- d wy: 040v. "Ay x cen] πόλις Σικελίᾳ] leg. Κυλικίας, ; ; ᾿Ἀγχιάλη το ᾿Αγχιάλην σὺν Ταρσῷ] Gene(ius Byzant. MS. apud Bofium: Νινενὴς βασιλεὺς ᾿Ανακυνδειρεῖζα παῖς Ταρσὸν καὶ ᾿Αγχιόλην ἐν ἡμέρῃ μη ἔκτισεν. Haec ille lib. ΠῚ. Βεσιλικῶν., (Editus poftmodum eft Genefius in tom. XXIIL Scriptor. Hift. Byz. Venet. 1733. fol e cod., qui vnüs reítat, bibl. Paullinae Lipf. cuius apographum , a Steph. Berglero fa&um, lo, Burk*. Menkenius Venetis edi- toribus transmiferat.) adde noftrum πέτα in Ταρσός, Ad — εὖ. Sardanapalum hafce duas vrbes /Tarfum et Anchialen) condidiffe, contendit etis Phauorin. in 'Ayx:/^3. d ^ T: i LL Σ ἐσὲ καὶ τὸ ἐπίγραμμα] de Epigrammate illo vid. Clem. Alex. II. Stromat. Cic. Tufe. 5, 35. Dio- dor. Sic. Il. Bibl. add. Suidas voc. Σαρϑανίπαλες, Pluiarch. περὶ τύχης "Axe£zsóps λέγῳ t. *.. Strabo 1. XIII. p. 672. Arrian. II. Alexandr. Athenaeus ]. VIII. Dipnof. εξ XIL Auguftinus "1. dc eiu, dei, ibique Viues et Leonhardus Coquaeus. Bapt:fta Campofulgos. IX, τ. (collectan, de dictis factis- que memorab.) Crenius 7. animaduerf. p. 31 fqq. Im tatus eft Fridericus Caleiae comes; Siri- cius de animae immortalitate p. 10. — add. Tzetz. Chil. 3. hift. 95. Excerpta chronologica cum Malala edita p. 21. Po]yb. Excerpt. Peirefc. p. 22. Dio Ch«yfoft. orat. IV. de regno p. 81. (tom. t. p. 186. edit. Reiskii) Phauorin. in Σαρδανώπ., : - Ἄδια 83»5] vid. Suidas ἢ. v. 'Adgaárrs] Marinus G 32. de vita Procli. Suidas in Eés£Ques. ΓΑ Φιλις — τινὲς 92" As] Spauhem. p. 104. ad Callimach. (ad H, in Apoll. v. 39. p. 159. cdit. Erneft. tom. 2.) : à t : ! ΣΌΣ ΤΣ *AS3»«1] Condidit hanc vrbem Minerus et Neptunus; cumque inter fe contenderent, ab "vtro no- men vrbs condita recipere deberet, Iupiter ab eo edixit, 8s ἂν, παλλισον. τῇ πόλια viam ἐπιδοΐῃ, Neptunus itaque λεμέσε καὶ νεωρίοις ταύτην ἐκόσμει. Ἡ δὲ ᾿Αϑήν ἐλαίαν b τῇ ἀκροεόλα ἀνέδωκεν εὐϑα- λῇ τὸ χα εὔκαρπον, καὶ ταύτην ςεφανωσα μένη καὶ ὑπὸ πώντων ὁρασθᾶσοι νενίκηκε. Inde Athenae, vrbis . nomen. 'Refert hanc fabolanr auctor Geoponic. lib. IX. Ὁ e- ὅτι ὁ Θησεὺς τὰς Üdeza] δώδεκα. vid. Meurfii 'Theleuas cap. vr. : «-- ὁ 8ὲ Φρύνιχος dyérrasy].Haec non legas 5odie in Phrynichio- e a3 te (--- πκλλάϑος πλανὴν sus]. vid. Herfterhuie ad Ariftoph. Plut. pag 969.) | 1c Aeon £A35s — βάλλε ἡ cux εἰς. nempe vsque ad forumMyrinae; Plin. 4, 25. Strabo 1." VIT; pag. 16. quem refutat Heyne ad Lecheualicr dc fitu. vet. "Proiae .p. 55. «cónf. etiam Chandler'é travels "in Alia min, peg. 23. Mappam gcograph. itinerario Choifeul- Goufficr pracfixem. Riccioli geo- graph. reformata, De altitudine et vmbrae iactu huius monus egit Kaeftner ad Lecheualier pág. 2302— 245. — Montem rationemqse cius perfodiendi ab Xerxe initam defcripfit Herodot. 7, 52523) ' Y dd ἜΝ Αἰγάτη! vid. Gronou. pag. 54. de Dodone. Αἴγινκι — dei δὲ τρύπανον αἰπολιτὺν} ἔτι δὲ κατοὶ τρόπον (wel τόπον. αἰολικὸν legit Cafzub. Theocrit. e&t. p.15. (p.58. edit. Reisk.) Αἰδηψος — Καλλήκαχος Δανθάλῳ] vid. Bentlei. pag. 410. ad Callimach. — "Age etc.] paratus. Benilei. pag. 319. ad Callimach. Αἰϑιόπιον) Αἰϑόπιον Bentlei. pag. 427. ad Callimach. vid. Holften. ad h. ἢν (Ai£svy δῆικος Kexoemides QuA3:] vid. Morus ad X. noph. Hellen, 2, 4, 17.) oes (Aicdum, πόλες Occ]. Hom. Il. 3,5045 fed "Thucyd. 4, 107. dicitur O/r«. Ergo vel vtrumque obtinuit, vel alterutrum deprauatu:n:) ᾧ "Aeg — ἡ δὲ περὶ τὸν Βηλον] Fluui nomen. vid. notas Varior. ad Tacit. hiff. 5, 7. '"Axsovis — καὶ Axporieis] ᾿Απρονεύς. Ezech, Spanheim, pag. Οἷς. de numifm. "Axdyms — δηλητήριον Qxeuuxar] Stapel (oh. Brodaeus alias) ad Theophr. hift. p'aitar, p, I142«, "Axga — Συρωκασίων κτίσμα ctc.] locus corruptus, vid, ideurf, in Cypro E 1. 63. : : "Axpuyay- "Mog | x s i D 1. NOTAE IN STÉPHANI 577. EONIK& Lib.IV.r1L 65 ^Ahxsdyoyrrec] Bsclu Lex. "Toni, 2. pag, 1228. ᾿ληρόϑυνοι] Acrothon Plinius; Z3es Zee» Ptolemaeus; hodie Cima di monte, (der Berg Athos i& kegelfórmmig und viel-hóher als der Olymp; Bjórnftühl 'Fom. 6. pag. 349.) - CAn29«5] exndem οἵα cum πύφος Hiad. 8, 734. putat Herfterlis ad Áriftoph. Plut. pag. 116.) "AX xg egnvtder — ὀρὸς τὴς βρωφη):8)4} Spanlhem. pag- 248. zd Callim, ' "AA? — τὸ yis "AXe27] Spcniem: pag- 249. ad Callim. CAAeZ&vopgtie — vnde δὲ καταπτάντει Ὁ Piticus ad Curtium 4. 8, 6. — λέοντος ἀκόνι] Barthius ad Zachar. Mytil pag. 285. (in dialogo, qui infcribitur Zfpitictiíus. Lipf. 1654, 4) — ἑπτακαιδεκάτη «τα Ecylaoz] Pitifcus ad Curt. 7, 6, 15. — ἔξι καὶ τόπος — Tosuxy] Spanhem pag. 176. de nurui(n. “-- gud δὲ Axyxgy — Qvam) vid Adr Iunii nomenclater. pag. 123. Salat. ad Solin. — πέλας xraraiesa] In Chronico Pafchali p r7. ᾿Αλέξανδρος ἔχτισε πόλας (3, ὧν ej περοτηγορίσᾳ αὗται" 1) ᾿Αλεξανδοροιαν τὴν παρ Πεντώπολιν, πρύτερον "Terris καλεμριόνην, Mines ὅσον ἐμιπύριον. 2 τὴν ' eo . ^- 4 3) τὴν πρὸς "Agmo». 4) τὴν Καβιῶσαν, 5) τὴν xod Ξευϑίαν ἐν Ajycuan. 6) τὴν ἐπὶ apis. Aiyvmzov. : 9) τὴν ἐπὶ Βαβυλῶνος, 10) τὴν imi llo. 7) τὴν περὶ Κύπριδος mzorugv. “ 8) τὴν ἐπὶ Τρωαθος, ΜΜεσαργαρέε. 11) τὴν ἐν Πέρσασς. 12) τὴν Κασον. ὲ ; (Αλέαρτος — '"Agutiézs δ᾽ ἐν τῷ a εἰς ] male Pinedo corr. did τῷ e. vid, obíeru. mifcell. Batau. "Toi. X. pag. 451.) 'ARixzpyraecos — ὡς Καλλίμα χοιἾ Bentlei. ad Callim. pag. 420. ᾿λλύβη — δε τὸς μὲν sony] κελέβην. Cafaub. Theocr. Let. pag. 39. (pag. 66. edit. Reisk. conf. Stephan. voc Χόλυβες Danuille geogr. ancien, pag. 100. Car. Stephanus diction, voc. Alyba.) TAXvxes — Καλλίαχ χες] Bentlei. ad Callim. pag. 383. "AX réxs] vid. Hefyci ium h. v. (Δμαϑὲς — 3» ἀπὸ τῆς Κινύρε μητρὸς ᾿Αμαϑέση:] apud Plin. 7, 56. eft Agriope; ap. Hefych. voc. Kuvezs eft Pharnace. vid. Heyne ad Apollodor. pag. 824-) ("Ammsos — ἄλλη ἐν Κυρήνῃ — ἀκπελίτην ἄνα] vid. Hemfterh. ad Ariftoph, Plutum pag. 322.) "Av og y mas λακωνική] Schol. "Theocr. 192, (ad Id. 10,35. 12, 13.) Meurf. mifcell. Lacon. 4,2 et 3. alia colonia in ltalia hoc nomine, de qua idem r, 7. (— ὡς Σιμίας ἐν κυσὶν etc.] Locum hunc emendauit Heyne antiquar. Auffitze Tom, r. pag. 99.) "Avaxrépsix] Euftath. ad 1liad. «. pag. 16. ν..36. ἐν δὲ τῇ τῶν ἐθνικῶν κωταγρα ἢ καὶ κύριον ὄνομα φέρετου &y«Z viis γῆς καὶ ἐρανξ, ἀφ᾽ H καὶ ἡ Μίλητος ᾿Αναπτάραα ἐκλήθη ποτέ, — Confer infra in Μέλητος, (AZos, πόλις Κρήτης εἰς, defendit Weffeling. ad Herodot. p. 348.) "Agyivacc πόλις τῆς κέολίδες éyrikQUs δὲ λέσβε καιμένη καὶ μανίας παλεμένης ἄκροις, Ariftoph. interpr. in Bzrps zo. ('Apgsios πάγος, drpaztipoy ᾿Αϑήνῃσι»)] Heyne ad fragm. Apollodor. p. 1045. coll. p. 820. malle videtur δικατήρνον pro ἀκρωτήριον. ᾿ (--- ὅτι ἀλεῤῥ] emend, Heyne ad Apollod. pag. 820.) λριμο — Τυφῶνα) "EvQuzos Vopersog evvzs.. 1ta ex Homeri hymmo reftituit Erythraeus indice in Virgil, voc. Jgarime. (conf. Heyne ad Apol!od, p. 77 fq. Schlichthorít geogr. Hom. p. 144 fq.) ('Agnds — προσελήνα,} vid. Heyne opufc. Acad. "Tom. 2, peg. 332 ἴα, 337 ct 343. — Mox pro ó»- μασϑῆναι legit idem ad Apollod, p. 667. 62794.) ( Agu«] vid. Hefychium h. v. — ἐκληϑη ἀπὸ AuQiapis] Plutarch. 6. Parallel. minor. Strabo IX. pag. 736. —:/' τὴν ᾿Αττικῆς “Δραα] vid. Suidas. : CAgatla — ὡς "Arrinuvons ἐν τρίτῳ περὶ ῥόδα] de hoc v. Voífius de hift,graecis p. 324. — ad locum: παρὸ τὴν οἰρχὴν τῇ» ὑρκονίπε, vid. Euftath. ap. Voff, l. c. p.371) | "Aeysy --ο καὶ Λυκόφρων] v. 643. (Aeg z«] locis ab Holftenio laudatis adde Lycophr. v. 895.) ᾿Ασίκ — ἀντὶ τῷ Asis] fed vide AGa Erud. 1703. p. 160. ex Laur. Begero de numis ferpentifcris. CAc/vn] vid, Waffe ad "Thucyd. 4, 12. ᾿Ασκάλων — 9j ugi2«v:) laudatur ctiam Erymol, M. voc. 'Agg«yros», L11l a "Arvpgu- * 6:5 Lib. IJ. c. ΤῈ NOTAE IN STEPHANT BYZ. 'EONIKA NA "Acupx — d ὃ τὸ τῆς ὠσυρηνῆ: ἀρτέμκιδος ἱερόν] Haec δι, vid. Morus ad Xen: Hellen; 4, 1, 20. Ατλαντες -- Ἡρόδοτος τετάρτη] C. 184. vbi vid. Wefl:l et Valikem. pag. 362. Plim. 5, 8. ibique Dalechamp. AVX«v] vid. Morus δά Xen. Hellen. 5, 5, 18. — ὃν ἐπόλιταν Ke ravra] diffenfum ab str«bone componit Heyne opufc. Acad, tom. 2. pag. 205, ΔΑὐσκχίται — ὑπὲρ Buxmi] leg.a'0xirz; — B« ἔρκας. — vid. Cupes: Íyll. epift, Burm, tom. 2. pag. 69o. Herodot. 4, 171. Weflel. ad Diodor. 3, 49. ᾿ΑΦύρμιον — Εὐφημιος} Vollius de hift grr. L 3. p: 366.) 'AQeodis ^x] ᾿Αφ οδίσιο, Meurf. mifcell, Lacon. 250. Feitus hoc nomine, Notae ad [uftir, 2t, 5, 2. B. Βαβυλὼν — sx ὡς 'Heshrs] L r 184. adde B-rnegger ad Iuftin. r, 2, 7: vbi Herodotum contra Stephanum defendi:. Bxirxuda] Mauffac pag.390: b. ad Harpocrat. (BZx2es — ὡς Zw] haec verba fufpecta et orta e fuperioribus, vbi litterae ZQuvs mento, viden tur Erneft. ad Callim. tom. 1. p. 53:. 553. Bzoxg — οἵ τὸς ἱπποτροφίας etc.] vid. Herodot. 4.. 189. et quos ibi laudat Valcken. Bary — ἐξηγητής} ji. e. C crorum religionumque interpres. vid, Ruhnken. ad Tim. 116, edit, 2) BeveBevros] vid. Malelas pag. 211. Ὁ EE, — δῆ aos] ZEga«» Meurf. Bibl. er p: 1355. Boemizxos --- ogoíau:s]. Δορίσπκιος infra in Δ BzxeQzXecau] Curtius 9, 3,23. ib:que interpretes. Schol. Ariffoph. ad nubes v. 22. -- DaxeQsAes λικὴν} Mela 2, 3. Ρ- 79. Plinius. Βκχλέτα. Suidas in Θέωες. Βρηχ μῆνες — ἧ τὰ κηρύμωτα μαλακοὶ etc.] vid. Pearfom. p. 13 fq. Prolegom. ad Hierocl. ὁ Bofrre«s] add. Parrhaf. Epiít. 57 (Bé Cuvres — σαρὶ Hgedórg δὲ κακῶς διοὶ τῷ 7| Errat! vid. Weffeling. ad Herodot. 4, 194. p. 366.) T (Vudw — δ καὶ »x9 ἡμῶς be4Aey] leg ὅν, — Ad verba feqq. conf. Scalig. p. 36. b. ad Eufeb. — Singulari libello Academico in Steohani Byg. de Gaza n.rration-m inquifiuit Burfcher, "Theolo- gu: Lipüenlis, Lipf. 1764. 4. cont, etiam eiusd. diff. de Gaza derelicta futura ad Zeph. 2, 4. ibid: 17 8.) Γέργες — αὐτή τε καὶ ἡ σφίγξ Spanhem. p. 27- (L.X iy Xx Bai] yuya uu praeculit W cffeling. ad Herodot. 4, 1 &9. P: 556. Γλῆτες — αὐτὰ τ Κυνήται vid. Neues Magazin für Schuien etc. tom. r. part, 2. p. 419 — 441.) VogdvaYe — καὶ Uogl: xs] Hos Carduchos, Gordos, Mardos, Gordyaros, Gordaeos, Cardyeos et Carduenos vocari, Fullerus adfirmat p. 29. Miícell, — ide loca auctorum ,, adducta a Crenio: in Exercitet facr: p. :50 fqq. Γέτϑοι — ἐν τοῖς Bucavrizóis] Hermolaunr nimirum Byzantinim hiftoriam fcripfiffe, ex hoc loco pro- bst Voffius 2, 22 de hiftor. grr. p. 271. Γραικὸς — ἀφ᾽ α Fpoaxei] Scaliger pag. zo. 8. ad Eufeb. (conf. Marm; Parium eposh. τος Prideaux marm. Oxonienf p. i?r.: Ariftot. Meteo-ol. 1, τᾷ. ^pollodor. r, 2,;. Heíych. voc, "Pésxos, — Miras rccentiorum quorundam notariones (originationes) comme:norat! eisnrr ad Bof. aniiq. grs p: 3:4- — Ceterum a Stephano diffentit. £ufeb. Chron. 1. de argiu. regibus nr. 55. qui Gra. cam Theí- fali patrem facit.) A. Axgmi, 0... . enm] oj καὶ Δάρας. Coteler. IT. p. 656. 2 (A: «gaavio — αὐτῇ uae ras Maur ἐγύσαντο! Weffeling, ad Herodot. p.162. xo] αὐτῆκαρ ἐρύσεντο,) Aipix NOTAE IN STEPHANI BYZ. ἘΘΝΙΚΑ Lib.IP.r1l 63] Δέῤῥα —— Nils]: Διῤῥιάτιδος, Meurf, mifcell. Lacori: 306. Axa] Hieronym. Hosius. haec pio. Stephano Sutdam [cribere facit in latina fua huius hiftorta- ium franslattone; quem quid moueri y ipl] videndum relinquimus , eum apud Suidam tale ni- Lil in woftris codd. reperiatur. Barthius aduerf. 42, το. T Δία — mo Μιλήτῳ Haec Scholiaftae Theocriti eft ἡ περὲ Μῆλον. — ἡ πρὸς Σαρκοσσῷ) "Agmopye. Cafaub. Theocr. Lect; p: 34e Διοκμκήδεια — οἱ ipso] vid. Aelian. Anim. i, r.- ; ᾿(Δονκσία — Ῥυδχ Heyne ad Virgil. Cir. v. 476. emendat σποριδων;. Δορίσπος — ὡς Jopplaxis] Begasexios. fupra inr h.. v. Δενήδα, — Διογένης} notet locum: Diog. Laert, in prooemio; οδυκῶν — Παάμφυλον] vid. de hoc Hemfítezh. ad Ariftoph. Plut. p: 114. Awdusn — τῆς Μολοσσίδο:} vid. Neues Magazin fur Schulen tom. 2. part. r. p. 5. Bu pies) quae Hemfterh. L c. p. 117. et Ducker ad Thucyd, 3, 92. ex- h. l. laudant ,. offendunt, in'aliis editt, plura legi, quam im Aldina.) E E. —- (E8407 — ix... spei] emendat haec Heyne opufc. Ácad. tom. 3. p. 61.) Ἑλλὰς — ἐτξ AwxeMaror] Apollodo-. l. 1, γένονται δὲ ἐκ Πύῤῥος τῷ Δευκαλίννι ποΐδες, Ἕλλην μὲν πρῶ- τος, ὃν ἐκ Διὸς (lege 23:2) ἔνιοι γεγεννῆσθαι Ἀέγασι ctc: Lineis deinde aliquot interiectis: αὐτὸς μὲν. ἦν αῷ αὐτὰ τὲς καλαμένας Γρούκες προσηγόρευσεν “Ἕλληνας, vbi nota etiam interpretis errorem, qui reddit: i5 qüidem de fe Hellenas, qui pojlea Graeci vocati [unt, nominauit. Vertendum erat: is quidem de [e Hellenas , Graecos alias di&os , nominauit. Αἱ reliqua etiam, liber quia rarus eft, adícribi merentur: τοῖς δὲ, pergit, πακεσὶν ἐμέρισε τὴν χώραν: Καὶ Exo κὲν etc. (omifi hic reliqua Apo!lod. verba, margini adícripta, quum Hevnii beneficio liber in plerorumque maiibus. verfetur. — Ceterum: vulgatam lectionem in' Apoliod: l. c; ἐκ Διὸς confirmare Scholiaftem Hom, Jl. p: z. vel ab Fabricio; vel ab alio quo fcrius adfcriptum eft. de voc. euexoi ,. V got; et inepto epud. Hefych. 'Poixoi vid. Gale ad. Apollodor; p. 15.- σονελληνεεῦ vid. Graeu. ad Hefiod: p: 56. 73 ἐϑυικὲν Ἕλλην} Hellenes duti funt a quedam Hellene', vi quidam volunt; alii ab Elaea, i. e. oliua, quae ZHthenis erat... Cuius gentis princes natio et prima origo fuerunt Jones. Horum autem jator et primus απ δέον fuit [auan..— Dannaeus ad Auguft. de haeref, ex Epiphan: Epift. ad Acac. T : -- Ἕλλην ἀπὸ Ἑλένα τινὲς ἀνδρὲς τῶν i» Ἕλλ δὶ κατῳκηκότων. uli ἀπὸ τῆς Ἐλαίας τῆς Αϑηνῖε, Damafc, de haere. — Ἕλλην Ere xeAxXauves Δευκαλίωνος καὶ ύῤῥας mcis ὠρχὴ ἐγένετο τοῖς Ἕλλησι τῆς τοιίάεδε προσηγορίας καίτοι πάλαι Τρωικοῖς λεγομένοις; Cyrillus t, contra lulia. p. το, d. — Ἕλλινεν pro greci: fidelibus Ioh. 12,26: Ἕλξσα)] mentio in: Nili narrattt- "EXvoo«] vid. Meurf. Cretam i, gi. 3 "E»va] apud Sidonium male Aenna 7 apud ΤᾺ} Firmicum Eun. 4 — "E»xa:] Enuarae Cererem: nurus frequentant,. Priap. 75. Ἐπίδαυρος τι Tnis δὲ λαμηρήντ ?«meez» legit Meurfius mifcell. Lacon; a66.- Ἐρετρία — καὶ Egerpiaxés] olicemey Ἔρενρικὴν, Laert. p. 13, Suidas "Egergiexzv. (CEgvyess — καὶ Ecew] vtraque fora occurrit. vid. Waíle ad "Thucyd. r, 107.) Ἕρμον] vrbs Achaiae vocatur Scholiefiae Ariftoph. in Exe: , ct Suidae in Adze ,. it. Plinio 4, 5. — ἕνρὸν Ἥρας πσρϑέ 2] Ermionentis Cereris, hymnique, a Lafo (Fabric. Bibl. Gr. Ill. p. 102. 267.) in eam ders fact memicii, Athenaeus. Ἐρεχϑία)] Ezxex, vid. Meurf. de populis: Atticae. —. 'Egx2ee] E acr amt s Ἑύκαρπία — gv Zu»Zav] uesshoy Clericus ad Num: 15; 24. Ἔφεσος Ἡρόδοτον δὲ Λυόδίν» 7 l. 1, c. 1425 tametfi eiusd, libri c. 147, Epbefios εἰ Colophonios Toniae ad.gnauit,. 491 1,.}} 3 (Ἔφεσος 638 [7 ΤΡ ὦ ΤΙ. NOTAE IN STEPHANI ΒΥΖ. ἘΘΝΙΚᾺ n e ' , : ^ n ("EQeros — ἔτ ys ἐν AZ uus. σοφοκλ. etc ] hunc locum lacunofum expleuit Rutgerf. Vor. Le&, 2, t D Ὁ » » tr » . - εἶ » CA. d M, le. Eas — taam &sv] al. ἐχίονος àzv. vid. obferu. miícell. Bac. tom. 9. p. 455. €oll. p. 450. E. Ζυγοὶὲ — Qvyeés] Hinc corrig, Pomp. Mela x, 2. vid. obferu. mifcell. Bat. tom. 7. p. 445. H. Ἡφκιτίακ — τῶν δ᾽ ἩΦοαετιέων τύραννος etc. locum bunc emendat Valcken. ad Herodot. p. 205. vbi et voc. Παρερήσατο h. 1. explicat.) Θ. Θκεσος νῆσος etc.] vide hunc locum emendatum apud Scaliger. p. 37. ad Eufcb. b. et Iac. Grenou- ad Arrien. p. $8. T (Θέννα ἢ leg. Θεναὶ Spanhem. ad Callim. Iou. v. 42. fic εἰ habet Stephanus in Ὀρεφώλιον.) Θέραμνα ἢ alias TAerapra dicta. Micyllus p. 152. GepZzvog fcribit Meurf. mi(cell. Lacon. p. 297. (conf. ^. Cellar, geogr. tom. 1. p. 1203.) : Θίσπεια — QCrisós] is dicitur a Paufan, "Thefpius. 5 y i ibu ( me δ Ὁ τα PIN RES p ed vtraque forma in pluribus frequens. Θέριος — ἐπιγρώμμιατι] vid. Schol. Aritoph. in Νεφέλαι, — Latine Camerar. praefat, ad Herodot. ag. 14. PP Eft f2«. Quomodo ortum fit Θύελλα, vid. Weffel. ad Herodot. x, 167. p. 79.) Qupla — riis Καεναργίας ΚΚαενκοίας, Meurf, mifcell. Lacon. 392. (-- κατῶὼ συναίρεσιν tup) leg. ϑύραρ Ruhnken. δὰ "'iimacum | p. 74. cdit. fecund. CHAa4zm0A«5] Holftn. ad ἢ. 1. nomen Βάλανία in Chron. Alex. pro numine accipit et in eo latere Heli aut Βααί (folis) exiftimat. Sed ita Holftenium alterum dimidium voc. Bahorís , quod aeque cor- rig. videatur, intactum reliquiffe, monuerunt obf. mifcell. vol. a. p. 174. et lgg. Βαὰλ vel Βέωλ z^ aut As.) T. Ἱεροσόλυμα — dx) τῶν Σολύμων] Atqui Solyini, quorum etiam Hom. meminit, funt apud T«l- meífum in Pifidia quaerendi, autore Strabone. {7 (ll. ἡ, 184. 464. Odyff. £& 283: in quo polte- riore loco malunt leg. 'EAVaev. Schlichth. geogr. Hom. p. 15 et 153. Heyne Exc. 1 et 5. ad Aen. 55 improbat tamen. ' Idem i: comment. de theogon. Hef. in Commentat. foc. Cott. tom. 2. p. 144.) Ἰνδικῖτα alii Ἰνδικήτοι, Indigetes, vid. Crenii Exercit. facr. p. 5p fq. Steph. Κίσιβις, Chron. Alex. in nota Holftenii Kszifis. i e iUd up ΘΕ *Hesdoros δὲ iyuxros] "Ivuxos Weffel. ad Herodot. P. 449.) "las — νέων mot]av weviy;ax]. Allatius de patria Homeri cap. XI. (igacc] Herod. 4, 158. Occurrit et Pindar. Pyth. 9, 185. Ἴρασσα. Ἰωνία, ἡ ἀττικὴ πρότερον} conf, Strabo l. 9. init, Hefych. iu "Lows. Hom. Il. ν΄, 685.) K. K«fsip/«] vrbs commentitia. vid. Fabrettum p. 318. ad tabulam veterem Iliad. f (KaX&v«fos) Καλλάτηβος emenda ex Herodoto 7, 51.) KaXXux£so^i] condita Ol, 134, 1. a Seleuco Callinico, in Mefopotamia. Chron. Pafchalc p.125. T (Κάναι — κινοΐίος e— wuycis]| Rutgerf. V. L. 2, 6. p. 92. leg. Κηνοῖζος — Κηνκέε, : Καρέα — ἀπολλώνιος — περὶ παϑῶν] vid. Fabric. Bibl. Gr. vol. 7. pag. 5, — Moz ὑσομοηκατίζων b. e. commentario illuftrans vid. ibid. pag. 6.) ] , Καρχαθὼν — καὶ κακκάβη] vid. Maior p. 29, (K«cs«- ] NOTAE IN STEPHANI BYZ, ἘΘΝΙΚΑ. Lib. 177... 639 (Κασπάσυρο-] vid. Wef&l, ad Herodot. p. 3o0. - KavAo:/x] vid. Heyne var. lect. ad. Aen. 3, 5:5. Koé£v4o«] vid. Cossacntatt. foc. Gotting. tom. XI. p. τ76. KgoxodsiXauy — ἐν τῇ Moi] Mois einendat Valcken. ed: Herodot, p. 176, Κυβέλεια — καὶ Kv8:A5] (cribendum Κύβελις, vid. obferu. Miícell. Bat. tom. X. p. 430, Κυνητικὸν — κύνητε] vid. Neues Magazin fur Schulen tom. 1. part. 2. p. 4:4 fq. Κυνὸς κεξαλο}} Schneider ad Xenoph. Hell. 5, 4, 15. Κῦύφος — δύο δ᾽ ἐσὶ Κύφοι, ἡ μὲν Πεῤῥκεβίας ἡ δὲ Θετταλία} Haec errore ron vacare putat Hemfíter- huis ad Ariíteph. Plut. p. 115.) j " ΚΝ, Κακεδαίκμων — τὸ ϑηλυχὴν λάχαδα] adde Phrymichum. (Ad locum de praeffantiffimis ferri generi- bus apud Vett. conf. Schnzider ad Hiftor. rei metall. vett. p. 25 — 32. vbi etiam. voc. Zros»ux explicat, Λαπίϑη — Ga καὶ Λαπίϑαι) Λαπίϑαιν, Meurf. miícell. Lacon. 310. Δητᾷ — ἱσορξται Níxspyes] Alii Νέαρχος, qui tamem non Letaeus erat, fed Cretenfis. vid. Gronou. ad Arrian, p. 332. Valef; ad Harpocrat. p. 118. (qA/Xo:2]. Berkel. ad h.l. fcholiaítem Ari&op&. ewendat; aliter corrigit Hemfterh. ad Plut. p. 115.) AxcivKyio, μιέρος τῆς Βαετικῆς} vid. Cellar. notit. orbis ant. p. 66, tom. 1. (Máécves — uif (Herod. 4, 191), — μόχρες (leg. uxor) vid. Weffel. ad Herodot. 4, 178. pag- 559. Plin. 7, 1. - Μαιῶται — ἥν φασι κληϑῆναῃ leg. κλιϑῆναι obferu. Mifcell. Bat; tor. T. p. 168. Μαρώνεια] vid. Gronou. tom. II. Àntiquit grr. tab. XI. Ῥασσία] vid. Heyne opufc. ἃς. tom. 3. p. 61. Μας νὴ] vid. Heyne l. c. ᾿ Miyapu — ἐπὸ μεγαρέαι τα ᾿Απόλλωνος] Haec emendauit Heyne ad Apollod. p. 8.83. (— . xu] τὰς μεγαρι»ἐς χεράμ. etc Ἴ vid. Hemfterhuis ad Plutum Arift, p. 274.) Ma xev27«] Statius XII. Thebaid. 6t9. Μίλητος — uoma2n ayaxropía] Lemonyn. p. 134, ad Var. S. 1 ΕΣ ύνγ δος πόλις Kagéxs] "Noxudius, Ca(aub. 'l'heocr. lectt. 34. — ὁ Ζήνων» de eo Koenig. in Bibl. V. et N, N. Ναβαταῖοι, — ναβάτης δὲ ἔς,» vd. Fduard. Bernard, p; 49. ad Iofephum. Ναξος — μόνας ὀατοίμηνο etc.] Adde Suidam. Leonic. t, 59. V. Η Lindenbrog ad Cenforin. p. 49. Naxo asdeva] "Accxazr ἐπικτήσας Nüoougdexy ὠνόμασεν, Chronic. Pafchale ad Olymp. CXXVIL, 5. p. 174. Nives m ἴχτισε] Niniuae vrbis conditor, quis? vid. Cren. Exercit, Sacr. p. 172 fq. 1 — ἐν τῆ ᾿Αταρίᾳ} ita βαρβαειςὲ vocata Affyria. add. Fulleri tnifc. Sacr. p. 78. Μίσεβις — cnacesa τιὶς s5Xaf] Propterea Crenio Excrc. Sacr. p. 164 fq. deductum videtur ab Hebr. 5x3 ftatuic, collocauit, 2*33 /latug. ΟΝ ὁ μι 82] dicicur etiam /Voba. vid. Heinfterh. ad. Plut. pag. 249.) 9. ^ , (09 — Au] alius eft is, qui laudatur a (μοὶ. Ariffoph. ad Plut. vf, 1663. vid. ibi Hemfterh, peg. 352 (q. : "QA»pos — ὡς ενεῶν ἑκχαείεκαάτῳ] Fortaffis excidit aliquid poft nomen Xenophontis, aut locus sorrig. cum Moro ad. Xenoph. Hell. 7, 4, 17.) (Oxvg- 640 Li&.IP.cIl ΜΟΥ͂ΔΕ IN STEPHANI ΒΥΖ. ἜΘΝΙΚΑ (CORv um isiov] vid, ob(eru, mifcell. Bit. vol. 7. pag. 74 fq. Ὀκμηρίτας — ἔδνος Αἰϑιόπων} Holften. praecipit, leg. "Aet Bu, vid. tamen Ludolfum ad Hio - Aethiop. pag: 228. : ACA 'O«QXio»] 3panhem. ed Call. Ion. vf. 45) T. Παλλήνῃ — τρίγωνον τὴν βάσιν] vid. Gorallus ad Seueri Aetnam vf. 42. IHagxezuvsov] Barth. ad Statium ΠῚ, pag. 11. Παρϑυαῖοι — ἤ διὶ τὴν φυγὴν) Nic. Antonius-de Iure exulum p. &. ᾧ (Παρνασσὸς — ὡς ᾿Αλέξανδρος] Idem dicitur Alexandrides. vid. Hemfterh. ad Plut. paz. 333— 335, Mox vitiofe eft περὶ τὸ —— χρητήριον pro 78 -α χρητηρέα. Πάρος — xuxAsQuv καϑεζό μενος} προσκαϑεζα, mauult V.lck. εὖ Herod. pag. 5oo. Πειρκεὸς — ἐκ Vageaz:] attica forma. vid. Morus ad Xea. Hell. 2, 4, τς. p. 100. Πλαταῖαι — ἔξι χα νῆτος πρὸ τῆς 245€] ct quae deinde commemoratur, Ἰλατεῖα, νῆσος Λιβύη) mon diuerfae funt infulae, fed vna eademque. vid. Hennicke geograph. Herodoti pag. 29.) Πονηρόπολι «7. vid. Suidam et Plutarch. περὶ soAvrexyzcocvvrs p. 146. edit. latin. Hgaxíx:] adde Meurf. mifcell. Lacon. 4, 16. | Πρέαπο9] vid. Faber III. Semeftr. p. 5o. (Πυϑὼ — Πυϑο1} ponitur aduerbialiter, νὲ ᾿Αϑήνησι, vid. Scalig. ad Eufeb..ar. DCCXXXV. p. 41.) p. Ῥαβάϑμωμ «] 9uBx9uulB vcl (x8xJuaza. Mal. p. 222. ad lof. T Ῥάριον πεδίον] Hinc Hefychium iuffu Veffi: ad Iuftin, p. 72. emendauimus. T * i (PZces] vrbs Ciliciae, ad dextrum intrantibus Ifficum finum fecund, Valef.,al Eufeb. H. E. p. ut. fcribitur et Kto/Jus-) *. ἜΣ μη τῆς Κεφαληνίας, vbi Epiphanes diuino honore affeCtus, vid. Clem. Strom. 3. pag. 438. b. c. f Σάμψα — 6s] Exxon Ἡλιακαὶ ap. Epiphanium, 1 Σάραχ — σαρακηνοί] Stephanum hic fequuntur Couarruvias, .Gueuara, jn Epift. Pintus ad Danielis «παρ. 7. qui Saracenos ab vrbe Saraca di&os volunt. Alii a Sara, Abrahami vxore, quod nollent ab ancilla Hagareni appellari. Damaícenus (in libro de haerefibus. vbi de Mohame- danis quaedam fubiicit. Exítat tom. r. opp. Damaíc. edit. Mich. le Quien. Parif. rz1:.. fol.) ix Σάρας κενὲς», quafi Sara vacuos dictos nugatur. Alii a Sarra et Sakas, quod Arabice eft defertum habitauit. Pocockius ün /pecimine hifloriae Arabum) a Sharkion, orientalis, - Plu-. rimi et doCtiores a p*o praedari. Vide Hornbeck pag. 83 fq. Summae Controu. Σελεύκεια] In fitulis numi Seleuceni ab Hoiften. ad ἢ. l. p.287. laudatis: σελευκεωῶν mespixs, et Qres A. Κασιος, Aillud non pertinet ad vocem cvs, fed vocabnlo πέρας fubiiciendum eit, vti monet Berger. Thef Brandeub. IL. pag. 644 (Ex^vuBe/x] Rectius dicitur σηλυβρία, vid. Hutchinf. ad Xen. Anab. 7, 2, 15.) Σίδη — Σιϑήτης] Gronou. peg. 54. ad Árrian. Σ δῶν} Achill. Tat. 1, init. (conf. IGidor. orig. t5, t. Plin. 5, 19.) Σκότινα — σκοτινᾶς --- Παυσανίας δεκώτῳ) σκοτιτὰς — σκοτιτᾶς — Πανσ. τρίτε, vid. Meurf. ταῖς ἢ}, Lacon. pag. 2. : Σμίνϑη, πόλις Toa] commentum. vid. Fabrettum pag. 317. ad tabellam Iliadis. (z«3»s dicitur a fchol. min. Hom. lliad. I, 39. at σαινϑεὺς ibi dicitur Apollo a Cretico voc, X43. mus, vid. Strabo l. 13. pag. 6o4. B. Plin. το, 24. 34, €. Ergo eft epitheton, quale σανροκτόνον, Auxeos, παρε γὐπίος, εἴ louis, ἀπομύιος. conf. *trabo l. c. pag. 615. Δ.) Σέρα — φοινικῆς πόλις Σώρα] i. e. "l'yrus, vid, Fuller, mifcell. facr, pag. 79. (2545ua NOTAE !N STEPHANI BYZ. ἘΘΝΙΚΑ 16. 1} ε.11, 64 (Σόδομα — τῶν δέκα πόλεω»} in Genefi Mofis quinque $antum commemorantur. vid, Cellar, geogr. ant, 2. pag. 575.) JT. Ταάῤῥα — ἐφ᾽ ἧς A£xes]. Λακίλλος Tegendum fuadet Voffius de hift. grr. p. 284. Praefat, Anonymi ad Apollomii Argonautica: παράκαται το σχόλια Λακίλλα Tlajóxas καὶ Σοᾷφοκλείκ καὶ Giuyos. T«dja δὲ πόλις Κρήτης, ὡς Φησὶ Λογγίνος ἐν τοῖς Φιλολόγοις, T Tepcós] Vrbem hanc patriam fuam profitetur Paulus At. 22, 3. Hieronymus autem fcribit (in libro de vitis Euangelifiarum et Apo/lolorum , qui exftat cum graeca verfione, quae Sophronio tri- buitur, im Fabric. Bibl. Ecclef, Append ), Paulum fuiffe ex oppido Iudaeae Gifchali ; quo a Ro- manis capto, Aomam (Tor/um, Ciliciae vrbem, Fabricius fcribere voluit, vt ex Sophronii verfione graeca vidi) cum parentibus (uis P.ulus migrauerit, et exinde Hierofolymas ad ftudia demum legis fuerit wiiffus. — ita Hieronym (tom, z. opp. Hieronymi Parif, 1706.) teftatur. eum diutius in Tarfo Ciliciae manfiffe, vt Cilicum linguae proprictates, quibus D. Paulus d cpiftolis vfus, addifceret. ἐπισημοτάτη mous Κιλικίας} Iul Caef. 495. τὸν τῆς Κιλικίας ὀφϑαλκὸν vocat Euftathius diaconus in vita Pauli. add. Appianus 708. Zfrgiuorum opus vocat Strabo 14. pag. 392. qui maxime viden- dus. Ptolemaeus Alexandrinus 5, 8. geogr. Διονύσιος δὲ ὁ O,27] Dionyfius Alexandrinus 57), ibique Euffathius. Leonic. 3. V. H. 80, Schol. Iuvenal. 3, 117. Lucian. 2, 792. dieitur et Διέπανον, patria Conftantini magni, Lipf. admir. sor, Perfeus condidiffe memoratur. vid. Valefium ad Ammian. pag. 58 fq. f ἄποικος ᾿Αργείων) Strabo XIV. 392. κτίσμα Σαρδαναπ.] et quidem μιᾷ ἡμέρῃ, iuxta Suidam. vid, Barth, aduerf. 48, a. ποταμὸς Kwdvos] Plin. 228. vbi Tarfum vocat liberam ciuitatem, Mela pag. 32. Strabo XIV, 39s et fupra in ᾿Αγχιώλη. — Tar[enfes molles, deliciofi etc. Philoftrat. pag. 290, : ( γεα — μέλοποιὸς Αὐγὴ} ᾿Ανύτη, Leopard. Emendat. 2, 16. Colomef. animadu. ad Gyraldum p. 170 ἐνεδος ἢ πέλεκυν Suidas in Το έδιος ξυνήγορος ((Tenedius patronus) : δύο πελέκας ἐν ἀγαϑήματι ZULTM οἱ ενέδιοι͵ 1 : (Τέρενα — ἐκαλᾶτο δὲ qu) ty, "EXAas] ἐκαλᾶτο (pe&tare ad νος, Ἰταλίχε, re&e monuit Heyne opuíc. Ac. tom. 2. pag 202.) T 5s νῆσος] Sam, Petitus pag. 759. Mifcell. T34vos πόλις} Boecler lect. Polyb. ex Ms. Auguftan. pag. 102. Τίνδιον mix]. Athenaeus 1. XV. ex Hellanici Aezyptiacis apud Canter. pag. 214. (fc. nouar. le&t. quae extant in Gruteri lamp. crit.) Τριόπιον, πόλι] Salmaf. pag. 26 fq, ad infcript. Herodis. — Tpiómios] καὶ «τριοπέτης, Τυῤῥηνία — τύραννος ἐκλη3)} add. Fuller. r, 11, Mifcell, EESEEFO fs Hd 1. "Y BA ui — γαλεῶται Sam. Petit. 2, 12. obferu. Ὑλλάριμα — ὅϑεν ἦν Ἱεροκλῆ] Pearfon. pag. 25 fq. Prolegotm. ad Hierocl. 1 (Ὕπανις — Μητρόδωρος ἐν τετώρτῳ"] Herodotum innui, monuit Valcken. ad Herodot. pag. 305.) Ὕρέα — Ἰσανρίαν Σελεύκαων} Σελευκάα, vide Valcfium ad Ammian, pag. 9. d 9, $425. 555^. Pro Alexandrino lege Periegetam, quem Au&or. δἰ Oxon. 1697. Pro fexandrizo ab alia manu re- intellexiffe, vel ex adie&o Euftathii commentario ap- fcriptum erat “εν. male. conf. Indic, Fabric. B. gr. paret, cum quo Dionyfii periegefis prodiit Lond. 1688. — aec οἱ animaduerfo Ballenftedtii. Vol. IV. Mm mm 642. 72. 1707...11. | NOTAE. IN STEPHANI BYZ. 'EONIKA 9. Ἑ Φάληρον — πόλις ἐν Ὄπικον.} Αὖἴα Erud. 1689. pag. 256. (BacnXic — ἐν δὲ χϑὼν --- ἀμφεϑ. τεῷν..}] Hunc locum em:ndauit Ruhnken: ad ''imaeum pag. 17. edit. fecund. , Φιλλὲς — ὑπὲρ ταύτης} de Santen apud Ru*nken. sd Tim. pag. 270. leg. ὑπὸ ταύτης. Φίλα — ἐκδιδόντος ἐν λιἐωνη:} ex Herodoto s, 8 legendum 3xdidsi οτος ἐς Δ.) &uxis — Φωχᾷ.7} Φωχᾶς ἔϑνος δσθρον τῇ Εὐβοίᾳ, πολιαῖς Puy deo καὶ ἄποσι, Liban, vita Demofthen, 302, (multi φωπέας f. Quxás et Quxciss confundunt, vt docuit Scalig. ad Eufeb, Chron. Lat. p. 86. 87.) N: ! t Χαιρώνεια — σοῖς ὅροις Φωκίδος] confer Rualdum cap. 2. vit. Plutarchi, - -- ᾿ΑΔριφοφάνης iy Bowr.] male Apollodorum ncm:net Rualdus cap. 1. pag. 5. — "Aem τὸ ἀρχαῖον] conf. Rualdum in vita Plutarchi c.p. I. (Χάλνυβες — ὁ οἴδηρος Usos] Enimuero fec. Plin. 54, 14. ex omnibus generibus palma Svrico ferro eft, quod Seres cum. veftibus (uis pellibusque mittunt; fecunda Parchico. — Cosuponere haec conatur Vofs ed Virg. G !:,58. At vid. Schneider AnsieCta ad hiftor. rei metallicae vett. pag. $4 —28. vbi et voc Ezé««ux explicat. conf. etiam Stephan. Byz. voc. Λακοδχέξεων, - Ceterum quae traduntur in Hom. ll. 2, 857. de argen ifodinis Chal bum, repugnare vid-ntur reliquis f-ri- ptorum vett. teftimoniis, qui venas ferreas tantummodo laudant. Num igitur Homerum color ferri Chalybici argenteus decevit, an venae argenteae Strabovis aetate vere defeceiant? Χαριμάται — Ἑλλανεπος ἐν πτήσεσιν] κτέσεσιν, vid Voffius de hiftor. grr. 1, r. : Χεῤῥόνησος)] Poft ὁμορέχσι amte χεῤῥονησέτοι Weffeling. ad Herodot. pag. 744. inícrendum putat χεῤῥονησιοι. - 4 Χίος — καὶ ἐργξοι vof yuuvgslos | Ruhnken: ad Tinr. pag. 2:5. leg. yv«»/c:; locumque fumtum fufpi- catur e Theopompo apud Athen 6. pag.26«. B cof. Pol ux 5» 83." Χολλέδαι — Λκερτιεὺς ἐν δευτέρῳ] τρίτῳ lon(iug Hiftor. Philof. pas. 272. ΓΙ 6:227 $. 5-- — XoOu.] Hime Laertii codex emend ndus, qui Κυλλιδεύς, fcribit Ionfius ἢ. c. Χρύση — ?3yyos Niue] Vrbs Chrsfe in sgro Troico Apollini Sminthio (acra fuit, Nulls autem pro- pe Lemnum vrbs Chryíe, fed pro:sentorium: περὶ *Héarmíxv, a Sophocle v*yo Xofey di&um. Vid. Sslmafium pag. 246 4. sd Aram. Dofiedae et i43 fq. Adde Allauum de patria Homeri. pag.. 128 fq. { (Schlichthorft geozr. Hom pag 143.) (Χρυσόπολιες — Διονύσιος ὁ BvQxvrios] Voliius de. hift. grr. pag. 357-- ; UY. Wiuxdx — Kaziros] Voffius de hifor. grr. pag. 339- Q2. Ὠρικὸς — Ἤπάρκ] ab aliis Macedoniae accenfetur. vid. Cellar. G, A. 2, 03: tom. r. p; 1682; Callia. tom, I. pag. 522. edit Erneft.) (Denique indicaffe fufficiat. in omnibus Step*ani Byz. locis, vbi loca ex Apollodori, δι δ] θεν, mythicae au&oris, fcriptis laudat, confulenduim cíie Heynium «d Apollod. r. t'«zm;, qui inprimis in- de & pag. i19 — 1157. niulta in Stephano vitia fcripturae vel indicat vel emendet —) Hacienus Gur- JHiitus. — Addere licet, Stephanum quemdam grsumaticum euaci feripfiffe commentar. in Diomyfii 'Dhracis τέχνην ostii usconiv" vide Fabric. Bibl. Gr. libr, V. cap. 7. vol. Vil. pag. 24 et 27: ac pag 71: vbi vero hunc Stephanum alium effe iudicat ἃς noftrum ἐϑυικῶν auctorem, et particulam Stephani mig siya5« e wsto euulgaffe //1/oifos in wnecdotis graec. tom, IL: pag. 14: fq. 70x. ih emendatt in Sui- dam et Hcfychium, in tem. I et HI. aliquot loca Steph. Byz. emendeuit aut vindicauit atque. explicuit, — E:us fragwienta msst, gr, habuit Olearius. Vid. eus litteres «d Fabric, an huius vita a Reimor8 edi- t3, pag. 314. — Plures Stephanos fuypedicabit index. Harl], ὃ XV. Indix , VeUHsosPss SCRIPTORES IN FRAGMENTO SEGVIERIANO Lif.IP. r.Il. 63 XV. Index Scriptorum i fragmento Stephasi Seguieriano citatorum. z d paginas editionis Berkelianae pag. 313 —33r. Acellodorus pag. 321. Alexander (δ΄. περὶ Καρίας pag. 315. ἐν Eveo- “πῇ pag. 317. ἐν ᾿Ασίο pag. do. Andro pag. 527. Antimzchus pag. 314. Θηβαῖδος ἐ. cap. 315 ἐν β΄. Adds pag- 331. Apollodorus pag. 313. χρον! κῶν οἷ. p. 314. j. pag. 329. δ: περὶ Θεῶν 323. Apollodorus ἢ ὁ τὸ τότε pon m os paB. 314: Apollonius pag. 323. Rhodius ἐν "Pede κτίσει pag. 330. Archenus pag. 330. Ati(lides, Polemonis de HIM libro fecundo (de Dodone) pag. 324. Artemidorüs ἐν ἐπιτομῇ σῶν τα. pag. 328. eO. γεωγρωφεμένων pag. 329. [Ὁ] Aíclepiadis, medici, auditores Titus Aufidius, Philonidas«et Nicon. pag. 318. Βώλωγοος ἐν Μακεδονικοῖς pag. 318. Callim: ichus. p. 322. ἐν ἐπιγρώμμασιν p. 313. ὕμνοις paz. 35e. Charax libro VII. pag. Cineas pag. 320. Claudius lulius 2 ἐν y- TUN ag. 528. Cratecus ἐν τῷ y- περὶ ψηφισμώτων p. 329. Cratinus ᾿λρχιλύχ σις pag. 323. Οἰοῆας Περσικῶν i. pag. 315. Demon, qui de prouerbiis fcripfit. Infra in Menedemon. Dexippus £y χιρονικὼν ἰ. pag. 317. Dicaearchus c. τῷ (9/e τῆς Ἑλλάϑος p. 326. Dionyfius (periegctes) pag. 319. Dionyfius ey «& Leyo τιαΐδος p. 331. ἐν β΄. id, Epaphroditus ? iy Τῇ π΄. τῆς Ἰλιοώδος pag. 320. ὑπομνημωτίζων τὸ β΄. αἴτιον (Caliunachi forte) pag. 320. Ephorus libro 24. pag. 3 Eratoflhenes γί. Vies taire pag. 317: Euphorio pag. 314. 317. ἐν Ανίω pag. 322. 527. libro XI. 329. »^ Hecataets Εὐρώπῃ pag. 335. ᾿Ασίαᾳ pag. 329. Herennius Philo 2 ἐν τοῖς ᾿Ιωτρικοῖς pag. 318. Herodiauus ἐν ἥ. pag.33t. Vide et infra, τεχνικός. Hefiodus pag. 3531. Herodotus pag. 326. Homerus pag. 323. 326. 327. 331. lofephus ἐν δ΄. καὶ ἐν τῆς. Iedwiie fscolus pag. 328. Menander οἰβῥηφόρω pag. 325. Menedemon (lege ὡς μὲν ὁ Δήμων) pag. 324. Mnafeas pag. 321. 330. Nicco Agiigentinus Afclepiadis auditor p. 318. te Meno am fecit in patria, ct i: fcri. pfit XLV. id. Orus p. 225. ἐν τοῖς Ἐϑγ κοῖς p. 331. Paufanias ἐν Βοιωτικοῖς pag. 513. libro I. pag. 313. (Achaicis) libro V1. (Eliacis ,Pofterioribus), .pag. 318. ἐν τῇ τῆς ποωτρίδος αὐτῷ κτίσει p- 329. Philillus Σικελικῶν ot. pag. 314. Philo pag. 317. Philonides, Dyrrhachenus, Afclepiadis auditor pag. 318. Philoxenus ὁ τὴν 'Odveaerzy ὑπομνηματίζων Ῥ85..310. Phlegon. Oly inpiadum defcriptione pag. 319. ΠΕΣ pag. 320. Polemo, periegetes pag. 324. Rhianus quarto Θεσσωλικῶν pag. 325. quarto Μεσσηνιακῶν pag. 330. Simmias, Rhodius pag. 322. Sophocles Vly Ife ὠκαωνθοπλῆγι pag. 321. 323. λαρισσαίόις pag. 359. λημνίαες προτέροις pag. 330. Πηλέ;. id. Ὑροχινίμες pag. 322. Strabo pag. 225. [UU] Suidas pag. 320. Mm unm 2 'O rexyr 641 Lib-IF. 1L. INDEX SCRIPTORVM Vol FT p.55 P 5. Ὁ rex»ixcs (Herodianus) ἐν τῷ oc. τῆς κα- "Fhrafybulus pag. 320. SóAs pag. 221. Titus Aufüdius, Siculus Afclepiadis auditor "Thamyris pag. 331. pag. 319. Theopom »pus libro XL. pag.31- Φιλιπσηι Tryphon pag. 329. ἐν παρωνύμοις pag. 319. κῶν xd. pag. 319. Zenodo:us pag. 320. XVL Index Scriptorum, in Stephani Epitome memoratorum , longe, quot efl in editione Ber- keliana, plinior. [Conf. Holfl «nii obiT, ad indicem fcriptorum etc. fupra laudatas in nouis mifc. obífl. tom. II. pag. 117 fqq.] ABRO, περὶ παφωνύμων. in Δίλία. ^Aya- Alexander Corancliss ὁ τῷ 9a, Γέλα. ἴλογος. AS, ΄ netos. ὁ KaAA'8 ἐξηγητὴς περὶ ἑορτῶν καὶ Sv- σιῶν γεγφαφῶς.. pairia Athenieníis, in Born. Aceflodorus, Megalc politanus, περὶ “πόλεων γεγραφὼς, in Μεγάλη πόλις. Adraftus, Philippopolites, Peripateticus, in Φίλισποι. Adrianus ᾿Αλεξανδρερδος «i. in "Agentes et ᾧ΄, eiusdem operts 9. n Eovera. Contra eum fcripfit : Nicanor, in ἴλϑλιβις. Aelianus, οὗ. ἱξορικῆς διαλέξεως, iu Xegóc- νῆσος. Aenefias, Megalopolitanus, Theophrafti difci- pulus, in Μεγάλη πόλις. Aefchylus, in Αἴγυπτος. Etas Az, in HaA/at. Εὐρώπη, vide mox, Kaees. "Ixérideg , in Δῆμος. Κάρες f.u Εὐρώπη. in Μύλασα. ᾿Αέων Σατυρικὸς, in Χωρα. Μυσοὶ. in Ojos. Πέρσαι. in Λυρνησσὸς Προμηϑεὺς δεσμώτης, in Βόσπορος, Ἰόνιον; Ἰναχία., Προμηϑεὺς λυόμενος) in ἼΑβιοι- Agathocies, d περὶ E in Βέσβικος. Agroeras, in ᾿Αμπελος. Aleman, in Αἰγιώλειο. ᾿Αῤῥυβα, Aryiyar eov. Γάργαρφα. Γραικοὶ, Kagugog, lc- σηδόνεςς Πιτύεσσαι Eius (2. παρϑενείων ὠσμάτων, in Ἐρυσίκη- ᾿Ασκληπιοδᾳῳ, grammaticus PONIMGCIR SEDE Co- tyaeus, cognoomcento rolybiflor, in Ko- τυάειον , "Ἀμβασον: Γάδαρα. Qus, ᾿Ιοδαία et pag. 712. 721. 727. 743. 255. 257. 265. 664. 2:14. n6 23. 198. 420. 631. 504. 691. 692. 645. 534. 537. 100. 131. 420. 404. $13. 514. 534. 544. 550. 16e. [t] Αἰγυπτιακοὶ. in Φαγρώριον. &. in Θίς, Εὐωνυμῖται» Ναπάται» Ὀμ- Boi, Χηνοίβοσκία. β΄. in ψίναφος. y. in Λητϑς πόλις, Σέϑρον. Τεντυρὶς. “γ΄. (& non eff mendum) in ᾿Αγκυρῶν. ᾿Ασίᾳ. in "Yexavol- Μελιταία. περὶ BiOoviae β΄. Καλλίπολις. περὶ T8 ἐν Δελφοῖς xensnele e. Πάρ- νάσσος. Εὐρωπῃ- in Δυῤό $e uev Ἐλίμεα.- Ἐρκύ- Y40y , Tugorivog , Ὑλέα. ca armine. “περὶ E Εὐξείνε πίντδι in Αβιοι et" ἴαμοι. Καρικῶν &. in Ναξίω. Καρόπολις. β΄. in "Aoc, Αργιλα, Τύμνος, M& pasos. περὶ Κιλικίας. in "A gelidis. “περὶ Κύπρε. χυτροῖ Λιβυκῶν γ΄. 1n ᾿Δροσινόη- Γαργή- ᾿Αφά- xn. Κορακόνησος., EIN , Σκυϑόπο- As, Τίλδα, Δρακοντος. Ζάγυτις, Λίξα. Mayra, Χεῤῥόνητος.. Χαλ- T Εὐφραντα. Κυνῶν πόλις. Λυκίας περίπλῳ, in Δολίχη» Μάκρα Ψελλός. ge? Vol. ΤΊ. p. 58 Ὁ 59 [τ ——PITXE I. grec) Λυκίας οἰ. in-M ολύνδεια,. Avxiexés , in Δαῤῥαλα et Μέλαχναι» &. Γάγαι. Ἔρυμνα)» Λάμος Τυμνισ- σός (cada. Σίδυμα. Τήλανδρος. E Aga£a , Κρῶγος.. "YAor. - περὶ Λυκωρείαις β΄. in Λύλη- Te 7e, in ewe περὶ zovr8 , lo ὙὝλέα. περὶ Παφλι θίας. in Γάγγρα, Δάριδνα. “περὶ Qe»y ee. y. φαενακία - ya A06, οἱκ μένια περὶ P υρίας. Ταάβαι. «goes περὶ παντοδαπῆς ὕλης λόγον μβ΄. Κοτυάειον. Libro III .in Αὐτομάλακαι. XIIL in 'AA- λώρια. ἐν τῷ πεεὶ τῶν παρ ᾿Αλκμῶν; τοπικῶς; εἰρημένων , in "Agata. et ᾿Ασσός. Alcxauder, Ephefius , in Σεβαςή. ἐν ᾿Ασίῃ καὶ Λιβύῃ, in Χαονία.- Alexandr: huius, οορηοπιης Lychni, verfus ju Λάπηϑος et Ταπροβάνη. Anacreon, in Τέως. Anaximeni “μετωλλαγαὶ βασιλέων, in Πασ- cagys &. Androtio. in Αἰτωλία. Βολισσὲς, Κρωπίώ: Θυρέα. Ἐπαρίται, Οἰνῶς. Eius liber zertrur in ᾿Αλικαρνασσὸς. guin- tur in Μαλεεὺς, [χα in ᾿Αἰρα): feyti- mur in Μετάχοϊον , Στρύμη: οὗΐαι!; in 'Ax/vricy '"hrS9ides β΄. in Δελφοί. γ΄. in Κάπαι» Πάνακτον, Παρποίρων. δ΄, in Ae- γεννξσα. £. in Μεϑεριαδες. g.in Γρησίνος. ᾿Αρκεσίνη, Aiguj, Ἴῆλος. Vide et pag. 71. 430. 440. Antbes, in ᾿Αλικαυνασσές. Kavbius; ^ Áfcalosita, Stoicus, in ᾿Δσκάλων. Antigoi ioikonti Mabilpdd; in "Afay- τι». [P] Antigonus, Ca prie. in Ti ὕαρος. Antiniachus, | Ὑπερβόκςεοι". "Ap Qryeverats λργος; A STEPHANI EPITOME CITATORVM Lib. IV. c. 1H. 645 - Eius Ozf2c;s citatur in Αἶα. e. Θηβαΐδος in Κύνϑος et verfus aliquot heroici in Τευμησσύς. ᾿Αρτέμιδος β΄. in Κοτύλαιον. Antiochus, [Syracufanus. vid. Holflen. not.] in Βρέττος. Σαμαΐρεια. Antiochus Cycnus, Afcalonita, philof. Stoi- cus, in ᾿Ασκάλων. Antipater, y' περὶ "Pede, in ᾿Δρμενία. Antiphanes, Bergacus, comicus, in Βέργη. Aphrodifius fiue Exphemius, i τῷ περὶ πατρίδος. in ᾿Αφόρμιον. n Apio, in ᾿Απόλλωνος. Πόλις, Καϊβησσὸς, Keasce. Apollodorus pag. 175. 28$. 4ts. 164. 166. ag. 102. 313. 6. 198. 222. 768. 759 67. 82. 123. 136. 241, 603. :69. 767. 699. ri 740. 392. 505. 631. 638. 668. ϑαυμασιω- τάτος. in ᾽᾿Ωιρικές. Eius β΄. πεεὶ ᾿Αλεξανδρείας, in ᾿᾽Οεβίται- I εωγραφθμένων c. in Ταυροεις. “περὶ γῆς β΄. iu Γαυγάμηλα » Ἰβηρία!- et forte. in Αὔσης. vbi alii codices ze- ριηγήσεως β΄, εἰ pag. 510. 535’ 596. 629. 726. YEGY καταλόγῳ. ἴῃ Τένεδος. α΄. νεῶν xa TXACJS, in "Aeysea et TAcreue €. eiusdum, in Κορώνη. ἡ. in"QAe νος. dm περὶ Bin 3΄. in "Agees πάγος. i5. ἀρ- Καρικῶν u in "rds, IS in ᾿Αρκόνησος et p: 517. 540. 550, Á. νώρκασος. "ς΄. λα- you περιηγήσεως, β΄. in ΓΑβυλλοι. Αὐγρ ά- ses, Ψησσοί. Τορέται. y. in Iv γάμηλα. Xem αἴ. in ᾿Ασσώριον. Ἐλωρὸς, M8» Χήτσιον. β΄. in Νέαι. ὝΧχκαρον, Qa- Bin, Χαιρωώνε;α et Χαλκητόριον. y- iv ᾿Αμαξτος. ἤλκανθϑα. d. in "hegla "Aunsea Tos et Καινοί, Οὐαητωϊ et Apollodori Chromca, pag. 628. 6*0. Mm inm 3 512. 546 Lib. IV.c. II. INDEX 512. S14. 543. 170. 118. 57. 314. 329. 114. ζ Δευτέρῳν operis nulla mentione, in 'Aeix- Vii. Apollodorus, Nicaenus, in Ni καίοῖ. Apollonide 50 Νικαεὺς, περὶ πωροιμιῶν.. in Téeye. Apollonius, hiftoricus, Afcalonitá, in ᾿Ασκα- λων- Apollonius, Myndius, grammaticwe, in Mi dos. Apollonius, τεχνικὸς; in'E “γενῶν- in Καρίω. sel yay, 6. ibid. Apollonius pag. 4. 6. 267. 296. 309. 329. 356. 409. 462. 583. Apollonius, Technius. Parius. ἐν τῷ περὶ πωρωνύμων. in Προς. '"ABa- e4yol, etiorte Ade; vara. Apollonius. Κωρικῶν e «. in Κερόπολις» δ΄ in Κύον, “Ὑ ds. Lin Ὕλλϑθαλοω. δ΄. οἵ α΄. in Begyaca. e T'eusezceis. iE in" Ayxv- eo, et Εὔρωμος. im. in χωλὸν verxes- [6] Kylóns wricer, in Ψυκτήριος. regi Λυκίως '΄. Κοχλίξεσα. κῃ Apollonius 2 ἐν β΄. in Δισίω. Μακρῶνες. S. in T&ej. “χρονικῶν ὅ΄. in Χαλκητόριον s leg. Apollodoras. Apollonius, ἈΠ odias, in ᾿Αβαντὶς, 'EevSi- yo, - Κρωβίο EA s Oyxitsos s Κύτα; "5 Direyoe AvAC] ᾿Λαμόνια. Argonauticorum quarto, in "(YAAés. cundo, in ᾿Ανθεμδς. ty Ῥόδῳ κτίσεε. in Δώτιον. Κανώβῳ, in Χώρα. Κανώβῳ δευτέρῳ, in ᾿Κόρινϑες. Apollonius, Lctopolites, ὁ 0 Δρχιερεὺς , in Δη- τὸς πόλις. ; ἂν ᾿Απολλωνίῳ. Carmen hoc ime auctoris nomine citatur in Ἡμίκυνες. Apolloy phanes, Antiochenus, Stoicus, in Αγ. TiO 40d euciym. ἐν τῷ gregi vbi videtur SCRIPTORVM s Se- Not. Ifl. p. 5o P 5o Appianus in Δόλμιον, Keisots. "EXT in "Aserzreor. Aratus, in Φολέγανδρος. ἐλεγῶον cius ia SEA Arcadius, grammaticus, in Νιφάτης, Δασκύ- λιονγ AryooDévenx Ζεφύριον. ἽΜολύ- Κριοῦ . Augyarria , Χωιρώνεια. Εἴες Ὀρϑογραφία, in"Awriw. — Archilochus, in Κρήττη: ἐπωδοῖς jn Πώρος. io ἰβώεχις, in Βέχιιρ. Archippus ἰχϑῦσι ciratur in Γαλεῶται: Ariftaenctüs οὗ, τῶν περὶ Φασηλίδα 5. in Γέλα. Arifíagora is, in T'uyeuxezoAi$ s Ἑλληνικόν. ο΄. Αἰγυπτιωκῶν. ἴὰ Ἑρμοτυμίβιέις et Τα- - κομίψος. β΄. in Nas κώμη. Et fine libro numero, in Ψεβῶ. Ariflarchus, ia ᾿Αλαλκομένιον » Δϑλύχιον, Ἴλιον. Μωώμεμ Qus. Alius cuius mentio (ex Aon) ia Ἰβηρίαι. Ariflides in "Age, Τένεδος. Arifto, Iulietes Ceus, Peripatetieus, ἴῃ Ἴδλις. Arilo, Gerafenus, rhetor eximius, in Γέ- eaca. Ariftocles Kegieoe s in Κϑριον. Ariftrocrates, in ᾿Αβαντις. ^ Ariflophanes, in Μῆλος, Κασόριον. Πνυξ, ᾿Αϑῆνα!. ΑΧχέρων, Βρέττος. Παμβω- ταδηε. Ταωμιαῖϊον. Eius ᾿Αχωρνές, in Βοιωτία, Τράγασαι, Φύληι βαβυλώνιοι. in Λακεδαίμων. ἥρωες. in "Aeyes- ᾿Ἐκκλησιαζεσα» in "Ax eatis, Sec, μοφοριοζεσοι in ᾿Αγυιρί. i7 πές, in Δημόνησες . Φυλὴ, XaAxic. κώκωλος. in Κόρινθος. Λυσισροίτη, in Τρικόρυνϑον. Νεφέλαι», in Πάρνης- S ὁλκάδες. in Φάσις. , eguideg » in Teu mA Aot Exe. in Δημόνησος:- LI Τελμισσεις ' Ls ol. VI. p. ὅς Ῥότ. 62 τελμισσξς. in Τελμισσές: Aion, Merhymnaeus, in Μέθυμνα, [6] TeiQx^gze, in ᾿βηρίαι. Ciiatur etiam Arutophanes ali jus ὁ τὲς Θη- Li ad βαίων € ceas yeyenQ us, i duAé«. Eiusdem Baioruni β΄. Χαιρῶν ete. Arifleteles, in τς 602. Τ7ο. 487. σολ ITE CS S in ᾿λδρα μάντειον. πολιτέα Δμβρακιωτῶν, in Δεξαμεναίς 'H ἱπερωτῶν. ᾿Αμίνται. Jura Τένεδος. egi ϑαυμασίων ἀκεσμάτων; in IzÀwvos et Γέρμαρα. Qivx Ὄμβρικοι» Tz- vov» Teazrec8s, Ταλᾶντιοι- Arifloxenus, muficus Tarentinus, in Tzx- gas- Armenides , in “Ἁλίαρτος- : Arrianus, Nicomedienfis, in Νικομήδοιοῦ, ᾿Αλεξανδρεία- ᾿Αλμήνη.. Βορσιππῶᾶ; ᾿Αβρεττίνη. Ἶξρος.» et pag. 102. 720: 689. 332. 4ι. 272. 93. 4714. Libro XVI. operis nonne om!ffo, in "Mgat. Libro ΧΙ, in Θεβηϑαὶ, X. in Xx. ave βάσεως ᾿Αλεξαώνδρε 9. in ᾿Ασσακηνοί. βιϑυνιακοῖς.- in ᾿Δμαζόνειον, "Asaxess Temps. e. in Ὄλυμπος ἐ 'n Β,ϑυό- inis Μεγαρικὸν, Νικομήδεεον. ἰνδικοῖς - in Μάσσακα ΝΑ β. in Zuvodoriov. ς΄. in XcXo- βητήνη j in 'EA£vezz.. δ΄. in Γαζα- κα. "γ΄. | Ἥφαιτοι. Xen. Δόλ- βα im. in νώαρδα. 4 dn Φάλγα 9΄. Ληβαναί. ie. in"Areeaj, is. in "OgaSa. “ερίπλῳ εὐξεῖνε 8 πέντ, m "AvpL λα: ᾿Αϑῆ- , γα. ᾿δλμ a ἡ Λαζοί Artemidorus, Ebhefiiis. in Levea , Iiyavog etc. pag. 175. 179. 192. 451. 458. 400. $'8. 408. 400..595..2.9 26. 48. 214. 232. 514 71. 113. 122, 135» 744 702 162. 621. 693. 69g. 693. 102. 665. 089. ἼΑντανόρος et pag. 670. 688.. IN STEPHANI EPITOME. CITATORVM: L45.1P.c. IT. 647 6. 8.24. 165. 293. 434. 162.587 108. 362. Geographus, in ἼΑβας νος. 1 εωγραφεμένων e. Βοῶνις. B. Ἄβδηρα, leoi. Καρθαία. Ἡμεροσκοπέιον Ψαμμαϑὲς. ᾿Ωεισία. LA Βελιτεινοί. € in ἜἘρυϑεα). ἱππόνησος. 9΄. in σία, Δῶρος. Ι. Ἰξίαι. Keceva. d. in Τίβυρις. & du Φαλάκραι. 16. Χαλ- κίτις. ἐπιτομῇ. in ᾿ψυρτίδες.» Θεμισῶνιον. ἐπιτομῆς. &. in Keuoc- ἐπιτομῇ TOV Evdexo, in "Asej, Δερτῶὼν.,. Ko9wv, ct pag. 497. 509. 514. 524. 540. 391. 600. ὅτε. 697. 296: 328. 700. et in Λίψυρος. Ads . Maezgor tts Ξέχης. Τέγεξρα, Φίλιπποι, ᾧλά- νων. Libro decimo, fine operis nomine, Kocevq.. Alius Artemidorus, Afcalonita, qui de Bi- thynia fcripfit, ὠσκώλων. Afclepiadis, medici. auditores, Δυῤῥαχιον. Aiclepiades. in Νώξος. Myrleanus, in Μυρ- λέω, [IE] Afclep: ades Anazarbeus - περὶ ποταμῶν. ἴῃ ᾿Ανάζαρβα- Afclep'adis Tragilei τραγωδεμένων Bi Aie ἕξ. in τρώνιλος; Afclepiades, Nicaenus , on. Νικαία. Afinius Quadratus, in Γηλὺς» Μεσσήνη. Aflynomus, in Κόπρος. Athenaei Δεςπνοσοφιςῶν β΄. in FourSAon Τῆς νος. ἰβηρία. γ΄. in Γαάγγρα. Athenodoros, Auchjalenfis, de fua patria ἐπ Sri Axones Legum Solonis, in 'Ayyés. Bacchylides lulieres Ceus Simonidis δελφι- dis, in "IgAis. Balager Μαωκεδονικῇ , in Ὄλβηλος. 6. eius operis. in Αμολβες. Bafianus &giseg 'Iáreg patria Berrhoenfis, in Bég^ix. ; Diaeius σπδδογελοίων “ποιητὴς.» in Καπειηνῃ- bolus: 648 78. IP 1L Bolus, Democriteus, in ΓΑ Ψυνϑος, Callas, Vide fupra, J4bren. Callimachus, pag. 5. 61. 99. 113. 209. 293. 307. 374. 305. 582. 688. 576. 622. 540. 526. 566. 629. d. αἰτιῶν, in ᾿Αραχναῖον, Ac( Usa, Μη- σοπόντιος. Μαλλὸς, Τρινωκρία, Τριποδίσκος (2. (forte eiusdem ope- ris) in Κυνέτειο. γ΄. in ᾿Απέσας» Av- κώρεςοῦ s Δῆλος. δ΄. in Δε,πν ας. Θαυμασίοις , 1n Keotyav. NeudéA o in. Αἴδηψυος. t ἑκόάλη ibidem: et in Δίκτη, "lezis, Ave- xev» Τρινεμεῖς. : ἐπιγοώμμασι, in Ἕσπρίς. Ἴωμβοις in ᾿Απέσας. , 1 Ex hymno in Delum, in Zrguuov. ὕμνῳ in Dianam, μελιγενίς. Calli(thenes, γ΄. Ἑλληνικῶν in Téyveo. Callillratus libro VIL de Heraclea. — Vide ín- fra, Domitius Calliftratus. Capito, in ᾿Αχωρωσσὸς. Iron. AEN ἸΙσανρικῶν oi. in Kor gocdes. £f. in ᾿λλίμα- TU. ᾿Αρύκανδω , Εδεβησσὸς, Λαλι- σανδα. Σύβρα. Μϑκισσος. γ΄. ὠονεαὶ. μενδήμιον, Συέδρω. ς΄. Καυϊνδωνώ. ; Ἰσαυρικοῖς» in Moya2og. : -Carneadis fucceffor Clitomachus in fchola Cyrenaica. Καρχηδων. Carterus, vide Craterus. Caflor, in Βοιωτοῦ. Cato, in Διὸς πόλις: : Cephalo, in ᾿Αρἰσίβη. Τραικος. ἱ Cercidas, Megalopolitanus, ἄριξος νομοθέτης καὶ μιμιάμίων ποιητής , mm Μεγάλη πόλις. ἡ à Cerycus, fophifta Gerafenus, in Γέρασῶ Charax pag. 11. I9. 43. 54. 90. Et 161. 204. 120. 312. 419. 139. 743. 120. 740. 719 466. 332. 425. 071. 584: (B) M a “ιρονικῶν α. in Παῤῥασίοα. B. in Αγ αι: γ΄. in Λάρανδω. GC. in Αὐταρ,ὥται. INDEX SCRIPTORVM Vol. TIT. p. 62 IP 63 Lesen M 2. in ᾿Αλαβέριον, 1. in" Aecor, "Qoa 4 " oj M 5 οἷα, Σάλυες. aw. Δῶρος. ;5. in ψίμαδα. ι΄. in "Qgeós. “Ἑλληνικῶν β΄. in "Adecisese , et Ταίναρος, δ΄. in Φήγετα. β΄. fine operis nomine, in "Asvea. 4. in Κοσίανα. i[2. in Κέριοι. Charondas, Catanaeus, διάσημος τῶν 'A94- νῇσι γομοϑετῶν, in Kore. Choerillus, Iaífenfis, in Ἰασσός. Choerobofcus. vide Georgius. Cineas, rhetor, in"EQuex. Claudius, Tulus, fiue lulius (vt in Aeg legitur) &. Φοινίκων (leg. φοινικικῶν) in "Axy. — In 'Tsdosos vocatur Ἰόλαος. Cleo, Syracufanus, σερὶ λιμένων 5 in ᾿Ασπΐς. Cleodamas, de re equeflri, in ΓΑ χνα). Clitomachus, Carthaginenlis, Diogneti F. nomine patrio Asdrubal etc. — Vide in Kocexindov. Corinna, in Géczretra. Craterus, greg! ψηφισμάτων» in Δηψήμαν- δὸς et Χαλκητόριον. y. in Καρήνη. Τυρέδιζα- JS. in "Aerei, Ληψήμανδος. Crates, in Νήιον, Τάρταρος. Cratinus, in Ψύρω Αὐρωμύττειον. MaAS«axois, in Ἰβηρίαι. Νέμεσις» in Ψύρα. ZselQuoi, in Δόλων πόλεις. Crito, Getica fciipfir, in Γετία. Ctefias, in ᾿Αγβάώτανα. Δελβίκκαι- περιηγήσεως γ΄. ia. Κοσύτη. περίπλων . oi. in Σίγυννος , ἐν τῷ δευτέρῳ, in Τί ριζω. : Περσικῶν οἷ. in Χαύων. γ΄. in Kuerezo. Περτικῶν i. in Δυρίβαϊοι, Χωραμναίοι. Cyon, Cydarhenaeenfis, in. Κυβαϑηναμον. Daimachus λέ. πολιορκητικῶν ὑπομνημάτων, in Λακεδαίμων. Damag:tus, vide Demagetus. Damalles ἐν τῷ περὶ ἐθνῶν. in Ὑπερβόρεοι. Damophiius, in Ψ, ττακή. Deilochus, 3 Li Vot TI. p 653 δό4.65. IN STEPHANI EPITOME CITATORVM 1. ΠΣ ε, II. 649 , Deilochus, Cyzicenus, in Λαμψακός. Demagetas fiue Demaratvs, in "Ax. Demetrius, ia ᾿Αγθώτανα, ᾿Αχτὴ. Αρκά- dec, ᾿Αϑῆνωι,, AM9wim, 'Azim, ᾿Δτ- ταλειο S ᾿Ατάκη. , - ? , συνωνυμοις, in Αλαβων. Τοτηεῖγιθ, Antigoni F. in Κύῤῥος. Demetrius, Salaminius,. in Koezreaics. Demetrius, Callaüanus, in ᾿Αντίκυρῶ. Demetrius, Odeffenus, qui de patria fua fcri- pfit, in 'Odgeccc. Demetrius, Scepfius, ;5. vewix8 διωκόσμε, in Σιλίνδιον. [IE] Demetrius ^, Phalereus, . in " Nicandrum, Κορώπη. ; Demodamss, Μιγᾶος. in "Avrisca. Demoílhenes, orator, in Δορυλοαξειον et ᾿Ασολ- λωνίοῦ. Demoflhenes, Βιϑυνακῶν libro. fecundo in Τάρας et Ταρσός. tertio in Τευμῆησσύς. quarto ᾿Αλεξανδρείώ. S. in "Aera. |. in Κοσσὸς et Μαυσωλοὶ vbi verfus citan- tur, ficut et in "Heaio ex ,J". etfi ope- ris nemen expreffum non habetur: ibique Bithynus appellatur. Demoflhenes κτίσεσι, ii Ολιζών. Idem forte in "Agesei , Λάμψακος, Κρῆσσα, XaAx&a. ΐ Demus, Delius, in Βιβθλίνη. Dexippus, 4 χρονικῶν, σεμχιοῖοι» ιβ΄. in Ἕλϑροι. Disgoras, Melius, ἴῃ Μῆλος. Dicaearchus, in Πώτρα. d. τῇ τῆς ἑλλάδος Dig, in Χαλδοῶοι- Didymus, pag. το, 17. 43- 96. 149. 162. 464. 616. 711. 666. 758. Dicimo συμποσιωκὼν. in Ἤτία. Secundo, ia Θίβα. E) B . " ἐν Cup zogixxo , In Μίλητος, Dieuchidas, in Yz/eQoj. Dinarchus, κατοὶ Πυϑέρ, ξενίας. in Αὐγινοι. Diodorus, in Ἐλαεεὺςς Χύλαργος, Teixo- guvrcv. Grammaticus, 'AyyxAg, Χό- λώργος. Diogenes, Cyzicenus, fcripfit VII. libros de fua patria, in Βέσίβιξος. liber tertius in ZiAex, primus in Αδράτερα. ^ . ' ΄ . Diogenes ὁ Λαερτιεὺς Φιλοσόῴῳ ἱξορίο;. in ᾿ Δρυΐδθα!. Ἑνετοὶ, Χολλίδαι ""*). Dionyfius, in Χόλαφγος, IHctvduy , ἘΕλαεεύς, TeixeewvScy, ᾿Αγύρηνω, ᾿Ατήνη. Σα- τρία, Eje), Φαρὅσιοι, Δϑκαρίο. Dionyfiü, Halic. Ῥωμαϊκῆς ὠρχαιολογίας libri pag. 32.. 181. 164. bis, 360. 441. 771. 451. 433-598. 510. 544. 143. 353. 369. 470. Liber XIII. pag.587. XV. pag. 695. 473. 438. Liber XVI. pag. 551. 651. 738. 207. ὅτ. 461. XVII. pag. 561. 588. et in Φερεντῖνος. XVIIL in Ὀκρίκολα, Νωρνίο. XIX. in Κωνφαντερῶ εἰ pag. 5ot. 616. "EziTopij, in Κορίολλα. Πέμπτῳ ἐπιτομῆς. in ᾿Αρίκεια,. Dionyfius, Byzantius, ἀνοόπλῳ βοσπόρξ. in Χρυσόπολις. Dionyfius Cyrtus, medicus, in Κύρτος. [0] Dionyfii περιἤήγητις pag. 14. 32. 212. 222. 244. 265. 201. 352. 409. 417. 418. 451. 587. 599. 752. 144. 151. 169. 178. 468. 482. locupletior, quam hodie exílat. Vide notas ad Ἔμισσα. Dionyfius (Samtum hunc facit Euflathius in prolegomenis ad Dionyfii περιήγησιν) Baflarica carmine Epico fcripfit. γ΄. Bacca. tt) Phalerei nomen ab alia manu adiectum videtur, uuu) Conf. Fabric. B. Gs, lib. IV. cap. 19, 2. pag. 602. vol. III. vet, edit. Zar/. Fol.IF. Nnnn 650 Lib. IF. c. II. INDEX SC y. Βασσαρικῶν, pag. 238. 241. 257. 310. - 855. 316. 452. 465. 617. 286. 258. 6o1. 458. ,Ὁ΄. ἴῃ "Ωδονες. m. ἴῃ Βωλιγ- ya. δ΄. ἰὰ Τανδρο;. Ἔαρες. d. in Μαλλοί. Dionyfius, ΤΉγαχ, de Rhodo, in Ταρσύς. Dionyfius, Try phonis, in Μυῤῥινξς. "Ow. Dionyfius, Vticenfis (an Diocles) ῥιζοτομι- xày c. in Ἰτύκη. Dionyfius Γι ργαντιοίδος οἰ. pag. 331. 465. 711. β΄. in Ὀρέται. γ΄. in Νέσσων. forte Sa. mius. Dionyíius lib. XXHL.uaec;uzs "Igogims, in Ὑδοέ Ee. Dionyfis €pitoma, xcgioAAa. Diophantus, 'Afg;c/. in Politicis, A/Busivo;. Diofcorides, Anazarbeus, medicus clariff. in ᾿Αναζαρβα. Diotimus, Adramyttenus, QGargaris litteras docuit, in quem Arati epigramma in Γάώργαρα. Diotimus, lib. LXV. παντοδαπῶν ἀναγνω- σμάτων. in Πασσαργοΐϑαι. Domiuus, Calliflratus, i j de Heraclea, in Ψίλιον, Tego lib. 4. in ᾿Αρκιρόεσ- cc, Μόκατωα lib. 6. ia Donn ct Ὀδιε- σολις. lib. T. in Ολύμπη. Dofitheus , in Δώριον. Duris, in ᾿Ακρώγαντες, Αὔωσις, Γόργυιο,. Duridis, Elatiae, epigramma, in Ἔφεσος. Echecratides, Methymnaeus, Ariílotelis di- Ícipulus, in Μέθϑυμνα. Echephylides, in Σφακτηρίαι. Emphanes an Εὐφανὴς. Πυραυνῷ. iü IIxe- γῆς. Epaphroditus pag. 56. $7. 223. 263. 308. 364. 368. 398. 499. 508. 759. 659. Neronis li- bertus, in Βρϑύνμον. in Homericis, Acz/93, Noeixos, ᾽Ὄλμιον. Ephorus pag. 8. 13. 127. 230. 346. 446. 216. 236. 165. 294. 406. 732. 229. 99. 109. 211. 229. 247- 427. 582. 583. 595. 651. 066. 667. 583. Hiíloricus Cumanus, iu Κύμη. Vo' 1. p. ὁ5 ᾧ 66 ἐν τῷ οὐ. in AvpZv, χαλισία. «γ΄. Papia, σκυῷ; it. αϑῆναι, λάμψος, μυκαλυσ- σός. ἐ. ἄβαρνος- βεύλλιον., καιρικὸν τένχος. τιβαρηνὶ οὖν ὑδφω. S. ἁλιεῖς. j. πάρος. vbi inulta eius verba rcfe- runtur. ι΄. ἴῃ Τύχη. ig. in Ἔντελ- λα- ij. in Ἕρμϑ πεδίον. ι9΄. y ὠτιῶς, et [] Φοι»ίκοον. xy. Qic , χρυσύπολις. κε. ἴῃ Mae ρος. Md in Δυμαν. Mex βύμαζος, ζηράνιοι. κή. ἴῃ Ἐρβιτὼ» Φαρος», Μύνδονες. κϑ΄. isges , χυτόν. δ΄. pe λιτταία εἰ μετώχοιον. Epicharmus, comicus, e Craflo, Siciliae; in Κραςός. eQryyi , in Χι,τώνη. Epicrates, Balaneotes, QaAe£ag- eius Encomium in patriam , Βαλανέᾳ- Epigramma i incerti auctoris, in Δῖον, Ayelag, ᾿Αγχιώλη, Μίλητος, ᾧασηλ!-. Epitherfes, grammaticus Nicaenus, qui fcri- pfit de vocibus Atticis et de comicis ac tragicis, in Νίκαια. Eratofthenes , pag. 27. 6r. 185. 254. 255. 96. 113. 198. 430. 696. 693. Agathoclei F. Cyrenaeus, in Κυρή: "m. Eius Ἠριγόνη. in "Asv. [vid. notam edit. ad Holflenii notas ], c. pag. n8.] γαλατικῶν α. in Τολισόβιοι. B. czoiera- κος. d. διανέις. ἐς ἴῃ Ὑρκανία. ra βοὸς κεῷαλαι. λγ΄. ὑδρηλα. Ἑρμῆς. in 'Azim : Erranius lege Erennius fiue. Herennius, in Baj20A a» Erafiflratus, medicus Iulietes, Ceus, Als ct Kas. in Ta- . . - ES . , Erennius Philo, iezemcie, in Δυῤῥούχιον, Kveres. Vide Philo. Euages, Hydreates, comicus, in Ὑδρέα. Eubius, ἀξ ον floicus, in ᾿Ασκάλων. Euclides, Megarenfis, DEAE in Méya ea Eudaemon, in Aoxieesov, Καπετώλιον, Ogt- Sie. Eius Vol. VIT. p. 66 9 67 Eius orthographia, in ADug. Eudaemus, leg. Εὐδωΐμων in Δασκύλιον. vid. Holften. pag. 119.] Eudoxus, in"A/2dgeg, Kesoveio , ᾿Αγαϑθη, Eziva, DATO, Ασκαλῶν. οἷ. γῆς περιόδο, in "Aguevia et Μιοσσύνοικοι, Συρμώται» Χαάλυβες. β΄. in Ασδυνις. ΄, περιόδων. in ᾿Αβδηρα. Σκυμνιά- dej, Σιντίω,. Κοωλῇ ἀκτὴν Χαλκὶς, Χαϊβαφηνοί. τ΄. γῆς περιόδος in "AZae- yia, Ζυγαντὶς οἱ ᾿Ασίνη, Φελεσσαῖοι» Αἴγιον, Ὀπικοὶ, Σκυλλήτιον, Κδεμ- μύων. Eugenius, Stephani, aut Hermolai in Cae- farea fchola anteceffor, λέξεων cvAAc- y3. in ᾿Ανωκτόρεεο. Euphemius, ἐν τῷ περὶ φωτρίδος, in ᾿ΑΦόρ- μον. Euphorion, in ᾿Αλήσιος. ᾿Αλπῶνος; ᾿Ααϑύ- ρῶς. N&£os, Ταάζα-. Βοιωτία, Δα- Qvis, Μωριξις, Ὑρικόρυνθον, ᾿Ωμρωπτός. ᾿Αλεξανδρῳ.. ἴῃ Σόλοι. eges ἢ ποτηριοκλέπτῃ . in ᾿Αλύβη. ἀρτεμιδώρῳ (forte ᾿Απολλωδώρῳ vel 'Ae- τέμιδος ὕμνῳ). in "Ασσωρον. διονύσῳ, in ᾿Ακτὴ, Δύκαψος, ᾿Ωρύχιον. [δ] ϑρακὶ, ἴῃ ΓΑσβωτος, ᾿Ογκοῦα. ἱππομέδοντι, in Λυκωώνη. ποτηριοκλέπτῃ» ἴῃ ᾿Αλύβη. χιλιασιν s in Ασκανία. Xoovie. Euphrates, Epiphanenfis, Stoicus, in 'Ez;- Qayea. Fupolis, in ᾿Αγυιαὶ, ἤΔμυρος, ᾿Δτραξ, Τρα- qaae, VeosiAAos. Magi, in Ledezm et Θεσσαλία», vbi μαρυκο legitur. Ilaec; , in Μάώρδονες. χευσῷ γένει, in. Μαριανδυνία. : Euri,ides, in Βοιωτία, eio, Χεῤῥονήσος. eibi, in "Avreoy. ᾿Ανδρομοΐχ , 37x. ᾿Δρχελαίῳ. Αἰϑίοψ,. 'Eeex98, Αἰθίοψ. ἽΝ STEPHANI EPITOME. CITATORUM Lib.IV. c. HH... 658 Θησέξ, Εὐρώπη. Euguc2éi σωατυρικῷ. Τάρταρος. Λικυμνίω , in Τευθρανία. Πλε;σϑένε;, "Aeyos. Eufcbias, ἐν τῇ ἐκκλησιαςφικῇ ἱφορίω, im Bievvos. Euftochius, in IHawvzacoczrencv. Eutropius, in Καρχηδων. Fauorinus, vide Phaborinus. Gro:gius, Γεώργιος ὁ χοιροβοσκὸς, cogno. — imento fubulcus, ὀνομωςικῷ, Ταμία- 9ις. à Glaucus, in ᾿Δρίνδηλω, Δευτέρα, ᾿Αταβηνοί. τετάρτῃ, in Γοίδδο. ᾿Αραϊβικῇ ὠρχαιολογία., in Τέω, Σαλ- μήνοι, ᾿Δραβικῶν β΄. in Δέμαϑα et ᾿Αταφυνοὶ, "Ee9w. Εὐαληνοὶ» Νέγλω, Ὄμανα, y. Δίλανον. Βασιννοί. d. ἴῃ Δόμα- Sa, 5. in Γάζακα. Gloffographi, in "AAcs. Hermenidas, in 'AA/xeroc. Hecataeus Abdetita, in Ἐλίξοια, Καραμ- βύχη. Hecataeus, Milefius, pag. 12. 13. 18. 57. 48. 51. 56. 198. 71. 732. 207. 209. 230. 262. 272. 213. 280. 350. 353. 367. 581. 753. 462. 399. 401. 403. 406. 407. 433. 443. 478. 489. 605. 466. 453. 506. 517. 539. 573. 665. 670. Περιηγήσε; dn Θίγγη» δέλων “πόλις, Γαυλος et pag. 412. 436. 493. 264. 666. 717. 718. 441. 485. 490. 5235. $27. 538. 583. β΄. περιηγήσεως , in ᾿Αϑαῤῥαβις. ᾿Ασίας περιηγήσει, pag. 6. 144. 262. 448. 604. 628. 354. 631. 465. 466. 632. 667. 418. 422. 426. 437. 466. 470. 482. 487. 489. 493. 499. 503. 373. 314- 402. 443. 456. 508. 517. 531. 556. 537. 544. 547. 543. 475. 483. 262. 753. 682. 687. 668. 669. 671. 676. 611. 680. 754. 158. 168. 572. 579. 595. 701. 712. Nnnng 2 124. 652 Lib. IF. c. 11, 724. 130. 733. 599. 600. 737. 548. 553. 550. 550: 551. 562. 564. 56 7. 560. 571. Αἰολικοῖς. in "AuaCovezv, Μιλήτξ κόλ- σος. [δ] &. γενεαλογικῶν. ἴῃ "ApQavag τϑρον. Μελία. ὁ΄. ciusdem operis, in Μύγισοι, Τρεμίλη. εὐρωπῇ (iue εὐρωπῆς περιηγήσει» in Aj9«- Af» Αἰζοίκη- ᾿Αμπελοο, ᾿Δρίνϑη. Αὐσιγδα, pue et pag. 418. 425. 421. 430- 436. 446. 447. 467. 410. 411. 412- 415. A11. 419- 480. 481. 482. 492. 605, 610. 612. 616. 617. 486. 494.638. 662. 663. 620.672.676. 678.686. 165. 174- 260. 286. 288. 290. 556. 557. 563. 564. 565. 570. 572. 573. 567. 292. 295. 306. 538. 339. 340. 345. 348. 357. 562. 510- 371. 218. 415-416. SOT. 912. 513. 515. 516. 517. 521. 526. 527. 511. 540. 541. 544. 546. 550. 551. 751. 753. 57. 58- 120. 450. 460. 462. 687. 741. 155. 150. 151: 158. 169. 749: 710. 716. 718. 724. 725. 127. 731. 147. 148-592. 596. 591. 599. Περιηγήσε; λιβυύης. in Ἐλένε;ος, Εὐδείπνη, et Ὀνεαβατης. pag. 577. 415. 68ο. 136. 742. 164. 554. AryozT8 περιηγήσε:. pag. 515. 683. 690. 730. τ56. ἱςοριῶν κοῦ in Oiyn et Φαάλαννα. Περσικῶν. d. in ᾿Λρταῖο,. Ἑλλησπόντῳ . in Τένεδος. Hegemon Leuctrieum . bellum fcripfit, in ᾿Αλεξανδ ge. Hegefianax, grammaticus "Troadenfis, περὶ Δημοκρίτε λέξεως βιβλίον. in Τρωϊώς. Περὶ ποιητικῶν λέξεων. id. ἱ Hegefppus, Mecybernaeus, Πωαλληνιακο fcripfit, in Μηκύβερνα- Παλλήνη. He :liodorus Πρωτεσιλάῳ: carmine, in Φυ- λακή. ΤΣ:]]. ἀϊα5. ἐν τῷ d. S'o/xeio , in ᾿Αυβάτα- ye , Βηρυτός. 5 , Azre- INDEX SCRIPTORVM Vol. ΠῚ. » C 5340 Hellanicus, pag. Τοῦ. τοῦ. 598. pag. 8. 69. 395. 75- 418. 554. 16:4. 165. 199. 263. 266. 435. 604. T11. 670: 12 Δευκαλιωνείφες d. ἴῃ ᾿Αγαϑενω, Μισγομε- yu), "Aezievdcs, Θηγώνιον, "λπω- yos, Φδημίω!. Κα “λλίαρος, Λακέρια. Δ. in Mudaceszv , Σάλμος. ἱερείων L2 in Nuoaix , Σίπυλος"» Φαίαξ ἱερείων gas β΄. in Φρήκιον, Νισαίο, Xe , &avera , Xa Axis. ἱερείων Ὑ- ἴῃ Χαονία. κτίσεσιν ἐθνῶν καὶ πόλεων, in Χαριμᾶται. Κυπριακοῖς., in Καῤπασία:- Δεσβιακῶν ο΄. in Μαλόεις, Τοάγασαι. g. in N&zq. “πεοὶ λυδίας in ᾿Λῴε,ῷπαι- Περσικῶν c.n "Aerei , Χαλδαῖοι. β΄. in Τυρέδιζαω. ZxvOuuo , in "^ μάδοκοι et TWO vbi exu9ts pro eodem legitur, Libro [etu do, fine operis nomine, ᾿Αγά- per. [] Teoixcis, in Φοίτιον, οὐ. Τρωϊκῶν. in Βωτίέεζοῦ. Ἡξεγδοίεο, in Βῆσσω. — Glauconis filius voca- tur, in "Aye Glauci F. iu "AgéSg- co, et Κροκύλειον. . Heraclides, Are wn Heraclides, grammaticus Mopfeades, We ἑςία. " Heraclides, Ponticus, lib. 1. in Μοψυοπία. περὶ νήσων. in ᾿Ὡλίωρος- Herennius, in Βαβυλών. Vide Erennius, et . Philo. } Hermeias 756 enrynaet, in Xe Axis. Hermippus, comicus, Θεοῖς, in Ταώναρος. Hermippus, Beryiius, in Ῥαάβεννα. Hermogenes, * l'arfe dits in ᾿Αζανοί. ricen feripí p ir in Ταρσίς. Herodianus, pag. t. 12.133. 159. 250. 271. 281: 36. 58. 63. 75. 80. 92: 202. 222. 241. 373: 458. 461. 464. 470. 475. 418. 484: 515. 719. 154. 572. 514. 605. 642. 750. 736. 173. 176. 228. 208..445. 702. - , in. Mc- Rheto- E [27 "V Vo ΠΕ. p. 66 Ἐγο LUI de Sd. ἐν πεώτῃ κλίσεως ὀνομάτων, in Beryes. ἐν ἐφϑογς α«Φία. lu Καρία. περὶ παϑῶὼν- “νύξ. ἐν τοὺς καϑόλϑ προσῳδίωις. in Ἐρυσίχη- ἐν τῇ xa SoA8 (Xylauder fubintciligit 'χοή- ce) in Kaeía. [vid. Holílen, not. pag. 120.] Libro I. in ᾿Αζανοί. Libro HI. in ᾿Αϑαῤῥαβις. lV. τῆς χκαϑόλε, in "Admvm, Φρὴς et Ἰωπ!ς. VL in ᾿Εορδαϊία!.». Σύναγχος. VIL in Τόξιοι-. VIL in Ἴλψωρος, Δώτιον. XI. in Σώλιεμνα , εἴ "Asyeit- AI. in ᾿Αφιαν θη εἴ Τριποδίσκος. ΧΠΠ. περὶ ds erégay , in ᾿Αβακαζον. XX. in "Af. ὑπομνηματίζων τὸ περὶ γενῶν ᾿Απολλωνΐξ, in Καρία. “ἐν τοῖς εἰς Ale, in ᾿Αδδλις- Sym »pofium Puteolis fcripfit, Δικαιοίρχ εἰσ. 7i i συντάξεως Seiya s in ᾿Αγβάτανα. Herodorus, in Πευκέττιοι. " Agyos €t Δρυόπῆ. Libro dedic, in λῆτης. Decimo τῶν κατ᾿ Ἡρακλέα. in Ἰβηρίαι et Κυνητικόν. erocotus. pa2- 5. 9. I9. 12r. 18. 50. 58. 87- 90. IOL. 105. 121. 128. 129. 133. 154. 141. 159. 195. 184. 192. 198. 199. 692. 739. 266. 235. 430. 438. 262. 405. 417. 436. 443. 450- 3590. 365. 403. 388. 384: 423. 313. 381. 458. 423. 425. 44S. 529: 718. 145. 213. 281. 296. 275. 283. 89. 293. 300. 357. 440. 105. 184. 174. 176. 326. 417: 419. 481. 485. 493. 759. 765. 552. 551. 568. 577. 595. 240. 245. 248. 437. 446. 450. 729. 759. 764. 146. 105. 706. 670. 674. 681. [IP] Vita Homeri , in Νέον τέχος. Herodoti Epitaphium, ia Θέριοι. Herodotus, Olophvsxius, πεοὶ γυμφῶν καὶ Θεῶν, in Ὀλόφυξος. IN STEPHANI EPITOME CITATORVM "LijIP.cIL 653 Hefiodus, in 'Afayrle, Αἰγῶον, Αὔσων, Ωμυρος et pag. 182. 331. 383. 619. 689. 168. 526. 546. 602. 498. 728. 729. ἐν Δἰγιμὶ E δευτέρῳ “περὶ "48g γράφων, in "Afavric. Verfus cius ex κωταλόγων οὗ. in Γερηνία. Cumanus, in Κύμη. Hierocles, QiA/sogai, in Βραχιμῶνες et Ταρ- ΚῸν ΓΟ. Forte idem Hierocles Hyllarimenfis, qui ab athleticis exercitationibus ad philo- fophiam adductus traditur, in "YA- λαριμα. Hippocrates, Cous, in Κῶς. Hippys, TER ᾿Δρκάς. Hifliaeus, Βηρυτός. Homerus, pag.s5. to. 15.) 50. 5t. 52. 6o. 67. 68. 69. 97. 98. 99. 193. 106. 115. 130. 132. 142. 148. 152. 159. 162. 178. 180. 185. 187. 227. 353. 433. 441. O10. 611. 711. 124. 126. 128.134. 135. 131. 138. 442. 625. 630. 64r. 618. 681. 69r. 692. 696. 697. 700. 703. 139. 745. 148. 168. 410. 413. 423. 425. 426. 430. 431. 364. 368. 372- 313. 382.389. 402. 407. 758. 167. 456. 163: 164. 169. 170. 195. 197. 209. 221.: 255.239. 214. 276. 278. 285- 290. 209. 303. 320. 323. '520. 327. 335. 340. 34L. 342. 344. 345.347. 349. 354. 355 357.:358. 464. 466. 414. 475. 416. 471- 486. 489. 491. 492. 499. 500. 502. 508, 511.-520. 751. 524. 558. 541. 558. $68. 589. 602. 607. 731. 753. Hymno in Zlpollinem , Τευμησσές. Horapollo, philofophus,. Fhenebethites, in Oevéf249is. Hypficrates, ia. AiS/ep. lafon, in TAes, fcrip(it βίον 'EAA ado qua- tvor libris, in ᾿Αλεξανδρερα. Tccus, "'arentinns, medicus, Olymp. LXXVIT. clarus, in ΤΩΝ Iofephi ᾿Αρχαιολογίας τ ond p. 113. 134. 2c8. 220. 265. . 595. 588. 541. Nnna 3 406. 654 Lib. 1F.c. IT. 406. 663. 252. 253. 259. 261. 696. 694. 133- 313: 371. 432 388. 740. 599. &. πρὸς τὸς “Ρωμαίδς πολέμω, in ῷα- σαηλίς. Ipnus, in Ταμιῶον, fi recte legitur. Irenaeus, Nicaenus, in Κασετώλιον. [Holften. notae étc. pag. 32r.] Ifáigonus, Nicaenus, in N;xoa. Iflcr, in "Aguas , ᾿Απία. ἀποικίας Alyomrg, in Αἰγιωλὸς et" Ὧλε- νος. δ΄. ἰλιακὼν (leg. ἡλιακῶν) in Φύτερον. Ifler, in Keteya. Calatianus, librum in- fignem de tragoedia fcripfit, KoxAc- τις. [δ] Ἰόβας. in ᾿Αρβάκη. Libro 1. in Λα- βινιον. &. ῥωμαϊκῆς igepías, in ᾿Αβοριγῖνες et sia. p. ῥωμαϊκῆς οἰρχαιολογίας» ia Nouavrlo. Iulianus, imperator, in Τιβεριάς. Iuflus, Tiberiopolita, beili iudaici fcriptor, in Τιβεριάς. Leander Nicanor *""), ἐν μετονομασίᾳες , in * YÀn. Vide infra Nicanor. Lepidus, in Βεϑρφωτός. ἐπιτομῆς ἱσορίας fiue í ἱςορικῆς , c. Τεγέω. ἥ. ἴὰ Σκόποι. Lini (vel Clini) patria Apollonia Cretae, in ᾿Απολλωνία. Linus, hifloricus, Oechaliota, in Οὐχωλία. Lucillus "*""), 'Tatraeus, lib. de "Theffalo- nica, in Θεσσαλονίκη. — Agios vbi le- gitur, at in Κώλωρνο et in T«óx, Δεύκιος. Scripfit III. libros de prouerbiis, de litteris, τεχνικοῖ in Τάῤῥα. Lupercus, in Νήρικος. Iuba, n) vtv) Hi funt duo diuerfi au&ores, notante Holften. 77ar/. 1/1017) lta vocatür in argumento, quod grae- INDEX SCRIPTORVM Vo!.TIT. p. To P ΤΙ Lufius, Αόσιος (forte, λόκιος Lucius, idem cum fuperiore) in Me. Lycophren, pag. 2. 30. 56. 102. 126. 13r. 133. 160. 170. 192. 108. 225. 235. 239. 259. 274. 28t. 20*. 502. 362. 315.398. 423. 451. 458. 479. 280. 495- 491. 502. σοῦ. 515. 541. 570. 598. 604. 687. 688. 692. 103. 103. q05. 719. 420. 735. 732. 740. 753. 161. ἐν δεκώτῳ. in Κῦφος mendofe. Lycus, à TO περὶ 'AAs e£oxvdeg, i Σκίδρος. Lycus, Rheginus, in ᾿Αβφότονον. Lyfippus, ἐν teas , in Θεσσαλία. Male quidam codd, i/i. Marcellus, medicus, (forte Sidetes) in 'Avz;- κυρῶ. Marcianus , in Χαδοωμωτίται , NeeDav, Τίγγις ; "Aecyuet : Νικόπολις. ἐν τοῖς emo "Pers ἐπὶ TOS διωσήμες “πό- Aes,in ᾿"Δμισσα. ἐν β΄. τῶν ἐπιτομῶν ᾿Αρτ' judge , in Mz- λάκη. Vide fapra, Artim dort. “περίπλῳ, in Αἰβόδα!. "Axvravim., 'AA- βίων, Ἀπόκοπα. δ σκῖτα!, Mae- y«ve, εἰ pag. 457. 469. 484. 594. 244. 406. 427. 510. 518. 541. 561. 573. 760. 371. 409. 205. 669. 614. 615. 668. σερὶ IzAo Britanniae; in AAg/ay. 5 Ἰνδικῆς. Βαβαὶ et ᾿Ασκῦται- κελτικῆς. in Γαλατίός. Δκυτῶν οι, Περσικξ κόλσε. in ᾿Αδαάρα πόλις, Μεσα- γίτης. Μαλλαδα. Σαρματίας, in Σιαγαϑεργοί. “περιόδων αἰ. in "Aazris et Μύόσυλον. Marfyas, in Αἰϑηκία. Menaechmus, in Τηλέφιος. TI". Menander, cis in Argonautica. Apollonii fcholiis praermittitur. Fabric. Lucius 'T harraeus vocatur in cod. Palat. notante Holítenio. Zar/. ΜΟΙ". p 71 P 22. 73 EE Menander, comicus, in AAej, Δραφηνίδες, ᾿Ασπὶς. "gAle, Καππαϑοκίω, Ταναγρα, Τέμβοιον. [IP] Eivs 'Aczis, in 1βηρίαι. Θεττώλη.- τὴ Θεσσαλία. καταψευδόμενοι, in Μύλασα. Menccrates, in Βλαῦδος. ο΄. Λυκίων. in ᾿Αρτύμνησος. Menelous, in ᾿Αμφιγένωα, Λύκαμα let Ev- τρήσις. ei. Θηβαΐδος. in Τέμμιξ. J. Θηβαϊκῶν., in Ὕρμίνη. Menelaus Anaeus, Peripateticus philofophus et magnus hifloricus, in 'Avez«. Menemaechmus, μενέμωαχμος, (forte Me- nacchmus) in Τηλέφιος. Meuippus, in Καππαδοκία et Χιτωνη. lieeízA«, in ᾿Αρμένη. Pcriplo Paphlagoniae, in Τίος. περίπλῳ πόντϑ» in Ψύλλα. Duorum pontorum, Ἑρμωώναώσσα, Χαδίσιοι, Χαλόία. Me:rodorus ***), ἐν TeTOOTO in Ὕπανις. Mivtrophanes, in Εὐκωρπία. Ἡραίας, in" Axav9os, Δάρδανος. το τῇ περμγγήσεων, in Ἐγγελᾶνες. Moderatus, Gadzrenus, συϑαγορικῶν σχο- λῶν libros fcripfit quinque, in Γαϑεερο. Μυσῶν βιβλίω.- in " Adgius. Myrmex, Henetus, dialecticus philofophus, in Ἕνετοί. MyrÜnus, hifloricus, Methymnaeus, in Μή- ϑυμνῶ: Nauciates, Erythraeus, ὁ τὸν Ὅμηρον ὑπο- μνηματίσας. in EevOew. - Neanthes, σερὶ ἐνδόξων ἀνδρῶν. in Keasós. Ncearchus , Lcetacus, τῶν ἰλλεξανδρῳ TG με- γάλω συτρατευσάντων ὁ διασημότα- τος. ἴῃ ᾿Δήτη. Xxx) Ἡρόδοτος legere iubet Holften, Zarí. IN STEPHANI EPITOME CITATORVM Li&IP.rIl 65; Neflor, primo Alcxandriadis, in "Ysdoz aJ. Nicaenetus , Abderita, ὁ ἐποποιὸςγ) in "A Borea. Nicander, ia Ἐπίδαυρος, Ἠρδαία. Θηριωκοῖς , in Κορώπη. Grammaticus Thyatirenus, fiue Colopho- nius 555). in Θυάτερα. Nicander, ἑτεροιδ μένων οἰ. in ᾿Ασπαλάϑερα. é εὐρωπτείοις , in "A9gs. δεκάτῳ σικελίας. in Ζαγκλή. Nicanor, in "AA Ames oet , Δῆλος» Ἱμέρα, Διοσκϑριοὶς, Μίεζα. Hermeae F. ον, περὶ ᾿Αλεξανδρείας, in ᾿Αλεξανδρει. ὋὉ 'Egueie dicitur in Τίβυοις. Πρὸς ᾿Αδριωνὸν γράφων» in "Λϑλιβις. Nouus Homerus dictus, patria Hierapoli- tanus, in "[egc/zro?us- Eius μετονομασίαι, in Πώρος. Vid. Leander. Nicochares, comicus, Cydathenaeenfis, in Κυδαϑήναεον. Nicocrates, in Βοιωτίο. Nicolaus, in Λυκοθένη, "YzregdéZiov, “Δμορ- yce- 9. in Θόρναξι, Nwel. Μεσημβρία» et Τόῤλῥηβος. &.in ᾿Αρκας. Σίῷνος. Μεσόλω, Exvges, Βωταχίδαι. 1] £D. in ᾿Αγαμήδη. δ΄. ἱξοριῶν., ἴῃ ᾿Ασκάώλων, ᾿Ασκανία., Καρ- Yit. Nicoflraus, in Γάγρα. ᾿Ασσός. Nymphis d. ἡρακλείας,, in Ὕπιος. Φρίξος» Φϑθια. N ιηΡΒοάοτγυς, in ᾿Αϑύρως. Olympianus, in Δόλων πόλις. Oracula, pag. 11. 54. 92. 170. 249. 389. 410. 509. 6235. 683. 686. 700. Citharoedus, in Orus, yyy) Malc interpres Stephani ait, Nizandrum hunc Gangrenum effe appellatum. 656 Lib. IF. c. IH. Orus, in ΑἸϑαάλη, "Αγκυρῶ, "Ogesiu, 'A ϑῆνα!. ἐθνικῶν οὐ. iu Νικίξ κωμῆ. * .in Ταύα: ὀρϑογφαφίω. in Ταίναρος. Palaephatus ζ΄, τρωϊκῆς, Χαριμάται. Ῥαηγαῖθ, Aliquot eius verius heroicos in Τρεμίλη inuenies, ἄ. ἡρωκλείοίς s in Bepi(Siva. ii. ciesdem operis, in Ασπίς- Parmenifcus, ia Αλος» "EQvea , (o9. Parmeno, Byzantius, πρώτῳ ἰώμβων, in |... Badwei, et Ggaucv. Parthenius, Phocaeenfis, in M8eec, Γότϑοι, Δεκέντιο. — Nicaenus, in Νικαίω. Parthenius, in Μωγνησίο , Moeuivos , 'Ezi- δαμνος. levem, Νεμαῦσος, Βορυσϑέ- vie, Μυτιλήνην "EAeQawrivu » ἤλγενος. ᾿Ανϑισπηής ἴῃ Κρανίδες Aceto. - ᾿Αφροδίτῃ. in ᾿Ακαμαντιον. AA in Βηληδόνιοι» et Γρῦνο; et forte 7" Oryeves. ; ἐπικηδείω εἰς Δυξίθεμιν» in Γαλλήσιον. Ἡρακλέλν in Ἴσσω- Οἰνώνη. Ἰφίκλῳ" in ᾿Αραφεια- Δευκαδίαις» in. Ἰβηρίαι. προπεμπτικῷ» in Κωρυκος- Paufanias, pag. 54. 56. 81. 234: 253. 257. 269, 400. 489. 540. 684. 734. 741-255 ; Περιηγήσεως Ἑλλαΐδος (vide in Σφακτή- gie, Ἰάμυνα, Δἱμονίω-, Αἰβδηρώ, ᾿Δραιϑυρέο;» Ὑρνίθιον» Φαληρον.) Libro I. pag. 114. 351. 372. 733: Il. pag. 129. 153- 471: 538. 730. 1Π.. pag. 241. 269. 345. 422. ΔΟΙ͂. 612. 687. IV. in Καλάμαι. V. pag. 88. 504. VI. pag. 50. 318. et 536. vbi de oppi- do Phoenicum Μωριωμμία. zzz) Hunc effe Paufaniam Damafcenum, qui tis etc. pag. 123- Harl. INDEX SCRIPTORVM M Vol! p."yP74 C VII. pag. 170. 770. - VIII. pag. 64. 72. 118. 212. 214. 244. 258. 288. 376. 405. 445. 520. 596. 607. 617. 674. 700, 714.239. 132. - 153: 165. IX. pag. 168. 183. 433. 495. 602. 665. ο. ÓI4. 709. 759. | X. pag. 123. 290. 311, 553. 572. 592. 4. 691. Αντιοχείας., in Σελευκόβη- » dem forte liber refpicituz in Tcu, Τάζα, Agecs, vbi Paufa- nias landatur teflis Syriacorum voca- bulorum*z9v;xoy.. [I] Eliacis poribus, in Tozreuov. Phaniades Phalannaeus, Peripateticus, in a- λωνγοῦ- Phauorinus, in ᾿Ακτὴν Βισαλτία. Σφακτή- gia, Κρεμμύων. et Ai9iovj, vbi legitur .. es Φαβωρῖνος περὶ τὸ ΔΙΘιοπίσσο:- ἐπιτομῇ d. τῆς Παμφυλίας. in "Pez. ἐν τῷ περὶ Κυρηνωϊκῆς πόλεως, in Δλεξούν- gem. 0 x MNT παντοδαποῖς igogituc, in "AgyiAee, Av- ταριῶται!. (Ἰκεανός. οἰ. παντοδωπῆς ὕλης ἱφτορικῆς (idem opus puto) Τετρώπολις. Nota ἐθνικῶν προτεχνολογήμωτοα , in Αἰθίοψ memorata, non effe Phauo- rini, fed Stephani Byz. Phaedimus, poeta elegiacus, Bifanthenus, in Βισανϑη. Phanodemi "exe, in Ἰκές. A Pharnuchus, Nafibenus, Perficae hiftoria fcriptor, in "'Avriéxer. Pherecrates, in 'A9zyeg. Phérecydes, in '"Axuovim, Alvav, ᾿Αλόπσην Αἰόπη. Gell. πρώτῳ ἴῃ Tix. Phileas, fcripfit Syriae antiquitates, docet Holflen, in no- E Vot ΠΤ. p.74P75 Phileas, in "Ayuda, ᾿Αμβρακία," 'AyOane. ἐν περὶ ἴπλοις, n ᾿Αγδρίω. 3Biicimon; in Κρας ὅς. Eius aregUyivs in ᾿Αϑὴν vag ἔφηβος, in Κδομμύων. Philetas, in Ἴχνοα!, Φλιβς. Philiadis, Megarenfis, epigram ma, in Θέσπεια. Philippus, Medmaeus, ἀξιόλογος ἀνὴρ , de ventis fcrpüt, in Μέδμη. At in Aj- ϑάλη; Θέομαι etc. hoc nomen male pro Philiflo legunt quidam codices. Philifli libri Σικελικῶν (quorum XXXIIT. lau. datur in Kezscs.) pág. 155. 361. 58. 536. bis, 349. 392. 413. 348. 349. 289. 406. 117. 174- 435. 517. 531. 564. 565. 575. 596. 561. 580. 600. 477. 492. 614. Philo (Herennius) pag. 16. 30. 42. 50. 99. 103. 132. 140. 175. 233. 240. 269. 333. 489. et in "Aaa, "Aeysgo, Baga , Ἰόπη (vbi Syram vocem interpretatur) Λάμ- z1, Μεγάλη πόλις, Μελίτειαγ, Ni- σιβις. περὶ πόλεων, in ᾿Αμισὸς εἰ Aydavia. Φοινικικοῖς , in Νίσιβις, Μαρσύα. Philo, Metapontinus, tibicen et poeta, in Me- TOT OVT 10V. Philochorus, τρίτῳ: in O£x. ᾿Ατϑίδος libro β΄. in "Agere πάγος. y. in Αἰϑαΐαω. ic. in "Acy. Citatur et Philochorus , in Ξυπέτη, et Ση- μαχίδαι. Philonides, Mecybernaeus, ἴῃ λύση. Avj- o OY s Μηκύβερνα. Philoflephanus, in" Aio, ᾿Ανγϑάνα, ᾿Ατρήνη. Philoxenus , in Κωμή. Ὁ τὴν Od/zcerxy ἐξηγέμενος: in ᾿Αλώ- βανδα. Δωδώνη, ᾿Μεϑύόριον. [] Philyllius Δύγέ» in Γαλεῷται. Phlegon, Olympiadum fcriptor, pag. 304. 337. 319. 512. 537. 704. 705. 555. 590. 612. 610. 674. 771. 121. 143. Citatur Fol. IF. IN:STEPHANI EPITOME CITATORVM Li.1P.6IL 65; et 2y Ὀλύμπῳ vitiofe pro Ὀλυμπιώσιν, in Mouavdz »ὅπολις. Eius x eovikGy ἡ. in Κρέμη. Phocyiides, Miielius, in Μίλητος. Phrynichus, in 'Àg&ge, Ατήνη, ᾿Αϑῆνα), Θημακοί, Κρωσείο;, Κυδαντίδαι. ἐν coQusi 7 παρασκευῇ . in Ταμιέϊον. Pinaces, et zvaxoyexQo, in ΓΛβδηρα et Αἶνος. Vide, quae dixi fupra p. 38. Pindarus, in ᾿Απέσας et TéAQseca. Dia. phanti F. e Cynos Cephalis, vico "T'he- banorum, in Κυνὸς xeQporAog. Pinytus,. Bithynenfis, Epaphroditi libertus, grammaticus Romae, in Βιθύνιον. Pifander, Camirenfis, διασημότατ es ποιητὴς, in Κάμιρος. Ciratur et in ᾿Αγάϑυρσοι, Lib. VII. in Νιφάτης. X. in"Agaexes et Κυβέλεια. XIII. in Οὐνοτρία et ᾿Απέννιον. XIV. in “Λυκόξειο. XXVI. in Βοαύλεεα. Carmina fcripfit. Plato, philofophus, Πρωταγόρα,, in Ἡτία, Xv, et Τάρας. περὶ ψυχῆς (Phaedone) in Χώρα. Plutarchus, in ᾿Ανδανία. ὑπομνηματίσας Nicandrum , in Κορώπη. Polemon, in Εὐθηναὶ, Κραςφος5 Μυρμισσός. Polybius, pag.17. 20. 28. 54. 58. 167. 171. 244. 248. 173. 625. 628. 600. 610. 590. 665. 695. 666. 667. 690. 691. 342. 415. 466. 499. 494. 495. 498. 501. 502, 506. 507. 518. 534. 540- 544. 549. 554. 565. 596. 566. 742. 769. 36. 102.348. 144. 145. 205. 289. 103. 259. 101. 204. 156. 206. 210. 301. 309. 274. 411. 417. 439. 443. 140. 7143: 759. 752. 434—135. 354. 448. 721. 730. 698. 399. 393. 416. 421. 423. 771. 755. Reprehendit Demofthe- nem lib. XII, in Χαλκέα. Quadraginta libros (Hiflor.) fcripfit , patria Megalo- politanus, in Μεγάλη “πόλις. Polycharmus, in Φελλός. Λυκιωκοῖς, in Ἰλαρις et Soo. Oooo " Polyhi- 658 Lib. IV. c. 1T. Polyhiflor. ' Vide ἔργα. Alexander. Polyflratus, Letopolites, in Agrge πέλις. Porphyrius, Φιλοσόφδ ἱπορίας.» γ΄. in Γα- ρα. : Pofidippus, in Ba&eis, Ζέλειοο. — Cynifci filius, patria Cafandrenfis, Macedo, poeta co- micus, in Kacevdeens. * "Prifeus ἐν ἕκτῳ, in Σώλωνα. [0] Promathidas, in Γάλλος. Protagoras, 'Teius, in Τέως: Protarchus, in ὙπΖερίβόρεοι- Proteas, Zcugmatites, grammaticus, in ZeUyuat- Prouerbium, in L'evec. Proxenus, c. περὶ πόρων. σικελικῶν, in Γέ- λα. Citatur etiam in Xaovie. Ptolemaeus, rex, in ᾿Αγχιάλη- Ptolemaeus, in Βρεττία. Τρίτων in ᾿Αλεξανδρεραι. — (Ptolemaeum Lagi intelligit Berkelius.) Claudius Ptolemaeus πέμπτῳ ysw'yenQi- κῶν, n Χαράκμωβα. περίπλω, λδγδενα. Ptolemaeus (Afcalonita, grammaticus, intelligi videtur) in Ἐρυσέχη- [Idem fentit Hol- flen. in notis ete. pag. 123.}] Ariflarchi , difcipulus, in ᾿Ασκώλων. Publius, Hierapolitanus, Stoicus, in Ἱεροῖ- gros. Pytheas, in Ὡςίωνες. Quadratus, in Μέση: Tázvéioi, Πήλιον; Boy Xu « Iióxen, Δάλμιον. Παωρϑικῶν ας. ἴῃ Τηλὺς. Μαυρέσιο;, β΄. ἴῃ Ζωβίδαι. Ὑ΄. in Τερμανίκειοῦ» Ταΐρσος et ᾽Ωτηνή. . in Φράασπα- s". in ᾿Ω βαρηνοί. €'. in Θελαμξζα. ἡ Τάζακα, Μασχονη. 9΄. Σόλυμα. Συρβώνη, Τιγσανόκερϑα- β΄. δωμαϊκῆς χιλιώδος in " AvSyov. à', in Ἰβηρίαι. d. ῥωμαϊκῆς χιλιαρχίας γ in Ὁ ξύβιοι. INDEX SCRIPTORVM i ΨΩ ΤΕ p.73P 76: 77 ῥωμαϊκῶν ιβ΄. in Θαψίπολις: . Vide Afi- nius, Rhianus pag. 65. 311. 656. 121. 129. 221. 535. 121. 216. 370. 546. 733. Benaeus, in Βήνη. ᾿ΑΔχαϊκῶν β΄. n "AvAmvrec, mim Be- An. y.dn Φαιξές, δ΄. in Σκόλις. ἡλιακῶν e» pag. 51. S15. 546. 598. Θεσσαλικῶν d.in "AexT&yes , Κέλαιϑεοι, Ἔλ,νο;, Συλίονες, Ὑπαιλόχιοι, Ie- yeso; et Παραυοι, vbi verfus eius po- nitur: ficut et in Xavvci, et ex ocfauo eiusdem operis in Αρτέμιτα, 'Ovrv- ριον: 010 in QuAX&s, deciso quarto in Θαμία. ἵν᾿ ct V. in ᾿Εϑνέϑω. XV. in Τρπόλισσοι. XVI. in Aiyoyerat. Ἰλιακῶν c. in Λάπερσα et Μέλαιναι ibi- que eius verfus, γ΄. in Διϑήσιος. ^ FK 3 Ὁ « , Fe , . μεσσηνιοᾳὧν oc. in "Toc. δ΄. in Δώτιον. ἐ. in Φ,γαλέα. s.in Ταβυρον. 5 iJ ΄ : LÀ , ἐν τῇ φήμῃ. in. ᾿Ἀρακυνθος. Rhinthon, "Tarentinus, φΦλύαξ TÓ τραγικοὶ μεταῤῥυθμίξζων εἰς τὸ γελοῖον, in Τώρας- Sallufias, ia "Acus. Scepfius, in Κοάλυμνα. Vide Demetrius. Scylax, Caryandenfis, ὁ παλαιὸς λογογθο- ᾧῷος. Καρούανδῳ. Scymnus, in Ἑρμωνώσσα. [0] ᾿Ασίρι. in "Agere νῆσος. Εὐρώπῃ: ἴῃ ᾿Αγάϑη. : dii &. περιηγήσεως , in Πάρος. vbi Chius di- citur, Scythinus, iamborum poeta Teius, in Τέως, Seleucus (2. γλωσσῶν, in Βρεντήσιον. Semus, Delius, in Téyuga. Tet Serapio, Hicrapoliranus, Stoicus, ia [ego Z NIS. Silenus, libro IL. ia Παλικῆς Sibylla, in Temaxela- Simmias, μησὶν. in ᾿Αμύκλοαν. ᾿Απόλλων:. in Ἡμικύνες. , Simonides, ὁ μελοποιὸς lulictes, Ceus, in "ENs » Δχωμαντιν Mkavdos- Socrates, B Wok Tl! 0177078. Scerates, zpzd Ariflophanem, in Μῆλος. Scp'icenetus "ava βώσε; Κύρς. in Ketedd xoi, Taoxo, Φύσκ::;, Χαρμονοῃ. Scphocles, pag. 6. 13. 47. 128. 174. τος. 526. 601. 790. et in Τενήτης. Eius Δ)γεὺς ἐκλυόμενος, in Xoges. αὐἰχμαλωτῖδες, in Βωμοὶ. Εὐρώπη, Χρύσῇ. ldem ὠλεξονδφῳ., in Ἔφεσος et "Av. "Eeuéyg,. in "Avyuix. "Heex^&., mi Χώρα. Ἱσπῶνις ἴὰ ᾿λενος. Aguvicus, i Χρύση. Ναυπλίῳ Κωταπλέοντιν in "Aeris. IlgA&, in Κυκνῖτις. ποιμέσι, in Γρωιϊκὸς, Ἐυκνῖτις. Τεύκρῳ: in Kus ectos. Τυμπανισοῖς., mno XeM ies. Que& , in Βόσπορος. Cel£o, in" Asv. Sophocles, Apollonii Argonauticorum inter- pres in “λβαρνος. "Aen, Κανα ρον. Lariffaeus, in Kecvera. Softratus, Phanagorira, in. Μυκάλῆ. Sofus, Afcalonites, Stoicus, in 'AcxeAew. Soterichus, poeta Oafites, ὁ τὰ πώτριο ye γραφὼς, in Ὕασις. (Nt Stephanus vel Hermolaus foa Βυζαντικώ ci- tat in Tór9o. — Etiam προτεχνολογή- paa τῶν ἐθνικῶν Stephani in Ai9/oxp. Stefichorus, Euphemi F. Matautinue μελῶν σεοιητῆς, ἴῃ Mor aveos. Strabo, pag. 12. 13. 21, 40. 27. 30. 52. 53. 57. 65. 66. 79. 125. 139. 142. 144. 10. I14. 115. 116. 120. 438. 439. 666. 667. 669. 611. 694. 681. 689. ἔοι. 692. 698. 101. 105. 15. $0. 100. 115. 123. 128. 150. 160. I6r. 175. 176. 189. 217. 240. 252. 272. 266.359. 460. 411. 593. 311. 325. 450. 458- 155. 17I. 174. 184. 434. 459. 377. 195. 298. 715. 138. 383. 161. 764. 119. 449. 375. 139. 27. 684. 738. 310. 444. ter. 377. 360. 391. 402. 386. 561. 372. 375. 385. 132. 574- 581. $83. 586.592. 503. 594. 603. 612.6:4. ν᾿ IN STEPHANI EPITOME CITATORVM 7ιὉ. 17’. 17. 659 263. 432. 443. 771. 309. 310. 769. 424.283. - 393. 595. 472. 473. 415. [V] 471. 485. 4494. 503. 504. 512. 516. 519. 531. 541. 543. 536. 544. 538. 549. 550. 461. 547. 554. δύο. 563. 566. 569. 573. $74 579. 556. 596. 719. 712. 340. 353. 749. 151. 755. 740. 743. 144. 712. 454. 118. 164. Stratonicus citharoedus, in "Acces et Καῦνος. Suidas ψενεωλογίοες., in Δ μυρος. Sunius, in Kxgyzve. à. «ex Dinav, in Ἐδωμοῖοι. Synefius, ἐπιτολῇ. in Εὐκαρπίω. "Teucer, Cyzicenus, in Βεϑρωτός. "Teupalus, qui "Haee fcripfit, in ᾿Ανδροία. "Technieus, ' T.vi«ce, in ᾿Ακέλη, ᾿Αλλό- Dec'yss. Liber Xil. in ᾿Αφϑαλα. Vide fupra Apol. lonius et Herodianus. "Thales, Milefius, Examii F. in Μίλητος. "Iheagenes, in ᾿Ὡκεσωμενα) » Τίρσαι. Maxedovioe, in ᾿Αλτὸς, Βαλλο, Ἐλευϑε- οίσκος et Agri, vbi laudatur "Theage- nes ἐν Μακεδονικοῖς. vti in Μισητὸς, Φύσκος, Παρϑενόπολις, Xavdem, Kudve , Παλλήνη, Μίεζα et Ὀλέβα- *yom. fiber 77. in Ὀρέξαι. Καρικοῖς. in Κωφαλίω. Theo, in "AAce, "Aeyveivei, Ὑπερησίαᾳ. in Lycophronem, Aj, Kore. ὑπομνηματίσας Nicandrum, in Κορώπη. Theodeckes, Phafclites, Aciflandri F. fcripfit "Tragoedias L. Rhetorica et Orationes, in Φασηλίς. "Theodo:idas, in Κώρυφος. Theogiton, "rageates, Ariflotelis difcipulus, in Τραγαία. , Theognis ὁ τς παραινέσεις γράψας, in Μέ- γαρα. Theophanes, Heracleopolites, phyficus, in Ἡρακλεόπολις. 'Tbeopliraflus, in Χώλκη. mono de plantis in ἔλψυνθος. Erefius fuit, Ari(lotelis difci- pulus, antea T'yrtamus dictus, in "Feecos. Oooo 2 Theophi- 66o .1ἰδ. 70 5 1. YNDEX SCRIPT. IN. "Theophilus μοί, περιηγήσεως Σικελίας, in Πα- λική. : .Lheopompts, pag. 28. 81. 150. 36. 56. 8r. 100. 547. 85. 548. 359: 373: 728. 714. 553- 111. 614-225. 235. 584. 411: 0673. 672. 671. 6135. 612. 609. 605. 600. .595. 236. 202. 471- Ἑλληνικῶν libri: pag. 496. 503.344. 16o. 7H 182. 604. ὅ΄. in"Aezevdes. 4 in Ἔμβατον et Καλπση. Qu Tov libri pag, 39. 59. 68. xor. 43€. 452. 48. 497 593. 530. 540. 547. 548. 552. 553: 558- 560. 562. 563. 243. 264. 599.588. 399. 734. 159. 111. 116. 125,286. 319. 506. 3n. 3 20. 685. 601. c. in AAAdvrE. ἐ in AuQa- ναΐ. κι΄. in Χυτρόπολις. xd.in "Aeuss ᾿Ασησσὸς.. AS. in. Ασα. Multi etiam eius libri, fuppreffo nomine paflim citantur: vt x/2. in Qeseges- xd. in Βαίτιον, ᾿Ασφησὸς et "Acenga- : AD. in Mavaós. ΜΥ͂. in Δριλωνιος. μβ΄. in Ἵππος. μ΄. in" Αφακες. ν΄. 130. 419. in Καρός. yo, in Keevenz. νβ΄. im Asien ». ^ NS. T Βαρήτιον. s. dn Aryeigagot ολέαγ - 4 (MA l Axe. νζ΄ in Μεσσαπέαι. "Thucydides ,. p. 3:27» 38« 504. 124. 710: 127- 128. 230. 147. 457. 196. 261. 229. 393- 409. 230. 515. 563.572. 569. 577. 260. 516.:568.: 556. 592. 427. 725. 697. 618. 679::723. 142. 603. 606. 601. 611. 779. tits 148» 10.731. 133: 758. 407. 48r. 83. 231. 280: 295. 312. 334- 343: 348. 378. 390; 470. 471. 196: Timaeus, in 'Aegyvemer, "Ara fJogov, Evxae- già, Μασσαλία. Timagenes o. βασιλέων , in Μιλύαν. 'Timagotss, iu Σπαρτή. Timo, E/AAes, in OX Ec. 'TTimocrates, Adramytteuus, in Βέρεξ. Timoflhenes , in ᾿λλεξανδραω, ᾿Απίω, Δρ- τοί μή. STEPH. ἘΡΙΤῚ CIT. 2 Vol. ΠῚ. p. 79 79. 80 Mat dst TP ULT Ede ἐν τῷ ςαδιασμῷ. in "Aya. "Timotheus, citharoedus, Milefius, in Mace- donia mortuus, qui eig fit νόμων κιθα- φῳδικῶν libros xviu. ἔπη S000. et grgo- νόμιῶ αὐλῶν 1coo. Eius epitaphium, in Μίλητος. —— Try phon, in ᾿Δλα)» Αὐλὶς, "House. aratga UHeIS s in ᾿Αγυιὼτ ᾿Απολλωνίας ᾿Δή- τωεὺς. Μυκάλη, Σχοινὃς. Vlpianus, "Aga [ixois , in Ταΐννοι. Vranius, in Beoxía , Movewe , Νίσιβις. "Age [okay οἱ in Σέννονες, Σίγγοιρα, Αὔαϑα. ['. in Ἐξυϑρὸ, Πάλμυρα, "Teuvvess Αἰα- μήνη. Αἰανῖτις, Χωτραμωτίτης Μω- Sa, Μήῤαβωα. y.in ᾿Αβασηήνο!, "Adayo, ἼΛχομαι» Ζά- ides, Θαμεδᾶ, Κερδανίτα)» ᾿Ατρο- Hire, Ὄβοδα, Σῆρες; et Τὠρφαρωώ. τεταοτῇ y in ᾿λκχηνοί. Excidit numerus in Νόσορα. Xanthus, Lydus, in"Aegyar, Αοτύμιητος, Λό- κοζος. , Asi ὦ cj. in Λυχοσθέ ἕνῃ. [2.in ᾿Αρδύνιον, Στρόγώλω γ΄. in Λυδία εἰ Εὐπά- Tp δ΄. τὰ AexeAGY, Σιδήνης ᾿Δςε- gia. εἰ ᾿Αξελέβη. Male" λυκιακοῖς quidam codd. in Μελάμπηξιω; "EA- vos. Σιδήνη. Xenagoras, in Λκόντιον, Kerezreeaiox , Χυτροί. Xenion, in Ὄαζξος, Εδατος. Φαλάσαρνα. . Eius Κρητικοα in ᾿Αρκαδες, ᾿Δραγμὸς, Λαάμπη. Κωντανος.- Kappa, ἢ "QAe- gos. 'OASc. et Ὑδραμία. Xenophautus, in "Apu. ᾿Αραφηνίδες. Xenophon, in ᾿Αρμενίο, Θύμίβραιου, 'Ezaei- To. ᾿Αναββασες; Κύρϑ- pag. 548. 562. 573. 67). 169. 31.459 448. [P] Ἑλληνικῶν οὕ. in bns Codi Y- τὰ Σκῆψις. ς΄. ἴῃ Εὐταία. ζ΄. in"OAa- ees. ἑππαρχικῶν in Φαληρῶ. A'ius " τ : IN 4 b. M * dx. : : E lo pope st ANON. GEOGR. A [AC. GOTHOFREDO EDITVS Lib. IP. c. 1I. 661 τς Alius videtur, qui ἐχκαιδεκαάτῃ- in "OAg- -Zeno, Myndius, grammaticus, in Modes. δος citatur, Lenodotus, in ^yreg», Δωδώνης » εἰνα μετοήσεσιν.. in "Qoa os. Zopyrus, in Agecdieias. Ad hunc indicem fupplendum profuit mihi clarif. Hudfoni induflria, qui fuas mihi fchedzs Oxonia humauiifime transmifit. s XVII. EXPOSITIO TOTIVS MVNDI ET GENTIVM, cuius latinam verfonem antiquam, initio mutilam, e Turetiano codice Salmafius lacobo Gothofredo eden- dam conceffüit, auctorem videtur habuiile ethnicum “) Sophiflam, patria forte Antioche- num ^), clarum circa a. Chr. 247. 2) vnde nonnullis viris doctis ^) in mentem venit, hunc iplum libellum effe illam geographiam , quam ad lulianam imp.*) mifit, Alypius Caefarii frater, addita tabula geographiea, quam iambis adfcriptis exornauerat. Equidem audlor huius expofitionis negat, fe in Britannia fuille, in extremo libriz deinde aiia, quae fit vo- catur Britannia Infula, ficut, qui fuerunt narrant, valde maxima et praecipua in omnibur.. De Alypio autem Zmmnianur XXXH τὶ IVegotiumque (re(taurandi templi Hierofolymitani, lulianus) maturandum Zlypio dederat Zfutiochenf, qui OLI Britouniar ciraueret. pro praefeir. Vnde non abfurde Petru: Baclius ^) colligebat, aijium quemcunque, quam Alypium, eius fcripti effe auctorem. ^ Poílit tamen dici, Alypium ad lolianum miffe geographiam , quam: non iple fcripfiflet, fed alias: neque enim lulianus diferte adfirmat, illam geographiam ab Alypio fuüle compofitam , quemadmodum nec σι: κίον fiue geogra- phicam tabulam, cuí tantum verfus adícripferat. ^ Dionyfio Petauio notis ad luliani O:at. L δ) adpellatur veterir mundi detripti nir au&for [eiizur, ir quidem non graccur. /— Sed fortaffe nihil aliud his verbis voluit vir erudius, quam Jztina, quae habemus, antiqua effe, non graeca: licet latina illa e graecis conuerfa effe, tot graeci(mi, ab inerudito et barbaro interprete relicir, [P] marifeflo produnt. Confer Sa/wofitm ad hift. Auguftam pag. 456. et Steph. Le //oyss notas ad. varia facra pzg. 1633. Ecidit hanc latinam veterem verlionem rufiico fermone ^), vt ait Barthius, compcfiam, addita graeca fua. isterpretatione nouaque cius translatione latina et. commentario /^cobtis. Gotáofredvr, dicaurque Salma(io, [hoc titulo: praefixo: ζει orbis. defcriptio, grctci firiptosis fub Cun/antio εἰ Conflant. impp. Nanc primum p^ff mile tricentos feyme aünor edita, cum cuplici verf. ct notir Iac. Gothofredi, IC:i.] Geneu. 1623. 4. Inftitutum fuum ipfe exponit his veibis: Graeti feriptorir ἐπίξασις iflaarr eff, quae ab in[ulfo litericne, graecne latinaegue Éwz uae iuxta ignaro, in latinam ngtam »ranifuüfa fuit: famy inepte, vt ianuis tcmdiu non mirer; potiur tnatajje. —.Ea barbaries Oooo 3 vbique d) off. de fcientiis Mathemat. 248. [PAi7. Brie- tius inter teftimonia ab Hudfono coliccta.] e) luliam. Epiftcla XXX. f) Tom, L. Lexici, in Alypio, nota B. E) Vag. 72. edit. Lipf. Similitez Phil. Brietius a) Vide Zac. Gothofredi prolegomena et notas Ρᾶσ. 21. ad cap. XVIII. U) Id. pag. 2c. 7ac. Palmérius Exerc. ad aucto- res Graecos pag 2853. Fübric. De St. Croix in femoice etc, nr. 40. opinatur, hoc opufculum primum frimore fvrisco fuiffe fcriptum, deinde in linzuam litivom crausi2tum: at oppido vtile ad rem aieccaimrae fub Confi;ntio, Auguíto, cogno- fzendam. ^a 2) Goihofred. pag. 12. parallel, Geograph. tom. I. pag. 10; cuius vcrba Gronouius editioni fuae praefixit. h) Darthius ad Zach. Mytilenaeum pag. 150 ct 24$. : e €63 Lib.IP.c.IIL. | GEOGRAPHI AB ALLATIO EDITI - Vel, TII. y. $1 vbique hanc interpretationem obfidet , vt in tam couifo praefertim opere mon. putes quicquam latere, quod erui publice intevft. —.Et tamen coutra cff: mompe quod im bolluta auri argen- tique adfolet, diligentius excutienti puriorir metalli foxiemta quam plurima hic iutermitanf. Quinimo, (quis putet?) et haec ipfa verfionis barbarie: in bonum vertit, Nam quia inter- pres verbum verbo curauit reddere , | Graecanita etiam vbique conflruciieue feruata, quae vi- tium latiuir auribur fonaret, facile fuit, graeca faltzm mediocria ex latinis FACERE nou bonir. Sane vel ex his verbis, (vt latiniftnos, in graeca hac περιηγήσε: a Laur. Normauno τῷ μακαρίτῃ obferuatos, omittam,) conflat, falli eos, qui graeca a Gothofredo edita putant effe antiquum et originarium contextum, quod videtur etiam fenfille Zacobur Palmerius, rentefimenilius, qui locis nonnullis veteris huius orbis defciiptionis lucem adfert in exer- citationibus ad optimos auctores graecos pag. 283—296. ') Quamobrem non plane vile- tur improbandum Zacobi Gromouii inflitutum, qui, quando hanc expoíiüonem mundi cum Scylace;, Anonymo Voíliano et Agathemere recudi curauit, Lugd. Bat. 1697. 4. latinum tantum exemplar antiquum exprefhit, Gothofredi graecis omiílis: — Notas etiam eruditas et prolegomena omififfe alii noluerint, at loca quaedam in praefatione fua non infeliciter emendauit. Fabri; — Ex editione Gronouii recafum efl id opufculum in Zud/oni Geogr. graec. minor. vo]. III. vide fupra ad $. VII. Cod. regius Maíritenfii CXXI. eft memorabilis. — Namque praeter alia inoft A;zj- ρισμὸς τῆς γῆς. αἰ βο terrae, (in cod. Vindob. apud Neffel. part. I. cod. CLHL. nr. 16. re- cenfetur hoc titulo: Διο μερισμὸς τῆς γῆς εἰς τὲς Y υἱὲς τὸ Νῶε, diuifo orlir terrarum iuter tres filior Not.) Vilud opufculum aliud incerti auctoris excipit ineditum; cuius pars prior eft eatalogus praecipuorums orbis montium et fluminum; poflerior autem efl Periplus fiue Ξαδιασμὸς τῆς θωλώσσης, per. [αάϊα maris cdimenffo , cum prologo; in quo auclor : fcribit, fe iacipere ab Alexandria ad Diofcuridem vsque in Ponto iacentem , et ab Europa, ab Hiera, prope Chalcedonem fita, vique ad Herculis columnas. Piura addicürum effe ipfuma aut reuera adieciffe, ex fine prologi patet. — Verum codex, mutilus, nec fatis emendate fcriptus, deficit in infula Creta. Illam vero pofleriorem partem /riarte in catal. MSS. grae- cor. pag. 485—493. primus graece euulgauit, et, quae praefliterit, mulis docuit; tum pag. 494 fqq. adiecit indicem alphabeticum locorum omnium, quae in deferipto (ladiaino, f. periplo referuntur, Vtramque partem, promifit de Sz. Croix in Mem. nr. 22., Íe cum re- liquis minor. gr. fcriptor. geograph. effe editurum. Zar. XVIII. In Leonis «Πα! cugpluroi , Bartholdo Neuhufio curante, excufis Amfleloda- mi, (licet titulus falfo Coloniam Agrippinam praeferat) a. 1653. 8. leguntur quaedam gco- graphica 2. Sunt autem haec: r) Josnnir Phoca, Cretenfis monachi, qui fub Emanuele Comneno militauerzt, et Palaeflinam inuifit a. Chr. cI2CLXXXV.. "ExQeaais ἐν συνόψει vv ctzr ᾿Αντιοχείας μέχρις Ἱεροσολύμων κοίφρων καὶ χωρῶν Συρίας» Φοινίκης. καὶ τῶν κατ Παλαέπένεν οἱ γίων τόπῶν. Compendiaria. defcriptio caffrorum et. vrbiui ab vrbe. edatiochia vrque Elicrofolymam , cum verfione ÁAllatii. [TP] 2) FEpiphnmit, i) Conf. Ha/aeus lib. de academ. Beryt. cap. 7. E) Conf. infra ia vcl. VI. pag. 689 ὦ. ZZarl. $. 2. Heum. : Vol. I7. p. 52 Ὁ 83 HOLSTENII SYNTAGMA GEOGRAPH. Ei. I. .CH. | (665 dU Poss ἊΝ . - , » , ΡΞ ἮΣ 2) Epiphanii, monachi ac presbyteri Hagopolitae, διήγησις εἰς TU7IOy π ΘΙ ὙηΤ ὃ “περὶ τῆς εἷγίας πόλεως καὶ τῶν ἐν αὐτῇ ἁγίων τόπων. Enarratio geographica Syriae, vrbis fantiae εἰ facrorum ibi locorum cum verfione Fed. Morelli, (qui e MS. Vaticano prior, fed minus emendate Parifiis. a Iac. Sirmondo acceptam ediderat) per Allatium interpolata. Auctor fingula, quae fcripfit, oculis fe fuis vidiffe teflatur pag. 67. τὴν γὰρ πᾶσαν ἀλήϑειαν ἔγχεα ψα. καϑὼς πέριεπολευσα, καὶ ἄδον οἰκείοις ὀφϑαλμοῖς, Quando fcripferit, non docet. — Eiusdem de S. Apoflolo Andrea et de S. Maria memorat Allatius de Simeonum Íciiptis pag. 90 et 106. 3) Perdiccae, Protonotarii Ephefini, ἔκφρασις πεοὶ τῶν ἐν Ἱεροσολύμοις κυριακῶν ϑεμα- vav (al: θαυμάτων xe ϑεαμάτων,), KExpofiio thematum Dominicorum et memorabilium, quae Hierofolymis faut , virfbus politicis, cum verfione Fed. Morelli, iambico carmine, qui fine auctoris nomine e codice, ia quo Maximi Planudae carmina praecedebant, vulga- verat. Perdiccae nomen reflituit Allatius e codice Viennenfi. Confer La:leciumr lib. r. de bibl. Vindobonenfi pag. ro1. 104 105. Cangio hic idem videtur Perdiccas, de quo Pachy- meres Vl. 24. Hift. et pfeudo- Synodus Palumitar, a. Chr. 1347. habita pag. 171. 4) 4fnonymi ἀπόδειξις περὶ τῶν Ἱεροσολύμων, locorum Hierofolymitanorum enarratio, lingua graeca vulgari, cum Allatii verfione. 5) "Fractatus de diflantiis locorum terrae fanctae fcriptus ab Eugefippo quodam a Chr. MXL. latine, e codice Caroli Moroni, 6) Willebrandi ab Oldenborg Canonici Hildeshaemen(is, qui a. Chr. cI2CCXI. Pa- Eeftinam luflrauit, itinerarium terrae fanctae, latine ex MSto codice Branenfis monaflerii. prope Sueflionem , vnde habuit bibliotheca Puteana, ex hac Hojlflenius, ab iflo Allatius. XIX. Idem Ho/ffeniur fyntagma geographorum graecorum edere conflituerat, duabus difindum partibus, quarum delireationem rcfert propinquus eius Lambecius lib. I. de bibl, Vindob. pag. 113 fq. la parie priore debebant comparere: Mich. P/elli de terrae fitu, figura et imagnitudine opufculum, quod fuit ctiam in biblio- thecis Tac. Sirmondi et Patricii lunii, tcfle Voflio.. "nommus de terra defcribenda in plano: Ifzacus Z"rgyrur de terra delccibenda in. plano Agathemeri Orthonis hypotypofis geographiae, de qua dixi fupra €. XI. Jlucerti au&forir compendium geographiae. Marciani Heracleotae de ambitu orbis terrarum libri IT. de quibus fapra 6. X. [E] Artemidori , Ephefii , epitomes fragmentum, de quo ibid. Hannonis cireumnauigatio Africae, de qua differui lib. I. cap. VT. Scylacis Caryandeni defcriptio maris interni, de quo $. VI fq. huius capitis. Scymni Chii de f tu orbis poema. id. 6. 1X, Dicaearchi defcriptio Graeciae, de qua lib. II. cap. VI'T. [pag. 486. vol. III.] DDionyfs 664 Τρ. 177... ἨΘΙΒΤΈΕΝΙ SYNTAGMA GEOCRAPH. 7 Vol. ITI. p.23 * 84 snnt d Dionyfi Byxantini oiyorz Asse fiue 2 defcriptio Bofpori Thracii, [euius editionem ab Hud- fono accepünus in vol. III. fcript. min. gr. Geogr. vid. fupra in recerif. editt. Dionyfii Ferieg.] Peui Gyllii "2, qui diu in Oriente verfatus eft, et a. Chr. 1555. Romae obiit, commentario- rum de Bofporo Thracio libri IIT. ad Dionyfium illuftrandum iem fot atmor im costir tenebris iacentem, qui licet hominam, inquit Gyllius, in magna luce verfaretur, famen eraffa [9] adeo caligine cirrmfufus eff, vi nom viderewr, mifi quis. mili ffudio, guo vii conaíur fum, eius caliginem difcutere. [conf. infra, in lib. V. cap. 5. voi. VÍ. pag. 553- Harl.] 3 Arriani defcriptio Ponti Euxini, de qua dicam infra capite de Arriani [criptis. F Anonymi. defcriptio Ponti collecta. ex Scymno, Arriano et Marciano. Hanc a nobiliifimo Godefrido Chriftiano Goezio acceptam ad praeflantiffimum Hudfonum transmili , qui illi in volumine tertio geographorum graecorum locum dabit: [εἴ vero dedit.] Arriani, vel potius incerti circumnauigatio inaris Erythraei. De hac quoque infra in capite de Arriani fcriptis dicturus fum. Ifidori, Characeni, manfiones Parthicae ,4de quibus fupra $. VIII. Palladius de Indis et Brachmannis, de quo vide fi placet lib. 1. cap. XI. δ. VI. Strabonis epitome, de qua capite I. huius libri IV. $. 4. c Genifli Plethonir emendatio aliquot errorum Strabonis: defcriptio Graeciae, e Strabone ex- -cerpta, et defcriptio Peloponnefi (e Ptolemaeo) — De Gemifli, vti Pielli quoque et [) Scripüt Dionyfius Byz. Stephano ac Sui- dae laudatus, ante imp. Seueri tempora ; qui A. C. 197. Byzantium εἰ loca Bofporica ruinis 1nuoluit. Exordium eius Zluapii a Cangio in CPoli Chriftia- na editum, [rec. in Zud/eni geogr. fcript. gr. min. vol. III. nr. r. not. 1] quia breue eft, h.l. s : LAS integrum adícripfi. E; μόνην συνέβαινε τοῖς «yx- , ΘΕ mAixzw εἰς τὸν Εὔξανον Πόντον καὶ τὸ καλάμενον αὐτῷ ^ ' ' 5 " Ld €, τερπνὴν ἅμα καὶ ϑαυμαςὴν ἀνα! τὴν ψιν, 7 - Ὁ , Kor 32 δυσχερὴς xv ἄλλως Eri τοῖς δρωμένοις 0 λόγος. ἄπαρ- yaso γὰρ δὴ τὸ σύμπαν ὑπὸ τῆς ὄψεως ἀξιοϑαύμεκς ον ἑκυτὴν meri a vts κατά τε ἐγγύτητα καὶ «ενοχωρίαν SE : x ; ι τὰ πορϑμξ κατὰ τὴν δὲ ὀλίγε τῆς ϑαλάττης προς " E RM d δ ἐγ} S κύλπων ἀμφοτέραν τὴν ἥπαρον ἐπιμιξίαν, PyyufuMu xo ) lyuy ανάχυσιν, VQ ὧν ἔχ ἧττον εὐθϑηρός ἐτιν καὶ λιμένων GRUT IY » Ἶ ; ΑΕ , H ἷ PNE , $ σκεπάνη, καὶ τὸ ῥενματος TO μὲν πλέον κατίοντος, ἐς - - f, - vA 14 i: 22 ἤλι δὲ τῶν ἀκρωτηρίων τὴν περιμγωγὴν πῶρ ἀλλήλων » 4, 3 FE AZ δὲ Ὅτε κατ ἐπικράτειαν ἀναφρέζοντος.» ΦΘσιοντῶν ἢ rj 53.5 A NO Ν ἐἐνκπτυσσομιένων, καὶ ἐκ Tüs «xr εὐϑυπορίας ἀναλνου- ' x » A NIS , , των τῇ ῥεύματος τὴν βίαν. "Em& δὲ xm ἐλάττω παρέ- 42. aeg jeu : je s χεται τῆς ὕψεως τὴν €XQOXciy , ἀναγκοῖξον ἐδοξέ μος “ ' zu ἧς τοῦ; ὃν 20xo0 λον" 344 px περὶ TÉTUV S, ὡς τοῖς μὲν iQXgi μιηδὲν évocot συγγράψαι ftp , , qe D SUE HP y ϑ' τῇς ὁλοκλήρε καὶ τελθοτάτης ἱσορίας, οἱ δὲ μη Dam Tfaaci Tfaaci , ^ - » " H 3. ^3 E] * σακενοι, τὸ Xy ἀκηκοέναι περὶ αὐτῶν ἔχοιεν, ᾿Αρχὴ 9. - , 3 0€ , U Pair τὰ τε ovs καὶ τῆς χωρίων φύσεως πέλαγος ἐςιν c »z ne - ὃ Πόντος ὁ Εὐξανος., ἐμεγέϑα τῶν ἄλλων πλᾶτον, oce * * ^ un Li , μὴ πρὸς τὴν ἔξω ϑάλασσαν icorucSaj. ἹΜόνη δὲ ὑπὲρ 2-5 , , - E] H ' αὐτὰ ανακέχυται λίμνη ΝΜιοιῶτις, ἣν μητέρα παὶ τρο- CC PEE ; , : Qov TX moyr& xuTt(Quuct Aoyos ἐς TUAMAXS RAyNAAgS δεδὴ 6s Ταύτης τὸ περίμετρόν isi δὲ 7 m xouoEO2 Lu ivos., αὐτῆς τὸ περίμετρον ESL σισ;χελίων , 5 Y , , e - - «ἢ € ςαδίων, τὸ δὲ πέρας luyois, Ὅρος τῶν δυοῖν ἡμερῶν, 91) Scripfit idem Gj//ius quoque librum de vr- be CPoli accuratifimum , in quo nihil aliud car- pit Z7. Smithus in notitia CPoleos pag. 66 fq. quam quod paene nimia diligentia vfus marratio- nem paullo obícuriorem ét minus gratam videa- tur reddidiffe. Fabric: — Petri Gyllii de Bofpo- ro Thracico libri IIT. ziusdeg: de topographia Con- ftantinopoleos et de illius antiquitatibus libr. IV. editi funt in Domni Znjelmi Bandari, Ragufini, Presbyteri ac monachi Benedictini e congregatio- ne Melitenfi, imperio orientali, fiue antiquitati- bus CPolitanis, in IV. partes ditlributis etc. Parif. 1711, fol. II. voll. rec. Venet. 1729. fol. et in hac quidem editione pag. 211—335. Zarí. Vol. "I! p. 31985 ;:MOLSTENII SYNTÁGMA GEOGRAPH. 7)». 177. ε. 11. 665 lfaaci Argyri fcriptis dicendi locus erit infra libro V. Gemifti geographia Theffiliae MsSta ia bibl. Vindob.:et regia -Londinenfi, [vid. S. Croix Mem..nr. 26. «εἴ quae inde infra excerpfi.] F'aria.exeerpta Geographica collecta e variis MSS. Tn parte altera fyntagmatis Holfleniani, fiue, vti apud Lambecium lib. VI. pag. 26g. vocatur corpore .Byzantino, .exílare debebant: Hefych, viri-illuflris, Origines CPolitanae, «quas Io. Meurfius primus cum latina verfione et notis edidit. Georgii Codini Origines et antiquitates CPolitanae, :quas illuflrrarunt idem Meurfius et Lam- becius, vt libro V. dicam. Anonymi excerpta de antiquitatibus CPolitanis, illa, ni fallor, quae primo loco in Com- befiii manipulo Originum rerumque CPolitanarum leguntur, .et a Lambecio illuflra- ta funt. Pauli Silentiarii defcriptio templi Sophiae et defcriptio ambitus «eiusdem templi, carmire jambico: quod a Cangio deinceps editum atque illuflratum verfione et notis eft.ad Io. Cinnaumii calcem, [Parif. 1670. rec. Venet. 1729. fol.] Petri Gyllii defcriptio vrbis CPolitanae. De XIV. regionibus vrbis CPolitanae libellus anonymi latini, qui Theodofio imperante fcri- fi. .Confer Cangii CPolin Chriflianam lib. I. pag. 62. —Praefationem ex codice Vin- dobonenfi edidit Lambecius lib. II. de bibl, Vindobonenfi:cap. :8. Pag.95oíq. Librum ipfum habes αὐ calcem :notitiae vtriusque imperii. [P] Emmanuelis. Chryfoforat comparatio veteris et nouae Romae. Conftantini Porphyrogeniti thematum imperii CPolitani libri II. quorum priorem vertit atque illufltrauit Bonau. Vulcanius, 'pofteriorem Federicus Morellus. [repet. collato cod. MS. Parifino, in Baudurii imperio orientali, cum Bandurii verfione in tom. I. et not. in tom, II. conf. infra, in lib. V. cap. 5. vol. VI. pag. 487 fq. -Harl.] Hieroclis, :grammatici, Synecdemus (comes peregrinationis) fiue notitia prouineiarum im- perii Orientalis, quam poflea vna cum fupplemento, quod e Farnefiano codice Hol. ftenius defcripferat, in tomo fecundo "9 antiquitatis ecclefiae illuftratae edidit Exanuel a Schelflraie, Komae1697. fol. Meminit huius libri Conftantinus Porphyrogen. lib. II. them. n) In huius :tomi fecundi adpendice "praeter Hieroclis fynecdemum exftat et Itinerarium, quod fertur fub nomine Antonini Auguíli, tum Nili Doxopatrii commentarius de quinque thronis Pa- triarchalibus, atque aliae huiufcemodi -motitiae veteres Fatriarchatuum, Metropoleon et Epifco- patuum antiqui orbis Chriftiani. Quod vero mul. tis in hoc opere agit Schelítratenus, vt difpofitio- nem dioecefcon ecclefiafticarum iuxta difpofitio- Fe! IF. "em prouinciarum imperii, de quarum ratione follicite differit, factam elim fuiffe demon(ftret, hoc impugnauit Benedi&us Bacchiuus erudito volumine, in tres diftincto libros, de ecclefiafticae Hierarchiae origine, Mutinae a. 1704. 4. Qui ta- men accurate vetera monumenta penfitauerit, πον que femper ante Conftantinum M. ncque nus- quam :ecclefiaflicas dioecefes cum prouinciarum diuifione conípirare iuuenict. Pppp 666 Lib. IV.c. IT. ^ HOLSTENII SYNTAGMA. GEOGRAHP, * Vot IIT. p. $5 them. eap. r. pag. 81. waerugez καὶ τῷ AcCye κοὶ Ἱεροκλῆς o Γραμματικὸς, ὃ γοώψας σὸν συνέκδημον. Fabric. — Conf. infra in νον Ψ|. lib; V. Cap. 5- pag. 545 fq. X PEE: in Banduri imperio. orientali tom. Y. pag. 51. edit. Parif. ant pag. 25 fq. edit. Venetae. Is vero Bandur. iu praef. pag. V fq. refutat Ezinan, Schelítratenit opinionem, illud opus nec genuinum eíle nec integrum Hierociis; is! ex Hieroclis, grammatici, com- mentario defumtum. | Contra Schelfratenium cum Panduro facit. Petr. IZe[feüng. in prolegom. pag. 626 fqq. — Hic vero Hieroclis Synecdeinuin optime edidit graece, am- pliffimoque et erudito commentario il'ufhrauit in praeclara colleCtone, iuferiptaz F'etera Romanorum itineroria, fiue Antonini Augufti itineratium cum integris Iof. Sim- leri, Hieron. Suritae et Andr. Schotti notis: Jtinerarium Hierofolymitanum et. Hierotlis grammatici Synecdemus curante. Petro. |'ef]vlingio, qui et doas addidit adnotationes. Amílel.1725. 4. pag. 621fqq. Idem in prolegomenis docte copiofeque docet, Hiero- clem, quum hanc notitiam vulgatet , nihil eorum videri quae nouauit luflinianus, nec tamen Hierocles memorauit, i;naudiuiffe, adeoque ante Belifarium Confolem, cuius annum plures nouarum confílitutionum praeferunt , principe tamen Iuftiniano, fcripfifle. Harl. Notitia ^) epifcopatuum fedis Antiochenae et Hierofolymitanae. [IP] [in cod. Medic, Florent. XIII. plut. 59. ap. Handim. catal. MSSt. gr. tom. I. pag. 521. eft catalogus patriarcha- rum Hierofolymitanorum, Antiochenorum , et Conftantinopolitanorum. 7a;/.] 9) Plures ciu$modi Notitias Epifcopatuum ve- ferum Orientis et Occidentis graece et latine in lucem dedit Caroíus a S. Paulo, epifcopus Abrin- eenfis, Parif. 1641. fol. ad calcem Geographiae fa. cerae. Animadwerfiones poftumae Lucae Hojflenii in hoc opus, cum eiusdem obferuationibus in Phil. Cluuerii (cuius itineris focius fuit, vide pag. 263. ct Lambecium VI. pag. 275 et/258.) Ita- liam antiquam et "hefaurum geograpbicuu: Abra- hami Ortelii prodierunt Romae 1665. ἃ. Denique Caroli a S. Pauío Geographia facra, additis Hol- ftenii. animaduer(ionibus nitide recufía eft Amfte- lodami a. 1703. fol. Similem notitiam a Za///io Jalimbanen[i A. C. 883. compofitam graece et lati- ne vulgauit Guil. Beueregius in notis ad Syno- dum Trullanam pag. 175 Íq. vbi notat, Carolum mon optima femper fide egiffe; fed Romanorum praefulum ambitioni hinc inde litaffe. Practerco Eutychii, medio fere faeculo X. clari, notitiam fedium metropoliticarum Alexandriae ab codem Beueregio pag. 149 fq. alias item huiufícemodi a Fac. Goaro ad calcem Codini, et Em. Schelfira- ieno parte 2. Antiquitatis Ecclef. editas. — /Vici Doxopatrii, qui faeculo XII. poft Chriftum natum fcripfit Notitiam ecclefiarum a Patriarcha CPolita- no dependentium , ante Schelftratenum ctiain. dc- "Appendicis- dere latius lib. I. de vtriusque Ecclefiae confen- fu cap..24. Stephanus le Moyue tom. L. Var. fa- crer. pag. 2t! fq. et. Richardus Simon ad ealcem Hiftoriae eriticee de religione et ritibus Orienta- lium gallice editec, vbi et alia quaedam huius ar- guinenti e "Tho, Smithi libro de ftatu praefenti ec- clefiae graecae. His addcs Leonis Sapientis δια- vvmwciv, [Francof, 1566. et a Goar. cum Codino, 1648.] et expofitiorem. nouam. Andronici Palaco- logi imp. quam Georgii Cyprii Chronico Ecclefiae graecae Lipf. 1587. 8. latine fubiecit D; 7o. Olea- vius. De Epifcopatibus Atricae. obferuata. multa funt Io. Fello, epifcopo Oxonienti ad Cyprianum, et praeftantiffimo Eliae du Pin ad Optatum. | No- titiam veterem prouinciarum Africae vulezauit Zac. Sirinondas tom. 1. Var. Opufe. recefam. tom. I. eius operunr atque in tomo priore hiftoriae perfe- cutionis Vandalicae Victoris curante "Theodorico Ruinarto: cui addenda. quae ad Sex- ti Rufi breuiarium cap. 2. viri doc, [De epar- chiis f. prouinciis orbis opuícal. vide paullo poft in catal. f. iem. de St, Croix nr. 24. et de aliis im fine. In cod. reg. /Veapo. XIX, eit feries imperae 5: bus iambicis; Viterfis , torunmr ec Patriarcharum CPolst, vec! in cod, LX VII. indiculus metropolcoi et epifcopa- tuum CPolit, fubiectorum.] Notitias prouincia- rum Vol. TII. . “ HOLSTENII SYNTAGMA GEOGRAP. χιν. 177... 11. δόγ Zippendicis loco fubuciendi erant: Philonis, fophiflae, liber de feptem miraculis mundi, de quo dictum eft lib. III. cap. XXIV. $. 4. [το]. 1I, pag. 232 fq;] ; Sotionis excerpta de iniraculis aquarum, de quibus vide, fi placet, libri IIT. cap. V. δ. 38. [vol.!!f. pag. 322.] et Voflium II. 7. de hif. graecis. Faórir. Plura de eo tradunt Needham et Niclas in prolegg. ad Geoponica, h. v. pag. LXXI fq. αν} Pauli Silentizrii carmen de miraculis aquarum, de quo lib. III. cap. ΧΧΨΤΙ, [inter poetas epigrammat. h. v.] , Anonymus de incremento Nili, ille, ni fallor, qui latine inter Arifotelis fcripta legitur, vt x dixi eusdem libri cap. V. $. 37. vel petius breuior alter, quem graece et latine ad Herodoti calcem dedere H. Stephanus, G. Iungermannus et Tho. Galeus. Srorfm db Holfienio edendi, Stephanus de vrbibus, Dionyfius de fitu orbis, ct geographica facra Eufebii, Hieronymi, Euchetii et aliorum. [Vberiorem geographorum minorum editionem meditatus efl. Penze/, cui debemus germanicam Strabonis verfionem, mihique id ante plures annos fignificauit per litteras, atque etiam a. 1785. menfe Febr. ad St. Croix ea de re fcripfit; quod ex nota illius prima in mox memoranda commentatione cognoui. Sed huc vsque a promiílis nondum fletit. Neque tamen confilio illius deterritus eft De Sainte- Croix, ad quem faepius prouocauimus. [5 enim nouam eamque pleniorem minorum tam graecorum quam latin, geogr, fcriptorum mo- litus, notitiam futurae illius, fi fata fiuerint acerba, editionis dedit in peculiari fcriptiun- cula, JMemoire envoyé a Meffieurs du Iourual des Scavans, fur. une nouvelle édition der petitr Géograpler anciens, — Par M. Je Baron de Sainte - Croix, in Iourn. des Scavans pour l'année PPPp — "189. tas geographicas habet adiunctas, et'3) Cogiman- vilius libro galliee Rothomagi a. 1700. 8. edito e& magna induílria compofito, cui titulus: ab/es Geograplüques et Chrouologiques de-tous les y- chevefchez et Evechez de P Univers, ou l'on voit l'état aucien et prefeit etc. [Cetalozum Patriar- harum Conílantinopolitanor. a primo, Metro- phane, fub Conftantino M. vsque ad Cyrillum a. 1712. confecit Fabric. infra in. vol. VI, p. 593 — 134. Quatuor catslogi patriarcharum et epiíco- porum Byzantin, atque Conftantinopolit. gr. et lac. B rum Galliae tum idem Sirmondus tom. I. Conci- lior. Galliae ct 4f. du Chiefne tom. I. fcriptor. Fran- cor, Reliquarum prouinciarum diípofitio qualis faltem vitra Honorii et Arcadii tempora exfítitit, peti pctefít e Notitia vtriusque imperii, quam il- luftrauit Pancirollus, et. Gracuius tom. VII, the- fauri Romani inferuit. | Notitiam Patriarchatuum Antiocheni et Hierofolvmitani, nefcio 4n eandem, quam in fyntagmate Geograjhico edere Holitenius voluit, Guil. Tyrio fubie&am exhibet /7ac. Bon- gar[ius tom, 1. geftorum Dei per Francos pag. 1044 fq. Notitiam Ecclefiarum Romae Zaronims tom. XI. ad a. 1057. nr. 20. E recentioribus Geo- graphiam eccle(iafticam fummatim tradidere 1) a- bertus Miraeus libris V. de notitia Epifcopatuum orbis Chiá(tiant Antwerp. 1613. 8. ct ia "Chronico Ch:onicorum Iani Gruteri, 2) Frid. Spanhemius, "Theologus Leideníis, tom. I. Opp. qui etiam char- in Banduri imperio Orientali, vol. I. p. 187 fqq, edit, Parif. f. pag. 161 fqq. edit. Venet. — In illo Banduri opere plura reperiuntur, quae huc per- tincant; fed quia Fabric. infra in vol. VI. lib. V, cap. V. pag. 545 fqq. fingulas parte: receníuit, le- &oretm ad illud cap. ablegare praefta& Zar. 668. Lib.IP.cIL DE. ST. CROIX. SYNTAGMA. GEOGRAPH. 1789. Parif. 12. m April. p. 657—753. — Separatim quoque in forma quarta, fed paginarum numero: ferieque: deflituta, e prelo exiit; quam. in manibus habeo. Praeter vulgata etiam inedita. publicaturus. horam dedit indicem. — Enimuero. plura. inedita poffünt reperiri, atque catalogus eiusmodi ineditorum. iam. exflat in. Bibüotheca literaria being a Colle&iion of Infcri- ptious,. Medals, di/Tertations etc. Londini 1722. Nuinber HL. p.24 fq. Sed: paucis indicabo, quae ille in.collectione publicaturum [e'copiofius: declarauit. De fingulis enim plura, quae vel ad. notitiam auctoris. cuiuslibet aut editionum. opuículorumque litterariam, vel ad ar- gumentum opufculorum codicumque: msst. vfum pertinerent, docte notauit. Sunt vero 1) Hannonir periplus.. 2) Stylacir ,. Caryandenfis ,. periplus, 3) Dicaearthi ftatus Graeciae 5. eiusdem. fragmentum: et: defcriptio: montis Peli, quae tria: diuerfa. fragmenta ab editoribus male diuulfa et confufa fuiffe ,. de St.. Croix late oftendit, et: longum Holílenii de iis. in nota. adducit locum. : 4) Zntouii Diogenis: ex. incredibilibus cz "Phule excerpta .. ex Photii: bibl..cod. CLXVI. Eft defcriptio itineris 'yriorum in partem quamdam Oceani. 5). Monumentum: Adulitanum. | Notat, primam. Leonis Allatii editionem: effc vitiofam :: meliorem. effe Chishulli in Antiquitt. Afiae pag. 73. et Bayzri fecundum cod; Vaticanum, in comment. acad.. Petropol.. tom. IV. pag. 248. et in: opufculis: variis. pag. 16.. vid. fupra. in: hoc volum. pag. 251 fq.. 6) "Agatharchidis peripli rubri maris excerpta. Hudfonus culpatur.. T) Summi Chii orbis defcripio, cum Ephori fragmentis.. 8) Dionifii: Periegetae: orbis defcriptio, cum.Euflathii commentario; paraphrafi graeca. et [choliis felectis.. 9) Ifidori: Characeni manfiones Parthicae.. 10). Zfrriani indica. 1). Zfrriani periplus Ponti Euxini. 12) Znomymi periplus maris Erythraei. 15). Ptolemari: tabula longitudinis et latitudinis. vrbium infignium. 14): Agathemeris ,. Orthouir Ἐς. compendiarium: geographiae expofitionum libr. {Π|. 1) Dionyfii Byfantii de Bofporo "Thracio fragmentum.. 16) Fragmentum, epitome vndecim librorum Zrtemidori EpArfii.. 17) Marciani: Heracleotae periplus maris: externi; tam. orientalis 5. quam: occidentalis, et maximarum infularum quae in eo fitae funt. 18). Anonymi periplus.Ponti Euxin:. 19). Stephani Byfantii: de vrbibus fragmentum.. 20) Nonnof ex liifloria.legationum, (ad Aethiopas, Homeritas et Saracenos iuffu Iufti- niani füfceptarum.), excerpta, ex Photii bibl. cod. VIIL. 21) Con- -— DE ST. CROIX SYNTAGMA GEOGRAPH. Ζιδ, ΠΖ ε 11 669 21) Con/fantini Porphyrogrniti de thematibus imperii orientalis et occidentalis libri duo. 22) Znonymi: periplus,. fiue per ftadia maris dimenfio, ex cod. Matrit. de quo fupra egin;us, 23) Sirabonir epitome, fiue Chreflomathia, vbi in nota longa doctaque Holflenii ob- fervatio de Strabone et fchedis Scrimgerianis adfertur. 24) Anonymi de Eparchiis fiue prouinciis orbis opufculum, quod Bertius primum fub nomine Ptolemaei cum huius. geogr. 1618. euulgauit; at non eft ab illo-auctore profectum: corrcclius id e codice edidit Montfaucon. in. biblioth. Coislin. pag. σδτ.. In cod. Parif. reg. nr, 1603. eft illud multo plenius. a5) Zonymus de divifione orbir cum alio inedito ,. quod eft in msto regio ,. nr. 2492. 26y Gemiflius Pletho de emendatione aliquot errorum Strabonis, In;bibl. Parif. pubiica funt quatuor codd. nr..817. 1101: 1415 et 2426: Tertio: cod; addita efl tabula geographica; in - eodemque titulus illius operis, quod in fex capita poteft diuidi, eft ἐκ τῶν yswyen Qiu [iav s. περὶ. rv. τῆς. γῆς καὶ τῆς οἰκεμένης. σχημότων: ἐπιδιορϑωϑθὲν παροὺ τὸ σοῴω- τάτε etc.. (fic quoque infcribitur in cod. Vindob. LXXXVIT. nr. XVI. et Ko//ar. in fupplem. I. p3g-.556 fqq. copiofus efl de illo. libello.. adde infra in vol. X. pag..745-) In cod. /aiic. et Scoricl. tefle: eodem-Kollario, infcribitur ἐκ τὸ ςράβωνος γεωγραφικῶν περὶ τῇ τῆς γῆς τῆς. οἰκεμένης. σχήματος. διορδωδὲν παροὺ τῷ Πλήϑωνος. Secundum codie, mstum collegii Claramont. nunc Meermanianum,. eft infcriptio Διέρϑωσις: ἐγιόντων 8x ὀρθῶς ὑπὸ Στρά- δωνος: Χεγομένων: (vid. Breguigny catal. msstor. collegit Claram. pag. 326.) Pletho fibi quo- que fecerat excerpta e Strabonis libr; IX et X. quae. [σης in. cod. Parif. nr. τ739: in his e libro IX.. (vid.. Labbei biblioth. noua.mstor. pag. 12e.) Topographia Theffaliae eft in eiusdem bibliotliecae: codd. nr: 462 et 2376. cui: opufculo inferuit Fleho; quae Plutarchus in quaeft. gr. cap.13: de Theffalia retulit: — eadem in bibl. /7indob; cod. XC. nr. 7. (vid. Lamber. comment. libro VII. pag. 350.) et cod. LXXXVII. nr. 7.. (vid. Ko//arii fupplem, pag. 555 Íqq. vbi plura.Gemif(li fzripta ,. in illo.codice feruata, recen(entur.) 27) Excerpta. ex. Georgii. Caryfocotcae fyntaxi Perfarum ,. de. Chryfococca vid. feq. $. notata.. 28) Varia geograpliica ex Hudfonii'editione Dionyfii Periegetae ,. variisque lexicis atque fcholiaflis excerpta.. 29) Micha:lis Pfelli opufculum de terrae fitu, figura et magnitudine, fub nomine Nicephori Blemmidae in cod. Oxonienfi; fed Pfcllo tribuitur in codice Sirmondi. St. Croix dubius efl, nuin id differat ab eo, quod Montfaucon in biblioth. Ceisl. pag. 599; nominauit Blenmidae geographiam fynopticam, nec ne? — 30) /fnou:mi compendium geographiae expofitionis ex codice: 31) Znonymus de dc(cribenda terra. in globo ex mente Ptolemaei. 32) P[rudo- Plithrrhur de lumine.. 33). "fuonymus: de llro flauio,. ex cod. Vatieano.. 54): Philo,. Bufantinur, de. VIL. miraculis mundi; ab-Allatio minus curate emendite: que editus. Pppp 7 35) -dnony- 670. 11.177... 1], DE ST. CROIX SYNTAGMA GEOCRAPIHL 35) Znonymi opufculum de feptem orbis nüireculis, "Leo Ailatius in notis ad Philonem Byfant. quaedam dedit.ex eo fognens, εἰ intcgrun: cum verfione latina editurus erat; fed morte prius eft abreptus, quam id ali: aque p racio fubiicere potuit. 36) Pomponius Mela de fitu orbis. 31) C. Iulii Solini Polyhiftor, fiue de fitu et mirabilibus orbis. 38) Rufi Auieni defcriptio orbis terrae. 39) Rufi Fefli Auicni ora. maritima: 40) Znomymi defcriptio totius orbis et gentium. 41) Claudius Rutilius Numatianus de reditu fuo, fiue iter; 42) Priftiani periegefis. 43) "Athici cofmographia. 44) Zfnomymi libellus prouinciarum romanarum et ciuitatum prouinciarum 'gállicarum. "Theodorus Gronou, ex cod. Mediolan. illum libellum primus a. 1739. at minus docte edidit, indice de St. Croix. 45) Hic numerus oniífus eft. 46) Nomina prouinciarum et cinitatzm Galliae. 41) Vibius Sequefler de fluminibus, fontibus, lacubus, nemoribus, paludibus, mon- tibus, gentibus, quorum apud poetas mentio fit. 49) Zfuonymi Rauennatis de geographia libri quinque. 49) Pappi, Aiexandrini , deícriptionis orbis epitome .ex verfione Armeniaca latine :teddita. so) Petri Gyllii de Bofporo "T racio, libri IIT, Tum fupplementi loco feqüentur quidam Palaeftinae et adiacentium regionum fcri. ptores. 3) Euftbius Pamphili de nomünibus locorum et vrbium in facra fcriptura, 2) Epiphanii, monachi, enarratio geographica Syriae et vrbis fanclae. 3) Bedae de nominibus locorum in actis Apoflolorum libellus. 4) Eucherius de fitu Iudaeae. s) Eugrfippus de diflantiis locorum terrae fanclae. 6) loamnir Photat compendiaria defcriptio caflrorum et vrbium ab vrbe Antiochiae vsque Hierofolymam. q) Buchardi de monte Sion, defcriptio terrae fanctae. 8) Perdiztae , Protonotarii Ephefini, (a. 1345.) expofitio thematum domintcorum et memorabilium, quae Hierofolymis funt, verit. graecis iambicis. 9) Znongmi enarratio locorum ricofolyoibaad Denique Vol. TIT. p. 56 Ἐ $7 GEOGRAPHI GRAECI MS8. Lib. 1PF.ct.IL. 671 Denique adiicientur geographiae ecclefiaflicae: 1) Graeca notitia patriarcharum. 2) Notitia ecclefiaílica, fiue diatypofis Leonis Zugu/fi.. 5) Nili Doxopatrii notitia patriarchatuum. 4) Notitia latina. quinque patriatchatmum.. 5) Notitia "Thuaua patriarch; 6) Guil. Tyrii notitia epifcopatuum;, e cod. emendata: editio enim in Geftis Dei per Francos pag. 1045. haud exacia eft. Hactenus index de St. Croix. Har. XX. Superfunt et alia geographica Ícripta graeca, manu exarata ,. in variis bibliothecis, vt [in biblioth. Laureut. Jediz. duce Bandin. catal..MSS. gr. H. cod. XVI. plut. 57. pag. 374. azonjimni nomina fluminum, fontium, montium, vrbium, gentium atque lapidum. — pag. 420. in cod. XXXXII. azongymi pauca de proprietatibus aliquarum regionum, Scythiae €. 5. quae nullis omnino fulminum iclibus obnoxia perhibetur. —- p. 433. in cod. L. plut. 57. nr.16. nomina ciuitatum graecarum vetera et noua. —- in vol.lll. pag. 326. cod. VIII. plut. 86. nr..25.. geographico- hiflorica de Aegypti regione ac Nili adluuione; it. de proprie- tatibus quorumdam populorum e Ptolemaeo et Agatharchide. In cod, /7indob. apud" Ko//ar. Suppl. pag. 561 fq. eft in cod. LXXXVIFE. nr. 20. Laftaris; cognomine Canani, hiftorema de itinere fuo, per Europam facto, vbi Kollarius optat, vt fragmentorum, praecipue fi ex. vetuflioribus libris. fint. exfcripta, geographicorum, maior ratio habeatur. — in cod. €XXXVI. nr. VI. (ibid. pag. 768.) nomina graecarum vrbium recentiora, quae tempore vetuflis fuere fuübflituta. — Alia.in notitia de St. Croix et a Fabricio in nota s ad praeceden- tem paragraphum et alibi fuàt memorata. — Atque in pluribus bibl. latent geographica fcripta, uorum Omm et fingulorum anxia. conqui(itio obfcuram ingratamque potius proderet, credo, induflriam, quam vtilitatis fludium; — Neque fyriacorum atque arabicorum, (de quibus multus eft Ca//ri in bibl. hifpan. arab. e. g. praef. ad tom. I. pag. XIV fqq.. tom. II. pag. r Íqq- pag. 9 fqq. etc.) fcriptorum earalogus üd noftrum inflitutum. pertinere. videtur. Multorum tamen notitia iauare poteft futürum geographicorum graecorum fcriptor. edito- rem.. Sic praetcr memoratos libros fuperfunt] in Zfigu/la: 'indobonenfl , Zndroctae 'Tenedii, (cuius. periplum propontidis laudat fcholiaftes Apollonii II. 159.) [9] Ícepincy περὶ τῆς γῆς αὐτῷ πατρίδος teflé Lambecio: tom. I. pag. 148.. Mich. Peli, quod rotunda fit terra. Ni- cephori Blemmidae breuis geographia P), Georgii: Chrüyfococtat, medici, tabulae alronomicae et geographicae, quarum memiait Labbeus pag. 121: 124. bibl. nou. MSS. 9 Gemifi Plethonir varia geographica, de quibus Allatius libro. de Geotgiis pag: 386. "nouymi fragmentum hiflorico- geographicum de diuifione orbis: terrarum inter tres filios Noae 7," eorumque « pofleros, quod itidem exílat in Vindobonenfi bibliotheca, telle Neffelio; part. I. p. 140. 230. [et i cod. Matcitenfi fupra laudato.] Duperditos Geogrophor Graecos “) perfequi nihil adtinet, quorum! praccipuos ev folis Strabonis ,. Euitathii ,. Stephani Byz.. aliisque. [IP] quos paullo ante dedi, indicibus, coll; gere cuiuis g) In reg. biblioth. Neapolitan. eft in cod. XV. phum lib. I. Antiq. cap. VI. cur F. D. Bernhardi Niceph. blémmidae seye«Qíx συντομωτέρα, [fail — wotis. Cofmam, Indopleuften, lib. II. '"Fopogra- q) Vide fupra in hoc vol, pag. 153. Harl. phiae Chri(lianae p. Dr. 132. εἰ Samuelis Bocharti 1), Conter de hoc argumento Genef. X, ec Iofe- — Phalcg, * (GEOGRAPHI CRAAECI "MSS. Vol. TIT. p 87 $88 672 Lib. IV. c. 1T. cuiuis facile eft, 804 plerosque etiam notatos memini Voffio in praeclaro de hifforicis grae- cis opere, etin libro de Páilologia cap. XI. ac de fzientiis mathematicis cap. XLII e: .LXIX. E recentioribus Graeciam tabula defcripfit N/colaus Sopáiantts, Corcyraeus, circa A. C. 148». Romae clarus, quam commentario illuftrauit Nicolaus Gerbelius, Bafil. 1545. recufo om. IV. thefauri Gronouiani, Quamquam vero et hanc et reliquas Geographiae. veteris pec tes illuftrarunt multi *), nemo tamen plenius hoc.accuratiusque fecit viro egregio Chriffoph»- ra Cellario, cuius notitia orbis .antiqui,. ftue Geographia plenior ab ortu Rerump. ad Coa- flantinorum tempora prodüt Lipfiae et Cantabrig. 4701. 1706. 4. duobus vol. *) Hic feptua- genario propior a. 1707. Halae Saxonum exce(lit e viuis, die quarta Iunii, quum non hoc tantum, fed quam plurimis aliis infignibus ingenii fui monumenüs rem litterariam pariter et sloriam nominis fui infigniter locupletaffet. Singularem praeterea lucem Geographiae prifcae adfundit Joannis Harduini, e foc. Tefü, opus eruditifuimum , cui-titulus Nai antigui poptdo- rum et vrbium illuffvati. Parif. 1694. 4. - [Sed cfr. praeter alia Opera rei numariae veteris, et Io. Chriffoph. Rafche Lexicon vniuerfae reiznum. vet. Lipf. 1785 fq. X. voll. 8. inprimis: Po- pulorum et regum num; incditi collecli a Franc. Ncusanz Viadob. 1779. 83. lI. 4. et 10 Eckhel Doctiina numorum veterum, Pars L Vol. I. II. Vindob. 1792 fq. 4. 8«£.] s) Cicilius, Argiuus, poeta .epicus, fcripfit dAuurpe et Περιήγησιν Ἑλλαθος, .tefte .Eudocia pag..27e. Polemon , Euegeti F. ex oppido iliaco 'Glycia oriundus, tempore Ptolemaei Epiphanis, fcripfit orbis defcriptionem , fiue .geographiam; vnde Periegetes dictus eft: idem fcripfit defcriptionem li, libr. i[[..origines (Kr/zes) vrbium, quae funt in Phceide pluraque alia. vid. Suidam voc. Πολέμων, tom. II. :pag. 139. Kirfteri, Kudociam pag. 350. quae autem vel re ipfa, vel tarditate librariorum aut operarum paullo differunt. Sui. das enim tradit, eum quoque fcripfiffe: Κτίσας τῶν B» Φωκίδι πόλεων, καὶ περὶ τῆς πρὸς ᾿Αϑηναίας cvyysydas αὐτῶν" Κτίσεις τῶν ἐν Πόντῳ πόλεων, atque Küfter adnotat, fe ex MSS. Parif. locum ita fup- pleuiffe. In editione aucem Eudociae ita et for- fan re&ius di&inguuntur verba: Kz/zas τῶν i Φω- xi) πόλεων. χαὶ περὶ τῆς πρὸς ᾿Αϑηναέας συγγενείοις τῶν iv Πόντῳ πόλεων, aut ex Suida ita corrigi poteft locus Eudociae Kr. 7. ἐν Qux, πόλεων" Κτίσεις τῶν ἐν Πόντῳ πόλεων, καὶ περὶ T. T. ᾿Ἄϑην. συγγενείας αὐτῶν, Adde fupra ad cap. de Anthologia $. 1. et in catal. poctar. epigranmatarior. v. Polemo. ἃ Schol. ad Apoll, Rhod. IV. 324. citatur Polemon ἐν .xzize Ἴτολιχῶν καὶ Σικελικῶν, SSivabo, Δυναίεπιις, apud Suidant TIL, pag. 382. et ex eo. apud Eudociam pag. 538. eft Stra/o, geo- graphus. dimagetus, cuius liber περὶ λιμένων, de portu- bus, laudatur a fcholiatte ad. Z7po//on. Kiodium IV. 259.284. 306. 3:0. vide Mallizcrot in para- lipomenis ad Voffii libr. de hiftoricis graec. et lat, in Supplementis et Obferuatt. ad Voflium a Fabri- cio editis. Hamiburgi 1709. 8. pag. tt4. in primis cl. Schoenemann in .comment, de geographia Ar- -gonautarum pag. 43 Íqq. Hi pauci e muitis (uci ciant. Zarí. e.g. Emniius, Spon, Wheler, "Chandler, 'Choifeil, 'Guys, :Gillies -alitque multi, quorum fcripta paífim enumerat Go'ticb Hear. Stuck im Verzeichnifs von iltern. und -neuern Land- und Reifebeíchreibungen etc. Halae Sax. τ784. 8. et in ;part. IL a Webero edita ibid.:1757. 8. vbi in in- dic. voc. Griechenland, loca, vbi receufentur, fa- :eile reperies, Nubem f(criptorum diuerfi generis aeuique excitauit ecl. /7eu/e/ius in biblioth. hi- ftor. vol. II. part. I. .pag. 243 fqq. inter fcriptores de rebus Osmannicis, (in quo tomo etiam (cripto- res de rebus Syriacis atque Arabicis recenfentur;) et vol.III. part.II. p. 155 fqq. ac p. 371 fqq. Zar. 4) Iterum opus illud praettans, εἰ adnotatt, 7o. Cour. Schigarzii locupietatum prodiit Liptiae 1731. 4. IL. voll. pofthac Londini, .cum 27. tabb. geogr. denique cum -variis emendationibus et ad- .ditamentis, cur. Zranci/co Tirolio Romae 1774. :fol. :Geographiae antiquae nouam lucem adfundit ac de veteribus-zeographis erudite iudicat diífe- ritque.cl. Cour. Mannert in Geographie der Grie- .chen und Rómer aus ihren Schriften dargeftellt. Noriberg. pars 1, 1788. 8. pars lI. 1789. pars III. 1792. Harl. COWPYT DIOSCORIDIS NOMEN ET SECTA LiIP.cIIL 613 € ABOVE TII DE DIOSCORI D FE. I. Diofcoridis nomen. ΤΊ. Eius μα. YA. Eius vita, aetasque. ΙΝ. Alii Diofcorides. — V. Diofco- ridis in bolanicen δὲ materiam medicam merita. — Vl. Libri de materia medica V. ΜΠ. Lióri duo, alter de venenis eorumque praecautione ac medicattone, alter de venenatis animali- bus. NH Liber περὶ μέτρων xg] ταϑιῶν. 1X. Liber de fuccidaneis medicamentis. — X. Notha Diofcoridis. ΧΙ. Libri de parabilibus medicamentis duo. —. XM. Diofcoridis et Stephani Athe- nienfis alohabetum empiricum. | XIII. Codd. Diofcoridis MSS. cum adpi&lis figuris. | XIV. Co- dices graeci. XV. Codices latini. XVI. Codices arabici. | XVII. Codtces Jibrorum de medica- mentis, sarata facilióus. XVIII. Editiones graecae. XIX. Editiones graeco-latinae. XX. Ver- fiones Diofcoridis latinae, — XXI. Perftones Diofcoridis in aiiis linguas. — XXII. Commentarii. XXIIL £gitiones libri de medicamentis paratu facilibus, et fpuriorum. XXIV. Editiones pro- mijae. Commentarii, qui lucem non viderunt. [Studio 70, Chrift. Gottl. Ackermann , Med. D. et Prof. Altorfin.] 1. EDACIVS DIOSCORIDES aut DIOSCVRIDES volgo adpellatur in libris fcriptis, at non omnibus, editisque, quantum fcio, omnibus. Hinc, quod in codi- cibus quibusdam, antiquilfimo etiam Vindobonenfi ^), Pedanius zdpellatur, in aliis etiam, quos lanus Lafcaris ec Cl. Salmafius infpexerunt, ac quod in Photii bibliotheca ^) fub Pedanii nomige citatur, Lamberius ^) a Pedania, Romanorum gente, Prdazium adpellandum cenfuit, quo nomine etiam antiquiffimus excerptorum ex Diofcoride codex, qui in bibliotheca Vin- dobonenfi exílat, inferiptus eft. — Difficultatem, nullo forfan modo extricandam, facilis permutatio litterarum x. et y. et faciles librariorum errores inde nafcendi, peperere. II. Empiricae feclae addictum fuiffe Diofcoridem , multi adfirmarunt,. in iisque noftro adhuc tempore Hallers ^). — At hi ad empiriam Diofcoridis flatuendam folo hoc argumento νῇ funt, quod plantarum aliorumque medicamentorum virtutes, nullo caufarum, quae moibos producunt, aut temporum difcrimine addito, tradiderit. — Qnod etfi negari non poteft, fciendum tamen eft, dogmaticos, de medicamentorum virtute et vfü ad morborum curationem dilferentes, codem modo plaue fcripfiffe, quo Diofcoridem effe commentatum, ex libris eius, 4] fuperfunt, conflat. [πὶ ea enim medicinae parte, quam, diducta medi- cinali fcientia in. trcs. partes, Φαρμωκευτικὴν nominarunt, dogmatici non aliter, nifi em- piticorum modo fcribere potuerunt; quam medicamentorum pertractandorum rationenr etiam Galenus, dogmaticorom medicorum pénceps, fequutus eft. Ad eum modum, quem dogmatici omnes in fcribendis medicamentis tenebant, Diofcoridem fcripüife vtique exiflimandum eft, etfi non nego, eum, quoniam libris nobiliitimorum empiricorum et Afclepiadis difciplinae ac methodicorum fcctae addictorum de medicamentis vfus eft, etiam horum a) Lambec. Com. “ἃς biblioth. Caefar. Vindob. €) Commentar. de biblioth. Caefar. Vindobon. lib. II. cap. 7. pag. 595. lib. IL cap.7. pag. 491. b) Photius in biblioth, nr. CLXXVIII. d) In tom, I. biblioth. botan. cap. 56. pag. 8o. Vot. IF. Q. 444 614 Lib.IP.c. III. DIOSCORIDIS SECTA, VITA ET AETAS horum medicorum placita in libros fuos tranfluliffe *). — Poflquam enim in ifla rixarum, quas diuerfae in medicinali fcientia fectae, dogmaticorum , empiricorum, methodicorum, caet. mouerant, acetbitate, medici in diuerfas partes tranfierant, ct abfurda quaeuis, dum- modo fectae fuae fauerent, tuebantur, quidam medici, poftea ecleclici, (iue hecliei zd. pellat, nati funt, qui in Θεωρίοως maxima quidem ex parte dogmaticos fequerentur , in aliis vero, quae ipfis maxime placebant, ex empiricorum aut methodicorum placitis adfume- rent eoque modo fyflema fibi conderent, maxima cx parte quidem dogmaticorum fyftemati confentaneum , non tamen ex omni. Hauc in fcribendis de medica materia libris rationem Diofcorides maxime fequutus eft, quam et optime in pracfarone ad lib. I. materiae medi- cae his expofuit: μετοὶ πλείτης ἀκριβείας τὸ μὲν πλῶφα di αὐτοψίας γνόντες, τοὶ δὲ ἐξ ἱξορίας συμφώνϑ τοῖς πᾶσι κοὶ ἀνακροίσεως τῶν παρ᾿ ἑκάξοις ἐπιχωρίων ἀκοιβώσαντες πειριισόμεθο wg] τῇ veia διαφόρῳ 'χρήσασϑ᾽ aj, κ' τ. λ. III. De vita Diofcoridis non fere fcimus, nifi ea, quae ipfe memoriae prodidit. Ana- zarbae, Ciliciae vrbe ^), natus eft. Militarem ipfum vitam egiffe et iam in ea aetate ma- teriae medicae, ex vegetabili maxime regno, operam dediife, ipfe difertis verbis memorat: peragraffe etiam multas regiones, maxime sam ob caufam, vt medicinis exacte fluderet, ducis. ὡς ἔσιν εἰπεῖν» ἔκ πρωτῆς ἥλικας ἄλεκτον Τινοῦ ἔχοντες ἐπιθυμίαν περὶ τὴν da γνωσιν τῆς υλήςν καὶ σολλήν γῆν ἐπελθόντες, eina, γῶρ ἥμων φςρατιωτίκον TOV βίον. συνοιγηωχούμεν τὴν πρωγματείαν ἐν ἐξ βιθλίοις. Ουὶ locus proflat in praefatione ad libr. I. de materia medica pag.2. edit. Goupyl. "Tempus, quo libros fuos fcripferit, incertum cft. Tamen Neronis aeuo cum vixiife et infcriptio libri de probabilibus medicamentis, (fi is tan- dem genuinus efl.) probat, quae ad Andromachum, Neronis archiatrum, eft, et familiari tas, quae inter ipfum et Licinium Baffum fuit. Areum enim, cui libros de natura medica infcripft, cum laudat, ὀθγμα. inquit, 8 σμικρὸν τῆς ἐν σοὶ xaAoxory ὠϑίας καὶ ἡ T8 κρα- , g ! A BC d “9 ov d ; ἐν visa 5) Δικνία Βώσδ προς σὲ σιαεσις , ἣν ἐγνῶμεν συνοιογοντες ὑμῖν. Quae quum ita fint, Diofcori- e) In praefatione ad Areum p. t. 5. ed. Goupyl. Parif. 1349. 8. Diofcorides ipíe rationem tradit, qua in libro fuo concinnando vfus fit. — Legifle Íe empiricos nobiliores ipfe docet, nominaque eorum, quos legit, adducit, Docet vero etiam, fe legiffe Afclepiadas, (fectatores A(clepiadis,) u- liu. Bajfum, (non "Tullium , quem Caclius Au- relianus vocat libr. III. acutor. cap. 16.) JVicera- iun, Petromium, Nigrum, Diodotumi, quos vero reprehendit ceu medicos, ὁ 77 πείρᾳ τὴν ἐνερ- γόκχν τῶν φαρμάκων καινονίζονταϑ. f) Qui negarunt, Diofvoridem ante Plinium vixiffe, etiam hoc argumento vfi funt, quod, fi hoc tempore vixiffet, Anazarbeus effe non potuif- fet, Suida enim docente, Ciliciae vrbs, nomine Cyinda primum fuit, dein Diocaef;rea, poftremo Anazarbüm, a Zarbae nomine, qui terrse motu eucríam reaedificauit, a N«rua imperatore mií[us. vid. Marfil. Cagnat. lib. II. variar. obferuat. cap. 28. conf. quoque Stzphan. £yzautia. in 'Avz- €«eA4. Suidae vero errorem, qui Anazarbae mo- meu ante Neruze imperium inditum fcribit, re- fellit alefius ad Anwnian. XIV. 8. et Harduinus ad Püniilib. V, 27. vbi Anazurbenorum mentio, emendatione LX. — Habet ctiam de patria Diofco- ridis quaedam .Sa/mafias exerc. Plinian. cap. 30. et in homonym. hyles i-tricae, prolegom. p. to. Vid. quoque Hafterum in tom. I. biblio:h. botan. cap. 36. pag. 97. et Dau. le Clerc in hiftoire de la medicine part. TIL. lib. 11. «ἀρ. 2. pag. 622 fq. 9) Solennis hic titulus virorum, in dignitate conilitutorum. [τὰ Paulus, apoftolus: . κρατέσῳ ἡγεμόνι yox, AG XXIil. 25. adde XXVI 25. Hinc pátet quoque, "Theophilum, cui Liteos euam- gelium et aa infcripfit, magifir'tum gefliiTe, quia et ipfum ita adfatuz: χράτισε Ocógihe, Fabric. * . ALII ὈΙΟΒΟΟΆΙΡΕΒ Li&.lV.cllI. — 65 Diofcoridis aetas colligi poterit ex Licinio, fiue, vt apud Tacifum XV. 33. voeatur, Lecanio Baífo, qui conful fuit anno Chrifti LXIV. Neronis XI. Areum hunc, cui Diofcorides libros de materia medica infcripfit, Torrentiur ad Sueton. Augoft. cap. 89: et Lambecius lib. IT. commentzr. pag. 559. eumdem effe putarunt cum Arco, philofopho Alexandrino, quo fa- miliatiter vfus eft Auguflus, imperator. Sed Areus, quem amicum coluit Diofcorides, is potius fuit, quem Afclepiadeuri, (Afclepiadis fectatorem;) vocat Golenzr lib. V. de com- pofit. medicamentor. feccndum genera cap. vltim. tom. XIII. edit, Charter. pag. Sox. εἰς δὲ Διοσκορίδης à Ταρσεὺς (Lambecius pag. 56r. legit ᾿Αναζαρβεὺς) ἔδωκεν ᾿Αρείρ τῷ AGXkMf- πιαδείω ϑαυμαξῶὼς κατέχων Tec αἱμορῥαγίας. (conf. Diofcoridem lib. V. mater. med. Cap. 115. περὶ χωλκιτέως) [5 Areus, Afclepiadeus, igitur ab Areo, philofopho, diuerfus fuit, Ex ipfo etiam loco, in quo Diofcorides Licinium Baffum amicitiamque memorat, quae Areo cum hoc fuerit, clariflime adparet, alium effe Areum, quem adfstur Diofcori- des, ac philofophum illum Alexandrinum. — Neque enim tam plumbeus fuiffet, vt pro Lici- nio Baffo non potius nominaffet Auguflum, imperatorem, apud quein adeo gratiofus erat ille Areus. At Lecanius Baffus carbunculo iam perierat, quum fcriberet Plinius XXVI. τ. quo duo confulzrer obiere, condentibur haec nobis codem anno, Iuiivr Rufur et Q. Lecaniur Baffus, ille enedicorum in[iientia fe&lur, hic vero pollice laeuae monus. enuifo acu ab famet ipfo tam paruo vulnere, vf vix cerni po[fit. Neronis itaque acuo et ante Plinium vixiffe Diofcoridem noflrum, librosque fuos de materia medica poft annum a Chriflo nato LXIV. et XI. a Neronis principatu compofuiffe, credibile efl, etfi, Suida (f. v. Διοσκερίδης) maxime duce, qui Diofcoridem, fed non no. firum, verum potius Diofcoridem Phacam apud Cleopatram, Aegypti reginam, fatis diu ante Plinii actatem fuifTe refert, quidam fuerint, qui eum longo ante Plinium tempore flo- ruiffe putarent; quidam vero, qui eum polt Plinium, media fere inter clariffimum hunc auctorem et Galenum aetate floruiffe flatuerent ἢ). Ante Plinium non vixiffe eum, maxime inde probari μοῦ quidam arbitrati funt, quod Plinius libris de materia medica, a Diofcoride Ícriptis, non vfus fit. Ab eo fane non citatur, et licet faepius in vtroque auctore vna eadem- que legantur, id inde pendere videri poteft, quod vterque auctor iisdem fontibus vfus fit. Quod etfi negari non potefi, tamen, quae Plinius fubinde refert, ita cum dictis a Diofcori- de conueniunt, vt Plinium eo fuilTe vfum verofimile fit. Sic quae de haematite profert Pji- mius, in libr. XXXVI. hiflor. natural, cap. 20. mire concordant cum dictis a Diofcoride de eodem lapide libr. V. de materia medica, cap. 144. ipftque Plinius ad Diofcoridem forte re- fpexit, dicens: Lame effe fententiam ecrum, qui nuperrime firipfert ^). IV. Fuere et alii Diofcorides, quos diligenter recenfet Το πη II. 6. de fcriptoribus hi- ftoriae philofophicae, cuius obferuatis mea adiungam. Ο 4442 ᾿ 1) Diof7o. k) Probaffe fibi videtur, Plinium a Diofcoride eo, ex quo is fua defumferit, Sed nimis temere. nihil accepiffe, /ar/ilius Cagnatus in lib. Il. va- Fieri enim potuit, vt vterque iisdem fontibus riar. obíeruat. cap. 28. vtcretur, Loca quaedam Plinii et Dicfcoricis, in- i) Salmefius in exercit, Plin. cap. 30. p. 290. F. ter fe conuenentia, collegit cl. grege, in libro: et in libro de hononym. hyles iatric. paflim ipfum — Z'er/uch εἰμεν pragmatifchen Gefchichte dcr Zirz- Plinium ex Diofcoride corrigit, auctore fcilicet ney&wnde, "Th. 11. Abfchn. V, ΠῚ. $. 26. pag. 47. 616 Lib. IV. c. 11]. ALI DIOSCORIDES - 1) Diof.oriler, medicus, ob lentes, quas in facie habebat, cognominatus by Xe, te- fle Suida, (f. v. Διοσκεοίδης) qui eum apud Cleopatram füb Antonio vixiffe et libros XXIV. medici omnes argumenti, fcripfiffe adfirmat. | Sed male eum confundit cum noflto Anazar- beo, a quo diferte diflinguit Galenus, Alexandrinum fuiffe teflatus, in expofitione gloffarum Hippocratis in "Iydixóv, et Herophileae addictum fectae, in praefatione ad eamdem cxpofitio- nem, ldem Galenus loco priore eum fcripfiffe rae ὀνομασίας τῶν φΦαομοαίκων refert accen- fetque de eodem argumento auctoribus, Meneflheo, Andreae Chryfaris, et Xenocrati (Aphrodifienfi: alius apud Erotianum Xenocritus, Cous, grammaticus) ct Erotianus in prae- fat. ad gloffarium fuum Hippocraticum notat, Diofcoridem Phacam feptem libris eafligafle, qnae interpretandis Hippocratis vocibus difficilioribus fcripferant ante ipfum alii, Xenocritus Cous, Callimachus -Herophileus, Bacchaeus '"Tanagraeus, Philinus Empiricus, et qui hunc in compendium mifere, Epiceleuftus Creten(is et Apollonius Ophis. — Ordine alpbabetico hos Libros compofitos. fuiife, atque idem opus a Galeno refpici, fufpicatur Lambecius lib. M. cap. 7. pag. 565. Ex Diofcoride hoc Alexandrino, fiue Phaca excerptum legitur, ex pradti- co eius fine dubio opere, de tercbintho, peculiari exanthematis genere, apud Panlum Zegi- neam libr. IV, cap. 25. Quaedam de eo leguntur etiam apud Clericum, in Aiffoire de la me- decime , part. II, lib. I. cap. 7. pag. 326. part. 1l. lib. 1]. cap. 12. pag. 429. edit. Hagae Comit. 1729. in 4. [apud Aeimmnazm. pracfat. ad biblioth. Vindob. $. 1s. pag. 21. Heuin.] 2) Dioftorider, Alexandrino et Anazatbeo iunior, quem patrum fuorum memoria, hoc eft, fub Traiano et Hadriano floruiffe, refert Galenus in praefat. gloffarum Hippocratica- rum et Ὑλωσσογραάφον vocat in Ἰνδικὸν, fed in praefatione addit, eur in pluribus libris, (huius forte fuere libri XXIV. Suidae memorati,) vix tertiam partem aut quartam vocum Hip- pocratis interpretatum, et plura ex Diofcoride Anazarbeo, Nigro, Pamphiloque, et qui hos aetare antecefferunt, Crateua, "Theophraflo, Heraclide "Tarentino et aliis defcripfiffe. Hic ipfe videtur Diofcorides, qui perinde, vt Artemidorus Capito, cognatus ipfius, fcripta Hip- pocratis recenfuit et obclis difpunxit, in mutandis antiquis lectionibus audaciffimus, vt fopra a nobis notatum eft, in huius bibliothecae libr. 1l. cap. 23. $. 1r. vol. II. pag. 517. "T'arfen- fem a Galeno vocari, quod adfirmat Tiraquellur de nobilitate pag. 355. non reperi: nam in loco V. τς, de medicamentis fecundum genera male exeufum eíle Ταρεὺς vel Ταρσεὺς pro ᾿Αναζωρ(βεὺς, iam norauit Lambec'ur. — Solmafiu in prolegomenis de homonymis hyles iatri- cae pag. τὸ. vbi tres hofce Diofcorides recte diflinguir, tertium iftum non purat fuiffe medi- cum, fed grammaticum duntaxat, quod in medio relinquo. De eo quaedam litteris con- fignauit Clericus, in Ai/foire dc la medecine, part. IIl. lib. M. cap. 2. pag. 621. 3) Diefcorides, epigrammatum poeta, Meleagro Gadareno, qui roo. circiter annis an- te Chriílum vixit, antiquior, de quo ita Daz. Heiuffur p. 106. ad baee Horatii in arte v. 279. modicis intrauit pulpita tignir: perfuafum eft nobis , verfur Diofzoridir vefpexiffe Flaccum — Fuit autem ifle Diofcorides ontiquiffinur potta, cuius tredecim im Graeca duthologia epigram- matia /eguntur, iam edita: mor mon pouciora cyixdero habemus. | Eum fane cum Collimacho, "Theotrito , Zdpollonio εἰ alii, circa Philadelphi tempora vixiffe, exiffimamus. Aliquot enim εἰς τὸ Αδώνια conferipfit, quae potiffimum ab Zrfino? tum col;bantur, vt e decimo et quinto Theocriti Idyllio feimus, et eiusdem , niff fallor, alibi meminit, Eius epigrammata exifiunt quaedam inter anecdota anthologiae graecae, quae fcripta exiflunt in bibliotheca Coisliaiana vid. t - — ^ ALI. DIOSCORIDES Lib1V.c.1H. δ 1 vid. Montfaucon biblioth. Coislinian. part. lI. pag. 519. cod, CCCLII. (vid. fupra in catalog. poctar. epigramrat. h. v.] 4) Dioftorider, Dionyfii F. Athenienfis; Epicephifius, tribus Oeneidis, curator te(la- menti Theophraflei. Laert. V. 57. 5) Diofterider, Vfocratis ἢ) difcipulus, ab Athenaeo lib. I. pag. τι. laudatur, verfus Ho- mericos Il'ad. /. i9. interpolans. — Hunc igitur crediderim, quem ἐν cic παρ Ὁμήρῳ νόμοις cirat Suidas ἴῃ Ὅμηρος. ΕΧ eodem petita quae Athenaeus pag. 8 fq. difputat περὶ T8 τῶν Ἡρώων xx" Ὅμηρον 2/8, vt probe e Suida notauit Cafaubonus pag. 21. Refpicit et Eufla- thius ad lliad. v. pag. 1270. ὡς δὲ καὶ Αγαμέμνων ἀάσατο οἴνῳ μεθύων xao τὸν Διοσκξρίθην. Eiusdem νόμιεμοω citat Schol. Zfriffoph. ad aues v. 1283. Suidas in Σχυτώλή. ldem forte Diofrorider, qui in Íchol. Apollonii I. 741. refertur tradidiffe lyram datam Amphioni ab Apolline. : 6) Diofrorider, Stoicus, Zenonis, qui Chryfippo fucceffit, pater, ad quem plures libros fcripfit Chryfippus. Laert. VIT. 190. 193. 198. 200. 202. . Huic Ionfius tribuit ἄπομνή- μονεύματα Laertio Y 63. et Zfthenaeo XI. pag. 507. memorata, licet Cafaubonus malit ea referre ad fuperiorem, Mocrateum. | Eumdem lonfius exemplo Zenonis, Perfaei ac Sphaeri, Stoicorum, putat fcripfifle πολιτείαν Λακεδωιμονίων, quam citat P/uzarchur in Lycurgo p- 46." et Zitheuceus IV. pag. 145. librum laudans fecundum. — Refpicit et Plutorchur, Diofcoridem citans in Agefilao pag. 616. 1) Dioftoridzs, Cyprius,. vnoculus, "difcipulus Timonis, Pyrrhonii, qui temporibus Ptolemaei, Philadelphi, vixit. Laegrz. lX, 114. t5. 8) Dio[torider, Byzantinus, grammaticus, frater Flipparchi et Nicolai, Byzantini, Sophiflae, qui cum Euflephio et Aflerio, Lacharem, Heracleonis Sophiflae difcipulum, Athenis audiuit fub impp. Marciano et Leone. Suid. in Νικόλαος. 9) Dicfforider, aflrologus. Cenforin. cap. xz. Praeterem fierá poteft, quod refert Varro, quodque Diofcorides, affrologur, fcripfit, Ilexcndriot inter cor, qui mortuos folent conferuare, gonflare, hominem ; [us centum anmis viuere mon μοί. 10) Nefcio fitne idem cum fuperiore, an, quod verofimilius dixerim, iunior Diofto- ridtt, Acgyptius, poe cum Damide et Menippo, Apollonii, Tyanenfis, in iinere co- mites celebrat Philoflratus IV. 12. pag. 169. 1) Omitto Dioftoridem, Antigoni regís fratris filium. Diodor. Sic. XIX. pag. 704- 109. tum 12) Diofzoridcm , Ptolemaei Romam legatum, qui cum Serapione interfectus eft zb Achilla, tefle Caefare IIT, 109. de bello ciuili. Q.434 53 13) Diofto- K) Tiraquellus pag. 355. de nobilitate in catalo- — "T'hefeus et Romulus, Lycurgus et Numa Pompi- go Medicorum pro 'Ieexgs7ss, aliud agens legit lius inferiptae, Lipf. 1789. 8. vbi vid. not. Leo- Ἱποκράτας, poldi. Harl; 1) Cap. ut. pag. 104. edit. Leopoldi, Plutarchi € ΤἥᾳΝ ΠΡ. 411. ὠὈΙΪΟΒΟΟΆΙΡΙ5. BOTANICA 13) Diofcoridem praeterea, Apollonii, Neapolitani, patrem, in' vet, Infcriptione «pud Gruterum pag. 86. 14) Diofcoridet , fcalptorem , qui Romae vixit et Octauiani Augufli imaginem gem- mae infculpfit, qua Auguílus, et poflea fucceffores eius fignarunt. — Plinius hift. natural. XXXVII. cap. 1, fect. 2. Seton. Octau. cap. so. .Nonnulla eiusdem artificis opera, variis in mufeis adferuata, recenfentur a Buonarruotio in offervazioni fopra alcune medaglie pag. 45. a Phil, Stofthie in gemmis antiquis caclatis fcalptorum nominibus infignitis Amft. 1724. fol. tab. 21 fq. a Jo. Jinkelmanno in Defcription des pierres gravées du feu Baron de Stofch, Florent. 1760. 4. pag. 339. ab eodem, in hiftoria artis tom. IL. pag. 26r. 266. edit. Mediolan. 1719. a Brarcio, in opere: de fcalptoribus, qui nomina fua gemmis et cameis immiferunt. Florent. 1785. fol. tom. I. a Sponio, in Mifcell. pag. 122. Solonis faciem, in Amethyflo ab hoc Diofcoride caelstam, Bagartius Peireskio oflendit, tefte Ga//zudo in huius vita lib. II. ad a. 1605. pag. 115. 1 15) Dioftoridim, a quo dicta infula διοσκορίδᾳ Plinio, Ptolemaeo, Stephano et auctori peripli maris Erythraei memorata, hodie Zogotara, de qua Bac/iu; tom. I. Lexici. 16) Dioftoridem, Samium, qui teffellationem exercuit, vt declarat infcriptio tabulae vermiculatae, a. 1763. e Pompeianis ruderibus erutae: AIOZKOPIAHEZ ΣΆΜΙΟΣ EHOIHEE. vid. JZ'inckeliann Nachrichten von den neueften Herculanifchen Entdeckungen. Dresd, 1764. 4. pag. 25 fq. Eiusd. hift. art. edit. Mediol. pag. 303. Videtur etiam Diofcori interdum nomen expreffum pro Diofcoride, vt apud Oribaffum raef. Εὐπορίτων.. vbi Diofcorum de herbis laudat, et forte apud Galenum VIIT. 7. de medi- P ξ à n d P OUS : T : camentis fec. locos pag. 587. tom. XIII. edit. Parif. vbi ἡπατική τῷ διοσκόρα memoraturz licet fuerit etiam medicus quidam Dioftorus, Tvallenfir , fed longe iunior, frater Anthemii, mechanici, diu poft Galenum, Iufliniani imp. aetate clarus, cuius mentio apud Zfgeziiats lib. V. p. 144. Neque Dioftorides , quem ἐν ςαϑιμοῖς κοὶ μέτροις laudat Txetzer Chil. ΧΗ, v. 307. diuerfus eft a noflro Anazarbeo, de cuius fcriptis deinceps mihi eft paucis differendum. V. Princeps poft "Theophraftum , Erefium, inter graecos Ped. Diofzorider eft de re herbaria auctor, quam fingulari ftudio agitauit, primusque omaium eorum medicorum, qui de medicinili materia: feripfere, in hac difciplina illud adfequutus eft, vt cius methodus vertractandae materiae medicae a Graecis, poft eum viuentibus, teneretur: wt eadem ad Ατα- bes cum. medicinali Graecorum difciplina tranfizet, ab his ad Arabiflas eosque. deflueret, qui in(taurandae Graecorom medicinas a faeculo inde XVL. operam dederunt, vtque, qualis noflro adhue tempore traditur in fcriptis libris doceturque materia medica, ad Diofcosidis methodum normamque (folo fere Cullenio excepto, qui, aliorum exporimento parum fretus, fuo tanjum víus eft) tradatur. — Tradidit vero medicinalem materiam maxima ex parte ad empiricorum mentein, morbos carptim enumerans, ad quos vtile hoc vel illud medicamentum fit, non vero explicans, neque peculiarem flatum morborum cauffarumue, neque adeo fubinde ipfius medicamenti rationem. — Hinc, eti maximam gloriam Diofcori- dem effe adféquutum mcrito exiflimandum fit in eo, quod omnes medici eum vnicum in medicinali materia praeceptorem agnouerint: dubitandum tamen eft, num hoc Diofcori- dem fequendi eumque imitandi ftudium in commodum cius difciplina cefferit. P'antis DIOSCORIDIS LIBRI DE MATERIA MEDICA . Lib. IP. c. 111. 619 Plantis maximam fe dediffs operam, ipfe fatetur in praefatione ad materiae medicae lib. I., etfi aliis naturalibus corporibus ex animali et minerali regno operam haud leuiorem impendit. Plantas defcripfit: at quum fyftemate botanico vllo eius aetas careret, ipfeque multis Gmilirudinibus comparationibusque fingularum plantarum cum aliis vteretur, plu- rimas ita defcripfit, vt agnofci nequeant. Signa enim ex colore, magnitudine, furculis, exque comparatione cum aliis fumta in folis vulgaribus plantis, et in his non femper, per- fpicua funt, recte monente Hallero, botanico infigni, in biblioth. betan. tom. I. cap. 36. pag.79. "Quare immeníae demum lites de plantis Diofcoridis exfliterunt, quas, quum componi non polfent, .nec etiam ex antiquillimo codice Vindobonenfi, infra enarrando, nec fludio virorum praeflantiffimorum; αι} rei medicatnentariae Diofcoridis operam fum- iram dederunt, defperatio tandem compofuit. Vtcumque vero haec fe habeant, neminem tamen botanicorum famam et auctoritatem Diofcoridis attigiffe, Hallerus l. c. pag. 8o. recte refert. Eum Galenus laudat, perfectiff- mum et pleniffimum de medicamentis fcriptorem , in libr. !. de antidotis cap. 12. tom. XIII. P- 883. edit. Chart. in praefat. ad lib. VI. de fimplicium medicamentor. facultatibus tom. XIII. pag. 144. in lib. IV. de compofitione medicamentor. per genera cap. τ. tom. XIII. pag. 735. eifi eum etiam non raro reprehendit, ceu empiricum nimis, quique virtutes medicamentoruim non fatis definite enarret, vid. de fimplic. medicamentor, lib. VII. f; v. Κορίαννον tom. XIII. pag. 194. et lib. VilI, f. v. Πολύγονον pag. 221. de compofit. medicamentor. per genera lib. II. cap. 1. tom. XIII. pag. 673. quique adeo vim vocum ignorauerit. vid. de fimplic, medica- mentor. facultat. lib. XI. f. v. ΗΠ μελὴ pag. 30r. Ex eo vero haufere Graeci, pofl eum viuen- tes permulti, Galenus, Aetius, et ex eimpiricis iaprimis Lucius Apuleius , fiue quisquis eft auctor libelli de herba vetonica et de virtutibus herbarum. — Fuit, ad noflra fere tempora, vricus in medicinali materia praeceptor Hifpanorum, Lufitanorum, Andr. Lagunae difci plinam fequentium. | Mauri atque Turcae medici adhuc plantas eorumque virtutes ex Diofco- iive difcunt.. vid. Shaw's travels, or obfervat. relating to feveral parts of Barbary and the Lcvant. Lond. 1757. 4. pag. 263. Multo etiam frequentiores commentatores habuit, plu- resque verfiones et edivones repertus eft, quam vllus rci herbariae aut medicamentariae, fcriptor. Zal/er, biblioth. botan. tom. I. pag. 8o. VI. Exflant eius περὶ ὕλης ἰατρικῆς. fiue vt Erotianus in Καμμάρω edit. Franzii p. 214. vocat. ὑλικῶν, aut, vi Galenus fimpliciter περὶ ὑλής 5. de materia medica libri V. ad Areum, A'clepiadeum medicum, quem Diofcorides ipfe ὁμότεχινον adpellat. Eius operis quinque libros Diofcorides confcripfit, vti ipfe dicit in pracfatione libri l. ad Arcum: οἶσϑα γοὶρ ἡμῖν ςρατιωτικὸν τὸν βιὸν συναγηωχομεν τὴν πραγματείαν ἐν ἐ παραδεδομένην βιβλίοις, σὰ προτρεψψα μένε ὦ καὶ τὴν HAN Y ἐνατίϑεμεν. — Et ad quintum pracfatus: ἐν TÉTG, inquit, τελευταίῳ ὑποίρχοντι τῆς ὅλης πραγματείως διαλεξόμεθα περὶ οἴνων κοὶ τῶν καλϑθμένων μεταλλικῶν. Οἰπίθην etiam ᾿ἴδτα ον τῶν ὑλικῶν cira! Erotianur, ]. εἰς. Neque Galenus, neque vllus alius veterum medicorum libros, quinto libro fuperiores, cognitos habuit. VIL. Superfünt. praeterea Jibri duo, | a- Photio in biblioth. cod. CLXXVIII. etiam fub Diolcoridis. nonae, tamquam fextus et Ícptimus liber, de alexipharmacis ei theriacis lecti, ; fextus ^ 6go LibIP.:.1Il. LIBRI DE VENENIS VENENATIS ετα. fextus quidem περὶ φαρμάκων ὅσα τε isi τῶν δηλητηρίων καὶ Ὅσο τῶν ὠλεξικάκων. fiue, vt in libris quibusdam editis infcriptio legitur: gregi δηλητηρίων Φαρμακων xcj τῆς αὐτῶν “προφυλακῆς καὶ ϑεραπειαῖς » εἴ feptimus πεοὶ τῶν ἰοββόλων ζώων, καὶ τῆς τῶν ἀπ αὐτῶν πληγέντων σημειώσεως καὶ ϑερωώπεας » fiue, vt in aliis legitur: σερὶ ἰοβόλων, ἐν ᾧ κοὶ περὶ λυσσῶντος κυνός. Hi in quibusdam editionibus difcerpti funt in libros quatuor, vnde nouem libros Diofcoridis numerant. — Verum an genuini ") Diofcoridi, fint, dubitari poteft, quia Galenus etiam libro de antidotis, vbi optima erat occafio, horum non meminit, fed tantum libros quinque commemorat. — Itaque praefatio ad Areum, libro fexto praemiffa, videtur eife confidia, iisdem verbis fere, quibus libri V. prologus, conftans, et ad eum, vt videtur, ab alio quodam fimplici imitatione expreffa. Neque forte le&da Photio, quia Photius librum fextum ait elfe. τελευταῖον ὅλης προϑέσεως . quum tamen in libri fexti prae- fatione legas. ἕν τότῳ τελευταίῳ ὑπάρχοντι τῆς ὁλής πραγματείας κωταλεξόμεϑο; περὶ τῆς τῶν ὠφελῶν ἡμᾶς ἢ βλάπτον δυναμένων φαρμάκων ἐνεργείας. — Haec omnia effece- runt, vt materiae medicae in aliis libris libri quinque, quod cum mente Diofcoridis con- venit, in aliis feptem, in aliis octo, in aliis nouem, numerentur, vice, vti et Hallerus recte monui, ob aliter initos numeros. Sextus plerarumque editionum e(t Aldr, Cornarii, Ruellii, Matthioli, et al:xipharmacorum ac theriacorum nomine venit. Ceterum etfi argumenta quaedam funt, quae nos inducere poífint ad credendum, hos duos modo nominatos libros a Diofcoride non cffe profectos, tamen quaedam etiam pro genuinis eorum originibus pugnant. . In his maxime Erotiani citatio σῶν iX oy Diefea- ridis, qui diferte haec dicit: Διοσκθοίδής iv τῷ i τῶν ὑλικῶν Φησὶ τὸ ἀπόνιτον eiie ὑπό τινων κώμμαρον. Ἐς vero locus Diofcoridis, in quo aconitum κάμμαρεν a. quibus- dam dici refert, non in quinto, fed in quarto librorum editorum libro et quidem cap. 77. edit. Goupyli proftat. — Haec [αἰτίην probant, libros Diofcoridis iam eo tempore, quod proximum poft auctorem erat, fuiffe confufos, facileque liber fextus feptimusque, qui vterque partem quinti efficere, etiam ob argumenti fimilitudinem, potuit, poflea feparzri potuerunt, praefatione ab librario, fiue alio homine adiecla. | Denique à Galeno non memorari hos duos libros, vtique certum efl: verum id non probat, eosdem effe fpurios. VIII. Diofcoridis περὶ μέτρων «ez Ξαϑιμῶν refertur a Gaíero in libro eiusdem argumenti cap. 14. tom. XIII. pag. 985. edit. Charter. | Meminit 7o. Zxeízzr, Chiliad, XIII, hifl. 479. 3, - AS * 7 E» τοῖς ταϑιοῖς καὶ μέτροις δὲ Διοσκαρίδης λέγε / f Korixus 32 ah NAM PIX er2 M οτύλας τ ἡμίνας Tpds τὸν χοινίκα ὑπάρχειν ; " E "Hyss δύο καὶ ἥμισυ «αϑ μὸν λιτρῶν τυγχᾶναν. IX. Περὶ συμβαλλεμένων. fiue de fuccedaneis medicamentis Ícripfiffe Diofcoridem , ne- fcio an nofler, teftatur Galenus in libro eiusdem argumenti tom. XIII. edit. Charterii p. 965. Nefcio ciam, an Galenus hoc loco librum peculiarem Diofcoridis voluerit, fiue num potius fignificare, Diofcoridem quaedam in libris de medicinali materia de fubflitut's etiam medi- cinis fcripfiffe. X. Notha 5?) Hes duo libros ab ipfo Diof:oride ícr'ptos effe, contendit Cafaubon. in Cafaubonianis p. 15. 16. Hun. Ὁ , , ;NOTHA ;DIOSCORIDIS — ^" LiLIP.cIIL — 68 "X. Notha etiam: mülta quibusdam fcriptis editisque Diofcoridis libris addita funt, .edi-. «tioni vtrique; Aldinae, |Iani Cornatii , Io. Ant. Saraceni ,' quibusdam verfionibus etiàm, lam -olim obferuatum. eft a. Simone Ianuenfi, :tum.a Remberto Dodonaeo, To. Ant. Saraceno, .aliisque, (Thoma etiam Reinefio p.-154. :defenfionis var. lecl. varios in bibliothecis-occurrere »eodices Diofcoridis, | recentiore. manu corruptos et.alienorum ex Pamphilo, Alexandrino, ;aliisque - iunieribus ,acceffione : interpolatos'.et «confufos. :relato ob claritatem .nominis .ad :Diofcoridem , «quidquid: herbariis etiam inferioribus: vifum fuerat, Hifce interpolatoribus "tribuenda funt, qvae.ex MSS. codicibus iam leguntur ad calcem inaioris εἴ prioris Aldinae . editionis, quae vero poflea magnopere auxit ex diuerfis codicibus Hieronymus Roftiu: , in altera editione. Aldina, audtioraque deinde edidit.a pag. 4or. Jamus Corueriur in graeca Diofcoridis editione Bafil. 1529. Repetiere eadem lac. Goupylus, Io. Ant, Saracenus, qui .ea omnium pleniifima dedit, omifit Mare. Vergilius in graeco- latina Diofcoridis editione. Haec fpuria quum :diuerfas origines habeant, | hactenus non fatis illuftratas,, eas paucis .expediam. .Continentur nempe in iis :1) Nomina et fynonyma plantarum «graeca batbaraque:alia, "Aegyptia, 'Hetrufca, ' Gallica,: magica quamplurima, ' fubinde graecae linguae proprietatibus plane aduerfa et ita .effidla, .vt adpareat, ea effe aut. vehementer corrupta et. interpolata, aut profecta ab in- ; condito recentiore librario. " Ea nomina Aldus in priore. ac maiore editione in textum rece- it, notauitque in praefaione, fe ea in contextu omnium exemplarium Ícriptorum legiffe. Neque Aldo abfurdum vifum eft, Diofcoridem, qui multas terras peragrauerat, diuerfa plan- tarum in diuerfis: regionibus nomina notare. voluiffe. :Ex Aldi-itaque- mente haec pars fpu- riorum genuina videri poífit. Ipfe quoque olim credidi ,. haec plantarum. diuerfa nomina .fynonymaque a Diofcoride vere effe profecta, | (in praefat. ad fcriptores de medicamentis paratu facilibus pag. 28. 29.) eadem .enim in antiqui(fimo Diofcoridis codice, Vindobonenfi, incunte faeculo VI. fcripto, leguntur: fed vt in.aliam fententiam nunc transeain , : veritatis, quam quisque liberalis homo fequi debet, -fludium. me cogit. Haec enim. nomina, quae | Lambecius Comm. de biblioth. Vindobonenfi libr. 1. cap.-7. pag..593.:a Pamphilo, "Alexan- drino, quem Galenus in praef. lib.'VI.. de fimplic. medicamentor. facultatibus ceu nominum inutilium in botanicis insenrorem citat, profecta effe putat, ex L, Apuleii de medicaminibus herbarum libro, nec-non ex eiusdem .auctoris.libro de 'herba vetonica:in Diofcoridem irrepferaot. | Quod. inde inprimis probari potell, quod omnia ifla vana abfurdaque, quae in eo libro Apulcii leguntur, graeca fa&a in bis nothis Diofcoridis occurrunt, quod vi- dere cuique leciorum licet, vbi praeter innumera. alia caput de herba vétonica in Apuleir herbario cum his, quae Saracenus habet ἃ pag-461:. oper. Diofc. contulerit. 2) Alia in hifce no:his transferipta funt-ex aliis auctoribus, notante iam To. Ant. Sara- ceno. Sic caput integrum περὶ ἰασμελαίδ.. Quod legitur inter. notha Diofcoridis apud Saracenum pag. 442. ex Aetii hbro 1, defiriptum efl. — Alii loci ex Plinio, quo empirici omnes maxime funt v(i, defcripti font, alii ex Oribafio,.alii ex Conflantino Africano. Ab empirico Chrilliano. pro:ecta effe ex parte, quae in hifce nothis proferuntur, etid docet, quod diebus parafceues quaedam inedicamenta auclor fumi iubeat. 3) Quaedam in hifce nothis orta etiam funt ex transpofitione capitum eorumque mu- tato ordine, Diofcorides enim, wtut magis lectus fuerit, quam alius quisque, Galeno Vol. TI, Rrrr forfan 682 Lib.IP.t. 11]. LIBRI ΡῈ PARABILIBVS MEDICAMENTIS DVO forfan excepto, antiquus medicus, vtut editiones expertus fit multiplices: et à commentato ribus mire tortus, nondum tamen ita editus eft, vt vel bonam eius editionem exflare diei poílit. Quaedam etiam orta eífe videntur a vano iílo fludio, ea, quae Diofcorides de fim. plicibus medicinis enarrauit, in alphabeti feriem redigendi.. ; XI. Exflant denique περὶ εὐπορίτων ἑπλῶν τε καὶ συνθέτων Φαρμάκων, de fatile garabilibur funplicibus et. compofitis suedicamentir ad Andromachum /ibri duo, in editionibus antiquioribus omiíli, et feparatim: primum e manufcripto Auguílano:editi in lucem Argen- torati, 1565. 8. cum verfione Ze. /leibani, medici Auguftani, et, cum hic operi immortuus effet, Conradi Gesneri, qui et notas addidit et Galeni aliorumque συμῷωνίας. ΜῈ reliqua, ita. praefentes libros de integro recenfuit et verfionem nouam adiunxit Saracenus, in fua Diofcoridis editione; ^ Andromachus fenior, Neronis archiater, Diofcoridis aequalis fuis, non iunior, qui feriore aeuo vixit. ΗΝ libri num Diofcoridis fint, dubitatum efl. — Ex libris de materia medica a Diofcoride, Alexandrino, effe compofitos, Ianus Cornarius aeflimauit. Spurios effe, contendit Lambecius comm. de bibliotheca Caefar. Vindobonenf(i lib. 1]. cap. 7. Ignorauerunt eos antiquiores D*ofcoridis editores, Aldus, lanus Cornarius, Marcellus Verc. gilius, Neque multi eorum codices fcripti exftant. IgnorafTe videntur eos Plinius, Gale- nus, a quo, idem argumentum pertractante, memorati fine dubio fuiffent.— Neque, quod medicamenta tantum. cohtinent, paratu. facilia ac vile pretium habentia, ab alio fere fcribi potuiffe putatum eft, nifi ab empirico, — Sed ad haec omnia argumenta facilis eft refponfio. Plinius ne libros de materia. medica quidem Diofcoridis memorauit, neque fingulorum phar- macorum virtutes enarrans, auclores, queis vfus eff, femper imemorauit. — Galenus Diofco- ridem faepius quidem nominauit, at loca ex eo non, nifi fere vbi corrigere eum poterat, "adduxit; facile igitur libros εὐπορίφων coram habere potuit, etfi eorum mentionem non fecit. Tandem non omnes hi empirici et a dogmaticorum medicina alieni putandi funr, qui paratu faciles medicinas perfcripferant. "Temporum enim calamitzte, qua tolerabilior illó hominum conditio, quae inter diuitias atque inopiam medium tenet, non exflabat, medici adigebantur ad'perferibendas medicinas, paratu facile. — Ceterum pro genuino hune Hbrum declaratunt Io. Moibanus, Conradus Gesnerus (in praef. ad euporifiz) et lo. And. Saracenus (in praef. ad Diofc.).. Verum etfi demonflrari nequit, hos libros a Diofcoride, Anazarbeo, effe profectos; tamea probari potefl, eos aetati Diofcoridis non penitus repugnare. Aretaeum 3n iis citari, Gesnerus refert, fed locüm, quem citat, typothetarum errore corzuptum effe, doleo. Víam εἴς his εὐπορίτων libris Oribafum οἵ quaedam ad verbum ex iis defcripfiffe, Achiiles P.Galerus im cpillola ad Gesnerum, editionr euzegisev Argentoratenfi praefixa, refert, Ketius his libris vfüs eft, qui tetra. IT. ferm. Il. cap. τό. ramentorum loti aiboris cremorem, epileptieorum auxilium , diferte ad Diofcoridem refert, de quo in libris de medicinali ma- teria nihil, i paratu facilium: vero medicamentorum libris fcriptum efl.— Etiam tetr, ΠΕ ferm, T. cap. 88. et τοῖν. IT, s. 1. cap. 2 et 27. medicamenta, ex his libris defumta, citantur, Meminit alco Actius librorum Diofcoridis zregi euzreo'szv tetrab; IT. ferm. IV. cap..2. Ne- gar! tamen: nequit, quaedam etiam cffe, quae huuc. Librum. recen iorem Diofcoride noftro eile demonílrent. Graecae iü 60. occurrunt voces, teinporibus. Diofcoridis nondun vfita- tae: "DIOSCORIDIS ALPHABETVM EMPIRICVM — Li^.IP.c.IIL $68; ae: mofchus nominatur, ferioris aeui medicamentum. — Neque empirici, Diofcoride, Ana. zarbeo, fuperiores, hos paratu facilium 1nedicinarum libros citarunt. XII. Liberali Auguflini Gadaldini, medici Veneti, donatione Conradus Gesnerus Dio- feoridis et Stephani, Athenienfis, librum, graece fctiptuip, zree; φαρμάκων ἐμπειρίας δεςο- perat, isque codex, «multis in locis deprauatus ct obfoJetis vocibus ἐσαίεπς., poflea in Cafp. "Wolphii bibliothecam transiit. ^Wolphius eumv, in latinam linguam conuerfum, edidit titulo: Ziphabetum empiricum , fiue Diofroridis et Stephani Atheuienfs philofophorum et. mz- dicorum de remedüs expertis liber iuxta alphabeti-ordinem digeffur. — Nune primum a Ca/paro Jf^olphio is. latinam linguam. conuerfus. εἰ ἐπ luce editus ( Tiguri) 1581. 8. Morbi fecundum alphabeti ordinem pertractati Íunt. Qnae ad Diofcoridem referuntur, fere omnia ex libria ;de materia medica et de paratu facilibus medicamentis haufla funt, XIII. In enarrandis zodicióus Diofcoridis MSS. eum ordinem feruabo, vt primum eos Gefcribam , in quibus aut cum textu Diofcoridis, aut cum epitome ex eo figurae continentur pictae, ad melius intelligenda naturalia corpora, quae Diofcorides defcripferit. |^ Gaudebant enim Graeci librarii maxime picturis et imaginibus, quibus-res, ab auctoribus deícriptas, nati- vis coloribus atque picturis repraefentabant. conf. Jontfoucon palacogr.'Graec. lib. I. cap. n p3g. 7. Quum enim, vt de plantis tantum loquar, Diofcorides fere-ad 700. plantas defcri- plerit, earumque poft tot commentarios ac tam copiofas illuflrationes tertia adhuc pars igno- retur, Hallero notante, qui ia fecundo libro, in quo notiílimae alias plantae et olera conti- nentur, XXV. reperit de CII. fpeciebus, quae vel omnino ignotae funt, vel dubiae, vid. biblioth. botan. tom. 1. cap. 36. pag. 85. vtique fperandum eíl, fore, vt ii codices, quibus figurae plantarum adpicltae funt, rei herbariae Diofcoridis multum lucis adfundant, inprimis vbi hi codices tempore, .a Diofcoridis aeuo non nimis longe rernoto, fcripti funt. 1) Codex MS. qui in bibliotheca Caefarea Vindobonenfi fervatur, omnibus antiquitate, forfan etam nitore, palmam praeripit. ^ Eum fufiffime defcribit Lamibecius in Comm. de bibliotheca Vindobonenfi lib. II. cap. 7. a pag. 519. vsque ad pag. 594. neque tamen ita, vt de praeffantia codieis recte iudicari poffit. Icones etiam .ex:eo depingi fculpique curauit, fed non plantas vtiliaue aiia, verum pavones, et medicorum antiquorum confeffus , aliaque eius generis, minus vtilia. Eadem fere, tamen aliquantulum vtiliora, tábulas enim III. addidit, draconum, ferpentum, fcorpionum cet. picturas exhibentes, de Neffel , in catal. codd. MSS. biblioth. Caefar, Vindobon. part. HT. nr.1. pag. 3. Eumdem ex Lambecio defcripfit, addito fpecimine characleris, /Moeaffauron, in palaeographia graec. lib. II cap.2. pag. τος. Eum cod:cem.Busbeckius Conflantinopoli , penes ludaeum , viderat, fed maiere pretio habitum, quam vt ab eo emi po/let. . Mentio cius codicis eft etiam apud Busbeckium, in epift. Tur- cica IV. Reinefium, pag. 201. variarum lectionum, et.Cólomefium, in opufc, pag. 108. Poft annum MDLXIL imprcílu Busbeckii a Maximiliano II. redemtus eft et Vindobonam transltus in bibliothecam Caefaream. — Membranaceus eft, forma quadrata paullo maiore, continet folia CDXCI. quorum maxima pars iniuria vetuflatis male habita et a tineis corrofa e(l. Litterae maiufculae funt, accentus defunt, voces finc vlla di(iinctione fibi cohaerent. Actstem eius Lambecius cam aeflimabat, vt, illum fuo tempore mille et centum fexaginta tres annos fuperare, fine vlla controuerfia exiftimaret. —-Continentur enim in eo, praeter veterum Rrrt 2 medicorum 634 [ΟΠ 111. CODD. DIOSCORIDIS: MSS. s medicorum effigies ,. quaedam-picturae,. quae.eeim fciiptum effe. docent temporibus Inlia- nae Áuiciae, quae-matrem habuit Placidiam, imp.: Valentiniam HT. filiam et'imp.. Pheodofii: iunioris ex filia. Eudocia. neptem ,- parrem. vero Flauium Anicium Olybrium, qui poft-imp. Anthemium imperare coepit in occidente A..C. 472. ac Couflantinopoli Hloruit rempotibus Anailafii Dicori et Iuflini L fiue fenioris,. atque in principio imperii lulliniani Magni mortua eft... Ordo; ia quo materia medica; maxime vegetabilis; in eo codice pertraclata ett; alpha-- beti eft: prima. enim planta, de qua fcribitur, ell eesCwoy. τὸ μέγας, v.tima ὦκιμον: Vnius: cuiusque plantae deferip'ioni fua.e regione refpondet figura. artificiofiflime ad' viuum depicta; Contextui Diofcoridis: vbiuis: fere- praefixae. funt variae adpellariones fingularum plantarum, nempe quomodo vna eademque planta.non folum a Graecis et Romanis, verum etiam: a Per. fis,. Aegyptiis, Hetrufcis,. Hifpauis,. Gallis, Dacis, cet; olim. vocata fit... leones ex hoc: codice depictae,. quae apud. Dodonaeum reperiuntur ;. fpem de. his figuris mnagnam non. fa- ciunt, Aconitum lycoctonum: alliariae fimile: pingitur foliis: vrticae,. quae oporteret elfe: platani, vt defcriptioni refponderet. | Sic rudis eft figura alyfTi, ex eodem codice defcrip'a, fo- liis vtcunque,. floribus valde ob'ter expreífis in Franckii veronica.thuizante, — Figuras ei: anti- quiifimo codici, aliique ,. quem Neapolitanum:dicunt,. quique Viennae feruatur, quem adeo antiquiorem. Conf(laurinopolitano ifto putant. aeri ineidendas. corauit nefcio quis, an biblio- pola, an homo doctus Vindobonenfis... "'abulae plantarum;'in: his.codd. MS. piclárum, aere exfcriptae erant anno MDCCLXXIII. referente homine quodam: docto in eplicmeridibus lit- terariis Gottingenfibus ad aun. 1773: pag. 10 fq. CDXC. | Earum: CCXXXIV. oculis ipfis fuis is doctus vir vfurpabat ac coram habebat. Erant hae tabulae in folio, quod' vocant, oblon- go. quali vero modo figurae plantarum, aeri incifae; comparatae fint. ex his, quae doctus is. vir refert;. non pátet.. Multae tamen plantae fatis. ex. figuris cognolci quod poffunt, patet,— permultas- nos. pro Diofcorideis- habuille, quas: faltimi: pictor. qui figuras codici addiderat, pro talibus. non. habuerat... Sic: Periciymenum Diofc.. conuoluolus eft, Satyrium Diofc. eft. orchis, fucum referens, lichen Diofc. efl liypnum;. phalangion Diofc..ad acauthii genus per- tinere videtur,. onofum fy aphytum ecchii foliis referre videtur,. fifymbrium: vtrumque Diofc; ad menthae genus refcrendum eft ,. ferapias-e(l orchis morio mas, polygonum foemina Di»- fcoridis eft limnopeuce; et fic porro. Quae quum ita nt, vtique oprandum erat, vt a;cu- ratior earum tabularum:cura in manus viri cuiusdam docti cadere, — Cl. lacquinum , bot ;si- cum egregium, ei operi maxime idoneum: effe, iure pu'abat anonymus Gottngeufis,. u: de, his tabulis refert. Sed, nefcio qoa. de caufa, hoc opus, quo fine dubio vuliratem qualem: cunque rei herbariae veterum ad/atum iri fpes eft, in tenebris ad noflra.vsque tempora. iacuit, nec refcifcere nobis licuit, quodnam infelix fatum hae tabulae. expertae- (int. 2) Alium: s) Medici illi funt: Machaon; Chiron'Centau-.. Lambecio d^dit etiam Ioannes Petrus Bellorius, ad: rus, Heraclides Tarentinus, Pamphilus Alexan- calcem illu:rium philofophorum, poetarum, rhe- : drinus, Xenocrates Aphrodifienis, Manlius He- torum: Rom 1655, fol. Singulas (eparatim exhi- rophileus, Sextius Niger, Crateuas, Apollonius. buit Gronouius,, Machaonem et Chironem quidcm Memphites, Andreas, Nicander, Rufus Ephefius, tom. Ll yyyy fq. Crateuam tom. Il. 7o. et reliquos Galenus, et ipfe deniquc Diofcorides, cuius ima- tom. Hl, antiq]. Graccar. d. ll..eeee; kkKk. et go editionis etiam Saraceni praemittitur, De fin- Diofcoridem ooo. : gulis ibi prolixe Lambeciu: di(lerit. / Llmagines € E CVM ADPICTIS FIGVRIS:^ ' Lib IE. 1L. 635 2) Alium codicem. ante mille annos ad minimum fcriptum; bibliothecae regiae. Pari- παρ, in quo omnes-fere, paucis exceptis, plan'arum figurae; manu antiquarii, qui librum faipfüit, graphice expreífae funt; laudat Sa/mafrir'in:exercitat. Plinian.. cap. 327. pag. 254: ed. "Traiectin. / Multas in eo codice exflare planas: ad'veritatis-natürami: delineatas 2. idem refert. Silphii p'antae imaginem , inde dcferiptam;: fimul exhibuit Salmafius ,. fed multa in ea figura vitia funt, ipfo monente Salmafio 1. c. quae ad ' verum: expreffam credere. vetent... Is forfan idem codex eft, quem: accuratius defcribit /Ion/fauconius: in. libr... palaeogr. Graec. cap. 6. pag. 43. et libr, lI. cap. 8. pag. 256: vbi et' duo capita ex eos. de thymbra et de ferpillo l.guntur. defcripra... Scriptus.efl in. membrana et numerum habet in bibliotheca regia Parifin. MMCXXX. | Vetuflate non. multis. Diofcoridianorum: exemplarium 7: depictarum flirpium arborumque elegantia nolli cedit... Saeculi noni cfl, et in' Aegypto: fcriptus: effe. videtur, bhiüc etiam forma characterum aliquid peregrinitatis habere videtür.. Specimen ciüs codicis zeri incidi curauit.ZMorzfau:onl. c. pag: 258: Exemplar: toto: libro: primo multisque hinc et inde partibus mutilum eft. Ad fingulas plantas: noming Arabica. fcripta, fed recentiore ma- πὰς. leguntur. item.ad marginem aliae norae Arabico idiomate adfcriptae funt;;. Ad plantam, quae thymbra dicitur, eiusdem nomen Graeco: Coprieo charactere exaratum legitur ,. videli- ce: νεμμὸμ" quod vocabulum eft Aegyptiacum.. Ad'alias etiam plantas nomen Acgyptium Graeco. Coptico charactere fcriptum eft. quo adferitur, codicem in Aegypto effe fcriptum.. Latina nomina fingulis: plantis recentior. manus adferipfir.. — Planrae viuo colore, eleganter quidem, at'rudi artes funt depiétae, quod probant dào fpecimina , quae Montfauconius fpe- eimini memorato; aeri incifo,. addidit. thymbrae atque ferpilli.. Non infrequenter fub arbo- ribus et plantis depinguntur homines, morbis ,. quibus curandis illae aptae funt; laborantes. Hic vero Diofcoridianus: codex ,. non alphabetico: ordine defcriptus: eft;. vt^ Caefareus: atque Necpolitanus ,, mox memorandus ,. (nr: 3.) fed quomodo ab ipfo: Diofcoride. primum editus fuerat: | Capitula in hoe codice alia ;. ac. in editis, ratione numerantur: numeri. enim'ab ini--. tio primi libri incipiunt; et continuata. ferie per libros ad finenr ducuntur, ita, vt férpilli ca-- pitulum in editis nunrero 46, libri tertii. hic trecentefimus quinquagefimus: nümeretor.. Ca- pitula in fec'ones plerumque mulas: diftinguuntur,. ac fecliones fingulae ad marginem no-- tantur per literas numerales o, [2,.y.. 3) Alium. qui adferuatur Neapoli, in bibliotheca Patrum Auguflinianorum S. Tohannis: de Carbonaria: Bernhardi: Mostfucon in. diario-Italico: pag; 309: refcrt. his verbis: Codex Diofroridir,. eleganter deferiptus , membranaceus ,. chavaGleril as vncialibur quadrir, ffne atcene- libur, adpofitit plavthrum. f'orumque figuris, minio diyifis.a perita monu. ' Hu ur auftoris nul- lum puto pari vetuflate «t elegantia exemplar exflare τ" nanm-veg um ,. quod antiquitotir cau a fa- Jpicitur ,. huic. multum. concedit: aetates et pulchritudine. — [itio mutilum his. verbis. incipit ; ἀμβροσία οἱ δὲ (βέτρυς.. eflque quivti, vt puro ,. fateuli;. Ys codex viterius defcribirur a Mont- fauconio 3m libr. MM. palacograph..Graec..cap: 3... Putat, Neapolitanum bunc codicem anti- quiorem effe Caefareo; character enim partim) quadrus ,. partim rotundus, ad formam infcri- ptonum veterum propfus accedere videtur: Etl forma paene quadra, vt Caefireus. Spiffus ef! non molto: minus D. foliorum. — In initio muros eff, ' er vr Vindobonen(is codex, ad al- habeti feriem- eoncinnatns,.— Vidit liune. Diofcorid s:cod'cem Richard,./| Vovage-d' Htalie; apud Anguflin'anos, deque eo. faris fofe. referri [Hie codex a. (717. à patribus: Auguflin. Carolo VI. dono oblatus-in biblioth. Vindobooenf. peruenit; et.copiofe- delcriptus eft a- Kol- RKrrr 2) larie 686 715. Τ᾿ «7, . DIOSCORIDIS CODICES CRATECI | layio in fupplem. ad Lambecii comment. pag.343— 393. Notat vero ille, "honc codicem multo minorem effe Byzantino illo Diofcoridis herbario, noto facto a Lambecio comment. lib. IT.-et VI. p. 202..ad quem vtrumque locum Kollarius dedit. adnotationes. Cod. "eft ab initie etfine mutilus: multo antiquiorem Byzantino eíle, demonfirat Kollar. et vberius explicat cauf- fam, cur'hunc cod. infcripferit Herbarii titulo. 1n hoc cod. funt 410. hiftoriae feu. defeti- ptiones; imagines vero quaternis pauciores, Herbatur ordo eft alphabeticus; at perturba- tus. Subnectuntur praeter propria fingularum herbarum nomina, etiam alia, cum graeca, tum barbara, quae:a Diofcoride non proficifcuntur. Quare Kollarius pag. 355. pofuit daeiza het- barum quarumdam nomina, ordine alphabetico, quae quidem vel illvrica .vetuflitlima, vel certe epirotica efle exiflimat. Subiungit lengum et accuratum indicem herbarum plantarum- que omnium, quae et hoc olim Neapolitano et-Byzantino codice continentur. Denique dat Ípecimen fuorum fchel. philologicorum in hoc herbarium. | Sed Diofcoridis et hezbarum flu- diofi ipfi legant Kollarii notitiam. J7ar/.] 4) Antonius Mufa Braffauolus (examen omiiium fimplic. pag. 274.) in antiquo Diofco. ἡ ride kerbulam depictam vidit, quae poffet effe caryopbyllata. vid. Hl/er. in biblioth. botan. tom. I. pag. 85. 5) In bibliotheca Leidenf codex exflat Diofcoridis Anazarbaei de re medica, verfus in Arabicam lingvam ab Honeino et Stephano, cum figuris herbarum, florum, animalium, pifcium et infectorum. vid. catalog. biblioth. public. Lugd. Batau. pag. 443. 6) In bibliotheca regia Par;/ita codex exflat-Diofcoridis cum figuris I. n..:MMCLXXIX. T) Excerpta ex Diofcoride de animalibus.et plantis eum figuris funt in bibliotheca regia Parifira 11. MMCCXCIV. 8) Diofcoridis tractatus de berbarum natura et virtutibus, in euius margine appofiti funt fingularum herbarum iconifmi, coloribus eleganter depicti, exflat in biblioth. Hod/eiana, te(te catalog. MSS. Angliae ct.Hibern. nr. 3637. pag. 174- 9) Liber Diofcoridis de herbis foeminis ex(lat fcriptus in membrana, cum adpidtis viuo colore animalium et herbarum figuris in biblioth. Zod/zian. tefle catalog. MSS. Angl..et.Hi- bern. nr. 7527- pag. 335. XIV. Codices Diofcoridis alii, quotquot mihi innotuerunt, hi funt, et Graeci quidein: Codex MS. Biofcoridis graecus librorum V. de materia medica, at in fine mutilus, cuius vltimum caput eft περὶ eptr/re Aide, fcriptusin ferica charta, eft in Voffiana bibliotheca bibliothecae publicae .Leideu/fr. * Diofcorides de plantis, erdine alphabetico digeflus, et multum ab editis difccepaus: Idem de venenatis et alexipharmacis exflat graece in biblioth. Voffiana biblioth. public. acad. Leidenf. te(te catalog. eius bibliothecae, pag. 294. Graecum Diofcoridis codicem in bibliotheca 77imdobonenfi recenfet Lanibecisur comment. lib. IL. cap. 7. pag. 597. Chartaceus eft, infolio, a-Lusbeckio Conflantinopoli comparatus. Continet praefationem Diofcoridis ad libr. materiae medicae primum. — Finita praefatione in- cipit defcriptio. plantarum fecundum alphabeti feriem , maxima parte ex Diolcoridis de ma- teria M DIOSCORIDIS. CODICES. GRAECI Zib.IV.cl1AL - 687 teria medica libris defumta. | Nomina. plantarum , de quibus fupra dixi, defcriptioni infunt; Mutilus vero eft codex, quinque tantum foliorum,. ita, vt ne ipfum quidem A fit integrum,. fed in 'Az/uo definat. Codex Graecus libborum de materia medica quinque, chartaceus, in folio, additis etiam alexipharmacis, infine tamen mutilis, exflat quoque in bibliotheca Z/indobonenf, tcfte Lambecio 1. ct pag. cit. Alius codex Graecus, chartaceus, in folio, -Conflantinopoli eomparatos, exílat in. eadem bibliotbeca, tefte Lawbecio l.c. pag. 598. — Continet is Diofcoridis et Stephani, Athe- nienfis, alphzbetum cmpiricum titulo: βέθλος Διοσκορίδε xj ETeQeva8 Δϑηναία τὸ QuXe- σέξε. περιέχεσα. φΦαρμοόκων ἐμπειρίας. κατοὺ ἀλφάβητον σοφῶς ἐκτεθῶσα. — Eiusdem. alphabeti empirici exemplar manufcriptum graecum ex. bibliotheca Gesneri redemit Calp.. Wolphius, quo in latine edendo: hoc alphabeto vfus eft.. Onomaflicon botanicum ex Diofcoridis libris quinque de materia medica ab anonymo auctore compofitum , ordine alphabetico exflat Graece, in chartaceo codice in. 4, in biblioth. Findobenenf.. Lambec. lib. Tl. eap. 7. pag. 599: ᾿ Excerpta de herbis ex Crateua, Diofcoride et Galeno exflant in bibl. F'indob. graece; Videntur a recentiore graeculo cx codice Diofcoridis antiquiore effe defcripta, Codex graecus XLVE. foliorum Diofcoridis librum Ε de materia medica continet: et lib. 1]. capità priora XXVI. cum anonymi cuiusdam. auctoris antiqui. fcholiis marginalibus. His infuper accedunt variantes lectiones ex duobus vetuflis codd. MSS. bibliothecae Venetae Cardinalis Beffarionis et ex tertio quodam Nicolai Leonici.,, quae propria Petri Victorii manu ibidem in margine adfcriptae funt. — Is enim quatuor illos codices MSS. diligentillime accu- rztillimeque: inter fe contulit. Lambecius Comm. de biblioth. Vindobonenf. adpend. lib. 1H.. addiram. 13, pag. 344. ] Diofcoridis medicarnenta varia ad morbos ordine alphabetico exflant Graece in Biblioth. Bodlrion. nr. 150. tefle catal. MSS. Angliae et Hibern. pag. 20; ^ Diofcoridis hiftoria plantarum exflat Graece inter codd. MSS. 7/aaci P'offii , tefle catal. MSS. Angl. et Hibern. nr, 2157. tom. H. pag. 59. Diofcorides de plantis, ordine alphabetico digeflus, et multum ab editis difcrepans.. Idem de venenatis et alexipharmacis exílat inter. codd; MSS. 1faaci Vofliii tefte catal; MSS, Aurgl. et Hibcrn. nr..2168. tom. ll Liber quintus de materia exflat Graece in biblioth. Laurentiana Medicea plut. EXXIV. Montfaucon tom. Y. p. 386. Ped. Diofcoridis Anazàrbaei e Cilicia de medica materia libri !X. exflaut graece in bibl. Leurent. Medica plut. LXXIV.. 7Montfauc. tom. I. Ρ. 387. [Pandiniur in caral. MSSr. gr. in indice voc. Dioícoridis partem cod. X. plut. 74. de fimplieibus medi- camentis ad Andromachum tribuit Diofcoridi, at in recenfione ipfius cod: tom. HI. pag. a5. quon am expunctum fuir auctoris vomen, fufpicatur effe Galeni: incipit tamen, τῶν &7zAGY φαρμώκων παφαδοσις, ὦ τιμιώτατε ᾿Ανδρόμαχι: quod cft initium libri Diofcoridei. πὸ in cod. XX. plot. ;4. idem duo libri: ad ealcem vero primi libri manu multo recentiore notaiunr cft, fuperiora non etie Diofcoridis σημεέωσαι ὅτι τοὶ ἀγωϑεν ἔχ, εἰσὶ Διοσκορίδε. — m 6:8 118.177...11. | ;DIOSCORIDIS CODICES ΟΚΛΕΟΘΙ in adpendice, in vol. lIL. pag.156. eod. X. qui continet Diofcoridem de facile-paràbilibus fimplicibus et compofitis medicamentis, .vberius defcribit Bandin. .Praebet cod. prolegomena ex aliis excerpta et Diofceridis εὐπόρισα , .et quidem. capp. 1033. reliqua, quae fequuatur, vsque ad.caput 1049. funt alius auctoris. — in cod, XVIt. plut. 74. ur. 14. . eft: liber V. . de materia medica: quaedam tamen defont. .— in cod. XXIII. nr. 1. eiusdem p/utei funt Dio- fcoridis de materia: medica libri IX. quorum tamen primi quinque tantum de materia me-- dicas alii quatuor de alexipharmacis et theriacis, Bandinius, qui tom. ΠῚ. pag. 125. multus eft de his libris; et qui fpurii habentur, et de Diofcoride, oftendit quoque difccimen huius cod. ab editione Aldina: — in cod. VIII. plut. 75. eft fragment. illorum libr. et nr. 6. ex- -cerpta ex illis:.— cod. XIX. plut. 76, nr. 5. initium de autipharmacis, de quo vid. Pandin. III. pag. 328. — tom. II. pag. 432..cod. 5o. praecepta, iambicis: verfibus comprehenfa, Gne auctore. vid. Bandin. indic. Zerl.] Diofcoridis codices Graeci tres, in quibus duo membranac. [in quibus cod. CCLXXIII. eft notandus] chartaceus vnus, exílant inter codd. cardinalis Beffarionis in bibliotheca Diui Marc //eneía. conf. Montfaucon, tom.l. pag. 470. [vid. catal. eodd. gr. pag..133- add. quartus. membran. 597. vid. Catalog. pag. 312.] Diofcoridis de. materia medica liber I. exftat Graece Patauii ,. ex mufeo Marci Mantuae Benauidii. Montfaucon. tc m. 1, pag. 488. Diofcoridis libri. de materia medica omnes ex(lant "Graece etiam Patauii, ex libris lo. Rhodii. Montfaucon. l. e. pag. 489. Diofcorides exftat, fed incertum. an Graece, Veronae, in mufeo lo. Saibantae. Mont- :faucon. l. c. pag. 490. .Duo Diofcoridis. codices, "Graeci fine dubio, -ex(lant in biblioth. Ambrofiana -Medio- lanenfi. Montfaucon... c. pag. 496... Alius codex exflat in-eadem bibliotheca, tefle eodem, pag. 529- ; Diofcorides περὶ ὕλης ἰατρικῆς exflàbat in bibliotheca *Gui/. Pelliferii "Montfaucon. tom. II. p. 1199. Eiusdem opera quaedam exflabant in eadem. Montfauc. l. c. p. 1200. Diofcoridis opera ὠκεφάλαια exflant in bibliotheca Scorialenfi. vid. Clatke epift. Angli- ce fcriptas de praelenti flatu regni Hifpaniarum.epif. V11I. fect. 2. | Diofcoridis quacdam de. animalibus et herbis exílabant graece in:;bibliotbeca Tuan. vid. catal. eius biblioth.:Lauenb..1704. 8. pag. 441. Codex Diofcoridis de.materia medica, vt puto, Graecus, exflabat in bibliotheca Mi- chaelis Cautacuzeni. Jerdier. pag. 62. Haller. bibl. botan. tom. I. pag. 86. et onomaflicon botanicum ex Diofcoiide (/rdier. pag. 599.) et. excerpta ex Diofcoride, Crateua et Galeno (ibid. conf. Haller. l. c. pag. 86.) Codex Diofcoridis, εἰμ quo: mutata et tranfpofita. multa funt, eft in bibl. reg. Parif. II. nr. MMCCLXXXVII. ; ο΄ "[Cod. Πεδανίς διοσκερίδος (fic) de virtute .fimplicium medicamentorum, de qualita- tum, quae ex re, fapore praedita, manifeflantur; temperamentis, et, de ordine atque abfceffu temperamentorum , in. bibl. reg. Motrit. cod. LXXXIV.. fol. 152. fecundum iari. catalog. pag 334. — irem in cod. XC. fol. $6.'catalog. pag. 435 fq... Haec duo capita fiue fectiones fru(lra j - DIOSCORIDIS CODICES GRAECI — Lib.IF.:. IIl. 689 fruflra fe quaefiuiffe apud- Diofcoridem, vel in ampliffima Iani Antonii Saraceni edi&ione, vtroque loco fcribit Iriarte. — In vtroque cod. fequitur de quarumdam herbarum virtute, quam enarrationem , exiflimat lriarte, ineditam effe. In priore cod. fol. 133. eft alphabe- tica plantarum ceterorumque fimplicium defcriptio ex Diofcoridis libr. V. de re medica a recentiore quodam facla, quam ineditam putat lriarte pag. 345. vti aliam breuem 69. plan- tarum virtutum enarrationem. —- In polleriore cod. eíl alia alius collecloris alphabetica expofitio poteflatum plantarum, fructuum etc. et fol. 147. partic, σερὶ οἰντ βαλλομένων, quam yulgauit lriart. pag. 436.] Codex fecundum alphabeti ordinem difpofitus cum libro de theriacis , nuperus et fae- culi XVI. exflat in bibliotheca regia Parifina IL. MMCLXXXIV. Alius, recti ordinis, in ecdem bibliotheca reperitur. — Alius in libros VIII. et capita 101r. diflributus cum indice, fcriptus faeculo XIV. eft in eadcm bibliotheca H. nr. MMCCXXIV. Alius, librorum quin- que, feu excerptorum ex iis libris, et lexico vocum botanicarum et ad rem iatricam perti- nentium faeculi XV. eft ibidem 1I. nr. MMCLXXX, Iterum plenum opus librorum de ma- teria medica, librorum duorum de theriacis et alexipharmacis et de venenato ct rabido «ane I. MMCLXXXV. Alius, iterum pleni operis, a Demetrio Tribole faeculo XV. accu- rate defícriptus, .cum indice Il. nr. MMCLXXXIIL — Iterum alius totius operis, IL nr. MMCLXXXHI. | ᾿ (In bibl. reg. ZHatrit. cod. CX. fol. 155. περὶ λίϑων Διοσκερίδες. 0,15 commentarius, ait Jriorte pag. 437. XXXVIL Japidum adpcllationes, formas, medicasque poteflates ordine litterarum breuiter enarrat, videturque ex ampliore Diofcoridis opere, alienis tamen qui- busdam adieclis, excerptus; inter eius tamen vel edita vel inedita, fiue genuina, fiue fup. pofiritia fcripta minime occurrit, neque de illo ia MSStorum bibliothecis vlla exflat men- tio.^ Hinc Iriatte breuem illum commentarium 1. c. in lucem protulit. Zar/.] Appendix ad Diofcoridem XVI. herbarum, quae fit ex Pamphilo. — Lambezius libr, 1I. pag. 593- [In catalogo «codd. graec. incertae cuiusdam biblioth. a o. Zamio in deliciis eruditor, Florent. i743. 8. edito pag. 168 fqq. eft cod. membr. vetufliffimus, qui continet Diofcoridem fine. principio et fine cum defcriprione figurata omnium, quae in ipfo funt, herbarum. Tres alii codd. qui Diofcoridis quaedam complectuntur, pag. 170 fq. ibidem memorantur. Harl. Liber Diofcoridis de.experíentia medica, de fimplicibus et compofitis mediczmentis, litterarum. ordine, imperfectus; non enim «excedit litteram A. et interiacet quaedam lacuna, eft in bibliotheca JLaurent, Medicea plot. LXXV.. Montfaucon. tom. I. pag. 388. Corrupta collectio «et barba'a Diofcoridis et Stephani, Athenienfis, fermone Graece barbaro, 105 capitum, efl in biblioth. reg. Parif. nr. MMCLI. Diofcorides Aldinae editionis, cum viri docti emendationibus exflat inter codd. MSS. lfaaci Voffi:, tefle catal. MSS. Angliae et H'bern. nr. 2699. tom. II. Diofcoridis libellus περὶ εὐχύμων exflat graece im biblioth. Bodleian. nr. i56. tefle catal, MSS. Angl. et Hibern. pag. ao. Vol. IF. 5555 De ΄ 690 Lib.IP. c. HII. DIOSCORIDIS- CODICES LATINI De Rufi ac Plutarchi fragmentis in Diofcoridem Conr. Gesnerus in catalogo eorum, qui Diofcoridem illuftrarunt apud Lambec. de bibl. Vindoboneufi lib. II. cap. 7. pag. 60g. haec habet: 4udio et Rufi ac Plutarchi. quaedam. fragmenía in Dioftoridis libros exflare Graece in Ttalia nondum excvfa: quorum copia faGa fit. Aloifio Zngiuillarae, Komazo, horti medicorum Patauii procuratori , vt fama loquitur e£. ipfe, fpero, propediem fuis lucubratic- mibus declarabit. f : XV. Codices Diofcoridis latini minus copiofi proflant. — Diofcoridis latina verfio, pro- greffa iuxta alphabeti ordinem, initio faclo a littera A, vbi primum vocabulum eft Aorus et finit cum littera F, in voce Ficus maritima et in biblioth. publica vniuerf, Lugd. Bat. vid. catal. eius biblioth. pag. 376. Diofcorides, latine verfus et iuxta alphabeti feriem digeftus, exftat inter codd. MSS. 7/aaci Fo[fi, tefle catal. MSS. Angl. et Hibern. nr. 2431. tom. II. Herbarium Antonii Mufae, fiue collectio Apuleii Platonici, Sexti Placiti. et Diofcori- - dis exflat in bibliotheca Laurentiana Medicea plut& XXIII. Montfaucon. tom. I. pag. 384. Diofcorides, a Gafpare Gabrielio latine verfus, exftat Patauii in libris ex mufeo Philippi Thomafini. Montfaucon, tom. I. pag. 489. Codex Diofcoridis latinus, imperfectus, a Petro, Paduanenfi, elucidatus, faeculo XIV. fcriptus, exflat in bibliotheca regia Parifís. IV. n. MMMMMMDCCCXX. Alius, ab εο- dcm elucidatus, faeculi XIII. exflat in eadem bibliotheca, IV. ur. MMMMMMDCCCXIX. Duo alii cedices latini faeculi XIV. exftant in eadem IV. nr. MMMMMMDCCCXXI. "Tractatus herbarum Diofcoridis, Platonis et Galeni, valde, nuperus, exílat im biblio- theca regia Pariffua. IV. nr. MMMMMMDGCCXXII. Excerpta ex Diofcoride exflabant latine im bibliotheca Thuana. vid. catalogum eius bibliothecae Lauenb. 1704. pag. 443. In eadem bibliotheca exflabant, et Gallice quidem, recepta medicinalia, ex Diofcoride defumta. catal. pag. 446. Diofcoridis de antipharmacis exflat, vt puto, latine in biblioth. Laurentiana Medicez, plat. LXXXVI. Montfaucon. tom. I. pag. 4c6. ; " Diofcorides de herbis foeminis exflat inter codd. MSS. ecsJef. cathedral. Z/7effmonaff. tefle catal, MSS. Angl. et Hibern. nr. 1258. tom. II. pag. 29. Idem liber de virtutibus herbarum foeminearum exflat inter» codices Henr. W'orfelty tefle catal. MSS. Angl. et Hibern. nr. 6897. tom. IL. et in bibliotheca Laureutiama Meüáicea plu. LXXHI. Mon'faucon. tom. F. pag. 381. — [et in bibl. reg. 'Taurinenfi, cod. membr. CCCCXXV. faec. XIII. fol. 12. tefte catal. illius bibl. codd. latin. pag. τοῦ, Har.) Pedacii Diofcoridis liber de fcientia medicinae exílit, latine, ni fallor, in bibliotheca Vatitaua, tefte Montfaucon. tom. I. pag. το. ) Afclepio, Diofcoridi et Bruno chirurgia tribuitur, quae exflat inter MSS. codd. bibl. S. Victoris Parifin. Montfaucon. tom. II. pag. 1371. 1 XVI, Praeter Arabicum Diofcoridis codicem in Leidenfi bibliotheca, qucm fupra $. 12. imemoraui, hi Arabici Diofcoridis codices exflunt. Diofcoridis DIOSCORIDIS CODICES ΑΒΑΒΙΟΙ χι ΠΡ 6 ΠῚ 69: ͵ " » Diofcoridiside fimplicibus, feu de materia medica libri V. MS.farabice adiedlis in mar- gine nominibus graecis per Th. Hyde fol. minori. Eiusdem de venenis et eorum praecautione, Í. de alexipharmacis liber vnus. . Eiusdem de venenatis animalibus, feu de theriacis libe: vnus. Supplementum eorum fimplicium, quae in Diofcoride defiderantur, arabice per Tba Gialjal Andalufenum. — Haec omnia exftant in biblietheca Zod/eiana. vid. catal. MSS. Augl. t Hibern. nr. 6374. pag. 286. Arabici codices librorum Diofcoridis de materia medica! recenfentur in Cofri biblioth. arabico - Hifpan. Efcor. tom, II. p. 283. [Sunt tres libri de re herbaria fine interpretis nomine: atque Cafiri fubiicit Diofcor. vitam .et opera ex arabica philofophorum bibliotheca, fol. 2or. arabice et lat.] Hic quoque memorandus eft En Beithar, celeberrimus inter Arabes de botanica et me- dicinali materia fcriptor, qui eam ob caufam 24/rhad, f. herbarius dictus ef. Is Diofcoride maxime vfus efl. In Africa natus; anno Hegirae 646. a. Chrifli 1248. mortuus eft. — Scripfit hifloriam generalem fimplicium vel plantarum, fecundum alphabeti ordinem, quatuoc voluminibus comprehenfam. — Scripfit quoque de vfu fimplicium ad curationem morborum, qui fingulas corporis humani partes occupare .confuerunt, et alium librum: de vilitate animalium .et arborum in medicina. ^ Codices MSS. horum librorum exflant in biblioth. reg, Pari/ina et in biblioth. Laurent. 7Medicta Florentiae. vid. ZZerbelot. biblioth. orientale f. v. Beithar. Dioftoride. 4] Mogni. [eft codici paffim adferipta marginibus latina plurimorum fimplicium interpretatione, in bibl. Efeorial. vid. Cefiril. c. 1. pag. 275 fqq. qui copiofus eft de argumento operis, quod vocat eximium, et latina interpretatione luceque publica dignum cenfet. Addit vitam Beitharis r) ex Abulfedae hifloria vniuerfali ad an. Egiria. num 646. 2) ex Toannis Leonis Africani libello de viris quibusdam illuftribus apad Arabes, repetitam ex Fabricii B. Gr. tom. XIIL pag. 281. tum Beitharis prologum arab. et lat. — pag. 280. alterum exemplar, f. tomum fecundum, δὲ minus accurate, tinusque nitide exara- tum memorat: cod. DCCCXXXVI. etc. f. tom. III et ΠΗ). ibid. pag. 280. vbi laudat alios II. codd. in biblioth. de Montiano et Lyando, Matriti, qui praebent II. et V. tom. et eiusdem opufcul. de ponderibus et menfuyir ad. awedicinae. vfum, ac de veterinaria medicina. — ἴῃ tom. lI. pag. 344. cod. MDCCCXVII. Bethar de medicam. fimplicib. tom. I et V. Har. Alius codex Albeitharis eft in biblioth. Naniana Venetiis, vid. Affemani catalogo de codici Marofci Orient. della Bibl. Naniana tom, H. pag. 244 fq. Becf.]. De fimplicibus medicamen- tis opus Ebn Beithar Guil, Poflellam fecum ex oriente aduexifle refert Conr. Gesnerus in in- terpretum Diofe. catalogo, quam vid. apud Lambec. lib. II. cap. 8. pag. 6og. — 7n £o, vti Po- [lcllus in epiflola ad Gesnerum refert, /imp/izia quam plurima et remedia iumumera , quorum mec nomen, mec vis, nec vfus tiobis adhuc innotuit, funt expreffa: atque omnia ita abfuluta, vt quidquid [uper iisdem. medizomentir apud. Diofeoridem, Galenum δὲ Oribafium impirfecluns εἰ mulilatum efl, ex hce volursine veffitui et farciri poffit. Ceterum memorandum e(t, Arabes in medicamentorum fcientia, praeter Galenum, quem in quacumque medicinae difciplina maximi faciebant, et fequebantur, maxime Dio. Ícoride effe «fos, quaeque celeberrimi Saracenorum medici de fimplicibus medicamentis, ex Ss5s 2 vegetabili 693 Lib. IP. c. HI. DIOSC, CODD. LIBRORVM DE MEDICAMENTIS vegetabili regno protulere, maxima ex parte ex Diofcoride effe defumta; ^ In aetate vero Diofcoridis definienda . hallucinatus eft. Gregorius. Abulpharagius, qui hifloria dynafhia- rum VI. pag. 67. edit Pocock. haec habet: /7oc fempore (Ptolemaei Phyfconis) ἴον πὲ Diofcc- rider, medicus eximinr, quo de plantis firipfit, ex incolis vrbis Aim Zm ba. — [ngu t Galenurg quatuordecini libros de medicamentis Jfiplicibus veuolui , a diuerfis authoribus. coufcriptos mec inier ipfos. perfecliorem libro Diofcoridir vidi. — Eumdem laudat lohannes. Gi: omiactirus in hifloria jua, dicenr hominibus perchorus, vir animo prazflanti, qui plurimum hom'nibus pro- fuit, clorur, celebrir, qui multis. regionibus peragratir medicamentorum finplicium a conti- nentibur, τη εὶς et maribus [zieutiom. acquifiuit corumque formam defcriy fit. Vti Hippocratem et Galenum; ita et Diofcoridem in Syriacam linguam verfum, in Arabicam ex ea Arabes tranflu:erunt. Inveniri adeo refcrt Renaudotus in epiflola ad Dacie- rium de exigua virtute, quae Arabum verfionibus efl, quae legitur in translatione operuma Hippocratis Gallica ad calcem tomi fecundi, Diofcoridis Arabicos codices cum Syriacis ver- fionibus faepius collatos atque caftigatos. — Generatim vero his arabicis verfionibus magna virus tribuenda non eff, etfi Salmafius confilium ceperat graeci textus Diofcoridis refli- tuendi ex arabico codice, quem in Ebenbeitar legerat. vid. Renarndot. l. c. XVII. Librorum de parabilibus medicamentis IT. codices MSS. hi exflant: Pedacii Diofcoridis Anazarbaei ad Andromachum de fimplicibus medicamentis libri IT. vbi ad calcem libri primi alia manu notatum efl, eum non eíle Diofcoridis, funt in biblio- theca Laurentiana Medicea plut, LXXIV. Montfaucon. tom. T, pag. 287. Codex etiam τῶν evzogísev, chartaceus in folio efl in bibliotheca Auguflana. conf, Hoefthelii index. librorum MS. graecorum bibliothecae Auguflanae nr. ri2. pag. 54. Mont- faucon, tom. L pag. 594. Εο vfus efl ad editionem fuam Io. Moibanus. Eum «codicem deprauatillimum eile, et fuo auctore paene indignum, Gesnerus refert in epiftola dedicatoria ad fenatum Auguftanum, εὐπορίςων editioni fuae praefixa. 1 Exflat quoque codex libri de paratu facilibus medicamentis in bibliotheca Caefarea Vin- dobonenfi, tefle Lambecio, lib. VI. pag. 598. XVIII. Editionum Diofcoridis copia permagna efl, quas nunc recenfebo. — Afterifco notatas omnes coram habui. Graecae tres exflant: , , - E 3 ͵ 7 Dedux/g Aiocxceide ἀνωζαρβέως περὶ ὕλης ἰωτοικῆς λόγοι ἕζ. "Eva περὶ ἰοθϑόλων ἐν ᾧ , ΄ t». ^ ΄ καὶ περὶ λυσσῶν τῷ κυνος συμείωσις τὲ τῶν ὑπ᾽ αὐτῶν δεδηγ μένων καὶ D'egaz etat. Nxotydog τὸ xoAeQvlg ποιητῷ ϑηριακοὶ μετοὶ σχολίων. T8 αὐτῷ ὠλεξιφάρμακα. In folio, cui titulus infcriptus eft, legitur adhuc epigramma in Nicandrum. — Locus, annus, reliqua omnia titulo defunt. * In auerfa pagina huius editionis, quae in folio mediocris formae exfcripta eft, Aldi Manutii epiflola ad Hieronymum Donatum, patricium Venetum, legitur, in qua Aldus ra- tionem operis qualemcunque reddit notatque, fe plura legiffe Diofcoridis exemplaria. Seri. pfit eam epiflolam Aldus Venetiis, octauo Idus Iulias, anno MID. Index fequitur deinde Graecus capitum alphabeticus, poflea contextus, capitum numero non ad libros reda:to, fed ad finem operis vsque vna ferie decurrente, — Notha quaedam adiecta funt, fed in pgs editionibus ' . ic — ^: . EDITIONES GRAECAE Lib. IV. c. 111. 695 editicnibus ea auctiora leguntur: iis enim. Hieronymus Ro/ziur, alterius editionis Aldinae editor, in primis operam dedit. Continetur Dioforidis opus XV. quaternis, et nouiffimo quinterno. Deinde Aizander fequitur cum Ícholiis. — Haec eft operum Diofcoridis editio princcps. Διοσκορίδης. Diofccrides. (Is folus titulus ef. In eius auerfa pagina legitur :) IIedax/g Διοσκορίδε περὶ ὕλης ἰατρικῆς λόγοι ἕξ. T8 αὐτῷ περὶ ἰοβόλων. ἐν οἷς καὶ περὶ λυσσῶντος κυνὸς σημείωσίς τε τῶν οὐ αὐτῶν δεδηγμένων καὶ Θεραπεῖο λόγοι δύο. Ἔλεγχος ἀποίντων τῶν Φυτῶν, καὶ ζώων. αὶ μεταλλευομένων ὥνπερ τὸ χρήσιμον ὁ συγγραφεὺς Διοσκορίδης ἐν τῷ παρόντι βιβλίῳ διδάσκει. Στέχοι περὶ δυνοέμεως τινῶν φυτῶν ἐν τοῖς παλαιοῖς εὑρισκό- μένοι αντιγοάφοις. . Paci Dioftoridis de materia medica libri I... Eiusdem de venenatis animalibus ib. 1T. quibus canis rabidi figna £t curatio eorum: continentur , quibus venenata onimalia morfum defixt- vint. Iníex omnium plautorum , animalium , metallorum , quorum vtilitatem author prac/zn- ti loro docet, — Carmina de virtute fiue focultate quarundam plantarum in antiquis. reperta exentplaribur, Graece, Venetár, in aedibus lli e£ Zlndreae Soctri. 1518.8. feu potius forma inter quartam et oClauam media. * "Textum buius editionis recenfuit Hieronymus Rof'iur, Patauinus, qui codice Nicolai Leoniceni vfus οὔ. Huic Rofcio Francifcus Afulanus praefentem editionem infcripfit. — Tex- tus minus vitiofus ef, qvam in principe editione. Notha Diofcoridis, inprimis nomina ifla lantarum, de quibus fupra $. 10. dictum eft, primum Rofcii opera a textu feparata et ad calcem addita funt; quod etiam norauit Io. Ant. Saracenus, in pracfat. ad notha Diofcoridis, in eiusd. edit, oper. Diofcorid. pag. 440. ; Διοσκορίδης. Dioftorider, Bafileat, ex aedibur Ioannir Bebelii, anno 1529. menfe Aug. In pagina tituli auerfa legitur: Iledaw/g Διοσκορίδο περὶ ὕλης ἰατρικῆς λόγοι ἕξ. τῷ αὐὖ- τῷ περὶ ἰοβόλων ἐν οἷς καὶ περὶ λυσσῶντος κυνὸς σημείωσίς τε τῶν ἐπ᾿ αὐτῶν δεδηγμένων. «gd ϑεραπεία λόγοι δύο. Ἔλεγχος πάντων Φυτῶν καὶ ζώων. xc μεταλλευομένων ὧν περ τὸ χρήσιμον ὁ συγγραφεὺς Διοσκορίδης ἐν τῷ παρόντι βιβλίω διδχσκε:. | Pedacii Diofcoridir de materia medica libri ΚΓ]. Eiusdem de venenatis animalibus libri duo, quibur canis rabizi figna ej £urotio continentur , quibus veneuata animalia morfum defixerint. — Index omnium; planta- rum, animalium , metallorum, quorum vtilitaten Diofzorider praefinti in libro docet. — Dein- de fequitur dedicatio libri ad Joannem Fridericum, Saxoniae ducem, cui editor, Janus Cor- sirius, nomen fuum fubfcripfit. Eam excipit argumenti index alphabeticus Graecus. Dein fe.juirur contextus graecus, capirum numero non diuifo cum libris; fed per totum opus de- currente. — Pagina 193. opus Diofcoridis abfoluitur. Dein notha fequuntur, vsque ad p. 446. quae operis vltima eft. Forma eius editionis media efl inter quartam et oclauam. — Emendatior eft prioribus: at ingenio fue etiam fubinde indulíit ia emendando Diofcoride Cornarius. — Ipfe hoc opus fuum vehementer laudat. inquiens in dedicatione: ΚΕἸ ἰδ in hoc opere uhi arrogare velim, hoc tamen vere dicere poffum, mullum (hoc Diofcoride) Graecum aufforem. emendatiorzm. ac maiore diligentia excufum in Germania prodü/]e , mea quidem animiaduerfione, cet. $sss 5 XIX. Edi. -694 ΓΑΙ» ΠΠ,, EDITIONES GRAECO-LATINAE XIX. Editiones graeco- latinae hae exflaut: Πεδακίε Διοσκορίδῳ ᾿Λναζαρβέως περὶ ὕλης ἰατρικῆς βιβλία ἐ. T£ αὐτὸ περὶ δηλητη- οίων φαρμάκων καὶ τῆς αὐτῶν προφυλακῆς βιβλίον à. T8 αὐτῇ περὶ ἰοβόλων. ἐν) καὶ περὶ λυσσῶντος κυνὸς βιβλίον c. T8 αὐτῷ περὶ σημειώσεως τῶν ὑπὸ ἰοβόλων δεδηγ μένων. βιβλίον «. 38 αὐτῷ σερὶ ϑεραπείας τῶν ὑπὸ ἰοβόλων δεδηγ μένων βιβλίον «. — Pedatii Dioftoridae Znazarbei de materia snedica libri V. De lethalibus venenis eorumque praecantione et curatione, — De cane rabido: Deque notis, quae movfus i&urue animalium, venenum velin- quentium, fequustur: Deque eorum curatione, Lib. vnus. — Interprete Marcello Fzrgilio, .Se- cretarío Florentino, — Eiusdem Marcelli Vergilii in hofte Diofroridis Jibros comwentarii doGli- Jimi , im quibus praeter omnigenam variamque eruditionem, collatis aliorum interprttum verfo- mibur, fuae tralationir ex vtriusque linguae autoribus certiffima adferuntur documenta. — Mor- borum praeterea atque humani corporis vitiorum geuur omae, quorum fubinde meminit. Diofto- vides, diligentiffime explicatur. — Coloniae, optra et impenfir Joannis Soferis, anuo i529. meuft "uguflo. fo]. * Maximam operam in antiquioribus vetfionibus corrigendis et in Diofcoride melius lati- ne reddendo infumfit Vergilius, poft tres verfiones latinas, ante ipfius aetatem confeélas. 'Textui minorem operam dedit: maiorem verfioni Ruellianae emendandae et commentariis, in quibus loca parallela ex antiquioribus Graecis, Plinio, Galeno, copiofillima leguntur, Ceterum confecti ab homine docto quidem, at rerum botanicarum ignaro, ad rem. Diofco- ridis herbariam illuflrandam parum faciunt. [In biblioth. Pinelli fuit exemplar cum notis msstis faec, XVI. vid. catalog. illius biblioth. tem. I. pag. 284.] Dioftoridis libri olo graece et latine. — Coffigationes in eosdem libros. — Parifüs, impenfi viduae ZArnoldi Birckmanzi , 1549. 8. * Curauit hanc editionem et ob formae commoditatem, et ob textus integritatem. valde commendabilem, Jacobus Gouptylus, — Is exemplaria, prius excufa, cum multis veteribus libris MSS. ex bibliotheca Pzrifina centulit, locosque omnes, qui peruerfe defcripti, aut deficien- tes effent, aflerifco notauit. — Cafligationes etiam addidit, breues quidem, at praeclare fcriptas, maxime ductus Codd. MSS. quos coram habcbat. | Latina verfio eft Joannis Ruellii, de qua infra exponemus, Πεδακίς Διοσκορίδο τῷ ᾿Αναζαρβέως τοὺ σωζόμενω ἅπαντα. — Pedatii Diofteridis dua. garbaci opera quat exflant omuia, —.:Ex ποῖα interpretatione Jani Antonii Saraceni, Lugdunai, medici. | (Addita funt ad calcem eiusdem interpretis fsholia , in quibus variae codicttm variorim le&liones examinantur , diuerfae de materia medica, feu prifcorum, feu etiam recentiorum, feu- tentiae proponuntur , ac interdum conciliontur: ipfius. denique auBforir corruptiora , obfturiora, difficilioraque loca reffituuntur ,. illufrantur εἰ explicantur. (Francofurti) — Smmtibus haere- dum Ziudreae IWechelii, Claudii Marmi et Ioan. Zlubrii 1598. fol. ἘΠ Textum Goupyli fequutus eft Saracemis eumque correxit atque, vbi meliores atque probatiores lectiones ex codd. MSS. in promtu erant, emendauit, meliorum femper codi- cum auctoritatem fequutus. Addidit varias lectiones Zoammir Samburi in opere Diofcorid s apud Henricum Stephanum edendi immortui, ex Iac. Goupyli editione, cui Sanbucas vari .- tatem lectionis ex VL codd. MSS. adfcripferat, quaeque adhuc in bibliotheca Caefaréa Vi - dobonen : VERSIONES DIOSCORIDIS LATINAE Lij.I.cIlL δος dobonenfi feruatur, (vid. Lambecius Comm. de bibliotheca Vindobonenf. lib, II. cap. 7. - pag. 599) lo. Opfopoei ex codd. Palatinorum collatione, et interpretum aliorum animaduer- -fiones — Maxime iiluflrauit Diofcoridem ex "Theophraflo et Plinio. Latinam verfionem nouam effecit omniumque optimam, quum Kuellii vcrfiónem corrigere, ob errorum mul- ütudinem, nequiret. Ea Saraceni operum Diofcoridis editio eff pleniffima, nam et euporifla continet, quae in libris aliis omuibus defiderantur, et accuratiffima, hinc earum, quae hactenus prodiere, optima, etfi, quod dolendum , a viro quidem doclo, at rei herbariae ignaro, profecla eft. Laudat ex merito hanc editionem Henricus Stephanus, de bene inflituendis graecae linguae fludis pag. 8o. et If. Caíaubonus, graeco epigrammate, quod operi praemittitur. XX. Verliones /atinae Diofcoridis copiefae confectae funt, eaeque faepius typis exfcri- ptae, vt fieri folet in auctore, quem medici omnes manu verfarunt. Antiquiorum verfia- num latinatum recenfionem exhibent Jarcellur Vergilius in praefat. ad Diofc. editionem , et 1. dut. Soracenus in praefat. ad. fuam Diofc. editionem. Vsque ad Marcelli Vergilii tempora ea, quibus Diofcoridem graece et latine edebat, tres verfiones proflabant latinae. Y) Verfio vetus Diofcoridis, nom ex graeco, fed ex Arabico Diofcoridis codice facta, Coloniae, et Hallerus ex Seguierio refert, ann. 1478. fol. edita, tamen ab acutiffiino. Paiz- zero, in annalibus typographicir, ab artir inuzntac initiir ad anmum i500. vol. 1. pag. 283. non memorata, fuit in bibliotheca Bigotiana. [Non Coloniae, fed Col/ir, cum correct. et expo- firon. marg. Petri Paduanenf. edita οἴ. vid. Foffii catalog. biblioth. Magliabech. I. pag. 835.] Ex hac verfione multa transferipta funt in Matthaei Siluatici pandectas medicinae et Io. Sera- pionis F. librum de fimplicibus. Exflat et editio veteris illius translationis Lugd. 1512. cum additionibus Petri Paduani, f.de hpono. Eius titulus efl: /ndex Bbrorum in prefenti. volumine contenterum. — Dyofto- ridit exaciffmi indagatori? fdelifmique [iriptoris virtufü impliciu .wedicimari — Liber CCCCCCCXVF 11 continens capitula: cum mcaullir additionibus Petri Paduont/ir in margine libri notat'z, — Eiusdem. Dyofcoridir de naturis et virtutibur aquavein. tra£fatur nut, (ΤῊ fine) Explicit liber dyofroridir de natura fmplitiu que Petro paduauenfir podue legzdo. correxit εἰ exponido quae vtiliora funt 4n lute deduxit: &up]us Παρ per Gilbertum de villiers expt- fis. honefliffms viri Bartholomei trat. 4nno ἐπὶ M CCCC XLI. die po X X1X menfis Martii. 4. mar. * Eius etiam libri exemplar erat penes Hallerum biblioth. botan. tor. I. cap. 36. pag. 81. Ordo efl alphabeticus. | Veifio mire abhorret a Graeco contextu et ex Arabico fada eft, Ρε- trus Paduenlis eft.Petrz; de Z/pono, vir fuo tempore celeberrimus. [Exemplum eft in bibl. Erlang.] 3) Verfio Hermolai Barbari prodiit Venetis 1316. in fol. additis eiusdem Hermolai no- tis fiue eorollariis et Io. Baptiflae Egnatii in Diofc, annotamentis. | Verfio Hermolai elegans quidem ef, at, quod Plinio nimis iniri, parum fidelis et verbis Diofcoridis sainus refpon- dens. [conf. quae fcripfi in Introd, in hift. L. Gr. tom. MH. $. 12.] 3) Ex 696 [μὴ ΠΡΟ ΠῚ VERSIONES DIOSCORIDIS: LATINAE. 3) Ex verfione Zo. Ruel/ii , Sueffionenfis, botanici infignis, graece et latine docti, eo- rum quoque, quae Saraceni de botanica habent, non negligentis, prodiere Diofcoridis libri de materia medica fex annísz 1516. in fol. Pedacii Aitazarbei de medicinali materia. libri quinque. — De virulentis ani- malibus, et veneni, cane rabiofo , et eorum notir libri quatuor. Joanne Ruellio Sue[fionenfi in- terprete, — Habetur venale in. officina Henrici Stephani ὁ regione fcholae Decretorum. (In fine legitur:) Ympreflum eft in praeclariffimo Parrhifiorum gymnafio hoc .— opus in officina Henrici Stephani — abfolutumque octauo Calendas Maias. Anno domini MDXVI, ia folio. * 1527. in 8. Venetiis, * — 1529. in fol. Argentorati, «c. Hermofai Barbari in Diofco. ridem corollariis et commentariis Marcelli Vergilii per Ottonem Brunfelfium contraclis. * 1532. in 8. Bafileae. — 1537. in 8. Parifüs. * .— 1539. in 8. Bafileae. * — 1542. in 8. Bafileae. * 1543. in 12. Lugduni. * 1543. in fol. Francofurti et "Marburgi, .c. annotationibus -Gualth. Riuii ac Loniceri fcholiis. * : 1545. in fol. Francofurti, c. notis Gualtb. Riuii , Valerii Cordi , nomenclaturisque her- baruim vario idiomate, per Conradum Gesnerum. :* 1546. in 12. Lugduni. * 1547. in 12. Lugduni, apud Frellonium;* ..- 1547. in 12. Lugduni, apud "Fheobaldum Paganum. ἢ 1549. in ful. Francofurti, additis annotationibus per Gualth. Riuium, Acc. Valerii Cordi annotat. in Diofcoridem; Euricii Cordi iudicium de herbis et fimplicibus medicinae:* — 1550. in 8. Lugduni, ap. Balthaz. Arnolletum, cum breuibus H. B. P, (Dalechampii) ad- notationibus.^ —— 1552. in 8. Lugduni, cum, annotat. H. B. P. et cum figg. ^ — pond in 12. Lugduni. — 1593: in 8. Bafileze. | Prodiit etiam Diofcorides ex Zarzelli 77irgilii verfione, .cum.eiusdem:Marcelli commen- tariis ampliffimis pleuiflimisque, non quidem fcientiae rei herbariae, attamen lectionis libro- rum antiquorum. Hinc eius commentarii. ftirpibus Diofcoridis reuelandis non conferunt. Verfio bona eft ceterum, et emendatior praecedentibus. Prodiit ea. cum , commentariis: - 1518. in fol. Florentiae, apud- haeredes Phil. Iuntae. (conf. Baudini Iuntarum ty pograph. annal. tom. I. pag. 39 fqq. inprimis tom. IH. pag. 126 [4.1 — 1523. in fol. Florentiae, apud haeredes Phil. luntae, Florentini, titulo: Pedacii Diof/toridis Anazarbei de medica materia? Libri fcx. .a larcello irgilio Secretarie. Florentino latiuitate donati: cum eiusdem commen- tationibus: nuperque diligentiffime ex fecunda iuterpretis.yecognitione excuft. — Accedit infaper in Dioftoridem Index latiuc -graeceque-excufus: aliug praeterea in commeníationer eorum quae qum araece tum latine notatu digua funt.* [vid..Bandin. loco mem. Il. pag. 190 fq.] Ex Jaui Cornarii etiam verfione prodiit Diofcorides , cum notis, minus ad rem heiba- riam, magis ad voces illuftrrandas et ad praxin medicam pertinentibus, et quilem anno: 1557 - . VERSIONES DIOSCORIDIS IN ALIAS LINGVAS Ζιϑ, ΠΡ, «III, 691 1357. in fol. Bafileae, titulo: Pedacii Diofcoridir ZzInazarbenfir de moteria medica libri IZ lano Cormario — interprete. —Eiutdem lani Cornarii emblemata: fingulis capitibur adic&fa. Dioftoridir de befliis venenum eiarulantibur et lethalibus medicamentis lb. I. eodem Cornario interprete. — Eiusdem. Jani Cornarii in eosdem libros expofitionum libri JT. — ddiuntis in fine tribu: tabulir locupletiffimir..* : Ex lani Antonii Saraceni meliore verfione, de.qua ego fupra dixi, prodiit Diofcorides, Francofurti, 1598. 12. ἢ Non quidem nouam Diofcoridis verfionem molitus eft, fed Ruellii verfionem correxit emendauitque Pefrur Zdndrear Matthiolus, vir ad illuftrandum Diofcoridem natus, philo- logus, criticus. botanicus infignis, vt adeo poft Ruellium libri Diofcoridis demum in rei herbariae peritiffimi viri manus inciderent. — Prodiit vero Diofcorides latine, «edente Petro «παν. Matthiolo, forma vtplurimum nitida et cum figuris multo ftudio effictis: 1554. in fol; Venetiis, cum iconibus paruis, absque notis. * — 1554. in 12. Lugduni. * — 1558. in fol. Venetiis, cum figuris et apologia. * — 1559. in fol. Venetiis. * — 1560. in fol. Vene- tiis. * —- 1562. in 4. Venetiis, cum iconibus et apologia aduerfus Amatum, indice cura. tivo et notis. — 1565. infol. Venétis, quae editio figurarum, typorum et chartae prae- flantia reliquas fuperat.'* — 1569. in 12. Venetiis. — 1570. in fol. Venetiis. — 1571. in 4. "Venetiis. adJita Francifci Calceolarii defcriptione itineris fui a Verona in Baldum montem, plantis refertiffinum. — 1583. in fol. Venetiis part. IL. *. 1604. in fol. Venetiis. Ea Diofcoridis Matthioli editio, in italicam linguam verfa, faepius prodiit, et quidem 1548. in 4- Venetis, titulo: // Diofroride del eccellente Dottor. medico IM. P. zfadrea. Mat- thioli da Siena, con fuoi diftorfi, da effo la fzconda volta illuffrati et diligentemente amplia- ti. * — -Figurae ei editioni defunt. Praecefliffe editionem primam, titulus docet. Eam videre mihi non licuit. [prodiit vero Venetiis 1544. fol. vid. Paitoni biblioth. I. pag. 306 fq. quem vide de editt. 1552. 4. — 1555. fol.] — 1549. in 4. Venetiis, quoque absque figuris. 1549. in 4. Mantuae, cum figuris plantarum et animalium. — 1550. in 4. Venetiis. Zio- Jtorides dell P7 A. Matthioli con li [uoi di/corfi da effo la terza volta illuftrati.* — 1555. in fol. Venetiis, * — [ib. 1559. fol.] — 1562. in 4. Lugduni. — 1563. in fol. Venetiis. — [r568. fol. Venet.] — 1570. in fol. Venetis. * — [ib. 1573 et 1583. fol. — 1584. [f.1585.] in fol. Venetis, — (1593. Venet. et Bergam. 4.] — 1604. in fol. Venetiis. — 1621. in fol. Ve- netiis. * — [1645. Venet. fol.] — 1711. in fol. Venetiis, , Ea verfio Mattioli cum. commentariis proflat quoque in operibus P. 74. AMatthioli, quorum editionem praeflantiffimam dedit Cafp. Banhinus, trecentis iconibus fuis a&t Came- ratianis, et multis plantis auctam. Synonyma etiam ex auctoribus clafficis adiecit, Prodiit ea collectio Francof. 1598. fol. * recufa'1674. fol. * — Vide de hac Matthioli editione Dio- Ícoridis et Ant. Pafini annotationi et emendationi nella trgdottione delP Andr. Matthioli de cinque libri della materia medicinale di Diofcoride. Bergam. 1591. 4. * Editio etiam Ber- . gomi exflare dicitur ab anno 1593. 8. XXI. In. alias quoque linguas, praeter latinam, conuerfus Diofcorides faepius prodiit. ltalicar editionis P. A. Matthioli verfiones iam dixi S. praecedente, Exflant adhuc fcquentes verfiones : Fol. IF. T ttt a) Itali- 2 "CM 698 Lib. 175. c. IHHI- DIOSCORIDIS VERSIONES a) Italia: — [ Venet. 1539. 8. fed eft dubia.] — Interprete Fauffo di Lougiauo. Ve-. netiis, 1542. 8. Seguier, Haller. [catal bibl. Pinell. tom. ΓΝ. pag. 69.] vid. et Cour, Gesne- rum in catal. eorum qui Diofcoridem illuflrarunt apud Lambecium de bibl. Vindob. lib. IT. cap. 7. pag. 605. 12$ s Interprete M. Zntonio Montiguano , Firenze 1545. 8. Ea editio repetita eft Florentiae, apud Bernhard. luntam, 1547. 8. * — [Plura vid. ia Paitoni bibliotheca degli autori — volgarizzati. tom. I. pag. 506 — 314.] b) Hifpanitar. Inclaruit maxime 24ndreas de Laguna verfione fua librorum Diofcori- dis de ma'eria medica. Dioftorides /AAnczarbeo acerca de la Materia medicina! , y de los vengnor mortif?ror, fra. ducido de lengua Griega en la vulgar Caffellana et illuférodo con claras y fubflantialer anuo. lationer, y cou las figuras de innumeras plontas exquifitar y raras por el DoGor Aadrtas de Laguna, Medico de lulio 111. Pont. Max. πὶ Zinvers, en cafa de Iuan Laíio, 1555.. fol. * — Eadem Andr. Lagunae edirio repetita efl, et quidem cum figuris: 1560. in fol.- Madriti. — 1563. in fol. Salamanticae. .— 1566. iu fol. Saiamanricae. * — 1570. in fol," Salamanticae. — 1636. in fol. Valentiae. — 1677; in fol Valentiae. * — 1695. in fol. Madriti. — 1733. in fol. Madriti, — 1752. in [0]. Madriti, duobus voluminibus, illufira- tus et valde auctus, curante Suerez de Ribera. : Exflat quoque 7. Zaraua hifloria de lar yervas ἡ plantas fatada da. Dioftorides fnazarbco J -g otror autores. “μηδέ. 1557. 8. ἢ 5 c) Galliae, — 1553. in fol. par Martin Matthee. — Ea. verfio repetita eft annis 15:9. in 4. et 1580. in 4. — 1561. in fol. Lugduni ex editione Matrhiohi, par Znfoine da. Pint, - Repetita Lugd. 1566. fol, * et Lugd. 1572. fol. * — 1572. in fol. Lugduni, par Jean des. Moulins. Eadem verfio repetita eft Lugduni, annis 1573. fol. 1579. fol. 1580. fol. 1619. fol. 1642. fol. 1656. fol. * : i d) Bh mica. Ξ Ex verfione Matthioli Bohemice reddidit Diofcoridem, cum magnis figuris Thaddrus: Hagrk. Pragae, 1562. fol. JU " &€) Germanicae, 1 Des hoch»erümpten Pedonii. Diofcoridis Anaxarbei — befchreibung aller materien und. grzeugs der Aytzney — i βοὰν bücher verfaff und zum evflen mal aus der Griechifchen und. Lateiiifchen. Sprachen. gründlich verteutfzht durch Johan Dautzen von Aff — Frankfurt am Mayn. biy Ciriaco lac:bi zum Bart 1546. fol. * — ἃ Joach. Camerario recufa Francof, 1586. fol. ibid. i590. fol. 1598. fol. 16co. fol. 1610. fol. * 1611. fol. 1614. fol. * 1626. fol. cum. iconibus Gesnerianis, —Keuidit poflremas edit. Petr. Vffenbach, — Ex editione Matthioli: verfi a Georgio Handfch. Prag. 1563. fol. a XXII. Commentaforum in Diofcoridem grex fatis magnus eft: at Ruellio et Matthiolo exceptis, qui tamen in frigidiore regione vixerunt, binc plantarum calidiorum regionum, de quibus Diofcorides loquitur, coguitionem exiguam tantum habere potuerunt; vnde multa. ; ] relique. he τὴ DIOSCORIDIS COMMENTARI ^ LiIP.rHI, 69g — reliquerunt et minus recle explicata, et falfa, omnes botanicen ignorarunt, omnes locis 7 parallelis ex "Pheophraflo, Plinio, cet. colligendis infudarunt, aut faltem graecarum vo- cum explicationi operam dederunt. Hinc ii omnes ad Diofcoridem illuflrandum parum - praeflitiffe exiflimandi funt. — Deíideratur enim adhuc, recle monente Z/a//ero in biblioth. ""botan. tem. I. cap. 3Ó. pag. 85. commentator, qui easdem, qvas Diofcorides, regiones percurrerit, plantasque, in claffico folo lectas, cum defcriptionibus Diofcoridis compa- rauerit. - Indicem commentatorum in Diofcoridem compofuit Cour, Gernerur, qui legitur in - F'alerii Cordi annotat. in Diofcoridis de materia medica libros V. "Tiguri 1561. fol. mox me- morando. Eum indicem repetiit Lambecius, Comm. de bibl. Vindobonenü lib. II. cap. 7. -pag.-6o3. Receníuit etiam commentatores, at non omnes, Zaller, in bibl. botan. tora. I. ' cap. 36. pag. 83 fq. — 70. Dlaptif/ae Egnatii additamenta cum Hermolai Barbati corollariis - prodierunt Venetiis 1516. et vix vllius funt momenti. Eas fuo tempore nondum viderat - Gesnerus, vir, antiquarum rerum alias fludiofiffimus. Hermolai Barbari, patricii Veneti , cardinalis et patriarchae Aquileienfis , viri eruditio- - nis nomine nunquam fatis laudati, in Diofcoridem exflant commentarii. Multa in iis con- tinentur docle et. ingeniofe dicta: at quod libros quidem cognitos habcbat vir optimus, na- turam vero ignorabat, hi commentarii Diofcoridem fere non, nifi ex Theophraflo et Plinio iluflrant. Prodiere hi Hermolai Barbari im Diofcoridem corollariorum libri F. . 15:6. in fol. Venetiis, quae prima in titulo dicitur editio. — 15:8. in fol. Haganoae. — 1530. in fol. Coloniae, apud loannem Soterem. * — 1534. in 4. Bafileae. Leonhardi Fuchfii in Diofcoridis hifloriam he:barum certiffima adaptatio cum earumdem iconum nomenclaturis graecis, latinis et germanicis Zfrgrznt. 1543. fol. * Herbarum figurae "funt, cum locorum, in quibus Diofcorides de iis dixit, mentione. Pertinet huc quoque cla- rillimi huius viri /i//or/a plantarum, Bafil. 1542. fol. et faepius diuerfo idiomate edita, in qua - hiftorias ex ipfo Diofcoride defcriptas plantarum permultas tradidit. ^ Huc etiam pertinet: eiusd, apologia, qua repellit malitiofar Guoltheri Ruff reprehenfiones , quar Diofcoridi attulit ^— Bafil 1544. 8. * Huc pertinet quoque L:ozh. Fuchfi aduerfus mendaces ct chrifliano homine indigmas Chrifliaui Egenolphi fuique architecti calumnias refponfio. Bafil. 1545. 8. * (conf. Freytag. adpar. litter. tom. II. pag. 899 fqq ] | loanuts Louictriur, Marpurgenfis profeffor, fcholia quaedam in Diofcoridis libros compofuit, cum nomenclaturis graecis, Jatinis, hebraicis, germanicis. Ea fcholia exiflunt in latina. Diofcoridis editione ex verfione Ruellii, fupra memorata, quae Marpurgi, 1543. in fol. prodiit. “πάγοις Lacurae , Segobienfr, annotationes in. Diofzoridem ZInazarbeum , iuxta vetu. Jfifimorum codd. fidem , quibus Ioannis Ruellii vi γῇο latina benefitio contextus graeci p'urimir locis corrigitur εἰ Uluflratur. Lugduni, 1554. 12. Hifpanica etiam harum adnotationum ex- flat editio ab ann. 1552. fol. Exflant eaedem cum verfione libror. Diofc. de materia medica Hifpanica, ab eodem viro profecla, cuius editt. vide fupra. "Laudatiffimus noflro quoque adhuc tempore in Hifpania Diofcoridis interpres plantas multas, vbique delineatas, dedit. Co- dices ctiam adhibuiffe fertur. At magis practici zrgumenti eius funt annotationes, quam botanici ct critici. : LE Tttta "matus ἥἄσοο Lib.IV.c.IIl. DIOSCOR!DIS. COMMENTARII Zinatur Lirfítamis-in duos priores Diofcoridis libros commentarios quosdam edidit no- mine Ioann. Roderici Caflelli albi Lufirani. Anvwerp. 1536. fol. | Deinde Amati Lulitani- no- mine £narrationes in. V. Diofcoridis libror. Hae Venetiis primum excufae funt 1553. 4. ἢ. mox Argentinae, 1554. 4. * — Prodierunt porro Venetis, 1557. 4. * Lugduni, in qua act. praeter. corre&hiones leismatum adnotat. R. Corflontini, nec mon fiplizium ἢ pi&urae ex. Leon, Fuchfio, lacobo Dalechampio atgue aliis, 1558. 8. ὃ ''otum ad rerum cognitionem inclinare et multa bona ac rara docere, Gesnerus refert. — Fere Galenum et fequaces eum legiffe et Arabes, nomina nupera quaruor linguarum adieciffe, loca tamen natalia aliqua Hi εὐ λαῶν addidiffe et Italica Za//erus in bibl. botau. tom. 1. cap. 36. pag. 83. Anonymus, qui folum litteris H. B. P. innotefcere voluit adnotationes breues, fingulis capitulis Diofcoridis adiectas et aliquos icones edidit cum verfione Ruellii fupra dichas Lugd. 1550. — Eaedem redecnt in editione verfionis Aueilii Lugdunenfi 1552. Auctor Dal:champius fua ex Galeno et Matthiolo fumfiífe fatetur, et icones nonnullas craffiufculas adiecit, triginta vero et fex nouas ad calcem. Ilo. Cofinae Holxathii adnotationer in. Diofcoridem. Lugd. 1556. 12: Robertus Conffantiusr edidit eruditas vtilesque correctiones lemmatum et adnotationes in Amati Lufitani enarrationes, cum illis pariter excufas Lugduni 1558. in 8. vna cum iconi- bus, ex Fuchf(ii fere libro defumtis, exiguis. Valrii Cordi adnotationes docti(fimae in Dioftoridis libros V. fecundo ab au&fore au&ae et recognitae editae funt Argentorati , 156r. fo]. * vna cum libris quatuer eiusdem, quibus de- fcriptiones variarum flirpium continentur et alia quaedam. | Prima adnotationum. Valerii Cor- di editio eT in Diofcoride latino Ruellii ab ann. 1549. quam vide. Intonii Pafini Obferuationes in Diofcoridem 1592. 4. " Nicolai Maroneae comm. in Diofc. et Plinii de amomo. Bafil. 16g. 4. * Adie&us eft Io. Pone de plantis fcu fimplicibus, quae in Baldo monte reperiuntur. mes Jacobi et Pauli Conflant. notae in Diofcoridem. Pictau. 1658. fol ' "Antonii Stupani fimplicium medicamentorum facultates ex Diofzoride. Lugd, τοότ. 12. cum. iconibus Matthioli. Praeter dictos commentatores ad Diofcoridem illuflrandum adhuc pertinent Bartholomaeus Maraníha, Venufinus medicus, qui methodi cognofiendorum fonplicium medicamentorum libros 111. fcripfit, Venet. 15:9. 4. Hi, Gesnero iudice, ad innumera Dio- Ícoridis loca recle inteliigenda vtiliffimi. funt, vt commenrarii quidem in. eius libros, non grammatico tamen, fed philofophico more infli tuti videri queant. Benedifl«s Textor libellum de flirpium differentiis ex defcriptionibus Diofcoridis dig- Bits Prodiit ti'ulo: f£ rpium differentiae ex Diofzoride fecandum lucos communes, Parif. 1534. 12. * 1537. 12. cum Trago Kyberi Argent. 15:2. 4. Methodicus eft in Diofcoridem index. Io. Agricole Ammonii medicinae herbaviae libri 11. quorwm primes habet. herbas hnius fae-nli. commoymes cum vetevibur, freundus fere a. recentibus medicis inuentas herbar,. quae poft Gaium actfJ/runt. Bafil. 1539. 8. *. Indicem fimplicium habet a Diolcoride proditorum, JAoannes ς EDITIONES- LIBRE DE MEDICAMENTIS Ζιϑ. ΠΡ ε. 11, οι loannes Manardur in doctiffimis epiftolis fuis cum alia multa paffim ad cognitionem me- dicaminum fimplicium erudite docet, tum i; prima libri Ν 11]. epiftola. Marcelli Vergilii inter- preaionem in prmoum Diofcoridis librum exatninat, Melchior Guilaudinur im Theonte aduerfus Matihaeolum. Patauii 558. 4. *. vitia Matthio- li, in edendo etiam Diofcoride commiffa, acerrime períingit, Quaedam etiam ad Diofco- ἢ ridem illuflrandum occurrunt in eiusd. de f'irpibur aliquot epifiol;r Patauii , 1558. 4. * ZAloif. Anguilloria in lib. fmpl'&i Venet. 1561. 4.* 1561. 8. ὃ latine-ab Bauhino Baf. 1593. 8. Is loca, in quibus Diofcorides vixit, adiit. Is plantas Diofcoridis nominat, locum. ipfis natalem adfignat. Diofcoridis codicem pailim emendat. Io. Franei veronica theeizans- acceílit mantillae loco: coniectura. de alyffo: Diofcoridis Lipf et Coburg. 1700. 12. *. & à Cors. Petri adnotatiunculae aliquot in quatuor libros Diofcoridis. Antwerp. 1533. 8.«* fnt. Pinati hiftoria plantarum, earum imagines, nomenclaturae, qualitatis et natale fo. lum. acc. fimplicium medicamentotum facultates. fecundum locos et genera ex Diofcoride, Lugd. 1561. 12. * In Diofcoridis plantas etiam commentatus efl, vt in "Theophrafli, Ca/par Bauhinus, in ginace theatri botanici , feu indice: in "Theophraffi , Dioftoridir, Plimii et botanicorum, qui a faeculo féripferant , opera , plantarum fers fix millium nominibus, cum Juynonymis εἰ diffeven- tir Bafl. 1623. 4." et faepius. Diofcoridi illuflrando porro infudarunt Hier. /Hercurialír, in var. ledit. Marfilius Cagna- | ur in variis obferuatt,, Ca/par Hofmannus in var. lecit. Th. Reineffur, in varr. lectt. et in epi- flolis. Multa quoque ad in'erpretationem Diolcoridis adtul.runt ii, qui Plinium interpretati funt. Multi: inprimis locis oap INBER μερίδων CI. Salmafius in exercit. Plinian. et in ope- re de homouymis hyles iatricae. "Plantas Diofcoridis medi. inales ac, quae eae fucrint, acutif- fimo examini fubiecit, earum faltim partem, quas Hippocra'es commendauit, ///. Grimmius in Hippocratis libro de diaeta aeurorum in vernaculam verfo linguam, et in Germanica edi- tione operum Hippocratis, de quibus praeclaris operibus ego dixi in huius bibliothecae libr. II, cap. 23. XXWHT. Nunc et librorum de medicamentis, paratu facilibus, et quorundam aliorum, quae fpuüria manifefle funt, editiones memorabo; Εὐπόριπα Diofcorid's vna tantum více feorfim typis excufa funt. Εὐπόριτα Pid. Diftoridir Anazorbei ad. Andcomachum, Hoc eff De curationifur mor. borum piv nedicamen'a pararu facla lori ΠῚ. Nune primum et. Graece editi, et partim a l«anne Moi^ano, medico /luguflamo, partim vero poft huiur mortem a. Conrado Genero. in linguam lotisem con: eríiz adiwcfir cb vro ur interprete fymphoniis Galeni aliorumq«e Graeto- rum ned ovum, 4 geutovoti, exr. lof. Rihelius, 1569. g. "Textus efl graecus a Moiba: o et Gesnero emendatus , manvfcriptum enim erat vitiofif- fmum. V το con mod: vfus eft, ob confilia ad fingulos morbos curandos feparara. No- tarum faepe parum dicia iiuflrantium, farrago fumina. — In botanicis et ad. naturalem hiflo- Tttt 3 riam ᾿ 102 Lib. 1F. c. HII. EDITIONES PROMISSAE riam pertinentibus neque Moibanus, neque adeo maximi ifle nominis vir Gernerur infudarunt, fcd in practicis et in locis parallelis colligendis, quorum-copia ad naufeam fuppetebat. Repetita eft haec Zoibani et Gemeri editio in operibus Diofcoridis J. 4n, Saraceni, Is verfionem emendauit, Diofcoridir st Stephani Zfthenienfir: alphabetum empiricum fupra dixi δ. 12. Spurium eft opus et feriorum temporum. ! Dioftoridir tra&atus de natura εἰ virtutibur aquarum, qui editioni Lugdunenfi 1512. verfionis antiquae, de qua fupra dixi, additus eft. fcriptus eft ab empirico Arabifla. ^Con- tinentur in eo qualitates aquarum fimplicium,, ad Galeni doctrinam de quatuor elemento- rum qualitatibus et compofitiones aquarum ad diuerfos morbos. XXIV. Tandem etiam, quod humanis rebus folet accidere, multa etiam £ibi in Diofco- ride et edendo et interpretando propofuere viri docti: at propofito exciderunt. Hieronymus Bagolinus, Verónenfis, Diofcoridem verterat, eaqüe verfio apud Io. Rho- dium exflabat in Scribon. pag. 175. Haller. l.c. pag. 84. Verterat etiam Cafpar Gabrieli. Montignanus, Italicae verfionis Diofcoridis, quam fupra dixi, auclor, ei verfioni fuae alterum volumen addere volebat, in quo textus emendationes a fe profectae continen- tur. Quod typographus Bernardus [nnta notat in prolog. ad verfionem Diofcoridis italicam Montignani 1547. 8. : B. Marantha promifit cemmentarios ia Diofcoridem, notante Gesnero in iadice eorum, qui Diofcoridem illufirarunt apud Lambecizim, Comm. de bibl. Caefar. Vindob. lib. IL cap. 7. pag. 604. Editionem Diofcoridis parauit fplendidiffimam dodtiffimamque, multis notis et varie- tate lectionis ex codd. nobilifimis auctam, Joamzer Sambucur. Eius operis edendi Henricus Stephanus confilium ceperat. Sambucum in hoc laboris genere iam multa praeflitiffe, eius codex probat, qui Vindobonae in bibliotheca Caefarea eft, et notis doctiffimis fcatet, — At dira Sambuci mors exfequendi cius confilii opportunitatem praecidit. vid; ds han eine Iani Ant. Saraceni editionis occafionem dedit, lan. Ant. Saracenus in praef. ad editionem fuam Diofcoridis. loannes Razendita paraphrafin in Diofcoridis libros de materia medica fcripferat, quae erat in bibliotheca Michaelis Cantacuzeni. Verdier pag. 62. et JMichael:r Pfeíli in biblio- theca Manuelis Eugenii, cuius pars dicitur anno 1570. prodiiie. : Notas manu Guilaudixi fcriptas Falconetus poffidcbat, (in catalog. biblioth.) Salmafius commentarios in Diofcoridem parauerat, Guidoni Patino dictos. Commentarios in Diofcoridem inchoauerat Gríemiwald. — "Tabulae Vindobonenfes codi- cis antiquiffimi, de quibus ego fupra dixi $. 13. etiam ad ea pertinent, quae, vt in docli ac periti viri manus perueniant ab eoque cum erudito medicorum ac philologorum orbe com- municentur, et omnino optandum. Ten CAPVT ARETAEI AETAS, VITA FC OAUBUNIOT IV ILE C MURS ΚΓ ἘΠ Ὁ 1. Adretaei aetas, vita. — YL 4retaei feffa. ΤΠ. Zfretaei merita in medicinam theoreticám et praB&itam, |. IN. Éibri eius qui adhuc exflant. — Libri de-re pharmaceutica deperditi. | V. Co- dices manufcripti. VI. Editionum Zretaei hifloria. NM. Comimentatores in ZArctacum. diia Jiripta , adretaeum illuflrantia. " [Studio Zo. Chr. Goitl, /dckermann , Med. D. et Prof. Altorfin.] Lib. IV. c. IF. 193 ; I RETAEVS CAPPADOX ^ diuerfus fuit ab. Aretaeo Corinthio, (Lucianus in 'Toxari). Sabinum etiam, Hippocratis commentatorem veterem , Ge//io lil. 16. et Ga- leno faepius memoratum, quo auctore Tiraquellus Aretaeum Sabinum adpelleret, haud comperi. Quonam vero tempore floruerit Aretaeus Cappadox, celeber in medicina fcri- ptor, haud facile fufpicari licet, quod :pfe nullius fcriptoris, praeter Homerum et Hippo- cratem, memrnit, neque vicillim ipfe citatur a medicis antiquis, nifi ab Diofzorise, eupo- riíl. pag. 112. in edit. Saraceni, Z4dio, tetrab. IL. f. 4. cap. 47. et tetrab. 1I]. ferm. III, cap. 1. et Paulo Zlegineta, lib. IV. cap. 1. Ex his Aetius quinto faeculo vetuflior non efl, Paulus aetate. inferior Aetio eff, et tefle Abul. Pharajio hift. dynafl. pag. 114. 115. (edit. Pocock ) fae- culo ineunte feptimo vixit, Diofcoridem libros de materia medica compofuiffe, aut vltimis annis imperii Neronis, aut faltem mox poft Neronis deceflum, fupra probauimus cap. de Diofcoride. Hinc forfan 7/o//io adfentiendum foret, cui Aretaeus antiquiffimus fcriptor et diu ante Caefarum tempora clarus fuiffe videtur, de vitiis fermon. pag. 419. 782. et de phi- lofophia pag. 96 et 107. Sed argumentum, quo Voffius hoe euincere conatur, quod nimi- rum Aretaeus lonice fcribat atque Ionifmus et Dorifinus ante Caefarum tempora víurpari deficrit,. abunde confutatur ex Arriani Indicis, quae Ionica dialecto exarata funt, et exern- plo Cepha ionis atque Diony(ii, Milefii, quos Ionice fcripfiffe Suidas teflatur. Vnde a Vof- fii fententa difcedit /Zegidius Menagiuz, in amoenitatibus iuris, pag.223. Ceterum quod poft initia Caefarum vixerit Aretaeus, ex ipfius opere luculenter euinci poteft. Etenim non modo antidori, a rege Mithridate confectae, fed etiam notante Clerico, hift. de la Medec, part. II. lib. IV. f. |. cap. 3. illius, quae, quoniam ei immifcerentur carnes viperinae, ab Aretaeo ἡ à; ἐχιδνῶν et ἡ διαὶ ϑηρίων . a ceteris vero Graecis ϑηριακὴ vocata eft, mentionem facit, Huius autem auctor fuit Andromachus, Neronis archiater, eiusque componendi ra- tionem, verfibus fcriptam , quos Ga/enur feruauit, (de antido is lib. I. cap. 6. pag. 875. tom. XIII. edit. Charter.) ad eumdem imperatorem mifit, Quin et medicamentum διοὺ βησασῶ, quod a) De Aretaci aetate, fecta, medicinali fcien- tia, cet. omnium pleniffime doctiffimeque fcripfit Io Wigan, in differtationibus Areraco, ab ipfo edito, praemiffis, Multa quoque fcitu vrilia de Arctaco habet Dan. Clericus , in hift. de la mede. ene part. II. lib. IV. $. IL cap. 3. pag. 5^8 fq. ed, Hagae Comit. 1729. 4. conf. Carol. G, Ain de dubia Aretaei aetate, Lipf. (779. 4. Arctaeus de pulmonum inflammatione, Centextum Graccum, adiecta verfione latina, edidit cum emoendatt. et commentario Carolus Jvigel Lipf. 1790. 4. Sprenge!, in ΤΟ Verfuch einer pragmat. Ceích. des Arzncykunde ΤᾺ, IL, Abíchn. V. $. 42 44 .Lib.IF.:.PFl. . ARETAEI SECTA quod item, Aetio tefle, ab Andromacho excogitatum efl, adhiberi praecipit Aretaeus de carat, acutor. morbor. lib. I. cap. 6. pag. 98. edit. Wigan. Nominat etiam, iam f'etro Petito no- tante in praefat. ad comment. in Aretaeum pag. 156. d. edit. Boerhaauii Aretaeum imn lib. IT. curat. acutor. morbor. cap. 5. in curatione ibi gey/a7eoy nominare, idque nómen fane ante Andromachi Neronisque tempora in vfu non erat, quod probauit Henr. JMeibom in comm. in Marc. Aurel. Caffiodori form. archiatror, comitis pag. 13. nr. 2. €t ego quoque probaui in tra- €tatione: Exlüuterung der voruehm/ten AMedicinalgeetze bis zufu X211. Jahrhundert, quae legitur in Cf. Pyl Repertorium für die gerichtliche Zdyzney&unde part. ll. pag. 167 (4 — Ρὰ- tet etiam ex Caelio Aureliano, qui in praefat. ad lib. I. chronicor. expreffe divit, neminem aute Themifonem remedia tardarum valetudinum firipfif/e, libros Aretaei poft 'Themifonis aetatém effe confcriptos, qui breui ante Corn. Celfi tempora floruit. lta minime dubium eft, quin poft initum a Nerone regnum medica Arctaeus fua monumenta litteris mandauerit ?), — Erra- vitque in Lindenio renouato G. 44. Mer&lia pag. 87. cum adfirmat, Arétaeum Strabonis et Gregorii Nazianzeni fuifIe coaetaneum; hacc enim perípicue fecum pugnant; quum trecentis amplius annis iunior fuerit Gregorius. E:rauit etiam Petrus Petitus, qui eum Galeno infe- riorem facit, neque tamen Iuliani Caefaris principatu iuniorem effe putat. vid. praefzt. in eiusd. comment. in Aretaeum pag. 136. d. Cappadox Aretaeus vbinam vitam egerit, incertum: procul dubio tamen in aliqua re- gione fcripfit, cui liberum cum Italia Romaque erat commercium, quippe qui vina aegro- tantibus Italica dari praecipiat Fundanum , Falernum, Signinum. (de curat. acutor. morbor. X lib. II. cap. 3. pag. 113. edit. Wigan.) 1. De fecta Aretaei apud fcriptores altum eft filentium. — Don. Clrricur in hift. de Ta medecine part. II. libr. IV. fect. IL. cap. 3. primus ex Aretaei ipfius fcriptis probare fibi vifus et, eum pneumaticorum medicorum fectae fuifle addictum. — Eius fectae conditor fuerat Athenaeus, Attaliae, Ciliciae vrbe; natus: eamdem poft Athenaeum fequuti funt "Theodorus atque Agathinus, Athenaei difcipuli, deinde Archigenes et Herodotus, Agathini- difcipuli, Magnusque et Leonides. Floruit vero ea feta perbreui temporis fpatio, a Vefpafiano nimirum vsque ad Antoninum Pium ^) Ea fecla praeter elementa, ab dogmaticis medicis atque :Ga- leno flabilita, eorumque qualitates," calidum, frigidum. ficcam, humidum, quintum ele- mentum ex Stoicorum pliilofophorum mente ftatuebat, fpiritum nempe, cuncta penetrantem, a quo: cuncta contineantur, gubernenturque, quo fpiritu recte conflituto naturalia confiftere ac hominem bene valentem effe, eodem vero offenfo morbos procreari, (vid. Qfferhau/zm diff. de hiíl. feclae medicor. pneumaticor. fect. I. 6.1. pag. 42.) eodem penitus compreffo, hominem non permanere ; fed repente mori adfirmabant. Spiritus offenfiones varias exiftere offe in humano corpore tradidit Aretaeus. 81 in cafu epileptico intra pectus ferueat et in- clufus omnia commoueat, facit ex eius fententia fpiritus, vt. ad os atque nares humorum inundatio p) Ex Diofcoridis actate temporeque, quo is €) Vid. To. Carol. Offlerhaufet , auditoris mei, euporifta fcripferit, ftatuit [o, Wigan, Arctaeum difícétat. doGtifiimam, exh. hiftoriam fe&ae medi- non modo poft fofceptum a Nerone principatum, corum encumaticorum, Altorf. 1791. 8. p. 33 Íqq. fed et ante exortum Titi imperiuni vixiffe. vid, s diffcrt. cius de Aretaei actate l. c. pag. i5. - ΄ i ARET. MERITA CIRCA MEDICIN. THEORET. ET PRACT. Li&.IZ. IP". 705 "inundatio prorumpat. δὶ frigidus atquc iners fpiritus in inteflinis nafcitur, ileum parit. Refrigeratum .conlequitur a(lama: fpillus, humidus, actulofus lienis fcirchum efficit, fub. 'tilis, refolutus, tenuis.et ficcus phrenitim, congelatus apoplexiam ^). Locus vero, -ex quo Clericus et Io. Wigan maxime probare voluerunt, Áretaeum pneuimaticorum fectae addictum fuille, e(t in capite de fynanche, quod VII..efl in lib.i. de cau(is et fignis-acutorum mor- borum, pag. 6. edit, citat. 1n eo Aretaeus fynanchen a fpiritus in calidiflimum ficcifimum- que conueríione deducit fine vlla membri cuiusuis inflammatione, inque probationem eius rei putat, homines in Charoneis fpecubus vno fpiritus hauflu interimi , quin etiam hominem fine morfu quouis, fed a lingua. canis recepto tantum fpiritu, in rabiem agi: eamdem fpiritus muta:ionem etiam intra hominem fieri poffe. Sed, vt fieri folet in. fcriptoribus pracdlicis, quorum generi-Aretaeus accenfendus elt, vt fubiiiiores theorias aut negligant, aut non perfpicue fatis exponant, Aretacus etiam fen- tentiam fuam de fpiritu ita expofuit, vt ex ea, illum pheumaticorum feclae addictum fuiffe, faliim non perfpicue fatis pateat. :Sic locus de fynanche Arctaei, in quo eum clarillime .fententiam fuam aperuiffe referunt 'Clericus atque Wigan, quos viros deinde fequuti funt in flatuenda Aretazi theoria ad placita fectae pneumaticorum efformata, Io. Conr. Barchufzn, hiíl. medicinae, Amfl.1710. 4. pag. 269. lo. Henricus Schulze in compendio hifloriae medi- εἴπας, Hal^1744. pag. 332 , et 71b. de Haller in biblioth. medicinae practicae tom. I. p. 192. probat tautum, Aretaeum duas anginae fpecies flatuiffe, alteram intlammatoriam, alteram ab aere tetris exhalationibus corruptam; hinc non a fpiritu ifto Stoicorum óffenfo natam. In qua fententia quoque fuit docliiimus in Aretacum commentator, Petrus Petitur in com- menter. et animaduerf. in VIII. Aretaei libros in edit. Aretaei Boerhaauian. Lugd. Bat. 1735. pag.145. Reliqua etiam omnia loca, in quibus Aretaeus de fpiritu loquitur, talia funt, vt ex iis probari nequeat, hunc auctorem de fpiritu Stoicorum, corpora omnia penetrante et ele- mentüm corporum quintam efficiente, verba feciffe. ^O maia haec loca, ex quibus Aretaeum pneumaticum fuiffe flatuere auctores, collegit doctiffimus O/ferhau/en diff. cit. fect. TII. $. x. pag. 79. probauitque, ex iis non patere, Aretaeum ei feclae fuiffe addictum. Ceterum Are- taeus, in explicanda morborum natura, dogmaticorum theoria vtitur, omnia ex quatuor ualitatibus elementorum explicans. Ad dogmaticorum igitur fectam eum pertinuiffe, recte iudicauit Petrus Petitur, in praefat. commentar. in Aretaeum, pag. 135. f. A methodicorum ἑἰς εἰ fecta alieniíffimus efl. IIf. Erfi vero Afetaeus in ea medicinae parte, quae morbis medetur, tanta praeflitit, quanta reliquoruin medicorum praeter Hippocratem vix vllus; eius tamen inter antiquos me- dicos famam faille vel nullam, vel valde faltem exiguam, mirandum eft. Citant Aretaeum tantümmodo Diofcorides, Aetius et Paulus; et ne hi quidem medici quidquam .ex eius fcri. ptis excerpferunt, bauferuntue, fed eum tantum. nominarunt. Silentio: praetermittunt eum reliqui veteres inedici omnes, collectores, etiam ifli omnia compilantes Galenus atque Ori- bafius. Caufía eius rei haec Wigano (de Aretaei aetate pag. 16.) fuille videtur, quod Ar- chigenes, d).Ea Aretaei loca omnia, ex quibus probari cum, collegit Dan. Clericus, l.c. — Repetiit ca poffe ipfi vifum cft, Arctacum fuiffe pneumati- Il'igan, iu diff. de Azctaei fecta l. c, p. 19. 20. Fol. IF. Vvvv 406. Lib. IP.:. IP. LIBRI DE. KE ΡΗΔΑΜΔΟΕΥΤΙΟΑ. DEPERDITI ? ehigenes, ecleberrimus pneumaticus: medicus, Romae florens, famam Cappadocis. noftri nominis fui celebritate praeflinxerit. — Aretaeus etiam verbis Hippocraticis, fed obíoletis fae- pifime vtitur. — Stilus eius ἃ fufo iflo Afiatico dicendi genere eorum temporum abborrst: fcribit enim dialecto ionica, fubtilique quadam ac venufta orationis breuitate vtitur, Homeri et Hippocratis imiatione ductus. Etiam poflquam in. occidentalibus Europae plagis excoli eoeperunt graecae litterae, pauci eius fcripta lectitarunt, et magis criticae, quam medicina- lis fÍcientiae cauffa. | Noftro tempore ea frequenter vfurparunt ii, qui facro codici veteris et noui Teflamenti interpretando operam dederunt: morbos enim quosdam praeclare. defcribit, de quibus in eo fit mentio, elephantiafin, maniae quasdam fpecies, cet. Etfi vero hoc fatum habuit Aretaeus, vt a Graecis, poft eum viuentibus, raro nominare- tur, et ab omnibus retro faeculis vsque ad noflra tempora. femper ea eius fuit fortuna, vt non nifi paucis admodum innotefceret, tamen, fi Hippocratem excipis, nullum e medico- rum antiquorum omnium grege inuenies, quem cum Aretaeo, fiue dicendi genus, fiue ar- gumenti, quod trachauit, grauitatem, refpicias, poffis comparare. Homerum et Hippo- cratem in Ícribendo imitatur, Homerum; ita fcribendo, vt ligatam eius orationem imitari videatur, Hippocratem, vt breuitatem: eamdem referat, vt paucis verbis multa comprchen- dat: vt, Aretaeum vbi legis, non medicum, primo poft Chrillum faecuio florentem ,. fed ex aurea linguae graecae aetate legere tibi videare. Anatomes fcientiam, pro faeculi, quo vixit, ratione habuit magnam profundamque, maioraque fine dubio eius fcientiae documenta edidiifer, fi argumentum, δή anatomen magis faciens, pertraclaífet. — De eius anatomica fcientia peculiarem differtationem feri- pfit doctiflimus. Agam, quae legitur in. Aretaei editione, quam is vir docliffimus curauit, a pag. 22. «Maxime autem in ea patliologia, quae in morborum liifloria verfatur, et in curatione morborum tradenda inclaruit. Eius merita eirca pathologiam haec funt. r) Morbos quos- dam, ante eum incognitos, primus defcripfit,, venae cauae acutum morbum, alios, quos hic enarrare non licit. 2) Aliorum hifleriam perfectiorem dedit, elephautiafcos, maniae, me- Jancholiae diuerfarum fpecierum , tetan?, cet. 5) n fcribenda lifloria morborura talem fe geífit, vt,. vbi morbos, ab eo defcriptos, legas, eos praefcn'es ele et coram intueri te fentias, atque; nifi. fuperauit Hippocratem. in Ícribenda hac morborum hiftoria, illum faltim aífe- quutus effe exifimandus fit. De curandi ratione, quam tenuit Aretaeus, ita docliihime ac verilfime iudicauit cl. Wigan, lc. pag. 28. Vti ex proprio, moni ex olieno penu haec de medinm. di arte mon«me ta depromfit. Alretaeus, ita in endem ποίμνας difium, et mogiflfram , quam ipfe vocat optmam , experientiam Jéeutus. e, net quidem 1110. magis in βίο efformasdo, quam. in gemeciis odhiben*sr peritus artifex et concinnur. Eo ordine ,, eo sudicio , ita. difim£le plautque iraduntur curandi rationer, vt vix quidquam in hac genere ex funi. [rriptorie monture exierit abfoluiior. — Quae ab antiquioribur diffa, eorum alia, vtpote opima, felegit, aiia limasut ct expoliuit : quoedam ipft primus haud infcliter tentauit.. i . DE - ^ , - ^ M . Σ IV. Exflant Aretaei zreg] αἰτιῶν xg] σημείων ὀξέων καὶ χρονίων παϑῶν βιβλία δ΄. De acutorum et chvonicorum morborum cau[fi: libri H7. initio manci. | Meg! ϑεραπείας ὀξέων κφὶ χρονίων παϑῶν βιβλία δ΄. De curatione acutorum et diuturnorum morzorum libri H^... anci mutijique ARETAEI CODICES MANVSCRIPTI — Z4.IP.LIP. 393 anutilique omnes, ita, vt paffim apud Aetium reperías-ex Aretaeo citata, quae in-exempla- ribus noftris defunt. Librorum diuifio ea eft, vt libris duobus prioribus de cauffis et (enis -acutorum morborum, libris vero duobus poflerioribus de cauífis et fignis diuturnorum 4morborum fermo fit. "In libris quatuor de curationibus idem ordo eft, duobus nempe prio- ribus curatio acutorum, poflerioribus vero duobus curatio diuturnorum pertractatur. De. funt vero.in exemplaribus, quae habemus, libri primi de σας et fignis acutorum morbo- Tum cap.I. gregi Qeevirixov. «cap. IH. περὶ ληϑ αργικῶν. cap. lll.-zregi μαρασμᾷ. cap. IV. ree ὠποπληξίης. et initium capitis V. gregi ἐπιληψίης. — In libro primo de curatione diutur- norum imorborum defont cap. VI. gregi μανίης. cap. VIL. περὶ παραλύσιος. cap. ΙΧ. πεξὶ ἐμπυικῶν. Cap. X. Segorzrese “τῶν ἐς xov πνεύμονος οἰστοςοσιων. cap. ΧΙ. θεραπεία ὥσϑμα- τος. cap. XH. ϑερωστείω πνευμωδῶν. cap. XV. ϑεραπεία ἰκπέρα. cap. XVI. ϑερατστείος καχε. £m; n libroll. de curatione diuturnorum morborum defent cap. I. ϑεραπείω aues cap. IV. ϑεραπείω τῶν ἐν xvsi.. cap. VIL. Segoczretoe κολικῶν. cap. IX. ϑεραπεία DET cap. X. ϑεραπείω λειεντερίης. cap. ΧΙ, ϑεραπεία. ὑξερικῶν. Multa etiam capita alia maiore, -alia. minore parte mutila funt. Libri Aretaei de re pharmatetíica, quos compoluiffe: ipfe perhibet, quorumque cauffa medicamentorum formulas in opere fuo.non tradidit, intercidere temporum iniuria. 'V. Codices MSS. librorum Aretaei neque copiofi.exiftunt, neque valde antiqui, Ad 408. qui mihi innotuerunt, referendi funt: Codex Harlejanur. | Eum Wigano coimmunicauit Ill. Harley , Comitis Oxonienfis filius vhicus, Maneus efl et inutiia capitula plura exhibet, traufpofita alia. Scriptus effe videtur non ex.vno exemplari, neque vno eodemque tempore, tamen vna et eadem manu. Licet trecentis vel quadringentis'annis parum antiquior eíle videatur, plurimisque paffim mendis laborans, eas tamen ex boni potius exemplaris, quam ex librarii defectu contraxit. "Eo víus eft, deque eo baec refert Io. Wigan, in praefat. ad Aretaeum pag. 6. Ex eo codice plus adiumcenii in emendondo. Zíretaeo. habui, quam fperare aufus fum: cum-omner huius au&forie JMSS. de quibus ad me notitia peruenit, εἰ parum veteres fiut, εἰ maculis etiam foediffimis inguinati.; - fiquidem huiur ope non moda verbir Iouicae fuae terminationes pa(fim redditae funt, Μά et proba ac fana fevtintiarum quarundam le£ione nitido terfoque huic au&tori ΤΟΙΣ pra- griur atque ekgaus wefiitutur. Quare coditem Zritaei., Horleyano emondatiorem, haud vllibi vxiflere crediderim. Codex l/aticatimr, valde recens. Ex .eo vix quicquam fuppetiarum haufit Ic. Wigan nifi quod dialectum quandoque eius auctoritate, vbi ceteri codices deficiebant, emendaue- ri, ἘΠῚ perquam vitiofe fcriptus ct aliis magis mutilus, Codex Zdluguflanur, paiiter, vt omnes, «mutilus, vid. de eo Dau. Hoefchelii catal. grae- «cor, codd. qui funt in bibliotheca reip. Auguft. Vindelic. nr. r13. pag.54. Eum imperfecte defcripfit, etfi eo in editione Aretaei concinnanda víus.efl, Georg. Henifch. vid. ei. praef. ad Aretacum. Codex Bauaricur, qui in. bibliotheca Monachienfi exiflit, Eum non defcripfit Georg. Henifch, etfi eo vfus eft. Vvvva Codex 108. Lib. IF. t. IP.. ARETAEI CODICES MANVSCRIPTI. Codex V'enetur, in biblioth. D. Marci. Eo quoque vfus eft Gcorg. Heniích.- Vid. Montfaucon ,. tom, |. pag. 466.. Codex Porifiur,. qui in bibliotheca regia feruator. Pleniffimus ef! omnium 5. continet. enim libri poflremi capita quinque, quae in aliis codd. defiderantur, quaeque genuiaa effe ambigebat Henifchius; Eum codicem. edidit /acobsr Gou; yIur in editione Arctaei Farifina, ab ann. 1554. in 8. quae graecarum Arctaei editionum priuceps εἴν. Duos infoper Goupylus codices hab.bat, alterum , quem. fuo. fumtu fibi comparauerat, alterum, qucm ex Cagclii mufeo depromferat:. : . [Codex Neapolitanus in bibl. regia, chartac. faec. XV. de cauffis et fignis acutorum morborum liberll, qui incipit a. dimidio capite 2. — de caüflis et notis diuturnorum ad- fectuum libri I1..— de acutorum morborum curatione ,, libri HI. deeft caput vltimum libi I!.] Codex Florentinus: eft in. bibliotheca Laurentiana Mediceo plut. LXXV. Papyraceus eil titulumque babet: Aretaei Cappadocis de fignis morborum et corumdem curationibus libri V. Is codex eft absque principio et fine. dialecto lonica.. Primum, quod legitur, caput eíl de tetano,. vltimum de melancholia. vid. Montfaucon. tom. Il. pag. 389. Bandini lI. pag. 162. In bibliotheca Cathedralis ecclefiae Pafamimee exflat P. 129..— Arctaeus. Cappadox de diuturnis et acutis morbis, ex. mufco. Phil. 1homafini,. nefcio an Graece. Montfaucon, tom. I.. pag. 489.. Aretaei Cappadocis medica exflant in biblioth, Ambrofiana JMediolanenf. Montfaucon tom.l: pag. 493. Alius codex Aretaci,, nefcio an Graecus,. exflat. in eadem bibliotheca. Montfaucon. tom. I. pag. 520: Aretaei Cappadocis certorum malorum curationes.exflant in bibliotheca Scorialenfi regis Hifpaniae. Montfaucon. tom. I. pag. 617. [Plüer Itin. per Hifpan; pag. 157.] Aretaei libri VII. graece exflant mutili in bibliotheca reg, Par. nr. MMCCIT. Libri VI. ibidem nr. MMCCLXXXIX. et; vt Hallerus putat. nr MMCCEXXXVIII in quo forte fcriptum Ru& de renum et veficae morbis Aretaet nomen fert; 5 Libri de fignis et caufis acutorum et dioturnorum morborum , et de iflorum curatione, cetera.mutilus codex exflat in. biblioth. reg. Pari. n; MMCLXXXVL.. ' Libri quatuor de caufis et fignis et curationum exflant in biblioth. regia Parifrm. nr. MMCLXXXII.. Solus liber I. de curatione acutorum elt in bibl. reg. Parif. nr. MM CCX. In bibliocheca B«uorica. Monachii eft praeter codicem ,. quo Henifchius. vfus. eft, etiam Aretaci liber de acutis mo;bis graece.. 'Tiibus codd. MSS.. vfus eft Petr. Petitus in comment. in Aretaeum ,. quorum vnvtn e bibliotheca collegii Claromontani Patrum focictatis lefu Coflardus, εἰ bib'iothecae praefectus, ipfi commodauit: alios duos ex,biblio:heca Menteliana accepit. Sed hi libi omnes ab vno. propagati videbantur. Menteliani tamen paulo melioris notae erant; Io. Albertus Fabricius et Michacl Maittaire To. Wigano vaiietates lectionum communi. carunt, Ar:taei exemplaribus impreflüs adícriptas. ^ Eas ex aliquo MS. codice fuiife de- cerptas, autumat Wigan, 1n praefat. ad Áretacum, pag. 7. In l » * Es s - S αὖ b EDITIONVM ARETAFI HISTORIA. Li. IF. c IV. | 09 —— In bibliotheca publica vninerfiratis Lugdwio- Batauae. exflat Henifchii graeco. latina editio Aretaci, in qua Iofephi Scaligeri n'anu plurima Aretaei loca fanantur, Gerardo Voffio: adicribente,. Vid. catalog. cius bib.iothecae, pag. 138. VL Elitionxm /fritaci hifloram optime expofuit Io. Wigan, qui illuflrandis omnibus,. Y . . E . d ad Arctaeum pertinentibus, maximo fludio vacauit.. .- Aretaei fcripta, priusquam graece lucem vidilfent,. /atize" prodierunt, Junio Paulo Craff5, profeffore Patauino, interprete. — Verfio Venetiis, apud lunras impreffa, anno 1552. ina. lu. praefatione, εἰ interpretationi adnexa, CraíTus refert, Aretaei codicem veterrimum et cariofum in manus. fuas incidiffe,. ipfum vero hunc codicem mon fanum integrumque fuiife; fed mendis inquinatum ,. multis magnisque vulneribus concifum atque laceratum. "Tranflulit tamen eum codicem in latinam linguam, collatis tribus aliis exemplaribus MSS. ex quibus multa cefliruit,. d-prauata correxit, confufa in ordinem redegit, loca, in quibus de medela dubirabat, afleifco notauit. — In margine libii paucu!ac variantes lectiones notatae reperiuntur, non graece, fed laine conferiptae. — Ceterum ii hac Craffi editione libri de diuturnorum morborum curatione fecundi capita quinque, fecundum fcilicet, ter&um, quin- tum, Ífextum atque fcptimum defiderantur, quae poflea in aliis'ediüonibus tam graece quam latine,, loco fuo reliituia funt. : Aretaeum primum graece edidit Jarobzr Gonpylie, adicdis iis libri poflrremi capitibus quinque,. quae in Craffi verfione defiderabantur.. Graece e MS. in Galliarum regis biblio- theca fe expreffiiTe teflatur;. duo:utm aliorum codicum Ope, qvorum vnum fuis fum iibus comparauerat, alterumy e Capelli-mufeo depromferat;; | Exemplar lioc. Parifiis nitidiffime excufum eft hoc titulo: "Ageroie Kovzzrx/cxg περὶ αἰτιῶν. καὶ σημείων ὀξέων καὶ “χρονίων παϑῶν. βιβλ. δ΄. Ὀξέων καὶ “χοονίων νόσων ϑεραπευτικα βιβλ. δ΄. “νειαεὶ Cappador.s de acu orm: αὐ diu/urnovium morboram caufis et. fignis Lb. 17. Do ceworum ac diuturnorum morborum curctione lib. / V. Ex bibliotheca regia: Parifie, apud /fudreaom "Turrebum , typo- graphwm regium, 15:4. 8. **. Textus contineur paginis 19s. Dcinde tribus folii continen- tur αἱ διωφόροι γραφαὶ καὶ σφαλμάτων τινῶν ἐπανορϑώσεις ν- variae lecliones ex MSS. codicibus cum conieciuris àquot non. comremnendi../— Editio haec efl nitidiffima, charta uriffima, margines. fpatiofi,, graeci vero typi elegantes quidem, at minuti. Maximam in hac edi ione operam impeadit Goupylus, qui: pracfationi ad Oddonem Caflillionium, cardinalem. nomen fuum praefixit, vt perpauci in ea typographi errores occurrant et trium iftorum codicum collatione Íenten'iae plurimae dépraua'ae cafligentur.. Eodem anno, fcilicet 1554, poft graeca tamen. publici iuris facta, Craffi interpretatio cum Rufo Ephefio arifiis edita eff apud Guilielimum.Morelium et lacobum Puteanum in 12. ἢ Titulum plenum vid. cap. de Rufo Ephefio, $. 4 Huic adnotati^nes locorum filiiciuntur, qui in Arctaei codice graeco ab interpretatione Craffi difcrepant. auctore G. /M. T. quas .notis fuis ad varias lecliones intermileuit in. fua ditione Aretaei loannes Wigan. Hic item capita illa quinque, quac Craffus non vercrat, «m primum la'ine 'raducta funt. Anonymum liunc fu fle Govopyluni, vix cübizari poteft. c elfum Cra(fum, {πη} Cra! Slim, ex Goupyli editone vertentem, fuiile l'ecius allerit. t uil. Morelium auélorem eile eius verfionis, putant alii. Vvvv 3 Secundum $i ΤΙ Τ᾿ ΟἿ. ἘΡΙΤΊΟΝΥΜ ARETAEI HISTORTE Secundum proxime memoratam editionem latinam Aretaei verfionem iatet. medicas artis principes imprelfit Henrieus Stephanus anno 1567. in Íol.* omiilis tamen notulis, quas * fub fine anonymus ifle editor adiecerat, Craffi verfio ab ipfo recognita, tradudlis .etiam .ab eodem capi'ibus quinque, quae ia priore eius editione deerant, Ba(leae, apud Petrum Pernam, anuo15giin 4. primum im- | preífa eft: licet a Craifo, vt ex epiftola eius, ad lectores data, patet, anno :555. abfoluta fi. Verum eam in publicum non prodiiffe ante annum 158r. inortuo iam Paulo Cralfo, conflat ex typographi ad lectorem epiftola, vbi haec leguntur: Edidrrat iam amíe luni: Paulus Craffus Aretaeum α fe € graeco in latinum verfum Venetiis: nunc vero, abipfo aute obitum recognitum, et multir capitibur ex graeco exemplari au&fum, (vt in praefatione feribit) filius eius Celfus. ad mos mifit. —. Ea verfio .prodiit cum mediis antizuir gratcis Junii Pauli -Craff, quorum titulum pleniorem vide cap. de Rufo Ephefio, $. 4. Sequuta deinde eft graeco- latina Georgii Henif?hii-editia: "Agereig Κασπάϑδοκος ἰατρι- κα. tiologira, femeiotica εἰ theyapeutica morborum acutorum et diuturnorum Ziretaei Cappa- dotis. "Graece εἰ latine coniun&lim edita tribus aurr. codicibus, Veneto, Bauariro, Auguflano collatir. — Cum commentario, quo ob[tura do&irina de nominibus et parte adfrEla morborum fingulorum cum fuis fignis perfpicua methodo illuffraiur, Zntore Georgio Henifchio B. medico 4uguflano. Auguflae l'indeliorum, fumtibur Georgii JVilleri apud. Dauidem Fyancum, 1603. fol. Ἔ 'In praefatione fua dicit'haec'Henifchius: Tria iv/pexi mantferipta, Pinetum, Bauari- cum.et Aluguffanum. — Idem eft initium in elvguflano, quod in Lutetiano exemplari: deficiunt autem in illo fex (error hic Henifchii eft: nam quinque tantum capita in fecunda editione adiecta fant) capita, quae defiderata in prima editione. F'enstum et Bauaricusi contyatfius eft, virumque a fexto capite περὶ cerayB desiumn incipiens, et fex ilis capitibur fimlitey carcns. Hacc vero capita, quae non alibi, quai in regio codice reperiuntur, genuina εἴτ, 4101 fot caufa ambigo. Aetium. eni ferm. 1I. cap. 1. de diabeíe agens ἐπ Aretaeo excerpfit, quae is eius capite de diabete non leguntur, legi vero deberent, fi legitimum etf. Confotat Heni- fchium Wiganus et id inde factum efle putat, quod Aretaei caput de diabete mancum fit. De editione fua haec amplius Henifchius: 4ddidi autem conuzrfionem. Iunii Pauli Croff Pauca quaedam, inferta textui latino «et diuerfo ckara&iere tiupre[Ja funt, ex notis anonymi Galli. — In margine variae funt le&iones, partim annotatae a lacobo Goupylo, partim ex codice Augu/lano. — Item , ne imperfe&hus (7) effet. Ziretaeur, et ad vfum minus accommodatus, colores illius cóliterates purpuriffo Galeni , et Alexandri Tralliani, inprimit vero Pauli Zegi- utat, rtcOntintare el Wiancum fuis partibus abfoluere volui, εἴς. Idque fecit inaniter atque infeliciter: quae enim defunt, omnia ex his auctoribus fuppleuit, qui tamen'in omnium ma- .nibus funt, neque Aretaeo vel in medendi, vel-adeo in fcribendi ratione fimiles. Typi folum in hac editione Henifchii laudem merentur. Ηἰ maiüfculi funt, oculisque degemtis grati, Quae ex aliis in textum recepta leguntur, miinore typo diftincla funt... in .obeunda reliqua fui numeris parte infcium hominem et incurium fe geífit... Codices, quod ἀπο, ofcitanter contulit, vt noua eorum collatione opus adeo fit. Aretaenm ne.vno emen- dauit fere loco. Neque variae lecliones vllae ex Vencto ac Bavarico codice in lihro legun- tur. Excerpfit varias lectiones partim. ex Goepyli ejione, partim ex codice Aug:flano. N eque EDITIONVM: ARETAEI HISTORIA — Lib.1P.cI7. πὶ Neque tamen. etiam im hoc: codice: conferendo: magnam diligentiam: adhibuiffe videtur. Verba quaedam e textu expulit,. quae. et auécloris fenfoi optime congruunt, et intellectu funt facillima, in eorum: vero locum: quasdam inanes literas fubflituit, Auguflani vero co- dicis varias lectiones quasdam ,. vtut optimas ac textui maxime congruentes, non recepit in txtum. Textum cum omnibus erratis. ex Goupyli editione,. aectum erratis typographi edidit, Latinam verfionem- fine minima. emendatione reliquit. ^ Commentarii,,' quos ad. texuit, auctorem non illuflrant, fed.res continent, ab.Aretaei ingenio alienilfimas, quae Lennifi ex flolido capite profectae exiflimari poffunt. "Agerena Καππαδόκθ, περὶ αἰτιῶν καὶ σημείων ὀξέων καὶ χρονίων παϑῶν βιβλίω τέσσαρα περὶ Depovmeims ὀξέων καὶ χιρονίων παϑῶν βιβλία. τέσσαρα. /Iretuei Cappadotis de caufis εἰ fignis acutovum et diuturnormm morborum libri φισίμογ. [6 curatione acutorum et diuturnorum morborum libri qvatuor... Cum MSS. duobus Harleyano et l/atitano contulit : nonomque verfiouum dedit,. lohannes ]Figon. A. IM. Aedis Choifli alumnus; — Accedit: Prae- fatio :- differtvtienes im. Llretaenm: Varice. Le£fiones :: Notae, ἐξ emendatienes: Tra£latus de Jonica. Ziretaei dialeflo:: quodque: d. füiribores: huius auGforis. votes. exponit, lexiron.. Oxoniae, etypographeo Clareudoniano ,. 1723. in-fol. mai, * Ea Wigani editio eft omnium ,. quae hactenus prodiere, fplendidiffima, acc ratiffima, pleniffuna,.| Sufcepit Wiganus laborem cius editionis parandae.impulfu Ioannis Freind. Fun- damentum ei praebuit textus: Goupyli ,. qui:Henifchii quoque erat: contulit vero. diligenter duos MSS. codices Harleyanum atqoe Vaticanum, nec non lectionis varietatibus ab Io. Alb, Fabricio atque Michaele Maittzire ipfi cominunicatis, paucis quidem ,. at vtilibus,. vfus eft. Eo modo noua, et prioribus longe accaratior textus recenfio nata eft. eo magis commen- danda, quod Wiganus in lectionibus recipiendis neque timidus: nimis, neque audax fuit; fed meaium tenuir,. Latinam verfionem: de nouo dedit, quia Craffi traductio, non qu:dem prorfus adípernanda, tamen faepiffime, quod MSS. vitiofis vtehatur, obféura et dubia eft. Haec Wigani verfio optimis quoque atque probatiffimis merito adnumeratur: etiam vbi graeca ita corropta funt ,. vt iis mederi plane defperaret,. ea non fine fenfu probabili auctoris. que de iis rebus: traclationi hzud. incongrue adumbrare tentauit: ^ Variantium lectionum congeriem e libris editis: et MSS,.collectam, ad editionis: huius paginas lineasque accommo- : dauit, diligenter: fimul: notatis omnibus, quas: vel. receperit, vel:eiecerit:. 1n notis, has lectiones fequentibus 7. copiofiffimis ,. doctiflimis, cur quasdam receperit, quasdam reiecerit, rationem dedit, Coniecturae eiussin emendando factae, vtplurimum fimilibus vel Hippo- éraris, v.] Acti, qui Aretaeo-m. xime vfus effe viderur in compilandis libris fuis, hinc magni ad Arctaeum illuflrandum vfus eft, vel. Areraei' ipfius loquendi modis: flabiliuntur. — No'as fequitur tractatus de Aretaei dialedo, auctore Michaele Maittaire,. qui cum librum fuum infigyueur de dialectis graecis edidit; nondum in Aretaci fcripta inciderat ;; verum vbi poftea auclorem hune euo uillet, et'qraedam dé eius dialecto collegiffer,. ea rogatu loannis Freind digentiffime rccenfuit et vira. cum. Aretaei libris imprimenda permifit; — Lexicon tandem adiccbim:efl: vocum, Aretaeo propriarum. antiquarum ,. poeticarum ,. lonicarum, non nifi hs, qui phrimum in eios lectione verfati fant, intellectu. difficilium. | Sed lexicon alpha. beti ordine dig. flum cfl, ita; vr et iadícis loco haberi poffit. Fi lexico etiam loca aliorum medicorum. veterum. infunt,. ex quibus compofitiones medicamentorum, quae. Arcraeus commen. x ^ H pa Lib IV.ce1/. CEDITIONVM ARETAEI HISTORIA commendat, peti poffunt. — Praefixae funt diífertationes doctiflimae de Aretaei aetate, fetla, opiuionibus, in anatomicis Ícientia, et praxi medica. ." Textus graecus vnius tàntum vel alte- arius literulae menda laborat, typis Oxonienfibus maximis.atque optimis excufas. | Notandum quoqae ell, Aretaeum primum medicum fuifle graecum , q«i vnquam prelo Oxonienfi fuerit fubiectus. Eius editionis trecenta tantum impreila fuiffe exemplaria, docet-H. Boerhaaue, in praefat. in Aretaeum. — [add. Acla erudit. LipL aun. 1728. pág. 97 εἴ 106.] "Agereag Καππαδόκο περὶ αἰτίων xod σημείων ὀξέων καὶ χοονίων παϑῶν βιβλία τὲσ- xem. Περὶ θεραπείας ὀξέων wg] χρονίων παϑὼν βιβλία τέσσαρα. 7’ εἰπεῖ Coppod «cir de caufis ef fignis acutorum et diuturmorum morborum libri quatuor. — 42e curatione acuforvum et diuturnorum morborum libri quatuor. | Cum commentariis in'egrir Petri. Periti , medici Pari- βρη : atque clariffimi doannis ]l/iggani doGlis et laborioftr-moris et. celcberrimi Motiairti opii/cu- lis in eumdem , tandemque .eruditifimi atque celebrat fimi Dauelis I, dhebn: ΤΠ αἰεὶ obfer ua- tionibus.et emendatis.....Editionem curauit Hermanuus Boerhaaue, Lugduni Hatauorun, opud lan[Jonior van der Za, X731. fol; mai, *... Ad manus etiam «mihi eft ediiio, quae vidcri pof- fet, altera, ab anno 1735. fol. *.quae vero plane ea e(t, quae ann. 1731. "Vypographus tan- «tum alium titulum eum anno 1735. imptimendum curauir.. Mcum excmplar adeo titulo, qui .anno 1731. imprefífus eft, at ob nouum titulum lacerato , non caret. 'Quum veterum medicorum praeter Hippocratem et Galenum copia.non effet, cogitabat "Boerhaauius de eis eodem modo edendis atque iongendis ,. prouti Charterius.Hippocrarem et :Galenum iunxerat, ita, vt bibliotheca Graecorum medicorum haberetur.completa. ΘΕῸ vero -carens et feceffu, Ioannem van Groeneveld, luris vtriusque.et medicinae Doctorem, excita- vit, vt vellet.cum ipfo fuflinere negotium, quo collatis confiliis vna publico deflinarea. ld operis is alacer e(t aggrelfus, ira, vt totus rextus graecus cum latina verfione impreffus foerit .anno 1719. vna cum fubnexis notulis. | "Tum coepit Doerbaauius digerere Petiti commentaria án Aretaeum, "Menagio memorata, et a Dan. Clerico defiderata. | Interea temporis Richardus "Mead Boerhaauium donábat Aretaeo, a Wigano edito. :Doluit Boerhaauius gauifus..« Doluit inprimis, fe iam prius inprimendum curauiffe hunc auctorem, feque, «vbi fciuiffet Wigani propofitum, ante impreffum fub fuis.aufpiciis Aretaeum, .omnia Petitiana Wigano fuiffe do- naturum. -Sed continuandum propofitum editionis erat.a Boerhaauio, qui ingenue fatetur, nullom ipfi in ea proturanda deberi laudeni , uillam gloriam. "extus Goupyli efl. | Verfio Ia- tina, textui appofita, .Crafli; quam Henricus Stephanus edidit in principibus artis medicae. In- notulis fubiunétis habentur, quae Iofephus Scaliger. adferipferat margini fu: libri ex editione Henifchii, quem librum poflea Io. Gerardus Voflius, .deinde Ifaacus Voflius habuere, nunc bibliotheca academiae Leidenfis (vid. fupra $. s.) poffidet. Sunt hae emendationcs fere quin- quaginta per totum librum. Appafitae etiam funt in his notis correcliones Petri Petiti ex manufcriptis ingenioue , nec non emendationes Goupyli et Heuifchii, ' Varietates etiam in verfionibus Iunii Pauli Craffi, Henichio, Petiü, Scaligeri, :notatae funt. — Poft textum aucto- ris curauit fubnectendos integros Petii Petiti commentarios, qui anno 1662. fcripti diu latue- runt, intereaque temporis, -vbi editionem fuam Boerhaauius parabat , Londini etiam typis -excufi funt 1726.4. * "fed non integri, verum tantum in tres priores libros. ᾿ Hinc huic Boer- haauianae editioni id proprium ell, quod integros Periti comentarios in olo 7iretaci libros continet, alibi nufpiam editos, Addidit deinde.omnia, quae Wiganus illuflrando Aretaco protulerat, COMMENTATORES IN ARETAEVM — Li1F.rIP. zn protulerat, difertationes, varias lectiones, notas, Michaelis etiam Mattairii commentarium de dialecto Aretaei, indicem vocum, Aretaeo propriarum, cet. Addidit etiam Dan. Wilh. 'Trilleri coniecturas et emendationes in Aretaeum, quas ille in Actis publicauerat Lipfienfi. bus, aliasque praeterea, quas Trillerus ad eum mifit. Index tandem appofitus efl, a Pelle. rino confeclus, rerum medicarum, in Aretaeo notabilium. ZIretaei Cappadocis medici libri P7 II. accuratiffime in laiinum fermonem verfi ct ad Bocr- haauionam cditionem exprefji prodierunt latine Zrgentorati, 1768. g. * Latine etiam prodiit Aretaeus ex Io. Wigani verfione, Vindobonae 1790. 8.* Plena eft ea editio errorum. Geruanice verfum. Aretaeum cdidit F. O. Dewez, Viennae, 1790. 8. * cum notulis, parum vüiibus. [anglice 7. Moffat, Londini 1,85. 8.] Editio Parifina Aretaei graeco-latina, quam auclam memorat Merklini Lindenius renouatus Petri Petiti annotationibus, non prodiit. VIL Commentarii in Aretacum exflant Petri Petiti, medici Parifini, anno r662. ad finem perducti. — Hos breui prodituros fibique infcriptos teflatus efl Zenagius, ad Diog. Laert. anno 1692. editum, pag. 253. Eosdem commentarios memorat etiam Dan. Clericus in hift, de là med'cine part. II. lib. IV. f. II. cap. 3. pag. 308. edit. Hagan. 1229. at ab eo non vifos. Eos comumnen'arios, Petiti manu fcriptos, anno 1703. acre fuo redemerat Ioannes lenfius, a quodam typotheta, qui victum artis huius opera quaeritabat in typographia Pauli Schelti, Hagae Comitum. — lle vero referebat, fe id manufcriptum volumen reperiffe in ciflella, Lutetiis Parifiorum Hagam delata, cum viri fuppellectile ab anicula matertera, in Galliis defuncta, cuius paupercula ad eum hereditas peruenerat. — Ab Ienfio ad Boerhaauium transierunt. Editi funt hi Petri Petiti commentarii in tres. priores Zretacei Cappadoris libros Londini, 1726. 4. * Editor eft /Mich. Maittaire. De Petri Petiti vita et fcriptis commentatio praefixa efl. Ex Graeuianis fchedis hi commentarii enati ab eoque publicati funt. — Sed non integri ad eum peruenerunt et pars eorum poflerior ab eo non potuit reperiri. Integri vero ἐπ octo Acla libror cceimmentarii redeunt in editione Boerhaauiana. Philologici et critici funt. Ad Aretaeum illuftrandum haec tandem fcripta pertinent : " Sepia Voluox 70. van der Linden. — Prodiit feorfim Lugd. Bat. 1653. 4. et exflat in feledt. Leid. 1653. 4. * pag. 89. pertinet ad Aretaeum II. de cauflis et figu. acutor. cap. 6. In Diario Britannico 1751. exflant obfzrvationr fur quelques. maladier Jingulieres d* Aretée εἰ de Cacliur Zdurelien, Dan. Wil. Trilleri coniecturae et emendationes in Aretaeum, e Boerhaauio receptae, proflant in Actor. Lipfienf. ann. 1728. pag. 101 fq. In Zo. Ern. Imman. {{ οἰ εἰμὶ antiquit. medic. felectis, len. 1772. 8. * in quibus commen- tationes academicae continentur, antea editae occurrit nr. VIII. pag. 159. commentatio de morbis veterum obfcuris, et nr. IX. de trenae. cattae acuto morbo apud Zlretaeum., Scripfit in has commentationes Il]. Ba/dingerur duo programmata, alterum de venae cauae acuto morbe Fol. IF. Xxxx in τᾷ Li. IP. ΠΟ. ΚΝΕΙ VARIL ἘΡΗΕΒΙ AETAS, VITA in Zretari lib. 1. enp. 8. Ienae. Yp11. 4. ὃ quod recufüm leeitur in. Grauneri diit. Iénenfib: vol. I. pag: 2^9. alterum. quos docet Zirztaei ὥσϑιμο πνευμῶδες. veteribus. uon. effe ignotum. - Jen. 1772. 4. * Zlretatus de puilinosum inflammntione, Con!extum Graecum. adicla latina ver, rn one edidit emendationes ct commentarium adiunxit. Carolus fJ eigel. Sed. 1. Lipf. 1199. 4. * ΟΡ SEV DE. ΞΕ O* -E PIE SEXO: L. Rufi varii. | Evhefii actas, vita. YI. Rufi libri qui fuperfunt. ΟΠ]. Codices.MSS..— IV. Editio-- nes. V. Libri Rufi perditi. | NI. [ndex alphabeticts auttorum, quos Rufus nominauit. “ [Studio. Zo. Chrift. Gottl. Ackermaun , Med. D. et Prof. Altorfin.]; K 1 Πρ δος inter Platonem δὲ Alexandrum Magnum Gregorio Abul. Pharajio: referente in hiflor. dynafliar. IV. pag. $9. edit. Pocock. artis medicae periia claruit enis, atque €i docendae operam dedit. — Suztgue,. inquit Abu. Pharajius,. de e» libri ab ipfo compofti, quanquam: tenues. 11: eius theoriu progre[]Jur. fecerit et minus firmis probatioubus vtotur. — Plr- raque ab ipfo: dicia. comf'utawif Arifloteles in libris de saturali plilofonhia , vt et Gialeuns, qui argumenti; per[piculs errorer ipfiur demonffrarunt.. Sed is. Rufus longe ab Ephefio nofiro: alius fuit, fi vmquam exflititz efl enim inter eius Ruft tempora, eiusque, euius anatomiei libri adhuc fuperfunt, intervallum fere quingentorum annorum. Alius etiam fuit Zeus: Rufur, cuius meminit Galznur libr. VIT. de compofir. niedicementarz fec. genera. cap. 6. tom.. XIII. pag. 838. edit. Chart. Prrfum vero: Hierocem: Thebanum, quem rcfert "T ;iraquellus, nullum reperio ,, licet Hierax Thebanus laudetur a Galeng- hb: V. de compolit. iedicamen- tor. fecundum genera cap. 1r. pag. 79*. tom. XHIE. Qro v&o. tempore Ephrfins Rufur, anatonicerum librorum, qui füperfont, aliorum- que multorum, qui interierunt, auctor, vixerit, incertum: efl. 81 "Tze:zae fides habenda. eft, in chiliadibus, vetuílus auctor eft, et Cleopatrae reginae Acgypti, medicus fuitz fi vero: Suidae, quem plerique in aerate. Rufi Ephefii fequuntur, in iisque Guifielue Clinch, prae- flantiffimus de Rufo et Rufi feriptis. auctor 2 ncc. non. Georg. Zr. Mirküuus 59, | Dan. Clericus *) et Hallerus *), cum Critone fub "Traiano floruit. Qood etam ex Glo patet, qui Hadriano imperante natus, Rufum, quem faepius cum. laude citar, inter. recentiores numerat^). lpfe vero ARufur, etfi multos medicos ciat, hi tamen. omnes ad antiquiores pertinent, Li d». Ribliotheca anatomica tom. I. pag. 78. £) Galenus de atra bile cap. t. tom ME p. jas. 8) Praefixa ea eft differtatio operum Rufi Ephe- fii editioni, ab hoc viro profectae, Londini, 1726. 4. b) In Lindenio renouato pag. 952. conf. quo- que Wolfg. Iufti ehronolog. medicor. C) ΠΗ͂Σ de la médecine part. ΠῚ. lib, 1I. thap. 2. edit, Chart. τῶν δὲ νεοτέγων cus γέγοωπται περὶ με- λαγχολίας τῷ EQno Piu. Conf, eiusd. commentar, in. libr. VI. Hippocratis de morb. vul- garibus comment. I. nr. 10. tom. IX. p. 573. edit. citat. *. TN / : : . .adparet, quam vitam . egerit. E e. , , & 'RVFI.LIBRI QVI:SVPERSVNT — Ια πὶ pertinent, de nullis vero, :vt fibi coaetaneis, loquitur, 'ita, vt ex tiis nihil defumi poffit, quod illius aetatem commonflret, De vita eius auctores onines filent. Neque ex fcriptis eius Ejus imaginem, ἢ modo vera eft, ex Diofcoridis codice "Vindobonenfi fumtam, contueri licet apud Gromouium , in thefavr. antiq. Graecar, vol. III. «tab. ecec. .conf. 7/of/us de pliilofophia.cap. XII. $. 14. p. 97. :Saxii-onomaft, literar. tom. I. | pag. 283. ς 1 — : - ᾧ * . P , "m 'TI. | Soperfunt .adhuc de fcriptis Rufi valde :aumerofi; tres libri, quorum duo mutili funt. "Nempe Περὶ “τῶν ἐν κύτει καὶ νεφροῖς παθῶν, de vefitae renumque affetlibur, liber, extrema ;parte mutilus. legi φαρμάκων καϑαρτικὼν. de purgantibur medicamentis, Eius tantum fragmentum exflat, cuius principium et finis deeft. | egi ὀνομασίας τῶν τὸ ανθρώπϑ guogiay γ ide corporis humani partium :adpellationibur dJibillh. — é [ 'Dictione vtitur Rufus in liis libris Attica, fimplici, graui, concifa, “εἰ breuitate, omni verborum pompa ornatiere. "Minutifima quaeque in praclicis libris morborum difcrimina notauit, curandi viam indicavit, vbefiorem medendi methodum fuggeffit.Suppurationem visrum vripariarum optime pertraciauit, confilia ad eam curandam vtiliffima dedit. In. me. dicina doginaticorum fectae eum fuiffe addiclum et ex libro de renum εἰ veficae affectibus patet, in quo omnia ad dogmaticorum fy(lema digeífit, et ex fragmento de purgantibus, in quo diligenter. humores: notat, quos pharmaca, quae ab eo.nominantur, purgent. In anatomico opere ct fententias «quasdam veterum de rebus, ad φυσιολογίαν pertinen. tibus, defcripfit, nullibi.alias reperiundas, .et ipfe miro artificio de partibus corporis humani fcripfit. "In libro primo externas partes primum recenfet, deinde internas. Infundibulum primus in libro fecundo defcripfit, iuxta quod nerui optici difcedant. Oculi eiusque partium deferiptioni miram. operam.dedit. — Ipfe in diffecandis cadaueribus fimiarum fefe .exercuit,. tironesque monet, ne éius generis exercitia neglgant, ac ita non folum de rebus anatomicis, fed etiam botanicis, practicisque fcripfit, vt ab veteribus maximi fit aeflimatus, a Galeno vehementer laudatus, ab Oribalio vir dictus fit maximus. Eius merita circa rem botanicam receüfet Hallerur in bibliotheca botanica, tom. 1. $. 48. pag. 107. circa.rem .anatomicam, in bibliothec. anaton.tom. I. $. 53- pag. 78. et circa inedicinam practicam in bibliotheca medi- 2 : cinae praclicae tozn. L. $. 53. pag.17 TIL Libri de adpellationibus partium «corporis humani primi binae, vtvidentur, Rufi ex(litere ἐκδόσως. — Quae enim in a//ero, quem vocant, Zibro primo Rufi de adpellationibus - corporis humari partium a pag. 46. vsque ad pag. 52. edit. Clinch. continentur, ea in praece- deni libro totidem fere verbis exprimuotar. Quod aut ideo factum effe poteft, quia Rufus fuum librum poflea itcrum edidit, aut etiam a librariorum incuria forfan profectum eft. Praelectionis anatomicae mateiiam , quam fuis habuit Rufus, hunc alterum Rufi librum pri-. in diff. de Rufo et Rufi Ícriptis, editioni Rufi mum continere, Clinchii fententia efl, Xxxx 3 praefixa 6. Li. IV.c.V. . CODICES. MSS. δον praefixa pag. 16. His libr's Kónigio videtur vfus effe Pollux, libro fecundo onomafüci, b- cet nusquam Rufum nominetenus laudet Pollux. Codices MSS. librorum Rufi, et quidem eorum, qui typis exfcripti funt, nempe /ibri de adpellationibur corporis humani partiwu, de reuwimn et. vefiae affelibus et fragmenti de pur- gantilur hi exftant: » Codex graecus bonae notae libri de partium corporis humani adpellatione exflat in bi- bliotheca Caefarea Zindobonenfi, tefle de Neffe], part. IV. pag. 145. Exflare etiam. eorum librorum codicem MS. n biblioth. Bernenfi, notat G/.. Cinch. in diff. de Rufo et Rufi feri- ptis pag. 19. [et Sizmer in catalog. codd. in biblioth. Bernenfi, pag. 589.] S . b Ὁ ^ * , * L . . Rufi Ephefii ὀνομασία! τῶν 78 ἀνϑρωπδ μορίων exflabant graece in. bibliotheca cardina- lis Ottoboni. Montfaucon, tom. I, pag. 186. Rufus Ephefius de partibus humani corporis exflat, nefcio an graece, in aliqua biblic- theca Romana, cuius nomen Montfauconio excidit tom, l.. pag. 2o1. Nomenclaturae Rufi Ephefii partium humani corporis exflant duo codices, vt puto, graeci, in bibliotheca Ambrofiana 7Mediolanenfi. Montfaucon tom. I. pag. 504 Rufus Epheftus cum Aretaeo. — Idem cum Oribafio. — Rufi Fphefii opufcula me. dica exflant in biblioth. reg. Parif. nr. MMMCLXI. MMMCLXII. MMMCLXIII, Rufi Ephefii nomina partium hominis exflant graece in biblio:h. reg. Pari/in: ex biblioth. cardin. Radulphi. Monrtfauc. II. pag. 769. Rufus Ephefius de partibus . corporis humani -exflat in bibliotheca Colbertina, nr. MMMMMLXVIII. biblio:h. reg. αν Monifauc, IT. pag. tor. Rufi Ephefii medici opera exflant in biblioth. Guil. Pelliferii. Montfauc, IT. pag. 1199. Rufus de partibus humani corporis ex(labat in biblioth. Dn. Pr. de AZefiue.. Montfauc, H. pag. 1327. . Rufi Ephefii nomenclatura partium humani corporis exflat in biblioth, regia Taurinenf. Montfauc. Il. pag. 1401. [catal. codd. graec. biblioth. "'aurin, pag. 415.] Rufi Ephefii monobiblon de his. quae purgare oportet, et quando, et quibus medica- mentis. ldem de morbis veficae ac renum exflabat graece in bibliotheca Zfaaci Foffii, vid. ca- τι}. MSS. Angliae et Hibern. tom. ll. nr. MMCLXXXIt. Exflant iidem libri graece in bibl, publ. vniuerf. Leidenf, vid. ca'al. eius biblioth. pag. 395. Rufi Ephefii uovof2i9Aov de purgantibus exflat graece in biblioth. Zuguflan. vid. Hoe- fchelii catal. MSS. gra cor. bibliorh. Auguflan. pag. 54. Codex etiam eft de purgantibus in biblioth. Laurent. Medicea, Bandini III. pag. 152. Rufi Ephefii de veficae et renum morbis liber, cuius et finis deeft, et paginae quaedam corrofae funt, cxflat graece in bibliorh. Zuguflan. vid. Hoeíchel. pag. 54. qui &mu]. me- morat libellum vtrumque plura fuppeditare, quam auctoris huius editionem Parifinam ab ani. 1554. Chirürgica. « EDITIONES RVEI Iu. P Ἐν Chirurgica Rufi exflant iu. bibliotheca Laurentiana Mediren, graece, collectore et fcri- ptore Niceta Plur. LXXIV. Montfaucon tom. ᾿ pag. 385. Ea poflea edidit cum aliis chirur- gis eius collectionis Cl. Cocchi. IV. Editiones librorum Rufi, qui ad nos peruenerunt, paucae funt. Princeps haec eft: '"PeQa Egezía “περὶ τῶν ἐν aUe καὶ veQpeeis παϑῶν. περὶ τῶν φαρμάκων ka d αρτικῶν. περὶ ϑέσεως καὶ ὀνομασίας τῶν τῷ ἀνθρώπϑ μορίων. Σωρώνε περὶ μήτρας καὶ γυναικείξ eidoig. Μπῇ E hefi de ve/fcae reutii que morbis. De. qr 'rgontibur medicimevtir, — De parti- bus corporis humani, — Sorani de vtero e£ muliebri pudiendo. — Ex bibliotheca Regia. Par /fáir, apud /ilremn Turncbum, iypographum Regivm, 1554. 8.* Prodiit ea editio eodem anno cum Aretaeo, eadem forma, ex eadem bibliotheca, et eodem editore, lacobo fcilicet Goupylo. — Praefatio nulla legitur. Poft locos vero ex Suida de R..fo et Sorauo fequuutur variae lectiones quaedam, et paucae ex codd. reliquis graecis Rufi in bibliotheca regia Parifina excerptae, has vero lecliones textus graecus. Aliam editionem gráecam ex Aflruccii catalogo Parif. 1556. 8. notat Hallerus, biblioth, anatom. tom. l. pag. 79. dc qua vero equidem dubito. Graeca et latina Rufi editio vna tantum prodiit : Ῥέφε 'F Φεσίξ περὶ τῶν ἐν κύτει καὶ νεφροῖς παϑῶν. περὶ τῶν Φαρμάκων καϑαρτικῶν. περὶ ϑέσεως καὶ ὀνομασίας τῶν τῷ ἀνϑρώπϑ μορίων. — Rufi Ephefíi de veficae renumque morbis. De purgantibur medicamenti. — De partibus corporir humani, — Nunc iterum typis πιοπα πα Guliehuvs Cl nch, M. 1). Qui et diff;rtationem de Zu&lore eiusque fcriptis, vna cum commen- fariolo de vfu idoneo vefrcantivm in morbis curandis adiecit, — Londini , 1726. in 4. * Textus efl Goupyli , verfio Iunii Pauli Craffi et Goupyli, quam mox enarrabo. Craffi verfionem aliquot locis emendauit editor. Practerea editor in ea editione nihil pracflitit , ni(i quod eam accurate et niiide typis exfcribendam curaucrit. Latina verfio librorum Rufi de partium corporis humani adpellationibus Zumium Paulum Crajjum auctorem habet. Diclio in ea a graeco idiomate nimis recedit, notante Clinch in dilT. cit. pag. 18. Ea primum prodiit cum Aretaeo Cratli Venetiis, hoc titulo: Alretaei libri 11. et Rufi Ephefiü de corporis humcni oppellationibur libri 111. a Iunio Paulo Crajfo latinitaie donati. L/enetiir, apud Juntas , 1552. 4. mai. Poflquam vero anno 1554. Goupylus Aretaeum Rufumque pleniorem ediderat, (frag. mentum enim de purgantibus ac libellum de renum et veficae morbis Craffus ignorauerat) Goupylus, fiue, vt alii volunt, Morelius hoc fragmentum de purgantibus et librum de re- num ert veficae morbis interpretatus efl. — Plenior hacc Rufi verfio lana cum Arctaco prodiit hoc titulo: Aretaei libri VIII. Rufi. Ephefi de hominir partibus libri 1T. Isymio Paulo Craffo in- terprete, acce. quae Croffur nov vertit, ZdIretari aliquot capita, Καὶ fi liber de vefitoe oc venum nfedibur. — Einrdem de med:comentis purgontibus | /ddotatiomes l.corum, in quibus ab inter. prie Graeca difcrepant. — Parifiis, apud Guil. Morelium, 1554. 12. * Xx xx 3 Eam 718 Lib. IF. é. V: ;LIBRI RVFI 'PERDITI " Ἕ RAP - . m » i. " BITS. ^ : Eam latinam Goupyli, fiue Morelii .editionem iterum edidit Herz Stepkante, in zrüis medicae: principibus , ;Parif. 1567. fol..* ' Libri HE de partium corporis humani .adpellatione redeunt |atine, .ad primam apud Iuntas editionem, in.collectione Baüleenfi snedicorum veterum graecorum , quae .hoc :ti- tulo. prodiitz Wes Medici antiqui Graeci, Zretaeus, Palladius, Rufus, Theophilur, Phifici e£ chirurgi. Par- tim numquam , partim antea ,. fed nunc au&liorer editi. Omnes a Junio Paulo Craffo medico st Profiffore Patauino Latio "donati, — Quibus accefferunt. Stephani. Zitheniemfés .et ipfius Cra] : Quaeliones medicae ac naturales. Bafileae , «ex officina Petri Pernae, 1581. 4. * In Zndreae V/efalii anatomia, addita munc pofiremo «etiain antiquorum anatome , I^ent- fiir apud Io. Znton. e£. Iacobum de "Franciftis edita fine anni mentione (et auno 1604:) fol. Rufi anatome, 'in tabulas.redacta, et quidem appendicis loco, -peculiari hoc titulo. occurrit: V niuerfa antiquorum. anatome tam offium, quam partium externarumz ex Rufo Ephefo medico antiquiffimo :- tribus tabellis expliata per Fabium: Poulinum. — Quibus acceffit quarta ex Sorani mediti antiquiffimi fragmento graeco non antchaciíatizo fa&lo de mairie. /enetiir apud Io. Antonium et Jacobum de Frantifcir , 1604. fol. * : "Nouam editionem Rufi ad MS. Bernenfe ;recenfitam, eraeco- latinam molitus eft'Mar- tinus Bogdanus, tefle Th. Bartholino, Cent. IV. medic. cpifl, pag.37. ;Ea vero.editio.lucem non .vidit. 'V. "Multos praeterea Rufus Ephefius libros fcripfit, ex quibus aut fragmenta tantum proflant, feruata a Galeno, Oribafio, Aetio, Arabibus, Rhafe maxime, aut quorum tituli tantum fuperfunt, quales vf. 9. collegit Suidas, .2ut qui denique .ex(lant quidem adhuc, δὲ án bibliothecis adhuc inter codices "MSS. latent. Adducam titulos.eorum .librorum , ;fimul. Ἶ que auctorum, .a quibus memorantur, locos. 'Suida referente hos libros fcripfit: Περὶ διαίτης libros V. Ἔχ eo «multa fe fuinfiffe fcribit Oribafius, in med. collea. lib. V. cap. 3. Ἔχ iis libris forfan etiam funt loci de.aqua, quos habent Ga/emur in tomo VI. edit. Chart. et Aetius, lib. III, cap. 165. — De edulis locum feruauit Oriba/ur med. coll. lib. IV, cap.2. Multa alia ex iis libris loca collegit allerur, 'in biblioth. med. praét. tom. ], lib. I. $. 53. pag. 174. 175. 'Eos 'faepillime citauit Rhafes. Sed plures libri eran, üam V. Ex Rufi de ;vino, qui efl-lib. XIL .de diaeta, fragmentum. habet Oriba//us, med. coll. lib. V. cap. 7. Heg) διαίτης mAecvrov. librum T. Περὶ τραυματικῶν Φαρμοίκων. librum. Περὶ τραυματισμὲ ἄρθρων. librum [. "Idem forfan 'hic liber eft. cum eo, qui. e? de morbir, qui articulis contigunt,, ex quo Oribafius medicin.:collect. lib. VIII. .cap. 47. Hie- ram Rufi defcribit. Περὶ σύκων. librum 1. "Excerpta.ex 'hoc libro vid. apud Oribof. lib. 1. med. colledt. cap. 40. Περὶ. L'BRI RVFI PERDITI.- Li. IV.c. V. — «9 Περὶ ἀοχαίης ἰατρικῆς. librum I. 1 Περὶ γάλακτος. übrum L. Is tamen, vt' videtur adparere ex Oribafio med. collect. lib. ll. cap 61. in quo excerpta ex eo leguntur, pars librorum περὶ διωώτης forfan fuit. 6 lactir. Potione ex Rufo. lcgitur in Oribafii fynopfi libr. IV. cap. 40.. Περὶ cg. librum I. Eum: quoque Rhafes citat... Περὶ μέλιτος: librum E... Videtur is- liber fuiffe pars librorum περὶ διαίτης, quod adparet ex Oribaí. icd. coll. lib. II. cap. 63: i. Porro feripti ab eo exfliterunt z: Libri therapeuticorum, qnos memorat Galenus, in praefat; ad lib. VI, de fimplic. me-- dicam. facult, Hi libri cum libris eiusdem argumenti Árchigenis, Galeni et aliorumi veterum infignium medicorum exflaat in. b.bl. Laurent. Medicea plut. 75.. vid. Montfaucon: I. pag. 389. Liber: περὶ μελαγχολίας... adeo. adcurate. fcriptus, vt nihil. fupereffet ad dicendum, quam: magnam jaudem. ei tribuit Ga/entie de atra. bile cap, τ. tom..1H.. pag: 165. Ch... Locus ex eo libro exflar apud: Actium: tetr, 1I. Sci. HT. cap. 9. pag. 250: coll. Henr. Stephani. | Ex- cerpta ex hoc forfan. libro: redeunt in Hippocratis et Galeni editione Ren. Charterii tom. X. pag- 496. Περὶ μελαγχολίας. ἐκ. τῶν. Καληνθ καὶ PáQss καὶ Hocesdovies καὶ Μαρκέλλδε Σ,καμίξ. TR. Aerig. βιβλίων.. Libri. de. rebus. veuertir excerpta. fuperfene.. Eft apud. Oribafium: in fynopf. lib. IIT. vnguentum. de p-nc'erigeado: conf. Synopf. lib. I. cap..6.. et med. collect. VI. cap. 38. Vn-- guentum: ad. ciendum venerem: apud Oribaf. fynopf. lib. IIT. — Qüae venerem. adiuvant. Oribaf. m«d. collect. lib. VE. cap: 58. — Qui feminis loco flatum emif.rint.— Aetius tetr. HT, {1Π|. cap. 35. pag: 577: coli. Steph. Qni nullum femen in. coitu emittebar ,. vtique vero. in fomno, eum hominem ficcis et calidis et cafloreo- fanauit 7fetiur tetr. ΠῚ. f. III; cap. 35. pag.577: Codex eius libri efl in: biblioilieca reg. Parif. nr. MMCCXL. vid. quoque Mont- faucon. II. pag; 735-- Libri de p;ffe locus füpereff,. apud Oribcf. Synopf. lib. VI. cap. 25: conf. Altius tetr. II. ferm. I. Cap: 9s, pag. 223. Pauíur: Zfrginet; lib. |. cap. 56. pag. 406. collect. Stephan. Rufi Ephefü liber de medicina: colleioner medicae exflant in. biblioth, Scorialenfi. vid. Mon:faucon 1. pag. 623..et Caliri in biblioth. Scorialenf.. Libri Rufi de regsuine infantum. De medicamentis popularibur..— De morbis oculorum. Libey ad vulgpss..— Liber de mocfu canis rabidi, cui etiam Poífidonii nomen additum eft, de seinnio a Rhafe citantur; Cirator etiam Rufus faepiffime a.Serapione.. Generatim notandum ell, Rufi Fphc(ii magnum apud Saracenos honorem fuiile;; Eius liber Keiab Zlithebb trans- latus exttabat in linguam: Arabicam.. vid. Herbelot bibliotlieque Orientale f. v. Kerab Ithebb je Ariflwu: — "Vrauslai eriam extabant in Arabum: linguam multi alii Rufi libri, quod iam pro bant crebrae citaiones. Rufi. ab Arabibus faclae.. PéQa ἰατροῦ ἐρωτήματο τα. qoorom principio: efl Ἐρωτήματα. Χρὴ Tov νεσϑντω ἐρωτῶν. «οἴ, Gra τὸ «αι baro fermone feripta,. funt in. bibliotheca Caefar. //:imaobonewfi. vi de. de Ne(T-l caral MSS, part. ΗΠ] pag. 22: . Excrpia ex Rufo Ephe/io exllaut in biblioth. Z/aticana. Montfaucon I. pag. 6. Synopfir ya». Lib IP. c, V. INDEX ALPHABET. AVCTORVM, A RVFO CITATORVM Synopfis de pulfbur, quam exfcriptor exiflimauit effe Rufi Ephefii, : xo ket a: "iiit m ifii, exflat graece i biblioth. Laurent. Medicea Plut. 75. Montfaucon I. pag. 388. Bandini ΠΙ. iMi b od Rufi verficulor citat Galenus de compofit. medicamentor. fec. loca. lib. I cap. I Περὶ [βοτανῶν carmen, libris quatuor comprehenfum i E quod laulat Galen. praefat. lib, VI. de fimpl. medicamentor. facult. tom. XIII. pag. 144. edit Chart. n D: glaucomate et fuffuftone ex Rufo caput habet Oribafiur in fynopf, lib. VIII. cap. 47. Dt arte coquendi Oribaf. med. collect. lib. IV. cap. 2, — Efl forte pars libri de diaeta. Ex eodem opere forte funt libri de agua Oribaf. medic, collect. lib. V.- — de fapa Ori- baf. lib. V. medic. collect. cap. 7. de aceto et lora. Oribaf. ibid. lib. V. cap. 7. ' Je machinis medicis. Scamnum Hippocratis ex Rufo citat Oribafius de machinameut. cap. 28. ; Περὶ ὑδατων ἐκ Ταλήνϑ; 'Oe/DBacla, Ῥέφε, Διοκλξς καὶ Αϑηναίθ τομίον exítat in edit. Hippocratis et Galeni Charteriana tom. VI. pag. 489. Περὶ ὑγείας libri, qui inter Galeni libros funt, Rufo tribuebat Rhafes. De elhyfleribus. Ex hoc, vt videtur, peculiari Rufi libro excerpta leguntur prolixa apud Oribafium medic. collect. lib. VII. cap. 24. . Forfan eius quoque peculiaris liber fuit de glan- dibus, ex quo quaedam leguntur apud Oribafium, medic, collect. lib. VIII. cap. 39. In Hippocratis quoque fcripta commentatus efl, vt colligo e Galeno, de libris proptiis tom. I. pag. 35. edit. Charter. vbi Sabinum et Rufum vocat ἄνδρας τοῖς Ἱπποκράτεος γρώμ- μῶσιν ὠμιλήκοτας 8 παρέργως, Eius enarrationes in Hippocratis libros de morbis popularia. bus laudat Galen. in comment. IT. in VI. epid. text. 31. pag. 414. tom. IX, Chart. — [ Hippocra- tir aphorismos Cafirius in. biblioth. arabico- hifpanica, tom. I. pag. 255. b. fcribit, a &ufo in quatuor libros, a Sorano in tres, a Galeno, quem Arabum turba fequuta fit, in feptem libros fuiffe diuifos.] : A à Poema graecum de virtatibur herbarum Deo alieui confzruatarum, quod cum Diofcori- de Aldus 1499. edidit, a Rufo profectum efle, fufpicabatur Conr. Gesnerus. VI. Audorem, Afclepiade recentiorem, Rufus non citaffe videtur. | En indicem aucto- rum, a Rufo citatorum. : "hrifloteles, in lib. 1. de part. appell. pag. 26. 28. 42. edit. Clinch. E "Afclepiader , lib. II. pag. 65. Chryfippi emplatrum laudat in lib. de ren. et vefic. affect. cap. 5. pag. 4, Clitarchur, lib I. pag. 4o. Cnidiae ftstentiae, lib. l. pag. 49. &picharmiur, lib. 1. pag. 29. Erafifiratur , lib. II. pag. 65. Eudemus , lib. Y. pag. 29. 35. 42. Euryphon, lib. L pag. 32. Dion fur, Aum ic^. : . DE PHILONE . Lib. IV. c. V. I. T2 Dionyfur, ὁ τ Οξυμώχβ, lib. I. pag. 35. Herophilus, lib. 1. pag. 33. 36. 37. 40. 42. lib. IT. pag. 55. 65. Hippotraier, lib. 1. phg. 25. 29. 30. 53. 37. 40. 42. Eius liber περὶ τόπων τῶν wwT οἱ ἀν- ϑρωπτον citatur lib. 1. pag. 47. : Homerur, lib. l. pag. a8. 32. 38. Anefitheus; lib. 1. pag. 44. Philiflion, ὁ ἀπὸ Ἰτωλίας- lib. T. pag. 4t. Proxogorar, de ren. et vefic. affect. cap. 8. lib. I. pag. 42. 44. Sophocles , lib. T. pag. 32. Zio, lib.I. pag. 44. ΒΕ Ma dos DE PHILONE IVDA EO. Y. Philonis genus ct aetas. M. Scriptorum editorum et deperditorum catalogus et ordo: fuppofito- rum quoque cum variis ob/eruationibus. 111. Codd. mssti et editiones, — 1V. Philones varii. [Cum fupplementis G. C. Haríes.] H [D' Philene, eius fcriptis, ingenio, atque opinionibus, quod praeter Fabricium plures modo flridim, modo liberius fcripferunt, nobisque fecerunt otium: primum produ- cemus illos, qui in genere, aut paullo fufius de eo egerunt. Sunt vero: Hieronymus de viris illuflribus, cap. ΧΙ. vbi falfa. quaedam de eo traduntur, et adno- tatores in biblioth. ecclef. edit, Fabricii, Hamburgi 1718. fol. pag. 61 fqq. plura obferuarunt notatu digna. Suidar voc. Φίλων. is vero catalogum operum Philon. ex Sophronio, graeco Hierony- mi interprete, fumfit mutusm: de quibusdam pauca notauit Küffer. in not. tom. III. p. 613. — Ex Suida catalogum repetiit Zudocia in Violario pag. 425 Iq. G. I. P'offius de hiflor. graecis lib. IT. cap. 7. G. Caue in Scriptorum ecclefiaflicor. hifloria litteraria, tom. I. Bafil. r741. fol. p. 21 fqq. FR. Ceillier. Hift..des Auteurs ecclefiafliq. tom. |, pag. 54*. vt alios, hifloriam ecclefiafli- cam conícribentes, Du Pin Hift. ecclefiaftique, "Tillemont mem, ecclef. etc. omittam. I. Bamage hifl. des luifs, tom. I. pag. 564 fqq. À Cudiworth in fyftemate intellectuali, paffim, praecipue doctus eius interpres latinus Mos euntis in nota pag. 712 fq. pag. 824. inprimis in adnotatione: docta longaque de philofo- phia et theologia Philenis, tom. I, pag. 828 fqq. edit. Lugdun, Bat. 1773. 4. vbi praeterea multos ajios V. D. in vtramque partem difputantes laudat. Vol. IF. Yyyy , lo. i 122 Lib, I. c. T. PHILONIS GENVS ET AETAS lo. Chriffoph. IV/o!f in biblioth. Hebraea tom. I. nr. 1823. pag. 973— 977. ét vol. LL - eod. numero pag. 927. [et Herm. Fr. Koecher Noua bibl. Hebr. tom. I. pag. n3 fq.] : J. 1. Brucktr hilloria. critica philof. vol. 11. pag. 797 fqq. et iz Adpendice fiue vol. VI. pag. 452 fqq. zi Th. Mang*y in praefat. fuae edit. Philon. quam recudi fecit doctisque auxit obferuatio- nibus Pfz;fferur noftras V. C. in vol. 1. fuae editionis. Io. Bened. Carpziouii, Abbatis et "Theologi Helmflad, facrae exercitationer in S. Paulli epiftolam ad Hebraeos ex Philone, Alexandrino. Praefixa funt. PAi/oniaza proligonins, in quibus de non adeo contemnenda PZ/onis eruditione Hebraica, de conuenientia [tili Philonis cum iilo D. Paulli in epift, ad Hebraeos et de aliis nonnuliis varii argamenti exponitur, He!m- fladii 1755. mai. 8. De iis, quae ad ortum Philonis, difciplina, ingenium, philofophiam et theologiam p.rtinent, praeclare difputatur. Hambe: ger in zuverlathigen Nachrichten etc. tom, lI. pag. 28 fqq. Ex his ea, quae ad hiftoriam Philonis et ad controuerfias, quae illius opiniones excita- runt, curatius cognofcendas pertineant, harum rerum cupidus atque intelligens.abunde hau- rire pore. — Alia, in quibus Philo illuflratur, aut ad interpretandam fcripturam facram commode adhibetur, fcripta paffim in hoc capite commemorantur. vol. lil. pag. 152. notaui. Har!.] PHILO, gente ac religione 7udaens, [Pharifaeornm feclae addidus, et dogmatum ritunmque gentis fuae tenacillimus, vid. /Jaugey praef. pag. IX fqq. edir. Pfeiffer. et cel. Carpz:-u. in. facris exerciratt. pag. 253 fq. et 434 fq.] patria Alexand'inus, [aut Alexandriae * L , ^ Φ 5 4 natus, τεχϑεῖς ἐν Αλεξανδρείος. vt Sophionius vertit Hieronymum.] ἀνὴρ τὰ παντὰ ἔνδοξος 4). e nobili inter duos ac lacerdotali familia fuit, Alexandri Lyfiumiachiz Alabarchae "d Alexandrini, h. e. fcripturae et vectigalium inagifli, qui inter praecipuos ibi magifiratus erat, frater 2, [Quando in lucem edis fit, diffentient eruditi, alis eius natalem diem ad annum XX. ante C. N. aiiis ad annum decimum refcrentbus. — Mangey vero praef. pag. VI fq. et Brucker. 1. pag. 797. not. r. ampleciuntur ornantque Barzagi (in Hifl. des Tutfs lib ll. cap.22. pag 567 qq) al'orumque rationes, qui Phionem natum. effe flatunnt A. V. C. 723. ante C. N. tricefimo 9. | — Aetate prouectus circa A. C. XL. caput legatio- nis Adde quae fupra ad. &) lofeph. XVIII. το. antiqq.. Evfebius IL. 4. 5. 18. etc. hift. Nicephorus 11. 9. Fabric. — Vad. veterum de Philone teftimonia, a Mangeyo tom. I. pag. XXI fqq. collecta, et 7A. Pope Biouat im cenfura celebrior. authorum, pag. 102 fqq. edit. Geneu. Zarí. b) De hoc vocabulo vid. laudatos a Grangaeo ad fuuena!. 1. 1:0. et Ciceron. 1. ad Attic.17. Fabric. — et Bofium ad Ciceronis locum. R/ienferd fin- gularem de Arabarcka fcripfit difp. in Opp. phi- lol. pag. 584. Alibi enim icribitur ravarches; (κα fcripturam Zd/abarchae defendit Cuiacius. Ob- feruatt. lib. VIII. cap. 7. ^adde /Mangey praeíat. pag.3— 5. ibique Pieifferi not. //arí. 3 c) Vide L:píum comment. in "Tacitum p. 458. Philo.a Iudaeo quodam, R. Azeria vocatur 7edi- daeus. vid. ZdAbeíii adnotatt. ad Saurini tom, 1l, ad V. T. pag 314. Heumann. d) Cauffa, cur ita rationes fubduceret Man- geyus, haec potiflimum eít, quod Piulo, quum anno Caii quarto, V. C. 793. legationem ad Catum fuf-epiffet fe lib. de legat. pag. 545. fenew adpel- jauit: Iudaeis aucem follemne fuit, (vid. Pirke Avoth cap. 5) non nifi feptuagenarios adpeilare fenes, Zarj. i Vo ΤΠ. p.104 107 PHILONIS AETAS ET DOCTRINA Lib.IV.c. VIL. 43 - nis 2 fuit, popularium fuorum nomine, ad Caium imper. apud quem Alexandrini per Apionem grauiter calumniati ludaeos fuerant; Et quamquam irrita foit legatio; tamen fcripta ipfa et memoriae, quas de ea reliquit, prudentiae, virtuti, ingeuio atque conflantiae eius teflimonium reddunt-laculentiffmum. | Quum iteram veniffet ad Claudium imperator. Romae loquutum fuifle cam Petro apoftolo, eiusque habuiffe amicitias, fcribit poft. Eu/zbinm [Π|. 16, hift. eccl.] Hieronymus in catal. cap. XI. [pag. 62. additque; eum ob hanc cauffam Marci, difcipuli Petri, apud Alexandriam fectatores ornaffe laudibus fuis. Imino vero cap. VIII. de Marco tradit, refpiciens ad librum Philonis περὶ [95 Sewesrix8 j “περὶ ἱκετῶν, Philonem, quum Alexandriae vidiffet primam ecclefiam, adhuc Ἰεθαΐζοσαν., quafi in laudem gentis fnae, librum fuper eorum confuetudine fcripfiile; aut vti cap. XI. narrat, librum de prima Marci euangcliftae apud Alexandriam ecclefia compofuilfe et verfatum effe in laude Chriflianorum, atque horum habitacula nuncupaffe -monafleria. — Sed vide infra in catalogo fcriptorum Philom. nr. 36. Harl] — "Atque [P] Petrum ante Claudii fata Romam veniffe, incredibile videtur Sai. Barmogio tom. Y. annál. pag. 490. — Magis etiam incredibile mihi videtur in illo vetufliorum filentio, quod PAo£ius cod. CV. refert, eum Chrifto nomea dediffe; fed poftea ex indignatione quadam et taedio iterum ad fuos rediife /, — In philofophia atque eloquentia ita profecit, vt vulgo etiam ferretur de eo prouerbium ἢ Φίλων gzAÀeTeviCe, 59 Πλάτων Φιλωνίζεε. neque enim iudaicam tantum, fed externam quoque gentium philofophiam, Py- thácoricam praecipue ac Platonicam calluit, et cum iudaica coniunxit 2: vnde Nicephorus ΤΙ, 15. Philonem περιβόητον ἐπ᾿ ἀμφοτέραις Φιλοσοφίωις adpellat, quod contra viri dodi Joannis lonfii fententiam, (qui lib. HT. cap. 4. de fcriptoribus hift. philofophicae, Philonem Platonicum fuiffe multis negat,) confirmatum a me alias fingulari differtatione 3). Lipfiae Yy yy 2 a. 1693. €) Confer de hac Philonis legatione Ti/femost reperiatur, adeo, vt ne femel quidem Chriftiano- tom, I. hift. imperat. pag. 753 fqq. et Martinum Hankium de fcriptoribus rerum Rvzant. lib. I. cap. VIII fchismatieum non fuiffe Philonem, con- tra Bernhardi Lamy fententiam probat idem Ti/- lemontius tom. IL. Memor. ecclef. parte ΠῚ. pag. 228 Íqq. Fabric. — Lamy in diff. de pafchate Judaeorum paz. 429 ex co, quoniam Philo num- quam feciffet mentionem Hierofolymorum templi. que, cífeciffe fibi vifus cft, illum pro fchismatico, quem dicunt, eife hab:adum. Sed Lamium er- ταῖς, oftendit quoque /Mazugrey praefat. pag. X. ncc non ven. Cargzou. in facris exercjtt «c. pag. 474. qui- praeterea StAort/gznit opinionem, (in horis hebr, tom. 1I. p. 58.) Pi ilonem fuitle Semi- iudacum, bene reiicit. — adde Bracker. I. pag. 299. Βρητεῖ, in literis ad. Fabricium, in huius vita, a Reimaro fcripta, pag. 221, Hart. f) Eufebii hiftoriam de Philonis conueríione et Photii de eius ὐὐτοσιχσίο tum hiftloriae ecclefiae-chri- flienae, tum ipli aetati Philonis, qui nec Petrum, nec,Marcum videre potuit, et ipfius Philonis li- bris, in quibus nihil, quod Chriftianum fapiat, rum meminerit, omnino repugnare et fabulis Mi- lefiis adnumerandam effe, Basmazel. c. p. 57. Petrus Allixius in iudicio ecclefiae iudaicae con- tra Vnitarios cap. 6. enr. Scharbau in iudaismo detecto pag. 98 fqq. Brncker. 1. pag. 799 fq. et Marngey praefat. p.g. ΝῊ fqq. copiofe demonftra- runt. Cre//fi fententiam. pluribus propofui in In- trod. in hift. L. Gr. tom. IL δ. 9. Harl. g) Conf. Dion. Pstaui«m. dogmat. theol, tom. ΤΙ, lib. I. de Trinit. cap. L $. t. pag. 18. Harl. h) Recufa eft illa difputatio inter I. A. Fabricii opuícula. Hamburgi 1738. 4. pag 147 fqq. Confer Mosliem, ad. Cudworth. I. pag. $26 fqq. not, qui haud longe ab initio animaduertit, Peirum /1/i- xium libro, in fuperiore nota laudato, cap. 23. pag. 354 fq. edit, anglicae contendere, ecle£icum ex fchola Potamonis fuiffe Philonem; id tamem iam antea vifum fuiffe erudito viro, qui pracfatiónem praemifit Philonis Operibus, Geneuae 1615. fol. editis, nec non 7oan. van der /f'ayen in. peculia- ri de λόγῳ, quam adueríus 7o. C'ericum 'exorauit, difertatione, praefixa Stephani -Rittangelii bi. librae Lib. ΠΡ. ΚΙ. | PHILONIS- AETAS ET DOCTRINA. T24 οι τί. p.1e LE a. 1693. edita de Platonismo. Philonis Iodatus ἘΠ Clerico demosiicitadidn ep flolis cri- . ticis eft adueríus loannem vom der Wn, theologum Franequeranum , epiftola VIIL Cre: dat interim, qui volet audaciori magni Scaligeri. 5) effato, hebroismi «t fyriarmi imperitiorem fuif Pilonem ,. quam vliur Gallus vel Scytha, e£ hor omnia eius. [cripta logui: cap. XVIIE elench, tribaeref.. [adde eumdem lof. Scaliger. in ep. 13. Guilb. Seguino et in notis ad Eufebii Chron. pag. 57] Mihi quemadmodum conflat, quod non (atis eft, Iudaeum natum elfe, vt idem (latim hebraice vel fyriace doctus fit; ita doctorem tam Ar das legi» e Iudaeis illa aetate, propter leues quasdam et minus cóngrhentei, DIR ad grammaticam formulam faris exactas, quae in Philone fortallis obferuantur, etymologias, esie de ponte deiicere, atque hebraismi et chaldaismi rudem pronunciare, videtur haud aequum. virorum doctorum iud: cium, iguoranilfimum 3) fuille concludunt ὃ), librae veritatis, Franeck. 1698. 8. pag. 39. 54, 74. Jtem cel. Carpzou. in difput. peculiari cap. V. paz.20 Íqq. et in pro jlegom. l«udatis. lib. VIII. cap. s. Allixii fubferibit fententiae, Philonem iis philofophis e.lecticis effe adnumerandum, qui, auctore Potamone, Alexandriae fub Augufto flo- ruiffent, nec adeo vnico Platoni adhaefifTe ftatuft, fcd etiam | l. ct in ipfis exercitatt. paffiin obfer- vat, Philonem Peripatcticos, Pyrrhon os, Pytha- goram, Cricolaum, Democritum, δέ ἴσος alios- que effe fequutum. — Atqui ἡ, t»fius in manuducét. ad íloic. philof. L diff. i7. Philosem Jtoicijare, contendit, cui adfentit Sc/ioettgenius in praefat. ad Philonem $. 6. De Philone, Pythagorae etiam placita Íc&ante, vid. fupra in vol, I paz. 862. et in. vol IIL pag. '$2 de Philone, Platonicg philo- Íopho. Contra Moshemius, quum, quatenus Philo Platonis decreta amplexus, cum Mofaicis con- iunxerit, quaedam difputaffet, et A'lixii opinio- nem examinaífet, tandem omnia comprehendit et fic pronundiandum effe eenfet: ;Philonem | non fus, arque reliquos Iudaeos, qui Alexandriae Lu ftudiis dediti tum temporis erant, eius difciplinae fuiffe focium, quae plurimis Alexan- drinorum philofophorum placuerit; hanc autem difcipl/nam maximam partem cum Platoni: con- fenfiffe placitis, tametfi admixta quaedam alia ha- buerit dogmata, ex orientaliuin fortaffis phi ofo- phia haufta, quorum explicatam faltem apud Pla- tonem haud reperire mentionem licet: neque ta- men ex toto huic philofophiae, ad.iictum fuiffe Philonem ; verum omnem dediffe operam, vt d legem et religionem Iudaeorum eam adcommoda- ret.* Deinde de theo!ogia Philonis inprimis de iis, quas fouiffe dieitur, fententiis de Ayo ct de trinitate late dillerit. Adde eumdem /os/Ae- Miror edam qui. e recentioribus Rabbinis Philonem hebraicorum ritoum ἴῃ expofitione librorum. Mofaicorum 4 7:go- TYu$ miim in commentariis de rebus Chriftianorum an- e Conftantinum M. Helmfítad. 1753. 4. pag. 25 fq. 313 fqq. Brucker l. c. Mange praef. p. XXI fqq. pag. XXVI — XXXXIIT. at notam confer Pfeifferi. lle enim errat de λόγῳ Philonis. Hinc ἢ Bem. Carpzou. in: docta difp. de λόγῳ Philonis non Io- hannco,. aduerfus Mangey Helmft4d, 1749. 4. quam auctiorem poftea inferuit prolegomenis ad Exercitat. in epift. ad Hebraeos etc. pag. 155 fqq. de duplici Philonis verbo, contra Mangeium, Cle- rici opinionem recoquentem, exuta difputat. Herm. If/ifius in. Mitcellan. facrorum: tom. I1. Lugd. Bat. 1736. 4. pag. 7o fqq. $. 7. 10. 12. 15 fqq. in exercit. IIL. περὶ τῷ Aéys, Philonis aliorumque argutias iam confutauit. —Diíputationis aurem Carpzouianze fummam leges in Vollfindigen Na.hrichten. von. dem — Inhalte — .acadcm. Schriften, part. II. Lipfiae 1750. pag. 145— 155. Havl. i) Mangey- praefat? pag. XLV fq. accedir Iof. "Scaligeri et Huetii iudicio, Philonem hebreice et fyriace. nefciuitfe, Schoettg eh. quoque in praefat. ad Philon. edit. idem fenfit; fcd bene refpondit | Carpzou. in prolegom. cit. p. 4* et p. 5:1. Harl. 8) R. Cudworth libro qui infcribitur: true no- tion of the Lord's fupper pag v7. Philo Zexan- drinus though ijs of uation, yet very igno- rant of zjvicishi cuflosns. Hugo Grotius ad Matth. XXVL i8. Zu moribus Hebraeis Philo ipfe Ze- xandrinus mou [atis certus efl. auRfor. ^ Fabric. Philonem hebraice" nefciuifle, fcribit Gaulmtnus not. ad libr. de vita Vofis pag. 195. Contemtim quoque de fcriptis Philonis iudicet /'ringa Obff, facrar. lib. V. τ ΧΙ. $.3. Heum ἢ) Brucker. |. peg. 798. not. Z. manifeftum effe putat; multis eum in locis fatis crafíam legis mo- faicae Vol. ΠῚ, p. τοῦ. ; ΡΗΙΠΟΝΙΒ AETAS ET DOCTRINA 148. ΤΊ]. ε, ΓΊῚ. 125 rii: ") nimis indulfit, fateor, atque idem vt in facris fcriptis facerent, auctor fuit Chriftianis, raccipue Origene exemplum eius auctoritate fua commendantre, fed vel eo nomine carus - εἴς i]ilo debet, qued tam amplum.et locuples de ratione illius aetatis ἐλληγορόμενο tra- &anci teftimonium praebet Iudaeus. Vnde vero habet vir incomparabilis, in acerrima illa fua Philonis cenfura '), eum mnomenclaturir folis contribulium fuorum hebraeo. graecis inffru- : , Yyyy 3 faicae ignorantiam prodere, nec id im homine, in gentilium fcholis educato, euenire aliter po- εἰπῆς, — Atque Philonem loca V. T. non ex €braco fonte, fed ex verfione τῶν LXX. excitaffe, demonftratum iuit (laud. [brees Horüeman in fpecimune exercitarionum criticarum in verfionem LXX. interpretum ex Philone, Gortingae 1772. 8. et quidem in praemilia comment. de tcxtus LXX. interpretum ex Hexaplis Origenis interpolatione et vfu "ionis lucaei in illo emend.ndo pag. 3— 37. 6 6. ct 7. pcftquam ᾧ. s. adoptauit et com- probauit 7. Dos. Michaelis iudicium in. comm. .de chrcnolcegia. Mofis poft diluuium $. V. Philo- nem non quidem omnino rudem fuiffe linguae Lebraicac; at, τὰ quod ex eius etymologis nomi- num. propr:erum inprimis edpareret, fubrili et grammatica fermonis hcbraicae ^ientia caruiffe. Adde eruditam libri Horgem. cenfvram in Eine(ti reucften, theulog. biblioth. vol. IlI. part V. pag. 461 Íqq. Carpz. in pre'cgomenis citatis, fobrium cl. Pf/eifferi 1udicium ad. iavgeii praef. p. XLV íq. vbi Mangeius ἐς ingenie atque eruditione Philo- nis €git. — Contra cl, ( frifioph. Frider, Lovsne- TUS τῷ fpecimine le&iionum Philonianarum;, Lip- fae 1759, 4. non folum praedicat fingularem Phi- lonis amorcm ac fcientiam graeci fermonis, et ftudium poetarum graecorum, p:aecipue Homeri atque Euripidis aeque ac ;elicem Platonis, Thu- cyoidis, Ifocratis, Demofthenis atque Xenoplon- tis imitationem; fed ftatuit quoque, Phiionem ebráica bene calluiffe.— Atque. Philo dici poteft, ex LX^.interpretibus eam. potiflimum ob rem dicta S. S citaffe; quoniam illorum verfio graeca Ai:xandrinis vnice paene cognita, fa'tem in víu fuerit: quare id arg mentum ad Philonis igno rantiam linguae hebraicae. demon(lrandam volere non videtur. Etymoloziarum autem venatores in quaenam dumetá abíurdaque incidere folent? Harl. m) Mangey in praef. pag. XIV. multus de Phi- lonis ftudio allegoriarum , in «o pottfiniani ver- fatur, νι doccat, illud cum acccpifle ex Phari- Gum faeorumrdifciplina, eum nimium quantum allego- rias efie fecstum, dcoque principem quidem, nec tamen fclum et primum allegoriftarum fuiffe, et Photium cod. CV. errare, dum ftatuit, a Phi- lone omnem allegoricum facrae fcriptur:e fermo- nem in ecclefiam perueniffe; ipfum noftrum an- tiquiores fe interpretes, qui iftud ftudium (int perfequuti , memorare et effe auctorem, Effenos maximam philofophiae foae partem prifco ritu tradere per allegorias, atque Z/riflobuium *) diu ante Philonem allegoricas ícripturae pro'uliffe explicationes. — Diligenter quoque de ortu allego- riarum in S.S, interpretatione, earumque prae- cipuis patronis, Philone atque Origene differit Mosliemius in commentariis laudatis pag. 630 fqq. Copiolius autem de Philonis ftudio allegoriarum et ctymologiae agit Carpzow. in prolegom, per totum librum fecundum a pag, XXII — LII. vbi pag. XXXXVIIII f4. quaedam de E//eris apud Phi- lonem adnotat. — De Kfenis, quos Philo vocat "Therapeutas, ἢ, e. iiedicos, (vid. "Thefaur. epi- ftol. Crezianum, tom. 1II. pag. 168.) et quae Phi- lo de iis tradidit, praeter Fabricium noftrum in luce falutari, toti orbi exoriente, cap. IV. p. 55. vide infra ad nr. 37. in notitia opp. Philom. et I. Dau. Michaelis Einleitung. im. die | gottlichen Schriften des N, Bundes, vol. If. edit. quartae, (Gottingae 1758. 4.) ὅ. 185. peg. 1244 fqq. qui alios V. D. quoque laudat. Harl. *). Quem tamen exftitiffe poft Simonem et Hodium negat Kichhors in vniuerfali bibliorheca litteratu- rae biblicae, vol. V. part. 11. et hiftoriam inter- pretationis allegoricae perfequitnr. Conferri quo- que poffunt cel. Rofemmnillerr programmata , (quo- rum decimum prodiit Lipfiae 1794.) de fatis in- terpretationis facrarum litterar. in eccl-íia chri- fiiana. n) Ed, Bernhardus apud Caueum in parte IL hift. litterar. ad a. Chr. 40. Foírir. Sed Bern- hardus eft refuratus a cel. Carpzouio in prole- gom. laudatis, lib. II. cap. 3. pag. XXXVII col- latis iis, quae idem V, D. per totum cap, 11]. prae- clare differuit.. Zar. nS LiIP..FL PHILONIS AETAS ET. DOCTRINA — VeL postice Gum protuliffe ea, quae de nominibus [P] hebraicis interdum argutatur. Quis enim non inalit adfentiri Origeni, Eufebio et Hieronymo, diferte adfirmaunribus, Philonem ipfum no- menclaturam eiusmodi compofuiffe et librum de nominibus hebraicis eorumque etymologiis condidife? Fabric. Illum Philonis librum de nominibus Hebraeorum adhuc Hefychii tem- pore fuiffe fuperflitem, et Hefychium ex hoc Philonis opufeulo in lexicon fuum traus- doxiffe, magnamque faepius illius etymologiarum , in V. T. nominibus eruendis obuiarum, cum Philoneis, quae iam reflant, conuenientiam eífe, cum 10. Martianaeo, Opp. Hicro- nymi editore; in commentario ad librum Hieronymi -de nom. Hebr. L| pag. go. cenfet et^ contra J//efelingium, in libro Probabil. cap. 32. p. 280. fecus fentientem, oílendit Carpzou. in prolegomen. Philon. lib. II. cap. 2. pag. 28 fqq. adde infra de fcriptis Philon. nr. 42. Philonis autem opera horumque interpretatio et eollatio. quantum condueant zd hiflo- riam philofophiae , cumprimis ad rectam vtriusque te(amenti diuini intelligentiam, : plures viri docti monuerunt atque exemplis docuerunt, Nam hilo, ipfe Iudacus; quod res facras et biblicas, hiftoriam et antiquitates Hebraeorum, ad quas ctiam [criptores. N. T. faepe adludunt, diligenter euoluit, ad mores, confoetudines, placita atque opiniones Iudaeorum fuique temporis, quod ab aetate Ícriptorum. N. eL. diuinorum prope abeft, crebro r«fpexit, et quod τῶν LXX verfionem plerumque retinuit: totum dicendi genus, permultae fotimulae loquendi, prouerbia, vis et poteftas. complurium vocabulorum, cum in LXX. verfionibus tum praecipue in N. T. rectius et felicius, quam ex sliis, haud raro explicari a'que intelligi poffunt. Quare Ernefti atque Michaelis ore et [criptis Philonis lectionem. fedulo. commen- darunt ad loca N. T. illuftranda. Quod ille a fcriptoribus priorum faeculorum ecclefiaflicis et allegoriarum amantibus fludiofe lectus efl; etiam illorum dictis librisque lucem frequenter- adfundit. In catenis in libros V. T. faepius occurrunt Philonis effata et fententiae. vid. inf:a, in libro V. cap. 17. vol. Vll. pag. 734. 235 736. etc. 790. Hinc Joannes. Doafcenus , Cb: y- forrhoas , octauo iam faeculo conlcriphit ἱεροί παρωλληλα:ς in quibus praeter multorum, qui quidem interciderunt, fcriptorum fragmenta , Philonem quoque cum dictis codicis facri contendit, Idem laudabile inflitutum 1o. Pricaeus Y Hugo Grotius aliique in adnotatt. ad N. T. Mangey in notis ad Philonem . Io. Alberti in fpecimine obff. in N. T. ex Philonis libro de opificio mundi erutarum, 1n Mufeo Bremenfi vol. I. part. 1. pag. τοῦ. obferuarunt, et Philonianas loquendi formulas atque fententias compararunt cum flilo N.'T. — —C/euas Freis Hornemanni fpecimen exercit. criticarum etc. iam laudaui. — dem confeiipfit obfer vationes ad illuflraiionem doctrinae de canone V. T.ex Philone — Haun'ae. 1775, αὶ (de quo libello vid. ephem. litter. Kilonienf. a. 1775. nr. 50. et ex illis Erlangendes in iupplem. eiusdem anni, Ícid. 48. pag. 753 44.) — Hornemanni iudicium de canone V. 'T. fiue de libris, a Philone in illum receptis, et quos hic vel diuinae originis fuifle contendit, vel nude citauit, vel non memorauit, vt plurimum quidem, fed ita, vt/quaedam ornaret, eruditeque explicaret, in quibusdam diícederet.a fen*entia Hornemanni, fequutus eft cel. Eichhorn in Einleitung ins alte Teflament, tom. L. Lipfiae 1780. 8. pag. 53 — 68. — Hat- fthelius ad. 8. To. Damafeeni homiliam et acroflichin , Μωσῆς S9eB πρόσωπον ἦν Θαβὼρ δὲ εἷς. Auguflae Vindel. 1588. 9. p. 95 — 1o4. Philonis loca emendat. 55 Vir quidaám doctus (in Bibl. raifon. tom. XXXI, part, ΠῚ pag. 304.) in Philonis fcriptis verfionis ;4gri/ae, qui tamen centum ferme annis recentior fuit, vefligia animaduertit: huius quoque cubilia de- texit Petr. IPeffeling in epiflola ad H. Venemam de Aquilae in fcriptis Philoais iud. fragmeu- ts Vol ΠῚ p. τοῦ PHILONIS IVDAEI SCRIPTA ΡΞ PL — 44 tis et Platonis epiftola XIII. "Traiecti ad Rhen. 1748. mai. 8. et multa de Philonis confenfu cum LXX. interpretibus ct diifenlu ab iliis docte difputat, Mangeii rationes aliquoties difcutit a pag. 23. loca ex verfione, fiue Aquilae ca fuerit, [cu alius, tn orationem Philonis adfcita, cum cora examinat, denique pag. 34. fummiam confecit, atque, ita, ait, obtinuiffe mihi, quod propofueram, videor, Philonem lu/aeum Alexandrinorum verfionem in exfcribendis veteris tellamenti verbis fedulo fectari, nonnumquam ab ca quidem parum dilfociari, fed aut ornatus orationis gratia, aut amanueníium delicto, aut luo; eum Zdquila minime con- feutire; fi quae fint in commentariis verfionis illius indicia, ea pleraque omnia vel intem- peiiiuis antiquariorum fcholiis, ex Hexaplari Origemis editione arceflitis, tribuenda, vel dubiae eífe auctoritatis. ^ i Cel. Carpzouii facras exercitationes in Paulli epift. ad Hebraeos ex Philone et praefixa prol gomena Philoniana faepius laudaui, — Idem vir graece doctiffimus edidit Stricturas theolog. in epiflolam S. Paulli ad Romanos. | Adfperfi fubinde funt tores Philoniani: pri- mum prod:erunt He!mfladii in nonnullas particulas diffectae 1752— 1756. 4. Tum iunctun εὐ libelli, emendatius et auckius ibid. 1758. 8. vid. Nachrichren von Niederfüchfi(chen 5e- rübmten Leuten und Familien, plag. 78. vol. |I. Hamburgi 1769. 8. pag. 218. et pag. 217 Íq. de facris exercitationibus, ac pag. 323. de difputatione de λόγῳ Philonis; vbi plurium V. D. cenlurae et iudicia de vtroque libro ac dilpuratione citantur. uos fructus ex lectione Philonis litterarum cupidus percipere poffit, egregie offendit cl. Chrifioph. Frid. Loerner, Vrofetlor Lipfienfis, cum in Lectionum Philonianarum fpecimine, Lipfiae 1758. 4. tum vero in Obferuationibus ad N. T. e Philone Alexandrino. Lipíiae 1777- 8: Verborum quidem vim atque notionem potiffimum perfequitur: neque tamen rerum atque autijuiraris, lectionisque verae aut falfae Philonianae curam negligit; hinc inde Carpzouii quoque opiniones atque interpretationes oppugnat. — M. Zfdom Frid. Küin, Rector fcho. lae Sorau. in Lufatia inferiore, fcripfit Il. progr. fpicilegium Loesneri obferuationum δά N. 'T. e Fhi!one Alexandrino, Sorau. 1783. 4. — rec. et auct. Pfortae 1785. 8. Ch. Guil. Thalemann de nube fuper area foederis eum vindiciis. | Acc. comment. de an£lor taie Philonis et. lofephi in. hift. rituum facrorum. Lipfiae 1771. 8. Contra Rauium, Rabbinorum commentis interdum maiorem , quam Philoni ac Iofepho, auctoritatem tribuen- imis. difputat, et Philonis fcientiam rituum iudaicorum vindicat. conf. Ern;//i neuefle theo- log. Biblioth. tom. I. part. V. pag. 465 Íqq. De doctrina, difciplina, opinionibus fliloque Philonis docte pleneque agit E. H. Sta in Verfuch eines fyflematifchben Entwurfs des Lehrbegriffs Philo's von Alexandrien, in Eicá- horyii Allgem. Biblioth. der biblifchen Litteratur, vol. 1V. part. 5. pag. 469— 890. Lipfiae 1793. 8. Hari. ] Il. Scripta 9 PAi'onir complura exflant digna meliore eum editione, tum interpretotiont, vt recle ait. Cote/erius «d tom. Il. monumentor. ecclefiae graecae pag. 540. — Addo etiam, ordine ΟὟ Sociniani cuiusdam hominis putidam corie- extremum ἔθος fecundi poft Chriffum natum &urom. qui fcripta Phil. nis com; ofit. effe ex fti — clavuerit, confutauit Petrus zd lixrus in. iudicio mat ab aliquo huius nominis Chrifüuano, qui circa. ecclcfiae Iudaicae aduerfus Vnitarios capite VI. , PHILONIS IVDAEI SCRIPTA Li$. IV. c. V I. | Vol. III. p.106 738 ordine melioris nam qui in editionibus occurrit, eft admodum perturbatus. Sed vaiuerfis his, vt fpero, defectibus occurret et eruditorum exípectationi abunde fatisfaciet doclilfimus vir Ericus Benzeliur, Erici archiepifcopi digniffimi F. Praefectus docti[imus bibliothecae Vpfa- lienfis, qui, adparatu non contemnendo inflructus, iam ab aliquot annis nouam Philonis edi- tionem et vno alteroque opufeulo auctiorem molitur ?) Philo ipfe in limine libri περὶ ἄϑλων καὶ ἐπιτιμῶν oracula Moyfis, quae plerisque fcriptis fuis illuflrauir, in tres ideas fiue tria diflinguit genera: Τὴν μὲν περὶ κοσμοποίιίας. τὴν δὲ ἱξορικὴν, τὴν δὲ τοίτην γομο- ϑετικήν. — Hanc diftindionem fequuti funt, qui fcripta Philonis pleraque digefferunt in Κοσμοποιητικοὶ, ᾿Ιςορικὸ et Νομοϑετικά. Sed contra Philonis mentem ac minus commode ea lunt vfi. Mihi quidem, faluo aliorum iudicio, ita videntur Philonis [cripta digerenda effe: [Littera 11. fignificabo ordinem et paginam edit. Mangey.] Y) Περὶ τῆς Μωυσέως κοσμοποϊίας. 126 mundi opif/icio fiue in Hexa&meron pag. r. edit. Parif. [et pag. τ. M.] Ex hoc libro locum proferens δε ψεύτης VIT. 13. praeparat. Πάλιν ὃν: inquit, τὸν Φίλωνα παριτέον ἀπὸ TB πόωτϑ τῶν εἰς τὸν νόμον. Laudatidem Xl. 24. [Io. Damafcenus in Parallelis faeris citat ἐκ τῆς τῶν xar Μώσεα κοσμοποίΐϊας. pfe Philo lib. de Abrahamo pag. 385. ita prouocat ad'hunc librum ὡς ἐν τῇ κοσμοποίω δεδήλωται. Hoc autem opufcalum eft commentarius partim litteralis, partim τον Πίσας in Genefeos cap.r. Apnd Hieronymum et Sophronium efl titulus generalis, im quinque libros Moyfr. vid. ibi notam Fabric. pag. 62. adde indicem "MS. cod. Antonii Eparchi; infra in vol X. pag. 480. nr. XIV. Harl] Latine conuertit Ioh. Chriftrophorfonus. ! 2) Νόμων ἱερῶν ὠλληγορίωα τῶν μετοὶ τὴν ἑξαήμερον πρώτη ad Genef. 1T. vf. 1— 17. Allegoriae fatrarum legum pofl. Hexa£ii ron lib. 1. pag. 46. (40.) Philonis allegoriam facra. rum legum legiife fe teflatur Photius cod. ΟΠ]. Fabrice. — Mangry notat ad initium huius libri pag. 43. Ilo. Damafcenum, huius opufculi locum adducentem; citare ἐκ τὸ zegi Μωσέῶς, et illum in parallelis facris tunr octauüm, tum nonum allegoriarum librum faepius memo- rare; vnde concludit, vel hos libros olim fuiife aliter diuifos, vel partem eorum periiffe. Harl. ; 3) Νόμων ἱερῶν ἀλληγορίω τῶν μετὰ τὴν ἑξαήμερον δευτίρα ad Genef. II. 8 ἴᾳ.- Alie- goriae lib. ll:pag. 1097. Hic liber ab Hoefchelio primum graece 2 editus cum notis, ῳ - male 9) Conf. Guil. Ern. Tenzel obferuationem, in Obferuationibus halenfibus, tom. V. pag. 4:8 fqq. Neque vero. Benzeli editio vidit lucem. Αἱ fuam. ille verfionem atque animaduerfiones mifz- rat Mangeyo, qui tamen promiffa haud omnino feruauit. vid. Commercium epiítolicum inier Ben- zelium, archiep. huiusque fratrem, Guftau. Bcn- zelüjerna, cen(orem librorum, Suecice, a 7. i7. Lidén, Linzóping. 791. 8. editum, atque Ien. Allgem. Litteraturzeit. menfe Sept, 1791. nr. 251. pag. 582. Atque ipíe Mangey in praefat. fin. fcri- bit, fe a Benzelio librum excufum accepiffe, quem Benz. variis lectionibus ex cod. Auguft. atque Sel- deniano cum nonnullis coniecturis confperferat ; ' editione: nec in quouis cod. Parif. legitur. ex his tum coniecturis, tum adnotationibus quae- dam feciffe nota, plura ex iisdem editurem , nifi inaudiuiffet, ipfum notiae Philosis editionis fufce- piffe confilium. Ex notis Benzelii manu exaratis vidi, et fusis locis adnotaui, illum erdinem, a Fabricio praeferiptum, rarius deferuiffe. Har. q) Frascof. 1587. cum duobus aliis epufculis, dein cum reliquis Philonis.opp. Parif. (640. Μο- rellus trium illorum opufculorum verfionem con- feciffe arguitur imperfectam et ab auctoris mente alienam. Libellus ipfe deüiderstur in "Turnebi Hinc fequens liber etiam in multis codd. infcriVitur ἀλληγορία δευτέρα, — In cod. Vaticano infcribitur Φίλωνος - mcam | Vol. TL p.106 107 . "PHILONIS IVDAEI SCRIPTA .— LibIP.c.VI. 423 male in Geneuenfi ae Pati(ienfi liber tertius infcribitur et a reliquis longe diftrahitur. [7]. de- dit opufculo locum III.j 4) Νόμων ἱερῶν ἀλληγοθίαᾳ τῶν “μετὸ τὴν ἑζαήμερον τρίτη ad Genef. III. 8 i Alle- goriat lib. I. pag. 6e. [pag. 87. 7. cuius not. vide.] Hic male in editionibus infcribitur . liber fecundus. [|f] [A Damafceno, “δὲ alis citatur liber I1I. .allegoriarum.: Commentar. in Genef. III. 1— 7. periit.] Librum quartum allegoriarum Philonis citat Leonfiur apud Turtianum IV. 2. Apologiae pro epiflolis Pontificum. Fabri. Quae Ícripferat, (ait Mangey pag. 138.) Philo in Genef. Ill. 20 — 23. diu perierunt. — Scripfiffe vero liquet ex lib. de Sacrif. pag. 137. Harl. '5) Περὶ τῶν χερεβὶμ καὶ τὴς φΦλογίνης δομφαίας., xg] T8 κτισθέντος TrpwT& ἐξ ἀνϑρώπε Καὶν ') ad Gencf. Π]..24 fq. De Cherubim et fiammeo gladio, de Caino, .qui primus ex homine procreatus eff pag. vog. (M. pag. 138. locus in codd. variat. vid, Pfeiffer.] 6) Περὶ ὧν ἱερεργξοιν ᾿Αἰελ τε καὶ Kov ad Gen. IV. 2 fq. De facrificiis “δεῖς εἰ Caini 'Pag.130. Faírie. [M.pag.163. qui praeferre malit lectionem cod. Vatic. “περὶ γενέσεως Λβελ καὶ ov αὐτὸς xgj o ἀδελφὸς αὐτῷ Καὶν ἱερεργϑσιν. de natiuitate Abel, atque iir, quae ipfe εἰ frater eius. Cain facrifiant. 1n cod. A. Monacenfi et alio loco pofitus eft et in- fcriptus περὶ ὧν ἱεραργξσιν Αβελ xej Kaiv. Harl. T) Περὶ τῷ τὸ χϑρον τῷ κρεῖττον, Φιλέιν ἐπιτίθεσθαι ad Genef. IV. 7 fq. De eo; quod deterius potiori infidiari foleat p. 155. [JM. pag. 19t.] Laudat Eu/zbiur ΧΙ, 15. praeparat. et ante eum Origenes in Matth. pag. 369. Φίλων δὲ ἐν πολλοῖς τῶν εἰς τὸν Mates νόμον cuyreiZemy αὐτῷ εὐδοκιμῶν -gi] ποιοὶ συνετοῖς ἀνδρώσι φησὶν ἐν. βιβλίῳ ἐπὶ τὲ τὸ χέρον etc. [ἐν τῇ Z et Ἡ νόμων etc. citatur a lo. Monacho.] (Poft id opufculum Mangey inferuit.aliud, et ex cod. Vaticano CCCLXXXI. exícriptum primus pag. 226 fqq. edidit περὶ τῶν ΤῈ δοκησιφόρε Καὶν ἐγγόνων, 'καὶ ὡς μετανόξξης γί- vero] s de pofieritate Caini fibi vifi fapientis, et quo paGo fedem mutat: continet commenta- rium, pro more myflicum, in Genef. IV. 16 — 26. et fapit flilum Philonis. Sed diu e plurimis codicibus excidiffe videtur, quoniam Eufebius, Hieronymus, Photius, Suidasque id in cata- logo fcriptorum Philon.:non recerifent. . Saepius tamen ἃ Ioanne Monacho inedito fic cita- ταν ἐκ τῶν H καὶ Θ τῶν νόμων ἱερῶν -ὠλληγορίας. — Adde Lambec, comment. codd. Vindob. Ill. pag. zio. vbi titulus libri deperditi citatur, vti in catalog. Vatic. /7ar/.] 8) Περὶ Lryzvrav ad Gen. Vl. τ. De-Gigantibus pag. 284. [.M. pag. 262.] 9) ΤΙερὶ τῷ ὅτι &xpez Tov τὸ Qeicy ad Gen. VI. Deo, quod Deur fit immutabilis p. 393. [J. pag. a72.] -Euf?biur M..g. Hift. forte non male *) vtriusque libri, huius ac praecedentis, communem tradit fuiffe titulum, περὶ γιγάντων ἢ περὶ TZ μὴ τρέπεσθαι τὸ ϑῶον. — Sane libro priore, qui de gigantibus infcribitur, agitur etiam de diuinae virtutis immobilitate. Fabric. Mangey Φίλωνος "xxix τῶν μετοὸ τὴν ἑξάαηγον: in Mediceo s) Male omnino, 'et vid. cod. Norf. occafionem gutem Φίλωνος εἰς τὸ πριήσα κεν βοηϑὲν κατ᾽ αὐτὸν λό- Wero huius infcript. ὅτε «vg, τὸ aor, v. p. 296. E. γος P. Vid. Mangey peg. 66. /Jarí Benzel. in not. insta, y) A Suida et Eudocia ciiatur ἐς 7& Χερεβὶμα, τατέτι τὸν (ῥλογίνην. do Qoa, Harl. Fol. IV. V ACER , , po ΠΡ ΠΟΙ. — PHILONIS IVDAEI SCRIPTA olHT. p. rez vos Mangey et iudicium et ordinem Fabricii fequitur , atque obferuat , quae a lo. Monacho inedi- “ ^ NE " ^g to adducantur ἐκ τὸ zregi Γιγώντων , in hoc opufculo occurrere. — Mangeii autem verba fe- cit fna Boudin. adde cl. Ffeifferi no*. tom. IL pag. 357. et pag. 588 fq. Suidas et Eudocia ime- morant περι Iryavr ov, ὦ. Ícquentis autem libri de immutabilirate Dei mentrionera non inii- ciunt. Car; Sor. quoque in exercitat. facris, ad Hebr. VL 17. pag. 284. pronuntiat, librum de immutabili deo eíle partem libri de Gigantibus. Zar/. 10) Περὶ γεωργίας Νῶε ad Gen. IX. 20. liber I. De agricultura No? pag. 187. [JM.. pag. 300. περὶ Ὑεωργ. omillo voc. Νῶε. Atque in toto libro nihil legitur de Noacho. vid. Carp- zou. Íacr. exercit. pag. 516.] n) Περὶ φυτεργίας Νῶε fue περὶ γεωργίως liber H. ad Gen. IX. 20. De plantotione vi- nea? a No? fatioe pag. 214. [M. pag. 329.] Libros duos περὶ γεωργίας fcripfiffe Philonem, teflatur idem Eufebius, et hunc pro fecundo agnouit etiam in. verlione fva Lilius Tiphernas. Fabri. Hunc efle librum fecundum libri antecedentis Mangey , (Fabricium fequutus,) do-- cet in ποῖ, pag. 300 et 329. Plurimi autem codices huncce librum priori haud fubiungunt, et ipfi variant in loco, illi adfignato. vid. Pfeiffer. Harl. 12) Περὶ μέϑης ad Gen. ΧΙ, 21... De ebrietate pag. 240. [M. pag. 357] — Hic liber vide. tur olim diuifus fuille in duos; Nam duos περὶ μέϑης fcripfitle Philonem , idem Eufebius teflatum reliquit. Fabric. — Mangey pag. 328. in nota ad antecedentem librum dubitat, an ille ab hoc de ebrietate recte feparetur, fiquidem ad pag. 233. edit Parif. de plantatione de- finat agere nofler, et ad cbrietarem pergat. — Philo a pag. 265 B. — 270. B. integram dif- fertationem de. veri'ate. ac. falfitate fenfuum confcripfit, in qua Pyrrhonem plane fequutus, exempla adduxit, quibus poflea faeculo II. Sextus Empiricus vius eft, et eodem circiter tem- pore Diog. Laertius in vira Pyrrhonis. v. Carpz«a. in facris exercit. in Ep. ad Hebraeos V. 13. pag. 245 fq. —. Plures antiquiores citarunt duo de ebrietate, (aut, vt priores interpretes ver- terunt, de femulntia, libros, quare coniicit cel. Pfcifferus vol. HI. pag. 169. forfan Eufebium, Hieronymum et Suidam libellum, περὶ Φυτϑογίας. quem non nofcant, pro primo περὶ μέθης habuiffe, | Sed illum ab aliis pro fecundo περὶ γεωργίας libro habirum fuiffe, paullo ante vidimus. 77ar/. : 13) Περὶ 78 ἐξένηψε Nae Gen. IX. 24. De verbis, euigilauit No£ pag. 273. [1]. p. 390] Honc ipfum librum puro intelligi ab Eufebio, cum memoratur es o περὶ ὧν νήψνας ὁ v8s εὔχεται καὶ καταρᾶτα).. Neque opus efl, vt pto γῶς legamus Nae — nam ad y&y adplicat Philo, quae de No& dicuntur. [Adfen(it Mangey, cuius et Ffeifferi notas conferes. adde Fabric. ad Hieronym. pag 62] 14) Περὶ συγχύσεως διαλέκτων ad Gen. ΧΙ, τίη. De con/uffone linguarum. pag. 319. [ΠΠ pag. 404.] | Huius libri Eufcbius facit mentionem et H:eronymus., 15) Βίος ecQ8 T8 κατὰ διδασκαλίαν (Eufebius male δικαιοσύνην, licet videatur refpi- ci ad Gen. XV. 6.) τελειωθέντος ἢ περὶ νόμων ὠἀγροφων., lita Napientir, per. doGirinam per- feli, fiue de legibus non feriptir pag. 349. "Vorus huc tirulus [1] τὴ Eufebio exflat. Vulgo aut-m inferibi ur de /Zdbrohamo: et fane maiorem partem de hoc agit, prius tamen de aliis ante Abrahamum piis hominibus, Enofo, Enocho, Noé, quos vocat προτέρην cgi σῶν ἀρετὴν ἐπινοησάντωνγ tum paucis de lfaaco et lacobo et Sara: fingula κατὰ vus (urs voee Qa ———— —— ——"— ͵ Vot ΠΕΡ. ret Pres PHILONIS IVDAEI SCRIPTA χ ΠΡ. PL 7 γοαφας primum, deiade κωτοὶ τὸς ὠλληγορίως;, vt loquitur, νόμος perfequens,. Porro in li- mine huius libri, Philo ait, fe, poftaeam de mundi opificio difleruit, iam etiam de legibus agere velle, ac primo de vniuerfaliocibus illis atque antiquioribus non fcriptis, fed fcriptarum archetypis, ad quarum normam Abraam et alii amici dei vitam fuam exe gerunt. Ὃν μὲν ὃν τρόπον ἡ Κοσμοποιίω διωτέτακται » dioi τῆς προτέρας συντοίξεως ὡς οἷόν τε ἣν ἠκριβώσαμεν. Ἐπεὶ δὲ τὸς νόμδς εἴς. Non puto autem, a Philone alium librum hoc de argumento prae- miíflum, quam vaicum, quem numero primo retuli περὶ κοσμοποιΐας. Eumdem refpicit, quum de tetrade loquens di ἃς ὃ eias s inquit , aues ἐλέχθη. διὼ τῆς προτέρας συν- τάξεως &ignr ap. Neque fyntaxin vocat collectionem plurium librorum, fed vnicum librum. Περὶ φιλανθρωπίας pag. 797. δεδήλωται πρότερον ἐν δυσὶ (lege τρισὶ) συντάξεσιν. ὥς ανέ- γραψα περὶ βίς Μωυσέως. Reliquos, feparatim editos; interim hodie ordinem facrarum [{{- terarum, quas interpretatur, fequi tuto nos pofle exiflimo. Fabric. — Benzel. in nota: ,nr.16. mihi 15, — nr.17. mihii16. — nr.18. mihi 17. — nr. 19. mihi 18. PAiío libro - groxüno, (quae Fabricii verba funt in med. nr. 19.) — pag. 1053.c. — 20. mihi 19.4 At- que Mangey mutauit ordinem. | Nam opufeulum, quod Fabricius loco τς. collocandum. pu- tarat, Mangey poft plura alia, demum in vol. IT. loco primo pag. 1 fq. pofuit, et infcripfit, vti apud Fabricium noflrum legitur, nifi vt in fine poft ἀγοάφων adderet, ὁ às, “περὶ ᾿Αβραάμ. Ab Hicron. et Damafceno dicitur liber de vifa fapiestir, σοφῷ. — A Suida et Eu- docia male, περὶ (δα QuAcceQa, eta Sophronio περὶ Día φιλοσοφικξ. Harl. Bizs ccQ8. αὐτομαϑὲς ἢ κατοὰ φύτιν, lita Ifaadi. Et Bios coQ8 ἀσκητικξ fiue ἐξ ἀσκήσεως. Vita latobi, periit. Vide, quae dixi infra nr. 21. 16) Περὶ ὠποικίας ad Gen. ΧΗ. 1 fq... De migration Zlbraami pag. 388. [JM. pag. 430.] Meminit Eufebius. Περὶ μισϑῶν liber de mercede proborum ad Gen. XV. x. [et quidquid Philo de capp. 13 et 14. fcriperat,] intercidit. | Memorat Philo pag. 424. ἐν μὲν τῇ πρὸ ταύτης βίβλῳ περὶ μι- σϑῶν ὡς ἐνὴν ἐπ᾿ ὠκριβείας διεξήλθομεν. 17) Περὶ τῷ τὶς ὁ τῶν ϑείων πραγμώτων κληφηνόμος ad Gen. XV. 2. p. 482. [M. I. pag. 437.) Dt to, quis serum diuinarum haeres βί. Ἑυΐεδίυς alteram quoque partem tituli ferua- vit περὶ τῷ τίς ὁ τῶν Sem ἐπὶ κληρονόμος, Καὶ περὶ τῆς εἰς τοὶ ἴσα καὶ ἐναντίω τομῆς. Agitur enim in hoc libro etiam de foedere Gen. XV. ro. quo deus iuffit Abrahamum diuidere vaccam et cetera animalia et partes ex aduerfo fibi innicem ponere. 18) Περὶ τῆς εἰς τὼ προπαιδεύματα συνόδα ad Gen. XVI 1 fq. De congre[fu. comparan- dae liLeralir eruditiosit caufa pag. (424.) 450. [.M. i. pag. s$19.] - Nimirum humaniores artes ac difeiplinas philofophiae famvlantes Philo confert cum Hagare, ancilla Abrahami. Apud Enfebium non προπαιδεύματα legitur, fed πωιδεύμωτα. — Sed προπαιδεύματα magis. pro- bo.— Et Pbilo iple libro [P] proximo pag. 428. εἰρηκότες ἕν, τῷ προτέρῳ περὶ τῶν προπαι- δευμώτων καὶ περὶ κακώσεως εἴς. 16) Περὶ φυγάδων ad Genef. XVI. 6 (ᾳ. .De profupir pag. (450.) 428. [.M. pag. 546.] Apud Eufcbium hic liber recte infcribitur περὶ Qu'yzs καὶ εὑρέσεως de fuga Hagorir eaque pur ongelum inuenta: atque ita legit Hieron. in catalogo et Sophronius. In quibusdam Eufcbii codicibus fuit, [nec non apud Suidam, (vbi vid. Küfler.) et Eudociam,] περὶ φύσεως Lzzza καὶ - ^ za — L&IV..UI. — PHILONIS IVDAEI SCRIPTA Vol.THi.s. cog 1-6 κοΐ εὑρέσεως. vt patet ex Rufini verf. In aliis Vaiefius invent πες φύσεως καὶ αἱρέσεως. Nicephorus. vtramque lcctionem. coniunxit 72 CvyZ; s αἱρέσεως. περὶ φύσεως τοὶ rcp σεως: Male, vt opinor, liet in MS. Fufebii Nortfolchienli acceperim quoque legi περὶ φυγῆς καὶ αἱρέσεως. “περὶ φυγῆς καὶ εὑρέσεως. Περὶ διαϑηκῶν de. t:ffomentir (iue paflir dei libro duo interciderent, — Meminit Philo libro proxsmo: τὸν δὲ περὶ διαθηκῶν σύμπαντα λόγον ἐν δυαὶν ἀναγέγραφω πράξεσι. M*morat ex hoc ipfo loco, atque ita, vt non vidifl- fe illos innuar ἢ ufebius, et ex eo Hieron. Male 'raque apud Eufebium legitur περὶ διωϑηκῶν πρώτης καὶ δευτέρας. Scripfe. rat Eufebius οὗ καὶ 2. quod exprimi debet πρῶτον xg δεύτεῤον « icilicet (uA lov. 20) Περὶ τῶν μετονομαζομένων.. καὶ ὧν ἕνεκα μετονομαίζονται. ad Genef. XVII. 1 fq. D» ir, quor m noma im fer pruris mutata memoratus, er quare {πη fatum fit pag. 1044. [JM pag 5:78.] Huuc librum primus graece ex codice Auguflano cdidit et notis illuftrauit Dauid - Hcefthelius , Francof. apud. Wechel. 1587. 8. Latine vertit Fd. Morellur, Parif. 1593. 8, memorat Eufebius. Fobriz. — Dcefl hoc opufculum in codd. Pari. Mediceis Mo- gunrinisque, et in edit. T'urnebi. Pars autem huius libri defiderari vidctur Mangeio, quod a. loanne Monacho quam plurima ἐκ τῶν μετονομαζομένων citantur, qnae nullibi apud Phi- lonem occurrunt. ldcm Mangeius retinuit Morelli verfionem latinam, hinc inde muta- tam. Ín hoc opufculo defiic Pfe:fferi noflratis edino.. Harl. * —. 21) Βίος Πολιτικξ' (Photius cap. 103. σερὶ (ig 7reJurix8). ὅπερ 8i περὶ Ἰωσήῷ. Vita viri ciuilis, fiue de fofrpho- pag. 526. In. limine huius. librr teflatur, fe fcripfile vitas.trium virorum Abrahami, líaaci et lacobi, de quibus libro de Abrahamo: ὁ μὲν yee πρῶτος ἐπίκλησιν ᾿Αβρααμ σύμβολον διδασκαλικῆς ἀφετῆς ἔξίν" ὃ δὲ μέσος Ἰσαοὶκ φυσικῆς, ὁ δὲ τοίτος Ἰιακωβ. ἀσκητικῆς. Sed Maaci et lacobi vira intercidit, vt dixi fupra poft nr. 15. lotephi vitam latine vcrtit praeter Gelenium. rane/tus Zirsr, Venet. 1575. 8. Fabrir. — Mangeius hoc opufculum. poft id; quod Fabricius nr. 22. Üignavit, in tom. II. p. 41. pofuit. In codd. et apud. Photium cod.. CHI. eft infcciptio: βίος. πολιτικές Hieronymus de conuerfatione vitae ; vnde Sophronius, et ex hoc Suidas et Eudocia περὶ ἀγωγῆς (jig. Continet vero hoc epu- fculum et hifloriam et allegoriam vitae lofephi. Zarj. ᾿ € " ν Ls ν » δ E e 5 - 22) Περὶ 78 κατα τον Μωυσέω ϑεοπέμπτες ewe, ὀνείρες. Quod a dio mittantur in. fommia. Libros qu'mque huius argumenti dcripfile Fhilonem , Euícbius, Nicephorus et . Suidas teffantur. Sed primus intercidit, /zermdus legitur pag. 565. ed't. Parif, [JM tom. I. pag. 620.] in cuius limine primus citatur: P μὲν ἂν πρὸ ταύτης yea περιέξχε. TSc κωτὸὰ πρῶτον δος ταττομένες τῶν ὀνείρων ϑεοπέμπτων. $Q ὃ τὸ ϑξον ἐλέγομεν κοτοὶ τὴν ἰδίαν ἐπιβολὴν [ὑποίβολήν Mang. ex cod. Vatic.] τοὺς £v τοῖς ὕπνοις ἐπιπέμπειν [δ] φαν- τασίας. Teriium habes pag. 1108. [/M. vag. 699.] ab Hoelchelio primum vulgatum zraece ex codice Auguílano, et iliuflratum notis Francof. apud lob. Wechelum 1587. 8. Quartwr e quintus non exflant, Fabri. 1n vtroqne, quod reflat, opufculo, neque codd. neque Hie. ronymus agnofcunt illud κατοὶ τὸν Μωυσέα, et omifit Mangeius, — Suidas et Eudocia citan “περὶ ὀνείρων ἐ. Philo myltice agit in libro II. de daobus lacobi fomniis, Genef, XXVIII. et XXXI. memoratis. — Alter, qui fupereft liber, continet niyflicum commentarium in lofe- ph praefcctique piftorum ac. pincernarum. fomnia, Genef. XXXVII, et XXXVII. Quod Iaro ín codicibus imsstis occurrit, et contextus eft vitiofus, Mangeius eum ope duorum «o- Glcuin Vol. YII. p. 110 PHILONIS . IVDAEI SCRIPTA Lib. IV. c. V T. 133 dicum et coniecturis pro viribus fznauit, et vez&cnem: de nouo fere confecit. In hoc gro lo.d«finit vol. 1. edit. Margen. Harí, Τῶν ἦν T evéces ΄ ῷγτημάξων Xe λύσεων. Quaeffiomum εἰ filutionum in Genefrn libr VI. praeter ea, quae ecxllant latine in. Micropresbyrico pag. 340 — 360. Bafil. 1550. fol. poft editionem: Parif 1520. fol. interciderunt. — Memorantur apud Eufeb. et in titulo Codicis Caefarei. Fabri. — Damafceuus in Parall. pag. 362. meminit libri fecundi pag. 363. fexti: porro ibid. pag. 375. pag. 655. quinti. Zenzel. in nota msta. Ha&enur, quae ad Genefece. librum il/uflrandum. faciunt. 25) Περὶ [ig Μωυσέως, ὅπερ ἐξὶ περὶ ϑεολογίας καὶ: προφητείας.. De vita Wowftr, yes de theologia ac prophetia "δε: I. pag. 602. (/7. tom. JI. pag. 8o.]; II. pag.-654. [17]. pag. 134] 11. 664. (4. pag. 145.] Cita: Clemens E. Strom. pag. 342... [Multa. inde habent Clem: Alex. Damafcenus, 1o. Monach. er catenae ineditae in Exodum. vid. Mangeium.], latine vertit prae- ter. Gelenium Frascdifinr Phileiphur, (vide Foffum de: hift. lat. pag, 59t. [st Zenum in. Dif- fertaz. Voiliane, tom.l. pag.294.]) Zíariauu: Turmbur Pari. et Frauzifcur Zinur Venet. 1575. 8. Libri quinque Cvrwuotrdv xg) λύσεων fiue quarffionum et folutionum im Exodum Eufebio, [Süidae. Eudociae et Hie:onymo] et in titulo codicis Caefarei memorati non exflant.. [Quae- dam feruauit Damafcenus.]: 24) Περὶ τῶν δέχω λογίων, a κεφαάλαιω νόμων εἰσί. Dt dirologo: pag. TA4- Latine vertit JuA. eviaens, Parif. 1544. [:554. ap. Maitr.] 8, Joli. Chriflophorfonur, Antwerp. 1533. 4. Fari; — [Mangrius tom. Il. pag, 180. vertit de decem oraculir, quae funt. legum capi- 111^ , et notat, cod. Auguflanum congruere cum: editis in titulo huius libellis in cod, Me. dicco: ferib: φίλωνος περὶ τῶν νόμων ἰδέας. reliquos codices habere εἰς τὸν δεκάλογον Μώ- σεως. Hieronymus (vbi vid. Fabric. pag. 63. not. 5.) de deralogo libri 117. et Suidas atque Edocia ex Sophrcsio περὶ exsyze, (qui vero liber intercidit) καὶ AexaAcyS, d. Sed Mangceius animaduertit, Philonem non de decalogo, fed de legibus fpecialibus libros qua- tur edidiffe, neque aliter docere. Eu/tbium, a quo ecclef. hiflor. lib. II. cap. 18. fcribitur περὶ τῶν δέκα λογίων: 25) Περὶ τῶν ἀναφερομένων ἐν éder νόμων εἰς τοὶ συντείνοντα. κεφαάλωιω τῶν δέκα λογίων βιβλία ἐ. Libri quinque de. legibus ascalogi [pecialibur * Eufibio memorantur. Ex his primus iutercidit ); quo bina praecepta expofuerat (1) περὶ T8. μὴ νομίζων Sess αὐτοκρατ eie ἑτέρας et (2) περὶ τε μηδὲν ϑεοπλας εἰν χαφόκμητον. Hacc enim duo accuiare in illo fe tractafle, teflatur Philo ipfe iibro proximos. vude patet, binos libellos cius περὶ μοναρχίας huc non fpcctare, licet in illis quoque agat de cultu vnius fummi dei. Libri fzeundi pars prima, qua il'uflratur praeceptum (3) περὶ evegxias καὶ σεβασμξ de iureiurondo εἰ religione legirur. pag. 769. edit. Parif. et quamquam tirulus promittit etiam: agere περὶ τῆς ἱερῶῶς ἑβδόμης καὶ γονέων τιμῆς. in | bro. υἱὸ haec defiderantur. Occurrit tanien aitera per: 3 pracec p: με} (4) illutirans περὶ τῆς ἱεροῖς ἑβδόμης καὶ τῶν ἑορτῶν de fancio Lzzz 5 Jabbatlo 1) Non intercidit. vide epimetrom, Har. ὭἜ ΤΡΙΣῚ. — PHILONIS IVDAEI SCRIPTA Val Ill». πιο ες, fabbatho et ditbur fzflir p. 1173 fq. edit. Parif. Primus hanc graece edidit Dauid Hoefchelius e codice MS, [Vaticano, nr. 379. vti coniicit Mangey,] Auguílae Vindelicor. 1614. 4. — Latine, vertit Fed. Morellus Parif. 1614. 8. Sed tertia ad Hope (5 Tus γονέων τιμῆς non exftat. Liber fer£ius ad praeceptum (6) τὸ κατοὺ μοιχῶν καὶ παντὸς ἀκολαςξ et ad praece- ptum (7) τὸ xaT ἀνδροφόνων καὶ πάσης βίας. Contra moethor, omnesque. libidinofo:, ek tonira homicidar omitmque violeaitiam habetur Pag. ΤΊ In quibusdam codicibus angi. huius libri ita defignantur: περὶ φϑορὰς, [0] περὶ ὑπογαμίω, περὶ ὠνδροζονίας » περὶ ims τιθεμένων. περὶ exacia Qovs περὶ v8 μὴ ἀναισχυντεῖν γυνοῦκας. In μος libro, vt in illo de decalogo, praeceptuin de non occidendo poflponit Philo praecepto de non comedi adulterio, fequutus codices graecos Exodi XX. Sic et Lucas XVIII, 2o. Marcus X. ig. Pau- lus Rom. XIII. 9. Syrus inrerpres Matth. XV. το. T'ertu/Iiauus de pudicitia cap. 5. Clemen VL Strom. p. 685. Julianus Parabates apud Cyrillum Alexandr. V. p. 152. ^ Syacel/us p. iat. Chrenographiae, [Adde ZMaugeium ad librum de decem oraculis, toin. Ii. p. 267. not. e.] Liber quartus ad praeceprum GG. 9.10.) TO περὶ T2 μὴ κλέ ἔστοῖν x64 ψευδομαοτυρῶν xc) μὴ ἐπιϑυμῶν» ΚΟ περὶ τῶν εἰς fumo ανα(φερομένων, καὶ περὶ δικωιοσύνής . ᾿ πᾶσι τοῖς δέχα λογίοις ἐφαρμέζει. De furto non fuciendo, de uon dicendo fulfo teflamonio εἰ de non toneupiftendo , tum de iis, qvae ad fingula haec refiruntar. — Denique de infitia, prüe- ceptis vniuerfis -congruente. (f. quae cum omnibus in vniuerfum decalog: praeceptis cogaa- tionem habet.] Hic liber lucem nondum vidit, excepta particula περὶ ψευδομαρτυριῶν ad proeceptum nosum , quae exflat fub titulo, τοὶ περὶ δίκας de iudice pag. 118. [JH. M. p. 344. Latine translata a Joh. Chriffopherféno *). tum a Rolando Petre'o Francof. 1602. 8, cuius *) verfio vna cum ipfius notis fubiecla editioni Parif. Prodiit et feorfim graece et latine, cum verfione L. Humfredi Bafil. 1559. €, — Integrum vero ex MS. codice Seldeniano defcriplit, et edendum in fe récepit Benzelius. bens dit Monsun tom.lf. pag.335.] Confer, Td: eodem codice Se/dmnus lib. 1I, de Syrfedriis cap. XIII. δ. 12. Fabric. IE P 1 M £ WDORPOCN ἴω editione Mangeii librum de decalogo Cpd pag. 210. liber περὶ περιτομῆς, de dir- ceumcifione, quae prima eft pars, quam intercidiffe putarat Fabricius, .À cuius iudicio et plu- rium, qui fequuntur, librorum, ordine, ab ea perque. quoniam Mangeius valde recef- fit, non folum ordinem, quem dic tenuit, indicaui, led etiam illius notam, àb initio p. 210. Ícriptam, repetendam. duxi. "m Pofiquam nofler, Siu) Mangeius, de ἀρεαίαβο in genere eiusque decem capitibus di[eruifet , iam ad leges particulares dicicndi it, quae ad capita ifla referuntur. — Merito igi- tur libellus hiece, (de cireumcifione,) cum quinque fequentibus, de Mona archie Sacerdoti bus, et Sacrificiis etc. libram de decalogo excipit, quum primi praecepti generalis leges fpe- ciales contineat: ad fidem enim vnivs dei refertur ifta cultus ratio, quam ipfe facris et caeri- moniis inflituit. Confirmmatur hoc ex titulo huius libelli in codice mediceo, Sic enim iot fcriptum, περὶ τῶν ἀναφερομένων ἐν &ides νέμων, εἰς B. Κεφώλαιω τῶν δέκα λογίων" τὸ τε 1 μὴ u) Vide Síurmti epit. ad Afchamuin ed. Acke- v) Non eft Rolandi, fed Chriftophorfoni Yee ri, pag. 12. Jewm. Senzel. in nota msta. ' | | | | 1 Rn. df 6: e o. κ PHILONIS IVDAEI SCRIPTA | Li.IF.cVL qs μὴ νομίζων ἔξω ἑνὸς Del ἑτέρες αὐτοκρατεις Ny] τὸ μὴ χειρότμητα Seóv πλαςῶν (melius forfan Θεοκλοςῶν.) Πεωτομή. — Vnde liquet, nos hos de legibus fpecialibus libros in fuum ordinem rcduxiffe, qui in editis mire fuit turbatus; ibi enim libri de praecepto primo in vl. timo funt loco pofita. Quod vero Eufzbiur ecclef. hift. lib, IH. cap. 18. fcribit, περὶ TOY ονα- Φεφομένων ἐν ἔδερ νόμων --- ὦ, β΄. γ΄. δ΄. horum primus non intercidit, quod viris doctis vifum 5. fed.cit hic iple libellus, de quo agimus, cui ramen infuper adnectendi quinque fe- quentes, qu', quamuis in totidem titulos ditlribuantur, pro vno folum libro funt habendi. Haclenus AMangeg. * e , ; . P . Sequitur, 1) pag. 213 περὶ Μοναρχίος λογος ὦ. de Monarchia liber primur, et pag. 222. liber [zzundus. (apud Fabricium nr-27.) — Libellus I, eft, ait Mangey, praecedentis continua- tio, pertinetque fimiliter ad primum decalogi praeceptum, de vno deo colendo. n codice nie liceo fequitur ordine continuo, nulla etiam diflinciione adpofita, folummodo nota haec n marg ne adiicitur, περὶ Μοναρχίας νόμο; — 2) Περὶ 78 τινα γέρω ἱερέων, apud Fabric. nr. 28. Ἄ i: D , , ^ ^- ον τῆλ 3) Περὶ ζώων τῶν εἰς ϑυσίας καὶ τινὰ τῶν ϑυσιῶν τὼ 60g, apud Fabricium nr. 29. 4) Περὶ ϑυόντων. de fatrificantibur , apud Fabricium nr. 30. 5) Περὶ τ μίσϑωμα πόρνης εἰς τὸ ἱερὸν μὴ προσδέχεσθαι, apud Fabricium nr. 31. Hos quinque libellos fuiile partes.primi libi, iterum adfirmat Mangey in nota prima ad pag. 270. Hic enim incipiunt eae partes, de quibus Fabric. nr. 25. egit. Περὶ τῶν ἀνα φερομένων ἐν édes νόμων. εἰς τρια γένη τῶν δέκα λόγων. TO τρίτον. TO e eon μῶν. Qu Ὑενή "y OV » B * TETXQTOY ; τὸ πέμπτον, τὸ περὶ εὐορκίας καὶ σεβασμδ, καὶ τῆς legas ἑβδόμης καὶ γονέων τιμῆς. de fpecialibur legibus, quae referuniur ad tria decalogi capita; videlicet tertium, quar- ton quintus que, de iurtiurando religioneque, de fatro fabbato, de honore habsndo parentibus. Sed liber de parentibus honoraudis periit. — At pag. 277. fequitur, Περὶ τῆς ἑβδομὴς de fepiemario, et feftis diebus, cum verfione Fed. Morelii latina, verum plane unmnutata. — In edit, "Turnebi defiderarur, contra in editione Parif, a, 1640. ad calcem Fhilonis operum fucrat reiectus. In nullo codice reperit Mangeius; fed ad cal- ccn libelli praecedentis de. legibus. fpeciülibus in cod. Mediceo notatum legit, ἑξῆς és κεφάλοιον τὸ περὶ τῆς iege ἑβδόμης, ᾧ μυρία κοὶ evoryxoue etc. m. fic incipit-hic libellus. ἶ Περὶ τῶν ἀνα φερομένων coda δέκω λόγων" τὸ ἕκτον καὶ τὸ ἕβδομον, κατὰ μοίχων xg4 παᾶντος ἀκολώςϑ. καὶ τὸ κατὰ ἀνδοα φόνων κῶὶ πάσης βίας pag. 299. efl liber tertius, de quo abunde dilputauit Fabricius. Continet vero liber, iudice Mangeio, egre- gium commentarium in praecepta de adulterio et homicidio, in quo auctor iuris romani an- tiqui, quod vulgo Antewflinianeum adpellatur, Ícientiam prodit fingularem. — Hlum exci- pt liber, anrea ineditus: Περὶ τῶν ἀναῷερ. — — τῶν δέκα λογίων τὸ H καὶ τὸ O καὶ V. τὸ περὶ τῷ μὴ ἐπι: xA Te. καὶ Ψευδομαρτυρέιν etc, vti am Fabricius de libro quito ad praeccpruim 8, 9, to. titulum notaur , cum verüone latina &rici Benzelii, Lin opens Epifco i. Poft ἐφαρμόζο additur tantum a Mangeio ὃ ἐς, τῆς συντούξεως. Ο οὐ autem ex cod. Vindob. Lambecius I. comment. q6 — LiIP..PIL ῬΗΠΙΟΝΙΒ IVDAEI-SCRIPTA [οὶ ΠῚ. pau comment. fol. 143. profert libri titulum τὸ H xo] τὸ O καὶ τὸ 1. τὸ περὶ 78 μὴ κλέπτειν —— $i ὅλης συνταξεως, Mangey coniicit, etiam deeíIe τὸ τέλος, vertique debere: qui qui- dein totiur tra&latus eff finis , quippe quum zreg! δικομοσύνης libellus vltimus eormm fit, quos de legibus feripfit nofter. ;Defcriptus autem eft liber ex cod. Bodleiano nr. 3400 olim Selde- . mni, qui eum cum.multis legauit academiae Oxonienfi. De praecepto, s ψευδομαρτυρήσεις agit Philo pag. 342. fegmentum autem τοὺ ze dixe;58 feparatum quidem a fuperiore particu- la, pag. 344. fed eft pars et membrum praecedentis de tefiimonio falfo, continetque reliqua . Philonis dicta ad praeceptum nonum. Mzlit tamen M. legere T πρὸς δικα τὴν. vt habent cod. mediceus et Bodleianus, et ipfe Philo in iaitio libr. de iu/litia pag. 358. ἕν TO δικωιοσύνης g βραχὺ «μέρος ἢ τὸ πρὸς δικαςήρια καὶ δικαςξήν. — ;Pag. 348. fequitur ad praeceptum ἄς non concupilcendo , et reliqua praecepra fpecialia. Περὶ δικαιοσύνης de iuflitia, pag.-358. cuius pars eft fectio περὶ καταφάσεως Λρχόντων de conflitutione Principum, pag. 361. apud Fabric. .nr. 33. legi τριῶν οὐρετῶν. -ἤτοι zrep) ὠνδρείως sor) Φιλαν ϑρωπίας καὶ μετανοίας, de -tribur virtutibur, fiue de fortitudine et humanitate εἰ poenitentia pag. 375. Hunc. tirulum Manz. repofuit.ex cod.'Bodleiano. 'Im codice mediceo et cod. collegii Lincoln. apud Oxonienfes .omittitur τριῶν, additurque καὶ εὐσεΐβειας poft voc. ανδοείας. Forfan additum fuit, quo- niam Philo fequentem libellum de humanitate ita inchoauit: σὴν δὲ euze[actag συγγενετῶτην καὶ ἀδελφὴν καὶ δίδυμον ὄντως 'ἑξης ἐπισκεπτέον φιλανϑροωπίοων .᾿ fiunc cognata gexmona genillaque foror pietatis con/|deranda eff. humanitas. .vbi adnotat M. pag..38:. vel fe malle ἀνδρείας pro εὐσεβείας. quia Philo in praecedenti non de pietate, fed de fortitudine egit, vel ea, qnae auctor dixerit de pictate, iam periiffe, Atque Philo de tribus tantum virtutibus hic egit; nec quicquam exprefle inibi de pietate fcripfit. — De reliquis opuículis eorumque ordine in. edit. Mangeiana ad numeros Fabricianos notabiliora fcripfimus, Jarl.] 26) Το ἐν μέρες διατάγματα. De. praecept.s [pecialibur varios commentarios deinceps fcripfit Philo, ex quibus exfiont: περὶ περιτομῆς de circumciffone, (jue quare deus ludaeis iniunxerit circumeifionem pag. 81c. (JM. II. pag. 210.] Cauffas, quas adfert Philo, ait, fe accepilfe ἀρχοιολογεμένας ὑπωροὶ ϑεσπεσίοις οἰνδρώώσιν, cives Μιῳυσέως 8 παρέργως διηρ- μήνευσαν- . Alias adferunt Zu/finsr quaefl. 102. ad Orthodox, Photius epifl. 248. ' 31) Tlegi Μοναρχίας “λογος ἄ, 2. De Monarchia fiue de colendo vno deo et templo ac cultu eius liber'T. pag. 812. et IL. pag. 820, Vocabulo.Mcveox/ae eodem fenfu in libro fimilis argumenti vfus eft Iuftinus Martyr. Liber zep! τῆς σκηνῆς. De tabernaculo apud Evfebium memora'us intercidit. 28) Περὶ TE τίνα γέρα ἱεῤέων de praemiis facerdotum-et honoribus pag. 830. 29) Περὶ ζώων τῶν εἰς ϑυσίας. xg] vivo τῶν ϑυσιὼν τοὶ &idn. De animaliburidoneis facri- ficio, deque vitlimarum generibus pag. 835. Eusebius vocat gregi τῶν, εἰς τοὺς depagy ius ζώων καὶ τίνα τῶν ϑυσιὼν ed. 30) Περὶ ϑυέντων. De iir, qui vicimar offerufit pag. 841. 31) Περὶ τῇ μίσθωμα, πόρνης eig τὸ ἱερὸν μὴ προσδέχεσθαι. Ad Deut. XXIIT. το. ΠΡ] 1: mercede. meretricir nom acapisnda in facrarium pag. 860. — Graece cum notis edidit Hoe- fchelius e codice Auguflano a. i612. 8. : 323) Περὶ o ΨοΙ. ΠΤ. τις PHILONIS ἸΨΛΈΪ SCRIPTA ΠΡ ΡΙ 531 32) Περὶ τῶν προκειμένων ἐν τῷ νόμῳ τοῖς μὲν ἀγαθοῖς ἄϑλων, τοῖς δὲ πονηροῖς ἐπιτιμιῶν καὶ ἀρῶν. De praemiür et poenis exfitrationiburque in lege propofitis pag. gto. [M. pag. 4o3.] Meiniait Eufziiur, [hifl. eccl. II. cap. 18 ] neque adfentior ") Guil. Can- zero , qui VIII. 7. nouat. lect. a libro περὶ ἄϑλων καὶ &zi-ipusy diuerfum facit alterum περὶ εὐχῶν καὶ ἀρῶν. Recle porro exiflimat Canterur , illa περὶ ὠρῶν pag. 930. cum fuperiore libro eíle connectenda. Fabric. Coniunxit quoque Mangeius librum περὶ αἰρῶν. et partem libelli 4e praemiis et poenis effe iudicauit pag. 408. ita tamen, vt pag. 429. virgula di(tin. » gueret, pofra inícriptione, περὶ ἐρῶν de exfzcratiomibur, ct prioribus libris fuum daret tulum pag. 408. περὶ ὥϑλων καὶ ἐπιτημιῶν., de praemiis et poenis. — Hieronymus: mec non de vi&limis et reprom jionibur fiue malediclir, quae vertit Sophronius περὶ ϑυσιῶν, περὶ ὑπο- σχέσεων. ἤτοι καταρῶν" Sic quoque ex illo Suidas et ex hoc Eudocia. Neque Suidae tellimonium et Canteri iudicium omnino fpernit Carpzou. in facris exercitatt. in Ep. ad Hebr, eap. Vl. verf. 8. pag. 268. vbi ait, alteram libri partem effe περὶ εὐχῶν καὶ ἀρῶν" , nam male, inquit, hi libri in editionibus defcripti funt. — Scilicet liber de praemiir ef poenir de- finit pag. 922. D. in verbis.xa9" d γέγονεν ij αἴρεσις τῶν ἱορέων. wAcyew. vnde incipit alius σερὶ εὐχῶν καὶ ἀρῶν. Libellus enim fingularis in editis περὶ ὡρῶν, illius περὶ εὐχῶν pars faltem fecunda eft. Sic adducitur a Suida: περὶ ὑποσχέσεων. ἥτοι καταρῶν" quod idem. “οἴ, — — Patet quoque ex claufula prioris tractationis περὶ εὐχῶν, illam περὶ ἀρῶν par- tem effe fecundam. — Accedit, quod Philo in aliis locis εὐχοὺὶς καὶ κατώρας coniungit, vt, de migrat. Abrah. pag. 406. P. et alibi. ^ Has].] 33) Περὶ xavascews ἄργεντος [ὠρχόντων͵ IM. ex codd.] ad Deut, XVII. τς fq. De erectione princ pir (non per fortem, fed fuffragia) pag. 722. [/M. pag. 36r. poft libellum de infiiia.] n extrema parte huius libri multis cominendat iuflitiam *). — Latine conuertit Ioh. Chriftophorfonus. 34) Περὶ τῶν τριῶν ἀρετῶν. De tribus virtutibus; περὶ ἀνδρίας. de fortitudine P. 736. (AM. pag. 375.] περὶ φιλανθρωπίας de charitate pag. 697. [JM. pag. 383.] et, (de qua in huius libri extrema parte agitur) περὶ μετανοίας de refipifeentia "). Philonem Ícripfile de tribus virtutibus, Eufebius teflatur, περὶ τῶν τριῶν ἀρετῶν, ἃς σὺν ἄλλαις συνέγραψε Μωύσῇῆς. Male Sophronius , Hieronymi 'interpres, pro EET Y pofuit ϑυνώμεων. Porro titulus ifle diferte tribuitur libellis, quos dixi, in codice Bodleiano, [feiunxit hanc particulam a fu. Ὁ periore 7]. pag. 405. ducibus codd. Bodlei. et Parif] vt mihi adfirmauit eruditilfimus Ben- zelius. "Eivsmodi codicem memoraus etiam Gesnerus in bibl. Zmuexio 5) praeterea, inquit, librum: Philonis grazeun hoberi de virtutibur, fortitudine, pietate, humanitate, poenitentia, Vide et Steph. Ie Moyne vaxia facra tom. L. pag. 520. [et epimetron in fine,] 35) Περὶ εὐγενείας. De nobilitote pag. 903. [M. pag. 437. cum interpr. L. Humfredi.] Prodiit feparatim cum verfione Laur. Humfredi ap. Oporin. 8. et cum interpretatione atque analyfi Hermanni Nehtnii Bafil 1581. 8. et gallice Daniels d' zfuge, profeffore graecae lin- guae ww) Sed ego quidem, Benzel. in not. msta. y) Item in Io. Damafc. parallel. MS. Benze/. X) Immo pars eft libri de iuítitia. Benzel. in 5) Itaque fallitur Boecler. in lofepho Philon. nota msta. pag. 1 Benzel. Fol. IF. Aaaaa PHILONIS IVDAEI SCRIPTA Lib. IV. c. V I. Vo! TI. prr: Ὁ 113 X guae regio interprete Parif. 1550. 8. cum Simeffi ora'ione de regno in eamdem linguam trans- lata. [/ac. Goupyli verfio lat. eft in cod..MMCMLXIII. Parif. vid. catal. codd. ΠῚ. p. 357.] 138 36) Liber Philonis, quó probauit, zavra ὄδλον ἔνα! φαῦλον, malum et infipientem quemlibet effe ferum, intercidit. Memorat Eujetsus [hift, ecclef. 1. cap. 18.] et Hieron. et Philo ipf- in proximi initio. Αἴ exflat alter eius ad Theodotum fcriptus περὶ T8 Tro YT ob ezradooy ^) évog ἐλεύθερον. Quod omnir probus. fif. liber pag. 865. [.M. pag. 445. vbi vid. no:am. Multa ex hoc opere defumfit Eu/zb. praepar. euangel. Iib. VIT. cap. r.] In hoc isi inter alia agit de Eílaeis, qui actiuam vitam dütcBdhit. quorum ad quatuor míllia, , fuo tempore in Palaeífina ac Syria verlatos effe. — Non plane certum cfl, an hoc fit 2 itum volumen, quod de Eílaeorum vita edidiffe Philonem ait Hieronymus 11. contra louinian. [Ex poetis, praecipue ex Euripide, Philo multa loca adduxit.] 31) περὶ Die Seugnrixg ἢ ἱκετῶν ὠρετῶν δ). De vita contemplatiua vel furpfitum [0] virtutibur five de hominibus vtriusque fexus, contemplatiuam et folitariam vitam ducen- tibus, quos T herapeutas ac "Therapeutridas vocatos intuit, quod animae quamdam medici- nam et dei cultum fingularem profiterentur **), Edit. Parif. pag. 889. [.M. Il. pag. A7i.] . Pro ἱκετῶν Sandius mauult ἀσκητῶν" Íed ἱκετῶν apud Km/ebirm 7") legerunt. etiam Rufinus, Hieronymus, Suidas, Nicephorus etc. Porro idem Eufebius et ali» veteres , Epiphanius XXIX. s. Hieron. iu. catalogo **) Sozom. lib. Y. cap. 12. hift... Coffamur IT. 5. Infl. monaltic. Nicej horus M. 16. hift. Suidar in. Φίλων, Pachymerer ad Dionyf. epift. τ. exiflimarunt, Fhi- loncm hoc libro agere de Chriftianis. Ita et titulus MS. apud Lombreium ΠῚ. pag. Óg. Φίλωνος περὶ τῶν ἐκ περιτομῆς πιξευσώντων ἐν Αἰγύπτῳ χοισιανῶν 5) ἅμα καὶ μοναχῶν. Scholion MS. apud eumdem p. 7t Μέμνηται, τὅτων καὶ Εὐσέβιος ὁ o Παμφίλξ (4L. Hn hift.) Τινὲς δὲ φασι, ταῦτα τὸν Φίλωνα περὶ τῶν κοινὼν Ἰεδαίων εἰπεῖν. Δλλοι περὶ Ναζα- geo ᾿Ιβδαίων" (adde lo "phum IV. E antiq.) ἴΔλλο; περὶ τῶν ἐκ περιτομῆς πισῶν xoj πε- πιξευκότων εἰς Χρισ ὃν Ael φυλαττόντων τὸν νόμον Motc£ec τυπικῶς. Αλλοι περὶ τελεων PA Ofas δὲ ἢ 4006» αἱρέσεως , μοναχικὸν ζῶντες βίον Θερωπευταῖ εἰκότως ὠνομαί- ζοντο. Ἁ aa) Voc. σπεδαῖον quidem legitur ín infcriptione huius libri: quae vero num a Philone profecta fit, dubito, Hieronymus tantum citat vnm libr. quod omnis | in/ipieus feruus [it , quae vertit So- phr On!us, ὅτι πᾶς ἄφρων δέλόοε ἐσιν. lta quoque Suidas etEudocia. Philo ipfe im initio profitetur, Íe in fermone fuperiore , (qui periit,) fcripfiffe, περὶ τῆ, πάντα δῆλον ἄνα! φαῦλον" {εἰ in hoc, nem- pe pofteriore , oftenfurum effe , ὅτι πᾶε ὃ wee ios ἐλτύϑερος, Atque fic librum citat Carpzou. in pro- legom. ad facras exerci:t, pag. L.XXXXVII. addit- que, » quem indicem fic vertimus: /apientem e[Je liberiim , quod Stoicorum dogma eft. Nam «saos idem notat, quod σπεδαῖος. Neque recte tranftu- lit Gelenius: omis probus liber ; nec Mangeius, liber , qui virtuti fludet * Η τί. bb) Ἢ ἱκετῶν citatur ab £u/ebio hiftor. ecclef. fib. II. cap. 18. TTec/ Bia. ϑεωρητικξ ἱκετῶν citat Hie- ronym. lib. de fcriptor. ecclef. cap. ΧΙ, Hinc pa- tet, vocem ἀρετῶν cffe delendam, quae videtur varians lectio pro ἱκετῶν. Sed nec ἱκετῶν huc qua- drat. Nifi forte ἱκετῶν h.l. fignificat orantium, der Betenden, vid. Lamb. Bof. diff. de etymolo- gia graeca, $. 9. eum. ££) Conf. Heumauni acta ὙΠῸ tom. II. pag 503íqq. Harl. dd) Hift. eccl. II. 18. qui vero voc. οἰρετῶν ori- fit: quod abett quoque a nonnullis codd. v. Mang. notam. Zar. » e£) Et in εἴτα Mofis pag. st. et in vita Philonis, pag. 6r ad vtrumque locum vid. Fabricium no- ftrum, Earl. ff) Sic quoque in margine cod. Florent. Medi- cei. Hart. Vol. II. p. 113 δ rr4- τ PHILONIS IVDAEI SCRIPTA —— Li.IF.cUI. 739 ζοντο. Καὶ ὁ μακάριος Διονύσιος ὁ Δρεοπαγίτης o μαϑητής τῇ oryls Παύλςε, ὁ γενόμενος ᾿Αϑηνῶν ἐπίσκοπος ἐν τῷ περὶ ἐκκλησιαΞικῆς ἱερωρχίας (cap. 6.) τὲς μοναχες ἔφη τὸ πα- λαιὸν καὶ Θερωπευτοὶς ὀνομαζεσϑαι 3). De Chrillianis agere Philonem, e Iudaismo trans- "grellis, perfuafere fibi quoque viri docti Ti/emontius tom. lI. mem. ecclef. parte 1. p. 167 fq. Guil. Bewregiur in. codice canonum vindicato pag. 374 fq. Jf. Poffius pag. 46 fq. var. obf. et Thoma: Bruno in diatriba de therapcutis Philonis, a.Colometio poft epiftolam Clementis Romani edita ^*). Sed verius vtique eft, Iudaeorum genus ab eo defcribi, non Chriflia- nos, idque agnouit Páotiw: cod. CIV. et oflenderunt Sra/iger cap.29. trihaerefii, tum lib. VI. de emendat. temp. pag. 539. et ad Eufebii Chron. pag. 14. H. V'alefus ad Eufebii hifl. pag. 34. (qui in eo diílentit.a Scaligero, quod Therapeutas Philonis negat fuiffe EíTe- nos, adílipulante /4ufonio Pagi ad a. Chr. 62. nr. 3.) Guil. Caueus iu vita Marci, euangeliflae, anglice edita nr. 3. Jendellus lib. 1. de Sibyllis cap. 7. Hanukiur lib. Il. de rerum Rom. Ícriptoribus pag. 86 fq. Fabri. "Nec non JMamgeiur, Io. Bouhier, qui in epiflolis, gallice fcriptis ad Bernh. Montfaucon. Parif. 1712. 12. contra notas Montfauconii ad verfionem libr: gallicaim, (vide notam in ima ora et infra, catal. edd. circa finem,) oflendit, The. rapeutas illos fuiffe Iudaeos — Brucker. in hifl, crit. phil. 1. pag. 797. qui in nota r. docet, Philonem librcs de Effenis et Therapeutis, tamquam fpecimen philofophiae fuae ante C. N, fccipfiffe , adeoque per Therapeutas, non potuiffe Chriflianos intelligere; quum eo tem- pore in Aegyptum nulla peruenerit de Chriflo praedicatio, [5 laudat quoque Zarnage hift, des luifs lib. lI. cap. 22. pag. 597 fqq. et ibidem pag. 765 faq. late perfequitur Eífenorum hifloriam. Adde Carpzou. in Prolegom. p. LXXI fq. et Triller in notis ad ver(ionem fuam: Hugonir Grotii Leidender Chrifus, Trauerfpiel. edit. Tl. Hamburg. 1748. 8. pag. 285 fq. vbi multos is alios, qui de Therapeutis et Philonis opufculo egerunt, viros doctos laudat, et ipfe de Eílenis quaedam difputat. adde, quae fupra ad $. 1. circa fin. notata funt. — De hoc Philonis libro et controuerfiis, quas excitauit, vide quoque ZZoshemium in commentariis de rebus chriftianis ante Conflantinum M. pag. 55 fq. Har. 38) Libri σερὶ προνοίας de prouidentia epitomen exhibet Eufzbiur VIIL τ. praeparat. et fragmentum lib. VIL. cap. 2t. [Recepit Mangeius vtrumque Eufebii locum ;nter Philonis fragmenta, pag. 625 et 634 fqq. cum adnotatione, citari loca ex iis libris a loan. Damafceno in parallelis facris et a Io. Monacho inedito tit. περὶ βασιλέως Xes3. Harl] Fragmenta duo ex Michaelis Apoflolii 'Iawz MS. edidit Zoefzhelius vna cum libro περὶ τῆς ἑβδόμης. de quo fupra nr. 25. Nifi liber in Flaccum fimpliciter etiam infcriptus fuit de prouidentia, (vt iufra dicam;) ex Gesnero colligo, hunc [IP] ipfum integrum latine ex Lilii Tiphernatis verfione exí(lare in bibl. Vaticana. Meminit etiam Suidas. De Iudaeis apo'ogeticur liber, Eufzbio M. 18. ἈΠ, memoratus, intercidit. Locum ex illo adlaturus idem Ju/zbiu; VIII. 6. praeparat. ) Πρῶτα δὲν inquit, θήσω Φίλωνος τοὶ περὶ Aaaaa.2 τὴς gg) Idem ícholion adícriptum eft cod. Coislin. fionem fuam huius libri Philoniani de vita contem. LXXXVI. et excudi fecit Montfaucon in catalog. platiua gallicam, Parif. 1759. 12. Har/. codd, Coislin. pag. 140. Zar. ii) Repofuit Mang. inter fragmenta Philonis, IL. pag. 6:6 fqq. qui probat emendationem Vigeri, hh) '"Therapeutas fuiffe Chriftianos, euincere ὑποθετικῶν, ct monet, hos libros diu intercidi(Te, ftuduit Bernhard de Montfaucon in notis ad ver-. nec a quouis, praeter Eufcbium, agnofci. Zarl. 149 Lib. IV. c. V I. PHILONIS -IVDAEI SCRIPTA Vot. HT. pig r5 τῆς dz Δἰγύπτε ᾿πορεῖοις τῶν Ἰεδοίων, ἥν πεποίηνται Μωυσέως ἡγε μένε, απὸ TE πρώτε συγγράμματος, ὧν, ἐπέγραψεν ὑποϑετικῶν» ἔνϑα τὸν ὑπὲρ ᾿Ιεδαίων. ας πρὸς κατηγόρες αὐτῶν ποιδμενος λόγον. ταῦτοί Quai εἴο. Incertum e(L, quid fibi velit illud ὑποϑε τικῶν; vel vt in alio MS. legitur ὑποϑετικῶς, neque fatisfacit conicctura Vigeri, viri doclillimi : idem Eufzbiur VII. 10. (8.) alium eiusdem operis locum producturus: τότων δ᾽ co τῆς ὑπὲρ Ἰδαίων Απολογίας λαβὼν σύ γε ἀνοαΐγνωθι ταῦτα. Quamobrem apud Suidam quo- que in Φίλων pro περὶ Ιβδαίων Neocorus malir refcribere ὑπὲρ "ledeuev. [quod probat /Man- σεν et releripfit II. pag. 632. vbi inter fragmenta reddidit Eufebii locum. Harí.] *39) Eie Φλακκον pag. 965. edit. Parif. [JMangey V. pag. 45.7.1 fiue, vt Syncellur p. 331. et Photius cod. CV. titulum refert QAdxxos ἐ Φλαάκκων ψεγόμενος. Aduerfus Avillium Flac- eun, Aegypti fub "Tiberio et Caio praefectum, (adhuc a. Chr. 38.) qui ludacos male tra- élauerat, fed non diu poft poenam dedit, dignitatibus a Caio deiectus, in exilium polfus ac denique interfectus. . Vnde colligit Philo, deum adhuc curam agere gentis fuae. Hinc in verfione Lilii Tiphernatis hic liber inferibitur im Flaecum de prouidentia, tefte Gesne- ro "). Ceterum recte in MSS. et editionibus pracfigirur legationi ad Caium, quae poft Flacci tempora demum accidit. Equidem Photius poflponi', et Val.fius poflponendum efe, contendit ex eo, quia Eufebius hunc librum in Flaccum refpiciens II. 6. hiflor. citat Philonem ἐν δευτέρῳ συγγεάμματι ὧν συνέγραψε περὶ ἀρετῶν. — Sed non plane certum εἴ. an Euícbius per librum fecundum περὶ egerav refpeserit librum aduerfus Flaccum, nec Photii inftitutum eft, libros eo, quo fcripti funt, ordine recenfere. 40) Περὶ ἀρετῶν καὶ πρεσβείας πρὸς Γαΐον pag. 992. edit. Parif. (JI. II. pag. 545.] De virtutibur, (pcr wroniam hunc titulum fecit Fhilo, tefte λυ έδίο I. 18. hift.) et Jzgatione ad Caium fiber, a Philone iam fene, fucceffu nullo fufcepta Iudaeorum. Alexandrinorum no- mine anno Chrifti XL. pro iure ciuitatis et profeucharum, quo per accufariones Apionis propter negatum imaginum imperatoris cultum erant caritüri. Photiur cod. CV. huius fcripti titulum refert Laos ψεγόμενος "). Deefl autem in codicibus noflris pars poflrema, qua alteram, vt videtur, admiilionem ad Caium, fed fimiliter irritam, defcripferat. Haec enim poflirema funt libri, qualis hodie exflat, verba: Εἴρηται μὲν τῶν κεφαλαιωδέξερον ἡ αἰτία τῆς [P] πρὸς ὁπάντων Ἰεδαίων ἔϑνος ἀπεχϑείος lain. Λεκτέον δὲ καὶ τὴν παλινῳδίαν “πρὸς Ταΐον. [Atque Lofephus" antiqq. ib. XVIII. cap. 9. nonnulla de fecunda coram Caio recitatione narrat, quae ex deperdita haufla videntur Mangeio, cuius primam ad h. librum conferes notam, arl] — Miror Valefium, qui per hanc Palinodiam intelligit librum in Flaccum. kk. Vid. 'alefius ad Eufebii hift ecclef lib. IL — partem alterius deperditi, qui de Seiani iniuriis cap. 6. eum. — Ei Φλάκκον etiam, cod. medi- «egerat, idque vlterius liquere putat ex primis ceus: in reliquis vero MSStie reperit Mangeius opuículi verbis. Mihi quidem id nondum omni- in criptionem: Φίλωνος Ἕβραξκ ἱτορία ὠφέλιμος καὶ no probabile videtur. — Huic tamen libro demum mov βίῳ χιήσιμος. Τὰ κατὰ τὸν Φλάκκον, ἤτοι περὶ poft lihros zepi B/« Srapirrixs et πευὶ ἀφϑαρσίας vnus, προνοίαε" Mong. tamen fufpicatur, olim fcrivctum |. (quem Fibric. nr. 4). defignauit,) locum vindica- fuiffe κατὰ τὸ Φλακκαςς vti citatur 8 loanne Mona- — vit. /Jar.. cho, inedito. Ex Eufebii Ch: on. ad a. 39. (quae ll; 1s quidem libri laudat excellentiam; tamen verba ex S.ncello refert Fabric. in fequenti num.) ipfi videtur Philo ἀλλίάττα τῆς ladwixys QuAocoQuas Mangeius coniecturam ducit, librum hunc efle ἀλλότρια evyygeQo;vos, Hari. | | | | Vol. I7I. p. 115 | — .PHILONIS IVDAEI SCRIPTA Lib, IV. e. V I. 14r Flaccum. — Euf?bius VI. 5. hift. teflatur, Philonem quinque libris defcripfiffe τοὶ κατὼ Γαΐον Ἰεδαίοις συμβάντα. — Horum primus, vt videtur, fuit liber Apologeticus, qui perit, et de quo dix ante nr. 39. fier fimiliter perditus, de iis, quae fub Tiberio per Seianum mala ludaeis acciderunt. Syncellur pag. 328. Σηϊανὸς ἔπαρχος Τιβερίᾳ Καίσαρος περὶ τελείας ἀπωλείας τῷ ἔϑνες τῶν Ιεδαίων πολλοὶ συνεββάλευσεν τῷ Καίσαρι, ὡς Φίλων ὁ Ἰεϑαῖδος ἐξ Ἀλεξανδρείας διοέγων ἱπορέξ ἐν τῷ δευτέρῳ τῆς περὶ αὐτὸν πρεσβείας. Tevtuus liber aduerfus Flaceum , qui adhuc inter Fhilonis leripa, vt (am dixi, legitur. — Quartus οἵ quin- fnr περὶ αἰρετῶν- de virtutibus Caii. (πε 1 1γ9) quorum folus prior fupereff. [Separatim editus ef! Philonis [udari lib. de virtutibus f. de legatione ad Caium imp. graece, cura b. S. F. N. lori. Lipfiae. 1781. 8. — et diu antea, gr. Parif. ex typogr. Io. Libert. 1626. Maitt A. T. indic. p. 14r. Harz] — De legatione ") ipfa vide Zefephum XVIII. το. et e recentioribus ZoA. Henrici Bosctleri fchediaí(ma ad hunc Philonis librum diff. academie. X. Ρ. 480 fq. et. Z'ilemontium in imperatorum hifloria tom. I. p. 674 Íq. qui inter alia p. 77t- Jofiph fembie marquer une autre audience danr laquelle Apion ayant fort inve&livé der Iuif* etc. Haec latius forte. defcripferat Philo in palinodia. — Narrat Eu/zbiur M. 18. hift. ferri Phi- lonem Claudio imperante libros aduerfus Caium, quos per cauillationem de virtutibus in- fcripferat, coram vniuerfo fenatu recitaffe, illosque dignos fuiffe vifos, qui in bibliothecis ad'eruarentur, cuius rei fidem apud auclorem effe libenter iubeo. Fabri. — 1o. Chrift. Gottleber , illuftris Afranei. quondam rector, edidit quatuor prolufiones: Animaduerfiones hilloricae et philologico-criticae ad Philozis legationem ad Caium , Misniae 1773 et 1774. Duarum priorum prolofionum: cenfura efl in Ermefíi neueflen theologifehen Bibliothek, νοὶ. ΠΠ. part. IV. pag. 381—384. Adde noua acta erudit. Lipf. ἃ. 1772. m. Octobr. pag. 507— 52a. git Gottleber de ipfa legatione, illius cauffis et tempore, de Philonis fide, eumque in hac narratione praeferendum cenfet lofepho, Dioni ac Suetonio. Vindicat eius "fcientiam litterarum et antiquitatum hebraicarum, loeaque libri difficiliora explicat illuflratue ant a Mangeii mutationibus emendationibusque defendit. — Narratio Philoniana cum aliie quoque in animaduerfionibus ad verfionem germanicam , fidam quidem, at minus venuflam, vindicatur, infcriptam : : Die Gefandfchaft am den Ca'ur, aus dein Griechifchen des Páilo, überfetzt von Io. Frid. Eckhard, (Directore Gymnafi IHenacenfis,) Lipfiae 1783. 8. Har. 41) Περὶ ἀφϑαρσίως Korg. Quod mundur fit incorruptibilir p. 938. edit. Parif. [}.. IT. pag.487] n calce mutilum cffe, vel alterum huius argumenti librum defiderari ""), patet ex claufula: οὗ μὲν ὄν περὶ ἀφϑαρσίας κόσμε παρειλήφαμεν. eiewrog κατα ϑύναμιν. Ταὶς δὲ ποὺς ἕχαςον ἐναντιώσεις ἐν τοῖς ἔποτα δηλωτέον. [τ verbi: ὄρηται xa To, δύναμιν de- finit liber περὶ κέσμϑ de mundo, qui in edit. Faril. pag. 150. legitur et excepto exordio totus ell ad verbum ex hoc de mundi incorruptibilitare expreilus a verbis pag. 939. e. ad 1158. a Aaaaa 9 Teirro4 sm) Legationis illius meminit etiam R. Aza- medic practer rem et fummam libri infcriptum rias in Imbre Binah cap. 8, narvams, ante eam οΠ περὶ τῆς τῷ κόσμε γενέσεως, deeffe in maxima co» [ufceptam ieiunium follemne Philosem 1" dix (fe, — dicum parte, nec rccen(cri in indicibus Eufcbii, nm Fabricii iudicium comprobat Mangey: qui Hieronymi, Photii et Suidae; neque tamen, abiu- praeter ea adnotat, hoc opufcuium , quod n cod. — dicandum effe Philoni. Zar. 142 Lib. IV. «. I. PHILONIS IVDAEI SCRIPTA Vol. Hf. p. i5 P i6 Τριτταὶ τοίνυν δόξαι etc. nifi quod varia hinc inde funt omiffa. Νείοίο, an Phi'o duas eiusdem libri vulgauerit editiones, an alius e Philone ifta fic digelferit ?). — Librum de mundo fub Philonir nomine video graece fubiici operibus Ariftotelis et Theophrafli, editio- nis Aldinae 1495. 7?) fol. et 1552. 8. Latine a. 1526. vertit et lacobo "T'ufano dicauit Gul. Bu- datus 44). cum cuius verfione edidit Simon Grynaeus, additum Ariflotelis libro de mundo et Cleomedis libris duobus, a Georgio Valla latine verfis, Bafil. 1553. 8. exftat et in Micro- presbytico pag. 389. Bafil. 1550. fol. Prodiit illa verfio [IP] etiam Parif. 1545. g. et inter .opufcula Philonis, a Sichardo edita, Bafil. 1527. fol. et 1583. 4. 42) Ἕ βραϊκὼν ὀνομάτων ἕομηνέια!. uterpretatio nominum H:braicorum in Lege ac Prophetis '"). — Meminit Origenes ad lohannem pag. 79. fed fine Philonis nomine, —Fhi- lonem auctorem laudat Eu/zbius 1. 18. hift. et, qui latine nomina hebraica conuertit, Hie- ronymus: Philo, vir difertiffmus Iudaeorum, | Origenis quoque. teffimonio comprobatur, edidiffe librum Hebraitorum mominum, eorumque etumologiar iuxta ordisem litterarum e latere £opulaffe — "Origenes vero. inter. cetera ingenii fui pracclara monumenta. etiam in hoc elaba- rauit , vt, quod Philo quafi. Indaeur omifirat, (nomuna hebraica noui teflamenti)) hic v£ Chriflianus impleret). Hic liber inter Philonis opera hactenus non eft ineditus; fed latine occurrit in Micropresbytico Bafil. 1550. fol. pag. 361. tum inter fcripta Hieronymi, tomo III. et nuper graeca eius fragmenta non pauca e MSS. reflituit, et cum duplici verfione latina, Hieronymi veteri et fua ipfius recenti vulgauit Zpamuer /Martianaeus tomo fecundo operum ;Hierony mi ΟΣ Libellus de mundo eum latina Guil. Budaei fimiliter non differunt. Multa ad verbum defiu- verfione exítat in editione /Mangei, tom. IL pag. ta funt ex aliis Philonis libris, in primis ex illo 6or. Atque bic in nota illum non tam genuinum ἀξ incorruptib. mundi, id, quod Philo facpilli- effe au&toris foetum putat, quam .collectionem | me faeit, his idem aut ter inculcans. | Praeter ea, ex eius operibus, ia qua con,eíta fint dicta eius librum aliquem ab Alexandrino noftro fcrip:um fere omnia de mundo «reato, «non intevituro; cffe, in quo ad argumenta, in περὲ ἀφρϑαρσίας xac ux maximam vero partem defumtam effe ex libro de recenfita, data opera ἔς refponíurum dicit, ipfe mundi incorruptibilitate. — Ex illius collatione fe, in ciaufula comimamorati libri indicat: quam vi- fatetur Mangey , senda quam plurima, quae fu- de. Et quamuis in hoc libro refponfionem ift im giffent Guil. Budaeum, librum quoque Philoni on legamus; dubium tamen non eft, quin ad- apiudicantem, fuítuliffe, in codicum autem penu- — je&ta in fequentibus fuerit. Neque enim integr m ria, (vnicus enim libri codex, isque recens con- ad nos perueni(fe puto; fed primam tantum illius fcriptus, exítat in bibl. Vaticana;) quaedam locaad- partem: nifi plures de mundo conícripfit, quo um huc reftare deplorata. Idem primae notae ex cod. in fecundo ex infttuto refponfionem adieci.* msto MMMDCCCCXXXV. ;bibl. Parif, regiae ad- . Z7arl. s iunxit Budaei de fua editione et auctore opufculi pp) Vid. vol. IH. Bibl. Gr. pag. 316. ZZarl. incerto epillolam, Cal. April. a. 1525. ícriptam. :44) Hic in praefatione ncgat, hunc librum οἷ Secus fenüit cel. Carpzou. in facris exercitatt ad undo effe Philonis Iudaei. idem negant Tur- Hebr. I. tt. pag. 47 fq. cui Budaei epiftola ct du- nebus et Menagius, quem vide in adnotatt. ad .bitatio plane non fatisfacit, et ; ego quidem, ait, Laertium pag.203. Eum. Msc Dudaei cít iu figna, quac negent Philonis effe opus, non depre- bibl. Parif. publ, vid. catal. codd. tom. LII. p. 158. hendo; fed ingenium, quod allegorias captat, arl. Υ quod in numeris quaerit inyfleria, quod in mini- vr) Conf. fupra ad δ. 1. in. αν. Ὁ eT mis rebus et plane nullius momenti fubtile eft, vi- 55) Fragmentum ex cod. Parif. coll. Ludow, deo: id quod omnino eft Philoniinum. .Loquu- dedit Mangey inter fragmenta Philonis, tou. II. tiones quoque et phra(es a reliquo genere dicendi Opp. pag. 663. Harl. Vol. TIT. p. 16 δ τιῦ PHILONIS IVDAEI CODICES MSSTI LikIF.c.VI. 745 Hieronymi pag.109 fq. Idem ex Philonis fcriptis reliquis. nominum hebraicorum inter- pretaiionem laudabili ftudio collegit et litterarum ordine digeflam exhibuit pag. 95 fq. Parif. 16,9. fol. Nemo negauerit, mirificas paffim occurrere in hoc libro interpretationes atque longius petitas annominationes et etymologias, fcd quas tamen fcire refert ad intelligenda multa veterum loca et allegoricas, quibus paffim vtuntur, facrae Ícripturae expofitiones. [adde Jac. Rhenferdi exercit. philologic. Franequer.1707. et infra, Fabr. libr. IV. cap. 35. $. 1. vol. IV. pag. 540 fqq. vet. edit. Harl) . Liber de Biblicis antiquitatibus, ab Adamo ad Saulis regis mortem, latine tantum exftat et Philoni fuppofitus effe videtur, — Prodiit inter Philonis opufcula, latine edita a lo. Sichardo, Bafil. 15:7. fol. In Micropresbytico ibid. 1550. fol. pag. 295. — Inter fcriptores antiquae hifto- riae, quos /g4a Bonutiur edidit, Heidelbergae apud Commelin. 1599. 8. "Vide /Martinum Hankium de Romanar. rerum fcriptoribus lib. II. pag. go. et pag. 99 fq. — Huic libro Trithe- mius, Gesnero notante, titulum tribuit de generationis fucce[fu. Cum biblicis hifce antiquitatibus nom confundendum PEreuiarium *) temporum, in tres libellos diuifum, quorum primus tempora ab Adamo percurrit, vsque ad captiuitatem Ba- bylonicams fecundu: vsque ad Maccabaeos; tertius vsque ad Agrippam, tertium Iudaeorum regem, quem ait auctor nugiuendulus regnaífe annis XXX. vrque ad hunc vítimum annum atiotir. meae decrepitae. — Hoc breuiarium, P'hilont a Jofranne zZinnio Viterbienf fuppofitum, edirum εἴ commentario illuflrasum cum ceteris eius commentis faepe prodiit poft ediGonem primam Komanam a, 1498. fo]. "*) |f]. Vide Hanckium libro laudato p. 9o et 96 íÍq. Tan- tum addam in pracfenti, quod R. Azarias in Meor Enaiim cap. XXXII. idem breuiarium Píeudo- Philonis, fiue, vt ipfe hebraice vocat, Zedidaei, Alexandrini, fed hinc inde inter- polaram, retulit hebraice, e quo latine conuerfum exhibet Guil. Henricus Τρ βίας in com- men'ario ad chronologiam Dauidis Ganz. pag. 308—312. Neque aliud puto «ffe fcriptum, quam hoc Pfeudo -Fhilonis breuiartum , quod in catalogo bibl. Bodleianae memoratur inter Philonis fcripta liber de Genealogia Chrifi latine cum cemmentario Ioh, Annii Parif. 1612. Liber, in quo reger Iudarorim recenfait Philo, intercidit. Mentio eff apud Clementem Alex. I. Strom. pag. 337. Φίλων δὲ καὶ αὐτὸς ἀνέγραψε τὲς CnciAéis τῶν ladeuav di Qu- ves τῷ Δημητρίῳ. Demetrium intelligo Iudaeum quemdam, qui fcripferat librum de re- gibus ludaeorum fub nomine fortaffis Demetrii Phalerei. — Ac Philo et ipfe hic fortaf- fis alius. * IL, Codices MSSti et Editiones Philonis. Quoniam JMoengeiur et. Pfiifferur, collega mihi amiciffimus, codices manu exaratos; quos vel ipfi contulerunt, vel quorum lecliones varias prior ab aliis acceperat, in praefatio- : nibus tt) De huius Preutarii νοϑάᾳς vid. Fabricii pro- qui multus eft de hac edit. et Lairii atque Maitta- leg. ad Tibr. Iudith. $. VIL. pag. r»4. Heu anm. rii erroribus — Sine commentar. cum Paufaniae ΕΠ in cod. DCIHI, Taurinen(i. vid. catal. cod. la- deícriptione Atticae, lat. Venet. impreff Bernar- tin biblioth. Taurim pag. (67. Har/. dinus Venetus, 1498. 4. vid. Maittaire A. T. IV. πὴ Romae 1499. 4 fine commentario. vid /£3- part. II. pag. 667. Harl. dijredi catalog. romam. edd. íiec, XV. pag. 345 fq. za LilF.ePIL ῬΉΠΙΟΝΙΝ IVDAEI CODICES MSSTI nibus diligenter defcripferunt, praeter ea ad fingulos Philonis libros, qui in fineulis codd. ineffent, fignificarunt, Pfeifferus quoque in notis ad Mangeii praefat. pag. LVI fqq. Medi- teos codd. ex Bandini catalogo enumerauit; equidem paucis illos indicabo: aliorumque adii- ciam commemorationem. Codicum igitur, e quibus profecit Maugeiur, hic eftindex: —— Vatitanus cod. nr. CLII. qui largam. variarum et ineliorum lectionum copiam fuppe- ditauit. In biblioth. publica Parif. tres codd. nr. MDCCCXCV. MMCCL et MMCCLI. quorum vltimus videtur effe egregius. Δὲ enim fecundum catalog. MSSt. codd. funt in biblioth. regia vel alii codices vel alio ordine numerati. Cod. CCCCXXXTII. manu Sophiani. maximam partem exaratus continet Philonis opp. omnia, exceptis fex vltimis librs, quos exhibet edicio Parifienfis. — cod. CCCCXXXIV. faec. XVI. comprehendit 19. opufcula Philonis, et ano- nymi hiforiae V. T. compendium, ad luditham vsque deductum. — cod, CCCCXXXV. "uec XI. praebet Philonis librr. r) vita fapientis, per doctrinam perfecti, fiue de legibus non fcriptis, 2) vita ciuilis; 3) vita Moyfis lib. primus; 4) de caritate; 5) de refipifcentia; 6) de nobilitate 7) de virtutibus et legatione ad Caium; &) anonymi Pafchalion, five canon pa- (chalis, manu recentiore fcriptus. — In cod. MMCCXXI. funt Philonis vita viti ciuilis, fiue de Iofepho; eiusdem liber de vita.contemplatiua. — In cod. MMLXXV. Phil, opufc. omnem probum effe liberum. — In cod. MDCXXX. nr. 32. Excerpta varia e Philonis operibus. — Ex catena inedita cod. regii nr. MDCCCXXV. accepit Mangeius quam plurima Philonis de- erdita. quae edidit inter fragmenta, vol.ll. pag. 675. — item collationem cod. Coir/iniani | nr. XLIII. de quo vide Montfaue, catal. pag. 115. — In cod. Coirlis. CCCLXXI. in Mont- fauc. catal. illorum in Opp. Maximi pag. 474 — 470. piura Philonis, (nux noftri femper, an, quod fufpicor, aliorum quoque, neício,) occurrunt loca. — in cod. CLXV. pag. 222 fq. im "l'heodori Metochitae Logotbetae opere de rebus philofophicis eff quoque fcctio περὶ Ἰωσήπε, et περὶ Φίλωνος. --- In codd. V et VI. catal. pag. 41 et 42, in catenis duabus in Leuiticum — Ruth. — (Pariter in catena in Genel. ex Exod. in cod. Mosquenfi. | vid. /Matthari notit. codd. ete. pag. 29.) in cod. XXXVII. in Niconis collectione etc. pag. 111. fed ex cod. CXXII. (catal. pag. 198.) qui etiam continet Niconis collectanea etc. patet, loca efTe excerpta ex Phi. lone Carpathio. — in cod. LXXXVI. catal. pag. 140. et Philonis de iis; qui in Aegypto ex circumcilione crediderant , Chriftianis fimul et Monachis, ex libro, qui iafcribitur, de vita contemplatiua , ἢ περὶ οἰκετῶν (fic, lege ἱκετῶν.) cum fcholio, fupra ad nr. 37. notato. — In cod. CCXCIV. (catal. pag. 412.) et cod. CCCV. (catal. pag. 421.) funt excerpta ex P'hilone Monacho et Plone Iudaeo, alisque fcriptoribus, — Ex cod. collegii Ludouici M. excer- ptorum Philonis apographum accepit Mangey. infcriptum "Iootyye πρεσίβυτέρδ καὶ Μονα- 2E Δαμασκηνδ ἐκλογῶν βιβλίον. Excerpta tamen, adprime vtilia, ad multa Philonis loca emendanda atque reflituenda, longe alia videntur Mang. a Toannis Daináfceni facris arallelis. ΑΒ illo vt diflingueretur, adpellauit eum Mangey Joannem Monachum ineditum, et illa euulgauit excerpta in vol. II. pag. 669. i: In Britannia funt codd. quos contulit Mangeius, r) Lincolnienfir collegii. 2) Bodl ianus, olim Seldenii, ex quo antea inedita de praeceptis decalogi octauo, nono et decimo primus 3) collegii noui, a. quidem 1533. manu exaratus, at ex antiquiTimo Paf£auiuo cod. * publicauit. on deícriptus. 4) Cantabrigienfis. - Florentiae PHILONIS IVDAEI CODICES MSSTI — LikIP.c ΡῚ. 445 Florentiae in biblioth. ZMedicea, plures funt codd. quorum e Pandinii catalogo mentio. nem iam fecit Pfcifferus pag. 56 fqq. ad praefat. Mangeii. Antiquitlimi et praeflantilfimi col- lationem (apud Band. tom. 1l. pag. 487.) habuerat Mangeius, qui forfan aliorum quoque codd, medic. L. V. acceperat, (vid. Bandin, Il. pag. 634) — Nam praeter illum cuflodiuntur alii ἐπ illa bibliotheca; lib. de opificio mundi et legis allegor. lib. primus, in cod. XX. plut.1o. cod. XI. plut. 69. in cod. X. plut. 85. et liber fecundus in cod. XI. plut. 69. et cod. X. plut. 84. — quaedam Philonis opufcula, in cod. memorato XI. (Bandin. Il. pag. 630 fqq.) — cum fcho- liis margin. cod. XXIII. plut. το. (Bandin. I. pag. 491.) vita Mofis, fine auctoris nomine, in cod. XIII. plut. τι. (Bandin. [. pag. 509.) — omnia fere Philonis opera, in cod. X. plut. 85. (Bandin. III. pag. 267 fqq. — In monafterio Fiorentino reperit Montfaucon (vid. diarium ita. licum, pag. 363.) ia cod. XV. faec. bombyc. Philonis ludaei opera quaedam: de mundi opificio. 1; - Ex cod. Zugujlano Vindelic. edidit Hoefchelius quaedam Philoniana, vt iam fupra ad- notatum efl. E biblioth. electorali ZMMcnacen/i Pf.ifferus nofler tres babuit codd, quos contulit et in praefat. ad vol. 1, defcripfit. 1) Philon. opera plurima, ex codice cardin. Beffarionis, (vid. "Tomafini biblioth. Venet. mstam pag. 50. in plut. 33.) — 2) Phil. de vita Mofis libri II. de facerdotio, de virtutibus, de viia lofcphi et de vita eruditi, fiue de legibus non fcriptis. 3) lib. de feptimo die. Infuper in biblioth. Pzmrta D. Marci, (catal. pag. 27 fq) 1) cod. XXXIX. Phil. opp. omnia, quae funt in edit. Turnebi, exceptis allegoriis facrarum legum poft hexa&meron. — 2) cod. XL. eadem, praeter allegoriam primam facrarum legum et opufculum de fpecialibus legibus. — 3) cod. XLI. opp. omnia, inter quae diferte nominatur liber de circumcifione. — (hi tres codd. effe videntur, quos iam faec. XVI. contulit Chriftophorfonus. vid. infra in ca- tal. editionum) 4) cod. XLII. de vita Moyfis, de fortitudine, caritate et rcfipifcentia, vita viri ciuilis, vita fapientis, per doctrinam perfecti. | Ex codd, XL et XLI. coll. cum edit. Turne- bi adfertur feges variarui lectionum. — cod. XV et cod. DXXXV. continent octateuchum, in cuius marginibus eft catena, fiue collecto commentariorum ex diuerfis patribus etc. in his - ex Philone epifcopo et Philone hebraeo. (catal. pag. 17 et pag. 289.) Sic in aliis citantur illi catenis. In biblioth. 77indobonenfi Cacfarea, cod. XL nr. 5. fecundum Lambecium im commen- tar. VII. p. 72. Philonis de mundo, fiue quod mundus fit incorruptibilis. Lambec. (vti Nef- ' felius quoque in catal. part. IV. pag. 61.) librum effe putat fuppofititium; contra Ko!larius probat Fabricii iudicium. — In eodem codice nr. 6. et in cod. XIV, nr. 4. pag. 8o Íq. ex Eufebii opere de praepar. euang. excerpta, libri XV. cap. 15. de fecundo principio ex Philone. — ibid. tom. VIII. pag. 35 fq. cod, 1. a) libri tres de vita Moyfis; 5) de vita viri ciuilis, fiue Iofephi; c) de vita Abrahami, tamquam viri, per doctrinam perfecti, fiue de legibus non fcri- ptis; d) adnotationes gr. margin. ad illos libros. vid. noram Kollarii, qui laudat codicem, lectiones non fpernendas fuppeditanrem. — In cod. XXXTII. nr. s. (pag. 752.) funt fententiae variae, potiffimum ex Philone collectae, — ibid. tom. III. pag. 209. in cod. LV. (apud Nef- fcl. cod. XXIX. part. I. pag. 47.) Phil. liber de creatione mundi fecundum traditionem Moy- fis: multa in iadice graeco promittuntur; fed primum tantum, idque ne integrum quidem Vol. IF. Bb bbb opufculum 46 Ζίδι ΠΡ LI. ΡΉΠΟΝΙΒ IVDAEI EDITIONES opufculum greg) τῆς κοσμοποίΐας in cod. fupereft. in cod. XLVI. nr. 13 et 53. (tom. IV. pag. 259 εἰ 264.) excerpta ex Philone alisque. — Kollarius in fupplem. commentar. tom, I. pag. 447- recenfet cod. LXIX., qui continet 1) vitam Mofis, libros III. quorum tertius infcrie bitur περὶ ἱερωσύνης, λόγος Ὑ. 2) de virtutibus; 3) vitam viri ciuilis, fiue de lofepho. Neapoli in biblioth. regia in eod. L. Excerpta ex Fhilone. ' In biblioth. E/fzorial. Phil. opera aliquot ,. tefte Plüero in itin. per Hifpan. pag. 186. In biblioth. Leidenfi Philonis cuiusdam hebraei de elementis et quibusdam proprietatibus eorum. (catal. pag. 366. nr. 50.) — Expofitio nominum hebraicorum in catal. Vofliano vt volunt Origenis feu Philouis. (catal. p. 396. nr.20) —— eg) μοναρχίας xg ἱερωσύνης. (catal. pag. 398. nr. 54.) In biblioth. Pefropolifamaa academ. doctrinarum eft cod. Philonis, vid. Bemerkun- gen über Rufsland in Rücklicht auf Wiffenfchaften, Kun(i und Religion. part. I. Erford. 3788. 8. EÉditsione:r. Antequam graecus Philo lucem vidit, latino quafi habitu indutus prodiit. Liliur Aegidius Lib.llus, Tiphernas, Philonis fcripta in linguam latinam conuertit, et Sixto IV. atque Inuocentio VIII infcripiit: fed, Gesnero tefle, feruat bibliotli. Vaticana. vid. Fabric. Bibl. lat. med. et inf. aetat. tom. IV. pag. 274. edit. Manfi, , Plslonis /udaei centwmn et duae quaefHioues εἰ totidem re[ponfones fuper Gencfim. Parif. 3520. fol. editore Zlugi/Fino Iufliniano , ordinis praedic. epifcopo Nebienfi, PAilonir — libri actiquitatum: quaeflionum in Gerefin de Effaeis; de nominibus he- braeis, (interprete Hieronymo,) de mundo; (interprete Guil. Budaeo,) latine, Bafil, per Adam. Petrum. 1527. fol. et 1538. 4. atque in Micropresbytico, 1550. fol. Cum Zoannuir Sichardi ad fodales ecclefiae Fulden(üis epiflo's, in qua fe exemplaribus Fulden( et Lauriffenti vfum fcribit. vid. /Maiftair. A. 'T. H. pag. 687. et Lambacheri bibliothe- cam antiquam Vindobon. ciuicam etc. part. L. Viennae Auflriae 1750. 4. pag. 285. qui in nota obferuat, primam edit. Parif. 1520. ab altera, quae fequuta efl Haff/eae cum aliis ciusdem aucloris opufculis ann. 1526. opera oan. Schardii hinc inde difcrepare, praecipue ad finem. Differine igitur etiam ab edit. Bafil. 1537? Graece primum prodierunt quaedam Páilozir opufcula, huius fententiae: Φίλωνος — -— Dhilonir ludaei iu libros Mofir. de mundi opifirio, hifforicor de legibus, KEiurdey libri fimgularer. — Ex biblioth. regia. — Parifiis, ex officina Zldriani T'urnebi, ty- pographi regii. Regiis typis. M.D.LIL. (1552.) fol. gr. — Defiderantur plura Philoniana, quae poflea ab Hoefchelio aliisque addita funt. De hac rariffima editione, cui in calce adiectae funt variae lectiones, vid. Freytag. adparat. litt. tom. I. pag. 610 fq. Denis Memorab. biblioth. Garellianae pag. 590. — Infequenti anno Io. Chriflophorfonus, Anglus, quaedam Philoniana latine vertens, Turnebianam editionem cum codd. MSS. praefertim tribus Venetis D. Marci, et alio, quem a Petro Francifco Zino, Veronenfi, PHILONIS IVDAEI EDITIONES. LiLIP.s PL 1417 Veronenfi, nactus erat, contulit, et quadringenta fere errata in illa caftigauit. — Infcriptio autem haec efl: T Philonis ludaei libri quatuor, de mundi fabriratione, de derem praeceptis, de maziftratu deligendo , de (ficio iudicis: latine iam primum comerfi , Io. Crffoyforfono, Anglo, interpre. fe. — Excudebat loannes Verwithagen, typographus iuratus. Antwerp. 1553. 4. vid. Maiftaire A. T. III. part. 2. pag. 6:0 fqq. qui Chrifiophorfoni epiftolam dedicatoriam, Louanii fcri. ptam d. XI. Cal. Martii 1553. et lectu dignam, recudi fccit. - Philonis Judari de vita ΜΙ ἦν libri tres, latine, Zddriano Turntbo interprete, — cum quibusdam ad finem emendaiionibus, apud Adr. T'urhebum. Pacif, 1554. 8. Vid, /Maiftaire |. c. pag. 633. — rec. fed omiffis emendationibus, in ΤΙ ποδὶ operibus, tom. Il. nr. rt. Argentorati 1660. fol. vid, Freytag. adpar. litt. MI. pag. 69r. Philonis liber de diuinis deeem oraculis, quae fumma funt legum capita; latine, Zo. F'euraeo interprete. | Lautetiae apud Carol. Stephanuin, typograph. regium. I554. 8. vid, AMaiit. A. 'T. indic. pag. 141. Philonir ludati, Ícrip'oris eloquentiffimi, ac philofophi fummi, lucubrationer, (n. quae 43. opufcula im graeca Turnebi editione exílant,) ommes, quotquot habei poterunt, munc primum latinae ex Graecis faijat per. Sigismunáum Gelenium. Bafil. 1554. fol. — Lugduni 1555 et 1561, 8. Phil. de nominum in facris mutatione; de formatione Fuae, et fomniorum Tofephi. Pharaonis etc. allegorica expofitio. Francof. 1587. 8. vid. catal. biblioth. Leidenf. pag. Ἐς nr. 142. vbi quoque citantur Pai/ aníiqq. biblicae ct alia, partim lat. partim lat. et graec. Ba- fil. 1550. Philomir de nominum in facris feripturir mutatione, lat. Fed. Morellio interprete, cum eiusdem adaotatt. apud Fed. Morell | Parif. 1593. 1598. 8. Vid. Maittaire |l. pag. $04 et 830. Piilonis opera, graece et latine, cum Gelerii verfione. — Accefferunt opn/cula quatuor, ab Horfthelio priimum edita, cum verfione Fe. 7Morelli etc, et liber de mundo, cum verfione Guil, Budsaci. Geneu. 1613. fol. Ab Hoefihelio n. funt, vt aliquoties notatum eft, edita r) Philonir opuftula tria , fci]. quare quorundam in facris litteris mutata fint nomina: de formatione Euae ex Adami latere, et de vtriusque lapfus expofitio allegorica fomniorum lofephi et Pharaonis. Graece e bibl, Auguílana, nunc primum edita fludio et cum notis Dau. Zor/chelii. Francof. Io. Wechel, 1587. 8. et 2) Philo πιά. de Septenarío. — Eiutdem fragm. 1I. e [ibo de Prouidentia. Omnia e codd. mest, nunc primum edita a Dau. Hoefzhelio, Auguflae Vindel. 1614. 4. graece. Adtulit quo. que paucas V. L. cod. Boici, et apographi 'T'h. Canteri. Phil. Iudaei de Srptenario liber, nunc primum /afine, Fed, Morello interprete, cum eius notis. Lutet. 1614. 8. vid. /Mait/. A. T. III. pag. $64. Scd , qui finguli libri vel feparatim editi funt, vel latine verfi, a Fabricio iam fuo cuius. que loco efl memoratum. Rbbbb a Φι,λωνος 48 14}. 17}. εἰ ΓΙ], PHILONIS IVDAEI EDITIONES ῷιλωνος — Philonir Iudaei omnia, quae extant, opera. Ex accuratiffima Sigirmundi Gelenii et aliorum interpretatione, partim ab Zdriano T'urnebo, profeífore regio, e Chri- flianiffimi regis bibliotheca, partim a Dauide Hoefthelio ex Auguílana, edita et illuflrata. Huic nouitfimae editioni accetfere variae lectiones et eleganti(Tiinus eiusdem Philonis de Septe- nario libellus et de prouidentia dei fragmenta, cum rerum indice locupletiifimo. Lutetiae Pa- rifior. 1640. cum regis priuilegio. fol. Epiftolae nuncupatoriae fubfcripferunt Seb. Cramoify, Dion. Moreau, Claud. Sonnius, Io. Branchu, Gabr. Cramoify, Dion. Thierry et Dion. Bechet.— Illam excipiunt veterum de Philone rellimonia et ca'alogus ordoque librorum Philon. [n fine poft fraginenta Fhilonis fequuutur. adorat. Turnebi, Hoefcheiii et Rolandi Petreii notae in Philonem de officio iudicis, ab illo latine verfum. Illa editio Parifien'is ad verbum expreífa et recufa eft Francofurti, (Wittebergae) apud Ierem. Schrey et Henrici lo. Meyeri haeredes, 1691. fol. — — Atque haec eadem editio vel recufa eft, vel potius nouo tantum titulo veflita Francof. fine anni nota, apud lerem, Schrey et ἰ. G. Conradi. In fronte libri promittitur: , Accedunt nouiter notitia vi'ae et operum Philonis, ex V. C. 1. A. Fabricii bibl. Gr. et praefatio Chrifl, Schoettgenii.* quae vero de- funt in exemplo, quod pollidet Pfeifferus nofter. Diu vero iacuit Philo: nam practer Turnebum, Hoefchelium et Chriftophorfonum re- liqui parum, aut nihi] c«ontulezunt ad lananda textus vulnera; multo minus ad legitimam ora- tionis inverpretationem. — In fumma igitur erat exfpectatione noua, quam diu promiferat Mangeius, editio: quae quum prodiidet, tantum abfuit, vt eam, quam excitarat, fpem omnino compleret, vt potius, in haud paucis quidem locis, eluderet. Multis ad reftituen- dum ornandumque Philonem praefidiis inflructus, nouam quidem e codd. inftituit recenfio- nem, multa praeclare emendauit aut illuflrauit, ordinem librorum alium a vulgato, eumque meliorem conflitut, melius plerumque vertit; ad cuiusque libri initium rationem reddidit loci, cuique iibro adfignati, et breuem eorum, quae ad hiftoriam cuiusque libri pertinent, notir'am tradidit; quaedam Philonis opufcula primus in lucem protraxit, eoque bene meruit de Philone; fed permulta quoque criticis reliquit corrigenda fagacioribus, aut peruertit, et feneflram quafi aliis, non dicam criminandi aperuit, fed, (quod quidem bene euenit) inge- nii exercendi ftudiique acrioris dedit occafionem. — Sic Carpzou. et Loesner. multa Philonis lo- ca tentarant, er frequenter Mangeii coniecturas reiccerunt, Bafin autem fecit Maugey edit, Parifieufem, εἰ textum non nifi codicum, praecipue medicei, ex quo etiam bene multos orationis hiatus fuppleuit, fide atque aictorirate mutauit: in notis tamen non folum, quae ex codicibus innouauit; fed etiam varias librorum lectiones, at, quod eplpandum efl, non omnes, aliorumque et fuas, intcrdum iuflo audaciores, coniecturas fedulo animaduertit: in- terdum quoque fenfum et vim verborum ant fententiarum expofuit aut cum aliis contulit. De prolegomenis, primo volumini praefixis, cuius vero inagna pars Carpzouii aliorumque dif- fenfum, praecipue de λόγῳ Philonis mouerunt, faepius eft a nobis difputatum. En vero editionis, omnino fplendidae, infcriptionem! Φίλωνος — Püilonis Iudaei opera, quae reperiri potuerunt, omnia. "Textum cum MSS. contulit, quam plurima etiam e codd. Vaticano, Mediceo et Bodleiano, fcriptoribus item vetuflis, nec non catenis graecis ineditis, adiecit, interpretationemque emendauit, vni- verfa Vol. ΠΤ. p. τῇδ PHILONIS IVDAEI EDITIONES Lib.1V.c.V I. 149 verfa notis et obferuationibus illuflrauit Thomas Mangey, S. T. P. Canonicus Dunelmenfis, vol. 1 ct HI. typis Guil. Bowyer. 1742. fol. Vide longam doctamque Ernefli cenfuüram in nouis actis erudit. Lipf. menf. Iul, 1745. pag. 385 — 402. in qua non folum fummam dedit prolegomenorum; fed etiam ἃ pag. 394. de multis locis in oratione in Flaccum, et legatione ad Caium acute difputauit , Mangeii ver- fionem et coniecluras examinauit, fuamque dixit fententiam, " Erneflus autem fe effe cenfo. rem, in fronte exempli, quod ex eius bibliotheca in nofiram venit academicam, ipfe profcf. fus eft, et addidit, , vide etiam Dorville ad Charitonem. pag. 295. vbi probat et confirmat, quae dixi ad locum Flacci pag.529.* Idem manu notauit, ,In praefat. debebat etiam de deperditis Philonis libris dici, vt de AypotAeticir apud Eufcb. praepar. euang. qui locus adfer- tur in teflimoniis, fed fine interpretatione, *. — ἃ Mangeio autem primum editos fuiffe li- brum de pofleritate Caini;, octauum, nonum, et decimum libr. in decalogi mandata, et li- brum de iuflisia, fupra iam obferuatum eíl. Fragmenta autem , quae collegit et alteri tomo adiecit Mangeius, funt ex lo. Damafceni facris parallelis, alia ex codice MS. collegii Parif. Ludouici M. infcripto Ἰωώννα Πρεσβυτέρε καὶ Μοναχϑ 78 Δαμασκηνᾷ ἐκλογῶν βιβλίον A καὶ B. Ex Antonio, ex anonymi collectione floril-ga, MS. Barocc. nr. 143. denique ex ca- tena inedita cod. regii Parif. nr. 1825. — /gnatius Roffiur in commentatt. Laertianis $. V. ad Diogen. Laert. Vil. fzct. 132. contra Mangeium late difputat pag. 142 fqq." oflenditque, Phi- lonis fententiam de Diogene, Stoico, fuiffe Gelenio, Lipfio et Mapgeio haud cognitam, nec vti Mang. putarat, Diogenem Apolloniatem intelligendum. idem pag. 146. in eodem Philo- nis libro locum vitiofum fanat. Recentiffima, faepiusque laudata, at necdum abfoluta eft editio: PAilonir Judaei ope- ra omnia, graece et lat. ad edit. Mangey. collatis aliquot MSS. edenda curauit Zug. Fri- der. Pfziffer. Exlangae. vol. 1—1V. 1785 — 1788. 8. G«llitar verfiones per Petrum Bellier, Parif. 1575. fol. et ex recognitione Fed. Mortlli, Parif. 1612. 8. Fabricius memorauit, Adde: Le livre de Philon, de la vie contemplative, ou de la vertu de ceux qui s' appliquent à la priere, traduit fur l'original Grec, avec des Obfer- vations, ou l'on fait voir, que les Therapeutes, dont il parle, etoient Chrefliens: (par le Pere D. Bern. de Montfaucon.) Parif, apud L. Guerin. 1709. 12. Diffen(it Bouhirr: vid. fu pra, inter fcripta Philonis ad nr. 37. — De legatione ad Caium lib. gallice vertit //rnaldus d' Andilly, et fubiecit fuae ofzphi Opp. interpretationi gallicae, edit. III. Parif. 1670. fol. pag- 477 fqq. et fub finem praefat. fcite comparat dictionem lofephi ac Philonis. Italicar verfiones recenfet Paiton. in Biblioteca degli autori ant. gr. e latini volgarizzati, tom, lI. pag. 70 fqq. n. vita /Mofi per Scebaft. Fauflum de Longiano. Venet. 1548. 8. — de perftclo homine f. lofepho per Petr. Franciíc. Zinum, Canonicum Vcronenfem, Venet. 1547. 4. — per Rol. Zaltier. ibid. eodem anno, 12. — per Zinum cum Gregorii etc. perfecto Chrifliano. ibid. 1575. 8. — de creatione mundi, per Auguflin. Ferentill. Venet. 1570. 4. 1572. 1574. 1575. 1578. 4. Germonite, — Philo vom Leben Mofer, das ift: von der Gottesgelahrheit und dem pro- phe'ifchen Geille. Dresdae, 1778. 8. Harl. Haec de Plone dicta fufficiant, cui Jibrum Sapientiae quidam, parum verifimili conize- (tura, tribuerunt, vt notaui lib, II. cap. 14. 6. 3. [vol. 1M. pag. 728] Non defunt etiam Bbbbb 3 vir wo IGdgEoER ἰς PHILONES VARII VOLL ponsRre | viri dodi, qui Philonis fcripta lecta effe fufpicentur S. Paulo Apoflolo in epiftola ad He. - braeos 5). nec minus 8. lohanni '^") Euangeliflae: ne de Flauio lofepho dicam, ad cuius lib. IV. Antiquiratum pag. 320. ita commentatur Eduardus Bernhardus, vir eruditiflimus, fed nimis vsque acerbus Philonis reprehenfor: Zune iteqve Zlrchorologum forteau. feduxit arr Philonis, cuius. fub calamo grondefzunt. omuia **) colliclique in magnos. affJurgunt monter. Quippe ex fota vita legislotoris.praeter alia argumenta, viricque vfurpota, focile intelligar, quan- fum a lofepho diffet Philo, a fzriptore prudenti ac do&fo. fophijla Zlexandrinur, qui eloquen- : tia Ifocratis e£. philofophia peripatetia ignorantiam fuam fermonis rituum reliquaeque pluri- mum hebraicae rei Iudaeus licet. paffim redimere contendit. TV — BOR aGM.omntz dig Cum Leonis latii diatriba de Philonibus numquam viderit lucem, et praeter eos, quos colligit Zonfius MI. 4. de fcriptoribus hifl. philofoph. alos quosdam , mihi obferuatos, videam, iuuat eorum breuem catalogum hoc loco fubiungere. [Philonem feniorem , qui fub templo fecundo vixit, et fcripfit librum de anima, atque me- moratur in libro Iucha(in, /o. Drufiur de Henocho cap. XI. habet auctorem libri fa- pientiac. vid. not. aa. fupra ad vol. III. pag. 728 et 729. et ad vol. I. pag. 862. Harí.] Philo, academicus, Cliromachi difcipulus, quem Mithridatico bello Athenis Romam pro- fugum Cicero audiuit. — Vide Cir. IV. cap. 6. Academ. [in Bruto cap. 89. fect. o. vbi vid, Wetzel. “μαι. contra academ. cap.18] et P/uiarc;um Cicerone pag. 861. et quae dixi lib. IIl, cap. 4. [1] [tom. 1Π|. pag. 181 fq. vbi plures Philonts enume- rantur. Hari] Male hunc Aldobrandinus confundit cum longe antiquiore Philo- ne, dialectico, quo familiariter vfus Zeno, Citieus. Laert. VII. 16. Forte autem idem eft cum Philone, academico, quem Lariffaeum vocat Stobaeus in Eclog. Phyf. [et im ethic, lib. II. cap. 2. pag. 160. Bes. Philones duo inter Aegypti epifcopos, qui Sardicenfi fynodo a. Chr. 347. fubfcripfere apud Aihanaf. Apologia II. tom. I. pag. 768. k] Philo, epifcopus, Alogorum aduerfarius. — Auctor praedeflinati cap. 30. nifi hic auctor pro Philone Iudaeo, apud quem írequens Aoys mentio, Philonem, epifcopum, nobis effinxit. : Philo, Ariftotelis feruus. Laert. V. τς. Idem forte, qui ab /frenaro XIII. pag. 610. Ari- fto:elis γνώριμος fiue familiaris dicitur, et contra Sophoclis, archontis, decretum phi- lofophos, quos ille Attica eiecerat, fcripto defenfitauit, impugnatus viciffim a Demo- chare. . Vide Jonffum lib. L. cap. 17. Phio, Athenienfis, in quem Lyfiae oratio XXX. laudata Po//ui|X. 5. [quae eft in cod. Coisl. CCCXLII. fol. o7. verf. citante Montfauc. in catal. pag. 456.] — Alius Scepticus, de quo infra. Philo, vv) Hugo Grotius ad Hebr. IV. 12. vitus ['ymholici fionificationem optime interpretari ει) Toh. Clericus in Epiftolis Criticis p. 316, viditur Philo, qui aiioqui plerumque fidiculis xx) Idem Clericus ad Exodi XXIX. 2o. Huiws | ad negotium /uum, quicquid viactur, trahit. ^ Vol. TII. p. 119 PHILONES VARII OLiIV.ePE — χα Philo, Athenienfis architedus, Ciceroni, Straboni, Vitruuio, Plutarcho, Plinio et Aufonio ' memoratus, de quo dixi lib. Ill. cap. 24. [in h. vol. pag. 233 Vide et Meurfii for- tunam Attic. pag. 59. Σ Philo, Βοϊοπίβ pater apud Gruerum in vet. infcript. pag. 327. Pbilo, Byblius. Infra in Herennio Philone. Philo, Byzantinus, mechanicus, cuius fcripta lib. ΠῚ, cap. 24. [in hoc vol pag. a31fqq.] recenfui. Philo, Carpathius vulgo, etiam apud Suidam: fed rectius Carpafiut, Carpafíae, vrbis in Cypro, (vide Holfleu. pag. 162. ad Steph. Byz.) epifcopus, Epiphanii familiaiis, clarus circa a. Chr, 400. Sub eius nomine commentarius in Cazzicum Canticorum ad Eufla- thium, presb. et Eufebium, diaconum, exflat e latina verfione Stephani Salutati Parif. 1537. 8. apud Rob. Steph. atque inde in bibl, Patrum. Fragmenta huius Philonis oc- currunt graece in expofitione, quam Eufebii Pamphili nomine ad Canticum Canticor. edidit Io. Meurfius, Lugd. Bat. 1617. 4. Genuinum Philenis commentarium e codice Bigotiano dicitur editurus Anfelmus Bandurius, monachus Benedictinus. Fabii. 'Te- ftimonia locaque ex hoc "hilone, aut interdum ex alio quoque citantur, adnotante Montfaucon. in cod. Coislin. CXIX. p. 192. in Maximi Opp. quibusdam in cod. Coislin. CCCLXXI, ap. Montfauc; pag. 574.575. in colleclione Niconis ibid. pag. rit. et 198. adde pag. 25t. et 412, paflim in catena patrum in canticum cantic. in catena Vatic, Pro- copii, in catena in Octzreuchum, a "T'heotocio edita, in catena in Genefin in cod. Vin. dobon. ap. Neffelium pag. 20. cap. 7. et alibi. vid. infra lib. V. cap. 17. vol. VII. p. 734- 135. 136. 753. Commentar, eius in Cantic. cantic. Eufebio Pamphilo etiam adtiibuitur in cod. Vindobon. LVI. ap. Lambec. tom. Ill. pag. 212. qui quidem iudicat, com- mentar. reuera non ab ipfo tantum Eufebio Pamphili compofitum; fed partim ex ipfius, partim. ex Atbanafii, Didymi, Gregorii Nyffeni, Philonis, epifcopi infulae Carpathi, (vti quidem fcribit fentitque Lambecius,) aliorumque Eufebio fine vlla controuerfia recentiorum fcriptorum ecclefiaficorum operibus collectum effe; in nota autem addit, Eufebium ideo perperam adícriptum eife, quia praefationis buius commentarii et non- nullorum eiusdem fragmentorum auctor videatur effe, et forfan etiam reuera fit Eu- Íchius. Idem laudat Phil. Labbaeum, tom. I. de fcriptor. ecclef. pag. 508. adde Fabrir. ipfum infra in libr. V. cap. 34. vol. IX. p. 252. et catal. bibl, Leidenfis p. 64. nr. 184 fqq. Cauei fcript. ecclcfiafl, hiftor. litterar. vol. L p. 374 fq. Du Pin hift. eccl. vol. II. p. 240. Oudin. aliosque hifloriae ecclefiaficae fcriptores. — In bibl. reg. Parif. inter colleca- nca Bigotiana efl, tefte catal. cod. MMMLXXXVII. pag. 606. tom. 11. Philonis Car- pafii comment. in canticum canticorum. — In quibusdam Italiae bibliothecis codd. gr. illius commentarii latent: e quorum nonnullis prodiit: Philonis, epifropi Carpafii , enarrotio in canticum canticorum. — Graece εἰ latine edidit cum motis fuir Mich. Angel. Giaccmellur, Acchiepifcopus Chalcedonenf. Romae 1772. 4- Haec editio valde laudatur ab Ermeffio in neueflen theol, Bibl. vol. III. part. 6. pag. 483—492. Ex cuius cenfura pauca delibare fas erit. Duplex vetus in Canticum cantice- rum commentarius ex(lat: quorum alterum, latine verfum, fub nomine Philonis edidit Steph. Salutatus, 152 Lib. IV.tc. VI. PHILONES VARII Vol. UIT. p. t9 120 Salutatus, alterum autem fub nomine Epiphanii, Petr. Franc. Fogginius ex cod. Vatic. 1750. 4. Philoni tamen tribuitur ia codd. italicis, atque ex duobus Giacomellus vulgauit Phi- lonem graecum. Eum quidem Salutatus vertit, at paraphra(lis potius, quam interpretis perfonam induit. In antiqua lat. verfione idem comment. adfignatur Epiphanio, epifcopo in infula Cypro, fub cuius nomine eum euulgauit Fogginius. Philonem tamen Carpafium, non Carpathium , epiícopum quemdam in infula Carpatho, dici, Giacom. contra Foggin. docet eiusque fententiam de duobus Philonibus refutat. — Quod Cosmas in typographia Chrifli, circ. an. 535. fcripta, eius meminit, commentarium Philonis Carpafii iam ineunte faeculo VI. confectum fuile, fit manifeftum. — At quoniam in Cosmae topogr. nonnulla commentarii citantur loca, quae hodie in editis Philonis Carp. defiderantur; ex eo colligit Foggin. duplicem fuiffe commentarium, alterum a Philone Carpafio, alterum a Philone Carpathio concinnatum. Secus vero fentit Giacoimmellus, ratus, commentar. illum a Philo- ne Carpafio bis foiffe editum ; prioris editionis textum efe eum, quem habemus in codd. ex altera autem, eaque auctiore, Cosmam citaffe loca. Sed Ernefli eenfet, primo, Carpafium et Carpathium Philonem vnum effe eumdemque; tum commentarium, quem adhuc ferimus, tantummodo εἰΐς antiquioris epitomen, — Commentzrius ipfe eft allegoricus, et textus Can- tici canticor. gr. integer, ex Alexandrina recenfione vtplurimum ductus, eft infertus, cuius lectiones quasdam varias, et coniecturarum fpecimina dedit Ernefli. Harl. €. Ceffenius Philo, qui Clodium accufauit damnauitque, tefle Afconio. C. Curtius Philo, qui conful fuit A. V. C. CCCX. [Φίλωνος Κυρηναίε mentio apud Synef. epift. 67. Benzel in nota msta.] Philo, diaconus, ὠπὸ Κιλικίας. quem laudat S. 7gnztius epiftola ad Philadelph. cap. XI. Vide infra, Philo, Tarfenfis. [UP] Philo, dialedicus, Carneadis magifler, difcipulus Diodori Croni. De hoc fupra lib. III. cap. τι. $. 7. [vol. III. pag. 627.] — Idem forte, contra quem περὶ σημασιὼν fcripfit Chryfippus. Laert. VII. 191. et qui laudatur a Simplicio ad Categor. Philonis, dialectici, Μενέξενον citat Clemens Alex. ΤᾺ. Strom. pag. 523. ' Philo, Dyrrhachiorum praefectus. Apud Begerum tom. I. thefauri Brandenb. pag. 457. 460. [Eranius Philo, περὶ διωφορᾶς σημασίας κατ᾽ ἀλφοβητον cod. mst. inter codices Volfia- nos, fecundum catalogum biblioth. Leidrnfir pag. 4οι. nr. 14. — Forfan fcribi debuerat Herennius Philo, cui Ammonii libr. de differ. interdum adtribui, paullo polt notabi- mus. Harl.) [Quis Philon fit, cuius meminit Conflantinus Porphyrog. themate IX. occid. partis, inquirere iubet Benzel in nota msta.] Philonis, nefcio cuius, epigramma in flolidi hominis canos legitur lib. I. Anthologiae p. 33« Philo, Gadarenus. Éu£or. ad Archimed. pag. 55. [pag. 156. edit. Oxonienf.] Philo, geographus, qui ante Eratoflhenem et Hipparchum fcripferat τὸν εἰς Αἰθιοπίαν πλᾶν, tefle Strabone ΠΠ. pag. 77. Eumdem Philonem refpici ab Zfurigono Coruflio cap. 160. Philonis À/S;czrxa laudante, probe obferuauit /7offiur pag. 403. de Hifl. Graecis. Philo, ΜΟΙ. ΠῚ. p.120 . PHILONES VARII LiIV..VIL — 15 Philo; Heracleotes, quem ἐν τῷ πρὸς Νύμφην περὶ ϑαυμασίων citat Porphyrios apud Sro- bacum Eclog. phylic. pag. 130. — Fortaile buic tribuendus iiber, qui exílat de feptem o:- bis fpeclaculis. Herennius Philo, "Pyblius grammaticus, Domitiano imperante ac deinceps quamplurimis ' — fcriptis inclaruit, praecipue 1) libris octo ζοινικικῶν.., quos e Sanchoniathone interpreta- tum fe εἴς ferebat. — Vide, fi placet, fupra lib. 1. cap. 28. [in vol. l. pag. 224 et 226. $. II ec HI] et Antonium Vandalen in difl. de Sanchoniathone, quem libro de- Ariftea Íubiecit. . 2) libro περὶ "Iedeisv, quem veluti nonum Qoixix2v habuit Eufebius, 53) li- bris XXX. περὶ πέλεων καὶ ὃς ἑκάξη αὐτῶν ἐνδόξες ἤνεγκε, cuius operis eximii epito- men tribus libris feripferat Aelius Serenus, te(le Suida. — 4) libris XII. περὶ κτήσεως καὶ ἐκλογῆς βιβλίων, cuius operis pars forte fuit περὶ χρητομαϑείας. Etymol. in Γέρανος.- 5) περὶ τῆς βασιλώας ᾿Αδριωνξ. Vide Meuríium ad /fychism illuflr. pag. 217. Vof- fium, Ionfiumque. Fabri. de adagiis, vid. Laert. lI. 40. Ammonii libr. de differen- tiis vocabulorum ad Philonem noftrum quidam rctulerunr,. vid, infra lib. IV. cap. 26. 8. vol. IV. pag. 174. edit. veteris; num lexicon rhetoricum feripferit, vid. ibid. cap. 36. 1«. pag. 583. compofuit quoque hiftor. veterum medicorum etc. vid. infra in vol. XIII. pag. 367. conf. Eudocia pag. 424. vbi Herennius Fhilo etiam fcripfiffe dicitur ἐπιγοώμμα- τα. βιβλία δ΄. et fub Hadriano confolatum geffiife, — it. Bructer. hift. crit. phil. T. pag. 238 fq. et de eius commentario in Ariflotelem inedito, fupra in vol. III. pag. 258. Hal. Philo ὁ ἱξοριογροίῷος apud. Theodoritum VII. "Therapeut. pag. 109. haud diuerfus mihi videtur a Byblio, de quo iam dixi. — — Philo, Lariffaeus, philofophus academicus. Vide fupra Academicus. Philo, libertus Pompeii. Cic. ad Atc. XVI. 4. et ad famil. VIII. g. Philo, medicus, Plutarchi aequalis 1I. 6. et VIIT, 9. fympof. forte Philo, Tarfenfis, de quo infra. Philonis, "Tarfenfis, et duorum aliorum Philonum, medicorum, memoriam vid. infra in elencho Medicorum, in vol. XIII. pag. 367. Har. Philo, Metapontinus, tibicen et pocta. . Stephanus Byz. in Μεταπόντιον. Philo, nefcio quis, ἐν τῷ uera AA , laudatus ab /fthenaro VI. pag. 322. [IP] Philonis, monachi graeci, meditatio afcetica aduerfus poleritudinem mulierum. MS. in bibl, Vindob. incipit: ἔνδον κάλλος γυναικὲς» βασανιζόν μὲ τὴν διάνοιαν. Fabrir, — Excer- p'a e Philonis monachi fcriptis in cod. Coislin. CCXCIV. notante Zon/faucon in catal, pag.412. lilius aliorumque Philonum apophtheginata in cod. Coislin. XIV. nr. 4. pag. 60. catal. εἰς, Harl. Philo, páter Nymphodori, hiflorici Syracufani, in vet. infciiptione apud Gru'erum p. 401. Philo, poeta, Alexandro, polyhiflore, antiquior, e cuius libro primo τῶν περὶ τοὶ Ἱεροσόλυμα verfus decem hexam«tros profert Ku/zbiur IX. 20. praeparat. et alios quinque e libro eius decimo quarto, IX. 24. et cap. 37. nonnulla proferuntur ex illo.. Sane, fi Iofe. pho fides, I. contra Apion. pag. 1051. ethnicus hic fcriptor fuit idem, vt videtur, Phito, quem cum Demtrio laudat Clemen; 1. Sttóm. pag. 331. Sed viri eruditi, lofepho haud Fol. IV. Cccecc credentes, 72, — Li.IV.cFI. PHILONES VARII LJ credentes, non dubitant, eum fuiffe ludaeum. ^ Vile Zuctii demonflrat. euangel. pag. 102 fqq. [et V. D. fupra de Philone fenjore laudatos.] ἣ Philo, procurator Aufonii, epift. XXII. Philo, Ptolemaei Philopatoris adfentator. 7fifen. VI. pag. 251. Philo, Pythagoreus. Clemens “ον. I. Strom. pag.305. et Sozom. lib. I. cap. 12. conf. vol. I. pag. 862.] ; Q. Publius Philo, Conful. a. V. C. 415. 427. 435. 440. Philo, rhetor ac philofophus, cuius hifloriam ecclefiaflicam laudant Anaflafius, Sinaita, et Glycas, [qui annal. pag. 282 fq. ex illa hift. ecclef. quaedam profert,] Guil. Caueo in diff. de fcriptor. ecclef. et hi(I. litter. 1T. 187. incertae aetatis videtur effe cum Philone, Carpafiae epifcopo, qui [a Polybio] in Epiphanii vita [cap. 49.] κληρικὸς ἀπὸ δητόρων adpellatur. Praeclara ibidem vir eruditiilimus obferuat de rhetoribus veteris ecclefiae, eorumque officio, facras litteras et hiflor. ecclefiaflicam tradendi, Fabri. — Sedes il. lorum , vbi profitebantur, ϑρόνος óroginos ,. illi vero ipfi etiam fimpliciter ῥήτορες", la- tinis fcriptoribus £ra&atorer, h. e. exegetae, adpellabantur. vid. Giacomellum ad Philo- nis, Carpafii, librum: qui etiam et Ernefli in eeníura libri, a Phil. Carpafio fcripti, fupra Jaudata, Philonem hunc κληρικὸν ἀπὸ ῥητόρων; (cuius formulae vim T'illemont, Ceiller, alique male intellexerant, arbitrati, denotare eum, qui, antea ius profeffus, deinde Clericus factus effet;) et Philonem, epifcopum Carpafium, vnum eumdemque fuiffe cen- fent. Harl. Ἢ Philo, T'imonis, fceptici philofophi Pyrrhonii, difcipulus, Athenienfis. Laer?ius IX. 67. 69. Philo, Sabbathias, (fiue vno potius vocabulo Q.Nesa/2/9x r;es;) Iudaeus, qui praeter Celfum ac Porphyrium euangelia fcripto oppugnauit, tefle Epiphanio LI. S. tom. I. pag. 429. Philo, fophifla, cuius liber de VII. orbis fpectaculis exflat. — Vide, quae de eo dixi libr. III. cap. 24. $. 4. [in hoc volumine pag. 232 [4.7 et fupra in Philone, Heracleote. Philo, "Tarfenfis diaconus, qui cum Agathopode et Gaio S. Tgnatium'e Syria comitatus effe, et martyrii eius acta concinnafle traditur. vid. epiflolam, Ignatio adfcriptam, ad Tarfen- fes cap. X. ad Antiochenos cap. XII. [infra, lib. V. cap. 1. vol. V. pag. 42. in primis Caueuin in hiftoria litteraria fcript. ecclef, vol. I. pag. 43 fq. .Har/.] Philo, 'Tarfenfis medicus, cuius apud Galenum mentio. Incertum, idemne medicus huius nominis, cuius apud Celfum et alios artis falutaris fcriptores mentio, etiam apud Plu- tarchum. [vid. fupra, voc. PAilo Medir.] ! Philo, "Thebanus, P/utarch. Alexandro pag. 691." Refpicitur idem fortaffe a Stephano Bya. ἴῃ ΓΑντίσσα. Fabrit. — vid. fupra in vol. ΠῚ, pag. 49. h. v. Harl. [Philo, "Thecdori Studitae filius; patris IT. epiftolae ad illum ineditae inter "Theodori epift. in cod. Coislin. XCIV. in catal. Montfauc. pag. 145 et 147. fin. citantur, Jar/.] Philo, Tyaneníis, geometra, cuius mentio apud Pappwm Alex. libr. IV. propof. 3o. [vid. fupra ἴῃ hoc vol. pag. 253.] L. Veturius Philo. Liu. XXVI. 33. conful a. V. C. 547. CAPVT - A 72 QVATVOR EÉVANGELIA QA P Met. VEI DE-S*ASC' ΕΠ ΙΝ LUDBOROSUUN:O VI Lib. 1V. c. V II. 155 PO £DERNIS Y. Ἡ καινὴ διαϑήκη, Εὐαγγέλιον quatuor euangelia. — VI. S. Matthaei euangelium. Marci, V. Lucae euangelium. — V. zia. — VL. Johannts euangelium. — VIL. Epiftolae tres. VIIL. Zpocalyg/is. IX. Pauli epiflolae. Χ. Petri epiflolae. ΧΙ. /acobi epiffola. — XAL. Epifto- Ia Iudae. XII. Euangelium fecundum 2degyptios e£ Hebraeos, et fcripta, f[aspofita Chriflo at- que Zpoffolis. — XIV. De /zriptis Barnabae et Clementis Romani. - XV. De Canone. et ordine libror. N. T. XVI. Codices MSti celebriores. XVAL. Editiones praecipuae. XVII. J"erfiones. XIX. Harmoniae Euangelicae. XX. Diflintio in capita et στίχες. XXL. De lingua Helleuiftica - ei filo N. T. HL Euangelium [Studio Chrifiiani Tàcophili Kuinoc!, Prof. Lipf.] L rH ibri Euangeliffarum, Apoflolorumque, in vnum corpus redacli, nominantur vulgo ἡ καινὴ δια ϑήκη, 0num foedur, mouumn t«flamentum *). Scil. voc. δια ϑήκη in genere no- tat conflitutionem, difpofitionem quamcunque, Ípeciatim, feffamentum quod.vulgo vocant. Alexandtini autem interpretes, quos fequuti funt fcriptores chrifliani antiquitmi, hebraicum -nomen m» foedur, expreflerunt graeco voc. διαθήκη. lam quoniam foedus et l.gibus et promiffis conflat, hinc n3 non minus, quam δια ϑήκη.. notat interdum £rges, praecepta, Hof. t, 7. (ad quem 1. vid. quae notauimus), interdum, promi/Zoner Pf. 25, 14. $0, 29. etc. Quatenus vero Iudaeorum religio legibus atque promitlis conflabat, eatenus ea ipfa quoque dicebatur r3. Sicuti autem Chriftus, et ipfius difcipuli, omnino voces et formulas, in re facra Iudaeor. follemnes; lubenter transferre folebant ad relisionem chriflianam, ita etiam hanc ipfam relig. chriflianam vocabant δια θήκην, et quidem ἼΣΟΣ quo difcernerent eamdem a religione Iudaeorum, quam diecbant δια ϑήκην zrAcuetv*. Matth. 26, 28. Gal. 4, 24. Ebr.8,8. Inde vero etiam libri fcriptorum facror. ludaeorum vocantur a Paulo 2Cor. 3. 14. παλαιοὶ “διαϑήκη. et hinc inde a fec. II. libri difcipulorum Chrifti a doctoribus ecclefiaflicis dicli funt ἡ καινὴ διαθήκη. — Vocabulum feffamentum defumtum eft e verfione vulgata, quae graecum διαθήκη, hoc ipfo nomine latino, fed minus accurate, exprimit, — Conf. Suiceri 'Thef. Ecclef. fub V. διαϑήκη" Clericus et. Grotius in Prolegg. ad Matth. oh. Gr. Rofemmül- ἄξεις, in Diatribe, de vocabuli δια ϑύήκη in libris N. T. vario vfu. Erlangae vy78. 4. Schleufneri Lexicon in N. T. fub h. v. et noflras obíl ex libris apocryphis V. T. in N. T. «ἃ Gal. 5, 15. — Ccccc ἃ Ia 8) Teftamenti vocabulo laxius interdum vfi funt veteres fcriptores, vt cum interpres 5, Ire- naei 2, 19. dixit Cynicos cum. Gnoflicis eiusdem effe telamenti. ad quem locum vid. Grabii notas pag 142. (δεῖ. διαϑήκης vocabulum vetuftiffimi quique chriftiani in latina eccl, interpretari con- fueierunt. feflamentum. — Ira quod. Paulus vocat δικκόνκε καινῆς διαϑήκης 2 Cor. 3, 6. Tertullianus cap. 59. de refurrectione, dicit, Apoftolorum ne- gotium nullum fuiffe aliud, quam veteris te/a- menti refignandi, et potius iam Dei in Chrifto concionandi. Qua ratione autem nouum hoc ap- pellatur te/lamentum , eum etiam fidelibus V. T, falus in Chrifto propofita fuerit, dicit Eu/z5. 1.1, demonftrot, Euangcl.. Vocabulum quidem Zerith. vix vnquam in V, T. pro tz£amento ponitur. Fabric. - n6 — LIV ΤΠ. QVATVOR EVANGELIA In codicibus noftris primum inter libros N. T. locum obtinent quatuor euangelia, Mat- thaci nimirum, Marci, Lucae, δὲ lohannis euangelium. Vocabulum autem εὐογγέλιον» prop. fignif. lactum nuntium quodcunque *) v. c. de nato filio, "Theoph. Char. 17. de profligato ἡ hofle ἘΠ ΕΝ p. 456., vt verbum εὐωγγελι ζεσθαι] aetum nuntium adferre *). Refpondet εὐαγγέλιον hebraico rryyea. 2 Sam. 18, 22. 25. cui nonnumquam additur, 355 2 Sain. 18, 27. vbi οἱ ὁ᾽ εὐαγγέλιον ὠγαϑθόν" a fcriptoribus autem N. T. εὐαγγέλιον adhibetur de doctrina chriftiana Rom. r, 1. 3. Marc. 13, 16. de praedicatione huius docirinae, de munere, hanc do- éirinam tradendi 1 Cor. 9, 14. atque εὐαγγελιξαὶ dicuntur doctores religionis Act. 21, 8.5 per metonyiiam porro indicat fingulas religionis chrift. partes, v. c. commentarios de diclis, factis, et fatis Chrifli. (qui commode etiam infcribi potuiíTent, Ματϑαίς, Mogug etc. ἀπομνήμο-. νεύματο vt Xenophontis commentarii, de.rebus Socratis Ξενοφῶντος οὐσομν.) et fcripto- res horum commentariorum dicuntur euange! lifIae. Conf. Suicer. "E hef. Ecclef. tom. I. p. 1220. Sehleufueri Lex. ad N. T. f.v. εὐαγγέλιον, IZ" ol/fi Curas, Prolegg. in Matth. p. 2. J//alaei Prolegg. ad Matth. pag. 1. et quos laudauit Koecherus in Analeclis in quat. euangel. pag. 4: Kuinocl.] Antiquiffiimumm de euangeliis, quatenus hoc voc. commentarii apoflolici de vita ac fcriptis I. C. denotantur, te flimoniam eft Ignatii epift. ad Philadelph. cap. V. πτροφυγῶν τῷ Mon s ὡς σαρκὶ Tq08 , xdi τοῖς ὠποςόλοις ὡς πρεσίβυτερίῳ ἐκκλησίας.» καὶ TES προφή- τας ἀγαπῶμεν. Difertius alterum ἐμ γε usd ses Apolog. L c. 66. a multis viris doélis iam laudatum: οἱ γαθ ἀπόΞξολοι ἐν τοῖς γενομένοις Um αὐτῶν οἰπομνημονεύμασιν ἃ καλέται Εὐαγγέ Dum. οὕτως παραδέδωκαν. Eodem loco led fuiife iam tum in ecclefiis ^) illa ὠπομνημονεύματο» perinde vt propheticas Ícripturas, teflatur luflinus 9. Numerum qua- " ternarium f) Vocabulum εὐαγγέλεον triplici notione apud fcriptores reperitur, un pro faufto nuntio, vt ap. Plutarch. Pompeio pag latium pag.35. 49. notat Steph. le Moyse: notis ad varia facra pag. 937 (4. Fabric. g. 0: γραμ ματηίδόροι προτή- λκυνον Sx ΠΠύντα κοκίσαντες εὐαγγέλια γεὶ pro prae- mio boni nuntii, ap. Cic. 2, 3. et 12. ad Attic.: vel pro f crificio, quod accepto laeto nuntio of- fercbant, vt ap. Plutarch. Fhocio. tom. I. p. 749. pgs δὲ ἀποθανόντος εὐαγγέλια ϑύειν τὸν djmov ἐκ 8) Sed Iuftinum πϑῆγα euangelia intellexiffe, negat fid. λῶν. Stroih, 2tque demonftrare ande. Iuftinum vfum effe euangelio eo, quod nom tantum Nazaraeis, ct Ebionitis,, fed etiam omnibus primae eccl. Chriftianis Palaeftinenfibus Fabric. Ἢ Non tamen femper huic verbo laeti ac iu- cundi nuntii fignificatio eit, quemadmodum patet ex hoc loco epiftolae primae earum, quae Plialari- di tribuuntur: ἐκ ἀγνοῶ δὲ λύπας ἐὐναγγελιζόμενός σοι καὶ δάκρυα. Fabric. d) De more euanglia et alios libros biblicos in ecclefia legendi conf. //ilh. Ern. Tenzelii exerci. tatio Viteb. (68s. de ritu lectionum facrarum, foh. Steph. Durantus:2, 23. de ritibus eccl. ca- tholicae, Leo Z/latius de libris ecclefiaft. Graecor. pag. 33 íq /oh. Baptifla Ferrarius de ritu, fa. crar. concionum lib. I. cap. 15 fq. euangelia ftan- tes audiebant, epiftolas fedentes, vt practer /7/- in vfu fuerit, euangelio fecundum Hebracos, in CEichhorn) Repertorium. für. bibl. u. morgenl. Litteratur tom. 1. pag. 1 fqq. [aduerfus quem di- fputauit Pau/us in Exegeti/ch - kritifchen | d- handlungen 1784. Comm.L] Etiam. Semleras in Ji Zuützen gu Townfon Abhaudlungen über .die vier Evauge!ien "Th. L. pag. 117. aifirmat, Iufti- nut ignoraffe quatuor euangeliorum. nomina; cum vero Zaftianus, Harmoniam, fiue Diateffa- ron (vid. Eufeb. H. E. 4, 29. pag. 193 fq.) college- rit ex quatuor euangclis, in promtu effe, illa quotuor euangelia noftra, ftatim poft Iuftini tem- pora latius et accuratius immotuiffe, et tanquam genuina probata fui(le.. Aum. . 8. MATTHAEI EVANGELIUM — Li. IV. c. V'II. ND ternarium euangeliorum celebrat, [eorumque auctores nominat] Irenaeus 5, 1. et τι. 7) | Fabric. ; [Ceterum quod adrinet fidem hifloricam-quatuor euangeliorum, de ea difputauit pecu- liai libro, Lardnerszs, Credibility of the Gofpel hiflory, vernacule reddita fub titulo: ANath. Larduers Glaubwürdigkeit. der. euangelifehem Gefchichte aus. dem. Englifchen mit. S. I. Ὁ JBaumgartens V'orrede, Berlin vj49 — 51. voll. V. 8. Nat^. Lardneri fides hiflorica euangel. €. praefat. ac quibusdam: animaduerff. Joh. Chzifloph. ΠΟΙ ὶ Bremae 1733. 8. The biftory of the τῇ planting of the, chriflian Religion by Georg Ben/?n London 1756. voll. tl. 4. vernacule: Georg Benfons Gefthichte der. erffen Pflanzung der chrifil. Religion, wie fie in der Gefihichte der Apoflel und in ihren Briefen. enthalten ifl... Halle vj68. voll. T. 4. Lefs über die Religion, ihre Gefthithte, IF'ahl und Brffátigung "Vh. 1. (Gottingen 1784. 8.) S. 467 fqq. Kleuker ausführliche Unterfuchung über. die /dechtheit und. Gloubtrürdigkeit der. fchiiftüch:n Urkunden des Chriffenthumnr 'Th. 1. Münfler 1795. 8. Michaelis Einleitung in die δεῖν ifteu der neuen. Bundes "Th. IL. $. 120. pag. 877. edit. quartae. Heinr. Cor! Mex. Haenlein Handbuch der Finleitung in die Schriften der N. T. Th. 1. Erlangeu 1704. 8. S. 35 fqq. vt alios plures omit- tam. Laudauit etiam nonnullos qui breuius boggidem argumentum pertraclatunt, Joh. Ge. Rofmnmüllerus in Ícholiis in N. T. Prolegg. ad Matth. tom. 1. pag. 3. IL. MATTHAENVS, fi vera eft fententia plurimorum interpretum, eum eumdem e(Te, qui Leui vocetur Marc. IT, r4. Luc. V, 27. coll. Matth. IX, 9., patrem habuit Alphaceum quemdam , qui non e(t confundendus cum Alphaeo, qui Mariae, matris Chrifli, fororem in matrimonium duxerat. Antequam Chrifli partes fequeretur, e portitorum (qui in oppidis Iudaeorum publicanorum vices gerebant, v. Suicer. "Thef. Eccl. et Sch/eufner. Lex. fub voc. Τελώνης et quos ibi laudauit; Caue Antiquit. Apofl. p. 670.) numero erat. — Conf. /Pol- fius im Curis ad Matth. Prolegg. et quos ibi citauit, nec non Koreheri Analecta pag. 4 fq. Matthaeum autem eumdem efle cum Leui, ob narrationis, quae Marci et Lucae ἰ. c. iegitur, fimilitudioem plures adfirmarunt, vcluti. Οὐ ἡ}. Frid. Schmidiue in Hifl. Canowss V. et Noui 'Teftamenti (Lipf. 1775. 8.) pag. 408. qui ibi ettam hanc in rem ad Hieronymi (Caal. f. v. Maitha:ur) Sophronii, et Ifidori Hifpalenfis (de vita et obitu fanctor. cap. 77.) teftimonia prouocat; Tom. Tvwwnfon Zbhaadlungen etc. Th. [. pag. 66. qui ibi hanc in rem laudat 'Chryfofl. V. ltr. pag: 204. edit. Sauil.- alii; Grotius 9) vero flatuit, Matthaeum et Leuin dif- fcrre, atque hunc Iacobi minoris fratrem, minime autem Apoflolum, Matthaeum vero Ccccc 5 Apoflo- f) Conf. Sto/cl de canone libror. N. T. pag. 165 (qq. ct alios quos f. pra laudauimus. /renarus primus eft qui quatuor euaneclia noftra diíerte nominat, ita vt etiam vulgatum ordinem fequa- tur. vid. Stn/er zu To:n[on 'Th. I! pag. u6. et(i *eteroquin perquam ridicula fit cauffa, quam af- fert, cur tantum quatuor cuangelia εἴς poflint, quod nimirum (int quatuor plagae coeli, quae fignificentur litteris vocobuli 'A2Za, nempe «v«ro- A5, déc, ἄρκτος, μεσημβρία, — Plura de euan- gcliis infra notabuntur, Áwin. δὴ Leuin a Matthaeo diftinguit Heracleon apud - Clementem Alex. Strom. IV. pag. 592. et Origenes l. contra Celfum p. 48. [vid, Schmid H.C. p.428] quorum .teftimoniis vulgarem fententiam impugnat Grotius [ad Matth. 9, 9.] Huic vide quae prae- . ter Ca/ouiuni rcfpondet Cotelerius in notis ad Con- ftitut, Apoflol. VIII, 22. et JJodtteius Difi. I. 1n - Ircnacum $. 34. Zabric. Lib. IV. c. VII. S. MATTHAEI EVANGELIVM 258 Apolftolum fuiffe; adfentitur. Grotio, Michaelis in Einleitung ΤᾺ, 2. 6. 130. pag. 953 fqq. qui tamen negat, Leuin fuiffe apololum, et lacobi minoris fratrem; vid. quae contra Grotiuim monuit δοίη l.c. et in progr. origines quatuor. euangeliorum pag. 4. (Lipf. 1764. 4.) — Theodor. Hafz in disquifitione de Leui, a Chrifto ad apoffolatum vocato , inferta biblioth. Bre- meníi T. V. contendit, Leuin, cuius meminerit Marc. l. c. effe eumdem apoflolum, qui alias nominetur Lebbaeus. ^ Contradixezunt Lardmer fupplements to the Credibility of the Gofpel Hiflory tom. Itl. et ZMichaelir Einleit. 'Th. 1. pag. 935. De fempore, quo Matthaeus commentarios fuos confcripferit, diuerfae funt hominum doctorum fententiae, etfi omnes ferme confentiant, eum primum euangelium fcripfi, Pluribus hoc euincere fluduit v. c. Townfon |.c. Β. 1. pag. 275. Contra Semlerur Paraphr. euangelii Iob. lat. (Halae i771. 8.) in praefat. et in notis pallun, credit, lohannem primum omnium fcrip(itfe ; quod negant Michaelis Oriental. Biblioth, "Vh. TI. pag. 24 fq. et Einleit. Th. 1I. p. 817. alii. Vir doctus in Beytrágen zur Befürderung d. veruinft. Denkens in d. Relig. part. XVI. p. 57. oftendere conatus eft, primum omnium euangelium Ebraeorum fcriptum effe, huius diuerfas recen- fiones fuile Nazarenorum et Ebionitarum euangelia, tum prodiiffe Marcionis euangelium, : hoc excepitfe Marci librum, tunc edita effe οὐστομνήμονευμωτα τῶν ὠποΞόλων, citataa Iuflino M., porro Matthaci euangelium, denique Lueze, de tempore, quo editum fit Ioh., non conflare. Irenaeus Haer. IL, 1. pag. 174. cuius verba protulit Schmid. ἘΠ. C. pag. 449. tradit, Matthaeum euangel. fuuin litteris confignaffe eo tempore, quo Petrus et Paulus Romae docuiffent et ibi- que ecclefiam condidiffznt^), annum ergo, quo hoc contigilfe creditum eft, JMilliur in Prolegg. δ. 61 fqq. nomiaat LXI vel LXII. Lardnerus et Michaelis Einleit. Th. 1T. pag. 940. LXIV. vel LXV. Scfunid. vero l. c. XLII. quem vide O. — Alias aliorum fententias vid. ap. Lardueriin Supplements tom. I. pag. 95. T'ilemontium N'emoires tom. I. pag. 975. r169. qui aunum IIL. poft Chrifti adfcenfionem nominat, (Michaelis Einleit. pag. 940.) et JMirhaelem pág.935— 946. qui quidem flatuir, controuerfiam facile poffe componi, fi accipiatur, Matthaei: euangelium Arbraire ab ipfo confcriptum fuiffe a. XLI. in graecam: vero linguam - translatum anno LX. vel LXI. Attamen Matthaeum fiebraice euangelium fuum confcripfiffe, plures dubitarunt, et Matth. grace foripfiffe, rectiime adfirmarunt, Nemo vero a nobi$ poftulabit, quum neutiquam introduclionem in libros N. 'T. fcribàmus, vt fingula argumenta, quae in vtramque- partem a viris doctis prolata funt, adferamus; vtriusque fententiae patronos praecipuos nominaífe fafficiet. * Opinio nimirum illa, Matthaei ὠρχέτυπον exemplum fuilfe Aebraitum, vt hoc obiter notemus, fuam debet originem Papiae (apud Eufeb. H. E. IIT, 39. pag. 137. vid. Semler Gefchichie 4. Glaubenslehr. in Baumgarteur Polemik pag. 41. ΓΒ. L) homini cum maxime credulo, &) De hac fabula conf. Scfmid l. c. et quae in- fra notab:mus ad epift. Pauli ad Rom. Auin. 1) Vid. Baínagii Annal. ad a. Chr. LXIV. fet. 12. -— Annum XLII. nominant quoque, at paulo iu- niorces teftes, auctor vitae, arabice editus a. Air- fisnio Menologium ab Vghcllo tom. WI. Italiae S. vulgatum 16. Nou. Auctor operis imperf, in Mat- thaeum, "Theophylactus, [Prooem. in Mattb.] Eu- ^ thymius, et alii, ne de fubfcriptione, quae in variis eodd. [a //7et/leuio notatis] lesitur, dicam. Hos fi audias, iam anno poft Chrifti afcenfionem ocrauo, vel nono euangelium ediderit Matthaeus, quae fententia probatur etiam Se/deno VII, 12. de iure naturae et gent. et ex antiquis Coímae Indo- pleuftae lib. V. Cofmographiae chrift. pag. 245. Verifimilior Chronici Alex, et Nicephori II, 45. fententia, qui decimo quinto poft afcenfionem Chrifti anno fcripfiffe Matthaeum affirmant, Zàabr. ΠΡῸΣ à v- ΟΣ ἡ ἃ « 8, MATTHAEI EVANGELIVM Lib.1V.:c. V 17. | 159 eredulo, cuius fententiam fequuti funt Irenaeus III, 1. alii 5); fed euangelium Nazarenorum et Ebionitarum, cum Matthaei euangelio confudiffe videntur plurimis, qui graecum Matth. textum defendunt /). Ex recentioribus, Matthaeum Aebraice icripfifle contenderunt: Simon M ἢ) Hinc multi vett, de graeco interprete textus hebraici Bartholomaco- (Yfidor. Hifpal. et Nice- phorus) Jacobo, (auctor Synopf. &ript. f. Opp. Athanaf. tom. IL. pag. 155.) vel Luca et Paulo, (Anaftaf. Sinaita) Zofanne, (Theophylactus) vel incerto quodam Lomine (Hieronym. et Sophron.) cogiterunt, vid. Sc/tmmid H. C. pag. 435. Auin. |) Vide, quae fcripfi in codice Apocrypho N. T. pag. 256. 368. 668. et Era/mi Apelogiam ad- verfus Stunicam. Nota etiam, Syriacam veterem Matthaei verfionem de Graeco videri translatam, non de Hebraico, [de ea infra], et Marco ac Cle- menti Graecum Matthaeum lectum, cuius etiam verbis quandoque vtuntur, Hebraice vero, quae exítant Matth. editiones, recens a Iudaeis vcl chriftianis elaboratae funt, et abfurdiflime pro Matthaeo authentico habentur, fiue Mn/leriana illa Bail.1557. fol, Henrico VIII. Angliae regi, in- fcripta, et verfione atque commentario adueríus Iudaeos inflructa, fiue Tiliana, quam ex Italia attulit ZoA. Tilius [/ean de Tilet] et Joh. Mevce- zyus latine tranítulit. Parif. 1555. 12, — [ Titulus: Euangelium hebraicum Mattkaei vecens e [u- daeorum penetralibus erutum, cum interpreta- tione latina ad P'ulgatam, quoad fieri potuit ac- commodata. Cum priuilegio. Parifiis ap. Mar- tinum luuentm. M.D.L.V. Kuin.] Mün(leriana recufa eft Bafil. 1557. 8. — (Titulus: mvra nmn euangelium fecundum Matth. in lingua Hebraica cum verfione lat, atque annotationibus Seb. Mün- fleri — vna cum epiftola D. Pauli ad Hebraces "Hebraice εἰ Latine. Bafil. apud Henr. Petri MDLVII. — illuftrauit tribus differtatt. euangel. Hebr. Seb. Münfteri, /NaArinacherus, — conf. de vtroque euangelio /Michaelis Einleit. ΤῊ. 1I. pag. 1044 fqq: 6. 139. qui ibi óflcnJit, Iudaeum .conueríum circa faec, XII. vel XVI. hanc verfio- nem e vulgata latina compofuiffe; ex incoerecto latino effe conuerfum, ftatuit /Zetflen. Prolcgg. pag. 279. edit. Seml. Obferuauit porro /ichacits, ΖΗ ev Münfleri ver&onem effe eandem, fed Münfleruma: lacunas MS. codicis ipfum expleuiffe, Tillium codicem immutatum expriucmdum cu- raffe. Conf. etiam Sc/iniid Hift. Can, pag. 433 fqq. Kuin.] ct Bafil. 15$*. $. ctiam Parifiis 1551. 8. cum precíatione Zoh. Quinquarberei Aurilacenfis hiftoire Aruerni. |Tiliaunae ftilum terfiorem effe, obfer- vant viri docti, et Matth. XVI, v7. Romano adu- lari pontifici. "Vid. Lud. de Dieu ad Matth. pag. $29 Ííq. /lagren/eilii Sotam pag. 597. 1122. — Rich. Simonis Hift. Crit. lib. IL. pag. 231 fq. et lib. 1T. pag. 789. Millii Prolegg. ad N. T. pag. 116. 127. [infra veríf. N. T. Hebr.] Vtrámque a ludaeis e latina veríione veteri expreflam effe, coniicit Huetius de claris interpretibus pag. 181. —Exftat et Matthaei euangelium hebraice in N. T. poly- glotto Eliae Hutieri. Aliam MStam. verfionem hebraitam fe in manibus habere, teftatus eft Rich. Simon. Fabric, — De Nazaeraeis et Ébionitis conf. Epiphan., Haeref. 29. 5o. coll. /Moshenii commentarr. de rebus Chriftianor. ante. Conftan- tin. M. fe&t. IL. $. 38 fqq. // alch. Ketzergefchich- te Th. 1. pag. 99 — 124. (Eich&orn.) Kepertor, für| bibl. u. morgenliind. Litterat. Th. I. p. 5 fqq. Herder. Briefe zweener Brüder. [eju. Commen- tatio hiftorico - theolcgica critica deinonftrans, Na- zaraeos haereticorum. catalogo eífe cxpungendos, eorumque contra parti, qui Chrifti nomen dede- runt, adícribendos, auctore Dettiiers Franc. ad Viadr. part, 1. 1791. 4. De euangelio Nazaracor. εἰ Ebionitar. (quo tempore fit conferiptum , non conftat) quod, vt plurimis videtur, vocabatur etiam τὸ τῶν δώδεκα εὐμγγέλιον, et τὸ sa3^ "EBgoaxs εὐαγγέ- Xue. vid. Semler. Gejchichte ἃ. Glaubensl. it Baumgartens Polemik ΤῊ. I. pag. 39. Simon hi- ftoire crit, du texte du N. T. chap. 7. $. Maius examen hiftoriae criticae.cap. 7. ἃ. Grotius Pro- legg. ad Matth. Miliii Prolegg. $. 45 fq. Mach Abhandl. von der Grundfprache Matthaei (Halle 1755.) Mickaelis Einleit. Th. IT. $.138. pag. 1005 fqq. Admodum praedicat huius euangclii Nazaraecorum /. duodecim apoflolorum , prae- ftantiam praeter alios /Viemicyerus, theologus Ha- lenfis, in diff. infcripta: conie&f irae ad i/luftlran- dum plurimorum AN. T. fcriptorum | filentium de primordiis vitae 1. C. Halae 1790. 4. Statuit, hoc euangelium habuiffe auctores apoftolo:, fuif- fe hebraice confcriptum, fed iam apoítolorum aeuo plures exftitiffe huius euangelii recenfiones; fuiffe, hoc euangelium fontem c quo houfiffent Matth. Marc. Lucas et Iohannes; hos.hacec me- morabilia Chrifti, hebraice fciipta, in vfum graece loquca- 160 129. Ὁ. ΣΙΝ S. MATTHAEI EVANGELIVM hiftoire crit. du "Texte etc. cap. 5. 6. 7. d& Pin Prolegg. fur la Bible tom. IT. cap. 2. $, 4. Tillemont Memoires etc. tom. I. pag. 972. Ca/met in Piolegg. et Differtatt. in f. fript. p. 8. et Dictionaire tom. IIT. pag. 218. Mi/ius Prolegg. pag. 8. ") Cause Antiquitt, Apoflt. p. 680. Hiftoria litterar. fcript. ecclef. fec. I. p. 13. Stackhoufe "ertheidigung der bibl. Gfih. part. VI. pag. 405. 767. 769. Michaelis Einleit. 'Th. II. p. 948. $. 152. et quos ibi laudauit. (JZ/illiams) a free inquiry into the authenticity of the firft and fecond chapters of St. Matthew's Gofpel εἰς. "The fecond edition Bondon 179o. (coll. Eichhorn Allgem. Biblioth. d. bibl. Litterat. B, ΤΙ, pag. o18 fqq) 11. Chrift. Frid. Weber. Beytróge zur. Gefzhichte des Neuteffamtnil. Canons 'übing. 1791. 8. coll. (Haffencamp) TAeologifzhe Annalen Iahrg. 791. p. 273 fqq. Matthaeum hebraico fermone confcripfiffe fuum euangelium dip. auctore Efzero "Theol. D. Francof. ad Viadr. 1791. 4. (Àb his non recedit, qui Syrochaldaice Matthaeum flatuit V. D. in Jah Ma- gazia für alte, befonders morgenl. und bibl. Litt. zweyte Lieferung p.57 fq.] — Matthaeum vero graece fcripfitle, demonflrarunt: Cappellur in Obff. ad N. T. p.10. Hottingertts in "Thef, Philol. lib, II. cap. r. pag. 512. Ba/nage Annal. ad a. 64. δ. 13. Ca/ouius. in Critico f, biblico Diatr, VIL-$. 2 fqq. Kortholt de variis feript. f. editionibus. cap. 7. p. 63. Pritius et Hofman- nir 1n Introduct, in lect. N. T. δ. 2 Iqq.. Chri/Hi. Schroeder de lingua Matth. authentica Viteb, i70. απ. Phil. Mcrl. difpide lingua authentica N. T.cap. 2. 4. MMafch von der Grund/prache d. Er. Matth. qui fcripfit conira. /Michaelem; | Lardner Credibility εἰς, Koecher. Analect. in quat. Euangg. p. 7. Schmid. H. C. p. 431 fqq. "enema H. E. tom. lI. p. πο. Nozffelt V'erthei- diguug d. Whricit d. chrifll. Relig. δ. 312. W'alaeur in Commentar. in libros hiftor. N. T. p. τ Seuls G«f h. d. Glaubenilehre in Baurugart. Polemik. Th. I. p. 38 fq. W7etffenius, alii. Matthaeum evangelium füum deflinaffe 7udaeis "), plerique vclunt. Conf. fupra not.m. Tuwnfom ], c. B. I. pag. 369 fqq. εἰς. Semlerus tamen ad. Townfon B. I. pag. 22. notat, accuratius ita dicendum eíle: fcripfiffe Matthaeum primis doctoribus chriflianis, vt Iudaeos non-chriflianos (Helleniftas, Gefch, d. Glaubensl. 1. c. pag. 40.) edocerent vanita- tem opinionum de Meffia, quas foucrent, et co felicius propagarent religionem chriflia- nam. loquentium, graeca feciffe ; diuerfitatem, quae inter euantelia Match. Marci et Lucae deprehendatur, inde efie repecendaim, quod wira fuerit exempla- rium euangelii illius apoftolorum diuerfitas ; Mercum forte codem víum efie exemplari, quo Matthaeus, Iohannem qui vixerit Chrifto coniun- &iffüimus, rarius illud euang:lium refpexitfe. Haec omnia funt non nifi per coniecturam dicta, idoneisque rationibus defliruta, recteque repudian- tur a Griesbachio dilf. infra vbi de Marco difpu- tabimus, laudanda. Ὡς Ebraceorum, Nazaraco- rum et Ebionitarum euangcliis notata etiam nen- nulla reperiuntur in den Beytrügen zur Befürde- rung des vernünftigen Deukens im d. Religion part. XVI. pag. 57. vid. quae d'ximus fupra de tempore, quo Matth. euangel. confertptum fit. ΑἸ μη. Add. Semis Comm. dedeezocv:os et Euangelio He- braeorum, Hal. 1777. et in Opufc. theol. m) Millius cóniicit, Matthaeum fcripfiffe euan- gelium fuum in gratiam Hebraeorum fidelium, qui antea parum accurata διηγήσα fiue euangelio fecundum Hebraeos víi fuiffent. Non diu poft Iacobum minorem curaffe, vt graeca verfio lege- retur. Fabric. A 4) Inde argumentum petiit etiam JVeberus in libro fupra laudato, ad defendendam Aebraicam Matthaei fcripturam. Lingua patria, inquit, erat fyro-chaldaica, ergo in Palaeftina neceffaria erat hiftoria vitae fatorumque Chrifti, hac lingua con- fcripta, graeca inutilis erat. Sed ponamus, etfi hoc non concedamus, Matthaeum deftinaffe cuan- gelium fuum vnice Palaeftinae incolis, graeca tamen lingua erat vbique in vfu, et vnde proba- tur, Matthacum non fcripfifle etiam Iudaeis, extra Palaeftinam viuentibus? hi vero omnino graece loquebantur. Áuin. , ΄ 8, MATTHAEI EVANGELIVM χιν ΠΡΟ ΚΠ 76ι. nam. Aliter fentit Z'i?ringa in Hypotypofi Hift. et Chronol. S. pag, 214. $. 8. cui adílipu- latur quoque Stofch. in Diff. de cura vet. eccl. circa libros N. T. praemiíla commentationi ipfius de libror. N. T. canone (Francof. ad Viadr. 1755. 8.) p. 20 fq. euangeliis confcribendis, flatuit, occalionem praebuifle excerpta ex narrationibus, aut adnotationibus Apoflolor. Chri- ftique difcipulorum, quae primi Chriftiani itter fe communicaffent, et- magni thefauri loco habuiffent, cuius generis fuerint euangelia fecundum Hcbracos (f. Nazaraeorum) et Aegy- ptios, quae cum Apofloli, vt prudentiores eccl. doclores intelligerent, non eíle eo cum iudicio, cura, et fide, congefla vel digefla, quam relig. decus poflularet, et faepe etiam a falíis fratribus interpolarentur, e re eccl. effe putaffe, accuratiores congerere narrationes. Kiuin.] Anticipationibus abundare Matthaei euangelium, nec illum chronologiae aeque ac Lucam vel lohannem elle obferuantem , notauit Bafzagiur ad a. Chr. XXX. fecl. 56.^) Ti- tulum Euangelii an ipfe praefixerit Matthaeus, dubitari poffit ^), quia incipit eius liber his "verbis: βίβλος γενέσεως Ἰησὸ Xois8. Ἐπ qui monent, ipfum notanter praefixiífe titulum: εὐαγγέλιον κατοὶ Ματϑαῖον. non τῷ Marea, haud cogitant, vnum idemque haec duo fignificare, vt recte animaduerfum /oAami Drnfio eft in praeteritis, et lib. I. quaeft. Hebr. cap.23. ) — Matthaei euangelium reiecerunt Cerdoniami et Marcion, qui folum Lucam recipiebant. Vide de Cerdonianis adpendicem ad Tertullian. de praefcript. cap. $t. et de Marcione *) Jrenae.. Lib. I. cap. 29. Epiphan. XLII, 9. Origen. in Philocalia cap. 5. et 2. con- tra Celfum pag. 77. T'heodoritum lib. I. de haereticis fabulis cap. 24.*) At de Valentinianis nolim cum Ae//arminolib.I. de verbo Dei cap. 6. Janfruio aliisque adfirmare, folum Ioh. euangelium ab iis receptum, licet /renaeus MI. cap. 11. pag. 220. adfirmet, eos, qui a Va- lentino funt, eo quod e(t fecundum lohannem pleniffime vti ad oflenfionem coniugatio- num. fuarum. Sane in Valentinianis commentis, quae graece exflant ad calcem Clementis Alex., loca e Matthaeo et Luca proferuntur, et Tertulia. cap. 38. de praefcript. diferte te- flatur, Valentinum imfegro teflamento vfum, et fcripturis peperciffe, nec machaera vfum palam, licet fenfum peruertendo plus abflulerit. Eft tamen Origenis locus pag. 77. lib. II. contra Celfum, qui Tertulliano videtur contradicere: μεταχαωροξαντας δὲ τὸ Ἑυαγγέλιον ἄλλες ἐκ vida. ἢ τὸς ὠπὸ Μαρκίωνος, καὶ τὲς ὠπὸ Οὐαλεντίνε. οἶμαι δὲ xg] τὲς πὸ Λεκωνξ. laque Origenis tempore fortaflis Valentiniani quidam faciebant, quod Valenti- num facere Tertullianus negauit. — Manichaei vero et Matthaeo et omnibus N. T. Íciiptis, (vetus enim plane refpuebant;) ita detrahebant fidem, vt faltem interpolata effe cauffaren- tur. Solent dicere, inquit Auguflinus contra Adimantum cap. 15. cum fzripturarum eor vrget au&foritar, hoc capitulum a corruptoribur fcripturarum infertum effe euangelio. — Conf. quae fingillaiim de Matthaeo Fauftus Manichaeus apud Augu(linum lib. XVII. cap. 1. ac de euan- . geliis o) Add. Michaelis Einleit. Th. II. p. 902 fq. faepius ta adhiberi, vt accufatiu. nominis, cui ad- $. 127. dita eft, pofitus fit pro genitiuo, v. c. Polyb. p) Indicem non effe a Matthaeo profectum, in- III, 6. αἱ κατ᾽ ᾿Αννέβαν πράξας (unt, res geflae ter omnes hodie conuenit. vid, Semler Ge/ch, — Hannibalis. Kuin. d. chrifll. Glaubenslehre in. Baumgart. Polem. 7) De Marciome vid. infra ad Lucam notata, Th. L. pag. 37. alios. Aum. Kuin. " 4) Solet praepofitio x«rx a graecis fcriptoribus — 5) Schmid. H. C. p. 26 fq. p. 452 fqq. Anim. Vel. I^ Ddddd - 263 — Lib. IV. c. VIT. 8. MATTHAEI EVANGELIVM geliis 32,3. et quae plura ex Auguflino loca collegit Sixtus Scnenfis lib. VII. Bibliothecae fanctae. Solum Matthaei euangelium receperunt Cerinthiani tefte Philaftrio cap. 56. neque in- tegrum illud, fed ὠπὸ μέρες. genealogiam potiffimum et illa ampleclentes, e quibus ho- minem nudum Chriflum videbantur fibi poffe contendere, vt refert Epiphan. XXVIII 5. add. XXX, 14. Itaque de aliis, quam Cerinthianis capiendus Zrenacus MI, τα. licet alioqui defcriptio tota non male in Cerinthianos quadret, qui aufem Jefum frparant α Chriflo, et im- paffibilem perfeucraf]e Chr:flum, paffum vero lefum dicunt, id quod fecundum. Marcum eff,. graeferentes. euangelium, tum amore veritatis legentes illud corrigi pojfunt. Eodem loco teflatur, Kbionaror Euangelio folo Matthaei vfos, quod monuerat etiam lib. I. cap. 26. fed Genealogiam refecuiffe, (quod etiam in Monoteílaro fuo fecit "Tatianus tefle T'Aeodorito lib. I. de haeret. fab. cap. 20.) atque adulterato et truncato euangelio vfos fcribit Epiphan, XXX. 14. Eufebius autem videtur falli, qui H. E. III, 27. euangelium, quod folum recepere Ebionaei, confudit cum Euangelio fecundum Hebraeos, quae diuerfa fuiffe ") probavit Grabe ad Irenaeum pag. 220. et monui in cod. apocrypho N. 'T. pag. 369. vbi Marium quo- que notaui Mercatorem, qui tom. II. edit. Garnzriamae pag. 128. Ebionem Matthaei , Marci, et Lucae auctoritatem fccutum fcribit, — Neque in viri fummi H. ale/ii interpretatione Eu- febii Hift. VI, 17. facile acquieueris, vbi legas, Symmachum. Ebionem. aduerfur euangelium Matthaei. acriter. difputare in commentariür fuis. Nam graeca Eufebii nihil aliud. fonant, quam quod Symmachus in fcripto quodam fuo, (an commentariis in Matthaeum, vt accepit Hieronymus , non fatis certum efe puto.) πρὸς τὸ κατοὸ Ματϑοῖον ὠποτεινόμενος εὐαγγές λιον Matthaei prolixius infiffens euangelio, ex eo haerefin fuam confirmare voluerit, Etiam in locis Bafilii et Chryfoflomi, quae 47. Stephanus in thefauro adduxit, et quae 7/alzffo anfam interpretationis fuae dediífe videntur, ὠποτείνεσθαι πρός vwa commode exponi poteft, diu- tius alicui inhaerere, nbn vt exponit Stephauus, in aliquem inuchi. Miror quoque, quales fuerint Ebionei, qui, Methodio tefle in Conuiuio decem virginum pag. 133. Ícripturas a fpi- ritu infpiratas negabant, ἐξ ἰδίως κινήσεως τὲς προφήτας λελαληκέναι QuAcveüvres. De "'Tychio Meffalino Euthjmiu: apud Lambecium III. pag. ve καὶ ἑτέρας μὲν Deus γραφὰς M ? [:/ M diépSege καὶ παρηρμήνευσε. κατ᾽ ἐξαίρετον δὲ ἅπαν vo κατὼ Ματϑαϊον εὐαγγέλιον, ^ ^ , M Ὁ M καὶ πάσας τὸς περὶ τῇ OB καὶ Πατρὸς δὲ καὶ πεοὶ τῇ ἐγία πνεύματος ῥήσεις εἰς τὸν πνευματικὸν αὐτῷ πατέρα παρηρμήνευσε. Ex his verbis fatis patet, Matthaei euangelium a "l'ychio non reiectum, nec corruptum, fed tantum falfis interpretationibus peruerfum fuille. ^ Recentiore aetate non meinini exfliriffe Chriflianorum quemquam ea impudentia, qui Matthaei aucloritati derogare voluerit praeter Anabaptiffas nonnullos, a quibus capita quaedam temere vocata in dubium notarunt Six£us Seuenfis lib. VIT. bibl. Fra[feniur disquifit. bibl. pag. 665 fq. et Rich. Simon. lib. l. Hift. Criticae N. 'T. pag. 100. — Hifce addi poteft Ia- ialis Libertus de V/"erfé auctor recens libri, qui infcribitur: fombeau du Socinianirme, cuius haec funt verba, pag. 167. ἡ] eff certain que ce que mous eppellonr préfentement ἢ euangile de — S. Mat- 1) De Ebionaeis vid. fupra not. /. Kuin. quarta recentiff. Introductionis fuae in N. T. pag. 1007. dubitanter fcripfit) affirmant Semíer in 4) Non fuiffe diuerfa, contra Grabium, Fabri- Ge/ch. d. Glaubens. fupra not. Δ laudatus et cium noftrum , et Michaelem (qui tamen in edit. ScAmid. H. C. pag. 436 fq. uin. EVANGELIVM MARCI Lib. IV. c. V IT. 163 - S. Matthien m'eff. qu une. tradu£lion fort fufpeBle, S. Hierome nous apprenant. que f Euongile Hibreu de S. Matthieu étoit fort. diffwent du Grec..— Ibidem initia euangeliorum Matthaei "), Lucae et Iohannis follicitat et pro addititiis habet fatis abfurde. HT. MARCVS, euangelifla, vtrum a Tohanne Marco, S. Barnabae confobrino, de quo Act. XIT, 12. XV, 37. Colo(f. IV, 10. et 2 πη. IV, 1r. et Philem. v. 23. d.ftingui '") de- beat, non plane videtur exploratum. ^^ Fi/ur, h. e. difcipulus *) adpellatur a Petro rx. ep. V, 13. Conf. Eufeb. II, 15. Patria Cyrenaeus fuiffe traditur in Actis de vita Marci, quae graece et latine edidit Hen/zheninr ad 25. April. et faeculo IV. vel V. fcripta effz coniicit 7/e- montiur; VIL vel VIL, Eliar du Pin "). v) De integritate cap. I. et II. evangelii Mat- thaei, noftra actate acriter difputatum eft, Conf. Cohn IFilliams) A free Enquiry into tbe authenti- city of the firft and fecond Chapters of St. Mat- thew's Gofpel. London. Printed for.B. White and 'T. Cadell. 1771. 8. (vid. Michaelis Neue Oriental. Bibliothek. Th. 1. pag. 53 fq.) /Villiamum refuta- runt, ct integritatem capp. defenderunt: Ca/eb Flemming free thoughts upon a free Enquiry into the authenticity of the firft and fecond chapters of St. Matthew's Gofpel, et Zeithufenius 'The au- thenticity of the firft and fccond chapters of St. Matthew's Gofpcel vindicated in anfwer. London 1771. (vid. IV $ Jiaelis. Orieutai. Bibl, Th. [. pag. 107 fqq.) Dif. de genuina auétoritate cap. 1, et II. euangelii St. Matthaei. Exercitatio theologica ex- hibita a Z/teoplr. Cocleflino Pipero Gryphiswaldiae 1779. 4. Il'illiami libellus auctior prodiit hoc ti- tulo: a free inquiry into the authenticity of the firft and fecond chapters of St. Matthew's Gofpel; with a new Preface, containing an account of fo- me MSS. in the Britifh Mufeum: and a difíferta- tion on the original language of that Gofpcl. "The fecond edition. Corre&ed improved, and much enlarged London 1790. 8. (vid. Eichhorn 4115 ἐπι. Hiblioth. d: bibl. Litt. B. IT. p. o18 fq.) Dubita- vit de integritate horum capitum etiam Strot/igs von den [nterpolationen im Evangelio Matthaei, in (Eichhornii) Aepertorium flir bibl. und mor- gent. Litteratur 'Th. 1X. p. 99 fq41. contra quem fcripfit Joh. Otto Thiefi: de Euangelii Matthaei integritate interpolando non corrupta. Helmftad, 1782. 4. conf. praeterea, ciusdem libellus, ber die Magier und ihren Stern. Hamburg v190. 8. (vid. Eichhorn A'lgem. Biblioth. d. bibl. Littera- tur B.1L. pag.67:1íqq.) J'elthufen Sophienruhe oder die Laudpfarre Hamburg und Kiel 1783. (/^ollbortl?) Progr. inquiritur in cauffas, cur Iofc- phus caedem puerorum Dethlelemiticorum Matth. Genere facerdotali fuiffe Marcum, Pfeudo- Hie- Ddddd a ronymus, IL, 16. narratam, filentio praeterierit? Gottingae 1788. 4. loh. Frid. Schimid examen | integritatis duorum priorum capitum euangelii Matthaei Lipf. 1791. 4. Kuin. t?) Diftinguunt praeter alios quam plurimos Cotelerius$ ad Conft. Apoft. IL, 57. pag. 252. et Til- lemont. tom. II. Memor, Ecclef. pag. 159 fq. at di- verfos eífe negant Sum. Bassage ad a. Chr. 66. nr.15 fq. et Zoli Georg. Dorsheus prolegom. commentarii ad Marcum, Fabric. Diftinguunt etiam Grotius, Calouius Prolegg. Schmid. Hift. Can. pag. 455 íq. — Diuerfos vero negant ZWi- . chaelis Einleit. Th. I. p. 1cgi. $ 140. edit. quart, (quam femper fequor) /Vetflen. tom. 1. pag. 5st. Semler Ge[ch. d. Glaubenslehre pag. 45. Kuin. X) 'Theophyla&. Prooem. in Marc. [Πέτρα 33. τής" Ifidorus Hifpalenf. de vita et obitu fanctor. cap. 84. Petri difcipulus , eiusque filius. Primi Chriftiani, fecuti hac in re Iudaeos, fefe inuicem fratres; do&ores, difcipulos, qui ipforum bene- ficio Chriftiani effent facti, ////os; difeipuli, do- Gores, patres compellabant. — Grauiter ergo er- rant //eumannus in f. Anhang zur Exrkiürung Marci pag. 736. Bengelius et Schoettgenius, qui verba Μάρκος ὃ viis μα 1Petr, l. c. proprie iritelli- gunt, et Marcum Petri filium fuiffe affirmant, — Marcum fuiífe ex numero LXX difcipulorum Icfu, tradit Epiphan. Haeref lib. II. haer. σι. 6. 6. pag. 4:8. eum Iefum audiuiffe, negant Papias ap. Eu- feb. H. E. III, 39. Basnage Annal. a. LXVI. pag. 752. Tillemont Memoires pour feruir à l'hiftroire ecclef. tom. 1I. pag. 159. Kuin. 3) Marcum fuiffe Cyrenaeum; probabilem con iecturam vocst Schmid. H. C. p. 43:. ncutiquam vero probabile cffe affirmat, hominem Cyre- naeum Barnabae fuiffe confobrinum, nulla etiam probabilitatis. fpecie LXX diícipulis annumerari Kuin. .- Lib. IV. c. V II. EVANGELIVM MARCI 164 ronymus, et Beda fcripfit, primum Alexandriae epifcopum multi 5) prodiderunt, licet oixs- μενικὸν potius pro more Apoflolico, non τοπικὸν egifle contendat Salmofiur fiue. J7alo Mef- falinus pag. 204. 211. 261. ludaeum ἑβραίΐζοντω magis quam ἑλληνίζοντα Girotiur conicit e Írequentioribus Hebraifmis ad Marc. V, 25. Vl, 14. 1X, 42. X, 26. etc, Fabric. [Marcum in confcribendo euangelio fuo adiutorem habuiffe Petrum. Apoftolum, plu- rimi patrum contendunt. Papias enim apud Exfib. H. E. Il, 39. Zrenaeus adu. haeref. IIT, τ. Eufzb. H. E. V, 8. Tertu//ian. contra Marcion. V, 5. F'ieronym. in Catal. cap. 8. Marcum vocant comufem et ἑρμηνευτὴν » interpretem. Petri. Qnae quidem verba, viri docti vario modo expofuerunt: conf. Harmage Annal. pag. 75... Simon Hil, Crit. du N. T. Chap. το. pag. 104.109. Hasnage Hifloire de leglife lib. VIII. cap. 2. $. 3. pag. 422. Caue in Antiquitt. Apofloll. pag. 748. Scimid H. C. pag. 19. Michaelis Einleitung Th. 1I. $. 141. 142. p. 1052 Íq. 1059 fq. Dan. Heinfius Prolegg. ad Exercitt. in N. T. pag. 23. T'ownfon ]. c. B. 1I. pag. τι9. et Griesbachius in Commentatt. theol. infra laudandis. — Quum porro magna inter ZZatthaei et JMarci euangelia fimilitudo intercedat et quoad res, et quoad verba ac formulas, (conf. et fupra not. 1. extr) iam Augufiinus, (quem poflea plures fequuti funt;) de confenfu euan- geliffar. lib. 1. cap. 2. Opp. tom. IV. pag. 160. nominavit Marcum pediffeguum et abbreuia- iorcm Matthaei. | Negarunt hoc tamen haud pauci, et plura hanc in rem protulerunt argu- menta. Obferuarunt inter alia, Marcum non eumdem tenere ordinem, quem teneat Matthaeus, quod etiam poft alios veteres obíeruauit Hieronym. Prooem. ad Matth. vid. Schinid H, C. pag. 460.) Marcum plures res expofuiffe copiofius v. c. abnegationem Petri XIV, 66. (hanc rem a Petro ipfo didiciffe Marcum, animaduertit Chryfofl. homil. 86. in Matth. pag. $89.) nonnulla memoriae prodidiffe , quae apud Matthaeum non legantur, alia vero a Matth. enarrata, filentio praeteriille, v. c. genealogias ^), — Magna vero etiam Marci cum Luca conuenientia efl; non folum in rebus, fed etiam in verbis et forinulis. conf. Michaelis Einleit. Th. 1I. δ. 144. p. 1066. ᾧ. 145. p. 1070. vnde nuper Grierbachius, dif- fertationibus duabus, oflendere fluduit: /arci euangelium. totuwn e Matthaei et. Lucae. com- mentariis effe decerptum, lenae 1789. 1790. 4. contendit V, D., Marcum fequutum effe ple- runique ? z) Petau. Dogm. 'T'heol. tom, III. pag. 697 (4. 4n. Fabric. aa) Conf. omnino hanc in rem Fabrum Sta- pulenfem initio commentarii ingMarcum, Grotium ad Matth. XXIV, 56. Cafp. Hermanuum Sandha- genium decade prima epiftola theolog. I. Ric/;. i:Simonem lib. I. Hift. Crit. N. T. pag. 108. et Zo/. Millium Prolegg. ad N. T- p. 12 fq. Fabric. nec non quos laudeuit Koecher. in Analectis pag. 534. Adde Lardnerum Supplements to the Credibility of the Gofpel Hiftory vol. 1. cap. το. Michaelis &inleit. Th. II. δ. 144. pag. τού3 fqq. Koppium in Program.: /Marcus non epitomator Matthaei. Gottingae 1782. 4. qui quidem ad ftabiliendam fententiam fuam his potiflimum vtitur argumentis. Omnes veteres vsque ad zdugu[lini tempora pror- fus hac de ve fiiere; fed hoc filentium nihil facit ad rem, proprium poflulatur iudicium; conf. etiam quae obferuauit /Michaelis Einleit. Th. 1. pag. 1065. effe admodum improbabile ZAarcum, virum a»oftlolicum , mutilaffe et decurta[fe euan- gelium apoftoli, copiofiorem narrationem longe fuiffe vtiliorem quam breuiorem; quaeritur quid factum fit,' non quid ficri debuerit, et fortaffis iis, quibus fcribebat Marcus, vtilior erat narra- tio breuior, neque Iohannes omnia, quae ipfi nota erant, exponere volebat; Marcum /aepe efe ver- bofiorem Maithaeo, plura enarrare quae mom - legantur apud Matthaeum , haec vero omnia e[fe ab epitomatoris per/ona aliena; fed exinde, fi quid video, non nifi fequitur hoc, Marcum non fuiffe epitomatorem feruilem et nimis foliicitum, eum etiam ex aliis fontibus vel alio foute fuam narrationem haufiffe, Kuin. EVANGELIVM MARCI Lib. IV. c. V II. 265 - rumque Matthaeum ducem, interdum tamen, hoc relicto, fefe comitem adiunxi(e Lucae; additamenta, quae in Marci euangelio deprehendantur, effe nonni(i paraphrafticas dilata. tiones narrationum breuiorum Matthaei et Lucae. Equidem, fi mihi mea dicenda eft fen- tentia, lubenter adíentior viro eruditiffimo, et non minus, quam ille, (Differt. fecunda pag.15.) exiflimo, patres antiquiffimos, Clementem Alex. ap. Eufeb. lib. VI. cap. 14. Ire- naeum, aliosque fupra laudatos, qui Petri aufpiciis Marcum commentarios fuos con(ignaffe praecipiunt, fomnia fua, non hifloriam, ex documentis, fide dignis, narrauiffe, aut fallaci rumore, orto fortaffis exinde, quod Marcus Petri fuerit difcipulus, deceptos fuiife; neque adeo flatuendum efle vel cum T'own/onio, Petrum Marco dictaffe euangelium , vel faltim illud perlegiffe et emendaffe, vel cum Sc/uuidio, res effe a Petro, verba et narrationis flru. éturam Marco deberi; omninoque, quae patres tradere foleant de tempore et loco fcriptio- nis, de occafione fcribendi, confilio auctoris, fontibus, quibus vfus fit vnusquisque libro- rum N.'T. fcriptor, admodum effe incerta. — Nuper modo Ill. Eichhorn in Allgem. Bibl. der bibl. Litterat. vol. V. part. V. de fontibus, e quibus /atth. Marc. et Lucar in confcribendis commentariis fuis hauferint, pluribus difputauit, ita tamen, vt nondum ad finem illa ipfa commentatio perducta fit, Statuit nimirum, nullum horum euangeliftarum ante oculos ha- buiffe alterius euangelium (pag. 766.), fed potius eos communi fonte vfos fuiffe; nempe breui narratiuncula de vita fatisque Chrifli, lingua hebraica vel fyro - chaldaica confcripta. (p. 781.) Non tamen Archetypum , fed tantum verfiones eius praeflo fuiffe euangeli(lis iam antequam in manus eorum venirent, variis additamentis locupletatas (pag. 784.). Marcum exemplar, cuius margiui alia manus plura e commentariis Matthaei et Lucae adferipferat, adhibuiffe, eumque nihil prorfus mutaife, fed omnia immutata ex hebraico fermone in graecum tranflu- lille. (p. 830.) Grierbachius differtationes, quas paullo ante commemoravimus, recognouit, multis augmentis locupletauit easque inferendas curauit communtationibur theologicis infra laudandis et per hanc occafionem etiam EichAornii fententiam diligentius examinauit. Marcum ane Lucam fcripfiífe, Lucam varia fumfiffe a Marco mutua, et Matthaeum rurfus legifle Lucam, ergo Marcum primum omnium fcripfiffe, —flatuit Storr über den Zweck der. evangelifehen Gefchichte. Johannis $. 58 fqq. add. eiusdem. Diff. 1. in /ibror. N. T. aliquot. loca "Tubing. 1790. pag. 58 fqq. coniecturam admodum improbabillem, nominat AMichaelis Einleit. Th. 14. δ. 145. pag. 1073. conf. etiam eius Oriental, Biblioth. 'Th. V. — Komae fcripfiffe Marcum, eft conflans veterum haud improbabilis traditio *), quae fi vera eft, patefcit, Marcum fcripfiffe Helleniftis et Chriftianis ex gentilibus; in promtu eft eriam cauffa, quare res nonnullas, v. c. genealogias praetermiferit; quarum commemoratio non nifi ludaeis, in Palaeflina viuentibus, grata et accepta effe poterat. — Marcum abiiffe in Aegyptum, et ecclefiam Alexandrinam fundaífe, tradunt Eufebius, Profper Aquitanus, et Hicronymus, laudati a Schmidio H. C. p. 456. et Marcum euangelium fuum non Komae, fed in Zrgypto confcripfiffe, contendit Chryfofl. Opp. tom. VII. pag. 6. conf. Lardueri Sup- plements tom. T. pag. 175 fq. Chap. 7. Michaelis Einleit. Th. 11. pag. 1059. δ. 141. qui fufpi- catur, Marcum euangelium fuum bis edidille, primum Romae, et iterum, Zf/exandriar. Dd ddd 3 Marcum bb) Docent hoc Epiphan. LT, 6, 'Thcophylaót, et veteres ὑπογραφαι Guil. Caue in vita Marci f. s. ali. Fabric. .ηδ6 Lib. IV. c. V IH. EVANGELIVM MARCI Marcum eopiice fcripfiffe, probare conatus eft ///ah!, im Magazin alíer. Litteratur FITte Lieferung , pag. 8 fqq. quae conieclura nititur fabula, Marcum Alexandriae primum, eccl, chriflianam rexiffe, cui coniecturae repugnat omnis antiquitas, quae non nifi graecum euan- gelium Marci nouit; quae adeo etiam aduerfatur alii fabulae, Marcum /atine fcripfiffe, cuius tamen fabulae origo facile perfpici potefl: (orta nimirum efl ex illa traditione, quae Marcum Romae fcribentem facit. . Conf. Szofzh de eanone pag. 282. Schmid H. C. pag. 458. £Michaelis Eialeit. Th. LI. δ. 146. pag. 1073 Íqq. et quos ibi laudauit *). De £empore ceterum , quo fcripferit Marcus? et veteres et recentiores diífentiunt. — Zre- natus MI, i. Eufzb. H. E. V, 8. eum poft Petri et Pauli ἔξοδον 44) (cripfiffe, adfirmant. . Sub- fcriptiones duorum codd. a //et/fenio tom. 1. pag. 642. notatae, et Theophylactus, annum nominant poft adícenfionem Chrifli decimum; Arabs, et cod. Cantabrig. in fine euangelii, «nnum polt Chr. adicenf. duodecimum , alias aliorum veterum fententias v. ap. Faleftum ad Eufcb. H. E. 11, 16. pag. ὅς. — Recentiorum alii referunt hoc euangel. ad a. Chr. XLIII. v. c. Sclunidiur H. C. pag. 475. ad a. LXV. Caueur in vita Marci ad a. LXIIT. | Fabricius no(ler, alii. naturae pag. 8587. Kuin.] vid. Tillanont Memoires tom. 1, pag. 975. 1169. tom. II. pag. 165. 392. Selden. de iure Marci euangelium rciecerunt olim Cerinthiani, Cerdoniani, Marcion, et Ebionitae; de quibus paullo ante in Matthaeo dixi. De duodecim verfibus pofiremis cap. vltimi, quos in nonnullis codd. omiífos, Marco quidam male abiudicant, vide fis difputata a me in co- dice Apocrypho N. T. pag.326 fq. et Eliae du Pin Prolegg. Biblica part. Il. pag. 35 fq. J'abrir, cc) Latine fcripfffe Mareum, nusquam affir- mant tot veteres, pro hac fententia laudati ἃ /Me/- chiore Iuchofero lib. V. Hift. Sacrae Latinitat. cap. 8. ne quidem Nazianzenus, licet ait eum fcripfiffe TIrz«Xy h. e. in Chriftianorum vfum in Italia, Δὲ in pfeudo-Damafi Pontificiali fateor illud fatis aperte innui, nam in vita Petri; Aic, inquit, fcripfit duas epiftolas, quae cathodicae no- minantur, εἰ euingelium. Marci, quia Marcus auditor eius fuit et filius de baptismo , quae poft omnem quatuor euangelior. fontem, quae ad in- terrogationem οἱ teflimonio eius, hoc eft Petri, formata funt, dum alius (Marcus) /atiue , alius- que (Lucas) graece, et alius (Matthaeus) hebraice confounant, tamen eius teflimonio funt firmata. Sed neque cius fcriptoris, neque Petri de Nata- libus qui IV, 86. Catalogi ab ipfo Marco graece verfum Aquileiae refert, neque orientalium re- centiorum, vel deceptorum, vel male intelleéctorum, (nam per Romanam linguam etiam ab illis Grae- cam quandoque intelligi obferuauit jSe/demus) tanta eft auctoritas, vt illis affentiendum fit con- IV. [L V- tra filentium et contraria veterum teftimonia, Hieronymi, Chryfoftomi, Auguftini. Etiam «v- τύγραφον quod iactatur. S. Marci Venetum , Graecis litteris exaratum eíTe, feftantur Baronius ad a, Chr. 45s. nr. 41.? Honoratus. Nicquetus de titulo S. Crucis Chrifti pag. 93. et Maximilianus Miffon in Itinerario. Sed licet illum codicem latinum effe demus .Genebrando, Gretíero ,/ Clacconio, Montfaucono, [conf. etiam, quos laudauit Koec/re- rus in Anale&is pag. 533. /Vichaelis Einl. Th. II. pag. 1074. Auim.] tamen vix quisquam eft noftra aetate, inter viros eruditos Romanae etiam eecle- fiae, qui Marcum latine fcripfife fibi perfuadeat, vt patet euoluenti fcripta ich. Simonis, Eliae du Pin, Tilenontü, Fra[fenii, aliorumque. Conf. Selienism ad Eutychii | Origg. Alexandr. pag.:52. Aorthofti libr..de variis biblior. editt. pag. γι ίᾳ. Ernefii Chrift. Schroedteri Exercit, de lingua Marci authentica Viteb. 1702. Fabric. dd) H. e. dif/ceffum ex vrbe Roma , ita. potius cum viris doctis intellexerim verba Irenaei ILL, r, quae laudat Eufeb, V, s. Hitt. Fabric. fic Aillius quoque, LVCAE EVANGELIVM Lib. IV. c. 11. 161 τ ἵν, [LV CAS, quem fineratione idonea cum Lucio, cuius Act. XIIT, τ, Rom. XVI, 21. men- tio, confundunt Zaraagi:s Annal. ad an. LX. $.33. p. 714. Heumannus in Poecile tom. IL. p. 519. Lardnerus Credibility of the Gofpel-hift. tom. I. pag. 250 — 253. JVet/feniur, et Fabricius nofter **) ,-recte repugnantibus du Pin Prolegg. fur la Bible lib.2. cap. 2. δ. 5. p. 37. Scini- - dio H. C. pag. 462. et Michaele Einleit. Th. 11. δ. 149. pag. 1082 fq. fuit haud dubie medicus ille Antiochenus 7) , qui commemoratur Col. IV, τι. 14. (vid. Eufeb. H. E. III, 4. Hieronym. Catal. v. Lucas: Lucas snedieus Zdntiotlenfir. v. IW'inckleri Diff. de L:ca euangelifla medico, in ipfius Hypomnematibus philol. pag. 331. Benedici. Gottlob (αι δ! Commentat. de Luca "euangelifla medico, Keuchen. Analect. pag. 658. JMicharlir Einleit, l. c. pag. 1078.) adeoque fortaffis libertus. vid. Scmid H. C. pag. 462. Grotius inProlegg. Eum fuiffe pi&oren, pla- res crediderunt; v. Koecer. l. c. et quos ibi laudanit; fed refutatur haec fabula ab Zofimauuo in Obíf. ad Pritii Introduct. pag. 179. Barnagio Hifloire de l'eglife lib. 22. cap. 2. $. 1. 2. pag. 1312. Lardnero Supplem. vol. L. p. 257 fq... Vtrum fuerit Lucas ex - gentilis, an ex. Iu- daeus, certo conflitui non potefl, Sed probabilius omnino eft, eum, antequam Ícfe ad Chrifli figna conferret, fuifle gentilem, partim ob Col. l. c. vbi v. interpp. partim ob tradi- tiones antiquas. vid. ZMichaelir Eiuleit. Th. II. $. 147. pag.1016Íq. Schmid H.C. pag. 463. — Origene f. Adamantio quodam auctore, in Dialogis adu. Marcionitas pag. 8. et Epipha- nio Haeref. LI. pag. 435. fuit Lucas e numero LXX. difcipulorum Chrifli; fed haec traditio aeque impobabilis eft, ac illa altera, difcipulos, Emmauntem abeuntes, (Luc. XXIV, 15. 18.) fuif: Lucam nofirum, et Cleopam; quum, Lucam fuiffe e LXX. difcipulorum numero, quod defendit v. c. ///Aitby in preface to the Gofpel of St. Luke, admodum difficulter poílit conciliai cum euangelii ipfius initio, vid. du Pin l.c. Tillemont Memoires etc. tom. IT. pag. 458. quoque, δοίη H.C. pag. 457. SSemler Gefch. d. Glaubenslehre in Baumg. Polzm. Th. I. p. «t. alii, fed Sinon hift. crit. du. N. (T. chap. to. pag. 105 fq. JZassage hiftoire de l'eglife lib. VIIT, cap. 2. p. 421. Michaelis Einleit. Th. 17. p. 1059. ila verba de morte Apoflolorum intelligunt. Kuin. ££) Λέκιος dicitur Nazianzeno: Ματϑαῖος κεὲν ἔγραψεν ἑβραίοις ϑαύματα Χριςξ, Μάρκος δ᾽ Ἰταλίῃ, Λύκιος "Axeíh. [at vide δελιμία H. C. pag. 462. not. $9.) Fuerunt enim iam olim, qui, tcfte Ori- gene, Lucam eunidem putarent, cum Lucio, quem Paulus inter συγγενᾶς fuos refert Rom. XVI, 21. Neque verifimilitudine deftituitur haec fcntentia, licet Grotius hunc Lucium putat efTe Λύκιον illum Cyrenaeum A&t. XIII, t. et Lucae nomen fufpica- tur potius cffe decurtatum pro Lucillio. In calce cod. Cottoniani atque in aliis apud 7o/r. /Vabil/o- nium part. II. tom. I. Mufei Ital. legitur: exzli- eit liber. euangelii fecundum Lucanum. — Nimi- rum illa actate pro Beda dicebant Bedanum , pro Offa, Offanum, et fimilia, vt ob(eruauit Zicke- Jius lib. II. thef. feptentrional. pag. 251. Fabric. f) Paulimus Natali IX. Felicis: ic medicus Lucas, prius arte, deinde loquela: bis medicus Lucas. Cont. Muratorii ἀνέκθοτα tom. L. pag. 8. Sed Lucam medicum a Luca euangcliíta diftinguit Sam. Basnagius [ctiam Heumannus, fupra laudat. pag. 518. AKuin.] quem vide ad a. Chr. LX. nr. 33. de Sila fiue Siluano intelligit verba 2 Cor, VIil, 19. cnius laus magna eft in cuaigelio; quae de Luca interpretati rectius , ni fallor, funt, interpolator epiflolae Ignatii ad Ephef. δ. 15. Origenes, Hie- ronymus, et alii veteres. [π bibl. Renati Mo- reau fuit epi/Aola Lucae ad medicum Claudium Galeuum tefte Labbeo bibl. noua MSS. pag. 217. Sed non minus conficta fuit hacc epiftola, quam imagines, quas a Luca pictas referunt Ioh. Phocas ap. Allatium in Zvuuiszes pag. 56. ct alii fcripto" res, exigua fide digni, quos explodit ol; Aeis- kius in tra&atu de imaginibus [ἐπὶ Chriii pag. 219 fq. Fabric. 119. ΠΡΟ Ὁ ΤΠ, LVCAE EVANGELIVM 168 pas. 458. Schmid H. C. pag. 463. et qui nuper 1786. peculiari libello, Gottingae edito, iu quo in Lucae infpirationem et diuinam eius euangelii auctoritatem inqui(iuit Zfenr. Phil. Sextro, (vbi demonflrauit, Lucam non fuiile αὐτόπτην.» neque LXX Chrifii difcipulis aduumeran- dum eífe) quicquid et contradixerint Harzagiur l. c. $. 28. pag. 710. et Fabriciur nofler, quem nunc audiamus. Kuim.] Non repugnat, et Lucam et Marcum ex LXX. difcipulis fuiffe, licet veteres miro con- fenfu, vt Marcum Petri, ita Lucam tradzut, Pauli fuiffe interpreuem et fectatorem. — Haud dubie enim Apoftolorum etiam prae LXX. illis magna praeroga'iua erat. Neque obflat porro, quod Luzas adfirmat, fe ea Ícribere, quae acceperit ab illis, qui fuilfent οἱ ez οἰρηχῆς αὐτόπται... Nam non de omnibus LXX. dici hoc poterat, quod Acl. I, 21 Íq. ad apo- ftolum requiritur, vt Chriflo femper adfuerint a tempore baptifmatis lohannis, vsque dum in coelos fublatus eft. Ex eo ipfo loco conítat, non a Paulo folo euangelium Lucae effe fuppeditatum, vt legitur apud Zrez. III, τ. et in fynopfi Athana(ii iunioris; ὑπηγορεύϑη μὲν ὑπὸ Παύλα τὸ ἀποξόλε, cuveygoQu δὲ καὶ ἐξεδόθη ὑπὸ Mex TE μακαρίβ ἀποφόλξ 57) καὶ ἰατροῦ" fed fi a Paulo ^") forte quaedam haufit, vt Teriullian. 1V, 2. 5. ad Marcionem quoque confirmat, ea fuiffe pauciffima, pleraque autem omnia àb αὐτόπτωις reliquis apo- flolis accepilfe. Neque enim Paalus fuerat αὐτόπτης. ltaque et Eufcb. III, 24. adfirmat, Lucam ex Pauli coztubernio, καὶ τῆς τῶν λοιπῶν ὠποφόλων ἐμιλίας ὠφελημένον.- et reliquo- vum. apoflolorum fermonibur (Petri maxime, vt habet pfeudo Dorotheus;) adiutum fcripfifle: € quo tamen neutiquam fequi arbitror, Lucam nullis plane rebus interfuiffe ipfum, aut num- quam adfuiffe domino, in his terris verfanti, quemadmodum illi fentiunt,. qui ipfum credunt fuiffe ex Helleniflis, a. Chr. XLI. Antiochiae conuer(íis, Act. IT, 2o. [fic flatuit v. c. Jilfius.] Vt vero alte et a capite omnia poffet accurate repetere, παραωκολεϑῆσαι πῶσιν οἰκριββῶς atque ad finem plene deducere, quoniam haud femper, neque maximam partem adfuilfet, non fufficiebat ipfi fua αὐτοψία, fed vti Spiritu S. adfpirante, i:a et Apoflolorum, qui re- bus interfuerant, teftimonio, opus erat. Fabrit. [Quonam fempore Lucas, fuum euangelium confcripferit? funt variae interpretum fententiae. (vid. fupra ad Matth.) — Ac illud ipfum quidem conflituere accuratius voluerunt ex libi ipfius initio, verbis nimirum, ἐπρδήπερ πολλοὶ ἐπεχείρησαν ονωτάξεσθαι διή- y5zci^ Etenim hic alii per πολλὲς intelligunt euangelia Matthaei et Matthaei, (vt Semler Gefth. d. Glaubenilehre yn. Baumgartens Polemik 'T. 1. pag. 52 fq.. Sam, Basnage Exercitatt. Anti- 55) Proprie non apoftolus erat, fed apeftoli- quae memoriae prodidit. Male et perperam. vid. cus, non magifter, fed difcipulus, vt ait Ter- Koecheri Analecta p. 657. et Sesler ad Town/on tullian. IV, 2. contra Marcion. Nonnunquam ta- men viri etiam apoftolici veteribus veniunt no- mine apoftolorum, vt multis exemplis docuit Frid. Spasnhemius Mifc. Sacr. lib. HI. diff. de apo- ftolatu tom. Il. Opp. pag. 295. .Sic Lucas apofto- lus dicitur etiam [datio in faftis. Fabric. hh) "Teftibus "Tertullian. l. c. et Eufeb. H. E, HI, 24. fuerunt olim, qui haec memorabilia Chrifti adícriberent Paulo, apoftolo, aut faltim affrmarent, Lucam ex ore illius accepiffe ca, pag. 21. et i27. Fabula ipía orta videtur ex Gal. Ij 6. 7. vbi legitur κατὰ σὸ εὐαγγέλιον s^ — fatis vero mature, v. Iuftin. Apol. II. pag. 98. Colon. voc. Εὐκγγέλιον adhibebatur de euangeliftarum commentariis. Hanc ergo fignificatienem fubfti- tuebant etiam Pauli l.l. vocabulo illi (etfi ibi adhibeatur de doctrima chrifliana) cum vero non effet euangelium, fub Pauli nomine confcriptum ; Lucae, vtpote Pauli comitis, euangelium, ad- fcribebant apoftolo, ἔπ». cU LVCAE EVANGELIVM Lib: IV.t. PIE 68 . Anmtibaron. pag. 370. fed lacob. Barnage Hift. Ecclef. Saec. T. practér Matthaeum et Marcum, Chriflianos quosdam pios et probos, qui iflam fcriptionis operam in fe fufcepilTent; cui adílipulantur I'olfius in Curis, Prolegg. et: Fabricius nofler,). arque verbum ἐπιχεερέϊν bono fenfu accipiunt "), de fludio feliciter in aliqua re collocato, quo fenfu eriam legatur apud Plátonem et lfocratem, quo eodem fenfu ponatur quoque Latinorum agáredi, v. IPvlfiur in Curis et Grotius ad Luc.-I; r. ^ Alii vero verbum &ziocerees malo fenfu pofitum exiflimant, et ita quidem, vt ei reprehen(ionis nota infit, atque adeo per zreAAgs intelligunt cuangelia apocrypha, falfis narrationibus deturpata, vid. Grabins in Spicil. Patr. Sac, I. pag. 3 fqq. Jilillius Prolegg. pag. 35. Huetiur in demonflrat. Euangel. Propofit. 1, δ. 16. pag. 42. Simon Hifloire Crit. du N. T. chap. 12. p. 123. 125. Scinid H. C. p. 466. Michaelis Einieit. Th. 1T. $. 155. pag. 1121 fq. conf. omnino Zofimamm. in obíI. ad Pritii introduet. ip N. T. pag. 183. et Koezlerus Aualecl. ad Luc. L 1. pag. 663. Equidem exiftimo, Lucam per zoA? 8e, neu- tiquam intellexiffe Matthaeum et Marcum, fcd potius varii generis defcriptiones vitae Chrifli, quae illis temporibus circumferebantur, fiue breuiores, fiue ampliores, fa!fa et vera com» mifcentes. Qnodfi enim Lucas in mente Παρὰ τι Mattb. et Marcum , haud dubie non tan- tum fcripfiffet, fe confuluiffe αὐτόπτας. fed Matthaeum nominatim induxifet, vid. Semler ad Townfon B. YI. pag. 6. 9. 76. Sto/zh de canone libror. N. T. pag. 2o. vnde porro proba- tur, Matth. et Marc, debere intelligi? cura vulgari fignificatione verbi ἐπρχερῶν réceditur? quomodo duo homines, Matthaeus et Marcus dici poffunt πολλοί; vid. Με σεῖς E:nleit. Th. 11. pag. 1166 fqq. δ. 131... Etiam doclores veteres hac in re ditfentiunt. «—. Pofl Matthaeum et Marcum fcripfil: Lueam , docent Zrezaeur adu. haeref. lib. II. cap. 1. Origener ap. Eufcb. H. E. Vl, 25. ipfe Eufzb. Il, 24. Epiphan. haeref. LL, s. pag. 425. Hieronym. Catal. cap. 3. Tertullian. V, 5. Sed. Ciemns Afex.. (quem laudauit Fabricius), in. Hyporypofeon libris, Lucain Marco praeponit (vid. Towan/on P. L pag. 124.) ap. Eufeb. VI, 14. dum ait, prima Ícripta effe euangelia, in quibus genealogia proponitur, προγέγραπται τῶν εὐαγγελίων vo τὸς περιέχοντα γενεαλογίας. — Voluerunt etiam ex loco 2 Cor. VIII, 18. fcriptionis euan- gelii Lucae tempus definire. — Eft nimirum perantiqua opinio, Paulum illo loco imnuiffe Lugae euangelium fcriptum. | Conf. Origener Hom. I. in Lucam, Chryfoft. Opp. tom. IX. pag. 2. Macknight Harmon. 1V. euaugel. Obferu. praelim. Ob VII. |. Sed iam TAeophylcBtur ad 2 Cor. ], c. rectiffune adfirmauit, voc. Eueyyc2ucv illo loco non de Lucae commentariis, fed potius de ipfa religionis doctrina interprerandum effe. conf. Sr/mid H. C. pag. 465. Sextro, Dif. au ex argtmentis externis Lurae euangeliflae infpiratio po[fit probari? (Helmftad. 1789. 4.) pag. το fq. Michadis Einleit. Τῆς 11. pag. 109. $. 152. Quodfi ergo Paulus intcllexiifet euange- ii) "Extxaoncuv ἀνατάξασϑαι nihil aliud eft, quam ἀνέταξαντο, vt Cajaubono in notis ad Lucam probe obíeruatum. Sic Diodor. Sie. in. praefat, hiftor. ὀλίγοι δ᾽ ὠπὸ τῶν ἀρχαίων χρόνων ὠρξα μενοι τοὺς κοιναὶς πράξας ἐπεχείρησαν ἀναγράφαν μέχρι τῶν καϑ᾽ αὐτὲς καιρῶν — Hippocrates de veteri medicina: émises ἐπεχάρησαν περὶ ἰγτρικῆς λέγαν ἢ yep Qav. — Quid igi- tur iniurii-eft in. facros fcriptores illos, quando Lucas air, alios quidem, ncque vnum, fcd plures, fcripfiffe ante fe de rebus 1, C, (vtrum fimul re- Kel. IF. * fpexerit: euangelium fecundum Hebraeos, cvan- gclium fecundu: Aegyptios, παραδίσας Matihiae etc. do&i iudicent) quorum laud.tiffimo exemplo incitatus ipfe quoque veluerit hoc aggredi, omnmi- bus vsque ab flirpe dili;enter inquifitis, vt 'Theo- philus haberet fcripto etiam confignata illa, quae € i.ucae fermonibus coram perceperat. Ηἰς eniui fenfus verborum ἵνα ἐπιγνῷ: mepi ἦν κατηχήϑης (vid. Salmaf. de Helleniftica, pag. τοῦ, Suicer. "het, in Κατηχέω) λόγων τὴν ἀσφλααν, Fabric. Eeece 119 Lib. IV. c. P 1I. LVCAE EVANGELIVM euangelium Lucae, certo exinde fequeretur, Lucam. fcripfiffe prius, quam haec ad Corin- thios data effet epiflola3 fed Paulus minime intellexit, neque adeo ex hoc ipfo loco argu- mentum peti poteft. — Variant quoque homines docti, quod attinet annuus, quo Ícripferit Lucas? alii notant an. poft Chr. adfcenfionem XV. alii XXII. alii XXVII. — Multus eft in his. variis fententiis enarraudis et examinandis Vi/lemeutizr Memoires tom. p. 463. add. Jz:ffem. tom. 1. pag. 645. : . Quaeritar denique, guo /oro? ad quosmam? et quarz? Lucas fuum euangelium literis confignarit. Alii nominant zuliorhiam, Αἰ Zfxandriam in egypio (vt Syrus interpres, ) vel Alexandriam "Troadis, (vid. Scm. Petiti Varr. Lect. lib. I. cap. 12. fic. Fabricius ποτ) ali Zchaiam f. Boeotiam, (Lardnerur, Hieronymus, vid. Townfom B. 1. pag.1og. B. 11. pag. us. Sanfer Gefch. d. Glaubeusl. 1. 1. pag. 55.) alii D'thguiatn, alii denique, quorum fen- tentia fe. maxime probabilitate commendat, σία, ἥδιστ etc. remittimus omnino lectores nofiros ad /Michaelir Einleit. Th. 14. pag. 1103 faq. $. 152 fqq. qui ibi varias fententias adtulit, adlatasque diligenter examinauit. — Scripfifie Lucam ethnico- chriftianis, opinatus eft iam Oiigenes in Matth. ap. Eufeb. H. E. VI, 25. quem fequun:ur Townfon B. I. pag.48. B. iH. pag. 117. ali. Helleniffis inprimis ZHlexaudrinis deflinaffe fuum euangelium, maxime proba- - bile videtur Scimidio H.-C. pag. 466. Grabio et /Mil/io Prolegg. pag. 113. Vt Chriftianis de hiftoria vitae factorumque Chrifli profpiceret, fcripfile Lucam evangelium, cui, reiectis. omnibus parum accurate de hoc grauiflimo argumento editis narrationibus et compilationi- bus, plenam fidem habere poffent, poft du Piu Prolegg. fur la Bible lib. IT. cap. 2. probare ftuduit 5zofzhins de Canone pag. z1 fqq. — Inferipfit Lucas librum fuum ZAzophilo; quinam vero hic fuerit, non conflat, Diu multumque inter litteratos quacfitum eft, vtrum nomen certi cuiusdam hominis, an adpellatiuum fit, quo fignificaretur 4omo piur, Deique amanr. Adiectum κράτιξος haud fauet illi opinioni, quam etiam pauci amplexi funt, voc. Θεόφι- Aes eífe nomen adpellatiuum. At enimuero ctiam ii, qui cert cuiusdam bominis nomen effe flatuunt, varia de huius hominis perfona, dignitate, rclieione commemorant. — Fuife eum hominem, dignitate confpicuum, docet adpofitum xecrizes ^); eum non Chriflia- num fuiffe, fufpicatur Zfichoelir; Alexandrinum fuifle; opinator Schmid H. C. pag. 467. coll. Michaeüis Einleit. TÀ. 11. pag. 1093. nomen prorfus fictum effe, coniicit Heumannus in Diff. de Theophilo, inferta biblioth. Bremenfi Claff. IV. fafcic. HI. et VI... Nolo autem paullo verbofior effe in explicandis virorum doctorum opinionibus; qui plura legere cupit, adeat Michaelem 1. c. pag. 1087 Íqq. et eos, quos laudauit Koecherus in Analectis ad Luc, I, 3. Kuin.] ; Grace fcripfit Lucas, non fyriace, (conf. Fullerur Sacr. Mifcell. IV, 1.) licet Antioche- nus, atque uer ommer emangeliflas gvacci fermonis erudit [Jus agnofcitur ab Hieronymo ep. 145. 11) Theophilum illum virum fuiffe in digni- "Theophilus, cunRis potentibus in cinitale fubli- tate confitutum, patet ex closio xoxrízs quod müor, qui domus fuae ingentem bafilicam eccle- Lucas ei tribuit, quod poffit etiam confirmari e fiae uoiine confecrauit, im qua Pelro apoftolo recognitionibus pfícudo- Clementis X, 7r. fi fides conflituta eff aó omui populo cathedra. Fabric, fcripto nullius fidei, vbi inter conuerfa Antio- add. Sc/unid H. C. pag. 467. «Βίας. a Petro plus quam decem millia refertur LVCAE EVANGELIVM Lib. 17, c. V IT. Ὑ ep. 145. ad Damafum, et ad VI. Iefaiae. Hebraifmos quidem in Luca quoque non paucos obferuaffe fibi vifus eft 794. Z7or/fiur, fed nimis illum liberalem fuiffe ín adnumerandis fa- crorum N. T. fcriptorum hebraifmis, iam fpirantem adhuc monuerat amicus T/o. Peineftus in epp. ad eum fcriptis, et pluribus exemplis docuit egregius iuuenis Hora£ius Vitringa, in flore aetatis extinctus. — Certe audaciur quam verius foc coutendi a Forffio, recte adfirmat Ioh. Henr. Maiur in examine hift. criticae Simonianae pag.375. Lucam plur Hebraifiuorum quam ceteros fcriptores facros vfurpo[je. Lucae euangelium reiecerunt Cerinthiani, et Eb'onitae: folum illud recipientibus Cer- donianis et Marcione, fed qui mirifice interpolatum ") et primis capitibus truncum variisque locis mutilatum habuit, atque, vt videtur pier fine Lucae nomine praefixo, et praemiffis viciffin 55) Marcionis antithefibus. Non omnia tamen, quae aliter legiffe referunt Tertal- lianus et Epiphanius, totidem Marcionis corruptiones fuiffe videntur, cum nonnulla forte ita repererit in fuis codd., vt recte viri docti adnotarunt. Quemadmodum locus de eo, qui fabbatho opus famulum faciebat, qui in quibusdam codd. legitur poft Luc. VI, 5. non a Mar- cionitis, vt volebant Grotius et Zrnoldur, fed cx euangelio Aegyptiorum adiectus effe vi- detur Millio p.5o. Prolegg. ad N. T. Zo4annem vero Bodinum, qui, Marcionem fequutus, prima Lucae capita in dubium vocauit, confutat ZZuitiur demonftrat, euangel. IX, g. 7. pag. 776 fq. Eetee 2 1) Irenaeus lib. I. cap. 29. lib. I'T. cap. rr. Ter- tull. IV, 2. contra Marcion. et Epiphan. haer. XLII. cap. 9. 1o fq. tom. L p.3tofq Fabric. Conf. difpu. tat. /Marcionem Pauli epiflolas εἰ Lucae euange- lium adulterajfe dubitatur, praefide Tofía Frid. Chrifli. Loeffler defenfa a Guil. Gaby. [l'egener, Tratetfi ad l/iadr. v788. 4. Vanitatem plerarumque criminationum Epiphanii oftenderant iam Eicfiar- dus Simon, Semlerus, alii, quorum veftigia hoc in libello preffit haud infeliciter /.02//]zrus. Exem- plar epiftolarum, quod poífedit Marcion, vocatum τὸ ἀποτολικὸν, continebat auctore Epiphan. haercf. XLII, 9. has epiítolas: ep. ad Galatas, vtramque ad Corinth. ep. ad Rom. vtramqve ad Theffal. ep. ad Ephef, Coloff. Philem. et Philippenfes, et qui- dem hoc ipfo ordine, quo cas pofuimus. Cum variis temporibus, et a variis colligerentrr epp. Pauli, neceffe erat, vt variae illae collc&iones, et quoad ordinem et quoad numerum epiftola- rum, differrent inter feíe maximopere. — Marcion ergo habebat exemplar epp. mancum et imperfe- Gum, nec adeo plures epiítolas agnofcebat. id . quod fortaffis non malo animo fecit. De Marcio- nis cuangelio vetus traditio docet, cum tantum- modo Lucae cuangelium admififle, id vero miri- fice interpolaffe, | Quod(i vero diligentius exami- nantur loci, allati ab Irenaco, Tertulliano, Epi- V. Euan- phanio; patet, omhia, quae hanc in rem profe- runtur, coniecturis niti: patet, Marcionem ha- buiffe euangelium quoddam, noftris maximam par.- tem fimile, ab iis tamen ctiam diuerfum. —Mar- cionis euangelium neque erat euangelium Lucae, nec euangeliftarum, quod fibi Marciom compo- fuerat, fed illud cuangelium iam ante Marcionis tempora erat confectum, ficuti (aec. II. plura cxíta. bant emangcelia, praeter illa, quae nos habemus. Irenaeus ftatuebat, Lucae euangelium effe fontem, e quo fluxerit Marcionis euangelium, quoniam hanc opinionem fouebat et defendebat, exftitiffe et exítare tantum potuiffe quatuor euangelia, et ex vno horum reliqua omnia effe deriuata. Hinc etiam traditio, Ebionitarum euangelium e Mat- thaei tamquam fonte, fluxiffe. Irenaeum hac in re Tertullianus fecutus eft. — Et hacc quidem, quae hactenus fcripfimus fufius ct accuratius ex- pofita leguntur iu libello Loeffleriano, qui in- fertus legitur Commentationn. :heologg. (vol. I, Lipf. 1794. 8.) a /'vithufeno, Rupertio et me ipfo editis. Conf. etiam. Eic/iiornii Allgem, Bibl, d. bibl. Litteratur B. 1I. pag. 310 fqq. Kuin. miti) Conf. Rich. Simon. Hift. Crit. N. T. lib. I. pag. 125. Fabric. nn) Tertullian. contra Marcion. IV, 4. Fabric. ^ullianur de iciuniis cap. 10. commentarium Lucae adpellans; wt alios veteres et recentiores ^ " a y ; 2: T2 Lib. IF. c. V 1]. ^. ACTA " - Y B , . . V. Euangelio etiam alterum λόγον fiue librum, vex lec nimirum ᾿Αποτόλων Lucas fubiecit, cui Z&a zfpoffolorinn. diferte tribuunt etiam veteres, vt Zrenaeus lll, 15. et 19. Ter- omittam. [vid; Lardnuer. Supplements'etc.] In codd. multis nomen auctoris non fuit ad- fcriptum *?*), forte, quod tamqvam δεύτερος λόγος euangelio flatim fubiunctus fuit hic liber ^"), vt fufpicatur Dodwellur Diff. I. ad Irenaeum pag. 69. Plerique tamen codices hunc titulum praefixum habcut 8): Asxg εὐαγγελιτξ προΐξεις ὠποφόλων. vel προαΐξεις τῶν γίων ὠποξόλων di Λεκῶ wzesoAB. A Lonmbeio"") etiam adfertur imago Lucae, in ge- nibus fcribentis Actorum librum, quam codici vetufio in bibl. Vindoboneníi praemiflam repérit." Graece fcriptum efle; nemo, quod fciam, ambigit, atque Rich. Montacucium 5) quidem, fi audimus, /uculento- εἰ puriffmo- fermone , vt ne ipfae quidem Athenae magir attice loguantur. Quamquam Epiphan. XXX, 6 et 12. Actorum Apoftolicorum librum a lofepho; "Tiberienfi hebraice repertum memorat. Non diu poft euangelium, aliquo tamen tempore interieclo, a Luca videtur compofitus, et quamquam vniuerfe apoflolorum acta titulus pollicetur, aliorum tamen res vix adtingit liber, quam Petri et Pauli, Pauli autem maxime, cuius conuer(ionem , iiinera, et labores perfeauitur vsque ad primam in vrbe Roma commo- rationem biennii Act. XXIII, 3o. et defenfionem apud Nergnem quarto huius imperii anno A. C. LVIII. Vtrum Romae ") propterea fcriptum librum necefle fit; vt colligit Hierony- mus, alii videant, qui malunt Alexandriae "*) hoc factum, fiue illa Troadis, fiue Aegypti; vel in altera Aegypti vrbe "Thebis: mili enim hoc totum videtur οἵα perquam incertum. Neque omnia Pauli, etiam illis, quae tangit temporibus, ne dum Petri gefta Lucam adti- gifle, pulcre obferuat Hizronymus in fecundam ad Galatas. — Quacrentibus, cur Paulo; fu- perfles hiftorianr non vlterius pertexuerit, refpondet Chryfoftomus homil. I. in Acta, quod ad fcopum praecipuum iam haec, quae fcripüt, fufficerent; et de cetero fandiis illis viris magis curae effet, ecclefias doctrina euangelii replere, quam AcyeyexQéóy. Quamquam vero. in fynopfi Athanafiana legas, Petrum Acta ὑπαγορεῦσαι!. fiue eorum materiam praebujffe Lucae, tamen verius eft, quod Euthalius, a Zacágzio editus, p. 421. adfirmat, Lucam, qui- bus ipfe interfuiffet, et quae ipfe vidiiTet, conferipfiflc. Σψαπεδήμει γὰρ. inquit, τοῖς τε ἄλλοις ἀποτόλοις καὶ Meise τῷ Παύλῳ, καὶ εἰδὼς ὠκριβῶς γράφει. Hieronymus 1m. 00) Recenfet eos Wetíten. tom.ll, pag. 455. ΜΠ) Etiam "Theophilum, cui Aca Lucas in- Kuin. fcripfit, inter primos credentium, et nobiliffimos pp) Non Lucae tantum euangelio, fed toti co- Alexandriae fuiffe fcribit Bar Bahiul, auctor $y- dici euangeliorum, appendicis loco fubiun&us rus Lexici zpud Caftellum, [vid. Schmid. H. C. videtur liber Schmidio H. C. pag. 471. Kuin. pag. 457. coll. Michailis Einleit. Th. 1I. p. 1093. qq) Rich. Simon Hift. Crit. lib. L pag. 19 ᾳ. Autn.] Zlexander vero Morus parum verifimili- Fabric. ter illi "Theophilo infcripfiffe libros fuos Lucam vr) Lambec.lib. II. biblioth. Vindob. pag. 571. fufpicatur, quém iudicio areopagitico falíi damna- Fabric. tum Athenienfes precibus Pilonis concedere no- ss) JHontacucius Praefat. ad Anal. Origg. Ecclef. luere. vt refert Tacitus Hift. II, 5s. Fabric. De Fabric. 'Fheophilo, vid. quae fupra notauimus, —Alexan- tt) Sic Michaelis Esileit. Th. 11. $.166. p. ττ75. driae fcripfiffe Lucam, falfo perhibent ὑπογραφαὶ et quidem anno LXIIL | Schmidius vcro H. C. MSS. graecorum. v. iilii N. 'T. pag. 196. Sclmid" — peg. 470. fcriptum librum cfífe exiftimat Romae Ἢ, C. pag.47o. AMichaeiüis Einleit. Th. IJ. pag. a. LVIII. Kuin. 1103 fq. et pag. 1175. Kin. ^ : [ j^ira- ACTA OLiIV.nVIL 13 in Catalogo S, E. Lutar evangeliuns, ficut andierat, fcripfit, Ada vero Apoftolorum, ficut vi- derat iple, compofuit. [De fcribendi indole Lucae, modo narrandi, nec non de Chrono- logia Actor. vide quae praeclare obferuauit Michaelir Einleit. Th. I1. δι 168 Íq. pag. 1179 fqq. - Kuin.] Probe ex Varrone notauit Sca/iger, a&um latine dici, quod alii barbare fra&atum ad- . pellant, fed graeca infcriptio pracfentis libri manifeftum facit, Za vel us h. 1. eo fenfu effe accipienda, vti quae veteribus memorantur acla vrbis, acla Pompeii, acta publica et diur- na populi Rom, ,-acta Caefaris, acta temporum Augufli, acta Tiberii, Caiietc. acta diurna Senatus, acta Antonii, acta Pilati, de quibus fuperiluum eft hic plura adferre poft doctorum dominum ad Plin. Sücton. etc. diligentiam. | Erant quidem illi commentarii, in quos non res quaclibet, fc] eximiae, magnae, graues, notatuque grauiffimae referebantur, et ad po- flerorum memoriam transmittebantur. Α΄ qui magni aliquid geffiffet,: is dictus eft fe- οἷο, quod dignum effet exire in acla; neque quicquam magis defiderabant et non fa- - étum querebantur, qui res dignas memoria patraffent, — Fiunt :/fae palam, cupiunt ct in a&a rtferri. Ada Lucae reiecerunt olim praeter Cerinium, de quo Philaflrius Haer. 36. Ebionitae, Epiphan. XXX, 16. Tatianus et Seueriai , Eufeb. H. E. IV, 29. Morcionitae, Tertull. V, 2. contra Marcion. et Zanichaei ,"Auguflin. contra Adimantum cap. 12. et de vtilitate credendi, cap. 3. et contra epiftolam fundamenti cap. 5. ineptam JZ/lfzangi Lnzii, Joh. Fabri et Ma- terni Cholini dubitationem, qui ambiguos fe haerere profeffi funt, vtrum Lucas aéta fva ex Abdia, an hic e Luca: defcripferit, alibi. in prolegg. ad Pfeudo. Abdiam explof. ^ Quod vero Chryfoflomus Homil. 1. in aéta queritur, illa aefaté multis librum hunc ignoüífimum fuiffe, potius mihi fupinam ac priuatam quorumdam focordiam et torporem , quam publicam eccle- fiae negligentiam cafligare videtur. Πολλοῖς. inquit, vez; vo βιβλίον 8d. evi ἔνι yvagi- de » AW 59) c ; Sm, ^ ͵ : ^ ? μόν ἐξιν.. ὅτε αὐτὸ ὅτε ὁ "ygetpus αὐτὸ καὶ συνθείς. Idem certe Chryf ffomur Hoi. LXVI. de diuerfis locis N. T. teflatur, fua aetate. praelegi folita in ecclefiis pofl Pafchatos feftum. (tom. V. edit. Ducati pag. 842.) quod confirmat Euthalius, a Zaragzio editus, p. 443. ct Au- gullinus tradlat. VI. in lohangem *""), praeterea lex "Theodofii de feflis lib. XV. cod. T heo- dof. tit. 5. leges. — Recentium quoque Graecorum. eumdem morem obferuarunt Cangius, gloffario Graeco in Πραξαπόξφολος, et Lambecius de bibl, Vindobon. lib. V. pag. 287. - De aítercatione. Papifci et Jafonir, quam ab Ariflone. Pellaeo fcriptam ad Lucam, veluti auctorem, male retulit Clemens.Alex. fexto Hypotypofcon, tefle Maximo ad Dionyfium de myflica theol. cap. 1.. vide Guil. Sprnceri notas ad Origen. IV. contra Celfum pag. 57. 4. E. Grabii Prolegg. ad Irenaeum pag. 15. et tom. II. fpicilcgii patrum: pag. 127 fq. Gui. Cauei bifl. litterariam S. E, ad a. Chr. CXXXVI. et Zt/igii dif. de patribus apoflolicis pag. 91 fq. Fabric. E Ee ece 3 VI. S. vv) Conf, Sam. Barnagii AmnalesY. pag. 855. et quae fcripfi in praef. al partem. pofteriorem cod. apocryphi Ν, T. Fabric. : 774 Lib. IV.c. VII. IOHANNIS. EVANGELIVM Vol. IIT. p. 159 VI. S. IOANNES, Zebedaci, Bethfaidenfis, pifcatoris et Salomes F. ?) Iacobi frater, ἃ μόνον ἰδιώτης ὠλλὰ καὶ ἀγράμματος "), fed qui in lefu amore, quo vnice fefe effert **), abunde haufit eruditionis diuinae ac cocleflis, tantam quoque vim eloquendi di- vina, vt effet Boanerges quidam, fiue tonitru filius, Marc, HE 17. Verfatus deinde maior natu ' " 3 H * , SET: ES !] in Afia, ἔνϑα τὸ. παλαιὸν ἐφιλοσοῷδν ci τῆς Ἑλληνικῆς συμμορίας ἅπαντες !"), Euange- lium graece condidit Ephefi 55) omnium poflremus *"*) jam nonagenario maior ^^) cum e Patmo reuerfurus eílet poft Domitiani necem quae a Chr, 96. contigit 2). r) Vitem huius Apoftoli praeter Lardnerum in Supplements to ihe Credibility of the Go/pel Hiflory, vol. L. cap. XI. omnium vberrime defcri- püt Frid. Adolph. Lampius in Projegom. Coin- meutar. in EÉuaugtl. loan. praemiffis, iom. f. lib. I. cap. I1— 771. pag. x —2102. vbi p. 2. etiam reliqui eiusdem vitae enarratores Commemoran- tur, quos eosdem laudatos etiam reperies apud lo. Geo. Walchium in Jib/. theol. fel. tom. 111. pag. 46r [ἡ. et Hambergerum in zuveri ANach- vicht. vol. I11. pag. τ2 (4. Keil. add. 4. H. ANieneyer in Charaéteriftik der Bibel tom. I. edit. quintac. “σὺ Chryfoft. I. in Ioann. p. 1e. ex AC. IV..15. Xxx) io. XUL 43. XIX. 26: XX. 2. XXI. 4. 20. Grotius obferuat, Petrum maxime fuifle φιλόχρισον, Ioannem Qousc$», vt Alexander de amicis fuis di- cebat, Hephaeftionem effe Φιλαλέξανδρον, Craterum φιλοβαςιλέα, Dioder, Sic. XVIL 114. Plutarch. Ale. xandro pag. 691. yy) Chryfoft. loco laudato. zz) Irenaeus III, 1. apud Eufeb. V. 8. Hift. et Epiphan. LI. i2. licet alii in Patmo fcripfiffe affir- ment, Hippolytus , Dorotheus etc. [Poftremus male huc refertur, cum Euangelium noftrum di. ferte tradat, Epheíi editum fuiffe. Alios vero teftes et plures nominatim codices graecos, in quibus Euangelium hoc in Patmo editum fuiffe defenditur, laudat Wetftenius δ. T. £omm. J. pag. 8321. Verum ciusmodi codicum fubfcriptionibus nullam hac in re fidem habendam efle, recte iu- dicat I. D. Michaelis in Zntrod. in libr. N. T. vol. II. S. 165. pag. 1171. edit. recentiff. Avil.] Vide Sam. Basnage ad a. Chr. 97. nr. t1, 6aa) Clemens Alex. in libris Hypotypof. apud Eu(ebium VI. 14. et III. 24. Hift. confentiente Ire- nazo, Epiphanio LI. 19. et aliis veteribus. Fabr. Aliter tamen vifum eft I. S. Semlero, qui in Para- p'rafi huius Euangelii pluribus locis contendit, Iocinnem omnium Euangeliffarum primum videri fvripfiffe. — Verum hanc coniecturam argumentis, Nam Syriace primum. admodum leuibus, niti, exemplis aliquot docuit idem Michaelis in Biblioth. orient. ct Exeget. vol. I7]. pag. 24 /q. Keil. bbU) Epiphan. Haer. LI. tom. I. pag. 434. διὸ ὕφερον ἀναγκάώζα τὸ ἅγιον πνεῦμα τὸν Ιωάννην παροετἕα gutyoy. εὐαγγελίσασϑωρ δὲ εὐλάβεααν καὶ ταπανο(ζξροσύνην, ἐπὶ τῇ γηραλέᾳ αὐτῇ ἡλικίᾳ μετοὶ ἔτη ἐννενήκοντα τῆς ἑαυτῷ ζωῆς μετὸ τὴν οὐτὲ ἀπὸ τῆς Πάτμικ Pmavodov, Conf. Suidam in Ἰωάννης, Io. Dallaeum lib. I. cap. 16. de ícriptis Dionyfii- Arcopag. et Stepha- num le Moyne ad Varia facra pag. 1026 fq. 2) Omnino admodum varie hoc tempus a fcriptoribus antiquis et in graecis, qui nobis fu- perfunt, codicibus, folet definiri, aliis quidem fub Domitiano, ahis fub Traiaso, aliis anno po& Chrifti in coelos adícenfum £rigefimo, aliis trigefimo primo, aliis denique anno aetatis Ioan- neae ceutefimo id fcriptum tradentibus; ex quo facile eft, colligere, haec omnia non nifi conie- Guris niti, nec certi quicquam hac de re inter veteres conititiffe, Itaque recentiores fcriptores ex ipfo potius libri argumento tempus, quo exa- ratum eífet, quodanimodo faltem ftuduerunt defi- nire. Atque hie alii quidem ex cap. V, 2. intel- ligi poffe iudicarunt, id ante Hicrofolymorum ex- cidium fcriptum fuiffe, quoniam hic pifcina ad portam ouium etiamnum exítare (i4) dicatur; quod tamen argumentum parum firmum effe, non incommode iudicauit Michaelis f. L. pag. 1773. Ipfe vero ex cap. XVill, ro. et XXI, r8. 19. hoc faltem colligi poffe, cum aliis quibusdam defen- dit, poft Petri demum obitum librum hunc fcri- pium fuiffe; verum nec haec loca ad eam rem dcelarandam fufficere, bene monuit Chr, Frid. Schmidius in Αἰ ον. antig. δὲ indicat. Canon. facr. P. 11. S. I. cap. IF. S. 196. p. 482. not, 51r. Nihilominus tamen Io. Aug. Starkius in Ziffer. Saec. I. (Gefchichte der chrifllichen Kirche des erfien Iahrhunderts,) vol. l/. pag. 85. ex vtro-. que argumento id effici poffe flatuit, Euangelium hoc a. Chr. 68. aut 69. fcriptum efle iudicandum. Ven, — DOT IOHANNIS EVANGELIVM Lib. 1V'. c. V II. T5 Vol. TI. p. 120 140 »primum fcriptum a Ioanne, et graece deinde a Graecis, ad fidem conuerfis, vel a nefcio quibus - aliis conuerfum effe, Salmafii ^) parum verifimilis coniectura eft, omni veterum confenfu deftituta, licet apud Epiphanium XXX. 6 et 12. mentio Evangelii Ioannis, hebraice reperti a Iofepho Tiberienfi, fed ἀπὸ Ἑλλαδος εἰς Ἑ βοαΐδα φωνὴν μεταληφϑέντος. Md Auto- graphum graecum Ioannis prouocat Petrus Antiochenus apud auctorem Chronici Alex. P. 521. nefcio qua fide: at Chryfoflomus homil. r. in Ioann. pag. 13. teflatur, Syros, Aegyptios, In- dos, Perfas, Aethiopas et infinitas alias nationes vfas Euangelio Ioannis, in fuam translato linguam. linaginem Prochori, ex Ioannis dictantis ore Euangelium excipientis et graece fcri- bentis, [ΠΡ] refert e veteri codice Lambecius II. de bibl. Vindob. pag. 511. [itemque ZIonte- faltonius in Diar. Ital; pag. 362.] A verfione graeca LXX. Interpretum quandoque difceffiffe Ioannem et hebraicis verbis inftitiffe, obferuat Eufcbius in Pfalmos, a praeflantiffimo Montfau- cono nuper editus pas. 171: ὅθεν xo; Εὐαγγελιφτὴς Ιωαννης ὡς &v Ἑ βρεοῖος ἐξ Ἑβραίων τὸν Σωτῆρα ὃ πτεξῤνισμὸν ἀλλο καὶ πτέρναν (lo. XM. 18.) ὠνομακέν αι ἐμνημόνευεν. — Confer exempla plura apud Chriflianum Schotanum de auctoritate verfionis "LXX. interpretum 'p.67.?) lulianus, parabates, apud Cyrillum X. pag. 327. vitio vertit loanni, quod Icfum Dcum effe docuerit, aliis hoc apoflolis non aufis facere, τὸν 'Igc£y τε Παῦλος ἐτόλμησεν em&y Θεὸν. ὅτε Ματθαῖος, ὅτε Λεκᾶς, Ere Μάρκος. ἀλλ᾽ ὁ χρητὸς Ἰωοννης. Saltem in hoc acutius vidit [ulianus Socinianis, quod Iefum a loanne Deum efle pronunciatum non negauit, Si voluiffet aciem intendere, idem etiam ab aliis factum apoftolis intelligere po- tuiffet. — Quod vero Ioannes Iefu diuinitatem diligentius ceteris expofuit, ideo iampridem aquilae infigne et theologi titalum tulit *), vnde ct Euangelium eius Θεολογίαν adpellat Sui- . ^, , das in Ἰωαννης ἢ). Ven. autem Storrius in libro, infra laudando, quem -de conílio Euangelii noftri &ripfit, $ 77. pag. 405. nihil certi hac de re detinit, ncque ta. menu improbabile effe iudicat, id diu poft exci- dium Hierofolymitanum fcriptum effe. /Cez/, ccc) Kefellitur ἃ Rich. Simone I. Hift. Crit. N.' T. pag. 333. [verf. germ. vol. I. pag. 624 (q.] qui pag. 4t fq. [verf. germ. pag. 65 fq.] etiam Pe- tri Antiocheni ad Ioannis Autographum prouocan- tis, fidem vocat in dubium. βαθεῖς. Propoíuit autem Salmaíius hanc coniecturam in notiffimo libro de lingua hellenifl. pag. 258. neque tamen de noftro tantum Euangelio ibi loquitur, fed oines potius Z/poflolos lingua fibi familiari et vernacula (cripfille defendit, guae protinus, (haec funt ipía cius verba,) a Syris Ἑλληνίσι, vel Graecis ipfis, ad fidem conuerfis, quos fecum ha- buifent Euangelii praedicandi adíutores et ad- minifliros, in Graecum {εἰπὲ translata. Keil. 3) Idem vero et rcliqui fcriptores N. IT. non- nunquam feciffe videntur, de quo con(ulendi "funt I. D. Michaelis 1. 1. $ 33. pag. 240 /3. vol. 7. et 1. B. Koppius in Excur/. 1. epifiolae ad Roman. Scilicet hanc fidei inculcauit Joamrzer, Domiui difipulus, volenr per Euangelii fubiecto, pag. 332 7. Quare non video, cur de Ioanne fingulatim hoc obíeruandum putauerit no- fler. Keil. 4) Quod quippe vocabulum de diuinitatis Iefu defenfore πατ᾽ ἐξοχὴν tum dici folebat, de quo vid. Buddeunr in Zifritutt. T'eol. dogm. pag. 52. et Wolfium in Cur. phil. tom; IF. p. 369. item- que Lampium /. /. /ib. 7. cap. 7711. 4. 19. p. 118. et f. 27. p. 121. De ipfo vero vocabuli vfu cón- fcrenda eft S. V. T'iitmanni Prol. de Theologis ve- terum. Fiteb. 1775. 4. Keil. 5) Commemorari et hoc poterat, idem Euan- gelium hac ipfa de caufa πνευματικὲν etiam. dici Clementi Alexandrino apud Eufeb, Δ. EF. lib. FI,r4. Hoc enim nomine aperte ideo dicitur, quod non tractet τοὶ ewaxrixz, vel, vt Epipha- nius dicit Laer. L4, 12. τὴν ἔνσαρκον πραγματθαν, qvam rcliqui Euangeliftae expofuerant.— Ceterum veftigia huius dogmatis, in Euangelio noílro tra- diti, pcculieribus "fcriptis perfequut. funt. Dau, Chrift. Grimmius, fcholae Annacmontanae hodie Rector, in 7/eologiae doauneae, f. l'indiciarum diuinitatis 1. C. Ioanueo Euangelio demonfl: atae See. 7. 116 Lib.IV.c. VH. JOHANNIS .EVANGELIVM Vo!. VIT. p. 140 * Euangelii. amunciotionem auferre eum, qui a Cerintho. infeminatus erat. hominibus errorem, z * . Uc - .- ν ^ ^ H et smulto prius ab his, qui dicuntur Nicolaitae, qui, funt. vulfio. eius. quat, falfo coguominatur Περι δία etc. vt locuples teflis Irenacus Ill 11. pag. 218. ) — Vtrum volucri fimul Flatonicas wo Spec. I. Lipf. 1770. et Spec. IT. 1773. 4-. S. V. "ittmannus in. Prol. de Je/u Deo et Seruatore in Euangelio Toannis demouffrato, PViteb. 1778." 4. itemque S. V. Kleukerus in libro fic inferipto: Johaunes , Petrus und Paulus, als Chriflologen betrachtet. Rig. 1785 8. Kei. l 6) Idem teftantur etiam-Hieron. in Prooent. {1} Matth. et in Catal. feript. ecelef. cap. LX- atque Epiphanius ἧσσον. LT. pag. 423. qui tamen non vnum Cerinthum , quem nec Irenaeus folum co- gitari voluit, commemorant, fed plurium fecta- rum gnofticarum, mentionem faciunt. | Quam- quam vero lrenaei veiba, vt non incommode monuit Grinmius /, /. Spec. J. pag. 15- fic tam- tum intelligi poffunt, vt Ioannem Euangelio fuo fcribenlo illi errori, quem ct Cerinthus poft alios diuulgaffet; occu:riffe, tradere velle exifti- metur: plerique tainen ita potius cà intellexe- runt, wt aduerfus ipfum Cerinthum Iohannem Euangelium fuum fcri pfiffe , Ienaeum ftatuiffe defenderent, hancque eamdem loci interpretandi rationem multis nuper afferere ftuduit, eamque chronologiae etiam rationibus conuenire pluribus oftendit S. V. Storrius in peculiari conimentatio- ne in locum illum Irenaei , JVepertor. liter. bi0/. et oriental. Eichhorü. vol. XI. pag. 136 /q. in- Íerta. Fuerunt tamen omni tempore admodum variae virorum doctorum de veritate huius nar- rationis feutentige, aliis quidem eam admittea- tibus, aliis vero acriter impugnantibus. | Ex ilis invrimis commemorandi hic videntur lo. Franc. Buádeus- in Jcclef. zdpoflol. cap. 5. 4.5. pag. 499 — 440. Ge. Lud. Oederus in "Tract. de /copo Kuaagelii S. Iohaunis. Apoftoli, haerefi Cerinthi oppoftt, Francf. 1732. S. et 'Ioach. Oporinus, Goetüngen(íis. quondam "Theologus, qui ex hac quidem traditione optimam huic libro lncem àc- cendi poffe ftatuit, idque pluribus.oftendere ftu- duit in Differtatione fic. inkcripta : Claus. Euan- gelii Iohannis hiflorico -ecclefiaflica, quae dex- ire applicata patefacit, totum Euangelium 10- hanneum nihil aliud cffe, quam demonjlralionem anti- Cerinthianam. de lefu 3:954, mundi feruatore, Goviting. 1743. 4. itemque ex recen- tioribus L D. Michaelis in. Zn£rod. in libr. N..T. vol. 11. 9.158. pag. 1133 /q- ct S. V. Storrius in * Ζερι peculiari libro fuper hoc. argumento fcripto: Ueber den Zweck der evangelijchen, Gejchichte und der Briefe lohannis, (Tubing. 1786. 8.) $48. 43 /q.. Praeter hos autem adueríus eosdem Gnofticos, neque tamen eos Chriftianos, fed vel ludaeos, vel gentiles, Euangelium noftrum fcri- ^ pium effe, defendit quoque Auctor anonymus in Beytrügeu zur Beforaer. des vernünftig. Den- kens iu der Religion, Fa[c. XF1. pag. 197 fq. Contra vero banc de Euangelio noftro, Gnoflicis - oppofito, fententiam olim. quidem inprimis op- | pugnauit Frid. Ad. Lampius 4. 4. Prol. «lib. 11. | cap. 111. δ. 10 fq. p. 179 /q. noftris autem tem-. -— | po: ibus inter huius fententiae oppugnatores in- i primis eminuit S. V. TTittmannus, qui in egregio libello de vejligiis Guoflicorum in libris N. T. | frufira quaefilis, (Lip]. 1773. 8) pag.155 fq. “Ὁ ab eorum fententia alieniflfimum fe effe oftendit, qui gnofticos errores Ioannis animo in fcribendo - hoc Euongelio obuerfatos fuifle ftatunnt. - Cum isitur haec veterum de coníiio Euangelii noftri traditio nom omnibus probaretur, alii quidem alias ea de re íententias ftabilire conati funt, quarum plera:que diligenter enarrauit atque exa- minauit Lampius 4. ἐς Prolí. lb. 11. cap. 411. Apfe vero cap. IN. hanc de confilio libri noftri fencen- tiam propofuit, vt Ioannem ludaeos, do&rinam chriftianam amplexos, in fide de Iefu , vero Mef-- fia, eodemque Dei filio, confirmaret; cui proxi- ma eft Lardneri fententia, qui in Supplements to the. credibility. of the Gojpel. hifiory τς vol. 4. pag. 393 [4. loannem id maxime fpectaffe defen- dit, vt ludaeis incredulis veritatem - hiftoriae euangelicae perfuaderet, vel faltem ,. cum facile potuerit praeuidere, ἴς hoc conülium vix effe. a(fecuturum, poenarum ab iis fumendarum iufti- tiam vindicaret. Sed ,vtramque fententiam. vero parum confentaucam effe, oftendit Michaelis 4, /. p398. 1132 |qd. Neque magis ad verum accedere videtur b. Semleri fententia, qui in /tiffor. dogmat. fidei Polemicae Baumgarten. praemif/a, vol. [, p.Ór gj. in graecorum maxime ludaeorum, ex- tra Palaeftinam, nominatimque in Afia, viuen- tium, vfum hoc Euaugelium a Ioanne eo confilio Ícriptum effe defendit, vt ad fidem in Chriftum cos adduceret. Multo vero probabilior, imo.vix iultae - - -/ Mol; II. p 140 IOHANNIS EVANGELIVM ΠΡ ΡΠ. |o grep) τὸ Acyg orgutationes, quales nuper ediderat Philo Iudaeus, emendare, dodliores iudi. cent 7). "Temporis rationem per Pafchata vnus reliquis videtur diflinctius defiguafle. Tam iuftae amplius dubitationi obnoxia cenfznda eft eorum fententia, qui Ioannem noftrum Euange- lium fuum Ioannis Baptiftae fectoribus, qui Iefum verum .Mefffam eíle negarent, hancque dignitatem fuo potius magiftro deferrent, oppo- fuiffe defendunt. Id enim plura huius Euangelii loca, (cap. 1, 42. II, τι. IV, 29. 42. V1, 69. IX, 55. X, 24. ΧΙ, 27. et cap. 1, 8. 20. III, 26 — 28.) cum alis Epiftolarum eius locis (1 Ep. Il, 22. IV, 3. 2, Ep. 7.) eollata, non tam fuadere, quam aperte pouus monftrare atque adeo poítulare videntur; quod vberius effem demonftraturus, fi hic locus pateretur, meque id a viris, mox nominandis, fatis iam: effet demonítratum, Etenim id. ipfum Ioon- nis noftri in libro fuo confcribendo confilium fuiffe, non modo fuípicatos iam cífe vidi Semle- rum Δ 4, pag. 66. et in Paraphr. hui. Evangel. vol. I. pag.,17. atque Herderum in ZErlüsterun- gen zum NN. T. aus einer neuerüfnet. morgen. Quelle, pag. 11. fed reperi etiam, idem olim iam defenfum fuiffe a Celeb. Nic. Barkey in pe- culiari commentat. de [copo Euangelii, quod ef fecundum: Joannem , ' infrta Bibioih. Hagan. Clajf. IIT. fajc. 111. pag. 591 f4. «αἱ iurgesda eft alia eiusdem viri comment. de Sabiis in Cloff. 1P. fajfe. TT. eiusd. Bibliothec. p. 355 /q. repe- riunda. Noftris autem temporibus eandein, fen- tentiam, eorum, quae Batauus ille fcripí:rat, enitus, vt videtur, ignarus, vt nouam plane Bypddicfin propofuit, multisque adornare cona- tus eft Io. Geo. Overbeck , facrorum in tcrris Au ftriacis hodie minifter, in peculiari libro, ca de re edito, quem fic infcripfit: —JVeue /'erfuche diber das Evangel. des Iohannes, Gerae, 1784. 8. mai. tulitque is, praeter aliorum, nominatim etiam S. V. Storrii et b. Michaclis plaufum , quo- rum ille in libro paullo ante laud. p. 27 /g. hic autem in /ntrod. in libr. ἮΝ. T. vol. 11. 4. 159. p. 1140 /q. eandem fententiam calculo fuo com- probauit, eamque cun fuperiori illa de gnofticis erroribus in hoc Euangclio oppugneatis, praeter rationem, vt mihi quidem videtur, vterque iun- gendam iudicauit. Λε, 7) Haud dubie animo . noftri obuerfatus hic eft Io. Clericus, quem conftat hanc fententiam acri- ter propugnaffe in libro peculiari, coque fic in- fcripto: XVI[/ prima Commata cap. 1. Ioan. Voi. IF. ^ fub'inmis paraphrafi et animaduer[f. iinfirata a. Io. Cie- rico, Amflel. 1695 8 et infecto dein partim Com- meulario in Pentateuch. edit. ἢ. Ahinjiel. 1696. partim repetitae editioni Paraphrafeas librorum N.' T. Hammondianae, Francof. 1714. fol. Ve- rum hanc fententiam mox oppugnarunt primum Elias Bcnoift, editis teibus Dffertationibus epi- fiolivis de his 18. verfibus, Aoferod. 16:7. de quibus cfr. zcfa Eruditor. ei. an. p. 489 /g. tura Io. van der Wayen in D.ffert. de λόγῳ, praemiffa Kittangeli: librae veritatis, Fraueg. 1698. $. cui refpondit Clericus in. Epiflo/. critic. 1I. VIL. et LX. poft Camp. Vitringa in Ob/era. Sacr. ὦ lib. F. cap X— XIII. paz. 132 /q. Herm. Wit- fius in Exercit. III. zegc τα 2oys in /Mifceilan. SS. tom. IJ. p. $7 [q. Lampius 4 ἃ lib. 7I. cap. II[. 4.52. pag. 203 [7. aliique plures. — Quanquam verc toties iam confutata fuerat haec Clerici opi- nio, tamen eandem fere reuocare fuftinuit Th. Ma»geyus in Praef. ad. Philonem a fe editum; fed et huic acrem fe aduerfarium praebu:t S. V. Io. Ben, Carpzouius, Helmftadienfis theologus, in Ditfert. de λόγῳ Philonis non Iohanneo, Hemp. I749 4. inferta dein Prolegomenis, Exercitatio- nibus S. in Pauli epifi ad Hebraeos ex Philone Zliex. praemiffis, paz. C17 /qd. Nefcio tamen, an hi ownes viri do&iffimi fatis liquidum f:ce- rint, nibil ylane fimilitudinis λόγῳ Iohanneo cum Philoniano intercede:e , quod. mibi non videtur negandum, quanquam, quod Cleri.us voluit, Philonem a Iohanne lcétum fuiffe, aut hunc fal- tem 73 Aéys nomen vfurpandi occal'onem ei prae- buifft, minime contenderim. Certe hoc faltem, vt recte iam obferuauit Semlerus in Paraphr. ad h.l. iure contend: poffé arbitrer, iftud nomen le&oribus Ioannis aliunde iam cognitum cenfen- dum efle, cum eo, tanqua fatis iam noto, vtatur, nulla plane eius explicatone aut defivitione ad- dita. Vnde autcm ductum fuerit, et qu. c notio ei tum tcmporis videatur fubiecta fuiffe, id nom magis !ieet hoc loco inquirere, quam ei conue- niret, fi reliquas de fonte et fenfu huius vocabuli virorum doctorum fententias nunc vellem enar- rare, Si tamcn placucrit, cfrri hic poffunt, quae fcripfi in Exercit. 1. de do&foribus veteris eccle- fiae culpa corruptae per Platonicas fententias Thiologiae liberandis , (Lipf. 1793. 4) p. 72 1: Fftif Qu 118 Lib.1F. εἰ P. 1I. IOHANNIS EVANGELIVM Vol. ur5 nont fublimis porro diuinitatis lefu praeco pauca eius miracula 4) et in his duo tantum, apud reli- quos memorata Euangeüuilas, retulit: Íermones Doni. veiut in fupplxmehtum ceterorum Euaugelilarum complures adnotauit. — Nam vt "Thcodoro Mopfuefleno apud auctorem : Catenae traditum, loaunes laudata et confirmata triam, qui ante fe Euangelium fcripfiffent fide, ea quae illi omifilfent pauca adiancturum fe Ipopondit 5). Ὁ δὲ ἐπήνεσε μὲν τῆς ὠληϑείας τὲς γεγραφότας. ἔφησε δὲ βοαχέα μὲν αὐτοῖς παξωλελὥῷφϑαι Kgl τῶν μολιτο ἀναγκαίων λεχϑῆνοαι θαυμάτων τοὶ δι δασκολικοὶ ἅπαντ μικρῦ. Εἶτα wot ὅϑν ἔφασκε τὲς περὶ τῆς ἐν σαρκὶ πωρεσίας TÉ Agra οαλεγομένες.. μηδὲ τὲς πες; τῆς “εοτήτος λέγες παραλιπέιν, τε un TS 2eev8 ἀν μην ον) πϑτοις ἐνε ισήέντας τοῖς λόγοις τὸς ἀνϑρωπες PST HMEE, αὐτὲν νομίζειν ὅπερ fQeuvero. Ἐπὶ τᾶτοις παφωκλήσις τῶν GO: AQay ἐγένετο, ταῦτα ὦ μάλιΞα ὠνωγκοίία μὲν καίνε; [] πρὸς ὡιδασκαλίαν παρωλελθιμμένο δὲ Opa τοῖς «λοιποῖς» γεοώψα; μετὰ σπεδῆς. ὃ δὴ καὶ πεποίηκε. Confer Topographiam Chriflianam Ccfmae In- dopleuflae lib. V. rag. 248. Si fides ?) auvdlori Mizrtyrii S. Timothei apud Phoiom cod. CCLUI. pag. 752. loanncs etiam priorum aiom Evzngeliflarum fcripta rccenfuit. Tes τόμες εἰ ἀνέγραφον διαφόροις γλώσσαις τοὶ σωτήριώ τῷ Δεσπότϑ παάϑη τε καὶ ϑαύματα καὶ δι- δώγματο: τότες πωροὶ τῶν κομιζόντων δεξάμενος, Ἰωοίννης διέταξέ τε καὶ συνδιήρϑρωσε, , E M ^ ^ fn ^ 3 LI «0d ἑνὶ ἑκαξω τῶν T(igy Ἐυδγγελιξων τὸ νομοῦ ἐνηρμοσατο. : t Evangelium loannis reiecerunt praeter Cerinihianos , Ebionator, Cerdonianor, et Mar- cionem, de quibus fopra in Matthaco, Tcodotu Byzantinus '*) auctor '"Theodotianorum, de Qui vero elicrum ea de re fententias cognofcere cupiant, iis adeundus inprimis eft Wolfius in Cur. phil. et critic. in I. Euangzt. pag. 780 [q. cui quoad recentiorum fententias iungendus eft b. Doederleinius in Zm/litut. Theol. chriff. tom. I. pag. 245 í4. edit. recendíf. Aet. ddd) Nazianzenus de Ioannis Euangelio: z«- ex δ᾽ Ἰωάννα γράφεται ipn ἑνὲ βίβλῳ Θαύματο, ὠἰλλὰὲ λόγοι πολλοὶ χρισοῖο λέγονται. — 4) Idem tradiderunt etiam Clemens Alex. apud Eufeb. Z. E. lib. 111. cap. 24. et P7, 14. Hieron. in Calal. feriptt. ecclef. cap. 1X. et Epiphan. lib. I[. haer. LI, 6. Sed parum hoc probabile videri, praeter alios inprimis docuit Lampius I. 1. lib. IT. cap. HI. 4.3. pag. 174 /[q. nec fibi etiam perfuaderi potuife monuit Semlerus ad Townjonii Abhaudlungen üb. die vier Evange- lien, vol. I. pag. 52 /d. Nihilominus tamen id ipfum pluribus nuper argumentis demonfiratum iuerunt b. Michaelis in Praef. Commentario in hifloriam fepuiturae Chrifti eiusque in vitam re- dius, germanice fcripto praemiffa, pag. 6: /g. itemque in Zutrod. in ὃν. N. T. vol. 11. 5. τε. pág. 1158 /q.. et S. V. Storrius in libro aliquoties iam laud. pag. 246 /g. Si autem, quae fupra de confilio huius Euangelii difputata funt, vera funt «enfenda, cogitur inde, id totum dogmaticum : quo potius, quam biftoricum- fuiffe; adeoque no- ftrum neutiquam volviffe ebfolutam, vitae Iefu hiftoriam proponere, fed ea modo tradere, quac confilio ipfius effent accommodata. | Ea vero ex-- pofuit (ic, vt multa le&oribus fuis, aliunde iam cognita, frpponeret, quod idoneis exemplis do- cuerunt Michaelis in. 7trod. in [jór. ἂν. T- vol. ll. $.16t. gag. 1160 [q.. et. Storrius. 1, 1. 9. 52. ῬαΡ. 235 /(qd. atque ea mexime traderet, quae Hierofolywis aut in confiniis illius vrbis lefus inítituiffet , ccteris quidem Euangcliftis res, in Galilaea potiffimum ab eo geftas, perfequentibus, quae fcita eft cbferuatio Franc. Goth. Hartwigii in Zpolog. dpocalipf. vol. 1/7. p.57. An vero horum Euang:liftarum libros nominatim cognitos habuerit, ad eosque refpexerit fic, vt. quae illi omififfent, fupplere inftitueret, id equidem non puto, certo poffe definiri, et vix liquido demon- - ftrari. Áeil. 9) At fidem ei non habendam effe, vix quem- quam fore putauerim, qui dubitet, cum facile, adpzreat, quam infirmo aut nullo potius funda- mento ἢ: ες omnis narratio innitatur. | Ail. 10) Cfrenda hic funt, quae pro his haereti- cis ab hac culpa repudiati Euang«clii Ioannei libe- randis fcripfit Lampius /. /. Jib. 11. cap. I. J. 2- pag. 135 /q.. Keil. [4 Vol. HIT. p. r4t IOHANNIS EVANGELIVM Lib. IV. c. V IT. 119 quo Epiphanius LIV. r. tum f/ogi, de quibus idem Epiphanius LI. 3. 18. 22. quanqvam Ebionaeos et Cerinthianos videtur per Alogos denotaífe *), nam LL 12. etiam nominetenus illos compellat: zo; πλανῶσϑθε Κήρινθε καὶ Ἐββίων καὶ οἱ ἄλλοι: et heodotum pag. 462. ὠπόσπασμω ἐκ TS ἀλόγξε αἱρέσεως appellat. Vide et Philafliium cap. LX. Τνησιότητα ct aucloritarem huius euangelii aducrfus Alogos afferuit nouifBme, vt alios in praefenti omit- tam, Io. Clericus V. C. commentario in prima Euangelii loannis. | At Grotium, qui ad XX. 3o. et XXL 24. contendit, caput vltimum Euangelii non ab ipfo loanne, fed ab Ecclefia Ephe- fina additum efTe ^), refellunt Calouius, Noldiusque ad Ioannem, Elias du Pin tom. lI. pro- legom. Bibl. pag. 44. Huetius demonflratione Evangelica pag. 35 fq. et Io. Millius prolegom. in N. T. $. 249. pag. 29. ?) qui tamen pag. 3o. $. 256. locum lo. V. 4. de angelo, ad xo- λυμβήϑραν defcendente ***), ex Evangelio ad Hebraeos vel alio eiusmodi Apocrypho fcripto infertum effe, incerta prorfus fulpicione avguratur '*). Fffff 2 11) Quam. parum commoda fit haec noftri con- ie&tura, facile iudicsbit; qui Alogos iftos ex ipfa Epiphenii narratione Cerinthum Euangelii noftri auctorem dixiffe cogitauerit. Hinc enim fponte profe&o irtelliget, eos a Cerinthianis neceílario diuerfos cffe iudicandos. Multo accuratiora funt, quae de his Alogis difputauit 5. V. Storrius 1, /. £.24 /q. pag. 56 7}. qui. hie vtique cít conferen- dus. Keil. 12) Idem cum Grotio ftatuerunt Ger. Ioh. Vof- fius in. Zjerm. Euaug. J1L, 4:3. 5 Clericus in Bibl, vnia. tom. XII. pag. 437. inm Bibl. fe:eft. tom. XI. pag.387p. et in notis ad Hammond. in Io. X X, 29. Chr. Matth. Pfatfius de var. /ectt. N. T. cap. XI. $5.5. p. m. 178 /g. Moerlius in Scholiis philol. pag. 128. Semlerus in Zutrod. Polem. Baumgart. praemi//a, vol. I. pag. 62. ct in Paraphr. hui. Euangel. ad hoc Cap. atque nu- perrime Celeb. Henr. Eberh. Gcttl. Paulus in /Vo- vo Repertor. litter. bibl. et orient. tom. IT. pag. 527. et Memorabil. P. P. pag. 176 /qg. Praeter hos autem fuerunt etiam, qui loannem prin:o quidem in cap. XX. fcribendi finem facere vo- luille, deinde vero corum, quae practermifa fuerant, recordatum, vltimum Caput adieci(le defenderent, quam coniecturam praeter Gcr, Io. Voflium /. /. propofuit Rich. Simonius in Ob/er- vatt. Nouis fuper N. T. (Nouvelles Obfervalious fur le texte. et les Veyf. du N. T. Par. 1605.) pag. 123. vbi et alii quidam. commemoraniur, qui in eam inciderunt, quibus addi etiam potcft Guil. Worthingtonus, Anglus, qui Ioannem circa vitae fuac finem nouam Euangclii, a fe prius editi, recenfionem curaí(fe, eique cum bhiiloriam de adultera, tum boc vltimum Caput addidiffe (ta- tuit, de qua fententia cius cfr, BritLifch tlieolog. Omitto fuperflitiofos Euang:lii Ioannis Magaz. vol. III. part. 2. pag. 457 fq. Keil. Ef vero et tertia, eaque mihi probabilior, eorum fententia, qui cap. XXI. reliquam partem genui- nam, fed duo vltimos verficulog aliena manu ad- ditos effe cenfent. Beck. 13) Adde his Rich. Simonium in Zi/for. crit. N. T. lib. 1. cap. XIII. pag. 151. Verf. germ. Lom. 1. pag. 249. vbi Grotium, et in /Vov. Oó- fervatt. 1. 1. vbi Clericum confutat, Lampium-in Comment. ad h. 1. Yoh. Reinh, Rufium in Zarm, Kuangel. tom. 111 vol. 11. pag. 1546. ^d. Ofian- drum in Exerc. qua Authentia cap. XXI. in. Eu. Jo. pertr. Tubing. 1756. 4. Michaelem in Zrntrod. in libr. N. T. vol. I. 4. 164. p. 1170. lo. Gco. Frid. Papftium in Diff. de Zuthentia Capit. XXT. Joannis, Erlang. 1779. 4. et Io. Frid. Kraufium in indiciis Capit. vitimi Euangelii Joannis, Viteb. 1793. 4. qui libellus Ven. Paulo inprimis eft oppolitus, qui tamen ad eum nuper refpondit Momorab. LL. Kei. (t£) In. variis quidem avtiquis ille codicibus defideratur. | Vile Bernardi Lamy Concordiam Eu2ngel. tom. Il. pag 6:6 fj. ct Rich. Simonis di(f, de MSS. N. T. pag.69. Non tamen certuut hoc argumentum ftatim »s3&2s, quia veteres qui- d«m Ch'iftiani quandoque nonnulla e metu. prae- poftero fczndali in codicibus, quos publice lege- bant, omiferunt. — Vide, fi placet, quae de loco loh. VIII. t fq. vbi de adultera fermo, differui in codice Apocrypho N. Τὶ pag. 357 f4. 14) Non omnino tamen improbabilis redditur haec viri docti fufpicio, fi verum cít. quod (ἐς obfcruauit b. Michaelis Biblioth. ovieut. et exeg. vol. [1]. pag. 18 /q. lunc. verfum hebraice pri- mum aut chaldaice fcriptum st poft demum :a graecum. videri translatum , cogiteturque et hoe, o.uncim 48o 70. 177. «c. II. IOHANNIS EPISTOLAE TRES Vol. TII. p. 141} 142 loannis et primorum eius verborum abufus, de quibus Delrio disquif. Mag. lib: L cap. IV. qu. 54- et lib. VL. cap. IT. f:&t. 3. pag. 1021. Quamquam neque aliis euangeliis pepercit ma- le feriata hominum gregreegsyíar, vt fortes ^) ex iis lectae, et fufpenfione illorum vel lectione fitt incendia et vis auerruncari exiflimata morborum , furumque et aliorum maleficorum cri- mina prodi poffe credita, fatis demonflrant. — Nec [1] minor cultus euangeliorum codicibus exhibitus 555), qui litteris psc aureis et argenteis, ornati gemmis, in loco editiori et in tribunalibus repofiti, praelati in fupplicat ionibus, in procefliionibus follennibus: lecti a-re- gibus publice, pofita tantifper regis vefle ac perfona , fafpenfi de collo ^*^); adoratione "5, deofculatione ^) et obüignatione honorati, per eos iuratum " et innocentiae fides facta, il- lis ofteufis depofitae inimicitiae ^"), ordinandorum impofiti capitibus "^, a flantibus cum praelcgerentur auditi, et quod in Polonia iuffu Mitis regis, factum, flrictis velut in de- fen(ionis tefferam equitum aufcultantium gladiis. ^ Vtinam. vero a multis genuinum illud at- que vnicum cultus genus non negligatur, quod Chrifto auctore iubet facere poenitentiam et credere euangelio Marc. I. 15. - VII. Praeter Euangelium habemus etiam eiusdem Ioannis Epiflelas frer,'licet nomen fuum iis js praefixiffe neget Dionyfius Alex. apud Eufeb. VII. 25. Hift. De harum prima, qua nulla ardentior eft ad commendandam charitatem, nemo dubitauit quin Apoflo- li efTet, exceptis haereticis quibusdam, a quibus euangelium quoque refpui iam disi, vel qui omnes epiftolas catholicas, vt Marcion, reiecerunt. Eufebius HL 24. Hift, TOY δὲ lecws συγγραμμάτων πρὸς τῷ Εὐαγγελίῳ καὶ ἡ προτέρα τῶν Ἐπιτολὼῶν παρὸ τε τοῖς νῦν καὶ τοῖς ET. ᾿αἀοχιαίοις εναμφίλεκτος ὡμολόγη rej. Dionyfius Alex. apud eumdem VII. 25. pag. 275. συναδεσι μὲν γοὶρ οἰλλήλοις τὸ Εὐαγγέλιον καὶ ἡ Ἐπιξολὴ: ὁμοίως τε ἄρχονται. Chryfo- flomus homilia i in Matth. XXL. 23. edita a Cotelerio III. monument Ecclef. Graecae pag. 148. αὐτὸς inéivos ὁ κήρυξ ὁ ταῦτα κηρύξας (Io. XVIL 3.) αὐτὸς ἐν τῇ Ἐπιφολῇ τῇ ἑαυτῇ γρά- Qav, τῶν δὲ ἐκκλησιαζομένων ὃ 8 τῶν ἀποκρύφων μὲν ἡ πρώτη Ἐπ:)Ξ ολή. «cj τρίτην οἱ πατέρες ὠποκανονίζϑσιν. χὴν μέντοι Tre TY Ἐπιξολήν ἅπαντες emo] loce συμῷωνως ceQnvavro. Augullinus tractatu Vil. in banc Epift. Si nor diceremus , Deus dile&iio efl, [candalizaretur m iquig ex vobis, et dicert, quis dixit? — —— Nunc ecce ha- betis ,' fratres , Scripturas Dei, Canonica 9i ifla Epiflola, per omner gentes recitatur , orbis terrae au£fovitate tenetur , orbem terrarum ipfa aedificawit. “Ναὶ hic αὐ Spiritu [C] Dei, Τὴν vae δευτέραν ( -""-——-—":uexeemses MUSEI : Deus omnem narrationem iudaicum ingenium haud Frid. Cottae Diff. de Sortibus San&orum, in- obfcure prodere. Ceterum quanquam multi Cri- (ing. 1758. 4. Keil. y ticorum admodum dubitanter de authentia huius loci iudicarunt, nemo tamen, quantum mihi qui- dem coní(lat, pot Millium aperte eum profcri- bere aufus eft, praeter Seinlerum in Parap/r. ad h. l. Michaelem /. /. et fcriptorem ignotum in Beytrügen zur Befürder. des vernünft. Deuk. in der Relig. fafc..PI. pag. 22. Keil. ff) Ant, van Dalen de oraculis p?g. 315 fq. edit. 2. Obf. Hallenfes IV. 13. Fabric. Adde Io. Petr. Milleri, Vlmenfis quondam Gymn. Rectoris, Px. de fortibus biblicis, Vlmae , 1756. 4. et Io. £89) "Vade Io. Ciampinum part. I. Vett. monu- ment. Mufiu. cap. XVI. et Reu. Io. Andreae Schmi- dii trigam diff. Hiftorico- Theol. 3. de cultu Euan- geliorum, Ienae 1692. 8. hh?) Chryfoft. et Hieron. ad Matth. XXIII. d iii) Rich. Simon Obf. Nou. in N. T, pg. I2L kkk) Pagi ad A. C. 825. n. 23. 1) Niceph. Gregoras XI. 5... ' En mmi) Socrates VIL. 13. Hift, pag. 351. Δ, "nn) lac. Goar ad Eucholog. pag. 315. Μοὶ TIL. p 143 Lib.IV. c. VIL. ^5 IOHANNIS EPISTOLAE TRES Deus: dile&lio eft. Inm fi audet, fac contra Deum, et noli diligere fratrem tuum. Ne Soci- niani quidem, quod fciam, aliud profiteri aufi funt, quamquam illis hoc a Menochio et Cor- nelio a Lapide impingitur. loannem ἐν τῇ μείζον; Ἐπιφολῇ laudat Clemens Alex. II. Strom. pag. 389. agnofcens adeo alias quoque eius epiflolas breuiores, neque peculiarem titulum ad quos exarata fuerit fciens producere, quem Poflidius in Indiculo fcriptorum Auguflini, et Auguftinus IL. 59. quaefl. Euangel. et pfeudo- Hyginus Epifl. 1. p. 19o. 5) habent, Epijfo- Iam Toannir ad Parthos 555), 1. e. inquit Grotius, ad Judaeos P"), Chriftum rrofzf]os, qui nom fu» Romanorum, [ed fub Parthorum viuebont. imperio in locir tranr Eupkrstem, vbi ingens erat ludaeorum multitudo, vt Neardae, Nifibi , et aliis iu locis, Fffff 5 15) Alios eiusdem infcriptionis teftes comme: moratos vide avud Wolfium in Cur. phil. e£ crit. vol. Il". pag. 2.1.3. quibus addi debet, quod Mil- lius Proll, f. 1263. p. τότ. codicem laudat, in quo fecunda ctiam noftri epiftola fic infcribitur: Ἐπιτολὴ β΄ πρὸς lIzo3s , quodque in codice quo- dam bibliothecae Geneuen(is, tefte quidem Gries- bachio, noftrà epiftola non ad Parthos, fcd ad Sparthos potius infcribitur, quod tamen haud dubie ex priore illo ortum eft, De fenfu autem et fide huius inferiprionis admodum varice funt virorut doctorum fenten:iae./— Quos Grotius qui- dem, quem ea in re praciuit Guil, Eftius in Com- mni. im haoc epi(tolam, per Parthos intellectos velit, nofter ipfe ftatim exponit; fed hanc tamen fententiam parum fibi verifimilem videri, profi- tetur Lampius /. /. “δ. I. cap. V TT. 48.3. p.105. Alii vero, vt Pritius narrat! /nirod. in N. T. cap. TII. 9-2. pag. oz. per Parthos pios po- tius exules! fignificari ftetuerunt, ^ Fidem autem huius infcriptionis vnus fere, quantum mihi qui- dem conítat, Groti.s agnouit, ceteri autem omnes eam vno ore falfam effe defendunt, cum a nullo feriptore grazro hoc nomine citetur, (nam quod Athanaíius a quibusdam in hanc rem laudatur, id vanum eífe docct Semlerus loco mox commemo- rando,) nec in vllo graeco «codice haee infcriptio reperiatur, nec ante Auguflinum vllus PP. lati- norum hoc nomine vfus fit,' neque ipfe etiam Auguftinus aliis in locis, quibus hanc eandem epiftolam excitat, hoc nomine vtatur; fitque omnino perquam dubium, Ioannem in Parthia fuiffe, do&trinamque-chriftianam, vt vulgo tra- ditur, ibi docuiffe, aut'cum huius prouinciae in- colis; quicquam rei habuiffe. ^ Hinc vel hanc omnem irncriptionem inani coniectura fictam iu- dicarunt, vel Auguftini locum corruptum effe ftatuerunt, jamque Serrarius quidem Parthis Pathimios , h. e, Pathmi infulae incolas fubftitui Saltem verifimilius hoc eft, quam voluit, Whiftonus vero πρὸς II«g35sc, ad virgi- nes, fcl. ecclefias,, h. e, nulla haerefi corruptas; eam fcriptam fuiffe defendit, Semlerus denique in Introd. Polen. Baumgart, praemif/a , vol. 1, pag. 78. pro: ad Parthos in loco Auguftini ada- pertius legendum ftatuit. Michaelis autem hanc infcriptionem /. /. 4. 2ór. pag. 1519. inde ortam iudicat, quod Ioannes in hac epiftola faepe vta- tur vocabulis, ex Perfarum philofophia. repetitis, Qus, σκοτία et fimilibus. — Quicquid. fit, faltem quemiibet facile putem cffe conceffurum, ad cer- tos quosdain homines hanc cpiftolam, vel, vt rectius potius dicendum ftatuunt. Michaclis. et Storrius, librum firiptum effe iudicandum, fi vel maxime, quinam ii fuerint, nunquam pote- rit certius conftitui, Id enim omnis argumenti eius ratio poftulat, cum ct de falfis do&oribus dicatur, qui ecclefiam perturbent, quos non - credibile eft,. vbique locorum exftitiffe, et fub finem ctiam le&ores moneantur, vt fibi ab ido- lolatria caueant. Quare non videtur quis a vero magnopere deflexurus, fi Afiae minoris, in. qua Ioannem magnam vitae fuae partem tranfegiíTe conítat, coetibus quibusdam eam deflinatam fuiffe defenderit, Neque enim huic fententiae obftare exiftimem , quod eam iam ab Ovigenis in- de temporibus inter καϑολέκας epjflolas relatam fuiffe legimus, cum et alias epiftolas certis cocti- bus aut hominibus deftinatas, nimirum Petrinas itemque fecundam et tertiam noftri fcriptoris, inter casdem recéptas fuiffe conítet, quicquid etiam de origine et fenfu huius catholicorum epiftolarum nominis ftatuatur; quod non eft huius loci accuratius examinare, Keil. 000) Vide Francifcum Combefi(. tom, I. auctar, nouiff. bibl. Patrum pag. 485. ppp) Confer Io. Braunii V. C. librum I, (εἰς, facrorum cap. 14. τὰ DMXPEOEPEU IOHANNIS EPISTOLAE TRES Vol. VT. y. 143 quam quod Lightfootus Hor. Talmud. in 1 Cor. I, 14. eam a Ioanne fufpicatus eft ad Corin. thio: dire&am effe 7). quod nemo veterum fcripfit. De tempore nihil certi reperi anno- tàtum, nifi quod coniectura plerorumque e(t, ab aetate prouecto fcriptam effe '*) et Doceta- rum 171) errores in illa perflringi ^). Locum celeberrimum V, 7. de tribus in coelo tefti- 14) Caufam conie&urae fuae hanc habuit, quod Caium, cui tertia noftri epiftola inícripta eft, eundem iudicauit cum Caio illo Corinthiaco, qui in illo rep. ad Cor. loco commemoratur; idco- que in illa epiftola, quam loannes vf. o. epitt ut. ecclefiae, in qua verf»batur Caius, fe fcriptiffe dicit, hanc primam cocgitandam efle ftatuit; in quo illud faltem cum aliis commune habet, quod vtramque epiflolam eodem tempore a noftro fcriptam et editam fuiffe iudicauit. Idem enim de omnibus noflri epittolis defenderunt Gotth. 'Traug. Zachariae in raf. Paraphrafi earum p:aemiffa, et S, V. Storrius in libro facpius iam laudato, pag. 406 /q. Keil. 17) Sunt tamen etiam, qui maturius eam fcri- ptam exiftiment, v. c. Grotius, Hammondus et alii, de quo confulendi funt, qui varias inter- pretum hac de re Íícntentias latius expotuerunt, Lampius nimirum /, /. |. Z. cop. V1L. δ. 4. p 106. et Wolfius in Cur. pli. et critic. vol. 1//. p. 243- Neque vero mirum cft, varias effe hac de rc fententias, cum- antiquitatis teftimoniis, quibus quidem folis ea conftitui poteft, hic pro: fus de- ftituamur. Hinc nec illud inter viros doctos con- venit, vtrum ante vel poít Hierofolymorum fata fcripta fit iudicanda, aliis quidem hoc, aliis il- lud defendentibus. In hac tamen re mihi quidem tutiorem fententiam amplexi videntur ii, qui an- te illud excidium cam fcriptam effe exiftimant, «um neque aperta illius calamitatis mentio, ne- que obfcura eius fignificatio, qua eam » fi ferius Ícripta fuiffet, vix puto carituram fuifle, in ea reperiatur. Similiter et illud ambigitur, vtrum ante vel poft Evangelium noflri fcripta fuerit, quippe et hic in duas, vt ex Wolfio videre licet, partes plerisque difcedentibus. — Medius tamen inter eos cft Bayerus, quem Wolfius /. /. vtrum- que librum fimul editum docet ftatuiffe, cui ad- dendus nunc eft S. V. Storrius, qui 4. 4. p. 384- id ipfum defendit, quanquam in eo a Bayero dis- cedit, quod non dedicationis loco epiftolam no- fram Euangelio praemiífam ftatuit, quae illius fuit fententia, fed eius potius adpendicem, aut partem fecundam habendam cfle defendit. Kei. 444) Pctau. lib, L de incarnat. cap. 4. bus 18) Fuit quidem baec plerorumque olim fen- tentia, vt Docetas Ioannem hac epiftola oppugna- re voluiffe defenderent, fed his tamen Cerin- | thianos etiam plerumque iunxerunt, et vtrosque a Ioanne erroris argui exiftumarunt. La certe ftatuerent Camp. Vitringa Obferu. Sacr. lio. P. cap. XX. pag. 155. Io. Frinc. Buddeus in Eccief. apofl. cap. L/. δ. 5. p. 440 /q. et f. 7. p. 550 Jq. itemque Ioach. Oporinus in Differt. fic infcripta Johauuis Ap. Paraenefis ad primos. Chriflianos de conflanter tenenda communione cum pa£re ac filio eius- I. C. nodis interpretum liberata et luci vere innatae fuae veftituta. (Goetting. 174r. 4.) pag. 6/q. Solum tamen Cerinthum hac in re commemorat Zacharise /. /. Alii vero his Gnofti- cos omnino fubftituerunt, quorum in numero ponendus eft v. c. Millius in ProJl. IN. T. $.129. p. 18. et inprimis Michaclis £L Δ, δι 262. p. 152r. Horum vero fententiam. commodis argumentis oppugnauit S, V. Loefflerus in Diff. qua Zoanuis Eyiflo'a 1. Guoflicos inprimis impugnari negat, Trai. ad Piadr.:784. 4. lpfe vero in omni epiftola nou nifi de Iudaeis, qui, relictis patriis erroribus ad Chriftianorum facra tranfierant, co- gitandum efle cenfet, atque his omnia, quae de illis hominibus, quibus oppefita eft, epiftola, in ea dicuntur, commode pofle accommodari; per fingula eundo oftendere ftudet; eiusdemque fen- tentiae effe etiam videtur 5. V. Knappius in Prol, in locum 1 ἴο. E, 6 — xz. (Hal. 1792. 4.) pag. 5. Ego vero, fi et mihi, quid bac de re videatur, dicendum fit, et hice de iisdem Ioannis Baptiftae ' fe&atoribus, lefu Nazareno dignitatem Meflia- nam dencgantibus, cogitandum effe exiftimem, qui- bus fupra dixi Euangelium noftri fuiffe oppoti- tum, cum eorum, qui hic taxastur, ercor difer- te in eo ponatur, (lf, 22.) quod Iefum verum Mefliam efle negent,-(ex quo loco mibi quidem is, qui cap. IV, 3. occurrit, huicque aperte eft párallelus, vnice videtur explicandus effej) oc- curratque praeterca et alius locus, (cap. V, 6.) quo, yt fcite obferuauit Cl. Barkey /. (upra /aud. Ioannes Baptifta haud obícure peti videatur. Idem defendit etiam Sterrius /. /. quanquam is, vt fu- pra in difputatione dz. Euangelio nofiri iam ad- monui, Vcl ΤΙ: p. 143 IOHANNIS EPISTOLAE TRES ζι ΠΡ ΡΠ. 183 bus "") quem vel interpolare quosdam νοὶ toilere aufos codicum varietas demonftrat 5), tanto minus mirabimur, quod Socrates etiam VII. 32. Hifl. de loco altero ?**) IV. 3. huius Η x B c ΄ - QE Ὁ , 7 epiítolae differens notat ^"), quod οἱ πώλαι égumves αὐτὸ T2rTo ἐπεσημήναντο, ὡς τινες ^ Ὁ ' 3! L ὅεν δωδιεργήσαντες τὴν ἐπιΞολὴν.»" Aver ἀπὸ TB 9ε8 τὸν ἄγθρωπον ϑέλοντες. In tantum ncmque ex Deo non funt, ví quidam eorum, qui prauo dogmate ad 1 Ioann. IV, 3. Et Beda fzparare volebant ab hominis difpru[ationz diuiuitstem Chrifli, hunc quoque verficulum ex hac epiftola eraferint , ne fcilicet per. au&boritatem B. Joannis comuinceretur error eorum. Enpiflola fecunda fcripta eft ad quandam Babyloniam, Efíoffam nomine, vt legas ΕΣ P Fi , N in adumbrationibus ad hanc epiflolam, quae feruntur fub nomine Clementis Alexandrini ?). Nomen enim proprium foeminae effc Electam, recte obfernarunt viri doclifimi ^), perinde monui, Cerinthianos quoque a noftro fimul fpe- €rari contendit. , Verum de huius fententiae veri- tate mihi quidem nondum potuit. perfuaderi, quanquam multum in ca afferenda virum Ven. operae pofuifle intcllexerim. Δ εἶ]. rir) Huius loci yindicias fingulari libro nuper edidit Rcu; Frid, Evpeftus Ketnerus. Lipf, :696. 4. Ad eundem locum vide et mirare induftriam cJa- riflimi Millii..... 19). [τὰ noflro quidem pro ea, quae tum erat critcac facrae ratio, fuo quodam iure hac de rc licuit iudicaze; at neflris temporibus nemo facile, nifi criticac rci plane ignarus, reperiatur, qui, quas partes amplectendas cfle exiftimet, dubius etiamnum haereat, cum, praeter Rich. Simonii, (in Hiffor. crit. libr, ΟΝ. T. vol. T. pag.346 /q. verf.-germz) Thom, Emlyni, (qui ἀνωνύρως cdidit librum, fic infcriptum: 27 fu inquiry into ihe original autlorihy of that text 1 fo. [/, 7. Lond. 1715. εἰ ibid. 1717. 8. auctius repetitum,) et b. Michaelis, (in /ntrod. in libr. N. T. vol. IT. 4.263. pag. 153r /q.) ftudia, partim a recen- tilfimis variarum 'N. T. lectionum collectoribus, Wrttftenio, Griesbachio et Matthaei, partim et- iam a b. Semlero in to/. 7. der Aifforifchen und kritifchen Sammluugen liber die fogenaunten De- ieisfiellen in der. Dogmat. Hal. 1764. δ. (atis iam fit oftenfum, critico quidem argumento hu- ius loci auctoritatem amplius defendi non poffe: vnde ncc b. Fr. Ant. Knittelii αὐϑεντίας huius lo- εἰ vindicandae. conatus, (in JVeuen Aviticken liber den berühmten Spruch 1 Jo. P, 7. Brunfiw. 1785. 4.) hoc iudicium potuerunt immutare. ^ Neque vero eandem internis argumentis fceliciori cum fucceffu defendi pofle, ipfe, qui id nuper ten- tauerat, Ill. Guil. Fr. Hezelius, tandem agnouit, a Griesbachio quippe ea de re admonitus, Conf. Jan&ae. vt Eius Sehriftfor/cher,. vol. IT. part, II. etl IT. ' Keil. 555) Ad hune locum conferendus Tho. Iti- gius cap. X. de haerefiarchis pag. 185 fq. et Rich. Simon. I. Hift, Critic. pag. 357. [verf. germ, peg. 68o.] 20) At pafum certam huius fcriptoris atque re- liquorum, qui idem tradunt, Fulbérti nimirum Curnot. atque Hincmeri et, quem nofter addit, Bedae, hac in re fidem effe, monuit iam Buddeus in. Znflitit. Thtol. dogm. iib. IF. cap. 3. f. 44» pag. 880. cui affentitur etiam Semlerus in not, ad Rich. Simonii locum, a noftro laudatum. Con- ferenda inprimis hic eft b, Frid, Andr, Strothií Diff. de vera lettione loci diffcilioris x Io. 1I, 3. Hol. 1770. 4. Keil. 21) Cum paulo obfcurior fit huius fcriptoris locus, lubet ipfa eius verba adfcribere, Habent autem apud Calliodorium fic: Secunda. epifioia, quat. ad virgines foripta efl, [onplicifima eft. Scripta vero eff ad quandam Babyloniam , no- mine Ele£amy, fignificat vero elettionem ecclfiae In quibus verbis fcriptorem locum 1 Petr. V, t3. in animo habuifle, vix dubitem: quid vero fibi velit illud, quod cum ad virgines, tum ad Ele&am quandam cpiftolam fcriptaus dicit, doctioribus diiudicandum relinquo. Ázi/. itt) Grotius ad Epift. 2. Ioannis et Colomefii pag.62. Obf Saer. [Eodem modo hac de re fta- tuerunt etiam Iac. Capellus ad /j. /, Pricaeus, Du- pinus Proleg. de la Bible 12, 2. pag. 64. 'Tillee montis Merior. hiflor. Ecclef. tom. [. pag. 1093. edit. Bruxell. et Wetflenius N. 7: tom. /7. pag. 729. Miror autem, hanc fententiam noftro pro- beri potuiffe, cum non contemnenda, wt equi- dsm arbitror, argumenta a multis iam fint in medium allita, quae cam prorfus repudiandim cile 484 ΤΡ ΡΠ. ἸΟΗΔΝΝΙΒ EPISTOLAE TRES Vol. Π. p.144. vt ἔκλεκτος [IP] viri nomen eft apud Herodian. lib. I. et To. Tzetzan Chil. VI. hift. 55. Eandem loannes Κυρίων vocat, quemadmodum Latini foeminas honeflas vocabant domigas fiue doiaas ^^) et Nazianzenus epifl. IV. Κυρίῳ τῇ μῆτοί ""). Hanc epiflolam diferte Ioauni, Domini difcipulo, tribuit Irenaeus lib. l. cap. τό, et lib. IIl. cap. 18. — Citant "Tertullianus, Cyprianus etc. ^3) Epiflola tertia ad Ca'win """), quem Ioannes οὐγαπηήτον vocat, et Beda, pfeudo- Dexter atque alii eundem putant efle oum iilo, de quo Rom. XVI, 23. et 1 Cor. I, 14. aut qui effe oftendant. Primum ehim (i vocabulum ἐκλεκτῇῆς vim proprii nominis haberet, alterum τ|- lud κυρέχ neceffaric per dominain reddendum ef- fet: tum vero, vt recte vidit Michaelis /. 7... 272. }αδ. 1565. nomini ἐκλεκτὴ omnino fuiffet pracpo- nendum. Deinde vero, quod maiorem adhuc vim puto habere, adparet etiam ex v, 13. in vo- cabu!o ἐκλεκτῆς non effe de proprio nomine cogi- tandum, cum ibi etiam foror huius mulieris, ad quam fcribit loannes , eodem nomine appelletur, neque profecto credibile (it, duas fororcs idem nomen habuiífes vt taceam, Iosnn-m, fi hoc pro- prium mulieris nomen fuiffet, fcripturüm potius fuiffe fie: τῆς ἀδελφῆς σα Ἔκλεκτῆς, vel τὸ τέχνα Ἐχλεκτῆς, τῆς ἀδελφῆς ex. Keil] Quanquám alii nomen proprium fupprimi exiftimant, atque ἐκλεκτὴν vocari hanc quocunque alioqui nomine foeminam, vti Rufus ἐκλεκτὸς ἐν Κυρίῳ Rom. XVI, t3. ta Chriftophorus Henricus Ritmeier in dia- triba de Ele&a Domina. Helmft. 1705. 4, Fabric. Eft haec iam multorum Interpretum fententia, cui nihil etiam magnopere videtur obftare, nifi hoc vnum , quod paulo infolentius videatur, pro- prium mulieris nomen a loanne penitus fuitle omiffum. Keil. 22) Quanquam haec vocabuli huius explicatio commode poteft aduntti, funt tamen etiam, qui in hac potius voce proprium mulieris nomen agnofeunt, eamque Cyriam dictam fuiffe deten- dunt; quam fententiam inter recentiores primus ftudiofius paullo exornauit Heumannus in Poeciles tom. 1[. pag. 422. cui acceffit deinde Bengelius in Gnomone pag. 1192. Poft hunc autem ean- dem denuo aífferere ftuduit Chr. Aug. Krigelius, fcholae "Thomanae apud. nos Collega meritiffi- mus, in Comment. de Κυρίῳ Joannis, Lipf. 1758. 4. in qua hanc mulierem non modo proprio no- sine Cyriam dictam fuiffe defendit, fed natione etiam Graecam , conditione diuitem et muneris dignitate Afianae eclefiae Diaconiffam fuiffe con- tendit. Praeter hos vero cadem fententia probata : UA PET etiam fuit b, Zachariae /, /. Io, Bened. Carpzouio in Epiflolarum catholic. Septenario, (Hal. 1790. 8.) pP. 185. et nuperrime Ven. Storrio /. J. p. 406. Et commendatur fane haec fententia, praeter alia argumenta, hoc maxime, quod vf. 5. eandem vo- cem in muliere hac compellanda repetiit Ioannes. Veterum autem quorundam fententiam, recentio- rum ctiam nonnullis, e. c. Calouio, Hammondo, Whiftono, Serrario et inprimis Mich. Mauduitio probatam, quae vtramque vocem non de mulie- re quadam , fed de ecclefia vel eniuer(a,. ve! par- ticulari, vult intelligi, vix commeinorandam, nedum ref.tandam putauerim, cum ab omni ve- ri fpecie longiffime abhorreat. Et tamen non multum ab ea abeft b. Michaelis, cum ἡ. /. pag. 1566. fufpicetur, omiffam forfitan effe vocem ἐκκλησία, infcriptamque epiftalam ecclefise cui- dam, quae die Domini conuenire confueuerit. Sed hane fententiam parum verifimilem eífe, fuo iam iure monuit b. Zachariae 7. /. Keil. uuu) Alia exempla vide apud Rittershuf. ad Plin. lib. X, Epift. et ad Saluian. pag. $2. Zimmer- mannum pag. 8:5. florileg- et Cotelerium ad Pa- tres Àpecftolicos pag. 75. 23) id qua fide fcripf-rit nofter, fe videre ne- gat Chr. Fr. Schmidius in Hifioria et l'indicat.. Cauoü. Κ΄. Nque T. lib. IT. part. 11. fel. 1, c. IP. 4. 214. pag. 571. dicitque, fibi in vtriusque. viri fcriptis. ne. verbulum quidem. occurriffe, quod huc pertineat, in q^o tamen aperte humani ali- quid paffus eft. — Etenim "Tertullianus quidem v. 7. noftrae Epiftolae aliquoties mentionem facit, nimirum adu. Marc. lib. //. cap. 16. de praejzript. haer. cap. 33. de carne Chr. cap. 24... Quod au- tem Cyprianum attinet, haud dubie nofter eun- dem locum ex Concil. Carthag. Opp. p. ":. 242. vbi v. το, epiftolae noftrae laudatur, in animo habuit, quem ipfe Sehmidius commemorat. Keil. vvv) Confer Io. Henr. Heideggeri Enchiridion Biblicum ILL 27. et Io. Braunii fclecta facra p. 11. VolIIL p.131 P145 IOHANNIS EPISTOLAE TRES Db IP LL... 785 in Actis XIX, 29. XX, 4. ^?) - Quanquam vero vf. 4. τέκνον a Toanne adpellatur, non neceffe eft ideo, a Ioanne fuiffe e gentibus conuerfum 55). — Quod fi fuiffet, eius quoque in iam dictis locis mentio fieri potuit, baud obflante aetate, quae de his pariter epiflolis haud efl explo- rata, vtut Ephefo fcriptas et poft primam plerique exiflimant. — Ex hac prolaturus nonnihil Hierouymus epifl. LXXXV. Claugat, inquit, fuba Exangelica, filius tonitru, quem lefus amauit plurimum, Presbyter Electae Dominae, ΑΖ im ada Eriflola: Pre:byter Caio clarifli- mo, Quare, omiffo Apoftoli titulo, Presbyterum fe appellet Ioannes, ad fecundae epiflolae initum multis difputatum eft ab Oecumenio ^^). - 2 Hanc vtramque Epiflolam Ioanni Euangcliftae vindicat neclarei fimilitudo fermonis ?"), et iampridem adfcribunt Canones Apoflolis tribut, Canones Laodiceni **) et Carthag. Chry- foflomus ??), tefle etiam Suida in Ιωαννης. Athauafius iunior in Íynopfi, et qui in eas fcri- - plere Beda et Oecumenius et alii iuniores infini, ex quibus Anonymus '""") quidam Grae- cus, cuius hi funt verfus: ἜἘπιςολὴν Ἰάκωβος μίαν πλέκα, Δισταὰς ὁ Πέτρος ταύτας ὑφαίνα πάλιν, ὋὉ ϑεολόγος βροντᾷ τρᾶς ᾿Ιωρῤννης, Καὶ μίαν αὖϑις συντίϑησιν "Isus, Ἕπτα πέλεσι Καϑολικα) σύμπασαι. : Θεολογικὴ δ᾽ esposo Aes πάλιν Σφραγὶς πέφυκε τῆςδε τῆς βίβλε πάσης, [P] Dubius haeret Origenes apud Eufeb. VI. 27. Hifl. pag. 227. καταλέλοιπε δὲ καὶ ἐπιφολὴν πάνυ ὀλίγων φίχων. ἔτω δὲ καὶ δευτέραν καὶ τοίτην. Idem Eufebius III. 25. καὶ ἡ ὀνομό- ζομένη δευτέρα καὶ τρίτη loxvvs, erre τῇ Εὐαγγελιτῷ τυγχανδσαι érre καὶ ἑτέρε ὁμω- γύμξ ἐκείνῳ. lllius fcilicet Ioannis présbyteri ??) eadem aetate clari, de quo Papias apud 24) Alii tamen aliter etiam ftatuunt, quorum fententias vide apud Lampium /./. /ib. 1. cap. 7.11. $.12. pag. 112. et Wolfium in Cur. phil. vol. I. pag. 331. Keil. 25) Vt nimirum ftatuerunt Heideggerus loco, a noftro inodo commemorato, not. vvv. et Lampius 41. Keil. 26) De eadem re varia etiam quaefiuerunt et difputarunt recentiores, quac cognofci poffunt ex Wolfio {. 1. pag. 332. Praeterea vero confuli etiam debet Heumanni peculiaris Differt, in hanc -epiftolam , quae primum prodiit Goett. 1742. 4. : poft autem repetita eft. in Ei. /Voua Sylloge Di/- Jertatt. P, 1. Diff. P III. pag. 276 fq. Keil. $7) Dc his fermonis Ioannei quafi criteriis plu- ribus expofuit Flacius in Claue Script. S. P. 11. p. 503 /q. Glaffius in Phil. S. lib. I. tr. II. S. II. p?g.338. edit. Budd. et Moldenhauerus in 7n£ro- dutt. in libr. Canon. P. [I. S. 11. cap, If, membr. Fol. IF. Eufeb. IV. pag.356. Ad tertiam vero nominatim epi- ftolam haec criteria tranftulit Chrift. Gottw, Wabftius in Diff, de Diotrephe, fub Praefidio Io. Chr Stemleri defenfa, Lip/. 1758. 4. J. 10. p. 15. Keil. 28) De canone Laodiceno vid, quae poft nota- buntur ad $. fequent.. Keil. 29) De huius teftimonio conferendus inprimis eft Scbmidius in. Z/Ior. et Pindic. Can. lib. 11. part. 1. Je&, I. f. 173. pag 415. Keil. τὐτο 1) Apud Allatium diff. I. de libris Ecclefia- fticis Graecorum pag. 48. 30) Hic vero Ioannes presbyter, ab Apoftolo diuerfus, non immerito, vt videtur, fufpe&tus eft Clerico in Hiflor. ecclej. duorum primor. ὦ C. N. feculorum , ad A. C, 92. pag. 507. Semlero ad Simonii hiftor. critic. N. 7. vol. I. pag. 341. verf. gexm, εἰ Schmidio /. /. pag. 57r. not. 64. Vindicias tamen cius nuper fufcepit S. V. Carp- G g££8g zouius k Li5. 1. c.V'II. IOHANNIS APOCALYPSIS Vol. ΠῚ. p. r$ 146 186 Eufeb. III. 39. et Dionyfius Alex, apud eumdem VII.'25. vbi et Ioannis, cognomento Marci, mentio, quem a Ioanne presbytero Ephefino ***) diflinguit, haud alienus alioqui ab eorum. fententia, qui tres Epi(lolas Ioanni Euangceliflae tribuunt. Hieronymus cap. IX. de S. E. Ruiquae autem. duae Epiflolae Ioannis ***) presbyteri afferuntur, cuius οὐ hodie alterum Με. pulchrum apud. Ephefum efliuditur. Cofmas Indopleuftes VII. pag. 4.292, ἢ) σιωπῶμεν; à ὅτι τὰς καϑολικοὶς ἀνέκοϑεν ἡ ἐχκλησίω eu "βαλλομένας, ἔχε:, καὶ πάντες δὲ οἱ ὑπομνή- ματίσαντες τας Θείοις M dd ὃτε ἐς αὐτῶν λόγον ἐποιήσατο τῶν Kad oy, "AAA καὶ οἱ κανονίσαντες τοῖς ἐνδιαϑέτος βίβλες τῆς Seis γραφῆς, πάντες ὡς ὠμφιβόλες αὐτὸς ἔϑηκαν. Ae ys δὴ PLA ἢ AeydEvay ἐπίσκοπος. D ἐπίσημος ΚΑῚ λαμπρ βιε. μετ ὃ πολὺ τῶν ᾿Αποφόλων γενόμενος. Καὶ Εὐσέί(βιος ὁ ο Παμφίλε, Kl ᾿Αϑανάσιος ὁ ᾿Αλεξανδρείας ἐπίσκοπος , καὶ ᾿λμφιλόχιος ἐπίσκοπος ψενέμενος T8 "IRtovia , Φίλος καὶ κοινωνιμὸς TE μακωρίξ BaciAete s Kod αὐτὸς ἐν τοῖς “οὺς Σέλευκον αὐτῷ γραφέσιν ἰάμβοις ἐμφιβαλλομένας αὐτοὶς ΤΕ σεν Ὁμοίως καὶ Σευηριαινὸς ὃ Γαβάλων εἰς τὸν κατῷ Ἴ- δαίων λόγον. αὐτοὺς απτεκήρυξεν. Οὐ yag τῶν "Aves EA φαεὶν αὐτοὺς οἱ πλεῖδς, GA ἑτέρων τινῶν πρεσίβυπέρων οἰφελεσέξο ὧν. Ὅϑεν ὃ Πωμφίλϑ εἰς τὴν ἐκκλησιοφικῆν αὐτῷ σοφίαν Abyer, ὅτι ἐν Ἐφέσῳ δύο μνήματα εἰσιν, ἕν Ἰωοαννϑ τὸ Εὐαγγελιπ. καὶ ἕν ἑτέρξ Ἰῳάννε πρεσβυτέρΒ τὸ γράψαντος τας δύο ἘπιΞολὸς τῶν καϑολικῶν. τὴν δευτέραν καὶ τὴν τρίτην — e E un y«e χὴν πρώτην Ires καὶ τὴν πρώτην Ἰωαννε 8 λέγε; αὐτὸς καὶ Eienvouos emo τῶν ᾿Αποςόλων, ὃ ἕτεροι δὲ ὅτε αὐτοὺς λέγεσιν eet τῶν ᾿Αποςόλων ὠλλὰ τῶν πρεσβυτέρων. Πρώτη, ye καὶ δευτέρα καὶ τρίτη Ἰωαννξ γέγραπται» ὡς δῆλον ἑ ἑνὸς προσώπε etyot τας τρεῖς. Ἕτεροι, δὲ καὶ τὴν Ἰακωβε σὺν ταὶς δυσὶ ταύταις δέχονται. Ἐτε- gos δὲ πόσας ϑέχοντοι. Παροὶ Σύροις δὲ εἰ μὴ wj τρεῖς μόναι αἱ προγεγρωμμένοη 8X, &ugi- CXOYTO4. λέγω δὴ Ἰαάκωβε, Πέτρο καὶ Ἰωάννθ. Sane in antiquis codicibus et primis edi- tionibus verfionis Syriacae N. 'T. epiftola fecunda et tertia Ioannis et poflerior Petri, et Iudae illa etiamnum defideratur 2). VIII. Denique exflat inter libros facros, eiusdem Ioannis [IP] Euangeliflae , ita enim perfuaft fumus, Zpocelipfir ?**), quam, poftquam Romae in oleum igneum demerfus nihil paífus ^) atque viver in infulam relegatus eft, in exfilio 2, in infula Aegaci maris, Patmo ^), vidiffe zouius in Septenario epiftcl. cathol. pag. 183 JN. KeiL xxx) Non diftingzuendum effe fufpicatur clar. Dodwellus ad Irenaeum pag. to. ytyy) Probata haec fententia etiam Bucero, Gro- tio et paucis quibusdaui aliis. 31) Ad hunc vero locum, in quo plura parum recte traduntur, conferenda, qua emonuerunt Mon- tefalconius in Praef. tap. V. 5.10. Lampius / 1. lio. I. cap. 1. 5-7. p. 107 fq. not. i. et inpri- dis Schmidius /. a lib. 4I. part. 1]. feit 1... IF. J. 214. p. 573 /q.. Keil. 52). Hac de re legenda, quae fcripfit Vn: Haf- fencamp in: Znmerkungen über die lezten. Pa- ragraphen des Herrn Hofr, Michaelis Eiuleit. in die Schriften des N. B. (Marb. 1767. $2) 4.9. pag. 63 /qq. Keil. zzz) De vocabulo &moxeAvjsws et duodecim Apocalypfibus Apocryphis vide fi placet quae fcri- pi in codice Apocrypho N. T. p. 935 fq. Fabric. De priore adi etiam Wolfium in Cur; plül. tom. IF. pag. 430. Keil. 4) Tertull. de prae(cript. cap..36. atque ex eo Hieron. lib. I. contra Iouinian. cap. 14. Pfeudo-- Prochorus, Pfeudo- Abdias etc. Fabric, De hu- ius narrationis fide legenda inprimis funt, quae poft plures alios fcripferunt Moshemius Dif . Jertatt. ad. H. E. pertinent, vol. T. pag. 497 — 546. et Heumannus in AZib/ Brem. tom, [1]. ps 11. p. 316. et tom. IV. fac. V. p. 935. Keil. —S ΗΝ Vol. IIT. p. 146 .JOHANNIS APOCALYPSIS Lib.1P.c. Vi 782 vidiffe fe et ad. feptem Afiae ecclefias 4) fcripfiffe, auctor ipfe teflatur. De tempore diuerfa tradunt veteres. Nam Epiphanius LI. 55. fub Claudio (Nerone) hoc factum affirinat 22s vt adeo ante euerfum templum Hierofolymitanum *) fcriptus liber fit, quod fuadent quoque Ggggg 3 b) Maimonidem et alios Iudaeos, qui negant, Prophetiam locum habere in exfule, confutat Io. d'Efpagne in examine XVIL. pronuntiatorum Iu- daicorum pag. 12 4. C) Apoc. L. 9. Ἐγὼ Ἰωάννης ὁ καὶ ἀδελφὸς ὑμῶν καὶ συγκοινωνὸς ἐν τῇ ϑλίψα xj ἐν τῇ βασιλέᾳ καὶ ὑποριονῇ Lyck Xp ἐγενόμην ἐν τῇ νήσῳ τῇ xxrwiag Ylarue διὰ τὸν λόγον τῇ OE καὶ d τὴν μαρτυρίαν "Duns Χριτξ, Ἐχ hoc loco. non certo conftat, fcri- ptam etiam Apocalypfin in Patmo; quod tradit Abdias et Dorotheus. Imo non amplius in iila fuiffe cum fcriberet Ioannes, coniicias e verbo ἐγενόμην. — Ephefi-forte fcripferit. d) Confer Chriftoph. Cellarii τῷ μακαρίτα Exer- citetionem de íeptem Ecclefiis Afiae et exfilio Io- annis Apoftoli. Halae Magdeburg. 1701. [recu- fam illam partim in Differtatt. huius viri acade- micar. Sylloge, a lo. Ge. Walchio edita, Lipf. 1712. 8. partim in The/aur. difput. Hafaeano, tom. 1I. pag. 1033 Et de praefenti ftatu feptem ilarum Ecclefiarum librum fingularem "Thomae Smithi. V. C. Fabric. Praeterea vcro de his ec- clefiis confulendum etiam eft Fcrd, Stofchii Sym- tagma Diff;rtationum fepiem de nominibus toti- dem vrbium Zifiae, ad quas D. Iohannes in Apo- calypfi Filii Dei epifiolas direxit. | Guelpherb. 1757. 8. De conatibus vero eorum, qui haec vrbium nomina aeque ac epi(tolas, ad eas (criptas, non proprie, fed myftice, intelligenias effe fta- tuerunt, legendus inprimis eft Herm. Witfii lib. de jenfu LP at imis Apocalypticarum , Franeq. 1678. 12. feparatim primum editus, poft vero Mijcellaneis eius facris , tom. I. lib. I11. p.633q. infertus. Ab his tamen feiuncta c(t Harenbergii fententia, in Connentar. ad Zpocalyp. p. 318. propofita, qua has feptem ecclefias non in Afiae ciuitatibus, fed Hierofolymis potius in fynagogis Chriftianorum, ex illis regionibus profcctorum, quaerendas effe ftatuit, quamque vt praciuerag ei Harduinus, ita poft ipíum amplexus etiam εἰ Heringius in libr. infra laudando, pag. 124 /qq. Keil. 33) Nofter igitur per Claudium, ab Epiphanio commemoratum, Neronem putat defignari, quem quippe noue:at in nummis ct ipfum Claudium adpellari, Sed an recte id fibi perfuafcrit, equi- loca dem non dixerim, cum Epiphanius Neroni qui- dem nufpiam Claudii nomen tribuat, adpareat- que etiam ex libro de ponderib. et menfur. p. 16g. Claudium cum Nerone neutiquam fuiffe ab eo commixtum, ΚΕ, €) Haec fententia probatur Hentenio*praef. ad Aretham in Apoc. Hugoni Grotio ad Apocalypf. Ι, 9. et de Antichrifto, tom. III. Opp. pag. 492. 499. Hammondo, Peganio ad Apo.alypíin p. 40. Ligthfooto tom. I. Opp. p. 799. tom. II. p. ri8 fq, ct 565. loanni Lomeiero dier. genial, decade 2. diff. 3. et Hermanno ab Hardt V. C. coniectura de millenario. Fabric. Huic poflremo Herm. ab Hardt fe oppofuit Bernh. Petr. Karlius i Diff. de lpocalypf| non. in. Iudaifmo olim. agimpleta, 4.3. quae inferta eft. Bibiioth. Brem. ciaf] V1. pag. 1105 /q. Hardtium tamen iterum fecutus eit Io. Gothofr. Lakemacherus in Ob/zrua't. philoí, pluribus in locis. Praeter hunc vero eiusdem fententiae defenfores laudandi etiam funt io, Har- duinus in Chronol. P. T. p. 636. εἰ IC. Newto- nus, euius locum, qui huc pertinet, latine con- verfum exhibet Wolfius in Cur. phil. et crític. tom. 1V, pag. 375 /q. qui tamen eius argumentis parum fe moueri profitetur. Rccentioribus au- tem temporibus eandem fententiam probarunt Wetftenius in IV. 7. vol. I1. pag. 746. Haren- bergius in Comment. in poca. germanice fcri-. pto, Michaelis in Zn£rod. in libr. N. 7. vol. IT. J. 283. pag. 1625 /q. qui, quanquam nihil certi deünit, maxime tamen in hanc fententiam vide- tur incliniífe, Herderus iu Commentar. in A, libr. (Mages A3«, das Büch von der Zukunft des Herrn, Rig. 1779. 8.) pag. 274. Hartwigius in Apolog. Apocalypf. vol. 11. pag. 41 fq. et Stor- rius in oua Zfpolog. “ρου. 4. 14 4. p. :18 fq. Verum et antiquioribus temporibu: plures fue- runt, qui Apocalypfin ente euerfi Hierofolyma fcriptam ftatuerent, in quorum numerum inpri- mis referendi funt ii, quos Andreas Cogiment. cap. ΧΥ 1I. et XLX. narrat, fextum fizillum de excidio Hierofolymitano expofuiffe; quorum fimi- les commemorat etiam Arethss, qui et ipfe pag 73: edit Parif. diferte dicit, Apocalypíin ante excidium illud fcriptam iam fuiffe, de cuius teflimomii auctoritate non incommoda qnaedam difputat 88 — Lib.1V.c. Il. ἸΟΗΆΝΝΙΒ. APOCALYPSIS Vol. I. p 146 loca Apoc. VI, 16. XI, τ. etc. ??). Etiam apud Hieronymum I. in Touinianum legebatur, quod a Neroue miffus in feructtir olei dolium, antequam Marianus Victorius pro a Ierone feriberet Roma: Ἐκ ἴῃ recentiore verfione Syriaca adícri ptum exftat: Zeuelatio quae facfa fuit. 1oaumi KEuangeliffae in Iufula Patmo, cum in illam iniec'us fuijjet a Nerone ^) Cacfare, 8ε8 ple- rosque mouit lrenaei auctoritas qui V. 3o. de Apocalypfi verba faciens, megue enim, inquit, ante multum temporis vifum eff, fed paene fub noflro fatculo, ad finem Domitiani Imperii. Quae verba laudant Eufebius 1lL 19. et V. 8. Hifl. ?*) Maximus in Dionyfii epift. X. Nicepho- rus et alii; Hieronymus de 8. E. cap. X. Quartodrrimo amo, fecundam pofl Neronem. perfe- eutionem mouente Domitiano loaunes in Patios infulam relegatus, fcvipfit Z"Ipocalypfr. Ean- dem furtentiam fecutus quoque fuerat Eufebius in Chronico, cui fuffragantur Arethas ?*), difputat Michaelis /. [, pag. 1628. Pro eadem fententia laudari etiam poteft anonymus auctor fragmenti, a Muratorio in Z7uligg. Ital. medi aeui tom. [1]. pag. $34. feruati, qui, cum Apo- calypfin Paulo iam cognitam fuiffe tradat, pro: fecto Claudii aut Neronis temporibus eau a loan- ne vifam fuiffe, ftatuerit neceffe eft. Keil. 54) Imo non tantum haec et alia loca id fua- dere exiftimem , fed arbitrer etiam, ex vniuerío libri argumento multisque fingulis locis fatis per- fpicuum effe, vrbem illam, cap. XVIII. defcribitur, nullam aliam effe, nifi Hierofolymitanam; quod bene docuit Hartwigius 1. 1. vol. IT. pag. 39 /q. Atque haec ipía interna argumenta vt, meo quidem fenfu, luculenti(lime demonítrant, librum an:e vrbis huius euerfio- nem fcriptum eífe, ita iis eo mogis puto nobis acquiefcendum effe,. quo minus in veterum feri- ptorum hac de re diffeníu illorum quidem tefti- moniis quicquam poterit definiri, onininoque putauerim, eos vel ita tempus hoc conftituiffe, vt interpretatio libri ea, quam ipfi probabant, poftularet, vel ipfos nihil certi hac de re tenui(- fe, quae non improbabilis eft Semleri opinio in Noiis Disquifit. de Apocatyp. (Neue. Ünterfuch. über die Apocal.) pag. 207. pvopofite. Keil. f) Confer Stephani le Moyne notas ad Varia Sacra pag. tot9. 35) Atque ex hoc quidem fcriptore ipfum lo- cum nunc iuuat adícribere, vt lectores de fenfu eius, qui admodum varie conflituitur, ipfi pof. fint iudicare. Habet autem integer locus fic: Εἰ γὰρ ἔδει ἀναφανδὸν ἐν τῷ νῦν κοαρῷ κηρύττεσϑοι τ᾽ ἄνο- μα TETO, δι ἐπκείνα ὧν ἐῤῥέϑη τὸ καὶ τὴν ᾿Αποκάλυψιν ἑωρακότος, Οὐδὲ ydp πρὸ πολλξ Χρόνε ἑωράϑη." ἀλ.- λα σχεδὸν ἐπὶ τῆς ἡμετέρας γενεᾶς, πρὸς τὸ τέλος τῆς Δομιετιανᾷ ἀρχῆς, Horum autem verborum fenfus mihi quidem profecto nom ita apertus effe vide- cuius deftructio' Syncellus tur, vt, quod nofter inde vult probatum, perfpi- - cue ex is intelligi poffit. Saltem. non omniao improbabile videtur, «quod Wetítenius JV. 7. tom. 11. pag. 746. wonuit, vocabulum illud : ξωρϑη non ad Apocalypfin, a Ioanne vifam, s ad loannem ipfum effe referendum, qui fub finem imperii Domitiani adhuc confpectus. fuerit, vel, (vt Dan. Henr. Heringius in libr. mox lau- dando, pag. 120. illam vocem explicare maluit) doctoris perfonam gefferit. Atque-fi verum eit, quod Storrius nuper in Kepertor. litter. bibl. et orient. vol. X1. p. 177/[q. ofendere conatus eft, Irenaeum Apocalypfin multo prius, quam Euangelium, a Ioanne fcriptam iudicaffe, profecto non poteft ea huius loci explicatio, quam Eufe- bius cum reliquis, quos notler laudauit, fecutus eft, locum habere; quanquam cam alioquin mul- to facilius tulerim illa, quam Knittelius nuper in. Beytrügen zur Krit:& über Iohan. Offenbar. p. 25 /qq. itabilitum iuit, quaeque licet. pluribus ἡ iam iisque perquam commodis argumentis a Sem- lero /. ἱ, p. 75 /gg. itemque Schmidio in Hiftor. et l'indic. Canon. p. 491. fuerit oppugnata, de- nuo tamen, quod miror, defenforem nacta eft Storrium. in Aou. Zpol. Apocal. pag. 225 fgg. Multo minus vero illa huius loci explicandi ratio poterit probari, quam Harenbergius in Comment. in Apocal. iniit, quaque vocabulum illud ἑωρώϑη de libro Apocalypíeos fub Domitiano h. e. vt ille quidem ftatuit, fub Marco Aurelio vel Septimio -Seuero, demum vifo et vfurpari coepto. intelli- gendum ftatuit; aduerfus quam interpretandi ra- tionem digna fünt, quae legantur, quae fxripfit b. Michaelis-/ 4. pag. r632. Keil. — | 36) Neftio equidem, qui factum fuerit, vt hune huius fententiae defenforem laudaret nofter, eum Arethas repetierit quidem ex Eufcbio lre- naci hec de re narrationem, ipfe tamen, vt mo- do e Lib.1F.c. V 1I. 189 - Nol TIL p.147 IOHANNIS APOCALYPSIS Syncellus [f] ct omnis fere turba Chronologorum vt pfeudo - Abdiam V. 2. εἰ Martyrologio- rum ac Menaeorum fcriptores praeteream. | Pro eadem featentia difputat Blondellus II. 2 — 4. de Sibyllis et Apocalypleos- interpretes plerique, etiam nouiífime Boffuetus pag. 9 fq. fed et Sam. Basnage ad a. Chr. XCVI. 12, 37) Iuffus eft Ícribere Ioannes , quae vidit praefentia et fu- tura et breui futura. γροῦψψον οὐ εἶδες, “καὶ & εἰσι. καὶ ἃ μέλλε; γίνεσϑαι μετὼ ταῦτα. Apoc. L 19. ὁ γοὶρ κωιρος ἐγγύς. L 3. et XXIL 10. - Plenum fenfum horum vaticiniorum vix quisquam perfpexit, licet innumerabiles illum videre fibi vifi funt, qui fe mutuo refellunt. Recte Caietanus: exponat cui Deus dederit. De CaluinoScaliger: /zpii, quod in Zpocalypfin non fcripfit. At vero qui obfcuritatem Zfpotalip[zos Ioanneae coutra auctoritatem Scripturae obüzit, idem agit ac fi quir quadraturam circuli obücerct certitudini mathematicae ,. vt ait Stil- liagfleetus in epiftola ad Deiflam. | Ioanni Euangeliftae Apocalypfin tamquam auctori con- ftanter tribuunt, atque adeo-diuinam eius auctoritatem amplectuntur non modo T'ertullia- nus, Cyprianus et latinae ecclefiae doctores vniuerfi, tefle Hieronymo: fed et Graeci anti- quilimi, luftinus Martyr 5), Irenaeus, Origenes et qui commentariis illuflrarunt Accthas et Andreas aliique quamplurimi ?*?). Vide Sam. Basnagium tom. I. Annal. pag. 811 fq. lac. Ggg282g3 - do admonui, Apocalypfin ante excidium Hiero- folymitanum fcriptam ítatuerit. Ail. 37) Poft ho: essdem fententiam inprimis de- fendere füftinuerunt duumuiri celeberrimi , Vi- tringa ad Apoc. [, 2. p.7 [Π4. et Lampius in Pro. foan. lib. I. cap. Il/. f. 7. p. 6r fqq. ean- demque fequuti esiam funt Millius in. Prolegg. JV. T: 4. 157. Hoffmannus ad Pritium in Introd. in libr. N. T. pag. 125 [qd. Lardnerus in Supple- ments to the fecond Part'of the credibility of the Gospel Hiftovy , vol. 111. cag. XXII. p. 368 — 379. et Schnidius 4. 1. pag. 2486 /gq. Cseterum praeter has, quas Fabricius nunc attulit, alia et- iim extat de tempore fcriptae Apocalypfeos tradi- tio, nimirum Pfeudo- Dorothei, qui fub Traia- no, vel, vt habet codex Guelpherbytanus verfio- nis graecae, (conf. Knit:el. 1 4. p. $9.) fub Ha- driano adeo eam dicit fcriptam fuiffe. ^ Verum hanc narrationeni,vix dignam puto, quae com- memoretur, ncdum examini fübiiciatur. Keil. 8) luftinum et Irenacum etiam Apocalypfin in- terpretatum effe, fiue commentario 'illuftraffe, fcribit Hieronymus. Sed videtur Eufebii verba male accepiffe, vt probe obferuauit Huetius pag. 38. deinonftrat. Euangel. et clariff. W, E. Tentze- lius in florum fparfione ad Hieron, de S. E. p. 25. [Idem ftatuit etiam Mich. Merkelius in libro, mox laudando, aduerfus authent. Apocalypf. fcripto, p.09. in not. Alii vero, veluti Grabius in Spi- cileg. PP. Sec. 11. p. 170. Cauc in Hiffor. litter, iteinque ipfe Fabricius nofter in- Biblioth. ccclef. pag. 56. not. ἅς et Oederus in. Disquijfit. de 4u- Basnagium thent. Apoc. (Chrifllich. freye. Uuterfach. über die fogenannte Offzubar. Johann. — herausge- geben. — won 7. S. Semler, Hal. 1769. 8.) pag. 66. verba Hieronymi non de integro Commenta- rio, fed de quorundam tantum Apocalypfeos lo- corum expofitione, Iüflini atque Irenaei fcriptis hinc inde adfperfa, acceperunt, Neque ipfe pu- tauerim, Hteronymum ea de integro commenta- rio intelligi voluiffe, cum in ipfis vtriusque viri fcriptis recenfendis nullam horum commentario« rum mentionem fecerit. ej] Nicephorus qui- dem IV. 6. Hift. aperte refpicit locum Iuftizi in dialog. cum 'Fryphon. pag. 308. In laterculo marmorco fcriptorum Hippo!yti Portuenfis inter alia memoratur ὑπὲρ 7E κατοὶ Ἰωάννην Εὐαγγελίκ καὶ ᾿Αποκαλύψεως, Vide Scaligerum VII. de emendat. temp. pag. 728. [Eiusdem Hippolyti fcriptorum apocalypticorum ἃ fyriacis etiam fcriptoribus mentionem fieri, docet Michaclis in./n£rod. i5 libr. IN. T. vol. TT. p. 1591 (24. Keil.-] Andreas quoque Cacfareenfis teftes γνησεότητος huius libri laudat Papiam, Irenaeum, Methodium, Cyrillum Alex. Gregorium Naz. Hippolytum. 38) De horum ceterorumque, qui laudari in hac re folent, doctorum antiquorum teftinionii cum veritate, tum cuctoritate, permulta conttat noftris temporibus in, vtramque partem | fuiffe difputata, quae facile adparet, non effe huius loci vel enarrare, vel examinare. — Confulenda vero erünt hac de re illorum fcripta, qui poft vel inter defenfores vel aduerforios noftri libri laudabuntur, Fuerunt tamen ctiam, qui in lin- gulorum 199 Lib. IV. c. V I1. IOHANNIS APOCALTPSIS Vol. IIT. p. 117 P143 πεν -- - .----...- ce mmm Basnagium tom. I. Hifl. Ecclef. gallice editae lib. VIII. cap. 7. pag. 435. 436. Bezam, Gro- tium et Calouium ad Apocalypfin, Baronium ad a. Chr. 97. Rich. Simonis Hift. Criticam N. T. D. Io. Henr. Maium in eius examine cap. XIX. et Reu. Guflanum Schroeterum in αἷς ferta canonica auctoritate Apocalypfeos, Rofloch. 1697. 4. ?) ; .Libri huius auctorem effe Cerizávm haereticum , praefcripto Toarmis nomine auctori- tatem commentis fuis mutare conantem, veteres quidam crediderunt, non modo haeretici logi "), fed et Catholici *) [Ὶ] Diony(fio Alexandrino antiquiores 29). Neque tamen ad. gulorum quorumdam fcriptorum teftimonia co- rumque vim diligentius inquirerent, hic loci paucis commemorandi. De Clementis igitur Alex. teftimonio poft ea, quae de illo iam difpu- tauerat Mich. Merkelius in Freyen Abhandlun- gen und Prüfungen einiger neuern Zbhandiung. (Lipf. 1776. 8.) pag* 205 fg. in peculiari com- mentat. expofuit S. V. Car. Fr. Staeudlin, Goet- ting. 'Theol, inferta eius Symbolis ad interpretat. grophetar. V. T. (Beitrüge zur Eplüuteruug der bibl. Prophet. und eur Ge[ch. ihrer Zusleg. Tubiug. 1785. 8.) pag. 249 /g. De. Irenaeo au- tem fepacatim difputauit Frid. Ant. Knittelius in libro paullo ante laudato: Beytrüge zur Aritit lb. Ioh. Offenbar. Brunfu. 1773. 4. cui tamen praeter Merkelium modo commemoratum /. 1. pag. 274 [q. fe oppofuit Semlerus in /Veue Un- ier[uch. über die Zpokalyp/im, Hal, 1776. 8. Keil. 39) His adde Petr, Dan. Huetium in Demonftr. euang. prop. 1. 4.9. p.33 1. Ioh. Gerhardum in Loc, Theol. lib. 1. cap. X. «δ. 292. tom. IT. pag.234 /q. edit, Cottae, Steph. le Moyne ar. iISacr. tom. [10 pag. τοῖν fq. Io. Millium in Pro- legg. ad N. T. 4. 157 — 180. Calmetum in Pro/l. Comment. in Apoc, Lampium /./. Proll. lib, 1. cap. VII. £.17. pag. 115 1. Bellofobrium in Praefat. ad Apoc. [o8. Leonh. "T'welfium in. 7s- !diciis Apocalypfeos, quas ex libro, eius anglice fcripto, (4 critical examination of the late new text and ver/ion of the New Teflament in Greek aud Englifh, Lond. 1732. 8.) latine translatas Curis íuis philol. inferuit Wolfius tom. 47. pag. 387 /q. I. Newtonum in Praefat. Commentar. in Apocalyp/. Wetftenium in N, T. tom. 11. pag. 744 [q. lo. Dau, Michaelem iu Znirod. in libr. AN. T. vol. 1I. pag. 1577 /q. Chr. Fr. Schmidium in Hiffor. εἰ l/indic. Canon. p. 496 fq. Io. Aug. Starkium in Ziffor. eccief. Sec. 1. vol. IT. cap. VILH.et IX, pag.103 /q, Henr. Car, Alex. Haen- lein in Handbuch zur Einleit. in. die Schrift. fentitur des N. T. vol. 1. cap. IT. 4.20. pag. 188 /q. €t, qui nuper authentiam huius libri peculiari- bus fcriptis defenderunt, Io. Fr. Reuffum in Diff. de autfore z4gocalypfeos, Tubing. 1767. 4. quae poílhac cum recuía eft in Opu/c. eius tlteof. fa/t. 1. tum. vero multo etiam auctior, adiecta- que apologia, germanice verfa prodiit, hoc in- die praefixo: /'"eriheidigung der Offembarung lohannis gegen Herrn D. Semler , Francf. i72. $. Chr. Frid. Schmidium in Zisquif. critic. de authentia Zfpocalypf. (Kritifche Unterfuchung z ob die Offeubalirung: Johaunis eim üchtes Buch ifl, Lipf. i771. 8.) Fr. Ant. Knittelium in libr, modo laud. Io. Balth. Lüderwaldium in BZemü- hungen zur grüudlichen Beurtheilung und. .Er- kenutnifi der Offenbahrung Johann, Helmft. . 1777. 78. 2. Voll. 8. Vinc. Faffinum in dininae libri Apocalyp[. auGoritatis J'indiciis ex monu- ment, graec. aduerfus muperas exceptiones -Fir- mini dbauzitii, Luce, 1778. 8. Franc. Gotth. Hartwigium in Z/polog. Zpocalypf. (Apologie der Apocalyp[e wider fal/chen Tadel und fal[ches- Lob, Chemuit. 1780 — 83. IV. oll. 8.) Gottl, Chr. Storrium in Aoua Zpolog. “ρος. (Neue "4pologie der Offenbahrung Iohannis, Tubing. 1782. 8.) .itemque in Conmentar. de con/ij;o Euangel. et epp. Iohann. (Ueber den Zweck dev evangelifchen Gefchichte und der Briefe lohan- nis, Tubing. 1786. 8.) pag. 86 —148. denique Dan. Henr. Heringium in libro, fic infcripto: Neue "bhandiungen über eine merkwürdige Stelle in dem Briefe des h. Ignatius an. die Philadelph. und über den bisherigen Streit wegen der. Zlpo- kalypfe, l/'ratisl. 1783. 8. Keil. i) Philafrius haerefi LX. et Epiphanius LI. 3. tom. I. pag. 424. qui Alogoruin aduerfus Ápo- calypfin obiectiones refellit nr- 32 fq. pag. 454 fq. Fabric, "Vwniuerfa horum Alogorum argumenta, quibus hac in re vfi funt, Epiphanio duce, dis- cuffit Io, Gottfr. Koernerus in diff. de auEoritate canonica Apocalgpftos Iohannis αὖ logis im- yo gugnaia, Vol TIT. p.148 - IOHANNIS APOCALYPSIS Lib. 1 P. A6 PU. 291 fentitur illis Dionyfius, fed potius aliorum multorum e fratribus accedens fententiae, quos ait amplecti sam et magni facere, librum etiam haud intellectum fibi veneratur, et arca- nam quandam planeque admirabilem fingularum rerum intelligentiam in eo latere exiflimat. Vt autem Cerintho a quibusdam Apocalypfis Ioannis tribueretur, factum effe videtur duplici de caufa. Nam primum quidem in ea leguntur quaedam, quae a Nepote apud Eufeb. VII. 24. Hiíl. et aliis nonnullis Iudaizantibus tam cratfe explicabantur, vt Cerinthianis fabulis vi- derentur frigidam fuffundere 41), — Deinde Cerinthus ct ipfe crepabat Apocalypfin in pleris- pugnata, ef αὖ Epiphanie defzn[a. Lipf. 1751." 4. vnumi autem e primariis, quod ex loco de ecclefia "Thyatirenfi cap. II. petitum erat, exami- nauit Ferd. Stoíchius in Demonfiratione exiften- fiae ecclefiae Thyatirenae tempore Zfpoftolt To- hannis contra Zlogos antiguos et hodiernos, quae exítat in Symbol, litt. Bremenf. tom. II. part. II. pag. ται (4ᾳ- Contra vero nuper con- trouerfiam, ab his Alogis motam, ad ipfam libri noftri authentiam labefactandam transferre ftuduit Mich. Merkelius in libro, fic infcripto: ἢ ον οἷ, krilifche Aufklirung der Stieitigkeiten der /lo- ger uud anderer alten Lehrer über die /Apoka- Iypfis, — als ein. Beytrag zum zuverlüffigen Beweife, dafíf die Apokalyp/is ein unterge[cho- benes. Buch ift. Francf. et Lipf. 1782. 8. cui ta- men non infelici, vt equidem arbitror, conatu, refüiterunt Storrius in Vou. Z/polog. Zpocal, 4. 9. pag. 9o /g. itemque de confilio Euang. et . &pifl. Ioh. 4.28. pag.7o|q. et Hartwigius in "Apolog. Zpocal. vol. 177. pag. 179 fj. illo tamen nouas fententiae fuae aduerfus vtrumque virum vindicias tentantein: Umjldndlicher Beweis, da/f die Zpokalypíe ein. untergefchobenes Buch. Jeu, (απο. et. Lipf. 1785. 8) pag. 138 — 169. et pag. 256—279. Keil. i) Dionyfius Alex, apud Eufeb. VII. 25. τινὲς qud» ἂν τῶν πρὸ ἡκῶν εἴς. Eundem Dionyfii locum, [4 non iutegrum, produxerat Eufcbius III. 28. Hift. 40) Mole hos τίνας, a Dionyfio commemoratos, ab Alogis feparaffet nofter, íi verum fueric, quod Merkelius quidem /. 4. pag. 32 /q. et Storrius in Nou. Apol. Apoc. pag. 127 /q. contra Hartwi- gium, /. /. vol. 11. gag. 75 /q. contrarias partes tuentem , afferere fluduerunt, eosdem illos cum AMogis fuiffe. Aliter tamen de his τίσι, a Dionjfio ' ccommemoratis , ftatuerunt Michaclis /, /, f. 276. qag. 1585 /q. εἰ pag. 1589. itemque Auctor igno- tus Dilucidat. hifloriae canonis iudaici et chri- que fliani , (F'evfuch einer Beleuchtung der Gefchich- te des jüdifchen und chrifll. Bibelkan. Hal. 1792. 83 vol. I7. pag. 324. Quicunque vero etiam fue- rint, adparet faltem hoc, omnino fuiffe ante Dionyfium, qui Apocalypíeos authentiam in du- bium vocarent, adeoque non effe, quod fides huius viri in fufpicionem vocetur, quod fecit ta- men poft Ittigium in Sv. capp. E. E. fec. I. pag. 297. Schmidius in Hifior. απο. lib. IT. part. 1H. S. T. cap. 4. δ. 206. p.540 4. Ce- terum eandem de Cerintbo, Apocalypfeos aucto- re, fententiam amplexus etiam eft Gregor, Barhe- braeus, fec, XIII. fcriptor, de quo cfr. Michael. l. 1. pag. 1607 /g. Recentioribus vero temporibus eandem denuo defendit G. L. Oederus, cuius librum, fuper hoc argumento fcriptum, (Cla ifilich freye. Unterfuchung über. die fogenanute Offen- bar. lohannis,) edidit . S. Semlerus, Hal. 1769. 8. qui et ipfe cum in notis, huic libro fubiecis, tum vero etiam in peculiari fcripto, fupra iam laudato, (Neue Unterfuchuug. iib. Apokalypfimt, Hal. 1776. 8.) ab eadem fententia non aiienum fe profeffus eft; eandemque tueri etiam fluduit F. A. Strothius in libro: Freysüuthige Unterfu- chungen die: Offenbarung | Iohan. betreffend, Hal. r771. 8. itemque Mich. Merkelius in libris, aliquoties iam. commemoratis. In candem incli- nat etiam Henr. Korodi in ον, Ckiliasmi, (Avitifche Gefchichte des Chiliasmus ; Fraucf. εἰ Lipf. 1781. 8.) vol. 11. pag.331 /q. Kril. 41) Si modo doceri poffit, Chiliasmum, quem haud dubie in animo nunc habuit nofter, Cerin- thum defendiffe, quod tamen fcriptores ii, qui de cius opinionibus confulto expotuerunt, pror- fus ignorant, ncque ceteris ctiam fententiis eius fatis videtur conuenire, vt bene docuerunt Schimni- dius in Examine crit. autíent. /oocal. p. 284 fq. itemque in ΗΠ ον, Cauou. lib. 11. art. [T. S. ὃς cap. IP. $. 205 pag. 526. et Spittlerus in Epi- tom, Hifl, ecclef- (Grundrifi der. Gefchichte der. chrifli. Kirche) pag. 55 /3.. Keil, Lib. IV. c. F1. IOHANNIS. APOCALYPSIS 192 Vol. IIT. p. 148 i que eandem cum loanne, fed locis quibusdam a fe interpolatam , quod colligo ex verbis ^) Caii presbyteri apud Eufebium 1I. 28, Hift. et Theodoriti l1. 3. haeret, fab. **) Hinc iam minus mirum eft, quod Apocalypfin leanneam non modo reiecerunt Cerdoniani '), JMarcio- nitat ") εἰ Theodotiani "): fed et inter catholicos fcriptores , orientales 5) praefertim *?), alii eandem in catalogo fctiptorum N, T. praetermiferunt, vt fit in Canone Apoflolico 45). et 32) Ea additis obferuationibus quibusdam de- fcripfi in codice Apocrypho N, T. pag. 955 fq. 4?) Nofter igitur eandem hic (ententiam fequi- tur, quam polt multos alios magno nuper argu- mentornm apparatu inprimis defendere ftuduit Hartwigius ὦ, ὁ. vol. 1. pag..35./d. qui tamen in eo a- noftro diffentit, quod Cerinthum non. ve- ram loannis apocalypin interpolaffe , fed aliam, eamque totain 8 fe ü&tam, ei fubieciffe ftatuit, Verum huic fententiae, quam oliar iam reiecerat Grabius in Spicileg. PP. tom. 1. pag. 312. recte, vt equidem arbitror , fe oppofacrunt Semlerus in Theol. Brief. vol. II. pag. 178 /q: et vol. 111. pag.3 [q. itemque Storrius ἰ. 4, pag. órfq. Ne- que Michaelis etiam is , quae ab Hartwigio hanc in rem funt difputata, eo adduci potuit, vt fen- tentiam fuam, qua de noflra Apocslypfi Caium cogitaffe, olim iam defenderat, muterct; qua de re videnda Ei. /ntr. in libr. Ν. T. vol. JT. pag.1581/q. Multo minus vero Schmidii fen- tentia probari poterit, quam /. 4. pag. 286 /q. ct in Hiflor. Canon. p. 319. 506. €t 555. propofuit, quaque in libro, a Caio reiecto, de noua, quae dici folebat, Montaniftarum prophetia vult co- gitari; hancque fanaticam dicit Apocalypfeos in- terpretationem fuiffe, quae A pocalypfeos Ioan- neae titulum prae fe tuliffet. llla enim noua prophetia nunquam de libro aliquo, Ioannis no- mine infignito, dicebatur, fed de nouis reucla- tionibus, quas Montaniftae a Paracleto fibi con- tigiffe iactitabant. Kil. |) Tertull. de pracfcript. cap.LI. Epiphanius baere(i XLI. pag. 299 fq Fabric. "Fertullianus autem cum aperte hic dicat: Cerdon Afra Zpo- fiolorum εἰ Apocalyp/in quafi falfa reiicii, non video equidem, quo iure Io. Dan. Schumannus in Spec. 11. Oóferuationum ex veteribus ecclefiae fcriptoribus (Hannou. 1777.) quo Cerdonem at- que Marcionem libri apocal. teftes fiftit, defen- dere potuerit hos haereüarchas, fi-reieciffe aut refpuiffe dicantur hunc librum, non dici, eum pro fpurio declaraffe, fed diuinam tantum aucto- ritatem ei derogatfe, Atil. Canone 21) Tertull. IV. 5. contra Marcion, Epiphan. haere(i XLII. pag. 509. 5) Epiphan. haerefi LIV. pag. 462 fq. teftatur, "Theodotiancs effe ἀπόσπασμα - haerefeos, Alogo- rum, a quibus Apocalypfin reiici monuit praeter — Epiphaniwm LL 5. Auguftinus et auctor praede- {πεῖ haerefi. XXX. Fabrir. Neício vero, an- non feftinantius hic pronunciauerit nofler, cum ex eo. quod Epiphanius hos homines Alogorum ἀπόσπασμα dicit, id effici ftatuat, eosdem etiam Apocalypfin reieciffe, — Saltem nullus veterum diferte hoc de iis teftatus eft, Keil, . 0) Hieronymus Epiftola CXXIX. ad Darda- num: JVeque. Graecorum quidem. Ecclefiae zdpo- calgpfin loannis eadem libertate (nemine contza- dicente) /u/cipiunt.: Iunilius Afer: 126 loannis Ayoctalyphi agud Orientales admodum dubitatur. Ín Occidente eriam nonnullos fuifie; qui eam nog ^ reciperent, colligas ex his Sulpicir Seueri lib. II. — Hitt. Librum S. Apocalypíis qui a plerisque aut fiulte aut impie non recipitur. Concil. "Foletan. IV. can. 16. A. C. 633. Quia plurimi funt, qui “ρο- calyp[zos au&toritatem non recipiunt , eamque in Ecciefia Dei praedicare contemnunt , fi quis eam deinceps aut non veceperit, aut a Pafcha vsque ad Pentecoflen miffarum tempore in Ecclefia non praedicauerit , | excommunicationis fententiam habebit. 43) Caufas huius rei non improbabiles in me- dium protulit Hartwigius/. 7. vol.I//. p. 204/qq. fimulque et hoc non male admonuit, femper ta- men in eadem ecclefia repertos effe, qui ab ifta aequalium fententia alienos fe profiterentur, velu- ti Auctorem Synopíeos Script. S. Epiphanium et Andream Caefareenfem, atque ipfum Hierony- mum hanc graecae ecclefiae fententiam ab huius temporis confuetudine repetere, eique veterum fcriptorum auctoritatem opponere. ÁAei/. 44) At huius Canonis admodum dubia eft au- Goritas, plerisque quippe pro fpurio eum et adulterino declarantibus, ac fec. demum quinto aut fexto effictum &atuentibus, de quibus inpri- mis videndus eft I. Ε, Cotta in Hiff. Eccl. (er- Juch b. Vol. ΠῚ. p.142 P 140 IOHANNIS APOCALYPSIS € |. Lib. IV. c. V IE 795 Canone ?) Laodiceno poflremo, qui in codice Canonum Ecclefiae vniuerfae eff CLXIIT. a Cyrillo Hierofol. Catechefi IV. 22. Greg. Nazianzeno poemate 33. de libris vtriusque teft; tom. II. [IP] Opp. pag. 98. et in codicibus quibusdam fyriacis et arabicis *) noui foederis; alii inter Apocrypha retulere, vt illi, de quibus Eufebius ΠῚ. 24. et 25. Hift. et Amphilochius ^5) in carmine de facrae fcripturae libris ad Seleucum 7). tum Gregorius Nyffenus *) et fuch. einer. ausführlichen. Kirchengefchichte des N. T. Tubing:1771. 8.) vol. II. pag. 1174 /qq. iisdemque e recentioribus addendus Hartwigius I. 1. vol. Il. p. 197 (gg. Fuerunt tamen. ctiam, qui Clementi Alexandrino eum tribuerent, quam fententiam poft Beueregium, qui eam inprimis defendit in /udicio de canon. apoftol, eorurique numero et au&oritate, in Cotelerii Patr. apo- οί. tom. I. p. 432 /qq. itemque in codic. Canon. ecclef. primitiu. ibid. tom.11. pag. 116 qq. fuo etiam ca'culo comprobarunt Cl. Lud. "Tim. Spitt- leru: in. Hift. iur. Cauon. (Gejchichte des kano nijchem Rechts bis auf. die Zeiten. des falfchen lfidorus, Hal. 1778. 8.) p. 69. f. itemque Mich. Merkelius /. /. p. 280. et Car. Fr, Stseudlinus. in Symbolis ad interpretàt. prophetar. I/. T. fuyra laudatis, p. 285 444. et p.303 /7g. contrarium tamen adueríus eos tuente Ven Storrio in /Veu. “οἱ. Apocal. p. 57 /gq. et in Comment. de con-* filio. Euang. et epp. [oan. p. 120 /jdJ. Mediam aliquam viam ingreffus eft 1o. Guil. fanus in Dif de antiquitate Canon. apoflolicorum , — 'iteb. 1740. 4. in qua quippe plerosque horum cano- num, fec. fecundo vel tertio confectos, fed quin- to demum in hunc, quem hodie obtinent, ordi- nem compofitos fuiffe, defendit Kvi/. p) Recte hoc factum, ad illum canonem an- notat Lucas Ofiander. In Arabica autem verfione eiusdem. Canonis, obferuante Io, Gregorio, Apo- calyplis Ioannis N. Τ᾽, memoratur. [Nec huius Canonis vlla amplius effe poteit auctoritas, poft- quam, quod fufjicatus 1am fuerat Chr. Frid. Schmidius in Ziffor. Canon. p. 175.385 et 54r... pluribus demon(trauit idem Spittlerus, quem modo commeimoraui, eum nimirum inter fpu- rios e(Te referendum, de quo videnda Ei. Αγ - tijche Unterfuchung des fechzigflen Laodiceni-, fehen. Canons, Brem. 1777. $. licct argumentis cius praeter leuiores quasdam dubitationes, a Mer- kelio 1. |. pag. 282 47. propofitas, alia quaedam grauiora oppofuerit Celeb. schroeckhius in Zi- flor. ecclef. vol. IF. pag. 262 /q. edit. Imae. ad quae tamen ab illo quoque rcfponfum eft in Eplem. Goetting. an. 1730. Sci. XX/' I. Addi- Vol. IF: auctor: veteris tam. pag. 475 (ᾳ. Καὶ! Quemadmodum etiam Nazianzenum aliis in locis Apocalypíin pro diui- na agnofcere notavit Claudius Friffenius pag. 753 fq disquifitionum Biblicarum. Fabric, Con- ferantur quoque, quse in eandem rem fcripfit Schmidius in Exawr. critic. Apocalypf. pag. 333. et in Zi/lor. Cauon. pag. 396. cum quibus tamen comparari merentur, quae de vi horum teftimo- niorum non incommode admonuit auctor libri, fupra laudati: δεν μοί einer. Beleucht. der. Ge- fehichte des jüdijchem und chrifilich. Bibeltaa. vol. [1. pag. 331. Keil. q) Vid. lo. Gregorii praefat. ad Obferuationes in quaedam S. Scripturae loca tom. IX. Critic, fa. cror. Angl Fa^ric. ^ Huic iungendus eft Ven; Haffencamp in Zinmerkungen über die lezt. Pa- ragraphen des Herrn Hofr. Michaelis Eiuleit. (Marb. 1767. 8.) p. 22 /qq. Praeter hunc autem inprimis conferendus eft S. V. Storrius in. /Vou. "lpolog. “ροιαί. f. 12. Ὁ. 185 (14. qui admo- dum dubium effe oftendit, vtrum omiffio huius libri in verfione fyriaca antiquiore olim iam lo- cum habuerit, nec ne. Certe Ephraemum hune librum non modo cognitum habuiffe, fed pro diuino etiam agnoviffe, idoneis eiu. teftimoniis oftendit Haff.ncamp /./. p. 9 /qq. coll Schwidit Exam. crjtic. Apocal. Ioh. pag. 334 Jqq.. Keil. 45) Si modo is auctor eft huiüs carminis, quod, vt ipfe Fabricius nofter recte obf. ruauit in Cod. ἀροῦν, N. T. tom. [1. pag. 9*9. ab aliis ἡ Gregorio etiam Nozianzeno tribui conítat, vnde in eius quoque Oy. legitur, "tom. 77. p. 190 — 195. edit. Colon. Keil. 7T) Amphilocb. τὴν δ᾽ ᾿Αποκάλυψιν τὴν "[uxvvs ma- λιν τινὲς μὲν ἐγκρίνασιν, οἵ πλείας δέ γε νόϑον λέγασι. “Ὁ Homilia εἰς τὴν ἑἕαυτξ χειροτονέχν to. IJ. pag. 44. Hxxc« τῷ Εὐαγγελισῶ "Iuxvys ἘΝ 'AUOKPT". ΦΟΙΣ πρὸς τὸς τοιίτας δι᾿ αἰνίγματος Ἀέγοντος ὡς δέον ἀκριβῶς μὲν (hay τῷ πνεύματι, κατεψύχϑαι δὲ τῇ οἑμαρτίᾳ. Ὀφέλον γὸὴρ 7734, φησι, ψυχρὴς ἢ Cis, Apoc. III. τς. Videndum tamen, an in hoc Nyf- f:ni loco 'Azéxgv£» fint, quod vult Heinfius, a6 Ecclefiis non recepta , n'm potius arcanae vifio- πὲς, vti P(cudo- Dionyfo. cap. 3. de Ecclef. Hie- Hhhhh rarchia 194 Lib. IV .:c. V AI. IOHANNIS ' APOCALYPSIS Vol. 11. p. 149 veteris Stichometriae δ); alii Ioannem presbyterum, vicum apoflolicum, fufpicati funt aucto- rem effe, vt Dionyfius Alex. apud Eufebium VIT, 25. et Eufcbius 111. 39. Hift. Stylum quoque carpit Dionyfius his werbis- pag. 267. διώλεκτον μέν Tos καὶ γλῶσσαν gx ὠκριβὼῶς ἑλληνίζεσαν αὐτῇ βλέπω. AN ἰδιώμασι μὲν βαρβαρικοῖς (Hebraifmis) χρώμενον. καὶ 78 καὶ ") σολοικίζοντω ^^). tarchia Apocalyp(is vocatur xeufía καὶ μυσικὴ ἐπο- dia TE τῶν μαϑητῶν ἀγαπητὰ καὶ Secmesis. [ta certe Nyffeni locum intellexit Suicerus tom. I. thefaurt p?Eg. 449. [Atque ita eum vtique intelligendum efle, ex eo, vt bene iam admonuerunt Lampius in Prolegg. ad lohan. lib. I. cap. V/ II. 4. 24. »ot.v. pag. 123. et Schmidius in δον. Canon. lib. II. part. L. fe. IF. pag-398 /q-. itemque in &xafm. critic. Apocal. Toh. pag. 129. probabi- le fit, quod alibi eandem Apocalypfin diferte in- ter fcripta diuina refert, vnde £om. 1{1. Opp. pag. 601. ei etiain dicitur αὶ τελευξαία τῆς χάριτος βίβλος. Keil] Sic Commodianus Inftruct. XLIII. 17. Operta loannis, ex Rigaltii emendatione. Eodem fenfu luuenalis dixit arcanum. volutnen JVoy/is XIV. 102. Φοινίκων ἀπόκρυφα βιβλία apud Hefyehiunr illu&rem in Pherecyde. — Vet. g!off. opertum , ὠπόκρυφον. "Teztullianus cap. 5. de pal- lio referens quaedam de protoplaftis e Genefi, /ed arcana ifla, inquit, nec omnium nof[fe. Fabric. Ad eandem vocabuli αἀποκρύφε notionem confir- mandam facit etiam Epiphanii locus Aaer. L7, 3. vbi de Alogis dicit, fe non fuiffe eos reprehenfu- rum, fi folam Apocalypfin reieciffent, quoniam id hoc confilio videri poffent feciffe, ne librum apocryphum reciperent, did v ἐν τῇ ἀποκαλύψα βαϑέως καὶ σκοτεινῶς εἰςημένα. Keil. 1) In quibusdam codicibus σε χομετρίας poft ver- ba καὶ ὅσα τῆς νέας εἰσὶν ἀπόκρυφα, fequitur ᾿Αποκα- λυψις Ἰωχννα six αν. τ Rationes huius refellit Elias du Pin tom. II. prolegom. Bibl, pag. 68. 69. ct lo. Lightfootus Opp. pofthum. pag. 145. Fabric, — His addendi Millius in. ῥ οί. JN. T. δ. 168 /gq. "T weltius in F'indic. Apocal. part. If. cap. 141. fett. II". apud Wolfium tom. 177. pag. 415 /qq. inprimis autem Hartwigius /. . vol. 11. pag. 149 /qd. — Caeterum eandem de Ioanne presbytero, Apocalypfeos au- &ore, fententiam recentioribus etiam temporibus non improbabilem iudicarunt Henr, Dodwellus in Differtat. Cypriau. diff. IF. δ. 1. ct ignotus qui- dam cenfor in Supplem. 111. ad Bibitothec. vni- verf. germ, tom. XIII — XXIF. pag. 1409 /q. tandemque illos etiam , qui Ioanni Theologo li- Recentiores Erasmum, D. Lutherum, Zwinglium, Caluinum, lof, Scaligerum, brum hune olim infcripferint, defendi(Te flatuit Heumannus in Z4. Erudit. tom. 771... Supplem. p. 171 /q. denucque afferuit in Poecifés tom. 111. g.221/q. Praeter hos autem fuerunt etiam, qui, annon loanni potius Marco, quam Apoftolo, li- ber hic tribuendus fit, ambigerent, in quam fen- tentiam , quanquam mox iterum a fe repediatam, incidit idem Dionyfius Alex. loco modo allato, re- centioribusautem temporibus in eandem inclinauit "Theod, Beza in Pro/l. ad Zpocal. itemque Herm. von der Hardt in Zenigmat. prifci orb. p. 575. - Keil. v) Confer Balthaf. Stolbergium de foloecifmis et barbarifmis N. 'F. ditioni falfo tributis p. ro, 46) Hanc caufam diligentius tra&tarunt Millius l.l, f. 176 fg. Leonh. T welfius /. /. part. J. cap. 111. apud Wolfium £om. 77". p.399 — 404. Mi- chaelis /. 4. vol. 11. f. 284. p. 1635 24. Schmidius in. Hiftor. Caou. part. H. S. L cap. IF. £f. 202. p. 503. et Hartwigius /. ἐν g. r$0 (48. Ad eandem vero caufam et hoc pertinet, quod Cabalifticae et- iam fcribendi rationis veftigia in Apocalypfi repe- riffe fibi vifi funt, praeter alios quosdam, inprimis Iac. Rhenferdius in peculiari differt. de flylo Zpo-. cal. cabbaliflico ,, in Operibus eius Philolog. (Trai. ad Hhen, i722. 4.) p.r/qg. itemque Io. Gerh. Meufchenii JN. T. ex Talmude illuftrato, (Lipf. 1736. 4.) pag. 1090 /g. reperiunda, et Io, Franc, Buddeus £om. 1]. Objzruatt. με εξ. Ha- lenf. Obf. I. pag. 20. quorum fententiam quan- quam oppugnauerat iam Io. Clericus in 910]. Pet. εἰ (Nou. tom. XII. part. I. pag. 88 Jq. eandem tamen denuo defenderunt atque latius etiam extenderunt S. V. Herderus in Magav A3; (Rig. 1779. 8.) paug.330 /qd. Henr. Corodi in Hiflor. Chiliasmi vol. 14. cap. XIII. pag. 23r. et Illuftr. Eichhornius in commentat, Bib/ioth. bibl. tom. III. part. 11. pag. 191 /q. inferta: liber die Per[onification der Eigen/chaften Got- tes unter den /püterun Iuden. | Praeter ftylum au- tem in ipfo etiam libri argumento, quod multa fanae doctrinae contraria contineat, recentiores potiffimum huius libri aduerfarii haeferunt; ve- rum ct horum dubitationes tollere ftuduerunt Schini- Vo! TIT. p. 140 PAVLI EPISTOLAE Lib. IV.c. V 1I. 195 "a Scaligerum, Lucam Ofiandrum, Ioh. Bodiaum aliosque, qui, vtrum Ioannis euangeliftae eflet, aliquando fubdubitarunt, praetereo ^"), IX. PAVLVS qui et Saulus ^), Iudaeus de tribu Beniamin ex oppido ludaeae Gifcha- lis fuit *), quo a Romanis capto, cum parentibus fuis, qui ius fibi ciuitatis Romanae com- parauerant *) Tarfum Ciliciae commigrauit: ab his ob ftudia legis miffus Hierofo!'ymam, a Gamaliele 5), viro doctilfimo, eruditus eft. Eam ex more ludaeorum, qui cum [ludio legis opificium aliquod coniungere *^) folebant, fimul tentoria ^) in vfum militarem e pellibus Hhhhh 2 Schmidius /. 1. part. IT. S. J. cap. II". f. 204 [q. pag.51r— 532. et llluftr. Eichhornius in coin- ment. de internis argumentis aduerfus authentiam Apocalypf. in eiusdem Biblioth. bibl. tom. 111. part. I". pag. 571 fq. Keil. 47) Neque magis eft, quod nos de recentio- ribus controuerfiis fuper huius libri auctoritate agitatis, iisdemque per Oederi maxime librum, fupra a nobis commemorarum , motis, vberius munc exponamus. Adeat, cui eas ccgnofcere vo- lupe eft, Io. Balth. Lüderwaldium in ZG. Lifio- rico -ectlefiaft. noflri. temporis vol. L.. (IPimar. 1774-) pag. 485 /q. et Dürrium in Walchii Neueft. Religiousgejch. vol. FII. pag, 243 /q. la- te de iis differentes, | Addendus tamen nunc eft Apocalypfeos aduerfariis auctor libri, qui nuper prodiit: Einleitung in die Gefchichte des Canons fümtlicher Schriften des IN. T. infonderheit der Offenbarung lohannis. Herausgegeben von dem Verfafer des Hierocles, Hal. 1794. 8. Keil. 19) Saulus nomen mali ominis, non tantum propter regem impium hoc nomine, fcd etiam propter fignificationem. Nam, vt in fcholiis ad Vefpas Ariítophan. pag. 353. legas, σαῦλον καλᾶται τὸ φαῦλον καὶ διεῤῥυηκός, ltaque e Saulo Paulum factum affirmant veteres, vt Auguftinus, alii. Vide Nouarinut in limine adagior. ecclefiafticor, et Sannazarium ad Damafi carmen I. Pauli no- men a proconfule Cypri, Paulo, ad Chrifti idem conuerío, tuliffe fcribit Hieron. Sed vid. Fjid. Spanhem. Opp. tom. Il. p. 327. Auguftin. ferm. 25, de fan&tis, qui fecit cx Saulo Paulum, fecit. ex Simone Petrum. Fabric. De Pauli nomine et Sauli altero v. Joíf. in Curis ad AG. VIII, τ. XIII, 9. omninoque interpp. vnde nomen Pauli habuerit, non conftat. Falluntur qui cum Au- guftino ftatuunt, eum Pauli nomen a Chrifto ac- cepiffe. Etiam aliquamdiu poft fuam conuerfio- «aem adhuc Sauli nomen appellatur. vid. Schmid H. C, pag. $25. Quae /abricius de fignificatione nominis Σαῦλος notauit, nom funt huius loci, conficere fignificat (hebr. bww) def/ideratum vel defide- rabilem , et haud dubie ei hoc nomen a parenti- bus in ipía ci:cumcifione inditum eft, vid. Schleusneri Lex. N. T. ἢ v. Παῦλος, Kuift. x) Hieron. de S. E. cap. τς. Zabríc. w) Schol. Graec. ad Act. XXII, 28. vid. etiam Spanhemii orbem Romanum pag. 140. edit. fec. Fabric. S 2) De hoc Gamaliele praeter Pear/onium ee alios interpretes a&o:um et vitae Pauli fcriptores, adi 7. G. Dor/chei femeftre "Tiburtio Dionyfia- num pag. 237 (4ᾳ. Carpzouium ad Sthitardi ius regium H*br. pag. 1or. et pag. 425 fq. /lagenfei- lium: im Sota pag. 991 fq. et Ca/p. Henr. Graunz hiftoriam Gamalielis cognomine Senis Viteb. 1687. 4. Gamalielem ipfum deinde Chriftiavum et bapti- zatum fuiffe, refert Eu/iratius apud Phot, cod. CLXXI. Fabrir. add. 7Pet/len. tom, II. pag. 16. Thalemanni libellus, de eruditione Pauli Iudai- ca non graeca. LipC. Kuin. ; 8a) Vid. Grotius ad Matth. XIII, $5. A&. XVIII 3. Lightfooti Horas "Talmud. ad Marcel VI, 3. Buxtorf. Lex. Talmud in ΠΗ, et Ποῖ- tingerum, nepotem, ad Gemaram Chagigah. p.122. Fabric. bb) Coteler. ad Conftitut. Apcftol. IL, 63. Erasmus et Stunica ad A&. XVIII, 3. Conr. Sam. Schurzfleifch in diff, de Paulo σκηνοποιῷ, et in altera, quam infcripfit, animadverfiones ad infigniores Ciliciae antiquitates, vbi inter alia e Dione Chryfoft. et Libanio obfer: at, agnum eo- rum numerum olim im Cilicia fuiffe. qui corio operarentur, quo fpectant et vdones Cilicii apud Martial. XIV, 114. Nam et hodie tapetia 'Tar& confecta e Cilicia exportari, recentiores nauiga- tionum libri teftantur. — Etiam a fcenofactoria di&ioncs petere Paulum obfíeruatum fuit, vt 2 Cor. V, i. XII, 9. Fabric. Praeter Cotelerium, a Fabricio laudatum, conf. Saubertum in Opp. Pofthum p. 143. et Suiceri Thef. Ecclef. tom. LL, pag. 981. Auin. 796 Τὴν, 177. ε VII. PAVLI EPISTOLAE conficere didicerat, vnde σκηνοποιὸν vocat Lucas, nonnulli vetetes σχυτοτόμον. E perfecu- tore Pharifaeo, -adícitus iuter apollolos *), fed extra numerum illorum duodecim, qui Chrillo, in terris verfauti, adfuerant, a domino tamen ipfo, non ab hominibus, neque per homines (Οἱ. 1.1. Act. 1X, 5.) cooptatüs, nulli iure cedebat apoftolorum, omnibus plura etiam tuliffe et maiora laboraffe profeffus (2 Cor. XI, 23.) atque ita non apoftolus gentium (Rom. XI, 13. 1 Tim. II, 7.), vt inter ludaeos quoque longe maximum numerum Chriílo fuerit lucratus, vt vel.feripta eius tefiantur. De vita eius practer Lucam in Actis App. eius- que interpretes, videndi funt. fcriptores, fed longe minore fide digni, qui: zar apofiolorum Íucciacto flilo fcripferunt, Graece quidem Sophronius, Hieronymi interpres: Dorotheus, ἃ Caueo in hift. litterar. Script. ecclef. ad a. Chr. CCCIII. età Casgio editus ad calcem Chronici Pafchalis pag. 434. qui pag. 437. etiam graece et latine exhibet anonymum de patria et ρας, reatibus apoftolozum ,' Hippolytus a Comb^e///jo auctar. noui tom. II. fiue in hiftoria Meno- thelitarum pag. 83r. vulgatus, et eadem Tere tradens Epiphanius in codice regis Chriflianiffimi figuato IIMDCCCCLL. fol. 253. et anonymus, cum Oecumenio in epp..Pauli pridem. editus: laíine Àbdjas, im cod. N. T. epocrypho cum notis a me vujgatus, et Abdiae in(iftens vefli- ' giis, Ordericus Viralis, tum pfeudo-Linus de paílione Pctri et Pauli, Ifidorus Hifpalenfis fiue quisquis auctor de vita et morte fanctorum vtriusque "Tefl. et auctor indiculi apoflolorum a Florentinio. illuflrati, et cum Martyrologio Hieronymiano editi: vt omittam poemata de duodecim apoflolis, Venantii, Walafridi Strabi etc. S. Damafum carmine T, in Paulum Apoft, His accedunt Menaea. et acta Sanclor. 29. lunii. "Tum Nicetas apud Combefifium tom. I. auctar. nouiff. Euthalius in prologo ad: epp. Pauli, graece fcripto, et partim in Compluten- fibus et ab Erarino,: Rob. Stephano, Chriflsph. Pelargo, et eum Oecumenii commentariis; fed integre in N. (T. edit. Boeclerianae, et emendatius denique cum latina verfione vulgato, in colledtaneis monumentorum veterum Laur. Zexaudrini Zacagnit, — Inter recentiores cele- brandus inprimis JoA. Prarf/ouiur in Annalibus Paulinis, et Annalium. fcriptores Baroniur, Jac. Cappellus, ac Sam. Barnage;: tum ZIntoniur Godellur, Claudius Daurqueivr, Barthol, | Granantus ,- Thom. Maffutiur, et lohanrzr Brant. in vita Pauli; Hermaunus [Pitfiur in me- letematis Leilen(ibus, Jam. Bircherodius 3n ferie chronolog. actorum S. Petri et Pauli, Lud Cappellur in hifloria apoftolica illuflrata [Lipf. 1691. 8.1. “Ὁ et qui vitas ceterorum. quoque apoftolorum diligentiffime Ícripfere, Guil. Caueus et. Tillemontiur:. vt omittam. Zoachizium Perionium , Ioach. Camerarium , G. Maiorem aliosque, et Zudream JFilckium in pofleriore parte 'Evegeygaiws, qua recentium poetarum carmina in apollolos collecta exhibentur, His addere licebit forte Zo. Schedium , quem a pluribus annis vitam Pauli molitum difces, ex aclis eruditor. tom. 1, fupplementi pag. 336. Sed milis hifce et quae de itinere Paulino fingulari diatriba commentatus eft. Chri//o. Cellarius, tantum noto in praefenti, me eorum fequi tt) Conuerfio Pauli exponitur A&t.IX, 1 fqq. in. church, Zardmers Supplements, Sc/mid Hift quem locum nuper (Erlangae 1793. 4.) commen- — Can. pag. 575 fqq. /Viemeyer. Charakteriflik der totus. eft. CAriflo. Frid. lmmon, theologus nune — Bibel Th. 1. pag, 129 fqq.- Schroekh: Kirchenge- :Gottingenfis, qui libellus infertus quoque legitur — f/ehichte Τῆι. 44. S. 159 /q. et quos laudauit //ol- Opufc. ipfius, quae hoc ipfo anno edidit. Auiu. fius in Curis Prolegg. in ep. ad Rom. Kuin. 7o. dd) Add. Mi/lii Prolegg. $. 4 fqq. Joach. [.an- — Ortw. Il/cficnGergii Diff, de iurisprudentia Pauli. gii commentetio ; de via et epiflolis Pauli, Ben- — Apoftoli, in Eius Opufec: acadd. fafc. I. a Püttinan- jon hiitory of the firft planung of the chriftian —.no editis Lipf. 1794. 4. ες ΑΝ EPISTOLAE Li&IV.VI. 1ο1 fequi rationes, qui Paulum **) conuerfum 'effe exiftimant anno quarto fiue vltimo Caii, ἃ. C. XLII. et capite truncatum a. Chr, LXVIIT. 9) Neronis XIV. Tatra iflud tempus Ícriptae ab eo funt diuinae, quas ecclefia iam-pridem legit, epiffolae quatuordetim, quae in facro biblio- rum volumine 55), nefcio quo auctore, difpofitae potius videntur, maximam certe partem, pro dignitate eorum, ad quos fcriptae fuerunt. Nonnullis epiflolis praeter Pauli nomen, etiam Z'imothri, vel Soffhenir, wel Siluami praefigitur ", — Cur id? refpondet Saluianur epill. IV. primum credo, vt fiziul aguofceremur, qui fimul fzriberent. — Deinde vt ii, qui fe- paratim ab vn»qwoque eoruin edo&hi furrant, ftirent, ommium mon difirepare fenientiazn. Pofiremo, vt quos fingulorum aon mouebat au&boritas, omnium [altem moueret. adfenfur. Priori ad Corinthios quidem Pati et So/henis, epiflolis ad Philippenfes, Coloff. et Philemo- nem Pauli εἰ Timothti, vtrique vero ad "Theffalonicenfes, Pauli, Siluani ac Timothei no- men praemittitur. Nec propterea de auctore Paulo dubitatum eft, vti nec de epiftola Cle- mentis-ad Corinrhios feripta fub nomine ecclefiae Romanae. | Locuples inprimis teflimonium Pauli epi(lolis praebet Petrus 2 ep. III, το fq. vbi adiungit, in illis"), quae de aduentu Chrifli ad iudicium Paulus fcripfit, effe δυσνόητα quacdam, a leuibus et imperitis hominibus male accepta atque, v/ ceteras diuinas frripturar, in peruerfum et exitiofum fcnfum detorta. De rationibus vero, quae epiftolas hafce interpretibus difficiliores reddunt, expendi merentur, quae e Zch, Locktii poftumo libro, qui infcribitur en effay, for the underfTanding of St. Pauls Epiffelr. by confulting St. Paul himfelf, notauit Jo. Clericur Bibl. Select. tom. X1. p.38 Íq. Hyperbata in iisdem epiftolis iam olim obferuauit Zrenacus MI. 7. et Tertnllion. cap. 43. de re- furrect. Photius ep. CLXIV: gj yao “πολλή TIS. τοιῶτα σχήματος τῷ μεγάλῳ Παύλῳ ῇ χιοῆσις, ὥσπερ καὶ τῆς ἐλλείψεως. καὶ τῶν περιβολὼν καὶ δὴ καὶ τὸ ἀπὸ κοινδ, καὶ κατοὶ πᾶσαν ἰδέαν ἡ μετα χιείρησις. — Eloquentiam tamen Pauli multis merito celebrat Chryfofto- Hhhhh 3 mus, e£) Frid. Spanhem. in diff. de conuerfionis 'Paulinae epocha Opp. tom. II. pag. 323. Fabric, Conuerfum ἃ. Chr. XXXI. primo poft Chrifti afcenfionem ftatuit SSc/unid H. C. p. 578. Kuin. 1) Vide interim quae difputat Pagi tom. II. Critieae Baron. pag. 5: 4. vt probet, Petrum ἃς Paulum morti additos anno Neronis XII, Nerua et Veftino Coff. Fabric. add. Michaelis Eisleii. Th. 11. pag. 1313. δ. 208. et pag. 13531. Num Pau- lus bis captiuus Romae fuerit, vt vulgo volunt, euidenter quidem, demonftrari non poteft, cum defint argumenta hiftorica certa et idonea; ad- modum tamen probabile eft. Con£- Michaelis Einleit. T^. 11. $..205. pag. 1308. $. 195. p. 1271. €t p. 1372 (qq. prouocant inprimis ad Phil. L, 25. 26. et 2 'imoth, 1V, 6 —20. Kuin. gg) Vid.'Grotius Prolegs.ad ep. ad Rom. Mi- chaelis Einleit. Th. IT $ αι. pag. 185. Rich. Si- 1:05. Hift. Crit. lib. 1. pag. 158 fq. De ordine et annis, quibus Paulus fuas epp. fcripferit, multi difputarunt, Peirfouias in Antial. Paulin, Mil- lius in Prolegg Zaronius, Lud. Capellus, du Pin, Tillemontius, Douwellus, Jac, Hottinge- vus, in Pentade differtationum biblico. Chrono- logicarum Vltraiecti 1723. 8. aliique, fuo quis- que loco laudandi. De authentia epp. Pau'i conf. Paley Horae Panlinae Londin. 1799. nec non /of. Frid. ChrifI. Loeffler Diff. Marcionem Pauli epi- ftolas et Lucae euangelium adulteraffe dubitatur "Trai. ad Viadr. 1778. 4. conf. Commentatt. theo- logice. Lipf. i704. a Zelthufeno, Rupertio ct mc ipfo editae vol. I. pag. 186 fqq. uin. Lh) Quoniam nimirum erant epiftolarum fcri- bae (vid infra not. //.) quibus Paulus eas dictaue- rat, vt recte opinatur /Teunrann in epiftola, de Jcribis epiflolarum Pauli, cui adfentitur Michae- lis Eiuleit. Th. 11 $. vg. pag. 89. qui ibidem etiam rationem affert, ob quam "Timothei et Sil- vani coniunctim , in ep. ad "Theífal, mentio facta fit, vel, inquit, Wuobus fcribis vfus «t, vel al- teri di&auit, et alterius nomen appo(uit, vt (igni- ficaret, fe eum habere confentienrem. Kum. ii) Ἔν οἷς legunt. plerique codices, licet non- nulli babent ἐν cis, vt notant. R. Stephanus et Oxonienfes et in Alexandrino reperiffe fe Grotius teftatur. Fabric, conf. ad bh. l. iaierprett. inpri- iisque Pottus, Li IP. ΨΩ; PAVLI EPISTOLAE 1h 198 mus, tum alibi, tum in homiliis de eius landibus *); Photius epift. CLXV. Hieronymus item; ne de alis dicam, et Eufeb. III, 24. Hift. eum vocant σσοντων ἐν παρασκευῇ δυνωτώτατον Avysv νοήμωσί τε ἱκανώτατον γεγονότα ^^). Quum fuas mitteret Paulus epiflolas, vfus eft quandoque amanuenfi /), qui vel ex diclantis exciperet ore, vel ex autographo illas defcri- beret, quibus ipfe deinde manu fua aliquid fubferipüt. | Amanuenfis eiusmodi fuit Tertius Y.om. XVl, 22. ἀσπάζομαι ὑμῶς ἐγὼ Τέρτιος, 0 γράψας τήν ἐπιςολὴν. ἐν κυρίῳ. Subferi- p'iones occurrunt 1 Cor. XVI, 21. ὁ ἀσποσμὸς τῇ ἐμὴ χειρὶ Παύλε, € τις 8 QuNG τὸν κύριον "ing ΧριΞὲν.» ἤτω ονάέϑεμω Μαροὶν αϑαά. 2 T hell. Ill 17. ὁ ὠσπασμὸς τὴ ἐμὴ χειρὶ Παύ- As, Psi σημξον, ἐν πάσῃ ἐπιΞολῇ. ἕτω γῥαάφω. Fabric. [1) Epif/cla ad Romanor. — Quinam fuerint ecclefiae Romanae, cui Paulus literas infcri- pfit, conditores, certo non conflat. — Petriim Romae ecclefiam fundaffe, docent Papias, et cx eo Clemens Alexandrinus, atque Eufcbius H. E. IT, 14. 15. Falfam antem hanc fabulam e(fe, plures demonfiratum iuuerunt, v. c. Frid. Spenhemius in Mifcell. Sacrae Antiq. lib. IIT. Dif. HI. de f&a profzBione Petri apoffoli in vrbem Romam deque mon. vna traditionis origint Op. tom. ll. pag. 331 fqq. add. Srhmid. H. Can. pag. 628 fq. Hofmann ad Pritii Introdudt. iu N. T. pag. 242. Kcppe Prolegg. in ep. ad Rom. p. s. (ει, Frid. Fraufe notae hi(loricae condiioni cognofcendae primor. Chriflianor, inprimis Romanor, cum Paulus ad eos fcribe- ret, feruientes, Viteb. 1791. 4. pag. 27 fqq, — Quodíi enim Petrus Romae, vt volunt, per XXV annos ecclefiam rexiílet; haud dubie Paulus in hac epift. eius mentionem feciffet, eum falutaffet, et in epiftolis, Romae fcriptis, Petri quoque nomine Chriflianos, quibus fcripfit, falutaffet; Reiicit etiam fabulam illam locus Coloff. IV, 1o. τι. Neque minus falfa eft tra- ditio /renaci MI, 1. Pau/sm et Petrum fuiffe eccl. Rom. conditores, quum ex hac ipfa ep. XV, 20. adpareat, Paulum nondum Romam veniffe, vid. Hammondu; Prolegg. tom. II. pag. 5. *) Homiliae Chryfoftomi duae in laudem Pau- li pracfixae. funt cum animaduer(. 7ib. Hem- εν με. Orationibus, quarum prima eft de Pau- lo Apoflolo, et 1, C. Valckenari tribus Orationi- bus, Lugd. Bat. 1784. 8. Berk. ΚΕ) Conf. Jl'erenfelfii. diff. de füilo fcriptor. N. T. pag, 356. in Opufce. edic. Bafil. 1718. ok. Guil. Fulirmann de concinnitate in epiftola Pau- li ad Romanos, Lipíiae, 1776. 4. [Eiusdem Comm. de fubtilitate Pauli in argumentis tra- &andis, Lipf. 1777. 41 Frid. JFittiugs Er- lüuterung aer Lehrart Pali, durch eine tabella- vifche Ucóerjetzung des Driefs an die Philipper und rime ungezipungeue Zergliederung des an- dern Briefs au. die Corinth, in Paragvaphen u. Aumerkungen, Braunjcluv..w. Fildesheim 1761. 4. (coll. Ernefli Neue theol. Biblioth. B. 11]. p.6iríqq.) eiusdem Fortgefetzte Erlüuterung der Lehrart. Pauli durch eine ungezwung. Zer- glicder. des Driefs an. die Rümer , Hildesheim, 1764. 4. (coll. Ernefti l.l. B. V. p. 178 fq) Phi- lologia '"Fhucydideo Paulina f, notatio figura- rum dictiomis Paulinae, cum "Thucydidea coimnpa- Maxime ratae ,- vulgata a Car. Lud. Bauero, Halae 1773. 8. Car. Lud. Baueri Logica Paulina, Halae 1774. 8. Eiusd. Rhetorica Paulina, vel quid oratorium fit in oratione Pauli part. III. ib. 1782. II. voll. 8. Omitto plures alios, qui de ftilo Pauli feripfe- runt, quos laudauit J/o/fius in Curis Prolegg. in ep. ad Rom. Kuin. : Γ Í)) Apoftolos nunquam fuas literas diétaffe, potius defendendam effe ἐδέχειρον eorum fcriptu- ram, ftatuit Ferdin. Sto/ch in commentatione , de epifiolis. apoftolorum idiographis, Guelferbyt. 17:1. Hoc vero re&tiffime negat et Paulum faltem, in conftribendis epiftolis fuis, amanuenfium fiue fcribarum minifterio vfum effe, docet Griesba- chius in libello, cui titulus: Curae in hiffor. tex- tus gr. epp. Pauli p. 42. ad'tipulatur ei /Michaelis iu. Einleit. 'Th. H. p. tt9o fqq. δ. 172. qui ibidem ctiam contra Stofclium in diff. de epiflolis apo- flolorum son deperditis, Groningae 1753. et Lardnerum in Supplements to the Credibili- ty etc. tom, IL. chap. 25. p. 433. affirmat, Paulum - plures omnino exaraffe literas, praeter eas, quae ad noítza vsque tempora perueniffent. Juis. PAVLI EPISTOLAE Lib. IV.c. V IH. 709 Maxime probabile eft, Romanis doctrinam cliriflianam innotuiffe per Chriflianos, antea Tu- dacos, qui mercaturae exercendae cauffa Romam venerant. | Confliiffe autem ecclefiam Rom. non tam ex hominibus, antea gentilibus, quam potius maximam partem ex hominibus, - antea religioni [udaicae addictis, docet Koppius Proleg. p. 7. quod minus recle, vt videtur, negat, et Chriflianos illos maximam partem antea gentiles fuifle; adfirmat Fran£e l. c. pag.29. — Corinthi hanc ep. effe fcriptam, et quidem, quum iterum Paulus in hanc vrbem fefe contuliffet, docent Hammoszdur, Grotinr, Calouiur, Schmidiur, Koppius, l.l. c. c. ali. Qxuo vero amme confcripta fit, diflentiunt mirifice interpretes. — Nomipant enim alii a. Chr. LII. (v. c. .Ludon. Cappellur in. hift. Apoflolor. illuflrata, quam laudauit Fabricius; Schmidius ΕἸ. C. pag. 628.) alii a. Chr. LIV. (Calor. in Prolegg.) LV. (Salmaf. in apparatu de primatu papae, pag. 46. Dodiwellus de iure Laicor. cirea facra, pag. 232. laudati a Fabricio) LX. (Sandhegtmiur, quem citauit Fabric.) alii denique LVIII. hunc annum nominant Zubri- cius nofter, et /Michaelir Einleit, Th. 41. pag. 1232. $. 188. Καί. n2il^ Gractt fcripta eft epiflola, non /azine, οὐ fcholiafles Syrus notat, fcriptam effe Romoue rw», quo vocabulo graecam linguam fignificari, Romae tunc et in omni fere Romano im- perio vulgatiffimam , Seldeuur ad Eutychium obferuauit ""), Igitur non magis fide dignum eft, quod Cornelius a Lapide, Tertium ""), Pauli ámanuenfem, fufpicatur, epilolam hanc, latine verfam, mififfe ad Romanos, quam quod a Zelchiore Inchofzro lib. V. hiflor. facrae latinitatis cap. 6. traditur, Paulum latine interdum et praedicaffe et fcripfifle. Fabrir. [Ceterum de ozca/fone huius ep. confcribendae monet Koppiur Prolegg. pag. 6. Paulum, per Aquilam et Prifcillam, vua cum aliis Iudaeis, Claudii edicto Roma pulos, de condi- tione ecclefiae, in hac vrbe florentis, certiorem redditum, ab iisque incitatum effe, vt hafce confcriberet litteras, quibus Chriflianos Rom. inprimis a. fludio rixarum contentionumque, e pracconceptis opinionibus maximam partem orto, auocaret. 2) Epi/lola Prior ad Corinthior. De Corinthiorum tiuitate vid, quae notarunt Jfichae- lir Einleit. Th. 11. δ. 1711. pag. 12u.. Frid. Zug. Guil, Kranfe epift. T. ad Corinth. perpetua annotatione illufirata (Francof. ad Moenum 1792. 8.) Prolegg. pag. 15 fqq. Grotiur Prolegg. [/o. Ern. Imman. IW'althiur in difp. Antiquitates Corinthiacae. lenae 176r. 4.] alii. — Ὡς conditione ecclefiae v. Michaelis l. c. δ. τη8. Kraufa l.c. Schmid H. C. p. 611. Gottlob Chriff. Storr: notitiae hiftoricae epiflolar. Pauli ad Corinth. interpretationi feruientes, "Tubingae 1788. 4. coll. Eichhorn, llgem. Bibliothek der. bibl. Literat. B. M, p. 739 fqq., alii. — Stor- rinr nimirum, cuius veflipia accurate preffit Kranfiur, demonflrare fluduit, duas fuiffe Co- rinthi [ρας principes, vnam legibus Mofis fauentem, alteram eas repudiantem , vtramque earum rurfus in duas diuifam fuiffe factiones; iudaizantes nimirum, a doctoribus fuis, Petri, lacobi, et Apollinis difcipulis, fefe adpellaffe Petrinor, vel Chriflianor, cum Iacobus Chrifli frater effet. Horum vero iudaizantium aduerfarios fefe nominaífe Paulinor, vel, Zpollo- nio, Ergo, quum Paulus 1Cor. I, 12. loquatur de variis Corinthiorum felis, harum fedla- rum nomina, non fuiffe ab Apoflolo nomina fila, ad vitandam grauiorem offenfionem, fcd fuiffe nomina illa vere Corinthi víirata, neque obflare huic opinioni illud μετεσιχημο- ike VV, 6. vid. Storr. 1, c. $.3. pag. 6 fq. Krau/e pag. 38 fq. Schmid H. C. pag. 614. Ab hac mm) Add. Grotius et Calou, in Prolegg. nee nn) De eo vide, quae notauit Zichaelis Ein- non //ctflen. tom. 11, pog. 18, Áuin, Ieit, tom, 11, $. 188. p. 1253. win. 809 Lib. IV. c. V IT. PAVLI EPISTOLAE. hac fententia difcedit Michaelis Einleit. pag. 1216. exiftimans nomina illa effe fititia,: et Co- rinthiacam eccl. effe maximam partem vnam e gente ludaeorum , Pauli aduerfarium , fequu- tam, — Notat porro Storriur, Petrinos et lacobi fectatores plerumque inter. fe confeníiffe, vt et Paulinos et Apollonios. Docet, anti-Paulinos negaffe more Sadducaeorum ref(urre-. cionem mortuorum. curaíle inprimis ornameüta externa, con(litifIe denique hanc feclam ex opulentioribus Chriflianis. Sectatores Pauli et Apollinis, (Apollonios qui fe nominabant, id faciebant propterea, quod Apollo effet Paulo difertior,) reieciffe omnia, quae Iudaeorum opiniones ef ritus redolerent, atque ita nimio veritatis ftudio, et feruore partium Paulina- rum immodico abreptos, mediam viam reliquiffe, et in errores varios incurriffe. — Fuiffe fectatores Pauli maximam partem homines pauperes, numero tamen fuperalfe fautores Petri et lacobi,-hoc vel exinde apparere, quod bomo ille, qui nouercam in matrimonium duxe- rat, (qui haud dubie ex anti-Paulinorum numero erat) per plurima vota coetu exclufus fit. Hunc nimirum hominem /Zfichaeüis Iinleit. Th. 11. p. 1220 Íq. et Sterr ᾧ. 12. p. 91. not. 143. - exiftimant fuiife ex- gentilem, ad religionem [udaicam transgreffum, et inde factum Chri- flianum ;. iudaica enim opinione eiusmodi fcelus adiuuari et defendi omnino potuiffe; fed hoc negat Schmid H. C. pag. 612 fq. Krauf'us. vero ad V, 1. negat, hominem cum nouerca ma- trimonium iniiffe, fed tantum eam flupraile. — De aliis vitiis, quibus tunc temporis indul- ; gebant Corinthii vid. Storr 1, ο. Mizhaelir pag. 1221 [ᾳ. Kraufz pag. 65. Schmid p. ὅτι (qq. — . Occafionzin hanc epiflolam confcribendi proximam | dederat Paulo epiflola Corinthiorum. Etenim feripferat Apoftolus Corinthiis epiflolam, nunc quidem deperditam *9, quam minus recte intellexerant, quare hanc ipfam ob caufam, vt Apofl. mentem fuam accuratius ex- poneret, omninoque quaeftiones nonnullas alias, inter ipfos exortas, folueret, cum litteris ad eum miferunt Stephaumnu, Fortunatum, et Zichaieum x Cor. XVI, 5 fq. vid. Michaelis l. c. pag.1330. Kroufe pag.33 fq. ad hanc ergo Corinthior. epift. Paulus refcripfit eam, quam nos quidem nominare folemus primam, et V, rr. innuit epiftolam illam, quam antea fcri- pferat; verbis nempe ἐν τῇ ἐπισολῇ. Sunt quidem, qui haec verba intelligenda effe prae- eipiant de hac ipfa noflra ep. prima, vt Stofzhiur in diff. de epp. /lpoflolor. non deperditis pag. 75 fqq. et ipfe Fabriciur nofler, cuius verba adponamus: , verba 1 Cor. V, 9. ἔγρω ψοώ »ὑμῖν ἐν τῇ ἐπιφολῇ » reddenda efe: /tripfi vobir in hac «pifiola, neque aliam. quandam »cpiflolam, quam ante priorem ad Corinthios Paulus feripferit, fed hanc ipfam refpicere » oflendi in cod. Apocrypho N. T. pag. 919. Poffunt etiam verba ἔγοαψψω ὑμῖν reddi, frribo ,Vobis. Sic in ep. Philippi ad Athenienfes ap. Demoflhen. Orat. de corona: yé&yee Qo ὑμῖν» : XT εἰ : : : : ua p ivt μὴ 7EAtov ἐνοχλέτε περὶ τϑτων füribo vobis, ut amplius dg hà loborttis, Epiílola VIII. ,tarum, quae Phalaridi tribuuntur: γέγραφα sci συντόμως fummotim tibi fcribo. . Quod » vero nullam epiflolam ad Corinthios Paulus ante hanc miferit, declarat etiam fignum et » nota o0) Il/hiflonii quidem eiusmodi epiftolam Pau- li ad Corinthios, armenica lingua confcriptam, vna cum Mois Chorenenfis hiftoria armenica, cdiderunt Lond. 1736. 4. quam pater //"hiffonius pro genuina venditauit; eam vero fuppofiticiam efle, re&e demonftrarunt /Moskem. in Prolegg. ad h. epift. noft-àm et ad V, 9. nec non. Michiaelis Jcinl. "Y h. EI. $. 179. p. 1230. Kuin. Sed omnium copiofilime hiftoriam harum cpp. períecutus eít Venerandus fenex, Carpzouius in praef, ad edit. earum: Zpiflolae duae apocriphae, altera Co- vinthiorum. ad. Paullum poft. ,' altera Paulli "Ayoft. ad Corinthios quae dicitur perti[fe ex cod. IMS. Armenico nuuc prinum. editae Jeparatim, Graeceque et Latine verae, et additis Guil. at- que Geo. Il/hifloniorum Notis, Praefat. et anim- aduerfonibus auttae a Toa Bened. Carpzou. Editio altera auctior. LipC 1776. 8. Bert, . PAVLI EPISTOLAE Lib. IV. c. V II. 8or . snota manus fuae, quam, velati antea incognitam, Corinthiis in extremo epiftolae adfcribit, » Conf. Grotium ad 2T heff. Ill, 17. verum omnino epiflolam deperditam eife intelligendam, docuecunt Grofiur et Bengeljur ad V, 9. τι. AMoskem. Prolegg. ad hanc ep. et ad l1. c... /Vichae- lis Eiuleit. pag. 1250. not. o. Storr l.c. pag. 34. not. 62, Krowfe pag.32 fqq. Quo ammo et loco nola ep. fcripta fit, variant interpp. Ephefo miíTam ad Corinthios circa anguum LVI. vel LVIL. notant Euthaliur pag. 589. Pearfoniur Annal. Paulin. Michaelis $. Y77. pag. 1213. Alii Philippis, vel in itinere, cum Ephefum tenderet, fcriptam cffe epiflolam opinantur, e quorum numero funt du Pin Prolegg. tom. 1], pag. 48. Sandhagenuiur, et Fabririur nofler. 3) Poflerior ad Corinthior, ^ Vt prioris epiflolae feueritatem emolliret Apoftolus, poftquam compererat ex ore ipfius Titi, quem Corinthum miferat, ceffffe Corin- thios ipfius cohortationibus; et vt eos in virtutis fludio confirmaret, atque prorfus ab vi- tiis erroribusque, quibus haclenus indulferant, abflraheret, hanc iis pofteriorem epiftolam fcripfit, anao LVII. paucis menfibus interiectis, vt flatuunt Pearfoniur, Milliur, Prolegg. Joh. Clericus alii, a quibus tamen difcedunt Schmidiur in H. C. pag. 622. qui a. Chr. LII. et Harenbergiur , qui in bibl. Brem. Claff. VII. p. 889 fq. anno LV. Ícriptam ep. effe cenfent. Argumentum litterarum prolixius expofuerunt Scsud lc. pag. 623. et /Michaelir Einleit. 6$. 183. pag. 1240. alii. 4) Epiftola ad Golatar. — Chriftiani in Galatia, fiue Gallograecia 7), viuentes, quibus haec ep. deftinata erat, fuerant, antequam fefe ad Chrifli figna contulerant, vel Iudaeorum, vel gentilium facris addicti. Non enim poteft recie defendi fententia 7oA, Braunii in Select. Sacris lib. I. cap. 5. et Theod. Hafari in biblioth. Brem. Claff. IV. pag. 1014. ad Galatas εχ - lu. daceos tantum , hauc ep. effe exaratam; nam ipfa ep. hanc fententiam fatis euidenter refutat. Viuebant autem inter Galatas homines ludaei, qui, quamquam. nunc Chrifliani, tamen adeo cireumcifionis, reliquorumque rituum Mofaicorum tenaces erant, vt Chriflianis reli- quis quoque eorum iugum imponere vellent, et cum facile intelligerent, Paulum nun- quam ipforum conamina efle probaturum, auctoritatem ipfius omni modo minuere et de- bilitare fluderent. Conf. Koppius in Prolegg. ad h. ep. pag. 4. 7Michaelir Finuleit. Th. II. pag. 1200 fq. δ. 174. Huius rei fama peruenerat ad apoflolum, qui adeo has litteras con- fcripfit, vt ab, his erroribus auocaret Galatas. — Eum hac.in epiftola paullo vehementius fcripiife , obferuarunt plures ;. obferuauit hoc idein. Tertullian, adu. Marcion. lib. I, cap. 20. qui monet, Paulum fcripfi(Te adhuc in gratia rudes, vt neophytum, feruenter. Verba (Tertull. adtulerunt Grotius, (cui tamen caufla vehementioris fcriprionis, quam Tertull. adfert, mi- nime fefe probat, vide eum,) Calouwiu; et Mirhaelir. Hanc ergo epiflolam inter Paulinas primam fuiffe, (ficuti flatuit Mareion; v. Epiphan. haer. XLII. coll. Szimid H. C. pag. 609.) non poteft fatis certo colligi ex Tertulliani verbis, etfi hanc fententiam plures amplesi fint, v. c. Michaelis Einieit. Th. 11. $173. pag. 1193 fqq. qui, quum duo commemorentur in lit. teiis facris Pauli in Galatiam itinera, Act. XVI, 6. XVIII, 33. hanc ep. flatim pofl primum ad Galatas iter, anno circiter XLIX. confcriptam adfirmat. —Grozio autem Ícripta videtur eo- dem ) Γαλαγία Ἑλληνὶς haec dicitur "Themiftio quem locum vid. Spanhemius pag 439 Fabric. Orat. XXIII. p. 299, Mentio Γαλατῶν pro Gallo: — add. Cellarii Geograph. Ant. tom. 1I. pag. 173: graecis in Callimachi hymno in Delum v. 184. ad " Fo. IF. 111} go» — Lib.IF. Ὁ VII. PAVLI EPISTOLAE δὲ : dem tempore, quo ep. ad Rom. a. Chr. LV. E/iee du Pin Trolegg. bibl. tom. TI. pag. 49 fq. anno ΕΥ̓. extremo, vel initio anni LVII.. Fatricio noflro, non diu pofl epifl. ad Rom. in iünere verfus Hierofolymam a. Chr. LVHI.. Koppio denique, poft fecundum iter, ante an- num LIV. vel LI. pro diuerfo nimirum modo XIV. annos Gal. II, x. vel a conuerfione Pauli, ' vel ab vltimo. eius in vrbem Hierofolymam itinere, computandi. Conf. ad h.l. Koppium in Prolegg. pag. 8 fq. et Strothium in (Eichtorni?) Repertor. für bibl. und morgenl. Litterat. Th. 1EZ pag. av fqq. Semderum: Prolegg. ep. ad Gal. — Storrius in diff. de epiflolar. catho- licarum occafione et confilio, exiflimat, hanc epiflolam effe adpendicem ad ep. Hebraeis fcri- ptam, et vtramque iisdem Aliae minoris ecclefiis fuiffe deftinatam; — Ceterum non minus de loro, quo epillola fcripta (it, dillentiunt inter fe interpretes; quorum varias fententias , E ἰ , p y enarrauit /Michaelitl. c. pag. 1rg8. Romae exaratam efle epillolam, docent fubícriptio , quae in noflris codd. légitur, et Sa/mofiur Apparat. pag. 19. laudatus a Fabricio noflro; hanc vero fententiam reliquarum omnium maxime improbabilem eífe, recte iudicarunt Koppius, et JMichaclis, ali, Nihil prorfus de loco confílitui poteft. r 5) Epiffola illa, quae in codd. noftris Ep/zfir eft infcripta, num etiam vere ad Ephe- fios fuerit milfa, dubitatum et in varias partes difputatum efl. Conf. hanc in rem: ΠΗ; in Curis Prolegg. in h. ep. Millitr ad Eph. I, x. Prolegg. pag. 8. f. 71. Bengeliur in Apparatu, et Gnomone, Scimid H. C. pag. 644 fqq. Fabricius nofler in cod. Apocrypho Ν, T. p. 858. Wetflenius ad Eph. I, x. Lardner Supplem. to the firft Book of the fecond part of the-Cre- dibility etc. vol. II. pag. 387. Koppe Prolegg. ad h. ep. Jh. ZIndr. Cramer. Ueberfetzung der Brifr am die. Ephefer (Hamburg v, Kivl 1782. 4.) Εἰκὶ. Wichaelis. Eisleit. Th. I1. δ. 200. pag. 1283 fqq. εἰς. Alii nimirum interpretum hafce litteras Zaodicenir, alii Fphefür, alii de- nique pluribus ecclefüs deflinatas, et emcyclicar fuiffe, docent, — Atque inter eos quidem, ui Laodicenis infcriptas fuiffe hafce litteras adfirmant, e recentioribus nominandi funt in- primis, Milius Prolegg. δ. 71 fqq. — Sam. Cre/lius, -Benfoniur, Ietfieniur, Grotius, Iac. Pearcius in. notis ad Epift. ad Phil. pag. 114 fq. Jalliu; in notis Critt. in N. T. anglice editis pag. 28o. Seumlerus Gefihithte der Glaubensl. B. I. pag. 95. alii, quos laudarunt Larduerus et JV'olfius.' Hi ergo omnes 1, 1. pro ἐν Ἐ Φέσῳ legendum efle praecipiunt, ἐν Λαοδικεία. - Ar- gumentis vero vtuntur potiffimum his: prouocant primo ad Marcionis teflimonium; verum vid. Michaelis ]. c. pag. 1283 fq. Koppe pag. 257. deinde ad nonnullos locos ep. v. c. I, 15. Il, 2. 4. etc. ita comparatos, vt ex iis adpareat, fcriptam fuifle lianc cp. ecclefiae, nomine tantum Apoftolo cognitam. vid. /Michaelir Einleit, pag. 1286 fq. porro ad fimilitudinem, quae inter hanc et epiflolam, Laodicenfium epifcopo Apoc. II, infcriptam, intercedat; quo argu- mento vfus eft inprimis JPe/fleniur; at vide Michael. pag. 1291. denique ad Col. IV, 16. ibi, inquiunt, commendat. Ap. Coloffenfibus lectionem epiftolae ad Laodicenos, vt eo accura- tius mentem fuam poffint cognofcere, fed epiflolae ad Ephef. et Coloff. adeo (ibi funt, et δ N quoad formulas, et quoad fingulas voces, fimiles, vt pateat, per illam ad Laodicenos epift. non nifi hanc Ephcíüs, vt vulgo velint, infcriptam, intelligendam effe. Conf. Michaelis pag. 1290. et infra ad ep. ad Coloff. notata. — Qni vero vnice Ephfir has litteras perfcriptas: fuilfs contendunt, has inprimis, ad comprobandam foam fententiam, rationes adferunt: 1) omnes codd., veríf. vett., et antiquiffimi patres, Ignatius, Irenaeus, Clem. Alex, Ter. tullian, Cyprian. etc. legunt J, 1. τοῖς ἁγίοις τοῖς ἔσιν ἐν EQéco. vid. Micharlir pag. 1284. Larduer l.l. cap. 13. Cramer. pag. 5 Íq. 2) Tertulliani adu. Marcion. V, 17. verba: ecclefíae quidets ' : ! 3 ᾿ τ PAVLI EPISTOLAE LiblP.PH. $895. quidem veritate epiflolam ipfam ad Eyhefior habemus emi/Jam, nom ad Laodicenos , fed Marcion εἰ titulum aliquando. interpolare- geffüt, quafi et in :flo diligentif/mus explorator; effe ita interpretanda: codd. "Tertulliani et orthodoxorum legerunt verba ἐν Ἐφέσῳ, Marcion vero in codd. fuis ea deleuit, eorumque loco fubflituit ἐν Δαοδικείο. vid. Cramer pag τα fq: vbi Koppianaz explicationem illorum verborum: (Prolegg. p. 257.) defuit im ccdd. antiguiff. iu- firiptio ep., fuit tantum ecclefiae traditio, eam. Ephefüs perftriptam fuiffe ; vtpote maxime improbabilem reiicit. 3)-loci illi I, 15. III, 2. 4. commode poilunt ita exjlicari, vt non re- pugnent fententiae eorum, qui ad Ephefios datas literas adfirment. — Qui vero has litteras encyclicar fuiffe flatuunt, in exornanda hac fua fententia mirifice inter fe diffentiunt. — //ffe. riur nimirum, jn annal. ad a. Chr. LXIII. pag. 646 fq. . Bengeliur in. Gnomone N. T. et Apparatu Crit. exiflimant, Paulum ^Tychico plura dediffe har. litterar. exemplaria, vt ea inter ecclefias, ad quas peruenturus eílet, diílribueret, in vnoquoque autem, eo loco, vbi ponendum fuifle: eccl. nomen, fpatium fuiffe relidum hunc in modum: τοῖς 2som.... καὶ πιφοῖς: Quod vero in codd. nonnullis reperiantur verba ἐν Ἐφέσῳ, huius rei cauffam inde eife repetendam, quod fint defcripti ab exemplari, Ephefiis tradito. — Zachariae ( Para- ghrafffche Exklirung der Briefe Pauli Th. 1. Eint) latuit, litteras pertinuiffe ad Ephefios et reliquas adiacentes Afiae minoris ecclefias ; Ephefiorum in infcriptione factam efle mentio- nem, quod haec ecclefia. mater illarum fuerit. | Quae fententia nobis maxime probabilis vi. - detur. Aliam ingreffus viam Koppiur, negat, epiftolam EpAe/ür vel Laodicenis vnice aut potitfimum fcriptam fuiffe; negat, in antiquiil. codd. fec. I. et IT. ineunte ecclefiae certae men- tionem factam effe in infcriptione. Quod ex Tertulliani loco euincere fludet, pag. 257 fqq. de quo fupra diximus; adfert etiam hanc in rem locum Bafilii M.. contr. Eunomi. Lib. If. pag. 258 fq. de quo conf. etiam Michaelis pag. 1295 fqq. ὁ. 203. et Scmid H. C. pag. 646. negat denique, quicquam in hac ep. deprehendi, quod probabile reddat, eam potillimum Ephefiis fcriptam fuiffe. taque cenfet Koppius, epiftolam quidem effe encyclicam , miffam ad ecclefias plures, fed per has ecclefias intelligendas omnes eas effe, quas decedens Roma Coloífas, "T'ychicus in hoc ipfo ex Italia in Afiam minorem itinere fufcepto, adiiífet, maxi- me cogitandum de iis eccl. quos coram non vidiífet Apoflolus; an in his ecclefiis Ephefina quoque numeranda fit, non conílare, fed nec verofimile effe, potius probabile, ep. etiam ad Laodicenos fuifle miffam Prolegg. p. 264 fq. — De conditiere eccl. Ephefinae v. Sa/o- sio» van Till in Magoge, commentario in ἢ. ep. latine Amflelod. 1726. 4, edito, praemiffa, Gudius, quem laudauit /7o/fiur in Curis pag. 4. Michaelis Einleit. Th. 1I. δ. 2c4. pag. 1297. ali. — Quod denique /ocum et tempus fcriptionis adtinet, in eo ferme omnes, (exceptis. Beza et Oedero, de quibus v. Wolf. in Curis Prolegg. in h. ep. p. 5 fqq.) confentiunt; fcri- tam efle ep. Romae, quum Paulus ibi captinus teneretur, eodem fere tempore , quo ep. ad Coloff. h. e. circa a. Chr. LXI. vel LXII. fi Peazfouium et Koppium fequimurs anno autem LVIII. (i audimus Hammondum. 6) Epiflola ad Philipyenfes 1) miffa eft ad Chriflianos, Philippis viuentes. — Philippi autem, (nunc Philippopolis,) erat colonia Romana. vid. J/aillant- Num. aen. imp. tom. I. liiii 2 pag. 160. qq) Qui plures Philippen(ibus epiflolas a Paulo ^ tum eft, ἐπεσολοὲς etiam in plurali numero inter- miílas contendunt, nituntur loco Polyearpi epift. dum de vnica dici epiftola, vt demonf(traui in cap. 3, ὃς καὶ ὠπὼν ὑμῖν ἔγραψεν Unos. Scd cer- cod, apocrypho N. T. p. 14 fq. — Ita latini quó- que 804 Lib. IV. c. V IT. PAVLI EPISTOLAE pag. 160. Spon Mifcell. Erud. Antiq. pag. 175. et vrbs Macedoniae nobilis, vnde et in num- mis nominatur πρωτή. conf. Sponhem., de vfu et praeft, numifm. Diff. IX: pag. 583 fq. ZMichae- lis. Einleit. Th. 11. δ. 205. pag. 1301 Íq.. Stephanus le Moyne Var. Sacr. vol. I1. Paulus, qui in hac ciuitate bis fuerat praefens, Act. XVI, 12. XX, 6. ipfe ibi ecclefiam condiderat. Ex vrbe Roma a Paulo, captiuo, hanc effe epiflolam miffam, omnes vno quafi ore profiten- tur. Negauit quidem hoc Oederur, peculiari libello, Onoldi 1731. edito, atque probare flu- duit, epiflolam longe prius, non multo pofl Philippenfium conuerfionem, calamo fuiffe ex- ceptam τ fed docte fats rcfutarunt eum /f/olf/ur in. Curis pag. 168 fqq. — Michaelir. Einleit. $. 206. pag. 1506 fq. qui quidem poflerior l.c. oftendit, hanc ep. fcriptam effe poft epp. ad Cololff. et Ephef. a. C. LXV. Peazfonius et Clericus vero a. LXII. fcriptam exiftimant. — Ta- bellarius huius ep. erat Epaphroditus, quem, iudice Fabririo noflro, Fraffzniur Disquifit. bibl. p. 207. malé diftinguit ab Epaphro, de quo Col. I, 13. IV, 12. fermo eft. Diflinguit eum etiam Michaelis Einleit. Th. 11. 6. 197. extr. p. 1277. Conf. Jolfíur in Curis'ad Col. I, 7. 2) Epiflola ad Coloffenfes , fiue ex antiqua fcribendi ratione, ad Colaffenfes. (vid. IVolf. Cur. ad I, 2. Calou, Prolcgg. Michaelis: E/nleit. Th. 1T. pag. 1275. δ. 191.) data eft Chriftianis, qui viuebant in vrbe Phrygiae Pacatianae, Coloffis, de qua ciuitate conf. Ce//arius Geogr. Aut. tom. IL pag. 1s3.. ///o/fius ). e. et Michaelis |, 1. — Scriptam effe hanc ep. antequam Pau- lus Coloffenfes vidiffet, interpretes plurimi adfirmant, et laudant hanc in rem II, r. L, 4. ne«- gauit tamen hoc poft Theodoretum, Lardnerus Supplements cap..XIV. quem vero refutauit Michaelis l.c. pag. 1277. Confcripta eff ep. omnium fere confenfu, eodem tempore, quo illa ad Ephefios, vt vnumquemque fatis fuperque docet (imilitudo, quae inter vtramque epi- ftolam deprehenditur, maxima, Plerisque perluafum eft, exavatam eam eíle anno circiter LXI. vel LXII. non Ephefi, vt placuit Erafmo, fed Romae, vt omnis antiquitas credidit. Quo- niam vicina erat Laodicea, hinc rogauit Paulus Coloffenfes, IV, 16. vt hanc epiftolam commu- nicarent cum Laodicenfibus, ficuti optabat, vt Laodicenfes cum Coloffenfibus communica-- rent literas, quas ad Apoftolum mififfent. Ita enim intelligenda videntur verba τὴν ἐκ A«c- δικείας. vid. T'Aeodoret. ad h. 1. tom. ΠῚ, pag. sor. Chrjjfüjlomus vom. XII. pag. 249. -Michae- lis Eiuleit. δ. 199. pag. 1280 fqq. 8) Epi/lola prior ad The[falonicenfer interpretibus baud paucis omnium, quas Paulus fcripfit, epiftolarum , prima videtur; quae iam fuit opinio Chryfoftomi et 'Theodoreti Praef. in ep. Pauli tom. IIT. pag. 2. In conflituendo autem fcriptionis anno mirifice variant. Scri p'am eam effe putat Lud. Coppelles a. C. XLVII.. Henr. Dodiwellus de iure Laicor. pag. 232. a.XLIX. Scinnidiu: H. C. pag. 600. a. XLVIIL. Zzammondus Ἑ. Michaelis Einleit. Th, 1I. pag.1207. LI. Pearf.. Mill. in Prolegg. δ. 4. Clericus 111, 7 fferiur ,, Koppiur in Prolegg. pag. 133. a. LIV. Grotiur quidem in notis ad limen ep. r. et 2 'Theff. ΠΕ, 17. eam epiftolam, quam nos nominamus po/feriorem , flatuit efle priorem , fed argumentorum, quae protulit, : leuitas que fcriptores, vt Plinius, XXXIII, 3. M. Bruti redditam) Medico tradidit. Fabric. conf. etiam in Philippicis campis epiftolae reperiuntur, fre- {ΠΟΙ Curas, Prolegg. in ep. ad Philipp. p. 166. mentes fibulas tribunitias ex auro geri. luftin. — [et Zo/. Gottfr. 4m- Ende Specimina {τ epifto- XI, τῷ. fertias epiflolas et per epifiolas Zlexan- — lae ad Philipp. perpetua adnot. illuftr. 1789. 1791. .drum deprecatur: atque XI, 8. accepto poculo 8. in Prolegg.] epiflolas (Parmenionis epiftolam fuperiore die ) "—--——m—— 7 PPAVLI EPISTOLAE Lib. IP. c. V 1H. 895 leuitas fatis eft detecta 4. Sam. Barnagio in Ann. ad a. C. LE. nr. 4. Hearico Moro in Opp. "[heologg. pag. 176. Calouio in Prolegg. Koppio Prolegg. p. 134. Mic/raele Einleit. Th. 1I. 6.176. extr. pag. 1210. Hanc priorem: ad Thef. ep. Zfi/enis illam eíle a Paulo, qui eos iam vidilfet, notante Fabricio noflro, monuit Euthal. pag. 656. — Sed eam effe Corinthi fcri ptam, plures demonflrare fluduerunt. vid. ammondus Proleg. AMillius in notis ad fubfcri- ptionem, alii 77). 9) Pofierior ergo ad Theffalonicenfes fcripta eft poft illam priorem; quo vero tempo- re, non fatis conftat. — Plerisque eodem anno fcripta videtur, quo prior; et quidem; vt volunt Jolfiur, Clerieus et Fabricius a. C. LII. Corinthi. — Koppiur. non: certo definiri poíle adfirmat, vtrum fit fcripta Corinthi, an poft difceffum ex Corintho, ex alia quadam Grae- ciae minoris ciuitate, —.PearJoniu; nominat fcriptionis annum LIII. Ferius, LIV, Lud. Cappellus, XLVIII. & 10) Pris ad Timotheum. "Timotheus, cui Paulus duas epiftolas infcripfit, graecum patrem, (vt videtur /7/ol/fo in Curis, portae profelytum.) matrem, ex gente ludaica, Evni- cen, patriam vero, Lyftram, Lycaoniae oppidum,-habuit.. Act. XVI, 1. 5) — Eum Epheüi reliquerat Paulus, vt coetum Chriflianorum, nuper demum collectum, in ordinem redigeret, ibique adhuc verfabatur Timotheus, quum hanc priorem epiflolam Apoftolus fcriberet. Epi- Ícopi munere in illa ecclefia functum elfe Timotheum, docent Sophronius, a ///o!/o lauda- tus, et /ammondur; azchiepifcopum eum fuiffe, (quem tamen honorem prorfus tunc. igno- rabat ecclefia.) adfirmat Cornelius a Lapide, cuius opinionem laudauit, laudatamque rcfu- . tauit Ca/ouius in Prolegg. in h. ep. Erat potius euangelifla, de quo doctorum eccl. primae genere vid. Joh. “πάν. Quenfledii Antiquit. Bibl. et Ecclef, cap. 2. pag. 79. δ. 8. Frid. Span- hemius in Hifl. Chrift. fec. I. cap. 12. Opp. tom. 1, pag. 568Íq. 101. Fcanc. Buddeus de ecclef. Apoflol. pag. 688. J//itfur in Mifcell. I, cap. 21. $. 53. Franc. Burmannus in Exercit. Aca- dem. part. If. nr. 15. Siceruis Thef. Ecclef. tom. l. pag. 1224. Conf. vraeterea, Dii. de ordi- natione Timothei, ad 1 Tim. IV, 14. et 2 Tim. |, 6. au&ore M. IV/'oldemar. Salom. Hausdovf, Vit. 1754. 4. et Dif: analyfir logica V. epiffolae Pauli ad. Timoth. au&. Ioh. Bernh. R«m- bow:sky A. M. Lipfae 1752. 4. pag. 3 fq. — Scripta efl haec epiflola Pauli, fi fides Euthalio pag. 686. et fubfcriptionibus, Laodiceae, quae erat Phrygiae Pacatianae metropolis; fed Aihe- nif, Arabs Erpenii; im Macedonia aliquot codd.; Philippir Millius, Beza; Troade Schmid H. C. pag. 617. fcriptam eam eíle docent, Tempus fcriptionis a plerisque refertur ad ann. LXV. a Lud. Cappello aliisque ad an. LII. Ecclefiam Ephefinam tunc tempotis per EfTenos Iii 2. maximo- rr) De loco 2 Theff. II, 2. vbi falfam fub apo- ftoli nomine ab impoftoribus iactatam epiílolam memorari nonnulli exiftimant, dixi in cod. Apo- erypho N. T. pag. 916 fq. Fabric. add. iVor[/eítt Opufcc. "Theol. tom. II. pag. 257. Koppius Excur- fu IL. in ep. ad "Theff. pag. 229. et quae nos de hoc loco difputauimus in Obff. ex libris apocry- phis V. T. ad N. T. pag. 149. uin. $5) Extat ctiam Polycratis, (in Act. San&or, tom. IL. 24, Menf. lanuar. pag. $66.) epifcopi Ephefeni, narratio de vita Timothei, quam ve- ro Tillemontius dans les Memoivees εἰς. tom. IT. pag. 26«. 475 fq. faeculo quinto vel fexto a quo- dam ecclefiae Ephefinae homine confcriptam cen. fet. conf. praeterea /7ermanu. (Fitfius in Exer- citt. Acadd. pag. 315 fq. et quae serauit Cauetis ἴα cius vita. μη. góó ΔΕ τ ΚΕΝ. PAVLI EPISTOLAE - maximopere turbatam fuiffe, demonfirare fluduit Mirhaelir Einleit. Th. II. pag. 1244 fq; contra quem difputauit Schmid in H. C. pag. 619 fqq. 1) Pofleriorem ad Timotheum confcriptam effe a Paulo omae, carceri inclufo, eft in aprico pofitum. conf. cap. 1. 8. 12. 16. 17. 11, 9. vtrum veto priina an fecunda captiuitas/in- telligenda fit? de eo dubitatur; bis enim Rómae captiuum fuiife Paulum, vt paulo faperius notatum efl, interpretum plurimi flatuunt, ΕἸ in eorum quidem numero, qui priora vincu- la, de quibus Act. extr. fermo eít, defendunt, poaendi funt Baronius ad a. C. LIX. nr. τὸ fq. Lighifootus, Larduerus Supplem. tom. Il. pag. 226 fqq. Hammondus , Caueut, Witfiur alii. Contrariam vero fententiam, lianc nimirum epiftolam ad pofteriora vincula effe referendam, euincere fluduerunt Som. Basnagiur Annal. tom. l. pag. 726. Bellofobriur in Preface fur la fe- conde epitre à 'Eimothee pag. 378. /7osfemius in feinec Erklirung der Briefe am den. Timcth. pag. 6c9 fqq. Clericus, Michaelis Einleit. Th. II. $. 211. pag. 1322 fqq. — Scriptam eam elfe putant vel a. C. LXIV. Neronis XI, vt Lud. Cappellur, vel a. LXVI. Neronis XII, vt ZZffz- sius, Schmid Hi. C. pag. 673. vel a. C. LXVI, vt. Pearfoniur, Clericur, Milliur, eamque omnium epiftolarum Paulinarum vltimam proftentur. Auim.] Epiflolas ad Timotheum a quibusdam liereticis reiectas, teflatur Clemens II. Strom. pag.283. De Marcionitis certe hoc conflat e Tertulliano, Hieronymo et Epiphanio, ne dicam de illis, quos infra notabo omnes Pauli epiftolas reieciffe. Fabric, - [12). Epiflola ad Titum"), gentilem, (Gal. II, 3.) ex Afia oriundum, quem Paulus Chri- flianum fecerat, fcripta efl eo tempore, quo ex ipfius Pauli mandato in Creta commoraba- tur, vt ecclefiam, nuper ibi conditam, in ordinem redigeret, coll.I, 5. 81 fequimur ὑπφ- yea Qv, fcripta eft Niropoli; fed huic ipfi fubfícriptioni fidem habendam eife, plurimi negant: exiflimant potius vel exaratam eam effe in quodam Macedoniae aut Achaiae oppido, vt Schmid H. C. p. 636. vel Coloffis, vt Milius Prolegg. $. 122. qui idem per JViropolin, MI, 12. memoratam, non cum Theodoreto ad ἢ. l. Thraciae vrbem, fed non minus quam AWichaelir Einleit. Th. II. δ. 208. p. 1313 fqq. et Schmid l. c, intelligit Nicopolin, in Epiro fitam. — Annus fcriptionis /i//io eft a. Chr. LXIV.. 77fferio et Pearfonio LXV. Baronio, Hammondo LV. fed Lud. Cappello 1.1. Ceterum Titus non functus eft munere epifcopi, vt voluerunt Grofius et AMilliur, nec archiepifcopi, vt Hanondur flatuit, vel Superintendentis Generalis, vt Ca/osio placuit, fed, ficuti recte monuit Clericur, euangelifla fuit, quo eodem munere et functus eft Timotheus, Kuim.] | . Epiflolam ad Titum reiecit Marcion, tefle Tertull. V, 21, et Hieronymo in come mentar. atque Fpiphanio; itaque apud Philafirium error eft cap. 45. feribentem de Marcione: Jicundum Lucam. outem. euangelium folum accipit, mon euangelia: mec epiffolas. Pauli, mifi ad Timotheum et Tium. | At recte Auguftinus IV, 16. de doctrina Chrifliana, har, ipquit, "rer apo/folicas epiflolas ante oculas habere debet, cui eft im ecclefia dotloris perfona impofita, Fabric, : - [ 15) Epi. ft) De Tito vid. A&a Sanctor. IV. Tan. Fabric. et alios quos laudauit Wolfius in Curis; add. Mi« f, P " 5 : £2 πῶ». B 4 chaelis Einleit. Th. II. $. aoT. pag.15o9 (ᾳ. Kuin. : 3 - fuerit. vrbs Phrygiae Pacatianae. PAVLI EPISTOLAE ΤΡ ΡΠ. — $93 ὁ [13). Epiffofa ad Phifemowim. — Philemon "9, ad quem breviffimam fane epiflolam Paulus conferipfit , fuit , auctore Hieronymo, Coloffenfis, monente "Theodoreto, Phryx; quod vtrumque omnino verum cfle potcft, quum, vt fupra dictum eft, Coloffarum vrbs, Fuille autem Fhilemonem Coloilenfem, faltim in huius vrbis. vicinia habitaífe, colligi poffe videtur etiam ex loco Col. IV, 9. vbi Onefimus voca'ut ὁ ἐξ ὑμῶν h. e. popularis vefier , atque Paulus etiam falutat Archippum. — Philemonem ab ipfo Paulo ad religionem Chriflianam effe adductum, eum nimirum, quam Paulus Ephefi cilet, (conflat enim, Apoftolum non fuifle Coloflis;) in hanc vrbem venifle, probare volunt ex - huius ep. v. 19. vid. ZHichaelir Einleit. Th. H. $. 196. pag. 1274. negat tamen hoc ofi, Georg. Carol. Klotzfch in diff. de .ocaffone et. indcle epiffolae Pauli ad Philemouem (Viteb. 1792. 4.) pag. τὸ fq. Eum autem fuiffe virum haud ignobilem, vel exinde patet, quod in ipfius, aedibus conuenire folebant Chrifliani coll. v. 2. (Storriur enim, in Diff. im ep:Tolae ad Coloff- garttm alteram εἰ epiffolium ad Philemonem "Tubingae 1787. 4. p. 4t. fine idonea cauffa, vt vi- detur ftatuit, Chriftianos, qui in Philemonis aedibus conueniilent, fuiffe tum liberos tuin famu- los, vno verbo, familiam ipfius) quod munificentia eius praedicatur v. 7. coll. v. 22. hinc etiam Chryfoftomus tom. XII. pag. 669. Φιλήμων, inquit, eve τις τῶν ϑαυματξῶν καὶ ψενναίων. lam quum Paulus eum v. 2. nominarit fuum συνεργὸν. exiude coniecerunt, euin functum effe Coloífis munere ecclefiaftico, quod fane admodum probabile eft, etfi cetero- quin hoc non poffit vnice ex hoc vocabulo colligi; quum συνεργὸς in gencre tantum indicet, Philemonem operam quamdam augendae religioni nauafle, vid. Pai/j apoffoli αὐ Philemo- siem epiffola graece et latine illuffrata — α Lebr. Chrift. Gotilob Schmid Lipf. 1786. 8. pag. 16. Diaconum eum fuiffe, non fine probabilita'is fpecie ponit /Michadlir 1. c. Coloífenfium vero epifcopum eum fuiffz, arbitratur /fimansus in inttoduct. ad lel. ep. ad Coloff. $. 18. quam eandem opinionem fouit quoque Fabricius nofler, qui fcripfit: curam Coloffnfir ceclefice tum gerebat, Ex huius igitur Philemonis domo, Onefimus * feruus;. rebus fuis vel omnino male geftis, (ἠδίκησε v. 19.) vel, vt volunt Theodoretus et Chryfoflomus, furto commilfo, aufugerat Romamque ad Apoflolum peruenerat, a quo, quum ad religionem Chriftianam adductus effet, hero cum his literis commendatitiis remiffus eft. — Mentio fit in infcriptio- ne nomen Onefimi vero, quod ilem fonat, allu- dit Apoft. V, το. [ad quem locum vid. interpp.3 — Oncfimum noítrum , epifcopum Berrhóenfem vocat auctor Cenftitutt. Apoft. VII, 46. et fub Do- mitiano paffum tradunt Nicephorus et Menaca XV. Febr. Euthalius pag. 757. ἐσέον δὲ ὅτι ros ὃ Ὀνήσιμος καὶ μαρτυρίκ ἠξιώϑη ἐν τῇ Ῥωμαίων πόλει, Τερτύλλε τῷ τοηνιχαῦτα τὴν ἔπαρχον ἐξχσίαν διέποντος, -) De Philemone conf. Jof, Επς in Biblioth. Sacra pag. 232. JViífius in Mcletem. Leadenfibus pag. 193. Tilleuiont dans les Memoires εἰς, tom. I. part. IT. nr. 66. JVolfius in Curis Prolegg. Atin. vv) Onefimus ferui nomen étiam apud Sueton. Galba cap. 13. e /ITureti emendatione XV, ir. Var. lett. et Onefimus Plutarchi feruus apud Galen. de optimo docendi genere. -Plures im antiquis in- fcriptionibus apud Gruterus pag. 900, 13. 987, 8. etc. et Sponium Mifc. pag. 73. Sic Onefiphorus J.59. D. de manumiffis teftamento, et /"iilius apud Capitolinum in Marco cap. 29. CLrefinmus libertus Augufti apud Gruterum pag. 485, 2, //ti- lia et χρητὴ vel xeucían , nomina ancillarum. Vi- de Menagii cap. 31. amocnitatum luris, et Fal. Chimentellum de honore bifellià cap. &. Ad τῇ τῶν σκελῶν πλάσα τὴν ψῆφον 9mouavas τῷ μαρτυ- £i». Sed alius omnino, de quo in Ignatii ad Ephe- fios epift. cap. τ, Onefimus, .Ephefi epiízopus, vt τοῦς Prarjonio obferuatum in Vindic. Ignatii pag. 379. Alium ctiam Onefiinum, Byzantii epi- Ícopum, memorant Nicephorus CPol. et Philippus Cyprius in Chronico ecclefiae Graecae, Fabri. conf, //'o//is in Curis ad v. το, 808 Lib. IV. c. V II. PAVLI EPISTOLAE ne ep. Appiae atque Archippi. Illam fuiffe Philemonis coniugem, hunc ipfius filium atque diaconuin, plerisque períuafum εἰϊ. Prouocaut hanc in rem ad Col]. IV, 9. et ad fubfcriptio- nem huius epiftolae in MS. Cryptoferratenfi apud Zaragnium pag. 708. πρὸς Φιλήμονο wg] "AzQlav δεσπότας ὈΟνησίμε καὶ πρὸς ᾿Λρχιππὸν διάκονον τῆς ἐν KoNócoeus ἐκκλησίας ἐγράφη ἀπὸ Ῥώμης dig. Ονησίμδ cixérg. Sed haec incerta funt. — Scripram hanc epiflo- lam οἵδ eodem tempore, quo litteras ad Ephef. et Coloff. plurimi flatuunt, v. c. Pearfonius, Wolfius in. Curis, Clericur, Fabriciur nofler, alii, anno nimirum LXIIL. a quibus tamen difcedunt Lud. Cappellus (cui fcripta videtur a. ἍΤ.) Hammondus, qui nominat a, ΙΧ. /ffe- riu, qui a. LXIV. exaratam eam efTe exiflimat. Kuin.] Epiftolae ad Philemonem brceuitatem fuam profuiffe, vt AMarcionis falfarias manus effu- geret. telatur T'ertullian. V,2r et Hieron. praef. commentarii ad hanc epill. poftquam dixillet, quosdam nolle eam inter epiflolas Pauli recipere, cauffatos, non femper apoflo- lum, ne omnia Chriflo ia fe loquente dixilfe, fubiungit: Pauli efje epiflolam ad Philemonem, uten Marcione auGore doceanfur, qui quum ceteras epifTolas eiusdem vel non fufteperit , vel quardam in hir anutawerit, aique corroferit, in hanc. folam manus mon ef? aufus mittere, quia ua illam breuitar defendebat. — Ygitur forte apud Epiphanm. tom. I. pag. 373. legendum dic τὸ ὁλοσχερῶς αὐτὴν. 8 διασρόφως παρ αὐτῷ κῶσϑθαι!. Quod vero loh. Gerhardus in exegefi loci de S. Scriptura $. 260. notat, amomoros quoque hanc epiffolam ví mort humano firiptam contemfiffe , «eferente Epiphonio haerefi LX.X/I. apud Epiphanium non inueni, licet LXXVI. 6. pag. 991 fq. de anomocis tradat, quod prophetarum et apoftolorum nomina contumeliis inceilere non dubitaucrint, et quaudo vrgeri rationum vi ac conflringi fe viderent, data fuga dicere confueuerint, τᾶτο ὠπότολος ὡς ἄνθρωπος ξῴη haec apoffolus tamquam homo dixif, abufi, vt exifüimo, loco 1 Cor. VII, 12. quo tamen non hominis, erroribus obnoxii, opinio- nem Paulus opponit praecepto Dei; fed apoftolicam fententiam diferto &vg/g, h. e. Chrifli, verfantis in terris, mandato fubiungit, Fabric. *) [14) Epiflola ad Hebratos , vtrum ἃ Paulo, an ab alio quodam confcripta fit, diu mul. tumque difputatumrefl. Ἐπ aatem e(t argumentorum in vtramque partem prolatorum indo- les, vt nihil hac in re certi definiri polfit, fed potius cum Origene profitendum fit: τίς ὁ γρα- as τὴν ἐπιξολὴν, τὸ μὲν ἀληθὲς 0 Θεὸς οἷδε. Conferendi funt: Calouiur in Prolegg. ad hanc epift. Exech. Spasnhemiur, in bbello peculiari, de aucore epiflolae ad Hebraeos '"'*», Larduer Supplements to the Crcd.bility of tbe Gofpel Hiflory tom. II. cap. XIl. pag. 311 — 356. Carpzou. Prolegg. ad exercit. facrr. in ep. ad Hebr. Joh. Halíetti Diifert*de au&fore et lingua originali ep. ad. Hebr. quae inferta legitur Wolfii Curis Philol]. tom. Il. pag. 896 fqq. Groiiur in Prolegg. ad hanc ep. Se/suid Hifl. Canon. pag. 659 fqq. Semler, Heytrüge zu ge- nauerer. Finficht der. Briefs on die. Hebr. (coll. Eraefli Neue theol. Bibl. B. V. St.3. S. 197 14.) Michaelis Einleit. Th. 10; δ. 217. pag. 1339 (qq. (ὍΤΙ, Chriff. Storr Pauli Brief an die Hebr. (Tübingen 1789.) Einleit. p. 1 |qq. quocum diligenter coraparetur, M. Ioriuer Carl. Ludiw. : Z egler, *) De ordine harum omnium epp. Paull. difpu- | deinde cum Lud. de Tena et aliorum viror. do- tauit copiofe B/ochius in lib. Chronotaxis fcripto: — &or. ad eandem epiftolam lucubrationibus Lond. rum Paulli, Flensb. 1782. 8, add. μα. Paíey — 1661. fol. Denique tom. 1I. Opp. Spanheniilibto . Horae Paulinae. Lond. 1790. 8. fecundo Mifc. facr. pag. vz1 fo. Fabric. 45) Produt ieparatim primum ann, 1658. 8. D 4 PAVLI EPISTOLAE Lib.IV.c.V1L.. 809 Ziegler, vollfándige Einleitung in den Brief an. die Hebr. (GOttingen 179r. 8) Joh. Henr. Heinrichs epit. Pauli ad Hebr. Graece (Gottingae 1792.) Prolegg. pag. 1 fq. //o/ffus in Curis Prolegg. ad ἢ. ep. pag. 583 fqq. 590 fqq. et quos ibi laudauit. — Iam quod attinet £e/fimo- nia veterum, de huius epiflolae auctore, ea funt ita comparata, vt, fi accuratius ponde- retur, non poflit exinde peruinci, vtrum Pau/ur epiflolae auctor habendus fit, nec ne? Attamen fi fine partium fludio in ea inquirimus , hoc faltem adparere videtur, ecclefiam vet. maximam partem dubitaífe de literarum authentia. Etenim in ecclefia graeca, quae Paulo epiflolam adfcripfiffe dicitur, omni tempore haud pauci fuerunt, qui eam illi abiudicarent, - vid. Ziegler l.c. pag. 2r fqq. — Dubitaront de Paulo /renaeus et Hippolytus, qui funt ex illa eccl. antiquiffimi. vid. Pzotíur cod. CCOXXXII et CXXI.— Neque ex eccl. Fomana, Tertullia- nur (de pudicit. cap. 20.) Caius, presbyter Rom. (an..210. vid. Éufrbiur H. E. VI, 20. Hie- vonymus Catal. Script. fub voc. Caiur Opp. tom. I. p. 185.) ficuti nec omnino haec omnis ec- clelia, vsque ad Hierenymi tempora, qui primus epiftolam, tamquam a Paulo profectam, Cus noni inferuit, Paulum auctorem agnouerunt, vid. Ziegler pag. 72 Íqq. Bichard. Simon Hift, Crit. lib. E. cap. 16. lib. II. p. gs. Zac. Barzoge Hilt. de l' Eglife tom, I. lib. VIII. cap. 6. Eu- feb. III, 3. VI, 11. 14. Hieron. ad Ef. VI et VII. ad Matth. XXVI. et ep. 129. ad Dardanium, nec non Catal. Script. Ecclef. f. v. Paulur, Opp. tom. I. pag. 172. /Marcionem quidem huius opinionis, in eccl. Romana florentis, auctorem fuiffe, probare fluduit Storr l. c. p. 41 fqq. *7) hoc idem tamen, pluribus hanc in rem in medium prolatis argumentis, negauit Ziegler 1. c. pag. τοι fqq. Kuim.] Nouatianor quidem ad hanc epiftolam prouocaffe, praeter Epiphanium haerefi LIX. te- flatur Éu/ogiu: apud Photium cod. CCXXX. . Sed Arianos voluiffe follicitare huius auctorita- tem epiftolae, docet Theodoritur in limine commentarii, cui congruit quod Epiphanius LXIX, 37. illam ab Arianis reiici adfirmat, et epiflolam ad Hebraeos gy, ἐκκλησιαζεσθαι obii- cit Anomoeus Z/f/anafío T. de Trinitate, cui refpondens ille; ἀφ ὃ. inquit, κατηγγέλητο Εὐαγγέλιον Xeis Παύλξ ναι πεπίξευται ἡ ἐπιφολὴ, καὶ μετ᾽ αὐτῆς εἰσὶν ἐπιφόλαι ἰδίαι “πἄσαι τῇ Παύλε. Fabric. . [Qui porro auctorem epiftolae Paulum effe adfirmant, et qui hoc idem negant, variis quoque argumentis ex ipfa epiftola defumtir vtuntur. — Atqui. defenfores quidem prioris fententiae, folent prouocare partim ad formulas, in hac epiftola obuias et vero etiam in aliis Paulinis epiflolas occurrentes, partim ad formulas rariores et foli Paulo proprias; vid. Vet flenius tom. 11. pag. 386. Schmid Hifl. Can. pag. 662. — Laudant cap. XIII, 23. vbi pro- mittit auctor, fe breui venturum efle vna cum "Timotheo, atque obferuant, Timotheum perpetuum Pauli fuiffe comitem. ^ Quidni vero et alius "Timothei amicus ita fcribere potuit? vid. Ziegler pag. 248. — Proferunt 2 Petr. III, 15. 16. et inde non modo probant, Petrum ante oculos habuiffe ep. ad Hebr. fed etiam Paulum ad eosdem fcripfife, ad quos tunc fcri- pfecit Petrus, h. e. ad ex-Iudaeos, hinc inde difperfos, de quibus 1 Petr. 19 r. vid. /Zolfiur in Curis pag. 584. Sforr. l. c. pag. 10 14. Semler , Beytráge zur genauern Einficht der Brieft an die Hebr. pag. 36. Bengel Gnomon. edit. 2. pag. 992. 1163. Carpzou. Prolegg. ad exercitt. Philon. xx) Latinorum opinionem, Paulo hanc epifto- rum credibile haeretici hominis ὑποϑέσαι fuae fer- lam abiudicantium, a Marcione defcendere, exifti- — vientis auctoritatem Catholicos fcriptores fequi mauit Sandius in Hift. Ecclef. pag. 148. Sed pa- voluiffe. Fabric. Fol. IF. Kk kkk &o — 14.177. 0], PAVLI EPISTOLAE 1 Philon. in h: ep. pag. 79 fqq. at vide, quae contra monuerunt Zirg/er pag. 160 fqq. et 1: thaelis Einleitung δ. 219. pag. 1342. — Coimmemorant etiam cap. X, 34. vbi omnino verba τοῖς δεσμοῖς 48. συνεπαϑήσατε apprime conveniunt Paulo; fed leclio eft ibi incerta, et aliam, τοῖς ϑεσμίοις p8 erga captiuos mifrricordes fuiflis, veram et genuinam elfe, plures de- mon(lrarunt. Alia huius generis argumenta leguntur apud S/orrium pag. 77 fqq. JF'olfium in Curis pag. 584. Heinrichs pag. 7. Ziegler pag. 116 fq. Schuid H. C. p. 663 fqq... Carpzou. cap. II. HI... Lardner pag. 346. €t alios, quos fupra laudauimus. — Attamen ii, qui pofle- riori' fententiae adflipulantur, qui nimirum l'aulo epiflolam abiudicant , vrgent potiffimum flili diuerfitatem a reliquis epp. Pauli, quam et ipfe Crigezer, acutillimus fuorum temporum Criticus, agnouit; vid. Eufzb. H. E. VL, 25. Zieplr pag. 181 fqq. — Monent praeterea; de- effe infcriptionem et falutationem, reliquis in epp. Paulinis follemnem. — Cuius rei cauffam hanc adfert Z/eodoretus tom. Il. pag. 542. Ἑβραίοις γροίφων, ὧν ἐκ ἐνεχε:ρίσ 9 τὴν ἐπ pieta γυμνὴν “τῶν ἀζιωμόταν εἰκότως τὴν διδασκωλίαν σροσήν eyaev in ev. ad. Hebr. quo- rum cura ipfi mon fu rat demancata, merito abrque mentione diomitatir fuae do£irinam. pro- pofuit. Sed Hieronymus in Catalogo f. v. Paulus — propter inuidiam fui apud Hebr. nomi- uis titulum in principio falutationis amputauit. Quae tamen ratones parum probabiles mihi videntur. Aliam coniecluram, quae tamen non nifi ab iis poteft admitti, qui Paulum aucto- rem ep. negant, propofuit AMichaelis in. Einleit. "Vh. IT. δ. 218. pag. 1341. interpretem nimi- rum epiftolae graecum , omififfe falutandi formulam, vel quod aucioris nomen obfcurum nec celebre effet. — '" Adferunt denique plures locos, qui haud leues difficultates mouent, fi epiflolam a Paulo confcriptam effe defenditur v. c. II, 3. de quo loco p'ura dicentur infra; Xill, 7 fqq. etc. vid. Ziegir pag. 238 fqq. — — Hine ergo variae omni fere tempore de ep. auctore fententiae prolatae funt. — Zvriullianur de pudicit. cap. 20. p. m. 541. Barmabam τ δε δοὶ epiftolae nominat 7, cujus verba laudauit Sc/rnuid Hifl. Can. Ρ. 315. conf. Ziegler pag. 93. qui hanc eandem fententiam fuiffe .eccl. Romanae demonflrar. — — Lutherus non fine magna probabilitatis fpecie (quod agnofcit oA. Clericus tom. ΤΥ]. biblioth. Íclect. pag. 410. et ipfe quoque Spatemius in libello fupra laud., qui tamen part. II. cap. 9. Lurfiri fenten- tiam eo inprimis argumento refutare fluduit; quod nullus veterum hoc idem tradiderit;) ad Genef. cap. XXVIII. pluribus demonflrauit, fpollinem Zdlexandrimum 772, cuius Act, XVIII, 24. 1 Cor. I, 12. III, 4. etc. Tit. III, 13. Clem, Rom. epift. cap. 47. mentio fit, auclo- rem epiflolae effe, — Statuit nimirum. Lutherur, Zfpollinm, vel alium. Iudaeum Alexandri- num, varios fermones, quos Paulus habuiffet cum Iudaeis graecis, collegiffe, atque in for- mam epiflolae redegifle; aut omnino Pauli nomine . eo iubente ve] permitrente, hanc ep. confcripfiffe. Hoc quidem negat Ziegler pag. 256 [44. quum nihil hac de re in ipfa ep. monitum fit; pluribus tamen arguments ofiecdit, Lutheri fententiam de auctore ep. fefe a probabilitate maximopere commendare. — ἐπείη ας Exercitt. Sacr, XV1, 1. fine vlla idonea - ratione, Ag——————————— ss yy) Huic eam a nonriullis tributam effe, tradit etiam Philafirius haerefi 88. Hieron. in Cara]. vbi de Paulo ^poftolo differit, et refpicit ad T'ertul- liani cap. 20. de pudicitia. Placuit haec fenten- tia ctiam viro docto 7o. Cameroni. Sed Barna- bae, qui nunquam fuit in Italia, effe non pofle; probat Frid. Spanhemius part. IT. cap. 8. et Thiomas. litigius diff. de patribus Aj oftolieis pag. 172 fq. et 182. Fabiic 22) De hoc Apolline Alexandrino, quem Co- rinthiorum epifcopiim vocat /7Zirronymus ad Tit, III. vid. Joi. Priacaux pag. 453 fq. Opp. et }7- tiringa ' PAVIT EPISTOLAE Lib. IV. c. V 1I. 811 ratione, alium Paufutt, ab Apoflolo diuerfum, ep. fcriptorem finxit. — Clementis Roma. mi, tanquam inzerpretis harum litterarum, meminerunt Éufibius H. E. ΠῚ, 38. (vbi do- cet, nonnullos exi(limaffe, Paulum fcripfiffe eas hebraice, Lucam vero euangeliftam, vel Clementem eas interpretatum effe;) Hieronymus in Catal. voce Paulus, Theodoretus in praef. tom.lli. pag. 544. Gobarur apud Photium cod. CCXXII. et Teophyla&hus; auctorem vero ep. a quibusdam habitum effe Clementem, docet. Philaffrius Waeref. apocryph: cap.18. - Huius opinionis probabilem originem adfert Sc/muid l.c. pag. 66. coll. eiusdem Obl. in ep. ad Hebr. pag. 13. 14. *^?). Kuin.] Lutam effe auctorem "^, poft alios fcripfit Eliar Bohritllur in notis ad eruditam fuam verfionem Gallicam librorum Origenis contra Celfum pag. 143. Epi/lofoam ad Hebratos Pauli effc , vetus efl et communis opinio. — Ego practer cetera animum inducere non po[Jum vt credo, Paulum, qui nihil fe a quoquam acrepiffe aut do&um fuifje afferit , Gal. 1, v. iz. velle de f& ipfo tamquam ZApoflolorum auditore, logui **), quod facit auclor ep. ad Hebr. cap. I1, v. 2. “2: fic Lucas Euang. cap. 1, 3. — Multaque funt , cur hanc epiflolam Lucee adf/cribendam putem. JNam v£ omittom, ipfum tum Timotheo Pauli comitem fuiffe, A8. XV 1, 3. o. XXVII, 57. Hebr. X HII, 23. πὸ de. reliquis immorer, quat aliunde duci po[Junt , argumentis, monere obiter contentus ero de quiburdam vocibus, Lucae particularibus, quae in ep. ad Hebr. occurrunt, vt efl ἐπιτέλλειν pro: fcribere epilolam, AB. XV, 20. et XXI, s. -Hebr. XML, 22. ἡγόμενοι gro, verbi minillris AZ, XIV, 12. e£ XV, 22. Hebr. XMI, 7. 17 et 24. item vox erem os AB. IIT, 15. e£ V, 5t... Hebr. 11, το. εἰ ΧΙ, 2. quae nefcio an aliir obferuata fuerint, certe non me- mini. Sed non funt haec pauca ita Lucae particulaiia, vt non ab aliis illius aetatis fcripto- ribus facris vfurpari potuerint eodem fenfu. Et longe plures Paulinas locutiones in ep. ad Kkkkk 2 Hebr, in exegefi loci de S. Scriptura $. 274. vt Paulum auctorem eífe negarent. Sed per communicatio- iringa Obff. III, 21. Fabric. nec non Michaelis Einleitung Th. 1T. $. v8. pag. 1213. δ. 205. pag. 1315 Íq. 1318, Kuin. gaa) Spanhemius part. IL. cap. 1fq. docet, fcri- ptorem non eífe Clementem Romanum, qui He- braeos numquam docuit, et ipfe teftimoniis ex ep. ad Hebr. vtitur, de quo vide etiam fis D. 7£- itgii diff, de Patrr. Apoftt. pag. 231 fq. —- Clc- mentem pro au&ore habuit Patricius Junius, cui Clemcütis cpiftolam debemus, — Illud quidem omitto, quod cap. 9. ab eodem Spanliemio doce- tur, auctorem non poffe effe AJarcum, neque Tertullisuum denique, fi tamen cuiquam tam ab- furda opinio in mentem venire potuit, vt teíta- tur Sixtus Senenfis, Fabric. bbb) Oftendere hoc conatus eft Grotius infti- tuta comparatione huius epi(t., cum fcriptis ZLu- £a£ ; Íed refutarunt eum , praeter eos , quos lau- dat Fabricius, l[l'etflenius N. T. tom. IL. pag. 385 fq. et Hallet in Diff. laud. in //o/fii Curis tom. ΠῚ, pag. 829. Kuin. ctc) Hoc argumentum mouit Lutherum, Lu- cam Ofiandrum aliosque, de quibus Gerhardus nem Paulus ait ds ἡμᾶς, refpiciendo magis ad Hebraeos, quibus fcribit, quam ad fe. Confer quae ad eum locum refpondet Seb. Schimidius pag. 168 fq. et SSpanlemtus de auctore. ep. ad Hebr. part. III. cap. 5: Fabric. — Praeter Luthe- vum et Ofiandrum , nominandi queque funt Ca/- vinus, Grotius alii, vid. Schmid Hift. Canon. pag. 656 fq. — Plures autem , ad remouendam dif- ficultatem monuerunt, Ap. vfum ες oratione communicatiua, ita, vt ἡμᾶς pofitum fit pro ὑμᾶς" Iac. Cappellus ad 2, 3. nihil obflat, quo minus potuerit Paulus. ita loqui per ἀνωκοίνωσιν - vid. quoque Zallet 1. 1. in 7Fo/fii Curis tom. III. pag. 827. Heinrichs Prolegg. pag. γ. //"olfius in Curis ad Hebr. II, 2. Storr Einleitung pag. 77 íq. fed conf. etiam Ziegler pag. 246. Sed illa, quae fo- lent difputari de oratione communicatiua, per fe fpectata, parum valent; debent adeífe alia ar- gumenta, quibus poffit conftitui et comprobari, effe ἢ, 1, ἀνακοίνωσιν admittendam, Auin. 812 Lib. 177. c. V IT. PAVLI EPISTOLAE Hebr. demonflrauit Spanfemiur part. YI. cap. 1 fq. qui Lucam auctorem non effe multis difpu- tat cap. 7. cui adde, fi placet, Eliam du Pin Prolegg. Bibl. tom. IL p. 56. Fabric. [Πρὸς Ἑβραίες effe fcriptam epiftolam, docet ἐπιγραφὴ, non quidem ab ipfo-audlore profecta, fed perantiqua tamen, vid. Ziegler l. c. pag. 216. nihil vero illa amplius docet, quam fcriptam effe ep;flolam Chriflianis, ante Iudaeis. , Olim quidem haud pauci fuerunt, qui exiflimarent, 'Efjee;ec nominari eos, qui /ingua vterentur Hebraica, et ex Palaeflina oriundi effent, qui hoc ipfo nomine diftinguerentur a ludaeis, extra Palaeflinam viuentibus et graece loquentibus; adeoque ex hac ipfa infcriptione adparere, fcriptas effe hafce litteras Judaeis, in Palacflina viuentibur (hoc contenderunt Clem. Alex. Hieronym. Chryfoft. 'T'heodo-- retus etc. JVichaelis Eiul. Th. IL. δ. 220. p. 1343 fqq.) 5 at enimuero voc. Ἑ βοαίος latiori figni- ficatu poni, et omnino zaíiouem ac religionem, non linguam indicare, neque adeo quicquam ex hoc titulo colligi poffe, fatis accurate demon/trarunt plures: vid. Ziegler 1, c. p. 216 fqq. Schmid Hift. Can. pag. 668. Ligtfoot Morr. Hebrr. Opp. tom. II. pag. 794. fq. Sem/er Beg- irügt etc. pag. 45 (4. ΔΌΣΕΙ: Conimentat.:: de tempore, quo firipta fuerit epiffola Pauli ad Hebraeos, deue Hebraeir, quibur feripferit , inferta ipfius Opufc. tom. I. pag. 269. Carpzou, Exerc. in ep. ad Hebr. pag. VI fqq. — Itaque alii ftatuerunt, epiftolam dcftinatam fuiffe Chriflianis ante Iudaeis, extra Peolaeffinam vuentibur, argumenta v. ap. Heinrichs Prolegg. pag. 10 fq. Ziegler pag. 226 [ᾳ. lam vero huius ipfius fententiae defenfores, | rurfus in varias partes abeunt. Ac. Hieronymus quidem, cuius tamen fententia iam dudum efl explofa, Hifpanis; fed JP'etfIemius tom. Il. pag. 386. Romanis Judaeir, NoefJitur l. c. Iudatir, qui in Macedonia, Th:[Jalonitae inprimis, ad Chrifli figna fefe contuliflent, Storrius in Galatia viuentibus, (conf. tamen Ziegler p. 117 fqq.) fcriptam fuiife; probare ftuduit. Maxime pro- babilis videtur effe eorum fententia, qui fcriptam eam fuiffe, adfirmant, omnibus Zudaeo - Chri- flianir per. omnes vegioner difperfir, vt certae cuidam etclefiae tradita accipiatur, idque Polae- Jflinenfi; huius fententiae funt. Lightfoot Harmony of the N. T. vol.I. pag. 340. Brauniur Prolegg. in ep. ad Hebr. pag. 29. et nuperrime Heixrichs Prolegg. pag. i2 fqq... Kuin.] Difputatum eft etiam de /ingua, qua fit epiftola confcripta. Hebraice fcripfiffe Pau- jum, Clemenr Zfftx. apud Eufzb. VI, 14. Hift. et vnius illius fide quafi Hebraeus ad Hebraeos non aliter, quam ea lingua fcribere potuerit, Ομ εν. ^"^) ipfe TIT, 23. Euthalius pag. 670. Cofmas Indopleufles V. pag. 255. T'heodoritur, "Theophyla&fus, et in catalogo Hieronymus ad- firmant). Graeca quae hodie habemus, originarium effe auctoris facri contextum , argu- mentis non contemnendis poft Ca/uinum probat Spanhem. part. IE. cap. 2. illius praefat. ad N. T. pag. 11 fqq. B/onde/us Prolegg. ad Pfeudo-Ifidorum pag. 44 fq. zidrggerur in Enchi- ridio Biblico pag. 943. et Zac. Cappellus Obff. in N. T. pag. 109. 112 fq. ^) neque audiendi, " qui ddd) At Eufeb. in Pfalmos, a Montfaucono edi. tus, pag. 15. obferuat, Paulum in hac ep. verfione LXX. Interpretum vfum, vti Hieronymus quo- que im lef. VI. quo ipfo eam graece privitus fcri- p'am agnofcunt. ὁ δὲ ἀπόςολας νομομαϑὴς ὑπάρχων bcn πρὸ Ἕβραίες τῇ τῶν ὁ ἐχοήσατο, Fabric. 666) Etiam Origenes apud Kufzb. H. E. VI, ἃς. ipfa inicriptio epiftolae πρὸς Ἑ βραίας procul dubio huic opinioni originem dedit, quam etiam exor- nauit /Vichaelis Prolegg. in ep. ad Hebr. et Ein- leit. Th. 11. pag. 1:56. $. 224. Kuin. flf) Semieri Diff. quod Paulus graece epifto- lam ad Hebr. exarauerit, Halae vz61.. Semler* Beytrige pag. 4o. Storr. Prolegg $. 12. Ziegler. pag. 157 fq 227 fq. Hein/ius Prolegg. pag. 16 fq. Sclunid H. C. pag. 668 fq. Kuin. i PAVLI EPISTOLAE LilV..VIL 81 qui cum J/'idianffadio Syriacam verfionem huius ep. pro fonte venditant, aut cum Hal/enfi- bur tom. VII Obferuatt. felectt. pag. 268. contendunt indubitatis ef inuiclir argumentis proba- yi pof, quod Habraice primum fcripta fuerif, quum ex tota antiquitate ne vnus quidem pof- fit proferri teflis , qui Hebraicam viderit. Fabric. [Denique de fempore quoque et foco, quo fuerit epiflola confcripta, varia monuerunt interpretes, Et nos quidem cum-Zieglrro pag. 250 fq. exiftimamus, de /oco nihil prorfus poffe conflitui, ipfam fubf-riptionem Ἐγρώφη ἀπὸ ἱταλίας dic T4098 non effe genuinain, fed adulterinam et fuppofiticiam, quod ipfa luculenter fatis doceat lectionis varietas; de fempore autem , nihil amplius poffe certo conílitui, quam eam effe fcriptam ante excidium Hierofo- lymitanum. Qui Paulo vindicant epiflolam, JMil/iur in Prolegg. ᾧ. 53. et Fabricius nofter, polt lacobum minorem martyrio adfectum a. LXI. Neronis VII. et quidem poflquam e car- cere euaferat Apoftolus, atque in vlteriorem aliquam ltaliae partem, vel vt Heinrichs, (qui ponit an. LXIII.) vult, Graeciae partem recefferat; ZMizhaelis Einleit. Th. 1. $. 233. p. 1355. po(t an. LXIV. f:riptam cenfet epiflolam. Noe[JAtur l.c. hanc ex omnibus epiflolis Paulinis primam effe flatuit, anno LIT. vel LUI. Corintho, vbi tunc verfabatur Paulus, miífam. οὗ απὸ Ἰταλίως funt ei, Judaei, regnante Claudio, Roma pulfi, Aquila et Prifcilla; verba Τιμόθεον ὠπολελυμένον de itinere Timpthei, ex Macedonia reducis, exponit, — Quod ad- tinet argumentum huius epiflolae, conf. Sam. Fvid. Nat. /Morur, Profeff. quondam Lipf., der Brief an die Hebraer überíetzt (Leipzig 1786. 8. llIte Auflage) Vorrede. Ziegler pag. 260 fq. Storr Eiuleit. S. 14. Heinrichs pag. 19 fqq. εἰς. Kuin.] Ceterum a Marcione reiectam epiflolam ad Hebr. (et fortea Bafílide, quem cum Mar- cione Hieronymus coniungit) auctor eft Epiphanius LXII, 9. Idem de Marcione licet ex "Tertulliano colligere, et diferte fcribit Hieronymus praefat. in epifl. ad "Titum. ,— Arianis, a quibus finiliter in dubium vocata eft epiflola ad Hebr. , fuccenturiantur recentiores Sociniani quidam, atque ex bis Gregorius Eniedinus, contra cuius obiectiones illam vindicatam videre eft im Fzurbonii, "Theologi Gieffenfis, anti- Eniedino, et Hoornbeckii Sociuilmo profligato tom. I. pag. 23 fq. Caiztaswur quoque praefat. ad epift. ad Hebraeos, quoniom, inquit, Hie- ronymun forliti fumur regulam mz erremur in difiretione librorum canonicorum, nam quos ille canonicos tradidit, canomiros habemmr , et. quos ille a. canonicis difcreuit, extra canonem, habe- mur, ideo dubio opud. Hi-ronymumr auBf ore huius epiflolae exiflente , dubia quoque redditur epi- ffo/a, quam nifi fit Pauli, non prrfpicuum eff , canonicam effe. — Quo fit, vt ex fola huius epi- “Ποίαν autoritate non. 0071, fi quod dubium in fide accideret , detirminari. | Sed Caietanum focii ecclefiae fuae vel deferunt, vel ref-]lunt. — Lutherum quoque noftrum de hac epiílola durius aliquando loquutum effe non diffiteor, veritum, ne per illam Novatiani vcl Montani- flici errores flabilirentur, atque auctoritate veterum quorundam catholicorum, latinorum do- élorum abreprum. Epiftolas Pauli vel omnes, vel plerasque reiecerunt Ebionifae vtriusque generis, et En- tratitoe, telle O'igene lib. V. adu. Celfum extr, Idem de. Hlefaitir. tradit Origener in Vf. LXXXIIL. fed ex Ep:pha-io XXX, 3. conflat, adfines hos Ebionitis fuiiTe, quorum in Paulum calumnias tangunt idein. Epiphon. XXX, 16 et 25. Eufzb. Hifl. lH, 27. et. "Throdoritur lib. IT. baeret. fab, cap. τ. De Encratitis fiue Seuerianis quoque idem Ἐπ δ. VV. 29. βλασῷφημᾶντες δὲ Παῦλον TOV ὠπόφολον eedérüai αὐτῷ τος ἐπιτολοὶς μήτε πράξεις τῶν ὠποφόλων καταθε- Kkkkk 5 “χόμενοι- 814 ΡΖ PAVLI EFISTOLAE t Χόμενοι: — Hieronymus praefat. ad (Titum: διά Tatianus Emcratifarum. Patriarches , qui et . 488. nonnulla: Pauli epiftolar repudiauit, hanc vel maxime, hoc eff, ad Titum Zpofloli pronum- tiandam credidit, paruipendens Marcionis et aliorum (Bafilidem eodem loco nominauerat,) qui cuim £o hac in parte confimtiuat , affertioem. De eodem 'Tatiano Eufebius: τῷ δὲ οὗπο- S6A8 (Qai τολμῆσαι τινὸς αὐτὸν uere Qpotao Φωνοὶς ὡς ἐπιδιορθόμενον 55) αὐτῶν τὴν τῆς Φοάσεως σύνταξιν. Vidor Capuanus de T'atiano: Sed e£ didis apoflolicir maxur profanae emendotionir, vel vt dicomy veriur, corruptionis dicitur intuliffe. Marcion vero 5) recepit Pauli epiflolas tantum decem, alioque ordine, et paflim interpolaas ac truncas, r).ad Gala- tas, 2. 3) vtramque ad Corinthios 4) ad Romanos, 5. 6) vtramque ad T heffalonicenfes 7) ad Ephefios, quam ipfe inferipfit ad Laodiceufes "2, 8) ad Colollenfes,. 9) ad Philemonem et 10) ad Philippenfes, — Vid. oh. Rodolphi etl. nii notas in Adamantii dialogos contra Mar- cionitas pag. 18 fqq. De /anichacis patet ex Augoflin. lib. IX. contra Fauflum , quod Pauli epiflolas ita admiferunt, vt dicerent, vel apoflolum, cum videtur fibi contradicere; fenten- tiam fuam retradlafle, vel ab aliis inferta quaedam illi οὔτ aliena, — //erumtamen ff eius eff e£ qrior illa fententia, uunc emendata eff: fim far mon eff. Paulum iuemendatum dixiffe aliquid vuüguam, ipfur nom efl, Fabrit. 3 [Epiflolae Petri, Iacobi, Iudae, et Iohannis ia codd. verfione Arabica, fcriptis patrum antiquiflimorum, editionibusque praeflantiflimis communi καϑολικῶν ἐπιφολῶν nomine πο figniuntur, De vi autem et fignificaione huius cognomenti, omni fere tempore a viris. doctis varie difputatum eft. — Alii, feptem illas epiftolas ita adpellatas effe contendunt propterea, quod cafAoliram h. e. vminerfalem doGrinam contineant, et ab vuiuerfalibus quafi d.coribus h. e. ab apoffolir confiviptoe fimt, quos Deur in vniuerfum mundum doi rinam chri- Jflianasi anmuntiaturos ablegaffet ; alii flatuunt, eas vocatas effe catliolicas, vf di/cermerentur ab epiffolis. Ignatii, Barnabae aliorimque, munquam in cononem librorum facrorum relatis. Noe(J«Ito catholica epiftola eft, Jegitira omniumque confenfu probota. Principio proprium fuif; hoc nomen. primas. Petri et. lohonnis epiflolae, quo diffinguerentur a ceteris eorumdens firiptorum , quae incertae fidéi effent; pofl, cum didicifJent homines eccleffaflici, ceterar quo- que eorundem opoflolorum, item;ue lacobi et Iudae, epiflolar veterum fcriptorum vfu tritar, plurimis. etiam iu eccleflis publica li&ione probatas effe, tranrlotum hoc nomen effe ad vniuerfar, quas a Paulimir epiflolis difiermere. vellent; quae fententia ceteris videtur omnino praefe- renda. Alii praecipiunt, eas ideo nominari catholicas, quod mom vni homimi, vel regioni vel ecdofie , fed Chriffianis, per orbem terrarum difperfir, fmt. infiiptae, epiftolar Iohanuir, Jücundam nimirum ef. tertiam, et adie&ar , quod eundem haberent au&lorem ; ita latuit prae- ter alios JMichaelir. Hae funt praecipuae fententiae, alias praetermitto. Conf. omnino: Dauid, Iul. Pott. Epiftolae Catholicae vol. I. Gottingae 1786. Excurf. I. pag. 173. de fenfu at- que origine votis ἐπιτολὴ καθολικὴ fententiae tam veterum. quam rezentiorum interpretum re-- ezifoentur. atque diiudirantur. Dif. continens Conic&urar ad hifloriam catholicae Iatobi epiffolae auctore Ioh. Zug. Noeffelt, Holae vi84..4. p. 4 fqq. Hofiannur ad. Pritii Introduct. in N. T. pag. 62 fqq. et ibi laudatos. Michaelis Einleit. Th. 11. pag. 1404 fq. Gottl. Chriff. d τὰ tatloit- Egg) Conf. Richard, Simon. Hift. Crit. N. T. hhh) Vid: fupra ad Matth. not. 1. lib. 1. pag. 367 fq. Fabric. ii) Vid. fupra notata ad ep. ad Ephefios, PETRI EPISTOLAE Lib. IV. c..V IT. 815 entholicarum | epiffolarum occaffone e confilio Tubingae 1789. 4. S'üudlin, de fontibus epiflolar. catholicar. inprimis de allegationibus, quae iu diy deprehenduntur. Gottiug. Y7go. 4. Kuin.] X. Simon Bethfaidenfis, Bar lona, fiue filius Iohannis, cognomento PE'TRVS, Andreae frater, ἡ ἀπαρχὴ τῇ «vela ὑμῶν s ὁ τῶν eros GAY πρῶτος» ᾧ πρώτῳ ὁ πό- τὴρ τὸν ὑμὸν ὠπεκάλυψεν. ty ὁ χριπὸς εὐλόγως ἐμωκοίφισεν, ὁ κλητὸς καὶ ἐκλεκτὸς, καὶ συνέξιος X01 συνοδοίπορος» ὃ καλὸς Mod δόκεμος μαθητής. νἱ celebratur a Picudo- Clemente in epiflola ad lacobum, ludaeis maxime "2 ad cvangclium conuertendis a domino miflus Gal. "1, 7. poft apoflolatum atque εὐαγγέλιον περιτομῆς. per plures annos geflum, denique crucifixus capite ad terram verío """?) Chriflum fuum martyrio honorauit Romae anno Ne- ronis XIV. Chrifti LXVIII. De vita et martyrio Petri, praeter eos, quos fupra in Paulo memoraui, coníules Acta Sanctor. XXIX. lanvar. Fabri. | Add. Grotius et Calouiur. im L.ep. Petri Prolegg. Piitius introductione in N. T. cap. 16. ibique Hofmannus p. 24t fqq. Schmidiur Hl. C. pag. 389 (qq. /"olfiur in Curis Prolegg. ad 1. ep. Petri pag. 88 fq. Niemeger Charakteriflik "Vh. 1. pag. 499 fqq... Pott Prolegg. ad. I. Epift. pag. 3 (44. Kuin. [Epi/lola prior Petri. fcripta eft τοῖς ἐκλεκτοῖς παρεπιδήμοις διασπορῶς Πέντε etc. vnde ea etiam, monenie /'abricio noflro, "'ertulliano Scorp. adu. Gnoflicos pag. 614. et Cypriano "Peflim. lib. ΠῚ. a4 Quirin- pag. 427. epiftola ad Pontiror dicitur ?""), Quinam zutém per illos 2&Aexr8; intelligendi fint, in eo magnopere inter fe dilentiunt tam anrniquiores , quam recentiores interpretes. — Alii, vt Kufebiur (H. E. ΠῚ, 4. τοῖς ἐξ Ἑβραίων ἔσιν ἐν διασπορῷ Πόντε etc), Heronymus, Grotíus (ad 1 Petr, I, t.) intelligendos effe monent, Chriffianos antea Judaror, extra Palaeflinam viuenter; alii, vt Procopius (in lef. LXV, 20.) Coafffodoritr (de inflitur. diu. lit. tom. Il. pag. 516.) JZetffenius (ad 1 Petr. I, 2.) Chrifianos e gentihur; alii v. c. J"etflenur: tom. IL. pag. 681. lof. Hallct in I//olfi Curis tom. 1H. pag. 822 fqq. (cuius Halleti rationes examinauit Hofmansts ad. Pritii Introduct. in N. T. pag. 82 fq.) /enfoniur, Jliciaelis Einleit. TÀ. 11. pag. 1452 fqq. Judaeos antea. gentiles, nunc vero. Chrifliauos ;. ali deuique, vt Joffiue, Hofiaumur, Pottius ctc. chriff'anor e Iudaeis et. gentilibur, maxime vero Judazo- chrifliauos. — Conf. omnino /Polfius et Poftus in Prolegg. — Diffentiunt non minus kk&) Vid. Bloudellum in Pfeudo-Ifidoro pag. πη Gfaece vtique feripta eft, non hebraice, 45 fq. ac de reliquis Petri praerogatiuis Chamie- rum tom. IL. panítratiae Cathol. tom. II. lib. II, cap. r1 fq. ad i9. et M. Antonium. de Dominis IV, 1, Dreieri Controucrf. cum Pontific, Diff. IX et X. Fabric, lí) Conf. Frid. Spanhem. Opp. tom. H. pag. 34:1 Íq. Fabric. snmm?) Hieron. cap. r. Catal. Caeterum e cru- cifixione Petri patct, eum non fuiffe ciuem Roma- num; Paulus enim, quod ciuiiate Romana gaude- rct, decolajus fuit, fabric, vt Baronio ad a. C. XLV. nr. 2o. vifum, quafi Marcus graece vertiffet.. Nam quod Hieronymus epift. 150, ad Hedibiam ait, duas epij]olas quaa dicuntur Petri, flygío e£ charaffere difcrepare, firu&uraque verborum, non linguarum diuer(i- tatem intelligit, fed rationes dicendi. Fabric. Pe- tri phiafin multo effe perplexiorem quam Pauli- nam, Zrajfii iudicium. eft, in. Praefac ad fuam Paraphrafin. /dezr. Conf etiam quae h.nc in rem notarunt /7ofiiannus ad Pr:tii otro luct, in N, T, - peg. $4 fqq. et / oftus in Prolegg. ad cpft. fecun- dam. Michaelis Einieit, TÀ. 11. $. 252. p. 1472 fqq. &win. 816 Lib. 1V. c. V IT. PETRI EPISTOLAE minus de femzore Ícriptionis huius epiflolae, Ad a. XLVI. Baroniur eam refert, Heidegge- ruf ad a. 111. (vid, Hofmann [ c. pag. 88.) Dodwellur Diff. .. Cyprianic. δ: 5. ad a. LIV. et Neronis primum, ZLightfootus ad a. Chr. LXV. Fabricius nofter, et. ZMillius ad a. Chr. LXi. Neronis VII. fed /Miehaelis l.c. δ. 248. pag. 1458. ad a. LX. rectius haud dubie, mo- nente Pot£o pag. 20 fqq. refertur ad annos intermedios LVIII—LXI. — Denique de variis opinionibus interpretum, quod attinet fcriptionis /ocum , diligenter difputarunt 7Michaelis l. c. 6. 249. pag. 1459 fqq. et Pottur pag. 12 [ᾳ. Nimirum [. ep. V, 13. /alu£a£ vos, fcribit Ap. ἡ ἐν Βαβυλὼν; συνεκλεκτή. lam per Babylonem, Euftbius, et alii veterum, etiam recen- tiorum haud pauci, vt //alef. pag. 33. ad Eufeb. Grotius, Milius, Lordnerur, Hammondus intelligunt &omam , quae ab A pollolo ita nominata fit myflice, Cuius opinionis auctor vide- tur fuiffe Papias, quem plurimi patrum fequuti funt, vt et quidam codd. qui habent, 'Eyeo- φη απὸ Ῥώμης" quam tamen fententiam pluribus refutauit iam Zac. Lenfant in epift. inferta Koh. Clerici biblioth. felectae part. XVI. pag. 297 fqq. — Alii vero intelligendam effe exifli- marunt, Zierofolymam. Longe vero probabilior videtur eorum fententia, qui Babylonem, proprie fic dictam, intelligunt, qui tamen etiam in eo diflentiunt, vtrum fit intelligenda vrbs Aegyptiaca, Cairo vicina, (fic Jul. Pearfouius et Hofmann ad Prit. pag. 81Íq.), an potius vrbs Aílyriaca, et haec fententia, quam praeter alios amplexi funt Erasmus, Light- footur, Bengelius , Wetfleuius, eft haud dubie verifiima, praefertim etiam, quum, vt ob- Ícruauit Scimid in Hift. Can. pag. 694. prouinciae Aflaticae, 1 ep. I, 1. eo ordine geographico numerentur, quo Babylone fcribenti occurrebant. — /Michaelis-in prioribus introductionis fuae in N. T: editionibus, Ctefiphonem et Seleuciam, Tigridis flumini ex aduerfo adiacentes, - communi Babylonis nomine a Graecis et Romanis comprehenlas, intelligebat, fed in quarta editione T7. 11. δ. 249. pag. 1464. hanc fententiam retractauit, et Babylonem veterem in- telligendam effe cenfuit. ἴ e verbis Syncelli pag. 332. quem laudauit Fabricius, adpareret, fi fana effet lectio. Verba funt: μέμνηται καὶ ἐν αὐτῇ (fcil. τῇ ποώτῃ Ἐπιξολῇ τῷ Πέτρε) Μάρκε (τὸ sumyyeNis8 pag. 331.) καὶ τῆς πόλεως Βαβυλῶνος, ἄλλο; δὲ "lézrzus γεγοάφϑαι φασίν" led pro ᾿16π- zs haud dubie, vt iam notauit Scimidius l.c. pag. 694. quem quoque Pottus pag. 19. fequi- tur, legendum eft "Pay. Kuin.] Erafmus in loco 1 Petr. V, 12. fufpicatur, priorem aliquam epiftolam huius viri memora- ri, quod vifum etiam Grotio et in OblT. facris Paulo Colomeffo. ' Verba Erafini funt: cum in priore Petrus teffetur , fe feripfiffe per Siluanum, et in pofleriore aperte tefletur eam effe fecun- dam, non video, qui res polit explicari, nifi aut poflirior Petri non fit, aut Silunnus eam frri- gerit iuffu Peiri. - Quodfi haec ab ipfo Petro fcripta fit, videtur tres feripffJe, quarum pri- ma intirciderit. — Verom rectius alii de hac ipfa epiflola fua loqui contendunt Petrum, vt no- taui in cod, Apocrypho N. T. pag. 906. Fabric. ***) ^0 [Epiffola niones falfas, ortas ex male intelle&is locis epp. Pauli ad Hebraeos et Galatas. Ideo eum conten- dere non effe admodum propinquum Chrifti ad- ventum 2 ep. III, 15. ideo eum inculcare conitn- &ionem rece praeclareque factorum cum profef- 000) Conf. ad l. c. interpp. Caet. Michaelis Kinleit. Th. II. pag. 1455 ἴα. ex v ep. II, 13. 14. coniicit, Petrum, paulo antequam hanc ep. literis confignaret, legiffe Pauli literas ad. Rommnos. iStorrius in Diff. de catholicar. epift. occafione et Fuiffe quoque, qui exiftimarent, Ἰόππης epiftolam elfe fcriptam . confilio, ftatuit, Petrum has epp. inprimis pro- pterea confcripfiffe, vt refelleret varii generis opi- fione relig. chrift. 1 epift. IT, 24. 1I], 18. IV, τ. Kuin. andncdboam IACOBI EPISTOLA ΣΡ ΡΣ 80 UU TEpif'ola poffzrior, quae fub Petti nomine fertur, vtrum fit genuina, an fuppofititia, dia mu'tamque difputanum eft^ Conf. omnino Grotisit et Caloriur in Prolegg. ' offi Pro- legg. /Michaelir" Euileit. "Th. 11. 8. 233. pag. 1475 fqq. οι in Cutis Prolegg. Brig. zug. Loud. Nietxfihe Epiflola P.iri poflerior auttori fuo inprimis contra Grotius vindicata atque od. ferta, L'pf. 1185. 8. in quo libello primo dibitationes in medium adf-runtur, quibus Gr. περ, maxime auctoritate veteruin fretus, αὐϑέντίαν huius ep. fufpcctam reddere (ludet, deinde exauvinantur rationcs , quibus inprimis fuam de Simone, epifcopo Hierofolymitanio, opinionem commetidare coiatur, denique etiam e nonnullis ipfis ep. locis, habito tamen ad Grotium refpectu, docetur, eam a nemine, nifi ab vio Petro effe profe&am. — Probator autem anurhentia huius epiftolae partim argumentis infermis v. c. T, 8g. lI, r. τς, etc. conf. Nietz/file l.c. pag. 56 fqq. partim eXternir, veterum teflimoniis, e quibus potiora adduxit Pott. Prolegg. pag. 172 (44. Petro hanc epiftolam vindicant Calosiur, Hommondur, Ri. chard. Simon. hill. crit. du texte du N. T. pag. 197 fq. Campegiur V'itringa Obf. S. 1V. p. 937. Guil. Cautus in vita Petri fect. X. num. VI. quos laudauit F»Príziuz nofter... Petrum vero epi- íflolae auclorem non agnouerunt Culuimur, Groíiur, '"Siligér,! Salmafur, Exva/mus, alii, et müperrim? Semferus. — Sunt autém argumenta ecrum, qui Petro epiflolam abiudicant, ge- neris duplicis; provocant nimirum partim ad tefliwonia veterum , qui dubitanter de bac ep. fcripf:runt, vel fimpliciter Petro eam abnegarunt, v. c. Origenes apud Fufcb. H. E. VI, 26. Fufebius HL, 3. Hieronymus, Syrus, in cuius verfione omittitur, vid. Porr. pag. 161 fq. "Schmid. H. C. pag. 700 fq. fed dubia quae antiquitas mouit, e medio fuflulerunt JMilliar Prolegg. nr. 126. Richard. Simon. l. c. loh. Ens im Biblioth. facr. pag. 392. —Hofimannur ad Pyitii Yitrodüct. pag. 92 fq. Nieiz;frhe 1c. pag. 9 fqq. partim ad /fhi/i diwerftatem ; | quae omnino fait praecipua dubitandi cauffa. lam nos quidem, quamquam non ab eorum par- tibus flamus, qui exilimant, nihil omnino poffe, in tanta vtriusque epiflolae breuitate, de ΠῚ dif.repanta dici, quin potius affirmamus,. deprehendi inter vtramque ep. aliquod ftili di. fcrimen, illud ramen neutiquam flatuimus ita effe comparatum, vt exinde poflit colligi, Pe. trum non effe huius ep. auctorem , fed potius alium, v. c. Simeoncm, Hierofolytitanum, quem Grotius voluit. Fa enim, quae deprehenditur diferepantia (lili, inprimis repetenda eft, partim, a diuerfitate argumenti, quum in bac ep. longe aliae res pertractentur, quam quae in priori pertractatae erant, vid. Aiefz/tAhe ]. c. pag. 18. Potz. l. c. pag. 164.- partim a diuerfitate temporis: hanc enim pofteriorem paulo ante Petri obitum confcripram,eíle, extra omnem dubitationem pofitum eft, coil. I, r4. etfi ceteroquin non certo conflet, quo aano illa data fit, Etenim Michaelis l. c. pag. 1483. fcriptam eam effe profitetur a. C. LXIV.. Baroniur a. LXIIJ. alii LXVI. conf. Lardner Supplements vol. HT. chap. XIX. Ceterum eam effe Ro- mos fcriptam, in eo omnes ferme interpp. confentiunt. « Denique quod adtinet fimilitudinem, quae inter hanc, et Iudae epiflolam intercedit, de ca conf. infra ad ep. Iudae notata. ΧΙ. Epiflola Jacobi. Quum plures in libris N. T. commemorentur Zarobi, quaeftio illa, quinam ex his auctor epiflolae noflrae habendüs fit? maximopere torfit interpretes, Nos quidem varias variorum fententias breuiter. flriclimque, enarrabimus, laudabimusque li- bros, in quibus argumenta vniuscuiusque partis. eo]lecta et probata reperiantur; quo minus enim ea ipfi in medium adferamus, et adlata diligentiüs examinemus, inflituti noflri ratio prohibet. — Fit igitur in libris N. T. mentio 7cobi ,' Zebedari filii, Iohannis fratris, atque Fol. IF. LI ll l apoftoli, δι. Lib.lV.cVIl. IACOBI EPISTOLA apofloli, Matth. IV, 2r. X, 2. Luc. Vl, 14. Act. T, 35; porro Jacobi minorir, Alphaei et Ma- riae filii, qui quoque apoftolis adnumeratur Matth. X, 3. XXVII, 56. Marc. III, 1&. XV, 40. Luc. Vl, τς. Act. 1,13. denique Jacobi, fratri: Chrif/i, qui ob fingularem probitatem. nomi: natus efl δίκαιος, Matth. XIII, 5s. Gal. I, 19.. quem tamen Apoflolis non poffe adnumerari, docent Michatlir (qui omnino de auctore epiftolae nihil definit) Fin/eit. Th. 1I. pag. 1413. et Pott. pag. 20. Iam vero, quonam fenfu Iacobus ille, quem: vltimo loco pofuimus,. Chrifli frater nominetur, et num omnino: a lacobo, Alphaei filio, fit difcernendus,. acriter difpu- tatum eft..— Alii nimirum Zacobum ,. Zphati fil. a fratre Chrifli diflinguunt,. v. c. Grotiur ad epift. lac, Rickard. Simon. Hifloire crit. du texte du N. T. Ch. XVII. verf. Cramer. p..317 fqq. Horder Briefe zweener. Brüder Iefuim Canon. Niemeyer CharaGieriflik der Bibel tom, 1, Zac- coria Diff. ad hiflor. atque antiquitatt. eccl]. pertinentt. 1781. tom. I. Diff. L. de tribus Jacobir, Pott. epift. Cathol. vol. I; alii vero flatuunt Jacobum. minorem; Í. fil.'Alphaei et fratrem Chrifti non efle diuerfoss v. c. Lardner Credibility etc. Supplem: tom. I1I.. Pearfon in expofitione fymb. Apoft. pag. 312 fqq... Maius in. examine hiftor. crit. textus. N. T. Rich. Simonis. pag. 207 fq. Buddeur in. ecclef.. Apoftolica. pag. 226 fqq... JF olfius: in: Curis. tom. IV... Benfou paraphraf.. epift. com. ΠῚ. prolegg. fect, I et lI. Schmid H. C. pag, 676 Íq.. Ioh. Phil, Gabler, "Theologus. Altorfinus,. de: lacobo: epiflolae: eidem: adfcriptae au&ore, Altorfii 1787. 4. (coll. Eichhorn. Allgem. Biblioth: B. IL. pag; τοι fqq). Itaque qui a) Zacobum , Alphaei εἰ Chrifli fratrem,. eamdem. perfonam. fuiffe profitentur, rurfus in duas partes abeunt... Etenim 1) alii, lacobum hunc, et reliquos, qui Chrifli fratres vocantur, monent ,. fuiffe. Zofzphi, et Mariae. Cleo-. phae f. Alplinei ἘΡΡ) vxoris, cui Tofephus,, Cleopha fratre: mortuo, leuiratu- iunctus fuiffet, filios, adeoque Jacobum commode dici poffe Alphaci filium. et Chrifti fratrem... Ita flatuit ex veteribus v; c. TAeophyla£hur ad. Matth. XII.. et 1 Cor. IX, 5.. Repudiarunt hanc fententiam. Michaelis pag. 1415... Herderur l.c. Pott pag. 13 fq. etc... Verum 2) alii exiftimant, hunc lacobum minorem. parentes habuiffe C/eopham fiue ZlIphaeum ipfum, et Mariam, matris: Chrifli fororem, adeoque: voc. edsAQos efle fenfu latiori accipiendum, ita, vt idem ΠΡ, quod ἀνέψιος. confobrinur. . Parens, huius. opinionis eft. Hieronymus: vid. eum ad Gal. I, το. et in Matth. XII. add. T/eodoret..ad Gal.l.c.. Hammondus, Schmidius ἘΠῚ C. pag: 676: Calo- viur, Fabritiur ποίεε, Gablerus ]. c. p. τι, Chrifli - matrem. Hanc fententiam. amplexi. funt. complures veterum, Origenes, Epiphanius, alii, quos ci-. ———w— Qui vero (2) lacobum, Alphaei filium, a Chrifli fratre: difcernunt, ii quoque in duas partes abeunt. Alii 1) eorum flatuunt, lofephum duas. habuitfe vxores,. primo E/ziam quamdam , e qua ei nati fint lacobus, Tofes, Simon; ludas, et filiae duae, Ellher et Thamar, vel, vtalii volunt, Maria atque Salome; deinde Mariam, Ergo lacobum, τὸν ddeAQov v8 xveig, fuiffe Chrifli compriuignum.. tauit Pearfom. ad. fymbol.. Apofl, pag..312.fqq.. ex. recentioribus. Grofiur ,. et: Michaelir,, qui Epp) » Nomina Cirophias et Zlpiaeus ,. quan vis e noflra fcribendi ratione valde diuerfa vi- deantur,. facile tamen deriuantur e communi fon- te, hebraica nempe (criptura, qua nomen- viro erat *£5n, quod duplici modo efferfi poterat; Ca/- phai et Chlopai. Priorem pronuntiationem fe- quuntur Matth, Marc. et Lucas, abiecta, more Kiul.. Graecorum ,. adfpiratione orientali; et addita ter: minatione gracca os, vnde «AQaos veluti Hagg. L το vbi o£ à »3m efferunt &yyoses. Pofteriorem fe- quitur Iohannes , qui habet x&ezas, n: mutato in x, vt ne5 2 Paralip. XXX, τ. ab. Alex. effertur per Qaerx.4 — Sunt vemba Gableri 1. c. pag. tr. Kuin. .IACOBI EPISTOLA Lib. IV. c. II. 819 Einl. pag. 1413. et pag. 1429. hunc: ipfum facit ep. noflrae auclorem: | Refutauit hanc fen. tentiam Gablerur pag. 17 fqq. alii vero 2) Herderur. nimirum, et qui.eum fequuntur, JViz- meyerur. Charokteriffik Th. I. pag. 517 fqq. atque Pottur pag. 12 (q. opinantur, Iacobum, cognomine δίκαιον, fuitle filium: lofephi et Mariae, fratremque Chrifli germanum, — Quae- ritur ergo nunc, «quinam «ex his lacobis hanc pi/folam confcripfirit 2 ^ Igitur alii arbitrantur lacobum, Zebedaci filium, auctorem ep. effe. Argumenta, quae ad hànc fententiam flabilien- dam proferuntur, :collegit /Mirchaelir. Eiileit. Th. 41. pag. 1418 fqq. add. Gabler pag. 29 Íqq. recentiorum »plurimi hanc opinionem repudiant, permoti inprimis auctoritate veterum eccl. doctorum, qui Zacobo, ZIphzei filio, eidemque :apoltolo, epiftolam vindicant; nimirum Chry- foflomus, Eufebius, Epiphanius, Cyrillus Hierofolymitanus, Hieronymus, Ephraemus Syrus, alii, quos laudarunt Schmid. 'H. C. et Pottus ]. c. eiusdem etiam funt fententiae. Ca- louiur, Schmidius, :Pearfonius ,Gablerus , alii fupra laudati. | Sed Jacobum, Chrifli fratrem, diuerfum ab vtroque.apoftolo, Grotius, Rirardur Simonur, Herderus | Niemeyerur, Pottus, auctorem litterarum aguofeunt. —. Multum etiam difputatum eft, guiburnem haec epiflola fcripta fit? Alii exiftimaut, Zudacir, nondum conuerfir, extra Palaeflinam difperfis: fic Lard- nernr, Supplem. chap. 17. δ. 3. conf. /Miehaelir Eiuleit. pag. 1430 fqq. δ, 241. Pottus pág. 33. alii Chrifliauis, antea [udazir , vid. Braunius Select. Sacr. lib. L cap. 12. quem laudauit Fabri. cius, add. Pott Prolegg. pag. 34. quae fententia haud dubie veriffima efl. ^ Noe/Te/tus vero, - in Diff. Conie£&urac ad hifloriam cathol. Jacobi epiflolae , Opufc. tom. II. pag. 269 fqq. minus probabiliter, vt videtur, certae «cuidam ecclifíae , nempe Antiochenae; Jza autem in expo- fitione fuper epift. lacobi ad 1, τ. (Opp. tom. V. pag. 673. edit. Colon.) Chri/Hianir, qui poft necem Stephani , velicfir Hierofolymir, inter gentes difperfi erant, deflinatam fuiffe, arbitran-- tur. — nnum, quo fcripta eft epiflola, plerique, vt Fabricius nofter, Lardner Suppl. 1. c. Ioh. Henr. Michaelir in Introduct. in ep. lacobi $. 8. JMillius:Prolegg. δ. 56. Schmid-H. C. pag. 679. :alii, conflituunt p. C.N. LX. vel LXI. Michaelis vero; Eiuleit. TA. 11. δ. 242. pag. 1437. atquecomnes ii, qui lacobum, Zebedaei fil. auctorem ep. faciunt, eam longe ante an. LXI. confcriptam.effe adfirmant. — Vtriusque fententiae argumenta exhibuit et ponderauit Potíur Prolegg. pag, 36 fq. — Hierofolymir. efle litteras feriptas, exinde folet probari, quod Tacobus, tefle Hieronymo de vir. illuflr. per triginta annos Hicrofolymitanam ecclefiam ἡ rexit. — Quod denique con///ium epiflolae adtinet, Ven. Storr in difl. fupra laud. de cath. epp. etc. (Tubing. 1189. 4.) et in differt. exeget. in ep. lacobi not, 82. 89. 136. fufpicatur, lacobum, non minus quam Petrum, fcripfilfe ad Chriflianos, ex-Iudacos, minoris Afiae, eo confilio, vt obuiam iret abufui doclrinae Paulinae de fide et legis Mofaicae abrogatione, vt decla. raret fuum cum Paulo confenfum, et vt firmaret animos Chriflianor. illorum , vt eo fortius refiflerent machinationibus falforum do&orum, in illis regionibus viuentium; legiffe laco- bum epiflolas ad Romanos et Galatas; fero ergo effe fcriptam ep. nec Iacobum Zeb. fil. effe poffe ep. auctorem. — Sed illam fumtionem de confilio ep. et lectione epp. Paulinar. incer- tam profitetur Gab/erur pag. 53 fqq. — Prorfus autem explodenda eft alia fententia de ep. con- filio, quam abririur adtulit, cuius haec quidem funt verba: » quod fcopum praecipuum huius epiftolae ( Fraffeniur disquifit. Bibl. pag. 739 ) nonnulli effe contendunt, confutationem "haerefeos Simonis Magi, quae in fide fola fine operibus fpem falutis docuerit effe repofi. tam, procul eff profecto a veritate repulfum. — Nam fides Simonis Magi (vid. Ittigii de hae- refiarchis pag. 37.) in ipfum eiusque Helenam, nihil profecto ad fidem, de qua lacobus.* L11l1 2 Ceterum 320, Lib. IV. c. V 11. EPISTOLA IVDAE Ceterum au&foritatem huius ep. canonitam et antiquiorum et recentiorum plures negarunt. E. veteribus laudandi funt inprimis Origene Comment. in Ioh. tom. XIX. (ὡς ἐν τῇ Φερομένῃ ᾿Ἰακωβδ ἀνέγνωμεν.) Eufzb. H. E. MI, 23. ὠντιλεγομένοις eam adnumerat, add. 11, 23. Hie- ronis Catal. Script, Ecclef. cap. 2. δὲ ipfa, inquit, ab alio quodam fub lacobi nomine edita ad/eritur , licet paulatim procedente tempore obtinuerit auctoritatem; aliorum iudicia v. ap. thmid H. C. pag. 684. cui praecipuae dubitandi cauflae videntur bae fuiffe :: a) ipfa dubita. tio de auctore epiftolae, fitne apoftolus nec ne? b) ipfa ep. forma; cum fcil. fuerit cireufarir, nec ad vnam ecclefiam miífa, adeoque primo tempore in nullis ecclefiae archiuis conflanter xetenta, fed cum aliis ecclefiis communicata, inde in fcriniis ecclefiaflicis defectum exem- plorum huius ep. maxime apud Latigos, vsque ad feculum IV. exflitife. — Recentiores ep. aduerfíarii haeferunt inprimis in dogmatibus, quae continet, et hanc ob cauffam eain repu. diarunt, exifimantes, ep. auctorem contradicere Paulo, maxime in doclrina de fide 442)... Sic Lutherus ''"), (Forrtde auf die Ep. Iacobi) Althomerus, cuius verba Jetflenius protulit N. T. tom. II. p. 653. et Centuriatores Magdeburgenfes v. Pott p. 24 [4. Schmid H. C. p.685 fq. Quum vero plures vett. banc ep. agnouerint, v. Schmid pag. 683, Pott. pag. 27. etiam Syriaca eccle- fia; de eius auctoritate dubitandum non videtur. Conf. Miraris Einleit. Th. II. $. 243. p. 1439 fq. Haffenkamp Aumerktungen zi Michaelis Einl. p. 26 fqq. 4ffemanui Bibl. Orientalis tom. IIl. part. 1, cap. 9. Aofenmüller Scholia in N. 'T. Prolegg. ad h. ep. Noeffdlt Perthei- diguag d. chrifll. Religion pag. 344 fqq. edit. 4. — Omnino epiftolam dignam effe, quae inter N. T. libros referatur, etiamíi non fit ab Apoflolo infcripta, oflendere fluduit Potius Prolegg. pag. 3a fq. XIT. Epiflola Iudar. De Yuda, cui haec epiftola tribuitur, haud leuis eft quoque vi- rorum doctorum diffenfio, neque illa ad expediendum facilis. — Schmidius nimirum H. C. pag. 703. et in Prolegg. ad ep. lndae, nec non Aofzmmüllerur in Prolegg. aliique exiflimant, hunc Iudam noftrum fuiffe Alphaei et Mariae materterae I. C. filium, lacobi minoris fra- trem, etiam Lebbaeun, et Thaddaeum (Matth. X, 3. Marc. IlT, 18. Luc. VI, 16.) dictum, eun- demque apoftolum. — Grotius in Prolegg. flatuit, Iudam, epifcopum Hierofolymitanum, Ha- driani temporibus viuentem, epift. auctorem fuiffe. — Refutatus eft a. Campregio /itringa Obíi. Sacr. lib. IV. cap. 9. δ.. 42, Calouio, .Hammondo, Caso in vita Iudae, Apofloli, Rich. - Simonio 444) Quomodo autem Yacobus eum Paulo corr- fpivet, varie difputarunt e reformatis quidem praeter interpretes vtriusque epiftolarum Cocceius contra /MMafenium tom. VIL. pag. 22. Zac. Zltin- gius tom. V. Opp. heptade 2. di(. 4. Turretiuus et Zo/. l'orflius fingularibus diatribis, Georgius Bullus in Harmonia apoftolica eiusque apologia adu. Το. Tullium, Guil. Caue in. vita Pauli fe&.IX. Herm. ΠΡ ως in diff. adu. Caueum, Francifz. Burmannus pag. u6 fq... Exerc. Dauid. Huygenius in. diff. de fide, Zac. Gouffetus , etc. e noftratibus| videridi]!/o/. Eul/emanuus in Har- monia Apoftolica aduerfus Grotium, Niemannus in diff. de fide incarnata, et Cliriffophi. Franckius Exerc, anti- Limborch. pag.337 fq. 81 quidem verum volumus, tota res videtur componi poffe tribus verbis, cum luce clarius fit, merum effe fidei cadauer (neutiquam vero fidem illam actuo- fam ac falutis compotem Paulo celebratam) quam veluti ineptam, fterilemque explodit Iacobus, Fabric. conf. interpp. ad cap. II. Iac. vrr) Conf. Raithii vindie. verfionis Lutheri pag. 642. Gerhardi exegefin loci de S. Scriptura S. 27. Ioh. Δῆμ ἀεὶ contra Erbermann. p. uo fq.- AMaium examine Criticae N. T. pag. 205. et Ziae- lii Lexicom in Luther nota Ν, fq. Fabric.—— Χ n : E : EPISTOLA IVDAE Lib. IF. c. V IT. 821 SSimonio Hift. Cit. pag. 201 fq. Dan. Papebrochiur (laudatus ἃ J7olfo in Curis) in Actis Sanclor. Antwerpienfibus tom. III. pag. 892. hunc Judam fuiffe contendit vnum ex LXXil, difcipulis Chrifti. Eum fuiffe Chrifti compriuignum, lofephi ex alia vxore filium, adf- mat /Michaelis Einleit. Th. 11. &. 356. pag. 1491. contra Herderur Briefe zweenuer. Brüder. Iefu etc. et Niemeyer. Charakteriflik tom. Y. pag. 517. eum non minus quam lacobum; lefu fra. trem fuiffe germanum, | profitentur, quod tamen pluribus negant Περι: et Michcelir, Scl. Frid. loach. Haffz, der Bricf Iudae überfetzt und erldutert aus. einer. meuerüfireten mor- genlándifcken Quelle (Tena 1786. 8.) Ein]. pag. 6. docet, Iudam, huius ep. auctorem, non fuiffe apoftolum, non fratrem Chr fli, nec fratrem lacobi, fed propinquum lacobi minoris, Senilirur denique in ep. Iudae Prolegg. nihil certi, in tanta opinionum diuerfitate, argumen- torumque hiftoricorum penuria, de&niri pofle, rectiflime monet. Neque omnino etiam de tempore, quo. fit ep. confcripta, (Joc; autem prorfus ignoratur) conflitui certi poteft. Lardnerur opinatur, eam fcriptam effe circa an. LXIV — LXVI... £/ Enfant et Beaufobriur an. LXX — LXXV. JDodiwellur et Caue LXX. vel LXXI.. Milliur circa an. XC. Hominum nimirum doctoróm plurimi, cum mira inter epiflo'am Iudae, poflerioremque Petri in'er- cedat fimilitudo, fatis probabilirer exiflimant, Iudam illam ep. legiffe, et quam plurima ex illa mutua fumfiffe. Hanc quidem fententiam defendunt. Michaelis Einleit. T7. HH. $- 257. pag. 1495 fq. Schmid H. C. pag. τος fq. Fariciur nofler 5), et Storriur paullo poft nomi- nandus; etfi nonnulli contrarias partes tueantur, et flateant, Petrum legiffe epiftolam Tudae. Hoffius l.c. pag. 14. qui Herderum fequitur, Vetrum et Iudam e communi fonte baufiffe, et inde harum litterarum conuenientiam. dcrisandam eíle cenfet. Scripfitfe nimirum arbi- tratur Petrum et Iudam Chriftianis e 'udaeis, inter Perías viuentibus, qui adeo multas opi- niones, Perfis follemnes, quoque fouiient, easque commi'tu ffent cum opinionibus, ludaeis propriis. Has ergo opiniones vtrumque f.riprorem refypexiile, iisque fefe adcommodaffe, Petrum verbofiorem, Tudam breuiorem effe. “Μη λα, {τ vero pag. 1495. probari poffe negat, vtramque epiflolam iisdem fuiffe deflinatam. — Storriur Dill. dz cath. epp. cnfii», cenfet, dellinatam fuiffe ludae ep. Chriflianis, in Afia minori. degentibus , fcriptam effe pofl Petri fecundam ; fortaffe, hoe. Apoflolo mortuo, Iudae neceflarium vifum fuiffe, vefligia Petri premere, atque illius inflar fefe opponere erroribus falforum doctorum, et Chriftianos ad conflantem doctrinae verae et incorruptae profeílionem excitare; refpexiffe ergo: eum inprimis 2 Petr. II. fed ne eadem iisdem verbis diceret, nonnulla orationi Petrinae adiecilfe, nonnulla abieciffe, verba mutaffe ; et, vt lectoribus fuis in memoriam reuocaret ep. Iacobi, in infcriptione libelli fefe nominaffe Jacobi fratrem. ^ Qeascunque deinum partes fequaris, hoc vltro fatearis necefle eff, epiflolam hanc fuiffe deflinatam Chriflianis, antea Iudaeis: id enim illa jpfa fat clare et euidenter docet. — Ceterum conflat, hanc epiflolam, etfi a mvl- tis veterum, maxime propter Henoclii teftimonium "2 et recentiorum quoque, v. c. Luthero, L1TII:;3 Centu- $55) Epiftolam fcripfit poftquam fecunda iam a Petro edita fuiffet, cuius nonnulla ad verbum rc- petit et interpretatur et v. 17. cam videtur fingil- latim innuere, quando ait: ὑμιᾷε δὲ ὠγαπητοὶ μνή- σϑητε τῶν mpompnuivoy ὑπὸ τῶν ἀποτόλων τῷ κυρία "Inz* Xns2* FÉrafmus de Iudae epiftola: »cum epiftola Petri pofteriorc non folum ftilo ae fen- tentis, fed ct verbis mirc cengritit, quaedam: il- lius velut interpretans, quale illud de iudicie blasphemise. Fabric. tt) Hieronym. in Catal. Script. Ecclef. e£ quia d? lihro Enoch, qui apotryphus eft, in ea affu- mit teflimonium , a plerisque retcitur; tamen autoritatem vetuflate iam et vfu meruit, et. in- tev [anRfas feripturas computatur. — ^ Ccte- rum //^oidius, Anglus, cum 1775. verfaretur ta- Στῆς, 422 Lib. IV. c. 1I. SEC. EVANGELIVM AEGYPTIOS ET 'HEBRAEOS Vol. TIT. p. 168 Centuriatoribus Magdesburgenfibur aliis, de ipfius authentia dubitatum fit: «tamen mature fatis quoque agnitam et citatam fuiffe a "Tertulliano, 'Clemente Alex. Origene, Cypriano, alis. Conf omnino Milliur in Prolegg. En Biblioth. Sacr. p. 397. Hofmann ad Pritium pag. ut fqq, 114. Schmid H. C. pag.707— 118. Michaelis Eiuleit. $. 258 fq. pag. 1497 fqq. Has l.c. pag. 18 fq. I'olfius in Curis, et quos ibi laudauit, Kuin.] XIII. Hactenus de libris N. T. ἐνδιαϑήκοις breuiter dictum eflo, quibus multa Apo- crypha iam olim, (ab haereticis imaxime;) .adiunéla fuiffe, conflat, Eximiam quamdam prae illis et antiquitatem et auctoritatem a viris quibusdam doctis, H. Dodwello, I. Erneflo Grabio et a Io. Millio tribui video Zuangelio duplici ""*), quorum alterum fecundum Zfrgyptios diclum fuit, fiue quod Apoflolorum ditcipuli et Chrif'ani Carholici in Aegypto illius eifent auctores, fiue quod Aegyptii illo vterenrur """): .alterum fezundum Hebracos, ériptum hebraice, quod legerunt Nazaraei, qui ex Hebraeis fiue Hcbraiflis nomen Chrifto dederant, legis Mofaicae fimul obferuantes. Sane perant'qua haec fcripta effe, (licet-ante'Lucae Euan- 'gelium compofita, cum viris doctis praeflare nolim;) fatis demonflrant teflimonia, ex illis petita ab vtroque Clemente, lgnario, Papia et aliis. — Fragmen'a Euangelii fecundum Aegyptios exhibui in codice Apocrypho N. 'T. pag. 335 fq. Evangelii fecundum H.braeos pag. 355 fq. quod poflerius in graecum latinumque fermonem ex hebraico vertiíTe fe teftatur Hieronymus in catalogo, vb: de S. lacobo, vnde fub Zrami nomine, (quoniam in Zfram fiue Syria verfabatur dodlor Stridonerifi:,) perflringitur a Theodoro Mopfuefleno apud Pho- tium cod. CLXXVIL 'τῶτον καὶ πέμπτον Εὐαγγέλιον προσαγαπλάσαι λέγε: ἐν τοῖς Εὐσε- [ja 78 Παλαιξίνε (βιβλιοθήκαις ὑποπλαττόμενον εὑρεῖν. : XIV. Scripta varia Apocry^ha fub Chrifli, Mariae et Apoftolorum nominibus, vario tempore iactata, digeffi ac recenfui in fingulari opere, quod iam faepe memoraui; fub titulo Codicis ZApotryphi N. T. Hamb. 1703. 8. """*) Tgitur in praefenti titulos tantum plerosque perfiringam, addito quodain obferuationum veluti fpicilegio. "Quum illum librum ederem ; nondum in manus inciderat meas libellus, germanice editus , eodem a, 1703. fine loci nota- tione 8. rifiis , reperit in Biblioth. Regia codicem 'MS. quem Zarmes Brucius ex AbyíBnia fecum attule- rat, qui continebat librum .apocryphum Henochi, dialecto aethiopica fcriptam. ^ Les Abiffins, fcribit Il/oidius Michaeli (vid. Oriental. Biblioth. Th. :4uu) De-euangelio fecundum Hebraeos vid. πὸ- δία fupra ad Matth. not. /.. Kuin. vvv) Haec ratio magis probatur Godofredo 'Oleario in Obferuationibus ad noui foederis loca, Vl. pag. 224 fq.) prennent ce livre pour un Mo- nument antediluvien, et pour Canonique. C'eft trop. Mais il eft trésprobable, que c'eft Ὶς mé- me livre d'Enoch, qui a été cité par les Peres, comme un livre apocryphe. Ie n'en puis deve- lopper toutes les preuves, mais il fuífit, d'en al- leguer quelques -unes. Celfe en (on tems prit occafion du livre d'Enoch pour faire des repro- ches à la religion chretienne. Et dans ce MS. il y a des paffages, et plufieurs Vifions, que l'on ne pourroit iuftifier, qu'en difant, ce qu' Orige- ne repondoit a Celfe: ce livre π᾿ εἰ dans le Ca- non. /Kulinm. Lipfiae editis, Fabric. [Obí:ruatt. ad Euang. Mat- :thaei, Lipf. 1734. pag. 6.] wti9) -Praeter Fabricium in libro infcripto: Codex Apocryphus N. T. collettus cafligatus, te- flimoniisque cenfuris et animaduerfionibus. illu- firatus part. I. 11. Zamburgi v103. 8. part. III. edita eft ibidem 1719. 8. videantur Zuelius in Demonftrat. Euangel. prop. I. $. 16. pag. 37. vbi recenfuit euangelia, quae fub Apoftolorum nomine circumferebantur: /Moshemius in.Vindiciis anti- quae Chriftianorum difciplinae contra T'olandum, Hamb. 1721, 8. cap 3. pag. 5o fqq. vbi differitur de cuangelio Barnabae: //aac. Beau/obre diff. de libris VoLTIT. p.168 T 169. . APOCRYPHA NOVI TESTAMENTI 11.177. ὦ ΚΓ]. 85 tione 8. fub titulo Σύνεσις καὶ ὠπόκρισις Dog, fopientia [ΠΡ] Jefu duodecennir im quaeffionibus et refpoufionibus, quar admirati fuerunt ludagi, a Rabbino, gui praefenr. inteyfuit, hebraico idiomate defcripta, poflea a. quodam Chrifliano.im graecam translata lingucm et e graeco MSto Budenfi germanice verfa. Sed quicunque librum legerit, facile intelliget recens haud dubie compofitum ,. neque ex hebraico vel graeco conueríum , aut e bibl. Budenfis vetuflo codice graeco depromtum;. fed a germano quodam vernacula lingua compofitum, quafi huiufce- modi. armis. aut. defenforibus ifüis indigerent facra de deo Trinuno et Chriflo Θεανϑρώπῳ dogmata. Scripta Chrifli praeter Ethnicos apud Auguflinum ***). requirunt etiam. Muha- medani, vt patet ex his verbis Ahmet ben Abdala in Epiíl. ad Emanuelem, Portugalliae regem et Mauritium, Principem Auriacum , quam cum confutatione fua edidit D. Zacharias Grapius; Rofloch. 1705. 4. pag. 116. Dicant iam Chriffiani , fi Chriffur eff. Deus, et venit vt magifler hominum , vbi funt libri, firipta vel praecepía, quae veliquit? — Feruntur etiam apud. Muba- medanos dicta quaedam Sofpitatoris noflri, quae in Evangeliis noftris haud leguntur. Ex his funt, quae colligit Leuinus Warnerus in notis ad centuriam: prouerbiorum Perficorum prouerb. LXI. pag. 3o fq. Dixit. Zcfur, filius. Marice, fuper quo pax fit: qui opibus inhiat, fimilis efl ei, qui aquam. maris. potatz is, quo plus bibit, fitim plus prouocat, nec bibere defiftit donec pereat. Dixit Iefur ,. filius Mariae, Ioanni, filio Zachariae :: quum quifpiam aliquid de te com- memorans vera:loquitur, Deum lauda: fi mendacia. profert, magis. Deum lauda; augetur enim opus tuum (bonum) im catalogo operum tuorum, idque fineomni tuo labore, hoc eft illius.bona opera in:catalogum tuum referuntur. lifu: beatae: memoriae aliquando. Mundur. vifur ef. inffar. anus: decrepitae effe, cui ille, quot, inquit, maritos habuifli? — /pfa advo multos fe habuifJe refpondet, vt numerari non pof. ftnt... Mortui igitur illi, inquit Jefus, te reliquerunt? — Imo vero, il'a ait, ego occidi et. fur- tuli eor. Tum Iefur, mirum, inguif, eft, adeo infipientes effe alios, vt quum viderent, quomodo reliquos traclaris ,. tui tamen amore flagrent, et de aliis exemplum non capiant. Tempore: Iefu tres aliquando. iter. faciebant, qui, thefaurum: inueuientes , efurimur, in- quiunt, ideoque. vnus ex: nobis. abibit e£ cibum. τοῦθ, — Paus ille, qui ibat, adlatum cibum, - conf ultunt, libris N. T. apocryphis, quam infertam: eius hi- ftoriae Manichaeifmi, e lingua Gallica: in latinam tranftulit Frid. Guil. Roloff ,. Berolini 1734. 7oh. "Andr. Schinid Difp.: Pfeudonouum teftamentum, exhibens pfeudecuangelia, acta, epiílolas, apo- calypíes, Helmftadii 1694. in quo libello fcripta illa. falfa: recenfentur,. non autem exhibentur. Thom. Πρ. Diff. de pfeudepigraphis Chri(ti, vir- ginis.Mariae, et apoftolorum. Sem/er Gefchichte der. Glaubenslelire in: Baumgartens Polemik B. I. pag. 108 fqq: Aóffler Biblioth. der Kirchenváter^ "Th. IV. 7ol.. Godofr. Koerner, "Theologus quon- dam Lipfienfis, de fermcnibus Chrifti ἀγράφοις, Lipf. 1776. 4. qui tamen pag. 29. profitetur, prae- ter dicum illud Chrifti, quod Paulus Aét. XX, 35. commemoret , ἄγραφον (nominat ZyexQov, quo- niam eius nulla fa&a eft in euangeliis mentio) nullum. extare fermonem Chrifti, quem iurc ἄγραφον dixeris, et indubiis argumentis ci vin- dicare poffis. His, hactenus laudatis, addi poffunt alii. qui de libris apocryphis N. T. fcripferunt, quos citarunt Fabricius in cod. Apocr. ct Hof- mannus ac Áappius ad Pritii Introd. in. N. T. p. 138 fqq. Cetertim quomodo ecclefia antiqua di- ftinguere potuerit libros facros genuinos a fpuriis et fuppofiticiis, eam potuiffe eorum examen in- fituere, et vere etiam inflituiffe, docet St; fch de Canone pag. 135 fqq. uin. xxx) Vid. Cod. Apocryph. N. T. p. 304. F br, fur cibum, veneno mixtum, adferret , eum o-cide aut. fauro potiar. 824 Li$.IV.r. VII. APOCRYPHA NOVI TESTAMENTI Vot. ΤΤ. p 149 rzo confaltun, inquit, erit, vt cibum veneno infici in, quo vefreuter moriantur, egoque folus the: Quod fecit et cibo vrnesum adiiifetit.-— Sed et duo illi viri inter fe conueneranty ví, quum cibum adportaret , eun interficerent , | B] quo foli thefauro frueretur. Quum igi- Et ip/i cibuin iun: venenatumi comeden- tes, [latim funt mortui. — Eum ecce Iefur tranfienr cum Apoflllir [uir ditebat: haec eft condi- tio inundi! — Videte! quomodo ternos hotce traclauerit, et ipfe tamen poft eos in flatu fuo perfeueret. Vae illi; qui petit mundum ex mundo! à Macarius, Alexandrinus, fub extremum homiliae XIT. videtur didum aliquod. Chrifli proferre, quod in Euangeliftis fruftra quaefieris. Διοὶ το σημῶα, ἃ ézole, ἠγάπων (o "AzrésoAos) τὸν Κύριον. Λοιπὸν ὁ Κύριος ἔλεγεν αὐτοῖς. Τί ϑαυμαάζετε τὼ σημέϊα; Κλήρο- γομίον μεγάλην δίδωμι ὑμῖν, ἣν gx ἔχε: ὁ κόσμος ὅλος. Propter figna, quae (tum ipfe tum per ilios faciebat , Dowinu: ab Zfpojtolis diligebatur, — Ceterum hic ad eor , quid miramini, in- quit, figua haec ? Hereditaten magnam do vobis, quam vniuerfus muidusg mon hàbet, Non dubito tamen, Macarium refpexifle ad Luc. X, 17— 0. atque aliis verbis expreffiife, quae apud illum Euangelílam legerat. ldem homilia XXXVII. fub init. "AAA &xsae» τῷ Kueig- λέγοντος ἐπιμελθσθαι risews καὶ ἐλπίδος, δ᾽ ὧν γεννῶται ἡ φιλέϑεος καὶ φιλάνθρωπος. ἀγώπη- ἡ τὴν αἰώνιον ζωὴν grece Soo. — Scd audiens Dominum iubentem fludere fidei ac. pei per quae generatur charitas erga Deum Áminesque, quae operatur in vitam acternam. ἴῃ hoe loco Macarius non vnum aliquem locum Euangteliffae, aut fingulare Chrifli dictum, fed vniuerfam Euangelii fummam fuis verbis complexus efle videtur. ldem de plurimis aliis ve- terum locis dici poterit. ; In eodem codice Apocrypho praeter integra defcripta a me εἰ teflimoniis, cenfuris at- que animaduerlionibus illuflrata, /at/ue quidem Euangelium Natiuitatis Mariae, Euangelium Infantiae, (ab H. Sikio [Bremeuli, 1697.] verfum ex Arabico,) et Euangelium Nicodemi *), ad- ditis Pilati Lentulique Epiflolis; Ab. iae Acta-Apoflolorum, Mariae epiftolas tres et Paulinas ad Senecam, loannis item litteras breucs ad quendam hydropicum: Graece et latine vero Proteuaugelium lacobi , Euangelium "Thomae; extrema parte mutilum, Pilati relationem ad Tiberium, hactenus ineditam: Epiflolam Chrifli ad Abgarum 599), Epiftolam Pauli ad Lao- dicenfes 552) et "etri ad lacobum: habes de Euangeiiis Ápocryphis circiter quinquaginta, 1) Euangelio fecundum Aegyptios, 2) Evangelio aeterno, 3) 8. Anóreae, 4) Apellis, 5) Duo- decim Apollolorum, 6) S. Parnabàe, 7) S. Bartholomaei, 8) Bafilidis, 9) Cerinthi, 16) De- fpofynorum narratione de gcnere Chrifli, 11) de Ebionitarum Euangelio. 12) DERE 10 *) De hoc euangelio Nieodemi poft 7. 7. Eef- fium in Bibliothek der heil. Gefchichte nuperrime zzz) Mirhaeis hanc epiftolam fuae introdu- &ioni inferendam curauit vid. Ein/eit. Th. IT. egit Guil. Lud. Bririn Disq. hift. critica de indo- le, aetate, et vfu libri apocryphi, vulgo infcripti: Euangelium Nicodemi. Berol 1794. 8. Bec. yy) De hac epiftola Chrifti ad ^bgarum conf. inprimis quàe obíeruarunt, et quos Jaudarunt Kappius et .Hofmannus ad. Pritii Introduct. in N. T. p. r2 fqq. Kuím. add. S. T^. Bageri Hi- ftoria Edeffena et Orthaena p. 104 fq. et 7. S. .Sem- leri diff. de epiftola Chrifti ad Abgarum. Hal. 1756. pag. 1281. obferuauit, eam quoque lesi in antü- quiffimis bibliis germanicis circa annuum 1462. editis, polt epiftolam ad Galatas, effe vero com- pilationem fatis ieiunam et flerilem ex aliis lite- ris Paulinis. Conf. etiam quae de ea notarunt, Pritius, 1. c. pag. 141 fqq. ibique Kappius et Hofmannus, nec uon ///o/f, in Curis ad Col. 1V,16. Kuin. Φ mines NY τς » - Ww Val. TIT. p.170 P171. 172 APÓCRYPHA. NOVI TESTAMENTI Lb.IV.c.UIL 8:5 Lo Encratitarum, 13) Euae, 14) Gnofticorum εἰς ὄνομα τῶν μαϑητῶν. 15) De Euangelio fecundum Hebraeos. [P] 16) De Euangeliis quae falfauit Hefychius. 17) lacobi vtriusque Euaugeliis; 18) De libro Infantiae Saluatoris. 19) S. loannis de tranfitu B. Mariae. 20) Euangelio Iadae T'haddaei, 21) ludae Ifchariotae, 22) Leucii, 23) de Euangeliis, quae falfauit Lucianus ^), 24—— 26) de tribus Manichaeorum Euangeliis. 27) De Evangelio Mar- cionis, 28) libro de. S. Maria et obíletrice. 29. 39) De S. Mariae interrogationibus maiori- bus et minoribus. 31) Libro de Natiuitate Saluatoris. 33—-34) Libro triplici de natiuitate et libro de tranfitu S. Mariae. 35) Euangelio Matthaei Hebraico, quo vfi Nazaraei ἢ). 36) S. Matthiae Euangelio. 37) De narratione fub lufliniano imp. reperta^) de genere Chrifli. 38) De Euangelio Nicodemi ^) 20) S. Pauli Euangelio. 40) Euangelio perfectionis. 41) De Euangelio S. Petri, 42) S. Philippi, 43) Simonianorum, 44) Euangelio fecundum Syros, 45) latiani, 46) Thaddaei, 47) S. Thomae *), 48) Valentini, 49) de Euangelio vi- vo et 50) Hieron. Xauierii Hiftoria Chriffi, Perfice fcripta. "Timotheo quoque Euangelium tribuunt in Menaeis fuis Graeci die XXII. Ianuarii. à Perfequutus praeterea fum in eodem volumine praeter Abdiam Acta Apoflolorum Apo- crypha quaecanque, Achaiae presbyterorum et Diaconorum Epiflolam de paffione S. An. dreae ^), - Andreae eiusdem zeaZes, Acta Apoflolorum, quibus vfi funt Apoftolici fiue Apotaclici, Clementis Romani recognitiones, Cratonis libros X, de peflis et paffionibus Apoftolorum, Acta Apoftolorum, quibus νῇ funt Ebionitae, et Encratitae: Acla 5) Ioannisz Leonidae et Neocharidis fiue Xenocharidis Acta fub nomine S. Andreae Apofloli edita: Leucii Charini Manichaei Acta fub SS. Ioannis, Petri, "Thomae, Andreae etc. vulgata no- minibus, Linum de patfione Petri et Pauli, Acta Apoftolorum, quibus víi funt Manichaei, Marcellum de coiiflictu S. Petri et Simonis Magi; Anonymi [IP] Hiftoriam S. Marci Euen- geliflae: Ioannem Marcum de paflione S. Barnabae, Anonymi Acta S. Matthiae ^) verfa ex ^ a8) Leucium non diuerfum effe ab hoc Luciano contendit illius prolegom. ad N. T. p. 37. Fabr. b) Fragmentis ex hoc Euangelio allatis p.368. * 2dde haec Hieronymi Epift. CXLIX. ad Hedibiam quacft. ViIL, /u Euangelio autem , quod hebrai- cis litteris /criptum cfl , legimus non velum tem- "gli f/ciffum , fed fuperliminare templi mirae ma- gnitudinis corruifje. Fabric. c) Harc a Chaffanaco in catalogo gloriae mun- di parte IV. male iribuitur Laciantio, quamq&am ad caleem vetuftarum quarundam Lactantii edi- tionum latine exftat. Fabric. d) Codex antiquus eft in biblioth. Einfiedeln, et eius le&iones variae collectae atque editae funt ad calcem libri: 10, Zac. He/f Biblioth. der heili- gen Gefchichte etc. part. I. //a/f. — De eius libri verfione francogall. antiqua egit Brumnius lib, an- tea laudato. e) De Thomae lib. de infantia Chrifti. vid. cod. Vindob. Lambecii comment. de biblioth. Caefar, tom. VII. pag. 580. ibique Kollarii notam. Zar/. Fol, 1I. Hebraeo; f) Haec epiftola encyclica, graece verfa, notis et diff. illuftrata a Car. Chriftiano Il'oog, Lipfiae 1749. 8. conf. Baumgartenii Nachrichten von ei- ncr Hallifchen Biblioth. vol.I. pag, 360 — 376 Harl. 5) Allatis a me pag. 765 fq. veterum locis ad- de haec Clementis Alex. in adumbrationibus ad t Epift. Ioannis: Fertur in traditionibus, quo- niam [oannes Euangelifla ipfum corpus (Chrifti) quod erat extrinfecus tangens , manum fuam in profunda mifit, et ei duritia carnis nullo mode veluElata efl, fed locum manui praebuit. Fabric. - ἢ) Non melioris furfuris eft, quae Aethiopico idiomate exítt Vindobonae in biblioth. impera. toris Hifloria Zpocrypha de liberatione Matthiae ZIpofioli Beryti e carcere et vinculis ferreis , per orationem quandam beatiflimae Virginis Deiparae Mariae: fimul etiam colloquium Chrifli Servato- ris noftri cum iam memorata beatiflima /Mat£re fua de multis fuperftitiofis et ab(urdis nominibus quibus virtus fingularis ad(cribitur. Vide Lam- Mm manm becium N $26 Lib.1V.c. VII. APOCRYPHA NOVI TESTAMENTI VoL TIT. p. 172? 173 Hebraeo ; 5. Matthiae traditiones, Clementi Alex. et aliis memoratas; Mellitum de paffione S. Ioannis euangeliffae; Memoriam Apoflolorum, qua vfi funt Prifcillianiflae, qui liber blafphemitfimus dicitur a Turibio, Laudem et paffiones Apoflolorum, Acta Apoflolica, qui- bus νῇ Origeniani, zreaZerc S. Pauli, Acta Pauli et "Theclae, Pauli praedicationem, Acla S, Petri, Phiialethen Eufebium de paifionibus Apoftolorum, Ada ') S. Philippi, praedicatio- nes ct didum, xe, διδασκαλίας, παραδόσεις, διατάξεις Apoftolorum: — Policratem de vita S. Tiinothei, Prochori Hifloriam. de S. Ioanne evangelifla, Acta Apoftolorum, quibus vfi funt Quartodecimani: Sortes Apoftolorum. — Periodos fiue Acta S, Thomae, hifloriam Petri, per'ce fcriptam, auctore Hieron. Xauerio et Zenam, legis peritum, de vita et Aclis Titi, fragmenta Apoftolorum, a Steph. Praetorio, Hamb. 1595. 4. in lucem edita: praecepta Petri et auli, et Canones atque Symbolum S) Apoflelorum. Denique referuntur a me Zfoca'yp/er Npocryphae, liber IV. Esdrae, Reuclationes Pa- triarcharum ét Prophetarum, Apocalypfis S. Petri, S. Pauli ἀνα βατικὸν, Apocalypfis et Vi- fionesz Apocalypfis, S. Ioanni tributa, et diuerfa a Canonica, Apocalypfis Cerinthi, Apoca- lypfis, miraculofis Caecilii illuftrata commentariis, Apocalypfíis S. "Thomae, S. Stephani, [1] pro orartyris, et Hermae Paflor. Sunt etiam, qui iactent Apocalypfia S. Mariae Virginis de poenis inferorum , quemadmodum et Gregorii "Thaurnaturgt Apocalyp(is, qua per loannem euangeliftam, mediante Maria virgine, veram fidem edoclus efl, laudatur a lo. Vecco, Geor- io: Metochira. εἴς. Vide Leonir /flatii Graeciam: Orthodoxaim tom. IT. pag. 484. 735. 952- 986. et 1056. Liturgias fiue Miffas Chrifli, Petri, lacobi, Matthaei perftringo pag 314: praee ter qnas a Leontio, fcholallico CPol., contra Neflorium et Eutychen memoratur etiam Milla Apoftolorum. Ia quibusdam: codicibus librorum Noui Foederis fcripta etiam virorum Apoffolicorum; Barnabae ἢ et Clementis Romani 73)» iuncta fuiffe conflat, quamobrem. praefenti loco vtrius- ᾿ que becium VIIT. 'pag, 643 fq. et Neffelii Catalogum €odicum linguar. Oriental nr. 243. Fabric. , i) Periodum et Marty ivm MS. S. Philippi Apo- οἱ: citat Canzius in gloífario Graeco, vocabulo Koc noxgz 728 et alibi. Fabric. E) Petrus King (diuerfus ab illufiri Kimgio, archiepifcopo Dublinen(i) in erudito libro; angli- ce nuper duplici iam vice, atque inde belgice apud Batauos, et latine Lipfíae edito, qui infcri- bitur: Hiftoria Symboli Apoftolici, obferuat, fym- bolum dictum non a tefferis militaribus vel mili- tari zona, quam σύμβολον sg«riZs vocat Caefarius quaeft 78. pag. 114. ncque a collatiore in conui- vio, quae potius eft συμβολὴ, fed a fignis arcan's, quae habebant initiati in. Myfieriis gentium, et ab Apule:o ac Firmico //gna , a Clemente Alexart- drino σηκεῖα, τεκμοήρία, σύμβολα et ἀπόῤῥητα TU Box» adpellantur. Amobio et Firmico /ymbola profanae religionis ; Plutarcho coníoiat, ad vxor. pag. 6tr, et Proclo ad Politiam Platonis pag. 379. 372. μυςικοὸ σύμβολα εἰ συνθήματα. | Huiusmodi fuiffe verifimile cft σύμβολα, quae reftitui iuffit Iu- liamus, parabates, tefte Sozomero lib. V. 3. p. 597- licet in alia abeant viri doctiffimi H. Valefius et Steph. le Moyne ad Veria facra pog. 325. Fabrir, ἢ) In Nicephori CPol. s«xzwezcíz, quam Anafta- fius Biblioth. latine. vertit, fcripta N. T. quibus contradicitur haec rcferuntur: 72»0ca/yp[is Joan- nis verfuum 4000. Jpocalyp[is Petri verjuum 5800. Barnabae Epiftola verjuum 1306. Euan- gelium fecundum Hebraeas verfaum 2200. Fabr. 5) Vide veterem Indicem librorum N. T. ap. Guil. Beueregium lib. IE. codicis Canonum vin- dicati cap. 9. vbi Epiffolae Clementis ad. Corin- thios libris facris accenfentur. Ac priorem qui- dem etiam Eufebius fua et fuperiore memoria im plurimis Ecclefiis frequentatam fcribit Ill. 16. Hift. Vtraque in codice Alexandrino libris ἄρον ftolicis fubiicitur. Jabric- | ] : 1 Vol. ὙΠ: v. 173 174. | US. BARNABAE EPISTOLA — LiLIP.4PIL | $34 que horum monumenta paucis iuwat attingere. ' Qui plura de illis volet, dodiffimorum virorum 70: Ittigii de Patribus Apoftolicis differtationem pag. 170 fq. (ciusdem bibliothecae patrum apoflolicorum praemiflam) Guil. Cauei Hifl. litterariam S. E. 7. Baptiflae Cotelerii Patres Apoftolicos, et /7. E. Tentzelii dilfertariones felectas confulet. [add. 764. Georg. /I/al- £hii Bibliotheca Patriflica litteratiis adnotationibus inflructa lenae 1770. 8. p. 21 fq. p. 16. εἰ quos ibi laudauit. Kwin.] Epiflolam Catholicam *) quae fub.S. Harmabae nomine fertur, Tudaizantibus in primis oppofitam Chriflianis, Clemens Alexandrinus et poft eum alii Apoftolo, fiue viro Apofto. lico?), tribuere non dubitant, quanquam inter libros facros recipi a paucis meruit, vude οἰντιλεγομένοις accenfet et νόϑοις ^) Eufeb. III. 25. Hifl. et Hieron. in catalogo. Poft Hiero- folymitanum templum euerfum fcriptam effe, probe obferuauit Stephamur [e ]Moyne *) et fatetur etiam Zo. /Millius *), qui eam rcfert ad a. Chr. LXX. — Ceterum ἢ), E. Tentzelio 5) Ron audeo adfentiri, qui ob nonnullas [16] coniecturas, haud plane inuiclas, banc epiftolam fuppofitam effe contendit ab Alexandrino quodam'ex Iudaeo Alexandrino Catecheta. Longe minus eam Polycarpi effe, le Moynio crediderim, licet Polyearpi et Barnabae Epiftolas in MSto codice confufas reperiat, cuius generis plures librariorum errores notauit H. ZJodwellur dil. I, ad Irenaeum $. 3o. — Pars vero poflerior Epiflolae Barnabae paraenetica, quae adfuit in codice Corbeicnfi, incipitque a verbis: μεταβῶμεν δὲ sg] ἐπὶ ἑτέραν γνῶσιν *) καὶ διδα- “χὴν. videtur effe aliud plane fcriptum, nefcio cuius vetufli fcriptoris, fiue quale iudirium de duabur viis, inter Petri apoftoli, Apocrypha veteres *) qu'dam memorant, fiue quale ex ve- teri quadam διδαχῇ occurrit de eodem argumento lib. VII. Conftitutt. Apoflol. capitibus primis viginti. t Editiones") Epiflolae .S. Barmaba t. Primus cum veteri verfione latina vulgare inflituit Jaco^ur 77ffzriur, fed nondum perfecta editio periit in graui incendio Oxonienfi a. 1643. [vid. Caue 1. c. pag. 20. b.] Hugo Mencrdus, fime ipfo iam defuncto Lucas Dacherius cum veteri verfione et Menardi notis vulgauit Parif, 1645. 4. [ Walch. Bibl. Patri(l, pag. 260.) Mmmm m 2 Cum 1) Origenes I. contra Celfum p. 49. γέγραπται δὴ ἐν τῇ Βαρνώβα καϑολικῇ ἐπισολῇ εν ὁ Κέλσος τά- χα λαβὼν ete. Fabric. o) Chriflianus Schotanus qui in libro de au- &oritate LXX. Interpretum pag. 11$. duos Barna- bas diftinguit, refellitur ab If. Voffio de LXX. In- terprctibus pag. 147. Fabric. p) Confer Sam. Basnage tom. L. Annal. pag, 617 fq. Fabric. q) Notis ad Varia facra pag. oto. Fabric. Sic quoque Co/elerius ad Patr. Apoft. tom. I, pag. 7. [ablonsky lnft. hift. Chrift. ant. faec. 1. cap. 4. $. 3. Moshem. de rebus Chrifti ante Conftant. M. pig. i62. — Benfon paraphraft. Erklárung einiger Bücher des N. T. pag 427. B. L conf. praeterea quoque de hac epiftola Cau hift, lit. tom. I. pag. 19. €t quos ibi laudawit, et JVico/, le Nourry differtatio de S, Barnabae epiftola, vid. in eiusd. ad- paratu ad biblioth. Max. vet. patr. tom. I. Ρ. 38 -α 47. Parif. 1703. fol. Differtation fur la lettre de S. Barnabe vid. dans les Differtations melées tom, IL pag 37— 56. Amfterd. 1749. 8, Kuin. *) Prolegg. ad N. T, $. 5 et tz, Fabric. s) Teatzeliis in florum fparfione ad Hierou. de viris illuftribus pag. 32 fq. et in dialogis men- (ruis, Germanice editis an, 1696. pag. 104 fq. Fabric. t?) De eo vtrum ad Gnolicos refpexerit Barna- bas, vt vifum Hammondo, confer D. "Tho. Itti- gium de hacrefiarchis pag. 180 fq. Fabric. wu) Vide fis codicem Apocryphum N. T. p. $02. Fabric. v) Plerasque ante me notauit idem Zttigius de Patribus Apoftol, pag, 174. Fabric, S sg Li ΠΡ. FIL | CLEMENTIS ROMANI EPISTOLA YoLTI. prine Cum notis 7f. F'ofli, ad epiftolarum Ignatii calcem prodiit Amft. 1646. 4. Recufa haec editio Lond. 1680. 4. loachimu: quoque Zoannes Maderus Barnabae epiloJam cum 7ojfii notis. inprimi curauit Helmíl. 1655. 4. €um notis. Joh. Baptiflae Cotelerii , inter patres apoflolicos Parif. 1672. fol. €um Hermae Paflore, additis ad calcem breuibus EZ. Bernhardi in Barnabae Epift. notis. Oxon. 1685. 12. e theatro Sheldoniano, curante epifcopo Oxon, Joanne Filo, qui la- einiam praemonitionis VíTerianae, ex incendio feruatam, praefationi inferuit, et in Epi- Ποῖα ipfa, notis breuibus adfperfis illufltrata, lacunas graeci textus, ex latina veteri verfio- ne et huius viciffim e graeco fuppletas, αὐτοῖο dilinxit. Epiftola Barnabae cum Epiftola Polycarpi ex fide MS. codicis confufa im variis facris viri doctiff. Srep^aui [e Moyne, cum vberrimis [IP] eius obferuationibus et annotationibus, Lugd. Bat. 1685. et 1694. 4. Cum notis Menatdi, 17 P/ojjii, Cotelerii, To. Frlli et Ed. Bernhardi, in noua edi'ione patrum Cotelerii Apoflolicorum, cura Joannis Clerici recuforum;, Aunt. 1698. fol. [iterum L. B. 1724. II. fol.] {πὰ Rich. Ruff1 SS. Patrum. Apoflolicorum Barnabae — Clementis — Operibus — Lond. 1746. 1t. voll..$.] Latine in Bibhotheca Patrum Lugdunen(i, tomo T. Anglice cum Epiftolis Clementis, Polycarpi et Ignatii ac Hermae Pa(lore, Guilelmo J/"akato interprete. Lond. 1693. 8. [vid. paulo poft ad Clem. Rom.] Germanice, cum Epiflola Clementis Rom. interprete Godcfredo Zfrnoldo a. 1696. 12. [vertit uoque et notis illuflrauit 7ol: Oto G/ü/ng. v. in 1. Otto Glüfingr Briefen und schriften der Apollolifchen Mánner pag. 1— 43. Hamburg 1723. 8. Kuin.] Excerpta ex ea dedit. C. F. Rüfrier in: Bibiothek der Kirchenváater tom. 1. p. 7— 20. Semler Einl, zu Baum gartens Polemik rom. Il. p. 5 fq. In aclis eruditorum a. 1691. pag. 198. inter noua litteraria primo Ioco relatum efl 7o: Blillium Oxoniae im colligendis primorum ecclefiae doctorum monumentis flrenue pergere, roximeque S. Barnabae Epiflolam cum omnium quotquot in eam exftant commentariis et ampliffima E. Dodirelli diff.rtatione eiusque paraphrafi effe editurum. — Sed necdum quod. Íciam ifla ἔκδοσις lucem. vidit, licet Millio. iam ante paucos menfes, pofl vix abfolutam in- , comparabilem noui teflamenti editionem Oxoniae exflincdto. | Neque prodierunt quae ibidem in acEis eruditorum: tanquam. ad prelum parata laudantur Clementis Romani fcripta ,. 4i//i$ notis illuflrata. S. Clementis "), Romani Epiftola ad Corinthios, pulcherrimum baud dubie poft facras. litteras Apoflolicae doctrinae monumentum, fcriptum videtur effe paullo ante templum euer- fum (Ὁ) Meminit huius comitis fui atque ewrpys. Georgii Chriffphi. Nelleri, Y&i Treuir. de tribus Paulus Apoftlus Philipp. IV, ».. Fabric. Nüm epi(copis S, Petri etiamnum viuentis, in romana. Clemens immediatu: Petri fücceffor fuerit, nec cathedra fuccefforibus, íyftema mouum, vti et πο i;fi Pontificii fecum pugnant. vid. D. NVe//eri, primatum pontificium S. Clemientis 1. ab. eodeny I&i 'Treuirenfis, di:putatio de Clemente, epifco- — viro clariff. in ius vocatum. Coloniae 1772. conf. pv romano, 'Treuir. 1772. et disquif. exitica im. ephem. litter. Gotting. a. 1773. nr. 6. — Diuer- - füs — — — “ὦ, 1. 1. p.:72 P 176 CLEMENTIS ROMANI EPISTOLA —LibIP.:71L 8:6 füm a. Chr. LXIX. aliquot annis pofl miffam ad. eosdem 8, Paoli priorem, cuius meminit epiftolam. dubitaffe- conflat *). Editiones ἢ Epiftrolarum Clementis Neque lectu. indigna eft Epiftola Clementis poflerior , quanquam de illa veteres. Romani. Prima egregii viri Patricii Iunii ex codice antiquiffimo facrorum voluminum Graeco Alexan- diino, [Theclae virginis manu, vt ferunt, defcripto, et a Cyrillo patriarcha ad An. gliae regem dono miffo,] quibus has Epiflolas inuenit fubiunclas, et priorem cuin latina fua verfione notisqu? eruditis, pofieriorem extrema parte mutilam graece tantum edidit. Lacunas vocabulorum , quae in MSto legi non poterant (vna enim cap. 57. integrae vnius vel duarum paginarum lacuna reflitui haud potuit) ex [IP] ingenio 9) fuppletas diflinxit ^^) minio. Oxon. 1633. 4. Mirifice hoc monumento cum illud vidit - . delectatus eft vir fummus Hugo Grotits, vt patet ex eius epiftola 347, — Recufa eft prae- clara Iuniana editio Zeach. Zo. Madzro curante praemiffis nonnullis quibus γνησιστης et et antiquitas harum Epiftolarum adflruitur. Helmflad. 1654. 4. Epiflola prior cum verfione et notis Zunii, poflerior cum verfione Gcthofredi II/endelini et eiusdem de Clementis atque eius Epilolarum (nam pofleriorem quoque genuinam effe contendit) diuinatione, Parif. 1672. fol. in tomo primo Coll«ctionis Conciliorum Lab- beanae. Epiflola vtraque cum verfione ct notis 7. Baptiffae Cotelerii, qui in capita fiue fectiones vtili inftituto diftinxit et fragmentum Epiflolae fecundae e parallelis MSS. Damafceni addi- dit, in tomo priore Patrum eius Apoflolicorum Parif. anno eodem 1672. fol. Cum verfione lunii hinc inde interpolata et notis breuibus 7oannis Feli, Oxonienfis epifcopi, Oxon. 1669. 12. et 1677. 12. in qua pofleriore editione capitum diftinctio Coteleriana eft adhibita, [et omiffae funt lunii notae.] Mim mmm 3 fas hic eftet difcernendus a Flauio Clemente, mar- tyre fub Domitiano, vt Franc. “πίοη. Zaccaria in diff. latinis de rebus ad hiftoriam atque anti- quitates ecclefiafticas pertinentibus, Fulgini i781. vol. L nr. z. docuit. Is vero, contendens, Cle- mentenr Romamum morrem martyris fubiiffe, pau- «os ad credendum adducet, — — Adde de Vitry diff. de epitaphio Clementis Martyris, in tom. 23. della Raccolta di Opufcoli fcientifici del P. Calo- gerà. Harl. x) Etiam Clementis Rom. priorem ad Corin- thios epiftolam nonnulli tanquam falfam et adul- teriram repudiarunt, Jo. Toiandus, foh. Hul/e- mannus, br. Calouius, Chr. Zug. Saligius, ali, vid. Jalck. Biblioth. Patrift. peg. 212 fq. Plures tamem recte Clementem illius ep. aucto- rem agnouerunt. De pofteriore Cem. Kom. ep. ad- Corinthios etiam diuerfze funt hominum doctorum fententiae, Noanulli ei candem cum priore au- fius. Cum &oritatem tribuunt, quibus tamen reliqui ownes aduerfantur. vid. /ttigius infra lauditus. Kuin. y) Confer laudati D. /ttigii diff. de Patribus Apoftolicis pag. 253 fq. Fabric. z: Felicius quaedam poftea fupplenda coniece- runt Pearíoniws, Fellus, Cotelerius, Colome- Vide et 70, Clericum tom. II. Artis Criticae pag. 321. Quod vero doCtiffimus Inmius fibi per- fuafit Epiftolam I. Clementis ab Hieronymo olim latine verfam fuiffe, ct illam verfionem adhuc in Bibliothecis latere e quodam fratrum Lobienfium Catalogo fufpicatus eft, im vtroque fefellit cum ratio, vt Irtigius probe obferuauit. Loca quamplurima quae e facris li:teris Clemens lau- dat, cum editione LXX. Interpretum contulit Chriflianus Schotanus lib. de auctoritate LXX. Interpretum pag. ro8 — 117. Fabric. - Φ4Ὶ In aliis editionibus vel minoribus typis ex «ufa funt, vt in Maderiana, vel vncinulis inclufa. 4:9. 1261}... Π. ΟἸΕΜΕΝΤΙ5 ROMANI EPISTOLA VoM pré voy Cum verfione Cotelerii , et diuinationé God/r. IVzndelini atque Pauli Colomefíi notarum fpi- cilegio. Lond. 1687. 8. addita TAe, B;waonis difertaione de "Therapeutis Philonis; et faíciculo Epi(lolarum fingularium, a variis recentibus viris doctis foriptarum. — — - Cum verfione et notis Cofelerii, notisque lunii, Felli, et Colomefii: diuinatione J/endelimi, et additamentis Maderianis: in noua editione Patrem Apoflolicorum Co/e/erii, 1o. Cle- rico. V. C. curante Amflelod. 1698. fol, [1724.] Cum verfione Cotelerii et fpicilegio notarum Pauli Colomefii , in Bibliotheca Patrum Apofto- licorum graeco-latina, qva C/ementir, Ignatii et Polycarpi Ícripta genuina complexus eft, praemiífa [P] erudita fua de Patribus Apoftolicis J.ffertatione, theologus praeflan- tiffimus D. Tomar /ttigiwu:, Lipf. 1699. 8. [In Rich. Καὶ [ἘΠῚ Opp. Patrum Apoflt. antea laudatis, et Zo. Lud. Fry Epifloli SS. PP. Apofloli- corum, Clemen'is etc, Bafil. 1742. 8. Separarim has epiflolas cum lunii, Boifii et al. no- tis edidit Henr. J'otton, Cantabr, 1718. 8. et primam Conr, Eberth, Fuldae 1188. 8. Beck.] Gallice, interprete ZIntonio Teif]erio, Auenione a. 1684. udio et virum illuflrem (ita Colome- four 3687) a7 eruditorum deliium, Exechielem Spanhemium, quem et alloqui et mirari nobir contigit in aedibus Lambethauir, primom S. Clementis Epiffolam in. Gollicum fer- monem olim tranfluliffe, quam Reip. litierariae, fpero ,: $on inuidebit vir doBiffmus. Anglice per Guil. Burtonum, Londinenfem, (eundem qui hifloriam graecae linguae feripfir) £uw motis copiofis, et iudicio Guil. Cauti, Lond. 1647. 4. atque iterum Guiimo If/a-. Áaro interprete, vna cuim Barnabae, Jgnatii et Polycarpi Epiflolis atque Hermae Paftore. Lond. 1693. 8. [et rurfus ibidem MDCCKX. 8. vid. J/'alch. Bibl. Parrifl. p. 242, Kuin.] Germanice ex verfione Godofiidi /rnoldi, vna cum Epiftola Barnabae a. 1696. r2. [vertit quoque Ioh. Otto Glüfing fupra laudatus ad Barn. Kuiw.] add. Kofilerus ia bibl. PP. S. Excerptis vernaculis tom. I. pag. 47 — 66. Belgice, nefcio quo auctore, Amflelod. 1646. 12. 1656. 4. Feruntur et aliae Epiflolae fub Clementis huius nomine 55) latine, quae decrefaler vulgo adpellantur, et nulla fide dignae font, ne vllo quidem modo conferendae antiquitate cum aliis, quamqeam itidem fappofttis Clementino nomini monumentis, vt funt: (Canoner Zfpo- Jlolorum LXXXV, Confl tutionum. Apoffclicarwa libri VIT. (quorum libro feptimo videtur etiam comprehendi , quae ἃ quibusdam vocatur Zi/urg'a Clementis) Aecograitionumi libri X. qui e fola Rufini verfione latine exflant, Zomiliae Clementinae XIX. Epitome e Petri periodis: et κηρύγματι» et Epiflola ad lato5um, fratrem domini, quae omnia in Patribus Apoflolicis Cotelerii bb) Noftris temporibus fub Clementis Rom. — fol. Conf. ACta eruditor. MDCCLVI. pag. 36. nomine dvae aliae epp. hactenus ignotae, e Cod. MS. N. Teftamenti Syriaii cum latina interpretatione edidit Zo. Jac. J/Fetflenius, quas epiftolas editio- ni fuae N. T. adiunxit, et has ipfas epp genui- nas affrmauit. Etiam feporatim hae epiítolae prodierunt fub titulo: duae epiflolae Clemeniis Romani , difcipili Petri Apofloli, e codice ma- nufwipto N. T. [uyriaci nunc primum. erutae, run verfione latina, Lugd. Batau. MDCCLIV. Kraft theol. Bibliothek B. 19, pag. 117. Baumgar- ten Nachrichten von merkwürdigen Büchern B. 4 pag. 17. Haud leuibus vero de cauffis has epp tanquam fictas reiecerunt peculiaribus literis Nathan. Lardnerus, εἰ Henr. Venema, Conf, omnino, Joh. Goltli. Freudenbergey. commenta- tio, qua Áifloriam recentioris coutrower/iae de Ciementis Romani epiflois exhibet, Lipfiae vz55. 4. ct /'alch Biblioth. Patrift..p. 213 fq. Kuin. Ψοῖ. ΠῚ. p.r7?17? DE CANONE ET ORDINE LIBROR. N. T. Lib.IP. c. VII. 83t Cotelerii recenfita et illuffrata habentur. Verum miffis hifce, de canone atque ordine libro- rum facrorum noui foederis adhwc pauca mihi dicenda veniunt. XV. Hifloriam Canoni: librorum N. T. quorum auctoritas vel flatim, a quo fcripti funt, im Ecclefiis omnibus obtinwi, ita, vt, qui eos reiicerent, pro haereticis baberentur; ecclefia: vel non flatim ita innotuit omnibus, fed interiecto tempore tamen ab vniuerfa recepti funt ecclefia: ex- hibucrunt e veteribus quidem Eufcó ur in Hift. Ecclefiaftica et Eufebium fere fequutus Hierony- mur in Catalogo: inter recentiores, Theologi nofiri Jaudatiffimt, Chriffianur Kortholtus libro de Canone et /». Gerhardus in. exegefi Loci de Scriptura facra cap. IX et X. Philippus praeterea lacobus Hardimanru: [ctiam Sclérandri nomine notus] de geftis Chriftianorum fub Apoflolis cap. XIL et 79. Henr. Maiur in examine Hiit. Criticae N. T... 'Tum e romanae fociis ecclefiae SixtusSenenfis in Biblioth. fancta, Polfeuinus in Adparatu, [1] Baronis in Annal. Hurtius in demonftratione Euangelica, Rick. Simos in Hift. Critica N. T. et Lud. Eliar du Pin in Pro- legg. Biblicis et Bibliothecae fcriptor. ecclef. tom. I. atque in refponfo ad Petitdidierim quod tom. VI. adiungitur: ANotalir Alex. in. Hift. Ecclef. - Claudius Fraffeniur in. disquifitionibus Biblicis et Guilelmus Bonjour *), 'Tolofanus, in triduana de Canone librorum facrorum con- certaione, Rom. 1704.4. dialogo tertio. Εἰ rcformatis aliisque proteftantibus Zaz. Barnage Hiltoriae controuer(iarum theolog. gallice editarum, libro octauo, et in praefat. ad Hiftoriam V. et N. T. imaginibus, in aes incifis, obferuationibusque criticis et moralibus itidem gallico "idiomate iilaflratam, et in diff. apologetica aduerfns Richardfonum 44): Sam. Barnage tomo primo Annalium ecclefia/icorum, 10. Henricus Heideggerur in Enchiridio Biblico, fo. Leus- diniur in Philologo Graeco, 7710. Miller ad Cyrilli Hierofolym. Catechef. IV. 22. Daniel Whitby Prolegg. 3. ad Commentaria, anglice edita, in N. T. Nehemias Greg in Cofmologia facra lib. V. cap. x. Ri hard/onur et Stephanus Nye in hiftrorica recenfione et apologia canonis N. T. aduerlus Amyntorem Zo. Tolzndi, (qui tamen ipfe Tolandur quoque dilertis verb's negat, fe vllum N. T. librum vocare in dabium.) Sion Ep:fcopius libro IV. Infl tt. Theolog. et Jo. Clericus dil. 5. ad Harmouiaim euangelicam, et qui omnium denique induflriam vicit Joannes Millius in prolegomenis eruditiflimis ad Nouum Teflamentum. Fafric. [Add. Eur Biblioth. Sacra S. f. Diatribe de librorum N. T. canone, Amflelod. 1710. 8. Zar. Chr. Iftlius de Canone N. T. in Mifcell. Groning. tom. III. pag. 260 fq. 7oh. Frictius Com- ment. de cura vet. ecclef. circa canonem S. Scripturae. Vlmae 1728. 4. 7u/f. [V effl. Rumpaeur Comment, crit. ad libros N. T. in genere. Ger/. de Maffritht Canon S. Scripturae fecundum feriem feculorum N, T. Bremae 1722. et denuo cum notis Chr. Koerbrri Yerae 1725. 8. Dod- wllur dill. 1. in Irenaeum. $.35—— 42. Lamp: Prolegg. in. Ioh. Euang. lib. I. cap. 5. 12 fqq. Vitringa Hypotyp. hift. et chronol. f. pag. 220. $. 2o. Dan. Heinr. Hering Abhandlung von den Schulen der Propheten unter dem ἃ, T. von der Schule des Ap. Iohannes zu Ephefos, vnd von dem Kanon des N. T. Breslau 1777. 8. Eberh. Henr. Don, Stofth. Commentatio hiflorico- critica de libror. N, T. Canone, praemiífa eft diífertatio de cura veteris ecclefiae circa libros N. 'T. Francofurti ad Viadr. 1755. 8. oh. Sal. Semler Abhandlung von freyer Un- terfuchung des Kanon, Tomi IV. Halle r771 — 1775. 8. Chriff. Frid. Schmidii Hiftoria anti- qua et vindica'io Canonis facri Veteris Nouique "Teflamenu libris IT. comprehenfa Lipf. 1775. 8. Nachricht von den neue[ten Streitigkeiten über den Kanon des A. und N. T. in Walchs £c) C£. A&a Erud, a.1706. p. 5o2fq. Fabr. — dd) Hift. des Ouvrages des Scavans a. 1749, p. 18 ἴᾳ. Fabr . $33. ΠΡΟ] ΟΠ. | CODICES MSSTI CELEPRIORES . Vol. IIT. p.178 Walchs neuefler Religionsgefchichte "Th. I. pag.243——344. Serückh Kirchengefchichte B.IX. S. 5 fqq. Michaelis Einleitung in die Bücher des Neuen Bundes (Góttingen. 1787. 1788. 4. ed. quarta.) 'Th. 1. Haec /Michaelir Introductio nuperrime in linguam Anglicam translata hoc titulo prodiit: Introduction to the New Te(lament by John Dauid Michaelir —- trans- lated from the feurth edition of the Germzn and coufiderably augmented with notes expla- matory and fupplemental. By Herbert [arfh —. Cambridge and London 1793. 8. vol. ἢ p. 1. continet verfionem primae partis voluminis L. et part.lI, continct annotationes. vol. IL. p.I. veríionem parts fecundae voluminis 1. et p. IE. annotationes. — Hae vero annotationes cl. Zarfh rurfus in linguam vernaculam funt translatae: Zufátze und Verbeffe- rungen zu Michaelis Einleitung in die Bücher des N. B. ΤῊ. I. von Herbert Marf, aus dem englifchen überfetzt (von M. Ernf! Frid. Car! Rofenmüllsr) Gottingen bey Vandenhock 1795. 4. alii quos laudauit //alvhius in Biblioth. "Theologica Selecta tom. IV. pag. 222. et uos nos quoque paffim citauimus. Kwim] Verfuch einer Beleuchtung des jüdifchen und chrifll. Bibelkanons. Halis Sax. 1792. II. voll. 8. Parte fecunda, C. F. J/eber Beytráge zur Gefchichte des neubeft. Kanons, "Tüb. 1791. 8. : Quod ad Ordinem librorum N. T. adtinet, ex veterum monumentis et codicibus anti- quis abunde conflat, valde diuerfum illum fuiffe, nam et euangeli(lae **) ouandoque aliter, ütque hodie fieri folet, iuncti deprehenduntur, et Acta Apollolica ^) iam praemiíTa Epiftolis Catholicis, iam Apocalypfi: neque Epiftolae Pauli, vel Catholicae etiam eadem femper ra- tione collocatae. Vulgatum tamen ordinem fere probari video ab Eufebio Π]. 25. Hift. Ca- none Apoftolico LXXXV. Carthaginienfi XXVII. a Nazianzeno carmine XXXIII. aliisque compluribus et fcriptoribus et codicibus. Sed quaecunque de diuerfa illa collocatione [δ] computationeque librorum biblicorum, non noui folum, fed antiqui quoque focderis apud veteres obferuantur, diligentilTime annotauit vir doctiT, anno 1707. Oxoniae cum magna lit- terarum iactura denatus Zumfredus Hodjj, parte poflrema operis egregii de bibliorum tex- tibus originalibus Oxon. 1705. fol, pridem deperditis £D, multi füperfunt MSti non graeci modo, fed et latini, ne de aliis linguis tale quid colligi poffe, docet Griesbach, Vir Vene- XVI. Autographis facrorum fcriptorum codd. vario tempore, variisque locis exarati, ££) Chriftianus Druthmarus in cap. I. Matthaei: Vidi librum Euangelii, graece fcriptum, qui dice- batur S. Hilarii fuiffe , ia quo primi erant Mat- thaeus et Ioannes, et po/leriores alii duo. — In- terrogaui Eufcmium Graecum , cur. hoc ita ef- ftt? dixit mihi, in fimilitudinem boni agricola», quos fortiores habet boues, primo iungit. Fabric. Jf) Vide (i placet quae notaui in codice Apo- crypho N. T. pag. 750. Fabric. dio Ὁ gg) Autographorum conferuationem fuiffe im- pollibilem, nec vero etiam neceffariam, docet Sto/clh de Canone libror. N. T. pag. 292 íqq. Ignatii aetate codices fuperítites fuiffe autogra- phos in ecclefiarum tabellariis, haud pauci euince- re ftuduerunt ex loco Jgnatti in epift ad Philadel- phenos cap. 8. at enimuero neque ex hoc, neque ex Tertulliani libro de praefcript. haeret. cap. 36. rabilis, in Curis in hifforiam textus graeci epift. Pauli Spec. I. (Tenae 1774. 4. Michaelis Oriental. Biblioth. "Th. XiL pag. 4t fqq) pag. 48 fqq. qui idem fatis perfpicue demonftrat, errare quoque cos, qui ftatuant, tempore demum perfecutionis Diocletianae, cum Chriftiani libros fuos facros tradere cogerentur, periiffe codices autographos. Neque fuperftes fuit fcculo IV. adbuc autogra- phum Euangelii Iohannei ; quamquam illud fcri- pror huius feculi, Petru, Alexandrinum epifco- pui, exiftimant, a fe vifum profitetur in Chrom. Pafchali Cangiauo pag. s. vid. l'ranolog. Peta- Vii pag. 213. vt demonftrarunt quibus locus ille grauibus de cauflis fufpectus eft, Scaligerus, ,Pe- tauius, Tillemontius, Garbeilus, in Prolegg. Euangei. Blanch, pag. 42. vid. Erne/fi Interpres N. T. ΕῚ à CODICES MSTI CELFEBRIORES — LiIP.c. VIL $5 linguis in praefenti dicam, quibiscim (1. veterum écclefiae doctorum commentarii ac mo- numenta per oniuiam ἃ "Chriflo. nato*faeculorum' decurfum, et verfiones antiquae quaelibet conferantur, ciariffime patebit, non obfílante variarum lectionum vi 9, eadem tamen fcripta apoflolica nos hodie legere, quae lectirarunt veteres etiam primi Chrifliani, neque quicquam -elfe ita mu'atum, "detractum, "interpolatum, vel etiam temporum iniuria alte. rationem paffum, vr hodie nou eadem credenda, fperanda, facienda, colenda et obferuan- da nobis proponantur, quae apoflolis ipfis fuperfliribus, in eorum fcriptis coetus fidelium agnovit ^). Interim baud inutiie efl. varias. codicum lectiones, fi lobrie fiat, confulere, non modo, vt quanrum fieri licet, adhibito iudicio critico, genuinas ab aliis feparemus; fed etiam vt 'ra'iones qu bus interpretes librorum facrorum plerique, fiue veteres fiue re- '€entes paffim vfi funt, intelligamus, ad eos vel tuendos, aut excufandos, vel explicandos, vel denique redarguendos. — Infinitum effct codices MStos librorum noui foederis a viris doclis confultos percenfere, nec mi,us in;ptum hoc loco recoquere ea, quae de MSS. dif- Kerui- e hardus Simon lib. I. Hift. Crit. N. 'T. cap.29 fq. et in ditfertatione critica libro ter- tie lubiecta,' atque Z/nzonio Zdrnalio **) oppofita, tum nouiffime ZoA. Milius in. doctis illis JN.UT. pag. 162. edit. Zmmonii. :« Autographum -wangelii Marci quod. Vencti ia&ta uvt, falfifli- mum effe oftesfum eft fupra, cut difputaremus de euaigeho Marci. — Duabus potiffo»um -!e :auf- fis priui chri(tisni in aff. zuandis autographis ne- gligentiores fuiffe. videntur τεσ 0050. Nc mpe poft editam epiltolarum: Apoftolorum. collectio- mem, quae dicebatur Zmése?es, hacc ipfa colicétio praeferebacur. fivgulis epiftolis, quon:2m plures epiftolas comple&cbatur, quon am fo:te archety- pum exemplar lectu erat diffici'ius; longo vfu detritum ;. vel. quod literae ab Apoftolo aut ama- nuent: non fatis elegaster eránt pictoe.. Praeterea illorum temporum homines parum. folliciti erant de finguli: tex:u- facri apicibus ac fyliabis, dum- modo fenfum et do&trinam incorruptam intellige- rent. Auin. kh) Incredibilem ferc lectionum variarum nu- merum iam faeculo Il. i eunte in codd extütiffe docet Griesbach in Curis in hift. text. epiftt. Paul, Ῥᾶρ. 74 fq — Plurim;s autem leótionum varian- tium, quas in codd. qui ad no(tra vsque peruene- runt tempora, deprehendimus, ftudio et ingenio ct conic&uris librariorum deberi obferuant C/rr. πάντας in Diff. de cauffis variantium le&ionum fcripturae S. Lipf. 1730. 4. J/'eiflenius Prolegg. pag. 27- edit. Semleri, Stofch de C«none N. TF. pag. 88 fqq. et Gríesbach | c. pag. 76. Cauffam quoque. praecipuam interpolati faepivscule textus graeci idem Griesbachius l.c. pag. 79 (ᾳ docet, effe gloifas et fcholia , quae e codd. marginibus in Vol. IF. fuis contextum 3mmigrarunt. Horum fcholiorum duas €obfiituit claffes, al'a eorum fuiffe notat exegeti- tà'y alia crítica, h.'e. conie&uras et lectiones va- rias ex áliis codd. decerptas. Hoc idem argumen- tum pertractauit etiam 72/imaumus in Diff. de gloffis N. "T. acftimandi- et indicandis, Viteb. 1782. 4. monet, a//as gloffarum natas effe ex in- genio interpretantium. a/ias ex libris V. T, cum nimirum.faepius loca e. V. "T. in N. T.-commenio- rata, nom integra alata fint, adfcriyfiffe inter- pretes ea, quae deerant, vel e textu hebraico. vel ex verfione Alexandrina: a/igs ex ipfis N. T..li- bris depromtas cffe, vel quoad fingula verba, vel quosd integras fententias; a/id5 denique petitas effe aliunde, nimirum, e Liturgiis, Lectiona- riis, Euangeliflariis, verfionibus antiquis, pa- trum, aliorumque fcriptis. Kui. F 1i). Conf. hanc in rem, quae obferuarunt; 4.4: ton Dric[/entius in Diff. diuina auétoritas codicis N. T. vindicata a flrepitu variantium lectionum, Groningae 1733. 4. :Stofch de Canone N. T. pag. 89 fq. Erneflii Inftitutio interpretis N, T. pag. 154 Íq. edit. /Zmimon. Kuin, kk) Arna!dus a. 691. 12, ediderat librum. hoc titulo: differtation critique. touchant les exem- plairés fur lesquels Mr. Simon pretend que l'an- cienne Vulgate a été faite, et fur le jugement que l'on doit faire de famcux Menufcrit de Beze. Fabric. Nannn $34 LiblV.c TH. CODICES MSTI CELEBRIORES ΄ füis et laboriofis ad N, T. prolegomenis "). Αἱ praecipua quaedam attingere, et virorum doctorum qui in codicibus N. T. graecis maxime et latinis conferendis laudatam pofuere in- duflriam, non erit, Ípero ;ingratum lectori. Fabric. Il) De codd. N. T. qui paulatim e bibliothecis funt cruti, de corumque virtutibus, lectionibus- que váriis , quas continent, non hic eft copiofius differendi locus, fed conferantur praeter Sigionis et Milli libros, de quorum meritis acute difpu- rauit Griesbachius in Curis , inprimis ipfe Gries- bachius l c. et in Symbolis critt. tom. I. Halae - agis. tom. 1L. 1795. 8. ib. Bengelii apparatus cri- dicus ad. N. T., crifeos facrae compendium, li- mam, fupplementum ac fru&um exhibens, cura Phil Dau. Burkii, "Tubingae 1763. 4. Chriflo. Matth. Pfafsi diff. critica, de. genuinis librorum N. T. lectionibus, ope canonum quorundam cri- ticorum feliciter-indagandis et a fpuriis fecernen- dis, vbi et inter alia de Ioh. Millii collectione va- riarum N, T. Icéctionum modefte differitur, Am- ftel. 1709. 8. extat etiam in Syntagmate diff. theo- logg. Stuttgardiae 1720. Janiel I hitby cxamen variantium le&ionum Ioh. Millià in N. T. Lond. i710. fol. Lugd. Barou. 1717, fol. 1724. 8. et 1733- $. cum Zauercami praefationes Chrifi. Ben. Michaelis tr &atio de variis lectionibus N. T. caute colligendis et diiudicandis, in qua cum de illarum cauffis, fpeciebus, fontibusque; tum de cautelis, ex quibus diiudicari et vel adprobari, vel reprobari debeant, agitur. Halae 1749. 4. Joh. Zberti Bengelii tractatio. de finceritate N. T. graeci tuenda, cum adfperfis hic illic ab editore Chr. Beued. Michaele adnotationibus, Halae 1750. 4. quae differtatio extat quoque in Apparatu Ben- gelii critico. ex edit. Burkii ; A'etftenii Prolegg. edit. Semleris 701: διαί. Semleri. Hermeneutiíche Vorbereitung Part. lll er IV... Eiusdem Vindiciae plurium praecipuarum lectionum codicis Gr. N. T. contra Whiftlon, Anglum, Halae 1750. 4: Vi- thaelis Einleitung in die Schriften des N B. "Fh. L edit. 4. pag. 520 fqq. Birclus et Molden- hauerus Praefat. ad edit. N. T. Haunienfem- 1788. Matthaei in fua N. T. editione, paffim. [7. PZiJ. Fr. Deitiners Part. 1. Vindiciartim textus graeci peri- copae Ioh. VII, 63. — V iT, x— 11. Trai. ad Viadr. 1792. S]: De«odd, quatuor Euangelior. Origenianis auct /o/» Iac. Griecsbach, Halae Sax. v771. 4. part; I. coll. Exne/1i Ncuefte theol. Bibl. B. L S. 8551q. T en- tamen deícriptionis codd. veterum aliquot graeco- rum noui foederis MSS. qui in bibliotheca Caefarea Vindobenenfi afferuantur, €t quorum nunquam [Antiquif- antea facta fuit collatio, vel plena defcriptio. Ac- cedunt fragmenta et parerga varii generis in hifce codd. reperta, vna cum fpeciminibus characterum graecorum aeri incifis,, auctore Zermanno ΤΥ - fchow ,' Hafniae 1773. 8. (coll. Michaelis Orient. Bibl. Th. X. pag. 3 fqq. £rne/ii Neuefte theol. Biblioth. B. ΠΙ. S. 2:0.) “πᾶν. Chrifl. Hwiid , li- bellus criticus de indole cod. MS. graeci N. T. bibliothecae. Caefareo - Vindobonenfis Lanbecii XXXIV. acceffit textus latinus AG, Apoft. antchie- ronymianus ex cod. Laudiano, Hafniae 1725, 8. (cod. primo loco. pofitum accuratius delcripfit, quam Trefchow.) Differtatio in aureutn et perue- tuftum 55. Euangeliorum Euangeliftarium quod in bibliotheca Norimbergenfi ciuica afferuatur de- fcripfit J/oederlein im Literarifchen Mufeum B. I. pag. 475 fqq. vbi etiam differuit de correctoriis biblicis p. τ. fq. 177 fq..344 fq; — codicem MSer. Monafterii St. Emmerani Ratisbonae aut. Colom. Sánftl. Regensb. 1786. 4. — Ucber einen. Codex der vier Euangcelien auf der Kurf. Bibliothek zu Mannheim N.19. A. von Fr. Thph. Rink in Eich- horns Allgem. Biblioth. B. IIl. 4. — Codex MSc. graecus N. T. e bibliotheca academica Vpfalienfi defcriptus et collatus a Petr. Fab. Zuriuillio, Vpíal 1785. 4. Unterfucheng der Rauifchen griech. Handfchrift des N. T. vom G. G. /'appel- baum , Berlin. 1755. 8. — Varianten zu den vier Euangelien aus e. Conftantinop. Meno ogium des VIUten lahrh. conf Miciaciis τε. Tychfens Neue Orient. Bibl. B. VIII 7. Barre! Nachr, von einem griech. Mícrpt. des Euangel. Matthaet auf der Bi- bliotb. des Trinity College zu Dublim a. d. 'Trans- act. of the roy. irifh Academy 1787. conf. Eichi- horns Bibl. B. 1I. S:uck 4. pag. 584—609. et Pau- lus Neues. Repertorium für bibl. und morgenl.Li-- terat, Th. 1. S. 192 fqq. zliterus in editione N. T. aliique. — Quamquam autem antiquiores critici, quorum: praecipuos commemorauimus, egregie .de hiftoria textus facri meriti funt, eorum tamem diligentiam longe maximeque fuperarunt noftro- rum témporum critici, nominatim Senierus, Mi- .chaelis: etj qui primo loco nominandus erat, Griesbachius, qui quidem inprimis praeclare ob- feruaruit-et conftituerunt varias recenfiones anti- quiffimas contextus graeci N, IT. earutique diferi- mem, conf. Semieri Apparatus. criticus ad libera- "Vigo Nem yas ΠΥ CODICES ΜΒΤΙ CELEBRIORES Li.1V.:FIL $5 .. [Antiquifimi N. T. codices gráeci'exftimaritur J7aticanur et Alexondrimis ; litteris vncia- libus fcripti. Ac de cod. quidem Vaticano (1209.) variae funt et pugnantes eruditorum fenten- ti c, Vid. de eo Zaragnius pracf. ad Monum. Vet. Eccl. p. 56. W e: ftenius Prolegg. in N. T, p 5. 62 fqq. edit Semler. — Hactenus tantam exlliterunt; excerpta huius cod. et exiguus va- riantium lectionum numerus, vt adeo definiti non. potuerit, quamnam recenfionem cod. fz. quatur, vid. Eichhorn Allgemen. Biblioth. "Th: Π. pag. 373 fq. Ante aliquot annos editionem cod. parabat Spaletti, Abbas, fed quum pater ZMamachi , facri palatii magifller; codicis eden di licentiam ei denegaret, a propofito defiflere coactus efl. vid. Zdleri kurze Ucberficht feiner biblifch kritifchen Reife nach Rom, Altona 1782. ZM'cfaelir Oricnt. Biblioth. Th, XXIf. 8. 1ὴι fqq. Interim tamen Bircáiur diligentius quam hactenus factum erat; hunc cod. coa. tulit, eoque vfus eft in editione fua, quae Hauniae prodiit. "Conf. eiusdem Prolegg. pag: ΧΙ fqq. — De Cod. Alexandrino, quem Cyrillus Lucaris, Conflantinopolitanus Patriarcha, Carolo I. Britanniae regi, dono miferat, quique inde ab a. 1753. in Mufeo Britannico. aíferua- tur, videantur Nem/erur de aetate cod, Alexandrini Halae 1750. J/;t/feniur p. 28. 36. ed. Sem. D'etelmayer dill. qua antiquitas cod. Alexandrini vindicatur. Halae 1759. Pfaff dii. de Varian*. leclt. N. T. cap. 3. pag. 53 fq. JMicha:lir Einleit. Th. I. S. 545 Íqq. 4oh. Sam. Hichte! exercit. critica, qua antiquitas et. praeflantia codicis Romani prae Alexandrino contra Millium adfe- ritur. lenae 1734. Conieciurae criticae de aetate codicis Alexandrini, auctore Goftwe; fA Ioríe, praefide Semlero , Halae 1759. Nouum teflamentum graecum e cod. MS. Alexandrino, qui Londini in bibliotheca Muti Brirannici adferuatur, deferiptum a Car. Godofr. I7 oide Lond. ap. Nichols 1786. fol. Caroli Godofredi J/oidii notitia codicis Alexandrini cum variis: eius le-tionibus omnibus, recudendam curauit, notasque adiecit M. Gottlieb Leberecht Spohn, Lipf. 1788. 8. Proximi his codd, funt Cantabrizien/ir, quem "Theod. Beza a. 1581. Cantabri- gini academiae donauit "5, De eo vid. /et/fin. Prolegg. pag. 16 fqq. et Semlerum ibi in appendice pag. 593 ἴᾳ. Griesbach Symb. Critt. tom. I. pag. LV fqq. Michaelis Einleit. Th. I. pag. «81 fqq. — Prodiit nuperrime huius cod. ediio hoc titulo: Codex Theodori Beza Can- tabrigienfis. Enangelia. Er. Apoflolorum. Acla, Complectens. Quadratis. Litteris, Graeco- Latuis. Academva. Aufpicante. Venerandae. Has, Vetuflatis. Reliquias. Summa. Qvam. Potuit. Fide. Adombrauit. Expreffir. Edidit, Codicis. Hifloriam. Praefixit. Notasque. Adie- cit. Thomas, Kipling. S. T. P. Coll. Div. Ioan. Nuper. Socius. Cantabrigiae, E. Prelo. Academico. Impenfis,. Academiae. MDCCXCIIIL. fol. (coll. Remarks. on Dr. Kiplina^s Pre- face to Beza part. 1. by "Thomas Edwardr, L.L.D. Cambridge 1793. 8. «et Fichhorm. Wblioth. der bibl. Litt. vol. V. pag. 704 fqq.) — Claromontanur, deinde regius, Parifiis 107. conf. AMichatlis Einleit, 1. c. pag. 594 fqq. JP/ei/fen. Prolegg. pag. 540 Íq. — Beerne- Nnnnn 2 rianuf, lem N. T. interpretationem (Halae 1767. 8.) p. 45. eiusdem Herineneutifche Vorbereitung Stuck III. "pag. 2 fq. Michaelis Einleit. "Th. L p. 535. Gries- bachius iu Symbolis Critt. tom. I. pag. CVIII fq, et in Curis pag. 97. qui tamen «crem aduerfarium habuit Matthaeum , Profcfforem Vitebergenfem, vid. eius Praef. et excurfus ad N. T. edit. Breui- ter ftri&timque horum virorum de recenfionibus f editionibus principibus antiquiffimis fententias expofuit Ammonius, "Theologus Gottingenfis, in fua editione Erneffii Inftitut. interp. Nou. Teft. pag. 169. uin. wm) Confer Bezae epiftolam ad inclytam aca- demiam Cantabrigienfem, quae illum cod, ferust in Biblioth. S "Trinitatis. Zrua/dut: quidem fu- git ratio, qui a falfario faeculi VI. vel VII. illum exiftimauit effe exarátum. — Bezae epiftolam ha- bes etiam in epiftolis fele&is α Pau.o Colome/io editis pag. 240. et in Zenthemi libro de flatu ec- clefiae Anglicanae pag. 354. Far^ric. 856 LibIP. c V TI. CODICES MSTI CELEBRIORES Vol. TIT. p. 181 riaum, nunc Dresdenfir, quem nuper edidit Matthaei, hoc titulo: XIIT. Epifiolarum Pauli codex Graecus cum verfione latina veteri vulgo antehieronymiana, olim Boernerianus, nunc bibliothecae electoralis Dresdenfis fumma fide et diligentia transícriptus et editus a. Chr: f. Fyid, Matthaei — cum tabulis, aere expreffis; acceífit ex eodem eod. fragmentum Marci.M.. Mifenae impenfis.C. F. G. Erbfleinii cIoIoccxcr. 4. Sed reliquos laudare omittimus , eum in libris illis, fupra laudatis, multo. accuratius et copiofius de 115. difputatum fit, quam Β. l. de iis agi poffet, Kuin.. Codex Laudanus 3.. graecolatinus, Àcla App. continens, quem accurate defcribi iuffit Z'5o. Hearne, Oxon. 1715. Beck..— In. bibl. regia. Neapol, Quatuor euangelia vfui- ecclef. accommodata: cod. bombyc. faec. XIII. mutil. inc. a. cap. XII. 23. Matth. definit Toan. XVIII. 236. Neapoli in. biblioth. Auguft. S. Ioan. ad Carbon. Acla apofl. epp. Paulli et cathol. cod, faec. XV. — eadem, cod. faec. XI, — IV. euaugelia, cod. faec. X. et alius. faec. XIII. Euang. Ioan. et Lucae faec. ΧΙ. Har/.] E veteribus ecclefiae doctoribus Origenes "") et. Hieronymus et pauci quidam alii codi- ces N. T. varios confulere et ex iis libros facros recenfere inflituerunt. — Inter recentiores figaum quafi ad hoc fludium fuflulit Laurentius Valla, qui ad notas füas in N. T. concin- nandas tribus codd. graecis et totidem latinis vfus e(t. — Eas cirea a. Chr. 1440. elucubratas diu poft Erasmur in lucem protulit, qui et ipfe ad fuam Noui Teflamenti editionem faepius deinde repetitam et emendatam vfus eft tum aliis MStis, tum vno graeco euangeliorum co- dice exarato ante mille annos, qui hodie dicitur effe in bibl. publica Bafileenfi. | Dum vero: codices graecos, qui cum latino vulgato frequentius confpirant, fufpectos habet, ac fi a. concilii Florentini tempore ad latinos libros eilent interpolati, non fcmper contigit optimas illi deligere lectiones, vt a Sepulueda. in Epilloiis, a Leo et maxime a Stunica fatis quidem. acerbe, non. tamen femper citra rztionem ipfi fuit obiectarum. — Eodem tempore viri docti, qui Card. Ximenii aufpiciis Comp/uten/? opus Biblicum concinnarunt, ad Nouum 'Teft. vfi funt codicibus Vaticanis et vno inprimis venerandae vetuflatis e Rhodo Infula. Inde prae ceteris operae pretium fecit Aob. Stephanus, qui non modo latinos codices quam plurimos. εἰ correcloria, quae vocantur, Biblica confuluit, atque inde egregias editiones latinas Biblio- rum, variis leclt. et notis criticis obclisque et allerifcis inflructas, adornavit, fed et in editione: graeca luculenta a. 1550. fol. Nouum T'eft. dedit collatum. cum codicibus MSS. 99) fedecim.. Huius editionis. exemplo vfus Beza, cui H. Stcphanus lectiones aliorum codicum decem, et praecedentium editionum varietates adferipferat. — Marchio quoque //alefrus ?P) Petrus Frayardus Hifp. Euaugelia quatuor contulit cum aliis XVI, M58. quorum octo fuere in bib]. Laurentiana regis Hifp. varias lectiones ex illis codicibus edidit /o. Melchior de la. Cerda in Aduerfariis facris cap. XCI. acceperat enim illas a Ioanne Mariana, qui patlim illas in notis fuis ad N, T. memorat. Ceterum non femper tuto hifce licere vti, quoniam nonnuli ex codicibus 11) De-Origere, qui fec, ΠΙ: exemplisque plu- ribus et anuquioribus inter fe conferendis dcle- Qum fecit lectionum optimarum, per quem tex- tum integrum et incorruptum formaret, quemque Erneflius, Àn. Inftitut. Interpretis N.'F. pag..2!3. edit, Zmmonii, parentem textus pure graeci ori- entalis nominat, con£. Joh, Zug. Eruefiii Diff. de Origene interpretationis librorum $3. grammati- cae auctore, Lipf. 1756. 4. inprimisque de eius - critica opera quam Nouo Teftamento nauauit, et de ipfius recenfione N. T. $. 17 fqq. uin. c0) Confer de illis MSS. prolegomena Millii. pag. 17 fq... Fabric. kp) Male Marcus Velferus appellatur in latina. verfione commentarii lo. Pearfonii in Symbolum, Apoftolicum pag. 535,. Fabric. í——— Vol: TIT. p. 181 ΒΊΞΣ CODICES MSTI CELEBRIORES χι ΠΣ ες VIE 837. codicibus illis ad vulgatam latinam cafligati effe videantur, non vno loco Rich, Simon ob-- feruat, et vulgatae tuendae *2 totum illum laborem effe infumtum, indicat Mariana. — 7oam.- nes Matthaeus. Coryophilur editionem. N. T. Complutenfem contulit cum MSS. codd. XXII. decem quidem exemplaribus Euangeliorum, octo Actorum et Fpiflolarum, ac denique qua- tuor Apocalypfeos. Collationes illas interiecto: tempore edidit Petrus: Poffimts. Romae a. 1613. fol. cum Catena Graecorum Patrum in Marcum. ΗΠ. Ernf//íiur de fludiis diebus feflis conuenientibus cap. 2. pag. 29: ait, fe Nouum T'eflamentum cum oinnibus fere editis et:non paucis. MSS: codd. Patrumque graecorum commentariis fummo fludio contuliffe et ad editio. nem paraffe. Sane in biblioth. Gudiana exftat editio Noui Teflamenti Geneuenfis a. 1620. 4: ab Ernflio collata cum viginti codd. editis vel. MSS. [IP] Zoanner Henteuiur Commentario: Eutbymii in quatuor Euangeliflas latine a fe reddito praemittit varias lectiones ex codice illo- graeco Euthymii collectas, Parif. 1547. 8. [Eum commentarium a. 1792. graece edidit C, T. Matthaei; Lipf. II. tomis f. IV. voll. 8.1 Lucar Brugenfir non. modo: latinos Bibliorum co- dices manu exaratos diligentiffime rufpando, poft Sixti V. et Clementis VIII. curam multas vulgatae verfioni- maculas abíterfit, fed et a. 1666. ad calcem commentarii: in Euangelia notas publicauit in varias lectiones. editionis Graecae Euangeliorum. — Inter inedita Gui/. Coddari Yo. Meurfius in Athenis Barauis: memorat a//egationes. textuum & N. T. G»aecorum ex Patribus et: auGloribus aliis; Graecis, quatenur aut. ab editis vulgatorum codicum textibur e£ varür circa. cor [eclionibus adhue diferepant , aut. diueyfitetes le&lionum, quot conflant, firmant εἰ fulciunt.. Sed. ille quidem. Coddaei labor, quod fciam, non vidit lucem. — Porro e Ro- berto Stephano maxime fel.ctae, Íiue porius ex editione minore a. 1569. (vt Millio obfer-. vatum,)' excerptae funt variae lediones in «ditione luculenta Bibliorum Graecorum Weche- liana 1597. fol. quam Francifco Iunio plerique, (ai: Frid. Sylburgio,) deberi opinantur. In. tomo fexto Polyglotton Londinenfium habentur variae lecliones non modo, quas a. Rob. Stephano ,. et Marchione Velefio collectas, tum qua: in. Wechelianis Bibliis exflare dixi, fed: etiam. excerptae ex Cantabrigienfi Bezae et Claramontano fratrum Puteanorum codice, quo- idem Beza vfus cfl, et ex aliis MSS, vndecim, quos in Angliae bibliothecis inuenerunt. — Va- rias lectiones codicis Alexandrini in Opere ipfo Biblico graeco Noui foederis contextui fubie- cerunt, vti ad eundem codicem paffim in fuis commentariis prouocat Hugo Grotius, qui eius lectiones a. Patricio Iunio [Wetften: Prolegg. pag. 412. edit. Seml.] acceperat. Huius antiquiflimi codicis editionenr aliquando paraíffe loannem Millium, teftasur illuftris Ben:leius in Epiílola ad eum fcripta pag. 95. Seruantur etiam Oxonii “δα: Apoflolorum , vetuflate qui- dem: pari: (cum codice Cantabrig.) fed verffoue multum diuerfa ; et in Gollia denique Ep:flolae S. Pauli, qui codex et antiquitate et lotina vei "fioue , atque adeo fripturae et voluminis forma Cautabrigienfi noflro- fimillimur eff et. germaniffimur. — Mtque hasc quidem talia exemplaria, cum aliis omuwbur vbiuir gentium, quod ftiamus ,. longe longegue et dignitate et tempore ante- &dast, meque quidquam hodie fuperfit fonile out. fecundum ,. eum tineis (proh dolór) atque muribus luciantur,, et vtut iis intendia pepercerint, ipfo fenio intra omnor paucor non dubie peritura funt. T'u veco,. Mill; doclif/ime, qui omnium mortalmm maxime in: eo fludio v.r- fotur er, non patieris hane. laudem. tibi pracripi, fed maturabis veneranda illo pignora et mo. numepta vttuflatis a fitu et. interitu. vindicare. — Stimur enim, te horum omnium editionem in- Nnnnn 3 flituere, 44) Vide Sullingicetum iü Vindicatione doctrinae de S, Trinitate pag. 165. eg 721. ΠΡΟ ΤΙ. CODICES MSTI CELEBRIORES Vol. TIT. p.183 1847 flituere, quae yna pagina et i) vno confpe&iu codicem. Alexandrinum , qui familiam ducet , e Caniabrigieufem [1] cum. verfione fua, atque, voi hic deficit, Oxonienfzm deinceps atque Gal- liranum vepraefenter;- quae fingulas litteras aique apices exemplarium, etiam vbi a. li.rariit peccatum efl, accurate et e«ligiofe fubfequatur. — .Nval illi purpurae affuetur difcolor. aut di- verfum : tiullae interpun&lioner, nul/ae notae accentuum, quorum omnis hodie ratio praepos. fiera efl. atque. peruer/a: adeo vt. qui tuam editionem fibi comparauerit, ipfa illa propemodum Archetypa. verfare mani^ur atque oculis vfurpare videatur. δα ver olim, vt certum efl augue rium, εἱ Britanniae noflrae fplendori erit, εἰ .Eclefíae praefidio, 1&0: vero. labores amp'iffi- mis praemiis atque immor/ali gloria cowpenfabit. «Παξίε iffa pietate et. diligentia effo. — 1n te omnes ora afque oculor conuertimus , de vium du hoc curriculum vocomur: ipfi codices celerem tuam opem implorant et flagitant : quid cefJas per medias laudes et fauevtivm plou/ur fecundo rumore ingredi? — Uu vero, vt polliceri de te po[fum ,* facer id fedulo, fimulac exibit Nouum tuum. Teflamentum fere ad vmbilicum vsque perduBum: quo in opere, mifi vererer corom án os te laudare, dicerem quam longo interua'To aliorum. omnium in eo. genere Jabores pofl te ve- liqueris. — Ea typorum elegantia efl et magnificentia, ea im aunotatiouibus eruditio elucet , in variir le&ionibus induflria: quippe etenim ad eam copiam comparandam omnia S. Patrusn ferita, omnes antiquas verfioner, et iufinitam vim codd. MSS. cusiofe excujfiffi. Has quamuis magnis nificas laudes etium vincit opus ipfum et editio N. T. luculenta Miiliana quae 1707. Londi- ni in folio lucem vidit. [vid. infra editt. Nou. Teftam.] At enim codicis Alexandrini eo, quo Benleius notat, anodo edendi confilium iam pridem videtur Millius abiecitfe; fumtoum fortaflis magnitudine deterritus. In iisdem prolegomenis pag. 152. queritur, fe Zoannis Sau- berti, quem perperam duobus vicibus Sarbertum wocat, varias lectiones in. Matthaeum, licet fummo fludio quaefitas, haud vidiffe. Vtinam vero innotuiíiet mihi optimi viri de- fiderium, nibil enim libentius feciffem , quam vt librum illum eximium, Helmfladii 1672. 4: editum et fingulari plane induftria ἴῃ hoc genere verfantem , fatisque apud noflros obuium; ei transmififfem. In calce huius voluminis Saubertus etiam varias lectiones Matthaei enotauit e codice MSto Chryfoflomi in Matrhaeum, qui. perantiquus fine accentuum apicibus exílat in bibiiotheca Helmfladienf. Nouum efl. praeterea cum Variis lect. edidit, vt notum ctiam pueris efl, Stephanus Curcellaeur. [IP] [vide de eius editione infra] Hanc editionem fecu- tus Felbingerus, qui Socini dogmatis fubfcribcbat "7) in Germanica fua verfione N. T. [vid. infra verfiones Germanicae]. At Curcellaei induflriam longe vicerunt Oxon/enfzr in N. T. graece vulgato cum variis lect. e theatro Sheldoniano anno eodem 1675. $. quanquam in hac quoque, vt a Curcellaeo plures magni monumenti διττοὺς *yga φοὶς praetermiffas monuit Ri.h. Simonius in refponfione ad iudicium theologorum Hollandiae de Hifl. Crit. V. T. pag.48 fq. lampridem porro Zoanuer Morints Oratorii Parifienfis presbyter lib. I. Exerc. Bibl.2. eap. 3 fq. varias quasdam lectiones e codice Claramontano aliisque expendit, eo maxime fludio, vt vulgatam verfionem tueretur. ldem confilium fuit 7o. Boifii , ecclefiae Elienfis - yr) Curcellaeo quoque ipfi a nonnullis datum — cinizaus, Roftoch. 1696. 4. Fabric. qua probare vitio, quod in quibusdam locis vifus fit Socinia- | conatus eft; Curcell. in tribus capp. de Trinitate, nis frigidam fuffundere. — Vid. 70. Gottlieb Mol- — Deitate fiii, et fatisfa&ione Chrifti, loca fcript. leri differtationem .qüae infcribitur: Curcellaeus — claffica, vt faueret Socinianis, in lectt. varianti- in editione originalis IN. T. Textus, lar. Lett. bus et locis parallelis corrupiffe, Auin. «t Parallel, [cr. locorum additamentis veflita, So- Vol. IIT. p.184 Ὁ 18$. EDITIONES PRAECIPVAE N. T. Lib.I1P.c VIE 8:0 Elienfis Canonici, in erudito libro, cuius eft titulus: J"eterir intevpretir cum Beza aliirque ecentioribus collatio in qustuor Euangeliis et A4poflolorum A&ir im qua, annon faepius absque iu/la fatir caufa hi αὖ illo difceferint , dirquiritur, Lond. 1655. 8. De varietatibus patlim quoque monent eruditi auctores commentariorum in N. T. vt Zacobur et Guil. Effius, qui latini et fyriaci interpretis diuerfas lectiones annotauit, Ludoueur de Diew, qui Syriaci, Arabici, Perliciz Thomar /Marefchallur, qui Coptici, Gothici, Anglofaxonici. Zoammer etiam .Maldonatu: longe plures varias lectiones graecas fuis in Euangeliflas commentariis inferuerat, fed earum bonam partem editores ex iplius focietate omiferunt, vt a. Valuaffore accepiífe {ε refert Rich. Simonius Ill. Hift. Crit. N. T. 619 fq. Fuere infuper, qui verfionibus fuis in linguas vernaculas adderent notationem variarum lectionum, faltem feledtarum, vti in Gallica N. T. interpretatione fecit idem Simomiur, et ante eum, minus accurate quidem Zmnelotur: in Germanica Offenbaci 1703. 8. vulgata Joannes Henricus Reitxe. — Nonnullas aliis plerisque negleclas, varias lectiones N. T. perfequitur 70. Lomrierus dierum genialium [Uf] parte I. dif. IV. Dauentriae 1694. 8. Denique Laurentinus Zacagnius bibliothecae diguilfi- mus cuflos Vaticanae in collectione monumentorum veterum. inter alia praeclara edidit Eu. thalii, epifcopi Sulcenfis, qui fub extremum faeculi poft natum Chriftum quinti claruit, re- cen(ionem Epiflolarum Pauli et Actuum Apoftolorum et Epiftolarum Catholicarum. — Tefta. tur Eutbalius pag. 513. contuliffe fe ὠκριβὴ ἀντίγραφα τὴς ἐν Καισαρείας Βιβλιοθήκης Εὐσε- βία τὲ Παμφίλε. Doctillimus vero Zacagnius cum Euthalianis etiam aliorum codicum MSS. lectiones paffim contulit. Rom. 1698. 4. Fabri. [Quod attinet reliquos, qui codd. confuluerunt et defcripferunt, remittimus Leclt. ad ea, quae difputauimus fupra in nota ad $. 16. atque ad indicem editionum: N. T. et eos libros, quos fupra laudauimus, XVII. Editiones praecipuae: Noui Teffamenti. ,In editionibus N. T. recenfendis feruabimus ordinem chronologicum, quem Fabricius fequutus efl, fed copiofius et accuratius de iis difputabimus. — Familias certas quasdam edi- tionum con(lituerunt alii. conf. inprimis, ad quem librum crebrius prouocabimus: Biblio- theca faera pofl Jr Long et Boerneri Curas continuata ete. ab. ndr. Gottl. Mafth, Halae 1718 — 1199. voll. IV. 4. et quos laudauimus $. XVIII, [De particula N. 'T. omnium primum apud Aldum 1504. edita, vid. 1. G. C. Adler in Repertorio bibl. orient. Li:t. tom. XVIII. pag. 150 fq... Με... Editio Complutenfir vid. infra. — Editiones Era/ini vid. infra, Adina. .Neuum Teflamestum graecum. Venctiis x518. fol. Haec editio, admodum rara, eft omnium prima, quae folum textum graecum referat, prodiit vt tertia pars bibliorum, ab "Aldo Mcnutio procuratorum, quod opus, eo mortuo, ab Zndrea Afulano abfolutum eft. "Textus in his bibliis Erafmico admodum fimilis eft, omninoque haec editio primam Ero/fini maximam partem refert, vid. // Lung ; Mafth l. c. tom. I. pag. 196. JV/olch- Bibliotheca theo- logica felecta tom. IV. (Tenae 1765. 8.) pag. 15. [Serie dell" edizione Aldine pag. 45.] Hogenüevfir. Nouum TefFomentum. Graece. Cum. praefatione Nicolai Gerbelii. Ηαρε- noae, im acdibur Thomae Znshelmi, Badenfir 521. menfe Martio. 4. ,, Textum huius editio- nis percurrenti, conflabat primo intuitu, expreffam eam fuiffe ad Erafmicam fecundam, translatis tamen ex Erafmica priori, camue fecuta Aldina, nefcio quo pacto, vitiis haud pau- ' cis, 840 Lib.IV.c. ΚΠ. EDITIONES PRAECIPVAE N. T. E cis, quae in Erafmica pofleriori emendata fveránt, admiffisque infuper multis lectionibus οἰδοκίμοις. prO quibus genuinas in editione fccunda, quam ob oculos editor habebat; 'expo- fuerat Eralimus, quin et infertis etiam hic illic Erafmicarum loco, lectionibus Aldinis quas ab Erafmicis diuerfías habuit ifta editio, circiter tredecim, quae fibi probatiores videbantur Le Long pag.203. col.1. E. ex 7oh. Milli Prolegg. pag. 4. τος Hac editione vfum fuiffe Lutherum in concinnanda fua verfione germanica probare conatus efl. Tobia: Ecterdus. in coniecturis de codice graeco N. T. quo víus eft Lu'herus, Halberfladii 1722. 8 fed adu. rfa- rium habuit Boyfenium , vid. Mof'h l. c. tom. 1. pag. 197 [ᾳ. J/alrh.l. c. tom. IV. pag. 15 fq. Zrgentoratenfis. -— INouum Teflamcutum Graece. Zrgentorati apud. Iffium. Cuphas laeum 1524. 8. Ad editionem Hagenoénfem proxime accedit, praeter hanc et Argentoratenfem aliam im bibliis graecis a. 1524. 8. ad Aidinam expres; memoratur a AMafthio pag. 198. alia anni 1538. 8. quae tamen accurate refert editionem a. 1524. Bafileenfes. Τῆς κωινῆς διωϑήκης ὥπαντα. Noui Tiflamen'i omnia. (Bafileae 1524.) 8. Ad calcem legitur: Ha/iea«apud loh. Bebelium menfe Zdupuflo an. 1524. — Pracfationis loco praemittirur exhorratio Oeco iampadii in facrarum litterarum lectionem, quae hic prima vice edita eft, "T'ex:us graecus ef rt re::um ed. rertiae Erasmicae, eflque admodum rara edi- tio. vid. Mafzh. pag. 199. Hui. edirioni accurate refpondet altera Bebelii Bafil 1531. 8. hanc fecuta eft tertia ib. 15:5. 8. vid. Πα τί, pag. 200. Jf/alch. pag. 16. ill Sil Nouum Tv//aen um Graecum ad tertiam. Defid. Erasmi. ediiionem vulgatum. Bafileat ep. Nicol. Brylingerum i533. 8. Is ὦ Hanc Biylingeianam. primam fequutae. funt feptem aliae, annis, 1543. 1548. 1549. 1553. 1556. 15:8. 1580. vid. /afz; tom. 1, pag. 201. JV/alth pag. 16 fq. vbi etiam reliquae Ba- fileenfes receufentur. Simonis Celine! 57) ἡ καινὴ δια δύμη ἐν λευκετία, τῶν πταρησίων. gage Σίμων, τῷ KoM- you. δεκεμίβρία μηνὸς δευτέρε φθίνοντος ἔτε; ὠπὸ τῆς ϑεογονίας α- QM δ. (Parifiis 1534. 8) Bafilemfis Nea Διαϑήκη, Nousm: Τοβαιπεμέτμι, Βαβίοαθ 1545. 4. Literis $5) Editio Colinaei in locis quibusdam e con- ie&ura videtur cffe emendata. | olomrfius in Bibl. fcle&a pag 97. de hac editione: Ceite edition a ceci de particulier , qu'elle eff covforme ἃ la /ul- gate en plulieurs endroits, meme ou la lejon de la l/ulgate eft vicieufe , comme en S. Teques cha- pitre 3. verjet 5. Caftaiion dans la defenfe de Ja &radutftion de la Bible recommende ceite edition, Beze au contraire daas fa reponíe au Caflalion men fait pas grand cas. Colinaei exemplar, dit il pag. 222. non magni facio, quoniam refciui multa fuiffe in eo a quodam alioqui graecae lin- guae ἀοδει πιο ex folis coniecturis. emendata. ll la fvit pourtant daus [es notes [ur le verfet 1s. du a. chapitre de S. Jaques. Μιάε fis etiam Ri- ckard. Simonem lib. », Hift. Crit. N, T. pag. 284. Fabric. Ab hoc crüvine, Colinaeum mimirum ex fola coniectura varia mutaffe, liberat eum Milius Prolegg. pag. τις. 116. quod ad alterum adünet, conformatam eífe hanc editionem ad vwul- gatam ver&onem locis compluribus, etiam vbi vulgata vitiofa fit, refpondent, Colinaeum vfum - effe cod, MS. ad vulgatam editionem emendato, hinc ergo non dici poffe, eum textum ad latinam verfionem transformaffe. /Ma/ch p. 206 fq. Jl/et- fien. Prolegg. pag. 355. edit. Seml. ^ "Textum £ub- inde ad Compluteniem, fubinde ad Frobenianam conformatum, nonnunquam ab vtraque diffonum, obícruat /e Long pag. 205. col. 1. D. uis JDITIONES PRAECIPVAE N.' T. 7:}.177. 11, $4 Literis gráecis maioribus etluculentis; ad Erasmicam quintam. Ad caleem mominan- tur typographi: Zieronymur Frobonius et. Nicol. Epifcopiur.. vid. Milliur Prolegg. pag. 117. AMafih. pag. 203. ; Herwagiana. Nouum Teflamentum Graecum. Bafilene ex cffcina Herwagiana, 1545. fol. Expreifa eft editio ad Frobenianam quintam, admiffis tamen paffim lectionibus, quae viderentur meliores, ex editt. Frobenianis prioribus. (Non enim feparatim hoc N. T. prodiit, Íed e(t pars bibliorum graecorum, ab Herwagio cum Phil. Melanchthonis praefatione edi- torum. Milius Prolegg. p. x15. qui lectionum fpecimina exhibetz /af'h. tom. 1. p. 202 fq. Pavifienfer. Τῆς καινῆς διαθήκης ἅπαντα. — Nouum Teflamentum. — Ex bibliotheca Re- git. Βασιλῶ v ἀγαθῷ κρατερῷ T αἰχμητῇ. Lutetiae ex offrina Rob. Stephani, T'jpo- graphi Regu. Typis Regis 1546. 12. » Robertus Stephanus collato cum codicibus regiis et edit. Complutenfi fpeciatim Νο- vo Teflamento, literam facri textus illam infequutus eft, quam plurium ac meliorum libro- rum fuffragio comprobatam deprehendit, eos vero praeflantiores, prout innuere videtur praefatio, fere iudicauit, quibuscum «oncordaret Complutenfis editio.* — JMilliur Prolcgg. pag. 16. JMa/th pag. 208 fq. Τῆς καινῆς — αὐχμητῇ — Lutetiae ex cfic. Rob. Steph. ΤΊ ρορν. Reg. Typ. Reg.1549.12. Editio rara et emendatior priori, cui textus congruit, nifi quod J4Z//ius Prolegg. p. 125. variantes lectiones 67. repererit. Dicta e(l mirifica propter praefationis initium: o mirificam vrgir liberalitatem! | "Textum n'illo vitio rypographico laborare, obferuant Pau. Colomefur Biblioth. Select, pag. 108. et no ler Fabririur, fcd Olearius in Obff. ad Matth. 1V, 8. fphal. mata XIV. recenfuit. /MMafih pag. 209. J/alth. pag. 17 fq. Τῆς καινῆς — — Ex cffir. Rob. Stephani, Typogr. Regii; typir regiir. Lutetiae 1550. fol. Op'ima et elegantiffima, ac reliquarum princeps eft haec editio, quae adiectas habet variantes lectiones ex fedccim exemplaribus vetufliffimis, quorum octo ex bibl. Regia. Conftat duobus voluminibus. Varias lectiones non ipfe ob. Stepharur collegit, fed Henri- cur filios; tunc temporis XVIII. annorum puer; qui tamen non ea diligentia, qua par erat, opus peregit. conf. Millius Prolegg. pag. i19. 7Mafih. tom. 1. p. 211 fqq... JZviffen. p. 306 fqq. IV alch. pag. 23. Benidili Praeuotii. Ὕης weuvne διαθήκης ὥπαντα. INouwn. Teflamentum, | Parifiis apud Petywn Heu!timum in vico Jacobato 1549. 10. Ad finem voluminis II, legitur: excudebat. Lutetioe Parifiorum Bineditfur. Praemotius, Typogrophus in vico Frementello /umo 1549. Idibus Martiis. 'T'extus compofitus ad Stepha. nicum, ita, vt, notante Longo e Millio, non nifi LI. locis ab eo difceflerit editor, idque fere ad fidem ediionis Frobcnianae quintae. / vid. /7;Zi Prolegg. pag.125. “αι, tom. I. pag. 215. JValch pag. 18. Robirti Stephani. Τῆς καινῆς διαθήκης ἁπαντω, Ex bibliotheca Regia. Βασιλᾷ T. ἀγα- $2 κρατερῷ T αἰχμητῇ. Lutetiae ex οὔ πα Roberti Stephani, typographi, typis Regiis MDLXVIII. 16. Ad calcem leguntur lecliones variantes ed. Stephanicae tertiae praecipuae, non omnes. Textus idem fere, qui in duabus prioribus. — Mil/iur Prolegg. pag. 131, “Πα τ I. pag. 214. Vol. IF. Ooooo Crifpini, 342 — Li&IV.c. ΠῚ. ἘΡΙΤΙΟΝῈΒ PRAECIPVAE N. T. e Crifpini. Τῆς κωινῆς διωϑήκης ἅπαντα: Ἔν οἷς παρὰ τοὶ πολλὸ οἰκριβῶς διορθως ϑέντα καὶ τὼ κεφάλαια, καὶ διαφόρθς ἀνωγνώσες, καὶ τοῖς ἐπ᾿ ἄλληλα μαρτυρίας προσφέρομεν. Nouum 1. C. domini noftri Tiflamsntum, | Additis fummir verum ef. fentenBa- rNih, quat finzulir capitibus contimentur : variis item leGionibus muiuirque teflimoniis ,. quae laborem in lepeuco et conferendo mcgnopere fübleuabnat. Παροὶ Ἰωώνν; τῷ Κρισπίνω. "Eres duo τῆς ἐνανθρωπήσεως τῇ σωτῆρος ἡμῶν m. Q. Y. y. Ἐλαφηϊβολιῶνος μηνὸς ὀγδῶῃ. (Ge- neuae 1553.) 8. min. Eít baec Crifpini, qui circa annum 1548. religionis cauffa Parifiis Geneuam abiit, ibique typographiam exílruxit, perquam elegans ediio. — Habet textum Stephanicum et Stephani lect. varias; fed contulit Crifpinus etiam alios codd. et primus poft Stephanum numerum ledit. variantium adauxit. Praeter hanc editionem memorantur quoque duae Crifpini aliae a. 1564. 12. et 1604. 16. Geneuae. vid. Ziliur pag. 127. Mafth. tom. I. pag. 218 fq. Tigurina. Τῆς καρῆς διαθήκης ovr TO. Ἔν οἷς παροὶ τὸ πολλοὶ --- προσφέρομεν. WNouum 1. C. domini noflri. Tef/amentum.. «Δα: fummis rerum. — maguopere fubleuabunt. Tiguri apud Frofcouerum MDLIX. 8. "Textus huius edirio:is eft Stephanicus, a Crifpino recognitus. Repetita eft haec Fro- fchoucri editio a. 1566. 8. /e Long — Mafth tom. l. pag. 219. i Antwerpienfis. Τὴς καινῆς διωϑήκης ἅπαντα. Nouum 1. Ο. D. N. Teflammtum. utwerpiae , ex offrina Chrifloph. Plautini | Architypographi Regii MDLXXIV. 52. Cum Priuilegio Philippi lI. Hifpaniae regis, anno 1570. dato, quo demonflratur, ad editionem Complutenfem | Piantinianas effe formatas, fed variis in locis ab illa recedunt. JM/alth. pag. X8. .Maf'h. tom. I. p. 192. practer hanc editionem memorant etiam editt. Plantini a. 1564. Antwerp. 12. ibid. 1573. δ. 1599. 8. ibid. 1591. 24. 1601. 16. Lugd. Bat. 1612. 32. ibid. H. Stephani. Ἡ xeuvn dida. Nouum Teflamentum. Obfturiorum vocum et quorun- f ἥ qi q dam loguendi genrrum aciurotas partum. [uas portim aliorum interpretationes snargiui ad- ftripft. Hinr. Stephanur. — Excudebat Henr. Stephanus MDLXXVI. 16. Millius quidem obferuauit, hanc editionem ad primam "Theodori Bezae effe formatam, x fed mauifcflum inter vtramque diffcnfum notauit Mafch. tom. I. p. 223. vid. et /"alch. p. 33. E ΩΣ , J E . 7: . Gnewenfir. Τῆς xeuvüs διαθήκης ἅπαντα. Noui Teflamenti libri omner; vecens mune editi, tim motir Ljaaci Cafcuboni. — Adie£iae fust variae le&ioses omnes, cum diligenti ΩΣ Bum locorum collatione. Apud. Euflathium V'ignon (Geneuae 1587.) 16. Ad calcem leguntur Cafauboni notae in euangelifias, Acta Apoftolorum , et epift. ad Roman. quae poflea infertae funt Criticis Anglicanis. /Maft/. tom. I. pag. 221. Fyancofurtenfis. Nouun Taffameutum Graecum. Francofurti ad Moenum apud Andreae 5 j t9 : p Wethelii haeredes, Claudium Marnium et lohannem Zfubrium MDXCI. fol. Hoc Ν, T. non feparatim prodiit, fed eft. pars bibliorum; a Francifco Iunio, fiue, vt aliis placet, Friderico Sylburgio, editorum. Sequuti funt editores, obferuante Millio, editionem Rob. Stephani iunioris, fed in extrema vniuscuiusque paginae ora variantes lectiones, ex editione maiore Roberti fenioris, Complutenfi, aliisque editionibus et obferuationibus con- 2eflas, collocarunt. vid. Millius $. 3o. Mafth.i, 216. Recufa eft haec Francofurtenfis editio, vt EDITIONES PRAECIPVAE Ν T. 1. ΠΡ ΠΗ 843 » :vt obferuauit Fabricius nofler, Venet. 1687. fol. apud Nicolaum Dulcem. “γαῖ. pag. 23. JHajth. 1. pag. 217. : à Robierii,- Τῆς καινῆς διαθήκης ἅπαντα. Nouum I. C. D. N. Teflamentum cum notis Jlofephi Staligeri in loros aliquot. difficiliores munc. primum editir. — Additur etiam Syllcbus láco- rum N. T. de quorum fenfu et. applicatione lis eft. Coloniae Allobrogum apud Potyum de [a Roviere MDCXIX, 4. : j Quae prodiit Geneuae 1620. 4. eadem edito eft, quae praecedens, et(i diuerfam in fronte anni notam habeat expreffam, iudice //Ja/z&io tom. I. pag. 194. Lugdunenfir. 'H καινὴ διαθήκη. Nouum Teffamentum.. Ex. vegiür alürque optimis edi. £ionibus cum cura expre[Jum. Lugduni Batauorum. Ex officina Elzeuiriana cY919CXXIV. 16. Nitidiffima editio, textus compofitus effe videtur Longo ad Stephanicam tertiam et tantummodo duodecim in locis ab ea recedere adfirmat. vid. /Milliur pag. 138. Math. tom. I. pag. 226 fq. Anficlodomenfzs. Ἢ καινὴ διαθήκη. Nouum Teffamentum. Ex. vegür aliisque optimis editionibur hac noua expre[fum;. cui quicquid accefferit, praefatio docebit. Lugd. Batau. ex off- cina Elzeuiriorum MDCXXXIIL r2. : Omnium editionum Elzeuirianarum praeflantiffimna iudice Longo pag. 217. col. 2. D, án qua inprimis typographi in eo elaborarunt, vt eam a naeuis et mendis redderent purgatif- fimam. Reliquae editiones Elzeuirianae an. 1641. I2. 1656. 24. 1662. 16. 1670. 24. 167g. 32. recenfentur a //Jajchio tom. T. pag. 227. Roterodamenfis. Ἢ καινὴ — praefatio docobif, Roterodami. Ex officina Arnoldi Leert MDCLIV, 12. Eft mera repetitio editionis Elzeuirianae fecundae. vid. Mafzh. tom. I. pag. 261. ' Loudineufi. Τῆς καινῆς διαθήκης ἅπαντα. Noui. Tvflamenti libri omner weceur mune editi cwn motis et animaduei fioubus deGiffinorum, praefertim vero Roberti Stephani , lofiphi Scaligeri, Ifaari Cafauboni. Variae item leEliones ex antiquiffmir exemplaribus et celeberrimis bibiothecir defumtae. — Edente Richardo IF hitackero,. Loudini, ex offitina Billii MDCXXII. g. Laudant hanc editionem, quae mendis fcatet, et proxime accedit ad Pauli Stephani poftremam auni 1617. 9 Long pag. 217. col. 2. E. et Mil/ius in Prolegg. — Eam iteratam effe, notat Fabricius nofler, Londini 1635. 8. qua de re tamen dubitat ZZafzhius tom. I. pag. 225. atque fufpicatar, Fabricium notare voluifle annum 1633. hoc enim anno primam Whitackeri editionem anni nimirum 1623. repetitam effe ab Elzeuirianae typographiae curatoribus, re. tenta in titolo nota loci. Pavifienfir. Ἡ καινή διωϑηκη. Ἔκ βασιλικης τυπογραφιας. Ἔν Παρισιοις e. x. n. (9. - (Parifiis 1642.) fol. — vid. Mafrh. tom. 1. pag. 217. typis maioribus elegantiflimis , cum va- riis lectionibus, ex editione Roberti Stephani. 4"rgentoratenfes, Ἢ καινὴ διαθήκη. Nouum Teflamentum. — Aceeffit prologus in epi “Ποία: S. Zpofftoli Pauli ex antiquifimo JMSC, — ZIrgentorati ex oficima loh, Phil. Müjbii CIoIoCXLV. 12. Coníuluit editor, praeter editiones reliquas, Elzeuirianam fecundam. E cod. MSC. quem ex oriente adtulit Stzphanur Gerlochius , ad calcem additus eft Prologus in epp. Pauli ΄ XIV. qui continet hifloriam Pauli et argumenta epiflolarum. vid. Πα τ. tom. I. pag. 228 fq. . repetita efl haec editio Argentorati 1660. 12. et prodiit ex officina Iofiae Staedelii, í Oooo0 2 Curcellaei, 84 — Lib. ΠΡ c. 1I... EDITIONES PRAECIPVAE N. T. T. Curcellaei. Ἡ καινὴ διαϑήκη. — Nouum Teflamentum. — Editio noua: in qua diligmtiur quam v»eguam antes variantes. leliones tam ex manuuftriptir quam impre[is coditibur colle&fae εἰ paralela firipturee lota. anuotata funt ftudio: et labore Stephani. Curcellati.. AAmffelodami ex offi iua. Elseuiriana cYoloCLVIIFE 1a. Editio fplendida.. "Fextus ipfe nom eff mutatus. Defcriptae funt variae lectt. ex edit. Francof. apud Wecheli haeredes a. 1597: infertae tamen etiam variae lectiones excerptae ex antiquo. cod. MSC; epp. Pauli, quo olim. Beza vfus eft. Item ex alio cod. "Thuani, qui omnes. N. T. libros excepto Matthaeo: continet. — Aliae lectt. variae ex Conflantinopolitano, cui affernabarur in biblioth. Cardinalis Mazarini, nec non ex alio. MS funt defumtae. Edi- tio elt ad praecedentes Elzeuirianas exprefla. Leguntur porro in ea excerpta ex Frobeniana, 5 Hifpanica. «t eiusmodi aliis. editt, Nonnulla: defumta- funt ex: If. Cafauboni notis ig euan- gelias, intermifcuit etiam. Curcellaeus. nonnullas H. Stephani aliorumque coni.cluras. . De eius meritis vid. 7700 &. tom. E. pag. 229 fqq. //"alch.. pag. 23 fq.. et //"etffeu. pag. 434. edit. Seulv. Prodiüt poftca haec editio Amflel. 1675. 12. ibid..1685. 12. ibid. 1699. 8. -Leisdeni. Ἢ καινὴ διωϑήκη: — Nowum; Teffameutum du. quo: non toutum felecti verficuls 1900. coniiveutes comites vecer. N. T. afferifcis notantur, féd etiam omnes et fingulae voces femel vel faepiur. occurrente: d'flinlis: fignis notontur, «t im margine latine transferuntur , quod. udem. hacieuur tentauit. nemo: — 7 Eidit fub du&bu patris, Rudolphus. Leusdenus, | Johan. mis filius. Francofurti: «d; [Moenum, typir et. impeufis; Balthaf. Chr:ffoph. I/uflii fem. ann. MDCXCIT. 8.. Vid. /e Long pag: 221. col. 2. D.. qui tamem non minus quam Zariciur nofler editionenw ad a. 1692. refert. Caniabrigienfir. —. Nouum. T: ffamentum. Graecum. Cantabrigiae v1oo. 8.. vid. Mafth. tom. I. pag. 253- Oxonienfes. Τῆς καινῆς due Opes ἅπαντω. Noui Tiffamenti libri ommer. — A'ceffe-- sunt parallela: feripturae loca, nec nom variantes. [e&ioner ex plus C. MSS. Codd. et antiquis ver[[. εὐ] «Tae... Oxonii e Theatro Sheldoniauo,, MDCLXXV. 8.. Editio fplendida . Editor efl Zo/i. F?//ur ,, epifcopus Oxonienfis,, εἰ viri nomem nullibi expreffum l-gatur. — Textus eft Stephanicus vel Elzeuirianus; cui adiectae funt variantes leclt.. e cod. Alexandrino. vid. Mafz/t. tom. T. pag: 232 14. Repetita efl haec editio in bibliis grae-- cis Lipfienfibus 1697: 8. et feparatim. cum. praefat. Zug. Herm. Franckii, de vera ratione: tractandi Script, S. inprimis libros N. Τὶ Lipfiae 1702: 8. yid. Mafzhi. p. 233. Zach, p. 24 fq. Ἧ κωινὴ dig quas Nouum Teffamentum. — ma cum fcholiis graecir e graecis feriptoribus fan. ctl. fiaflicir, quam: exteris, maxima ex parte defumtis..— Opera ac ffudio Ioh. Gregorii, olim: SS. ac indiuiduaz "Trim. Coll. apud Cantabrig. Sodi: muper: Archi - Diac. Gloceffrienfir. Oxonii e thiratro Sheldoniamo. M DCCIII.. Impenfir Tho. Bennet, ad infigne [unae faígatae in Cóemiterio, D.. P uli. Londimi. fol. Abfoluere nom potuit hanc editionem Gregorius ; poff cuius obitunr edidit Zenr. ZlIdrich. Ioh. Eyn. Grabius a. cap. 1V.. Lucae: ad: finem fcholia. graeca recognouit,. et loca, vnde de-- fumta funt, diligenter notauit; adiecit quoque indicem auctorum: fcholiorum. : Merito. liaec: editio poteft nominari repetitio editionis Oxonien(is a 1675. — vid. Mafzh.. tons. L: p. 234. fq. Walth. pag. 25. : 1i ipfienfer.. ———— ———— t2 , EDITIONES PRAECIPVAE N. T LiIP.cVIL $3 .. Lipfenfes. N. Y697. 12. eum praefatione Rerhenb gii, repetitio Leusdenianae. A. rj03. ^ Toh. Georgii Pritii, 12. praecipuis lectt. variis et chars geographicis adornata. Milli. Ἡ wes διαθήκη: — Nouim. Teffamentum graecum, cune leonibus variantibur JISS. exemplarium, verfionum, editionum, SS. Patrum ct fcriptorum: ecclefiafficorum, et im eosdem notis. — Accedunt loca fcripturae parallela, alaque ἐξηγητικοί" et oppendix ad variam- ter lefliones. — Praemitiitur diffartatio im qua de librir N. T. et Canonir inflitutione agiturz. e£ hifloria S. tzxtus IN. T. ad noffra vrque tempora. dcduciturz et quid in hac editione praeffitum f, expl'catur. — Studio et. labore Johannis Milli, S, T. P. Oxonii & Theatro Sheldoniano, MDCCV it. fol. ^ Quae in: hoc opere reprehenduntur, inquit JJofzhiur tom. I. pag. 236 fq. ad tria capita reuocari po''unt, nimirum: editorem. verfioni vulgatae nimium quid tribuere, et verfiones quoque alias pro lectionibus variantibus habuiffe ; lapfus memoriae; a patribus in citandis fa- cris cffatis commiflos, pro variantibus accepiffe; t denique indubitata fphalmata ad. variantes eum traxille. nter cenfores , qui operi medelam adhibere fluduerunt, praeter Jacobum l'En- fant, et Joh. Clericum ,, maxime eminet ZJani:/ /l/aitbj (examen variantium lectionum Ioh. Milli, Londini 1710. fol. e: 1727. fol.) [optima editio eft: Dan. ZV/hitby — obferuationes phi- lologico-criticae, quibus — — examinantur variae lectiones Zo. Mii ia N. T. cum pracf. Sigeb.. Houercampi, Lugd. Bat. 1733. 8. .Bref.]. qui felici fucceffu multa, a Millio commiífa,. correxit et emendauit, cui accellit Cbri/f. Aug. Bode in Pfeudocritica. Millio - Bengeliana tom. I. Halae 1767. tom. lI. ib. 769. 8. — Millius, qui in hac adornanda editione; a chartae et ty- porum elegantia commendaoili ,. triginta confumfit annos, fequitur maxime Rob. Stephani editionem a. 1550. fol. conf. /alth. l. c. p. 24 (qq. et JP'«t/fen. Prolegg. p. 445 fqq. edit. Seul. INouum. T*ffamentum graecum cum [e£ionibur variantibur — Jfudio st labore Ioh. Mil- lii, S. ΤΊ P. Colic&hionem Aillianam recenfuit, mel'ori ordine difpofuit , nouirque acce[fionibus locup'etauit Ludolphur Kufferur. — Excu/um /Amfielodami , et. proftat Lipfae apud loh. Fvid. Giecitfch et Fil. MDCCX. eum priuilegiis. fol. "Textus graecus cum XXIT. codd. quibus Millius non vfus erat, collatus eft. Praemiffa eft Küfleri praefatio, Ioli, Cleri.z epiftola de editione N. T. Milliana, quae Oxonii prodiit ad C. Iunium Optimianum perfcripta, quibus fuccedunt prolegg. prioris editionis. vid. AMafth, tom. I. pag. 231 fqq. Jah. pag-21 fq. JPetffen. l. c. pag, 446. Ἡ καινὴ διαϑήκη. Nouum T. ffomentum poff priores Stephani, Curcellaei, tum et DD. Oxonienfum laborer, quus porallela firipturae lees, mec mon variantes [e&lions. ex plus M: MSS. Codd: et anfiquis verfionibus colleiiae exhibentur, accedit tantus locorum parallelorum numerut y quantum nulla adhuc, ac ne vix quidem ipfa profert praeffantifima editio Miiliona ; varianter procterea ex MS. V'indobonen//; ac tandem crifis perpetua, qua fingulas variantes earumque volorem aut originem ad XLI. Canoner examinat G. D. T; M. D. cum eiusdem grolegomevis et motir in fine. adie&ir, omnium indicem. quaere ad caltem pracfationis. Am[lelo- domi. Ex officina-IVstflesiana cI91, CCXI. 8. Debemus hanc ediionem fludio: Gerliardii de Traiecto Mofae Doctoris, i. e, Gerhardi de Moffricht , lurisconfulti, ciuitatis Bremenfis Syndici. —'Textus ex Elzeuitiana fecunda anni 1633. defcriptus. vid. Mafzhi. tom. Y. pag. 249. /Jalth. pag. 28 fq. Ooooo 3 [De " s46 Lis.IV.c V 1l. EDITIONES PRAECIPVAE N. T. [De canonibus illis conf. Diffirtatio hift. crit. fiffous examen conouum criticovum N. T. Maflrichtianorum, | praefide. 1. Fr. Heyuatz; defenfa à. 1o. Gc. ]MMarmajle, "rai, ad Viadr. [102. 4. Bek] ὁ "H καρὴ διαϑήκη. Nouwnn Teflamentum geaecum ita adornotum, vt fextur probatarum editionum meduliam , margo variantium leBiouum in fuas claffes diffributarum locorumque pa- vallelorum dele&um , apparatus fubiun&lae crifeos facyae ,. Millianae. praefertim , compendium, limam, fupplementum ac fru&um exhibeat : in[zruiente Ioh. Aiberto Bengelio. Tubingae, fum« tibus Ioh. Georgii Cottae. A. D. MDCCXXXIV, 4. Exhibet haec editio nouam orationis graecae recenfionem. — Et Selerur quidem in Ap- paratu etc. pag. 42. hanc de Bengelii fludiis fententiam tulit: , Bengelius perpetuis fere fen- tiendi miraculis adfuetus, acerrimi ingenii fui perfectam vim non parum corrupit. Si ab ifla confuetudine minus liberali abfuerat, iudicandi virtate' Millium Wetfleniumque poterat lon- giori adhuc interuallo fuperare, quos non parum fuperat. * add. 7a/zh. tom. I. pag. 24r fqq. IValth. pag. 29 fq. ἤζεί θη. pag. 308. Grierbachius in Cutis etc. pag. 15. Cum Bengelius ni- mia fere emendandi libidine flagraret, et vero ctiam nimiae breuitatis fludiofus effet, quae haud raro lectorum animos incertos dubiosque relinqueret, eorum fludiis confuluit; quod adiunxerit editioni fuae apparatum criticum, | Noua huius apparatus critici editio prodiit ftu- dio Purkii, quae inprimis commendanda eft iis, qui editionibus N. T. Bengeliani minoribus a. 1134. 8. 1138. 8. 1753. 8. vtuntur. — Editio Bengeliana minor nuperrime denuo hoc título in lucem emilfa eft [mifere contaminata operarum erroribus]: ἡ καινὴ δια Oa. Nouuwn Teftlamen- zum graecum manuale ex iterata recognitione b. I. Alb. Bengelii — tat huic ed. praeter tabu- lam crit. quam exhibuerat quarta, nunc etiam accedis fpici/egium le&it.varr. quar inprimis confide- ratu dignas iudicauit b. Bengeliur, in nouo prooemio defcriptum, au&. E. Bengelio. Tubingae 1790. 8. Ἡ κανὴ διαθήκη. — INouum: Tefflamentum. graecum. editionir. weceptaz, cum lIe&ionibus variantibur codd. MSS. editionum aliarum ,. verftonum et patrum, mec won commentario plenio- re ex [triptoribus veteribus hebraeis, graecis, et. [atinis hifloriam et. vim verborum illuflrante, opera et ftudio Ioh. Iac. I«tflenii. Tomus 1. continens quatuor. euengelia. "Amnflelaedathi ex officina Dommeriana. MDCCLI. fol. Tomus 11. continenr epiflolar Pauli, “δα Apoflolo- rum, epiflolas Canonicas εἰ ZZpocalupfin. Inflelaedami ex offic. Dommer. MDCCLII. fol. Poflquam JZet /Ienius (de cuius vita et fatis vid. /Mafzh. tom. I. pag. 243. et quos ibi lau- dauit,) ediderat Prolegomena ad noui tefomenti graeci editionem accuratif/niam ete. Amflelod. 1730. 4. quae hoc titulo repetita funt: oh. Jac, JPetffenii Prolegomena in. ΝΝ. T. notes adiecit atque appendicein de vetuflioribur latinis recenfionibus , quae in variis codd. fperfunt loh. Sal. Semler cum quiburdasi chara£ferum graecor. et latinor. ὁ libris IMS. exemplir. Halae IMagdeb, 1764. 8. (coll. ξ΄ ποῦ! Neue theol. Biblioth. B. V. pag. 321 fqq.): tandem poft viginti anno- rum fpatium prodiit N. T. editio, in qua textus fequitur editionem Elzeuirianam, ita tamen, «t certis quibusdam fignis in textum notatum fit, quid editor cenferet mutandum vel inferen- dum, vel omittendum, quod vberius et aecüratius docent notae adiectae, "Tantus autem ig notis deprehenditur lectionum variantium, ex codd. adlararum, numerus, vt editor hac in re facile fuperarit omnes, qui ante eum fimilem laborem fufceperunt. Animaduerfiones, quas auctor praeter notas criticas adiecit, continent inprimis locos, e libris fcriptorum vtriusque lin- guae defümtos, quibus voluit et rem, hoc illoue loco expofitam, et fingulorum verborum vocabulorumque vim et poteflatem illuflrare. " | [Non J EDITIONES PRAECIPVAE N. T. [ίδ. ΠΡ ΨῚ 841 [Non tantum Prolegomena Wetflenii, fed et alii cius critici libelli, curante b. Semlero lunt repetiti: Co LA. Wetféenii Libelli ad crifín atque interpretationem N. T , odic£la eff recenfio introdn£Hio- nir Bengelii ad crifía N. T. etc. edidit — Zoh. Sal. Samler — Hal. Magdeb. cI912CCLXVI. 8. Vt vero Wetflenius loca fcriptorum Gr. et Lat. laudata plurima Raphelio, Elsnero, Bo- fio, aliis, Hebraica Lightfooto et Schóttgenio debet: ita in variis ledtt. colligendis faepe eius diligentia defiderata eff. vid. Chr. Aug. Bode Specimen Pfeudo-criticae Wetflenianae, apud Eic&horm. Biblioth. der bibl. Litt. tom. IV. pag. 354 fq. — Beif.] Non: T. flamentum ad fidem graecorum folum Codd, MSS. nunc primum expre[fum , ad- J'ipslante: Ioh. Jac. Jetfleuio ;; iuxta. fe&iones Loh. Alberti Bengelii diuifum, et mona inter- guu&lione faepius. illufrotum. — Acceffere im altero volumine emendationes conie&iara!es virorum doB'orum vud.que colle&ae. Lcndini, cura, typis, et fumtibur 1, B. MDCCLXIII. 12. mai. voll. II. Editionem curauit Guil. Bowyerur, typographus Londinenfis docliffimus. —T'extus ita eft defcriptus, vti Wetftenius, fi licuiffet, eum editurus fuiffet; nonnumquam tamen a Wet- flenio recedit, ita, vr, quae, auclore Wetílenio, eífent reiicienda , retenta fint. Emendatio- nes, anglica lingua defcriptae, ad calcem vol. II. leguntur. vid. ZMa/zi. tom. I pag. 246. Hae coniecturae etiam feparatim editae funt hoc titulo: Conic£furer on the New. Teflament colleBied from various authors, as sell in Regard to words, as Printing with the Reafons, on which both are founded. London, Printed by JF. Bowyer and. 1. Nieholr. vj12.. (vid. Michaelis Orien- tal. Bibl. ΤῊ. 1. p. 123.) et vernacule redditae: Coniecturen über das Neue Teflament. Luerft gelammlet von Wilh. Bowyer, aus dem Engl. der zwoten Ausgabe überfetzt und mit Zufà- tzen und Berichtigungen bereichert von /o/. Chriffoph Schuls. Leipz. 1774. 1775. 8. voll. IT. coll. Michaelir. Oriental. Biblioth. Th, VII. S. ga fqq. .Erneffi Neuefle theol. Biblioth. B. 6, S.867— 873. [Audiores nuper hae BHowyeri Coniccturae anglico fermone cum aliis eius Opufculis prodierunt Londini.) Nouum T«flamentum Graece. — Textum ad fidem codd, verfum et potrum emendauit et le&ionir varietatem adiecit Ioh. lac. Gricibach, The«l. Doffor et Prof. in Acad. lenenfi. ΜΟΙ, - Euangelia εἰ δα Zfpoftolorum. completlenr. — Halae apnd. loh. Iac. Cart. MDCCLXXVII. Vol. II... Epi/lolas omnes. et apocalypfin comple&ens. ibid. MDCCLXXV. 8. mai, Iam an. 1774 εἴ 1775. ediderat Vir Venecabilis libros hifloricos N. T. hoc titulo: Lib hifforici IN. T. grarce.. P. 1. flens fynop/in enangeliorum Maotthari, Merci, et Lucae, Tex- tum. ad fidem. codd, verf. et potrv. emendcwit et. leGionir varietatem. adiecit. 1. 1 Griesbach. Halae 1774. 8. mai. — Par: M. /flens euangclium Iohannis et Aur Apoffolorum. v115. $.mai. In Synopfi fingulorum euangeliflaram narrationes ia vnum redactae funt volumen, ita, vt, quae vnus tantum euangelifla expofuit, in'egram occupent paginam , quae vero duo vel tres euangeliflae expofuerunt, in duas vel trés columellas difpofita fint. Quum vero haec libro- rum hifloricorum editio pluribus non fatis commoda videretur, hos ipfos libros hifloricos denuo, et ita typis exprimendos curauit, vt in narrationibus euangeliflarum folitum ordinem retineret. In hac N. T. editione textus receptus, is nempe, quem vulgarcs editiones recen- tiores, Elzeuirianae, Leusdenianae etc. fequuntur, quem ctiam Wetflenius repetiit, funda. menti 8218 Lib.IV.c.7 IIl. ἘΡΙΤΊΟΝΕΒ PRAECIPVAE. N. T. menti loco pofitus efl. « Verum a Wetflenio ita difceffit Griesbachius, wt non, prouti ille fe- cit, textum receptum proríus immutatum exprimendum curaret, et in notis tantummodo alias lectiones fubflitueret, fed vt haud raro, loco lectionis receptae aliam in textum recipe- ret. Quod autem methodum adtinet, qua in adornanda noua textus facri recenfione v(us eft, nihil monemus; fed cum haec editio in manibus omnium fit. lectores noflros ad prae: faüones, vtrique volumini praefixas, remittimus, Ἡ καινὴ διωϑηκη. The new Teflament , collated seith the moft approved. Manufcripts; with feleGi motos in Englifh critical and explanatory, and references 10 thofe Authors, who have δε} illuftvated the faered Writings. To which are added a Catalogue of the principal «di- tionr of the Greek. Tr[fament , and a Lifl of the mofl efleemed Commentators and Critic. Ry - E. Harigood D D. London. Printed by I. D. Cornif h for I. fohnflon. MDCCLXXVI. 12. vol. II. Codd. Cantabrigienfem f. Bezanum, Claromontanum et Alexandrinum , quem tamen illis, primo loco pofitis, et auctoritate et aetate inferiorem iudicat, in exfcribenda hac"editio- ne potiffimum fequutus eft au&tor; fed varias lectt, quae in his codd. deprehenduntur, non fine magna cautione in textum recepit. A coniecturis prorfus abflinuit. Ex variis lectt. quas Wetflenii N. IT. continet, eas tantum, quae magna niterentur auctoritate, felegit. Adiectae funt textui notae, anglice fcriptae, quibus vel textus explanatur vel ad aliorum fcripta prouo- catur, vid. 77α τί. tom. 1. pag. 248 fq. De editione Cel. Mat£haei vid. infra inter graeco latinas pag. 855. Nouum Tvflamentwn ad Codicem l'indobonenfem graece expre[Jum. — Varietatem lebiie- nis addidit Francifcur Carolus Alter, Prof. Gymnaf, V'indobon. 3iennae, typis 40h. Thomat Nob. de Trattner , l/ol.1. MDCCLXXXVIL.— 70i. 1l. MDCCLXXXVI. 8. Primus Tomus (qui poft fecundum prodiit) continet euangelia, fecundus Acta Apoftolo- rum, epiftolaset Apocalypfíin. Praemiittitur textus Graecus, quem auctor ipfe recenfuit, hunc excipiunt excerpta codd. et verfionum, ita quidea, vt omnia cuiuslibet cod. et verfionis excerpta feparatim fint ty pis expreífa. Excerpta e verff. fpectant tantummodo Slavonicam, copticam.et Jatinam variorum N.'T. librorum. Codex, qui ab auctore vo: atur /"indobonen/is, eft Lai be- cii l. Neffelii XXIII. in introduct. Michaelis ed. 4. Vindobonenfis Num, CCLXXVI. Hunc codi- cem integrum Alterus defcripfit, ita tamen, vt, quae ipfi ineffe vitia textui viderentur, ex edit. Stephani an. 1546. emendaret. Conf. Eichhornii Biblioth. d. bibl. Literat. B. 1I. p. 102 fqq. et Michaelir Neue Oriental, und Exegetifche Biblioth. "Th. V. pag. 122 fqq. Quatuor euangelia Graece cum variantibus a textu leionibur Codd. ΠΤ δ, Bibliothecae F'aticauae, Barberinoe, Laurentianae, | 'indobonenfir, | Efturialenfir, Haunieufir regiae, quibus accedunt e&hiones ver fionum Syrarum, veteris, Philoxenianae εἰ Hierofolymitonoe iuffju et fumtibur Regiis edidit Andreas Birch, Hanniae MDCCLXXXVIIL 4. Excudebat 1. F. Schultz, Hic tomus complectitur quatuor euangelia, fecundus Acta Apoftolorum, tcriius epi- ftolas et Apocalyplin continebit, Ex hac autem editione plurimum omnino vtilitatis in. N. T. crifin redundat, quum plures codd. in ea colla'i fint, qui hactenus vel prorfus incogniti, vel faltem non accurate fatis cogniti erant. Quo pertinent excerpta e cod, Vaticano peran- tiquo MCCIX. porro Vaticano CCCLIV. CCCLX. MLXVII. Vrbino- Vaticano II. Lambecia- no XXXI. et tribus codd. Haunienfibus. — "'T'extus in bac ed. defcriptus eft ex Stephani edit. ) terüa. ; EDITIONES PRAECIPVAE N. T, 1 cUIL S45 tertia. . Textui fubiecla funt vnaquaque pagina excerpta e codd. — Praemiffa funt prolego- mena, quae continent defcriptionem fubfidiorum, quibus vfus eft auctor, quae tamen modo breuis, modo cop:ofius, modo etiam nomine tantum indicantur. Conf. de hac editione Eich^ornii Algen. Bibl. der bibl. Litt. B. 1l. pag. 116 fqq. et AMJuaelis Neue Orient. u. Exeg Biblioth. 'Th, VI. pag. 104 — 148. lis Nouum. Teflamentum Grace, — Perpetua. annotatione illufrotum ἃ Ioh. Benicg. Koppe Theol. P. P. O. Gotiingenfi. lol. 1. CempleGens. epiffolar Pauli ad Gulatas , Th«ffalonicen.- Jes, Ephefoos. Gottiugae apud Ioh. Chriff. Districh, MDCCLXXVIII. 8. mai, Nouum Tefam. — a loh. Brn. Koppe. Vol. V I. epiffolae Pauli ad Gil. Ephef. e Thef. editio aera au&jior ei emendatior curowt. Thom, Chriff. Tychfea , Gottingae — MDCCXCI. 8. mai. Nouum Toffom. Graece, Perp. “πη. illufv. à I. B. Koppe. Fol. IV... complens epiffo. lam Pauli ad Romauor, ibid. MDCCLXXXIM. 8 mai. : i Eviffolae catholizae Graece. Perpetua amnotatioue illuffratae a Dauide Iulio Pott. Fol. d. complecieus epiftoiom lacobi. ibid. MDCCLXXXV!. $. mai. Epiflolae cati. liae Graece. έν. Autot. illnftr. aD. I. Poit. Vol, IJ. compleBten: vrramque epifTolam Petri. ibid. MDCCLXXXX. 8. mai. Nouum Tefam. Grarte..— Perp. annotat, ill; ratum, Editionis Koppianae Vol. HI comple&lens epiflolam Pauli ad £Hebiacor. — Couiinuauit. loh. Henr. Heinrichs. — ibidem MDCCLXXXXII. 8. mai. Pauli ad Corimthior epiflolae Graece. ,— Perprtua. annotatione. illuffrctae α Fvid. Lug. Guil. Και δ. — Vol. 1. Compleenr. epiffolam. priorem. Francofurti ad. Moeuum MDCCLXXXXII. 8. Koppiur, (cuius veftigia prefferunt reliqui interpretes, quorum nomina et editt. varior. Ν T. librorum hic coniun:ctim commemorauimus,) in fua editione fequutus eft recenfio. nem Bengelianam (quam ctiam Pottiur, Heinri/hftur et Kron/mr fequuti funt) textui fubiecit notas criticas, breucs tamen et paucas et non nifi iis loc:s adfperas, in quibus vel erauior quaedam lectionis varietas, quae ipfa etiam interpretationi prodeffe poterat, in codd coda reret, vel textus communis probabiliter vitio laborare videretur. His notis criticis fubiecit commentarium vberrimum, de cuius indole digna e(t, quae legatur praefatio ipfius, prae- miífa epiflolae Pauli ad Galatas vol. 1, Praeterca fingulis epiflolis prolegomena praemifit et abfoluta epiflolae interpretatione , excurfus adiecit, in quibus copiofius fententiam fusi de hoc illoue loco expofuit; etiam hac in re eum imitati funt Potiur, Heinrichf. et Kraufius. Poft mortem Koppii fa'is praematuram, viri doctitlimi, Pottius et Tych/eniur, editionem totius N. T. Koppianae fimilem promiferunt; — Cl. Heinrichr, vt fupra iam notauimus, edidit epi- flolam ad Hebraeos. Vfus eft obferuationibus quas b. Koppius fcripto reliquerat; harum vero obferuationum neque magna erat copia, neque illae ipfae maximam partem ita comparatae erant. vt Hoánrichfns eas omnes conuertere poffet in eum vfum, cui ipfas deflinarat, ergo ex iis fag: nullas tantum felegit, et ne leclores exiflimarent, fe legere Koppianas annotationes, vioquo. que loco, quo Koppii obferuationem adícripfit, (id vero ipfum admodum paucis in locis factum eft) hoc religiofe indicauit. Kuis.] Vol. IV. Ppppp Editio y &go Lib.IV.c. PII. EDITIONES NOVI TESTAMENTI Editioney Noui Tefflamenti cum verfione vna vel pluribur. [Complutenfit. .Nowum Teffamentum- graece. εἰ latine im academia complutenfi souiter ex- preffum. — Ad. calcem haec leguntur: zd perpetuam laudem. εἰ gloriam dé et. domini noflri iefu. chriflà hoc. faerofanffum opus noui. teffamenti et. libri vite grecis. lotinirque chora&eribur uowitie impreffum atque fludiofifme emendatum:z felici fine abfolutum efl in hac precloriffima complutenfi vuiuerfitate: de mandato et fumtibur reuerendi[Tmi in chrifTo patris et illufleiffimi dui- doinini fratris Francifci Ximenez: de Cifieros tituli fan&e Balbine fan&fe romane ecclie presbyteri Cardinalis hifpaute ZIrchiépi toletani et bifpaniarum primatis ac regnorum cajTelle archicacellarik: induflria εἰ [olertia honorabilis viri Arnaldi Guilielmi de Brocario ortis imprefforie magiftri. Zinno domini millzfmo quingentefimo decimo quarto. Men/ir Ionzarii die decimo (1514.) fol. » Ad normam codicis verierandae vetuflatis, (qui vtram idem ille fit, qui hodie Vati- canus ille celebris eft, an vero adhuc in Hifpania alicubi lateat, vel flebili fato pericrit, poflquam apographum typis exícriptum: exflaret, dubium adbuc efl,) textus graecus, typis eum in finem fculptis, vt antiquorum modum fcribendi referant, fine vllis fpirituum aut tonorum notis, adiectis tamen acutis fimplicibus, exícriptus eft, ad imitationem veterum codicum, qui eiusmodi litterarum fafligiis earent. —Verfio latina vulgata, non inter lineas graecas eft inferta, fed ad latus adpofita; obferuatis tamen linearum fpatiis, vt graeca lae tinis femper refponderent. — Vocibus graecis additae funt litterae lanae minutiores, quae iterum fingulis latinae verfionis vocibus adiectae funt; vt cuiusuis vocis graecae latina inrer- pretatio: eo facilius indagari poffit.^ 7afzhi. tom. Y. pag. 270- — De codd. MSS. quibus vfi funt editores, in prooemio haec leguntur: ,illud' lectorem non. lateat, nom quaeuis éxem- plaria huic impreffion archetypa fuiffe: fed antiquiffima emendatiffimaque: ac tantae pre-- terea vetuflatis vt fidem eis abrogare nefas videatur. Que fanctiffimus in chriflo pater et do- minus nofler Leo X pontifex max.. huic inflituto fauere cupiens, ex apoflolica. bibliotheca educta emifit ad reuerendiff. cardinalem hifpaniae, de cuius auctoritate et mandato hoc opus. imprimi fecimus. ^ Sufpicio illa, quam Erasmus iam olim mouit, cod. huius edit. arche- typum ad cod. latinum fuiffe emendatum. recentiori aetate refufcitauit /P"etffeniur Prolegg.. pag. 314 fqq. edit. Semi. cui ad(lipulatus eff Semíerur, qui eruditionem ct fidem Compluren- fium incertam" profeffus efl, neque fatis confiare monuit, quibusnam codd. et num iis fatis diligenter vfi fint, vid. Semleri edit. Prolegg. Wetflenii ]. cet Apparatum ad liberal. inter- pret. N. T. pag. 59: 41. Oppofuit ei fefe Goztziur, theologus Hamburgenfis, in f. Verthei-. d'gung der Complutenfifthen Bibel, Hamb. 1765: 1769. Conf. omnino: J//alrh Neuefte Religionsgefchichte ΤῊ. IH. S. 525 fqq. Nachricht von der Streitigkeit über das Anfehen der: Complutenfifchen Ausgabe des N. T. et Ja/ch. tom. I. pag. 271. Ceterum haec Complu- tenfis editio per fex vel feptem annos foppreffa eft, vsquc tandem Leo X litteris hanc in rem. die 22. Marii 1520. datis, quae eriam volumini primo praemiffae funt, concederet, vt publi- ce venderetur. Verum: ante a. 1523: parum eruditis innotuit. i Nous infirumentum omne, diligenter ab Eracmo Roterosamo recoenitum ef emendatum, nom. folum ad graecam veritatem, verum tiam cd muliorum vtriurque linguae codd. eorumque: veterum. fanul et. emendotorum fidem, poffremo ad probat ffissorum autorum citationem, emen- dationem et imterpretationum ,. praecipue Origenis, Chryfoflomi, Cyrilli, F'ulgarii, Hiero- . nyni, Cypriani, zfnbrofi, Hilarii, Zuguflini, vna cum annofationibur quae It&forem do. tant, CVM VERSIONE VNA VEL PLVRIBVS Γιδ. ΠΡ ὁ PL s5 gant, quid qua ratione anutatum fit. Quisquir igitur amas veram thtologiom, Iege, coguofcr, "ar demde iudica. — INeque ffatim offeudere, fil quid mutatum offenderis, fd expende, nut in melius wutatum fif,— Apud. incljiam Germaniae Bafiliam cum priuilegio Maximiliani Caefaris AAugufli, ne quis alius in facra Romani imperii ditione, intra quatuor anuos excudat, aut vllib; excufum importet, — Ad calcem legitur: Bajileae iu aedibus loannis Froben, ἔα. auelburgenfir. AMenfe Februario. 4funo. MDXVI. Regnante Imp. Caef. Maximiliano P. F. zu. &uflo. fol. Haec eft prima N. T. editio, quaebienrio poft Complutenfem, (quae tamen nondum dinendcbatur;) edita eft .ab "Erasmo, iuuantibus eum Oecolampadio, Capitone, Gerbelio. Ὅς codd. quibus Erasmus vfus efl, difputarunt ZMilliur, pag. ται, 112. et J"e/ffeniur fub nr. τ. 2. 3. 61. 69. qni €os omnes, vtpote literis minoribus et accentibus appoliris fcriptos, ad «elailem codd. recentiorum refert. E regione textus graeci pofuit Erasmus: verfioném vul. g«tam, ab ipfo tamen emendata. conf. omnino ZZa/zh. tom. 1. pag. 281 fqq. Hanc edi. tionecin- quae tamen inpriniis propteréa «eft reprehenfa, ;quod nimis feflinanter auctor eam «curalfet," nec femper genuinas lectiones elegiflet, fequutae funt quatuor: aliae 8, 1319. fol. vid. /Maf/zh. tom. 1. pag. 286 fq.) 1522. fol. (Math. pag. 288 fq.) 1527. fol. in bac editione quatta primum infpexit Complutenfem. XÍmenii (/Mafrhi. p. 289 fq.) 1535. fol. AMa/thi. p. 291. Diügenter his in editionibus opus fuum recognouit, ita, wt etiam aduerfariotum fuorum Eduardi Lii, Lopez Stunitae, ("etri Sutorir aliorumque admonitiones in vfum fuum con- verreret.. De controueríiis, Erasmo per N. T. edirionem excitatis, vid. /a/7f.. p. 292. not. e, et //'alch. 1. c. p. 37 fqq. et quos ibilaudaui, Adiicimus iam, quae Fabriciu; nofler p. 185. fcripferat:/ ,Inter opera Erasmi recufum N. T. cum eius commentariis eft Bafil. 1540. fol. [vid. Mafzh. pag. 292.] atque Lugduni Batau. 1705. fol. tomo fexto [AM»/zh. pag. 293.] in qua oua et luculenta editione cominentaria (quae exflant quoque in Critt. Sacrr. Anglicc.) non : vt in fuperioribus fcparatim excufa, fed vtiliffimo inflituto fingulis ftatim paginis N. T, funt fubiuncta. Omitto N. T. cum Erasmi verfione fine commentariis recufum faepius variis in locis vt Bafil. 1553. 9. 1558. 8. [/M4fth. pag. 295.] ap. Nirol. Bryling. Pari(. 1543. 8. | Mafh. pag. 302 fq. Mliur Prolegg. pag. 116.] apud Carol, Guard. Lipf. 1582. 8. | Mafth. p. 300-] Gieffae 1669. 4." Maf'h. pag. 299. etiam Lipfiae τορι. Voll. IT. 8. fumtibus V'oegelini, char- ta membranacea, δά το haec in noflra bibliorh. Academica Lipf. adfcruatur. "Azavro τὸ τῆς καινῆς διωθήκης. Nouum 1. C. D. N. Teffamentum. σι dupliaé Auterpretatione 1). Eratmi οἱ veteris interpretis: harmonia. item euangelica et copiofo indice, Ex officina Roberti Stephani. MDLK. 8. (Geneuae). Primum volumen continet quatuor euaugeliftas et Acta Apoflolorum; adiecta eft har- monia euangelica ex Andr. Ofiandri opere a. 1537. edito, defumta, Alterum complectitur epp. Apoflolorum et Apocalypfin, cum indice rerum et verborum in N. T. — Haec efi editio omnium prima, in qua textus in verficulos diflinctus 2. Ppppp2 INouum 1t) Inuenti illius his verbis meminit filius ἢ. — beneficium , minus aliis non fuif/e qui iudicant, Stephasus praefatione ad Concordantias Graecas — non in/agaci effe iudicio videntur. — [d cuius ho- N. T. /itimum quod in literas wit vel potius — morificam facio mentionem. beneficium. illud eff, in earum leRores parens meus Kobertus contulit — quod cum Teflramenti noui libri in tmemata, quae capita , 3.5 Li.1P.c PH. EDITIONES NOVI TESTAMENTI Nouim. D. N. Τὰ Chrifli Teflamentum. | Latine olim a. veteri interprete , munt denuo τα Theodoro Beza verfum: cum eiusdem annotationibus , in quibus ratio. interpretationis red- ditur. Oliua Roberti Stephani. MDLVI. fol. lefu Chrifli D. N. Nouum Teflamentum, fiue Nouum Foedur. — Cuiur graeto textui ve- fpondeut. interpretationes duae, vna vetus, altera noua Theodori Bezae, diligenter ab eo ve- cognita, — Einrdem Th. Brzae annotationes, quar itidem hac focunda editione recognouit: et acce[fione mon. parua locupletauit, | Indices etiam duo Theologis (praefertim hibraitae, graecae et latinae linguae fludiofis) multum profuturi adic£i funt. — Refponfio eiusd. ad Seb. Caffalionem, in qua multi N. T. et harum; in ipfum. annotationum loci accuratiffime excutiuntur,. feorfim excufa proflat. 4. MDLAXV.. Excudebat Heur. Stephanus illuflris viri Huldrici Fuggeri 1j» pographus. fol. Praemittitur epiftola Elifabethae, Anglorum reginae, inferipta. — Textus efl Stephanicus; et ad latus adiunctam habet vtramque verfionem, in titulo memoratam. vid. ZMillius Prolegg. pag. 130. ]Mafth. pag. 3o9 fq. Jet/Hen. Prolegg. pag. 377. edit. Seml. Sequuta eft hanc edi- tionem tertia a. 1582. fol. Geneuae typis Henr. Stephani fol. quarta 1589. fol. in quibus editt, plura retractauit. vid. ZMafth. tom. 1. pag. 311 fq. et quos ibi laudavit, Quinta a. 1598. fol. vid. Mafth. pag. 312 fq. quae poflea cum Joach, Camerarii. commentario prodiit Cantabrig. 1642. fol. “Ὁ capita vulgo vocantur , diuifi effent, ipfe horum tmematum vnumquodque in tmematia diuifit, vel gotius Jubdiuifit: quae adpellatione ab aliis ma- gis quam ab ipfo probata , verficuli vocata fue- runt. Nam ipfi vel graeca. ilg. voce tmematia, vel latina quae ii refpondet, [e&iunculas nomi- nare magis placebat. — Iilam enim veterem com- matum im oratione adpellationem , (Ciceroni in- cilorum,) ad alium reftringi vum videbat. {7 - suum vi his paucis de momine contentus fim, at de re ipfa plura dicam, initium a duobus jumam, quorum vtrum magis mirari debeas , dubitabis. fuum eft, quod Lutetia Lugdusum petens, hanc, de qua agitur, capitis cuiusque catacopen confecit. εἰ quidem magnam eius, inter eguitandum, par- tem : alteram, quod illum paulo antede hac cagi- tantem plerique omnes incogitantem effe aiebant : perinde ac. fiin ve prorfus. inutili futura. ideo- que non tantum nullam laudem confecutura ,. [ed in. derijJum etiam ventura. pouere tempus atque operam vellet. Lt ecce contra eorum damnatri- cem vüflituti patris mei opinionem, inuentum il- lud fimul in lucem, fiinul in. omnium gratiam ve- nit; fimulque in tantam au£toritatem , vt quafi exautorarenzur aliae Teftamenti Nou, [iue Grae- cae, fiue Latinae, fiue. Gallicae, fiue Germamni- cae, Jiue in alia vernacula lingua editiones, quae inuentum illud fecutae non e[/ent. Fabric. Ἢ κα νὴ uw) Keprehenditur Zeza a Drufio, Heinfio, Grotio, Pricaro, Boifio, Camerone, Lud. de Dieu, Erasmo Schmiaio, et aliis non vno in loco. Α Rich. Sinione quoque lib. II. Hift. Crit. N. T. cap. 25. 26. ct lib. Ill. cap..so. [aliisque, quos /Vajch. tom. I. pag sto. laudauit]., Nec im- merite. variis in locis, vt exiftimo, reprehendi- tur. ΑἹ plurima viciffim praeclare eum obferuaf- fe, atque erudite illu(traffc, iniquus fit, qui non fateatur; — Etism. eodem ,Simiomio tefte lib, III, epift. 3r. fele&. pag 21:6. dociffimi quique facra- rum literarum interpretes romani Bezam non in- frequenter defcribunt. Les plus habiles Commen- taieurs catho.iques Maidonat, £flius,. [uc de Bruges et que.ques autres out copié B«ze «m plis fiers endroits. | Sed in hoc human aliquid paffus Beza eft, quod acerbe nimis infectatus fuit alte- rum facrarum licerarum interpretem: nor. minus eruditum Caflel/iou m. Erasmo quoque iniquior- fuit, vnde Zemfius in. ^pologia contra Croiutn: pag. 5. Jofephus Scaliger, Bezae amicijfimus, qui eum fratris inflar coluit, neque lilarior vquam fuit quam cum Bezae fui. meminifjet ,. inierim frequentius eum, quaim vellet, ab Krosmo dijcef- fife iudicabat : quod. et acerbius Jubinde ab eo fatum vidi qui nollent, vt cum ineptire eum dixit non femel ,. de quo tamen ad inuidiam pro- pe alibi: Erasmus : | 1 CVM VERSIONE VNA VEL PLVRIEVS Lib.IV.cV1I. 853 - .'H καινὴ διαϑήκη. Teflamentum nouum. unm ΜΡ Eff autem. interpretatio Syriaca I. T. lubracis typis deftripta, plerisque etiam locir emeudata, — Eadem latino fermone veddita, utore Inmonuele "Tremellio, Theol. D. et Prof. in Schola Hiüdelberg. cuius etiam grammatica shaldaica i£ f'jra calci operis adiela eff... Excudibat Henr. Stephanus. A. MDLXIX.. fol. 'Textui graeco in prima columna adiedla eft verfio latina, a Beza confecta, defumta ex eius edit. fecunda, in margine vtroque et loca parallela et breuiores notae leguntur. — Co- lumna tertia verfionem fyriacam, hebraicis litteris expreffam, proponit, vltima columna con- tinet verfionem latinam textus fyriaci, a 'Tremellio compofitam, quae fingula verba premit. Omiffa. funt. in verf. Syriaca epiílola Petri IT. Toh. IT. et HT. Iudae, Apocalyp(s, hifloria de adultera Ioh. V1H. et 1 Ioh. ΠῚ. 7. vid. ///aích. pag. 4t Íq.. Πα. pag. 408 fqq. Τῆς τῷ vig Θεξ κωινῆς: διαθήκης ὥπαντα. — Nouwm Trflamentum Iefu Chrifli, filii Dei, ex verfione Érarmi, innumeris im locis ad graecam veritatem, genuinumque fenfum. emendata. Glofa compendiaria JM..IMatthaei Flac llhyrici ZAlbouenfis in N.. T-.— Cum multiplici indice fum ipffus facri textus ,. tum etiam glo(Joe. — Quid. praeterea fit in commodum lIe&foris in. hac edi- zione praeffitum, fequens municupatoria praefatio iudicabit. Bofileae A. MDLXX. fol. "Textus graecus Erasmicus eft expreffus, ad marginem pofitae funt variae lectiones, etiam.loci paralleli. Erasini verfionem latinam editor emendauit, et ad latus textus graeci pofuit; in margine notata funt fcholia breuia. vid. /Ma/cA. pag. 296. Ediio Dauidir Jolderi. Maec conflat partibus duabus. Prima pars, quae continet V. T. hebraicum, infcripta eft: Bibliorum quadrilinguivm tomur primus, im quo textus hebrai- €ur continefur. — —— uunc primum emendate editus. Hamburgi MDXCVI. fol... Altera pars Íub hoc tirulo prodiit: Sacrorum bibliorum Quadriling:iium tomas fecundur,. trilinguir , libro- rum P. et. N. T. verfi mm coutinens, graecam foptu^ginla. interpretum ,. latiriam duplicem, vni veterem et vulgotem, alteram. Xast.g Pagnini ,. cum: notis; hcbraicom veritntem indican. libur; et geYmouica: Martini Lu'hiri. Hamburgi. Excudebat lacobus Luciurz. MDXCVI. fol. C«nflat liaec altera pars voluminibus feptem, fextum et feptimum libros N. T. continet. vid. Aofth. pag. 387. Nous. Toflamentum graete..— Cun vulgata interpretatione latina Geaeci contextus. lineis imf rta. Quae quidem inte; pretatio cum a graerarum editio: um interpretatione difcedit y. fen« Jum videliret magis quam virba exprimens , in morgine libri eff. corfata: atque alia Den. Zriac Mona Hifpalinfie pera ὁ vifbo reddiia ac diueyfo chara&ferum genere diffinfla im eiur eff. fub- ifuia lorum: — Editio ρο γένια, mulio quam-ante hoc emendatior.:. Cum praefatione eiusd m Ben. Ariae Montani, im qua fui huiur operis rationem reddit, dotetque quis ex eo fru&us a Jücrae poginae ff diofir percipi po[/t..— Ex officina Commeliniana, MDXCIX. fol, — vid, J'et- Jtr pag. 385. .Mafchi.. pag. 273. 5) : Ppppp 2 ᾿ Nouum Erasmus ille, quo fatentur plurimi VV) Cum verfione etiam interlineari Ariae Nihil fuiffe ,. nec futurum do&ius. Montani Geneuae prodiit (572. :2. ct ad calcem In verfione Bezae praecipue carpi folet, quod ni- Hebr. Biblioruuní, ab eodem Aria cum verfione mis füperfti'iofe verfetur in exprimendis articulis interlineari adornetorum , Antwerp. 1572. fol. et verborum compofitorum etytologia, etiam vbi recuforumque Lipfiae non iucleganter 1657. fol. nulla emphafis apparet. Fabric Fabric 854 Lib. IV.c. VII. | EDITIONES NOVI. TESTAMENTI | Nouum Teflamentam gr. lat. Éxseifione Seb. Coflalionir. Venetiis MDLXXXIIIT, gU EE repetita haec editio Antwerpiae 1584. 8. Lipfiae 1591. 8... vid. Mah. l. c. pag. 318. Nouum Teflamentum Dni Noffri I, C. Syriace , italice, hebra'ce, hifpanice, grarce, gal- fice, latine, anglite, germanice, danice, Gohemice , pol mice, — Studio et. labore Eliae Hutteri, Germani cum graiia et privilegio Sacr. Caef. /Mai, ad quindecim agus, Norimbergae MDXCIX. fol. Vol. 11. " Hebraicam verfionem ipfe FZu/£erur 9) elaboravit, fyriacam defcribendam «curauit ad editionem Tremellii, et quae ibi defiderabantur, adiecit, latina eft vulgata, germanica Lu- theri;, Vberior huius editionis notiua haurienda eíl ex Mafih, 1.1. p. 391 Íqq. JM'alch. p. 115. et quos ibi laudauit. Noui I. C. Teffamenti Graeco - Latio - Germau-ae nouae editionis pars prima. — In qua vna cum pictae et verbis aeternae vitae, frer linouae vl folae, wel ater fe co'latae vna opera et propemodum παι l;gi et addifá compendio[z a iunioribur point, cum praeliminari ad Cei gf. Pomeraniae principem Phlippwn ep flota , im qua coüfilium de latina lingua sompendio/e a puc- vir addifcenda exponitur ftudio Eilhardi Lubini. Roflochii, fypis Toachimi Pedani, typographi academici. A. MDCXIV. 4. — vid. Mafth. tom. 1. pag. 4m fq... J//alch. pag. 36. : (Cum verfione Erasmi interpolata per «Matthiam Hafeurefferum. Francof. 1618. Fabric.) Ἡ καινὴ διαϑήκη τὸ κυρία ἡμῶν Ino8 XoisB, δίγλωττος ἐν ἡ ἀντιπροσώπως τό τε 9 έϊον πρωτότυπον καὶ ἡ ἀπαραλλάκτως ἐξ ἐκεῖνο εἰς ἀπλὴν διάλεκτον dioi TB μακαρίτϑ Κυρὶξ Μαξίμε Καλλιεπολίτε γενομένη μετάφρασις ἅμω ἐτυπωθησων. — Eres χηηδθόπμι. (1638-) 4. fine loci indicio, duobus Voluminibus. Generalium Belgii foederati Ordd. fumntibus haec μεταάφρασις debetur; illos autem, eius rei vt curam fufciperent, impulit Jac. Go/is:, hoc enim de eo Gronouiur in Orat. funebri pag. 2:. teflatur. — Le Long Geueuae, fed J/alzh. pag. 46. et Ma/zh. pag. 325. Lugduni Batau. hoc N. T. prodiiife contendunt. ἘΠ᾿ bilingue, continet textum authenticum, et verfionem neo- graecam Maximi Calliopolitani ^ Emendata haec verfio, fine textu graeco, edita e(t ftudio Seraphini, hieromonachi Mitylenaci, Load. 1703. 12. Recufa efl deinde haec verfio, poflquam iliam correxerat μα αἴας Michacl Macedo, vna cum oratione faera, graeca. da. lae 1710. 8. Erarmi Schmidii opur facrum. poffhumum in. quo comfinentar verfio N. T. noua ad grac- cam veritatem emendata, et motae ac agimaduerfioner in idem; quibus partim mutatae alicubi verfionis redditur ratio, partim alia nccéffaria monentur.- Zlccedit facer contexiur graecus cuin verfione veteri, nec uon index reium et. verborum locupletiffmns. — Itemque auctoris orationes de Sibyllis , multum haGienus defideratae. — .Norunbergae fumtibus ac 4ypis. Michaelis Enditeri. A. cloI5CLVII. fol. "Textus graecus Bezae efl ita, vt admodum raro ab eo recefferit auctor. "Verfio eff Be. zae, fed ita emendata, vt verfio noua commode nominari poffit. vid. /a/z/. tom. I. p. 319. Walch. pag. 4... ΠΡ ει ἐπ. pag. 391. ^ (Cum uw) Idem Hatterus etiam lectiones euangeliorum et epiftolarum anniueríarias vulgauit graece, hebraice, latine et germanice; ib. 160r. 8. Fabric. - CVM. VERSIONE VNA VEL PLVRIBVS LitIP. c FIL 855: (Cum verfione latina veteri, et interlineari noua. Zfriae Montani: Syriara idem et Zfra- bita , atque Zlethiopica ,. quibus fingulis latina verfio adiuncta eft. "Tomo V. Bibliorum poly- glotton Londinenfium Briani JJ/altoni 1657. fol. [vid. Mafzh. pag. 314 fqq.] Syriaca et Arabi- ca occurrunt etiam in Polyglottis Parifienfibus 1645. fol. [vid. Mafch. pag. 349 fqq.] . Syriaca literis Syriacis et Hebraicis defcripta in Polyglottis Regiis. Antwerpienfibus 1581. fol. Faóriz.) vid. JMafzh. l.l. tom. I. pag. 340-fqq. Ἡ καινὴ διαϑήκην dar iff das N. T. unfirr Hwrn I. C. Griechifth und Teutfth, mit einer. Anleitung der V erficul und. I'orter welche Herr Leusden. in. feiner. gricchifthen Edi- tion. gezeichnet: zu inerken ,; uud. JLorrede. Herrn. Ioh. Jintklere ,, Paftor zw S. Michaelis in Hamburg. Lüneburg verlegtr Ioh. Georg Lipper.. A. 1693. 8. "Textus ex editione Leusdeniana defcriptus, ad latus verfio. Lutheri germanica. vid. Mafch. pag: 325. Nouum. Teflamrmtum. XTI.. Tomis diffinum, graece εἰ latine, textum denuo recenfuit, variar lc&iones nunquam antea vulgotar ex C. Codicibur manrfir. maximam partem Mosquenfi- Bur — variarum: bibliotliecarum ,. collegit — priorum editorum — opparatus retra&iauit, fiholia graeca addidit, patrum lcBliones memorauit, animaduerfones criticas adiecit et edidit Chrifl. Frid. Matthaei. Rigae apud Hart&noch. MDCCLXXXVIII. Editio haec prodiit hoc ordine: 1) SS. Apofl. epp. cath... 2) D. Pau/i epp, ad Rom. Tit. et Philem. 1782. 3) Acta Apofl. 4) epiftolae ad Corinth. 1783. 5) Pauli epp. ad Hebr. et Co- loff. 6) Pauli epp. ad Gal. Ep hef. Fhil. 1784... 7). Pauli epp. ad T heffal. et δά "Timoth, 1785. 8) Joh. Apocalypíis 1785. 9) Euang. fec. Lucam. 1o) Euang. fec. Ioh. 1786. 11) Euang. fec. Mare. 12) Euang. fec. Matth. 1788... Conf. Bacme fir: Ratl. Biblioth. X, r— 3. 84. 4. 6. 472: KEichhorm Allgem. Biblioth. B. HI. p. 302 fqq... /Hizteelir Oriental. Biblioth. ΤῊ, XX. p. ΤΟΊ Íqq. eiusd. Nceué Orient Bbiorh. "Th. I. pag. 207. Th. II. pag.162. 170... VI. g7- Codd: quos confuluit actor, reccnfuit ad calcem euangelii Matth. p. 481 fq. et Apocalypfeos p. 335 fqq. Qui tamen accuratius cognofcere cupit vniuscuiusque cod. indolem , is debet quoque refpice- re ea, quae in notis paflim de codd. obferuata funt. "Textus graecus comitem habet verfio- . nem vulgatam, quae in evangeliis immutata expreffa eft, fed inde ab Act. Apoft. cum duo- bus codd. collata. Recenfio: noua textus graeci: proxime accedit ad textum receptum. — Re- pudiat autem. magnopere cl. auctor varias recenfiones, quas commendarunt Semíerus et Grierbachiuc, viri doctiffimi; | Origenem flatuit corruptorem textus graeci peffimum. | Codi- cem: Cantabrigienfem, quem alii in pretio habent, nilili aeflimandum cenfet. | Novas claffes codd. ipfe conftituit: 1) codices textus perpetui, fine fcholiis et commentariis 2) euangeliaria et Praxapofloli, 3) codd. omnium maxime corrupti, nempe codd, cum commentariis margi- nalibus. — Promifit diifertationem de Origene, dif. in qua comparentur fcholia N. T. cum fcriptis Origenis, Chryfoflomi, et Hieronymi ; et di. de iufto pretio Verf. Vulgatae flatuen- do: [Add. Idem praef. Eurhjymii Zigaberii Comment. in IV. Euangeliae, et in Not. patlim.] Fpiflolarum catholicorum feptenariur Grece, Patri dtae epiffolae, latobi vna, lohan- nis !'rzs , et Iudae Iacobi vna; cum noua verfione latina at fcholiiy grommatirir atque criticir, in quibus interpuntIio accurata, explicatio et cohaerentia facilis: declaratur, opera loh. Bened. Carpzou. Theol. D. et Prof. Primar. Himfl. Abbatis Regiat Luterae, Halae, impenfis viduae Curtii. cI2IOCCXC, 8. Kuin.] * Praetereo 956 Lib.IV.c. UII. VERSIONES NOVI TESTAMENTI Praetereo editiones graecolatinas librorum N. T. baud omnium, vt euangeliorum et Actorum cum Verf. Vulg. et Bezae, commentariisque felectis a Ha/dziiuo J/alaeo.. Lugd. Bat. 1653. 4. Matthaei, Lucae, capitum X. XI. lohannis, Actorum, capitum XII. prioris ad Corin- thios et Epiftolarum I et II. ad Timotheum ad T'itum et Philemonem. lacob; item trium Ioaunis et Iudae cum notis eruditis ZoA. Pricaei, Lond. 1660. fol. inter Criticos facros. Fabric. XVHIL Perfiones Noui Teflamenti. Pleniorem verfionum biblicarum atque adeo N. T. quoque notitiam haurire licebit lectori e Chriffani Kortholti libro erudito de variis Scripturae editionibus Kil. 1656. 4. 1ac bi Veri hiftoria dogmatica de Scripturis facris vernaculis cum avdlaiio viri dockiff. H. IZ er- thoui, Lond. 1659. 4. et e Rich. Simon: Hifloria Critica N. (T. libro fecundo ac nouis eius- dem in ΗΠ N. T. obferuationibus. lam olim fcripta Apoílolica in omnes fere omnium gentium linguas transla'a effe, teflantur Kufebiur Orat. de laudibus Conflantini pag. 662. Chryfoflom«s Homil. LXXXI. ia Matth, XXVI p. 845. (vbi P-rfas, Indos, Scythas, Thra- ces, Sauromatras, Mauros er Britannicarum memorat ineo!as infularum,) et Homil. I. in Ioh. p. 3. Τηιδοάο itur V, Therapeut. p. 81. (vbi mentio linguae Romanae, Aegyptiae, Perficae, Indicae, Armenicaeque, Scy:hicae atque Sauromaticae) et Anallaáfius Sinaita in Hodego cap. XXII. pag. 339. [Add. JZ/f'enii et Milli Prolegg. JJ alchii Bibliotheca theologica fele- &la, litterariis annotationibus inftructa tom. IV. Tenae 1755. 8. δ᾽ quos ibi laudauit; Michaelis Einliiung Th. I. inprimisquez Bibliotheca facra pofl /acobi - Loug et C. F. Boerneri. iteratas curas ordine difpolita, emendata, fuppleta, continuata ab 74sdr. Gotli. Mafch. part. IT. vol.T. Halae r781. 4. et qui ibi laudantur; Allgem. Repertorium der Literatur für die Iahre 1785— 1790. Eríler Bd. Erfle Hà'fte, lena 1793. 4. Bibliotheca biblica Ser, Würtemberg. du- cis olim Lorkiana edita et Ser. Duci infcripta a G. Cl. Z4dler, Altona 1787. 4. add. quos paf- fim laidauimus. Kuim.] Sed in praefenti liceat breuem quandam verfionum N. T. quae exflant veluti indicem fubiicere, ordine litterarum. Fabri, | Nos quidem Fabricii hunc ordinem feruabimus, de ip(is autem verfionibus paullo cnratius, quam ab eo factum eff, ipfi difputabimus, Kum. [Aegyptiaca f. Coptica, — Etfi extra omnem dabitationem pofitum fit, adinodum ma- ture, faeculo ll. adfuifle facrorum voluminum N. T. in linguam Copticam (h. e. eam, quae ante Saracenorum in Acgy ptum incurfionem ibi florebat conf. 'T'hefaurus epiflolicus /a Cro- ziauur in indice fub vocc. Copticus , Aeguptur, IPAte, IW'dkins) translationem; incertum tamen eft, an etiam antiqua illa verfio ad noflra vsque tempora peruenerit, vtrum fragmenta illa, quae progreífu temporis in lucem prodierunt, depromta fint ex verfione ea, quam re- fpexerunt ecclefiaflici patres. vid. Π7α 5. part. M. pag. 184. Eichhorn. Allgem. Biblioth. der bibl. Literatur B. II. pag. 314. δ᾽ aetate verfionum Copticarum difputarunt Joidius in Cra- mer: Beytrágen zur. Befórderung theologifcher Kenntnille 1777. 1778. 8. et Münfcrus in Eichhornii Allgem, Bibl. B. IV. S. 1 fqq. Editionem huius verfionis, quae MSta exílat in bibl. Vaticana, in Parifienfi Regis Galliae et iu Bodleiana, moliebatur Thomas AMare/zhalfus, qui ex ea etiam loca quaedam produxit in notis ad verfionem Gothicam , fed a proin non etit5 l P ᾿ς VERSIONES NOVI TESTAMENTI . Lib. I7. c. VII. 833 fletit; egit autem Jarefzhalli partes JP'ilkinr, qui verfionem hoc titulo edidit: Nom fe/'a- entum. Aegyptium vulgo. Copticum, ex IMSS. Bodlianir deftripfit, cum. lotitanis e£ Pari- (enfibus contulit, et im latinum fermonem: comuertzt. Dowd. IAlkinr, Oxoniae vr16. 4. mai. vid. Mafch. tom. Il. pag. 158. /J/alrh. pag. 147. JVetflen. Prolegg. pag. 294: edit. Sem/er, - AMicháelis Einleitung "Th, 1. S. 357 fqq. **) : -De verfione Sahidica, confcripta dialecto, quae in Aegypti fuperiori parte (Said X4Xo) in vfu erat, hactenus tantum fragmenta edita funt. — Misgarel/i edidit fragmenta euangeliorum Matthaei et Iohannis e codd. Nanianis: J'egyptiorum Codd. reliquiae L^enctiis in bibliotheca. Naniana afferuatoe, Bononiae fafc. L. 1785. falc. II. 1785. 4. vid. Michoclis Neue Oriental. Bibl. "Th. 4. 3. 64 fqq. praeterea Georgi, monachus rcgulae Auguflini, ex cod. Borgiano aliud fragmentum euang. Ioh. edidit, (cuius lectiones iam Hia idius et JMichaelis Oriental. Bibl. ΤῊ. HT. excerpferant) hoc titulo: Fragmestum euangelii S. Johannis Groeco- Copto - Thsbaicum Sazculi IP. Additamentum ex vetuflifimis membronir:: Le£lionum: Euange- licarum diuinae Miffae cod. Diaconi reliquiae et liturgica a ia fragmenta veteris Thebaidcnfis ecclefiae ante Diofcorum. | Ex V'eliterno Mufieo Borgiano mone. prodeunt in. latina verfa et notis illuffrata opera. et f/'udüs F. Augnflini Georgii Erentitae Zuguflinioni Romae ap. Anton. ἡ Fulgonium. Y189. 4. (vid. Eichhorn Allgem. Bibl. B. lil. p. 253 fqq. ' ZMichaelir Neue Oriental. Biblioth. Tb. VIII. pag. 206—232.) Alia fragmenta protulit Fridericus Münterus in Com- mentatione de indole verfionir .N. T. Sahidicae, — 2credunt. fragmenta epiffolarum Pauli ad. Ti- " motheum ex menibranir Salidicir Mufei.Borgiani V'clitrir. Hafniae cI9I9CCLXXXIX.. conf. Eichhorn Allgem, Biblioth, B. lI. pag. 313 fqq. /Mickaelir Neue Oriental. Bibl. ΤῊ. VII. pag. 25Íqq. Haffencamp "Theol. Annalen lahrg. 1789. S. 657 fqq. — Refert. ZMMünzerus banc verfio- nem Sahidicam ad fec, V. Eam quatenus ex fragmcutis haclenus editis colligi poffit, con- fpirare cum antiquiif. lat. verfionibus et antiquiiIima Syriaca translatione; in epiflolis Pauli nis fequi recenfionem Alexandiinam, idem AMünteru; oflendit; in Act. Apoft confentire cum . cod. Cantabrig. docuit ///oidiur in epiftola, ad Michaelem miíla, vid. huius Oriental. Biblioth. "Th. X. S. 199 fqq. idem J//oidiu: contulit etiam quaedam capita euangelior. et epiftolar. de qua collatione conf. Crameri Kielifche Peytráge "Lh. UI. Aithiopica. De gente et liagua Aethiopica, ct huius verfionis indole conf. Τα. part. IL. pag. 140 fq. et 142. Prodiit haec verfio Romae, e codice lacunofo, curante Petro Teffa 'Fxione, monaflerii Acthiopici monacho, adiuuante ZMariano F'iBerio Reatiuo et alio perito 92, boe titulo: Zeffamentum nouum, cum epiffl. Panli ad Hebr, tantum cuin concordan- 11 cuangcliflarum Kufebii et. mumeratione omnium. verborum. eorundem. Miffale aun bere- diclioue eic. — Quae omnia Fr. Petr. Aethiopr auxilio piorum fedente Paulo MI. Pon. Max. et xx) Vid. Kircherí prodromum Coptum cap. VIII. qui ante annos mille ct trecentos conditam exiftimauit, Sinonii Hift. Crit. N. T. lib. II. pag.190 fq. Zottingeri faíciculum pag. 188 fq. Epiftclas Huntingtonianas p. 16 fq. Capita quae- dam huius ve:fionis defcripfit et ad editionem cum verfione et notis parauit nupcr ex Anglia vir cla- riff. Joh. Zdoiphus Hofmannus Ploenenfis. Fabr, Vol. IF. yy) Ioannem Poftkenium, praepofitum ecclefiae S. Georgii Coloniae, curatorem editionis Romanae male facit /mbonatüs Bibl latino-hebraica pag, 417. Recenti aetate. Ludouicus Calde'ra et Ludou. de “ξεμααο Luüitani e Soc. Iefu Nouum tefta- mentum Amar«na lingua verterunt, tefte P/i/ig- po 4iegambe et Nic, Antonio. Fabric. Q. 4444 z ὟΣ ' 8:8 Lib. IV. c. VII. VXERSIONES NOVI TESTAMENTI et. Cleudio ilius rrgni imperatore imprimi. curauit. anno. falutis MDXLVIIT. 4. vid. Mafth. tom, II. pag. 152 fq. ἤει. Prolegg. pag. 296 fq. edit, Seml.-— Millius Prolegg. nr, 1188. Walch. pag 146. In epilogo actuum apoflolorum legiur: ,illa acta Apoflolor. maxima fui patte*verfa funt Romae e lingua Romana (h. e. latina) et Graeca in Aethiopicam propter defectum archetypi; id quod addidimus, vel omifimus, condonate nobis, vos autem emen- date illud. * 7, Ludolfus in pracf. in Lex. Aethiop. addit ,et verendum eft, ne idem in ce- teris N. 'T. libris fecerint, quippe Aethiops meus in multis eos differre aiebat ab exemplari- bus mss. patriae fuae.^ — Repctita in Polyglottis Londinenfibus, etiam viriofior facla eft. Bene meritus eff quoque de hac verfione Bodiur, qui euangelium Matthaei cum Graeco fonte contulit: Euangelium fecundum Matthaeum ex verfione Aethiopiri interpretis in. biblüs Polyglottis Zfnglicanis editum ,| cum graeco ipfius foute fludiofe contulit atque: plurimis tam exegeticir quom philologicis obfiruationibus textum partim, partim verfionem illuftrauit au&lor Chrifloph. Aug, Bode. — Cum. pracfüt. Chr. Ben. Michaelir, Halae 1749. 4. Non integra veifio aethiopica in hoc libro proponirur, fcd tantum in felecta cius capita inquifiuit auclor, etiam Millii de ea iudicium füb examen vocavit. — /Michaelit autem. in praefat. docet, verfio- nem non ex coptica, (quod placuit Aenaudorio tom. II. Liturg. Oriental. pag. 389.) nec ex Syriaca, (quod aliis adrifi) fed, f& fola excipiantur Acta Apoftolorum, ex originali textu graeco efe dcduclam, non folum in Romana editione, fed ctiam in polyglottis Anglicanis. Conf. eiusdem Michaelis tractatio de variis lectt. N. T. $. 24— 26. et 64. atque filii, Joh. Dau. Michaelis Einleitung "Th. I. $. 68. pag. 456 fqq. Zniglicarum verfionum, quarum plurimae exflant, qvatuor conflituit claffes, JFalchius in Bibl. theol. felecta tom. IV. pag. 123 fq. fequutus Lozgum in Bibl, Sacr. part. ἢ. Et. ad primam quidem refert biblia, a Π] 10 Couerdale anglice verfa, Londini 1535. fol. cum iam antea Guil. Tyndaliur, adiuuantibus eum Joy et Con/lontino. N. T. et V. Το a libro Genefeos vsque ad Nehemiam in linguam anglicam tranfluliffet, ^ Haec editio faepius repetita elt poflea, inprimisque iuffa Henrici VIII. regis, a duobus epiícopis recognira, cum. Thomae Craumtri praefatione. edita efl Tiguri 1556. 4. Londini 1553. fol.et 4. 52^ Ad fecundaur clafz fem refert biblia anglicana, vulgo dicta Gemeuenfía, quoniam ab Auglis, regnante Maria, regina, Geneuae exfulibus, quorum praeeipui et doclilfimi erant Miler Couerdale ,- ἤματι Whittingham et Autoniur Gilby , ex hebraeo et graeco fcripturae fonte translata et edita funt Geneuae 1560. 4. et faepius. — Tertiam claffem conficiunt biblia, quae dicuntur epi/zopalia, quae fub aufpiciis Elifabethae, reginae, a Matthaeo Parkero, archiepifcopo Cantvarienfi, aliis- que nonnullis epifcopis adornata et edita funt Londini 1573. fol. facpius deinde repetita. |. Ad quartam denique claffem pertinent biblia regia, quae fub aufpjiciis Jacobi l. Angliae rcgis, in vulgus emiffa funt Londini 1612. fol. et 12. quam editionem plures deineeps fequutae funt aliae. Laudat de hac verfione Fabricius nofler loh. Durellum in hiflroria rituum Angliae p. 215. et documenta ad Guil. Burneti hiftoriam reformationis Angliae p. 213 fq. edit. Francof. De ex) Galteri Delaeni Henrici VIL. biblioftopi | MSS. occurrunt fub nomine Wiclefi εἰς. NB, verfionem- N. T. citat T/o. Gatackerus. p. 447. — Wiclefi non effe, contendit ///arthonus ad {Ἶ{|8 γ΄, Aduerfar. edit. Lond. Omitto antiquiores, quas — de fcripturis vernaculis pag. 426, licet ἃ //7iclefo memoratas, non prolatas in lucem, videas Bedae, — anglice translatas effe fcripturas neutiquam dubi- "Alfredi etc. et quae in bibliothecis Angliae adhuc — tet. Fabric. JA»—4— "——: VERSIONES NOVI TESTAMENTI δ ες ΣΙ. $959 De verfionibus anglicis ip genere, conf. Aatthaeur Polus, in prolegomenis ad edit. 6 οὐ! iuffu adornatam. .— Lewi/í complete hiflory of the fcveral transla ions of the holy bible in to englifh, Lond. 1735. 8. aiiique, quos laudauit J//a/h/ur l.c. [Novam angl. Bi- liorum veríionem edere nuper coepit D. flex. Geddes] ΧΑ :σίο- Saxoniza. ver(io, quo- nam tempore? num faeculo VIIT. EX. vel X. concinnata Git? incertum εἴ. Eadfridus fiue Egberius, epifcopus Lindisfarnenfis, qui floruit a. 718. plures l'bros e larino in Anglo- Saxonicam liuguam tranftuliffe dicitur; hoc idem de Beda /"enerabiii, qui a. 734. inclaruit, adfirmatur. —Z/fredum , qui et Zelfredur et /Ziv-edus dicitur, plurimos libros vertiffe, pro- bari argumentis certis indubiratisque non potefl. — Scu/ero in f. Gefcliichte der. populiren Schrifterk/àrung von dem Aufange des Chriftenihums bis auf gcgenwürtige Zeiten (Tübingen 1787.) Th. 1. pag: 136. maxime probabile videtur ,. regnan:e /fet^^/ffano,; anno 930. a Iudaeis quibusdam, qui Chrifii religionem fufcepiffent, verfionem illam compofitam fuiffe. Conf. Le Long Biblioth. Sacr, pag. 470 fqq. et Michazlir Einleir. "Th. 1. $. 89. pag. 519 fq. Edita funt: Euangelia quatuor Saxonice εἰ "Anglice a Matthaeo Parkero cum praefoticne Ioan. Foxi, dicata Elfsbethae Reginae, Londini typis loann's Daye, 1571. 4. Deinde emendatius: Euan- grlia quatuor /fnglo- Saxonica cheratlere Zduglo- Saxonito, cum antiqua verfione Gothica et o^feruationibus Thomae Marefthalli edita ftudio Francifci lunii Dordrechti 1665. 4. Amflcloda- mi 1684. Eadem eft editio. : Zirabicae, Ὡς verfionibus arabicis N. T. conferendi funt inprimis Rich. Simon hift. crit. des Verf. du N. T. Chap. 18. /Ma/h. part. 11. p. 126 fqq. Michaeli Einleit. Th. I. p. 441 fqq. $. 66 fq. Oriental. Bibl. ΤῊ. XII. S. 12 fqq. et qui primo loco nominandus erat, Cáriff. Gotilo. Storr , Profeffor "T'ubingeufis Celeberrimus, in ditlertatione critica de euangeliis ara- bicis Tubingae 1715. 4. coll. /Michaelir Orienta'. Bibl. ΤῊ. XII. pag. 2 fqq. — Prodiit verfio quatüor euangeliorum Remae ex. £ypograph'a Medicea. 1592. fol. in fronte libri legitur annus 1590. ad calcem 1591. quinam huivs verfionis auctor? vnde ea defumta (it? prorfus ignoratur. Eadem prorfus editio repetita eft an. 1619. vel potius nouus tantummodo titulus operi prae- fixus efl. Illa editio Romana, fubinde tamen mutata, repetita eft in. Bf. Polygl. Poiiffen. fibus, addita eft ver(io reliquorum librorum N. T. recentior, inepte interpolata a Gabriele Sionita; vnde vero verfio epiftolarum defumta fit, nou conftat. - Verfio quae in biblioth, Polygl. Parif. legitur, inde traus!a'a e(l in. biblia PolvgDitta Londinmifia. | E cod. MS. Lei- denfi edidit N. T. Thomas E:peniur Lugduni Batau. 1616. 4. Verfionem quatuor euange- liflarum, quam hae quatuor editiones coutinen', vnam eandemque εἴς. quamquam ediio- nes variant, acutilfime oftendit Srorr l.c. interpolatam |. eam effe cenfet modo e verfione Coptica, ($.14.) modo Syriaca, ($. 15.) modo Latina, (δ. 16.) eriam gloffas marginales in tex- tum irrepfille (latuit. Epillol'arum verfionem, quam Erpenius ed.dit, fequi exemplum Syria- cum; in Ack. autem Apofl. et Apocal. Ioh. maximam partem Copticum, docuerunt S/orr l. c. et Michaelis l.c. pag. 452. — luffu congregationis Romanae de propaganda fíde biblia arabice edita funt, curante Sergio Riff», epilcopo Damafceno, 1671. fol. IIT. voll. quae ta- men verfio e translatione latina intcrpolata eft. — E decreto et fumtibus focietatis Anglica- nae de propaganda cogritione Chrifli N. 'T. arabicum, edidit. Sz/mon Negri, Damafcenus, Londini 1727. 4. mai, — "extus defumtus efl e Polyglottis Anglicanis, fed editor eum multo. ties mutauit, et ad graecum textum revocauit. De aliis verif. arabb. conf. quos fupra lau- dauimus. Q.4344 2 Arimninica. 860 Lib.IV.:. FIL. VERSIONES NOVI TESTAMENTI : “ἤνπιομίςα. conf. de hac verfione Simon Mifl. des Verf. Cfiap. 16.- AMil/ii Prolegg. $. 1102 [η4. loh. loach. Schrüder. df. de antiqditate et: fatis linguae Armenicae inferta illius thefaoro linguae Armenicae, — "Thefzurus Epitolicus /a Crozianus tom. lI. pag. 173 fqq... Mi- charlis l.c. δ. 69. pag. 455. Mafth. tom. II. pag. 169 fqq. IPetflen. Prolegg. pag. 295. Seml. Verfionem. Armenicam Chryfoftomi aetate a. ZTiefrobo, qui litteras armenicas ad normam Graecanicarum difpofuit (vid. ZIJofir Chor enenfir Hift. p. 299. L. VL.) et fec. IV. vixit, factam effe, ferunt e cod. graeco, de concito Ephefino allato, (Mof. Choren. Hifl, cap. 61. p. 2 adigiaaibus eum inprimis Johagne Exelenfi, l^fenho Palnenf , et JMofe Choreuenft. Mof. Chor. Hift. pag. 299. /H.chaelir pag. 455. poftquam jam ante tentauerat verfionem Ifaa- cus, patriarcha. vid. 27.0.5 Cor. hift. lib. ΠῚ. cap. 61. pag. 313. Sce. ΧΗ, Hethom vel Haitho, Armeniae rex, illam verfionem Armenicam ad vulgatam immutauit. vid, Μία. | i, c. pag. 271. "Typis exprimendam curauit hanc verfionem Ztanus, epifcopus, fed ab eodem interpolata creditur. — Biblia «dira funt a. 1666. et N. T. feparatim. Am(telodami 1668. prodiit, haec editio N. 'T. repetita eft69g. — Recentiffima bibliorum editio, nitidiffimis typis, cum figuris aeneis, locisque parallelis textui adiectis, iuffu Zbrohami, patriarchae Armenorum ,. ftudio Miikitar edita. eft. Venetiis ap. Zfnton. Portoli. 1753. fol. vid. Mafch. pag. 178. Nunc vero temporis, vt me legere alicubi memini, acerdotes Armenorum , qui Tergefli viuunt, no- vam, et ope codd. Armenicor. Orientis emendatae verlionis Bibliorum Armenicorum editio. nem parant. — Specimen accuratae collationis verfionis Armenicae cum textu graeco cap. I— XIV. Matthaei, edidit Breden&. vid. Michaelir Neue Oriental. Bibl. tom. VII. pag. 139 — 154. : 2 Beígicae verfiones partim a pontificis, partim a reformatis confeclae funt. — Prima, quam pentificii, fequuti exemplum verfionis vulgatae latinae, elaborarunt, prodiit Coloniae 1471. fol. Voll. II. et poflea faepius haec editio repetita efl. Interpretationum, quarum rceformati auctores funt, aliae integram Lutheri verfionem exhibent, ita tamen, vt non omnes inter fe accurate confentiant; fed nonnullae earum quibusdam in locis a Lutheri ver- fione recedant, veluti quae prodiit Amfílelodami 1527. 8. Einbdae 1565. fol. Harlemi 1627. fol; aliae vero ad alias verfiones, helucticas inprimis, accommodatae funt, v. c. biblia bel- gica Embdae 1556. 4. Leidae rsgi. fol. Amflelodami 1583. 4. Hagae Com. 1585. fol. etc. conf. //alch. 1. c. pag. τῆς fq. et quos ibi laudauit, nec non Catalogue raifonné de la Col- lecion de Livres de M. Pierre Zdntoine Crevenna,. Amflerdam 1775. 4. vol. 1. pag. 25 fqq. Reliquis autem verfionibus cunctis facile praefertur, quae iuflu Ordinum et ex decreto Synodi Dordracenae, ex idiomate originali in lingbam bélgicam fideliffime translata prodiit primum Lugd. Bat. et Hagae Com. 1637. fol. et polea quam faepiffime repetita eft. Dicun- tur haec biblia vulgo, biblia generalium Ordinum Belgii foederati. — Interpretes V. T. erant: Joh. Bogermennus, Guil. Baudortius, | Gerfon. Bucerur, Zdntou. Thyfius, lac. Rolandus, Herm. Favkelius; N. vero 'T- librorumque apocryphorum: Zac. Rolandus, “πίοι. Walaeur, Herm. Faukel , Petr. Cornelii, Iodoc. Hoingius et. Feflus Hommiur. — Conf. quos Fabricius nofter laudauit: Leusdemii philologum hebraeo mixtum pag. 70 fq. et Henr. Rud. Benthe- mium in libro de flatu ecclefiarum et fcholarum Belgicarum cap. 7. quibus add. quos laudauit IV/alch. 1. c. Bohemicarum ver(ionum (bibliorum) duae funt claffes; — Vna earum, quae ad verfionean latinam vulgatam adornatae, et a pontificis cditae funt. Nimirum Pragae 1488. fol. -—Á— ISP AREE VERSIONES NOVI TESTAMENTI 70,177. ε. V II.- 86x fol. vid. [ Foffii cat. codd. faec. XV. impreff. in Bibl. Magliabech. p. 346 fq.] Denis Supplem. ad Annal. Typogr. JMaittairii part: 1. pag. 241. defunt in hac editione quartus liber Efrae, et tertius Maccabacorum: repetita haec editio Cutnae 1498. fol. (in hac ed, exflat verfio libri IV. Efírae.) — Venetiis 1506: fol. Pragae 1529. 1537. 1949. 1555. 1556. 1561. fol. Norimbergae 1540. fol. et, quae dicara efl Rudolpho Il, imp. Pragae-1577. fol. et nuperrime iu(fu /ariae Therefiae , imperatricis, Pragae 1781. 8. N. T. feparatim prodiit 1471. vel 1475. vid. Denis &d "Maittaire pavt. I. p. 9. — 1498. 4. Denis lc. p.455. — Pragae 1513. et 1564. 4. et 1568. 4. — fine loco, editore Sam, dai de I/elesla:ina, Pragae 1613. fol. etc. — — Altera earum, quae ex hebraco vel graeco idiomate opera ct ftudio fratrum bohemorum confectae funt. Optima harom verfionum eft ea, quae ab a. 1579 — 1595. 4. Voll. VI. prodiit, interpretibus Ziber- io Nicolai, Luca Helicaeo, Ioh. Aenea, Georg. Iettero, γαῖα Caepolla, Ioh. Ephraimo, Paulo Ieffenio, Ioh. Capitone, fumtibus Baronis Joh. Zerotini: hanc fequutae funt aliae, fine loco 1595. 8. Pragae 1596. 8. 1613. 4. cura et fumtibus Erdman. Heinr. Comit. de Henkil. Halae 1722. repetita haec bibliorum editio 1745. alia prodiit eod. anno Briegae, fed multis vitiis contaminata, etc. vid. /7/alch. l. c. p. 130. et Verfuch einer bóhmifchen Bibelgefchichte entworfen von Jok. Theoph. Elfier V. D. M. — nebít einem hiflorifchen Anhange von ver- Íchiedenen abfonderlich gedruckten bóhmifchen Neuen T'eflamenten. 1765. 8. Coptica, vid. fupra zfegyptiaca. Danicae verfiones vel funt e fontibus confectae veluti ea, quae a 7o. Paulo Refenio, See- landiae epifcopo ^", mandato Chrifliani IV. regis adornata, edita efl Hafniae 1605 — 1607. quae poflea emeadata eft a Sircmingio et prodiit Hafniae 1647. — vel e Lutheri verfione germanica profluxerunt; eiusmodi interpretatio edita efl iuffu Chrifliani II. ac confiliis 7o/. Bugenhagenii, interpretibus Petro Palladio, Olao Chrufoflomo, | Ioh. Synningio, et Ioh. JMachabaro. Hafniae 1550. fol. et alia, in qua tamen nihil fere mutatum praeter archaifmos danicos prioris editionis, fub aufpiciis Friderici II. Hafniae 1589. fol. adornarunt hanc edi- tionem "Theologi Academiae Hafnienfis, Paulur Matthiae, Scelandiae epifcopus, dr. Lourentii et Ioh. Slangendorfiur. Has editiones plures aliae exceperunt Hafniae 1607. 8. 1647. fol. 1717. 4. 1732. 8. 1740. 8. 1742: 8. εἰς, Ὡς Re/znii editione conf. /Molferus in Hy- pomnematis ad 7/5. Baitholinum de fcriptis Danorum p. 297. de reliquis Kortholti tractatus de variis fcripturae editionibus pag. 357. /e Long Bibl. Sacr. part. II. et J//alth. pag. 97. Eflhonita. Duplex efl linguae Eflhonicae dialectus, Reualica et Dórpatica. Ν. Τὶ dialecto Dórpatica primum prodiit 1686. deinde 1727. Rigae 8. Interpres ignoratur, Dia- lecto *ualica-N. T. libri typis defcripti funt Reualiae 1715. 4. 1729. 8. 1740. 12. Omnia biblia ibidem in lucem edita funt 1739. praecipuique interpretes erant Grgen Zfston, Helle, et Guízlaff, praepoliti, fumrus fuppeditauit Hohuiur, fummus copiarum pracfectus. conf, Livlándifche Bibl. von Frid. Conr. Gadebufth.. Exft. 'Th. Riga 1777. 8. S. 66 fq. ct Tet/ch Curlándifche. Kirchengefchichte Tb, HI. pag. 85 fqq. qui ibidem obfervat, Longum ia Bibl. Sacr, cap. 12. Sect. s. pag. 372. Eflhonica et Lettica biblia male confudiffe, cuum hae linguae fiat maxime inter fe diuerfae. — Hoc idem fecerat quoque Fabricius nofter. Qqq4445 Finnita aaa) De Joh. Stenbuchii examine verfionis Danicae N. T, adi noua litteraria maris Daltici a. 1725. p?g. 178. εἰ Acta Erudit. 1706. pag. 342. Fabric. [ 462 1.17. ΚΠ. | VERSIONES NOVI TESTAMENTI Ξ Finnica f. Finnouica N. T. verfio, vt notauit Fabricius nofler, interprete. Mich. Afgri- tola, rectore fcholae Aboénís, prodiit Holmiae 1548. tefie Baazio et AMejfenio apud Schefe- rum. — Biblia Finnica, interprete /JefrÀullo. Pitrato. edita, cura et flud:o Martini Stodii, Gregorii, Matthaei filii, et Eenrici Hofmann, Proff. Acad. Aboéufis, Chrifliaae, reginae, di- cata fol. Holmiae ap. Henr. Kzyfer. 1642. Denuo biblia verfa funt ab ἤσαν, Florino. Aboae 1685. 4. | Gallicarum verfionum N. T. tam a pontificis, quam reformatis elaboratarum, tam in- fignis numerus eft, vt eas enumerare perquam ditficile fit. Conf, de iis Rich. Simon, Eliar du Pin, le Long bibl. S. JV/aizh. l. c. pag. 153. etc... Et praecipuae quidem, a pontificiis con- fectae, hae funt: N. T. gallice ex verfione Guiarti des /Movlinr (qui circa an. 1294. vertit, re- cognitum et emendatum fludio /u/ioni Marho et Petri Farget, Lugd. Batau. fine anno, le Long fufpicatur a. 1477- — N. T. gallice e latino interprete /acobo Fabro Stapulenfi' cum epiflola Paraenetica. Voll. Parifiis 1525. 8. — Ν. T. gallicum ex verfione Renati Brmoiff Voll. HL. Parif. 1566. 8. 1569. 16. Antw. 1577. 16. et faepius. — N. T. gallicum ex verfione Louanienfi cum figuris. Rothomagi 1572. 16. et poflea faepius, — Inprimis hanc theologorum Louanienfium verlionem N. T. recogno»it et ita emendauit, vt re ipfa noua facla fit transla- tio ex vulgata latina cum textu graeco collata, Franciftus leron. Parif. 1646. 16. 1647. 4. — N. T. galiice translatuin a Michaele de Marollzs. Parif. 1649. 8. fequutus eft inprimis Def. Eyarmi ver(ionem latinam; repetita illa editio Parif. 1653. 12. 1655. 8. — N. T. ex antiqua editione latina iuffu Sixti V. recognita et auctoritate Clementis VIII. edita, in gallicum idio-- ma conuerfum a Diozyfio Znelotte cum notis in loca difficiliora etc. vol. III. 1666. 1667. 1670. Parifiis 8. Auimaduerfiones in hanc ver(onem firipfit ex reformatis Claudius Bruffonus: remarques fur la traduction du nouueau teflament, faite par ordre du clergé de France, et par le miniflére de Denys Amelot, Delphis Bat. 1697. 12. — N. T. ex vulgata editione lati- na, gallice verfum, adiectis difcrepantüs graeci textus a latino. II. voll. Montibus 1667. 12. Conllat, hanc verfionem a multis effe confectam atque reuifam; praecipui) erant Zntonius le Maitre, lfaüacus Ludov. le Maitre dictus de Saey, | Petrus Thomas du Fo[fk, et Anton Arnaldus, vocatur vel Montenfis, quoniam Montium Hannoniae nomen. pleraeque editiones prae fe ferunt, etfi alii contendant, nullam earum ibi typis fuilfe expreffam; vel Zanfenifla- rum, quoniam a lanfenii fectatoribus eft compofita. | Sacpius eft recufa, grauiter vero etiam. impugnata ^9), — N. T. latine ex vulgata et gallice ex interpretatione Zntonii Godeau , feu verfio explicata N. T. infertis paffim in textu nonnullis voculis. Voll. 1I. 8. Parif. 166g. et poftea 1672. rectius paraphrafin,. fiue cum auctore, verfionem explicatam dixeris, quam ver- fionem. — N. T. iuxta vulgatam editionem latinam in Gallicum fermonem conuerfum ἃ Dominico Bouhours, iuoantibus Michaele Tellier et Petro. Bernier quatuor euangelia 1697. in quibusdam locis emenda'a 1698. reliqui libri 1707. Parif. r2. integrum N. T. repetitum 1704. 12, faepius. — N. 'T. gallicum ex verfione Montenfi plurimis in locis reuifa et caftiga- ta ftudio et labore Caroli Hur£, Parif, 1703. Voil. IV. 12. fine notis ib. eod. an. typis mino- : ribus bbb) Vid. A&a Erud. a. 1686. pag. 20r fq. Zo. tenfem fere eft fccutus in praeclara fua editione Frid. Mayeri ecclefiam Papaeam Lutheranae re- — N. T. obferuationibus moralibus illuftrata [Parif. formationis patronam et clientem pag. 9o fq. — 1687. 12.] Fabric. Pajchafius vero Quesnellus verfionem illam Mon- VERSIONES NOVI TESTAMENTI [,}. 177. ε. ΚΠ. 863 ribus ib. 1703 εἴ 1706: — N. T. ex vulgata làtina gallice redditum a Richardo Simon “52 cum litteralibus et criticis obferuationibus in loca difficiliora. 'T'reuoltii 1702. 8. Voll.1V. — Α re- formatis faepius quoque libri N. T. in linguam gallicam funt translati; prodiit N. T. ex ver- fione Jatobi Fabri Stapulenfit-parumper recognita ad vfum eorum, qui Valles Pedemontanas occupant 1530. fol. Ncocomi, — N. T. verfum a Stephano Dclet. 1545. — N. 'Y. Geneuenfe ex recognitione Jo/. Caluimi, Lugd. 1545. 16. recognitum et emendatum a Jof. Cuitiino et "Tàeod. Beza ex confilio miniflrorum Gencuenfium 1560. 12. — Gallice ex Graeco conuer- fum a Joh. Clerico cum eiusdem notis, (auec des remarques, ou l'on explique le texte ct ou l'on rend raifon de la verfion;) Amllel. 1703. 4. Voll. H. — N. T. e graeco conuerfum, cum notis, auctoribus Jf. de Beau/obre et Jac. Lenfant.. Amflel. vri8. 4. Voll. 1I. Laufonii 1735. 4, Amflel. 1741. 4. Et haec quidem de verfionibus gallicis fufficiant. Germanicae verfiones N. T. antequam Lutherus libros illos in linguam vernaculam pro- tulerat, plures editae funt. — Antiquiffimis interpretibus N. T. merito accenfendus eft. O;fi- dur, monachus Benedictinus, Aabani [Mauri dilcipulus, qui regnante Loz/ario, imperatore, quatuor euangelia verfibus germanicis reddidit. "Typis exprimendum curauit hoc carmen Flacius Bafileae, mendofe tamen, 1571. et Scherz; in "T hefaur. antiqq. "Feuton. tom. I. pag. 1- conf. a Stade Specim. lectt, Francic. ex Otfrido, et Kuittel commentar, in Vlphilae verf. Goth. epift. ad Rom. pag. 468. 485. Sed Otfridi liber non tam verfionem euangeliorum , quam potius paraphrafin poeticam continet "2, — Ὡς bibliis germanicis, ante Lutheri tempora typis expreffis, tnm quoque de codd. MSS. quibusdam et ipfa Lutheri verfione conf. Paul Crell Bericht von D. Lutheri deutfchen Bibel, correctur und verfchiedenen Druck derfelben 1577. loh. Frid. Mayeri hifloria verfionis germanicae bibliorum D. Martini Lutheri. — Accedit mantiffa de translationibus bibliorum germanicis ante Lutherum, fiue editis, fiue ineditis et de notis veterum biblicis diifertariones Hamburgi 1701, 4. *'? — 7oh. Melch. Krafft emen- danda et corrigenda quaedam in hifloria verfionis germanicae bibliorum Martini Lutheri, Mayeri, Slesuici 1705. 4. de reliquis Krafftii de hoc argumento fcriptis, aliorumque vid, JF akch, l. c. p. 8o Íqq. Guf'au. Grorg Zeltuer kurzgefafle Hiflorie der gedruckten bibel- ver- fion und anderer Schriften D. Martin Lutheri in. der Befchreibung des Lebens ac factorum Hans Luffts Nürnberg 1727. 4. ΝΠ hiftorifch- eritifche Nachrichten von den 6 erflen deut- fchen Bibelausgaben, nebít einer kritifchen Anzeige aller übrigen vor Luthero theils wirkli- chen theils vermeintlichen Ausgaben. Stuttgard 1767. 8. Joh. Jac. Brurker Abhandlung von einigen alten deutfchen Ueberfetzungen der heil. Schrift, in: Beytrügen zur critifchen Ge- Íchichte der deutíchen Sprache, Poefie, und Beredíamkeit (Leipz. 1737. 8.) B. IlI. S. 9 fqq. Gótz (τὺ Condemnata eft Síimonii verfio a Cardinali Noaílio , Archiepifc. Parif. et Bof/ueto , epifcopo Meldenfi, Defenfitauit fe auctor in remonítratio- ne aduerfus Cardinalem, et lib. ΠῚ. epift. felect. pag. 260 fq. "Vide etiam fis quae in verfione illa reprehenduntur in memoriis litterariis '"Triuult, 1702. part. 1, pag. 353 fq. edit. Amftel. Fabric. ddd) Laudandus cft etiam is, qui Zutiani Har- moniam veteri lingua "Theutifca conuertit, Ot- frido non valde, vt vidctur, iunior, quae vulgata eft cum perfpicua verfione et eruditis notis a Ioh. Phil. Palthenio. Gryphiswaldiae 1706. 4. Fabric. e£?) Nihil habeo, quod in praefenti eius (Mayeri) obferuatis addam, quam N. T. e Lu- theri verfione in Iudaeorum gratiam, laudabili inftituto, litteris editum effe hebraicis a M. CÁri/f. Mollero, Paftore ecclefiae Sandouienfis Francof, ad Oderam 1700, 4. Fabric. Ὡ» 864 Lib.1V. c. FII. VERSIONES. NOVI TESTAMENTI 4 - Gitz Verfüch einer Hillorie der gedruckten Niederfüchfifchen Bibela vom Iahr 1470 — 162r: Halle 1775. 4. Eiusdem Verzeichnifs feiner Sammlung feltner und merkwiürdiger Bibeln in veríchiedenen Sprachen mit critifchen und litterarifchen Anmerkungen. Halle 1777. 4. — Litterarif:he Nachricht von-den allerültefien gedruckten. deutfchen Bibeln aus dem funfzchn- ten lahrhundert, welche in der óffentlichen Bibliothek der Reichsfladt Nürnberg auf bewahrt werden. Nürnberg 1777. 4. Gefchichte der Nürnbergifchen Ausgabe der Bibel von Erfin- dung der Buchdruckerkunft bis auf unfere Z«iten. Nürnberg 1779. 4. Chrift. Gottl. Schizarz Opufc, Acadd. pag.323. lo^. Ge. Pali Hiflorie der deutfchen Bibelüberfetzung D. Martia Luthers vom lahr 1517 bis 1534. init ein3gen. Anmerk. von 7oh. Melch. Gütze.. Halle 1772; 4. Gotil. Chrifl. Giefcis. hiftorifche Nachricht von der Bibelüberfetzung Luthers mit Vorrede und Anmerk. von Jof. Barthol. Riederer 'Th. 1. Altorf. v771. 8. Pauzer Verfuch einer Ge- fcehichte der Rómifch- katholifchen deutíchen Eibelüberfetzung. Nürnberg 1781.4. Eiusdem Encvurf einer vollftàndigen Gefchichte der deutfchen Bibelüberfetzung Martin Luthers von 1517 — 1581. mit Zufatzen. Nürnberg 1791. Poftquam ergo Lutherus libros N. T. in linguam traastulerat vernaculam noftram, (verfio ipfius Ν, 'T. germanica primam lucem adfpexit 1522. fub titulo: das Neue teflament deutfch, Viteb, fine anni nota fol. et poflea eodem anno et loco fol. vbi ad calcem legitür: gedruckt zu Wittenberg durch Jelchior Lotther, im taufend fünf hundert zwey und zwanzigílen iahr) plures extiterunt, qui meliorem verfio- nem N. T. conficere et illam, quae Lutherum auctorem habet, emendare vellent, plerum- que fine fucceffu felici; nec ad hunc vsque diem eiusmodi bibliorum vernacula verfio edita eít, quae, noflris temporibus accommodata, in vfum publicum confecta, omnibusque numeris et partibus abfoluta recle dici poffet. — Multa praeclare difputauit de variis verfionum inpri- mis germanicarum generibus Grierbachiur in. commentatione: über die verfchiedenen Arten deutlicher Bibelüberfetzungen in (Kichhorm'r) Repertorium für bibl. und morgenl. Litterat. "Th. VI. pag. 262 fq. In tanta autem verfionum etiam N, TT. librorum, poft Lutherum con- Ícriptarum copia, fi omnes enumerare vellemus, liber fcribendus effet. — Itaque praecipuas tantum laudaíle fuffiiat. Εἰ ca£Aolieis Nouum 'Teflamentum ex vulgata editiene latina in vernaeulum fermonem tranftulit Hieronymus Emfer, iuflu et fuafu Ioh. de Schleinitz , epifco- pi Merfeburgen(is , Dresdae 1527. fol. (Das neue tcftament nach laut der chrifllichen Kirchen bewerten text corrigirt und. wiederum zu recht gebracht) voluit emendare Lutheri verfio- hem, quam prorfus deprauatam et falfam clamitabat, fed ipfe cam f.;e totam retinuit. Interim raptim dillrahebantur huius verfionis exemplaria, ita, vt inde ab anno 1527 — 1573. quatuordecim editiones huius verfiones Emferianae numeret Panzer Verfuch eincr Gefchichte der rómifch catholifchen Bibelüberfetzungen pag. 33 — 72. Nürnberg 178:. Praeterea Joh. Dirtemberger omnium bibliorum ex vulgata verfionem fatis barbaram concinnauit, ita, vt Emferi translationem. N. 'F. fere omnem retineret, — Prodiit Moguntiae 1534. — Legitur quo- que eiusdem Emferi verfio in Κορ translatione bibliorum 1537. fine nomine loci et typogra- phi, quae poflea iterum prodiit Ingolftadii 1550. — Ediderunt etiam verfionem vernaculam omnium bibiiorum Cofp. ZIenbergiur. Colon. 1630. et "Theologi Moguntini, aucloritate Ioh, Pbil. a Schónborn, ele&oris Moguntini, Moguntiae 1662. fol. et ibid. 1666. 4. .Cete- rum euangelium Iohannis vertit Nicofaur Crumbach. Lipf. 1522. epiílolas et euangelia anpua Georg Holzoiur 1641. Noftta. aetate e pontificis N. 'T. verterunt Ca/p. F'fiher: die heil. Schrift des N. T. überfetzt und mit Erklárungen verfehen. Prag.1785. 8: .Das N. T. unfers Hrn. Ψ Ὁ RBS ^ / VERSIONES NOVI TESTAMENTI Lib1P.:.Vil $6; Hrn. L C. nach der uralten. gemeinen von der kathol. Kirche bewàührten Uebe: fetzung deuifch herausgegeben. Wien 1187. 8. Die heil. Schri£: des N. T. aus der Grundprache ἃς der Vulgata überfetzt mit nórbigen u. vürzl. Anmerk. begleitet für Nich gelehrte von Πρ. Maynz 1. B. r7«9. Die heil. Schrift des N. Τὶ überletzt: von eb. Mutfchille. Y789. Mün- chen 8. ᾿ διε heil. Schiif: des N. T. auf Befehl Herrn Aupert H.. Abt des für(ll. Hochft. K:mp'en zum Nutzen uud Gebrauch d. Hochfürfil. Uuterthanen herausg. von. m. vos Br:n- 1&0. Kempten 1. Th. 1790. 8. — Ex reformatir; verbi diu ni mini(lri Tiguri, maxime- que Leo /udar omnia biblia verterunt, ita tam-n, vt eorum verfio parum a Lutheri difcrepa. ret; prima editio in lucem ediia eft Tiguri ab anno 1525— 1529. Nouum teft. iam excufum fuerat Tiguri apud Frofchouer :m a. 1,25. 4 poflea nouam editionem, quae emendatior effet, curarunt theologi Tigurini ab a 1665 — 1667. 1l. voli, fol. quae interpretatio vocatur £iguri- ma noua. dauid. Da-eur etiam Lutheri verfioncm,, paffim tantum mutatam, repetiit, Neo- fladi Nemetum 1579. fol: vt et Paullus Toffanur, Heidelbergae 1617 16:8. fol. nouam con- cinnauit oh. Pifzator, Herbornae ab an. 1611 — 1614. 4. Recentiflima bibltorum verfio hoc titulo prodiit: je Bibel, dar iff: alle Bücher der 4 una N. Te/laments. — dus den Givund. fprochen treulich und wohl verdeut/chet , auf da: n«ue und mit. Fieifs wieder. δεν δέει. Sammt den fo gemonntem opocryphifchen Büchera, dienlicher V'orrede, begrciflüchem Zbtheilungen dar Kapitel, abgefetziten. l'evfen, mothwendigea Coucordanzen, amd eimem nützlichess Reg fter. Zü'ch by David Gesner. Gebrüdere und bey Orell etc. 1772. fol. vid, Acta hiflorico. eccle- fialic. Weünarien(ia, et über das Inter [Jantefle der. δι σεῖς, aus d. Franzóf B. IV. S. 63 f q. Sed nouum teffamentum feparatim edidit /o4. Zwik, das ganz neüw Teflament ze Teütích den La'inen enrgágen gefetzt, mit fampt den nodtwendigen Concordanzen. Zürich bey Chriítoffel Frofchouer 1555. 4. verfio germanica eft illa "Tigurina, latina elt Erasmi. vid, Joh. Georg Scheliorn Sammlung für die Gelchichre Erft. B. S. 78 fq. (Nórdlingen 1779. 8.) nouam verfionem confecit. Zmondur Polanur a. Polanido f: das gantze neue teflament vnfers herrn iefu chrifti, mit dea been gedruckren vnd auf pergament gcfchriebenen alten griechi. fchen excinpiarien collationirt.end mit allen treuen überfehen. Balel 1603. 8. (vid /e Lozg — JV/alch. pag. 162.) verfio germanica Breitingeri, '"Viguri 1629. 4. — loh. Henr. Reitzt neues teftament vnfers herrn. iefu chrifli, auf& neue ausm grund verdeurfchet vnd mit anzichung der verfchiedenen lefungen vnd vieler übereinflimmenden fchriftórter verfehen, Offenbach 1701. 8. Erlangen 1706. 8. Büdingen 1713. 8. verfio barbara et obfcura, fingula verba textus preffit auctor. — Gefchich:e Icfu unfers Herrn und feiner Gefandten, 5 Bücher, aus dem Grie- chifchen. Zürch 1781. die Epifleln ibid. 1782. 8. — — Verfiones N. T. plures quoque confece- runt, qui Socinianir, Zfriamir, ac famat:ir adnumerantur. Das N. T., das ift, alle bücher des neuen Bundes, welchen Gott durch chriflum mit dem menfchen gemacht hat, treulich aus dem griechifchen ius deuríche verfetzt; Kackau 1630 8. Interpretes huius verfionis Soci- nianorum fuerunt Joh. Crellius et. loachimms Stegmannus, fenior. — Das N. T. treulich aus dem griechifchen ins deutfche überfetzt. Eine neue ausfertigung, in welcher fleifsiger als iemals zuuor in irgend einer dolmetfchung die mancherley leflungen fowohl aus gefchrie- benen, als gedruckten büchern vorgeftellet vnd die übereintreffende oerter der fchrift ange- merker find. Amflerdam 1660. 8. auctor eft, vt praefatio docet, Jeremias Felbinger. Arianis accenfetur, — Cofpar γα Triller mit dem grundtext genauer übereintreffende überfe- tzung des N. T. Amflerdam (fed locus fictus) 1703. 8. So«inianorum doctrinam probat Fol. IF. Rrrrr verfio. Γ 866 Lib.IP.c. Pl. "VERSIONES NOVI TESTAMENTI verfio horrida et barbara. [Huc etiam C. T. Dammii, et C. F. Bahrdtii verfiones vernaculae N. T. pertinent, illa edita 1764 fq. III. 4., haec ex tertia editione, Berol. 1783. II. 8.1 — E fanaticis N. T. verterunt: Jof. Jac. Iuuckherrott. neues teftlament des herrn vnferer iefu chri- fli, eigentlich aus dem griechifchen grundtext gedolmetíchet vnd in das deutfche überfetzt. Off.nbach 1732. 8. coll. Beytrüge zur crtifchen Hiflorie der deutfchen Sprache, Poefie, vnd Beredfíamkeit Bd. V. S. 316 fqq. nihil ineptius hac verfione cogitari poteft. —. Zimothei PAi- ladelphi, (nomen fictum, auctor Joh. Kog/zrur, lacobi Boehmii adíecla,) neues te(lamnte; nach den buchflaben und buchflüblichen verítand des grundtextes überfetzet; fine nota loci, 1735. 8. — Nic. Lud. Comitis de Zinzindorf verfio N. T. duabus partibus, quarum altera prodiit fub titulo: eines abermaligen verfuehs zur überfetzung der hiflorifchen bücher neuen teflaments vnfers herrn iefu chrifli, aus dem original, erfle probe, Büdingen 1739. 8. altera: eines abermaligen verfuchs zur überfetzung der lehr vnd prophetifchen bücher ncüen tefla- ments vnfers herrn [εἴα chrifli, aus dem original erfte probe, ibid. 1746. 8. [Ad idem genus Marburgenfia Horchii (1712.) et Berleburgen/ia. (1726. VII. fol.) biblia pertinent.] Ex Lutheramis germanicis verfibus N. T. expreffit Daniel Bernhardi, Superintend. vet. Marchiae Generalis, Stendaliae 1675. 8. — Πὲς neue Te(lament nach der Ucberferzung D. Ομ. Zug. Heumannzs, "Th. I. 1748. verbeffert wieder aufgelegt Hannover 750. 7Magers Verfüch einer mit Schrift und Vernunft übereinflimmenden und erlàuternden Ueberfetzung der heil. Schrift neb(t vielen nóthigen und nützlichen Anmerkungen. Hannover 1753. D. Zofi. Albr. Bengel. Ucberferzung des neuen. "Teflaments mit Anmcrkungen. Stuttg. 1753. denuo 1769 et 181. Das N. T. überfetzt aus dem griechif. hen und mit Anmerkungen eriàutert von D. Ge. Fr. Seiler. II. ΤῊ. Erlangen 1781. 8. Zoh. David Michaelis Ueberfetzung des N. T. Erft. ΤᾺ. welcher die hi(lorifchen Bücher, vier Evangelia und Gefchichte der Apoflel ent- hàlt, Góttingen 1790. 4: Ziweyter "Theil, welcher die Briefe der Apo(tel und Offcnbahrung Iohannis enthalt, ib. 1790. 4. [Idem Animaduerfiones ad hane verfionem edidic r79o fq. HI. 4.] Das N. T. fo überfetzt und erkl'rt, da(s es ein ieder Ungelehrrer verflehen kann, von ἢ. H. D. AMoldenhcwer, Quedlinburg u. blankeaburg, H.'Th 1787. 1788. 4. Das neue Teflament, necu überfetzt mit einer. durchaus anwendbaren Erklürung von D. Jo^. Otto Th «fs. Erft. B. Mat- thaeus. Hamburg 1790. 8. Zwey*t. B. Marcus. 1791. 8. [edit. 2da emendatior, 1794. III. vol. eo4. anno.] Singulos libros N. 'T. in vernaculam linguam tranflulerunt: D. Jof. Ge. Rofenmil- Ier die Briefe des Apoflels Pauli an die Philipper, Coloffer, 'Theifalonicher, an den Timo- theus und an die Hebr.eer aufs neue verdeutfzht. Nürnb. 1781. 8. Ioh. Zfudr. Cramers. neue Ucberfetzung des Briefes Pauli an die Ephefer nebíl einer Auslegung deffeiben, Hamburg 1782. 4. Eiu:d. Erklürung des Briefes Pauli an die Ebráer. Copenhagen 1757. ll. "Th. 4. D. Som. Fr. Nathav. Morur, der Brief an die Ebráer über'etzt, dritte vermehrte Auflage. Leipz. 1786. 8. D. Got. Srhlegrls Briefe der Apoflel lohannes, Iacobus und ludas über- fetzt. Halle i783. 8. (lacobi und Iudae Bricfe) Briefe zweener Brüder lefu. in unfern Canoa (von Joh. Gottfr. Hirder) Lemgo 1775. 8. Pauli Brief an die Hebrücr erliutert von Gott. Chr. torr "Tübing. 1789. Magay AS« das Buch von der Zukunft des Herrn (Offenbahr. Ioh.) des N. T. Siegel (von 7. G. Herder). Riga 1779. 8. Der Bericht des Mattbàus von Iefu dem Meffia. Ueberfe zt und mit Anmerkungen begleitet von Joli. Zddrian Boitem. Altona. 1792. 8. Gofhitac VERSIONES NOVI TESTAMENTI 7}. 777. «11. 867 Gothicae verfionis, quam confecit 7ipilar, Gothorum epifcopus 2? , (vid. de eo Mi. t£haelis Eiol-itung in die Bücher des N. B. ΤῊ. L pag. 490 fqq. et quos ibi laudauit,) fragmen- ta tantum fuperfunt, quatuor nimirum euangelia, neque tamen integra, et quaedam parti- eulae epiflolae ad Romanos. ἂς quatuor quidem euangelia exhibet codex, vulgo dictus ar- grnituz, qui nunc in bibliotheca Academiae Vpfalienfis adferuatur. " Prima huius verfionis editio hoc titulo prodiit: Quatuor Dn. N. I. Chr. euangeliorum verfiones perantiquae duae, Gothica fcilicer er Anglofaxonica: quarum illam ex celeberrimo codice argenteo nunc pri- mum deproufit Fraac. Zuziur, hanc autem ex codd. M33. collatis emendatius recudi. cura- vit Thomas Marefchallus Anglus, «cuius etiam obferuationes in vtramque verfionem fubne- cuntur. Acceflit et gloilacium Gothicum, «cui praemittitur alphabetum Gothicum, Runi. cum etc. opera eiusdem Ff. Junii, Dordrechti 1665. 4. repetita eft haec editio Amflelod, 1624. 4, ettam Holmiae (671. 4. haec eadem Vlphilae ver(io literis latinis vna cum recentiore Sueco- gothica, f:slandica, et vulgata verfione latina edita eft, curante Georgio Stiernhzlmio. Sed auno 1750. emendatius edita eft, hoc titulo: Sacrorum euangeliorum verfio Gothica, ex cod. argenteo emendata atque foppléta, cum interpretatione latina et annotationibus rici Benzelii, non ita pridem archiepifcopi Vpfalienfis. — Edidit, obferuationes fuas adiecit, - et grammaticam Gothicam praemifit Zzwardur Lye, A. M. Oxonii e typographeo Clarendo- niano 1750. 4. etiam in hac editione non minus quam in prima, verfio literis gothicis ell ty- pis expretfa ; denuo defcripferat eam Benzelius, et latinam translationem adiecerat, fed co mortuo (1743.) opus typis exprimendum curauit Lye. — Pauca quaedam fragmenta alia huius verfionis, 6 cod. Caroligo Bibliothecae Guelferbytanae edidit et latine vertit Knittel : Viphilae verfionem gothicam nonnullorum capitum epiftolae Pauli ad Rotnanos e litura MS. refcripti Bibliothecae Guelferbytanae cum variis monumentis ineditis eruit, commentatus eft, deditque foras Frence. /nton Kuittel, Bronovici 1762. 4. (conf. Erncffi neue theol. Biblioth. B. IIl. pag. 29! fqq.) Haec editio repetita eft Vpfaliae 1763.: fragmenta verfonis V Iphilonae zontintttia particular aliquot esiflolae nd Romanos, haud pridem ex cod. veferipto bibliothecae Guelferbitanae a. Frac. Zt, Knittel edita, mune. cum aliquot. anmotationihur fypir reddita a lohoue dhre. — Zdecedumt duae differtationes ad. philologixm Moefogothitam | fpe&antes. Vpfaliae 1765. — Plures quos laudauit et quibus adflipularur /a Croze (/Thefaur. epift. tom. IIT. p. 78— 95) exiflimarunt, verfionem hanc Vlphilae effe potius Francicam. quam Gothicam, idque partim e loco inuenti codicis, monaflerio nimirum Werdenfi, et litterarum genere demonflrare voluerunt, fed refutati funt a. Michaele, (Einleit. ΤῊ. L) Zo. Georg. IW'achtere in commentatione de lingua cod. argentei, inferta Mifcellaneis Berolinenf. ad incrementum fcicatiar. ex fcriptis Societati exhibitis editis, Continuat. I. pag. 40 ---- 47. (conf. Beytráge zur Crit. Gefch. der deutfch. Sprache etc. B. 1. pag. 150 fqq.) Ernme/fio Inflitut. Interpr. N. T. pag. 197. edit. Zmmon. /hrio, aliisque. conf. oh. ab /hre fcripta verfionem V'Iphilanat et lin. Rrrrr ἃ guam J/f) Vid. Baazii inuentar, ecclef. Sueo Go- hor. pag. 86. et Georg. Frid. Heupelii dii. de Vlphila feu verfione 1V. euangeliftarum Gothica. Viteb. 1693. 4. Fabric. «oll. Beytráge aur criti- fchen Hiftorie der deutfchen Sprache, Pocfie, und Beredfamkeit (Leipz. 1732. 8.0 B.I'S. 412 faq. iISchrückh chriftl, Kirchengefchichte (Th. VI pag. 55—40. Cact. Vlphilac nomen vario modo fcri- bitur, Ουρῴιλας (Philoftorg. Hift. Ecclef. lib. 2. δ. 5.) P'ulfilas (Iornandes de rebus Geticis c. t.) Gilphilas (ον. Hifpalenf. Orig. lib. 9.) Gulfi- las (Midor. Chren. Gothor. aera 415. et Conring de Org. Iur. Germanici cap. 5.) Kwis. Omnino de Vlphila et codice Vpfal. vid. Scliiumeier in dem Verfuch einer «ollftind. Gefch. der Schwedifchen Bibeluberfetzungen 4. Part, 2. Beyl. (1782.) p. 94 fq. $68 Lib.IV.c DIL | VERSIONES NOVI TESTAMENTI guom Moefogothicam illuffrantia ab au&ove emendata εἰ aula, cum aliis firiptis fimilir argu- menti (curante Bij/chingio). Berolin. 1773. 4. — Verfionem hanc habere eas lectiones, quae nonnifi e graeco textu venire potuerint, docuerunt, praeter ZMic&aelem, Bengelius App- Crit. pag. 498. /Z/etffeniur tom. Y. pag. 114. /hriur. (in Commentat.-de lingua cod. argentei Vpíal. 1754.) Semlerus Apparat. ad liberalem interpretat. N. T. pag. σι [ᾳ. Kuin.] Gvatcobarbarem Maximi Margunii Calliopolitae verfionem N. T. iam memoraui fupra inter editiones N. T. cum verfione vna vel pluribus. Memini etiam me legere, latinam vul. gatam N.'T. interpretationem exílare redditam graece, perinde vt olim verfionem latinam N. T. quam ex Hebraeo concinnauerat S. Hieronymus, fua iam aetate graece translatam a Sophronio refert in Catalogo cap. 154. et lib. II, in Rufin. Referri etiam hoc loco pof. funt, qui paraphrafi.Graeca poetica libros N. T. reddiderunt, vt evangelium loannis, Non- nus, qui faeculo quinto Chrifiiano fcripfit, et lectiones euangelicas atque epiftolicas auorum noflrorum memoria I. Poffclius. Fabric. [Hibraitae verfiones N. T. plures exflant, Hla, quam Efiar Hutterus concinnauit, le- gitur in ipfius N. T. polyglotto, de quo fupra diximus. Hebraicam autem Hutteri verfionem feparatim deferibendam curauit Guil. Robertfonur, hoc titulo: Nouum te/lamentum ebraice, ex verfone Eliae Hutteri; nunc autem in. volumen portatu facile reda&tum atque ceutenis qui- burdam im locis, pofl diligentem ipfius recognitionem, emendatum atque cafligatum, abique ecteris iflis in editione Hutteriana linguis per fefe feparatim et puro puto idiomate folummodo ebraico. publicatum. Londini 1661. 8, vid. IV/alch. 1. c. pag. 146. /Ma/ch. 1. c. tom. Il. pag. 5 fq. Duplicem verfionem euangelii Matthaei hebraicam. commemorauimus fupra, cum de his ipfis Matthaei commentariis difputaremus. — Epiftolae ad Hebraees verfionem hebraicam edidit /ünfierur, eandemque ex. Graeco in. purum idioma Ebraeum verbotenur et accurait tranflulit, et addita verfione latina edidit Fridericur IAlbertur Chriffia/ur, quondam Iudaeus nunc per Dei gratiam profdlytur. Lipf. 1676. 4. cum praefa' ione Joh. Bened, Carpzouii 899), repetita eft haec verfio Halae 1734. 8. — Quarsor esangelia N. T. ex latino in lubraicum fer- monem vertit Ioh. Boptifla Zonar. Romae 1668. fol. vid. Ma/zh. pag. 7. — Lucae euangt- lium. hebraire. vertit. Frid. Petri. Viteb. 1574. 8. vid. Mafih. p. 12. — Lectiones epitlolarum εἰ euangeliorum hebraice edidit Eliar Hutierus ?), Noriberg. 1601. 8: Lipf 1665. 8. — Nouum Teflamentum e Lutheri verfione in ludaeorum gratiam literis hebraicis cdidit Chri- JHanur Mollrus. Francof. ad Viadr. 1700. 4. — Lectiones quoque anniuerfarias evangeliorum hebr. edidit Guil. Robertfonus. Lond. 1661. 8, — Euangelia, Acta Apoft. epiftolae Pauli ad Rom. et ad. Hebr. germanice, characleribus Rabbinicis, ex verfione Eliae Schadaei, Argen- torati 1592. 8. [Zoh. Henr. Kallenberg plures libros N. T. iudaeo- germanico fermone jn ibirnico S42) Carpzouius in editione fua euangelii latin. p. 35, Ibidem lego Er/ardum Sthiggium Mattbaei Müníteriana non reperit Muntleri ver- fionem hebr. ep. ad Hebraeos, itaque párum abeft, quim ncget, editam eífe; fed eít mihi editio M:t- thaer Hebraici Münfteriana Bafil. 1557. 8. in cuius calce epiftola ad Hebraeos latine et hebraice le- gitur. Fabric hhh) Sed di&ionem in illa verfione haud fatis caftisatam obferuat Zambonaiws Bibl, Hebraeo Stekboraeum | H-luetium | eusngelia Iohannis et Lucae verfione hebraica donaífe. Memorat ect pag.5o. Friderici Petri euangelia anniuerfaria hebraice conuería Antwerp. i581. 8. Georgii Mayeri e Soc. lefu N. (T. hebraice verfum, cuius mentionem facit AKibadeneira editum εξ haud cxiftimo. Faéric. ' VERSIONES NOVI TESTAMENT] Lit IP.c. Il. 869 Hibernito fermone N. T. ex graeco et literis Anglo-Saxonicis per Guil. Dormvillium, cum ipfius epiftola anglica, Tacobo 1. Anglorum regi infcripta prodiit Dublini 1602. 4. qvae eadem verfio repetita eft ftudio et inpenfis ob. Boyle. Londini 168r. 4. vid. /e Long Bibl. Sacr. Fabricius nofter commemorat ver(ionem hibernicam N. T. interprete Guil, Danielr, aufpiciis Guil. /7f/zrii, equitis aurati, Lond. 1602, 4. recufam ibid. 1691. 4. et laudat hanc in rem Arnoldi Booti indicem auctorum animaduerfionibus facris praemiílum f. v. vernaculae. — Veteris Teft. libri fermone Hibernico ex verfione King, recognita a Guil. Bedell, epifcopo Kilmorienfi, editi funt Lond. 1685. 4. vid. le Long, et quos laudauit Fabricius: Burmetur in Bedelli vita pag. 120 fq. et Simon Hifl. Crit. lib. II. pag. 516 fq. Hifpanicam verfionem bibliorum inter Chriflianos, (omittimus enim verfiones hifpani- cas V. T. a Iudaeis confectas, vid. / Long, JV'aleh. 1. c. pag. ri8. Catalogue raifonné de la Collection de livres de Pierre Antoine Crevenna vol. I. pag. 21 fqq. et quos laudauit Fabri- cius nofler: Aicolaus Zntoniur in Bibliotheca veteri tom. II. pag. 57. 259. et Cafp. Lindenber- giur in epiflola de non contemnendis ex lingua Hifpanica vtilitatibus theologicis, inferta πο: vis literariis maris Baltici a. 1702. menf. Octobr. pag. 302 fq.) nouam adornauit Ca/f/odorus de AReyna, prodiit hoc titulo: /a biblia que er, lor fatros libros del vicio ; mvevo teflamento, traf ladada en E/paiiol 1569. 4. Bafileace. Nouum T'eft. ex verfione eiusdem hominis, pau- lulum mutata recufum 1596. et recognitum a Cypriano de Jalera. Amflel. 1625. — Hanc ver- fionem Caffiodori de Reyna inferuit quoque Huterur N. T. polyglotto, 1599. — Extat prae- terea N. Τὶ, ex Graeco in linguam Caflellanam conuerfum interprete Franci/zo de Enzinar, (alias Dryandro) Carolo V. imperatori dicatum , Antwerp. 1543. 8. et alia Hifpanica verfio quae hoc titulo extat: El teflamento nuevo de nueftro Sertor y falvador lefu Chriflo nueva y fielmente traduzido del original Griego en romance Caftellano, en Venecia, en cafa de Iuan Philadelpho 1556. 12. Hungaritam bibliorum verfionem, ex fontibus linguarum facrarum concinnatam, edidit Cofpar Caroli, Wyfolyini 1589. 4. haec eft prima editio, et poflquam ab Zf/berto Molnaro fui' recognita, prodiit Hanouiae i608 4 Oppenheimii 1612. et faepius, — Extat quoque verfio bibliorum Hungarica auctore Georg. Kaldo, e Soc. lefu, Coloniae et Viennae Aufhiiae 1626. N. T. ex verfione Caro/i prodiit Amflelod, 1646. 12. — Kaldur etiam euangelia et miíTas, per anuum legi folitas, in linguam Hungaricam tranflulit. vid. /e Losg, MH/al:h. pag. 130 fq. et quos laudauit. Jrlandica Biblia ex verfione Lutheri, interfretibus Gudbrando Thorlacio aliisque, aufpi- eiis Friderici ll. Danorum regis, prodierunt Holmae Islandorum 1584. fol. et emendatius, cu- rante Zhor/aco Schulomio , ibidem 1644. fol. vid. /e Long et JF/alth. l. c. pag. 97. et ibi lauda- tos, et quem nominauit Fabricius, 7o^. Mol/erur in Hypomnematis ad Albertum Bartholi- num de fcriptis Danorum pag. 227. Nouum Teflamentum lslandice editum eft ibid, 1610. 8. Stiernhiclmii editio euangeliorum fupra memorata eíl, cum ageremus de verfione Gothica. Itolicae verfiones librorum N. T. vel funt confeclae a pontifiriit vel reformatir. — Primus illorum, qui biblia facra verteret, ita tamen, vt vulgatam verfionem fequeretur, fuit Nicolaus de AMollermi, Abbas Benedictinus, Eius verfio lucem vidit Venetiis 1471. fol. Kalendis Augufti. Alia verfio codem anno, non tamen notato loco, prodiit hoc titulo: Ziblia is /ingua Italiana Rrrrr 3 1471. $10 7. 7’. ΚΠ. ΨΕΆΒΙΟΝΕΒ NOVI TESTAMENTI 1471. fol. II. vol. ad calcem legitur: quiui fimiffe lapocalirfir οἱ ὁ il fine def novo "Tef'amento 1410. in Kalende de Ocfobrio, haec veríio etiam Mallermo vulgo adfcribitur; fed quum fita priore diuerfa, alium huius auctorem fuifle, plures fufpicantur. vid. Walch. pag. 128 fq. in- primisque Catalogue raifonné de la Collection de livres de M. Pierre Antoine Crevenna vol. I. p.15 fqq. — Mallermi editio faepius cfl repetita Venetiis 1477. 1490. 1492. 1507. 1541. 1566. vid. [e Long, Richard Simon, IF'alch, IMaittaire, Donir Supplem. ad Maittaire, et Catalo- gue — Crevenna. — Nouam verfionem adornauit Z/ntoniur Bruci«li prodiit Venetiis 1532. £ol. hoc titulo: La Biblia, quale contiene i Sacri libri del Vecchio T'eflamento, tradotti nuoue- mente da le hebraita verita in Jingua toftana per Zntonio Brucioli. Co divini libri del nuovo teflamento di Chrifto Giefu Signore et faluatore noflro. — Tradotti di Greco in liagua Tofcona del medefimo. — Saepius repetita eft poflea. Nouum "Teflamentum irucioli fcparatim prodiit Venetiis 1530. 8. 1544. 12. etc. Nouum T'eflamentum ex verfione Zachariae Fiorentini. Ve. net. 1542. 8. Florentiae 1566. Epiftolae «et euangelia anniuerfatia 1483. Euangelia et epi- flolae dominicales. Venetiis 1505. 8. Adferuatur exemplar in bibliotheca :noflra academi- ca Lipf. titulus eft: &epiflole euangeli vulgar hifloriade. Αἀ calcem leguntur haec: Qui finifce lepif ole et euangeli vulyzari hifforiade et fLampate aelía triuwmphante Cipta di V/inetia per Chriflofollo di penfa nel anno de Signore MCCCCCV. adi. XL. Junio Sotto il pontificato di Papa Julio Jecondo Regnante Leonardo Lauredano inclito principe di. [/inetia. — Laus Deo. — Epiftolae et euangelia ex verfione Remigii Florentini, Venetiis! 1627. 4. ἐξέ), Alias eius. modi ver(iones euang:lior. et epiftolar. recenfuit Denis Supplem. ad Maittaire. vid. Index f. v. epiflolae. — A Reformntis lacpius quoque N. T. italice verfum eft. .N. T. ex Graeco recens translatum a Maximo Theophilo. Lugduni 1551.16. N. T. Latinum (ex verfione Erasmi) et ltalicum ex interpretatione Brucioli cafligata. Lugd. 1558. 16. — N. T. Italicum ex Brucioli verfione cafligata cum annotatt. JNirolai der Gallars italice redditis 1560. g. Lapponica. "Manuale lingua Lapponica, mempe Pfalterium, Proueibia Salomonis, Ecclefiafles, Siracides, euangelia et epiflolae dominicales ex verfione 7ok. T'ornaei. Holmiae 1648. 8. Pericopae euangeliorum et epillolarum .dominicalium, lingua Lapponica ab O/ao Stephano Giaanio reddita. Holmiae 1669. 8. Latinae librorum facrorum verfiones plures fuerunt, monente Auguflino Doctr. Chr. IL, τα. r4. Prae ceteris tamen ea probata fuit, quam Hieronymus communem, vulgatam et vctirem vocat, quae etiam, quoniam in ecclefia Latina iri vfu fuit, 7talita dicta efl. Conf. de ea JMofch. Biblioth. Sacr. part. Il. νοὶ. ΠῚ. quod de verfionibus latinis agit, (Halae 1783. 4.) p.5 fqq. et ibi laudatos; JMichaelir Einleit. 'Th. 1. Simon hift. crit. des Verf. du N. Τί ΜΙ δ. 371 ἴ44. JMosheim Commentarii de rebus Chrillianor. ante Conftantin. M. pag. 225 Íqq. P. Pi- ΔΆ) Antiquiorem edit. epiftol. le&ionum et 'euangeliorum edit. litteris maiufculis gothicis, qui cum Audifiredi in catal. edit. rom. pag. 92. fol. fine notis typogr. et verlionem Florentino Romae aut alio loco potius, quam Venetiis ex- — idiomate, Z/orent. 1495. fol. recenfet Fofftus 1. c. cuía effe opinatur, notatque, illa reuera diuerfa | pag. 638 fq. Har/. effe ab illis, quae Nic. M«lermii nomen prae fe ferunt. ldem multus eft de veríione Malerini,. Venet, 1490. fol. Zarl. iii) Adde Ferdin. Fo[fii Catal. codd. faec. XV. impreff, in bibl. Magliabechiana tom. I. p. 343 fq. VERSIONES NOVI TESTAMENTI — LiIP.LVlL gs P. Pitfocum de latinis facror. biblior. interpp. pag. 5 fq. Opp. Parif. 1609: 4. εἰς. Verfionem quatuor euangeliorum ZZaíam (de editionibus enim bibiiorum, et (ludiis eorum, qui integram verfionem rveteremee fcriptis Patrum Ante-Hicronymianorum re(lituere conati funt, F/aminii No- bili, Romae 158. Petri Sabatierii qui codd. MSS. con(uluit et verlionem edidit Remis 1749 — 1751. {Π|. fol. aliorumque bic nihil monemus. vid, Mafeh. l. c. p. 6 íqq.) edidit B/anehimur hoc titulo: Kuangeliarium: quadruplex. latinae verfionis antiquae feu veterir Italicae , mum primum in. lucem. editum ex codd. IISS. auveir, argenteis, purpureis, aliisque plurquem millenoriae aa- tiguilatir, fub au/piciis Iohannir V. Regir fidlifimi Lufitaniae, lgarbicrum etc. a. lofepho Bianchino, Veronenfi , Prerbytero Congregationis oratorii S. Philippi Nerii de Frbe.. Romae A.D. cl51CCXLVIHE. Zupis zístonii de Rubeis apud. Pantheon. im via Seminari; Romani Vol. II. fol. Ante B/anchnum nimirum iam a. 1695. 12. ediderat Z«/. Martionau (Martianay) Parifiis e codd. Corbeienfi et Sangermannenfi vulgatam antiquam Latinam et itolom verfionem euangelii fecundum IMotthaeum , cum variantibus le&t. et prolegomenis, eodemque anno ibid. epiflolam canonicam S. lacobi Apoftoli iuxta. vulgatam. veterem, fu verffonem italicam € cod. vetu(liilimo Corbeienfi; fcripfit idem: rema^ques fur. [a ver/iou italique de l' euongile de faint JMatthieu, qu'on a decouvert dans des fort anciens manufirite Parir 1695. 12. Huius crgo veftigia Blanchinus preilit, fed eum longe fuperauit. Editionem Blanchini, quae duobus voluminibus conftat, quorum prius continet euangelia Matthaei et Iobannis, polterius euan- gelia Marci et Lucae, defcriplit JZZa/vAiur l.c. pag. r7. add. S«mler Geích. ἃ Gláubenslehr. B. I. pag. 117. in Baumgart. Polemik. — Codicem Vercellenfem, quo Blanchinus etiam vfus e(t, edidit Zo. “παν. Iricur Mediolani 1749. 4. mai, Cod. Foroiulicufi lacunofo Blanchinus víus e(t, cuius cod, fupplementa Pragae et Venetiis affervantur et folia XVI. quae Pragam funt delata, edidit Dobrow:ky. vid. Mafck. p. 19."2 — Praeterca. 4a "poft. graece et latine e cod. Laudiano edidit To. Hearnitr 1715. 8. Oxonii. denuo exprimendam curauit huius cod. verfionem Zhwiid in libello critico de imdole cod. IN. E. bibliothecae Cae/areo I7 incobonenfas Lam- becii X XXI. acceffit textur Latinus 4. 41. Intehieronymiaiur e cod, Laudiano. Verfionem antiquam cafligauit et emendauit Hierongmur, hortante Damafo P. R. fed haec Hieronymi verfio a pluribus improba'a, nec ante faeculum octauum per omnem eccle- fiam recepta eft, ita tamen ,-vt in exemplis ca(f:gationis illius e regione apponeretur verfio Itala feu antiqua. vid. Michaelis, Richard Simon, Mortianoeus, Erniflius Inflit. Interpr. Ni pag. 197 fqq. edit, Zimmon. — Verfio, quae ab Hieronymo nomen habet, curante JlZor- tianaeo, hoc titulo prodiit: S. Eu/zbii Heron mi Stridonenf. Presbyteri. Operum Tomus I. feu. diuina bib'iothera antehac inedita, compleGens tranclati mes lotinas I7. et. N. T. tum ex Hebradg dum ὁ graecis. fontibus deriuatar, inuumera quoque fcholia marginalia antiqui fimi hebraei cuiurdam fcriptoris anoa1mi , Hebraear voces pre(fus exprimentir.| Prodit e vetufliffimir IMSS. Codd. Galliconis , l'aticanis etc, fl'udio et labore monachorum ordinis S. Benedi&li e con- gregatione S. Mauri. Pari/ir ap. Lud. Boullard. MDCAXCILL fol. vid. Mofth. 1. e. p. 20 fq. Verfio ΠΣ "Totius fere N. T. verfio ante Hieronymia- — mus Heza0) reflitui poffe. Ernefti ad Inft. Interpr. na reftitui poffet e codice antiquiffimo Bezae et Ν. T. pag. 200. Praeter Cod. Bezae f. Cantabrig, altero. regio Pri. vel Claromontano. Fabric, etiam Boernerianus f, Dresdeníis Epp. Paulli ha- Nom crediderim Fabricio, adfirmanti, eam eBezae — bet verfionem lat, ; eodd. et regio fecundo (qui eft ipfe Claromonta- Lib. IP. c. FII. | VERSIONES NOVI TESTAMENTI 812 Verfio /uígata, quae ab ecclef, Rom. doctoribus vel integra, vel maximam partem Hieronymo adíccibitur, vt.a noflris multis iisdemque fat firmis argumentis demonflratum eft, (vid. Mafch. pag. a8. et ibi laudatij,) ex verlionibus, Itala, Hieronymana, aliisque, et libris Patrum, compofita efl. Quisnam illius auctor fuerit (vulgo ad Gregorii Magni tem- pora natales eius referuntur)? prorius ignoratur. — De variis. Coretforii: hibliis, quorum auctores in emendanda verfione vulgata elaborarunt, egit fatis accurate (JJoederíris) in Li:te- rarifzhen Mufzum 1. Band (Altorf 1778. 8) pag. τ fqq. — Editiones huius verfionis vu'gatae innumerae exílant, £e; vulgo earum contlituun:ur c/ajes. I) quae ab origine typographiae vsque ad emendationem huius verfionis Sixti V. et Clementis 111, fufcepram. prodierunt, Harum in numero funt: Zoguntina a. 1462. fol. per Joh. Faufl et Petr. Schoeffer , quorum nomina ad calcem leguntur ""?), Alii tamen Moguntinam a. 1450. fol. antiquitfimam pro- fitentur. conf. Πα τ. pag. 53 fqq. pag. 98 fqq. — Hoc faliem certitbme conflat, non extare editionem illa Moguntina anni 1462. antiquiorem, quae certam indübitatamque anni notam habeat. (conf. longam Fo[fi narration. in catal. codd. faec. XV. imprel]. in bibl. Maglia. bech. I. pag. 320 — 328. Harl] Κοιπαπα 1471. Voll. 1]. fol. Noribergenfir 1415. per “πίο- mium Coberger. —— Neapolitasa cum interpretationibus hebraicorum nominum fecundum ordinem alphabeti 1476 fol. Zugrffoma per loh, Bemler, 1476. fol. litteris quadratis. Co/o- nienfis 1479. 1527. Louoniemfir 1547. fol. aliaeque. vid. /IMafch. 1. c. et J'alth. pag. 53 fqq. 11) quae auctoritate Sixti V. et Ciementis VIII. emendatae, editae funt. E decreto patrum 'ridentinorum correctior vulgatae editio prodiit. Hoc opus coeptum efl Romae 1565. fed abfolutum a Sixto V. Pont. Max. hoc titulo: Biblia fac:a vulgatae editionis tribur tomir di- Jflin&a. Romae ex typographia Alpoflolita V'aticaaa MDXC. fol. vid. Mafth. pag. 239. JV'alch. pag. 59. Poft Sixti vero obitum fub aufpiciis Clementis Vill. haec editio multis in locis emendata hoc titulo prodiit: Bib/ia fara vulgatae edi.ionis Sixti 17, Pont. Max. iufju re- cognita et edita. Romae ex typographia Apoft ἤρα l/aticana, 1592. fol. vid. Ma/zh. pag. 244 fqq. "" ΠΙῚ quae poft Clementis correclionem in lucem prodierunt: Bi^lia Latina Sixti /. pontifiis Max. iu[fu recognita ctoue edita, — Additae funt conrordantiae tnarginales, e plicatiomer nomitium ebracorum et index verum. — Romae ex typogrophia laticana, 1593. 4. Praeterea editio Romana 1598. Antwerpien(is 1599. 8. 1608. 8. Colonienfis 1609. 8. Ae lenfis emn) Hanc editionem 7oft. Fau/fus et Petr. Sthoeffer pararunt Moguntiae et tanquam fcripta manu effent, vendiderunt etus exempla Parifiis pretio 6o. coronatorum, Hinc ex multitudine illorum in fufpicionem artis Magicae venerunt, denec comperto typographiae artificio, fententia Parlamenti- fuerunt abíoluti. vid. Serarium re- rum Moguntinar lib. I. et Cheui/lierum in Origg. Typographiae Psrif. part. 1, cap. t, Fabric. De Ioh. Faufto, Petr. Schorffero et Ioh. Guttember- gie, qui primi de arie typographica praeclare meriti (unt, vid. CÁri/?. Got!lieb Schwarz Diff. de origine typographiae in Opufcc. Acadd. eiusdem quae nuperrime Harlcfius N. C. edidit (Norimb. 1793. 4.) pag. 295 fq. Idem Scluvarzius in Diff, fecunda pag. 3r4 fqq. duas editiones bibliorum la- tinorutm, quaeve prima Moguntiae officina typogra- phica prodierunt, deícripfit, quarum altera; in qua nec anni , nec loci, nec typographi expreffum iu- dicium e(t, quamque primam omnium dicit, etiam in noftra bibliota, Paulina Lipf. feruatur, Kun. stnn) Quoniam autem in Clementis editione multa emendata atque aliter pofita fuerant quam in bibliis Sixtinis, hinc 7/o. /ame/ius libellum quo vtramque inter fe contulit, infcripfit bel- lum papale [f. concordia di[cors Suxt: P. et Clem. VIII. circa. Hieronymianam verfionem]. Lond. 1600. 4. Fabric, et 1678. 8. VERSIONES NOVI TESTAMENTI LibIP.cVIL 83 fienfis, editio N. T. 1649. ex typographia regia. Voll. VIII. 12. J7eneta 1702. fol. — BihMiorum facrorum vulgatae verfionis editio , clero Gallicano ditata, Paris, Didot fen. 1785. IV. voll. g. Verfionum /atinarum recentiorum praecipuae funt: 7/fdori Clorii vulgata editio V. et N. T. Venct. 1542. fol. admodum rara editio, repetita Venet. 1557. fol. ibid. 1564. fol. exhi- bet quidem .hic liber verfionem vulgatam; attamen ea eft ita emeudata, et mutata, vt plane pro noua verfione haberi poffit. — Pauli Kbrri biblia latina, contiaent quidem verfionem vulgatam, eam tamen ita, maxime e Lutheri verfione emendatam, vt fcre verfio noua fit. Viteb. 1575. emendatius cura Crellii 1574. 4. X. voll. — — Lucae Offandri biblia latina iuxta veterem feu vulgarem translationem, ad ebraeam veritatem emendata. "Tubing. 1579. 4. ibid, 1589. vsque ad aun, 1592. fol. part. II. faepius rep sta. τς Zudreae Ofiandri biblia facra, quae praeter antiquae verfionis latinae neccílariam emendationem et difhciliorum locorum fuccinctam explicationem continent. "Tubing. 1600. 1606. 10:9. Francof, 1611. ib. 1618. fol. lacobus Faber Stapulenfis, vulgatam verfionem euangelior. e graeco emendauit, et epiflt, Pauli de nouo ipfe latine vertit, additis, praeter verfionem veterem, commentariis. Érarmus quoque N. T. vertit, vide fupra ^). — Biblia omnia latine edidit Sanzer Pagninur. Lugd. 1528. 4. 1542. fol. — BenediBi /friae Montani biblia latina, quae complectuntur Pagnini ver- — fionem latinam veteris τε ας πεῖ, ab Aria multum correctam, noui autem foederis interpreta- tionem vulgarem, itidem emendatam Antwerp. 1572. tamquam adpendix bibliorum poly- glottorum Antwerpenfium prodiit, iterum ibid. 1584. fol. Coloniae 1609. fol. etc. vid. Walch. pag. 67. — Seba/l. Caffellionis biblia facra. Bafileae 1551. (Caflellionis defenfio fua- rum translationum bibliorum et maxime N. T. Bafil. 1562. €.) emendatior Cafleliionis verfio prodiit ibid. 1573. com defenfione aduerfus Bezam, Lipf. 1698. fol. cura Joh. Ludolph. Büue- man, cum chart. geogr. et annotatt. Lipf. 1750. 8. [Verfionem Caflalionis emendatam edidit cum Annott,. Laur. Sahl. Haun. 1781. ll. 8., Beck.] Erarmus Schmidiur N.'T. vertit et annota- tiones adiecit 1658. Noribergae. fol. —Skboff. Schmidii biblia Sacra in linguam Lat. translata. Argentor. 1694. 4. cura Chri/P. Frid. W'lifchii. Chemnitii z17. 8. De Bezae interpretatione fupra dictum. De Hammondi paraphrafi, quam ex Anglico fermone latine vertit ZoA. Cleri- cus, de luuenci metaphrafi poetica euangelior. Juuenci, Actorum Apoflol. Zfratorir, epi- flolar. Pauli Francifei Bonadi (Bafil. 1537. 8.) fufius dicere hoc loco nihil adiinet. — Chr. Gul. Thalemanni verf? lat. euaugelior. et Actuum Apoflolicor. edit. a C. Chr. Tittmauno. Berol. 1781. 8. — Verfio latina epiftolar. N. T. notis illuftrata a Godofr. Sigism. Jofpis. Vol. I. Lipf. 1795. 8, Το ρα. Nouum "Teffamentum, fumtus fuppeditante Carolo XT. Sueciae rege, cura D. Joh. Fifcheri, Liuoniae tunc temporis Superintendentis Generalis, prodiit Rigae 1685. 4. et Vet. 'Teft. ibid. 1689. 4. Poflea vero haec verfio emendata prodiit Regiomont. 1739. δ. conf. ΤῊ /ch Curlánd. Kirchengefch. "Tb. II. pag. 89 — 26. //;drkind Verzeichnifs von raren Bü- chern S. 591. Noua literaria maris Baltici, 1699. pag. 194. Baumgartens Nachrichten von merkwürd. büchern B. Ill. S. 1 fqq. Gadebu/ch Livlánd. Biblioth. part. 1, pag. 69 et 321 fq. Kun.) Lituonita 000) Hic fuam verfionem faepius emendauit, éf/zrum ann. 1614. interpolatores cft. na&us. et Matth. Flacium a. 1570. et Matthiam Hafen- — Faóric. Voi. IF. Sssss 914 Lib. IV.t. Il. VERSIONES NOVI TESTAMENTI Lituonita biblia, interprete Samuele Bogurlao Chyliuski, Lituano, lucem viderunt Londini 1660. Qnod vero icraeliur in Hift, Ecclef. pag. 778. Nicolaum quoque Radzivilium, Oli- cae duceui, qui an. 1565. obiit, biblia in Lituanicam linguam transferenda curaffe fcribit, de Polonica videtur accipiendum, de qua infra. Differt autem Lituanica dialectus a Polonica, Seruica, Bohemica, Croatica etc. vt Gallica ab Italica et Hifpanica, vel vti Efthonica differt a Finnonica et Lapponica. Fabric. [Lufitanitam verfionem iuffu Societatis Bclgicae commerciorum, quae in Indiam Orien- talem exercentur, editam Amflelod. 1681. 4. recenfitam a. Bartholomaeo Heynen εἰ Ioh, de V'ooght, commemorauit Fabricius nofler5 addo: O nouo Tiflamento, traduzido em .Por- tugues ptlo Padre Ioam Ferreira 4. d'dimeida, Amflerdam par. Ioam Crellius vy12. 8. vid. Catalogue raifonnée — Creuenna pag. 25. Epiflolas et Euangelios traducidos en lengua Portugueza por Goualo Garcia de S. Maria. En Saragoga por Pablo Hurus de Conflantia 1485. vid. Denis Supplem. ad Maittaire pag. 198. AMalaica. Verfionum orientalium recentiorum, (recenfentur in /e Long Biblioth. S. edit, Aafthii pag. 193 fqq.) antiquiffima et prima eft /a/aica, a Bclgis emiffa. Conf. quos lau- dauit Πα ει. pag. 192. — Prima et fplendidiifima editio verfionis quam JMelchior Leidekkerus et Petrus van der. Vorin confecerunt, prodiit Amftelodami ap. Wetflenum 1733. 4. mai. vid. Mafch. pag. 193. denuo Batauiae 1758 4. litteris arabicis, praecedens editio typis latinis ex- preffa εἢ. Nouum Teflamentum editum eft. Amflelod. 1668. 4. et translatum a. Daniele Drowte;rio. vid. Maftá. pag. 195. Euangelium Matth. malaice reddidit 7o. van Hofil, Di- rector Societ. Indicae orientalis. vid. Mafih. p. 196. — Quatuor euangelia et Acta Apoftolor. malaice ex verfione Zuffi Heurnii, cum verfione Belgica Amflelod. 165r. 4. JMofcouitita. vid. infra Ruffca. Perfitae verfiones funt recentioris aetatis. Duplex euangeliorum verfio exflat; quarum vna cura et fludio //helori prodiit: Quatuor euangcliorum verfo Perfita ---- Codicibur tribus Mavuftriptir ex orien^" — operofe inuicem diligeuterque collatis. — Per /Abrahamum IP helo- cum , Prof. Cantabrig. Londini 1657. fol. — Haec editio typis exprimi coepta efl a. 1652. fed mortuo Wheloco a. 1654. opus perfecit Pierfonur. — Verfio latina textui ad latus eft adpofita. Quum haec perfica verfio mirifice confentiat cum textu graeco, ZV/helocus, Milius, Fabri. cius nofler, aliique flatuerunt, eam e Graeco compofitam effe; fed Rexaudotio, JMafthio tom. lI. pag. 157. aliisque e Syriaco potius confecta videtur, — Altera verfio, quae, vt omnes fere concedunt, e Syriaco facta e(t, cum verfione Samuelis Clerici latina, et Tomae Grouii adnotationibus, infera efl tomo fexto operis biblici polyglotti Waltoniani. Hanc verfionem, quae priori antiquior habetur, denuo latine vertit et in varias eius lectiones in- quifiuit Bodiur: Euangelium. fecundwn Matthaeum ex verfione Perfici interpretis in. bibliis polygl.ttis Anglicanis — ex Perfico idiomate in latinum tronftulit — C. 4. Bode. Helmff, i750. 4. Euangelium fecundum Marcum: — ibid. v;5x. 4. Euangelium fecundum Lucam — ibid. 1751. 4. — Euangelium fecundum. lohannem. — ibid. 1731. 4. Conf, de hac verfione le kong Bibl. S. Simon. Hifl. Crit. pag. 7. et 205. Hottingeri fafciculus pag. 113— 127. 7Mafthi. tom. ll. pag.158. JMuliur Prolegg. pag. 147. — Michaelis Eiuleit. "Th. 1. $. γι... Recen- üilima verfio perfica efl illa, quam Z/omar Kulichan, a quibusdam viris, tam pontificio- runt, - hl - VERSIONES NOVI TESTAMENTI LiIPF.cVIL $3 rum, quam Armenorum facris addi&is conficiendam cürauit, vid. JMafzh. tom. II, pag. 164. *^7) - Polonire libri vtriusque foederis a variis vario tempore vulgati funt, Conf. omnino Hottingeri biblioth. quadripart. pag. 145. Richard Simon Hift. Crit. pag 43. Pfriffer Opp. Philol. part. L. pag. 793. Crotwartir in Elencho Scriptor. in S. S. pag. 21. Le Log Bibl. Sacr. part. Π. /'aichius 1. c. pag. 131 fq. et quos ibi laudauit, nec non 72//z& Curlánd. Kirchen- gefch. Th. III. S. 52 fqq. à Prima editio verfionis Polonicae, ex latina vulgata confectae, prodiit Cracouiae τοῦτ, fol. aufpicio Stanislai Kafalowii, Arcbiepifcopi Gnefen(is, interpretibus inprimis /aco/o 7/u- gerko εἰ Hieronymo Leopolita.. Haec editio repetita eft Cracou. a. 1577. et ibid. 1599. fol. N. T. fludio et opera corundem editum erat Cracou'ae 1556. 4. — Praeter has editiones memo- rantur: Biblia Polonica ad fontes, Hebraeos et Graecos examinata a Sim. Budaaro Zaslauiae in oppido Lithuaniae 1572. 4. — Biblia Polonica ex verfione Zu/Pi Rabi, Societatis lefu, 1657. Celeberrima tamen bibliorum verfio eft ea, quam conficiendam curauit Nicolaus Radzivf, Dux Olicenfis et Magnus Cancellarius Lithuaniae; in lucem. prodiit Brefliae in Litbuania, 1563. fol. Interpretes eraut: Simon Zacius, Petrus Anronius Cylarius, Gregorius Orfacius, Andreas Tricefius, lac. Lubelius fiue Lublinius; horum autem omnium princeps Bcrübar- dus Woyewodda,. Erasmi Roterodami quondam difcipulus. ^ Recufa eft. ZDanfifzi . 1632. Amfflel. 1660. 8. - Refertur haec ver(io, vt ec illa Budnaei, ad verfiones, a Sociniauis publica. tas “4)... Praeterea biblia Polonica, J7/adis/ao, Poloniae regi dicata et oblata in vfum ecclefia- rum confeffionis Auguflanae hanc linguam tenentium, cum epillola Chrif'orkori Redsivill ad Vladislaum IV. et ad eundem epiflola Paftorum. Zabarawienfium, prodiit "I borun. 1632. fiadio et cura Pauli Paliufi Regenwolscii. Ν. T. polonice redditum eft a /oh. Svcfuriano, Lutheri difcipulo, 1556. editum ef! 1666. Cracouiae 4. ibid. 1621. "Thor. 1585. fol. idem Poly- glotton 1599. 4. 16c1. 8. Dantifci 1666. ex editione a. 1632. Dresdae 12. ex verfione Simon, Budnaei, fine loco, 1572. 8. a Jano Ky:fe, Socioiano, cum nonnullis annotationibus per Martinum Czechovitum, Rakouii 1577. 4. a P"aleatino Schulzio, Rakou. 1620. "T'horun. 1571. a J'alentino Smaltio, Sociniano, Rakou. 1620. 12. Ruflitae fiue potius Slavicae *'"), vel Sclatonicae. (vid. Michaelir Einleit. ΤῊ, I. S. 447. Tetfch. . c. pag. 42.) antiquiflima editio, ea efl, quae prodiit Pragae r51g. curante Franci/to Storina, Medicinae doctores vid. Michaelirl.c. Nobiliflüna autem editio efl illa, quae exiit Oflrouiae, fub aufpiciis Conffantini, Ducis Oflrouiae in Volhynia 158. fol. Hanc editio: nem fequitur ca, quam litteris exprimendam. curauit Alexius Michaclowitz, imperator (Czaar), Mofcoae 1663. fol. Nouum T'eflamentum ex lingua graeca de nouo translatuni in idioma, Rutheno - Slauonicum dialecto Mofcouitica, fludio monachorum .fanctae vuiuer- $ssss 2 fitatis in der Ziluskifchen Biblioth. fich befindenden ra- prp) De hiftoria Ie(u Chrifti et hiftoria Petri, ren Polnifkhen Buchern pag. 4. 12. 78. part. I. et quam in gratiam Echebaris, magni Mogolis, perfi ce condidit. Z7ieronymus Xauerius, dixi in Cod. Apocrypho N. T. pag 381 et 8:8 fqq. Fabric. qqq) Vtraque erat in Polonia maxime prohibi- ta, οὐ vel in illo regno inter libros rariffimos ha- betur, vid. Zo. Dan. Janozki Nachricht von den part. 11. pag. 57. 27. Hari. rrr) Smotrzysky, et Io. de Glogau veríiones: flauicae obiter citantur; at libris rariffimis ad- numerantur a Zanozki lib. laud. part. lli. pag. 5t eid 5. Harl. $16 Lib.IV.c. 7 Il. VERSIONES NOVI TESTAMENTI fitatis in Coenobio aduentus S. S. et viuificati fpiritus, fraternitatis Wilnenfis- Wilnae 1625. 8. N. T. Mofcoae 1602. 8. Le Long et Tete l. c, memorant etiam editionem N. T.1702. 8. — — Quatuor euangelia Wilnae 1573. 8. — Conf. dc his verfionibus variis, omninoque de re Slauo- rum litteraria: Le Long — Michaelis l. c. JV" alch. 1. c. pag. ag. "Tetfch. l. c. pag. 27 —5f. Toh. Petr. Koh! introductio in hifloriam et rem litterariam Slauorum, in primis facram, Al- tonae 1729. Joh. Leonh. Frifth Hiftoria Lingu. Slau. Chri/f. Schoettgen Origines Rufficae, Dresdae1731. 4. Altes aus allen "T heilen der Gefchichte oder alte Urkunden, alte Bricfe und Nachrichrea von alten Büchern mit Anmerkungen B. II, (Chemnitz 1766. 8.) p. 809 — 819. . vbi agitur de editione N. T. a. 1602. Schfoezeeri Briefvechfel ΤῊ. 11. pag. 140 qq. —. Non- dum indoles et virtutes ver(ionis Siauicae fatis cognitae funt, accuratiorem fortafle notitiam praebebit Durich, in libro: de literatura Slauica, breui edendo, vt docuit Zf/ter in N. T. editione vol. 11. pag. 968. Interim conferri inprimis debent, quae de verfione Slauica eius- que indole praeciare, breuiter tamen, difputauit Dobrowsky in epiftola, ad Michaelem miffa, vid. [Michaelis Neue Oriental. und Excgetifche Bibliothek ΤᾺ. VIT. pag. 155 — 167. 555) [Seruita, pars N. T. et Lectiones in felis in. MSt. II. codd. in biblioth. Veneta Marci. vid, //ilfoifon. in anecd. graec. Il. pag. 247. Harl.] 1 Slauonica vid. Ruffica. . In Suecicam linguam N. T. e Lutheri ver(ione germanica translatum ἃ Laurentio Zfu- drea ann. 1523. incoeptum, | et iuffu Guflaui L. regis, editum eft Holmiae 1526. e verfione ZInitüdi Lourentii prodiit Holmiae 1550. 1605. 1621. 4. Leidae 1633. — Noua bibliotum editio iuifu Caroli ΧΙ. regis typis expreífa eft Holmiae 1703. fol. et ex praefatione, huit editioni praemiffa, nec non ex Adis Eruditor. an. 1704. pag. 342. vt iam monuit Fabric'ur nofler, peti poteft accurata verfionum antiquarum Suecicarum notitia. Noflra vero aetate fub aufpieiis Guflaui III. Sueciae regis, noua bibliorum verfio fumma cum cura et diligentia adornata, et hoc opus viginti annorum, editis XV. Ípeciminibus nunc ad finem perductum eft. Ex iis qui primi labori manum admouerunt, adhuc fuperflites viuunt D. Hijfrlurén, epifcopus, Lefrén, LL. OO. Prof, D. Gótheniur et Lilieffrále, Cancellarius ac eques auratus. Qui vl. timam partem operis elaborarunt, erant: Ὁ, /7no de Troil, Archiepifcopus, .D. Domey et M. Tisgflod τις, Proff. Vpfalicnfes, | Conf. omnino: Allgem. Schwedi(ches Gelehrfamkeits- Archiv unter Guflay III. Regierung von. Chriffoph JFilh. Lüdeke, D. 'Th. VI. Leipz. 179r. et Schloxerr Bricfwechfzl Erf. ΤῊ. 8, ὅς — 73. Chriff. Hear. Grof&urd Etwas zur Gefchich- te der. Ueberfetzungen der Bibeln in Schwedifcher Sprache in Actis H. E. noftri temp. T. II. NW -imar 1775. S. 285 fqq. [J. 4. Schimmeier Verfuch einer vollffándigen Gefchichte der fchwed. Bibslüberfatzung und Ausgaben, Flensberg. 1777 — 1782. IV. voll. g. et Eiusd. Lebensbe- fchreibung der drey fchwed. Reformatoren, Anderíon, Peteríon, und Laurent. Peterfon, it.1783. 4. Buck] | Syriacarum 555) Vide et de verfione Ruffica Sirion. lib. 1T. Hift. Crit. N. T. pag. 223 fq. et 7o/. Sauberti Prolegomena ad varias lectr. Euang. Matthaei p.g. 46íq. Nouam verfionem e linguis originariis ab aliquo tempore pararunt Ernefjus Gilick et Elias Kopyewitz, vid. Noua litterar. maris Bat'ici an. 1698 pag. 94. Acta Eruditor. an. 1705. pag. 240. Aufgefangene Briefe tom. III. pag. 257. Fabric. Glückius mortuus eft an. 1701. attamen, »haec verfio perficitur iuffu Petri Zlexiowitz , magni Ducis Mofcouiae« verba, quae leguntur in Me- moriis Treuoltinis Iul. i706. pag. 1068. Neque tamen haec veríio in lucem edita eft. vid. T'etích l. c. pag. 5o fq. Kwin. VERSIONES NOVI TESTAMENTI Lib.IV.c VIL $m Syriatarumi N. 'T. verfionum praecipuae funt tres, fimplex, Philoxenianà , et Hievofo: hymitana, Οὐ, omnino * Simon Hift. Crit. des Verf. do N. 'T. chap. 13. 14. 15. Joh. Dau. AMichalis Curae in verf. Syriacam actuum apoflolicorum cum confeetariis criticis de indole, cognationibus et vfu verfionis fyriacae tabularum noui foederis i755. — Hirt Oriental. Biblioth. "Th. W.— eufchiur Syr. Interpr, cum :N. T. collatus. Lipf.174:1. — De fyriacarum N. T. ver- fionum indole atque vfu difertatio, Philoxenianam cum fimplici e duobus peruetu(lis Codd. MSS., ab Amida transmiífis conferente G/oce/frio Ridley 1161. 4. Gottl, Cliff. Storr: obif. fu- per N. T. verfionibus fyriacis, Stüttgardiae 1772. 8. (conf. Michaelis Oriental. Bibl. "Th, IV; pag.190 fqq.) Mafth; Bibl. Sacr. tom. lI. pag. «4 — το: J7"etfien. Prolegg. pag. 289. edit. Seller. | M.lii Prolegg. JI alchi. Bibl. Sel. pag. 148 Íqq.. /Michaelis Einleit, "Th. I. pag. 382 fqq. Weber de vfu verf. fyr. hermeneut, Lipf. 1778. ^) — | Verfio Syriaca antiquiffima quae voca- tur Pefchifo (μῦν) fiue fuplex; non omnes libres N. T. comprehendit, omittit enim II. et TII. ep. Ioh.; fecundam Petri ep. ludae, apocalypfin, hiftoriam adulterae Ioh. VIII. et 1 Ioh. V, 7. Quisnam huius: vérfionis auctor fuerit, ignoratur. Marcum vel "Thaddaeum eam compofuiile, fabula efl. Quod adtinet aetatem huius verfionis, alii eam circa finem faeculi I. confectam effe flatuunt, (Sc/iid Hifl. Can. pag..289. Michaelis Einleit. l.c.) alii minimum faeculo IV. ineunte, (Sem/er ad JPetffen. l. c.) Eam antiquitate minime cedere latinae, docet Chriff. Ben. Michaelir in Joh. Alberti: Bengelii tractatione de finceritate N. T. graeci tuenda, quam notis locupletatam edidit Halae Sax. 1764. 4. (editio fecunda) p. 12 fqq. vbi quóque óbferuat, verfionem, qua Ephraemus Syrur vfus eft, eife plane eandem , quam primum euulgauit JZ'idmanfladius ,' adeoque eam ex Ephraemo paffim emendari poffe; con- fentientem habet hac in re Srorrium l. c. $. 4 et 6. conf. etiam ZfJemanni Biblioth. Oriental. tom. III. part. T. pág. 6r. — Verfio haec Syriaca e Graeco facta eft, fed interpres admodum li- beralis fuir, et haud raro paraphraflen agit; eam tamen ex Itala interpolatam effe, flatuit JJi- thaelir in Curis etc. aliis vero probabilius videtur, verfionem Sec. ΝΠ]. vel IX. mutationem ex codd. graecis recenfionis occidentalis effe perpeffam. — De fontibus criticis verfionis, eius- demque codd. praeter /ichaelem in Introducl. 1} c. acute fatis difputauit Srorrius ]. c. p. 1— 14- et 6. 12 fqq. Antiochiae eam compofitam fuiffe plurimi arbitrantur, Ziehaeli vero in Intro. duct. haud improbabiliter coniicit, eam Fdetfae concinnatam fuiffe, — Primus editor ver- fionis Syriacae fimplicis, fuit Zo. “11. J7idmanffadius ("IFidmanfládter , conf. de hoc viro, Schelhorn Amoenitt. Litterar. tom. 13. pág. 223. tom. 14. pag. 468. et filii ipfius Sammlung für die Gefchichte, vornehinlich Kirchen- und Gelehrtengefchichte von Joh. Georg Schel- horn, Erfl. B. S. 1 íqq.. et Zach. Biblioth. Lubécen(is'Nou. vol. VI. pag. $3 fqq.) Prouincia- ; rum Auflriae Orientalis Cancellarius, qui eam edidit e duobus codd. MSS. perantiquis, hoc titulo: Liber facrofan&li euangelii de I. C. domino «t Deo noflro. — Reliqua hot. codice compre- henfa pagina proxima indicabit. — Diui Ferdinandi, Romani imperatoris ceffenati, iu[fu «t li- beralitate, charatleribur et. lingua fyra, Jefu Chriffá vernacula, diuino i; fitr ore confecrota, εἰ a loh, euangel/fla ebraica di&a, Striptorio prelo diligenter expre/fa. Voll.ll. 4. — Ad calcem $sss8 3 voluminis tf) Differtaticnem de verf. fyr. antiqua per- — chenis exemplaribus defcriptam habemus, eandem quam eruditam edidit Zndreas Mullerus Greiffen- — ipfam effe in quam Iacobus Nifibenfis et Ephraim hagius. Berolin. 1673. 4. qua inter alia pag.;7. Syrus commentati funt. Fabric. negat, fe plane perfuafum hanc quam ex Antio- 878 Lib i1V/.c ΚΠ. — VERSIONES ΝΟΥῚ. TESTAMENTI voluminis fecundi legitur: in urbe Z7 ienna ampliffnar. Orientalis Auftriae prouinciarum me- igopoli florentifma ad hunc. exitum perdu& um eff. diuinum hoc opus anuo a Chr. Notiuitat£, MDLV. d. XXVII. Sept. Poft primam vero paginam totius operis legitur: J/ienuae “γα excudebat. Michael Zimmermann , anno MDLXII. | Nempe anno demum 62..ty pographus. pa* ginam tituli fecundam armis fuis.et reliquis ornauit, hinc ilia diuerfitas-deriuanda..— Conf. de hac editione inprimis Πα εἰ. Bibl, Sacr.l. c. pag. 74 fqq. | Poflea hacc verfio Syriaca faepius. edita eft: a Zreuellio, literis hebraicis, cum eiusdem verfione latina Geneu. 1569. fol. locum 1 Ioh. V, 7. a fe Syriace e graeco verfum addidit, fed in margines conf. de hac editione Hir£ Oriental, Bibl, ΤῊ. II. Art. 19. extat quoque, charactere Syro et hebraeo cum verf. lat. et prae- fatione Guidonis Fabricii Boderiani, in bibliis regiis Antwerpienfibus tom. V. a. 1572. literis Íyriacis cum punclis vocalibus a Gabr, Siouifa et verf. lat. Boderiani in Bibliis Parifienfibus a. 1645. vid. JMa/zh. l. c. pag. go. ét Londinenfibus a. 1657. quae editio praeter epiftolas Petri, Ioh. et ludae et Apocalypfin a Pocofio et Lud. de Dieu (de quibus paulo poft dicemus) edi- tas, etiam hifloriam adulterae Ioh. VIII. e MS. Vflerii,, Archiepifcop:, . fuppletam ,; conti- nent; fed locus 1 Ioh. V, 7. deeft. ^ Praeterea prodiit verfio Syriaca Autwerpiae 1574. 8. et 1515. 16. vid. Mafch. tom. II. pag. 8o. cum verfione latina Emanuelis 'Tremellii et lect. va- riis editionis Viennenfis, "T'remellian. Antwerpienf. polyglott. Antwerpienlis in forma octax va, et Parifinae. auctore /Mariimo Troffio, Cothenis Anbaltinorum 1621. 4. Pofleriorem epiftolam Petri, fecundam ac tertiam Iohanneam, et Iudae epiflolam e MSS. Anglicis edidit ÉEducrdur Potoke ""*), Lugd. Batau. 1630. 4. vid. Hirt Oriental, Bibl. 'Th. II. pag. 309 — 312. Apocalypfin lohanneam e MS. cuius poffeffor fuerat Scaligerus, edidit Ludouicus de Dieu, Lugd. Batav. 1627. 4. inferta quoque efl animaduerff. ipfius in loca difficiliora V. et N. Tefla- menti "*).. Hebraicis literis ver(io.N. T. fyriaca edita eft Heidelbergae 1569.4fol. Guidonis Fa- - britii Boderiani eura, cum verfione intetlineari, N. T. graeco et vulgata 1584. 4. in qua om fa funt ea, quae non leguntur in verf. fyr. antiqua. — Inferta efl etiam Eliae Hutteri N. T. poly- glotto. Norimberg. 1599. fol. et ipfe Hufterus, quae in edit. Viennenfi deerant, fuppleuit, et in linguam Syriacam tranflulit; vt ergo οἱ primam integri N. T. editionem debeamus. Denique verf, Syr. edidit “ρίας Gutbieriur, addita ver(ione latina euangelii Matthaei, ab ipfo con- fecta, lexico breui, et leclt. variis; Hamburgi, 1663. 8. quae editio faepius repetitaeft. Hi- floriam adulterae ex opere Anglicano, et locum 1 Ioh. V, 7. ex editione Tremelliana de- fcripfit, . Editore Chrifliano Knorre ab. Rofznroth prodiit N. T. fyriacum. Sultzbaei 1684. 8. editoribus Zoh. Leusdenio et Carolo Sthaafo. Lugd. Batau. 1708. 4. quae editio reliquarum omnium praeftantiflima εἴ. Sc&aafits (cum enim ad Luc. XV, 20. deuentum effet, mortuus eft uuu) Pocokius in praefat. a quo aut quando in linguam Syriacam translatae /int hae epiftolae, fupra vires meas disquifitio eff. L'num tamen monere liceat ,' Dionyfium quendam, qui com- guentariis Syris has vna cum caeteris Cauonicis et AGBs Apoft. nec non. Zdpocalypfi illuftrauit, in praefat. ag Jecundam Petri monere, epiftolam 1I. Petri mon fuif/e veram in linguam Syram cum literis qui diebus antiquis redditi Junt, ideoque tion inueniri, nif] im iranslotionz Thomae, epijco- pi Hevacleenfis, Huius "Thomae Heracleenfis ver- fionem MS. N. T. ea, quam nos legimus, meliorem accuratioremque. manu fua cleganter defcriptam habuit Prokius, tefte /Jockfletero, "Theologo Τὰ" bingen(, Orat. inaugural. pag. 29. Fabric. vvv) Interpretem. Lud. de Dicu vocat Lucam quendam, vt ipfi quidem videtur Maronitam.. At Rich. Simonio Hitt. Crit. N, T tom. IL. videtur potius Europaeus, Fabric. vide quae de Philoxe- niana verfione dicta (unt. VERSIONES NOVI TESTAMENTI Li.IP.c Vll 819 efl Leurdenius) verfionem latinam (de qua ipfe fcripfit: ad latur adimnxi verfonem latinam ex ommibus verfonibus latinir textus, inprimis Tremelliana , et vbicungue mihi videbatur commo- dum, propria opera compofítam) et varias lectiones ex omnibus editionibus diligenter colle- las adiecit. Adiunxit etiam Lexicon Syriacum concordantialas ^ Denuo haec editio emendata prodiit Lugd. Batau. 1717. 4. [ ; Ab illa autem Syriaca verfione antiqua diuerfa eft alia recentior Xeuagae Philoxeni, epifcopi Hieropolitani fiue ZMabugenfir, (a quo etiam dicta efl Phifoxeniana,) cuius auctori- tate compofita eft a Polycarpo quodam: poflea hanc verfionem recenfuit et cum codd. grae- cis contulit Tomar, Heracleenfis; hiuc ipfa quoque verfio Heracleenfir dicta eft. ^ Com- plexam effe hanc verfionem Philexenianam, quae fingula verba premit, Euangelia, Acta Apofl. eorumque epiftolas, in confeffo eft, an vero etiam apocalypfin Iohanneam,, dubitatur. Eam verfionem, quam Lu. de Dieu edidit, (vide fupra) effe Philoxenianam, flatuit S/orr in Obíf. fed cum indoles huius verfionis diuerfa fit a Sirmp/ici et Philoxeniana; ZAdlerus ia libro mox laudando pag. 28. cenfet, eum efle laborem interpretis, qui non laboraffet in ver- fione Simplici et Philoxeniana. Neque diffitendum efl, verfiones illas, quas Pocokius et Lud. de Dieu ediderunt, effe a reliquis verfionibus Syriacis diuerfas, et vero etiam recentiores, de interpretibus autem nihil certi con(litui poteft. — Hifloriam verfionis Philoxenianae defcripfit praeter &idleium l. fupra 1, Storrius ]. 1. $.15— 22, de. verfionis indole egit $. 38. diligenter quoque de ea difputauit in Eichhornii Repertor. für bibl. und morgenl. Literatur "Th. ΝῊ. conferri etiam pote(l 701. Ben, Michaelis ad Bengelii tractationem. fupra laudatam pag. 17. et Joh. Du. Michaelis in. Introduct. in. N. T. . De codd, verfionis fcripfit peculiarem libellum Paulus hoc titulo: accuratior manufiriptorum, qnibur verfo IN. T. Philoxenlaua continttur, catalogus, cum σε δι αι ad viros eruditos quaefliomibur. Scripfit Henr. Eberh, Goitl. Paufur Z4... Helmfladii 1788. Verfionem Euangg. Philoxenianam, quae per faecula plura in tenebris fepulta latuit, primus edidit, White: Sacrorum euangeliorum verfio Syriaca Philoxeniana, ex Codd. 1155. Rid/eyanis in. bibliotheca collegii noui, Oxomienfir repofitir, munc primum edita cum interpretatione εἰ annotationibus Iofephi I hite, (1: M. Collegii IWadh. Socii et linguae “ταδὶ cat Profr[Jorir Laudiani, tem. 1. Oxonii e typographeo Clarendoniano. 1778. conf. Doederlein "Theol. Biblioth. vol. I. pag. 163. Michaelis Orient. Bibl. ΤῊ. XVI. pag. 107 fqq. Nuperrime de hac quoque verfione praeclare meritus eft Zd/erur, dum edidit librum, infcriptum: Noui Ve/Tamenti verftones. Syriocae , fimplex, Philoxeniona et. Hierofolymitana, denuo examinatae εἰ ad fidem Codd. MSS. bibliotherarum A aticance ,' Zngelicae, Affemannianae, Mediceae; Regiae, aliarumque nouis obfrruationibur atque tabulir cere. incifir illuftratae a. Joc. Georg. Chr. Adler, Hafuiae 1789. 4. conf. Eichhornii Allgem. Biblioth. d. bibl. Literat. B. II. pag. 483 fqq. Hajfencamp "Theol. Annalen. lahrg. 1789. S. 625 fq. In hoc igitur libro verfionem, hactenus non fatis cognitam, dialecto Hierofolymitana eonfcripram , vnde Hierofolymifana dicitur, primus accurate defcripfit Zdlerus, atque ex- cerpta critica ex ea obtulit. Dialectus ad Chaldaicam proxime accedit, immixta ei funt plura peregrina, inprimis graeca vocabula, interpres ex graeco vertit, interdum haud in- felici fucceffu agit perfonam commentatoris, rarius verba premit. Sequitur maximam par- tem recenfionem occidentalem, — dirus confedam hanc tralationemn | fufpicatur | intra ρος, IV. poft C. N. et facc. VI. Ceterum cfr. epillolae duae, vna R. P. Z£ugu/lini Antonii Geor- gii ρὺ, Li. ΠῚ VIL τ΄ HARMONIAE. EVANGELICAE: Μοὶ. ΤΙ. νι 212 gii Erem. Auguflin. Procuratoris generalis, altera, Zac. Georg. Chr. Adleri , ia quibus loca nonnulla operis Adleriani de verfionibus Syriacis N. T. fimplice, Philoxeniana et Hierofo- lymitana examinantur. Hafniae MDCCXC. 4. Turciram verfionem N. T. edidit Gwi/ielmur Seamamur, Oxonii 1666. 4. defcripta e(t haec verfio cura focietatis, commerciis turcicis inclitae. tàntummodo , an etiam interpres fuerit, dubitatur; poflérius tamen probabilius eft; quum Vtrum autem Sramannyus editor- linguae ^T'urcicae fuerit peritiffimus, pag. 141. icr vid, Jafth. lc. tom. 11, pag. 107. JV/alch. 1. c. V'andalica f. Vllyrica dialecto verfio bibliorum prodiit auctore Georgio Dolmatino Vite- bergae 1584. fol. praefixa eft praefatio Germanica, — Conf. de hac verfione epiftolam; Bütt- nero Ícriptamy in Schiüxeri Briefwechfl Th. II. S. 140 — 147. V'irginiana verfio cura Joh. Eliot edita eft Cantabrigiae in Noua Anglia, et V. quidem "Teft. 1663, Nouum autem 1661. 4. denuo, mutata tamen literis expreffa eft ibid. 1695. 4. Fobririur autem nofter obferaauit, plane aliam effe linguam Americanorum Virginianam, qua Catechifinum Lutheri editum effe paullo ante (vid. ποῖ, τ 110) memoratfet, W'allita f. Cambrica N. 'T. verfio typis eft expre(fa Lond, 1567. 4. omnium librorum vtriusque teflamenti, an. 1588. fol. 1620. fol. et 1718. vid, J/alch. l.c. pag. 124. Haec de verfionibus N. T. dicenda habuimus. Kwir.] XIX. Harmoniat Euangelicae Scriptores V eteres. De harmouia euangelica in quam faeculo XII. latine commentatus efl Zacharias Chry- fopolitanus tom. XIX. Bibl, Patrum edit. Lugd. obuius, quamque vetus latinus interpres wi) Praeterea. /ibertus Bobouiws f. Bo- bowsky, Polonus, in gratiam Leuini /V/arneri to- tam facram fcripturam Turcice vertit, quae ho- die in Biblioth. publica Leidenfi MSta adíeruatur, Conf. de hoe Bobouio Thomam Hyde in appen- dice [É. parte II.] ad Cosmographiam dam Pe- vit[ol. -Hic ipfe eft 4/; Brigh, Mubammedis IV, interpres, quem biblia vertiffe Turcice, lego in praefatione. ad Catechefin Lutheri Virginiana et Suecica lingua τὰ Caroli XI. regis vulgatam, Holmiae 1696. 8. [bertus ille, puer a "Tataris captus, Conftantinopolin abductus, ibique in re- ligione Turcarum inftitutus eft. vid. ACta Erudit. Lipf. an. 1691. pag. 226. Bayle Distion. Art. Hali Beigh. Kuin.] 4ndreas vero οι γ᾽ in notis ad Azizi, Nefephaei Tatari, fragmentum, lingua "Turcica fcriptum, de cognitione Dei et hominis, vbi allegat verba Chrifti Ioh. III, 3. 7//a, inquit, Autor arabice citat, ue/cio vnde. Namque Er- geniana ver[io et Parifina quam Londinen[is fe- quitur , aliter habent. — Turcicam S. Script. fiue integre fiue. ex parte faltam verfionem non cre- dam au&orem legijle. | Quam Ioh. P'ugnadius raj]e, Viclor fieri. curauit , Thuano: Lib. 36. tefle, vecentior procul dubio eft hoc MSto quod CPoli a. 1559. erutum 1}. etus quidem. Teftram, Tudaei Tau- rici Turcice legere dicuntur, fed qui in Turcia Junt Chrifiiani, vel fyriace vel arabice vel graece vel iberice vel aliter [cripturam legunt. — 'F'hua- nus Hift. ad an. r565. qui Vugnadio emortualis fuit, teftatur, eum tncredibili propagandae reli- gionis de/iderio ardentem immen[is Jumtibus bi- blia facra et theologorum aliquot fcripta in lin- guam Turcicam et Croaticam conuerti et ad gentes, illarum linguarum peritas, trausferri cu- Andreas Mollerus in Annal. Freibergenf, pag. 284. de eodeni Vngnadio: Er hat mit grofsen Unkoften das N. T. die Augfpurgifche Confetlion und andere chrifll. Bücher in Croatifche Sprache transferiren und mit cerulifchen und glagolifchen Buchítaben zu Tübingen drucken laffen. Cyriac. Spangenberg in Chron. Sax. ad a. Chr. 1564. no- tat, eum adiutum effe a Primo Tubero , Croato, :Steph. Confule Auftriaco, et 7Zntonio, Dalmata, Fabvir. Non conítat vtrum verfio interciderit an fuppreffa fit, /Ma/ch. 11. pag. 165 fq. a d * vu - 4 i Vol. II Ῥ. 212 Ῥ 215. 214 : 4 SCRIPTORES VETERES C Lib I.e FI. 88r J'i&or Capuanur 555) venditauit fub falfo nomine Tatiíani: et de altera, quam latine vertit et fub //mmonii Alex. nomine edidit Ottomarus Lufcinius, Auguílae Vindel. 1523. fed quae et. ipía l'atiano **^) tribuitur in verfione antiqua "Theotiíca pec clariff. Palthenium nuper vul. gata, non repetam ea, quae dixi in codice Apocrypho N. T. pag. 578 fq. | Viraque latine, ita - Orthodoxographis «et in Bibliothecis [1] Patrum plus fimplici vice edita efl. Poficrior € Lufcinii verfione et recognirione Cafparis Brufchii prodiit etiam Erfurti 1544. 8. et in Micro- presbytico. Bafil. a. 1550. fol. [add. Zo. Jac. He/* Bibliothek der heiligen Gefchichte vol. T] Theophili Antiocheni perinde vt genuina "atiani Harmonia Euangelica petiit: fimodo — vlla vnquam exítitit "Theophili Harmonia, et non Hieronymus "Theophili commentariot in Euangelia, quos cum reliquorum eius fcriptorum elegantia congruere negat ig catalogo . cap. 25. et quorum latinam verfionem hodie habere 777) nos funt qui exiflunent, cuin 'Ta- tiani Monotellaro confuudens fcripfit Epillola CLL ad Algafiam: | ZAeoplilus Zdntiorhinae KErclefrae "feptimur poft. Petvum. Api flolum. Epifcopus quatuor. Enangeü/larum in vnum opus dia compingen: ingemü fui nobi: monumenta: reliquit: — Conf. Zacharias, Chtvfopolitanus Pag. 142. ex Hieronymi Homilia de villico iniquitatis. Fragmentum Epiflolae Zulii /4fria'i ad Ariflidem, quo conciliatur genealogia Chrifts in Matthaeo et Luca, feruauit Eufebius lib. 1. Hifl. cap. 7. : 3 Eufcbii libri περὶ διαφωνίας Εὐαγγελίων, quos memorat Hieron, catalogo cap. 81. et xd Matthaei T. interciderunt. — kxllant vero eius Canones Juangelici, quibus fequurus Ammo- n:um Alex. ^) per X. columnas capitula Euangeliflarum (qualia e veteri computatione etiam in inelioribus N. 'T. editionibus et in vett. MSS. ad marginem notantur) ita inter fe compa- rauit, vt larim appareat, quotnam et quibus in pericopis Evangeliflae eandem rem referant. Hi Canones iam omiffa iam praemifla Epiftola Eufebi: ad Carpianum praefiguntur graece quibusdam N. T. editionibus, vt Erasmi; Rob, Stephani à. 1550. et Polyglottis: latine ex Hieronymi verfione oecurrunt in editionibus Doctoris illius Stridonenfis, et in Orthodoxo- ' graphis, Sed et Aethiopice in editione N. T. Aethiopica. Similiter Arabice, Syriace, Copti- ce, Anglo-5axonice exílant in codicibus Noui Teft, illarum linguarum MSS. Praeterea in veteri fcholio ad Marcum, quod e codice Bibl. Regiae produxit Rich. Simon iib. HI, Hift. Crit. N. T. pag. 89. allegantur Eufebius ἐν τῷ πρὸς Μαρῖνον περὶ τῆς δοκόσης i τοῖς Everyye- λίοις περὶ τῆς ἀναφάσεως διαφωνίας. Epiphanium a viris quibusdam. doctis inter fcriptores Harmoniae Euangelicae referri video, propter ea ni fallor quae difputat haerefi LI. Alogorum. [IU] Auguflini libri IV. de Confenfu Euangeliflarum leguntur in parte pofteriore tomi tertii editionis luculentae Operum Doctoris Hipponenfis, quam Monachis Benediclinis Francifco Delfau, Thomae Blampino et aliis viris doctis congregationis S. Mauri Chriflianus orbis debet. De Xxx) Huius Victoris Capuani Catenam MS. in z2z) Theophili effe negant Cotelerius ad Pa- Euangelia habuit Fcuardentius, et ex eadem Fra- — tres Apoftol tom, 11, pag. 16. Tillemontius, Al- gmenta quaedam Polycarpi produxit ad lrenaci bertus ct alii. Ul. 3. laudata etiam Grotio δά ]o. XVII, 4. gy) Tatiano adfcribit quoque Baronius, Sed a) Hieron. praefat. in Eusngelia ad Damafun, ab eius fententia difcedunt non fine caufa viri do- οἱ lfidorus Hifp. VI. 15, Origg. €ffimi. Vide Antonium Pagi ad A. C, 172, n, 3. Fel. IF. T ttt 882 Lé.IV.c.V 1l. HARMONIAE EVANGELICAE Vol. HL p. 214 Ὁ 21: De H'er.nymo vetus fcriptor, a To. Mabillonio tom. IV. Analect. editus: Euangelii Hi- floriam ita conciliatorüs *) dijJertationibus declarauit , vt vnicam fore arbitretur. — Videlicet in commentariis fuis ad Matthaeum et in aliis fcriptis, fubinde fpeciem δια φωνιῶν in Euangeliis conatur tollere, licet nullum eius opus peculiare fub titulo Harmoniae Euange- licae exilet. Iuuenci Metaphrafis Poctica Latina Hiftoriae Euangelicae merito huc refertur, perinde vt "T heotifca illa vetus Off» idi. Vtrum Con/lantini M. imperatoris, τρισσοὶ et τετρασσοὶ huc fpectent, quae memorat Eufebius in eius vita IIT. 37. eruditus Lector iudicet. Sane ita vilum Ioanni Lightfooto, Hor. Hebraic. ad loannis VIII. 1 Ex Hefychii Hierofolymitani *) Εὐωγγελικῇ συμφωνίας praeftantiffimus - Cotelerius tomo ΠΠ. monumentorum Ecclefiae Graecae edidit cum verfione fua et noris συναγωγὴν eizro- - ἣν , . ^ . TT οιῶν καὶ λύσεων , quibus loca nonnulla Euangeliflarum inter fe conciliantur. "Anonymi Monotelfaron iuffu Ludouici Pii compofitum quod euoluit olim D. Lutherus, feruatur in Bibliotheca Paulina Lipfienfi et celebratur a Ioachimo Fellero τῷ μακαρίτῃ- in prasfat. ad catalogum MSS. illius Bibliothecae. Andreas quoque Ofiander teflatus eíl, vfum fe elle /Inonymi veteris harmonia e Monafterio ad fontem falutis. Clementir presbyteri Lanthonienfis (circa a. C. v170. clari) Harmoniam e Latino Anglice verfam a Io. Wicklefo, feruant Angli MS. in fuis Bibliothecis. Praetereo alios fequioris aetatis fcriptores Harmoniarum Euangelicarum: Guidonem de Perpiniano, Ludolphum Saxonem, Petrum Lombardum et Io. Gerfonem: Petrum Come- florem in Hifloria Scholaflica, Simonem Caríulanum fiue de Caffia cognomento Fidatum (qui Florentiae a. 1348. obiit) libris XV. de geflis Saluatoris. Colon. 1545. fol. atque ἀντικει- μένων vtriusque T'eflamenti fcriptorem Iulianum Pomerium. [Tf] Harmoniae Euangelicae. ftriptores recentiores , ordine. litterarum vecenfiti. loannes Alefius, Lichae 1605. 8. Natalis Alexander in expofitione litterali et morali Euangelii Iefu Chrifti fecundum IV, Euan- geliflas, Parif. 1703. fol. Chriflophorus Althoferus , Ien. 1653. 1658. 4. Anonymi Concordia Euangelica, Parif. 1653. edita, et ITillemontio atque aliis faepe laudata. Anonymi alterius Concordia, edita Gallice, fub tirulo: Meditations fur l' Hiftoire et la Con- | corde des Euangiles. Bruxellis 1676. 12. duobus vol. Anonymi Angli Harmonia in Bibl. Vfferii reperta et ex Anglico Germanice translata Francof. 167a. 8. et cum praefat. Auguíti Hermanni Franckii, Halae Sax. 170c. 8. Io. Auenarius, Bail. 1588. 12. Iacobus b) Ita forte legendum pro coz/ofatoris. Cote- vat, multiplicare, vti faciunt e recentioribus lerius legit ccnciliatoris. A. Ofiander, Caro!us Molinaeus, Codouannus, c) So'enne eft huic Hefychio, gefta et dicta Chri- 10. Cluuerus, Abr. Calouius, Cafp. Heiuaunus fii, quo facilius difficultates etiam. perleues fol- — Sandhagenius, Vol. III. Ρ.215 216 SCRIPTORES RECENTIORES ΚΡ V Il. $83 Iacobus de Aufoles, Parif. 16:0. lo. Banzius, Colon. 1624. 4. Caefar Baronius et Sam. Basnage tomo primo Annalium. : Sebafl. Barradii Lufitani Commentaria in Concordiam Euangelicam , Mogunt. 1601. fol. qua: tuor voll. Beniamin B-auport Francifcanus. Parif. 1552. 8. Gallice. "Thomae Beauxamis Carmelitae Commentarii in Harmoniam Evangelicam ex antiquis Pa. tribus congefli. Pacf. 1590. 2. voll. Balthafaris Bcbelii Antiquitates Euangelicae. Argent. 1673. 4. Cae aris Bec.lli Vrbinatis connexio Fuangeliorum, in qua textus, ordine feruato rerum gefta. rum, fries indicatur. Rom. 16:3. Parif. 1631 et 1651. 12. Derleui Becmanni vita Chrifli Meditationibus ducentis illuflrata. Hamb, 1684. 8. Germanice. [Joh. Iib. Bengel vichtige Harmonie der vier Fuangeliflen. 'Tübing. 1766. g. Kuin.] [Ernfl. Aug. Brrtling Neue Harmouie der vier Evangelillen. Halle 1767. 4. Kuin.] Iani Bircherodii Series Chronologica Annorum lefu Chiifli. Hafniae 1679. 4. loannis Bourghefi,, ProfeiToris Dnaceniz, Hifloria et Harmonia Euangelica, tabulis et quac- [lion:bus explicata. Montibus Hannoniae 1644. fol. : Io. du Buiffon, Duaci 1575. lanfenium Gandauenfem fecutus, Rom.1576.8. Colon. 1694. 12. [Ὁ] Antonius Brockeuius. Colon. 1539. Io. Bugenhagenii Pomerani Concordia Euangelica Hiftoriae paffi Chrifli et glorificati. Witeb, 1524. 8. n Florentü de Bruin, Dordraci 1690. 8. Belgice. Henrici Buntingii, Magdeb. 1589. fol. cum feptem annorum Chrifli (t. 2. 3o — 34.) Calen- dariis Hifloricis. [Die vier Euaneliflen, mit ihren eigenen Worten zufammengefetzt und verdeutfcht, auch mit hinlinglichen Erklárungen verfehen von nt. Fvid. Büfching. Exft. Bd. Hamb. 1766. 8. Kum.) t G. Calixti Concordia Euangeliflarum, ex eius dictatis, infcio auctore, edita Halberfladii 1624. 4. et deinde faepius alibi. ^ Abr. Calouii Harmonia Germanice, Witeb. 1650. 8. et Latine in Bibliis illuflratis tomo primo N. T. 1656. fol. Centuriatores Magdeburgenfes tomo I. capite X. lo. Caluini ^ Harmonia ex Matthaeo, Marco, Luca (nam in Toannem feparatim fcripfit) G.neu. 1555. fol. ex officina Rob. Steph. et facpius deinde alibi, et inter opera, Etiam Gallice et Germanice. Tttett a [Car. d) Caluinus Andreae Ofiandro veluti e diame- — vbi diuerfa narrare videntur Euangeliftae, vnam tro aduerfatur, et /um temporis ordinem faepif camdemque rem ab illis referri arbitratur. Di- fime ab Euangeliftis. neglectum fupponit , etiam — cam et hic cum Liuio XXVI. 49. δὲ aliquibus ad- Jentiri bea — Lib.IV.c DIL. ἘΛΆΜΟΝΙΛΕ EVANGELICAE Vol ὙΠ. p.or6 Ὁ ety YCar. Hildebrand Freyh. von Canffein Harmonie und Auslegung der vier -Euangeliflen, "Hu 1727. fol. Betk.] "Fho. Cartwrighti Harmonia Euangelica, per Analyfin Logicam et Metaphrafin hiftoricam illuflrata. Amft. 1630. 4. o; Cafauboni de vebus facris et ecclef. Ee Aruones XVI. ad Beronii Aunaleg. Geneuae 1655. 4." Betk.] Matthaci a Caftro epitome Concordiae lanfenianae. Antwerp. 1593. 8. τι Martini Chemnitii Harmonia Euangelica, a Polycarpo Lyfero *) et Io. Gerhardo continuata atque ad vmbilicum perducla, Francof. 1593. 1608. 4. lenae 1617. 1626. 1627. 4. et Francof. 1615. fol. Geneu. 1628. 1645. Roterd. 1646. Hamb. 1647. Francof. 1657. Hamb. 1704. fol. duobus volum. Ioannis Chrifliani fpeculum Haftmonicum. praecipuarum harmoniarum, Bernae 1642. 4. et Germanice a. 1643. tefle Lipenio, ipfe enim librum haud vidi. Ioannis Clerici Harmonia Euaogelica, in qua vno conípectu quatuor columnis verba Graeca - Euangeliflarum integra conferuntur, addita latina verfione Mieer. et editoris para- phrafi. Amft. 1699. fol. et latine enn Altdorf. (titulus praefert Lugdunum) 1700. 4-. Anglice quoque prodiit. Lond.1700. 4. Fatetur Clericus, in ordine prae ceteris inflitifTe fe vefligiis Io. Richardfoni, de quo iufra. Etiam [IP] notas in hane Harmoniam fuaux pollicetur i in memoriis litterariis "Triuultinis a. 1702. parte I. pag. 157- ; 1o. Cluuerii Harmonia Euangeliftarum, digefta fecundum pafchata et itinera Chrifli, edente filio Mich. Cluuero. Roftoch. 1628. 4. paucis conftans foliis. Harmonia Brunonis Cognati, Carthufiani, quem de nonnullis monet Petauius II. 12. Epift. Laur. Codomannus. Norimb. 1568. 4. Germanice. Alanus Copus, Lonan. r572. Duac. 1663. Bernh. Copus, vna cum Io. Alefio de quo fupra. Lichae 1605. 8: Simonis Corroyi, Ord. Caeleftinorum, Coníonantia Euangelica. Lugd. 1547. Antw. 95 [Sam. Cr adockr harmony of the Evangelifls. Lond. 1668. fol. Kuin.] Pauli Crellii, Witeb. 1566. 8. Germanice, e Bugenhagio fere. Adriani Crommii e Soc. lefu. Louan. 1633. Yacobi Dornkrellii ab EÉberhertz, patris et filii, in Harmonia Biblica. Luneburg. 1686. fol. Ger- manice, et nouis curis filii de integro ibid. 1688. 8. feparatim fub titulo: der Evange- Éifchen Ver glechung zweyte Arbeit. "Tho: Draxi Harmonia, Caluinum potiílime oppugnans, vt Lipenio notatum. Laurentius Echard in TUS ia Ecclefiaflica generali trium priorum faeculorum. Lond, 1702. fol. Anglice: Laurentius Fdingerus in de/neatione Harmonica axcAeSess Euangelii de Chrifto. Hafn. 1670. 8. Ruperti: Ery 'throphili, Pafloris Hanouerani, Catena aurea in Harmoniam. Euangeliflarum.. Magdeb. 1604, 4. et Germaaice 1608. 4. ^ [A Diffo- feutiri neceffe e) eft, media fimili na vero funt, nam δ) Lyferus incepit a capite 52. Gerhardus a ca- 2mbae fententiae et Oliandri illa et liaec Caluini piteir4r. Exruerito commendatur hoc opus in Con- excedere aliquando modum vidctur, vt magno filiis Witebergenf. "Theolog. part. I. tit. L nr. 4. Chemnitio probe obferuatuni In tabulas illud redegit Dauid Kingius ὁ ὃ Dr od VoETIT. p: 217 21$ SCRIPTORES RECENTIORES Lib. 1V c. V TI. 885 [A Diffonance of the four generally received Evangelifts and. the Evidence of their refpecti- ve. Authentieity examined by Edw. Evanfen. Ipfwich. 1792. 3. Conf. Ephem. Gótting.. - 1794. pag. 569 fq. Beck.] Andreae Fabri fvntagma: Hifl. Euangelicae Harmonicum Germanice. Vlmae 1652. 4. Chriftrophori Fifcheri, Vlfenae 1575. 1579. 1583: fol. Concionibus Germanice habitis. Laur. Forerüs i vita lefu Chrifli: Dilliagae 1640. 8. Michael Fouqué. A. 1574. Gallice. — Confer Rich. Simonis Epiftolas felectas lib. IT. pag. 1or. ' Paulus Fri(ius de tempore minifterii Chrifli. Witeb. 1604. 4. Henr. Gartwaithi Harmonia Euangelica. Lond. 1636: 4. Anglice. Yo. Gerhardi; Vide fapra in Chemnitio. Roberti Gouleti. Parif. 1535. 8. [08] Frid. Greiffenii. Germanice. [Harmonie der Evangeliften; d. i. Uebereinftimmung und' Vereinigung ilirer Befchreibungeu des Lebens lefu Chrifli von Eberh. Dau. Hauber. Lemgo 1737. 8. — Eiusd. Leben L. C. von den vier Evangeliflen befchrieben, und aus der vercinigten Erzáhlung derfelben in " einen kurzen Auszug zufammengezogen, und mit einer allgem. Eiuleitung in die Har- monie der Evangeliflen begleitet. ibid. 1737. 8. Eiusd. harmonifche Anmerkungen zu der aus den. befand Erzáhlungen der vier. Evangeliflen zufammnengefetzten Lebens- befclireibung —— I. C, ibid. 1737. 8. Kum] lo. de la Haye Hifloriae Euangelicae difpofitio, ipfis Fuangeliftarum verbis ordinata feria diflribura. Daaci 1607.4. Εἰ. Triomphus veritatis: ordinati Euangelii qusdciga itinedta SS. Patrum exercitu flipara. ibid. 1609. fol. To. Henricus Heideggerus libro IH. Enchiridii Biblici cap. VI. Protafius.Henriettus. Parif. 1667.4. Gallice. - ; (4o. at. He/ Gefchichte der drey letzten Lebensjahre Iefu. ^igici Yt. II. g. Add. luin in Bibl. der heil. Gefzhichte, vol. I. pag. 24,4. Hai Ioannes Hind) Lkond. 1632. 8. Anglice, ^ - Io. Huffi Colledio geflorum Chrifti, fecundum tres annos praedicationis cius digefta. — Inter eius opera Norimb. 15:8. fol, Cornelii l'anfeaii Gandauenfis epifcopi Commentaria in. Concordiam pidigdt Lugd: 1671. ... fol.. et 1582. 1594. εἴ laepius aliis in locis. Cornelii Tanfenii Iprenfis "Tetrateuchus. Louan. 1639. 4: Petri de Irurosqui, Nauarri Dominicani , feries Euangelii etc. Stellae Nauarrorum 1557. fol. Daxidis Klugii Harmonia. Euangeliflarum Chemnituo- Lyfero - Gcrhardiana in tabulas redadla. Ien. 1670.4. Antonii a Koninckflein Enarratio in Monoteffaron Euangelicum.. Colon. 1539: 8. Io. Kromayeri, Superintend. Vinarienfis ἃ, 1656. 8. Germanice. Bernardi Lamy, Preibyteri Oratorii Parif. Harmonia, fiue Concordia IV. Evangeliflarum. Parif,1659. 12. Eiusd. Commentarius in. Harmoniam cum. Apparatu Chronologico et Geographico et praefatione, in qua demonflratur veritas euangelii, ibid. 1699. 4. To. Lightfoot Harmonia Euangeli(larum inter fe et cum V. T. tom. I. Opp. De Polycarpi Lyfcri Patris (qui a. 16ro. Dresdae obiit) Harmonia Euangelica, vide fupra in Chemnitio: Ttttt3 D. Val. 486 — Li. IV. c. Il. — HARMONIAE EVANGELICAE Vol. TH. p.218 P219 D, Val. Ernefli Loeícheri tentamen accuratae Harmoniae, in relationibus nouantiquis, Ger- manice editis, a; 1201. pag. 164 fq. T Eilhardi Lubini Harmonia Graecolátino Germanica. Roftoch. 16:6. 4. Seuerini Lubomlii Poloni Ord. Praedicatorum. Ctacou. a. 1607. fol. Reinardi Lutz. Bafil. 1561. fol. : Io. Henrici Maii, "Theologi Gieffenfis, Harmonia Euangelica £ omnium dictorum et fadio-- rum Domini noflri lefu Chrifli vsque ad | P] Pafcha σαυρώσιμον 5. perpetua paraphrafi et commentario, ex fingulis commatibus cognitionem veiitaüs οἵ praxin pietatis cominon- ftrante, iluílrata. Gieflae 1707. 4. [A harmony of the four Gofpels — by /. Mackui;/ht. Y ond 1763. IT. vol.5. 4. lac. Mackiighti - S. T. D. Commentarius Harmonicus in lV. Euangelia, fecnndum finguiorum ordinem proprium dilpofitus, Ex Anglico latinum fecit, notas et aiia nonnulia atiecit 4. F. Rucker :felder , S. T. D, eiusdem et LL. OO. P. Daueuir, Bremae et Dauentriae 1772. 8. tom. II. Kuim.] Io. Matthefii Hiítoria lefu Chrifli e IV. Euangeliflis. Norimb. 1568. Germanice. 4 [Analyfe de l' Evangile felon l'erdre hiftorique de la concorde — per le P** *: (/anduif) à Cain 1769 — 1712. IV. 12. Bec] Gerhardi Mercatoris Harmonia. Duisburgi 1592. 1603. 4. Gortwaldi Mefchini tabula nouae Harmoniae Euangelicae, edita Spirae, tefle Lipenio, 'Theobaldi Meuschii Harmonia Euang. Hanou. 1604. 4. (Jo. Du. Michaelis in Introduét. in N. T. vol. ll. pag. 898 fq. Anweifung wie die von den vier Evangelilen aufgefetzte Nachrichten nach der Zeitordnung auf einander folgen, von Joh. H. Dan. Mo!denhaser. Brem. v78r. 8. Beck] Caroli Molinaei Collatio et vnio Euangeliftarum. Hanou. 1565. 4. Rich. Montacutius in Θεανϑρωπικῷ fiue Originibus Ecciefiaflicis.. Lond. 1656. 1640. fol. duobus volum. - [A Harmony of the Gofpels, in which the Original text is difpofed after /e Clerc general manner. —- Obfervations are fubjoincd , tending to fetrle the time and place of every transaction, to eftablifh the feries of facls and to reconcile feeming inconfiflencies by Will. Nagtome, Dublin 1778. fol. Kuin.] : : G. Oenopolae Harmonia. Francof. 160. fol, 1 [ Leon. Offerhait: de vita Iefu Seruatoris O. M. et publica et priuata, ad calcem Spicilegiorum eius hiítor. chronolog. Grón. 1739. 4] Io. Godfridi Olearii Vita Chrifti. Halis Sax. 1669. 12. Germanice. Andreae Ofiandri Harmonia graece et latine libris IV. in quibus euangelica hiftoria e quatuor Euangeliítis ita in vnum eft contexta, vt nullius verbum vllum omiffum, nullum alie- num immixtum, nullius ordo turbatus, nihil non fuo ioco pofitum: omnia vero lit- teris et notis ita diflincta funt, vt quid cuiusque Euangeliflae proprium quid cum aliis et cum quibus commune fit, primo flarim adípectu deprehendere queas, addito libro annotationum et Elencho fiue Indice per tabulas argumentorum. Graece et Latine, Bafil, 1537. fol. et Germanice per Io. Schweinzerum. A. 1540. 8. Pauli f) Au&or ipfe in praef. Compendium won tantum vali operis Chemhnitio - Ly/eriani, Ligtfootiani- aliorumque exibeo, fed et occafionem fuppedito plura meditandi. . Vol. ΠῚ. p 210 220 ᾿ RECENTIORES SCRIPTORES Lib. IV.e.V II. | 881 Pauli de Palatio. Conflantiae 1605. 4. Ioach. Perionii. Parif. 1553. fol. Porenfleineri, Amft. 1653. 4. Germanice edita et Lipenio memorata. Dionyfius P'etauius XII. 18. Doctrinae temporum. Paulus Pezron in Hifloria Euangelica, per Iudaicam et Romanam confirmata. Parifiis 1696. 12. [A Harmony of the Evangelifls in Greck, to which are prefixed critical Differtations in Euglifh, by Zo. Pri-flieg. Lond. 1771. 4. &uin ] To. Georgius Pritius in tabula Chronologica cap. XXXVI, Introduct. in lectionem N. T. Lipf. 1704. I2. Barthol. Radmannus de Vita Chrifti. Francof. 16c0. fol. Vincentii Regii e Soc. [εἴα dilucidatio Concordiae et Hifloriae Euangelicae libris VIII. Colon. 1615. fol. E Ioannis Pauli Refenii Apparatus Euangelicus fiue Harmonia IV. Euangeliftarum , nefcio an edita. Io. Richardfoni, Ardachadenfis in Hibernia epifcopi Harmonia exhibita a Iacobo Víferio ad calcem Annalium V. T. [IP] Ioannis Roberti Arduennatis, e Soc. lefu, .Myflicae Ezechielis Quadrigae, hoc eft San- cta gris Hifloriarum et temporum ferie vinculata, Graece et latine. Mogunr. 1615. fol. . Franciíci de Roxas Toletani Commentaria in Concordiam Euangeliorum fecundum ordinem Evangeliorum totius anni, Madrit. 1621. fol. S. le Roux Concordia IV, Euangeliflarum. Parif. 170r. 8. n Io. Rubi Hannonii. Colon. 1572. 8. [/oh. Reiuh. Ru/r, harmonia euaugcliftarum ita adornata, vt inuefligata fedulo textus co- haerentia nullus verfus (iue traiiciatur fiue praetereatur, (ine breui ac fuccincta expli- catione, quo iufli commentarii loco elTe.queat. lenae 1727. tom. IV. 8. Kun] Dan. Sachíi: Concordia Enangeliflarum, Concionibus 300. explicata. Francof. 1651. 1658. 1662. fol. tribus Volum. Germanice. Cafp. Sagittarii Harmonia Fuang:lica Paffionis 5) lefu Chrifli. Ten. 1684. 4. Cafp. Hermanni Sandhagenii Harmonia Euangclica. Luneb. 1684. 1688. 8. Germanice. Iofephus Scal'ger a Chrifti baptifmo ad mortem vsque computat Pafchata quinque pag. 86. ad Eufeb. et bro Vf. de emendat. temporum pag. 552 fq. — Paullo aliter Pafchara quinque colligit Wilh. Langius de annis Chrifli lib. 11. cap. ro fq. — Fuere e veteribus, qui vnico tantum anno baptifinum Domini et praedicationem palfionemque concluferunt, vt pa- tet e Philaflrio haerefi 105. aliisque apud Blondellum- prolegom. ad lib. de Epifcopis pag. 27 fq. et Grotium ad Luc. IV, 19. Eidem fen:entiae adíhipulatus nuper eft Fran- ciícus g) Idem argumentum doce perfecutus eft et— Hrn I. Chrifti in ihrer harmonifchen Ordnung — Euangeliftarum narrationes diligenter. inter- ἴα neu überfetzt und — erliutert, von 7o/t. Zdo/pht contulit Antonius Bynaeus in libris III. de Chri- — Sc/egel. L. 1775. 8. 7o. Dau. Michaelis Erkla- flo crucifixo Amft. (691. 1596. 1698. 4, Eiusdem — reng der BegribniG- und Auferftehungsgefch. Bynaei de Chrifti circumcifione liber vidit lucem — Chrifti nach den vier Evangeliften etc, Hal. 1785. an, 1699. 4. labric, [Leidensgefchichte unfers 8, δε, 388 1ιδ ΤΡ ΤΙ. HARMON. EVANG. RECENT. SCRIPT. — Vip 5:9 5 ciícus Burmannus parte II. Exerc. diff. 2. de interuallo τῆς σολιτείας fiue functionis . Chrifti pag. 357. Aliis placet. tria tantum Pafchata admittere, vt poft Irenaeum 1l. 39. Petauio XII. 17. doclrin. temp. et Norifio Cenotaph. Pifzn. cap. XVI. . Sed libenter ac- cedo eorum fententiae, qui loannis Fuangelitae tellimoniis congruentius Pafchata qua- tuora Sofp:tatore noflro poft baptifmum celebra'a effe docent. - [Copiofe eam quaellio» nem tràctauit b. 10. Godofr. Ko nzr in progr. quot palchara Chriftus celebrarit? Pet 1779. 4. add. Schmeider Bibliothek der Kirchengefchichre vol. ἡ. Beck Tufti Georgii Schottelii Harmonia Euangelica, B: anfuic. 1615. 8. Germanice. And:eae Seelmatteri, Heluerii. Bafil. 16r2. 4. itidem Germanice. Nicolai Selnecceri Expli-ationes Harmoniae Euangel. Lipf. 160 4. 8 Cafparis Serrano Lufitani Compendium Concordiae wc lanfenii Gandauenfi is. Cólou. ,1595- 8. Georgii Sigelii Hifloria Iefu Chrifti. Norinib. 1585. fol. re Barthol. Siultati Diarium humanitatis Chrifli, Francof. ad Viadrum 1690. 4. didi doses ΓΕῪ der. 5pan/wm'i Opera vol. 1.} Georgii Steinhardi Euangeliflarium.. Li pf. 1593. Rob. Stephani Harmonia-Euangel, Parif. 1553. fol. [Harmonia quatuor Pow ovam et reliqui N. T. libri — ordine chronol. τ cura Erh. Stephen, Argento:ati i7;9. 8. Bzch.] Io. Stineri. Colon. 1629. fol. "Taylori vita Chrifti, Lond. 16:7. fol. Anglice. Salamonis Van Fill. Harmonia Euangelica, commentario in Matthaeum adiundlig: Dardráci - 1687. 4. Belgice. Á Sebaft. Nanus T'illemon'ius parte l. memoriarum, ad Hifl, Ecclefiaflicam fpeclantiuur.. Parif 4. et Bruxellis 1694. 12. Gallice. | Àg Io. Mariae Verrati, Carmelitae, Harmonia Euangelica. Venet. 1571. Didaci Villalobos. Pintiae r555. fol. Abrahami Coueti de Vivier Hiftoria Euangelica, ordine naturali idipefia ita, vt ratio habeatut- potifime locorum, in quibus Dominus eft verfatur. - Prodiit Hagae Comm. 1705. 4. Gallice. Pauli Voéci. Amflelod. 1654. 4. G. Ioannis Voffii Harmoniae Euangelicae de paflione, morte, rcfurrectione ac Decade [εἴα Chrifii, Seruatoris πο τις libri IH... Amt. 1656, 4... Eiusdem liber de Genealogia ") Chrifti, ibid. 1643. 4. et inter Ope VI. vol. in fol. edita. Iac. Víferius. | Vide fupra Anonymus, et Richarcfon. Micb. Waltherus (pietas HormdiceHiblce. Argentor. 1627. 4. Norimb. 1654 et 1696. fol quae audlior eft editio. , , UF. iliam Ὁ De hoc argutsento confuiendum Petri Pofi- rj Genealogies of Iefus Chr. im Matthaeo. and ni dialla&icon Theogenealogicum eum Catena |a-— Luka, Lond. 7r. P. Cu/p. D'rr Genealogia trum Graecorum in Ma:haeum editum Rom. lelu honnis opümi maximi, Gotting. 1778.; 8. 1645. fol, [add. 7.5: Ba:mgarien &bh. von dem — Beck] E Gefchleekisregiter leiu, Hal. 1154. 4. Rich. Par- z Vol.IW.p.2210222 DISTINCT. LIBR. N. T. IN CAP. ET VERS. Lib. IV. ε. V 1I. 889 UZ'liam Whiftonr [ποτε view of the Chronologie of the Old Te(tament and of the Harmo- nj of the four Euangelills. Cantabrig. v702. 4. Kuin. ] Georgii Wirth, Profefforis Lipf. Hortulus e IV. Euangeliftis. Francof. 16ro. 4. Dan. Witby in Indice Chronologico poft commentarium in N. T. Lond. 1703. fol. Anglice. Philippi Ziegleri Concordia Euangel. Francof. 1620. fol. Germanice. dx. DiflinBio librorum N. T. in capita ef ver ficulor. Antiquiffimi codices fcriptorum facrorum Noui focderis quemaduiodum nullis accen- tibus atque interpunction:bus, fic nulla [1] quoque capitum noratione diftincli fucrunt. Frimus capitulorum d'finctionem (quemadmodum V. T. libris Parafcharum et Haphta- rarum) videtur libris Euangelicis et Apoflolicis ^) intuliffe vfus lectionum publicarum in Chriflianorum cocfibus, vnde pericoparum et capitulorum iam apud Ju/finum Martyrem et Tertvllianum. mentio. occurri. De. illorum ὠναγνωσμοίτων ratione confulenda claritlimi viri /V. E. Tenizelii erudita diatriba de ritu lectionum facrarum. Witeb. 1685. 4. Deinde ob alias etiam caufas in capita diuidi coeperunt, vel ad Euangelifias inrer fe couf:rendos, vel ad verba fcriptorum alleganda et tanto facilius reperienda, quem víum omnium poflremo loco, et multo demum tempore interieclo veteres refpexiffe eft credibile. Ad conferendos inter fe Euangeliflas primus capitum diflinctionem (quae forte nec in Za/ioni Monotellaro nulla fuit) fcripiis Euangeliis applicuite videtur Z4mmonitr Alex. quem in Canonibus Euan- gelicis, de quibus fupra dixi, Eufebius fuit fecutus, — Qualis illa fuerit, Canones Eufebiani, qui adhuc exílant, Zmmo^ii Harmonia , et κεφαλαίων illorum, fiue capitulorum numeri, in marginibus plerorumque codicum N. T. et in Hieronymo adno'ati, ignorare nos non finunt. Praeterea apud. ÉurAgn ium Matthaeus. difpefcitur in pericopas maiores LXVIII, Marcus ^) in XLVIH. Lucas in LXXXIII. Ioannes in XVIII. (Conferri poffunt edd. criticae N, T., vt I^aufeni, Bwchi, Motthoti, Alieri, vbi in fine librorum e codd. afferuntur numeri ca- piulorum et verfuum. Bef.] Singularum pericoparum infcriptiones graecae fiue ar- guinenta paucis verbs comprehenfa leguntur in quibusdam editionibus N. (T. vt Μοῦ, Siephoni, et ante commenraria. T'ecphylcGfi in IV. Euangelia, atque in reliquos N. T. libros (excepta Apocalypfi) ante commentaria Orcumerii, vnde illa depromtit, atque in Exereitatiombus fuis ad. N. T. graece defcripfit Daniel ἢ] εἴη τ, qui et editioni N. T. E/ze- virianae a, 1633. 12. iuffit adnecti. Ex Hinffo dedit illa etiam D. Georgius Pritiur introductione in lectionem N. T, cap. XXV. Apud Latinos aliae videntur obtinui(fe difliuctiones; nam Hilarius in commentariis fuis Marthaeum diuidit in Canones XXXIII. Alii eundem diflinxere in capita XCIV. Lucam in CVII. — Denique in latinis arque inde in vniuerfis per occidentem eccles. obrinuit diflinctio capitum, quae Zzugoni, cardinali, vulgo, tanquam auctori, tribui- tur), qua Matthaeus v. g. difpefcitur in capita XXVIII. Marcus in XVI. εἴς. Sic capita etiam 1) Serius epiftolae Pauli in capita diuifae funt. Δ) Ita et in Catena ad Marcum Poffiniana, vid. ΜΡ Prolegg. $. 655. 738. /f"etflin. Prolegg. 1 pag 178. edit. Seml. Rumpaei commentatio cri ἢ Sed Hugonem auctorem fuiffe, maximopere tica ad libros N. T. $. 33. 34. Kwin. incertum eft; vt oftendit pluribus Loeatrlein im WFo.IF. " Vvvvv Litera- 1 $9o Lib. IV.:. II. DISTINCT. LIBR. N. T. IN CAP. ET VERS. Vot. ΤῊ. p.222 ὃ 253 etiam maiora videmus Graecis in vfu fuiffe praeter minora illa xeQeA«ua fiue fectiones, vt patet e Suida, in Τίτλος et Κεφάλαιον. qui ait, Matthaeum habere z/rA&s fiue capita maiora EXIT xe Qo Aena fiue capitula minora 355. Marcum titulos XLVIHII. capitula 236. (nam aAs [IP] legendum pro As". vt Simonius et alii monuere) Lucas titulos LXXX. capitula 348. loannes denique titulos XVIII. capitula 232. Sic Apocalypfin in Acyss XXIV. capitula 72. diuidit Zndreas Caefareenfii./— Sic Ladini in bibliis fuis ante verficulorum rationem receptam capita fingula diuilerunt per litteras A. B. C. etc. quarum notationem etiam fequuntur anti« quiorcs editiones Concordantiarum. Denique fuit diflindio librorum facrorum in Ez/xse, quae in diuerfis codicibus per- quam exflitit diuerfa, vt patet ex antiquis SiyoMeTeicus, qualem habes ad calcem Chrono- graphiae Nice; hori, CPol. editionis Sa/igeri, et in operibus poflhumis Petri P:thoei, adiuncta verlione latina Zfma/ffafüi, bibliothecarii, vnde recudi eam eurauit in criticis facris Anglis loannes Pearfomus, lacobus Goar ad calcem Symeelli et F»brottur ad calcem Hifloriae Eccle- fiaflicae Zlnoflafi. —Mias σι χομετρίας et indiculos librorum facrorum e MSS. codicibus vul- gauerunt Cote/ezittr ad Patres Apoflolicos tom. 1. pag. 117. 10. Morinur in Exerc, Bibl. Richar- dus Simon lib. I. HifY: Crit. cap. vltimo: Zofrphus Maria T'homafms fiue Carus, et Laurentius. Ὁ Alixander Zactogniur. — Ceterum de tota illa ratione σύχων apud vereres confulendi praeter iam laudatos Sa/mafiur in prolegomenis ad Solinum, Dan. Heinfus in. Ariflarcho facro cap. XIII. 16. Croiur Obf. in N. T. cap. X fq. Balthafar Stolbergiur Exerc. VII, ct XI. earum quae libro de foloccifmis et barbarifmis, Noui Tefl. dictioni falfo imputatis, fubiiciuntur, Zoan- utr Henricus [Maius in examine Hifl. Crit. N. T. cap. XXXIII. 7o. Georgius Pritius intro- duclione in N, T. cap. XXIV fq. et Zumfredur Hody de Bibl'orem textibus originalibus IV. 4, pag. 644 fq. ") — Vt autem de proportione s/yav ad κεφόλανω et rírAgs aliquomodo con- flet, quatuor euangeliflae v. g. divifi erant in. maiores fectiones CCXVII.. capitula minora MCLXIIL. vt computant etiam Epiphanius et Caefarius, fed ςἰχες fime verficulos 9900. Hodiernam librorum N. T. in verfus diflinclionem, iam fupra notaui, nos debere Aoberto Νέδα phano. Quemadmodum et hoc iam obferuatum a multis efl, d.ftinctionem llam, tam capi- tum, quam verluum, quali hodie vtimur, licet ad loca euoluenda vtililfimam et propterea aliquo modo neceffariam, non tamen femper ita effe compara'am, vt lector: ad fenfum facro- rum fcriptorum rectius intelligendum fit fubfidio, atque vbi vel argumentum vel f-ntentia definit, iubeat paulifper veluti fübfiflere, fed non raro diuellat coniungenda, et quae, diuelli oportebat, coniungat, [P] fabrir, XXI. δὲ ἊΝ Literarifchen Mufeum. (Altovf. 27$. B. I. p. 205. et p. 16 fq. vbi. deferipfit CorreG'orium Hugonis bib icum, quod euam in noftra Bibl. Paulina ad- curatius, quam hactenus factum erat, conftituit, Kuin. , feruatu, in quo non modo deprehenditur diftin- €io capitum, quae in antiquiori Corre&torio Pa- rifienfi reperitur, fed ipfe quoque Hugo, cardi- nalis, ἀπ hoc hbro initia capitum paílin ac- s) WMillii Pxolegg. p. a. edit. Küfteri, /7et/fem. Prolegg. in N. T. pag. 9. 10. 195 (4, edit. Sem]. AKuin. «$i k ^ i Lj M Vol. VF. p. 255 224. . DE LINGVA HELLENIST. ET STILO N. T. Lib. IF. c.V IT. 89 XXL De flilo Noni Teflamenti et Lingua Helleniflica. [Sermonem graecum, quo víi funt fcriptores N. T. non effe pure graecum, nedum atticum, (attica enim oratio iam dudum ante Chrifli tempora in vira quotidiana vfurpari defiit,) noftris teiporibus doctilimus quisque concedit. Concedunt omnes, hos ipfos N. T. libros compofitos efle oratione Macedonica et Alexandrina. (cf. Frid. Gil. Sturz, de Dialecto Alexandrina ratione fimu! habia verfionis librorum N. T. graecae Lipf. 1786. 4. Diff. Il. et ΠῚ. Gerae, 1790. 1763.) eademque quam plurimis Hebrai.ae linguae dicendi formulis immixta, vt adeo fhius N. T. polfit recte nominari Aebraro-graeeus, cuis fermonis cognolcendi báfin in verfione graeca V. T. Alexandrina eífe,: rectiihime monuit Erneffiur, paulo pofl cirandus, pag.85. $ a«. Goutz/ch Spec. exerciiatt,. graminaticar. ad illullraudum N. T. e verfione LXX. interpr. Fran.of. et Lipf, 1286. 4.) fiue vt Scaligero (Au:madu. ad Eufeb. p. 134.) Druffoque placvit, hilleniflcur, per quem tamen filum. hellenificum, vt hoc.obiter moueamus, non dcbet cum Dm. Hoanfio (Dif. de Helleaittis et L. Hellenifica, et praef. ad Nonn, et Exercitat. ad N. T.) peculiaris di«lectus intelligi, vt recte docuit *a/m afin. vid. Exne/i Infütutio nterpretis N. T, part. 1. fect, H.. cap. ΤῊ. edit, /dmmonü. Praeterea etiam. multae voces et formulae fuum debeut orig nem Larinorum, Syrorum, Chaldaeorum Rabinorumque loquendi cou- fuerudini; conf. Oleariur de flilo N. T... Sam. //erenf/lfti Diff. de flilo fcriptorum N. T. Bafil. 1698. in Opusc. tom. J. pag. 311. Laufannae 1729. 4. /Z7/etffeniur ad Act. XIIT, 48 Mi- ichaelis Fiileit. TÀ. 1. Quae quidem omnia quanquam funt in aprico pofita, nihilominus tamen fuerunt, inprimis circa finem faeculi fuperioris et huius noflri initium, qui vel fu- perílitione quadam anili, vcl rixandi fludio commoti, vt aliis laudem doctrinae obtererent, obícura diligenia oftendere conarentur, Apoflolos non folum bene graece fed et Attice Íciuifle ac fcripfiffe. Et primus quidcm, qui elegantiam graecae orationi N. T. fingulari libello aflerere conaretur, fuit Sebaffian. Pforheniur, cuius diatribe primum exiit Amfte]. 1629. ite- rum 16033. i2. Sed refutarunt eum Cocreimr, in flricturis, TAhomar Gatackerur, in dif. de filo N, T. et MM: fes Solanur, cuius dil. interta eft Rbenferdi fyntagmati. | Neque tamen de- fucrunt, qui Pfochenii partes defenderent, inter quos eminebant Zfntom. Blackiallur n opere infcripro : auctores faeri claffici defenfi et illu(lrati, f. critica facra N. T. in latinam linguam con- verfo a Chr./li. ]/oilio Lipf. 1736. 4. ang'ice ediderat auctor. Lond. a. 727. et 1731, 8. Voll. II. et Chri/Ti. Sigirm. Georgiur, qui fcripfit /"indiciarum N. T. ab Hibrafimis. libros tves quibus quidquid Ebraifmi a. "Thoma Ga'ackero, Ih. Vorflio, Ioh. Oleario, reliquic graeco. N. T. dicimi efl ad fi£fum, tum argumentir, tum teflimoniür, ex probatifma an!iquitate graeca ervtir; diluifur, Frantof. et Lip. v122. 4. idem Georgius aliud quoque opus edidit-hoc titulo: Hierocr ticue. N. T. ffue de fHlo N. T. libri teer, quibus diole&ur N. T. attica a. Phrynichi, Thomae Maviflri, Cloudii Saliafi, Grorgii Pafvrir, Cafp. VWuffi, Io. Leusdrenii, Io. Olearii, rel. quorumque d: prauationibur liberatur atque ab idiotifmis, ionifmis, dorifmis, acolifmir, bosotis- mir, firochildai/mis, robbinifmis «t perÉfmis vindicatur V iteb. et Lipf. 1733. 4. [Succefferunr. qui e fcriptt. graecis et lat. vel pluribus, vt Jac. Elfnerus, 10. Zlbertiur, El. Palairetur, Geo. Dou. Kypkiur, vel (ingulis, vt Geo. Faphet ts ex Herodoto, Xenoph. Polyb. Arriano. Jo, Fr. ATunthe e Diod. S., Tob. Eckhordtus ex Ariflophanes Gocheniir ex Furipide etc, Obferuationes in N. T. congererent. Beck.] Contra vcro intereos, quilinguam fcriptor. N. T. hebraeo-graecam fuiife do- cerent, principes fuerunt /oh. Olearius, GTatackerur et Joh. V orffiur, qui (cripfit commentarium de Hebrailuis N. T. qui cura Zoh. Frid. Fifcheri, denuo prodiit Lipf, 1778. Kuin.] γνννν 2 Sed Lib. 1707. c. V Il. DE LINGVA HELLENISTICA $92 Vol. TIT. p. 22409 225.206 Sed apponantur nunc libelli vtriusque fententiae defenforum, eo ordine quo eos Fabri- cur nofler citauit: - Differtationum Philologicarum de filo N. T. Syntagma, a Iacobo Rhenferdo collectum, addita ipfius diff. de faeculo futuro. In iflo habes r) D. Zo. Ofearii diff. inauguralem de ΠΟ N. T. Lipfiae a. 1668. 4. editam atque inde faepius recufam: 2) 10. Henrizi Boecleri [IP] dii. eiusd. argumenti vulgatam Argentorat. 1642. 3) Seba/f. Pfochenii dia- triben de linguae graecae N. T. puritate Amft. 1629. 8. atque inde faepius excufam. 4) Io. Cocteii llricturas eo vsque ineditas pro Pfochenio aduerfus Gatack rum. 5) Bolth. Bebelii Exerc. de phrafi N. T. Witeb. 1659. 6) «fir Solani dil. fub Rhenferdii prae- fidio contra Pfochenium habita. 7) 7Martivi Petri Cheitomari Graecobarbara N. T. quae Orientt originem debent. Amft. 1649. 12. 8) Jo. Henrici Hottingrri de vfu fcri- ptorum Hebraicorum in N. T. | 9) Jo. Leurdenii diiT. X: Íq. Philologi Hebraeo Graec. in quibus fuccincte agitur de dialectis et XXXI. generibus Hebraifmorum N. T. e (αι... αὶ dialectologia facra, "Tiguri 1650. 8. et /o. Zorflii libris duobus de Hebraifmis ") N. T. Lugd. Bat. 1648. το) 70. Vorfii de Adagiis N. (T. 11) ZZ, Kesleri , Superin- tend. Efeldenfis, de dictorum V. T. allegatione in Nouo. 12) De flylo facrarum lit- terarum et praefertim N. T. Graeci, nec non de Helleniftis et Helleniftica dialecto do- étiffimorum quorundam tam vetzris quam recentioris aeui fcriptorum fententiae, a Zoa- chimo Iungio.") collectae et editae Hamb. 1639. 4. occafone litis, quae ipfi cum non- nullis interceffit, de qua vide, fi placet, lo. Molleri lfagogen in hift. Cherfonnefi Cim- bricae pag. 586 fq. Syntagma differtationum de flilo N. T. Graeco, quas collegit Taco Hajo van den Honert, - Ecclefiae Amflel. Paflor, Amft. 1702. 4. In hoc exhibentur: r) 7. Stephani diíferta- tio huius argumenti quam editioni N. T. a. 1576. praefixit, .[Illam differtationem Wa- laeus in limine libror. N. T. hifloricorum perpetuo commentario. illuflratorum. Lugd. Batau. 1653. 4. et Amflelod. 1662. 4. recufam ded:t; ob praeflanriam vero eam Ioh. van den Honert Syntagmati differtationum de ftilo N. T. graeci inferuit. vid. Mafch. Bibl. facr. tom. I. pag. 223. Kuin.] pollicitus librum integrum de puritate dictionis N. T: qui non vidit lucem. 2) Theod. Brzee de dono linguarum et Apoflolico fermone diff. e commentario ad Aclt. X, 46. et fragmentum Epiftolae ad Elifabetham, reg. commenta- rio in N. T. praefixae. 5) G. P^fori: Ideam dialectorum N. T. 4). /o. Grorgii Strau- be [P] difp. philologicam de empbafi graecae linguae N. T. 4) Houerti ipfius Epiflo- lam ad Abrabamum Boddens de flili N. T. puritate. [ Eliae 5) Nimis a Vorftio Hebraifmos multiplicari, monuit ipfum Reinefius Epiftola ad eum XIV. 0) Huic colle&ioni Jacobus Groffius, Pcftor Hamb. ed S. Cstbarinae, oppofuit triadem propo- fitionum theologicarum ,. ftylum N. T. graecum a barbaris criminationibus vindicantium et fenten- tiam Criticornm, qui Hellenifmum propugnant nihil illius rectitudini derogare oftendentium. rimbergenfis, oppofuit Innocentiam Helleni(ta- rum vindicatam (fine auctoris et loci. notatione) in 12. Refpondit Groffius in obferuationibus pro : triade propofitionum Apologetcis. Cumque 70, Mujaeus , "Theologus poftea celeberrimus a. 1641, edidiffet. disquifitionem ἐς ftylo N. T. in qua Groflii tria. propofitionvm et obferuationum Apo- logeticarum modeíle examinatur, rcípondit Crof- fius in tertia defenfione. et vindiciis disquifitionis lenae 1640. 12. Groflio Daniel JVüuifzrus, No- -Mufacanae a. 1642. editis, in defenfione quarta. Vol. ΠῈ p. 226 25 ET STILO: N. T. Lib.IV.c.V II. 808 Eliae Benoift, Delfenfis Ecclefiae V. D. miniftri, aduerfus Honerti epiflolam amica expo- ftulatio. Delfis 1703. 4. Honerti refponfio etc. Matthias Flaciur parte M. Clauis S. Scripturae tractatu V. Salomo Glaffus in philologia facra lib. T. tractatu II. etc. Jo. Henricus Maius in Examine Hifl. Criticae N. T. cap. XXVI et XXVII. Cla.dii Salinafii de Helleniftica Commentarius, controucrfiam de lingua Helleniflica deci. dens et plenillume pertractans Originem et dialectos graecae linguae. Lugd. Batau. 1643. 8. Dan. Heivfíi Exercitatio de lingua Helleniflica et 5) Hellenifiis. Lugd. Bat. 1643. 8. Claud. Salmafíi funus *) linguae Hellenifticae, fiue confutatio exercitationis de Helleniftis et lingua Helleniftica. — Cui libet exequias ire Helleniflicoe, i, licet. — Ecce illa iam effer- tur. [0] Eiusdem oflilegium Helleniflicae, fiue adpendix ad. confutationem exercitationis de Helleni- ftica. ibid. 1643. 8. M. Jacobi Bohlii iufla et moderata abfentiae ab exfequiis et iuftis funebribus, funeri linguae Helleniflicae paratis, excufatio ct venia. Regiomonti 1647. 4. : Martini Shoockii de Helleniftis et lingua Helleniflica diff. ad Heinfium etSalmafium. Vltrai. 8. Io. Croius in obferuationibus ad N. 'T. contra Heinfium cap. XXX — XXXIV. Geneu. 1645. 4- Dan. Henfius in Apologia aduerfus Croium.. 12. Matthoei Cotterii de Helleniflis et lingua Helleniflica exercitationes fecundariae. Argentorat. 1646. forma minore. Vvvvv 3 p) De Helleniftis A&t. VI, τ. IX, 29. et XI, 20. memoratis, feptem fententias eruditorum repe- rio, e quibus perplacet mihi prima Lud. Cappel- li Opp. pofthum. pag. 194. cui Hclleniftae funt Erhnici, Secunda eft 1f. Voffit cap. vlt. de Sibyl. linis, atque intelligit ludaeos, Ethnicorum Koma- norum partes fecutos, aur qui in corum flipen- dio vixerunt. Z'rtia Erasmi, qui nomen Helle- niftarum fa&ionem etiam innuere cxiftimst, non tin'tum nationem aut linguau. — Quarta Petri de Marca VI. de concordia Sacerdotii ct Imperii c. 1. pag. 59. e cuius fenientia. Helleniftae funt Iudaei difperfionis fecundae, im provinciis Graecorum fiue gentilium ἀρετῇ, Quinta lo. Lightfooti, qui Helleniftas fuiffe exiftimauit Iudaeos, habitan- tes in gentibus, neque gnar.s linguae hebraicae, fed quamuis aliam illius in qua verf»rentur gen- tis linguam folito: loqui. Sexta Hell-niftas acci- pit de profelytis iuftitiae e Graecis. — Ita loach, Camerarius, Beza, Salmafius, Croius, Pearfo- Tho. nius le&ionibus ad Acta Apoftol. pag. «2 fq. Mat- thaeus Cottierius, Guil. Caueus, et Sam. Basnage ad A. C.55. nr. 7. SepHima denique Helleniftas contendit fuiffe Iudaeo Graecienfes ἑλληνιεὶ διαλε- γομένες (ita Syrus, Chryfoft. Theophylact. Occu- men, et in verfione Graecoba:bara Maximus Mar- gunius) verbis graecis, phrafibus vti :olitos he- braicis et extra Iudaeam habitantes. ^ Ita Iofephus Scaliger.ad Eufebii nr. 1734. Dan. Heinfius in Exerc. ad N, T. et in aliis quae memoraui fcri- ptis, Drufius, Hugo Grot.us, Hammondus, Rich. Simon, Cocceius praefat. ad Cod. Sanhedrin, Io, Seldenus, Dionyf. Petauius, Conftantinus l'Em- pereur, Barthol. Maierus in Philologia facra alii- que. q) Hugo Grotius Epiftola 694. notat ex ipfius Salmafii conceffis, facile poffe componi librum de lingua Helleniftica rediuiua. Confer Rich. Simo- nis Hift. Criticam N. T. cap. 27 fq. et nouas ob- feruationes cap. 5. 9804. Lib. IV. c. 7 Il. DE LINGVA HELLENISTICA ET STILO N. T. γι ττ Ὁ. 27 Tho. Gotskri de filo N. T. aduerfus Pfochenium. Loud. 1648. 4. et vna eum eius Cinno, ^ Aduerfariis et aliis Operibus Criticis, "Traiecti ad Rhin. 1698. fol. Horatii Vitringae, Campegii F. animaduecfionum ad To. Vorflium de Hebraifmis N, T, fpe-. cimen. Ad calcem obféruat'onum Mifccllanea: um Lamberti Bos. Franeq. 1707. 8. [et in 1. Fr. Fifcheri ediione Operis Vorftani. Lipf. 1778.] [Pauli Slerogíi dilfertatio helleniflica, qua vnico exemplo maximus linguae helleniflicae víus in interpretatione fcriprurae oflenditur. — Fxfla: in eius difputatt. acadd. pag. 933. et in Creuii Analectis philologico. critico. hifloricis pag. 334. Henrici Kippingii exerci'atio de lingua helleniflica, in Crenii Analectis pag. 321 fqq. Saxxuel Meuii dilfertario de lingua hclleniflica, Viteb. 166r. lo. Theodor. Leubfcheri Diff. de lingua noui reflamenti helleniffica, Viteb. 1661. Kuin.] Rob. Boyle de flilo facrae Scripturae, Oxon. 1665. Geneu. etc. 4. Balihefaris Stolbe:gii, Prof. Witebergenfis, liber de foloecifmis et barbarifmis graecae noui fo-deris dicioni falfo tributis, vt et de Cilicifmis aliisque a D. Paulo noue vfurpatis, cum exercitationibus XII. Philologicis. Wi'eb. 1681. 4. praemiffa praefatione C, 8: — Schurzlleifchii: [Viteb. 1685. 4. tertia editio Viteb. 1688. 4.] [Ioh. Conr. Schwarz; foloecifmi difeipulorum I. C. per amorem veritatis diuinae, a Luthero re(lirorae antiquitati Coburgi 1730. 4. poflquam de foloecifmi natura difputauit, fcripto- res facros contra huius vitii criminationem dcfendit. Ioh. Ἐπ|εὶ Oflermanni pofitiones philolegicae,. graecum Ν. T. contextum concernentes Vitcb. 1649. Georg. Guil. Kirchmaieri noui foederis graeci defenfio a foloecifmis, barbarifmis, hebraifmis. Viteb. 1732. 4. Laurenti Mulleri diff. de filo idiotico, fcriptoribus N. T. praecipue Paulo a criticis adficte. Schleufingae 1718. Kuin.]. Pauli Antonii de N. T. philofophifmis fiue dictionibus philofophicis exercitatio. Lipf. 1686. 4. Nir, Aagardi, Prof. Eloquentiae Sorani, de flilo N. IT. diff. Sorae 1655. 4. [Ioh. Erhard. Kappii dif. de N. 'T. graeci latinifmis, merito ac falfo fufpectis. Lipf. 1726. Chrifl. Sigism. Georgii de latinilmis, graecae N. 'T. dicioni immerito adfictis. Viteb. 1731. ad- ver(us Kappium. Sigism. Frid. Drefg , vindiciae differtationis de N. T. graeci latinifmis merito et falfo fufpe- δι Lipf. 1732. Chr, Sig. Georgii. Apologia differtationis de latinifmis graecae N. T. didioni immerito adfictis. Drifigiur tum edidit: Zindirier differtationis de N. T. graeci latinifimis: merito et falfo fifptBlis a mupera apologia. ad[ertas,.— Georgiur autem bon modo fcripfit: apologiom difjertationis de latimijmir graecae IN. T. diclioni immerito adfiflis vindicotam, [εὰ etiam A " VellIL ρ. 527 ..INDEX SCRIPTORVM ἃ GEMINO MEMOR. Lib.IP.:c. I/Il. 895 etiam. omaes libellos, in vtramque partem fcriptos, coniunctim edidit fub.titulo: Hie rocriiici Noui foederis pars fecunda, íiue controuerfiarum de latinifmis N. T. libri tres. Viteb. 1753. 4. Kuin.] [Zo. Olcarii de flilo N. T. liber — aucltas a Zo. Conr. Schwartz. — Accedit Jo. Henr. Boecleri - de lingua N. 'T. originali Differtatio. Coburgi 1721. 8. Io. Conr. Schwarzii Commentarii critici et philologici linguae gr. N. T. Lipf. 1736. 8. 10. l/or[lii Commentarius de Hebraeifmis N. T. — Acceffere praeter eiusdem cogitata de ftilo N. T. et diatriben de Adagiis N. T. Horatii F'itringae Animaduerliones ad Comm. de Hebr. Curauit Zo. Fr, Fifchzrus, L. 1778. 8. Io. Fr. Fifcheri Supplementorum Commentarii Voríliani de Hebr. N. T. Specimen I, II. HI. Lipf. 1790 fq. 4. ; Io. Leusdeni de dialectis N. T. fingulatim de eius Hebraifmis libellus iterum editus a 7o. Fr. Fifihzro. Lipf. 1792, 8. Add. 4. F. Fiftheri Frolufiones de Vitiis Lexicorum N. Ἐν, Lipf. 1791. 8. Bek.] T Haec de Noui foederis libris dicta fufficiant, quibus tunc demum recte et falutariter vtemur, non quando ifla de quibus hactenus diilerui, quautumtis fubtliter difcutferimus, aut totum etiam facrum codicem teneamus ad vnguem, fed quando illis, tanquam voce (quae profecto eft) diuina, ad fidem, atque amorem Dei hominumque patiemur nos ad- Lp» vt per fidem vita beata ac fempiterna in nomine Iefu Chrifti perfrui poflimus. [0] abric. INDEX SCRIPTORVM A GEMINO MEMORATORVM. Fabritius fupra in cap. XVIII. pag. 32. dederat indicem fcriptorum, a Gimino citatorum. Idem tamen quoniam in volumine decimo, ab initio, alium indicem, ad paginas edit. Altorfi- nae 15)0. 8. confecit, eum, fupra omiílum, hic fubiungam. Har. Aratus, 59. 103. 105. Lig. 185. 231. “ Eratoflhenes, 127. Ariilote;cs, 233. Lkuctemon, 140. 245 fqq. ad 265. Boéihus, philofophus, 233. Eudoxus, 125. 23j. 245 Íqq. ad 263. Calppus, 1:39. 143 .45. 245. 241. 249. 251. Heüiodus, 215. 253. 255. 351. 259 4. ad 265. Hipparchus, 43. 45 47. Chaldaei, 23, Hoinerus, 83. 87. $9. 203. 223. Callimachus, 45. Meton, 245. Cleanthes, Stoicus philofophus, r99 fqq. Philippus, 139. Cratcs, grammaticus, 83. 87. 201. 203. Polybius, 205. Dicaearchus, 211. male Δικαάνωρχος. Py:heas, 83. Doiithzus, 245 fqq. ad 265. Pythagorei, 9. 11. FINIS VOLVMINIS QVARTI ——— (Ὁ Incidi in quaedam errata typographica; nam fingulas paginas foliaque recoznofcere, propter £emporis an-uftias negotiorumque multitudinem non licuit mihi: quae vt corrigas, 2,. 9, reliqua- que, quae occurrant, infirmitati bumanae condones, oro TE rogoque obícruautifline, pag. 135. in not. v lin. 2. 1. μιμικορέτηφ, — 250. lin. penult. l. inzicart. 261. lin. 21. l. fiue loco fine. 341. not. i. col. 1. lin, 4. loco Euteonii l. Eutecuii. 413. lin. 27. pro Strabone l. Stratone. 411. lin. 29. pro zt l. at. 4:8. lin. penult. contextus pro Stra^one l. Stratone. 422. lin. 33. dele fignum parenthefeos poft voc. Schneidero. 427. hn. iz. 1 tribuitur. 429. lin. 16. l. eruditasqne. 434. lin. t9. pro vzone ἱ vno. y 437 lin. 22. poft: vnus e Fabric. adde: fed won fuiffe ex illis, Κ΄. D. ipfe mihi fcripfit. 440. lin. το. poft: Parifiis adde /ucernam. t 444. lin. 2 poft: ediijo, adde ab altera. 459. lin. 29. pro: zi/cacam 1. Alcaeunu LITERE TE I m li ! | WEN a» D. ἣν WAT. ia | | xL | » mr. I TET , i ἥν L ; n f j ids n- : , " L] ἀρὴν MT ] he E H * i. εν L j ou 1 ^ * * i * 3. - ) "s - * [| 1 " " ] t i 1 1 idi d itid wit is " iE [1 pun d Hm ki it. PET n ens — “ τς tienen e" τῆν ΤΣ niu nu *